เป็นเช่นรัก 20.2
ในรถนั้นเงียบ
ต่างจากบรรยากาศในร้านไอติมแบบสุดขั้ว จนไม่ควรเกิดขึ้นพร้อมกันในวันเดียว
รักแท้มีสมาธิอยู่กับการขับรถแค่เพียงกึ่งหนึ่ง ในใจคิดถึงเรื่องในวันนี้แบบไม่สามารถทำให้มันสงบได้ ส่วนเป็นหลักนั่งนิ่งคู่กับคนขับเหมือนเป็นตุ๊กตาตัวหนึ่ง
คิดเช่นไถลตัวไปกับเบาะหลัง มองแสงไฟนอกรถที่วิ่งเป็นเส้น หัวใจเต้นเหมือนบรรทุกหิน มันหนัก ถ่วง และปวด
แทน ยังเป็นคนที่มีผลกับคิดเช่น แม้ไม่มากเท่าเมื่อก่อน แต่ก็ทำให้กำแพงที่ชื่อว่า’ความร่าเริง’พังลง
ความรักที่คิดเช่นมีให้แทนมันเหมือนสีน้ำจางๆ
เบาบาง แต่ก็ยังทำให้เปื้อนได้
อาจเป็นเพราะรักมานานมากเกินไป ทุกอย่างในตัวคิดเช่นถึงยังจดจำแทนได้
มันขัดแย้ง ยังรักอยู่ แต่ก็ไม่อยากย้อนกลับไป
ทำยังไงดี
“รัก” คิดเช่นพูดขึ้นเบาๆ ตายังมองเหม่อออกไปนอกรถ
เสียงเรียกเบาหวิว ไม่ได้เพียงเอ่ยคำว่า รัก เล่นๆ ลอยๆ แต่กำลังเรียกหาเขา
“ครับ” เสียงตอบรับอ่อนโยน รักแท้พร้อมจะถนอมทุกอย่าง เยียวยาทุกอย่างให้คิดเช่น
“เคยมีแฟนเก่าไหม”
“ไม่มี” ไม่รู้คิดเช่นแกล้งลืมไปหรือเปล่า รักแท้ไม่เคยเชื่อในความรักมาก่อน
“สมมติว่าถ้ามี จะยังรักเขาอยู่ไหม” เสียงคิดเช่นเบาลงไปอีก เจือความรู้สีกผิดและสับสน
รักแท้ไม่รู้จะตอบอะไรดี รู้แต่ว่าควรหยุดรถ แล้วเปิดประตูหลัง คว้าเอาคิดเช่นมากอดไว้แน่นๆ
แต่ก็ช้าเกินไป
เสียงปลดล็อคเข็มขัดนิรภัย ดัง คลิ้ก!
เป็นหลักปีนจากเบาะหน้า ไปหาคิดเช่น
นั่งลงบนตัก โน้มคอลงจูบ
รุนแรงและเกรี้ยวกราด
คิดเช่น ตั้งตัวไม่ทัน
แต่ก็แค่ชั่ววินาทีเท่านั้น
ดวงตาของคนสับสนสงบลง มันหรุบต่ำ ยอมจำนนต่อการจูบของเป็นหลัก ด้วยการเอียงใบหน้าให้ได้องศา
จูบของเป็นหลัก ทั้งกระชาก และบดขยี้
รักทำไมกัน คนแบบนั้นมีอะไรให้ไปรัก
คิดเช่นรู้สึกแสบ แต่ยังยินดีเผยอริมฝีปากรับจูบนั้น
เป็นหลักสอดแทรกนิ้วผ่านกลุ่มผมของคิดเช่น แล้วกระตุกมันให้ใบหน้าของคนผมยาวเชิดขึ้นสูง
คิดเช่นเผลอคราง “อื้อ” เบาๆในลำคอ ไม่ใช่ด้วยความตกใจ ไม่ใช่ด้วยความไม่พอใจ
เมื่ออารมณ์เย็นลง เมื่อดุดันจนพอใจ เป็นหลักจึงเปลี่ยนเป็นค่อยๆไล้เล็มและกดริมฝีปากแผ่วเบาใบทั่วใบหน้าของคิดเช่น
น้ำตาเค็มปร่ายังไหลเลอะตามแก้ม แม้จะเพียรจูบซับไม่รู้กี่หน
จูบของเป็นหลักต่างจากรักแท้
จูบของรักแท้ทำให้หลงได้ทุกครั้ง หลอกล่อ ให้เผลอไผลไปกับมันอย่างช้าๆ
จูบครั้งนี้ของเป็นหลักเอาแต่ใจมากกว่า เจ้าอารมณ์มากกว่า เหมือนถูกโจมตีด้วยเหล้าดีกรีแรง
เป็นหลักไม่คิดปิดบัง ความหึงหวงของตนเอง
จูบนี้ไม่ได้เพื่อปลุกเร้า เป็นหลักแค่คิดวิธีทำโทษคิดเช่นไม่ออก หาวิธีแสดงความเป็นเจ้าของไม่ได้
มันบังเอิญที่จูบนี้ไปปลดล็อคความกดดันของคิดเช่นเข้า
ที่น้ำตาไม่แห้งเสียที เพราะสิ่งที่เก็บไว้ทะลักทลาย
นี่ไม่ใช่จูบเพื่อปลอบประโลม มันกลายเป็นจูบเพื่อปลดปล่อย
คิดเช่นคนคูล เก็บอะไรไว้ในใจเสียมากมาย
ที่เบาะหลัง พายุของความหึง หวง โกรธ สงบลงแล้ว
ไม่มีคำพูด ไม่มีการเปิดใจเคลียร์อะไรกัน
เป็นหลักทำแบบนั้นไม่เป็น ปากหนักอึ้ง เรียบเรียงความรู้สึกออกมาไม่ได้
แต่จูบเมื่อครู่ก็ได้ผลอยู่บ้าง ปากเจ่อแดง และตาบวมๆ ของคนผมยาว ดูไม่แย่เท่าก่อนถูกจูบ
คิดเช่นยังนั่งมองออกไปนอกหน้าต่างเหมือนเดิม แต่ไถลตัวไปกับเบาะไม่ได้แล้ว
เพราะเป็นหลักยังนั่งหันหน้าเข้าหา ไม่ยอมลงจากตักของคิดเช่น
มือสองข้างกอดแน่นหนึบ เอียงคอซบอยู่กับไหล่ ไม่ยอมปล่อย ไม่ยอมเลิกกอด
คิดเช่นลูบแผ่นหลังของเด็กมัธยมไปมา เชื่องช้า แผ่วเบา ระหว่างนั้นก็ค่อยๆคิดและตกตะกอนอะไรบางอย่าง
รถ BMW X5 ยังคงแล่นต่อไป
รักแท้ถอนหายใจ
มันโล่งขึ้นมานิดหน่อย ห่วงน้อยลงมานิดหนึ่ง
เป็นหลักได้พยายามทำให้คิดเช่นเลิกจมจ่อมกับความไม่สบายใจในแบบของเป็นหลัก
ถือว่าทำได้ดี สมกับที่เป็น ลักกี้ ของคิดเช่น
ถึงแม้การมองผ่านกระจกมองหลัง เห็นทั้งสองจูบกันอยู่หลังรถจะรบกวนสมาธิอย่างมาก
เอาเถอะ
รักแท้เหยียบคันเร่งให้หนักลงไปอีก
อยากกลับถึงบ้านเร็วๆ
เมื่อถึงที่พัก
รักแท้และเป็นหลักไม่เปิดโอกาสให้คิดเช่นได้มีเวลาคิดถึงเรื่องของแทนแม้สักนาที
ทั้งสองเบี่ยงเบนความสนใจและปลอบคิดเช่นในแบบของพวกเขา
จะอ่อนโยนก็ไม่เชิง จะรุนแรงก็ไม่ใช่
คิดเช่นถูกเร้า จนต้องพักความไม่สบายใจ แล้วตักตวงเอาอย่างอื่นไป
ถ้าทุกอย่างในตัวคิดเช่นยังจำคนรักเก่าได้ รักแท้กับเป็นหลักกำลังลบมันออกไปจากทุกผิวสัมผัส จากทุกซอกหลืบของใจ
รุ่งเช้า รักแท้โทรไปหาคุณหยก ลางานแทนคิดเช่นหนึ่งวัน
เป็นหลักยังไปโรงเรียนได้ตามปกติ
ก่อนออกไปเรียน ทั้งสองจูบลาคิดเช่นที่ยังหลับตาพริ้ม หายใจลึก ไม่รู้เรื่องราว
รักแท้มาส่งเป็นหลัก หลังเพลงชาติดังนิดหน่อย
“สายแล้ว เป็นอะไรไหม” รักแท้ในเช้านี้ใส่ชุดนักศึกษาแขนยาว ละมือข้างหนึ่งจากพวงมาลัย มาไล้ไปตามแก้มของเป็นหลัก
“ต้องเข้าแถวพิเศษ แต่ไม่เป็นไรครับ” เป็นหลักเอียงใบหน้าไปตามมือของรักแท้
“ง่วงไหม?” สายตาของรักแท้ทำให้เป็นหลักร้อนวูบ
“พี่รักง่วงไหม” เป็นหลักหลบสายตาแล้วโยนคำถามกลับไป ก็หลับไปในเวลาไล่เลี่ยกันนี่นา
“อิ่ม” รักแท้ยังแกล้งเป็นหลักไม่เลิก ตอบไปคนละทางแบบนี้ มันกวนเกินไปแล้ว
เป็นหลักเผลอทำกิริยาแบบหนึ่ง คงไม่รู้ตัวว่าตอนนี้ทำหน้ายังไง
รักแท้อดใจไม่ไหว คว้าตัวเข้ามาใกล้
เด็กมัธยมดิ้น แต่ไม่นานก็อ่อนยวบลง
“ถ้าหลักไม่ไหว โทรหารักนะ” รักแท้กดจูบที่ขมับเป็นครั้งสุดท้าย
จะไม่ไหวก็เพราะจูบเมื่อกี้นี่แหละ
.
.
.
คิดเช่นตื่นแล้ว ร่างกายอ่อนล้า แต่กลับรู้สึกได้ว่า หัวใจที่เคยแหว่งๆกลับถูกซ่อมแซมจนดีขึ้นมาก
อยากงอนทั้งรักแท้และเป็นหลักเหมือนกัน เล่นเอาคุณคิดเช่นหมดแรงขนาดนี้ รุมกันนี่นา
แต่ก็งอนไม่ได้หรอก เพราะความจริงแล้วก็ชอบมากๆ พอใจกับการที่รักแท้และเป็นหลักต่างพยายามเรียกร้องความสนใจจากเขา ไม่ได้พอใจแค่เพียงสัมผัสทางกาย แต่อิ่มเอมกับความรู้สึกในใจของรักแท้และเป็นหลักที่พยายามสื่อออกมาให้คิดเช่นได้รู้
อาจดูเหมือนมากเกินไป เสี่ยงที่จะสำลัก แต่คิดเช่นเป็นคนโลภมาก จะดื่มกินความรักที่รักแท้และคิดเช่นมีให้ไปเรื่อยๆ
ยอมตายเพราะสำลักความรักดีกว่าตายเพราะขาดความรัก
คิดเช่นอมยิ้ม
มีความสุขเมื่อย้อนนึกถึงเมื่อคืน
จากนั้นก็ควานหาโทรศัพท์ เขามีเรื่องต้องจัดการ
.
.
.
พักกลางวัน
โทรศัพท์ของเป็นหลักดังขึ้น
“ครับ” เป็นหลักกรอกเสียงสั้นๆ
นิ่งฟังไม่เกินนาที ก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป
“ครับ” เป็นหลักตกลงอะไรสักอย่างกับปลายสาย
มือที่เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าสั่นนิดหน่อย
พลางคิดว่าเย็นวันนี้ จะบอกรักแท้ว่าติดธุระอะไรดี
—โปรดติดตามตอนต่อไป—
มันค้างใช่ไหมคะ
เราก็ค้าง แต่เรามาเร็วนะ
ขอบคุณที่อ่านค่ะ
มันยังโอเคอยู่ไหม รบกวนด้วยค่ะ ที่ #เป็นเช่นรัก
@tonswind
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
