7.
หลังจากมื้ออาหารสุดหรูที่บ้านแล้ว ผมก็ตั้งใจจะทำให้ข้าวมีความสุขแบบนั้นทุกๆ วัน ถึงแม้เขาจะบอกว่าแค่เรานอนดู Law and order ซีซันเก่าๆ ด้วยกันก็มีความสุขแล้วก็ตาม
ผมชอบรอยยิ้มเขินอายของเจ้าหญิง แก้มกลมๆ เป็นสีชมพูหวาน ตัวของข้าวก็หวาน ผมอุ้มเขา อุ้มลูกในท้อง ยิ้มให้กัน ใจเราสื่อสารกันได้
ยิ่งนานวันเขายิ่งทำผมหลงใหล ลุ่มหลง... รักเขาจนร่างกายเล็กๆ นั้นรับไม่ไหว
ข้าวไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมรักเท่าไหร่ช่วงนี้ นอนเก่ง กินเก่ง แอบผมกินขนมเป็นเด็กๆ ผมไม่ค่อยอยากให้เขากินจุบจิบเท่าไหร่นัก เพราะพอคลอดมาจะลดยาก ไม่ใช่ว่าผมอยากเห็นภรรยาผอมแห้ง แต่ตัวเขาเองนั่นแหละที่จะคิดมากอีก นี่แค่ท้องและน้ำหนักขึ้นมานิดหน่อยข้าวก็หน้าซีดทุกครั้งที่ขึ้นตาชั่งแล้ว
ผมไม่ได้สนใจว่าข้าวจะอ้วนหรือผอม จะสูงหรือต่ำ แค่ข้าวเป็นข้าว แค่น่ารักแบบนี้ทุกๆ วันก็พอแล้ว
ผมรู้ว่าข้าวพยายามทำทุกอย่างเพื่อผม อาจเพราะรักหรือเพื่อตอบแทน แต่บางครั้งก็ดันทุรัง เขาฝืนมีเซ็กส์ ฝืนร่างกายให้ผมสอดใส่ ฝืนทำออรัล ทั้งๆ ที่ใบหน้ามีแต่น้ำตาเปรอะเปื้อน ร่างกายสั่นระริก เลือดไหลเยิ้มออกจากช่องทาง แต่เขากลับมุ่งหน้าปรนเปรอผม... ผมเลวที่ทำให้เขาเป็นแบบนั้น เลวยิ่งกว่าที่พบว่าตัวเองชื่นชอบใบหน้าฝืนทนของเขามาก ชอบเสียงร้องไห้ เสียงหวานที่ร้องให้ผมหยุด ริมฝีปากอิ่มที่ขบเม้มแน่นอย่างเจ็บปวด ร่างเล็กๆ ที่ดิ้นพล่าน... ทำให้ผมทำผิดพลาดลงไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ผมข่มขืนเขา...
...ข่มขืนจนร่างเล็กๆ หมดสติไป เมื่อเขาฟื้นขึ้นมาก็กระแทกลงไปอีก รุนแรงขึ้นไปอีก
ผมชอบความรุนแรง แต่ปฏิกิริยาหลังจากนั้นทำให้ผมเสียใจ
ข้าวกลายเป็นตุ๊กตา ให้ผมอาบน้ำ ทำแผล นอนพัก กินอาหาร ไม่มีรอยยิ้ม ไม่พูดอะไรเกินจำเป็น ตัวสั่นเทาเมื่อผมแตะต้อง ดวงตานั้นไม่มีอารมณ์ใดๆ จนกระทั่งไปหาหมอ หมอถามย้ำหลายครั้งว่าข้าวจะแจ้งความไหม เขารู้ว่าผมทำอะไรกับร่างกายเล็กๆ นั้นไปบ้าง แต่ข้าวปฏิเสธเสียงเบา ผมอยากร้องไห้ แม้กระทั่งผมทำผิดกับเขา รุนแรงกับเขา เจ้าหญิงก็ยังโอบกอดผม ให้อภัยผม
เพราะรู้ว่าตัวเองทำผิด ผมกลัวว่าข้าวจะหนีผมไป กลัวว่าจะทนผมไม่ได้ จึงฉวยโอกาสที่เขาไข้ขึ้นนอนพักรักษาตัว ขังเขาไว้ในห้อง ล็อกประตูด้วยกุญแจหลายชั้น เอาพาสปอร์ตและเอกสารต่างๆ ของไทยไปเก็บไว้ ให้ข้าวกลายเป็นเจ้าหญิงราพันเซลผู้อยู่บนหอคอย รอคอยเพียงแต่ผมเพียงคนเดียว
หากไม่มีพาสปอร์ตข้าวก็ไปไหนไม่ได้ จากผมไปไม่ได้ หากเจ้าหญิงเป็นนก... ผมคงเด็ดปีกคู่สวยออก เพียงเพื่อให้เขาอยู่กับผมไปตลอดกาล
เจ้าหญิงหวาดกลัว ผมรู้ว่าเขากลัวจึงพยายามอ่อนโยนด้วย และข้าวก็ค่อยๆ กลับมาเป็นเจ้าหญิงคนเดิม... ยิ้มให้ผมเหมือนเดิม ผมรักเขาจนใจจะขาด อยากเก็บไว้คนเดียว อยากอยู่กับเขาตลอดเวลา ต่อให้ไปเข้าห้องน้ำ ซึ่งเขาก็เข้าห้องน้ำบ่อยๆ ผมก็ไปนั่งเฝ้าหน้าประตูทุกครั้ง ไม่ยอมให้เจ้าหญิงของผมคลาดสายตา ผมยอมเป็นหมา เป็นอะไรก็ได้ ขอแค่เขายังรักผมก็พอ
ผมไม่ได้ล้อเล่นที่จะชำระร่างกายให้ ไม่ว่าจะถ่ายหนักหรือถ่ายเบา ผมก็พร้อมจะเช็ดล้างให้ หากผมขาดสติ ก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรลงไปบ้าง...
เรากอดกัน จูบกัน มีเซ็กส์กัน นั่นยังไม่พอ ไม่เคยเพียงพอเลย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
