(เรื่องสั้น) เป็นเช่นรัก ตอนพิเศษ #2 (6 เมษายน 63)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: (เรื่องสั้น) เป็นเช่นรัก ตอนพิเศษ #2 (6 เมษายน 63)  (อ่าน 68391 ครั้ง)

ออฟไลน์ mayyiyi

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 82
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
เย้!! มาต่อแล้วดีใจมากเลย  :impress2:

ออฟไลน์ CLShunny

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 271
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
โอเยยยยยยยยยยยยตายยย ยังไม่จบบบบเรื่องร้ายๆๆๆๆ กุตายยยยยยยย หื้ออแแ

ออฟไลน์ treenature

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0
เป็นเช่นรัก 23.1

แทบทุกคนในค่ายเห็นคลิปนั่นหมดแล้ว
มันถูกส่งต่อ
แต่ไม่มีใครกล้าส่งให้คิดเช่นหรอก
นอกจากเบอร์ลึกลับ
ไม่ทราบจุดประสงค์แน่ชัด แต่คงไม่ได้หวังดี

กล้องมุมสูงที่ไม่น่าจะอยู่ในห้องน้ำ
ทำให้ผู้ชมเห็นชัดว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
ขณะที่คิดเช่นและรักแท้นั่งดูคลิปนั้นในห้องทำงาน
เพียงไม่กี่วินาทีแรก แค่เห็นว่ามันแตะตัวเป็นหลักยังไง
รักแท้ก็โกรธจนจะปาโทรศัพท์ทิ้ง
แต่คิดเช่นห้ามไว้
สบตา แล้วกล่าวว่า

“ดูให้จบ” คิดเช่นอยากให้รักแท้ได้รับรู้ว่า เป็นหลักรู้สึกแบบไหน

ตลอดเวลานั้น เป็นหลักนั่งอยู่ที่มุมหนึ่ง
หน้าขาวซีด ใจสั่นรัว เหงื่อเปียกชุ่มมือและตัวเย็นเฉียบ
ไม่กล้าลุกหนีไปไหน ไม่กล้าวอนขอ

ว่า อย่าดูเลย อย่าเห็นผมในสภาพนั้น

รักแท้รู้สึกโกรธมากกว่าครั้งใดที่เคยเกิดขึ้นกับเขา

ตาย

คำนั้นดังลั่นในตัวเขา
บางจุด คนธรรมดาก็อาจเป็นฆาตกรกันง่ายๆด้วยเหตุนี้

ลุแก่โทสะ

เขารู้ว่าปืนถูกเก็บไว้ในลิ้นชักไหนที่ห้องนี้
เขาเตือนตัวเองว่า

อย่า

บอกตัวเองพร้อมๆกับ คำว่า ฆ่า ผุดขึ้นนั่นแหละ

คิดเช่นเป็นคนแรกที่เริ่มเอะใจว่ารักแท้กำลังคิดอะไร
เขาผวาเข้ากอดรักแท้เอาไว้แน่น ก่อนจะทันเปิดลิ้นชักนั่น
แต่เอาไม่อยู่
เพราะรักแท้เลือดขึ้นหน้าเสียแล้ว ถูกครอบงำด้วย คำว่า ทำลาย
คิดเช่นถูกรักแท้เหวี่ยงกระเด็น
ลิ้นชักถูกเปิดในที่สุด
เป็นหลักวิ่งเข้าหา
เป็นห่วงคิดเช่น
ปืนที่อยู่ในมือคนไม่มีสติ อาจทำให้เกิดเรื่องร้ายแรง

“พี่” เป็นหลักยืนเผชิญหน้ากับรักแท้

วิงวอนด้วยสายตา

เป็นหลักรู้ รักแท้ไม่ได้หยิบปืนขึ้นมาเพื่อยิงเขา

พี่รักไม่มีวันทำกับผมแบบนั้น

รักแท้ตาพร่า มองคนตรงหน้า ภาพตัดสลับกับร่างขาวในคลิปที่ถูกกระทำ

แค้นจนจุกอก

มันทำให้เป็นหลักแปดเปื้อน มันเลว

“พี่” เป็นหลักเรียกอีก แล้วขยับเข้าใกล้ “เดี๋ยวปืนลั่น วางก่อน”

เป็นหลักพยายามโน้มน้าว ให้รักแท้ได้สติ ทั้งๆที่ตัวเขาแทบไม่มีพลังใจเหลืออยู่

รักแท้มองคนตรงหน้า สงสารเหลือเกิน

เขาพยักหน้า แล้วเก็บปืนกลับคืนลิ้นชัก

หันกลับมามองเป็นหลักอีกครั้ง
น้ำตาไหล
ขณะยกมือลูบหน้าคนเก่ง

“เจ็บตรงไหน” รักแท้ถาม

นั่นยิ่งทำให้เป็นหลักร้องไห้

รักแท้กอดเป็นหลักเอาไว้ อย่างถนอมที่สุด

เป็นหลักร้องไห้อย่างขวัญเสียอีกหน

ต้องร้องอย่างนี้อีกกี่หนกัน กว่าจะลืม

คิดเช่นมองคนทั้งสอง

ตัวเขาเองก็เคียดแค้นไม่ต่างจากรักแท้

คิดเช่นเคยนอนกับแทน
จึงรู้
แต่เพราะรัก เขาทนได้
แต่สำหรับเป็นหลักแล้ว มันคงหลอกหลอน

เป็นหลักไม่ปริปากบอกสักคำ ว่าเพิ่งเจอกับอะไรมา

หลับตากี่ครั้งก็ยังเห็นใช่ไหม
พยายามลืมเท่าไหร่ ยิ่งฝังแน่น ใช่หรือเปล่า


คิดเช่นเดินเข้าไปกอดรักแท้และเป็นหลักเอาไว้
ทุกคนร้องไห้อย่างหนัก
คนถูกกระทำบุบสลาย คนที่รู้ว่าคนรักตกเป็นเหยื่อแต่ไม่สามารถช่วยไว้ได้ก็เจ็ปปวด

นี่มันอะไรกัน

~โปรดติดตามตอนต่อไป~

ขอบคุณที่อ่านค่ะ

#เป็นเช่นรัก

ช่วงนี้จะมาสั้นๆ แต่ (น่าจะ) มาบ่อย นะคะ
@tonstreenature

ออฟไลน์ AeAng11

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 528
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
ไหนคุณหยกดคยบอกว่าจะไม่ทำให้เป็นหลักบอบช้ำไง

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
งื้อ..อออออ ปวดใจ  :hao5:

ออฟไลน์ treenature

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0
เป็นเช่นรัก 23.2

ที่ร้านอาหารของคิดเช่น
ถึงแม้จะมีปัญหา แต่ก็ทิ้งร้านไม่ได้
คิดเช่นต้องเข้ามาดู
ลูกน้องในร้านรู้สึกถึงความผิดปกติ แต่ไม่กล้าถาม

รักแท้นั่งอยู่ท่านั้นนานนับชั่วโมง คลึงไฟแช็กในมือไปมา
เขาเลิกบุหรี่มาได้พักหนึ่ง
ไม่คิดจะกลับไปหามัน แต่ยังเก็บบุหรี่ไว้กับตัวเสมอ
เก็บไว้เอาชนะใจตัวเอง
เห็น แต่จะไม่แตะ
ต่อให้มันล่อตากี่ครั้งก็ตาม
ตอนนี้เขามีสติดีแล้ว
ไม่วู่วามเหมือนเมื่อเช้า
เมื่อทุกอย่างตกตะกอน
จึงหยิบโทรศัพท์
ช่วงนี้เขาคุยกับคุณดิษย์บ่อย
ครั้งนี้คุยกันนาน จนได้ข้อสรุป และเข้าใจตรงกัน

“ส่วนอีกคน ผมขอจัดการเอง”

.
.
.

จิณณ์ไม่เคยคิดอยากพบคุณหยก
แต่หลังจากเห็นคลิปนั่น
คิดว่า ถึงเวลาต้องเจอกันสักครั้ง

รถตู้คันหนึ่งจอดลงที่หน้าค่ายมวย
คนในค่ายดีใจที่ได้เจอนายเก่าอีกหน

“คุณดิษย์สบายดีไหมครับ”

“สบายดี ครูล่ะ”

“ยังแข็งแรงดีครับ”

“ดีแล้ว ฝากค่ายด้วยนะครู”

“ครับ”

ครูมวยรับคำ แล้วหันไปหาอีกคน

“สวัสดีครับคุณจิณณ์“

“สวัสดีครับครู เจอกันอีกแล้วนะครับ”

“ครับ ดีใจที่ได้เจอกันในค่ายนะครับ” ครูกลั้วหัวเราะ

ครูเคยพบจิณณ์มาก่อน เคยได้รับคำสั่งให้ ‘ไปอยู่เป็นเพื่อน’ และ ‘สอน’ ในหลายอย่าง
รักมั่นก็มาด้วย
ไหนๆก็จะมาแล้ว คุณดิษย์ก็ถือโอกาสเปิดตัวทุกคนเสียเลย

คุณหยกมีเวลาเตรียมตัวตั้งรับไม่มากนัก
การมาของจิณณ์เป็นเรื่องเหนือความคาดหมาย

หลังจากทุกคนนั่งลง
โดยรักมั่นรู้ควรไม่ควรและขอรอยู่ข้างนอก

“เข้าเรื่องเถอะค่ะ” คุณหยกเอ่ยเสียงเรียบ

“ผมจะมาเอาเรื่องคุณ” จิณณ์ก็ปล่อยหมัดตรงในทันที

“คุณไม่มีสิทธิ์อะไรจะมาเอาเรื่องกับฉัน”

ก็ได้คุณดิษย์ไปแล้วไม่ใช่หรือ

“มี” จิณณ์ยืนยัน “ผมถือว่าเป็นหลักเป็นคนในครอบครัว ไม่ใช่คนที่คุณจะมาเหยียบย่ำหรือใช้เป็นเครื่องมือ”

คุณหยกไม่เข้าใจ

“ก็แค่เด็กที่ไหนไม่รู้”

พอเข้าใจหรือยังว่าทำไมต้องเป็นจิณณ์ ทำไมจึงไม่มีทางเป็นคุณหยก

“ที่มีหัวใจ” จิณณ์สบตาคุณหยก

สุดท้ายคุณหยกก็เป็นฝ่ายไม่กล้าสู้สายตา

“เรื่องคลิปนั่น ไม่ใช่ฝีมือฉัน” จะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

“เรื่องนั้นผมรู้ แต่คุณหยกก็ผิดตั้งแต่ส่งเป็นหลักเข้าไป”

“แต่ฉันก็ช่วยไว้ทัน”

“เป็นหลักไม่ใช่คนที่คุณจะส่งเขาไปเสี่ยงที่ไหนก็ได้” ดิษย์เอ่ยขัด หลังจากที่นั่งฟังอยู่ครู่ใหญ่ “คุณหยกควรถือว่าเด็กทั้งสามคนนั้นคือลูก”

คุณดิษย์รู้มาตลอด

“ในฐานะแม่ ถ้าทำให้เขามีความสุขไม่ได้ ก็ไม่ควรนำความทุกข์มาให้”

ใช่ว่าคุณหยกจะไม่รู้ไม่เห็นว่า
คิดเช่นเจ็ปปวดแค่ไหน
ใช่ว่าจะลืมได้ ว่า บนรถตู้ในวันนั้น เป็นหลักสั่นกลัวอย่างไร

เธอไม่คิดว่า ฝ่ายตรงข้ามจะตลบหลัง ไม่คิดว่าจะรู้ตัว แล้วตอกกลับในแบบนี้

และไม่คิดว่าจะทำให้คนเสียใจมากเท่านี้

“คุณหยก ไม่เชื่อสักนิดเลยหรือครับว่าพวกเขารักกัน” จิณณ์

ไม่มีคำตอบ

“เอาเป็นว่า ฉันยกเลิกงานนั่นแล้ว และจะหาคนที่กล้าทำแบบนี้ให้เร็วที่สุด”

นั่นแทนคำขอโทษหรือเปล่า



แทนเพิ่งออกจากบ่อน เขาเสียจนต้องยอมเลิก
คืนนี้หมดไปหกล้าน
แบตหมดตั้งแต่ตอนตีสองตีสาม และไม่สนใจจะชาร์จมัน
จึงไม่รู้ความเป็นไปภายนอก

เขากลับเข้าห้องนอน
เปิดไฟ
และพบใครคนหนึ่งนั่งรออยู่

คำสัญญาหนึ่ง ผุดขี้นมาทันที

“มึงจะชกมวยไม่ได้อีกตลอดชีวิต”


หนาวเยือก
ทั้งๆที่ฝ่ายนั้นตัวเล็กกว่า และเขาเป็นนักมวย
รักแท้แทบไม่มีอะไรสู้ได้

แต่ความแค้นเป็นพลัง

ต้องสาสม
ต้องสำนึก
ต้องไม่มีโอกาสแตะต้องคนของเขาได้อีก
.

.
.


เป็นหลักกระวนกระวาย

พี่รัก เล่นบ้าอะไร

“คุณดิษย์ครับ เปิดประตูเถอะ” เป็นหลักขอร้องอีกครั้ง

คุณดิษย์ไม่ยอม

“รอ”

เขาพูดแค่นั้นและนั่งลงที่เก้าอี้นวม

ครั้งนี้เด็ดขาด จนใครก็ไม่กล้าขัด
จิณณ์เองก็ห่วงลูกชายคนโตไม่น้อย
แต่รักแท้เข้ามาคุยกับจิณณ์แล้ว

“ให้ผมทำ” รักแท้ต้องการทำอะไรสักอย่างเพื่อคนรักของเขา

ตอนนี้ทุกคนจึงได้แค่รอ

ในห้องมีเสียงดังโครมคราม

ในขณะที่เป็นหลักนั่งไม่ติด คิดเช่นกลับนั่งนิ่ง

ฝากด้วยนะรัก

.
.
.
ไม่นาน
เสียงแทนร้องลั่นราวสัตว์เจ็บ
รักแท้เปิดประตูออกมา
เลือดอาบหน้า
คนแรกที่มองหาคือเป็นหลัก

เดินเข้าใกล้ สบตา แม้จะมองไม่ค่อยชัดนัก

“ขอให้หยุดมันตรงนี้ พี่ล้างให้แล้ว ช่วยพยายามลืมมันไป”

“ขอบคุณ” เป็นหลักจะพยายาม

คนที่สองที่มองหาคือคิดเช่น

“กลับบ้านกัน” คิดเช่นลุกขึ้นยืนและบิดขี้เกียจเล็กน้อย

“ที่บ้านมีกล่องปฐมพยาบาลไหม” รักแท้ถามเสียงเรียบเรื่อย

“มีนะ แต่เดี๋ยวแวะโรงบาลก่อนก็ได้” คิดเช่นก็ตอบราวกับมันเป็นเรื่องดินฟ้าอากาศ

“ลาครับ” รักแท้ปาดเลือดบางส่วนที่ไหลเข้าตา แล้วไหว้ลาผู้ใหญ่

“กินไรดี” คิดเช่นหันไปถามรักแท้ คงต้องเอาใจคนเก่งเสียหน่อย

“สปาเกตตี้”

“ยากอ่ะ”

“เดี๋ยวให้เป็นหลักทำให้ก็ได้”

“มาม่าแล้วกันฮะ”

~โปรดติดตามตอนต่อไป~

ขอบคุณที่อ่านค่ะ

#เป็นเช่นรัก
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-04-2018 13:24:06 โดย treenature »

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
ตาต่อตา..ฟันต่อฟัน  o13 o13 o13

ออฟไลน์ oki

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 300
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
 :hao5: เยียวยาน้องด้วยย

ออฟไลน์ AeAng11

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 528
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
สงสารน้องฮือออเมื่อไหร่จะลบมันออกไปได้เป็นเรื่อง3Pเรื่องเดียวที่เราอ่านรู้สึกได้ถึงความรักและหวังดีที่พวกเขามีต่อกัน

ออฟไลน์ sripaerrr

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 219
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
มันคือความรัก ที่ไม่ได้มาจากแค่ เป็นหลัก คิดเช่น รักแท้ แต่มันมาจากทุกคน
ไม่ว่าจะรักในรูปแบบไหน เรารู้ได้เลยว่าพวกเขารัก แม้ว่าจะต่างวิธีกันก็ตาม
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ dekying kukkig

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1464
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +87/-1

 :hao5:  :hao5: นี่อ่านแล้วรูสึกว่ามันกำลังดุเดือด ทั้งจากจิตใจและการกระทำจริงๆ แต่ชอบนะตาต่อตาฟันต่อฟัน ไม่รู้หรอกว่าวิธีนี้จะช่วยเยียวยาจิตใจน้องได้ป่าว แต่ถึงขนาดทุกคนก็ได้มีส่วนร่วมมาแก้ไขแบบนี้ ขอให้ผ่านเรื่องร้ายๆแบบนี้ไปเร็วๆเถ่อะ

ออฟไลน์ Lalinnovel

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
รอนะค้าบบบบบย  :mew1:

ออฟไลน์ treenature

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0
เป็นเช่นรัก 23.3

รุ่งขึ้นมีข่าวดัง

“ฉาว นักมวยดัง นัวเนียหนุ่มในห้องน้ำ พร้อมพัวพันการพนัน
นักข่าวรุดตรวจสอบความจริง
พบ ยังไม่พร้อมให้สัมภาษณ์
ทางสมาคมตั้งกรรมการสอบ
มีสิทธิ์หมดอนาคต”


ข่าวอีกแบบถูกส่งถึง รักแท้และคิดเช่น

“มีปัญหาที่กระดูกหลังมือ ต้องรักษากันอีกยาว ต่อไปจะมีปัญหาเรื่องการกำมือ เล่นหนักเหมือนกันนะลูกชาย ”

“ผมแค่ทำตามที่เคยบอกมันไว้” รักแท้คิดว่านี่ยังน้อยไปด้วยซ้ำ

คลิบนั่นเกินความสามารถของคุณดิษย์
มันแพร่กระจายเร็วยิ่งกว่าเชื้อโรค
เป็นหลักต้องเผชิญกับอะไรอีกมาก จากเรื่องที่ไอ้เลวนั่นก่อไว้



คิดเช่นไม่ไปที่ค่ายมวยหลายวันแล้ว
เหตุผลแรกคือ เพราะคนที่ยืนยันว่าตัวเองเป็นนิดเดียว มีอาการแผลอักเสบและเป็นไข้
เหตุผลที่สองคือ คิดเช่นกำลังประท้วงคุณหยก นี่มันมากเกินไป คุณหยกต้องได้รู้ว่า คิดเช่นไม่สามารถพูดว่า “ไม่เป็นไร” ได้ในทุกเรื่องที่คุณหยกทำ
บางกรณีมันมากเกินกว่าจะทำเป็นไม่ถือสา

ตอนนี้คิดเช่นกำลังต้มข้าว ใส่ฟักทองคล้ายกับที่รักแท้เคยทำ ปรับสูตรนิดหน่อย คือใส่ถั่วเหลือง ถั่วแดง และถั่วเขียวลงไปด้วย
ต้องคอยคนเป็นระยะ ถั่วต่างๆสุกยาก ทิ้งไว้ข้าวจะติดหม้อ แล้วไหม้ไปเสียก่อน

เป็นหลักกลับมาแล้ว เด็กนักเรียนแนบหน้ากับหลังของคิดเช่น
โหยหาพลังกาย พลังใจ
ไม่ว่าคิดเช่นจะขยับไปทางไหน เป็นหลักก็เกาะติดอยู่อย่างนั้น

รักแท้เบื่อการนอนเฉยๆ จึงออกมาจากห้อง
ทันได้ถ่ายรูป แม่ลิงมีลูกเกาะที่หลัง
จากนั้นจึงเดินไปซ้อนหลังของเป็นหลักแล้วกอดรวบไว้ทั้งสองคน
เขาชะโงกหน้าไปดูหม้อข้าวต้ม

“พอแล้วล่ะ”

“ยังไม่เปื่อยเท่าไหร่เลย”

“ไม่ชอบแบบที่เละจนเกินไป”

คิดเช่นปิดเตา

“เลิกเกาะได้แล้วน่า” คิดเช่นเริ่มรำคาญ

ที่ใครๆก็ดูออกว่าแกล้งทำ

แต่ก็ยอมผละออกโดยดี


เป็นหลักไถลตัวไปกับโซฟาสีหน้าไม่ดีนัก
รักแท้เลยรวบตัวมาใกล้ๆ

“เป็นไงเรา”

“วันนี้เพื่อนถามเรื่องคลิปหลุด”

รักแท้ยกเป็นหลักขึ้นนั่งตัก กอดไว้ให้แน่นเข้า

“ผมไม่เป็นไร”

เป็นหลักรีบพูด ทั้งๆที่รักแท้ยังไม่ทันปลอบอะไร

“เพื่อนหลายคนมาถามผม”  ปลายเสียงเครือ

ไหนบอกว่าไม่เป็นไร

“แล้วตอบไปว่ายังไง”

ยังไม่ทันจะตอบอะไร โทรศัพท์ของเป็นหลักก็ดังขึ้น
คิดเช่นโผล่มาจากในครัวเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แย่งโทรศัพท์ไปรับเอง
ช่วงนี้ คิดเช่นระแวงภัยให้เป็นหลักเป็นพิเศษ

ไม่ได้หรอก เดี๋ยวโดนหลอกล่ออะไรอีก

“ฮัลโหล”

เพื่อนทางปลายสาย ไม่เอะใจว่าคนรับไม่ใช่เป็นหลัก

“ไอ้หลัก ถึงกูไม่ค่อยได้คุยกับมึง แต่กูสงสัยฉิบหาย มึงแม่งเอากับผัวในห้องน้ำจริงเหรอ”

คิดเช่น หรี่ตา ไอ้เด็กเวรนี่หยาบคายไปหน่อย

“ผัวมันหล่อกว่านั้นมาก มันไม่ได้มั่ว มึงดูไม่ออกหรือไงว่ามันไม่เต็มใจ”

“เฮ้ย นั่นใครวะ”

“ผัวมัน“

เป็นหลักรีบเกาะแขนคิดเช่นไว้

รักแท้หัวเราะหึ

มีคนขี้โม้

“พรุ่งนี้มึงเจอกู”

ทำไมพี่คิดเช่นขู่อะไรแบบนั้น

เพื่อนคนนั้นตกใจ วางสายหนีไปแล้ว เป็นหลักยังไม่ทันได้แก้ตัวอะไรเลย

เพิ่งเคยเห็นคิดเช่นเวอร์ชั่นหัวร้อน

รักแท้หัวเราะ

“หัวเราะอะไร” คิดเช่นตาเขียวปั๊ด

“ไหนผัว” รักแท้ล้อเลียน

“เดี๋ยวรีบเป็นเลย จะได้สมจริง”

เป็นหลักทำหน้าตาตื่น

รีบหาตัวช่วย  “พี่รัก”

คิดเช่นเคลื่อนเข้าหาเป็นหลัก ที่ยังคงนั่งอยู่บนตักรักแท้

“จับไว้ให้แน่นๆนะ จะกินตับเด็กตรงนี้แหละ”

รักแท้ก็นึกสนุก ยอมเล่นไปกับคิดเช่นด้วย ล็อคตัวเป็นหลักไว้แน่น

คนที่เด็กที่สุดพยายามดิ้น แต่ก็ไม่สามารถหลุดไปจากอ้อมแขนนี้ได้

จึงร้องโวยวาย

“พี่อย่ารุมผมสิ”

ไม่ทันเสียแล้ว คิดเช่นกระโจนเข้าใส่ ขย้ำพุงเป็นหลัก
เด็กร้องอุทธรณ์ และหัวเราะจนน้ำตาเล็ด

คิดเช่นไต่จมูกขึ้นตามลำตัวของเป็นหลัก งับตรงนั้นตรงนี้
เสียงโวยวายเริ่มแผ่ว กลายเป็นเสียงแบบอื่น

คนที่ช่วยล็อคตัวเริ่มขัดใจ อยากมีส่วนร่วมมากกว่านี้
แต่เรื่องทั้งหมดจบลงแค่จูบ

“พรุ่งนี้มีเรียนไหม” คิดเช่นถามรักแท้

“มี”

“งั้นโดด”

คำบัญชาง่ายๆ

“ไปไหน”

“โรงเรียนเป็นหลักไง”

“นี่เอาจริงหรือเนี่ย”

คิดเช่นทำหน้าตามุ่งมั่น “ก็บอกเพื่อนเฮงซวยของเป็นหลักไปแล้ว ว่าพรุ่งนี้ ผัวจะไปหาที่โรงเรียน”

“พูดไม่เพราะ” รักแท้ดุ

คิดเช่นกรอกตาขึ้นบน ก่อนถาม “ตกลงจะไปหรือเปล่า”

“ไป”

เป็นหลักนั่งหน้ามุ่ย

“ผมไม่ให้พวกพี่ไป”

“ทำไม”

“ทำไมผมต้องพาพวกพี่ไปเปิดตัว”

“เรียกว่า ยุทธการมาเฟีย” คิดเช่นไขว่ห้าง แล้วกระดิกเท้าไปมา

“เดี๋ยวชวนคุณดิษย์ไปเที่ยวโรงเรียนเป็นหลักดีกว่า”

“เฮ้ย” เป็นหลักเริ่มตระหนก จู่ๆก็จะยกขบวนกันไปที่โรงเรียนแบบนี้ จากที่คนสนใจเขาอยู่แล้ว จะยิ่งสนใจมากขึ้นไปอีก

รักแท้ไม่กังวลเท่าไหร่ เพราะคุณดิษย์คงไม่ว่างมาทำอะไรพวกนี้ พรุ่งนี้เขากับคิดเช่นก็แค่ขับรถไปส่งเป็นหลัก แบบที่เคยทำอยู่บ่อยๆ

รักแท้คิดผิด

เช้าวันต่อมา
มีคนไปส่งคิดเช่น 7 คน รักแท้ คิดเช่น คุณดิษย์ คุณจิณณ์ และชายใส่สูทอีก 3

เล็กๆไม่ ใหญ่ๆต้องคิดเช่น

“คุณจิณณ์ครับ” เป็นหลักเรียกเสียงอ่อน นาทีนี้ต้องพยายามคุยกับคนที่น่าจะสามารถหยุดเรื่องนี้ได้

“ว่าไงเป็นหลัก”

“ส่งแค่นี้ก็พอครับ ไม่ต้องเข้าไปหรอกครับ ใกล้เวลาเข้าแถวแล้ว” มันเป็นช่วงเวลาที่มีนักเรียนเกือบทั้งโรงเรียนยืนเตรียมตัวเข้าแถวที่สนาม

คุณจิณณ์หัวเราะ “สงสัยจะห้ามยาก คุณดิษย์เขามีเรื่องจะคุยกับผู้อำนวยการโรงเรียนนิดหน่อย”

“ปะ” คุณดิษย์ ลงจากรถเป็นคนแรก

เป็นหลักหมดปัญญาจะทัดทาน

ไม่มีใครจัดคิวให้ ว่าใครต้องเดินตรงไหน
แต่นี่มันขบวนของเจ้าพ่อชัดๆ
คุณดิษย์เดินนำหน้า
ถัดไปก็เป็นคุณจิณณ์
ตามด้วยรักแท้กับคิดเช่นซึ่งเดินประกบเด็กนักเรียนคนที่ก้มหน้ามองพื้นตลอดเวลา
ปิดท้ายด้วยบอดี้การ์ดอีกสาม

ไม่นานก็มีคนเดินออกมาต้อนรับ

“ผมเป็นผู้ปกครองของเป็นหลักครับ กำลังคิดอยากบริจาคเงิน เพื่อสนับสนุนการศึกษา”

นั่นมันข้ออ้าง
คุณดิษย์เพียงต้องการบอก ว่า เป็นหลักเป็นใคร แตะต้องได้มากน้อยแค่ไหน

เราไม่สามารถห้ามความคิดคนได้ แต่อำนาจบางอย่างก็สามารถทำให้คนเหล่านั้นสงบปาก ระวังคำมากขึ้น

คุณดิษย์เองก็กำลังปกป้องเป็นหลัก
จริงๆแล้วทุกคนที่มาวันนี้กำลังปกป้องเป็นหลัก

เช้าวันนี้เป็นหลักไม่ได้ยืนในแถว เพราะต้องเข้าไปนั่งฟังคุณดิษย์คุยเรื่องบริจาคทุนทรัพย์

เมื่อถึงเวลาเรียนคาบแรก
รักแท้และคิดเช่นเดินมาส่งเป็นหลักถึงหน้าห้องเรียน

“มึงงงงงง” มีเด็กร่วมชั้นคนหนึ่งกระซิบกับอีกคนหนึ่ง “กูเคยเห็น คนที่ผมยาวแม่งเป็นโปรโมเตอร์มวยเว้ย กูว่า กูเคยเห็นไอ้หลักแว่บๆในทีวี ยืนข้างพี่คนนี้แหละ”

คิดเช่นได้ยินและหันมายิ้มเผล่ให้คนพูด

กระซิบอะไรของมึง ดังจนคนสนใจทั้งห้อง

“ฝากแฟนพี่ด้วยนะน้อง”

~ฮือฮา~

เป็นหลักอาย แบบที่แก้มสุก ร้อนผ่าว
ส่วนรักแท้ ไม่พูดอะไรสักคำ
แค่ยกมือหนึ่งวางเบาๆบนหัวของเป็นหลัก แค่นั้นก็แสดงความเป็นเจ้าของได้แล้ว
คิดเช่นจิ๊ปาก

รู้สึกว่าแพ้

จะเท่ไปไหน

เป็นหลักเข้านั่งประจำที่
คิดเช่นยังไม่ยอมกลับ ชะโงกหน้ามาที่ประตู

“เป็นหลักครับ เดี๋ยวตอนเย็นพี่มารับนะครับ”

เป็นหลักพยักหน้าส่งๆ แล้วบอกด้วยสายตาว่า

พี่ไปซะทีเถอะ ผมอายจะแย่แล้ว

คิดเช่นส่งยิ้มจนทั่วห้องอีกหนึ่งรอบ แล้วยอมกลับไป

ต่อจากนี้ เป็นหลักคงกลายเป็นที่สนใจมากขึ้น แต่ในลักษณะที่เปลี่ยนไป

ในความสนใจ จะมีความเกรง ปะปนอยู่ด้วย

ข่าวลือใหม่จะช่วยกลบข่าวลือเดิม


หลังจากแยกกับคุณดิษย์และคุณจิณณ์
ถึงเวลาที่รักแท้จะถามเรื่องที่คาใจ

“เรื่องที่พูดเมื่อวาน ตั้งใจแบบนั้นหรือเปล่า”

คิดเช่นยักไหล่ แล้วซบแก้มลงกับบ่าของรักแท้

“หึงเหรอ”

รักแท้ก็ไม่รู้ว่าควรรู้สึกแบบไหน “ทำเป็น?”

“คืนนี้เลยไหมล่ะ” คิดเช่นรู้สึกว่าถูกหยาม เดี๋ยวจะรวบหัวรวบหางเป็นหลักให้ดู

“งั้นเดี๋ยวช่วงกลางวันนี้ รักทำให้ดูเป็นตัวอย่างก่อนก็แล้วกัน” ไหนๆเขาก็โดดเรียนแล้ว ควรใช้เวลาให้เป็นประโยชน์

ยังไม่ทันได้ปฏิเสธ คิดเช่นก็ถูกจูบปิดปาก คนผมยาวร้องอู้อี้ประท้วง

ไม่นานก็พ่ายแพ้ อารมณ์แล่นปราดจนเกินหักห้าม

รักแท้เจ้าเล่ห์ หาเรื่องตัดกำลังคิดเช่น

ไม่หมดแรงไม่เลิก

—โปรดติดตามตอนต่อไป—
ขอบคุณที่อ่านค่ะ
#เป็นเช่นรัก
@tonstreenature

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-05-2018 20:04:12 โดย treenature »

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
ว้าวๆๆๆๆ..โทนสีเริ่มสดใสแล้ว.. :L2: :L2: :L2:

ออฟไลน์ AeAng11

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 528
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
งุ้ยยน่ารัก..ขอบคุณนะคะ

ออฟไลน์ sripaerrr

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 219
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
กรี๊ดดดดดดดดดด คุณคิ๊ดดดด กลับมาพร้อมกับออร่าที่เปล่งประกายเกินหน้ารักแท้ไปแล้ววววว ใจบางเหลือเกินกับตอนนี้ :hao7: :hao7: ///เกาะขอบเตียง

ออฟไลน์ Tennyo_Y

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 739
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-2
ฮรือออ คิทเช่นนี่อุตส่าห์เชียร์ให้เป็นได้นะ 555 สงสัยจะโดนตัดกำลังจนหมดแรง คิคิ

คุณดิษย์ นี่ที่เคยว่ามาแต่แรกเรากลับใจ คุณดิษย์เท่ห์มากกก แง๊ เกลียดคุณป้าหยกจังไร้หัวใจจริง ๆ สินะ ดีละคุณดิษย์ทิ้งไปเลย

อยากให้รักแท้มีลูกจัง ไปอุ้มบุญเด็กแฝดไหม 5555

ออฟไลน์ oki

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 300
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
เอ็นดูเป็นหลัก ชอบตอนเข้ามาเกาะหลังคิดเช่น น่ารักมากเลย คนขี้อ้อนนี่เนอะ พี่ๆเลยหลงกันขนาดนี้

ออฟไลน์ dekying kukkig

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1464
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +87/-1
 :katai2-1:  :katai2-1: โอ้ยยยย คู่พ่อๆออกโรงก็ว่าเท่ มาเจอคู่ลูกๆๆทำตัวน่ารัก ตายๆๆๆๆๆๆๆ ตอนนี้ทำไมดี๊ดี

ออฟไลน์ A_Narciso

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 879
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2
:o8: แหมมมม ละยังงี้ คิทเช่นก็หมดแรงพอดีน่ะสิ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ joko

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 19
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
บางครั้งมันก้อต้องแลกเลือดเนื้อกันบ้าง มันถึงจะได้ผล ยังคิดอยู่เลยว่าสองหนุ่มนี้จะมีทางออกของเรื่องนี้ยังงัย ดีเลยคนเลวก้อต้องโดนอย่างนี้แหละนะ ไม่อยากบอกว่าเราสะใจ

ออฟไลน์ CLShunny

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 271
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
มารอบนี้เครียมากกกกก  แฮปปี้ขึ้นมากกกก  แอบหวานฟ้ละมุนใจฟน่อยๆๆ5555. ชอบความหวงและปองกันของบ้านนี้เค้าไปรร.นะคะ. ไปเกือบสิบแฟน่ะ  กลัวแล้วววว5555. ชอบบบจังง

ออฟไลน์ Ginny Jinny

  • ความเป็นจริงมันวุ่นวาย ก็ขอให้ใจมันสบายๆในความฝัน
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2115
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-4
ไม่ได้เข้ามานานได้อ่านยายจุใจ  :katai2-1: :katai2-1:

เป็นหลักน่ารักน่าหยิก  :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ Lalinnovel

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
น้องต้องได้อ่านตอนคิดเช่นเป็นผัว น้องต้องได้อ่านนนนนนน แง :katai5: :hao7:

ออฟไลน์ Ti0590

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 462
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
เราชอบเป็นหลัก แต่ก็ิยากให้เป็นหลักหลุดจากวังวน 3p. ให้ความรู้สึกเหมือนน้องยังเด็ก เลยหาที่พึ่ง  หรือหึงรักแท้แทนเป็นหลักก็ไม่รู้เหมือนกัน 5555555 :z3:

ออฟไลน์ waiieiei

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 43
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
คิดเช่นจะลองรุกหรอ ว้าววววว

ออฟไลน์ Lalinnovel

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
แวะมาบอกว่ารออยู่นะคร้าบบบ รอได้เสมอเลย  :mew1:

ออฟไลน์ ดาวลูกไก่

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
 เป็นหลักกก เราชอบน้อง ดีใจที่น้องได้รับความรักมากขนากนี้ ผ่านเรื่องร้ายๆมาแล้ว ก็อยากให้มีความสุขมากๆนะ ลักกี้

ออฟไลน์ peemai.pmz

  • <3 YAOI
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 12
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0

ออฟไลน์ treenature

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0
เป็นเช่นรัก 24

ปีกว่าๆหลังจากนั้น
ทุกอย่างเป็นปกติ
จนกระทั่งวันนี้

เป็นหลักหายไปจากโรงเรียนโดยไม่บอก
รักแท้กำพวงมาลัยแน่น
ความเป็นไปได้ทุกทางผุดขึ้นในหัว
ไปเอง
โดนหลอก
โดนจับ
เป็นไปได้ทั้งนั้น

สามชั่วโมงแล้วที่หาเป็นหลักไม่เจอ
โรงเรียนตอนพลบค่ำร้างคน
รักแท้และคนอีกจำนวนหนึ่งเดินหาแล้วทุกซอกมุม
คุณดิษย์รู้เรื่องแล้ว

ตอนนี้ที่ค่ายมวยค่อนข้างตึงเครียด
คิดเช่นอยู่ที่นั่น
โทรเข้ามาแค่ครั้งเดียว

“หาอีกที”

เป็นการแบ่งงานกัน
คิดเช่นน่าจะถนัดวางแผน และคุมสติได้ดีกว่า
รักแท้ตัดสินใจเข้าค้นโรงเรียนอีกครั้ง
ผู้อำนวยการทราบเรื่องแล้ว ยินดีให้เข้าค้นและช่วยปิดเรื่องไม่ให้เป็นข่าว

เขาหวัง...ทุกประตูที่เปิดเข้าไป ทุกซอกมืดหรือมุมตึก
เป็นหลักอาจแค่นึกอยากอยู่คนเดียวเงียบๆสักพัก

รักแท้หมดแรง
ไม่เคยเหนื่อยเท่านี้มาก่อน
แทบไม่รู้ตัว
ว่านี่คือความกลัวต่างหาก
ความกลัวนี้มีตัวตน
มันกำลังไล่ล่ารักแท้จากข้างใน
ทุกอย่างในตัววิ่งพล่าน
วนเหมือนหนูที่ตะกายหนีตาย

ในที่สุดก็ต้องไถลตัวลงกับประตูรถที่ปิดสนิท ไม่สนใจว่าพื้นจะเปื้อนสักแค่ไหน
ในนาทีที่ไม่มีเป็นหลัก รักแท้เข้าใจตัวเองแล้ว
ไม่ควรลังเลใจอะไรอีก
เขารักเด็กคนนี้จริงๆ
กระวนกระวายจนแทบไม่เป็นตัวเอง

อย่าเป็นอะไร มาฟังสิ่งที่พี่รู้สึกให้ชัดๆก่อน


คิดเช่นโทรเข้ามา
รักแท้หวังในวินาทีที่กดรับ ว่าจะได้ยินข่าวดี

“ว่าไง” เสียงคิดเช่นเหนื่อยพอๆกับเขา จับได้ถึงความพยายามจะทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย

“ว่าไง” เขาถามกลับ เชื่อว่าคิดเช่นมีอะไรจะบอก

“เซอร์ไพรส์นิดหน่อย”

รักแท้ไม่ชอบเรื่องเซอร์ไพรส์เลย

“คุณหยกหายไปไหนไม่รู้ ระยะเวลาไล่เลี่ยกัน”

“ไอ้แทนล่ะ” รักแท้นึงถึงอีกคนแทบจะทันที

“หาไม่เจอเหมือนกัน”

รักแท้หลับตา พยายามให้ร่างกายไม่สั่น ทั้งๆที่นี่เป็นหนึ่งในสิ่งที่คิดไว้ แต่ก็ยังควบคุมอาการไม่ได้อยู่ดี

“ตามจีพีเอสหรือยัง”

“ยังหาไม่เจอ”

รักแท้ถือโทรศัพท์ไว้เงียบๆ หากพูดอะไรออกมาสักหนึ่งคำ คิดเช่นต้องรู้แน่ๆว่าเขากำลังแย่แค่ไหน

“รัก” เสียงเรียกเจือความเป็นห่วง

”ไม่เป็นไร”

คิดเช่นรู้ว่านี่คือคำโกหก “กลับมาที่ค่ายก่อน”

ให้คิดเช่นได้เห็นหน้ารักแท้ ให้ได้อุ่นใจในอะไรสักอย่างก็ยังดี

ขณะที่รักแท้กำลังขับรถกลับ
เป็นหลักก็โทรมา
ความรู้สึกรักแท้เหมือนจรวดที่พุ่งขึ้นสูง

“อยู่ไหน” รักแท้รีบถาม

“มันอยู่กับกู”

 จรวดนั้นระเบิดกลางอากาศ

รักแท้ใจสั่นรัว เหงื่อซึมขมับ เรื่องที่กลัวเกิดขึ้นแล้วจริงๆ

“มึงมาคนเดียว” แทนไม่ได้เรียกร้องเงิน

มันโง่เกินไปที่จะไปคนเดียวตามสั่ง
แต่ก็เสี่ยงเกินไปที่จะให้แทนรู้ว่าเขาไม่ได้มาคนเดียว
ทำอย่างไรดี

รถของรักแท้จอดลงที่ค่ายมวยหนึ่ง มันอยู่ห่างจากกรุงเทพพอควร
คิดไว้เหมือนกันว่าแทนคงไม่ฉลาดพอจะทำเรื่องใหญ่แบบนี้เพียงลำพัง
ในที่สุดก็เจอคนที่ชักใยอยู่เบื้องหลังเสียที
รักแท้อ่านป้ายชื่อค่าย นี่คงเป็นค่ายเดิมก่อนที่จะมีอิทธิพลของเซียนมวยคนหนึ่งที่ตอนนี้ส่งนักมวยขึ้นชกเวทีระดับประเทศหลายคน และมีค่ายซ้อมใหญ่อยู่ในกรุงเทพ
แต่ที่นี่คงยังใช้เพื่อเป็นแหล่งซ่องสุมกำลังคน
ไม่แน่ใจว่าข้างในนั้นจะมีคนรอเขาอยู่กี่คน

ก่อนลงจากรถ รักแท้หลับตาลง
ถามตัวเองว่า เขากำลังทำอะไร
ตอบได้ไม่ยาก
เขากำลังพร้อมจะทำทุกวิธีเพื่อรักษาชีวิตของเป็นหลัก
คนที่รัก
ดังนั้นจึงพลาดไม่ได้

เมื่อลืมตาขึ้น ใจที่เคยลุกลนกลับเยือกเย็น
เมื่อถึงคราวคับขัน รักแท้ก็สามารถดึงเอาสติและทักษะในการคุมเกมขึ้นมาใช้
สิ่งเหล่านี้หลับไหลอยู่ในตัวเขา
พูดให้ถูกต้องคือมันหล่อหลอมเป็นเนื้อเดียวกับเขา
รักแท้นึกขอบคุณพ่อ
เพิ่งคิดได้ตอนนี้อีกเช่นกัน ว่าคุณดิษย์ไม่เคยละทิ้ง
สิ่งที่พ่อให้ทีละเล็กละน้อย จะถูกใช้ในวันนี้

รักแท้ลงจากรถแล้ว
แผ่นหลังนั่นผึ่งผาย
ไร้วี่แววของความลังเล

คิดเช่นถอนสายตาจากกล้องส่องทางไกล
แม้แต่การมองรักแท้ด้วยตาเปล่าก็ยังสัมผัสชัดถึงบางอย่าง
สิ่งใดที่เคยสะเปะสะปะไร้ทิศทาง ขณะนี้มีการไหลเวียนกลับมาสู่วิถีที่ควรเป็น
นี่อาจเป็นตัวตนที่ซ่อนสุดลึกของรักแท้
องอาจ ไม่ปรากฏความขลาด เขลา
สิ่งใดก็ตาม รักแท้จะจัดการมันทั้งหมด

คิดเช่นอดไม่ได้ที่จะหันไปมองคุณดิษย์ ที่ซุ่มอยู่ด้วยกัน
ตอนนี้หน้าอันเคร่งเครียดคลายลงบ้างแล้ว

คิดเช่นรู้จักคุณดิษย์ดีพอๆกับที่รู้จักคุณหยก จึงรู้ว่า  “เขาเหมือนคุณดิษย์”
คุณดิษย์พยักหน้า ต่างเข้าใจตรงกันว่าคิดเช่นไม่ได้หมายถึงหน้าตาหรือรูปลักษณ์

ปกปิดไม่มิดว่า คุณดิษย์ภูมิใจมากแค่ไหน

หากไม่นับเงินทอง นี่อาจถือได้ว่าเป็นสิ่งเดียวที่พ่ออย่างเขาให้กับลูกชายคนโต
เวลาทั้งชีวิตที่ได้ใช้กับลูกชายมีไม่มาก แต่ถึงจะน้อยอย่างไรก็ไม่เคยละเลย
ไม่ได้สอนด้วยการพูด คุณดิษย์ป้อนรักแท้ด้วยวิธีอื่น อย่างค่อยเป็นค่อยไป


วันนี้ สถานการณ์จะพิสูจน์คน


ข้างในนี้มีแสงสลัว
มีคนในนี้ราวสิบสองคน

เป็นหลักอยู่ตรงนั้น สงบนิ่ง แม้จะเห็นคราบน้ำตาเปียกหน้า
รักแท้ไม่ก้าวเข้าใกล้ ทั้งที่อยากทำ
เขาสบตาเด็กน้อยของเขา
บอกทุกอย่างเท่าที่รู้สึก
เป็นหลักตอบกลับด้วยรอยยิ้มบางๆบนใบหน้าอันซีดเซียว
คุณหยกนั่งอยู่ที่เก้าอี้อีกตัว
ทั้งคู่ไม่ถูกมัด
แสดงว่าคนที่คุมอยู่มั่นใจว่า ตัวประกันของมันจะไม่สามารถหนีรอดไปจากวิถีการยิงของมัน

”มึงไม่ได้มาคนเดียว” แทนดูหัวเสียที่รักแท้ไม่ทำตามที่มันบอก

นี่แปลว่า มีการจับตามองอยู่รอบๆค่ายนี้ ด้วยกำลังที่เหนือกว่าที่ประเมินไว้

รักแท้หวังว่าคนข้างนอกนั่นจะระวังให้มาก

“แต่กูเข้ามาในนี้คนเดียว” รักแท้ไม่ได้พูดกับแทน แต่หันไปสบตากับชายอีกคนในห้องนั้น

ในสนามมวย ไม่มีใครไม่รู้จัก ป่อง หรือ ปองพล ชัยบาดาล
นักมวยในค่ายของเขาชกฉลาด คล่องแคล่ว มีชั้นเชิง
สมกับเป็นมวยสายลพบุรี

ปองพลไม่ใช่คนกร่าง และไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกันในสนามมวย
รักแท้จึงยังคิดหาเหตุผลไม่ได้ว่าทำไม ปองพล จึงเข้ามาสนับสนุนไอ้แทนในเรื่องนี้

“ผมขอตรวจอาวุธ” น้ำเสียงนั่นสุภาพ

ซึ่งรักแท้ถือว่าเป็นสัญญาณอันตราย คนที่ดูสบายๆในสถานการณ์แบบนี้ จะทำให้ล้มได้ยาก

รักแท้ชูมือขึ้น
แทนปราดเข้าค้นตัวเขา ด้วยท่าทีเยาะหยัน และอยู่เหนือกว่า
ก่อนผละออก มันเหยียบบดเท้าซ้ายของรักแท้ ดึงคอเสื้อเขาให้เขาใกล้ ตาจ้องหวังข่มขวัญ
แล้วพูดรอดไรฟัน “วันนี้มึงจะคลานอย่างหมา กูจะเก็บทุกบัญชีกับมึง”

รักแท้เลิกคิ้ว ยิ้มบ่งบอกความสมเพช
นั่นยิ่งทำให้แทนฮึดฮัด และเงื้อหมัดจะต่อยเขา

“มึงถอยออกมา” ปองพลเอ่ยห้าม

แทนทำตามอย่างไม่เต็มใจ

รักแท้หันไปเจรจากับคนที่คุยกันรู้เรื่อง “ต้องการอะไร”

ปองพลหัวเราะเบาๆ “ทำไมถามผมล่ะ แทนต่างหากที่เป็นคนจับคนของคุณมา”

“แต่คนที่ออกคำสั่งปล่อยตัวได้ คือคุณ”

ปองพลหัวเราะอีกแล้ว ดูสนุกกับการคุยครั้งนี้ “นั่งก่อน ดื่มอะไรไหม”

รักแท้นั่งลง แต่ปฏิเสธเครื่องดื่ม

เมื่ออยู่ในตำแหน่งนี้ทำให้มองเห็นหน้าเป็นหลักชัดขึ้น
รักแท้ห้ามตัวเองไม่ให้สบถออกมาเมื่อเห็นรอยเลือดที่มุมปากนั่น
แม้เป็นหลักพยายามเก็บอาการ แต่ในระยะใกล้เท่านี้ ความสั่นกลัวนั่นปิดไม่มิด

รักแท้ส่งสายตาปลอบ พร้อมพูดว่า “รอนิดนะ”

เป็นหลักเชื่อในคำของรักแท้ “ผมไม่รีบ”

ส่วนคุณหยกนั้นไม่ตื่นกลัว แต่เห็นชัดว่าเครียดมาก

“ต้องการอะไร” รักแท้ถามคำเดิมอีกครั้ง อยากจบเรื่องนี้ให้ไว้ อยากกอดปลอบเป็นหลักเต็มที

“ผมไม่มีเรื่องคาใจกับคุณหรอก คุณคงต้องคุยกับแทน ส่วนผม อยากคุยกับพ่อของคุณ”

ปองพลใช้เขาเพื่อต่อรองกับคุณดิษย์
นี่ก็เท่ากับว่า เขาตกเป็นตัวประกันอีกคน

ให้ตาย!
เขาไม่ต้องการทำให้พ่อลำบากขนาดนั้น


รักแท้พยายามควบคุมอารมณ์

“ไม่เห็นต้องทำให้เรื่องมันยากขนาดนี้ คุณจับผมมาคนเดียวก็พอ”

“ไม่พอ” ปองฟลเหยียดริมฝีปาก ตาเป็นประกายกร้าวขึ้น “แค่คุณคนเดียว ไม่พอที่จะสะสางเรื่องนี้หรอก”

คุณหยกเครียดมากขึ้น มือทั้งสองบีบกันแน่น

เธอลืมเขาไปแล้ว เพราะคิดว่าฝังกลบทุกอย่างจนเรียบเนียน
แต่เขาไม่ตาย ใช้ชื่อและใบหน้าที่เธอจดจำไม่ได้

“เด็กพวกนี้ไม่เกี่ยว แค่ฉันกับคุณดิษย์ก็น่าจะพอ” คุณหยกเอ่ยปาก

“คุณดิษย์คงไม่ยอมคุยกับผมหรอก ถ้าผมไม่เชิญลูกชายของเขามา”

“ตอนนี้ผมอยู่ที่นี่แล้ว เป็นหลักคงไม่จำเป็นสำหรับเรื่องนี้” รักแท้เริ่มต่อรอง

“จำเป็นสิ” แทนสวนขึ้นมา

ปองพลปรามแทนให้หยุดพูด

“เรื่องของมึง กูจะให้มึงจัดการตามที่ตกลงกัน แต่ต้องหลังจากนี้”

แทนพยักหน้าอย่างเสียไม่ได้

“งั้นเข้าเรื่องเถอะ” รักแท้เริ่มทนไม่ได้กับบทสนทนาที่ยืดเยื้อ

ปองพลยิ้มขื่นดูออกว่ารักแท้ห่วงเด็กที่เขาจับมามากแค่ไหน

“ความรักมันก็แค่นั้นแหละคุณ อย่างมงายเลย”

นั่นมันเหมือนสิ่งที่รักแท้เคยเชื่อ ก่อนจะเจอกับเป็นหลักและคิดเช่น

รักแท้ยิ้มตอบ “เสียใจด้วยที่ความรักของคุณเป็นเรื่องงมงาย แต่ของผมไม่ใช่”

ปองพลดูเจ็บ

“อยากได้เท่าไหร่ ฉันพร้อมจะชดเชยให้”

ปองพลหันมองคุณหยก โดยไม่ปิดบังความอาฆาตแค้น  “คุณต้องชดเชยแน่ ไม่ต้องรีบร้อนไป”

“โทรหาเขา” ปองพลไถลโทรศัพท์เครื่องหนึ่งมาให้รักแท้ “ให้เขาเข้ามาพร้อมผู้ชายผมยาวคนนั้น”

รักแท้ข่มความโกรธ จนสันกรามขบกัน
มันฉลาดเกินไป ดึงคนที่จะสามารถบัญชาและแก้เกมได้เข้ามาอยู่ที่นี่จนหมด

“มากเกินไป ผมไม่ทำ”

ทันทีที่รักแท้ปฏิเสธ ปองพลจับหัวของเป็นหลักโขกลงกับโต๊ะ และขยี้แก้มไปกับพื้นโต๊ะ
เป็นหลักร้อง รักแท้ถลันเข้าหาหมายจะช่วย แต่กระสุนปืนจากมุมอับหนึ่ง พุ่งเจาะกลางโต๊ะ ก่อนที่รักแท้จะเอื้อมไปถึงเป็นหลัก
มันเป็นปืนเก็บเสียง
แต่ดินปืนส่งกลิ่นคลุ้ง
รักแท้สูดลมหายใจลึก เตือนตัวเองว่าอย่าวู่วาม
เขานั่งลงตามเดิม
หยิบโทรศัพท์ขึ้น กดเบอร์ที่คุ้นเคย
เขาจำเบอร์พ่อได้ เป็นเบอร์ลับ ที่ใช้ติดต่อกันตั้งแต่ยังเด็ก
เบอร์นี้รู้เฉพาะในครอบครัว ดังนั้นคุณดิษย์จึงรู้ทันที ที่เห็นหมายเลขแปลกๆขึ้นที่หน้าจอ

เกมนี้ต้องมีเขาสินะ

“พ่อ”

“ครับ” ถ้าเขาไม่ได้ตื่นเต้นจนสติฟั่นเฟือนไป เจ้าลูกชายจอมหยิ่งกำลังเรียกเขาด้วยคำนั้น

“มีคนอยากเจอ”


คุณดิษย์และคิดเช่นถูกบังคับให้ถอดเสื้อออก เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอาวุธและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ใดๆ
ก็นายใหญ่ทั้งหมดอยู่ที่นี่แล้ว ปองพลก็ต้องป้องกันไว้ก่อน ไม่ให้มีลูกเล่นหรือตุกติก
รักแท้โมโหยิ่งขึ้นที่เห็นท่อนบนเปลือยเปล่าของคิดเช่น
แต่คนผมยาวไม่สะทกสะท้าน ยังเดินยิ้มเผล่เข้ามาหา

“หนาวเหมือนกันแฮะ” คิดเช่นบ่น

ก็ที่นี่ติดริมแม่น้ำ อากาศจึงเย็น
รักแท้ถอนหายใจแล้วเริ่มต้นปลดกระดุมเสื้อ

“มึงจะทำอะไร” แทนทักทันทีที่เห็นรักแท้ขยับ ราวกับกลัวว่า รักแท้ยังมีอาวุธซ่อนอยู่ในตัว
รักแท้ไม่ตอบ หันมองปองพล ชี้มือไปที่คิดเช่น ทำนองว่า ก็เขาหนาว
ปองพลไม่ว่าอะไร รักแท้จึงถอดเสื้อของตัวเองโยนให้คิดเช่น

“ขอบคุณฮะ แหมรู้สึกถูกทะนุถนอม”

ยังจะเล่นอีก รักแท้ปรามด้วยสายตา

คุณดิษย์นั่งลง โดยไม่รอคำเชิญ

“ผมทำอะไรให้คุณติดใจ”

เปิดการเจรจาเร็วเหมือนกันทั้งพ่อทั้งลูก

“บางที ผมก็นึกอยากขอบคุณคุณนะ” ปองพลเริ่มเรื่อง “ที่ทำให้ผมถีบตัวเองขึ้นมาถึงตรงนี้”

“ปิยะ หยุดเถอะ” จู่ๆคุณหยกก็เอ่ยชื่อใครก็ไม่รู้

ปองพลหันมองคุณหยกเต็มตา “ยังดีที่จำกันได้”

คุณดิษย์ถอนหายใจ สงสัยว่าเขาจะเจอกับผู้ชายที่ตกเป็นเหยื่อของพิษรักเข้าอีกคน

“คุณคือผู้ชายที่อยู่ในกองไฟ ในค่ายมวยที่เชียงใหม่ใช่ไหม” ข่าวที่คุณดิษย์ได้รับตอนนั้นคือ เขาตายเพราะถูกไฟคลอก ไม่นึกว่าจะรอดมาได้ ด้วยใบหน้าใหม่ คนที่ช่วยเอาไว้ต้องใหญ่โตไม่ใช่เล่น

คุณหยกตกใจ ใบหน้าเธอเริ่มซีดขาว
นี่คุณดิษย์รู้มาตลอดเลยหรือ

“สมกับที่เป็นคุณดิษย์ ดูเหมือนกองไฟที่คุณหยกพยายามจะเผาอดีตของเธอ จะไม่ได้ผล”

ปองพลจ้องหน้าคุณหยก ที่ขณะนี้หลับตาลงและร้องไห้เงียบๆ
ในสายตาของปองพลปรากฏแต่ความชิงชัง
ความเคียดแค้นที่เพียรเก็บมาตลอดยี่สิบกว่าปีกำลังทำเขากระอักเช่นกัน

“ผมเกี่ยวข้องกับความแค้นของคุณยังไง” คุณดิษย์ถาม

“คุณมีส่วนทำให้ชีวิตผมพังพินาศ คุณทำให้เธอถีบหัวผมทิ้งเหมือนหมูหมา”

คุณดิษย์พยักหน้าช้าๆ “คุณเลยพยายามวิ่งตามรอยของผมในทุกทาง”

นี่มันตรรกะอะไร จู่ๆคุณดิษย์ก็กลายเป็นเป้าหมายของการแก้แค้น ทั้งที่คนก่อเรื่องคือคุณหยก

คุณหยกชอบความสมบูรณ์แบบ เธอถึงพยายามทำให้ตัวเองไม่ด่างพร้อย

เป็นความเข้าใจผิด
สิ่งภายนอกไม่ใช่สรณะ
คุณดิษย์สงสัยว่า จนถึงนาทีนี้ คุณหยกจะเข้าใจหรือยังว่าสิ่งที่ทำไม่มีวันทำให้เธอขาวสะอาด

“ไม่ว่าเรื่องในอดีตระหว่างคุณสองคนจะเป็นยังไงก็ตาม แต่ผมเข้ามาที่นี่วันนี้ เพื่อให้ลูกและคนของผมปลอดภัย” นั่นหมายถึงคุณดิษย์พร้อมจะแลกทุกอย่าง

“ดี” ปองพลหันมาสนใจผลประโยชน์ที่กำลังจะได้ “ผมอยากได้ธุรกิจของคุณในกรุงเทพทั้งหมด”

“ตกลง” “ไม่ได้”

เสียงคุณดิษย์และคุณหยกดังขึ้นพร้อมกัน

อำนาจเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่คุณหยกหวงแหน

ธุรกิจที่ว่าหมายถึงทั้งบนดินและใต้ดิน นั่นมันคือร้อยละ 80 ของรายได้ทั้งหมด และคุณดิษย์เคยเอ่ยปากยกให้เธอแล้ว

คิดเช่นที่ยืนนิ่งมาตลอด เรียกแม่ของเขาเพื่อเตือนสติ “คุณหยก”

คุณหยกลืมไปเสียสนิท ว่ามีเด็กคนนี้อยู่ตรงนี้ด้วย เธอเบิ่งตาโต ป่านนี้คนฉลาดอย่างคิดเช่นคงปะติดปะต่อเรื่องได้ทั้งหมด

เธอได้แต่ส่ายหน้าไปมา ขอร้องไม่ให้คิดเช่นพูดออกมา

คนเป็นลูกรู้ คนเป็นพ่อต้องไม่รู้

คิดเช่นไม่ได้เอ่ยอะไรมากไปกว่านั้น ยังรู้สึกตื้อไปหมด

ปองพลเพ่งมองคิดเช่น เด็กหนุ่มคนนี้เก่ง นักมวยที่เด็กคนนี้ดูอยู่มีอนาคตไกลทั้งนั้น
นี่เป็นอีกคนที่ปองพลต้องเขี่ยออกไปให้ไกล
เป้าหมายของเขาในตอนนี้
คือการเป็นหนึ่งในวงการนี้

คิดดูสิ คนที่คว่ำเจ้าพ่ออย่างคุณดิษย์ได้ คือปองพลคนนี้

ความยิ่งใหญ่ เรืองอำนาจที่เขาต้องการมาตลอดยี่สิบกว่าปีกำลังจะตกอยู่ในกำมือ


ปองพลเลิกสนใจคุณหยกและคิดเช่น เขาสั่งความบางอย่างกับลูกน้อง เขาจะบังคับให้คุณดิษย์เซ็นยินยอม มีที่ดินบางผืนที่เขาอยากได้ รวมถึงการเข้าไปยึดอำนาจในถิ่นเดิมของคุณดิษย์ก็ต้องมีหลักประกัน ว่าคนในถิ่นนั้นจะยินยอมจ่ายแต่โดยดี

“นาย” แทนเรียกขึ้น เพื่อทวงสิ่งที่ปองพลตกลงกับเขาไว้
คิดเช่นหันมองแทน จ้องเสียจนแทนต้องหลบสายตา
คิดเช่นรู้สึกว่าถูกหักหลัง สิ่งที่เขาให้แทนมาตลอดเวลาหลายปี มันไม่มีค่าบ้างเลยหรือ
แทนเคยเป็นทั้งหมดที่คิดเช่นมี เป็นคนเดียวที่คิดเช่นรัก
ไม่นึกว่าจะทำกันแบบนี้
ในวันนี้กลับเรียกคนอื่นว่า ‘นาย’ ได้เต็มปาก

“กูไม่ลืม” ปองพลหันไปหาคุณดิษย์อีกครั้ง “ผมอยากได้ค่ายมวยของคุณด้วย”

“ผมให้ไม่ได้” คุณดิษย์ไม่ยอม ในค่ายมีคน ทั้งครูมวย นักมวยและเด็กฝึก

“เรามาพนันกัน ให้ลูกชายของคุณขึ้นชกกับไอ้แทน ถ้ามันชนะ ค่ายจะเป็นของผม ถ้ามันแพ้คุณจะได้คนของคุณคืน”

นี่คือสิ่งที่แทนตกลงไว้กับปองพล คือช่วยลากรักแท้ออกมาให้มันได้แก้แค้น
โชคดีที่มือของมันหายดีแล้ว และการที่มันพลาดท่าให้รักแท้ในวันนั้นยังเป็นเรื่องที่ฝังใจ

มันเป็นแชมป์โลก ครั้งที่แล้วมันแค่ประมาทเกินไป

ปองพลเองมองเห็นแต่ทางที่มีแต่ได้ไม่มีเสีย หากแพ้ ก็แค่ไม่ได้ค่ายมวย
ไม่เห็นเป็นไร เล่นสนุกดูสักหน่อย ยังไง ตอนนี้ผลประโยชน์ส่วนใหญ่ก็ตกเป็นของเขาแล้ว

“ตกลง” คุณดิษย์สบตารักแท้ “แต่ให้ชกมวยไทย และชกในกติกา”

คิดเช่นอยากจะแย้งเหลือเกิน คุณดิษย์ไม่ควรรับข้อเสนอ นั่นมันนักมวยอาชีพ เขาเห็นฝีมือแทนมาตลอด แทนเป็นนักมวยฝีมือดีมากคนหนึ่ง

แล้วรักแท้น่ะ เป็นใคร แค่ชกมวยได้ไม่ได้หมายถึงชกเป็น คราวก่อนที่จัดการแทนไป นั่นเพราะรักแท้กำลังโกรธ ถ้าสู้กันจริงๆ โอกาสชนะน้อยมาก

คิดเช่นเริ่มกังวล

“คุณดิษย์ เปลี่ยนใจเถอะ”

“ไม่มีทางเลือกหรอกคุณคิด เราต้องสู้เท่านั้น” ชายที่สูงวัยกว่า มองออกว่า ถึงอย่างไร แทนก็ไม่มีวันปล่อยรักแท้ไปทั้งๆที่ยังไม่ได้พิสูจน์ฝีมือ


“รัก” คิดเช่นอยากเตือน

แต่รักแท้ดึงเขาเข้าไปกอดเสียก่อน
แผงอกของรักแท้เริ่มเย็น “หนาว ขอกอดหน่อย”

รักแท้ไม่ยอมให้คิดเช่นพูดอะไร หากจูบปิดปากได้ตรงนี้คงจูบไปแล้ว
คิดเช่นได้แต่ถอนหายใจกับหน้าอกแน่นๆนั้น

ก็ได้ ถึงห้ามยังไงก็คงไม่เชื่อกันใช่ไหม

“ห้ามตายนะ ถ้าเห็นว่าอันตรายเกินไป ยอมแพ้เลยนะ”

“นี่แช่งให้แพ้เหรอ”

“นี่กำลังเป็นห่วงต่างหาก”

 อะไรกัน คนอย่างคิดเช่น ยอมรับว่า เป็นห่วง ง่ายๆแบบนี้น่ะหรือ

“รักไหม” รักแท้อยากอ้อนคิดเช่นตอนนี้เลย

“รักสิ” คนผมยาวเงยสบตา “รักมาก”

รักแท้ไม่สนใจคนอื่นแล้ว ขอจูบสักนิดเถอะ

คุณดิษย์ไม่อยากเชื่อนั่นลูกชายของเขาจริงๆหรือ
รักแท้ที่แสนเย็นชาหายไปไหน
ผู้ชายที่สวีทกับแฟนอยู่ตรงนั้นคือใครกัน

แต่รักแท้เลิกสนใจสายตาคนอื่นแล้ว
ถ้ามีโอกาส ต้องรีบบอก เขาจะไม่รออะไรอีก
.
.
.

ทั้งหมดย้ายมาอยู่ที่เวทีมวยในค่ายนั้น
เป็นหลักและคุณหยกยังนั่งอยู่อีกฝั่งในฐานะตัวประกัน
ถ้ารักแท้ไม่ชนะ อาจไม่ได้ตัวเป็นหลักกลับไป

“ผมขอคุยกับเป็นหลัก”

“ไม่ได้” แทนหมั่นไส้รักแท้ถึงที่สุด

“เชิญ” แต่ปองพลอนุญาต

รักแท้ทรุดตัวลงคุกเข่า จับมือเป็นหลักของเขาที่นั่งอยู่เก้าอี้
เงยสบตาที่ยังคงปริ่มน้ำตา แต่ไม่ยอมให้มันไหลลงมา
เป็นเด็กน้อยที่อดทนเก่งมากๆแล้วล่ะ

“คนเก่ง”รักแท้เรียกด้วยเสียงทุ้มนุ่ม “รักจะทำทั้งหมด ให้เป็นหลักนะ อดทนอีกหน่อยได้ไหม”

เป็นหลักพยักหน้า ที่ไม่ยอมตอบเพราะกำลังกัดริมฝีปากตัวเองเอาไว้ ไม่ให้หลุดสะอื้น
รักแท้ประคองสองแก้มชื้น เกลี่ยมือไปบนริมฝีปากนั่น

“อย่ากัด มาจูบหน่อยเร็ว”

เป็นหลักโน้มลงมาตามที่ขอ

ขณะจูบกัน รักแท้ก็กระซิบคำนั้น “พี่รักเป็นหลักมากนะครับ”

เป็นหลักได้แต่พยักหน้า
ทั้งสองกอดกันแน่น
คิดเช่นตามมายืนอยู่ข้างหลัง

ทั้งสามกอดกัน

“ผมขอนั่งกับเป็นหลัก” คิดเช่นนั่งลงโดยไม่รอคำอนุญาตด้วยซ้ำ

“คุณกลับไปนั่งด้านนั้นเถอะ” ปองพลไม่ประมาท

“ผมไม่ทำอะไรหรอก คุณจะนับผมเป็นตัวประกันเพิ่มอีกคนก็ได้”

ปองพลมองคิดเช่นอย่างถี่ถ้วนอีกครั้ง
มองนานจนคิดเช่นกลั้นหายใจ

“นายเหมือนใครสักคน” ปองพลรู้สึกคุ้นเหลือเกิน

คิดเช่นหัวเราะเบาๆ

จะให้ตอบว่าอย่างไรดี



รักแท้สวมนวมแล้ว
จะบอกว่าเป็นการชกตามกติกาก็ไม่ถูกต้องนัก เพราะไม่มีเครื่องป้องกันอื่น ไม่มีกรรมการ และไม่มีระฆังหมดยก
ชกกันจนกว่าจะน็อคกันไปสักฝ่าย

ก่อนขึ้นชก รักแท้มองมาที่เป็นหลักและคิดเช่นอีกครั้ง
สองคนนั่งใกล้กัน อย่างน้อยตอนนี้คิดเช่นก็คอยอยู่ข้างๆเป็นหลัก



เมื่อขึ้นมาบนเวทีมวย รักแท้หันหน้าหาคุณดิษย์
จากนั้นจึงก้มกราบ
คุณดิษย์จึงขึ้นไปที่มุมเวที
ทำหน้าที่แทนครูมวย
ไม่มีมงคลให้ถอด คุณดิษย์เพียงลูบศีรษะของรักแท้
น่าแปลกที่รักแท้เข้าหาเขาถึงเพียงนี้
อาจเพราะ รักแท้เองก็รู้ดี ว่าการชกครั้งนี้อาจถึงชีวิต

“ผมขอพร” รักแท้พูดขณะจรดนวมขึ้น

“ทำให้เต็มที่ พ่อเชื่อในตัวรักแท้“

แม้ไม่มีการรำไหว้ครู ไม่มีการถอดมงคล
แต่ท่าก้มกราบบิดา นั่นทำให้คิดเช่นเริ่มเอะใจ

การชกเริ่มขึ้นแล้ว
แม้จะเป็นแชมป์มวยสากล แต่แทนก็ยังซ้อมมวยไทยอยู่บ่อยๆ
นาทีนี้ ความมั่นใจของแทนเต็มเปี่ยม
แทนออกหมัดทันที รุกไล่รักแท้จนแทบจนมุม
แต่รักแท้ยังไม่โดนหมัดจังๆสักหน
คล่องแคล่วจนน่าสงสัย
คิดเช่นขมวดคิ้ว
ไม่ถึงนาทีหลังจากนั้น ทุกคนที่ดูมวยเป็นต่างจ้องการต่อสู้ตาไม่กระพริบ
หมัดของรักแท้ไม่เด่นมาก แต่ดูออกว่า รู้จุดตายบนร่างกายคน
การใช้เท้า เหน็บ ฉัด ยัน เหยียบ นั่นไม่ธรรมดาเลย
ท่าจดมวยแบบนั้นมันมวยสายไชยา

ป้อง ปัด ปิด เปิด

คุณดิษย์เอนหลังพิงพนัก ท่าทางผ่อนคลายขึ้นมาก
ความภูมิใจแน่นล้นหัวใจ
ลูกชายเขาเก่งใช่ย่อย
ขอบคุณครูมวยของค่าย ที่เขาส่งไปสอน
และการส่งรักแท้ลงใต้ทุกปิดเทอมใหญ่ก็เห็นผลชัดในวันนี้

แทนเริ่มเปลี่ยนความคิด
รักแท้ไม่ใช่หมูที่เขาจะสอยร่วงได้ง่ายๆ
บางจังหวะ เหมือนจะรู้ทางเขาเป็นอย่างดี
บางลูกเล่นก็ทำเอาเขาหลบแทบไม่ทัน

การชกยังคงดำเนินต่อไป สายตาของรักแท้กร้าวแสง
เห็นชัดว่ากำลังสนุก

ปองพลมองการชกอย่างสนใจ
ลูกชายคุณดิษย์ไม่ใช่ไก่อ่อน ต้องมีครูดี
กลรุก กลรับ แบบนี้ไม่ธรรมดา จนทำให้แทนกลายเป็นมวยไม่มีเชิงไปเลย

คิดเช่นคนฉลาดเข้าใจจนโปร่ง
กล้ามแน่นๆทั้งตัวนั่นได้มาเพราะชกมวยนี่เอง
เดี๋ยวลงมาแล้ว คิดเช่นจะต้องงับกล้ามแขนสักงั่มสองงั่ม ในโทษฐานที่ปิดบังกัน

บนเวทีกำลังเข้มข้น
แทนหวังจะน็อครักแท้ให้ได้ ก่อนจะหมดแรง
จึงเดินรุกไล่
รัวหมัดเป็นชุด
รักแท้ตั้งการ์ดมั่นรอเวลาโต้กลับ
จังหวะนั้น จู่ๆมีเสียงดัง ตูม! ตรงที่เป็นหลักนั่งอยู่
รักแท้หันมองด้วยความเป็นห่วง
ปองพลเล่นตุกติก โยนบางอย่างลงพื้น ทำให้รักแท้เสียสมาธิ

หมัดสอยเข้าที่ปลายคางอย่างจัง

รักแท้ร่วงลงกับพื้น

มีสามคนที่ลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้
เป็นหลัก
คิดเช่น
คุณดิษย์

“รัก!!!!!”

มีคนตะโกนเรียกชื่อเขา
แทนย่างเท้าเข้าหา
หวังจะซ้ำให้แน่นิ่ง
รักแท้พลิกตัวคว่ำ คลานขึ้นจับเชือก พยายามทรงตัวขึ้นยืน
ทุกการกระทำเชื่องช้า
เขาทันได้สบตาเป็นหลัก
ก่อนจะถูกแทนจับพลิก แล้วเงื้อหมัดใส่

หมัดที่หนึ่ง
รักแท้หน้าสะบัด
หมัดที่สอง
รักแท้ลิ้มรสเลือดที่ไหลจากโพรงจมูก
แต่ยังพยายามยืนโงนเงน

“พี่รั…” หูแว่วเสียใครคนหนึ่งตะโกนเรียก

เป็นหลักใช่ไหม รอพี่อีกนิดนะ พี่จะพาออกไปจากตรงนี้

การ์ดเขาตกอีกหน

น่าเสียดายที่ นี่ไม่ใช่หนังซุปเปอร์ฮีโร่
รักแท้ไม่สามารถดึงเรี่ยวแรงกลับคืนมาได้
ความเจ็บปวดกำลังเล่นงานเขา

ความพ่ายแพ้เป็นแบบนี้เอง...โหดร้ายเหลือเกิน

หมัดหนักๆอัดเข้าที่กรามขวา

รักแท้ร่วงลงอีกครั้งอย่างช้าๆ

เขามองเห็นใบหน้าของเป็นหลักอีกแล้ว

กำลังตะโกนอะไรสักอย่าง

น้ำตาเปื้อนหน้าแบบนั้นไม่ดีเลย

อย่าร้อง พี่ขอโทษ

รักแท้ไม่รับรู้อะไรอีก

ทุกอย่างดับวูบ

—โปรดติดตามตอนต่อไป—

ขอขอบพระคุณที่อ่านมาจนถึงบทนี้ค่ะ
จะพยายามจบให้ได้ในบทหน้านะคะ
คิดเห็นอย่างไร รบกวนด้วยค่ะ #เป็นเช่นรัก

treenature
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-06-2018 18:48:23 โดย treenature »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด