เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน ::
ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด ::
ตอนที่ 19 : หนวดบน หนวดล่าง
ผมหลุบตาลง ซ่อนความรู้สึกบางอย่างแล้วจับคุณมือคุณแก้วที่กุมใบหน้าตัวเองอยู่ เธอยิ้มละมุนจากนั้นก็พูดอีกครั้ง “แก้วพาคุณต๊อบไปดูเลยดีกว่า ตรงนั้นห้องทำงานแก้วค่ะ”
“ได้ครับ”
ผมพยักนิดนึงให้เพียวแล้วเดินตามคุณแก้วไป เธอจูงมือผมแน่น ท่าทางดูตื่นเต้นเหมือนอยากให้ผมเห็นเร็วๆ
“อ๋อ น้องเพียวคะ ไม่มีอะไรแล้วนะ ขอบคุณมากค่ะ” คุณแก้วหันไปบอกเพียวแล้วพูดต่อ “คุณต๊อบมาเร็ว”
“ครับผมครับ” ผมหัวเราะ คุณแก้วดูตื่นเต้นไม่ต่างจากเด็กๆ รองเท้าส้นสูงของเธอก้าวทีหนึ่งจะได้ยินเสียงตึกๆเป็นจังหวะทุ้มดังกับพื้น
เพียวอายุน้อยกว่าผมหลายปี ผมจำได้ว่าจีบเธอตอนกำลังเรียนมหาลัยช่วงปีหนึ่ง แล้วเราก็เลิกกันเพราะเพียวมีคนอื่น และความจริงเธอเป็นฝ่ายบอกเลิกผมด้วย
“คุณต๊อบโอเคมั้ย”
“หือ ครับ”
ผมมาถึงห้องทำงานคุณแก้วอย่างงงๆ รอบๆตกแต่งแบบโล่งสบายตา ให้ความรู้สึกสดชื่นเหมือนนั่งอยู่ในร้านกาแฟอย่างบอกไม่ถูก ระหว่างที่ผมกำลังมองสำรวจอยู่นั้นจู่ ๆคุณแก้วก็หันมา เธอหมุนตัวแล้วเหยียดยิ้ม ก่อนจะนั่งลงบนโต๊ะทำงาน
คุณแก้วอ้าแขน เธอเรียกผมมา ปลายนิ้วเราแตะกันก่อนจะรวบมือไว้ทั้งหมด
“เพียวเป็นอะไรกับคุณต๊อบคะ”
ผมชะงักทันทีที่คุณแก้วถามเข้าประเด็น ถามได้ตรงจุดตรงใจอย่างไม่คิดจะอ้อมค้อม ผมสงสัยว่าเธอรู้ได้ยังไง หมายถึงว่าคุณแก้วดูออก เฮ้ย ผมแสดงพิรุธชัดเจนมากขนาดนั้นเลยเหรอวะ ถึงผมจะโกหกไม่เก่งแต่ก็ไม่น่าจะเผยไต๋ง่ายขนาดนั้น ป๊าด หรือเธอจะเป็นไอ้ฟักสอง ผมคิดมาตลอดว่าตัวเองเหมือนมีแม่หลายคน หนึ่งในนั้นเป็นไอ้ฟัก ทว่าก็ไม่คิดว่าจะได้เพิ่ม
“เป็นรุ่นน้องที่รู้จักครับ” ผมพูดเหมือนไม่มีอะไรในก่อไผ่ คุณแก้วเลิกคิ้ว เธอทำท่าตั้งใจฟัง ใบหน้ายิ้มรับในบทสนทนา แต่ดูราวกับว่าประโยคที่ผมพูดยังไม่สิ้นสุด ผมพยายามตอบอย่างเลิกลั่กให้น้อยที่สุด “เอ่อ เป็นแฟนเก่าครับ”
“แต่ผมไม่ได้คุยกับเธอนานแล้วนะครับ นี่เพิ่งมาเจอกันครั้งแรกเลย”
ไม่ใช่ข้อแก้ตัวนะครับ มันคือเรื่องจริง
แต่ผมเสือกเหงื่อแตก
คุณแก้วไม่ได้คาดคั้นแต่อีกนัยผมกลับรู้สึกร้อนตัวไปเองอย่างช่วยไม่ได้ ถึงเธอไม่ได้พูดอะไรเลย เพียงมองผมอย่างอ่อนโยน แต่กลับดูทะลุปรุโปร่งอย่างน่าประหลาด
เอ่อ คุณแก้วไม่ใช่ผู้หญิงที่คิดมากับเรื่องแบบนี้หรอก ใช่ไหมล่ะครับ
“คุณแก้วไม่โกรธนะครับ คือตอนนั้นผมก็ไม่รู้จะแนะนำยังไงดี”
“ไม่หรอกค่ะ แก้วจะโกรธได้ยังไง” คุณแก้วส่ายหน้าน้อย ๆ เธอพูดเสียงอ่อน รีบบอกเพราะกลัวผมเข้าใจผิดเช่นเดียวกัน “คุณต๊อบน่ารักซะขนาดนี้ แก้วเชื่อใจคุณต๊อบค่ะ”
เป็นคำง่ายๆแต่กลับสร้างความรู้สึกดีมากจนผมพูดไม่ออก
ผมพยายามซ่อนความเขินอายในดวงตา แต่มันก็ทำไม่ได้ อาการดีอกดีใจเอ่อล้นซะน่าหมั่นไส้ เป็นครั้งแรกที่ผมได้รับอะไรแบบนี้ โดยเฉพาะหลายๆอย่างที่แม้เราไม่พูดก็สื่อถึงกันได้
“แก้วขี้หึงมาก”
คุณแก้วบอกผมตรงๆ น้ำเสียงออดอ้อนราวกับจะแกล้งกันเล่น
“แก้วยอมรับนะคะว่าแก้วหงุดหงิด มันน่าจะเป็นเซ้นส์มั้ง ไม่รู้สิ แก้วรู้สึกได้เอง แก้วขอโทษนะคะถ้าแก้ว”
“คุณแก้วครับ ผมกับน้องเขาไม่ได้คุยกันมานานแล้วครับ ตั้งแต่เลิกกันไปก็จบทุกอย่าง เธอเป็นฝ่ายบอกเลิกผมด้วยนะ”
“แก้วถามได้มั้ยคะว่าเลิกเพราะอะไร”
“ผมอาจจะไม่ค่อย…น่าจะเป็นเพราะเขาเจอคนที่ดีกว่า เข้ากันได้ดีกว่าผมมั้งครับ”
“ดีแล้วค่ะ” คุณแก้วยิ้ม ดูมีความสุข ก่อนจะโน้มลงกระซิบเบาๆข้างหูผม “เขาพลาดมาก”
ลมหายใจเป่าเบาๆ มีความจักจี้ผสมการหยอกเหย้า ผมอยากจะให้คุณแก้วเปลี่ยนตำแหน่งมาเป็นที่ปากผมแทนยังไงไม่รู้
“โทรศัพท์ผมไม่เคยเข้ารหัสเลยครับ” ผมยิ้มรับสีหน้าภาคภูมิใจ บ่งบอกว่าให้อิสระเต็มที่หากคุณแก้วต้องการ
คุณแก้วกลั้นอมยิ้มสวยๆของเธอแล้วแกล้งทำสีหน้าจริงจัง ดวงตาใสกลอกขึ้นไปมาแล้วถามเสียงห้วนสั้น “แก้วสวยมั้ย”
“สวยครับ”
“สวยยังไง”
“ตาสวย จมูกก็สวย ปากก็น่ารัก แก้มก็น่ากัด คิ้วก็เป็นเส้นๆ” ผมไล่ปลายนิ้วตามกรอบหน้าคุณแก้วแม้มันจะดูเงอะงะอยู่บ้างตามประสาผู้ชายซื่อใส ผมพูดเอาใจคุณแก้วและมันก็เรื่องจริงด้วยตามหลักการแล้ว คุณแก้วไม่สวย โลกนี้จะมีใครสวยอีกไหม! “แฟนใครสวยที่สุดเลย”
อาการหลงเมียคงไม่อาจมียาตัวใดมาห้ามได้อีกต่อไป
คุณแก้วหัวเราะคิกคักแล้วดึงผมเข้าไป ผมกอดเอวเธอหลวมๆ ปล่อยให้แก้มถูกย่ำยีจากมือขาวๆ
“ให้มันจริงเถอะ”
จริงๆผมโคตรอายเลย เกิดมายังไม่เคยพูดจาอย่างนี้กับใคร ดูปัญญาอ่อนฉิบหาย แม่งไม่เข้ากับหน้าตา
“ผมไม่ใช่พวกเจ้าชู้โลเล เวลาผมจริงจังกับใครผมก็จริงจังแค่คนเดียวนะครับ คุณแก้วถึงผมจะไม่ใช่คนฉลาด ไม่ใช่ผู้ชายที่ดีพร้อม แต่เมื่อถึงจุดหนึ่งเราก็ต้องรู้ว่าอะไรสำคัญที่สุด ผมไม่อยากให้คุณแก้วระแวงหรือไม่ไว้ใจผมในเรื่องนี้ ความสัมพันธ์ของเรามันจะมั่นคงได้ถ้าเราเชื่อใจกันตั้งแต่ต้นและให้เกียรติกัน”
ในเมื่อจบแล้วคือจบ ถึงผมจะเคยคบกับใครมา แต่ทุกอย่างสิ้นสุดไปแล้ว เหลือแค่ปัจจุบัน
แววตาคุณแก้วสั่นเป็นคลื่น ก่อนจะค่อยๆถูกซ่อนเก็บไว้ เมื่อกระพริบตาอีกครั้งดวงตาคู่นั้นก็กลับมามั่นคงและลึกซึ้งกว่าเดิม “ขอบคุณที่ให้เกียรติแก้วนะคะ”
“แก้วจะพยายามทุกอย่าง ให้ทุกคนยอมรับแล้วก็ไม่ให้คุณต๊อบต้องพาลแย่ไปด้วย”
เธอหมายถึงทางฝั่งครอบครัว ถ้าเราจะคบกันจริงจัง อย่างน้อยก็ต้องพิสูจน์ให้เห็นชัดๆไม่ใช่แค่ผิวเผินแต่ระยะยาว ตลอดทางต่อจากนี้
ผมไม่เคยคิดว่าผมจะมีแฟนเป็นกะเทย หรือสาวประเภท หรือจะเรียกว่าอะไร ต่อให้คุณแก้วจะไม่ใช่ผู้หญิง แต่แล้วยังไง ในเมื่อตอนนี้ในใจผมมีแค่เธอ
“ในอนาคตคุณต๊อบอาจจะต้องโดนสายตาที่มองมา พวกเขาจะมองเราและตัดสินเราโดยที่ไม่ได้รู้อะไรเลย”
“งั้นเวลาเดินผมก็จูงมือคุณแก้วตลอด คุณแก้วก็ห้ามปล่อยมือนะครับ”
“คุณต๊อบอาจจะถูกหัวเราะเยาะ”
“ผมก็จะบอกว่าคนสวยๆที่อยู่ตรงหน้านี้แฟนผม”
แก้มขาวๆเริ่มแดงลามไปกระทั่งปลายหู คุณแก้วหลบตาผมก่อนจะช้อนมองขึ้นใหม่ เธอทัดผมช้าๆ
“แก้วรู้สึกว่าแก้วไม่สวย ถ้าแก้วไม่สวยยังจะชอบอยู่มั้ย ที่เห็นๆอยู่ก็เพราะแก้วแต่งหน้านะ” คุณแก้วกระพริบตาเร็วๆ ดูเหมือนพยายามจะไล่หยดน้ำที่เอ่อออกมา เธอพูดติดตลก
ผมเลิกคิ้วงงๆ ก่อนจะมองสำรวจคุณแก้วช้าๆ “ไม่นะครับ ทำไมเหรอ ผมไม่ถือหรอก คุณแก้วไม่คิดมากนะครับ”
“คิดมากสิ ก็แก้วไม่สวยนี่”
“คุณแก้วจะแต่งยังไง ใส่กระโปรงสวมกางเกง แต่งหน้าหรือไม่แต่งก็สวยสำหรับผมทั้งนั้นแหละครับ”
ผมไม่ได้ติดใจอะไรทั้งนั้น เพราะตอนนี้ผมยอมรับทุกอย่างที่คุณแก้วเป็น พวกผู้หญิงมักชอบกังวลกับเรื่องที่ผู้ชายไม่ค่อยเข้าใจ ผมพอสังเกตได้ คุณแก้วมีครบทุกอย่างที่กุลสตรีมี โดยเฉพาะเธอจะดูจริงจังกับเรื่องแต่งหน้ามาก เพราะครั้งก่อนที่ผมมาเร็วเกินไป เธอแต่งหน้าไม่ทัน คุณแก้วยังย้ำอยู่ตลอด
เป็นผู้หญิงนี่ลำบากจริงๆเว้ย
ผมพยายามเข้าอกเข้าใจ อย่างน้อยผมก็ชอบที่คุณแก้วดูแลตัวเอง ฉะนั้นผมจึงมองในมุมของเธอด้วย ผู้หญิงเขาก็ต้องอยากสวยแหละ เหมือนที่ผู้ชายชอบแต่งรถอย่างนั้นไหม
“จริงๆแล้วผมก็ชอบไว้หนวด คุณแก้วชอบผู้ชายมีหนวดมั้ยครับ”
ผมแกล้งวางคางถูกับหลังมือคุณแก้ว มันจะมีตอนิดๆทำให้จั๊กจี้ คุณแก้วมองตามแล้วสบตาผมแววตาดูคมกล้าไม่ทันสังเกตให้ดีก็เปลี่ยนเป็นเขินอายน้อยๆ
“ชอบสิ คุณต๊อบจะไว้ก็ได้แต่ห้ามยาวเป็นคุณปู่นะ”
“ผมไว้นิดหน่อยเอง เวลาถูๆไถๆมันจะสากๆ คุณแก้วลองมั้ยครับ”
“คุณต๊อบก็” คุณแก้วร้องวี้ดว้าย เมื่อผมพยายามถูคางกับแขนและไหล่เธอ เสียงหัวเราะดังขึ้นในห้อง เราแทบจะลืมหมดแล้วว่าจะทำอะไรกัน เธอหัวเราะช้าๆในลำคอ “ผู้ชายไว้หนวดเซ็กซี่ออก เวลาเห็น…แก้วจะมีอารมณ์”
“อารมณ์อะไรเอ่ย”
“อยากจะจับกดลงแน่นๆ…แล้วก็กัดแรงๆสักคำ”
ผมลอบกลืนน้ำลาย รู้สึกว่าสถานการณ์ยิ่งล่อแหลม ในห้องปิดตายอย่างนี้ บนโต๊ะตอนกลางวันแสกๆ มันจะดีเหรอครับ
ไม่ถึงวินาทีเธอก็หัวเราะ เมื่อกี้เป็นแค่คำหยอก
คุณแก้วผิวเนียนลื่น นุ่ม แถมยังหอมละมุนไปทั้งตัว ริมฝีปากสีชมพูคลี่ยิ้มน้อยๆก่อนจะหอมแก้มผมไปหนึ่งฟ๊อดใหญ่
“งั้นถ้าวันไหนแก้วไม่แต่งหน้าสัญญาก่อนว่าจะไม่ตกใจนะ”
TBC
[3/08/2559]
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์และคนที่ยังตามอ่าน
มีแต่หน้าเดิมๆด้วย ตั้งแต่สมัยคุณฟักกันทีเดียว คนอ่านมีไม่ถึงสิบนิ้วมือ อย่าเพิ่งทิ้งเค้าไปไหนนะข่ะ
หัวข้อ: ll บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ll แจ้งข่าว หน้า 59 [31.05.2562] (อ่าน 461120 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก