35.ผมกลับมานั่งเล่นคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่ที่ห้อง กระทั่งเจ้าของห้องอีกคนเข้ามา คินดูแปลกใจนิดหน่อยที่เห็นผมอยู่ที่นี่ทั้งที่เพื่อนตัวเองไม่อยู่ ก่อนจะส่งยิ้มจาง ๆ มาให้แล้วบอกกับผมว่าแวะเอาขนมมาให้บิ๊ก แล้วขอตัวเดินเข้าห้องนอนของตัวเองไป ผมเลยย้ายตัวเองกลับเข้ามาอยู่ในห้องนอนของบิ๊กบ้าง เผื่อคินอยากจะทำอะไรจะได้ไม่ต้องรู้สึกอึดอัดที่มีคนแปลกหน้ามานั่งดูอยู่ด้วย
ใช่ว่าผมไม่รู้สึกว่าคินมันไม่ชอบผม เพราะก่อนหน้าที่จะตอบตกลงย้ายมาอยู่กับน้องมันผมก็ยังแอบคิดว่าจะให้น้องมันเป็นฝ่ายย้ายไปอยู่กับผมแทนมากกว่า แต่ลึก ๆ ผมเองก็รู้ดีว่าสาเหตุที่ทำให้น้องมันขอร้องให้ผมย้ายลงมาอยู่ที่นี่คืออะไร ผมถึงยอมเป็นฝ่ายเสียสละลงมาเองแบบนี้
“อ้าวมึง..”
ผมถอนหายใจออกมาอย่างโล่ง ๆ เมื่อได้ยินเสียงน้องมันกลับมา แต่ก็ยังไม่คิดที่จะโผล่ออกไปร่วมวงสนทนาด้วย เลยหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมานอนเล่นเกมส์รอเวลาให้คินกลับไป หูฟังที่หยิบขึ้นมาใช้ช่วยปิดกั้นการรับรู้ทุกอย่างจากโลกภายนอกของผมไป ก่อนจะถูกดึงกลับมาด้วยแรงกอดรัดจากใครอีกคน
“คิดถึงจังเลยครับ” น้องมันดึงหูฟังผมออก ก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มทั้งสองข้าง “ออกไปกินข้าวข้างนอกด้วยกันนะ”
ผมเลิกคิ้ว รู้สึกสงสัยกับบางคำในประโยคของเขา “ไปกับใครบ้าง”
“ก็ผมกับไอ้คินไง”
ว่าแล้วเชียว..
“นะครับ ไปด้วยกันนะ”
ผมส่ายหน้าปฏิเสธ ก่อนจะบอกไปว่าอยากอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องเงียบ ๆ มากกว่า น้องมันงอแงใส่ผมนิดหน่อย แต่ก็ยอมถอยกลับออกไปโดยดี ผมเลยหันมาสนใจเกมส์ที่เล่นค้างเอาไว้ในโทรศัพท์มือถือต่อ แต่ยังไม่ทันจะเคลียร์ด่านอะไรได้ ก็โดนก่อกวนด้วยคน ๆ เดิมซ้ำอีกรอบ
“ไหนบอกจะไปกินข้าว”
“จะให้ผมทิ้งเบลล์ไว้คนเดียว แล้วตัวเองออกไปกินข้าวกับเพื่อนเนี้ยนะ” ว่าแล้วก็ดันตัวเองเข้ามานั่งซ้อนตัวผม “ผมไม่อยากเป็นแฟนที่แย่แบบนั้น”
“คิดมากไปหรือเปล่า”
“ก็ดีกว่าคิดน้อย แล้วต้องมานั่งเสียใจทีหลังอะ”
ผมวางโทรศัพท์มือถือลงบนโต๊ะ ก่อนจะพยายามดึงตัวเองออกจากท่อนแขนที่กำลังกอดรัดตัวผมอยู่ “นัวเนียจังวะบิ๊ก”
“ก็ผมคิดถึงนี่”
“อย่ามาเยอะ ห่างกันยังไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยไหม” ผมบ่น “น้ำกูก็ยังไม่ได้อาบ”
“ตัวเบลล์หอมจะตาย”
ผมหดคอหนีจมูกน้องมัน “บิ๊ก..”
“...”
“มึง..” ผมใช้มือยันหน้าน้องมัน “ไม่หิวข้าวหรือไง”
“ไว้ทีหลังเหอะ”
แล้วสุดท้ายผมก็เป็นฝ่ายที่ต้องยอมแพ้มัน..
ผมเดินมาค้นถุงขนมที่คินซื้อมาฝากหลังจากกินข้าวที่น้องมันโทรสั่งจากร้านใต้คอนโดขึ้นมาอิ่ม ก่อนจะเลือกหยิบท๊อฟฟี่เค้กแล้วเดินกลับมานั่งดูหนังที่น้องมันเปิดทิ้งเอาไว้รอบิ๊กที่เพิ่งเข้าไปอาบน้ำหลังจากจัดการเก็บจานชามไปล้างเสร็จ ส่วนผมอาบแล้วเรียบร้อยตั้งแต่ก่อนกินข้าว เลยนั่งเอื่อยรอเวลานอนได้อย่างที่เห็น
“กินขนมไม่รอเลย” ผมเหลือบตาไปมองคนที่นุ่งแต่กางเกงขายาวตัวเดียว ก่อนจะกลับมาสนใจหนังต่อ “ของโปรดผมด้วยนะที่กินอยู่”
“หวง ?”
น้องมันส่ายหน้ายิ้ม ๆ “ผมไม่หวงอะไรกับเบลล์หรอก”
“...”
“เมียทั้งคน”
“พูดงี้คิดว่าเท่ห์ ?”
ใช่ว่าผมจะใส่ใจอะไรมากมายกับคำที่น้องมันใช้เรียก ก็แค่รู้สึกว่ามันไม่ได้น่าฟังสักเท่าไรก็เท่านั้นเอง..
“ผมแค่ล้อเล่น” ว่าแล้วก็เดินมานั่งพันแขนพันขาผม “ป้อนบ้างดิ”
ผมตักเค้กใส่ปากให้น้องมัน ก่อนจะตักเข้าปากตัวเองต่อ ทำแบบนั้นสลับกันไปจนหมด ถึงได้ลุกมาหยิบเค้กช็อกโกแลตไปนั่งกินเพิ่มอีกชิ้น
“ทำไมกินเยอะ” ผมเหลือบตามองน้องมัน แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรไป “เดี๋ยวก็ปวดท้องหรอกครับ”
“ชอบกินเค้กเหรอ”
“ครับ ?”
“เห็นคินซื้อแต่เค้กมาฝาก”
“อ่อ..” น้องมันหันไปมองถุงขนมที่วางอยู่ตรงโซนครัว ก่อนจะหัวเราะออกมาเบา ๆ “จริง ๆ แล้วก็ไม่ถึงกับชอบหรอกครับ”
“...”
“แต่มันซื้อมาให้บ่อย ก็เลยพยายามทำใจให้ชอบ”
“แปลก..” น้องมันไม่พูดอะไรต่อ ทำแค่หัวเราะเบา ๆ ในลำคอ แล้วคว้าเอวผมไปกอด “กูไม่ให้แล้วนะ”
“หึ ๆ”
“พูดไม่ฟังคราวนี้กูจะหนีกลับไปนอนที่ห้อง”
“ครับ ๆ ไม่ทำแล้ว”
“...”
“รีบ ๆ กินเถอะครับ จะได้ไปแปรงฟันแล้วนอน”
“อืม..”
Ma-NuD_LaW
ฝนตกแล้วอารมณ์มันได้อะ 
เย็น ๆ ชื่นใจ..ถ้าฟ้าไม่ร้อง ไม่ผ่าก็คงจะดี 
ขอบคุณที่แนะนำนิยายให้เค้าน้าาา 
ขอบคุณทุกความเห็นครับ 
หัวข้อ: รั้ง..รัก.. [ตอนพิเศษ] 12/3/60 หน้า 38 --มี Ebook แล้วค้าบบบบบ-- (อ่าน 264764 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก