หัวข้อ: • แฟนวิศวะ • 290519#sp - Never have I ever p.57

[NuNam]

จุดเปลี่ยนของเลมาถึงแล้วใช่ไหมค่ะ สงสารเลมาก แต่...หวังว่าเลจะเปลี่ยนแปลงไม่เป็นของตายให้ฮิมอีก

เอาจริงๆ ไม่เคยเกลียดพระเอกเรื่องไหนอะ...แต่เรื่องนี้ อยากเปลี่ยนพระเอกมาก ทำลับหลังน้อง สร้างภาพ แต่มั่วหญิง แล้วยังปล่อยให้มาระรานน้องอีก อยากให้พระเอกเป็นวินอ่ะ ส่วนอิฮิมก็ไปได้กับคู่ขาแกไป เข้ากันได้ดีนิเรื่องบนเตียง เกลียดแกว่ะฮิม 

[mooping-7]

เป็นใคร ใครจะรับได้ว่ะ สงสารน้องเลเลยแต่ว่าพี่ปริมโดนหนักแน่.

[hoshinokoe]

อยากเห็นการพัฒนาการของตัวละคร จุง แต่เล คงค่อยๆปรับเนอะ
จริงๆอินนี่ ชอบเลป่ะ 5555

[naezapril]

มาต่อที่เหลือเถ่อะนะ สงสารน้อง

[Ginny Jinny]

 

[mystery Y]

อะไรกันเนี่ย!?

[AutoAngels]

ขอร้องละมาต่อเร็วๆนะจะรออ่านไม่ไหวแล้ว

[wildride]

  อะไรยังงไง
แอบคิดดังๆว่า ..ไม่อยากให้น้อง หายใจเข้าออก ก็เฮ้อ ฮิม!

[Supparang-k]

งื้ออออ...สงสารเล     ขอนิวเล  น้องเลคนใหม่เอาแบบไฉไลกว่าเดิม

[:mdred]

“เลอยากให้เราไปส่งไหนหรือเปล่า”

“ฮึก! ฮือ”

“เลตอบเราหน่อยสิ เล”

“ฮือ”

“เฮ้อ งั้นไปคอนโดเรานะ” ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ตอบ อินจึงหักพวงมาลัยแล้วเลี้ยวเข้าไปในซอยที่มีคอนโดขนาดใหญ่ของตัวเองตั้งอยู่ เขาตัดสินใจพาเลโดดซ้อม เพราะทันทีที่เห็นอีกฝ่ายร้องไห้เหมือนจะเป็นจะตายเขาก็จูงมือเลมาที่รถของตัวเองแล้วขับออกจากมหา’ลัยทันที ไม่ได้บอกแม้กระทั่งพี่นนท์นี่หรือใครสักคน

อินไม่รู้สาเหตุที่อีกฝ่ายร้องไห้และไม่กล้าถาม กลัวว่าจะทำอีกคนร้องมากกว่าเดิม

เบนซ์คันหรูเคลื่อนที่เขาจอดภายในบริเวณของคอนโด เจ้าของใบหน้าหวานดับรถแล้วรีบเดินอ้อมไปเปิดประตูให้คนที่นั่งฝั่งข้างคนขับ เลลงมาด้วยสภาพไร้วิญญาณก่อนจะเดินร้องไห้ตามเขามาเงียบๆ จนถึงห้อง

“หิวไหม”

“ฮือ”

“อยากกินอะไรหรือเปล่า”

“ฮึก!”

อินถอนหายใจ เขาหันไปมองอีกฝ่ายแล้วพูดไปตรงๆ “ไม่รู้ว่าร้องเพราะเรื่องอะไร แต่ร้องไห้ไปมันไม่มีประโยชน์หรอกนะ”

กึก!

คนร้องชะงักไปนิดหน่อย นัยน์ตากลมโตที่เริ่มแดงเพราะผ่านการร้องมาอย่างหนักหน่วงฉายแววหม่นลง เสียงแหบพร่าเกินกว่าปกติเอ่ย “ขอเราอยู่คนเดียว”

“...” คนฟังนิ่งเงียบก่อนจะยอมทำตามคำขอของอีกฝ่ายโดยการจูงมือบางเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง ก่อนเจ้าของห้องจะเป็นฝ่ายเดินออกมาออก “ถ้ามีอะไรเรียกเรานะ”

นัยน์ตากลมโตมองคนที่นั่งนิ่งอยู่บนเตียงเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะปิดประตูให้อีกฝ่ายได้อยู่คนเดียวตามคำขอ



3 ชั่วโมงต่อมา

อีกด้านหนึ่ง

“เลอยู่ไหน” วินคาดคั้นเอาคำตอบจากคนตรงหน้า หลายชั่วโมงก่อนเมื่อเขามาส่งเลเพื่อให้อีกฝ่ายได้ซ้อมหลีด ทว่าพอกลับมารอเลเหมือนทุกครั้ง เขากลับหาน้องไม่เจอ โทรไปก็ไม่รับสาย “ตอบ”

อีกฝ่ายตัวสั่นอย่างชัดเจน เขาจำได้ว่าคนนี้เป็นพี่รหัสของเลแต่จำไม่ได้ว่าชื่ออะไร

“มะ… ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ แต่เหมือนจะออกไปกับน้องอินนะคะ เพราะน้องอินก็หายไปอีกคน แต่โทรไปหาทั้งสองคนแล้วไม่มีใครรับเลย” ร่างสูงกลับหลังหันแล้วเดินไปที่รถทันทีที่ได้คำตอบ มือหนาขว้างถุงขนมที่อุตส่าห์ซื้อมาให้เลกินทิ้งถังขยะ ก่อนจะล้วงเข้ากระเป๋าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมกับโทรหาใครสักคน เสียงทุ้มออกคำสั่งเมื่อทางนั้นกดรับ “ตามหาเลเดี๋ยวนี้!”

‘ฮิมเป็นของเล’

‘พี่เป็นของเล’

‘...เป็นของเล’

พรึบ!

นัยน์ตาลืมขึ้นท่ามกลางความมืด คนที่ไม่รู้ตัวว่าหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ยันกายขึ้นมาจากเตียง แล้วนิ่งเงียบ เขาคงร้องไห้จนหลับแต่พอตื่นความทรงจำมันก็ประดังเข้ามาเป็นฉากๆ พอๆ กับอาการเจ็บที่ลามไปถึงหัวใจ

แต่ไม่มีแรงที่จะร้องไห้อีกแล้ว

เลนั่งซึมเงียบๆ อยู่บนเตียง นัยน์ตากลมมองสำรวจรอบห้องก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินออกไปข้างนอก มีโพสอิทสีเหลืองแปะเอาไว้ตรงโต๊ะใกล้หน้าห้องนอน ขาเรียวเดินตรงไปก่อนจะหยิบมันขึ้นมาอ่าน

‘เราออกไปซื้อข้าวนะ ถ้าตื่นขึ้นมาแล้วรอหน่อย’

มือบางแปะมันลงที่เดิมทันทีที่อ่านจบ เขาไม่มีอะไรจะทำด้านนอก เลจึงเดินกลับเข้าไปในห้องอีกครั้งก่อนจะสะดุดสายตาเข้าที่ตู้เสื้อผ้า ร่างบางเดินไปหามันก่อนจะเปิดออก นัยน์ตากลมกวาดมองเสื้อผ้าที่ส่วนใหญ่จะเป็นโทนสีสดใสในตู้ ก่อนจะสะดุดสายตาอีกครั้งเมื่อเห็นเสื้อผ้าที่มันไม่เข้าพวก

เสื้อสีดำที่บริเวณไหล่มันกว้างหน่อย

เขาจำได้… มันคือเสื้อที่อินใส่ไปคลับ

มือบางหยิบมันขึ้นมาทาบตัว ไม่รู้นึกอะไรถึงถอดเสื้อตัวเองออกก่อนจะสวมเสื้อตัวนั้นแทน ตามด้วยสกินนี่อย่างที่อินเคยใส่ ตบท้ายด้วยสร้อยสีเงินเสริมให้ลำคอขาวเด่นน่ามองมากกว่าเดิม

นัยน์ตากลมมองตัวเองในกระจกก่อนจะถอนหายใจ เขาตั้งใจจะถอดชุดออกทว่าความคิดบางอย่างมันก็แทรกเข้ามา ส่งผลให้มือที่กำลังเลิกเสื้อขึ้นไปถึงเนินอกขาวต้องวางลงดังเดิม เลเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์ของตัวเอง ก่อนร่างเพรียวที่น่าดูไปทุกสัดส่วนจะเดินออกจากห้องไป

เขาลงลิฟต์มาด้านล่าง ก่อนจะขอให้โอเปอร์เรเตอร์โทรเรียกรถแท็กซี่ให้เพราะโทรศัพท์ใช้การไม่ได้ ยืนรอไม่นานนักรถแท็กซี่ก็มา ร่างผอมบางก้าวเข้าไปนั่งบนรถ เสียงแหบพร่าบอกปลายทางที่ต้องการ

“ไปคลับ XXX”

เขามาทำไม ?

เขามาที่นี่ทำไม ?

เลตั้งคำถามในใจขณะมองคลับขนาดใหญ่ตรงหน้า มันเป็นคลับเดียวกันที่ฮิมเคยพามาตอนงานเลี้ยงสายรหัสและเป็นที่เดียวที่อีกฝ่ายบอกว่าอย่าเข้าไปถ้าพี่ฮิมไม่ได้มาด้วย ความทรงจำสะท้อนขึ้นมาเป็นฉากๆ

‘ฮิม เลยังไม่สิบแปดเลย เลจะเข้าได้เหรอ’

‘ได้ ถ้าพี่พาเข้า แต่เลมาคนเดียวเลห้ามเข้านะ’

‘เลไม่เข้า’

เขากำลังจะผิดคำพูด…

ร่างเพรียวเดินไปต่อแถวกับคนอื่นที่กำลังรอตรวจบัตรประชาชนตรงทางเข้าคลับ แต่เมื่อถึงคราวตัวเองคนตัวเล็กกลับไม่ได้ยื่นบัตรให้ เพราะรู้ว่ายื่นไปก็ไม่ผ่าน เขายังอายุไม่ถึงสิบแปดแต่จะอายุถึงสิบแปดปีหลังจากผ่านพ้นวันนี้ไป ดวงตากลมโตมองการ์ดที่ยื่นมือมาขอบัตร พอเขาไม่ให้อีกฝ่ายก็เงยหน้าขึ้นมองแล้วชะงักไปทีนึง ก่อนชายชุดดำคนนั้นจะโค้งพร้อมกับหลีกทางให้เขาเดินเข้าไปอย่างง่ายดาย คนตัวเล็กไม่สนใจว่าทำไมเขาถึงเข้ามาได้ทั้งๆ ที่ไม่ได้รับการตรวจบัตร ร่างเพรียวเดินลิ่วเข้ามาด้านในก่อนจะเป็นที่สนใจอย่างรวดเร็ว

เสื้อสีดำแหวกกว้างบริเวณไหล่ เผยให้เห็นเนินอกเนียนสีขาวชวนให้คนมองอยากหลุบตามองต่ำลงไปด้านใน สกินนี่สีดำที่รัดทุกสัดส่วนด้านล่างมันแนบชิดไปกับต้นขาเรียวยาว สะโพก รวมถึงบั้นท้ายดึงดูดให้คนเห็นต้องเลียริมฝีปาก ร่างบางเดินผ่านใครคนนั้นต้องหันหลังไปมองตามด้วยความสนใจ เลไม่ได้สนใจใคร เจ้าของใบหน้าสวยจำได้ว่าตรงชั้นแรกของคลับมีบาร์ให้นั่งอยู่ นัยน์ตากลมโตกวาดมองรอบด้าน พอเห็นจุดหมายก็รีบเดินตรงดิ่งไปที่นั่นทิ้งให้ผู้ชายด้านหลังที่อยากทำความรู้สึกต้องชะงักมือ

ร่างสูงที่ทำหน้าที่เป็นบาเทนเดอร์มองผู้มาเยือนคนใหม่ที่เข้ามานั่งเก้าอี้ เสียงทุ้มถามด้วยความสุภาพกับแขกของคลับ

“รับอะไรดีครับ”

“อะไรก็ได้” เสียงนั่นแหบพร่า ดวงตากลมเริ่มแดงอีกครั้ง เดาได้ไม่ยากว่าไปเจอะเจอกับเหตุการณ์อะไรมา “ขอแรงๆ”

“รอสักครู่ครับ” บอกตามตรงว่าเขาอยากเอานมให้อีกฝ่ายมากกว่า แต่เขาไม่สามารถทำตามใจตนเอง กฏของคลับคือแขกต้องการอะไรก็ต้องให้อย่างนั้น ทำให้แขกแต่ละคนพึ่งพอใจมากที่สุดแลกกับจำนวนเงินที่ต้องเสียมหาศาลให้กับที่นี่ ร่างสูงจัดการผสมเครื่องดื่มที่แรงในระดับหนึ่งก่อนจะยื่นมันส่งไปให้คนตรงหน้า “ดื่มช้าๆ—”

พรวด!

เขาเตือนไม่ทันจบ คนตรงหน้าก็จับแก้วที่พึ่งส่งไปให้กรอกเข้ามาทีเดียวหมด ร่างเล็กทำสีหน้าเหยเกทีหนึ่งก่อนจะเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ มือบางวางแก้วลงแล้วสั่งอีกครั้งหนึ่ง

“เอา… อีก” มีคนเคยบอกว่าแอลกอฮอล์ช่วยให้ลืมระยะสั้นนั่นคงจะเป็นเรื่องจริง เพราะทันทีที่น้ำสีทะมึนในแก้วนั่นไหลผ่านลงลำคอ มันส่งสัมผัสแสบร้อนทิ้งท้าย ก่อนจะออกฤทธิ์กับระบบประสาททำให้คนที่ดื่มมันเข้าไปเริ่มไม่ได้สติ เขาเริ่มลืมเรื่องของวันนี้ทีละนิด คนตัวเล็กรับมาอีกแก้วก่อนจะกรอกเข้าปากอีกครั้งจนหมดในคราวเดียว เสียงทุ่มสั่งเป็นครั้งที่สาม “เอา… อีกแก้ว”

ครืน

แก้วใส่เครื่องดื่มสีฟ้าอันใหม่ถูกเคลื่อนมาให้จากทางด้านข้าง เลหันไปมอง ก่อนจะบอกเสียงนุ่มกับเจ้าของแก้วตัวจริง “ไม่ได้สั่ง”

“ผมสั่งให้เองครับคนสวย” ดวงตากลมโตประสานเข้ากับร่างสูงด้านหน้า เจ้าของใบหน้าหล่อเหลากับร่างสูงโพร่งสมส่วน “ลองชิมดูสิ”

คนตัวเล็กลังเลอยู่สักครู่ก่อนจะหยิบแก้วใส่น้ำสีฟ้าขึ้นมาจิบรสชาติ ก่อนนัยน์ตากลมโตจะเบิกกว้างแล้วดื่มมันทีเดียวหมดแก้ว “อร่อย”

“ดีใจที่ชอบ”

“อืม”

“พี่ชื่อฟาร์ ยินดีที่ได้รู้จัก”

“เล” เสียงหวานบอกชื่อตัวเองขณะหลุบตาลงมองมือหนาที่ยื่นมาทักทาย คนตัวเล็กนิ่งไปสักพักก่อนจะยื่นมือไปจับกับอีกฝ่าย “ยินดีที่ได้รู้จัก”



3 ชั่วโมงต่อมา

สวยเป็นบ้า

ฟาร์มองร่างเล็กข้างกายที่เริ่มไม่ได้สติ ร่างสูงเลียริมฝีปากขณะไล่มองร่างสมสัดส่วนตั้งแต่หัวจรดเท้า ทั้งหน้า หุ่น ผิวหรือแม้กระทั่งนิสัยล้วนไร้ที่ติ ทีแรกเขาคิดว่าอีกฝ่ายจะหยิ่งนิดๆแต่พอได้คุยถึงรู้ว่าไม่ น้องออกจะว่าง่าย คิดถูกจริงๆ ที่มาทัก แต่ถึงจะคิดถูกหรือไม่ถูกที่แน่ๆ พวกผู้ชายในคลับต่างมองเขาสายตาร้อนผ่าวๆ ด้วยความอิจฉา

“เลเมาแล้วนะ” ฝ่ามือสากจับลงตรงไหล่บางก่อนจะจงใจลากไล่ขึ้นไปถึงลำคอขาวของคนที่กำลังฟุบหน้ากับบาร์เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ เป็นจังหวะเดียวกันที่นัยน์ตาคมบังเอิญไปเห็นเสื้อคอกว้างที่ห้อยลง เผยให้เห็นผิวขาวเนียนและในส่วนที่ลึกลงไปกว่าเนินอก คนมองกลืนน้ำลายก่อนจะเลียริมฝีปากอีกครั้ง ยิ่งเห็นอารมณ์ดิบของผู้ชายมันก็ยิ่งออก แก่นกายที่ปวดหนึบของเขาต้องได้รับการปลดปล่อย “ไปกับพี่ดีกว่า”

ตั้งแต่หนึ่งชั่วโมงก่อนตอนที่เขายังอยู่กับเล ชายหนุ่มแอบกระซิบให้บาเทนเดอร์ไปจองห้องนอนของคลับเอาไว้ให้

ชายหนุ่มพยุงคนตัวเล็กให้ลุกขึ้น แขนแกร่งโอบรอบเอวบางก่อนจะบังคับให้คนเมาไปในทิศทางที่เขาต้องการ

“จะไปไหน…” เลที่แทบไม่มีสติหลงเหลืออยู่ถาม เขารู้แค่ว่าตัวเองกำลังจะถูกพาไปที่ไหนสักแห่ง

“เดี๋ยวก็ถึงห้องแล้วรออีกหน่อย” คนตัวเล็กไม่เข้าใจความหมาย เลขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อถูกแขนแกร่งโอบรัดที่เอวแน่นจนรู้สึกอึดอัด มือบางพยายามแกะออกก่อนจะเผลอร้องครางในลำคอเบาๆ

“อื้อ!”

กึก!

เสียงครางทำให้ชายหนุ่มที่กำลังแนบติดกับอีกฝ่ายนิ่งไป ภายใต้ความนิ่งนั่นมันกำลังปะทุเดือดด้วยกามอารมณ์ จนในที่สุดคนทนก็ทนไม่ไหว ร่างเล็กถูกผลักแนบเข้ากับกำแพงทาบด้วยเรือนกายใหญ่ของชายหนุ่ม ฟาร์มองคนตรงหน้าด้วยสายวาววับ ขณะลากมือหน้าไปตามใบหน้าสวย เสียงทุ้มแหบพร่าว่าด้วยความกำหนัด

“เลทำให้พี่ทนไม่ไหว” ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงไปซบกับลำคอขาว ไล่จมูกสูดกลิ่นหอมจากเรือนกายอีกฝ่าย “ขอออเดิร์ฟก่อนก็แล้วกัน”

มือหนาลูบไปตามเอวคอด ขณะแทรกเข่าเข้ากลางลำตัวของร่างเล็กจนคนโดนร้องอื้ออึง

สัมผัสแปลกใหม่ทำให้เลต้องครางในลำคอ มันวูบวาบในท้องน้อยแปลกประหลาดแต่ไม่ได้รู้สึกแย่ อารมณ์ร้อนลามไปทั่วตัว ลมหายใจคนตัวเล็กเริ่มถี่กระชั้นขึ้นยามมือหนาลากผ่านบริเวณแผ่นอกบางเบา คนตัวเล็กเผลอกัดปากขณะส่งสีหน้าให้คนเห็นทนไม่ไหวเป็นครั้งที่สอง

ชายหนุ่มเลียริมฝีปากพลางเลื่อนมือลงต่ำ นิ้วเรียวเกี่ยวขอบสกินนี่ก่อนจะตั้งใจล้วงลงไป ทว่า…

พรึบ!

ผัวะ!

“ไอ้สัส!!” เสียงคำรามดังข้างหูก่อนร่างหนาจะโดนใครสักคนดึงตัวจากทางด้านหลัง ตามด้วยหมัดหนักๆ กระแทกเข้าที่เบ้าหน้าจนฟาร์เซล้มลงกับพื้น เป็นจังหวะเดียวกันที่ร่างบางไถลตัวลงไปกับกำแพง เลเกือบจะล้มลงกับพื้นถ้าไม่มีใครสักคนมาพยุงเอาไว้เสียก่อน “ลากตัวมันออกไป”

เสียงโหวกเหวกโวยวายทำให้คนที่แทบจะไม่มีสติลืมตาขึ้น

“เล” แขนเรียวเอื้อมไปโอบรอบลำคอของคนตรงหน้าเพื่อเป็นที่ยึดเกาะโดยอัตโมัติ ดวงตากลมโตลืมขึ้นมอง เลหรี่ตามองคนตรงหน้าก่อนจะพูดชื่ออีกฝ่ายออกมาอย่างแผ่วเบา

"พี่ฮิม” คนที่ยังโดนฤทธิ์แอลกฮอล์ครอบงำสติพึมพำขณะเบียดตัวเข้าใส่คนตรงหน้าด้วยความคิดถึง กลิ่นแอลกอฮอล์ตีขึ้นจมูกคนที่กำลังกอด เลเผลอลืมเรื่องของวันนี้ไปชั่วขณะ “คิดถึงจัง กลับมาแล้วเหรอ”

“ทำไมเป็นแบบนี้” พ่อพูดอะไรเลไม่เข้าใจ

เจ้าของใบหน้าหวานขมวดคิ้ว ก่อนจะรู้สึกเหมือนว่าตัวเองลอยอยู่ในอากาศเมื่อฮิมอุ้มเอวบางขึ้น ร่างสูงพาคนเมาเข้าห้องนอนของคลับที่อยู่ใกล้ที่สุด พร้อมกับวางอีกฝ่ายไว้ที่เตียง ทว่าจังหวะที่เขาวางน้องลง เลกลับเล่นซนโดยการดึงคอเขาลงมา เป็นผลให้ร่างทั้งร่างเกือบทับคนตัวบางถ้าเขาไม่ใช้มือค้ำเตียงพยุงกายเอาไว้

“ฮิม… พ่อจ๋า คิดถึง” ร่างหนาเผยรอยยิ้มก่อนจะตอบรับ

“พี่ก็คิดถึงเล” เขาไม่ชอบให้เลเมา และแทบบ้าตอนที่ลงจากเครื่องบินแล้วรู้ว่าเลหายไปแถมยังหาไม่เจอ พวกที่บ้านมันหากันตั้งนาน ไม่มีใครนึกถึงว่าเลจะใจเด็ดถึงขนาดมาที่คลับคนเดียว แถมยังแต่งตัวแบบนี้…

นัยน์ตาคมหลุบมองพร้อมกับเลียริมฝีปาก ก่อนจะชะงักพร้อมกับแผ่รังสีอันตรายออกรอบด้านเมื่อคิดได้ว่าก่อนที่พวกเขาจะมาคนอื่นเห็นเลไปถึงไหนต่อไหน

แต่ในสถานการณ์แบบนี้น้องเมาก็ดี ไม่รู้ว่าถ้าหายเมาแล้วจะยิ้มแบบนี้ได้อีกหรือเปล่า

“คิดถึงเลเหรอ?” เสียงหวานพึมพำ คนขาดสติร้องอื้ออึงในลำคอก่อนจะพยายามหรี่ตามองเขาอีกครั้ง เลเงียบไปก่อนคนตัวเล็กจะเริ่มร้องไห้เมื่อนึกอะไรขึ้นได้ “ฮิมเหรอ… ฮิม ฮิมใจร้ายนี่ ฮืออ”

“อย่าร้อง คนดีพี่ขอโทษ”

“ฮือ… ฮิมทำเลเจ็บ ฮึก! ที่ใจ”

“ขอโทษครับ”

“ออกไป! ฮิมไม่ใช่ของเล!”

“พี่เป็นของเล”

“ไม่ใช่! ฮิมเป็นของพี่ปริม ฮิมไม่ใช่ของเล!! ฮือ”

“พี่เป็นของเล!!” เสียงทุ้มตวาดจนคนฟังต้องเงียบลง เลเบ้ปากเพราะตกใจขณะพยายามถามเสียงสั่น

“แต่ฮิมมีอะไรกับพี่ปริม ฮิมไม่ใช่ของเล”

“เขาไม่ได้อะไรจากพี่”

“เขาได้ตัวพี่ฮิม”

“ตัวพี่อยู่ตรงนี้กับเล” ฮิมจับมือบางแนบเข้าที่อกข้างซ้าย นัยน์ตาคมประสานกับอีกฝ่าย **“**แต่เลเอาตรงนี้ของพี่ไป และมันให้น้องได้แค่คนเดียว”

คนเมาที่เริ่มจะได้สติแล้วหายร้องไห้ ขณะพยายามยันตัวเองขึ้นจากเตียงแล้วถามร่างสูงเสียงแผ่ว “ฮิมรักเลไหม”

“พี่เคยบอกแล้ว”

“พูดอีก”

“พี่รักเล” แขนแกร่งโอบเข้ากอด ใบหน้าคมฝังเข้ากับไหล่บางพร้อมกับพูดเสียงเข้ม “เลิกโกรธพี่นะ”

“...”

“คนดี”

“ทำไม่ได้” ฮิมเงียบ “เลโกรธฮิมมากๆ ฮิมโกหกเล ไม่สิ… ฮิมไม่ได้บอกเล และเลหวงพี่ขนาดไหน ฮิมก็รู้”

“...”

“แต่ฮิมมีอะไรกับเขา เลเลยหายโกรธฮิมไม่ได้” ร่างสูงไม่มีคำปฏิเสธถึงมีเขาก็ไม่พูด ฮิมไม่อยากโกหกน้อง เพราะมันเป็นความจริง

“พี่ต้องทำยังไง”

“ทำให้เลรู้สึกเท่าเทียม” คนฟังขมวดคิ้ว ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเข้าใจถึงความหมายโดยนัยที่อีกฝ่ายต้องการที่จะสื่อ เป็นจังหวะเดียวกันที่ร่างเล็กขยับตัวเข้ามาใกล้ กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ลอยฟุ้งออกมาจากร่างบางคล้ายกำลังหลอกล่อให้สัญชาติญาณของเขาออกมา “พี่ปริมได้ยังไง เลต้องได้อย่างนั้น”

“คนดีกำลังเมา” มือหนาพยายามจับคนที่กำลังจะขึ้นมานั่งบนตักของเขาออก แม้ใจอยากจะทำในสิ่งที่มันตรงกันข้ามก็ตาม

ออกไป… ก่อนที่พี่จะทนไม่ไหว

คนถูกกล่าวหาไม่ได้ว่าอะไร มือบางปัดแขนแกร่งที่พยายามจับตัวเขาออก ก่อนจะเคลื่อนตัวขึ้นมานั่งบนตักแข็งได้สำเร็จ แขนเรียวเข้าโอบรอบลำคอแกร่ง เจ้าของใบหน้าสวยแนบริมฝีปากทาบกับคนตรงหน้าขณะเอ่ยเสียงแหบพร่า “เลรักพี่ฮิม”

​

(70%)



จริงๆ ต่อจากนี้มันเป็นฉาก CUT แต่ญาติมาบ้านแล้วปั่นไม่ทัน ไปถามนักอ่านเขาบอกอัพเลย งั้นโอเค อัพก็อัพค่ะ อย่าพึ่งตัดสินว่าเลหายงอนเร็วจัง คือเลหายโกรธแต่ไม่ได้หมายความว่ายอมยกโทษให้นะจ๊ะ​

[jaevin]

ทันนนนน 

[JellyKei]

คีย์เวิร์ดที่พี่ฮิมรอมาแล้ว "เลรักพี่ฮิม" จากนี้คงไม่ปล่อยน้องไว้เฉยๆแล้วล่ะ

เลดูหึงแรง ถึงแม้น้องจะไม่รู้ตัวว่ามันคือการหึงก็เถอะ ชอบความที่น้องเริ่มโตขึ้นเรื่อยๆจากตอนแรก

จริงๆอยากให้ฮิมร้อนใจมากกว่านี้ หมั่นไส้555555555

รอฉากคัทนะคะ ไม่ได้หื่นแค่อยากรู้ลีลาพี่ฮิมเฉ้ยเฉย

 

[zeroj]

รอฉากต่อไปไหวววววว
กรี๊ดดดดดด
 


เลอย่าไปยกโทษให้ง่ายๆนะ
เดี๋ยวฮิมได้ใจ
ลองร้อนรนดูบ้างนะฮิม
ชั้นหมั่นไส้แกมากอ่ะ     

[duck-ya]

โอ้ยยยย หัวใจจิวายยย
ถ้าพี่ฮิมมาช้าอีกนิดนึงนะ บรึ้ยย ไม่อยากคิด
ฮิม ทำให้ทุกอย่างชัดที่สุดเถอะนะ ไม่งั้นเลไม่หายโกรธแน่ๆ

[puiiz]

 

[mypink801]

กรี๊ดดดดดดดดดดด น้องเลพูดออกมาแล้ววว
รอฉากนั้นค่ะ อยากเห็นลีลาพี่ฮิมด้วยย 
พี่ฮิมรีบๆทำตัวให้สมกับเป็นพระเอกนะ เดี๋ยวเปลี่ยนทีไปทีมพี่วิน

[มนุษย์สาววาย]

อย่ายกโทษนะคนดี หนูต้องลุกขึ้นอย่างสง่างามนะลูก สงสารน้องเลคนดี

หนูไม่น่ามาเจออะไรอย่างนี้เลย

เกลียดปริม หวังว่านางคงไม่ตายดี  ฮิมก็เช่นกัน(?)

[mystery Y]

ฮิมคงตบะแตก

[catka12]

กลับมาต่อก่อนนนนนนค่ะ....อย่าตัดอย่างนี้

[205arr]

น้องเล แน่ใจนะว่าถ้าเกิดอะไรๆ ขึ้นแล้วหนูจะไม่เสียใจน่ะ

[Supparang-k]

นิวเล  ได้ใจมาก 555

[mooping-7]

ก่อนอื่นขอตีน้องเลแรงๆทีนึงนะ ทำอย่างนี้ได้ยังไงถ้ฮิมมาไม่ทัน ไม่อยากจะคิด
"ปริมได้ยังไง เลต้องได้อย่างนั้น"  ชอบบบบบบบอกเลย  พี่ฮิมอย่าให้เลน้อยหน้าปริมนะ น้องขอมา

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ก่อนอื่นขอตีน้องเลแรงๆทีนึงนะ ทำอย่างนี้ได้ยังไงถ้ฮิมมาไม่ทัน ไม่อยากจะคิด
"ปริมได้ยังไง เลต้องได้อย่างนั้น"  ชอบบบบบบบอกเลย  พี่ฮิมอย่าให้เลน้อยหน้าปริมนะ น้องขอมา

ถถถถถถ ถูกต้อง
ฮิม บอกว่าเล อยู่ในใจของฮิม ตัวฮิม ก็อยู่กับเล / ดึมากกกกกก
"พี่ รักเล"
"เล ก็รักพี่"  ชัดเจนกว่า "เล รักพ่อ" นะ
แสดงออกให้ชัดเจนกว่านี้ อีกสิ
แบบ ให้ตัวฮิมอยู่ในตัวเล
อ๊ากกกกกกก ฟินนนน คนอ่านไฟเขียวเต็มที่ 
     
 

[mild-dy]

 
 
 

[Jibbubu]

ฮิมตบะนายได้แตกก็คราวนี้แหล่ะ

[minkey]

น้องเลลูกกกกกก
แซ่บมากกกก

[LovEYouOnLy]

อยากให้ฮิมทุรนทุรายมากกว่านี้ เอาให้สมกับที่ทำให้น้องเสียใจและไม่เคยพูดอะไรที่มันมากกว่านี้

[Mura_saki]

มาต่ออีกเร็ววววววว

[:mdred]

“คนดีกำลังเมา” มือหนาพยายามจับคนที่กำลังจะขึ้นมานั่งบนตักของเขาออก แม้ใจอยากจะทำในสิ่งที่มันตรงกันข้ามก็ตาม

ออกไป… ก่อนที่พี่จะทนไม่ไหว

คนถูกกล่าวหาไม่ได้ว่าอะไร มือบางปัดแขนแกร่งที่พยายามจับตัวเขาออก ก่อนจะเคลื่อนตัวขึ้นมานั่งบนตักแข็งได้สำเร็จ แขนเรียวเข้าโอบรอบลำคอแกร่ง เจ้าของใบหน้าสวยแนบริมฝีปากทาบกับคนตรงหน้าขณะเอ่ยเสียงแหบพร่า “เลรักพี่ฮิม”

​

จูบครั้งแรกมันเหมือนโดนไฟฟ้าช็อต รุนแรงจนต้องถอนออกไปก่อน

จูบครั้งที่สองรู้สึกวาบหวาม

และครั้งที่สามเร้าร้อน เมื่อคนตัวสูงตอบรับและขึ้นไปเป็นฝ่ายนำ แขนแกร่งโอบเอวบางแน่น บดเบียดและรุกไล่จนเลต้องหอบหายใจพร่า เช่นเดียวกับนัยน์ตากลมโตที่กำลังเปิดบรือขึ้นเล็กน้อยเสมือนไม่ได้สติ เขารู้สึกดีเกินไปจนเหมือนอยู่ในฝัน

ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ร่างบางถูกผลักให้นอนนอนราบลงกับเตียง ฮิมลืมตาขึ้น มือหนากำหมัดแน่นก่อนจะเป็นฝ่ายละออก

“พี่ให้โอกาส”

คนได้รับโอกาสไม่ได้ตอบรับ เลยันตัวขึ้นจากเตียงก่อนจะรั้งลำคอแกร่งเข้ามาจูบอีกครั้งแทนคำตอบ

...ไม่

นัยน์ตาคมวาบวับในความมืด สัญชาติญาณดิบของเขาถูกเลปลุกให้ตื่นจนข่มเอาไว้แทบไม่อยู่แล้ว มือหนาโอบไปที่ด้านหลัง ไล่ไปตามสันกระดูกก่อนจะหยุดที่เอวคอด เขาเลิกเสื้อขึ้นไปจนถึงเนินอกบาง เป็นจังหวะเดียวกันที่ริมฝีปากละออก ปล่อยให้น้ำลายสีใสไหลยืดลงไปยามทิ้งตัวนอน

ฮิมหลุบตามอง สภาพของน้องในตอนนี้มันทำให้อารมณ์ของเขาถูกกระตุ้นยิ่งกว่าเดิมจนต้อง… เลียริมฝีปาก

เสื้อที่ถูกเลิกขึ้นเผยให้เห็นยอดดอกสีชมพูอ่อน เหมาะเจาะกับใบหน้าแดงระเรื่อของคนที่กำลังหอบหายใจพร่าอยู่ใต้ร่าง

...เอ็กซ์เป็นบ้า

ข้อมือบางถูกยกขึ้น เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาใช้ริมฝีปากร้อนไล่จูบตั้งแต่ปลายนิ้วเรียวขึ้นไปจนถึงหัวไหล่ แผ่นอกเล็ก ลำคอขาว ไปจนถึงติ่งหู เขาขบเม้มเบาๆ ขณะเลื่อนมือขึ้นมาหมุนรอบยอดดอกก่อนจะบดขยี้มันพร้อมๆ กับกระซิบเสียงพร่าให้คนที่กำลังส่งเสียงครางอื้ออึงในลำคอได้ยิน

“เลหยุดพี่ไม่ได้แล้ว”

อารมณ์ดิบของเขา มันพุ่งขึ้นจนฉุดเอาไว้ไม่อยู่แล้ว…

แควก!

เสื้อสีดำสนิทถูกกระชากออกจากแขนเรียว แรงจนเกิดรอยแดง คนโดนถึงกับสะดุ้งเมื่อร่างสูงใช้มันขึ้นมาปิดตาของเขาเอาไว้ แต่ยังไม่ทันได้ถามริมฝีปากก็ถูกครอบครองอีกครั้ง ฮิมดูดดัน ใช้ลิ้นร้อนไล่ไปทั่วโพรงปากจนอารมณ์ใคร่มันพุ่งทะยานขึ้นสูง จนคนโดนต้องสะดุ้งอีกครั้งเมื่อมือหนาล้วงเข้าไปในสกินนี่พร้อมกับจัดการทึ้งมันออกจากปลายขาเรียวอย่างรวดเร็ว

ฮิมถอนจูบออก นัยน์ตาคมหลุบลงมองคนที่อยู่ใต้ร่าง

“พี่จ๋ามันมืด” มือบางเอื้อมขึ้นหวังจับผ้าที่ปิดตาตัวเองอยู่ออก ร่างสูงจึงจัดการรวบข้อมือทั้งสองข้างของอีกฝ่ายเอาไว้เหนือศีรษะ เขาไม่ได้จงใจจะแกล้ง แค่ไม่อยากให้เลเห็นสีหน้าและอารมณ์ของตัวเขาเองในตอนนี้

ภายในห้องเงียบงัน คนที่โดนปิดตาอายเกินกว่าจะกล้าแสดงความคิดเห็น ขณะเดียวกันที่ใบหน้าหล่อเหลาไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรนอกจากความเฉยเมย หากแต่ในความเฉยเมยมันมีความดุดันซ่อนอยู่ภายในดวงตาสีดำสนิท มือหนาเอื้อมจับอันเดอร์แวร์ที่เป็นสิ่งสุดท้ายบนกายบาง เลรู้สึกเหมือนหัวใจเขาถูกดึงฉุดลงเมื่อรับรู้ได้ว่ามันถูกดึงออกไปจากร่างกายแล้ว

อันเดอร์แวร์ตัวเล็กถูกโยนทิ้งลงข้างเตียง ก่อนคนถอดจะหันกลับมามองผลงานตัวเองแล้วเลียริมฝีปากอีกครั้ง

สมกับที่เขาฟูมฟักมา ขาวไปทั้งตัวแถมขนสักเส้นยังไม่มี

...ไร้ที่ติจริงๆ…

“เลหนาว” มันเย็นวูบไปทั้งกายเมื่อไม่มีอะไรปกปิด คนตัวเล็กได้แต่ตัวสั่นท่ามกลางความมืดเมื่อตาถูกปิด หัวใจสั่นระทึกคล้ายกลองที่ถูกตีร่วน

“เดี๋ยวคนดีก็ร้อน” เสียงทุ้มบอกแผ่ว ขณะเลื่อนมือข้างหนึ่งไปจับสองขาหวังให้มันแยกออกจากกัน แต่ทันทีที่จับคนตัวเล็กก็ออกปฏิกิริยาต่อต้านโดยการเกร็งทันที ใบหน้าหล่อเหลาขมวดคิ้ว ฮิมส่งเสียงดุ “อย่าดื้อกับพี่”

คนโดนดุถึงกับตัวสั่น ก่อนจะยอมให้อีกฝ่ายจับเรียวขาของตัวเองแยกกว้าง ร่างสูงแทรกตัวเองเข้าไปตรงกลาง กั้นไม่ให้อีกฝ่ายหุบขาเข้ามาได้ดังเดิม มือหนาลงจับส่วนไวต่อสัมผัส แท่งเนื้อน่ารักที่มีปฏิกิริยาตอบรับกับมือของเขาเป็นอย่างดีพอๆ กับเสียงที่เปล่งออกมาจากริมฝีปากเล็ก

“ฮิม… อ๊ะ! อ๊า พี่ฮิม” ฮิมไม่สนเสียงคราง มือหนาเร่งจังหวะในการสร้างกามอารมณ์ให้เร็วถี่ขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่คนรับการกระทำได้แต่ร้องครางและแด้ดิ้นเหมือนโดนไฟลน มันร้อนอย่างที่ฮิมว่าแต่ความร้อนมันมากับความรู้สึกบางอย่างที่หมุนวนอยู่บริเวณท้องน้อย และส่งต่อไปยังจุดกึ่งกลางลำตัว ก่อนจะค่อยๆ รวมกันเป็นมวลความรู้สึกขนาดใหญ่จนเขาทนไม่ไหวอีกต่อไป “เล...จะ...แตก”

“ปล่อยออกมา” เสียงทุ้มสั่ง

“อ๊ะ!! อ๊ะๆๆ อ๊า!!” ใบหน้าหวานแสดงความบิดเบี้ยวเมื่อถึงจุดสูงสุด แผ่นอกเล็กเผลอดันขึ้นอย่างลืมตัวก่อนน้ำขุ่นจะฉีดพุ่งออกจากแก่นกลาง

พรึบ!

คนปลดปล่อยล้มตัวลงตามแรงโน้มถ่วงพร้อมกับหายใจหอบพร่า นัยน์ตาคมมองน้ำกามที่เปื้อนอยู่ที่มือ มือหนายกขึ้นก่อนจะใช้ลิ้นเลียแล้วกลืนกินมันจนหมด ฮิมปล่อยมือที่รวบแขนน้องอยู่ ก่อนจะพลิกตัวอีกฝ่ายให้นอนคว่ำ มือหนาจับขาเรียวให้ตั้งเข่าขึ้นก่อนลอบมองช่องทางสีสวย

“พี่จ๋าจะ—อ๊ะ!” เพราะเสื้อที่ปิดตาหลุดออกน้องจึงตั้งใจจะหันมามองด้านหลัง มือหนาเลยจัดการจับศีรษะของอีกฝ่ายกดลงที่หมอนโดยไม่เปิดโอกาสให้เลหันหน้ามามอง คนโดนกดศีรษะเอาไว้พยายามดิ้นไปมาแต่เขาสู้แรงฮิมไม่ได้ ราวกับว่าทั้งตัวโดนอีกฝ่ายบังคับเอาไว้จนหมดแม้กระทั่งหัวใจ การไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปมันส่งผลให้หัวใจเต้นถี่รัวมากกว่าเดิม

มือหนาค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกหากสายตาคมกริบหลุบลงมองช่องทางสีสวยไม่วางตา เสื้อเชิ้ตสีดำถูกเขวี้ยงออกนอกเตียง นิ้วเรียวเลื่อนลงปลดกระดุมกางเกงของตัวเองออกตามด้วยซิป ทุกกิริยาเนิบนาบและได้ยินเสียงการกระทำอย่างชัดเจน ใบหน้าหวานที่โดนบังคับให้กดกับหมอนร้อนฉ่า ยามรับรู้ได้ว่ามือหนากำลังรูดซิปกางเกงของตัวเองลง

ร่างสูงไม่ได้ถอดจนหมด ฮิมค้างเอาไว้แค่นั้นก่อนจะทาบอกแกร่งลงแผ่นหลังเนียน เบียดกายใส่คนใต้ร่างเป็นจังหวะเดียวกันที่เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาซุกเข้ากับลำคอขาว ริมฝีปากร้อนขบเม้มเบาๆ จนเลร้องอื้ออึง ก่อนที่ฮิมจะปล่อยมือที่กดศีรษะน้องออกแทนที่ด้วยการยกลำคอขาวแล้วใช้ปลายนิ้วในการดันคางมนให้เงยขึ้น มือข้างที่เหลือเอื้อมไปด้านหน้า

“เลียให้พี่หน่อยสิคนดี” เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยให้คนที่ยังมีแอลกอฮอล์ในร่างกายทำตาม ก่อนจะค่อยๆ ส่งนิ้วเข้าไปในริมฝีปากเล็กทีละนิ้ว

จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม จากสามเป็นสี่

นิ้วเรียวเข้าไปพัวพันกับลิ้นด้านในจนเต็มปากเล็ก น้ำลายสีใสเริ่มไหลลงตามลำคอขาวเมื่ออีกฝ่ายไม่เปิดโอกาสให้ร่างเล็กได้ปิดริมฝีปาก ขณะเดียวกันที่คนตัวสูงกำลังสนุกกับการสอดลิ้นเข้าไปในแอ่งหูตื้น ฮิมใช้ลิ้นร้อนเล่นกับบริเวณนั้นจนเปียกชื้นไปทั้งแถบ คนชำนาญกว่ากะว่าได้ที่แล้วจึงถอนนิ้วออก มือหนาที่ดันคางน้องขึ้นเลื่อนมาเสยผมที่ปิดหน้าผากขาวออกก่อนจะฝังรอยจูบลงไปที่หน้าผาก เลได้รับแค่สัมผัสความอบอุ่นจากอีกฝ่ายไม่รู้เลยว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้

นิ้วเรียวชุ่มน้ำลายเอื้อมไปทางด้านหลังขณะเดียวกันที่มืออีกข้างเลื่อนลงผิดปากเล็กเพื่อไม่ให้มีเสียงเล็ดรอด “เจ็บหน่อยนะคนดี”

เจ็บอะไร ?

คนฟังสงสัยแต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเลก็ได้เข้าใจ บางอย่างมันแทรกเข้ามาจากทางด้านหลัง แหวกช่องทางที่ไม่เคยผ่านมือใครเข้ามา ความเจ็บปวดแทรกไปทุกอนูของผิวจนต้องหลั่งน้ำตา เสียงหวานพยายามร้องประท้วงทว่ามือหนาที่ปิดอยู่ทำให้ได้ยินเป็นแค่เสียงร้องอื้ออึง

“อ๊ะ!! อื้อ!! เอเอ็บ!! ฮืออ” นิ้วเรียวหมุนวนอยู่ด้านใน กวาดต้อนและครูดไปกับผนังร้อน ก่อนคนตัวสูงจะใจแข็งแล้วเพิ่มนิ้วที่สามเข้ามา อาการเจ็บแผ่กระจายมากกว่าเดิมอยู่ครู่หนึ่งก่อนความรู้สึกวูบวาบบางอย่างจะเริ่มเข้าผสมปนเปไปพร้อมกับความเจ็บปวด  “อื้อ...อ๊ะ! อ๊า! อืม”

นัยน์ตามองคนที่เริ่มได้ที่ก่อนจะถอนนิ้วออก อารมณ์ที่กำลังแล่นขึ้นหยุดชะงัก ใบหน้าหวานหันมามองอีกฝ่ายด้วยน้ำตาคลออีกครั้ง ฮิมเอามือที่ปิดปากน้องอยู่ออกแล้วแทนที่ด้วยริมฝีปากของตนเอง มือหนาข้างหนึ่งไล่ลงสู่ยอดดอกพร้อมทั้งบิดขยี้มันแรงๆ จนคนตัวเล็กส่งเสียงคราง นิ้วเรียวหมุนวนอยู่ตรงนั้นก่อนจะเอื้อมไปลดอันเดอร์แวร์ของตัวเองลงแบบลวกๆ เป็นเวลาเดียวกันที่นัยน์ตากลมเผลอหันไปมองก่อนจะเบิกตากว้าง

แท่งเอ็นร้อนของพี่ชายปรากฏอยู่ตรงหน้า มันใหญ่กว่าตอนที่เห็นครั้งล่าสุดเสียอีก

คนตัวสูงรับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายกำลังตื่นตระหนก ฮิมถอนริมฝีปากพร้อมทั้งปาดน้ำลายที่ติดอยู่บนแก้มสีแดงระเรื่อออก มือหนาเอื้อมไปจับมืออีกฝ่ายเอาไว้ก่อนจะชักนำไปสู่แท่งเอ็นร้อน แต่ทันทีที่สัมผัสเลรีบผละมือออกเหมือนกับเจอของร้อนแต่ไม่นานก็โดนมือหนาจับมาวางให้สัมผัสดังเดิม

“เล่นกับมันหน่อยสิเล” ร่างสูงพึมพำที่ข้างหู ชักนำให้อีกฝ่ายลุ่มหลงขณะจับมือบางรูดขึ้นลงเบาๆ ที่แก่นกลางของตนเอง คนตัวเล็กหน้าร้อนฉ่าขณะทำมือตามการบังคับของอีกคน ฮิมกัดปากแน่นขณะซุกใบหน้าเข้ากับอกบางก่อนใช้ฟันคมกัดตรงยอดดอกสีชมพูอ่อนจนน้องร้องตาม

“อ๊า… พี่ฮิม”

“เลคนดี คน...อืม...เก่ง” ร่างสูงขบกรามกับความต้องการแน่น ก่อนจะกลั้นใจจับมือน้องออกเมื่อน้ำสีขุ่นเริ่มปริออกจากลำแท่ง ขาเรียวถูกจับแยกกว้างออกจากกันอีกครั้ง เสื้อสีดำที่ฉีกขาดถูกนำมาปิดตาร่างเล็กดังเดิม สองแขนถูกรวบขึ้นตึงอยู่เหนือศีรษะ ขณะริมฝีปากเล็กถูกรุกรานด้วยลิ้นจนไม่มีแม้แต่จังหวะที่จะพูด

มือหนาข้างที่เหลือจับแก่นกลางของตัวเองจ่อที่ช่องทาง ก่อนจะดันมันเข้าไปครั้งเดียวจนสุดลำแท่ง

ท้องน้อยของอีกฝ่ายถูกดันขึ้นเล็กน้อยเพราะความยาวจากแก่นกายที่อยู่ด้านใน คนตัวเล็กถึงกับชะงักค้าง นัยน์ตากลมโตเบิกกว้างภายใต้ความมืด น้ำใสที่ตาไหลรินก่อนจะกรีดร้องออกมาทันที

“เลเจ็บ!!!” มันเจ็บยิ่งกว่าครั้งก่อนหลายสิบเท่า เจ็บราวกับเนื้อกำลังถูกมีดคมกริบกรีดจนฉีกขาด “เอามันออกไป!! เลเจ็บ!! เจ็บ พี่จ๋าเอาออกไป ฮือออ”

“อา…” ร่างสูงไม่ได้สนใจที่อีกฝ่ายคร่ำครวญ ฮิมเลียริมฝีปากเขาตกอยู่ในผะวงแห่งความกระหายอยากที่จะกินคนใต้ร่างเข้าไป นัยน์ตาคมประกายวาบวับ เสียงครางทุ้มที่ออกมาจากร่างหนาบ่งบอกถึงความพึงพอใจ

มันทั้งคับแน่นและบีบรัดราวกับว่าจะทำให้แท่งเนื้อขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านในแหลกละเอียด ผนังร้อนนุ่มไปทุกที่ที่สัมผัสทั้งยังตอดรัดและขมิบรัวอย่างเชิญชวน

ร่างสูงออกแรงขยับกายทันทีโดยที่ไม่รับให้อีกฝ่ายได้ปรับสภาพ อารมณ์ดิบและความกำหนัดครอบงำเขาเสียจนลืมความเจ็บปวดของน้องไปสนิท สะโพกหนากระแทกกระถั้นเข้าถ้ำที่ยังไม่เคยมีใครได้เข้าไปสำรวจ ยิ่งถี่รัวเท่าไหร่คนที่เสือกกายอยู่ภายในยิ่งเป็นสุข ต่างจากคนรองรับที่เป็นทุกข์ทุกครั้งที่ร่างสูงกระชั้นเข้ามา ไม่นานนักเลือดสีเข้มก็ไหลหยดไปตามเรียวขา นัยน์ตาคมหลุบลงมองแท่งเนื้อร้อนที่มีเลือดติดอยู่ มือหนาเอื้อมไปเล่นกับแก่นกายอีกฝ่าย แล้วตั้งใจกระแทกหาจุดกระสันของคนใต้ร่างจนเจอ เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดจึงเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด ร่างสูงมอมเมาเขาด้วยความกำหนัด แก่นกายที่เสือกไสอยู่ภายในครูดไปตามผนังจนรู้สึกเสียวซ่าน เข้าลึกและถี่กระชั้น ริมฝีปากบดเบียดกับตุ่มไตจนเปียกแฉะและเริ่มบวมเปล่ง แท่งเนื้อของเลไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่นิ่งๆ มันถูกมือหนาชักนำจนมีน้ำปริออกมา

“ฮึก! ฮือ อ๊ะ! อ๊ะ!” เสียงร้องไห้สลับกับเสียงครางไปมา ความเจ็บปวดจากการเสือกไสจนช่องทางได้เลือดมันยังไม่หายไปไหน เลเจ็บ ทั้งเจ็บทั้งทรมาณ แต่เป็นความทรมาณที่บอกไม่ถูก ปวดหนึบที่แก่นกลาง เสียวซ่านที่ยอดดอก แม้กระทั่งช่องทางที่มีเลือดไหลนอกจากความเจ็บปวดเขายังรู้สึกได้ถึงความใคร่ของตัวเอง

“อ๊ะ! อ๊า! อ๊ะๆๆ อ๊ะ! อ๊า” เสียงครางของคนใต้ร่างมันปลุกอารมณ์ ฮิมปล่อยข้อมือบางที่ตัวเองรวบเอาไว้ออก ก่อนจะเลื่อนมาจับเอวคอดแล้วเพิ่มความเร็วถี่กระชั้นจนเกิดเสียงหยาบโลนยามกระแทกเข้าไปในช่องทางคับแคบและเหมือนร่างบางจะตอบรับกันเป็นอย่างดี เลตอดรัดโดยไม่รู้ตัวจนแท่งเนื้อเริ่มขยายเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ สองมือบางเลื่อนมาขย้ำกลุ่มผมสีดำของคนที่กำลังเลียรอบๆ ยอดอกของตนเอง

เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นมองคนที่กำลังกัดริมฝีปาก ใบหน้าสวยเผลอแสดงอาการเสียวซ่านจากความใคร่อย่างไม่รู้ตัว มือบางเลื่อนจากกลุ่มผมไปที่แผ่นหลัง นิ้วเรียวกรีดกรายแผ่นหลังกว้างของอีกฝ่ายจนเป็นรอย มันไม่ได้เจ็บแต่เพิ่มความกำหนัดให้ทั้งสองพุ่งพรวด

เสียงเฉอะแฉะบริเวณช่องทางดังอย่างหยาบโลน เสื้อสีดำที่ปิดตาอยู่ถูกดึงออก นัยน์ตาคมจ้องเข้ากับคนใต้ร่างก่อนอีกฝ่ายจะเป็นคนละออกไปก่อน มือหนาเลื่อนไปจับใบหน้าสวยแล้วบังคับให้ดวงตากลมโตมองเขาเหมือนเคยก่อนโน้มกายทาบริมฝีปากกับคนตรงหน้าอีกครั้ง ลิ้นร้อนตวัดพันกันไปมาพอๆ กับจังหวะกระชั้นพร้อมกับมือหนาที่กำลังจับแก่นกายเล็กเร็วระรัวขึ้นกว่าเดิมราวกับเครื่องจักร ฮิมคำรามในลำคอทีหนึ่งเป็นเวลาเดียวกันที่หยาดเหงื่อบนหน้าผากหล่นลงใส่คนที่อยู่ใต้ร่าง ความร้อนแผดเผาสองร่างบนเตียงราวกับอยู่กลางทะเลทราย

“อ๊ะๆๆๆ” ตัวเลสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกแม้กระทั่งเสียงคราง มันสั่นไหวระรัวยามร่างสูงกระแทกกายเข้ามาเร็วเกินกว่าจะนับจังหวะได้ แผ่นอกเล็กเผลอยกขึ้นมาโดยไม่ตั้งใจ มือเรียวเกี่ยวแผ่นหลังกว้างเอาไว้เป็นที่ยึดเกาะ ร่างบางเกร็งแน่น ทุกส่วนตึงแข็ง คนตัวสูงครางทุ้มอย่างพึ่งพอใจก่อนจะจับขาเรียวแยกออกจากกันให้ได้มากที่สุดแล้วเร่งจังหวะเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะน้ำสีขุ่นจากสองแก่นกายจะพุ่งทะยานออกมาพร้อมๆ กัน “ไม่… ไหวแล้ว พี่จ๋า อ๊า!!”

พรึบ!

เลทิ้งตัวลงบนเตียงทันทีที่ปลดปล่อย เสียงหอบพร่าสะท้านอยู่ในลำคอ พอๆ กับหัวใจที่ยังคงเต้นระรัวไม่หยุด

“อะ…อา” ร่างสูงเปล่งเสียงครางผ่านลำคอ ใบหน้าหล่อเหลาชื้นไปด้วยเหงื่อขณะฉีดน้ำสีขุ่นจำนวนมหาศาลใส่เข้าไปในช่องทางคับแคบ ฮิมหอบหายใจ นัยน์ตาคมหลุบลงมองขาเรียวที่ยังสั่นระริก ช่องทางสีอ่อนขนาดเล็กราวกับรูเข็มนั่นมีน้ำกามของเขาไหลปนเลือดออกมาอย่างหยาบโลน เสียงสะอื้นดังมาจากคนตัวเล็ก เจ้าของใบหน้าสวยเปื้อนไปด้วยน้ำตาขณะพยายามฟุบหน้าลงกับหมอน  ความอายมันตอกหน้า เลไม่มีแรง แม้กระทั่งขา… เขายังไม่มีแรงที่จะหุบมันเข้ามาดังเดิม

“อย่าร้องสิคนดี” เสียงแหบพร่าปลอบประโลมคนที่กำลังร้องไห้หากนัยน์ตาคมกลับไม่สื่อความหมายเหมือนคำพูด มันส่องประกายวาววับ บ่งบอกว่าแค่ครั้งเดียวยังไม่เต็มอิ่ม มือหนาเอื้อมไปปาดน้ำตาที่กำลังไหลขณะเดียวกันก็แทรกแก่นกายเข้าไปเป็นครั้งที่สอง คนที่รับรู้ได้ถึงเนื้อร้อนถึงกับสะดุ้งตัว ร่างเล็กพยายามดันตัวออกเพราะความเหนื่อยหล้า ทว่ามือหนาก็มาจับแขนทั้งสองข้างเอาไว้พร้อมกับออกแรงดึงคนที่คิดจะหนีเข้าหาตัว เป็นผลให้ช่วงล่างกระแทกเข้าหากันโดยอัตโนมัติ อาการเสียวจากช่วงล่างส่งผลให้เลกัดปาก คนสวยเผลอแสดงสีหน้าที่ทำให้คนเห็นใคร่ปรารถนายิ่งกว่าเดิม “ครางให้พี่ฟังดีกว่า”

“เหนื่อย อ๊ะ! อ๊าๆ ไม่วะ… ไหว” ขาเรียวข้างหนึ่งถูกยกขึ้นพาดบ่าแกร่ง สะโพกหนาถือจังหวะกระชั้นกายเข้าไปอย่างรวดเร็ว อาศัยน้ำกามในครั้งก่อนเป็นน้ำหล่อลื่นชั้นดี มือหนาเลื่อนลงส่วนที่ไวต่อสัมผัสของอีกคน แค่จับมันเบาๆ น้ำสีขุ่นก็ปริออกมาแล้ว “ฮิมจ๋า”

“หืม” เสียงทุ้มขานรับ ขณะชักนำแก่นกลางขนาดเล็กขึ้นลงเร็วรี่ น้องปลดปล่อยใส่มือเขาอย่างรวดเร็ว ฮิมกอบกุมน้ำกามของคนตัวเล็กเอาไว้แล้วใช้มันชะโลมแท่งเนื้อที่ให้น้ำนั่นมาจนชุ่ม ส่วนที่เหลือถูมันไปตามลำตัวนุ่ม ร่างสูงนอนตัวลงนอนตะแคงข้างอีกฝ่ายแต่ยังไม่ยอมถอนแก่นกายออก มือหนายกขาเรียวขึ้นแทนการพาดบ่าก่อนจะเสือกไสกายเข้ามาจากทางด้านข้างแทน

“อ๊ะ! เล...ฮึก! เลเสียว อื้อ!” มือหนาข้างที่เหลือจับใบหน้าสวยเข้ามาประกบจูบ ร่างสูงดูดดันและตวัดเลียลิ้นของอีกฝ่ายไปมาก่อนจะถอนออกแล้วจับร่างผอมขึ้นนั่งหันหลังให้เขาด้านบน ฮิมคอยกระแทกอีกฝ่ายจากทางด้านล่างจนน้องตัวโยนไปมา กระทั่งอารมณ์ใกล้ถึงขีดสุด มือหนาจึงรวบแขนเรียวมาดึงลงมาด้านหลัง กระแทกกระทั้นกระชั้นถี่เสมือนเครื่องจักรจนแผ่นอกบางยกขึ้น ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวเพราะความใคร่ ยามลำแท่งใหญ่กระแทกใส่จุดกระสัน ขาเรียวแยกออกเองโดยอัตโนมัติเพื่อให้เนื้อร้อนแทรกเข้าไปได้สะดวกขึ้น ร่างบางตึงเกร็งอีกครั้งหนึ่งเมื่อใกล้ถึงจุดหมาย นัยน์ตากลมโตมองส่วนไวต่อสัมผัสของตัวเองที่ตั้งตระหง่านเพราะความใคร่ ท้ายที่สุดมันก็พุ่งน้ำสีขุ่นอีกครั้งหนึ่ง

เลเสร็จ… อีกแต่คนไม่

ร่างเล็กที่ถึงจุดหมายถูกกระตุ้นอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้งเมื่อแรงกระชั้นถี่ยังไม่ยอมหยุด นัยน์ตาโตปล่อยให้น้ำตาไหลรินใส่คนด้านล่างที่ยังไม่ยอมหยุดการกระแทกจนกระทั่งเลแตกเป็นครั้งที่สาม

คนตัวเล็กล้มตัวลงเตียงแล้วหลับตาเตรียมสลบทันทีที่จบศึก ถ้าไม่ใช่ว่าคนข้างกายสอดใส่เข้ามาอีกครั้ง… อีกครั้ง และอีกครั้ง กินเวลายาวนานจนคนรองรับหมดสติไปเอง






(100%)

ไม่ได้แต่งฉากเอ็นซีมานานมาก ดีไม่ดียังไงขอโทษด้วยค่ะ รื้อฟื้นไม่ทัน5555

[mild-dy]

น้องเลตายคาเตียงแน่ๆเลยลูก หุหุ
เค้าได้กันแล้วแก
พี่ฮิมเค้าฟาดน้องแล้ว