-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
▶ [นิยายเสื่อมตับ] ไม่มีรุกแท้ในหมู่เกย์ [จบ] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42409.0)
▶ ผีเสื้อ [จบ] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46295.0)
▶ [นิยายตลกขบขัน] เพราะเขาเป็นพ่อเลี้ยง [จบ] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43382.0)
▶ อย่างเฮีย [จบ] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53760.0)
▶ จงมีชีวิตอยู่ [จบ] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55580.0)
▶ [นิยายเสื่อมตับ] จะมีผัวทั้งที หาดีกว่านี้ไม่ได้เหรอ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47144.0)
▶ บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53011.0)
www.facebook.com/withmydream
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 1 : มันน่าจะได้เมีย
เอาจริงๆนะ
ผมกำลังโคตรประหม่าเลย
ให้ตายเถอะ
อายุอานามปาไปขนาดนี้แล้ว แต่สารภาพตามตรงประสบการณ์เรื่องผู้หญิงมันน้อยยิ่งกว่าน้อย
แต่ถ้าพูดถึงเรื่องถูกเขาหักอกมา อันนั้นเชี่ยวชาญ
ผมกำลังนั่งอยู่ในร้านอาหาร และรู้สึกว่าแอร์ที่นี้มันเย็นจับจิต แตกต่างออกไปจากทุกๆครั้งที่ผ่านมา ตอนนี้ผมยังไม่สั่งอาหารมีแค่น้ำเปล่าจิบไปพลางๆแก้อาการลนลานของตัวเอง ขาสั่นดิกๆอยู่ใต้โต๊ะ ผมรู้ว่านั่นออกจะเสียบุคลิกแต่มันแก้ไม่ได้จริงๆและอีกอย่าง
มือเย็นมาก
ประมาณสองนาที หลังจากที่ผมเข้ามานั่งอยู่ ผมส่องกระจกส่องแล้วส่องอีกเพื่อเพิ่มความมั่นใจให้ตัวเอง
หล่อ
กูหล่อ
กูหล่อโคตรๆ
ผมนี่มันโคตรจะหล่อเลยเว้ย!
ใจเย็น ต้องทำได้
สักพักหลังจากที่ผมพยายามจะไม่มองไปที่ด้านหน้าร้าน ผมก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา เธอสวมแว่นกันแดด พลางสายตามิด กางเกงขายาวดูบางๆกับเสื้อแขนยาว ทั้งตัวสีชมพูอ่อนๆ ชุดแบบในละครที่พวกคุณนายเขาใส่กันซึ่งผู้ชายอย่างผมแม่งไม่รู้จริงๆว่าจะเรียกว่าอย่างไร ทว่าที่แน่นอนเลยนะ
สวยฉิบหาย
ผมคิดว่าเธออาจจะเดินมาที่โต๊ะ ใช่ และเธอก็เดินมาจริงๆ เธอตรงเข้ามาอย่างไม่มีท่าทีประหม่าหลังจากที่มองซ้ายมองขวาแปบเดียวเท่านั้น ผมยิ่งเหงื่อแตก เพราะว่าตอนที่ผมสมัครในเว็บจัดหาคู่ ผมไม่ได้ระบุหน้าตาลงไปเลย แค่เขียนสเปคว่า ‘สูง ยาว เข่าดี ชอบดูแลตัวเอง และคนอื่น’
จริงๆนะ
แค่นั้นเอง
ไม่คิดว่าจะตกได้ดอกฟ้ามาก่อน!
“คุณต๊อบหรือเปล่าคะ?” เธอหยุดที่หน้าผมก่อนจะเอ่ย น้ำเสียงเธอไม่ได้หวานมากอย่างที่ผมคิดไว้ แต่ว่ามันออกจะแหบต่ำอยู่นิดๆ ซึ่งก็ไม่เป็นไร ผมว่ามีเสน่ห์ดี
ให้ตาย เธอสูงทีเดียว หุ่นอย่างกับนางแบบ แล้วก็เหมือนมีออร่าตลอดเวลา
เธอดูเหมือนจะสูงกว่าผมไปหน่อย น่าจะเป็นเพราะรองเท้าส้นสูง ใช่ ชัวส์
ผมรู้สึกเหมือนเป็นไอ้เงาะป่ากับรจนาซึ่งข้อพิเศษคือถ้าผมถอดหัวได้แปลว่าผมตายห่าแล้ว
“ครับ คุณแก้ว?” ผมตอบอย่างเป็นมิตรแล้วก็ยิ้ม ผมจะต้องสร้างความประทับให้หญิงสาว เธอพยักหน้า แปลว่าใช่ เธอคือคู่เดตผมจริงๆ สวรรค์!
หัวใจผมเต้นดัง และเธอยิ้ม และเธอก็ถอดแว่นตา ครั้งนี้ผมจึงได้เห็นใบหน้าเธอเต็มๆ
โอ๊ย
กูตาย
ผมมองเธอนานไปหน่อย นั่นหน้าอายอย่างมาก เพราะมันทำให้เธอหัวเราะเบาๆ ผมเผลอเงอะงะออกไป เชี้ยแล้ว ผมทำพลาดอีกแล้ว!
ผมรีบเชิญเธอนั่ง “คุณแก้วจะสั่งอะไรเลยมั้ยครับ”
“ดีค่ะ” เธอยิ้มเล็กน้อย ให้ตาย ผมดูหมดราศี ผมรู้สึกเหมือนกำลังนั่งอยู่กับนางฟ้าและผมคือไอ้สักตัวที่ถือขวานอยู่ในนรก
เอาจริงๆแล้ว ผมเป็นคนพูดไม่เก่งเวลาอยู่กับผู้หญิง และมันสร้างปัญหาให้ผมมาตลอดกับการที่ต้องถูกหักอกทิ้งอยู่เรื่อย กับชีวิตคู่ที่ผมควรสดใสกว่านี้ ก็เกิดมา ตามตรงแล้วผมไม่ได้หน้าตาดีมาก แถมสมัยมัธยมผมเหมือนหมีควายที่เพิ่งหลุดมาจากป่า คุยกับใครทีเขาก็ทำเหมือนผมกำลังจะไปฉุดเขามาทำอะไรไม่ดี
ผู้ชายตัวดำ สภาพเหมือนพวกฉุดเด็กขึ้นรถตู้อย่างผมที่พยายามแต่งตัวให้ดูดีโคตรๆจากการปรึกษาเพื่อนรักมา แต่กระนั้นการแต่งตัวก็ไม่สามารถเปลี่ยนนิยายได้แค่คืนเดียว
บรรยากาศมันเงียบลงไปเมื่อผมไม่รู้จะพูดอะไรทั้งๆที่อยากจะทำแบบนั้น แต่เดี๋ยว กูควรจะพูดอะไรดีวะ
ถามเธอสิว่า เอ่อ “คุณแก้วสวยมากเลยครับ”
เชี้ย
หรือจะตรงไป
ผมหน้าซีดสลับแดง อารมณ์เหมือนสำลักน้ำลายและรู้ตัวว่าผิดโง่ๆ พอพูดแบบนั้น เธอก็หัวเราะเบาๆ ท่าทีเหมือนเขินอาย คุณแก้วยกมือทัดผมไว้ข้างซ้าย เผยให้เห็นต่างหูอันเล็กๆ เธอก้มลงอ่านเมนูต่อ ไม่ได้พูดอะไรโดยที่ยังยิ้ม
คุณแก้วแต่งหน้าไม่มาก มันอ่อนแต่เข้ากับเธอดี และผมก็อ่านเมนูไม่รู้เรื่องสักอย่าง จนพนักงานเดินมาผมไม่รู้ตัวสักนิดว่าพูดอะไรออกไป
ผมนึกถึงตอนที่อ่านรายละเอียดของคู่เดตคร่าวๆ คุณแก้วไม่ทานเผ็ด ผมจึงเลือกร้านนี้โดยเฉพาะ แต่ผมจะไม่บอกให้เธอรู้ ให้เธอค่อยๆสังเกตได้เอง แบบนั้นน่าจะดูหล่อกว่า เหมือนว่าผมโคตรจะมีความเอาใจใส่
นี่เป็นครั้งแรกจริงๆที่ผมได้มีโอกาสใกล้ชิดกับคนสวยๆ
บุญหัวไอ้ต๊อบจริงโว้ย
ผมเริ่มคลายความประหม่าแต่เป็นตื่นเต้นกระตือรือร้นที่จะเอาจริงเอาจังแทน อย่างน้อยถ้าเดตรอบนี้มันไปรอด เราเข้ากันได้ดีและพัฒนาความสัมพันธ์ไกลถึงลึกซึ้งได้คงจะดีมากมาย
“ผมสารภาพว่าผมพูดไม่เก่งจริงๆ ผมเขินมากเลย คุณแก้วสวยมาก ผม เอ่อ มัน เกินความคาดหมาย” ลิ้นผมพันกันมั่ว เชี้ย ดูป้อแป้ชิบ
หน้าผมโคตรร้อน เมื่อคุณแก้วระบายยิ้ม เธอดูสุขุมกว่าผมมาก ถึงแม้จะอายุน้อยกว่าก็ตาม ริมฝีปากสีชมพู(เฉดไหนก็ไม่รู้ผมเรียกมันว่าชมพูหมด)ของเธอคลี่ออกช้าๆ ดวงตาเธอดูจะแทงทะลุตัวทะลุใจผมไปไหนต่อไหน ผมหลบสายตาอย่างเขินซะเองเหมือนพวกปอดแหก แต่ผมก็พยายามจะมองเธออีกครั้ง เพราะผมคิดว่าผู้หญิงน่าจะชอบคนที่สบตามากกว่าหรือเปล่าวะ
ผมกลืนน้ำลาย หัวเราะแห้งๆ ลำคอขาวๆของคุณแก้ว มันน่ามองมากและยาวสวย อีกทั้งยังผมเห็นไหปลาร้าของเธอ ให้ตาย เธอ เธอโคตรมีเสน่ห์
“คุณต๊อบก็น่ารักค่ะ” เธอพูด “ผู้ชายขี้อาย แก้วก็ชอบ”
ผมเหมือนถูกทุบแรงๆ คุณแก้วไม่ได้มีแววตาผิดหวังหรือเหยียดหน้าตาผมสักอย่างเหมือนที่ผู้หญิงคนอื่นๆเคยทำกับผม กลับกันคุณแก้วสุภาพกับผมมากและมันทำให้ผมประทับใจ
เสียงแหบเสน่ห์แบบนี้แหละที่ไอ้ต๊อบตามหา
คอระหง
สูงชะลูด
ผู้หญิงเสียงโทนต่ำหากยากนะโว้ย!
ผมเกาต้นคออย่างไม่หายเขินสักที จากนั้นเราก็เริ่มคุยกันมากขึ้นเรื่อยๆหลังจากที่เปิดใจกันไปอย่างโจ่งแจ้ง
แม่ก็ชอบมาบ่นว่าเมื่อไรจะพาแฟนมาให้แม่รู้จัก
แม่รอก่อนนะแม่
ไอ้ต๊อบจะได้เมียแล้วโว้ย!
TBC
[9/4/2559]
-
ถ้าคุณแก้วเป็นผู้ชาย คุณต๊อบก็น่าจะได้ผัวค่ะ 555555
-
อยากให้คุณต๊อบได้ผัวมากกว่าเมียค่ะ 5555
-
คุณต๊อบมั่นใจแค่ไหนคะ 55555555555555555555
-
ต๊อบนี่น่าจะมีอาชีพเป็นนกตามคุณฟักนะ ดูจากลักษณะแล้ว5555555555555555 คุณแก้วนี่น่าจะเป็นสาวเสียบ 555555
-
เชื่อได้หรอคะ :hao3:
-
เจ้ฟักมาเก็บเพื่อนเจ้ไปก่อนจะโดนคาบไปกิน55555555
ต็อบออกจะงานดีนะแกร//ลูบกล้าม
-
ไหนๆก็เป็นเพื่อนกับคุณฟักแล้ว ขอเดาว่านก บอกแล้วดูหญิงต้องดูให้ดี ถ้ามีปิกาจู้มามีผัวแน่ๆครับพี่
-
ต๊อบ ไม่น่าเลย....
มีเรื่องหนักใจให้รีบติดต่อคุณฟักด่วนเลยนะ เราเป็นห่วง
แล้วก็ระวังตัวด้วย ระวังเปิดมาแล้วใหญ่กว่าไรงี้ 55555555555555
-
ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ คุณแก้วมีดุ้นแน่ๆ ค่ะคุณต๊อบ!!!!
-
คุณต๊อบได้ผัวสวยแน่ๆๆเลย ฮ่าๆๆๆๆ
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 2 : ต๊อบแต๊บ
“ต๊อบ เย็นนี้ไม่ไปไหนใช่มั้ย”
“อือ มีไรวะ”
“กูอยากกินบุฟเฟ่”
“ได้ มึงนำ”
วันนี้ไอ้ฟักชวนผมมากินข้าวเที่ยงแถวๆบ้านผมเองอีก ความจริงมันก็ไม่ได้ไกลจากที่ทำงานมันเท่าไหร่ ไอ้ฟักว่ามันอยากกินไกลๆจากที่นั่นบ้าง ไกลกว่านี้ได้ยิ่งดี ขณะทุกอย่างยังคงดำเนินไปตามปกติ แต่จู่ๆไอ้ฟักก็ตะโกนออกมาเสียงดัง “เฮ้ย!”
“แค่กๆ อะ อะไรมึง?!”
ผมมองหน้าขาวๆของมันที่ตอนนี้แดงก่ำ แถมยังขมวดคิ้วเป็นปมแต่แล้วมันก็หลับตา ทำหน้าพริ้มๆตึงๆเหมือนจะไม่ให้คิ้วขมวดลงมา ไอ้นี่ชอบทำตัวแปลกๆ ผมไม่เข้าใจมันเท่าไร งง “กูเปลี่ยนใจละ”
“ห๊ะ อะไร”
“กูกำลังควบคุมน้ำหนักอยู่ มึงห้ามชวนกูแดก” ผมเห็นช่วงนี้จู่ๆมันก็กลับมาบ้าออกกำลังกายหนักกว่าเดิม เมื่อก่อนก็ออกกำลังแต่ก็ยังแดกได้ปกติ เดี๋ยวนี้บ่นอยากกินแต่ก็มาโวยวายว่ากินไม่ได้
“มึงบอกตัวเองเถอะถ้างั้น”
“ห้ามนะต๊อบ แต่มึงห้ามไปกินกับคนอื่นลับหลังกูโดยไม่บอกด้วย”
“มึงเป็นเมียกูหรือไง ห่า สั่งจัง”
“มึงโง่ กูกลัวมึงโดนผู้หญิงหลอก” ถ้าให้ผมนับตั้งแต่สมัยหมาเลียตูถึงไอ้ฟักพูดประโยคนี้เป็นรอบที่สี่หมื่นสองพันล้านครั้งได้ มันตักข้าวเข้าปากซึ่งดูกระแดะ ผมไม่เข้าใจว่ามันแกล้งทำให้น่าหมั่นไส้จริงๆ หรือมันเป็นอย่างนั้นและน่าหมั่นไส้อยู่แล้ว
“ขอให้มาเถอะมา” ผมยักคิ้วทำตัวหล่อ ช่วงนี้ผมต้องทำตัวให้ดูดีเข้าไว้เพื่ออนาคตอันสดใสในไม่ช้า
ตึ๊ง
ผมคว้าโทรศัพท์โดยอัตโนมัติเมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือน ข้าวที่อยู่ในปากถึงกับลืมเคี้ยว
คุณแก้ว : เย็นนี้คุณต๊อบว่างมั้ยคะ สักหกโมงครึ่ง
คุณแก้ววว!
มันเป็นครั้งแรกจริงๆที่ผู้หญิงทักผมมาก่อน!
ผมตื่นเต้นจนไม่อาจเก็บอาการ ตอนกดโทรศัพท์นิ้วสั่นพับๆ หลังจากวันที่ไปนัดเดตกันรอบแรก คุณแก้วน่ารักมากๆ แถบยังดูเหมือนพวกคุณหนูไฮโซอะไรแบบนั้น ผมไม่คิดจริงๆว่าเธอจะเล่นกับผมต่อหรืออะไรแบบนั้น (แต่ก็แอบหวังโคตรๆ)
ต๊อบ : ว่างครับ
คุณแก้ว : ดูหนังกันค่ะ
ต๊อบ : ได้ครับ
คุณแก้ว : คุณต๊อบไม่ลังเลหน่อยเหรอคะ (อิโมติค่อนหัวเราะ)
ต๊อบ : เป็นเพราะผมอยากดูกับคุณแก้วครับ
ต๊อบ : (รูปเป็ดยิ้ม)
ผมแทบจะเอาหน้ามุดชามข้าว ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังยิ้มบ้าๆบอๆคนเดียวอยู่หน้าโทรศัพท์ แถมยังหัวเราะคิกๆราวกับวัยรุ่นหญิงที่เพิ่งหัดมีแฟน อย่างน้อยผมก็กล้าพิมพ์มากกว่า ถ้าให้ไปเจอตรงๆแล้วพูดแบบนี้กับคุณแก้วล่ะก็ รอให้โลกดับก่อนเถอะ!
“คุณ แก้ว ดู ดู ดอดู สระอู”
ต๊อบ : ดูเรื่องอะไรครับ
คุณแก้ว : เป็นหนังตลกค่ะ คุณต๊อบดูได้มั้ยคะ
ต๊อบ : ได้ครับ ผมได้ทุกแนวเลย
คุณแก้ว : ทุกแนวจริงเหรอคะ
เหมือนผมจะได้รังสีพิลึกๆ จึงเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ ไอ้คุณพัชระกำลังกรอกตาแล้วเบ้ปากแปลกๆ มันมองผมก่อนจะพูดเสียงเรียบๆติดประชด “แดกให้เสร็จๆได้แล้ว กูจะเข้างานแล้ว”
“เออๆ แปบ”
“ที่บ้านทักมาเหรอ”
“อือ ห๊ะ เปล่าๆ”
“มีอะไรเดี๋ยวนี้ปิดบังเหรอมึง” มันมองหาอย่างจับพิรุจกึ่งจะแซว ผมก็เป็นพวกโกหกเก่งมากเกินไปจนจับได้ทุกครั้งซะด้วย ผมทำตาเหลือกๆหลบไปมาอย่างโง่ๆ
“เปล๊า”
“อืม” มันรับคำเฉยๆ ก่อนจะเลิกซักไซ้ผมทันที ไอ้ฟักยกโทรศัพท์ขึ้นมากดบ้างแล้วเรียกพนักงานมาเช็กบิลที่โต๊ะ
ไอ้ฟักเป็นเพื่อนสนิทผมมานาน ถึงมันจะเป็นเกย์แต่ผมก็ไม่เคยคิดจะมีกำแพงใดๆทั้งสิ้น อีกทั้งยังเข้ากับมันได้ดี คอยช่วยเหลือกันมาตลอด ไอ้เรื่องรสนิยมต่างๆจึงไม่ใช่อุปสรรคที่จะห้ามให้ผมไม่คบกับมัน อีกอย่างมันก็มีเมียแล้วด้วย ถึงกำลังมีปัญหากันอยู่ก็เถอะ และผมก็ไม่ค่อยชอบขี้หน้าเมียมันเท่าไร แต่ผมจะยุ่งเท่าที่จำเป็น ถ้าเรื่องมันไม่ร้ายแรงมากเกินไป
ต๊อบ : เดี๋ยวผมต้องไปทำงานก่อนนะครับ เราจะไปเจอกันที่โรงหนังเลย หรือคุณแก้วจะให้ผมไปรับครับ
คุณแก้ว : แก้วอยู่ไกลหน่อยค่ะ เดี๋ยวไปเองดีกว่าไม่อยากรบกวน ขอบคุณคุณต๊อบนะคะ
คุณแก้วโคตรสุภาพ น่ารัก เป็นกันเอง ให้เกียรติ ผมยังไม่รู้เรื่องงานบ้านงานเรือนเธอ ต้องรอดูกันไป แต่ว่าแค่นี้ก็สุดๆแล้ว
ต๊อบ : ถ้ามีโอกาสอีก อยากให้คุณแก้วรบกวนบ่อยๆนะครับ
ต๊อบ : (รูปเป็ดยิ้มฟันหลอ)
ผมรู้ว่าช่วงนี้ผมติดคุณแก้วมากๆ อาจเป็นเพราะกำลังรักตกหลุมรักใหม่ๆ เดี๋ยวนะ ผมใช้คำว่าตกหลุมรัก ใช่ ผมอาจจะเป็นอย่างนั้นจริง ถ้าผู้ชายคนไหนได้เห็นเธอและได้พูดคุย ผมว่าต้องชอบต้องมีเขินกันทั้งนั้นแหละ
โอ๊ย
ผมยิ้มบ้าๆอยู่อย่างนั้นนานมาก จนไม่รู้ว่าไอ้ฟักมันลุกไปรอที่รถตั้งแต่เมื่อไร เชี้ย พอผมวิ่งตามไป ถามอะไรคุยอะไรก็ตอบนิ่ง กลายเป็นถามคำตอบคำตลอด ช่วงนี้มันเป็นอะไรของมัน ผมงงจริงๆ
“ฟัก เย็นนี้กูมีนัดนะ มึงกลับเองได้เปล่า”
“ได้”
“มึงกลับเองได้แน่นะ เมียเก่ามึงไม่ได้มารังควานไรใช่มั้ย”
“ถ้าไม่ได้มึงจะมารับหรือไง” ไอ้ฟักขมวดคิ้ว แล้วมันก็รีบทำหน้าตึงๆนวดหัวคิ้วต่อทันทีเหมือนจะเพิ่งนึกได้ว่าห้ามทำแบบนั้นก่อนหน้านี้
“ไม่อะ กูจะไปหาคุณแก้ว” ผมตอบไม่รู้ดูกวนตีนหรือเปล่า แต่ไม่หรอก ผมออกจะเป็นผู้ชายที่ดี “แต่ถ้ามีอะไรก็ข้อความไว้นะ ถ้าด่วนก็โทรมาเลย”
“เออ”
“กูว่ากูกำลังจะได้เมียวะ กูแบบว่ากูรู้สึกได้ถึงความจริงจังในใจกู ฟักมึงจำวันที่กูไปเดตได้มั้ย ที่กูเล่าให้ฟังว่ากูไปเจอนางฟ้ามา เย็นนี้เขาชวนกูไปดูหนังด้วย กูจะแต่งตัวไงดีวะ มึงมีชุดดีๆมั้ย กูแวะไปเอาที่บ้านมึงได้หรือเปล่า กางเกงกูแต่ละเปื้อนน้ำมันทั้งนั้นเลย ซักไม่ออก”
“มึงก็เป็นตัวของตัวเอง แต่งให้มันดูดีถูกกาลเทศะก็พอ ไม่ต้องสร้างภาพหรอก เดี๋ยวพอมึงสร้างอย่างนั้นไปตั้งแต่ต้น มึงก็ต้องทำมันไปเรื่อยๆเพราะเขาชอบที่มึงเป็นอย่างนั้นมาแล้ว พอมึงจะกลับไปเป็นตัวเอง กลายเป็นว่ามึงทำไม่ได้”
“เออ มึงพูดถูก งั้นแปลว่าที่ใส่ๆทุกวันนี้กูหล่ออยู่แล้วใช่มะ” ผมยื่นหน้าทะเล้นๆใส่มัน ไอ้ฟักเบี่ยงหน้าออก มันปลายตามองผมเหมือนผมเป็นสัตว์ประหลาด โธ่ ไอ้เกย์หล่อ ไอ้คนสำอาง ใช่สิมึง
“มึงแน่ใจแล้วนะ ระวังๆไว้หน่อย คนในอินเตอร์เน็ต” ไอ้ฟักพูดลอยๆขึ้นมา มันมองไปทางกระจก ผมขับรถอยู่ กำลังจะเลี้ยวเข้าซอยบริษัทมัน
“กูว่าน่าจะไม่มีอะไร อีกอย่างคุณแก้วเขาดูผู้ดีมีตังค์กว่ากูเยอะเลย กูว่าฝ่ายผู้หญิงเขาควรจะกลัวกู ผู้หญิงสวยๆกับกู มึงว่าเล่นมวยปล้ำกันสักยกใครจะชนะล่ะ”
ผมนึกถึงใบหน้าของคุณแก้ว ถ้าบอกว่าเธอเป็นดารา นางแบบ หรือคนดังผมก็พร้อมจะเชื่อจริงๆ คนอะไรแม่งสวยจังวะ โอ๊ยๆๆ ผมคิดถึงเธอตลอดเวลาเลย
“มึงอย่าหึงสิ กูไม่ได้เอาเขามาเป็นเพื่อน กูจะเอาเมีย โอเคมั้ย?”
“เออ บาย”
ไอ้ฟักหัวเราะในลำคอออกจะประชด แต่ไม่ได้ตอบอะไร พอถึงบริษัทมันผมก็จอดให้มันลง ไอ้ฟักเคาะรถผมทีหนึ่งแล้วโบกมือ ก่อนจะเดินขึ้นตึกไป เอ้า แล้วสรุปมันเป็นอะไรของมันกันแน่ ผมเกาหัวนิดหน่อยกับบรรยากาศอึนๆที่จู่ๆมันก็สร้างขึ้นซะงั้นอย่างไม่เข้าใจ
หลังจากที่ผมฟังคำเพื่อนรักมา จึงตัดสินใจตรงไปที่บ้านตัวเองเลย ผมฝากงานไว้กับพี่ๆที่อู่ เอาง่ายๆผมขออู้ไปเที่ยว แล้ววานให้พวกแกบอกคุณพ่อให้ที ผมขึ้นไปอาบน้ำแปรงฟังอีกรอบ เป็นน้อยครั้งในชีวิตที่ผมจะอาบน้ำอย่างพิถีพิถันขนาดนี้ ถูยันง่ามก้นง่ามนิ้วตีน พออาบเสร็จก็มายืนพึ่งลมให้เป้าแห้ง การขนดกมันไม่ใช่เรื่องดีที่อวัยวะเราได้รับการปกป้องเสมอไปนะครับ แต่มันอับชื้นสุดๆเลยเว้ย!
ผมไม่ได้หวังว่าผมจะได้ เอ่อ แบบว่า ได้สาวงามในคืนเดียวจากการดูหนัง แต่ว่า ผมควรจะเล็มๆออกหน่อยดีไหมวะ มันเยอะเกิน โอเค ผมทำเลย ความจริงผมยืนเล็มอยู่ แต่ผมพูดเหมือนกับว่าต้องการความเห็นก่อนทั้งๆที่ผมทำแม่งลงไปแล้ว
กลายเป็นว่าผมเข้าไปล้างตัวอีกรอบ แทนที่จะแต่งทรงให้เสร็จในห้องน้ำ ไอ้โง่ต๊อบ!
คุณแก้วดูเนียนๆไปทั้งตัวเลย ซึ่งผมก็ไม่แน่ใจว่าเธอจะแพ้หนวดแพ้เคราผู้ชายดิบๆแบบผมหรือเปล่า
มันก็ไม่แน่เปล่าวะ
คิดได้อย่างนั้นผมก็หัวเราะเหมือนลิงบ้า ความมั่นอกมั่นใจเพิ่มพูนราวกับฟ้าผ่าลงมา
ตอนยืนส่องกระจก ผมสำรวจตัวเองไปพยักหน้าอย่างพึงใจไป
โคตรจริงๆ
โคตรของความชายชาตรี
ผมลูบหน้าท้องแข็งๆของตัวเองเมื่อวานเพิ่งซิทอัพไป อย่างน้อยเกิดฉุกละหุก ตอนเปลือยก็ไม่น้อยหน้าล่ะวะ ต๊อบหนอต๊อบ
คุณแก้วนัดหกโมงครึ่ง ตอนนี้สี่โมงครึ่ง ผมอาบน้ำเสร็จกำลังแต่งตัว ปกติผมใช้เวลาแค่รวมๆแล้วสิบนาที บางทีไม่ถึง แต่นี่มันกรณีพิเศษจริงๆ ต๊อบขอยกเว้นไว้หน่อยเถอะ
ผมโกนหนวดจนเกลี้ยง เดี๋ยวไว้ลงลึกกว่านี้ค่อยปล่อยไว้บ้างเพื่อตอนเอาคางสากหน่อยๆถูแขนขาวๆไหล่สวยๆของคุณแก้ว
เชี้ยต๊อบ
ผมตบตัวเองเบาๆกับความเพ้อเจ้อนี้
ยังไม่ทันได้จับมือเลย มึงจะเอาคางเอาอะไรไปถูตัว‘ผู้หญิง’เขาแล้ว
ผมนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว เดินไปเลือกเสื้อผ้า ผมหากางเกงขายาวสักตัวที่มีรอยเปื้อนน้ำมันน้อยที่สุด ซึ่งเจอแล้ว แต่ไอ้ตัวดีๆรู้สึกว่าจะยังไม่ได้ซัก ช่างแม่งละกัน ไอ้ฟักชอบใส่สูทไม่ก็เชิ้ตแขนยาวๆ ซึ่งมันเข๊าเข้ากันแถมยังดูดีฉิบหาย ทำไงผมถึงจะได้แบบนั้นบางวะ แต่จะให้ไปใส่ตามมันก็รู้สึกฝืนใจไป อีกอย่างไม่ทันละ
ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์ ก่อนจะส่งข้อความหามัน
ต๊อบ : คุณพัชระครับ ผมควรจะใส่เสื้อตัวไหนดีครับ กูเลือกไม่ถูกครับ
พิมพ์เสร็จผมก็โยนโทรศัพท์ทิ้งบนเตียง แล้วหันไปดูเสื้อต่อ เอ่อ เอาตัวที่มันดูไม่เก่าไม่ใหม่มากละกัน จะได้ดูธรรมชาติ แต่ก็ไม่ยาจกจนเกินไป ผมใส่เสื้อตราม้าตัวเล็กๆที่ปักอยู่บนอก พอแต่งตัวเสร็จค่อยดู…เชี้ย ดูเหมือนพ่อตัวเองฉิบหาย ป๋ามาก!
ผมจำได้ว่าผมยืมน้ำหอมไอ้คุณพัชมา กลิ่นหอมดี กลิ่นไรไม่รู้ ภาษาอังกฤษ แปลไม่ออก ขณะที่กำลังจะพ่นใส่ตัวเองเสียงไอ้เพื่อนรักก็ลอบเข้าหัวมา มันเป็นเสียงที่เคยบ่นไว้สักวันนี่แหละว่ามันเกลียดการฉีดน้ำหอมราวกับยาฆ่าหญ้ามาก ผมชะงัก อ้าว แล้วกูจะฉีดยังไงดี ผมเงอะงะอยู่สักพักใหญ่ ก่อนจะค่อยฉีดน้ำหอมไปทางพื้นว่างๆแล้วเอาตัวเองเดินเข้าไปหาละออง
จะหาเมียที กูต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ
มันเป็นวูบหนึ่งที่ผมรู้สึกอนาจใจ
ต่อมาผมเรียกแรงฮึดให้ตัวเอง เอาวะ เบื้องหลังความดูดีคือการดูแลตัวเองโว้ยต๊อบ ดูอย่างเพื่อนมึงสิ ไอ้ฟักเคยด่าผมเรื่องโต๊ะเครื่องแป้งที่ผมไปเขี่ยๆของมันเล่นว่า ‘ทั้งหมดตรงนั้นแพงกว่าชีวิตมึงอีก’ เชี้ย อะไรจะขนาดนั้นวะ
เกือบจะยี่สิบนาทีไอ้ฟักถึงตอบกลับมา แต่ผมแต่งตัวเสร็จแล้วและรู้สึกดีที่ไม่ได้รอคำปรึกษามันที่ไร้ประโยชน์ระยำ
Patchara : ถ่ายรูปติดลำมาให้กูดูก่อน
ต๊อบ : พ่อมึง
ผมไปถึงก่อนเวลา ตอนนี้หกโมงแล้ว ดีที่หัวผมมันดูยุ่งๆแบบจัดทรง คำอธิบายอะไรของมึง แต่โอเควะ รวมๆแล้วมันดูได้แหละ คงไม่ขายหน้าคุณแก้วคนสวยของผมแน่ๆ
ต๊อบ : คุณแก้วให้ผมซื้อตั๋วไปเลยมั้ยครับ ผมถึงแล้วนะ
คุณแก้ว : ถึงแล้วเหรอคะ แก้วกำลังรีบไปค่ะ ซื้อเลยก็ได้ค่ะ
ต๊อบ : (รูปเป็ดยิ้ม)
ผมเดินไปซื้อตั๋วมาสองใบ ตั้งแต่สมัยวัยรุ่นผมดูหนังไม่บ่อยก็จริง แต่พอมาตอนนี้จู่ๆก็เริ่มตื่นเต้นอีกแล้ว แต่ไม่ใช่เพราะดูหนังหรอก เป็นเพราะคนมาดูด้วยสวยมากต่างหาก
หน้ามืด หน้ามืดเว้ย
ผมเดินไปหาที่นั่งโดยเร็ว ยิ่งตัวเลขใกล้จะบอกว่าถึงเวลานัดเท่าไร เหงื่อยิ่งแตก ตอนคุยในโทรศัพท์ละดูหล่อชิบ แต่ตอนนี้ผมขาอ่อนเป็นไอ้งั่งเลย
คุณแก้ว : แก้วถึงแล้วนะ อยู่ไหนเอ่ย
มือผมเย็นเจี๊ยบ ใจเต้นรัวๆๆๆ
ต๊อบ : ตรงโรงหนัง เยื้องๆกับที่ขายป๊อบคอร์นครับ
ผมมองไปรอบๆแต่ก็ยังไม่เห็นคุณแก้วเลยคุยในโทรศัพท์ต่อ
คุณแก้ว : มาแล้วค่ะ ไหนเอ่ย คุณต๊อบแอบแก้วหรือเปล่าคะ (สติ๊กเกอร์ร้องไห้)
ต๊อบ : ที่หล่อๆ เจอบ้างไหม แถบนั้นมีคนเดียวเองนะที่หล่อ อิอิ
บ๊ะ
พิมพ์ไรเนี่ยกู
ผมหลุดยิ้ม แต่ก็พยายามหุบๆ กลัวเขาว่าประสาท
ผมลุกขึ้นมองหาคุณแก้ว แต่ก็ยังไม่เจอสักที กระทั่งพอหันกลับมาอีกครั้งเราก็แทบจะชนกันเข้า
“อ๊ะ”
“เอ่อ” ผมชะงัก ใจเต้นโครมมม มือเผลอไปช่วยประคองคุณแก้วทันทีเมื่อเห็นว่าเธอเสียหลักเล็กน้อย
ละครมากๆ
ผมจำได้ ผมเคยดู ตอนแม่ติดละครก็อย่างนี้เลย
แต่ผมว่ามันเป็นพรหมลิขิตว่ะ
ผมหน้าแดงแปร๊ดเมื่อไม่คิดว่าจะได้สัมผัสคุณแก้วมาก่อน เราดูขัดๆเขินๆกัน ผมเอ่ยอย่างตะกุกตะกักต่างจากในข้อความที่พิมพ์โคตรหล่อ “อะ เอ่อ คุณ คุณแก้ว สวยมากเลยครับ”
ในใจผมร้องโวยวาย ผมได้ยินตัวเองกำลังด่าตัวเองแบบรัวเป็นกลองชุดสะบัดชัย
ไอ้ต๊อบบบบ คำไหนพูดบ่อยๆมันจะไม่ขลังนะโว้ยยย
คุณแก้วหน้าแดงเหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะเธอล้มเมื่อครู่ด้วย คุณแก้วสวมชุดอลังการมาก ผมไม่สามารถบอกได้ว่าพวกผู้หญิงเขาเรียกมันว่าไง เอ่อชุดแบบย้อนยุคแต่ก็ดูยุคนี้ดี อย่างกับคุณหนูหลุดมาจากวังหลังอะไรแบบนั้น เธอเหมือนตุ๊กตาเวอร์ชั่นนางแบบหุ่นเฟี้ยวฟ้าว ไอ้เหี้ย ต๊อบ ภาษาอะไรเนี่ย ผมว่าผมโดนบางอย่างทิ่มสมองทำให้มันรวนและส่งผลถึงพฤติกรรมส่วนตัวของผม คุณแก้วโคตรสวยจริงๆ
แต่คุณแก้วน่าจะซ่อนรูปพอดู ผมว่าเธอดูนุ่มนวลแต่แข็งแรงมาก จากการที่ได้ประคองเมื่อคู่ คุณแก้วไม่ได้นุ่มนิ่มแบบเหลวๆแต่เหมือนผู้หญิงที่เข้าฟิตเนสออกกำลังกายแน่ๆ! ผมรู้ ผมมีเซ้นส์!
“เอ่อ อ่า ชุด กระโปรงน่ารักจังครับ” ผมนึกถึงพวกหนังฝรั่งที่เวลาทักทายกันจะชอบยกพวกสิ่งแวดล้อมมาพูดอย่างเสื้อผ้ากับหมวกผ้าพันคออะไรแบบนั้น ซึ่งมันจะเข้ากับวัฒนธรรมที่นี้หรือเปล่าวะ
“ขอบคุณค่ะ” เธอยิ้มแล้วยกมือทัดผมไว้ด้านซ้าย เสียงเธอแหบและค่อนข้างพูดเบาเหมือนว่าเธอน่าจะเขินเอาการ “เดรสร้านแก้วตัดเอง”
“จริงเหรอครับ”
คุณแก้วสวมกระโปรงตัวยาวเลยเขาลงมาเล็กน้อย มันฟูหน่อยๆด้วย วันนี้เธอมีผ้าคาดผมสีแดง ผมปล่อยเป็นลอน เสื้อแขนยาวถึงข้อมือ ส้นสูงไม่มากแต่ก็ทำให้เธอสูงกว่าผมไปนิดหน่อย แต่มันไม่ใช่ปัญหาหรอก ขนาดพ่อผมยังเตี้ยกว่าแม่เลย
คนอะไร แต่งตัวน่ารัก เรียบร้อยแต่โคตรจะดึงดูดทางเพศสุดๆไปเลย อย่างนี้สิ ถึงเรียกว่ามีเสน่ห์จริงๆ
“คุณต๊อบก็หอมค่ะ น้ำหอมอะไรคะเนี่ย” คุณแก้วก้มลงมาดมข้างแขนเสื้อผมนิดๆ ผมรู้สึกได้เลยว่าเลือดกำลังคั่งเต็มหน้าและมันกำลังจะลามลงไปจุดล่าง!
คุณแก้วโน้มมาชิดแบบนั้นมันก็ออกจะเกินไปหน่อยสำหรับคนเพิ่งรู้จักนะครับ!
“รอบฉายจะเริ่มแล้ว คุณแก้วจะซื้อน้ำหรือป๊อบคอร์นมั้ยครับ”
“ไม่ดีกว่าค่ะ แก้วเจ็บคอ แต่ถ้าคุณต๊อบ” คุณแก้วกุมคอน้อยๆ วันนี้เธอใส่อะไรสักอย่างพันคอมาด้วย มันเหมือนเชือกริบบิ้นผูกไว้ คุณแก้วแต่งแล้วทำไมดูไม่เยอะไม่เวอร์เลยสักนิด ออกจะเข้าแถมยังน่ารัก โอ๊ยๆๆ ต๊อบ เมียมึงสวยโคตร
“อ่อ ไม่เป็นไรครับ ป้ะ งั้นเราไปดูกันเลยดีกว่า”
สงสัยเธอคงเป็นผู้หญิงเสียงใหญ่หน่อยอย่างนี้มาตั้งแต่แรก แต่อาจจะไม่ใหญ่เท่านี้ แค่เป็นหวัดนิดๆหน่อยด้วยละมั้ง เจ็บคอ เลยต้องเลือกกินอาหารที่เข้ากับสุขภาพหน่อย
ผมเพิ่งรู้ตัวว่าถูกมอง หรือจริงๆคนอื่นๆอาจจะกำลังมองคุณแก้ว เพราะว่าเธอสวยจริงนี่ๆ แถมยังสูง สง่า โดดเด่นมากจนผมชักรู้สึกตัวเล็กลง แต่ เฮ้ย ไม่ได้ ผมต้องภูมิใจดิวะ มีสาวงามโน้มกิ่งมาหาให้โอกาสได้ดูแลแบบนี้
คุณแก้วตาสวย ดูคมเรียวแต่ก็หวาน ความจริงแล้วผมชอบดวงตาเธอที่สุดแต่ก็ไม่กล้ามองมาก เดี๋ยวโดนจับได้
ระหว่างที่เราจะเขินกันไปมากกว่านี้ ผมพาคุณแก้วเดินเข้าไปที่โรงหนึ่ง ผมเพิ่งรู้ว่าดูหนังมันสนุกขนาดนี้ เวลามีฉากตลกคุณแก้วจะกุมปากหัวเราะไร้เสียงแต่ยังคงไว้ด้วยความเป็นสุภาพสตรี
ตอนดู ผมเผลอวางมือทับคุณแก้ว ผมสะดุ้งเหมือนโดนไฟช็อตเลยล่ะ แต่ไปๆมาๆคุณแก้วก็เป็นฝ่ายแตะโดนมือผมบ้าง
มือโคตรนุ่ม!
คุณแก้วคงไม่ใช่ชนชั้นกรรมกรอย่างผมแน่ๆ ให้ตาย ผมสัญญาว่าจะทำงานหนักเพื่อให้เธอมีกินมีใช้อย่างสบายๆและถนอมมือนี้ถ้าหากแต่งเธอเข้ามา
ผู้หญิงวัยนี้น่าจะชอบความมั่นคงมากกว่า แน่นอน ฉะนั้นผมต้องแสดงความเป็นผู้นำบ้าง หรือต้องอ้อนบ้าง อะไรแบบนั้นแล้วก็ผมต้องให้เธอรับรู้ถึงความแน่นอนและจริงใจจริงจัง
โธ่ ไอ้ต๊อบ ใครว่าจีบผู้หญิงยากว่ะ
สมัยก่อนที่ยังหนุ่มกว่านี้มึงทำอะไรอยู่!
ในโรงหนังออกจะหนาวอยู่หน่อย หลังจากดูเสร็จ ความจริงผมแทบจะหมกหมุ่นอยู่กับมือคุณแก้วมากกว่า
ห้องน้ำจะอยู่ถัดจากโรงไปนิดเดียวประมาณสองบล็อก ผมกำลังจะเข้าห้องน้ำ “อ่ะ คุณแก้วครับ ห้องน้ำหญิงอยู่อีกฝั่งครับ”
ผมทำหน้างงก่อนบอกเธอเมื่อเห็นว่าคุณแก้วทำท่าจะเดินตามผมเข้ามา
คุณแก้วชะงักไป ก่อนจะหน้าแดงก่ำ เป็นครั้งแรกเลยที่ผมเห็นเธออึกอักอย่างเขินอายจริงจัง เธอนิ่งไปสักครู่ ก่อนตอบน้ำเสียงแบบปรับอารมณ์ให้เย็น ดวงตาคู่สวยที่มองผมอยู่มีคลื่นสั่นไหวเล็กน้อย “พอดี…แก้ว…งงป้ายน่ะค่ะ”
“คุณแก้วจะแอบดูผมใช่มั้ยครับ” ผมแกล้งหยอกเธอ
“คุณต๊อบ” คุณแก้วมองผมค้อนๆ ดวงตาเธอคมกล้าขึ้นโดยที่ผมเผลอเสียวสันหลังวูบเดียวอย่างไม่รู้ตัว ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มแฝงเลศนัย
“ครับ”
ความเขินอายของผมลดลงเรื่อยๆเมื่อเห็นว่าแกล้งคุณแก้วได้ เธอแกล้งงอนผม ก่อนจะไปทางฝั่งห้องน้ำหญิง
ผมควักลูกต๊อบออกมายืนฉี่โดยที่ยิ้มไม่หุบ
ผู้ชายเวลามันจะจีบใคร มันดูตั้งแต่แรกแล้วว่าจริงจังหรือเล่นๆไปถึงไหนต่อไหน
สำหรับผม มันโคตรจะเร็วก็จริง
แต่คนนี้
ไม่จริงจังไม่ได้แล้วล่ะ
TBC
[10/4/2559]
-
คุณแก๊ววววววววววววววววววววววว
ชัดเลย คุณแก้ว ใช่ ใช่มั้ยคะ?
*ไว้อาลัยคุณต๊อบ*
-
งานนี้ นายต๊อบได้ผัวชัวร์ คุณฟักที่ว่าน่าสงสารแล้ว ยังไม่เท่าต๊อบ 555
คุณฟักช่วยต๊อบด้วยยยย :laugh:
อยากอ่านตอน 3 แล้ววววว :ling1: :ling1:
-
...(มองต๊อบแต๊บด้วยสายตาวางเปล่า)
:o10: :o10: :o10: :o10:
-
โถ่ คุณต๊อบน่าจะได้ผัวจริงๆแล้วล่ะค่ะ ชัดสุดตอนที่ใส่ผ้าพันคอกับเข้าห้องน้ำชาย 5555
อ่านไปก็ขำไปค่ะ คุณฟักเพื่อนสาวของคุณต๊อบได้เมียในขณะผู้ชายแมนๆอย่างคุณต๊อบจะได้ผัว
ป.ล.ตอนอ่านคุณฟักก็นึกว่าคุณต๊อบจะเป็นคนที่ดูเถื่อนๆที่ไหนได้ คุณต๊อบเป็นคนตลก 5555555
-
เราจะไม่ถามคำถามเดียวกับทุกคน สิ่งที่เราจะถามหลังจากที่อ่านมาแล้วคือ
ต๊อบแกพล่ามอะไรวะ นี่ความจริงแกเป็นคนเวิ่นเว้อยิ่งกว่าเจ๊ฟักอีกนะ พล่ามจนเบลอ มองไม่ออกว่าคุณแก้วเป็นยังไง
:m20:
-
ใช่แน่ๆล่ะ ว่าแต่รุกมั้ย :m26:
-
ถ้าจบภาคต๊อบแล้วคนแต่งสนใจแต่งภาคคุณแก้วมั้ยคะ
แลดูที่มาน่าสนใจอยากรู้ความคิดคุณคนสวย นี่ปักใจเชื่อจริงจังว่าคุณแก้วมีหำ :laugh: :laugh:
-
ต๊อบแต๊บนอกจากจะมองไม่ออกว่าเพื่อนมีจิตคิดเป็นรับแล้ว ต๊อบแต๊บยังมองไม่ออกอีกด้วยว่าคุณแก้วมีซัมติงแคนเป็นรุก...
ปล.ป๊าบคลุงคะ ไอ้ต๊อบพูดลอยๆขึ้นมา <<<ฟัก เป็นคนพูด ไหมคะ
-
ต๊อบ แกโดนยาเสน่ห์ใช่ไหม 5555555555
-
ขอไว้อาลัยแด่ต๊อบ เสร็จคุณแก้วแน่ ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
ซื่อใสขนาดนี้น่าจะเสร็จคุณแก้วนะครับ
-
น่ารัก
-
โอ้ยยยย คุณต๊อบน่าร้ากกก
คุณแก้วเป็นแน่ๆ //ไว้อาลัยแด่คุณต๊อบที่กำลังจะได้ผัว 55555 :m20:
-
คุณต๊อบท่าทางจะได้ผั-- o18
-
เอะจะยังไงทำไมจะเดินตามเข้าห้องน้ำชายละเนี่ย รออ่านต่อค้าบ
-
พี่ต็อบ ได้ผัวแน่ๆ :laugh3:
-
ขอบคุณนะที่มีภาคคุณต๊อบ มาแบ่งปันกัน ..หลังจากที่ ช่วย ลุ้นคู่กับ คุณฟัก จบไปภาคนึงแล้ว
‘สูง ยาว เข่าดี ชอบดูแลตัวเอง และคนอื่น
สเปคเลย อะ :o8:
:heaven :heaven :heaven
// เราเชื่อว่า ต๊อบน้อย คงไม่เสียบริสุทธ์ ให้คุณแก้วหรอก คนเขียนคงไม่ใจร้ายใช่ไหม
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 3 : บทจะฟูก็ฟู
“คุณแก้วหิวมั้ยครับ อยากทานอะไรมั้ย”
พอออกมาจากห้องน้ำด้วยความที่ผมไม่อยากกลับเร็ว ผมจึงชวนคุณแก้วไปหาอะไรทานต่อ
“อือ” คุณแก้วหยุดคิดเล็กน้อย เรายืนอยู่ตรงกลางห้างคนพลุกพล่านแต่ผมกลับไม่ได้รู้สึกรำคาญใจเลย เธอยกนิ้วแตะริมฝีปากจิ้มลิ้มๆ ใบหน้าน่ารักกำลังนึก ผมลอบกลืนน้ำลาย แต่ก็ละสายตาไม่ได้ ถ้าเกิดจู่ๆห้างถล่มตอนนี้ตายไปผมก็ไม่เสียดายชีวิตเลย!
“กินสเต็กดีมั้ยคะ?” คุณแก้วตอบอมยิ้มให้ผม
ผมน่ะหรือจะปฏิเสธได้ ในเมื่อมีสาวสวยเอียงคอมองด้วยรอยยิ้มหวานๆปานนั้น!
ก็คนมันอยากอยู่กับคุณแก้วนานๆอ่ะ
ผมไม่รู้ตัวว่ายิ้มตลอดทาง ไม่ได้ทำหน้าตาบูดๆโหดๆแบบเมื่อก่อน ปากมันไปเองเว้ย เวลาอารมณ์ดี หน้าตาจะดีตามก็ไม่เห็นแปลก
ผมให้เกียรติคุณแก้วอย่างมากที่สุด โดยการไม่ทำลุ่มล่ามกับเธอ แม้มือจะคันยิบๆ อยากเดินให้เธอควงแขนโอบเอวคนสวยอะไรแบบนั้น ความอดทนนี้เองที่วัดสปิริตความเป็นลูกผู้ชายในตัวคุณ อดทนไว้ต๊อบ ยังไงหากไม่มีอะไรผิดพลาด การได้คุณแก้วโดยความสมัครใจรักใคร่ปองดองมันดีกว่าเห็นๆ ถ้าเกิดผมตบะแตกขึ้นก่อน สิ่งดีๆที่ว่านั่นอาจจะไม่เกิดขึ้นเลยก็ได้!
ต๊อบ
มึงนี่มันครบเครื่องสมบูรณ์แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
ผมเดินยืดอกสุดๆ ภูมิใจมากจนเก็บอาการไม่อยู่ ควงคนสวยๆแบบนี้ใครๆก็ยินดีทั้งนั้น ความกระดี๊กระด๊านี่เองที่ทำให้พลังสิงสถิตอยู่กับร่าง หน้าด้านขึ้นมากอย่างไม่น่าเชื่อ!
หากนำไปเล่า ไอ้ฟักเองก็คงมองผมด้วยสายตาเวทนา มันน่ะคิดกับผมในแง่ร้ายเกินไป ผมอยากจะโทรตามไอ้ฟักให้มันมาเห็นด้วยเบ้าตามันเองเสียตอนนี้จริงๆ ว่าเพื่อนมึงทำได้แล้วนะโว้ยยย
ระหว่างเดิน เราผ่านพวกแผงเครื่องสำอางกับร้านขายครีมอาบน้ำ ผมเองสังเกตเห็นว่าคุณแก้วให้ความสนใจไม่น้อย ตามประสาผู้หญิง ผมแก้มแดง เชี้ยต๊อบ แก้มแดงทำไมวะ เดี๋ยวยิ่งดำหรอก
ตาคุณแก้วเป็นประกาย ดูออกชัดเจนเวลามองอะไรที่ชอบ
“คุณแก้วแวะดูก็ได้นะครับ” ผมพยายามปรับเสียงไม่ให้สั่น ไม่ให้เธอเห็นความเขินอายบ้าๆบอๆ
“คุณต๊อบไม่รีบใช่มั้ยคะ?” คุณแก้วถามผมอย่างไม่แน่ใจ แต่ดูเธออยากจะให้ผมตอบว่า
“ไม่เลยครับ”
คุณแก้วยิ้มกว้าง “ไปค่ะ” เธอรีบแตะมือผมแล้วจูงเบาๆไปดูอย่างดีใจ เห็นได้ชัดว่าคุณแก้วรักสวยรักงามและดูแลตัวเอง
ถ้างั้นการดูแลลูกตัวน้อยๆก็ไม่น่าจะใช่เรื่องยากเลย
ไม่
ไม่ๆๆๆ
ไอ้ต๊อบ มึงเอาอีกแล้วนะ!
อย่าวาดฝันไปไกลขนาดนั้นสิ! ใจเย็นเพื่อน!
ผมรู้สึกลายตานิดหน่อยตอนเดินเข้าไป แถมยังเมากลิ่นพวกนั้นด้วย ไอ้พวกนั้นน่ะ เครื่องสำอางครีมแล้วก็ห่าอะไรอีกเยอะแยะพอมารวมตัวกันเหมือนระเบิดเวลาจริงๆ ผมว่ากลิ่นของแก้วคุณคือหอมพอดีที่สุดแล้ว
คุณแก้วไม่ค่อยพูดเท่าไร ส่วนมากเธอจะยิ้มเป็นคำตอบ ผมเดาเอาว่าเป็นเพราะเสียงของเธอ
แต่ผมรับได้หมดนะครับคุณแก้ว
“กลิ่นนี้หอมนะครับ” ผมอยากใส่ใจเธอมากๆ และอยากมีส่วนร่วมเพื่อให้เธอซาบซึ้งใจและรู้สึกว่าผมไม่ได้เบื่อหน่าย ผมจึงพยายามชวนเธอคุยในเรื่องที่เธอชอบอย่างตั้งใจ
ถึงจะจีบไม่เก่ง
คารมไม่ดี
รูปไม่หล่อ
แต่เรื่องการเอาใจใส่ไม่เป็นรองใครเลยนะครับ
คุณแก้วหันมา เธอชะงัก ใบหน้าเราอยู่ใกล้กันมากเกินงาม จากความมั่นใจเมื่อครู่ลดหายเหมือนแก้วรั่ว น้ำไหลออกพรวดพราด ผมหลบตา ก่อนจะลูบผมโง่ๆแล้วหัวเราะโง่ๆด้วย เชี้ยย
“อ่อ” คุณแก้วยิ้ม ก่อนจะโน้มลงมาดมขวดแชมพูที่ผมถืออยู่ แพ็กเกจดูหรูหราฉิบหาย “กลิ่นนี้แก้วใช้อยู่ค่ะ”
ความร้อนแล่นแปร๊ด
แปร๊ดๆ
ผมรู้สึกเหมือนหน้าจะสุก ไอ้ต๊อบบ มึงจะเขินบ่อยไปหรือเปล่าวะ เขินพร่ําเพรื่อ เขินเกินงบประมาณ!
คุณแก้วเหมือนจะไม่รู้ว่าผมแทบตายอยู่ตรงหน้าเธอ ยังไม่พอ “คุณต๊อบค่ะ แก้วยืมมือหน่อยนะคะ”
คุณแก้วหยิบลิปสติกตัวทดลองขึ้นมาสามแท่ง ปาดลงมาที่ข้อมือผมอย่างละครั้ง เป็นเฉดสีต่างๆที่ผมมองออกอยู่อย่างเดียวคือสีชมพู
คุณแก้วแตะนิ้วที่ริมฝีปาก ทำหน้าครุ่นคิด ขณะมองสีต่างๆบนข้อมือชายชาตรี “สวยหมดเลยครับ”
“คุณต๊อบว่าสีไหนดีคะ”
ผมขมวดคิ้วทันที หน้าตาค่อนข้างงุนงง ถ้าเลือกไม่ถูกใจเธอจะโกรธกูไหมวะ
สีชมพู สีชมพู สีชมพู
ไอ้ห่า
สีชมพูทุกอันเลย
ผมแอบเหล่ปากสวยๆของคุณแก้ว
น่าจูบมาก
“เอ่อ อ่า อันนี้ครับ” ผมจิ้มไปสักอัน แต่แม่ง สีมันเหมือนกันๆไม่ใช่เหรอวะ แต่ว่าถ้าไม่ถูกใจคุณแก้ว ระดับหัวใจเธอจะลดลงไหมเนี่ย
“โอเคค่ะ” คุณแก้วหยิบลิปสติกแท่งหนึ่งจากชั้นวาง ความจริงแล้วพนักงานแอบมองเราอยู่พอสมควรแต่ผมเพิ่งสังเกตเห็นนี้แหละ ผมควักเงินออกมา แท่งหนึ่งก็ไม่น่าจะแพงมากมั้ง
“หือ คุณต๊อบ ไม่เป็นไรค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผม เอ่อ” นั่นไง ดันคิดคำไม่ออก ถ้าคุณแก้วปฏิเสธ แต่ผมอยากซื้อให้ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นไรกัน แถมยังดูยาจกกว่าด้วย อีกทั้งยังเพิ่งรู้จักกันไม่ทันไร แบบไหนดูน่าเกลียดกว่ากันวะ ระหว่างจ่ายให้กับคุณแก้วจ่ายเอง ผมควรจะหาเหตุผลดีๆสักเหตุผลเพื่อให้เธอรู้สึกดีดิ
“งั้นผมถือว่าซื้อให้เป็นของขวัญคุณแก้วได้มั้ยครับ” ผมให้เงินพนักงานไปแล้วก่อนจะหันมาบอกเธอ คุณแก้วอมยิ้ม พยายามจะไม่เขิน ความดีใจฉายชัดในแววตาของเธอ ผมไม่ใช่เพราะได้ของฟรี แต่เป็นเพราะต๊อบผู้นี้ต่างหาก!
“งั้นมื้อค่ำนี้ แก้วเลี้ยงนะคะ”
“ได้ครับ แต่”
“แต่?”
“ความจริงผมอยากจะเก็บไว้ให้คุณแก้วเลี้ยงคืนในวันอื่น”
“วันอื่น?” คุณแก้วพูดซ้ำ ก่อนเธอชะงักไปนิดหนึ่งราวกับนึกบางอย่างได้ เธอหัวเราะมือยกกุมปาก แก้มทั้งข้างแดงเปล่งปลั่ง
วันอื่นไงครับคุณแก้ว เรื่องอะไรผมจะปล่อยให้คุณแก้วได้เจอผมแค่วันสองวันกันเล่า!
คารมไอ้ต๊อบเริ่มพัฒนา ไอ้ฟัก ไอ้เพื่อนยาก เอ็งคงไม่รู้สินะว่าเพื่อนเอ็งทำผู้หญิงเขินเป็นแล้วโว้ยยยย
“เงินทอนค่ะ”
ผมรับเงินทอนแล้วกำลังจะเดินออกไปพร้อมคุณแก้ว แต่จู่ๆคุณแก้วก็หันขวับไปมองทางพนักงานหญิง ที่เหมือนจะได้ยินพวกเราคุยกันทว่าเธอกลับมีสีหน้าตะลึงบางอย่าง แต่ผมไม่ทันได้สังเกต คุณแก้วจากที่อารมณ์ดีมากเหมือนรอยยิ้มเธอจะหยุดลงไปเฉยๆ
“คุณแก้ว ร้านนั้นน่าจะอยู่ชั้นสองใช่มั้ยครับ”
“ใช่ค่ะ” คุณแก้วตอบ เธอกลับมายิ้มน้อยๆเพื่อคุยกับผม แต่เสียงดูแหบลงไปมากจนผมเป็นห่วงอยากจะประทานน้ำให้เธอสักแก้ว
ผมหันกลับไปมองข้างหลังแวบหนึ่งอย่างสงสัย ผู้หญิงนี่เข้าใจยากกันจริงเว้ย
เราเลือกร้านหนึ่งที่อยู่ชั้นสอง ผมเลือกหามุมดีๆจากนั้นค่อยให้คุณแก้วเป็นฝ่ายตัดสินใจ ผมคิดว่าผู้หญิงแม้จะต้องการผู้นำที่ดีแต่อีกนัยหนึ่งก็คงต้องการคนเอาใจเหมือนกัน
ผมสั่งสเต็กพริกไทยดำ ส่วนคุณแก้วกินสลัดทูน่า ผมแทบไม่จับโทรศัพท์เลยแต่กลับรู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วมากจนอยากจะหยุดเอาไว้สักพัก แต่แล้วมันก็เข้าอารมณ์อึมครึม ผมรู้สึกเหมือนหมดมุกจะชวนเธอคุยอีกแล้ว อ๊ากๆ
“คุณแก้วทานน้ำเย็นมั้ยครับ” ที่ผมถามเพราะว่าคุณแก้วอาจจะเป็นหวัดอยู่ ผมจะได้ไม่สั่งให้เอาน้ำแข็งน้ำเย็นมา
คุณแก้วชะงักไปนิดหนึ่งก่อนตอบ “ทานน้ำธรรมดาดีกว่าค่ะ”
ผมพยักหน้ารับรู้ก่อนจะสั่งพนักงาน
“คุณแก้วบอกว่าร้านคุณแก้วตัดเดรสเองเหรอครับ?” ระหว่างรออาหาร ผมก็นึกย้อนไปตอนแรกก่อนจะเข้าดูหนัง คุณแก้วบอกผมตอนที่เราบ๊ะจ๊ะๆกัน
“ใช่ค่ะ เป็นร้านเล็กๆ มีหน้าร้านแล้วก็ขายทางออนไลน์ด้วยค่ะ”
“เก่งจังเลยครับ มีกิจการตั้งแต่อายุไม่เท่าไรเอง สวยจริงๆครับ” ผมตอบตาหวานเยิ้มเหมือนติดยา “อะ เอ่อ ชุดน่ะครับ เอ่อ อ่า แล้วพอจะมีชุดประมาณคุณแม่ผมใส่ได้มั้ยครับ”
“มีค่ะ หลายแบบเลย ถ้าคุณต๊อบอยากจะให้ของขวัญคุณแม่ก็ลองพาท่านมาลองวัดไซส์ดูก็ได้ค่ะ” คุณแก้วตอบ ความอ่อนหวานแฝงทั่วทุกที่จนผมรู้สึกได้ แม้มือซ้ายจะวางอยู่บนโต๊ะ แต่มือขวาผมกำลังบิดนิ้วไปมาอยู่ข้างใต้อย่างเก้อเขิน
ตัวจะแตก!
ทำอย่างกับเป็นสาววัยแรกแย้ม
ตั้ง สติ ต๊อบ!
ผมจะไม่ถามคุณแก้วเรื่องนัดเดตออนไลน์อะไรแบบนั้น เอาไว้ถามคลอเคลียหลังจากเราคบกันแล้วดีกว่า แต่ตอนนี้ผมจะใส่ใจคุณแก้วแบบให้สำลักความเขินกันไปข้าง (ถึงแม้ดูจะเป็นผมมากกว่าที่กำลังสำลักเอง)
“แล้วนี่คุณแก้วกลับยังไงครับ”
“เดี๋ยวคงกลับแท็กซี่ค่ะ ถ้ารถเมล์คนเยอะเกินไป”
“อ้าว คุณแก้วไม่ได้ขับรถมาเหรอครับ”
“แก้วไม่ขับรถค่ะ แก้วค่อนข้างกลัวถนนนิดหน่อย” คุณแก้วพูดพลางทำหน้าอ่อนใจ เหมือนเธอจะผวากับถนนจริงๆไม่ได้พูดเล่น
“งั้นให้ผมไปส่งดีกว่าครับ มันดึกแล้ว คุณแก้วเป็นผู้หญิง กลับคนเดียวอันตราย”
คุณแก้วสบตาผม เธออมยิ้ม เธอดูแปลกใจในหลายๆอย่างที่ผมทำให้ อาจจะเป็นเพราะคุณแก้วดูเป็นหญิงแกร่ง สมัยใหม่ ทำอะไรเองแบบนั้นหรือเปล่า อีกอย่างผมเป็นพวกเสมอต้นเสมอปลาย นี่ไม่ช่วงโปรโมชั่นแล้วหมดไปแน่นอน คุณแก้ว เชื่อในต๊อบนะครับ
“เอ่อ หรือถ้าคุณแก้วยังไม่สะดวกใจ”
“ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่แบบนั้นเลย” คุณแก้วหัวเราะน้อยๆ เธอรีบคลายความกังวลในใจของผมให้ทันที “…ขอบคุณนะคะ…”
หัวใจผมเต้นดังเป็นระลอก
ต้องแอบผ่อนลมหายใจช้าๆเพื่อควบคุมไม่ให้สั่นอีกแล้ว
ผมว่ามันยังเร็วไปหน่อย แต่ความประทับใจครั้งแรกๆของเราก็ไม่เลวทีเดียว
หัวใจผมพองๆ
ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้เมียสวยขนาดนี้จริงๆ
หลังจากทานอาหารเสร็จ พวกเรานั่งคุยกันอยู่สักพักเพื่อให้อาหารย่อย ถ้าลุกเดินเลยคงจุกน่าดู อย่างแรกที่ผมชอบจริงๆคือการที่คุณแก้วเองก็ไม่กดโทรศัพท์เล่นเลย เราเลือกที่จะคุยกันมากกว่า ผมรู้สึกว่าเหมือนได้รับการเอาใจใส่เช่นกัน
“ไม่เอาน่ะ ให้แก้วเลี้ยงคืนเถอะ”
“แต่”
“ก็ไม่ได้หมายความว่าวันหน้าคุณต๊อบจะเลี้ยงแก้วคืนไม่ได้นี่คะ”
ผมหลบสายตาเธอ ตากลอกจากซ้ายไปขวาขวาไปซ้ายอย่างเขินๆ นิสัยแก้ไม่หาย เวลาผมเหมือนโดนจับทีไรจะเป็นแบบนี้ตลอด
หลุมรักลึกไปแล้ว
โดนคุณแก้วเล่นคืนแล้วไง
“คุณแก้วชอบดูหนังเหรอครับ”
“ใช่ค่ะ แก้วว่าสนุกดีออก อาจจะเพราะเหงาๆด้วย พยายามหาอะไรทำนอกจากงาน ไปๆมาๆก็จบด้วยการมาดูหนังคนเดียวทุกที”
“แต่วันนี้แล้วก็วันนั้น คุณแก้วไม่ได้มาคนเดียวนี่ครับ”
เชี้ย
อ๊าก
ดิ้นตายเถอะไอ้ต๊อบ
นี่มันใช่บทสนทนาที่ควรจะคุยกับคนเพิ่งรู้จักแน่เหรอวะ! อีกแล้วนะมึง!
ผมพยายามจะเลียนแบบไอ้ฟัก ผมเคยเห็นมันจีบผู้หญิงมาก่อน มันมักจะวางตัวสุภาพแต่ก็แอบเล่นมุกตลกๆ อมยิ้มอะไรของมันไปแต่แสนจะโคตรธรรมชาติ!
อยากทำได้แบบนั้นบ้างโว้ยยย!
คุณแก้วไม่ค่อยถามเรื่องส่วนตัวผมเท่าไร อาจเป็นเพราะเธอไม่อยากจะละลาบล้วงผม ส่วนผมก็ไม่อยากเล่ามากเท่าไรเช่นกันเพราะคิดว่าอาจจะดูกลายเป็นอวด ผู้หญิงหรือใครๆก็ไม่ชอบคนขี้อวดทั้งนั้น รออีกนิดน่าจะเหมาะกว่า
คุณแก้วดูผู้ดีมากตั้งแต่หน้าตาจรดการแต่งกาย ฉะนั้นไอ้เงาะอย่างผมจะให้ไปทำตัวหยาบคายอย่างนั้นได้ยังไงกัน มันต้องเลียนแบบไอ้ฟักเป๊ะๆนั่นแหละ
สุภาพและตลก!
“คุณต๊อบทำเกี่ยวกับช่างเครื่องเหรอคะ?”
อ้าว เวรกรรม ไม่สิ เธอถามเกี่ยวกับผมเพราะต้องการรู้จักผมมากขึ้นกว่านี้ก็น่าจะถือเป็นสัญญาณที่ดีเว้ย!
“เป็นอู่น่ะครับ ผมเป็นลูกคนเล็ก แล้วก็ชอบพวกนี้มาตั้งแต่เด็กๆก็เลยพอทำได้บ้างครับ”
แววตาคุณแก้วดูเป็นประกาย เธอทัดผมไว้ที่ข้างหูช้าๆ ก่อนจะเท้าคางไว้แล้วโน้มเข้ามาเล็กน้อยอย่างสนใจ “คุณต๊อบเป็นลูกคนเล็กเหรอคะ”
“ครับผม อ่า พี่ชายผมเป็นหมอครับ รายนั้นเขาเรียนเก่งเลยแหละ”
“อย่างนี้ที่บ้านก็หวงคุณต๊อบน่าดู” คุณแก้วยิ้มแฝงบางอย่างที่ผมมองแล้วงงนัก รู้สึกประหลาดๆแต่ไม่เข้าใจว่ามันแปลกยังไง
“ไม่หรอกครับ เขาปล่อยผมจะตาย ตั้งแต่สมัยเรียนแล้วครับ อีกอย่างผมค่อนข้างเป็นเด็กดีนะ เห็นอย่างนี้ก็เถอะ” ผมยิ้มอวด พ่อไม่น่าหวงแล้ว มีแต่จะเอาไปยกให้ผู้หญิงบ้านไหนก็ไม่รู้ กลัวว่าลูกจะไม่มีเมีย
“จริงค่ะ แก้วว่าคุณต๊อบน่ารักจริงๆ” คุณแก้วคลี่ยิ้ม ดวงตาคู่สวยสบกันชนิดที่ว่าจะเอาให้ตายกันไปข้าง เธอมองผมเหมือนจะสำรวจทุกซอกมุม ผมยกมือแสร้งเกาคอเกาหัวไปอย่างงงๆ
เอ…ผมรู้สึกขนลุกขนชัน แอร์มันหนาวเกินไปแล้วหรือเปล่า
“เอ่อ เช็กบิลเลยดีมั้ยครับ อ่า เดี๋ยวคุณแก้วจะกลับบ้านดึก”
“โอเคค่ะ” คุณแก้วหัวเราะเบาๆ เธอคลี่ยิ้มอีกก่อนตอบตกลง ผมพยายามจะไม่วางมือไว้บนคออีกเพราะมันทำให้ผมดูประหม่าจนเกินไป ขณะลุกขึ้นจู่ๆคุณแก้วก็สะดุด เธอเสียหลักล้ม แต่ดีที่ยังนั่งลงไปทัน แต่ท่วงท่าดูผิดจากปกติ “โอ๊ย”
แม้เสียงคุณแก้วจะใหญ่มาก แต่ว่าที่ผมเป็นห่วงเธอจนลืมคิดถึงเรื่องอื่น “คุณแก้ว!”
คุณแก้วมีสีหน้าเจ็บปวด ผมรีบอ้อมไปดูเธอ
“เหมือนขาจะแพลง”
“ตรงไหนครับ…ขออนุญาตนะครับคุณแก้ว”
ผมคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ ก่อนจะค่อยๆดูที่ข้อเท้าคุณแก้ว ไม่สนใจว่าคุณแก้วกำลังมีสีหน้าตกตะลึงแค่ไหน คุณแก้วใส่ส้นสูงด้วย แล้วยังมาข้อพลิกอีก ทำให้เจ็บมากก็ไม่แปลก อีกทั้งจะเดินทีคงลำบากไม่น้อย
“คุณต๊อบ”
“พอเดินไหวมั้ยครับ มันเริ่มจะเห็นรอยช้ำๆแล้ว ขออนุญาตนะครับ” ผมประคองเท้าคุณแก้วขึ้นมาดู ก่อนจะบีบเบาๆ คุณแก้วกัดริมฝีปาก ไม่ยอมร้องออกมา แต่ผมรู้ว่าเธอคงเจ็บจุดนี้แน่ๆ
ผมกำลังพะวงกับอาการและเท้าคุณแก้ว พอเห็นเงียบไปจึงเงยหน้าขึ้น คุณแก้วมองผมด้วยแววตาลึกซึ้งอย่างบอกไม่ถูก น้ำตาคลอเล็กน้อย ขนตางอนพยายามกระพริบช้าๆ ก่อนจะตอบ “พอเดินไหวค่ะ” เสียงเธอแหบมาก
แต่ระหว่างที่ผมลองนวดๆให้เธอ ใบหน้าผมมันปะทะเข้ากับหน้าตักคุณแก้ว แต่ผมแปลกใจที่มัน
นูนว่ะ
โดยปกติ…
ผมรีบมองหน้าคุณแก้ว สลับกับมองตรงตักคุณแก้วอีกครั้ง
คุณแก้วยังมีสีหน้าซาบซึ้งใจไม่เปลี่ยน แถมดูท่าว่าผมจะจีบเธอผ่านจากหัวใจสีน้ำเงินเป็นแดง
“อ๊ะ” คุณแก้วร้องเบาๆ
“อะ เอ่อ ลอง ลุกดูก่อนนะครับ” ผมจึงหันมาสนใจอาการเธออีกครั้ง แม้จะมีเรื่องค้างคาใจ คิ้วผมขมวดลงอย่างคนกำลังงงจัดมาก
ผมพยุงคุณแก้วลุกขึ้น ผมก็มองอีกรอบหนึ่ง พอคุณแก้วหันมามอง ผมจึงแสร้งทำไม่มีอะไร ก่อนจะแอบถอนหายใจโล่งอกและด่าตัวเองหนึ่งทีแทนคำขอโทษแก่คุณแก้วที่มีจิตคิดสัปดน
ปัดโธ่
ก็แค่ดอกไม้ที่ติดตรงตกแต่งกระโปรง มันเลยดูเยอะๆฟูๆ
ผมค่อยๆประคองเธออย่างอ่อนโยนที่สุด
คุณแก้วกอดแขนผมแน่นตอนเดิน
โดยที่สีหน้าเจ็บปวดลอบเปลี่ยนเป็นคลี่ยิ้มจางๆ
TBC
[13/4/2559]
-
ได้แต่ถอนหายใจ. -.-
“คุณฟักทำเกี่ยวกับช่างเครื่องเหรอคะ?” ตรงประโยคนี้
ต้องเป็นคุณต๊อบ รึเปล่าคะ!?
-
คุณต้อบบบบบ ช่างไม่รุ้อะไรบ้างเลย
-
ต๊อบเอ้ยยยยย 55555555555555555 /ตบบ่า
-
โธ่ ต๊อบ ที่บ้านเลี้ยงเอ็งมายังไง ใยจึงซื่อและประหยัดมันสมองเยี่ยงนี้ - -
-
ขุ่นฟักคะ มาดูเพื่อนหน่อย 5555555555555
คุณต๊อบท่าทางจะไม่รอดแล้วล่ะ ฮือ
คุณแก้วจัดการค่ะ
-
อ่านแล้วหมั่นไส้เป็นระยะ มั่นหน้ามี่นโหนกสมเป็นเพื่อนคุณฟัก แต่น่าเอ็นดูกวาจม 555
ฟักคะ ถ้าไม่รีบรวบหัวรวบหางเพื่อนอาจจะชิงได้ผั--เอ้ย เมีย ไปก่อนนะคะ
-
ต๊อบไม่น่ารอด ทำไมใสซื่อต่างจากคุณฟักจังเลยล่ะคะ
-
คุณแก้วอะไรฟูคะ? ดูท่าจะไม่ใช่ดอกไม้ :hao7:
อ่านไปแล้วอุทานอิต๊อบบ่อยมาก โอ้ย555555
เจ้ฟักเพื่อนเจ้น่ารักนะ โง่ด้วย555555
-
ต๊อบช่างไร้เดียงสา
-
ต๊อบเอ้ยยย ต๊อบบบ 5555555555555
จะสงสารนางดีมั้ย รู้สึกเอ็นดู
คุณแก้วนี่ยังไงนะ ต้องรอดูต่อไป
ยังไม่กล้าฟันธงใดๆทั้งสิ้น
สู้ๆนะคะ ติดตามมาหลายเรื่องเลย ตั้งแต่เสี่ย
แต่พึ่งมีโอกาสมาคอมเม้น 555
ติดตามค่ะ :hao7:
-
โอ๊ยยยย คุณต๊อบบบ ไม่รอดชัว แน่นอน ฟันธง มีผัวชัวร์ 55555 :m20: :m20:
#คุณต๊อบน่ารัก :impress2:
-
ต๊อบ เราขอร้อง
เอาคุณแก้วไปให้คุณฟักดูเถอะ
จะได้เข้าตำรา
"ผีเห็นผี"
-
อย่างฮา ลุ้นว่าจะได้เมียหรือผัว
-
สาธุขอให้ต๊อบได้ ผั-.. เอ้ย เมียนะจ้ะ
-
ต๊อบช่างคิดดีไรเยี่ยงเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
-
ต็อบผู้ใสซื่อ ใสๆแบบนี้มีผัวเถอะค่ะ
-
"คุณต๊อบน่ารักจริงๆค่ะ...."
อ่านถึงตรงนี้แล้วหวีดมากประหนึ่งคุณแก้วจะบอกเป็นนัยๆ
ว่าเป็นเมียผมเถอะอะไรแบบนี้ 5555
ถ้าต๊อบรู้ว่าคุณแก้วเป็นผู้ชายจะทำหนา้ยังไงน้ออออ
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
คือกูขำอิต๊อบหนักมาก ดวงชะตาจะมีผัว :hao7: :hao7:
-
ต๊อบนายโลกสวยเกิ้นนนนนน คุณแก้วนี่เป็นกระเทยหรือหวังจะเป็นสามีต๊อบ :a5:
-
โอ้ยยยย เจ๊ฟักจะคิดยังไงที่ต๊อบได้ผัว ขณะที่ตัวเองสั่นพับๆมาตั้งแตาภาคแรกแต่ก็ได้แต่เมีย 55555555555
-
ไว้อาลัยแด่ต๊อบ สามนาที...
-
ต๊อบ เค้าฟูมาขนาดนี้แล้ว...
แกยังไม่รู้อีกเรอะ 555555
-
โถถถ ต๊อบคนซื่อ
-
โดนละ ต็อบ โดนละ 555555555555555
-
5555555555555
-
อุสาเชียร์ต๊อบเป็นผัวฟัก สุดท้าย...ก็มาเป็นเมียน้องแก้ววววว :laugh::laugh:
-
นังแก้วมันร้ายยยย สงสารน้องต๊อบ5555555
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 4 : ปากแดงๆกับลูกอมหวานๆ
ผมไปส่งคุณแก้วที่บ้าน ยังดีที่ผมเป็นคนดูซกมกทุกอย่างยกเว้นรถที่สะอาดเอี่ยมอ่อง ไม่ขายหน้าคุณคนสวย แอบมีเกร็งๆบ้าง นอกจากครอบครัวกับไอ้ฟักที่ได้นั่งเบาะซ้ายแล้ว คนพิเศษอื่นๆก็ยังไม่เคยมีเลย
คุณแก้วคนแรกเลยนะครับ
ผมรีบหุบยิ้ม เดี๋ยวคุณแก้วจะสงสัย พยายามไม่หัวเราะโง่ๆด้วย หันกลับเก๊กหล่ออย่างสุดความสามารถ ค่ำๆมืดๆอย่างนี้ถ้าหน้าตาไม่ได้อย่างแบรด พิตต์ ก็อย่าไว้หนวดจะดีกว่า ต๊อบจะเป็นโจรมาก
แถมก่อนหน้านี้ผมยังไปคิดในทางไม่ดีกับคุณแก้วอีก
บ้ามากๆ
ผมรีบปัดสิ่งนั้นทิ้งจากหัวโดยเร็วและห้ามคิดถึงมันอีก ไม่ได้ หยุดนะต๊อบ
เธอออกจะสวยขนาดนี้!
คุณแก้วบอกทางผมเรื่อยๆ ถ้าคุณแก้วตัวเล็กกว่านี้หน่อยผมอาจจะรวบคุณแก้วอุ้มไว้ในอ้อมแขนแข็งแรงๆนี้ แต่ด้วยความที่คุณแก้วสูงไป(นิดนึง) แถมก็ยังเป็นเพิ่งคนรู้จักกัน จะให้ไปทำอย่างนั้นมันก็ออกจะเกินไป อีกทั้งการข้อเท้าแพลงก็ไม่ได้เรื่องใหญ่มาก แม้จะโคตรเจ็บก็เถอะ
แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ชอบที่คุณแก้วเป็นคุณแก้วทั้งหมดเลยไม่เกี่ยงไม่งอนครับ
“คุณแก้วยังเจ็บมากอยู่มั้ยครับ” ผมถามเป็นพักๆด้วยความเป็นห่วง วันนี้ผมออกจะภูมิใจอยู่ไม่น้อยที่ได้แสดงความเป็นสุภาพบุรุษต่อหน้าหญิงงามได้สำเร็จ
“ยังเจ็บอยู่ค่ะ”
กว่าผมจะพยุงคุณแก้วมาถึงจุดนี้ได้ก็รู้สึกเหนื่อยหอบไปทั้งกายและใจ ไม่กล้าออกแรงหรือเดินเร็วมากเพราะกลัวว่าจะสะเทือนไปถึงคุณแก้วทำให้เธอยิ่งเจ็บ
“แก้วซุ่มซ่ามเอง” เธอหัวเราะน้อยๆ ก่อนจะกล่าวโทษตนเอง
“ไม่หรอกครับ อะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น คุณแก้วไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้วครับ” ผมส่ายหน้าก่อนจะหัวเราะคลอไปด้วย คุณแก้วถูกเสมอครับ
คุณแก้วเอียงอาย ผมรีบหุบปากเหมือนพวกชอบละเมอเพ้อพกหลุดปากออกไปบ่อยเกิน แล้วที่น่าอายกว่าคือหน้าผมเสือกแดงกว่าคุณแก้ว!
การขึ้นรถมากับคนแปลกหน้ามันเป็นอะไรที่อันตรายมากโดยเฉพาะกับฝ่ายผู้หญิง แต่คุณแก้วก็ยอมขึ้นมา ผมจึงต้องรีบสร้างคะแนนและทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย มันไม่ง่ายนะเว้ยที่ผู้หญิงจะยอมให้ไปส่งบ้าน หรือพูดอีกอย่างก็คือไอ้ต๊อบผู้นี้นับตั้งแต่สมัยวัยละอ่อนมันไม่เคยจะได้ไปรับไปส่งหญิงสาวที่ไหนเลยนอกจากเพื่อนรักของมันที่นอกจากจะไม่ใช่สาวสวยแล้วยังเสือกหล่อระบาดราวเชื้อกามโรค ไอ้พัชระ!
คุณแก้วยิ้ม ก่อนจะมองไปทางกระจกซ้าย ผมแอบเหล่ๆทำเป็นมองอย่างอื่นทว่าจริงๆแล้วกำลังเพ็งเล็งตักคุณแก้ว เชี้ย ไหนมองห้ามคิดไงต๊อบ แต่แล้วจู่ๆคุณแก้วหันกลับมา ผมจึงรีบแสร้งกลับไปมองข้างหน้าอย่างเดิมเกือบไม่ทัน แถมยังต้องมาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก มันยากที่จะตอแหลในเวลานิดเดียวนะโว้ยย
แต่ผมแวบๆนะว่าคุณแก้วแอบยิ้ม เสียงหัวเราะคิกคักดังน้อยๆ ผมรู้สึกร้อนไปทั้งคอยันแก้มสองข้าง นั่งคอแข็งตัวตรงมองไปทางถนนอย่างไม่คิดจะวอกแวกอีก ไม่เห็นอะไรทั้งนั้นด้วย เพราะคุณแก้วนั่งไขว่ห้าง แล้วยังต้องมาเขินฟรีอีกต่างหาก!
บ้านคุณแก้วอยู่ในหมู่บ้าน ขับเข้าไปไม่ลึกมากก็ถึง เป็นบ้านหลังไม่เล็ก ซึ่งดูก็รู้ว่าบ้านคุณแก้วน่าจะมีตังค์
ตายห่า
รั้วบ้านยังกดดันขนาดนี้
ถ้าเกิดวันไหนบ้าน‘ฝ่ายหญิง’เขาอยากจะเจอว่าที่ลูกเขยขึ้นมาจะวางตัวยังไงวะเนี่ย
คงจะไม่เกิดตำนานรักเศร้าสะเทือน บ้านพ่อตาแม่ยายขัดขวางความรักระหว่างคนหนุ่มสาวหรอกนะ
พอมาถึง ก็เกิดความเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง อึ้งห่าอะไรไอ้ต๊อบ เอ็งควรสร้างความมั่นใจเดี๋ยวนี้โว้ย
“สักครู่นะคะ” คุณแก้วหยิบรีโมตขึ้นมา พอกดปุ๊บ รั้วก็ค่อยๆเปิดเอง ผมรีบหุบปากอ้ำๆอึ้งๆแล้วขับรถเข้าไปในบ้านก่อนจะกลับรถหันไปทางประตู กระทั่งปิดสนิทแล้วเธอจึงค่อยหันกลับมายิ้มให้ผม
ผมยังไม่รู้จะพูดอะไร มันเป็นความเงียบในความเขินอายแบบผู้ชายน่ารักคนหนึ่งจะมีได้ไม่บ่อยต่อหญิงสาวที่ตัวเองหมายปอง
“คุณแก้ว อ่า เอ่อ” ผมเงอะงะๆ พอดูว่าแผนการพูดจาหล่อๆจะไม่ได้ผล ผมหมายถึงผมมันหน้าบางขี้ม่านไปเอง ผมรีบลงจากรถก่อนจะไปเปิดประตูให้คุณแก้วแล้วค่อยๆยื่นมือเข้าไปพยุงเธอไว้
คุณแก้วขอบคุณเสียงหวาน มันดูเหมือนเธอจะทำผมละลายกลายเป็นน้ำตาลเหลวให้ฝูงมดรุมทึ้ง
คุณแก้วจะทึ้งจะอะไรผมผมก็ไม่ว่าสักนิดเลยครับ
ตอนนี้ดึกมากแล้ว อีกทั้งคุณแก้วก็เป็นสาวเป็นนาง สวยด้วย แถมน่ารักอีกต่างหาก ฉะนั้นผมจึงไม่ควรอยู่นาน เดี๋ยวคุณแก้วจะเสียหายเอาได้
คิดจะรักใคร อย่างแรกคือต้องให้เกียรติกันก่อน
ใครได้ต๊อบเป็นแฟนรับรองว่ายิ่งกว่าเจ้าหญิงดิสนีย์อีก
ผมสังเกตรอบๆ บ้านคุณแก้วสวยมาก สวยไม่ต่างจากเจ้าของบ้านเลย สวนหน้าบ้านมีไฟเปิดอยู่ ทำให้บรรยากาศเหมือนพวกร้านอาหารที่ไอ้ฟักชอบลากผมไปกินและแพงสัด
ไม่ดิต๊อบ
อย่าพูดคำหยาบ
ตอนนี้ผมต้องเป็นสุภาพบุรุษ อ่อนโยน แล้วก็มีความเป็นผู้นำ เป็นผู้ใหญ่ แต่ก็แอบเย้ายวนใจสาวเล็กสาวใหญ่เห็นแล้วต้องกรี๊ดกร๊าดตามกัน แต่ที่แน่นอนที่สุด ผมจะหวั่นไหวแค่กับคุณแก้วคนเดียว
เชี้ย
หล่อมาก
การอายุมากขึ้นดีอย่างหนึ่งคือผมไม่จำเป็นต้องเหนียมอายเท่าเมื่อก่อน(ถึงแม้นี่จะพยายามไม่เขินแล้ว) ทำอะไรก็รีบทำก่อนจะไม่มีแรงเว้ย!
“คุณต๊อบ”
โอย
ผมรีบบอกให้ตัวแข็ง อย่าตัวอ่อน อย่าออเซาะ คุณแก้วก็! อย่าทำอะไรๆให้ต๊อบมันใจสั่นเล่นนักสิเอ๊อะ
คุณแก้วแตะแขนผมไว้ ก่อนจะค่อยๆก้าวช้าๆ ผมพยายามจะช่วยเธอโดยที่กันตัวเองไม่ให้ถูกเนื้อต้องตัวอีกฝ่ายมาก เพื่อไม่ให้เป็นการทำลุ่มล่าม หรือดูฉวยโอกาสแบบพวกบุรุษไม่ดีเขาทำกัน คุณแก้ว ผมไม่ใช่คนอย่างนั้นเลยนะครับ
บริสุทธิ์ใจล้วนๆ
“อ่ะ”
จังหวะที่คุณแก้วกำลังขึ้นบันไดลายหินอ่อนเตี้ยๆซึ่งดูแพงอลังการตรงหน้าประตูบ้าน เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ผมปล่อยให้เธอค่อยๆเดินเองเพราะคิดว่าการที่ผมจะเข้าไปมากกว่านี้ดูจะเป็นอะไรที่ไม่งามนัก
ทว่าพอเห็นว่าคุณแก้วมีท่าทีไม่ไหว จากมือที่กำลังปล่อยก็รีบเข้าไปช่วยพยุงอีกครั้ง “คุณแก้วระวังนะครับ”
“…ขอบคุณค่ะ” คุณแก้วมีสีหน้าไม่สู้ดี ผมไม่รู้จะทำยังไงจึงค่อยๆจูงเธอไปจนถึงหน้าประตูจนได้ เธอวางรองเท้าไว้ ก่อนจะหากุญแจบ้าน เนื่องจากข้อเท้าแพลงทำให้ตอนเดินลงมาจากรถคุณแก้วต้องถอดส้นสูงออก
ผมเผลอมองเท้าขาวๆของคุณแก้ว
ขนาดตีนเขายังดูดีกว่าหน้ากู
เชี้ย
จู่ๆมีอารมณ์กับเท้านี่ผิดปกติหรือเปล่าวะ
อ๊ากกก
ตอนนี้อะไรเกี่ยวข้องกับคุณแก้วผมเหมือนบ้าบอคุมหัวใจไม่อยู่หมดเลย!
ผมรีบเก็บสายตา นับหนึ่งสองสาม เป้าหมายคือหนึ่งพัน แล้วก็พยายามนึกถึงสิ่งดีงามเพื่อยึดเหนี่ยวจิตใจเข้าไว้ ถ้าไม่เกรงใจคุณแก้วป่านนี้คงตบหน้าตัวเองสักทีเพื่อเรียกสติ
“พู่วว…”
พอคุณแก้วหันมามองอย่างสงสัยผมก็รีบยิ้มกลบเกลื่อน กลั้นหายใจสักแวบกระทั่งคุณแก้วไขประตูได้ ผมจึงค่อยๆลอบผ่อนลมหายใจอีกรอบ
“อ่า”
“เอ่อ”
ผมกับคุณแก้วพูดขึ้นมาพร้อมกันกระทั่งสบตาพร้อมกันอีกด้วย อย่างไม่ได้นัดมาก่อน ผมพูดอย่างติดเขินๆ มือไม้เกร็ง
“คุณ คุณแก้วอย่าลืมหาน้ำแข็งมาประคบไว้นะครับ”
“โอเคค่ะ” เธอยิ้มรับ คุณแก้วจับขอบประตู ภายในบ้านมืด ดวงตาคู่สวยจับจ้องมาที่ผมอย่างมีประกาย “คุณต๊อบหิวน้ำหรือเปล่าคะ?”
ผมเลิกคิ้วอย่างงงๆ เหมือนกับว่าจะไม่คาดคิดถึงคำถามเช่นนี้มาก่อน “อ่อ ไม่ครับ ไม่เป็นไร”
แล้วก็เงียบ โดยที่มีคุณแก้วมองผมอย่างหวานเยิ้ม “เอ่อ อ่า คุณ คุณแก้วอยู่บ้านคนเดียวเหรอครับ”
คุณแก้วพยักหน้า แล้วทำไมผมเหมือนต้องเงยหน้าคุยนิดๆอีกแล้ววะ พอมายืนเทียบกันอย่างนี้โดยไม่มีรองเท้า คุณแก้ว ก็ ก็ สูงกว่าผมนิดหน่อย
อ๋อ
เป็นเพราะระดับพื้นตรงตัวบ้านกับด้านนอกมันไม่เท่ากัน
“ผมจะรอจนกว่าคุณแก้วจะปิดประตูเรียบร้อยแล้วครับ” ผมกล่าวกับเธอยิ้มๆ ต้องให้รู้ว่าส่งถึงบ้านปลอดภัยจริงๆต๊อบคนนี้ถึงจะวางใจ
“ถ้าแก้วไม่ปิด คุณต๊อบจะยืนอยู่อย่างนี้ทั้งคืนหรือเปล่าคะ” คุณแก้วพูดเนิบๆ เหมือนจะไม่มีอะไร แต่ก็ดูมีอะไร เธอยืนสง่า พิงขอบประตู ผมสลวยดูเย้ายวนแปลกๆ ผมแอบกลืนน้ำลาย แล้วยังมีกลิ่นหอมละมุนนี่อีก
“คุณแก้ว” ผมเรียกชื่อเธอ ด้วยเพราะเป็นห่วงข้อเท้าอีกฝ่ายยังเจ็บ “อย่าแกล้งผมสิครับ”
พูดไปหน้าก็ดำไป
“เข้ามาดื่มน้ำก่อนนะคะ…นะนะ” คุณแก้วยื่นมือมา เธอเอียงคอนิดๆ มือเขี่ยๆแตะๆอยู่ตรงหัวไหล่ผม ทีเล่นทีจริง
อ๊อย
ดูแล้วถ้าผมปฏิเสธคุณแก้วอาจจะเสียหน้าได้ ฉะนั้นการที่ผมยอมเดินเข้าไปไม่ใช่เพราะฉวยโอกาส แต่เป็นเพราะต้องการรักษาระดับหัวใจของคุณแก้ว เป็นพยานด้วยนะครับ!
ผมยื่นแขนให้คุณแก้วพยุงตัวเดิน พอเข้าไปไฟก็เปิด ผมตรงดิ่งไปทางโซฟาเพื่อให้เธอนั่งพักก่อน “ตู้เย็นอยู่ตรงไหนครับ”
“ตรงไปตรงมุมแล้วเลี้ยวซ้ายค่ะ” คุณแก้วเลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนจะตอบ ผมแตะมือเธอเล็กน้อยเป็นสัญญาณว่าขอแขนคืนสักครู่ ผมรีบตรงไปห้องครัวคุณแก้ว แขนยังรู้สึกอุ่นๆจากสัมผัส หยุดๆๆ อย่าฟุ้งซ่าน
ผมล้วงกระเป๋า แล้วก็รู้สึกดีที่พกผ้าเช็ดหน้ามาด้วย ในตู้เย็นมีน้ำแข็งอยู่ ผมกะเทาะออกมาสามสี่ก่อนเล็กๆแล้วค่อยใช้ผ้าม้วนไว้
“คุณแก้ว ขออนุญาตนะครับ” พอกลับมา ผมลงไปคุกเข่าตรงหน้าคุณแก้วอีกครั้งอย่างไม่ถือตัว ผมยกเท้าคุณแก้วมาดู มันบวมขึ้นมากแล้วจากตอนแรกๆ เห็นเป็นรอยช้ำเขียวๆจริงๆ “ประคบไว้นะครับ”
ผมเงยหน้าบอกเธอ คุณแก้วเหมือนจะนิ่งอึ้งไป เธอยิ้มๆ ก่อนจะทัดผมช้าๆ นิ้วเกลี่ยใบหน้าไปมา แก้มสีชมพูระเรื่อ “คุณต๊อบจะทำให้แก้วเขินไปถึงไหนคะ”
“หื้อ” ผมช็อก “หะ อะ เอ่อ อ่า ผม ผม แค่เป็นห่วงคุณแก้วครับ”
เธอหัวเราะน้อยๆ “…ขอบคุณค่ะ ขอบคุณนะคะ…” คุณแก้วกล่าวช้าๆ ริมฝีปากสีหวานคลี่ยิ้มจนผมเหมือนจะตาลาย คุณแก้วค่อยๆโน้มตัวลง มือนุ่มๆแตะลงกับมือผมก่อนจะลากๆช้าจนไปถึงผ้าที่ผมประคบไว้ให้เธออยู่ เหมือนมีความรู้สึกจี๊ดๆ จั๊กจี้หน่อยๆ ปลายนิ้วผมชาไปหมด
ผมค่อยๆดึงมือตัวเองออก คุณแก้วก้มประคบข้อเท้าต่อราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือผมจะคิดมากไปเอง นี่กูหมกหมุ่นใช่ไหมเนี่ย!
ดวงตากึ่งยิ้มกึ่งคมถูกบดบังจากขนตายาวๆ
“ถะ ถ้าอย่างนั้น ผมกลับก่อนนะครับ คุณแก้วก็อย่าเพิ่งเดินมาก ห้ามใส่ส้นสูงด้วยครับ”
“คุณต๊อบดุมาอย่างนี้ แก้วคงต้องทำตามอย่างเคร่งครัดแล้วค่ะ” คุณแก้วหัวเราะ ดวงตาคุณแก้วเหมือนจะเจิดจ้าอยู่ตลอดเวลา แถมยังคมวาบด้วย
ผมค่อยๆลุกขึ้น นั่งไม่กี่นาทีแต่เหมือนนานนับชั่วโมง ตะคริวจะแดก เกร็งไปหมด ผมโค้มตัวนิดๆ กำลังจะบอกลาเธอ แต่ทว่าคุณแก้วกลับคว้าข้อมือผมไว้ก่อนจะดึงลงมาและ
จูบ!
ผมล้มลงบนโซฟาอย่างไม่ทันตั้งตัว จูบของคุณแก้วไม่ได้อ่อนหวาน แต่มันกลับลึกล้ำ กลิ่นหอมจากกายและลิปสติกทำผมมึนงง คุณแก้วโน้มตัวครึ่งนึงทับผมไว้ขณะที่ยังคงขย้ำริมฝีปากผมอย่างจริงจัง
ผมมือไม้อ่อน หน้ามืดตาหลับปี๋ เห็นแต่เป็นจุดดำๆ สมองมึนงง รู้สึกเหมือนผ่านการตายไปสองร้อยรอบผ่านการขึ้นสวรรค์มาสามร้อยครั้งแล้วก็มาเกิดใหม่
นี่มันศึกการต่อสู้ของลิ้น ลิ้นชัดๆ!
ปัญหาเดียวคือลิ้นผมแม่งตายห่าไปแล้ว แม่งไม่สู้เลย สมยอมสุดๆ!
ริบบิ้นที่ผูกคอขาวๆของคุณแก้วหลุดลงมา คุณแก้วดึงมันและขว้างไว้แถวๆนั้นโดยที่ริมฝีปากยังทาบทับผมไม่หยุด
จนผมตายอีกรอบ คุณแก้วถึงค่อยๆละริมฝีปากออกอย่างละเมียด
สภาพผมคือนอนแผ่ ตาลาย มองอะไรไม่ชัดเจนอีกเลย นอกจากใบหน้าคุณแก้ว แก้มทั้งสองข้างร้อนเห่อ รอบๆปากเปรอะลิปสติก ผมนอนหอบอยู่อย่างนั้นอีกประมาณห้านาที โดยที่สายตายังคงค้างอยู่จุดเดิม
คุณแก้วหัวเราะเสียงดัง จนรีบกลั้นไว้ แต่ก็ดูเหมือนจะทำได้ไม่นาน เธอแก้มแดงเปล่งปลั่ง ดวงตาวาววับประหลาดๆ มือขาวๆกุมลำคอ ใบหน้าเอียงน้อยๆ ดูยั่วยวนราวกับกุหลาบแรกแย้ม
ผมขนลุกขนชัน ยันขนบนขนล่าง ทุกส่วนลุก!
เดตกันสองวัน
สมัยเด็กๆมันต้องจับมือก่อนหรือเปล่าวะ!
นี่เพิ่งรู้ว่าสองวันก็จูบได้ด้วย!
กว่าผมจะตั้งสติ พอรวบเศษสมองได้ทันผมก็กระเด้งขึ้นราวกับถูกเปิดปุ่มทำงานกะทันหัน ผมลุกขึ้นตรงแด่ว ก่อนจะเงอะๆงะๆหันไปคุยกับคุณแก้ว
“บะ บ๊ายบาย นะ ครับ”
ผมโบกมือแง้วๆ เหมือนหมีควายที่ทำตัวคิกคุยังไงไม่รู้ แถมยังเป็นหมีควายเมายาพ่นแมลงด้วย เชี้ยยย
“บ๊ายบายค่ะ” เธอโบกมือตอบกลับมา เลียนแบบผมเป๊ะ แต่ดูน่ารักกว่ามาก คุณแก้วกำมือ แตะริมฝีปากเล็กน้อยราวกับจะกลั้นหัวเราะ
ผมเดินไปทางประตู พยายามจะไม่หันกลับมา แต่ก็เสือกเผลอแอบเอี่ยวคอไปมองนิดๆ
“คุณต๊อบค่ะ”
“ครับ ครับ” ผมรีบหันควับ เดี๋ยว ผู้หญิงเรียกทีเดียวมึงรีบเลยนะไอ้ต๊อบ ความเก๊กหล่อหายหมด! (หายตั้งแต่ถูกเขากระชากลงไปเมื่อกี้แล้ว)
ผมพยายามจะไม่เซ ไม่สั่น ขาแข็งๆเข้าไว้ ทั้งๆที่หน้าแดงก่ำยันหูสองข้าง เปิดเผยไตให้เขารู้หมดเลย ไอ้ต๊อบ มึงงง!
“ฝันดีนะคะ” คุณแก้วนั่งอยู่ตรงโซฟาเหมือนเดิม สวย น่ารัก ทุกอย่างคือดี ดวงตาเธอมองผมอย่างลึกซึ้ง มันมีดวงดาวในตาคุณแก้วสักล้านดวงได้ อีกทั้งยัง
ปากน่าจูบมากๆ
มึงได้ไปแล้ว อย่าโลภ ไอ้ห่า!
“ฝะ ฝันดีครับ”
ลับหลังผมรอยยิ้มคุณแก้วกดลึกกว่าเดิม
พอออกจากบ้าน ปิดประตู ผมยืนเหมือนหุ่นอยู่อย่างนั้นก่อนจะร้องออกมาแบบไร้เสียง ทำมือคว้าชัย กระโดดโลดเต้นไม่อายหมา โดยไม่คิดมาก่อนว่าหน้าบ้านเขาจะมีกล้องวงจรปิดบ้างเปล่า แถมเหมือนตอนนั้นที่โซฟา ผมจะทับรีโมตด้วย เป็นแท่งๆมันดันขา ไม่ทันสังเกต ผมคงต้องขับรถกลับบ้านและพยายามจะไม่ให้เกิดอุบัติเหตุตายก่อนได้เมีย ดอกไม้ในสวนคุณแก้วดูจะบาน ออกดอกสะพรั่ง อะไรก็ดูดีไปหมดเลยเว้ย!
แต่ประเด็นคือผม ผม จูบ เอ๊ย ถูกคุณแก้วจูบ!
“…เยส…”
“เยส! เยส! เยส! เยสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส!!!”
เสร็จต๊อบแน่ครับโผ๊มมม
TBC
[19/04/2559]
-
:z1: อิคุณต๊อบจะมีสามี
-
มาถึงขั้นนี้แล้ว
ได้แต่อวยพร
โชคดีนะต๊อบ
-
โอ้ยยย แท่งรีโมท 555. :m20: :m20: :m20:
รอหนูต๊อบได้ผัวจ้าาาา :oo1:
-
เขาเสร็จแกหรือแกเสร็จเขาคะนังต๊อบ...
-
ได้สามีก่อนเจ้แน่เลย แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
แกแน่ใจหรอต๊อบว่ามันคือรีโมท 5555555555555555555
เจ้ฟักมาเก็บเพื่อนด้วยค่ะ โดนล่อลวงด้วยมารยาหญิง(?)จนจะโดนเสียบอยู่ร่อมร่อแล้ว
:hao7:
-
เสร็จต๊อบแน่ครับผม!
หรือ"ต๊อบเสร็จแน่ครับผม?"ห๊ะต๊อบบบบบบบบบบบบบ
-
ไอ้แท่นร้อนๆๆอ่ะ อ่วุธคู่กายของคุณแก้วไง ฮ่าๆๆๆๆ
ถ้าคุณแก้วไม่เจ็บขา รับรองเลยว่าไม่หยุดแค่จูบแน่
ต๊อบเสียตัวชัวร์ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
-
เขาเสร็จแน่เหรอต๊อบบบบ
ต๊อบเสร็จเขาแน่ๆ ฟันธง :hao6:
-
:hao7:
ฮาต๊อบอย่างแรงงงงงงงงส์
-
คุณแก้วฮะ ปล่อยพี่เขาไปเถอะฮะ//ถูกดินกลบหน้า
โอ้ยยยยยยย ขำต๊อบ5555555 แกลองมองคุณแก้วดีดีนะ
แล้วริบบิ้นน่ะ เห็นอะไรที่เหมือนลูกกระเดือกไหม...
ความแทงขานั่นมัน :hao7:
-
ต๊อบจะได้สามีเหรอ 5555555555
ถ้าคุณแก้ว เจอกับเจ๊ฟักจะเกิดอะไรขึ้น
จมีปรากฎการผีเห็นผีเกิดขึ้นหรือไม่ รู้สึกแค่คิดก็สนุกแล้ว 555555555
-
ต๊อบ ฉันสงสารแกนะ แกไม่น่าจะรุกได้ ถถถถถถถถ
-
เราว่าต๊อบเสร็จแก้วนะ
-
จะรอดไหมเนี่ยะต๊อป
-
ไปบ้านเขาครั้งหน้าคงไม่รอด - -
-
ใครเสร็จใครคะคุณต๊อบ
ไม่รอด อย่างนี้ไม่น่ารอด
-
ไม่ใช่รีโมทจ้ะลูก :laugh:
-
คุณฟักคงช่วยแกไม่ทันแน่อ่ะต๊อบ5555
-
มันทั้งตลกทั้งสงสาร 5555555555555 โอ้ยยย เห็นใจคนอยากมีเมียจริงๆ :hao6:
-
แก้วเสร็จต๊อบ หรือต๊อบเสร็จแก้วคะ?
ลั่นแรงมากก55555555555555
-
คุณแก้วน่ากลัวอ่ะ 5555555 รุกแรงจนเด็กน้อยต๊อบไปไม่เป็น
-
เอิ่ม. ใครจะได้ผัวได้เมียก่อนกันเนีืยสองคนนี้
-
ต๊อบดูไร้เดียงสามาก555555555
-
เหอะๆ ต้องเป็นต๊อบเสร็จแน่มากกว่านะ อิอิ :hao6:
-
ต๊อบมึงโดนแล้วล่ะค่ะ :hao7:
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
คนหนึ่งอยากมีผัวแต่เสือกได้เมีย ส่วนอีกคนอยากมีเมีเพื่อสร้างครอบครัวแต่มีแววเก้าสิบจุดเก้าเก้าเปอร์เซ็นต์ว่าจะได้ผัวมาแทน :hao7:
สมเป็นเพื่อนรักกันจริิงจริ๊ง ฟักกับต๊อบ
-
:pig4: :pig4:
-
อิต๊อบลีลาเกิ๊นนนน หมั่นไส้
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 5 : มันจะเร็วไปไหม ต๊อบ
“คุณต๊อบ”
ผมสะดุ้ง หันขวับ เสียงคุณแก้วเรียกนี่หว่า แล้วเมื่อกี้คุณแก้วเห็นผมทำอะไรไปบ้างวะเนี่ย! ทั้งกระโดดเป็นกุ้งเย้วๆ แถมเสือก’เยส’ไปตั้งหลายที!
ดีนะกูไม่เผลอเด้ากำแพงบ้านคุณแก้ว!
เชี้ยต๊อบ
ไอ้ห่า
อ๊าก
โฮ้ก
ผมแทบจะกรี๊ดออกมายิ่งกว่าสาวนางใด หน้าแดงสลับซีด คล้ายจะเป็นลมเข้าไปทุกที เหงื่อแตกฉิบหายวายป่วง นี่กูทำดีมาทั้งหมดเพื่อจะมาตกม้าตายตอนสุดท้ายเนี่ยนะ ระยำโว้ยยย!
วันนี้ช่างยาวนาน เหมือนเวลาจะผ่านไปช้า (แต่จริงๆมันก็เร็วเพราะผมอยากอยู่กับคุณแก้วครับ) คุณแก้วเลิกคิ้ว เธอยืนอยู่หน้าประตู เหมือนจะไม่รู้เรื่องอะไรก่อนหน้านี้นิดนึงของผม หรือว่าจริงๆแล้วคุณแก้วจะไม่เห็นวะ
หลังจากผมทำหน้าเหรอเหราราวกับคนไม่รู้เรื่องรู้ราว คุณแก้วยิ้มเหมือนเอ็นดู เธอยกก้อนดำๆอันจิ๋วขึ้นมาส่ายไปมา “แก้วลืมว่าถ้าไม่มี‘รีโมต’คุณต๊อบจะกลับยังไงค่ะ…”’
“อะ อ๋อ…ฮะ ฮ่าๆๆ นั่นสิครับ ผมลืมเลย” ผมยกมือลูบหัวแทรกนิ้วตามผม ต๊อบเขินอยู่ กูเขิน
“งะงั้น ผม ผมกลับแล้วนะครับ” คุณแก้วรีบกลับไปนั่งเลย เดี๋ยวข้อเท้าสวยๆจะยิ่งบวม
ผมโบกมือลาคุณแก้วอีกครั้งก่อนจะค่อยๆเดินถอยหลังช้าๆ ก็ไม่รู้ทำไมไม่หันกลับไปเดินมองทางดีๆ ผมมักเกิดพฤติกรรมเบ๊อะบ๊ะมีให้เห็นเป็นระยะและออกจะถี่เมื่ออยู่ต่อหน้าหญิงสาวที่ชอบสักคน ปากพยายามจะไม่ทำเสียงแจ๊บๆเพราะรู้สึกว่าจะได้รสและกลิ่นที่เหมือนผลไม้ซึ่งมาจากลิปสติกคุณแก้ว
“คุณต๊อบคะ”
ผมหันควับอีกครั้ง
คุณแก้วเรียกผมเนิบๆ เสียงแบบนั้นแหละที่ผมใจสั่นทุกครั้ง ให้ตาย บ้าสุดๆ!
ใครว่าผู้หญิงเสียงทุ้มต่ำไม่มีเสน่ห์ นี่ คุณแก้วของผมนี่!
เธอโบกมือ ไหวนิ้วเรียวสวยนั่นช้าๆส่งมาทางผม ดูเหมือนนางแบบในปกที่สมัยเด็กๆผมชอบซื้อมาดูยามเหงาใจ (แต่ไม่ได้ทำอย่างอื่นนะจริงๆ ((และคุณแก้วก็สวยดูดีมีระดับน่าทะนุถนอมมากที่สุดเลยครับ)) )
“ขับรถดีๆนะคะ”
การเดินทางจากหน้าประตูบ้านคุณแก้วไปสู่รถผมที่จอดหน้าบ้านคุณแก้วเป็นอะไรที่เหนื่อยแสนเข็ญแต่ผมก็ทำมันสำเร็จ หลังจากที่รู้สึกไหม้เกรียมจากรังสีความตกหลุมรัก ผมโบกมือบ๊ายบายคุณแก้วจากในรถ ยิ้มจนแก้มจะฉีก โดยที่พยายามหุบแล้วหุบอีกมันก็ยังฉีก ต๊อบ มึงมีความสุขออกหน้าออกตามาก!
คุณแก้วกวักมือมาอีกแต่ยังคงท่าทางที่ดูดี เหมือนไม่อยากจะให้ผมกลับ ผมลดกระจกลงจากนั้นก็โดนจู่โจมทันทีแบบไม่ตั้งตัว
“ถึงแล้วโทรบอกแก้วด้วยนะ”
คุณแก้วชูมือทำท่าโทรศัพท์ไว้ข้างหู ผมจำไม่ได้ว่าตอนนั้นพยักหน้ายังไง แต่น่าจะโคตรเหมือนหุ่นยนต์ ไร้ชีวิต โดนสะกด ต้องมนต์ชนิดหาทางถอนไม่ออกไปเรียบร้อย
พอคุณแก้วกดรีโมต ประตูรั้วค่อยๆเปิด ผมขับรถไปรอหน้ารั้วช้าๆ และ
ความหูแดงจนดำ
ทว่าการที่ชายชาตรีอย่างไอ้ต๊อบจะมายืนกุมหูเหอต่อหน้าหญิงสาวที่ชมชอบอยู่มันน่าเขินเกินไปเว้ย!
ต๊อบ : ถึงแล้วนะครับ
คุณแก้ว : คิดถึงแก้วเหรอคะ
ต๊อบ : ถึงบ้านครับ
คุณแก้ว กำลังพิมพ์
ต๊อบ : แต่ถ้าคิดถึง ตอนนี้ก็คิดอยู่ครับ
“อารมณ์ดีมาก”
ไอ้ฟักลากเสียงเหมือนจะแซะผม ผมไปทำอะไรให้มันไม่พอใจวะ งง แต่ด้วยความที่ผมเป็นเพื่อนที่ดีก็ไม่ว่าและยิ้มหน้าบานตอบ
“ครับ”
เพื่อนรักทำหน้าเหมือนจะอ้วกตลอดเวลา ผมล่ะเป็นห่วงมันจริงๆ ไม่รู้ว่าลับหลังผมมันโดนเมียซ้อมบ้างเปล่า แต่ผมเชื่อว่ามันเป็นคนฉลาดกว่านั้น ไอ้ฟักหัวสูง หน้าตาก็ไม่แย่ มันคงเลือกมากแหละ เออ แม่งเรื่องมากสุดๆเลยแหละ ในฐานะที่คบกันมาเกินสิบปี เข้าแถวยันครับ
หลังจากที่ผมไปเดตกับคุณแก้ววันที่สอง ไม่อยากบอกว่าสุขใจแค่ไหน วันนั้นตอนเข้าบ้านผมลืมด้วยว่ามีรอยจูบอยู่บนหน้า ดีที่พ่อแม่ไม่สังเกต นั่งดูหนังกันอยู่ ผมแทบไม่มีแรงจะอาบน้ำต่อ เสียดาย ถ้าไม่ติดว่าเผื่อคุณแก้วคิดถึงอยากเจอหน้าค่าตา เลยต้องล้างออกไปก่อน เดี๋ยวดูจิตเกินไป แล้วถัดมาจากนั้นผมกับคุณแก้วคุยกันแทบทุกวันราวกับตัวติดกันตลอด!
เฮ้อ
มีความสุขโว้ย!
ผมไปเช็กของให้ลูกค้าเสร็จที่ร้าน ไม่ทันไรไอ้ฟักก็โทรตามให้ไปรับมัน ผมจึงต้องติดห้อยไปกับมันที่คอนโด บางทีก็สงสัยที่บริษัทมันไม่มีใครคบหรือยังไง ส่วนผู้หญิงที่เห็นตามๆมันอยู่เดี๋ยวนี้ก็หายไปไหนไม่รู้ ตั้งแต่เมียเก่ามันโผล่มา ผมงงว่ะ สรุปมันเป็นเกย์แล้วมันก็เป็นผู้ชาย แล้วมันก็เอาผู้หญิงได้ด้วย เออ งง
แต่วีรกรรมไอ้ฟักสมัยหนุ่มๆนี่ไม่อยากจะบอก ผมเห็นมันฟันดะมาหลายคน ทว่าทุกวันนี้ผมก็ยังไม่เก็ท(ปนอิจฉา)
แต่ผมมันเป็นพวกรักใคร รักมั่น รักยั่งยืน
ไม่ขี้เอาเหมือนไอ้ห่านี่ด้วย!
ไม่ได้หมายความว่าผมไม่ชอบเอา ไม่ ไม่ใช่ ผมหมายถึงผมมีความควบคุมตนเองได้ มีสติ วุฒิภาวะด้านนี้สูงพอสมควร โอเค ไม่ ความจริงไม่ ผมอดยากปากแห้งมานาน นานโขเลย นานฉิบหาย ยิ่งตอนที่คุณแก้วแบบว่า ตอนนั้น โอ๊ยยยยย
ในหัวผมมันแค่หลายวันที่ผ่านมานี้คิดถึงแต่ปากนุ่มๆของคุณแก้วตลอด!
แล้วมันก็แข็งเฉย
เชี้ย
มันแข็ง!
ไอ้แต๊บลูกพ่อ!
ผมรู้สึกคันมือ อยากจะพิมพ์ไปหาเธอ แต่คุณแก้วบอกมาก่อนแล้วว่าวันนี้เธอทำงานเลิกดึกมาก ผมจึงไม่กล้าทักไปกวน นี่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะเหงาขนาดนี้
ผมยุกยิกอยู่บนโซฟาห้องไอ้ฟัก เพื่อรอมันอ่านงานเสร็จและถัดมาคือแดกเหล้าดูหนังนั่นเอง
นี่ถ้าผมทำอนาจารในห้องน้ำบ้านเพื่อนจะบาปจะกรรมไหมวะ
กางเกงนี่ก็ฟิตจัง หรือเป็นเพราะผมมันตัวใหญ่ก็ไม่รู้
ผมหัวเราะอยู่คนเดียว ยิ้มหน้าเบี้ยวๆอยู่คนเดียว แม่ง บ้าแล้ว
เปลี่ยนจากดูหนังเป็นหนังโป๊แทนได้ไหม๊
“คุณแก้วของมึง ไหน เอามาให้กูยลหน่อย” ไอ้พัชนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้ขณะกำลังนั่งอ่านงาน ดูน่าหมั่นไส้นิดหน่อย
“สวย น่ารัก มีความเป็นผู้ดีสูง ปากก็นุ่ม เอ่อ กูหมายถึง เขา เขาสะอาดสะอ้าน ตัวหอม วางตัวดี” ผมบรรยายให้มันฟังอย่างเพ้อๆ กอดหมอนอิง กลิ้งไปกลิ้งมาบนโซฟา
วางตัวดี วางถูกจุด ทับแหมะๆเลย
“กูเข้าห้องน้ำแปบ”
ไม่ทันสังเกตว่าไอ้พัชมันบ่นพึมพำ
“แล้วมันต่างจากกูตรงไหนวะ”
ผมกับมันนั่งดูหนังกันแกล้มด้วยเหล้าหลายขวด เมา ตาย วันนี้คงได้นอนนี่ ห้ามขับรถเด็ดขาด โดยเฉพาะยิ่งช่วงนี้ผมกำลังดวงขึ้นเรื่องความรัก ต้องรักษาชีวิตไว้ดีๆ นานๆทีมีกับเขาสักครั้ง
พวกผมคุยกันเรื่องหนัง เรื่อยเปื่อยๆ แต่มันมักจะไม่ถามมากเกี่ยวกับเรื่องผู้หญิงของผม แต่ส่วนใหญ่เป็นผมเองที่อดบอกมันไม่ได้ทุกที วันไหนไม่บอกจะรู้สึกผิด อีกอย่างผมก็มีมันให้ปรึกษาแค่คนเดียว ไม่บอกมันจะบอกใครวะ เรื่องแบบนี้ไม่สนิทจริงผมไม่คุยเว้ย
ยกเว้นครั้งนี้ ผมไม่ได้บอกมันหรอกว่าถูกคุณแก้วจูบอะ ให้ตายก็ไม่บอก
“คุณแก้ว เขา ดีเว้ย ดีเยี่ยม เยี่ยมมาก สุดๆ” ฉิบหายละ ลิ้นแปล้มาเชียว ผมยกแก้วไปๆมาๆเหมือนจะเชิดชูบูชานางในดวงใจ
“เออ”
“กูพาเขาไปดูหนังเว้ย แล้วตะนี้ กูก็แบบ ฮ่าๆ เขินจัง”
“เออ”
“กูแบบว่า กะ กูเผลอจับมือเข้าด้วยมึง แล้วเขาก็เผลอจับกู” ผมกัดแก้วเสียงดังกึกๆ
ไอ้ฟักมันกำลังจะถามว่า น่าเย ไหมเม้ย อะไรสักอย่าง แต่ผมไม่ปล่อยให้มันพูดจบก็ตีปากมันทันที ไอ้นี่นิ ละลาบละล้วงคุณแก้วกู!
“พูดไรสัด ระวังปากนะครับ ระวังหน่อย คนนี้” ผมจิ้มๆอกตัวเอง “กู จริง จัง”
“เจอกันไม่กี่วัน คุยกันไม่กี่อาทิตย์มึงเรียกหาคำว่าจริงจังละ?”
“มึงก็เคยไปเอากับคนที่เจอในผับคืนเดียว!”
“มันไม่เหมือนกันโว้ย!”
“มึงจะมาสอนอะไรกู ไอ้เอาไม่เลือกอย่างมึง!”
ไอ้ฟักกลอกตา
“เออ”
“บ้าน เขา สะ สวย สวยมากมึง…ฮา…” ผมเล่าต่อพร้อมกับเปลี่ยนน้ำเสียงกลับมาเคลิ้มๆอย่างเดิม อายุเท่าไรแล้วกู ทำตัวเพ้อเจ้อ สมองเหมือนสิบสี่
มันอัดอั้นเว้ย
อะไรที่อัดอั้นมานาน พอได้ระบายมันก็ปล่อยไม่หยุดงี้แหละ
ผมแม่งไม่เคยมีแฟนนะรู้ไหม! ประสบการณ์ด้านนี้ติดลบ ย่ำแย่ วอดวาย นรก
จีบไม่ติด
เคยมีก็อกหัก
เขานอกใจ
ไรเงี้ยะ
“เออ” ไอ้พัชตอบรับอย่างยินดีกับเพื่อน ผมบอกแล้ว มันต้องดีใจ เชี้ย หรือผมเมาวะ แล้วมันก็หันควับ “นี่มึงไปบ้านเขามาแล้ว?”
“ไป…มาแล้ว ไปมาเลย โอ้ย โอย คุณแก้วครับ”
ผมหันไปคว้าหมอนออันจิ๋วลงมากอด จริงๆไอ้ฟักมันรังเกียจ มันเคยด่าว่าผมนอนน้ำลายยืดใส่หมอนมัน แถมมันยังต้องแบกผมขึ้นไปนอนที่ดีๆอีกด้วย มันไม่เคยปล่อยปละละเลยเพื่อนจริงๆ ไม่หรอก ความจริงมันเคย ผมแค่อยากพูดให้เพื่อนดูดี จริงๆไอ้ฟักมันเลวมากครับ
“ข้อเสียมีมั้ย”
“ไม่มี”
“มึงไม่ชอบเขาตรงไหนบ้าง”
“ไม่มีนะ” เอ๊ะ ไอ้ห่านี่ถามแปลก “อ่อ”
“ว่า?”
“สูง หุ่นยังงี้” ผมชูนิ้วโป้ง แต่รู้สึกว่าจะไม่ใช่ข้อเสีย ผมหัวเราะแหะๆ
“ไม่เข็ดเลยนะมึง” ไอ้ฟักบ่นๆ แล้วมันก็บ่นยันผู้หญิงคนแรกๆที่ผมไปตามแอบรักแอบหลง และมันก็บรรยายถึงสรรพคุณผู้หญิงแต่ละคนที่ผมตามจีบรวมไปถึงเมียเก่าล่าสุดที่เพิ่งทิ้งผมไป ทำไมมันดูมีแต่ข้อแย่ๆว่ะ มันด่า “แก่แล้วยังเสือกโง่อีก”
“อะ อ่อ เสียงเขาแหบไปหน่อย แบบ ใหญ่ๆ แต่ก็มีผู้หญิงเสียงใหญ่หลายคนป้ะวะ ดารายังมีเลยมึง” ผมตอบเบลอๆ
“หื้อ เหรอ” ไอ้ฟักนั่งจิบไวน์ที่แก้วสอง ดูผู้ดีกระแดะๆ
“สวยๆ” ผมพูดอ้อแอ้ “กลิ่นผลไม้”
“บ้านเขาเป็นสวนเหรอ”
“ไอ้ห่า ปากเว้ย” ผมหันไปด่า ก่อนจะชี้ๆที่ปากตัวเอง “ปาก”
“ปากมึง?”
“คุณแก้วดิวะ!”
บ๊ะ ไอ้ห่านี่ เข้าใจอะไรยากจริงๆ เป็นเด็กน้อยแท้เชียว ไอ้ฟักทำหน้าดูถูกดูแคลน แบบเย้ยหยันกัน คิ้วหมีๆของมันเลิกขึ้นเหมือนจะไม่เชื่อ
“อ่อ มึงจูบเขา?”
“เขาจูบกู!”
ผลั้วะ!
“อ๊อย โอ๊ย สัด ไอ้เชี้ยฟัก มึงตบกูไมเนี่ย” ผมร้องเสียงหลง พูดมึนๆ ลิ้นแข็ง ตัวเซๆอ่อนๆ คอแทบคว่ำ หลังกูแดงหมด ไอ้ฟัก! นี่ถ้าเปิดมาคงเป็นรอยห้านิ้วเต็มหลัง มันตบแรงมากจนผมแสบยันกระดูก
ตาผมพร่าๆเยิ้มๆ ตื่นมาอีกทีกูจะได้ไหมว่าทำห่าไรไปบ้าง
ไอ้ฟักตบไหล่ผมเบาๆ มันกระดิกนิ้วสองสามที
“ไหนมึงลองเอารูปคุณแก้วมาให้กูดูหน่อยสิ”
TBC
[23/04/2559]
-
ต้อบแต๊บอาการหนักจริงๆ
คุณแก้วอาจจะเป็นคนที่ฟักรู้จักนะเนี่ย
:hao7:
-
ผีเห็นผี อย่างนั้นหรือเปล่า? ขำำำำำำ
-
เจ้ฟักเบิกเนตรให้เพื่อนต๊อบด้วยเถิดค่ะ//กราบ
-
คุณฟักไปเคลียร์กับเมียเก่าก่อนค่ะ
ยังไงคะ ยังไง 555555555555
เห็นคุณต๊อบว่าฟันดะ ที่บอกเป็นรับนี่มโนสินะคะ
:katai3:
กับคุณแก้วนี่คงมีคนเดียวที่ไม่สะดุดใจ
คุณต๊อบ 5555555555
-
ใช่ๆๆค่ะคุณฟัก
คุณแก้วไม่ต่างจากคุณฟักเลยค่ะ
นี่เราก็กำลังสงสัยอยู่ว่าถ้าคุณสองคนเจอกัน
มันจะเป็นยังไง ฮิฮิฮิฮิฮิ
-
สงสัยฟักจะรู้จักนะ :hao4:
-
เอาแล่ว รอวันที่คุณฟักเจอคุณแก้วแบบอดใจไม่ไหว
-
ขอเดาว่าคุณฟักต้องรู้จักคุณแก้วววว มั้ง 5555555
-
ถ้ารู้จักกันจะพีคมากกก
-
คุณแก้วมันร้ายยย :hao7:
-
เจ๊ฟักจัดเบาๆนะ เดี๋ยวอิต๊อบมันใจสลายยยยย
-
ต๊อบเอ้ยยย
ให้ขุ่นฟักเบิกเนตรก่อน55555
แต่ถ้าเดานี่น่าจะมีเหตุการณ์ที่ทำให้คุณฟักไม่ได้ดูรูปแน่เลย
ลุ้นๆๆ เกาะติดหนึบค่ะ :hao7: :hao7:
-
เหมือนคุณฟักจะรู้จีกคุณแก้ว และเหมือนจะไม่ได้เห็นรูปคุณแก้วในช่วงนี้55555
-
เปิดเรื่องใหม่อีกแล้ว เข้ามาไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องของต๊อบ ฟักนะเนี้ย
แปลกใจตั้งแต่ชื่อตัวละคร พอเห็นรายชื่อนิยายเท่านั้นแหละ อ้อออออออออออ
อิคุณต๊อบ กับ อิคุณฟักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆ
สงสารต๊อบเจอสาวดุ้น รอลุ้นตอนหน้าฟักเห็นรูปแล้วฟันธงได้ชัว
อยู่ที่ต๊อบแกจะเชื่อมั้ย ไม่เชื่อก็มีระแวงแหละ ชัดเจนปานนั้น
ปล.เคยมองว่าต๊อบก็ดูดี(เห็นจากมุมมองฟัก) มาเจอเจ้าตัวบรรยายเอง
อิต๊อบแกมันปัญญาอ่อนน :z6:
-
ปีจะเห็นผีแล้ว ลุ้นๆๆๆ
-
อ่านตอนนี้แล้วขำเจ๊ฟัก คือการกระทำของเจ๊นี่คือหวง เพราะเจ๊ยังไม่ได้จับทำปั๋ว แต่พอเป็นมุมมองของเพื่อนต๊อบเป็นฝ่ายเล่าเรื่อง เพื่อนต๊อบกลับมองว่าเจ๊แกห่วงซะงั้น 5555+ ใสซื่อจริงๆ
แบบนี้โดนคุณแก้วกดแน่นอน :laugh3:
-
ตาต๊อบผู้ใสซื่อออ 555 o4 o4 :m18:
-
เจ๊ฟัก เจอแค่รูปไม่สะใจหรอก เจอหน้ากันเลยดีกว่า!!!
-
ความจะแตกมั้ยน่ออออออ55555555
-
:pig4:
-
สนุก
-
คุณแก้วของต๊อบต้องเป็นสาวดุ้นแน่นอนล้านเปอร์เซ็น แล้วมันจะพีคโคตรถ้าต๊อบโดนคุณแก้วรุก
คือพึ่งมาตามอ่าน เรื่องนี้สนุกมากๆ คุณฟักแกจะรู้จักคุณแก้วของต๊อบมั้ยน้า~ อยากรู้จริงๆเลย
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
ตอนที่ 6 : ให้โอกาสเปลี่ยนใจอีกรอบ
ผมตื่นมาอีกทีก็เป็นเช้าอีกวัน แถมยังสายโด่งด้วย ฉิบหายยย ไอ้ฟักไม่อยู่แล้ว สงสัยออกไปทำงานตั้งแต่เช้า มันก็ไม่คิดจะปลุกผมซะด้วยนะ นิสัยจริงๆ ผมมึนหัว นอนนิ่งๆอยู่ที่โซฟาเพื่อเรียกสติสักพักก่อนจะควานหาโทรศัพท์ที่ไม่แน่ใจว่าล่าสุดวางไว้ตรงไหน เมื่อคืนเมามากจนมารู้ตัวอีกทีคือตอนตื่นเนี่ยแหละ ยังดีที่ไอ้ฟักมันยังมีน้ำใจแบกผมนอนบนโซฟาดีๆ(หรือจริงๆแล้วผมคลานขึ้นมานอนเองวะ)
ต๊อบ : ไม่ปลุกกูเลย สัดฟัก
ผมส่งข้อความหามันก่อนจะโยนโทรศัพท์ไว้ข้างๆ แล้วนอนแผ่ต่อ เมื่อกี้เช็กดูแล้วยังไม่มีความเคลื่อนไหวของคุณแก้วเหมือนเดิม ล่าสุดที่คุยกันไว้อย่างไรก็อย่างนั้น หรือว่างานจะยุ่งจริงๆ
นี่ผมกำลังติดคุณแก้วเกินไปใช่ไหมเนี่ย
อยากคุยด้วย
อยากเจอหน้า
อยากไปหมด
ผมคงต้องให้ความสนใจกับงานบ้างจะได้ไม่มีเวลามาอยู่เฉยๆแล้วคิดฟุ้งซ่านแบบนี้
Patchara : กูเป็นแม่มึงไง๊
สักพักไปฟักก็ตอบกลับมา ผมจึงทำการแจกตัวเคให้มันรัวๆแล้วลุกไปอาบน้ำ มีเพื่อนรวยหน่อยมันดีอย่างนี้แหละครับ เราได้ใช้ของดีๆโดยไม่เสียสักบาท พออาบเสร็จผมก็ใส่ชุดตัวเดิม จริงๆชุดไอ้ฟักมันเล็กไปหน่อย จะหาเสื้อกล้ามขาวๆสักตัวก็โคตรยาก ความจริงตู้เสื้อผ้าบ้านมันเหมือนเปิดเข้าไปในนาเนียร์ราวกับดินแดนลี้ลับสุดค้นหา ผมแม่งเคยหลงอยู่ในตู้เสื้อมันด้วย เชี้ย แค่จะยืมเสื้อกล้าม ไปๆมาๆหลงอยู่ในนั้นเป็นชั่วโมง น่ากลัวโคตร ห้องนอนกูยังเล็กกว่าเลย ไอ้เหี้ย
ผมมันมาแนวหล่อธรรมชาติไง หล่อสมถะ หล่อแบบดิบเดื่อน
แต่คุณแก้วเขาจะมาเดื่อนกับผมไหมนะ นี่ผมยังไม่มั่นใจในตัวเองอยู่หลายส่วนหลายที่ ถ้าหากคุณแก้วเห็นรูปผมสมัยก่อนอาจจะมีเลิกกันทีเดียว หรือคบไปนานๆผมค่อยๆไว้หนวดเหมือนเดิมด้วยความขี้เกียจ คุณแก้วจะชอบไม่ชอบ
เพ้อเจ้อ เพ้อฝัน เพ้อพก มึงมีครบจริงๆไอ้ต๊อบ!
ผมสะบัดๆหัวสองทีขณะยืนกังขากับความหล่อของตัวเองหน้ากระจก ไอ้ฟักมันเป็นเจ้าของกิจการน้ำหมักไทยหรือไงวะ ขวดอะไรต่อมิอะไรเยอะแยะไปหมด ผมลองหยิบๆอันที่ดูแล้วน่าจะเป็นน้ำหอมมากที่สุดมาสักขวดแล้วฉีดให้ตัวเองทีนึง
โอเค มั่นใจ ใช้ของแพงทีไรความมั่นใจมาทุกที
ผมออกจากห้องเพื่อนรักตรงกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่แล้วช่วยงานที่บ้านต่อให้ดูว่าเป็นลูกกตัญญูไม่ใช่เกาะกิจการพ่อแม่กินอย่างเดียว
กระทั่งเวลาผ่านไปสักพัก ผมหยิบโทรศัพท์ดูอีกทีถึงได้เห็นว่าคุณแก้วทักมาโคตรจะเยอะ!
ตั้งแต่ชั่วโมงที่แล้ว คุณแก้วเขาจะคิดว่าผมเล่นตัวไหม
เฮ้ย ไม่ดิ ถ้าผมตอบเร็วเกินไปอาจแปลได้อีกอย่างว่าผมว่างงาน แบบนั้นก็ไม่ดีแฮะ ดูเป็นเหมือนพวกผู้ชายที่ไม่มีหลักแหล่งมั่นคงสักที ไม่ดีๆ
คุณแก้ว: คุณต๊อบค่ะ แก้วเพิ่งทำงานเสร็จ เหนื่อยมากเลย
คุณแก้ว: คุณต๊อบตื่นหรือยังคะ
คุณแก้ว: แก้วตอบช้าไปหน่อย ไม่โกรธนะนะ
ผมนั่งจ๋องอยู่สามวิกว่าจะรู้ตัวอีกทีว่าหน้าเริ่มสุกจนไหม้เกรียมสามารถทำให้ปลาทูกรอบได้
ยังไงมันก็ไม่ชิน ไม่ชิน ไม่ชิน!
ผมทุกๆอก บอกตัวเองให้ใจเย็น กำหนดลมหายใจเข้าออก แล้วค่อยพิมพ์ตอบคุณแก้ว
ต๊อบ : ตื่นนานแล้วครับ
ต๊อบ : คุณแก้วอยู่ไหนเอ่ย
คุณแก้ว : เพิ่งถึงบ้านค่ะ
ต๊อบ : แล้วมีคนนวดให้หรือยังครับ
ผมทำปากขมุบขมิบ ยิ้มคิกคักอยู่คนเดียว พิมพ์เสร็จก็เงยหน้ามองรอบตัวหน่อยเพื่อพ่อแม่เดินมา จะได้ไม่โดนแซว
คุณแก้ว : เอ๋ ถ้าไม่มีแล้วทำไงดีคะ
ต๊อบ : อาสาครับ ยกมือแล้วๆ
ดูพิมพ์เข้าสิมึง ไอ้ต๊อบ ต่อหน้าเอาให้ได้ไงดิวะ ไม่ใช่เอะอะก็ติดอ่าง เป็นบื้อใบ้ มันดูไม่เท่จริงๆ แย่อะ
คุณแก้วเพิ่งกลับ แสดงว่าประมาณวันสองวันที่ผ่านมางานคงหนักมากจริงๆ แล้วคุณแก้วเข้าบ้านยังไง ผมไม่ทันสังเกตด้วยว่าบ้านคุณแก้วมีรถหรือเปล่าแต่เห็นโรงรถอยู่ ถึงคุณแก้วจะบอกว่าไม่ชอบขับรถเอง ถ้าอย่างนั้นสงสัยอาจจะนั่งแท็กซี่มา
แต่ว่าคุณแก้วเป็นสาวเป็นนาง นั่งรถคนเดียวก็ออกจะอันตราย คุณแก้วอยากได้คนไปรับไปส่งแบบส่วนตัว หล่อ แถมไว้ใจได้อย่างต๊อบไหมครับ
ต๊อบ : งานหนักเหรอครับ
คุณแก้ว : ใช่ค่ะ พอดีออเดอร์ล่าสุดมีปัญหาทั้งชุดเลย สีชุดผิด ต้องกลับมาแก้แล้วส่งไปให้ลูกค้าใหม่ แต่เคลียร์เรียบร้อยแล้วค่ะ ค่ำๆนี้คุณต๊อบว่างมั้ยคะ
ต๊อบ : ว่างมากๆเลยครับ
คุณแก้ว : แก้วว่าจะชวนคุณต๊อบไปหาอะไรทาน เลี้ยงคืนเมื่อคราวก่อน
ต๊อบ : คุณแก้วไม่เหนื่อยนะครับ ผมสะดวกครับผม แต่เห็นคุณแก้วเพิ่งทำงานเสร็จเอง
คุณแก้ว : เดี๋ยวแก้วหลับสักพักค่ะแล้วสักเย็นๆหน่อยค่อยตื่น
คุณแก้ว : แล้วคุณต๊อบอยู่ไหนคะ?
ต๊อบ : อยู่บ้านค่ะ
คุณแก้ว : พูดคะขาด้วย
คุณแก้ว : (สติ๊กเกอร์แก้มป่อง)
ต๊อบ : พูดกับแค่ไม่กี่คนเองน้า XD
ต๊อบ : เผลอๆคุณแก้วเป็นคนแรกเลยนะครับ
ผมหลุดหัวเราะชั่วร้ายหน่อยๆ แหม ดูเป็นผู้ชายอบอุ่นโคตรๆ อารมณ์และสถานการณ์มันพาไปครับ ถ้าไอ้ฟักมานั่งข้างๆมันคงอ้วกจนหมดกระเพาะ เชี้ย มึงก็เคยพูดคะเคอะไม่ใช่เหรอไอ้ฟัก! กูเคยฟังอยู่!
สุดท้ายผมคุยกับคุณแก้วนานมาก ส่วนใหญ่เป็นเรื่องจิปาถะล้วนๆ เธอคงเหนื่อยจากงานด้วยผมเลยไม่อยากวกเข้าเรื่องแบบนั้นมาก อยากให้คุณแก้วมีแต่เรื่องสบายใจเวลาอยู่กับผมมากกว่า
คุณแก้ว : เขาว่าผู้ชายพูดคะขาน่ะ เจ้าชู้
ต๊อบ : แล้วคุณแก้วคิดว่าผมเจ้าชู้มั้ยครับ
มีความแพรวพราวออร่าจับ
จู่ๆก็มีสายโทรเข้ามาขณะที่ผมกำลังภูมิอกภูมิใจแถมด้วยการคับๆพองๆในอก ผมเกือบทำโทรศัพท์ตก มือเผลอกดรับโดยไม่ทันตั้งตัว
คุณแก้ว!
[คุณต๊อบเจ้าชู้เหรอคะ?]
“…”
เสียงจากปลายสายนิ่งๆเรียบๆเป็นจังหวะเนิบนาบ ผมทำปากพะงาบๆ พูดอะไรไม่ออกไปชั่วครู่ แถมต่อจากนั้นก็เหมือนได้ยินอะไรอื้อไปหมด
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คุณแก้วโทรมา!
โทรมา!
……
….
.
“อะไรต๊อบ ทำหน้าแปลกๆนะเรา” แม่เดินเข้ามาลูบๆคลำๆ ผมเบือนหน้าหนี ร้อนทั้งหัวทั้งคอ
“แม่!”
เผลอเสียงดังด้วยความเขินอย่างไม่รู้ตัวว่าคุณแก้วจะถือสายอยู่ไหม
“หนูคุยโทรศัพท์อยู่!”
ตั้งแต่คราวก่อนที่เดตกับคุณแก้วต่อมาผมเริ่มใช้เวลาอาบน้ำอยู่หนึ่งชั่วโมง เสริมความสะอาดเสริมความมั่นใจ แถมโกนหนวดเกลี้ยงเกลาชนิดที่ว่าเครื่องตัดหญ้ายังต้องอาย ความจริงผมชอบไว้หนวดเครารอบคางนิดๆหน่อยๆ ไม่งั้นถ้าโกนเกลี้ยงอย่างตอนนี้หน้าจะดูเด็กไง กลัวหน้าเด็กแล้วคนเรียกว่าน้องไรงี้
“แม่ครับ ผมไปข้างนอกนะ”
“ไปไหน”
แม่หันมาถาม จะให้บอกว่าไงดี ถึงแม่จะใจดีแต่ก็ชอบแซวกับพ่อเข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวเว้ย เด็กเอ๊าะๆอย่างผมมันหน้าบาง เบื่อ ไม่ชอบ โอ๊ย
“ไปข้างนอกกับเพื่อน”
“ฟักเหรอหื้อ?”
ผมพยักหน้ารัวๆ ทำเป็นไม่มองไม่สบตา รีบๆหยิบนู่นหยิบนี่แล้วออกจากบ้าน เดี๋ยวอยู่นานแล้วโดนจับโกหกได้ เอาไว้ให้แน่ใจกว่านี้ก่อนค่อยบอกไงครับ ไม่ใช่อะไรหร๊อก
“ไม่ใช่สาวที่ไหนนะ?”
“โหย แม่” ผมลากเสียง แปลว่าอย่าเซ้าซี้สิเอ๊ะ
“อะๆ แม่ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย แค่ว่างๆพามาบ้านบ้าง”
“ไม่มีเหอะ ไปนะครับ เดี๋ยวดึกๆกลับ”
หูร้อนๆ
นี่กู 14 แน่นอน ตอนนี้ กำลังวัยมัธยมเลย ช่วงเสียผู้เสียคน
ผมบอกไอ้ฟักไปแล้วว่าช่วงนี้ไม่ว่างยาวๆ กำลังติดเมีย โดยไม่รอฟังคำตอบของมันให้เสียเวลา ถือซะว่าเล่าเฉยๆ รับรู้หรือไม่ช่างหัวแม่ง เออ กูติดผู้หญิงโว้ยยย
มีนัดกับคุณแก้วตอนทุ่มนึง ทานข้าวเฉยๆ ไม่มีคงมีค้างเนอะ
อะ ไอ้ต๊อบคงไม่มีบุญขนาดนั้นหรอก!
คุณแก้วบอกให้ผมมารอก่อน เดี๋ยวเธอออกมาเอง ทั้งๆที่ผมอาสาไปรับที่บ้านแล้ว จำทางได้ด้วยครับ ทุกอย่างเป๊ะ แต่ในเมื่อคุณแก้วยืนยันเช่นนั้นจริงๆต๊อบก็ยอมรับในการตัดสินใจ
“คุณแก้วครับ” ผมบอกมือ กระดิกๆเหมือนหมาตัวใหญ่เจอเจ้าของ คุณแก้วเดินเข้ามา ยิ้มเบิกบานใจ ราวกับได้อะไรสักอย่างมาฟื้นฟูร่างกาย รู้สึกกระชุ่มกระชวยดีจริง
วันนี้คุณแก้วแต่งกายสบายๆ ไม่ได้จัดหนักจัดเต็มมาก หน้าแต่งอ่อนๆ ปากก็อ่อนๆ น่ารักโคตร เหมือนตุ๊กตาซะไม่มี ริบบิ้นที่ผูกไว้ตรงคอสีชมพู แต่ถ้าเทียบกับผมยังไงคุณแก้วก็แต่งตัวดีกว่าจริงๆ ถึงนี่จะดูเป็นการแต่งกายที่สามัญของคุณแก้วแล้วสุดๆก็เหอะ
เป็นอันต้องสำรวจชื่นชมทุกที
ผมอมยิ้ม เก็บอาการดีใจที่ได้พบหน้าเกือบไม่อยู่
ส่วนผมนี่คล้ายเดิมกับเดตรอบแรกเลย เปลี่ยนแค่สีเสื้อ จะเอาอะไรมากมายวะ กูไม่ได้เป็นเมียพี่เบิร์ด ไม่ต้องแฟชั่นจ๋าหรอก
คุณแก้วมองผมราวกับจะถาม คิ้วสวยๆเลิกขึ้นช้าๆ ก่อนมองไปรอบๆตัว “คะ?”
“หายแล้วใช่มั้ยครับ” ผมมองไปที่ข้อเท้าคุณแก้วแล้วถามทั้งเป็นห่วงทั้งจะหยอก
“หายแล้วสิคะ” คุณแก้วตอบกลับ ดูเหมือนจะท้าทายผมตอบ “คนดูแลดี เตือนให้ทายาเช้าเย็น”
ผมปากแห้งๆ นึกถึงจูบแรกของตัวเองในบ้านคุณแก้ว จากนั้นก็ฟุ้งซ่านทันที เฮ้ย ไม่ได้เว้ย!
“แล้วอยากได้คนไปรับไปส่งด้วยมั้ยครับ” ผมพยายามจะแกล้งเธอคืน พูดสองแง่สองง่าม จากนั้นก็เปลี่ยนไปเรื่องอื่นทันทีเลย เป็นกลยุทธ์ที่ได้มาจากเพื่อนรักฟักทอง คุณแก้วเหมือนจะกำลังอึ้งอยู่ “วันนี้ทานร้านไหนดีครับ”
“อ่า…วันนี้แก้วเลี้ยง คุณต๊อบเลือกเลยค่ะ” เธอกระพริบตา ปรับน้ำเสียงเล็กน้อยแล้วพูดต่อเหมือนไม่มีอะไร แปลว่าที่ผมหยอดไปเมื่อกี้ ส่งผลบ้างเล็กน้อย ฮี่ๆ
ผมพาคุณแก้วเข้าร้านก๋วยเตี๋ยว ผมดูแล้วคุณแก้วชอบกินอะไรจืดๆ เธอแทบไม่ปรุงสักอย่าง สั่งอย่างไรก็อย่างนั้นทีเดียว
พอทานเสร็จ ผมกับคุณแก้วก็ไปเดินดูของเรื่อยเปื่อยกันต่อ คุณแก้วชอบดูเสื้อผ้ามาก เธอยืนเลือกได้เป็นชั่วโมง
“คุณต๊อบไม่เบื่อนะ”
ถามทั้งๆที่หน้าตาอ้อนๆแบบนี้ จะให้ใจร้ายได้ยังไงกันครับ
“ไม่เลยครับ”
เหมือนจะมีความปิ๊งๆรอบตัวผม ดูหล่อ
วันนี้คุณแก้วไม่ได้สวมส้นสูง แต่เธอก็ยังสู๊งสูง
ไม่เป็นไร ท่องเอาไว้ พ่อเตี้ยกว่าแม่
เราเดินไปต้องลานน้ำพุต่อ มันเป็นเหมือนทางเท้าสวยๆ แถมมีไฟประดับระยิบระยับ เปิดตอนกลางคืนแล้วสวยดี ผมกับคุณแก้วนั่งลงตรงเก้าอี้ยาว เราคุยกันเปื่อยๆ แต่ได้อึดอัดอะไรและผมก็มีความสุขจังเลย
“ตอนเด็กๆผมเคยโดนพี่แกล้งให้ไปยืนตรงที่มีน้ำพุ ที่แบบว่ามันจะออกมาเป็นเวลาคุณแก้วนึกออกใช่มั้ยครับ ตัดภาพไปที่ผมยืนเปียกแล้วก็วิ่งไล่เตะพี่ตัวเองแทบตายเลย”
คุณแก้วหัวเราะ ดูเหมือนจะชอบมาก แก้มเธอชมพูๆ รอยยิ้มยิ่งทำให้ดวงตาดูเหมือนจะแพรวพราว
“คุณต๊อบตอนเด็กๆซนมากมั้ยคะ” คุณแก้วเอนคอนิดๆมองผม ทั้งๆยังอมยิ้ม
“ไม่นะ ไม่ค่อยครับ ผมค่อนข้างขี้อายมากกว่า” ผมนึกแล้วถามต่อ “แล้วคุณแก้วดื้อมั้ยครับ?”
ผมหันกลับไปถาม พอแค่เอนใบหน้าเข้าไปเท่านั้นก็เกือบจะโดนคุณแก้ว แต่กลับเป็นผมเองที่ชะงักอยู่ แต่คุณแก้วกลับกำลังจ้องผมนิ่งๆ โดยรอยยิ้มยังค้างคาบนใบหน้าสวยๆ ริมฝีปากเธอเผยอเล็กน้อย แววตาเป็นประกาย
ผมลืมว่าตัวเองต้องหายใจ แถมยังเหมือนถูกคุณแก้วแช่แข็งให้ค้างไว้ ปลายจมูกคุณแก้วเกือบโดนผม ผมหลบสายตาแล้วค่อยๆเอาหน้าตัวเองออกมาห่างๆ
คุณแก้วยังอยู่ท่าเดิม เธอยิ้ม “แก้วดื้อมากเลยค่ะ”
จู่ๆบรรยากาศมันก็เหมือนมีหมอกจางๆมากั้นไว้ระหว่างผมกับคุณแก้ว ในใจเธอมีบางอย่างหรือกำลังนึกถึงเรื่องอื่น เธอดูเหม่อ ใจลอยไปไกล
“คุณต๊อบ” คุณแก้วพูดขึ้น “เราเป็นอะไรกันคะ”
เมื่อโดนคำถามพุ่งตรงโดยไม่มีการเตรียมตัว ผมตาโต เกือบแหกปากร้องห้ะออกมา ผมรู้สึกร้อนๆชาๆตั้งแต่คอขึ้นไป “ผมชอบคุณแก้วครับ”
“คุณต๊อบแน่ใจแล้วใช่มั้ยคะ” ตอนที่ถาม ผมจับได้ถึงน้ำเสียงที่สั่นของเธอ คุณแก้วดูหวาดกลัวเล็กน้อยแต่ก็คาดหวังปะปนอยู่ ครั้งนี้เองที่เธอหลบตาแต่ก็กลับมามองผมต่อ แววตาเธอราวกับต้องการคำยืนยันที่แท้จริง “แก้วแค่อยากรู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อ”
คุณแก้วดูสับสนอยู่ในที วินาทีนั้นเองที่ผมรู้ว่าคุณแก้วกำลังตื่นเต้นเหมือนกัน เธอเลือกที่จะถามผมตรงๆ ไม่อ้อมค้อมและต้องการความชัดเจน
“คุณต๊อบแน่ใจจริงๆเหรอคะ ทั้งๆที่แก้ว…”
“แล้วคุณแก้วชอบผมมั้ยครับ”
เธอชะงัก ก่อนจะคลี่ยิ้มแทนคำตอบ
“ปกติแล้วถ้ามีคนสองคนที่ชอบกัน”
ผมค่อยๆเอื้อมไปแตะมือเธอ ประคองมือนุ่มๆนั่นไว้แล้วบีบเบาๆ ราวกับนี่คือสิ่งเดียวที่จะทะนุถนอมไว้ให้ดีที่สุด คุณแก้วมองผม ขอบตาเธอเอ่อด้วยน้ำบางๆ เหมือนมีม่าน้ำบดบังอยู่ชั้นนึง ผมระบายยิ้มอย่างอ่อนโยนโดยที่ชีวิตนี้ไม่เคยทำมาก่อน
“เขาจะเป็นแฟนกันครับคุณแก้ว”
TBC
[30/04/2559]
-
อื้มมมมนะ
ต๊อบเอ้ย ลื้อนี่ยังดูไม่ออกสินะ โดนคุณแก้วงาบไปดีๆเสียเถอะ
-
ไม่ให้เปลี่ยนใจแล้วนะต๊อบ555)
-
โอ้ยยยยย ต๊อบคนซื่อ ซื่อแท้ซื่อว่า ถ้าไม่เห็นว่าพี่เป็นพระเอกฉันจะว่าพี่โง่
พอจะมีพาร์ทแก้วให้คนอ่านตาดำๆอ่านไหมคะ
-
:mew6: ขอพาร์ทคุณแก้ว ด้วยเถิดดดดดดดด
-
ขอพาร์ทคุณแก้ววว
//ไม่แน่คุณแก้วอาจจะชื่อจริงว่า นายแก้วกล้า
-
ต๊อบเอ๊ย. โดนสาวเสียบแน่นอน. ชีวิตเธอช่างน่าสงสาร. คุณฟักช่วยดูแลเพื่อนต๊อบหน่อย. แบ่งความฉลาดไปให้เพื่อนมั่งนะ
-
คุณแก้วหันมามอง แล้วตอบด้วยน้ำเสียงปกติ
"เป็นแฟนกับผมนะครับ คุณต๊อบ"
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
โดนแน่ๆ โดนงาบแน่ๆ o13
-
ไม่ฟังคุณแก้วให้จบก่อนเหรอคะคุณต๊อบ โฮ 55555555555
ขอให้ได้เมียนะคะคุณต๊อบ
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
ฮ่วยหนอ อ้ายต๊อบคือซื่อหล่ายยยยยย
-
โถถถ คุณต๊อบคนซื่อ เตรียมตัวมีสามีได้เลย คุณแก้วพร้อมแล้ว :laugh:
-
โอ้ยยย ขอพาร์ทคุณแก้วที อยากรู้ว่าคุณแก้วคิดยังไงกับพ่อคนซื่อคนเน้ :z1:
-
หนูคุยโทรศัพท์อยู่//คือพอกหน้าอยู่แต่ต้องขำไง5555555 น่ารักจริงพ่อคุณ
เป็นแฟนกันแล้วนะคะ หลังจากนั้นก็... :hao7:
-
นี่นิยายภาพวาดคลุงนะคะ
มันไม่มีทางเป็นนิยายโรแมนติคใสๆแน่นอนข่ะ เดี๊ยนรัลประกัน
-
กลัวมันจะมีอะไรมาหักมุม
แต่ที่แน่ๆต๊อบมีสามีแน่นอน :hao7: :hao7:
-
ทั้งขำทั้งสงสารคุณต๊อบ โถ่ต๊อบ แทนตัวเองว่าหนูกับแม่ด้วย น่ารักจริงๆ
-
อยากรู้ว่าคุณแก้วคิดไง :z13:
-
ต๊อบเอ้ย. เสร็จแน่ลูก5555 :hao6:
-
ลาก่อนค่ะต๊อบ :hao5:
//คุณฟักเห็นแล้วไม่คิดจะช่วยเพื่อนหน่อยเหรอ
-
:pig4:
-
สงอ่ะ55555555 คราวฟัก อยากได้อยากโดนแทบตาย ทำยังไงก็ได้แต่รุกเขา
พอมาคราวคุณต๊อบ นี่คงคิดไว้แล้วสินะว่าได้เมียแน่ๆ ที่ไหนได้... 55555555
-
ขรรมมมม :ling1: ต๊อบเอ๊ยซื่อแท้ไม่พ้นโดนงาบ ตอนนี้สงสารคุณฟักแทน พี่ฟักแกชวด ฉลู ขาล เถาะ ตล๊อดดดด ไอ้ความอยากได้สามีเนี่ย
-
เสร็จโจนนนนน 5555555
-
คุณแก้วไม่ปล่อยแล้วงานนี้ :katai1:
-
ตลกต๊อบ คุณแก้วดูมีอะไรแปลกๆหลายอย่างเลยยย ทำไมต๊อบโง่555555 :laugh: :laugh:
-
ทั้งๆที่แก้ว..เป็นฝีที่กกหู ไรงี้ก็ได้เหรอ
-
ฟักต้องจูนเพื่อนแล้วละ ไม่แปลกใจที่เพื่อนหวังเคลมหลายครั้งแต่ยังรอด เพราะฟักอ่อยไม่ขึ้นนี่เอง นี่ซื่อ ใช่ไหม?
-
ฮั่นน่อออออ อิต๊อบรุกคุณแก้วแล้ว สักทีนะแก หลังจากที่ทำตัวกากมานาน
พูดขัดคนอื่นมันเสียมารยาทนะรู้ป่าว หึๆๆๆๆ อยากรู้จริงๆว่าจะเป็นไงต่อไป
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 7 : ไม่ใช่ว่าต๊อบไม่สู้
หัวผมโล่งมาก แถมยังเหมือนกับว่าใบไม้ที่กำลังหล่นหยุดค้างอยู่บนอากาศ จากนั้นพอรู้ตัวอีกทีมันก็ถึงพื้นแล้ว
ตอนแรกผมว่าจะไม่เขินจริงๆ ไม่รู้สึกไรเลย แต่ต่อมาพอเห็นใบหน้าคุณแก้ว ดวงตาคู่หวานที่กำลังอยู่ตรงนี้ ผมถึงได้กลับมามีชีวิตอีกรอบและเหมือนกับว่ามีความร้อนสีแดงวิ่งไล่ขึ้นมาจากปลายเท้าเติมเต็มแก้มทั้งสองข้าง
เมื่อกี้ผมพูดไรไปวะ
แต่ว่ามันก็พูดออกไปแล้ว
คุณพระคุณเจ้าคุ้มครอง ตั้งแต่สมัยหัวยังเกรียน ความกล้ามากสุดก็คือโดดเรียนคาบครูวราภรณ์
บักห่าต๊อบ!
มึง มึง มึงงงงง
ปากคุณแก้วเผยอน้อยๆ กลิ่นไอบางอย่าง หอมๆอุ่นๆ เสียงน้ำพุ แสงสีที่ทำให้มันดูลงตัว
คุณแก้วหลุดหัวเราะน้อยๆ เธอยกมือกุมปาก ก่อนจะหน้าแดงไปหมด ดวงตาเธอเปล่งประกาย ริมฝีปากเอ่ยเบาๆ “งั้นตอนนี้…เปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะ”
เราทั้งคู่หัวเราะ จากนั้นก็มองไปที่น้ำพุ เสียงน้ำไหล ผมกุมมือคุณแก้วไว้อยู่
ไม่เคยรู้สึกอัดแน่นไปด้วยความสุขขนาดนี้เลย
เหมือนจะควบคุมตัวเองไม่ได้ มิน่าใครๆถึงได้ใฝ่หากันจัง มันรู้สึกดีมากมายขนาดนี้นี่เอง
ผมค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ๆคุณแก้ว แล้วก็ยกมือคุณแก้วมาแตะปากช้าๆ ก่อนจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถวนี้ไม่มีคน จับมือถือแขนแบบนี้ถ้ามองอีกมุมคุณแก้วก็กำลังจับมือถือแขนไอ้ต๊อบอยู่เหมือนกันครับ
“คุณต๊อบ”
คุณแก้วเรียกชื่อผม แต่ก็ไม่ได้ดึงมือกลับ ผมอมยิ้มแก้มแทบแตก ก่อนจะทำหน้าทะเล้นๆเหมือนไม่รู้ไม่ชี้อีก
“คุณแก้วจะเอาคืนผมก็ได้ครับ”
จุ๊บๆคืนเลยครับ
ต๊อบ นี่มึงคิดอะไรออกไปเนี่ย
ช่างสมกับเป็นสุภาพบุรุษ
คุณแก้วเปลี่ยนมาเป็นกุมมือผมแทน ใบหน้าสวยๆโน้มลง นิ้วกับมือนุ่มๆฝ่ายนั้นกลับกลายเป็นกำลังบีบผมเบาๆแต่มันรู้สึกประหลาดๆแบบที่ผมบอกไม่ถูก ผมเริ่มเป็นฝ่ายหลบตาซะเองแถมขนแขนเสือกลุกด้วย นิ้วโป้งคุณแก้วกดวนเบาๆ ผมคอแห้งผาก พยายามจะไม่กลับไปสั่น เดี๋ยวทำไมมันกลายมาเป็นอีหรอบนี้วะ
“แก้วเอาคืนแน่” คุณแก้วยิ้มๆ “ถึงตอนนั้นคุณต๊อบหนีไม่พ้นแล้วนะคะ”
เฉยเลย
อยู่ดีๆก็มีแฟนเฉยเลย
ผมมึนๆไปส่งคุณแก้วที่บ้าน ยังเมากลิ่นรักไม่หาย อนุภาพช่างแรงกล้าอย่างน่ากลัว พอถึงหน้าบ้าน รถจอดอยู่ เกิดความเงียบแปบนึง จากนั้นเราก็พูดขึ้นมาพร้อมกัน ผมชะงักเลยให้คุณแก้วพูดก่อน มือไม้ก็ไม่รู้จะวางไว้ไหนดี เขินไปหมดเลยครับ ราวกับรักแรก
“คุณต๊อบจะเข้าไปดื่มอะไรก่อนมั้ยคะ”
คำถามเดิมกับครั้งที่แล้ว แต่เนื่องจากสมองผมโล่งมาก ทว่าอีกมิติของมันก็เต็มไปด้วยความปั่นป่วน ผมไม่รู้จะตอบยังไง เพราะความจริงผมอยากอยู่กับคุณแก้วนานๆ แต่ถ้าผมอยู่กับคุณแก้วสองต่อสอง ชายกับหญิง มันก็ออกจะดูไม่งามอยู่ดี ถึงเราจะคบกันแล้วเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน แต่มันยังดูเร็วไปนิดหน่อย ความเป็นสุภาพบุรุษกับใจจริงกำลังตบตีกันอยู่ภายใน ขณะที่ผมกำลังประสาทแดกตาย จึงได้แต่อ้ำๆอึ้งๆ
“คะครับ”
ผมตอบคุณแก้ว แต่แล้วรอบกายก็เงียบอีก กระทั่งผมหันไป ถึงได้เห็นคุณแก้วก็กำลังมองมา ผมรีบหลบตา มองเฉียงๆแทน ดูทุเรศมาก ไอ้เชี้ยต๊อบ ทำไมมึงไม่ทำตัวให้เป็นธรรมชาติ เกร็งอยู่ได้ โคตรจะไม่คูล ความต๊อบหล่อในตอนที่อยู่หน้าน้ำพุหายไปไหนหมด ฮือๆๆๆ
ผมสลัดความเพ้อพกของตัวเองทิ้งแล้วรีบลงไปเปิดประตูให้คุณแก้วเป็นการแก้สถานการณ์ คุณแก้วขอบคุณเบาๆ ผมยื่นแขนให้เธอจับไว้ พอคุณแก้วลุกขึ้นแต่แล้วเธอกลับกระชากแขนผลักผมจนตัวติดกับรถ คุณแก้วทาบริมฝีปากลงมา
นะ นี่ผมถูกคุณแก้วจูบก่อนอีกแล้วเรอะ
อั๊ย
แผ่นหลังผมติดกับรถแข็งๆยังไม่เท่ากับการที่คุณแก้วเบียดกายหอมๆทับกันอยู่ คุณแก้วจูบผมแบบเอาเป็นเอาตายทำให้ผมนึกถึงหนังฝรั่งที่เคยนั่งดูกับไอ้ฟัก ไม่คิดไม่ฝันว่าตัวเองจะมีประสบการณ์แบบนั้นกับเขาด้วย รู้สึกจั๊กจี๊ ดอกไม้ติดกระโปรงคุณแก้วจิ้มแถวๆเอวอีกละ คือสีกับเป้าต๊อบครับ
ผมขาอ่อน คุณแก้วขยุ้มคือเสื้อผมจนกระดุมสองเม็ดบนหลุด ริมฝีปากสีสดเม้มคลึง ไม่เว้นว่างให้หายใจ คุณแก้วเป็นผู้หญิงที่โคตรเซ็กซี่ที่สุดเท่าที่ผมเคยพบเจอ
ผมหอบหายใจ เสียงริมฝีปากแยกจากกัน จากนั้นคุณแก้วก็กระชากผมไปจูบอีก เธอดึงผมให้ถอยหลัง ผมทำไรไม่ถูก ในหัวคิดไรไม่ออก เหมือนโดนเหวี่ยงไปมาเป็นวุ้นโง่ๆไร้แรง ผมเดี๋ยวขมวดคิ้วมุ่นเดี๋ยวก็เคลิ้ม คุณแก้วเหมือนจะยกผมลอยได้ยังไงไม่รู้ หรือไม่ก็ผมกำลังเพ้อรสจูบคุณแก้วอยู่
กระทั่งถอยยังไงไม่รู้ ผมกำลังจะล้มตรงขั้นบันได แต่คุณแก้วคว้าเอวผมไว้ทันก่อนจะผลักผมชิดกำแพง ผมได้ยินเสียงไขกุญแจ ในขณะที่เรายังคลอเคลียกันอยู่ ผมไม่ทันได้คิดว่าทำไมคุณแก้วแรงเยอะจังครับ
“อื้อ”
ผมเหมือนจู่ๆก็กลิ้งไปที่โซฟา จู่ๆคุณแก้วก็ล้มแหมะทับต๊อบแต๊บไว้
เดี๋ยว
ข้ามขั้น
นี่มันโคตรจะข้ามขั้น
คุย จูบ จับมือ แล้วก็ล้มแหมะๆ
ทฤษฎีไรวะเนี่ยยย
ผมรู้ว่าทุกอย่างมันสามารถยืดหยุ่นได้ ตะแต่ว่า ผมรู้สึกร้อนขา ขาพอง แล้วก็หนักนิดหน่อย แบบว่าคนตัวสูงก็น้ำหนักเยอะอย่างนี้แหละเนอะ
ผมเมากลิ่นกายหอมๆ กลิ่นลิป เคลิ้มไปพักใหญ่กระทั่งตั้งสติได้อีกทีคือตอนที่คุณแก้วละเมียดริมฝีปากผมช้าๆแล้วค่อยผละออก ผมนอนแผ่ภาพไม่ต่างจากวันนั้น ผมคุณแก้วสยายเป็นลอน ใบหน้าแดงก่ำ ดวงตาหวานหยด เธอเหมือนแม่เสือสาวสักตัวที่เห็นเหยื่อ เดี๋ยว แล้วทำไมผมกลายเป็นเหยื่อ
ผมได้สติแล้วพลิกคุณแก้วลงใต้ร่างก่อนจะหอบหายใจ มองร่างนวลเนียน ผมกลืนน้ำลายยากลำบาก คุณแก้วไม่ได้มีท่าทีตกใจ แต่กลับมองผมด้วยแววตาล้ำลึก เหมือนตกอยู่ในมนต์เสน่ห์
ผมค่อยๆโน้มลง คุณแก้วหลับตาช้าๆ ผมมองริมฝีปากคุณแก้ว จากนั้นก็เลื่อนขึ้นไป ผมจูบเบาๆที่เปลือกตาคุณแก้ว เธอดูตกใจ เมื่อลืมตาขึ้น ใบหน้าฉายแววมึนงง
ผมนั่งดีๆ ก่อนจะประคองคุณแก้วขึ้นแล้วจัดเสื้อผ้าให้เธอ นิ้วเกลี่ยเส้นผมนุ่มๆทัดไว้ข้างหูคุณแก้ว ก่อนจะยิ้ม ผมกุมมือนั้นแล้วจูบหลังมือเธอช้าๆ
“ผมอยากให้เกียรติคุณแก้ว” ผมสบตาเธอ “ผมจริงจังนะครับ”
จากการรัดฟัดเหวี่ยงเมื่อครู่ ผมเชื่อว่าเกินครึ่งมันต้องไปไกลกว่านี้แล้ว และไอ้ฟักก็คงด่าผมว่าไอ้โง่ แต่ว่า
“…แก้วขอโทษค่ะ…แก้ว…” คุณแก้วพูดเสียงเบาหวิว เธอกระพริบตาถี่ๆเหมือนจะไล่หยดน้ำ
“ไม่ครับ คุณแก้วไม่ผิดอะไรเลย” ผมพูดอย่างอ่อนโยนและจริงใจที่สุด ผมไม่อยากให้คุณแก้วรู้สึกไม่ดี
คุณแก้วโถมตัวเข้าหาผม เธอซบที่อก กายสั่นน้อยๆ ผมอึ้ง ทำอะไรไม่ถูกไปครู่หนึ่งก่อนจะค่อยๆวางมือบนไหล่ปลอบเธอไว้ ต๊อบ คุณมันพระเอก
“คุณ คุณแก้วไม่โกรธผมนะครับ”
“แล้วคุณต๊อบไม่ได้รังเกียจแก้วใช่มั้ยคะ” เสียงเธออู้อี้ ผมกลับรู้สึกเอ็นดู เหมือนจะลอยทะลุเพดานได้อยู่แล้ว
“ไม่ครับ” ผมพูดเสียงอ่อน ไม่อยากให้คุณแก้วคิดว่าผมรังเกียจเธอ ผมไม่เคยมีความคิดอย่างนั้นเลย
“แก้วก็ไม่โกรธค่ะ”
“โอ๋ ไม่ร้องนะคะ” ผมพูดเสียงหวานๆ แกล้งหยอกให้เธอรู้สึกตลก พอขำแล้วบรรยากาศน่าจะสดใสขึ้นมาบ้าง คุณแก้วหัวเราะน้อยๆ จะว่าไปคุณแก้วตัวแน่นกว่าที่เห็นเหมือนกันนะ “ดูสิ หน้าเปื้อนหมดแล้วครับ”
ผมเช็ดหน้าให้คุณแก้ว เครื่องสำอางเธอเลอะนิดหน่อย ในที่สุดเธอก็ระบายยิ้มออกมา “แก้วไม่เคยเจอผู้ชายแบบคุณต๊อบเลย”
“ละ แล้วชอบหรือไม่ชอบครับ”
ผมทำหน้าเหลอหลาเมื่อคุณแก้วหัวเราะ เธอหยิบผ้าเช็ดหน้าจากมือผมไปแล้วเช็ดที่แก้มผมคืน ก่อนจะถูๆเหมือนหมั่นไส้ ผมโอดโอยเบาๆ สีชมพูๆติดผ้า แปลว่าหน้าผมคงไม่รอดพ้นริมฝีปากคุณแก้วสักจุด ผมเริ่มกลับมาติดอ่างแล้วก็หน้าแดงแปร๊ด
คุณแก้วหยิกแก้มผม แต่เธอไม่ตอบ ผมเลยไล่เบี้ยเอาคำตอบให้ได้ “คุณแก้ว” ผมพูดเสียงอ้อนๆ
ผมกุมแก้มข้างที่ถูกหยิกไว้เหมือนว่าเจ็บมาก ความจริงส่วนที่เจ็บคือส่วนล่างไปกว่านั้นหน่อย แต่เราจะไม่พูดถึงมันกันนะครับ ด้วยความที่ตอนนี้ผมเป็นพระเอก จากนั้นเธอก็ไล่ผมกลับ
“แต่คุณแก้วเอาคืนผมแรงนะครับ ผมแค่จูบมือคุณแก้วเบาๆเอง” ผมงึมงำอยู่หน้าประตู หน้าไหม้ๆสุกๆ พอมีแฟนแล้วก็สามารถมีข้ออ้างในการติ๊งต๊องได้
คุณแก้วกระชากเอวผมเข้ามาด้วยแรงอันน่าตกใจ ผมนิ่งค้างไปห้าวินาที เธอหอมแก้มผมฟอดใหญ่ แต่เล่นทำผมเข่าอ่อนอีกรอบอย่างไม่รู้สาเหตุ หน้าตาผมเหมือนหมางงหาทางกลับบ้านไม่ถูก
คุณแก้วหัวเราะน้อยๆ น้ำเสียงพูดอย่างไม่ใส่ใจเท่าไร “ถ้าแก้วเอาคืนจริงๆ คุณต๊อบไม่มายืนตรงนี้หรอกค่ะ”
(ทำไมมึงโง่อย่างนี้วะ)
ไม่ผิดอย่างที่คิดไว้จริงๆ
“กูให้เกียรติคนที่กูรักกูผิดตรงไหนเนี่ย”
(โง่ ควาย ไร้สีสัน)
ไอ้ฟักด่าผมรัว หลังจากวันนั้นที่ผมขอคุณแก้วเป็นแฟน ผมเล่าให้มันฟังนิดหน่อยแต่ข้ามหลายฉากไปมาก แต่ไม่รู้ทำไมมันถึงได้ถามซอกแซกจนเหมือนมานั่งอยู่ในเหตุการณ์อย่างนี้วะ!
ผมกลอกตาใส่มันบ้าง หลังจากที่มันชอบทำใส่กันดีนัก ไอ้ฟักคงกำลังบุ้ยปากไปมา เวลามันไม่พอใจหรือหงุดหงิดบางอย่าง แล้วคิ้วมันก็จะหยิก ปากจะแปลกๆ ชอบตอแหลทำเป็นยิ้มไง พอโมโหมากๆยิ้มไม่ออกล่ะสิมึง ผมนึกสารรูปหน้ามันออก
“มึงไม่ต้องเอานิสัยมึงมาตัดสินกูเลย กูจริงจังของกู”
ความรักไม่ได้หมายความว่าจะต้องมีแต่เรื่องแบบนั้นหรือเปล่าวะ
เออ
ต๊อบเป็นคนที่ดีกว่านั้นไง
วันนั้นสภาพผมหลังจากกลับบ้านไป ดูไม่จืดจริงๆ ทำงานทั้งคืนยังไม่หนักเท่านี้เลย
ผมหัวเราะ หน้ามุดฟุบกับโต๊ะ ก่อนจะเงยขึ้นมาใหม่ แล้วพยายามไม่ให้แก้มมันยึกยือตามความคิดแปลกๆ ทะลึ่ง ไอ้ต๊อบ ไอ้เชี้ย
คุณแก้วร้อนแรงออกปานนั้น
“เฮ้ย ไปซื้อเสื้อผ้าเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ”
(อาทิตย์หน้าได้มั้ย ช่วงนี้กูยุ่งหน่อย)
“เออ เค ได้”
(มึงจะซื้อทำไม ไอ้ขยะที่อยู่ในตู้มึง เริ่มตาสว่างขึ้นมาบ้างแล้วเหรอ)
“ขยะเหี้ยไร กูแค่ เอ่อ กูอยากเปลี่ยนเสื้อผ้าบ้าง ตัวเก่าๆมันก็เก่าๆแล้วแค่นั้นแหละ”
ไม่ได้ครับ ในเมื่อเมีย เอ่อ หมายถึง แฟนผมออกจะสวยขนาดนี้ ผมก็อยากดูดีไม่ให้คุณแก้วน้อยหน้าใคร เด็ดดอกฟ้าทั้งทีก็อยากจะเป็นหมาวัดที่น่ารักน่ากอด
ผมได้ยินไอ้ฟักมันถอนหายใจ ชิชะ เห็นเพื่อนมีความสุขไม่ได้หรอกมัน
“ยังไงคุณแก้วก็เป็นผู้หญิง เขาจะเสียหาย”
ไอ้ฟักหัวเราะหึประชดประชันไม่เลิกผมเลยด่ามันปิดท้ายว่าไอ้สัดแล้ววางสายทันที ไปเคลียร์กับเมียเก่าให้รอดก่อนเถอะมึง
ช่วงนี้ผมอาจจะดูไม่ค่อยมีการมีงานทำนิดนึงเพราะกำลังชอบเหม่ออย่างหนัก ย้ำคิดย้ำทำสุดๆ
ไอ้ฟักเป็นคนแรกที่มันรู้ว่าผมมีแฟน
ไว้รออีกหน่อยผมค่อยบอกครอบครัวทีเดียว
ถ้ามันไปได้ดีนะ
มันต้องไปได้ดีดิวะ
“ไปไหนอีกแล้วต๊อบ” พอลงจากบ้าน ผมก็เจอด่านแรก โธ่ แม่ พ่อรู้เลยเนี่ย
“พ่อสวัสดี แม่สวัสดี” ผมยกไหว้เหมือนรีบๆ “ไปข้างนอกครับ”
“จะกลับกี่โม่ง” แม่ถาม ผมใส่รองเท้า แล้วทำตัวรีบๆเข้าไว้ ไม่สบตา มองหาของแบบเร่งๆ
“อย่าให้มันดึกมาก” พ่อพูดเรียบๆเวลาอยู่ต่อหน้าแม่พ่อจะเก๊กดุหน่อย
“ครับ ครับ ไปแล้วนะครับ ผมเอารถไปนะ ขอบคุณมากครับบ”
ผมออกจากบ้านตรงไปซื้อดอกกุหลาบสด นั่งเลือกอยู่สองชั่วโมง แถมเพิ่งรู้ว่าดอกไม้ราคาเป็นพันกันทีเดียว ไม่เป็นไรเพื่อคุณแก้วแล้วล่ะก็ ต๊อบจะให้คุณแก้วเป็นเจ้าหญิงครับ สัญญาแล้วก็จะทำให้ได้
การจูบกันไม่ได้ทำให้ผมกับคุณแก้วมีช่องว่างเข้าหน้ากันไม่ได้อะไรแบบนั้นนะครับ
ผลข้างเคียงมีแค่ผมนอนกระสับกระส่ายบ่อยขึ้นนิดหน่อย
เอาอีกแล้วนะมึง เชี้ยต๊อบ!
ผมจะไม่ดมมันเพราะกลัวมันตาย แต่ผมรู้ว่ามันต้องหอมมากแน่นอน ตอนกำลังจะออกรถ คุณแก้วก็โทรมาพอดี ผมรีบกดรับ
“ครับคุณแก้ว”
(คุณต๊อบคะ มุ้งหลังบ้านแก้วมันหลุดออกมา ทำยังไงดีค่ะ แก้วทำไม่เป็น)
ผมมองกุหลาบสลับกับพวงมาลัยรถ แล้วก็กำมือแน่นร้องเยสอยู่สองที เข้าทางอะไรแบบนี้
“ครับ อ่า งั้น คุณแก้วอยู่บ้านใช่มั้ยครับ ผมอยู่ข้างนอกพอดี เดี๋ยวผมแวะเข้าไปดูให้นะ”
(คุณต๊อบทำเป็นเหรอคะ แก้วรบกวนหรือเปล่า)
“ไม่รบกวนเลยครับ”
ผมพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน ผมขอคุณแก้วว่างสายเพราะจะขับรถ กระทั่งไปถึงหน้าบ้านคุณแก้วผมจึงทักเธอไปอีกครั้ง แต่รออยู่สักพักคุณแก้วยังไม่ตอบกลับหรือลงมาเปิดสักที จะให้ผมบีบแตรก็ยังไงอยู่ เพราะในหมู่บ้านเงียบมากแถมยังดูส่วนบุคคลเหลือเกิน
ผมลงจากรถ กดโทรหาคุณแก้วอีกครั้ง ยืนชะเง้อคออยู่หน้ารั้วบ้าน
“อ่ะ”
ฉิบหาย
เชี้ย ไปเหยียบของเขาเฉย สัด ต๊อบ
ผมยกเท้าขึ้น เผลอเหยียบซองจดหมายขาวๆ ดีไม่เป็นรอยตีน เพราะรองเท้าใหม่เอี่ยมแกะกล่อง ผมมองซ้ายมองขวา มองไปในบ้านก็ยังไม่เห็นคุณแก้วจึงรีบหยิบซองขึ้นมา มันหล่นอยู่ใกล้ๆตู้ไปรษณีย์พอดี สงสัยตอนมาสอดไว้คงสอดไม่ดีเท่าไร
ผมไม่ได้ละลาบละล้วงใดๆทั้งสิ้นแต่ตามันเห็นไปเอง ผมกระพริบตาปริบๆก่อนคิ้วจะเริ่มขมวดลงเล็กน้อย มันก็แค่ซองจดหมายค่าเน็ตค่าโทรศัพท์ธรรมดาๆ แต่ประเด็นคือ
‘เรียน คุณธีรพัฒน์…’
นี่มัน
ชื่อผู้ชายไม่ใช่เหรอวะ
TBC
[7/5/2559]
-
คุณแก้วมัวแต่เสริมสวยอยู่แน่ๆ บ้านถึงได้เงียบ
ต๊อบรอคุณธีรพัฒน์แต่งตัวแปปนะ จะได้ไม่ตกใจกัน :m20:
จะเอาตอน 8 :ling1: :ling1:
-
ก็นั้นชื่อแฟนของต๊อบไง
-
สงสัยต๊อบจะต้องมโนว่า พี่ชาย/น้องชายคุณแก้วแหงๆ :ling2:
-
เดี๋ยวต๊อบคงมโนเป็นพ่อ พี่ น้องคุณแก้ว
หรืออาจจะมโนเป็นคนส่งผิดบ้าน
โถต๊อบ
-
รอต่อไปว่า ต๊อบจะรู้ไหมว่าแก้วเป็นสาวสอง
#ต๊อบคนซื่อ
-
ต๊อบมึงมันโง่
ไม่รู้ว่ามันเป็นผู้ชาย! คุณฟักไม่ได้กล่าวไว้
-
คิดว่าคุณแก้วคงไม่ได้อยู่กับสามี
คุณธีรพัฒคงไม่พ้นเป็นคุณแก้ว 555555555555555555555555
โชคดีนะคะคุณต๊อบ
-
อ้าว~! ชื่อธีรพัฒน์หรอ
นึกว่าแก้วเก้า...แก้วเก้านิ้ว !!!
ทดๆๆๆๆ เมินฉันไป~
-
555
-
อ่านแล้วอยากตบอิต๊อบมาก เผื่อว่าต๊อบโดนตบสักทีสองทีจะหายกาก
เชื่อเค้าเลยสิว่านางต้องไม่รับความจริงเรื่องคุณแก้วแน่ๆ มาต่อด่วนเลย
-
เกิดเป็นต๊อบ ช่างยาก ลำบากแท้
หญิงไม่แล มีแต่เศร้า แห้วตลอด
จะมีรัก ถูกเค้าหลอก ให้ชอกช้ำ
โธ่คุณฟัก ช่วยต๊อบด้วย ไม่แคล้วถูกฟัน
ฮ่าฮ่าฮ่า ขำต๊อบ
-
อย่าคิดไปว่าเป็นชื่อพ่อน่ะ 55555555
-
คุณธีรพัฒน์แฟนต๊อบไงจะใครล่ะ.. :laugh: :laugh: :laugh:
-
ยัง ยัง มันยังไม่รู้ตัวอีก :m20:
-
ต๊อบคนซื่อ :hao5: ต้องให้ฟักมาตบเรียกสติสักที
-
ต๊อบเอ้ย ทำไมน่ารักแบบนี้ 55555555 :hao7: :hao7:
อยากให้คุณแก้วเอาคืนเร็วๆจริงๆค่ะ
แต่ก็อยากรู้พาร์ทคุณแก้วนะ ว่ามีอะไรแอบแฝงรึเปล่า
ตามติดค่ะๆ เฝ้าเพจทั้งวันเลย :o8:
-
ต๊อบค่ะต๊อบ เมื่อไรวิญญาณนกฮูกจะเข้าสิงค้ะ แหมๆๆๆ
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
ไม่ใช่ว่าต๊อบไม่สู้... ต๊อบแค่สู้ไม่ได้
โอ๋เอ๋นะต๊อบนะ :hao7:
-
โถ ต๊อบ
:hao7: รอให้คุณแก้วจัดการอยู่ค่ะ
-
อุ๊บส์ คุณธีรพัฒน์ออกมารับคุณต๊อบด้วยค่ะ
โอ๊ะๆๆๆๆๆ
-
ตุณธีรพัฒน์อยุ่หลังบ้านจ้ะ ไม่ต้องสงสัยเลย :hao7:
-
ต๊อบตร่วงจริง ๆ
-
กำลังสงสัยว่าต๊อบจะเข้าใจผิดว่าคุณแก้วของนางอาศัยอยู่กับชายอื่นหรือเปล่า???
-
ต๊อบเอ้ย ยัง ยัง ยังไม่รู้ตัวอีก แหมะ ดอกไม้ที่ติดกระโปรงไรช่างอยู่ได้เหมะเจาะมาก :m20:
:pigha2: ม่ะช่ะต๊อบนิคิดไม่ได้นะนี้ แต่ละอย่างที่คิด ฮ่วย...เจ้าสิมีผัวอยู้วแล่ว ยังบ่รู้ตัวบ่ :hao3:
-
ต๊อบแต๊บเอ๋ย หนูจะซื่ออะไรขนาดนั้นคะ //ตบไหล่
-
พี่ต๊อบซื่อได้น่าบ้องกกหูมากค่ะ
-
ถ้าได้ทราบว่าคุณแก้วมีดุ้นแล้วรับไม่ได้จะตบค่ะ #ทีมคุณแก้ว
-
ใยต๊อบใสซื่อขนาดนี้เนี่ย เจ๊ฟักไม่เทรนเลย จะปล่อยให้ต๊อบโดนกดจริงๆ น่ะนะ :mew2:
-
ต๊อบไม่รู้หรอกค่ะ ต๊อบโง่
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 8 : ไอ้ควาย
ระหว่างที่ผมงงๆมึนๆ คุณแก้วเปิดประตูออกมาพอดี ผมจึงรีบเก็บซองจดหมายเข้าตู้ แล้วชะเง้อมองคุณแก้วอยู่หน้าบ้าน เธอยิ้มสดใสให้ผม แล้วรั้วก็ค่อยๆเปิด ผมเลยรีบไปขึ้นรถเพื่อขับเข้าข้างใน
ผมเกลียดเวลามีเรื่องรบกวนใจหรือปิดบัง แต่กรณีผมไม่ใช่คนปิดบังหรือเปล่า ทำไมต้องรู้สึกรนๆเองวะ
คุณแก้วลงมารับผม ใบหน้าแต่งอ่อนๆ ยกเว้นสีปากที่จัดจ้าน วันนี้คุณแก้วทาปากสีแดง แต่ยังคงแต่งตัวด้วยกระโปรงโปร่งๆยาวๆ เธอดูสวยไปหมดเลย
“คุณต๊อบรอนานมั้ยคะ”
ผมเหม่อมองคุณแก้วเหมือนควายบื้อ แพ้อากาศร้อนๆในประเทศ คุณแก้วถามอีกครั้งผมถึงได้สติ “อะ อ่อ ไม่หรอกครับ”
“แก้วขอโทษค่ะ พอดีแก้วแต่งตัวอยู่ ไม่คิดว่าคุณต๊อบจะมาเร็วขนาดนี้”
ผมหัวเราะแห้งๆ จากนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าซื้อกุหลาบมาฝากเธอ ผมเข้าไปในรถแล้วหยิบช่อดอกไม้ออกมายื่นให้คุณแก้วเก้ๆกังๆก่อนจะโกหกคำโต "ผมแวะซื้อระหว่างทางครับ" แวะเวอะอะไร จงใจแต่แรก
คุณแก้วขอบคุณเสียงหวาน เธอดูชอบมาก
ผมเดินตามคุณแก้วเข้าไปในบ้าน มองแผ่นหลังสวยๆกับชุดๆสวยแล้วก็บ้านสวยๆด้วยแววตาเหม่อลอย เหมือนบางอย่างเคลือบแฝง น้ำตาลไม่ทันจะหวาน มดจะขึ้นแล้วเหรอวะ
ปากผมมันคันๆ มุบมิบอยากจะถามแต่ก็กลัวคำตอบ สุดท้ายเลยได้แต่เงียบๆหงิมๆ
ผมมองไปรอบๆบ้าน ก็เห็นแต่คุณแก้ว
“เดี๋ยวแก้วเปิดแอร์แปบนะ จะได้ไม่ร้อน คุณต๊อบดื่มน้ำมั้ยคะ”
พอได้ยินเสียงคุณแก้วผมก็สะดุ้ง
ผมปาดเหงื่อเล็กน้อยแล้วตอบ “ดีครับดี”
ผมนั่งลงที่โซฟา ก่อนจะมองไปรอบบ้านอีกครั้ง มือลองหยิบๆแง้มๆหนังสือกับกระดาษเล็กๆน้อยๆที่วางอยู่ข้างโต๊ะ เป็นนิตยสารเสื้อผ้าความสวยความงามกับเศษกระดาษเหมือนจดธรรมดาทั่วไป
คุณแก้วกลับมาอีกครั้งพร้อมกับน้ำเปล่า ผมขอบคุณเธอแล้วดื่มจนหมดแก้ว คุณแก้วดูตกใจนิดหน่อยก่อนจะหัวเราะ “คุณต๊อบร้อนหรือเปล่า ทำไมเหงื่อออกเยอะจัง ให้แก้วเร่งแอร์มั้ย”
“มะ ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวก็น่าจะเย็นแล้วแหละ” อ้อ กูเหงื่อออก น้ำเป็นเม็ดๆไหลจากหน้าผากผมก่อนจะกลิ้งหลุนๆลงตามคาง “เอ่อ คุณแก้วครับ มุ้ง”
“อ๋อ อยู่ด้านหลังค่ะ เดี๋ยวแก้วพาไปดู มันหลุดออกมาเลยค่ะ แก้วเหวี่ยงแรงไปหน่อย” คุณแก้วลุกขึ้นแล้วนำไป
พอเดินผ่านครัวเข้าไป หลังบ้านคุณแก้วจะเป็นประตูชั้นหนึ่งก่อนเป็นมุ้งด้านใน ผมนึกขึ้นได้เลยออกไปหยิบเครื่องมือที่รถ พอกลับเข้ามาก็มานั่งติดมุ้งใหม่ให้คุณแก้ว เธอยืนมองผม ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เป็นกำลังใจที่ดี “คุณต๊อบเก่งจังเลยค่ะ” อย่าแปลกใจถ้าหูผมแดง
สักพักผมได้ยินเสียงเครื่องปั่น เธอกำลังทำอะไรสักอย่างในครัว ผมไม่ได้ชะเง้อมองมาก
หลังผมติดมุ้งเสร็จ มันแค่แปบเดียวเพราะว่าตัวมุ้งไม่ได้ติดเหล็กหรืออะไรแบบนั้น ผมเห็นไม้กวาดวางอยู่ใกล้ๆเลยกวาดพื้นให้คุณแก้วแล้วปิดประตูเพราะเดี๋ยวแอร์ออก
“คุณต๊อบไม่ได้ต้องกวาดก็ได้ค่ะ เดี๋ยวแก้วทำเอง ขอบคุณมากนะคะ” เธอร้องขึ้นมาเมื่อเห็นผมจับไม้กวาด
“กวาดเสร็จแล้วครับ” ผมหัวเราะ ไม่ได้หรอกครับ ต้องฝึกเอาไว้ งานบ้านงานเรือนทำให้เห็นว่าต๊อบไม่ใช่ผู้ชายขี้เกียจ ทุกวันจะช่วยเหลือภรรยา คุณแก้วมีความสนใจไหมครับ
เธออมยิ้ม
ผมเห็นดอกกุหลาบที่ผมให้เธอใส่อยู่ในแจกันเรียบร้อยสวยงามก็รู้สึกตื้นอกตื้นใจ
“น้ำสตอเบอรี่ค่ะ คุณต๊อบดื่มได้มั้ยคะ”
“ได้ครับ ขอบคุณมากนะครับ”
คุณแก้วยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ เธอโน้มลงเล็กน้อยก่อนจะเท้าคางไว้เหมือนจะรอดูผม ผมนั่งตรงเก้าอี้สูงๆที่อยู่ตรงข้าม แล้วดื่มน้ำชื่นใจให้คุณแก้วดู
ผมรู้สึกประหม่านิดหน่อยกับสายตาของคุณแก้ว หรือจริงๆแล้วเธออยากกินน้ำสตอเบอรี่ปั่นด้วยเหมือนกัน จ้องจนผมรู้สึกผิดรู้สึกเขิน คุณแก้วหิวก็อย่าฝืนสิครับ
“อื้อ อ่ะ” ด้วยความที่มันเปรี้ยว ผมเช็ดมุมปากอย่างเก้อๆ ไอ้ห่าต๊อบ มึง ขนาดดูดหลอดยังดูดเลอะ แถมเสือกมาเลอะต่อหน้าต่อตาสาวที่ชอบด้วย!
คุณแก้วอมยิ้ม หัวเราะคิกคักแล้วหยิบทิชชู่เช็ดให้ที่มุมปาก ผมตัวแข็งๆปล่อยให้คุณแก้วทำตามใจจนเสร็จ “คุณต๊อบก็ กินเลอะเทอะเหมือนเด็กเลย แก้วทำอร่อยขนาดนั้นเลยใช่มั้ยคะ”
มันมีความรู้สึกบางอย่างที่ผมก็บอกไม่ถูก ผมเกาหัวอย่างเขินๆแล้วก็หลบตาคุณแก้ว พยักหน้าโง่ๆ “คุณแก้วทำอร่อยมากครับ”
วู้ว
วู้วๆ
แน่นหน้าอก เหมือนตัวจะแตกเว้ย
แต่แล้วผมก็คิด เมื่อตอนที่อยู่หน้าบ้านคุณแก้ว ผมมองคุณแก้วอย่างลึกซึ้ง เหมือนจะค้นหาความจริงใจในดวงตาสวยๆคู่นั้น คุณแก้วยิ้มอ่อนโยนเมื่อเห็นว่าผมจ้องเธอเหม่อๆ
“คุณต๊อบซื้อดอกไม้ที่ไหนเหรอคะ สวยจังเลย” เธอแตะนิ้วลากตรงไหล่ผมช้าๆ ผมกระพริบตา นึกแล้วก็ตอบเป็นเรื่องเป็นราวทันที
“ตรงแถวบ้านน่ะครับ มันเป็นร้านดอกไม้ครับ ถ้าคุณแก้วชอบ วันไหนผ่านอีกผมจะซื้อมาฝากนะครับ” แล้วจู่ๆผมก็รู้สึกแปลกๆ หนาวๆร้อนๆ เหมือนไข้กลับ ผมเสยผมเป็นการเปลี่ยนเรื่องและปกปิดแววตานิดนึง “เอ่อ คะ คุณแก้วอยู่คนเดียวแบบนี้ไม่เหงาเหรอครับ”
พยายามจะไม่สะท้านออกหน้าออกตา เวลาทำอะไรมีลับลมคมในหรือไม่โปร่งใสในใจผมมักจะออกอาการดูออกง่ายมาก ไอ้ฟักบอกว่าผมโกหกไม่เป็น ผมแค่ไม่ชอบโกหกก็เลยไม่เคยฝึกฝน พอจะทำครั้งหนึ่งมันก็เลยสั่นไปหมด ไม่เป็นธรรมชาติ แค่นั้นเองอ่ะ
“ตอนนี้ก็มีคุณต๊อบอยู่ด้วยแล้วนี่คะ”
ใครก็รู้ว่าหน้าตาต๊อบต้องดูโง่มากแน่นอน ปากดูดน้ำเข้าอึกใหญ่จนเกือบได้ยินเสียงซู๊ดๆ คุณแก้วหลุดหัวเราะ เธอกัดริมฝีปาก นิ้วหยิกแก้มผมเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว “ทำไมถึงได้น่ารักแบบนี้หื้อ”
ผมเริ่มกลับมามีสติสัมปชัญญะ ทำท่าจะหยิกคุณแก้วคืนเพื่อไม่ให้เสียเชิงเสือ เธอรีบหลบ บุ้ยปากน้อยๆ “ไม่เอา เดี๋ยวเครื่องสำอางแก้วหลุด”
“คุณแก้วขี้โกงอ่ะ”
“ขี้โกงอะไร คุณต๊อบไม่ได้แต่งหน้าสักหน่อย”
เธอดูงอนๆ ทำให้ผมนึกถึงไอ้ฟัก ถ้าผมจับหน้ามัน มันจะตบทันทีไม่มีท่าทีน่ารักน่าชังแบบคุณแก้วตอนนี้หรอก คุณแก้วทำอะไรก็น่ารักไปหมดเลยครับ
คุณแก้วก็รู้ว่าผมไม่กล้าทำร้ายให้คุณแก้วเสียใจหรอกครับ
“จ้องทำไมคะ”
“วันนี้คุณแก้วก็สวยมากเลยครับ”
“คุณต๊อบทำแก้วตกใจมากเลยรู้หรือเปล่า” เธอวนๆไหล่ผมเล่น ก่อนจะจิ้มแก้มผมด้วย “แก้วเกือบแต่งหน้าไม่ทันแหนะ”
“ผม ผมขอโทษ ขอโทษนะครับ” ผมพูดเสียงอ่อน ก่อนจะจับมือคุณแก้วปลอบๆอย่างลืมตัว
จู่ๆคุณแก้วก็หัวเราะ “คุณต๊อบ จริงจังเชียว แก้วไม่ได้โกรธหรอกค่ะ” ทว่าต่อมาน้ำเสียงคุณแก้วก็ปรับเป็นนุ่มๆช้าๆกว่าเดิม เธอสบตา เหมือนจะล้อเล่นแต่ก็ไม่ “แต่วันหลัง ต้องบอกแก้วก่อนนะคะว่าถึงไหนแล้ว…”
“คะ ครับ”
มีรังสีขนลุกแปลกๆพัดทะลุตัวผมไป พอคุณแก้วยิ้มสดใสให้ผมก็มองซ้ายมองขวาเล็กน้อยเหมือนงงๆ คุณแก้วลากเสียงหยอกๆ “เด็กดีมาก”
ขณะเดียวกันผมพยายามบอกให้สมองสลัดความไม่ดีทิ้ง ผมมองคุณแก้วอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆกุมมือเธอไว้โดยไม่พูดอะไร ผมกำลังเหม่อและเซื่องซึมเหมือนถูกทำร้ายจิตใจอย่างรุนแรง
คุณแก้วยิ้ม คิ้วเรียวเลิกขึ้น เธอกุมมือผมตอบ ใบหน้าแฝงความอ่อนโยนสุดๆ
เหมือนน้ำท่วมปาก จะถามก็ไม่ได้ ใจมันค้างคาอยากจะรู้ความจริงให้กระจ่างแก่ใจแต่ก็ไม่กล้าพอ คุณแก้วยกหลังมือแตะหน้าผากผม เธอดูเป็นห่วง เมื่อเห็นว่าผมเงียบลงกว่าปกติ อาการราวกับโดนยาเบื่อ
“คุณต๊อบไม่สบายหรือเปล่าคะ” มือนุ่มๆของคุณแก้วอย่างห่วงใย ผมรู้สึกรุนแรงกว่าเดิม
“ผม ผมเอ่อ คุณแก้วห้องน้ำไปทางไหนนะครับ”
“ตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายค่ะ ระวังลื่นนะคะ เดินดีๆนะ พื้นมันเพิ่งขัดมา”
“ขอบคุณครับ”
คุณแก้วมองมาอย่างเป็นห่วง
หลังจากผมเข้าไปในห้องน้ำ ก็รู้สึกอ่อนแรง เกือบจะทรุดลงกับพื้น
เรี่ยวแรงอันน้อยนิด ผมค่อยๆเปิดก๊อกน้ำแล้วก็ล้างหน้าล้างตา
ต๊อบ ถึงมึงจะขี้เหร่นิดหน่อย ฐานะทางบ้านกลางๆ พี่ชายเรียนเก่ง ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องป๊อด เชี้ย ที่พูดมาทั้งหมดมันเกี่ยวเนื่องกันยังไงวะ โอเค ผมตั้งสติ เป่าปากไล่ลมปิ้วๆ ผ่อนลมหายใจเพื่อไม่ให้ตัวเองบ้าบอตายไปก่อน ผมพยายามตั้งสติและบอกตัวเองว่าอย่าด๋อยให้มาก
ดวงคนมันจะพบเจอก็ไม่มีผีตัวใดห้ามได้ จังหวะที่ผมเงยหน้าขึ้น ผมก็พบบางสิ่งที่อยู่วางอยู่ในตู้ข้างกระจกพอดิบพอดีกับระดับสายตา
นั่นมัน
ผมร้องเฮ้ย ก่อนจะก้มหน้าลงอีกรอบแล้วเงยหน้าดูอีกที ใจมันผสมไปด้วยความงง ความแปลกใจ ความตกใจ เชี้ย อะไรเนี่ย สารพัดฟีลลิ่ง ผมยกมือกุมคางก่อนจะลูบลงช้าๆ วินาทีถัดมาผมเปิดน้ำล้างหน้าตัวเองเป็นบ้าเป็นหลัง
คุณแก้วร้องอย่างตกใจ “คุณต๊อบ ตายแล้ว ทำไมเปียกอย่างนั้นล่ะคะ”
ผมยืนเคว้งราวกับมีกล้องแพลนรอบตัวตอนเหมือนบ้านเพิ่งจะล้มละลาย ผมขอโทษนะป๊า ที่จู่ๆแช่งบ้านตัวเอง ต๊อบแค่เปรียบเปรย ผมหอบหายใจสั่นๆ ทั้งยังหน่วงในอก เหมือนตอนที่รู้ว่าการเอาของขวัญไปให้ผู้หญิงคนแรกสมัยวัยสิบสี่แล้วเธอไม่ไยดี แผ่นหลังผมเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ หยดน้ำไหลจากปอยผม สภาพไม่ต่างจากเพิ่งวิ่งมาสองกิโลเมตร
“ผะ ผมขอตัวกลับก่อนนะครับคุณแก้ว”
“คุณต๊อบ เกิดอะไรขึ้นคะ”
สีหน้าเธอทั้งสับสน งุนงง และไม่เข้าใจที่จู่ๆผมก็เปลี่ยนไปกะทันหันแบบนี้ คุณแก้วยังไม่ทันจะพูดอะไร ผมก็รีบหันหลัง กำปั้นกุมปาก หยดน้ำตาเหมือนจะไหลเป็นละอองๆพร้อมความผิดหวัง ทิ้งให้คนที่รักร้องเรียกอยู่ด้านหลังเพียงลำพัง
“เปิดประตูโว้ย”
“ใครโว้ย”
ผมตะโกนเหมือนผีตายซากอยู่ในผ้าห่ม หน้าต่างปิดม่านมิดชิด รอบๆกายมีขวดน้ำอัดลมหายขวด เนื่องจากอยากเหล้า เศร้ามากแต่ไม่อยากดื่ม ผมเลยกินน้ำอัดลมแทน หนวดเคราขึ้นครึ้ม หนวดล่างที่อุตส่าห์ตั้งใจเล็มตอนไปเดตกับคุณแก้วก็ขึ้นเยอะกว่าเดิม ผมกระอัก รู้สึกเจ็บ อย่า อย่าพูดถึงเธอ!
ผมยกมือแตะๆกับอก
ได้ยินเสียงข้างในลึกๆกำลังร่ำไห้
“เพื่อนมึงไงไอ้ห่า”
ไอ้ฟักเปิดประตูเข้ามา สงสัยมันได้กุญแจจากแม่ผมมาแล้ว แล้วมันตะโกนหาพระแสงอะไรวะ มันนั่งลงบนเตียงแล้วก็ตบบนผ้าที่ผมใช้ป้องกันตัวเองจากแสงแดดสองสามทีแรงๆ “อะไร”
“…”
“เป็นเหี้ยอะไร แม่มึงโทรไปตามกูว่ามึงไม่ยอมออกจากห้องมาสามวัน โทรมาก็ไม่รับ”
“กูรู้สึกไม่มีเรี่ยวแรง” ผมพูดยานๆ “กูซึมแต่เดี๋ยวกูก็จะเป็นหนักขึ้น”
“ออกมา”
“ฟักอย่า” ผมพยายามยื้อผ้าห่มไว้ ไอ้นี่ก็แรงเยอะจริง “ฟักกูขอร้อง”
“สภาพทุเรศลูกตากูมาก มึงไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลย อายุเท่าไรแล้ว แปดสิบกูไม่มาอยู่ดูมึงแบบนี้หรอกนะ” มันโยนผ้าห่มผมไปอีกฝั่งของเตียง ผมนอนแผ่ปล่อยให้เสื้อเลิกขึ้นเห็นพุงตัวเอง กางเกงบอลก็สั้นจนไข่โผล่
“มึงจะอยู่ยันแปดสิบเลยเรอะ”
“ไม่ กูกะจะตายสักหกสิบกว่าๆ กำลังดี กูไม่อยากแก่”
“ฟัก”
“ว่า”
“กูจะนอน”
“ไม่ได้ นอนอีกนิดนึงเขาเรียกตายแล้วอย่างมึงน่ะ” มันด่า หน้าตาดูมีน้ำมีนวลต่างกับผมลิบลับ ปากนี่ชมพูมาเชียว เออ ถึงปากมันจะชมพูอยู่แล้ว แต่ทำไมวันนี้มันดูลื่นๆวะ “ทำไม อกหัก ผู้หญิงทิ้ง อะไร ว่ามา เวลากูเป็นเงินเป็นทอง ไม่ได้ว่างตลอดมีสมบัติพ่อสมบัติแม่เหมือนมึง”
ตาพร่า พอถูกสะกิดไอ้เรื่องที่เราไม่อยากจำก็ผุดขึ้นมาอย่างง่ายดาย ผมคราวญคราง ก่อนจะกลิ้งไปทับขาไอ้ฟักแล้วกอดไว้แน่นๆ ผมครางเรียกชื่อมัน “ฟากกกก”
“นี่มึงแดกไปตั้งแต่วันไหน?” มันใช้ตีนเขี่ยขวดเปล่าที่เกลื่อนพื้นห้องผม
ผมเงียบ ไม่ตอบ หลุดไปอยู่อีกโลกหนึ่ง
“กะ กูว่าคุณแก้วเขามีเรื่องปิดบังกูว่ะ”
“เหรอ”
เหมือนเรื่องที่ผมพูดไม่ได้สลักสำคัญสักนิด ไอ้เพื่อนชั่ว
“…กูเจอจดหมายหล่นอยู่หน้าบ้านคุณแก้ว แล้วกูก็เจอเจอ ชะ ชื่อผู้ชาย…”
“แล้ว”
“…ทั้งบ้านมีแค่กูกับคุณแก้ว กูไปซ่อมมุ้งให้เขา เสร็จแล้วกูก็เข้าห้องน้ำ แล้วกูก็…”
“ก็”
“กู”
“ลีลา” ไอ้ฟักตบแขนผมดังเพี้ยะ
“มันเจ็บมั้ย สัด” ผมลูบแขนตัวเองเบาๆ ก่อนจะพลิกตัวนอนเอาหัวไถตักมัน “กูเจอ”
ผมกลั้นใจ
ยกมือกุมปากอย่างไม่รู้ตัว ราวกับว่ากำลังพูดถึงเรื่องที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิต
“…กะ กูเจอเครื่องโกนกับครีมโกนหนวดในห้องน้ำบ้านคุณแก้ว…”
ขณะที่โลกกำลังถล่มทลาย
ไอ้ฟักเลิกคิ้ว
ส่วนผมกำลังทำหน้าเศร้าโศกขั้นสุด
“…กูมีทฤษฎีที่ทำให้เชื่อได้ว่าคุณแก้ว เขา เขา มีผัวแล้ว…”
หัวใจกำลังแตกสลายไปต่อหน้าต่อตา
“ส่วนกู มัน มันก็เป็นแค่ชายชู้!”
แล้วก็ร้องไห้โฮ
“ไอ้ธีรพัฒน์อะไรนั่น จะเป็นใครได้ถ้าไม่ใช่ผัวคุณแก้ววะ!”
TBC
[13/05/2559]
-
อื้ม...............
ทำไมพระเอก(?)เราน่ารักขนาดนี้น้อออออออออออออออ :hao3:
โดนคุณแก้วกินไวๆเถอะ เพี้ยงงงงงงงง
-
ตามนั้นค่ะต๊อบ เรามันคนซื่อ คุณแก้วมีผัวแล้วก็ได้ค่ะ 555555
-
ต๊อบ ทำไมทำตัวเหมือนชื่อตอนขนาดนี้ 555555555
-
โธ่ต๊อบ สมกับชื่อตอนนี้มากสุดๆเลยล่ะ แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ชื่อตอนเนี่ยคงเป็นคำที่ฟักอยากสรรเสริญเพื่อนต๊อบใช่มั้ย?
เฮ้อ! ถามจริงฟัก ต๊อบเนี่ยจับฉลากเอาใช่มั้ย? นิสัยถึงตรงข้ามกับเจ้แบบชนิดสุดขั้วเยี่ยงนี้!!!
-
ไอต๊อบไอ้โง่ววววววววววววววววว - -
-
นี่นายเอกหรือสัตว์เคี้ยวเอื้องคะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
เกรงว่าจะไม่ใช่ผัวสิต๊อบ
-
โถ่....สงสารเหลือเกิน....ตามชื่อตอนเลยนะ...
-
ควายร้องมอๆค่ะต๊อบ ต๊อบร้องแบบนี้เลยใช่ไม๊คะ
ว่าไม่ได้นะคะนางต๊อบเนี่ย
-
เออ ควายจริง 55555
-
ชัดมากเลยลูก ทั้งชื่อที่จ่าหน้าซองบนจดหมาย ไหนจะที่โกนหนวด
แถมยังต๊กกะใจที่นู๋มาก่อนเวลา กลัวแต่งหน้ามะทัน ชัดมากกก :m20:
มโนได้เก่งมากว่าแก้วมีผ.แล้ว เค้าไม่มี ผ.จ้า แต่กำลังจะเป็น ผ.นู๋แน่นอน :hao3:
อันนี้ไม่ได้คิดเองนะ แต่สถานการณ์มันฟ้อง สมชื่อตอนจริงๆ :pigha2:
-
ต็อบแต็บเอ้ยยยยย โถนังเด๋อ :undecided: :undecided:
-
โธ่ต๊อบ :m20:
-
โดนคุณแก้วกินจะได้หายควา ย นะคะคุณต๊อบ 5555. น่ารักจริงๆ
-
ควายเจงๆ
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:อีต๊อบบบบบบบบ
-
ต๊อบ ทำไมต๊อบเป็นคนแบบนี้ ฮามาก สงสัยต้องโดนคุณแก้วจัดก่อนถึงจะรู้เรื่อง
-
เป็นคุณแก้วไงคะ!!!!
ฮือ คุณต๊อบบบบบ
-
กรรม
-
อยากจะอุทานออกมาตามชื่อตอนมาก
ต้องรอโดนคุณแก้วกิน รึรอโดนขุ่นฟักตบกะโหลกก่อนดีถึงจะรู้ ห้ะ นังต๊อบ :hao7: :hao7:
-
อิต๊อบ!! อิง๊าวววววววววววว
-
"กูว่าละ...ไอ้ควาย" ตบเข่าฉาด
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยย หัวเราะจนเหนื่อย555555555
-
ก็คุณแก้วเองไงคะต๊อบ :laugh:
-
555555555555555555555555555555555555
:m20: :m20:
-
ควายได้น่ารักจริงๆ55
-
(https://scontent.fbkk2-2.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/13177047_806507499483558_414523738153747888_n.png?oh=9aa14116e3a9d632a44c5ac248ee38bb&oe=57D28A34)
ขอบคุณภาพวาดคลุงที่วาดแฟนอาร์ตเป็นกำลังใจให้ภาพวาดคลุงข่ะ
:pig4:
-
เอ่อ ต๊อบคะ :ling1:
-
แก้วเป็นผู้ชายแน่ๆ
ใครจะเป็นพระเอกนายเอกหล่ะทีนี้
-
5555. งานนี้มีผัวแน่นวลลล :katai5:
-
:mew1: รอวันที่ต็อบจะโดน....
-
ต๊อบ... หนู ลูก...
-
... กาาา กาาาา
ขอบคุณค่ะ
-
ต๊อบ ฟังนะ ฟัง อย่าว่างั้นงี้เลย เขาคนนั้นไม่ใช่ผัวคุณแก้ว จากที่อ่านเรื่องของเธอมา เขาคือผัวแกค่ะต๊อบ ไม่ต้องตกใจ นั่นคือเรื่องจริง ยอมรับค่ะยอมรับ
-
ชอบอีต๊อบอ่ะ รู้ละทำไมฟักถึงอยากจะฟัดแก 55555555
-
โอ้ย ต๊อบบบบ ต้องถลกกระโปรงดูเลยมั้ย 55555555แล้วอย่าคิดว่าเป็นเนื้องอกแล้วกัน :z6:
-
กระมู้หายไปไหนละก้ะ :m26: :m26: :m4:
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
ตอนที่ 9 : ไม่ดูตาม้าตาแมว
ผมแหกปากลั่นเมื่อจู่ๆไอ้เชี้ยฟักก็หยิกไข่ผมเต็มๆเหนี่ยว
“…สัดด…ฟากกกกก…”
ผมตัวงอ ครางจนเสียงหาย โคตรจุก มือกุมเป้าตัวเองอย่างหวงแหน เหงื่อแตกพลั่กไปตามๆกัน ไอ้ฟักมันดูไม่ยินดียินร้ายกับการทุรนทุรายของเพื่อนตัวเอง มึงนี่แม่งชั่วโดยกมลสันดานแท้ๆ
หลังจากเจ็บจุกอย่างสมใจ ผมก็ยังคงงอตัวนิ่งๆเหมือนผักเฉาอยู่บนที่นอน ทำร้ายต๊อบแต๊บได้ แต่จะมาบังคับกันไม่ได้
“ลุกเร็ว”
มันตบๆตูดเหมือนผมเป็นเด็ก ลุกพ่อมึงสิ มึงเพิ่งเกือบทำไข่กูแหลกคามือ ไอ้ห่าฟัก “มึงเพ้อเจ้อขนาดนี้ ลองถามเขาบ้างยัง”
ผมไม่ตอบ นอนซังกะตายแบบเดิมเป๊ะ
ในหัวมันตันๆ อื้อๆหนักๆ ไม่อยากจะทำอะไรทั้งสิ้น ช่วงเวลาแห่งความผิดหวัง ทำใจเราเศร้าหมอง สมองจะหลั่งสารขี้เกียจออกมา ทำให้ผมเหมือนซอมบี้เดินดิน
“กูยังไม่ได้คุยกับเขาเลย โทรศัพท์ก็ไม่ได้ดู”
ขนาดวางไว้ไหนก็ยังจำไม่ได้ ผมตอบเนือยๆ ชีวิตนี้จบสิ้นแล้ว หยดน้ำตาไหลลงมาหยดหนึ่งก่อนจะเปื้อนเป็นวงบนที่นอน ไม่มีใครจะเข้าใจความทุกข์ตรมนี้นอกจากผมเอง ไม่มีใครเข้าใจต๊อบหรอก
อะเฮื่อ
“มะมึง ผู้หญิงเขาใช้เครื่องโกนกันด้วยเหรอวะ”
ตั้งแต่เกิดมา ผมไม่เข้าใจ ผมเพิ่งรู้ เหมือนตอนที่รู้ว่าจริงๆแล้วผู้หญิงเขาก็มีอารมณ์หื่น ตอนเด็กๆผมนึกว่าจะมีแต่เฉพาะผู้ชาย วันไหนไม่ได้เล่นกับต๊อบแต๊บ ผมคงนอนคางเหลืองตายอยู่ในห้อง พอโตมาเข้ามอปลายผมถึงได้รู้ว่าจริงๆแล้วผู้หญิงก็หื่นเป็น
“หน้าแข้งไงมึง แปลกอะไร บางคนมีก็โกน บางคนรวยก็ไปเลเซอร์ออก แล้วนี่มึงก็หนีเขาออกมาเฉยๆซะยังงั้น” ไอ้ฟักตอบเหมือนเป็นเรื่องปกติสามัญ ผมอ้าปากหวอ เป็นการค้นพบครั้งแรกในรอบสิบๆปี
“มะ มึง แล้วผู้หญิงเขาต้องโกนหนวดกันด้วย ระ เรอะ!”
“อันนี้กูว่าน่าจะเป็นเฉพาะคุณแก้ว”
นี่คือความล้มเหลวของวิชาสุขศึกษา ผมจำไม่เห็นได้ว่าผู้หญิงมีหนวด ถึงขนาดต้องโกนกันเลยเหรอวะ ม่ายยยย ผมถามทั้งๆที่หน้าตายู่ยี่ ปากแบะเหมือนจะร้องไห้ ความจริงผมแทบไม่ได้ฟังที่มันพูดต่อสักนิดเดียว
“ฮะ” ผมหันขวับ คางเกยตักไอ้ฟัก อีกนิดนึงน้ำลายยืดแน่นอน เมื่อกี้ผมนอนเอาหูทับแข้งมันอยู่ ได้ยินไม่ถนัด เสียงอู้ๆไปหน่อย อีกทีดิ
“หือ” มันเลิกๆคิ้ว เหมือนจะถามผมกลับ เอ้า ไอ้ห่า กลายเป็นงั้นไป “เขาอาจจะโกนส่วนล่างมั้ง”
“ฮะ” ผมอ้าปากเหวอๆ “จริงดิ เชี้ย มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยเหรอวะ”
“มึงไม่เคยดูหนังโป๊ใช่มั้ย? ไอ้เหี้ย มาทำแบ๊ว”
“กูนึกว่าเขาจะเป็นกันเฉพาะในหนังไงมึง” ผมพูดอึ้งๆ โห ในใจยังรู้สึกมหัศจรรย์ไม่หาย นี่มันอะไรกันวะ เหมือนได้เปิดโลกใหม่ เปิดโลกกว้าง สารคดีชีวิต ช่องดิสคัฟเวอร์รี่
เออว่ะ
แต่จะว่าไปผมยังเล็มๆต๊อบแต๊บเลย
เชี้ย ยิ่งพูดยิ่งสัปดน
“ฮึ๊ยยยๆๆๆๆ” ผมซุกตักไอ้ฟักก่อนจะเอาหน้ามุด จู่ๆก็อยากแหกปาก จู่ๆก็อยากจะร้องตะโกน ในหัวมีอะไรไม่รู้วิ่งเต็มไปหมด จนควบคุมตัวไม่ได้ พอความป่าเถื่อนเข้ามารัวจนหนำใจผมก็นอนแน่นิ่งกะทันหัน
“กูไม่กล้าสู้หน้าเขา”
ไอ้ฟักดูเอ็นดงเอ็นดู มันลูบหัวผมใหญ่ก่อนจะขยี้แรงๆ สัด พ่อกับปู่กูหัวล้านนะมึง กูก็คงไม่พ้นบรรพบุรุษหรอก ทำอะไรนุ่มนวลหน่อยโว้ย
“ก็ทักไป”
เรื่องของคนอื่นเก่งเชียวนะไอ้ฟัก พูดลื่นปร๋อๆ อย่าให้เห็นทีตัวเอง มานั่งซึมนั่งเศร้าเด้าแดก
“แต่กูก็ยัง กูรู้สึกคลางแคลงใจ”
“งั้นมึงก็ไปถามตรงๆ ถ้าใช่ก็ลุย ไปต่อ ถ้าไม่ก็จบ โตๆแล้ว กี่ขวบแล้วมึงน่ะ เป็นกูนี่เยไปละ”
ผมทุบมันทันที ถ้ากูมีร้อยมือก็จะทุบแม่งร้อยครั้ง “มึงนี่แม่งเชี้ยจริง”
“จะได้รู้ไง เข้ากันได้มั้ย ถ้าไม่ก็จบ ไม่เสียเวลา มีโอกาสแทนที่มึงจะลองๆดูก่อน จะได้รู้กันจะๆไป” มันพูดเฉยๆ ดูชินดูสบายใจเฉิบ เกิดเป็นไอ้ฟักจำเป็นต้องขี้เก๊กอย่างนี้ไหมวะ
ผมค่อยๆลุกขึ้นนั่งข้างมัน นอนมาทั้งวันทั้งคืน โคตรรู้สึกมึน ผมเผ้าสภาพเป็นรังนก ผมใช้หลังมือเกาๆเขี่ยแก้ม ปากทำเสียงแจ๊บๆ นี่เคราหรือตอหญ้า ว่าแต่รู้จะๆอะไรของมัน
เหม่อๆอยู่สักพัก ผมก็นึกตอนที่หนีคุณแก้วออกมาเฉยๆ เธอคงรู้สึกแย่มาก อีกทั้งอาจจะไม่เข้าใจว่าผมเป็นอะไรไป หรือเธอทำอะไรผิดหรือเปล่า ผมไม่รู้ว่าคุณแก้วทักมาหรือโทรมาหาบ้างไหม เพราะก่อนหน้านี้ผมไม่แตะมันเลย
ซึม
หง๋อย
“ไง ไงต่อครับคุณอัครินทร์”
ไอ้คุณพัชระนั่งศอกเท้าอยู่บนตัก มือชันแก้มรอคำตอบ แต่หน้าตามันดูบีบบังคับขืนใจผมอ้อมๆ
“อาบน้ำ แดกข้าว กูหิว”
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมก็ลงมาด้านล่าง แต่งตัวดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นมานิดหน่อย ยกเว้นหนวดที่ไม่ได้โกน กับขอบตาดำๆเหมือนหมี
ไอ้ฟักนั่งกินขนมแถมยังคุยกับแม่ผมอย่างออกรสออกชาติ เข้ากันได้ดิบได้ดีจนนึกว่าเป็นลูกแท้พี่น้องผมคลานตามกันมา หน้าตานี่ผ่าเหล่าผ่ากอมาก กูนึกว่าลูกครึ่ง ผมไม่แน่ใจว่าตัวเองต้องการอะไร แต่ที่รู้ๆคือโคตรหิวข้าวเลยเว้ย
“จะออกไปกินข้าวข้างนอกกันใช่มั้ยจ๊ะ”
“ใช่ครับแม่ เดี๋ยวผมซื้อขนมมาฝากนะครับ เห็นว่ามันมีบูธขนมไทยจัดอยู่” ไอ้ฟักพูดพร้อมยิ้มแบบที่ผมเห็นรู้สึกแยงตา
“ต๊อบหายป่วยแล้วเหรอหื้อ”
“หายแล้วครับ” ผมรีบยิ้ม เพื่อให้แม่สบายใจและไม่ถามไปกว่านี้ มันเขินที่จะต้องเล่าอะ โตแล้วไม่อยากงอแง สามวันที่ผ่านมามึงเพิ่งงอแงไป
แม่เหมือนจะรู้ หรือไอ้ฟักมันเล่าให้แม่ฟังวะ เฮ้ย ผมหันไปมองมัน แต่ก็ดูไม่มีอะไร มันยิ้มให้แม่ผมอีกครั้งก่อนจะยกมือไหว้แล้วออกจากบ้านมา พ่อไม่อยู่ น่าจะไปบ้านลุงชัย อย่างไรก็ตามวันนี้ไอ้ฟักมันเอารถมา ผมเลยบอกให้มันขับ ด้วยสภาพจิตใจผมยังไม่ปกติดี เดี๋ยวขับๆไปเกิดพุ่งตัวตอนไฟแดงจะยุ่งเอา อย่างน้อยผมรู้ว่าฟักมันไม่อยากแก่แต่ก็ยังไม่อยากตายตอนนี้หรอก
“มึงบอกไรแม่กูมั้ยเนี่ย”
ได้ข่าวเพิ่งซื้อคอนโดใหม่ ไม่รู้ว่าแม่งซุกเด็กไว้ไหนอีกหรือเปล่า ก็ไม่เคยจะเล่าบอกเพื่อนบอกฝูง
“ก็เปล่า”
“แล้วคุยไร เมื่อไรจะมีหลานให้แม่อุ้ม?” เคี๊ยกๆ
“มึงหรือกู”
กวนตีนนิดๆหน่อยๆ เวลามีเรื่องคับใจให้มาลงที่คนใกล้ตัวดีที่สุด ถึงมันจะตอบโต้แต่มันก็จะเกลียดเราเหมือนเดิม ถือเป็นการไม่สร้างศัตรูเพิ่มครับ
คุณแก้ว : คุณต๊อบทำอะไรอยู่คะ
คุณแก้วเพิ่งทักมาเมื่อเช้าพอดี จากนั้นก็ไม่มีอะไรอีก ค้างข้อความอยู่แค่ประโยคเดียว แถมก่อนหน้านี้ผมก็ไม่ได้ตอบเธอด้วย
ผมจ้องหน้าจอโทรศัพท์ ไม่รู้จะพิมพ์อะไรเลยนิ่งไปพักใหญ่
“เฮ้อ”
“เฮ่อ”
“ฮ่อ”
“ฮึย”
ถอนหายใจจนในรถจะมีแต่แก๊สพิษ
“ลำไยป้ะ” พูดแล้วมีกลอกตา
“อยากกินข้าวมากกว่าอ่ะ”
“รำคาญ”
ไอ้ฟักถลึงตา ใครจะไปรู้วะ อยู่ดีมาชวนแดกลำยงลำไย อะไรของมัน ทำท่าอารมณ์เสีย ผมนอนยกตีนขึ้นมาบนเบาะก่อนจะนอนขดๆหันไปทางหน้าต่างอย่างคนหมดเรี่ยวแรงและน้อยใจนิดหน่อย อีกนิดนึงหน้าจะแนบกระจก ปากถูเป็นรอย
“เหี้ยต๊อบ”
ไอ้ฟักดูหงุดหงิดสุดๆ มันไปแดกรังแตนที่ไหนมาเนี่ย ปกติไม่เห็นเป็นยังงี้ อารมณ์แปรปรวนฉิบหาย ใครกันที่น่าเป็นห่วงกว่ากัน หรือว่ามันจะวัยทองก่อนกำหนดวะ
“หื๊อ” ผมครางรับเนือยๆ ไม่สนใจโลก
“เป็นห่าไร ถ้ามึงยังไม่หยุดเอาน้ำลายไปถูกระจกรถกู”
“มึงคิดว่ามึงมาหากูที่ห้อง บีบไข่กู มาบอกกูว่าเครื่องโกนหนวดไม่ได้ใช้แค่ผู้ชายแล้วกูก็หายดีปลิดทิ้งเหรอวะ” ขอเวลาให้อัครินทร์หน่อยสิพัชระ
นอนไปพักๆก็เอาหัวโขกกระจกดังปัก ผมกระเด้งตัวขึ้นมา ก่อนจะดูโทรศัพท์ นิ้วจดจ่อกับการพิมพ์ๆลบๆ
พิมพ์ไปว่าไรดีวะ
พิมพ์ว่าๆๆๆ
“คุณ คุณแก้ว อ่า คุณ”
ต๊อบ : เพิ่งเสร็จงานที่บ้านครับ
โกหกคำโต ถ้าบอกเพิ่งตื่นเพิ่งออกจากเตียงได้จะดูเป็นผู้ชายที่ไม่น่าพึ่งพาครับ การบอกนัยๆว่าเราขยันทำงานทำการจะทำดูเป็นผู้ใหญ่กว่า ผู้หญิงชอบเชื่อโผม
ผมไม่สนใจไอ้ฟักแล้ว ณ เวลาอย่างนี้ ปล่อยมันอกแตกตายไปคนเดียว นั่งรอเวลาคุณแก้วตอบ ทีอย่างนี้ดูจะนานน๊านนาน หัวใจผมเต้นเป็นจังหวะตึกตักมาก กลายเป็นว่าผมเวิ่นเว้ออยู่คนเดียว อะไรอยู่คนเดียวใช่ไหม
คุณแก้ว : (สติ๊กเกอร์ดีใจ)
คุณแก้ว : (สติ๊กเกอร์คิดถึง)
ได้คุยกันทีออกหน้าออกตา
อย่า อย่ายิ้ม มึงเศร้าอยู่
แค่แปบเดียวคุณแก้วก็ตอบมา ผมรู้สึกมีความสุขอย่างที่ไม่เคยได้เป็นมาก่อนหลังจากสามวันที่ผ่าน เหมือนฝนตกในหน้าแล้ง เหมือนไฟในหน้าหนาว โว้วโว
แต่ผมก็ครุ่นคิดต่อว่าผมควรจะถามเรื่องนี้กับเธอดีหรือไม่ เพราะความจริงอาจเป็นผมเองที่คิดไปอยู่คนเดียวอย่างที่ไอ้ฟักมันพูดก็ได้ และหากถามไปผลลัพธ์มันออกมาแย่ล่ะ ผมไม่คงถามเธอตอนนี้ ผมอยากเจอคุณแก้วมากกว่า
ต๊อบ : ขอโทษนะครับที่ไม่ได้ทักไปเลย
คุณแก้ว : ไม่เป็นไรค่ะ แก้วเข้าใจ
ต๊อบ : คุณแก้วไม่โกรธนะครับ วันนั้นด้วยที่ผมกลับก่อน
คุณแก้ว : ไม่หรอกค่ะ คุณต๊อบก็อย่าลืมมาเอากล่องเครื่องมือไปด้วยนะ
เชี้ย เออว่ะ ผมลืมไว้บ้านคุณแก้วนี่หว่า โห แม่ง ลืมได้นาน ลืมสนิทมิดชิดไม่เห็นแสงเห็นดาว ผมตอบกลับอย่างเขินๆ ขนาดพิมพ์คุยกันยังโคตรเขิน ถ้าไปเจอกันจะๆผมจะไหวไหมวะ
คุณแก้ว : เดี๋ยวแก้วเลี้ยงขนม มานะ มานะๆ
ต๊อบ : ไปวันนี้เลยได้มั้ยครับ อิอิ
คุณแก้ว : เด็กน้อย โดนล่อด้วยขนม
ต๊อบ : ถ้าเป็นคุณแก้วให้อะไรก็กินหมดครับ เป็นคนเชื่องๆ
“คิกๆ”
“อี๊”
“อะไรเหรอครับคุณพัชระ”
ความกังวลก่อนหน้านี้ราวกับหายไปชั่วคราว ผมขอคว้าโอกาสกระหนุงกระหนิงกับคุณแก้วต่อเยอะๆเถอะ ว่าแต่ไอ้ฟักอะไรติดคอมัน มึงเป็นเหี้ยไร สัด
ไม่สิ โธ่ต๊อบครับ ไม่หยาบคายกับเพื่อนนะครับ
ผมอมยิ้ม ยักคิ้วหลิ่วตาให้มันอย่างคนมีชั้นมีเชิง มีไชโยโห่หิ้ว
ถึงห้างพอดี ไอ้ฟักมันวนที่จอด กระทั่งลงจากรถ ผมก็ยังไม่หยุดก้มๆเงยๆจากโทรศัพท์ มือข้างหนึ่งดึงหลังเสื้อไอ้ฟักไว้เป็นตัวนำทาง ผมตีมันดังแปะ ไอ้นี่ไม่ให้ความร่วมมือ “เอ๊ะ นิ่งๆมึงนิ่งๆ”
ต๊อบ : แล้วตอนนี้คุณแก้วทำอะไรอยู่ครับ
คุณแก้ว : แก้วเพิ่งพักจากงาน กำลังเดินเล่นค่ะ
ต๊อบ : มีคนจูงมือหรือยังครับ
คุณแก้ว : มีแล้วค่ะ แต่วันนี้เขาไม่อยู่
ต๊อบ : ต้องเป็นคนที่สูง ล่ำ ชื่อย่อตอเต่าป่ะครับ
คุณแก้ว : (สติ๊กเกอร์แลบลิ้นแบร่ๆ)
“โอย ให้มันได้ที่นั่งก่อนได้มั้ยมึง” ไอ้ฟักบ่น มันเดินหาร้านอาหารโดยมีผมเกาะติดหนึบเป็นปลิง ก่อนจะหันมาตบมือดังเพี้ยะ ผมร้องโอยก่อนจะหัวเราะแล้วหยิกแก้มมันไปหนึ่งทีอย่างไม่โกรธ
เวลาผมมากับมัน แล้วเล่นกันมักมีสายตามองมาแปลกๆแต่ผมไม่ค่อยสนใจ สงสัยเขาคงคิดว่าชายหนุ่มสองคน คนหนึ่งสูงล่ำ ผิวแทน ดูดีมากจังเลย อยากได้
ต๊อบ : นี่ก็กำลังจะไปกินข้าวกับเพื่อนครับ เพื่อนผู้ชาย ไม่มีผู้หญิงเลย ไม่ต้องห่วง
คุณแก้ว : แหม แก้วยังไม่ถามสักหน่อย
ต๊อบ : อยากให้คุณแก้วสบายใจ
คุณแก้ว : แก้วขี้หวงด้วยสิ
ผมหัวเราะแบบไม่มีเสียง แก้มพองๆก่อนจะหัวเราะในลำคอ
“ต๊อบ หยุดเล่นดิ เดินให้มันดีๆก่อน”
“เออ”
ทางมันค่อนข้างซิกแซกมากขึ้นเพราะคนเยอะ ผมเลยเงยหน้าเดินมองทางดีๆก่อนที่จะไปโดนตีนใครเข้า ไอ้ฟักเลือกสักร้านเพราะมันคงขี้เกียจหาแล้วเหมือนกัน เป็นอาหารจีน
ขณะที่มือหนึ่งกำลังเกาะอยู่ที่หลังไอ้ฟัก อีกมือหนึ่งถือโทรศัพท์ คุณแก้วส่งข้อความมาพอดี ผมจึงก้มลงเปิดอ่าน
“อ๊ะ”
ที่นี้เดินๆอยู่ก็เจอผู้ชายคนหนึ่ง ผมเผลอไปชนเข้าโดยไม่ตั้งใจ โทรศัพท์เลยหล่นจากมือ ผมรีบเงยหน้าขอโทษแม้จะเป็นผมเองที่เกือบล้มลงไปกองกับพื้นเหมือนลูกหมา ผู้ชายตัวสูง ใส่แว่นกันแดด เสื้อแขนยาวสีขาวทั้งตัว ผมยาวมวยเกล้าไว้บนหัว ผมสังเกตคร่าวๆ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาให้ จากยิ้มกำลังเอ่ยขอโทษอีกฝ่ายก็กลับชะงักไปก่อนจะมองผมนานจนแปลก นี่ถ้าเป็นละครคงมีเพลงขึ้นพร้อมกับสโลว์ภาพหมุนช้าๆ ซูมหน้าตาพระเอกเยอะๆ แต่นี่มันต๊อบ ต๊อบเล่นหนังบู๊โว้ย
“เอ่อ” ผมขอโทษแล้วก็เริ่มอ้ำอึ้งอย่างงงๆ
“…ขอโทษนะครับ…”
เขาเอ่ยเสียงทุ้มๆ รอยยิ้มบาดตากันทีเดียว พอคืนโทรศัพท์มาก็ยังไม่ละสายตาสักวินาที ผมยิ้มแห้งๆ หน้าตาเอ๋อเหรอ แล้วขอบคุณเขาอีกครั้งก่อนจะเดินไปหาไอ้ฟักที่กำลังหันเดินเข้ามาเพราะเมื่อกี้มันอยู่ตรงหน้าร้านอาหาร
“อะไรวะ?”
“เปล่าๆ กูชนเขาเฉยๆ แดกข้าวเหอะ หิว”
“เมื่อกี้หล่อมั้ย” ไอ้ฟักถามเหมือนจะไม่สนใจ แต่แววตาระยิบระยับเชียว ไอ้ห่า
“ไม่รู้อะ ใส่แว่นกันแดด ก็น่าจะหล่อมั้ง แต่กูว่ากูโอเคกว่าว่ะ”
“ถุย”
ผมเข้าไปในร้านแล้วสั่งอาหาร ก่อนจะทักคุณแก้วไปอีกรอบ
ต๊อบ : ผมถึงร้านอาหารแล้วนะครับ
ไม่นานคุณแก้วก็ตอบกลับมา ผมแทบจะกัดแทะโทรศัพท์ด้วยความอิ่มอกอิ่มใจ
คุณแก้ว : กินเยอะๆนะคะ
คุณแก้ว : จะได้แข็งแรง : )
TBC
[17/05/2559]
-
อื้อหือออ เดี๋ยวนะ 555555555555555555
คุณแก้วชอบต๊อบจริงจังป่าวน้าาาา สงสัย :hao7:
-
โอ้ยยยยย นังต๊อบบบบบ :hao7:
-
เดี๋ยวนะ...
-
หรือนั่นคือ..... ร่างอวตาลของคุณแก้วววว
โอ้วววหนูต้อบได้ผัวหล่อ :hao7: :hao7:
-
แววอิต๊อบโดนกดมาแต่ไกล
ขำตรงนางบอกว่านางเป็นคนเชื่องๆ 55555555555555555555
เราว่าเจ๊ฟักต้องรู้อะว่าคุณแก้วเป็นอะไร ทุกทีนางไม่เห็นเข้าข้างคุณนีขนาดนี้ แต่นี้นางแก้ตัวให้ด้วย
มันน่าคิด
-
เดี๋ยวนะ ไม่ใช่ว่าคนที่ชนเป็นคุณแก้วนะ = 3=
ต๊อบคะ ผญ.มีที่โกนก็ใช้กับจุกกุแร้นะคะ ฮ่าาาาา :laugh:
-
อิต๊อบทำไมแกเป็นคนที่ขี้มโนแถมเด็กไม่รู้จักโตแบบนี้ ถ้าคุณฟักไม่เข้าไปหาแกก็จะไม่ออกจากห้องใช่มั้ย?
ตอนอ่านเรื่องคุณฟักคือไม่นึกเลยว่าต๊อบจะเป็นคนแบบนี้ ที่ชนต๊อบต้องเป็นคุณแก้วแน่ๆ หึๆๆ สนุกแน่งานนี้
-
ทำไมต๊อบบบบ
น่ารักกก
น่าหยิกกกก
น่าฟัดดดดดดด
-
เดี๋ยวๆแกลืมไรไปเปล่าที่โกนหนวดก็ที่โกนหนวดแล้วชื่อผู้ชายที่มีจม.ส่งมาล่ะแก โอ้ย!!!!มึนได้อีก
แล้วพ่อหนุ่มผมยาวนั้น ชั่งน่าติดใจว่าจะเป็นผู้สาวคนงาม :hao7:
-
คุณฟักขาาาาาาาาาาา
รู้อะไรดีๆทำไมไม่บอกเพื่อนคะ?
เป็นเพื่อนที่เนรคุณจริงๆ5555555555555555555
อิต๊อบไม่รอดแน่ๆอ่ะแก!
-
กินเยอะๆ จะได้แข็งแรง เวลาแก้วชนจะได้ไม่ล้มอีก แต่ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวแก้วรับคุณต๊อบเอง :laugh: :laugh:
แต่นึกว่าคุณแก้วใส่วิกซะอีก ชอบผชผมยาว อ๊ะ ผญผมยาว
-
เหอม ใครอ่ะ ต๊อบมองดีๆสิค่ะ//แหกตาต๊อบ
อ่านกี่ครั้งก็บันเทิงกับนางอ่ะ555555555
ต๊อบน่ากินเหมือนที่เจ้ฟักบอกเลย เชื่องๆดี555555
-
เชื่องๆ ซื่อๆ55555
-
คุณแก้วแน่นอน
อื้มมมมมมมมมมม ฉุดต๊อบไปทีเถ้อะะะะะะะะะะะะะะะ
-
ช้านกรี๊ดคุณแก้วจริงจัง อ๊ายยยยย :hao7:
รู้สึกได้ว่าร่างไหนนางก็มีเสน่ห์ โอ้ยฟินนนนน
ต๊อบจ๋า เป็นรับไปเถอะนะเด็กดี 5555555 :laugh:
-
เดี๋ยวๆ นั่นคือร่างที่แท้จริงของคุณแก้วใช่มั้ยยยย
-
คุณต๊อบแน่ใจนะคะว่าผู้ชายที่ชนไม่ใช่คุณแก้ว?
-
หึหึหึหึ
-
อิต๊อบบบบ ผัวแกไงนั่นน่ะ !!! ร่างจริงด้วย55555
-
ต๊อบน่ารัก555
-
ต๊อบเอ๊ยลูก แม่ทำความสะอาดเขาให้นะคะ จะลงแวกซ์ให้อย่างดีเลย5555555555555
-
ชอบต๊อบมาก ดูซึนๆ อึนๆดี สนุกมากเลยค่ะ
-
เอ๋ ถ้าเป็นคุณแก้วจริง แปลว่าชอบแต่งหญิง แต่ปกติแต่งชายหรอ เป็นรสนิยม หรืองานอดิเรคปะ แบบชอบแต่งไรเงี้ย เลยเปิดร้านเสื้อเลยดีกว่า ใสๆๆ
-
เหอๆ ๆ ร่างจริงปรากฎแล้ว ต๊อบเอ้ย... ไม่มีคำบรรยาสำหรับนู๋แล้วลูก :m20:
คนอยากมี ผ. ดันได้ ม. แต่คนอยากมี ม. ดันได้ ผ. เริ่ดจ้า ยาวไป :hao3:
-
ต๊อบควรจะตื่นก่อนนะ
แล้วรู้สึกตัวสักที
คนที่ชนน่ะมันคุณแก้วของน้องต๊อบอ่ะค่ะ
ผชตัวสูงๆ นั่นแหละ5555
คุณแก้วนี่หล่อใช่ไหมอ่ะ
อยากเห็นๆๆๆ
:hao6: :hao6:
-
ต๊อบจะโดนคุณแก้วกดเพราะความซึนนี่แหล่ะ คึคึ
o3 :fox2: :z1:
-
ทำไมต๊อบเหมือนเด็กเด๋อๆขนาดนี้อ่ะ 55
-
เป็นเพื่อนกับคุณฟักได้ไงเนี่ย. ต๊อบช่างซื่อ(บื้อ)จริงๆ. คุณฟักคงช้ำใจ หาผัวมาตั้งนาน นกทุกที. คุณต๊อบครั้งแรกก็แจ๊กพอต จะมีผัวก่อนซะงั้น
-
สาวดุ้น หรอ?
-
ฉันมีความรู้สึกว่าพวกนางเป็นอะไรกัน เจ๊ฟักกับคุณแก้ว พวกนางต้องมีอะไรบางอย่างแน่ๆ อย่างเช่นรุมต๊อบแต๊บผู้ใสๆ ว่าแต่ต๊อบนางยังซิงอยู่มั๊ยอ่ะ?? :m12: :m12: :m12: :m12: :m12: :m12: :m12:
-
ต๊อบบบบบบบบบบบบบบ
-
โถนังต๊อบบบบบบบ
ปล. ชอบคุณแก้วร่างนี้..
-
โถววววว น้องต๊อบลูก :laugh: :laugh:
-
ชอบเรื่องนี้มากกกก รอๆๆๆๆๆๆ :-[
-
ต๊อบ ตบบ่าเบาๆ นายน่ารักจัง
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
โอเคคุณต๊อบคะ คุณแก้วมีของมาให้ คุณต๊อบรับนะคะ ฮรรรรรรรี่
-
o22 o22
-
โอยย เมื่อไหรรรร่ เมื่อไหรร่
เมื่อไหร่อิคุณต๊อบจะเลิกโง่สักทีคะะะ
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
ตอนที่ 10 : อะไรจะเบอร์นั้น
สรุปแล้วผมก็รู้สึกว่าได้คืนดีกับคุณแก้ว หลังจากที่งอนเธอไปเองสามวันสามคืน
อะไรเองแล้วก็หายเอง
ดีจริงเว้ย!
หลังกินข้าวเสร็จไอ้ฟักก็ลากผมไปช่วยมันถือของ จุดประสงค์มันคือจะเอาผมมาหิ้วเท่านั้นแหละ ไม่ได้เป็นห่วงอะไรกันหรอก มันเดินเข้าไปในร้านเสื้อผ้า แอร์เย็นฉ่ำโดยเฉพาะอย่างยิ่งราคาที่ทำเอาผมเหงื่อแตกท่ามกลางความหนาวเย็น
“…ป๊าด…”
ห้าพัน
เสื้อเหี้ยไรห้าพัน!
“อะไร? มีปัญหาอะไร?”
“เปล่าครับผม” ผมเป่าๆลมที่ปาก เดี๋ยวหัวใจจะวายตายไปซะก่อน พี่กูเป็นหมอก็ใช่ว่ามันจะแบ่งเงินให้น้องใช่นะเว้ย ชีวิตใครชีวิตมัน
ไอ้ฟักจับเสื้อผ้าทับที่ตัว ก่อนจะผมทาบผมต่อเหมือนจะวัดดูคร่าวๆ มันหรี่ตา คิ้วงอไปงอมาราวกับกำลังคิด นิ้วมันเรียวๆ นิ้วสวยเหมือนคุณแก้วเลย แต่มันขาวกว่า
“คุณพัชระครับ ผมว่าเราไปดูตรงแถวคลองถมดีมั้ยครับ”
“ต๊อบ หุบปากนะ”
หุบได้ไงวะ ก็ที่จ่ายมันเงินกูไม่ใช่เรอะ!
“เชี้ย มึงมาหยิกนมไรกูเนี่ย” ผมพูดเบาๆแบบเค้นฟัน ตาก็มองมันสลับกับมองทางพนักงานไปด้วย ไอ้ฟักมันทำท่าเหมือนจะหมั่นไส้ผมมาแต่ชาติปางก่อน เวลามันไม่พอใจอะไรสักอย่างมันจะเป็นงี้ทุกที ซึ่งผมไม่รู้จะง้อมันยังไงด้วย นอกจากกอดๆหยิกๆแก้มมันไป
“คราวก่อนใครบอกว่าไง”
“อะไรบอกว่าไง”
“มึงบอกให้กูมาช่วยเลือกเสื้อผ้าเองนะ”
“ก็ใช่” ผมตอบอ้อมแอ้ม “แต่ร้านนี้มันแพงไปอ่ะ กูหน้าตาดี ใส่อะไรก็ดูดีแหละ”
“เรื่องมาก” มันหันไปคว้าอีกตัวแล้วมาทาบผมต่อ “อือ เอาตัวนี้ ไปเปลี่ยนดูดิ”
“เปลี่ยนเลยเหรอ”
“เออ”
นี่มันสั่งมากกว่าจะถาม ผมถือเสื้อกับกางเกงที่มันเลือกให้เข้าไปในที่ลองชุด ก่อนจะทำการแก้ผ้าแก้ผ่อน “ไอ้พัช”
เวลาอยู่ข้างนอกต้องเรียกชื่อจริงมัน เดี๋ยวมันโกรธครับ
“มึงจะแอบดูกูป้ะ”
“โว้ย มีอะไรให้ดู จุกจิก รำคาญ เร็วๆ”
สักพักผมก็ออกไป ไอ้ฟักยังเลือกชุดอยู่ใกล้ๆ พอเห็นผมมันก็มองนิ่งๆก่อนเบนสายตาแล้วหันกลับมาอีกรอบ
“หล่อยัง”
“เออ ได้อยู่”
ดูมัน ดู หูแดง
ผมเข้าไปยืนค้ำๆ แล้วแกล้งเบียดจนไอ้ฟักรำคาญแล้วต้องด่าออกมา ผมหัวเราะที่แกล้งแม่งสำเร็จ
“อันนี้อะ”
มันชี้นิ้ว “วาง”
ไม่สวยตรงไหนวะ
อุตส่าห์ไม่คุยกับคุณแก้ว ไม่เล่นโทรศัพท์เวลาอยู่กับเพื่อนนะเนี่ย
“10,231 บาทค่ะ”
ผมหันขวับ ไอ้ฟักเลิกคิ้วยืนกอดอก ผมจ้องมันพยายามทำสายตาให้ดูน่าสงสารที่สุด เสื้อตัวกางเกงตัวเท่าค่ากินค่าอยู่กูทั้งเดือนเลยนะฟัก
“เดี๋ยวไปดูร้านอื่นต่อ”
“ยังมีร้านอื่นอีกเรอะ”
ตอนเดินเลือกเสื้อผ้า บางครั้งพนักงานมองมาแล้วก็แอบหัวเราะ สงสัยคงนินทา หลายรอบแล้วที่ผมกลายเป็นผัวมัน
พอมันใช้เงินอย่างสบายใจ ตอนกลับผมยังต้องขับรถไปส่งมันแทน สุดท้ายไอ้ที่ว่าจะคุยกับคุณแก้วก็เลยยังไม่ได้คุย
“เดี๋ยวกูไปโกนหนวดแปบ” ผมเคยซื้อที่โกนมาไว้บ้านไอ้ฟักมันอยู่ ไปๆมาๆบางทีก็ขี้เกียจ อยู่บ้านมันยาวๆก็มี แต่หลังๆอยู่มากไม่ได้ เผื่อมันอยากจะอยู่กับเมียสองต่อสอง
“โกนทำไมวะ”
“โกนหน่อย เดี๋ยวคุณแก้วตกใจ”
“กูว่าไม่คุณแก้วหรอกที่ตกใจ ไว้ยังงี้แหละ กูชอบ”
“เชี้ย กูต้องไว้เพราะมึงชอบเนี่ยนะ?”
ผมด่ามันไปที ก่อนจะเข้าห้องน้ำแล้วทำตามที่ใจปรารถนา ห้องไอ้น้ำฟักมันปลูกน้ำหอมไว้หรือยังไงวะ หอมจนมึนหัวเชี้ยะ พอโกนหนวดล้างหน้าอะไรเสร็จผมก็เดินออกมาหน้าเปียกๆ มือจับเสื้อยกขึ้นมาเช็ดหน้าลวกๆ หยดน้ำแทนที่จะเปื้อนแค่หน้าเลยไหลย้อยโดนพุงไปด้วย
“ฮะ?”
ไอ้ฟักมันมอง ผมเลยถามอย่างงงๆว่ามันมีอะไร จ้องกูพรุนเลยไหม มันจีบปากจีบคอตอบ “เปล่า”
เดินไปผึ่งแอร์สักหน่อยให้แห้ง “แล้วเมียมึงอะ โอ๊ย อะไร เคๆ กูไม่ถามแล้ว ฟัก ไอ้สัด อย่าโยน”
หยอกกลับนิดหน่อยเป็นไม่ได้ อารมณ์รุนแรงตลอด ผมบอกให้มันวางทุกสิ่งอย่างในมือลง ที่ช่วยแบกมาไม่ได้ให้มาปาใส่กันอย่างนี้หรือเปล่าวะ
มันบอกจะทำสลัด ผมเลยต้องหอบหิ้วมาอยู่เป็นหนูทดลองให้มัน ไอ้ฟักถกแขนเสื้อขึ้นทั้งสองข้าง ดูหล่อดูเก่งดูเป็นผู้ดีทุกระเบียบ สมัยมัธยมมันก็เป็นตัวขายของห้องครับ เวลามีรุ่นน้องมาเชียร์ห้องนี้เยอะก็เพราะอย่างงี้แหละ เพื่อนผมครับเพื่อนผม
“เป็นไงมึง” ผมลูบคาง มองกระจกแล้วหันไปหามัน ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเพื่อนรัก
“อะไรเป็นไง”
“หน้ากูเด็กยัง”
หน้าใสปิ๊ง กลัวครับ เวลาโกนทีไรกลัวหน้าหวานทุกที กลัวผู้หญิงเห็นแล้วใจสั่น กลัวทำให้เกิดรักบาดหมาง
ไอ้ฟักถอนหายใจหน่ายๆ มันจับแก้มผมก่อนจะผลักไปไกลๆ สงสัยผมพูดเรื่องสะเทือนใจมัน หูจมูกนี่แดงเชียว ไอ้นี่มันกลัวแก่มากกว่ากลัวตายอีก เพิ่งอายุเท่าไรกัน นี่มันวัยสร้างเนื้อสร้างตัว วัยหอมสำหรับผู้ชายทั้งนั้น!
เหมาะแก่การจะมีครอบครัวมากๆครับ
“อะไร ยิ้มอะไร? มึงยิ้มไร”
ไอ้ฟักไล่บี้ มันคงคิดว่าผมด่ามันในใจ เรื่องดีๆกูไม่คิดในใจหรอก ไม่เคยทำ หมายถึงผมไม่เคยคิดเรื่องดีๆที่เกี่ยวกับมันเท่าไร คุณแก้วนู่นโว้ย ผมหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกง หมุนๆดูอย่างไม่ใส่ใจ ดีที่ตอนนั้นหล่นแล้วไม่กระจาย ผมเดินไปนั่งหน้าทีวีจอใหญ่ขนาดทับคนตายได้ ก่อนจะมุดๆหาเครื่องเกมกับจอยสติ๊กที่อยู่ใต้ชั้นวาง
“เปล่าป้ะ” ผมยักคิ้วข้างนึง “เร็วๆกูอยากแดกแล้ว ไอ้ห่า บังคับกูอยู่ไม่พอเสือกช้าอีก”
“เกมไร” มันยกจานมา นั่งลงข้างๆ
“เป๊ปซี่แมน”
“เมื่อกี้กูเห็นมึงตายแล้วเปล่า”
“ใจเย็นดิ ตาเมื่อกี้ไม่นับ” ผมเล่นๆอยู่ ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆช้อนมัน “อ้า อ้า ไอ้เหี้ย ป้อนสิครับ”
“เดี๋ยวสิวะ เอ๊ะ”
ไอ้ฟักยัดเข้ามาให้คำนึง ผมเคี้ยวๆแล้วหลุดหัวเราะ
“กูว่าจะไปหาคุณแก้ว มึงกลับเองได้ใช่มั้ย”
“ทุกวันนี้เหมือนมึงมารับกูอย่างนั้นแหละ”
ดูมัน แค่นี้ทำงอน
“เมื่อก่อนก็กลับเองได้ พออยู่ใกล้บ้านกูเสือกเป็นง่อยหรือไง ต้องให้ไปรับไปส่ง แหม”
“เออ งั้นที่หลังมึงไม่ต้องไปรับกูก็ได้ ก็ไม่ได้บังคับ”
ไปๆมาๆ บรรยากาศชักแปลกๆ ผมยังคงคิดว่ามันแกล้งโกรธเลยไม่ได้สนใจ แต่จู่ๆมันก็เงียบลง แดกสลัดผักอยู่คนเดียว พอผมอ้าปากจะให้มันป้อน ก็เสือกยัดมาซะเกือบสำลัก ผมตาโต รีบเคี้ยวๆแล้วกลืนอย่างยากลำบาก ก่อนจะมองมันอย่างงงๆ “เอ้า โกรธอ่อ”
“โธ่ ฟัก กูล้อเล่นหรือเปล่า อ่ะๆ มาๆ กูให้มึงเล่นสองตาเลยอะ กูมันพระเอก” ผมยื่นๆจอยให้ก่อนจะจิ้มแก้มๆมันทีนึง ไอ้ห่า แก่แล้วเสือกขี้น้อยใจ ปกติมันไม่เป็นงี้เท่าไหร่ ตอนไอ้ฟักเลิกกับเมีย กว่าจะพูดออกมาได้ ผมนี่ต้องปลอบอยู่เป็นอาทิตย์
“โดนเทมากูจะสมน้ำหน้าให้”
สุดท้ายมันก็หลุดๆยิ้ม ต้องให้ต๊อบเอาจริงไงถึงจะหาย
ต๊อบ : คุณแก้วครับ จะถึงแล้วน้า คุณแก้วแต่งตัวเสร็จหรือยังครับ
ผมทักคุณแก้วไป วันนี้เอาแท็กซี่มาเพราะคุยกันแล้วอยากจะขึ้นรถไฟฟ้าไป ผมก็ไม่ค่อยได้ขึ้นด้วยก็เลยคิดว่าน่าสนุกดี พอเข้าหมู่บ้านคุณแก้วได้ก็ขับตรงยาวไปเรื่อยๆ วันนี้ยังไงก็อยากจะทำอะไรให้มันรู้เรื่อง เคลียร์ๆ!
การแต่งตัวก็ชุดเมื่อวันก่อนที่ไอ้ฟักพาไปเลือก ผมต้องถึงขนาดบอกให้พี่เล็ก แม่บ้านที่บ้านรีบซักรีบอบแห้งให้ วันจริงมาแห้งไม่ทันแล้วมันเสียหมาเสียแมวหมดนะครับ ตัวตั้งแพง เสือกไม่ได้ใส่วันที่ต้องการความมั่นใจ!
ไอ้ก่อนหน้านี้ก็ไม่คิดมากอยู่หรอก เหมือนจะลืมๆไปด้วย แต่พอมาอยู่คนเดียว อยู่ในสถานการณ์เริ่มจะจริง ตาสบตาอะไรแบบนั้น เหงื่อเสือกเริ่มกลับมาแตก ใจเย็นต๊อบ หายใจเข้าช้าๆ ต้องทำได้
ผมสรุปเอาเองก่อนว่า คุณแก้วคงซื้อมาลองโกนหน้าแข้งตามที่คุยกับไอ้ฟักก่อนหน้านี้
แต่ว่า คุณแก้ว คุณแก้วไม่เห็นจะมีขนเลย ขนแขนก็ไม่มี เกลี้ยงเกลาสุดๆ หรือเป็นเพราะนั่นแหละ เพราะโกน
ไม่จริง
ไม่
หยุดคิด สัด หยุด
แต่ว่ามันก็ดีกว่าการที่ได้รู้ว่าสิ่งนั้นเป็นของผัวคุณแก้ว
ผมไม่อยากเป็นชู้ ตอนที่รู้ว่ารักเธอเข้าให้แล้ว มันจะไม่เป็นแบบนั้นครับ
“พี่ครับ เดี๋ยวจอดตรงข้างนี้แปบนึงนะครับ” ผมบอกพี่คนขับ แล้วพิมพ์ข้อความหาคุณแก้ว
ต๊อบ : คุณแก้วผมอยู่บ้านแล้วนะครับ
คุณแก้ว : กำลังออกไปค่ะ
ผมใจเต้นตึกๆ พอได้เห็นคุณแก้วสมองมันก็ขาวโพลนไปหมด
“คุณแก้ว”
เธอยิ้มให้ผม วันนี้คุณแก้วใส่กระโปรงพองๆยังไงไม่รู้ น่ารักชะมัด ผมเกาแก้ม รู้สึกจู่ๆแก้มมันก็เป็นลูกๆขึ้นมา นี่คือการเขินอีกอย่างหนึ่งเหรอต๊อบ
เธอมองผมเหมือนจะสำรวจ แถมยังดูล้อกันอย่างไรชอบกล นี่ผมทำไรผิดสำแดงเปล่าวะ มันประหม่านะเฮ้ย
“คะ?” คุณแก้วยิ้มๆ แต่ก็ยังไม่หยุดมอง
“คุณแก้วอย่าแกล้งผมสิ” ผมพูดรนๆ เหมือนโดนจับได้ ว่าแต่จับได้เรื่องไรวะ
“ก็วันนี้คุณต๊อบหล๊อหล่อ”
“ใช่มั้ยล่ะครับ” ผมหัวเราะ เอาตลกเข้าสู้ ทั้งๆที่ความจริงโคตรเขิน
ไปลงที่สถานีแล้วต่อไปเอกมัย ผมเดินไปหยอดเหรียญแล้วพาคุณแก้วขึ้นไปรอรถไฟฟ้าด้านบน
“แก้วไม่เคยมาเที่ยวนานแล้วนะเนี่ย”
“อยากมาบ่อยๆมั้ยครับ” ผมพูดหยอกเธอคืน แต่ว่าคุณแก้วกลับไม่เขินแต่ยิ้มเหมือนจะมีเลศนัยแปลกๆด้วย กลายเป็นผมอีกที่ต้องก้มหน้ากุมหูกุมเหอเปลี่ยนเรื่อง
ตอนเข้ารถไฟฟ้า คนเยอะนิดหน่อยอาจเพราะด้วยเป็นวันหยุด ผมให้คุณแก้วยืนเกาะราวไว้ข้างๆประตูก่อนจะยืนบังเธออีกที ดูเป็นพระเอกละครมากมาย คุณแก้วอมยิ้ม จังหวะที่รถไฟเคลื่อนตัวตะกุกตะกักนิดหน่อยผมก็คอยพยุงคุณแก้วไว้โดยไม่รู้ตัว ถึงแม้ว่าเธอจะสูง(นิดหน่อย)แต่ผู้หญิงเขาใส่รองเท้าส้นสูงด้วย ยังไงแล้วผมก็เป็นห่วงนะครับ
“คุณแก้วร้อนมั้ยครับ”
“นิดหน่อยค่ะ” คุณแก้วหยุดเดินแล้วแตะแขนผมไว้ “แปบนะคะคุณต๊อบ”
เธอว่าแล้วหยิบที่มัดผมขึ้นมาก่อนจะรวบผมไว้เป็นมวยสูงๆ
หื๊อ
ผมมองคุณแก้ว คิ้วหงิกๆงอๆ คุ้นๆเว้ยคุ้นๆ
อากาศร้อนๆส่งผลให้ตามกรอบหน้าคุณแก้วชื้นเล็กน้อย หยดน้ำเกาะแพรวพราว ผมมองภาพนั้นเหม่อๆ หัวใจลอยไปไกล แถมยังรู้สึกหอบแปลกๆแบบว่า จะเป็นลม สวย
ไอ้อาการกังวลก่อนหน้านี้ต่างๆนานาหายไปหมดเลย
“ไปค่ะ”
คุณแก้วใส่หมวกบานๆ เธอดูเหมือนนางแบบสุดๆ
“วันหลังนั่งรถดีกว่าเนอะ”
เห็นถึงความยากลำบากแล้ว ผมเลยพูดเสียงหง๋อยๆ เพราะกลัวคุณแก้วจะไม่อยากมาอีก
“ไม่เป็นไรหรอก ยังงี้ก็สนุกดีนะ” คุณแก้วหันมายิ้ม เธอจูงมือผมเดินต่อ
ผมอยากจะขำกลบเกลื่อนเหลือเกิน
มีความสุขครับ
ผมแกล้งๆเนียนกุมมือคุณแก้วไปด้วย พอลงจากสถานีต้องเดินไปอีกถึงจะถึงท้องฟ้าจำลอง
“คุณแก้วนั่งครับ”
ผมบอกเธอแล้วเดินไปซื้อบัตรเข้าชม ผู้ใหญ่สามสิบ ได้รอบบ่ายสอง ดีงาม อีกสิบนาที
“ต้องไปดูที่ตึกนู่นค่ะคุณต๊อบ ที่เขาต่อแถวยาวๆ”
“อ่อ”
ผมกับคุณแก้วเดินไปต่อแถวเข้าดู ยาวเป็นว่าวเชียว
“อากาศไม่น่าออกมาเที่ยวเลยครับ” ผมจับเสื้อพัดๆ คุณแก้วมองแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาก่อนจะซับหน้าให้ ความจริงผมไม่ต้องก้ม ผมต้องเงย ผมแกล้งจะงับนิ้วเธอ คุณแก้วร้องว้ายออกมา
“คุณต๊อบนี่”
“คุณแก้วกัดคืนก็ได้นะครับ” มุกเดิม แต่ใช้ได้ผลว่ะ ฮ่าๆๆๆ
“อย่ามาร้องแล้วกัน”
“ถ้าร้องแล้วคุณแก้วจะปลอบหรือเปล่าครับ”
“ปลอบสิ ทำไมแก้วจะไม่ปลอบล่ะหื้อ” คุณแก้วลูบคางผม ก่อนจะลากลงมาที่คอแถวๆกระเดือก อย่าครับ อย่าไล้กันอย่างนั้น เดี๋ยวมันทิ่มเอา ผมแกล้งกระแอมๆ โชคมาช่วยพอดีตอนที่ถึงคิวเข้าไปในโดม
ข้างในแอร์โคตรจะเย็น คุณแก้วพาผมเดินไปนั่งเบาะหลังสุดตรงทิศเหนือ เธอว่านั่งหน้าไปเดี๋ยวเมื่อยคอ สักพักจะมีอาจารย์ท่านมาบรรยายถึงกฎการเข้าชมและเริ่มพูดถึงเรื่องดวงดาว ข้างในมันมืดๆเพื่อจะได้เห็นตัวฉาย
“เหมือนคุณแก้วเลย” ผมกระซิบเบาๆ เบาเท่าที่จะทำได้ นิ้วแอบชี้ไปที่ดาววีนัส
“เหมือนตรงไหน” เธอเอียงมา ผมเลยโน้มลงเข้าไปใกล้หูคุณแก้วมากกว่าเดิม
“ระยิบระยับๆ วิบวับๆ”
“แล้วมันดีหรือไม่ดี” คุณแก้วทำหน้าสงสัย รอยยิ้มของเธอเหมือนเด็กซุกซน กระทั่งฉายไปถึงเรื่องแสงออโรร่า ผมจับไม่ได้ว่าคุณแก้วกุมมือผมไว้ตอนไหน
ไปๆมาๆเราเลยแทบจะตัวติดกัน
“ดีสิครับ ดีมากๆ”
หลังจบการบรรยาย ผมจูงมือคุณแก้วแล้วค่อยๆลุกตรงทางออก ลืมหมดเลยว่าเมื่อกี้ตัวฉายเขาพูดอะไรไปบ้าง กระหนุงกระหนิงเงียบๆกับคุณแก้วซะเพลิน
แต่เด็กก็เยอะเหมือนกัน เพราะมีครอบครัวมาดูกันหลายครอบครัว จู่ๆก็มีเด็กเดินมาชนจนเกือบทำคุณแก้วล้ม ในห้องมันมืดๆด้วย “เฮ้ย”
ผมตกใจ หันซ้ายหันขวา เมื่อกี้เสียงใครวะ ผมกระพริบตา กลับมามองคุณแก้ว เธอลืมตานิ่งๆ ก่อนจะระบายยิ้มออกมาช้าๆ “ค่ะ?”
“อะ อ่อ เปล่าครับ” ผมเกาหัวงงๆ เชี้ย ตกใจหมด เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นวะ
จากนั้นระหว่างที่ผมยังไม่ทันได้คิดอะไรมาก คุณแก้วก็เหมือนจะเจ็บข้อเท้า ผมเลยต้องรีบพาเธอออกไปหาที่นั่งก่อน เธอค่อยๆเกาะแขนผมไว้กระทั่งคิดว่าไม่ไหวผมถึงได้ก้มลงถือรองเท้าให้เธอ แล้วให้คุณแก้วใส่ของตัวเองแทน คุณแก้วใส่ เอ๊ะ คุณแก้วใส่ไม่ได้ เล็กไปนิดเดียว
“เด็กเมื่อกี้” เธอว่า ใบหน้าเจ็บปวด ผมเลยรีบพยุงเธอ
ไอ้เด็กเปรต
มาทำคุณแก้วของผมข้อเท้าพลิกอีกแล้วไหมล่ะ!
TBC
[22/5/2559]
-
คุณแก้วดัดเสียงผญได้สินะ
:P
-
ต๊อบอาจจะได้ยินเสียงพลังงานอะไรบางอย่างรึป่าว...อย่างฮาอะ
:m20: :m20:
-
มันชัดเจนแล้วล่ะคุณต๊อบ... 55555555555555555
-
วิชายังไม่แก่กล้าเลยยังสัมผัสไม่ได้ มาแต่เสียงแว๊บๆ :m20:
-
เสียง'เฮ้ย'นั่นคือเสียงอะไรกันน้า~ มันต้องมีพลังงานบางอย่างแฝงอยู่แถวนั้นแน่ๆเลย เราสัมผัสได้
หมั่นไส้ในความหวานของตอนี้จริงๆ ว่าแต่คุณฟักมีเขินอิต๊อบด้วยอ่ะ ไหนว่ามีเมีย(รึมีผัว)ไม่ใช่หรอ?
-
เจ้ฟักทำไมชอบลวนลามเพื่อนตัวเองอ่ะ ชอบ555555555
ต๊อบน่ารักจุงงงงงง
-
ต๊อบ พลาดกับคุณแก้วเรื่องนี้ สุดท้ายได้กับคุณฟัก 555 จิ้นสุดๆอ่ะตอนนี้
-
เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย
ความโง่ของต๊อบไม่ธรรมดา :laugh:
-
โง่อะไรเบอร์นี้555
-
เมื่อไหร่ความจริงจะเปิดเผย อย่าปล่อยให้ต๊อบโง่ต่อไปเลย 555
-
เมื่อไหร่ต๊อบจะรู้น้าาา
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จะรู้ตัวมั้ยล่ะนี่
-
ปูเสื่อรอดู วันอิต๊อบรู้ความจริง
จะมีวันนั้นมั้ย เจ๊ฟักเขินต๊อบบ พายยังจำเป็นอยู่ไหม 55555
-
:laugh: :hao6: o22 เฮ้ยยย แมนมาก
-
อยากให้ฟักกับคุณแก้วเจอกัน มันต้องมีโมเม้น ยิงเลเซอร์ใส่กันแน่ วิ๊บวับบบบ
-
ต๊อบเอ้ยเมื่อไหร่จะรู้น้อ :o8: :o8:
-
ความแมนก็มา
-
โถ่วววว ต๊อบบบบบบบบบบ
ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยยยยยยย
หยิกแก้มมมมม
ต๊อบน่ารักก
-
สงสัยคุณฟักอ่า คงไม่ได้ปลอมตัวมาเป็นคุณแกเวใช่มั้ย
-
เชื่อว่าทุกคนรู้ว่า"เฮ้ย"คำนี้เป็นของใคร
ยกเว้นต๊อบ...เหมือนเดิม -_-
ปล.ไว้อาลัยแด่ต๊อบผู้ที่ยังคงใช้งานกล้ามเนื้อ"ทุกส่วน"ยกเว้นสมอง
-
โคตรชอบคุณแก้วเลยว่ะ แอ๊บสาวเหนื่อยแน่ๆๆๆๆ :laugh:
คุณแก้วถนอมมันหน่อยน้า มันซื่อมากอ่ะ คริๆ
-
ถ้าคุณฟักไม่ได้มีเมี--เด็กแล้วจะคิดว่าคุณฟักชอบต๊อบแต๊บแล้วนะเนี่ย :o8:
คุณแก้วเอารางวัลไปเลยข่ะ คนความพยายามสูง
-
เสียงปริศนา55555
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 11 : ต๊อบทำไรผิด
“คุณแก้วโอเคมั้ยครับ” พอออกมาได้ผมก็พาคุณแก้วไปหาที่นั่งใต้ต้นไม้ “พอแล้ว วันหลังคุณแก้วใส่รองเท้าแตะมาเลยนะครับ”
คุณแก้วหัวเราะเสียงดังออกมา เธอตีไหล่ผม “บ้า คุณต๊อบ”
“คุณแก้วไม่ปวดเท้าบ้างเหรอครับ”
“ก็มีบ้างค่ะ แต่ชินแล้ว” คุณแก้วพูด เธอมองผมที่กำลังดูข้อเท้าให้ “จะไม่ให้ใส่จริงๆเหรอ”
“ก็ ก็ ใส่ก็ได้ครับ” ผมตอบงุบงิบ พอคุณแก้วอ้อนเข้าก็เสือกใจอ่อนเลย ยังไม่ทันแข็งด้วยซ้ำ! “ไม่ห้ามหรอกครับ ไว้ปวดเดี๋ยวผมนวดให้เอง”
เธอหยิกแก้มผม ดึงจนยืดออกมา ตัดแล้วพกกลับบ้านเลยไหมครับ
ถึงผมจะชอบเด็กแต่ก็ชอบเด็กดีๆมากกว่าเด็กเปรตๆนะเว้ย ชะ มาทำคุณแก้วในวันเดตวันเที่ยวกับผมแบบนี้ได้ยังไง แย่ ถ้าไม่เขินและหน้าบางมากจนเกินไปผมคงอุ้มคุณแก้วเดินชมทั่วท้องฟ้าจำลองแล้ว
“คุณต๊อบลุกเร็วค่ะ เดี๋ยวกางเกงเปื้อนหมด”
ผมนั่งคุกเข่าอยู่(อีกแล้ว) ถึงอย่างนั้นคุณแก้วก็ดูมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เธอดึงผมลุกขึ้นแล้วมานั่งข้างๆ ก่อนจะปัดๆฝุ่นให้ ผมถามคุณแก้ว “เดินไหวมั้ยครับ”
“อือได้อยู่ค่ะ”
“งั้นเราไปดูปลากันมั้ยครับ ค่อยๆเดินดูกัน” มันต้องติดสติ๊กเกอร์ก่อนจะเข้าไปดู ผมแงะๆออกมาแล้วติดให้คุณแก้วที่ไหล่ ตอนแรกผมจะติดให้เธอแล้วที่หน้าอกแต่ก็นึกขึ้นได้เรื่องความเหมาะสม ผมเงอะงะทันที รู้สึกมือไม้เริ่มเกะกะ “อะ เอ่อ ครับ”
คุณแก้วยิ้มก่อนจะจับเสื้อเพื่อให้ผมติดโดยที่เธอไม่ว่าอะไรสักคำ ผมลอบกลืนน้ำลายแล้วค่อยๆแปะ
ส่วนเธอก็ติดให้ผมด้วย แถมยังจิ้มหลายที แหนะ คุณแก้ว ลวนลาม
“คุณต๊อบอย่ายุกยิกสิ เดี๋ยวหลุด”
“ก็มันจั๊กจี้อะครับ” ผมเหวอๆก่อนจะหัวเราะ “คุณแก้ว” จู่ๆเธอก็หยิกผมเหมือนหมั่นไส้อะไรสักอย่าง
“คุณต๊อบนี่มันน่าตีจริงๆเลย” เธอแก้มป่อง ก่อนจะทัดปอยผมไว้ข้างหู คุณแก้วเปลี่ยนมาใส่
รองเท้าตัวเองเหมือนเดิม เธอเดินควงแขนผม ค่อยๆเดินไปตรงสัตว์น้ำที่อยู่ตรงข้ามโดมท้องฟ้าจำลอง พอบรรยากาศมันให้ขนาดนี้ผมก็ไม่อยากจะถามคุณแก้วเรื่องนั้นแล้ว ผมยอมรับว่าผมกลัวที่จะต้องเสียคุณแก้วไป
มันน่าจะเป็นเรื่องที่ผมเข้าใจผิดไปเองนั่นแหละ
เชี้ย ถ้าเกิดถามไปแล้วไม่ใช่ คุณแก้วเขาจะคิดไงล่ะ เออ คิดสิต๊อบ เกือบทำทุกอย่างพังเพราะความโง่ของตัวเองแล้วไหม ดีที่อย่างน้อยผมนั่งซึมอยู่เองสามวันแล้วก็จบ ไม่ได้ทำตัวงี่เง่าอะไรมากกว่านั้นต่อ
เฮ้อ
โล่งใจ
ข้างในมันมืดๆ สีไปโทนน้ำเงินหมด มีตู้ปลาเพียบ แต่เด็กแม่งเยอะมาก
เยอะกว่าปลาอีกกกก
“ตัวนี้น่ากิน” ผมเอาหน้าแนบไปกับกระจก ก่อนจะเรียกให้คุณแก้วดู
“มันกินไม่ได้” เธอหัวเราะ จะว่าไปด้วยความที่ต่างฝ่ายต่างไม่ชอบเล่นโทรศัพท์เวลาอยู่ด้วยกัน ผมเลยลืมนึกถึงเรื่องการถ่ายรูปไปเลย แต่แล้วผมก็ได้ยินเสียงแชะ
“คุณแก้วถ่ายทำไมไม่บอกก่อนครับ”
“คุณต๊อบซนกว่าเด็กอีก” เธอดูรูปในโทรศัพท์แต่ไม่ยอมให้ผมดู ผมพยายามเขย่งเท้าแย่งคืน แต่คุณแก้วแขนยาวไปไหนไม่รู้ เดี๋ยวนะ ทำไมเป็นงี้
“ไหนเอามาดูก่อนครับ”
“ไม่ให้” คุณแก้วมองผม ตาแบบนี้แหละ ระยิบระยับอย่างที่ผมเคยบอก ดูสนุกสนานมากกับการที่ผมแย่งโทรศัพท์จากมือเธอไม่ได้สักที
ฮึ่ย
ถ้าไม่ติดว่าคนเยอะนะ อยากจับมาจูบๆๆๆสักที
“ไม่งั้นผมถ่ายคุณแก้วคืนนะครับ” ผมยกโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาบ้างก่อนจะถ่ายคุณแก้วรัวๆ เธอร้องว้ายแล้วรีบปิดหน้า เพราะผมถ่ายมุมเชี้ยมาก คุณแก้วคงยังไม่รู้กิตติศัพท์ที่ไอ้ฟักมันตั้งให้ผมสินะครับ แชะร้อยศพ
“ดูสิคะ ปลาตะเพียน คุณต๊อบดูเร็ว” คุณแก้วจับข้อมือผมไว้ทั้งสองข้าง แล้วลากผมไปดูที่ตู้ปลาต่อ เธอยกมือจับหมวกแล้วมายัดใส่หัวผมแทน
“โอ้ เหมือนที่เขาพับๆเลย” ผมร้อง สนอกสนใจกับตู้ปลาอีกรอบ เออว่ะ เหมือนจริงด้วย ปกติไม่ค่อยได้เห็นสัตว์น้ำตัวเป็นๆนานแล้ว
“ตอนเด็กๆคุณต๊อบเคยพับหรือเปล่า” คุณแก้วโน้มลงใกล้ๆที่ผมกำลังมอง มีปลาอยู่สองสามตัว แต่เรามองตัวเดียวกัน
“เคยครับ แล้วก็ได้คะแนนน้อยด้วย ครูโคตรใจร้าย คุณแก้วชอบพับเหรอครับ”
“ค่ะ จำได้ว่าพับแล้วร้อยๆไว้”
ตอนเธอเล่าดูมีความสุขเหมือนนึกย้อนสมัยเด็กๆ ผมอมยิ้ม แอบจิ้มแก้มคุณแก้วแล้วคืนหมวกให้เธอ คุณแก้วสะดุ้ง ก่อนจะจับหมวกบนหัว เธอทำหน้ามุ่ย
“ถ้าผมแก้วยุ่งนะ”
“จะให้ผมมัดให้เหรอครับ”
“หัวแก้วหลุดพอดี คุณต๊อบมัดเป็นเหรอคะ”
“ก็จะพยายามฝึกเพื่อคุณแก้วครับ”
คุณแก้วยิ้มแปลกๆ เธอหัวเราะก่อนจะเดินต่อ ผมรีบเดินตามประจบเอาใจ แรกๆก็เป็นอย่างนี้แหละ ไม่ ผมหมายถึงผมเสมอต้นเสมอปลายครับ
“คุณแก้วระวังนะครับ ตรงนี้พื้นต่างระดับ” ผมจูงคุณแก้วเดินเมื่อถึงประตูทางออก
มีความเป็นแฟมมิลี่แมนสูงทีเดียว
โฮะๆๆๆ
ถ้านับเวลารวมแล้ว บรรยายประมาณหนึ่งชั่วโมงจนถึงตอนนี้ ก็บ่ายสามเกือบจะสี่โมง “คุณต๊อบหิวหรือเปล่า”
“หิวน้ำครับ คุณแก้วหิวข้าวเหรอ”
เธอพยักหน้า “แต่ว่าไปกินอีกฝั่งได้มั้ยคะ ห้างที่อยู่ตรงข้ามน่ะ ตอนนี้แก้วร้อนมากเลย” ผมเห็นคุณแก้วโบกมือพัดแก้ม ผมลืมไปว่าคุณแก้วแต่งหน้า เดี๋ยวเครื่องสำอางหลุดไรงี้ใช่ไหม ต๊อบ มึงโคตรเข้าใจผู้หญิง มาถูกทางแล้ว
ระหว่างกำลังเดิน จู่ๆก็มีเด็กผู้ชายวิ่งมาอีกก้าวหนึ่งกำลังจะเสียหลักล้ม เพราะสะดุด จังหวะใกล้มือผมรีบเข้าไปอุ้มไว้ทันแล้วค่อยๆวางลง เสียงผู้หญิงร้องแล้วเดินเข้ามาขอบคุณผมใหญ่ สงสัยเป็นแม่ “ขอบคุณนะคะ โอ๊ย ตกใจหมด”
“ครับ ไม่เป็นไรครับ อย่าวิ่งสิ อันตรายนะ”
เด็กอายุสามสี่ขวบเอง วิ่งเก่งจังวะ ผมแตะๆจมูกน้องมันแล้วหัวเราะ ก่อนจะหันไปมองคุณแก้ว เธอดูจะอึ้งๆงงๆทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน เห็นอย่างนั้นผมก็หัวเราะออกมา
“คุณต๊อบเก่งจังเลยหื้อ” เธอควงแขนผมแล้วเอียงซบไหล่ไว้ จากที่กำลังหัวเราะชอบใจผมก็เสือกใบ้กินทันที
“ก็มันเห็นพอดีครับ ดีแล้วที่ไม่หน้าทิ่มไป คิดแล้วสยอง เพราะว่าผมเคยล้มแบบนั้นนะ แล้วพี่ผมไม่คว้าด้วย มันขำ เจ็บโคตรๆ” ผมเล่า ใบหน้าแสดงออกถึงประสบการณ์ โดยที่แขนก็ปล่อยให้คุณแก้วกอดไว้หลวมๆ “คุณแก้วเคยล้มไหมครับ”
“ก็เคยนะ ตอนเด็กๆ แก้วโดนแกล้ง”
ผมขมวดคิ้ว ก่อนจะมองเธอ “โดนแกล้งแบบไหนครับ”
“แกล้งแบบไม่ดีเท่าไร แบบว่า”
“อ่อ”
“ใช่ค่ะ แบบนั้นแหละ” เธอทำหน้าเหมือนไม่อยากจะพูดถึง จะว่าไปคุณแก้วมักชอบให้ผมเล่าเรื่องของผมมากกว่าทั้งๆที่ความจริงผู้หญิงส่วนใหญ่น่าจะชอบพูดดิวะ เท่าที่ผมพยายามศึกษาก่อนลงสนามรบจริง
“แล้วคุณแก้วโอเคมั้ยครับ”
“เรื่องมันนานแล้วค่ะ ก็นะ แก้วลืมหมดแล้วล่ะ”
ผมเป็นห่วงเธอ ที่จู่ๆคุณแก้วก็รู้สึกเหมือนจะเศร้าๆ เพราะถูกรังแกมาก่อนนี่เอง มิน่าตัวคุณแก้วถึงแน่นๆ เธอออกกำลังกายหนักพอดู ผมเงยหน้า มองไปรอบๆ มืออีกข้างแตะมือคุณแก้วที่กำลังกอดแขนตัวเองอยู่ จากนั้นก็แกล้งพูดเสียงหล่อๆ “ตอนนี้มีองค์รักษ์แล้วครับ หล่อ ล่ำ กล้ามใหญ่ ใจดี มีเมตตา ใครมารังแกก็บอกเขานะครับ เขาจะปกป้องคุณแก้วตีตูดเด็กเกเรให้เอง”
“ขี้โม้มาก” คุณแก้วหลุดหัวเราะ ผมก็ขำตัวเองเหมือนกันครับ “พ่อลูกคนเล็ก”
“ครับแม่ลูกคนเดียว”
“เกลียดคุณต๊อบจัง” คุณแก้วหัวเราะอีกครั้ง ผมรู้สึกว่าบทสนทนาเริ่มสนิทกันมากขึ้นถ้าดูจากเดตแรกๆที่เราไปด้วยกัน คุณแก้วสวยมากแต่เหนือสิ่งใดสิ่งที่ทำให้ผมชอบเธอไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้นแล้ว “รู้ได้ยังไงว่าแก้วลูกคนเดียว”
ผมเลิกคิ้วซ้ายขึ้นอย่างกวนๆแล้ว “เดา”
เราเดินเอื่อยๆ ผมไม่เดินเร็วมากเพราะคุณแก้วอาจจะยังเจ็บอยู่ และผมก็อยากค่อยๆอยู่แบบนี้กับคุณแก้วนานๆ
“แต่ลูกคนเล็กก็ไม่ได้แปลว่าต้องงอแงนะครับ” โดยเฉพาะต๊อบ ไม่ใช่เลยครับ ห่างไกลคำนั้นมากเลย
“คุณต๊อบชอบเด็กไหมคะ”
“ชอบนะ ผมชอบพวกช่างจ้อ หมายถึงเด็กๆ เวลาผมพูดเร็วกว่ารู้สึกว่าชนะ สนุกดีครับ”
“ดูเหมือนแกล้งเด็กเลย”
คุณแก้วเลิกคิ้ว เธอหัวเราะ ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก คุณแก้วลูบคางผมเล่น ในใจกำลังคิดบางอย่าง ผมเลยเลิกคิ้วกลับเป็นคำถามบ้าง “แก้มผมนุ่มล่ะซี”
“แก้วชอบสากๆ”
ผมเริ่มรู้สึกร้อนวาบในกายผิดปกติ ไอ้เหี้ย นี่เขาเรียกว่าเขินแล้วก็อายใช่ไหม ตาผมกลิ้งไปกลิ้งมา ผมแกล้งเอาหัวตัวเองซบไปทางที่คุณแก้วอิงอยู่บ้าง หมวกเธอเลยโดนทับแบน
แขนกับมือนุ่มกอดผมไว้แน่นกว่าเดิม ผมรู้สึกเหมือนทั้งตัวกำลังถูกคุณแก้วกอดไว้อย่างไรอย่างนั้น เธออิงไหล่ผมแล้วพูดช้าๆโดยที่ไม่ละออกมา “แล้ว…ชอบเด็กผู้ชายหรือผู้หญิงคะ”
ผมย่นคิ้วกำลังนึก
“ชอบเด็กผู้หญิงครับ”
“ทำไมล่ะ”
“เพราะผมอยากมีลูกสาว” ผมอมยิ้ม “นึกภาพตอนเล่นบ้านตุ๊กตาด้วยกันมันก็น่ารักดีนะครับ”
เมื่อข้ามสะพานลอยมา เดินอีกนิดหน่อยก็ถึงห้าง ด้านล่างมีร้านฟาสฟูดอยู่แต่มันน่าจะมีแต่เผ็ดๆกับเปื้อนมือ คุณแก้วไม่น่าจะชอบเท่าไร
“คุณแก้วกินสเต็กได้มั้ยครับ”
“ได้คะ อะไรก็ได้”
“ครั้งก่อนนั้นก็สเต็ก ผมกลัวคุณแก้วเบื่อ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เบื่อหรอก”
จู่ๆคุณแก้วดูเงียบลง ผมบอกไม่ถูก แต่มันแปลก ไม่ใช่ปกติอย่างบรรยากาศที่คุณแก้วมีต่อผม ผมรู้สึกทำอะไรไม่ถูก เหมือนตัวเองไม่รู้ว่าทำอะไรผิด ทั้งๆที่คิดว่ากำลังจะผ่านไปได้ด้วยดีแท้ๆ
พอมาในคนพลุกพล่าน เธอก็ไม่ได้กอดแขนผมอีก แต่เดินปกติ พอถึงร้านผมเลื่อนเก้าอี้ให้คุณแก้ว เธอวางหมวกไว้ข้างๆ ผมหยิบเมนูวางตรงกลางโต๊ะ ไว้เลือกด้วยกัน “เอ กินไรดีน้า กินอะไรดีครับ”
“อะไรก็ได้ค่ะ คุณต๊อบเลือกเลย”
ผมโคตรเกลีบดบรรยากาศงี้เลย ผมกลัวผิดพลาด!
มีเหงื่อซึมๆ กับความร้อนตัวอย่างไม่ทราบเหตุ ผมกลืนน้ำลายหนึ่งอึกแล้วทำเป็นร่าเริงต่อ “ได้เลยครับผม”
“สเต็กปลาซาบะมั้ยครับ ทานกับข้าว น่าจะดี ไม่เผ็ดด้วย”
คุณแก้วยิ้มอ่อนๆ ผมยกเมนูขึ้นมาบังหน้าก่อนจะพูดไปเรื่อยๆแล้วหยุด กระทั่งเงียบไปสักพักผมก็ค่อยๆลดเมนูลงให้เห็นแค่ตาทั้งสองข้าง
ผมกระพริบตาปริบๆสองที จนกระทั่งคุณแก้วหลุดยิ้มน้อยๆ เธอหัวเราะเบาๆทีนึง
“คุณแก้วโกรธอะไรผมหรือเปล่า”
ผมถามเธอตรงๆ คุณแก้วนิ่งไปสักพัก เธอส่ายหน้า สบตาแวบหนึ่งก่อนจะก้มมองเมนู
เธอนั่งไขว่ห้าง หลังมือวางใต้คาง ผมยังไม่ยอมหยุดมองเธอ ปอยผมคุณแก้วหล่น เส้นผมรวบไม่หมดบ้าง แต่ดูมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก ริมฝีปากชมพูเม้มเพียงเล็กน้อยแทบไม่เห็น และไม่ได้ยิ้มสดใสให้ผมตอนนี้
“คุณแก้ว”
“อาหารมาแล้วค่ะ”
“ไม่ครับ”
ผมจับมือคุณแก้วไว้แล้วมองเธอ “คุณแก้วรู้สึกไม่ดีหรือเปล่าครับ”
หรือว่าเธอจะปวดท้อง แบบว่า ปวดท้องอย่างนั้น ประจำเดือน แต่ไม่กล้าบอกผมอะไรอย่างนี้ไหม แต่ผมน่าจะถามว่าคุณแก้วเป็นอะไรแต่ ผมถามงั้นไปแล้ว เออ ผมสับสนอยู่ ผมแค่ไม่อยากให้คุณแก้วเป็นอย่างนี้เท่านั้นเอง
สุดท้ายเธอก็มองผม ขนตาสวยกระพริบช้าๆก่อนจะเร็วขึ้นเหมือนกำลังพัดพาบางอย่าง ผมใช้สองมือกุมเธอไว้แล้วถามอย่างเป็นห่วงจากใจจริง “คุณแก้วครับ”
“คุณต๊อบ แก้ว กลับก่อนได้ไหม” เสียงเธอเริ่มสั่น บางคำหายไปในลำคอ
“คุณแก้วเป็นอะไร บอกผมสิครับ”
ผมงงไปหมด ไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ ก็ก่อนหน้านี้มันยังดีๆอยู่ แล้วทำไม
ดวงตาเธอสั่นไหว มีน้ำคลอขึ้นมา นั่นคือตกใจอย่างแท้จริง
ในขณะที่ใจผมกำกลังบ้าคลั่ง แต่ภายนอกทำได้เพียงนิ่งอึ้งเหมือนคนโง่ “ค คุณ แก้ว”
“คุณแก้วครับ บอกผมนะ ใครทำอะไรคุณแก้ว หรือผม ผม ผมทำอะไรให้คุณแก้วรู้สึกไม่ดี”
“ไม่หรอก แก้วทำ ตัวเอง” เธอส่ายหน้าช้าๆ และพยายามจะดึงมือกลับ แต่ผมไม่ยอม ในร้านเริ่มมีคนมองมาบ้าง แม้พวกเราจะไม่ได้เสียงดัง
ผมไม่ชอบเห็นผู้หญิงร้องไห้ หรือใครๆร้องไห้ เพราะผมมักใจอ่อน
เธอกระชากมือออกแล้วเดินออกมา ทันที ผมสับสน และ ผมไม่เข้าใจ ผมเรียกเธอแต่เธอก็ไม่ยอมหันมา ผมวางเงินไว้แล้วรีบลุกออกไปแต่ก็ต้องย้อนกลับมาเอาหมวกคุณแก้วไปด้วย เธอเดินเร็วมาก ไม่รู้ว่ายังไงแต่ผมลงมาด้านนอก ผมก็เห็นคุณแก้วกำลังขึ้นรถแท็กซี่ เท้าทั้งสองข้างว่างเปล่า ในมือเธอถือรองเท้าไว้
ผมปราดเข้าไปจับประตูไว้ทัน “คะ คุณแก้วหนีผมทำไมครับ คุณ ก แก้วโกรธอะไร”
ทั้งหอบทั้งเหนื่อย ผมทำอะไรไม่ถูกสักอย่างแม้แต่จะเรียบเรียงเรื่องราวที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่นาทีนี้มา ผมกำลังเจ็บที่อกประหลาด เพราะความรู้สึกนี้มันค่อนข้าง ถูกทิ้ง ผมรู้สึกไม่ดีเอามากและหายใจลำบาก
“…แก้ว…ไม่ไหว…แล้ว…” เสียงเธอแหบแห้งและต่ำมาก เหมือนกำลังจะเค้นออกมา เธอดูเศร้าสะเทือนใจอย่างที่ผมไม่คิดว่าจะได้เห็นมาก่อน เธอสั่น จนผมอยากจะเข้าไปกอดไว้แน่นๆ
“คุณแก้ว” ผมคว้าตัวเธอ แต่คุณแก้วไม่ยอม เธอสะบัดผมหลุดได้ง่ายๆ
“แก้วไม่อยากโกหกทั้งคุณและก็ตัวเอง”
ใบหน้าสวยๆเปื้อนคราบน้ำตาในที่สุด เธอกำข้อมือผมไว้แน่นจนเริ่มเจ็บ
“…แก้ว มีลูก… ไม่ได้”
มันเหมือนเริ่มปะติดปะต่อ ผมรู้สึกเหมือนโดนตีหัวแรงๆทีหนึ่งและโยนลงผาอีกที ตอนนี้ผมไม่สามารถคิดอะไรได้เลย
ผมกำลังจะถูกทิ้งแบบ…ที่แล้วๆมาใช่ไหม…
“ไม่…ไม่เป็นไรนี่ครับ คุณแก้ว มีหรือไม่มีก็ไม่เป็นไร คุณแก้วลงมานะครับ มาคุยกันก่อน อย่าทำแบบนี้ การแพทย์มันพัฒนาแล้ว ระหรือยังไงก็ได้ ผมแค่ก็ต้องการ คุณแก้ว…”
“แล้ว…ถ้าแก้วไม่ใช่ผู้หญิง”
เสียงเธอแหบมากจนเปลี่ยนไป
วินาทีนั้นผมนิ่งงันไปทั้งกาย จู่ๆสมองก็ขาวฉับพลัน คุณแก้วผลักผม เธอดูรับไม่ได้ ไม่รู้ว่าแรงนั้นเยอะขนาดไหนแต่ผมล้ม
คุณแก้วตกใจมาก เธอชะงักไปอย่างเห็นได้ชัด ริมฝีปากแดงเม้มแน่น เธอปิดประตูแล้วรถก็ออกไป
นานเท่าไรไม่รู้
ก็สักพักใหญ่ๆ
ตอนนั้นผมไม่รู้ตัวเลย
ว่ากำลังร้องไห้ออกมา
TBC
[24/5/2559]
-
:เฮ้อ: แก้วพูดมาขนาดนี้ แล้วต๊อบล่ะชัดเจนหรือยัง
-
โอ้ว คุณแก้วเฉลยเองละ
งานนี้ใครจะหันเข้าหาก่อนน้าาาาาา
ต๊อบน่ารักจริง~
-
ทำไมรู้สึกเหมือนโดนทิ้งระเบิด
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :katai1:
-
คุณแก้วพูดมาขนาดนี้. อิต๊อบจะเข้าใจไหมวะ ไม่ใช่มโนไปอีกนะเฟร้ยยย :katai5:
-
อ่านตอนนี้แล้วสงสารคุณแก้ว สมัยก่อนคงโดนอะไรมาเยอะมาก อาจจะทั้งที่โรงเรียนและที่บ้าน พอเจอต๊อบบอกอยากมีลูกสาวสติเลยแตกเพราะตัวเองมีให้ไม่ได้เหมือนผู้หญิงจริงๆ :mew4:
งานนี้ต๊อบคงต้องฟัก ให้เจ๊คนเชี่ยวประสบกราณ์(จิกกัด)เตือนสติ แล้วให้ต๊อบไปง้อคุณแก้วอย่างไวเลย
รอเชียร์อยู่นะ
-
ต๊อบ ขอบอกว่าลุ้นมาก "ถ้าแก้วไม่ใช่ผู้หญิง" ขอให้ต๊อบช่วยเข้าใจไปในทางที่ทุกคนเข้าใจและรู้ด้วยว่าเนี๊ยะมันโคตรจะเปิดเผยความจริงมากๆเลยนะเฟ้ย ไม่มีผู้หญิงจริงๆคนไหนเค้าจะมาถามแบบนี้นะเฟ้ย
-
คุณแก้วบอกเองเลยเฮ้ย ต๊อบจะทำยังไง สานต่อหรือหยุด
-
:katai1: :katai1: :pig4:
-
ต๊อบผู้ไร้เดียงสา โถวๆ
-
โอ้โห คุณแก้วเล่นใหญ่เลย
-
สงสารทั้งสองคน คุณแก้วก็คงเสียใจที่โกหก ต๊อบก็คงเสียใจที่ถูกหลอก
จะเป็นยังไงต่อไปนะ รอๆ
-
เข้าใจแก้วนะ ดีแล้วที่บอก
-
โถ่ คุณแก้ว มีลูกให้ต็อบไม่ได้ ไม่เป็นไรนะคะ
ไมไ่ด้เป็นผู้หญิง ก็ไม่เป็นไรนะคะ
เป็นผัวต๊อบก็พอแล้วค่ะ ไม่เศร้า ๆ ไม่ร้องไห้โน๊ะ :mew3:
-
คุณแก้วพูดแบบนี้คือต๊อบเก็ทแล้วใช่มั้ย
หรือเราไม่ควรดูถูกความโง่ของต๊อบ
กลายเป็น เข้าใจว่าคุณแก้วถามลองใจ หืม
..เอาเป็นว่ารอเฉลยตอนหน้าดีกว่า 5555
-
พ่อกับแม่คุณแก้วอยากได้ลูกสาวรึเปล่า เฮ่อ เชียร์คุณแก้วเสียบคุณต๊อบในเร็ววัน
-
คุณต็อบร้องไห้เพราะเสียใจหรือดีใจ?
-
ดราม่าเฉย ได้ไงอ่า
-
เดี๋ยวนะ ตอนเเรกยังพากันไปปิ้งปลาตะเพียนกินกันอยู่เลย เอาไปเอามาทำไมหันมากินมาม่าเเทนกันเเล้วล่ะ?!! :ling2:
-
คุณแก้วววว T_T
-
หวังว่าต๊อบจะไม่ซื่อบื้ออีก o22
-
อีต็อบเอ๊ย เอ็งซื้อหรือบื้อฟระ เค้าใบ้มาซะขนาดนี้แล้วเนี่ย :mew5:
-
รักคุณแก้วว่ะ อยากให้นางสมหวัง
ถ้ามันยากนัก จับกดอีต๊อบไปเลยค่ะ 55555 :laugh:
-
เฉลยละเว้ย!!! ต่อไปคุณแก้วไม่ต้องแต่งหญิงแล้ว จีบทั้งร่างชายน่ะแหละ :hao7:
-
ค้างมากค่ะ ขอต่อด่วนๆ
หวังว่าต๊อบจะรู้นะ :ruready
-
ถึงต๊อบจะไม่รู้เรื่องอะไร แต่คนที่ผิดคือคุณแก้วนะ
รับผิดชอบต๊อบมาเลยๆๆๆ
-
นั่นน่ะชัดเลยนะต๊อบ
-
เปลี่ยนมู้ดเฉย o22
-
ต๊อบแต๊บจะซื่อ คิดว่าคุณแก้วพูดเล่นรึเปล่านิ
:o9:
-
ถ้ายังคิดไม่ได้อีกว่าคุณแก้วเป็นผู้ชายนี่ต้องด่าว่ายังไงดี 5555555555
ตอนแรกคิดว่าเป็นฟักนะ เห็นมีพึมพัมหลายคำ แต่ดูหลังๆน่าจะแอบชอบมากกว่า คนละคนกัน :ling1:
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 12 : เขาคิดยังไงกับหนูกันแน่
“อะไรของมึง”
ไอ้ฟักนั่งเท้าคางอยู่หน้าเตา
“ทำงานไง แปบนะ เตาโต๊ะยี่สิบยังไม่ได้เลยพี่!” ผมตะโกนเรียกหาเด็กยกเตาย่าง ลูกค้ารอนานแล้ว ปล่อยงี้เดี๋ยวร้านก็โดนด่ากันพอดี “แดกไรอีกมั้ย ไปตักเองนะมึง”
มันยังมองผมแบบประชดประชันไม่เลิก ไอ้หน้าตานิ่งๆเฉยๆนั่นแหละ ตัวประชด!
“ก็คนมันขาด กูก็เลยมาช่วย ว่างๆอะ งานที่ร้านก็ไม่ได้เยอะ”
ผมแต่งชุดสีส้มๆ มีผ้ากันเปื้อนด้วยไม่อยากจะบอก ร้านหมูกระทะของเพื่อนพ่อที่รู้จักกัน คนเยอะอยู่ ผมมาช่วยได้อาทิตย์กว่าแล้ว
“แม่งไม่เมกเซ้นส์” มันทำปากบึนๆ “ไม่เลย”
ไอ้ฟักถอดสูทเหลือแต่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวๆ มันพับแขนเสื้อขึ้นแล้วเริ่มปิ้งหมูปิ้งไก่ ของเต็มโต๊ะ โดยเฉพาะผัก มันแบกมาทั้งสวนเลยมั้ง
ผมคอยประจำการอยู่ที่โต๊ะนู้นโต๊ะนี้เสร็จ พอคนเริ่มบางลงหรืออยู่ตัวถึงค่อยเดินไปบอกลุงชัย ก่อนจะมาหามันที่โต๊ะ
“พ่อมึงติดหนี้เขาเหรอ” มันถามหน้าตาเหมือนไม่รู้สึกรู้สา ตาหลุบมองกระทะ ปากพูดแจ้วๆ “กูช่วยมั้ย จ่ายขัดดอกด้วยร่างกายอะไรยังงี้”
“ก็บอกว่ามาช่วยเฉยๆ คนมันขาด เอ้อ”
ผมยกผ้าขนหนูที่พาดคออยู่ซับหน้า จากที่ดำอยู่แล้วตอนนี้เพิ่มระดับเข้าไปอีกหลายเฉด หนวดก็ไม่ได้โกน สักวันผมอาจจะลองไปแคสติ้งบทพระเอกอินเดีย พอเห็นหมูกำลังสุกก็ถือวิสาสะแย่งมันมาแล้วตักเข้าปากตัวเอง ผมเป่าปู้วๆ “ฮ้อน”
“เออ สม แย่งกูดีนัก”
หลายอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมช่วยงานที่บ้านกับที่อู่ พองานหมด ใครมีอะไรให้ช่วยก็เลยเหมาจนครบ ตั้งแต่ซ่อมประตูยันบ้านแมว ทั้งคิดตังค์และทำฟรี
โชคดีที่บ้านผมไม่เคยเปรียบเทียบผมกับพี่ชาย ผมเลยค่อนข้างมีความสุขดีสุดๆที่ไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนั้น ทำงานช่วยที่บ้านไป ส่วนพี่ติ๊กแม่งก็อยากเป็นหมอมาตั้งนาน สุดท้ายก็ได้เป็น เงินดี แฟนสวย แฟนก็หมอ ทุกอย่างดูแฮปปี้ไปหมดเลยเว้ย
“มีอะไรจะบอกกูมั้ย”
“อะไรวะ”
“กูเปิดโอกาสให้มึงขนาดนี้แล้วนะ”
ไอ้ฟักดูหรูหราเกินกว่าจะมากินหมูกระทะแบบนี้ ทำไมมันต้องสร้างภาพลักษณ์ให้ผมรู้สึกว่าสิ่งนั้นคือไม่ได้วะ มันหน้าแดงๆ ปากก็แดง คงเพราะทั้งอากาศร้อนและกินของร้อนๆด้วย ความจริงตั้งแต่เกิดเรื่อง นี่เป็นครั้งแรกที่มันถามผม
ผมถอนหายใจ ก่อนจะคีบผักกาดเข้าปาก เคี้ยวดังกร๊วบๆ “กูเลิกกับคุณแก้วแล้ว”
“ดี”
“แล้วก็ ไอ้สัด” ผมวกไปด่ามันก่อนเล่าต่อ แต่ก็เหมือนมีก้อนจุกๆที่คอ ผมรู้สึกแน่นอก จุกเสียดและเริ่มวิงเวียนหน่อยๆ “กูรู้สึกแย่”
“เบียร์หน่อยมั้ย”
“ไม่ ไม่เอา เดี๋ยวกูทำงานไม่ได้ วันนั้นที่มึงเอาบัตรกูไปรูดๆ กูแทบไม่มีเงินใช้เลยรู้มั้ย”
“นั่นเขาเรียกว่ามึงซื้อให้ตัวมึงเอง”
“อือ กูล้อเล่น จริงๆตอนนี้ก็มีติดอยู่สองสามพัน”
“ดี”
ผมเหม่อ เผลอนึกไปถึงสมัยเด็กๆหน่อย ผมอกหัก เมาแล้วก็มีไอ้ฟักอยู่ข้างๆตลอด สมัยนั้นก็เคยมากินเลี้ยงอย่างนี้ แต่ช่วงแรกประสบการณ์ใหม่มันรุนแรง ผมเลยมักจะฟูมฟายแล้วก็สภาพไม่ต่างจากหมาสักตัวเสียงในร้านดังจ๊อกแจ๊ก มีเสียงรถติดถนน
“กูจำได้ว่าตอนมึงอกหักกูดูแลมึงดีกว่านี้นะ” ผมพูดแบบฟีลเร็วขึ้นมานิดหน่อย ไอ้ฟักเลิกคิ้ว มันแกะเบียร์แล้วยกซด สภาพค่อยเหมือนพวกพนักงานกินเงินเดือนฉลองวันศุกร์
“เหรอ แล้วไงต่อ”
ผมดื่มเบียร์ต่อจากมัน สักพักถึงพูดต่อ “คุณแก้วบอกกูว่าเขาไม่ใช่ผู้หญิง”
ไอ้ฟักอืมในลำคอ มันดูเฉยมากจนผมแปลกใจแต่ผมก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป นอกจากนั่งเงียบๆดื่มเบียร์อึกแล้วอึกเล่า เออ ฉิบหาย ลืมไป นี่ในเวลางานเปล่าวะต๊อบ
นับตั้งแต่ตอนนั้นจนตอนนี้ผมก็ยังคิดอะไรไม่ออก
ผมคิดอะไรไม่ออกจริงๆ
ไอ้ที่วางไว้ ภาพในหัว หายหมดเลย
ผมซึมลง และมันแตกต่างจากที่แล้วมาอย่างไรไม่รู้ แต่ผมรู้สึกว่ามันอาจจะเป็นยังนี้นานมาก สมัยวัยรุ่นนั่นกลับดูฉาบฉวย ผมเมาและผมก็ลืม พอมองย้อนกลับไปจึงดูเป็นเรื่องตลก
“กูรู้สึกเหมือนกูแก่มาก มีเด็กสาวเข้ามาทำให้กูรู้สึกดี แต่กูดันพบว่ากูอยู่ได้อีกแค่เจ็ดวัน แน่นอนว่าเธอคงโตไม่ทัน และกูคงตายก่อน”
“แต่เธอสวย”
“อือ”
“แล้วถ้าเธอไม่สวย มึงจะยังชอบอยู่มั้ยวะ”
“ก็คงไม่ ไม่สิ ถ้าพูดว่าในตอนที่กูอยู่กับเขา สิ่งแรกที่ทำให้กูชอบคือหน้าตา แต่ไอ้ตอนที่อยู่ด้วยกันรู้นิสัย ตอนนั้นแหละที่กูคิดทันทีเลยว่าต่อให้เธอไม่สวยกูก็ยังจะอยู่กับเธออะไรแบบนั้น”
“เออ นี่ไง”
“ไม่ แต่ว่า คุณแก้วเขาไม่ใช่”
“ไม่ ต๊อบ ประเด็นที่ว่าคือเขาโกหกมึง”
“ใช่ กู” ผมเงียบไป “ทำไมต้องโกหกวะ”
“กลัวมึงรับไม่ได้มั้ง กูบอกแล้วให้ลองเย็..”
“มึงจะพูดไร สัด หุบปากลงเดี๋ยวนี้เลย” ผมทำท่าจะขว้างผักใส่มัน
“มึงคะ ตอนนั้นใครบอกกูว่าถ้ายังอยากเอาก็กลับไป ใครเหรอ?” มันลวกๆผักแล้วคีบใส่จาน “กูลอกเอาคำพูดมันมาเป๊ะ” เดี๋ยวนี้มีคะมีเคอะ
คำพูดนั้นเป็นผมเองที่บอกไอ้ฟักตอนมันทะเลาะกับเมีย ก็ตอนนั้นมันคิดอย่างนั้นจริงๆ แล้วมันก็เคยได้กันไปแล้วด้วย ในเมื่อน้ำยังหวานก็กินต่อไปแค่นั้น ผมหยิบมาพูดได้เพราะเป็นไอ้ฟัก จากการวิเคราะห์แล้วมันปากแข็งกว่าหิน จะให้พูดสวยๆอะไรไปก็คงไม่เกิดผลหรอกนอกจากพูดตรงๆแบบไร้ศิลปะการโน้มน้าวใจ อีกอย่างมันเป็นเรื่องของคนอื่น อะไรๆเลยดูง่าย
“กู กูรู้สึก มึงกูรับไม่ได้ว่ะ กู คือกูชอบเธอมากแต่เธอดันเป็นผู้ชาย กู หรือเป็นกูที่ผิดปกติวะ กูควรไปหาหมอมั้ย กูเครียดหัวแทบแตก กูว่าจะไปพบจิตแพทย์อยู่ กูแบบ กูเครียดจริงๆนะ แต่กูไม่มีตังค์ กูดูแล้วถ้าใช้ประกันอาจจะรอนาน แต่กูไม่เอาโรงบาลที่พี่กูอยู่นะ ไปไกลๆ กูกลัวเจอมัน”
“หมายความว่ากูก็ผิดปกติ? นี่คือเหยียด? มึงคิดงี้เองเหรอ”
มันพูดเรียบๆ ผมลืมไปว่าฟักมันก็เป็นเกย์และผมก็ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ผมไม่ได้มีเจตนาไม่ดีเพียงแต่ “เปล่า ไม่ใช่ฟัก โอเค กูขอโทษ กูสับสนว่ะ”
“กูก็สับสนกับหัวมึงเหมือนกัน ทรงเหี้ยไรเนี่ย” มันใช้ตะเกียบชี้ๆแบบรังเกียจ
“หัวกูฟู ฟูน่ะสัดฟู”
แม่งได้ฟังที่ผมพูดอย่างจริงจังบ้างไหม ไอ้ห่านี้ ทำเป็นเล่น เพื่อนกำลังอยู่ในสภาวะอารมณ์ที่พร้อมจะสลายได้ตลอดเวลานะโว้ย ไอ้ฟักมันถอนหายใจปนขำๆ มันคงเป็นห่วงแต่มันเก๊กไม่อยากให้ผมรู้ “หน้าตายังกับคนโดนของ”
“กูโดนหลอก”
“มึงรู้มั้ยว่ากูไม่คิดจะแต่งงาน”
ผมมองมัน “อาฮะ”
“กูโคตรเฉยๆกับเรื่องความรัก กูไม่อิน กูไม่อะไรทั้งนั้น กูเชื่อว่าสักวันยังไงมันก็จะหมดลง ฉะนั้นกูสนแค่ว่ากูโอเคกับใคร กูอยู่กับใครแล้วสบายใจ นั่นแหละ ผักร้านมึงนี่มีสารพิษมั้ย”
“ไม่น่ามี แต่กูก็ยังเห็นมึงเอาคนนั้นคนนี้”
“นั่นมันกิจกรรมอย่างหนึ่งที่กูทำ ร่างกายก็ต้องการปลดปล่อยหรือเปล่า ฝืนสร้างกรอบให้ตัวเองทำไมวะ สุขอนามัยกูดีกว่ามึงอีกมั้ง อีพรหมจรรย์ อีคนบริสุทธิ์ยันรูจมูก”
“อือ”
“แต่มึงไม่เหมือนกู มึงยังมีพ่อแม่ครอบครัว กูอิสระกว่า”
“กู ฟัก กูไม่เคยคิดว่ากูจะชอบผู้ชายมาก่อน แถมกูจูบกับเขาแล้วด้วย แล้วกูเสือกโคตรโอเค แต่มัน แต่ตอนนั้นคุณแก้วเขาเป็นผู้หญิงไง กูคิดว่าเขาเป็นผู้หญิง”
“ก็เขาเป็นผู้หญิงไงมึง จริตทุกอย่างเขาเป็นผู้หญิง ติดแค่ไม่มีมดลูก มึงลองตัดสถานะที่ถูกสร้างขึ้นมาดิ แล้วมึงลองดูว่ามึงยังจะชอบเขาอยู่มั้ย”
“หมายถึง”
“กูจะไม่ชักนำมึงหรอกนะแต่ถ้าสมมติ เราก้าวผ่านข้อจำกัดโง่ๆที่มโนกันขึ้นมาหลังยุคไดโนเสาร์แล้วมองที่ว่านั่นคือคนๆหนึ่ง มึงยังโอเคมั้ย” เสียงมันทุ้มๆ ดูเหมือนตอนที่กำลังจีบผู้หญิง ผมหมายถึงไอ้ฟักมันกำลังมีเสน่ห์โดยไม่รู้ตัว ไอ้เหี้ย มันกำลังทำหล่อ
“กูไม่คิดว่ามันจะผิดอะไรเลย กูรู้สึกว่าทุกคนต้องการความรัก เราจะไปจำกัดเพื่ออะไรวะ” ผมพูดออกมา
“เออ”
“กูไม่สนด้วยว่าใครจะว่ากูยังไงตอนคบกับมึง”
“มึงกันพวกที่แกล้งกูได้ดี เพราะอะไร เพราะตอนนั้นมึงก็คิดใช่มั้ยว่ากูน่ารัก น่าคบหา ต่อให้ดูเหมือนตุ๊ดแล้วไง กูหมายถึงตอนนั้นกูเหมือนตุ๊ดไปหน่อย แต่เพราะเป็นกูไง ถึงตอนนั้นมึงจะหน้าตาน่าเกลียดจนตอนนี้กูก็ยังคบมึง เพราะอะไร เพราะกูไม่ใช่คนที่เอาแต่มองเปลือกหรือเปล่า กูดูสันดาน”
แม่งพูดเข้าข้างตัวเองสุดๆ
“กูขี้เหร่ขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
“เออ” มันตอบแบบไม่ต้องคิดอะไรเลย “กูยังสงสัยว่าทำไมเขาถึงยอมมาเดตกับมึง”
“เอ้า”
“แล้วไง ขนาดผู้หญิงยังทิ้งมึงไปหาผัวใหม่เยอะแยะ อะไรการันตีได้กูถามหน่อย”
“วันนั้นที่กูไปเที่ยวกับคุณแก้วที่ท้องฟ้าจำลองอะ คุณแก้วเขาถามกูว่าชอบเด็กผู้ชายหรือผู้หญิง กูตอบผู้หญิง เขาถามทำไม กูเลยตอบเพราะกูอยากได้ลูกสาว หลังจากนั้นแปบนึงเขาเงียบๆไปแล้วก็ร้องไห้ หนีกูไปเลย ทิ้งกูงงอยู่คนเดียว ยามเดินมาสะกิดกูถึงเริ่มรู้สึกตัวแล้วกลับบ้านมาอย่างงงๆ กูหลับไปสองวัน”
“แล้วเขาบอกมึงเหรอว่าเขาไม่ใช่ผู้หญิง”
“เออ เขาคงรู้สึกผิด”
“แล้วก่อนหน้านี้มึงไม่รู้สึกแปลกๆอะไรเลยเหรอ”
ผมขมวดคิ้ว
“ไม่นะ เขาสวยออก แถมยังน่ารัก เรียบร้อย ดูยังไงก็ผู้หญิงอ่ะ” ผมพูดต่อ “เออ ตอนแรกที่เขาบอกว่ามีลูกให้ไม่ได้ กูนึกไปว่าคุณแก้วเป็นหมันด้วย”
ไอ้ฟักทำตาเหลือกๆ กลอกไปกลอกมาอย่างระอา ผมสงสัยว่ามันอาจจะกำลังด่าผมอยู่ในใจ มึงมีไรแน่จริงมึงพูดออกมาเลยดีกว่าไอ้ฟัก
“แล้วได้คุยกันบ้างยัง”
“เขาบล็อกกูว่ะ” มือเสยผมขยี้เบาๆ “กูอื้อๆไปเลย กูงงๆบอกไม่ถูก”
“การที่มึงคบกะเทยก็ไม่ได้แปลว่ามึงต้องเป็นเกย์นะ วันนึงมึงเลิกกับเขา มึงก็ชอบผู้หญิงเหมือนเดิม ไม่เห็นแปลก โลกแบ่งแยกมากพอแล้ว แล้วแต่มึงเถอะ อยู่กับใครแล้วดีแล้วสบายใจก็พอ”
“มึงเป็นพี่ก้อยพี่ฉอดแน่ๆเลยว่ะ”
“พี่อ้อยมั้ย”
“เออ นั่นแหละ”
“กูไม่ชอบฟังพวกชะนีเด็กที่โทรเข้าไปพูดเสียงป้อแป้”
ผมกับมันเงียบไปสักพักเหมือนมีเรื่องในใจให้ครุ่นคิด ต่างฝ่ายต่างก้มหน้าแดกผักและหมูที่ปิ้งเสร็จ ผมถอดผ้ากันเปื้อนออกแล้วนั่งดื่มเบียร์ต่อเรื่อยๆพร้อมกับใจที่ฟุ้งๆ ลุงครับ ผมขออู้อย่างเป็นทางการ
ผมยอมรับว่าผมมีเสี้ยวหนึ่งที่ผิดหวังมากจนมันพูดไม่ถูกทีเดียว
“มึงรู้ตัวอยู่แล้วว่ามึงชอบเขา แต่มันก็มีเหตุผลที่มาแย้งบอกมึงว่าไม่ยอมรับ อย่างเช่นครอบครัวมึง พ่อมึงแม่มึงพี่ชายมึง”
“ตอนนี้กูอยากวิ่งออกไปให้รถชนตายมากเลยว่ะ”
“จะตายก็ที่วัดดีกว่ามะ เดือนร้อนคนอื่น”
“แต่เขาโกหกกูไง”
“เขาเคยพยายามจะบอกมึงบ้างยัง”
“ไม่รู้ว่ะ” ผมนึก “หรือเขาพยายามแล้วแต่กูไม่รู้เองว่ะ เฮ้ย แต่ถ้าคนมันจริงใจจริง ก็ต้องบอกกันแต่แรกแล้วหรือเปล่า”
“คุณแก้วมึงนี่แปลงยัง”
“แปลงไร อ่อ ไม่รู้”
“เออ ดี”
“ดูไงล่ะ ไอ้เหี้ย มึงจะให้กูถกกระโปรงเขาเหรอ กูก็มารู้ตอนเขาบอกนั่นแหละ”
ผมถอนหายใจก่อนจะเงียบลงไปอีกครั้ง ศอกเท้าไปด้านหลังกับหลังเก้าอี้ เบียร์หมดแล้ว ผมห้ามใจตัวเองไม่ให้แกะกระป๋องใหม่ไม่สำเร็จ
“เอฟเฟ็กมึงแปลกๆนะ ก่อนหน้านี้มึงฟูมฟายแทบเป็นแทบตาย ตอนที่คิดว่าเขามีผัว”
“ก็นั่นแค่คิด แต่ตอนนี้ความจริงเสือกเป็นอีกแบบ กูตึ้บอยู่ เออ ถ้ามึงมาหากูสามวันแรกก็ได้อยู่ กูจะงอแงให้ดู”
“งานการกูก็มี ไม่ว่าง” มันเขี่ยๆหมึกไปอีกทางของเตา เพราะมันไม่ชอบกิน แต่ผมชอบกิน “มึงนี่ดูโง่ๆแต่จริงๆก็โง่เนอะ”
ผมขมวดคิ้วมุ่นๆ “เชี้ยไรเนี่ย”
“มึงเจอเขาบ้างยัง”
“กูไม่ได้ไปหาเขาที่บ้านอะ กูว่าเขาคงไม่อยากเจอกูหรอก หนีซะขนาดนั้น” ผมวาดนิ้ว “กูกลัวไปแล้วกูจะผิดหวัง แล้วก็กูอาจจะรับไม่ได้ไปเลย กู มึงไม่กอดกูเหรอ ตอนมึงร้องไห้กูกอดมึงนะ มึงลูบนมกูด้วย”
“ไป ไปไหนก็ไปไอ้สัด ลุกจากโต๊ะกูได้ละ”
ดูมัน ดูมันไล่เพื่อน เหมือนควันหมูเข้าตา
“ที่กูรับไม่ได้คือเขาโกหกกูไง”
ผมกระพริบตาหลายๆที พูดเสียงอู้อี้เพราะเนื้อเต็มปาก สักพักไอ้ฟักมันก็ลุกมานั่งข้างๆผมก่อนจะแย่งเนื้อปลาในชามไปกินแล้วตบไหล่ผมสองสามที
“เออ กูรู้”
TBC
[25/5/2559]
โถ่ คุณแก้ว มีลูกให้ต็อบไม่ได้ ไม่เป็นไรนะคะ
ไมไ่ด้เป็นผู้หญิง ก็ไม่เป็นไรนะคะ
เป็นผัวต๊อบก็พอแล้วค่ะ ไม่เศร้า ๆ ไม่ร้องไห้โน๊ะ :mew3:
อ่านคอมเม้นต์แล้วกระชุ่มกระชวยมากเลยข่ะ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
คุณแก้วจะบล๊อคต๊อบทำไม ง๊ง งง
ปกติคนโดนหลอกต้องบล๊อคไม่ใช่หรอ??
-
ชอบก็บอกว่าชอบดิเห้ย. บักน้องต๊อบ
ไปปลอบคุณแก้วเลยยย. นอนอ่อยที่บ้านแล้วว
-
ในที่สุดต๊อบก็เป็นผู้รู้ผู้ตื่นแล้ว แต่เบิกบานไม่ออก
ชอบฉากต๊อบฟักคุยกันที่คุณเขียนจังครับ เหมือนเพื่อนคุยกันจริงๆ
กินไป คุยไป พูดเรื่องนู้นเรื่องนี้แทรกไปด้วย
เกี่ยวบ้างไม่เกี่ยวบ้างกับหัวข้อหลักที่คุย ก็เรียลดี
-
คุณต๊อบไปคุยกับคุณแก้วหน่อยสิคะ T_T
เผลอๆได้สามีนะ ไม่ดีเหรอ :hao5:
-
:mew2: :mew2: :mew2:
-
เราว่าคุณแก้วเธอเล่ห์เหลี่ยมเยอะ. อาจเป็นแผนให้ต๊อบทำใจ(ก่อนยอมรับความจริงว่าต้องมีผัว)
รุกทีละขั้น. พอต๊อบทำใจได้. ก็ค่อยรุกต่อ. เผลอๆ. อาจแอบตามต๊อบอยู่ห่างๆ
ชอบเวลาต๊อปคุยกับฟัก. ดูเรียลมาก. เหมือนเรานั่งปิ้งหมูไปด้วยแล้วแอบฟังอยู่โต๊ะข้างๆ
-
คุณแก้ววางแผนอะไรอยู่รึป่าวเนี่ย 555
อยากเห็นคุณแก้วแต่งแมนแล้วนิวลุค ไปรุกจีบต๊อบแบบโต้งๆเลย
เหมือนแนะนำตัวใหม่ในคราบผู้ชายไปเลย 5555 ไม่โกหกแล้วด้วย เพราะไม่ใช่คุณแก้วแล้ว
ชอบช่วงบรรยากาศเพื่อนคุยกัน นึกถึงตัวเอง 55 อยากแทรกเรื่องไรก็พูดขึ้นมาเลย
-
สงสารคุณแก้ว ตั้งแต่ตอนที่แล้วแล้ว พอตอนนี้ต๊อบยังไม่ไปหาไม่ไปง้อคุณแก้วก็ยิ่งสงสาร ต๊อบได้โปรดยอมเถอะตัดสินใจไปต่อเหอะ อยากอ่านตอนสวีทกับตอนสะมะดึ๊กกึ๊กกึ๋ยว่าหนุ่มพรหมจรรย์จะเป็นปั๋วหรือคุณแก้วจะเป็นปั๋ว เพราะบทที่ผ่านมาคุณแก้วดูเป็นผู้นำมาก
-
ต๊อบเอ้ยในที่สุดแกก็รู้แจ้งสักที เจอแบบนี้ไปนี่มีมึนเลยทีเดียว คือประเด็นมันอยู่ที่คุณแก้วโกหกมาตลอดไง
แต่ก็นะสมัยนี้โลกมันพัฒนาไปถึงจุดที่ว่า'อยู่กับใครแล้วสบายใจก็อยู่ไปเหอะ'แล้ว เพราะงั้นก็เลิกใช้สมองซะ
เรื่องความรักมันต้องใช้หัวใจเฟ้ย เคลียร์ความรู้สึกตัวเองซะแล้วรีบๆเดินหน้าต่อได้แล้ว มาต่ออีกไวๆเลยน้า
-
เคมีสองคนนี้เข้ากันมาก รับมุขยิงมุขจังหวะดี
ต๊อบแต๊บไปหาคุณแก้วเนอะ แล้วเคลียร์กัน :mew1:
-
ปักหมุดเลย เพิ่งเคยเจอนิยายแบบนี้ครั้งแรก
ส่วนมากมีแต่พวก หล่อๆ น่ารักๆ แมนๆ เค้ารักกัน ไม่เคยเจอนิยายเกี่ยวกับความรักของสาวประเภทสองกับผู้ชายเลย
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
มันเป็นข้ออ้างทีี่จะหาควมผิดเฉยๆ ต๊อบ
-
สงสารอีต๊อบจัง แต่ๆๆสงสารคุณแก้วมากกว่า :ling1:
อีต๊อบกลับไปหาคุณแก้วเถอะ :impress2:
ตอนนี้ชอบโมเม้นที่ต๊อบกับฟักคุยกัน คุยนอกเรื่องแต่แอบฮา
คนเขียนแต่งได้เนียนฮาดีค่ะ 5555
-
อยากกินหมูกะทะขึ้นมาตงิดๆ 555555
-
อย่างก่อตั้งแคมเปญนี้ค่ะ #GiveTobaHusband :katai5:
-
คุณแก้วคงรู้สึกผิดมากสินะคะ โถๆ พ่อคุณ ทูนหัวของบ่าว
-
ฟัก ต๊อบ เขาปลอบกันสมกับเป็นเพื่อนสนิทจริงๆ
ต๊อบ "กู มึงไม่กอดกูเหรอ ตอนมึงร้องไห้กูกอดมึงนะ มึงลูบนมกูด้วย"
อือ เขาปลอบแบบ ลูบนมกันไปด้วย
อยากให้คุณแก้วจะกลับมาหาต๊อบแบบมาดแมนแล้วจีบต๊อบอ่ะ
-
ในที่สุดต๊อบน้อยก็รู้สักที ว่า'คุณ'แก้วคือ'ไอ้'แก้ว
ฮ่า ไม่เป็นไรนะต๊อบนะ ไม่มีเมียก็ไม่เป็นไรหรอก มีผัวก็ทดแทนได้เหมือนกัน เอิ้กๆ :katai3:
-
ต๊อบโหมดดราม่า น่าสงสารจริงๆ
-
รู้สึกถึงความเป็นผัวเมียของสองคนนี้ และแน่นอนว่า ฟักเป็นผัว 55555
-
ฟักต๊อบๆ
-
ทำใจเถอะต๊อบบบบ ผัวแน่นอนนน
-
ทำไมอ่านเจ๊พูดคะ ขา แล้วยิ้มมุมกลับไม่รู้ตัว ทานโทษนะคะ หนูๆชื่อบทนี่ใครคะ แล้วทานโทษนะคะ น้องว่าเจ๊แอบปริ่มที่เค้าเลิกกัน :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ต๊อบแต๊บบบไปตื้อคุณแก้วเร็ววว
บทนี้คุณฟักหล่อมาก มีความผัวแรงค่ะ :o8:
-
โุถ่บักต๊อบ ตกลงงานการคืออะไรกันแน่คะพ่อคุณ55555 มีเวลางอแงไม่เป็นผู้เป็นคนบ่อยจริงๆ พ่อลูกคนเล็กก
-
สมัครเพื่อคุณต๊อบเลยข่ะ555555555555 ว่าจะสมัครตั้งแต่คุณฟักแล้ว ลืมทุกที
ตอนนี้ก็น่ารักดีข่ะ ต๊อบนี่จะว่าโง่ก็โง่เนอะ เอ๊อะ ไม่ช่ายยยยย ภาพวาดคลุงสู้ๆนะคะ
-
ตอนนี้ก็น่ารักดีข่ะ สมัครมาเพื่อคุณต๊อบเลยนะ คนที่แบบว่าจะว่าโง่ก็โง่จริงๆ แต่เขาก็มีความจริงใจอ่ะ
-
คุณพัชระมองต๊อบยังไงถึงเห็นความผัว
ต๊อบแต๊บน่ารักขนาดนี้
จะผัวได้ยังไง
คุณพัชระขี้มโนนนน
จริงๆอยากเป็นผัวต๊อบใช่ไหม
-
ค้างอ่ะค้าง หวังว่าต๊อบจะเข้าใจคุณแก้วเร็วๆ คุณแก้วไม่ได้หลอกแค่บอกไม่หมดเอง 5555
-
ชอบคุณแก้ววว อยากเห็นคุณแก้แมนแล้ว
-
ต๊อปไร้เดียงสา น่ารักจังเลย แต่บางทีก็น่ารำคาญนิดๆ อารัยจะซื่อปานน้านน
-
รอนะค้าาา
-
:-[ เริ่ดค่าาา ชอบบบบ
-
แจ่มมาก
-
สงสารคุณแก้วนะ แต่แหม่....เราก็อยากมีลูกสาวเหมือนกัน เข้าใจอ่ะ
-
ทำไงต๊อบกับคุณแก้ว จะกลับมาคุยกันนะ ติดตามๆค้าบ ชอบๆ
-
ยังคงเชียร์นังต๊อบกับคุณแก้วนะ :impress2:
ส่วนฟัก ขอให้หล่อนเป็นผัวตลอดไป ผัวน้องพายน่ะนะ :laugh:
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 13 : ไม่เจียมเนื้อเจียมตัว
ด้วยความที่แดกเบียร์เข้าไป ตอนกลับ ร้านเลิก ผมกับไอ้ฟักเดินกลับบ้านเอาแทน ส่วนรถฝากจอดไว้ที่ร้านลุงชัย ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาเอา เพราะว่าร้านอยู่ห่างจากบ้านผมไม่กี่ซอย แปบเดียวก็ถึงแล้ว
“เชี้ย” จู่ๆไอ้ฟักมันก็พูดขึ้นมาเบาๆ “แม่งดีเหมือนกันนะ”
รถไม่ค่อยมากเท่าไรแล้ว ฟุตบาทก็เปลี่ยวบางจุด แต่บางจุดก็ยังมีขายอาหาร พวกร้านโต้รุ่งอยู่ แสงไฟเลยออกไปทางกระหย่อมๆ
“เดินงี้อะนะ กูนี่เสียวโดนจิ้มพุงฉิบหาย”
“มึงก็ใช้หน้าตาให้เป็นประโยชน์หน่อย”
“ยิ่งหน้าตาดีๆยิ่งอันตรายนะมึง”
“โวะ”
“กูนึกถึงตอนนั้นเลย ที่แอบออกมาไปเที่ยวผับกับมึงครั้งแรก” ผมพูดติดตลก ก่อนจะเดินหลบถังขยะ
“ทุกอย่างมันต้องมีครั้งแรก” ไอ้ฟักพูดอย่างภูมิใจ มันแบมือสูงๆออก
พูดกันเรื่อยเปื่อยจนกระทั่งถึงบ้านตอนไหนไม่รู้ โชคดีที่ไม่ถูกทำอะไรกลางทาง ผมเห็นพ่อกับแม่นั่งดูทีวีกันอยู่ ไอ้ฟักเข้าไปไหว้ จากนั้นไม่นานก็ขึ้นห้องกัน ผมนอนเลยทั้งๆยังไม่อาบน้ำด้วยความเหนื่อยอ่อน ส่วนไอ้ฟักมันอาบเสร็จตอนผมตื่นมาอีกตื่นหนึ่ง มันถึงได้ขึ้นมานอน
“มึงทำเหี้ยไรในห้องน้ำ” ผมพึมพำ เสียงอู้อี้เพราะซุกหน้ากับหมอน
“กูไม่ใช่มึงนะ”
“มีสบู่อยู่ก้อนเดียวกับยาสระผม กูเลยสงสัยว่ามีอะไรให้มึงประทินโฉมได้”
“กูยืนร้องไห้มั้ง”
“สัด”
ไอ้ฟักมันหัวเราะ ผมยกมือตีมัน ทั้งๆที่นอนคว่ำอยู่เหมือนเดิม เสียงพูดเอื่อยลงทุกทีเพราะความง่วง ก่อนผมจะหลับ หัวผมทุกยีเบาๆ สุดท้ายผมก็หลับไม่รู้เรื่องยันเช้าเหมือนเดิม
ไอ้ฟักมันต้องตื่นเช้าหน่อย เพราะต้องไปเปลี่ยนชุดที่บ้านมัน ผมขับมอ’ไซค์ไปส่งมันที่ร้านเดิมเพื่อเอารถ แล้วค่อยกลับมาบ้าน อาบน้ำ กินข้าว เสร็จแล้วลงไปช่วยงานที่ร้าน เปิดบ้านเปิดอะไรไปตามปกติเหมือนที่เคยๆทำมา
ผมเปิดโทรศัพท์ ดูมันอยู่สักพักแล้วกดโทรหาคุณแก้วได้ยินแต่เสียงตู๊ดๆตอบกลับมาตลอด แปลว่าเธอคงบล็อกเบอร์ผม
“เป็นอะไรต๊อบ ทำไมเดี๋ยวนี้ซึมๆ”
“หนูอกหักแม่”
แม่ทำหน้าเหมือนแกล้งตกใจ ดูยังไงก็แกล้ง
“แม่รับได้มั้ยถ้า” ผมพึมพำก่อนจะหยุดชะงัก “เอ่อ แบบ หนูอาจจะโสด ไม่มีหลานให้แม่อุ้ม”
“โธ่ ก็ยังมีพี่ติ๊กไง ต๊อบเลี้ยงตัวเองให้รอดก่อนเถอะ ผู้หญิงแต่ละคนที่คบๆแม่ไม่เห็นจะดีสักราย”
ทำไมแม่มาวกเข้าเรื่องนี้วะ ผมแอบกลืนน้ำลาย ก่อนจะเกาะหัวเกาคิ้วแล้วพูดเรื่องอื่นต่อทันที “เออ เขาจะแต่งกันยังอะรายนั้น”
“น่าจะแล้วมั้ง หาวัดหยุดไปเที่ยวกันได้แล้วก็เห็นว่าจะขอแต่งเลย” แม่พูดยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ นานๆทีพี่ติ๊กจะกลับบ้าน เพราะตั้งแต่เรียนปีไหนไม่รู้ มันก็ย้ายออกไปอยู่เองแล้ว ส่วนผมเกาะพ่อแม่ตลอดไป ไม่สิ ผมก็สานต่อกิจการทางบ้านไง
“แม่ครับ”
“ว่าไงครับ”
“ถ้าหนูแบบ แม่เคยผิดหวังในตัวต๊อบมั้ย”
“หื้อ” แม่เลิกคิ้วก่อนจะเดินเข้า ผมกอดเอวแม่หลวมๆ “อะไร มาแปลก”
ผมหน้าบึ้งๆ ทำปากบุ้ย ให้รู้ว่ากำลังคิดหนัก จริงจังสุด
“อืม ไม่เคย อ่อ มี เคย ตอนที่รู้ว่าต๊อบแอบสูบบุหรี่”
“อัน อันนั้นผมลองเฉยๆ ไม่สูบแล้ว ลองสองสามรอบเอง” ไอ้ฉิบหาย เดี๋ยวหนูเดี๋ยวผม กูไม่เคยตายตัวเลยใช่ไหม
เคยแอบสูบตอนมหาลัย แต่ก็หยุดเพราะไอ้ฟักมันไม่ชอบ มันบอกเหม็น ก็โอเคๆ ไม่สูบ สรุปกูมีแม่กี่คนวะ
“ไปทำอะไรไม่ดีมาหรือเปล่า อย่าบอกนะว่า” แม่เว้นวรรค “มีอะไรปิดบังมั้ย แม่รับได้ทุกอย่างนะ ไปทำอะไรมา”
“ทำ” ผมเลิกคิ้ว ทำหน้างงๆลุ้นๆตาม
“ผู้หญิง ท้อง?”
“หุ้ย ให้มีมาก่อนเถอะแม่”
หน้าตาเสียอารมณ์อย่างชัดเจน แม่เลยหัวเราะ อย่าว่าแต่จะท้องเลย เมื่อก่อนอาจจะมากสุดแค่จับมือ แต่ตอนนี้ต่อให้ทำแค่ไหนก็คงไม่มีผลอะไรหรอก! ไม่ใช่ไอ้ฟักสักหน่อย
ผมคุยเล่นกับแม่ไปเรื่อยเปื่อย
แต่สุดท้ายเรื่องที่คิดว่าควรจะถามตรงๆก็ไม่ได้ถามออกไปอยู่ดี
หลายอาทิตย์จนเกือบเดือนที่ผมไม่ได้คุยกับคุณแก้วเลย ทุกวันนี้ทำงานทำตัวเหมือนเดิมก็จริงแต่ลึกๆผมรู้ว่ามันไม่เหมือนเดิม
ถ้ายังเป็นอย่างนี้ต่อไปอีกเรื่อยๆต๊อบแต๊บได้เหี่ยวเฉาแน่
อุตส่าห์ลืมรักเก่าได้แล้ว จะหารักใหม่มาดามใจแต่เสือกเป็นหนักกว่าเดิม
ทางที่ดีอย่ามีมันเลยจะดีกว่า
ผมเดินรถน้ำต้นไม้รอบๆบ้าน ถือสายยางเอื่อยๆกับน้ำที่ไหลแบบงกๆ แล้วให้อาหารปลาในบ่อสามจุดตามมุมบ้าน เสร็จแล้วก็ลากสายยางไปเก็บก่อนจะเดินไปรดกล้วยไม้ให้แม่ต่อ ต้องใช้สายยางอีกอัน อู่หรือสวนพฤกษาวะ
ใจจริงผมอยากไปหาคุณแก้วที่บ้านมาก แต่ว่าผมก็กลัวอีกว่าเธอจะไม่อยากเจอและเธออาจจะไม่อยู่ หรืออะไรแบบนั้น ถ้าผมไปนั่งรอเธอหน้าบ้านก็อาจดูคุกคามเกินไป ผมแค่คิดหลายๆทางแล้วสุดท้ายผมก็ไม่รู้จะทำไงอยู่ดี
ถ้าประเด็นมันเป็นเรื่องอื่นผมอาจจะตัดสินใจได้ดีและรวดเร็วกว่านี้
แต่ว่าผมไม่เคยคำนึงถึงเรื่องนี้มาก่อน
อยากจะเอาหัวไถกำแพง ผมสะบัดหัวเบาๆ โหวกเหวกในใจอยู่คนเดียว เสร็จแล้วก็เดินไปหน้าร้าน ก่อนจะนั่งอยู่ตรงโต๊ะที่วางอยู่หน้าอู่กับเก้าอี้ตัวนึง ตรงนี้ลมเย็นดี ด้านหลังเขาทำงานกันอยู่ ผมนั่งเหม่อๆหง๋อยๆ ไม่พูดไม่จาเป็นพระเอกเอวีหล่อๆ บนโต๊ะมีกีตาร์เก่าๆอยู่หนึ่งตัว
สักพักมีรถเก๋งสี่ล้อสีขาวๆขับเข้ามาช้าๆ ก่อนจะจอดอยู่ทางด้านขวาที่ว่างอยู่ ผมไม่ทันสังเกตอะไรรู้แต่เพียงว่าเป็นลูกค้า กระทั่งตอนเปิดประตูลงมาผมถึงได้หยุดหายใจไปรอบหนึ่ง
คุณแก้ว
เธอยังแต่งตัวสวยเหมือนเดิม ผมลอน กระโปรงยาวฟูกับเสื้อสีขาว ผ้าคาดผมสีชมพูแล้วก็ริมฝีปากที่ชอบผม เธอสวมแว่นกันแดด ผมจึงไม่รู้ว่าสายตาเธอตอนนี้เป็นยังไง แต่ผมก็ยังจำเธอได้
ผมหลุบตา ทีแรกที่ว่าจะเดินเข้าไปรับลูกค้ากลายเป็นตอนนี้กำลังคิดว่าวิ่งกลับเข้าออฟฟิศทันหรือเปล่า
คุณแก้วนิ่งไปนิดนึงเมื่อเห็นผม เธอเหมือนกำลังติดสินใจว่าเดินต่อมาดีไหม
ตัวผมมอมแมมแถมยังเสื้อดำด้วย เหงื่อก็ออก ผมหลบตาคุณแก้วและรู้สึกว่าตัวเองนอกจากใจไม่พร้อมแล้วสภาพกายยังไม่พร้อมด้วย ไอ้ฉิบหาย
คุณแก้วยังยืนนิ่งๆ เท้าข้างนึงคล้ายจะค่อยๆถอยหลังออกไป ผมรู้สึกโหว่งๆแปลกๆที่เห็นแบบนั้น ถ้าเธอหนีผมไปอีก วินาทีหนึ่งผมกล้าตัดสินใจเป็นคนเข้าไปหาคุณแก้วเอง กระทั่งหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ เราห่างกันแค่ช่วงแขน
“สวัสดีครับ” ผมมองเธอ ก่อนจะกำนิ้วชี้เล่นตอนพูดไปด้วย “เอ่อ คุณแก้ว ใส่ส้นสูงขับรถเหรอครับ”
มันอาจจะไม่ใช่การคุยกันที่ดีนักในรอบเกือบเดือนที่ผ่านมาแต่ว่า เชี้ย ใช่ แม่งห่วยมากจริงๆ ผมก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ ใครเขาให้คุยกับผู้หญิงแบบนี้วะ
“มัน เอ่อ มันอันตรายนะครับ คุณแก้ว เดี๋ยวส้นจะติด แล้วเบรกไม่อยู่” ผมพูดติดๆขัดๆ ในขณะที่คุณแก้วยังมองผมไม่ละสายตา แต่ผมกลับสบตาเธอได้ไม่นาน “ผมเป็นห่วง”
พอผมพูดจบ ทุกอย่างก็เงียบลงกว่าเดิม ผมไม่เห็นพวกพี่ๆที่ทำงานอยู่ด้านในว่ากำลังมองมาเมื่อเห็นผมคุยอยู่กับผู้หญิงแปลกหน้าที่สวยมาก
“อ่า เอ่อ คุณแก้วมาทำอะไรเหรอครับ”
“แก้วมาเปลี่ยนแบต อ่า แบตเตอรี่ มันน่าจะสองปีแล้วมั้งคะ”
เราดูประหม่ากันทั้งคู่ ผมมองไปยังรถด้านหลังแล้วรีบเออออตามอย่างเก้กัง
“อ่ะ อ่อ” ผมรีบไปดูรถให้เธอ ก่อนจะหันมาพูดกับคุณแก้ว แต่ว่าเธอดันอยู่ใกล้มากจนผมตกใจ ผงะถอยหลังไปก้าวนึงแล้วรีบอ้อมแอ้ม “กระโปรงรถ เอ่อ”
“อ๋อ ค่ะ”
“ครับ เอ่อ เดี๋ยวผมจะเปิดมันแล้วก็ ปะ เปลี่ยนให้นะครับ”
แล้วทำไมผมต้องมาพูดอธิบายให้เธอฟังแบบนี้ด้วยวะ ผมโคตรจะเงอะงะสุดๆ เหมือนไอ้โง่ที่โง่มาก แบบไม่มีรองโหล่
คุณแก้วยืนมองผมนิ่งๆ ผมยกมือเช็ดข้างแก้มเล็กน้อย แต่พอหันไปเห็นคุณแก้วก็รีบหลบตาทันที มันเป็นแบบนี้อยู่สักพักได้ตั้งแต่เจอกันนั่นแหละ
ผมควรจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ผมไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไร ผู้หญิงชอบผู้นำใช่ไหม แต่ผมไม่มีสักอย่างเลย หากเทียบกันแล้วผมต่างหากที่ไม่คู่ควรกับคุณแก้วสักนิด ผมแม่งหมาตั้งแต่ปอสี่ยันตอนนี้ก็ยังหมาเหมือนเดิม
ผมไม่รู้ว่าคุณแก้วมาได้ยังไง เธอรู้หรือเป็นเรื่องบังเอิญแต่ผมกลับยินดีอย่างบอกไม่ถูก
“จริงๆแล้วแก้วมีรองเท้าอีกคู่ตอนขับรถ”
ผมชะงัก ก่อนจะหันไปมองเธออย่างสับสน
“แก้วไม่ได้ใส่ส้นสูงตอนขับรถหรอกค่ะ”
คุณแก้วพูดเสียงสั่น เธอยิ้ม ก่อนจะยกมือกุมปากไว้แล้วหัวเราะเบาๆ ผมไม่รู้จะพูดไงดี ทุกอย่างมันพุ่งใส่มาไม่ยั้งเลย ผมนึกถึงตอนที่คุณแก้วพูดในวันนั้น นึกถึงตอนที่เราอยู่ด้วยกัน แล้วก็นึกถึงคำพูดไอ้ฟัก นึกถึงสิ่งที่ตัวเองเคยคิดไว้
เธอเอียงใบหน้าไปอีกทาง แววตาหลังแว่นผมไม่เห็นหรอก แต่ว่าหากเธอกำลังร้องไห้อยู่
ผมปล่อยทุกอย่างแล้วทำในสิ่งที่อยากจะทำมากที่สุดคือเข้าไปกอดเธอไว้แน่นๆ ผมกระซิบเบาๆ “ดีแล้วครับ ดีแล้ว”
คุณแก้วหยุดนิ่ง เสียงสะอื้นค่อยๆดังมา
นิ้วเกลี่ยผมคุณแก้วได้สักพักผมก็รีบปล่อยเพราะลืมไปว่าตัวเองโคตรสกปรก แถมเสื้อยังเลอะด้วย “เอ่อ ผมขอโทษครับ ผะ ผมเหงื่อเต็มเลย”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
คุณแก้วระบายยิ้ม เธอยกมือเช็ดน้ำตา ไม่ได้มีท่าทีรังเกียจแม้แต่นิดเดียว
“…แล้วถ้าแก้วขอกอดคุณต๊อบจะได้มั้ยคะ…”
ที่สำคัญยังไงผมก็ตัดใจไม่ลง
ผมรู้สึกหายใจไม่สะดวก รู้สึกประหลาดไปหมดจนพูดไม่ออก
“คุณแก้ว ผม…ได้สิครับ” ผมพยายามจะไม่ขี้แย พยายามแมนๆเข้าไว้เพราะอยากรักษามาดเท่ห์ๆที่คิดว่าคุณแก้วน่าจะชอบ ผมกางแขนออกยังไม่ทันได้อะไรเธอก็โถมเข้ามาซบอกผมแล้วกอดแน่นมาก ผมนึกถึงหนังสือที่เคยอ่านผ่านๆเกี่ยวกับการจีบผู้หญิง สารพัดวิธีที่คิดว่าตัวเองทำแล้วเธอๆน่าจะชอบแต่สุดท้ายมันก็ไม่เคยทำได้ผลเลย ผมหมายถึงผมมันห่วยเองจริงๆ
นอกจากไม่พูดอะไรมากแล้ว คุณแก้วกับผมก็กอดกันอยู่แบบนั้นนานจนลืมนับเวลา
ผมไม่ได้รู้สึกว่าเธอแตกต่างตรงไหน หรือที่ต่างอาจจะเป็นเพราะเธอดีกว่านั้นด้วยซ้ำ
“คะ คุณแก้วให้โอกาสผมได้มั้ยครับ”
ผมตัดสินใจแล้ว
ในเมื่อผมชอบเธอ มันก็ไม่เห็นจะต้องคิดอะไรมากมายเลย
“นั่นต้องเป็นแก้วพูดหรือเปล่า” เธอหัวเราะแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อย
“คะ คุณแก้วห้ามหนีผมไปแบบนั้นอีกนะครับ มีลูก ลูก ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร มีวิธีอื่นเยอะแยะที่จะมีลูก ผมอ่านเรื่องอุ้มบุตร อุ้มบุญมาแล้ว ละ แล้วก็ อย่างอื่นเยอะแยะเลย หรือเราจะไปรับเด็กมาก็ได้ แต่คุณแก้วห้ามโทษตัวเองแล้วทิ้งผมอีกนะ”
เสียงผมมันแย่มาก อู้อี้ บู้บี้ ฟังแทบไม่ออก ผมแทบจะมองไม่เห็นทางแล้วเพราะน้ำตากำลังเต็มเบ้า ผมเกลียดตอนตัวเองร้องไห้เพราะมันทุเรศมากๆ คุณแก้วหัวเราะน้อยๆ มือนุ่มกุมแก้มทั้งสองข้างแล้วเช็ดน้ำตาให้ผมแทน เธอถอดแว่นกันแดดทิ้งแล้วโน้มลงเล็กน้อยก่อนจะจูบผมช้าๆ
“คะ คุณต๊อบรับได้จริงๆเหรอคะ”
ผมพยักหน้างึกๆ ผู้ชายหน้าโฉด กำลังขี้แยเป็นเด็กแบบนี้มันไม่เข้าเลยโว้ย
“แก้วเป็นกะเทยนะ”
ผมพยักหน้า
“แก้ว แก้วมีไม่ได้นะ”
ผมพยักหน้า
“แก้ว แก้วไม่สวย”
ผมพยักหน้า
แล้วก็รีบส่ายหน้าพูดเสียงอ้อแอ้ “คะ คุณแก้วสวยที่สุดครับ”
คุณแก้วอมยิ้มทั้งน้ำตา ดวงตาเธอแดง “แก้ว แก้วไม่ แก้วไม่มีหน้าอกนะ”
ผมชะงักก่อนจะค่อยๆพยักหน้า แล้วเผลอมองไปที่หน้าอกคุณแก้ว อ้าว ไอ้เชี้ย ทีงี้มึงเสือกลังเล “ถะ ถ้าคุณแก้วอยากทำอะไรผมจะไม่ห้ามเลยครับ แต่ แต่ ต้องไม่อันตรายนะ”
คุณแก้วหัวเราะ เธอคลองคอผมไว้อยู่ตลอด ก่อนจะมองด้วยแววตาลึกซึ้งกว่าครั้งไหนๆ “แก้วเสียงใหญ่”
ผมส่ายหน้า ยิ้มอ่อนโยน บอกเธอว่าไม่เป็นไร
“ผม ไม่หล่อนะ”
“ผม ผมจนมาก ที่เห็นอยู่อันนั้นของพ่อแม่”
“ผม ผมเป็นลูกคนเล็ก”
“พี่ผมเรียนเก่งมาก”
“ตะ แต่ผมแข็งแรงนะครับ ผม ผมซ่อมพัดลมเป็น เปลี่ยนหลอดไฟได้” ผมรีบพูดอวดทุกสิ่งทุกอย่างที่พอจะอวดให้คุณแก้วรู้ได้ ว่าอย่างน้อยถึงมันจะขี้เหร่แต่รอบข้างมันดีหมด และชายคนนี้พึ่งพาได้แน่นอน
คุณแก้วยิ้ม เธอฟังผมพูดทุกคำอย่างใจเย็น เธอดูมีความสุขมากๆ คุณแก้วสอดมือเข้ามาก่อนจะขย้ำเส้นผมช้าๆ น้ำตาเธอเปรอะใบหน้า ทำให้เครื่องสำอางหลุดมาบ้าง แต่ผมว่าเธอก็ยังสวยที่สุดอยู่ดี
เธอจูบผมอีกครั้ง
ผมกอดคุณแก้วไว้ ก่อนจะเกยคางบนไหล่เธอ แต่พอทุกอย่างเริ่มกลับมาชัดเจน ผมเสือกเห็นว่าทุกคนในออฟฟิศตั้งแต่ พ่อ แม่ ลุงเกียรติ พี่ก้อง ป้าแช่ม ป้าชื้น ทุกคนบนโลกนี้กำลังมองเรา หน้าก็พลันแดงแจ๊ดอย่างฉุดไม่อยู่
ผมอ้าปากค้าง พะงาบๆอย่างปลาที่กำลังขาดน้ำ วินาทีนั้นผมทำอะไรไม่ถูกได้แต่กอดคุณแก้วแน่นแล้วรีบอุ้มเธอเพื่อไปให้พ้นๆจากตรงนี้ คุณแก้วร้องว้ายเมื่อถูกผมรวบเอวไว้แต่ขณะที่กำลังอุ้มท่าสวยๆอย่างเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าหอ ผมกลับประเมินสถานการณ์ผิดไปนิด
กร็อบ
“ว้าย คุณต๊อบ”
ผมร้องลั่นด้วยความเจ็บเพราะนอกจากจะอุ้มคุณแก้วไม่ขึ้นแล้วยังทรุดลงไปเพราะได้ยินเสียงเข่ากับไหล่ดังกร็อบแกร็บ โดยมีคุณแก้วพยุงอยู่ด้านหลัง
“โอ๋ เจ็บหลังเหรอคะ เป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนบอกแก้วสิ”
“ละ หลังครับ หลัง”
ผมหน้าแดงก่ำด้วยความอับอายขายขี้หน้า คุณแก้วยังโอ๋ เธอดูเป็นห่วงผมอย่างมาก มือนุ่มๆลูบช้าๆก่อนจะนวดไหล่นวดแขนไปมาอย่างตกใจ ส่วนแม่รีบเข้ามาดู ไปๆมาๆทุกคนเข้ามารุมมุงทายาหม่องให้ผมอย่างสมัยที่มันสี่ขวบแล้วหกล้มก้นแดง
คุณแก้วลูบแก้มผมประคองไปมาอย่างเป็นห่วง
ผมน้ำตาคลอเบ้า
ไอ้สัดต๊อบ
ก็ไม่ได้คิดมาก่อนว่าจะหนักขนาดนี้!
TBC
[31/05/2559]
-
เอาละสิ แก้ว ต๊อบ ยอมรับข้อเสียกันได้หมดทุกอย่าง :katai2-1:
รอ :L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตกลงต๊อบเข้าใจแล้วใช่ไหมว่าคุณแก้วเป็นผชอ่าาาาาาาาา
:m20:
ต๊อบนี่ช่างซื่อ....บื้อจริง คุณแก้วไม่ทิ้งต๊อบแน่นอนนนน
-
ต๊อบหน้าที่อุ้มมันต้องเป็นของคุณแก้วนู่นน
-
โถ่ ต็อบบบบบบบบ ทำไมคุณแก้วดูแมนกว่า 55555555
-
รอคอยคืนเข้าหอ
ต๊อบแก้วหรือจะสู้แก้วต๊อบ
:katai5: :katai5: :katai5:
-
ต๊อบเอ้ยยยยยยยยยย หลังเดาะเลยลูก 5555555555555
:laugh: :laugh: :laugh: โถถถถถถถถถถถถถถถถถ
-
มันจะพีคต่อต๊อบแต๊บและคนในอู่มาก
ถ้าหากว่า คุณแก้วอุ้มต๊อบแต๊บในท่าเจ้าสาว หลังจากหลังเดาะ :laugh:
ปล. แก้ว แก้วไม่สวยนะ
ปล.2 แต่แก้วหล่อมากค่ะ
ปล.3 ต๊อบแต๊บเป็นผู้ชายที่น่ารักคนนึงสำหรับสาวๆ เพราะความเชื่องนี่ล่ะ แต่ว่าน่าเสียดายที่ต๊อบแต๊บจะต้องมีผัว
-
ต๊อบ แกทำดีมาก 5555555555
-
ถึงกับหลุกหัวเราะตอนมันดังกร๊อบ5555 คุ๊แก้วลืมถามประโยคนึงนะคะเช่น `แก้วเป็นสามีนะคะ` 5555 คุณต๊อบรู้มั้ย จะมีผัวแล้ว :hao6:
-
หลุดอุทานคำว่า ต๊อบ ! ต๊อบบบบบ! หลายคำเลยค่ะ 55555555555555
เห็นต๊อบหลังเดาะแล้วไม่รู้จะสงสารหรือจะขำก่อนกันเลย
สรุปว่าคุณแก้วต้องเป็นคนอุ้มสินะคะ :-[
-
555555555555555555555
-
ถ้าอิต๊อบจะน่ารักขนาดนี้ คุณแก้วจัดการค่ะ โอยยยย อยากได้ช่างซ่อมพัดลมมมมมมม :-[
-
ผ่านขั้นแรกแล้วค่ะคุณแก้ว
ต่อไปก็กินค่ะ กิน!
-
จะมีฉากคุณฟักปะทะคุณแก้วมั้ยคะ. อิชั้นอยากดูมวยคู่เอก(ที่ฝีมือสูสีกัน). อยากรู้คุณฟักจะคิดยังไง.
-
:katai3: ต๊อบแต๊บ แกยอม"รับ"แล้วสินะ :katai5:
-
ต๊อบ ความกากนี้แกได้แต่ใดมาคะ มิได้ประมาณตนเลยใช่มะ หลังเดาะไปสิ5555555555
แต่อย่างน้อยแกก็รู้ใจตัวเองสักที อยากรู้จริงๆว่าคุณแก้วตอนไม่แต่งหญิงจะหล่อขนาดไหน
-
ตกลงนี่เรื่องสั่นเหรอ จะแฮปปี้เอนดิ้งละใช่มะ จะแล้วจะมีบทเข้าพระเข้านางมะ :katai2-1:
-
พีคคอทุกคนเห็นหมด คุณต๊อบเอ๊ยยยยยย 55555555555 น่ารักจังค่ะ
หาผู้ชายดีๆน่ารักใสๆแบบนี้ได้ที่ไหนคะ ขอพรีออเดอร์ค่ะ!!!
-
ตกลงนี่เรื่องสั่นเหรอ จะแฮปปี้เอนดิ้งละใช่มะ จะแล้วจะมีบทเข้าพระเข้านางมะ :katai2-1:
ยาวกว่าคุณฟักอีกยะ
(https://i.ytimg.com/vi/4B4406zhvSc/hqdefault.jpg)
-
ต๊อบนี่เหมือนจะลูกแหง่นิดๆนะครอบครัวน่ารักมากกกคราวนี้ก็เหลือแต่รอลุ้นว่าต๊อบหรือคุณแก้วจะเป็นคนกด สาแก่ใจอีช้อยนัก555 o18
-
ตกลงเมียสูงกว่าคุณต๊อบต้องเป็นคุณแก้วใช่มั้ย55555 #นึกว่าต๊อบจะได้สามี
-
กำลังซึ้ง กำลังอิน
ต็อบแต๊บหลังลั่น ถึงกับฮา
:laugh:
-
คุณต๊อบบบบบบบบบบบบ ยินดีด้วยนะคะ 555555555
กำลังจะดีแล้วแท้ๆนะคุณต๊อบ :hao7:
-
ฟินตลอดๆๆๆๆ รักคู่นี้จุง :laugh:
-
โอ่ยยย ถ้าขโมยเมียคุณแก้วจะโดนกระทืบไหมนี่ :impress2:
-
เอ่อ.... ต๊อบอุ้มคุณแก้วแล้วเอวเคล็ด แต่คุณแก้วอุ้มต๊อบตัวปลิว....พิจารณาตัวเองได้แล้วมั้ง :hao7:
-
ต๊อบ ทำไมหนูซื่อไม่หายสักทีนะ :hao4:
-
สนุกและฮาแบบบบบสุดๆๆๆๆไปเลยค่ะ. :katai2-1: :katai2-1:
-
กำลังซึ้งๆอยู่ ต๊อบก็ยังเป็นต๊อบ หลังยอกให้ฮาได้อีก 555 แต่ขอบอกว่านิยายเรื่องนี้ต๊อบคิดไปเองเยอะ พอคุณแก้วบอกว่า แก้วเป็นกะเทยนะคะ แอบโล่งเลย คือเค้าเคลียร์กันจริงๆแล้ว ขอบคุณนะคะคนเขียน รอตอนต่อไปคะ
-
โถต๊อบ จะอุ้มคุณแก้วไม่ได้ดูสังขารตัวเองเลย แต่สมหวังก็ดีละ เหลืออย่างเดียวละทีนี้...ใครเป็นผัวใครเป็นเมีย นี่อ่านตั้งแต่เริ่มมีแต่คนคอมเม้นว่าอีต๊อบจะได้ผัว เชี่ยยยย คุณแก้วผู้อ่อนหวานจะเป็นคนเสียบเรอะ ใจเย็นนะใจเย็น
-
ต๊อบบบบบบบ แกเลิกโชว์แมนได้แล้วววววววว
-
ฮืออออออออ ดีแล้ว คุยกันแล้ว ยอมรับกันแล้ว :mew4:
เจ้ฟักแมนจังเลยค่ะ ชอบจัง ม๊วฟฟฟฟฟฟ
ต๊อบแต๊บน่ารักหนูอย่างนู้นหนูอย่างนี้
-
กำลังซึ้งๆ น้องต๊อบก็มาเอาฮาซะงั้น 55555555
ต้องให้คุณแก้วอุ้มสิถึงจะถูก :hao7:
-
ต๊อบรับได้ แต่คงไม่นึกว่าจะถูกรุกหรอกใช่มั้ย :ling1:
-
คุณแม่ตกใจหมด ลูกชายไวไฟ 55555
-
ต่อไปใครรุกใครก็ต้องติดตามต่อไป
-
เอาเว้ย...!!! มันต้องมีหนแรก
-
กำลังอิน ดันฮ่าได้เหมือนเดิม ต๊อบ ฮ่าๆๆๆๆๆ
จะอุ้มคุณแก้วดันลงไปกองกะพื้นซะงัน
-
เห็นชื่อตอน...อ่านเนื้อเรื่อง...
เฮ้ออออ..ต๊อบเมียมากๆอ่ะแก รู้ตัวป่ะ???
5555555555555555555555555
-
ถ้าเปลี่ยนเป็นคุณแก้วอุ้มนี่ท่าจะผ่านอยู่นะ :laugh:
-
ต๊อบบบบบบบจะรอดไหมลูก
-
คุณต๊อบเจ็บมั้ยคะ?
5555555555555555555555555 สงสารรรรร
-
โอ๊ยต๊อบบบบบบลูกกกกก :m20:
-
:o8: :o8: :-[:o8:
-
โอ๊ย555555555555555555555555555
-
ต๊อบแต๊บ โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
น่ารักกกก
-
แอบจะอยากให้คุณแก้วเป็นเมียแล้วอ่ะ หัวใจต้อบมันบริสุทธิ์เกินไปที่จะต้องผิดหวังอีก 5555555 หวังจะมีเมียดันได้หลัว ทำไมกระเทยรุกอ่ะ 555555 ถึงจะเคยดูหนังสาวเสียบก็เถอะ---
-
ต๊อบแต๊บ เอ๊ย .....มีความอ้อน สมกะ ลูกคนเล็ก o22
เพื่อน ฟัก จะขี่ม้าขาว มาช่วย ตอนไหน น้าาาา :เฮ้อ:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เป็นตอนที่ขำแรงมาก5555555
ไม่เจียมเนื้อเจียมตัว คงหมายถึงต้อบไม่ดูสังขารตัวเองก่อนจะอุ้มคุณแก้วสินะ555
-
โอ๊ยยยยยยยยยย ไอ้ต๊อบบบบบ แกมันเด็กน้อยยย
ลืมนายต๊อบสุดแมน สุดเถื่อนเพื่อนนังฟักไปได้เลย โถ่
-
คุณแก้วมีดาเมจความเป็นพระเอก #ทีมต๊อบมีผัว
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 14 : ได้กันยังล่ะลูก
“เอ่อ แม่หนู แบบ”
ผมเข้าไปนั่งในบ้านแล้วโดยที่กำลังปากยังพะงาบไม่หยุด ไอ้ฉิบหาย เห็นกันทั้งบ้านทั้งเมือง ผมทำอะไรไม่ถูกทีเดียว ตอนนี้นั่งพักอยู่ รอให้อาการหน้ามืดหลังเคล็ดบรรเทาลง ผมเลื่อนสายตาไปสบคุณแก้ว เห็นเธอยิ้มอ่อนๆให้ ราวกับบอกว่าเธอไม่เป็นไร
ไออุ่นจากมือเธอส่งผ่าน ช่วยให้จิตใจผมสงบ
ผมเรียกความมั่นใจกลับคืนมาได้ พร้อมกับความแน่วแน่ที่จะกล้าเผชิญหน้า ในเมื่อทุกอย่างมันมาถึงขั้นนี้แล้ว และรสหวานๆจากลิปสติกคุณแก้วก็ยังหมาดๆที่ริมฝีปากผม
ผมมองแม่สลับกับพ่อ เราทุกคนมองสลับกันไปมา แม่เลิกคิ้ว หน้าตาดูใจดีเพื่อรอให้ผมค่อยๆพูด แต่ก็ไม่อยากจี้ให้มากจนเกินไป
แต่ด้วยความที่ชาตินี้เกิดมาผมยังไม่เคยมีเหตุการณ์อย่างเช่น ‘แนะนำแฟนให้ครอบครัวรู้จัก’ มาก่อน เคยมีแต่เกือบๆทุกครั้งไปเพราะหลังจากคบกันได้ไม่นานเป็นอันต้องเลิกกันก่อนทุกที จนแล้วจนรอดก็เลยยังไม่ได้พาไปแนะนำ
ในตอนคิดเฉยๆก็ดูเหมือนง่ายดี แถมยังดูน่ารักซะไม่มี
แต่ความเป็นจริงเสือกพูดอะไรไม่ออกสักคำ
แถมยังเป็นในสถานการณ์ที่ไม่ได้ทันตั้งตัวด้วย!
“พ่อครับแม่ครับ นี่คุณแก้ว”
ทันทีที่ผมพูดคุณแก้วก็ยกมือไหว้แม่กับพ่อผมอีกครั้งอย่างอ่อนช้อย ผมรู้สึกหน้าบานๆ แต่ก็แอบกังวล ผมไม่รู้ว่าพ่อกับแม่จะยอมรับได้ไหม ในเมื่อเธอไม่ใช่ผู้หญิง บทก็ไม่เคยเตรียมมาพูด ใจก็เตรียมมาแค่ว่าจะรักเธอเฉยๆ ไอ้คิดเผื่อถึงเรื่องนี้ ใช่ ผมเคยคิดอยู่แล้ว แต่นี่มันกะทันหันเกินไป๊!
คุณแก้วยิ้มอ่อนหวาน ผมเกาคออย่างเขินๆ แล้วก็เกิดช่องว่างแห่งความเงียบ ผมเกลียดมัน ผมนึกถึงไอ้ฟัก ถ้าสมมติมันต้องแนะนำแฟนให้พ่อแม่รู้จักมันจะทำตัวยังไงวะ ผมสงสัยจริงๆ เอาแบบก่อนหน้านี้กำลังง้องอนกันต่อหน้าทุกคนอย่างไม่รู้ด้วย!
แม่ผมยิ้มแก้มฉีกสุดๆ ดูก็รู้ว่าท่าทางจะชอบคุณแก้วไม่น้อย เธอสวยขนาดนี้ “ว่าไงจ๊ะ หนูแก้วใช่มั้ยลูก”
หูผมเหมือนจะวิ้งๆ เห็นแค่ภาพเคลื่อนไหวแต่ไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น
“เออ ต๊อบแกไม่พาน้องเขาไปหาอะไรกินล่ะ”
พ่อผมนานๆทีพูด แล้วก็ปากกระตุกยิ้มอย่างที่ผมไม่คิดว่าจะได้เห็นมาก่อน ผมพยักหน้าเห็นด้วยอย่างที่สุดเลยรีบพาคุณแก้วขึ้นบ้านไปที่ห้องครัว มือไม้ชี้ไปด้านบน
ผมนึกภาพคนเป็นพ่อเป็นแม่ไม่ออกเวลาเห็นลูกตัวเองมีแฟน เพราะผมยังไม่เคยมีลูก แต่ถ้าเป็นลูกชายผมคงบอกไปว่าก็เด็กมันรักกันก็ปล่อยไปสิ แต่ถ้าเป็นลูกสาวผมก็คงบอกว่าไอ้หนุ่มนั่นเป็นใคร บ้านมันอยู่ไหน มีการมีงานที่ดีทำไหม พร้อมกับถือปืนเล็งไปที่มันก่อนที่จะได้ก้าวขาเข้ามาในบ้านเรา
หวังว่าคงไม่มีเหตุการณ์แม่ผัวลูกสะใภ้ ผมไม่อาจเดาความคิดแม่ได้และผมก็ไม่อยากเป็นสามีป้อแป้แบบในกระทู้นินทาผัวด้วย
เหมือนว่าพ่อกับแม่จะทำเป็นเบลอ ไม่ถามไม่ซักเรื่องบางเรื่อง คุณแก้วจูงผมพาขึ้นบันได ก่อนหน้านี้ที่เดินออกมา ผมเห็นคุณแก้วก้มศีรษะเล็กน้อยให้ผู้ใหญ่ ซึ่งผมไม่เคยทำแบบนั้นกับพ่อแม่มาก่อน อาจจะเพราะความเคยชิน ผมเอาแต่ใจได้เพราะความสนิทสนมในครอบครัว แต่ถ้าเป็นกับพ่อแม่ของคุณแก้ว ผมอาจจะต้องเดินคลานเข่าหรือเปล่าวะ
โอเค ไม่ ตอนนี้ผมกำลังฟุ้งซ่านสุดๆ ทั้งๆที่ความจริงเวลาผู้ชายพาแฟนมาบ้าน แฟนต้องเป็นคนที่เครียดและตื่นเต้นมากกว่าสิ!
ผมเหงื่อแตก แต่ก็ชะงักพอรู้ว่าคุณแก้วกำลังกุมมืออยู่ ผมหันไปมองเธอแล้วก็ยิ้มออกมาไม่รู้ตัว
ผมบีบมือเธอเบาๆ ถึงภายนอกคุณแก้วจะดูไม่ตื่นเต้นเลยแต่ความจริงแล้วผมว่าเธอก็เครียดไม่น้อย
ห้องครัวจะอยู่ติดกับโต๊ะกินข้าวและทีวี เรานั่งลงตรงนั้นก่อนจะมองหน้ากันนิ่งๆอยู่สามนาทีแล้วหัวเราะออกมา
“เอ่อ” ผมเกาแก้ม คุณแก้วอมยิ้ม เธอสบตาผมรอฟัง “คุณแก้วโอเคนะครับ”
คุณแก้วหัวเราะน้อยๆ “โอเคสิคะ”
“ผมตื่นเต้นมาก”
ผมพูดติดขัด มือข้างหนึ่งเรากุมกันไว้อยู่ใต้โต๊ะอย่างลืมตัว
“แก้วก็ตื่นเต้น”
“พ่อแม่ผมใจดีนะครับ”
คุณแก้วพยักหน้า รอยยิ้มเธอสว่างไปหมด
“เอ่อ คุณแก้วหิวน้ำหรือเปล่า ผมเทให้นะ” ผมรีบลุกไปเปิดตู้เย็น ขอบคุณที่บ้านนี้มีแม่และบรรดาป้าแม่บ้านทั้งหลายที่ดูแลบ้านออกมาได้น่าอวดสาวสุดๆ คุณแก้วจิบน้ำเล็กน้อยผมลอบกลืนน้ำลายแทน
“แก้วเข้าห้องน้ำได้หรือเปล่าคะ พอดีหน้าแก้ว” เธอถามผมอย่างเกรงใจ ผมรีบตอบ
“อ่อ ได้ครับได้ เดี๋ยวผม” ผมลุกขึ้นแล้วชี้ไปทางขวามือ “เอ่อ เดินไปทางประตูใหญ่ที่เข้ามาเมื่อกี้แล้วเลี้ยวขวาก็ถึงแล้วครับ” ไปๆมาผมก็เดินไปส่งเธอแล้วก็รีบกลับมานั่งที่โต๊ะเหมือนเดิม
ต๊อบ
ตั้งสติโว้ยยย
ในฐานะหนุ่มโสดบ่อยๆ แถมขี้เหร่ ปอด ไม่มีความมั่นใจ มาตอนนี้แฟนสวยมากแต่ไม่ใช่ผู้หญิง ผมควรจะทำตัวอย่างไรดีครับ
ก็ทำตัวปกติไง
ใช่
ผมตบหน้าอกสองสามที เอาเว้ย มันต้องยังงี้
ในเมื่อคิดจะรักกันจะแคร์สายตาอื่นทำไม
แต่ต้องให้พ่อแม่ยอมรับให้ได้ด้วย ในฐานะที่เป็นผู้ชาย ผมต้องหนักแน่นยืนเคียงข้างเธอ
ผมนั่งคิดเองเออเองอยู่สักพักกระทั่งคุณแก้วออกมา เธอแต่งหน้าเสร็จแล้ว แถมดูอ่อนกว่าเดิมด้วยซ้ำ
“คุณต๊อบยังเจ็บหลังอยู่มั้ยคะ”
“นิดหน่อยครับ” ผมพูดอายๆ ไม่น่าเลยกู กำลังไปได้สวยโคตรแท้ๆ
“ทีหลังทำอะไรบอกแก้วก่อนสิ ตกใจหมด”
“ตอนนั้นผมไม่ทันคิด ผมแค่” ผมพยายามจะไม่ยิ้มแก้มตุ่ย “ผมเขิน”
คุณแก้วมองผมนานมาก รอยยิ้มเธอไม่ได้ลดลง แถมยังวิบวับ มีความวิบวับในแววตาเธอ
“แก้วขอโทษที่ไม่ได้บอกก่อน แก้วกลัวว่าถ้าบอกคุณต๊อบอาจจะ” คุณแก้วพูดช้าๆ เธอกุมนิ้วชี้ผมเล่น แล้วนวดไปนวดมาเหมือนตอนเราคุยโทรศัพท์แล้วก็เดินวนรอบบ้านอย่างไม่รู้สึกตัวมาก่อน
“ไม่เป็นไรครับ”
“ตอนแรกๆแก้วคิดว่าคุณต๊อบจะดูออก”
“ผม ผมไม่รู้จริงๆครับคุณแก้วเพราะคุณแก้วสวยมาก”
“แล้วทำไม…ถึงไม่ไปหาแก้วเลยล่ะ”
เธอพูดเสียงน้อยใจ ตอนที่ทะเลาะกันครั้งนั้น ผมไม่ไปหาเธอจริงๆ ไม่คุยกันเป็นเดือน
ฉิบหายแล้วไหมกู ผมรีบตอบไปเพราะกลัวคุณแก้วโกรธ
“ก็คุณแก้ว” ผมคิดนิดนึง ว่าพูดยังไงให้ดูดีที่สุด “ผมนึกว่าคุณแก้วไม่อยากเจอผมแล้ว”
ผมพูดเสียงอ่อยๆ ราวกับหมาน้อยโดนทอดทิ้ง
“แต่ว่าผมดีใจที่คุณแก้วมาหาผมนะครับ” ผมกุมมือเธอ “ผมคิดทบทวนแล้วว่ายังไงผมก็…อยากมีคุณแก้ว”
ไม่มีอะไรซึ้งไปกว่าตอนนี้อีกแล้ว ผมรู้สึกเหมือนกำแพงหลายอย่างพังลง ใจมันโล่งไปหมดราวกับได้ปล่อยวางเรื่องหนักๆที่ค้างคาไว้นาน
แต่มันก็หล่อได้แปบๆ ผมยิ้มค้าง ก่อนจะรู้สึกร้อนคอไปหมดเมื่อคุณแก้วยังจ้องกันอยู่แบบนี้ไม่พูดไม่จา ริมฝีปากคุณแก้วเป็นสีชมพูเนื้อๆ แก้มก็สีอ่อนๆ เธอน่าจะแต่งหน้าใหม่นิดๆตอนที่อยู่ในห้องน้ำ ผมดูไม่ออกเท่าไร นอกจากสีที่เด่นๆแล้วสะดุดตาถึงจะสังเกตออก ถึงคุณแก้วจะอายุน้อยกว่า แต่ผมรู้สึกว่าเธอโตกว่าผมมากจนผมชักอายๆ
สักพักเธอก็ก้มหน้า ก่อนจะหัวเราะเบาๆในลำคอ แล้วเงยหน้าใหม่อีกครั้งก่อนจะมีหยดน้ำที่ขอบตาน้อยๆ
“เอ่อ ผม ผมไม่เคยรู้สึกไม่ดีกับเรื่องนี้นะครับ ผมรับได้ ผม เพื่อนสนิทผมยังเป็นเกย์เลย” ผมไม่ชอบเห็นน้ำตาผู้หญิง โดยเฉพาะเธอ ผมรีบพูดบางอย่างเพื่อให้คุณแก้วสบายใจ
คุณแก้วกระพริบตา ก่อนจะกุมมือผมแน่นกว่าเดิมแล้วนวดเบาๆสองสามครั้งโดยที่เรายังพูดกันอยู่ “จริงเหรอคะ”
“ครับ คบกับมันมาตั้งแต่เด็กเลย เป็นสิบยี่สิบปี เกินด้วยครับ”
“อ่อ แล้วเขา แบบ”
ผมอมยิ้มตอนพูดเรื่องไอ้ฟัก พอคุณแก้วถาม ขมวดคิ้วลงเล็กน้อย “อ่อ มันมีแฟนแล้วครับ หน้าตาดีมากเลย แต่มันเจ้าชู้ แต่ก็เป็นคนดีนะครับ เป็นเพื่อนที่ดีเลยแหละ แต่ไปพูดต่อหน้ามันไม่ได้หรอก เดี๋ยวมันได้ใจ”
คุณแก้วระบายยิ้มออกมา ก่อนจะถอนหายใจเหมือนโล่งอก “ทีแรกแก้วไม่คิดเลยนะว่าคุณต๊อบเป็นแบบนี้”
“แบบไหนครับ”
“คุณต๊อบดูเป็นผู้ชายมากแต่ว่าพอแก้วได้มารู้จัก แก้วก็รู้สึกว่าคุณต๊อบน่ารักกว่าที่คิด” คุณแก้วพูดเสียงนุ่มๆ เธอเอียงคอ เท้าคาง “เป็นผู้ชายที่นิสัยน่ารัก นิสัยดี”
“หายากใช่มั้ยครับ ต้องรักษาไว้นะครับคุณแก้ว”
กลิ่นคุณแก้วหอมเหมือนดอกไม้ ผมรู้สึกสดชื่นทุกครั้งที่อยู่ใกล้ๆ แถมยังอยากจะเอาจมูกซุกไว้ที่ไหนสักแห่งบนผิวขาวๆของเธอตลอดกาล มันดูโรคจิตมากจริงๆ
“คุณแก้วไม่ต้องห่วงเรื่องพ่อกับแม่นะครับ”
นิ้วเกลี่ยเส้นผมนุ่มก่อนจะทัดไว้ข้างหู ผมยิ้มอย่างอ่อนโยนให้คุณแก้ว อยากให้เธอสบายใจ แม้ว่าผมยังไม่แน่ใจว่าพ่อกับแม่จะรับได้หรือเปล่า แต่ชีวิตของผม ผมก็ต้องติดสินใจเอง ความจริงผมโตจนเป็นพ่อคนได้แล้ว ต้องเป็นผู้ชายหนักแน่นสิวะ
คุณแก้วพยักหน้า ดูไว้ใจผมที่สุด เราคุยกันต่อเอื่อยๆ ปรับความเข้าใจหลายๆอย่าง
“ห้องคุณต๊อบอยู่ไหนเหรอคะ”
“อยู่อีกชั้นครับ แต่ว่ามันรกมากเลย ถ้าคุณแก้วจะค้าง”
คุณแก้วตีผมเบาๆ เธอแกล้งโกรธ “คุณต๊อบ”
“คุณแก้วไม่ค้างเหรอครับ”
ผมหยอกเธอขำๆ พอบรรยากาศเริ่มผ่อนคลาย หลังยังมีอาการอยู่นิดหน่อย แต่ถ้าไม่เดินเหินแบบกระทันหันรุนแรงก็คงไม่เจ็บมากเท่าไรแล้ว ผมแอบมองต่ำลงมานิดหน่อย
แล้ว แล้วที่เห็นนี่คือของปลอมเหรอวะ แต่ว่าพอดูอย่างนี้คุณแก้วก็ดูมีทรวดทรงองค์เอวดี เซ็กซี่จะตาย…
บรื้อๆๆๆ
ในใจผมกำลังสะบัดหน้าสะบัดปากหลายทีเพื่อขจัดความคิดฟุ้งซ่าน
อย่าจ้องมาก เดี๋ยวดูเป็นพวกกามแบบไอ้ฟัก
เชี้ย เมียสวย ดี เก่งขนาดนี้ ไม่รู้อีกกี่ชาติจะหาได้!
“ไม่เอาหรอก…แก้วกลัวคุณต๊อบรับไม่ไหว” เธอยิ้มๆ กดนิ้วบนแก้มผมสองสามที
“จะว่าไปคุณแก้วตัวหนักนะครับ”
“โทษแก้วไม่ได้นะ” คุณแก้วเหมือนจะหมั่นไส้ “คุณต๊อบตัวเล็กเองต่างหาก”
เล็กตรงไหนวะ ผมทำคุณแก้วแบนได้เลยนะครับ
“เลิกบล็อกผมด้วยนะครับ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องเพื่อให้ความเป็นชายถูกขุดคุ้ยมาทับถมกัน ผมทำหน้าหง๋อยๆ ปากเจ่อๆ แก้มพอง
คุณแก้วพยักหน้าช้าๆ จากนั้นเราคุยกันสักพัก ต่อมาผมเดินไปเช็กประตูข้างๆทางเข้าห้องครัวว่าปิดสนิทหรือเปล่า ไม่อย่างนั้นเวลามีลมพัดมามันจะชอบมีเสียงดัง ทว่าพอเปิดออกมาผมกลับตกใจที่เจอ “อ้าว แม่ มาทำไรตรงนี้”
เห็นแม่ก้มๆเงยๆที่ประตู และเกือบหงายหลัง ดีที่ผมจับทัน “ก็ กำลังจะเปิดประตูพอดี ต๊อบน่ะสิเปิดมาไม่ดูอะไรซะก่อน”
“แล้วหนูจะรู้มั้ยเนี่ย”
“ชวนแฟนกินข้าวเย็น” แม่กระซิบกระซาบ ผมก้มลงไปฟัง
“ฮะ”
“ชวนแฟนกินข้าวเย็นที่บ้านสิ” แม่ดึงหูผมเบาๆแล้วพูดช้าๆอีกที
ผมกลั้นหายใจ รู้สึกร้อนๆหนาวๆ มันเป็นความตื่นเต้นที่จำกัดความไม่ได้ “แม่พูดจริงมั้ย”
“เออสิ แต่แหม แฟนสวยนะต๊อบ จะบอกแม่เมื่อไรกัน”
“แม่โอเคจริงเหรอ” ผมถามอย่างพยายามจะระงับความตื่นเต้น
แม่เออๆมา แล้วก็ผลักผมไปกลับเข้าไป ผมงงๆ แต่ก็ดีใจมากๆแล้วรีบเดินไปหาคุณแก้วก่อนจะค่อยๆนั่งลง “คุณแก้วอยู่กินข้าวเย็นด้วยกันนะครับ”
คุณแก้วดูตกใจมาก ตาเธอโตขึ้นมานิดๆหลังจากได้ฟัง “ได้เหรอคะ”
“ได้สิครับ อยู่กินด้วยกันนะ” ผมชะงักนิดนึง รู้สึกรูปประโยคแม่งแปลกๆ “หมายถึงอยู่กินข้าวเย็น แม่ผมชวนคุณแก้วเองเลย” ผมหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะพูดอย่างเป็นธรรมชาติ “อยู่นะครับ”
“ได้สิคะ” คุณแก้วตอบ เธอยิ้มอ่อนโยนมากๆ แววตาเป็นประกายเหมือนคลื่น “แต่ว่าจะไม่เป็นอะไรใช่มั้ยคะ แก้ว”
“ไม่หรอกครับ…คุณแก้วไม่ต้องกลัวนะ”
ผมกุมมือคุณแก้วไว้แล้วปลอบเธอ ผมไม่เคยรู้สึกฮึกเหิมราวชายชาติขนาดนี้มาก่อน มันเป็นอะไรที่ภูมิใจที่ได้ปกป้องสิ่งสำคัญ อยากโชว์แมนอย่างนี้มานานแล้วโว้ย
คุณแก้วดูแอบกังวล แต่ก็ยินดีเช่นกัน เธอมองผมอ้อนๆ เหมือนจะเกรงใจ เหมือนลูกแมวที่ผมต้องเข้าไปกอดให้ความอบอุ่นที่สุดแล้วก็บอกกับเธอว่า ไม่มีใครทำร้ายเธอได้ โอ๊ยๆๆๆ
ผมพาคุณแก้วลงไปด้านล่าง พอเห็นบรรดาพี่ป้าน้าอา คุณแก้วก็ยกมือไหว้ ส่งยิ้มให้ตลอดราวกับนางงามโลกก็ไม่ปาน ถึงแม้พอพูดคุยทีแรกจะมีตกใจบ้าง รู้สึกว่าหลายๆคนเริ่มดูออกตั้งแต่แรกๆที่ได้คุยเลย แต่ทำไมผมตั้งนานดูไม่ออกวะ แต่ก็ไม่มีใครพูดจาแย่ๆทำร้ายน้ำใจออกมา อาจจะเป็นเพราะเพื่อนสมัยเรียนผมหลายคนที่เคยรู้จักมีเป็นกะเทยก็มี ตอนมาทำงานที่บ้าน แถมต่อมาแต่งหญิงแล้วสวยด้วย ผมก็ดูไม่ออกถ้าไม่รู้จักกันมาก่อน
ทว่าตอนนี้ผมรู้สึกชุ่มชื้นหัวใจเหลือเกิน ถึงแม้จะมีแอบเขินๆบ้างกับเหตุการณ์หน้าบ้าน แถมเสือกเปลี่ยนแบตเตอรี่ไม่เสร็จด้วย ผมลงมาทำให้คุณแก้วต่อ เธอยืนดูอยู่ข้างๆแม้อากาศจะร้อน ถึงผมจะบอกให้คุณแก้วเข้าไปนั่งข้างในแล้วก็ตาม
ผมกลับเข้ามาด้านในแล้วขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ พอลงมาเห็นคุณแก้วเข้ากับที่บ้านได้ดีใจก็เบาลง เธอนั่งอยู่ ดูสว่างไสว ดูเป็นนางฟ้า ดูเหมือนสิ่งดีๆที่เข้ามาในชีวิตผมไม่กี่อย่างซึ่งผมอาจจะหาไม่ได้อีกแล้ว
ป้าแช่มส่งองุ่นให้คุณแก้ว “หนู ลองชิมสิจ๊ะ อร่อยนะ ป้าเพิ่งซื้อมาเชียว”
“ขอบคุณค่ะ” คุณแก้วรับมา เล็บเธอเรียว สวย เล็บเป็นมนๆเหมือนมุกเลย ผมเห็นเกิดอาการอยากงับสักที มึง หื่นแล้วไง
พอร้านปิด ก็ขึ้นบ้าน คุณแก้วก็เข้าไปช่วยแม่ผมทำอาหาร ค่อยถามนู่นถามนี่ตลอด ผมไม่คิดมาก่อนว่าเธอจะเก่งงานบ้านงานเรือนขนาดนี้ เพราะคุณแก้วดูเป็นผู้หญิงเก่งๆทำงานนอกบ้านอย่างเดียว
“แล้วคบกันนานหรือยังจ๊ะ?”
ผมว่าจะไม่ตื่นเต้นก็ตื่นเต้น ลูกตาผมกลิ้งไปทางซ้ายมองแม่ ก่อนจะกลิ้งไปทางขวาเป็นคุณแก้ว พ่อผมยิ้มๆ ดูพยายามจะไม่ทำหน้าดุ จริงๆแล้วพ่อผมใจดีมากโดยเฉพาะกับลูกผู้หญิง แต่บ้านนี้ไม่มี ตัวผู้ล้วน พ่อเลยไปลงที่พี่สะใภ้ผมแทน
“สามสี่เดือนค่ะ”
“อ๋อ ก็ไม่นานเท่าไร…หนูแก้วทานเผ็ดได้เนาะ บ้านนี้ชอบกินเผ็ดหน่อย ไม่เป็นไรใช่ลูก” ผมขมวดคิ้ว บ้านนี้คนที่กินเผ็ดก็มีแต่พี่ติ๊กกับพ่อเท่านั้น ยกเว้นผมกับแม่ แถมน้ำเสียงแม่มันแปลกๆไม่เท่ากันบางประโยค
คุณแก้วนั่งอยู่ข้างๆผม เธอยิ้มหวาน ก่อนจะตอบอย่างเกรงใจ “ได้ค่ะ”
“เอ่อ แม่ครับ”
“ต๊อบ ตักอาหารสิลูก”
ผมกำลังจะบอกว่าแม่ครับ คุณแก้วไม่ทานเผ็ด แต่ก็ถูกขัดทันที “ครับผม”
ผมหันไปมองคุณแก้ว ยิ้มให้เธอ เหมือนจะสัญญาณรู้กันโดยไม่ต้องพูดสักคำ เธอบอกว่าไม่เป็นไร
“ว่าแต่ แล้วหนูเรียนอะไรจ๊ะ หรือทำงานแล้ว”
“แก้วทำงานค่ะ ทำแบรนด์เสื้อ เป็นธุรกิจส่วนตัวค่ะ”
ผมเห็นแม่สบตาผมแวบหนึ่ง ทุกคนน่าจะดูออกหมดแล้วจริงๆด้วย แต่เหมือนแม่กำลังจะทำอะไรสักอย่างที่ผมไม่เข้าใจ หรือว่าแม่กำลังจะแสกนลูกสะใภ้อะไรแบบนั้นวะ
“เก่งจังเลย อายุแค่นี้เอง ลองทานนี้นะจ๊ะ อันนี้ของโปรดต๊อบเขาเลย” แม่ชี้ไปทีต้มปลาทู ถึงแม้มันจะอร่อยมาก แต่ก็เผ็ดไม่น้อยแถมยังร้อนๆ น่าจะเป็นเพราะเครื่องมันเยอะ เลยฉุนไปหน่อย
“เออ ตักเอาเลย ระวังร้อนนะลูกนะ” พ่อผมพูด แล้วก็มองหน้าผมนิดนึงแล้วก็ดูทีวี กินต่อไปเรื่อย
“แล้วรถทำเสร็จแล้วใช่มั้ยต๊อบ”
“ครับ เสร็จแล้วครับ”
ผมพยักหน้า ยิ้มแฮ่
“คุณแก้ว น้ำมั้ยครับ” ผมคุยกับคุณแก้วเบาๆ เวลาเราหันมาคุยกันจะเหมือนกระซิบ บรรยากาศดูเป็นสองต่อสองขึ้นมาทันทีอย่างไม่รู้ตัว ผมกลัวคุณแก้วจะเครียด เลยเทน้ำให้เธอเพิ่มนิดนึง คุณแก้วยิ้มแล้วพยักหน้า ตอนนี้ปากเธอแดงสุดๆ
กินข้าวไปสักพัก คุยกันเรื่อยๆพอเป็นขนม แม่ถามเป็นระยะ ปะปนไป แต่ก็ถามเรื่องคุณแก้วไปด้วยเหมือนกัน ถึงจะดีที่แม่ไม่ถามเรื่องนั้น ยังดูให้เตรียมตัวเตรียมใจกันไว้บ้าง แต่ก็เหมือนไม่เปิดโอกาสให้ผมพูดบ้างเลย นี่มันเหมือนสงครามเย็นชัดๆ
“ต๊อบ เราเป็นผู้ชาย จะทำอะไรก็ต้องให้เกียรติเนาะ เข้าใจมั้ยครับ”
“ครับผม”
“ป้องกันด้วยนะลูก”
ขณะที่ผมกำลังจะซดแกง กลิ่นขมิ้นขึ้นจมูกอย่างไม่ทันตั้งตัว “แค่กๆๆ”
ทำไมถึงได้พูดอะไรอย่างนั้นกลางโต๊ะกินข้าวแล้วยัง…โอ๊ยยย แม่!!!
คุณแก้วรีบลูบหลังผม ก่อนจะยื่นน้ำให้ เธอหัวเราะเบาๆไม่ได้โกรธเลยที่ถูกประโยครุนแรง
เธอหันไปสบตาแม่ผมแวบหนึ่งก่อนจะมองผมอีกครั้ง มือกลับลงไปลูบตักผมช้าๆ แววตาเหมือนจะสำรวจทุกซอกทุกมุม เธอพูดติดเล่น รอยยิ้มราวกับอยู่ในสวนดอกไม้ ตอบฉับเหมือนคุยเรื่องทั่วไป
“…ตอนนี้คุณต๊อบยังไม่พร้อม…แก้วยังไม่กล้าทำอะไรหรอกค่ะ…”
แม่หัวเราะชอบใจใหญ่ที่ ก่อนจะกวักมือไปมาที่แกล้งเด็กมันสำเร็จ “แม่ก็หยอกเล่น”
ผมหน้าแดงก่ำ ยันจมูก แถมยังไอไม่หยุด จะเถียงก็เถียงไม่ทัน เสียงหัวเราะจึงมีแต่เสียงบรรดาแม่งาน ส่วนพ่อแม่ว่าไงก็ตามนั้น
ไปๆมาๆแม่สามีกับว่าที่ลูกสะใภ้ดันเข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ
ทำไมผมรู้สึกว่ามันมีบางอย่างไม่ถูกต้องวะ!
TBC
[9/06/2559]
ดีใจ มีคนอ่านด้วย ลุ้นเหลือเกินว่าเขียนแนวนี้จะหาคนอ่านยาก ก็ยากจริงๆ 5555
ขอบคุณทั้งสิบกว่าคอมเม้นต์ที่เป็นกำลังใจให้ต๊อบแต๊บด้วยคับ จะเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว :heaven
เรื่องนี้ยาวกว่าคุณฟัก ที่วางไว้อีกเยอะเหมือนกัน คุณฟักสวยๆเดี๋ยวก็มีสามีตามมาข่ะ
-
:m20: แก้วยังไม่กล้าทำเพราะต๊อบยังไม่พร้อม. ต๊อบยังไม่รู้สึกตัวอีก
-
อืมม คุงแม่เคอะ นั่นว่าที่ลูกเขยอ่ะ
-
เขาว่าคุณแม่กับลูกเขยมักเข้ากันดีนะต๊อบนะ
-
แล้วต๊อบเป็นฝั่งเป็นฝา
ที่เหลือก็แค่ส่งตัวเข้าหอสินะ หุหุหุ
-
ต๊อบเอ้ยเขาดูออกกันทั้งบ้านแระว่าแกพาเขยเข้าบ้าน :m20:
-
ต๊อบพาลูกเขย มาสวัสดีแม่ สินะ!!
-
คุณแม่รู้แล้วใช่ไหมค่ะ? ออร่ามันออก ฮ่าๆๆๆ
พี่ต๊อบจะมีสะมีแล้วววว~แอร๊ยย :impress2:
-
ป่านนี่ยังไม่รู้ตัวอีกนะต๊อบ รีบจัดการเลยค่ะ คุณแก้ว
-
ขำ5555555555555555555555555555555555555555555
-
555555 ต๊อบเอ้ยย ได้ผัวแน่ๆลูก
-
ต๊ายเปิดตัวลูกเขย
-
คุณต๊อบต่อมความรู้สึกไม่ทำงานเหรอคะ
ความรู้สึกช้าจริง
คุณแก้วค่ะ อย่างนี้ต้องรุกหนักๆเลยค่ะ ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครกันแน่ที่เป็นเมีย 55555555555
-
ไว้อาลัยแด่ต๊อบ 1 วิ :hao3:
-
ชอบมากกกกนิยายเรื่องนี้คุณแก้วนี่ดูกรุ่มกริ่มๆดีอารมณ์นี้จะจับคุณต็อบทำเมียชัวร์ๆ นิยายพล็อตแบบนี้มีน้อยสนุกมากกๆรีบมาต่อนะค่ะ ตั้งใจรออ่านๆ
-
ต๊อบ ลูกเพิ่งจะสังเกตได้หรอว่ามีไรแปลกๆๆๆ แต่เชื่อว่าต๊อบไม่มีทางรู้ เมื่อคุณแก้งยิงประตูเมื่อไรเมื่อนั้นแระเอ็งรู้แน่ตัอบเอ๋ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
-
รู้สึกเหมือนคุณแก้วหลอกต้อบอีกรอบดลย เป็นรุกก็บอกดีๆเด่ะ
-
รอๆๆๆๆๆๆตอนต่อไป
-
เชื่อว่าต๊อบแต๊บก็ยังไม่รู้
:laugh:
-
แม่มองออกมาต๊อบได้ผัว
-
โอ้ย!!!!!!! ปลาบปลื้มการเรื่องนี้ค่ะ
ส่วนตัวชอบแนว(ฝ่ายว่าที่สามีสาวสวย)นี้อยู่แล้ว ยิ่งมาอ่านเรื่องนี้ทำเอาต้องตั้งตารอตอนต่อไปตลอดๆเลยว่าจะเป็นไงต่อ
ว่าแต่ใกล้แล้วใช่มั้ยคะฝั่งฝันอันดีงามของทั้งคู่ :hao7:
-
มีลูบขงลูบขา มีความซื่อ มีความใสนะนะจ๊ะต๊อบแต๊บ
ฮรรรรรรรี่ :z1:
-
ประโยคแปลกๆนะต๊อบสังเกตุไหม
"ไม่ค้างหรอกค่ะ กลัวคุณต๊อบรับไม่ไหว " อาจจะไม่ได้หมายถึงคุณแก้วตัวหนักก็ได้นะ
“…ตอนนี้คุณต๊อบยังไม่พร้อม…แก้วยังไม่กล้าทำอะไรหรอกค่ะ…” คิคิ คืออัลไลลล
55555 ไม่แปลกใจเลย ที่ทำไมโดนฟักลวนลามบ้าง อะไรบ้างแล้วมันไม่รู้ตัว
-
ต๊อบจะโดนยิงลูกโทษอยู่แล้ว ยังไม่กุมเป้าอีก :serius2:
-
มีพิมพ์ผิดนะคะ
ไปๆมาๆแม่สามีกับว่าที่ลูกสะใภ้ดันเข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย
จริงๆ แล้วต้อง
ไปๆมาๆแม่เมียกับว่าที่ลูกเขยดันเข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย
ต่างหากค่ะ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ปล. คุณแม่ คุณแม่อย่าเพิ่งดีใจว่าจะได้ลูกสะใภ้สุดสวยเข้าบ้านค่ะ
แต่คุณแม่จะได้ลูกเขยสุดหล่อเข้าบ้านแทนค่ะ
-
น้ำตาไหลเหมือนส่งลูกเข้าเรือนหอ :hao5:
-
อ๊ากกกกกกกกก ภาพวาดคลุง ในที่สุดก็ได้เข้ามาอ่านอิต๊อบแต๊บต่อแล้ว :katai2-1:
อิต๊อบคนซื่อบื้อของน้อง ตอนอ่านเรื่องอิเจ๊ก็ลุ้นให้เป็นผัวเจ๊อยู่นะ แต่ตอนนี้ต๊อบแต๊บจะมีผัวก่อนคุณฟักซะละ
คุณแก้วนี่คงไม่ใช่ประเภทแต่งหญิงเต็มตัว เป็นสาวไปทั้งเนื้อทั้งตัวแน่ๆ สงสัยว่าไอหนุ่มหล่อผมยาวที่เดินชนกะอิต๊อบตอนไปห้างกะเจ๊ฟักจะเป็นคุณแก้วซะเอง
นี่ๆต๊อบเอ๋ย ถ้าเกิดคุณแก้วแปลงร่างเป็นหนุ่มหล่อละกดต๊อบขึ้นมา... คนที่จะอกแตกตายคนแรกต้องเป็นเจ๊ฟักแน่เบย ถถถถ เพื่อนที่หวังจะเคลมมาเป็นผัว ดันได้ผัวหล่อซะนี่ 55555555555555555 :hao7:
อุ๊ปส์
ต๊อบแต๊บ ถ้ายังซื่อบื้อไม่เลิกนี่เลิกคิดเรื่องจะกดคุณแก้วได้เลย โดนเองแน่ คึคึ
-
คือชอบมากเรื่องนี้ มันเลอค่ามว้ากกกก :laugh:
ว่าแต่อีฟักไม่จบที่น้องพายเหรอ เค้ายังเชียร์พายอยู่น้า :impress3:
-
โชคดีนะต๊อบ 5555555555555 /นั่งมองสวยๆ
-
วิธีตอนรับดั่งตอนรับลูกเขยในร่างผู้หญิง ต๊อบแกพาลูกเขยมาหาพ่อแม่ใช่ไหม
-
ลั่นนนนนนนนนนนนน :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:เ
เปิดตัวลูกเขยชัดๆ 5555555555
-
ไม่มีอะไรแปลกเลยต็อบบบบ
ไม่มี้ไม่มี5555
กว่าจะรู้เมื่อสายอ่ะต็อบเอ้ยเคยได้ยินเปล่า
นี่กว่าจะรู้ก็คงตอนโดน...สินะ
แก้วสายเสียบ รอคุณต็อบพร้อมค่ะ
:hao7: :hao6: :hao6:
-
คุณแก้ว... คุณแก้วเป็นสาวเสียบสินะคะ...
5555555555
แย่แล้วล่ะคุณต๊อบ.. คึคึ
-
ต๊อบเอ้ยย เสร็จแน่ๆ
-
สรุปว่าต๊อบได้คุณแก้วมาเป็นผัวใช่ป่ะค่ะ 5555555
-
ชอบอ่ะ....รอทุ๊กกกกกก วันเลย
-
แม่ก็ไม่ได้ห้ามเนอะ แต่เอ็นดูคุณแก้วประหนึ่งเข้ามาเป็นเขย? 555 เอ้ยลูกสะใภ้ มีหยิกแหมหยอก แต่ต๊อบก็ยังเป็นต๊อบเหมือนลืมอะไรไป 555
-
#ทีมต๊อบมีผัว เชียร์ให้ต๊อบมีผัวจริงๆ
-
:pig4: :pig4:
-
เดี๋ยวแก้วป้องกันนะคะ เดี๋ยวต๊อบเค้าท้อง 555 :ling1:
-
ต้องหุงข้าวแดงฉลองป่ะ...ใกล้เป็นฝั่งเป็นฝาแหละ
-
:-[ :o8: :impress2: :katai5:
-
ทุกคนรู้ตั้งแต่ครั้งแรก ยกเว้นต๊อบ55555555
-
คาดว่าทุกคนรู้หมด ยกเว้นต๊อบ
หุหุ :z2:
-
ต๊อบบบบบบบลูก กว่าจะตั้งสติรู้ว่าดวงสามีมาแรงคงตอนได้กันแล้วแน่ๆ :m20:
-
เอ็นดูน้องต็อบจริงๆเลย :-[
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 15 : วางยามัน เอาให้มันตายใจก่อน
“คุณแก้ว เอ่อ ผมขอโทษแทนแม่ด้วยนะครับ”
หลังจากการพบปะพ่อแม่ผู้ปกครองอย่างไม่ได้นัดหมายที่ทำเอาผมเกือบบ้าตาย ผมพาคุณแก้วไปส่งที่รถ แม่ไม่น่าไปทำอะไรแบบนั้นเลย ผมน่ะผู้ชายไม่เป็นอะไรหรอก แต่คุณแก้วนี่สิ เขาจะเสียหาย กี่ครั้งแล้วต๊อบ!
“ขอโทษอะไรกันค่ะ แก้วเข้าใจ ไม่เป็นอะไรหรอก” คุณแก้วยิ้มละไม ก่อนจะจัดคอเสื้อผมเบาๆ “ก็เรื่องจริงทั้งนั้นเลย…”
ผมคิ้วกระดิก รู้สึกงงๆ คุณแก้วเห็นก็หัวเราะก่อนพูดต่อ “ก็แก้วมาชอบลูกชายเขา คนเป็นแม่ก็หวงเป็นธรรมดา”
รอบๆบ้านเปิดไฟสีส้มๆเหลืองๆ พอกระทบกับต้นไม้ต่างๆที่ปลูกรอบรั้ว ทำให้ดูสวยมาก แถมลมยังพัดเย็น จุดที่บ้านผมตั้งอยู่ลมจะผ่านพอดี แถมแม่ยังสร้างบ้านซะสวย ตอนกลางเปิดไฟมันจึงยิ่งดูดี ดูโรแมนติกสุดๆ
ก็มาชอบลูกชายเขา
ชอบลูกชายเขา…
ขาเขอรู้สึกเปลี้ย
ผมพยายามเก็บความเขิน ก่อนจะคิดว่าการที่พ่อกับแม่ไม่พูดอะไรอาจจะไฟเขียวแล้ว แต่คงต้องทำให้เห็นว่าผมจริงจังมากกว่าที่คิด อีกอย่างคุณแก้วเคยบอกว่าคุณแก้วอยู่คนเดียว และเธอก็ไม่ค่อยพูดเรื่องครอบครัวตัวเองเลย อาจจะเป็นไปได้ว่า
“ถ้าถึงบ้านแล้วโทรบอกผมด้วยนะ”
อยู่ดีผมก็รู้สึกซึ้ง และอยากจะดูแลเธอไปนานๆเท่าที่จะทำได้
เรามองกันสักพัก เหมือนกับว่าไม่อยากจะจากกัน ยื้อเวลาในนานอีกสักนิด
ต๊อบ
แค่ส่งคุณแก้วกลับบ้าน ไม่ได้ไปเกณฑ์ทหารเว้ย!
ผมเข้าใจ ช่วงรักหวานๆ แม้วัยจะเลยหวานมาแล้วนิดหน่อย แต่ก็ทำยังไงได้
“เอ่อ”
พูดขึ้นมาพร้อมกัน ผมอึกอัก ก่อนจะพูดก่อน “คุณแก้วครับ”
“ว่าไงค่ะ” คุณแก้วตอบ เธอมองผม ริมฝีปากยิ้มน้อยๆ ผมนึกถึงตอนที่คุณแก้วหนีผมไปแล้วร้องไห้ ลมพัดเอื่อยๆ ทำให้แม้จะอยู่ข้างนอกแต่ก็ไม่ร้อนเท่าไร ผมเพิ่งรู้ว่าสวนหน้าบ้านผมมันสวยมากก็วันนี้
“คุณแก้วขับรถไหวนะครับ”
“ไหวสิ” เธอพูดเสียงอ่อน แววตาก็อ่อนโยน ทุกอย่างดูนุ่มนิ่ม มนๆ ดูน่าซุกไปหมดเลย
“ผมจำได้ว่าคุณแก้วบอกว่าไม่ชอบขับรถ”
“ใช่ค่ะ แต่ว่าบางทีมันก็เลือกไม่ได้ เวลาทำงานไกลๆ หรือเวลาอยากมาที่ที่อยากมาเร็วๆ”
“แปลว่าคุณแก้วอยากมาง้อผมเร็วๆ”
“แล้วง้อสำเร็จมั้ย?”
เป็นเพราะเรายังอยู่หน้าบ้าน คุณแก้วแค่ยืนสวยๆ เอียงคอนิดหน่อย แล้วจ้องผมด้วยสายตาแบบนั้น คุยเสียงเบาๆกันสองคน กับไฟรอบบ้านสีเหลืองๆนวลๆ และเสียงน้ำพุตรงบ่อปลา
เกิดมาชาตินี้ เพิ่งเคยถูกง้อกับเขา
คุณแก้วยิ้มแล้วก็หอมแก้มผมเบาๆก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไป ผมยืนเกาต้นคอลามไปถึงขยี้เส้นผมไปงั้นๆเพื่อแก้อาการอย่างเขินๆอายๆ
“ต๊อบ”
พอเข้าบ้านมา สิ่งแรกที่แม่ทำคือเรียกผมแบบคาดคั้นบางอย่าง อาการอย่างนี้เหมือนตอนรู้เกรดผมสมัยประถมสี่ แบบว่าเกรดไม่ดีด้วย
“ไหนเล่าให้แม่ฟังสิ”
ผมเดินไปนั่งอย่างงงๆ หน้าตาเหมือนไม่เข้าใจคำถามนิดหน่อย ก่อนจะกลั้นใจพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ ไม่ได้มีท่าทีร้อนรน
“แม่ ผมขอนะ” ผมพูดแฝงความมั่นคงชัดเจน “คนนี้ผมจริงจัง”
“มีผู้หญิงตั้งเยอะตั้งแยะ ต๊อบ”
การที่แม่เรียกผมมาคุยส่วนตัวแบบนี้ ไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดี แต่ทั้งๆที่ตอนคุณแก้วอยู่ แม่กับพ่อก็ดูไม่มีปัญหา แม่ทำหน้าเรียบๆ ไม่ได้ดูโกรธมาก แต่ดูเหมือนเป็นห่วงมากกว่า ถึงจะไม่ได้พูดมาตามตรง แต่ผมรู้ว่าแค่นี้มันคงไม่ทำให้ยอมรับได้ง่ายขนาดนั้น
ขนาดผมยังต้องใช้เวลาคิดกับตัวเองเกือบเดือน
มันไม่เหมือนกัน
“ก็ผมรักคนนี้”
แววตาแม่อ่อนลง ก่อนจะเงียบไปสักพัก ผมมองหน้าแม่รอคำตอบ ไม่ได้อึกอัก คุณแก้วไม่ได้มีอะไรเสียหายเลย แถมเธอยังมีชีวิตที่ดี การงานก็ดี นิสัยก็ดีอีก ผมมองไม่ออกว่ามีอะไรต่างจากคู่รักปกติยังไง นานมาก นิดเดียวก็จริงแต่เหมือนโคตรนาน
“เอาเถอะ แล้วแต่ต๊อบละกัน”
กระทั่งแม่พูดออกมาก่อนจะถอนหายใจ ผมเข้าไปกอดแม่เบาๆแล้วยิ้มแฉ่งอย่างออดอ้อน “ขอบคุณครับ หนูก็รักแม่นะ”
แม่ดูหมั่นไส้ ส่งเสียงเฮอะฮะใหญ่ เห็นอย่างนี้ผมก็รู้สึกโล่งใจสุดๆ ในใจก็คิดถึงแต่คุณแก้ว คุณแก้ว แล้วก็คุณแก้วเต็มไปหมด
เมื่อคืนคุณแก้วถึงบ้านแล้วก็ส่งข้อความมาหาผมตามที่สัญญา เราคุยกันอีกสักพักใหญ่ๆจนดึกมาก ผมบอกให้คุณแก้วไปนอนก่อนเพราะกลัวเธอตื่นสายแล้วทำงานไม่ทัน ผมงานอยู่บ้าน ตื่นสายได้ อู้ได้ ไม่เป็นไรหรอกครับ ถึงใจจะบอกอย่างนั้นแต่จริงๆแล้วก็อยากจะคุยกันต่อมากๆ
หลังจากวันนั้น ผมก็พยายามหาทางชวนคุณแก้วมาที่บ้านบ่อยๆ ไปทานอาหารด้วยกันกับครอบครัว เพราะอยากให้พ่อกับแม่ชอบคุณแก้วมากที่สุด อย่างน้อยให้เห็นว่าการที่เราคบกันไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไรสักนิด อีกทั้งมีแต่สิ่งดีๆเข้ามาอีกด้วย
แต่ผมก็ถามคุณแก้วอยู่ตลอดว่าโอเคไหม เธอชอบมีทริกการซื้อของไปให้ผู้ใหญ่จนผมยังทึ่ง ซึ่งความจริงผมไม่รู้มาก่อนว่าควรซื้อไรไปบ้าง แต่เพราะบางทีผมรู้สึกได้ว่าคุณแก้วกับแม่มีการพูดคุยกันทางสายตาและทางจิตอยู่บ่อยๆ ถ้าผมไม่ได้คิดไปเอง หรือจริงๆแล้วนั่นจะเป็นการเข้ากันได้ดีระหว่างแม่สามีกับว่าที่ลูกสะใภ้วะ
แต่คุณแก้วสวยมาก ดูแลตัวเองดีมากๆตลอดจนลามมาถึงผมด้วย แล้วเธอยังทั้งเก่งทั้งฉลาด ดูยังไงก็คงเป็นผมต่างหากที่จะทำให้คุณแก้วเสียหาย
เราเคลียร์กันแล้ว เบอร์หรืออื่นๆก็เลิกบล็อก ส่วนเรื่องส่วนตัวกว่านั้นผมยังไม่ได้ถามมากเพราะอยากให้คุณแก้วค่อยๆเล่าออกมาเอง
ช่วงนี้ผมก็ไม่ค่อยได้เจอไอ้ฟักเท่าไร มันเองก็บอกติดงานๆ แต่เห็นเช็กอินตามร้านอาหารร้านขนมบ่อยมาก มีไปซื้อรองเท้าใหม่อีกแล้วด้วย บ้านมันจะกลายเป็นร้านมือสองขนาดย่อมๆไปแล้ว เห็นใส่อยู่ไม่กี่คู่ เสียดายตังค์ชิบหาย แต่ช่างหัวแม่ง ตอนนี้ผมติดแฟนมากกว่า ยังไงก็เลือกคุณแก้วเสมอครับ อั๊ยๆๆๆ
วันนี้คุณแก้วแต่งตัวดูเบาๆ กระโปรงยาว มันเป็นชุดบางๆดูสบายๆพร้อมถอดได้ทุกเมื่อ เหมือนไว้เดินอยู่ที่สวนหน้าบ้าน เรานัดกันมาช่วยกันเลือกซื้อของไปทำอาหารที่บ้านคุณแก้ว หากิจกรรมทำด้วยกันเยอะๆ เพราะผมอยากอยู่กับคุณแก้วนานๆ
ผมก็เคยมาช่วยหิ้วถุงผักในซุปเปอร์มาร์เก็ตให้ไอ้ฟักมันบ่อยๆ วันไหนบ้าบออยากแดกสลัดก็ไม่ยอมซื้อเอา อยากจะทำเอง อยากดูเฮลตี้ มีความเป็นพ่อเรือน แต่เสือกลำบากผมซะงั้น
แต่สำหรับคุณแก้ว ไม่เป็นไรเสมอครับ ทำขนมทำอาหารด้วยกัน น่ารักมุ้งมิ้งจะตาย
“บึ๊น บึ๊นๆ บรึ๊น”
ผมเท้าแขนไว้บนที่จับแล้วลากรถเข็นตามคุณแก้ว ปากเป่าเป็นคลื่น ผมใส่แค่เสื้อกล้ามกับเสื้อช็อปอีกตัว ทำให้แอบหนาวๆอยู่เหมือนกันพออยู่ในห้างที่แอร์เย็นชิบหายนานๆเข้า เลยต้องหาอะไรขยับร่างกายสักหน่อยเพื่อความอบอุ่น แต่จะให้ดีต้องกอดกันครับ กอดคุณแก้ว
“อะไรคะ” คุณแก้วหันมา หัวเราะใหญ่ “นิ่งๆสิ เล่นเป็นเด็ก”
เธอกำลังเลือกแป้งสักอย่าง ไว้ทำเค้กถ้าผมเดา ร่างเพรียวๆ ผมเป็นลอน ปากสีหวาน ขนตาก็ยาวสวย เสื้อผ้าที่ใส่ก็น่ารัก พอทุกอย่างประกอบกัน มันดูลงตัว ดูสวยสุดๆจนผมมองแล้วอดยิ้มไม่ได้อย่างภูมิใจ
“คุณแก้ว ผมจะซิ่งแล้วนะครับ”
“นี่ เดี๋ยวเถอะ” คุณแก้วยิ้ม แก้มแดงเปล่งปลั่ง ดุผมเบาๆ พอผมเข็นรถไปยืนข้างๆเธอได้ คุณแก้วก็หยิกไม่จริงจังทีนึง
“เจ็บนะคะ ตีเค้าทำไม”
อย่าให้ไอ้ฟักหรือใครๆมาเห็นเชียว มันคงอ้วกออกมา ผมเป็นผู้ชายที่ต่อหน้าคนอื่นจะเงียบขรึมหล่อเหล่าขี้อายนิดๆ แต่พอสองต่อสองกับนางในฝันมันก็อีกแบบไงครับ โธ่
คุณแก้วพยายามกลั้นยิ้ม กลั้นความหมั่นไส้ไม่ให้บีบๆผมอีก “หมั่นเขี้ยว”
หลังจากวันนั้น ทุกอย่างก็เหมือนเดิม อาจจะดีกว่าเดิมด้วยซ้ำ ผมไม่ได้รู้แปลกอะไรเลยแม้แต่น้อย ยิ่งอยากดูแลคุณแก้ว อยากอยู่กับเธอไปทุกๆที่
“กัดมั้ย กัดได้นะครับ”
ไอ้เชี้ยต๊อบ ไอ้ต๊อบคนแรกที่มันบอกว่าขี้เขินต่อหน้าสาวๆหายไปไหน นี่แสดงให้เห็นถึงความสนิทสนมอีกระดับหนึ่งระหว่างความสัมพันธ์ยังไงล่ะครับ ก้าวหน้าขนาดนี้ ปรบมือให้ผมด้วย
จริงๆเราคุยกันเบาๆ เบามาก คำถามเลยดูทีเล่นทีจริงไปหมด แถมยังไม่มีสาระอะไรเลยด้วย
“กลับบ้านก่อนเถอะ”
คุณแก้วยิ้มเหมือนจะคาดโทษผมไว้ มือดึงแก้มผมยืดออกไปทีนึง
เธอแตะแขนผมตอนเราจะเข็นรถไปทางแคชเชียร์ ดูเป็นธรรมชาติอย่างมากโดยที่ผมก็ไม่ได้รู้สึกตัวมาก่อน พอซื้อของเสร็จ ก็กลับไปที่บ้านคุณแก้ว แล้วเริ่มช่วยกันทำเค้กวนิลา ความจริงผมไม่ชอบกินเค้กเท่าไร แต่ไม่ได้บอกคุณแก้ว ต่างจากเธอที่ดูจะชอบของเบาๆ ขนมๆ หวานๆ ดูเข้ากับบุคลิกคุณแก้วดี เธอน่ารักราวกับตุ๊กตากระเบื้อง จะกอดก็กลัวทำแตก ถึงหุ่นจะไปเหมือนนางแบบวิคตอเรียก็เถอะ
“คุณต๊อบตอกไข่เป็นใช่มั้ย ตอกไปเลยค่ะสองฟอง”
“ตอกเลยนะครับ” ชิบหาย แม่ง เปลือกไข่ ผมรีบเขี่ยออกตอนที่คุณแก้วกำลังดูสูตรในแท็บเล็ต “แฮะๆๆ เสร็จแล้วครับ”
“แล้วก็” คุณแก้วเอียงคอ เธอรวมผมขึ้นเกล้าไว้แบบไม่จริงจังจึงมีปอยผมหลุดออกมาบ้าง แต่ดูโคตรเซ็กซี่
ผมหันไปอีกทาง ก่อนจะหลับตา กำมือเคาะอกสองสามที เป็นบุญของกูจริงๆ
“เอาไข่ขาวออกค่ะ” คุณแก้วหันมา
“ตักออกเลยเหรอครับ”
“นี่ ยังนี้ค่ะ” เธอยืนใกล้ๆผมแล้วก้มหน้านิดๆก่อนจะจับมือสอน หยิบถ้วยเล็กๆสองใบ แล้วย้ายไข่ไปมา ให้เหลือแต่ไข่แดงมากที่สุด ห้องครัวคุณแก้วจะมีเคาร์เตอร์อยู่ตรงกลางเป็นเหมือนไว้วางของทำอาหาร เธออยู่ใกล้ๆอย่างนี้ ผมเลยหอบหายใจเอากลิ่นหอมๆไปเต็มเปา
ท้องฟ้าเมฆเยอะไปหน่อย แถมอากาศยังร้อนมาก ถ้าไม่เปิดแอร์อาจตายได้
“คุณต๊อบตีแป้งให้แก้วหน่อย”
“มาครับมา” งานใช้แรงงานถนัด “คุณแก้วก็ทำไม่เป็นเหรอครับ”
“แก้วก็ลืมๆ ต้องดูสูตรถึงจะพอได้”
“ผมไม่เคยทำอาหารเท่าไร ปกติกินอย่างเดียว”
“นี่ไง” คุณแก้วเท้าคาง ดูผมตีแป้ง “เดี๋ยวแก้วทำให้กิน”
“กินได้ใช่มั้ยครับ”
“ปากไม่ดี” คุณแก้วทำหน้ามุ่ย “อ่อ จริงๆแล้วปากไม่ดีอย่างนี้ใช่มั้ย?”
“เปล่านะครับ ฮ่าๆ โอ๊ย ผมล้อเล่นเอง” ผมพยายามหลบนิ้วสวยๆของคุณแก้ว เธอจิ้มๆที่เอวที่แขนผมอย่างเอาคืน
แป้งขาวๆพอเทออกมาก็เลอะมือเลอะหน้า คุณแก้วจิ้มผมจนหน้าขาวเป็นดวงๆ จมูกเลอะด้วย
“คุณแก้วอย่า”
“คุณต๊อบแกล้งแก้วก่อนนะ ตั้งแต่ในมาร์เก็ตแล้ว” เธอพูดพลางหัวเราะ ปากดูเข่นเขี้ยว ดูอยากจะกัดผมแล้วขย้ำๆ ผมรู้สึกขนลุกไปด้วยความรักแปลกๆ อานุภาพช่างแรงกล้า
ผมจักจี้ หัวเราะจนทนไม่ไหวมือหนึ่งเลยรวบข้อมือคุณแก้วไว้ กระทั่งใบหน้าเราใกล้กัน ทุกอย่างก็ดูเหมือนหยุดนิ่งทันที ฉิบหาย ฉากในละครแบบนี้ ไม่คิดว่าจะเจอกับตัวเอง ผมรู้สึกตาแข็ง แอบตกใจจนหน้าเริ่มร้อนผ่าวๆ รีบปล่อยมือคุณแก้ว
ผมนึกถึงคำพูดแม่ แม่บอกให้ป้องกันด้วยนะลูก บ้าแล้ว ไว้หลังแต่งงานนู่น!
มือคุณแก้วเป็นรอยแดง เธอถกแขนเสื้อขึ้นก่อนหน้านี้ ผมเห็นแล้วตกใจ รีบขอดูทันที
“เจ็บหรือเปล่าครับ”
“เป็นรอยเฉยๆ แต่ไม่เจ็บหรอกค่ะ”
“จริงนะครับ”
“จริงสิ แก้วไม่เจ็บจริงๆ เป็นที่ผิวเฉยๆ เลยดูแดง” คุณแก้วลูบแก้มผมเบาๆ “โอ๋ หมาน้อยของแก้ว หูตกเชียว”
ผมถอดเสื้อช็อปออกแล้วเลยเหลือแค่เสื้อบางๆแขนสั้นตัวใน เวลาคุณแก้วโอบคุณแก้วจับ เลยถูกเนื้อหนังกันเต็มๆ
อบเค้กอีกครึ่งชั่วโมง เราเลยเปิดหนังกันดู ก่อนจะนอนก่ายกันบนโซฟา ผมนอนหนุนหมอนบนตักคุณแก้วอีกทีอย่างสบายใจ คุยกันเรื่อยเปื่อย หาสาระไม่ได้แต่มีความสุขจัง
“คุณต๊อบออกกำลังกายหนักมั้ยคะ”
“ก็พอดีๆนะครับ ไม่ได้ถึงขนาดเข้าฟิตเนสเข้ายิมอะไรหรอก” ตอนนอนผมก็ไม่รู้ตัวว่าเสื้อเลิกขึ้นนิดหน่อย โชว์พุงต่อหน้าสาวแบบนี้ มันไม่สำรวมเลยต๊อบ ไม่เลย
คุณแก้วจิ้มนิ้วแตะอกผม เล่นปูไต่ ผมกำลังดูหนังเพลินๆมารู้สึกตอนที่นิ้วเธอต่ำลงๆ
“ฮั่นแหนะ” ผมกุมนิ้วคุณแก้วไว้ คุณแก้วหัวเราะทุ้มๆ ก่อนอีกนิ้วจะจิ้มที่อกซ้ายแล้วลากไปตรงซิกแพ็กลูกที่หก ไม่อยากจะอวดเลย ณ จุดๆนี้นะครับ
“แก้วก็มีซิกแพ็กนะ” รอยยิ้มคุณแก้วดูแพรวพราว มุกปากยกยิ้มนิดๆ
“หื๊อ” ผมหัวเราะ ทำเสียงสูงแบบแกล้งเชื่อ “คุณแก้วจะวัดกับผมมั้ยครับ”
แต่ผมก็เคยเห็นผู้หญิงที่ออกกำลังกายจริงๆแล้วหุ่นสวยสะบึ้ม จนเห็นซิกแพ็กหน่อยๆเหมือนกันนะ คุณแก้วนี่ครบเครื่องสมบูรณ์แบบไปหมดเลยครับ จะไม่ให้รักได้ไง
“คุณต๊อบแพ้แน่ แน่ใจเหรอ หื้ม” เธอก้มลงมานิดๆ ใบหน้าเราใกล้กัน ก่อนจะบีบแก้มทั้งสองข้างแล้วส่งเสียงหมั่นเขี้ยวในลำคอ ริมฝีปากเธอเกือบจะจูบผมได้อยู่แล้ว แววตาคุณแก้วดูส่องประกาย แถมยังมองผมแบบเหมือนจะทะลุเข้ามา
ผมแกล้งยอมแบบบทบาทแฟนที่ดี “ครับผม ครับ แค่นี้ก็สู้ไม่ได้แล้วครับ”
อยากจะเอาหัวมุดๆ คุณแก้วดูหวานกว่าเค้กในเตาอบนั่นอีก!
ท่าทางเธอชอบพุงผมไม่น้อย เพราะลูบบ่อยมาก เอาเป็นว่าเธอลูบทั้งตัวผมแบบที่ผมเองก็ไม่ทันจะรู้ตัว มือนิ่มๆเดี๋ยวลากที่ไหล่ ลากที่แผ่นอก ก่อนจะนวดวนๆตรงปลายคางถึงลำคอ นอกจากกลิ่นหอมๆ ประสาทสัมผัสทั้งรูป กลิ่น รส ผมแทบจะเมาบนตักคนงาม
สักพักด้านนอกลมแรง พัดจนต้นไม้ปลิวเอน ท้องฟ้ามืดครึ้ม ยังไม่ทันไรถึงจะไม่ได้ยินเสียง แต่ก็เห็นจากกระที่ไม่มีม่านและเตาอบก็ดังกริ๊งพอดี ผมสะดุ้งจากภวังค์ขณะที่สายตายังเหม่อๆดูทีวี แอร์เย็นจนขนลุกเบาๆ
“…ฝนตก…”
เสียงนั้นดูหวานหยด คุณแก้วยิ้ม คิ้วขมวดลงเล็กน้อยเหมือนช่วยไม่ได้ แววตาทอแสงอ่อนโยนเสียจนผมรู้สึกตัวอ่อนระทวย ผมมองไปทางหน้าต่างก่อนจะมองมาทางคุณแก้ว เธอยังกุมคอผมอยู่ ก่อนริมฝีปากสวยๆจะค่อยๆเอ่ยอย่างไม่ติดขัด
“ถ้าอย่างนั้นคืนนี้….ค้างที่นี่มั้ยคะ?”
TBC
[19/06/2559]
-
:haun4:อร้ายยยมาแล้วๆๆๆอยากอ่านตอนหน้าาาา
-
กลัวว่าค้างคืนนี้แล้วต๊อบจะรู้ว่าจริงๆนางไม่ได้เมียชื่อแก้ว แต่ผัวชื่อแก้วมากค่ะ :laugh:
คุณแก้วร้ายกาจ!
-
ตามชื่อตอนมาเลยนะนี่ :hao4:
-
ค้างๆๆๆๆๆ ไม่ได้หมายถึงคุณแก้วกับต๊อบนะคะ คนอ่านนี่ล่ะค่าาาาาาาาาาาาาาาา :ling3: :ling1:
-
เมื่อไหร่ เมื่อไหร่กันไอ้ต๊อบจะเป็นของคุณแก้ว555555555
-
บรรยากาศแบบนี้ รออะไรล่ะ จัดไป คึคึ
:hao7: :hao3: :hao6:
-
:mew1:
ต๊อบเอ๋ย
โดนกินแหน่ :hao7:
-
ขออวยพรให้ต๊อบได้เสีย(ตัว)กับคุณแก้วค่ะ :katai2-1:
-
ต๊อบเอ๊ยยยยยยยย
-
คืนนี้มีอวดซิกแพ็คกันแน่ๆ :katai2-1:
-
คุณแก้วเบาๆกับต๊อบแต๊บหน่อยนะคะ ตู้วหู้ว
อยากเข้าไปลูบตัวต๊อบแต๊บ เจ้ฟักพลาดแล้วค่ะ
-
#ทีมต๊อบรับ ให้คุณแก้วรุกเลยยย น่ารักจริงๆเรื่องนี้
-
ส่งตอนหน้ามาซะดีๆ :katai4:
-
ลุ้นทีละนิดๆก็ฟินละ 5555
-
ร้ายกาจ!!! :laugh: :laugh:
-
วางยา เอาให้ตายเลยค่ะคุณแก้วว :hao6:
-
ฮันเเน๊ะๆๆ อิต๊อบเสร็จแน่ๆ ฮ่าๆๆๆ :hao7:
-
คืนนี้เห็นซิกแพกคุณแก้วทั้งคืนแน่ต๊อบ555
-
หุหุหุ คุณต๊อบบบบ โดนจัดหนักแน่ๆ
-
ตามมาตั้งแต่ตอนแรกอดใจไม่ไหวจนต้องขอมาพิมพ์
เรื่องนี้นอกจากจะสนุกและตลกหนูต๊อบของเราแล้ว
เหล่าแม่ยกเรื่องนี้ยังสุดยอดมากอีกด้วยค่ะ5555555
อ่านเพลินดีจริงๆค่ะ ขอคารวะร้อยจอก :hao7:
-
ฝนตก...บรรยากาศเป็นใจชวนให้เสียตัว ตามแบบหนังไทย :hao7: :hao7:
-
ฮั่นแน่ คุณแก้ว แอบลวนลามต๊อบแต๊บตลอดเลยนะคะ มีการชวนค้างด้วยเนี่ย !!!!
-
บุคลิกคุณแก้วนี่ดูเป็นภรรยาในอุดมคติมากๆแต่เราไม่กล้าเชื่อสนิทใจเลยว่าคุณแก้วจะเป็นภรรยาอาจมีบางอย่างพลิกก็เป็นได้5555555 :hao3:
-
หึหึ คุณแก้ว อ่อยแรงงง
-
ค้างจ้า :z1:
คนอ่านก็ค้างเหมือนกัน :ling1:
-
แอร๊!ชวนกันค้างที่บ้านแล้ว
ไม่งามเลยนะคะคุณแก้วววววววว
ปล.กินเลยนะคะอย่าปล่อยไป หุหุหุหุ
-
ค้างงงงงงมากกกกก
-
อ่านชื่อตอนแล้วดูโหดมาก รอตอนต่อไปคะ เกมจะพลิกหรือเปล่า
ปล.ขอให้ได้กันเร็วๆ โตแล้วมีงานทำแล้ว คนอ่านอนุญาต อิ อิ
-
มายังๆๆๆๆๆ? รออยู่~~
-
แอบซี้ดด รอซิกแพ็คคุณแก้ว 555
-
อิต๊อบแต๊บจะเสร็จคุณแก้วแล้วววว :z1: :z1: :z1: :z1:
จริงๆแล้วอิต๊อบนี่ก็ขี้มโนพอๆกับเจ๊ฟักเลยเนอะ ถึงจะซื่อบื้อไปมากก็เถอะ มิน่าเป็นเพื่อนกันได้
-
อยากรู้ว่าใต้ร่มผ้าคุณแก้วมีอะไรซ่อนอยู่ :hao6:
-
สงสารน้องต๊อบจังเลยแก แง5555555555 :sad4: :sad4:
-
หลงจนไม่รู้อะไรเป็นอะไรแล้วต๊อบเอ้ยยย
-
ต้างค่ะค้าง ฉันนี่แหละค้างงงง
-
นี่ไม่ใช่นิยายแนวฆาตกรโรคจิตใช่มั้ยคะ
-
รอๆๆตอนต่อไป
-
ชอบเรื่องนี้มากกก
รอๆๆ
แต่กลัวหักมุมจังเลย :serius2:
ต่อเร็วๆนะคะ :hao7: :hao7:
-
ตามคุณฟักไปเลยค่ะต๊อบ 555555555555555
-
ได้ผัวแน่ๆค่ะต๊อบแต๊บ
-
อิต๊อบ แกไม่รอดแน่ :o8:
-
ต๊อบเอ๊ย คุณแก้วน้ำลายหกขนาดนี้แล้ว แกไม่น่ารอด :hao7:
-
ตื่นเต้นๆจะอัพแล้วใช่มั้ยเอ่ย
-
อยากรู้เหตุผลทำไมคุณแก้วแต่งหญิงล่ะคะ
-
ค้าง ค้าง ค้าง ค้าง ค้าง ค้าง *โบกป้าย* :katai4: :katai5: :katai3: กองเชียร์จากมุมมืดมาเชียร์สิบทิศเลยข่ะะะะ
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 16 : ฝนตก ฟ้าร้อง กระท่อมร้าง คู่พระนางเปียกปอน
ผมยิ้มค้างเหมือนคนโง่ ดูซื่อบื้อ ฟังไม่เข้าใจว่าคุณแก้วเพิ่งถามอะไรไป ก่อนหน้าจะค่อยๆร้อนลามถึงคอ เหมือนเพิ่งถูกสาดด้วยน้ำร้อนสิบถัง
เสียงเตาอบดังกริ๊งแล้ว แต่ไม่ยักมีใครจะลุกไปเอาเค้กออกมา คุณแก้วคลึงลำคอผมช้าๆ เธอดูสบายๆไม่ได้ติดใจในคำถาม เสียงทีวีดังเรื่อยๆ แต่มันเริ่มไม่เข้าหู
“ฝนตกแปบเดียวเองครับ”
ทันทีที่ผมพูด ฝนก็พรูลงมาอย่างบ้าคลั่ง กิ่งไม้หักลงจากต้นหนึ่งที่อยู่หน้าบ้าน
ผมกระพริบตาปริบๆ
เธอหันมาทางผมโดยที่นิ้วยังไม่หยุดนวดที่ลำคอ ถึงผมจะมั่นใจว่าตัวเองโกนหนวดมาดีแล้วแต่ก็ยังรู้สึกสากๆคันๆ เหมือนหนวดมันจะระคายกับนิ้วคุณแก้ว ยิ่งนิ้วเธอนุ่มๆผมยิ่งอยากจะเอาคางถูหลายๆที
“วันนี้ฝนตกหนักนะ แก้วฟังข่าวมา เห็นว่าพายุเข้าด้วย งั้นรอจนกว่าฝนจะหยุดตกก็ได้เนอะ”
“ถ้าค้าง ผมไม่มีเสื้อเปลี่ยนนะครับ ให้ผมใส่เสื้อคุณแก้วเหรอ” ผมพูดเสียงอ่อยๆ เสียงปัญญาอ่อนแบบที่คนมีแฟนเขาทำกัน
ฮั่นหน่อ มีอวด
“ทำไมจะใส่ไม่ได้ เดี๋ยวแก้วหาให้ไงคะ” คุณแก้วยิ้ม พริบตาเดียวบรรยากาศเมื่อสักครู่ก็เปลี่ยนไปเป็นอีกบรรยากาศหนึ่ง ซึ่งผมบอกไม่ถูกว่ามันต่างกันยังไง
คุณแก้วตบแก้มผมเบาๆ “เค้กเสร็จพอดี เดี๋ยวแก้วไปดูก่อนนะ”
ผมค่อยๆลุกขึ้นจากตักคุณแก้ว แอบมีเสียดายเล็กน้อยแต่เราจะไม่ไปโฟกัสตรงจุดนั้นมากนะครับ อยากให้มองที่ผลงานจะดีกว่า
ลับหลังเธอ ผมสะบัดหัวสองสามที ขยี้หน้าขยี้ตา โอ๊ย มึน เมื่อกี้เพลินๆเกือบลืมแล้วตัวเองอยู่ที่ไหน
ผมเดินตามคุณแก้วไป กลิ่นหอมลอยหอมฟุ้ง เธอใส่ถุงมือสีชมพูหวานๆ ลายกระต่าย ดูเข้ากันที่สุด
เมื่อกี้คุณแก้วชวนผมค้างใช่ไหม
แบบ หูไม่ได้ฝาดไปเอง
ต๊อบ
ภายนอกผมพยายามสงบนิ่ง แต่ในใจใครจะรู้ว่ากำลังกรี๊ดอยู่ ในสถานการณ์แบบนี้ผมควรตอบไปยังไงดีวะ แม้ว่าผมอยากจะอยู่สองต่อสองกับเธอมากๆ แต่ว่ามันจะดูเป็นการฉวยโอกาสเกินไปไหม อีกอย่าง เอ่อ ก็แค่ค้างหรือเปล่าวะต๊อบ!
คุณแก้วเขาถามด้วยใจบริสุทธิ์ เป็นห่วง ไม่อยากให้ผมฝ่าฟันอันตรายอะไรแบบนั้น มีแต่มึงที่คิดบ้าๆบอๆ
“อ๊ะ”
ผมเหม่อๆมองคนสวย สลับกับใจที่คิดฟุ้งซ่าน พอเห็นคุณแก้วต้องการความช่วยเหลือจึงรีบเข้าไปทันที สติสตังกลับมาอยู่กับตัว “คุณแก้วระวังครับ”
“ระวังนะคะ ร้อนด้วย”
“พระเอกมาแล้วครับ”
“พระเอกอะไร ปล่อยให้แก้วยกคนเดียวตั้งนาน”
“ให้เกียรติคนสวยก่อน” ข้ออ้างหน้าไม่อายมาก หุบปากยังดูดีซะกว่า
คุณแก้วขานรับคะขาใหญ่ กึ่งหมั่นไส้กึ่งชอบ เธอบิดแก้มผมเบาๆเป็นการขอบคุณ ไอ้ผมก็เลยยิ่งชื่นใจ
หลังจากพักแป้งไว้ ฝนยังคงตกเรื่อยๆอย่างไม่มีวี่แววว่าจะหยุด ผมคิดต่อว่า การที่เธอเป็นห่วงผมขนาดนี้แล้ว หากผมปฏิเสธก็เหมือนเป็นการทำร้ายน้ำใจเธอ ในวันหน้าคุณแก้วอาจจะไม่กล่าวถึงอีกเลย ซึ่งไม่ดีแน่นอน แต่ว่ามันก็…ให้ตาย ก็ผมเขิน เกิดมาเพิ่งเคยมีสาวสวยชวนค้างบ้าน
“แก้วให้คุณต๊อบแต่งหน้าเค้กก่อนเลย”
“จะดีเหรอครับ คุณแก้วไว้ใจผมเหรอ” ผมถามอย่างไม่แน่ใจ เพราะตั้งแต่เกิดมาศิลปะด้านการทำอาหารของผมไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ผมหมายถึงมันคงเละเทะ จากเค้กดีๆจะกินไม่ได้เอา
ผมชอบบรรยากาศรอบตัวคุณแก้วอย่างบอกไม่ถูก อาจเป็นเพราะผมมักคลุกอยู่กับผู้ชายและลุงๆป้าๆซะส่วนใหญ่ ทำงานร้อนๆ ใช้แรงงานมาตลอด ถึงไอ้ฟักจะสะอาดสะองแต่มันก็ยังต่างออกไป ไอ้ฟักไม่ได้หวาน มันออกแนวโล่งๆเรียบๆแพงๆอย่างไม่มีเหตุผล เหมือนจะไม่มีอะไรแต่หยิบนิดหน่อยกลายเป็นว่าผมหมดตัว มีตังค์ซะเปล่า เสือกให้กูจ่ายให้ ไอ้สันดาน
แต่คุณแก้วไม่ใช่ เธอดูเป็นผู้หญิ๊งหญิงจนผมใจเต้นตึกตักตลอด เธอคือกุลสตรี ดีพร้อมทั้งรูปกายและจิตใจ เหมือนหมีกับกระต่ายน้อย แน่นอนว่าผมเป็นหมี และผมก็พยายามจะปรับตัวเข้าหากระต่ายตัวน้อยของผมตรงหน้านี้
“คุณต๊อบ?” คุณแก้วหัวเราะ เธอยิ้มแล้วมองผม ในมือกำลังถือที่บีบครีม “อะไรคะ ยิ้มอะไร”
ผมรีบหัวเราะกลบเกลื่อนแล้วเกาหัว “มีความสุขเฉยๆครับ”
คุณแก้วหลุบตา ใบหน้าติดยิ้ม กลบไม่มิด ก่อนจะทัดผมช้าๆ หลังมือเกลี่ยแก้ม “แต่งหน้าเค้กยังไงดี ช่วยแก้วคิดหน่อยเร็ว”
ผมเลยเสนอให้คุณแก้ววาดรูปแทน “ช่วยกันวาดรูปคนละตัวมั้ยครับ”
คุณแก้วเลิกคิ้ว ดูอือออและเห็นด้วย ผมไปยืนข้างๆเธอแล้วก้มลงมองเค้กราวกับกำลังพิจารณาว่าจะวาดอย่างไร เราสุ่มหัวกัน ชิดใกล้ และก็หอม ผมหมายถึงเค้กหอม กลิ่นขนมมันหอม ไม่ใช่กลิ่นกายและผมคุณแก้วเลย ไม่สิ อันนั้นยิ่งหอม
ผมตีครีมให้คุณแก้ว เราช่วยกันปาดครีมทั่วๆก้อนเค้ก ผมแอบมองคุณแก้วแล้วหลุดหัวเราะ เพราะหน้าเธอมีครีมติดอยู่ “คุณแก้วอยู่นิ่งๆนะครับ”
ผมแกล้งว่าจะเช็ดให้แต่ความจริงแล้วผมป้ายครีมเพิ่มที่แก้มขาวๆนั่นต่างหาก ฮี่ๆ
“ออกหรือยังคะ”
“อีกนิดนึงครับ”
คุณแก้วยื่นแก้มให้ผม ไปๆมาๆพอเธอเหมือนจะรู้ว่าผมแกล้ง คุณแก้วก็หยิกแก้มผมทันที “แกล้งกันเหรอ นี่”
“คุณแก้วป้ายเยอะนะเนี่ย ผมป้ายนิดเดียวเอง” แก้มผมเต็มไปด้วยครีมไม่ต่างจากตอนไปเล่นฟองสบู่ช่วงสงกรานต์
“นิดเดียวอะไร ถ้าแก้วเป็นสิวนะ”
ถึงจะมีมุมสบายๆ แต่คุณแก้วกลับรักความสวยงามมากซึ่งมาพร้อมกับความยุ่งยากทั้งหลายที่ผมไม่เคยเข้าใจ ปัญหาของสาวๆ คุณแก้วชอบเครื่องสำอาง อันนี้ผมรู้ๆ แล้วก็เธอคลั่งไคล้ลิปสติกมาก อันนี้ผมก็รู้อีก ถึงสีมันจะเหมือนๆกันหมดก็ตาม แต่ผมจะไม่พูดออกไปเด็ดขาด
“ใจร้าย ไม่รักแล้ว”
ผู้ชายตัวอย่างควาย หน้าตาโหดเหี้ยม พูดคำนี้มันน่ารักจะตายไป
“ไม่ต้องมางอแง”
ผมร้องทั้งหัวเราะ พยายามจับมือเธอไว้ จนตัวผมติดกับเคาเตอร์ทำอาหารลายหินอ่อน สักพักเราก็ค่อยๆหยุดหัวเราะแล้วเปลี่ยนมามองหน้ากันแทน คุณแก้วสบตาผม แววตาเธอไหวเป็นคลื่น เหมือนทะเล
คุณแก้วจูบริมฝีปากผมเบาๆ ก่อนจะหอมแก้มผมช้าๆ ลิ้นเลียเอาครีมเค้กขาวๆที่ติดตรงปลายคางก่อนจะหันมาจูบอีกครั้ง ผมรู้สึกวาบหวาม ปั่นป่วน และเธอก็ละเมียดเอาครีมที่ติดตามใบหน้าผมไปเสียหมดราวกับกำลังพบของที่อร่อยที่สุดก็ไม่ปาน
“หวาน” เธอพึมพำเสียงเบา ก่อนจะมองตาผม ในท่าทีแฝงความเขินอายเอาไว้
“ครีมใช่มั้ยครับ” ผมถามเสียงเบาหวิว ไม่รู้ว่าเสียงตัวเองเบาขนาดนั้นเมื่อไร
“ก็มีส่วน” คุณแก้วจูบตามแนวคาง ตอนเธอปล่อยริมฝีปาก ได้ยินเสียงเบาๆ “แต่เป็นส่วนน้อย”
ผมจูบคุณแก้วตอบ เหมือนค่อยๆเรียนรู้ซึ่งกันและกัน คุณแก้วคล้องคอผม ก่อนจะเอียงใบหน้าเข้าหา ผมพิงไปด้านหลังโดยที่อีกมือโอบเอวเธอ
ยิ่งด้านนอกฝนตกหนัก แต่ด้านในได้ยินเสียงเบาๆราวกับอยู่ในระยะไกลเพียงแค่กระจกกั้น คุณแก้วขยับเข้ามา แทรกเข้าหาและค่อยๆผลักผมขึ้นนั่งด้านบน เธอกวาดทุกอย่างที่เราทำไว้ไปข้างๆ ก่อนจะวางมือไว้ระหว่างผมที่อยู่ตรงกลาง
ผมขมวดคิ้วและรู้สึกถึงความไม่ถูกต้องบางอย่าง แต่ยังไม่ทันได้คิดมากเธอก็จูบผมอีก
ถึงผมจะเมามาก เมาครีมที่ตีจากนมจนเป็นฟอง เมาคนสวยและจูบของเธอ แต่ว่าผมว่าคุณแก้วควรจะมานั่งอยู่ฝั่งนี้และเป็นผมมากที่วางมือคร่อมเธอไว้อะไรแบบนั้น
ผมเธอหลุด ไรผมไม่เป็นระเบียบ อีกทั้งยังกลิ่นหอมหวานในโพรงปาก ผมรู้สึกเหมือนถูกอัดให้จมกับความรู้สึกนี้และไม่อยากกลับขึ้นไปสักวินาที
“อือ” คุณแก้วครางต่ำ และเสียงของเธอทำให้ผมตกใจจนเกือบหงายหลัง แต่เธอลืมตาและคว้าไว้ทันพอดี “อ๊ะ”
ผมหน้าซีด ตัวสั่น พูดไม่ถูก ลิ้นพันกันชั่วขณะ อาการเดียวกันสมัยแอบชอบน้องปีหนึ่งแล้วเผลอเจอตัวเป็นๆในวันงาน “ผม เอ่อ บนนี้มันจะดีเหรอครับ เอ่อ แหะ แหะๆ”
คุณแก้วกระพริบตาสองสามครั้ง หลุบลงและช้อนขึ้นใหม่ เธอทำหน้าเศร้า “บนนี้ไม่ได้เหรอคะ”
แขนเธอยังไม่ยอมเอาออก วางเหมาะโดยที่ผมพยายามทำตัวลีบๆ ทั้งๆที่ไม่จำเป็นแต่ผมกลับรู้สึกเหมือนถูกบังคับให้ตัวเล็กลงอย่างไม่สมเหตุสมผล!
“มันก็ เอ่อ”
“น่านะ”
ทุกศีลธรรมที่ผมมีมากำลังรบรากันอยู่ในหัว ผมกัดฟัน คิดในใจ คุณแก้วเป็นสาวเป็นนางนะครับ แบบนี้มันไม่ได้ มันไม่ใช่ ไม่
“แต่ว่าเค้ก เรา เรายังไม่ได้แต่งหน้าเค้กเลยนะครับ”
“ช่างหัวมันสิคะ”
“ฮะ” ผมตกใจ ถึงกับต้องกระพริบตาแล้วมองเธออีกรอบ
“แก้วหมายถึง…ไว้เราค่อยช่วยกันทำต่อก็ได้นี่นา”
เธอว่าพลางก้มลงจูบผมอีกครั้ง ผมเป็นแค่แขก นี่บ้านคุณแก้ว แต่มันก็ยังไงๆอยู่ดี อีกอย่างผมก็ยังคิดถึงสิ่งที่ตัวเองลั่นว่าจาซะดิบดีไว้คราวก่อนนู่นว่าอยากให้เกียรติเธอ โคตรหล่อโคตรแมนเลยแหละ
เปรี้ยง!
จู่ๆฟ้าก็ผ่า ท้องฟ้ามืดครึ้มมีแสงแวบขึ้นมาเป็นแนว ได้ยินเสียงเปรี้ยงปร้าง คุณแก้วร้องก่อนจะกระเถิบเข้ามา ผมกอดเธอตามสัญชาตญาณ คุณแก้วตัวสั่นมาก อีกทั้งยังหลับตาปี๋ซุกอยู่กับอกผมแน่น
ผมปลอบเธออย่างเป็นห่วง กำชับอ้อมกอดแล้วมองคนในอ้อมแขน “คุณแก้วกลัวฟ้าร้องเหรอครับ”
เต็มไม้เต็มมือ
คุณแก้วตัวแน่นจริงๆ
ทีแรกเธอเบียดกายเข้ามาเล็กน้อยแต่พอเริ่มตั้งสติได้จึงค่อยๆละออกมา แต่ผมไม่ได้รีบผลักไสเพียงแค่เป็นฝ่ายให้เธอละจากมาเอง
“เมื่อกี้ฟ้าลงใช่มั้ยคะ” เธอดูเขินอาย เก้อเล็กน้อย ก่อนจะพูดคลอหัวเราะ
“น่าจะใกล้ๆบ้านเลยครับ”
“จริงหรือเปล่า” แววตาเธอดูหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด กระต่ายน้อยรีบเข้ามาใกล้โดยไม่รู้ตัว
ผมลงจากเคาเตอร์หินอ่อนราคาไม่น่าเบาของคุณแก้วแล้วค่อยๆโอบเอวเธอเข้ามาก่อนพูดปลอบ “โอ๋ กลัวเหรอคะ”
เธอหน้างอ ดูไม่ชอบใจอย่างเห็นได้ชัดแต่อีกนัยก็แปลว่าอยากให้ผมง้อเธอปลอบเธอ ฮอร์โมนเพศผู้หลั่งทะลัก
“แก้วไม่ชอบฝน กลัวฟ้าผ่า ผมเปียกด้วยนะคะ เวลาขับรถก็อันตราย”
ริมฝีปากเธอจิ้มลิ้ม เวลาทำหน้าบึ้งตึงก็ยังดูน่ารักไม่หยอก จากฝ่ายถูกเขาจูบอย่างเดียวผมเลยได้ที ประคองเธอไว้ในอ้อมกอดแน่นๆ แล้หอมแก้มเธอข้างละที คุณแก้ววางมือบนไหล่ผมเธอเหมือนจะเอนพิงผมไว้นิดๆ แม้จะหนัก และรู้สึกโอบไม่หมด แต่ผมก็ยังใจเต้นตึกตามประสาใจขี้อาย เป็นจังหวะที่ทั้งทุ้มและได้ยินชัดอยู่ในหัวตัวเอง บ่งบอกว่ามีความสุขมากมาย นี่สินะความรัก
“ไว้รอฝนหยุดตกก่อนได้มั้ย”
คุณแก้วสบตา น้ำเสียงอ่อนๆแต่ก็รู้ว่ากำลังขอร้อง คืนนี้ผมคงไปไหนไม่รอด
“ครับผมครับ”
ผมยิ้มแฉ่ง ดวงตามองไม่เห็นอะไรแล้วตอนนี้ มือนุ่มๆเลื่อนแตะที่อก กลิ่นหอมกับคนสวย ใครจะไปใจร้ายได้ลงคอ ยิ่งตอนที่เธอมองผมอย่างอ้อนวอนแถมยังมีน้ำตาคลออีก
ผมล่ะแปลกใจพวกที่บอกว่าเบื่อเมีย เซ็งเมีย
เพราะพวกนั้นไม่ได้เจอคุณแก้วอย่างผมไง ฮ่า ฮ่า!
TBC
[28/06/2559]
-
:ling1:
ถถถถถถถถถ+
คุณแก้วใช้มารยาหญิงอีกละ แค่นี้ต๊อบจะไปไหนรอดดดดดดดดดดดด :ling3:
จับกดเลยนิ ทางสะดวก o18
-
ต๊อบน่ารักอะ มีความตะมุตะมิสูงมาก :hao7:
-
หูย มิน่าละ ทำไมฟ้าผ่า
-
ต๊อบแต๊บ ต๊อบแต๊บ ต๊อบแต๊บ :hao7:
รอนะคะ หุหุ
-
ต๊อบเอ๋ย ใกล้จะมีผัวแล้ว
สรุปที่คุยๆ กัน แฃ้วมีอะไรที่ชวนฉงน
ต๊อบก็ยังมั่นใจว่าจะได้คุณแก้วเป็นเมีย
-
ต๊อบเอ๊ยยย :laugh:
ไม่รอดแน่ๆ โดนเขาเอาทำเมียแน่ อิอิ
-
ต๊อบเหมือนโดนล่อลวง
-
นายล่ะเมียเขา
-
อีต๊อบบบบบ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยยย จะโดนคุณแก้วกดอยู่แล้ว
คุณแก้วนี่ก็นะ ใช้มารยาหญิงล่ออิต๊อบแต๊บคนซื่อได้ไง
คิคิ
-
อืม คืนนี้ยังอีกยาวไกล เราจะรอดูฝีมือคุณแก้วนะ :hao7:
-
จะโดนล่อลวงแล้วแล้วยังไม่รู้ตัว55555555
-
ลุ้นยิ่งกว่าดูฟุตบอล เสร็จแน่ต๊อบเอ๊ยยยยยย
-
ถึงกับฟ้าผ่า :m20: :mew3:
-
พอเห็นว่าคุณแก้วตัวแน่นจริง นี่คิดเลยว่า
อิคุณต๊อบแกไม่รอดแน่ :impress2:
-
ห้ะะะ เดี๋ยวนะ เดี๊ยววว ตะกี๊มันอะไร *มาไวไปไวมากสมองกำลังประมวลผล*
:m20: ขรรม 'ช่างหัวมันสิคะ' คุณแก้ว คุณแก้วต้องใจเย็นๆนะคะ ใจเย็น ใจเย็น ใจเยหกเ้หกกอกดกดรนเ่กดรนกด :katai4: :z13:
-
เกือบได้สามีเอ้ยเมียในมโนของน้องต๊อบแล้วไม่ละ :m20:
:เฮ้อ: โอ๊ย...คุณลูกข๋า เมื่อไรจะเข้าใจสักทีว่าใครเป็นเมียใครกันแน่ :pigha2:
-
หรือคุณแก้วจะเป็นสาวเสียบ !! :m26:
ไม่น้าา ยังเห็นแต่งชายอยู่เลย แต่ความนุ่มนวลของคุณแก้วทำเราไขว้เขว้
และต๊อบจะไม่ได้พูดคำว่า เบื่อเมียหรอก 555555 เปลี่ยนเป็น เซ็งผัวแทน 5555555
-
ต๊อบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เมื่อไรจะรู้ตัวหนูเอ๊ยยยยยยยยยย
-
เมียเหรอต๊อบ? แน่ใจนะว่าเมียไม่ใช่ผอสระอัว :katai3:
โอย...ไรเตอร์ใจร้าย ทิ้งอารมณ์กันแบบนี้เลยนะ อ่านอีโรติกอยู่ดีๆ ฟ้าผ่าเปรี้ยงเดียวกลายเป็นฉสกหวานซะงั้น แง~ :ling1:
-
ต๊อบจะรอดมั้ยน้าาา
-
เสร็จแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :hao7: :hao7: :hao7:
-
ป๊าด!!!! รักเรื่องนี้
-
น้องต๊อบท่าทางจะไม่รอดนะ
-
คุณแก้วรีบจัดการเลยค่ะ อย่ามัวชักช้า :hao7:
-
ชอบนายต๊อบมาก
-
:z6:เสมือนท้องฟ้าวิปริตแปรปรวนทันใด!!!!!!!!!!! ต๊อบแต๊บ 5555555 :katai2-1:
-
"ผมขมวดคิ้วและรู้สึกถึงความไม่ถูกต้องบางอย่าง แต่ยังไม่ทันได้คิดมากเธอก็จูบผมอีก"
กับ "ช่างหัวมันสิคะ"
ชอบมากกกกกกก :hao7:
-
เชียร์ให้คุณแก้วเสียบต๊อบซะ
-
ยอมมม หมดละค้าาา
-
คุณแก้วไม่ใช่เมียไงต๊อบ5555555555555555555555555
-
หราาาาา
-
แน่ใจนะคะต๊อบว่าคุณแก้วน่ะเป็นเมีย
-
ชอบมารยาคุณแก้ว รั้งต๊อบได้ตลอด
ว่าแต่เมื่อไหร่จะบอกต๊อบซะทีว่าคุณแก้วไม่ได้กะจะเป็นเมีย
-
ต๊อบเอ๊ยยยย... โดนกินแน่ ๆ หุหุ
-
:z1: รอวันที่ต๊อบจะได้จะโดน :impress2:
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 17 : ไม่ตรงปก
ผมโทรไปบอกแม่ว่าคืนนี้ไม่กลับบ้าน แม่ไม่ว่าอะไร อีกอย่างผมเป็นผู้ชาย อายุก็ไม่น้อยแล้ว ฉะนั้นดูแลตัวเองได้ แม่เลยปล่อยเลยตามเลย
ก่อนหน้านี้คุณแก้วตัวสั่นอยู่ในอ้อมแขนผมอยู่นาน ผมก็เคยกลัวฟ้าร้องตอนอยู่ข้างนอกและไม่มีกำบัง เสียวฟ้าลงหัวจนต้องปิดโทรศัพท์บ่อยๆ แต่คุณแก้วดูกลัวมากจนผมใจอ่อนไปหมด
อีกอย่าง เกิดมาก็เพิ่งเคยมีประสบการณ์ นั่งทำขนมทำเค้กกับเขา ไม่ได้เข้ากับหน้าตงหน้าตาเลยต๊อบเอ๊ย แต่เพราะมีคนสอนเป็นคุณแก้ว อย่างไรก็อย่างนั้นครับ ได้หมด
เราช่วยกันแต่งหน้าเค้กต่อ แต่กว่าจะเสร็จกินแรงไปมากทีเดียว คุณแก้วยังกลัวๆอยู่ เธอมืออ่อน ซุกอยู่กับผมเหมือนลูกนกตัวน้อยๆ
คุณแก้วตัดเค้กเป็นชิ้นเล็กๆแล้วป้อนผม เรานั่งกินหน้าทีวี “อ้ำ”
ผมอ้าปาก เคี้ยวแจ่บๆ คุณแก้วดูลุ้นมากแต่ละคำ ผมไม่รู้ว่าการที่ผมกินเค้กที่เธอป้อนมันเป็นเรื่องที่ดูยิ่งใหญ่ขนาด เธอถึงกับยิ้มไม่หุบ
จนตอนนี้ฝนยังคงพร่ำๆอยู่ คุณแก้วเท้าคาง ป้อนผมอีกคำ เธอยิ้ม ดวงตาเป็นประกาย มองผมไม่ละสายตา
ผมเห็นอย่างนั้นก็รู้สึกฝืดคอขึ้นมาเฉยๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นฝ่ายป้อนเธอบ้าง “อ้ะ”
คุณแก้วหัวเราะน้อยๆ ราวนางฟ้าลงมาเล่นน้ำ ที่มีปีก แล้วโดนพรานจับไปน่ะ ผมก็นึกชื่อไม่ออก แต่บรรยากาศละมุน เสียงสาวๆสาดน้ำกันอะไรแบบนั้นล่ะใช่เลย ตอนที่เธอก้มลงมาเส้นผมหลุดจากข้างแก้มโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เป็นภาพที่ดูมีเสน่ห์จนผมใจเต้นอย่างบ้าๆบอๆ
ถ้ารู้อย่างนี้ สมัยก่อนผมไม่ไปตามจีบคนนั้นคนนี้ให้ช้ำใจเล่นหรอก แค่คุณแก้วคนเดียวผมก็ไม่เหลือที่ว่างให้ใครอีกแล้ว ไม่ว่ายังไง จะช้าจะเร็ว แต่ตอนนี้คุณแก้วก็มาแล้ว
ฮือ ดีใจ
หนังฉายอยู่ เป็นเรื่องราวรักโรแมนติก เหมาะกับความจริงในเวลาอย่างมาก ถึงผมจะไม่ชอบหนังรัก ปกติเวลาอยู่กับไอ้ฟักเราจะดูหนังสอบสวน หนังไซไฟหรือหนังผีกันซะมากกว่า ฟักมันบอกว่าพระเอกกำลังดี
“แก้วว่ามันหวานไปหน่อยเนอะ” คุณแก้วละเลียดช้อน เม้มริมฝีปากเล็กน้อย ผมเผลอมองก่อนจะกระพริบตาหลายทีเพื่อย้ำเตือนตัวเอง
“คะ ครับ”
ความจริงเรายังมีเรื่องที่ค้างคากันอยู่ก่อนหน้านี้ เช่นการที่คุณแก้วพยายามชิมปากผมนั่นไง
ผมหลบตา เฉียงๆไปทางซ้าย เสร็จแล้วก็รีบตักเค้กเข้าปากตัวเอง ในหัวพยายามคิดแต่เรื่องเคี้ยวๆ อย่าไปคิดถึงเรื่องอื่น อย่าหื่น เดี๋ยวต๊อบแต๊บจะกลับมาอึดอัดอีกครั้ง มันไม่ดี! มันไม่สุภาพ!
“แต่อร่อยน้า” ผมพูดยอคุณแก้ว และมันก็ตามจริงด้วยส่วนหนึ่ง เค้กรสชาติดีเหมือนคนทำมากๆครับ “ปกติผมไม่กินของหวานๆ แต่อันนี้ไม่เลี่ยนเท่าไรเลยครับ”
คุณแก้วเลิกคิ้ว เธอร้องครางเบาๆ “คุณต๊อบไม่ชอบของหวานเหรอคะ”
“ก็ไม่เชิงไม่ชอบ แค่ไม่ค่อยได้กินเท่าไรครับ” ผมเผลอหลุดปากพูด เลยต้องรีบแก้สถานการณ์เพื่อไม่ให้เป็นการทำร้ายจิตใจคุณแก้ว เธออุตส่าห์ทำให้กิน
“แล้วคุณต๊อบชอบกินอะไร” คุณแก้วเท้าคางอยู่ เมื่อไรไม่ทราบที่มือเราวางไว้ใกล้กัน นิ้วคุณแก้วถูเล่นบนหลังมือผม ราวกับว่าไม่ได้รู้สึกตัว เป็นการกระทำที่เกิดขึ้นไปเองตอนที่เราพูดคุย
ผมรู้สึกจักจี้เล็กๆ และมันวูบวาบ
“ชอบกินบะหมี่ครับ สีเหลืองกับสีเขียว”
“หมี่หยก?” คิ้วเรียวเลิกขึ้น คุณแก้วหลุดสีหน้าแปลกใจออกมา
“แล้วคุณแก้วชอบกินอะไร”
“แก้วชอบกินสาหร่าย” คุณแก้วเอียงคอ ตาวนไปมา เหมือนนึกอยู่ “ที่คนชอบซื้อไปฝากกันน่ะคะ เค็มๆกรอบๆ”
ผมพยายามจดลงหัว วันไหนพี่ติ๊กมันไปเที่ยวจะได้ฝากมันซื้อ ดูแล้วคุณแก้วน่าจะชอบกินของจุกจิก
เราผลัดกันป้อน ตอนดูหนัง ทว่าเมื่อถึงฉากหนึ่งของเรื่อง เสียงจุ๊บจั๊บตอนที่พระเอกกำลังพยายามปลุกปล้ำนางเอกอยู่
หนังเชี้ยไรเนี่ย
ฝนตก กับแอร์เย็น ท้องฟ้าครึ้ม ถ้าไม่เป็นบรรยากาศชวนให้ฆ่าตัวตาย ก็คงเป็นบรรยากาศชวนให้ก้างมุง คลุมโปง
ใช่ว่าผมจะไม่เคยดูหนังวาบหวิวและหนังโป๊
แต่ยังไม่เคยดูสองต่อสองกับคุณแก้วโว้ย!
เรายิ้มเขินๆ ต่างฝ่ายต่างลอบมองกัน แล้วก็รีบหันไปคนละทางราวกับถูกจับได้
คุณแก้วกัดช้อนเบาๆ ตอนเธอค่อยๆดึงออกมา ผมแอบกลืนน้ำลาย ท่าทางเธอไม่ได้มูมมาม แต่ดูละเลียด ผมเพิ่งเคยเห็นคนเลียช้อนแล้วดูน่ารักก็ตอนนี้แหละ
ผมเป็นฝ่ายหลุดหัวเราะออกมาก่อน แก้มนี่ราวกับผ่านการยับมาร้อยปี “เปลี่ยนช่องดีมั้ยครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ดูก็ได้ น่ารักดีออก แต่แก้วว่าตัวร้ายอ่อนไปหน่อย”
“หือ ยังไงเหรอครับ”
“เวลาจูบ ไม่ควรรุนแรง น่าจะค่อยๆจูบเบาๆ ทีริมฝีปาก จากนั้นก็ค่อยๆทำให้ตายใจ ให้ตัวอ่อน ให้มองว่าเป็นขนมสักชิ้น จากนั้นก็เริ่มรุนแรงโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว”
คุณแก้วเท้าคาง พูดไปด้วยดูไม่จริงจัง ปลายนิ้วลากขึ้นลงที่หลังมือผม จากนั้นก็ลงไปถึงปลายนิ้วก้อย
ผมจ้องคุณแก้วตาแป๋ว เธอหัวเราะ แล้วก็บอกพูดต่อ “เห็นได้ชัดว่าพระเอกไม่มีทักษะ แก้วชอบตัวร้ายมากกว่า”
ผมร้องอ๋อ พยักหน้าฟังที่คุณแก้วพูดอย่างตั้งใจ คุณแก้วตัดเค้กอีกชิ้นแล้วป้อนผมต่อ ผมงับช้อนเข้าปาก แต่ก็หยุดชะงักไปเพราะว่าเผลอกัดแรงไปนิดหน่อยทำให้ตอนที่คุณแก้วดึงช้อนกลับมามันเลยเหมือนผมกำลังกัดช้อนไว้ แล้วสายตาเราก็ดันสบกันอีกครั้ง
คราวนี้คุณแก้วค่อยๆดึง ปากผมเลยรูดกับช้อนช้าๆ
เธอยิ้ม เหมือนจะชมผมว่าเก่งมาก น่ารักจังเลย อะไรประมาณนั้น แล้วเราก็ดูหนังต่อ คุณแก้วตักเค้กกินอีกคำ
“คุณแก้วไม่ชอบผู้ชายมีหนวดเหรอครับ”
ผมถาม อยู่ดีๆใจก็ตุ๊มๆต่อมๆ ทั้งๆที่ผู้ชายมีหนวดที่ว่านั่น ผมหมายถึงพระรองในเรื่องนั้น เพราะว่าอีกฝ่ายบุคลิกช่างให้ทุกอย่างสมกับที่เป็นแค่พระรอง แสนดี จน หน้าตาบ้านๆ แอบรักเธอข้างเดียว คอยช่วยเหลือต่างๆนานาให้นางเอก แต่ก็เป็นได้แค่พี่ชาย
“แก้วชอบแบบ คม เข้มหน่อยๆ ผิวแทน แล้วก็มีวีเชฟ หุ่นดี” คุณแก้วพูดพลางกัดช้อน แก้มเธอแดงปลั่ง ปากก็อวบอิ่ม
ผมอยากจะยกมือกุมอก
ใจเย็นต๊อบ
วะ วีเชฟ!
“แต่ที่สำคัญคือต้องไม่เจ้าชู้ รักเดียว เป็นสุภาพบุรุษ ขี้อาย มีหนวดนิดๆก็น่ารักดีค่ะ” คุณแก้วหัวเราะอีก ก่อนจะยกมือรองไว้ข้างแก้ม เธอเผลอกุมมือผมไว้ก่อนจะสอดเข้ามา “ตายจริง แก้วนี่เพ้อเจ้อ”
“ไม่หรอกครับ”
ผมเกาหัวเขินๆ รู้สึกไม่ชิน รู้สึกร้อนทั้งๆที่อากาศดี ผมว่าผมต้องเป็นไข้แน่ๆ
หลังเราดูหนังจบไปอีกหลายเรื่อง ผมนอนหนุนตักคุณแก้วอยู่นานจนลืมตัวแต่เธอไม่บ่นเลยสักคำ ผมค่อยๆพยุงคุณแก้วเพราะกลัวว่าเธอจะปวดขา
ตอนนี้เที่ยงคืนเกือบตีหนึ่ง เวลาผ่านไปเร็วเหมือนจับเข็มหมุน ผมช่วยคุณแก้วล้างจาน เสร็จแล้วเราก็ช่วยกันเช็ดโต๊ะ คุณแก้วพาผมเดินดูบ้าน เป็นครั้งแรกที่ผมได้ขึ้นไปข้างบน ผมตั้งมั่นที่จะสำรวมกายวาจาใจเพื่อเป็นเกียรติแก่คุณแก้วคนดี
บ้านคุณแก้วสวยมาก ทุกห้องดูขาวๆชมพูๆ ลายดอกไม้ ดูเหมือนเจ้าหญิงซะไม่มี ส่วนผมก็เป็นช่างประปาที่มาซ่อมท่อให้เธอ
“ผมนอนที่โซฟาก็ได้นะครับ”
ด้วยความเกรงใจ ความจริงผมนอนข้างล่างอาจจะโอเคกว่า แต่คุณแก้วกลับยิ้มอ่อนโยนให้ “แก้วมีห้องรับแขก หรือคุณต๊อบจะนอนห้องเดียวกับแก้วก็ได้นะ”
“ได้เหรอครับ” ผมพูดหน้าซื่อ คุณแก้วเลยหยิกที่ไหล่
“จะนอนมั้ยล่ะ แก้วนอนดิ้นนะ ทับคุณต๊อบแบนไม่รู้เรื่องด้วย”
ผมนึกไปถึงตอนที่พยายามอุ้มคุณแก้วคราวก่อนก็หัวเราะแห้งๆ หลังจากเสียวๆอยู่ ไม่ดีกว่าครับ ผมไม่ควรถามน้ำหนักคุณแก้วสินะ มันคงเป็นเรื่องที่ดูเสียมารยาทกับผู้หญิงเหมือนการถามอายุ แต่ดูทั้งทรวดทรงองค์เอวคุณแก้วแล้ว ค่าดัชนีมวลกายคุณแก้วก็น่าจะดูสมส่วนดี มันแปลกตรงไหนว้า
คุณแก้วพาผมไปที่ห้อง เป็นห้องรับแขกที่มีครบทุกอย่าง ทั้งทีวี ตู้เย็นเล็ก และห้องน้ำ แต่ห้องน้ำจะมีสองประตู เข้าได้ทั้งภายในห้องกับด้านนอกที่เป็นโถงเดิน
“แก้วมีเสื้อผ้าอยู่ เป็นเสื้อยืดกับกาเกงนอน คุณต๊อบน่าจะใส่ได้ไม่มีปัญหา”
ฝนคืนนี้ตกนานเป็นพิเศษ แต่ในบ้านก็เปิดไฟแทบทุกดวง เป็นสีเหลืองนวล ดูอบอุ่นใจ
“ขอบคุณครับผม”
“ไม่เป็นไรคะ แก้วก็ขอบคุณที่คุณต๊อบมาอยู่เป็นเพื่อนนะ”
เธอว่าแล้วแตะแก้มผมเบาๆ ก่อนจะแอบหยิกเหมือนอดไม่อยู่ คุณแก้วมองผม เธอกวาดสายตา ดูหวานจนเกินไปราวกับว่าเธอมีแผนในใจบางอย่าง เธอแตะคางผมน้อยๆ หลุดหัวเราะในลำคอ แล้วก็เดินออกไป
“มีอะไรก็เรียกแก้วได้นะคะ แก้วอยู่ห้องข้างๆ”
ผมพยักหน้า ส่งยิ้มตอบคุณแก้ว พอประตูปิด ก็ล้มตัวนอนราวกับหุ่นยนต์
ขนาดในห้องนี้ยังได้กลิ่นคุณแก้ว
ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ จมูกดมฟุดฟิดเหมือนหมา ไม่พอยังหยิบผ้าเช็ดตัวที่วางบนเตียงแล้วคลุมหน้าต่อ
ผมนอนเกลือกบนเตียงสักพัก พอดมอย่างหนำใจแล้วก็ถือผ้าเช็ดตัวไปเข้าห้องน้ำ
มีฝักบัว กระจกฝ้า อ่างล้างหน้าอยู่ตรงนั้นพอดี หลังถอดเสื้อผ้าไว้ด้านนอกแล้วเข้าไปอาบน้ำ กระจกฝ้าสูงเกือบถึงเพดาน แต่ไม่มาก อย่างน้อยก็เกือบพอดีกับหัวผม ผมแขวนผ้าเช็ดตัวตรงกระจก เสร็จก็เริ่มอาบน้ำ สีในห้องเป็นสีเหลืองส้ม ราวกับอยู่ในห้องสวีทอาบน้ำของโรงแรม แถมยังหอมอ่อนๆ
ในนี้มีพร้อมหมด ตั้งแต่สบู่ ครีมสระผม ครีมนวด ด้านนอกผมเข้ามาก็เห็นแปรงสีฟันอยู่ในซองกระดาษอยู่ในแก้ว ถ้าฉีกก็ใช้ได้เลย
เป็นห้องรับแขกที่พร้อมจริงๆ
คุณแก้วทั้งสวย รักษาความสะอาด แทบเนี้ยบมาก
เสียงน้ำไหลซ่าๆ ผมเลยถือโอกาสสระผมไปด้วยเลย เพราะว่าคุณแก้วชอบเล่นแก้มเล่นหัวผม ก็อยากให้หอมๆไว้
ระหว่างที่ผมกำลังถูตัวลามไปยันต๊อบแต๊บ นวดๆคลึงๆ หลับตา ในหัวนึกถึงแต่คุณแก้ว ไม่นานยิ่งความอัดแน่นเมื่อตอนเย็นๆยังคงมีอยู่ ต๊อบแต๊บก็แข็งขันอย่างรวดเร็ว ต่อสู้ชูชันแข็งกับมือ
ผมหอบ หายใจสั่น ครางเบาๆ
เปิดประตูห้องน้ำอีกบานเปิดออก ก่อนจะปิดลงอย่างเงียบสนิท
ผมสะลึมสะลือ มือยันกำแพงไว้ข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างยังคงปฎิบัติภารกิจอย่างสุดความสามารถ
อยู่ดีๆก็มีเงาหนึ่งเดินเข้ามาในห้องน้ำ แต่เพราะผมอยู่ด้านใน กระจกล้อมไว้หมด แต่ฝามันเสือกบ๊างบาง!
จากที่ตากำลังพริ้ม ผมตกใจจนตาโตเป็นห่าน
เฮ้ย!
คะ คุณแก้ว!
ผมเห็นเป็นรูปร่าง เหมือนกำลังจะนุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่ และก็ถอดวางไว้กับที่ราวแขวนสแตนเลส ทีแรกผมนึกว่าผีแต่ดูไปแล้วน่าจะหนักกว่าผี ผมยาวสลวยเกือบถึงเอว ทว่าพอไล่ดูอีกที ร่างกายสูงใหญ่ ไหล่กว้าง แถมยังดูเหมือนกล้ามเนื้อทุกส่วนจะแน่นตึงไร้ไขมันและบางอย่างที่ห้อยออกมา เห็นเป็นเงา ผมขยี้ตา หลับตาแล้วหยีอีก เหมือนไม่แน่ใจในสายตาของตัวเอง
เปรี้ยง!
จู่ๆฟ้าก็ลงอีกครั้ง เสียงกระหึ่ม ทันใดนั้นเองห้องน้ำก็มืดสนิท
“อ๊ะ”
เสียงทุ้มยิ่งเมื่ออยู่ในห้องน้ำ ตอนนี้มืดตื๋อ ผมยันมือกับกำแพง เกือบกรี๊ดออกมา ฟัก ฟักช่วยกูด้วย!
“คะ คุณแก้ว คุณแก้ว ระ เหรอครับ” เสียงผมสั่นพับๆ
“คุณต๊อบ?” เสียงเธอดูแปลกใจ จู่ๆผมก็รู้สึกว่ามีลมเข้ามา เป็นเพราะประตูกระจกเปิดออก บางอย่างก็คืบคลาน
ผมเรียกเธออีกครั้งอย่างตกใจ กลิ่นกายเธอลอยฟุ้ง ไม่นานแผ่นหลังผมก็ปะทะกับหน้าอกใครสักคนที่แข็งๆ ผมตาโต โตแล้วโตอีก แถมหน้าตายังช็อกสุดขีด
ฟ้าผ่าลงอีกครั้ง แถมไฟยังมาตก ดับทั้งบ้าน เธอเบียดกายเข้ามา ก่อนจะร้องเบาๆเหมือนกลัว “อะ แก้ว…กลัว”
ทว่ามือกลับลูบหลังไล้แผ่นหลังผมช้าๆก่อนจะสำรวจทั่ว ไล่ไปถึงด้านหน้า มือนุ่มกวาดเบียดกับหน้าอกผมแล้วถูเบาๆ ผมใจหายวาบ ขนลุกทั่วร่าง และปากสั่นกึก นิ่งเกร็งเป็นหุ่น มือเธอสอดจากเอว ลากลงต่ำถูกับต้นขาด้านใน ลากปลายนิ้วที่เหมือนกระแสไฟฟ้าตามแนวกล้ามเนื้อกระทั่งสัมผัสต่ำมากจน จะ จะโดนของรักของห่วงผม
“คะ คะ คุณ คุณ กะแก้ว?!”
ผมเอาแต่เรียกชื่อเธอ ไล่เสียงจากเสียงเอกยันเสียงจัตวา เอาแม่งให้ครบทุกวรรณยุกต์แต่ก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะหายตกใจ
อีกมือซุกซนไม่แพ้กัน เสียงลมหายใจเป่ารดหูไม่พอ กลับเริ่มสานงานต่อจากเดิมที่ผมทำค้างไว้ เธอกำชับข้อมือตามรูปร่างตามขนาดของมัน แล้วลากลง กำแน่นอย่างหนักหน่วงก่อนจะรูดราวกับขย้ำ
ทุกอย่างแข็ง แน่น ตึง เป็นมัด โดยเฉพาะความมนกลึงที่ผมเคยคิดไว้ตรงกันข้ามทั้งสิ้น!
“อืม”
เสียงครางต่ำแสดงถึงความพอใจ คุณแก้วขบใบหู ไม่นานก็ขยับข้อมืออย่างรวดเร็วไม่เปิดช่องว่าง กายเบียดเข้ามาดันผมจนติดกำแพง แถมยังจับข้อมือขึงไว้ และบางสิ่ง
บะ บางสิ่งที่เสียดสี ดุนดุ๋ยๆอยู่ข้างหลัง!
ถะ ถึงคุณแก้วจะเคยบอกว่าไม่มีหน้าอกนิ่มๆ
แต่เธอก็ไม่เคยบอกว่ามีต๊อบแต๊บเหมือนกันมาก่อน!
TBC
[2/07/2559]
-
เสร็จ เสร็จแน่ๆ ต๊อบเอ๊ยยย :hao6:
-
แสดงว่าที่ผ่านมาต๊อบแต๊บเข้าใจว่าคุณแก้วผ่านการเฉาะมาแล้วใช่มั้ย? ....ถ้าใช่....
โอย....อยากยืมปากเจ้ฟักมาด่ายิ่งนัก พ่อคนซื่อ มีญาติเป็นกระบือหรือไร
ขอแนะนำด้วยความหวังดี(ครั้งที่ล้าน) เป็นเมียคุณแก้วเถอะ :impress2: เพราะคุณเป็นผัวใครเขาไม่ได้หรอก :jul3:
-
ว๊าก!!!!!!! ลุ้นจนจิกหัวเป็นแผลแล้ว :katai1:
-
:ling2:
ไอ้ต๊อบเอ๋ย
เขาบอกว่าเป็นกระเทยแล้วไง ไม่ได้จำใส่สมองสินะ
โดนกดไปซะเหอะเอ็ง :laugh:
-
คนกลัวฟ้าร้องเขาลูบๆคลำๆกันแบบนี้้หรอค้าาาาาา
กระบือต๊อบแต๊บเสร็จคุณแก้วแน่ค่ะ !!!
-
ต๊อบ แกเสร็จแน่ 555555555
-
โถถถถถถถถถถถถถถถถต๊อบบบบบน้อยรึจะไปสู้แก้วใหญ่ :hao7:
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
ต๊อบเอ๋ย ยอมเสียเถิด กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ฟัก ฟักช่วยด้วย
ในเวลาเช่นนี้ คุณฟักช่างสำคัญ// กะนึกว่าต๊อบกลัวความมืด เลยเรียกให้เพื่อนช่วย
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
สวนสนาม หน้าเดิน! :katai4:
-
บายค่ะต๊อบ เราจะไม่ลืมต๊อบนะคะ
-
ชะนีนังฟักก็เรียบร้อยไปแล้ว คุณต๊อบคงได้เร็วๆนี้55 :hao6:
-
เมื่อไรเค้าจะได้กัน!!!! นู๋หมกหมุ่นเหลือเกิน ฮืออออออออ
-
ลาาก่อย
-
ชะตาตูดต๊อบแต๊บดูไม่ปลอดภัย 555555555 :laugh:
-
อิต๊อบยบบบบบดดนกรำนห 55555555 นี่คงเข้าใจว่าคุณแก้วแปลงเพศมาแล้วละสิ ก็นะคำก็ผู้หญิง สองคำก็สวย เป็นไงละ โดนนนน จงเป็นเมียคุณแก้วซะเถอะ
-
ต๊อบแต๊บเอ้ยยยยจะได้มีผัวเป็นตัวเป็นตนนะลูก คุณแก้วไม้ใช่มะพรา้วเลยไม่ได้เฉาะจ้าาาาา :ling1:
-
นึกถึงฉากในละครที่คนร้ายเอาปืนมาจ่อเอวแล้วบอกว่า"นี่คือการปล้น มีเท่าไหร่ส่งมาให้หมด"พะนะ อืมมมมมม แกโดนปล้นสวาทแหงมๆต๊อบเอ๊ย :katai5: :katai2-1:
-
ตอนท้ายฮามาก แต่ตัดฉับเลยอ่ะ อยากอ่านต่อแว้ววว มาไวๆเลยนะ
-
#ทีมต๊อบรับ เสร็จคุณแก้วแน่5555 :hao6:
-
รอๆๆๆๆตอนต่อไป
-
ทำไมทำกับต๊อบเยี่ยงนี้ เห็นใจต๊อบหน่อยสิคะ ต๊อบเค้าเป็นคนซื่อ(บื้อ) วินาทีนี้คุนฟักก็ช่วยไม่ได้นะ ทำใจซะ
-
น้องต๊อบต้องได้ทดสอบค่ะ ว่าคุณแก้วก็มีอยู่
-
โอ้ยต๊อบ นี่ไม่รู้จะสงสารยังไงแล้วนะ :katai4:
-
ทำไมแค่อ่านชื่อตอนก็ขำละ 55555555
-
ต็อบคะ คุณไม่รอดแน่ค่ะ
-
มีลางสังหรณ์ว่าต๊อบแต๊บจะไม่ได้ใช้งาน
-
ทำไมค้างอย่างนี้ :pighaun: :jul1:
-
หึหึ ...อร่อยแน่
-
คริคริ เสร็จแน่อีต๊อบ 55555
-
จัดต๊อบเลยค่ะคุณแก้ว :hao6: :laugh:
-
หึหึ งานนี้รอดยากจริงๆ 555555555555
-
เอาแล้วววววววว~~~
-
กลัวคุณแก้วจะนกอีก เพราะคนเขียนไม่ยอมให้ต๊อบแต๊บ
เท่าเทียมคุณฟักสักที แฮ่ :hao7: :hao7:
ขอให้คุณแก้วไม่นกนะคะ
-
ลุ้นคู่นี้ซะเหลือเกิน สู้เค้านะต๊อบแต๊บ
-
อิต๊อบแพ้เขาตั้งแต่ยังไม่ได้ถอดสักชิ้น แล้วถอดทุกชิ้นแล้วแบบนี้แกจะเอาอะไรไปสู้
อะไรยอมได้ก็ยอมไปเถอะลูกสาวต๊อบ
-
ต๊ายยยย แกโดนกินแน่นังต๊อบ :oo1: 555 กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลยอ่า มาต่อเร็วๆน้า เค้ารออยู่ :-[
-
เมื่อไหร่จะมาค่ะ รออยู่นะ~~~
-
เค้ารอด้วย คิดถึงอีต๊อบกับคุณแก้วแล้ว
-
รออออออออ
-
สมาคมเมียจ๋ายินดีต้อนรับนะคะหนูต๊อบ ฮิฮิฮิฮิ
-
ต๊อบ ยังทำใจรับไม่ได้ใช่มั้ย ที่คิดอย่างเป็นอีกอย่าง
หรือ รับแล้ว มันปวดรวดร้าวที่สะโพก จนขยับลุกจากเตียงไม่ได้
หรือทำใจไม่ได้ที่เป็นฝ่ายถูกกระทำซะเอง โฮ......
ต๊อบรีบมาเล่าเร้ววว เรื่องเสร็จสมอุราของต๊อบ ของคุณแก้ว
รอเผือกมากเลย :L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 18 : อย่าให้ชะนีสองตัวมาเจอกัน
เป็นไปไม่ได้
เป็นไปไม่ได้
เป็นไปไม่ด้ายยยย!!!
ผมลืมตาพรึ่บ ก่อนจะหอบหายใจหนักหน่วง ใบหน้าและลำคอชุ่มด้วยเหงื่อ ขนในกายลุกชันแข่งกัน
ผมพบว่าตัวเองหลับคาเตียงโดยมีผ้าเช็ดตัวคลุมหน้าอย่างหมิ่นเหม่ ใกล้จะตก ด้านนอกฝันยังคงตกพรำ ห้องรับแขกบ้านคุณแก้วยังดูเหมือนเดิมไม่ต่างจากตอนที่เธอมาส่ง และเหมือนว่าจะหลับไปแล้วฝันเป็นตุเป็นตะ
ผมนอนแผ่ลงไปอีกรอบที่ปลายเตียง ก่อนจะถอนหายใจ เป่าลมจากปากอย่างโล่งอก ยกมือตบพุงตัวเองสามที ต๊อบเอ๊ยต๊อบ
ถึงได้รู้ว่าฝันไป!
ถึงคุณแก้วจะเป็นกะเทย แต่เธอก็สวย ผมไม่ค่อยรู้เรื่องสวยๆงามๆหรือผู้หญิงๆอะไรอย่างนั้นมากนัก แต่คุณแก้วก็ถือว่าเป็นคนที่สวยมากคนหนึ่ง ไหงผมถึงไปฝันว่าเธอเป็นอย่างนั้นได้ หมายถึง อย่างนั้น
ผมแง้มกางเกงตัวเองดู มีเปื้อนเล็กน้อย แต่ต๊อบแต๊บกลับเหี่ยวเฉาอย่างน่าสงสาร หำหดจนเหลือตัวแค่นี้ โธ่ ลูกพ่อ
แต่เป็นฝันที่เหมือนจริงเหลือเกิน
อาจเป็นเพราะกินอิ่มพุงหนัก และผมอาจจะไปพะวงถึงเรื่องที่คุณแก้วเข้ายิมบ่อยๆ รักษาหุ่นจนตัวแน่น เลยเก็บมาฝันแต่งเรื่องแต่งราวขนาดนี้สินะ
ปวดกบาล
ผมยกมือนวดขมับ แล้วสลัดความเพ้อเจ้อของตัวเรียกความแมนกลับมาให้สมกับเป็นลูกผู้ชาย ใครบอกว่าอายุมากขึ้นจะเคร่งขรึมมากขึ้นไม่จริงเลย แล้วแต่คน อย่างไอ้ฟักยิ่งแก่ก็ยิ่งแรด ไม่เห็นมันจะสำรวมลงตรงไหน เผลอๆช่ำชองจนต้องเรียกว่าพ่อเล้า
พู่ว
ฝันเว้ยฝัน
ผมตบแก้มตัวเองอีกครั้งแล้วลุกไปอาบน้ำ อย่างแรกที่ผมทำคือการเปิดไฟ แล้วชะเง้อคอมอง สำรวจ มองซ้าย มองขวาอย่างระแวดระวัง จากนั้นจึงค่อยๆเดินเข้าไป ถอดเสื้อผ้า แล้วมองไปรอบๆอีกทีนึง ก่อนจะผลักประตูกระจกเข้าไปแล้วเปิดฝักบัว
ผมถูสบู่ ในหัวมันโล่งๆ มึนๆอย่างไรชอบกล ก่อนจะหยุด แล้วมองซ้ายอีกทีนึง ถูต๊อบแต๊บที่เหี่ยวเฉาใหม่ แล้วมองขวาอีกทีนึง จากนั้นก็ถูอีกครั้ง และรีบหันกลับไปมองด้านหลัง
ไม่มีอะไร
ฮัลโหล หนึ่ง สอง สาม ทุกอย่างอยู่ในสถานการณ์ปกติ เปลี่ยน
พรึ่บ
ทันใดนั้นเอง ไฟก็ดับ
ดีนะกูตั้งตัวก่อน!
วินาทีต่อมาก็มีไฟสำรองสีขาวๆ หลอดเล็กเปิดขึ้นมาตรงมุมห้องน้ำ ผมเลยจัดการคลำทางไปหยิบผ้าเช็ดตัว
ก๊อก ก๊อก
“คุณต๊อบคะ”
เสียงคุณแก้วดังขึ้นจากหน้าห้อง ผมรีบพันผ้ารอบเอว แล้วค่อยๆคลำออกจากห้องน้ำแล้วรีบเปิดประตูห้อง “คะ ครับคุณแก้ว”
“โอเคมั้ยคะ แก้วเห็นไฟมันตกๆ ก็เลยมาดูค่ะ”
ด้านนอกก็มีไฟสำรอง แต่มันก็ยังไม่สว่างเท่าตอนไฟจริงมา ทั้งบ้านเลยดูเหลืองๆอวลๆ อย่างกับใช้หลอดเทียนไข
“อะ อ๋อ โอเคครับ ไม่เป็นไร คุณแก้วล่ะครับ”
ผมไม่เข้าใจว่าผมฝันแบบนั้นได้ยังไง แต่มันสมจริงและทำผมเกือบช็อกตาย ดูได้จากอาการเหงื่อแตกและสั่นกึกๆที่ยังไม่หาย ผมลอบมองคุณแก้วแล้วก็ถอนหายใจออกมา เมื่อคนสวยของผมยังดูไม่มีอะไรเปลี่ยน นางฟ้ายังคงเป็นนาง ไม่ใช่พญาครุฑ อันนั้นมันต้องไอ้ฟัก ไอ้ชั่ว ด่าแบบไม่มีสาเหตุครับ เกลียดมันเฉยๆ
ผมได้กลิ่นจากสบู่เหมือนเพิ่งอาบน้ำจากคุณแก้ว เธอใส่ชุดพลิ้วๆยาวๆ ใส่เหมือนแม่ผมเลย แต่พอเป็นคุณแก้วใส่เธอดูเหมือนคุณหญิงที่หลุดมาจากยุคแปดศูนย์ ผมมองคุณแก้วอย่างใจลอย ชุดบางแต่กลับอำพรางจนดูน่าค้นคา สีชมพูอ่อน กลิ่นดอกไม้ ผมยาวปล่อยเกือบถึงสะโพก ใบหน้าขาวไร้เครื่องสำอาง ปากจิ้มลิ้มที่ไม่มีสีแดงของลิปสติก เพลินเหลือเกิน
คุณแก้วกดยิ้มนิดๆ เธอลอบกวาดตามองผม แล้วเม้มปากนิดหน่อย ก่อนจะยิ้มอ่อน ผมกลับมาอึกอักทันทีเพราะพอย้อนมองตัวเองที่ไม่ได้ใส่เสื้อ นุ่งแค่ผ้าผืนเท่าหนังหมาก็เลยโป๊ไง!
สภาพอย่างคนที่เพิ่งวิ่งผ่านน้ำ ตัวเลยยังเปียกๆ กางเกงในก็ไม่ใส่
“คุณต๊อบ ทำไมหน้าซีดแบบนี้คะ ปวดหัวหรือเปล่า” คุณแก้วเดินเข้ามาดูอาการผม เธอเอื้อมมือมา แตะคางแก้มผมเบาๆอย่างอ่อนโยน แม้ขณะนี้ผมยังรับรู้ได้ถึงความเป็นห่วงของเธออย่างชัดเจน
“คือว่า ผม” ผมกลืนน้ำลาย มองรอบๆห้องก่อนจะหยุดที่คุณแก้ว แล้วหลบตา “เอ่อ ผม”
ผมรู้ตัวว่าตัวเองอาจจะโกหกคุณแก้วไม่ได้ คุณแก้วมองผม เหมือนมีป้ายปักอยู่ว่าแก้วรู้แก้วเป็นห่วง ไอ้ต๊อบ ยังไม่ทันไรอาการกลัวเมียกูก็ทำงานเหมือนพ่อแล้วเหรอวะ
ผมรีบปรับอารมณ์ แล้วพูดเสียงปกติ “ไม่มีอะไรหรอกครับ แล้วนี่ คุณแก้วอาบน้ำแล้วเหรอครับ”
“ใช่ค่ะ” คุณแก้วตอบเสียงหวาน “เพิ่งแต่งตัวเสร็จพอดี ก็เลยเดินมาดูคุณต๊อบหน่อย เผื่อขาดเหลืออะไร บอกแก้วได้นะ อีกอย่างไฟมันตกแบบนี้ แก้วก็กลัวๆด้วยค่ะ”
“มืดๆแบบนี้คุณแก้วนอนได้หรือเปล่า หรือคุณแก้วจะมานอนกับผมก็ได้นะครับ” ผมยิ้มอย่างสุภาพบุรุษ ยิ้มฉีก ยิ้มแบบที่ไอ้ฟักชอบด่าว่าตอแหล
“เตียงไม่พอ จะนอนยังไงคะ แต่ห้องแก้วเตียงใหญ่นะ มาห้องแก้วดีกว่า” ไม่วายจับแขนผมแล้วรูดเหมือนจะพาไป
หยดน้ำจากเส้นผมไหลติ๋งๆ จากคางไปอกแล้วก็สะดือ ก่อนจะต่ำกว่านั้น ผมรู้สึกหนาวหัวนมชอบกล ผมพยายามดึงผ้าขึ้นมา ราวกับว่ามันจะค่อยๆหล่นลงอยู่เรื่อยๆ เดี๋ยวคุณแก้วเห็นเส้นผมของต๊อบแต๊บมันจะไม่ดี ใครใช้ให้เกิดมาขนดกวะ
“แก้วเช็ดผมให้มั้ยคะ ยืนตัวเปียกแบบนี้ เดี๋ยวไม่สบายเอานะหื้อ”
ผมยกมือเกาหลังคอเขินๆ คุณแก้วหลุดหัวเราะ ก่อนจะจิ้มหน้าอกผมมาหนึ่งทีเหมือนเวลาคุยเล่นแล้วแตะเนื้อต้องตัวกันปกติ นิ้วนุ่มๆสัมผัมโดนเนื้อหนังอย่างไม่มีเสื้อผ้าปิด ดีนะช่วงนี้ออกกำลังกาย ไม่งั้นซิกแพ็กสักลูกก็คงไม่เห็น
เปรี้ยง!
“อ๊ะ”
ทันทีที่มีเสียงฟ้าผ่า คุณแก้วก็เกาะผมไว้โดยไม่รู้ตัว หัวใจเต้นตึกตัก
ทุกอย่างหยุดนิ่ง มีเพียงกันและกันในเวลานี้เท่านั้นที่ไม่อาจบรรยายได้ คุณแก้วอยู่ในอ้อมกอดผม เธอสั่นน้อยๆ แต่เมื่อรู้ว่าท่าทีแบบนี้มันออกจะประดักประเดิด ใบหน้าขาวก็เริ่มแดงระเรื่อแม้แสงสว่างจะน้อยนิดก็ยังเห็นได้ชัดเจน ริมฝีปากสวยเม้มอย่างเขินอาย ผมตัวแข็งทื่อเมื่อรู้ตัวว่ามีบางอย่างหายไป มันถูโดนกับชุดลื่นๆของคุณแก้ว ไม่ใช่หัวใจแต่เป็นสิ่งที่สำคัญไม่แพ้กัน
ผ่าง
ไอ้เหี้ย
ผ้าหลุด!
ผมตื่นมาด้วยอาการนอนไม่เต็มอิ่ม เพิ่งมาหลับเอาตอนจะเช้า ทำให้ขอบตาล่างคล้ำอย่างเห็นได้ชัด แม้ตัวจะดำอยู่แล้วก็ตาม
เมื่อคืนกว่าจะได้นอน กว่าจะเคลียร์เรื่องผ้าผ่อนก็เล่นเอาเหนื่อย เกือบจะเปิดหน้าต่างโดดหนีกลับบ้านล้างอาย
“แก้วไม่ถือหรอกค่ะคุณต๊อบ ไม่ล้อด้วย เลิกงอนหน่านะ”
ผมขมุบขมิบ “ไม่ได้งอนครับ มันก็แค่ โธ่”
“แก้วไม่เห็นเลย อะ แก้วให้สัญญา” เธอชูนิ้วก้อย หลับตา ประณิธานแรงกล้า
ผมอยากจะบ้า!
ยังไม่ทันได้เข้าหอเข้าเหอ โป๊แต่แรกๆเลยโว้ย!
คุณแก้วใส่ผ้ากันเปื้อนผืนเมื่อวาน ตักไข่ดาว แฮม เบคอนและขนมปังใส่จานที่วางอยู่สองใบ เสร็จแล้วก็หันมาถามผมด้วยแววตาพริ้มเพรา “คุณต๊อบกินซอสมะเขือเทศหรือซอสพริกคะ?”
“ซอสพริก เอ่อ มะเขือเทศดีกว่าครับ”
คุณแก้วน่าจะชอบกินซอสมะเขือเทศ
สายๆนี้คุณแก้วมีงานที่ออฟฟิศ ผมเลยอาสาไปส่งเธอ แต่ก่อนไปคุณแก้วก็อาสาจะทำอาหารเช้าให้ผมกิน แสดงความเป็นแม่ศรีเรือนเต็มเปี่ยม กลบเรื่องเมื่อคืนผมจนหายปลิดทิ้ง ยกเว้นตอนที่ผ้าหลุดกับฝันที่ทำให้ต๊อบแต๊บเหี่ยว
ผมมองคุณแก้วแล้วก็ส่ายหน้า
ออกจะสวยออกจะน่ารักขนาดนี้
ผมสลัดความคิดไม่ดีทิ้ง เดี๋ยวเก็บไปฝันอีก ไม่ดี ไม่เอา ไม่เอาอีกแล้ว
“ไม่อร่อยเหรอคะ”
“ครับ?”
“ดูทำหน้าสิ”
“อ่อ เปล่าครับคุณแก้ว ผมแค่…คิดอะไรนิดหน่อย”
“แล้วเมื่อคืนหลับสบายมั้ยคะ”
“ดีครับ เตียงนุ่มมากเลยครับ”
“คุณต๊อบเป็นคนแรกเลยนะเนี่ยที่นอนห้องนั้น”
“จริงเหรอครับ”
“ใช่ค่ะ แก้วเพิ่งรีโนวทห้องใหม่”
“สวยครับสวย”
“แต่ดูแล้วผ้าเช็ดตัวคงจะผืนเล็กไปหน่อย” คุณแก้วทำหน้ามีเลศนัยก่อนจะเปลี่ยนเป็นไม่รู้ไม่ชี้อย่างรวดเร็ว คิ้วเรียวเลิกขึ้นก่อนจะมองผมแล้วอมยิ้ม
“ไหนบอกจะไม่ล้อไงครับ”
คุณแก้วหัวเราะร่า ผมแกล้งพูดเสียงอู้อี้ ความจริงแล้วต่อให้แก้ผ้าต่อหน้าไอ้ฟักอีกสิบตัว ผมก็เฉยๆ แต่เพราะเป็นคุณแก้ว ถ้าผมทำหน้าด้านมากเกินไปอาจจะดูไม่ดี ฉะนั้นผมควรจะเป็นต๊อบแต๊บที่น่ารักของคุณแก้วต่อไปดีที่สุดครับ คุณแก้วชอบ
แต่ลึกๆจริงๆแล้วก็อายด้วย
มึง โคตรเสียเซลฟ์เลยมึง
เกือบจะหล่อแล้ว เสือกผ้าหลุดก่อน ทำไมๆๆๆ
คุณแก้วหัวเราะในลำคอไม่เลิก เหมือนเธอพยายามจะกลั้นอารมณ์บางอย่าง แม่เสือสาวทำท่าจะหุบกงเล็บที่ง้างแล้วง้างอีกตลอดเวลาอย่างทนไม่ไหว
“ไม่ล้อค่ะ ไม่ล้อ”
คุณแก้วยกมือปิดปากซ่อนรอยยิ้มแล้วเกลี่ยริมฝีปากล่างช้าๆ ก่อนจะตัดไข่ดาวแล้วเป็นชิ้นเล็กๆ ไข่แดงถูกเจาะไม่นานก็ไหลย้อยออกมา แล้วเข้าปากสวยๆตรงนั้นอย่างเชื่องช้าแต่ก็กลับดูรวดเร็วแปลกๆ
พอเรากินกันเสร็จ ผมก็ขับรถไปส่งคุณแก้ว เธอคอยบอกทางเรื่อยๆ ออฟฟิศคุณแก้วไม่ไกลมาก หน้าร้านก็ตกแต่งสวยสุด สไตล์วินเทจทางยุโรป สีขาวฟุ้งมาเชียว ผมรู้สึกว่าผมค่อนข้างแปลกแยกเมื่อเดินเข้ามา
“ตรงนี้เป็นหน้าร้านค่ะ ด้านในก็มีออฟฟิศแก้วอยู่ แล้วก็ตรงนี้ใกล้ไปรษณีย์ด้วยนะคะ เวลาส่งของส่งออเดอร์ที่ลูกค้าสั่งออนไลน์มาก็เดินไปแปบเดียวเอง”
คุณแก้วเล่าให้ผมฟังเรื่อยๆ เธอดูผ่อนคลายและดูมีความสุข รอยยิ้มจึงละมุนเป็นพิเศษ
“ดีเลยครับ สวยมาก”
ด้านในมีพนักงานอยู่แล้วสามสี่คน
คุณแก้วพาผมเดินดูรอบร้านช้าๆ เธอไม่ได้ไล่ผมกลับงั้นผมก็อยู่ต่อเลยละกัน
“คุณแก้วเก่งนะครับ ดีจังเลย ผมไม่ค่อยรู้เรื่องเสื้อผ้า แต่ก็ยังรู้เลยว่ามันสวยจริงๆ” ผมชมคุณแก้วจากใจ มองไปรอบๆอย่างชื่นชมก่อนจะยิ้มให้เธอ
คุณแก้วหลบตาผมเล็กน้อย เธอยกมือทัดผมไว้ข้างหูช้าๆ ก่อนจะยิ้มตอบ “…ขอบคุณนะคะ”
แม่ครับ ว่าที่ลูกสะใภ้แม่ดี สวย เก่ง ขนาดนี้ หมดจากนี่ก็ไม่มีแล้วนะแม่!
“แก้วทำร้านตั้งแต่สมัยเรียน เหนื่อยเหมือนกันกว่าจะได้มาขนาดนี้ ถึงมันจะไม่ใหญ่มาก แต่ก็ดีนะคะ ช่วยให้ชีวิตผ่านมาได้หลายอย่าง”
ผมนึกย้อนมาที่ตัวเอง วันๆไม่มีอะไรเลย สืบทอดต่อจากบ้าน แต่มันก็โอเคหรืเปล่าวะ แต่คุณแก้วเริ่มจากศูนย์ ซึ่งน่านับถือมาก
“งั้นผมขออุดหนุนคุณแก้วซื้อไปฝากคุณแม่สักชุดนะครับ”
ตอนพูดอย่างนั้นผมกุมมือคุณแก้วหลวมๆข้างหนึ่ง เห็นคุณแก้วพยายามหุบยิ้ม เธอดูเขินมากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่รู้ทำไม แต่อย่างนั้นผมก็เลยยิ่งอยากจะยิ้มกว้างกว่าเดิม
“ชุดคุณแม่ เอ่อ ของคุณต๊อบ แก้วแอบตัดไว้แล้วค่ะที่เราคุยกันคราวนู้นจำได้มั้ยคะ เดี๋ยวแก้วเอามาให้นะ”
มีเด็กในร้านเดินมาพอดี คุณแก้วเลยเรียกไว้ ผมหันไปตามเสียง จังหวะนั้นจึงมีคนสองคนที่ชะงักไปพร้อมกัน
“พี่ต๊อบ?”
ผมขมวดคิ้วอย่างคาดไม่ถึง “เพียว?”
คุณแก้วดูงุนงง เธอกวาดสายตา ก่อนเปลี่ยนสีหน้าโดยที่ไม่มีใครทันสังเกตแล้วฉีกยิ้มช้าๆ “รู้จักกันเหรอคะ?”
“เอ่อ ครับผม” ผมหันมายิ้มให้คุณแก้ว
จะไม่รู้จักได้ยังไง
แฟนเก่า
ที่ไอ้ฟักเฝ้าด่าเฝ้าสมน้ำหน้าผมทุกวี่วันนั่นไงล่ะ!
เพียวดูสวยกว่าเดิมมาก จนผมเกือบจำไม่ได้
จู่ๆบรรยากาศก็เปลี่ยนไปอีกทาง โดยที่ผมยังงงๆ และพยายามเข้าใจว่าโลกมันช่างกลม ผมยิ้มให้เพียวตามมารยาท อย่างน้อยก็คนเคยรู้จักกันมา เพียวดูอึดอัดใจลงไปอย่างเห็นได้ชัดแต่ก็พยายามรักษาหน้าไว้อยู่
คุณแก้วเดินเข้ามากอดแขนผมหลวมๆ นิ้วถูไหล่ผมเบาๆ “เพียวเป็นเด็กฝึกงานที่นี่ค่ะ เพิ่งเข้ามาเดือนกว่าๆ”
คุณแก้วกอดแขนผมแน่นขึ้น เธอหยิกแก้มผม ยิ้มอ่อนโยน แล้วจึงค่อยหันไปทางเพียว ปรายสายตาช้าๆอย่างใจดี น้ำเสียงนุ่มละมุน คางเชิดขึ้นเล็กน้อย แผ่นหลังตรง ผมยาวลอนของเธอยิ่งทำให้บุคลิกดูสง่า
“ส่วนนี่ก็คุณต๊อบ แฟนพี่เองค่ะน้องเพียว”
TBC
[14/07/2559]
-
มาแล้วววว สงสารต็อบจะโชว์แมน พลาดตลอดดดด 55
-
ตบมือให้กับขุ่นแก้วข๊ะ เริ่ดเชิดไปอีก
-
ฉันนะไม่พูดเรื่องนังชะนีเพียว แต่จะล้อต๊อบแต๊บ ว่าที่คุณแก้วบอกไม่เห็น เพราะคุณแก้วไม่ไดจ้องด้านหน้า แต่จ้องด้านหลังต๊อบแต๊บอยู่ :laugh:
-
คุณแก้วชนะเลิศย่ะนางชะนี :hao7:
-
คุณแก้วสุดแมนนนน
-
ค้างงงงงงงง :hao7:
แต่โอ้ยยย คุณแก้ววว แซ่บมากค่ะะ o13
-
คุณแก้วมาวินคร่ะ 5555555555555555 :hao7: :hao7:
-
คุณแก้วแซบดีนะคะ ทำให้คนอ่านสับสนด้วยค่ะ55555
-
คุณแก้วรีบด่วนๆค่ะ จับต๊อบแต๊บกินก่อน จะได้กลับไปรุกหาน้องเพียวไม่ได้ อย่าช้าค่ะคุณแก้ว รีบ!!!!
-
ยอดเยี่ยมค่ะ ประกาศความเป็นเจ้าของ 55555 หัวเราะแบบนางมารร้าย
-
มันเป็นแค่ฝันจริงหรอต๊อบแต๊บ คิดดีๆหน่า//บีบไหล่
คุณแก้วประกาศตัวแรงมากค่ะ กับผญ.ด้วยกันรู้แน่ๆว่าจะสื่ออะไร55555
-
คุณแก้วมันร้าย :hao7:
-
หึๆๆ อย่ามาเสียดายนะคะคุณเพียว
-
ตั้งแต่อ่านมาเพิ่งรู้สึกถึงความชะนีของคุณแก้วก็ตอนนี้
ชอบอ่ะ เริ่ดเชิ่ดสวยสุดๆ
-
คุณแก้วได้ใจมาก555
-
สุด ๆ
-
เริด เชิด ชนะเลิศไปอีกค่ะคุณแก้ว
-
เอาเเล่วๆๆๆ ศึกชิงนาง เอ้ย!นายจะเริ่มขึ้นเเว้วววววว กร้ากกก :hao7:
-
คุณแก้วดูสวยงามเลอค่ากว่าคุณฟักอย่างชัดเจนก็งานนี้แหละค่ะ
มีความจิกเบาๆให้ชนีเก่ารู้ว่าว่านี้แหละ เมียฉัน!!
-
นังต๊อบ5555555 อยากเห็นคุณแก้วหึง อยากรู้จะทำยังไง :hao6: มาต่ออีกเร็วๆน้า เค้าคิดถึง :กอด1: ปล.แค่ฝันเองหรอ :z3:
-
:katai1: :katai1: :katai1:โธ่...ต๊อบแต๊บเธอยังไม่เลิกจะเอาคุณแก้วมาเป็นศรีภรรยาอีกหรือจ้ะ คุณแก้วเธอออกจะมาดแมนและล่ำบึก(?)
-
นางพญาเข้าไปอีกค่ะ!! :jul1: :oo1: :katai3:
-
คุณแก้วอย่ายอมค่ะ
พวกเราอยู่ข้างคุณแก้ว
-
เคะราชินีแท้ๆเบย รักนาง 5555 :laugh:
-
เริ่มสงสัยละ แก้วเป็นรับจริงๆหรือเป็นรุกที่แกล้งรับกันแน่
-
คุณแก้วนี่ แม่ของลูกในอุดมคติมากอะ ชอบนางงง เริ่ด เชิด น่ารัก เก่ง
-
นางคือเมะ ค่ะ เมะ
-
เธอมันร้ายยยย :katai3:
-
จริงๆคุณแก้วก็ไม่ได้แมนมากหรอกนะ แต่อิต๊อบมันสาวมากต่างหาก 5555
คิดอะไรซื่อๆ มุ้งมิ้งน่ากลั่นแกล้งให้ร้องไห้เป็นที่สุด
เป็นเมียคุณแก้วอ่ะดีแล้วววว
-
เปลี่ยนหัวเรื่องแล้วยังไม่มาเหรอคะ รอนะคะ
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
จงอัพ จงอัพ จงอัพ เพ่งกระแสจิต :call:
-
ยังรออยู่นะเคิ๊บบบบ
-
จงอัพ จงอัพ รออยู่จร้า :call: :call:
-
รอนะจ้ะ มาต่อไวๆเน้อ กะลังสนุก :hao7:
-
นังต๊อบบบ โอ๊ยยย สงสาร 5555555 :m20:
-
:z2: :z2: :z2:
-
รออยู่น่ะคะ เป็นครั้งแรกเลยที่เรามาเม้น 555
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
ตอนที่ 19 : หนวดบน หนวดล่าง
ผมหลุบตาลง ซ่อนความรู้สึกบางอย่างแล้วจับคุณมือคุณแก้วที่กุมใบหน้าตัวเองอยู่ เธอยิ้มละมุนจากนั้นก็พูดอีกครั้ง “แก้วพาคุณต๊อบไปดูเลยดีกว่า ตรงนั้นห้องทำงานแก้วค่ะ”
“ได้ครับ”
ผมพยักนิดนึงให้เพียวแล้วเดินตามคุณแก้วไป เธอจูงมือผมแน่น ท่าทางดูตื่นเต้นเหมือนอยากให้ผมเห็นเร็วๆ
“อ๋อ น้องเพียวคะ ไม่มีอะไรแล้วนะ ขอบคุณมากค่ะ” คุณแก้วหันไปบอกเพียวแล้วพูดต่อ “คุณต๊อบมาเร็ว”
“ครับผมครับ” ผมหัวเราะ คุณแก้วดูตื่นเต้นไม่ต่างจากเด็กๆ รองเท้าส้นสูงของเธอก้าวทีหนึ่งจะได้ยินเสียงตึกๆเป็นจังหวะทุ้มดังกับพื้น
เพียวอายุน้อยกว่าผมหลายปี ผมจำได้ว่าจีบเธอตอนกำลังเรียนมหาลัยช่วงปีหนึ่ง แล้วเราก็เลิกกันเพราะเพียวมีคนอื่น และความจริงเธอเป็นฝ่ายบอกเลิกผมด้วย
“คุณต๊อบโอเคมั้ย”
“หือ ครับ”
ผมมาถึงห้องทำงานคุณแก้วอย่างงงๆ รอบๆตกแต่งแบบโล่งสบายตา ให้ความรู้สึกสดชื่นเหมือนนั่งอยู่ในร้านกาแฟอย่างบอกไม่ถูก ระหว่างที่ผมกำลังมองสำรวจอยู่นั้นจู่ ๆคุณแก้วก็หันมา เธอหมุนตัวแล้วเหยียดยิ้ม ก่อนจะนั่งลงบนโต๊ะทำงาน
คุณแก้วอ้าแขน เธอเรียกผมมา ปลายนิ้วเราแตะกันก่อนจะรวบมือไว้ทั้งหมด
“เพียวเป็นอะไรกับคุณต๊อบคะ”
ผมชะงักทันทีที่คุณแก้วถามเข้าประเด็น ถามได้ตรงจุดตรงใจอย่างไม่คิดจะอ้อมค้อม ผมสงสัยว่าเธอรู้ได้ยังไง หมายถึงว่าคุณแก้วดูออก เฮ้ย ผมแสดงพิรุธชัดเจนมากขนาดนั้นเลยเหรอวะ ถึงผมจะโกหกไม่เก่งแต่ก็ไม่น่าจะเผยไต๋ง่ายขนาดนั้น ป๊าด หรือเธอจะเป็นไอ้ฟักสอง ผมคิดมาตลอดว่าตัวเองเหมือนมีแม่หลายคน หนึ่งในนั้นเป็นไอ้ฟัก ทว่าก็ไม่คิดว่าจะได้เพิ่ม
“เป็นรุ่นน้องที่รู้จักครับ” ผมพูดเหมือนไม่มีอะไรในก่อไผ่ คุณแก้วเลิกคิ้ว เธอทำท่าตั้งใจฟัง ใบหน้ายิ้มรับในบทสนทนา แต่ดูราวกับว่าประโยคที่ผมพูดยังไม่สิ้นสุด ผมพยายามตอบอย่างเลิกลั่กให้น้อยที่สุด “เอ่อ เป็นแฟนเก่าครับ”
“แต่ผมไม่ได้คุยกับเธอนานแล้วนะครับ นี่เพิ่งมาเจอกันครั้งแรกเลย”
ไม่ใช่ข้อแก้ตัวนะครับ มันคือเรื่องจริง
แต่ผมเสือกเหงื่อแตก
คุณแก้วไม่ได้คาดคั้นแต่อีกนัยผมกลับรู้สึกร้อนตัวไปเองอย่างช่วยไม่ได้ ถึงเธอไม่ได้พูดอะไรเลย เพียงมองผมอย่างอ่อนโยน แต่กลับดูทะลุปรุโปร่งอย่างน่าประหลาด
เอ่อ คุณแก้วไม่ใช่ผู้หญิงที่คิดมากับเรื่องแบบนี้หรอก ใช่ไหมล่ะครับ
“คุณแก้วไม่โกรธนะครับ คือตอนนั้นผมก็ไม่รู้จะแนะนำยังไงดี”
“ไม่หรอกค่ะ แก้วจะโกรธได้ยังไง” คุณแก้วส่ายหน้าน้อย ๆ เธอพูดเสียงอ่อน รีบบอกเพราะกลัวผมเข้าใจผิดเช่นเดียวกัน “คุณต๊อบน่ารักซะขนาดนี้ แก้วเชื่อใจคุณต๊อบค่ะ”
เป็นคำง่ายๆแต่กลับสร้างความรู้สึกดีมากจนผมพูดไม่ออก
ผมพยายามซ่อนความเขินอายในดวงตา แต่มันก็ทำไม่ได้ อาการดีอกดีใจเอ่อล้นซะน่าหมั่นไส้ เป็นครั้งแรกที่ผมได้รับอะไรแบบนี้ โดยเฉพาะหลายๆอย่างที่แม้เราไม่พูดก็สื่อถึงกันได้
“แก้วขี้หึงมาก”
คุณแก้วบอกผมตรงๆ น้ำเสียงออดอ้อนราวกับจะแกล้งกันเล่น
“แก้วยอมรับนะคะว่าแก้วหงุดหงิด มันน่าจะเป็นเซ้นส์มั้ง ไม่รู้สิ แก้วรู้สึกได้เอง แก้วขอโทษนะคะถ้าแก้ว”
“คุณแก้วครับ ผมกับน้องเขาไม่ได้คุยกันมานานแล้วครับ ตั้งแต่เลิกกันไปก็จบทุกอย่าง เธอเป็นฝ่ายบอกเลิกผมด้วยนะ”
“แก้วถามได้มั้ยคะว่าเลิกเพราะอะไร”
“ผมอาจจะไม่ค่อย…น่าจะเป็นเพราะเขาเจอคนที่ดีกว่า เข้ากันได้ดีกว่าผมมั้งครับ”
“ดีแล้วค่ะ” คุณแก้วยิ้ม ดูมีความสุข ก่อนจะโน้มลงกระซิบเบาๆข้างหูผม “เขาพลาดมาก”
ลมหายใจเป่าเบาๆ มีความจักจี้ผสมการหยอกเหย้า ผมอยากจะให้คุณแก้วเปลี่ยนตำแหน่งมาเป็นที่ปากผมแทนยังไงไม่รู้
“โทรศัพท์ผมไม่เคยเข้ารหัสเลยครับ” ผมยิ้มรับสีหน้าภาคภูมิใจ บ่งบอกว่าให้อิสระเต็มที่หากคุณแก้วต้องการ
คุณแก้วกลั้นอมยิ้มสวยๆของเธอแล้วแกล้งทำสีหน้าจริงจัง ดวงตาใสกลอกขึ้นไปมาแล้วถามเสียงห้วนสั้น “แก้วสวยมั้ย”
“สวยครับ”
“สวยยังไง”
“ตาสวย จมูกก็สวย ปากก็น่ารัก แก้มก็น่ากัด คิ้วก็เป็นเส้นๆ” ผมไล่ปลายนิ้วตามกรอบหน้าคุณแก้วแม้มันจะดูเงอะงะอยู่บ้างตามประสาผู้ชายซื่อใส ผมพูดเอาใจคุณแก้วและมันก็เรื่องจริงด้วยตามหลักการแล้ว คุณแก้วไม่สวย โลกนี้จะมีใครสวยอีกไหม! “แฟนใครสวยที่สุดเลย”
อาการหลงเมียคงไม่อาจมียาตัวใดมาห้ามได้อีกต่อไป
คุณแก้วหัวเราะคิกคักแล้วดึงผมเข้าไป ผมกอดเอวเธอหลวมๆ ปล่อยให้แก้มถูกย่ำยีจากมือขาวๆ
“ให้มันจริงเถอะ”
จริงๆผมโคตรอายเลย เกิดมายังไม่เคยพูดจาอย่างนี้กับใคร ดูปัญญาอ่อนฉิบหาย แม่งไม่เข้ากับหน้าตา
“ผมไม่ใช่พวกเจ้าชู้โลเล เวลาผมจริงจังกับใครผมก็จริงจังแค่คนเดียวนะครับ คุณแก้วถึงผมจะไม่ใช่คนฉลาด ไม่ใช่ผู้ชายที่ดีพร้อม แต่เมื่อถึงจุดหนึ่งเราก็ต้องรู้ว่าอะไรสำคัญที่สุด ผมไม่อยากให้คุณแก้วระแวงหรือไม่ไว้ใจผมในเรื่องนี้ ความสัมพันธ์ของเรามันจะมั่นคงได้ถ้าเราเชื่อใจกันตั้งแต่ต้นและให้เกียรติกัน”
ในเมื่อจบแล้วคือจบ ถึงผมจะเคยคบกับใครมา แต่ทุกอย่างสิ้นสุดไปแล้ว เหลือแค่ปัจจุบัน
แววตาคุณแก้วสั่นเป็นคลื่น ก่อนจะค่อยๆถูกซ่อนเก็บไว้ เมื่อกระพริบตาอีกครั้งดวงตาคู่นั้นก็กลับมามั่นคงและลึกซึ้งกว่าเดิม “ขอบคุณที่ให้เกียรติแก้วนะคะ”
“แก้วจะพยายามทุกอย่าง ให้ทุกคนยอมรับแล้วก็ไม่ให้คุณต๊อบต้องพาลแย่ไปด้วย”
เธอหมายถึงทางฝั่งครอบครัว ถ้าเราจะคบกันจริงจัง อย่างน้อยก็ต้องพิสูจน์ให้เห็นชัดๆไม่ใช่แค่ผิวเผินแต่ระยะยาว ตลอดทางต่อจากนี้
ผมไม่เคยคิดว่าผมจะมีแฟนเป็นกะเทย หรือสาวประเภท หรือจะเรียกว่าอะไร ต่อให้คุณแก้วจะไม่ใช่ผู้หญิง แต่แล้วยังไง ในเมื่อตอนนี้ในใจผมมีแค่เธอ
“ในอนาคตคุณต๊อบอาจจะต้องโดนสายตาที่มองมา พวกเขาจะมองเราและตัดสินเราโดยที่ไม่ได้รู้อะไรเลย”
“งั้นเวลาเดินผมก็จูงมือคุณแก้วตลอด คุณแก้วก็ห้ามปล่อยมือนะครับ”
“คุณต๊อบอาจจะถูกหัวเราะเยาะ”
“ผมก็จะบอกว่าคนสวยๆที่อยู่ตรงหน้านี้แฟนผม”
แก้มขาวๆเริ่มแดงลามไปกระทั่งปลายหู คุณแก้วหลบตาผมก่อนจะช้อนมองขึ้นใหม่ เธอทัดผมช้าๆ
“แก้วรู้สึกว่าแก้วไม่สวย ถ้าแก้วไม่สวยยังจะชอบอยู่มั้ย ที่เห็นๆอยู่ก็เพราะแก้วแต่งหน้านะ” คุณแก้วกระพริบตาเร็วๆ ดูเหมือนพยายามจะไล่หยดน้ำที่เอ่อออกมา เธอพูดติดตลก
ผมเลิกคิ้วงงๆ ก่อนจะมองสำรวจคุณแก้วช้าๆ “ไม่นะครับ ทำไมเหรอ ผมไม่ถือหรอก คุณแก้วไม่คิดมากนะครับ”
“คิดมากสิ ก็แก้วไม่สวยนี่”
“คุณแก้วจะแต่งยังไง ใส่กระโปรงสวมกางเกง แต่งหน้าหรือไม่แต่งก็สวยสำหรับผมทั้งนั้นแหละครับ”
ผมไม่ได้ติดใจอะไรทั้งนั้น เพราะตอนนี้ผมยอมรับทุกอย่างที่คุณแก้วเป็น พวกผู้หญิงมักชอบกังวลกับเรื่องที่ผู้ชายไม่ค่อยเข้าใจ ผมพอสังเกตได้ คุณแก้วมีครบทุกอย่างที่กุลสตรีมี โดยเฉพาะเธอจะดูจริงจังกับเรื่องแต่งหน้ามาก เพราะครั้งก่อนที่ผมมาเร็วเกินไป เธอแต่งหน้าไม่ทัน คุณแก้วยังย้ำอยู่ตลอด
เป็นผู้หญิงนี่ลำบากจริงๆเว้ย
ผมพยายามเข้าอกเข้าใจ อย่างน้อยผมก็ชอบที่คุณแก้วดูแลตัวเอง ฉะนั้นผมจึงมองในมุมของเธอด้วย ผู้หญิงเขาก็ต้องอยากสวยแหละ เหมือนที่ผู้ชายชอบแต่งรถอย่างนั้นไหม
“จริงๆแล้วผมก็ชอบไว้หนวด คุณแก้วชอบผู้ชายมีหนวดมั้ยครับ”
ผมแกล้งวางคางถูกับหลังมือคุณแก้ว มันจะมีตอนิดๆทำให้จั๊กจี้ คุณแก้วมองตามแล้วสบตาผมแววตาดูคมกล้าไม่ทันสังเกตให้ดีก็เปลี่ยนเป็นเขินอายน้อยๆ
“ชอบสิ คุณต๊อบจะไว้ก็ได้แต่ห้ามยาวเป็นคุณปู่นะ”
“ผมไว้นิดหน่อยเอง เวลาถูๆไถๆมันจะสากๆ คุณแก้วลองมั้ยครับ”
“คุณต๊อบก็” คุณแก้วร้องวี้ดว้าย เมื่อผมพยายามถูคางกับแขนและไหล่เธอ เสียงหัวเราะดังขึ้นในห้อง เราแทบจะลืมหมดแล้วว่าจะทำอะไรกัน เธอหัวเราะช้าๆในลำคอ “ผู้ชายไว้หนวดเซ็กซี่ออก เวลาเห็น…แก้วจะมีอารมณ์”
“อารมณ์อะไรเอ่ย”
“อยากจะจับกดลงแน่นๆ…แล้วก็กัดแรงๆสักคำ”
ผมลอบกลืนน้ำลาย รู้สึกว่าสถานการณ์ยิ่งล่อแหลม ในห้องปิดตายอย่างนี้ บนโต๊ะตอนกลางวันแสกๆ มันจะดีเหรอครับ
ไม่ถึงวินาทีเธอก็หัวเราะ เมื่อกี้เป็นแค่คำหยอก
คุณแก้วผิวเนียนลื่น นุ่ม แถมยังหอมละมุนไปทั้งตัว ริมฝีปากสีชมพูคลี่ยิ้มน้อยๆก่อนจะหอมแก้มผมไปหนึ่งฟ๊อดใหญ่
“งั้นถ้าวันไหนแก้วไม่แต่งหน้าสัญญาก่อนว่าจะไม่ตกใจนะ”
TBC
[3/08/2559]
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์และคนที่ยังตามอ่าน
มีแต่หน้าเดิมๆด้วย ตั้งแต่สมัยคุณฟักกันทีเดียว คนอ่านมีไม่ถึงสิบนิ้วมือ อย่าเพิ่งทิ้งเค้าไปไหนนะข่ะ :o12:
-
คุณแก้วนี่เก่งเกินไป หรือต๊อบซื่อเกินล่ะนี่???
-
คุณแก้วคงคิดในใจ
่ีJust as planned.......
ต๊อบบบบเอ๋ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
โอ้ยยย #ทีมคุณแก้ว 5555555. ความร้ายใสใสของเธอช่าง..
-
หื้มมมมมมมมมม อยากจะเข้าไปเอารีมูฟเวอร์สาดหน้าคุณแก้วซะตอนนี้เลย :ling1: :ling1: :ling1:
โหมดสวยใสสาวน้อยของคุณแก้ว หมดเวลาแล้ว
ได้เวลา หล่อเซอร์ แซ่บเวอร์ ของคุณแก้วคนแมน ซะที
-
คนเขียนต้องมาต่อวันนี้เลยคนอ่านถึงจะไม่ทิ้ง :hao7:
-
กำลังจะนอนแล้วเชียววววว อัพพอดีเลยยยย
รู้สึกว่าหลังๆต๊อบแต๊บก็มีหยอดกลับคุณแก้วนะแต่แกน่ะยังไม่ทันคุณแก้วเขาหรอก ถถถถถถถ
-
นิก็เอาอยู่เกิ๊นนน
ไม่รอดเเล้วต๊อบเอยย
-
คุณแก้วต้องหล่อกว่าต๊อบแน่นอนข้อนี้มั่นใจได้ :laugh:
-
อยากเห็นคุณแก้วตอนไม่แต่งหน้า ต๊อปจะใจละลายเลยหรือเปล่า 5555
-
ต๊อบจะจำคุณแก้วได้มั้ยยยยยยยยนนน :katai2-1: :katai2-1:
-
อิต๊อบมันหลงคุณแก้วจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วค่ะคู๊ณ
-
ชอบความร้ายกาจของคุณแก้วจัง
-
แหม หนูนี้แทบรอคุณแก้วฉบับแมนๆไม่ไหวล่ะ กึๆ :katai2-1:
-
คุณแก้วคะ แสดงความจริงใจบ้างเถอะ
-
รอวันเห็นเลยล่ะคุณแก้ว55
-
:pig4:
-
คิดถึงเธอ~~~
-
คุณต๊อบนี่แบบ...ใสมากก
-
ขุ่นแก้ววววว ขุ่นแก้ววววขร่ะ อยากเห็นคุณแก้วเวอร์ชั่นหน้าสด ใสๆไร้เครื่องสำอางค์ จะพลิกบทบาทจากคุณแก้วแสนหวานไปเป็นคุณแก้วคนแมนไหม คึคึ อิต๊อบแต๊บติดบ่วงไม่ลืมหูลืมตาแล้วตอนนี้ หนีไม่รอด ไม่พ้นเป็นเมียคุณแก้วแน่ๆ อุปส์ ใครจะรู้เนอะ ต๊อบว่าคุณแก้วเป็นเมียก็เป็นเมีย เอาตามต๊อบละกัน :mew1:
-
คุณแก้ว ต๊อบ หวานกีนมุ้งมิ้งเลย :mew1: :mew1: :mew1:
มารอไร้ท รอเจอต๊อบแต๊บ คุณแก้ว ฟัก
มาลงไวๆ ยาวๆ นะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
อ้อ.... แล้วรออ่าน อัปลักษณ์ด้วย :mew2: :mew2: :mew2:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ยังตามให้กำลังใจต๊อบแต๊บต่อไปค่ะ ต๊อบแต๊บน่ารักจัง
-
ค่อยๆเป็นค่อยๆไปค่ะคุณแก้ว เราจะเชียร์ให้คุณแก้วจับกดไอ้ต๊อบให้ได้นะคะ เอาให้มันตายใจค่ะ
-
รอต๊อบเห็นหน้าสดคุณแก้วววว :o8: :o8: :o8:
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
ต๊อบคนแมน. แต่. เดี๋ยวก่อน. คุณแก้วแมนกว่า. อยากเห็นคุณแก้วกลายร่างเป็นเทพบุตร. ต๊อบเอ๋ย. ไม่อยากจะคิดถึงอนาคตเธอเลย. ใสซื่ออะไรขนาดนั้น
-
ชอบความหลายเหลี่ยมของคุณแก้วววว อยากได้มากกกอด 5555555 รอคุณแก้ว ติดตามคุณแก้วค่า
-
รอดูคุณแก้วเปิดตัวเป็นแมน ต๊อบมีเงิบบ้างล่ะคราวนี้5555555555555 :laugh:
-
:katai5:ต๊อบแต๊บคะทำไมซื่ออย่างนี้
-
โถ่ะ ถ้าคุณแก้วกลายเป็นไอ้แก้วแล้วต๊อบแต๊บจะเสียว เอ้ย จะหนาวววววว :hao3:
-
เอาละมรึ๊งงงงง ต็อบ
-
คุณแก้วจะค่อยๆเผยตัวใช่มั้ยนะ :hao3:
-
คุณแก้ววววววววว~~~
-
#ต๊อบคนซื่อกับคุณแก้วคนแมน #ทีมต๊อบรับ
น่ารักทุกตอน ชอบบบ :mew1:
-
รอๆๆตอนต่อไป
-
ทุกคำพูดของคุณแก้วครอบคลุมไปถึงอนาคตเลย พอเรื่องเฉลยมา คุณแก้วไม่ได้หลอกต๊อบ บอกหมดแล้ว เพียงแต่นังต๊อบก็คือนังต๊อบ 5555555555555
-
สาบานนะคะว่าต๊อบขาจะไม่ตกใจ หึหึหึ
-
~ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยยยยย ในความคุ้นเคยกันอยู่ มันแผงอะไรบางอย่าง ที่มากกว่านั๊น
-
คุณแก้วจิตวิทยาสูงมาก หลอกล่ออิต๊อกเข้าไป
หนีไม่รอดมือคุณแก้วอยู่เเล้วค่าาาาาา
เชื่อเถอะตอนเป็นเมียคุณแก้วนี่นางคงงงๆเเน่ๆ 555
-
กรีดร้องงง ทำไมเขาน่ารักกันอย่างนี้
-
เมื่อไหร่ต๊อบจะโดนคุณแก้วกดน้าาา
-
:ling2: :ling2: :ling2:
เฮียแก้วนี่สุภาพบุรุษจริงๆ
แค่หึงนิดหน่อย ถ้าพังบ้านได้จะพัง สินะ :impress2: :mew3: :mew3:
-
เพิ่งเห็นตอนที่ 19 ชั้นไปอยู่ไหนมาาาาาา
-
อยากเห็นตอนคุณแก้วหึง จะเป็นไงน้า ต๊อบจะต้องถึงขั้นหยอดน้ำข้าวต้มมั้ย :katai2-1:
-
สงสารคุณแก้ว ทั้งอ่อย ทั้งรุก
ต๊อบแต๊บ มันก็ยัง ไม่รู้สถาณะตัวเอง ฮ่าๆๆๆ
ต๊อบจะใสไปใหน สมองน่ะ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วชอบมากเลยค่ะ เป็นเนื้อเรื่องที่อ่านแล้วชวนยิ้มทุกตอน อ่านแล้วไม่ได้รู้สึกน่าเบื่อหรือไม่อยากอ่านอีก มีแต่อยากให้มาอัพต่อไวๆค่ะ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้นักเขียน :z10:
-
เมื่อถึงวันนั้น อยากรู้ว่าอิต๊อบจะยอมป่าว หรือต้องวางยา
แต่ยังไงเอ็งก็ต้องอยู่ล่างนะ :hao6:
-
อยากเห็นอะ อยากรู้ตัวตนคุณแก้ว เธอเป็นผู้ชายใจหญิง แต่ลึกแล้วเหมือนมีอะไรมากกว่านั้น อาจจะแค่ชอบแต่งหญิงก็ได้
-
พึ่งมาอ่านเรื่องนี้รวดเดียวเลยจ้าาาา 55555
ขอสารภาพตรงนี้เลยว่าเป็นเรื่องที่สะดุดตามาก แต่ไม่อยากจะกดเข้ามาอ่านเลย
เพราะคนแต่งคนเดียวกะนิยายตลกขบขัน 555 เรื่องนั้นแม่งขบขันเกินไปจนน้ำตาไหลพราก 5555
กลัวใจเรื่องนี้จะเป็นแบบนั้น 555 แต่วันนี้นึกไงไม่รู้ สงสัยอิคุณแก้วดนใจ 555
สนุกอ่ะ ต๊อบมันน่ารัก ซื่อๆดี คุณแก้วก็น่ารัก นางมีความเสือในร่างกระต่าย
รอตอนต่อไปนะ รอต๊อบแต๊บโดนคุณแก้วจัด o13
-
ไม่ทิ้งหรอกค่ะ ขอแค่มาอัพ เราก็พร้อมจะตามมาอ่าน~
-
รออยู่น๊าาคะ รีบลงต่อไวๆน่ะสู้ๆๆๆ
รอวันที่คุณแก้วจะรุกมากขึ้นคะ o18
-
รออิต๊อบบบ :impress3:
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 20 : เป็นผู้ชายอย่าโลเล
“อึ๊บ”
ผมกำลังยกดัมเบลหนักสิบกิโลอย่างเอาจริงเอาจัง ข้างละยี่สิบ ทีแรกวอร์มแค่ห้ากิโลก่อน ต่อมาเริ่มคึกเพราะคิดถึงหน้าคุณแก้ว ความพยายามที่จะหุ่นเฟิร์มกว่าเดิมจึงยิ่งเพิ่มพูน
“พู่ว”
“…”
“ฮึด ฮึก… แฮ่ก…” รู้สึกเหมือนมีสายตาลอบมอง พอเงยหน้าขึ้นผมถึงเห็นไอ้ฟักกำลังเหล่อยู่ “อะไร?”
“เล่นใหญ่มาก” มันสไลด์นิ้วปื้ดๆกับจอโทรศัพท์ก่อนจะปรายตามองผมอีกรอบ “เวอร์วังอลังการ กูนึกว่ามึงยกกระสอบข้าวสารหนักเป็นตันอยู่”
ออกแรงมันก็ต้องมีส่งเสียงร้องบ้างดิ แปลกตรงไหนวะ
ผมอยู่ฟิตเนสกับไอ้ฟัก ความจริงผมชอบออกกำลังกายที่บ้านมากกว่า มันดูเป็นส่วนตัวดี แต่มาอย่างนี้ก็ไม่เลวเพราะจะได้สังคมหลากหลายไปอีกแบบ แต่ไอ้ฟักมันชอบมามาก ผมว่ามันจะมาดูเด็กกับเทรนเนอร์มากกว่าจะออกกำลังกาย
เหงื่อค่อยๆออก แต่ด้วยความที่แอร์เย็นเจี๊ยบ ถ้าอยู่ในห้องพัดลม ป่านนี้ไม่เหลือพื้นที่แห้งแล้วแน่นอน ผมค่อยๆผ่อนลมหายใจ เวลาออกแรงเสียงจะฮึดตามเพื่อเรียกขวัญกำลังใจ รู้สึกกระปรี่ประเปล่ามากช่วงนี้
อาจเป็นเพราะกำลังสมหวังในรัก
ผมก้มหน้าต่ำเพื่อกลั้นขำ เสียงหัวเราะจึงออกจมูกบวกกับแก้มที่บวมใกล้จะแตก
เสียงผมหอบนิดหน่อย ขณะยกก็ยังพอคุยเล่นกับไอ้ฟักได้ เพราะผมค่อยๆยกเป็นสเต็ปช้าๆ ไม่บ้าพลังมากมาย
เสื้อบางแนบเนื้อสีเทา ยิ่งถ้าเหงื่อออกมาก มันจะยิ่งติดไปกับผิว ไอ้ฟักหลังจากถ่ายรูปตัวเองกับกระจกพร้อมถอดเสื้อโชว์นมแล้ว มันก็แอบเหล่ผมเป็นพักๆด้วยสายตาเหย่อยิ่งที่มันทำประจำ
อีกอย่างตอนเข้ามา จะมีบล็อกหนึ่งซึ่งเป็นห้องที่เล่นยิมนาสติกกับเต้นอะไรไม่รู้ ช่วงแวบหนึ่งที่เราเดินผ่าน สายตาของสาวๆหลายคนจะตกมาที่ไอ้ฟักอยู่ตลอด ซึ่งมันก็ดูภูมิอกภูมิใจมาก ผมมารู้ตอนที่มันหัวเราะในลำคอแล้วทำหน้าทำตาแปลกๆเนี่ยแหละ
ไอ้ฟักมันลุกขึ้นมาอยู่ที่ด้านหลังผม แตะไหล่แตะคอ พูดห่าอะไรของแม่งไม่รู้ไปเรื่อยเปื่อย ผมก็ฟังด้วยความที่เป็นเพื่อนที่ดี มันลูบไหล่ผมแรงๆอีกรอบแล้วยกไปปาดจมูกก่อนจะเต๊ะท่าจริงจังและบ่นเรื่องที่ผมออกกำลังกายไม่ถูกต้องในบางจุด
“กูยกอยู่มั้ย เชี้ย จั๊กจี้ มึงจะไปถ่ายรูปก็ไปเลยไป”
จริงๆเล่นอย่างนี้อันตราย แต่มันก็เล่นแบบเบาๆ ไม่แรงอะไรเลยผมแค่พูดไปงั้นกันมันแกล้งเฉยๆ
“กระจอก”
“อะไรนะ ว่าไงนะ” ผมถามอย่างแกล้งหาเรื่อง
อยากจะให้ได้ยินเสียงมันตอนพูดออกมาจริงๆ โคตรน่าถีบ “กระจอกมาก”
มันส่งสายตาดูหมิ่นในพลังกล้ามของผมอย่างรุนแรง แหมๆๆๆ
“อย่าให้ผมต้องเปิดโชว์นะครับคุณ”
“มึงยกไงก็ไม่ขึ้นหรอก แดกก็ไม่ดูแคลไม่ดูเชี้ยไรเลย เปล่าประโยชน์”
“ปากแข็ง ปากอย่าแข็งได้มั้ย จะชมเพื่อนก็ชมมา”
ผมยิ้มแหย่ เตรียมรับคำชมจากมันเต็มที่ มันคงพยายามไม่หลุดหัวเราะเลยตีหน้าบึ้งเข้าไว้แล้วกลบเกลื่อนด้วยการบีบนมผมสองที แม่งเป็นอะไรกับนมกูนักหนาวะ
อีกอย่างการหลังยอกคราวนั้นทำให้ผมรู้เลยว่าตัวเองยังโคตรอ่อนหัดนัก
หากยังปล่อยให้ร่างกายท้วมสมบูรณ์เกินไป เผื่อมีโอกาสจะได้รวบได้อุ้มคุณแก้วอีกครั้งแล้วเสือกทำพลาด หน้าแตกขายขี้หน้าเขาหมด ไม่เอา ไม่ดี ผมก็อยากเท่อยากคูลต่อหน้าแฟนบ้างอะ
ความอ่อนโยนของคุณแก้ว เหมือนเพลงที่ว่ามีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็กร่างกาย ถึงผมจะแก่กว่าไม่กี่ปี แต่แก่กว่าก็คือแก่ แล้วยิ่งผมไม่ค่อยจะได้บำรุงอะไรอย่างไอ้ฟักมัน หน้าตาจะไปก่อนวัยแน่ๆ คุณแก้วถึงเธอจะทำงานแล้วแต่แค่หน้าก็สะสวยจนนางฟ้ายังเทียบไม่ติด ไม่แปลกหรอกถ้าผมควรจะผลักตัวเองขึ้นมาบ้าง
ก็อยากให้แฟนชื่นใจไหม
ระหว่างที่ไอ้ฟักกระแดะเก๊ก ทำเป็นเดินดูเวทพอมีคนอื่นๆเดินผ่านมา ส่วนในหัวผมก็มีแต่เรื่องของคุณแก้ว
“ฟัก มึงแต่งหน้าหรือเปล่าวะ”
คล้ายกับว่าเรื่องที่ผมถามเป็นตราบาปเป็นเรื่องเลวทรามอย่างมาก เพราะทันทีที่พูดออกไป ไอ้ฟักถลึงตาใส่ผมอย่างเอาเป็นเอาตาย คิ้วนี่หงิกเชียว ก่อนจะกลอกตามองซ้ายมองขวาราวกับกลัวว่าใครจะได้ยิน โชคดีที่บล็อกนี้มีแค่ผมกับมัน และคนอื่นก็อยู่ไกลๆถัดไปอีก
“แต่งห่าไร เห็นปังๆอย่างนี้ก็หน้าจริงมั้ยล่ะ”
“กูสงสัยไง ผู้หญิงเวลาล้างเครื่องสำอางทีนึงมันต่างมากเลยเหรอวะ”
ไอ้ฟักปรายตา
“มึงแทบจะอยากให้เมียมึงนอนแต่งหน้าเลยแหละ”
“มันไม่ลำบากไปหน่อยเหรอ” ผมขมวดคิ้วมุ่น รู้สึกยิ่งเห็นใจคุณแก้วยิ่งขึ้นไปอีก “นั่งแต่งหน้าก็ยากแล้วมั้ยวะ”
ไอ้ฟักสะบัดหน้า มันถอนหายใจเฮือกอย่างรำคาญ “เหนื่อยสัด”
“เหนื่อยไร กูเห็นมึงเอาแต่นั่งถ่ายรูปกับกระจก”
“เหนื่อยมึง”
“เอ้า” ผมหัวเราะก๊าก ก่อนจะวางดัมเบลลงแล้วยกเสื้อขึ้นมาเช็ดเหงื่อที่จมูกด้วยความเคยชิน “มุกไงมุก”
“กูจะเลิกคบกับมึงก็เพราะแบบนี้แหละ”
“โธ่ ป่านนี้แล้วมึงจะไปก็ไปเถอะ”
“อ๋อ เมียก็มีแล้วด้วยนี่ใช่มั้ย” มันพูดประชด หน้าตาจิกกัด เป็นไก่เหรอมึง
“ถูกต้องนะครับ” ผมพยักหน้า ชี้นิ้วใส่มัน “เมียสวยด้วยครับผม”
มันกลอกตาอีกรอบ แล้วยกมือสะบัดแก้มไปหนึ่งที
“เออ แล้วมึงคบกับแฟนนานแค่ไหนถึงได้กันวะ”
พูดแล้วมันก็ชักจั๊กจี้ ผมพาลนึกไปถึงตอนที่อยู่กับคุณแก้วสองต่อสอง ขณะที่เรากำลังจูบกันอยู่หรือไม่ก็กระหนุงกระหนิง
“แฟนไหนวะ หมายถึงยังไง อ่อ ก็คืนนึง เจอกันก็ได้เลย ถ้ารวมๆแล้วดีก็คบ ทำไมวะ”
“ไอ้ห่า ไม่ใช่อย่างนั้นเว้ย”
จริงๆผมถามไปอย่างนั้น ไม่ได้คิดว่าจะได้คำตอบที่ดูมีประโยชน์อะไรหรอก กูไม่น่าไปรู้จักมึงเลยฟัก ไม่น่าทำอย่างนั้น เพราะอะไรกันนะชีวิตต๊อบแต๊บมันจะรันทดให้ได้ตลอดเลยใช่ไหม
“มึงกำลังกังวลเรื่องคุณแก้ว? ปิดไฟก็มองไม่เห็นแล้ว มึงคิดมากทำไมวะ สมยอมทั้งสองฝ่ายก็จบ คุณแก้วมึงก็ไม่ได้ต่างอะไรจากผู้หญิงอยู่แล้วนี่”
มันพูดอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว
“หรือไม่ใช่?”
“ใช่ดิ ทำไมจะไม่ใช่ คุณแก้วเขาสวยจะตาย” ผมพยักหน้าหลายที
“คนสวยก็ไม่ได้แปลว่าจะต้องเป็นผู้หญิงนะมึง” ไอ้ฟักพูดเรียบๆก่อนจะปรายตามองขึ้นมา “ดูอย่างกู”
“ถุย เป็นเอามากนะมึง ไอ้ห่า” คนก็อุตส่าห์ตั้งใจฟังว่ามันจะพูดอะไร
“อะ แล้วกูไม่สวยตรงไหน”
“ซีเรียส นี่เรื่องซีเรียส” ผมเน้นย้ำ ให้มันกลับเข้าประเด็นอันมีสาระ “เออ วันก่อนนู้นกูเจอเพียวด้วย”
“อีชะนีนั่นน่ะเหรอ”
ไอ้ฟักไม่เคยชอบผู้หญิงที่ผมจีบสักคน แม่งไม่เคยชอบเลยนะเอาจริงๆตั้งแต่สมัยไหนมาแล้ว โดยเฉพาะคนนี้ที่ทำเอาผมเฮิร์ทอยู่หลายเดือน
“เป็นเด็กฝึกงานคุณแก้ว” มาถึงตอนนี้ผมก็เริ่มขมวดคิ้ว “กูงงมาก คุณแก้วดูออกได้ไงไม่รู้”
“ดูออกเรื่อง”
“ว่านั่นแฟนเก่ากู”
“มึงโง่ไงต๊อบ”
“สัด”
“จริงต๊อบ มึงโง่” ไอ้ฟักเดินมานั่งยกดัมเบลต่อจากผมแบบไม่จริงจัง มันนั่งข้างๆ “ไม่งั้นมึงจะเอาอีพวกนั้นเป็นเมียทำไม”
“ก็กูชอบไง ตอนนั้นกูชอบกูก็จีบ โอเคมะ”
“มึงก็ไม่เลือกเลยไงต๊อบ” มันพูด “ไหน เล่า”
“เล่าไร”
“เล่ามาต๊อบ”
“ก็กูไปส่งคุณแก้วที่ทำงาน แล้วก็เจอเพียวไง แต่ก็ไม่ได้คุยไรกัน ทักกันเฉยๆ แต่กูแอบช็อกเหมือนกัน แล้วพอเข้าไปอีกห้องคุณแก้วก็ถามกูตรงๆเลย กูโคตรตกใจ”
ไอ้ฟักหัวเราะในลำคอ ดูเจ้าพ่อมาก
ผมรู้ว่าไอ้ฟักไม่ชอบเพียว มันเคยบอกว่ามีรัศมีของความปลอมมาแต่ไกล มันพร่ำบ่นให้ผมฟังทุกครั้ง โดยเฉพาะทางสายตา จากนั้นก็จะไม่พูดอีก แต่ผมก็รู้ว่าในใจมันคิดอยู่ตลอด กระทั่งแจ็กพ็อตตามคาด ผมถูกทิ้งและสวมเขาสมพรปากมัน
“ระวังเถอะมึง” ไอ้ฟักเตือนบางอย่างที่ดูเป็นเรื่องใหญ่แต่ก็เป็นปริศนามาก
“ระวังไร”
“ก็เปล่า”
“เนี่ยะ แม่งชอบเล่นตัวอย่างนี้เนี่ยะ”
“คุณแก้วของมึงระแวงแล้ว ระวังอีน้องเพียวแฟนเก่ามึงจะตกงานเอา ไม่ก็มึงนั่นแหละ ระวังตัว มีปัญหาขึ้นมากูไม่รู้ด้วยนะ”
มันเหมือนจะหวังดี แต่ก็ดูสนุกมากกว่าจะเป็นห่วงผม ไอ้การบอกให้ระวังดูสะใจยังไงชอบกล
“บ้า” ผมขมวดคิ้วมุ่น “คุณแก้วเขาโตแล้ว เป็นผู้ใหญ่ กูกับคุณแก้วคุยกันแล้ว เราเข้าใจกันครับคุณฟัก”
“อีดอก”
ไอ้ฟักแทบจะตบหน้าผม ผมแค่แกล้งพูดชื่อเล่นจริงๆของมันอย่างเน้นย้ำ ไอ้ฟักไม่ชอบให้เรียกตอนอยู่ข้างนอกเท่าไร ไอ้ห่านี่ ไม่ภูมิใจในชื่อที่พ่อแม่ตั้ง กระแดะเรียกพัชอย่างนั้นคุณพัชอย่างนี้ กระดากปากฉิบหาย ก๊ากกกก
“โอเค กูจะไม่คุยประเด็นนี้อีกแล้ว เด็ดขาด อย่างเด็ดขาด เพราะในใจกูตอนนี้มีแต่คุณแก้ว” น้ำเสียงผมมีแต่ความรักและความจริงใจล้วนๆ ผมยกมือทาบอก หน้าตามีออร่าพระเอก “มึงก็เคยเห็นคุณแก้วแล้วนี่ ใช่เปล่าวะ”
“เคยเห็นรูป”
“ตอนไหน”
ผมไม่ยักจำได้ว่าให้มันดู
“ตอนมึงเมา”
“ฮะ เมื่อไร ร้ายนะมึง ไม่ใช่มึงดูแล้วชอบ มาแย่งของกูนะ”
ไอ้ฟักเบ้ปาก หน้าตงหน้าตาไปหมด ดูสารรูปเข้าสิ “รอให้กูมีมดลูกก่อนเถอะ”
ผมหัวเราะ เพราะรู้ว่ายังไงไอ้ฟักมันก็ไม่ได้ชอบผู้หญิง แกล้งให้มันพะอืดพะอมเล่นสนุกดี ท่าทางจริตจกร้านนี่ออกหมดจนเก็บกลับไม่ทัน แต่ผมก็เคยเห็นมันไปกับผู้หญิงไง สมัยเรียนก็เดือนงี้
จะว่าไปไอ้ฟักยังไม่เคยเจอคุณแก้วเลยนี่หว่า วันไหนถ้ามีจังหวะ ช่วงงานเทศกาลต่างๆไม่ก็ถ้ามีงานที่บ้านผม ช่วงเวลาเหมาะๆอาจจะได้เจอเข้าสักวันแหละ
“เออ งั้นคุยเรื่องมึงดีกว่า กับเมียเก่าถึงไหนละ อุ โอ๊ย ตบไมเนี่ย?!”
ไอ้ห่า เห็นไหม พอทีเรื่องตัวเองเสือกเก็บเงียบทำเป็นไม่พอใจ แล้วทำไมทีผมทุกคนถึงได้คาดคั้นกันหมด แถมรู้ดีอีกต่างหาก!
ไอ้ฟักกลับไปนั่งประจำที่แล้วเริ่มยกเวทเป็นครั้งแรกตั้งแต่ก้าวเข้ามาในฟิตเนสแห่งนี้ ผมพยายามจะไม่ด่ามันว่าอวัยวะเพศ ผมจิบน้ำ ตอนนี้นั่งพักอยู่แล้วเดี๋ยวค่อยออกกำลังต่อ โทรศัพท์ก็ดัง
คุณแก้ว : อยู่ไหนเอ่ย
พูดถึงเมีย เมียก็มา
ฮ่า ฮ่า
ต๊อบ : ยังอยู่ที่ฟิตเนสอยู่เลยครับ
คุณแก้ว : อยากไปหาจัง คิดถึงอะ
ผมกดถ่ายรูปแลบลิ้นทำหน้าตาตลกๆไปให้คุณแก้วดูหนึ่งแชะ พร้อมข้อความ ‘พอละ เดี๋ยวหล่อไป แฟนขี้หึง’
ทว่าระหว่างที่รูปกำลังส่งอยู่ จู่ๆก็มีข้อความเด้งมา ผมไม่ได้ตั้งใจจะกดไปอ่าน
เพียว : พี่ต๊อบ
เพียว : เพียวคุยด้วยได้หรือเปล่า
จากที่ผมยิ้มๆอยู่ก็เลยค่อยๆหายไปทันที และอีกขณะหนึ่งก็คือรูปที่ผมส่งให้คุณแก้วก็ส่งเสร็จเรียบร้อยแล้วเช่นกัน
คุณแก้ว : เวลาแก้วหึง ต้องปล้ำนะคะ ถึงจะหาย
ในสถานการณ์ปุบปับเช่นนี้ ผมไม่ค่อยคุ้นชินนักโดยเฉพาะการทำบางอย่างที่ดูเหมือนจะส่งผลต่อต่อมจิตสำนึก ผมเกาหัวงงๆ นิ้วค้างอยู่กับหน้าจอ โดยไม่รู้จะเริ่มอย่างไหนก่อนดี โดยเฉพาะความเผ็ดเปรี้ยวจี๊ดจ๊าดของคุณแก้วที่นับวันมันยิ่งจะมากขึ้น
ในใจผมตอนนี้มีอยู่สองคำถาม
หนึ่ง ทำไมเพียวทักมา
สอง
ผมควรทำให้คุณแก้วหึงดีไหมวะ
TBC
[17/08/2559]
ทุกคำพูดของคุณแก้วครอบคลุมไปถึงอนาคตเลย พอเรื่องเฉลยมา คุณแก้วไม่ได้หลอกต๊อบ บอกหมดแล้ว เพียงแต่นังต๊อบก็คือนังต๊อบ 5555555555555
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ข่ะ ห้ามทิ้งนะข่ะ ขุมกำลังใจมีอยู่เท่านี้ หายไปคนนึงเศร้าตรัย :o12:
-
ตาม ตาม ตามติดชีวิต ต๊อบแต๊บฮะ ใสๆๆ วัยรุ่นชอบ :o8:
:กอด1: สัญญาๆๆๆ ไม่หายไปไหน ..... จนกว่า เขาสองคนจะได้กัน ...เอ๊ยยย :o8:
-
ฟัก แทะเล็มต๊อบแต๊บป่ะ
มีการลูบไหล่ต๊อบ แล้วเอาไปป้ายจมูกตัวเอง
อยากดมกลิ่นต๊อบแต๊บ ใช่ป่ะ
ต๊อบแต๊บ ฮ็อตและ
คุณแก้ว โทรหา เพียวก็อยากคุยด้วย
คุณแก้วหึงแน่ๆ ต๊อบแต๊บ เอ๊ย....ยังจะยั่วให้หึง
ตอนต๊อบเจอหน้ากับเพียวครั้งแรก
ออร่า หึงโหด ออกเลย ขนาดต๊อบไม่บอก ยังรู้
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ต๊อบอย่าหลงไปหลงกลเพียวนะ เดี๋ยวคุณแก้วหึงนะโว้ยยย
-
กด 2 ค่ะ (แอบรออย่างมีความหวัง)
-
อี๋ นังเพียวเพื่อดิสเครดิตคุณแก้วหรือเปล่า?? ส่งฟักไปปราบเพียวเลย
-
เอาเลย อยากให้ต๊อบโดนปล้ำ 5555
-
:o8: สัญญาค่ะ ว่าจะอยู่จนกว่าวันที่ต๊อบจะโดนคุณแก้วปล้ำ
-
เจ๊ฟักก็ลวนลามเพื่อนไปเรื่อย อิต๊อบแต๊บนี่ซื่อบื้อของจริง โดนเพื่อนลวนลามทั้งทางสายตาและสัมผัสยังไม่รู้ตัวอีก เอิ๊กๆ
อ่อ ต๊อบแต๊บคะ เพื่อนฟักเสียตัวให้เมียเก่าไปแล้วนะคะ จากเมียเก่าเลื่อนสถานะเป็นผัวใหม่แย้ววว
อ่อ ต๊อบแต๊บคะ พี่ว่าถ้าคิดพิเรนท์ทำให้คุณแก้วหึง ต๊อบแต๊บอาจจะเสียตัวให้คุณแก้วเร็วกว่าที่คิดนะคะ
คึคึ
รอคุณแก้วหน้าสดมาก
:mew1:
-
ไม่นานต๊อบแต๊บจะเสียตัวให้คุณแก้ว หาเรื่องให้ตัวเองแท้ๆ5555555
-
เพียวคือใครแล้วนะ ย้อนความแป้บ 5555555 :hao7:
-
คุณแก้วหึง ต้องยอมให้คุณแก้วปล้ำต็อบนะ
:hao3: :oo1:
-
หลายเม้นต์บอกคุณแก้วรุก แต่เราไม่รู้ดิ อ่านๆไปเหมือนยังไม่รุกไร ยังสวยๆ อยู่
-
เอาเลยต๊อบ ถ้าอยากโดนปล้ำก็เอาเลย :katai3:
-
ทำให้คุณแก้วหึง โอโห้เหมือนเดินเข้าสู่ประตูนรก
-
คุณแก้วคะ....
คุณแก้วหมายถึง คุณแก้วต้องปล่ำต๊อบแต๊บถึงจะหายโกรธ หรือ ต๊อบแต็บต้องปล้ำคุณแก้วกันค่ะ
อย่าคลุมเครือสิคะคุณแก้วววววว
-
เจ้ฟักลวนลามต๊อบแต๊บตลอดอ่ะ จะฟ้องคุณแก้ว//โดนตบ
หืม น้องเพียวทักมาทำไมคะ เสียดายหรอคะ หึพ์
คุณแก้วปล้ำเลยค่ะปล้ำเลยยยย
-
ลองดูสิ อิๆ คุณต๊อบ
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
ตามค่ะตาม... อย่าหายไปนานนะคะ
-
“จริงต๊อบ มึงโง่” ฮือออออ ตอกย้ำ จนมิดพื้นเลย
-
คุณฟักนี่แทะเล็มนังต๊อบแรงอยู่นะ แต่ต๊อบก็คือต๊อบซื่ออย่างไรก็ซื่ออย่างนั้นเลย55555555555
จะตามติดชีวิตนางไปแบบนี้แหละค่ะ ไม่หายแน่นอนนนนนนน รักส์~ :กอด1:
-
ต๊อบแต๊บเอาดีๆลูก :mew5:
-
เราไม่ทิ้งกัน...แบบนี้วันเค้าได้กันข่ะ
-
โถถถถ คุณต๊อบบ อุตส่าเว้นช่วงอ่าน เทอก็ยังไม่เสร็จคุณแก้วอีกกกกกกก :hao6: :hao6: :hao6:
-
ข้อสองสิคะรอไร ปล้ำเลยค่ะคุณแก้ว :oo1:
-
ผมควรทำให้คุณแก้วหึงดีไหมวะ...จ้า ทำเลยจ้า 555+
-
รอดูต๊อบโดนสาวเสียบ :hao3:
-
ต๊อบน้อย ระวังเมียที่กำลังจะเป็นผัวตบนะลูก
-
ต๊อบ แกมีความเป็นผู้เยอะมาก เยอะจิงไรจิง o22
-
เจ๊ฟักดูมีฟาร์มอ้อยน้อยๆ
นัลร๊ากกกกกก 555555555555
อิต๊อบก็ยังคงโง่แบบไร้ที่สิ้นสุด
หึ ทำให้เขาหึงอะ ระวังหลังไว้ให้ดีเถอะ
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 21 : ถามผู้ชายเขาบ้างยัง
ผมงงๆอยู่พักใหญ่ว่าจะตอบใครก่อนดี เกิดมาก็เพิ่งเคยมีสาวๆทักมาหลายคน โดยที่ไม่ใช่แม่กับป้าด้วย
“เป็นอะไร หน้านิ่วคิ้วขมวด”
“กูกำลังคุยกับคุณแก้ว” ผมพูดโง่ๆ “แล้วเพียวก็ทักมาว่ะ”
ไอ้ฟักหัวเราะเสียงสูงราวกับมีเรื่องชื่นอกชื่นใจให้มันได้เล่นคลายความเบื่อ มันรีบถลาเข้ามานั่งไหล่ชิดกับผมก่อนจะชะโงกหน้ามาที่โทรศัพท์ทันที
“ถ้าไม่เสียดายมึง” มันพูดเสียงขึ้นจมูก ความจริงสำเนียงไอ้ฟักมันจะดูเหมือนคนลิ้นแปล้อยู่บ้าง เอาตามตรงคือตอนนี้มันกำลังกระแดะเพื่อกระแหนะกระแหนผม “ก็คงมีเรื่องให้ช่วย”
“ใคร”
“อีเพียวไง”
“อาฮะ”
ผมพยักหน้าแล้วก็เปลี่ยนเป็นส่ายหน้า ยังไม่ได้กดตอบหรือเปิดเข้าไปอ่านข้อความใดๆต่อ เนื่องจากต้องการเวลาคิดและไตร่ตรองให้ดีอยู่บ้าง “ตอบว่าไงดี”
“ตอบหล่อๆแบบมีความสุขไป ให้มันรู้ว่าไม่มีมึงกูก็อยู่ได้” ไอ้ฟักกระซิบข้างหูผม มันพยายามล่อลวงผมให้ทำตาม โดยที่ตัวเองรอดูผลลัพธ์อย่างสนุกสนาน ไอ้สัด แน่ๆเลย ไม่ได้เป็นห่วงเพื่อนสักนิด
ระหว่างที่นิ้วผมกำลังสาละวนอย่างลังเล ในที่สุดผมก็ส่ายหน้าอีกครั้ง “ไม่ดีกว่าว่ะ”
“ทำไมวะ” ไอ้ฟักเลิกคิ้ว มันดูเหมือนจะแอบหัวเสียนิดหน่อย แต่ก็แค่นิดเดียวก่อนจะยิ้มตามสไตล์ในเวลาที่มันพยายามจะขายของหรือต้องการบางอย่าง “ก็แล้วแต่มึงนะ”
“เออไง เดี๋ยวคุณแก้วมารู้ทีหลังเขาจะรู้สึกไม่ดี”
“แหม แหม แหม”
“ไปๆ กูจะคุยกับเมียกู โวะ” ผมไล่มันก่อนจะหันหนีแล้วพิมพ์ตอบคุณแก้ว โดยไม่ให้ฟักเห็น
“กูดูไม่ได้?”
“เสือก”
ป๊าบ!
“ไอ้ฟัก!” รอบนี้มันตบผมแรงจนร้องเสียงหลง มันสะบัดก้นดุ่ยๆไปนั่งอีกฝั่งแล้วทำเป็นไม่ได้ยินเสียงผม ราวกับไม่รู้จักกันมาก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีคนเดินผ่านไปผ่านมาด้วยแล้ว ความเก๊กแมนจึงยิ่งมากกว่าเดิม
สงสัยจะงอนจริงแต่ก็ช่างปะไร คนจะคุยกับเมีย เพิ่งหวานกันใหม่ๆ มันห้ามไม่ได้โว้ย
สรุปแล้วผมจึงเลือกไม่ตอบเพียวกลับไปแม้ไอ้ฟักจะพยายามกดดันทางอ้อมแค่ไหนก็ตาม ผมทักคุณแก้วไปอีกครั้งและคุยสัพเพเหระเรื่อยเปื่อยกับเธอจนลืมไปเลยว่าเพียวทักมา
“แฮ่!”
ผมเดินเข้าไปด้านหลังคุณแก้วแล้วแกล้งเธอให้ตกใจ ไหล่คุณแก้วเกร็งขึ้นมานิดนึงก่อนจะค่อยๆถอนหายใจอย่างโล่งๆแล้วตีผมเบาๆ “คุณต๊อบนี่”
“ไม่ตกใจเหรอครับ”
“ตกใจสิคะ” คุณแก้วทำหน้ามุ่ย “ถ้าแก้วเผลอต่อยคุณต๊อบขึ้นมาจะว่ายังไง”
ผมไปรับคุณแก้วหลังจากเธอเลิกงาน ตัวเธอเย็นเชียบจากการอยู่ในห้องแอร์ตลอดวัน คุณแก้วใช้นิ้วจิ้มแก้มผมเป็นรอยบุ๋มเข้าไป ความเย็นของปลายนิ้วตัดกับอุณหภูมิผิวแก้มผมอย่างสิ้นเชิง
“อ่อย กลัวแล้วครับ” ผมช่วยคุณแก้วถือกระเป๋าแล้วโอบหลังเธอไว้ก่อนจะซุกหน้าน้อยๆที่ข้างไหล่ กลิ่นหอมของผมนุ่มๆทำเอาผมเคลิ้ม ก่อนจะค่อยๆเนียนผละตัวเองออกเนื่องจากรู้สึกว่าระยะหลังๆจะหน้าด้านได้คืบเอาศอกจนเกินงาม
เมื่อกี้ออกจะเกินไปหน่อยไหมวะ
ฮึ่มฮั่ม
ยิ่งคำขู่น่ากลัวตัดกับภาพลักษณ์นางฟ้าของเธอ ยิ่งทำผมใจสั่นอยากจะโดนเข้าจังๆสักที
ต่อยตัวๆ เสื้อผ้าถอดหมดก็ได้ครับ
“วันนี้แก้วนัดร้านทำผมเอาไว้ เดี๋ยวเราไปหาอะไรกินแล้วคุณต๊อบกลับก่อนก็ได้นะคะ เพราะว่ามันน่าจะนานนะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมรอได้”
ผมพยักหน้าหงึกๆตอบโดยไม่ต้องคิดอะไร พูดด้วยใจบริสุทธิ์ คุณแก้วยิ้มพราว เธอกระพริบตา ดูเป็นเหมือนหงส์ตัวน้อยๆที่กำลังจ้องมองลูกเป็ด สีหน้าอิ่มเอมแฝงความซาบซึ้งไว้จางๆ
“จะดีเหรอ นานนะ คุณต๊อบเดินเล่นแถวๆนั้นก่อนก็ได้ เสร็จแล้วแก้วค่อยโทรเรียก อย่างนี้ดีมั้ยหื้อ”
ชาตินี้นอกจากไปร้านตัดผมลุงชาติ รองทรงเบอร์สองสมัยเรียนประถม ผมก็ไม่เคยเข้าอีกเลย มันก็ไม่น่าจะนานมากหรอกมาก ผมตามใจคุณแก้วเธอว่าอย่างไรก็อย่างนั้น จะขัดได้ยังไงกันครับ
ผมจูงคุณแก้วไปที่รถ ทว่าอีกสิ่งหนึ่งคือวันนี้ผมกลับไปเห็นเพียวเลย หรือว่าเธอจะกลับไปแล้ว แต่การมองหาผู้หญิงอื่นที่ไม่ใช่แฟนตัวเอง มันก็ค่อนข้างจะดูไม่ดี อีกอย่างผมก็ไม่ได้อะไรกับเพียวอีกแล้วจึงไม่ได้ลงความสนใจใดๆอีก
เราเดินหาร้านอาหาร เนื่องจากไม่รู้ว่าจะกินอะไรดี ความจริงกินอะไรก็ได้ ช่วงนี้ผมอิ่มหนำสำราญใจไปหมดแล้ว
“อาหารเวียดนามดีมั้ยคะ ลดสิบห้าเปอร์เซ็นด้วย ดูสิ” คุณแก้วชี้ที่ป้ายหน้าร้านให้ผมดู เธอน่าจะชอบกินสลัดแล้วก็พวกผัก ซึ่งอาหารเวียดนามผักเยอะอยู่แล้ว ผมจึงพยักหน้าช้าๆเพราะรู้ว่าคุณแก้วชอบ
“เอาสิครับ”
“คุณต๊อบกินได้หรือเปล่า” เธอถามผมอย่างห่วงใย เนื่องจากกลัวผมอาจจะไม่ชอบ คุณแก้วควงแขนผมหลวมๆเข้าไป เราเดินไปเลือกที่นั่งแล้วจึงค่อยสั่งอาหาร ผมยิ้มตอบไม่ได้ปฏิเสธ
“เอายำหมูยอนนะคะ”
ระหว่างที่เราคุยเล่นกัน กระทั่งพนักงานมารับออเดอร์ คุณแก้วสั่งก่อนจะชะงัก เสียงเธอแหบเล็กน้อย คุณแก้วปรับรอยยิ้ม ผมเลิกคิ้ว ยิ้มอ่อนโยนแล้วจึงวางมือไว้บนหลังมือของเธอก่อนจะกุมเบาๆ แล้วจึงค่อยสั่งอาหารต่อ “คุณแก้วเอาอะไรอีกมั้ยครับ”
เธอส่ายหน้าน้อยๆ แต่ไม่ได้ตอบ ผมเห็นเมนูตั้งโต๊ะอยู่เป็นไอติมผมจึงหันไปสั่งให้เพิ่ม “มีไอติมด้วยเหรอครับ งั้นเอาไอติมชาเย็นกับชาเขียวนะครับ”
ถึงอย่างนั้น แม้เราจะพยายามไม่สนใจ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมรู้ว่าคุณแก้วอาจจะโดนมาบ่อยก็คือสายตาที่คอยมองมาและเสียงซุบซิบ ซึ่งผมไม่รู้ว่าเธอทนมาได้ยังไง
แต่ผมก็ไม่สนหรอก ผมหมายถึงผมโคตรจะภูมิใจเลย
“ไม่เอาสิครับ” ผมหยอกเธอ พอเห็นคุณแก้วซึมลงแม้จะพยายามฝืนยิ้มอยู่ “ยิ้มหน่อย เดี๋ยวไม่สวย ผมทิ้งนะ”
คุณแก้วหลุดหัวเราะ เธอหยิกมือผมเบาๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงไม่มีวันกล้าพูดอย่างนี้กับเธอแน่นนอน เอาแค่ทักทายปกติก็คงเขินตายละลายอยู่กับพื้น ผมเพียงต้องการให้เธอกลับมาร่าเริง ใครจะกล้าทิ้งจริงๆกัน ผมไม่โง่นะครับ
ราวกับมีข้อความวิ่งผ่าน เราสบตาอย่างรู้กันแม้ไม่พูดอะไร
ตอนเด็กๆผมเคยเห็นไอ้ฟักโดนล้อโดนแกล้ง ทำให้ผมไม่ใช่คนที่ชอบรังแกคนอื่น ยิ่งมาตอนนี้คุณแก้วเป็นคนพิเศษของผม ผมจึงยิ่งเข้าใจความรู้สึกของเธอมากขึ้น
“ว่าแต่คุณแก้วจะปล้ำผมจริงๆเหรอครับ” ผมนึกย้อนไปถึงข้อความที่เราคุยกันก่อนหน้านี้ คุณแก้วเดี๋ยวนี้ยิ่งชอบพูดจาทะลึ่งตึงตัน มันก็เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งที่ผมคิดว่าพอคุณแก้วทำแล้วน่ารักจังเลย ฮี่ๆ
“จริงสิ” คุณแก้วพูดอย่างมีเลศนัย แต่ก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ดวงตาสวยคู่นั้นมองผมเหมือนจะสาปให้หยุดหายใจกันไปข้าง “แก้วจะหลอกคุณต๊อบทำไมกัน”
“ผมไม่กล้าออกนอกลู่นอกทางเลย”
“อย่าให้แก้วรู้เชียวนะ” คุณแก้วแกล้งขู่เสียงจริงจัง “แก้วเอาตาย”
“หน้าตาแบบนี้ นอกจากคุณแก้วก็ไม่มีใครหลงเข้ามาอีกแล้วครับ”
“ไม่จริงเลย แฟนแก้วออกจะน่ารัก” เธอยีแก้มผม ดูหมั่นเขี้ยว ไม่วายยังแกล้งวนๆที่ลำคอผมช้าๆ ปลายนิ้วนุ่มนิ่มลูบข้างแก้ม คุณแก้วสบตาผมก่อนจะลากมองไปตามจุดใบหน้าต่างๆ “หล่อใจสั่น”
“จริงเหรอครับ”
“อือ”
เธอลากนิ้วย้อนกับหนวดบนปลายคาง มันสากมือราวกับได้ยินเสียงครูดอยู่ใกล้ๆหูตลอดเวลา
ผมกลืนน้ำลาย ลูกกระเดือกกระเพื่อมขึ้นอย่างเห็นได้ชัด คุณแก้วหลุดหัวเราะอีกครั้งแล้วปล่อยมือเมื่ออาหารมาที่โต๊ะ
ผมพยายามจะไม่ยิ้ม หรือกลับไปเป็นไอ้ต๊อบคนก่อน ไอ้คนที่ขี้แพ้ผู้หญิงหน่อยๆ แต่จนแล้วจนรอดก็เสือกทำไม่ได้
เชี้ย
มันเขินไง
ลำคอผมมันร้อนผ่าวๆ จุดที่คุณแก้วลูบผ่านไป เหมือนทิ้งอะไรบางอย่างไว้ที่ผมก็ยังหาสาเหตุไม่ได้
หลังจากกินอาหารเสร็จ เราจึงไปร้านทำผมของคุณแก้วต่อ คนไม่ค่อยเยอะมาก คุณแก้วควงแขนผมเข้าไปในร้านก่อนจะมีพนักงานต้อนรับ ดูเหมือนคุณแก้วจะเป็นแขกประจำอยู่แล้ว ฉิบหาย ขนาดตัดผมยังต้องมีโทรนัด ผมเพิ่งรู้กับเขา!
“เดี๋ยวผมถือกระเป๋าให้นะครับ”
“ขอบคุณนะคะ” คุณแก้วยิ้มหวานให้ผม กระโปรงเธอพลิ้วมากในการก้าวเดินแต่ละครั้ง เสียงส้นสูงก็ดังเป็นจังหวะ
“แฟนเหรอคะหนู”
ผมเห็นพนักงานกระซิบกระซาบคุยกับคุณแก้ว แล้วก็อมยิ้มหัวเราะคิกคักอยู่ตรงนั้น ผมจึงยิ้มตาหยีๆให้อย่างงงๆแต่ก็ดูรู้ตัวว่าอาจจะถูกพูดถึงอยู่ คุณแก้วโบกมือให้ผมไปนั่ง แต่ก็ไม่วายส่งยิ้มล้อเลียนให้ พวกสาวๆดูสนิทสนมกัน ผมจึงเดาเอาว่าคุณแก้วคงมาเป็นประจำจนมีพนักงานรู้จักส่วนตัว
“หาได้ดีนะคะ”
“ขอบคุณค่ะพี่” คุณแก้วยกมือไหว้ก่อนจะวางมือไว้บนอก ผมยังไม่เคยเห็นเธอทำงั้นมาก่อน นั่นทำให้ผมนึกถึงไอ้ฟักตอนมันพยายามล้อเลียนหรือคุยเล่นเลยทีเดียว
นอกจากกลิ่นหอมๆร้อนๆในร้านตัดผมแล้ว ผมก็ออกจะรู้สึกกดดันอยู่บ้าง มันเหมือนกับว่าผมเป็นชายหนุ่มคนเดียวที่ดูจะไม่เข้ากับสถานที่ ทุกอย่างมันดูชมพูวิ้งๆไปหมด
หลังจากคุณแก้วสระผมเสร็จ ผมนั่งกอดอก เห็นคุณแก้วนั่งอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ ผมจึงขยับกาย พยายามส่งสายตาให้เธอผ่านกระจกบานนั้น คุณแก้วขมวดคิ้ว ก่อนจะพยายามหุบยิ้ม เธอส่งสายตาเป็นคำถามให้ผมว่ากำลังจะทำอะไร
ผมแลบลิ้น ก่อนจะทำตาเหล่ เสร็จแล้วเลยหลุดขำซะเอง
ไอ้ร้านทำผม เสริมสวยอะไรสักอย่างที่ว่านี้ ตอนแรกผมก็ไม่ได้ถามว่าคุณแก้วจะทำอะไร ตัดหรือว่าทำสี แต่ผมเห็นว่าเขากำลังเกล้าผมคุณแก้วขึ้น ทำให้ด้านหลังผมเห็นลำคอขาวๆของเธอชัดเจน
จะว่าคอยาวระหงก็ใช่ แต่ก็ดูแข็งแรงดุดันอย่างบอกไม่ถูก
แต่แน่นอนว่าสวยครับสวย ขนาดแค่มองด้านหลังยังสวย
ผมโบกมือให้คุณแก้ว ให้รู้ว่าผมยังอยู่ตรงนี้ เธอขยับมากไม่ค่อยได้ ผมจึงมีโอกาสได้สำรวจอีกฝ่ายมากขึ้น
เสียงในนี้ดังมาก แต่ในร้านก็มีเพลงเปิดอยู่ และนิตยสารกับโซฟานิ่มๆราวกับรู้ว่าจะมีไอ้คนอย่างผมมานั่งรอ
แต่ไม่นานผมก็เสือกหลับ มาตื่นอีกทีตอนที่โทรศัพท์สั่น ผมสะดุ้งหน่อยๆ กระพริบตาช้าๆ เห็นคุณแก้วยังนั่งอยู่ที่เดิม ความคืบหน้าระหว่างก่อนหน้านี้ผมไม่ทราบว่าแม่งต่างกันยังไง อย่างน้องเวลาผมไปร้านตัดผมลุงชาติ สามนาทีต่อมามันก็ต้องเห็นหนังหัวกันบ้างแล้วล่ะ
ด้วยความมาเป็นครั้งแรก และเพื่อคุณแก้วด้วยแล้ว ผมจึงไม่พยายามหาเหตุผลกับมันมา ผมทำปากยู่ยี่ผ่านกระจกที่ตรงหน้าคุณแก้วอีกครั้งเพื่อแกล้งเธอ คุณแก้วดูเหมือนอยากจะลุกขึ้นมาบีบแก้มผมเล่นอยู่ตลอดเวลา เธอทำเป็นเหล่มองอย่างคาดโทษแล้วเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ผมหัวเราะไม่มีเสียง แล้วค่อยๆเปิดโทรศัพท์ดู
เพียว : พี่ต๊อบ…โกรธอยู่ใช่มั้ย?
ผมขมวดคิ้ว หรี่ตาน้อยๆ ไม่ทันได้ตอบอะไรพี่ที่กำลังทำผมให้คุณแก้วอยู่ก็เรียกผมไปหา อีกอย่างเธอรู้ชื่อผมได้ไงวะ “น้องต๊อบบบ”
“ครับผมครับ” ผมเลิกคิ้ว ถือโทรศัพท์กับกระเป๋าคุณแก้วเดินเข้าไป ผมคุณแก้วยาวสลวย มันเป็นลอน แถมยังดูนุ่ม ทำให้ผมนึกถึงโฆษณาแชมพูสักตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอหอมมาก
“สวยหรือยังคะ”
พี่เขาถามผม ส่วนคุณแก้วก็ทำหน้าเหมือนจะยิ้มไม่ยิ้มเหล่ผมอยู่
ไหนคือความแตกต่าง ถึงผมจะหาจุดที่ต่างจากเดิมไม่ได้ แต่พอเห็นคุณแก้ว ปากนิดๆจมูกหน่อยๆ อีกทั้งยังแก้มชมพูของเธอ ปากผมมันก็ละเมอออกไปเอง “สวยแล้วครับ”
“อิจฉา” พี่เขาพูดขึ้นแล้วถาม “พี่ทำผมให้สวย หรือว่าใครสวยคะ” พวกเธอๆหัวเราะคิกคัก
ผมรู้สึกเกร็งๆ เลยหัวเราะแห้งๆแล้วตอบกลับหน้าดำๆ ตาหลุกไปหลุกมา ไอ้ห่า ไม่ชินกับสถานการณ์ผู้หญิ๊งหญิงนี้อย่างรุนแรง “ทั้งสองอย่างเลยครับ”
“โกหกชัดๆ หน้าตาดูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากำลังพูดเรื่องอะไร” คุณแก้วพูดเสียงงอแง เธอแกล้งบึ้งงอน จี้ถามผมต่อ
“อะไร รู้นะครับ” เชี้ย นี่ผมไม่ได้ร้อนตัวเลยนะ
“ไม่จริง คุณต๊อบทำหน้างงๆ”
“อะ ถ้าหมายถึงว่าแฟนผมสวยหรือเปล่า ก็เรื่องจริงอีกนั่นแหละ”
“ฮึ”
ปากคุณแก้วเบ้นิดๆ แต่แก้มเธอกลับเปล่งปลั่ง ดูมีความสุข โดยเฉพาะตอนที่ผมบอกว่าเธอสวย เราคุยเล่นขำๆกันแปบหนึ่ง พี่ผู้หญิงคนนั้นจึงทำผมให้คุณแก้วต่อ ผมก็นึกว่าเสร็จแล้ว แต่ดูเหมือนเธอกำลังเก็บรายละเอียด
ผมมองซ้ายขวา ก่อนจะถามต่อ “อันนี้คือเสร็จแล้วใช่มั้ยครับ”
“อ๋อยังค่ะ อีกนิดนึง แปบเดียวเท่านั้น”
“คุณแก้วงั้นผมไปเข้าห้องน้ำแปบนึงนะครับ”
“ได้สิคะ” คุณแก้วพยักหน้า เธอดึงแขนผมเข้าไปใกล้ๆ “เดี๋ยวแก้วถือกระเป๋าให้ โทรศัพท์ด้วย”
คุณแก้วถือคืนไป เธอหยิบโทรศัพท์ผมไว้อย่างปกติไม่ได้มีทีท่าว่าจะเปิดดูแล้ววางไว้หน้ากระตก ถ้าผมจำไม่ผิด ห้องน้ำมันน่าจะอยู่ทางขวา ยังรู้สึกมึนนิดหน่อยเหมือนไม่ตื่นดี กะว่าจะไปล้างหน้าด้วย ผมกระซิบคุยกับคุณแก้วเบาๆแต่ก็ไม่วายเล่นนั่นเล่นนี้กับเธอเหมือนเด็กๆ อย่างเช่นแอบดึงผมนุ่มๆนั่นไปสักที “เอ๊ะ”
“ฮี่ๆ”
“คุณต๊อบ”
พอคุณแก้วพูด เธอแตะนิ้วผมเบาๆก่อนจะแกล้งแตะริมฝีปากลงมา ผมเลยแกล้งเธอคืน เสียงดังจุ๊บๆ จนลืมไปว่าเราไม่ได้อยู่กันสองคน ผมรู้สึกร้อนที่คอและหน้า ก่อนจะรีบเดินก้มหน้าก้มตาออกไปจากร้านทันทีโดยไม่มองไปด้านหลังเด็ดขาด ผมเดินอย่างไม่คิดจะเหลียวหลัง แม่งกู ทำไปได้!
“ว้ายๆๆ น่ารักจังเลย ไปขุดมาจากไหนน้องแก้ว”
“ซื่อๆดีค่ะ แต่อร่อย”
รอยยิ้มหวานสะท้อนทางกระจก โทรศัพท์สั่นอีกครั้ง มือหนึ่งเลื่อนดูช้าๆ
เพียว : เพียวแค่อยากจะมาขอโทษ
เพียว : เพียวรู้แล้วว่าใครที่ดีกับเพียวจริงๆ
ไม่นาน หลังจากเข้าห้องน้ำ ผมรีบกลับมาเพราะกลัวว่าคุณแก้วจะทำผมเสร็จแล้วต้องมารอ พอมาถึงผมก็เห็นคุณแก้วกำลังลุกขึ้นด้วยท่วงท่าที่ทำผมใจสั่นเล็กๆ เธอเพิ่งละจากกระจก จากการทาปากและปัดแก้มเพิ่ม “อ้าว คุณต๊อบ เร็วจังเลย”
“ผมกลัวคุณแก้วรอครับ”
ผมเดินยิ้มๆเข้าไป เสร็จแล้วก็ดูว่ามีอะไรอีกไหม คุณแก้วยิ้ม ริมฝีปากของเธอค่อยๆคลี่ออกช้าๆเป็นจังหวะที่ดูนุ่มนวล “นานกว่านี้แก้วก็รอมาแล้วนะ”
“หือ”
ผมขมวดคิ้วงงๆ พาลนึกไปว่าเคยทำให้คุณแก้วรอนานตอนไหนบ้างวะ ย้อนไปตั้งแต่เจอกันครั้งแรกเลย เชี้ย หรือว่าเธอจะหมายถึงเดตแรกที่ผมไปที่หลัง แต่มันก็ไม่สายไม่ใช่เหรอ หรือว่าสายวะ
คุณแก้วหัวเราะ เธอเข้ามากอดแขนผมแน่นแล้วพูดต่อ อย่างไม่คิดจะใส่ใจในประโยคเมื่อครู่อีก “ไปกันดีกว่าค่ะ”
“วันนี้อยากไปเดินดูของอะไรมั้ยครับ”
คุณแก้วคลี่ยิ้มหวาน เธอกอดแขนผมแล้วเอียงซบไว้ก่อนจะทำหน้านึกน่ารักๆ “ไปดูของกินกัน”
“แล้วค่าทำผม”
“แก้วจ่ายแล้วเมื่อกี้เอง”
เราเดินออกจากร้านท่ามกลางสายตาที่ผมไม่ทันสังเกต คุณแก้วหันไปมองก่อนจะรีบยิ้มอีกครั้งเมื่อคุยกับผม เราเดินไปโซนล่างที่จัดงานของกินต่างๆ
“นี่โทรศัพท์คุณต๊อบค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
ผมรับมาแล้วใส่กระเป๋า ไม่ได้คิดจะเช็กดูอะไรอีก เกือบลืมไปเลยว่าฝากโทรศัพท์ไว้กับเธอ คุณแก้วเบียดผม เธอดูจะขี้อ้อนกว่าเดิมมาก ผมนุ่มๆคลอเคลีย ผมนึกขึ้นได้ว่าเพียวทักมาอีกครั้ง ขณะที่กำลังจะลองเปิดโทรศัพท์ดูดีหรือไม่ คุณแก้วก็ทักขึ้นมา “คุณต๊อบ…”
ปลายนิ้วขาวๆชี้ทางด้านหน้า ดวงตาประกาย สีหน้าดูดีใจ คุณแก้วรีบเดินเข้าไปโดยที่ไม่ปล่อยแขนผมสักนิด กลับกันเธอกอดแน่นกว่าเดิม “อยากกิน อยากกิน นะ นะๆๆ”
“ไหนครับ”
“นั่นไง”
เธอลากผมไปดูขนมกับวุ้นที่ตั้งขายอยู่ สุดท้ายผมก็เลยลืมเรื่องโทรศัพท์ไปอีก
ส่วนข้อความลับที่เพิ่งหายไปเมื่อสักครู่นี้
‘ไม่ยุ่งกับเมียพี่เนาะ’
TBC
[27/08/2559]
-
คุณแก้วเจ๋งอ่ะ! o13
-
ลั่น55555555
-
‘ไม่ยุ่งกับเมียพี่เนาะ’ ‘ไม่ยุ่งกับเมียพี่เนาะ’ ‘ไม่ยุ่งกับเมียพี่เนาะ’ ‘ไม่ยุ่งกับเมียพี่เนาะ’ ‘ไม่ยุ่งกับเมียพี่เนาะ’
ฤๅคุณแก้วจะเป็นสาวเสียบจริงๆ แมนๆเสียบกันดีกว่าค่ะ :katai2-1:
-
555555555555555
สะใจโว้ยยยยยยยย คุณแก้วนี่โคตรเมะราชินี?
-
ชัดนะคะนังน้องเพียว และ คุณต๊อบ 5555555
อย่าแทงข้างหลังค่ะ เพราะคุณแก้วเขาจะแทงเอง :oo1: อิสอิส
-
‘ไม่ยุ่งกับเมียพี่เนาะ’ คำพูดนี้มันอะไร :z1:
-
เดี๋ยวนะ! 55555555555555
มีความสับสนเล็กๆเกิดขึ้น 55555555 :m20:
คุณแก้วเลิศศศศศศ ต๊อบเอ๊ยยย แกเตรียมตัวเป็นเมียคุณแก้วเนาะ 5555555 :jul3:
-
'เมีย'
โอ้ยตายยยยยยยยยยแล่ววววววววววว
เมื่อไหร่คุณแก้วจะมอมยาแล้วจับปล้ำเมียซักทีคะ? :jul1:
-
‘ไม่ยุ่งกับเมียพี่เนาะ’
น่อววววววววววววววววววว
-
น้ำตาจะไหลลลลล
ในที่สุดดด ตต๊อบบก็ได้รู้สถานะตัวเองง
-
:hao7: 'เมีย' พี่เนอะ :z1:
-
:mew6:สถาณะชัดเจนแกหนีไม่พ้นเเล้วต๊อบ
-
สถานะชัดเจน อนาคต ตต. ก็ชัดเจนเหมือนกัน :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
คุณแก้วว ชัดมากค่ะ
ภาพวาดคะ
“สวยหรือยังค่ะ” "ใครสวยค่ะ" >>>ประโยคคำถามสองอันนี้ใช้ คะ นะคะ
-
อ้าว เมียเรอะ 55555
-
ชัดเจน ชอบเลยแบบนี้
-
ใช่ค่ะๆ น้องชะนีเพียวคะอย่ายุ่งกับเมียชาวบ้านจะดีกว่านะคะ
-
เมียนะคะต๊อบแต๊บ เมื่อไหร่จะโดนปล้ำคะนางต๊อบ รอมาเนิ่นนานมากกก
-
นังต๊อบแกเสร้จแน่ 555555555555
-
:z1:
ลั่นนนนนนนน
อยากให้นังต๊อบเห็นจังเลยยยยย
-
มีนัยยะ อั้ยยะ!
-
ว่าล่ะ ว่าอย่างนุ้งต๊อบนี่มันกดคุณแก้วไม่ลงหรอกกก
ซื่อๆแบบนั้นจะตามคุณแก้วทันได้ไง แต่ขนาดนี่ไม่ใช่คนขี้แกล้ง ยังอยากแกล้งต๊อบทุกทีเลย คนอะไร๊น่ารัก น่าแกล้ง มีปฏิกริยาตลอดดดด
ปล.คิดว่าต๊อบเคยเจอคุณแก้วตอนไม่แต่งหญิง คนที่เคยเดินชนหรือยังไงนี่ล่ะ
ถ้าแต่งหญิงสวย เวอร์ชั่นไม่แต่งนี่ต้องหล่อมากๆแน่ :hao7:
-
อะเหื้ออออออออออออออออ....... ชัดเจน รอมานาน และ เมียแน่ๆ
-
ชอบตุณแก้วแรงมากค่ะ ชะนีหลบย่ะ
-
ไม่ยุ่งกับเมียพี่เนาะ รู้เรื่องนะคะน้องเพียว
กรี้ดดดดดดดดดด :hao7:
-
กริ้ด กริ้ด และกริ้ดดดดดดด กรีดร้องดังมาก
#ทีมขุ่นแก้ว
-
นานกว่านี้ แก้วก็รอมาแล้ว คือชอบมานานแล้วหรอคุณแก้ว
อยากอ่านพาร์ทคุณแก้ว 55555 อยากเห็นต็อบโดนกด
-
ว้ายยย คุณแก้วแรงชัดจัดเต็มจริงๆค่ะ เลิศเลอที่สุด
-
"ไม่ยุ่งกับเมียพี่เนาะ" อะจ๊ากกกกก
บอกสถานะชัดเจน ต๊อบเอ๊ย...... :ling1: :ling1: :ling1:
คุณแก้วนี่ แต่งหญิงเพื่อจีบชายป่ะ
แต่งหญิงยังสวย จนต๊อบหลง
ถ้าไม่แต่งหญิงนี่ คงหล่อมากกก
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:o8: :o8: :o8: :o8: น่ารักมากๆ
-
ไม่ยุ่งกับเมียพี่เนาะ <<ตายอย่างสงบค่ะ5555555 :heaven
นังต๊อบแกโดนแน่ๆ หุหุหุ :hao6: :laugh:
-
คณแก้วมันร้าย คุณแก้วมันแผนสูง ต๊อบแกไม่รอดแน่55555555555
-
อมก อมก อมก :ling1:
ต๊อบแต๊บน้อย555555
-
คุณแก้ว ช่างแมนได้ใจเจ้จริงๆ
เมื่อไรเค้าจะได้กันคะคุณ
-
ตามอ่านอยู่ค่า แต่ไม่ค่อยได้แสดงตัว 555
-
เข้ามาตามอ่านทันสักที นานๆจะเจอเรื่องที่ทำเอาอยากอ่านไปเป็นร้อยๆตอน อยากให้มาอัพทุกวันเลยค่ะ ขาดต๊อบกับคุณแก้ววันไหนไปคงขาดใจตายเลยทีเดียว ชอบเรื่องนี้มาก เป็นกำลังใจให้นะคะ
ปล1.อย่ายุ่งกับ'เมีย'พี่เนาะ ~ (อ่านไปกำลังจะเลื่อนแต่สะดุดกับคำว่าเมียก็เอ๊ะ โอ๊ยยย อะไรจะลั่นเบอนั้น ลั่นตั้งแต่ตอนแรกยันตอนนี้ :hao7: :hao7:
ปล2.รอวันที่คุณแก้วจะปล้ำต้อม อิอิ :oo1: :oo1:
-
ต๊อบเอ้ยยยย แกโดนแน่ :m20: :m20: :m20:
-
ชัดเจน ชัดมากนะต๊อบนะ สถานะเธออ่ะ 5555
-
"ไม่ยุ่งกับเมียพี่เนอะ" คืออัลไล คะ 555555
ชอบอะ สถานะชัดเจน
-
:katai4:
ตายๆๆๆๆอิต๊อบบบบ ไม่รอดแน่แล้วลูกเอ้ย ไม่ยุ่งกับเมียพี่แก้วเนอะเพียวเนอะ เมียค่ะเมีย55555555555555555
อิต๊อบมันเป็นผู้ชายแบบผู้ช๊ายผู้ชายควายเผือกอะเนอะ ไม่ต้องไปถามว่ามันแยกทรงผมก่อนทำหลังทำออกไหม แค่ตอนแรกยังดูคุณแก้วไม่ออกเลย อิต๊อบนี่คงเห็นคนผมยาวใส่กระโปรงใส่ส้นสูงเป็นผู้หญิงหมดแหละ แยกออกแค่ว่าสวยไม่สวย 555555555555555555555555555555
เอาใจช่วยคุณแก้วให้ได้เมียหน้าหนวดสักทีค่ะ :mew1:
-
"ไม่ยังกับเมียพี่เนอะ" 555555 o13
-
ซื่อๆแต่อร่อยยยย
คุณแก๊วววว ได้กินตอนไหนคะ
หรือแค่ชิมก็รู้แล้ว
:hao7: :hao6: :hao7:
นุ้งต๊อบก็ยังไม่รู้ตัว ว่าจะโดนจับปล้ำเอาจริงๆ
"ไม่ยุ่งกับเมียพี่เนอะ"
ฮืออออออ
ทนรอวันที่คุณแก้วแมนๆคุยกันครับแทยไม่ไหวเลย
:call:
-
เอาแล้วววววววว~
-
ไม่ยุ่งกับเมียพี่เนาะ...
ประโยคนี้ลั่นมากค่ะ.. 55555555
รอวันที่ต๊อบโดนคุณแก้วเสียบนะคะ.. กร้ากกกกก
-
โว้ววว ชัดเจน~ฮ่าๆๆๆ :hao7: :hao7:
-
มารอๆครับผ้ม
-
เรารักเธอค่ะ แก้วกัลยา
-
เค้าเปิดตัวกันเลยนะคะ คุณขา
-
ไม่ยุ่งกับเมียพี่เนาะ ทำไมเราฟิน
-
อีต๊อบบบบบ! มึง!
ทำบุญด้วยอะไรถึงได้ผอสระอัวหน้าสวยขนาดนี้
...โอย ทั้งฟินจนหมอนขาด กับอิจฉาจนตาร้อนผ่าวๆ
:hao7:
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 22 : เอ้า หล่อไปก็ผิดอีก
ผมไม่ได้เช็กโทรศัพท์อีกเพราะไม่มีข้อความหรือแจ้งเตือนใดๆมาอีกเลย คุณแก้วดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ผมรู้สึกได้จากบรรยากาศรอบกายเธอ มีบางอย่างที่ผมเองก็บอกไม่ถูก ทว่ามีมารกระซิบข้างหูผมตลอดเวลาว่าเธอเป็นอย่างนี้ย่อมดีกว่าตอนเป็นนางยักษ์ ในแง่ของ‘หญิงสาว’ที่มีอยู่ในตัว ฉะนั้นอย่าสงสัยเยอะ!
“วันนี้คุณแก้วยิ้มบ่อยจังเลยครับ” ไม่ทันไรปากก็ถามอย่างห้ามไม่อยู่ ไอ้ต๊อบ! ผมว่าแล้วก็เหล่มองเธอ ก่อนจะเลิกคิ้วทั้งสองข้างค้างไว้อย่างล้อเลียน
“เป็นเพราะแก้วอารมณ์ดี” คุณแก้วเอียงคอซบกับไหล่ผม เธอพูดเสียงหวาน “มากๆ”
“จริงอะ” ผมถามเธอต่อ “เป็นเพราะผมหรือเปล่าครับ”
“ใช่ค่ะ…เป็นเพราะ…ผม” คุณแก้วสะบัดหัวเล็กน้อย ส่งผลให้กลิ่นหอมๆยิ่งฟุ้งออกมาอย่างกับสั่งได้
“อ๋อ เป็นเพราะผมนี่เอง”
“รู้เหรอว่าแก้วหมายถึงผมไหน”
“มันก็มีไม่กี่ผมหรอก ถ้าให้เดานะคะ” ผมทำหน้าครุ่นคิด มียกมือกุมคางประกอบเพื่อให้ดูจริงจังยิ่งขึ้น
เราเดินสั่งอาหารกินเล่นๆ คุณแก้วตักวุ้นกะทิเข้าปาก เธอทำเสียงขึ้นจมูกอย่างหมั่นไส้ “ไหนพูดคะใหม่สิ”
“คะ? ว่าไงคะ?”
“แก้วจะเชื่อดีมั้ยน้า ที่บอกว่าไม่เจ้าชู้เนี่ย”
“ง่อ ทำไมไม่ไว้ใจเค้าล่ะคะ”
แก้มคุณแก้วดูเหมือนจะมีปัญหา อย่างเช่นมันเริ่มมีสีชมพูฝาดระเรื่อขึ้นมา เธอหลุดหัวเราะจนได้จากที่พยายามกลั้นไว้อยู่นาน “เลี่ยน คุณต๊อบ”
“แล้วชอบมั้ยครับ” ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมพูด แม้ภายนอกจะยังดูนิ่งอยู่ แต่ในหัวผมตอนนี้มีลูกระเบิดผ่านการตูมตามไปแล้วสามครั้ง “ทำเป็นว่าผม แต่จริงๆก็ชอบใช่มั้ยล่ะ”
โอ๊ย ต๊อบเอ๊ย
กล้าเล่นนะมึง!
ผมแอบหันไปยิ้ม กำมือกับตัวเอง มึงทำได้ มึงทำไปแล้ว ฮือๆๆๆ ฟัก จงภูมิใจในตัวเพื่อนด้วย
ที่ห้าง มีจัดบูทอาหารญี่ปุ่น แต่ผมงงที่มันมีขายวุ้นกะทิ กับนมแพะเนี่ยแหละ ทว่านอกจากนั้นส่วนใหญ่แล้วก็เกี่ยวกับญี่ปุ่นตามค็อนเซ็ป เราเดินไปตรงลานที่จัดแสดงมาสค็อต ไว้ถ่ายรูป มันเป็นก็อตซิลล่าตัวใหญ่มาก ผมแอบทึ่งในการลงทุนครั้งนี้
“ก็ ชอบ” คุณแก้วตอบผม ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แต่หน้ากลับแดงกว่าเดิม “ชอบให้พูดกับแก้วคนเดียว”
ผมลอบกลืนน้ำลาย กุมมือปิดปากแล้วกระแอมแก้เขินเล็กน้อย “ได้เลยครับ”
“จริงอะ”
“จริงสิ”
“ดีมาก” เธอชมอย่างเอ็นดงเอ็นดู จากนั้นก็ตักวุ้นคำเล็กแล้วยื่นมาให้ผม “อ้า อั้มๆ”
ผมเหลือบมองซ้ายมองขวา รสชาติของวุ้นดูหวานมากเกินพอดีอย่างไรชอบกล ปกติผมว่าวุ้นมันไม่น่าจะหวานขนาดนี้นะ หวานจนแก้มบวม หุบไม่อยู่
ช่วงนี้เรามักจะออกมาเที่ยวด้วยกัน หาอะไรกิน ต่างจากเมื่อก่อนที่ผมมักทำงานที่บ้านเสร็จแล้วก็ไปกินเหล้ากับไอ้ฟัก ไม่ก็นอนอยู่บ้าน มีความรู้สึกบางอย่างที่ผมรับรู้ได้ว่ามันดีและไม่เคยได้รับมันมาก่อน
เราเดินไปออกด้านนอก จะมีลานน้ำพุ ส่วนใหญ่ตรงนั้นคนไม่มาก เรานั่งลงในขณะที่คุณแก้วก็ยังป้อนผมเรื่อยๆ ไอ้ถ้วยวุ้นอันเล็กๆที่ยังไม่หมดสักที
“แก้วอิ่มแล้ว ช่วยกินหน่อยนะ”
“กินแค่นี้เดี๋ยวก็ผอมหรอกครับ”
“นี่ว่าแก้วอ้วนหรอ”
“เปล่าเลยครับ”
“นี่ เดี๋ยวนี้ว่าแก้วอ้วนแล้วใช่มั้ย”
“โอ๋ๆ กินครับ อั้มๆ ป้อนสิ ไม่ป้อนไม่กินนะ”
“ติดไว้หนึ่งคดี” เธอคาดโทษผม ผมชอบตอนที่คุณแก้วมีสีหน้าแบบนั้น แววตาหมายมาด รอยยิ้มกดลึกขึ้น ริมฝีปากเม้มนิดๆ เซ็กซี่โคตรๆ
ไม่ว่าจะกระต่ายน้อยหรือแม่เสือ คุณแก้วก็ยังดูมีเสน่ห์มากมายอยู่ดี ตอนแสนดีก็หวานไปหมด ตอนจะแผลงฤทธิ์ก็ยังน่ารัก
ผมหลุดหัวเราะด้วยความหื่นกาม ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกมีมลทิน คุณแก้วเห็นดังนั้นก็มีสีหน้างงๆ ทว่าด้วยความโง่ระดับไหนของผมไม่รู้ พอหัวเราะไปๆมาๆไม่วายวุ้นๆนิ่มๆยังเสือกติดคอ ผมรีบหลบไปอีกทาง ยกมือปิดปากก่อนจะไอหลายที “ค่อก แค่กๆ”
“ตายแล้ว คุณต๊อบ น้ำมั้ย เดี๋ยวแก้วไปซื้อน้ำนะ” คุณแก้วลูบหลังผมเบาๆ เธอรีบลุกขึ้นอย่างร้อนรน มองซ้ายขวาเพื่อจะหาน้ำดื่ม
“ไม่ ไม่เป็นไรครับ” ผมคว้าข้อมือคุณแก้วไว้แล้วให้เธอนั่งลงอย่างเดิม ผมเอนตัวนิดๆซบข้างไหล่เธอ ก่อนจะค่อยๆหายใจเป็นปกติ “รอดแล้วครับ รอดแล้ว”
คุณแก้วเผยอปาก ก่อนจะตีผม “คุณต๊อบนี่ ชอบทำให้ตกใจ กินเป็นเด็กเชียว วุ้นก็ยังติดคอเนี่ย”
“โธ่ ตอนเด็กๆคุณแก้วไม่เคยกินของนิ่มๆแล้วติดคอบ้างเลยเหรอครับ ทำไมต้องดุด้วยอะ” ผมเอนหัวพิงไหล่คุณแก้วแล้วรีบพูดง้อๆ
“ดุสิ ดุเพราะเป็นห่วงไง ตอนเด็กๆแก้วไม่เป็นแบบนี้หรอก”
“แล้วเป็นแบบไหนครับ”
ผมถามยิ้มๆอย่างไม่คิดอะไร ทว่าวินาทีถัดมาผมเห็นคุณแก้วกลับเป็นฝ่ายที่ชะงักไปครู่หนึ่ง ต่อมาผมถึงคิดต่อได้ว่า ถ้าตอนเด็กๆคุณแก้วก็คงเป็นเด็กผู้ชายมาก่อน และผมไม่แน่ใจว่าเธออยากจะเล่าถึงมันไหม
เมื่อมาถึงตรงนี้ กลับกลายเป็นช่วงเงียบไปกะทันหัน ผมอยากตบปากตัวเอง ถึงอย่างนั้นเราจะคุยกันบ่อยแต่คุณแก้วก็ไม่ค่อยจะพูดถึงเรื่องของเธอให้ผมฟังสักเท่าไรนัก แม้เราจะคบกันแล้วก็ตาม
“ตอนเด็กๆแก้ว…ใครจะซื่อบื้อเหมือนคุณต๊อบกันล่ะ” เธอยิ้มนิดๆก่อนจะหัวเราะ นิ้วบิดแก้มผมไปหนึ่งที ผมปล่อยให้เธอเอ็นดูแก้มขวาอย่างเต็มใจ ไม่นานจากปลายนิ้วกลายเป็นฝ่ามือแนบลงไปทั้งหมดแทน
“ถึงผมจะไม่ฉลาด แต่ผมก็รู้ว่ารักคืออะไร”
ผมแสร้งพูดจริงจัง ผมแค่ทำเหมือนว่าผมกำลังจริงจัง เพื่อให้ผมดูไม่จริงจัง แต่จริงๆผมก็จริงจังนั่นแหละ ผมแค่กำลังแกล้งว่าผมกำลังแกล้งจริงจัง เพื่อปกปิดความจริงจังในใจอีกทีหนึ่ง
เชี้ย นี่ผมกำลังคิดอะไรอยู่วะ
คุณแก้วหลุดยิ้มออกมา มันเป็นรอยยิ้มที่เขินอาย เปี่ยมสุข และ มันมาจากใจเธอจริงๆ ด้วยแววตาทั้งหมด เธอส่งเสียงราวกับว่าหวานเลี่ยนในลำคอ “นี่เอาโควทในหนังมาจีบแก้วอยู่เหรอ?”
“เรื่องนี้สนุกนะครับ”
“ตอนเด็กๆแก้ว…เป็นเด็กที่หน้าเหมือนอิคคิวซัง”
“หื้อ”
“จริงนะ แต่ว่า มันตลกดี แก้วแบบ ผมแก้วสั้นมากแล้วแก้วก็ไม่ชอบเลย แก้วแทบจะอยากไปขโมยวิกที่ร้านมาใส่”
เธอเล่าออกมาในที่สุด ผมหัวเราะลั่นแต่ไม่ได้หมายความว่าในทางไม่ดี ผมแค่เห็นเธอเล่าอย่างมีความสุขและอมยิ้มเมื่อนึกถึง คุณแก้วกุมมือผมไว้ ในทีแรกเธอแอบดูกังวลใจทว่าทันทีที่เห็นผมตั้งใจฟัง เธอก็ค่อยๆสอดนิ้วเข้ามาระหว่างฝ่ามือของเราโดยไม่รู้ตัว
“แล้วคุณแก้วทำไงครับ”
“แก้วก็ไม่ยอมไปตัดผมอีกเลย เพราะแก้วจำได้ว่าแบตตาเลี่ยนมันบาด แก้วเกลียดมาก แก้วเลยยื่นคำขาดกับทุกอย่างว่าแก้วจะไม่กลับไปเจอมันอีก”
“โอ๊ย คุณแก้ว” ผมหัวเราะ คุณแก้วหน้ามุ่ยหนักแต่ผมรู้ว่าเธอกำลังทั้งเขินและขำ
“หยุดเลยค่ะคุณต๊อบ”
คุณแก้วมองค้อน เธอกอดอกอย่างไม่พอใจ กระนั้นเธอก็ไม่ได้ไม่พอใจจริงๆหรอกผมรู้
มันเป็นอีกมุมที่ผมค่อยๆได้เห็น ในวันแรกที่พบเธอ คุณแก้วราวกับดอกไม้ที่ผมไม่อาจเอื้อมไป แต่ทว่าพอได้มารู้จัก กลับกลายเป็นผมยิ่งไม่อาจถอนตัว
ถึงเธอจะไม่ใช่ผู้หญิง ถึงเธอจะเป็นอย่างไรมาก็ตาม
ผมแค่รู้สึกว่าใจมันเบาและสบายอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้อยู่กับเธอ
สักพักเราก็กลับบ้าน โดยที่หยอกล้อคุยกันไปตลอดทาง พอลงจากรถ คุณแก้วก็เดินไปตรงสวนหน้าบ้าน จะมีบ่อปลาและน้ำพุทีมีรูปหงส์อยู่สองตัว จากการตกแต่งบ้านของเธอและแสงไฟในตอนนี้ มันจึงยิ่งดูสวยอย่างมาก
ผมยืนอยู่ข้างหลังคุณแก้ว ปลายจมูกโฉบอยู่กับผมนุ่มๆของเธอ มีม้านั่งอันเล็กๆอยู่ ผมเห็นคุณแก้วเหมือนจะเหม่อ จึงไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่นั่งลงข้างเธอ แล้วมองไปที่บ่อน้ำเล็กๆด้านหน้า
เสียงน้ำไหล กับลมพัดเบาๆ และแสงในยามค่ำคืน น่าแปลกที่ไม่มียุง แถมอากาศยังเย็นนิดๆ ผมไม่ได้พูดอะไรเลย เพียงแค่นั่งเฉยๆข้างๆเธออย่างนั้น
คุณแก้วค่อยๆเอนมาและซบผมไว้ เธอยกมือผมขึ้นมาด้านหน้าก่อนจะประสานมือเข้ามาช้าๆ
ผมซบลงบ้าง ทำให้เหมือนว่ากำลังทับหัวเธออยู่อีกทีหนึ่ง ก่อนจะโยกไปโยกมา
“เป็นอะไรครับหื้ม”
คนที่ดูเหมือนจะเป็นผู้ใหญ่และเข้มแข็งกว่าใครแต่จริงๆแล้วก็มีมุมเด็กๆอยู่เหมือนกัน
แม้ผมจะมีความสุขแต่ในนั้นแอบมีความกังวลเล็กๆที่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดจู่ๆเธอถึงดูเซื่องซึมขึ้นมา
“แก้ว” คุณแก้วพูดช้าๆ เธอดูลังเล แต่ก็พูดออกมา “มีความสุข”
ผมเลิกคิ้ว อมยิ้มให้เธอ
“แต่แก้ว” คุณแก้วพูดต่อ เธอกุมมือผมแน่นขึ้น “แก้วก็กลัว”
“กลัวอะไรครับ”
“กลัวมันหายไป”
ผมขมวดคิ้ว “แล้วเราจะทำยังไงไม่ให้มันหายไปดี”
“ขังมันไว้ดีมั้ย”
“ใจร้ายอะ” ผมพูดเสียงอ้อแอ้ อาจไปกระตุ้นบางอย่าง คุณแก้วถึงได้ขบเขี้ยวอย่างแปลกๆ
“แก้วไม่กล้าทำอย่างนั้นหรอก”
หัวใจผมเต้นดังเป็นจังหวะ อย่างกับกลองที่ตีหนักๆ
เราซบกันอยู่ ทามกลางแสงอ่อนๆ สักพักโทรศัพท์ผมสั่น มันดังครืดและก็จบก่อนจะดังอีกครั้ง แล้วคุณแก้วก็พูดขึ้น “ตรงนี้แก้วแต่งตอนที่เก็บเงินได้ก้อนแรก” เธอชี้ไปรอบๆ ตรงบ่อน้ำกับสวน
“คุณแก้วออกแบบเองเหรอครับ”
“ใช่แล้วค่ะ”
“สวยเหมือนคนทำเลย”
เธอยิ้มขณะที่หันมา สายตาเธอมองผมและหยุดลงไม่ได้มองที่ใดอีก
ลมพัด ผมของเธอปลิวช้าๆ ใบหน้าเราใกล้กัน ผมก็เลยเผลอใจจูบเธอไป
มันไม่แน่ใจว่าความใจกล้านี้มาจากไหน หรือเป็นเพราะบรรยากาศพาไป ความอ่อยอิ่งที่อยู่รอบกายเรา ครั้งพอเพียงแตะริมฝีปาก ระหว่างที่กำลังแยกจาก คุณแก้วก็เป็นฝ่ายประกบใบหน้าลงมาอีกครั้ง
โทรศัพท์ผมสั่นเช่นเดียวกัน ทว่าผมไม่ทันได้สนใจ ผมไม่แน่ใจว่าผมตั้งสั่นไว้ตอนไหน แต่ในเวลานี้กลับไม่ได้ทันนึกถึง คุณแก้วคล้องแขน ตัวเธออ่อนลงจนนอนลงไป มือหนึ่งกดใบหน้าผมตามลงมา เราแทบไม่ห่างกัน
ผมวางมือยันไว้ข้างๆ คุณแก้วคล้องคอผมทั้งสองมือ นิ้วสอดอยู่ใต้เส้นผม ขย้ำช้าๆ เธอค่อยๆเปิดให้ผมเป็นฝ่ายรุกทีละนิด จากความเขินอายจึงเปลี่ยนเป็นการรุกไล่
เสียงเสื้อผ้ากับเสียงหายใจปนกัน ผมได้กลิ่นกายของเธอชัดเจน และรู้สึกมึนงงไปหมด แต่กลับถอนตัวไม่ได้
ผมวกวนอยู่กับลำคอของคุณแก้ว ฝ่ามือเธอลูบทั่วแผ่นหลัง ก่อนจะต่ำลงและสอดเข้าไปใต้กางเกง ผมสะดุ้งน้อยๆ เมื่อเธอลูบสะโพกก่อนจะวกขึ้นมาทีแผ่นหลังอีกครั้ง แต่แล้วเธอก็จูบข้างแก้มผมแล้วเรียกชื่อเบาๆ “คุณต๊อบ”
คุณแก้วเบี่ยงกาย เธอนอนหันข้าง ลำตัวให้ผมเพียงครึ่งหนึ่ง ท่อนขาเรียวยาวภายใต้เนื้อผ้าลื่นๆของเธอบดเบียดกัน ดูทรมานอย่างบอกไม่ถูก
“คะครับ” ผมกระพริบตาปริบๆ ราวกับคนที่ยังเมาและไม่ได้สติอยู่ แถมเสียงยังหน่อมแน้มจนน่าขายหน้าฉิบหาย ไม่เข้าใจว่าเสียงผมมันหายไปไหนหมด ผิวคุณแก้วดูจะตื่นขึ้นมา มันลุกชันเล็กๆ เมื่อตอนที่หนวดผมเผลอไปสัมผัสกับผิวกายของเธอ
“ทะลึ่ง”
คุณแก้วอมยิ้ม ผมมองไปตามสายตาของเธอ ที่ตรงต่ำลงมาเรื่อยๆและบ่งชี้ว่าเป็นเป้ากางเกงผม
ผมสะดุ้ง
รีบลุกขึ้นนั่งแล้วยกมือกุมเป้าไว้อย่างรวดเร็ว
คุณแก้วหัวเราะเสียงต่ำ เธอค่อยๆเอนกาย ผมเห็นดังนั้นจึงรีบช่วยพยุงเธอ แต่ก็พะวักพะวกกับการปกปิดอารมณ์ของต๊อบแต๊บ
ทำไมเป็นงี้ทุกที
ต๊อบบบบบบบบ
“ถ้าใครมาแย่งคุณต๊อบแก้วคงโกรธมากแน่ๆ”
ผมเกาหัว ลูบต้นคออย่างไม่รู้จะวางตัวยังไง และเชื่อได้เลยว่าตอนนี้หน้ากำลังดำแดงสุดๆ เพราะคุณแก้วถึงกำลังจะมองผมอยู่ แต่เธอกลับทำให้ผมรู้สึกราวกับโป๊อยู่อย่างนั้น ขาเธอดันอยู่ตรงกลาง และทำให้ผมไม่กล้าขยับมาก
“เอ่อ ดะ เดี๋ยวมัน กะ ก็หายครับ เดี๋ยวมันก็เป็นเด็กดี”
ผมพยายามกุมเป้าอย่างสุดความสามารถ แต่ค่อนข้างทำยาก เพราะมันใหญ่โตมากจริงๆ และจะดียิ่งขึ้นถ้าคุณแก้วไม่ถูๆ “รู้มั้ย ถ้าคุณต๊อบดื้อ แก้วจะจัดการยังไง”
ผมลอบกลืนน้ำลาย เมื่อคุณแก้วยังคงขย้ำมือเบา ถึงแม้มันจะเป็นแค่การขย้ำก็เถอะ
“แก้วเข้าใจ” คุณแก้วเป็นฝ่ายจูบผม เธอโน้มตัวและเริ่มกดให้ผมต้องค่อยๆเอนกายลงอย่างไม่รู้ตัว ตอนไหนไม่รู้ที่ผมนอนอยู่ หรืออาจจะตั้งแต่ตอนที่เธอกำลังลงโทษผม ว่าแต่เรื่องอะไร นี่ผมทำไรผิด แค่มันปึ๋งปั๋งก็เป็นโทษแล้วเหรอวะ ฮือๆๆๆ
คุณแก้วประคองใบหน้าผมไว้ เธอค่อยๆจูบทีละนิด ทิ้งร่องรอยของลิปสติกสีชมพู ส่งผลให้ผมไม่อาจมองสิ่งใดได้นอกจากแววตาของเธอ
“แก้วแค่”
ปอยผมของเธอตกลง คลอเคลียอยู่บนใบหน้า ก่อนจะค่อยๆยิ้มยิ้มทีละน้อยในที่สุดก็เหมือนจะหัวเราะ
“แก้วแค่มีความสุขจัง”
“รู้มั้ย แก้วไม่เคยมีความสุขขนาดนี้มาก่อนเลย”
TBC
[5/09/2559]
-
คุณแก้วคะ จะกินก็กินค่ะ หยอกๆแบบนี้น่ากลัวนะคะตัวเธอ
-
คก. จะเป็นยังไงเราไม่สน แต่เมื่อไร ตต. จะได้เป็นเมีย คก. สักที :serius2:
-
โอ้ยยยย คุณแก้ววว รีบๆกินนังต๊อบมันสักที จะได้รู้สถานะตัวเองหน่อย5555555555 :laugh:
-
เห็นการพัฒนาของอิต๊อบแล้วปลื้อปริ่ม
5555555555555
คุณแก้วน่ารักไปอีก
นี่ยังหลงเลยยย
-
เกร็งจนเหน็บกิน...
-
อ่านไป ขำไป สนุกกก ชอบบบบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
แค่ต๊อบแต๊บปึ๋งปัง "แค่มันปึ๋งปั๋งก็เป็นโทษแล้วเหรอวะ" กร๊ากกกกก
โทรศัพท์ที่ตั้งสั่น ฝีมือคุณแก้วสินะ
แล้วที่มีโทร เข้าตลอด น่าจะมาจากเพียวหรือเปล่า :katai1: :katai1: :katai1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
กินไอ้ต๊อบเถอะค่ะคุผนแก้ว มันจะดีต่อใจคนอ่านมาก55555
-
:pig4: :pig4:
-
ค้างงง ค้างเหมือนนังต๊อบบบบบ :ling1:
คุณแก้วอย่าลีลาค่ะ เสียบๆ ต๊อบมันซะทีค่ะ คนอ่านใจจะขาดดดด :katai1:
ปล. ถ้าคุณแก้วเรียกตัวเองว่า ผม นี่ อารมณ์จะเปลี่ยนทันที จากสวยจะกลายเป็นหล่อมากกกกก :hao7:
-
อย่าละเลียดค่ะคุณแก้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว กินได้แล้วววววว
-
คนอ่านลุ้นแทน. เมื่อไรต๊อบจะมีผัวเป็นตัวเป็นตนสักที
-
คุณแก้วคะ
กินเลยไม่ได้เหรอคะ
ทำไมต้องแค่เล็มๆ
อิอิ
-
สรุปคุณแก้วเป็นไอ้หนุ่มยาว เพราะกลัวโดนไถหัว อิอิ
-
:hao6:เมื่อไหร่ต๊อบแต๊บจะรู้ตัว ว่าๆๆๆ คุณแก้วนั้นน่ากลัว เอ้ย น่ารักกว่าที่คิดๆๆๆ
-
เชิญลงโทษให้สาแก่ใจเลยค่าาาา คุณแก้ววววววววว พลีสสสสสสส
-
เมื่อไหร่เอ็งจะโดนปล้ำสักทีต๊อบแต๊บบบบ :oo1:
-
เมื่อไหร่จะได้กิน อิอิ อ่านแล้วละมุนใจ
-
โอ้ยๆ ลีลาาาาา เด่วฉันจัดการต๊อบแต๊บเองงง :-[
-
#ทีมลุ้นจนจิกหมอนขาดไปแล้วค่ะ นี่ก็ 22 ตอนแล้วนะคะ คนอ่านรอคุณแก้วจัดต๊อบจนเหี่ยวหมดแล้ว 5555555
-
คุณแก้วกินต๊อบแต๊บน้อยเลยค่ะ ฮือ จิกเท้าจนตะคริวจะกินอยู่แล้ว
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
โอ๊ยยยยยยย!!! กินกันไปเลยค่ะ...กินกันได้แล้ววว :katai1: :katai1: :katai1:
-
คุณแก้ว รุกหนักนะเนี่ย ห้างที่ไปนี่คุ้น ๆ จัง
-
ฟินนิๆๆๆๆๆ :hao7:
-
ทำไมสองตอนหลังมานี่คุณแก้วหล่อวะ หรือ ตาตูฝาด
ด้วยความเคารพ เมื่อไรคุณแก้วจะกินคุณต๊อบคับ
หนูเพียวแรดตัวเดิม เพิ่มเติมคือคุณต๊อบมีคุณแก้วแล้ว
-
คุณแก้วจะกินก็รีบกินคับเดี๋ยวเหยื่อไหวตัวทัน :laugh: :laugh:
-
คุณแก้ววววววววววววววววว :ling1: :ling1: สัมผัสได้ถึงความหล่อและเท่ห์จริงๆ
-
ปัจจุบันต๊อบก้ยังคงไม่รู้ว่าจะโดนกิน เพื่อนฟักไปถึงฝั่งฝันแล้วนะคะ
5555
-
แก้วแค่ แก้วก็แค่มีความสุขที่กำลังจะได้คุณต๊อบเป็นเมีย...
อ่าว ไม่ใช่หรอ :hao3:
อิต๊อบแต๊บก็มั่นหน้ามั่นโหนกตั้งแต่ชื่อตอน มั่นหน้ามั่นโหนกพูดจาคะขากับคุณแก้ว ละนี่ก็คงกำลังกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจละสิว่าจะได้คุณแก้ว มั่นหน้ามั่นโหนกจริงๆอิต๊อบแต๊บ เดี๋ยวโดนคุณแก้วทำโทษละจะได้รู้กันอิต๊อบแต๊บควายเผือก ก๊ากกกๆๆๆ
-
:z2: :z2:
-
คุณแก้วคะรีบกินต๊อบไวๆเถอะคะ คนอ่านรอไม่ไหวแล้ววว :impress2:
-
แววได้ผัวเร็วๆนี้แหละหล่ะ น้องต๊อบแต๊บ :oo1:
-
มีความว่าคุณแก้วอาจจจะหลงรักต๊อบแต๊บมาตั้งแต่เด็กๆหรือไม่ก็แอบหลงรักมานานละ รอตอนต่อไปค่ะ
#ทีมไม่ยุ่งกับเมียพี่เนาะ
-
เดาเรื่องไม่ได้เลย ต้องมาตามอ่าน อิอิ
-
ใครจะกินใครก็กินกันไปซักทีเถอะค่ะ
คนอ่านนี่ลุ้นแล้วลุ้นอีก ฟู่ววววววววววววววววววววว
แต่นุ้งต๊อบค่าาาเธอเท่มากเลยนะคะตอนนี้
กล้าไล่ต้อนคุณแก้วแล้วอ่ะ(ปลื้มใจประหนึ่งลูกสาวได้ออกเรือน คึคึคึ)
-
อะไร ๆ ชื่อตอนเปลี่ยนไปแล้วววว :katai5:
เสน่ห์มัดใจชาย หรือ เสน่ห์มัดใจเมีย :laugh:
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 23 : เสน่ห์มัดใจชาย
ผมรู้ว่าที่คุณแก้วพูดนั่นหมายความว่ายังไง
ถึงแม้ว่าเราจะไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ ผมก็ไม่ได้หล่อแบบไอ้ฟักหรือคนนั่นคนนี่ แต่ผมก็รู้ว่าผมจะดูแลเธอได้ไม่น้อยกว่าใครๆ
บางครั้งคุณแก้วก็ดูมั่นใจที่สุด แต่บางครั้งก็ดูเปราะบางที่สุดเช่นเดียวกัน
ผมรู้ว่าเธอกำลังหวาดกลัวบางอย่าง อาจจะเป็นความไม่แน่นอน หรือไม่มั่นใจในตัวผม หรืออาจจะเป็นบททดสอบที่เข้ามาในชีวิตเรา แม้ลึกๆแล้วผมรู้ว่าเธอเชื่อใจในตัวผมแค่ไหนแต่ก็ยังมีเพียงเล็กน้อยที่สั่นคลอนได้อยู่ตลอดเวลา ผมแค่ต้องทำให้เธอรู้ว่าที่อบอุ่นตรงนี้ปลอดภัยจริงๆ
“คุณแก้ว” ผมเรียกชื่อเธอเบาๆก่อนจะยิ้มอ่อนโยน แบบที่พระรองคนหนึ่งซึ่งกำลังจะได้เลื่อนขั้นเป็นพระเอกเต็มตัวอย่างไม่น่าเชื่อ แววตาของเธอสั่นคลอน ไหวกระเพื่อมราวกับดวงดาว “คุณแก้วก็เป็น…ความสุขของผมนะครับ”
มืดค่ำก็ยังไม่กลับบ้าน ผมกับคุณแก้วกระหนุงกระหนิงกันไป พอเรานั่งดูสวนด้านนอกเสร็จ เธอจึงจูงมือผมกลับเข้าไปในบ้าน
มือคุณแก้วเรียวยาว สวย นุ่มนิ่ม ดูคำใหญ่กัดไม่หมดจริงๆ แบบว่า เธอกำลังจับมือผมอยู่นะเนี่ย
ต๊อบแต๊บยังคงอดทน มันอดทนมาได้ตั้งหลายปี อดทนไปอีกนิดนึงเถอะนะ พ่อขออีกนิด ใกล้แล้วเว้ย ใกล้แล้ว
ระหว่างเดิน จู่ๆคุณแก้วก็หยุดครู่หนึ่ง ในบ้านสว่างเป็นจุดๆ ด้วยความประหยัดไฟ ทำให้บรรยากาศแอบโรแมนติก แอบดูเป็นครอบครัวอย่างบอกไม่ถูก
“อ๊ะ” คุณแก้วร้องเบาๆ เธอเม้มริมฝีปาก สีหน้ากังวลบางอย่าง “คุณต๊อบ...”
ผมโน้มไปหาเธอด้วยความเป็นห่วง ยามใกล้กันจะได้กลิ่นหอมจางๆ “ว่าไงครับ”
“บราแก้วหลุด...”
คุณแก้วหลบสายตาผมเล็กน้อย มือขาวๆดึงเสื้อที่ไหล่
“ช่วยติดให้หน่อยได้มั้ยคะ”
ผมกลืนน้ำลายดังเอื๊อก
แม้ว่าจะพยายามควบคุมไว้แล้วแต่ลูกกระเดือกที่แหลมเปรี๊ยะกลับไม่ให้ความร่วมมือกันเลยสักนิด
ได้ยินเสียงตึกตักๆชัดเจนมากจนกลัวว่าคุณแก้วจะได้ยินไปด้วย ขายหน้าเขาตาย!
มันคงไม่ดีใช่ไหมครับถ้าชายหนุ่มหน้าบ้านๆแบบนี้แถมยังทำท่าลุกลี้ลุกลนต่อหน้าคนสวยๆในสถานการณ์ที่ล่อแหลม
ฉิบหายแล้ว
เหี้ยแล้ว
ผมเป็นสุภาพบุรุษ ผมเป็นชายที่ดี ไม่ฉวยโอกาสกับ‘หญิงสาว’ที่สวยและแสนดีอย่างคุณแก้ว ทั้งๆที่คิดอย่างนั้น แต่ลิปสติกกลับเด่นหรา หลักฐานเต็มหน้าเต็มตา หน้าไม่อายจริงๆนะมึง!
“เอ่อ ผมต้อง ต้อง”
ถุย
ถุยๆๆๆๆ
มึงจะติดอ่างไปถึงไหน!
“ทำ ยัง ทำยังไงดีครับ”
ผมอึกอักอยู่หลายนาที กระทั่งคุณแก้วเอียงคอมองน้อยๆ เธอเอี่ยวแขนมาข้างหนึ่งดึงเสื้อข้างหลังไว้ ที่แน่นอนคือผมกลับเห็นว่าเธอกำลังมองด้วยแววตายั่วยวน
มันต้องเป็นผมที่คิดเองเออเองแน่ๆ
ชุดคุณแก้วเป็นผ้าบางๆ มีความมันและเรียบลื่น ผมมองที่แผ่นหลังของเธออย่างเงอะงะ นิ้วค่อยๆแตะเสื้อ ปลายนิ้วผมกับคุณแก้วสัมผัสกัน ผมก้มลงเล็กน้อยเพื่อพยายามหาจุดเล็งและติดมันให้คุณแก้ว
ว่าแต่มันติดยังไงวะ
“มันจะมีตะขอเกี่ยว” คุณแก้วพูดเบาๆราวกับรู้ว่าผมอาจจะต้องการแนวทาง เธอรวบผมไว้ข้างๆจากนั้นก็เอียงคอ ปรายมองไปที่ชุดก่อนจะค่อยๆเลื่อนขึ้นมาหาผมช้าๆ
“อะ อ๋อ” ผมพยักหน้าสองสามครั้งอย่างไม่เป็นธรรมชาติ ดูเหมือนคิงคองกำลังเต้นบนตึกใบหยก ส่วนคุณแก้วก็เป็นนางเอกผมบลอนที่กำลังยื่นมือมาหาผมอยู่
มันเกี่ยวยาก หรือเพราะผมไม่ชำนาญการ ผมรู้สึกได้ว่ามันเหมือนจะขูดผิวคุณแก้วเบาๆ “เอ่อ แปบนะครับ”
เราใกล้กันมาก ผมก้มต่ำชิดกับเธอจนลืมตัว
“มัน คุณแก้ว มันมีหลายอันอะครับ” ผมพูดอย่างตื่นตระหนก คิ้วขมวดไปมา เหงื่อเริ่มแตก
“เกี่ยวตะขอที่สามนะคะ” เธออธิบายเสียงอ่อน ดูเหมือนจะชอบใจบางอย่าง
ผมพยักหน้า พยายามอยู่สักพัก ไอ้ตะขอที่ว่านี้มันเหมือนว่าต้องดึง ซึ่งการหน่วงรั้งนี้ทำให้ผมแทบไม่กล้าจะออกแรงดึง ก็เพราะไอ้นี้มันหน่วงรั้งอะไรไว้ล่ะ มันคือบรานะโว้ย ยกทรงน่ะยกทรง ผมเหงื่อแตกมากขึ้นเรื่อยๆ ขนาดถึงขั้นลืมหายใจ กระทั่งในที่สุดเมื่อทำได้สำเร็จ ผมก็ถึงกับถอนหายใจยาวเหยียด เชี้ย ต๊อบทำได้ครับผม!
ผมยิ้มแฉ่งออกมาแล้วเผลอถอนหายใจอย่างโล่งอกอีกครั้ง จากนั้นก็รีบบอกคุณแก้ว “นี่ ดูครับดู เก่งมั้ย”
ผมคุณแก้วค่อยๆตกลง เธอยกมือลูบต้นคอก่อนจะเอียงตัวกลับมา แม้กระนั้นทุกอย่างเองก็ดูปกติ ทว่าผมกลับเห็นสายตาและการกระทำเหล่านั้นกลายเป็นดูเชื่องช้าอย่างน่าประหลาด
“เก่งมาก”
เสียงคุณแก้วดูทุ้มกว่าเดิม เอ่อ มันทุ้มไป อาจจะเป็นเพราะเธออยู่ในช่วงจังหวะที่เว้นการพูดไป ทำให้เสียงแหบลงบ้าง ดัดไม่ทัน
เคยดูหนังตอนพระรองเจอนางเอกแล้วตกหลุมรักแรกพบไหมครับ ฉากนั้นเลย
มีหน้าดงหน้าดำอีกแล้ว
แกล้งลูบคางลูบหนวดจะดูด๋อยน้อยลงไหม แสดงว่าไอ้ความต๊อบหล่อก่อนหน้านี้แม่งกลับบ้านกลับช่องหมดแล้วจริงๆ
เสือกชอบมาๆหายๆ
ก็เพราะเวลาอย่างนี้โคตรป๊อดเลยครับ
จนตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้สงสัยว่าคุณแก้วใส่ยกทรง บรา หรืออะไรก็ตามได้ยัง ไม่ได้คิดไปถึงขั้นที่ว่านั้นเลย ตอนแรกก็อีโรติก จากนั้นก็ซึ้ง ไปๆมาๆวกกลับมาที่จุดดั้งเดิมอีกแล้ว ผมเริ่มปรับตัวไม่ทัน อารมณ์มึนๆเหมือนคนนอนไม่พอ คิดไม่ออก เริ่มพูดน้อยๆและติดอ่าง
“คุณแก้วครับ” ผมทำเป็นมองนาฬิกา เห็นสมควรว่าควรกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่ได้แล้ว จึงค่อยๆเอ่ย “นี่ก็ดึกแล้ว งั้นผม”
“คุณต๊อบ” คุณแก้วพูดขึ้น เธอสบตาผม และผมก็เงยหน้ามองหน้าเธอนิดนึง “อยู่ต่ออีกนิดไม่ได้เหรอ”
“เอ่อ”
“นะ”
“คือว่า”
“นะคะ นะ นะครับ”
คุณแก้วพูดอ้อนๆ
“แก้วเหงานี่นา”
โธ่
จนได้กู
ผมพยักหน้าช้าๆ “ครับผม ครับ”
สุดท้ายก็นั่งลงที่โซฟา เปิดหนังดู ทำอะไรเรื่อยเปื่อย แต่ขอให้ได้อยู่ด้วยกันก็พอ ไอ้ประโยคแบบนั้นมันเป็นอย่างนี้เองสินะ
“คุณต๊อบจะอาบน้ำมั้ยคะ แก้วมีเสื้อให้เปลี่ยนนะ”
“แล้วคุณแก้วจะอาบหรือยังครับ”
“หรือจะอาบพร้อมกันดี”
ฮั่นแหน่
คำถามดูจะเป็นทีเล่นทีจริง คุณแก้วเท้าคาง ศอกวางที่หัวเข่า เห็นอย่างนั้นจู่ๆผมยิ่งคอแห้ง พอเราดูหนังเสร็จก็ขึ้นไปด้านบน คุณแก้วพิงขอบประตู เธอหัวเราะน้อยๆแล้วเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับดึงมือผมเข้าไปด้วย
ห้องนอนคุณแก้ว
นี่ผมกำลังเข้าห้องนอนคุณแก้วใช่ไหมวะ
ใช่ มึงเคยมาบ้านเขา นอนบนโซฟาเขา แถมมากกว่านี้ก็ยังทำมาแล้ว ถึงจะมากแต่ก็ยังไม่ถึงขั้นสุดขนาดนั้น แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มากอยู่ดี โอ๊ย ตื่นเต้นทำไมกู
ห้องนอนคุณแก้วสีหวานมาก ดูเป็นเจ้าหญิงสุดๆ ส่วนผมเป็นยามหน้าหมู่บ้าน ผมควรจะออกไปซะตอนนี้ไม่ให้ห้องเธอดูแปลก
“คุณต๊อบ ไปไหนคะ มานี่เร็ว”
คุณแก้วเรียกผม เธอกวักมือ จากนั้นผมก็เห็นเธอกำลังเปิดตู้ดูเสื้อผ้าอยู่ ผมเดินเข้าไปอย่างช้าๆ ไม่รีบมาก กลัวลื่นล้มในห้อง เดี๋ยวเขาจะว่าบ้านอัครินทร์ไม่มีน้ำยา
เรื่องแบบนี้มันไม่ควรรีบมาก
ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ
ได้ โอเค ดีมาก
“ชุดนี้น่าจะได้อยู่”
ผมหลุดจากความคิดฟุ้งซ่านทันทีที่ได้ยินเสียงเธอ คุณแก้ววกกายกลับมาจากนั้นก็ทาบชุดๆหนึ่งบนตัวผม คิ้วสวยเลิกขึ้นช้าๆ ดูพึงพอใจ
มันเป็นเสื้อนอนกับเสื้อแขนยาวอีกตัว ซึ่งก็ดูดีไม่น้อย ถึงตัวจะดูใหญ่ไปนิดนึง และดูยังไงก็เป็นไซส์ผู้ชาย
“เสื้อใครครับเนี่ย”
“เสื้อแก้วเองค่ะ”
“เสื้อเหมือนผู้ชาย อะไรนะครับ”
“หื้ม” คุณแก้วเลิกคิ้วอีกครั้ง นั่นทำให้ผมหุบปากและเบิกตามองให้เต็มๆอีกที
“อ๋อ สวยครับ สวยมาก”
“ดีค่ะ” คุณแก้วยิ้มหวาน “คุณต๊อบน่าจะใส่ได้ ไว้เดี๋ยววันอื่นเราค่อยลองไปดูเสื้อผ้ากันมั้ยคะ”
“โอเคครับ ได้เลยครับ” ผมพยักหน้า คุณแก้วว่าอย่างไรผมว่าตามทุกอย่างเลยครับ
“ไหนดูสิ” คุณแก้วเดินไปเปิดแอร์ จากนั้นก็เข้ามาทาบเสื้อดูทรงต่างๆให้ผมต่อ เธอดูจะชอบอกชอบใจอยู่ทีเดียว จุดนี้ก็แอบมีคล้ายๆไอ้ฟักเหมือนกัน มันก็ชอบเล่นตัวผมอะ
ผมยืนนิ่งๆให้คุณแก้วจับตามใจ เธอดึงเสื้อผมให้เรียบ จับไปจับมา บางทีเรามีมองตากันแล้วก็อมยิ้ม คุณแก้วเหมือนจะทนไม่ไหวบางครั้งถึงได้หยิกแก้มผมเป็นรอบๆ เธอโอบตัวผมไว้จากนั้นก็เริ่มวัดขนาดตัว “แก้วขอวัดตัวหน่อย”
ผมไม่รู้เรื่องอะไรมากจากที่เธอทำอยู่ เอาเป็นว่าผมยืนอกผาย ไหล่ผึ่ง ตามใจว่าที่ภรรยาทุกอย่าง
เราดูจะใกล้ชิดกันมากขึ้น ไปๆมาๆขาผมถอยติดกับเตียงคุณแก้ว ผมรู้สึกจักจี้และจมูกก็ได้กลิ่นคุณแก้ว แบบว่ามันนุ่มแล้วก็หอม เอ่อ คุณแก้วชิดไป เดี๋ยวมันตั้ง เดี๋ยวมันตื่น ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นพวกงี่เง่าที่วันๆเอาแต่หมกมุ่นอย่างไรชอบกล
ร่างกายของผู้ชายหรือของผม เอาเป็นว่าของผม ระยะหลังๆมันตื่นตัวง่ายมาก แน่นอนว่าโดยเฉพาะกับคนรัก ผู้ชายเราพ่ายแพ้ให้กับสัมผัสและรูป รส กลิ่น อะไรก็ตามที่ยั่วยวนใจ แค่พอนึกปุ๊บ บางทีมันก็มีมาเอง ทั้งๆที่ไม่ได้อยากเรียกใช้งานมันเลย
“เอ่อ คุณแก้ว” ผมยืนเครียด ตัวเกร็ง และพยายามที่จะให้แขนแนบลำตัวอย่างเป็นระเบียบ ไม่ให้ออกมาซน
“หื้อ” คุณแก้วยิ้ม เธอดูเหมือนจะไม่เข้าใจความหมาย
“แบบว่า”
“แบบว่าอะไรคะ”
“คุณ คุณแก้วกำลังแกล้งผมหรือเปล่าครับ”
ผมพูดอย่างสับสน และก็งงตัวเอง แต่ก็ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่พูด ดูไม่มีความมั่นใจอะไรเลยแม้แต่น้อย อุณหภูมิในห้องตอนนี้เย็นกว่าเดิมมากแล้ว จากแอร์ที่ตอนแรกคุณแก้วเปิดเอาไว้ ซึ่งผมหนาวมาก หนาวที่สุด
ใบหน้าสวยดูงุนงง เธอเลิกคิ้วอีกครั้งก่อนจะยิ้มถามผม “แกล้งอะไรกันคะ”
ผมขมวดคิ้วและรีบหัวเราะกลบเกลื่อน แต่หน้าตาก็ยังบู้บี้อยู่ เพราะผมรู้สึกคิดไม่ทัน ในสมองกำลังตีกัน หน้าตาเลยออกมาเป็นอย่างนี้เป็นเรื่องปกติของพวกเก็บอารมณ์ไม่เป็น
“แก้วอยากตัดชุดให้คุณต๊อบ แต่แก้วยังไม่รู้ไซส์คุณต๊อบแบบจริงๆเลย กะเอาด้วยมือมันอาจจะคลาดเคลื่อน” คุณแก้วถือสายวัดโอบคอผม จากนั้นก็ดึงช้าๆให้สายลดลงตามรอบคอ แต่ระหว่างที่เธอทำอย่างนั้น ริมฝีปากชมพูๆก็ดันมากระซิบกระซาบข้างหูผมตลอด
“ผมคงไม่กล้าใส่แน่เลย”
“ไม่ได้นะ ต้องใส่ แก้วทำให้เพราะอยากให้ใส่นี่นา”
“ใส่ก็ใส่ครับ”
“นี่เหมือนโดนบังคับเลย” เธอพูดเสียงงอนๆ แก้มขาวๆพองขึ้นเล็กน้อย โอ๊ย น่ารัก!
“เปล่านะครับ ก็อะไรที่แฟนทำให้ ก็อยากเก็บไว้ดีๆไงครับ”
“ปากหวาน” เธออมยิ้ม บิดแก้มผม แล้วก็กดจมูกลงมา อือหือ หอมมากครับ “ปากหวานจังเลย” จากสายวัดที่คล้องคอผมอยู่กลายเป็นแขนคุณแก้วแทนที่ค่อยๆโอบเข้ามา เธอจูบริมฝีปากผมเบาๆสองทีก่อนจะสบตาผมแล้วจูบอีกครั้งอย่างเชิญชวน
ตอนนี้ผมเพิ่งมาสังเกตว่าในห้องนี้ม่านปิดสนิท ประตูปิดสนิท แอร์เปิด ไฟเริ่มหรี่ลงช้าๆ กลายเป็นสีเหลืองนวลๆ และเตียงที่เรียบแปล้ราวกับว่าถ้าโยนเหรียญลงไปมันก็จะเด้งติดเพดาน
ผมนอนลงบนเตียงอย่างช่วยไม่ได้ ด้วยน้ำหนักที่กดลงมาจากกายคุณแก้ว
ฉิบหาย หนัก
แต่ด้วยความเป็นชายชาตรี ผมจะไม่แสดงอาการเหงื่อแตกภายในออกมาให้เห็นเด็ดขาด
เธอระดมจูบผมอย่างอ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยความอดกลั้นที่จวนจะหมดลง ผมสอดมือเข้าไปใต้เสื้อคุณแก้ว ผมครางต่ำเมื่อเธอเริ่มบดนิ้วโป้งและใช้เข่าดันกลางตัวของผมไว้
แต่แล้วจู่ๆผมก็พบบางอย่าง ภายใต้เสื้อของเธอ มันเป็นอะไรที่นิ่มๆ ถึงแม้ผมจะไม่เคยจับมาก่อน แต่ก็ใช่ว่าผมจะเดาความรู้สึกของผิวเนื้อไม่ถูก ผมตื่นเต้น เลือดในกายพลุ่งพล่านอย่างที่คนหนุ่มๆเขาเป็นกัน ในระหว่างที่คุณแก้วดูจะสนใจอยู่กับด้านบนและเฉพาะบางจุดของผมอยู่
ผมพยายามถอดเสื้อเธอ แต่มันกลับทำได้ยากกว่าที่คิด ไม่ง่ายเหมือนในหนัง กล้ามเนื้อเป็นมัดๆนี่มัน ไปๆมาๆสิ่งที่หลุดออกกลับไม่ใช่บราหรือชั้นในแต่เป็นอะไรนิ่มๆนุ่มๆ และสีเนื้ออ่อน
“อ๊ะ”
“เอ่อ”
คุณแก้วผละออก ก่อนจะค่อยๆมองสิ่งที่อยู่ในมือผมช้าๆ ผมหน้าซีดสลับแดง รู้สึกเขินอายที่ทำเธออาจจะเสียหน้า เอ่อ ผู้หญิงน่าจะคิดมากเรื่องพวกนี้ แต่ว่า เอ่อ ผม แล้วยังไงต่อวะ ไอ้ห่า ผมควรทำยังไงต่อ ในระหว่างที่ผมกำลังทำหน้าโง่งมอยู่นั่น คุณแก้วนั่งทับลงบนตัวผม ราวกับว่าสะโพกของเธอกำลังบดเบียดไปมาช้าๆทว่าเพิ่มความรุนแรงขึ้นอย่างบอกไม่ถูก ผมจึงยิ่งรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว และระบมกึ่งอึดอัด แต่ที่รู้ๆคือตอนนี้ผมกำลังช็อกกับบางอย่าง เหมือนเพิ่งเคยเห็นตั้งแต่เกิดมา หน้าอกคุณแก้วบุบลง หายไปข้างหนึ่ง!
เธอจับข้อมือผม สอดนิ้วประสานเข้ามาแนบแน่น วัตถุนุ่มๆสีเนื้อที่อยู่ในมือจึงหล่นลง ก่อนกายหอมๆจะกดตัวโน้มลงแล้วแนบฝ่ามือผมไว้กับเตียง
“คุณต๊อบนี่” คุณแก้วหัวเราะน้อยๆ เธอกัดริมฝีปากผมเบาๆ “ไม่เล่นฟองน้ำแก้วสิคะ”
TBC
[11/09/2559]
-
ต๊อบเอ้ยยยยยย อีกไม่นานหรอก หึหึ :laugh: :laugh:
-
ฮาไปอีกกกก ถถถถถถ ใครเขาเล่นฟองน้ำการห๊ะคุณต๊อบบบบ
-
ค่อย ๆ ละเลียดกินไม่ให้ไก่ตื่นสินะคะ
-
5555555555 :hao7: :hao7: :hao7:
ต๊อบแต๊บต้องเสร็จคุณแก้ว ไม่ตอนหน้าก็ตอนต่อ ๆ ไป
ยังไงอย่าให้คุณแก้วนกนะคะ เพราะเดี๋ยวคนอ่านก็จะนกตามคุณแก้วไปด้วย :hao7:
-
เมื่อไหร่เขาจะได้กันคะ รอค่ะรอออออ
-
ต๊อบเอ๋ยยย หึๆๆ คุณแก้วรีบจัดการต๊อบเลยค่ะ :oo1: :oo1:
-
กรี๊ดใกล้แล้วสินะๆ
-
ต๊อบเอ้ยยยยย
-
อยากอ่านตอนต่อไปจังว่าจะเป็นไง ฮา :hao7:
-
ขอชมชิดติดขอบเตียงละกันค่ะจุดนี้
-
เราจะเกาะข้างเตียงรอดูนายนะต๊อบ เสร็จแน่ๆเป็นเมียคุณแก้วอีกไม่นาน ฮ่าๆๆๆ :-[ :-[ :-[
-
โดนยิงแน่ๆครัช
-
อ่านไป ก็สะท้านแทนต๊อบ
ต๊อบเอ๊ย.....นายถูกกินแน่
คุณแก้วอ่อยมากกกกก เลย
ท่าทาง คุณแก้วเอาจริงที่จะเผด็จสวาทต๊อบ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ถึงเวลาที่คุณต๊อบจะเสียประตูหลังได้แล้วนะคะ 55555555555555555555555555555555
-
ตอนหน้าแน่นอนค่ะต๊อบแต๊บน้อยยยยยย
-
จะขำก็ขำจะสงสารก็สงสารต๊อบ55555
-
โอ๊ยยยยยย นางน่าแกล้งสุดๆ โดนคุณแก้วแกล้วเช้า สาย บ่ายเย็นเลย
อ่านไปก็ลุ้นไป ขำไป คือซื่อไปนะคุณต๊อบบบบบ
-
เอาแล้วววววววว แต่งสาวก็เสียบได้นะมรึ๊งงงงงงงง
-
เมื่อไหร่คุณแก้วจะได้ต๊อบเป็นเมียละคับ 5555555
-
เริ่มสงสารต๊อบ ถถถถถถถ
-
อิต๊อบบบบ มือก็โดนเค้ากุม โดนเค้ายั่วโดนอ่อย โดนเค้าโอบเอว มันก็ยั๊งงงงคิดว่าคุณแก้วจะเป็นเมียมันอีก5555
เห็นอิต๊อบอึ้งซิลิโคนคุณแก้วแล้วตลก นี่อย่าบอกนะว่าคิดว่าคุณแก้วมีนมจริงๆอะ ต๊อบเอ้ยยยย เสร็จแน่แก5555555
-
ค่อยๆ ขสับเป็นเมียของคุณแก้วทีละนิดๆ 5555
-
มีลุ้นๆค่ะ มีลุ้น โอ๊ยยยยคุณแก้วคะ จะกงจะกินก็รีบจัดการเถอะค่ะ ลุ้นมาหลายตอนแล้วววววววว
-
ทำไมสงสารต๊อบ เหมือนโดนล่อลวง เหมือนยังไม่รู้ตัว แนะนำให้ปรึกษาเพื่อนฟัก 555555
แต่ไม่น่าจะทันแล้ว
-
o13 o13 o13 ต๊อบใกล้ได้สามีเปนตัวเปนตนละนะ
-
ใกล้แล้วสินะ ต๊อบเอ๊ย จะโดนคุณแก้วจับกินเลี้ยว อิอิ :katai3:
-
คดีจะพลิกอีกมั้ยคะ ให้ได้กันซักทีเถอะค่ะ พลิกหลายรอบ คนอ่านเครียดค่ะ ต๊อบจะได้รู้ตัวซักที :z3:
-
เตรียมทิชชู่พร้อมแล้วค่ะ รอเสียเลือดอย่างเดียว คึคึ
:hao6: :z1: :z1:
-
เอาแล้วววววววววววววววว~
-
อิต๊อบถึงกับช็อก
ใจเย็นๆแก ทำใจร่มๆ
เราว่าต่อจากนี้ยังมีเรื่องให้แกช็อกอีกเย๊อะะะะ!!
55555555555555555555555555555555555555
-
อ่านมาถึงตรงนี้แล้วอยากบอกว่า ลาก่อนต๊อบ
-
คุณแก้วน่ากลัวว่ะ
-
ไว้อาลัยให้10วิฯ ต๊อบเอ๊ยยย :ling2:
-
คุณแก้วแม่ง55555555
-
อ่านรวดเดียวจบ ไม่น้อยใจนะจ๊ะ เรายอมเมนท์แล้วจ้า
5555 ไม่ไหวแล้วต็อบ นายเป็นสามีใครไม่ได้หรอก ยอมๆคุณแก้วไปเถอะ จงเคลิ้มๆๆ :katai2-1: แล้วเป็นภรรเมียที่ดีว์ จะได้ไปอยู่สมาคมเดียวกับฟักซะเลย หึหึ
-
ต็อบแกไม่รอดแน่ อิอิ -//-
-
สงสารน้องต๊อบเหลือเกิน
-
ต๊อบ555555
-
โอ้ยต๊อบบบบบ เดี๋ยวรู้เรื่องแน่ๆ
๕๕๕๕๕ ฮาคุณแก้ว "ไม่เล่นฟองน้ำซิคะ" โอ้ยๆๆๆ ฮ่าๆๆ
-
ณ จุดๆนี้อยากทราบว่าคุณต๊อบยังจะมีสิทธิ์เลือกว่าจะเป็นภริยาหรือสามีได้ไหมคะนี่?
-
น้องมารอทุกวันเลย อยากอ่าน ต๊อบ เสียเอกราช อิอิ :mew4:
-
เข้ามารอทู้กวันนนน :o8:
-
คิดถึงต๊อบแต๊บจังเยยย :impress2: :impress2:
-
ต๊อบบบบบบบบบบบบบบ
ยู้วววว หู้ววววว
แปลกแฮะ ช่วงนี้สอบ นิยายต้องอัพสิ แปลกกกกกกกกก
คิดถึงแก้วอปป้า
-
รอ คุณแก้ว ต๊อบแต๊บ :mew1: :mew1: :mew1:
-
ยังรอลุ้นต๊อบเสียตัวอยู่นะ
-
เอาแล้วๆๆ หึหึ
-
คุณแก้วอปป้าหายไปไหนนนนนนน เข้ามารอทุกวันเลยน้าาาา งือออ คิดถึงต๊อบแต๊บบบบ :katai1: :katai1: :serius2: :serius2: :hao5: :hao5: :sad4: :sad4:
-
เอาแล้ววววววววววววววววววว~~~
-
o18 o18
เข้ามารอต๊อบกับคุณแก้วที่ท่าน้ำทุกวันเลย
:z13: :z13:
-
เมื่อไหร่คุณแก้วจะได้เมียทางพฤตินัยสักทีหล่ะเนี่ย
-
:katai5: :katai5: :katai5:
กระดึบๆ รออยู่นะคะ
-
นางต๊อบ รอค่าาาาาา
(เมื่อไหร่จะขึ้นครู เอ๊ะ!! หรือครูขึ้น ฮ่าๆๆๆ)
-
รอนะฮ๊าาา :katai5:
-
มารอขุ่นแก้วยอดรักค่ะ :katai5:
-
เมื่อกี้นั่งเศร้ากับเศษคะเเนน เปิดมาอ่านปุ๊ป
คิดในใจ อีต๊อบแต๊บ -ึงโดนแน่ 5555
:hao6: :hao6: :hao6:
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
ตอนที่ 24 : คนงามทรามวัย
ผมมองภาพนั้นอย่างหัวใจสลาย ปากเหวอออกอย่างงงงวย หน้าอกหน้าใจของคุณแก้วหายไป มันยุบ มันบุบ มะ มัน มันหายไป๊!
เกิดความเงียบชั่วขณะหนึ่ง โดยที่ผมยังคงจ้องหน้าอกคุณแก้วงงเป็นไก่ตาแตก กระทั่งคุณแก้วดึงเบาๆ แก้มผมยืดออกจนย้วย พอเห็นท่าทางเสียอกเสียใจเสียดาย ราวกับเสียทุกสิ่งของผม คุณแก้วก็ร้องฮึฮะ เธอดันปลายคางผมให้เงยขึ้นมาอย่างดุๆ “คุณต๊อบ”
ผมกระพริบตาปริบๆ จากที่ตาแห้งๆกำลังจะมีน้ำตามออกมาด้วย
ผู้ชายวัยเท่านี้ ไฟแรงแถมช่วงสร้างเนื้อสร้างตัว บางรายถึงขั้นมีครอบครัวลูกสองหัวปีท้ายปีไปแล้ว แต่กระผม นายต๊อบคนนี้ ชาตินี้เองที่มันเพิ่งเคยทำเรื่องน่าอับอายกับหญิงสาวที่มันรักเป็นครั้งแรก
ใจผมร่วงหล่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ยุบหมด หมดกัน
“คุณต๊อบ ตกใจอะไรคะ?” คุณแก้วพูดเสียงกลั้วหัวเราะ “ก็แก้วไม่มีหน้าอกนี่นา”
คุณแก้วไม่ใช่ผู้หญิงแท้ๆ เธอจึงไม่มีหน้าอกเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว เหมือนว่าผมก็เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน นอกจากเสียว่าคุณแก้วจะไปทำกับหมอมาอีกที แต่ว่าผมก็ไม่คิดว่าพอเจอกับตัวเองเข้าจริงๆจะเกิดอาการนิ่งงันขนาดนี้ไง!
“แก้วก็เคยบอกแล้ว คุณต๊อบจำได้มั้ยคะ”
คุณแก้วพูดเสียงอ่อนลง ตามมาด้วยแววตาเสียใจของเธอ ทันใดนั้นหัวใจผมก็ปวดเกร็ง สมองนึกย้อนถึงวันที่เราปรับความเข้าใจกันได้ทันที ผมรีบประคองคุณแก้ว แขนข้างหนึ่งโอบเอวเธอ อีกข้างโอบไหล่โดยไม่รู้ตัว ลืมความหนักของกายคุณแก้วไปชั่วขณะ
“ผมขอโทษ คุณแก้ว ผม ผมขอโทษครับ คุณแก้วไม่โกรธผมนะ ผม ผมแค่ มันแบบว่า เอ่อ ผมตกใจ แต่ผมขอโทษนะครับ”
นับได้สามประโยค คำขอโทษที่พูดออกไป จะใช้ซ้ำอะไรนักหนาต๊อบ ดูจากลิ้นและสติที่ไม่อยู่กับตัว สิ่งเดียวที่ผมไม่อยากให้เกิดขึ้นมากที่สุดคือการที่ผมทำร้ายจิตใจคนที่ผมรัก
ยกเว้นไอ้ฟักนะ
มันใช่เวลาไหม
ผมยันกายลุกขึ้นนั่ง พยายามโอบคุณแก้วไว้ในอ้อมแขน ถึงเธอจะดูแน่นเกินอกผมไปบ้าง แต่ยังไม่ใช่ประเด็นสำคัญ เพราะตอนนี้ผมกำลังทำให้เธอเสียใจและเสียความรู้สึกมากต่างหาก!
ใช่ เอ็งควรจะโฟกัสที่จุดนี้
แต่แล้วผมก็นึก ถึงฝันที่ผมเคยฝันไว้ในครั้งก่อนหน้านั้นเมื่อนานมาแล้ว
ฝันในห้องน้ำ
อืม
หรือคุณแก้วจะเป็นแบบนั้น
เฮ้ย
ไม่ ไม่หรอกมั้ง
นี่กูเสียขวัญอะไรของกู
ผมตาค้างไปครู่หนึ่ง ก่อนจะรีบกระพริบตาถี่ๆแทนการสะบัดหัวเรียกสติ
“คุณต๊อบ”
“คะ ครับ”
“เงยหน้าขึ้น”
“ครับ ครับ”
“มองหน้าแก้ว”
ผมกลายเป็นหุ่นยนต์ สั่งซ้ายหันสั่งขวาหันขวา คุณแก้วประกบฝ่ามือแนบกับแก้มของผมทั้งสองข้าง ไม่ให้ผมพะวกพะวงกับเรื่องหน้าอกหน้าใจเมื่อสักครู่นี้!
ไรผมคุณแก้วตกลง ผมใจเต้นตึก ตึก ตึก เป็นจังหวะที่เริ่มทุ้มๆ
“เอ่อ จริงแล้วๆผมยังไม่เคยนะครับคุณแก้ว”
ผมหลบสายตาอย่างเขินๆ เห็นอย่างนี้ แต่ผมก็ไม่เคยเอาเปรียบผู้หญิงที่เคยคบหามาก่อน หมายถึงว่าเห็นอย่างนี้ก็เถอะนะ มีมาพัวพันได้แค่เดี๋ยวเดียว ยังไม่ทันได้สานสัมพันธ์ลึกซึ้งเธอๆก็ทิ้งผมกันไปซะก่อน
บอกเลยว่าพลาดมากครับ
ไม่รู้จักต๊อบร้อยเมตรซะแล้ว
ส่วนเรื่องทำเป็นไม่เป็น ผมว่าผมก็ฝึกปรือกับไอ้ฟักมาพอสมควร ทั้งคลิปทั้งหนัง มันน่าจะได้อยู่แหละ!
คุณแก้วนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะกระพริบตาปริบๆ ขนตางอนยาว มุมปากคุณแก้วกดลง ดูเหมือนเธอจะอมยิ้มอยู่ ใบหน้าสวยดูเปล่งปลั่งกว่าเดิม “…แก้วก็ไม่เคย”
“เราก็เรียนรู้ไปด้วยกัน…ดีมั้ยคะ”
“ก็ ก็ดีนะครับ” ผมพยักหน้าหงึกหงัก
เป็นคนแรกของกันและกัน
มันก็ดีจริงๆนั่นแหละครับ
อย่ากำเดาไหลนะมึง ต๊อบ อย่านะ
คุณแก้วดูทนไม่ไหว เธอหัวเราะคิกคักแล้วหอมแก้มผมใหญ่ ท่าทางเธอดูจะตื่นเต้นเอามากและยังดูจะทนไม่ไหวแล้วด้วย “มามะ”
“เอ่อ คือ คุณแก้ว…ครับ”
มือขาวๆสาละวนอยู่บนเสื้อของผม เธอถอดชุดผมออก กระทั่งเหลือเสื้อกล้ามข้างใน ผมถูกบังคับให้ชูแขนทางอ้อม คุณแก้วค่อยๆกดผมลงจากนั้นก็ส่งมือเข้ามาลูบอยู่บนหน้าท้องผมอย่างชอบอกชอบใจ
ดูเหมือนเธอจะไม่ต้องการให้ผมคิดอะไรมากนัก ผมรู้สึกได้ถึงการเป็นสาวสมัยใหม่และสากลอย่างมากจากตัวเธอ
ผมเคยคุยกับไอ้ฟักเรื่องสาวฝรั่ง ส่วนใหญ่พวกเธอจะเหมือนแมวป่าชอบรุกคลุกคลานใส่คุณแบบไม่ยั้ง กลายเป็นว่าคุณจะกลายเป็นผู้ถูกกระทำเสียเอง นั่นทำให้ผมรู้ว่ามันเป็นเกย์แท้ๆแต่เสือกเคยกินสาวแหม่มมาก่อน!
ผมเป็นผู้ชาย แต่ทำไมประสบการณ์มันถึงได้ตรงข้ามกับมันนัก!
ฟัก นี่สินะการรุกแบบสาวสากลอย่างที่มึงว่า
ผมนอนอล่างฉ่างอย่างหมดสิ้นเรี่ยวแรง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยจูบ รอยลิปติกหวานๆจากริมฝีปากของเธอ คุณแก้วนั่งอยู่บนตัวผม เธอยิ้มอย่างร้ายกาจที่สุดเพราะทำให้ผมรู้สึกพลุกพล่านและร้อนไปทั้งตัว คุณแก้วค่อยๆล้วงมือเข้าไปในชุดก่อนจะดึงบราสีชมพูออกมา เธอชูขึ้นช้าๆแล้วค่อยๆปล่อยไว้ข้างๆ ทุกวินาทีนั้นเธอไม่ได้ละสายตาจากผมเลย
ผมกลืนน้ำลายดังเอื๊อก อยากจะร้องเพลงของพี่หินเหล็กไฟขึ้นมาทันที เธอคือนางแมวยั่วสวาท เธอคือปิศาจหุ่นเซ็กซี่ เธอกินผู้ชายเป็นอาหารรร
และแน่นอนว่าผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นไอ้ตัวโง่ๆที่อยู่บนจานอาหารอย่างไรชอบกล
คุณแก้วคนงามคนหวานคนอ่อนโยนของผมกลายร่างเป็นนางแมวป่าไปแล้ว!
มาคราวนี้ที่หน้าอกคุณแก้วหายไปอย่างสิ้นเชิง แม้กระนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าผู้หญิงหน้าอกเล็กๆ(จนแทบเรียกได้ว่าไม่มี) กะ ก็ น่ารักไปอีกแบบ
ยิ่งไฟสลัวๆ มืดๆแบบนี้ยิ่งสร้างบรรยากาศ กลิ่นห้องคุณแก้วอโรม่าอย่าบอกใคร แทบกลิ่นกายเธอยังหอมฟุ้งซึมไปถึงใจผมทีเดียว
ผมลืมหายใจ เรียกได้ว่าเสียงก็เปล่งไม่ออก แม้แต่จะครางเรียกชื่อเธอยังทำไม่ได้ บื้อใบ้อย่างฉับพลัน ผมหายใจลำบาก รู้สึกตื่นเต้นจนอึดอัดไปหมด ร่างคุณแก้วกดทับกันแบบนี้ยิ่งขยับไม่ได้ จู่ๆผมก็มีความรู้สึกว่าคุณแก้วตัวใหญ่เกินไปนิดนึง แต่ แต่ก็ใช่ เธอสูงกว่าผมนิดหน่อย
กระทั่งคุณแก้วขยับกาย ถูกจุดยุทธ์ศาสตร์อย่างหาญกล้า ผมก็ฮึดขึ้นมา อารมณ์หนุ่มเลือดร้อนฉีกกระชากจากเบื้องลึกในจิตใจ ต๊อบแต๊บเป็นฝ่ายพลิกสถานการณ์คว้าชัยในการอยู่ด้านบนมาได้ คุณแก้วร้องว้ายเบาๆเมื่อเธอถูกพลิกให้ไปนอนอยู่ใต้ร่างแทน
ราวกับกระโจนลงหาทุ่งดอกไม้ กลิ่นหอมของเธอก็ฟุ้งขึ้นมาทำเอาผมแทบจะทนเอาไว้ไม่อยู่
“คุณแก้ว” ผมจ้องเธอไม่กระพริบ แถมเสียงยัง…ไอ้สัด เสียงอย่างหล่อ “เวลาผู้ชายหน้ามืดขึ้นมา มันอันตรายนะครับ”
ลำคอผมเป็นเส้นเลือดเกร็ง แถมยังรู้สึกปวดกลางลำตัวอย่างมาก เวลานี้กล้ามเนื้อเหมือนจะแตกออกมาให้ได้ นี่ไม่ได้ตั้งใจจะเบ่งกล้ามโชว์สาวเลยนะครับ มันมีของมันอยู่แล้ว คุณแก้วดูนิ่งอึ้ง เธอเหมือนกระต่ายตัวน้อยๆขึ้นมาทันทีใด ฝ่ามือนุ่มๆแตะอยู่ที่ช่วงแขนของผม กล้ามเนื้อยิ่งเกร็งเครียดกว่าเดิม
คุณแก้วมองผม ใบหน้ายิ่งแดงก่ำ แววตาเริ่มสั่นระริก เธอยกมือปิดริมฝีปากไว้เล็กน้อย ดูเหมือนจริงๆแล้วตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอแสร้งเข้มแข็งอย่างไรไม่รู้ เพราะตอนนี้ทุกอย่างถูกกระเทาะออกเหลือเพียงความเขินอายของหญิงสาวเท่านั้น
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นลุงหื่นๆที่กำลังล่อลวงเด็กสาวที่ไม่ประสีประสา ดูชั่วช้าไปเลยเมื่อเจอความงดงามของเธอ
ผมโน้มลงจูบริมฝีปากคุณแก้ว แล้วค่อยๆถอดเสื้อกล้ามตัวเองออก คุณแก้วมองด้วยแววตาวาววับ ก่อนจะหลบเลี่ยงอย่างเขินอายแล้วก็กลับมามองอีก คุณแก้วคล้องคอผมไว้ เธอเรียกร้องจูบจากผมราวกับว่าอย่างไรก็ไม่พอ
ผมวางแขนทั้งสองข้างไว้บนเตียง คร่อมอยู่เหนือกายคุณแก้ว โดยที่ใบหน้ายังคงไม่ห่างจากเธอ ตอนแรกลิ้นคุณแก้วยังคงค่อยๆเป็นค่อยไป ทว่าเมื่อนานเข้าผมกลับกลายเหมือนถูกดูดให้จมหายไปเรื่อยๆ จนจะขาดอากาศ
คุณแก้วกอดผมแน่นขึ้น เธอสอดนิ้วเข้ามา ขย้ำเส้นผม ฝ่ามือลูบไปทั่วแผ่นหลัง
เสื้อผ้าทำให้เห็นสัดส่วนไม่ชัด แต่ทว่าเมื่อถูกกอดเข้าขนาดนี้ ผมจึงได้รับรู้ถึงกล้ามเนื้อแน่นๆที่กำลังรัดตัวผมอยู่
เอ๊ะ
จริงๆแล้วคุณแก้วก็มีหน้าอกนี่
แต่ออกจะแข็งไปหน่อย แถมยัง
…อืม…
ลิ้นคุณแก้วสุดยอด
ผมเมาๆมึนๆ ไม่ได้สติดี ภาพที่เห็นนี่มันเป็นชายโฉดตัดไม้กับนางฟ้านางสวรรค์ลงมาเล่นน้ำชัดๆ
“คุณแก้ว” ผมเรียกเธอชื่ออย่างล่องลอย ลมหายใจร้อนผ่าว คุณแก้วล้วงเข้ามาใต้กางเกงคับๆของผมก่อนเธอจะหัวเราะ ดวงตาฉ่ำน้ำ ทั่วใบหน้าแดงก่ำไม่เว้นกระทั่งใบหูทั้งสองข้าง ผมเธอสยายเต็มหมอน ดูสวยกระชากกิเลสผมอย่างไม่สิ้นสุด
คุณแก้วเอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียงเมื่อไรไม่รู้ ผมรู้แค่ตอนนี้ห้องมืดสนิท และเสียงลมหายใจต่ำๆก็ดังขึ้นเรื่อยๆ
มืดตึ๊ดตื๋อ ทำไมมันมืดตึ๊ดตื๋อ
เธอลูบค่อยๆแตะปลายนิ้วลงที่หน้าอกผมช้าๆแล้วเล่นวน บริเวณกล้ามเนื้อยิ่งแน่นตึง ไล่ต่ำไปที่ช่วงท้อง เธอวาดนิ้วไปตามกล้ามเนื้อที่เป็นลอนๆ
การฝึกปรือเข้าฟิตเนสเป็นเพื่อนไอ้ฟักมันดีอย่างนี้นี่เอง
ผมหายใจฟึดฟัด ราวกับลมร้อนวิ่งพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะใช้ปลายคางถูกไปที่ลำคอของเธออย่างหื่นกระหาย เออ บอกตรงๆ ตอนนี้โคตรหื่นเลยโว้ย!
“อ๊ะ อื้อ”
คุณแก้วครางเบาๆ เมื่อผิวขาวๆถูกตอหนวดสากๆถูช้าๆอย่างเล้าโลม มือเตรียมปลดกางเกงออกอย่างเร่งรีบ
ทว่าจู่ๆคุณแก้วก็ค่อยๆพลิกให้ผมเป็นฝ่ายนอนลงบ้าง ก่อนเธอจะจูบผมอีกครั้ง โดยที่ประคองใบหน้าผมไว้ทั้งสองมือ เธอกึ่งนั่งกึ่งยืน โดยที่ระดมผมไม่หยุด ปลายคางผมเงยขึ้นเพื่อรับสิ่งที่เธอมอบให้
คุณแก้วเลื่อนลง แล้วหยุดที่กลางลำตัวของผมอย่างเชื่องช้า เธอค่อยๆรูดซิบลง สิ่งที่เกเรอยู่ใต้กางเกงมานานแสนนานตั้งแต่ต้นก็เสนอหน้าออกมาแทบจะทันที!
ผมหน้าแดงก่ำ พูดอะไรไม่ออก นากจากอยากจะกดเธอลงเดียวนี้
คุณแก้วราวกับรู้ความคิด ทว่าเธอเพียงแค่ใช้ปลายนิ้ว ดันอกผมไว้ สั่งให้ผมค่อยๆเอนตัวลง พิงหมอนช้าๆ จากนั้นจู่ๆเธอก็ใช้ปากแตะลงไป ก่อนจะแล้วใช้มือบีบมันอย่างเก้ๆกังๆ
“…คุณแก้ว…”
เชี้ย
ความรู้สึกนี่มัน
อ๊อย
อ๊อยยยย
“เอ่อ มะ ไม่เป็นไรครับ คุณ กะ แก้ว” ยังพูดไม่ทันจบ ผมก็ร้องเสียงหลง เมื่อเธอเริ่มส่งพลังปราณไปที่ฝ่ามือแล้วขยับเร็วกว่าเดิม คุณ คุณแก้วมีพลังยุทธ์ตั้งแต่เมื่อไรครับ ทำไมถึงทำผมตัวเปลี้ยได้ขนาดนนี้!
จากมือที่ขยับกำช้าๆ เริ่มแปรเปลี่ยน มีทริกมีลูกเล่นที่ทำผมมึนตึบ โดยเฉพาะปลายลิ้นจากปากสวยๆนั่น เรียกได้ว่าร้ายกาจ!
สุดท้ายผมสรุปเอาว่าเป็นเพราะผมกระจอกเอง ไม่ใช่ว่าเพราะคุณแก้วเก่งหรอก ไม่ใช่เลย
ต๊อบแต๊บ ไอ้ต๊อบ แกบังอาจได้แตะต้องคุณแก้ว โฮๆๆๆ
อยู่หลายนาที เธอจุ๊บๆจนต๊อบแต๊บร้องไห้ ผมก็ปล่อยออกมา แต่ทว่ามันก็กลับมาแข็งขันอีกครั้งอย่างรวดเร็ว!
“…หื้ม…อึดจังเลย…”
น้ำเสียงคุณแก้วมีเลศนัย แถมยังแฝงด้วยคำล้อเลียน
“แฮะ แฮ่ๆ”
วินาทีถัดมา คุณแก้วก็ขึ้นมานั่งทับผมไว้อีกครั้ง เธอถอดเสื้อตัวบางออก เผยสิ่งน่าอัศจรรย์ให้ผมได้เห็นเป็นครั้งแรก แขนผมตั้งการ์ดไว้กับอกและนิ่งอยู่อย่างนั้น คุณแก้วดึงขาผมทั้งสองข้างลากเข้ามาหาตัวเองด้วยเรี่ยวแรงอันน่าตกใจ
“เอ่อ คุณ คุณแก้วครับ ผิด ผิดฝั่ง”
คุณแก้วหัวเราะเสียงใส ทุ้มและกังวานอย่างบอกไม่ถูก นี่มันไม่ใช่เสียงคุณแก้ว ผมหมายถึงเสียงเธอไม่ทุ้มขนาดนี้ เธอส่ายหน้าช้าๆ ส่งผลให้ผมลอนๆสยายออก ดวงตาคู่สวยพราวระยับราวกับดาวนับล้าน ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตุ๊กตาหมีน้ำหนักสองขีด เธอแนบกายระหว่างกลางจากนั้นจึงค่อยๆโน้มตัวลงมาจูบผมอย่างไม่ห้ามใจอีก ผมหูอื้อตาลาย เห็นความมืดหมุนๆเป็นวงกลม และนั่นทำให้ผมแน่ใจจริงๆแล้วว่าคุณแก้วมีหน้าอกที่แข็งแรงม๊ากมาก!
“…คุณต๊อบ…” คุณแก้วจูบ ซุกไซ้ใบหน้า ลำคอและหูของผมอย่างที่ผมเคยทำกับเธอ แต่ความรู้สึกกลับต่างออกไป มีความไม่ชอบมาพากลสุดๆ
ปลายนิ้วเรียวๆแทรกสอดเข้ามาช้าๆ ในความมืดมิด ผมเห็นบางอย่างนูน ตุง แต่มันไม่ใช่ของผม มันไม่ใช่เลย มันไม่ขนาดนั้น ไม่ใช่ต๊อบแต๊บแน่ๆ ขอส่ายหน้า ผมพยายามดันหน้าอกเธอออกเพราะผมรู้สึกแปลกๆที่ช่วงล่างและหายใจไม่ออกอย่างมากเมื่อปากแทบจะถูกกลืน และเอ่อ ไม่มีความนิ่มนุ่มอะไรทั้งนั้น ตรงไหนกันที่เรียกว่าอ้อนแอ้น
แล้วเธอก็ควักมันออกมา เสียบสวบ
แล้วผมก็กรี๊ด
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ผมงัวเงียเมื่อได้ยินเสียงน้ำไหลเหมือนคนกำลังอาบน้ำอยู่ก่อนจะผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างตกอกตกใจ
เฮ้ย
เชี้ย
ผมมองซ้ายมองขวา ลูบใบหน้าอย่างตกอกตกใจ ทั้งหัวไม่มีส่วนไหนไม่ถูกขยี้ด้วยมือ
ผมไม่ได้ใส่เสื้อผ้า รอบๆกายดูปกติดี เตียงกับผ้าห่มนุ่มๆห้องฟุ้งที่จะไม่เจอในห้องของผู้ชายอย่างผมแน่ๆ และห้องนี้มันก็เป็นห้องของ ห้อง ห้องคุณแก้ว
ด้วยมารยาท หรือความไม่กล้าของผม หรืออะไรก็ตามด้วยความที่ผมหลงรักเธออย่างหมดหัวใจ ทำให้รายละเอียดบางอย่างถูกมองข้ามไปตลอด และในตอนนี้เองที่เหมือนกับว่ามันพุ่งปรี๊ดเข้ามาในหัวผมดังตึ้ง! เรียกสติสัมปัญชัญญะกลับคืนมาเป็นครั้งแรก!
ทันใดนั้นประตูห้องน้ำก็เปิดออก พร้อมกับกลิ่นหอมฟุ้งที่ผมคุ้นเคย พุ่งเข้ามาจนตาปรือ
ผมนอนขดก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมากองไว้กับตัว มือขย้ำแน่น ขมวดคิ้วงุนงงมากที่สุดในชีวิต
ผมยังคิดคำพูดไม่ทัน ปากอ้ำอึ้ง เสียงหัวเราะน้อยๆลอยมา อีกทั้งรอยยิ้มสว่างจับใจ คุณแก้วโพกผ้าเช็ดตัวสั้นๆครึ่งตัว หยดน้ำเหล่านั้นไหลจากผมยาวสลวย เงางามและใบหน้าสวยๆของเธอ ลงมาที่หน้าอก แน่นตึง เป็นมัดกล้ามอย่างดี
…ที่ไม่มีอะไรปกปิด ไม่มีสักนิด!
“คุณต๊อบ จ้องกันนานอย่างนี้ เขินนะครับ”
TBC
[28/10/2559]
(http://i1.kym-cdn.com/entries/icons/facebook/000/016/729/large.jpg)
-
อ้าปากค้าง
ต๊อบแต๊บทำฝันค้างรอบที่เท่าไหร่แล้วห๊ะ
-
เอร้ยต๊อบบบ คลำตูดดูด ิ้ิ้ เจ็บป่าววว
ตลกตอนคุณแก้วเสียงทุ้ม555
-
ฉันเกลียดรูปอันสุดท้ายของเธอ กรี๊ดดดดดด ชั่วร้าย
-
อีกไม่นานนน แกก็จะโดนกด :hao7: :hao6:
-
กรีดร้องงงงงงงงงงงงงงงง :serius2: :serius2:
-
"คุณต๊อบ จ้องกันขนานี้ เขินนะครับ"
คืออะไรคะ ทำไมเราเขินกับคำพูดคุณแก้ว
แล้วรูปตอนท้ายคืออะไร หักมุมให้ต๊อบแต๊บฝันค้างงี้เหรอ
โอ้ยๆๆ ลุ้นอ่า
-
เหนือสิ่งอื่นใดคือเกลียดรูปสุดท้าย 5555555555
-
ว้ายย ชอบคุณแก้วตอนแมนสุดๆๆ เขินนน
-
โหดร้ายที่สุด ทำกับต๊อบแต๊บได้ยังไง ไอ้แก้ว!!!!!!
เกลียดอีรูปสุดท้าย ฮือออ
น้องจะต้องขวัญเสียมากแน่ๆ
-
ยังไงเนี่ย ต๊อบ ฝันอีกแล้วเหรอ
คุณแก้ว ไม่แอ๊บเสียงแล้ว
เสียงทุ้มหล่อได้ใจ แถมลงท้ายครับ ซะด้วย
ต๊อบ นายโดนเสียบแน่ :z3: :z3: :z3:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
บอกแล้วใช่ไหมก่อนจีบให้ดูดีๆ 5555
-
:hao5:ฉากมันไม่ครบหรือเปล่าคะ ภาพวาดคลุง หลังโอ๊ยยยยยยย มันหายไปหนายยยยยยยยคะ!!!!!
-
ภาพวาดคลุงแกล้งคนอ่านว่ะ 55555555555555 นางแมวยั่วสวาทกลายร่างงงงงงงงง
-
กว่าจะรู้นะต๊อบ
-
:o8: :o8: :o8: :o8: อยากอ่านต่อ
-
โอ้ยต๊อบคะ 55555
-
โดนไปขนาดนั้นนางยังคงสุภาพบุรุษ อิคุณต๊อบมันน่ารัก น่าแกล้งเสียจริงๆ
คุณแก้วก็ยังแกล้งนางไม่เลิก นี่เลิกแอ๊บพูดคะ ขา แล้วยิ่งดูหล่อขึ้นนนนนน
-
อ๊ะ! อะไรยังไง?
:ling1: :ling1: :katai1: :katai1:
-
:laugh: ไม่รู้ว่าจะสงสารต๊อบดีมั้ย555
รูปสุดท้ายทำขำก๊ากกกก เกลียดรูปนี้จริงๆ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :ling3:
-
555555555 ในที่สุด ต๊อบเมียแก้วก็มาา
-
อิตอ๊อบบบบบ
เมิงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
รูปสุดท้ายคือเหมือนออกมาจากใจเรา กรี๊ดดดดดดด เป็นไงล่ะนังต๊อบ5555 สะใจ ตอนหน้าสิยิ่งน่าอ่าน อิอิ
-
บอกเลยต๊อบแต๊บ เมิงโดนแน่นอน 555
-
เผลอปั๊บ เสียบ!!!!!!!!!!
ต๊อบเอ้ยยย
:m25:
-
:ling2: แหมะอิรูปสุดท้ายนิหัวเราะนู๋ต๊อบแต๊บหรือเราหว่า o18
คุณแก้วลอกคราบแกะน้อยมาเป็นพญาราชสีห์แระ หึหึ ห่มไว้นาน ได้เวลากินเรียบแย้ว :z1:
-
ต๊อบเอ๋ยยยยแกโดนแน่ๆๆโดนแน่ๆ 555 :z1:
#ชอบรูปสุดท้ายมากคะ :laugh:
-
ฉากนั้นมันหายไปไหนนนน มันหายไปไหนคะซิสสสส
คุณแก้วบับ ต๊อบแต๊บไม่เอาเราเอาอ่ะบอก
-
โถ่...
-
สิ้นเสียง "โอ๊ยยย" สติของต๊อบแต๊บก็ดับวูบ~ ( คุณแก้วลักหลับไป :hao7: )
ฟินจังเลยยย ในที่สุดคุณแก้วก็พูด"ครับ" ฮื่ออออออ :ling1:
-
คุณแก้วเปิดเผยตัวตนแล้วครับ!!! :laugh:
ไม่มีอีกต่อไปคุณแก้วผู้เลอโฉม กร๊ากกกกกก
มีแต่คุณแก้วคนแมนแฮนซั่ม ฮี่ๆๆๆ :jul3:
-
รูปส่งท้ายตอนนี้แบบว่า....ควรสงสารหรือฮาคุณต๊อบดี
-
โฮะๆๆ โดนแล้วล่ะ :hao6:
-
:ling1:สนุกกก มาต่อเร็วๆนะคะ
-
ถึงไม่สุดแต่กรี๊ดไปแล้วเรียบร้อย ดีใจที่ต๊อบมีผัว :hao5:
-
โอยยย ชอบคำพูดสุดท้ายของคุณแก้ว
แม่งงง อย่างหล่อเลย
ไรต์ตัดฉับ แบบ..ทำให้อยากอ่านมากกว่าเดิมอีก
-
รูปสุดท้ายนี่มัน 55555555555 โอ๊ย ชอบบบบ :hao6:
-
ขำหนักมาก 55555555555555555555555555555555555555555555555555555555555 :hao7: :hao7: :hao7:
-
เจ็บมั้ยต๊อบบบบ 5555555555
-
ถ้าบอกว่า ว่าเเล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ได้มั๊ยต๊อบ :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
จะสงสารหรือฮาต๊อบแต็บดี
ทำไมน่ารักขนาดนี้คะลูกต๊อบ 5555
-
เราเขินประโยคสุดท้ายจองคุณแก้วอ่ะ อร๊ายยยยย
เป็นเอ็นซีที่โคตรขำ คือขอโทษนะภาพวาดคลุง 555555
ต๊อบเอ้ยยยยย เอ็นดู เลี่ยงเจอหน้าอิคุณฟักไว้นะ ไม่งั้นโดนแซวไม่เหลือ (ที่จริงรู้สึกได้ว่าคุณฟักต้องหัวเราะอย่างสะใจอยู่แน่ๆ)
-
ขณะที่อ่านตอนนี้ ก็มีรีแอคชั่นขนลุกไปด้วยในการที่คุณแก้วจับต๊อบแต๊บกด
อมกอมกอมกอมกอมกอมกอมกอมก
ยิ่งประโยคสุดท้ายช่างตราตรึงใจเหลือเกินนนนนนนนนนน
-
นังต๊อบแกโดนแน่อ๊ายยยยย ฟินคุณแก้วเผยตัวแล้ว
บอกตรงๆฉันเกลียดรูปสุดท้ายของเธอมากเลย :ruready ทำไมชอบแกล้งคนอ่านอย่างนี้ห๊าาาา :serius2:
-
เดี๋ยวนะ มันมีอะไรหายไปใช่ไหม บอกที
ต็อบเอ๊ยตื่นมาไม่เจ็บไม่ปวดอะไรเลยหรอลูก :hao6:
ภาพสุดท้ายนี่เธอแกล้งกันใช่ไหมตัดจบด้วยภาพนี้ หึ :katai1:
-
เข้ามาติดบ่วงคุณต็อบ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:hao7: :katai5:
-
ใครช่วยบอกป้าทีว่าเค้าได้กันแล้วใช่ไหม? 555555
-
และแล้วต๊อบแต๊บก็เสียตัว
อิคุณแก้วมันร้ายยยยยยยยยยยยยยย!
เหนือสิ่งอื่นใดคือเกลียดรูปสุดท้าย 5555555555
เห็นด้วยค่ะ5555
-
เขาได้กัน...แต่เราไหล่สั่น(กลั้นขำอยู่)
-
นังน้องต๊อบ...ถึงกับกรี๊ดเลยเหรอคะ
:a5:
โอ้ยมาให้กำลังใจนักเขียนนน
รีบมาต่อนะคะ อิอิ
-
ร้อง เ_ี้ย หนักมากก สงสารต๊อบ เหมือนโดนหลอก
ถ้าคุณแก้วกลับมาแบบเดิมก็ว่าไปอย่าง
นี่มาแบบแมนๆเลย
ฟักกกกกกกกกกกกกกกก ช่วยลูกชายหน่อย
-
ตกลงเค้าได้กันยังเนี่ย
-
โอ้ยยยย อิต๊อบบบบบบบ เมิงงงง 5555555555
เกลียดรูปสุดท้ายจริงจังอ่ะ 555555 :m20:
-
เหมือนกระชากมาตบ!!!
-
:z1: :m20:ต๊อบแต๊บนี่น่าสงสารเค้านะครับ555555
-
:hao4: :hao4: :hao4: :hao4:ไม่รู้จะสงสารหรือว่าสมน้ำหน้าดี ก็บอกแล้วว่าให้ดูดีๆ
-
รูปสุดท้ายนี่มันใช่มากเลย 5555555
-
อยากอ่านมุมมองของคุณแก้วฉากนี้มากเลย 5555555
-
จะขาดใจแล้วพี่น้อง :heaven
-
พึ่งมาอ่าน กรี้กร้าดคุณแก้วมากคะ
ต๊อบนางก็น่าร้ากกก โดนเสียบซักทีนะเธอว์
ชอบประโยคสุดท้ายของคุณแก้วจัง
ค้างมากๆเลยค่าา
-
55555555 อิต๊อบบบบบบบ โอ้ยยยย ภาพสุดท้ายคือสิ่งที่ฉันกำลังเป็นนนนนน 55555555
-
อยากอ่านมุมมองคุณแก้วบ้างอ่ะ :hao4:
-
อยากอ่านต่อแบ้ววววววววว :katai1:
-
คิดถึง :ling1: :ling1: :ling1:
คุณแก้ว ต๊อบแต๊บ:mew1: :mew1: :mew1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ยังรออยู่นาาาา คิดถึงน้องต๊อบ
:กอด1: :hao5:
-
สุดท้ายแล้วอิต๊อบก็โดนเสียบจริงๆสินะ
ฮึ ฮึ ฮึ
ไม่รู้ดิ เราว่าในความกล้ามของอิต๊อบ มีความเซ็กซี่ซ่อนอยู่นะ
ใจจดจ่อรอตอนต่อไปนะฮะ
-
คิดถึงงงงง
คุณแก้วกับต๊อบแต๊บ อยากรู้เหตุการณ์หลังจากนั้นมากๆเลย :-[ :impress2:
-
คือเพิ่งคอมเมนท์ครั้งแรกหลังจาก สมัครมาแสนนานนนนนนนนนนเพิ่งจะหาที่คอมเมนท์เจอค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ อิต๊อบแต๊บ โดนคุณแก้วจุ๊บๆต๊อบแต๊บน้อยนิดเดียวไปไม่เป็นเลยหรอ
-
รอคุณแก้วคนสวย(?)กับต้อบแต้บคนหล่อ(?)อยู่นะค้าาาา :hao5:
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 25 : อย่าว่าน้อง
‘ไอ้เหี้ยต๊อบ!’
ไอ้เด็กเปรตคนหนึ่ง น่าจะเป็นสมัยประถม มันกำลังชี้หน้าผมอยู่ ท่ามกลางศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย และกลุ่มเด็กหัวโป๊กที่รายล้อม ยิ่งเพิ่มความฮึกเหิมและไม่อาจเสียหน้าได้ บรรยากาศราวกับย้อนไปยุคที่นักเลงหาได้ตามร้านโอเลี้ยง ส่วนผมกำลังยืนเด่นเป็นสง่าจากการที่โตกว่าใครในเด็กรุ่นเดียวกัน
‘ทำไมไอ้เหี้ยพงศ์สุข!
‘ไอ้ต๊อบ มึงว่าพ่อกูเหรอ!’
เด็กตัวแห้งๆดำๆ เถียงกันไปมา หลอดเสียงแทบแตก แถมยังเล็กๆแหลมๆ ดูเหมือนจิ้งจกตากแห้งอย่างบอกไม่ถูก
‘มึงว่ากูก่อน! แถมยังรังแกคนอ่อนแยกว่า! มึงมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย’
ดูเหมือนตอนนั้น ผมจะออกเสียงคำว่า ‘อ่อนแอ’ เป็น ‘อ่อนแย’
ไอ้เชี้ย เกือบจะหล่อแล้ว หมด หมดกัน!
ระหว่างสงครามกำลังก่อตัว รวมไปถึงแรงเชียร์จากเด็กปอสามและปอสี่ที่มามุงดู เมื่อมองดูดีๆ เหมือนว่าผมกำลังยืนบังเด็กอีกคน ตัวขาวๆ หน้าตาไม่ชัดเจน รู้แค่ว่ามันเป็นเด็กตัวเล็กๆหลบอยู่ข้างหลัง พอจะมองก็เหมือนมองไม่เห็น จำหน้าไม่ได้เป็นชิ้นเป็นอันและดูไม่มีรายละเอียดอะไรสักอย่าง แทบจะลางเลือน หรือจะเป็นไอ้ฟัก จนเหมือนในตอนนั้นเหตุการณ์เด่นๆคือมีแค่ผมกับไอ้เด็กเวรที่กำลังหาเรื่องกันอยู่
‘มึงมีเมียเป็นตุ๊ด!’
‘เมียมึงสิตุ๊ด!’
ผมด่ามันกลับ จากการโยนเมียให้กันไปมา
‘ตุ๊ด ตุ๊ด ๆๆ มึงเป็นผัวตุ๊ด!’
หลังจากนั้นผ่านไปสามวิ ทว่าทุกสิ่งราวกับหยุดนิ่งไป ผมนั่งค้างอยู่บนเตียง ซุกผ้าห่มปิดหัวนมไว้ครึ่งหนึ่งอย่างงุนงง ลึกๆแล้วมันเป็นการตั้งความปลอดภัยขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว เหมือนเป็นความฝัน ที่จู่ๆผมก็นึกขึ้นมาได้ว่าเคยฝันถึงมาก่อน
ท่ามกลางความลุ้นระทึก คุณแก้วก็ยิ้ม แบกความออร่าระยิบระยับไปทั่วทั้งตัว เธอเดินไปที่...ที่ ตู้เสื้อผ้า ผ้าเช็ดตัวผืนกระจิ๋วหล่นลง กองอยู่ที่พื้น ภาพตรงหน้าที่เห็นคือ ช่วงเรียวขาขาวๆและส่วนบนที่ถูกบานตู้บดบังไว้ให้คนมองจินตนาการกันเอาเอง เสียงเสื้อผ้าดังสวบสาบ ต่อมาทันทีที่ตู้ปิดลง ร่างกายนั้นก็สวมใส่เสื้อผ้าเอาไว้อย่างเรียบร้อย ทุกอย่างดูล่องลอย จะว่าเร็วก็ใช่ จะว่าเหมือนกำลังค่อยเป็นค่อยไปก็ใช่อีก
คุณแก้วเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง ทาลิปช้าๆ เม้มริมฝีปากเข้าเบาๆดังมัวะ จากนั้นราวกับเสกได้เธอก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าผมอย่างสวยงาม!
แสงวิบวับๆเจิดจ้าจากอีกฝ่ายทำเอาผมแสบตา ผมนึกภาพตัวเองกำลังยกมือบังแดดตอนเที่ยงๆเพราะว่าลืมใส่หมวก ทว่าแสงที่มาจากกายคุณแก้วไม่ได้ร้อนจ้าแบบนั้น กลับเป็นแสงที่อบอุ่นเหมือนฟ้าเปิดพาเอานางฟ้านางสวรรค์ลงมาอย่างบอกไม่ถูก!
“คุณต๊อบ”
เสื้อสีขาว แขนสามส่วน ดูโปร่งสบาย แต่ก็อำพรางร่างกายได้อย่างดี เธอนั่งลงที่ข้างเตียงก่อนจะเท้าคางมองผมช้าๆ รอยยิ้มสดใสดั่งฤดูใบไม้ผลิ แต่ต๊อบ ประเทศไทยมันไม่มีฤดูนี้ “คุณต๊อบ?”
ผมนั่งขดอยู่ในผ้าห่ม ตั้งแต่ต้นจนจบก็ยังนั่งนิ่งๆอยู่อย่างนั้น คุณแก้วดึงผ้าห่มเบาๆ มองกันไปมองกันมา สักพักคุณแก้วก็หลุดหัวเราะเสียงใส เธอเอื้อมมือมาแตะปลายคางผมขึ้น ปากที่หวอๆเลยหุบสนิทก่อนจะตกลงมาใหม่อีกครั้ง “คุณต๊อบ แก้วแกล้งเล่นแค่นี้ ทำไมต้องทำท่าทางช็อกจริงจังขนาดนั้นด้วยหื้อ”
ใบหน้าที่ไร้การแต่งเติม เผยผิวใสอมชมพูอย่างชัดเจน เลือดฝาดบนแก้มทั้งสองข้าง ดูละมุนละไมแฝงความอ่อนโยนไว้ทุกสัดส่วน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เส้นผมเป็นลอนเงายังคงเปียกชื้น ส่งผลให้หยดน้ำแนบไปตามเสื้อ
ความสุขภาพดี หน้าใส ร่างกายกระฉับกระเฉงเปล่งออกมาอย่างเห็นได้ชัดต่างกับไอ้อีกตัวที่กำลังนั่งขดบนเตียงลิบลับ
สายตาผมเลื่อนลงอย่างอัติโนมัติ จากคิ้วโก่ง จมูก ริมฝีปาก และลำคอขาวผ่องที่มีความแหลมนูนเป็นจุดๆ มีความบอกไม่ถูก พูดไม่ออกอยู่หลายตำแหน่ง กระทั่งกระดูกช่วงไหปลาร้า และต่ำลงมาอีก ก็จะพบกับความเรียบแบน
ไอ้ที่ควรนูนกลับไม่นูน!
“อาบน้ำมั้ย หื้ม”
เสียงหวานๆเอ่ย ดูจะหยอกเย้าอยู่ในที
“หรือจะนอนต่อดี หิวมั้ยเอ่ย”
นิ้วเรียวสวยที่ผมชื่นชอบกำลังบีบแก้มผมอย่างที่ชอบทำ ใบหน้าหวานๆตรงหน้าเห็นได้ชัดว่ากำลังออดอ้อนอย่าง‘น่ารัก’
ผมรู้สึกได้ถึงอาการมึนตึบวิ่งอยู่ในหัว ตาช้ำๆจากการโหมกายหนักและพักผ่อนไม่เพียงพอ กลิ่นหอมอ่อนๆที่ผมชอบนักหนาตอนนี้ค่อนข้างชัดเจนจากอีกกายที่อยู่ตรงหน้า ไม่มีส่วนใดบ่งบอกว่าเป็นคนอื่นปลอมตัวมา
“คะ คะ”
“หื้อ”
“คะ คุณ”
“หืม”
“คะ คุณ กะ กะ แก้ว”
“ว่าไงครับ”
เหมือนกำลังมีออร่าแฝงเข้ามาในประโยค ทิ่มแทงใจผมเข้าเต็มๆ!
ทันใดนั้นเองจู่ๆผมก็หน้ามืด ทรุดลงไปอีกรอบ ผมนอนแผ่ มือเท้าเย็นเฉียบ โดยเฉพาะความหนึบๆเหนียวๆที่กลางลำตัวและด้านหลัง รวมไปถึงความปวดเอวราวกับว่ามันจะยอกออกมา!
“อ๊ะ คุณต๊อบ”
เสียงคุณแก้วกลับกลายเป็นยิ่งทุ้มชัดเจนมากขึ้น เธออุทานอย่างตกใจแล้วรีบเข้ามาประคอง ส่งผลให้ ผมรู้สึกได้เลยว่าตัวเองกำลังนอนไขว้แขนวางไว้บนอกเป็นแนวกากบาทและมันกำลังจะค่อยๆหมดลมหายใจอย่างช้าๆ!
ปกติแล้วการตื่นนอนในช่วงเช้าอย่างนี้ควรจะเป็นช่วงการตั้งชูชันของอวัยวะบางตัว ทว่าตอนนี้มันกลับเหี่ยวเฉาอย่างนังสังเวชที่สุด!
“คุณต๊อบ”
คุณแก้วโน้มลงมา ขยับกายเข้ามาชิดใกล้ เธอดูเป็นห่วงผมอย่างยิ่ง รับรู้ได้จากแววตา อีกทั้งบรรยากาศรอบกายอย่างชัดเจน ทว่าเนื่องจากเสื้อตัวบางมีความโปร่ง เมื่อก้มลงเล็กน้อยทำให้เกิดช่องว่าง สายตาผมจึงเหลือบไปเห็นแผ่นอกขาวๆแน่นหนันด้านในอย่างชัดเจน!
จุดสองจุด สีชมพูแลดูสุขภาพดี อีกทั้งยังไม่ได้เรียบแบนอย่างที่ตาเปล่าเห็น เมื่อพบว่ามันนูนขึ้นมาอย่าง ‘เป็นมัดเป็นกล้าม’ ไม่ต่างจากไอ้ฟักหรือตัวผมแม้แต่น้อย!
หยดน้ำตาซึมๆที่ขอบ ปริ่มๆเหมือนจะทะลัก
“คุณต๊อบ ทำไมหน้าซีดแบบนี้”
หน้าผากถูกลูบช้าๆ แก้มถูกประคอง ผมรู้สึกเหมือนเป็นเด็กป่วยที่มีแม่กำลังลูบหัวปลอบใจ จนหัวเถิกเบาๆ กลิ่นหอมละมุนละไมยิ่งฟุ้งกระจาย ผิวเนียนนุ่ม เส้นผมหอมจากแชมพู ภาพที่ค่อยๆวิ่งมาเป็นฉากๆ เหมือนมีลมตีกลับขึ้นมา ทำเอาผมจุกลิ้นไก่พูดไม่เป็นศัพท์ ลิ้นคับปาก
“หรือเมื่อคืนแก้วจะรุนแรงไป” คุณแก้วยกมือแตะริมฝีปากอย่างตกใจ ก่อนจะทาบที่หน้าอกด้วยความรู้สึกผิด แววตาของเธออ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด น้ำเสียงหวานๆยิ่งเบาลงกว่าเดิม “โธ่ คุณต๊อบ”
“แก้วไม่ได้ตั้งใจจะทำรุนแรงเลย” คุณแก้วลูบแก้มผมอย่างหวงสุดๆ ความสงสารเอ่อล้นในดวงตา “แต่แก้วอดใจไม่ไหวจริงๆ ก็คุณต๊อบน่ารักนี่นา”
วินาทีเป็นวินาทีตายในชีวิต ทั้งหน้ามืดมือชา ผมเหมือนจะเห็นตัวเองตั้งแต่สมัยเป็นไข่กระทั่งฟักออกมาเป็นตัว
ฟะ
ฟัก
ชะ ช่วยกูด้วย
TBC
[28/11/2559]
ภาพวาดคลุงงานเยอะมากเลย ไม่ได้นอนเลย ฮึกฮือๆๆ ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ที่ผ่านมาข่ะ ทำไมเรียกน้องต๊อบว่าอ้ายอีกันหมด น้องต๊อบก็เป็นน้องต๊อบ อ่อนโยนดุจปุยนุย เสียจัยย์ :o12:
-
ต๊อบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
55555555555555555555555
จะไม่มีคดีพลิกเล่นซูโม่กันเฉยๆใช่ไหมค่ะ
-
ไอแก้ว!!! ทำไมไม่ถนอมน้องต้อบเลยฟ้ะ!!! :katai1: โถ่น้องต้อบผู้น่าสงสาร :z3:
-
สงต๊อบอ่า 5555555 แและก็ตลกไปพร้อมๆกัน โอ๊ยยยย สง
-
ไหนๆก็ไหนๆแล้วน่าต๊อบ
-
โธ่ ต๊อบคงจะเคล็ดขัดยอกไม่เบา
-
อยากจะตายเป็นวันละพันครั้งกับหางเสียงคุณแก้ว
"ว่าไงครับ" :jul1:
เรียกฟักไปก็ไม่ช่วยหรอก ต๊อบเอ้ยยยยยยยยย :laugh:
-
ไม่ร้องนะต๊อบนะ โถ รอดยากแล้วคราวนี้ 55555555
-
กว่าจะฉลาด โง่มากี่ตอน 5555555555555555555555
-
ไม่ว่าน้อง ว่าภาพคลุงเนี่ยแหละ สั้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :katai4:
-
เมื่อคืนเขาทำอะไรกันค้าาาา
-
คุณแก้วเลิกหนังแกะออกแล้วสินะ
-
กร๊ากกกกกกกกกก 55555
-
ต็อบคงกำลังช็อค ถ้าเป็นฟักสมัยก่อนนคงแฮปปี้ไปแล้ว
55555
ฟักมาเก็บต็อบไปพักกาย ที
-
เดี๋ยวก็ชินนะต๊อบ
-
จงยอมรับซะเจ้าต๊อบ o13
-
ว้อยยยยย ขำำำำำำ 555555555555
มึงมีเมียเป็นตุ้ด มึงเป็นผัวตุ้ด 55555 :jul3:
สงสารก็สงสาร ขำก็ขำ ต๊อบเอ๊ยยย
แต่คุณแก้วนี่ถ้าแต่งเป็นผู้ชายคงฮอตน่าดู o18
-
โธ่ ต๊อบเอ้ย ฟักจะช่วยอะไรได้ :sad11:
-
:hao6: :hao6: :hao6:
อีต๊อบ แกเสร็จคุณแก้วแว้ววววววว
พี่ฟักอยู่ไหนมาช่วยน้องหน่อย
-
จุ๊ จุ๊
อย่าไปเล่าให้ฟักฟังนะต๊อบ
ฟักยิ่งอยากมีผัวอยู่
-
โถ.....ต๊อบ 5555 :hao7: :hao6:
-
ต๊อบ เราเห็นใจนายนะ แต่..... เราขำว่ะ 5555555555555555555555555555555555555555555555555555555
-
ต๊อบบบบบบบ ในที่สุดก็เสร็จคุณแก้วจนด้ายยยยยย :hao7:
-
จะบอกว่าสงสารก็ไม่อ่ะ5555
คุณแก่วมีหงู!!!//สำเนียงนาคี
-
:o8: :o8: :o8: :o8: น่ารัก
-
มาแบบสั้นๆ
แต่ก็ขอบคุณที่มา
โถๆๆๆๆ น้องต๊อบ ขวัญเอ้ยขวัญมานะลูก คริคริ
-
ที่เรียกไปนั่น ฟักก็ช่วยไม่ได้นะต๊อบแต๊บ
เอ็นดูนาง นางดูเป็นต๊อบแต๊บดี :ling1:
-
ถถถถถถ ต็อบบ น่าซงซานนน
แต่ทำไมกูขำ 55555555
รอ ร๊อ รอ ค่าาา ชอบมักๆๆๆๆ
-
:heaven ต๊อบมีสามีอย่างเป็นทางการเสียที ลุ้นจนต่อมมโนพองเลย
โธ่คุณแก้ว ต๊อบแค่ไม่เชื่อ คุณแก้วช่วยตอกย้ำต๊อบอีกทีสิ :hao7:
-
น้องต๊อบร้องหาแม่แล้ว 55555555555555555
-
คุณฟักคงช่วยแหละค่ะ ช่วยซ้ำเติมน่ะนะ 5555
-
ต๊อบนี่ซึนได้ใจจริงๆ :laugh:
-
ต๊อบตื่นจากฝันเร้วววววววววว
ไม่ต้องกลัวนะต๊อบนะ เดี๋ยวคุณแก้วจะรับผิดชอบต๊อบเอง :impress2:
-
อย่าบอกนะคะว่าคุณแก้วของเราในวันนี้
วันวานเคยเป็น'ไอ้เหี้ยพงศ์สุข'มาก่อน!?
โอ้โนวววววววววววววววววววววววววว
#ก็เชื่อมโยงกันไป55555555
เจ้ฟักจ๋าาาาาาาา...มาช่วยอีต๊อบด่วนค่ะ!
-
ฟักไม่ช่วยหรอกค่ะ แต่จะอิจฉาแทน นางอยากโดนเสียบนี่ อิอิ :hao7:
-
เพื่อนฟักก็ช่วยไม่ได้ ต๊อบเอ๊ย!!!!!
-
โอ้ย นังต๊อบ 555555555555555555555555
มีความมุ้งมิ้งสูงมาก คุณเเก้วก็มีความห่อล่ำดีงามเกิน คะขาล่ะ
ครับทีนังต๊อบผวาทีนะคะคุณเเก้ววววววว กร๊ากก
นังต๊อบ คุณฟักคงช่วยได้เเค่มาเคลมเองเป็นเมียหลวงเเหละ 55555555555555555555555555555555555
-
อยากอ่านคุณแก้วกับอีต๊อบแล้วง่าา มาต่อเถอะเพี้ยงงง :L2: :man1: :call: :call:
-
น่าสงสาร กลับไปย้อนฟังตัวเองนะต๊อบนะ คนนี้จริงจังอ่ะหายไปไหน :laugh:
-
ติดตามๆ :hao7:
รอต๊อบแต๊บ
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
รอ ไรท์ :mew1: :mew1: :mew1:
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 26 : เป็นรุกทำไมไม่บอก
ผมเหงื่อแตกพลั่ก ทว่ามือเท้ากลับเย็นเฉียบ โดยเฉพาะสภาพจิตใจที่ได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง
ฟัก
กูต้องการมึ๊ง
ถ้ามีงานเลี้ยงรุ่นแล้วเจอไอ้พงศ์สุข อย่างแรกที่ผมจะทำคือเข้าไปตบกบาลมัน!
ปากมึงอวยพรกูยังไงถึงได้กลับตาลปัตรแบบนี้!
“คุณ คะ คุณ”
“คุณต๊อบติดอ่างแล้ว” คุณแก้วอมยิ้ม ทั่วใบหน้าของเธอมีแสงสว่างมากยิ่งขึ้น ฝ่ามือขาวแตะหน้าผากและแก้มผมอย่างห่วงใย ผมปรือตา พยายามทำให้ตัวเองดูเข้มแข็งมากที่สุดด้วยการกระพริบตาถี่ๆ ปริ๊บๆ
“ผะ ผม”
“หื้อ?”
“ผม ผม ผะผม”
เสียงผมเบาหวิว ลิ้นชาไปชั่วขณะ แถมเสือกออกเสียงเป็น ป๋มๆๆ ป๋มห่าไรก็ไม่รู้ แต่ก็ยังคงติดอ่างอยู่!
ลูกกระเดือกกระเพื่อมขึ้นลงจากการกลืนน้ำลาย ผมได้ยินตัวเองร้องฮะเป็นสิบๆรอบ ผมนอนอยู่บนเตียง มีความไม่ถูกต้องขัดข้องอยู่ในใจหลายอย่าง ผมพยายามลุกขึ้นและกระเถิบตัวออก ทว่ากลับทำได้ยาก ไม่รู้เป็นเพราะร่างกายอ่อนเพลีย หรือเป็นเพราะการจับจ้องของคุณแก้วชนิดที่ไม่วางตา
“คือว่าผม”
เธอ ไม่สิ เขา ไม่ เธอ เออ เธอ เธอนั่นแหละ!
“คุณต๊อบ” คุณแก้วหยิกแก้มผมเบาๆ แล้วพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน ดวงหน้าพริ้มแพรวส่งผลให้ตาผมพร่าเลือนกว่าเดิม “ไปอาบน้ำเร็ว จะได้กินข้าวกัน เดี๋ยวไม่มีแรงนะ”
ผมโกยผ้าห่มมาไว้กับตัว ที่คุณแก้วพูดก่อนหน้านี้แทบไม่เข้าหัว “เมื่อคืน เอ่อ”
พูดจบผมก็กลืนน้ำลายดังเอื๊อก หน้ายิ่งซีดเป็นไก่ต้ม ในหัวยังคงคิดอย่างสับสนอลหม่าน
“อ้อ” ทันใดนั้นเองใบหน้าคุณแก้วก็เจิดจ้ามากกว่าเดิม เธอหัวเราะคิกคักเบาๆ ก่อนจะเอียงอายน้อยๆ “คุณต๊อบแรงเยอะมาก”
ผมกลืนน้ำลาย ลำคอแห้งจนเหนียวหนืด ราวกับว่าเรากำลังพูดเรื่องเดียวกัน ทว่ากลับไปจับจุดประเด็นคนละทิศละทาง แต่ถ้าหากผมโพล่งออกไปก็เหมือนเป็นการเปิดโปงตัวเองให้พูดจาสองแง่สองง่าม ไอ้อาการกลืนไม่คายไม่ออกนี้เองเล่นทำเอาผมหน้าดำหน้าแดง ลำคอตีบตัน
“ผม ผมนึกว่า”
“หรือว่าคุณต๊อบ…โกรธแก้ว…”
“เอ่อ คือ”
คุณแก้วหลุบตาลง “…แก้ว…แต่ว่า…เมื่อคืนคุณต๊อบก็ดูมีความสุขมาก”
“อ่า”
“แล้วแก้วเองก็มีความสุขมากๆเหมือนกัน”
คุณแก้วช้อนตาขึ้นช้าๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรใจผมยิ่งอ่อนยวบลงไปเป็นกอง อาจเป็นเพราะท่าทางที่มีความลังเลและกลัวว่าจะสูญเสียของคุณแก้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อใบหน้าสวยๆเริ่มมีหยดน้ำคลออยู่
“คือว่า เอ่อ คือทำไม คุณ คุณแก้ว คุณแก้วถึงได้ พูด พูด…ครับ…”
เกิดความเงียบชั่วขณะหนึ่ง คุณแก้วชะงักไป เหมือนไม่คิดว่าผมจะถามอะไรโง่ๆออกมาแบบนี้ เธอค่อยๆยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ผมเห็นจากแม่บ่อยมาก ยิ้มเอ็นดู นั่นสิ นี่กูถามอะไรของกู ต๊อบ!
“ก็แก้ว” เธอพูดเสียงหวาน “เหมือนเวลาคุยกับเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ แล้วก็ลงท้ายหางเสียงด้วยครับ เวลาคุณต๊อบคุยกับเด็กผู้ญหญิงยังลงท้ายด้วยคะค่ะ แล้วตอนนี้แก้วก็แต่งออกบอยๆ แก้วแค่อยากให้คุณต๊อบค่อยๆชิน…”
อย่างน้อยตอนพูดครับก็น่าจะทำเสียงสองแบบเดิมที่ผมได้ยินบ่อยๆ
ไม่ใช่มาซะแมนเต็มตัวแบบนั้น!
“ผม ผมตกใจ เอ่อ คือ ก็เมื่อกี้คุณแก้วเสียงเป็น…ผู้ชายมาก”
ยิ่งท้ายๆประโยคเสียงผมยิ่งเบา แถมยังไม่กล้าสบตาคุณแก้วอีกด้วย ผมลูบคิ้วเขินๆอย่างวางตัวไม่ถูก อย่างน้อยไอ้ฟักมันก็เป็นเกย์เต็มตัว มีเมียเป็นตัวเป็นตน ไม่เคยลุกมาแต่งหญิงให้ผมตกใจ น้ำสงน้ำเสียงก็ไม่ได้ดัด ดูเป็นผู้ชายทุกอย่าง ถ้าไม่บอกว่ามันชอบผู้ชายก็คงไม่มีใครรู้ ผมก็เลยชินมานับแต่นั้น
ทว่าจากสวยๆแล้วมาเปลี่ยนชั่วข้ามคืนแบบนี้ ผะ ผมตกใจ!
ผมกระพริบตาอีกรอบ ก่อนจะก้มมองไปที่หน้าอกของเธออย่างโจ่งแจ้ง สีหน้าเริ่มตื่นตระหนกอีกครั้ง “ละ แล้ว คุณ คุณแก้ว กะ กินเวย์โปรตีนด้วยเหรอครับ”
ไอ้เชี้ย
อะไรของมึง!
นอกจากอาจจะกินเวย์แล้ว คุณแก้วต้องมีการออกกำลังกายอย่างจริงจังไม่ได้หยอกผมเล่นแม้แต่น้อย
ภาพความแน่นตึงลอยเข้ามาในหัวผมราวกับน้ำป่าไหลหลาก ผมอ้าปากพะงาบๆ หลังจากอาการสติแตก จึงยิ่งพูดไม่รู้เรื่องมากยิ่งขึ้น แถมในสมองยังมึนงง จับจุดไม่ถูกสักอย่าง แต่สิ่งที่ดันโผล่เข้ามาในหัวกลับเป็นเรื่องนั้น ราวกับว่ามันติดตาและเป็นเรื่องสะเทือนใจผมมากที่สุดเท่าที่สมองจะเปิดรับได้ในเวลานี้
คุณแก้วหัวเราะ ราวกับว่าเธอทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ทว่าเธอไม่ได้ตอบคำถามแต่อย่างใด เพียงยื่นมือเรียกผมที่ขยับไปอีกฝั่งจวนจะตกเตียงให้เข้ามา “มานี่คนดี”
ผมต้องการโทรศัพท์และใครสักคนพาผมออกไป
ไอ้ฟัก มึงอยู่ไหนในเวลาที่กูต้องการมึงมากที่สุด ไอ้เพื่อนเวร โฮๆ
ผมรู้สึกไม่ชินกับการเอาอกเอาใจแบบนี้ แต่ผมก็บอกไม่ถูกว่าไม่ชินตรงไหน แต่ผมรับรู้ได้ว่ามันแปลก แปลกมากๆ และผมควรจะถอยห่างอีกสักเล็กน้อยเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง
หลังจากนั้น ผมก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนผ่านเหตุการณ์โฉกโชนอย่างไรบ้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โดยเฉพาะ เอ่อ
ผมหน้าซีด เลือดในกายเย็นเข้าสู่สภาวะแข็งตัวอย่างที่ไม่เคยเป็นก่อน เมื่อเห็นว่าคุณแก้วมีความเคลื่อนไหว ผมก็สะดุ้งรีบคว้าเอาได้แต่หมอนมาปิดกลางลำตัว ถดไปยืนชิดกำแพงเพื่อตั้งหลักป้องกันเพศภัย
“…คุณต๊อบ…”
คุณแก้วพูดอย่างอ่อนใจ ผมยืนชิดกำแพงกว่าเดิม ในเวลานี้มีเพียงหมอนใบเดียวที่ปิดต๊อบแต๊บตัวน้อยๆเอาไว้ ร่างกายไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์สักชิ้น ส่งผลให้ร่างกายส่วนอื่นๆปะทะกับความหนาวของเครื่องปรับอากาศอย่างชัดเจน
สายตาที่มองไม่เพียงแต่จะอ่อนอกอ่อนใจและเอ็นดู ทว่ายังแฝงไปด้วยการจดจ้องที่ล้ำลึก ผมรู้สึกเสียวหวาบทั่วทั้งตัว โดยเฉพาะบริเวณท้องน้อย ขนในกายลุกเกรียว จู่ๆทำไมถึงได้รู้สึกอยากจะเอามือปิดนมปิดหน้าอกตัวเองแบบสาวน้อยไปได้!
ความตึงเครียดส่งผลให้ร่างกายตื่นตัว หน้าท้องจึงเกร็งขึ้นเป็นลูกๆ ชายหนุ่มยืนเปลือย กล้ามเนื้อเกร็งเครียด แต่หน้าตาราวกับกำลังถูกรุมรังแก เป็นภาพที่ขัดกันจนชวนหัวเราะ
“เมื่อคืนคุณต๊อบไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย” คุณแก้วค่อยๆยืนขึ้น สายตาแฝงความเสียใจและรวดร้าว น้ำเสียงจึงคล้ายๆภรรยาที่กำลังตัดพ้อเรียกร้องหาความเป็นธรรมให้ตนเอง
“ผู้ชายเป็นแบบนี้ทุกคนเหรอคะ ทั้งๆที่แก้ว…” พูดไม่ทันจบ คุณแก้วก็เบนใบหน้าหนีไปอีกทาง เธอยกมือปิดริมฝีปากไว้เล็กน้อยอย่างสะเทือนใจ
จากที่ผมรู้สึกหน้าแดงก่ำจากคำพูดในตอนแรก บัดนี้ใบหน้าจึงกลับกลายเป็นซีดอีกครั้ง เมื่อเรื่องราวถูกโยนให้ผมเป็นฝ่ายเหมือนกำลังทำร้ายเธอแทน
กลายเป็นพวกตัวผู้ชั่วๆแบบไอ้ฟักที่ได้แล้วก็ทิ้ง!
ผมยืนกะเผลกๆ เพราะรู้สึกเจ็บริ้วๆตรงสะโพกและช่วงเอว จนต้องสูดปากเบาๆเป็นบางครั้ง เรื่องเมื่อคืนยังคงแจ่มชัด ราวกับแผลสดที่ได้มาหมาดๆ แม้จะมึนงงราวกับถูกมอมเมาจากนางไม้อยู่บ้าง แต่ทำไมผมจะจำไม่ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น!
เดี๋ยวยกตัว เดี๋ยวเข้าเดี๋ยวออก เดี๋ยวกอดเดี๋ยวรัด ไสไปไสมา แทบไม่ให้พักหายใจ!
“ตะแต่ คุณ คุณแก้ว” อุณหภูมิทั้งหลายย้ายขึ้นมาบนหน้า ตามตัวผมเริ่มเป็นจ้ำแดงจากความร้อน น้ำเสียงตะกุกตะกัก ราวกับว่าเรื่องไม่ควรเป็นเช่นนี้ ผมจึงพยายามจะพูดบางอย่างทว่าก็ยังเหมือนไม่ทันทวงที
“ใจร้ายมาก คุณต๊อบใจร้ายจริงๆ”
น้ำเสียงคุณแก้วสั่นเครือ ริมฝีปากขาวๆเม้มลงจนซีด หัวคิ้วตกลง ใบหน้าจึงยิ่งดูโศกเศร้าคละเคล้าน่ามองไปด้วย เหมือนผมกำลังทำบาปมหันต์กับสาวน้อยคนหนึ่ง
“คุณต๊อบจะทำแบบนี้เหรอคะ…แก้วก็อุตส่าห์ไว้ใจ…ข้ามคืนประเดี๋ยวประด๋าวก็เปลี่ยนไปแล้วใช่มั้ย”
เธอโยนผ้าห่มมาทางผม ก่อนหมอนจะตามมาอีกใบเมื่อเห็นท่าทีไม่ยินยอมพร้อมใจของผมเป็นเค้าลางว่าอาจจะทอดทิ้งเธอ “…เมื่อคืนไม่เห็นพูดแบบนี้เลย…ผู้ชายเป็นยังงี้กันหมดใช่มั้ยคะ!”
“อะ โอ๊ย คะ คุณ คุณแก้วครับ ใจเย็นๆก่อน”
รอบแรกผ้าห่มหนักหน่อย จึงลอยมาแค่เฉียดๆ ตกลงด้านหน้า แต่รอบสองเป็นหมอนเบาๆ ผมจึงทำได้แต่ปัดหลบ โดยที่ต้องพยายามแนบตัวกับกำแพงไว้ด้วยไม่ให้เผลอล่อนจ้อน ทว่าด้วยความไม่ระวังและความลื่นของปลอกหมอน ส่งผลใหห้หมอนที่ใช้เป็นเกราะกำบังอยู่หลุดมือ!
จังหวะที่หมอนหล่น ดวงตาคุณแก้วก็หรี่ลงไปครู่หนึ่ง ตัดภาพมาที่ผมรีบหยิบผ้าห่มมาบัง แววตาเธอจึงกลับมาเศร้าสลดอีกครั้ง
ผมรีบพันผ้ารอบเอวเอาไว้รีบๆหลวมๆ เผยแค่หน้าอกที่มีรอยขีดข่วนและริมฝีปากแต้มเป็นจุดๆ เห็นได้ชัดว่ามันมาจากรอยจูบ ผมเห็นตัวแวบๆในกระจกก็ต้องอุทาน เมื่อทั่วทั้งหน้ายังคงมีรอยลิปสติกทาบลงมาอย่างชัดเจน แถมที่ข้างปากผมยังมีรอยจูบสีแดงๆทิ้งไว้อีกด้วย
สถานการณ์ดันไปเหมือนกับว่าผมดันเป็นสามีเสเพล เพิ่งไปเที่ยวมาเมื่อคืนและภรรยาสาวจับได้กำลังไล่ทำลายข้าวของและไล่ทุบตีต้อนจนจมมุม
ผมไม่รู้ว่าควรจะอับอายเรื่องหมอนหล่นเมื่อกี้จนล่อนจ้อน หรือควรจะโกรธเธอหรือกลัวหรืออะไรดี!
“ก็เมื่อคืนคุณต๊อบดูพอใจ ดูชอบมาก แล้วทำไมพอยังงี้กลายเป็นแบบนี้คะ”
เธอพูดอย่างตัดพ้อที่สุด จากนางแมวยั่วสวาทเมื่อคืน แปรเปลี่ยนเป็นเป็นดุดันแข็งขัน จากนั้นก็กลับกลายเป็นสาวเจ้าน้ำตาในทันใด ผมรู้สึกเหมือนถูกจับโยนไปโยนมาเป็นสิบรอบแล้วเขย่าๆ
“คะ คุณแก้ว ไม่ร้องนะ ไม่ร้องนะครับ”
ผมยกมือขึ้นหมายจะปลอบเธอ แต่พอได้ยินคำประโยคเมื่อกี้กลับรู้สึกเหมือนเลือดลมตีกลับ จุกเจ็บไปหมด ชายชาติอกสามศอก จะให้ลงไม้ลงมือกับผู้หญิงก็ไม่ได้ ยิ่งไม่มีวันกับคนที่รักแล้วด้วย
ทะ ทว่า แล้วถ้า ไม่ใช่ผู้หญิง อีกทั้งเมื่อคืนเธอก็ดันร้อนแรงมากจนทำเอาหมดแรงล่ะ แต่ยังไงมันก็ไม่ควรอยู่ดี ถึงแม้เธอจะมีรูปลักษณ์คล้ายผู้หญิง แม้จะเฉพาะภายนอก ส่วน‘ภายใน’ได้ข้อพิสูจน์แล้วว่าแตกต่างไกลจากคำว่าหญิงสาวอย่างมาก แต่จะให้ผมลงไม้ลงมือกับเธอ ผมก็ทำไม่ได้
ปกติเคยต่อยตีกับแค่ผู้ชายกับพวกนักเลง แต่ แต่ตอนนี้ คะ คิด คิดไม่ออก!
เมื่อเพ่งดูดีๆ คุณแก้วก็ยังคงเป็นคุณแก้ว ทว่ามีความหล่อเหลาแบบชายหนุ่มขึ้นมาทีละน้อย ถึงแม้ท่าทางของเธอในตอนนี้จะยังอ่อนโยนแบบที่เป็นคุณแก้วของผมอยู่ก็ตาม
นี่ สรุปแล้ว กูผิดใช่ไหม หรือยังไง แล้วถ้าผมรีบหนีไปตอนนี้ ก็จะกลายเป็นผู้ชายชั่วๆแบบไอ้ฟักใช่ไหม!
ผมจึงพยายามควบคุมอารมณ์ ไม่ให้ความโกรธพลุ่งพล่านขึ้นมาเมื่อได้สติ ถึงแม้ก่อนหน้านี้จะตกใจมากกว่า ยิ่งย้อนไปวันที่ปรับความเข้าใจกับเธอว่าจะรับที่เธอเป็นทุกๆอย่าง…ความสับสนและย้อนแย้งจึงกลับมารุมเร้า
“…ถ้าคุณต๊อบไม่ชอบ แก้วก็จะไปแต่งหน้าแต่งตัวใหม่…”
“มัน ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้นครับ”
ผมเดินเข้าไปใกล้ๆเธอ เมื่อเป็นอย่างนั้นจึงได้รู้ว่าเจ็บจริงๆ การก้าวเดินแต่ละที่ส่งผลให้ผมรู้สึกหวิวๆโหวงๆข้างในกาย
คุณแก้วก้มหน้า ไม่เหลือมาดคนสวยเปี่ยมความมั่นใจในครั้งแรกที่ผมเจอแม้แต่น้อย ราวกับว่ากว่าจะตัดสินใจพูดแต่ละประโยคออกมาได้ เธอต้องรวบรวมกำลังทั้งหมดที่มีอยู่
“แล้วอย่างไหนล่ะคะ”
“ผม ผมยังต้องการเวลาปรับตัวเล็กน้อย”
“คุณต๊อบหมายถึงที่แก้วมี…” คุณแก้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อน ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นระคนตกใจและเป็นห่วง “หรือเพราะว่าแก้วทำคุณต๊อบเจ็บจริงๆ”
ผมพูดไม่ออก สีหน้าจึงยิ่งออกมาพิลึกพิลั่น หัวฟูๆยุ่งไม่เป็นทรง แตกต่างกับคุณแก้วที่มีระอองของความดีงามอยู่รอบกาย แม้แต่ตอนจะร้องไห้ก็ยังเหมือนว่าเธอสวยอยู่ดี
คุณแก้วค่อยๆเงยหน้าขึ้น การยืนประชิดกัน แม้เธอจะไม่ได้ใส่ส้นสูงแต่ก็ยังเลยกว่าผมเล็กน้อย
เธอค่อยๆสบตาผม ทั้งยังแฝงความเว้าวอนอยู่ในที เหมือนตอนที่ผมหนีเธอออกมา เหมือนตอนที่สุดท้ายเธอยอมมาหาผมถึงที่บ้าน
ผมถอนหายใจ สุดท้ายก็เลยรวบเธอมากอดไว้ คุณแก้วตะลึงงัน ก่อนจะค่อยๆผ่อนคลายลงแล้วซุกใบหน้าอยู่ข้างๆไหล่ เธอซบลงโดยไม่เงยหน้าขึ้นมา ผมได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆกับควาเปียกชื้นของหยดน้ำ
เธอกอดผมตอบ คล้ายกลัวว่าผมจะหนีเธอไปอีก
“คุณแก้วไม่ต้องเปลี่ยนอะไรก็ได้ครับ เป็นตัวของตัวเอง แต่ถ้าเราช่วยกันปรับอะไรได้ก็ปรับ แต่ว่าอย่าง เอ่อ ถ้าคุณแก้วชอบแต่งเป็นผู้ชายบ้างผมก็ไม่ว่า แต่ผมขอเวลาหน่อย…”
“จริงๆนะ” คุณแก้วพูดเสียงออดๆโดยที่ไม่ผละออก “งั้นคุณต๊อบก็ไม่โกรธแก้วนะ”
ผมเริ่มมองเห็นความเป็นเด็กในตัวเธอบ้างได้แล้ว จากประสบการณ์ที่คบเด็กมหาลัยมา (แม้จะไม่เคยยืนยาว) นี่สิจะได้สมอายุหน่อย เธออ่อนกว่าผมตั้งหลายปีนะ!
“ส่วนเมื่อคืน ผมคิดว่าคุณแก้ว”
จะพูดว่ายังไงดี
ถ้าเป็นภาษาไอ้ฟัก
“คุณต๊อบ” ผมรู้สึกเหมือนถูกแมวตัวใหญ่ๆรัดอยู่ กลายเป็นว่าใครกันแน่ที่จมอยู่อ้อมกอดแทน คุณแก้วซุกไปซุกมา จมูกเธอก็เริ่มปัดป่ายไปลำคอผมทีละน้อย ได้ยินเสียงฟ๊อดๆ จากนั้นเอวผมก็ถูกรัดไว้อย่างแน่นหนา
ด้วยความที่ไม่อยากขัดบรรยากาศซึ้งๆและการปลอบคุณแก้ว ผมจึงปล่อยให้เธอลูบไล้อย่างสนุกมือ กระทั่งรู้สึกได้ว่าการสัมผัสชักต่ำลงเรื่อยๆ “คุณแก้วครับ ไม่ร้องแล้วนะ”
ความแข็งแรงของร่างกายคุณแก้ว เป็นอะไรที่ผมไม่อาจประมาทได้เลย ผมแอบๆรู้สึกอึดอัดและขับข้องใจจากการที่หน้าอกเธอแข็งกว่าตัวเอง มันไม่ถูกต้อง มันไม่ควรเป็นอย่างนี้
คุณแก้วค่อยๆเงยหน้าขึ้น ผละจากไหล่ของผมช้าๆ ผมเห็นดวงตาเธอแดงรื้น จึงอดไม่ได้ที่จะยกมือไปเกลี่ยน้อยๆแล้วประคองใบหน้าเธอ จูบเบาๆที่หน้าผาก
ก็ยังรู้สึกดีอยู่
ไม่สิ
ทำไมใจมันคับๆพองๆ รู้สึกท่วมท้นอย่างประหลาด ระหว่างที่ผมกำลังลองใจตัวเองและครุ่นคิดถึงความรู้สึกต่างๆอยู่นั้น
กลับกลายเป็นคุณแก้วที่หน้าแดงก่ำ สองแก้มขึ้นสีชมพูระเรื่อ ราวกับมีคนไปแต่งแต้มให้ใบหน้า เธอเปล่งปลั่งออกมา
“ไปอาบน้ำกันนะ”
คุณแก้วกระซิบเบาๆ เธอรีบซบลงที่อกผมอย่างรวดเร็วราวกับออดอ้อน การถูไถไปมาอย่างนี้ แถมยังกลิ่นหอมอ่อนๆที่อยู่ในระยะประชิด หน้าตาก็น่ามองน่ารักไปหมด โดยเฉพาะท่าทางที่เอาอกเอาใจ จู่ๆไอ้ส่วนล่างของผมก็ดันขยันขันแข็งขึ้นมาไม่ดูสถานการณ์
ผมเสียวสันหลังวาบ รู้สึกเย็นไปทั่วร่าง คุณแก้วมองผมด้วยแววตาซาบซึ้งและรักใคร่ เธอประคองใบหน้าผมไว้ ผมได้กลิ่นลิปสติกจางๆรสหวานๆ เธอก้มลงหอมซ้ายทีขวาที ได้ยินเสียงฟ๊อดๆติดกันนับไม่ถ้วน ขณะที่ผมยังคงมึนงงอยู่นั้น ต๊อบแต๊บน้อยก็ไม่อาจปกปิดตัวต้นอีกต่อไปได้!
โน่ว
โนเวย์!!!
คุณแก้วยิ้มน้อยๆ เสียงของเธอแปรเปลี่ยนเป็นทุ้มต่ำแบบเดียวกับก่อนหน้านี้ทุกระเบียบนิ้ว ไม่มีคลาดเคลื่อน “…หืม…”
จากนั้นไม่นานผมก็รับรู้ได้ถึงการตอบรับที่เสียดสีอยู่แถวๆท้องน้อยอย่างรวดเร็ว!
“คุณต๊อบ” มีมือนุ่มๆลูบสะโพกผมช้าๆ ไม่วายยังมีการดึงเล่นแถมยังหยิกกันอีกด้วย!
ช่วงข้าวใหม่ปลามัน แตะนิดแตะหน่อยเป็นอันต้องเครื่องร้อน คุณแก้วลูบหน้าอกผมช้าๆ ปลายนิ้วเธอวนตามร่องกล้ามเนื้อ ในตอนเช้าๆ ทุกอย่างแจ่มชัด แถมยังสว่างโล่งโจ่ง ส่งผลให้ผมเห็นทุกอย่างเต็มสองตา พยายามจะไม่อ้าปากตกใจ ความมั่นใจในตัวเองเพียงเรื่องเดียวราวกับถูกลบล้างให้ตายกันไปข้างหนึ่ง
เธอมีสีหน้าอิ่มเอม แถมรอยยิ้มยังกดลึก ดวงตาฉ่ำเยิ้ม ไม่หลงเหลือความน่าสงสารอย่างเมื่อครู่อีกต่อไป เหมือนจุดไฟใกล้กองฟาง พอจุดได้ที่หนึ่ง ที่เหลือก็ลามอย่างหยุดไม่อยู่ คุณแก้วผลักผมเข้าไปในห้องน้ำ ผมถูกเธอบังคับให้เอนตัวลงในอ่าง ก่อนที่เธอจะถอดเสื้อผ้าทิ้งด้วยความเร็วระดับสิบ
ทันทีที่เสื้อผ้ากองลงด้านล่าง นอกจากกล้ามเนื้อเน้นๆแล้ว ใบหน้าผมก็ดันอยู่ตรงจุด เหมาะเจาะกับบางสิ่งบางอย่างที่ตั้งโด่อยู่ตรงหน้าอย่างพอดิบดี ผมตาเหลือกตาพร่า ปากอ้ากว้างอย่างตกใจ ในใจร้องเรียกแต่ชื่อพ่อแม่ไม่หยุดหย่อน!
ราวกับมีบางอย่างพุ่งขึ้นมา ผมรีบยกมือปิดปาก น้ำย่อยตีกลับ น้ำตาเอ่อขึ้นมาอย่างหยุดไม่อยู่ “อุ๊บ”
“อ๊ะ คุณต๊อบ”
ผมตะเกียดตะกายไปนั่งอยู่หน้าโถ ก่อนจะอ้วกออกมาพ้นไส้หมดพุง หน้าซีดเผือดไร้สีสันใดๆ คุณแก้วรีบมาลูบหลังผม ฝ่ามือนุ่มๆปลอบไปปลอบมา ก่อนจะรีบหยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่ข้างๆมาพันกายไว้ระดับอก ผมนุ่มๆของเธอปกปิดกล้ามเนื้อช่วงบน ดูเหมือนแม่บ้านสาวๆสักคน ส่วนอีกผืนมาคลุมให้ผมไว้ โดยที่ไม่หยุดปลอบผมสักวินาทีเดียว
“โอ๋ ไม่ตกใจนะ ไม่ร้องนะคะ แก้วขอโทษ ขวัญเอ๊ยขวัญมา”
คุณแก้วนั่งยองๆ เมื่อผมหันไปจึงได้เห็นช่องว่างจากผ้าเช็ดตัวเต็มๆตา สิ่งที่อยู่ด้านใน กับน้ำเสียงหวานๆใบหน้าหวานๆ กลิ่นตัวหอมๆและฝ่ามือนุ่มๆนั่นขัดกันอย่างสิ้นเชิง! “แค่กๆๆๆ”
แต่ถึงยังไง
เธอก็ไม่ควรใหญ่กว่าผมสิ!
TBC
[21/12/2559]
จริงๆอยากให้รางวัลคอมเมนต์แห่งปีมาก ตั้งแต่คุณฟักแล้ว อ่านแล้วเกลียดหลายคอมเม้นต์มากข่ะ
(https://ugc.kn3.net/i/760x/http://3.bp.blogspot.com/_ogDW4-otYgw/TLxEKPPEtdI/AAAAAAAADCc/DqVWfvFCxxg/s1600/04+-+gente+aplaudiendo.jpg)
-
คุณแก้วเปิดเผยตัวจริงมาเด่วเน๊!!
-
ไม่ร้องน้าต๊อบน้า ครั้งแรกก็งี้แหละ บ่อยๆเดี๋ยวก็ชิน 555555555
-
ข้าฮาาา ถึงขั้นต้องอ้วกอ่ะ โอ้ยยยย
-
โอย นี่กว่าจะอ่านจบยากมาก กว่าจะสะกัดกั้นความสะใจไว้ได้ตลอดตอนนี่มันยากจริง ๆ :m20:
-
โอ๊ย สงสารต๊อบ แต่ก็เออชอบที่เห็นถูกแกล้ง 55555555
เดี๋ยวพอคุณแก้วแต่งแมนเต็มตัวคงได้ขำตายทั้งตอนแน่ๆเลยย
-
เห็นกงจักรเป็นดอกมะลิตลอดเลยนะคะอีต๊อบ
โดนเขาจิ้มจนก้นพรุนแล้วยังจะเห็นว่าเขาน่าสงสารอยู่อีก
ควายกู่ไม่กลับแล้วค่ะ เฮ้อออ...เศร้าแทน
จะเปลี่ยนจากเรียกคุณแก้วมาเป็น"เฮียแก้ว"แล้วนะ55555
-
ถึงกะอ้วกพุ่ง ต็อบเอ้ย เดี๋ยวก็ชินเนอะ
-
อู๊ว....เมื่อคืนร้อนแรง จนต๊อบมึนงงตกใจ
เช้านี้สว่างๆ เอ่อ....เห็นตัวตนคุณแก้วชัดๆ
ที่ตอกย้ำก็คือมันไม่ควรฝหญ่กว่าของต๊อบ
ต๊อบเอ๊ย.....คุณแก้วเขาหุ่นสูงใหญ่กว่า
ตรงนั้นของเขาจะเล็กกว่าต๊อบได้ไง้ :ling1: :ling1: :ling1:
คุณแก้ว ไม่ปล่อยให้ต๊อบหลุดมือแน่ๆ
น่ารักซะขนาดนี้ :mew1: :mew1: :mew1:
ขออ่านส่วนของคุณแก้วบ้างอะ :mew2: :mew4: :mew6:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
คนอ่อนประสบการณ์แบบต๊อบคงสับสนมึนงง ทำตัวไม่ถูกสุด ๆ ยิ่งเจอมารยาร้อยล้านเล่มเกวียนแบบคุณแก้ว อืม
-
คิดถึงน้องต๊อบแต๊บตั้งนานมาทีฮาตลอด :m20:
อิจคุณแก้วละสิใหญ่กว่า :hao3: แหมะจะสงสารดีป่าวหว่า :pigha2:
-
555555 โถ อิจฉาสินะพ่อคุณ
-
5555555 ขำอย่างเดียวล่ะงานนี้ เอิ๊กๆ
-
แย่แน่งานนี้
-
55555555555555555 สมน้ำหน้านังต๊อบ โดนชำเราแล้วยังโดนปาหมอนใส่อีก ที่สุดของทาสอารมณ์ 5555555
-
โถถถ น่าซงซานนน เด่วก็ชินไปเองนาาาา
-
ช็อกมาสินะต็อบ ไม่เอาไม่ร้อง
-
:hao7: :hao7: :hao7:
ตาโหลก
-
สงสารต๊อบเลยย เล็กกว่าก็แพ้ไปนะ5555555666
-
โอ้ยต๊อบแต๊บลูกกก จะขำก็ขำจะสงสารก็สงสาร5555555555555
-
:m20: โถ่ คุณแก้วปลอบโยนนังต๊อบหน่อยนะคะแล้วค่อยจัดอีกหลายๆดอก555
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
-
ต๊อบบบบบบบบบบบบบบ
ไม่รู้จะหัวเราะหรือสงสารดี :laugh: :laugh: :laugh:
-
สงสารคุณแก้วมากก ที่ได้เมียอย่างอิต๊อบ ซื่อจริงๆลูกเอ้ยยยย :man1: :o8:
-
น้องมังกรผงาดง้ำไปสิ
-
มิน่าถึงได้เจ็บขนาดนั้นสินะ เหอเหอ
-
ทั้งขำทั้งเห็นใจอิต๊อบ 555555555555555
-
โอยยยย อ่านไปอ่านมาชักงง สรุปคุณแก้วตัวใหญ่กว่าต้อบหรือต้อบตัวใหญ่กว่าคุณแก้วอ่ะ เดี๋ยวก็ต้อบจมอกคุณแก้ว เดี๋ยวก็คุณแก้วดูน่าถนุถนอม ฮืออออ ไอ้ต้อบบบบบบ แกมองคุณแก้วน่าถนุถนอมได้ยังง๊ายยยยย 555555555555 :jul3:
-
เย้ อ่านทัน ติดตาม :hao7: :hao7:
-
เอ็นดูต๊อบแต๊บ 5555
คุณแก้วค่ะจะรุกทั้งทีรุกแบบแมนๆเลยค๊าาา
-
โอ๋เอ๋นะต๊อบ แกต้องชินซะนะ :hao6:
-
สรุปว่าปกติแต่งหญิงมั้ย หรือแค่ล่อลวงต๊อบ เหอๆๆ :katai3:
-
โธ่!! น้องต๊อบของคุณแก้ว
คุณแก้วเปิดเผยตัวตนออกมาเดี๋ยวนี้น้าาาาา~!
-
ไม่อยากให้คุณแก้วกลับเป็นชายเลยคะ ชอบแบบนี้มากกว่า
-
o16 o16 o16 o16 โถโถโถโถโถ ต๊อบแต๊บ
-
นานๆมาต่อที คิดถึงอีต๊อบแทบขาดใจ ฉับพลันสาว(?)เจ้าเจอมังกรทันใด ฉันหัวเราะแทบขาดใจทันที
:hao7:
-
จริงๆก็นึกว่านังต๊อบจะถอดเขาควายได้ตั้งเเต่ตอนที่เเล้ว
ที่ไหนได้ เพิ่มเขาเเทบไม่ทัน นังต๊อบบบบบบบบบ
โดนจิ้มซะขนาดนี้เเล้วยังเห็นคุณเเก้วน่ารักอยู่หรอเเกรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
ตอนที่ 27 : แม่อยู่นี่ลูก
หลังจากนั่งเคารพโถส่วมในห้องน้ำเป็นเวลาเกือบชั่วโมง ผมก็หมดสภาพอย่างแท้จริง คุณแก้วมองผมอย่างเป็นห่วง เธอเกือบจะอุ้มผมแล้วพามาที่เตียง ดีที่ผมห้ามไว้ทัน “พะ พยุงก็พอครับคุณแก้ว”
“คุณต๊อบเดินไหวนะ”
คุณแก้วพูดเสียงอ่อน คิ้วสวยขมวดลงอย่างกังวล เธอดูกลัวว่าผมจะเดินไม่ไหวถึงขั้นนั้นจริงๆ มันก็ไม่ถึงขนาดนั้นผมแค่มือเท้าอ่อนไปกว่าปกติบ้างก็เท่านั้นเอง
เมื่อนั่งลง ผมพยายามพยุงสติไว้และเรียกขวัญกำลังใจให้ตัวเอง ต้องดูหนังโป๊อีกกี่เรื่องถึงจะลบล้างภาพที่ติดตาเมื่อกี้ได้
พอนึกถึง ผมก็ยิ่งหน้ามืดลงกว่าเดิม “ผะ ผมจะกลับ”
คุณแก้วพยุงผมมาที่เตียง ทันทีที่ได้ยินฝ่ามือที่ลูบหลังผมอยู่ก็ชะงัก “แต่ว่าคุณต๊อบ”
“ไม่เป็นไรครับ ผม ผมขอกลับก่อนดีกว่า” ผมนวดขมับ ก่อนพูดต่อ “เสื้อผ้าผมอยู่ไหน”
“แก้วเอาลงตระกร้าไปแล้ว คุณต๊อบ คุณต๊อบนอนพักนะคะ นะ เดี๋ยวแก้วดูแลคุณต๊อบเอง อย่าเพิ่งกลับเลย ถ้าเกิดหน้ามืดกลางคันขึ้นมาจะทำยังไง”
“ไม่เป็นไรครับ ผมขอเสื้อผ้าผม” ผมลุกขึ้น ไม่สนใจเสียงของเธอ ก่อนจะมองหาไปรอบๆ ตระกร้าผ้าอยู่ใกล้ๆทางเข้าห้องน้ำ ผมเดินไปหยิบมา ก่อนจะรีบสวมอย่างลวกๆ สีหน้าคุณแก้วจางลงจนเกือบซีด ตัวเธอเริ่มสั่นน้อยๆ
“คุณต๊อบ”
ผมรีบเดินลงไปชั้นล่าง คุณแก้วก็ยังคงตามมา “คุณต๊อบ แก้วขอโทษ”
“คุณแก้ว ผมขอเวลาหน่อย” ผมหยุดเดิน ก่อนจะหันไปมองหน้าเธอ และพยายามทำใจแข็งเข้าไว้ ผมผ่อนลมหายใจช้าๆ ก่อนจะค่อยๆปรับน้ำเสียงให้อ่อนโยน “ตอนนี้อากาศยังหนาวๆ คุณแก้วรีบไปแต่งตัวนะครับ เดี๋ยวจะไม่สบาย”
“ให้โอกาสแก้วหน่อย”
ผมยังไม่พร้อมถ้าเกิดว่าจะชอบผู้ชายสักคน
มันสับสนมากกว่าตอนนั้นที่รู้ว่าเธอเป็นอะไร หรือเพราะที่แน่ๆรสนิยมของผมยังคงเป็นผู้หญิงและยึดติดกับภาพลักษณ์ของเธอในก่อนหน้านี้มากกว่า
หรือจริงๆแล้วผมจะเป็นเกย์
แล้วผมควรทำยังไง
ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องมานั่งครุ่นคิดเรื่องพวกนี้
เมื่อกี้ผมยังคิดว่าผมยังไหว ผมน่าจะรับได้ แต่พอเอาเข้าจริงผมกลับมีปฏิกิริยาต่อต้านอยู่
มันเป็นแบบนี้ได้ยังไงวะ
เป็นครั้งแรกที่ผมเงียบ ไม่ใช่เพราะเขินอายเธอ เขินอายความสวยของเธอ มันไม่ใช่เรื่องพวกนั้นอีกแล้ว แต่เป็นเพราะกำลังโกรธและสับสนอย่างจริงจัง กับความสัมพันธ์ที่เดินมาทำนองนี้
ผมเงียบ ในหัวยิ่งสับสน คุณแก้วยืนอยู่ตรงหน้า เธอยังคงเป็นคุณแก้วของผมอยู่ แต่ก็มีบางอย่างที่แตกต่าง ผมหลุบตาลง ก่อนจะค่อยๆเข้าไปลูบแก้มเธอเบาๆ แล้วชักมือกลับอย่างตัดสินใจ
“ผมขอโทษ”
ผมผละออกในขณะที่คุณแก้วกำลังจะยกมือจับมือผมตอบ ผมเดินออกมา โดยที่ครั้งนี้เธอไม่ได้ตามอีกแล้ว แต่แววตาของเธอกำลังร้องไห้อย่างชัดเจน
หลังจากนั้นผมก็ป่วย
นอนเป็นผักอยู่บนเตียง ด้วยสภาพที่ทุเรศลงกว่าเดิมคูณไปสักสอง หนวดขึ้นครึ้มเป็นป่า ราวกับหาทางออกไม่เจอ ผมนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง ด้วยสภาพไม่รับรู้ กูจะตายอย่างเดียว
ผมนอน ยกมือก่ายหน้าผาก ตัวร้อนๆ ผมจำไม่ได้เลยว่าหลังอ้วกเสร็จแล้ว พยายามแต่งตัวแล้วบึ่งขึ้นรถกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แค่ว่าคุณแก้วพยายามรั้งผมไว้เพราะเป็นห่วง กลัวขับรถไม่ไหว แต่สุดท้ายผมก็ขอตัวกลับมาก่อนเพื่อตั้งสติและถ้าอยู่ต่อไปผมกลัวว่าผมอาจจะขาดสติทำรุนแรงกับเธอเข้าจริงๆ
“อุ้ย” ไอ้ฟักยกมือทาบอกอย่างเสแสร้ง มันดูโคตรกระแดะอย่าบอกใคร “อัครินทร์ป่วย”
“มึงไม่เรียกชื่อเตี่ยกูเลยล่ะ”
ไอ้ฟักหัวเราะชอบใจ เสียงนี่แหลมเชียว ดูชั่วมากจริงๆ “อันเนาะ ป่วยได้ยังไง ร้อยวันพันถึกเป็นวัวเป็นควาย อย่าบอกกูนะว่าพรุ่งนี้ก็เผาแล้ว”
หน้าซีดเซียว ในหัวปวดตุบๆ แถมไข้ยังขึ้นสูงจนรู้สึกวิงเวียนอยู่ตลอดเวลา เป็นอุปสรรคในการลุกขึ้นมาทุกงานทำการ ไม่มีแม้แต่แรงใจจะลุกมาหาไรกินด้วยซ้ำ “มึงจะไม่ได้แดกแม้แต่ข้าวต้มงานกู”
ปกติผมไม่ค่อยป่วย สุขภาพแข็งแรงมาตลอด ยิ่งช่วงอายุเท่านี้ ก็ยิ่งไม่ป่วยอีกเลย อาจจะเพราะออกกำลังกายสม่ำเสมอ เหล้ายาอะไรแบบสมัยวัยรุ่นก็ไม่ค่อยไปแตะแล้ว หมายถึงว่าไม่หนักหน่วงมาก หาเรื่องกับใครเขาก็ไม่มี มันพ้นยุคสมัยมานาน กลับกลายเป็นว่าเรื่อง‘ผู้หญิง’เรื่องเดียว ทำเอาทุกอย่างรวนเป็นไม่ชินเป็นอัน
พูดแล้วมันก็น้ำตาเริ่มปริ่มออกมาอย่างคับอกคับใจ
“กูซื้อสตอเบอรี่มาฝากกับหมูยอ อยู่ข้างล่าง แม่มึงน่าจะล้างอยู่ แดกๆเปรี้ยวหน่อยก็ดี”
“มึงหมายถึงหมูยอเหรอ เปรี้ยวๆ”
“สตอเบอรี่มั้งอีห่า”
“เอ้า กูเพิ่งรู้”
“ใครเขาแดกหมูยอแก้ไข้ ต๊อบ มึงเช็กหัวมึงหน่อยนะ”
ผมหัวเราะเสียงแหบๆที่กวนตีนมันได้ ก่อนจะนอนซุกหมอนเหมือนเดิม ไม่ไหว รู้สึกมึนจนไม่อยากจะลุกเลย
ไอ้ฟักดูร่าเริงดี ไม่รู้มันไปคึกมาจากไหน โดยเฉพาะไอ้ตอนที่ผมมันจะดูมีอารมณ์ดีตรงข้ามกับผมตลอดเวลา
“ไปหาหมอยัง” มันเดินไปหยิบกางเกงกับเสื้อที่ผมถอดๆแล้วโยนไว้ไปใส่ตระกร้าอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่วายยังหยิบขยะที่ตกๆอยู่ลงถังให้อย่างเรียบร้อย ถ้าอีกนิดนึงผมคงคิดว่ามันเป็นแม่ไม่ก็เมียผมแน่ๆ
“ยังเลยว่ะ แดกยานอนอยู่บ้านนี่แหละ”
“ไข้ใจเหรอ”
“ไข้ใจเชี้ยไร”
“มึงมันเชี้ยไง ใจก็เลยเชี้ยด้วย”
“เอ้า ไรเนี่ย กูเป็นคนป่วยนะเว้ย”
มาถึงก็ด่าเอาๆ ไอ้ห่านี่
“ไหนดูดิ”
ไอ้ฟักเดินเข้ามา มันผลักให้ผมกระเถิบไป ก่อนจะนั่งข้างเตียง มันมองสารรูปผมด้วยสายตาดูแคลน ตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่มีความเป็นห่วงเป็นใยในแววตาแม้แต่เสี้ยวหนึ่ง ทำไมกูต้องมีเพื่อนเป็นมึง ทำไม๊
“ยี้” ไอ้ฟักเขี่ยๆแก้มผมกับปลายคาง นิ้วถูกับตอหนวดเป็นเสียงดังแกร๊กๆก่อนมันจะรีบสะบัดมือออกอย่างรังเกียจชัดเจน
“โจรมาก” มันพูดพร้อมส่ายหน้า น้ำเสียงตอแหลๆ “โจรสุดๆ”
“เขาเรียกว่าคุณพิศาลโว้ย”
“มึงอย่าเอาพระเอกในดวงใจกูสมัยเด็กๆลงมาเกลือกกลั้วกับมึง” ผมเดาได้เลยว่ามันต้องกำลังมโนว่าตัวเองเป็นนางเอก
“มึงจะดูหนวดล่างกูด้วยเลยมั้ย”
“ไหน”
ไอ้ฟักทำท่าจะยื่นหน้าเข้ามา เลยด่าแล้วยกมือกุมเป้า “สัด ทียังงี้เสือกจริงจัง”
“แล้วมันใช่เรื่องที่ควรล้อเล่นมั้ย?” แปลว่ากูต้องเปิดหำให้มึงดูใช่ไหม
“มึงไปไกลๆเลยไป รำคาญ” ผมพูดอย่างหงุดหงิด ก่อนจะมุดเข้าไปในผ้าห่ม
ไอ้ฟักตามเข้ามา มันขมวดคิ้วนิดๆเหมือนคล้ายๆเริ่มจะโกรธขึ้นมาจริงๆ “อะไร แค่นี้รำคาญกู เป็นอะไร ทำไมต้องเหวี่ยง”
ผมครางในลำคอ ตัดปัญหา ขี้เกียจพูดขี้เกียจเซ้าซี้ หลบอยู่ใต้ผ้าห่มอย่างเดียว “เออน่ะ”
“กูเลิกงานก็มาหามึง ไม่ใช่ให้มึงมาทำงี้ใส่นะ”
สักพักก็เงียบ แปลว่าตอนนี้ไอ้ฟักมันโกรธแล้ว อีกทั้งยังงอนง่ายหายยาก ผมจึงรีบพลิกกลับไปทั้งๆที่ยังมึนๆแล้วเอาเท้าก่ายมันไว้ก่อนที่มันจะลุกหนี ยังไม่ทันได้เป็นเรื่องใหญ่ก็ถูกผมสะกัดไว้ก่อน
“เออ ขอโทษๆ กูปวดหัวเฉยๆ ทีมึงยังบ่นรำคาญกูจัง โดนบ้างมาทำงอน” ผมงึมงำ
ไอ้ฟักแค่นหัวเราะประชดในลำคอดังหึๆไปทีนึง ผมพูดต่องัวเงียๆ “มาๆ มานอนกับป๋ามา อย่างอนป๋า เดี๋ยวพาไปหาเด็กหนุ่มๆ”
“ถุย”
ผมง้อมันเสียงเบาๆ กึ่งจะหลับจะตื่น ไอ้ฟักมันคงรำคาญบ้างแล้วแต่ก็หายโกรธแล้วเหมือนกัน ถึงได้เขยิบขึ้นมานอนข้างๆก่อนจะเอาหมอนมารองไว้ด้านหลัง แล้วมันก็พูดเบาๆ น้ำเสียงเรียบๆไม่มีวี่แววโกรธแบบก่อนหน้านี้ “ไหวมั้ย ดูสภาพ”
“ไม่ไหวว่ะ”
ผมตอบ ก่อนจะพลิกตัวนอนหงายมองเพดาน
“ไหนใครรังแก”
“มึงจะไปต่อยให้กูเหรอ”
ผมนึกภาพไม่ออกเลย แม่ง ไม่อยากจะนึกด้วย
“ไม่” มันตอบ “อาจจะจ้างเอา”
“เออ แก้ปัญหาแบบรวยๆ”
ผมไอค่อกแค่ก มันเลยหยิบน้ำที่ข้างเตียงมาให้ “กูขออย่างเดียว ตอนแก่ ไม่อัลไซเมอร์ ไม่มะเร็ง ไม่ต้องคีโม ไม่เป็นไต ไม่อะไรพวกนี้ก็พอ หัวล้านกูรับได้ เดี๋ยวไปปลูกผมเอา”
“เดี๋ยวนะฟัก ไอ้โรคที่มึงพูดนี่ ตัวท็อปทั้งนั้นเลยนะเว้ย”
ผมหัวเราะ เวลามันพูดเรื่องจริงจังหน้าตายแบบนี้ ไอ้ฟักเหมือนจะไม่กลัวอะไรแต่จริงๆแล้วมันเป็นประเภทกลัวแต่เก๊ก “กูเห็นภาพเลย ลุงแก่ๆสองคนนั่งก๊กเหล้ากันยังงี้ใช่มั้ย”
“มึงแก่ไปคนเดียวเถอะ ด้วยอำนาจของเงินตรา กูเชื่อว่ายังไงกูก็ยังสวยอยู่” ไอ้ฟักกรีดนิ้วชี้ที่ตัวเอง นานแล้วที่ผมกับมันไม่ได้มานอนเล่นอยู่บนเตียงด้วยกัน เพราะว่าช่วงนี้ต่างคนต่างก็มีธุระ
“ครับผมครับ”
“เชี้ย กวนตีน”
“อะไร กูยังไม่ได้ทำไรเลยนะ”
“การที่กูบอกว่ากูสวยแล้วมึงเห็นด้วย เนี่ยแหละ มึงโกหกกูอยู่”
“เอ้า”
“ทั้งๆที่มันก็เป็นความจริงอะมึง”
“สัด ไรของมึงเนี่ย”
ไอ้ฟักหลุดหัวเราะ มันดูหลุดๆกับการพยายามเล่นมุกหน้าตาย
ไอ้ฟักทำหน้าหล่อแบบไม่รู้ตัว ในเมื่อมันไม่รู้ตัว ผมก็ไม่ชมมันด้วย เพราะมันน่าหมั่นไส้ มันนอนอยู่ข้างๆทั้งๆที่ใส่ชุดทำงาน ถุงเท้าแม่งก็ไม่ถอด มีแค่แขนเสื้อที่ชอบพับขึ้นมา สรุปมันยึดเตียงผมไปครึ่งหนึ่งก็ว่าได้
มันนอนไขว้ขาขึ้นข้าวหนึ่ง มือกดโทรศัพท์ พูดด้วยน้ำเสียงไม่แยแส ในขณะที่สายตาก็ไม่ได้มองผมเลยแม้แต่น้อย “ไม่ไหวก็พอ”
ผมไม่ได้เล่าอะไรให้มันฟัง เพราะยังรู้สึกว่าไม่พร้อม ผมแค่ไม่รู้จะจัดการมันยังไง
แต่ไอ้ฟักพูดแหมือนรู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นแล้ว
“แล้วช่วงนี้มึงโอเคมั้ยวะ” ผมถามมันกลับ ไอ้ฟักวางโทรศัพท์ไว้หัวเตียง ก่อนจะเปลี่ยนมากอดอก แล้วหลับตาลงช้าๆ
“ก็ดี”
“แค่นี้อะ”
“ก็แค่นี้แหละ”
“ถ้าดีก็ดีแล้ว”
“อือ” ไอ้ฟักไม่ค่อยชอบพูดเรื่องตัวเอง นอกจากมันอยากจะเล่าเอง ความจริงมันขี้เก๊กไปหน่อย ผมกลัวว่ามันจะเก็บกดจนความดันขึ้น แล้วก็เครียดจนหัวล้านแบบที่มันชอบแช่งผม
ต่อมาก็เงียบ มันไม่ได้พูดอะไร ผมก็ไม่มีแรง ยิ่งสะลึมสะลืออยู่ก็เลยเผลอหลับไปสักพัก ไอ้ฟักมันถามผม แต่ผมได้ยินอย่างเดียวแต่จำไม่ได้ว่าตัวเองตอบไปไหม นอกจากอืมในลำคอ ชั่วขณะหนึ่งเหมือนผมฝันถึงคุณแก้วด้วย ตอนแรกๆที่เราคุยกัน
“มึงได้อาบน้ำมั้ยเนี่ย”
“อือ”
“ต๊อบ”
“หื้อ”
“ถ้าแก่ไปมึงห้ามหยุดออกกำลังกายนะ”
ผมพยายามลืมตา แต่แสงไฟค่อนข้างจ้า จึงทำได้แค่ปรือขึ้นมานิดนึง ก่อนจะตอบปัดๆ “เออ”
ภาพคุณแก้วหายไปแล้ว ผมหลับต่อแล้วพยายามนึกว่าฝันถึงไหนแล้ว เผื่อจะได้ฝันต่ออีก
ไอ้ฟักมันไม่ได้ห่วงสุขภาพผมหรอก มันแค่ต้องการหาเพื่อนปฟิตเนส กูรู้ทันมึง
ถึงใจหนึ่งผมไม่อยากจะนึกถึงเธอ บอกตัวเองว่าไม่ต้องไปคิด แต่ก็เหมือนตอกย้ำว่าผมกำลังคิดถึงเธออยู่จริงๆ
ผมกลัวว่าถ้าผมเจอเธออีก ผมอาจจะทำอะไรที่ไม่ดีลงไปหรือที่แย่กว่านั้น
ผมไม่ได้คุยกับคุณแก้วสักอาทิตย์กว่าแล้วถึงแม้เธอจะทักมาอยู่ตลอดก็ตาม
ผมไม่เคยซึมหรือรู้สึกถูกดูดพลังไปขนาดนี้มาก่อน มันทั้งว่างเปล่าแต่ก็สับสนดี
ใช่ว่าผมไม่เคยเห็นผู้ชายแก้ผ้า แต่ว่าถ้าจะมีผู้ชายสักคนมาแก้ผ้าและมีจุดประสงค์ในการแสดงความรักแก่กันแบบนั้น ผมยังตั้งตัวไม่ทันจริงๆ มันเป็นเรื่องที่ปรึกษาใครไม่ได้ ไม่ได้เลย ผมรู้สึกว่าเรื่องแบบนี้มันยังเกินความสามารถของผมไปหน่อย
“แม่งเอ๊ย” ผมเผลอสถบออกมาอย่างอดไม่อยู่ ก่อนจะพลิกตัวหนีมือไอ้ฟักแล้วดึงผ้าห่มคลุมหัวไว้
“ตัวมึงร้อนเนี่ย กูเช็ดตัวให้เฉยๆ หันมาก่อน ยังไม่เสร็จ” มันคงนึกว่าผมรำคาญมันอีก แต่แปลกที่มันไม่ได้ด่ากลับ “มึงกินยาแล้วใช่มั้ย”
“ฟัก”
“ว่า”
“กู”
“เออ ว่าไง”
“สรุปมึงมีแฟนมาแล้วกี่คนวะ”
ผมถามออกไปอย่างมึนๆ ทำไมกูต้องป่วยด้วยเนี่ย คอก็ยังมาเจ็บอีก วันแรกที่ผมกลับมาบ้าน ผมแค่หลับเป็นตายเพราะรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งตัว วันต่อมาผมก็ไม่มีจิตใจจะทำอะไร วันที่สามผมก็เสือกป่วย แม้ก่อนหน้านี้จะเริ่มมีเค้าลางอยู่บ้าง แต่จู่ๆมันก็ดันหนักอย่างคาดไม่ถึง
คุณแก้วถึงจะทักมา แต่เธอก็ยังไม่ได้มาหาผมที่นี้ ผมคิดว่าเธออาจจะอยากให้ผมได้มีเวลาในการจัดการความรู้สึกอย่างที่ผมขอไว้ หรือถ้าเธอคิดอย่างนั้น ไม่ก็ผมอาจจะแค่เดาไปเอง
“เอาที่เป็นตัวเป็นตนจริงๆ หรือเอาแบบที่พากันไปยิ้มไปเยเลยว่ะ”
“เออ กูผิดเอง” ผมพูดขำๆ “แต่กูโมโหมากเลย กูโมโหจริงๆนะ”
“โมโหเรื่อง”
“ถึงกูจะทำเป็นตลก ไม่ก็แสดงออกอย่างโง่ๆ แต่ไม่ใช่ว่ากูจะไม่โกรธไม่โมโหเป็นนะ กูแค่กูรู้ว่าในสายตาใครต่อใครกูก็แค่โง่”
แปลกที่มันไม่ได้ซักไซ้ผม แค่คอยตอบ และรอให้ผมเป็นฝ่ายที่จะเล่า แต่ผมก็ยังไม่ได้เล่าหรือลงรายละเอียดอะไร แค่บอกมันเฉยๆกับความค้างคาใจในเวลานี้เท่านั้น
“กูรู้สึกไม่ไหว กูพยายามแล้วแต่กูรู้สึกว่ากูน่าจะให้ความหวังเธอเองก่อนหรือเปล่า หรือเป็นเพราะอย่างนั้นด้วยกูเลยยิ่งสับสนว่ากูใช่ไหมที่ผิด หรือจริงๆแล้วมันไม่ใช่อย่างนั้น กูแค่ กูไม่เข้าใจตัวเองตอนนี้ กูแค่รู้สึกว่ากูไม่ไหว กูรับไม่ได้ กลายเป็นกูที่โลเลใช่มั้ย กูกลายเป็นคนแบบนั้นใช่มั้ย กูกลายเป็นคนที่พูดแล้วผิดสัญญา ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้กูมั่นใจมาก กูงง กูไม่เข้าใจตัวเองว่ะ แล้วกูก็รู้สึกผิดแต่กูก็ยังอยากอยู่กับเธอ แต่มันก็มีจุดหนึ่งที่ทำให้กูไม่อยากเจอเธอ ทุกๆอย่างอาจจะไม่เป็นอย่างเดิมหรือเปล่า กูรู้สึกว่าจริงๆแล้วกูมันอ่อนหัดมากเลยวะ ต่อให้กูโตหรือแก่กว่านี้ แต่กลับกลายเป็นว่ากูกลับกากมาก กูรู้สึกว่ากูแม่งห่วยอะ กูไม่รู้ว่ะ กูไม่เข้าใจตัวเองเลย”
ผมพูดไม่หยุด ราวกับกักเก็บไว้มานาน ไอ้ฟักนอนอยู่ข้างๆ ขาของมันข้างหนึ่งก่ายอยู่ที่เท้าผม หลังมือมันเท้าแก้มไว้ ขณะมองไปที่ปลายเท้าของผมกับมัน อุณหภูมิของมันค่อยๆทำให้ผมอุ่นและชินกับสัมผัสตรงส่วนนั้น
“แล้วกูก็คิด มันมีแวบนึงที่เข้ามาว่า…กูอยากเลิกว่ะ”
ผมพูดโดยที่สายตายังคงหลับตาอยู่เพราะแสบตา รอบกายเงียบ คล้าย ไข้จะหนักขึ้นกะทันหัน แต่ตอนที่พูดออกไปสมองผมกลับแจ่มชัดมากอย่างไม่น่าเชื่อ ผมขมวดคิ้ว พยายามควบคุมลมหายใจ ไม่ให้ทุกอย่างพังลงหรือให้อารมณ์เป็นพายุเข้าอย่างสับสนแล้วกลายเป็นทำร้ายตัวเอง
“กูอยากเลิกกับคุณแก้ว…ถ้าเป็นมึง มึงจะทำยังไงวะ”
TBC
[25/12/2559]
-
ต๊อบให้โอกาสคุณแก้หน่อย คุยกันนะะะะ
-
นังต๊อบ!!!ตบมั้ยตอบ
//กอดคุณแก้ว (เข้าข้างสุด)
-
เลิกอะไร ม่ายยยยยย :serius2: :serius2: ต๊อบแต๊บอย่าวู่วามเซ่ ค่อยๆคิด อย่าเลิกกัน โอ้ยยยเป็นห่วงแก้วโอ้ปป้า คนสวยของชุ้นจะเป็นยังไงบ้าง กำลังจะโดนเมียเท :sad4:
-
โธ่ คุณต๊อบ สงสารคุณแก้ว อย่าพึ่งเลิกนะ พลาดมาสายนี้แล้วเลยตามเลยเถอะ :laugh:
-
ถ้าเลิกแล้วมีความสุข ก็เลิก แต่ถ้าเลิกแล้วทุกข์ ก็แค่หยุดแล้วหายใจ
-
อ่าววววววว ต๊อบแต๊บใจเย็นๆนะ
-
ถ้าเลิกแล้วโอเคก็เลิกไป แต่ทีมคุณแก้ว :mew2:
-
คุณฟักคะ เซี่ยมไอ้ต๊อบให้เป็นเมียคุณแก้วเลยนะคะ #ไอ้ต๊อบไอ้คนโลเล
-
ต๊อบ คิดเลิกกับคุณแก้ว จริงจังสินะ
-
สงสารต้อบนะ เจองี้ไปคงทำใจลำบากอ่ะ แฟนเป็นเทยแต่งหญิงอยู่ดีๆ เผลอปุ้บโดนนังจับกดซะงั้น แถมมาแต่งบอยอีก เป็นใครๆก็สับสนนะ ทั้งรัก ทั้งโกรธ ทั้งสับสน ต้อบสู้ๆ แต่เป็นเมียคุณแก้วเถอะ คุณแก้วน่ารักนะ :hao6:
-
แกจะไปถามเจ๊ฟักที่ในอดีตเคยอยู่ ๆ ก็เลิกกับว่าที่ปั๋วแล้วแกจะได้คำตอบไงวะตต. :a6:
-
โถ่วๆต๊อบแต๊บคนซื่อเครียดซะแล้ว
-
เรารักต๊อบนะคะ เพราะนอกจากต๊อบจะโง่แล้ว ต๊อบยังโง่มากด้วย55555
-
คุยกันก่อนมั้ยต๊อบ
-
ต๊อบ...เราไม่ได้เข้ามาตามติดชีวิตนายแป๊บเดียวนายถึงขั้นทำแบบนี้กับเราเลยเหรอ? อิต๊อบบบบบบ!!!
-
ใจเย็นนะต็อบ
รู้แหละว่าช็อค ช็อคหลายรอบด้วยตั้งแค่ครบกันมาเนี่ย
ตั้งแต่รู้ว่าไม่ใช่ผู้หญิง ก็ทำใจรอบนึงละ
นี่ยังมาโดนแบบนี้อีก จริงๆตอนทำก็เต็มใจทั้งคู่อ่าแหละ แต่คง ตั้งตัวไม่ทัน ไม่รู้จะไปทางไหน
คนมันไม่เคยไง
ค่อยเป็นค่อยไปนะ ใจเย็นๆ รักเค้า ก็ต้องปรับตัวเข้าหากัน คุยกันก่อนนะ ปรึกษาฟักไปก่อนก็ได้
อย่าไปอายหรืออะไรเลย มีเพื่อนดีๆอยู่ข้างตัวแล้วนะ
-
เอาจริงอยากยัดเยียดความเป็นเมียกับเจ้ฟักอ่ะ
ข้างบนถือว่าบ่นเนอะ อ่านข้ามๆดีกว่า ฮ่าๆๆๆ
เรื่องที่คุณภาพวาดแต่งเหมือนจะเอาแต่ตลกโปกฮาแต่ความจริงไม่ใช่เลย ลึกซึ้งทุกเรื่อง ให้ความเป็นจริงที่เกิดขึ้นได้ในชีวิตประจำวัน
อย่างเรื่องคุณแก้วเนี่ย ถึงเราจะเชียร์ จะหวีดยังไง ก็เหมือนเขาหลอกต๊อบแต๊บอยู่ดี ต๊อบแต๊บก็มีหัวใจนะ คุณแก้วจะมาย้ำยีแบบนี้ไม่ได้//ตัดภาพไปที่ฉันเชียร์ให้เขาได้กันตั้งแต่ตอนที่2
ยังไงก็อยากให้ทั้งสองคุยกันก่อนค่ะ ต๊อบแต๊บใจเย็นๆนะ
รักเจ้ฟัก//โป้งชี้ก้อย
-
ต๊อบ!!ได้คุณแก้วแล้วจะทิ้งไม่ได้นะ! //โดนตบ o18
-
ไม่น่ะ ต๊อบแต๊บ ห้ามเลิกกับคุณแก้วเด็ดขาด :hao5: :serius2:
-
ต๊อบบบบบ ใจเย็นนนน
อ่านแล้วรู้สึกเศร้า คือฝั่งคนอ่านก็ลุ้นให้คุณแก้วจับกดก็จริง
แต่แบบ พออ่านฝั่งต๊อบแล้วเข้าใจ สงสารอ่าาา
ปล.ขำชื่อตอนจัง แม่อยู่นี่ลูก 555555555
-
ถ้าคุณแก้วมาแล้วได้ยินจะทำยังไง ทำไมไม่คุยกันก่อนอ่ะ?
สงสารคุณแก้วเลย :hao5: :hao5: :hao5:
-
คือพูดยากอ่ะ เข้าใจต๊อบนะ เจอแบบสวยหวานมาเจอ กดเข้าไป รับไม่ได้ เกิดการต่อต้านไปอีก ฟัก แนะนำเพื่อนทีจะทำยังไงล่ะ ผ่านมาเย๊อะ นิ ว่าแต่เมียฟักที่ตามราวีนี่ใคร น้องพาย หรือน้ำ 555
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
ตอนที่ 28 : คนพิเศษ
ไอ้ฟักใช้เท้าเขี่ยผม สักพักมันก็พูดขึ้น “ก็เลิกดิ รอไรวะ”
“เลิกเลยเหรอ”
“อืม ไม่ก็อยู่เฉยๆ ไม่ต้องคุย หายไปเลย เดี๋ยวก็ตัดได้เอง”
“แต่ว่า” ผมพูด ในใจรู้สึกวุ่นวายอย่างบอกไม่ถูก “เออ”
“แต่ว่า เออ…เชี้ยไรของมึง”
“กูสับสนอยู่”
“ตั้งแต่เกิดมากูก็ไม่เคยเห็นมึงกระจ่างแจ้งอะไรสักอย่าง โอเคมะ”
“กูแค่ กู เฮ้อ ฟัก”
“ฟักนี่คือ ชื่อกู หรือว่ามึงกำลังพูดคำหยาบ”
ผมขมวดคิ้วแล้วก็หัวเราะ “สัด คนอะไร ด่าตัวเองก็ได้ด้วย”
วันนี้มันมาแปลกจริงๆ ปกติไอ้ฟักจะไม่ด่าตัวเอง เพราะเรื่องชั่วๆมันจะโยนให้ผมหมด วันนี้มันต้องมีอะไรสักอย่างแน่ๆ ไม่ก็คงเป็นเพราะว่ามันเห็นใจที่ผมป่วย มันคงมีความผู้เป็นคนขึ้นมาบ้างแล้ว ไม่ใช่วันๆเอาแต่ใจหยาบช้า ผมดีใจจริงๆที่ในที่สุดมันก็คิดได้
หลังจากพูดอะไรไม่รู้ออกไปเยอะแยะ ผมก็นอนซังกะตาย เหม่อไปเรื่อย
ผมนอนนิ่งๆ ไอ้ฟักก็นอนนิ่งๆ ไม่นานผมก็เขี่ยเท้ามันคืน ก่อนจะเป็นฝ่ายทับมันบ้าง ไม่ได้ยอมให้มันรังแกอยู่ฝ่ายเดียว ไอ้ฟักปลดกระดุมเสื้ออย่างขี้เกียจ ก่อนมันจะหลับตาลงเหมือนพักสายตาไว้
“แล้วโอเคยังอะ” ไอ้ฟักพูดขึ้นมา ผมหันไปมองมัน เห็นขนตามันแล้วหมั่นไส้ เลยหันกลับไปมองเพดานอย่างเดิม
“ไม่รู้ว่ะ”
ก่อนจะได้พูดอะไรต่อ แม่ผมก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับสตอเบอรี่ที่ล้างกับหั่นมาแล้ว ไอ้ฟักรีบลุกไปช่วยแม่ถือ ก่อนจะพูดเสียงหวานๆแบบที่มันชอบทำไว้สร้างภาพ “ขอบคุณครับแม่”
“จ้า” แม่ผมหยิกแก้มไอ้ฟักเบาๆ ก่อนจะถาม “วันนี้หนูค้างมั้ยลูก”
“ค้างครับ เดี๋ยวคืนนี้ผมนอนเป็นเพื่อนต๊อบครับ” ไอ้ฟักพูดเสียงนุ่มๆ มันยิ้มซะจนแม่แทบจะกลับไปเป็นสาว
“เอาหมอนหรือเอาผ้าห่มเพิ่มมั้ย เตียงมันเล็กไปหน่อย ถ้าไม่ได้ยังไงก็ให้ต๊อบลงมานอนพื้นแทน”
“เอ้า” ผมมุดผ้าห่มออกมาประท้วง “แม่ ผมป่วยนะ”
แม่ผมหัวเราะ แล้วก็นินทาผมกับไอ้ฟักแบบข้ามหัวกัน โดยเฉพาะเรื่องตอนเด็กๆที่ไม่รู้จะคุ้ยขึ้นมาทำไม ไอ้ฟักวางชามไว้ที่โต๊ะเตี้ยๆกลางห้อง หลังจากแม่ออกไป มันก็เรียกผมลงมา “แดกมั้ยมึง”
“เอามากินที่เตียง กูขี้เกียจลุก”
ไอ้ฟักกระโดดขึ้นมานอนบนเตียง จากนั้นมันก็วางชามไว้ตรงกลาง “อ้าปาก ไอ้เหี้ย”
ผมสะดุ้งก่อนจะหัวเราะ “ทำไมจู่ๆมึงโหดจังวะ”
ไอ้ฟักหลุดยิ้มออกมา จากนั้นมันก็เร่งผม “แดกไม่แดก ไม่งั้นกูแดกเองนะ”
“เออ มาๆ” ผมแกล้งงับนิ้วมัน ไอ้ฟักแสดงสีน่ารังเกียจออกมาอย่างชัดเจน มันร้องอี๊ใหญ่ รสเปรี้ยวๆหวานๆแต่ฉ่ำไปทั้งปาก ผมดุนลิ้นดังแจ๊บๆ ตาโค้งเป็นเสี้ยวเพราะความเปรี้ยวของมัน
“ต๊อบ”
“หื้อ”
“แล้วอะไรทำให้มึงอยากจะเลิก เรื่องเซ็กส์เหรอ”
ผมกำลังกินสตอเบอรี่อยู่ดีๆพอได้ยินมันพูดก็สำลัก “แค่กๆๆๆ”
“ทำไมหรือคุณแก้วของมึงยังไม่ตัด”
“แค่กๆๆ”
“โธ่…ต๊อบ…” ไอ้ฟักแสร้งพูดอย่างสงสาร มันยกมือกุมปากก่อนจะส่งเสียงจุ๊ๆ
“ฟะ ฟัก มะ มึง อะ ไอ้นายพัชระ!”
“ไม่เป็นไร ชื่อกูเพราะ”
“ไอ้นายฟัก!”
“อิสัด” มันยกตีนถีบผม
ผมหันหน้าเข้ากำแพง ก่อนจะดึงผ้ามาคลุมโป่งเพื่อแสดงให้เห็นว่าผมจะไม่คุยกับมันอีกต่อไป ไอ้ฟักหัวเราะ จากนั้นมันก็นิ่งไป แล้วพูดเสียงทุ้มๆใส่หูผม “เดี๋ยวนะ…เรื่องจริงเหรอมึง”
ผมเงียบ แล้วกระเถิบหนีมัน ไอ้ฟักตามมาติดๆ มันก่ายตีนไว้บนเอวผม ก่อนจะกระซิบเบาลงกว่าเดิม “คุณแก้วมึงก็น่าจะสวย งานการก็ดี มีมารยาทสุภาพเรียบร้อย ทางมึงพ่อผัวแม่ผัวก็ไม่ได้มีปัญหา ถ้ามันจะมีปัญหา ก็เรื่องเซ็กส์เนี่ยแหละที่ทำเลิกกันมานักต่อนักแต่ไม่ค่อยมีใครออกมาพูด”
“มึงออกไปจากหูกู!”
ผมพยายามจะไม่นึกถึงสระรีของคุณแก้ว ไม่นึกถึงเสียงของเธอ กลิ่นของเธอ สัมผัสของเธอ โอ้ ไม่นะ ต๊อบ อย่าเป็นยังงี้!
“มึงหลับหูหลับตาก็ได้นี่วะ ยังไงคุณแก้วมึงก็ดูแลตัวเองดี สวย หุ่นยั่ว ถูกมั้ย”
เออ
ใช่ เธอหุ่นดีจริงๆ!
แต่มันก็ยังไม่ใช่อย่างที่มึงคิด!
มันมีอยู่จุดเดียวเท่านั้น!
จู่ๆผมก็รู้สึกมีก้อนจุกๆทะลุทะลวงขึ้นมาจากพุง ลำคอ และใกล้จะพ่นออกปาก
ผมกลืนน้ำลายดังอึก
ใจเย็นต๊อบ
มึง มึงทำได้
ไอ้ฟักแกล้งเข้ามากอดผมจากด้านหลัง ก่อนมันจะรัดเอวผม ยกตีนก่ายทับไว้แล้วแกล้งพูดเสียงต่ำๆ “…ต๊อบ…บอกกูมาซะ”
ผมจั๊กจี้จนทนไม่ไหว ได้แต่กลั้นหายใจ เกร็งตัวไว้อย่างเดียว “เดี๋ยวติดหวัดนะโว้ยย!”
กลิ่นเสื้อกับกลิ่นกายมันปะทะเข้ากับปลายจมูกผมช้าๆ มันเป็นกลิ่นสะอาดๆ หอมอ่อนๆ แต่ไม่เหมือนคุณแก้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งไอ้การที่มันแต่งตัวกึ่งๆทางการ แต่เสือกมาทำอะไรแบบนี้ มันให้อารมณ์พิลึกๆ
“กูไม่กลัว!”
“ผมเป็นห่วงคุณ! คุณพัชระ!”
“ตอแหล ไอ้สัด!”
“กูเป็นห่วงมึงจริงๆนะเว้ย”
“ได้”
จากนั้นไอ้ฟักก็ยกขาออกจากเอวผมแล้วกลับไปนอนข้างๆอย่างเดิมแล้วกินสตอเบอรี่ต่อ ผลสรุปกลับกลายเป็นว่ามันกำลังจะพลิกตัวเองกลายเป็นฝ่ายงอนผมแทน และผมต้องไปง้อ!
“ไม่เล่าก็ไม่ต้องเล่า”
นั่นไง
แม่งมาเสต็ปนี้อีกละ
“มึงรู้มั้ย” ไอ้ฟักกินจนปากเป็นสีแดงอ่อนๆ แก้มมันก็แดง ปากมันก็แดง ผมเห็นแล้วถอนหายใจแบบไม่รู้ตัว ทำไมมีแต่กูที่หน้าตาไม่ดี มันเลียนิ้วช้าๆ “กูโคตรเฉยๆ”
ผมร้องฮะ “กูก็เห็นมึงเฉยๆกับทุกเรื่อง”
ดูเหมือนมันจะเปลี่ยนเรื่องอย่างกะทันหัน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกของนิสัยมัน
“ไม่ คือยังงี้” มันเลียนิ้วเสร็จก็เช็ดที่เสื้อผม ผมสวนด่ามันไปแทบจะทันที แต่มันก็ทำเป็นไม่สนใจอย่างหน้าตาเฉย “มึงรู้มั้ย เวลากูไปงานแต่ง ถึงกูจะแสดงออกว่าดีใจร่วมกับเขาแค่ไหน แต่ในหัวกูมันก็จะมีความคิดไม่ดีแทรกมาตลอด พูดข้างๆหูกูว่ายังไงมันก็ไม่รอด กูเหมือนโรคจิตหน่อยๆ กูชอบเดาว่าคู่นี้มันจะไปได้สักกี่ปี มันจะรอดมั้ย ผู้ชายมันจะไปมีชู้ข้างนอกเมื่อไหร่ สาเหตุที่เลิกกัน ไม่มือที่สาม ก็เบื่อกัน เห็นแก่ตัว เซ็กส์ห่วย หมดรัก เรื่องเงิน พ่อแม่ หรืออะไรพวกนี้”
“ในสายตากู เวลามีคนเข้ามา กูก็โอเคนะ แต่กูก็เสือกมองไปอีก กูเห็นเป็นฉากๆ กูคิดมาตลอดว่ายังไงมันก็ต้องเลิกกัน กูไม่ได้หมายความว่ามันไม่ดีนะ กูเชื่อว่ามันมีแหละไอ้รักกันจนฟ้าดินสลาย แต่กูคิดไงว่าแม่งต้องไม่ใช่กูแน่นอน ซึ่งมันทำให้กูรู้สึกว่าความสัมพันธ์แบบนี้มันเปราะบางเกินไป ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่ต้องไปมีมันซะยังดีกว่า”
“มันเป็นเรื่องปกติก็จริง แต่ถ้าเป็นกู กูคงเลือกเก็บสักคนไว้ในฐานะอื่น มันอาจจะพิเศษกว่า หรืออย่างไรก็ตาม อย่างน้อยกูก็ไม่เสียคนๆนั้นไป”
ผมมองมันนิ่งๆ ไอ้ฟักไม่ได้มองผม มันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ราวกับว่าที่เราคุยกันอยู่นี้เป็นเรื่องทั่วๆไป ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ มันหยิบสตอเบอรี่เข้าปาก ก่อนจะเลิกคิ้วแล้วมองผมเหมือนกับว่าอะไรของมึง
ผมสบตามัน ไอ้ฟักแก้มแดงกว่าเดิม คงเป็นเพราะมันเปรี้ยว “แล้วมันหมายความว่าไงวะ”
มันทำหน้าหน่ายๆ ไอ้ฟักนอนกอดอกก่อนจะนอนไขว้ขวาขึ้นไว้ ตีนมันกระดิกช้าๆ “นี่กูพูดไปตั้งเยอะ มันไม่ได้ช่วยให้มึงคิดอะไรได้เลยใช่มั้ย”
ผมขมวดคิ้ว แล้วเกาหัวแกร๊กๆ “มึงหมายถึง ก็มึงพูดไม่เป็นชิ้นเป็นอัน กูก็งงสิวะ นึกว่ามึงเล่าให้ฟังเฉยๆ”
“ก็ถ้ามันไม่ใช่ก็ไม่ต้องไปฝืน หาความสุขให้ชีวิตซะ ใช้ชีวิตไปตามใจตัวเอง คิดมากทำไมวะ” มันพูดเรียบๆ ดูสบายๆเหมือนไม่ใส่ใจ
“อ้อ”
“แล้วก่อนหน้านี้มึงก็บอกไม่ใช่เหรอว่าอยู่กับคนนี้แล้วสบายใจ”
“มันก็ใช่ แต่ว่า” ผมหันกลับมา “คนเรามันก็ต้องมีจุดๆหนึ่งที่รู้สึกว่าล้ำเส้นไม่ได้ มึงเข้าใจมั้ย”
ผมถอนหายใจ แล้วก็รู้สึกอยากกินเบียร์สักกระป๋อง
“กูชอบเธอว่ะ กูชอบเธอมากเลยนะ แต่ว่า กูแค่รู้สึกว่าทำไมวะ ทำไมต้องเป็นยังงี้ มันเกือบจะดีทุกอย่างอยู่แล้วแท้ๆ กูแบบ กูอุตส่าห์รับได้ทุกอย่าง แต่มัน มันต้องไม่ใช่แบบนี้ดิ”
ไอ้ฟักไม่คิดจะซักไซ้ผมต่อ แค่คุยกันไปเรื่อยๆเท่านั้น มันคงคิดว่าเดี๋ยวผมก็เล่าออกมาเอง
“ต๊อบ กูถามหน่อย”
“หื้อ”
“มึงอยากแต่งงานจริงๆหรือเปล่า”
“อยาก” ผมตอบ “ถ้าเจอคนที่คิดว่ากูอยากอยู่กับเขา กูก็จะแต่ง ไม่ต้องรออะไรแล้ว แต่ว่าก็อย่างที่บอก ใช่ว่ากูกับมึงจะว่างเจอกันตลอด บางทีมันก็เหงานั่นแหละ ยิ่งโตยิ่งแก่ กูก็แค่อยากมีใครสักคนบางก็เท่านั้น”
ไอ้ฟักนิ่งไป มันขมวดคิ้วไปมาๆ เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
“กูอยากเล่าให้มึงฟังนะ” ผมพูด สตอเบอรี่ในจานเหลือชิ้นเดียว ผมเลยไม่ได้หยิบ “แต่กูขอเวลาหน่อย กูยังไม่พร้อม สำหรับกู กูว่ามันยาก”
ไอ้ฟักตอบรับในลำคอ มันหยิบสตอเบอรี่ลูกสุดท้ายไปกินเหม่อๆ ห้องผมจากที่รกๆก็กลับมาเป็นระเบียบได้ก็เพราะมันชอบเข้ามาจัด ไอ้ฟักรักความสะอาด ฉะนั้นห้องผมจึงได้อานิสงส์นั้นไปด้วย ไม่อย่างนั้นมันจะบ่นเช้าบ่นเย็น
“มึงจำรุ่นน้องสมัยมัธยมคนหนึ่งได้มั้ย”
ไอ้ฟักถามขึ้นมา ผมลืมตาแล้วขมวดคิ้วงงๆ “คนไหนวะ”
“คนที่มึงเคยไปชอบแล้วเขินไม่กล้าจีบ”
“อ่อ เออ ชื่ออะไรนะ”
“กูก็ลืม”
“เชี้ย โคตรนาน”
ผมขำ สมัยเด็กๆผมดันขี้อายกว่าตอนนี้หลายเท่านัก โดยเฉพาะเวลาไปชอบใครก็เสือกไม่กล้า แต่ก็อยากจะมีแฟนกับเขาบ้าง
ไอ้ฟักนอนหนุนแขนไว้ก่อนจะเล่ายิ้มๆ “กูจำได้แค่ว่าอีเด็กนั่นจริงๆแล้วมันชอบกู”
“เฮ้ย ได้ไงวะ”
ผมหยิบหมอนฟาดใส่มัน ไอ้เชี้ย ฟัก ไอ้ อะ ไอ้ เลวววว ไอ้ฟักหัวเราะร่า มันหลบผมไม่พ้นแต่น้ำเสียงก็ยังคงความสะใจไว้ไม่หาย
“แล้วมึงรู้มั้ย”
“ว่า”
“กูก็เลยเล่นด้วย”
“นี่มึง…นี่มึงสวมเขาให้กูเป็นสิบๆปีเลยเหรอวะ” จากที่ตัวร้อนๆอยู่แล้ว ผมยิ่งร้อนกว่าเดิม ไอ้ฟักยิ้มมุมปาก มันหัวเราะทุ้มๆแลดูสะใจ
“มึงมันโง่ ผู้หญิงแบบนั้นชอบไปได้ยังไง หน้าก็เทา!”
“แล้วมึงคบไปได้ยังไง เทาแล้วไงวะ ก็ตอนนั้นกูชอบ!”
“ถ้าไม่มีกู ป่านนี้มึงไม่เสียผู้เสียคนไปแล้วเรอะ!”
“โอ้ยย เลวสัด เลวมาก ไอ้ฟัก มึงทำร้ายหัวใจกูมาก” ผมแกล้งโอดโอย ถ้าเป็นตอนนั้นผมรู้ว่ามันแอบคบกันคนที่ผมชอบคงมีศึกมวยเอกชิงนางกันบ้างแล้ว ทว่าเรื่องมันนาน แล้วตอนนั้นผมก็ยังเด็กๆ ความรู้สึกจึงกลายเป็นเรื่องตลกๆไว้เล่าให้ยิ้มซะมากกว่า แต่มันก็ยังน่าเจ็บใจอยู่ดีนั่นแหละ!
ไอ้ฟักทำหน้าหยิ่งๆ มันเบ้ปาก บ่นงุบงิบ “หน้ากับคอก็คนละสี อีกนิดนึงแม่งลงกระทะทอดได้แล้ว”
“มึงมีไรปิดบังกูอีกมั้ยเนี่ย”
“เรื่องไรกูจะต้องบอกมึง”
“ฟัก มึงแย่งแฟนกูกี่คนแล้ว”
“มันก็มีแต่คนที่มึงชอบเข้ามาชอบกู แบบนี้พอได้มั้ย” มันเลิกคิ้ว แล้วก็ยิ้มกริ่มๆ แสดงความเหนือกว่า ผมลืมเรื่องคุณแก้วไปชั่วคราว เอาแต่คิดถึงวัยเด็กไปกับมัน
“กูไม่อยากเห็นหน้ามึงแล้ว จริงๆนะฟัก กูรู้สึกว่ากูทนคบมึงมาได้ยังไง” ผมพูดเสียงแหบๆก่อนจะยกมือก่ายหน้าผากอย่างหนักอกหนักใจ
“คำนั้นต้องเป็นของกูมากกว่ามะ”
“อยากกินเบียร์ ไปเอาให้หน่อยดิ”
“มึงป่วยไม่ใช่ไง” ไอ้ฟักพูดเอื่อยๆ มันนอนตัวอ่อนกว่าเดิมเหมือนว่าชาตินี้ยังไงก็จะไม่ขอลุกขึ้นมาอีก ไอ้ตอแหล
“แล้วแดกไม่ได้เหรอครับ”
“ไม่ได้ค่ะ”
ดู ดูมัน
ผมแกล้งนอนซึมๆ ไอ้ฟักมันก็สาธยายถึงคุณสมบัติผู้หญิงที่ผมเข้าไปชอบแต่ละคนให้ฟัง ทำไมมันดูแปลกๆ “เดี๋ยวนะ ไอ้ที่กูไปชอบที่แล้วมานี่มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
“เอาเป็นว่า” มันหัวเราะเหยาะๆ ก่อนจะมองผมด้วยหางตา “สู้กูไม่ได้สักคน”
“ไปเที่ยวกันมั้ยมึง” ผมพูดขึ้นมาลอยๆ “เราไม่ได้ไปไหนด้วยกันนานแล้วนะ กูหมายถึงที่ไกลๆ”
“เที่ยวไหนดี”
“ที่ไหนก็ได้ กูแค่เหนื่อยๆ”
“เอาดิ” มันตอบเบาๆ
“อือ”
“อืม”
“ต๊อบ”
“หื้อ”
“เปล่าว่ะ” ไอ้ฟักมันเงียบๆไปอีก ผมหลับตา รู้สึกง่วงๆ ช่วงใกล้จะหลับมันถึงได้พูดขึ้นมาอีก “กูก็ลืมแล้วว่าจะพูดอะไร”
“แก่แล้วก็ยังงี้”
ไอ้ฟักหน้ามุ่ย ก่อนจะตบผมใหญ่ “ถ้ากูแก่ มึงก็แก่เหมือนกันนั่นแหละ”
TBC
[1/01/2560]
สวัสดีปีใหม่ครับ ขอบคุณนักอ่านที่ยังอยู่กับภาพวาดคลุงมาตลอด ถึงจะมีไม่กี่คน แต่ก็อยู่กันจนภาพวาดคลุงจำหน้าได้เลย อิอิ ขอบคุณมากจริงๆนะข่ะ :กอด1:
-
เพลงเพื่อนสนิทนี่ลอยเข้ามาระหว่างสองคนนี้เลย
-
อย่างกับคลับฟรายเดย์ แหม ปรึกษาชีวิตเพื่อนสาวเหรอคะ
-
สวัสดีปีใหม่นะคะ
-
รึว่าจะเป็นฟักต๊อบ
-
หรือสุดท้ายแล้วเจ๊ฟักจะคู่กับต๊อบแต๊บ 55555555 o22
สุขสันต์วันปีใหม่เช่นกันค่า ขอให้มีความสุขมากๆ สุขภาพร่างกายแข็งแรงนะคะ
-
คุณแก้วอยู่ไหน... ต็อปจะหนีไปเที่ยวแล้วนะ
-
เจ๊ค่ะ เรื่องนี้เจ๊ไม่ใฃ่ทั้งพระเอกและนางเอกนะคะ อย่ามาสวยแถวนี้ ขอบทให้คุณแก้วด้วยค่ะ แม่ยกสาวดุ้นขอร้อง :katai4:
-
❤️ HAPPY NEW YEAR 2017 ❤️
สวัสดีปีไหม่ ๒๕๖๐
ขอให้ไรท์ มีความสุข มากกกกกกก
｡◕‿◕｡
ฟัก ต๊อบ :mew1: :mew1: :mew1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
มีความฟักต๊อบมาก สรุปเรื่องนี้เจ๊ฟักเป็นพระเอก ต๊อบแต๊บเป็นนายเอก ส่วนคุณแก้วเป็นตัวร้ายจริงๆใช่ไหมคะ555555555
-
ฟักชอบต๊อบใช่มั้ยอ่ะ ใช่มั้ยยยยยยยยย~
เพลงเพลงหนึ่งก็ดังขึ้นมา
-
เรือฟักต๊อบแล่นชิ้วๆๆๆ
เบี้ยนก็เบี้ยนสิคะ
แต่ยังเชียรพายนะคะ
-
กลายเป็นฟักต๊อบไปเลยละกัน 5555
-
ให้อารมรณ์ เรา 3 คนยังไงไม่รู้ตอนนี้ สนใจ 3P หน่อยไหม
-
:pig4:
-
เอาคุณแก้วคนแมน เอ้ยคนสวยของเราไปไว้ที่ไหน~ ฟักที่ฟักพูดว่าบางคนเก็บไว้เป็นสถานะอื่นดีกว่า นี่หมายถึงต๊อบใช่มั้ย ฟักชอบต๊อบหรอออ
-
เจ๊ฟักจะรุกต๊อบแต๊บอีกคนเหรอคะ 55555555555555555555555555555
-
สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะ
-
ฟักต๊อบ o18 :o8:
-
คุณแก้วก็คุณแก้วเถอะค่ะ
นังฟักเค้ามาทวงคืนแล้วค่ะ
:katai2-1: :katai2-1:
-
ฟักต็อบ นี่มันดีงามจริงๆ 55555
ต๊อบเมะไม่ขึ้นเลยค่ะ
-
ฟัก!!!!!!! เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อรึเปล่าคะ?!!! :hao7:
คือแบบ ต๊อบชอบใคร ก็เสร็จฟักหมด มันเหมือนแบบหล่อนไม่ได้แอ้มต๊อบหรอกย่ะชะนีงี้ มาติดกับชั้นซะดีๆ 5555555 สงสารนังต๊อบ นังคนไม่ทันคน :laugh:
-
งงกะคู่นี้ตลอด เพื่อนจริงชะะะ 555555
-
:o8: :o8: :o8: :o8: น่ารักกกกก
-
หรือจะเป็นต๊อบ :impress2: ฟัก
-
ฟักต๊อบอิสเรียล เรือของเราแข็งแรงงง
-
ฟักต๊อบก็มาค่ะ /สตาร์ทเรือ
-
บ้างทีก็เกลียดต๊อบ คุณเย็นช้าใส่เลยให้มันรู้ซะบ้างคนเราไม่ใช่สิ่งของไม่ชอบก็ไปสิว่าไม่ที่บอกชอบคุณแก้วก็แค่หลงตัวเอง คิดว่าเป็นผู้คุมเกมทุกอย่างสินะ(โทษทีค่ะอารมณ์ขึ้น)
-
ตามๆๆ
-
แหม นี้มันรายการเพื่อนสาวปรึกษาปัญหาชีวิต ชิมิ?
-
อ่านแล้วสงสารต๊อบ ด้วยความสุภาพ and อ่อนประสบการณ์ เลยกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
-
เป็นเจ๊คงกระอักเลือดดด แบบอยากเป็นผัวววววววกลายเป็ยมอ. เอีย เมีย เฉย คงกรีดร้องงงง สงสารรรรร :hao5: แต่ทำไมแอบฟินยังไงก็มิรู้ :o8: :impress2: //// :z6: :z6:โดนกระโดดถีบ
-
สรุปฟัคคิดยังไงกับต๊อบเนี่ยย ดูแปลกๆยังไงชอบกล
-
ฝักต้องแอบชอบต๊อปแต๊บแน่นเลย #ทีมคุณแก้วคะ
-
เอาจริ๊งงงงง
-
คุณแก้วหายไปเลยอะ
-
:o12: :o12: :o12:
ร้องไห้ // เปิดเพลงเพื่อนสนิท ค่อยๆอ่านน้ำตาไหลก็ค่อยๆไหล
ไม่รู้นะ แต่เราคิดว่าเราเข้าใจความรู้สึกของฟัก รักแต่ไม่อาจพูดออกไป
พูดออกไปก็รู้ว่ายังไงความสัมพันธ์ก็อาจจะไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิม
ลึกๆเราคิดว่าฟักคือคนๆหนึ่งที่หมดศรัทธาในความรักไปแล้ว เราไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ฟักผ่านอะไรมาบ้าง
จนทำให้ฟักมีทัศนคติต่อความรักแบบนี้ 555 แต่เอาตรงๆเราดันแอบเห็นด้วยซะงั้นค่ะ
เรารู้สึกทั้งดีใจและเสียใจไปพร้อมๆกันที่ฟักเลือกที่จะเก็บสถานะหนึ่งๆให้กับคนพิเศษ
เรารู้ว่าสถานะนั้นทั้งมั่นคง แข็งเเรงและเหมาะสมที่สุดสำหรับสถานการณ์ในตอนนี้
แต่มองกลับกันฟักก็ต้องพร้อมที่จะรับความเปลี่ยนแปลง ต้องยอมรับกับทุกสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคตข้างหน้า
เพราะทางๆนี้ได้ถูกเลือกไปแล้ว โอ้ยไม่รู้ว่าคนอ่านคิดมากไปไหมแต่ในความคิดของเรา
เรารักตัวละครที่ชื่อฟักค่ะและพร้อมอยู่ข้างนายนะฟักน้อย
ให้กำลังใจคนเขียนนะคะ 5555 คนอ่านมาซะเวิ่นเว้อแต่ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆนะคะ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ขุ่นแก้ววววว ชีช้ำกะหล่ำปลีมากๆ ว่าแต่คุณแก้วทำไมถึงรีบรุกน้องต๊อบล่ะค๊าาาาาา
เห็นมั้ยช็อคตาตั้งม้วรหางกลับบ้านเลย
สงสารคุณแก้ว แม้นางอาจจะเหลิงไปหน่อย แต่นางสวย เลยให้อภัยค่ะ
ส่วนต๊อบแต๊บ น้องไม่มีไรจะคอมเม้นค่ะ ไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้
เจ้ฟัก คุณพัชระสุดหล่อ สำหรับน้อง เก็บต๊อบแต๊บไว้ในซอกหลืบแล้วลั่นกุญแจปิดตายไปเลยค่ะ เป็นเพื่อน มันยืนยาวกว่าเป็นคู่เยอะ อย่สได้แพลมออกมาเชียว แต่น้องชอบฟีลเพื่อนสนิทมากค่ะ ดูลึกซึ้ง ดีมากกก
-
คิดถึงนิยายแล้วคะ :sad4: :hao5:
-
เมื่อไหร่จะมาต่อค้าา
รออยู่นะคะ :ling1:
-
นี่ถ้าแก่แล้วไม่มีแฟนคงอยู่
กันเหมือนแฟนสองคนไปจนจบชีวิตใช่ไหมคะ มีความหมั่นไส้
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 29 : ครุ่นคิส
หลังจากผมหายป่วย เรื่องมันผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ผมไม่ได้ติดต่ออะไรเธออีก นอกจากหาหลายๆอย่างทำ ทั้งไปออกกำลังกาย ไปข้างนอกกับไอ้ฟัก ช่วยงานที่บ้าน แต่ถ้าพ่อแม่ถามถึงเธอผมก็จะตอบเลี่ยงๆมากกว่าที่จะพูดตามตรง และสุดท้ายที่บอกว่าจะไปเที่ยวกับไอ้ฟักก็ไม่ได้ไปเพราะมันติดงานแต่ผมว่าจริงๆแล้วมันติดเด็กมากกว่า
วันนี้พี่ติ๊กพี่ชายผมกลับมาบ้าน แถมพาแฟนมาด้วย ผมเกือบลืมไปแล้วว่าผมเองก็มีพี่ชายแท้ๆ แม่งหายหน้าหายตาไปนานจนคิดว่าตายอยู่บนวอด เห็นว่าวันนี้มาคุยเรื่องแต่งงาน แม่ผมดีใจยกใหญ่ ยิ้มจนหน้าบาน วันนี้ห้องครัวกับห้องกินข้าวจึงคึกคักเป็นพิเศษ พวกแม่ๆกับแฟนพี่ติ๊กอยู่ในครัว พ่อผมนั่งดูทีวี ผมกับพี่ติ๊กออกมาเดินเล่น คุยกันเรื่อยเปื่อยตามประสาพี่น้องที่ไม่ค่อยได้เจอกันนาน
“เป็นไงบ้างวะ” ผมถาม
พี่ติ๊กเป็นผู้ชายที่ดูดีคนหนึ่งซึ่งไอ้ฟักชอบพี่ติ๊กมาก สมัยแรกๆที่มันเจอพี่ติ๊กดวงตามันเป็นประกายยิบๆ ตอนแรกผมไม่รู้อะไรแต่ภายหลังถึงได้เข้าใจอาการน้ำเดินของมัน
“เหนื่อย” พี่ติ๊กหัวเราะ พูดเสียงอ่อยๆ แต่มันก็ดูมีความสุขตรงข้ามกับที่พูดว่าเหนื่อย
“งานอะนะ”
“เออ ก็อย่างนั้นแหละ”
“แล้วนี่เป็นไง” พี่ติ๊กถามผมกลับ
“ก็ดีว่ะพี่ ช่วยงานที่บ้านไปเรื่อยๆ”
ผมว่า วันนั้นเห็นว่าจะจัดงานแต่งกันที่โรงแรม จองฤกษ์ยามอะไรไว้ ซึ่งผมเองก็ไม่ได้มีความรู้ใดๆในส่วนนี้สักเล็กน้อย แต่สิ่งที่เห็นคือพี่ติ๊กดูมีความสุขมากจริงๆ
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ข้อความสุดท้ายที่เห็นคือคุณแก้วพิมพ์มาว่า ‘ขอโทษ’
ผมถอนหายใจ ช่วงนี้จึงเซื่องซึมลงไปเล็กน้อย
ความโกรธในทีแรกลดลงแล้ว มันค่อยๆจางลงไป เหลือเพียงความกระอักกระอ่วนที่ผมคิดว่าเมื่อเจอหน้าเธออีกครั้งอาจจะทำให้เราสองคนมองกันและกันไม่ได้อีก
ผมกลับมาไว้หนวดอย่างเดิม ไม่ได้ตั้งใจโกนสักเท่าไร สภาพในตอนนี้จึงคล้ายกลับไปเป็นช่วงสมัยวัยรุ่นที่กำลังเสื่อมโทรมได้ที่
ไอ้ฟักไม่ถามถึงเรื่องนั้นอีก ทุกอย่างกลับเป็นปกติ แต่มันดูจะห่วงผมมากขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย แค่เล็กน้อยจริงๆ เพราะมันปากแข็งและขี้เขินเกินไปที่จะบอกว่าเป็นห่วงเพื่อนคนนี้มากกกก
“กินสักแก้วสองแก้ว เดี๋ยวก็ดีเอง” ไอ้ฟักว่า
“อาฮะ”
“ต๊อบ”
“หืม”
ไอ้ฟักมองผม ดวงตานิ่งจริงจัง แล้วจู่ๆมันก็ด่าออกมา เหมือนผมไปฆ่าหมาที่มันรักตาย “มึงมันโง่”
“อะไรของมึงอี๊ก”
ผมขับรถพามันไปร้านเหล้าดีๆสักร้าน โดยที่ไม่รู้ว่าวันนี้ถ้าหากใครสักคนเมา จะมีการพากันกลับบ้านไหม เพราะมันเคยทิ้งผมไปกับเด็กผู้ชายที่ผมเห็นว่ามันมองตากันแค่สองแวบ จากนั้นเช้าถัดมาผมถึงได้รู้ว่าคอนโดไอ้ฟักถูกใช้งานไปเมื่อคืน ส่วนผมก็เมาเป็นหมาจนร้านปิด ดีที่ไม่ได้ถูกลากไปปล้นจี้ที่ไหน
ตอนนี้ชีวิตผมวนอยู่แค่นี้ ช่วยงานที่บ้าน ช่วยเตรียมงานแต่งพี่ติ๊กนิดๆหน่อยๆ ไปเป็นเพื่อนไอ้ฟักถือของตอนมันเดินช็อปปิ้งอย่างคุณชายและแกล้งเป็นผัวปลอมๆให้มันตอนทะเลาะกับเด็ก(ที่มันน่าจะคบอยู่ถ้าผมไม่ได้เข้าใจผิด) และสุดท้ายก็กลับมานอนซึมๆกับห้องของตัวเอง
ผมมาคิดดูแล้ว การแต่งงานก็ไม่ได้สวยงามอย่างที่คิดไว้ ทั้งค่าใช้จ่าย การจัดเตรียม ทุกๆอย่างที่โคตรวุ่นวายมารวมกันในจุดนนี้
“พี่ติ๊กเชิญใครมาบ้างวะ”
“เยอะอยู่”
“ไหนบอกจัดเล็กๆ”
“ไปๆมาๆ ทั้งญาติทั้งเพื่อน สองฝ่ายก็เยอะนะเว้ย” ไอ้พี่ติ๊กหัวเราะ วันนี้มันใส่คอนแท็กเลนส์ ฤกษ์แต่งคืออีกสองเดือน สรุปว่าพวกพี่เขาวางแผนกันมาระยะหนึ่งแล้ว ชีวิตพี่ติ๊กแม่งดูจะสมบูรณ์พร้อมไปทุกอย่างจังวะ
“แล้วไหนเดี๋ยวนี้แม่ไม่เห็นหนูแก้วเลย”
แม่ผมเดินเข้ามาถาม นั่นทำให้สายตากึ่งล้อกึ่งเล่นของพี่ติ๊กส่งมาแทบจะทันที “ไอ้ต๊อบมันมีแฟนแล้วเหรอแม่?”
“ใช่ซี น้องเราใช่ว่าจะขี้เหร่” แม่ผมพูดเย้าๆ
ผมหัวเราะแห้งๆ ไม่รู้จะเดินหน้าไปทางไหนดี ถ้าพี่ติ๊กมันกลับมาเร็วกว่านี้เล็กน้อยอาจจะแซวจนผมหน้าดำหน้าแดงและเกิดอาการตบตีกับมันได้สักยก แต่ทว่าตอนนนี้สถานการณ์ค่อนข้างพลิกผันอยู่บ้าง
“งานเธอยุ่งน่ะแม่” พี่ว่าแล้วพยายามเปลี่ยนเรื่อง ไม่คุยต่อ อย่าถามมาก อย่าถามครับ
“ไม่เคยคิดจะเล่าให้พี่ตัวเองฟังหรอก”
“แหม มึงดูงานมึงสิพี่ติ๊ก” การเป็นหมอยุ่งมากจริงๆ ซึ่งผมค่อนข้างขอบคุณที่ตัวเองโง่สอบไม่ติดเหมือนมัน
ผมมานั่งคิดๆดูแล้ว ช่วงนี้ผมค่อนข้างคิดเล็กคิดน้อยอยู่กับตัวเองบ่อยๆ ในทีแรกคุณแก้วเป็นคนที่ผมอยู่ด้วยแล้วสบายใจ แม้เธอจะเป็นอย่างไรก็ตาม ผมลองคิดดูว่าเวลาอาจจะช่วยให้ผมค่อยๆทำใจยอมรับได้บ้าง เป็นเพราะว่ายังไงผมก็ยังชอบเธออยู่ แต่การกระทำนั้นที่เป็นอุปสรรคกั้นความรู้สึกที่ผมยังไม่อาจทำใจรับไหว
ผมมองว่าเราต่างโตกันแล้ว และมันก็ค่อนข้างจะรวดเร็วในแง่ความชัดเจน ผมจึงพยายามคิดต่อว่าผมควรจะสะสางให้เสร็จสิ้นไป หรือตัดใจ ทำเป็นเมินไปเฉยๆเดี๋ยวก็ลืมได้เองอย่างที่ไอ้ฟักมันเคยบอกไว้
มันคล้ายๆหนีปัญหาหน่อยๆ ผมไม่แน่ใจว่าผมกำลังทิ้งเธอ หรือเป็นผู้ชายโลเลอย่างนั้นใช่หรือไม่
หรือว่าจริงๆแล้วคุณแก้วจะเป็นสาวประเภทสอง เป็นผู้ชาย เป็นเกย์ หรือเป็นอะไร แต่เธอก็คือคุณแก้วที่ผมยังคงมีความสำคัญในใจของผมอยู่ สรุปแล้วมันก็แค่เพราะเป็นเธอ
“แม่” วันถัดมาช่วงกำลังยุ่งๆ ผมเข้าไปคลอเคลียอยู่ด้านหลังแม่ก่อนจะถามหลังจากเงียบไปเล็กน้อยอย่างลังเล “แม่รับได้จริงๆเหรอ”
แม่ผมฮัมเพลง ขณะกำลังหั่นผักอยู่ “เรื่องอะไรหื้อ”
“คุณแก้ว”
“ก็ต๊อบรักของต๊อบ แม่ก็ไม่ว่าหรอก ต๊อบโตแล้ว ตัดสินใจเองได้ว่าอะไรคือสิ่งที่ต๊อบเลือก”
ผมนิ่งเงียบ ผมแปลกใจที่ครอบครัวผมกลับไม่มีดราม่าเรื่องการเลือกลูกสะใภ้แม้แต่น้อย ขนาดพี่ติ๊กก็ไม่มี การที่คุณแก้วไม่ใช่ผู้หญิงจริงๆแต่ครอบครัวผมรับได้มันทำให้ผมรู้สึกโล่งและความหนักๆหายไปอย่างบอกไม่ถูก แต่มันดีซะจนผมเผลอถอนหายใจออกมา “แล้วถ้าสมมติผมเป็นลูกชายคนเดียวของแม่อะ”
“อาจจะมีคิดบ้างเล็กน้อย”
“เอ้า”
“แม่ล้อเล่น”
แม่ผมหัวเราะ แต่จริงๆผมคิดว่าอาจจะเป็นเพราะผมโชคดีใช่ไหมที่มีพี่ชายได้เรื่องได้ราว ฝากผีฝากไข้ได้ไปคนหนึ่งแล้ว มันอาจจะไม่แน่ เพราะถ้าหากผมเป็นลูกคนเดียวจริงๆ สถานการณ์อาจออกมาอีกแบบก็ได้มั้ง โอเค ฉะนั้นผมจะพยายามคิดว่าทุกอย่างดีหมด เหลือเพียงผมที่ต้องการเวลาปรับตัวและทำความเข้าใจกับตัวเอง
“อะไรกันแม่ลูกคู่นี้” ไอ้พี่ติ๊กเดินมา วันนี้มันจะออกไปดินเนอร์สองคนกับพี่นี
“กำลังนินทามึงอะอยู่พี่ติ๊ก”
“เลวมาก” ไอ้พี่ติ๊กด่าผมใหญ่ “แม่อย่าไปโอ๋มันมาก มันโตแล้ว อีกไม่กี่ปีก็สี่สิบแล้ว”
“เชี้ย เวอร์ไปไอ้พี่ติ๊กเวอร์ไป”
ผมหัวเราะ และแอบหัวเสียเล็กน้อย เป็นเพราะว่ามันเวอร์ไปจริงๆโว้ย! มีแต่มึงนั่นแหละที่ใกล้จะสี่สิบ!
การไปดินเนอร์ของพี่ติ๊กของข้างหรูหราพอสมควรเพราะมันแต่งตัวดูดีเกินกว่าที่ผมจะได้เห็นอยู่บ่อยๆ แสดงว่าจองร้านอาหารราคาไม่เบา พี่นีน่ารักมาก เธอเป็นคนที่อ่อนโยนแต่ก็มีมุมตลกๆอยู่เหมือนกัน
ผมเถียงเล่นกับพี่ติ๊กอยู่สักพัก พอพวกเขาออกไป ก็ค่อยมากินข้าวกับแม่และพ่อ ก่อนจะขึ้นห้อง
ผมเปิดโทรศัพท์ แสงสว่างจ้าๆขัดกับห้องที่ไม่ค่อยสว่างนัก เป็นเพราะผมเปิดไฟแค่ดวงเล็กๆ ผมเปิดอ่านข้อความคุณแก้วผ่านๆ ผมไม่กล้าที่จะอ่านทีละคำทีละประโยค ทุกอย่างไหลรวมจับความไม่ค่อยได้สักเท่าไร
ขณะที่ผมนอนเล่นโทรศัพท์อยู่ จู่ๆสายเรียกเข้าก็ดังขึ้นมา ส่งผลให้ผมตกใจ ร้องเชี้ยออกมาทีหนึ่งพร้อมกับที่โทรศัพท์หล่นลงทับจมูก “อู๊ย”
ผมหลับตา ดิ้นไปซ้ายทีขวาทีครางอย่างทุกข์ทรมาน “…สัดเอ๊ยย…”
กระนั้นผมก็รีบข่มความเจ็บไว้ก่อนเป็นเพราะชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอเป็นคุณแก้ว
เสียงเรียกเข้ายังคงดังอยู่ ผมตัดสินใจค่อยๆกดรับสายแนบโทรศัพท์ไว้ข้างหูช้าๆ
ในใจผมดังขึ้นทีละน้อย มันดังตึกตักอย่างชัดเจน ชัดเจนมากจนผมควบคุมไม่ได้
มึงต้องใจเย็นๆนะต๊อบ
ระหว่างปลายสาย ยังคงเงียบอยู่ ผมเงียบ ฝ่ายนั้นก็เงียบ กระทั่งผ่านไปสักสองนาทีได้ ก็ยังไม่มีใครพูดอะไรออกมา
“เอ่อ” ผมเกาหัวแกรกๆ ก่อนจะพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน “คุณแก้วนอนไม่หลับเหรอครับ”
ผมเหมือนได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆแค่นิดเดียวเท่านั้นจากปลายสาย (นิดหน่อยครับ)
ผมกลั้นหายใจไปช่วงหนึ่ง เมื่อได้ยินเสียงที่ทุ้มแตกต่างจากที่แล้วมา นั่นเป็นเสียงของคุณแก้วจริงๆโดยไม่ผ่านกานบีบหรือดัดอย่างเมื่อก่อน และนานทีเดียว เหมือนนานมากที่ผมไม่ได้คุยหรือแม้แต่จะตอบกลับเธอไป
แม้จะตะขิดตะขวงใจ แต่แปลกที่ผมไม่ได้มีความรู้สึกอยากทำร้ายความรู้สึกคุณแก้วเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามผมไม่อยากให้เธอเสียใจด้วยซ้ำ
ผมยังคงวนเวียนอยู่กับความสับสน ผมไม่แน่ใจว่าผมควรวางตัวอย่างไร หรือควรทำแบบไหนให้เหมาะสมกับเธอ
หรือผมควรจะเปลี่ยนสรรพนามจาก ‘เธอ’ เป็น ‘เขา’ ไปด้วยเลย
ผมนึกภาพคุณแก้ว ว่าตอนนี้กำลังแต่งตัวอย่างไร แต่งหน้าแบบไหน หรือริมฝีปากของคุณแก้วจะเป็นสีอะไร
ระหว่างความเงียบและเสียงอากาศที่ดังอยู่ เสียงทุ้มๆที่ไม่คุ้นหูผมก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง
(ก็แค่…คิดถึงคุณต๊อบเท่านั้น)
นั่นเป็นประโยคสุดท้ายในคืนนั้น โดยที่ผมก็ไม่ได้ตอบกลับไป คุณแก้วก็ไม่ได้เอ่ยออะไรอีก แต่เราทั้งคู่กลับถือสายค้างไว้ ได้ยินแค่เสียงลมหายใจเล็กน้อยของกันและกัน ก่อนผมจะเผลอหลับไปเมื่อไรก็ไม่รู้ โดยที่ตื่นมาอีกครั้ง สายโทรศัพท์ก็ยังไม่ได้ถูกตัดทิ้งไปแม้แต่น้อย
TBC
[13/02/2560]
-
คนแรกกใช่ไหมมมมมม 55555555
มาเสียงผู้ชายแล้วเว้ยยย เฝ้ารอทุกวันเลยย ดีใจที่มาต่อแล้วนะคะ ติดตามต่อค่าาา
แอบฟินน ตื่นมาแล้วสายยังไม่ตัดอ่ะ ฮือออออ
-
ยัยต็อบบบ ง้อคุณแก้วซะ อย่าทำให้สามีเสียใจ
-
ต่างฝ่าย ต่างก็คิดถึงกัน
ไม่วางสายแม้ไม่คุยกันทั้งคืน :กอด1:
อยากรู้ความในใจจากคุณแก้วบ้าง / เอ่อ.....มากๆเลย :ling1: :ling1: :ling1:
แม่ต๊อบ เปิดกว้างมาก เพราะมีพี่ติ๊กด้วยสินะ
คิดว่างานแต่งพี่ติ๊ก ต๊อบอาจเจอคุณแก้วซะอีก
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
คุณแก้วมีโปรโทรฟรีเหรอคะ
-
เดี๊ยวสิ เดียวววทำไมมาแค่เสียงงงฮือออ คิดถึงก็มาหาสิคุณแก้ววว ต๊อบอย่าเล่นตัววว
-
อย่างทิ้งขุ่นแก้วไปอีกนะ
-
ระ..รู้สึกไม่พอ รู้สึกอยากอ่านอีก /เขย่าคนเขียน
-
ก็แค่รัก....ก็แค่คิดถึง...
-
ก็แค่คิดถึงเท่านั้น ฮืออออ แล้วมาเป็นเสียงผู้ชายอะแกร๊ :hao7:
หายไปนานเลยนะคะไรท์ มาร่อเร็วๆน้าา รออยู่ :monkeysad:
-
ต่อๆๆๆๆๆรอๆๆๆๆๆนะคะ :mew1:
-
คุณแก้วง้ออีกๆ ง้อเยอะๆ เดี๋ยวต๊อบแต๊บคนซื่อก็ใจอ่อนเอง
-
รีบกลับมาคืนดีกันไวๆน่ะ
แฟนคลับคนนี้รอจนรากงอกแล้ววว
-
คุยกันแล้ว แค่นี้ก็ยังดี
อ่าวฮึ่ยยยย
ค่อยๆคุยกันเนอะ
-
ต๊อบอย่าเล่นตัวมากบอกเลย
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 30 : มารยาคนงาม
ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงียก่อนจะลุกพรึ่บเมื่อสมองจำได้ว่าเมื่อคืนทำอะไรค้างไว้
เชี้ย
คุณพระคุณเจ้า
ผมนวดขมับ ลูบหน้าลูบตา ก่อนจะรีบดูโทรศัพท์ใจตุ๊มๆต่อมๆและด้วยความตื่นเต้นนี้เองผมถึงเผลอกดตัดสายคุณแก้วไป
ผมไม่กล้าแม้แต่จะเอามาแนบหูด้วยซ้ำว่าคุณแก้วหลับไปหรือยัง ผมคาดเดาเอาเองว่าคงหลับแล้ว และอาจจะยังไม่ตื่นด้วยซ้ำ ฉะนั้นก็…ผมควรจะไปอาบน้ำให้หายมึนสักที
“อ้าว วันนี้ตื่นเช้านะต๊อบ”
ผมหัวเราะ ทำหน้าตาทะเล้น “เป็นลูกขยันๆ ช่วยพ่อไง”
ผมช่วยงานด้านล่างไปสักพัก โดยที่จิตใจก็ไม่ได้จดจ่อกับเวลานี้สักเท่าไร นอกจากคุณแก้ว
วันนี้พี่ติ๊กพาพี่นีไปลองชุด กับมากมายหลายสิ่งที่พวกเขาต้องเตรียม ผมไม่ได้ไปช่วยเลือกอะไรกับเขาด้วยเลยได้แต่โบกมือหยอยๆให้ไอ้พี่ติ๊กไป
สุดท้ายพอทำทุกอย่างเสร็จ ผมก็มานั่งเหม่ออยู่ที่ห้องครัวกับข้าวเกรียบกุ้งที่แกะแล้ว เคี้ยวไปก็ไม่ได้รู้รสชาติอะไร ผมถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
เนื่องจากครึ่งวันที่ผมไม่ได้พกโทรศัพท์ไว้ กลับมาดูอีกทีใกล้ตอนเย็นๆกลับเห็นเบอร์คุณแก้วเข้ามาเป็นสิบๆสาย ผมขมวดคิ้วอย่างสงสัยทั้งงุนงง เกิดมาก็เพิ่งเคยมีมิสคอลจากคนสวยเยอะขนาดนี้
ไม่สิ เออ ช่างแม่ง ยังไงคุณแก้วของผมก็สวยจริงๆนั่นแหละ
โอ๊ย
สับสนโว้ย
แต่คุณแก้วไม่น่าใช่คนโทรเล่นๆหรือมีนิสัยแบบนั้น พวกข้อความก่อนๆที่เธอส่งมาก็ไม่ได้ไร้สาระหรือก่อกวน ดูเป็นผู้ใหญ่ด้วยซ้ำ ฉะนั้นผมจึงรีบโทรกลับไปเผื่อว่ามีอะไรเกิดขึ้น
ได้ยินแต่เสียงตู๊ดๆ แต่เธอไม่รับสักที ผมเริ่มกระวนกระวายใจอยู่ไม่สุขอย่างแท้จริง
“หรือว่าล้มว่ะ” ผมเดินไปเดินมา เกาหัวอยู่สองครั้งแล้วพึมพำ หน้ายังเปื้อนน้ำมันเครื่องอยู่นิดหน่อย “หรือมุ้งขาด ยุงเข้า”
ผมลองโทรไปอีกครั้ง คุณแก้วก็ยังไม่รับ
หรือจะเกิดอะไรไม่ดีขึ้นจริงๆหรือเปล่า
ผมตัดสินใจหยิบช็อปพ่อมาใส่ลวกๆคลุมทับเสื้อกล้ามย้วยๆของตัวเอง แล้วถือกุญแจรถขับออกไปหาเธอที่บ้าน ในตอนแรกผมจะไปที่ร้านของคุณแก้ว แต่เดาดูแล้วผมว่าเธออาจจะอยู่บ้านมากกว่า ไม่อย่างนั้นคงไม่โทรหาผมขนาดนี้
ทันทีที่ถึงบ้าน ประตูบ้านคุณแก้วล็อกไว้ ผมจอดรถก่อนลงไปกดกริ่งที่บ้านของเธอพร้อมกับโทรไปด้วย
ยืนอยู่สักพัก ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองกำลังทำบ้าอะไรอยู่วะ แต่ผมกลับเป็นห่วงเธอจริงๆจนควบคุมตัวเองไม่ได้ขนาดนี้
ไม่นาน โทรศัพท์ก็ติด ผมได้ยินเสียงคุณแก้วเบาๆ (คุณต๊อบ)
เสียงเธอเบามาก แถมดูเหมือนกำลังเจ็บอยู่ด้วย ผมรีบถามกลับไป “คุณแก้วเป็นอะไรครับ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า ผมเห็นคุณแก้วโทรมา ตอนนี้ผมอยู่บ้านคุณแก้วแล้ว”
(แก้วอยู่ในบ้าน…แก้ว อ๊ะ)
“คุณแก้ว?” เมื่อได้ยินเสียงร้องของคุณแก้ว สติสตังผมหลุดทันที ผมตัดสินใจอย่างโง่เง่าที่สุดในชีวิต ปีนเข้าบ้านเธออย่างคล่องแคล่วว่องไว ผมไม่รู้ว่าตัวเองไปเอาเรี่ยวแรงขนาดนี้มาจากไหน แต่ดูชำนาญจนหากยามหมู่บ้านผ่านมาเห็นอาจเกิดเรื่องได้
เป็นครั้งแรกจริงๆที่ต๊อบแต๊บมันทำเพื่อใครสักคนขนาดนี้ พระรองจริงโว้ย!
เรื่องก่อนหน้านี้ที่ทำให้ผมหมางใจกับเธอหายวับไปทันที ผมรู้แค่ว่าตอนนี้ผมเป็นห่วงเธอมาก
ประตูบ้านไม่ได้ล็อก ผมเปิดเข้าก่อนเรียกหาเธออย่างหอบๆ “คุณแก้วอยู่ไหนครับ”
ผมได้ยินเสียงตรงบันไดใกล้กับห้องครัว พอไปถึงผมเห็นคุณแก้วนั่งอยู่ เธอแต่งหน้าอ่อนๆ คิ้วเฉียงขึ้นเล็กน้อย กับริมฝีปากสีชมพูๆคล้ายผิวแก้มของเธอ ผมคุณแก้วเกล้าขึ้นหลวมๆ ส่งผลให้ปอยผมหล่นลงมาอย่างไม่เป็นระเบียบแต่กลับดูน่ารักอย่างบอกไม่ถูก
ผมใจเต้นตึก แม้กระนั้น ผมก็ยังตื่นเต้นอยู่ดีเมื่อได้คุณแก้วอีกครั้ง
เธออยู่ในชุดลำลอง เสื้อโปร่งๆ สีขาวกับแขนสามส่วน บันได้ประมาณขั้นที่สาม ผมเห็นคุณแก้วกุมข้อเท้าไว้ ใบหน้าซีดขาว ริมฝีปากก็เริ่มซีดตามไปด้วย
“คุณต๊อบ”
“คุณแก้วเป็นอะไรครับ”
ผมเดินเข้าไปหา คุกเข้าอยู่ตรงหน้าคุณแก้วแล้วมองเธออย่างเห็นห่วง ที่ข้อเท้าคุณแก้วบมวขึ้นมาจนเห็นเส้นเลือดสีเขียว “แก้วล้มแล้วข้อเท้าพลิก”
คุณแก้วพูดไปคิ้วเรียวขมวดไป “…เจ็บมากเลย…แก้วลุกไม่ไหว แก้วไม่รู้จะทำยังไงก็เลยโทรหาคุณต๊อบ”
ผมเงยหน้าขึ้น แววตาคุณแก้วสั่นน้อยๆ หยดน้ำคลอที่ดวงตาคู่สวยของเธอช้าๆ “…แก้วแค่ไม่มีใครเลย”
คุณแก้วดูผอมลงเล็กน้อย เธอดูไม่สดใสอย่างวันแรกที่เราเจอกัน เพราะอย่างนั้นจึงยิ่งไม่มีแรงหรือเปล่า
ผมทำให้เธอเป็นแบบนี้หรือเปล่า
ผมมองที่ข้อเท้าคุณแก้วอย่างรู้สึกผิด ทั้งๆที่ผมไม่ได้เป็นคนผลักเธอด้วยซ้ำ แต่ผมกลับรู้สึกผิก ฉิบหาย
“ลุกไหวมั้ยครับ”
ตอนนี้คุณแก้วดูเปราะบางมากจนผมหักใจทิ้งเธอไม่ลง
บ้าเอ๊ย
ผมเคยข้อเท้าพลิกสมัยประถม และมันเจ็บโคตรๆ เจ็บแบบไม่ใช่แค่พลิกนิดเดียวแบบในละคร ที่ไม่กี่นาทีก็เดินต่อได้ แต่เสือกเกือบอาทิตย์กว่าผมจะกลับมาเดินได้แบบคล่องปร๋อ ตอนนั้นเท้าผมก็บวมๆเขียวๆแบบคุณแก้วเนี่ยแหละ เพียงแต่เท้าเธอสวยกว่าผมแถมยังนุ่มด้วย
นี่กูคิดไรเนี่ย
คุณแก้วส่ายหน้า ยิ่งเห็นน้ำตาผมยิ่งใจสั่น รีบพูดปลอบเธอ “เดี๋ยวผมไปเอายานวด เอ่อ คุณแก้ว คุณแก้วมียานวดใช่มั้ยครับ พวกคลายกล้ามเนื้อ น้ำแข็ง อะไรแบบนี้”
“อยู่ในครัวคุณต๊อบ ตรงชั้นบน”
ผมเดินเข้าไปในครัว หาน้ำแข็งกับผ้า แล้วก็ถ้าจำไม่ผิด เหมือนจะเคยเห็นตู้ยาคุณแก้วอยู่แถวๆนั้นด้วยแต่แยกไว้อีกฝั่ง พอได้ทุกอย่าง ผมก็รีบเดินกลับมาหาคุณแก้วที่บันได
“ผม เอ่อ ผมโง่มาก”
การสารภาพของผมในด้านการปฐมพยาบาลเบื้องต้นส่งผลให้คุณแก้วหัวเราะน้อยๆ ผมหน้าแดง ก่อนจะพูดอ้อมแอ้ม “เรา เราน่าจะ ผมจะประคบน้ำแข็งไว้ก่อนนะครับ”
คุณแก้วพยักหน้า เธออมยิ้มน้อยๆ ผมเหลือบขึ้นไปมองเธอสลับกับข้อเท้าขาวๆอย่างประหม่า กูควรมองเท้าเธอ มองแค่เท้า มองแค่เท้าพอ
ผมสะดุ้งเมื่อคุณแก้วจู่ๆก็ยกมือแตะแก้มผม ผมชะงัก ก่อนจะหัวเราะเก้อๆ “เปื้อนน้ำมันครับ เดี๋ยวเลอะนะ”
คุณแก้วไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ใช้ปลายนิ้วเช็ดแก้มผมต่อไป
ผมแข็ง ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงขยับไม่ได้ แต่ผมแข็งไปแล้วครึ่งตัว
“ขอบคุณที่มาหาแก้วนะ”
เธอยังคงพูดด้วยน้ำเสียงแบบครั้งแรกที่เราพบเจอกัน ไม่ใช่เสียงผู้ชาย ผมพยักหน้า ยิ้มให้คุณแก้วอย่างใจดี “ไม่เป็นไรหรอกครับ แต่ผมเอ่อ เหงื่อเต็มเลย คุณแก้วไม่ถือนะ”
คุณแก้วยิ้มแล้วส่ายหน้า เธอเช็ดคราบเปื้อนที่แก้มผมอีกข้าง
ระหว่างความเย็นของน้ำแข็งที่ประคบอยู่ และความเงียบแปลกๆ กับบทสนธนาที่ค่อยๆต่อกันไป น้ำหอมของคุณแก้วปะทะจมูกผมจางๆ
“คุณต๊อบไว้หนวด”
“พอดีช่วงนี้ขี้เกียจน่ะครับ”
“หล่อมากเลยค่ะ”
“คุณแก้ว” ผมเรียกชื่อคุณแก้วอย่างประหม่า ก่อนจะนั่งลงตรงบันไดเป็นเพื่อนเธอ มือก็คอยถือผ้าห่อน้ำแข็งประคบเท้าคุณแก้วไว้
“เมื่อคืน” จู่ๆหลังจากเงียบไป พวกเราก็พูดขึ้นมาพร้อมกัน
“เอ่อ” ผมพูด “คุณแก้วก่อนเลยครับ”
“เมื่อคืน แก้ว”
เธอเหมือนจะอยากพูดบางอย่างแต่ก็พูดไม่ออก คุณแก้วยังคงสวยเหมือนเดิม แต่ในความสวยนั้นกลับเริ่มชัดเจนถึงเค้าโครงอีกด้านหนึ่งด้วยเช่นกัน
แต่ถึงรู้อย่างนั้นผมก็กลับยังใจเต้นแรงกับเธออยู่ดี
“คุณแก้วหลับใช่มั้ยล่ะครับ” ผมแกล้งพูดล้อ “ผมก็อุตส่าห์รอฟังคุณแก้วพูดทั้งคืน”
คุณแก้วมีสีหน้าแปลกใจปนรู้สึกผิด คิ้วเธอขมวดไปขมวดมา ริมฝีปากเม้มอย่างน่ารัก ผมเห็นแล้วใจสั่นหวิวๆอย่างอดไม่อยู่ อยากจะก้มลงไปจูบสักที “จริงเหรอคะ”
“จริงสิครับ”
คุณแก้วกัดริมฝีปาก ก่อนจะยิ้มเหมือนงอนๆผม “แก้ว…ไม่จริง แก้วว่าคุณต๊อบหลับ”
“คุณแก้วนั่นแหละหลับ”
“แก้วไม่ได้หลับนะ”
ระหว่างที่เถียงกัน ผมก็ยื่นผ้าให้เธอถือก่อนจะค่อยๆประคองคุณแก้วขึ้น “เกาะไหล่ผมไว้นะครับ”
“แล้วคุณแก้วตกลงมาอีท่าไหนครับเนี่ย” คุณแก้วทำตามอย่างว่าง่าย ผมอยากเกิดมาตัวใหญ่กว่านี้อีกนิดนึงเผื่อจะรวบตัวเธอแล้วอุ้มขึ้นบ่าให้มันรู้แล้วรู้รอด
“แก้วใจลอยไปหน่อย”
“คุณแก้วซุ่มซ่าม แบบนี้เป็นอะไรขึ้นมาอีก ถ้าเกิดไม่มีผมจะทำยังไงหื้อ”
ผมเผลอพูดไปก่อนจะนึกได้ว่าไม่ควรพูดเลย สัด ต๊อบ!
ผมพาเธอไปนั่งที่โซฟา ผมยกเท้าคุณแก้วขึ้นมาวางบนตักก่อนจะประคบให้เธอต่อ คุณแก้วร้องเบาๆ ตอนแรกผมนึกว่าเธอเจ็บ แต่กลายเป็นว่าคุณแก้วพูดว่า “คุณต๊อบ ไม่เป็นไรค่ะ”
ใบหน้าของเธอเริ่มเป็นสีชมพูจางๆ ดวงตาเขินอายอย่างชัดเจน
“ไม่เป็นไรครับ”
นิ่ม
นิ่มมาก
คนอะไรเท้านิ่มได้ขนาดนี้
คุณแก้วหายใจสั่นนิดหน่อย ผมจึงพยายามเบามือลง “คุณแก้วยังเจ็บมากมั้ยครับ”
“นิดหน่อยค่ะแต่…จั๊กจี้มากกว่า”
“อ้อ”
จบ
แล้วเราก็เงียบกันทั้งคู่
ผมจดจ่อไปกับการประคบน้ำแข็งให้คุณแก้ว
คุณแก้วนั่งมองผมอยู่ ผมรู้สึกได้ว่าสายตาของเธอจ้องอยู่และการสัมผัสแต่ละครั้งทำให้เธอสั่นเล็กน้อย ในบ้านไม่ได้เปิดแอร์ เปิดเพียงหน้าต่าง ซึ่งอากาศค่อนข้างดีและลมโปร่งสบายจนผมคุณแก้วปลิวช้าๆ ภาพนั้นดูสวยมากจนผมใจสั่นอีกครั้ง
คุณแก้วไม่พูดถึงเรื่องตอนนั้น ผมก็ไม่ได้พูด
ต่างฝ่ายต่างทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
การที่ผู้ชายตัวถึกๆแบบผมมานั่งทำอะไรแบบนี้ พูดไปไอ้ฟักกับไอ้พี่ติ๊กต้องทำหน้าไม่เชื่อแน่ๆ พวกมันไม่รู้หรอกว่าต๊อบคนนี้สุภาพบุรุษขนาดไหน
ระหว่างที่ผมก้มหน้าก้มตา จู่ๆนิ้วก้อยข้างหนึ่งก็ยื่นมาตรงหน้า
ผมค่อยๆเงยขึ้นไปมอง เห็นคุณแก้วกำลังทำหน้าตาน่าสงสารอยู่ ใบหน้าสวยๆมีแววเสียใจและลังเลราวกับกลัวจะถูกลงโทษอะไรแบบนั้น “แก้วไม่ดี”
คนเราบางทียิ่งโต ยิ่งทำเรื่องน่ารักได้แบบโคตรน่ารัก มันเป็นแบบนี้เองสินะ
“สิ่งที่แก้วทำมันแย่มาก แก้วฝืนใจคุณต๊อบ มันเป็นเรื่องที่ให้อภัยแทบไม่ได้ แต่” เสียงคุณแก้วเพี้ยนลง อาจเป็นเพราะเธอกำลังฝืนกลั้นน้ำตาอยู่ กระทั่งเสียงนั้นกลายเป็นทุ้มต่ำอย่างที่ผมได้ยินเมื่อคืน “ดีกันได้มั้ย”
ผมกลืนน้ำลาย สะกดกลั้นอารมณ์บางอย่าง ผมจะไม่น้ำตาไหลง่ายขนาดนั้นแค่กำลังปวดกระบอกตาทั้งสองข้างมากอย่างไม่ทราบสาเหตุ
ผมถอนหายใจ ก่อนจะเรียกชื่อเธอ “คุณแก้ว”
“คุณต๊อบ แก้วทำได้แค่ขอโทษ ขอโทษกับอารมณ์ชั่ววูบแต่ความรู้สึกทั้งหมดของแก้วมันเป็นเรื่องจริง” คุณแก้วพูดด้วยเสียงจริงของเธอ ทำให้ผมหยุดหายใจเป็นช่วงๆ และพยายามปรับตัวอย่างสุดความสามารถ
“ผมแค่ ผมตกใจ เพราะว่าคุณแก้วสวยมาก” ประโยคนี้เหมือนกลับมาฉายซ้ำ “แต่ต่อมาคุณแก้วก็เปลี่ยนเป็นอีกแบบ มันค่อนข้างเร็วไป ผมยังสับสน”
ผมพูดช้าๆ พยายามลำดับความรู้สึกให้ชัดเจนที่สุด
เธอปาดน้ำที่ซึมออกมา ทำให้ใบหน้าเลอะเครื่องสำอางเล็กน้อย คุณแก้วเอียงหลบผม
ผมกลับไม่โกรธเธอเลย
กลายเป็นว่าผมไม่อยากโกรธเธอเลย
ผมกำลังสงสารเธออยู่
“มันดู...แปลกๆ” คุณแก้วอมยิ้ม “ใช่มั้ย”
“ไม่หรอกครับ” ผมยิ้มตอบ “คุณแก้วก็ยังน่ารักอยู่”
“ก็คุณต๊อบเป็นแบบนี้” คุณแก้วหลุบตาลงก่อนจะสบตาผมอีกครั้ง “แล้วจะให้แก้ว...ตัดใจได้ยังไง”
“คุณแก้ว” ผมยิ้มให้เธอ สายลมตอนเย็นพัดผ่านหน้าไป “เราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้นะครับ”
คุณแก้วหลุบตาลงก่อนจะหัวเราะ “ขนาดนี้แล้ว แก้วเป็นเพื่อนคุณต๊อบไม่ไหวหรอก”
เธอส่ายหน้าไปมา ราวกับว่าเรื่องที่ผมบอกเป็นเรื่องล้อเล่นอย่างรุนแรง
“แก้วไม่ได้อยากเป็นเพื่อนคุณต๊อบ”
เธอขยับเข้ามาหาผม ระยะห่างของเราลดลงจนเกือบหายไป ผมนั่งนิ่งเป็นหุ่นเมื่อคุณแก้วโน้มใบหน้าลงมาใกล้จนไอร้อนสัมผัสแก้ม
“...ได้ยินหรือเปล่าครับ”
TBC
[15/02/2560]
-
บอกทีว่าไม่ได้ฝัน :katai2-1:
ต๊อบแบบ..อืม ดูแล้วน่าจะไม่รอดเงื้อมมือคุณแก้ว แต่ก็ไม่แน่ อะไรก็เกิดขึ้นได้ถ้ามีปาปริก้า
ส่วนคุณแก้วก็ไม่รู้อ่ะ ไม่เคยอ่านมุมคุณแก้วเลยไม่รู้ลึกๆคุณแก้วเป็นไง
-
ชอบ มาอัพวายไว เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆ :hao7:
-
:hao7:มีความละมุนในน้ำเสียงของคุณแก้ว ชอบให้คุณแก้วพูดครับ ฮอลลลลลลลล
-
คุณแก้วพูดครับแล้วดูหล่อมากเลยคะ :hao5:
-
เราสับสนเช่นเดียวกับต็อบ คุณแก้วจะมาแบบไหน ตกลงจะเป็นยังไง
ชอบแต่งหญิงเฉยๆ หรือว่าไม่ใช่ อะไรยังไง
ฟักช่วยด้วย
-
ต๊อบโดนรุก ถถถ
-
:o8: :o8: :o8: :o8: น่ารักกกอ่ะ อัพไวทันใจคนอ่านดี
-
อย่าว่าแต่ต้อบสับสนเลย ตรูก็สับสน ยัยคุณแก้ว เอาซักทางเถ้อะะะ เดี๋ยวค่ะ เดี๋ยวครับ ฮืออออ สงสารใจต้อบ ต้องงงหนักขนาดไหน :laugh:
-
อยากอ่านพาร์ทของคุณแก้วอ่ะ :ling1: :ling1: :ling1:
คุณแก้วพูดเสียงตัวเองจริงๆ ก็หล่อนะ
แต่ทำไมแต่งหญิง หรือชอบเฉพาะแต่ง
แล้วดัดเสียงให้เข้ากับการแต่งหญิง ใช่บ่
แต่เพศสภาพชายทั้งแท่ง / เอ่อ....เห็นภาพลอยมาเลย
คุณแก้วพูดตรงๆแล้ว เมื่อต๊อบว่าเรายังเป็นเพื่อนกันได้
“ขนาดนี้แล้ว แก้วเป็นเพื่อนคุณต๊อบไม่ไหวหรอก”
“แก้วไม่ได้อยากเป็นเพื่อนคุณต๊อบ”
“...ได้ยินหรือเปล่าครับ”
คุณแก้วอยากเป็นแค่สามีต๊อบ แค่นั้นเอง :z3: :z3: :z3:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ใจสั่นแทนนังต๊อบ555
-
อ๊ากคุณแก้วแมน :z3:
-
โอ๊ยยยย ค้างแรงมากกกก
มาต่อไวๆนะคะ พลีสสสสสสส :mew2:
-
พระรองต๊อบ
พระรองที่ได้กับพระเอก 555555555555555
คุณแก้วสงสารเมียหน่อยค่ะ เมียปรับตัวไม่ทัน
อยการู้เหตุผลที่คุณแก้วแต่งหญิง ล่อเหยื่อรึป่าวคะ :hao7:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao3:ทำไมตัดจบยังงี๊ม้ายยยยยย ได้ยินไหมครับ ได้ยินไหมครับบ ว้ากกกก คุณแก้ววววว
-
ต๊อบเอ้ยยย อีกสักรอบจะเป็นไง
ไหนๆก็มีครั้งแรกแล้ว อิอิ
-
น่องต๊อบบบบบบบบบบ หวีดหนักมากใจอ่อนให้คุณแก้วเถอะ
-
สงสารใครดี ระหว่างต๊อบกับคุณแก้ว อยากอ่านพารท์คุณแก้ว มาต่อเร็ว ๆ นะคะ ขอบคุณค่ะ
-
รู้สึกว่าต๊อบกำลังถูกล่อลวง (อีกครั้ง)
-
:katai2-1:ต็อบหนุก็ยอมๆคุณแก้วเขาไปเถอะค่ะ คุณแก้วก็กลับมาพุดครับเถอะค่ะน้องต็อบจะได้ชิน อิอิอิ
-
:pig4:
-
ดูแล้ว เหมือนต็อบจะทำใจได้แล้วนะ
คุณแก้วว แต่งผช.แล้วใช้โทนเสียงเดิมกับพูดครับเถอะ
มันฟินมากเลยที่คุณแก้วใช้เสียงเดิมอ่ะะะ
-
คุณแก้ว ใจสั่น
-
ตกลงคุณแก้วจิตใจเป็นสาวจริงๆ หรือแค่ชอบแต่งหญิงเฉยๆ
กับต๊อป คุณแก้วดูแม้นแมน
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
คุณแก้วน่าร๊ากกกก
ขนาดนี้เป็นแค่เพื่อนไม่ไหวหรอก
-
คุณแก้วหล่อจังเลยค่ะ ฮือออ ที่จริงต้องสวยซิคะ งือออออ
-
คุณแก้วววววววววววววววว โอ๊ย ละลายยย :กอด1:
-
ผมชอบคุณสิ คุณแก้ว...
-
มีความลงตัว :-[ :-[
-
:pig4: :pig4:
-
เขินตัวม้วนเลย
-
“ผมยอมแล้วครับคุณแก้ว”
“ผมพยายามแล้ว แต่ไม่ว่าคุณแก้วจะเป็นยังไง ผมก็ยังตัดใจไม่ลงสักที”
“ผมคิดถึงคุณ” “คิดถึงตลอดเลย”
.......❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️........
“แก้วชอบคุณต๊อบ”
“ไม่ว่ามันจะเป็นฉันชอบคุณ”
“หรือผมชอบคุณ”
“มันก็แค่คนหนึ่งๆกับคนอีกคนหนึ่ง…แค่นั้นเอง”
เง้อออ......คุณแก้ว ต๊อบแต๊บ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
แสนจะอบอุ่น ดีกับหัวใจจริงๆ :ling1: :ling1: :ling1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
คุณแก้ววววววว ทำเอาเขินเลยอ่ะ
เป็นการอ่านไปยิ้มไปอ่ะ ยิ้มมากไม่ได้อีก เด่วแม่หาว่าบ้าา ฮืออออออ
-
เสร็จคุณแก้วคนสวยแน่ต๊อบเอ๊ย 555
-
ว้าว ว้าว ต๊อบจะมีผัวเป็นตัวเป็นตนแล้ว (อิจฉาล่ะซิ คุณฟัก) รอฉากคืนดี :impress2:
-
จินตนาการคุณแก้วไม่ออกเลยค่าาาา ฮือออ จะสวยจะหล่อเลือกเอาซิ :laugh: รุกแรงรุกเร็ว เขิน เขิน เขิน :-[
-
ในที่สุดก็จะมี..........เป็นตัวเป็นตนแล้วนะต๊อบ :hao5:
เพื่อนฟักจะว่ายังงัยล่ะเนี่ย
-
คุณแก้วแมนมากข่ะห์ o13
-
นี่สิคือสิ่งที่ต๊อบคู่ควร :hao5:
อนาคตจะเป็นไงต่อนะ~
-
แล้วทำไมถึงชื่อบทเป็นพระรองละคะ
-
ต๊อบบบบ
ยอมๆเค้าไปเถอะลูก
-
น่าร้ากกกกก :o8: :pighaun: :katai2-1:
-
คุณแก้วรีบแต่งตัวเป็นผู้ชายไวๆเลยค่ะ :hao7:
-
คุนแก้มเลิกสาวได้แล้ว
-
อย่าไปคิดเยอะเลยต๊อบ ไหนๆก็ไหนๆแล้วเดี๋ยวก็ชิน
มีผัวหล่อดีจะตายต๊อบเอ้ย :laugh:
-
คนเขียนหายไปไหนจ๊ะ :z3: :z3: :z3: :z3:
-
อิต๊อบโชคดีจังค่ะ
เหมือนมีทั้งผัวทั้งเมียในเวลาเดียวกัน
อยากให้คุณแก้วมาพบปะกับคุณฟักจัง
แบบพูดคุยแล้วก็ส่งต่อเมียไรงี้
-
พี่ฟักจะว่ายังไงค่ะ.. เหมือนพี่ฟักจะชอบคุณต็อบเลยยยย หรือ me คิดไปเอง แง่มๆ ติดตามอยู่นะคะ ช๊อบชอบ :ruready
-
คุณแก้วหล่อมากค่ะ ความสามีนี้ต๊อบแต๊บไม่สามารถต้านทานได้
-
:pig4:
-
:katai2-1: มาต่อสะทีติดตามอยู่นะค่ะถึงช่วงนี้จะสั้น ปฝแต่อย่างทิ้งกัน ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะมันแปลกมันแหวกมันฉีกมันเป็นตัวของตัวเองมาก มันพิลึก แต่ชอบในความต่างนี้ค่ะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค่ะ :katai2-1:
-
ยังรออยู่น้าาาา
-
เพิ่งมาอ่านค่ะ ตลกต๊อบมาก555 o13
-
:pig4: :L1: :pig4: :L1: :pig4: :L1:
-
ยังคงรออออ :katai5:
-
คิดถึงแล้ววว
-
งือ ไม่ได้เข้ามาอ่านนานแล้ว มีคามน่ารัก
ต๊อบก็ยอมๆไปเถอะ ไม่รอดแล้วงานนี้
อยากอ่านฝั่งคุณแก้ว ทำไมมาปิ๊งต๊อบแต๊บได้ :hao3:
-
รอค่ะ อิอิ
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 31 : แค่คุณ
เมื่อไรไม่รู้ที่ริมฝีปากคุณแก้วเคลื่อนเข้ามากระทั่งค่อยๆประทับที่ข้างแก้มผมเบาๆก่อนเลื่อนลงมาที่ริมฝีปากของผม และเม้มเข้าช้าๆอย่างอ่อนโยน
คุณแก้วโน้มกายเข้ามาใกล้จนแนบชิด ผมถูกกระทำให้ค่อยๆเอนลง ราวกับมนต์สะกดระหว่างเราที่ทำไปอย่างไม่รู้ตัวแต่ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยอารมณ์ที่หากมีอะไรมาสะกิดเล็กน้อยก็อาจจะหายวับไปกับตา
คุณแก้วจูบผมอย่างเนิบช้า แพรขนตาของเธอปรือขึ้น ดวงตาของเธอมองผมอย่างลึกซึ้งก่อนจะค่อยๆหลับลง
ใจผมเต้นแรงอีกครั้ง ไม่ได้ผลักไส และไม่ได้ปฏิเสธ ผมเพียงอยู่นิ่งๆรับสัมผัสที่คุณแก้วค่อยๆมอบให้
มือผมโอบเอวเธอไว้อย่างไม่รู้ตัว และเป็นการโอบที่ประคองอย่างอ่อนโยนอย่างไม่น่าเชื่อ
ผมไม่ได้มีความรู้สึก ไม่มีสิ่งใดเลยนอกจากในหัวที่โล่งสนิท ความคิดนับพันรวมกันเป็นหนึ่งกระทั่งหายไปเฉยๆราวกับไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
หัวใจผมเต้นดัง เป็นจังหวะที่ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ มันชัดจนแทบกระเด็นออกมา
ผ้ากับน้ำแข็งหล่นลงข้างๆ คุณแก้วคร่อมทับผมไว้ และจูบอ้อยอิ่งอยู่อย่างนั้น
รสเบอรรี่หรือผลไม้ หรืออะไรสักอย่างที่หอมๆหวานๆจากริมฝีปากคุณแก้ว รสชาติที่ติดมาผมเผลอเลียริมฝีปากตัวเองอย่างลืมตัว
ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าหน้าตาผมซื่อบื้อแถมดูโง่มากแค่ไหน คุณแก้วยิ้มน้อยๆ เธอเลื่อนขึ้นมาจูบแก้มผมอีกครั้ง แต่ละครั้งที่ริมฝีปากคุณแก้วประทับลง จะร้อนและนิ่มในเวลาเดียวกัน
จากแก้วซ้าย ไปแก้มขวา แล้วก็หน้าผาก คุณแก้วประคองใบหน้าผมไว้ด้วยมือทั้งสองข้างก่อนจะประทับริมฝีปากลงมาหาผมอีกครั้งและอีกครั้ง
มันไม่ใช่การจูบอย่างดูดดื่มลึกซึ้งอะไร แค่แตะลงมา สัมผัสกัน แต่ผมกลับรู้สึกคับแน่นไปทั้งใจ
เหมือนลูกโป่งที่ใกล้จะแตก อีกแค่นิดเดียวจะระเบิด
คุณแก้วสบตาผม ระหว่างนั้นเธอราวกับต้องการสื่อให้ผมรู้ถึงบางอย่าง ผมนิ่งค้างไปครู่ใหญ่ๆก่อนจะกระพริบตาปริบๆ กลืนน้ำลายดังอึก ต่อมาใบหน้าทั้งสองข้างก็แดงฉ่าไปหมด
“คุณต๊อบรู้สึกยังไง”
เธอสลัดคราบหญิงสาวทิ้งจนหมด เสียงที่ทุ้มต่ำเอ่ยถามผมเบาๆ
ผมบื้อใบ้อยู่อีกพักใหญ่ ได้แต่มองเธอแล้วมองเธออีกอย่างงุนงง
ไร้คำตอบ ผมไม่มีคำตอบให้เธอ นอกจากรู้สึกว่าข้างในกำลังระเบิดตูมตามกันอยู่
คุณแก้วขยับเข้ามาอีก จนเธอแทบจะนอนอยู่บนตัวผม ใบหน้าสวยหวานมีเสน่ห์ดูอ่อนโยน ก่อนจะจูบผมสามครั้ง เธอทำอย่างนั้นเรื่อยๆ แล้วถามผมอีกครั้ง “คุณต๊อบรู้สึกยังไง”
เมื่อตื่นเต้นหรือสะเทือนใจจนเกินไปผมจะติดอ้างหรือไม่ก็ยืนเป็นหมางงอยู่อย่างนั้นสักสองชั่วโมง ทว่าตอนนี้คุณแก้วกลับรอคอยคำตอบผมอยู่ไม่ย่อท้อ และรุกมากขึ้นทีละน้อย
“ผม ผม” ผมติดอ้าง ดวงตากระพริบอย่างร้อนรน “กำลังจะตาย”
คุณแก้วอมยิ้ม เธอส่ายหน้า ทำปากที่น่ารักจนผมอยากตายเข้าจริงๆ “คุณต๊อบไม่ตายหรอก”
“ผมหายใจไม่ออก”
“เป็นเพราะคุณต๊อบกำลังตื่นเต้นมาก” ผมพอจะรู้สาเหตุ ประการหนึ่งคือเพราะเสียงทุ้มๆของเธอนั่นเอง
“ผมรู้สึก” ผมกลืนน้ำลาย และพยายามหายใจให้ปกติ และผมก็พูดได้แค่คำว่า “ผม”
ผมยกมือก่ายหน้าผากก่อนจะถอนหายใจ คุณแก้วซุกใบหน้าเข้ามาดันแขนผมออก ผมพูดอย่างหมดแรง “ผมยอมแล้ว”
คุณแก้วหยุดชะงัก แววตาเธอสั่นเล็กน้อยแต่กลับมีประกายขึ้นมา ผมพูดอีกครั้งก่อนจะถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ตัวยวบนอนลงไปอย่างหมดแรง มือลดลงก่อนสบตาเธอ “ผมยอมแล้วครับคุณแก้ว”
“ผมพยายามแล้ว แต่ไม่ว่าคุณแก้วจะเป็นยังไง ผมก็ยังตัดใจไม่ลงสักที”
ผมพูด แปลกที่ครั้งนี้กลับไม่เขินอายแต่เป็นความรู้สึกแท้ๆที่อยากจะบอกให้รู้ “ผมคิดถึงคุณ”
ผมบอก “คิดถึงตลอดเลย”
น้ำแข็งในผ้าละลายหมดแล้ว ละลายจนพื้นเปียก ผมยังคงประคองคุณแก้วไว้อย่างไม่รู้ตัวและไม่กล้าผลักไสหรือขขยับกายใดๆ เป็นเพราะว่ากลัวว่าเธอจะเจ็บข้อเท้า
ระหว่างที่เรายังคงสบตากัน ผมได้ยินเสียงลมไหวๆกับใบไม้ที่พัดอยู่ด้านนอก มันทั้งสงบและเงียบ
ผมคิดอะไรไม่ออก
เนื้อตัวผมมอมแมม แต่เธอดูไม่สนใจจุดนั้นสักนิด
ผมไม่รู้ว่าเรามองกันและกันอยู่อย่างนั้นนานแค่ไหน แต่สุดท้ายความรู้สึกทั้งหลายที่ผ่านมากลับเปล่าประโยชน์ การที่ผมโกรธเธอกลับหายไปง่ายๆอย่างน่าโมโห ผมรู้ตัวว่าผมเป็นผู้ชายมาตลอด แต่มาครั้งนี้เองที่ทำให้ผมสับสนกระทั่งผมไม่อาจฝืนใจตัวเองได้อีกไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร
“แก้วชอบคุณต๊อบ” คุณแก้วพูดขึ้น เธอสบตาผมอย่างแน่วแน่ น้ำเสียงทั้งคมชัดจริงจังและชัดเจน มีความนุ่มนวลแต่กลับฟังแล้วหนักแน่น
“ไม่ว่ามันจะเป็นฉันชอบคุณ”
“หรือผมชอบคุณ”
“มันก็แค่คนๆหนึ่งกับคนอีกคนหนึ่ง…แค่นั้นเอง”
“คุณแก้ว” ผมพูดหลังจากเราสบตากันอยู่นาน “ยังเจ็บข้อเท้าอยู่มั้ยครับ”
คุณแก้วกระพริบตา วูบหนึ่งในความโรแมนติกเมื่อครู่หายไปทันที เธอหัวเราะก่อนจะหยิกแก้มผม “คุณต๊อบนี่”
ผมยอมรับว่าผมเขินมาก เขินจนทำอะไรไม่ถูก ฉะนั้นไอ้การถามเรื่องงี่เง่าไปเมื่อกี้นั่นก็คือการหลีกเลี่ยงความเขินอายอยู่นั่นเอง
ถูกมองด้วยสายตาแบบนั้น คำพูดแบบนั้น
ไม่ให้ผมเขินจนเผลอทำตัวป้ำเป๋อๆก็ดีแค่ไหนแล้ว
พยายามตีหน้านิ่ง ไม่ยิ้มจนเป็นบ้า คุณแก้วไม่รู้หรอกว่ามันยาก ยากมาก
“บางทีแก้วก็อยากพูดคะขา คุณต๊อบไม่ว่าใช่มั้ยหื้อ” เธอยังไม่ยอมลุกจากตัวผม น้ำเสียงอ้อนๆดัดให้หวานลง เธอกลับมาเป็นสุดสวยของผมอีกครั้ง
“โอ๋ น่ารักจะตายครับ” ผมว่า พยักหน้าอย่างเอาอกเอาใจเธออย่างที่สุด คุณแก้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนจะบิดแก้มผมอีกครั้งราวกับหมั่นเขี้ยวนักหนา
“แล้วถ้าบางที” เธอกระซิบเบาลงอย่างมีเลศนัย นิ้วเรียวจิ้มลงบนอกผมแล้วไต่ขึ้นช้าๆ ก่อนน้ำเสียงหวานๆจะเปลี่ยนเป็นทุ้มต่ำ “แก้วอยากพูดคะขาแบบนี้กับคุณต๊อบ…จะได้หรือเปล่า”
ผมนิ่งไปอึดใจ ก่อนจะทำหน้าเอ๋อๆ ผมกระพริบตาถี่ๆ ได้แต่อ้ำอึ้งสำลักน้ำลายตัวเอง ขนลุกขึ้นมาอย่างตื่นเต้น “ดะ ได้สิครับ”
คุณแก้วหัวเราะคิกคัก เธอเหมือนกำลังสนุกอย่างบอกไม่ถูกกับการเปลี่ยนอารมณ์เสียงไปมาให้ผมตั้งตัวไม่ทันเล่น
ผมหวังว่านานๆไป เอ่อ เดี๋ยวก็ชิน
ผมยกมือเกลี่ยหยดน้ำตาที่คลออยู่เล็กน้อยข้างๆปลายตาคุณแก้ว
ผมจะไม่ถามเธอว่าทำไม หรือเป็นเพราะอะไร ผมรอให้เธอพร้อมที่จะเล่าและเปิดใจบอกทุกเรื่องให้ผมเอง
คุณแก้วกลับไปพูดอย่างเดิม ด้วยน้ำที่ดัดเล็กน้อย ผมเดาเอาว่าเธอน่าจะดัดเสียงเฉพาะตอนแต่งตัวสวยๆและอยู่กับผม แต่ถ้าแต่งอีกแบบก็คงพูดอีกแบบ ซึ่งมันคงจะเป็นอย่างนั้น ผมพยายามจะทำความเข้าใจให้ได้มากที่สุดเพื่อเธอ
“คุณต๊อบน่ะ ใจร้ายมาก”
ผมมองอย่างงุนงง “ครับ?”
“ไม่มาง้อแก้วเลย”
ผมร้องอ้อในใจและแอบอุทานคำว่าฉิบหาย
คุณแก้วพูดต่ออย่างแง่งอน “ผู้ชายอะไร ตอบก็ช้า ทักไปก็ไม่ตอบ ไม่อ่าน ขี้งอนกว่าแก้วอีก”
“เอ้อ อ่อ อ่า ผม”
ผมติดอ่างอยู่พักใหญ่ ไอ้เชี้ย ทำไมความรู้สึกเหมือนตอนพ่อถูกแม่จับได้ว่าแอบไปซื้อมอเตอร์ไซค์โดยไม่บอก
“แต่แก้วดีใจมากเลยนะ” เธอเกลี่ยริมฝีปากผมเล่น “พอเวลาแก้วต้องการคุณต๊อบ คุณต๊อบก็จะมาช่วยทันทุกที”
“พระรองก็แบบนี้แหละครับ” ผมพยักหน้าอย่างตั้งอกตั้งใจ
“หื้อ” คุณแก้วเลิกคิ้ว “งั้นแก้วก็เป็นพระเอกน่ะสิ” แล้วทำไมคุณแก้วต้องยิ้มกรุ่มกริ่ม
“นางเอกสิครับ คุณแก้วต้องเป็นนางเอก” ผมรีบแก้ให้เธอ คุณแก้วคนสวยของผมอย่างไรก็นางเอกครับ
“แล้วพระเอกล่ะ?”
“มันตายแล้วครับ คุณแก้วเลยต้องได้กับผมแทน”
คุณแก้วหัวเราะ บทสนทนากลับเข้าสู่ความปกติ ผมรู้ว่าผมเขินเกินไปถึงได้เล่นมุกห้าบาทสิบบาทแบบนี้ออกมากลบเกลื่อน
นั่งไปนั่งมาผมจึงเริ่มรู้สึกได้ว่าร่างกายกว่าครึ่งซีกชาหนึบหนับ “เอ่อคุณแก้วครับ”
สภาพในตอนนี้ คุณแก้วกำลังนอนทับผมอยู่ไปครึ่งตัว และมือผมก็กำลังวางอยู่บนเอวของเธอด้วย
กล้ามเนื้อแน่น เห็นได้ชัดว่าไร้ไขมันส่วนเกิน
ราวกับว่านึกขึ้นได้ นั่นแหละ หลังจากความโรแมนติกเมื่อครู่หายไป ความจริงจึงเริ่มปรากฏให้ได้รู้สึกแทน
คุณแก้วเลิกคิ้ว เธอเอียงใบหน้าเล็กน้อย ยิ้มรับเมื่อผมเรียก
อ๊อย
คุณแก้วน่ารักจังเลย
อย่าเอียงแบบนั้น อย่ามองแบบนั้นบ่อยสิครับ
นั่นยิ่งทำให้คุณแก้วโน้มเข้าหาผมมากขึ้น เธอวางมือบนหน้าอกของผม รอยยิ้มยิ่งหวานขึ้นทุกที “ว่าไงคะ”
ไม่ ต๊อบ อย่าหลงประเด็น
ผมค่อยๆดันตัวเองเพื่อลุกขึ้น แต่คุณแก้วดูไม่ยอม เธอกดผมลงแล้วหัวเราะต่ำๆก่อนจะซุกใบหน้าลงมา
“ผมหนักนะครับคุณแก้ว” ผมแกล้งโอดโอย เมื่อเห็นเธอกำลังอ้อน
แหมะ
เกิดมาก็เพิ่งเคยมีคนสวยอยากซุกอกขนาดนี้
ถ้าจะให้โกหกว่าไม่รู้สึกดี ก็ถือว่าหน้าด้านมาก
แต่คุณแก้วครับ ใจผมมันจะเต้นผิดจังหวะอีกแล้ว
และแขนผมกระทั่งนิ้วตอนนี้ก็ช้าไปหมด ผมมองเธอ คุณแก้วเงยหน้าเล็กน้อยแล้วสบตาผม โดยที่เธอยังซุกผมอยู่ราวกับแมวเมี้ยวตัวใหญ่…อืม…แต่ถ้าเพื่อคุณแก้ว ผมจะยอมโดนเหน็บมันกินสักพักก็ได้
คุณแก้วบางครั้งเธอก็ดูเปราะบาง บางครั้งก็ดูเข้มแข็งจนน่าทึ่ง
ผมบอกไม่ถูก แต่ถึงอย่างนั้นคุณแก้วในสายตาผมดูน่าทะนุถนอมอยู่ดี
“แล้วจากนี้จะยังไงต่อดี”
คุณแก้วกระซิบเบาๆข้างหูผม เธอโคตรอ้อนเลย อ้อนมากๆ อ้อนจนผมแทบจะไม่มีแรง
“จากนี้ก็มีเราไงครับ”
คุณแก้วแกล้งทำเสียงเลี่ยน แต่หน้าเธอกลับแดงไปแล้ว
เธอหน้าแดง หน้าแดงไม่พ้นกระทั่งจมูกขาวๆ
“โทษฐานที่คุณต๊อบปล่อยให้แก้วเหงาอยู่คนเดียวตั้งนาน แก้วจะเอาคืนให้หมด”
ตัวผมร้อนขึ้นเรื่อยๆ คุณแก้วลากนิ้วช้าๆจากปลายคางผมลงมาถึงหน้าอก ราวกับว่าเสื้อผ้าก็ไม่สามารถบดบังความร้อนจากปลายนิ้วของคุณแก้วได้เลยสักนิดเดียว
“แค่นี้ผมก็ไปไหนไม่ได้แล้วนะครับ”
ผมตีหน้าเศร้า อีกอย่างท่าทางของเราสองคนในตอนนี้มันชวนให้คิดไม่ดีเอามากๆ โดยเฉพาะการที่คุณแก้วทับผมอยู่แบบนี้
ไม่ดีนะครับคุณแก้ว ก็รู้ว่าช่วงนี้ผมยิ่งฮอร์โมนดี พลุ่งพล่านอย่างกับเด็กหนุ่มสิบเจ็ดสิบแปด
“คุณแก้วอย่าซนสิครับ”
ผมกุมมือคุณไว้ มือเธอนุ่มมาก แถมยังสวยที่สุด คุณแก้วปล่อยให้ผมกุมมือไว้แต่รอยยิ้มเธอกลับเผยกว้างกว่าเดิม “ก็แก้วคิดถึงคุณต๊อบ คิดถึงมาก อยากกอดก็มาก”
ผมรวบเอวเธอเข้ามาก่อนจะกอดไว้แน่นๆ เรานอนตะแคงอยู่โดยที่คุณแก้วเปลี่ยนมาอยู่ในอ้อมกอดผมแทน ผมโยกตัวเบาๆจากนั้นกดจมูกลงบนผมของเธอ “ผมก็คิดถึง”
คุณแก้ววางมือบนแขนของผม เรานอนกอดกันเงียบๆ พอเป็นอย่างนี้แล้วผมรู้สึกพองในหัวใจไปหมด
ไม่ใช่ความเขินอาย แต่เป็นความสบายใจ อิ่มเอมที่ผมเองก็ไม่เคยมี
ปลอดภัย เงียบ สงบ และยังอยากอยู่นี้ไปตลอด
“ตอนนี้แก้วมีความสุขจัง” คุณแก้วซุกใบหน้าลงมา ผมไม่เห็นแววตาของเธอ “สุขจนกลัว”
ผมกระชับอ้อมแขนก่อนจะพูดเบาๆ “ผมไม่หล่อ มีคุณแก้วหลงเข้ามาคนเดียวเนี่ยแหละครับ”
คุณแก้วหัวเราะคิกคัก พอเห็นเธอยิ้มผมก็จึงพูดต่อ “คุณแก้ว”
“พี่ชายผมกำลังจะแต่งงาน”
ผมรู้ว่าเธอกลัว กลัวหลายๆอย่าง สังคม ครอบครัว รวมไปถึงระหว่างเรา แม้เธอจะไม่พูดออกมา
“เดี๋ยวผมก็จะกลายเป็นคุณอาแล้ว ไม่รู้จะได้อุ้มหลานเมื่อไร”
“ในงานไม่ใหญ่มาก มีแค่ครอบครัว ญาติ เพื่อนสนิท”
“แค่คนที่เรารัก”
ผมรู้สึกว่าคนในอ้อมแขนตัวเกร็งขึ้นมา คล้ายจะได้ยินเสียงสะอื้นที่กลั้นไว้ เราก็แค่กอดกันไว้อย่างนี้ กระซิบคุยกันเบาๆ คุณแก้วจับมือผมแนบไปกับใบหน้าของเธอ
“คุณแก้วช่วยให้เกียรติไปเป็นคู่ในงานให้ผมได้ไหมครับ”
TBC
[2/06/2560]
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ดีใจ ไรท์มาต่อ :mew1: :mew1: :mew1:
หวานนนนนน ชอบบบบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
เข้าใจกันแล้ว คุณแก้วเล่นสองบทบาท
แต่เมื่อไร จะบอกไรๆกับต๊อบซะที
คุณแก้ว ต็อบแต๊บ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
คงไม่มีดราม่าละม้างงง
ว่าแต่หวานหน่อยเดียว ไม่หวาน เอ่อ......ถึงขั้น nc เหรอ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ้ยกรี๊ดดดดด นึกว่าตาฝาด อิสองตัวนี้นี่ สงสารชะนีไร้ผัวหน่อยค่าาาาาาาาาา :katai4:
-
มาต่อแล้ววว มาถึงก็หวานเลยน้าาา
-
:-[ ว้าย ๆ ยอมแล้วทูนหัวมีผัวเป็นคุณแก้ว :hao3:
-
อือหืออออออ มีความหวานอยู่หน่อยๆ
-
จะลงเอยกันแล้วจริงๆ ใช่มั๊ยอ่า :mew2:
ต๊อบชวนคุณแก้วไปงานครอบครัว แล้วจะแนะนำว่าเป็นแฟนหรือเป็นสากันจ๊ะ
-
มาแล่วๆๆๆๆ o13
-
ต้องไล่กลับไปอ่านใหม่อีกรอบ :mew1:
-
โอ้ยยย ดีใจที่มาต่อ
และดีใจที่เค้าคืนดีกันแล้ววว
-
เค้าคืนดีกันแล้ว :hao7:
รอมานานจนต้องกลับไปอ่านตอนล่าสุดใหม่5555
-
อยากอ่านต่อแล้ว แง
-
ต๊อบแต๊บบบบบ โอ๊ยยย ชอบคุณแก้วเวลาพูดครับมาเลย
รู้สึกเขินจนขนลุก แง่กกกก
-
ขอบคุณมากค่ะ
-
:impress2: เค้าดีกันแล้ววววค่ะโอ้ยยย :katai1:
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 32 : เอาใจเมีย
หลังจากคุณแก้วร้องไห้ซบอกผมไปตลอดทั้งคืน แน่นอนว่าผมไม่ได้กลับบ้าน ผมทำใจปล่อยให้คุณแก้วนอนคนเดียวทั้งน้ำตาอย่างนั้นไม่ได้จริงๆ
คนสวยร้องคาอก ยิ่งเป็นคนสำคัญของเราด้วยแล้ว ยังไงก็ทำไม่ได้ ต๊อบทำไม่ได้!
คุณแก้วดูตื่นเต้นมาก วันนี้คุณแก้วอยากไปซื้อของ ผมคิดว่าเธออาจจะกำลังเตรียมตัวก่อนจะถึงวันงานแน่ๆ
“แต่ว่าคุณแก้วครับ” งานมันอีกตั้งกี่อาทิตย์ ไม่ใช่มะรืนนี้หรือพรุ่งนี้เสียหน่อย ปากก็อยากจะพูดอย่างนั้น แต่พอเห็นแววตาตื่นเต้นของคุณแก้ว ผมก็หุบปากทันที มึงนะมึง ต๊อบ คุณแก้วกำลังมีความสุข ก็ไม่เห็นจะเสียหายอะไร
“ว่าไงเอ่ย” คุณแก้วเอียงคอ ยิ้มให้ผม วันนี้เธอแต่งตัวน่ารักมาก ดูย้อนวัยไปสักสามปีได้ กระนั้นผมมันก็กินหญ้าอ่อนมาตั้งแต่ต้น นี่ยิ่งย้ำเข้าไปใหญ่ว่าคุณแก้วอายุน้อยกว่าผมจริงๆ
คิดแล้วก็แอบยืดอกหน่อยๆ
ผมยิ้มให้คุณแก้ว ก่อนจะจับมือเธอเดินไปด้วย คุณแก้วหลบตาผมเล็กน้อย ทำเป็นไม่มองที่มือของเรา กระทั่งถึงจุดหมายที่เธอตั้งไว้ คุณแก้วก็แทบจะกึ่งลากกึ่งจูงผมเข้าไป
มาตั้งแต่ห้างเปิด ก็เพื่อการนี้
ผมร้องโหในใจ ร้านใหญ่มาก นึกว่าขายอุปกรณ์เกมคอนโทรล แต่กลับกันนี่มันร้านเครื่องสำอางชัดๆ คุณแก้วเดินไปหยิบตะกร้า ผมก็หยิบมาจากคุณแก้วอีกที ทำตัวเป็นผู้ชายที่ดีช่วยเธอถือของ
ปล่อยให้คุณหญิงคุณนายเลือกตามสบาย ผมเดินต้อยๆตามเธอ
คุณแก้วคล้องแขนผม ก่อนจะชี้อันนั้นเลือกอันนี้แล้วก็หันมาถามความเห็นผม ผมช่วยได้นิดหน่อย ช่วยได้แค่ถือของกับจ่ายตังค์จริงๆ คุณแก้วเลือกเถอะครับ
“คุณต๊อบเคยมาหรือเปล่า” คุณแก้วถามผม ถามด้วยน้ำเสียงอ้อนเล็กๆผสมอยากรู้หน่อยๆ
“ไม่เคยเลยครับ แต่เหมือนเพื่อนจะเคยชวนมา แต่ตอนนั้นผมไม่ว่างพอดี” นึกย้อนไปแล้วก็ไอ้ฟักนั่นเองที่พยายามจะลากผมมา แต่ผมไม่ว่าง ช่วงนั้นกำลังช่วยงานที่บ้านอยู่
“เพื่อนคนไหน”
“เพื่อนสนิทผมคนที่เคยเล่าให้ฟังไงครับ”
คุณแก้วพยักหน้า คล้องแขนผมเดินดูของต่อ “สำลีเช็ดหน้าแก้วจะหมดแล้ว ไปดูสำลีกัน”
เธอพาผมเดินไปโซน ในนี้ลายตามากจริงๆ ยิ่งกว่าไปดูพริตตี้ที่งานมอเตอร์โชว์ ผมเห็นว่าหน้าร้านมีเก้าอี้อยู่ตัวสองตัว แต่ถ้าผมกดพลีชีพตอนนี้…ก็…ก็คงจะไม่ดี ไม่ๆ ไม่เอาดีกว่า เดินเป็นเพื่อนคุณแก้วนี่แหละดีที่สุดแล้ว เธอกำลังมีความสุข เห็นได้ชัดเลยว่ามีความสุขแค่ไหน ดูใบหน้าเธอสิ ดูรอยยิ้มของเธอ
ผมท่องเอาไว้ในใจ เพื่อความสุขคุณแก้ว ผมยอมพลีกายทุกอย่าง
ตะกร้าเริ่มมีน้ำหนัก แม้กระนั้นกว่าจะเดินออกจากจุดๆหนึ่งได้ คุณแก้วดูอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงโดยเฉพาะโซนลิปสติก
หลังจากได้ลิปมาสามแท่ง รอยยิ้มคุณแก้วก็เจิดจ้ากว่าเดิม เธอวางลงในตระกร้าก่อนจะถามผมเสียงหวาน “คุณต๊อบอยากได้อะไรมั้ยคะ”
“มีที่ผมซื้อได้ด้วยเหรอครับ”
“มีสิ ในนี้มันก็มีครบเกือบทุกอย่างนะ”
“ผมยังนึกไม่ออกเลย คุณแก้วอยากได้อะไรอีกมั้ยละคะ”
เธอหันมาหยิกแก้มผมก่อนจะหัวเราะ นั่นไง เธอแพ้ผมจะตาย “แก้วชอบให้คุณต๊อบพูดคะขาก็จริง แต่ก็ต้องพูดแค่กับแก้วนะ”
เธอลากผมไปดูแปรงแต่งหน้า แต่ก็ไม่วายหันมามองผมเล็กน้อย ดวงตาคู่นั้นค่อยๆช้อนขึ้น “คุณต๊อบไม่เบื่อนะ”
ผมเลิกคิ้ว ก่อนจะตอบ “ไม่หรอกครับ”
“จริงนะ”
“จริงค่ะ”
ผมได้ยินเสียงเธอร้องเบาๆในลำคอ คุณแก้วไม่เคยหลุดกริยาขนาดนี้มาก่อน แต่ก็โคตรน่ารัก น่ารักเป็นบ้า ฮือๆๆ คุณแก้วมองแบบนี้ไอ้ผมมันก็หวั่นไหวนะครับ “เดี๋ยวนี้ชอบอ่อยแก้วจังเลยนะ เมื่อก่อนก็น่ากัดจะตายอยู่แล้วยังจะมาทำตัวให้น่ากัดมากกว่าเดิม”
คิ้วผมเลิกสูงกว่าเดิม ไหงคุณแก้วทำเหมือนอยากจะลงมือตะบี้ตะบันผมแต่ก็แง่งอนผมไปในเวลาเดียวกันล่ะครับ
แล้วเธอก็ฟัดแก้มผมไปสองทีสมใจหมาย
ต่อมาคุณแก้วก็เลือกแปรงแต่งหน้ามาได้หนึ่งเซ็ต สีชมพูๆ
ป๊าด ราคานั่นขนาดลดลงมาครึ่งหนึ่งแล้วนะ
“แก้วอยากซื้อน้ำหอมให้คุณต๊อบ น้า ไปดูอีกนิดเดียว แก้วสัญญาไม่นานหรอก”
“ผมไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย” ผมพูดเสียงอ่อน เสียงยิ่งนุ่มจนแทบไม่เชื่อว่าตัวเองจะพูดออกมา
“แก้วกลัวคุณต๊อบเบื่อ แก้วไม่อยากให้คุณต๊อบอยู่กับแก้วแล้วเบื่อนี่”
“ผมไม่เคยเบื่อเลยนะ อยู่กับคุณแก้วผมจะเบื่อได้ยังไง” เห็นเธอยังทำหน้าตาน่าสงสาร ผมก็รีบพูดปลอบ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ ใจผมสั่นไปหมดแล้ว “ถ้าคุณแก้วชอบมา วันหลังผมก็จะมาเป็นเพื่อนตลอดเลย ดีมั้ยครับ ว่าไงคะ”
คุณแก้วแกล้งทำเป็นไม่ยิ้ม แต่น่ะแหละ เธอกำลังกลั้นยิ้มสุดๆ
ตอนนี้ตระกร้าที่ผมแบกอยู่เริ่มหนักแขน แต่เพราะมีคุณแก้วกอดอยู่เช่นกัน ผมจึงลืมเรื่องนั้นไปสักพัก กระทั่งตอนจ่ายตังค์ผมจึงได้รู้ว่าอะไรคือของจริง
เขาถึงว่าพอมีเมียแล้วจน มันเป็นงี้นี่เอง
อยู่โสดๆไม่ชอบ ชอบไขว้ขวาหาความสุขเพิ่ม ไอ้ต๊อบ มึงเอ๊ย
ผมพยายามไม่หน้าซีด เดี๋ยวคุณแก้วเธอจะรู้สึกไม่ดี อดทนไว้ เงินทองเป็นของนอกกายไม่ตายก็หาใหม่ได้ แต่คุณแก้วมีคนเดียว
“คุณต๊อบ มาค่ะ เดี๋ยวแก้วจ่ายเอง”
ผมแกล้งบีบจมูกเธอก่อนจะยื่นบัตร จ่ายเงินเสร็จสรรพ จากนั้นก็หิ้วถุงใบใหญ่จูงมือคุณแก้วออกมา เนื่องจากคนก็ค่อนข้างเยอะ
ออกมาได้สักทีโว้ย
ผมสูดหายใจอย่างสดชื่น “คุณแก้วอยากไปดูอะไรอีกมั้ยครับ รองเท้ามั้ย?”
“อือ ไปค่ะ” คุณแก้วพยักหน้า เธอจูงมือผมไปชั้นบน เป็นรองเท้าแบรนด์หนื่ง แต่สิ่งที่ผมเห็นเป็นอันดับแรกกลับกลายเป็นเก้าอี้
เก้าอี้!
คุณพระคุณเจ้าคุ้มครอง
เจอเก้าอี้แล้วครับ!
ผมนั่งลงวางของอย่างสบายใจ ก่อนจะมองคุณแก้วที่เลือกรองเท้าอยู่ตรงหน้า ข้อเท้าเธอขาวมาก คุณแก้วค่อยๆลองรองเท้าทีละข้างแต่การยืนของเธอ ไม่ว่าจะนั่งจะก้มหรือโค้งตัวลง ทำไมผมกลับมองว่ามันเซ็กซี่ซะไม่มี
กู่ไม่กลับแล้วกู
ผมสูดหายใจเข้าลึก นั่งเท้าไปข้างหน้าวางมือที่ประสานกันไว้ใต้คาง ก่อนแอบเบนสายตาไปมองทางซ้ายแล้ววกกลับไปมองคุณแก้วอีกครั้ง
ปอยผมคุณแก้วตกลง รองเท้าสวมเข้ากันเสร็จเธอก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองผม สายตาเราก็ประสานกันพอดี
“ทะลึ่ง”
คุณแก้วพูด เธอยิ้มมุมปาก คิ้วเรียวโค้งขึ้นเล็กน้อย
“คะ ครับ?”
“แอบมองหน้าอกแก้วเหรอคะ”
จากท่าทีงุนงง ผมกลับกลายเป็นหน้าแดงก่ำ แต่กระนั้นก็รีบปฏิเสธ เพราะผมไม่ได้ทำอะไรแบบที่เธอว่าสักนิดเดียว แต่พอพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ภาพและประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมา จะว่านานก็ไม่นาน จู่ๆภาพฟองน้ำคุณแก้วก็ลอยเข้าหัวผมเป็นอย่างแรก “ปะ เปล่านะครับ”
แม้จะบอกเปล่า แต่สีหน้าตอนนี้กลับยิ่งเผยพิรุธอย่างน่าโมโห คุณแก้ว ผมยังไม่ทันคิดอะไรไม่ดีเลย แต่คุณแก้วนั่นแหละที่ทำร้ายผมชัดๆ!
คุณแก้วไม่ได้จี้ถามผมต่อ เธอแค่เอาแต่อมยิ้มอย่างมีเลศนัยเอาไว้ เธอยืนขึ้นก่อนจะมานั่งข้างๆผม ขาเรียวไขว้กันไว้อย่างสวยงาม คุณแก้วเอียงคอ ซบข้างๆไหล่ผมแล้วกระซิบเบาๆ “คู่นี้สวยมั้ยคะ”
จู่ๆหูผมมันก็แดง ร้อนด้วย ร้อนแบบ ร้อน!
ผมพยายามเพ่งสมาธิไปที่รองเท้าส้นสูงสีมุกๆของเธอ พยายามอย่างมาก มากเท่าที่จะทำได้แต่เสียงผมมันกลับยังแอบสั่น สั่นทำไมต๊อบ มึงสั่นทำไม “สะ สวยครับ”
“แล้วคู่นี้กับคู่นั้น” คุณแก้ววนนิ้วที่ไหล่ผมช้าๆ “คู่ไหนสวยกว่า”
อ้าว ฉิบหายแล้วไงกู ผมขมวดคิ้วและพยายามไม่สนใจข้างๆไหล่ตัวเองหรือการที่คุณแก้วเข้ามาอ้อนกันแบบนี้ “สวยทั้งคู่เลยครับ”
“แก้วเลือกไม่ถูก คุณต๊อบช่วยเลือกหน่อยสิ”
“งั้นก็ เอ่อ ซื้อให้หมดเลยดีมั้ยครับ”
ทันทีที่ผมพูดจบ คุณแก้วก็หอมแก้มผมไปฟ๊อดใหญ่ๆ “คุณต๊อบของแก้วฉลาดจังเลย”
เธอลุกขึ้นก่อนจะบอกพนักงานที่ยืนมองเราอยู่นานสองนานแล้ว “เอาสี่คู่นั้นทั้งหมดเลยนะคะ”
ผมหันขวับ จากสองเป็นสี่ มันเพิ่มมาได้ยังไง ยังไม่ทันไรคุณแก้วก็กลับมาคล้องแขนผมก่อนจะหอมอีกฟ๊อดใหญ่ๆ
…ก็ได้ครับ
ทำไมปฏิเสธไม่ได้เลย
พออะไรๆเป็นคุณแก้ว ก็ได้แต่ครับ ครับ ครับ ครับ!
เหมือนพ่อตอนอยู่กับแม่เข้าไปทุกทีแล้วกู
ฮือ
พอถึงบ้านก็เกือบค่ำๆแล้ว การไปช็อปกับผู้หญิงนี่มันก็น่าตกใจอยู่เหมือนกันนะครับ ผมแบกของไปวางที่โต๊ะ รองเท้าสี่ เสื้อสาม กระโปรงสอง กับถุงเครื่องสำอางอีกถุงใหญ่ซึ่งในนั้นยิ่งกว่ากระเป๋าโดเรมอน อะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด
ผมไม่เคยล้าขนาดนี้มาก่อน ไม่ต้องไปมันแล้วฟิตนงฟิตเนส แค่นี้กล้ามก็จะขึ้นแล้ว
ผมโทรไปบอกแม่ว่าอยู่กับคุณแก้วแล้ว แม่แทบจะไม่หวงลูกชายคนนี้สักหน่อยเลยเหรอ ผมเอนตัวบนโซฟาอย่างหมดเรี่ยวแรง คุณแก้วเดินไปหยิบน้ำมาให้ก่อนจะนั่งลงข้างๆ
“โธ่ พ่อราชสีห์ของแก้ว คอตกเชียว”
“ผมจะตายแล้วครับ” ผมพูดอย่างหมดแรงก่อนจะเอนตัวไปทางคุณแก้วเพื่อหนุนตักเธอ ผมซุกเข้ากับเอวคุณแก้ว เธอหอมจริงๆ
“วันนี้คุณแก้วใช้งานผมหนักมาก”
เธอโอ๋ผมใหญ่ ก่อนจะลูบหลังผม เธอก้มลงหอมผมเบาๆ “แก้วยังไม่ทันใช้งานคุณต๊อบเลยนะ”
“ผมตาลายมากเลย”
ผมพูดขณะยังซุกคุณแก้วไว้ เสียงเลยอู้อี้ ผมเริ่มจะง่วงจริงๆเข้าแล้ว และการนอนให้เธอลูบหัวแบบนี้ก็สบายจริงๆนั่นแหละ
“วันนี้แก้วสนุกจังเลย”
จะไม่สนุกได้ยังไง เธอหัวคิกคักใหญ่ คุณแก้วก้มลงกอดผมแน่นๆ ไปๆมาๆเราก็คุยหงุงหงิงกันอยู่สองคน “เหนื่อยเหรอคะ”
ผมตอบครับลากเสียงยาวๆ ไอ้ฟักได้ยินทีอาจจะอ้วกออกมาแน่ๆ เพื่อนมึงก็มีมุมน่ารักหรอกโว้ย
“ข้อหาที่ก่อนหน้านี้ไม่มาง้อแก้ว ตอนนี้แก้วหายงอนแล้วนะคะ”
“ดีใจจังเลยค่ะ” ผมแกล้งตอบ ดัดเสียงใส่เธอ เสียงหัวเราะคุณแก้วยิ่งดังกว่าเดิม
“ไปอาบน้ำกัน นะ นะ นะ”
คุณแก้วพูดอ้อนผมใหญ่ เธอก้มลงพูดข้างหูผมย้ำๆ ผมยิ่งซุกหนีเธอกว่าเดิม แต่เป็นการหนีที่ไม่พ้นตัวใดๆทั้งสิ้น
“แช่น้ำอุ่นๆ เดี๋ยวแก้วนวดให้ดีมั้ยคะ”
คุณแก้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เธอตบหลังผมอย่างเรียบเรื่อย ปลายนิ้วเธอเล่นอยู่ที่ติ่งหูผม
“เงยหน้ามาคุยกับแก้วหน่อย ไม่งอนสิ” คุณแก้วกระซิบ “งอนแก้วเหรอ ไหนบอกอยู่กับแก้วแล้วไม่เบื่อ” น้ำเสียงเปลี่ยน ดูก็รู้ว่าเกมกำลังพลิก เธอเริ่มเป็นฝ่ายน้อยใจผมอย่างรวดเร็ว!
“ไม่งอนแล้วครับ ใครบอกผมงอนคุณแก้ว” ผมพลิกตัวกลับมา แต่ยังคงหนุนตักคุณแก้วอยู่
มีความสุขจัง
มันจะมีอะไรสุขไปกว่านี้อีก
“อาบน้ำกัน แก้วเริ่มร้อนแล้ว เดี๋ยวแก้วนวดหลังให้คุณต๊อบนะ”
คุณแก้วจูงผมไปชั้นบน ผมเดินตามเธอเหมือนโดนมนต์สะกด นั่งรอเธอที่เตียง สักพักคุณแก้วก็ส่งผ้าเช็ดตัวให้ผม ผมถอดเสื้อผ้านุ่งผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำ เห็นคุณแก้วกำลังเปิดน้ำในอ่าง
แต่คุณแก้วยังอยู่ในชุดเดิม เธอโพกผ้าเก็บผมไว้สูงๆ “คุณต๊อบมานี่สิ น้ำกำลังอุ่นๆ”
ผมลงไปอย่างว่าง่าย แม้ในใจจะตุ่มๆต่อมๆ ไม่น่าจะมีอะไรหรอก ไม่น่าๆ
ต๊อบ มึงคิดเรื่องไม่ดีออกมาแบบนี้ได้ยังไง คุณแก้วเขาอุตส่าห์หวังดีแท้ๆ!
ผมลงไปแช่ แช่มันทั้งผ้าเช็ดตัวนั่นแหละ จะให้ผมถอดโชว์ตรงนี้ มันก็อออกจะอย่างไรอยู่ อย่างน้อยคุณแก้วก็ยังเป็นสาวเป็นนางอยู่นะครับ คุณแก้วก็ไม่ได้ว่าอะไร ไม่นานน้ำก็เกือบเต็ม เธอหยดสบู่ลงมาก่อนหน้านี้ ฟองเต็มอ่าง แถมยังได้กลิ่นกุหลาบด้วย
ผมหลับตาลงอย่างผ่อนคลาย สักพักก็มีมือหนึ่งนวดที่ไหล่ผมช้าๆ ฝ่ามือนุ่มๆกดเบาๆลูบจนมาถึงต้นคอผม
“สบายมั้ย”
“สบายมากเลยครับ”
“หอมมั้ยคะ”
“หอมมากครับ”
“คุณต๊อบหลับตานะ เดี๋ยวแก้วล้างหน้าให้”
ขณะที่น้ำอุ่นๆผ่านหน้าช้าๆ คุณแก้วก็นวดๆใบหน้าให้ผมไปด้วย โอ้ย ผมไม่เคยเคลิ้มอะไรขนาดนี้มาก่อน เคลิ้มจนลืมเวลา
ความผ่อนคลายนี้ทำเอาความเมื่อยล้าตลอดทั้งวันหายไป ผมเกือบจะหลับอยู่แล้วถ้าไม่ใช่เพราะคุณแก้วกระซิบอยู่ ผมนอนเงยหน้าอยู่ เมื่อลืมตาช้าๆ พอเห็นว่าเป็นคุณแก้วอยู่ด้านบนก็เผลอสำลักน้ำตายเองออกมา
คุณแก้วสวมผ้าคลุมอาบน้ำสีขาว และใบหน้าเธอตอนนี้ก็ไร้การปรุงแต่งใดๆทั้งสิ้น
คุณแก้วมีสีหน้างุนงง ในมือถือฝักบัว เธอถามผมอย่างเป็นห่วง “คุณต๊อบ น้ำเข้าจมูกเหรอ”
ผมโบกไม้โบกมือปฏิเสธ “ปะ เปล่าครับ”
“คุณต๊อบยังไม่ชินตอนแก้วล้างเครื่องสำอางอีกเหรอคะ” คุณแก้วถามผม เธอดึงให้ผมกลับนอนลง ผมรีบกุมผ้าเช็ดตัวไว้ก่อนจะทำตามใจเธอ แม่งเอ๊ย เกือบหลุด ดีนะมีฟองแห่งศีลธรรมอยู่
ผมนอนเพลินเกินไปถึงขนาดคุณแก้วเปลี่ยนชุดตอนไหนล้างหน้าตอนไหนก็ยังไม่รู้เลยเหรอ ฮือๆๆๆ
“ก็ เอ่อ ไม่หรอกครับ” ผมตอบอ้อมแอ้ม “คุณแก้วก็ยังสวยที่สุดจริงๆนะครับ”
“คุณต๊อบนี่” คุณแก้วหัวเราะ เธอจิ้มแก้มผม “แก้วรู้ แก้วหล่อซะขนาดนี้ ยังจะมาโกหกว่าสวยอยู่ได้”
โอย…ก็ถ้าจะให้พูดตรงๆ บางทีผมก็ทำตัวไม่ถูกนะครับ
เห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนของผม คุณแก้วก็แกล้งโน้มตัวเข้ามาให้ผมชิดกับอกของเธอ มือคุณแก้วกอดคอผมจนหายเข้าไปใต้ฟอง ทว่าผมรู้ดีว่าผิวเนื้อที่สัมผัสกันระหว่างผมและเธอชัดเจนแค่ไหน มือคุณแก้ววางอยู่ที่หน้าท้องกับช่วงบนของผม ก่อนเธอจะโน้มใบหน้ามาใกล้ๆ
“เอาล่ะ เด็กดื้อ”
แล้วผ้าเช็ดตัวผืนแน่งน้อยก็หลุดลอยไปพร้อมกับน้ำเสียงทุ้มต่ำ
“นอนลงดีๆได้แล้วนะครับ”
TBC
[7/06/2560]
-
คุณแก้วจะกลายร่างแล้วววว
-
เง้อชอบบบบ ตอนแรกเชียร์ให้สลับตอนนี้ไม่ต้องสลับแล้วก็ได้ :o8:
-
แบบว่า โง้ยยย คุณแก้วนะคุณแก้ว นางตัดกำลังโดยการให้ไปช็อปกับนางทั้งวันก่อนจะมาเอาใจให้แช่น้ำนวดให้ คำว่าเอาใจเมียจริงๆคือตอนท้ายต่างหาก ว้ากกกกกกก คุณแก้ว ขอบคำว่าเด็กดื้อ โว้ยย เอ็นดูเว่อ
-
คุณแก้วเป็นผัวค่ะ มีเมียชื่อต๊อบแต๊บ
-
ค้างอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ :ling1: :ling1:
-
ความหลัววววววว
-
อารมณ์แบบ กลางวันค่ะ กลางคืนครับงี้หรอคุณแก้วววววววว กรีดร้องมากอ่ะ คือเป็นประเภทชอบผู้ชายหน้าสวยอ่ะ :laugh:
-
:laugh: คุณแก้วแปลงร่าง
-
ต๊อบคือดีอะ ชอบนาง
-
โถถถถถ ต็อบแต๊บ เมียประเสริฐ
-
เอาละค่ะคุณผู้ชมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
ตั๋ยแล้ววว ต๊อบแต๊บ
คุณแก้วจะรุกต๊อบแต๊บล่ะเหวยยย :hao6:
-
อิจฉาต๊อบ :hao7: กลางวันคุณแก้วเป็นภรรยาที่น่ารัก พอตกลางคืนก็กลายเป็นสามี โอย...อยากอ่านตอนต่อไปเเล้วอ่ะ
-
ค้างอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ :ling1: :ling1:
จริงสุดๆ
หวานแหวว มุ้งมิ้ง คะ-ขา ใส่กัน
ตอนสุดท้าย ไหงคุณแก้ว พูดครับเฉยเลย
คุณแก้วจะกดต๊อบแต๊บแล้วสินะ :ling1: :ling1: :ling1:
“เอาล่ะ เด็กดื้อ” แล้วผ้าเช็ดตัวผืนแน่งน้อยก็หลุดลอยไปพร้อมกับน้ำเสียงทุ้มต่ำ
“นอนลงดีๆได้แล้วนะครับ”
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
นะครับ นะครับ นะครับ ก้องอยู่ในหูเลยย
ฟินที่สุดก็คุณแก้วพูดครับนี่ล่ะ :hao7:
-
ชื่อตอนคือหมายถึงตอนท้ายนะคะ ไม่ใช่ตอนแรกๆ
555555555 ช๊อบๆๆๆๆๆๆ
-
เอ็นดู =ดูเอ็น~~~~~
-
นี่เขินกับประโยคตอนท้ายของคุณแก้วมากกกก
-
ขอกดอีโม :hao7: รัวๆ
-
คุณแก้วจะเปลี่ยนเป็นโหมดผัวนังต๊อบแล้วค่าาาาา
-
“เอาล่ะ เด็กดื้อ นอนลงดีๆได้แล้วนะครับ”
คุณแก้วเขาสั่งให้ต๊อบไปนอนพักผ่อนบนเตียงดีๆใช่ไหมคะ?
คุณแก้วเป็นคนดีจังค่ะ
:hao6:
-
- กระนั้นผมมันก็กินหญ้าอ่อนมาตั้งแต่ต้น -
แน่ใจเหรอต๊อบแต๊บ กินจริงดิ ไม่ใช่ว่าโดนกินเหรอ ใหพูดใหม่ 55555
ชอบเวลาคุณแก้วพูดครับอะ จะอ่านตอนไหนก็เขิน แง่กกกกกกก
:-[
-
คุณแก้วหลอกมาเฉือด
-
นิยามของต๊อบนี่ ต่อหน้าเป็นผัวลับหลังคือเมีย.ชัดๆ 555
-
อยู่ๆ บทก็พลิก
-
เสี่ยต๊อบ คนเปย์555
-
จะพลิกบทอีกแล้วนะต๊อบเอ๊ย :mew4:ล
-
คุณแก้วเอาใจต็อบใช่ไหมคะ
แหมมม ตามใจเมียยย
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 33 : เมียสวยเมียเด็กเขาว่ากำไร
“คุณต๊อบ แช่น้ำก็ไม่ต้องนุ่งผ้าเช็ดตัวก็ได้” คุณแก้วลูบหน้าอกผมช้าๆ ฟองสบู่ลื่นๆกับนิ้วนุ่มๆทำเอาผมเกือบสำลักตาย “เดี๋ยวอึดอัด”
ผ้าเช็ดตัวลอยไปแล้ว วางแหมะอยู่ข้างๆอ่างโดยที่ผมก็ไม่สามารถช่วยอะไรมันได้ ว่าแต่ทำไมมึงไม่ช่วยกู๊
อาการเมื่อยล้าตรงต้นแขนเริ่มกลับมาเป็นเพราะตอนนี้ผมเกร็งขึ้นมาจนกล้ามปูด
วู้ ฮู้ วู้ๆ
หายใจไม่ออก หายใจลำบาก อยู่ดีๆหน้าท้องก็แข็งปั้กขึ้นมา
“คุณต๊อบไม่เกร็งสิ” คุณแก้วกระซิบ ริมฝีปากเธอเม้มโดนหูผม ไม่นะ “แก้วทำคุณต๊อบเกร็งเหรอ”
“ครับ เอ่อ ปะ เปล่าครับ”
“ไม่เอา ไม่เกร็ง นั่งลงดีๆให้แก้วนวดให้”
น้ำเสียงคุณแก้วยังคงความนุ่มนวลไว้ทุกประโยค เธอค่อยๆกดลงบริเวณไหล่ผม นิ้วชี้ลากจากต้นคอผมลงมาถึงกลางหลัง
ผมนั่งดีที่สุดแล้ว ผมแทบจะไม่กระตุกกระติกเลย!
ในห้องน้ำกลิ่นก็อโรมาเธอราปีซะเหลือเกิน ทำไมมันหอมไปหมดยังงี้ ต๊อบเวียนหัวครับ!
ผมกลืนน้ำลายดังเอื้อก ไม่คิดว่าคุณแก้วจะทำอะไรแบบนี้ แต่คุณแก้วครับมันออกจะพูดยาก พูดยากจริงๆ
ผมนั่งจุ้มปุ๊กอยู่ในอ่าง เก็บคองอเข่าอย่างรู้งาน เขาบอกว่าเวลาเกิดเรื่องอันตรายให้ทำแบบนี้เพื่อป้องกันส่วนสำคัญต่างๆ จะมีโอกาสรอดชีวิตมากขึ้น ทว่าผมก็สะดุ้งเมื่อคุณแก้วหยิกแก้มผมไปนึงที ยืดแทบจะติดนิ้วเธอไป “คุณต๊อบ”
ผมทำหน้าเหลอหลา คุณแก้วก็หัวเราะพร้อมเอ็ดอย่างขำๆ “แก้วก็บอกให้นั่งดีๆ ไม่เมื่อยเหรอหื้ม ก้มหน้าทำไม”
“อ้อ” ผมอ้อ ก็แค่อ้อนั่นแหละ เสียงเดียวแล้วก็เงียบเป็นเป่าสาก ทำไมคิดคำพูดไม่ออก ทำไมตอนนี้มึงคิดอะไรไม่ออกเลยต๊อบ
“อืม” คุณแก้วครางในลำคอ เธอจับผมให้นอนลงอย่างผ่อนคลาย ถึงมือคุณแก้วจะนุ่มนิ่ม แต่อย่างอื่นไม่ค่อยนุ่มเลย ฮือ
“คุณต๊อบ”
“คะครับ”
“เสียงแก้วแปลกเหรอ”
“เอ่อ” ผมรีบตั้งสติ ก่อนจะหาวิธีเลี่ยงคำตอบ ทำไมจู่ๆถามเหมือนต้องการแกล้งคนตอบอย่างนั้นล่ะครับคุณแก้ว! “ไม่นี่ครับ”
ตอบซะเสียงใส เสียงดังแทรกบรรยากาศเดิมออกมา แถมไม่มีความเป็นธรรมชาติใดๆทั้งนั้น
ผมพยายามนึกย้อนไปตอนคุณแก้วยังเป็นคุณคนสวยของผม ใจจึงเริ่มสดชื่นขึ้นมาเล็กน้อยเหมือนได้อากาศมาต่อชีวิต ในสถานการณ์ผ้าน้อยชิ้น ถ้าพูดกันตามตรงตอนนี้ผมไม่ชิน ยังไงก็ไม่ชิน
“เพราะวันนี้คุณต๊อบน่ารักมาก”
“แฮะๆ”
“พาแก้วไปซื้อของตั้งเยอะ อยู่เป็นเพื่อนแก้ว จูงมือแก้ว แถมยังหล่อเกินไป”
“แฮะๆ”
“ถึงคุณต๊อบของแก้วจะไม่ได้ส่งสายตาตอบเหล่าชะนีน้อยที่แอบมองๆ แต่ข้อหาที่คุณต๊อบหล่อเกินไปจนเป็นจุดสนใจ ยังไงแก้วก็ต้องลงโทษ”
จากน้ำเสียงนุ่มๆก็แลดูนุ่มนวลมากกว่าเดิม
และจากกำลังจะหัวเราะกลบเกลื่อนผมก็ชะงักลง เอ๊ะ ตอนไหนวะ
“แต่ก็เพราะว่าคุณต๊อบน่ารักมากอย่างที่บอก โทษจึงหักลบไป แก้วก็จะให้รางวัลคุณต๊อบแทน”
คุณแก้วประคองใบหน้าผมให้เงยขึ้น เธอชะโงกลงมา ผมเห็นแต่ริมฝีปากอมชมพูก่อนสติจะกระเจิงออกหมด
ฟองสบู่ ไอน้ำ ไหนจะริมฝีปากคุณแก้ว มือด้วย แน่นอนว่าหนุ่มเลือดร้อนอย่างผมมันก็อดใจยากลำบาก
ต๊อบ มึงมันใจง๊าย
พอคุณแก้วปล่อยผม ผมก็แทบจะนอนตายอยู่บนอ่าง หน้าดำไปทั้งแทบ คุณแก้วเลียริมฝีปากเล็กน้อย เธอมองผมตาเป็นประกายมาก
ถึงตอนนี้แล้วผมไม่มีความอยากรู้อยากเห็นที่จะหันกลับไปมองข้างหลังตัวเองเลยสักนิดเดียว
“คุณต๊อบไม่เกร็งแล้ว”
นอกจากจะไม่เกร็งแล้ว ยังไม่มีแรงด้วยครับ
คุณแก้วหัวเราะในลำคอ ที่ทำเอาผมขนลุกเล็กน้อย เมื่อกี้เสียงแมนมาก ถึงจะนุ่มนวลแต่เสียงอย่างแมน ฟัก คุณแก้วเสียงแมนมาก ฮือๆๆๆ
“ไหนดูสิ”
คุณแก้วส่งเสียงหยอกๆเหมือนกำลังจะเล่นกำลัง เธอค่อยๆจูบผมอีกครั้ง ประทับริมฝีปากลงตามแก้มกับหน้าผากผม ก่อนจะโน้มตัวลง มือคุณแก้วก็วางแหมะบนหน้าท้องผมใกล้จุดตายอย่างมหาศาล
คุณแก้วลากนิ้ว เส้นขนที่อยู่ช่วงสะดือต่อกับส่วนอื่นๆของผมแทบจะ…ไม่พูดแล้ว ไม่เอาแล้ว ฟักกกก
ปอยผมคุณแก้วตกลงออกจากผ้า เธอลากใบหน้าผ่านลงมาที่คอผมก่อนจะแตะลงก่อนอีกมือจะเล่นอยู่ที่กระเดือกผมแล้ววนช้าๆ…นี่ก็ไม่พูด ไม่เอา ไม่พูดเหมือนกัน
ผมหน้าแดงก่ำ เลือดลมสูบฉีดจนนึกว่าเป็นโรคหัวใจ ผมจับมือเธอไว้ก่อนที่จะโดนเป้าหมายหลัก คุณแก้วยิ้มเล็กน้อย “หืม” แล้วก็เปลี่ยนเป็นจับผมสอดนิ้วเข้ามาแทน
ชีวิตช้างเท้าหน้าของต๊อบ
น้ำอุ่นๆแต่ผมกลับรู้สึกหนาวอย่างบอกไม่ถูก แขนคุณแก้วโอบรอบคอผมก่อนจะวางคางสวยๆของเธอไว้ข้างไหล่ คุณแก้วพึมพำอย่างพออกพอใจ “อืม”
ในขณะที่มือหนึ่งโอบคอผมไว้ ผมก็ได้ยินเสียงสวบสาบเล็กน้อย ผ้าคลุมอาบน้ำคุณแก้วลงไปกองอยู่ที่ผืน ตาเถร!
“คุณต๊อบ” คุณแก้วพูดอย่างออดอ้อนผม “แก้วหนาว”
“คะ คุณแก้วรีบใส่เสื้อผ้าเร็วครับ ดะ เดี๋ยวเป็นหวัด”
“ไม่เอา” คุณแก้วกดนิ้วลงบนกลางหลังผมอีกครั้งก่อนลากลงต่ำ ลงลึกไปแล้ว ลึกไปครับ
ผมจั๊กจี้จนเผลอเอนไปด้านหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ผมรู้ว่าคุณแก้วหลงใหลในความหล่อล่ำของผม แต่ว่าให้โอกาสผมแสดงฝีมือที อย่าแกล้งกันอย่างนี้ ทรมานใจต๊อบ!
ผมกระเถิบไปชิดขอบอ่างอีกฝั่ง แต่ก็ยังนั่งหันหลังอยู่ และก็ค่อยๆเอนคอกลับมาจากนั้นก็รีบเปลี่ยนเป็นนั่งชิดผนังเอาไว้ให้เร็วที่สุด ฝั่งนี้ค่อยปลอดภัย ค่อยยังช่วยหน่อย
ผมเห็นแค่ฟองสบู่ ผมพยายามจ้องเป็ดในอ่าง และก็หาว่าในน้ำมีนางเงือกไหม เพราะถ้าเงยกว่านี้จะไม่เจอแค่นางเงือกแล้ว แต่จะเป็นพ่อเงือก
เสียงก้าวเท้าลงบนอ่างดังจ๋อม ขาขาวๆก้าวเข้ามาทีละก้าวอย่างเนิบช้า ช่วงจังหวะที่คุณแก้วกำลังนั่งผมรีบโกยฟองสบู่ ตีๆให้มันมีฟองมากกว่าเดิม หันไปหยิบสบู่มาเทเพิ่ม จากนั้นก็วนๆตีๆ คุณแก้วนั่งลงแล้ว เธอหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆปล่อยผ้าที่โพกหัวเอาไว้ ผมคุณแก้วยาวสยาย
อย่างกับภาพช้าลง ต้นคอขาวๆ ผมดำ นุ่ม เงา ยาวสลวย ขณะที่ขนตาก็ปรือขึ้นช้าๆ ดวงตาสบมองก่อนจะยิ้มให้กัน ทำไม ทำไมกูถึงมองว่ามันเซ็กซี่ ทำไมคุณแก้วเซ็กซี่ได้ขนาดนี้
ผมนั่งงอเข่า ก่อนจะลอบกลืนน้ำลายดังเอื๊อก
คุณแก้วขาวไปทั้งตัว ถึงผมจะชอบผู้หญิงทุกโทนผิว แต่คุณแก้วกลับขาวไป ยิ่งอยู่ในน้ำยิ่งผ่อง แต่หากมองต่ำลงมากว่าช่วงอกและต้นคอ ก็จะไม่ใช่ภาพที่ไม่ดีต่อใจผมสักเท่าไร
“คุณต๊อบ”
คุณแก้วเรียกผม เธอค่อยๆยืดขาลงปลายเท้าจึงมาโดนปลายเท้าผมเล็กน้อย คุณแก้วคล้ายจะไม่ตั้งใจแต่เธอกลับนั่งไขว้ขวาไว้ก่อนจะเขี่ยผมอีก
“มานี่”
อ่างมันก็มีอยู่แค่นี้ ถึงจะเหมาะเจาะในการแช่ร่วมกันไปหน่อย ตอนซื้อคุณแก้วไม่คิดมาก่อนเลยใช่ไหมครับ “มะ มาไหนครับ”
“แก้วถูหลังให้” คุณแก้วยิ้มเอ็นดู “นั่งชิดขนาดนั้น แก้วจะถูให้ได้ยังไง”
“อ่า เอ่อ ผม ให้ผมถูให้คุณแก้วบ้างดีมั้ยครับ” ผมรีบเสนอเธอทันที “สลับๆกัน”
คุณแก้วมองผมก่อนจะอมยิ้ม แค่อมยิ้ม แต่ไม่พูด อย่างไหนดีกว่ากัน แต่ยิ้มอย่างนั้น ยิ้มแบบนั้นหมายความว่าไงครับ
ราวกับว่าผมกลับไปเป็นไอ้ต๊อบคนนั้น คนที่จีบหญิงไม่เป็น คนที่เจอคุณแก้วเป็นครั้งแรกแล้วติดอ่าง คนที่ยืนโง่ๆยิ้มให้นางฟ้าบนดิน คนนั้นเลย!
คุณแก้วเคลื่อนตัวมาช้าๆ เธอจับต้นขาผมหนึ่งที ผมก็สะดุ้งไปหนึ่งที เธอค่อยๆหันหลังให้ผมก่อนจะเอนพิงผมไว้อย่างผ่อนคลายและเป็นธรรมชาติ
คุณแก้วค่อยๆรวบผมไปด้านหน้า
ขาวอะไรขนาดนี้
ขาวมาก
หลังคุณแก้วสวยจนผมเผลอหื่นขึ้นมา ถ้าไม่ติดว่าเห็นกล้ามเนื้อของเธอที่คอยเตือนสติผมอยู่เนืองๆ
ผมหยิบฟองน้ำมาขัดหลังให้คุณแก้วเบาๆ ดีนะคุณแก้วหันหลังอยู่ ไม่อย่างนั้นลูกกระเดือกผมคงติดคอ เพราะต้องกลั้นการกลืนน้ำลาย
คุณแก้วครางในลำคอ เธอหลับตาพริ้ม “คุณต๊อบ”
ผมขานรับอย่างว่าง่าย ทำตามใจเธอทุกอย่าง ราวกับสามีเด็กที่กำลังเกรงใจเมีย
คุณแก้วเอนลงมามากขึ้น ผมที่พยายามจะไม่ให้เธอเข้ามาใกล้จุดระหว่างกลางมากนักในตอนนี้แผนทุกอย่างพังยับ เป็นเพราะว่าคุณแก้วขยับเข้ามานั่งตรงกลางแล้วพิงผมไว้จนผมขยับไม่ได้แถมไม่กล้าขยับอีกต่างหาก “หื้ม”
สะโพกคุณแก้วโดนจุดหนึ่ง จุดที่ผมรักและหวงแหน
แต่เธอก็ทำเหมือนไม่รู้ คุณแก้วปล่อยจับมือผมไปวางบนหน้าอกเธอ ผมจึงต้องถูฟองน้ำช้าๆเบาๆบนอกขาวๆ แทบเรียกได้ว่าไม่ออกแรง มดยังกัดเจ็บกว่า
คุณแก้วโถมกายพิงผมหมดแบบนี้ แน่นอนว่านอกจากเกร็ง บรรยากาศในห้วงสมองต๊อบแต๊บจึงยิ่งตึงเครียด
สถานการณ์ตึงเครียดมาก ตึงอย่างที่สุด! ตึงไปหมด!
มือข้างหนึ่งของคุณแก้ววางบนแขนผม อีกข้างหายไปใต้อ่าง ฟองแห่งความดีงามยังคงปกปิดช่วงขาของคุณแก้วได้อย่างงดงาม ยกเว้นตอนที่คุณแก้วชูขาขาวๆขึ้นมาให้เห็นวับๆแวบๆราวกับจะกำลังอ่อยผมอยู่
หมับ เหมือนได้ยินเสียงดังหมับ ใจผมร่วงหล่นไปที่ปลายตีน ตัวเย็นเจี๊ยบขึ้นมาตัดกับน้ำอุ่นๆ มือนุ่มๆมือน่าตีมือหนึ่งกำลังลูบต้นขาผมอย่างสนุกสนาน
“คะ คุณแก้ว”
คุณแก้วไม่ตอบ เธอแต่หลับตาพริ้มเช่นเดิม แต่สิ่งที่เกิดขึ้นใต้น้ำกลับกลายเป็นสงคราม!
มือคุณแก้วลูบวนขึ้นมาเรื่อยๆจนกระทั่งโดนตำแหน่งตายของผม ต๊อบแต๊บน้อย
“คุณต๊อบซนจังเลย” คุณแก้วพูดเสียงอ่อน “แก้วก็สงสัยว่าอะไรน่า…ดันแก้วอยู่”
ถึงคุณแก้วจะอยู่ในอ้อมแขนผม แต่เหมือนผมโดนลวนลามอย่างบอกไม่ถูก มันไม่ถูกต้องจริงๆ ไม่ถูกเลย
ทำไมมันถึงได้บวมขึ้นมาไม่รู้เวล่ำเวลาอย่างนี้
“เดี๋ยวแก้วจะให้รางวัล”
คุณแก้วจับเล่น จับไปจับมาก็เริ่มขยับ จากนั้นก็เอี่ยวคอหันกลับมาจูบผม ใบหน้าสวยๆแหงนขึ้นเล็กน้อยในขณะที่มือด้านล่างก็ขยับขึ้นลง ทั้งลื่นทั้งนุ่ม
ผมหลับตาปี๋ ผมเชื่อว่าถ้าผมลืมตาขึ้นตอนนี้ ตาจะต้องเหล่มากแน่ๆ ทว่าคุณแก้วกลับไม่สามารถทำผมลืมตาขึ้นได้เลยสักวิ ขอแค่สักวิก็ไม่ได้ ผมเหมือนโดนเธอดูดลงไป แม้ใบหน้าผมจะอยู่ด้านบนแต่ผมกลับคอตกโน้มลงเรื่อยๆตามจูบของเธอ
ผมครางต่ำ เมื่อทุกอย่างระดมเข้ามาหนักหน่วง จู่ๆคุณแก้วก็พลิกกายกลับมาเธอเป็นฝ่ายอยู่ด้านบนและวางมือข้างหนึ่งไว้ตรงผนังโดยที่ริมฝีปากยังไม่ยอมละออก และมือด้านล่างก็ขยันอย่างน่าชมเชย ตัวผมถอยลงเรื่อยๆจนแทบจะจม
พอเป็นอย่างนี้แล้วคุณแก้วก็เต็มหน้าเต็มผม
หัวใจผมหยุดเต้นไปหลายครั้งแล้ว แต่ไม่มีมีนาทีไหนเท่าครั้งนี้
ความอึดทึกทนของผม แน่นอนว่าเป็นที่เลื่องลือ แต่กระนั้นเมื่อคุณแก้วลากริมฝีปากลงมาตามใบหน้าผมก่อนจะขบเบาๆที่ลำคอ มือที่วางอยู่บนกำแพงวางบนหน้าอกผมก่อนจะลากขึ้นช้าๆอย่างต้องการสัมผัสอีก มือด้านล่างกำแน่นขยับเร็วจนผมเกือบตาย
แม้แต่ฟองสบู่ตอนนี้ก็ช่วยไม่ได้ บังไม่หมด เห็นหมด หมดกัน หมดเลย
คุณแก้วโอบเอวผมก่อนจะจูบอีก เสียงริมฝีปากแบบนี้มันออกจะเร้าอารมณ์ไปหน่อย และคุณแก้วก็บวมแล้ว บวมจริงๆ “คุณต๊อบ”
เห็นแก้วมองผม สายตาเธอหยาดเยิ้มเหมือนคนเมา แต่คนเมาที่ไหนจะมีแววใสกระจ่างได้ขนาดนี้ “หรือแก้วต้องเรียกพี่ต๊อบ”
ผมตอบได้ไม่เป็นคำแม้หน้าตาจะไปแล้วก็ตาม นอกจากจะหายใจลำบากแล้ว ด้านล่างคุณแก้วก็ยังไม่ยอมปล่อยผม หน้าที่ร้อนยิ่งร้อนมากกว่าเดิม
“แก้วนวดเก่งมั้ย”
คุณแก้วจูบปลายคางผมซ้ำๆ หลายครั้งหลายจุด ลิ้นเธอซนไม่แพ้มือ น่าตีที่สุด!
“กะ เก่งครับเก่ง” ผมพยักหน้ารีบตอบเพราะคุณแก้วยิ่งแสดงฝีมือมากกว่าเดิมเมื่อเห็นผมเอาแต่หลับตาหน้าแดง
“ตอนที่เดินด้วยกัน คุณต๊อบไม่มองใครเลย เอาแต่มองแก้ว แค่แก้ว” คุณแก้วกระซิบ “แก้วดีใจมาก”
คุณแก้วขยับเข้ามาอีก โดยที่เธอเริ่มอุ้มผมเข้าหาทีละน้อย คุณแก้วหอมแก้มผมแบบเดียวกับเธอที่ทำในตอนกลางวัน ทว่ากลับให้ความรู้สึกต่างออกไป ต่างสุดๆ!
คุณแก้วจับมือผมให้วางไว้บนไหล่เธอ ผมกระพริบตาปริบๆอีกมือเกาหัวอย่างเขินๆ หายใจไม่สะดวก เมื่อช่วงอารมณ์ยังคงอึดอัดแน่นตัวไปหมดโดยเฉพาะด้านล่าง
“ก็คุณแก้วเป็นคนสำคัญของผม จะให้ผมสนใจใครได้ล่ะครับ”
คุณแก้วยิ้มพอใจมาก เธอยิ้มจนผมแสบตา เป็นสกิลยิ้มทะลุทะลวงทุกสรรพสิ่งจนผมแทบจะยกมือขึ้นมาบังความเจิดจ้านั้น
“เอ่อ คุณแก้วครับ” เห็นว่าเธออารมณ์ดีอย่างมาก ผมก็กระแอมกระไอเล็กน้อย ก่อนจะยกมือเก้กังๆเกี่ยวปอยผมเธอทัดไว้ข้างหู
“หื้อ”
“เราแบบว่า เอ่อ ลองสลับ แบบ สะ สลับบทบาทกันดูดีมั้ยครับ ให้มัน เอ่อ เข้าที่เข้าทาง”
เมื่อสภาพผมตอนนี้แทบจะนั่งตักคุณแก้วได้ตรงจุดตรงใจ มือคุณแก้ววางอยู่ที่เอวผม ความเกร็งทำเอาผมปวดไหล่อีกรอบ มือไม้เปื่อยหมด แถมตัวคุณแก้วก็หอมมาก หอมจนผมกลืนน้ำลายอยู่หลายที
คุณแก้วเลิกคิ้วขึ้น รอยยิ้มของเธอนิ่งนานมาก นานจนผมรู้สึกแปลกๆ
“คุณต๊อบ” คุณแก้วยิ้มหวานหยด “ไม่ดื้อสิครับ”
ตายกู ตาย
ผมกระพริบตา อยู่ดีๆเหมือนหัวใจก็สลาย หน้าตาซื่องงราวกับมึนงงต่อโลกใบนี้นัก
คุณแก้วจูบผมอีกครั้ง ก่อนจะกดสะโพกเข้ามาในช่วงที่ผมช็อกไป ผมสำลักน้ำลายอย่างเอาเป็นเอาตาย คุณแก้วกอดผมแน่นแล้วจูบปลอบๆ “โอ๋”
โอ๋อะไร!
“คนดี” คุณแก้วหอมแก้มผมไม่หยุด “ไม่เอาไม่เกร็ง”
คุณแก้วเม้มคอผมก่อนจะกัดเบาๆหลายจุด เธอส่งเสียงในลำคออย่างสะกดกลั้นอารมณ์ “หมั่นเขี้ยวจริงๆ”
“แก้วอยากกินคุณต๊อบจนยั้งไม่อยู่แล้ว” เธอเอียงคอเพื่อจูบผม ริมฝีปากคุณแก้วกลายเป็นสีแดง เธอกัดปากผมเบาๆลามไปถึงแก้ม “ทำยังไงดี”
ถึงใจจะบอกว่ารับได้หมด ขอแค่เป็นเธอ แต่ว่านี่มัน นี่มั๊น!
ผมพยายามห้ามอาการมวลท้องทั้งหลายแหล่ คุณแก้วใช้ใบหน้าที่ผมแพ้ทางเข้ามาใกล้ๆ เธอยิ้มพราวก่อนจะหัวเราะในลำคอออกมาแล้วจูบผมอย่างดูดดื่มลึกซึ้งกินใจ ปลายลิ้นเล่นเอาผมงง ลืมความมวลท้องแปลกๆนั่นออกไป
เธอครางต่ำ ขยับสะโพกช้าๆแต่หนักแน่น จนผมร้องเป็นเด็กด้วยความคับข้อง จะด่าจะว่าก็ทำไม่ลง จะให้ทุบตีก็ยิ่งทำไม่ได้ จะขัดจะขืนพอเห็นใบหน้าสวยๆเศร้าหมองน้ำเสียงอ่อนคล้ายเสียใจก็ทำเอาปวดใจแทบเป็นแทบตาย ตอนนี้ผมคับข้องใจไปหมดราวกับว่าหาที่ระบายไม่ได้ก็ร้องมันซะ!
“คุณต๊อบ” คุณแก้วเห็นผมร้องไห้เธอก็ร้องเสียงอ่อนออกมา ก่อนจะโอบผมเข้ามาให้ซุกไหล่เธอ ฝ่ามือลูบหัวน้อยๆ “ไม่ร้องนะครับ ไม่แกล้งแล้ว”
แต่สะโพกคุณแก้วยังขยับอยู่ แถมยังดึงดันเข้าออกแล้วก็บวมมาก ไอ้ตัวนั้นมันบวมมากจนจุกไปหมด
เธอลูบหลังผมเบาๆ ผมกลายเป็นก้อนกลมๆอยู่ในอ้อมแขนเธอแทนจากนั้นคุณแก้วก็สอดปลายนิ้วเข้ามาโดยที่ด้านในก็ขยับอย่างสบายอกสบายใจ
เธอกัดหน้าอกผม ปลายลิ้นวนอยู่อย่างเอาแต่ใจ ฝ่ามือนุ่มๆขย้ำลงบนสะโพกจนเป็นรอยนิ้ว คุณแก้วเริ่มขยับไม่หยุดไม่ใช่ดันกายเข้าออกอย่างเนิบช้าแบบในทีแรกทว่าเป็นการบุกตะลุยฝ่าฟันอย่างแท้จริง
เสียงน้ำ และเป็ดที่ลอยอยู่กระเด็นไปอยู่อีกฝั่งของอ่าง ผมมึนจนโลกหมนไปสองตลบ จากนั้นก็ถูกจับให้ตลบแล้วตลบอีก คุณแก้วยังคงดันกายเข้ามาอย่างไม่รู้จักพอโดยอ้างเหตุผลว่าเพราะอยากเอาใจผมมากที่สุด กลัวว่าผมจะไปมองผู้หญิงอื่น ฉะนั้น “แก้วเลยต้องทำให้รู้ว่าคุณต๊อบขาดแก้วไม่ได้”
ผมยังไม่ได้ทันอธิบายในข้อหาที่คุณแก้วใส่ร้ายหรือคิดมาก บอกตอนไหนว่าผมจะไปมองคนอื่น ก็เห็นอยู่ชัดๆว่ารักเดียวใจเดียว แต่คุณแก้วกลับไม่ฟัง เธอก็ดึงดันเข้ามาจนผมแทบหมดเรี่ยวหมดแรง
“เพราะคุณต๊อบน่ารักมาก น่ารักมาก” เธอกระซิบ ใบหน้าอยู่ที่แก้มผม “น่ารักมากๆ”
จากนั้นผมก็จำอะไรไม่ได้แล้ว ได้ยินแต่น้ำเสียงทุ้มนุ่มนวลอ่อนโยนกับจูบรุนแรงเหมือนห้ามใจไม่อยู่ ที่ รู้ตัวอีกทีก็มาอยู่บนเตียง ในห้องมืดสนิท กับกลิ่นหอมกรุ่นจากคนข้างกาย
ต๊อบแต๊บน้อยเหี่ยวเฉา จากการถูกรีดเค้นความลับ นอนสภาพตายอดตายอยาก เจ็บระบมไปทั้งตัว ตาบวมเป่ง ต่างจากอีกคนที่นอนสวยๆ ใบหน้าอิ่มเอมมีน้ำมีนวลอยู่ข้างๆ
ดูอย่างนี้ก็ซ่อนรูปดี ไม่คิดว่าจะซ่อนไว้เยอะขนาดนั้น ซ่อนจนมิดชิด ซ่อนจนดูไม่ออก หรือว่าเพราะผมซื่อบื้อเอง
ยังไม่ทันได้คิดต่อ คุณแก้วขยับเข้ามาซุกอยู่ในอ้อมแขน เธองึมงำเบาๆ สองมือวางบนตัวผม ผมดึงเธอเขามากอด เกลี่ยแก้มขาวๆนุ่มมือเล่นเล็กน้อยก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากเธอเบาๆ
ถอนหายใจ ตามองเพดานแล้วก็ขบคิดอย่างจริงจังถึงเรื่องที่เคยพูดในอดีตด้วยความอยากรู้อยากเห็นของผมเองแต่ก็ไม่ได้จริงจังมาก ทว่าตอนนี้จู่ๆก็นึกถึงมันขึ้นมาได้
วันนั้น บ่ายแก่ๆ บทสนทนาเล่นๆเมื่อหลายปีก่อน ภาพเพื่อนรักลอยขึ้นมาในปุยเมฆพร้อมกับน้ำเสียงถือดีปนรำคาญตวาดแว้ดๆ
’ชีวิตจริงมึงหาไปเถอะรุก คุยไปคุยมาก็หันหลังให้กูหมด’
เชื่อถือไม่ได้ คำพูดไอ้ฟักเชื่อถือไม่ได้เลยสักนิด!
TBC
[9/06/2560]
-
โอ๋ๆนะต๊อบนะ555
-
คุณฟักผู้หารุกแทบตายกับต๊อบแต๊บที่ไม่ต้องหาเขาก็มาเอง 5555555
โอ๊ยยยย แพ้คุณแก้วกับโหมดรุกจริงๆ พูดครับกี่ทีก็เขินตลอดอะ แง่กกก
-
55555555555555 แต่ละคน ฮา ฮาได้อี๊กกกก
-
คุณแก้วหลอกอ่าาาา
-
ต๊อบกับเจ๊ฟักนี่อยากได้อะไรเจอตรงกันข้ามตลอด55
แต่ต๊อบน่ารักจริงๆนะ ซื่อบื้อแบบคิขุ55
-
ขำ โอ๊ยยยย เพื่อนสองคนนี้ช่างต่างกัน แต่ว่าคุณฟักก็เป็นเมียแล้วนี่ อยากให้คุณฟักรุกๆนะเพราะยังคิดถึงชาย(แก่ขี้แอ๊บ)แบดบอยอยู่
ส่วนต๊อบ.. ใช่นายมันซื่อ แต่น่ารักไงล่ะ!
-
ต๊อบแต๊บ เอ๊ย...... :ling1: :ling1: :ling1:
ชีวิตจริงมึงหาไปเถอะรุก คุยไปคุยมาก็หันหลังให้กูหมด’
เชื่อถือไม่ได้ คำพูดไอ้ฟักเชื่อถือไม่ได้เลยสักนิด!
แต่ต๊อบขอรุก คุณแก้วไม่ยอมยังว่า "คุณต๊อบ.....ไม่ดื้อสิครับ" :oo1: :oo1: :oo1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao7: ต๊อบไม่ดื้อสิครับ โหยยยความฝาชีมาเลย
-
ไม่ดื้อสิครับ. โอยยยยยยยยยย :ling1: :ling1:
-
:pig4:
-
ชอบโหมดที่คุณแก้วแมนๆพูดครับ -//-
-
จะพลิกบทอีกแล้วนะต๊อบเอ๊ย :mew4:ล
-
คนดี.. ไม่ดื้อสิครับ..
โอ้ยย.. ถึงกับไปไม่เป็นเลยจ้าาา... :katai5:
-
ขออนุญาตรีโพสรูปนี้จากคุณคนเขียนเมื่อหลายตอนก่อน 55555555555
-
มีความแพ้อย่างรุนแรง #ทีมคุณแก้ว
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
ฟักขี้โกหก!
-
สาวเสียบมันช่างสุดยอด.. โฮะ โฮะ โฮะ
-
ไม่รู้จะปลอบยัยหนูต้อบยังไงดี
ขอยกหน้าที่นี้ให้คุณแก้วแล้วกันนะ :hao6:
-
เจ๊ฟักคำพูดหล่อนเชื่อมิได้นะคะ
เป็นฉากเข้าได้เข้าเข็มที่ตลกจังค่ะ5555555555
-
โถถถถถถถถ่ คุณต็อบบบบบบบบบ
:katai5: :katai5:
-
ก็ของฟักมาในมาดผู้ชายไง แต่ของต๊อบมาในมาดผู้หญิง หวังจะรุกเค้า แต่พลิกล็อก :laugh:
-
แพ้คุณแก้วพูดครับมากกกก ออร่าความรุกรุนแรงมาก คำพูดเจ๊ฟักมันเชื่อไม่ได้ค่ะต๊อบแต๊บ 5555555555555555555
-
พึ่งตามมาอ่านวันนี้ตั้งแต่ตอนที่1จนถึงปัจจุบัน รู้สึกชอบต๊อบมากๆเลยค่ะ นางน่ารักมากๆ ดูไม่ค่อยทันคน ไม่ทันใครเลย (ฮา) :-[ :-[ :-[ :-[ รออ่านตอนต่อไปนะคะ ❤❤❤❤❤
-
:hao5: :hao5: :hao5: ต๊อบเอ๊ย ทำไมชีวิตถึงโชคดีได้แต่ของเเรร์ไอเทมทั้งนั้น
-
อ่านทันแล้วววว รู้สึกวงวารต๊อบมากกกกกก
55555555+ แต่ภูมิใจเถอะได้ผัวหล่อขนาดนี้อ่ะต๊อบ
-
ชอบตอนคุณแก้วพูดว่า ไม่ดื้อสิครับ
โอยยยยย มันกร๊าวจายมากกกกค่าาาาา
-
เพื่อนสองคนนี้มันอาภัพจริงๆ 555555
แปลว่าฟัก หาเป้าหมายผิดแล้วละ
-
:-[ :-[ :-[ เขิลลลล
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 34 : สั่งสอนให้มันรู้ว่าใครกันแน่เป็นผู้นำ
เทศกาลข้าวใหม่ปลามันยังไม่สิ้นสุด จนไอ้ฟักเริ่มด่าว่าผมหายหัวไม่สนใจมันแต่ผมก็ไม่ได้สนใจ หรือแปลว่าผมไม่สนใจตามที่มันว่าจริงๆ
มันหาว่าผมติดเมีย ลืมเพื่อนลืมฝูง ตอนมันติดเด็กมันผมไม่เห็นว่าอะไรสักคำ แถมยังเข้าไปช่วยมันอีกต่างหาก แล้วดูมันว่าผม เนรคุณจริงๆ
บางทีผมก็อยากจะบอกมันว่า ฟัก คุณแก้วต่างหากที่ติดกู
พูดแล้วก็หัวเราะขำ ยิ้มบ้าบออยู่คนเดียว แหม ก็หลังๆอยู่ดีไม่ว่าดีความหล่อผมมันก็เพิ่มขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
นี่สินะที่เขาว่ากันว่าผู้ชายยิ่งแก่ยิ่งภูมิฐาน
เสน่ห์ต๊อบมันก็ไม่ใช่น้อยๆ
พยักหน้างึมงำกับหมอนอย่างเห็นด้วยในความคิดนี้
แม้เรื่องเมื่อวานหลังจากผมไปละลายทรัพย์ตัวเองหรือช็อปปิ้งเป็นเพื่อนเธอ คุณแก้วก็เอาอกเอาใจผมเต็มที่ ผมหลับเป็นตาย ตื่นมาอีกทีฟ้าก็สว่าง ผมลากสังขารตัวเองไปล้างหน้าแล้วค่อยอาบน้ำ คุณแก้วไม่อยู่แต่ในห้องเรียบร้อยสวยงาม ความชมพูยังอยู่ดีสมเป็นห้องของคุณแก้วคนสวย
สภาพดูไม่จืด ผมมองกระจกแล้วถอนหายใจ มือลูบหน้าลูบตาเหมือนคนเพิ่งตกงาน
ตาย ตาย
โวะ ป๊าด นั่นอะไรนะ
รอยอะไรเยอะแยะไปหมด
ผมทนมองต่อไปไม่ได้ อยากจะยกมือต่อยกำแพงแล้วทำท่าเครียดแบบเท่ๆ
ถึงจะมีรอยที่บ่งบอกว่าเป็นคุณแก้ว แม่เสือสาวของผม แต่ว่ามันก็ออกจะเด่นเกิน ถ้าเกิดที่บ้านเห็นขึ้นมา แม่จะไม่ลากผมให้รับผิดชอบแต่งเธอเข้าบ้านซะเดียวนั้นเรอะ ไอ้พี่ติ๊ก ไอ้นี่ยิ่งตัวดี มันต้องล้อผมแน่ๆ งับกันขนาดนี้ คุณแก้วไม่ติดชื่อนามสกุลห้อยคอผมเลยล่ะครับ
แปลก หน้ากลับแดง ผมลูบคางตัวเองที่หนวดขึ้นมาเล็กน้อยเป็นตอสากๆ
เอาวะ ยังไงก็หล่อ
เห็นขวดอาบน้ำ ครีม และกระปุกนับร้อยน้ำหงน้ำหอมที่วางอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งหรือหน้ากระจกในห้องน้ำเมื่อกี้แล้วผมก็รู้สึกแปลกจริงๆ มีความคล้ายไอ้ฟักอยู่หน่อย แต่ไอ้นั่นสไตล์มันก็ออกจะแบดบอยขนาดนั้น แต่ก็มีความเรื่องมากจู้จี้สูงเหมือนกัน
เห็นสีชมพูกับดมกลิ่นหอมลูกกวาดมากๆชักลายตา
เหมือนติดกับดักอะไรสักอย่าง ผมยืนขมวดคิ้ว ค้างคาใจแต่ก็นึกไม่ออก จากนั้นก็สลัดความคิดบ้าบอทิ้ง เดินลงไปด้านล่างช้าๆ เบาๆ แทบจะไม่ลงแรงตอนก้าวเป็นเพราะว่าเจ็บ เออ ยังเจ็บอยู่
พอเดินลงไปผมเห็นคุณแก้วกำลังทำอาหารเช้า ผมแอบมึนงงไปเล็กน้อย คุณแก้วใส่เสื้อเชิ้ตของผม กระดุมติดไม่เรียบร้อย กับกางเกงขาสั้นอีกตัว ผมมัดขึ้นลวกๆ ทำให้ไรผมของเธอตกลงอย่างเป็นธรรมชาติ
เธอยืนหันหลัง ลำคอขาวๆกับไรผมอ่อนๆดูน่ามองไปหมด ต้นขาเนียนๆด้านหลังเห็นแวบหนึ่งส่วนที่เหลือถูกโต๊ะตรงกลางบังไว้พอดิบพอดี
นั่นไง
มึง
ผมแอบกลืนน้ำลายเล็กน้อย เชี้ย ตอนนี้ตาผมต้องมีปัญหาอะไรแน่ๆ ถึงได้มองคุณแก้วมุมไหนก็เซ็กซี่ไปหมด แม้แต่เวลาปกติ ก็ยังไม่เลิกนะมึง!
“คุณต๊อบหิวหรือยัง” คุณแก้วหันมาถามผม ใบหน้าของเธอยามนี้เกลี้ยงเกลา ดูสดใส น่ารักมากๆ
“หิวมากเลยครับ” แต่ถึงอย่างนั้นเช้านี้ผมกลับไม่กล้าสบตาคุณแก้วนาน เอาเป็นว่าตอนนี้ผมแทบจะเดินก้มหน้ามองพื้นแล้วลงไปนั่งอย่างเป็นระเบียบ
สภาพผมทรุดโทรมมากต่างจากคุณแก้วที่ยังสวยวันสวยคืน “ตื่นกี่โมงครับเนี่ย”
“หกโมงครึ่งได้ค่ะ” คุณแก้วกลับมาเป็นคุณแก้วคะขาของผม ดีต่อจิตใจผมไม่น้อย ผมแอบขยับไหล่นวดเบาๆ ร่างกายเหมือนหนักๆ ปวดไปหมดทั้งตัวไม่หาย
จากนั้นผมก็เอาแต่จ้องโต๊ะ มองไม้ มองหน้าต่าง มองแจกัน ในขณะที่เห็นแค่ปลายเท้ากับข้อขาขาวๆของคุณแก้ว ทำไมใจต้องเต้นแรง งงจริงๆ
ผมนั่งประสานมือไว้ที่โต๊ะ ใบหน้าก้มงุดมองนิ้วโป้งตัวเอง เอ๊ะ รอยฟัน
“คุณต๊อบ”
“คะ ครับ ครับ” ผมสะดุ้งเงยหน้าขึ้น ขนมปังปิ้งกับไข่ดาวแฮมวางอยู่ตรงหน้า คุณแก้วนั่งตรงข้ามผมก่อนจะโน้มใบหน้าเข้ามาเล็กน้อย
“เหม่ออะไรหื้ม”
“อ้อ เอ่อ วันนี้” วันนี้ ว่าแต่วันนี้อะไรวะ พูดต่อสิต๊อบ คุณแก้วมองผม ผมก็หลบสายตาทันที ไม่วายหลบแล้วยังไปเผลอมองเสื้อของตัวเองที่คุณแก้วใส่ หน้าก็ยิ่งออกอาการเลิ่กลั่กขึ้นมา
“วันนี้?”
“วันนี้” ผมพูดซ้ำ รู้สึกว่าคอแห้งมาก ปากก็บวม ตาก็บวม แถมยังปวดเอวมาก ปวดจนไม่อยากขยับ
พอมาเจอหน้าจริงๆ ผมกลับยังคิดถึงเรื่องเมื่อคืนอยู่ จากนั้นความรู้สึกอยากมุดดินหนีกลับบ้านก็พลั่งพลู เชี้ย ผมควรกลับบ้านตอนนี้ กลับไปนอนเอาหน้ามุดหมอนซะ!
แต่ว่าถ้าทำอย่างนั้น มันก็เหมือนกับผมกำลังทิ้งเธออย่างเมื่อคราวก่อน
แต่คราวก่อนผมตกใจ คราวนี้ผมก็ยัง ยัง เอ่อ ตกใจ
สับสนโว้ยยย
“สงสัยวันนี้คุณต๊อบต้องนอนอีกหน่อย” คุณแก้วว่า เธอค่อยๆทาเนยลงบนขนมปังในจานผมก่อนจะหั่นแบ่งเป็นสองชิ้น “แก้วอาจจะลงมือหนักไปบ้าง”
พูดถึงการลงมือหนักไปบ้าง คุณแก้วก็ยิ้มก่อนจะค่อยๆเงยหน้าสบตาผมอีกครั้ง
ผมกลั้นใจ รีบพูดออกไปก่อนจะไม่มีความกล้าอีก “คุณแก้วครับ ผมว่า ผม อันนี้ผมอยากให้เราคุยกันอีกสักนิด”
“แก้วฟังอยู่” คุณแก้วพูดขณะหั่นขนมปังเป็นสี่ส่วนจากนั้นก็ป้อนผมมาหนึ่งชิ้น ผมกำลังจะพูดต่อ ด้วยความที่เรียกกำลังใจมาได้แล้วส่วนหนึ่งแต่ปากก็รับการป้อนของคุณแก้วไป ก่อนจะเคี้ยวๆแล้วรีบกลืน
หลังจากการเคี้ยวเสร็จ คุณแก้วก็ป้อนผมมาอีกคำ ก่อนจะบอกผมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ค่อยๆกินสิคะ คุณต๊อบนี่ เป็นเด็กเชียว”
คุณแก้วเทน้ำให้ผม ผมรับมาดื่ม “คุณแก้วกินด้วยสิครับ”
“แก้วก็กินสลับกับป้อนคุณต๊อบนี่ไงเอ่ย”
ผมมองมือคุณแก้วที่กำลังถือมีดกับซ้อม ดูยังไงก็สวยจริงๆ ว่าแต่ เฮ้ย เดี๋ยว “คุณแก้วครับ เมื่อคืน”
คุณแก้วพยักหน้า เธอบอกให้ผมอ้าปาก “คุณต๊อบ อ้ำ”
“คุณแก้วไม่ฟังผมอะ” ผมเคี้ยวไปด้วยพูดไปด้วยอย่างหงุดหงิด หงุดหงิดที่พอเธอป้อนไอ้ผมก็แดกเอาลูกเดียว
“แก้วฟังอยู่ แต่คุณต๊อบนั่นแหละที่ไม่พูดสักที”
“คุณแก้วครับ เอ่อ เมื่อคืนผมค่อนข้างจะเจ็บ แบบว่ามันเจ็บแบบหน่วงใจ ปวดใจมาก แล้วก็ไม่คุ้นไม่ชิน”
“แก้วทำให้คุณต๊อบปวดใจ?” คุณแก้วพูดเสียงอ่อนลง มือทาบอก คล้ายว่าเธอสะเทือนใจขึ้นมา
มันก็ไม่เชิงปวดใจ แต่พอเห็นท่อนบนท่อนล่างของเธอเข้าเต็มๆแบบไม่มีหมกเม็ด นั่นแหละที่ทำผมปวดใจ ไม่พอ ถึงผมจะได้ทับคุณแก้ว แต่เป็นการนั่งทับที่ทำเอาจุติไปหลายรอบ แม่เจ้าโว้ย!
นั่นไม่เรียกไม่ว่านั่ง นั่นเรียกว่าโดนกักไม่ให้มีทางหนีชัดๆ!
“ก็คุณต๊อบน่าหมั่นเขี้ยว” คุณแก้วป้อนผมอีกคำ เธอเลียปลายนิ้วตัวเอง “คุณต๊อบไม่รู้ตัวเหรอว่าคุณต๊อบน่าหมั่นเขี้ยว”
คุณแก้วหลุดหัวเราะเมื่อเห็นผมทำหน้าซื่อบื้อ “ก็ได้ค่ะ งั้นคราวหน้าสลับๆกัน”
“สลับๆกัน” ผมทวนคำ
คุณแก้วพยักหน้าน้อยๆ ก่อนเอียงคอ มองผมด้วยรอยยิ้มละมุนละไม “สลับกัน”
ผมไม่รู้ว่าทำสีหน้าแบบไหนออกไป คุณแก้วถึงได้หลุดหัวเราะออกมาอีกครั้ง เธอโน้มตัวข้ามโต๊ะเล็กๆมาหาผมก่อนจะจูบบนริมฝีปากผมดังมั๊วะ
ผมนั่งบื้อสักพักหน้าถึงค่อยๆแดงลามไปยันหู หลุดไอค่อกแค่กๆแล้วรีบจิบน้ำ “ละ แล้วที่หาว่าผมมองคนอื่นนี่มันมีด้วยเหรอครับ”
“เปล่านะ” คุณแก้วปฏิเสธ เธอเท้าคาง ก่อนมองผม “แก้วแค่บอกว่าคุณต๊อบหล่อ”
ผมขมวดคิ้ว ตอบเสียงกึ่งตัดพ้อ “แล้วมันใช่ความผิดผมเหรอครับ คุณแก้วไม่น่ารักเลย คุณแก้วต้องโทษคนอื่นไม่ใช่มารังแกผม” ถึงปากจะบอกว่าไม่น่ารัก แต่เสียงผมไม่เหมือนจะว่าเธอเลยสักนิด แถมหน้ามึงยังแดงด้วย ไอ้ต๊อบ!
แต่เมื่อมันออกจะ มันออกจะ เจ็บนิดๆ เจ็บจริงๆนะครับ ทำไมคุณแก้วดูไม่เชื่อไม่จริงจังกับคำผมเลย ฮือๆๆ
“แก้วดูเหมือนคนขี้หึงเหรอ”
คุณแก้วเอียงคอ มือที่เท้าคางอยู่ดูคล้ายแมวตัวหนึ่ง แต่ก็เหมือนจะเป็นแมวที่เริ่มมีลวดลาย มีเขี้ยวเล็บจากนั้นก็ไม่ทันรู้ตัวแมวตัวน้อยก็กลายเป็นเสือตัวใหญ่ ตัวเบ้อเร่อ!
บรรยากาศชักเปลี่ยนไป ถึงแม้ตอนนี้คุณแก้วจะยังสวยไม่เปลี่ยน แต่การที่เธอมองกันแบบนี้ จ้องกันแบบนี้ อีกทั้งยังมีความรู้สึกที่ผมบอกไม่ถูกมมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ปลายนิ้วคุณแก้วคลออยู่ที่ริมฝีปาก
ผมตอบ แกล้งไอนิดหน่อย จากนั้นก็ไม่พยายามมองช่วงต้นคอของคุณแก้วลงไป “จริงๆแล้วคุณแก้วของผมน่ารักมาก น่ารักมากๆครับ”
“ถ้าคุณต๊อบอยากลอง ทำให้แก้วหึงมากๆ แก้วก็จะจับคุณต๊อบกินทั้งๆที่อยู่ในชุดกระโปรกงับถุงน่อง”
ผมกระพริบตาปริบๆ
“จากนั้นแก้วก็จะไม่แต่งหน้า ไม่เมคอัพ ให้คุณต๊อบเห็นหน้าหล่อๆของแก้วไปสักอาทิตย์แบบนี้ดีมั้ยคะ”
ผมหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะกุมมือคุณแก้วแล้วถูๆ “คุณแก้ว อย่าแกล้งผมแบบนี้สิครับ”
“เอ๋ แต่แก้วพูดจริงๆนะ” คุณแก้วพูดเสียงใส ดวงตาก็ใส ราวกับว่าเธอกำลังพูดเรื่องบริสุทธิ์ใจอย่างมาก
“ถึงคุณแก้วไม่แต่งหน้า คุณแก้วก็น่ารักอยู่แล้วนะครับ” ผมรีบพูดเอาใจเธอ ให้คุณแก้วใจเย็นๆ คุณแก้วแม้กำลังยิ้ม พูดด้วยท่าทีอ่อนโยน น้ำเสียงรักเอาใจผมแค่ไหน แต่ผมรู้สึกว่ามันก็มีความผิดปกติอยู่!
“แก้วจะแต่งตัวให้บอยๆหน่อย แค่นี้เวลาเดินไปไหนมาไหนแก้วก็เหมือนแฟนหนุ่มของคุณต๊อบแล้ว”
“และแก้วก็จะไม่พูดคะขา ไม่พูดเสียงสองกับคุณต๊อบ แก้วจะแมนใส่คุณต๊อบให้คุณต๊อบนอนซบอกแก้ว ขัดขืนไปไหนไม่ได้”
ผมอ้าปากค้าง
โหดเหี้ยมมาก
โหดเหี้ยมอะไรเช่นนี้!
“ไม่เอา” ผมฟุบหน้ากับโต๊ะ คัดค้านเต็มที่ ในเมื่อผมทำอะไรคุณแก้วไม่ได้ ดุก็ไม่ขึ้น ไม้แข็งก็ไม่ไหว ผมก็จะงอแงโว้ย งอแง “คุณแก้วไม่ทำอย่างนั้นสิครับ ผมประท้วง ผมขอประท้วง”
ยิ่งนึกภาพตามผมยิ่งมือไม้อ่อน จู่ๆก็รู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งตัว
ถึงใบหน้าเธอจะเจริญหูเจริญตาทั้งสองแบบ แต่ว่าผมก็ยังชินกับตอนคุณแก้วเป็นคุณแก้วคนสวยของผมมากกว่า ฮือๆๆๆ
เหมือนคุณแก้วยิ่งพูดยิ่งสนุก ความคิดไหลเรื่อยๆไม่รีรอให้ผมได้พักหัวใจ รอยยิ้มคุณแก้วสว่างไสวทั่วใบหน้าก่อนจะมุมปากจะยกขึ้นน้อยๆ “คิดแล้วก็อยากจะทำซะเดี๋ยวนี้”
ผมครางเสียงอ่อนแรงเหมือนจะตายตรงนั้น “คุณแก้วว เอาเลย ถ้าเป็นความสุขคุณแก้ว ผมก็ไม่ขัดอยู่แล้ว”
“คุณต๊อบพูดจริงนะ” คุณแก้วเอ่ย น้ำเสียงดูเจ้าเล่ห์ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก “คุณต๊อบพูดแล้วนะ”
“ผมประชด”
“ไหนบอกชอบที่แก้วเป็นแก้ว”
ผมครางฮือ พอคุณแก้วเล่นมุกนี้ใส่ก็เถียงไม่ค่อยจะออก ไม่สิ ตั้งแต่แรกผมก็ไม่เคยเถียงคุณแก้วชนะเลย!
“คุณแก้วครับ”
“ว่าไงครับ” คุณแก้วตอบ แต่เสียงเธอเหมือนกำลังจะพูดกับเด็ก “คุณต๊อบเขินแก้วเหรอ”
ผมก้มหน้า ฟุบกับโต๊ะไปอีกรอบ ยกมือปิดหูด้วย จะได้ไม่เห็นว่ามันแดง!
“โธ่” คุณแก้วว่าเสียงอ่อน จากนั้นผมก็ได้ยินเสียงเก้าอี้ วินาทีถัดมาก็เป็นไออุ่นอยู่ข้างๆ คุณแก้วนั่งลงก่อนจะพยายามมองผมที่ฟุบอยู่ เธอพยายามยื่นหน้าเข้ามาตรงตักผม “คุณต๊อบ ดูสิ เขินจนหูแดงหมดแล้ว”
กลิ่นกายหอมๆ มือนุ่มๆ คุณแก้วถูแก้มกับตักผม ฝ่ามือวางไว้บนไหล่ก่อนจะขึ้นมากอดผมด้านหลัง ปลายคางเธอคลอเคลียบนหลังผม เธอแกล้งหอมผมไปทั่วแถมพยายามหอมแก้มเพื่ออ่อยผมด้วย “เด็กซน เงยหน้าขึ้นมาเร็ว”
“คุณแก้วขี้โกง” ผมพูดอู้อี้ ไม่ยอมเงยหน้า
“ใครกันแน่ที่ขี้งอน ดูสิ โดนแก้วแกล้งเข้าหน่อยก็ร้องไห้โยเยให้แก้วปลอบ” เธอจับติ่งหูผมเล่น กระซิบเบาๆไม่ห่าง น้ำเสียงยิ่งนุ่มนวลลงกว่าเดิม
แต่ผมจะไม่ยอมหลงกลเธออีกเด็ดขาด!
ไม่ว่าจะเอาความนุ่มนิ่มกับตัวหอมๆ แล้วก็เสียงอ่อนโยนแค่ไหน ผมก็จะไม่ใจอ่อน
นี่มัน มะ มันอัดอั้นมานานเกินไปแล้ว!
คุณแก้วจูบคอผม ก่อนจะแนบใบหน้าลงที่แผ่นหลัง เธอแกล้งสอดมือเข้ามาเกาคางผมเบาๆ
ไม่!
อย่านะต๊อบ!
“คุณต๊อบไม่รู้เหรอว่าคนที่เราชอบมักจะน่าแกล้งเป็นพิเศษ”
ผมส่ายหน้าขยุกขยิก ดูเหมือนเอาหัวถูบนโต๊ะมากกว่า นั่นมันตรรกกะอะไรกัน
“ตอนแก้วไม่แต่งหน้าไม่สวยขนาดนั้นเลยเหรอ” คุณแก้วพูดคล้ายจะน้อยใจ น้ำเสียงเธอเบาลง
ฉิบหายละ ผมแอบแง้มๆดู ก่อนจะรีบตอบกลับอย่างลืมตัว “สวย”
“แต่ว่ามัน เอ่อ ก็ก้ำกึ่ง แบบว่า จะว่าหล่อก็หล่อนะครับ”
คุณแก้วพยักหน้า น้ำเสียงแฝงความภูมิใจไม่น้อย “อืม…คุณต๊อบมีแต่ได้กับได้นะเนี่ย”
คุณแก้วโน้มใบหน้าเข้า เธอใช้ริมฝีปากดันแขนผมก่อนจะจูบเบาๆ จนแถวนั้นจั๊กจี้ไปหมด ผมคลายมือออก เงยหน้าขึ้นมาตามฝ่ามือคุณแก้วที่ประคองอยู่ เธอนั่งคุกเข่า ใบหน้าเกือบเท่าผมที่นั่งบนเก้าอี้
คุณแก้วกอดเอวผมไว้หลวมๆ เธอมองผมแล้วยิ้มน้อยๆ “งั้นก็โอเค”
นิ้วเกี้ยวชูขึ้นมาตรงหน้า เธอทวนคำพูดนั้นอีกครั้ง “สลับๆกัน”
ผมกระพริบตา ในใจวูบหนึ่งเหมือนมีพลุจุดฉลองอยู่สามสี่ครั้งก่อนจะยื่นนิ้วไปเกี่ยวคุณแก้วตอบ
แต่ก็ยังไม่แน่ใจ ผมแอบถามขึ้นมาอีกครั้งอย่างลัง สายตาผมคุณแก้วอย่างระแวง คุณพระ เป็นครั้งแรกที่ผมมองเธออย่างนั้น! “คุณต๊อบไม่เชื่อแก้วเหรอ”
น้ำเสียงอ่อนหวาน คล้ายน้อยใจอย่างมาก รวมไปถึงดวงตาใสๆที่เริ่มแดงก่ำขึ้นมา
“ปะ เปล่านะครับ”
ผมรีบอุ้มคุณแก้วขึ้นมานั่งบนตัก แม้ว่าตอนแรกจะยกไม่ขึ้นเลยก็ตาม แต่พอคุณแก้วโถมกายมาหาผมเอง ผมก็รีบโอบคุณแก้วไว้ในใจหลงลืมความหนักหน่วงที่ต้นขาไป อีกทั้งหลงลืมความปวดเอวกับสะโพกด้วย!
“คุณแก้วไม่ร้องไห้สิ” ผมปลอบเธออย่างลนลาน สุดท้ายผมก็ทำใจโกรธคุณแก้วไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำ ชีวิตหัวหน้าครอบครัวกู อ่อนโยนดุจปุยนุ่นสมกับเป็นสุภาพบุรุษจริงๆ
“แก้วไม่ได้ร้องสักหน่อย” คุณแก้วว่าเสียงแง่งอน เธอไม่ยอมหันมามองผม “คุณต๊อบทำเหมือนแก้วเป็นคนอื่น”
“ผมเปล่า”
“เมื่อกี้คุณต๊อบทำ คุณต๊อบมองแบบนั้น”
“ผมล้อเล่น ไม่โกรธแล้ว ไม่เอาแต่ใจแล้ว ยอมแล้วครับ ผมยอมคุณแก้วทุกอย่างเลย” ผมหอมแก้มคุณแก้วคืน ถ้าไม่นับอย่างอื่นแก้มนี้ก็นุ่ม นุ่มนิ่มไปหมด การที่คุณแก้วมัดผมขึ้นแบบนี้ ปอยผมตกแบบนี้ ทำเอาผมไม่เป็นอันทำอย่างอื่นนอกจากใจเต้น
ผู้หญิงนี่เขาขี้แยอย่างนี้กันหมดหรือเปล่าวะ
แฟนเก่าที่ผมเคยคบๆมา ก็ไม่เคยเห็นเธอๆเหล่านั้นจะร้องไห้ตอนเลิกกันเลยนะ มีแต่ผมเนี่ยแหละเมาเป็นหมา
คุณแก้วหันแก้มอีกข้างให้ผม ก่อนจะบอก “ข้างนี้ด้วย”
ผมก็จุ๊บไปตามใจเธอไม่มีปฏิเสธ สุดท้ายไปๆมาๆผมก็หอมเธอจนแก้มฝาด คุณแก้วจึงตอบแทนด้วยการจูบผมกลับจนปากบวมไปข้างหนึ่ง ไม่พอเธอยังกัดผมด้วย และสุดท้ายไอ้ที่คุยกันไว้ผมก็ลืม รู้แต่ว่าโดนคุณแก้วจูบ จูบจนมึน และก็กลายเป็นผมที่นั่งตักคุณแก้ว…เอ๊ะ
คุณแก้วหัวเราะทุ้มๆ น้ำใสๆจากดวงตาหายไปอย่างปลิดทิ้งราวกับไม่เคยมีมาก่อน คุณแก้วอุ้มผม สภาพแตกต่างจากตอนที่ผมพยายามจะอุ้มเธอ จากนั้นผมก็อยู่บนโต๊ะ…เอ๊ะ
พอเราโกรธทั้งที่ไม่ผิด สุดท้ายก็กลายเป็นเราผิด แถมยังต้องง้ออีก
ผู้หญิงนี่
จะว่าไปก็เข้าใจยากจริงๆโว้ย!
TBC
[15/06/2560]
ขอบคุณทุกคอมเม้นเลยข่ะ สามสี่คนก็มีกันแค่นี้ อย่าเพิ่งทิ้งเลา อยู่กับเลาก่อง :ling2:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ต็อปเอ๋ย ยอมรับสภาพไปเถอะ
ถ้าจะหลงจะยอมคุณแก้วขนาดนี้
-
เลาเชื่อว่าจะมีสักวันที่น้องต๊อบผงาดเป็นใหญ่
-
ถ้าโลกที่ต๊อบหลอกตัวเองอยู่ ทำให้ต๊อบสบายใจ ต๊อบก็ทำเถอะ เราชอบ 555555555555
คิดหรอว่าจะได้สลับกันน่ะ ถ้าจะสลับกัน คงจะแกจะอยู่บนแทน มันก็มีเท่านั้นแหละ! 5555555555555
-
ต๊อบยังดูมึนงงและสับสน เป็นเมียคุณแก้วนะต๊อบ เข้าใจอะไรยากจังว้อยยยยยย
-
คุณแก้วจะสลับ? เอ๊ะ. จริงรึคะคุณแก้วววววว :ling3:
-
:jul1:
-
โถ่ ต๊อบน่าอิจฉานะ ได้แฟนหนึ่งเหมือนได้สอง เป็นบุคคลที่โชคดีสุดๆนะยะ5555
-
ออนทอปแน่นอนต๊อบ
-
ถ้าโลกที่ต๊อบหลอกตัวเองอยู่ ทำให้ต๊อบสบายใจ ต๊อบก็ทำเถอะ เราชอบ 555555555555
คิดหรอว่าจะได้สลับกันน่ะ ถ้าจะสลับกัน คงจะแกจะอยู่บนแทน มันก็มีเท่านั้นแหละ! 5555555555555
คิดเหมือน
ต๊อบ คิดว่า ผู้หญิงนี่ จะว่าไปก็เข้าใจยากจริงๆโว้ย!
แต่ป่านนี้ ต๊อบยังไม่รู้อีกหรือว่าคุณแก้ว เป็นผู้หญิง หรือผู้ชาย :ling1: :ling1: :ling1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สลับที่คุณแก้วว่า คนกร้านโลกอย่างเรารู้เลยว่าสลับแบบไหนข่ะ
-
ต๊อบเหมือนคนโดนยา ดูมึนๆเมาๆ 555555 นึกภาพไม่ออกเลยถ้ามีคนมาจีบต๊อบคนนั้นจะเละหรือต๊อบจะเละ คุณแก้วดูเป็นจงอางหวงไข่ขนาดนี้ 5555
-
คือ คุณต๊อบ รักคุณแก้วจริงๆ สินะคะ รู้ความจริงแล้วก็ยังยอม?
-
ชั้นว่าสลับๆกันที่คุณแก้วบอก
ต้องไม่ใช่แบบที่นายคิดแน่ๆเลยต๊อบเอ๋ยยยย
เรารู้ เราเห็น 5555555
-
:hao4: :hao4: :hao4: เหมือนจะเห็นเค้าลาง ความหายนะของต๊อบ :z10: :z10: :z10:
-
เรายังไม่เห็นต็อบในมาดนั้นเลยค่ะ มันยังช่วยไหนของนิยายคะ
ต็อบคะ ตอบเราหน่อย
555555555555555
-
หืมมมมมมมมมม...บนโต๊ะ...บนโต๊ะกินข้าว!!!
:hao6: :hao6:
-
จะขอสลับหรอต๊อบเอ้ยยยย เอ็งทำเป็นหราาา5555 :m20: :m20:
-
บอกแล้วใช่ไหม.. ก่อนจีบให้ดูดีๆก่อน.. :katai5:
-
ขนาดว่าอยู่ในอ่างกับคุณแก้ว คุณต๊อบก็ยังคิดถึงคุณฟัก ...
-
คุณแก้วสลับให้แน่นอนต๊อบ :hao7:
-
ต๊อบเอ๊ย มัวแต่อ้ำอึ้ง เลยไม่รู้ว่าอยากอยู่บนหรือล่างกันแน่ :hao7:
-
สงสัยจะโดนสลับให้ไปออนท็อปแน่ๆเลย :laugh:
-
ตลกความที่ว่านางยังเพ้อว่าคุณแก้วเป้นผุ้หยิงบอบบางน่ารักนุ่มนิ่ม พยายามเอาเขานั่งตักพอดดนจูบเข้าหน่อยเปลี่ยนโพสิชั่นเลยทันที เธอไม่ทันมารยาเขาหรอกนังต๊อบ หล่อนยังอ่อนหัดนัก ไปให้คุณฟักเขาสอนบ่อยๆนะทางนั้นเขาเก่งด้ายรุก 55555555555555555
-
นะ...ก็ยังปลื้มอยู่ดี ลูกเล่นคุณแก้วเยอะ
-
สงสารหรือขำต๊อบแต๊บดี 555555
คุณแก้วจะสวยหรือจะหล่อ ตอบก็ได้กำไรนะ 5555
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
ต๊อบโว๊ย จะมีใครที่หลงกลได้น่ารักที่สุดอย่างเอ็งไม่มีอีกแล้ว
-
คุณแก้วน่ารักกกกก
ต๊อบไปฝึกมาใหม่นะ
เริ่มด้วยซิตอัพวันละร้อยรอบเลย
เพื่อจะทันคุณแก้ว 555555
-
ตลกก 5555555555 คนอะไรหลอกตัวเองได้ทุกประโยค ซื่อๆ มึนๆ ตามเขาไม่ทัน น่ารักมากอ่ะ
นี่แพ้ทางคุณแก้วบอยๆมาก พูดครับทีนี่ยิ้มปากจะฉีก แผนสูงสุดอะไรสุด
ไปๆมาๆต๊อบก็สลับกันบ่อยแล้วนะ จะเป็นผู้นำก็โดนนำทุกที จะจูบเขาก่อนก็โดนเขาทำกลับซะงงเชียว เอ็นดู
-
ท่าได้เสียขนาดนี้ยังไม่รู้ตัวอีก55
-
วงวารอิต๊อบ หนูลูกเอ้ย :m28: :m28:
-
ถ้าสบายใจจะอยู๋ในโลกของต็อบ
พวกแม่ยกก็ทำใจให้หนูมีความสุขในโลกของหนูต็อบจ๊ะ :hao6: :hao6:
-
:hao6:q :hao6: :hao6:
-
ชอบบบบบบบบ..คุณแก้ว 555
-
สนุกมากๆเลยค่ะ :hao6: :hao6: :hao6:
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 35 : เพศศึกษา จากเพลย์บอยตัวพ่อ ยิ้มสวยยิ้มเก่ง
“กว่าจะกลับบ้านกลับช่องได้นะไอ้ต๊อบ”
ไอ้พี่ติ๊กแซว ไม่ผิดจากที่เดาๆไว้ มันต้องหาเรื่องกระแนะกระแหนผมแน่นอน!
หลังจากผมไปส่งคุณแก้วที่ร้านเสื้อ เธอก็หอมแก้มสองข้างอย่างเท่าเทียม ผมมองกระทั่งเธอเดินหายเข้าไป กลิ่นกายหอมๆของคุณแก้วยังติดจมูก เสียงรองเท้าส้นสูงเหมือนยังดังตึกตักก้องหูผม อีกทั้งตอนที่เธอหันมามองกันเล็กน้อยก่อนจาก แววตาของเธอทำเอาผมแทบไม่สนใจรายละเอียดอื่นนอกจากคุณแก้วเท่านั้น
“อะไร นี่มึงเหม่ออะไรต๊อบ”
“เปล่า” ผมส่ายหน้าแล้วเดินเข้าไปนั่งบนโซฟา ก่อนจะเอนตัวพิงอย่างสบายใจ
“แม่ ไอ้ต๊อบมันมาแปลกมากเลย” ไอ้พี่ติ๊กติดกระดุมข้อมือ วันนี้มันแต่งตัวหล่อกว่าปกติ มันหันตะโกนเรียกแม่ผมที่อยู่ในครัว
“แล้วนี่พี่ติ๊กมึงจะไปไหน”
“กูจะไปรับนี”
ไอ้พี่ติ๊กว่าแล้วยักคิ้ว ตั้งแต่จะแต่งงาน อารมณ์มันก็ดูดีขึ้นมาก ปกติผู้ชายจะแต่งงานเขาน่าจะดูทุกข์ทรมานกันไม่ใช่เหรอวะ ยิ่งตอนกินเหล้านี่ยิ่งคุยกันอย่างกับอารมณ์เพื่อชีวิต
“ไอ้สัตว์ ไปล่ะ” พอมันแต่งตัวเสร็จก็ตบหัวผมสองสามครั้งก่อนไป ผมไล่ตีหลังมันไม่ทัน ได้แต่โวยวายอยู่บนโซฟา “ว่างๆเอาแฟนมึงมาด้วย กูอยากรู้ว่าเขาหลงผิดมาได้ยังไง”
“เสือกเลยพี่ติ๊ก”
ผมด่ามัน ก่อนจะล้มตัวลงกับโซฟาต่อ นิ้วปัดๆลูบๆที่ปลายจมูก พลิกไปมาบนโซฟา
แม่งเอ๊ย
เอาหน้าแนบหมอนตามใจอยาก จากนั้นก็ยังไม่หายไป ไอ้อาการแปลกๆในหัวก็ยังอยู่ดี แถมดูจะมากขึ้นด้วย
ปรับความเข้าใจกับคุณแก้วแล้ว
ที่บ้านก็ดูแฮปปี้ ไม่มีปัญหาอะไรสักอย่าง
ทุกอย่างก็ไปได้ดีจนไม่คิดว่าจะดีได้ขนาดนี้
แต่ว่า
ย้อนไปตอนนั้น ความรู้สึกจักจี้ที่ปลายหูก็แล่นเข้ามา ราวกับว่าตอนนี้เธอกำลังคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง
นี่มันแปลก มันไม่ควรเป็นอย่างนี้ ไม่ควรเลย ทำไมวะ
ผมลุกขึ้นนั่งปุบปับ นั่งขยี้หัวอยู่คนเดียว ก่อนจะหยิบกุญแจรถแล้วเดินไปที่ประตูบ้าน
“อ้าว ต๊อบ หนูเพิ่งกลับมา จะไปไหนอีกแล้ว” แม่ผมพูด ปากเหมือนกำลังจะว่าผมต่อว่างานการที่บ้าน ไม่คิดจะช่วยเลยใช่ไหม! แต่ผมก็ทำตัวรีบร้อนอยู่
“ไปหาไอ้ฟักน่ะแม่ เดี๋ยวกลับนะครับ”
ผมขับรถไปที่ทำงานไอ้ฟัก จากนั้นก็นั่งรออยู่ที่ร้านข้าวแถวบริษัทมัน “ฟัก โหล กูอยู่ที่ร้านข้าวตรงข้ามที่ทำงานมึง พักแล้วลงมาหาที”
(ฮะ?)
“เค กูรักมึง เจอกัน”
ผมนั่งสั่งเครื่องดื่มกินไปพลางๆ แล้วขบคิดไปพลางๆ
แต่เหมือนไม่มีสมาธิ คิดอะไรไม่ออก ใจวุ่นวายไปหมด
อาการนี่หนักกว่าตอนอกหักอีก
แต่นี่เหมือนสั่นๆอยู่ข้างใน ทว่ามีสัญญาณเตือนที่ผมรู้ดีว่าอันตรายมากๆ
ผมนั่งที่มุมประจำเวลามากินข้าวกับไอ้ฟัก ไม่โดนแดด พอดีกับแอร์ แถมยังเป็นมุมโซฟาเงียบๆ ไม่เสียงดัง ดูส่วนตัวขึ้นมานิดนึง
หมุนโทรศัพท์เล่นไปสักพัก ผมก็เปิดไปดูข้อความที่คุณแก้วส่งมา
คุณแก้ว : ถ้ายังไม่หายเมื่อย คืนนี้ให้แก้วนวดให้อีกนะคะ
ต๊อบ : (สติ๊กเกอร์นอนตาย)
คุณแก้ว : แก้วคิดถึงแล้ว
ต๊อบ : ผมก็คิดถึง
คุณแก้ว : เย็นนี้คุณต๊อบจะค้างที่ไหนคะ
ในใจผม มีร่างเล็กๆของตัวเองอีกทีหนึ่งในสมอง มันกำลังยกมือทาบอกกุมปากอยู่เสียงดังอุ๊ก
เล่นเอาจุก
คุณแก้วถามแบบนี้ อยากให้ผมตอบไปแบบไหนดีล่ะครับ!
วาระแห่งชาติ เรื่องนี้ต้องได้รับการถกเถียงเพื่อหาข้อสรุปโดยด่วน
พอเที่ยงกว่าๆ ไอ้ฟักมันก็ออกมา มีส่งข้อความมาด่าผมด้วยว่าไม่ยอมบอกมันก่อน อยู่ดีๆมานัดมัน แต่จริงๆมันหาเรื่องเลี่ยงผู้หญิงในออฟฟิศที่มาติดพันมันอยู่ไปในตัว แล้วเสือกมาทำเก๊กด่าผม บ๊ะ ไอ้นี่
ทักทายแลกหมาแลกแมวในปากกันเสร็จก็สั่งข้าว จากนั้นไอ้ฟักก็กอดอก หน้าเชิด ถามผมเสียงเนือย “มีไร”
“กูคิดถึงมึง”
“ถุย”
“พัชร”
“ว่า”
“กู” ลิ้นพันกัน น้ำท่วมปาก พูดไม่ออกบอกไม่ถูก จนไอ้ฟักมันคงรำคาญ ไม่นานอาหารที่เพิ่งสั่งไปก็ถูกยกมา ผมก็ยังพูดไม่ออกอยู่ดี
ไอ้ฟักตั้งหน้าตั้งตากิน มันทำเป็นยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู คางเชิดนิดๆ ตาเหลือบมอง ก่อนจะก้มลงกินต่อ พูดโดยไม่สนใจไยดีผม “กูมีเวลาให้มึงได้ทั้งวัน”
ผมนั่งเขี่ยนิ้วโป้งเล่น จากนั้นก็สูดเอาลมเข้าปอดเยอะๆก่อนจะกลั้นใจพูดออกไป “กูชอบคุณแก้วมากเลย โคตรชอบเลย ทำไงดีวะ!”
พูดออกไปแล้ว พูดแล้วก็ดิ้นเป็นหนูติดจั่น “กูแบบ กูชอบเธอมาก ชอบจนกูขัดขืนอะไรไม่ได้เลย ยอมไปหมดเลย ยอมจนกูกลัวตัวเองไปหมดแล้ว กูไม่เคยเป็นขนาดนี้มาก่อนเลยฟัก”
“ช่วงมึงหลงเมียใหม่ๆก็แบบนี้” ไอ้ฟักพูดเรียบๆ มันตักข้าวเข้าปากอย่างดูดี เชี้ย นี่ขนาดแค่กินข้าวนะ “เป็นกันทุกคน ผู้ชาย ก็เหมือนกันหมด”
ประโยคหลังมันดูใส่อารมณ์ขึ้นมานิดหน่อย แต่ผมไม่ได้สนใจ นั่งขมวดคิ้วจุกกับประโยคแรกของมันมากกว่า
จะบอกมันยังไง
เรื่องนี้จะบอกใครได้บ้าง
“มึงจำช่วงที่กูห่างๆกับคุณแก้วได้มั้ย”
“อือฮึ”
“ที่มันจุดที่กูบอกว่าล้ำเส้นไม่ได้”
“เออ”
“แต่กูไม่กล้าบอกเธอ ไม่สิ กูบอกเธอแล้ว แต่ว่ามัน ฟัก” ผมพูดไม่ค่อยเป็นคำ เหมือนคิดอยู่กับตัวเอง
“สรุปคุณแก้วมึงยังมีงูอยู่?”
ผมเงียบไปพักใหญ่ จู่ๆบรรยากาศบนโต๊ะก็เหมือนเงียบไปสนิท
“อ้อ ปัญหาเรื่องเซ็กส์ว่างั้น” ไอ้ฟักเลิกคิ้ว มันค่อยๆเหลือบมองผมลงมา ก่อนจะกวาดตามองทั่วๆอย่างดูถูก “มีเซ็กส์มันก็ได้หลายทางนะต๊อบ มึงแบ๊ว หลงลืมไปว่าต้องแค่ข้างหน้าเหรอวะ”
ผมกลืนน้ำลาย ก่อนจะตักอาหารเข้าปากตัวเองบ้าง ไอ้ฟักจิบน้ำ มันเริ่มพูดเรื่อยๆราวกับกูรูรู้ลึกรู้จริง
แต่มึงยังรู้ไม่หมด
“ของแบบนี้มันขึ้นอยู่ที่ความพอใจทั้งสองฝ่าย ต้องคุยกัน ชีวิตคู่จะได้ยืนยาว”
“มึงมีวิธี” ผมค่อยๆพูด เก๊กขรึมเข้าไว้ “ทำไงให้เธอพอใจบ้างวะ”
“มึงเชื่อมั้ย ขนาด บางทีก็ไม่ได้ทำให้ถึงจุดนะ ลีลาห่วยก็คือห่วย อย่างแรกมึงต้องเล้าโลมก่อน ดูว่าเธอชอบแบบไหน ลองถามก็ได้ แต่ถ้ามึงอยากเท่ก็ทำเลย แต่ที่แน่ๆมันต้องให้พอใจกันทั้งคู่ พอพร้อมมึงก็ค่อยๆใส่เข้าไป ขยับอย่างนุ่มนวล ไม่ใช่จิ้มยิกๆเป็นกระต่าย อย่างนั้นแม่งไม่รู้สึกอะไรหรอก น่ารำคาญ”
ผมฟังอย่างตั้งใจ นี่มันเพลย์บอยตัวพ่อกำลังสั่งสอนวิชาความรู้เลยนะโว้ย!
“หุ่นมึงดีมั้ย บางทีแค่มึงหุ่นดี เมียก็เข้ามาหาเองแล้ว ปล่อยตัวให้ท้วมโทรม เห็นแล้วหมดอารมณ์อย่างนั้นก็ไม่ไหว ผู้ชายในบริษัทกูบางคนหัวล้าน อายุรุ่นลุงสี่สิบกว่าๆ แต่หุ่นเสือกน่ากินฉิบหาย”
ผมร้องหะ ตอนแรกกำลังเคลิ้มมาชะงักประโยคหลังของมัน แต่ไอ้ฟักก็พูดต่อทันที ผมจึงรีบตั้งใจฟัง
“ทั้งเนื้อทั้งตัวมึง สะอาดมั้ย กลิ่นปาก แล้วก็หนวด อันนี้กูชอบ อย่าโกน” ไอ้ฟักชี้ ก่อนจะพูดต่อ ผมขมวดคิ้ว บางจังหวะก็ตามมันไม่ทัน “ถ้ามึงปอด มึงก็ปิดไฟเอาก็ได้”
“เชี้ย มึงจะไม่ดูถูกกูสักนาทีได้มั้ย”
“มึงจะฟังมั้ย?”
ไอ้ฟักปรายตา ราวกับมันกำลังมองผมจากมุมที่สูงกว่า สูงกว่าห่าไร นั่งเก้ากี้ก็ตัวเท่าๆกัน
“ฟังครับ”
“กูเข้าใจว่าช่วงแรกๆ สะกิดกันนิดหน่อยก็เครื่องติดละ แต่ถ้ามึงทำบ่อยเกินไป มันจะถึงจุดที่อิ่มตัวหรือเบื่อ”
ผมพยักหน้าอย่างเห็นด้วย เรื่องที่ว่าผมรู้สึกถึงอารมณ์กลัดมันตลอดเวลาที่นึกถึงคุณแก้ว เมื่อเข้านี้ก็เหมือนกัน แทนที่จะได้กินข้าวดีๆ สรุปก็ต้องเหนื่อยกันแต่หัววัน
ฮือๆๆ
“ชีวิตมันต้องมีรสชาติ แปลกใหม่บ้าง มึงเข้าใจมั้ยต๊อบ รู้จักหาจังหวะ ค่อยๆปล่อย จากนั้นก็เต็มที่ซะ”
คำแนะนำมันมีมุมมองให้ผมหลายอย่าง แต่ แต่มันก็ยังมีจุดหนึ่งที่ยังไม่ตรงประเด็นที่ผมต้องการ!
“แต่ถ้าอย่างนี้มึงก็ต้องสวมถุง ซื้อเจลด้วยล่ะ อย่าทะลึ่งไปใช่วาสลีน ถุงขาดหมด อีห่า”
“อันนี้กูรู้หรอก”
“เมียคนก่อนๆมึงนี่ได้บ้างมะ” ผมยังไม่ทันตอบ แค่ทำตาหลุกหลิก ไอ้ฟักก็พูดต่ออย่างรู้ดี “หรือยังไม่ทันได้ อย่าบอกนะทิ้งมึงไปเอาผัวใหม่หมด”
“เออน่ะ” ผมตอบปัดๆ ก่อนจะยกแก้วดื่ม ยิ่งคุยยิ่งคอแห้ง ซีเรียสจนหน้าผากปวดตุบๆ “ก็ตอนนั้นอายุเท่าไรเอง เรียนก็ยังไม่จบ มึงจะให้กูรีบเอาไปไหนวะ”
ไอ้ฟักทำเสียงเหอะ นั่น ดูมัน พอได้ทีเหนือกว่าผมมันก็เอาใหญ่เลย!
“ถ้าสมมติ วันดีคืนดีเมียมึงอยาก แต่มึงดันไม่เอา บ่น เหนื่อย ไม่มีอารมณ์ คราวนี้ก็จะเป็นเรื่องที่เก็บกดละ มึงอาจจะไม่ได้เห็นเมียขออีกเลย เผลอๆเก็บไปคิดเล็กคิดน้อยสะสมเข้ามากๆ เลิกกันไปก็หลายคู่แล้วที่กูเห็น”
ผมพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะจดไว้ในใจ งั้นแปลว่าผมห้ามปฏิเสธคุณแก้ว
เอ๊ะ แต่ก่อนหน้านี้ผมก็ไม่เคยปฎิเสธเลยนะ หรือจริงๆแล้วผมแอบขัดขืนแล้ว แต่สุดท้ายก็กลายเป็นสมยอมวะ
“ผู้หญิงชอบสัมผัส” มันหยุดคิดนิดนึง “อย่างน้อยคุณแก้วของมึงก็มีความเป็นผู้หญิง เวลาทำเสร็จ สักแค่ว่าตัวมึงพออกพอใจแล้วก็กระโดดออกไปสนใจไยดีอะไรเลยแบบนั้น ผู้หญิงลึกๆแล้วไม่ชอบหรอก กอดหอม พากันไปอาบน้ำ จะอะไรก็ทำไป มึงต้องเอาใจใส่ให้มากๆ”
ภาพที่อ่าง ภาพที่คุณแก้วอุ้มผมไปที่เตียง แถมยังคลอเคลียไม่ห่างสักวินาทีก็ผุดขึ้นมา
โดยเฉพาะจูบของเธอ
ผมกระแอมกระไอเล็กน้อยแล้วฟังต่อ
“ลิ้น นิ้ว หลับหูหลับตาใช้ไป เดี๋ยวเมียก็หลงมึงเอง”
ไอ้ฟักกำลังจะพูดต่อ แต่ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา มันขมวดคิ้ว ดูหงุดหงิดเล็กน้อย แต่ทันทีที่รับสาย ใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นยิ้มที่ไม่มีความจริงใจสักนิดเดียว โอ้โห มันทำได้ไง เปลี่ยนหน้าได้เร็วขนาดนั้น ผมแอบทึ่ง
มันคุยกับลูกค้า เสร็จแล้วก็หันมาบอกผมว่าต้องกลับไปทำงานต่อ หลังจากที่เสร็จธุระตรงนี้ ผมก็ตรงดิ่งกลับบ้านไปอาบน้ำอีกรอบก่อนจะแต่งตัวออกไปรับคุณแก้ว
เพิ่งเรียนมาหมาดๆ แม้คอร์สจะยังไม่สมบูรณ์ แต่ไอ้ต๊อบมันก็ร้อนวิชา อยากลอง!
อยากลองแล้วโว้ย!
ทันทีที่เจอกัน คุณแก้วก็คล้องคอผมก่อนจะหอมแก้ม ผมหอมแก้มเธอคืนแล้วลูบผมคุณแก้วเบาๆ
“วันนี้คุณแก้วหิวมั้ยครับ”
“แก้วอยากกลับบ้าน วันนี้ไปกินที่บ้านกันนะคะ ของในตู้ยังมีอยู่ เดี๋ยวแก้วทำให้กินนะ”
คุณแก้วพูดเสียงหวาน วันนี้แต่งตัวน่ารักที่สุด
ระหว่างขับรถ ใจผมก็ไม่ได้อยู่กับเนื้อกับตัวสักเท่าไร เอาแต่พะวงว่าจะเริ่มยังไงดีให้สวยงามและตอนจบก็ต้องสวยงามด้วย!
“คุณต๊อบเป็นอะไร หื้ม” คุณแก้วหันมาถาม เธออมยิ้มเล็กน้อย คิ้วสวยๆเลิกขึ้น “ทำหน้าตาแปลกๆ คิดอะไรอยู่คะ?”
“เอ่อ” ผมรีบเก็บอาการ “คิดถึงคุณแก้วครับ”
คุณแก้วทำเสียงเลี่ยนๆ เธอหยิกแก้มผมแล้วทำท่าทางหมั่นไส้ “ไม่เชื่อหรอก”
“จริงๆนะครับ”
เพราะตอนนี้คุณแก้วยังใส่ชุดๆสวย แต่งหน้าก็สวย ผมก็สวย ลบเค้าโครงเรื่องเมื่อคืนไปเกือบหมด ผมจึงค่อนข้างหายประหม่าลงมานิดหน่อย แต่ไอ้เรื่องที่เพิ่งศึกษาเล่าเรียนกับไอ้ฟักมาดันทำให้ผมมีอาการอยู่ไม่สุขซะได้!
“เอ๋ คุณต๊อบมีความลับอะไรหรือเปล่านะ” คุณแก้วเอียงคอ
ผมแทบจะกุมอก เป็นภาพที่บาดใจมาก
แต่ชายผู้ทรงพลังคนนี้จะไม่ใจอ่อนเด็ดขาด!
“เพราะวันนี้คุณแก้วแต่งหน้าสวยมากๆเลยครับ ลิปที่ผมเพิ่งซื้อให้ใช่มั้ยล่ะ”
“ปากหวาน” คุณแก้วหัวเราะ เธอนอนเอนไปกับเบาะรถก่อนจะหันมาทางผม ต้นขาเผยถุงน่องมาให้เห็นลางๆ ผมลอบกลืนน้ำลาย “ไหน ตรงไหนที่สวยอีก”
มองถนน ต๊อบ มองถนน ไอ้ห่า เดี๋ยวตาย!
“วันนี้คุณแก้วก็ทำผมสวยมากครับ”
“ผมทรงนี้จริงๆแล้วเป็นทรงเดียวกับวันแรกที่เราเดตกัน จำได้มั้ยเอ่ย”
“จำได้สิครับ”
ผมเริ่มยิ้ม ยิ้มแบบกริ่มๆ ยิ้มแบบหึกเฮิมพอใจ ยิ่งคิดว่าคืนนี้จะลองเอาวิชาไปลงมือจริงก็ยิ่งเตลิด เมื่อเริ่มรู้สึกว่าจับจุดได้ สติสตังกลับมาเล็กน้อย ความทรงพลังกำลังจะเข้าร่างอีกครั้ง!
“แล้วจำได้มั้ยว่าวันที่เท่าไร”
คุณแก้วถาม แววตาเธอแม้จะยิ้มอยู่ แต่รังสีประหลาดๆที่ส่งมาทำเอาผมหันกลับไปยิ้มค้างให้เธอ เอาแต่คิดถึงเรื่องใต้สะดือ พอถูกคำถามที่ไม่ตั้งตัวว่าจะได้รับมาก่อน หัวผมมันก็โล่งในทันใด
ไอ้ฟักก็เพิ่งบอกให้เอาใจใส่ เอาใจใส่ให้มากๆไปอยู่หยกๆ
อ้าว
เชี้ย
ฉิบหายแล้วกู!
TBC
[2/07/2560]
ต๊อบแต๊บ ชายผู้ทรงพลัง! อุตส่าห์ไปเรียน คุณแก้วอย่าเพิ่งตัดทางเด็กมันสิข่ะ :monkeysad:
-
55555555
ชาตินี้ต๊อบจะได้กินคุณแก้วไหมเนี่ย :laugh: :laugh: :laugh:
-
:hao7:
-
คุณแก้ววววววว!! ต๊อบแต๊บขอเพียงโอกาสเท่านั้นค๊าบบบ!!!! :katai5:
-
:laugh: :laugh:โถๆๆๆๆๆต๊อบแต๊บ. พอได้อ่านที่คุณแก้วถามกลับมา นี่หลุดขำเลย ฉิบหายจริงๆ
-
โอ้ยย ต๊อบเอ้ยยย
-
โครม รถชน อ่อไม่ใช่ ต๊อบเอ๋ยยยย ไม่รุควรให้กำลังใจรูปแบบไหนดี เจลมั้ย? จะได้เจ็บน้อยลง อิอิ
-
555 เดี๋ยวก็เสร็จคุณแก้วอีกแน่ๆ
คิดถึงเจ๊ฟัก จะต่อเรื่องของเจ๊แกไหมอ่ะคะ
อยากอ่านมากๆเลย
-
555555555 อิต๊อบร้อนวิชาเว้ยเฮ้ยย จะรอดูจะเป็นไงต่อ :m20: :m20: :jul3:
ปล คิดถึงเจ้ฟักจุงง :mew1:
-
ชีวิตต๊อบแต๊บคงไม่ได้เป็นมากกว่าเมียคุณแก้วแล้วล่ะ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
คุณฟักอุตส่าห์ให้คำปรึกษานะต๊อบแต๊บ 55555
แล้ววันนี้คือวันอะไรน่ะ---
-
ประม่าอะดิ ไม่ได้กินคุณแก้วหรอกกก ฝั่งนั้นเค้าโปร
-
โอ้ยย ตลกกกกก
:hao7: :hao7: :hao7:
-
ต๊อบแต๊บ ให้เรียนรู้จากฟักมากแค่ไหน
ต๊อบ ก็ได้เป็นแค่เมียคุณแก้ว :mew4: :mew4: :mew4:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ต๊อบแต๊บ ผู้ใสซื่ออ :hao7:
ยังไงก็โดนคุณแก้วจับกินอยู่ดี :hao6:
-
คุณแก้วออกจะสวยใสไร้เดียงสาค่ะ....
-
กราบบบบบบบบบ
ตลกมากกกกก ขำตะ้งแต่ตอนแรกยันตอนนี้
โอ๊ยยยยยยย
อิต๊อบบบ คือพูดคำนี้บ่อยมากกกก
คุณแก้วเวลาพูดครับ ระทวยมาก ยอมใจ
หันหลังพลีกายให้ ฮืออออ
ต๊อบอย่าพยายามเลย 55555
แงงงง
-
โอ๊ยผีบ้า555555555555 คุณแก้วอย่าแกล้งนังต๊อบแบบนี้ สงสาร5555555555
-
ต๊อบแต็บผู้น่าฉงฉาร :hao7:
-
ตายแน่!!!!! ต๊อบเอ๋ยยยย ดันร้อนวิชาอีก
วันที่เท่าไหร่ รีบคิดเร็วววว 55555555
-
ก็ต๊อบน่ารักอย่างนี้ เดี๋ยวคุณแก้วก็คงเอ็นดูหนูอย่างหนักหรอก ต๊อบเอ๊ย :hao7:
-
ถามถึงวันที่แบบนี้รอทำโทษต๊อบใช่ป่ะ555
-
ฝึกมาดีแค่ไหนก็ไม่มีทางชนะคุณแก้วหรอกจ้า :hao7:
-
ตายยย งี้ไม่ทันกินนะต๊อบ 555
-
เจ้ฟักคือผู้เชี่ยวชาญของฝ่ายผู้หญิทั้งๆที่ไม่เคย(ได้)ทำหน้าที่ของฝ่ายผู้หญิงได้ยังไงกันเนี่ย?
เอ๊ะ!หรือเคยทำแล้วนะ...ลืม
(มาอัพเจ้ฟักต่อด้วยค่ะ555555555)
-
อยากเห็นคุณแก้วแมนเต็มตัว :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
คุณแก๊วววววววววววววววว 5555555555 :laugh: :laugh: :laugh:
สงสารนังต๊อบหน่อยค๊าาาาาาา :laugh: :laugh: :laugh:
-
คงให้คุณแก้วใช้แทนแล้วล่ะนังต๊อบบบบบบ :hao7:
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 36 : ไม่ได้กลัวเมีย แค่ให้เกียรติภรรยา
ผมกลืนน้ำลาย อยู่ๆที่คอมันก็หนืดจนแทบกลืนอะไรไม่ลง
“หื้ม?” คุณแก้วเลิกคิ้ว ผมยิ้มแห้งๆ จากที่กร่อยลงไปแล้วตอนนี้หน้าซีดเหงื่อออก
“เอ่อ ผมว่าจริงๆผมจำได้”
คิดแล้วก็คิด จำได้ว่าวันนั้นตื่นเต้นเกินไปจนหลงลืมไปหลายอย่างแต่ที่สุดแล้วผมก็เป็นชายผู้โชคดีที่ได้เดตกับคนสวยไม่ใช่เหรอครับ
“คุณต๊อบโกหก” คุณแก้วหยิกไหล่ผม จากนั้นก็กอดอก แก้มเธอพองขึ้นอย่างงอนๆ แต่โคตรน่ารักเลย โอ๊ย!
“โธ่ คุณแก้วถามไม่ให้ผมตั้งหลักเลยนะครับ”
“แก้วก็ว่าอยู่แล้ว” คุณแก้วน้อยใจผม เธอฮึดฮีดเล็กๆ
“แต่ผมก็ไม่เคยลืมวันนั้นเลยนะครับ คุณแก้วของผมสวยมาก สวยที่สุด”
“งั้นแก้วเปลี่ยนจากทำโทษเป็นให้รางวัลก็ได้” คุณแก้วเลิกคิ้ว เธออมยิ้มอย่างรู้ทัน แต่ทำเป็นยอมให้ผม
ตาก็ยิ้ม มองถนนก่อนยื่นแก้มไปหาคุณแก้ว เธอกดจมูกลงมา ผมแกล้งกุมมือไว้ที่หน้าอก “ชื่นใจจังเลย”
จากนั้นผมจึงรอดตัว รอดตัวไปอย่างหวุดหวิด คุณพระคุณเจ้าคุ้มครอง
เมื่อถึงบ้านคุณแก้ว ผมจึงรีบลงไปเปิดประตูให้เธอเป็นการเอาใจ เราพากันเดินเข้าไปในบ้าน ตอนนี้ผมจำทางมาบ้านคุณแก้วได้มากกว่าทางไปบ้านตัวเองอีก!
เรากินอาหารเย็น โดยที่ผมก็ยังมีสีหน้ายิ้มกริ่ม ยิ้มไม่เลิกรา ถ้าบอกว่าวันหนึ่งผมมีเรื่องอะรในใจมา ดูออกง่ายๆโดยไม่ต้องมองนานเลยสักนิด
คุณแก้วหัวเราะ เธอเดินจับมือผมไปนั่งบนโซฟาก่อนถาม “คุณต๊อบเป็นอะไร หื้ม”
ผมส่ายหน้า แต่ก็ยิ้มค้าง จากนั้นจึงส่ายหน้าต่อ พยายามปกปิดพิรุธที่จะเผยออกมาทุกอย่าง
“คุณต๊อบทำตัวแปลกๆ”
คุณแก้วยิ้ม แต่เธอไม่ได้ซักไซ้ผมมาก เราผลัดกันยิ้มอยู่ตั้งนาน สุดท้ายผมจึงแกล้งหอมแก้มเธอเบาๆ
“วันนี้เหนื่อยมั้ยเอ่ย”
“ไม่เหนื่อยเลย” คุณแก้วพูด “เพราะว่าแก้วได้ยาดี”
คุณแก้วว่าแล้วก็จุ๊บลงบนริมฝีปากผมเบาๆบางๆ
แต่หอมนุ่มละมุนไปหมด
ในเมื่อเมื่อคืน ศึกนั้นเป็นอันพ่ายแพ้ไป ครั้งนี้ผมจึงต้องกลับมาทวงบัลลังก์อีกครั้ง
“แล้วคุณแก้วชอบมั้ยครับ”
ผมกระซิบข้างหูเธอ ปลายจมูกเฉียดแก้มสีชมพูระเรื่อ คุณแก้วลืมตา เธอดูเคลิ้มไปหมด และยังแปลกใจในท่าทีของผมที่รุกมากผิดจากปกติ
ผมควบคุมลมหายใจให้เข้าออกช้าๆ เป็นเพราะความฮึกเหิมรุนแรงขึ้นทุกที
คุณแก้วเรียกชื่อผม เธอกระซิบตอบ โอบเอวผมไว้ ฝ่ามือลูบทั่วแผ่นหลัง กับบางอย่างที่บวมๆถูผมอยู่ น้ำเสียงเธอหยอกเหมือนพูดกับเด็กเล็กๆ
“ถ้าพรุ่งนี้ลุกไม่ขึ้น จะโทษแก้วไม่ได้แล้วนะ”
แต่พอเห็นลำคอคุณแก้ว ไหปลาร้านิดๆ กลิ่นหอมหน่อยๆ ผมก็รู้สึกเลือดลมตีกลับ ก่อนจะได้คิดไปกว่านั้นผมก็แอบเห็นกล้ามเนื้อคุณแก้วที่ตบหน้าผมกลับมาหาความจริง
แขนที่โอบคุณแก้วอยู่ มือเย็นๆ เหมือนจะสั่น ผมกลืนน้ำลาย รู้สึกว่ามันเหนียวจนแทบกลืนไม่ลง สุดท้ายคืนนั้นจึงกลายเป็นว่าผมกับเธอนอนกอดกันจับมือเฉยๆพอ
ฮือ ไอ้ต๊อบ ไอ้หมา ไอ้ปอด!
หลายวันมานี้ผมพาคุณแก้วไปลองหาซื้อเสื้อผ้าลองชุดไปงานวันแต่ง
ความจริง วันงานอย่างนั้นผู้ชายอย่างเราๆแต่งตัวไม่มากความ ดูเป็สูทสีเข้ากับธีมงานถือว่าเป็นอันจบ แต่สำหรับผู้หญิงมันกลับไม่ใช่!
แม้ร้านคุณแก้วจะเป็นร้านตัดเสื้อ แต่ไม่ใช่ชุดราตรี ทุกวันนี้ผมจึงรับหน้าที่คล้ายเจ้าบ่าวพาแฟนสาวไปตะล่อนหาชุดเช่าไม่ก็ซื้อ ขอแค่ถูกใจเธอ ผมให้ได้หมดทั้งนั้น
พอนึกถึงว่าไอ้พี่ติ๊กมันต้องทำแบบนี้เหมือนกัน ผมชักจะดีใจ หรือจริงๆไม่แต่งงาน อยู่อย่างนี้จะดีกว่าวะ
ผมนั่งรออยู่ในร้าน คุณแก้วกำลังคุยกับพนักงาน ทั้งวัดตัวทั้งสอบถามความต้องการ ผมเผลอหลับไปรอบหนึ่งตื่นมาก็ยังเห็นว่ายังคุยกันอยู่!
คุณแก้วกลัวว่าเสื้ออาจจะตัดไม่ทัน สุดท้ายจึงเลือกดูชุดที่สำเร็จออกมาแล้วในร้านแทน
“คุณต๊อบ ชุดนี้แก้วดูอ้วนมั้ย”
ดูเหมือนจะแอบเป็นเรื่องยาก เพราะเมื่อชุดแบบนี้มักจะเน้นสัดส่วน ทำให้บางจุดของคุณแก้วดูโครงร่างใหญ่ไปเกินกว่าจะใส่ได้
ผมไม่กล้าพูดตามตรงเพราะว่ากลัวเธอจะเสียใจ เพราะปกติคุณแก้วจะใส่ชุดปกปิดรูปร่างแต่ก็ดูดี ทำให้เธอดูเป็นผู้หญิงที่ดูทันสมัยและเซ็กซี่มาก
“เอ่อ” ผมเห็นพนักงานมองผมอยู่ สายตาดูแอบขำอย่างไรไม่รู้ ผมแกล้งไอๆก่อนตอบ “ลองเป็นแขนยาวตัวนั้นดีมั้ยครับ”
เห็นคุณแก้วหน้างอลง แต่เธอก็ทำตาม ผมรีบลุกขึ้น ทำท่าคิดจริงจัง เพราะว่าอย่างน้อยเมื่อเธอเห็นว่าผมเอาใจใส่เธอทุกๆอย่าง อย่างน้อยคุณแก้วก็จะได้อารมณ์ ไม่โกรธ
หลังคุณแก้วเข้าไปลองชุดใหม่ ผมจึงแอบปาดเหงื่อ
งานยาก ไอ้ฉิบหาย งานยากมาก
“คุณผู้ชายน่ารักจังเลยค่ะ” พนักงานแอบชมผม กรี๊ดกราดบอกว่าผมน่ารักมาช่วยแฟนเลือกไม่อิดออดใจ “จะลองดูชุดของทางสุภาพบุรุษไปด้วยเลยมั้ยคะ?”
ตอนเข้ามาผมไม่ทันสังเกต ไม่คิดว่าในร้านมีชุดผู้ชายด้วย ผมพยักหน้า ตอบรับไป ไหนๆก็มาแล้ว ไม่ทันไรคุณแก้วก็ออกมา แต่ดูเหมือนเธอยังไม่พอใจเท่าไร
“เป็นไงคะ?”
ในฐานะที่ผมไม่มีหัวทางด้านนี้ ผมรู้สึกว่าการที่ผมเลือกชุดนี้ให้เธอ ช่างหยาบคายต่อความสวยของคุณแก้วจริงๆ
“น่ารักครับ”
“น่ารักจริงเหรอ” คุณแก้วถามอย่างไม่แน่ใจ ทำไมชุดผู้หญิงเขาถึงได้ทำออกมาให้มันแนบเนื้อ สั้นๆบางๆกันจังวะ คุณแก้วออกมาให้ผมเห็นแค่ครึ่งเดียว อีกครึ่งตัวหลบอยู่หลังม่าน
ในเมื่อผมอุตส่าห์ไปเล่าเรียนกับเพื่อนรักมา ฉะนั้นก่อนเราจะไปถึงเรื่องบนเตียง การเอาใจใส่กันในชีวิตประจำวันก็ควรเริ่มต้นเป็นอันดับแรก!
“น่ารักม๊ากครับ”
“คุณต๊อบ” คุณแก้วเรียกชื่อผม แถมยังทำแก้มป่องเหมือนจะงอนกันอยู่ด้วย
“โธ่ คุณแก้วไม่เขินสิ ออกมาเร็ว แต่ถึงดูแค่นั้นผมก็ยังมองว่าน่ารักอยู่ดีนะ”
“ไม่เห็นน่ารักเลย คุณต๊อบเอาแต่ชมว่าแก้วน่ารัก จนแก้วหลงตัวเองไปหมดแล้วนะ”
“แล้วไม่ชอบเหรอคะ” แก้มคุณแก้วเหมือนจะแดงๆ ผมรีบพูดต่ออย่างเอาใจ “แล้วชุดนี้เป็นไง? ลองชุดนี้มั้ยครับ”
คุณแก้วยื่นมือมารับอีกสองสามชุดเข้าไปเปลี่ยน “รอแก้วก่อนนะ”
คุณแก้วลองไปสักล้านชุดได้ ผมลุกนั่ง ขึ้นวน หยิบชุดนั้นชุดนี้ให้เธอ คุณแก้วดูเหมือนจะอารมณ์ไม่คงเส้นคงวา หน้าเริ่มหงิกขึ้นเรื่อยๆ เธอเหมือนจะเป็นราชินิ ส่วนผมมันก็เป็นเบี้ยตัวเล็กๆ ‘น่ารักน่าฉงฉาน’
เห็นจากอารมณ์คุณแก้วตอนนี้แล้ว หากผมยังไม่ยอมคลี่คลายสถานการณ์ ดูท่าว่าคืนนี้คงต้องงดไปอีก!
ผมกลัวว่าหากยื้อไป ไอ้ความกล้าหาญของผมจะเรียกกลับมาไม่ได้อีก เผลอๆ ไม่มีวันนั้นอีกแล้วด้วย!
ไม่นะ ม่าย!
พนักงานลองนำชุดผู้ชายมาให้ผมดู เป็นสูททรงต่างๆ ความจริงผมว่าถ้าหากคุณแก้วมาช่วยเลือกอาจจะได้ชุดที่โอเคกว่าผมเลือกเอง
คุณแก้วลองอีกชุดเสร็จเรียบร้อย ความจริงแล้วเธอก็ดูสวยทุกชุดแล้ว ยกเว้นชุดแรกเอาไว้สักตัว แต่ว่าเหมือนกับว่าคุณแก้วยังไม่พอใจหรือไม่ก็ไม่มั่นใจ ไม่มีตัวไหนถูกใจ จนผมอยากกระซิบบอกเธอว่าไปร้านอื่นก็ได้
“คุณแก้วน่ารักแล้วครับ หื้ม คุณแก้วลองจะหมดร้านแล้วนา”
“แปลก ทำไมวันนี้แก้วรู้สึกเลือกไม่ถูกเลย”
“คุณแก้วค่อยๆเลือกครับ ใจเย็นๆ”
“ก็แฟนแก้วหล่อ แล้ววันงานเกิดมีสาวคนไหนหลงคุณต๊อบขึ้นมา แก้วก็ต้องข่มไว้ก่อน”
“ไม่มีหรอกครับ”
ยังดีที่ผมได้รับการฝึกฝนจากการไปยื่นเลือกน้ำหอมเป็นเพื่อนไอ้ฟักมาก่อน ไม่อย่างนั้น ไม่อย่างนั้นนะ
“แก้วรู้สึกว่าเหมือนแก้วอ้วน เอ๋ หรือแก้วออกกำลังกายไม่พอนะ”
“ไม่ครับ ไม่เลย ดีอยู่แล้วครับ”
เกินไปด้วยครับ
ผมรีบตอบคุณแก้ว ยับยั้งไม่ให้เธอไปเพิ่มกล้ามส่วนไหนให้ผมตกใจเล่นอีก
ที่มีอยู่ยังไม่พออีกเหรอครับ ฮือๆๆ
เสียงคุณแก้วดังมาจากข้างใน จากนั้นเธอก็ยื่นใบหน้าออกมาจากม่านก่อนจะหยิบชุดสูทในมือผมไป พร้อมกางเกง เสื้อเชิ้ตตัวไหนครบครัน
“เอ่อ คุณแก้วครับ ชุดนั้น”
ผมพูดไม่ทันจบ คุณแก้วก็หัวเราะกลับมา ผมได้ยินเสียงเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่อยากจะจินตนการว่าเธอกำลังถอดส่วนไหนออกอยู่
หันไปมองพนักงานสาว แล้วก็ยิ้มแห้งๆให้ ผมเรียกคุณแก้วเสียงออด “คุณแก้วครับ”
คุณแก้วเงียบไปพักใหญ่ ไม่นานเธอก็เรียกผม “คุณต๊อบมานี่หน่อย”
ผมชะโงกหน้าเข้าไป ทันใดนั้นคุณแก้วก็เดินออกมา
คุณแก้วอยู่ในชุดสูท สีดำ กำลังยกข้อมือติดกระดุมช้าๆ ผมยาวถูกมัดเกล้าไว้หลวมๆ วันนี้คุณแก้วแต่งหน้าไม่มาก ตรงปกเสื้อแหวกให้เห็นไหปลาร้ากับต้นคอ พนักงานสาวข้างๆยกมือกุมปาก คล้ายจะหวีดร้องอย่างหนัก ส่วนผมช็อก
“ช่วยติดกระดุมให้หน่อยสิครับ”
ชุดสีหวานๆที่เรียงรายจากการลองมาก่อนนี้แขวนเป็นตับ แต่สุดท้ายคุณแก้วกลับเลือกชุดนี้ ชุดที่ผมไม่ทันแม้แต่จะลอง
“คะ คุณแก้ว”
“หื้ม”
“โอ้ย คุณแก้ว ไม่ล้อผมเล่นสิครับ ชุดนี้ของผม”
คุณแก้วเปลี่ยนน้ำเสียงที่พูดกับผม ทำให้ความจำในวันที่เธอขู่ผมไว้ลอยละลิ่วมา
“ก็เปลี่ยนใจแล้ว เอาชุดนี้แหละ เดี๋ยวแก้วช่วยเลือกชุดให้คุณต๊อบเอง”
“ละแล้ว” ผมชี้ไปที่เดรสสีชมพูด้านหลัง
“เอาชุดนี้ แก้วชอบชุดนี้ หรือคุณต๊อบไม่ชอบ?” ผมรู้สึกตัวเล็กลง คุณแก้วโน้มถามผมเล็กน้อย น้ำเสียงและสีหน้าของเธอดูแปร่งตาผมขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เธอหลุบตา ถามคล้ายๆจะน้อยใจ “คุณต๊อบไม่ชอบเหรอ…”
ดวงตาคุณแก้วแพรวพราว ดูเหมือนจะยิ้มอยู่ มุมปากเธอยกขึ้นเล็กน้อย จากนั้นค่อยๆหัวเราะ เธอจับมือผมขึ้นมาก่อนจะอ้อนให้ผมติดกระดุกให้เธอ
“แก้วหล่อกว่าคุณต๊อบ คุณต๊อบเลยเขินใช่ไหม” เธอจิ้มแก้มผม
พนักงานดูเหมือนจะเป็นส่วนเกินไป เพราะคุณแก้วเหมือนจะสนใจแต่ผม ในขณะที่ผมก็กำลังน้ำท่วมปาก!
แต่ปฎิเสธไม่ได้เลยว่าชุดนี้เหมาะกับคุณแก้วมาก เหมาะยิ่งกว่าชุดอื่นๆที่ลองมาตั้งนาน
ผมกระแอมออกมาทีหนึ่ง รีบตั้งสติ ติดกระดุมตรงคอเสื้อให้คุณแก้ว แม้จะเพิ่งเคยเห็นคุณแก้วลุคบรรเจิดตาขนาดนี้ แต่ผมก็ยังต้องทำตัวเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี เมียเอาแบบไหน ก็เอาแบบนั้นวะ!
กลายเป็นว่ารูปร่างกล้ามเนื้อสัดส่วนคุณแก้วกลับพอเหมาะพอดีกับชุดนี้เหลือเกิน!
ผมลอบมองคุณแก้ว แต่ก็พยายามหลบเลี่ยง เป็นเพราะเหมือนคุณแก้วจะรู้ว่าผมแอบมองอยู่ มุมปากคุณแก้วถึงได้หยักเป็นรอยยิ้มแปลกๆขึ้นมา
รอยยิ้มแปลกๆ
อืม…
แม้ใบหน้าสวยๆจะมีสีชมพูนิดๆไม่เปลี่ยน แม้จะเป็นอย่างนั้น ริมฝีปากนี้ก็เป็นริมฝีปากเดียวกับที่จูบผมเมื่อเช้า แววตานี้ก็เหมือนกัน แต่ว่า…
“ตาคุณต๊อบลองแล้ว”
ปอยผมคุณแก้วหลุดมาด้านหน้า ดูไม่เรียบร้อยแต่ก็ไม่ยุ่งเหยิง คุณแก้วอมยิ้มเล็กๆ จากนั้นจึงหันไปหยิบชุดสูทอีกตัวแล้วโอบเอวผมไปด้านใน
“ให้แก้วช่วยคุณต๊อบเปลี่ยนชุดนะ”
TBC
[21/7/2560]
ค่อยๆเปิดเผยตัวตนให้ต๊อบแต๊บรับลู้ว :hao6:
-
ตะไมคุณแก้วหล่อได้ขนาดนี้นะ :hao7:
-
ว่าแล้ว ว่าอย่างคุณแก้วสุดสวย หุ่นเพรียว เปรียวลม
จะต้องเหมาะกับชุดสูทเนี๊ยบพอดีตัว ที่ยิ่งใส่แล้วขับความสวยออกมาทะลุไม่เกรงใจผัวอย่างต๊อบแต๊บบ้างเลย :hao7:
-
อยากจะสงสารคุณต๊อบเหมือนกันนะ แต่... คิดว่าเชียร์คุณแก้วดีกว่า ฮ่าฮา
-
รึว่าก่อนหน้านี้คุณแก้วก็เป็นผู้ชายแมนๆ แต่หลงรักต๊อบแต๊บของเราก็เลยแต่งหญิงเพื่อให้ต๊อบแต๊บชอบ มีความมโนสูงมากก
-
อูย ถ้าต๊อบไม่ชอบคุณแก้วในมาดแมนแฮนซัม ส่งต่อมาให้เราเถอะ :hao6:
-
คุณแก้วเริ่มจะโตเป็นหนุ่มแล้ว :hao7:
-
รึว่าก่อนหน้านี้คุณแก้วก็เป็นผู้ชายแมนๆ แต่หลงรักต๊อบแต๊บของเราก็เลยแต่งหญิงเพื่อให้ต๊อบแต๊บชอบ มีความมโนสูงมากก
ก็คิดงั้นเหมือนกัน
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อุ๊บส์...... ต๊อบแต๊บคิดซะว่ามีเมียเท่ห์ละกันนะ หรือได้เมียทอมดี :really2:
-
5555+
:hao7: :hao7:
-
สัมผัสได้ถึงึวามหล่อไม่หยุดของคุณแก้ว. หล่อ เท่ รวยต๊อบแต๊บจะไปไหนพ้นล่ะหืมมมมม
-
หางเดวิลค่อยๆงอกออกมาเรื่อยๆ
-
ชั้นมโนภาพคุณแก้วไม่ออกเลยแกกกกกก ฮืออออ
-
มีเมียหล่อก็งี้แหละ555 :katai2-1:
-
คุณแก้วนะร้ายยยยย
ส่วนต๊อบแต๊บก็ใสซื่ออยู่เหมือนเดิม
-
หล่อกว่าคุณแก้วก็ไม่มีแล้วข่ะ
-
ต๊อบเอ้ย หล่อไม่สู้เมียก็ต้องทำใจนะเออ
-
ต๊อบจะได้ลองชุดอย่างเดียวอ่อคะ :hao7:
-
พ่ายแพ้ให้กับความหล่อและคำว่าครับของคุณแก้ว
:o8:
-
คุณแก้วหล่อเกินไปแล้วค่าาา คือปรับอารมณ์ตามไม่ทันคุณแก้วเลยจริงๆ แต่เราชอบแบบนี้มักๆ
สู้ๆนะต๊อบเอ๋ย คุณแก้วจะไปช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนี่ 55555555
-
คิดซะว่าได้เมียทอมนะต๊อบ
หึหึ รสชาติหลากหลายดีค่ะ ชอบเว่อร์
-
อ่านแล้วรู้สึกอยากได้คุณแก้วมาเป็นของตัวเอง สัมผัสได้ถึงความหล่อแบบชิบหายวายวอดของคุณแก้วอ่ะ รู้สึกอิจฉานังต๊อบ!!!
-
น่าสงสารเหลือเกิน
-
เหออออ.. ต๊อบแต๊บบ.. สู้นะลูก...
หนูต้องแกร่งนะคะ.. ไม่งั้นหนูจะเป็นเมียนะคะ... (ก็เป็นอยู่แล้วมิใช่หราาา)
โถ่.. พ่อบ้านใจกล้า... 55+
-
อ่อนแอก็แพ้นะต๊อบลูกนะ ความเบี้ยล่างนี้ กุมขมับ
-
รู้สึกขนลุกแทนต็อบตลอดเวลาที่อ่าน :hao7:
-
ชอบอ่ะ อ่านรวดเดียวเลย
แต่ยังงงๆกะแก้วนะตกลงจะแนวไหนนิ ต๊อบคงตื่นเต้นตลอดเวลา วันนี้มาจะสวยรึหล่อ
พาไปงานแต่งด้วยแม่จะชอคมะ อยู่ดีๆก็ควงหนุ่มหล่อมาซะงั้น ได้ลูกเขยแทนสะใภ้
-
ต็อบๆยอมไปเหอะ ไม่ต้องคิดเรื่องการพลิกแล้ว น่าจะไม่มีวัน คุณแก้วโคตรแพรวพราว คือคุมเกมทั้งหมดได้จริง
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 37 : มากเมีย มากความ
คุณแก้วโอบผมเข้าไปในห้องลองชุด เสียงรูดม่านปิด จากนั้นเธอก็หันมาทำท่าจะถอดเสื้อผมออก ผมรีบคว้ามือขาวๆไว้ “คะ คุณแก้ว”
“ลองเร็ว แก้วอยากเห็นคุณต๊อบใส่ชุดนี้”
ผมยืนชิดกำแพง ภายในห้องลองเป็นสีสลัวๆ พื้นหลังเป็นม่านสีแดงกลับทำให้ภาพในกระจกออกมาดูดีเกินจริง แต่ด้วยตาเปล่าของผมการที่เห็นว่าคุณแก้ว เอ่อ หล่อเกินไป นี่ก็อาจจะเป็นภาพลวงด้วยเหมือนกัน ใช่ มันต้องใช่แน่ๆ!
“เอ่อ คุณแก้วครับ”
“หื้ม” คุณแก้วโน้มลง “คุณต๊อบก้มหน้าทำไม”
เธอจับปลายคางผมบิดไปบิดมา น้ำเสียงทุ้มต่ำ กระซิบคุยกับผม ดวงตาผมกลิ้งไปซ้ายทีขวาทีอย่างวางจุดไม่ถูก ในที่สุดผมก็กลั้นใจพูดออกไปพร้อมกับกุมมือเธอเอาไว้แนบอก
“คะ คุณแก้ว ยังไงคุณแก้วก็น่ารักที่สุดในสายตาผม คุณแก้วไม่ต้องคิดมากนะครับ คุณแก้วอยากแต่งตัวสวยแค่ไหนยังไงก็ได้ แต่อย่าฝืนตัวเอง เดรสตัวแรกที่คุณแก้วลองยังไงก็น่ารักแล้วครับ”
ผมพูดรัวไม่หยุด ผมคิดว่าคุณแก้วจะต้องน้อยใจแน่ๆที่ใส่อะไรก็ยังไม่ถูกใจเธอ ถึงได้แย่งสูทผมไปลองแบบนี้!
รอยยิ้มองคุณแก้วเนิ่นนานมาก แต่ทันที่ที่ผมพูดจบ ทุกอย่างกลับเงียบลง ผมหอบหายใจเล็กน้อยก่อนจะยกมือกุมปอด แล้วเพิ่งมาได้สติทว่ากลัวว่าเธอจะไม่เชื่อ จึงแอบแง้มๆตา เงยหน้าขึ้นมองแล้วพูดย้ำเสียงอ่อย “จริงๆนะครับ”
พูดจบปุ๊บ คุณแก้วก็อมยิ้ม เธอยกมือวางไว้ใต้คางก่อนจะหยุดที่ช่วงริมฝีปาก เป็นเสียงหัวเราะเบาๆ จากนั้นจึงค่อยๆโน้มลงมาหอมแก้มผม ผมเผลอทำหน้าเหวอๆอย่างตลก
หวังเพียงคุณแก้วจะเชื่อ ว่าการที่เธออยู่ในชุดกระโปรงนั่นน่ารักแค่ไหน ผมรู้ว่าการกอดหอมแสดงความรักกันเป็นเรื่องที่ดีและน่ารัก แต่การที่คุณแก้วอยู่ในชุดนี้ ทำให้เธอดูเหมือนผู้ชายคนหนึ่ง อีกทั้งท่าทางและความรู้สึกกลับเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง จะว่าสิ้นเชิงก็อาจจะใช่ แค่ว่าทำไมคุณแก้วถึงได้หล่อขนาดนั้นวะ ทำไม!
ผมเคยพยายามเก๊กแบบนั้นแต่ไม่เห็นมันจะได้! ทว่านี่คุณแก้วกลับเหมือนไม่ได้ทำอะไรแทบเป็นไปโดยธรรมชาติทั้งนั้นแต่เธอกลับดูดีฉิบ!
จุดที่โดนริมฝีปากคุณแก้วร้อนวูบๆ ผมแทบไม่อยากจะหันไปมองทางไหนแล้วนอกจากพรมด้านล่าง
ผมบ่นกระปอดกระแปด เกาต้นคออย่างไม่รู้จะทำยังไง คุณแก้วเห็นอย่างนั้นก็ยิ่งยื่นใบหน้าเข้ามาแล้วถาม “หื้ม?”
ทุกอย่างเป็นไปโดยที่ผมสมยอม เมื่อออกมาอีกครั้ง คุณแก้วเปลี่ยนกลับไปใส่ชุดเดิมแล้ว เธอยื่นชุดที่เราทั้งคู่ลองแล้วชอบให้พนักงานพร้อมบัตรเครดิต คุณแก้วกอดเอวผมจูงไปนั่งรอที่โซฟา โดยที่ผมได้แต่มองทุกๆอย่างยกเว้นใบหน้าของเธอ ปิดหูปิดจมูกที่แดงๆ
คุณแก้วเอียงคอ เธอลากปรายนิ้วจิ้มบนต้นคอผมแล้วจูบเบาๆก่อนจะระบายยิ้มพออกพอใจ
เดรสสี่ตัว กับชุดสูทอีกสอง
แล้วก็หูแดงๆของผมเป็นของแถม
ยังไงผมก็ยังขอยืนยันว่าประสบการณ์การช็อปปิ้งกับคุณแก้วนั้น…ระทึกขึ้นทุกที! ฮือ!
ผมกลับไปนอนบ้าน ไปๆกลับๆระหว่างบ้านตัวเองกับไปรับไปส่งคุณแก้ว แต่ว่าตั้งแต่วันที่ผมไปซื้อเสื้อผ้าเป็นเพื่อนเธอ คุณแก้วก็กลับมาเป็นคุณแก้วคนสวยของผมอีกครั้ง ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปจากนั้น
ผมก็ไม่รู้ว่าผมโล่งใจเรื่องอะไร
ผมเป่าลมออกจากปาก ตอนแรกพี่ติ๊กจะไปจัดที่โรงแรมแต่มันก็เปลี่ยนใจเพราะพี่นีอยากได้งานเล็กๆ วันนี้ที่บ้านตกแต่งเตรียมงานแทบจะเสร็จแล้ว พรุ่งนี้ถึงได้ฤกษ์ เนื่องจากก่อนหน้านี้ระหว่างที่คุยไปคุยมา สุดท้ายคุณแก้วจึงได้มาเป็นคนแต่งหน้าเจ้าสาวให้พี่นีแฟนพี่ติ๊ก
งานจัดไม่ใหญ่ แค่คนในครอบครัว พี่ติ๊กเชิญแค่คนที่สนิทจริงๆเท่านั้น ไอ้ฟักมาได้พรุ่งนี้ แต่มันบอกว่าจะรีบมาหาแต่ช่วงเช้ามืด
ครั้งแรกที่พี่ติ๊กเห็นคุณแก้ว มันถึงกับตาโต ไม่คิดว่าผมจะหาแฟนได้ แถมสวยด้วย ผมอดไม่ได้ที่อมยิ้ม แก้มแทบแตกแทบพัง ท่าทางภูมิใจสุดๆ เฮาะ สะใจจริงๆ!
พี่ติ๊กเดินมาข้างๆผมตอนที่อยู่กันสองคน มันมองตาผมเหมือนจะถามแต่ก็เข้าใจแล้วตบไหล่ผมเบาๆ มันเป็นความเข้าใจที่ไม่ต้องพูดกัน ผมรู้ว่ามันยอมรับในการตัดสินใจของผม
ก็ชอบไปแล้วนี่…
ผมดูไม่เป็นเรื่องการแต่งหน้าแต่งตัวของสาวๆเขา แต่การรู้จักกับคุณแก้วมาผมจึงวางใจได้ เพราะไม่ว่ามุมไหนทั้งรสนิยมการแต่งตัว คุณแก้วถือว่ากินขาด ฉะนั้นผมจึงหวังแค่ว่าคุณแก้วจะไม่สวยเกินหน้าเกินตาเจ้าสาวจนเกินไปนัก ฮี่ๆ
วันนี้คุณแก้วนอนที่ห้องผมเพราะห้องรับแขกไม่พอ ในบ้านค่อนข้างวุ่นวายเพราะมีครอบครัวมาทั้งสองฝ่าย
หลังจากกินข้าวเย็นกันเสร็จ โดยที่คุณแม่ผมดูภูมิใจในตัวลูกสะใภ้ทั้งสองคนมาก อืม ถึงคุณแก้วจะยังไม่ใช่แต่ก็ถือว่าเป็นว่าที่ละกัน…โดยปกติที่บ้านผมเป็นคนใจดี ทำให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี คุณแก้วก็เข้ากับผู้ใหญ่ได้จนผมไม่ต้องห่วงอะไร
ผมเข้ามาในห้อง เห็นคุณแก้วอาบน้ำเสร็จแล้ว เธอกำลังเช็ดผมเบาๆอยู่หน้ากระจก ชุดนอนคุณแก้วเป็นชุดโปร่งๆยาวดูหลวมๆ
“คุณแก้วตื่นเต้นมั้ยครับ”
“แก้วไม่ใช่เจ้าสาวสักหน่อย”
คุณแก้วหันกลับมา ผมแกล้งลงไปนั่งข้างๆเธอแล้วโอบคุณแก้วหลวมๆ “แล้วอยากเป็นเจ้าสาวมั้ยครับ”
แม้ว่าก่อนหน้านี้ผมแทบจะไม่มีโอกาสได้แสดงฝีมือที่ไปเล่าเรียนกับไอ้ฟักมาเมื่อครั้งนั้น ทว่าผมก็ไม่ได้ถอดใจ!
“ก็คงต้องรอเจ้าบ่าวมาขอก่อน” คุณแก้วหัวเราะ เธอดึงผมไปจูบ เราจูบกัน สัมผัสบางเบาแต่ซึมลึกอย่างบอกไม่ถูก จากนั้นผมก็ถูกจับให้นอนลงโดยที่คุณแก้วเกยอยู่บนตัวผม
“ผมว่างนะ”
“ว่างจริงเหรอ”
คุณแก้วถาม เธอยิ้มละมุน ปลายนิ้วชี้กับนี้กลางไต่บนตัวผมสับไปสับมา
ผมชอบกลิ่นคุณแก้วหลังอาบน้ำมากๆ มันอดไม่ได้ที่จะคิดในทางไม่ดีไม่ร้ายกับเธอ เขาจะจับไต่มึงได้นะต๊อบ ใจเย็นไอ้หนุ่ม เดี๋ยวไม่หล่อ!
“ว่าง แต่แฟนผมดุมาก”
“อ้อ”
“แฟนผมสวยมาก”
“แล้ว?”
“แล้วผมก็คงต้องไปเป็นเจ้าบ่าวให้เขา คุณแก้วอาจจะต้องรอนะครับ”
ผมแกล้งพูดเสียงหนักใจ คุณแก้วยิ้มอย่างหมั่นไส้ เธอตะครุบผมแล้วย่ำยีแก้มผมจนน่าสงสาร
“แปลว่าคุณต๊อบจะนอกใจแฟนคุณต๊อบเหรอ?” คุณแก้วลากปลายนิ้วลงช้าๆตรงลำคอผม
“อ่า” ผมรีบเป็นฝ่ายกอดคุณแก้วแล้วหอมแก้มเธอคืน “เป็นเพราะคุณแก้วสวยมาก ผมอดใจไม่ได้จริงๆ”
แม้ว่าจะเป็นการหยอกล้อเล่นกัน แต่ผมรู้สึกได้ว่าคุณแก้วนั้นค่อนข้างจะถือสาเรื่องนี้พอตัว ฉะนั้นผมจะไม่ยอมให้ตัวเองไปอยู่ในสถานการณ์ที่คุณแก้วไม่ชอบ แม้จะเป็นแค่เรื่องล้อเล่นก็ตาม!
“พรุ่งนี้คุณแก้วต้องตื่นไปแต่งหน้าให้พี่นีกี่โมงครับ” ผมถาม รีบเปลี่ยนเรื่องไปทันที
“ประมาณตีสี่ค่ะ” คุณแก้วบอกผม แต่เธอยังอยู่บนตัวผม ในขณะที่ปอยผมค่อยๆหล่นลง คุณแก้วก็วางคางไว้ใกล้ๆจนผมรู้สึกว่าการพูดคุยของเราเป็นแค่เรื่องเรื่อยเปื่อย แต่จุดประสงค์ในเวลานี้กลับเป็นการใกล้ชิดกัน “แก้วต้องเผื่อเวลาให้ตัวเองแต่งหน้าด้วย”
ผมพยักหน้า ก่อนจะพูดกลบเกลื่อนความขัดเขินที่จู่ๆก็เข้ามาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย คุณแก้วเล่นวางคาง จ้องตากันซะชิดใกล้แบบนี้ คุณแก้วไม่เขิน แต่ผมเขิน! “แปลว่าคุณแก้วจะใส่เดรสตัวนั้นใช่มั้ยครับ”
“อือ” คุณแก้วตอบ เธอเริ่มกระซิบถามผม “คุณต๊อบคิดว่าแก้วจะใส่ตัวไหนล่ะ?”
ผมไม่อยากจะตอบว่าชุดสูทที่เราไปลองวันนั้นไง แต่ผมกลัวว่าคุณแก้วจะทำจริงๆ จึงรีบพูดอย่างเอาใจ “คุณแก้วจะต้องสวยมากแน่ๆเลย สวยจนผมหวง”
เธอหัวเราะ แววตาส่อแววเอ็นดู “แก้วก็หวงคุณต๊อบ”
คุณแก้วจูบเบาๆบนริมฝีปากผม ก่อนจะเลื่อนมาจูบปลายคาง เธอใช้นิ้วลากผ่านตอหนวดผม ในขณะที่เนื้อตัวเราสัมผัสกัน เสียดสีไปมาผ่านเสื้อผ้า “เสียดาย พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า”
ผมลอบกลืนน้ำลาย จากนั้นหัวเราะแฮะๆ รีบพลิกกายเป็นฝ่ายอยู่ด้านบนก่อนจะจุ๊บหน้าผากคุณแก้วแล้วกอดเธอแน่นๆพร้อมปรับน้ำเสียงให้ห่วงใยที่สุด ตบเตียงปุๆแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมา “งั้นนอนกันดีกว่า เดี๋ยวคุณแก้วตื่นไม่ไหว”
ผมได้ยินเสียงหัวเราะน้อยๆ กับแววตาขบขันของเธอ คุณแก้วจึงกอดผมคืนแล้วหลับตาลงช้าๆอยู่ในอ้อมแขนผมอย่างเต็มใจ
คงรอไปก่อน รอให้ความรู้ตกผลึกอีกนิดหน่อย รับรองว่าวิชาความรู้ที่สั่งสมมาของผมจะต้องไม่สูญเปล่าอย่างแน่นอน!
พอเช้าวันใหม่ คุณแก้วตื่นก่อนผม ผมสะลึมสะลือตอนที่เห็นคุณแก้วกำลังลูบแก้มผมอยู่ จากนั้นริมฝีปากนุ่มๆก็แตะลงมาพร้อมน้ำเสียงที่เอ่ยนุ่มๆทุ้มๆ แต่ผมไม่มีสติจะสังเกตทัน “ตื่นได้แล้วเด็กดื้อ”
ผมหาว คุณแก้วจึงหอมแก้มผมอีกข้าง “ไม่ตื่นเหรอ หื้อ”
“แก้วต้องไปแต่งหน้าให้พี่นีก่อน คุณต๊อบนอนอีกหน่อยก็ได้ แล้วรีบไปอาบน้ำนะ”
ไม่นาน เมื่อรู้ว่าเป็นห้องตัวเอง และยังไม่ได้นอนคนเดียว ผมจึงค่อยๆได้สติก่อนจะรีบสะดุ้งตัว ลุกขึ้นมาแล้วขยี้ตา เห็นคุณแก้วอาบน้ำเสร็จแล้ว ยังอยู่ในชุดลำลองสบายๆ ผมรีบจัดการตัวเอง “อาบแล้วครับ อาบแล้ว”
“ไม่นอนแล้วเหรอ”
“เดี๋ยวคุณแก้วดุ”
“แก้วไม่ได้ดุสักหน่อย”
“อยากดูคุณแก้วแต่งตัวครับ”
“จะช่วยแก้วแต่ง?”
ผมยังเบลอๆ โดยเฉพาะช่วงที่ยังตื่นใหม่ๆ สุดท้ายคุณแก้วก็หัวเราะ เธอลูบหัวผมสองสามครั้ง คุณแก้วเกล้าผมขึ้น ก่อนจะแตะปากที่ฝ่ามือแล้วใช้มือข้างนั้นมาแตะที่ปากผม
“เดี๋ยวแก้วไปหาพี่นีที่ห้อง แต่งเสร็จแล้วเดี๋ยวแก้วกลับมา โอเคมั้ย ผู้ชายห้ามเข้าล่ะ ผู้หญิงเขาจะแต่งตัวแต่งหน้ากัน เข้าใจมั้ยเอ่ย”
หน้าตาบื้อๆของผมอาจทำให้คุณแก้วไม่ชอบใจอยู่บ้าง เธอจึงได้โน้มลงมาแล้วจับผมกดลงบนเตียง จากนั้นไม่เพียงแค่ริมฝีปาก แต่กลับกลายเป็นลิ้นนุ่มๆที่สอดเข้ามา
ผมหูอื้อตาลาย ได้ยินเสียงอู้อี้ของตัวเองที่พยายามหายใจ จนคุณแก้วละใบหน้าออกช้าๆก่อนจะเลียริมฝีปากแล้วยิ้ม “เด็กดื้อ นอนต่อได้”
น้ำเสียงของเธอเปลี่ยนไป เป็นเสียงจริงๆของคุณแก้ว อีกทั้งยังทุ้มอ่อนโยนจนผมนึกว่าหูฝาด ได้ยินเสียงปิดประตู ผมนอนตัวเปลี้ยอยู่บนเตียง สุดท้ายก็ต้องลุกไปอาบน้ำไล่ความร้อนๆที่สุมคอจนถึงช่วงล่างออกให้หมด
ถึงขนาดนั้นแล้วใครมันจะหลับลง!
ผมอาบน้ำเสร็จจากนั้นก็แต่งตัวแล้วลงไปที่ครัว แม้ความจริงผมจะไม่สามารถช่วยใดๆในด้านนั้นได้ ผมจึงขึ้นไปหาพี่ติ๊กช่วยมันแต่งตัวแทน
“เออ ถึงจะหล่อน้อยไปกว่าผมหน่อย แต่ก็โอเคนะ”
ชุดที่มันแต่งเป็นชุดเจ้าบ่าวไทยๆ ไอ้พี่ติ๊กลากเสียงยาว ผมกับมันนั่งคุยกัน บางทีก็นึกถึงความหลังสมัยเด็กๆ ไม่ทันไรมันก็แต่งงานแล้ว เวลามันผ่านไปเร็วจริงๆ
“แต่งแล้วมีหลานเลยมั้ย”
“เดี๋ยวจัดให้” ไอ้พี่ติ๊กหัวเราะ วันนี้มันยิ้มหน้าบานมาก
“แปลว่าหลานต้องเรียกผมว่าไรวะ ลุงหรืออา โห แปบเดียวเอง แก่ฉิบหาย”
“เออ แล้วมึงล่ะ”
“ก็แบบนี้แหละ”
“มึงดูจริงจังนะต๊อบ กับคนนี้” ไอ้พี่ติ๊กตบไหล่ผม จากนั้นจู่ๆผมก็รู้สึกว่ามีบรรยากาศที่มันชวนซึ้งเกินไปจนน่าอาย แบบว่าระหว่างผมกับไอ้พี่ติ๊กจะต้องกัดกันมากกว่าจะมาชวนร้องไห้ “พี่ว่าเธอก็น่ารักดีนะ”
ผมกับพี่ติ๊กมองหน้ากัน มันยิ้มนิดๆ ยิ้มแบบเข้าใจกัน จากนั้นโทรศัพท์ผมก็ดัง เป็นไอ้ฟักที่โทรเข้ามา
“ไอ้ฟักคงจะมาแล้ว เดี๋ยวผมลงต้องไปดูมันหน่อย”
ผมพูด จากนั้นก็กอดพี่ติ๊กมัน พอลงไปด้านล่างก็เจอไอ้ฟักกำลังเดินเข้ามาพอดี มันบอกว่าไปไหว้แม่กับพ่อผมมา
“มึงแต่งตัวหล่อจังวะ เกรงใจเจ้าบ่าวทางกูด้วย”
“นี่ธรรมดาที่สุดของกูแล้วนะ”
ผมจำได้ว่าไอ้ฟักค่อนข้างชอบพี่ติ๊กมาก อาจจะเป็นพี่ติ๊กใจดี กวนๆ แถมยังเรียนเก่ง เป็นรุ่นพี่ตัวป๊อบในสมัยนั้น มันคงเห็นเป็นเหมือนพี่ชายอีกคน
“แล้วนี่มึงแต่งตัวอะไรของมึง”
ไอ้ฟักปรายตามองผม ผมเลิกคิ้วงงๆ “อ้อ กูลืมเซ็ตผม”
“ไปๆ เดี๋ยวกูทำให้” พอเดินขึ้นไปบนบ้าน ไอ้ฟักก็ถาม “พีนีอยู่ไหนวะ”
“แต่งตัวอยู่ในห้อง”
“อ๋อ เหรอ” เมื่อเข้าไปในห้องผม ไอ้ฟักมันรู้แทบทุกซอกทุกมุมอยู่แล้ว มันก็จับผมนั่งลง จากนั้นหยิบเจลขึ้นมา ตบๆแปะๆตามใจมันไป ผมไม่ได้ขัดขืนสักอย่าง รำคาญ เดี๋ยวมันบ่น “สูทนี่ซื้อที่ไหน ดูดีนะมึง พี่ติ๊กเลือกให้เหรอ”
“คุณแก้วซื้อให้ กูหล่อล่ะสิ”
“ถุย”
“ไอ้ฟัก อย่ามาถุยใส่หัวกู” ผมแกล้งชกมัน จากนั้นก็จี้เข้าที่เอว ไอ้ฟักจึงกัดฟัน กลั้นขำ ก่อนจะด่าผมใหญ่
“เดี๋ยวสูทกูยับ ไอ้ต๊อบ!” ชุดสูทมึงกับกางเกงแบรนด์ดี คิดเหรอว่าสวมแล้วมึงจะหล่อกว่ากู
ไอ้พี่ติ๊กเข้ามาในห้อง ไอ้ฟักจึงเปลี่ยนท่าทีไปในทันใด มันทำเสมือนว่าผมกำลังรังแกมัน “ต๊อบ ทำไรเพื่อนเนี่ย”
ผมปล่อยมัน ไอ้ฟักลุกขึ้นแล้วทักทายพี่ติ๊ก น้ำเสียงท่าทางเปลี่ยนไปทันที “วันนี้พี่ติ๊กดูดีมากเลยครับ”
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ผมรู้สึกอยากจะอ้วกจริงๆ
หลังจากพูดคุยกันเสร็จ พี่ติ๊กจึงลงไปดูงานด้านล่าง ส่วนไอ้ฟักก็ยังยุ่งอยู่กับหนวดและเสื้อผ้าหน้าผมของผมไม่เลิก
“โว้ย พอแล้ว ลงล่างเหอะ” ผมปัดมือมันออก ไอ้ฟักหยิบขวดน้ำหอมออกมาแล้วฉีดใส่ผม
“เออ ค่อยหอมหน่อย”
“กูไม่ใช่เจ้าบ่าวนะมึง ไม่ต้องหล่อมาก” ไอ้ฟักมองผม มองนานจนผมรู้สึกสงสัย “หื้อ มีไรมึง”
ทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดออก พร้อมกับคุณแก้วที่เข้ามา ทีแรกคุณแก้วเหมือนมีเรื่องจะพูด แต่เธอชะงักไปเมื่อเห็นว่าผมไม่ได้อยู่คนเดียวในห้อง จู่ๆบรรยากาศก็เงียบลงไปอย่างประหลาด ก่อนที่ผมจะเอ่ยขึ้นมา “คุณแก้ว”
ไอ้ฟักค่อยๆเก็บมือที่วางอยู่บนปกเสื้อผมออก จากนั้นมันก็ยกขึ้นมาจัดคอเสื้อให้ผมใหม่แล้วตบเบาๆ ผมรีบลุกขึ้นไปหาคุณแก้ว “เอ่อ นี่พัช เพื่อนผมนะครับ เอ่อ ไอ้พี่พัช นี่คุณแก้ว”
ไอ้ฟักหันไปยิ้ม ท่าทีเปลี่ยนไปจากเมื่อครู่ “สวัสดีครับ”
คุณแก้วยิ้มรับ ผมถามเธออย่างเอาใจ “คุณแก้วจะแต่งตัวแล้วใช่มั้ยครับ เดี๋ยวผมออกไปรอข้างนอกนะ หรือจะให้ผมอยู่ด้วย”
“คุณต๊อบอยู่ช่วยแก้วรูดซิบข้างหลังได้มั้ย” คุณแก้วพูดคล้ายจะลำบากใจ แต่ก็อ้อนผมอยู่เล็กๆ
“อ่า เอ่อ ได้สิครับ เดี๋ยว พัชๆ มึงลงไปหาพี่ติ๊กก่อนก็ได้ เดี๋ยวกูตามไป”
ไอ้ฟักยิ้ม มันเดินมาตบไหล่ผมแล้วเบาๆก่อนยิ้มให้คุณแก้วอีกครั้ง แต่ไม่ได้พูดมากความอย่างตอนที่อยู่กับผมสองคน
คุณแก้วหยิกแก้มผม จากนั้นก็หอมแก้มผมเบาๆ “น่ารักมาก”
เอ ผมไม่ได้รู้สึกไปเองใช่ไหม ว่าไอ้ฟักมันดูแปลกๆ
TBC
[26/07/2560]
-
อ้าว ไม่ใช่คุณแก้วกับเจ้ฟักเคยมีซัมติงอะไรบางอย่างนะ ทีมใครดีล่ะ ทีมต๊อบแต๊บก่อนแล้วกัน
-
เอาแล้ววววววววววว ตบไหล่นี่สงสารความเมียของต๊อบใช่ไหม
คุณฟักก็อย่าหลงคุณแก้วน้าาาาาา
นี่ผัวเพื่อนนนนนนนนนนน
-
ฉากที่เรารอคอยมาถึงแล้ววววว. ครุคริ :katai2-1:
-
เสือปะทะสิงห์ กันเลยทีเดียว...
-
อาจจะเป็ผีเห็นผีก็ได้นะ :laugh:
-
เจอกันสักที คุณแก้วปะทะฟัก
-
ฟักคิดเกินเพื่อนรึเปล่า ม่ายยยยยยย..อย่ามาเพื่อนรักคิดไม่ซื่อกันตอนนี้ ขอเชียร์คุณแก้วอ่า โทษทีนะฟัก
-
ผีเห็นผี แน่นอน ชัวร์!!!! เจ้ฟักผู้อยุ่กับโลกมานาน ทำไมในเรื่องนี้เจ้ฟักดูเป็นเพื่อนละมุนนี ทั้งๆที่เรื่องตัวเองไม่ใช่555
-
เขาเรียกว่าผีเห็นผีหรือเปล่าน้าาาา
ทีมคุณแก้วรอกดต็อบแต๊บเสมอ
-
บร๊ะแล้วๆๆ...
ศึกชิง ต๊อบแต๊บ ระหว่าง คุณแก้ว และ คุณฟัก.. 55+
่ต๊อบบ เอาจิงนะลูก.. หนูเป็นเมียอ่ะถูกแล้ววว.. 55+
-
ฟักมีซัมธิงกับคุณแก้วอยู่รึเปล่า หรือสัมผัสรังสีความเป็นผัวได้จากคุณแก้ว :hao3:
-
จะเปิดศึกแย่งต๊อบกันมั้ยนี่ คนมันหล่ออะนะ 555
-
รอมานาน ศึกระหว่างขุ่นแก้วกะพรี้ฟัก
-
หุหุ ลุ้นให้เค้าเจอกันนานละ ท่าจะมัน :laugh:
-
ตบบ่าด้วยความเห็นใจ
-
ก็ต๊อบผัวมโนของเจ้ฟักแกเปลี่ยนไปกลับกลายเป็นเมียคนอื่น
เจ้คงยังทำใจัรบไม่ได้สินะ
ทำไมทุกคนแลดูเห็นความผัวของขุ่นแก้วกันหมดเลยอ่ะ
แล้วทำไมอีต๊อบไม่เห็น?
อ่อๆโง่สินะ
-
เจ้ฟักต้องรู้อะไรบางอย่างกับคุณแก้วแน่เลยยยย
สงสารแต่ต๊อบโดนคุณแก้วแกล้งตลอดเลย555
-
ละเนอะ
งี้แหละ คนมันหน้าตาดี //ต๊อบกล่าว
-
คุณฟักกับคุณแก้วเจอกันแล้วจะเป็นไงต่อ 55555
-
หึหึ เจอกันแล้ว หลังจากที่รอคอยมานาน ตัวแม่ทั้งคู่
5555555
-
โอ๊ยยยยย ฉากที่รอมานานนนน อยากรู้ตอนต่อไปแล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น :katai1:
คุณแก้วกับเจ๊ฟักจะกัดกันไหม แล้วหนูต๊อบจะเลือกข้างไหน //มโน :hao7:
รอตอนต่อไปปปป :katai5:
-
ตอนที่ต๊อบถามคุณแก้ว ว่าอยากแต่งงานไหมเดี้ยวต๊อบจะเป็นเจ้าบ่าวให้ ถ้าคุณแก้วตอบว่าคุณแก้วจะเป็นเจ้าบ่าวต๊อบจะทำไงลูก55555
ฟักกับคุณแก้วนี่ยังไง ผีเห็นผี หรือคุณแก้วเคยอยู่สายรุกในฮาเร็มเจ๊ฟักป่าว 555 โกโก้ครั้นช์แน่ๆ สงครามเย็น แล้วต๊อบก็บื้อต่อปัย ปัย ปัย ปัย
-
เห็นหัวข้อเปลี่ยนแล้วเลยรีบมารอค่ะ :z1:
-
เข้ามารอด้วยคนค่าาาา
-
เอ้า
เปลี่ยนหัวข้อแล้ว
รอเลย
-
รอ
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
ตอนที่ 38 : เพราะรุกแท้มีน้อย
หลังจากไอ้ฟักออกจากห้องไป ผมก็หันมาหาคุณแก้ว ไม่ได้สนใจไอ้ฟักอีก ผมมองเธออย่างสดใสราวกับว่าพร้อมจะช่วยเหลือเธอทุกอย่างตามแต่คุณแก้วจะต้องการ
คุณแก้วครับ อยากให้ผมช่วยอะไร บอกสุภาพบุรุษคนนี้มา
“คุณแก้วจะแต่งตัวทันมั้ยครับ”
ผมถามเธออย่างสงสัยและเป็นห่วง เพราะผมเริ่มจับทางได้ว่าคุณแก้วค่อนข้างให้เวลากับการแต่งตัวแต่งหน้าของเธออย่างมาก ต่างจากผมที่ไม่ถึงห้านาที ในห้านาทีนั้นยังรวมถึงกันใช้มือสางผมเป็นอันเรียบร้อยอีกด้วย
“ทันสิ” คุณแก้วหยิบชุดออกมา วางไว้บนเตียง เตียงของผมที่ดูไม่เข้ากับชุดและคุณแก้วอย่างรุนแรง คุณแก้วมาอยู่ผิดห้องจริงๆ ห้องนี้มันของไอ้ต๊อบ ไอ้ต๊อบที่ใช้แรงงานคนนี้
“เพื่อนคุณต๊อบหล่อจังเลย” จู่ๆคุณแก้วก็พูดขึ้น ผมเลิกคิ้ว ในใจร่ำร้องว่ากูว่าแล้ว! อย่าชมมันสิ อย่าชมมันครับคุณแก้ว! “แต่สู้คุณต๊อบไม่ได้หรอก”
“มันต้องแน่นอนอยู่แล้วครับ”
“คนนี้หรือเปล่าคะที่บอกว่าเป็นเพื่อนสนิท”
“ใช่ครับ มีคนเดียวนี่แหละ”
“เขาดูสนิทกับคุณต๊อบมากเลย”
“ก็คบกันมาตั้งนาน มันก็โอเคนะครับ แต่คุณแก้วห้ามหลงเสน่ห์มันนะ มันเป็นเกย์ มันไม่สนใจคุณแก้วหรอก แล้วผมก็หึง” ผมเดินเข้าไปกอดหลังคุณแก้ว บ่นงึมๆงำๆอ้อนเธอราวกับเด็ก “หึงม๊าก”
“หึงมากเลยเหรอ” คุณแก้วถาม น้ำเสียงอยากรู้ แต่ทว่าก็ดูกลั่นแกล้งผมที่สุด “โอ๋”
ผมซุกไหล่เธอ จากการออดอ้อนไปมา จู่ๆก็กลายเป็นว่าผมถูกกลิ่นตัวหอมๆของคุณแก้วทำให้หลงอยู่ตรงนั้นนานเกินกว่าที่คิดไว้ “แก้วชอบแบบคุณต๊อบ น่ากิน”
คุณแก้วหันกลับมา เธอหยิกแก้มผมก่อนจะหอมไปทั่วใบหน้า
ผมรู้สึกหูอื้อตาลายขึ้นมา จากนั้นจึงพยายามออกจากอ้อมกอดคุณแก้วที่รัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ คุณแก้วมองผม เธอเอียงคอเล็กน้อย ผมจึงแกล้งไอเบาๆแล้วตอบ “ระ เราแต่งตัวกันดีกว่าครับ”
คุณแก้วอมยิ้ม เธอตอบตกลง โดยที่ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ผมกลับรู้สึกว่าตัวเองถูกรู้ทันไปหมด เอ๊ะ นี่ผมเดาทางง่ายขนาดนั้นเลยเหรอวะ
คุณแก้วบอกให้ผมหันหลัง ผมยังคงทำหน้างงๆ คุณแก้วเลยพูดขึ้นมาอีกครั้ง “หรือคุณต๊อบอยากมองแก้วตอนไม่ใส่เสื้อผ้าคะ?”
ผมรีบหันขวับ แต่ในใจเสือกไปพะวังค์หาคำตอบกับคำถามที่ว่าอยากหรือไม่อยากดี
ไม่นะ
ต๊อบ คุณแก้วเขาถึงจะขาวมาก หอมมาก น่าทะนุถนอมมาก แต่มึงอย่าได้หลงใหลจนลืมความเป็นจริงที่ว่า!
ผมนั่งจนเมื่อยตูด นานจนคุณแก้วบอกให้ผมไปหาอะไรกินก่อนก็ได้ การได้ยินเสียงคุณแก้วกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า มันก็ออกจะอีโรติกอยู่เหมือนกันนะครับ
“งะ งั้นผม คุณแก้วจะให้ผมช่วยเลื่อนซิบมั้ยครับ ถ้า ถ้าไม่ได้ยังไงเรียกผมนะ”
ผมรีบเดินหน้าดำหูดำออกจากห้องไป ปล่อยให้คนสวยเขาแต่งตัว ผู้ชายอย่างเราก็รอชมเขาว่าสวยที่สุดก็เป็นพอ!
พอลงมาด้านล่าง ผมก็เห็นไอ้ฟักนั่งอยู่ใกล้ๆห้องครัว ผมนั่งคุยเล่นกับมันไปเรื่อยเปื่อย กระทั่งเวลาผ่านไปสักพัก ถึงเวลาเชิญพิธีสงฆ์ เชิญพระมานิมนต์ที่บ้าน ไหว้พระต่างๆนานา ก่อนที่ผมจะไปช่วยเขาเดินแห่ขันหมากกับไอ้ฟัก ส่วนคุณแก้ว ผมยังไม่เห็นเธอ เป็นเพราะว่าคุณแก้วอยู่ฝ่ายเจ้าสาว
ก็ต้องอย่างนั้นอยู่แล้ว คุณแก้วของผมสวยออก!
“ดีนะวันนี้กูพอกครีมกันแดดมาเยอะมาก” ไอ้ฟักกระซิบ ผมแอบขำ เห็นมันเริ่มออกอาการร้อน แต่ก็สนุกกับงานอยู่
เมื่อแห่ถึงตัวบ้านก็เป็นการนับสินสอด สวมแหวน ตามที่พี่ติ๊กมันจัดมา บรรดาพ่อแม่หรือญาติผู้ใหญ่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ส่วนบ่าวสาวก็นั่งอยู่ด้านหน้า ผมอยู่รอบนอก ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปบรรยากาศงานไปเล่นๆ ก่อนจะมองหาคุณแก้ว เพราะต่อไปน่าจะมีพิธีหลั่งน้ำสังข์ ซึ่งถ้าผมจำไม่ผิดต้องให้คนที่อายุมากกว่าเท่าบ่าวสาวเท่านั้นแล้วก็ส่งตัวเจ้าสาว ฉะนั้นเวลานี้ผมน่าจะปลีกตัวออกไปเดินชิลๆในงานได้พอดี ต่อจากนี้ก็คงไม่มีอะไรมาก นอกจากกินกับถ่ายรูปแล้วล่ะ
แม่ผมร้องไห้ น้ำตาซึ้งไปหมด พ่อก็ยิ้มจนหน้าบาน ในงานน่ายินดีและเป็นกันเองแบบนี้ บรรยากาศจึงอบอุ่นและดูใกล้ชิดมากๆ
เสร็จไปแล้วหนึ่งราย พี่ติ๊กกู
ไอ้ฟักอมยิ้ม มันส่ายหน้าช้าๆ “พี่ติ๊กนี่หล่อจริงๆ ยิ่งแก่ยิ่งดูดี เสียดาย”
“เหมือนกูแหละ ยิ่งแก่ยิ่งภูมิฐาน”
ผมหัวเราะเมื่อเห็นมันทำหน้าเบื่อ โธ่ พูดความจริงก็ไม่เชื่อกู ผมหันกลับไปมองรอบๆอีกครั้ง
“มึงหาอะไร” ไอ้ฟักถามผม มันเห็นผมมองอยู่นาน ผมพยายามมองหาคุณแก้วของผมน่ะสิ ผมก็อยากเห็นเธอนะ!
“หาคุณแก้ว” ผมลุกขึ้น ตบไหล่มันนิดนึงเป็นการบอกกล่าว “หรือคุณแก้วอยู่ในครัววะ เดี๋ยวกูมา”
ผมเดินตรงไป จากนั้นก็มองหาอยู่นาน เห็นแต่บรรดาคุณป้าทั้งหลายกำลังยกอาหารกันอยู่ กลิ่นหอมลอยฟุ้ง ผมไม่ทันสังเกตเลยว่าคุณแก้วอยู่ด้านหน้าตัวเอง แต่เธอกำลังหันหลังให้กันอีกทั้ง ไม่ได้อยู่ในชุดเดรสที่เราไปเลือกด้วยกันเลยสักนิด!
“เอ๊ะ คุณแก้ว?”
ผมยกมือทาบอกอย่างตกใจ เมื่อเห็นว่าคุณแก้วเวลานี้ใส่สูทแทน ผมถูกม้วนเก็บขึ้น มีปอยตกลงมาเล็กน้อยให้ดูเซ็กซี่ แต่มันออกจะ เซ็กซี่เหมือนนายแบบชุดว่ายน้ำเกินไปไหมครับ ว่าแต่ ทำไมคุณแก้วไม่แต่งชุดกระโปรงล่ะ!
คุณแก้วกำลังช่วยยกนั่นยกนี่ จากนั้นเธอก็แอบหยิบขนมหน้าตาแปลกๆมาให้ผมชิ้นหนึ่ง มันกัดไปครึ่งคำอย่างอ้ำอึ้ง อีกครึ่งหนึ่งคุณแก้วก็ตกเป็นของคุณแก้วโดยปริยาย
“คุณ คุณแก้ว เอ๊ะ ทำไมคุณแก้วใส่ เอ่อ ชุดนี้ครับ”
“แก้วลองคิดดูแล้ว แก้วขี้เกียจแต่งหน้า” คุณแก้วพูดด้วยโทนเสียงปกติ ทำให้เวลานี้เธอดูเหมือนชายหนุ่มท่ามกลางบรรดาหญิงเล็กหญิงน้อย แถมยังสาดเสน่ห์ใส่บรรดาป้าๆของผมด้วย!
ผมแกล้งกระแอมกระไอ เวลานี้แม้ผมจะบอกตัวเองเสมอว่าควรทำใจให้ชิน แต่ว่าอย่างน้อยปฎิกริยาก็ค่อนข้างใช้ได้กว่าแต่ก่อน ใจเย็นๆ เพื่อน เราจะต้องชอบในทุกสิ่งที่เธอเป็น
แต่ไอ้ฟักว่าเกือบจะเกินหน้าเกินตาเจ้าบ่าว ดีนะคุณแก้วช่วยอยู่ในครัว ไม่อย่างนั้นเพื่อนเจ้าสาวจะคิดยังไง!
จู่ๆผมก็รู้สึกหวงคุณแก้วไม่ว่าจะภาพลักษณ์ไหน ผมพองแก้มก่อนเป่าลมออก ผ่อนลมหายใจ
คุณแก้วยื่นปากมาทางผม เธอแกล้งจุ๊บเบาๆแล้วหัวเราะ “คุณต๊อบมาช่วยแก้วยกอันนี้หน่อย”
“ผมก็นึกว่าคุณแก้วจะแต่งตัวสวยๆ” ผมแกล้งบ่นกระปอดกระแปด ตาหลุบลงไม่ยอมมองเธอ เราเดินไปด้านนอก ผมวางถาดอาหารไว้บนโต๊ะที่จัดไว้ ก่อนจะแกล้งหยิกแขนคุณแก้ว
หยิกยังไงก็ไม่เข้า
“แก้วก็อยากให้คุณต๊อบดูแก้วตอนสวยๆ” คุณแก้วเอียงคอ เธอเดินเข้ามาหาผม โน้มลงเล็กน้อยจนหน้าผากเราชนกัน “แต่ตอนแก้วหล่อๆ แก้วก็อยากให้คุณต๊อบเห็นเหมือนกันนะ”
ผมยืนดันลมจากปลายท้องที่กำลังพุ่งขึ้นมา แล้วรีบเฉไฉไปเรื่องอื่น สภาพผมตอนนี้อย่างกับกำลังตบคุณแก้วเบาๆแล้วร้องว่า คุณแก้ว คุณแก้วคนบ้า!
ม่ายยยยย
ทำไม ทำไม ทำไม
ไอ้พี่ติ๊กเดินวนรอบโต๊ะที่จัดให้แขกรวมถึงถ่ายรูป ผมจึงลากคุณแก้วไปถ่ายด้วยกัน แม้ว่าจะมีคนมองคุณแก้ว แต่ก็มองด้วยแววตาที่น่าหยิกสุดๆ
พอรวมถ่ายรูปหมู่ทั้งหมด ไอ้ฟักจึงมาด้วย พอมันเห็นคนข้างๆผมก็ทำแววตานิ่งค้างไปนิดนึง ด้วยความเบียด คุณแก้วยิ้มละไม เธอรวบเอวผมเข้าไปกอดก่อนจะโน้มใบหน้าวางไว้ตรงคอ
ไอ้ฟักจากที่ตอนแรกมันเกือบจะหายอมพะเนา เวลานี้ยิ่งเงียบลงไป มันยืนกอดอก ฉีกยิ้มมองกล้องจนเกินหน้าเกินตา
พวกเราเดินไปนั่งที่โต๊ะ มีผม ไอ้ฟัก กับคุณแก้ว แล้วเพื่อนพี่นีอีกสองสามคน ไอ้พี่ติ๊กหันมาขยี้หัวผม มันดูแฮปปี้เกินไปจนเหมือนม้า ไม่วายยังมาหอมแก้มไอ้ฟักอีก แล้วก็ชะงักเมื่อเห็นคุณแก้วในชุดนี้ ก่อนจะยกนิ้วโป้งให้อย่างเจ้าเล่ห์ จากนั้นมันก็วิ่งไปหาพี่นีเพื่อถ่ายรูปกับแขกต่อ
ไอ้ฟักยกมือจับแก้ม มันทำเหมือนจะอายๆ แต่ดูเสแสร้งมาก “กูกลัวพี่นีเข้าใจผิดจังเลย”
“ถุย”
หลังจากทับถมมัน ผมก็หันไปหาคุณแก้ว ที่กำลังถูกชวนคุยโดยบรรดาเพื่อนเจ้าสาวอยู่ในขณะนี้ คุณแก้วดูสว่างจนบาดตาผม ท่าทางต่างๆนานา ดูราวกับมีความเรืองรองรอบกาย เชื่องช้าเหมือนตอนกำลังเปิดตัวพระเอกในหนังแฟนตาซี คุณแก้วเป็นเอลฟ์หรือเปล่าครับ จริงๆแล้วคุณแก้วแฝงตัวเข้ามาใช่ไหม ทำไมดูหล่อได้ขนาดนั้น!
ผมขมวดคิ้วงงๆ แล้วก็มองหน้าคุณแก้วสลับกับอาหารบนโต๊ะ คุณแก้วหยุด หันมายิ้มให้ผม จากนั้นก็หยิบขนมจีบให้ผม พูดเสียงนุ่ม ราวกับสนใจแค่ผมคนเดียว “คุณต๊อบกินนี่สิครับ อร่อยนะ”
แม้แต่หางเสียงก็เปลี่ยน อาจเป็นเพราะเวลานี้ไม่ได้อยู่กันสองคน อีกทั้งคุณแก็วก็ดูเข้ากั๊นเข้ากันไปหมดเลย ไม่ว่าจะหน้า เสียง ชุด แม้กระทั่งรอยยิ้ม
ว๊อท!
ผมรู้สึกตาพร่า ในหัวมีระเบิดตูมตามไปแล้วสองลูก จนตอนนี้หูดับไปชั่วขณะ คิดอะไรไม่ได้สักอย่าง
แต่ถึงอย่างนั้น ระหว่างที่ผมนั่งอยู่ตรงกลาง โดยมีไอ้ฟักกับคุณแก้วขนาบข้างซ้ายขวา ทว่าสองคนนี้กลับดูเหมือนจะไม่วกเข้าหากันอย่างไรชอบกล
ผมรู้ว่าผมควรเป็นตัวเปิด แต่ว่าผมก็ดันคิดไม่ออกว่าจะเปิดยังไง
ระหว่างที่สองคนข้างๆผมดูขายดีมากอย่างบอกไม่ถูก มีแต่ผู้หญิงชวนไอ้ฟักกับคุณแก้วคุย ผมกลับกำลังนั่งคิดว่าจะทำยังไงให้ตัวเองเป็นธรรมชาติ
“มึงมีไวน์มั้ย” ไอ้ฟักเอียงตัวถามเบาๆ แค่ถ้าเอียงตัวมันยังดูหล่อขนาดนี้ ทำไมมึงไม่หาเมียแล้วแต่งๆให้จบซะ กูจะได้สบายสักที
“ห้องพ่อกูน่ะมี จะเอามั้ย”
“เอา”
“เรื่องมากสัตว์ๆ นี่มันแต่หัววันเลยนะมึง”
“เออ งั้นไว้ก่อน”
ในขณะที่คุณแก้วก็ป้อนขนมให้ผมเรื่อยๆ “คุณต๊อบ อีกคำนะ”
ผมไม่มีปฏิเสธ กินทุกคำที่เธอจัดมา คุณแก้วอมยิ้ม ดูชื่นชมมากที่ผมกินหมดไม่ขัดใจเธอสักอย่าง ชมผมเลยครับ ผมเป็นเด็กดีขนาดนี้
ไอ้ฟักเงียบไปอีก มันนั่งกินน้ำพัชน์ไปแทน ผมลุกขึ้นเมื่อเห็นพี่ติ๊กมันโบกมือเรียกให้ไปหา ตรงนั้นมีบรรดาคุณพ่อคุณแม่ยืนอยู่ สงสัยถ่ายรูปครอบครัว ยังไม่พอ เอาให้เต็มที่ครับ
“เดี๋ยวผมมานะครับ” ผมยกมือลูบแก้มคุณแก้วด้วยความเคยชิน คุณแก้วยิ้มให้ผมก่อนจะตบมือผมเบาๆ ทำไมใจผมมันกระตุกจังวะ จากนั้นมองตาไอ้ฟักเป็นการรับรู้กันแล้วเดินไปหาพี่ติ๊ก
วันนี้แก้มผมถูกใช้อย่างคุ้มค่ามาก ทั้งคุณแก้วทั้งบรรดาคุณแม่ นี่ขนาดไม่ใช่เจ้าบ่าวนะครับ!
ไม่อยากจะคิดตอนเป็นเจ้าบ่าวซะเอง!
กระทั่งจัดการทุกอย่างตรงนั้นเรียบร้อย ผมจึงเดินหยิบขนมเค้กติดมือไปด้วยสองชิ้น เมื่อเดินไปที่โต๊ะ ผมกลับไม่เห็นไอ้ฟักแล้วเหลือแค่คุณแก้ว กับคนอื่นๆ
“อ้าว คุณแก้ว แล้วไอ้พัชล่ะครับ”
“น่าจะไปหาเครื่องดื่มนะ” เธอยื่นมือออกมา ก่อนจะจับแขนผม “คุณต๊อบนี่เร็ว”
ความจริงผมหยิบเค้กมาสองชิ้นกะให้ไอ้ฟักกับคุณแก้ว เป็นเพราะผมไม่ชอบกินเค้ก ไว้แย่งกินกับไอ้ฟักพอ แต่สุดท้ายมันดันไม่อยู่
“กินเค้กกันครับ คุณแก้วอยากกินอะไรอีกมั้ย เดี๋ยวผมไปหยิบให้”
“แค่นี้แก้วก็กินไม่หมดแล้ว” คุณแก้วอมยิ้ม ดูอิ่มเอมใจในความใส่ใจของผมอย่างมาก เธอพูดเสียงอ่อน แววตาประกาย “คุณต๊อบสิต้องกินเยอะๆ”
ผมเกาต้นคออย่างเขินๆ ว่าแต่เขินอะไรของกูวะ “ถ่ายรูปกันมั้ยครับ”
“ไม่กลัวแก้วหล่อกว่า?” คุณแก้วแกล้งถาม แล้วจะให้ผมต้อบยังไงล่ะ!
“มันไม่ทันแล้วล่ะครับ”
ผมแกล้งตอบอย่างน้อยใจ ที่ไม่ได้เห็นเธอในชุดเดรสสวยๆ!
พอแอบชำเลือง ถึงได้เห็นว่าคุณแก้วดูผ่องอย่างบอกไม่ถูก ไหนจากปาก ขนตา ผิวพรรณเนียนๆ ท่าทางกริยา
ชุดก็ตัดจากร้านเดียวกันแท้ๆ ทำไมผมใส่แล้วเหมือนแก็งทวงหนี้ไปได้!
คุณแก้วเห็นผมทำหน้าเครียดก็หลุดหัวเราะ เธอพิงไหล่ผมแล้วยกโทรศัพท์ขึ้นมา “ยิ้มเร็ว”
ผมทำปากจู๋ คุณแก้วก็ยิ่งหัวเราะคิกคัก “ไม่ยิ้มให้กล้องก็ยิ้มให้ผมสิครับ”
“ไม่ต้องมาผมเผิม อันนั้นมันหน้าที่ผมพูดต่างหาก”
“ใครกันนะ หูแดง” คุณแก้วถ่ายไปแล้วตั้งหลายรูป คุณแก้วแกล้งเขี่ยติ่งหูผมแล้วหัวเราะอย่างอดไม่ไหว
ไม่ได้แคร์ผู้หญิงที่นั่งมองทางเราอย่างตกตะลึงก่อนจะเปลี่ยนเป็นหน้าตายิ้มเขินไปซะงั้น อันนี้ไม่ใช่ว่าผมควรเขินเรอะ
ต่อมาคุณแก้วก็ลดโทรศัพท์ลงก่อนจะกระซิบยิ้มๆ
“ถ้าเป็นงานหน้า แก้วว่าคงต้องมีเจ้าบ่าวสองคนแล้วล่ะ”
TBC
[4/07/2560]
-
โอ้ยยยยยยยยยย
เขิน
-
ต๊อบเอยยยยย
-
ผิดค่ะผิด คำตอบสุดท้ายคือ เจ้าสาวสองคนค่ะ
-
ต๊อบคือเสร็จคุณแก้วแบบแท้ทรู คิดว่าทุกคนรู้ยกเว้นต๊อบ
-
หลงคุณแก้ววววววว เสนห์หล่อร้ายมากกก
ว่าแต่ ฟักเป็นอะไร5555555 คาดว่าคงเสียใจที่เพื่อนได้ผัวก่อนตัวเองแน่ๆ55555
-
นังต๊อบยิ่งอยู่ยิ่งดูเป็นสาวน้อยบอบบางตัวกระจิ๊ด จริตยิ่งกว่าคุณแก้วอีก :m20:
-
คุณแก้ว ฟัก มีไรกัน ให้รู้สึกแหม่งๆ :z3: :z3: :z3:
-
เจ้ฟักว่าไงคะตอนนี้5555555
-
ฟักคนอิจนังต๊อบแรงมากอ่ะ ผัวในมโนบังอาจไปมีผัว 55555555
-
อยากฟังความในใจคุณแก้วเจ้าค่ะ
-
โถๆๆ ต๊อบน้อยอดเห็นคุณแก้วในชุดสวยเลย
-
:pig4:
-
:a5: เอะ! ยังไงทำไมดูคุณแก้วเขม่นกะฟัก
-
เขินขุ่นแก้วจังคร่ะ :-[
-
ฟักจะเห็นคุณแก้วเป็นคู่แข่งหรือแอบอิจฉาต๊อบแต๊บกันน้อ :hao3:
-
คุณแก้วคะ หนูเขินนนน :impress2:
-
ชอบคุณแก้วลุคแบบนี้ มันใช่เลย
-
งึม.. ผมรุสึก รุกเยอะมาก..นะฮ่ะงานนี้..
ีมีแต่เจ้าต๊อบนิแร่ะ ที่คิดว่าตัวเองรุก.. 55+
-
คุณฟักกับคณแก้วนี่มีอะไรกันหรือเปล่านะ
ดูมีซัมติง ป่ะ? หรือแค่ตะลึงในความหล่อ(?) 555555
ชอบคุณแก้วลุคผู้ขายมากเลยอะ หล่อมากกกกกกกกกก
-
:z6: :z6: แด่ต๊อบผู้ไม่รู้อะไรบ้างเลย //ซาวน์เพลงช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยก็มา
นี่แอบเดาพี่ฟักของเราอาจจะจำคุณแก้ววัยเด็กได้และรู้ว่านางชอบต๊อบมาตลอดๆ
ไม่ก็น่าจะรู้ว่ายังไงก็ตามคุณแก้วไม่มีทางเป็นเมียแน่นอนจากท่าทางและการแสดงนั้นๆ
ลึกๆแล้วเราเอ็นดูและเห็นใจฟักมาก ทั้งรักมากและกลัวจนไม่กล้ายึดเอาต๊อบมาเป็นเจ้าของ
เฝ้ามองและอยู่ข้างๆอย่างเดียว สุดท้ายคุณแก้วก็คือคนนั้นคนที่ก้าวข้ามความกลัว
ลองเสี่ยงและทำทุกสิ่งเพื่อสิ่งที่ตัวเองต้องการ
สุดท้ายเเล้วไม่ว่ายังไงความรักก็คือความรัก มีทั้งคนที่พยายามและได้มา
มีคนที่พยายามและไม่ได้อะไรเลย และก็ยังมีคนที่ไม่ต้องพยายามก็ได้มันไป
นี่ล่ะเเหลเขาถึงเรียกว่า "ความรัก"
ุ
-
อยากรู้ว่าคุณแก้วกับฟักมีอะไรกันรึป่าว
หรือเราคิดมากไปเอง 555555
-
เรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำ!!!!
-
คุณแก้วกับเจ้ฟักปะทะคารมณ์อะไรกันหรือเปล่านะ?
เจ้ๆมาเมาท์ให้ฟังหน่อยคุณแก้วในความคิดเจ้เป็นไงอ่ะ
ทำไมดูเจ้ไม่เห็นมีความอยากได้เป็นสามีเลยอ่ะ
-
แพล่บ
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
ตอนที่ 39 : เรื่องตอแหล พูดเอาดีเข้าตัวล่ะเก่งนัก
“คุณแก้ว”
“หื้ม?”
“คุณแก้วจะไม่ เอ่อ ไม่ใส่ชุดเจ้าสาว?”
“แล้วคุณต๊อบคิดว่ายังไงดี”
ผมกระพริบตา พยายามบอกเธอ “ตะ แต่ เอ่อ”
“ก็จัดหลายธีมๆ ดีมั้ย” คุณแก้วพูดต่อไปเรื่อยๆ ราวกับกำลังแกล้งผมไม่ให้แทรกได้ “มีหลายๆชุด”
ผมพยายามจะไม่เผลอยิ้มบิดๆเบี้ยวๆเพราะกลั้นไว้อยู่ จะไปว่าคุณแก้วพูดเหมือนจะยอมแต่งให้ผม ผม ผมยัง ยังไม่ได้ซื้อแหวนเลยนะ!
ขอเวลาเก็บตังค์ สร้างเนื้อสร้างตัวอีกนิดนึงครับ อีกนิดเดียว ผมพร้อมจะให้ทุกอย่าง
ถ้าคุณแก้วอยู่ในชุดสวยๆ แล้วกับจีบผมด้วยคำพูดแบบนี้ ผมนึกออกเลยว่าหน้าตาตัวเองต้องลอยไปไกล เพ้อเจ้อเพ้อฝันสุดๆ แต่ในเวลานี้คุณแก้วกลับพูดออกมาได้อย่างเป็นธรรมชาติ นี่ใครกันแน่ที่เป็นหัวหน้าครอบครัว
“ถ้า ถ้าเป็นความสุขของคุณแก้ว ผมจะขัดได้ยังไงล่ะครับ”
นี่มันเป็นการขัดขืนที่สุดของผมแล้ว!
“คุณต๊อบตามใจแก้วจังเลย ไม่กลัวแก้วเหลิงเหรอ?”
“ก็อยากให้คุณแก้วเอาแต่ใจแค่กับผม”
ผมชำเลืองมองใบหน้าด้านข้างของคุณแก้ว ทำไม ทำไมแฟนสาวผมในเวลานีถึงได้ดูหล่อเกินหน้าเกินตา
แต่ผมก็ยังห้ามไม่ให้ใจเต้นกับเธอไม่ได้อยู่ดี
คุณแก้วระบายยิ้ม ยกมือผมขึ้นมาจับเบาๆ “แก้วชอบอ้อนคุณต๊อบแค่คนเดียว”
ผู้หญิงที่นั่งร่วมโต๊ะกับเราหายไปไหนแล้วไม่รู้ แต่ผมตอนนี้แดงไปถึงคอแล้ว!
“คุณต๊อบเอาแต่ใส่ใจความสุขของแก้ว” คุณแก้วสบตาผม “แล้วของคุณต๊อบล่ะ?”
ผมกลืนน้ำลาย แกล้งหันไปทางอื่น ยังไงก็ไม่ชิน แต่ผมจะพยายามครับ
“อยู่ตรงหน้าผมนี่ไง”
คุณแก้วหัวเราะ เธอแกล้งยื่นมือเข้ามาจับผมให้หันกลับไป
“ความสุขคุณต๊อบอยู่ทางนั้นเหรอ แก้วน้อยใจแล้วนะ”
คอผมแข็งปึก พยายามจะไม่โอนอ่อนตามมือนุ่มๆที่กำลังสัมผัสใบหน้า แต่สุดท้ายผมก็ทำไม่ได้ ยอมหันกลับไปหาเธอ แต่สายตากลับไม่ยอมวางบนใบหน้าของคุณแก้วในเวลานี้
“เดี๋ยวคืนนี้แก้วไถ่โทษ”
“ไม่เอานวดแล้วนะครับ”
“แก้วยังไม่ได้พูดสักหน่อย” คุณแก้วกระซิบ “คุณต๊อบร้อนตัวเหรอ”
“ปะ เปล่าครับ”
“หรือคุณต๊อบไม่ชอบให้แก้วนวด”
“เอ่อ”
“แก้วนวดไม่ดีเหรอ”
“ก็แบบว่า”
“คุณต๊อบชอบ แต่คุณต๊อบเขินที่จะพูดใช่มั้ย”
อ่า เอ่อ
ไอ้ฉิบหาย คุณแก้วไม่เหลือทางลงให้ผมเลยเหรอครับ!
“คุณต๊อบชอบแบบไหน บอกแก้ว แก้วก็จะทำให้ ดีมั้ย?”
“ผม เอ่อ ผมอยาก” เดี๋ยว เข้ามาประเด็นนี้ได้ไงวะ แล้วนี่เรากำลังพูดถึงเรื่องการนวดถูกไหมครับ!
“ผม ผมอยากให้คุณแก้ว ไม่หล่อเกินผมได้มั้ยครับ”
โอเค สรุปผมดันตอบออกมาเป็นเรื่องนี้ เชี้ยต๊อบ มันไม่ใช่ แต่ก็ถือว่ารวมอยู่ในเรื่องเดียวกัน…เหรอวะ?!
คุณแก้วยิ้มละมุนละไม ส่งเสียงในลำคอเล็กน้อย แล้วบีบแก้มขวาผมอย่างไม่ปรานี เธอดูเอ็นดงเอ็นดูผมเอามาก นี่สินะ ที่เขาว่ามีเมียเหมือนมีแม่
“คุณต๊อบจะให้แก้วไม่เป็นตัวของตัวเอง…ไม่ได้หรอกนะครับ” คุณแก้วตอบเสียงทุ้มๆกลับมา ผมเหลือบมองด้านข้าง เห็นแล้วว่าไอ้พี่ติ๊กกำลังมองมาอย่างแซวๆ แต่ว่า คุณแก้วครับ!
คุณแก้วตอบแบบนี้ต้องการฆ่าผมใช่ไหม๊
ผมนั่งอี๋อ๋ออยู่กับคุณแก้วนานมาก จนไม่เห็นไอ้ฟักนานเข้าจึงได้ขอตัวลุกไปดูเพื่อน ไม่ใช่ว่ามันหนีกลับก่อนนะ ผมรู้ว่าไอ้ฟักมันชอบพี่ติ๊กมาก แต่มันก็ไม่น่าจะจริงจังถึงขั้นใจสลายอะไรแบบนั้นไหม อีกอย่าง พี่ติ๊กดูเป็นผู้ชายมาก ไม่น่าจะใช่สเปกเด็กๆติ๋มๆแบบที่มันชอบเลย
แม่ผมตอนเห็นคุณแก้วในชุดนั้น ถึงกับอุทานใหญ่ แถมยังดูชอบมาก เดินควงไปซะทั่วงาน
ผมเข้าไปในตัวบ้าน ก็ไม่เจอไอ้ฟัก ผมเลยโทรหามัน จากนั้นรอสายอยู่นานก็ไม่มีทีท่าว่ามันจะรับอีก ผมจึงลองขึ้นไปด้านบนที่ห้องตัวเอง แต่ก่อนจะถึงห้อง ผมดันเจอมันนั่งอยู่บนโซฟาที่โถกลางซะก่อน ไอ้ฟักนั่งอยู่เฉยๆ ในมือมันน่าจะเป็นไวน์แดง กับแก้วพลาสติกรูปดอกไม้ ไม่มีความเข้ากันสักนิด
ผมเดินเข้าไปหามัน นั่งลงข้างๆ “ขึ้นมาทำห่าไรบนนี้ กูหาตั้งนาน”
มันเงียบไป เป็นเพื่อนกันมาตั้งกี่ปี ทำไมผมจะจับความรู้สึกไม่ปกติของมันไม่ได้ ไอ้ฟักหน้าแดงเป็นริ้วๆ กลิ่นกายเริ่มผสมกับกลิ่นไวน์นิดๆ
“อ้าว สัตว์ ถามไม่ตอบ”
ผมเลิกคิ้ว นั่งเอาไหล่กระทบมันเป็นการแหย่
แต่มันก็ยังไม่ตอบ เอาแต่ดื่มลูกเดียว หน้าตาเคร่งเครียดแปลกๆ ดูไม่เข้ากับมันแม้แต่น้อย ไหนบอกว่าความเครียดเป็นเหตุเกิดของตีนกาไง ตอนนั้นก็ด่ากูจัง
“ฟัก มึงเป็นไรเนี่ย นี่มึงงอนกูเหรอ”
ผมถามมันอย่างเป็นห่วง ไอ้ฟักนั่งหน้านิ่ว มันมองผมด้วยแววตาแปลกๆ ดูคล้ายกำลังมองอย่างไม่เข้าใจ
“เฮ้ย เอาดีๆ มึงเป็นไรของมึง” ผมหัวเราะ ก่อนจะตบๆไหล่มันอย่างเป็นห่วง
“มึง” ตั้งนาน สุดท้ายมันก็พูดออกมา “มึงเรียกสิ่งนั้นว่าเมีย?”
กลับกลายเป็นผมที่ร้อง “ฮะ?”
ในแววตามันดูมีความคับข้องใจอย่างมาก
แล้วอีกอย่าง…สิ่งนั้นที่มันว่าคงไม่ใช่หมายถึงคุณแก้วคนสวยของผมหรอกนะ นี่มึงกล้าเรียกแบบนี้ได้ไง!
“ก็…ก็คุณแก้วเขา เขาเป็นแฟนกู” ผมขมวดคิ้ว ตอบกลับมันอย่างงุนงง ผสมความร้อนวูบประหลาดๆ
“อืม”
ผมเกาหัว “ความจริงวันนี้คุณแก้วเขาจะใส่เดรส แต่เขาขี้เกียจแต่งหน้า ก็เลยอย่างที่เห็น”
นึกไปถึงตอนที่ขอคำปรึกษาไอ้ฟักซะดิบดี สุดท้ายผมก็ยังไม่ได้ใช้วิชาถึงไหนเลย!
“ต๊อบ”
“หื้ม”
“มึง…โอเคกับผู้ชาย?”
“ก็คงงั้นแล้วล่ะ ก็กูชอบไปแล้ว” ผมพยักหน้า ถามมันกลับ “มึงเป็นคนบอกกูเองนะ มองเขาเป็นคนหนึ่งๆ”
ผมไม่เข้าใจบรรยากาศในเวลานี้นัก แต่ไอ้ฟักดูไม่เป็นเหมือนอย่างเคย ทำให้ผมเป็นห่วงมันมาก “มึงเป็นอะไร ไหนบอกกูสิ”
ไอ้ฟักส่ายหน้า มันไม่ได้มองหน้าผมเลย เอาแต่มองไปข้างหน้ากับแก้วพลาสติกลายดอก ผมนั่งคิดไปคิดมากระทั่งเหมือนเดาได้มาเรื่องหนึ่งก็เบิกตา “นี่มึงชอบพี่ติ๊กจริงๆเหรอวะ”
ไอ้ฟักปลายตามอง มันกลอกตาไปมา
“ไม่ต้องมาทำเสแสร้ง กูเดาถูกใช่มั้ยล่ะ”
ไอ้ฟักถอนหายใจ มันดื่มในแก้วหมด ก็ลุกขึ้นไปเติมใหม่แล้วกลับมานั่งที่เดิม ดูเหมือนมันเริ่มจะเดินเซๆล่ะ แสดงว่าก่อนหน้านี้มันดื่มไปเยอะพอสมควร
“มึงทะเลาะกับเด็กมึงเหรอ หื้อ”
ไอ้ฟักไม่พูด เวลามันมีปัญหา มันไม่เคยจะยอมพูดออกมา จนมันไม่ไหวเองผมถึงต้องเข้าไปลากมันขึ้น เป็นแบบนี้มาตลอด
ถ้าจำไม่ผิด ครั้งที่ผมเคยไปต่อยแฟนหนุ่มของมัน เพราะเรื่องที่ไอ้เด็กนั่นจะทำร้ายไอ้ฟัก ผมอดเป็นห่วงมันไม่ได้จริงๆ ถ้าหากเรื่องที่ทำมันหน้าซึมคือเรื่องนี้
ผมนั่งข้างๆมัน พูดไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็เงียบเป็นพักๆ อยู่อย่างนี้นานมาก ผมรู้ว่าตอนนี้เพื่อนกำลังไม่โอเค ผมจึงยังไม่คิดจะลุกไปไหนทั้งนั้น
อยู่ดีๆก็นอยด์ซะอย่างนั้น จะให้นั่งเดาใจจนกว่าจะถูกเลยเหรอวะเฮ้ย
“งานแต่งงานดีแท้ๆ แต่มึงเสือกทำหน้าเหมือนเมียทิ้ง”
“ต๊อบ”
“ว่า”
“กูรู้สึกเหมือน กูพลาด” ไอ้ฟักพูด มันหน้าแดงกว่าเดิม ตาก็เริ่มเยิ้มๆ ดูเมาเข้าทุกที “แต่กูก็รู้สึกเหมือนว่าการที่กูพลาด ก็เป็นเรื่องที่กูตัดสินใจถูกแล้ว”
ผมพยักหน้า งึมงำกับมันไป แม้ไม่เข้าใจว่ามันกำลังพูดเรื่องห่าอะไรอยู่
“มึงรู้มั้ย” ไอ้ฟักพูดต่อ “กูไม่ชอบมางานแต่งเลย”
“ไอ้เหี้ย งานพี่กู”
ผมด่ามันอย่างไม่ถือสา เข้าใจในความอิจฉาริษยาของมันอยู่ และด้วยความที่มันเมาทำให้พูดเพ้อเจ้อมากกว่าปกติ
“กับคุณแก้วมึงเป็นไงบ้างล่ะ”
“ก็…ดีสิวะ เขาน่ารักมากเลย พ่อแม่กูก็ชอบ พี่ติ๊กก็โอเค” ผมหัวเราะยิ้มๆ
“ก็ดี”
“ใช่ ดี”
ผมพยักหน้า ไอ้ฟักเริ่มนั่งพิงผม เป็นเพราะมันทรงตัวไม่ค่อยอยู่แล้ว
“ต๊อบ”
“หื้อ”
“เมียมึงหล่อไปมั้ย”
“เอิ่ม เรื่องนั้น กูก็พยายามคุยกับคุณแก้วแล้ว” ผมเกาหัวอย่างปลงๆ จะให้กูทำยังไงล่ะวะ ก็คุณแก้วเพิ่งตอบกลับมาว่านั่นเป็นธรรมชาติของเธอ!
ไอ้ฟักเหมือนมีเรื่องจะพูดอีก แต่มันก็เลือกที่จะดื่มไวน์เข้าไปแทน ผมห้ามๆมัน “เบาๆหน่อย เดี๋ยวเมา อ้วกเละเทะ”
“กูไม่อ้วก”
“มีเถียงนะมึง”
“ต๊อบ”
“เออ”
“มึง”
“อะ ไอ้ห่า ว่ามา กูฟังอยู่”
ผมทำทีเลียนแบบมัน เหมือนตอนที่ผมกำลังอกหัก แล้วมันก็ทำน้ำเสียงดุๆเหมือนจะรำคาญใส่ผม แต่ผมแค่ตัดความรำคาญออก
ตอนนี้ด้านล่างเปิดเพลงเต้นกัน กินเลี้ยงสนุกสนาน ในขณะที่ผมต้องมานั่งข้างบนเป็นเพื่อนมัน มึงนี่บาปกรรมจริงๆไอ้ฟัก
“มึงรู้มั้ย กูก็หล่อ”
“ถุย”
“แล้วกูก็สวย” ไอ้ฟักพูดจาภาษาลิ้นเปลี้ยจนผมอยากจะบ้องหูมันแล้วพาไปนอน วันนี้มันมาแปลกมากๆ ปกติไอ้ฟักคอแข็งอยู่แล้ว แต่มันกลับปล่อยให้ตัวเองเมา
“ไปนอนมั้ย เดี๋ยวกูพาไปนอนในห้อง” ผมสะกิดๆมัน กลัวว่ามันเมาแล้วปล่อยไว้คนเดียวจะตกบันไดบ้านตาย
ผมหายมานานขนาดนี้ ผมกลัวคุณแก้วจะตามหาหรือเหงา แม้ว่าเธอจะอยู่กับครอบครัวผมได้ แต่ผมก็อยากอยู่เป็นเพื่อนเธอด้วย แต่ผมก็ทิ้งไอ้ฟักไม่ได้
“ต๊อบ”
“ว่าไง”
“มึงรู้ใช่มั้ยว่าถ้าคนเราคบกันได้ วันหนึ่งมันก็ต้องเลิกกันได้”
ผมส่ายหน้าอย่างระอา บ่นเบาๆขำๆ การที่มันจะมาพูดปรัชญากับผมไม่เป็นอะไรหรอก แต่นี่งานแต่งพี่กู “ปากมึงนี่นะ”
“กูไม่อยากให้มึงเสียใจ”
“เออๆ ไว้กูแต่งงานก่อน ค่อยว่ากัน”
“กูไม่อยากให้มึงแต่ง”
ไอ้ฟักพูดออกมา มันซบไหล่ผมเหมือนไม่ค่อยจะมีแรง “อะๆ งั้นกูรอมึงแต่งก่อน ว่าแต่วันนี้มึงพูดมากนะ”
“นอกจากครอบครัว ไม่มีใครดีกับมึงเท่ากูแล้วล่ะ” มันจิ้มที่หน้าอกผมแรงๆ แก้มแดงก่ำจากไวน์ “กูเกลียดมึง”
“ตอแหลจริงๆมึงนี่” ผมหัวเราะ โยกหัวมันเบาๆ ก่อนจะดึงเข้ามากอดแล้วแสร้งลูบหลังมัน “โอ๋ ไอ้สัตว์ โอ๋ นอนไป เร็ว เดี๋ยวกูเปิดแอร์ให้”
ไอ้ฟักล้มนอนบนโซฟา ทับตักผม มันดูปล่อยเนื้อปล่อยตัวจนผมอดแปลกใจไม่ได้ เหมือนมีเรื่องจะพูดอีก แต่ไอ้ฟักก็ไม่ได้พูดออกมา มันเป็นอย่างนี้นานมากขณะที่กำลังมองผม ผมเลิกคิ้ว มองมันกลับ
“เออ” มันกระพริบตา ก่อนจะหัวเราะเบาๆ “กูกำลังตอแหลอยู่จริงๆ”
TBC
[5/08/2560]
ช่วงนี้ภาพวาดคลุงสุขภาพไม่ดีเลย ฮือๆ
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์มากๆนะข่ะ อ่านแล้วมีความสุข อิอิ
-
จริงๆเจ้ฟักชอบต๊อบเหรอ แต่ไม่อยากคบเพราะรู้ว่าเดี๋ยวก็เลิก เลยปล่อยไปแต่ก็รู้สึกเสียดายแต่แบบนี้ก็คงดีแล้ว จริงๆเจ้ฟักเหมือนคนที่ต้องการความรักแต่หวาดระแวงต่อมันเลยอ่ะ นี่ก็ทีมเจ้นะ ถึงบางครั้งเจ้จะเอี้ย--- แต่ตอนเจ้เป็นรุกน้องพายนี่สุดๆจริงๆ
แต่ก็นะ นี่คุณแก้วเนอะเจ้เนอะ ปลอบเจ้แปปป /มโนมาก นี่มโนในทางที่ดีสุดๆกลัวภาพวาดคลุงทำพีคจัง สรุปจริงๆบ่มีอิหยัง55555555
-
เพิ่งรู้ว่าคุณฟักจะมีมุมอ่อนแอกะเค้าด้วย คงนึกเสียดายที่ปล่อยโอกาสทิ้งไป
แบบว่ารักต๊อบ แต่ไม่กล้าบอก กลัวเสียเพื่อนใช่ป่าว
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลง รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ถ้าภาพวาดคลุงไม่สบาย ก็ขอให้หายไวไวนะคะ :กอด1:
-
สงสารฟัก แต่ฟักเรียกคุณแก้วว่าสิ่งนั้นได้ยังไง 5555555
-
ให้สงสัย จริงๆ ฟักชอบต๊อบใช่มั้ย
แต่เพราะกลัวเสียเพื่อน
แล้วต๊อบก็ชอบผู้หญิง :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ที่ผ่านมาฟักคิดว่าคุณแก้วเป็นหญิง
พอรู้ว่าเป็นชาย ก็สายซะแล้ว
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ให้สงสัย จริงๆ ฟักชอบต๊อบใช่มั้ย
แต่เพราะกลัวเสียเพื่อน
แล้วต๊อบก็ชอบผู้หญิง :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ที่ผ่านมาฟักคิดว่าคุณแก้วเป็นหญิง
พอรู้ว่าเป็นชาย ก็สายซะแล้ว
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ตอนแรกก็ไม่คิดอะไร พออ่านมนต์นี้แล้วเศร้าเลย
โถ่! ฟัก แกยังมีน้องพายนะ ฮืออT^T
-
คุณฟักก็รู้สึกดีๆกับต๊อบแต๊บใช่ไหม
หรือเสียดายคุณแก้--- แค่ก
แต่ๆๆ ยังไงคุณฟักก็มีน้องพายนะ!!!
พ่ายแพ้ความหล่อทะลุตัวอักษรของคุณแก้วววววววว
:o8:
-
จากตอนที่37 เดาว่าตอนที่คุณแก้วกับคุณฟักเจอกันแล้วมีบรรยากาศแปลกๆ เรามองว่าคุณแก้วมองออกหรือเปล่าว่าคุณฟักแอบชอบต๊อบ ส่วนคุณฟักถ้าแอบชอบต๊อบจริงก็จะมองคุณแก้วเป็นศรัตรูหัวใจ ก็นะ...ความสัมพันธ์มันคลุมเครือ
-
:really2: เราจะงงไปพร้อมกับต๊อบ
-
เจ้ฟักขาาาาาตอแหลออเซาะเมียคนอื่นมันมิดีนะคะ
แหมๆๆๆๆๆๆๆๆพอเห็นผัวมโนมีผัวเลยเสียดายเหรอคะ? เชอะ!
ไม่ยกอีต๊อบให้เจ้หรอก!ยกให้คุณแก้วไปแล้วค่ะ
เจ้รีบไปเคลียร์กับเด็กพายนั่นก่อนค่ะ เชอะๆ(เหมือนเม้นท์ทวงนิยายเรื่องโน้นไปในตัว555555555555555555)
-
ทำไมอ่านตอนนี้แล้วสงสารเจ้ฟัก :hao5: :hao5: :hao5:
-
น้านนนน.... ต๊อบแต๊บบบ..
-
อ่านเองสับสนเอง :really2: แต่ละเม้มก็น่าคิดทั้งนั้นโอยยย :ling3:
-
ทำไมรุ้สึกสงสารฟัก ถึงแม้ว่าฟักจะเลือกแบบนี้เองแต่ก็คงไม่คิดว่าต๊อบจะมีแฟนเป็นผู้ชาย ฟักยอมรับได้ถ้าคนนั้นเป็นผญ แต่นี่มันคงเกินความคาดหมายไป ฟักถึงรุ้สึกว่าตัวเองพลาดไป ทั้งฟักทั้งแก้วต้องต่างรุ้กันแน่ๆว่าอีกคนคิดกับต๊อบยังไง มีแต่อิคนกลางเนี่ยะแหล่ะไม่รุ้อะไรเลย เฮ้อ มันต้องมีเรื่องมาม่าตามมาแน่ๆ
แต่ยังแอบงงกับคุณแก้วนิดๆตกลงจะทางไหนแน่ เดี๋ยวสวยเดั๋ยวหล่อ สับสนพอๆกับต๊อบแล้วเนี่ยะ
-
อ่าาาาาา. ฟังชอบต๊อบจริงจังเลย สงสารจริงๆ แตก็นะคนไม่ใช่ก็ไม่ใช่อะ :ling3:
-
ถถถ ฟักยังมีพายนะคะตอนนี้เขาหล่อแล่ว :katai3:
-
คุณฟัชต้องบอกว่า บ่เป็นหยัง เค้าเข้าใจ :mew6: :mew6:
-
คุณแก้วนี่ขยันแกล้งต๊อบมากๆ แต่คุณแก้วน่ากลับคืยสู่ธรรมชาติที่แท้จริงได้แล้วนะคะ อร๊ายรออย่างใจจดใจจ่อ หายไวๆนะคะคุณภาพวาดคลุง
-
โธ่ฟักกว่าจะคิดได้ก็พลาดไปละ
รออ่านต่อค้าบ
-
้อ้าว ฟักชอบต๊อบหรออ
-
ทำไมไม่มีฉะกัน
5555
-
ฟักแอบชอบต๊อบจริงๆ สงสารฟักนะ แต่เราก็ชอบฉากสวีทของคุณแก้วกับต๊อบมากเลย :laugh:
-
นี่มันศึกชิงอิต๊อบใช่ไหม 5555555555555
รักเจ๊ฟักนะ บอกเลย
แต่เจ๊ต้องเข้าใจนะ ว่าคุณแก้วเขามาวินอะ มาเหนือทุกคนขนาดนี้ไม่ถวายอิต๊อบใส่พานให้ก็ไม่ได้ใช่ป่ะ เจ๊ฟักต้องเข้าใจนะ :hao6:
-
โธ่ะะะ สงสารคุณฟักกกกก
-
ที่บอกว่ากำลังตอแหลเนี้ยคือ..
ที่บอกว่า กูเกลียดมึงใช่ไหม จริงๆแล้วคือชอบ??
โหยยยย มาอย่างเศร้าาา สงสารฟักกกก
-
สาเหตุหลักของการสมัครเวปเน้!
คุณแก้วววววเท่ห์หล่อแพรวพราว ยกให้คุณแก้วเป็นพระเอกไปเถอะค่ะ นะคะ ซื่ออย่างต๊อบ เซ่ออย่างต๊อบ ให้อยู่กับฟักมันก็คงข่มเอาขู่เอา เป็นคุณแก้วนี่แหละที่คอยตะล่อมนางให้เข้าที่เข้าทางได้
#ทีมคุณแก้ว
-
รอ!!!!!
-
แอบชอบตอนคุณแก้วหล่ออ่าาาา :hao6:
-
ฮือ เจ๊อย่าเศร้าสิ เราจิเศร้าตาม งืออออ นุ้งพายรีบมาปลอบเจ๊เร็ว
-
:beat:
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 40 : พญางูพิษของไอ้ทุย
ไอ้ฟักซบตักผม จากนั้นยังไม่ได้ทันพูดอะไร ผมก็เห็นคุณแก้วเดินขึ้นมาพอดี เธอชะงักไปเมื่อเห็นว่าไอ้ฟักดูเหมือนกำลังจะหลับ ในขณะที่ผมกำลังจับผมมันเล่น ผมเงยหน้าขึ้น รีบยิ้มให้เธอ “คุณแก้ว”
“พอดีแก้วเห็นว่าคุณต๊อบยังไม่ลงไป”
“อ้อ ครับ เพื่อนผมมันเมา ผมว่าจะพามันไปนอนดีๆแล้วค่อยลงไปหาคุณแก้ว”
ผมก้มมองดูอีกที ไอ้ฟักหลับสนิทไปเรียบร้อย แทบยังตัวหนักกว่าเดิมอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย มันเล่นปล่อยตัวทั้งตัวแบบนี้ ไม่ได้เกรงใจเพื่อนอย่างกูเลยใช่ไหมฟัก
คุณแก้วเดินเข้ามา ยิ่งดูแบบนี้เธอยิ่งดูสูงสง่าไปทั้งตัวจนผมชักเขินๆ “เอ่อ คุณแก้วครับ เดี๋ยวผมแบกมันเข้าไปนอนที่ห้องแปบนึงนะครับ”
ห้องใกล้สุดก็เป็นห้องผม ปกติไอ้ฟักก็นอนห้องผมอยู่แล้วเวลามาค้างที่บ้าน คุณแก้วพยักหน้า เธอยิ้มจนออร่าความหล่อทะลุเบ้าตาผมเต็มๆ อูย แสบตามากครับ
ตั้งแต่เมื่อไรที่ผมเริ่มจะชิน ถึงจะไม่มาก แต่ก็เริ่มมีเค้าลางขึ้นมาเล็กน้อย…
ยังไงก็ต้องทำใจให้ชินสินะ
“แก้วช่วยมั้ย”
คุณแก้วเดินเข้ามา ช่วยผมพยุงไอ้ฟักขึ้น ผมกำลังจะพูดว่าให้ผมทำดีกว่า กลัวคุณแก้วไม่มีแรงตามความเคยชิน ตามมโนสำนึกว่าคุณแก้วเป็นคุณแก้วบอบบางของผม แต่คำพูดแบบนั้นก็ถูกกลืนหายไปทันทีที่ผมเห็นเธอในเวลานี้
“คุณแก้ว ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวคุณแก้วช่วยเปิดประตูห้องผมให้ก็พอแล้วครับ”
“คุณต๊อบไหวแน่นะ แก้วช่วยดีกว่า” เธอดูไม่แน่ใจ อยากจะเข้ามาช่วยผม
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่อยากให้คุณแก้วเหนื่อย ไอ้ฟักมันเมาด้วย เดี๋ยวเผื่อมันทำคุณแก้วเลอะ คุณแก้วเปิดประตูเลยครับ”
ไอ้ฟักหลับสนิทจนผมหมั่นไส้ ต้องให้คุณแก้วคนสวยของกูมาลำบากเปิดประตู มึงจำไว้นะฟัก
หลังจากผมแบกมันไปถึงเตียงเรียบร้อย ผมก็จัดการลากผ้าห่มมาคลุมตัวมันแล้วเปิดแอร์ทิ้งไว้ให้ ก่อนจะออกไปด้านนอก คุณแก้วยืนกอดอกอยู่ เธอพิงประตู มองเข้ามาด้วยสายตาเรียบนิ่งกระทั่งผมเงยหน้าขึ้น เธอจึงยิ้มออกมา
ท่ายืนพิงประตูคุณแก้ว ออกจะแมนไปนิดนึง ไม่ดีเลยครับ ไม่ดีเอามากๆ
ผมอยากจะยกมือกุมอก ผ่อนลมหายใจแล้วนวดหูนวดตาจริงๆ
“ไปด้านล่างกันดีกว่าครับ”
ผมเดินไปที่ประตู คุณแก้วยังยืนนิ่งๆอยู่ เหมือนเธอมีบางอย่างในใจ ผมเลิกคิ้ว เมื่อเห็นคุณแก้วมองมมาเฉยๆ แต่ยังไม่ได้เอ่ยอะไร “คุณแก้วมีอะไรหรือเปล่าครับ”
จากนั้นเธอก็ก้มลงเล็กน้อย มือข้างหนึ่งวางไว้บนกำแพง ก่อนจะแตะริมฝีปากลงบนข้างแก้มผมเบาๆ
ผมชะงัก จากนั้นคุณแก้วก็ก้มลงมาอีก เธอไม่ได้ละใบหน้าไปไหน แค่แตะลงมาช้าๆ เบาๆอีกครั้ง
ผมยิ้มเขินๆ หัวเราะโง่ๆ อยากจะเหลือบตาไปมองด้านหลังเพราะกลัวไอ้ฟักมันเห็น ระแวงว่ามันจะตื่นขึ้นมาพอดี แต่คุณแก้วก็จับแก้มผมไว้
“คุณแก้ว” ผมกระซิบชื่อเธอเสียงเบา ก่อนจะส่งสายตาเลิกลั่ก “เอ่อ เดี๋ยวมีคนเห็นนะ”
“ไม่หรอก” คุณแก้วยิ้มๆ เธอมองผมไล่แค่บริเวณนี้ จมูกกับริมฝีปาก ใบหน้าเราใกล้กันมาก
“คุณแก้วอยากลงไปข้างล่างมั้ยครับ”
“แล้วคุณต๊อบอยากลงมั้ย” คุณแก้วถามผมกลับ ดวงตาเธอเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ
“ผม เอ่อ งั้นลงกันดีกว่าครับ เดี๋ยวเผื่อต้องช่วยงานด้านล่าง”
“แก้วยังไงก็ได้ แค่มีคุณต๊อบ”
ผมหลบตาคุณแก้ว ก่อนจะตบๆไหล่เธออย่างลืมตัว แต่ว่าเพราะบุคลิกเธอตอนนี้น่าตบบ่ากอดคอ มากกว่าจะกุมมือจริงๆ ผมขอโทษครับคุณแก้ว ผมลืมตัว ฮือๆ
ผมรีบทำตัวให้กระปรี่กระเปล่า ปัดความรู้สึกแปลกๆออกไปจากหัว โดยเฉพาะสายตาคุณแก้วเวลานี้ หรือว่าคุณแก้วจะเริ่มเมาแล้ว
เอ๋ ก่อนหน้านี้คุณแก้วอาจจะดื่มไปช่วยที่ผมอยู่ด้านบนก็เป็นได้
“คุณต๊อบ”
“ว่าไงครับ”
“แก้วเข้าห้องน้ำแปบหนึ่งได้มั้ย”
ผมพยักหน้า ก่อนจะพาเธอเข้าในห้องแขกใกล้ๆ คุณแก้วเข้าไปด้านใน ผมนั่งรออยู่บนเตียงห้องนั้นก่อนจะยกคอเสื้อพัดๆ ห้องนี้ไม่ได้เปิดแอร์ พัดลมก็ไม่มี อากาศในเมืองไทยก็ร้อนใช่เล่น
ผมนอนแผ่บนเตียง จากนั้นก็เคลิ้มๆกว่าคุณแก้วจะออกมา ผมก็เริ่มสะลึมสะลือไปอีกคน
“คุณต๊อบหลับแล้วเหรอ” ผมลืมตา เห็นอีกทีคุณแก้วกำลังนั่งอยู่ข้างๆ เธอโน้มลงมา มองผมยิ้มๆ แววตาคล้ายจะเอ็นดู “ง่วงเหรอคะ”
น้ำเสียงคุณแก้วเหมือนชายหนุ่มที่กำลังพูดอยู่กับเด็กหญิงตัวน้อยๆเลยครับ ถ้าไม่ติดที่ว่าไอ้เด็กนั่นมันเป็นผม
“นิดหน่อยครับ” ผมหัวเราะแหะๆก่อนจะขยี้ตาเบาๆ “ว้า เริ่มขี้เกียจลงแล้ว”
“งั้นอยู่บนนี้สักพักมั้ย แล้วค่อยลงก็ได้”
“คุณแก้วไม่โกรธนะครับ”
“โกรธอะไร แก้วจะโกรธได้ยังไงหื้อ”
“โอเคครับ” ผมแกล้งหมุนไปทางเธอก่อนจะคลำๆหาตักนุ่มๆเพื่อซุกนอน อยู่กันสองต่อสองในห้องแขกแบบนี้ หวังว่าคงไม่มีใครเปิดมาจ๊ะเอ๋แล้วเข้าใจผิดไปนะ “คุณแก้วอยากลงไปกินขนมหรือเปล่าครับ ลงไปก่อนก็ได้นะ”
“แก้วอยากอยู่กับคุณต๊อบ” คุณแก้วลากเสียงยาวๆ ก่อนจะบิดแก้มผม แล้วเรียกชื่อผมซ้ำๆ
“ผมก็อยู่นี่ไง”
ทำไมคุณแก้วไม่ใส่เดรส ทำไม
ต้องสวยมากแน่ๆ คิดแล้วผมก็แอบช้ำใจ
“แฟนแก้วหล่อจริงๆ ยิ่งดูยิ่งหล่อนะเนี่ย”
เธอก้มลง บิดๆจมูกผม จากนั้นก็จิ้มแก้มซ้ายแก้มขวา เหมือนจะหยอก ผมหัวเราะ คุณแก้วยิ่งก้มหน้าลงมา ก่อนจะจุ๊บตรงนั้นจุ๊บตรงนี้
“แล้วชอบมั้ยล่ะครับ ผมล่ำด้วยนะ”
ไม่อยากจะอวดเลย คุณแก้วหัวเราะในลำคอ เธอไม่ได้ตอบ แต่คำตอบมันก็เห็นๆอยู่ ต๊อบแต๊บมันออกจะแฮนซั่มขนาดนี้
ผมเผลอหลับไป ในขณะที่คุณแก้วกำลังมองผมอยู่ รู้ตัวอีกทีคือตอนที่คุณแก้วกำลังลูบใบหน้าผมเบาๆ เธอปลุกให้ผมไปล้างหน้า ก่อนจะลงไปด้านล่างอีกรอบหนึ่ง ส่วนไอ้ฟักยังไม่ตื่น หลับยาว ไม่มีทีท่าว่าจะลืมตามาอีกรอบในวันนี้
นี่ช่วงเย็นแล้ว ด้านล่างยังกินเลี้ยงกันไม่เสร็จ แต่ช่วงกลางสวนมีดนตรีคลอเบาๆ ผมเห็นไอ้พี่ติ๊กำลังเต้นรำอยู่กับพี่นี รอบๆเป็นบรรดาแขกญาติๆนั่งล้อมกันอยู่ บรรกาศเป็นกันเองอบอุ่น โดยเฉพาะเวลาช่วงพระอาทิตย์เป็นสีส้มๆแบบนี้ ยิ่งถ่ายรูปออกมายิ่งสวย
เพื่อนเจ้าสาวพีนีคนหนึ่งกำลังถือไมค์อยู่ก่อนจะเป็นฝ่ายประกาศหาคู่เต้นรำออกมา “ใครที่คบกันไม่ถึงสามเดือน ลุกขึ้นมาเลยค่ะ”
มีคู่หนึ่งลุกขึ้นไป เป็นคู่รักวัยรุ่น ถ้าผมจำไม่ผิดนั่นน่าจะญาติพี่นี แต่ผมไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัว ตอนแรกดูขัดเขินๆกัน แต่พอเต้นไปได้สักพัก มีเสียงเชียร์รอบด้านคู่รักวัยใสจึงสนุกตามไปด้วย
“คู่รักที่คบกันไม่ถึงหนึ่งปี ลุกขึ้นมาได้เลยนะคะ”
ระหว่างที่ผมกำลังหัวเราะ ก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นไอ้พี่ติ๊กรีบเชียร์มาที่ผมกับคุณแก้ว “ลุกเลย ไอ้ต๊อบ ลุกๆๆ”
“โห พี่ติ๊ก”
แม่งเสือกรู้ดีอีก ผมเหล่มองไปทางคุณแก้ว เห็นเธอยิ้มๆไม่พูดอะไร แต่ค่อยๆลุกขึ้นอย่างไม่มีความประหม่าต่างกับผมลิบลับ ในขณะที่มีอีกสองคู่ที่ลุกขึ้นด้วยเช่นกัน แต่ว่าผมเห็นสาวๆกรี๊ดกร๊าดใส่คุณแก้วดังมาก แม่ผมปรบมือเสียงดังกว่าใครเพื่อน แม่เชียร์สะใภ้รองออกหน้าออกตาจริงๆ
“คุณแก้วให้เกียรติเต้นรำกับผมได้มั้ยครับ” ผมเกาคออย่างเขินๆ การเปิดตัวกลางงานแต่งแบบนี้ ผมยังไม่เคยคิดฝันมาก่อน แต่ว่าในเมื่อมันมาถึงขั้นนี้แล้ว ผมก็ต้องพิสูจน์ตัวเองให้ทุกคนเห็นไปเลย
แล้วเพลงก็ซึ้งไปไหน ซึ้งมาก หวานมาก รักกันปานจะเจออีกภพหน้า
ผมรู้ตัวว่าหน้ากำลังไหม้ ตอนที่คุณแก้วส่งยิ้มมา มือของเธอวางบนไหล่ผม จากนั้นเราก็ค่อยๆเดินไปตามเสียงดนตรี
“คุณแก้ว ผมเต้นไม่ค่อยเป็นนะครับ” เอาจริงๆแล้วผมเต้นไม่เป็นเลย
“ไม่เป็นไร” คุณแก้วก้มลง เธอกระซิบเบาๆข้างหูผม “เราก็ค่อยๆไปด้วยกัน ดีมั้ยเอ่ย”
บรรดาญาติๆพ่อแม่พี่น้อง ยิ้มกรุ่มกริ่ม ไม่มีใครคัดค้านหรือแสดงออกในทางไม่ดี ผมรู้สึกดีขึ้นมาก ผมกลัวว่าคุณแก้วจะเสียใจหรืออะไรแบบนั้น มันคงทำให้ผมรู้สึกแย่ไปด้วย
“ลูกแม่แต่ละคน สะใภ้ก็สวย เขยก็หล่อ”
ผมขมวดคิ้ว ตะหงิดๆอยากจะถามแม่อีกทีว่าอะไร เห็นคุณแก้วกำลังมองอยู่ มุมปากเธอค่อยๆยกขึ้นแต่ไม่ได้กล่าวอะไร ผมจึงได้แต่หัวเราะแห้งๆ
ความหวานและบรรยากาศช่วงเย็นทำให้ผมรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งเห็นว่ารอบๆตัวเรามีแต่รอยยิ้ม เห็นไอ้พี่ติ๊กเริ่มดึงแม่ขึ้นมาเต้นด้วย สลับกับพ่อ ผมก็หลุดหัวเราะออกมา
ต่อมาเสียงไมค์ก็เรียกคู่ที่คบกันเกินสิบปี หรือยี่สิบปี หรือมากกว่านั้น เป็นวัยคุณพ่อคุณแม่ ปู่ย่าตายายแล้วทั้งนั้น ผมรู้สึกทึ่งในความรักอันยาวนานและชีวิตคู่ที่ประคับประคองกันไว้ได้นานขนาดนี้
“คุณต๊อบ”
คุณแก้วเรียกผม เธอลูบมือผมช้าๆ ผมยิ้มรับตั้งใจฟังเธอ เสียงดนตรีช้าลงเรื่อยๆ ผมจึงค่อยๆเดินไปตามจังหวะที่คุณแก้วนำให้ได้
“ว่าไงครับ”
“ถ้าวันหนึ่ง แก้วรู้สึกขี้เกียจแต่งตัวสวยๆขึ้นมา คุณต๊อบจะโอเคมั้ย”
คุณแก้วถามขึ้นมาเฉยๆ แต่ดูเหมือนเธอไม่ได้ใส่ใจมากนัก คล้ายกำลังจะชวนผมคุย ผมเลิกคิ้ว แต่ก็หัวเราะ
“ความสวยนี่เขาขี้เกียจกันได้ด้วยเหรอครับ”
คุณแก้วตอบผม เธอยิ้มๆ “ได้สิ”
“งั้นถ้าอย่างไหนที่คุณแก้วทำแล้วมีความสุข ผมก็ไม่เกี่ยงนะ”
“จริงเหรอ”
“ครับผม”
ตอนนี้คุณแก้วก็ไม่ใช่ว่าสลัดคราบความสวยออกหมดเลยไม่ใช่เหรอครับ ฮือ
ผมนึกถึงไอ้ฟัก มันอดมีบรรยากาศสวยๆแบบนี้เพราะเอาแต่เมาแต่หัววัน น่าเสียดายจริงๆ
ผมเห็นคุณแก้วมองไปที่พ่อกับแม่ผมที่กำลังเต้นรำกันสนุกสนาน ก่อนเธอจะหันมาสบตาผมอย่างสื่อความหมาย
“เราจะเป็นอย่างนั้นกันดีมั้ย”
คุณแก้วบอก น้ำเสียงเธออ่อนโยน ทว่าเป็นคำถามที่กลับแฝงไว้ด้วยอารมณ์อันหลากหลาย ผมยิ้ม ก่อนจะเกลี่ยเส้นผมไว้ข้างหูเธอเบาๆ แต่ด้วยความปากเปราะ ผมกลับโรแมนติกไม่ออก เขิน เขินครับ
“ลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมืองดีมั้ยครับ”
แค่คิดว่าอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆแบบนี้ ผมก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมา
“คุณต๊อบไหวเหรอ” คุณแก้วหัวเราะ เธอซบไหล่ผม “แต่แก้วจะพยายามนะ”
“ผมอึดจะตาย” ผมยักคิ้ว ยิ้มกรุ่มกริ่ม “ไปศึกษามาหมดแล้วครับ บอกไว้ก่อน”
“คุณต๊อบไปเรียนมา?”
คุณแก้วเงยหน้าขึ้น เธอกุมมือผม ก่อนจะถามด้วยความสงสัย แววตาระคนเอ็นดู ดวงตาคู่นั้นแวววาวไปหมด
“เอ่อ ก็เอ่อ ไม่เชิงนะครับ แค่พยายามศึกษาเล็กน้อย”
ถึงแม้ผมพยายามจะไม่งงว่าเรากำลังคุยเรื่องอะไรกัน แต่เอาเป็นว่าไหลไปก่อน! ไม่เชิงสองแง่สองง่าม แต่ทว่าก็ไม่ใช่เรื่องที่มีความหมายตื้นเขินแน่ๆ!
“ใครสอน บอกมาสิ”
ไอ้ผมก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง อยากจะเก่งๆไว้อวดแฟนตัวเอง กะทำเซอร์ไพรส์ไม่ได้เหรอครับ ฮือๆๆ
“ไม่มีครับ เรียนเองทั้งนั้น”
“ก็รู้นะว่าแก้วขี้หึง” คุณแก้วพูดเรียบๆ แฝงรอยยิ้มน้อยๆ “ยังจะมายั่วให้แก้วโกรธ”
คนสอนผมมันก็นอนตายอยู่บนห้องนั่นไงครับ
“โธ่ คุณแก้ว ผม ผมล้อเล่นเอง” ผมรีบง้อเธอ แม้รู้ว่าคุณแก้วจะแกล้งน้อยใจไปอย่างนั้น ทว่าผมก็ชอบที่จะได้ง้อเธอ “ไม่เอาสิ ไม่งอนนะคะ คุณแก้วแต่งหล่ออยู่ จะมางอนไม่ได้นะครับ”
คุณแก้วหัวเราะ เธอตีผมเบาๆอย่างหมั่นไส้ที่ผมไปล้อเรื่องเสื้อผ้าเธอ “แก้วหล่อกว่าคุณต๊อบ คุณต๊อบนั่นแหละที่ระวังไว้เถอะ”
“เอ่อ” ผมขมวดคิ้ว ก่อนถามอย่างไม่แน่ใจ “คุณแก้วจะมีผู้หญิงอื่นเหรอครับ?”
เพราะในหัวผมยังมีภาพคุณแก้วสยายผม ส่งจูบให้ผมพร้อมกับลิปสีแดงอยู่เลย
เห็นหน้าตาโง่ๆกับคำถามโง่ๆของผม คุณแก้วก็หลุดหัวเราะออกมาอีกครั้ง เธอหยิกแก้มผมเบาๆ “แก้วไม่ได้ชอบผู้หญิงสักหน่อย แก้วชอบคุณต๊อบ”
“อ้อ” ผมหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะแสร้งกระแอมกระไอเบาๆ แล้วรีบเปลี่ยนเรื่อง ผมเพิ่งรู้ว่าเสียงผู้ชายที่ทำผมใจสั่นได้ นอกจากพี่ติ๊ก เจษฎาภรณ์แล้ว มาวันนี้ก็คุณแก้วนี่แหละครับ!
เพลงคลอเบาๆ กับลมเย็นๆ คล้ายว่าเรามีกันแค่สองคน
ใบหน้าคุณแก้วเวลานี้คล้ายจริงจังคล้ายไม่จริงจัง ทว่าแววตาแพรวพราว ผมลอบกลืนน้ำลาย เมื่อใบหน้าเกลี้ยงเกลาไร้การแต่งเติมของเธอใกล้เข้ามา ผมกระพริบตาปริบๆ ไม่สามารถหันหน้าหนีไปขอความช่วยเหลือทางไหนได้
“จริงๆแล้วเรื่องแบบนี้แก้วก็ไม่ค่อยเก่ง”
คุณแก้วมีสีหน้ากังวล เธอไล่นิ้วขึ้นมาจากหน้าท้องผมก่อนค่อยๆถึงหน้าอกและลำคอ
“คงต้องรบกวนให้คุณต๊อบสอนแก้วแล้วล่ะ”
TBC
[12/09/2560]
-
ว้ายยยยยยยยยยยยย
สอนเลยๆ
-
:L2: :L2: :L2:
-
ยังมีอะไรที่ต๊อบต้องสอนคุณแก้วอีกคะ :laugh:
-
ทุกคนรู้สถานะหมด ยกเว้นต๊อบแต๊บ55555555 :laugh: :laugh: :m20:
-
ไม่เก่งจริงๆหรอคะคุณแก้วววว :katai3:
-
ต๊อบแต๊บ แบ๊วววว จริงๆ :mew1: :mew1: :mew1:
น่ารักซะขนาดนี้ คุณแก้วไม่ปล่อยมือแน่
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
คุณแก้วมั่นใจให้ต๊อบสอนเหรอคะ ระดับคุณแก้วแล้วจ้า เหมือนคุณแก้วแอบหึงต๊อบแต๊บกับเจ้ฟักเลยจ่ะ ในส่วนของคุณแม่คือตาถึงจริงๆจ้ะ เชื่อแล้วว่ามีแค่นังต๊อบน้อยที่ซื่อ
-
นี่ขนาดไม่ค่อยเก่ง :katai3: คุณแก้วมันร้ายย ไม่อยากจะคิดว่าถ้าคุณแก้วรู้ว่าต๊อบกับเจ๊ฟักมีความหลังอะไรจะเกิดขึ้น อยากชมลมเพชรหึงจังเลยข่ะ นั่งสวดมนต์ประมาน 88 ล้านรอบให้คนเขียนอัพสักที ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง! และในที่สุดก็ต้องภาวนารอตอนต่อไป
-
ฟักเมาเพราะเสียใจที่ต๊อบมีคุณแก้วใช่มั๊ย
คุณแก้วก็แมนขึ้นทุกวันๆ ออร่าสามีมาจนคุณแม่ต๊อบอดคิดว่าได้เขยแทนที่จะได้สะใภ้ล่ะนะ 55555
-
วั่ยยยย...ตั่ยแล้ววววว :ling1: :ling1: :ling1:
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ไม่ค่อยเก่ง แต่จับกดได้อ่ะนะ :hao6: :hao6:
-
เอิ่ม... งงงวย.. กันไปกับสภาพเพศ.. 55+
ต๊อบแต๊บ.. ยังไงดีลูก..
คุณแก้ว ก็นะ..ผมไปไม่ถึก เรย.. 55+
จะแมน.. จะสวย.. ยังไงดีครับบ..
-
สอนเลยๆๆๆๆ เชียร์เต็มหัวใจเลยคุณแก้ว
-
:pig4:
-
คุณแก้วไม่ธรรมดา ฉากจุ๊บแก้มตรงประตูนี่คือโชว์ฟักชิมิ ของๆคุณแก้วนี่เนอะ พ่อแม่พี่เค้าก็โอหมดแล้ว เหลือต๊อบแต๊บนี่แหละ อยู่กับคุณแก้วแท้ๆ ยังมีห้วงความคิดไพล่ไปถึงเพื่อนรัก คาดว่าศึกนี้ไม่ธรรมดาาาาา อย่ากระนั้นเลย #ทีมคุณแก้ว
-
ต๊อบจะเอาอะไรไปสอนคุณแก้วได้ อึดให้ได้อย่างที่บอกก็พอ :hao6:
แอบสงสารฟักนิดหน่อย คุณแก้วต้องรุ้แน่ๆว่าฟักคิดอะไร
-
:-[
-
แทบรอให้คุณแก้วแต่งหล่อไม่ไหวเลยค่ะ ฮ่าๆๆ
ค่อยเป็นค่อยไปนะคะคุณแก้ว เดี๋ยวต๊อบเขาจะตั้งตัวไม่ทันอีก
ปล.หลังจากไม่ได้เข้าบอร์ดมานาน ก็กลับมาติดเรื่องนี้ซะได้ รอตอนต่อไปนะคะ
-
ชื่อตอนตรงมาก ใครพญางู ใครทุย :mew5: สงสารต๊อบ ซื่อจริงๆ
-
เกลียดโน๊ะะะะ ความตีโค้งวงใหญ่เว่อร์วังอลังการเพื่อตีป้อมเปราะๆของอิต๊อบแต๊บ ป่านนี้อิเจ๊นอนเน่าจมกองน้ำตาช้ำในไปแล้วมั้ง ฮรือ
-
ชื่อตอนอะไรคะเนี่ย!
ใส่ร้ายป้ายสีสุดๆ
คุณแก้วของอิช้อยออกจะเรียบร้อย อ่อนหวานดั่งผ้ารีดแล้วพับไว้
พญางูพิษอะไรไม่ใกล้เคียงเลยค่ะ
แต่ในส่วนของไอ้ทุยนั้นไซร้....อีต๊อบแน่นอน!
ปล.ยืนไว้อาลัยให้กับเจ่เจ้ฟักบุคคลผู้ถูกลืมเลือน55555555555555555555555555555555555555
-
ต๊อบไม่น่าจะมีอะไรสอนคุณแก้วนะ
ต๊อบดูเด็กน้อยไปซะทุกอย่างเลย
-
คุณแก้วร้ายมากกก5555 นึกภาพคุณแก้วทีไรใจสั่น
หล่อมีเสน่ห์มาก ต้อบยังไม่รู้อีกเหรอลูก ขนาดแม่ยังรู้เลย555
เรามารอเรื่องนี้ทุกวันเลยนะ ชอบมากๆๆ ดีใจที่มาต่อค่ะ
-
สงสารต๊อบ5555 คนอื่นเขารู้กันหมดแล้ว
เหลือแต่ต๊อบคนเดียว :laugh:
-
เหมือนแม่ของต๊อบ จะรู้ว่าอะไรเป็นอะไรนะ 555555
คุณแก้วคะ ยังต้องให้ต๊อบสอนอีกหร๊อออออ
-
งุ้ย
ฟักตื่นมาปลุกต๊อบแต๊บหน่อยดิ
-
อ่านไปเขินไป หลงคุณแก้วว :-[
ต๊อบเอ่ยเมื่อไรจะรู้ตัววว :laugh:
-
:pig4: :pig4:
-
ต๊อบแต๊บเอ๊ยยยย.. จะโดนหลอกมั้ยเนี้ย
คุณแก้ว ดูท่าจะเชี่ยมาก...
ต๊อบแกเป็นเมียอ่ะดีแล้ววว... 55+ :katai2-1:
-
คุณแม่มองออกว่าได้ลูกเขย ต้อบเอ้ยยยย 5555 :m20:
-
อยากฟังข้างคุณแก้วบ้างจังงงง
-
ต๊อบต้องสอนในคุณแก้วอึดใช่ไหมมม :hao6: :hao6:
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 41 : เมียรักเมียหลง ต้องแต่งหน้ายังไง
งานพี่ติ๊กจัดจนดึก มื้อค่ำครอบครัวผมกับครอบครัวฝั่งพี่นีก็กินที่บ้านผมต่อ กระทั่งงานเลิก ในระหว่างที่ทุกคนกำลังช่วยกันเก็บของ ส่วนที่เหลือทยอยกลับ คุณแก้วขอตัวไปเข้าห้องน้ำ
หลังจากไอ้ฟักตื่น มันก็ขอตัวกลับ ผมไม่ค่อยไว้ใจว่ามันจะขับรถไหว จึงบอกให้มันค้างที่บ้าน แต่มันบอกว่าวันนี้บ้านผมแขกเยอะแล้ว เดี๋ยวมันกลับเลยดีกว่า สุดท้ายผมจึงไม่รั้งมันไว้ แต่มันน่าจะสร่างแล้วเป็นเพราะหลับไปเกือบครึ่งวัน
“มึงจะให้กูเรียกรถให้มั้ย ไม่ต้องขับหรอก ไว้พรุ่งนี้กูขับไปหามึง ไม่มึงก็มาบ้านกู ค่อยมาเอารถ”
“กูสร่างแล้ว”
“เค เดินดีๆนะมึง” ผมมองมันอย่างเป็นห่วง ถึงแม้จะพูดอย่างนั้นก็ตาม ไอ้ฟักทำหน้าเนือยๆ คล้ายไม่สนใจสักเท่าไร ก่อนมันจะรีบกลับบ้านไป
พี่ติ๊กเดินเข้ามา หลังจากนี้เห็นว่าจะไปนอนที่บ้านใหม่ ส่วนผมไม่แน่ใจว่ามันจะทำอะไร
พอไปฟักกลับไป ผมก็พาคุณแก้วไปที่ห้อง หาเสื้อผ้าให้คุณแก้ว ส่วนผมออกไปอาบน้ำห้องแขก ยกห้องตัวเองให้คุณแก้ว เสร็จจากตรงนั้นผมกลับเข้ามาในห้องก็ยังไม่เห็นคุณแก้วออกมา สงสัยผมอาจจะอาบเร็วไป หลังจากนั้นชั่วโมงหนึ่งคุณแก้วถึงค่อยออกมา
ผมนอนเล่นอยู่บนเตียง เห็นคุณแก้วแต่งตัวเสร็จแล้ว เธอเดินเรืองรองส่องแสงออกมา เหลือเพียงผมยาวที่ชุ่มน้ำ ในขณะที่ผ้าเช็ดตัวพาดอยู่บนไหล่
ผมบอกแล้วว่าคุณแก้วเป็นเอลฟ์ เธอไม่ใช่คนแน่ๆ ดูยังไงก็ไม่ใช่
“คุณต๊อบ ไม่มีไดร์เป่าผมใช่มั้ยเอ่ย”
ผมลุกขึ้นมาก่อนจะมองไปทางโต๊ะเครื่องแป้งห้องตัวเองที่มีแต่กุญแจรถ และโทรศัพท์กับแป้งตรางูหนึ่งกระป๋อง ผมหัวเราะแห้งๆ “เดี๋ยวผมไปดูห้องแขกให้นะครับ”
คุณแก้วหัวเราะ “ไม่เป็นไรค่ะ บอกแก้วก็ได้ เดี๋ยวแก้วไปเอาเอง”
“ไม่เป็นไรครับ คุณแก้วเช็ดผมไปก่อนนะ เดี๋ยวผมเอามาให้”
ผมรีบไปหามาให้เธอ ไม่ได้ครับ คุณแก้วตอนเป่าผมกับต้นคอขาวๆ เร้าใจมาก ผมบอกไว้ก่อน ไม่ใช่สิ คุณแก้วต้องการอะไรผมต้องหามาให้ โดยเฉพาะเธอเป็นแขกผมด้วยแล้ว ในขณะที่ห้องผมแม่งไม่มีอะไรสักอย่างต่างกับห้องคุณแก้วมากๆ
หลังจากผมได้ไดร์เป่า ผมก็กลับไปที่ห้อง คุณแก้วนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง คุณแก้วกำลังเช็ดผมช้าๆ ชุดนอนของเธอเป็นชุดสีขาวโปร่ง กับกางเกงขายาว ในขณะที่ผมเสื้อยืดเกงบอล
ผมดูอย่างนี้ ใบหน้าคุณแก้วเกลี้ยงเกลา ดูสบายตา ผมแอบมองเพลิน ลืมไปเลยว่าคุณแก้วไม่ได้แต่งหน้า แต่อย่างหนึ่งที่ผมเห็นคือคุณแก้วเป็นคนมีคิ้ว เรียงเป็นเส้นๆ แต่ก็ยังไม่มากเท่าผมอยู่ดี จะว่าไปเหมือนไอ้ฟักมันก็กันคิ้ว มันเคยบ่นๆให้ผมฟังอยู่ ตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยไปยุ่งอะไรกับคิ้วเลยสักอย่าง
ผมทำการเสียบปลั๊ก วางไดร์เป่าผมให้คุณแก้วเสร็จสับ คุณแก้วยิ้มน้อยๆแล้วหยิกแก้มผมเบาๆเหมือนให้รางวัล “คุณต๊อบน่ารักจังเลย”
ถ้าต้องการให้ผมทำอย่างอื่น คุณแก้วแค่เพียงยิ้มมา ผมก็พร้อมจะมอบให้ทั้งชีวิตและหัวใจครับ
“เฉพาะกับคุณแก้วนั่นแหละครับ”
ผมส่งยิ้มหวานๆให้เธอ แต่ผมว่ามันต้องหล่อต้องดูดีแน่นอน คุณแก้วจึงให้รางวัลผมด้วยการพูดขอบคุณเสียงหวาน
คุณแก้วเป่าผมอยู่หน้ากระจก ผมนอนมองเธอเพลินๆ
เห็นชุดเดรสคุณแก้วที่แขวนอยู่แล้วก็แอบเสียดาย คุณแก้วดันเปลี่ยนใจปุบปับ ผมจึงอดเห็นเธอในชุดนั้นนานๆ
“พรุ่งนี้คุณแก้วใส่ชุดนั้นกลับมั้ยครับ” ผมพูดติดตลก
“หื้อ” คุณแก้วเลิกคิ้ว เธอหันมา หยุดไดร์เป่าผม ก่อนจะพูด “แน่ใจว่าจะรอแก้วแต่งตัวไหว”
น้ำเสียงคุณแก้วดูเรียบๆเรื่อยๆ ยังคงหวานหูผมเช่นเคยแต่ทว่าผมรู้ดีว่าคุณแก้วกำลังส่งนัยยะถึงผม
อันนี้ต้องบอกว่า มันเป็นเรื่องที่ยากจะกล่าว หากให้พูดตามตรงเลยก็คือ คุณแก้วต้องขี้เกียจแต่งหน้าแน่ๆ!
ถึงผมจะไม่ซีเรียสเรื่องความงามของผู้หญิง แต่ว่าเวลานี้ผมรู้สึกว่าคุณแก้วจะเริ่มปล่อยตัวด้วยความใกล้ชิดหรือวางใจผมมากขึ้น จึงทำให้เธอรู้สึกสบายๆเวลาที่อยู่กับผม
ผมกระพริบตา หลุดจากภวังค์เมื่อคุณแก้วขึ้นมาบนเตียง เธอเป่าผมเสร็จตั้งแต่เมื่อไรไม่ทราบ อาจจะเป็นช่วงที่ผมเหม่อๆ คิดบ้าบออยู่คนเดียว
แต่ว่าอย่างน้อยคุณแก้วก็ถอดชุดสูทนั่นออกสักที จะได้หล่อน้อยๆลงหน่อย ผมถอนหายใจ ไม่รู้ว่าตัวเองโล่งใจเรื่องอะไร แต่มันก็โล่งใจ
คุณแก้วขึ้นมาบนเตียง จากนั้นจู่ๆใจผมมันก็ชักจะเต้นๆไม่เป็นจังหวะ คุณแก้วยิ้ม เป็นยิ้มบริสุทธิ์ใจ จนผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังคิดเรื่องบาปหนาอยู่
“นอนแล้วเนอะ ใช่มั้ยครับ”
ผมถามคุณแก้ว จากนั้นก็รีบลุกไปหาปลั๊กไฟก่อนจะหันไปมองทางคุณแก้ว “ปิดไฟแล้วนะครับ”
“โอเคค่ะ”
คุณแก้วพูดเสียงน่ารักๆกับผม บาดใจมาก
ทันทีที่ปิดไฟ ทั้งห้องก็มืดลง ผมใช้ความเคยชินในห้องตัวเองเดินไปที่เตียง คุณแก้วเลิกผ้าห่มขึ้นก่อนจะแบ่งมาทางผม ผมรีบซุกตัวเข้าไปในผ้าเพื่อหลบแอร์เย็นๆ
ด้วยความที่เหนื่อยมาทั้งวัน ทำให้พอถึงเตียงก็เงียบลงอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครพูดอะไรนอกจากลมหายใจเบาๆและไออุ่นที่ใกล้กัน ผมเหลือบตามองเพดานมืดๆแล้วแอบเหล่ไปทางคุณแก้วเล็กน้อย
เหมือนว่าคุณแก้วจะยังไม่หลับ และดูเหมือนอีกว่าเธอกำลังมองผมอยู่
“คุณแก้วนอนไม่หลับเหรอครับ” ผมถามเธอเสียงเบา พอปิดไฟ หัวถึงหมอน จู่ๆเสียงก็อ่อยลงตามธรรมชาติ มันต้องเป็นกลไกอะไรสักอย่างแน่ๆ
สักพักคุณแก้วจึงตอบผม “คุณต๊อบลืมอะไรหรือเปล่า”
ผมร้องหื้อ กำลังจะถามเธอว่าลืมอะไร คุณแก้วจึงโน้มมาใกล้ๆผม ผมรู้ว่าเธออยู่ใกล้ผมมาก และใบหน้าเธอก็อยู่แค่ตรงนี้ ลมหายใจกับริมฝีปากแตะลงมาที่ข้างแก้มผม ก่อนที่เสียงนุ่มๆของเธอจะเฉลย คล้ายว่ามีรอยยิ้มที่มองไม่ชัดอยู่ตรงหน้าให้ผมเลือดสูบฉีดไม่ต้องหลับต้องนอนตลอดคืน
“ต้องมีจุ๊บก่อนนอนด้วยสิ”
ประโยคนั้นของคุณแก้วทำผมทนไม่ได้จริงๆ ผมหลับหูหลับตาประทับริมฝีปากลงบนแก้มนุ่มๆของเธอกลับ คุณแก้วหัวเราะเบาๆอย่างพอใจ แทนที่จะได้นอนอย่างสงบ คืนนั้นกว่าหัวใจผมจะกลับมาเต้นปกติ ก็เล่นเอาเกือบหลายชั่วโมง
คุณแก้วไหว้แม่กับพ่อผมเสร็จแล้วเราก็เดินไปที่รถ ผมอาสาไปส่งคุณแก้วที่บ้าน ทีแรกแม่ผมบอกให้คุณแก้วค้างแต่คุณแก้วเกรงใจ อยากขอตัวกลับบ้านมากกว่า หลังจากขึ้นรถมา คุณแก้วก็มองผมยิ้มๆ เธอยิ้มน้อยๆที่มุมปาก แต่ดูกระจ่ายทั่วใบหน้า ทำให้เวลาเธอยิ่งดูอ่อนโยน
“คุณแก้วยิ้มอะไรครับ”
คุณแก้วเอียงคอ เอนกับเบาะ จากนั้นก็มองผมหนักกว่าเดิม ตาเธอเป็นกระกาย ดูหวานเหมือนมีน้ำผึ้งไปหกไว้ทั้งขวด
“คุณแก้ว”
“แก้วยิ้มไม่ได้เหรอ”
“ได้ครับ”
ผมหัวเราะ พอหันไปก็ยังเห็นคุณแก้วยิ้มอยู่
“ยังยิ้มอีก” ผมแกล้งเย้าเธอ “ยิ้มให้ผมใช่มั้ยครับ”
คุณแก้วจึงค่อยๆยื่นหน้าเข้ามา ก่อนจะตอบกลับเสียงนุ่มชนิดที่ทำเอาผมชะงักค้างไป “ใช่ครับ”
คราวนี้ผมหัวเราะแห้งๆกลับไป เป็นเพราะตั้งรับไม่ทัน คุณแก้วช่างปุบปับเสียจริง!
พอเห็นผมเงียบ คุณแก้วจึงหัวเราะออกมา เหมือนแกล้งผมได้สำเร็จ หรือจริงๆแล้วเธอกำลังจงใจแกล้งผม ต้องใช่แน่ๆ
ขับรถไปได้สักพัก คุณแก้วก็เอ่ยขึ้นมา “คุณต๊อบจะค้างมั้ยเอ่ย”
ผมเลิกคิ้ว “แล้วเมื่อกี้ไม่ยอมค้างบ้านผม”
“ก็แก้วอยากให้คุณต๊อบค้างบ้านแก้วด้วย”
“ผมก็อยากให้คุณแก้วค้างบ้านผมครับ” ผมพูดต่ออย่างเอาใจ “แต่อยู่ไหนก็ได้ ผมไม่เกี่ยงเลยครับ”
คุณแก้วอมยิ้ม เธอยื่นมือมาวางบนปากผมเบาๆ “คุณแก้ว ผมขับรถนะครับ”
ถึงอย่างนั้นผมก็จับมือเธอไว้ ก่อนจะหอมไปสองทีอย่างเป็นธรรมชาติ ชื่นใจ
คุณแก้วมองหน้าผม เธอยิ้มแพรวพราว “งั้นแปลว่าคุณต๊อบจะค้างนะ”
“ครับผมครับ อยู่กับคุณแก้วไม่ไปไหนแล้ว”
“พูดแล้วต้องทำให้ได้นะคะ” คุณแก้วพูด “วันไหนเกิดอยากหนีขึ้นมา แก้วก็ไม่ปล่อยแล้วนะ ตอนนี้ก็ไม่ปล่อยแล้วด้วย”
“ผมสู้แรงคุณแก้วไม่ได้หรอกครับ” ผมส่ายหน้าประกอบ “สู้ไม่ได้เลย ต๊อบเป็นคนน่าสงสารมากๆ ผู้ชายตัวเล็กๆคนนี้จะไปขัดขืนอะไรคุณแก้วได้”
ผมกล่าวอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว เขาเรียกว่ายอมให้คนที่รักครับ จริงๆแล้วผมแข็งแรงมาก อุ้มคุณแก้วสบายๆ ถ้านับไม่เรื่องหลังเดาะคราวนั้น
คุณแก้วอุทานอย่างหมั่นไส้ผมอยู่หลายคำ “แหม รู้ตัวก็ดีแล้ว แก้วจะได้ไม่ต้องลงมือกับคุณต๊อบรุนแรง”
“คุณแก้วทำผมลงจริงๆเหรอครับ”
“แก้วทำลงนะ” คุณแก้วคล้ายมองไม่เห็นสีหน้าอันน่าสงสารของ “ยิ่งมองก็ยิ่งอยากทำแรงๆซะด้วย”
“คุณแก้ว” ผมแกล้งงอแงเล็กน้อยให้ตัวเองยิ่งดูน่าสงสาร ตรงข้ามกับภาพลักษณ์ภายนอกมาก “ครั้งหน้าผมจะไม่ยอมคุณแก้วอีกแล้ว ผมจะขัดขืน”
คุณแก้วกลับหัวเราะอย่างไม่ร้อนใจที่เห็นผมลุกขึ้นมาปฏิวัติ “แก้วจะรอดูคุณต๊อบบนเตียงคืนนี้นะคะ…เอ๋ หรือจะห้องน้ำดี จะว่าไปห้องรับแขกก็ยังไม่เคยแบบจริงๆจังๆ”
คุณแก้วพึมพำเล็กน้อย เธอวางมือไว้ใต้คาง ผมกระแอมเบาๆในลำคอไม่ได้เถียงเธอต่อ เห็นคุณแก้วเบิกบานใจอย่างนี้จึงยอมให้เธอไปตลอด ในเมื่อการเป็นผู้ชายตัวเล็กๆจะทำให้คุณแก้วเอ็นดูผม ผมก็จะยอมครับ
เมื่อถึงบ้าน คุณแก้วขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนจะถามผมว่าอยากกินอะไร ผมไม่เรื่องมากจึงตามใจคุณแก้ว แต่ผมอยากกินน้ำปั่นเป็นเพราะอากาศตอนนี้แอบร้อนนิดหน่อย หาอะไรเย็นๆกินก็น่าจะดี เห็นว่าในตู้เย็นมีผลไม้อยู่คุณแก้วจึงจะทำให้ผมกิน
ผมเดินเล่นอยู่หน้าทีวี จากนั้นก็เปิดดูนั่นดูนี่เล่น เป็นพวกหนังสือวางไว้อ่านฆ่าเวลา ก่อนผมจะเจอตระกร้าหวายอันเล็กๆที่วางอยู่ในตู้ บนนั้นมีอัลบั้มรูปต่างๆอยู่หลายอัลบั้ม
ผมตื่นเต้น แอบมองไปรอบๆก็ยังไม่เห็นคุณแก้วออกมาสุดท้ายจึงขอเสียมารยามแอบเปิดดู เป็นอัลบั้มรูปจริงๆด้วย!
สีภาพบ่งบอกถึงความยาวนานและอายุของภาพเหล่านี้ ผมอมยิ้มเล็กๆเมื่อเห็นภาพเด็กคนคนหนึ่งในนั้น ดูจากแววตา ริมฝีปาก และปลายจมูก ไม่ต้องเดาเลยว่าเป็นใคร คุณแก้วของผมแน่นอน
ผมเปิดดูรูปคุณแก้วที่ถ่ายไว้เมื่อก่อน คุณแก้วหน้าตาดีมาตั้งแต่เด็กๆ
ผมแอบหัวเราะ เมื่อเห็นรูปคุณแก้วเปลือยล้อนจ้อน แล้วทำไมผมต้องรู้สึกหน้าแดง ไอ้ฉิบหาย นั่นคุณแก้วตอนยังไม่ถึงห้าขวบด้วยซ้ำ ต๊อบ มึง!
อาจเป็นเพราะผมไม่ได้เพียงแค่เห็นคุณแก้วแบบทั้งเนื้อทั้งตัวตอนเด็ก แต่ตอนโตมาผมก็ได้เห็นเต็มๆตาเหมือนกัน เห็นอย่างใกล้ชิดสนิทสนม ชัดเจนไม่มีตกร่อง
ผมรีบสลัดความฟุ้งซ่านทิ้ง เปลี่ยนดูรูปต่อไป เป็นรูปที่คุณแก้วถ่ายรูปกับดอกทานตะวัน เธอใส่หมวกกับชุดเอี๊ยมสีน้ำเงิน
น่ารัก
ในหัวผมคำนี้ผุดขึ้นมาครั้งแล้วครั้งเล่า จนผมแทบอยากจะมุดตัวลงไปในภาพนั้น แล้วฟัดแก้มเด็กในรูปหลายๆครั้งให้หนำใจ
นี่ผมเป็นอะไรไปแล้ว เลือดในกายก็สูบฉีดจนหน้าเห่อร้อนไปหมด
คุณแก้วขาวจั๊วะ รอยยิ้มเธอชวนให้โลกนี้ละลายลงมา ยิ่งตอนเด็กๆรอยยิ้มคุณแก้วก็ยิ่งดูไร้เดียงสา
ผมอยากจะแอบย้อนเวลาไปหาคุณแก้วในช่วงวัยนั้นแล้วขโมยจูบเธอไปสักหลายๆที
ไม่สิ นี่มันเข้าข่ายพรากผู้เยาว์ บัดซบมากต๊อบ!
ผมดูรูปคุณแก้วอย่างเพลิดเพลิน ได้เห็นช่วงเวลาที่เธอเติบโตตั้งแต่เด็กๆจนกระทั่งเปลี่ยนแปลง ทว่าสิ่งที่ไม่เปลี่ยนไปเลยคือรอยยิ้มของคุณแก้ว
คุณแก้วเป็นคนที่ยิ้มหวานมากๆ ยิ้มทีหนึ่งดวงตาก็จะเป็นประกายขึ้นมา
หัวใจผมค่อนข้างเต้นดัง เป็นจังหวะที่ผมรู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังใจมีความสุขจริงๆ ให้ตาย นี่ผมหลงเธอขนาดนี้เลยหรือนี่
ผมเผลอยิ้มตามรูปต่างๆ ยิ่งคุณแก้วยิ้มหวานเท่าไร ตัวเองก็ยิ่งยิ้มออกมาเท่านั้น
กระทั่งรูปเริ่มเปลี่ยนไป เป็นคุณแก้วที่สูงขึ้น หน้าตาฉายแววหนุ่มน้อย เกลี้ยงเกลา ออกจะติดหวานนิดๆ ทว่าไม่ได้ลดความหล่อเหลาลงเลยนอกจากจะเพิ่มมากขึ้น ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นรูปที่เธอแต่งกายเป็นผู้ชายปกติ ยกเว้นผมที่ยาวเงางามเป็นสีดำสนิท รูปนี้เธอกำลังถือสายวัดตัว คนข้างๆน่าจะเป็นแม่คุณแก้ว รูปที่เธอกำลังซ้อมเทควันโด สายดำ มีรูปที่กำลังชกมวย แถมยังมีซ้อมยิงปืน เสื้อสีขาว ท่าทางการยืนสูงสง่า ดูดีมาก เธอสวมหูฟังสำหรับป้องกันเสียง
คุณพระ จู่ๆผมก็ขมวดคิ้ว เหงื่อตก
มีรูปที่คุณแก้วปล่อยผม กำลังเล่นเปียโน ส่วนรูปนั้นก็กำลังยิ้มหล่อละลายให้กับแจกันดอกไม้
ในทีแรกผมหวงแหนอยากจะค่อยๆเปิดทีละรูป ซึมซับใบหน้าของคุณแก้วช้าๆอย่างใจเย็น แม้ในใจจะละโมบอยากดูทุกๆรูปของเธอ
ทว่าเวลานี้ อืม โดยความจริงแล้วผมกำลังรอรูปที่เธอใส่กระโปรงฟูๆถ่ายรูปเล่นกับตุ๊กตาหรืออะไรแบบนั้น
นี่ก็ผ่านมาเกือบสิบอัลบั้มแล้ว
ว่าแต่ทำไมมันไม่มีเลยฟะ!
TBC
[23/11/2560]
หลังๆไม่ค่อยมีคนอ่าน จริงๆเกือบจะไม่อัพต่อแล้ว แต่ภาพวาดคลุงอดทนไม่ไหว คิดถึงคุณแก้วของไอ้ทุย :z3:
www.facebook.com/withmydream
https://twitter.com/withmydreamgg
-
เอาอีกๆ อยากอ่านต่อชอบเรื่องนี้มากๆเลย o13
-
ตามอ่านอยู่ รอตอนต่อไปนะ
-
รออยู่นะคะ อยากให้มาบ่อยๆ คิดถึงต๊อบแต๊บ รักคุณแก้ว :กอด1:
-
รอค่ะ ชอบเรื่องนึ้มาก มาต่อบ่อยๆ นะคะ
-
อ้าววว ยังไงๆๆ
-
เรายังอยู่ตรงนี้ รอต๊อบอยู่ตรงนี้
เมื่อไรต๊อบจะรู้ตัวสักที ว่าคุณแก้วแมนแค่ไหน
ยอมรับความจริงได้แล้ว
-
ต๊อบเอ้ยยยย ที่ผ่านมาคุณแก้วก็ไม่ได้มีความสาวน้อยอยู่แล้ววว ยังไม่รู้อีกเร๊อะ! :hao3:
-
รออ่านอยู่นะคะ เป็นกำลังใจให้จะรอติดตามไปจนจบเรื่องเลยค่ะ :mew1: :mew1:
-
รอคนเขียนจนหลับมากกว่า..หายไปนานเกิ๊น~~~
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ไรท์ค่ะ รอนะคะ.. เป็นกำลังใจให้.. รอคุณแก้ว รอต๊อบแต๊บ... :hao7:
-
ส่องอยู่เสมอ
-
หลังๆ คนเขียนไม่เขียนนะ
คนอ่าน รอ รอ อยู่นะ :ling1: :ling1: :ling1:
คุณแก้ว ยังไงๆ
ตกลงแต่งหญิง เพื่อล่อหนุ่มแบบต๊อบแต๊บหรือเปล่า
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เราว่าไม่ใช่ล่ะ ไม่มีคนอ่าน เม้นก็เยอะอยู่นะ เราก็รอตลอด คนเขียนนั่นล่ะชอบหาย โป้ง
-
ดีใจอย่างแรง มาต่อให้ชื่นใจสุดๆเลยค่ะ คุณแก้วนี่แอบแกล้งเป็นแต่งตัวหญิงรึเปล่าเนี่ย กิจกรรมในรูปแมนมากมาย
-
มาอัพซะที รอตั้งนาน คุณแก้ว กะไอ้ทุย??
-
ไหนไม่มีคนอ่าน มองไม่เห็นเราที่นั่งรอคอยตาดำๆอยู่ตรงนี้หรอ
-
ขอบคุณนะคะ คุณคนเขียน รออ่านอยู่ตลอดเลยค่ะ สนุกมากๆ :-[
-
คุณแก้วคนแมนที่แท้ทรู ภาพวาดคลุงรีบมาต่อนะ อยากอ่านฉากนังต๊อบที่คิดจะกินคุณแก้วที่ถูกคุณแก้วกิน(เอ๊ะ?)แล้ว555555555
-
รออ่านตลอดเลยค่ะ
-
เทควันโด้สายดำ ชกมวย ยิงปืน เล่นเปียโน นี่มันคนแมนแสนอบอุ่นเต็มขั้นเลยนี่555 ส่วนต็อบแต๊บยังเป็นต็อบแต๊บอยู่วันยังค่ำ พ่อคนใสซื่อผู้ไม่เคยฉุกคิดอะไรเลย เรื่องอ่านสบายๆไม่มีไคลแม็กซ์
-
เราตามอ่านตลอดดดดดดดดดนะ :ling1:
-
ยังรอคุณแก้วกับต๊อบแต๊บอยู่เสมอออออออ :katai5:
-
แงงง เค้ายังตามอ่านอยู่นะคะ อย่าพึ่งท้อใจไปเลย
ยังรอต๊อบแตบอยู่ค่ะ คุณแก้วเท่ซะขนาดนี้
ต๊อบน้อยจะไปไหนได้
-
:call: :call: :call: ขอบคุณที่ภาพวาดคลุงยังมาลง เรารอเรื่องนี้ยาวนานมากมาย ดีใจ
:L1: :L1: :L1:
-
ตามอ่านอยู่ค่ะ ถ้าต็อบนอกใจไม่แคล้วจะไส้แตก 555
-
เมื่อไหร่ต๊อบจะยอมรับความจริงสักที5555
ชาวบ้านเขารู้หมดแล้ว
#เรารอคนเขียนเสมอน้าาาาาา
-
รอออิิอิอิ
-
ดีใจงะ กลับมาต่อแล้วว รออ่านอยู่นะคะ สนุกมากๆเลยย :katai2-1:
-
ติดตามอ่านอยู่จ้า
-
อย่าเพิ่งน้อยใจเรารออ่านอยู่นะ คิดถึงต๊อบคิดถึงแก้วมากๆๆๆๆๆๆๆ
-
:sad4: เรากดเข้ามารออ่านหลายรอบมาก ไม่อัพซักที แต่มาแล้วอย่าหายไปนานน้าาาา
-
มีคนรออ่านอยู่แล้วค่ะ อย่างเรานานๆเข้ามาทีเพราะอยากอ่านตอนที่จบแล้วมากกว่า
-
สงสารนังต๊อบ55555555555
เรารอนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดนะคะ คลายเครียดได้ดีมาก ชอบบบ
-
อย่าเลิกอัพเลยนะ เราชอบเรื่องนี้มากๆ
พระเอกนายเอกแนวแบบนี้ หายากมากเลย
ดีใจที่อัพตอนใหม่นะคะ แล้วจะรอตอนต่อๆไปค่าา
-
ติดตามอ่านอยู่ค่า อย่าเพิ่งเลิกอัพเลยนะคะ
-
คุณแก้วเคนเป็นทหารรับจ้างมาก่อนรึป่าว ภูมิแมนมาก
-
มีแววว่าเราจะไม่เห็นคุณแก้วในแบบที่แกต้องการบ่อยๆแล้วล่ะนังต๊อบ
-
งื้อยังอ่านอยู่น้าาาา เค้ามาดูทุกวันเยยยย คิดถึงคุณแก้วกับต๊อบแต๊บคนโง่มาก 5555555 :z1: :z1:
-
รอเสมอออ อย่าหายไปนานเลยนะ คนอ่านใจคอไม่ดี
-
นอกจากต็อบแล้ว เราก็อยากรุ้เหมือนกันว่าคุณแก้วคนแมน มาจุดนี้ได้อย่างไง
เพราะงานหรอ
-
เพิ่งกดเข้ามาอ่าน อ่านรวดเดียวเลยค่ะ สนุกมากกกก
จะรอติดตามนะคะ คนเขียนอย่าเพิ่งทิ้งไปน้าา :L1:
-
รอคุณแก้วจัดการต๊อบแต๊บตลอดนะคะ :hao6:
-
เอาละ น้องทุยจะจับโป๊ะแตกได้ไหมหนอ~~~
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 42 : ความหวาดกลัวที่ถูกซุกซ่อน
คุณแก้วออกจากห้องน้ำมาพอดี “คุณต๊อบดูอะไรอยู่คะ”
ผมสะดุ้งขึ้น ก่อนมองหน้าเธอ ทันทีที่คุณแก้วเห็นอัลบั้มรูปในมือผม คิ้วของเธอค่อยๆเลิกขึ้น ผมลอบกลืนน้ำลายอย่างห้ามไม่อยู่
“ผม เอ่อ แอบดูรูปคุณแก้วครับ” ผมสารภาพไปตามตรง ในใจเริ่มกระวนกระวายเป็นเพราะผมรู้สึกร้อนตัวว่าตนเองกำลังเสียมารยาทนิดๆที่ทำแบบนี้
คุณแก้วเดินเข้ามานั่งข้างๆ เธอไม่ได้กล่าวอะไร ผมยื่นรูปที่กำลังเปิดให้เธอดูด้วย เป็นรูปที่คุณแก้วกำลังฝึกขี่ม้า ดูแล้วยังเป็นเด็กวัยรุ่นแต่ก็ดูโตขึ้นมาหน่อย เห็นเค้าลางความเจิดจ้ามาแต่ไกล “รูปนี้แก้วน่าจะสักสิบสาม”
“คุณแก้วน่ารักมากเลยครับ” ผมอดอาการหมั่นเขี้ยวหรือแม้แต่หลงใหลในตัวเธอไม่อยู่ หลุดปากพูดไป “จิ้มลิ้มมากเลย”
คุณแก้วหัวเราะ เธอซบไหล่ผมแล้วถาม “คุณต๊อบชอบแก้วตอนเด็กๆเหรอ”
“ชอบสิครับ”
“แล้วชอบมากกว่าตอนนี้มั้ย?”
ผมชะงักไปนิดนึงกับคำถามนั้น ก่อนจะกลอกตากลิ้งไปกลิ้งมาอย่างรีบคิด เพราะไม่แน่ใจว่าคุณแก้วถามด้วยความรู้สึกแบบไหน “ตอบไม่ได้เลยครับ ชอบหมดเลย”
ไม่ว่าจะเป็นคุณแก้วตอนหล่อบาดตา หรือตอนสวยเจิดจ้า ผมก็ต้องตอบว่าชอบทั้งหมดครับ
ถ้าเกิดตอบเป็นอีกแบบ คุณแก้วเอาผมตายแน่ๆ!
ปลายนิ้วเรียวสวยจิ้มปลายจมูกผมสองสามครั้งคล้ายว่ากำลังหยอกล้อผมอยู่
“ถ้าคุณแก้วเห็นผมสมัยมหาลัย คุณแก้วต้องวิ่งมาโยนผ้าเช็ดหน้าให้ผมแน่ๆ”
ในทีแรกผมคิดว่าคุณแก้วจะเบ้ปากหรือไม่เห็นด้วย ทว่ากลับกันเธอกลับแค่ขมวดคิ้วนิดๆ แล้วส่ายหน้า “ถ้าเป็นตอนนั้น แก้วคงถือผ้านวมห่อคุณต๊อบกลับมาบ้านมากกว่า”
คุณแก้วกล่างอย่างจริงจัง ดูขบคิดถึงเหตุการณ์สมมตินั่นไปด้วย เหตุใดไม่ทราบที่ผมรู้สึกได้ถึงความรักที่เอ่อล้นในน้ำเสียงของเธอที่แฝงมากับประโยคนั้น หรือนี่ผมจะคลั่งไคล้เธอจนหน้ามืดตามัวเห็นดีเห็นงามไปหมด
คุณแก้วร้อนแรงมากครับ
นึกถึงสมัยมหาลัยแล้ว ผมก็ออกจะตากแดดตากลมมาทั้งชีวิต ตกเย็นไปเตะบอล ไม่น่าจะโคจรมาเจอคุณแก้วได้เลยจริงๆ
ผมเพียงอยากบอกคุณแก้วว่า แค่คุณแก้วโยนผ้าเช็ดหน้ามาให้เพียงผืนเดียว แค่นั้นผมก็หนีไปไหนไม่รอดแล้ว
“คุณแก้วว่าผมจะถูกใจคุณแม่มั้ยครับ”
“ถูกใจคุณแม่?” คุณแก้วชะงักไปกับประโยคนั้นของผม ทว่าต่อมาก็หลุดหัวเราะ “คุณต๊อบอยากเจอแม่แก้วเหรอคะ”
“ก็ผมชอบลูกของคุณแม่ อยากฝากตัวเป็นเขยแน่นอนว่าก็ต้องอยากเจอสิครับ” แน่นอนว่าเรื่องมาถึงขั้นนี้ ผมย่อมต้องจริงจังและจริงใจกับเธออย่างที่สุด ทั้งหมดนั้นผมล้วนเต็มใจอย่างยิ่ง
คุณแก้วไม่ค่อยเล่าถึงเรื่องครอบครัวของเธอให้ผมฟัง ถ้าหากเป็นเรื่องที่คุณแก้วไม่อยากเล่าหรือเอ่ยถึง ผมจึงไม่ได้ซักไซ้เธอ และพยายามไม่วกเข้าไปแตะประเด็นนี้หรือลึกกว่านั้น
เห็นคุณแก้วอารมณ์ดี แววตากระจ่างใสระคนความสุข ผมจึงกล้าถามข้อสงสัยที่ติดอยู่ในใจมาตั้งแต่ต้น
“เมื่อก่อนคุณแก้วไม่ค่อยได้แต่งตัวสวยๆแบบตอนนี้เหรอครับ”
ผมถามด้วยความสงสัย ในอัลบั้มไม่มีสักรูปที่คุณแก้วจะใส่กระโปรงหวานๆหรือสักชุดที่คล้ายหญิงสาวคนหนึ่งอย่างเช่นในเวลาที่ผมเจอ
ทว่าแต่ละรูปที่เห็นก็ออกจะ เอ่อ หล่อเกินไป หล่อจนผมละอายใจแก่ตนเอง แบบนี้ไม่ค่อยถูกต้องเลยจริงๆ ผมเองก็บอกไม่ถูกว่าไม่ถูกต้องอย่างไร
แต่มันก็แหม่งๆ
คุณแก้วค่อยๆเลื่อนสายตาจากในภาพเปลี่ยนทิศทางมาที่ผม ก่อนจะเผยรอยยิ้มทีละน้อย “แล้วคุณต๊อบคิดว่ายังไงคะ”
ไม่อย่างนั้นผมจะถามคุณแก้วทำไมล่ะครับ
ฮือๆ
ผมยกมือขึ้นมาปิดริมฝีปากกระแอมในลำคอเบาๆ ก่อนจะตอบ ทว่าจริงๆแล้วเป็นการกลับไปตั้งหลักอย่างหนึ่ง ไม่ทราบว่าเหตุใดผมจึงรู้สึกว่าขนในร่างกายกลับลุกขึ้นเบาๆ แต่สีหน้าผมก็ยังคิดความสงสัยและไม่เข้าใจ
“ผมคิดว่าคุณแก้วต้องชอบแต่งตัวสวยๆสมัยโตขึ้นมากว่านี้อีกหน่อยใช่มั้ยครับ”
คุณแก้วคลี่ยิ้ม เธอเอียงคอเล็กน้อยก่อนจะโน้มใบหน้าเข้ามากัดปากผมอย่างหมั่นเขี้ยว ผมไม่ทันตั้งตัวจึงเบิกตากว้างเล็กน้อยทว่าร่างกายกลับยินยอมแต่โดยดี ได้แต่กระพริบตาปริบๆก่อนจะเกาแก้มเขินๆ
“แก้วสวยให้คุณต๊อบดูคนเดียว ไม่ดีเหรอคะ”
ใบหน้าผมร้อน ได้แต่พยักหน้าช้าๆ หลบสายตาเธอไปมองทางอื่น
น่าแปลกที่ผมใจเต้นกับประโยคของเธอ ยิ่งน้ำเสียงของเธอ แฝงความรู้สึกบางอย่างที่ผมบอกไม่ถูกว่าคืออะไรอีกครั้ง คล้ายว่าผมกำลังถูกล่อลวงอยู่อย่างไรไม่รู้
แววตาคุณแก้วมีประกายวาบผ่าน ขณะมองผมไม่ละสายตา สุดท้ายผมจึงแกล้งถามอ้อมแอ้มออกไปเพื่อเปลี่ยนประเด็น ทำไมผมจึงทนสายตาแบบนั้นของคุณแก้วไม่ได้ทุกที!
“เอ่อ คุณแก้ว ว่า…ว่าแต่ทำไมเมื่อก่อนคุณแก้วถึงได้ทำกิจกรรมเยอะจัง ผมเพิ่งรู้ว่าคุณแก้วเล่นเทควันโดเป็น ต่อยมวยก็เคยต่อย”
“สมัยเด็กๆแก้วลองนั่นลองนี่ไปเรื่อย แต่พอโตมาก็ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไร”
“อย่างนี้นี่เอง คุณแก้วซ้อมปืนด้วย วันดีคืนดีคุณแก้วจะไม่ลุกขึ้นมาทำอะไรผมใช่ไหมครับ” ผมถาม น้ำเสียงดูน่าสงสารมาก พลังงานในภาพนั้นยังคงติดตาผมอยู่เช่นกัน
“ก็ต้องดูว่าคุณต๊อบทำตัวแบบไหน”
“แบบไหนที่ว่านี่ยังไงครับ ผมเป็นเด็กดีมาโดยตลอดนะ”
“แก้วก็ยังไม่ได้ทำโทษคุณต๊อบสักหน่อย คุณต๊อบไม่งอแงสิ”
“ผมเปล่างอแงนะครับ นี่ผมพยายามหารูปที่คุณแก้วแต่งชุดน่ารักๆอยู่ให้ชื่นหัวใจสักที”
“หื้ม คุณต๊อบอยากเห็นแก้วแต่งตัวสวยๆเหรอคะ”
“ใช่แล้วครับ แต่ว่าคุณแก้วดูเหมือนที่ผมเห็นออกจะ…”
“ออกจะ?”
“เอ่อ คือ คุณแก้วดูแมนมากๆครับ” ผมหลุดปากเอ่ยออกไปแล้ว แต่ผมเพียงพูดให้ดูเป็นการพูดเล่นเท่านั้น ก็คุณแก้วแมนจริงๆ!
คุณแก้วหลุดหัวเราะ “ปกติแก้วก็เป็นอย่างนี้”
ผมกระพริบตาทวนคำพูดของเธอ “เป็นอย่างนี้?”
“ใช่ค่ะ เป็นอย่างนี้”
ผมร้องอ๋อทว่ากลับกลายเป็นการขานตอบที่ออกจะไขว้เขวไปอยู่บ้าง
“ปกติแก้วก็แต่งตัวแบบนี้ คุณต๊อบไม่ชินเหรอคะ”
“ไม่ เอ่อ ครับ อ่า ชินก็ได้ครับ”
เธอน่าจะหมายถึงว่าหลังๆมานี้คุณแก้วก็เริ่มแต่งตัวตามสบายขึ้นให้ผมเห็นหลายๆครั้ง ไม่ก็เป็นผู้ชายอยู่บ้างตัวอย่างที่ชัดเจนก็คืองานแต่งไอ้พี่ติ๊ก
แต่ว่า ใช่ พอผมมาเห็นเป็นอัลบั้ม ผมก็ค่อนไปทางอยากรู้อยากเห็น เปิดรูปคุณแก้วดูไปๆมาๆเจอแต่ความหล่อบาดตาใส่ จะว่าไม่ชินก็ต้องชิน
แต่ว่าปกติที่ว่าคุณแก้วแต่งตัวแบบนี้ หมายความว่ายังไงนะครับ แปลว่าก่อนหน้านี้คุณแก้วก็แต่งมาตลอด?
“คุณต๊อบ รูปที่แก้วแต่งตัวเป็นผู้หญิง ไม่ได้ถ่ายไว้หรอกคะ แม่แก้วตกใจแย่สิ”
“อ้อ”
“แล้วถ้าแก้วบอกว่าจริงๆแล้วเมื่อก่อน แก้วก็เป็นเพียงผู้ชายคนหนึ่ง คุณต๊อบจะเชื่อแก้วหรือเปล่า”
ผมมองรูปในมือ ก่อนจะตอบอย่างเอาใจ น้ำเสียงจึงติดลอยๆ ทว่าก็มาจากใจจริง “งั้นคุณแก้วก็คงเป็นแค่คนๆหนึ่งที่ผมห่างไม่ได้แล้วล่ะ”
ให้ตายเถอะ ยิ่งดูยิ่งเข้าที ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเวลานี้รูปคุณแก้วไม่ว่าจะมุมไหน แต่งกายอย่างไร ก็ดูเข้าตาไปหมด
หรือเป็นเพราะจิตใต้สำนึกที่ยินยอมพร้อมใจให้คุณแก้ว ไม่ว่าทีแรกจะรู้สึกแปลกตา แต่ว่าสุดท้ายผมก็ยังชอบที่เป็นเธออยู่ดี
บรรยากาศคล้ายเงียบไป ผมจึงอดเงยหน้าขึ้นมาไม่ได้ เห็นคุณแก้วกำลังมองผมอยู่ แววตาของเธอค่อยๆลึกซึ้ง
“ไหนมองแก้วสิ”
ผมกระพริบตา แล้วมองคุณแก้วตามที่เธอบอก “ครับ?”
“สนใจแต่รูปแก้ว” คุณแก้วเอ่ยเบาๆ เธอจับปลายคางผม “ตัวจริงนั่งอยู่นี่ เมื่อไรจะเลิกสนใจแต่รูปล่ะคะ”
ผมชะงักไป ก่อนจะคิดตาม สามวิผ่านไปจึงได้ค่อยๆรู้สึกร้อนเห่อตามลำคอและแก้ม
อูย
หัวใจผมราวกับถูกทำร้ายอย่างรุนแรง
ประโยคเมื่อสักครู่ของคุณแก้วกระแทกหัวใจผมติดกำแพงอีกฟาก
“ใครว่าผมไม่สนใจคุณแก้วครับ” ผมตอบ น้ำเสียงไม่ใคร่แข็งแรงนัก ต๊อบ มึง ปอดมาก
“เห็นคุณต๊อบดูแต่รูปแก้วสมัยก่อน หรือคุณต๊อบติดใจที่แก้วเป็นอย่างนั้น หื้อ” คุณแก้วยิ้มพราว
เรานั่งข้างกัน แนบชิดจนไม่เหลือช่องว่าง คุณแก้ววางคางไว้บนไหล่ผม ปลายคางของเธอบดคลึงช้าๆให้ความรู้สึกจั๊กจี้ไม่น้อย
“คุณแก้วก็รู้ว่า ผมชอบที่คุณแก้วเป็นคุณแก้วทั้งหมดเลย” ผมแกล้งพูดเสียงลากยาว คล้ายกำลังกล่าวกับเด็กน้อยคนหนึ่ง
คุณแก้วมองผมอยู่นาน สุดท้ายจึงเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงคงที่ ทว่ากลับทุ้มต่ำลงไปมาก “แก้วอยากกินคุณต๊อบ”
จากที่ดีๆผมสะดุ้งร้องฮะอย่างไม่เข้าใจ เพราะประโยคที่ปุบปับเมื่อสักครู่จากคุณแก้ว “อะไรนะครับ”
คุณแก้วจับใบหน้าผม เธอจูบเบาๆบนริมฝีปาก ก่อนเอ่ยเบาๆที่ข้างแก้มผม สัมผัสร้อนชื้นรดจนแก้มผมร้อน
“เอ่อ คุณแก้วจำเรื่องก่อนหน้านี้ได้มั้ยครับ น้ำผลไม้ปั่น” จู่ๆผมก็ตาพร่า รู้สึกมึนเมา หรือเพราะริมฝีปากคุณแก้วจะมีฤทธิ์กล่อมประสาท
ก่อนหน้านี้คุณแก้วบอกว่าจะทำน้ำผลไม้ปั่นให้ผม ทว่าหลังจากเธอออกมาจากห้องน้ำ เราก็นั่งสนทนากันยาวเพราะเรื่องอัลบั้มรูปนี้
คุณแก้วละจากแก้มผม ก่อนจะตอบมาหนึ่งคำ “อ้อ”
คุณไม่ได้ลุกขึ้นไป หาอะไรให้ดื่มตามนั้นทว่าเธอกลับเคลื่อนจากบริเวณใบหน้าเป็นลำคอของผมแทนแล้วจูบเบาๆ “จำไม่ได้ครับ”
“เอ่อ” ผมไปไม่ถูกอยู่พักใหญ่ คุณแก้วกำลังกลายร่างเป็นนางแมวยั่วสวาทอีกครั้ง!
แต่ว่านี่มันเวลากลางวันนะครับ!
“อ่า คุณแก้วครับ ม่านเปิดโล่งมากครับผม”
ผมหายใจติดขัด พูดก็เริ่มไม่เป็นคำ คุณแก้วยังคงซุกซนอยู่ลำคอผมไม่ห่าง ผมอยากชี้ให้คุณแก้วสังเกตเห็นว่าเรากำลังนั่งอยู่บริเวณที่สวย เห็นสวนด้านนอก ทว่าด้านนอกก็เห็นด้านในเช่นกัน
ถึงแม้ว่าบริเวณบ้านคุณแก้วจะไม่มีใคร แต่มันก็ออกจะเปิดเผยเกินไป เปิดเผยมากๆครับ
“หื้อ” คุณแก้วคล้ายไม่ได้สนใจ เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยแล้วพลิกกายผมลง เอ๊ะ เอ่อ ลงจากโซฟา…
“ทีนี้ก็ไม่มีใครเห็นเราแล้ว”
หัวผมแปรเปลี่ยนเป็นลูกแตงโมที่สามารถระเบิดออกมาได้ แตงโมเนื้อแดงๆ แก้มแดงๆ เย็นๆฉ่ำๆ เพียงรอให้คุณแก้วกัดลงมาทีละคำ…ทีละคำ
อัลบั้มรูปกระจายเกลื่อนกลาดอยู่ด้านบน บางส่วนหล่นลงมาด้านล่าง ผมรู้สึกถึงความแข็งของพื้นและความคันยุบยิบของพรมที่ปูด้านหน้าโซฟา
“ผม ผมทำอะไรผิดครับ”
“คุณต๊อบไม่ได้ทำอะไรผิด” คุณแก้วนั่งอยู่บนตัวผม เธอถอดเสื้อออก ดวงตาผมพร่าลงกว่าเดิม “ผิดที่คุณต๊อบน่ารัก หื้ม? เข้าใจมั้ยเอ่ย?”
คุณแก้วใส่เสื้อเถอะครับ…ฮือๆๆ
เพราะที่แห่งนี้สว่างเกินไป เป็นความจริงเกินไป ผมระทวยมือไม้อ่อนแรงไปหมด
“ตะ แต่ รอบนี้คุณแก้วบอกว่าจะสลับๆ”
คุณแก้วโน้มลง จูบผมทีละน้อย ค่อยๆสอดปลายลิ้นเข้ามา แทรกไปตามโพรงปาก ผมจำต้องหลับตา
คุณแก้วแย่งอากาศผมจนเธอพอใจ สองแก้มของผมเปียกชื้น ไม่นานคุณแก้วจึงส่งปลายลิ้นเข้ามาอีกครั้ง
ผมแทบบ้าอยู่ตรงนั้น ปลายนิ้วของเธอร้อน เป็นไอร้อนที่นาบลงแผดเผาผิวของผมอย่างช้าๆ
วิชาที่ร่ำเรียนมา นำมาใช้ในสถานการณ์จริงไม่ได้แม้แต่น้อย ในเรื่องนี้คุณแก้วกลับไม่ยอมอ่อนข้อให้ผมสักนิด!
คุณแก้วปลดกางเกงผมลง ตามด้วยถอดเสื้อของผมออก สมองผมราวกับถูกดึงตามไปด้วยตอนที่เสื้อถูกถอดออกผ่านแขนกับลำคอ
คุณแก้วใส่กางเกงขาวยาว มันร่นหลงจากการที่คุณแก้วค่อยๆดึงออกตามอารมณ์ที่ค่อยๆทะยาน ขณะที่พุ่งตัวละเลียดบนตัวผมอย่างตั้งอกตั้งใจ
ผมเหลือบเห็นของกางเกงในของคุณแก้ว เป็นแบบบ๊อกเซอร์ บรีฟ สีดำ ขอบแดง
แบบที่ผมใส่ ไอ้ฟักใส่
แถมพอได้มาอยู่บนตัวคุณแก้ว ที่หน้าท้องคุณแก้ว กล้ามเนื้อตรงนั้นต่ำลงไป ไม่ว่าจะรอยหยักหรือส่วนโค้ง สุดท้ายผมทำใจมองต่อไปไม่ได้
คุณแก้วหัวเราะ เธอยิ้มให้ผม ใบหน้าหวานตอนนี้เพิ่มขึ้นด้วยความหล่อเหลาร้ายกาจอยู่หลายส่วน
ผมนอนบื้อ มองคุณแก้วที่นั่งคร่อมอยู่ด้านบน มองร่างกายท่อนบนของเธอ ตามเนื้อตัวขาวละเอียด ความแข็งแรงดุดันแผ่กลบความอ่อนโยนก่อนหน้านี้จนไม่เหลือเค้าเดิม
เธอค่อยๆหยิบถุงยางออกมาจากกระเป๋ากางเกง ใช้ปากฉีกมันออก แววตาไม่ได้ละออกจากใบหน้าของผมสักตารางนิ้ว
ความจริงผมเองก็เคยคิดจะทำท่ากัดซองฉีกถุงเถิงแบบนี้กับคุณแก้วอยู่เหมือนกัน เป็นความใฝ่ฝันตั้งแต่ยังเด็ก ทว่าเวลานี้มีคนสานฝันให้ผมแล้ว…เป็นคุณแก้วเอง
น้ำตาคล้ายจะไหล ทว่ากลับเหือดแห้งไม่มีออกมาสักหยด ผมสะอื้นฮักอยู่ข้างใน
ทันใดนั้นคุณแก้วก็รั้งต้นขาผมเข้ามา เธอโน้มลงบดริมฝีปากผมอีกครั้ง
เป็นจูบที่ไม่อ่อนโยนอีก เต็มไปด้วยอารมณ์และความเป็นเจ้าของอย่างเต็มเปี่ยม ราวกับว่าเธอกลัวว่าผมจะหนีหายเธอไป
ทั่วใบหน้าแดงก่ำ เหมือนหมาน้อยคอยส่งเข้าโรงเชือด หัวผมฟู หน้าตาก็ซื่อบื้อ หลงอยู่ในสัมผัสที่เธอมอบให้
“คุณแก้วทำผมได้ลงคอ” ผมบ่นงึมงำ จนใจในชะตากรรม ไหนบอกจะสลับ คุณแก้วหลอกลวงผมอีกแล้วใช่ไหมครับ ฮึก
“แก้วทำได้มากกว่านี้อีกนะ” คุณแก้วว่า เธอยิ้มหวานหยดให้ผม เป็นรอยยิ้มที่สวยจับใจเคลือบไปด้วยน้ำตาล ล่อลวงมดงานอย่างผมให้เข้าหา
เธอเคลื่อนกายเข้ามา ค่อยๆบดเบียดตัวเข้าช้าๆ ผมขมวดคิ้ว คุณแก้วหยิบขวดเจลในตระกร้าที่วางอยู่ใต้โต๊ะ ผมยิ่งขมวดคิ้วอย่างมึนงง คุณแก้วเห็นดังนั้นก็หัวเราะ เธอพรมจูบทั่วใบหน้าของผมกล่าวด้วยน้ำเสียงรักใคร่
“แก้วมีวางไว้หลายจุดนะ เวลากอดคุณต๊อบจะได้ไม่เจ็บ”
ผมน้ำตาไหล ซาบซึ้งใจที่คุณแก้วคิดเผื่อเพื่อผมมาโดยตลอด
“วันนี้ยังไม่ใช่วันของคุณต๊อบนะ เข้าใจมั้ยครับ” คุณแก้วกดตัวเข้าจนลึก ผมสั่นสะท้าน ไม่แน่ใจว่าเพราะในกายตอนนี้กำลังทรมานหรือเป็นเพราะประโยคของคุณแก้ว
ทุกความเร่งเร้าจากความปรารถนา แต่ก็แฝงไปด้วยความใส่ใจ คุณแก้วดันกายเข้าช้าๆ ความหนักแน่นที่เคลื่อนไหวทำผมหายใจลำบาก
น้ำเสียงของผมประหลาดมาก แถมยังมองเห็นคุณแก้วไม่ชัด ทว่ากลับยิ่งไม่อาจทนรับสายตาของเธอในเวลาได้
แววตาคุณแก้วเข้มข้น เธอกดกายอย่างไม่ผ่อนแรง ใบหน้าคลอเคลียไม่ห่าง ริมฝีปากบดคลึงจนปากผมบวมเป่ง หากผมมีอากาสาหายใจ เธอก็จะไม่เปิดช่องว่างอีกและช่วงชิงมันไปจนหมด
กล้ามเนื้อของเธอไม่มากไม่น้อย เธอไม่แม้แต่จะผอมหรือบอบบาง ช่วงต้นแขนที่วางอยู่เหนือร่างผมเป็นมัดกล้ามแข็งแรง เธอจับข้อมือของผมตามแทรกนิ้วเข้ามาก่อนจะจับมือทั้งสองข้างของผมให้อยู่เหนือศีรษะ
แผ่นหลังผมเจ็บๆคันๆ คาดว่าคงแดงเถือก แต่เพราะอารมณ์ที่ถูกกระทำมีมากเกินกว่าจะสนใจตรงนั้น
เธอแทรกกายอย่างหนักหน่วง ฝ่ามือบดเคล้าบนอกของผมอย่างไม่ปรานี
ครั้งนี้ผมถูกคุณแก้วลงโทษอย่างไม่ทราบความผิด จุดเริ่มต้นเพียงแค่แอบดูรูปของเธอ แต่จะว่าเป็นการลงโทษก็ไม่ได้ เพราะในเวลานี้ผมก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บทั้งหมดสักทีเดียว
กลิ่นกายคุณแก้วคล้ายจะหอมฟุ้งขึ้นมามากกว่าเดิม อาจเป็นกลิ่นที่ผมสัมผัสได้อยู่คนเดียว
ผมของเธอสยายกลางแผ่นหลัง ยามเธอโน้มลง เส้นผมคลอเคลียบนใบหน้าผมให้ความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
ผมหายใจถี่เร็วขึ้นเช่นเดียวกับคุณแก้ว สิ่งนั้นของคุณแก้วดูจะยิ่งขัดแข็ง ขณะที่ผมจูบตอบเธอแล้วโอบรอบคอคุณแก้วไว้
ขณะความรู้สึกอุ่นร้อนหลั่งไหลเข้าภายในกาย คุณแก้วกดกายรุนแรงอยู่หลายครั้งก่อนจะปลดปล่อยเช่นเดียวกับผมที่หน้าท้องเสียดสีกับคุณแก้วจนสิ่งนั้นอ่อนระทวย
กรอบหน้าของคุณแก้วชื้นเหงื่อ แววตาของเธอหยาดเยิ้มเป็นหยดน้ำเคลือบอยู่ สองแก้มเป็นสีระเรื่อ ริมฝีปากในเวลานี้เผยอเล็กน้อย เธอค่อยๆเลื่อนใบหน้าที่ไม่ได้ห่างไปลงมาอีกครั้ง จูบผมทีละนิด ก่อนจะเงยขึ้นสบตาผม แล้วโน้มลงจูบใหม่อีกครั้ง
คุณแก้วยกฝ่ามือผมขึ้นมา ก่อนจะไล่เลียบดจูบลง เป็นเสียงจูบเบาๆทีละนิ้วๆ
ความอึดอัดในกายเกิดขึ้นอีกครั้ง ด้านล่างที่คุณแก้วยังคงฝังกายเอาไว้ค่อยๆขับเคลื่อนเบาๆ พร้อมกับความรู้สึกหวาบหวิวที่เกิดขึ้นทั่วทั้งร่างของผม
ปลายนิ้วเปียกชื้น คุณแก้วขยับสะโพก ขณะดุนลิ้นกลืนนิ้วของผมช้าๆ คล้ายว่ามันเป็นขนม
เสียงชื้นแฉะ สลับกันทั้งด้านล่างและด้านบน ความอุ่นร้อนในกายคับแน่นขึ้น ผมแทบทนไม่ไหว “คะ คุณแก้ว”
เธอไม่ได้กล่าวอะไร เสียงทุ้มในลำคอคล้ายกำลังพึงพอใจ
คุณแก้วยกสะโพกผมขึ้นก่อนจะโอบเอวผม เธอจับผมนั่งลงบนตัก คุณแก้วจับสองแขนของผมให้คล้องคอเธอไว้
ด้านล่างน่าอาย เสียงก็ยิ่งน่าอาย ผมไม่กล้าสบตาเธอ แต่คุณแก้วกลับรู้ทัน เธอชอบที่จะเอียงคอ ก้มลงเพื่อดูแววตาและสีหน้าของผมเวลานี้
ริมฝีปากถูกประกบอีกครั้ง ใบหน้าคุณแก้วอยู่ต่ำกว่า แต่เธอก็เงยหน้าขึ้น ช้อนใบหน้าผมและริมฝีปากผมเพื่อให้ผมรับสัมผัสที่เธอต้องการมอบให้
ผมหนีอย่างไรก็ไม่พ้น เป็นเพียงความเขินอายเท่านั้นที่ผมถูกกระทำราวกับเด็กน้อยเช่นนี้ “คะ คุณแก้วครับ”
ผมมองเธออย่างน่าสงสาร อยากขอเวลานอกสักครู่หนึ่ง ทว่าคุณแก้วกลับไม่อนุญาต
“คุณต๊อบลองขยับดูสิ”
ผมมองหน้าอย่างมึนงง คุณแก้วคลี่ยิ้มจนทั่วใบหน้าสว่างสดใส ดวงตาสองข้างโค้งลง “ลองขยับสะโพกช้าๆ”
ผมหน้าแดงลงกว่าเดิม แดงจนไม่อาจจะแดงได้กว่านี้อีก
ใบหูร้อนผ่าว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแก้มทั้งสองข้าง ตั้งแต่โตมา ครั้งนี้ผมนับว่าเป็นเรื่องที่ผมเขินมากที่สุด อายที่สุด
คุณแก้วลูบแผ่นหลังผม โอบเอวเบาๆ ทว่ากลับหนักแน่นมั่นคง
เธอยังคงมองผมไม่ละสายตาไป ปอยผมของคุณแก้วตกลงเป็นเส้นๆตรงคิ้วซ้ายของเธอ
คุณแก้วไม่ได้ขยับกาย แต่ยังคงรอคอย ผมค่อยๆลองขยับ ก่อนจะจับไหล่เธอไว้เพื่อทรงตัว ความเคลื่อนไหวเข้าออกในกายยิ่งทำผมอึดอัด หวาบหวิว ไม่เพียงพอ
คุณแก้ววางมือบนสะโพกผม ปลายนิ้วไล้ลงช้าๆก่อนจะหายเข้าไป ผมรับรู้ได้ถึงปลายนิ้วของเธอในกายตนเอง
“คุณแก้ว ผม ผมขอร้อง ไม่แกล้งผมนะครับ” ผมกล่าวคล้ายคนถูกรังแกจนจนปัญหา น้ำเสียงก็เหมือนจะกึ่งร้องไห้
“แก้วเห็นแก่ตัว” คุณแก้วหัวเราะน้อยๆ เสียงจูบของเธอดังอยู่บนข้างแก้มผม ถัดมาเป็นริมฝีปาก เรื่อยๆเช่นนี้ไม่หยุดลง “แก้วไม่ปล่อยคุณต๊อบหรอก”
กล้ามเนื้อคุณแก้วเกร็งแน่น ต้นขายิ่งแข็งเกร็ง ผมหมดเรี่ยวแรงซบอยู่บนไหล่ของเธอ ฝ่ามือกอบกุมสะโพกผม เป็นรอยนิ้วก่อนจะจางลงและเกิดขึ้นใหม่จากการที่ถูกขย้ำซ้ำๆ
ขณะที่ผมจะขยับอีกครั้ง คุณแก้วก็เปลี่ยนเป็นฝ่ายเคลื่อนกาย เธอกระทุ้งขึ้นมา ในกายถูกกระแทกย้ำ จังหวะที่เธอขยับหนักหน่วงขึ้นตามแรงปรารถนา ทะยานขึ้นไม่สิ้นสุด ในทีแรกผมยังคงกลับมาครองสติได้ ทว่าถัดมาเมื่อคุณแก้วกดสะโพกเพิ่มจังหวะและความเร็ว ทำให้ผมเสียสมดุลไปโดยสิ้นเชิง
“คุณต๊อบหลงกลแก้วแล้ว”
ด้านข้างเป็นรูปคุณแก้วรูปหนึ่ง เพียงยืนยิ้มเฉยๆคล้ายมองมาที่กล้อง
คุณแก้วพึมพำอยู่ข้างหูผม น้ำเสียงหยอกเย้า ในแววตามีอารมณ์ร้อยพันแฝงอยู่ในจุดเล็กๆกลืนหายไปภายใต้ดวงตาเป็นประกายคู่นี้
“แก้วไม่มีวันปล่อยคุณต๊อบ”
ไม่มี
TBC
[29/11/2560]
ต๊อบหลงเมียมักๆ :o8:
ขอบคุณคนที่คอมเม้นต์ทุกคนข่ะ อยู่กันน้อยๆ อย่าเพิ่งทิ้งกัน ภาพวาดคลุงไม่ค่อยมีคนอ่าน :katai4:
https://www.facebook.com/withmydream
https://twitter.com/withmydreamgg
-
เค้าได้กันแล้วววววว กรี๊ดดดด
ในที่สุด คุณแก้วก็เริ่มเผยธาตุแท้ จับต๊อบกินจนได้
แซ่บมากค่ะ หูยยยย ปาดน้ำลายรัวๆ
-
:o8: :o8: :o8: :o8:เขิลลลลลลลลลล
-
กริ๊ดดดดด คุณแก้วแซ่บมากเวอร์ มีความหลัว อิจฉานังต๊อบ
-
อิต๊อบบบบบ อะไรบังตาให้แกชมคุณแก้วว่าจิ้มลิ้มห้ะ????? ชั้นมองเห็นแต่ความหล่อ แล้วนี่อะไร ได้กันแล้ววววยังจะเรียกคุณแก้วว่าเธออีกเหรอ โถ่อิต๊อบ อิเด็กโง่
-
ยอมแล้วทูนหัว ต๊อบขอมีผัวเป็นคุณแก้ว หุหุ :hao3:
-
ต๊อบน้อยผู้น่าสงสารร :m25: :m25:
-
ต้องเม้นท์อย่างไรถึงจะอธิบายความสาแก่ใจได้คะ คราวที่แล้วแบนไปโคมไฟ แต่คราวนี้ :jul1: ช่วยด้วย 55555555
คุณแก้วดูแลต๊อบดีๆนะ ต๊อบหลงขนาดนี้แล้ว คู่นี้นี่เหมาะกันดีจริงๆ คนนึงก็ซื่อ(?)หลงจนหน้ามืดตามัว อีกคนก็เจ้าเล่ห์ คู่สร้างคุ่สมไปมากกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว 55555
-
ธาตุแท้ของคุณแก้วนั้นน่าสนใจสุด ฉันสงสัย555555
ต๊อบโดนกินยาว ชอบความประโยคสุดท้าย ดูรักแบบแฝงด้วยอะไรสักอย่าง เหมือนมีปม
-
ฮือ!!!!.....55555 คุณแก้วร้ายกาจอ่ะ เริ่มสงสารต๊อบน้อยซะแล้ว ดูท่าจะตามคุณแก้วไม่ทันแน่นอน :laugh:
-
วันนี้ไม่ใช่วันของไอ้ทุย.... วันของไอ้ทุยอาจจะไม่มาถึงตลอดกาล....ไว้อาลัย :z2:
-
:pighaun: ต๊อบโดนคุณแก้วหลอกซะแล้ว
-
นี่มันชัดเจนที่สุดแล้วต๊อบ
แต่ถ้าต๊อบยังอยากหลอกตัวเองต่อไปเราก็พร้อมอยู่ข้างนายเสมอ
คุณแก้วนี่ so ผัว ที่แท้ทรู เราเชื่อว่าคุณแก้วยังมีอีกหลายท่า เอ๊ย
อีกหลายมุกที่จะมากล่อมนางต๊อบให้ดิ้นไปไหนไม่หลุด
-
ต๊อบเอ้ยยย อย่าได้หวังว่าจะมีวันสลับตำแหน่งเลย สงสาร5555555555555555
-
ต๊อบแต๊บเอ๊ยยยย ยังคิดจะสลับอีกเหรอลูกกกก พ่อคนซื่ออออ :hao7:
-
อยากได้สามีแบบคุณแก้ว เค้ายอมทุกอย่าง....
-
คุณแก้วแซ่บมากกกกก
ต๊อบเอ๊ย จะอึนไปถึงไหนเนี่ย ยังคิดจะสลับตำแหน่งอยู่อีกเรอะ
-
เราไม่รู้ว่าจะบอกกับต๊อบยังไงดี
เราว่านายเลิกหวังจะสลับเถอะ ไม่น่าได้แล้วหล่ะ
คุณแก้วร้อนแรงมาก นายไม่น่าจะตามทันว่ะต๊อบ
ทำใจเถอะ แล้วยอมรับชะตากรรมนี้ซะ
-
ต้องบอกต๊อบไว้เลย มันจะไม่มีวันของต๊อบค่ะ ตลอดไป555555
-
ตามอ่านตลอดเลยค่ะ สนุกทุกเรื่องเลย แต่ด้วยความที่เรื่องของคุณนักเขียนจะมีปมที่ทำให้เราอยากรู้ ทั้งอัปลักษณ์ หมออ้อย จนเรื่องนี้ คืออยากรู้เฉลยมากๆ พอเราติดมากๆเราจะอยากอ่านต่อเนื่องอ่ะค่ะ บางทีเลยจำเป็นต้องเว้นรอการอัพหลายๆตอนก่อน 555 แต่รออ่านอยู่ตลอดค่ะ มาอัพถี่ๆนะคะ อยากรู้แล้ววว ว่าจริงๆคุณแก้วคือยังไง ทำไมอยู่ๆเพิ่งมาแต่งหญิง เพื่อเข้าหาต๊อบหรอ หรือเคยเห็นต๊อบมานานแล้ว ฮืออ อยากรู้ค่าาา :katai1:
-
ไม่ใช่คุณแก้วแอบหลงรักต๊อบ แล้วต่อมารู้ว่าต๊อบต้องการจะมีเมีย เลยกลัวชะนีตัวอื่นมาคาบไป เลยต้องปลอมเป็นสาวเข้าหาต๊อบแทนนะ ถ้าจริงที่นับถือคุณแก้วเลยนะเนี่ย :m5:
-
:haun4: อร่อยมั้ยคะคุณแก้ว
-
แซ่บมากกกกก ปลดปล่อยความผัวที่แท้ทรู ต้อบแต้บตาสว่างยังลูก5555 มาต่อเร็วๆนะรอค่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆๆ :katai4:
-
คือคุณต๊อบคะ คุณต๊อบจะโดนหลอกอีกกี่ครั้งคะ เหอะๆ คุณแก้วนี่เจ้าเล่ห์มากมาย
-
วันนี้ยังไม่ใช่วันของคุณต๊อบ และวันของคุณต๊อบก็ไม่มีวันมีจริง 555555 ต๊อบเอ้ย :m20:
-
ต็อบคะ จากสถานะการ ตำแหน่ง ความได้เปรียบหลายๆอย่างแล้ว
เบนเดาได้ว่า น่าจะได้สลับกันชาติหน้าค่ะ
555555
-
เอ้ววววววววววววว :hao7: :hao7: :hao7:
อิต๊อบโดนย่ำยีได้สาแก่ใจอีช้อยนักกก
นี่ระเบิดตัวตายตั้งแต่"จำไม่ได้ครับ"แล้ว
รังสีผัวสาดแสง /หยิบแว่นดำ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ยังรออ่านอยู่เสมอ ปล.คุณแก้วช่างมีวิทยายุทธร้ายกาจ
-
“วันนี้ยังไม่ใช่วันของคุณต๊อบนะ เข้าใจมั้ยครับ”
แล้วจะมีวันของต๊อบเหรอ o18
“แก้วไม่มีวันปล่อยคุณต๊อบ” อะจ๊ากกกกกกก
ต๊อบเอ๊ยยยยยยย ไม่มีวันรอดจากคุณแก้วแล้ว :z3: :z3: :z3:
คิดถึงฟักและ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พอต๊อบยังเรียกคุณแก้วว่าเธอๆ แล้วเราก็จินตนาการเป็นผู้ชายกล้ามปูแต่งหญิงตลอดเลย ฮืออออออ ผิดไปแล้ว
-
ลุคสวยของคุณแก้วเอาไว้หลอกล่อน้องต๊อบใช่มั้ยคะ 555
-
คุณแก้วต้องมี10รายการที่ต้องทำกับต๊อบอยู่แน่ๆ
-
จะมีวันไหนเป็นของต๊อบแต๊บไหมถามใจดู555555
หลงกลเธอแล้วววทำไงด้ายยยย :hao6: :hao6: :hao6:
-
คุณแก้วแมนมาก แมนมากๆ สงสารต็อบ วิชาอะไรไม่เคยได้ใช้ อยากอ่านพาทคุณแก้ว มีควาทเป็นมาอะไรยังไง
-
:hao4:อัพเรื่อยๆต่อไปนะ เราชอบมากกกก
-
ต๊อบนี่ลูกไก่ในกำมือมาก ไม่มีทางไปไหนรอด ทั้งรักทั้งหลงขนาดนี้
โอ๊ย อยากมีคุณแก้วเป็นของตัวเอง
-
:hao6: :hao7: :hao7:
-
อยากเป็นเมียคุณแก้ววววววววฮืออออ :ling1: :ling1:
-
ต๊อบแต๊บจำไว้เลย คำว่า "วันนี้" ไมมีอยู่จริง
เพราะแกจะถูกคุณแก้วกินตลอด 5555555555555
เลิกหลงเมียแล้วมาลงผัวดีกว่า :hao7:
-
อย่าสลัเลย คุณแก้วเป็นผัวเถอะ :o8:
-
:pig4:
-
โอ๊ยคุณแก้ม เอาต๊อบไปปู้ยี้ปู้ยำทั้งชีวิตเลยก็ได้ แม่ยกไม่ถือ
ฟินจังเยยค่า
-
เยสสสสสสสสสส :haun4:
-
คุณแก้ววววววววว ร้ายมากๆ ต๊อบหนีไม่พ้นแล้วแน่ๆ555555555
-
คุณแก้วร้ายมากค่ะ ยอมแล้วววว
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 43 : ความรักทำให้ทุยตาบอด
ผมปรือตาขึ้นมาเล็กน้อย ผลจากการเหนื่อยนอนผิดเวลาเพราะถูกคุณแก้วลากไปทำกิจกรรมอย่างขะมักเขม้นทำให้เวลานี้ร่างกายจึงล้าไปหมดแถมยังปวดเมื่อยในบางจุดเป็นพิเศษ
ผมนอนสภาพเป็นตายเท่ากันอยู่บนเตียง
จากนั้นก็กระพริบตาปริบๆอีกครั้ง เตียงนุ่มๆสีชมพู กับหมอนนุ่มๆสีชมพู
ผมนอนคว่ำหน้า เมื่อรู้ตัวว่าตนเองเผลอหลับไปก็กระเด้งตัวขึ้นมา ผ้าห่มร่นลง ในตัวผมเหลือแค่กางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียวไว้กันหนาว
อืม…ผมจะไม่สืบสาวหาการมาของบ็อกเซอร์ตัวนี้ที่ไม่ใช่ของผม โดยเฉพาะไม่ใช่ผมที่หยิบมาใส่!
ผมหน้าแดงเมื่อจู่ๆก็นึกได้ว่าจะมีใครอีกที่จับผมแต่งตัวได้หลังจากผมหลับไม่รู้เรื่องไป
ผมรวบรวมสมาธิ จากนั้นเรื่องเมื่อเช้าจึงค่อยๆชัด โอเค ชัดเจนมาก พอแล้วต๊อบ ไม่ต้องคิดต่อแล้ว
คุณแก้วออกจากห้องน้ำมาพอดี เธอเห็นว่าผมตื่นแล้วจึงส่งยิ้มให้อย่างห่วงใย “คุณต๊อบตื่นแล้วเหรอหื้ม”
“ครับ ครับผม” ผมสะบัดหัวนิดนึง ก่อนจะนอนแผ่ลงไปอีกรอบอย่างคนหมดเรี่ยวแรง แม้ว่าจะนอนไปแล้วแต่ว่าเมื่อเห็นหน้าคุณแก้ว ผมก็หมดเรี่ยวแรง แอบลงไปตั้งหลักที่เตียงใหม่
“ตอนนี้ใกล้จะสี่โมงเย็นแล้ว หิวหรือยัง คุณต๊อบอยากไปกินในบ้านหรือนอกบ้านครับ” คุณแก้วเดินเข้ามาข้างเตียง เธอหยิกแก้มผมเบาๆอย่างเอ็นดู น้ำเสียงก็ยิ่งอ่อนลงเหมือนว่ากำลังคุยกับผมที่อายุสามขวบ
เวลานี้ผมอยู่ในห้องนอนของคุณแก้ว ผมจำไม่ได้ว่าเมื่อกลางวันรบรากับคุณแก้วไปนานเท่าไร แต่จู่ๆภาพก็ดับ ผมหลับก่อนคุณแก้วแน่ๆแล้ว
ผมรู้สึกพ่ายแพ้ รู้สึกเหมือนบาดเจ็บในสนามรบแต่ดันรอดชีวิต ไม่ได้พลีชีพอย่างกล้าหาญ
สภาพผมไม่ค่อยจะพร้อมรับวันใหม่ ในขณะที่คุณแก้วเหมือนเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ใบหน้าขาวกระจ่าง แววตาก็ยิ่งสดใส
คุณแก้วอยู่ในเชิ้ตสีขาว กระดุมบางเม็ดเหมือนยังติดไม่เสร็จ รวบผมหลวมๆ ปอยผมตกลง คลออยู่รอบๆกรอบหน้าเล็กน้อย แต่ยิ่งทำให้เธอดูมีเสน่ห์
ผมขมวดคิ้ว รู้สึกมีบางอย่างตงิดใจอย่างบอกไม่ถูก “คุณแก้วครับ”
“ว่าไงครับ”
“คุณแก้ว เอ่อ คือ”
“วันนี้แก้วเป็นผู้ชายหนึ่งวันนะครับคุณต๊อบ”
แต่ว่าเอ่อ
เมื่อวันก่อนคุณแก้วก็บอกอย่างนี้ไปแล้วไม่ใช่เหรอครับ!
“เมื่อวาน และเอ่อ เมื่อวานของเมื่อวาน” ผมนับนิ้วหน้าตายังคงดูมึนงง เมื่อวันงานแต่งพี่ติ๊ก ตอนกลับบ้าน ไหนจะวันที่ไปลองชุด คุณแก้วก็แต่งไปเยอะมากครับ
“ตื่นหรือยัง หื้อ” คุณแก้วส่ายหน้า เธอจับนิ้วผมขึ้นมาจูบเบาๆราวกับหมั่นเขี้ยว
“ตื่นหรือยังเอ่ย?”
คุณแก้วลูบหน้าผากผม เขี่ยปอยผมด้านหน้าของผมจากนั้นจึงโน้มลงจูบเบาๆอีกครั้ง
“สงสัยจะยังไม่ตื่นแน่ๆ”
นิ้วของคุณแก้วขาวละมุนลูบปลายคางผมช้าๆ ความนุ่มของมือเธอขัดกับตอหนวดที่เพิ่งขึ้นของผม
ใบหน้าหวานๆของคุณแก้ว รอยยิ้มปรากฏที่มุมปาก ทำให้เวลานี้สีหน้าของคุณแก้วยิ่งดูอ่อนโยน
เตียงยวบลง กระทั่งผมรู้สึกได้ว่าคุณแก้วโน้มกายลงมา เธองับต้นคอผม ก่อนทำท่าจะถอดเสื้อออก ผมจึงไม่กล้าเล่นตัวอีก
“ตะ ตื่น แล้วครับ”
“เอ๋ จริงหรือเปล่า” น้ำเสียงคุณแก้วดูหยอกเย้าผมไม่เบา ไม่เบาจริงๆคุณแก้วครับ ผมเพิ่งจะตื่น คุณแก้วก็จะให้ผมหลับต่ออีกแล้วเหรอครับ!
“ผมจะกล้าโกหกคุณแก้วได้ยังไงครับ”
“นั่นสิ คุณต๊อบน่ารักจะตาย” คุณแก้วดึงแก้มผมอย่างชมชอบ
ผมเกาต้นคอที่ถูกคุณแก้วประทับรอยไว้ ความจริงแล้วผมไม่กล้าก้มลงมองสภาพตัวเองในเวลานี้สักนิด
คุณแก้วจัดๆผมด้านหน้าของผมก่อนจะยีหัวผม เธอสอดปลายนิ้วเข้ามาสางเส้นผมให้ผมช้าอย่างอ่อนโยน เธอก้มลงแนบริมฝีปากที่หน้าผากผมอีกครั้งดังมั้วะ
“ไปอาบน้ำแล้วไปหาอะไรกินกัน”
ผมนั่งเป็นตุ๊กตา ตัวชักจะร้อนๆแดงๆ ถึงแม้ว่าผมจะชอบสัมผัสของคุณแก้ว แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะ…อืม…อะแฮ่ม ไม่พูดดีกว่า
“แก้วว่าคุณต๊อบค้างอีกสักหลายๆวันแล้วค่อยกลับดีไหม?”
“ดีครับ” ผมรีบพยักหน้า ตอบว่าดีครับผม ดีที่สุด คุณแก้วว่าอย่างไรคำตอบย่อมคือครับผมครับผม
คุณแก้วเลิกคิ้ว แกล้งทำสีหน้าครุ่นคิด ปลายนิ้วแตะบนคาง “จะว่าไปคุณต๊อบไม่ต้องกลับแล้วก็ได้ อยู่ที่นี่ให้แก้วเลี้ยงดีกว่า”
“หา”
“หรือคุณต๊อบมีความเห็นต่าง?”
“เอ่อ ผมมีความเห็นว่า” ผมลนลาน ก่อนจะกวาดตามองขึ้นลงซ้ายขวาอย่างละทีแล้วควานหาชุดใต้ผ้าห่ม อ้าว ฉิบหาย ไม่มีสักตัว!
ผมแกล้งไอเล็กน้อยก่อนจะปรับเปลี่ยนท่าทีเป็นสุขุมเยือกเย็น เย็นชา และเท่ตามแบบฉบับพระเอกละคร “ผม ผมไปอาบน้ำแล้วนะครับ”
พูดจบก็วิ่งปรู๊ดโกยลงจากเตียงอ้อมคุณแก้วไปทางประตูห้องน้ำ ไม่มีความเย็นชาอะไรทั้งนั้น บ้าบอที่สุด
บ๊ะ นับวันชีวิตไอ้ต๊อบแปบๆก็วนเวียนแต่กับเตียง คุณแก้วเปลี่ยนสถานที่ให้ผมพักหายใจบ้างดีไหมครับ!
ไม่สิ คำพูดนี่ยิ่งไม่ได้ใหญ่ โซฟา ห้องน้ำ คุณแก้วเวียนจนเกือบจะครบแล้ว เหลือแค่ที่สวนหน้าบ้านนั่นแหละ ถุยๆๆ ใช้อะไรคิดเนี่ยต๊อบ!
ผมอาบน้ำ รีบถูตัวอย่างลนลาน น่าแปลกที่ผมไม่ได้รู้สึกเหนียวเหนอะอย่างที่คิดมากไว้ เหมือนผมจะถูกเช็ดตัวมาก่อนหน้านี้ทำให้ไม่รู้สึกไม่สบายนัก
หรือคุณแก้วเช็ดตัวให้ผม
นอกจากร่องรอยแดงๆตามตัวแล้วก็ไม่มีอะไรเสียหายลงไป ที่ประตูได้ยินเสียงคุณแก้วเคาะสองสามครั้งอยู่ด้านนอก
“คุณต๊อบ แก้ววางเสื้อไว้ตรงตู้หน้าห้องน้ำนะ”
ผมปิดฝักบัวก่อนจะตอบคุณแก้ว “ขอบคุณครับ”
ผมอาบน้ำจัดการตัวเองเสร็จจึงค่อยๆย่องออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัว ผมเห็นเสื้อผ้าที่คุณแก้วเตรียมไว้ให้ผมแล้ว ในใจก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เธอจัดการเอาใจใส่ผมแทบทุกอย่าง
ผมหยิบเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ เสร็จแล้วจึงค่อยออกมา เห็นคุณแก้วนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง พอเธอเห็นผมก็ส่งยิ้มให้กวักมือเรียก
“คุณต๊อบมานี่มา”
เสื้อที่คุณแก้วให้ผม เป็นกางเกงยีนส์สีเข้มพอดีตัว กับเสื้อยืดสีเทา ใส่แล้วไม่รู้สึกขัดแต่อย่างใด
“ได้สระผมหรือเปล่า” คุณแก้วให้ผมนั่งลง เธอยืนอยู่ด้านหลัง ก่อนจะใช้ผ้าเช็ดผมที่ชื้นๆอยู่
“ผ่านน้ำเฉยๆครับ”
“ไว้กลับมาเดี๋ยวแก้วสระให้นะ”
“ลำบากคุณแก้วครับ”
“ไม่ลำบากเลย”
“งั้นเดี๋ยวผมสระให้คุณแก้วบ้างดีมั้ยครับ” ผมนั่งจ๋องอยู่หน้ากระจก ผมอย่างกระตือรื้อร้น ผมเหลือบตาขึ้นไปมองคุณแก้วอย่างเอาใจ
“งั้นคืนนี้แช่น้ำอุ่นด้วยกันดีมั้ยเอ่ย?”
ผมกำลังพยักหน้าว่าดี แต่ก็หยุดไป เอ่อ ต้องอยู่ในหมายเหตุที่ว่าผมจะได้แช่น้ำอุ่นเฉยๆหรือเปล่าครับคุณแก้ว
“คุณแก้วอยากแช่น้ำเหรอครับ”
“อือฮึ” คุณแก้วตอบคล้ายว่าไม่มีอะไรแม้แต่น้อย เธอเช็ดผมให้ผมไปเรื่อยๆอย่างใส่ใจ “อยากแช่กับคุณต๊อบอีก”
ผมรู้สึกเหมือนอะไรพันคอ จึงไอเบาๆ ก่อนผงกหัวตอบคุณแก้วอย่างจริงจัง “ได้สิครับ”
คุณแก้วเช็ดผมเสร็จ เธอก็หยิบขวดสเปรย์ที่โต๊ะมาฉีดที่ผม จากนั้นหวีเบาๆ ผมได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากกายเธอ
การได้รับการดูแลจากคุณแก้วทั้งหมด ผมรู้สึกดี ดีจนไม่รู้จะดีอย่างไรได้อีก
คุณแก้วเห็นผมทำหน้าตาเคลิ้ม เธอก็หลุดยิ้มออกมา
“สบายเหรอ หื้อ”
“สบายมากครับ” ผมแกล้งตอบเสียงเบา กระซิบกับคุณแก้ว
“จริงเหรอ” คุณแก้วเล่นกับผมด้วย เธอโน้มลงกระซิบที่ข้างหูผม ก่อนจะมองผมในกระจก
ผมหัวเราะเพราะจั๊กจี้ที่ปลายหู คุณแก้วจูบต้นคอผมเบาๆก่อนจะขบติ่งหูผมเล็กน้อยจนผมถดหนี ผมพูดราวกับตัวเองเป็นตัวกระจิ๊ดริด
“คุณแก้วอย่ารังแกผม”
รอยยิ้มของคุณแก้วผุดขึ้นช้าๆ เธอทำเป็นไม่สนใจก่อนจะถือผ้าเช็ดตัววางไว้ที่แขน หยิกแก้มผมเบาๆ “เสร็จแล้วครับ”
ผมกับคุณแก้วลงไปด้านล่าง คุณแก้วเปิดดูตู้เย็นก่อนถามผม “แก้วว่าเรากินที่บ้านกันดีกว่า มันยังมีเนื้อมีไข่กับผักเหลืออยู่บ้าง”
“ผมยังไงก็ได้ครับ”
แหนะ
ดู
ความเป็นคนตามใจเมีย
มันก็แบบนี้
ตามใจแม้กระทั่งเรื่องบนเตียงก็ยังตามใจ
ผมแกล้งไอ หลับตาวนนิ้วโป้งอยู่คนเดียวก่อนจะลืมตาขึ้นอย่างคนที่สลัดบางเรื่องทิ้งได้
ผมลุกขึ้นไปยืนเกะกะข้างๆคุณแก้ว “คุณแก้วจะทำอะไรครับ”
“กินข้าวผัดไข่ดีมั้ยคะ”
“ทำยากมั้ยครับ”
“ไม่ยากหรอก” คุณแก้วถือของในตู้เย็นออกมา วางไว้บนเค้าเตอร์ก่อนจะหันมาบีบแก้มผม “เดี๋ยวทำให้กินนะคะ”
ผมก้มหน้า ก่อนจะตบคอตัวเองเบาๆราวกับมีใครเอารองเท้ามายัดไว้ คุณแก้วอย่าพูดคะขากับด้วยน้ำเสียงแบบนั้นสิครับ จะแมนไปไหน ตายๆ
เธอทำราวกับว่าผมต้องเป็นเด็กดี อย่าซุกซนเดินไปเดินมา รอแม่ทำกับข้าวอย่างเดียวนั่งรอกินก็พอ
ผมนั่งเก้าอี้บาร์สูงๆที่อยู่ตรงข้ามกับเตาไฟฟ้าในครัวของคุณแก้ว เห็นคุณแก้วทำทุกอย่างเองอย่างอย่างกระฉับกระเฉง ก็มีความรู้สึกอยากมีส่วนร่วมกับคุณแก้วบ้าง
“คุณแก้ว”
“ว่าไงครับ” คุณแก้วกำลังหั่นผัก เธอตอบผมโดยที่ยังไม่ได้เงยหน้าขึ้น
“ให้ผมช่วยหุงข้าวดีมั้ยครับ”
“คุณต๊อบหุงได้เหรอ”
“คุณแก้วบอกผมก็ได้ครับ”
“คุณต๊อบมานี่สิ”
ผมรีบลุกแล้วเดินเข้าไปหาเธอ คุณแก้วชอบมัดผมขึ้นลวกๆแบบนี้ ทำสวยเหมือนไม่ได้ตั้งใจ แต่กลับดูดีจนผมใจเต้นครั้ง อีกอย่างผมคงบอกว่าคุณแก้วสวยไม่ได้แล้ว ฮือๆๆๆ
คุณแก้วเรียกผมเข้าไปหา ผมยื่นใบหน้าเข้าไปหาเธอ คุณแก้วโน้มลงหอมแก้มผมเสียงดังฟ๊อดๆ ก่อนจะส่งรอยยิ้มมา “ชื่นใจ”
ผมถูกแต๊ะอั๋งอย่างไม่ทันตั้งตัวได้แต่ทำหน้าเหลอหลา
“คุณต๊อบช่วยแก้วแล้ว”
“เอ๋ แค่นี้เหรอครับ”
ผมถูแก้ม ที่เริ่มจะตุ่ยขึ้นเพราะความเขินของตัวเองแต่ยังพยายามเก๊กไว้ว่าไม่เขิน หวังว่าคุณแก้วจะดูไม่ออก น่าจะ ผมน่าจะเก๊กไหวอยู่ ไม่นะ ทำไมมันถึงได้ร้อนวูบวาบ ฮือ
หลังจากถูกพลังของคุณแก้วซัดกระเด็น ผมกลับไปนั่งมองคุณแก้วทำอาหารอย่างสงบเสงี่ยม ช่วยคุณแก้วเตรียมจานเตรียมช้อนกับแก้วน้ำแทน
หลังจากเรากินข้าวเสร็จ ผมช่วยคุณแก้วเก็บจาน เวลานี้เย็นแล้ว คุณแก้วจึงนึกขึ้นได้ว่ายังไม่เคยพาผมเดินในหมู่บ้าน เธอจึงพาผมออกไปเดินเล่น
“คุณแก้วมีจักรยานมั้ยครับ”
“เคยมีนะคะ มีอยู่นะ แต่แก้วไม่ได้จับนานแล้ว อีกอย่างแก้วไม่ค่อยชอบขี่ด้วย กลัวล้ม”
“เดี๋ยวผมปั่นให้ดีมั้ยครับ คุณแก้วซ้อน”
“จะดีเหรอ เดี๋ยวพากันล้มนะ ตัวก็ไม่ใช่เล็กๆ”
“คุณแก้วไม่เชื่อใจผมใช่มั้ยล่ะครับ”
“ใครบอกหื้อ”
จักรยานคุณแก้วเก็บไว้ในบ้านอยู่ในห้องเก็บของ ผมเอามาเช็ดๆสูบลมเข้า โซ่ยังไม่ตก ปั่นได้สบายๆ
“มาครับคุณแก้ว”
เราจูงจักรยานออกไปหน้าบ้าน ผมเตรียมซิ่งหันไปบอกคุณแก้วให้ซ้อนหลัง
“คุณต๊อบห้ามแกล้งแก้วนะ” คุณแก้วยิ้มๆ ดูไม่ค่อยเชื่อใจผมสักนิด
“ไม่มีครับ ใครจะไปรังแกคุณแก้วลง” ผมส่ายหน้า น้ำเสียงไม่ค่อยน่าเชื่อถืออยู่บ้าง
หลังจากที่ผมถูกทารุณมาตลอด เวลานี้คุณแก้วจะถูกผมเอาคืนบ้างไม่เสียหายอะไรสักนิด
หลังจากผมเกลี่ยกล่อมอยู่นาน คุณแก้วถึงยอมลดมาดคุณชายเปลี่ยนเป็นสาวน้อยบอบบางให้กระผมรับใช้
คุณแก้วกอดเอวผม ค่อยๆกระชับอ้อมแขน ผมจึงออกตัวช้าๆ ความตั้งใจที่จะแกล้งเธอเลื่อนหายไปหมด
คุณแก้วบอกว่าถ้าปั่นตรงไปเรื่อยๆ จะมีสวนสาธารณะของหมู่บ้านที่มีที่ออกกำลังกาย คนส่วนใหญ่มาที่จุดนี้กัน
หมู่บ้านที่คุณแก้วอยู่ค่อนข้างสงบ มีรถผ่านไม่มาก แต่ความสะอาดและสิ่งแวดล้อมดูดี เหมาะกับการเดินเล่นออกกำลังกายช่วงเย็นจริงๆ
ผมปั่นอย่างสบายๆ ค่อยๆชมวิวกับคุณแก้ว ใบหน้าของเธอเอนซบลงมา แนบกับแผ่นหลังของผม
ช่วงเย็นๆ มีคนวิ่งออกกำลังกายผ่านไปมาหลายคน ส่วนใหญ่แล้วเป็นผู้สูงอายุสักหน่อย
“แผ่นหลังผมอบอุ่นมั้ยครับ” ผมแกล้งถามคุณแก้ว
“อุ่นมาก”
“หน้าท้องผมแข็งมั้ยครับ”
“แข็งมาก”
“ผมหล่อบาดใจคุณแก้วล่ะสิ”
ผมหัวเราะ คุณแก้วหยิกเอวผมไปหนึ่งทีอย่างหมั่นไส้ ทำให้เสียการทรงตัวขณะปั่นเล็กน้อย คุณแก้วร้องเบาๆรีบกอดเอวผมแน่นขึ้นอีก
“หล่อมาก หล่อจนเมื่อคืนทำเอาแก้วไม่อยากจะลุกไปไหน”
เสียงของคุณแก้วทุ้มต่ำ จงใจกล่าวอย่างระยะประชิด กระทั่งต้นคอผมร้อนผ่าว
คุณแก้วขี้โกง!
กระทั่งถึงสวนสาธารณะที่ว่า มีทะเลสาบอยู่ มีคนทั้งออกกำลังกายทั้งนั่งอยู่ริมทะเลสาบ
ผมค่อยๆชะลอจักรยานลงก่อนจะหยุดให้คุณแก้วลง เราหาที่นั่งใกล้ๆริมทะเลสาบนั่งเล่นกันสองคน
ผมเดาว่าช่วงนี้คงห้าโมงใกล้จะหกโมงแล้ว พระอาทิตย์กลายเป็นสีส้มๆ คล้อยต่ำลงกับผิวน้ำ
เรานั่งลงบนพื้นหญ้าเย็นๆ ลมพัดเอื่อยๆ ผมคุณแก้วปลิวช้าๆกำลังพอดี
กำลังสวยไปหมด
แววตาคุณแก้วสะท้อนผิวน้ำ เป็นคลื่นประกายระยิบระยับ เธอค่อยๆหันมา
ผมไม่รู้ตัวว่ากำลังยิ้มอยู่ ยามเห็นใบหน้าของคุณแก้ว ผิวเธอเนียนละเอียด จมูกก็เป็นสันโด่งรับกับปลายคาง
ผมถอนหายใจ ก่อนส่ายหน้าช้าๆ “คุณแก้วหล่อเกินหน้าเกินตาผมไปแล้วจริงๆ”
แววตาของคุณแก้วดูนุ่มขึ้น ทว่าก็ซับซ้อนขึ้น เธอยิ้มละมุนไม่แน่ใจว่ากำลังขำกับประโยคของผมหรือกำลังเอ็นดู
“หน้าตาสักวันหนึ่งมันก็เปลี่ยน”
คุณแก้วแนบฝ่ามือไว้บนแก้มซ้ายของผม
“ตั้งแต่ได้เจอคุณแก้วผมก็มีความสามารถพิเศษเพิ่มขึ้นมา”
เห็นแก้วเลิกคิ้ว แก้มผมถูกดึง ส่ายช้าๆ ปลายนิ้วเกลี่ยแก้มผมเบาๆ ผมแกล้งกระแอมกระไออีกครั้งก่อนจะตัดสิ้นใจเล่นมุกออกไปพร้อมกับใบหน้าที่ค่อยๆร้อนขึ้นในฝ่ามือนุ่มๆของคุณแก้ว
“ชอบคุณเป็นพิเศษ”
TBC
[6/12/2560]
-
คุณแก้วค่อยๆกล่อมต๊อบอ่าาาาา
-
น่ารักมากๆเลยค่ะ :mew1:
-
feel good มากๆเลยตอนนี้
น่ารักอะ ทำไมมันดูละมุน อบอุ่น สีชมพู
บางทีก็อยากส่งยาเพิ่มสติให้ต๊อบกิน ต๊อบหนูลูก ไม่รู้ตัวอีกเหรอ หืม (น้ำเสียงแบบคุณแก้ว)
-
ต๊อบเอ๊ยหลุมคุณแก้วลึกมากถึงมากที่สุด ปีนขึ้นมาไม่ได้แล้ว หลงกันสุดๆ
คุณแก้วก็นะ เริ่มไม่แต่งญ หวังจะให้ต๊อบค่อยๆชินแล้วรับได้ไปเองใช่มะ
o13
-
ต๊อบต้องเตรียมใจนะ คุณแก้วจะแมนทุกวันลูกกกก555
-
ฮือ... เริ่มจะสงสารต๊อบซะละ คุณแก้วค่อยๆเนียนตะล่อมเก่งแบบนี้ ต๊อบน้อยจะไปไหนได้ (คุณแก้วก็คงไม่ปล่อยไปด้วยแระ) :impress2:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
ละมุนน่ารัก คุณแก้วยังคงความหล่อเหมือนเดิม
ต้อบลูก ความคิดเรื่องตามใจเมียเรื่องบนเตียงนั่นน่ารักจริงๆ :laugh:
-
ต๊อบเอ๊ย........ไปไหนไม้พ้นคุณแก้วแล้ว o18 o18 o18
-
ถึงมุกต๊อบแต๊บจะเก่าไปหน่อย แค่เราให้คะแนนในความเล่นถูกเวลา คุณแก้วนี่ดีต่อใจเราเหลือทน
-
ต๊อบ หนูช่างเป็นสามีได้ละมุนจริง ๆ :haun5:
-
ต๊อบขึ้นจากหลุมไม่ได้แล้วละคะลูก~~~
-
หนีไปไหนไม่รอดแล้วทุยเอ้ยยย55555
คนเขียนคะเราอยากอ่านพาทคุณแก้วมั่งอ่าาา :mew2:
-
คุณแก้วก็เนียนละมุน ตะล่อมต๊อบน้อยไปเรื่อยๆ :hao3:
-
ละมุนดีจังตอนนี้
-
อย่างน้อยก็เห็นพัฒนาการของต๊อบแต๊บ เริ่มมองคุณแก้วว่าหล่อแล้ว ถ้ายังชักช้าโยกโย้อยู่เนี่ย เดี๋ยวจะให้เจ๊ฟักออกโรงเอาความจริงมาตบหน้า55
-
ต๊อบตามืดบอดมากกกกกก
-
ไปไหนไม่รอดจริง ๆ นั่นแหละ ทุยของคุณแก้ว :hao7:
-
ต๊อบไม่รอดแล้ววววววววววว ดี 5555 กว่าจะมีวันนี้ได้คุณแก้วผ่านแผนมากี่แผนคะ
-
และแล้วขุ่นแก้วก็สนตะพายไอ้ทุยแล้วจูงเข้าคอกสำเร็จ
-
ต๊อบน้อย 555+
-
ยังอ่านไม่ถึงบทล่าสุด แต่อยากเม้นก่อน ชอบเรื่องนี้มากเลย คุณแก้วมีความ gender fluid ประมาณนึงเลย จริงๆ ตามมาจากเรื่องฟัก แต่มาหลงรักคุณแก้วแล้วเอ็นดูความเด๋อของต๊อบ 555 ขอบคุณสำหรับงานเจ๋งๆนะคะ ติดตามทั้้งสองเรื่องเลย เป็นคนมีสไตล์การเขียนเรื่อง sexuality กับเพศสภาพได้จี๊ดจังเลย :) ชอบไดอาล็อกนี้มากเลย
“ไม่ว่ามันจะเป็นฉันชอบคุณ”
“หรือผมชอบคุณ”
“มันก็แค่คนๆหนึ่งกับคนอีกคนหนึ่ง…แค่นั้นเอง”
หลงคุณแก้วมากเลยตอนนี้ :D ตอนอ่านฟักก็ทั้งสงสารทั้งหมั่นความมั่นหน้าของนาง แต่ยอมคุณแก้วคนเดียวเลยค่ะ 55
-
เอ่ิอ ......เอาแล้วไง :o8: :o8: :katai2-1:
-
หลายรอบแล้ว มันก็ยังคิดว่าคุนแก้วเป็นเมีย ฮาาา ชอบเคะแบบนี้จัง :z1:
-
ไอ้ทุยนิเน่าได้ใจจริงๆ
-
ตอนนี้แบบโคตรละมุนละไมเลย
คือแบบ...ชอบมากๆ :-[ :mew1:
-
แอร๊ ละมุนละไมดีจัง///7/// บรรยากาศนี่ฟุ้งมาก ชอบบบยยยย
ชอบจนอยากกลืนต๊อบลงท้อง แฮ่กกก555555555555
-
หลงผะฝัวจนโงหัวไม่ขึ้นนังต๊อบ
-
อยากรู้มุมมองคุณแก้ววววว ทำไมฮีต้องแต่งหญิงอะ ดูอยากแมนขนาดนั้น :hao4:
-
อยากรู้ความเป็นไปของเจ๊ฟักของน้องค่ะ ฮืออออ ดูนางเฮ้ร์ท อยากปลอบใจ
-
เห็นแบบนี้อยากไปปลอบใจเลยอ่าาา :mew1:
-
อ่านทันบทล่าสุดแล้ววว เอ็นดูต๊อบมากแล้วหลงคุณแก้วเหลือเกิน อยากเป็นเมียคุณแก้วเลยค่ะ ทะนุถนอมเอาใจแต่จัดการต๊อบได้เด็ดขาดมากเมื่อถึงเวลาเข้าด้ายเข้าเข็ม 55 ชอบเวลาบรรยายพวกการสัมผัสกับความรู้สึกที่มาจากการสัมผัสตัวกันต่างๆของสองคนนี้จัง ละมุนละไม ดูแบบโอยรักและหลงกันอะไรขนาดนั้นนน เหม็นความรักของพวกเธอและอิจฉามากค่ะ 55
มาต่อไวๆนะคะ จะรออย่างใจจดใจจ่อ เป็นคนเขียนนิยายเรื่องเพศสภาพ เพศวิถีได้คูลมาก สำนวนก็ลื่นไหล ตัวละครก็ยูนีคมาก ขอรูปเล่มแล้วได้มั้ย อยากอ่านทั้งเรื่องแล้ว :)
-
ต๊อบน่ารักอ่ะ อ่านจากเรื่องของฟัก ต๊อบจะเป็นผู้ชายแมนๆ ซกมกๆ แต่รักเพื่อน
แต่เรื่องนี้เปลี่ยนโหมดต็อบผู้มุ้งมิ้งเมื่ออยุ่กับแฟน
-
มารอตอนต่อค้าาา
-
รอน้าาา รักเรื่องนีเ
-
:call: :call: :call: :call: :call: :z3:
-
อ่านมาราธอนจนทันแล้วค่ะ /ดมยาดม
มันต้องมีเงี่-- เอ้ย เงื่อนงำของเบื้องหลังคุณแก้วแน่นวล
ต๊อบเอ้ยต๊อบ ควรผันตัวมาเป็นภรรยาและเรียกคุณแก้วว่าสามีได้แล้วอีหนู :o8:
-
ต๊อบ...ได้ต๊อบได้ ถ้าคิดว่าคุณแก้วเป็นเมียแล้วมันดีต่อใจต๊อบก็ทำเลย เรายอมรับการตัดสินใจของต๊อบนะต๊อบบบบ แค่ตามใจเมียเอ๊งงงงง
-
โอ๊ยยย อิจฉาคนมีคู่
-
...เจ้าทุยอยู่ไหน ได้ยินไหมใครมากู่ อยู่หนใดรีบมา
อ่านพาร์ทนี่แล้วอิน :mew4:
-
คือมันดีต่อใจ ยิ่งอ่านยิ่งชอบ
คุรแก้วนี่แมนมาก ที่สุดของความแมน
อยากรู้เบื้องลึกเบื้อหลังมากกว่านี้จัง ฮืออ อิจฉาต๊อบบ
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 44 : เออๆ เมียก็เมีย
คุณแก้วมองผมอยู่นาน จนผมเองที่เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ให้แก่สายของเธอทุกครั้ง
ไม่ไหว ผมไม่น่าเล่นมุกนี้
บ้าเอ๊ย!
หน้าผมร้อนไปหมด แถมยังไม่รู้จะวางตัวต่อไปยังไง ในหัวผมได้แต่ร้องโวยวายยกเว้นปฏิกิริยาที่ตรงกันข้ามก็คือการนั่งหน้าแดงอยู่อย่างเดิม
นี่ผมกำลังบอกกับคุณแก้วอยู่นะ
ว่าคุณแก้วเป็นคนพิเศษของผม
ให้ตาย
ช่างมันเถอะ
เปลี่ยนเรื่อง ผมควรจะเปลี่ยนเรื่องไปซะ
“คุณแก้วครับ” ผมจับแขนเสื้อคุณแก้ว ตาหลุบลง ก่อนจะเขี่ยๆเพื่อเปลี่ยนเรื่องไปไกล “คุณแก้วคิดว่าผมดูเป็นยังไงบ้างครับ”
“คุณต๊อบก็น่ารัก” คุณแก้วผุดรอยยิ้มขึ้น ราวกับว่าเมื่อครู่ผมไม่ได้เล่นมุกออกไปเมื่อครู่นี้ ทว่าผมรู้ว่าสายตาคุณแก้วกลับจดทุกรายละเอียดทุกการกระทำของผม
“ดูหล่อมั้ยครับ” ผมไหลลื่นต่อไปได้ แม้จะติดขัดอยู่บ้างแต่ก็ยังพอให้ผ่านพ้น ใช่ผมต้องรีบเปลี่ยนเรื่องเพื่อทำให้ตัวเองลืมความน่าขายหน้าก่อนหน้านี้
“หล่อมาก น่ารักมาก”
“คุณแก้วชอบผมที่ตรงไหนครับ”
คุณแก้วมองผม สายตาของเธอคล้ายจะมองให้ละเอียดมากยิ่งขึ้น คุณแก้วขยับเข้ามา ก่อนจะประกบใบหน้าผมแล้วจูบเบาๆบนแก้ม จมูก หน้าผาก ปลายคาง สุดท้ายก็ที่ลำคอ
ผมรู้สึกมึนๆ ได้ยินแต่เสียงจุ๊บๆติดกันหลายครั้ง ตัวก็อ่อนๆยวบๆลงไป
“คุณต๊อบคิดออกหรือยังว่าแก้วชอบที่ตรงไหน”
ผม ผมไม่อยากคิดแล้วครับ!
“เอ่อ ชอบ ชอบที่ผมหล่อเหรอครับ”
“แก้วไม่หล่อกว่าคุณต๊อบเหรอ?”
คล้ายมีเหล็กแข็งๆแทงเข้ามาที่หน้าอกของผม เจ็บ เจ็บมาก!
ผมไม่น่าวกเข้ามาประเด็นนี้สักนิด เหมือนกับว่ารู้ทั้งรู้ว่าจะต้องพ่ายแพ้ แต่ก็กลายเป็นหนูลนลานวิ่งชนกับดักอย่างมั่วซั้ว
“ทำไมคุณแก้วไม่เรียกผมว่าพี่ต๊อบล่ะครับ”
“ก็แก้วอยากเรียนคุณต๊อบ แก้วว่าเรียกคุณต๊อบน่ารัก แก้วชอบ”
“คำก็น่ารักสองคำก็น่ารัก ผู้ชายตัวเล็กๆแบบผมคุณแก้วหาไม่ได้อีกแล้วนะครับ”
“นั่นน่ะสิ หายากนะคะซื่อๆแบบนี้” คุณแก้วพยักหน้าเห็นด้วย
ผมรู้สึกตงิดๆ รีบแก้ให้คุณแก้ว “เขาเรียกว่าเป็นคนใสๆไม่มีพิษภัยครับ”
ผมได้กลิ่นทะเลสาบกับกลิ่นหญ้า ตอนนี้ลมเย็นจนไม่ได้รู้สึกว่าร้อนหรือหงุดหงิด ตรงกันข้ามกลับสบายอย่างบอกไม่ถูก
ตั้งแต่คบกันมา ผมยังไม่ค่อยได้ยินคุณแก้วเรียกผมว่าพี่ต๊อบสักเท่าไร นับคำได้ ส่วนใหญ่เธอจะชอบเรียกผมว่าคุณ เช่นเดียวกับที่ผมเรียกเธอว่าคุณนำหน้าทุกครั้ง เป็นเพราะผมมีความรู้สึกอยากให้เกียรติคุณแก้ว ทว่าในความรู้สึกนั้นก็แฝงไปด้วยความสนิทสนมที่ผมมีให้เธอโดยไม่รู้ตัว
คิดได้ดังนั้น ผมก็พยักหน้ากับตัวเอง หันไปบอกคุณแก้วอีกรอบ
“คุณแก้วต้องเรียกผมพี่ต๊อบนะครับ"
“ทำไมแก้วต้องเรียก”
"ไหนเรียกพี่ต๊อบก่อน เดี๋ยวผมบอก” ผมทำหน้าตากวนๆ พยายามหลอกล่อคุณแก้วเหมือนกับยื่นขนมหวานให้เด็ก
คุณแก้วอมยิ้ม แต่ไม่ยอมทำตาม เธอขยับเข้ามาขณะผมอยู่ในท่าทางที่ค่อนข้างอธิบายได้ยาก นี่คุณแก้วกำลังจะทับผมอยู่นะครับ อีกอย่าง ข้างนอกแบบนี้มันก็ออกจะ เอ่อ พูดลำบาก คุณแก้วครับ คุณแก้ว!
“ถ้าเรียกแล้ว แก้วจะคิดว่าคืนนี้คุณต๊อบอยากให้แก้วทำการบ้านนะ?”
ผมกระพริบตาปริบๆอยู่หลายครั้ง รอบข้างได้ยินแต่เสียงลม
ทำการบ้านที่ว่านี้ จริงๆแล้วตามหลักการผมควรเป็นคนส่ง‘การบ้าน’ให้คุณแก้วตรวจ มันต้องสลับกันครับ ประโยคนั้นควรเป็นผมชัดๆที่พูด!
หรือไม่ก็คุณแก้วเปลี่ยนเป็นพูดว่าคืนนี้อยากจะตรวจ‘การบ้าน’อย่างนี้ค่อยฟังแล้วไม่ระคายเคือง
“อะแฮ่ม” ผมกำมือบนปาก ก่อนจะพูดต่อ “โตแล้ว การบ้านไม่ต้องทำก็ได้ครับ”
“ไม่เอา” คุณแก้วรีบส่ายหน้า เธอขยับเข้ามา วางคางบนไหล่ผม ดวงตาทั้งสองข้างวิบวับ “แก้วเป็นคนตรงต่อหน้าที่”
“เมื่อเช้าผมก็จะตายแล้วนะครับคุณแก้ว” ผมทนต่อสายตาของคุณแก้วไม่ไหว หรืออาจพูดได้ว่าผมทนทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับคุณแก้วไม่ไหว ไม่ว่าจะเป็นรูปประโยคหรือบรรยากาศรอบตัวระหว่างเราในเวลานี้ที่ค่อนข้างสองแง่ไปหมด
“คุณต๊อบหมายถึงเมื่อเช้าที่พื้นพรมน่ะเหรอ?”
คุณแก้วไม่เห็นจะต้องอธิบายอย่างละเอียดก็ได้นี่ครับ!
“หรือหมายถึงเมื่อเช้าที่คุณต๊อบนั่งตักแก้ว”
นี่มันก็เหตุการณ์เดียวกันชัดๆ ไม่เห็นต้องบรรยายเพิ่ม!
“อะแฮ่ม อะแฮ่ม อะแฮ่ม” ผมรีบไอติดกันสามที กลบเสียงคุณแก้ว
คุณแก้วหัวเราะคิกคัก ส่วนผมเวลานี้หัวแดงไปหมดแล้วไม่ใช่แค่แก้ม
บ้าเอ๊ย
ไม่คูล ไม่เท่สักนิด เรื่องนี้ห้ามบอกใครทั้งนั้น ห้ามมีใครรู้เด็ดขาดว่าผมกลัวเมีย!
“เอ๋ หรือหมายถึงตอนที่คุณต๊อบถูกแก้วกระทำ…” คุณแก้วแกล้งไม่เข้าใจที่ผมต้องการจะสื่อ ก่อนที่เธอจะพูดจบ ผมก็รีบยกมือปิดปากนุ่มๆของเธอไว้
“ถ้าพูดอีกผมตีคุณแก้วจริงๆนะครับ” ผมแกล้งจิ๊ปากเหมือนจะดุคุณแก้ว ทว่าจริงๆแล้วเป็นการเก๊กขรึมกลบเกลื่อนความเขินของตัวเอง ใครจะบอกว่าเขิน ไม่มีวัน!
แววตาของคุณแก้วกำลังยิ้ม แม้ผมจะยกมือปิดริมฝีปากของเธอ ทว่าผมกลับรู้สึกชื้นๆอุ่นๆที่ฝ่ามือของตัวเอง และกลายเป็นผมที่ต้องรีบปล่อยมือ!
“คุณต๊อบจะตีแก้วเหรอ”
“ใช่ครับ รอบนี้ผมใจแข็งไม่ใจอ่อนด้วย”
“คุณต๊อบตีแก้วลงเหรอ”
“ตีลงครับ ถ้าคุณแก้วดื้อ”
“ดูสิ เดี๋ยวนี้รังแกแก้วแล้ว”
ทีคุณแก้วลงโทษผมหาว่าผมหล่อเกินหน้าเกินตา คุณแก้วก็ไม่เห็นจะให้โอกาสผมได้อธิบายสักนิด ความคิดนี้ยังคงอยู่ในความคิด ผมไม่ได้ใจกล้าพูดออกไป
“คุณแก้วรังแกผมก่อน”
“ไหนบอกซิแก้วรังแกคุณต๊อบยังไง” คุณแก้วถามผมกลับ ท่าทางของเธอดูเป็นผู้บริสุทธิ์อย่างมาก ผมชะงัก ไม่อยากจะเปิดโปงความอ่อนด๋อยของตัวเอง ถ้าหากผมพูดออกไป มันก็ดูเหมือนจะเป็นผมเองที่เสียหายอย่างบอกไม่ถูก เอ๊ะ มันยังไงกัน
ดูยังไงผมก็หาทางชนะยากมาก
“คุณต๊อบไม่พูด? แล้วหาว่าแก้วรังแก นี่คุณต๊อบกำลังปรักปรำแก้วนะ”
“ก็คุณแก้ว อ่า อะแฮ่ม คุณแก้วรังแกผมชัดๆ คุณแก้วรู้อยู่แก่ใจ” เรื่องอะไรจะพูดออกไป พูดออกไปก็เท่ากับแพ้ชัดๆ!
“ก็บอกสิว่าแก้วรังแกยังไง แก้วทำให้คุณต๊อบไม่พอใจตรงไหน”
“เอ่อ อ่า”
“แก้วไม่เคยตีคุณต๊อบสักหน่อย”
“คุณแก้วไม่ได้ตีผม”
“แล้วแก้วทำอะไรคุณต๊อบ? หื้อ?” ใบหน้าของคุณแก้วยามนี้ทำให้ผมรู้สึกอยากจะยื่นมือไปบีบๆขยี้ๆแล้วก็เอาคืนมากๆ คุณแก้วของผมเปลี่ยนไป!
คุณแก้วไม่ได้ตีผมสักนิด คุณแก้วแค่ดันๆ ดันแล้วก็ดัน แบบว่าขยับเข้ามาไม่หยุดเลยเท่านั้นแหละครับ ข้อหาของคุณแก้วคือการไม่ให้ผมพักหายใจนั่นแหละ!
“แก้วทำอะไรคุณต๊อบน้า แก้วนึกไม่ออกเลย แต่ถ้าเรื่องเมื่อเช้า แก้วจำได้ชัดเจนอยู่นะ คุณต๊อบอยากลองให้แก้วค่อยๆอธิบายให้ฟังดีมั้ย? ทีละข้อ ทีละข้อเลยว่าแก้วทำไปเพราะอะไร?”
ผมยื่นมือเข้าไปบีบแก้มทั้งสองข้างของคุณแก้วแล้วทำปากเป็ด ในส่วนของแก้มตัวเองนั้นแดงแปร๊ด!
“เพราะว่าคุณต๊อบน่ารักไง”
ผมทำเสียงฮึในลำคออย่างน้อยใจ โตเป็นควายยังทำแอ๊บเด็กแบบนี้ โธ่ชีวิต
“แล้วสรุปยังอยากให้แก้วเรียกว่าพี่ต๊อบอยู่อีกหรือเปล่า?”
ผมไม่ตอบ แกล้งทำหน้างอหน้าบึ้ง มองไปที่ทะเลสาบกับปลาที่ว่ายน้ำอยู่ คุณแก้วเข้ามาซบผม วางมือบนลำคอผมเบาๆ ลูบช้าๆแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ ทว่ากลับกลายเป็นน้ำเสียงอ้อนอีกแบบหนึ่งที่ทำเอาผมกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“พี่ต๊อบครับ พี่ต๊อบงอนผมเหรอครับ”
“งั้นเรียกแบบเดิมดีกว่าครับ” ผมพูดอย่างยอมแพ้ น้ำตาตกใน
เห็นสีหน้าของผมคุณแก้วก็หัวเราะร่วน เป็นเสียงหัวเราะที่ผมไม่อาจทนฟังได้
ความฝันของผมที่มีแฟนเด็กๆเอ๊าะๆ เรียกพี่ต๊อบคะพี่ต๊อบขาจึงปิดโปรเจ๊กไปในทันที เพราะสิ่งที่ได้มากลับกลายเป็นเด็กหนุ่มเอ๊าะๆเรียก ‘พี่ต๊อบครับๆ’ มาแทน
อย่างน้อยตอนแรกเป็นยังไง ก็ให้เป็นอย่างเดิม ผมไม่เรื่องมากก็ได้!
TBC
https://www.facebook.com/withmydream
https://twitter.com/withmydreamgg
-
:really2: มึนกับคำถามและคำตอบของคุณแก้ว หนูต็อบเราไปไม่ถูกเลย :laugh:
-
ไม่ว่าจะกี่ทาง ต๊อบแต๊บแพ้คุณแก้วทู้กทาง ทำใจเท้อ :z3: :z3: :z3:
เออๆ เมียก็เมีย :laugh: :laugh: :laugh:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
คือต๊อบแพ้แก้วทุกทาง
-
คือต๊อบไม่มีทางที่จะชนะคุณแก้วได้เลยอ่ะ คุณแก้วเหนือชั้นจริงๆ5555
-
นั่งคุยกันเฉยๆ ทำไมเขิน ต๊อบละลายเป็นน้ำไปยัง
คุณแก้ว ร้ายอ่ะ แต่ชอบ
-
ต๊อบแพ้คุณแก้วสุดๆอ่ะ
ขนาดคุณแก้วยอมเรียก พี่ต๊อบ ยังแพ้เลย 555555
-
พี่ต๊อบครับ ระทวยไหมละต๊อบเอย
ก็นะต๊อบ เมียก็เมียเถอะ ยอมๆไปเถอะนะ
มันคนละชั้นจริงๆ :hao6: :hao6:
-
อยากรู้ทำไมคุณแก้วต้องแต่งหญิง ล่อต๊อบน้อยของเราอ่อ
-
ไอ้ทุยตาสว่างขึ้นมานิ้ดดดดนึง ย้ำว่านิดนึง555555
-
แพ้ทางคุณแก้วตลอดดด
-
นับวันคุณแก้วยิ่งหล่อ เราก็ใจชื้น
-
พอขุ่นแก้วเรียกว่าพี่ต๊อบครับปุ๊บ
อิฉันก็รู้สึกว่าอยากจะพลีชีพร่างกายตัวเองให้ขุ่นแก้วเลยข่ะ
จะเอาไปทำอะไรก็ได้ยอมแล้วทุกสิ่ง
เชื่อว่าควายต๊อบคงรู้สึกไม่ต่างกัน
-
:laugh:
-
ต๊อบเหมือนโดนป้ายยามาตั้งแต่ต้นเรื่องจนตอนนี้ก็ยังไม่หยุดโดนป้าย ซึ่งหลังๆก็ยอมให้เค้าป้ายแต่โดยดีด้วย 555555
-
แพ้ทุกอย่าง
-
:laugh: :m20: :jul3: :haun4: :z1: :m25:
-
ยอมรับไปเหอะต๊อบว่าเป็นเมียคุณแก้วววว 5555 :hao7: :hao7:
-
ต๊อบเอ้ยยยยย
-
ก็คุณแก้วสุดแสนจะเท่ห์ สุดจะคูลขนาดนี้ ต๊อบจะรอดไปได้ยังงัยล่ะ :hao3:
-
อ่านจบแล้วอยากลงไปชักดิ้นชักงอที่พื้น ไม่ไหวแล้ววววววววววววว
-
รออออออ :katai5:
-
คุณแก้วกว่าจะมีวันนี้ได้ต้องผ่านแผนกี่ชั้นคะ
-
ชอบชื่อตอนมากกกกกก
ต็อบเอ่ยยยยยยยยย
ฉันแพ้ให้เธอทุกทาง โอ้ที่รักกก
เข้ากับเพลงสุดๆ
-
เด็กมันอ้อนพี่ก็จัดสักหน่อยสิค่ะ :hao7:
-
โชคดีนะต๊อบ
-
ต๊อบว้อย 5555555555555555555555555555555555555555 อ่านแล้วยิ้มตลอดอ่ะเรื่องนี้ โอ้ย ชอบมาก ชอบความหล่อของคุณแก้ว ต๊อบจ๋า เธอว์ต้องยอมแล้วล่ะ ไม่มีอะไรมาลบล้างความหล่อเหลาของขุ่นแก้วได้ต่อให้ขุ่นแก้วพูดคะ ขา ก็ยังหล่อกว่าแกที่ลุกชึ้นมาใส่สูทเซ็ทผมเลยต๊อบ !!!! :hao7:
-
ต๊อบแกต้องปลงได้แล้วมั้ย ไม่มีอะไรมาลบล้างความผัวของคุณแก้วได้หรอก ไม่ว่าเค้าจะทำอะไร แกก็ไม่เคยทันเค้าเลยยยย 55
-
น่าต๊อบ~ ได้ตามฝันไปครึ่งหนึ่งแล้วไงมีแฟนเด็ก เอาะๆ น่ารักๆ เวลาพูดก็เสียงอ่อนเสียงหวาน ขี้เอาอกเอาใจ แม้จะต่อท้ายด้วยครับๆและเป็นหลัวเธอก็ตาม...ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ :hao7: :hao7:
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 45 : อย่าให้ต๊อบแต๊บโมโห
ผมกับคุณแก้วขึ้นรูปด้วยกันในเฟซบุ๊ก ความจริงแล้วทุกอย่างเป็นคุณแก้วที่จัดการเองเสร็จสับ เราเอียงหน้าซบกันแล้วแฉะรูปออกมาสิบกว่ารูป คุณแก้วเป็นคนเลือก เธอหยิบโทรศัพท์ผมไปแต่งรูป จากนั้นก็เข้าเฟซบุ๊กผม แท็กรูปคู่ของเรา ก่อนจะอัพลงพร้อมแค็ปชั่นที่ว่า ‘my babe’
เพื่อนๆที่อยู่ในเฟซบุ๊กของผมฮือฮาเป็นการใหญ่
ผมเกาหัวแกร๊กๆ รู้สึกว่าเป็นครั้งแรกที่เฟซบุ๊กมีความเคลื่อนไหวอย่างแปลกประหลาด ดูยั้วเยี้ยต่างจากปกติที่เงียบๆไม่ค่อยมีอะไร เป็นเพราะผมก็ไม่ค่อยได้เข้ามาเล่นซะด้วย
พรทิพย์ : แฟนสวย
Siri otapa : แหม ๆๆๆ
Armza zozad : ดอกฟ้ากับ…
Patchara ได้แสดงความรู้สึกต่อรูปภาพของคุณ ‘เศร้า’
ไอ้ฟักมันกดหน้าเศร้ามาทำเตี่ยอะไร
นี่รูปคู่รูปแรกของผมกับคุณแก้วที่เปิดตัวลงสื่อเลยนะ!
มีอีกหลายคอมเม้นแต่ผมไม่ได้สนใจ ผมสนใจแต่คุณแก้วของผมคนเดียว!
หลังจากผมไปอยู่ที่บ้านคุณแก้วหลายวัน ไอ้ฟักก็ทักมาว่าวันอาทิตย์ที่จะถึงนี้มีงานเลี้ยงรุ่นสมัยมัธยม ไม่เชิงเป็นงานเลี้ยงรุ่น แต่เป็นการนัดเจอกันที่กลุ่มใหญ่มาก จัดที่ร้านอาหารทะเล
ความจริงแล้วผมกับไอ้ฟักแทบไม่เคยไปงานเลี้ยงรุ่นเลยสักครั้งเป็นเพราะว่าติดงาน แต่จริงๆในใจก็ต่างรู้ดีว่างานเลี้ยงแบบนั้นส่วนใหญ่แล้วไม่มีอะไรมากกว่าการไปอวดเมียซะมากกว่า ส่วนมิตรภาพในวัยเรียน เรียกได้ว่านอกจากไอ้ฟักผมก็แทบไม่สนิทกับใครอีก นอกนั้นผิวเผิน
ผมรู้ว่าไอ้ฟักรำคาญงานแบบนั้นมาก แม้ผมจะไม่คิดอะไร แต่เห็นที่ว่าไอ้ฟักเป็นใหญ่มาแต่ไหนแต่ไร ผมจึงตามใจมัน ไม่ไปก็ไม่ไป
ทว่าตอนนี้จู่ๆไอ้ฟักก็อยากไป มันบอกอยากไปกินเหล้า เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง แน่นอนว่าคนอย่างผม ผู้ที่อะไรก็ได้จึงตอบเออออกับมัน ไปก็ไป
พอถึงวัน ผมเองก็ไม่ได้แต่งตัวให้ดูดีกว่าที่เคย เป็นปกติธรรมดามาก ส่วนไอ้ฟักต้องบอกว่ามันดูหล่อขึ้นเป็นกอง จากที่ปกติก็ดีอยู่แล้ว ถึงแม้ภายนอกมันจะแสดงออกว่า ‘ที่เห็นอยู่นี้ก็ปกติธรรมดาของกู’
กูไม่เชื่อ คบกันมาตั้งกี่ปี ทำไมผมจะไม่รู้ว่าตอนไหนไอ้ฟักเก๊กไม่เก๊ก
ผมขออนุญาตคุณแก้วไปงาน เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังขอเธอออกไปกินเหล้ากับเพื่อน คืนนี้กลับบ้านดึกนิดนึงนะครับอะไรอย่างนั้น
ทำไมต้องประหม่า ทำไมต้องสั่นๆใจเต้นตุ๊มๆต่อมๆ
ผมไม่ได้ไปทำอะไรเสียหายสักนิด ไม่ได้ไปเสเพล แค่ไปหาเพื่อนเก่าเฉยๆเท่านั้นเอง บ้าที่สุด
ผมขับรถไอ้ฟักไป พอถึงก็เห็นรถหลายคันจอดอยู่ก่อนแล้ว เรามาถึงกันประมาณห้าโมงครึ่ง ผมว่าไม่ช้าไม่เร็ว กำลังพอดี
“แดกเหล้าแล้วก็กลับเนอะ กูไม่ค่อยอยากอยู่เลย”
“มึงคิดจะกินแต่เหล้าหรือยังไง” ไอ้ฟักปลดเข็มขัด ผมหาที่จอดรถได้ก็ดับเครื่อง
“มึงนั่นแหละที่ทำท่าจะแดกเหล้าอย่างเดียวตั้งแต่แรก” ผมว่ามันกลับ
“เห็นว่าอาหารที่นี่สดดี กินให้อิ่มก่อนค่อยกลับ”
“หวังว่ากูจะไม่ต้องมาเจอเมียเก่าเมียเล็กๆของมึงสมัยนั้นที่นี่นะ”
ไอ้ฟักแสยะยิ้มมุมปาก มันพูดประชดแต่ผมรู้ว่าเรื่องจริง “เจอ ยังไงก็เจอ”
“ถ่านไฟเก่าปะทุแน่มึง มึงจะซ้ำมั้ย สักหน่อยมั้ย นานๆที” ผมหัวเราะ เอาศอกสะกิดมัน พูดเรื่องทะลึ่งตึงตังได้คล่องปาก ราวกับเก็บกดมานานจากที่เวลาอยู่กับคุณแก้ว
“กูแดกไม่ลง” ไอ้ฟักทำหน้าตาไม่อยากอาหาร
พูดถึงสมัยนั้น คนที่ป๊อบที่สุดก็ไม่พ้นไอ้ฟักอยู่ดี
ถ้าเทียบกับหนังเรื่อง ‘สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก’ ไอ้ฟักก็เทียบได้กับพี่โชนคะพี่โชนขาประจำรุ่น!
แต่ไอ้ฟักแค่ชั่วมาก ไม่ได้รอน้องน้ำแบบในหนัง แต่กลับแดกไม่เลือกหน้า แถมส่วนใหญ่จะไม่ใช่แนวน้องน้ำ แต่เป็นน้องบาส น้องบอล น้องแบงค์อะไรทำนองนี้มากกว่า
พอเข้าไป ผมเห็นเพื่อนหลายๆคนรวมกันอยู่ก่อนแล้ว พอเห็นกันทุกคนต่างทักทาย แม้จะไม่ได้เจอกันนานมาก แต่ก็ยังเห็นถึงเค้าโครงเมื่อสมัยเด็กๆที่เรารู้จักกันมา ทว่าบางคนก็เปลี่ยนไปมากอย่างน่าไม่เชื่อ ส่วนใหญ่แล้วดูดีขึ้นด้วยกันทั้งนั้น
แต่บางคนเริ่มหัวล้านแล้ว เว้าลึกเถิกซะจนผมใจเสีย หวังว่าผมจะไม่เป็นอย่างนั้นนะ
ประธานรุ่น จำได้ว่าชื่อแจ๋ พอเห็นผมสองคนมันก็รีบเรียกเข้าไปนั่ง
ไอ้ฟักกลายเป็นที่จับตามองอย่างมาก โดยเฉพาะกับกลุ่มสาวๆ
“กูต้องเรียกมึงพัชอีกแล้วใช่มั้ย”
“แล้วแต่” ไอ้ฟักกลอกตา ยิ้มให้เพื่อนเก่าที่เข้ามาทัก โบกมือตามมารยาท อยู่ต่อหน้าคนอื่น ถึงจะเป็นเพื่อนเก่าแต่ผมก็เปลี่ยนไปเรียกชื่อจริงมันแทนเพื่อไม่ให้มันงอน ชื่อฟักมันไม่เพราะตรงไหนวะ
“ไม่มีผู้ชายมาล้อมกูบ้างเลย” ไอ้ฟักพึมพำในลำคอ มันกัดฟันบ่น ผมได้ยินแล้วขำก๊าก
เป็นงานเลี้ยงรุ่นที่ค่อนไปทางอัพเดตชีวิตกันและกันซะมากกว่า มีหลายส่วนที่แต่งงานมีลูกมีครอบครัวกันไปหมดแล้ว
ส่วนผมกับไอ้ฟักเป็นอีกส่วน ส่วนที่เป็นหนุ่มโสด
ไม่สิ เฮ้ย ไม่!
ตอนนี้ผมไม่โสดแล้วสักหน่อย ฮี่ๆ
ต๊อบ : ตัวเอง เค้าถึงแล้วนะครับ
พอถึงงาน ผมก็พิมพ์ไปบอกคุณแก้วว่าถึงแล้วเป็นการเช็คชื่อให้คุณแก้วสบายใจ ก่อนจะบอกเธอว่าของดโทรศัพท์ไปยาวๆ อาจจะตอบช้าหน่อย เพราะอยู่ข้างนอกไม่อยากก้มเล่นแต่มือถือ
มีกิ๊กเก่าไอ้ฟักมาด้วย ชื่อฟ้า สวย เป็นอีกคนที่หน้าตาค่อนข้างดีกว่าคนอื่นในรุ่นในสมัยนั้น ตอนนี้เธอก็ยังดูดีไม่เปลี่ยน พอฟ้าเห็นไอ้ฟักก็เดินตรงเข้ามาที่โต๊ะทันที ในมือถือแก้วมาหนึ่งใบ
ผมค่อนข้างนั่งเฉยๆมากกว่าจะเป็นฝ่ายลุกไปหาใครหรือทักทาย คอยมองไอ้ฟักว่ามันจะทำอะไรมากกว่า
มีอาหารวางอีกโซนหนึ่งคล้ายๆบุฟเฟต์ ไปตักได้ ผมเห็นว่ากิ๊กเก่ามันกำลังดินเข้ามาพอดี ก็เลยหาโอกาสนี้ทิ้งไอ้ฟักไปตักอาหารมากิน
ผมได้ข้าวผัดมาจานหนึ่ง ไม่รู้ว่าไอ้ฟักจะกินอะไร ก็เลยตักมาจานเดียวแต่เยอะหน่อย เผื่อมันแย่งแดก
ผมหันกลับไปก็เห็นไอ้ฟักมีแต่คนเข้ามาถามไถ่ชีวิต แม้มันกำลังยิ้มแผ่มิตรภาพแค่ไหน แต่ผมรู้เลยว่าไอ้ฟักกำลังกรีดร้องแน่ๆ
เห็นมันทำหน้ายิ้มไม่กระพริบตาตอนคุยกับฟ้า ผมก็อดนับถือมันไม่ได้จริงๆ ผมจำไม่ได้ว่าพวกมันสองคนคบกันได้ยังไง รู้สึกว่าเลิกกันไม่ค่อยดี อารมณ์คบแบบเด็กๆ ไอ้ฟักอาจจะยังไม่รู้ตัวเองด้วยมั้ง
“ต๊อบ ต๊อบใช่มั้ย?” ฟ้าทักผม
“อ่า ใช่ๆ หวัดดีฟ้า” ผมทักทายกลับ ก่อนนั่งลงข้างๆไอ้ฟัก
“ต๊อบดูดีขึ้นนะเนี่ย”
“ฟ้าก็เหมือนกัน” ผมยิ้ม ชมเธอกลับอย่างเกรงใจ
ทุกคนล้อมวงคุยกัน ส่วนผมนั่งฟัง ไอ้ฟักมีตอบบ้างเป็นประปราย ส่วนใหญ่แล้วคนค่อนข้างอยากรู้ว่าไอ้ฟักแต่งงานหรือยัง
“ฟัก มึงนี่เนื้อหอมมากเลยนะ” ผมกระซิบคุยกับมัน ไอ้ฟักยิ้มก่อนถือแก้วมาบังปาก
“กูว่ารุ่นเราที่โตๆมา หาที่น่ากินๆยากเหมือนกัน”
“มึงหาอะไร” ผมกวาดตามอง ส่วนใหญ่ผู้หญิงแต่ละคนแต่งตัวดีมาก เหมือนจะมาประชันความสวยกันสุดๆ “กูว่าก็ใช้ได้นะ”
ผมพูดอย่างไม่ลงรายละเอียดมาก เป็นเพราะผมไม่ค่อยสนใจสักเท่าไร ในใจผมมีแค่คุณแก้วคนเดียวก็พอ ถ้าเป็นตอนโสดๆไม่มีพันธะ ผมก็อาจจะมีบ้างที่มองเพื่อน แต่ตอนนี้ไม่ใช่อีกแล้วครับ!
“ผู้ชายแต่ละคน ไม่มีลูกก็มีผัวแล้ว”
ผมสำลักน้ำ เอนตัวไปเกาะไหล่ฟักขำกับมันสองคน
หลังจากที่คนอื่นๆต่างอวดผัวอวดเมีย อวดลูกอวดหลาน งาน บ้าน รถกันไปเป็นที่เรียบร้อย ผมนั่งจดจ่อกับการกินและเหล้าในมือที่มีคนยกมาให้ จู่ๆฟ้าก็วกเข้ามาหาผม
“เราเพิ่งเห็นว่าต๊อบลงรูปคู่ คนนั้นแฟนเหรอ?” ฟ้าถามผม คล้ายจะหยอกล้อ ทันทีที่เธอเปิดประเด็นนี้ เพื่อนคนอื่นๆจึงรีบปั่นต่อทันที
ไอ้นนท์ห้องห้า ท่าทางกวนๆหน่อยปากมันหมามาตั้งแต่ไหนแต่ไรก็รีบจี้ถามผม “เออ กูก็เพิ่งเห็น อย่างสวย มึงมีแฟนไม่บอกใครเลยน้า”
ผมหัวเราะแห้งๆ ในใจก็แอบกระวนกระวายนิดหน่อย เป็นเพราะว่าเวลานี้กลายเป็นเป้าในการสนทนา ส่วนไอ้ฟักกลับยิ้มเงียบๆ มันยกน้ำขึ้นมาดื่ม ทำเป็นเลิกคิ้วผายมือไม่รับรู้เรื่องของผมเวลาเพื่อนคนอื่นๆสะกิดถามมัน
มีเพื่อนผู้หญิงอีกคนทำหน้าสงสัย ก่อนจะพูดกับไอ้นนท์ “ไม่นะ แฟนต๊อบหล่อมาก แกดูยังไง”
ในที่นี้จะว่าโตๆก็โตๆกันหมดแล้ว แน่นอนว่าบางคนที่เปิดตัวด้านความหลากหลายทางเพศย่อมมีไม่น้อย เว้นไอ้ฟักคนหนึ่งที่ทุกวันนี้ก็ยังคงกำคาแร็กเตอร์ไว้อย่างแนบแน่น
พวกมันมองมาที่ผมอย่างสงสัย ก่อนหน้าตาจะเริ่มแปรเปลี่ยนกันทีละนิดราวกับสะกิดใจบางอย่างได้ เสียงล้อๆ
“ต๊อบ เมียมึงเป็นใช่มั้ย”
“นี่มึงเป็นเหรอ?”
“เมียมึงเป็นกะเทยเหรอวะ หรือเกย์?”
เพื่อนเก่าคนหนึ่งในกลุ่มเอ่ยขึ้นมา น้ำเสียงและหน้าตามันออกแนวล้อเลียนเล็กน้อย
“อาหะ คุณแก้วเขาค่อนข้างดูแลตัวเอง” ผมพยักหน้า เหมือนจะตอบไม่ตรงคำถาม แต่ผมก็ตอบอย่างจริงจังและจริงใจสุดๆ
หลายคนมีสีหน้าไม่เชื่อ อาจเป็นเพราะผมดูเป็นผู้ชายและเป็นผู้ชายที่แสดงออกว่าชอบผู้หญิงมาตลอด
“ต๊อบ อี๋ นี่มึงแดกตุ๊ดเหรอ”
เสียงเฮยังคงดังลั่นผสมเสียงหัวเราะ ผมมองอย่างไม่เข้าใจว่ามีตรงไหนที่แปลก หรือมันกำลังสรวลกันเรื่องอะไร มีผู้หญิงหลายคนยกมือปิดปากทำท่าไม่เชื่อ
กระทั่งนานเข้ามันยังเหยียดคุณแก้วไม่เลิก ผมเลิกคิ้วก่อนจะหักนิ้วสองสามครั้ง
“มึงจะล้อเมียกูอีกนานมั้ย?”
ทันทีที่ผมพูดประโยคนั้น ทุกคนในวงคล้ายจะหัวเราะแต่เมื่อเห็นผมนิ่งเงียบ ไม่ได้มีแววตาล้อเล่น เสียงในวงจึงค่อยๆเงียบลง
ไอ้ฟักจิบของเหลวในแก้วเบาๆ มันค่อยๆเงยหน้าขึ้น
“อืม นั่นสิ เป็นเกย์เป็นตุ๊ดแล้วมันยังไงเหรอ หรือพวกมึงในนี้ไม่มีใครเป็นเลย?” ไอ้ฟักกวาดสายตาผ่านๆราวกับไม่ใส่ใจ แสดงว่ามีคนเป็น ไอ้ฟักรู้จากฌานส่วนตัว
“เชี้ย ขอโทษๆ” ไอ้คนที่ล้อผมคนแรกพูด
“เออ มึงอย่าคิดมาก เพื่อนล้อเล่นเฉยๆ แค่นี้ทำโกรธ”
ทีแรกก็เหมือนจะดี แต่พอประโยคนี้ถัดมา ผมก็ยิ่งเลิกคิ้วสูงขึ้น
“มึงดูถูกแฟนกูอยู่แล้วจะให้ทำไง ให้กูยิ้มแล้วขอบคุณเหรอ หรือยังไง แล้วคำว่าอี๋ คำแค่นี้นี่คืออะไร มึงไม่ใช่เด็กๆแล้วนะเว้ย การที่มึงมาแสดงออกเหี้ยๆแบบนี้ดูถูกคนอื่นมันใช้ได้เหรอวะ”
“เฮ้ย” แจ๋ที่เป็นประธานรุ่น เริ่มเห็นท่าไม่ดี บรรยายกาศกร่อยลง แทนที่ด้วยความอึดอัดและการเข้าหน้าไม่ติด นอกจากเข้าหน้าไม่ติดแล้ว จะมีชกต่อยกันด้วยในโอกาสถัดไป “ใจเย็นๆ พวกกูขอโทษ”
“มึงไม่ได้รู้จักกู มึงมีสิทธิ์อะไรมาพูดแบบนี้ หรือต่อให้มึงรู้จักมึงก็ไม่มีสิทธิ์”
หน้าผมมันเย็นไปหมด ร้อนๆวูบๆ สลับกันจนมือไม้ก็เย็นตาม
เมื่อก่อนผมไม่คิดว่าตัวเองจะโกรธมากด้วยเรื่องพวกนี้ อาจเป็นเพราะเราเคยชินกับการดูถูกคนอื่นโดยไม่รู้ตัว หรืออาจจะรู้แต่ไม่ได้ตระหนักคิดให้มากพอ
เป็นครั้งแรกเลยที่ผมรู้สึกว่าประเด็นอ่อนไหวแบบนี้จะกระทบผมได้รุนแรง
หากเป็นเมื่อก่อนผมอาจเพียงไม่ชอบ แต่คงเห็นเป็นเรื่องไกลตัวเกินไป แต่พอเมื่อคนใกล้ชิดของผมกำลังถูกกล่าวถึงในเชิงเสียดสี ดูถูก มันทำให้ผมเข้าใจว่าจริงๆแล้วการถูกกระทำแย่ๆ มันใกล้ตัวมากและแทบจะไม่มีใครสังเกตสักนิดหรือให้เกียรติผู้อื่นให้มากกว่านี้ หรือจริงๆแล้วแค่คิดให้มากกว่านี้ก็ยังยากที่จะทำ
ผมหงุดหงิดมาก หงุดหงิดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หัวใจก็เต้นดังขึ้นทุกที
การที่ผมคบกับไอ้ฟัก ไม่ได้ทำให้ผมคิดมากหรือคิดได้ถึงเท่านี้มาก่อน เป็นเพราะมันยังคงเหมือนผู้ชายคนหนึ่งที่มองไม่ออกว่ารสนิยมเป็นอย่างไร ทว่าหากผมต้องใช้ชีวิตอีกรูปแบบที่เปิดเผย แตกต่างจากหลายๆคน ทำให้ผมได้รู้ว่าแค่แตกต่างเพียงเล็กน้อยก็โดนดูถูกได้ง่ายๆแล้ว
ยิ่งคิดผมก็ยิ่งเข้าใจไอ้ฟัก ยิ่งคิดถึงคุณแก้ว คิดว่าคนดีๆแบบเธอต้องโดนดูถูก มันเป็นอารมณ์ที่แย่อย่างเหลือเชื่อ
ผมกระพริบตา ก่อนจะกำหมัดเข้าออก พยายามผ่อนลมหายใจควบคุมอารมณ์ที่เหลือ
เพื่อนๆเห็นว่าผมโกรธจริง ทุกคนจึงนิ่งเงียบ ไม่มีใครกล้าพูดจาล้อเล่นอีก นอกจากขอโทษแล้วเปลี่ยนเรื่องไปคุยเรื่องอื่น
แจ๋เดินเข้ามาขอโทษผมใกล้ๆ “มึง พวกนั้นมันเมาๆไปหน่อย ยังไงกูขอโทษด้วยว่ะ” มันตบไหล่ผม เหมือนกอดเอาไว้หลวมๆ เพราะผมคล้ายจะกระโจนเข้าไปต่อยคนได้ตลอดเวลา แต่ผมก็ไม่ได้ทำ ผมแค่กำลังควบคุมตัวเองไม่ให้กระทำแย่ๆกับคนที่ไม่คู่ควร
“เออ ช่างเหอะ”
งานไม่ทันได้เริ่มก็กร่อยลง ผมหมดอารมณ์ที่จะอยู่ต่อ ไอ้ฟักก็ดูจะเป็นอย่างนั้นเหมือนกัน
นั่นทำให้ผมนึกถึงหนังเรื่องหนึ่ง ผู้ชายคนหนึ่งแกล้งเป็นเกย์เพราะอยากได้รางวัลหรืออะไรสักอย่าง แต่ต่อมาเขาก็รู้ว่าการเป็นเกย์ทำให้เรื่องปกติที่เขาทำกลับกลายเป็นการถูกจับตามองและจับผิด อย่างเช่นเมื่อก่อนเขาเล่นบาส แต่พอเขาแกล้งเป็นเกย์ เพื่อนๆที่เล่นบาสกับเขากลับรังเกียจ คิดว่าเขาเล่นบาสแรงๆเพราะอยากใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่นเท่านั้น
มันตลกมาก ตอนนี้ผมกำลังรู้สึกแบบนั้น รู้สึกถึงสายตาที่มองมาที่เราอย่างแปลกแยก ทั้งๆที่ผมกลับรู้สึกเฉยๆเหมือนเป็นคนเดิม แต่คนอื่นกลับมองเราไม่เหมือนเดิม
ผมดื่มเหล้าในแก้วจนหมด ก่อนจะวางลงบนโต๊ะแล้วหันไปบอกไอ้ฟัก ผมลุกขึ้นเตรียมขะกลับทันทีไม่สนใจว่าคนอื่นๆจะมีสีหน้าอย่างไร
“งานส้นตีนๆแบบนี้กูไม่มาแล้วนะ”
ไอ้ฟักหัวเราะในลำคอ
“กูก็เหมือนกัน”
ใช่แล้ว เรื่องแค่นี้ ทว่าต่อไปนี้มันจะมีเข้ามาอีก ตั้งแต่ผมจับมือคุณแก้ว ความคิดแย่ๆพวกนั้นจะมีเข้ามาไม่หยุด
เรื่องแค่นี้เองที่ไม่รู้ว่าทำร้ายใครต่อใครไปตั้งมากมาย
TBC
[26/12/2560]
https://www.facebook.com/withmydream
https://twitter.com/withmydreamgg
-
ของขึ้นเ :m31:
-
ไม่ใช่แค่ต๊อบที่ขึ้น คนอ่านก็จะขึ้นเหมือนกัน
หงุดหงิดดด
-
เป็นนิยายในฝันเลยดิเรื่องนี้
หามานาน ชอบมากเลย :z1:
สงสารต๊อบแต๊บจังเลย :m20:
อยากรุกได้รับ ขำ :laugh:
-
ถ้าเจอคุณแก้วจริงๆ จะบอกว่าคุณแก้วเท่ห์และแมนกว่าพวกมึงทั้งโต๊ะมัดรวมกันอีก!
นิสัย เหยียดคนอื่นเป็นเรื่องตลก ตบหน้าหันฟันหมดปาก
-
เพื่อนเป็นงี้แหละ
-
หู้ยยยย คุณต๊อบแต๊บ...
งานนี้ เกรี้ยวกราดด มากคร่าาา
หลัวม๊ากกก..
-
เกลียดคนแบบเพื่อนต๊อบที่พ่นคำดูถูกคนอื่นออกมาเป็นกระบุงแต่ลงท้ายว่าแค่ล้อเล่น อ๋อจ้าา ล้อเล่นมากมั้ง สนุกมากมั้ง นิสัยไม่ดี!!!!
-
อยากให้คุณแก้วได้ยินด้วยจัง คุณแก้วต้องให้รางวัลต๊อบแต๊บอย่างงามแน่ๆเรยยยยยย o18
-
แค่ล้อเล่นเอง เรืีองแค่นี้เอง
ใช่
แค่ล้อเล่น แค่เรื่องแค่นี้แหละ แต่ทำร้ายคนๆนึงซ้ำแล้วซ้ำเล่า เกลียดที่สุด!!!
-
นี่ก็คิดเหมือนต๊อบแต๊บนะ บางคนโตแล้วก็มีแต่ปากพูดไป ไม่มีสามัญสำนึกในความคิดอ่ะ
-
"พวกมึงจะล้อเมียกูอีกนานมั้ย" ต๊อบแต๊บได้กล่าวไว้ ว๊ายๆๆ :hao6: :hao6:
-
ชอบที่ภาพวาดคลุงแทรกปมการเหยียดไว้ในเรื่อง
มันเป็นเรื่องจริงที่เกิดในสังคมมานานมาก อะไรที่แปลกกว่าคนอื่นมักจะมองว่าผิดปกติ และโดนล้อเสมอ ทั้งๆ ที่ไอ้คนล้อนั่นไม่ได้ดีเด่อะไรเลย จะต้องมากดคนอื่นให้ต่ำด้วยคำพูดแย่ๆ แบบนั้น ถ้าเป็นต๊อบจะโดดเตะปากสักที ให้หมาออกจากปากบ้าง แต่อย่างว่าแหละ คนทัศนคติแย่มันมีเยอะในสังคม เฮ้อออ
ต๊อบแต๊บเดือดเลยเมื่อคุณแก้วโดนดูถูก ปกป้องน่ารักมากกกก
เดี๋ยวกระซิบให้คุณแก้วให้รางวัลน้าาาาา
เป็นกำลังให้ให้ภาพวาดคลุงนะจ๊ะ รอตอนต่อไปค่ะ
-
ปรบมือให้พี่ต๊อบ สามีดีเด่น o13
-
ต๊อบแต๊บ ที่อารมณ์เย็น ใจดี ปรี๊ดแตกเลย :fire:
เหอะ......มาว่าคุณแก้ว เมียต๊อบได้ไง :serius2:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ต๊อบแมนมาก คุณแก้วรักตายเลย
ถ้าคุณแก้วมาด้วยคืนนี้คงไม่ได้นอนแน่เลย ฮ่าๆ
คนอะไรไม่รู้ยิ่งโตยิ่งดูน่ารัก :mew1:
-
รักต๊อบอ้ะะะะะะะะะะ :hao5:
พวกไม่สนิทส่วนมากก็เป็นยังงี้ คิดว่าขำๆ แต่ใครเขาขำนอกจากตัวคนพูด....
เราเห็นด้วยมากๆ ตรงที่บอกว่าเราเคยชินกับการดูถูก ใช่ ไม่ใช่แค่เรื่องเพศ อ้วน ผอม ดำ ขาวก็ด้วย เราพูดกันจนชินปากไปแล้ว
เป็นเราจะคว่ำโต๊ะให้หมด ปากหมานักก็ไม่ต้องแดก! :m31:
-
:z6: ถ้าไม่เย็นกว่านี้ คงมีลุ้นหมัดของต๊อบ แน่นอน
-
ตลอดเลยเนอะ เวลาโดนคนโกรธเพราะไปล้อไปแซวเค้า ก็จะชอบใช้การ์ดทำไมจริงจัง ทำไมโกรธ แค่ล้อเล่นเฉยๆเอง ต๊อบทำดีมากกกอีพีนี้ เลิกเด๋อชั่วคราว สมกับที่ได้หัวใจคุณแก้ว ชอบตรงแคปชั่น my babe ของคุณแก้วในเฟสต็อบมากกก อิจฉาเฉยเลย :D รอตอนต่อไปนะ จริงๆเอาเล่มมาเลยดีกว่า ฟักนี่ก็อยู่ในเรื่องต๊อบ ดูลึกลับ อยู่เหนือทุกอย่างเฉย อ่านตอนของนางเองแล้วแบบแรดมาก ควีนมาก 55
-
ต๊อบทำดี คนอื่นมีสิทธิ์อะไรมาดูถูก ตอกกลับซะบ้างน่ะดีแล้ว
ลึกๆแล้วสงสารฟักนะ ฟักต้องรักต๊อบแน่ๆ แต่เพราะมันทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว ฟักก็ทำใจเถอะนะ
-
ต๊อบแต็บ แมนมากกกกกก
คุณแก้ว ฟัด ตายเลยยยยยย
-
การทำเป็นยี๋คนอื่นนี่มันเท่ตรงไหน คึกคะนองเอาฮาในวงเพื่อนฝูง โดนล้อเองบ้าง มึงจะขำไหมล่ะ :z6:
-
ต๊อบแมนมาก ถ้าคุณแก้วได้ยิน ต้องรู้สึกตื้นตันและรักต๊อบแต๊บมากขึ้นไปอีก :katai2-1:
-
ให้มันรู้ซะบ้างนี้เมียใคร?! อย่ามาแหยม!! เมียรู้นี้รักตายเลยต๊อบ
#ความจริงของสังคม :ling2:
-
โฮร เพิ่งได้มีเวลามาอ่านตั้งแต่ตอนแรกจนถึงล่าสุดเลยหลังจากอ่านเรื่องของฟักแบบเรียลไทม์ ส่องๆก็เห็นว่าต็อบได้ผัวแต่ก็ยังไม่ได้อ่านสักที ตอนนี้มาอ่านแล้วก็เป็นแบบเดิมคือชอบมากกก ชอบคนแต่งมาก พล็อต สำนวนที่หาได้ยาก
เป็นเอกลักษณ์ ไม่เหมือนใคร แอบจังรายเหมือนเดิม
ยิ่งอ่านยิ่งชอบต็อบ คือเป็นคนซื่อๆ จนอาจจะบื้อไปบ้าง แต่สุดท้ายก็แพ้ทางคุณแก้วอยู่ดีตกหลุมคุณแก้วซ้ำๆต่อไปนั่นแหละ
ยิ่งตอนล่าสุดนี่มันใช่มาก เรื่องเหยียดในสังคมเรามันเป็นแบบเนี้ย หลายคนดันมองว่าเป็นเรื่องเล็ก ต็อบพระเอกม้ากเอาใจไปเลย เรื่องที่ฟักชอบต็อบเนี่ย เรารู้สึกตั้งแต่ในเรื่องไม่มีรุกแท้แล้วนะถึงอาจจะดูเล่นๆ แต่ก็เหมือนสุดท้ายแล้วฟักก็อยากให้เป็นต็อบนี่แหละ คงเพราะรู้นิสัยจริงๆว่าน่ารักขนาดนี้ บวกความผูกพันอะไรต่างๆด้วย
แล้วก็คุณแก้ว ตอนบอยๆนี่กร๊าวมาก ชอบ แมนไปตลอดเรยได้มั้ยค๊ ฮรุก
นี่คิดว่าจริงๆคุณแก้วก็เป็นผู้ชายนั่นแหละ เป็นผู้ชายมาตลอด อาจจะเป็นเพราะชอบต็อบแต่ต็อบชอบผู้หญิง แก้วเลยต้องแต่งหญิงเพื่อจะได้มารักกับต็อบรึเปล่า? หรือจริงๆอยากแต่งอยู่แล้วก็ไม่รู้ ส่วนตัวเราคิดว่าทำเพื่อต็อบมากกว่า
ให้เดาคุณแก้วน่าจะรักต็อบมานานแล้วรึเปล่า อาจจะเป็นคนที่โดนแกล้งแล้วต็อบเข้าไปช่วยปกป้อง ตอนเด็กๆแก้วอาจจะขาวตัวเล็กหน้าหวานทำให้โดนแกล้งแล้วหาว่าเป็นตุ๊ดงี้ โตมาก็เลยชอบผช นี่เดาเอาจากที่คุณแก้วเคยเล่าว่าตอนเด็กโดนแกล้งแล้วก็ที่คุณแก้วคนแมนคนหลัวบอกต็อบว่า นานกว่านี้ก็รอมาแล้ว นี่คือรอมาตั้งแต่เด็กรึเปล่า
ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เดาล้วนๆ ติดตามคนแต่งอยู่นะคะ สู้ๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ เราชอบมาก
-
เพื่อน ๆ ที่ด่าเมียที่น่าเคารพของต๊อบ คบไม่ได้ o12
-
:o8: :o8: :o8: :o8: ติดตามมมม
-
โตไม่รู้จักโต ยังจะเอามาเหยีบดเพศกันอีก นี่มันสมัยไหนแล้ว
น่าโมโหจริงๆ
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 46 : จงเขี่ยนกเอี้ยงที่เกาะแกะกับควายเรา
รอบนี้ไอ้ฟักเป็นคนขับรถ ผมกลัวตัวเองจะอารมณ์ร้อนเกินไปจึงเป็นฝ่ายนั่งแทนที่จะขับ ไอ้ฟักจะไปส่งผมที่บ้าน แต่ผมเปลี่ยนใจผมอยากไปหาคุณแก้วมากกว่า
ตลอดทางเงียบมาก ผมแทบไม่พูดอะไร ไอ้ฟักเองก็ไม่ได้ถาม ผมยังไม่หายจากการหงุดหงิดเรื่องก่อนหน้านี้ แต่ผมก็ไม่อยากใช้อารมณ์หรือแสดงออกแย่ๆออกมา
ผมไม่ค่อยได้แสดงออกว่าโกรธอย่างจริงจังมาก่อน ไอ้ฟักจึงดูเกร็งๆแต่มันก็ยังคงท่าทีสบายๆแค่ไม่พูดจาทำร้ายจิตใจหรือซ้ำเติมผมอย่างตอนปกติ
“ถ้ามีปีหน้าก็ไม่ต้องมาละ” ไอ้ฟักเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน
“อืม”
“มึงไม่ต้องเก็บมาคิดมาก ความคิดแบบนั้นไม่มีค่าหรอก เสียเวลาชีวิตมึงที่ต้องเจอเรื่องดีๆอีกตั้งเยอะ”
ผมพยักหน้า สายตามองไปด้านนอกกระจก
“ต๊อบ”
“ว่า”
“จริงๆแล้วมึงถอนตัวไม่ขึ้นแล้วถูกต้องมั้ย”
จู่ๆไอ้ฟักก็ถามผมขึ้นมา สีหน้ามันเรียบเฉย มันทำเหมือนว่าไม่ได้ใส่ใจสักเท่าไร ผมมองอย่างสงสัยว่ามันจะพูดเรื่องอะไร
“คุณแก้วของมึง ดูยังไงก็ผู้ชาย มึงโง่ดูไม่ออก หรือมึงชอบเขาไปแล้วจนหลับหูหลับตาไม่รับรู้ความจริงในข้อนี้?”
ผมขมวดคิ้วเถียงมันกลับ
“คุณแก้วเขาจะแต่งยังไง เขาจะเป็นอะไรยังไง กูก็ไม่เดือดร้อน คุณแก้วก็ไม่เดือดร้อน ไม่มีใครเดือดร้อน ทำไมกูจะต้องไปบังคับเขาด้วยว่ะ”
“มึงรับได้? มึงโอเค?”
“แล้วทำไมกูต้องไม่โอเค”
“มึงชอบผู้หญิง แต่ตอนนี้คุณแก้วของมึงไม่ค่อยมีส่วนไหนที่จะคล้ายผู้หญิง”
“มันเป็นเรื่องรสนิยม ความชอบส่วนบุคคล กูไม่มีเหตุผลที่จะต้องไปคิดมากมายกว่านั้น ต่อให้คุณแก้วอยากจะไม่แต่งตัวเป็นผู้หญิง หรือวันไหนเขาอยากแต่งเป็นผู้ชาย กูก็พร้อมจะสนับสนุนเขา ไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรเสียหาย ฟัก มึงก็เป็นเกย์ มึงก็น่าจะเข้าใจเรื่องพวกนี้มากกว่ากูอีกนะ”
ไอ้ฟักเงียบลง มันไม่ตอบผม
“หรือโลกนี้มันต้องตายตัวตลอดวะ มันจะมีเปลี่ยนแปลงโค้งงอตามใจบ้างไม่ได้เลยใช่ไหม วันหนึ่งกูลุกขึ้นมาแต่งหญิงเล่นๆบ้าง กลายเป็นว่ากูก็ต้องเป็นกะเทยแบบนี้เหรอวะ” ผมถามมันกลับ “ทำไมมึงถึงดูไม่ค่อยชอบคุณแก้ว มึงไม่โอเคกับคุณแก้วของกูตรงไหน”
มันมองหน้าผมสักพักก่อนตอบ “เปล่า”
เสียงโทรศัพท์ไอ้ฟักดังขึ้น แต่มันไม่ได้รับ แค่กดตัดสายเงียบๆ
ผมกับมันเงียบไปตลอดทาง ผมกลับมาหัวเสียอีกครั้งไม่คิดว่าไอ้ฟักจะพาทะเลาะด้วยเรื่องนี้ ผมคิดว่ามันจะเข้าใจผม แต่เหมือนมันก็มีบางอย่างที่ปิดบังไว้
“มึงหวงกู ไม่อยากให้กูมีแฟน?” จู่ๆความคิดนี้ก็เข้ามาในหัวผม ผมพูดขึ้น
“กูแค่เป็นห่วงมึง”
ความโกรธที่เพิ่มขึ้นมาในทีแรกจางลง ผมถอนหายใจ ผมเข้าใจว่ามันเป็นห่วงผม ไม่อยากให้ผมต้องเสียใจเพราะที่แล้วมาผมมักอกหักถูกทิ้งมาตลอด สมัยมหาลัยก็เป็นมันอีกที่คอยดูแลผม
ต่างคนต่างมองไปคนละทาง ไอ้ฟักมองถนน ผมมองด้านข้างก่อนจะตอบมันเบาๆในลำคอ “อืม”
เมื่อถึงบ้านคุณแก้ว ผมลงจากรถ ก่อนจะมองหน้าไอ้ฟักเป็นเชิงทักทายให้มันกลับบ้านดีๆ แต่ระหว่างผมกับมันก็ไม่ได้พูดอะไรกันแม้กระทั่งลงจากรถมาแล้ว
ผมไลน์บอกคุณแก้ว ก่อนจะกดกริ่งหน้าบ้านของเธอ ไม่นานคุณแก้วก็ออกมารับผม
ทันทีที่ผมเห็นเธอ ความรู้สึกหนักหนาทั้งหลายก็ตีกลับขึ้นมาก่อนจะถูกกลบหายเข้าไปข้างใน
คุณแก้วจูงผมเข้าไปในบ้าน เธอยิ้มให้ผมด้วยความห่วงใย คุณแก้วแต่งกายธรรมดา แค่เสื้อโปร่งๆกับกางเกงขายาวโปร่งๆ ดูเป็นธรรมชาติ
“สนุกมั้ยคะ”
ผมไม่ได้ตอบเธอ เอาแต่มองคุณแก้วอยู่ตลอดไม่กระพริบตา
“พอเห็นคุณต๊อบบอกกำลังจะกลับแก้วเกือบโทรไปหาแล้ว แต่คุณต๊อบกลับมาเร็วจัง ไม่สนุกเหรอหื้ม”
ผมเงียบ ผมแค่รู้สึกไม่มีเรี่ยวแรงจะพูดอะไรเท่านั้น
“คุณต๊อบเป็นอะไร?” คุณแก้วแปลกใจในท่าทีของผม เธอเข้ามาก่อนจะลูบแก้มผมเบาๆ “ทำไมตาแดงแบบนี้”
คุณแก้วยกมืออังหน้าผากผม ก่อนจะสำรวจว่าผมมีอาการเมาหรือน่าเป็นห่วงตรงไหน
ลำคอผมตีบตัน จู่ๆผมก็พูดอะไรไม่ออก ได้แต่มองใบหน้าของเธอ ดวงตาก็แดงก่ำเพราะอารมณ์ที่ตกค้างก่อนหน้านี้
คุณแก้วขมวดคิ้ว เธอจับให้ผมนั่งลง วางมือไว้บนตักผม ดวงตาทั้งคู่จดจ้องอย่างต้องการคำตอบและห่วงใย แววตาของเธอกำลังบอกว่าเป็นห่วงผมมากแค่ไหน
“ใครรังแกคุณต๊อบ”
“เปล่าครับ”
“ใครรังแกคุณต๊อบ” คุณแก้วจับใบหน้าของผมไว้ เธอสบตา
ผมส่ายหน้าอีกครั้ง คุณแก้วไม่ยอม เธอจับใบหน้าของผมแน่นขึ้น
“บอกมาครับใครทำให้คุณต๊อบของผมเป็นแบบนี้”
“ผม” ผมพยายามหาคำพูดให้เจอ “ผมแค่”
ใจผมเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย มันอัดแน่นไปหมดจนผมไม่รู้จะเริ่มต้นที่ตรงไหน
เริ่มตรงที่ว่าเมื่อผมเห็นคุณแก้วถูกทำร้าย ผมก็รู้ตัวทันทีว่าความรู้สึกที่มีต่อเธอไม่ธรรมดาเลย นับวันมันยิ่งลึกซึ้งจนแม้แต่ตัวผมเองยังแปลกใจ
ผมทนฟังไม่ได้หากใครมาว่าคุณแก้ว หากใครมาดูถูกเธอ เธอแสนดีขนาดนี้ เก่งขนาดนี้ เธอสวยขนาดนี้ เอาใจใส่ผมขนาดนี้ แล้วผมจะยอมให้คนอื่นมาว่าเธอทั้งๆที่ไม่รู้อะไรเลยได้ยังไง
หรือต่อให้เธอไม่สวย เธอจะเป็นอย่างไร ผมก็พร้อมยอมรับ ไม่ยอมให้ใครมาว่าร้ายเธอในทางแย่ๆ
“คุณแก้ว” ผมเรียกชื่อเธอ ก่อนจะมองคุณแก้วราวกับว่าผมไม่เคยมองเธอมาก่อน ผมแค่กำลังอยากมองคุณแก้วให้มากๆ อยากมองให้นานกว่านี้
คุณแก้วเองก็สบตาผม ทุกความรู้สึกกลั่นออกมาจากแววตาของเธอ สีหน้าและท่าทาง ไม่ว่าจะไออุ่นของฝ่ามือที่กำลังประคองแก้มของผมอยู่ ทั้งหมดนั้นเอาใจใส่และอ่อนหวานอย่างมาก
“แก้วอยากฟังทุกอย่างที่คุณต๊อบพูด”
เธอกำลังรอให้ผมเอ่ยออกมา ระบายให้เธอฟัง แบ่งปันเรื่องราวไม่ว่าจะดีร้ายให้เธอร่วมรับรู้ไปด้วยกัน
ผมหลุบตาลง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง
“วันนี้มีคนดูถูกคุณแก้ว ดูถูกผม”
แววตาของคุณแก้วกระเพื่อมไหว เธอกุมมือผมไว้ สอดปลายนิ้วเข้ามา ตั้งใจรับฟังทุกอย่าง
ผมกุมมือเธอตอบ ผมเล่าให้คุณแก้วฟังว่าจุดเริ่มต้นของเรื่องเป็นอย่างไร แต่บางคำที่มันดูถูกคุณแก้งรุนแรงเกินไป ผมเลี่ยงออกมา ผมไม่อยากให้เธอเสียใจกับคำพูดพวกนั้น
“ผมโมโหมากเลย” ผมพูด น้ำเสียงกลับราบเรียบ เสียงเบาไม่ได้ดังเป็นพิเศษหรือแสดงออกอย่างรุนแรง ทว่าในน้ำเสียงปนอารมณ์ความรู้สึกที่เก็บไว้ลึกๆ
“ตัวผมไม่ได้ดีขนาดนั้น ผมคิดว่าผมน่าจะชินกับการโดนดูถูกมาตลอด แต่ว่ามาวันนี้ มีคนว่าคุณแก้ว ล้อเลียนคุณแก้ว ดูถูกคุณแก้ว ผมโกรธจนเกือบควบคุมตัวเองไม่อยู่ ผม ผมตัวสั่นไปหมด ตอนนั้นผมนึกว่าผมจะเข้าไปต่อยมันซะแล้ว”
ผมกุมมือเธอแน่นขึ้น “แต่ผมก็ไม่ได้ทำ ผมไม่อยากให้คุณแก้วเห็นผมกลับมาด้วยสภาพที่ไปมีเรื่องกับคนอื่น ผมไม่อยากดูไม่ดีเพียงเพราะคนไม่ดีกับคำพูดแย่ๆของคนแบบนั้นมาทำร้ายเรา”
“ถ้าคุณต๊อบต้องเจ็บตัวเพราะแก้ว แก้วจะเสียใจมาก” คุณแก้วกอดผม เธอวางคางไว้บนไหล่ผม กระซิบบอกผมเบาๆ น้ำเสียงเธอเหมือนน้ำที่ชโลมความรู้สึกแย่ๆที่ทับถมอยู่ในใจผมให้หมดไป
“ดีแล้วที่คุณต๊อบเลือกที่จะไม่ทำร้ายตัวเอง ไม่อย่างนั้นแก้วคงเสียใจที่สุด”
ผมก้มหน้าลง โถมตัวทั้งหมดให้คุณแก้วประคองไว้ ราวกับผมเป็นแค่ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ๆที่คุณแก้วกำลังกอดอยู่ คุณแก้วเป็นที่พักใจให้ผมได้ชาร์ตพลังต่อ
ผมรู้สึกดีขึ้น แกล้งพูดกับคุณแก้วน้ำเสียงอ่อยๆติดตลก “ผมว่าพวกมันกลับนะครับ แต่ผมแค่ไม่ได้ต่อยแค่นั้นเอง คุณแก้วไม่เสียดายเหรอครับ”
“การเห็นคุณต๊อบเจ็บไม่ว่าจะส่วนไหน ร่างกายหรือตรงนี้” คุณแก้ววางมือบนหน้าอกผม “แก้วก็ไม่มีความสุข”
“ผมนึกว่าโลกเรามันจะเปิดกว้างแล้ว แต่จริงๆแล้วมันก็มีมุมแคบๆอยู่ทุกที่”
“คุณต๊อบว่าไม่ในสังคมไหนๆ การดูถูกกันกลายเป็นเรื่องปกติ ขนาดในเกย์ด้วยกันเองก็มี ตอนนี้ก็คงอยู่ที่เราแล้วว่าเราจะปกป้องตัวเองยังไง แล้วอะไรที่ไม่ดีเราก็ไม่ทำกับคนอื่น เราจะไม่เป็นคนแบบนั้น”
ผมซุกใบหน้าอยู่ที่ลำคอของคุณแก้ว วางแก้มไว้บนไหล่เธอ ตัวอ่อนยวบคล้ายคนไร้กระดูก คุณแก้วเห็นว่าผมอารมณ์ดีขึ้น เธอก็แกล้งโอบตัวผมไว้โยกไปโยกมาแล้วหัวเราะที่ผมแทบจะไม่ขยับตัว
“มือคู่นี้ไม่เหมาะกับไปต่อยคนแบบนั้นหรอก เหมาะที่จะมากุมมือแก้วมากกว่า” คุณแก้วยกมือผมไปหอมเบาๆ “แก้วหึงตายเลยนะ เอามือไปลูบหน้าใครก็ไม่รู้ มือนี้ลูบได้แต่แก้วเข้าใจมั้ยครับ”
ถ้าเป็นสมัยก่อน ผมอาจจะลงมือทะเลาะเบาะแว้งไปแล้ว แต่พอโตขึ้นอายุมากขึ้นผมกลายเป็นควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดี แม้อย่างนั้นก็เป็นไม่กี่ครั้งที่ผมโกรธแทบเปลี่ยนเป็นคนละคน
น้ำเสียงของคุณแก้วน่ารักมาก ผมแทบจะลงไปกระดิกหางกระดิกหูให้เธอดู
“วันนี้คุณต๊อบปกป้องแก้วด้วย น่ารักที่สุด” คุณแก้วทำเสียงเล็กๆเหมือนพูดกับเด็ก “ให้แก้วให้รางวัลเด็กดีนะ”
“ผมเหนื่อยมากเลย” ผมพูดเสียงอู้อี้อ้อนคุณแก้ว จมูกซุกอยู่กับกลิ่นหอมๆจากตัวเธอ คุณแก้วหัวเราะที่เห็นผมมุดเข้ามาไม่ยอมผละออก “ผมโดนรังแกครับคุณแก้ว”
ผมแกล้งฟ้องคุณแก้วให้คุณแก้วโอ๋ คุณแก้วหัวเราะคิกคักจนใบหน้าเป็นสีชมพูอ่อนๆ
“คุณต๊อบหิวหรือเปล่า ตอนที่ไปได้กินอะไรเยอะมั้ย” คุณแก้วลูบหัวผม มือตบเบาๆมาที่หลังผมเรื่อยๆเหมือนกำลังกล่อม
“ไม่หิวเลยครับ ผมกินไปแล้ว อาหารอร่อยดี เหล้าก็โอเค” ยกเว้นปากคนในนั้น ไม่น่าร่วมวงอย่างรุนแรง พอคิดแล้วผมก็เผลอหงุดหงิดอีก รีบเขี่ยมันออก
“ดื่มเยอะมั้ย ไหนให้แก้วดมซิ” คุณแก้วกดปลายจมูกเข้ามาที่แก้มผม เสียงดังจุ๊บๆหลายครั้งจนความแดงเปลี่ยนจากตามาที่ใบหน้าของผมแทน
“คุณแก้ว จั๊กจี้” ผมหลุดหัวเราะ พยายามหลบใบหน้าของคุณแก้ว แต่เป็นการหลบหลีกที่ไม่มีแรงผสมอยู่เลยแม้แต่น้อย
“คุณแก้วกินอะไรหรือยังครับ”
“กินแล้ว แก้วกะว่ารอคุณต๊อบมาก็จะจับคุณต๊อบอาบน้ำแต่งตัวแล้วนอนเลย”
“ผมไม่ได้หนีเที่ยวสักหน่อย” ผมพึมพำ แต่กลับรู้สึกดีมากที่คุณแก้วรอผมอยู่
“แล้วตอนนั้นคุณต๊อบว่าคนนิสัยไม่ดีพวกนั้นกลับว่ายังไงบ้างคะ”
ผมกระพริบตา ก่อนจะหันเหไปทางอื่นแล้วค่อยมองเธออีกครั้ง แต่สุดท้ายก็หันไปมองกำแพงข้างๆใหม่
เวลานี้ความรู้สึกไม่ดีทั้งหลายที่เกาะกินหัวใจผมหายไปหมดแล้ว ทว่าความรู้สึกอื่นกำลังเข้ามาแทนที่
คุณแก้วคลายอ้อมกอดให้ผมพูด เธอกดใบหน้าลงยิ้มๆ พยายามมองผมที่หลุบตาไปมาอย่างมีพิรุธ
“ผมบอกว่าจะ เอ่อ จะ อะแฮ่ม จะ จะ เอ่อ แบบว่า จะ จะล้อ”
“ล้อ?”
“จะ จะล้อเมียผมอีกนานมั้ย”
เสียงผมเบามาก แถมกัดฟันพูดลิ้นรัวๆแทบฟังไม่รู้เรื่องเหมือนกำลังคุยกับมด แต่คุณแก้วก็ยังได้ยินชัดแจ๋ว ไม่สิ ผมลืม เวลาผมเล่าให้คุณแก้วฟังน่าจะเปลี่ยนคำๆนั้นเป็นคำว่าแฟน บ้าเอ๊ย พลาด ความลนลานเป็นต้นเหตุ!
“อือหือ” คุณแก้วยิ้มจนดวงตาโค้งลง เธอหยิกแก้มผมก่อนแตะนิ้วลงบนปลายจมูก “เท่ที่สุด เท่มากๆ”
“แล้วผมก็บอกว่าพวกเขาไม่มีสิทธิ์มาดูถูกคนอื่น ก็แบบ ประมาณนี้แหละครับ ไม่พูดแล้ว เรื่องแย่ๆก็ปล่อยผ่านดีกว่า”
“ในเรื่องแย่ๆก็ยังมีเรื่องดีๆนะ” คุณแก้วจูบลงมาบนริมฝีปากผม “เรื่องดีๆที่ว่าแก้วมองคุณต๊อบไม่ผิดเลย”
ผมยิ้มเขินๆ หน้าแดงจนไม่รู้จะแดงอย่างไร
“แต่ว่าคุณต๊อบ ยังมีเรื่องหนึ่งที่ผิด”
“เรื่องไหนครับ”
“ประโยคที่คุณต๊อบบอกคนนิสัยไม่ดี มีผิดอยู่คำนึงนะครับ”
ผมบ่นงุบงิบ หน้าดำไปครึ่งหนึ่ง ดำเพราะเขิน เขินล้วนๆ
“แค่นี้ก็ให้ผมไม่ได้ ผมน่าจะปล่อยให้ตัวเองโดนรังแกไปซะ ใช่ซี่”
ชีวิตต๊อบมันช่างน่าสงสารจริงๆ!
“มีงอนแก้วด้วย น้องทุยมีงอนแก้ว” เธอดึงแก้มผมจนยืด ผมขมวดคิ้วกับคำเรียกใหม่ของคุณแก้ว
“คุณแก้วเปรียบผมเป็นตัวอะไรครับ กระต่ายเหรอ”
“ใช่แล้ว กระต่ายน้อยน่ารักตัวอวบๆ ส่วนแก้วก็เป็นนายพราน” คุณแก้วจุ๊บปากผมแรงๆหลายครั้งอย่างหมั่นเขี้ยว ตอนนี้ผมไม่ได้มึนเพราะเหล้าหรือเวียนเพราะอารมณ์โกรธ แต่เป็นเพราะริมฝีปากนุ่มๆที่ระดมเข้ามาไม่หยุดหย่อนของคุณแก้ว!
คุณแก้วจุ๊บผมอยู่หลายครั้ง ดังจุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ ไม่หยุด รู้ตัวอีกทีเธอก็โน้มลงเหนือกายผม ส่วนผมก็จมลงไปกับโซฟา
“ผม ผมยังไม่ได้อาบน้ำ” ผมเมามาก ไม่แน่ใจว่าตัวเองถูกชกไปกี่หมัด แต่เมามาก มึนมาก แล้วก็หอมมาก ปากผมคล้ายจะเปื่อยๆนุ่มๆเพราะถูกคุณแก้วใช้ลิ้นนวดติดๆกัน
ลิ้นผมมีรสหวานๆของลิปมันจากริมฝีปากของคุณแก้ว เธอสอดปลายลิ้นเข้ามาให้รางวัลผมอย่างสาสมใจ สาสมใจคุณแก้วชัดๆ
“แก้วต้องให้รางวัลก่อน รางวัลสำคัญกว่าอาบน้ำนะคะ”
คุณแก้วพูดเสียงทุ้มๆแต่ดันพูดคะขา มันทำให้หัวใจผมเต้นรัวผิดปกติมาก บ้าที่สุด!
“มีหลายรางวัลมาก เป็นรางวัลพ่อหมีแสนดี แก้วให้คุณต๊อบหมดเลย”
ผมถูกรุมทึ้ง ทุกครั้งที่คุณแก้วถอดเสื้อออก ตาผมเหมือนเห็นแสงสว่างจ้าๆที่ทำให้ไม่สามารถทนมองต่อได้ ต้องหรี่ตาลง ยกมือบดบัง
คุณแก้วกดปลายจมูกที่ปลายคางของผม ก่อนจะกัดเบาๆที่ลำคอเป็นการฝากรอยเอาไว้ ไม่วายยังบีบแก้มผมอีก
คุณแก้วเลื่อนใบหน้าลง สัมผัสที่หน้าอกผมเบาๆ ลิ้นของเธอตวัดก่อนจะเม้มทำเอาผมแทบตาย ผมหอบหายใจ อยากจะขัดขืนคุณแก้วแต่ก็ไม่กล้า ไม่นานคุณแก้วก็เลื่อนลงอีก ไปหยุดที่หน้าท้องของผม และลิ้นของเธอก็ซุกซนอยู่ตรงนั้นอยู่ตรงนี้ ก่อนจะต่ำลงอีก…ต่ำลงอีก!
“ไหนพูดใหม่สิ ประโยคที่คุณต๊อบบอกคนนิสัยไม่ดีว่ายังไงนะครับ?”
อย่าว่าแต่จะให้พูด ในเมื่อคุณแก้วงับอยู่ที่ส่วนนั้นของผม ทั้งมือทั้งปากยังบีบๆกำๆ แค่หายใจปกติผมยังทำลำบาก!
คุณแก้วกลายร่างแล้ว ฮือๆๆ
นางฟ้าของผมกลายเป็นนายพรานตัวใหญ่ ๆ ถอดขนถลกหนังกระต่ายป่า ไม่คิดจะเหลือให้ใครเลยแม้แต่กระดูก!
TBC
[27/12/2560]
https://www.facebook.com/withmydream
https://twitter.com/withmydreamgg
-
โอ๊ย... คุณแก้วร้ายมาก
-
ต๊อบเอ๊ยยยยย กระดูกก็ไม่เหลืิอเลยรึ น่าสงสารจริงๆ
-
ดีใจที่ได้อ่านนังต๊อบกับคุณแก้วติดๆกัน คือตอนที่ต๊อบตั้งคำถามกับฟักว่าโลกนี้ทุกอย่างมันต้องตายตัวหรอ มันต้องมี label ที่ชัดเจนตลอดหรอ โอยยยนางไม่เด๋อเด้อ พอกลับมาเจอคุณแก้วปุ๊บเหมือนเข้ามาในโลกที่มีแค่สองคนนี้ มีแค่ความรักของสองคนนี้ ทำไมเราอินขนาดนี้คะ 55 หลงแอททิทูด ความอบอุ่น สัมผัสคุณแก้ว หลงไปหมดเลย ปลอบก็เก่ง ลวนลามต๊อบก็เก่งเป็นที่หนึ่ง เวลาสวิชจากคะเป็นครับนี่ก็จะกลายร่างเป็นนายพรานนักล่าอย่างที่ต๊อบว่าจริงๆ 55 ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรกับฉากนี้ ทุกครั้งที่ต๊อบบรรยายว่าต้องหรี่ตาเวลาคุณแก้วถอดเสื้อ เราเห็นแสงวาบๆทองเรืองรองออกมาจากตัวคุณแก้วตามเลย ยิ่งอ่านเวลาสองคนนี้อยู่ด้วยกันมันทั้งอบอุ่นทั้งหื่นกาม ดีไปหมด คือต่อให้อะไรจะเกิดขึ้น สองคนนี้ก็จะผ่านไปได้อ่ะ ปกป้องกันและกันได้ดีสุดๆ ขอบคุณมากเลยที่มาอัพติดกัน มีความสุขมากกก :) ชื่อตอนก็ขำได้อีกนะคะ 55
-
น้องทุยนี่คือกระต่ายหรอต๊อบ :laugh: :pighaun: :pighaun:
-
ขำนุงต๊อบ
-
กู่ไม่กลับแล้ววว น้องทุย2017 :m20: :m20:
คนเขียนพอจะมีพาทคุณแก้วไหมน้ออ :hao5:
-
น้องทุยเป้นกระต่าย หราๆๆๆ
แต่คุณแก้วน่ารักน่าหลงขนาดนี้ เป็นอะไรก้ยอมๆไปเถอะต๊อบเอ๊ย
อยากรู้ความในใจคุณแก้วบ้าง นายพรานคนนี้วางแผนมายังไงจับต๊อบได้ไม่มีหลุดมือ
-
:pighaun:
-
น้องทุยคือกระต่าย ต๊อบแต๊บบบบ
-
โอ๊ยๆใจบางได้อีก ผ่านเรื่องร้ายมาเจอเรื่องอ้อนๆ โฮ่ๆๆ
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
:sad4: โอ๊ย คุณแก้วแมนมากกก
-
เอิ่ม ต๊อบก็ยังเป็นต๊อบแต๊บอยู่วันยังค่ำ แต่ก็น่าเอ็นดูนะ
พักนี้คุณนายฟักไม่ค่อยร่าเริงเลย สงสารนาง ไม่รู้ว่ากลัวเสียเพื่อนไปหรือเปล่า
-
ได้แต่กลืนน้ำลายดัง เอือกกกก
-
แม้แต่คุณแก้วก็ยังคิดว่านังต๊อบมันโง่หรอคะ สงสารทุย :m20:
-
พ่อกระต่ายน้อยของคุณแก้ว อะไรจะดูน่ารังแกขนาดนี้
นิดๆหน่อยๆก็ไม่ได้เลยเนอะคุณแก้วเนอะ หลอะไรขนาดนั้น
สรุปใครทำของใส่ใครกันแน่เนี่ย :katai2-1:
-
แก้วต้องปลอบทุยนาน ๆ นะ ท่าทางขวัญจะเสียไปอีกนาน :hao3:
-
คุณแก้วคงอยากแก้ให้ถูกต้อง เปลี่ยนจาก "เมีย" เป็น "ผัว" นะต๊อบนะ
-
:m20:
-
โถ่ ก็ต๊อบพูดผิดคุณแก้วก็ต้องแสดงสถานะทีถูกต้องให้ดูไงงง
-
แปรงร่าง
-
น้องทุยของแก้ววววว555555ชอบมากค่ะ
-
จ้าาาาาพ่อกระต่ายป่าของพรานแก้วววว ขอให้เมียรักเมียหลงเรื่อยๆไปนาจา
-
ชอบชื่อตอนจังเลยค่ะ...
ชอบมาตั้งแต่ตอน "ความรักทำให้ทุยตาบอด" แล้ว...
อ่านชื่อตอนแล้ว... ใช่คุณต๊อบมากกก... คุคุ...
-
ต็อบเริ่มไม่ขัดขืนแล้ว 55555
เหมือนสมยอมด้วยความอ่อนระทวย
แรกๆยังหาทางพลิก หลังเริ่มโอนอ่อน
ต็อบโคตรน่าแกล้ง
-
อูยย น้องทุยเป็นกระต่ายเหรอทำเอาขำลั่นเลย :hao6: :hao6: :hao6:
ชอบที่ต๊อบถามแบบนั้นกับฟักมากกก
-
:-[ :-[ :-[
-
เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน :: ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด (https://www.facebook.com/withmydream) ::
บทที่ 47 : หลังจีบให้รักษาไว้ดีๆ
หลังจากผมไปหาคุณแก้วแล้วเยียวยาแผลใจเรียบร้อยก็รู้สึกดีขึ้น หลังจากวันนั้นผมโทรไปหาไอ้ฟักที่คอนโดเพราะครั้งก่อนที่ผมกับมันคุยกันจบไม่ค่อยดี ผมไม่อยากให้ความรู้สึกนั้นค้างคาหรือสะสม มันไม่ดีต่อความรู้สึกของพวกเราทั้งคู่ มันเป็นคนที่ผมแคร์ฉะนั้นผมจะไม่ปล่อยให้เรื่องที่ผมกับมันคุยกันครั้งก่อนเรื้อรังเอาไว้
ผมซื้อเบียร์เข้าไปสองกระป๋องเป็นการง้อมันว่าผมไม่ได้มาตัวเปล่าๆ
พอผมมาถึงมันก็เดินมาเปิดประตูให้ ผมเห็นหน้ามันนิ่งๆเลยยกเบียร์จี้แก้มมัน
“อย่ามาเก๊กใส่กู”
“พ่อมึง” ไอ้ฟักทำเป็นด่า แต่สุดท้ายมันก็หลุดยิ้ม ที่แรกมันคงตั้งท่าว่าจะหายงอนยากๆหน่อยแต่สรุปพังตั้งแต่ผมเดินเข้าประตูมา นี่ไง เพื่อนมึงมันหล่อไง โกรธลงเหรอพัชระ “มาห้องกู ซื้อมาแค่สองกระป๋อง?”
“จริงๆป๋องเดียวก็เอาอยู่แล้ว”
“ถุย”
ผมมองไปรอบๆ “เดี๋ยวนี้มึงไม่เอาเด็กมานอนด้วยแล้วเหรอ”
“กูไปห้องเด็กแทน” ไอ้ฟักเดินไปเปิดหนังดู ผมนั่งลงหน้าโซฟา แล้วแกะกระป๋องเบียร์ก่อนจะจิบเบาๆแล้วส่งให้มัน
“สัตว์ ร้ายนะมึง” ผมแซ็วมัน “โดนเด็กซ้อมกลับมาไม่ต้องมาหากูนะ”
“อย่างกูน่ะเหรอใครจะตบตีลง” มันดื่มกระป๋องเบียร์ต่อจากผม
“เรื่องวันนั้นกูขอโทษที”
“อือ ไม่เป็นไร กูเข้าใจมึง”
“เค กูง้อมึงเสร็จละ กูกลับนะ”
“ส้นตีนเถอะ” ไอ้ฟักด่าผม ผมหัวเราะร่วน ชูมือไปทางมัน
“อะ ล้อเล่น”
“มึงให้เมียมึงเลียแผลใจเสร็จแล้วสิ”
“เรียบร้อย” ผมพยักหน้าแบบเท่ ๆ คูล ๆ แต่จริง ๆ แล้วในใจกำลังเก็บซ่อนความเขินอยู่ แต่จะไม่แสดงออกให้ไอ้ฟักเห็นว่าผมนั้นพ่ายแพ้ยับเยิน!
ผมเห็นโทรศัพท์ไอ้ฟังดัง เป็นข้อความเข้า มันปรายตามองเล็กน้อยแล้วปิดเสียงก่อนคว่ำหน้าลง
“กูเข้าใจมึงจริงๆ ตัดเรื่องเพศสภาพทุกอย่างออก วันนั้นกูแค่กลัวว่ามึงจะถูกทิ้งแล้วอกหักเป็นบ้าเป็นบออีก”
“ฟัก กูกับมึงก็โตแล้วนะ ความสุขอยู่ใกล้ๆก็รีบคว้าไว้เถอะ กูจนตอนนี้ก็ไม่กลัวอะไรแล้ว มีแต่กลัวว่าจะไม่ได้ทำ”
ไอ้ฟักนิ่งไปเมื่อฟัง มันนิ่งไปนานมาก รอยยิ้มค่อยๆหลุดมาทีละนิดเหมือนจะเข้าใจบางอย่าง
“กูพลาดที่ไม่กล้าคว้าตั้งแต่แรกนี่เอง”
“อืม” ผมพยักหน้า “หมายถึงเรื่องเหี้ยอะไร”
มันส่ายหน้า ยกเบียร์ดื่มเกือบหมด “หมายถึงว่าถ้ากูเก็บแต้มตั้งแต่สมัยมหาลัย ป่านนี้จะมีผู้ตั้งกี่คนที่อยู่ในคอลแล็กชั่นของกู”
“มึงแดกดาวคณะที่กูแอบชอบ มึงยังไม่พอใจอีกเหรอไอ้สัตว์!” ผมด่ามันอย่างหมั่นไส้ อดไม่ไหว ไม่ว่าคนไหนที่ผมชอบ จะเสร็จไอ้ฟักหมด!
ไอ้ฟักทำหน้าเหนือกว่า ย้อนคำพูดผม “ก็มึงไม่คว้าไว้เอง”
“ตอนนี้กูมีความสุขละ อดีตเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว”
“ส่วนอนาคตมึงก็จะมาร้องไห้ซบอกกู”
ผมกระดิกนิ้วเรียกมัน “มานี่ดิ กูจะตีปากมึง”
ไอ้ฟักหัวเราะ “ไว้พอมึงแก่ มึงก็ไม่พ้นกูหรอก คอยดู มีตอนไหนที่มึงพ้นกูบ้างไหม ถ้าไม่ใช่กูอีก”
“คนเราก็มีชีวิตเป็นของตัวเอง สักวันมันก็ต้องแยกย้าย” ผมแก้ตัว คำพูดนี่มันตอนเมาในวงเหล้ามากๆ เพื่อชีวิตอะไรขนาดนี้
ไอ้ฟักเสือกฟังแล้วนิ่งไปอีกรอบ วันนี้มันช็อตบ่อยมากจนทำผมเป็นห่วง ผมหวังว่าที่ทำงานมันยังคงอยู่ดีไม่มีปัญหา หรือมันคงไม่ได้ทะเลาะกับเด็กมันมา
“มึงจะทิ้งกูเหรอ?”
“ใครบอก” ผมเลิกคิ้ว หันมาถามมัน
“เออ ช่างเหอะ”
“อะไรของมึงเนี่ย ช่วงนี้มึงค่อนข้างอ่อนไหวง่ายนะ เอะอะงอนกู ดราม่าตลอด”
ไอ้ฟักดูไม่ค่อยร่าเริง หมดอาลัยตายอยาก มันถอนหายใจเบาๆเกือบทุกนาที ทั้งๆที่ปกติมันจะไม่ทำอย่างนั้นเพราะกลัวความเครียดทำให้หน้าไม่เด้ง
“ต๊อบ”
“เออ ว่าไง”
“กู” มันมองหน้าผม คล้ายมีเรื่องจะพูดต่อตลอดเวลา แต่มันก็ติดอยู่ที่ปลายลิ้น มันหลุบตาลงก่อนจะเงยขึ้นอีกครั้ง มองผมอยู่นาน แต่ก็ยังไม่ทันได้พูด ไอ้ฟักพูดกลับไปกลับมาอยู่นาน อาการปากแข็งลิ้นแข็งกำเริบ “ถ้าสมมติวันหนึ่ง ก่อนหน้านี้”
ผมพยักหน้า “ก่อนหน้านี้?”
ไม่ทันไรหน้าห้องไอ้ฟักก็มีคนมาหา ผมมองมันอย่างสงสัย “ใครวะ”
ไอ้ฟักขมวดคิ้ว มันมองไปที่โทรศัพท์ก่อนจะตอบ บรรยากาศเมื่อครู่หายไปทันที “สงสัยเด็กกูน่ะ”
“มึงไม่ออกไปเปิดหน่อยเหรอ”
ไอ้ฟักมันเงียบๆ เหมือนไม่อยากตอบ
“มึงก็จะปล่อยเด็กมันรอแบบนี้อะนะ” ผมมองท่าทางไอ้ฟักแล้วขำ มีเด็กมาติดมัน มันก็ดันทำเป็นไม่ชอบ ทั้งๆที่เมื่อก่อนจำใจต้องบอกเลิกเด็กนั่นไปก็ฟูมฟายอยู่พักใหญ่ พอเด็กมันกลับมาง้อก็ดันเล่นตัวซะงั้น
“สรุปมึงไม่ชอบเด็กพายอะไรนั่นอะไรใช่มั้ย กูจะได้ไล่ให้เหมือนคราวก่อน ไอ้เด็กนี่ระรานเพื่อนกูอยู่ตั้งนาน เดี๋ยวกูปกป้องมึงเอง”
ไอ้ฟักเหมือนทนไม่ไหว ด่าออกมา “เสือก!”
ผมหัวเราะร่วน เห็นไอ้ฟักด่าผมกลบเกลื่อนความเขินก็สะใจดี ผมลุกไปเปิดประตู ตั้งนานเด็กนั่นก็ยังไม่ไป หน้าตาก็ดี บุคลิกก็โอเค ไอ้ฟักมันเล่นตัวทำไมผมยังสงสัยอยู่
พอเด็กมันเห็นผมก็ตกใจ ในแววตาเจืออารมณ์แปลกๆที่ผมมองไม่เข้าใจ ทำไมมันดูเหมือนโกรธผม หรือเป็นเพราะครั้งก่อนที่ผมเจอหน้ามัน ผมเคยต่อยมันไว้
“เอาล่ะๆ กูกลับละ” ผมหันไปบอกไอ้ฟัก ก่อนจะหันกลับมาตบไหล่พายเบาๆ “พายใช่มั้ย? ฝากเพื่อนพี่ด้วยนะ”
ผมวางมือไว้บนไหล่พายแล้วหันไปถามไอ้ฟัก “ก่อนหน้านี้มึงจะบอกอะไรกูนะ”
“ไม่มีอะไร” มันตอบห้วนๆ ไอ้ฟักหน้าเป็นตูดแล้ว ผมรู้สึกสนุก นานๆทีจะได้แกล้งมันคืน ผมเดินไปใส่รองเท้าเตรียมตัวกลับ
“มึงจะไปไหน” ไอ้ฟักขึ้นเสียงถามผม ดูไม่พอใจที่ผมทิ้งมันไว้ บรรยากาศก็ดูแปร่งๆขัดๆ มีอีกคนอยู่ด้วยแต่มันกลับไม่ทักทายเขาสักนิด
“กลับบ้านดิ”
“ไม่เอา” ไอ้ฟักพูดอย่างเอาแต่ใจ เหมือนมันไม่เป็นตัวเอง
“นี่ไง พายอยู่เป็นเพื่อนแล้วไง” ไอ้ฟักหน้านิ่งหน้างอ ผมบอกมันติดตลก “กูก็ต้องกลับไปหาแฟนกูมั้ย เขารอกินข้าวอยู่เนี่ย”
คราวนี้ไอ้ฟักปิดปากเงียบสนิท พายมองผมแค่เล็กน้อยที่เหลือเอาแต่จ้องไอ้ฟักตาไม่กระพริบ เหมือนหมาน้อยรอให้เจ้าของพากลับเข้าบ้านอย่างไรอย่างนั้น
ผมเห็นฟักมันมองหน้าพายก่อนจะเบนหนีออก ต่างคนต่างมองสลับกันไปมา ในแววตามีความรู้สึกหลายอย่างที่คนนอกไม่รู้เรื่อง แน่นอนว่าคนอย่างผมจะไม่อยู่เป็นก้างขวางคอ เรื่องของพวกมันจะเป็นยังไงต่อก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคต เพราะยังไงถ้าไอ้ฟักเสียใจก็ยังมีผมอยู่ทั้งคน
บางคนรักที่จะได้ท่องเที่ยว เจอผู้คน ทำสิ่งต่างๆบนโลก หรืออาจจะแค่นอนอยู่เฉยๆ ความสุขไม่ใช่แค่เพราะว่าต้องรักใคร แต่เป็นเพราะรักสิ่งที่จะทำ แต่กับบางคนก็อาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่ตัวเองต้องการคืออะไร
ส่วนตอนนี้ความสุขอยู่ตรงหน้าก็รีบๆคว้าไว้ ไม่เห็นต้องเล่นตัว
ผมยืนนิ่งๆให้คุณแก้วจับแต่งตัว แม้คุณแก้วจะไม่คิดมากแต่ผมเป็นฝ่ายขอร้องให้เธอทำให้ผม และคุณแก้วก็เต็มใจมากๆ
“ผมดูดีหรือยังครับคุณแก้ว”
“ดูดีแล้ว หล่อมากๆ” คุณแก้วมองผมทั่วๆ ก่อนจะยกมือสางๆผมให้ “ไม่ต้องทำผมหรอกเนอะ แค่นี้ก็หล่อแล้ว”
“ผมตื่นเต้น” หลังจากแต่งตัวเสร็จ ผมก็ขับรถพาคุณแก้วไปซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อผลไม้ไปฝากคุณแม่ของคุณแก้ว
เป็นครั้งแรกที่ผมจะได้เจอคุณแม่ยายแล้ว!
หลังจากซื้อของเสร็จ ผมขับรถพาคุณแก้วไปที่บ้านของแม่ คุณแก้วแต่งกายปกติไม่ได้แต่งหน้า เธอแค่รวบผมขึ้น มัดไว้เป็นจุกด้านบน ให้ปอยผมคลอกรอบหน้าเล็กน้อย
กลับกลายเป็นผมที่สั่นมาก แถมยังตื่นเต้นจนเกร็ง ผมยืนอยู่หน้าบ้านคุณแก้วถือถุงผลไม้สองถุงอย่างกล้าๆกลัวๆ เป็นคุณแก้วที่จับมือผม ยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน
“คุณแม่แก้วไม่ดุเลย”
“ผม…เป็นครั้งแรกเลยที่ผมมาเจอคุณแม่ของแฟน”
คุณแก้วพยักหน้า เธอชอบประโยคนี้ของผม “แล้วก็จะเป็นแฟนคนเดียวด้วย”
“คุณต๊อบไม่ต้องกลัว แก้วอยู่ทั้งคน” คุณแก้วหอมแก้มผมให้กำลังใจ
ผมใจละลายกับรอยยิ้มนั้น ผมรู้สึกปลอดภัยและมีกำลังใจเหมือนมีคนคอยเคียงข้างเราที่จะก้าวเดินพร้อมเจอเรื่องต่างๆที่เข้ามา
บรรยากาศภายในบ้านอบอุ่นมาก ผมรับรู้ได้ถึงความอบอุ่น แตกต่างจากที่คิดไว้ เป็นเพราะความสัมพันธ์ของผมกับคุณแก้วทำให้ผมกลัวว่าจะไม่ถูกยอมรับแต่กลับกลายเป็นตรงกันข้ามทุกอย่าง
ไม่มีความกดดัน ไม่มีเรื่องบาดหมางช้ำใจระหว่างครอบครัว มีเพียงความรักที่พร้อมจะเข้าใจและยอมรับ
“คุณแม่สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้ คุณแก้วเข้าไปหาแม่ของเธอ ที่โต๊ะทานข้าวมีอาหารวางไว้อยู่มากมาย
ผมเห็นแม่คุณแก้วกำลังทำอาหารอยู่ คล้ายว่าที่อยู่บนโต๊ะยังไม่พอสำหรับมื้อนี้ รอยยิ้มของคุณแม่เหมือนคุณแก้วไม่มีผิด
“หนูต๊อบใช่มั้ยลูก แก้วเขาเล่าเรื่องของเราให้แม่ฟังตลอดเลย มานั่งสิมา ไหนแม่ขอดูหน้าหน่อยซิ แล้วกินอะไรกันมาหรือยัง”
คุณแก้วยิ้มให้ผม ราวกับว่ากำลังยื่นมือมารับผมให้ก้าวเดินไปพร้อมกับเธอ
ผมเห็นภาพนั้น คล้ายกับเห็นวันแรกที่ผมได้พบเธอ วันที่เราเริ่มรู้จักกัน วันที่ลองผิดลองถูกเรียนรู้เพื่อเรียนรู้กันและกัน
พวกเราพูดคุยกัน ระหว่างนั้นมีรอยยิ้มมีเสียงหัวเราะ มื้อนั้นอร่อยมากเป็นมื้อที่ดีที่สุดอีกมื้อหนึ่งที่ผมไม่อาจลืม เป็นครอบครัวหนึ่ง ไม่มีอะไรแตกต่าง เป็นเช่นที่หลายๆคนเป็น
“คุณแม่ชอบคุณต๊อบมาก แก้วแอบโม้ไว้เยอะ”
“คุณแก้วเอาผมไปพูด ต้องชมผมดีๆนะครับ”
“จริงๆแล้วแก้วชอบนะแต่งชุดผู้หญิงสนุกดี แต่ว่าที่ชอบกว่าการแต่งตัวเนี่ยก็คือคุณต๊อบ”
ผมคิดไปต่อว่าหากวันนั้นผมไม่เปิดใจยอมรับ ละทิ้งอคติ แต่กลับกันหากผมละทิ้งโอกาสเพียงเพราะกรอบที่ใครไม่รู้มากำหนด ชีวิตของผมคงไม่ได้พบกับความสุขที่ผมตามหามานานอย่างวันนี้
“คุณต๊อบรู้มั้ย จริงๆแล้วก่อนหน้านี้เราเคยเจอกันนะ”
“หื้อ? จริงเหรอครับ”
“อืม คุณต๊อบเคยช่วยแก้วตอนเด็กๆ”
“เอ๋? เมื่อไร ตอนไหนครับ”
“นานมาแล้ว”
“จริงหรือเปล่าครับ เอ้ย ตอนไหน ทำไมคุณแก้วไม่บอกผมเลย” ได้ยินดังนั้นผมก็ยิ่งสงสัย เป็นเพราะในชีวิตผมไม่น่าจะเจอคนน่ารักๆอย่างคุณแก้วได้บ่อยๆ ทำไมผมจำไม่เห็นได้!
“คุณต๊อบจำไม่ได้สินะ ฮึ”
“เดี๋ยวๆ คุณแก้วอย่าเพิ่งงอนผม เล่าให้ผมฟังก่อน เล่าให้ฟังนะครับ”
“ไม่บอกหรอก คุณต๊อบลืมแก้วแล้ว แก้วแอบชอบคุณต๊อบมาตั้งนานแต่ใครบางคนกลับลืมแก้ว”
“อะ แอบ แอบชอบผม?”
“ใช่ แอบชอบมานานแล้ว” คุณแก้วหันกลับมาก่อนจะกอดผมไว้ไม่ทันตั้งตัว
หัวใจผมเต้นดังตึกตัก ตลอดชีวิตที่ผ่านมา ผมไม่คิดว่าตัวเองจะมีคนแอบชอบมาก่อน มันน่าเหลือเชื่อมาก ผมแทบไม่อยากจะเชื่อ
แต่มันก็เป็นไปแล้ว
คุณแก้วแก้มแดงมาก ราวกับว่าเธอกำลังสารภาพรักกับผม ยิ่งทำให้ใบหน้าของเธอน่ามอง ดูน่ารักไปหมด
ผมทนไม่ไหว อยากจะตายตรงนั้นให้ได้
“งั้นตอนนี้ถือว่าจีบติดแล้วนะครับ หายกันนะ”
ผมชูนิ้วก้อยแทรกขึ้นมาตรงหน้าระหว่างที่ถูกกอดไว้ “ดีกันนะ”
คุณแก้วอมยิ้ม จูบผมเบาๆ
“คุณต๊อบยังไม่เคยบอกรักแก้วเลย”
“ผมกลัวพูดมากๆจะไม่พิเศษน่ะครับ”
“ทำไมล่ะ ไม่เห็นเกี่ยวเลย แก้วชอบฟัง”
“ก็เห็นเขาฮิตไม่พูดคำว่ารักกัน พูดแล้วเชยไม่ใช่เหรอครับ”
“ถ้ามัวแต่กลัวว่าพูดแล้วจะไม่เท่ เก็บเอาไว้ไม่ยอมบอก ชีวิตเราก็มีอยู่เท่านี้ ถ้าไม่พูดตอนนี้คุณต๊อบจะเก็บไว้ไปพูดตอนไหน รอให้แก้วแก่ก่อนเหรอ หื้อ?”
“ผมจะทำตัวเป็นพระเอกสักหน่อย เท่ๆขรึมๆ ไม่บอกรักแสดงออกที่การกระทำแบบนี้ไม่ดีเหรอครับ”
“ตัดประโยคแรกออก ส่วนแสดงออกที่การกระทำคุณต๊อบก็ทำให้แก้วเห็นแล้วนะ เหลือแค่แก้วอยากฟังคำพูดหวานๆ จากปากหวานๆของคนที่แก้วรักให้ชื่นใจแค่นี้เอง”
“เล่าเรื่องเมื่อก่อนให้ผมฟังด้วยนะ”
“ไม่เล่าถ้าไม่พูด” คุณแก้วกระซิบ น้ำเสียงของเธอติดจะล่อลวงอยู่ไม่น้อย
ผมกลั้นหายใจ เรียกขวัญกำลังใจสุดความสามารถ เป็นเพราะเวลานี้คุณแก้วช่างไม่มีเค้าโครงความอ่อนหวานเลยนอกจากความหล่อ!
แต่ว่าผมหลงกลคุณแก้วไปแล้ว ทุกอย่างในสายตาของผมไม่สามารถพิจารณาอะไรได้แล้ว นอกจากยอมเธอทั้งหมด
ผมทำเป็นชูสามนิ้วพูดจาขึงขัง “ไม่ว่าคุณแก้วจะต้องการอะไร จะอยากช็อปปิ้งเสื้อผ้ารองเท้าเครื่องสำอางอีกกี่ชิ้นผมก็จะหามาให้ ไม่ว่าคุณแก้วจะแต่งตัวยังไงก็สวยที่สุดในใจของผม”
คุณแก้วหลุดหัวเราะ หอมแก้มผมจนช้ำ กลิ่นหอมๆจากกายของเธอปนอยู่ในรอบกายผมผสมกันจนแยกไม่ออก
“ต้องไม่เจ้าชู้ด้วย” คุณแก้วจิ้มนิ้วลงมาที่จมูกผม ผมรีบพยักหน้าเห็นด้วยที่สุด
“ใช่ครับ ใช่ๆ ผมไม่เคยเจ้าชู้มองคนอื่น”
“แต่ถ้าคนอื่นมองคุณต๊อบ คุณต๊อบก็ต้องโดนลงโทษนะ”
“เอ้า ไม่เอา คุณแก้ว ไม่ยุติธรรม แล้วถ้าเกิดมีคนอื่นมามองคุณแก้วล่ะครับ”
“ก็ไม่มีวันที่คนอื่นจะเข้ามาได้” คุณแก้วโน้มลงก่อนกระซิบ “เพราะแก้วรู้ว่าใจตัวเองว่าอยู่ที่ใคร”
ผมแกล้งไอ เฉไฉไม่ให้หูตัวเองแดงไปกว่านี้ คุณแก้วจับติ่งหูผมเล่นอย่างรู้ทัน นิ้วของเธออุ่นมากพอๆกับอ้อมกอด
“ผมจะยอมเป็นพ่อบ้านตัวเล็กๆหาเงินมาให้คุณแก้วใช้ทุกบาททุกสตางค์ ต่อให้ลิปทุกสีเหมือนกันหมดแต่คนละยี่ห้อ แต่ถ้าคุณแก้วชอบ ผมก็จะซื้อให้ทุกแท่ง”
ผมท่องคำปฏิญาณอย่างเคร่งขรึมจริงจัง พยายามเกร็งหน้าเอาไว้ราวกับว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องซีเรียส ต่างจากคุณแก้วที่ยังคงหัวเราะไม่หยุด แต่แววตาของเธอมีความสุขมาก
“คุณแก้วเป็นแม่นกน้อยของผม”
“เอาอีก”
“เป็นนางฟ้า”
รอยยิ้มของคุณแก้วกว้างขึ้น แม้ผมจะเป็นฝ่ายบอกความในใจ แต่ในความเป็นจริงผมกำลังอยู่ในอ้อมกอดอุ่นๆของคุณแก้ว
เธอหอมแก้มผมจนตาลาย ทุกครั้งที่ผมพูด คุณแก้วจะหอมแก้มผมมาหนึ่งที
“เป็นคนที่น่า…รัก”
ผมพูดต่อ
“รักนะครับ”
“พูดอีกสิ”
“รักคุณแก้ว”
“อือฮึ”
“รักที่สุด”
เพราะคำพูดดีๆที่มาจากใจ
ไม่ว่าจะพูดอีกสักกี่ครั้ง…ยังไงก็พิเศษ
ไม่มีเรื่องเลวร้ายเสมอไป ไม่มีสิ่งใดตายตัวหรือรับประกันได้นอกจากจะลงมือทำ
อย่างที่คุณแก้วเคยบอกผม ไม่ว่าจะเป็นผมหรือคุณ ฉันหรือเธอ ทุกคนต่างเพียงต้องการความรัก
แค่เพียงคนสองคน
พอได้ลองเข้าไป ผมถึงได้รู้ว่าไม่มีอะไรน่ากลัวอย่างที่คิด ถ้าหากกลัวไปก่อนบางครั้งก็คงน่าเสียดาย
…ที่จะต้องพลาดสิ่งดีๆอีกมายมายที่ชีวิตนี้จะได้เจอ
END
[28/12/2560]
จริงๆเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ภาพวาดคลุงเขียนช่วงอยากฆ่าตัวตาย โรคซึมเศร้ารุมหนักๆมาหกเจ็ดปี ทุกวันคิดอยู่ตลอดว่าจะตายยังไงดี วางแผนเป็นขั้นๆถึงขั้นว่าระหว่างตาย หลังตายแล้ว สภาพเราจะเป็นยังไง วิธีไหนไม่ทรมานบ้าง แต่อีกใจก็พยายามบอกตัวเองให้ทนอีกนิด มีชีวิตอยู่อีกนิด มีเรื่องหลายเรื่องที่ยังทำไม่สำเร็จ อยู่ต่ออีกหน่อยนะเผื่อดี แต่มันไม่ดีหรอก 555 เป็นแบบนี้ตลอด อยู่ไปทรมานไป
แต่เวลาเขียนเรื่องนี้แล้วเหมือนได้เยียวยาตัวเอง ระหว่างเขียนก็รู้สึกว่าตัวละครแต่คนมีชีวิต ไม่อยากทิ้งพวกเขาไว้ ทำให้ยังอยู่มาได้ทุกวันนี้ ขอบคุณระหว่างทางที่มีกำลังใจมาเติมให้ตลอด ไม่อย่างนั้นคงไม่จบ หลายครั้งก็ไม่รู้อย่างไหนจะจบก่อนระหว่างนักเขียนกับนิยาย 5555
คุณฟักเป็นตัวละครที่มาแจมแล้วเห็นมุมอื่นมากขึ้นที่อาจจะไม่เห็นในเรื่องของตัวเอง เพราะปากแข็งยิ่งกว่าซิกแพ็กน้องพาย ส่วนพาร์ทของคุณแก้วมีแน่ๆ อิอิ
ภาพวาดคลุงขอบคุณมากที่เดินร่วมทางกันมาจนถึงตอนสุดท้าย ขอบคุณทุกคอมเม้นต์และกำลังใจที่ให้มาตลอด ฮุยเล่ฮุย
บางคนไม่มีล็อกอินในเล้า ถามถึงแท็กทวิตภาพวาดคลุงแปะให้ด้านล่างน้า ขอบคุณมากๆที่ส่งกำลังใจ รักทุกคน
แท็ก #บอกแล้วใช่ไหมก่อนจีบให้ดูดีๆ (https://twitter.com/hashtag/บอกแล้วใช่ไหมก่อนจีบให้ดูดีๆ?f=tweets&vertical=default&src=hash) ::
ปล. ในเล่มเนื้อเรื่องจะสมบูรณ์มากขึ้นเพราะรีไรท์ทั้งหมด มีอะไรจะอัพเดตในเพจนะขร่ะ
https://www.facebook.com/withmydream
https://twitter.com/withmydreamgg
:กอด1:
-
เขียนอีกนะคะ อย่าเพิ่งไปไหน :mew1: :mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ต๊อบบอกรักคุณแก้วได้น่ารักมากกก ต่อไปจะไม่มีต๊อบมาให้อ่านแล้วหรอเนี่ย ใจหายไปเลย หายไปในอากาศ~~ ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้นะคะ เป็นเรื่องที่อ่านกี่ครั้งก็สบายใจ นังต๊อบเยียวยาได้ทุกสิ่งจริงๆ
-
รัก!!!!!!!!
-
รู้สึกใจหาย จบแล้วเหรอ
ยังอยากอ่านเรื่องราวของต๊อบคนโง่กับคุณแก้วคนแมนอยู่เบย
แต่ก็ขอบคุณนะคะ ที่แต่งนิยายเรื่องนี้ รู้สึกอ่านแล้วยิ้มได้เลย
:L2:
-
ชื่นชอบไรท์ มากกกกกกกกกกกก :mew1: :mew1: :mew1:
ไรท์ เท่สุดๆ ทำให้คนอ่านมีความสุข อ่านไปยิ้มไป ชอบบบบบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
อยู่กับคนอ่านตลอดไปนะ
ลืมเรื่องไม่ดีๆ เรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจ ปล่อยทิ้งไป
เก็บความทุกข์ ที่พ่ายแพ้ เพราะอะไรก็ช่าง ทิ้งความเจ็บช้ำ ที่เกาะกินในใจ
ทิ้งลงแม่น้ำ แล้วลืมทุกอย่าง นั่งมองดูความทุกข์ ลอยไป
ปล่อยให้ไหลไป ให้ลอยลงสู่ทะเล ให้หายไป ให้มันอย่าคืนย้อนมา
ทิ้งไป เพราะทุกข์นั้นทำกับเรา ให้เสียใจ ให้ลอยไปไกล ให้ไปไกลๆ
ไม่มีอะไรต้องเหลือ ทิ้งแล้วทุกอย่าง..........
ให้ไรท์........กลับคืนมา.......มีความสุข สดใส
ขอบคุณไรท์ มากกกกกกกกกกกก :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮอ เรารักกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆเรื่องนี้มาก ชอบมากๆเลยนะภาพวาดคลุง
-
คนเขียนเก่งมาก ๆ เลยค่ะ ขอบคุณนะคะ
-
ขอบคุณคุณภาพวาดคลุงที่เขียนนิยายสนุกๆให้ได้อ่าน
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
จบแล้ว สนุกมากๆ แต่ภาพวาดคลุงอย่าเพิ่งตายนะ อยู่กับเค้าก่อน เขียนนิยายให้เค้าอ่านอีกเยอะๆนะ
-
:mew2: :mew2: :mew2: ดีใจที่จบแล้วและเศร้าที่นิยายที่ตามจบแล้วต้องหาเรือ่งใหม่ติดตาม555 ของคุณภาพวาดคุงมาก เขียนสนุกทุกเรื่องเรยค่ะ
:3123: :3123: :3123:
-
ตกใจเลย จบแล้วเหรอเนี่่ย
พี่ภาพรู้ไหม พี่เป็นคนที่แต่งตอนจบได้ดีมากเลย จะตอนจบเรื่องของเก่าๆ หรือเรื่องใหม่ ทางนี้ก็ชอบเสมอ
พี่วางปมเอาไว้ดีจัง ชอบการสื่ออารมณ์ของพี่ด้วย ปกติอ่านแนวนี้ไม่ค่อยได้ แต่พี่ภาพก็ทำให้ไถอ่านรอดตลอดเลย
ิบางทีหลายคน หลายครั้ง อาจมีความเศร้าที่ติดอยผุ่เนอะพี่ภาพ มันคงรุมเร้าแต่หาทางออกไม่เจอ
แต่เราเชื่อนะพี่ ว่าจะต้องดีขึ้น
อยู่กับน้องก่อนนะ มีน้องคนนุงที่ไม่ค่อยโผล่มา แต่ไม่รู้พี่ลืมรึยังอยากอ่านผลงานของพี่อยู่
รักเสมอ
-
โอยย จบแล้วเหรอเนี่ย จริงๆเรามาเจอเรื่องฟักในทวิตเมื่อไม่ถึงสองอาทิตย์ได้ แล้วก็ไล่ๆอ่าน จนมาเจอน้องทุย แป๊บๆคือจบแล้วในช่วงเวลาที่เราได้มาเริ่มรู้จักงานของภาพวาดคลุง ขอบคุณมากๆเลย อ่านตอนนี้แล้วใจฟูมาก อิ่มเอมอ่ะ รู้สึกว่าชีวิตเราก็อาจจะมีแค่นี้ ถ้าเห็นว่าความสุขอยู่ตรงหน้า พอจะคว้าได้ก็รีบๆคว้ามันเอาไว้ ใช้ได้กับทุกเรื่องเลย ขอให้ภาพวาดคลุงเขียนงานต่อไปเรื่อยๆนะ ยังมีตัวละครรอเดินทางต่ออีกเยอะแยะ แล้วก็รอเล่มด้วย รีบๆเข็นออกมา เราพร้อมเปย์มั่กๆ
-
ใจหายที่จะจบ นุงต๊อบนางยังไม่รู้เลยว่าใครผัวใครเมียอย่าเพิ่งจบเลยค่ะ คิดถึงคุณแก้ว
-
ขอบคุณค่ะ ขอคุณที่สู้จนถึงทุกวันนี้ ชีวิตมีอะไรเยอะแยะ โชคดีที่ยังมีชีวิตอยู่ มีความสุขกับสิ่งที่เรามี สู้ๆนะค่ะ ขอบคุณที่เขียนนิยายจนจบ คุณเก่งและเข้มแข็งมากค่ะ
-
หลังจากติดตามกันมายาวๆ ก็ลงเอยกันด้วยร้อยยิ้มนะต็อบแต๊บนะ อยากเป็นสามีเขามาทั้งชีวิต สรุปสุดท้ายได้สามีมาซะงั้น กร้ากกกก ดีใจกับต็อบแต๊บด้วยจริงๆ 555 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่ถ่ายทอดผ่านตัวอักษร รอเรื่องราวต่อไปในโอกาสหน้านะ ^_^
-
:กอด1: กอดๆๆ ขอบคุณนะค่ะ ที่แต่งนิยายสนุกๆให้อ่านกัน สู้ต่อไปนะค่ะ รอคุณแก้วอยู่นะ :mew1:
-
:กอด1:
-
แอบตกใจเหมือนกันที่เห็นหัวข้อว่าจบอ่าน
ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆมาให้อ่านกันนะคะ
หานิยายแนวแบบนี้ยากมากเลย เราดีใจมากเลย ที่ได้ตามทัน เลยตามมาตลอด
เราคงคิดถึงต๊อบกับคุณแก้วมากแน่ๆเลย
เราเป็นกำลังใจคุณภาพวาดคลุง คุณแต่งนิยายได้ดีมาค่ะ เราชอบ
-
เราจะบอกว่าเราก็เป็นซึมเศร้าเรื้อรังมาหลายปี คุณยังตายไม่ได้เพราะยังเขียนนิยายไม่จบ งั้นเราก็คงยังตายไม่ได้เพราะยังตามอ่านไม่จบล่ะมั้ง 55555 (หมอบอกให้คิดจากเรื่องเล็กน้อย มันจะทำให้มีแรงพลักดันให้อยู่ต่อ ^_^) ขอบคุณคับ
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ เรื่องนี้ก็เยียวยาใจเราเหมือนกันค่ะ
-
กอดดดดคนเขียน คนเขียนเก่งมากค่ะที่ต่อสู้มันมาได้ อยู่ด้วยกันไปนานๆนะคะ ชอบนิยายชอบคนเขียนมากๆ ไม่มีใครยังมีเพื่อนๆในเล้านะคะ Keep going ka เป็นกำลังใจให้นะคะ รัก :mew1: :mew1:
-
จบแล้วแฮปปี้เอนดิ้ง แน่นังตํอบยังเป็นเจ้าทุยอยู่เลย จะไม่เฉลยให้ต๊อบเข้าใจให้หลงคิดไปแบบนี้น้องทุยของพี่ 555
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ น่ารัก สนุก อ่านไปยิ้มไป
หวังว่าจะเป็นกำลังใจเล็กๆในงานเขียนของไรท์นะคะ
ปล.แอบสงสารฟักนิดนึง
-
:กอด1:
-
ในฐานะคนที่ตามตั้งแต่ตอนแรกๆ รู้สึกดีใจและใจหายไปพร้อมๆกัน เพราะมันรู้สึกกับตัวละครมาก ฟักดูมีความในใจนะ ยังไงก็ขอบคุณที่สร้างสรรคืผลงานดีๆ คุณทำให้ชีวิตเรามีเรื่องรอนิยายอัพตลอดซึ่งมันมีความสุขมาก
-
รออ่านพาทคุณแก้วค่ะ ชอบเรื่องนี้มาๆเลย :mew3:
-
จะมีตอนพิเศษใช่ปะ ยังไม่รู้เลยว่าต๊อบช่วยแก้วตอนเด็ก ๆ อย่างไง :กอด1:
-
ต๊อบเท่มาก ตอนปกป้องคุณแก้ว ไม่ว่าคุณแก้วจะเป็นยังไงก็รัก จะหาแบบต๊อบได้ที่ไหน
ขอบคุณคนแต่งมากๆค่ะ สำหรับนิยายดีๆ เราอาจจะไม่เข้าใจโลกซึมเศร้านัก แต่ขอเป็นกำลังใจเล็กๆให้คนแต่งนะคะ
-
o13 :pig4:
thank you
-
ขอบคุณภาพวาดคุงมากค่าาาาา
ส่วนตัวเราแล้วก็มาตามอ่านๆหายๆ ช่วงธีสิสก็ไม่ได้เข้ามาตามเลยจนลืมไป เห็นภาพวาดคุงมาอัพ ชื่อเรื่องผ่านตาว่าเคยอ่านจำได้เลยกลับมาอ่านอีกรอบ
ชอบตอนก่อนสุดท้ายมากเลย เป็นเรื่องแรกเลยที่รู้สึกถึงความรักที่เลยคำว่าเพศ เลยทุกสิ่งทุกอย่างไปเรียบร้อยแล้ว มันไม่มีคำนิยาม แค่จิตวิญญาณของคนสองคน ที่มีความรู้สึกรัก ส่งให้กันอย่างแรงกล้าเท่านั้น อธิบายได้ดีมาก และให้ความรู้สึกเข้าถึงความรู้สึกของตัวละครได้ดีมากๆเลย
จะรอคอยติดตามรูปเล่มนะคะ ในส่วนของคุณแก้วด้วยเช่นกัน
แล้วก็สุดท้ายนี้ขอบคุณมากเลยที่ยังเลือกอยู่กับพวกเรา และตัวละครทุกตัวต่อ
อยากให้เราเป็นสิ่งดีๆที่เข้ามาในชีวิตของภาพวาดคุงเนอะ ยังติดตามงานเขียนต่อเรื่อยๆ แม้จะหมั่นไส้ฟักมากๆก็ตาม อาจดูเป็นคำขอที่เห็นแก่ตัว แต่ว่าเรามาจับมือไปด้วยกันเถอะเนอะ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป อย่างน้อยก็อยากบอกว่าเราเป็นกำลังใจให้อยู่ :L2:
-
ใจหายมากเลยค่ะที่เห็นว่าจบแล้วTT
ขอบคุณมากนะคะที่สร้างนิยายดีๆมาให้อ่าน
-
เรามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
เราชื่นชอบเรื่องนี้มาก ต็อบเป็นคนที่มีอุปนิสัยน่าคบหามาก
คุณแก้วดูลึกลับ แต่มีเหสน่ห์ล้นเหลือสุด
เราขอบคุณ คุณนักเขียนมากนะคะ ที่แต่งเรื่องราวดีๆแบบนี้มาให้อ่านกัน ขอบคุณค่ะ
-
คุณแก้วยังคงลึกลับต่อไป ฮ่าฮา เป็นกำลังใจในการเขียนค่ะ ตามอ่านจุ๊บๆ
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
กอดดดดดดดคนเขียนค่ะ :กอด1:
-
เป็นเรื่องที่อ่านแล้ว เขินๆ อมยิ้มตลอดกับความน่ารักของทั้งคู่ ขอบคุณที่มอบเรื่องราวดีๆ ให้เรานะคะ ถึงแม้จะจบแล้วแต่เรื่องนี้จะอยู่ในใจเราเสมอ
-
เป็นนิยายที่จดจำดีๆอีกเรื่องนึงนะคะ ขอบคุณไรท์มากๆนะคะ ที่ทำให้ได้อ่านเรื่องนี้นะคะ
-
ขอบคุณที่เขียนนิยายสนุกๆให้อ่านนะ
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
อาจจะไม่ช่วยอะไรเป็นแค่กำลังใจที่ไร้ตัวตนแต่มันมาจากใจนะคะ
ถ้าคิดมากเรื่องอื่นๆก็มาแต่งนิยายให้คนอ่านอ่านไปเรื่อยๆ
อย่าทิ้งกันไปไหนเลยนะคะ
ขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้นะคะ
ช่วยขับกล่อมจิตใจอันเฉื่อยชาให้มีชีวิตชีวาได้มากเลยค่ะ
ขอบพระคุณหลายๆค่ะ(กราบบบบบบบบบ)
รอรวมเล่มอยู่นะคะ
ปล.ถ้าหน้าปกเป็นรูปขุ่นแก้วนั่งไขว่ห้างบนน้องทุยจะกรี๊ดมาก55555555555555555
-
ขอบคุณค่ะ เขียนได้สนุกจริงๆค่ะ เรื่องราวของต๊อบและคุณแก้วน่ารักมากกกกเลย
-
:pig4:
wow yours story ‘s so good!
thuz, I’m curious about k.Kaew's character, being seen as feminine, or doing something feminine (for k.Tob)
ohh k.Tob's so cute! I couldn't stop laughing while reading bcuz I‘d literally imagine him being all embarrassed by his position. uhm well keep on going with this story, I always smile that they finally feel understood, loved and be happy in the end.
-
ขอบคุณภาพวาดคลุงที่แต่งเรื่องนี้ออกมาได้สมบูรณ์และทำให้คนอ่านมีความสุขมากกกกกมากเลยนะคะ
ขอบคุณจากใจจริงๆ เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ อย่าเครียดหรือบั่นทอนกำลังใจตัวเอง อย่าคิดว่าไม่มีคนอ่านไม่มีคนตาม
อย่างน้อยก็เราคนนึงค่ะที่ติดตามผลงานในหลายๆเรื่องมาตลอด ชีวิตสวยงามเสมอแค่เปลี่ยนมุมมอง สู้ๆนะคะ ^^
อยากอ่านตอนคุณแก้วมากมาก 5555
ถ้ามีตอนพิเศษอีกเยอะๆจะขอบคุณมากค่ะ
#ทีมรักคุณแก้วเอ็นดูน้องทุย
-
ขอบคุณความอดทนของภาพวาดคลุงที่พยายามเขียนเรื่องนี้จนจบนะคะ
ฮืออออ เรารู้ว่ากำลังใจที่ให้มันเล็กน้อยมาก แต่เราอ่านนิยายของคุณตลอดเลยนะ ไม่อยากให้หายไปจริงๆนะ
เราอยากอยู่เสพผลงานคุณเรื่อยๆนะ ถ้าคุณคิดว่าไม่มีอะไรที่คุณทำได้ดี อย่างน้อยคุณเขียนนิยายได้ดีนะดีมากด้วย อยากบอกให้คุณรู้จากแฟนนิยายของคุณนะ
-
:pig4:
-
ชอบต๊อบแต๊บมากกกก เป็นคนที่ซื่อ(จนบื้อ)และคิดบวกสุดๆ เป็นนิยายโทน feel good จริงๆ อ่านไปยิ้มไป
แอบตกใจเรื่องสุขภาพของคนเขียน เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:
-
น่ารัก
ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ
-
เรารักเรื่องนี้มากๆ จริงๆชอบผลงานของภาพวาดทุกเรื่องเลย ตอนแรกคิดว่าจะไม่มาต่อซะแล้ว แต่ก็มาจนจบพอมาถึงตอนจบก็ใจหายหน่อยๆ เศร้านิดๆแต่นิยายทุกเรื่องก็ต้องมีตอนจบล่ะเนอะ :กอด1:
-
อ๋า มาช้าแต่มาเด้อ ขอบคุณมากสำหรับตอนจบนี้ เรียกได้ว่ามาไกลจริงๆทั้งต๊อบและคุณแก้ว(และคุณ(?)ฟัก) อิอิ
อยากอ่านตอนพิเศษจังเยย เป็นกำลังใจให้ภาพวาดคลุงเสมอ ยังอยากอ่านอีกหลายๆเรื่องนะ แต่ถ้าได้คุณแก้วและนังต๊อบเวอร์ชันแก่แล้วจะก๊าวใจมาก 55555
-
เป็นเรื่องที่แหวกแนวดี น่ารัก ต๊อบแบบซื่อมากกกก น่าเอามาเป็นแฟนเพราะรักใครแล้วรักมาก
แก้วนี่เหลี่ยมเยอะสุด น่าหลงไหลสุด จนต๊อบนี่ไปไหนไม่ถูกเลย เวลาเขาดราม่ากันก็ลุ้รไปด้วย
แต่ก็ผ่านพ้นมาได้ด้วยความรักของทั้งสองคน น่ารักๆ
สงสารฟัก คงแอบชอบต๊อบมานาน แต่ไม่รู้ใครจะผัวจะเมีย โอ้ย งง
ขอบคุณค่ะ
-
ดีใจที่จบแบบแฮปปี้ คืออ
-
คือเรื่องดี ทุกตัวละครมีบทบาทของตัวเอง แต่ไม่รู้ทำไม..ถึงรู้สึกอยากร้องไห้กับฟักซะอย่างนั้น โอ้...
-
หายไปนาน ไม่ได้เข้าเล้าเลย
ดีใจที่เห็นเรื่องนี้ว่าคนเขียนมาต่อจนจบ เลยรีบกดเข้ามาอ่าน
รักเรื่องนี้มาก จบได้สมบูรณ์ ลงตัวที่สุด
รอตอนพิเศษ อยากๆๆๆอ่านฝั่งของคุณแก้วมากๆๆ
รอนะคนเขียน
และที่สำคัญที่สุด ขอให้คนเขียนมีจิตใจที่เข้มแข็ง ต่อสู้กับทุกอุปสรรคที่ผ่านเข้ามาได้อย่างกล้าหาญ
คนเขียนเก่งมาก ที่สามารถแต่งนิยายที่สนุกแบบนี้ได้ ทั้งๆที่เป็นโรคนี้
แต่ยังไงขอให้อย่าห่างการพบหมอนะคะ กินยาตามหมอสั่ง
และยังไงอย่าเก็บอะไรไว้ ระบายผ่านบอร์ด ส่งผ่านความรู้สึกมาทางตัวละครก็ได้
ขอให้สู้นะคะ ชีวิตคนเรามันไม่ได้ยาวนานอยู่แล้ว
ถึงเวลามันก็ไปเอง เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ อยู่ใช้มันกันก่อนนะ
ต้องสู้นะ ห้ามยอมแพ้ คนอ่านรอคนเขียนนะคะ
รักคนเขียนค่ะ
-
ในที่สุดต๊อบแต๊บก็แฮปปี้เอ็นดิ้ง ถึงเจ้าตัวจะดูยังงงๆ สับสนกับสถานะของตัวเองอยู่ก็เถอะ
แต่ก็สู้ความเท่ห์ของคุณแก้วไม่ไหวจริงๆ เป็นใครก็คงละลายไปกับความละมุนละไมของคุณแก้ว
เหลือแต่คุณฟักที่ยังหาทางออกให้ตัวเองไม่เจอ
เป็นกำลังใจให้คุณภาพวาดคลุง และก็จะติดตามผลงานไปเรื่อยๆ นะคะ ขอบคุณที่มาแบ่งปันนิยายดีๆ ที่อ่านไปก็ยิ้มไปด้วยแบบเรื่องนี้
สู้ สู้ นะคะ :L2:
-
เราไม่รู้จะเมนต์อะไรดี…เราแค่รู้สึกว่า เรารักคุณนะคะ รักงานคุณ ชอบงานคุณจนมันรู้สึกว่า…เรารักคุณ
-
มาช้ากว่าใครเขาเลย แต่เบิ้ลอ่านไปหลายรอบๆๆๆ อิ่มเอมกับต๊อบแต๊บและคุณแก้ว อ่านที่ภาพวาดคุงบอกตอนท้ายแล้วใจหายแว้บ ส่วนหนึ่งก็เข้าใจที่การผลิตผลงานยอดเยี่ยมอย่างนี้นอกจะบำบัดคนอ่านอย่างเราแล้วยังช่วยเป็นกำลังส่งเสริมแรงใจให้ผู้แต่งด้วย รักนิยายเรื่องนี้นะคะ รักตัวละครทั้งต๊อบทั้งคุณแก้ว แล้วก็คุณภาพวาดด้วยค่ะ รออ่านหมออ้อย คุณรพีกับน้องดำด้วยนะ เค้ารอ เค้ารอ เค้ารอ เค้ารออออ
-
ขอให้นักเขียนกลับมาร่าเริงเหมือนเดิมนะคะ สู้ๆค่าาา ขอบคุณสำหรับนิยายค่าา
-
ยิ่งมองยิ่งรู้สึกว่าเราเข้าใจคุณฟักมากขึ้นแฮะ ก็ภาวนาให้นางได้คู่โดยไว
-
จบแบบไม่ทันตั้งตัวเลย :a5:
ยังไงก็จะรออุดหนุนทั้งตอนพิเศษและตอนเป็นรูปเล่มแล้วนะคะ
คุณแก้วคนแมน ทั้งหล่อทั้งสวย น่าอิจฉาเจ้าทุย ได้ทั้งขึ้นได้ทั้งล่องไปพร้อมกัน
ขอบคุณมากๆเลยนะคะ
-
ขอบคุณมากๆนะคะ น่ารักมากๆเลย
คุณแก้วน่ารักมากกกกกเจ้าเล่ห์เชียว
ชอบต๊อบโคตรซื่องื้ออออ
ขอบคุณนะคะ :pig4:
-
เป็นนิยายที่อ่านแล้วทำให้เราเสียจริตมาก หัวเราะมันได้แทบทุกบรรทัด เอ็นดูทุยต๊อบ
คุณแก้วก็เจ้าเล่ห์ได้ใจ อ่านไปก็ทึ่งคนเขียนไปว่าเก่งเหลือเกิน แต่พออ่านถึงตอนจบ
แล้วอ่านข้อความท้ายเรื่องก็ช็อค ไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่กำลังดาวน์สุดๆ จะสามารถ
เขียนเรื่องราวน่ารักๆ ฮาๆ ออกมาได้ตั้งขนาดนี้ เราไม่รู้จะหาคำพูดดีๆ อะไรมาให้กำลังใจ
คุณภาพวาดคลุง แค่อยากบอกว่าคุณเป็นนักเขียนที่ดีมากและเราก็ชื่นชมคุณมากๆ อยู่
เขียนเรื่องดีๆ ให้คนอ่านไปอีกนานๆๆๆๆๆ นะคะ
-
ขอบคุณค่ะ
ให้กำลังใจคนเขียนนะคะ
-
ขอบคุณจริงๆที่แต่งเรื่องน่ารักๆแบบนี้ อ่านแล้วฟิลกู้ดมากๆ made my day มากๆเลยค้า :กอด1:
-
ขอบคุณมากนะคะ อยากเป็นกำลังใจให้คุณภาพวาด ถึงจะไม่เข้าใจว่าเป็นยังไง แต่ก็อยากให้อยู่ด้วยกันไปก่อนนะคะ :L2:
-
เราอ่านเรื่องนี้มีความสุขมาก หัวเราะหนักมาก ขอบคุณสำหรับการเขียนเรื่องราวดีๆนะคะ ตอนแรก ตามมาจาก อิหมออ้อย แล้วไปๆมาก็ ตกใจไม่คิดว่าจะเป็นคนแต่งเดียวกับ พ่อเลี้ยง กับ ไม่มีรุกแท้ ซึิง นิยายเรื่อง พ่อเลี้ยงเคยอ่านมาแล้วว ปวดจิตไปหลายวัน ซึ้ง หลังๆนิยายคุณ ดูสนุกขึ้น ผ่อนคลายขึ้น ทั้งเรื่องนี้ และเรื่อง หมออ้อย ซึ้งเราชอบมาห
ปล ขอตอนพิเศษ นายต็อบ กับ คุณแก้วหน่อยยยยยยยย
-
สนุกมาก ๆ ครับ น่ารักมาก ต๊อบ-แก้ว น่ารักมาก ๆ
ขอบคุณครับ
-
ชอบนิยายของคุณมากๆ ตามมาจากเรื่องนังฟัก
เรื่องสนุก ตลก มีหลายรสมาก ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ :pig4:
-
:mew1: :mew1:
-
คึคึ
-
ฟ้าผ่าเลยเชียว 555
-
ต๊อบแต็บๆๆๆ
-
รอดูวันนั้นเลย คึคึ
-
‘ไม่ยุ่งกับเมียพี่เนาะ’
คึคึ
-
หล่อเลยคุณแก้ว
-
แอบสะเทือนใจแทบฟักนิดๆ แบบเพื่ิอนสนิทคิดไม่ซื่อมาแนะนำกันตัวเป็นๆ
-
:o8: :o8:
-
โอ๋คุณฟัก โอ๋นะ
ในเมื่อเลือกจะเป็นแค่เพื่อนแล้วก็คงต้องทำใจให้ได้ เพื่อนมันยืนยาวกว่าจริงๆนั่นแหละ
เพียงแต่เพื่อนครอบครองไว้ผู้เดียวไม่ได้อะเนอะ
สักวันมันต้องมีสักคนที่เป็นของเราจริงๆ แม้คุณฟักจะไม่เชื่อในรักของคู่รักก็ตาม
แต่ถ้าได้มาแล้วก็ถนอมหน่อยน้อ สู้ๆนะจ๊า
-
มันจะใช่เหรอต๊อบ จะสอนจรเข้ว่ายน้ำเหรอ อิอื
-
สรุปคุณแก้วเป็นแมนที่แท้ทรู แต่แต่งหญิงเพื่อล่อลวง แค่ก! เพื่อต็อบแต๊บ
อิอิ
-
เป็นแผนจริงๆสินะคะ แต่งหญิงเนี่ย
ต๊อบก็สิ้นท่า หมดแล้วความรู้ที่ฟักสอนมา คิดว่าคงไม่มีวันได้ใช้ 5555
-
ความรักทำให้ทุยตาบอด
เห็นด้วยอย่างยิ่ง 55555
-
มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงในสังคมเลยแหละ
เห็นทุกวันนี้เหมือนสังคมเปิด ยอมรับรสนิยมทางเพศที่หลากหลายขึ้น
แต่มันก็ไม่ใช่ทั้งหมด บางคนต่อหน้าเหมือนเข้าใจ ลับหลังเอาไปนินทาเสียๆหายๆก็มี
-
จงเขี่ยนกเอี้ยงที่เกาะแกะกับควายเรา
แค่อ่านชื่อตอนก็ฮากลิ้งแล้ว 5555555
-
จบซะแล้ว ชอบเรื่องนี้นะคะ
เป็นกำลังใจให้ภาพวาดคลุงด้วย อย่าทำร้ายตัวเองเลย อยู่กับเราไปนานๆ
-
สุดท้ายต๊อบก็เป็นทุยที่น่ารักของคุณแก้ว
-
นางต๊อบแต๊บนี่ซื่อสุดๆ 55555+
แต่น่ารักดี อยากอ่านมุมมองของคุณแก้วมั้งจัง ว่าคิดอะไรยังไงตอนแต่งหญิงเข้าหานางต๊อบแต๊บ
-
โอ๊ย คุณแก้วเพอร์เฟ็ก สวยก็กระแทกใจ หล่อก็กระแทกต็อบ 555++
ต็อบแต๊บทำไมนู๋ซื่อแบบนี้ลูก ทุกคนเห็นครั้งแรกนี่รู้กันหมด
-
เป็นเรื่องที่น่ารักมาก ถ้าต๊อบไม่ใช่คนซื่อเรื่องจะไม่สนุกเท่านี้เลย ชอบต๊อบอ่ะขอได้ไหมคุณแก้ว//โดนซ้อมตาย 555
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ สู้ๆ
นิยายน่ารักมากค่ะ
-
น่ารักมากเลยค่ะ เสียดาย อยากอ่านมุมคุณแก้วสักหน่อย
-
เราดีใจนะคะที่คุณเอาชนะโรคซึมเศร้ามาแต่งนิยายต่อจนจบได้ นิยายของคุณสนุกมาก
อ่านแล้วรู้สึกดี feel good สิ่งที่คุณทำมีคุณค่ามากนะ ทำให้คนอ่านมีความสุข
เซ็งๆ อยู่ มาอ่านเรื่องนี้ก็รู้สึกดี เป็นกำลังใจให้นะคะ :mew1:
-
ต๊อบ...นั้นแม่ย่าจ้ะไม่ใช่แม่ยาย นี้คือเอ็งหลงตำแหน่งหรือหลอกตัวเองอยู่กันแน่? ตั้งแต่วันแรกยันวันสุดท้ายเลยนะต๊อบนะ แต่อะไรที่ทำแล้วมีความสุขก็ทำไปเถอะ อย่ารบกวนคนอื่นก็พอ
ปล.ขอบพระคุณมากค่ะที่เขียนนิยายดีๆมาให้ได้อ่านกัน แต่ละเรื่องที่คุณนักเขียนแต่งมีแต่เรื่องดีๆ สอดแทรกคติเตือนใจและสะท้อนสังคมทั้งนั้น ดีมากๆเลยค่ะ
-
ขอตอนพิเศษได้ไหมค่ะ นี่เข้ามาอ่านซ้ำ เพราะชอบมาก อ่านแล้วสบายใจยังไงไม่รู้555 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ชอบมากค่า อ่านทีเดียวจบเลย ขอบคุณสำหรับงานเขียนดีๆนะคะ
-
เรื่องน่ารักมากค่ะ ต๊อบซื่อมากกกกกกกก เป็นคนที่อยากได้มาเป็นแฟนเลยค่ะ ส่วนคุณแก้วก็ร้ายมาก รอพาร์ทคุณแก้วเลย อยากรู้ว่าวางแผนมายังไง55555555
-
สนุกมากเลยค่ะ ชอบทุกตัวละครเลยค่ะ โดยเฉพาะตอนคุณแก้วแมนนี่เราเขินมาก 5555 เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ :pig4:
-
มาคิดๆดู
รู้สึกไม้ได้อ่านพาร์ทคุณแก้วเลย :serius2:
ว่ายังไง ทำไมแต่งหญิง บลาๆๆๆๆ
มีแต่คนอ่านคิดแทนไปเอง เออออเอง มันยังไงกันนะ
สุดท้ายต็อบแต๊บแมนๆ ก็เป็นฝ่ายรับ
คุณแก้ว ที่แต่งหญิงอ่อนหวาน น่ารัก เป็นฝ่ายรุกไปซะฉิบ :m20: :laugh: :m20:
ไรท์ สุดยอดดดดดดด เท่มากกกกกกกกกก :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ได้สามีมาแทนก็ไม่เป็นไรเนอะต๊อบ คุณแก้วออกจะน่ารักก
ขอบคุณมากค่า :pig4:
-
:katai2-1: จนจบเรื่อง คุณต๊อบก็ยังไม่ยอมรับสถานะตัวเองนะ :katai5:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ คุณแก้วหลัวมากกก ส่วนนังต๊อบก็ยังไม่ยอมรับความจริงต่อไป 5555 อยากอ่านฝั่งคุณแก้ว อยากรู้ว่าคุณเค้าคิดยังไงตอนพูดเสียงสองคะขาใส่นังต๊อบ 5555555 เราหัวเราะกับนิยายเรื่องนี้เยอะมาก ขอบคุณที่เข้ามาสร้างเสียงหัวเราะให้เรานะคะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนสร้างผลงานดีๆต่อไปนะคะ :กอด1:
-
ต๊อบบบบบ ถถถถถถ
มันชัดเเล้วววว ต๊อบบเอ้ยย 5555
-
สนุกมากๆค่ะ ตลกต๊อบมากๆ ทั้งซื่อ ทั้งใส ตามคุณแก่วไม่ค่อยจะทัน แถมคุณแก้วก็เนียน จนไม่รู้ว่าเป็นรุกกันเลย 55555555555 ตอนแรกคิดว่าต๊อบจะรุก แต่ที่ไหนได้ พลิกล็อค ไปหมด 5555555555
-
อ่านยังไง ก็ขำต๊อบ โดนกี่รอบก็ยังคิดว่าตัวเองคือ สามี :m20:
-
จบจบ ต๊อบแต๊บก็ยีงเข้าใจว่าคุณแก้วเป็นเมีย ถถถถถถ อิอิ
นิยายสนุกมากค่ะไรท์
-
เป็นเรื่องที่น่ารักและสนุกมากก
คนแต่งเก่งมากๆๆ
แต่ว่าน่ะ อยากจะฝากบอกต๊อบนิสนึงค่ะ
ว่า “ต๊อบๆ ตื่นได้แล้วลูก” ยังคิดว่าตัวเองเป็นผัว โธ้เอ๋ย
ps. ถึงคนแต่ง เราเป็นห่วงน่ะคะที่ว่าเธอเป็นโรคซึมเศร้า แถมยังเป็นมานานด้วย
เราคิดว่าเราเข้าใจน่ะ เราก้เคยเป็นเพราะเราอยู่คนเดียว และเหงาเกินไป จนไม่อยากมีชีวิตอยู่
แต่ตอนนี้ความคิดเราเปลี่ยนแล้วค่ะ เพราะเราคิดว่า เราจะอยู่อย่างน้อยเพื่อให้คนที่รักเรา เขามีความสุข
คนที่เขารักเรา ถ้าวันนึงแล้วเราไม่อยู่ เขาจะทุกข์แค่ไหน และอยู่ เพื่อ
ให้คนที่น่าสงสารกว่าเรา เขามีความสุขขึ้น จากความช่วยเหลือเล็กน้อยของเรา
เช่นคนขอทาน คนพิการ คนบ้า คนป่วย คนเป็นโรคที่รักษาไม่หาย
ในแต่ละวัน ถ้ามีอะไรที่หดหู่ใจ ลองหาทางช่วยคนพวกนั้น ชีวิตคุณก็จะมีความหมายขึ้นนะคะ สู้ๆ ค่ะ^-^V
-
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ ประทับใจมาก ไม่ใช่ว่าแนวนี้หาอ่านได้ง่ายๆ เราเลยค่อนข้างหวงแหนเรื่องนี้เลยทีเดียว ฮ่าๆๆ
ชอบตัวละครทุกตัวในเรื่องนี้มาก ดูมีชีวิตขึ้นมาจริงๆ ยอมใจในความพยายามหลอกล่อคุณต๊อบของคุณแก้ว :laugh:
ส่วนตัวชอบฉากที่คุณฟักเรียกคุณแก้วว่า สิ่งนั้น ลั่นมาก ความซื่อของคุณต๊อบก็ตลก อ่านไปขำไปค่ะ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกมาให้ได้อ่านนะคะ เรามีความสุขจริงๆ และชอบเรื่องนี้มากๆ
รออ่านพาร์ทคุณแก้วต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้ภาพวาดคลุงเสมอนะคะ o13
-
:mew1:
-
ขอบคุณมากค่ะ นิยายสนุกมาก
-
โอ้เอ็มจี สุดยอดมาก จบดีมากกกกกกกกกก
-
:L2:
-
ต๊อบเอ้ยยยต๊อบบบบบบ...#ต๊อบแต๊บคนซื่อ :m20: :mew5:
-
ขอบคุณนะ :L2: :3123: :กอด1:
-
ขอบคุณมากนะคะที่แต่งเรื่องนี้ เพิ่งได้มีโอกาสเข้ามาอ่าน อ่านแล้วชอบมากน่ารักมากๆเลย เป็นกำลังใจให้คุณภาพวาดในทุกๆเรื่องเลยน้า
-
กลับมาอ่านรอบที่ร้อยรอรูปเล่มค่ะ คิดถึงคุณต๊อบแต๊บมากกกกก น่ารักไปหมดเลยเรื่องนี้ :L2:
-
บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ
:: ตีพิมพ์กับ deep publishing
:: สั่งซื้อได้ที่ CLICK (https://t.co/FI0v2JMDuX)
:: เริ่มจัดส่ง 6 มิถุนายน เป็นต้นไป
:: หลังจากปิดพรีออเดอร์
สามารถทำการสั่งซื้อสินค้าได้เรื่อยๆจนกว่าสินค้าจะหมด
:: ติดตามอัพเดตได้ที่
FANPAGE : https://www.facebook.com/withmydream
TWITTER : https://twitter.com/withmydreamgg
(https://pbs.twimg.com/media/D7pj3AdUcAErICX.jpg)
(https://pbs.twimg.com/media/D70k678VUAAfTz4.jpg)
^^
-
เพิ่งได้อ่าน สนุกมากเลยค่ะ
Sent from my iPhone using Tapatalk
-
น่าสงสารสุดในเรื่องก็ไอ้ทุยเรานี่แหละ :z1:
-
:hao3: :hao3:
ชอบมากครับผมม~~
-
สนุกม๊ากกกกกกก
ชอบบบบบบบ
อยากได้คุณแก้ว :mew1: :impress2: :กอด1: :-[
-
ประทับใจเรื่องนี้มากเลยค่ะ อ่านรวดเดียวจบเลย ชอบมากค่ะ :mew3: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :katai2-1:
-
เป็นเรื่องที่ดีมากๆค่ะเหมือนมันมาเติมสีสันในชีวิตช่วงนี้มากๆ
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้มาแบ่งปันกันนะคะ
สู้ๆกับทุกๆเรื่องค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
เป็นเรื่องที่น่ารักมากค่ะ ชอบคนแบบต๊อบคือไม่ยึดติดกับอะไร แค่รักและมีความสุขก็พอ ถึงจะหลอกตัวเองในบางครั้งก็ตาม 5555
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
-
:haun4:
-
:hao3: พึ่งได้ตามมาอ่าน สนุกมากนะคะ น่ารักดี เขินเบาๆๆๆ เขียนได้ดีเลยค่ะ
-
เพิ่งได้มีโอกาสเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ชอบมากๆค่ะ
โดยเฉพาะยอดชายนายต๊อบ ถึงใครจะมองว่าต๊อบโง่ซื่อบื้อก็เถอะ
แต่ต๊อบกลับเป็นตัวละครที่เราไม่อยากให้เขาเสียใจเลย ต๊อบเป็นคนดีไม่มีอีโก้ แล้วรู้สึกว่าเขาเท่มากๆนะ (มากกว่าคุณแก้วด้วยซ้ำ)
เพราะจะมีสักกี่คนที่พร้อมจะยอมรับและปรับทุกอย่างได้เพื่อคนที่รักได้ขนาดต๊อบกัน
แล้วในแต่ละเรื่องที่ต๊อบต้องเปิดใจยอมรับนี่ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะสำหรับผู้ชายคนหนึ่ง
ทั้งรับได้ เข้าใจ และปกป้อง
(อาจเพราะเราไม่ได้เห็นเหตุกานณ์ความทุ่มเทของคุณแก้ว) ในความคิดเราเลยขอยกให้ต๊อบเป็นพระเอกของเรื่องจริงๆ (แม้จะเป็นรับก็เถอะ โถววว)
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้นะคะ :3123:
-
อ่านจบแล้วจ้า
:katai5: :katai5: :katai5:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4:
-
กลับมาอ่านเรื่องนี้รอบที่ล้านแล้วว เราขก.ไปอ่านในหนังสือเลยมาอ่านในนี้แทน น้ำตาไหลเหมาะแหมะเปาะแปะไปหมดเลยค่ะ คุณแก้วสู้มากที่สุดท้ายได้มาเจอคุณต๊อบ เป็นพระเอกที่น่าอิสสาที่สุดเท่าที่เคยอ่านแล้ว คุณต๊อบแต๊บถึงจะบื้อๆซื่อๆไปหน่อยแต่ดือที่สุดเลยค่ะ แง้ น่ารักกกกกกก :mew6:
-
:pig4: