ตอนที่ 2 : อยู่ใกล้กันยิ่งหวั่นไหว“อารมณ์เสียแต่เช้า” ไออุ่นทักญาดาเมื่ออีกฝ่ายเดินเข้ามาทิ้งตัวลงกับเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
“เหมาคาปูฯเย็นแก้วนึง” ญาดาไม่ตอบคำถามหันไปสั่งกาแฟกับพนักงานเพียงคนเดียวของร้าน
“เป็นอะไร” ไออุ่นส่งยิ้มให้เพื่อน คุ้นชินกับอารมณ์นี้ของญาดาดี
“เบื่อ”
“สาเหตุ?”
“เฮ้อ อุ่นก็รู้ว่าใช่ไหมว่าฟ้าชอบช่วงจีบที่สุด ชอบถูกเอาอกเอาใจ ชอบเป็นคนสำคัญ”
“อือ ” นิสัยข้อนี้ของญาดาไออุ่นรู้ดีเพราะเป็นมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว ญาดาต้องเป็นที่หนึ่ง ต้องอยู่แถวหน้า
ต้องดีที่สุด ญาดาเป็นคนเอาแต่ใจ ไม่ยอมใคร ซึ่งแตกต่างกับไออุ่นมาก แต่ที่คบหาเป็นเพื่อนสนิทกันได้ทั้งที่นิสัยแตกต่าง
กันสุดขั้ว เพราะญาดาเป็นคนเปิดเผย ชัดเจน ใจกว้างและเป็นเพื่อนที่จริงใจ
“แล้วอะไรทำให้เจ้าหญิงญาดาอารมณ์เสีย ตกลงจะยอมเล่าไหม”
“ก็คุณทินน่ะสิ อะไรๆ ก็ต้องลูกชายก่อน วันนี้นัดกันดิบดียกเลิกนัดฟ้าอีกแล้ว”
“บ่อยเหรอ” พอเป็นเรื่องของทินภัทร ไออุ่นจะระมัดระวังในการพูดถึง เพราะเขาตัดสินใจแล้วว่าจะไม่บอกเพื่อน
เรื่องที่ทินภัทรคือคนเดียวกับพี่ทินที่เขาแอบรัก
สาเหตุที่ไออุ่นตัดสินใจแบบนั้น เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไร รังแต่จะสร้างความยุ่งยากใจให้กับญาดา ไออุ่นรู้จักนิสัย
เพื่อนดี ถ้าญาดารู้คงยักไหล่แล้วบอกเขาว่ายกให้ ญาดาจะเลิกยุ่งกับทินภัทร แม้ตัวเองอาจจะเริ่มสนใจชายหนุ่มขึ้นมาบ้างแล้วก็ตาม
เขาไม่อยากให้คนสองคนที่เขารักไม่มีความสุข หนึ่งคือเพื่อนรักที่รับรู้ถึงรักข้างเดียวของเขามาโดยตลอดและคงยอมสละผู้ชาย
คนนี้ให้เขาทันทีที่รู้ สองผู้ชายที่เขาหลงรักจะถูกหักอกทันที ถ้าไม่รักไม่ชอบญาดา ทินภัทรจะตามจีบหรือ
ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง ใช่ว่าบอกไปแล้วเขาจะสมหวังเสียเมื่อไหร่ เจ็บหนึ่งย่อมดีกว่าเจ็บสอง ตัวเลขไม่เคยโกหกใคร
เขาเชื่อว่าเขาคิดมาดีแล้ว มีคนสมหวังบ้างก็ดีกว่าไม่มีเลย
“สองสามครั้ง”
“หือ?” ไออุ่นมองเพื่อนงงๆ เพราะเผลอปล่อยใจคิดอะไรไปไกลจนลืมบทสนทนาที่ค้างอยู่
“ก็อุ่นถามไม่ใช่เหรอว่ายกเลิกบ่อยไหม”
“อ๋อ..อืม..มันก็แค่ไม่กี่ครั้งอย่าอารมณ์เสียน่า คุณทินก็ดูเทคแคร์ฟ้าดีออก”
“ไม่รู้สิ ฟ้าชักเบื่อๆ คิดว่าถ้าอีกหน่อยตัดสินใจคบจริงจัง ฟ้าต้องกลายเป็นแม่ทันทีเลยเหรอ ได้แฟนแถมลูกบอกตรงๆ ชักไม่แน่ใจ”
“แต่ฟ้าก็ถูกใจคุณทินไม่ใช่เหรอ”
“มันก็ใช่ ตั้งแต่คบๆ มาคนนี้ถูกใจฟ้าที่สุด แต่ไอ้ปัญหาที่ติดอยู่ก็แย่กว่าทุกคนที่ผ่านมา”
“ฟ้า!! เลือกใช้คำหน่อย ฟังดูไม่ดีเลยเดี๋ยวใครมาได้ยินเข้า” ญาดายักไหล่ เธอไม่เคยสนใจว่าใครจะเอาเธอไปนินทาว่าร้ายยังไง
ก็สิ่งที่เธอพูดมันจริงทุกอย่าง
“ช่างเถอะ ฟ้าบ่นๆ ไปงั้นแหละ ไปทำงานก่อนนะเดี๋ยวกลางวันมาทานข้าวด้วย”
“อืม มาเถอะเดี๋ยวทำของโปรดให้ทาน เจ้าหญิงฟ้าจะได้อารมณ์ดี”
“อุ่นของฟ้าน่ารักที่สุด นี่คิดไปคิดมา มาแต่งงานกันไหมอยู่กับอุ่นฟ้าต้องมีความสุขแน่เลย”
“เพี้ยนใหญ่แล้วฟ้า ไปได้แล้วอู้นานเดี๋ยวคุณธรบ่น
“เป็นเลขานะไม่ใช่เมีย ไม่ต้องตัวติดกันตลอดก็ได้”
“แต่นี่มันเวลางาน” ไออุ่นได้แต่ส่ายหัว ฟ้าโชคดีแค่ไหนแล้วที่ได้คุณธรเป็นเจ้านาย ขอให้งานเรียบร้อย เรื่องอื่นไม่เคย
จุกจิกจู้จี้กับเลขา
“ค่า จะไปแล้วค่ะบอสไออุ่น” ญาดาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง หุ่นแบบนี้ใครก็ต้องนึกว่าเป็นนางแบบมากกว่าเลขา
ไออุ่นไม่แปลกใจเลยที่ทินภัทรจะถูกใจตั้งแต่แรกเจอ ญาดาทั้งสวยทั้งมั่นใจทั้งเฉิดฉาย เขาคิดถูกแล้วที่จะหลบ
อยู่เงียบๆ ในมุมของเขา ความจริงมันไม่ใช่เรื่องยากอะไร ก็แค่เรื่องเดิมๆ ที่เคยทำมาแล้ว
+++++++++++++++++++++
“อายอุ่น” เสียงเล็กๆ เรียกชื่อเขา ทำให้ไออุ่นต้องหันกลับไปมองแต่ช้ากว่าร่างที่โถมเข้ามาหา
“ทะเล มายังไงครับ” ไออุ่นกอดร่างป้อมๆ นั่นไว้ ก่อนเงยหน้าขึ้นมองหา เห็นทินภัทรกำลังเดินตรงมา
“พี่ทะเลมากินติม”
“สวัสดีครับคุณทิน” ไออุ่นทักทายร่างสูงที่เดินเข้ามาใกล้
“สวัสดีครับไออุ่น”
“ลูกหมู พ่อบอกแล้วใช่ไหมครับว่าห้ามวิ่ง ถ้าพลัดหลงกับพ่อจะทำยังไง” ทินภัทรโน้มตัวลงอุ้มลูกหมูของเขาขึ้นมา
เด็กชายส่งยิ้มอ้อนจนเขาเกือบใจอ่อน แต่ต้องทำหน้าดุไว้ ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก
“จุ๊บ พีทะเลไม่ซน พี่ทะเลหาอายอุ่น” ไออุ่นมองเด็กน้อยใช้มือป้อมๆ จับสองแก้มของพ่อเอาไว้ ก่อนจูบลงบนหน้าผาก
ไม่รู้ไปเอาวิธีนี้มาจากไหน แต่ถ้าเป็นเขาคงใจอ่อนยวบไปแล้ว
“อยากมาหาอาอุ่นก็ต้องบอกพ่อครับ พ่อจะพามาเองเข้าใจไหมลูกหมู”
“คับ”
“แล้วนี่อุ่นมาซื้อของหรือครับ”
“มาซื้อของเข้าร้านครับ แต่ไหนๆ มาแล้วเลยกะว่าจะเดินเล่นก่อน”
“มากับคุณเสือ?”
“เปล่าครับผมมาคนเดียว”
“ติม ติม” ลูกหมูทะเลเบื่อที่ผู้ใหญ่สองคนเอาแต่ยืนนิ่งๆ จึงขย่มตัวแรงๆ เรียกร้องให้พ่อกลับมาสนใจ
“ครับ ครับ ใจร้อนจริงลูกใคร”
“ยูกแด๊ด” หน้าแป้นแล้นตอบด้วยความภาคภูมิใจ
“อุ่นไปทานไอศกรีมด้วยกันก่อนไหม ถ้ายังไม่มีโปรแกรมทำอะไร”
“ไม่ดีกว่าครับผมเกรงใจ”
“อายอุ่น” ร่างกลมๆ ชูสองมือยื่นมาหา อาการดิ้นออกจากการอุ้มของพ่อทำให้ไออุ่นต้องรีบรับเด็กน้อยมาอุ้มไว้แทน
“กินติม กินติม”
“มีหนุ่มน้อยชวนเดท สงสัยอุ่นจะปฏิเสธไม่ได้แล้วล่ะ ไปกันเถอะ” ทินภัทรพูดจบก็ออกเดินนำทันที ทำให้ไออุ่นหมดสิทธิ์
ปฏิเสธเพราะลูกหมูน้อยยังอยู่กับเขา
+++++++++++++++++++++++
“เรียกตัวเองว่าพี่มาตลอดเลยหรือครับ” ไออุ่นพยักเพยิดไปทางเด็กชายที่กำลังมีความสุขกับการจ้วงตักไอศกรีม
“ใช่”
“ผมขอโทษครับ”
“ไม่เป็นไร ผมไม่ซีเรียสเดี๋ยวโตอีกหน่อยแกก็รู้เรื่องเอง เรียกแบบนี้ก็น่ารักดี”
“พี่ทะเลน่ายัก”
“ใช่ครับ พี่ทะเลน่ารัก” ไออุ่นทวนคำของลูกหมูตัวอ้วนกลมที่หันมาชมตัวเองพร้อมกับรอยยิ้มกว้างที่เต็มไปด้วยไอศกรีมช็อคโกแลต
ไออุ่นหยิบทิชชู่ที่ทางร้านวางเตรียมไว้ให้ เช็ดลงไปบนปากเล็กๆ ลบคราบสีน้ำตาลเข้มออก
“อายอุ่นน่ายัก”
“ฮ่าๆๆ อาอุ่นเป็นผู้ใหญ่แล้วครับ ไม่น่ารักเหมือนพี่ทะเล”
“น่ายัก” ลูกหมูทะเลยังยืนยันคำเดิม
“ใช่ครับ อาอุ่นของลูกหมูน่ารัก” ไออุ่นรู้ว่ามันเป็นประโยคที่ไม่มีความหมายอะไรกับคนพูด แต่ใจของเขากลับเอาแต่เต้นโครมคราม
“ผมลืมถามอุ่นทานอะไรมาหรือยัง หิวหรือเปล่า”
ไออุ่นส่ายหน้าช้าๆ แทนคำตอบ ใครหลายคนชอบทินภัทรเพราะเป็นชายหนุ่มหน้าตาดี เป็นนักกีฬาดังของมหาลัย
เป็นผู้ชายเท่ห์โดดเด่น แต่สำหรับเขาทินภัทรคือผู้ชายอบอุ่น คือคนที่ไม่เคยมองข้ามคนอื่น แม้บุคลิกภายนอกจะดูเป็นคน
เจ้าชู้ แบดบอยแต่ไออุ่นรู้ดีว่ามันไม่ใช่ อย่างน้อยการที่ทินภัทรแต่งงานกับแม่ของลูกและเลี้ยงดูทะเลมาอย่างดี ก็การันตีเรื่องนี้ได้
“ส่ายหน้าคือยังไม่ได้ทานหรือไม่หิว”
“ผมทานแล้วครับ เมื่อกี้นี้เอง”
“ผมก็เพิ่งทาน เสียดายถ้าเจอกันก่อนจะได้ทานพร้อมกัน” มือที่ตักไอศกรีมของไออุ่นชะงัก โกรธตัวเองที่เอาแต่รู้สึกดีกับทุกคำพูดของทินภัทร
“คุณทินกลับมาเมืองไทยนานหรือยังครับ”
“อุ่นรู้ด้วยเหรอว่าผมอยู่ที่อเมริกา”
“เอ่อ..ฟ้าเล่าให้ผมฟังครับ”
“กลับมาได้หลายเดือนแล้ว ประมาณสี่เดือน”
“แล้วตอนนี้คุณทินทำอะไรครับ” ไออุ่นถามไปแล้วเพิ่งนึกได้ว่าชายหนุ่มอาจจะไม่อยากคุยเรื่องส่วนตัวกับเขาก็ได้
เลยต้องรีบออกตัวก่อน
“ถ้าคุณทินไม่สะดวกตอบไม่เป็นไรนะครับ ผมแค่อยากชวนคุยเท่านั้นเอง”
“ตอบได้ ผมกลับมาทำงานกับบริษัทของที่บ้าน ตอนนี้ดูแลโปรเจ็คที่ทำร่วมกับธรอยู่ ต่อไปอาจจะได้เจอกันบ่อยขึ้น
เพราะผมจะเข้าประจำที่บริษัทธรสักพัก อาจจะสักห้าถึงหกเดือน”
“ถ้าอย่างนั้นทะเลอยู่กับคุณพ่อคุณแม่คุณธรเหรอครับ”
“ผมกำลังคิดอยู่ ทะเลไม่คุ้นกับคนที่นี่ ช่วงแรกผมยังไม่ได้ทำงาน อยากให้ลูกคุ้นก่อน เพิ่งเริ่มไปไหนมาไหน
ได้สักเดือนนี่เอง แต่พอออกไปนานๆ ทะเลจะร้องไห้ตาม ร้องไม่หยุด ผมยังคิดอยู่ว่าถ้าเริ่มโปรเจ็คเต็มตัวจะไหวไหม”
“อืม..ถ้าคุณทินไม่รังเกียจ พาทะเลมาฝากไว้ที่ร้านผมก็ได้นะครับ ใกล้กับออฟฟิศคุณธรด้วย ผมมีห้องทำงานอยู่ด้านหลัง
ร้าน รับรองว่าสะดวกและปลอดภัยครับ เผื่อวันไหนทะเลงอแงอยากตามคุณทินมา” ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ไออุ่นเสนอตัว
ออกไปแบบนั้น แต่แค่เขาเห็นทินภัทรทำหน้าคิดหนัก ลำบากใจกับปัญหาที่กำลังจะเกิดขึ้น เขาก็อยากเข้าไปช่วยแบ่งเบาเท่าที่จะทำได้
“ไม่รบกวนอุ่นเหรอ”
“ไม่หรอกครับ ผมชอบเด็ก ถ้าคุณทินพาทะเลมาออฟฟิศ แล้วทะเลเบื่อหรือร้องก็พามาเล่นที่ร้านผมได้ครับ ผมอาสาดูให้
พี่เสือเองก็พาหลานมาบ่อยๆ อายุไล่เลียกับทะเลอาจเป็นเพื่อนกันได้”
“ขอบคุณนะ ถ้าอย่างนั้นผมไม่เกรงใจ อาจจะพาไปรบกวนบ้าง”
“ยินดีครับ”
“ลูกหมูชอบไปที่ร้านอาอุ่นไหม วันหลังพ่อพาไปเที่ยวอีกเอาไหมครับ”
“ไปไป ไปหาอายอุ่น ไปหาพี่เฉือ” ไออุ่นออกจะแปลกใจที่เด็กชายยังจำพี่เสือได้
“ผมก็แปลกใจเหมือนกัน ดูเหมือนทะเลจะชอบไออุ่นกับเสือเอามากๆ” ทินภัทรตีความจากสีหน้าแปลกใจของไออุ่น
“ชอบอายอุ่น”
“ชอบอาอุ่นหรือชอบเค้กช็อคโกแลตครับ” ไออุ่นแซวลูกหมูตัวอ้วนกลม ดูท่าจะติดใจเค้กที่ร้านอยู่ไม่น้อย
“ชอบฉองอย่าง” เด็กชายชูสองนิ้วส่งยิ้มให้จนตาหยี นี่นอกจากเขาจะตกหลุมรักพ่อแล้วยังต้องมาตกหลุมรักลูกอีกหรือนี่
เด็กอะไรฉลาดชะมัด
“ไม่รักพ่อแล้วหรือครับ น่าน้อยใจจัง” คนเป็นพ่อแกล้งตีหน้าเศร้า เด็กชายทะเลรีบยื่นมือป้อมๆ ขึ้นไปหา แต่ไกลเกินกว่า
แขนเล็กๆ จะเอื้อมถึง ทินภัทรจึงก้มหน้าลงมาเพื่อให้ลูกชายจับได้ถนัด
“ยักแด๊ดที่ฉุด”
“อ้าว ไหนใครบอกชอบอาอุ่นครับ” ไออุ่นแกล้งตีหน้าเศร้าบ้าง เด็กชายเหลือบตามาอง ก่อนจะขมวดคิ้วทำหน้าคิดหนัก
“ัยักแด๊ดที่ฉุด ชอบอายอุ่นที่ฉุด” ลูกหมูทะเลหาทางออกจนได้ เรียกเสียงหัวเราะจากผู้ใหญ่ทั้งสองคนกับความฉลาดเกินวัยของเด็กชาย
“แล้วอาฟ้าล่ะครับ ลูกหมูรักอาฟ้าไหม” เสียงอ่อนโยนกับสายตาที่มองอย่างคาดหวังของทินภัทร ทำให้ไออุ่นรู้สึกตัวขึ้นมา
ญาดาต่างหากคือคนที่ทินภัทรอยากให้ลูกชายรัก ไม่ใช่เขา
“ม่ายชอบ” ลูกหมูพูดเสียงห้วน มือที่จับหน้าพ่ออยู่ถูกดึงลงมากอดอกไว้แน่น
“ทะเลไม่พูดอย่างนี้ครับ อาฟ้าน่ารักเหมือนอาอุ่นไงครับ อาฟ้าชอบทะเลนะ”
“ม่ายชอบ” เด็กชายพูดย้ำประโยคเดิม ไออุ่นไม่แน่ใจว่าหมายถึงยังยืนยันว่าไม่ชอบญาดา หรือหมายถึงเด็กชายคิดว่า
ญาดาไม่ชอบตน
“ทะเล” คนเป็นพ่อถอนใจยาว แต่ไม่ได้พยายามเกลี่ยกล่อมลูกชายอีก
“อุ่นอย่าถือทะเลนะ ยังเด็กบางทีก็ขี้หงุดหงิด”
“ไม่หรอกครับผมเข้าใจ”
“ถือว่าผมขอ อย่าเล่าเรื่องนี้ให้ฟ้าฟัง”
“ครับ” ไออุ่นรับปาก เขาพยายามฝืนยิ้มให้กับทินภัทร เจ็บกับเรื่องที่รู้อยู่แล้ว ไม่เข้าท่าเลยไออุ่น
“ขอบคุณมาก”
“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวนะครับ ต้องซื้อของหลายอย่างเข้าร้าน”
“อุ่นจะไปซื้ออะไร”
“ซื้อของในซุปเปอร์มาร์เก็ตครับ”
“ทะเลไปเดินเล่นกับอาอุ่นไหม ไปซื้อผลไม้กัน”
ลูกหมูทะเลสะบัดหน้าพรืดไม่ยอมตอบคำถาม แต่ยื่นมือมาให้ไออุ่นที่นั่งฝั่งตรงข้ามแทน
“เฮ้อ ชักจะเอาแต่ใจใหญ่นะเรา สงสัยพ่อต้องจับอบรมใหม่”
“ยักอายอุ่น ไม่ยักแด๊ด” เด็กชายทะเลซุกหน้าเข้ากับไหล่ของไออุ่น หลังจากเขาลุกไปอุ้มลูกหมูขึ้นจากเก้าอี้
“ให้ได้อย่างนี้สิ”
“ไปครับ อาอุ่นพาไปซื้อผลไม้ ทะเลชอบทานอะไรครับ” ไออุ่นพยายามชวนเด็กชายคุยเพื่อเปลี่ยนอารมณ์
“ฉะตอเบอยี่ยูกโตๆ”
“ได้เลยครับ เราไปซื้อสตอว์เบอร์รี่ลูกโตๆ กัน”
ไออุ่นทำมือเป็นสัญญาณให้รู้ว่าจะออกไปเดินรออยู่หน้าร้านในระหว่างที่ทินภัทรจ่ายเงิน ซึ่งอีกฝ่ายพยักหน้าตอบรับให้รู้
ว่าเข้าใจ
+++++++++++++++++++++++++++++++++
“ขอบคุณมากครับ” ไออุ่นกล่าวขอบคุณเมื่อถุงสุดท้ายถูกทินภัทรยกใส่ท้ายรถให้เรียบร้อย
“ขับรถดีๆ เดี๋ยวคงได้เจอกันอีกเร็วๆ นี้”
“ครับ คุณทินก็เหมือนกันนะครับ”
“เลิกเรียกคุณทินได้แล้ว เรียกพี่ทินเถอะ”
“จะดีหรือครับ” ไออุ่นไม่แน่ใจ เพราะญาดายังเรียกทินภัทรว่าคุณทินอยู่
“ทำไมจะไม่ดี อุ่นถือว่าเป็นรุ่นน้องจากสถาบันเดียวกัน เรียกพี่ถูกต้องที่สุดแล้ว ไหนลองเรียกสิ”
“ครับ.เอ่อ..พี่ทิน”
“เห็นไหมง่ายๆ ต่อไปก็เรียกพี่แบบนี้” ไม่ใช่เฉพาะไออุ่นที่เปลี่ยนคำเรียก ทินภัทรเองก็เปลี่ยนเช่นเดียวกัน
“ลูกหมูสวัสดีอาอุ่นสิครับ เราจะกลับกันแล้ว”
“ดีคับ” เด็กชายทะเลยกมือป้อมๆ ขึ้นไหว้ตามที่ถูกพ่อสอนมา
“สวัสดีครับคนเก่ง สวัสดีครับพี่ทิน”
“ครับ อุ่นขึ้นรถเถอะ” ทินภัทรใช้มือข้างหนึ่งเปิดประตูฝั่งคนขับให้กับไออุ่น เขารอจนอีกฝ่ายขึ้นนั่งแล้วจึงปิดตามให้เบาๆ
ไออุ่นโบกมือให้ทินภัทรกับลูกชาย ก่อนสตาร์ทรถแล้วขับออกไป
♬♬อยู่ใกล้กันยิ่งหวั่นไหว ห้ามใจตัวเองไม่ได้เลย
สั่งหัวใจให้เมินเฉย ไม่รู้ต้องทำยังไง
ใกล้เธอทำไมทุกครั้งในมันสั่นๆ จิตใจของฉันนั้นวุ่นวาย
ตัวของฉันควบคุมไม่ได้ เมื่อสุดท้ายหัวใจมันรักเธอ ♬♬
เสียงเพลงจากคลื่นวิทยุโปรด ทำเอาไออุ่นต้องถอนใจยาวออกมา เขาเริ่มไม่แน่ใจว่าเรื่องนี้จะง่ายสำหรับเขาเหมือนที่
พยายามบอกตัวเองหรือไม่
เขาลืมไปว่าระหว่างเขากับทินภัทรมีบางอย่างที่เปลี่ยนไป นั่นคือระยะห่างระหว่างสองคน ทินภัทรไม่ใช่คนที่เขามองอยู่
ไกลๆ อีกแล้ว การได้พูดคุย ได้ทำความรู้จัก ได้ยินชื่อตัวเองจากปากได้รูปนั้น มันสั่นคลอนความตั้งใจของเขาอย่างช่วย
ไม่ได้
อยากให้สองคนนั้นรักกันหรือแต่งงานกันเร็วๆ บางทีเรื่องมันอาจจะง่ายสำหรับเขามากกว่านี้
ท่องเอาไว้ไออุ่น อย่าทำตามหัวใจเป็นอันขาด
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
ตอนนี้ขอปูที่มาที่ไปหลายๆ อย่างไว้ก่อนนะคะ บทบรรยายอาจจะเยอะนิด ให้ได้รู้จักลักษณะนิสัยของตัวละครกันสักนิด
เรื่องนี้จะค่อยน่ารักขึ้นเรื่อยๆ ช่วงแรกอาจจะหน่วงๆ แต่ไม่ดราม่าค่ะ ย้ำอีกที ^^
ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะคะ ลงพร้อมกันสองเรื่อง
:::♥•มหารัก•♥::: Darin ♥ FANPAGE
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
