ตอนพิเศษ 1
Wedding Day
เมื่อสอบเสร็จแล้ว ก็นับถอยหลังเข้าสู่งานแต่งงาน ในส่วนนี้ทางปัทมากับมารตีแม่ของพ่อเลี้ยงกับแม่ของศตคุณจะดูแลในส่วนของการจัดงาน สถานที่และเชิญแขก โดยจะจัดที่ไร่ศักดินนท์ที่เดียว แน่นอนว่ามันก็ไม่ได้เป็นไปตามธรรมเนียมเท่าไหร่นัก จริงๆ ก็ไม่เป็นมาตั้งแต่ท้องก่อนแต่งแล้วล่ะ
แต่เรื่องแบบนี้ทางศักดินนท์หาได้แคร์ไม่ เพราะยังไงก็แค่จัดให้มีการทำพิธีแบบล้านนาในช่วงเช้า สายๆ ก็จดทะเบียนสมรส และงานเลี้ยงฉลองในช่วงเย็นเท่านั้นเพราะเรื่องการสู่ขอ สินสอดทองหมั้นต่างๆ พวกเขาได้ทำมาตั้งนานแล้วก่อนที่น้องจะขึ้นปีสี่เสียอีก...ถ้านับวันนั้นเป็นงานแต่งด้วยก็ไม่ถือว่าศตคุณท้องก่อนแต่งหรอก
ก่อนวันงานแต่ง ยี่สิบวัน
“อ่อก อ้วก! อึก...” ศตคุณก็ยงคงแพ้ท้องหนักในช่วงเช้าเหมือนเดิมไม่มีผิด
“พี่ไม่ชอบเลย...ที่เห็นเราทรมานแบบนี้”
“งั้นก็มีคนเดียวนะครับ” ศตคุณพูดขึ้น แน่นอนว่าอาทิตย์ไม่เห็นด้วยเด็ดขาด แม้ว่าจะสงสารคนรักที่แพ้ท้องหนัก แต่เขาก็ไม่ล้มเลิกเรื่องการปั๊มลูกอีกแน่ๆ
“ไม่ครับ...อย่างน้อยก็ต้องมีสามคน”
“โอย...ตายแน่เลย”
“หึหึ คนต่อไปอาจจะไม่แพ้เลยก็ได้นะ”
“วันนี้เราต้องไปเลือกแบบชุดนะเด็กดี”
“รู้แล้วครับ อึก...”
“พี่อยากได้ชุดโทนขาวกับชมพู”
“ผมไม่ใส่สีชมพูนะ” ร่างบางปฏิเสธทันที
“ก็ต้องเป็นหมูแหละที่ใส่น่ะ หึหึ เพราะพี่เป็นเจ้าบ่าว”
“ไหนว่าตามใจไงครับ ไม่รู้แหละ ผมจะเป็นคนเลือกเอง” คนท้องมักจะอารมณ์แปรปรวน อาทิตย์เพิ่งจะเชื่อก็ครั้งนี้แหละ
เด็กดีที่แสนจะเชื่อฟังของเขาตอนนี้เถียงทุกคำ...
แต่ก็น่ารักดี ไม่ว่าจะเป็นยังไง ขอให้เป็นศตคุณเขาก็รัก
ช่วงบ่ายพ่อเลี้ยงอาทิตย์พาคนรักเข้าไปในเมืองเพื่อไปเลือกแบบชุดแต่งงานสั่งตัดเพราะตั้งใจจะเก็บชุดแต่งงานเอาไว้ด้วย เลยอยากได้ที่มันเป็นของพวกเขาเอง ช่วยกันเลือก ช่วยกันคิด...
“สวัสดีค่ะพ่อเลี้ยง คุณหมู เชิญทางนี้เลยค่ะ” พนักงานเดินเข้ามาทักทายแล้วพาทั้งสองไปนั่งที่โซฟาโซนคุยรายละเอียดงาน
อาทิตย์พาศตคุณมาตัดชุดร้านอันดับหนึ่งของจังหวัด เพราะเจ้าของร้านเป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยกับเขา ตอนนี้ก็มีครอบครัวไปแล้วล่ะ เขาคนเดียวล่ะมั้งที่รั้งท้ายคนอื่น
“คุณแพรรออยู่ค่ะ”
“ครับ”
พอไปถึง ศตคุณก็เห็นผู้หญิงสวยๆ คนหนึ่งลุกขึ้นทักทายกับสามีของเขาอย่างดีใจและสนิทสนม ชักสีหน้าน้อยๆ ที่เห็นทั้งสองกอดกัน
“อาทิตย์...ไม่เจอกันนานเลย ดีใจนะที่แกติดต่อมา พอรู้ว่าจะแต่งงานฉันนี่กรี๊ดจนลูกสาวกับสามีมองแรงเลย ฮะๆ ขอบใจนะที่เลือกร้านฉันน่ะ” แพรไพลินเจ้าของร้านควบตำแหน่งเพื่อนสมัยเรียนพูดหลังจากผละออกจากการกอดกัน
“ก็สัญญาไว้แล้วนี่ว่าถ้าแต่งงานจะเลือกร้านเธอ”
“ตอนแรกคิดว่าแกจะแต่งก่อนคนอื่น ที่ไหนได้ หลังสุดซะงั้น”
“ก็เนื้อคู่เกิดช้า...นี่หมู ภรรยาฉันเอง” อาทิตย์โอบเอวศตคุณแล้วแนะนำร่างบางข้างๆ ให้เพื่อนรู้จัก แพรไพลินยิ้มหวานให้กับศตคุณ ก่อนจะเอ่ยเชิญทุกคนนั่ง
พอนั่งกันแล้วก็มีพนักงานมาเสิร์ฟน้ำกับของว่าง ร่างบางเห็นของว่าของตัวเองก็ขมวดคิ้วสงสัย
“อาทิตย์โทรมาให้พี่เตรียมน้ำตะไคร้หรือน้ำขิงไว้ให้น่ะ บอกว่าน้องหมูแพ้ท้องหนัก”
“ขอบคุณครับ” ร่างบางยิ้มหวานไปให้เพื่อนคนรักอย่างขอบคุณ แล้วหันมองหน้าคมอย่างขอบคุณเช่นกัน
“ก็แบบนี้แหละ ตอนพี่ท้องลูกสาวก็แพ้หนักเหมือนน้องหมูเลยนะ หึหึ เตรียมใจเอาไว้เลยอาทิตย์ จะได้รู้ว่ามนุษย์เมียแพ้ท้องน่ะ เหนื่อยกว่าทำงานอีกนะ” เธอหันไปเตือนอาทิตย์ที่แอบหัวเราะเบาๆ
“เหนื่อยแค่ไหนก็สู้ เพื่อเมียเพื่อลูก ใช่ไหม?” หันไปถามคนรักเสียงหวาน ทำเอาแพรไพลินถึงกับแอบหน้าแดงเพราะไม่เคยเห็นอาทิตย์จะทำแบบนี้กับคนอื่นมาก่อน
ตอนมหาลัยเธอก็เห็นว่าร่างสูงมีแฟน แต่ก็ไม่ได้ทำตาหวาน พูดหวานๆ กับผู้หญิงเหล่านั้นสักคน...
เด็กคนนี้พิเศษจริงๆ นั่นแหละ
“พอเถอะๆ อิจฉา ไม่ต้องมาหวานแถวนี้เลย เออใช่...นี่แบบนะ ฉันลองออกแบบมาให้ดูคร่าวๆ แล้ว ประมาณห้า หกแบบโทนขาวชมพู เลือกเอาว่าจะใช้แบบไหน ตอนที่แกส่งรูปน้องหมูมาให้ฉันนะ ฉันก็คิดออกเป็นสิบๆ แบบเลย คือหน้าตา รูปร่างแบบน้องอ่ะ ใส่อะไรก็ดูดี พอมาเห็นตัวจริงนี่สวยและดูดีกว่าในรูปอีก...นี่ขนาดใส่ชุดธรรมดาๆ มานะ ยังออร่าขนาดนี้เลย อิจฉาความสวย...มีเคร็ดลับอะไรบอกพี่บ้างสิ”
แพรไพลินจริงจังกับการถามมาก ชนิดที่ศตคุณเองก็อึกอักไม่รู้จะตอบยังไง
“ผมเองก็ไม่ทราบครับ แต่บ้านผมฐานะยากจน อาหารส่วนใหญ่จะเป็นผักมากกว่าเนื้อน่ะครับ พี่แพรก็ลองกินผักเยอะๆ ดูนะครับ อาจจะช่วยเรื่องผิวพรรณ แต่พี่แพรก็ขาวสวยอยู่แล้วนะครับ”
“กว่าจะขาวได้นะหมู…ตอนที่ยังเรียนน่ะ...”
“อาทิตย์! เงียบไปเลยนะแกน่ะ” แพรไพลินชี้หน้าห้ามปรามเพื่อนไม่ให้พูดอดีตของเธอไปมากกว่านี้
“ทำไม...กลัวคนอื่นรู้เหรอว่าเคยเป็นทอม...ผิวดำๆ ผมสั้นๆ ตัวแห้งๆ”
“อ๊าย!!! หยาบคายที่สุด ก็ตอนนั้นมันไม่รู้ตัวตนของตัวเองนี่หว่า!!”
“ฮะๆ จริงเหรอครับ...” ร่างบางหัวเราะออกมา
มิน่าล่ะทั้งสองคนถึงสนิทกันขนาดนี้ เพราะอาทิตย์ไม่ค่อยจะสนิทกับเพื่อนผู้หญิงเท่าไหร่นัก เขาเห็นมีแต่เพื่อนผู้ชายซะส่วนใหญ่...
“โถ่ อย่าหัวเราะพี่สิ...”
“ผมว่าน่าจะสนุกดีนะครับตอนที่พวกพี่เรียนด้วยกันน่ะ”
“หึหึ มันเรียนเกษตรได้สองปีก็ซิ่วออกไปเรียนออกแบบ เพราะหลังจากมีสามีชีวิตแพรก็เปลี่ยนไปเลย...ต้องขอบคุณไอ้ต้นมันนะที่เปิดซิงไอ้ทอมในวันนั้น...ไม่งั้นก็คงไม่มีหลักแหล่งเหมือนวันนี้หรอก” ร่างสูงเล่า ไม่ดูสีหน้าเพื่อนเลยว่ากำลังจ้องอย่างแค้นเคืองขนาดไหน
“พูดถึงสามีฉันดีๆ หน่อย”
“หึหึ...เลือกแบบเถอะเด็กดี จะได้วัดตัวแล้วไปซื้อของไง” ร่างสูงเปลี่ยนเรื่อง เลิกให้ความสนใจกับเรื่องเพื่อนสาวตรงหน้าแล้วมาสนใจภรรยาข้างๆ แทน...
“ครับ...”
“เอ้อ...ตัดชุดคลุมท้องให้หมูฉันด้วยนะ หมูอายที่จะต้องไปเดินเลือกซื้อน่ะ เธอก็ผ่านการท้องมาแล้ว มีประสบการณ์ก็ตัดเอามาเลย”
“โอเค...ได้ จัดให้เลย ราคาพิเศษ”
“เท่าไหร่ก็ส่งบิลไปที่ไร่ สั่งจ่ายทีเดียว”
“หึหึ...ป๋าจริงๆ ตามนั้นนั่นแหละ สบายมาก”
ทั้งสองคนก็ช่วยกันเลือกแบบชุดงานแต่งงานกันอย่างจริงจัง บ้างอาทิตย์ก็หยอกคนรักของตัวเองให้ศตคุณงอนเล่น ซึ่งเป็นภาพที่น่ารักมากสำหรับคนที่ได้เห็น ทั้งพนักงานงานหรือกระทั่งลูกค้าที่เข้ามาในร้านก็ตาม...
วันงาน
ช่วงเช้า พ่อแม่และคณะคนที่มาร่วมงานทั้งญาติพี่น้อง เพื่อนของศตคุณ ทั้งคนในหมู่บ้าน ที่พ่อเลี้ยงให้คนนำรถไปรับพากันมาร่วมงาน ก็ตั้งขบวนบางส่วนเดินเท้าจากบ้านที่พ่อเลี้ยงสร้างให้กับพ่อแม่ของศตคุณไปยังบ้านของพ่อเลี้ยงอาทิตย์ ทำพิธีขอเจ้าบ่าวหรือขอเขย เชิญให้ผู้ใหญ่ของฝ่ายเจ้าบ่าวนำคณะญาติมิตรและเจ้าบ่าวแห่ขบวนขันหมากไปยังบ้านของเจ้าสาวให้ทันตามฤกษ์ที่จะถึงอีกไม่ถึงชั่วโมงนี้
“วันนี้ก็มาเพื่อขอเอาแก้วงามแสงดีมาไว้เป็นศิริมงคลบ้านโน้น” สนชัยกล่าวคำมงคลที่ได้เตรียมมาออกไป ปัทมาก็มอบพานดอกไม้ธูปเทียนให้กับฝั่งผู้ใหญ่เจ้าบ่าว ซึ่งทางสุริเยนทร์ก็กล่าวฝากฝังลูกชายตนไปเป็นลูกเขยกลับไป
“ลูกชายข้าก็รักดั่งแก้วดั่งแสง จะร้ายดีอย่างไร ก็ขอให้ช่วยสั่งสอนเขาเถอะ”
จากนั้นพ่อเลี้ยงอาทิตย์ก็ทำการสูมาพ่อแม่และลาพ่อแม่
จนถึงเวลาที่ฝ่ายเจ้าบ่าวแห่ขบวนขันมากมาที่บ้านของเจ้าสาว ศตคุณที่ได้ยินเสียงครึกครื้นดังเข้ามาก็อดตื่นเต้นไม่ได้ เมื่อเดินทางมาถึงถึงพิธีตรงประตูเข้าบ้าน ศตคุณเองก็ออกมาต้อนรับ หลบสายตาคนรักที่จ้องมองมาอย่างคิดถึง เพราะเราแยกกันอยู่ตั้งหนึ่งอาทิตย์ โดยที่พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายกันไม่ให้เจอกันเลยแม้จะอยู่ใกล้กันแค่นี้ก็ตาม...
มันไม่ได้เป็นไปตามธรรมเนียมเท่าไหร่ ประยุกต์เอาตามสะดวกเท่านั้น...
“จะเข้าไปได้ต้องใจป๋านะครับ สองสามพันนี่ไม่ได้เลยจริงๆ น้อยไป”
“อ้อ...แล้วก็ต้องสองซองนะคะ เดี๋ยวพวกเราตีกันตาย”
ศตคุณโทรตามเพื่อนสมัยเด็กที่ไปเรียนอยู่กรุงเทพให้มาถือประตูเงินให้โดยเฉพาะ ซึ่งทางเพื่อนๆ ก็ดีใจใหญ่รีบเดินทางมาช่วยงานตั้งแต่สามวันก่อน ส่วนเพื่อนเจ้าสาวก็เป็นเพื่อนสนิทอีกสองคน ชายหนึ่ง หญิงหนึ่งหมือนกับที่ถือประตูเงินนั่นแหละ
เขามีเพื่อนเยอะ...แต่ที่สนิทๆ เป็นแก๊งก็มีแค่ไม่กี่คน นอกนั้นก็มาร่วมงานเฉยๆ
“หึหึ...ป๋าพอไหม แม่ครับ ขอซอง”
“นี่จ้ะ...”
ทั้งสองรับซองมาแล้วเปิดดูแล้วเบิกตาโตอย่างตกตะลึงกับจำนวนเงินในซอง...ซองละหมื่น แค่นี้ไม่สะเทือนเงินที่มีหรอก...
“ป๋าแบบนี้ เชิญเลยค่า” และแล้วประตูเงินก็เปิดทางให้ แต่ก็มาติดที่ประตูทองอีกขึ้น ซึ่งคราวนี้เป็นลูกพี่ลูกน้องของศตคุณ...
“นี่เป็นด่านสุดท้ายนะพ่อเลี้ยง ลงทุนหน่อยน้า”
“เท่าไหร่ดีล่ะ” พ่อเลี้ยงถามยิ้มๆ ตาก็มองคนรักที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น
“ทำไงดีอาทิตย์ ซองหมดแล้วล่ะ” ปัทมาบอกผู้เป็นลูก
“ซองหมด! ไม่ให้เข้านะ ฮ่าๆ พ่อเลี้ยงเตรียมตัวมาไม่ดีเลย นี่อยากแต่งกับน้องเราจริงๆ หรือเปล่าเนี่ย หมู...พ่อเลี้ยงไม่อยากแต่งแล้วหรือเปล่าเนี่ย!!!” ตะโกนถามร่างบางทั้งๆ ที่ยืนอยู่ข้างหลัง
“ใครบอกล่ะ...รักขนาดนี้ไม่แต่งได้ไง”
“ฮิ้ว!!!” ฝ่ายเจ้าบ่าวโห่รับเสียงดัง
“แล้วไหนล่ะคะค่าผ่านทาง คิดซะว่าเราคืออุปสรรคที่พ่อเลี้ยงจะต้องก้าวผ่านไปให้ได้นะคะ
“แน่นอนค่ะว่า...ทางเดียวที่จะผ่านไปได้ คือ...มันนี่ค่ะ ฮ่าๆ”
ร่างสูงส่ายหน้ายิ้มๆ หยิบสมุดเช็คในสูทออกมาแล้วใช้ปากกามาเขียนเช็คสั่งจ่ายให้กับทั้งสองคนคนละใบ ซึ่งทั้งสองรับมาดูตัวเลขก็ร้องอุทานอย่างตกใจ
“อู้หู...ทางสะดวกเลยค่ะแบบนี้”
ประตูทองเปิดทางให้อย่างไม่คิดลังเลเพราะจำนวนเงินที่พ่อเลี้ยงเซ็นให้รวมกันก็แสนพอดิบพอดี ใจป้ำขนาดนี้ ยอมให้ผ่านเลย...
ลำดับต่อไปเป็นพิธีเรียกขวัญและผูกข้อมือบ่าวสาว เมื่อร่างสูงหลุดพ้นจากประตูเงินประตูทองแล้ว ศตคุณกับพ่อเลี้ยงก็ไหว้พ่อแม่ของทั้งสองฝ่าย ก่อนที่พ่อแม่จะพาทั้งคู่ไปนั่งที่บริเวณทำพิธี แล้วสวมฝ้ายมงคลที่ศีรษะทั้งคู่โยงกันจากนั้นก็เริ่มพิธีเรียกขวัญคู่บ่าวสาวเป็นภาษาล้านนาโดยปู่อาจารย์เก่าแก่ที่รู้จักกัน พอจบก็ทำพิธีปัดเคราะห์ต่อ ญาติผู้ใหญ่ฝ่ายศตคุณจะเป็นฝ่ายมัดมือและอวยพรคู่บ่าวสาวก่อนซึ่งจะใช้ฝ้ายดิบหรือฝ้ายไหมมือ แล้วตามด้วยผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าบ่าว ก่อนจะตามด้วยญาติสนิทมิตรสหายของทั้งสองฝ่าย
“รักกันนานๆ นะลูก ขอให้ทั้งสองคนส่งเสริมกันให้เจริญก้าวหน้านะ ฝากพ่อเลี้ยงดูแลลูกของผมด้วย” สนชัยอวยพรให้ทั้งคู่ก่อนจะตามด้วยภรรยาของตน
“หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันและกันนะลูก อย่าโกรธกันนาน พ่อเลี้ยง...น้องยังเด็กมาก มีอะไรก็คุยกันดีๆ พี่ฝากแค่นี้แหละ”
“พ่อให้มีความสุขนะ แล้วก็มีหลานให้พ่ออุ้มเยอะๆ ด้วย หมู...พ่อฝากดูแลอาทิตย์ด้วย พี่เขาเป็นหัวหน้าครอบครัวเป็นเสาหลักของศักดินนท์ ประคับประคองกันไปด้วยความรักนะลูก...อุปสรรคอะไรก็จะผ่านไปได้” สุริเยนทร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่มีความสุขที่ในที่สุดก็เห็นลูกชายเป็นฝั่งเป็นฝาสักที และอีกไม่นานก็จะมีหลานๆ ให้อุ้ม
“แม่ขอบคุณน้องหมูมากนะลูกที่เข้ามาในชีวิตของพี่เขา...ยังไงก็ดูแลกันไป ต่อจากนี้จะเป็นชีวิตคู่ของจริงแล้วนะ อย่าเอาแต่ใจกับน้องมากนะอาทิตย์” ปัทมาอวยพรติดตลกซึ่งก็ทำให้คนทั้งงานหัวเราะออกมาได้อย่างสนุกสนานสมกับเป็นงานดีงานมงคล
จากนั้นทั้งคู่ก็จะมอบของไหว้ให้กับแขกผู้ใหญ่ ก่อนปู่อาจารย์จะถอดฝ้ายมงคลออกเมื่อเสร็จสิ้นพิธี
ระหว่างรอฤกษ์จดทะเบียนสมรส อาทิตย์ก็พาคนรักมาพักเมื่อมีอาการแพ้ท้อง เขาสั่งให้คนเอาน้ำขิงมาให้ภรรยาจิบ แล้วก็พัดให้ความเย็นกับศตคุณ
“เป็นไงบ้าง หืม?”
“เหนื่อยจังครับ วันนี้ตื่นมาแต่งตัวเช้ามาก”
“คุณแม่คงจะง่วงแล้วใช่ไหมหืม...”
“ครับ” ร่างบางพิงศีรษะกับไหล่แกร่งแล้วหลับตาพักเอาแรง มันทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย ไหนจะอาการคลื่นไส้อาเจียนอีก ดีเท่าไหร่ที่ไม่เป็นตอนทำพิธีน่ะ
ลูกของเขานี่ช่างรู้เวลาจริงๆ
“เหลือจดทะเบียนแล้วก็ส่งตัวเข้าหอ...อีกนิดเดียวนะ ทนอีกนิดนะคนดี” พ่อเลี้ยงจูบขมับชื้นเหงื่อเบาๆ
“พี่อาทิตย์...”
“ครับ”
“ง่วง...”
“ทนครับ...วันแต่งงานเรามีวันเดียวนะ พี่ขอนะ ทนอีกนิด”
ศตคุณถอนหายใจออกมาแล้วพยักหน้าน้อยๆ รอไม่นานก็มีคนมาเรียกให้ทั้งสองออกไปทำการจดทะเบียนสมรสกับนายทะเบียนที่ด้านนอก พอเสร็จการจดทะเบียนสมรสแล้วก็เหลือพิธีส่งตัวเข้าหอซึ่งเป็นตอนกลางคืนหลังจากงานเลี้ยงฉลองเสร็จสิ้น ตอนนี้ก็ปล่อยให้แขกเหรื่อรับประทานอาการและพักผ่อนตามอัธยาศัยตามที่ที่ทางไร่ได้จัดเอาไว้รับรองให้กับแขกที่บ้านไกลไม่อยากไปกลับให้เสียเวลาเพราะยังมีการเลี้ยงฉลองช่วงเย็นอีก...
พ่อเลี้ยงก็พาศตคุณไปนอนพักผ่อนในห้องนอนที่เตรียมไว้ให้ภรรยาตัวน้อยพักผ่อนโดยเฉพาะ
“นอนนะ...เดี๋ยวถ้าถึงเวลาเปลี่ยนชุดช่วงเย็นจะมีคนมาปลุก”
“แล้วพี่อาทิตย์ล่ะครับ”
“พี่จะไปคุยกับแขกผู้ใหญ่น่ะ”
“ผมไปด้วย”
ร่างบางถึงเหนื่อยแค่ไหนก็ไม่อยากให้คนรักต้องทำงานคนเดียว
“นอนไปนั่นแหละดีแล้ว”
“แต่...”
“จะดื้อหรือ?”
“ไม่ดื้ก็ได้ครับ”
“ดีมาก แล้วเจอกันช่วงเย็นนะ”
จุ๊บ!
ร่างสูงจูบเบาๆ ที่ปากแดงฉ่ำก่อนจะเดินออกจากห้องไปทันที
งานเลี้ยงในช่วงเย็น ศตคุณถูกปลุกขึ้นมาด้วยอาการคลื่นไส้โดยไม่ต้องให้คนมาปลุกเลย เขาไปที่ห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนเป็นชุดสูทสีขาว ติดหูกระต่ายสีชมพูแล้วนั่งให้พี่มาแต่งหน้าทำผมให้ ชุดแต่งงานช่วงเช้าจะเป็นโทนทองแนวล้านนา
และเมื่อแต่งหน้าเสร็จพ่อเลี้ยงอาทิตย์ในชุดสูทขาว หูกระต่ายสีดำก็เข้ามาตามเจ้าสาวของตน ซึ่งก็แต่งหน้าเสร็จพอดิบพอดี...
ทั้งสองออกไปยืนรับแขกเข้ามาในงาน พอถึงเวลางานเลี้ยงบ่าวสาวก็ขึ้นไปบนเวทีกล่าวขอบคุณแขกที่มาร่วมเป็นสักขีพยานในงานแต่งของทั้งสองคน พวกเขาไม่เล่าเส้นทางความรัก ไม่มีวิดีโองานแต่ง เพราะความทรงจำพวกนี้ไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นรับรู้ เขาดูและฟังแค่วันเดียวก็ลืมไปแล้ว
เรารู้กันแค่สองคนก็พอ...
กระทั่งถึงฤกษ์ส่งบ่าวสาวเข้าหอ พ่อแม่ของศตคุณกับพ่อเลี้ยงอาทิตย์ผลัดกันลงไปนอนบนเตียงเป็นพิธีเพราะทั้งสองคู่ท่านแต่งงานครั้งเดียวและครองรักยืนยาวเลยต้องมีการนอนเพื่อเป็นตัวอย่าง และเพื่อเป็นศิริมงคลให้กับลูกๆ ทั้งสอง ก่อนจะให้โอวาทในการครองเรือน
“งั้นพ่อกับแม่ไม่กวนแล้วนะลูก”
“เจอกันพรุ่งนี้เช้านะ ใส่บาตรร่วมกัน”
“ครับ”
พออยู่กันตามลำพัง ร่างสูงก็อุ้มคนรักขึ้นมาแล้ววางเบาๆ บนเตียงในห้องของ ‘เรา’ ซึ่งก็คือห้องของพ่อเลี้ยงอาทิตย์ที่ศตคุณอยู่มาแล้ว...
“เหนื่อยไหมคนดี อาบน้ำนอนเถอะ”
“เหนื่อยครับ ไม่อาบน้ำได้ไหม อยากนอนแล้ว”
“เดี๋ยวลูกเหม็น”
“ฮื่อ...ลูกไม่ได้กลิ่นหรอกน่า”
“ไม่เอา สกปรก เดี๋ยวลูกติดเชื้อทำไง”
“อ่า...ก็ได้ครับ”
“งั้นเราอาบด้วยกันนะ”
“แหนะ...นี่คือจุดประสงค์สินะ” ศตคุณหรี่ตาจ้องคนรัก ซึ่งร่างสูงก็หัวเราะน้อยๆ แล้วอุ้มคนรักเข้าห้องน้ำไปเลยไม่รอให้ศตคุณปฏิเสธหรอก...
“อ๊ะ!! พี่อาทิตย์!!”
“ไม่ทำอะไรหรอกน่า...รู้หรอกว่าทำไม่ได้”
“แต่...”
“วันนี้คือวันของเรานะหมู แค่อาบน้ำด้วยกัน และนอนกอดกันนะ” พ่อเลี้ยงขอร้องเสียงหวาน ศตคุณเม้มปากแน่น หน้าแดงซ่าน
จะทำอะไรได้ล่ะนอกจากยอม...ยังไงก็เป็นสามีภรรยากันแล้วนี่นา...
FIN
เจอกันจันทร์หน้านะคะ สำหรับตอนพิเศษพ่อเลี้ยงอาทิตย์ จะลงตอนพิเศษให้อ่านในเว็บ 5 ตอนจากตอนพิเศษทั้งหมด 10 ตอน อีก 5 ตอนที่เหลือ อ่านในเล่มนะคะ
มีอะไรก็พูดคุย สอบถาม ติดตามการอัพเดทข่าวสารได้ที่แฟนเพจนะคะ
https://www.facebook.com/sawachiyuki/ 
หัวข้อ: [ครอบครัวศักดินนท์] ☀ พ่อเลี้ยงอาทิตย์ ☀ [Mpreg] {19/11/61} ➡ ตอนพิเศษ5 {จบแล้ว} (อ่าน 371665 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก