บทที่ 1 : Someone loves you“ตื่นแล้วเหรอครับ” ไออุ่นส่งยิ้มให้กับเด็กน้อยตัวอ้วนกลมที่นอนกระพริบตาปริบๆ อยู่บนตัก
“คัย..นี่คัย” มือป้อมๆ ชูขึ้นสูง ก่อนจิ้มเบาๆ บนแก้มของไออุ่นที่ก้มตัวลงไปหาพอดี
“นี่..” นั่นสิเขาควรแนะนำตัวเองอย่างไรดี นับแล้วก็ถือว่าเขาเป็นรุ่นน้องของทินภัทร ถ้าอย่างนั้นเรียกอาน่าจะได้
“อาอุ่นครับ เป็นรุ่นน้องคุณพ่อของทะเล” ดูเหมือนเด็กชายจะไม่เข้าใจคำว่ารุ่นน้อง คิ้วเล็กๆ ขมวดเข้าหากัน ก่อนพูดคำที่
เข้าใจมากที่สุดออกมา
“อายอุ่น” เสียงเล็กๆ เรียกเขา ฟังแล้วกำกึ่งระหว่างอาอุ่นกับไออุ่น ชายหนุ่มยิ้มกว้างนึกอยากฟัดแก้มใสๆ ของคนพูด
“ไม่ใช่ครับ อา..อุ่น..” เขาพูดให้ช้าลงทวนให้ทีละคำ
“แด๊ดปายหนาย” เด็กน้อยไม่สนใจจะเรียกชื่อเขา ตะกายขึ้นมาจากตักมองไปรอบๆ ห้อง ก่อนหน้ากลมๆ จะเริ่มเบะออก
“อย่าร้องครับคนเก่ง เดี๋ยวอาให้คุยกับคุณพ่อ” ไออุ่นตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาญาดา เพื่อให้พ่อลูกได้คุยกัน
เด็กชายทะเลรับโทรศัพท์ไป สักพักก็พยักหน้าหงึกหงัก รับปากรับคำคุณพ่ออย่างดี
“คับ ทะเลเก่ง ทะเลที่หนึ่ง ทะเลอยู่กับอายอุ่น” ไออุ่นอดขำท่ายกนิ้วโป้งของเด็กชายทะเลไม่ได้ พ่อคงสอนลูกชายมาแบบนี้
ท่าฮึบน้ำตาทั้งน่ารักและน่าสงสาร
“อายอุ่นคุย คุย” เด็กน้อยยื่นโทรศัพท์คืนให้กับไออุ่น
“ครับ” ไออุ่นตอบรับปลายสายที่บอกเขาว่าจะรีบกลับมาให้เร็วที่สุด
“ไม่เป็นไรครับ คุณทินทานให้เสร็จก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวผมพาน้องทะเลไปหาอะไรทานที่ร้าน...อยู่ตึกข้างๆ นี่เองครับ
ถามจากฟ้าได้..ครับ...ครับ”
ผมกดวางสาย อยากโกรธตัวเองเพราะแค่ได้ยินเสียงไม่กี่ประโยคทำไมใจเขาถึงเอาแต่เต้นโครมครามแบบนี้
“อายอุ่นไม่ฉะบาย”
“หือ? อะไรนะครับ”
“เพี้ยงหาย” เด็กน้อยยืนขึ้นเต็มความสูงบนโซฟาที่ไออุ่นนั่งอยู่ ยกมือขึ้นจับแก้มของเขาไว้ทั้งสองมือ ก่อนจุ๊บลงมาหน้าผากเบาๆ
“ อายอุ่นไม่ฉะบายหน้าแดง”
ไออุ่นรู้สึกอายขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ แม้แต่เด็กเล็กยังสังเกตเห็น ต่อไปเขาต้องระวังตัวให้มากกว่านี้แล้ว
“อาอุ่นหน้าแดงเพราะร้อนครับ” เขายกมือขึ้นพัดไปมาให้เด็กน้อยดู ทั้งทีแอร์ในห้องตั้งไว้เย็นสบายดี
“ล้อน ล้อน” เด็กน้อยแก้มยุ้ยโบกมือไปมาเลียนแบบไออุ่น ท่าทางเป็นเด็กอารมณ์ดี เขานึกรักเด็กคนนี้ขึ้นมาในทันใด
ได้แต่หวังว่าจะไม่ใช่เพราะพ่อของเด็กชาย
+++++++++++++++++++++++++++++
“เด็กที่ไหนอุ่น” เสือมองด้วยความสงสัย เมื่อไออุ่นอุ้มเด็กเล็กตัวจ้ำม่ำเข้ามาในร้าน
“ชื่อทะเลลูกเพื่อนของคุณธร คนที่มาจีบฟ้าครับพี่เสือ ตอนผมไปหาฟ้า เด็กหลับอยู่พอดีผมเลยอาสาดูให้ จะได้ไปทานข้าวกัน”
“พี่เฉือ” ลูกหมูน้อยเลียนคำพูดของไออุ่น ทำเอาเสือหลุดหัวเราะออกมา
“อาเสือครับ” เสือรีบแก้ให้เสียใหม่ เขายังไม่อยากแก่
“เด็กไปไหมครับพี่เสือ อย่างพี่ต้องลุงเสือแล้ว”
“พี่ลุงเฉือ” ทะเลตัวน้อยจับได้เป็นบางคำ จึงพูดตามเท่าที่นึกออก
“ไม่ใช่ครับ นี่อา..อุ่นครับ นี่ลุง..เสือ” ไออุ่นชี้ตัวเองก่อนชี้ที่เสือ พูดช้าๆ ชัดๆ ให้ทะเลพูดตาม
“อาอุ่น ลุงเฉือ” เด็กน้อยพยายามพูดตามจนน้ำลายกระเด็นออกมาเมื่อต้องออกเสียงสอเสือ
“ทะเลอยากกินขนมไหมครับ มาพี่พาไปดู” เสือยื่นแขนให้ไออุ่นส่งลูกหมูทะเลให้ ก่อนพาไปยื่นหน้าตู้ค้กของที่ร้าน
“ถ้าทะเลเรียกพี่เสือ ลุงให้เลือกทานตามใจชอบเลย” ไออุ่นอดขำคนที่บอกให้เด็กเรียกพี่แต่ดันแทนตัวเองว่าลุงไม่ได้
“ช็อคแลต ทะเลชอบช็อคแลต”
“ได้เลยครับ แต่เรียกพี่เสือก่อน”
“พี่เสืออย่าสอนเด็กแบบนั้นครับมันไม่ดี” ไออุ่นรีบปรามเสือกลัวว่าทะเลจะจำไปใช้ในทางผิดๆ
“ไม่ดีตรงไหน ทะเลเรียกพี่เดี๋ยวพี่ให้กินทุกอย่างเลย”
“พี่เฉือ”
“นั่นแหละ” เสือดูถูกอกถูกใจที่ลดอายุตัวเองเหลือแค่พี่ของลูกหมูทะเลได้
“เหมอหยิบชิ้นนี้กับชิ้นนี้ให้ด้วย” เสือสั่งลูกน้องที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ ก่อนพาน้องชายคนใหม่ไปนั่งโซฟาตัวนุ่นที่ตั้งอยู่มุมห้อง
“อ้ำ อร่อยไหมครับ” ไออุ่นตักค้กเป็นชิ้นเล็กๆ ป้อนเข้าปากลูกหมู ข้างหน้ามีแก้วนมสดแก้วใหญ่ตั้งอยู่
“กู๊ด”
“พูดอังกฤษเป็นด้วย” เสือมองตามมือที่ลูกหมูยกนิ้วโป้งชูขึ้นอย่างทึ่งๆ
“เกิดที่อเมริกา เพิ่งกลับมาไม่นานนี้ครับ น่าจะพอฟังออกทั้งสองภาษา”
“ทำไมรู้มาก เพิ่งเจอกันไม่ใช่เหรออุ่น”
“คือ.....” ไออุ่นคิดว่าควรบอกเสือซึ่งเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้เรื่องเขาแอบชอบทินภัทร แต่ไม่ทันเสียแล้ว
“หมูน้อย” เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นก่อนที่เขาจะพูดจบ เรียกความสนใจของเสือให้เงยหน้าขึ้นมอง
“ทิน!!” เสือมองหน้าคนที่กำลังเดินเข้ามาสลับกับหน้าของไออุ่นรุ่นน้องของเขา ชายหนุ่มจำหน้านี้ได้ดี ถึงจะคนละคณะ
แต่ไม่มีทางลืมใบหน้านี้ไปได้ ใบหน้าของคนที่รุ่นน้องเขาแอบหลงรัก
“ชู่ว” ไออุ่นส่งสัญญาณมาให้ทำให้เสือต้องรีบสงบปากสงบคำ ส่งรอยยิ้มเป็นมิตรให้กับคนที่เดินเข้ามา
“ผมขอแนะนำให้รู้จักกันก่อนนะครับ นี่คุณทินภัทรเพื่อนคุณธรครับพี่เสือ อยู่มหาลัยเดียวกับเรา ปีเดียวกับพี่เสือ
พี่เสือน่าจะจำได้” สองหนุ่มจับมือทักทายกัน
“จำได้สิ สวัสดีครับผมเสือหรือนายสาธิน รุ่นพี่ของไออุ่นแล้วก็เป็นหุ้นส่วนร้านกันครับ”
“สวัสดีครับ ขอโทษที่ผมจำคุณเสือไม่ได้”
“ไม่เป็นไรครับ อยู่กันคนละคณะอีกอย่างผมไม่ดังเหมือนคุณทินด้วย เชิญคุณทินนั่งก่อนครับ”
เสือผายมือไปยังเก้าอี้หัวโต๊ะ ใกล้กับที่ให้ทะเลนั่ง
“ไงลูกหมู ไม่ทักทายพ่อเลยนะครับ เอาแต่เคี้ยวตุ้ยๆ”
“พี่ทะเลกินช็อคแลต”
“หือ? ลูกหมูพูดว่าอะไรนะครับ” ทินภัทรไม่แน่ใจว่าได้ยินอะไรผิดหรือเปล่า จึงต้องถามลูกชายซ้ำอีกครั้ง
“พี่ทะเลกินช็อตแลต นี่งาย” ลูกหมูทะเลชี้ไปยังจานเค้กที่วางอยู่ด้านหน้าตัวเอง
“พี่ทะเล?”
“ช่าย พี่เฉือบอกว่าเป็นพี่กินได้ทู้กอย่างเยย” ถึงคราวที่เสือจะหน้าถอดสี พอๆ กับไออุ่นที่หน้าเจื่อนลงทันที
“ฮ่าๆๆ พี่เอ๊ยลุงหมายถึง ถ้าเรียกลุงว่าพี่เสือลุงให้กินหมดเลย” เสือแก้ตัวเป็นพัลวันจนพูดมั่วไปหมดทั้งพี่ทั้งลุงมาครบ
“เอ่อ.. ฟ้าไม่มาด้วยหรือครับคุณทิน” ไออุ่นรีบเปลี่ยนเรื่องทันที หวังว่าจะช่วยแก้สถานการณ์ให้ดีขึ้น
“ฟ้ากับธรมีประชุม ผมเลยให้กลับขึ้นไปก่อน”
“อ๋อครับ” แล้วความเงียบก็เข้าครอบงำ ไออุ่นรู้สึกอึดอัดแต่ไม่รู้ว่าจะชวนแขกที่มาโดยบังเอิญคุยอะไรดี
เขารู้สึกว่าต้องระวังตัวให้มาก จนกลายเป็นว่าเขาเกร็งเกินไป
“คุณทินทานอะไรไหมครับ ร้านเรามีเค้ก กาแฟ ชา น้ำผลไม้” เสือเป็นคนทำลายความอึดอัดนั่นขึ้นมา อย่างน้อยก็พอช่วยได้บ้าง
“ขอบคุณครับแต่ผมเพิ่งทานอาหารมายังอิ่มอยู่เลย” ทินภัทรตอบปฏิเสธ ก่อนหันไปหาลูกชายที่ยังเคี้ยวไม่ยอมหยุด
“ลูกหมูทานชิ้นเดียวพอครับ ต้องทานข้าวด้วยห้ามทานแต่ขนม”
“พี่ทะเลจากิน” ลูกหมูตัวอ้วนกลมยกมือกอดอกแน่น ยื่นปากอิ่มให้พ่อ โกรธที่ถูกขัดใจ
“พี่ทะเลเอ๊ยน้องทะเลครับ ทานชิ้นเดียวก่อนนะครับ เดี๋ยวชิ้นนี้ลุงเสือใส่กล่องให้น้องทะเลเอากลับบ้านดีไหม เอาไปทานทีหลัง”
เสือยอมเป็นลุงทันทีเมื่อเห็นแล้วว่าคำว่าพี่ทำปัญหาให้กับเขาแค่ไหน
“ได้หมายแด๊ด”
“ได้สิลูก”
“อายอุ่น อ้าม” ลูกหมูทะเลหมดความสนใจกับพ่อของตัวเอง หันมาสะกิดไออุ่นให้ป้อนคำต่อไป
“ทะเล เรียกอาอุ่นไม่ใช่ไออุ่นลูก”
“ไม่เป็นไรครับ” ไออุ่นรีบออกตัว
“แกคงสับสน ให้เรียกอาอุ่นแต่ก็ได้ยินคนพูดว่าไออุ่นด้วย คำมันใกล้เคียงกัน ปล่อยให้เรียกไปแบบนี้ก็ได้ครับ เดี๋ยวสักพักก็คงลืม”
ไออุ่นไม่คิดว่าจะได้สนิทสนมกันอีกหลังจากวันนี้ เว้นเสียแต่ว่า.. เขาแอบเศร้านิดๆ เมื่อคิดได้ว่า เว้นเสียแต่ฟ้ากับพี่ทินอาจจะแต่งงานกัน
“พี่เฉือ แด๊ด อายอุ่น พี่ทะเล” เด็กน้อยเห็นคนพูดกันเลยพูดบ้าง คราวนี้ไล่นิ้วชี้เรียกเรียงทีละคนจนครบ
“เก่งมากครับลูกหมู”
“แกพูดเก่งนะครับ ความจำดีด้วย” ไออุ่นเอ่ยชม เขาคิดว่าความฉลาดคงได้มาจากพ่อ จากที่เห็นโตมาก็คงหล่อเหมือนกัน
“ครับ บางทีพูดมากจนผมปวดหัว” ทินภัทรคล้ายจะนินทาลูกชาย แต่จากแววตาและน้ำเสียง ไออุ่นบอกได้เลยว่าทินภัทร
รักลูกชายคนนี้มาก
“พี่ทะเลเก่ง” เด็กชายช่างเจรจาอยากมีส่วนร่วมกับทุกอย่างที่ผู้ใหญ่กำลังพูด เป็นพัฒนาการในวัยของเขา
“เก่งครับ มาคำสุดท้ายแล้ว” ไออุ่นเอ่ยชมก่อนตักเค้กชิ้นสุดท้ายส่งเข้าปากให้
“ฝากไออุ่นคิดเงินด้วยครับ เดี๋ยวผมคงต้องขอตัวกลับเลย”
“ไม่เป็นไรครับไม่คิดเงิน” ไออุ่นรีบปฏิเสธทันที เขาตั้งใจพาทะเลมาทานอยู่แล้ว ไม่ได้อยากขายของ
“ไม่ได้ครับธุรกิจต้องเป็นธุรกิจ” ทินภัทรไม่ยอม เปิดกระเป๋าหยิบแบงค์พันส่งให้
“ เอาไว้วันหลังคุณทินค่อยมาอุดหนุนใหม่เวลาแวะมาหาคุณธรก็ได้ครับ ครั้งนี้พวกผมขออนุญาตเลี้ยง”
เสือดันมือของทินภัทร เป็นเชิงบอกให้เก็บเงินไว้
“งั้นก็ได้ครับ ผมขอบคุณมากสำหรับเค้กแล้วที่ช่วยดูทะเลให้ผมด้วย”
“ไม่เป็นไรครับ” ไออุ่นส่งยิ้มให้ ไม่อยากยอมรับว่าเขายังไม่อยากให้อีกฝ่ายกลับ มันเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อที่ได้มาเจอกันอีกครั้ง
และครั้งนี้เขามีโอกาสได้ทำความรู้จักและพูดคุย ถึงแม้จะในฐานะเพื่อนสนิทของคนที่ทินภัทรชอบก็ตาม
“สวัสดีคุณอาอุ่นกับคุณลุงเสือครับทะเล เราจะกลับกันแล้ว” ทินภัทรบอกลูกชายเมื่อทะเลยกนมสดดื่มจนหมดแก้ว
“ดีคับอายอุ่น พี่เฉือ”
“สวัสดีครับทะเล วันหลังมาหาลุงใหม่นะ”
“คับ”
“ไหนขออาอุ่นกอดหน่อยครับ” ไออุ่นลองยื่นแขนสองข้างออกไป ซึ่งเด็กชายก็ยอมโผเข้าหาแต่โดยดี
“อืมใครเอ่ยนิ่มจังเลย” ไออุ่นแกล้งรัดแขนแน่นๆ จนเด็กชายดิ้นขลุกขลัก
“คิกคิก พี่ทะเลคับ”
ฟอดดดดด
“หอม หอม” ไออุ่นไม่ทันตั้งตัวเมื่อเด็กชายทะเลกดจมูกลงหอมแก้มเขาฟอดใหญ่
“เจ้าชู้นะเรา อีกหน่อยสาวติดเต็มแน่เลยครับคุณทิน” เสือเห็นท่าทางของทะเลแล้วอดแซวคนพ่อไม่ได้
“ผมก็ว่าอย่างนั้นครับ ไม่รู้ไปเอามาจากไหน ไม่ใช่จากผมเสียด้วย”
“ฮ่าๆๆๆ สงสัยทางทีวีครับ เดี๋ยวนี้มีเยอะเกิน”
“ผมก็ว่าอย่างนั้น ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวนะครับ ขอบคุณทั้งคุณเสือทั้งไออุ่นเลย”
“ครับ สวัสดีครับ”
“สวัสดีครับ”
เสือรอจนทินภัทรอุ้มลูกชายเดินออกจากร้านไป ถึงหันมามองหน้าไออุ่น สีหน้าที่ติดรอยยิ้มเปลี่ยนเป็นจริงจัง
“นี่มันอะไรอุ่น”
“อุ่นก็เพิ่งรู้วันนี้ว่าคุณทินภัทรคือเพื่อนของคุณธรที่จีบฟ้าอยู่”
“แล้วอุ่นจะทำยังไง”
“ไม่ทำยังไงครับ พี่เสืออย่าให้ฟ้ารู้นะผมก็อยู่ของผมไปแบบนี้มันคงไม่มีอะไร”
“เฮ้อ ให้มันไม่มีอะไรจริงๆ เถอะ พี่สังหรณ์ใจพิกล” เสือก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่เขาไม่คิดว่าเรื่องมันจะง่ายอย่างที่ไออุ่นพูด
“ฟ้ารู้เรื่องนี้ไหม” เสือกับญาดาเพิ่งมารู้จักกันตอนเปิดร้าน ก่อนหน้านั้นแค่เคยได้ยินไออุ่นพูดถึงชื่อของอีกฝ่ายให้ฟัง
“รู้ แต่คงจำชื่อไม่ได้หรอกครับว่าเป็นพี่ทิน มันนานมาแล้ว ผมไม่เคยเอารูปให้ดู” ตอนเรียนมหาลัยไออุ่นกับญาดาไม่ได้
เรียนที่เดียวกันแต่ก็ยังติดต่อกันเรื่อยๆ
“คำถามสำคัญ เรายังชอบคุณทินอยู่ไหมอุ่น เอาคำตอบจริงๆนะ อย่าโกหกพี่”
“ผมคิดว่ามีอยู่ช่วงนึงที่ผมลืมพี่ทินไปแล้ว แต่พอมาเห็นหน้าผมคิดว่า..ผม....”
“เอาเถอะไม่ต้องพูด พี่คิดว่าพี่รู้คำตอบแล้ว คิดดีๆ นะอุ่น ลองตัดสินใจดู ถ้าตัดใจได้แน่ก็ไม่ต้องบอกฟ้า แต่ถ้าตัดใจไม่ได้จริงๆ
พี่แนะนำให้บอกฟ้าไป ฟ้าเคยรู้เรื่องที่อุ่นแอบรักทิน วันนี้เป็นวันแรกที่เจอบอกตอนนี้ว่าคือคนเดียวกันพี่ว่ายังทัน ฟ้าน่าจะเข้าใจ”
“ผมไม่อยากให้เพื่อนลำบากใจ”
“ไปคิดดูก่อนยังพอมีเวลา บอกพรุ่งนี้ก็ยังไม่สาย ถามใจตัวเองดีๆ”
“ครับพี่เสือ”
เสือเอื้อมมือไปตบมือไออุ่นเบาๆ ทั้งให้กำลังใจและเห็นใจ เรื่องแบบนี้เขาคิดแทนให้ไม่ได้ ไออุ่นต้องคิดเองและตอบตัวเองให้ได้ว่าจะทำอย่างไร
“พี่เสือผมขอนั่งเล่นสักครู่นะครับ”
“ตามสบาย” ไออุ่นมองตามหลังเสือไป เรื่องนี้เกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนเขาคิดอะไรไม่ทัน ความรู้สึกที่ห่างหายไปนานมันกลับ
มาอย่างรวดเร็ว เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะรักใครได้ยาวนานขนาดนี้ เขาคิดว่าเขาลืมทินภัทรไปแล้ว แต่มันไม่ใช่เลย
หรือตลอดมาที่เขาไม่เคยมองใคร ไม่ใช่เพราะเขายังไม่เจอคนถูกใจหรือยุ่งมากจนไม่มีเวลา หากแต่เป็นเพราะใครบางคน
ยังฝังแน่นอยู่เต็มหัวใจของเขา ไม่เคยหายไปไหน ยังคงอยู่ตรงนั้นเงียบๆ เสมอมา
ใครบางคนที่เพิ่งกลับมาในชีวิตของไออุ่นอีกครั้ง ใครบางคนที่มีชื่อว่า ทินภัทร
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
someone loves you เป็นแนวอบอุ่น ครอบครัว ไม่มีดราม่าค่า แต่มีหน่วงจิตนิดหน่อยตามสไตล์คนเขียน(อาจจะมากกว่าเรื่องอื่นๆ พอประมาณแต่ย้ำว่าไม่ใช่ดราม่า ไม่ต้องกลัวเนอะ^^)
edit**ชี้แจงเรื่องระยะเวลา
ไออุ่นรู้จักพี่ทินตั้งแต่ปี 1 ทินแก่กว่า อุ่นจึงเจอกันแค่ 3 ปี ก่อนทินจบ
ทินไปเรียนที่โน้น 3 ปี มีลูกตอนปีสุดท้าย 3+3=6
บวกกับอายุสามขวบกว่าของทะเล 6+3 จึงเท่ากับ 9 ปีโดยประมาณ
ส่วนอุ่นเคยทำงานบริษัทมาบ้างแล้ว ก่อนที่เสือจะชวนมาทำร้านด้วยกันค่ะ
เรื่องการพูด พี่ทะเลยังอ่อนภาษาไทยนิดหน่อยนะคะ เพราะเพิ่งกลับมาได้ไม่นาน
**คนเขียนคิดผิดถูกอย่างไร แย้งได้นะคะ ช่วยๆ กัน^^
Darin ♥ FANPAGE
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
