นิราศตามหารัก
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: นิราศตามหารัก  (อ่าน 487102 ครั้ง)

BeePed

  • บุคคลทั่วไป
มีบางคนคิดกันได้เนาะว่าเป็นมุขฝัน ช่างคิดกันจริงๆเลย เอ..แต่ว่ามุขนี้น่าสนใจแฮะ เก็บไว้ใช้ตอนถัดๆไปดีกว่า  :laugh3: :laugh3:
********************************

ตอนที่ 13 ไอ้เกย์เฒ่าลามก

พี่...ผมไม่ใช่หมอแล้วจะไปรักษาพี่ได้ยังไง หรือจะให้เอาน้ำมันนวดให้ อันนี้ผมพอทำได้” ผมเริ่มต่อรอง ไอ้พี่แนทนี่ก็เหลือเกินได้คืบจะเอาศอก เห็นผมยอมอ่อนข้อขอโทษเข้าหน่อยละก้อทำเป็นมาสร้างเงื่อนไข

ไอ้พี่แนทอมยิ้มยังไม่ยอมตอบคำถามผมว่าจะให้ผมทำยังไง แถมทำตาเป็นประกายวิบวับเจ้าเล่ห์ยังไงก็ไม่รู้ โอ้ยยย....ทนไม่ไหวแล้ว อยากเอามือควักลูกตาคนออกมาจริงๆ

“ตอนเด็กๆเวลาพี่หกล้มเข่าเจ็บเป็นแผล แม่พี่ก็จะเป่าโอมพี้ยงให้หาย มันได้ผลจริงๆนะ” ไอ้พี่แนทพูดไปอมยิ้มไป  :teach:

แล้วไงต่อหล่ะพี่ รีบพูดมาเร็วๆ มาร่ายยาวระลึกความหลังวัยเด็กวัยใสอะไรกันตอนนี้

“เพราะฉะนั้น วิธีรักษามันก็ง่ายนิดเดียว อาร์มก็แค่เป่าโอมเพี้ยงที่คางพี่ พร้อมจูบรับขวัญมันหน่อย มันจะได้หายช้ำเร็วๆไง”

ย๊ากกก.....ว่าไงนะ ตายซะเถอะ....อย่าอยู่เลยไอ้โรคจิต  :o211: :o211: นี่มันวิธีรักษาของโรงเรียนแพทย์ไหนไม่ทราบ จะได้เอาระเบิดไปปาซะโทษฐานสอนนักศึกษาแพทย์ออกมาแล้วไม่ผ่านเกณฑ์มาตรฐานวิชาชีพ หรือไม่ก็จะไปแจ้งแพทยสภาให้ยึดใบประกอบโรคศิลป์คืนซะเลย

“ไม่...ใครจะบ้าทำแบบนั้น นี่พี่เอาวิธีรักษาที่มันอ้างอิงหลักวิทยาศาสตร์หน่อย เป็นหมอซะเปล่า” ผมตอกกลับ

“ว่าไงนะ.... ไหนว่าให้ทำอะไรก็ได้ที่ให้พี่ยกโทษให้ไง หรือพูดแล้วกลับคำ แบบนี้ไม่เป็นลูกผู้ชายเลยนะ” ไอ้พี่แนทพูด แล้วยิ่งแกล้งกดน้ำหนักบนตัวผมมากขึ้น อ๊อก....ผมหายใจจะไม่ออกแล้วครับ  o9 รู้สึกเหมือนจะไปเฝ้ายมบาลอยู่รอมร่อ

“ก้อ...ก็ได้”  :m17:  ผมจำใจพูดในที่สุดก่อนที่จะได้ไปทัวร์นรกสิบแปดขุมกับท่านยมบาล

พอผมพูดเสร็จ ไอ้พี่แนทมันรีบยื่นคางมาเลยครับ ผมก็หลับหูหลับตาเป่าโอมเพี้ยง แล้วจูบไปที่คางนั่นอย่างรวดเร็วแบบสายฟ้าแลบแล้วเตรียมเบี่ยงหน้าหนีออก

แต่ไอ้พี่แนทมันแสนรู้ครับ มันแกล้งกดคางลงมาที่ปากผมหนักๆนานพอควรแล้วยกออก พร้อมหันจมูกมาฝังที่แก้มผมอย่างรวดเร็วแล้วลากต่อไปที่ซอกคอกับหลังหู ย๊ากก...ไม่ใช่เพราะสยิวนะครับ แต่ผมเริ่มหายใจไม่ออกแล้วเพราะโดนไอ้พี่แนทมันทับอยู่นาน ในที่สุดก็รู้สึกตาพร่ามัวเห็นดาวลอยเต็มไปหมด แล้วผมก็วูบหมดสติไป o2 o2

*******************************************

ผมตื่นขึ้นมาพร้อมได้กลิ่นแอมโมเนียลอยแตะที่จมูก มองไปรอบตัวผมยังอยู่บนเตียงในห้อง มีพี่แนทประคองผมอยู่อีกมือก็ถือสำลีชุบแอมโมเนียโบกไปมาที่จมูกผม เห็นพี่แดนยืนอยู่ข้างเตียงมองด้วยสีหน้าเป็นห่วง ผมก้มมองดูตัวเอง....จ๊ากก...เสื้อผมถูกปลดกระดุมสามเม็ดบน เห็นหน้าอกขาวใสไร้กล้าม หัวนมสีชมพูสองจุดน่ารัก และหน้าท้องนวลเนียนไร้ซิกแพ็คอยู่รำไรๆ มันช่างเป็นภาพที่ดูเซ็กซี่เย้ายวนเสียนี่กระไร  :m10:  เอ้ยย...ไม่ใช่ ใครวะบังอาจมาทำมิดีมิร้ายกับผม อืม....คงเป็นตอนที่ผมสลบ พี่เค้าเลยปลดกระดุมให้เสื้อหลวมตามหลักการรักษาคนเป็นลม
 
ผมพยายามนึกถึงเหตุการณ์ก่อนเป็นลมว่ามันเกิดอะไรขึ้น ผมจำได้แล้วครับ ไอ้โรคจิตนั่นมันทับผมแถมแกล้งผมด้วยอ่ะ นึกถึงตรงนี้หน้าผมก็ร้อนขึ้นมาทันที  :o8: :o8: รีบเบี่ยงต้วออกจากอ้อมแขนไอ้พี่แนท

“เป็นไงอาร์ม หน้าแดงเลยสงสัยเป็นไข้แน่ๆ วันนี้คงเจอแดดแรงไปหน่อย พี่ไม่น่าพาอาร์มไปตากแดดขนาดนั้นเลย” พี่แดนพูดด้วยเสียงสำนึกผิด

พี่แดนครับ....มันไม่ใช่ความผิดพี่หรอกครับ นี่เลย...ไอ้ตัวต้นเหตุหน่ะมันนั่งหัวโด่อยู่ข้างๆผมนี่แหละ แค้นจริงๆเลยอ่ะ มันทำให้ผมดูเหมือนผู้ชายบอบบาง อ่อนแอ ป้อแป้ ขี้โรค ไร้น้ำยา กระจอกงอกง่อย เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ พอและ...ชักเว่อร์ไปหน่อย

“ผมไม่เป็นไรมากหรอกครับ คงหิวมากไปหน่อยเลยเป็นลม” ผมรีบเบี่ยงประเด็นเพื่อให้พี่แดนไม่รู้สึกผิด

“งั้นพี่ว่าเรารีบไปกินข้าวกันเถอะ นี่ก็ทุ่มครึ่งแล้ว อาร์มลุกไหวมั้ยหรือจะให้พี่ช่วยพยุง” เสียงไอ้พี่แนทลอยมา แต่ผมไม่หันไปมองหรอกครับเดี๋ยวเสียสายตาพาลจะกินข้าวไม่ลง เชอะ...ทำมาเป็นจะช่วยพยุง ก็ใครกันหล่ะที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้  o12 o12

ผมไม่ตอบ แต่รีบลุกขึ้นเพื่อแสดงว่ายังไหวยังฟิตอยู่ แต่แล้วก็เซแทดๆเกือบล้ม ไอ้พี่แนทก็ไวครับรีบคว้าตัวผมไว้ทันแถมโอบผมไว้ทั้งตัว พาลงนั่งบนเตียงอีกรอบ

“เอางี้ดีกว่า พี่ว่าเราโทรสั่งพิซซ่าหรือไก่ทอดมากินดีกว่า จะได้ไม่ต้องเหนื่อยไปข้างนอกกันอีก” พี่แดนเสนอ ก็ดีเหมือนกันครับพี่ ตอนแรกผมว่าผมไหว แต่ตอนนี้ชักไม่แน่ใจแล้ว

ว่าแล้วเราก็นั่งกินพิซซ่าถาดใหญ่กันในห้อง ผมกินไปชิ้นเดียวก็อิ่มกินต่อไม่ไหวแล้ว ที่เหลือพี่ทั้งสองก็จัดการจนเรียบร้อย พอกินเสร็จพี่แดนก็กลับไปที่ห้องตัวเอง แต่ไม่ลืมหันมาย้ำก่อนเดินออกไปว่าถ้ามีอะไรให้ไปเคาะห้องเรียกได้ทันที

***************************************

พอพี่แดนออกไป บรรยากาศในห้องเริ่มมาคุอีกแล้ว ก็ผมไม่พูดกับพี่แนทเลยซักประโยคตั้งแต่ฟื้นขึ้นมา ก็คนมันโกรธจะให้ไปพูดด้วยทำไม :m16: :m16:

“อาร์ม....อาบน้ำไหวมั้ย หรือจะเช็ดตัวเอา เดี๋ยวพี่เช็ดให้” พี่แนทถามเสียงเป็นห่วง  ไม่ต้องเลย....ไอ้โรคจิต ตูอาบน้ำไหวโว้ยยย ไม่ได้เป็นง่อย แค่เป็นลมเฉยๆ  

“ผมอาบเองได้ เก็บความหวังดีของพี่ไปเถอะ” ผมเดินไปหยิบชุดนอนแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเลย

ผมแช่น้ำอุ่นในอ่างเพื่อผ่อนคลาย o4 o4  มันช่างสบายตัวเสียนี่กระไร เสร็จเรียบร้อยก็เอาผ้าขนหนูเช็ดตัวแล้วพันหลวมๆที่เอว ยืนหน้ากระจกเตรียมแปรงฟัน ถือโอกาสมองสำรวจความหล่อของตัวเองซะหน่อย ตามองไปเรื่อยๆจากหน้า โอเค...หน้าตาหล่อจริงๆเลยเรา หน้าใสกิ้งไร้สิวฝ้า ถึงวันนี้หน้าจะโดนแดดเยอะไปหน่อยแต่ก็ไม่หมอง มองเรื่อยมาถึงคอ  เอ๊ะ.....มันรอยอะไรที่ซอกคอผมนี่ ผมเพ่งมองอย่างจริงจังอีกครั้ง ผมไม่ได้ใสซื่ออาโนเนะจนไม่รู้ว่านี่มันคือรอยดูด แถมมันมีตั้งสองสามรอย ตรงหัวไหล่นี่ก็อีกสองรอย แล้วผมได้มายังไง จะเป็นใครไม่ได้....นอกจาก....นอกจาก.... o22 o22  คิดถึงตรงนี้ผมก็ร้องตะโกนลั่นเลยครับ

“ว๊ากกก!!!!” เสียงผมคงดังมาก หลังจากตะโกนเสร็จก็มีเสียงเคาะรัวที่ประตูห้องน้ำพร้อมเสียงตะโกนถาม

ปัง....ปัง.....”อาร์ม......อาร์ม...เป็นอะไรไป เปิดประตูเร็ว” เสียงไอ้โรคจิตครับ เสียงมันช่างกระตุ้นอารมณ์ผมเหลือเกิน อารมณ์อยากฆ่าคนนะครับไม่ใช่อารมณ์หื่น

อ๊ากก..... :m31: :m31: ผมทนไม่ไหวแล้วมันต้องตายกันไปข้างนึง คิดดู...นี่มันมีอะไรกับพี่โอมแถมยังอยู่ด้วยกันแล้วด้วย ไอ้เกย์เฒ่าโรคจิตมันยังกล้ามาทำแบบนี้กับผมอีก มันต้องโรคจิตมากๆด้วยเพราะขนาดผมเป็นลมสลบไม่รู้สึกตัวมันยังตั้งหน้าตั้งตาดูดผมจนเป็นรอยต้องหลายรอย ผมกระชากประตูห้องน้ำเปิดออกพร้อมหน้าตาถมึงทึง ไอ้พี่แนทรีบเข้ามาจับไหล่ผมสองข้างพร้อมสำรวจไปทั่วตัว

“อาร์มเป็นอะไรรึเปล่า เจ็บตรงไหน บอกพี่มาเร็วๆ” เสียงไอ้พี่แนทถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

“พี่...พอจะบอกได้ไหมว่านี่มันรอยอะไร!!!” ผมกระชากเสียงถามพร้อมชี้ที่รอยที่คอผม ไอ้เกย์เฒ่ามองตามมือผม พอเห็นรอยมันก็ทำตาวิบวับแถมอมยิ้มอีก ผมอยากกระโดดถีบยอดอกมันจริงๆ

ผม....ถาม...ว่า....นี่มัน.....รอยอะไร!!!”  :fire: :fire: ผมเน้นพูดแต่ละคำช้าๆชัดๆพร้อมเพิ่มระดับเสียงให้ดังขึ้นอีกเพื่อข่มไอ้โรคจิตนั่น

“นี่อาร์มไม่รู้จริงๆเหรอว่ามันรอยอะไร” ไอ้โรคจิตไม่ตอบคำถามผมแต่ดันถามผมกลับ นี่ผมถามพี่นะ ไม่ใช่ให้มาย้อน
 
โถ่เว้ยยย....อยากจะบ้าตาย แต่ผมยังไม่กล้าเข้าไปทำร้ายมันตอนนี้เพราะจากการประเมินสถานการณ์แล้วผมเสียเปรียบอยู่หลายขุม ตัวมันใหญ่กว่าผมเยอะแถมตอนนี้ผมมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันท่อนล่างอยู่

“ผมรู้ว่ามันรอยอะไร แต่อยากรู้ว่าพี่เป็นคนทำใช่มั้ย!!!”

“ใช่พี่ทำเอง” มันตอบฉาดฉานไม่มีลังเล  

ดีมากไอ้โรคจิต....ทำแล้วก็ยอมรับกันตรงๆ อย่างงี้ค่อยเป็นลูกผู้ชายตัวจริงหน่อย ผมตัดสินใจได้แล้ว ในเมื่อพี่โอมเป็นของมันแล้วและท่าทางพี่โอมจะรักมันมาก ผมก็จะไม่มีทางเป็นคนไปแทรกแซงความรักของพี่โอม ผมรู้ว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับไอ้โรคจิตนี่และผมก็ไว้ใจตัวผมเองมากพอ แต่ผมไม่ไว้ใจมันต่างหาก เกิดมันนึกพิศวาศอยากได้ตูดผมขึ้นมา ผมจะทำยังไง ตัวมันใหญ่ยักษ์อย่างงั้นผมจะไปสู้อะไรมันได้

“ดี....งั้นผมกับพี่ เราไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก ผมจะกลับนิวยอร์คพรุ่งนี้เพราะผมรับเรื่องนี้ไม่ได้ ผมไม่ได้รังเกียจคนที่เป็นเกย์ แต่ตัวผมไม่ใช่เกย์ ผมคงเปลี่ยนไปเป็นแบบพี่ไม่ได้” ผมพูดหน้าตาจริงจัง

“พี่ก็ไม่ใช่เกย์เหมือนกัน แล้วก็จะไม่มีการกลับไปนิวยอร์คอะไรทั้งนั้น” ไอ้โรคจิตตอบผมยิ้มๆ
 
หนอย...พูดมาได้เต็มปากเต็มคำว่าตัวเองไม่ใช่เกย์ แล้วที่ทำกับพี่โอมนั่นมันเรียกว่าอะไร เล่นจ้ำจี้มะเขือเปาะโดดหนังยางกันรึไง แถมผู้ชายแท้ที่ไหนจะมาดูดคอผู้ชายด้วยกันแบบที่หมอนี่ทำกับผม

“ผมจะกลับพรุ่งนี้ พี่ห้ามผมไม่ได้หรอก!!” ไม่สนเฟ้ย ตูจะกลับ ใครจะทำไม

“อย่าทำตัวเป็นเด็กๆหน่อยเลย ถ้าอาร์มกลับพรุ่งนี้ แล้วจะบอกไอ้โอมว่ายังไง พรุ่งนี้ก็วันพฤหัสแล้ว วันศุกร์ไอ้โอมก็จะ defense proposal นี่อาร์มคงไม่อยากให้ไอ้โอมมานั่งกังวลเรื่องอาร์มจนไม่มีสมาธิในการเตรียมตัวพรีเซนท์หรอกนะ การ defense วันศุกร์นี้มันสำคัญมาก มันเหมือนชี้ชะตาได้เลยกลายๆว่าจะเรียนจบรึเปล่า" ไอ้พี่แนทพูดเหมือนถือไพ่เหนือกว่า  :o9: :o9:

ผมจะทำยังไงดีนี่ ห่วงพี่โอมก็ห่วง ห่วงสวัสดิภาพประตูหลังของตัวเองก็ห่วง ไอ้โรคจิตคงเห็นผมหน้าตาชักลังเล มันเลยสรุปรวบรัดตัดความ
 
“เอาเป็นว่าพี่ขอโทษอาร์มแล้วกัน และพี่ขอสัญญาว่าจะไม่เกิดเหตุการณ์แบบวันนี้ขึ้นอีก....ถ้า...อาร์มไม่ยินยอม” ไอ้พี่แนทพูดไปอมยิ้มไป ทำมือตะเบ๊ะแบบลูกเสือ แถมด้วยชูมือสามนิ้วเหมือนเป็นการให้สัญญา

เอ...ไอ้โรคจิตมันก็ดีนะ มีการขอโทษผมด้วย แต่ไอ้ประโยคสุดท้ายมันฟังทะแม่งๆยังไงชอบกล :m28: :m28: มันเหมือนประโยคเงื่อนไข If Clause ยังไงก็ไม่รู้ 

“อาร์มรีบไปแต่งตัวเถอะ ไม่หนาวรึไง หรืออยากโชว์หุ่นขี้ก้างให้พี่ดู” ไอ้พี่แนทพูดอมยิ้มตาระยิบระยับเป็นประกาย พร้อมมองสำรวจผมไปทั้งตัว :interest: :interest:

ไอ้เกย์เฒ่าลามก!! ฝากไว้ก่อนเหอะ” ผมรีบหันหลังปิดประตูทันที รู้สึกหนาวๆร้อนๆยังไงไม่รู้สงสัยผมจะมีไข้จริงๆ ได้ยินเสียงไอ้พี่แนทหัวเราะยาวดังสนั่นลั่นห้อง โอ้ยยย....ไอ้พี่เวรมันขำอะไรของมันนักหนาเนี่ย

**********************************************

ออกจากห้องน้ำผมเดินไปอีกฝั่งของเตียงเตรียมตัวเข้านอน ไอ้พี่แนทก็เดินเข้าห้องน้ำไป ผมยังไม่ค่อยไว้ใจหมอนั่นเท่าไหร่ครับ เลยเอาหมอนหลายใบรวมทั้งหมอนสำรองในตู้มาวางกั้นตรงกลางเตียงแบ่งกั้นอาณาเขตอย่างชัดเจน แต่ทำไงดีผ้าห่มมีผืนเดียวอ่ะ ไม่สนใจดีกว่าผมยึดผ้าห่มมาเป็นของผมคนเดียวแล้วก็เอนลงนอนหลับไปอย่างรวดเร็ว  :a12: :a12:

ผมฝันร้ายครับ ผมเดินเข้าไปในป่ารกมีแต่ต้นไม้สูงใหญ่เต็มไปหมด ผมหลงทางอยู่ในป่าเหมือนเดินอยู่ในเขาวงกต แล้วก็เห็นงูเหลือมตัวใหญ่เลื้อยเข้ามาหา ดูท่าทางมันหิวมากเหมือนไม่มีเหยื่อตกถึงท้องมาหลายวัน ผมวิ่งหนีไม่คิดชีวิต แต่มันก็เลื้อยตามมาไม่ลดละ มันก็ยิ่งใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามาอีก ในที่สุดมันก็รัดผมทั้งตัวจนเริ่มหายใจไม่ออก กระดูกถูกบีบรัดเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ในที่สุดก็หมดแรงดิ้นรน เจ้างูเหลือมนั่นก็อ้าปากเตรียมเขมือบผมทันทีที่เห็นผมนิ่งไป แล้วผมก็ตกใจตื่น

ผมกระพริบตาถี่ๆเอามือขยี้ตาเพราะแสงอาทิตย์ตรงหน้าต่างมันแยงลูกตา ทำไมผมถึงรู้สึกหนักๆเหมือนมีอะไรมาทับอก ผมโดนผีอำหรือนี่ หรือว่าผมถูกงูรัดอยู่จริงๆ พอลืมตามองเต็มตาก้อ...ย๊ากกก.... :o :o  หน้าไอ้พี่แนทห่างจากหน้าผมไม่ถึงคืบ แขนข้างขวาของพี่เค้าวางบนอกผมเลยไปโอบถึงเอว ศีรษะผมหนุนอยู่บนแขนข้างซ้ายของพี่เค้า ขาขวาของพี่เค้าพาดมาบนขาผม ท่านี้นี่เหมือนผมถูกพี่เค้ากอดไว้ทั้งตัว
 
ว่าแต่ว่าหมอนผมหายไปไหนหมดเนี่ยรวมถึงหมอนที่กั้นตรงกลางเตียงด้วย ผมพยายามกระเสือกกระสนดิ้นออกจากอ้อมกอดของพี่แนท แต่แขนกับขามันหนักเป็นบ้าแถมยังรัดแน่นเข้าอีก ผมเลยต้องใช้มาตรการสุดท้าย ตะโกนสุดเสียงใส่หูไอ้คนขี้เซา

พี่แนท ไอ้เกย์เฒ่า!!!!! ตื่นได้แล้ว” พี่แนทงัวเงียลืมตาตื่นทันที พอเห็นหน้าผมอยู่ใกล้แถมแกยังกอดผมอยู่ แกไม่มีท่าทีตกใจใดๆทั้งสิ้น ซ้ำยิ้มให้ผมแล้วถาม

“อ้าว....อาร์มตื่นแล้วเหรอ หลับสบายมั้ย”  อ้าว...พี่ แล้วที่ตะโกนเรียกพี่อยู่นี่ ถ้าไม่ตื่นแล้วจะเป็นเสียงผีที่ไหนเรียก ส่วนหลับสบายมั้ย ไม่น่าถามลองพี่มีช้างมานอนทับอยู่บนอกเหมือนโดนผีอำแบบนี้ มันจะหลับสบายมั้ยหล่ะ

“ทำไมผมมานอนแบบนี้ได้ แล้วหมอนเหมินผมที่อยู่กลางเตียงหายไปไหนหมด” ผมถามหน้ามุ่ย

“ก็เมื่อคืน อาร์มเอาผ้าห่มไปห่มคนเดียว พี่ก็หนาวนะซิ พี่ไม่รู้จะทำยังไง เลยเตะหมอนลงข้างเตียงหมด แล้วมาหาความอบอุ่นแบบนี้ไง” :give2: :give2: ไม่พูดเปล่าแถมกอดผมแรงขึ้นประกอบคำอธิบาย ไอ้โรคจิตเอ้ยยยย.....อยากเอาเท้ายันโครมให้ตกเตียงเลยจริงๆ

“พี่....ปล่อย ผมจะไปขี้!!” ผมพูดกระแทกเสียงใส่ ไม่จำเป็นต้องสุภาพด้วยแล้วครับ
 
ไม่ได้การ......วันนี้ต้องบอกให้พี่แดนช่วยเปลื่ยนห้องผมเป็นเตียงคู่ ถ้าไม่ได้จริงๆ ต้องขอหมอนกับผ้าห่มเพิ่ม ไอ้โรคจิตจะได้ไม่มีข้ออ้างอีก

****************************************************
อะแฮ่ม....เจ้าอาร์มตั้งสมญานามให้พี่แนทอีกแล้ว กว่าจะจบเรื่องนี้พี่แนทจะมีชื่อเรียกกี่ชื่อเนี่ย o17 o17

รู้สึกว่าทุกคนจะรอฉากหื่นอย่างใจจดใจจ่อ ทำให้เรตติ้งกระทู้ดีขึ้นทันตาเห็น สงสัยต้องเพิ่มฉากหื่นทุกตอนซะแล้ว เรื่องของข้าน้อยจะได้ฮิตติดลมบนเหมือนเรื่องชาวบ้านเขาบ้าง  :laugh: :laugh:
ว่าแต่ว่า...ตอนนี้พี่แนทเราหื่นไปหรือเปล่าคะ ที่ทำน้องนุ่งที่สลบได้ลงคอ
   :-[ :-[
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-08-2008 07:39:47 โดย BeePed »

ออฟไลน์ บุหรง

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 854
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +709/-3
    • My FB
ู่
รู้สึกว่าทุกคนจะรอฉากหื่นอย่างใจจดใจจ่อ ทำให้เรตติ้งกระทู้ดีขึ้นทันตาเห็น สงสัยต้องเพิ่มฉากหื่นทุกตอนซะแล้ว เรื่องของข้าน้อยจะได้ฮิตติดลมบนเหมือนเรื่องชาวบ้านเขาบ้าง  :laugh: :laugh:
อ้อ เคล็ดลับเรียกคนอ่าน ต้องแบบนี้นี่เอง สงสัยต้องเอาไปใช้กับเรื่องของเรามั่ง มิน่า เรตติ้งเราตกน่าดู  :laugh: :laugh: :laugh:

ออฟไลน์ SweetSerenade

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 227
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
ฝันว่าโดนงูรัด

เค้าว่าจะได้คู่ นะจ๊ะน้องอาร์ม

เชื่อแม่หมอเต๊อะ

 :laugh:

ออฟไลน์ both^^

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +730/-4
 :m20:

ตื่นมาก็เจองูเฒ่ารัดอยู่เลย

ฮ่าๆ

BeePed

  • บุคคลทั่วไป
ู่
รู้สึกว่าทุกคนจะรอฉากหื่นอย่างใจจดใจจ่อ ทำให้เรตติ้งกระทู้ดีขึ้นทันตาเห็น สงสัยต้องเพิ่มฉากหื่นทุกตอนซะแล้ว เรื่องของข้าน้อยจะได้ฮิตติดลมบนเหมือนเรื่องชาวบ้านเขาบ้าง  :laugh: :laugh:
อ้อ เคล็ดลับเรียกคนอ่าน ต้องแบบนี้นี่เอง สงสัยต้องเอาไปใช้กับเรื่องของเรามั่ง มิน่า เรตติ้งเราตกน่าดู  :laugh: :laugh: :laugh:

กรี๊ดดด...คุณบุหรงมาอีกแล้ว ข้าน้อยขอสนับสนุนให้ท่านรีบเพิ่มฉากหื่นในเรื่องของท่านโดยไว แล้วรับรองเรตติ้งจะพุ่งทยานแบบฉุดไม่อยู่ :laugh: :laugh:

ท่านควรให้อาทิตย์เผด็จศึกจันทริได้แล้ว ท่านจะมัวรออะไรอยู่ จันทรินอนรอเป็นแม่สายบัวรอเก้อมาหลายคืนแล้ว :oni3: :oni3:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-08-2008 09:15:02 โดย BeePed »

ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
อิอิ ชักถูกใจในความกวนประสาทของไอ้พี่แนทแล้วสิ งานนี้เชียร์ไอ้พี่แนทดีกว่า 555

ออฟไลน์ ben~ya

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-0
รีเควสเป็น
หื่นน้อยๆ หื่นฮาแต่พองาม  แต่ขอมีเรื่อยๆนะจ๊ะ :o8: :oni1:

PakBeob

  • บุคคลทั่วไป
เคยฝันเห็นงูเหมือนกันนะ

แต่วิ่งหนีทัน หุหุ :laugh:

ลป. เห็นด้วยกะรีบน  :o8:

three

  • บุคคลทั่วไป
น่ารักมากมายขอสมัคเปแฟนคลับด้วยคนนะครับผม :L2:

ออฟไลน์ mist

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4505
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +263/-3
พี่แนทเริ่มรุกแล้ววววววว  :m4: :m4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ YMP

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1062
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-2

ู่
รู้สึกว่าทุกคนจะรอฉากหื่นอย่างใจจดใจจ่อ ทำให้เรตติ้งกระทู้ดีขึ้นทันตาเห็น สงสัยต้องเพิ่มฉากหื่นทุกตอนซะแล้ว เรื่องของข้าน้อยจะได้ฮิตติดลมบนเหมือนเรื่องชาวบ้านเขาบ้าง  :laugh: :laugh:

แหม เค้าเรียก"ร้กน้อยๆ แต่รักนานๆ" ตะหากล่ะ

ต้องบอกว่าเรื่องนี้เครื่องมันร้อนช้า(รีพลายน้อย) เพราะคำขึ้นชื่อเรื่องว่า"นิราศ"
เพราะเพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรกวันนี้ :laugh: นั่งอ่านรวดเดียวเลยนะเนี่ย

เรื่องสนุกดีครับ
แต่ท่าทางอาร์มต้องเปลี่ยนคติที่ว่า "รู้เขา รู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง" แล้ว ถ้าอยากจะชนะ
เพราะทางนั้นเค้าศึกษาข้อมูลมาเกือบ 20 ปี แน่นปึ้กกว่าจม

ออฟไลน์ life_fracture

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1874
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +518/-4
จำกันได้ไหมเอ่ย?
วันนี้เจอกันที่บ๊อก
ก็เลยตามมาจิ้มไว้ก่อน :m1:

ken_krub

  • บุคคลทั่วไป
เป็นกำลังใจให้ครับ

ISACBTMN

  • บุคคลทั่วไป
น่ารักจัง

ขอฉากนั้นอีกนะ  :o8:

ออฟไลน์ MiTo™

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +56/-1

ออฟไลน์ a_tapha

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4981
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +397/-1
น้องอาร์มไอ้ที่ฝันเห็นงูหน่ะ


เอ่อ..จะใช่อนาคอนด้าของพี่แนทรึปล่าววววววว


กร๊ากกกกกกกกกกก   :laugh:   :laugh:




ออฟไลน์ both^^

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +730/-4

ออฟไลน์ kaporzung

  • magKapleVE
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1328
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-2
    • Get vivid impressions and unforgettable emotions
ชอบค่ะ มาต่อไวๆน้า :m1:

ออฟไลน์ sakiko

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3189
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-25
เพิ่ง ด้าย อ่านเรื่องนี้


ชอบ มาก เรย

พี่แนท กวน ได้อีก


รอตอนต่อ ไป นะค่ะ

 :bye2:

PakBeob

  • บุคคลทั่วไป
หายไปไหน หลายวันแล้ววว :serius2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ ben~ya

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-0
ไปเที่ยวอยู่แถวไหนเน้อ..

civava14

  • บุคคลทั่วไป
คนเขียนไปทัวร์อเมริกา ยังไม่กลับเหรอคับ

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

marchmenlo

  • บุคคลทั่วไป

three

  • บุคคลทั่วไป
รออยู่นะครับผม

nithiwz

  • บุคคลทั่วไป
น่ารักมากมาย   รออ่านต่อๆๆๆๆ

พี่หนอแนทจะลงเอยกับนายอาร์มได้ไง  อยากรู้ๆๆๆๆ

ออฟไลน์ SweetSerenade

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 227
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-08-2008 08:59:17 โดย SweetSerenade »

three

  • บุคคลทั่วไป
รออยู่นะครับผม :oni2:

modi

  • บุคคลทั่วไป
เรื่องน่ารักมากเลย

อาร์มดูเด็กๆดี

อีกอย่าง อ่านแล้วเหมือนได้ไปเที่ยวกะเค้าด้วย


ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก กลับมาได้แล้วค้าบ

BeePed

  • บุคคลทั่วไป
ก่อนอื่นต้องขอแถลงก่อนว่า.....อยากจะมาอัพใจจะขาด แต่เข้าเว็บไม่ได้มาสามอาทิตย์แล้วค่ะ ได้คุยกับคนอื่นที่ cbox
เลยทราบว่าคนอื่นๆที่อยู่ต่างประเทศก็เข้าเว็บไม่ได้เหมือนกัน  :sad2: :sad2: ช่วงสัปดาห์แรกที่เข้าไม่ได้นี่มีอาการลงแดงเหมือนขาดยาเลยค่ะ คิดว่าต้องรออัพปีหน้าตอนเรียนจบกลับเมืองไทยซะแล้ว  o7 o7 แต่ในที่สุดก็เข้ามาได้

ต้องขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามารีพลายและมาอ่านนะคะ  :m1: :m1: งั้นมาอ่านต่อเลยดีกว่าค่ะเพื่อเรียกเรตติ้งกลับคืนมา ฮ่า...ฮ่า... :laugh3: :laugh3:


*************************************************
ตอนที่ 14 คนเจ้าน้ำตา

นี่ผมบอกให้ปล่อยตั้งนานแล้ว ทำไมไอ้พี่แนทยังนอนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนเหมือนทองไม่รู้ร้อนหรือว่าหลับไปอีกรอบฟะ  :confuse: ผมเหลือบมองหน้าไอ้โรคจิตก็เห็นไอ้นั่นหน้าตาเริงรื่นไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไร ผมเริ่มดิ้นขลุกขลักเพื่อให้หลุดจากอ้อมกอด แต่แขนสองข้างนั้นก็แข็งเหมือนคีมหนีบผมไว้แน่นดิ้นยังไงก็ไม่หลุด

“พี่แนท...บอกให้ปล่อยไง ผมจะไปขี้!!” หน้าผมตอนนี้หงิกเป็นตูดแล้วครับ  :m16: แต่ไอ้โรคจิตก็ยังไม่ขยับอีก

“นี่อาร์ม....โมโหจนหน้าหงิกหน้างอ แถมพูดคำไม่สุภาพอีก ถึงยังเด็กก็ต้องแก้ไขนะเดี๋ยวจะกลายเป็นผู้ใหญ่ไร้วุฒิภาวะทางอารมณ์ ต้องฝึกให้ใจเย็นกว่านี้ ไม่ใช่อะไรนิดหน่อยก็หงุดหงิดๆ ถ้าอยากให้พี่ปล่อย อาร์มก็พูดขอร้องกันดีๆให้สุภาพหน่อย”

โอ้ยย......แล้วทำไมกลายเป็นว่าผมเป็นคนผิดที่อารมณ์เสียก็ใครมันเป็นต้นเหตุให้ผมเป็นแบบนี้ฟะ ปกติผมก็อารมณ์ไม่เสียง่ายแบบนี้นะ แต่ตั้งแต่เจอคนบางคนกวนโมโหนี่มันก็ไม่ไหวจริงๆ  หนอยยย....แถมทำเป็นมาว่าตูเป็นเด็กกลัวเดี๋ยวจะกลายเป็นผู้ใหญ่ไร้วุฒิภาวะทางอารมณ์ แล้วทีตัวเองหล่ะ...เป็นไอ้เกย์เฒ่าลามกฉวยโอกาสแม้กับน้องแฟนเนี่ยนะ มันคงจะเป็นผู้ใหญ่ที่มีวุฒิภาวะมากเลย  o12 o12

คิดถึงตรงนี้ก็นึกถึงเรื่องเมื่อคืนกับรอยดูดบนคอผม มันโมโหจี๊ดอีกแล้วครับ ขอแก้แค้นหน่อยเถอะ ในเมื่อตัวกับแขนผมโดนล็อคอยู่ แต่ผมยังเหลือปากเป็นอาวุธอีกหนึ่งอย่างนี่นา ผมรีบโน้มหน้าไปหาไหล่ของไอ้พี่แนทแล้วกัดงับจมเขี้ยวเต็มแรง ให้มันรู้ไปสิว่าจะไม่ยอมปล่อย

ได้ผลทันตาครับ ไอ้โรคจิตร้องโอ้ยยย..แล้วรีบสะบัดไหล่ออกจากปากผมพร้อมแขนที่คลายออก แต่ถึงแขนมันจะคลายออกแต่ไหงขามันยังล็อคขาผมอยู่อ่ะ เอาวะผมลุกขึ้นนั่งแล้วเตรียมลุกลงจากเตียง อ๊ะ....ตัวผมโดนกระชากกลับลงไปอยู่ในอ้อมกอดด้วยแรงหมีควายจากไอ้โรคจิตนั่น แง....มันจะฆ่าผมไหมเนี้ยที่ไปกัดมันอ่ะ o21 o21

“มานี่เลยอาร์ม... ชาติก่อนเป็นญาติกับเจ้าแพนงรึไง กัดพี่ซะแรงเลยแถมเราหน่ะมีเขี้ยวด้วย นี่ถ้าพี่ติดเชื้อพิษสุนัขบ้าขึ้นมาจะทำไง”

หนอยยย..ว่าผมเป็นสุนัขเหรอ อย่างงี้มันต้องงับต่อเป็นไงเป็นกัน คราวนี้จะกัดให้เลือดอาบเนื้อหลุดเลยคอยดู ผมรู้สึกไฟแรง หึกเหิม อยากสู้เพื่อชาติขึ้นมาทันทีทันใดเหมือนได้แขวนจตุคามรามเทพรุ่นกูสู้โว้ยยย (ไม่รู้มีรุ่นนี้มั้ยอ่ะ) ยิ่งพอนึกถึงว่ากำลังจะได้กลิ่นเลือดไอ้พี่แนท มันรู้สึกเหมือนแดรกคูล่าได้กลิ่นเหยื่อ  :laugh: :laugh: ผมโน้มหน้าเล็งไปที่ไหล่ไอ้พี่แนทกะว่าไม่พลาดเป้าแน่ๆ

แต่ไหงมันผิดพลาดไปแบบนี้ แทนที่ปากผมจะไปอยู่บนไหล่ไอ้โรคจิตนั่น แต่กลายเป็นไปอยู่บนปากมันได้ไงเนี่ย อย่างงี้มันเหมือนผมแกว่งปากไปหาเสี้ยน(ปาก)แท้ๆเลย ไอ้พี่แนทประกบปากผมได้ก็ไม่รีรอ บดขยี้รุนแรงไม่มีถนอมกันเลย โถ...จูบแรกในชีวิตผมมันได้ลอยจากไปแล้ว แถมมาเสียให้ไอ้คนโรคจิตอีก  :m8: :m8:

ผมกะจะงับริมฝีปากล่างไอ้นั่นโต้ตอบแต่มันดันรู้ดีเบี่ยงปากออก แล้วเลื่อนปากไปที่แก้มผมลากต่อไปไซ้ที่คอ เม้มเลียติ่งหูแถมเป่าลมเข้าหูกระซิบกระซาบอะไรก็ไม่รู้จับใจความไม่ได้ แล้วก็วนกลับมาไซ้คอเลยไปซอกหลังหู ตอนนี้ผมเกิดอาการหวิวๆแล้วครับ แขนขาหมดเรี่ยวแรงยังไงบอกไม่ถูก ไม่มีแรงดิ้นรนขัดขืนอะไรเลยครับ ก็ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยถูกใครไซ้แบบนี้นี่ ถึงจะเคยโดนไอ้ตี๋แกล้งแต่มันก็แค่ใช้เครามาถูๆไม่ได้มาทำแบบนี้

หลังจากไซ้คอผมอยู่นานมันคงยังไม่หนำใจไอ้พี่แนท พี่เค้าลากปากต่อไปที่ไหล่ผมแล้วขบฟันเข้าที่ไหล่แรงพอดู คงอยากแก้แค้นผมคืนที่ไปกัดเค้าหรือว่าไอ้พี่แนทมันมันเขี้ยวเห็นไหล่ผมเป็นกระดูกยางไว้แทะหว่า แต่ผมเจ็บจริงนะครับร้องโอ้ยยลั่นเลยอ่ะ อารมณ์หวิวมันอันตรธานหายไปหมดแล้วอ่ะ พี่แนทเหมือนรู้ตัวหยุดชะงักทันทีเงยหน้ามองผม แล้วเบี่ยงตัวออกห่าง

“พี่แนท!! ทำไมทำกับผมอย่างนี้ ไหนพี่สัญญาแล้วไงว่าจะไม่มีเหตุการณ์แบบเมื่อวานเกิดขึ้นอีก” ผมกระชากเสียงถาม ไม่ไหวครับอยู่ใกล้ไอ้พี่แนทนี่อันตรายจริงๆดูท่าจะเชี่ยวชาญช่ำชองซะเหลือเกิน นี่พี่เป็นหมอเด็กแน่รึเปล่าวะเนี่ย ขนาดแค่ไซ้คอนะ..แขนขาผมยังไร้เรี่ยวแรงขนาดนี้ ถ้าทำมากกว่านี้ผมคงรักษาประตูหลังไว้ไม่ได้แน่

“อาร์ม...พี่ยังไม่ได้ทำผิดสัญญาเลยนะ ข้อแรก...เหตุการณ์วันนี้ไม่เหมือนเมื่อวานแน่นอน เมื่อวานพี่ดูดคออาร์มแต่วันนี้พี่ไม่ได้ดูดเลยซักนิด อาร์มไปเช็คดูที่กระจกได้ พี่รับรองไม่มีรอยใหม่แน่นอน....” หนอย....หนอยยย...มีย้อนน....มีย้อน หัวหมอเหลือเกินนะ  :m16: :m16:

“ข้อสอง.....พี่บอกว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีกถ้าอาร์มไม่ยินยอม แต่เมื่อกี้พี่ไม่เห็นอาร์มจะต่อต้านขัดขืนพี่เลยหนิ แถมยังดูมีอารมณ์ร่วมซะด้วยซิ” พูดเสร็จก็อมยิ้ม แล้วเหลือบตามามองที่เป้าผมที่ตอนนี้มีอะไรมันตุงๆอยู่

โถ่เว้ยย....ทำไมตูเถียงสู้ไอ้พี่แนทไม่ได้อีกแล้วฟะ แถมพยานหลักฐานมันยังโด่เด่ออกมาฟ้องประจานกันขนาดนี้ ผมอยากจะกลายร่างเป็นเด็กสามขวบที่เวลาโดนขัดใจแล้วทำอะไรไม่ได้เลยร้องไห้ทึ้งผมตัวเองลงไปนอนดิ้นพลาดๆกับพื้น หลังจากที่ผมอึดอัดฮึดฮัดทำอะไรไม่ได้ คิดอะไรไม่ออกจะด่าก็ด่าไม่ถูก o9 o9 ผมก็เลยร้องไห้มันซะเลยครับ แถมสะอื้นเสียงดังน้ำตาร่วงเอาๆเหมือนเขื่อนแตก เหลือแต่ยังไม่ได้ลงไปดิ้นที่พื้นให้ดูเท่านั้น

“ฮึก...ฮึก.... พี่แนทแกล้งผม พี่กัดไหล่ผม...กัดแรงด้วย ผมเจ็บนะ ฮึก...ฮึก...” ผมต้องรีบเบี่ยงเบนประเด็นไปจากเรื่องหลักฐานที่มันโด่เด่อยู่ไปเรื่องที่พี่เค้ากัดไหล่ผมแทน ว่าแต่...ที่จริงแล้วผมไปกัดพี่เค้าก่อนแฮะแถมกัดแรงกว่าตั้งเยอะ แต่อารมณ์นี้ไม่สนแล้วอ่ะ ตูจะเอาแต่ใจใครจะทำไม ที่ผมกัดไปนั่นไอ้พี่แนทคงไม่สะดุ้งสะเทือนหรอกตัวออกจะใหญ่ยักษ์แบบนั้น (โถ...เจ้าอาร์ม ทำไมหนูนิสัยเสียแบบนี้เนี่ย เฮ้อ...คนแต่งชักกลุ้มแทนพี่แนทจริงๆเลย นี่พี่แนทจะได้เด็กสามขวบเป็นแฟนหรือนี่ คิดผิดคิดใหม่ได้นะ)
ไอ้พี่แนทหน้าเสียตกใจทันทีที่เห็นผมร้องไห้ มือไม้สั่นรีบเข้ามากอดโอ๋ผมทันทีแล้วพูดปลอบเบาๆว่า

“ไม่ต้องร้องนะอาร์ม....ไม่ต้องร้อง พี่ไม่ทำอะไรแล้ว พี่ขอโทษที่ทำอาร์มเจ็บ” พี่แนทพูดไปก็ลูบหัวผมไป

บิงโก...ใช่แล้ว :m18: :m18: นี่แหละไม้เด็ด เวลาที่เด็กๆมันใช้น้ำตาต่อรองทำให้พ่อแม่มือไม้อ่อนต้องเข้ามาโอ๋ตามใจนี่ มันคงรู้สึกดีแบบนี้นี่เอง ผมเพิ่งรู้ว่าไอ้พี่แนทนี่เป็นโรคแพ้น้ำตาเหมือนกัน อย่างงี้มันต้องแกล้งเอาคืนให้หนัก ว่าแล้วผมก็ยิ่งสะอื้นแรงขึ้น น้ำมูกน้ำตาไหลจนหน้าเละเทะก็ไม่สนแล้ว น้ำตาผมยังร่วงผลอยๆแหมะๆต่อไปเรื่อยๆ มือชั้นนี้แล้วดาราตุ๊กตาทองยังชิดซ้าย

“พี่แนท....ทำไมพี่ถึงชอบแกล้งผม ฮึก.....ฮึก....พี่ยังเห็นผมเป็นน้องพี่โอม...ฮึก....ฮึก....ยังเป็นน้องพี่อยู่รึเปล่า” ผมพูดเสียงตัดพ้อต่อว่าแถมยังก้มหน้าลงเหมือนผิดหวังเสียใจซะเหลือเกิน แต่จริงๆแล้วผมแอบก้มหน้ายิ้มดีใจกับตัวเองแถมแอบเอานิ้วจิ้มตาตัวเองเพื่อให้น้ำตาออกมากขึ้น แหม... ฉลาดจริงๆเลยเรา  :m14: :m14:

พี่แนทยิ่งกอดผมแน่นขึ้น แล้วเอามือสองข้างมาประกบที่แก้มผมให้เงยหน้าขึ้น พร้อมขยับนิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาทั้งสองข้างแล้วจ้องตาผมแน่นิ่ง โดยที่ผมยังสะอื้นฮักๆอยู่

“พี่เห็นเราเป็นน้องพี่เสมอนะอาร์ม ที่จริงพี่รู้จักเรามาตั้งแต่เราตัวเล็กกะเปี๊ยกเดียว อาร์มน่าจะสามสี่ขวบได้ ตอนนั้นพี่ไปเล่นกับอาร์มที่บ้านบ่อยๆ” พี่แนทพูดเสียงอ่อนโยนรวมทั้งส่งแววตาที่จริงใจมาให้ผม

“ทำไมพี่ไม่เห็นเคยบอกผมเลยอ่ะ ฮึก....ฮึก.... แล้วผมก็ไม่เห็นจำได้เลย” พูดพร้อมเอามือเช็ดน้ำตาป้อยๆ ผมทำเนียนแอ๊บแบ๊วทำหน้าใสซื่อเหมือนไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน ทั้งที่จริงก็รู้มาจากพี่โอมหมดแล้ว อยากรู้ว่าพี่แนทจะตอบว่ายังไง คิดๆแล้วก้อไม่น่าเชื่อว่าผมจะเสแสร้งเจ้าเล่ห์ได้ขนาดนี้

“ก็พี่ไม่มีโอกาสได้บอกอาร์มเลยหนิ ตั้งแต่อาร์มมาที่นี่...พี่กับอาร์มแทบจะคุยกันนับคำได้เลย แล้วตอนที่พี่รู้จักอาร์มตอนนั้นหน่ะ อาร์มยังเด็กมากแถมพี่ก็เปลี่ยนไปมากจากตอนนั้น ก็ไม่แปลกที่อาร์มจะจำพี่ไม่ได้” ใช่สิ...ก็พี่เล่นเปลี่ยนไปมากจากหลังเท้าเป็นหน้ามือแบบนี้ เหมือนเจ้าเงาะถอดรูปเป็นสังข์ทองใครมันจะไปจำได้ละครับ

“แต่อาร์มนี่...ไม่เปลี่ยนไปจากตอนเด็กๆเลยนะ พี่จำได้...ตอนนั้นหน่ะ....อาร์มน่ารักเหมือนเด็กผู้หญิงเลย ผิวขาวตาโตปากแดง แต่ว่าตอนเด็กๆอาร์มจ้ำม่ำแก้มยุ้ยไม่เหมือนตอนนี้ที่ผอมลงตั้งเยอะ เห็นอาร์มตอนนั้น...ทำให้พี่อยากมีน้องขึ้นมาทันทีเลย” โธ่เว้ยยย....มาอีกละ พูดเหมือนพี่โอมไม่มีผิด ตูไม่ภูมิใจหรอกนะเฟ้ยที่มีคนชมว่าน่ารักเหมือนเด็กผู้หญิงเนี่ย :serius2: :serius2: อย่างผมนี่ต้องบอกว่าหล่อถึงจะถูก
 
“แต่....พี่ว่าตอนนี้อาร์มผอมเกินไปนะ ตัวก็เล็กนิดเดียว กินอะไรบ้างรึเปล่าฮึเรา อย่างงี้ถึงได้ป่วยง่ายไม่สบายเป็นลมแบบเมื่อวาน” พี่แนทพูดไปก็ขยี้ผมผมไปด้วย เอาอีกละ....มาว่าตูผอมตัวเล็กอีกละ คำว่าตัวเล็กนี่จะบอกว่าเตี้ยละสิ ทำไมทุกคนถึงตอกย้ำเรื่องความสูงผมอยู่เรื่อยแม้แต่ไอ้คุณแมนดี้ก็ไม่เว้น สูงร้อยเจ็ดสิบนี่มาตรฐานชายไทยโว้ยยย (อ๋อเหรอออ...) เรื่องผอมนี่ผมก็ว่าผมไม่ได้ผอมมากนะ แถมหน้าตารึก็ออกจะหล่อเหลา แบบผมนี่สไตล์เกาหลีอินเทรนด์ชัดๆสาวๆกรี๊ดกันจะตาย แล้วเรื่องที่เป็นลมนี่....ถ้าผมจำไม่ผิด...มันก็เพราะพี่ไม่ใช่เหรอ

“แล้ววันแรกที่พี่ไปรับผม พี่เคยพูดว่าการที่ผมมาที่นี่...มาทำให้คนอื่นเดือดร้อน ฮึก....ฮึก.... พี่คิดอย่างงั้นจริงๆหรือครับ” ผมถามน้ำตาไหลอาบแก้มแถมด้วยซาวน์ดเอ็ฟเฟ็คเสียงสะอึ้นประกอบฉาก เมื่อโอกาสมาแบบนี้ต้องยิ่งหลอกถามพี่แนท พี่เค้าจะได้ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นอีกที่มาว่าผมตั้งหลายครั้ง  :o9: :o9:

“ไม่เอา....ไม่ร้องแล้วนะครับ ตาช้ำแดงไปหมดแล้ว พี่ขอโทษที่พูดไปแบบนั้น พี่ไม่ได้ตั้งใจและไม่เคยคิดแบบนั้นเลยจริงๆนะ ตอนพี่รู้ว่าอาร์มจะมาอเมริกา พี่ดีใจมากเพราะพี่ไม่ได้เจออาร์มตั้งนาน....สิบกว่าปีได้มั้ง แต่พอมาเจอกันอีกครั้งพี่กับอาร์มก็กลับมานั่งทะเลาะกัน พี่ต้องขอโทษด้วยที่บางครั้งพี่ก็แหย่อาร์มแรงไปหน่อย....” ไม่หน่อยหรอกพี่ พี่แหย่ผมแกล้งผมแบบไม่มีกั๊ก ใส่มาเต็มแม๊กโดนมันทุกดอกเลยอ่ะ

“ถ้าให้บอกตามตรงนะ พี่ชอบเห็นหน้าอาร์มเวลาโมโหอ่ะ หน้างอแก้มแดง ตาโตๆปากแดงเชิดๆเหมือนเด็กๆ ทำให้พี่อดแหย่อาร์มบ่อยๆไม่ได้ แต่ใจจริงแล้วพี่ไม่ได้ตั้งใจแกล้งอาร์มเลยนะ” เฮ้ย...นี่พี่ซาดิสต์รึเปล่าวะ ถึงชอบเห็นหน้าคนอื่นเวลาโมโหเนี่ย ถ้าชอบนักเดี๋ยวตูจะทำหน้าบูดอารมณ์เสียให้ดูมันทั้งวันเลย

 “ถ้าพี่รู้ก่อนว่า....พี่จะทำให้อาร์มเสียใจจนร้องไห้แบบนี้ พี่คงไม่แกล้งอาร์มหรอก เห็นน้ำตาอาร์มแล้ว....พี่ใจไม่ดีเลยรู้มั้ย...” พี่แนทพูดทอดเสียงพร้อมเอานิ้วชี้เกลี่ยน้ำตาให้ผมเบาๆ ดีมากพี่....ที่เผยจุดอ่อนให้ผมรู้ ผมจะได้จำไว้ว่าพี่แพ้น้ำตาผม ฮ่า....ฮ่า....  :laugh: :laugh: ตูจะได้ใช้เป็นเครื่องมือต่อรองเวลาโดนขัดใจซะเลย

ระหว่างที่พี่เค้าพูดผมก็ถือโอกาสสำรวจหน้าตาพี่แนทไปด้วย จากตาสีน้ำตาลสวยล้อมด้วยขนตาหนาเป็นแพคู่นั้น ไล่ไปที่คิ้วหนาได้รูป จมูกโด่งเป็นสัน ปากอิ่มสีชมพูที่กำลังพูดขยับขึ้นลง ผมสีน้ำตาลเข้มหยักเป็นลอนเล็กน้อย ให้ตายเถอะ...ทำไมพี่ถึงหล่ออย่างงี้วะ เฮ้ย... ผมมัวคิดอะไรอยู่เนี่ย ไม่ได้..ไม่ได้ ต้องเรียกสติกลับมาใหม่

 “อาร์ม...พี่ว่า.....เราอย่ามาทะเลาะกันอีกเลยนะ” โถ่...ใครอยากจะไปมีเรื่องทะเลาะกับคุณพี่หล่ะครับ  :m29: :m29: ตัวใหญ่ยักษ์อย่างงั้น เดี๋ยวเกิดวันดีคืนดีทะเลาะกันแล้วพี่โมโหลืมตัวจับผมทุ่มขึ้นมาผมก็เดี้ยงอ่ะสิ ขนาดแค่พี่ทับผมเมื่อวานยังทำผมสลบไม่เป็นท่าเลย พี่แนทเห็นผมเงียบไม่พูดอะไรเลยพูดต่อ

“พี่ขอเป็นพี่ชายของอาร์มอีกคนได้รึเปล่า” นี่....พี่พูดผิดรึเปล่า อยากเป็นพี่ชายหรือพี่เขยผมกันแน่ อย่าสับสนสิ

"เออ.....ก้อ....ก็ได้ครับ” ผมตอบเบาๆ หลังจากฟังพี่เค้าพูดอยู่ฝ่ายเดียวอยู่นานต่อมน้ำตาผมหยุดทำงานแล้วครับ พอผมตอบตกลงเสร็จพี่แนทพูดต่อทันที

“ขอบคุณนะอาร์ม ต่อไปนี้อาร์มก็เป็นน้องชายพี่แล้ว พี่จะดูแลอาร์มเองนะครับ” พี่แนทพูดแล้วยิ้มให้ พร้อมยื่นหน้าเข้ามาหอมที่หน้าผากผมอย่างแผ่วเบาอ่อนโยน

ผมเงยหน้าขึ้นสบตาพี่เขา ชั่วพริบตาที่สายตาของเราสองคนประสานกัน :o8: :o8: มันเหมือนโลกหยุดหมุน เหมือนผมลืมหายใจ บรรยากาศรอบตัวมันช่างอ่อนหวานเหลือเกิน ผมเห็นแววตาบางอย่างในตาพี่เค้าแต่ผมแปลไม่ออก พี่แนทเอามือขวามาแตะลูบหน้าผมแผ่วเบาจากขมับซ้ายไล่มาที่แก้มแล้วมาแตะเบาๆที่ปากโดยที่ตาเราสองคนยังมองประสานกันตลอด ใบหน้าพี่แนทใกล้เข้ามาเรื่อยๆจนรู้สึกได้ว่าลมหายใจพี่เขารดอยู่ที่หน้าผม ผมคิดอะไรไม่ออกแล้วครับได้แต่หลับตาลงช้าๆ แล้วก็รู้สึกได้ถึงริมฝีปากอุ่นๆแตะบนเปลือกตาผมทั้งสองข้างไล้มาที่แก้ม แล้วย้ายมาแต้มลงบนริมฝีปากผมแผ่วๆเบาๆ ยังไม่ทันทำอะไรต่อ

กริ๊งงง...กริ๊งงง....กริ๊งงง เสียงโทรศัพท์ของโรงแรมดังขึ้น ผมสะดุ้งสุดตัวลืมตาทันที อยากจะลุกขึ้นไปเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง ใครฟะบังอาจโทรมาขัดจังหวะตอนเข้าด้ายเข้าเข็มแบบนี้เนี่ย หมูเขาจะหามดันมีโทรศัพท์เข้ามาสอด เอ้ยยย...ไม่ใช่ละ เสียงโทรศัพท์ช่วยชีวิตทันพอดีก่อนที่ผมจะเสียอะไรไปมากกว่านี้ ส่วนพี่แนทก็รีบผละออกไปรับโทรศัพท์แต่ตายังจ้องมองมาที่ผมตลอดเวลาที่ถือหูโทรศัพท์อยู่ ผมได้แต่อายหน้าแดงจนทำอะไรไม่ถูก มือไม้ที่ไม่รู้จะไปวางตรงไหนก็เกาหน้าเกาคอไปทั่ว ไม่ได้การละ...ต้องหนีไปตั้งหลักก่อน ผมรีบลุกเดินเข้าห้องน้ำทันที พอปิดประตูได้ก็ทรุดลงนั่งพิงประตูห้องน้ำแบบหมดแรง ผมยกมือขึ้นลูบปากตัวเองเบาๆ
 
โอ๊ยยย....ผมทำอะไรลงไปเนี่ย ทำไมเมื่อกี้ตูถึงได้สมยอมไปแบบนั้น แถมมีการให้ท่าโดยการหลับตาเชิญชวนด้วยอ่ะ ดูเหมือนผมเป็นผู้หญิงใจง่ายยังไงก็ไม่รู้ (แต่ตูเป็นผู้ชายนี่หว่า) :-[ :-[ ว่าแต่...ฉากเมื่อกี้ผมว่ามันดูคุ้นๆเหมือนในละครในหนังเลยอ่ะ เมื่อก่อนผมก็สงสัยนะว่าในหนังเนี่ยทำไมเวลาคนจะจูบกันมันถึงต้องหลับตากันทุกคนด้วย แต่ตอนนี้เจอเข้ากับตัวก็ชักจะเข้าใจแล้ว นี่ถ้าไม่มีเสียงโทรศัพท์เข้ามา ผมไม่อยากนึกภาพเลยว่าตอนนี้ผมจะอยู่ในสภาพยังไง
 
แล้วไหนพี่บอกว่าจะขอเป็นพี่ชายผมแต่ทำไมเมื่อกี้พี่เค้าทำแบบนี้หล่ะ นี่มันหมายความว่ายังไง คงต้องเป็นเพราะบรรยากาศมันพาไปแน่ๆพี่เค้าคงไม่ได้คิดในทางชู้สาวกับผมหรอก ขนาดผมไม่คิดอะไรกับพี่เขาและไม่ได้เป็นเกย์ยังเคลิ้มไปด้วยเลย ส่วนก่อนหน้านี้ที่พี่ดูดคอผมกับไซ้คอผมนี่คงเป็นเพราะอยากแกล้งผมเหมือนที่พี่เค้าบอก หวังว่าหลังจากนี้พี่เค้าจะทำตัวเป็นพี่ชายของผมจริงๆ ส่วนตัวผมเองก็ต้องทำตัวเป็นน้องชายพี่เค้า ผมต้องหนักแน่นกว่านี้อย่าปล่อยให้บรรยากาศและความใกล้ชิดมาทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป ต้องท่องไว้ว่าพี่โอมเป็นแฟนกับพี่แนท ผมต้องไม่เป็นคนไปแทรกกลางความรักของคนทั้งสอง ว่าแล้วผมก็สะบัดหัวพยายามสลัดความคิดที่รกสมองออก อาบน้ำแต่งตัวดีกว่าเรา

****************************************
หวังว่าตอนนี้คงจะถูกใจกันและคงไม่หวานเลื่ยนเกินไปนะคะ  :m13: :m13:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-08-2008 07:56:27 โดย BeePed »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด