หัวข้อ: (เรื่องสั้น) เป็นเช่นรัก ตอนพิเศษ #2 (6 เมษายน 63)

[CLShunny]

 :katai1:อยากจะร้องไห้แต่ก็ดีใจไปด้วยยค่ะ. เค้เรียนรู้ที่จะรักได้แล้ว เรารักเค้าาาาาา รักพวกเค้าาาาาา อย่าเป็นอารายยยเลบเด้ออ สงสารรักแท้เนาะ555

[joko]

อ่านมาถึงตอนนี้ แล้วหันกลับไปมองชื่อเรื่อง ..เป็นเช่นรัก..รู้สึกและเข้าใจเลย..เป็นเช่นรักจริงๆ..ขอให้ความรักอีกสองตื่นขึ้นมาไวไว  รอนะคะ

[mayyiyi]

โล่งอก ปลอดภัยแล้วนะ

[Smirnoff]

ลุ้นมาตั้งแต่เดือนที่แล้ว งือ กอดรักแท้ เข้มแข็งมาก อ่านแล้วแบบเข้าใจเลยว่านอมแพ้ต่อความรักเป็นยังไง มันแย่ แต่มันก็ดี งือออ

[peemai.pmz]

โอ๊ยยยยย ใจจะขาด 

[AeAng11]

เราเจ็บแทนรักแท้เลยอ่ะฮือออ!!ความรักมันเป็นเช่นนี้เองรักมากห่วงมาก

[Ginny Jinny]

ปลอดภัยแล้วเหลือแค่รอให้ฟื้น 

[kokoro]

เป็นเช่นรัก 25.1
โอ้โห ขนาดทำใจให้ชินๆกับความเจ็บปวดจากตอนก่อนหน้ามาบ้าง
มาเจอตอนจบของตอนนี้ มีน้ำตารื้น(ดีนะที่สั้น ไม่งั้นอาจจะไหลพรากๆ ฮ่าา)
รักแท้มาคิดได้ก็สายไปแล้ว รักไปแล้วนี่นา มีรักมีสุข ก็มีทุกข์เนอะ
ช่วยภาวนาให้การสูญเสียน้อยมากที่สุดละกัน

ปล สงสารรักแท้มากกว่าคุณหยกอีกอ่ะ แหะๆ


เป็นเช่นรัก 25.2
ภาพแห่งครอบครัวที่คุณพยาบาลถ่ายให้ น่ารักอ่ะ
คุณพ่อน่าจะรู้สึกภูมิใจ อย่างน้อยลูกก็ยอมให้พ่อได้เป็นพึ่งพิงบ้างละ
รักแท้ที่สติหลุดบ้างก็เป็นอีกมุมที่น่าเอ็นดู

แต่ว่าเป็่นช่วงเวลาที่ทรมานมากกว่าละมั้ง....

[dekying kukkig]

   โล่งงงไปเย๊อะเลยรู้แค่ทุกคนปลอดภัย ต่อไปก็จะมีแต่เรื่องดีๆแล้วใช่ไม๊

[treenature]

เป็นเช่นรัก 25.3

รักแท้ใช้ชีวิตในโรงพยาบาลเหมือนเป็นบ้านอีกหลัง
เช้าไปเรียน เย็นกลับมาค้างที่นี่
เห็นหน้าพยาบาล พนักงานร้านขายของ และคนชงกาแฟบ่อย จนทักทายเหมือนคุ้นเคย
ทั้ง ๆที่ ถ้าหากเป็นที่บ้านหรือที่คอนโดของคิดเช่น รักแท้ไม่เคยมีอัธยาศัยแบบนี้ คงเป็นเพราะว่าที่โรงพยาบาลเป็นสถานที่ที่คนเห็นใจกัน

“วันนี้มาค่ำเชียวพี่ รับอย่างเดิมใช่ไหม”

“ใช่ ขอบคุณมาก” รักแท้ยิ้มน้อย ๆแล้วนั่งลงพลางกำมือแล้วคลายเพื่อลดอาการตึงของฝ่ามือ
มือข้างนี้แผลหายดีแล้ว แต่บางครั้งก็ขยับลำบาก

หวังว่ากาแฟเย็นๆจะช่วยให้เขาทำรายงานเรื่องนี้เสร็จเสียที

“พี่นี่ป๊อบน่าดูเลยนะ เมื่อวานก็มีสาวมาเลียบๆเคียงๆขอไอจีกับไลน์ของพี่อีกแล้ว แต่ผมบอกไปแล้วว่าพี่น่ะมีแฟนมาคุม”

พนักงานชงกาแฟไปก็หัวเราะเอิ้กอ้ากไป

“ถ้ามีคนมาถามอีก ก็บอกไปได้เลยว่า มีแฟนสองคนแล้ว ไม่พร้อมรับเพิ่ม”

จากนั้นยื่นเงินให้ แลกกับกาแฟแก้วนั้น
รักแท้ในตอนนี้ดูมีอารมณ์ขัน ไม่มึนตึงกับทุกสิ่งเหมือนแต่ก่อน
เมื่อผ่านช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายมาแล้ว สิ่งต่าง ๆ หลังจากนี้ก็นับเป็นเรื่องเล็กน้อย ไม่มีอะไรร้ายแรง หลายเรื่องก็น่าขำมากกว่าน่าโมโห
กาแฟในมือพร่องไปครึ่งหนึ่งแล้ว ตอนที่รักแท้เปิดประตูห้องผู้ป่วยเข้าไป
เพื่อพบแต่เตียงยู่ยี่ที่ว่างเปล่า
เจ้าเด็กของเขาแอบลากเสาน้ำเกลือไปข้างนอกอีกแล้ว
รักแท้ไม่ตกใจ เพราะรู้ว่า เป็นหลักไปอยู่ที่ไหน
เด็กคนนั้นไปเยี่ยมคิดเช่นทุกวัน
เขาเปลี่ยนจุดหมาย เดินไปอีกฟากตึก
คิดเช่นอยู่ห่างออกไป เพราะยังต้องอยู่ในความดูแลใกล้ชิด แม้ว่าไม่ต้องอยู่ในห้องปลอดเชื้อแล้วก็ตาม
สำหรับรักแท้ มันก็เหมือนเข็มทิ่มเนื้อให้เป็นรูเล็ก ๆ เมื่อต้องเห็นภาพคนรักคนหนึ่งในชุดผู้ป่วยนั่งข้างเตียงคนรักอีกคนที่ยังไม่ยอมตื่นเสียที
แต่มันเล็กน้อย รักแท้ทนได้ แค่ถูกเข็มเล็กๆที่ทิ่มลงมาซ้ำๆทุกวัน
 
ช่วงแรก ๆ คิดเช่นมีอาการทรุดลงหลายรอบ รักแท้ตัดสินใจกระซิบที่ข้างหู ว่าเลิกแกล้งได้แล้ว ดึก ๆ ต้องให้พี่พยาบาลวิ่งวุ่นตามหมออยู่เรื่อย ไม่สนุกหรอก
รักแท้รู้ มีทางเดียวคือต้องอดทน สักวันคิดเช่นต้องดีขึ้น ต้องตื่นขึ้นมา
แค่รอ
ความอดทนต้องส่งผลในทางที่ดี
 
ในค่ำคืนนี้
เมื่อรักแท้เปิดประตูเข้าไป ก็รู้ทันที
การรอคอยสิ้นสุดลงแล้ว
คนขี้เซาของเขาตื่นแล้ว มีเป็นหลักนั่งเกาะขอบเตียง
เขาจ้องมองคนบนเตียง
ยิ้มซีดเซียวนั่นเป็นของคิดเช่นจริง ๆ

“โป้ง” คิดเช่น ยกนิ้วหัวแม่มือให้เขา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “ทำไมปล่อยให้หมอโกนผมเช่นล่ะ”

รักแท้ไม่อยากร้องไห้ คิดเช่นกับเป็นหลักไม่ควรเห็นเขาในแบบนี้ แต่รู้ตัวอีกที น้ำตาก็ไหลเปียกทั้งสองแก้ม
ความอดทนของเขาไม่เสียเปล่า
เขาค่อยๆลูบเนื้อตัวของคิดเช่น แตะต้องเพื่อยืนยันว่านี่ไม่ใช่ภาพใต้จิตสำนึก
คิดเช่นมีแผลที่หัวด้วย เลยต้องโกนบริเวณนั้น
และเพราะคิดเช่นยังนอนไม่รู้สึกตัว รักแท้จึงตัดสินใจให้โกนผม เพื่อให้รักษาความสะอาดได้ง่ายขึ้น

“หัวเหม่ง ปล่อยให้รอนานจัง” นี่คือคำทักทายแรกจากรักแท้

“เป็นหลักบอกแล้วล่ะ หลับไปนานเลยใช่ไหม นี่เลยวันจ่ายเงินเดือน
ลูกน้องที่ร้านหรือยัง”

ลืมตาขึ้นมาก็อันเชิญองค์ผู้จัดการร้านอาหารเข้าประทับก่อนเลย

“จัดการเรียบร้อยแล้ว” เขาเขี่ยปลายจมูกของคิดเช่น

“อย่าร้อง” คิดเช่นยกมือขึ้น พยายามจะลูบที่แก้มของเขา แต่มือผอมซูบนั้นเอื้อมไม่ถึง

“ไม่มีแรงเลย” คิดเช่นบ่น

รักแท้จึงนั่งลงแล้วโน้มตัวลงใกล้ กลิ่นคิดเช่นที่นอนป่วยอยู่นาน แปลกออกไปจากปกติ แต่รักแท้ไม่สนใจ
เขาจูบบาง ๆ บนทุกส่วนของใบหน้า จากนั้นกุมมือของคิดเช่นแนบไว้ที่ข้างแก้ม ซบหน้าลงตรงซอกคอนั้น ซึมซับการมีชีวิตอยู่ของคนบนเตียง
เป็นหลักเองก็แนบหน้าลงบนท่อนขาของคิดเช่น และร้องไห้เงียบๆ

เมื่อหมอเข้ามาตรวจ ทั้งหมดโดนดุ
เป็นหลักโดนหนักสุดเพราะหนีมาจากห้องของตน แถมหลังมือที่เจาะน้ำเกลือยังมีเลือดไหลย้อน เพราะไม่ระวังตัว

คิดเช่นยังเพลียอยู่มาก แต่ถามคุณหมอว่า “ผมกลับบ้านพรุ่งนี้ได้ไหม”

แน่นอน คำตอบคือ “ไม่ได้”

แต่ก็ไม่นานหรอก



สองสามวันหลังจากนั้น

“พี่หัวเราะแล้ว” เป็นหลักที่นั่งอยู่บนเตียงคนไข้ทักขึ้น ขณะที่รักแท้นั่งดูทีวี

“หือ?…รายการนี้ตลกดีนะ” พลางลดเสียงทีวีลง

“ครับ” เป็นหลักยิ้ม “ตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา พี่รักไม่เคยหัวเราะเลย วันนี้ผมเลยดีใจ”

เพิ่งรู้ตัวว่าเขามัวแต่ดูแลคนอื่น จนทำตัวให้น่าเป็นห่วงเสียเอง

เป็นหลักเฝ้ามองเขามาตลอด

รักแท้เดินมานั่งที่ปลายเตียง สบตาแล้วจับปลายนิ้วมือของเป็นหลัก

“เผลอทำให้เป็นห่วงหรือ ขอโทษที”

“พี่เหนื่อย ผมรู้ ระหว่างนี้ต้องรับผิดชอบทั้งตัวเอง และชีวิตของผมกับพี่เช่น งานเลยหนักเป็นสามเท่า”

“เต็มใจ แลกกับการที่เป็นหลักกับคิดเช่นไม่ทิ้งไป เหนื่อยแบบนี้ดีกว่ามาก”

เป็นหลักเป็นฝ่ายลูบหลังมือของเขา ตาหลุบต่ำมองปลายนิ้วของตนที่วนไปมา

“พี่ไม่ควรไปช่วยผม” เรื่องคงไม่บานปลายมาจนถึงตรงนี้

รักแท้คว้ามือเป็นหลักเอาไว้ให้อยู่นิ่ง เขาคิดไว้เหมือนกันว่าเป็นหลักต้องโทษตัวเอง

“รู้ไหมว่า ทำไมวันนั้นไอ้แทนเลือกลักพาตัวเป็นหลัก ไม่ใช่คิดเช่น”

เป็นหลักยิ้มเล็กน้อย เจือปนด้วยความสมเพชตัวเอง

“เพราะผมเป็นจุดอ่อนของพี่”

ตัวถ่วง รักแท้กับคิดเช่นไม่ควรมีเขาในชีวิต ถ้าพี่มีกันแค่สองคน ชีวิตก็คงสมบูรณ์

“เป็นจุดอ่อน แต่ไม่สำคัญ คนจะไปช่วยไหม” รักแท้ถาม

“ไม่…” น้ำเสียงสับสน

“เป็นหลัก” รักแท้เรียกด้วยน้ำเสียงดุ เพราะต้องการดึงให้ออกจากชุดความคิดของตนเอง เพื่อฟังความคิดและความตั้งใจของคนอื่น “ขนาดไอ้แทน มันยังรู้ว่า เป็นหลักสำคัญมากแค่ไหนสำหรับรักและเช่น มันรู้ว่า รักจะยอมทำตามที่มันบอกทุกอย่าง ถ้าเป็นหลักอยู่ในเงื้อมือมัน”

เป็นหลักน้ำตาซึม เขายังไม่กล้าเชื่อแบบนั้นอีกต่อไป

“พี่ทำทั้งหมดเพราะสงสารผมใช่ไหม”

สงสารที่เขาถูกกระทำมาตลอด

“คนเราจะยอมแลกทุกอย่าง กับความสงสารหรือเป็นหลัก คิดในมุมของพี่บ้าง ถ้าไม่รัก จะทำให้กันถึงแบบนั้นไหม” รักแท้เริ่มโมโหจริงๆแล้ว เด็กดื้อ บอกว่ารัก ว่ารัก ก็ยังไม่ยอมเชื่อกัน

“พี่เหมาะสมกันทุกอย่าง”

รักแท้สูดลมหายใจเฮือกใหญ่ เพื่อระงับอารมณ์ร้อน แล้วพูดทุกอย่างช้าๆ

“เพราะ รุ่นพ่อและรุ่นแม่เกี่ยวพันกันน่ะหรือ แต่อย่าลืมว่าเรื่องราวของเราสามคนเริ่มขึ้นพร้อมกัน รักไม่เคยผูกพันกับคิดเช่นมาก่อน เรื่องของเราสามคน ไม่ใช่การเจอใครก่อนแล้วนอกใจมารักกับอีกคน”

เป็นหลักยังคงก้มมองมือตัวเอง

“ดูเหมือนจะเคยพูดไปแล้ว จะขอพูดซ้ำอีกที ว่าชีวิตของรักแท้กับคิดเช่นไม่มีเป็นหลักไม่ได้”

“ผมทำแต่ปัญหา”

“ลักกี้ไม่ใช่ปัญหาเสียหน่อย”

ประตูห้องผู้ป่วยเปิดอ้าไว้  คิดเช่นซึ่งนั่งอยู่บนรถเข็น คงแอบฟังมาสักพัก

“คุณเค้าดื้อมากเลยค่ะ พยายามจะมาห้องนี้ให้ได้ เลยต้องพามาทั้งๆที่ยังให้ยาทางสายน้ำเกลือ” พยาบาลพิเศษฟ้องแล้วล่าถอยไป


“จริงๆครั้งนี้ แทนกับคุณหยกเป็นปัญหาของคิดเช่นนะ ลักกี้ไม่เคยนำปัญหามาให้ เราสองคนต่างหากที่พาเป็นหลักมาสู่ปัญหา หลายครั้งมาแล้วที่ลักกี้เข้ามาช่วยแก้ปัญหา ทั้งตอนที่นักมวยโดนวางยา ทั้งเรื่องนักมวยเด็ก แล้วยังที่ยอมเสี่ยงเข้าบ่อนพร้อมไอ้แทนอีก” คิดเช่นพูดด้วยเสียงแหบแห้ง

“และยอมตายแทน” รักแท้สบตาคนตรงหน้า “อย่าเอาชีวิตเข้าแลกแทนแบบนี้อีก”

เป็นหลักส่ายหน้า “ผมรับปากไม่ได้หรอก กี่ครั้งก็จะทำเหมือนเดิม”

“จะปล่อยให้ไปไหนได้ยังไง” สายตาของรักแท้สื่อความรักและคำขอบคุณ
“รักรับรู้ว่าเป็นหลักรัก คิดเช่นก็รู้ แล้วมีเหตุผลอะไรที่จะต้องตัดคนที่รักเรามากขนาดนี้ออกไปจากชีวิต”

“เพราะความรักควรมีกันแค่สองคน” เป็นหลักพูดเสียงค่อย

“ความรักของคนอื่นอาจเป็นแบบนั้น แต่ช่วยเว้นเรื่องของเราไว้สักเรื่องเถอะนะ
ในพวกเราสามคน ไม่มีใครคนใดคนหนึ่งไม่ได้จริงๆ”

“ผมเป็นส่วนเกิน”

“ไม่ใช่ ลักกี้เป็นส่วนที่พวกเราจะไม่ยอมสูญเสียไป”

“มั่นใจในตัวพวกเราหน่อย เรารักเป็นหลัก  ครอบครัวคนอื่นอาจเริ่มต้นจากสอง บังเอิญครอบครัวของพวกเราเริ่มต้นที่สาม มันก็เท่านั้นเอง”

“รู้สึกถึงความรักจากคิดเช่นกับรักแท้บ้างไหม”

เป็นหลักนิ่งไป รู้สึกมาตลอดแต่ใจมันไม่ยอมรับ นั่นอาจเป็นแค่ความสงสาร

สุดท้าย คนที่ไม่เชื่อในความรักก็คือเป็นหลัก
ไม่ใช่ว่า ไม่เชื่อว่าความรักมีอยู่
แต่เนื่องจากตีค่าของตนไว้ต่ำจนแทบไม่เหลือ จึงไม่เชื่อว่าตัวเขาเองสมควรได้รับความรัก


เชื่อหรือเปล่า
ว่ารักแท้และคิดเช่นเว้นที่ว่างไว้ให้เป็นหลักเสมอ
จริงอยู่ มีแค่รักแท้กับคิดเช่นก็ได้ แต่พวกเขาไม่เลือกทางนั้น
ทุกวิถีของรักแท้และคิดเช่นต้องมีเป็นหลัก

“ผม…”

มันอาจยังเร็วไปที่จะทำให้เป็นหลักเชื่อ

“ลักกี้ยังไม่เชื่อตอนนี้ก็ได้ แต่รับปากก่อนว่าจะไม่หนีไปไหน”

“ผม…อยากกลับไปอยู่บ้านสักพัก”

รักแท้จะเอ่ยค้าน เขาไม่ยอมให้เป็นหลักไปไหนทั้งนั้น
คิดเช่นยกมือปราม
บางอย่างเปลี่ยนไม่ได้ทันที

“จะกลับเลยเหรอ แต่คิดเช่นยังไม่หายเลยนะ เนี่ย เหมือนจะเป็นแผลกดทับตรงนี้ด้วย พี่พยาบาลบอกว่า ต้องหมั่นทายา” จู่ๆคนบนรถเข็นก็เปิดโหมดอ้อน

“ผมจะอยู่จนกว่าพี่จะหายดี”

รักแท้ลอบสบตาคิดเช่น


วันต่อมา คุณหยกมาเยี่ยมคิดเช่น
เธอได้รับการประกันตัว เพราะไม่มีพฤติกรรมหลบหนี
เป็นการพูดคุยกันเพียงลำพัง
ไม่มีใครรู้เนื้อความ แต่เห็นได้ชัดว่าทั้งคิดเช่นและคุณหยกนั้นมีสีหน้าสงบนิ่ง เหมือนทุกสิ่งระหว่างสองคนเดินมาถึงจุดที่ตกตะกอนแล้ว
จากนั้นคุณหยกก็ไปเยี่ยมเป็นหลัก

รักแท้นั่งอยู่ด้วย ไม่ยอมผละห่าง

“ฉันไม่หลอกล่อเขาไปทำอะไรอีกหรอก”

รักแท้ไม่โต้เถียงผู้ใหญ่ แต่ก็ไม่คิดจะขยับไปไหน

คุณหยกจึงเลิกสนใจรักแท้

“ฉันมาขอโทษ” เธอพูดกับเป็นหลัก “ทุกเรื่องที่ทำให้เธอยุ่งยาก และขอโทษที่เคยคิดว่าเธอเป็นส่วนที่ควรตัดทิ้งจากเรื่องทั้งหมด”

เป็นหลักแปลกใจ “แล้วตอนนี้ไม่ใช่แล้วหรือครับ”

“ไม่ใช่แล้วล่ะ วันนี้เลยจะมาขอฝากคิดเช่นไว้กับเธอ”

“ทำไมต้องเป็นผม คุณควรฝากพี่คิดไว้กับพี่รัก”

“รักแท้คนเดียวอาจเอาคิดเช่นไว้ไม่อยู่ ฉันเห็นมาแต่เด็ก คิดเช่นมีสิ่งที่อยากทำเยอะไปหมด คิดว่าเธอจะมีส่วนสำคัญช่วยเขาที่ค่าย”

“ทำไม…” เป็นหลักยังมีคำถามอีกมาก แต่เมื่อสบตาคุณหยก ที่สื่อความว่า

อย่าให้ฉันต้องพูดถึงขนาดนั้นเลย

เป็นหลักจึงไม่ถามต่อ มันเป็นเรื่องยากมากสำหรับคนที่ไม่เคยพูดเรื่องแบบนี้ ทั้งคำขอบคุณ ขอร้อง และยอมรับในสิ่งที่ต่อต้านมาตลอด

“แต่ผมเองก็อาจไม่อยู่ตรงนี้ไปตลอด”

“เธออาจยังมองตัวเองไม่ออก แต่สำหรับฉัน สำหรับเหตุการณ์ในวันนั้น พวกเธอทุ่มสุดตัวเพื่อรักษาคนของเธอไว้ เป็นหัวใจในแบบที่ฉันยอมแพ้”

ระหว่างคนสามคนมีบางอย่างที่แน่นเหนียว เกินกว่าจะผละออกจากกันได้

เป็นหลักพูดไม่ออก ความคิดเคลื่อนไปมาอยู่ระหว่างการยอมรับและการต่อต้าน


วันนั้นเป็นหลักไม่ให้คำตอบ
รักแท้แปลกใจ ที่เป็นหลักใจแข็งกว่าที่เขาคิดไว้



หลังจากนั้น
เป็นหลักย้ายกลับมาอยู่บ้านตามที่บอก
ที่น่าปวดหัวคือ คิดเช่นกับรักแท้ก็ตามมาอยู่ด้วย
ไล่อย่างไรก็ไม่ไป

“ก็ลักกี้อยากกลับมาอยู่บ้าน ก็ตามใจแล้วไง”

“แต่พวกพี่มาสิงอยู่บ้านผมแบบนี้ไม่ได้”

“ลักกี้อยู่ที่ไหน พวกเราก็อยู่ที่นั่น เนอะคุณลุง” คิดเช่นกัดแอปเปิ้ลคำโตแล้วหาแนวร่วมจากผู้ปกครองของเป็นหลัก

ตอนนี้ผมคิดเช่นยาวระต้นคอ หน้าตาก็สดใสขึ้นไม่ซูบซีดอ่อนแรง นอนเอกเขนกบนโซฟา พร้อมหนังสือสอนทำอาหารเล่มหนา

ชายวัยกลางคนได้แต่หัวเราะหึ แล้วยกหนังสือพิมพ์ขึ้นอ่านต่อ เขาไม่ยุ่งด้วยหรอก ปัญหาครอบครัวก็คงต้องปล่อยให้จัดการกันเอง

เสียงมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งแล่นเข้ามาในบ้าน

“เด็กส่งไก่มาแล้ว” คิดเช่นลุกพรวดขึ้น แล้วร้องอี๊ดเพราะแผลยังไม่หายดี

“อยู่เฉยๆบนโซฟานั่นแหละ” เป็นหลักดุ แล้วเดินไปหน้าบ้าน

รักแท้กลับจากสอบตัวสุดท้าย พร้อมไก่ทอดตามคำสั่ง

“ทำได้ไหมพี่” เป็นหลักเข้ามารับถุงอาหารที่ห้อยพะรุงพะรัง

“ได้สิ” รักแท้ถอดหมวกกันน็อกแล้วยิ้มให้

เป็นหลักยิ้มตอบ รู้สึกยินดีที่รู้ว่ารักแท้กำลังจะประสบความสำเร็จไปอีกขั้น

รักแท้จ้องรอยยิ้มนั้น พูดเสียงเบาแต่จริงจัง “อย่ายิ้มอย่างนี้”

คนเป็นเด็กหัวเราะกลบความเขิน เขาไม่น่าเข้าใจความหมายแฝงในคำปรามนั่นเลย “เข้าบ้านเถอะฮะ” แล้วเดินจ้ำนำไป

สามคนนั่งกันอยู่หน้าทีวี กับกระดูกไก่กองโต

ผู้ปกครองของคิดเช่นมีคนที่ดูๆกันอยู่ ตอนนี้จึงออกไปเดท
เมื่อถึงเวลา ต่างก็หาคนหรือทางที่เหมาะสมจนเจอ

รายการในทีวีเป็นเรื่องเกี่ยวกับวันแม่

“คุณหยกเป็นยังไงบ้างฮะ” จู่ๆ เป็นหลักก็ถามถึง

“ไปเยี่ยมล่าสุด เห็นว่ากำลังสนุกกับการฝึกทำอะไรหลายอย่างเลย ดูแม่ก็แฮปปี้ดี” คิดเช่นเรียกเธอว่าแม่มาสักพักแล้ว

“ขึ้นศาลอีกทีเมื่อไหร่” รักแท้ถาม

“ไม่รู้แฮะ แม่ไม่เห็นพูดอะไร เอาแต่ถามหาเป็นหลัก ตอนนี้ลักกี้เป็นคนโปรดไปแล้ว” คิดเช่นแกล้งทำหน้าตาน้อยใจ เพราะตั้งแต่เป็นหลักตัดสินใจเรียนวิทยาศาสตร์การกีฬา แล้วเข้าไปคุยกับคุณหยกและคุณดิษย์ถึงทิศทางการปรับค่ายมวย คุณหยกก็เรียกเป็นหลักไปหา เพื่อปรึกษาบ่อยๆ

เป็นหลักคาบน่องไก่ไว้ในปาก แล้วเอื้อมมือมาจะลูบหัวปลอบ

คิดเช่นร้องเสียงหลง เพราะมือนั่นเปื้อนไก่ทอดครบทั้งห้านิ้ว

สองคนโวยวายกันใหญ่

รักแท้หัวเราะ

ชีวิตตอนนี้มีความสุขดี
เป็นหลักไม่เคยพูดเรื่องที่ตัวเองเป็นส่วนเกินอีก
เวลากับการกระทำค่อยๆทำให้เป็นหลักเชื่อมั่นขึ้น
เขาและคิดเช่น เติมชีวิตทุกวันของเป็นหลักจนเต็ม แทบไม่มีเวลาคิดมากเรื่องอื่นๆ
ไม่ว่าเป็นหลักจะพยายามเว้นช่องว่างเรื่องคุณค่าของตนอย่างไร คิดเช่นกับรักแท้ก็ขยับเข้าใกล้ ตามกอดไว้ไม่ให้ห่าง

ไม่มีทางปล่อยให้หนีไปได้หรอก

“วันนี้วันเกิด”

คิดเช่นกับเป็นหลักเลิกทะเลาะกัน ตาโตด้วยความแปลกใจ
พวกเขาไม่เคยรู้ว่ารักแท้เกิดวันไหน

“ได้ไงอ่ะ บอกตอนนี้จะหาของขวัญจากไหน” คิดเช่นเริ่มโวยก่อน

”นั่นสิ พี่รักน่าจะบอกล่วงหน้าสักเดือน ผมจะได้คิดว่าจะเซอร์ไพรส์วันเกิดยังไง” เป็นหลักร่วมด้วย

“ทำเค้กสักก้อนมะลักกี้ ตอนนี้เลย”

“แป้งหมด” เป็นหลักตอบ

“อะไรอ่า เมื่อวานก่อนซื้อมาตั้งเยอะ”

“ก็พี่ทดลองทำสูตรแปลกประหลาด จนบ้านผมจะไหม้ ทำเสียไปตั้งหลายก้อน”

เริ่มเถียงกันอีกแล้ว

รักแท้หัวเราะชอบใจ พลางหยิบของจากถุงใบหนึ่ง

“ซื้อโบว์มาแล้ว” มันเป็นริบบิ้นขนาดกว้าง สีแดงสด ความยาวประมาณสามเมตร “พร้อมรับของขวัญตั้งแต่ตอนนี้เลย”

เจ้าเล่ห์

คิดเช่นยิ้มร่า “ง่ายกว่าทำเค้กตั้งเยอะ”

ส่วนอีกคนหน้าแดง หูแดง “ไม่เอา” งึมงำปฏิเสธ

รักแท้เลยคว้าตัวมากอด กระซิบอ้อนว่า “วันเกิดเลยนะ ไม่มีของขวัญพิเศษให้สักนิดเหรอ”

“ก็” เป็นหลักก้มหน้าหลบตา แต่โดนรักแท้แกล้งโน้มใบหน้าลง สบตาจนได้ “เดี๋ยวเสียงดัง” คนโดนรัดไว้แน่น ตอบตะกุกตะกัก

“งั้นคืนนี้ไปคอนโด คิดเช่นสตาร์ทรถเร็ว” รักแท้กับคิดเช่นทำงานด้วยทีมเวิร์คอันดับหนึ่ง คนหนึ่งอุ้มเป็นหลักขึ้นรถ อีกคนประจำที่คนขับ

สุขสันต์วันเกิดนะรักแท้

-จบ-

ขอบพระคุณที่อดทนรอจนมาถึงตอนนี้นะคะ
ขาดๆเกินๆอย่างไร รบกวนด้วยนะคะ ที่ #เป็นเช่นรัก
เรื่องทางการแพทย์กับทางกฏหมายนี่ก็มั่วๆเอา หากผิดพลาดประการใดของอภัยด้วยนะคะ

@tonstreenature

[yunjae123]

มาถึงตอนจบแล้ววววววว
ยังไม่อยากให้จบเลย 
ดีใจนะที่เป็นหลักมีรักแท้และคิดเช่นเข้ามาในชีวิต
จริงๆ ก็ทั้งสามคนแหละที่ได้มาเจอกัน
จากนี้ก็จะแฮปปี้ๆหน่อยเนอะ
แอบรอตอนแกะของขวัญได้มั้ย >< 5555+

[Snowermyhae]

ตอนจบยังร้องไห้เลยค่าา ดีใจที่ทั้งสามคนมีความสุข เป็นหลักไม่ต้องคิดว่าเป็นส่วนเกินอีกต่อไปนะลูก ถ้ามีแค่สองมันก็จะไม่สมบูรณ์ ว่าแต่ไม่มีตอนแกะของขวัญเหรอคะฮือออ เอ็นดูน้อง ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆสีพาสเทลนี้นะคะ มีความสุขมาก 

[mayyiyi]

  จบแล้ววว แฮปปี้ ๆ

[Mathna Mathnaphatha]

 

[ืniyataan]

ในที่สุดก้อเดินทางมาถึงตอนจบ..ดีใจที่ทุกคนมีความสุข 

[kun]

อยู่กันสามคนเติมให้กันได้ตลอดได้ดีที่สุด
แอบอยากตามไปส่องดู อิอิ

[AeAng11]

ขอบคุณคุณต้นนะคะที่แต่งเรื่องราวแบบนี้ให้อ่านเราชอบวิธีการร้อยเรื่องราวจองคุณต้นทุกเรื่องขอบคุณที่ทำให้รักแท้เป็นหลักคิดเช่นพบความรักแท้ที่จะเป็นหลักนำพาความคิดดีๆเราจะรอติดตามเรื่องต่อๆไปนะคะ

[sripaerrr]

ฮือออ ดีใจ เหมือนเราเฝ้าดู ตามเอาใจช่วยพวกเขามาตลอด จนวันนี้ที่ทุกอย่างมันสมบูรณ์ในแบบของมันแล้ว ดีใจกับพวกเขาด้วยจริงๆ

เป็นเช่นรัก เป็นเรื่องที่ทำให้ทุกครั้งเราเห็นข่าว โฆษณาเกี่ยวกับมวยเปลี่ยนไป ไม่ใช่แค่ระยะเวลา แต่คือความรู้สึกที่ช่วยกับลุ้นเอาใจช่วยกันมาตลอดที่สร้างความผูกพัน แล้วเจอกันใหม่ในโอกาสหน้านะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอ รัก

ปล.อยากเห็นเขาแกะของขวัญจังเลยยยยยยย

[cinpetals]

จบแล้ววว จะมีตอนพิเศษแกะของขวัญให้มั้ยน้าาาาา

[A_Narciso]

ขอบคุณมากค่าาา

[CLShunny]

ขอบคุณค่ะ. ขอบคุณมุมมองความรักดีๆๆแบบนี้
ชแบมากกกหก
ชแบบความรักแท้มากๆๆๆ ชอบทุกคน ชอบความพีคความดำเนินเรื่องความภาษา
ๆรท์ยอดเยี่ยมค่ะ อาจจะช้าไปบ้างแต่รอได้
สนุกกกกกกมากกกกกกกรักกกก

[19august]

มีอะไรอยากพิมพ์เยอะไปหมด แต่เรื่องนี้คงจะเป็นสามพีเรื่องเดียวที่เรายอมอ่าน
ขอบคุณนะคะ

[joko]

พอเห็นบอกว่าตอนจบ เราก้อเลยต้องค่อยๆอ่าน ใช้คำว่าละเลียดไปทีละบรรทัดกลับไปกลับมา เพราะเห็นบ่นๆว่าจะจบลงยังงัยดี ละพออ่านไปอ่านมาจนจบเรารู้สึกมันตื้นขึ้นมาในความรู้สึกเลย อิ่มอกอิ่มใจ ชอบ น้ำตาคลอเล็กๆเลยนะ ปลื้มกะพี่รัก พี่เช่นที่ทำให้เด็กน้อยคนนึงได้กลับมาเป็นคนใจเต็มและมีความสุขจริงๆ  จบก้อชอบ แต่ก้อยังอยากอ่านต่ออีก ทำยังงัยดีคะคุณต้น ขอบคุณมากนะคะ

[unicorncolour]

หน่วงแต่สนุกมาก ปล่อยผ่านไม่ได้เลย 

       

[Pittabird]

ขอบคุณมากค่ะ

[jeabjunsu]

5555 ทั้งสามคนคือส่วนผสมที่ลงตัว ึือส่วนสำคัญของกันและกัน จะขาดใครไปไม่ได้เด็ดขาด ขาดไปเหมือนจะขาดใจกันเลยล่ะ
ในความเศร้าของแต่ละคน ปมของแต่ละคนก็ได้รับการเยียวยาซึ่งกันและกัน น่ารักมากๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ สนุกมากเลยค่า

[Keane]

 

[tasteurr]

สนุกมากค่ะ ตะลุยอ่านรวดเดียวแบบหยุดไม่ได้
แต่อ่านตอนสุดท้ายอ้อยอิ่งมาก ไม่อยากให้จบเลย
ขอบคุณคนแต่งมากๆค่ะ 

[HPG]

เป็น 3P ที่ละมุนมากจริงๆ
มันมีที่มาที่ไป ไม่วางโฟกัสไปที่ sex อย่างเดียว
ตัวละครทุกตัวมีสเน่ห์มากๆเลยอ่ะ
แอบอยากอ่านเรื่องของคุณพ่อกับคุณป๊าเลย
คงหน่วงๆอึนๆน่าดูกว่าจะแฮปปี้
เป็นเรื่องที่ดีมากจนเสียดายที่พึ่งได้เจอตอนจบแล้ว
เลยไม่ได้คอยให้กำลังใจตอนกำลังเขียนเลย ^ ^

[dekying kukkig]

     นี่จบตั้งนานแล้วนิ เราไปอยู่ไหนนนนนนนน
แต่แหม่ะ อยากได้ยินที่บอกว่าเสียงดังของวันเกิดนี้จัง