หัวข้อ: • แฟนวิศวะ • 290519#sp - Never have I ever p.57

[AutoAngels]

เลผู้อยู่โลกสวยงามกำลังน่าสงสารTT มาต่ออีกนะค่ะ

[MayA@TK]

อย่าพาน้องเลกินมาม่านักเลยนะสงสารน้อง

 

[mypink801]

สงสารน้องเล กอดน้องแน่นๆนะพี่ฮิม

[♥►MAGNOLIA◄♥]

เล งอนฮิมแล้ว ด้วยการกอดพี่วินไม่ยอมปล่อย
ฮิม คงเจ็บมาก ที่เลเมิน
แต่พอเล คิดได้จะไปง้อ กลับไปตบฮิมซะนี่
“ฮิมคือทุกสิ่งในชีวิตของเลนะ”
“เพราะถ้าไม่มีฮิม ฮึก! เลก็ไม่เหลือใครแล้วนะ”
โอย.....หวาน เล น่ารัก น่ากอด 
เลไม่อยากได้พันล้าน เพราะอยากได้หมื่นล้าน ไม่ช้าย
ไม่อยากไปจากฮิมต่างหาก เลแค่อยากอยู่กับฮิมเท่านั้น 
สุดท้ายพายุฟ้าฝน ทำให้บอม โชคดี
ไม่ถูกลงโทษต่อ แล้วทำให้ได้งาน ที่เงินดีโคตร
งั้นเล ให้ทั้งโทษ ทั้งคุณ กับบอม สิ
       
 

[JellyKei]

สงสารเลมากฮือ
อยากรู้ว่าพี่ฮิมจะเอายังไงกับน้องต่อ แต่ท่าทางจะรุกขึ้นเรื่อยๆแล้ว เพราะความซื่อของเลแท้ๆเลย

 

[่jum]

ร้ายกลายเป็นดีเลยนะบอม 

[Ginny Jinny]

 

[QXanth139]

สงสารน้องเลจัง

[somakimi]

  ขอบคุณค่ะ

[mystery Y]

ตามทันแล้ว~

[mamacub]

 

[:mdred]

​

#12





2 เดือนต่อมา

​



กระทู้ยอดนิยม

‘เล นิพิฑ หลีดวิศวะคนใหม่ มอดัง’

‘น้องเล วิศวะ มอx คนนี้หรือที่เขาว่ากันว่าสวยกว่าผู้หญิง’

‘นิพิฑ ชีวานนท์ ของสูงวิศวะประจำปีการศึกษา xxx’

           



แฮชแท็ก #น้องเลเล่เล้เล๊เล๋

            @maidavican ตัวจริงคือเริ่ดมาก โคตรขาวอะ ขาวผู้ดี ขาวมาก กระทบแสงทีนี่ยิ่งกว่าแสงนีออน

          @Asdf เราว่าตัวจริงสวยกว่าในรูปมากๆ สวยมากจริงๆ เราเป็นพี่ที่คณะของน้องเลเลย เห็นครั้งแรกยังคิดในใจว่าทำไมสวยได้ขนาดนี้

          @nattygood เคยไปแอบส่องน้องเลตอนซ้อมหลีด แล้วเลใส่ขาสั้น มึ๊ง!! น้องเขาเป็นผู้ชายที่หุ่นและขาเพรียวเรียวกว่าผู้หญิงแท้ๆ อย่างกูอีกค่ะซิส

@youkonwn ใครมันตั้งชื่อแท็กอ่ะเด๋อมาก ลอลิงอักษรต่ำเดี่ยวผันวรรณยุกต์ได้แค่สามเสียงคือ สามัญ โท ตรี ค่ะซิสส (อิโมติคอนกรอกตามองบน)

          @Pliaaaa เพื่อนเราบอกว่าเลนิสัยไม่ดี

                   @skyjung  เพื่อนเธอเป็นแม่ชีเหรอ ?

                   @pin59 เลเป็นคนที่นิสัยดีสุดตั้งแต่ที่เราเคยเจอเลยค่ะมึง สุภาพมากอะคำหยาบเขายังไม่พูดเลย

          @numsai เจอครั้งแรกนึกว่าจะเป็นคนหยิ่งๆ แต่พอได้คุยถึงรู้ว่านิสัยดีมาก ดูซื่อแต่ไม่ปัญญาอ่อน แต่นิสัยอ่ะดีจริงๆ คอนเฟิร์ม!

         

ติ๊ด!

(วันนี้เลิกกี่โมง)

“เลเลิกเรียนบ่ายสามแต่ตอนหกโมงต้องกลับมาซ้อมหลีดต่อเลยว่าจะไปกินไอติมกับพี่รหัส” ผมกรอกเสียงใส่โทรศัพท์ขณะเก็บข้าวของเตรียมจะออกจากห้อง ทันทีที่เลิกเรียนฮิมก็โทรมาพอดี

(เราซ้อมเสร็จกี่โมง)

“ประมาณสามทุ่ม”

(…)

สองก็ได้” ผมว่าเสียงอ่อยก่อนจะโบกมือบ๊ายบายเกี๊ยก พิษ ดิน เอ็กซ์แล้วเดินออกมาจากห้อง มีรถพี่รหัสผมจอดอยู่ที่หน้าคณะเพราะเราเตี๊ยมกันเอาไว้แล้วว่าหลังจากผมเลิกเรียนเราจะกินไปบิงซูที่คาเฟ่เปิดใหม่แห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ

(พี่ติดงาน) ฮิมพูดเอาไว้แค่นั้นก่อนจะหยุดชะงักไป (เกี๊ยกจะไปรับตอนเลิก)

“ฮิมใช้แต่เพื่อนเล สงสารเพื่อนเลหน่อยสิ” เดี๋ยวนี้ถ้าฮิมไม่ว่าง คนที่มารับผมกลับบ้านเริ่มไม่ใช่เหล่าพี่ๆ อีกต่อไป เพราะพวกพี่เขาอยู่พี่สี่ จะจบแล้ว ช่วงนี้เลยวุ่นหน่อย ไหนจะเรียน ไหนจะโปรเจคจบแล้วโปรเจคที่ว่ามันก็ไม่ใช่ง่ายๆ ชนิดที่ว่าทำให้ฮิมที่ดูเหมือนไม่เคยเป็นเดือดเป็นร้อนอะไรเริ่มเครียดขึ้นมาได้ ส่วนคนที่มีฝีมือช่วงนี้ก็เริ่มถูกบริษัทน้อยใหญ่มาทาบทามตัวแล้ว เชื่อไหมครับว่าพี่ๆ ทุกคนในบ้านของผมเห็นกินแต่เหล้ากันขนาดนั้น แต่ทุกคนมีบริษัทมาทาบทามแล้วคนละไม่ต่ำกว่าสองบริษัท ขนาดฮิมที่มีบริษัทเป็นของตัวเองแล้วยังมีคนส่งจดหมายมาทาบทามเลย อันที่จริงแล้วพวกเขาเก่งกันมากๆ (โดยเฉพาะพี่เกียร์ ไม่รู้ว่าตื่นนอนไปเรียนตอนไหนแต่ในบ้านพี่เขาเก่งเป็นอันดับที่สองรองจากฮิม) ถึงจะหมั่นไส้ในความฉลาดแค่ไหนแต่ผมคงต้องยอมรับในเรื่องนี้และเชื่อว่าพวกเขาจะได้เกียรตินิยมกันหมดทุกคน

แต่นั่นแหละเพราะทุกคนมั่วแต่ยุ่งๆ กันอยู่คนที่มารับผมจึงเป็นเกี๊ยกตลอด ผมแอบสงสารเพื่อนนิดๆ แต่เคยถามเกี๊ยกไปว่าหงุดหงิดไหมที่ถูกใช้บ่อยๆ เขาก็ตอบว่าไม่นะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เหมือนความสัมผัสระหว่างพี่ฮิมกับเกี๊ยกมันแปลกๆ ราวกับว่าเจ้านายกับลูกน้องอะไรประมาณนั้น แต่บางทีผมอาจจะคิดมากไปเองก็ได้

“พี่นนท์นี่วันนี้เลอยู่ได้ถึงสองทุ่มนะครับ” ผมเอ่ยปากบอกพี่รหัสทันทีที่ขึ้นรถ พร้อมกับยกมือไหว้พี่ๆ ในรถ เดี๋ยวนี้ผมสนิทกับพวกพี่ๆ เขามาก ทั้งพี่นนท์นี่ พี่ไก่ พี่เชอร์รี่ รวมถึงสมาชิกในแก็งโรซารี่ที่แผ่กิ่งก้านสาขาไปเกือบทั่วมหา’ลัย เพราะพี่รหัสผมมีอำนาจในหมู่สาวประเภทสองมากจริงๆ

“Don’t worry ค่ะวันนี้ไม่เยอะซ้อมแปปเดียว”

“จริงจังไหม คราวก่อนก็หลอกเลว่าซ้อมแปปเดียวแล้วให้เลกลับก่อน ส่วนคนอื่นซ้อมต่อ”

“โอ๊ย! ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้นก็ได้ค่ะหนู จริงๆ อีนพมันอยากจะบอกว่าแค่พี่ฮิมให้น้องเลมาเป็นหลีดก็บุญหัวมันแล้ว”

“หุบปากไปเลยอีไก่!” ผมยู่ปาก อิทธิของพี่ฮิมยังมีอำนาจอยู่เสมอแม้ว่าผมจะสนิทกับพวกพี่ๆ มากแค่ไหน เอาตรงๆ ผมก็ยังไม่เข้าใจนะว่าทำไมทุกๆ คนถึงได้ดูกลัวฮิมกันไปหมด แต่ไปถามใครเขาก็ไม่ยอมตอบผมอะ

“พี่นนท์นี่อ่า”

“มันก็บุญหัวพี่จริงๆ นั่นแหละเล แค่พี่ฮิมให้หนูมาเป็นหลีดให้ เบ้าหน้าหลีดคณะเราก็ชนะหลีดคณะอื่นเขาไปเกือบหกสิบเปอร์เซ็นต์แล้วค่ะ!”

“กรี๊ดกร๊าด คือเลิศ”

“ปรบมือค่า!!”

แปะ แปะ แปะ แปะ

“แต่เลยังรู้สึกเหมือนเลเป็นตัวถ่วง”

“ไม่ถ่วงเลยค่ะลูก ที่หนูได้มาเป็นหลีดกับใส่ขาสั้นตอนซ้อมได้นี่พี่ยังอึ้งอยู่เลย” ผมก็อึ้งเหมือนกันนั่นแหละ สองเดือนก่อนมีหลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับผม แต่พีคสุดก็คงจะเป็นการที่พี่ฮิมให้เป็นหลีดนี่แหละ เพราะหลังจากเหตุการณ์ที่ได้ทะเลาะกับพ่อขั้นรุนแรง (วันฝนตกแล้วฮิมไม่มาหาผมนั่นแหละ) หลังจากวันนั้นผมรู้สึกเหมือนเราจะเข้าใจกันมากขึ้น เขายอมผมมากขึ้นถึงขนาดให้เป็นหลีด เพราะพี่นนท์นี่คะยั้นคะยอผมมาแล้วผมก็ไปคะยั้นคะยอฮิมต่อ ทีแรกผมรู้สึกเหมือนว่าเขาจะไม่ให้ (ไม่รู้ทำไม แต่ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ) แต่เอาเป็นว่าพ่อให้เป็นเฉย แต่ต้องอยู่ในกรอบบ้าง เพราะการที่ผมได้เป็นหลีดนั่นหมายความว่าผมต้องได้รับการฝึกซ้อม และการฝึกซ้อมที่ว่านั่นหมายถึงผมจะถูกปล่อยมากขึ้น เพราะปกติเลิกเรียนกลับบ้าน ถึงไปห้างก็ไปกับฮิมอะไรประมาณนั้น มาคิดดูดีๆ แล้วผมแทบจะตัวติดกับฮิมตลอดเวลา แต่เพราะเอาเวลาหลายชั่วโมงไปซ้อม ผมเลยต้องสนใจเรื่องการเรียนให้มากขึ้นกว่าเดิมด้วย ถ้าถามว่าอยากเป็นไหม ผมก็อยากเป็นนะ อยู่กับพี่ๆ แก็งโรซารี่แล้วมันก็สนุกดี

แต่ถึงจะบอกว่าปล่อยก็เถอะสองอาทิตย์แรกที่ผมไปซ้อมหลีด ฮิมลงทุนมานั่งเฝ้าเอง ถ้าเขาไม่มาพี่ในบ้านสักคนก็ต้องถูกส่งมา เป็นเรื่องให้คนทั้งบ้านบ่นอยู่พักใหญ่ๆ โดยเฉพาะพี่วิน รายนี้บ่นเยอะมากแต่สุดท้ายก็มานั่งเฝ้าผมอยู่ดี จำได้เลยว่าช่วงนั้นแก็งโรซารี่เงียบลงไปเยอะ เพื่อนหลีดของผมทุกคนเกร็งกันไปหมดจนกระทั่งอาทิตย์ต่อจากนั้นฮิมก็ไม่ส่งคนมาเฝ้าผมอีก บรรยากาศที่ชวนน่าสะพรึง (คนอื่นเขาบอกผมมางั้น) จึงจางลงไป แต่ถึงจะจางลงไปมากพวกพี่ๆ แก็งโรซารี่เขาก็ยังเกรงพ่อผมอยู่ดี ผมจึงไม่ค่อยถูกฝึกหนักเหมือนคนอื่น แต่ผมก็พยายามเต็มที่ในส่วนของผมนะ

“อีนนท์ ที่มึงบอกว่าจะพาไปกินนี่มึงรู้ทางใช่ปะ” เพราะร้านมันเปิดไหมพี่ไก่ก็เลยถาม

“คิดว่ารู้”

“แหม มึงอย่าพาพวกกูขับเข้าไปจนสุดซอยเหมือนครั้งก่อนนะอีดอก”

“ไม่หรอกย่ะ!”

ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่เรามาถึงร้านหลังจากสี่สิบนาทีให้หลังเพราะพี่นนท์นี่เลี้ยวผิดทาง





หกโมงเย็น

เราวกกลับเข้ามาที่มหา’ลัยอีกครั้งหลังจากกินบิงซูเสร็จ ก่อนซ้อมผมไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำจากชุดนักศึกษาเปลี่ยนมาเป็นกางเกงขาสั้นไม่สั้นมากแค่เหนือเข่านิดๆ กับเสื้อยืดสีฟ้าธรรมดา เลือกชุดที่มันถ่ายเทอากาศได้ดีเพราะถ้าซ้อมไปนานๆ แล้วมันจะร้อนมาก

“น้องเลน่ารักอีกแล้ว” พี่เชอร์รี่ชมหลังจากเห็นผมเดินออกมาจากห้องน้ำ “ทำไมหนูถึงสวยจัง ตอนเด็กแม่เอาอะไรให้ทาน”

ผมยิ้มแหย่ “แม่เลเสียตั้งแต่เลอายุสองขวบ”

“อุ๊ย! พี่ขอโทษ งั้นไม่ถามละ เลไปวอร์มร่างกายกับอีแมวไป” พี่เชอร์รี่โบกมือไล่ผมไปหาพี่แมว สาวประเภทสองอีกคนที่รับหน้าที่เป็นคนดูแลเรื่องการวอร์มอัพของผมก่อนที่จะซ้อม ผมถูกสั่งให้นั่งก้มศีรษะมือแตะปลายเท้าค้างเอาไว้ 30 วินาที ในขณะนั้นเองก็ได้ยินเสียงวี้ดว้ายของพี่ๆ ผมเงยหน้าขึ้นไม่ได้เพราะยังนับไม่ถึง 30 แต่หูได้ยินชัดเจน

“น้องอินมาแล้วเหรอลูก”

สิ่งที่น่าผิดหวังในการได้มาเป็นหลีด คือคนที่ผมไม่ถูกชะตาดันมาเป็นด้วย!

“พี่นนท์นี่เห็นนะครับว่าไปกินบิงซูกันมา ไม่ชวนอินเลย”

“ไว้คราวหน้าเนาะ นู้นๆ ไปวอร์มร่างกายกับเลก่อน แล้วค่อยคุยเรื่องบิงซู”

“ครับๆ” ผม… กรอกตามองบน แทบอยากจะย้ายที่นั่งแต่ไม่ทันการ อีกฝ่ายเดินมานั่งข้างๆ ผมแล้ว “หวัดดีเล”

“อือ หวัดดี” ผมตอบรับตามมารยาทก่อนจะหันไปมองหน้าของอีกฝ่าย

อินคล้ายกับผม…

หลายๆ คนบอกมาแบบนั้น และผมเข้าใจคำว่าคล้ายที่ว่านั่นหมายถึงอะไร ลักษณะก็ใช่แต่ที่ชัดเจนที่สุดคงจะเป็นเรื่องรูปร่างหน้าตา ผมฟังคนชมตัวเองว่าสวยมาทั้งชีวิตแล้ว อินก็คงจะคล้ายๆ กันแต่เขาคงจะโดนชมว่าน่ารักเสียมากกว่า ผมไม่ได้อิจฉาหน้าตาหรืออะไรของอินแต่จะให้พูดยังไงดี เอาเถอะ! จะคิดยังไงก็ได้ จะคิดว่าผมอิจฉาหน้าตาของเขาก็ได้แต่ผมไม่ชอบเขาอะ!

อินไม่ได้ดูร้ายกาจ ไม่ได้ดูมีพิษภัย จะเป็นประเภทนางร้ายที่ต่อหน้าคนอื่นดีลับหลังเลวก็ยิ่งไม่ใช่เข้าไปใหญ่ เขาใจดีกับทุกคนรวมถึงผมด้วย จริงๆ แล้วอินแทบจะเอาขนมมาให้ผมทุกครั้งที่เขาไปไหนมาไหน (ไม่รู้คนอื่นได้หรือเปล่าแต่ผมได้นะ) หรือถ้าจะให้พูดกันตรงๆ ก็คือเขาไม่เคยร้ายกับผม ไม่มีท่าทีร้ายเลยด้วย ขนาดพี่นนท์นี่ที่มองคนออกยังบอกว่าอินใจดี นั่นแสดงว่านิสัยโดยกำเนิดของอีกฝ่ายเป็นอย่างนั้นจริงๆ

แต่ถึงจะดีแค่ไหนผมก็ไม่ชอบอะ เข้าใจไหม! ก็คนมันไม่ชอบอ่า!!

หรือไม่บางทีสาเหตุที่ผมไม่ชอบอิน… มันอาจจะเป็นเพราะฮิมก็ได้





บ้าน

ปัง!

“กลับมาแล้ว” ผมเดินกระฟัดกระเฟียดเข้าบ้านหลังจากบอกลาเกี๊ยกที่ขับรถมาส่งเสร็จ ไม่มีใครสนใจ พี่ๆ ทุกคนกำลังง่วนอยู่ที่หน้าคอมพิวเตอร์ และในเมื่อไม่มีใครสนใจ ผมเลยเลือกที่จะเดินขึ้นไประบายอารมณ์บนห้องแทน

ทำไมตั้งแต่เห็นหน้าอินอะไรมันก็ดูหงุดหงิดไปหมด

“อ้ากก—อ๊ะ!” ผมต้องหุบปิดปากเมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปแล้วเจอฮิมที่กำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียง แผ่นหลังกว้างพิงกับหัวเตียง บนตักแกร่งมี Macbook ที่เขากำลังใช้พิมพ์งานอยู่ เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นก่อนจะกระดิกนิ้วให้ผมเข้าไปหาทว่าสายตายังคงจดจ้องที่หน้าจอเหมือนเดิม “เลกลับมาแล้ว”

ผมเดินเข้าไปที่เตียงแล้วกระโดดขึ้นไปนอนพิงไหลของคนที่กำลังทำงานอยู่ ฮิมหันหน้ามาจูบหน้าผากผมนิดหน่อยก่อนจะหันกลับไปสนใจที่หน้าจอต่อ เขากำลังพิมพ์ภาษาอังกฤษยาวเหยียดที่ขนาดผมแปลออกก็ไม่เข้าใจมันอยู่ดี

อะไรอ่ะงง ?

“พ่อกำลังทำอะไร”

“โปรเจค” ฮิมตอบสั้นๆ เหมือนเขาจะยุ่งมากแต่ก็ยังไม่ไล่ผมออกไป

“เลขึ้นปีสี่เลจะได้ทำไหม”

“ทำ”

“เลแย่แน่” ผมไม่เข้าใจเนื้อหามันเลยแม้แต่นิดเดียว

ปึก!

มือหนาปิดหน้าจอ macbook ลง เขาหันมามองผมก่อนจะเข้าจู่โจมที่ริมฝีปาก ไม่นาน… แค่จุ๊บๆ แล้วก็ละออกไป

“พี่จะไม่ได้นอนกับเล”

“ทำไมอะ!! ฮิมจะไปไหน”

“ทำงานด้านล่างครับ” ร่างสูงเดินลงจากเตียง ก่อนจะหยิบ macbook ไปพร้อมกับสายชาร์ต หลังจากนั้นก็เดินกลับมาหาผมอีกครั้งจูบที่หน้าผากแล้วออกคำสั่ง “ไปอาบน้ำ อ่านหนังสือก่อนแล้วค่อยนอน”

“เลอยากเล่นเกม” ผมบอกตามตรง “นะ”

“อาบน้ำแล้วอ่านหนังสือก่อน ส่วนเล่นเกม…” เสียงทุ้มเงียบไปครู่หนึ่ง “อย่าเกินห้าทุ่ม”

“โอเค” ฮิมเดินออกไปทันทีหลังจากบอกเสร็จ ส่วนผมก็วิ่งแจ้นเข้าไปอาบน้ำ อาบน้ำเสร็จก็มาอ่านหนังสืออย่างที่พ่อบอก

 

23.25 น. 

ตู้เย็นสีดำถูกเปิดออก นัยน์ตาคมไล่มองสิ่งที่อยู่ในตู้เย็นไม่มีเบียร์อย่างที่เขาคิด สิ่งที่เต็มตู้ตอนนี้คือกระป๋องกาแฟยี่ห้อดังซื้อมาทุกรสชาติตั้งแต่แบล็ค โรบัสต้ายันลาเต้ เสริมพร้อมด้วยเครื่องดื่มชูกำลังหลากยี่ห้อ ไทด์ถอนหายใจ มือหนาเลือกหยิบกระป๋องกาแฟซึ่งนับเป็นอันที่สามของวันนี้ขึ้นมาเปิดแล้วกระดกเข้าปาก ใบหน้าคมคายสะบัดไล่ความง่วงที่คืบคลานเข้ามาทุกทีพร้อมกับโยนกระป๋องทิ้งลงถังขยะ 

“มีใครจะเอากาแฟไหม” เสียงเอื่อยตะโกนถามเพื่อนที่คงสภาพไม่ต่างกัน

“สามกระป๋อง” พวกมันตอบกลับ เขาเปิดตู้เย็นอีกครั้งหยิบกาแฟมาสามกระป๋องก่อนจะเดินไปที่ห้องนั่งเล่น สถานที่ที่บัดนี้เต็มไปด้วยโน้ตบุ๊ค กระดาษ ปากกา ดินสอและเหล่าคนขอบใต้ตาดำ เพราะมันเป็นโปรเจคจบเลยจะทำแบบแล้วๆ ไม่ได้ ทางเลือกสุดท้ายคือทุ่มสุดตัว แต่ไหนจะหาข้อมูล ทำนั่นทำนู่นทำนี่อีก มันเลยเยอะพอสมควร

“ใครเอายกมือ” เขาถามก่อนจะโยนกระป๋องกาแฟให้แต่ละคนที่ยก พวกมันรับไปเปิดกินก่อนจะหันหน้าหาหน้าจอต่อ แทบจะไม่มีเวลาคุยกัน โปรเจคยาก อาจารย์ก็โหดชิบหาย

“ง่วงโคตร”

“เปิดหนังดูดีไหม”

“ไม่ กูจะเสียสมาธิ”

“กูก็อยากดู”

“ดูตรงหน้ามึงไปก่อนจะเรียนไม่จบ”

…แล้วก็กลับมาเงียบเหมือนเดิม

ไทด์ถอนหายใจอีกครั้ง ร่างสูงก้าวเข้ามุมเดิมของตัวเองก่อนจะจมอยู่กับโปรเจคตรงหน้าต่อ เกือบสามสิบนาทีก่อนเขาจะเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า แต่พอเห็นว่าใครมาก็หุบตาลงมามองสิ่งที่ตัวเองกำลังพิมพ์ตรงหน้าดังเดิม

“ฮิม” เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมาจาก Macbook เขาหันไปมองนาฬิกาที่ผนังกำแพงแล้วขมวดคิ้ว

“ทำไมยังไม่นอน”

“เลนอนไม่หลับ” ร่างเล็กในชุดนอนสีฟ้าเดินเข้าหาก่อนจะนั่งลงข้างๆ ใบหน้าสวยเอนลงแนบไหล่แกร่ง นั่นเป็นเรื่องปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็คือ…

“มีอะไรหรือเปล่า” ฮิมถามอีกครั้งเมื่อสัมผัสได้ว่าร่างกายถูกเบียดจนน่าผิดปกติ ซึ่งคำตอบที่ได้รับคือคำตอบเดิม

“เลนอนไม่หลับ” เพิ่มเติมคือ “ฮิมยังไม่ได้…”

พรึบ

สายตาทั้งสี่คู่เงยขึ้นมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

“มองเหี้ยไร” ก่อนจะหุบลงมองหน้าจอดังเดิม เขาหันมามองน้องที่ยังเม้มปากแน่น “พี่ทำแล้วไง”

“นั่นมันแค่… เหมือนแต่ก่อน” เสียงนุ่มชะงัก คนพูดหน้าแดงไปหมดแล้ว “แต่ตอนนี้ฮิมเปลี่ยนแล้วนี่”

“…”

“ไม่ใช่เหรอ ?” เลเม้มปากหลังจากพูดจบ นัยน์ตากลมหุบมองลงพื้นจนไม่ได้สังเกตเลยว่าคนข้างกายเขายืนขึ้น ฮิมก้มจับข้อมือเรียวก่อนจะดึงให้น้องลุกขึ้นตาม ร่างสูงพาอีกฝ่ายเดินไปทางระเบียงก่อนจะเปิดประตูแล้วเดินออกไปด้านนอก ทิ้งให้คนที่มองตามหลังอย่างวินต้องถอนหายใจ





(40%)
ทุกคนคิดว่าเขาจะทำอะไรกันคะ ?

ส่วนใครถามเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเลกับวินแสดงว่าพวกเธอไม่อ่านทอร์คกันใช่ไหมมมมม ?


#วิศวะแดนแฟนมีเกียร์

​twitter @_mdreds

[Wdf_mikeii]

แค่มาต่อก็ดีใจ  ลุ้นหนักฮิมจะทำอะไรน้าาาา

[pearlypear]

สาเหตุที่ไม่ชอบอิน… มันอาจจะเป็นเพราะฮิม คือ????????? มันมีเงื่อนงำ!

[Mura_saki]

ทำอะไรยังไม่รู้
แต่ที่รู้ๆ เกลียดอิน!!!!!!!!!!!
แลดูร้ายลึก

[question09]

 

[hoshinokoe]

ทำไรกันอ่ะ
แอบปีนตามไปดู

[puiiz]

 

[pigarea]

กรี๊ด.คร้าบทำไร

[♥►MAGNOLIA◄♥]

จะดราม่า ก็เพราะอินแน่เลย

[Ginny Jinny]

 

[SaJung13]

คืออออออ เราจะรอช่วงหน้านะ

[LovEYouOnLy]

หวังว่าอินจะไม่มาทำอะไรก็ตามให้น้องเลของเราร้องไห้นะ หรือไม่ก็มายุ่งกับพ่อของน้องนะ ไม่งั้นโดนแน่

[mypink801]

น้องเลคือที่หนึ่งในใจพี่ฮิมอยู่แล้ว ใครก็ไม่มีทางสู้หรอก
ต้องจูบก่อนนอนใช่มั้ยน้องเลลูกก โตเป็นสาวแล้วว

[mamacub]

ไม่ชอบอินเหมือนกันนนนนนนนนนนนน
นางอยากได้พ่อฮิม 

ว่าแต่สองพ่อลูกทำไรกันก่อนนอนแจ๊ะ

[JellyKei]

กลัวอินมาทำให้ม่าจังฮือ
พี่ฮิมลากน้องไปจูบแน่ๆ พัฒนากันมาถึงขั้นทำแบบนี้ทุกวันแล้วแม่ยกก็ชื่นใจ

 

[GGamy]

เมื่อไรบทของอินจะมาเยอะๆคะ?
นางจะได้จบๆไปซักที นี่ขนาดที่ผ่านๆมานางก็ดูดีนะ ยกเว้นแค่ตอนแรก
แต่แบบ ไปเหอะ ฉันไม่ชอบเธอ

[mild-dy]

 

[่jum]

 

[padloms]

อินยังไม่ออกลาย ทุกคนก็เกลียดนางแล้ว รวมเราด้วย555