Sex toy 5
( Shut x Pitcha )
พิชชามองคฤหาสน์หลังใหญ่ตรงหน้าด้วยอารมณ์ขุ่นมัวพร้อมที่จะระเบิดออกมา เพราะวันนี้เป็นวันหยุดเขาถึงได้มี
เวลามายืนอยู่ตรงนี้ ซึ่งก็คือคฤหาสน์ของชัชเพื่อนของจินนั่นเอง เขาไม่อยากจะมาเหยียบที่นี่หรอกแต่เพราะตั้งแต่วันนั้นที่เขาเจอ
เด็กปิงที่ห้างสรรพสินค้าเขาก็บังเอิญเจอกับเด็กนั่นอีกสองครั้งและก็ไม่วายต้องต่อปากต่อคำกัน เขาไม่ใช่เด็กๆอายุก็จะเข้าสู่วัย
เบญจเพสแล้วแต่ต้องมาเถียงกับเด็กเรื่องผู้ชายซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องเลย ดังนั้นที่เขามาที่นี่วันนี้ก็เพื่อเคลียร์กับร่างสูงผู้เป็นต้นเหตุ
นั่นเอง
“มาหาใครคะ” แม่บ้านที่เป็นคนมาเปิดประตูให้ถามขึ้น
“หามาชัชครับ” พิชชาตอบกลับไปอย่างสุภาพ แม่บ้านมองคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้มก่อนจะเป็นคนพาเข้าไปในบ้าน ส่วน
ใหญ่พวกเด็กๆในสต็อกของคุณชัชที่มาหาที่บ้านมักจะดูหยิ่ง ทะนงตัวไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่ต่างจากคนตรงหน้าที่ดูนิ่งสุขุมและ
วางตัวดี
“สงสัยคุณชัชจะยังไม่ตื่นคุณจะขึ้นไปหาบนห้องมั้ยคะ” แม่บ้านถามขึ้น พิชชาขมวดคิ้วทันทีพร้อมกับมองนาฬิกาข้อมือ นี่
มันจะเที่ยงแล้วไม่ใช่หรือไงถึงวันนี้จะเป็นวันเสาร์ก็เถอะแต่ก็ไม่ควรจะนอนกินบ้านกินเมืองขนาดนี้ไม่ใช่หรือไง
“ขึ้นไปได้เหรอครับ” พิชชาถาม เพราะห้องนอนถือว่าเป็นพื้นที่ส่วนบุคคลเขาไม่อยากจะก้าวก่ายเท่าไหร่ถ้าไม่ติดว่า
อยากจะเจอแล้วรีบเคลียร์ๆให้จบๆไป
“ได้ค่ะ ปกติเด็กๆ...เอ่อ...ดิฉันหมายถึงเพื่อนคุณชัชเวลามาหาก็สามารถขึ้นไปข้างบนได้อยู่แล้วค่ะ” แม่บ้านว่าซึ่งนั่นก็
ทำให้พิชชารับรู้ได้ทันทีว่าอีกคนพาเด็กๆมาที่บ้านบ่อย อวัยวะในอกข้างซ้ายจี๊ดขึ้นมาแปลกๆอย่างหาสาเหตุไม่ได้ซึ่งพิชชาเองก็
ไม่อยากจะหาสาเหตุเท่าไหร่
“งั้นขออนุญาตนะครับ” พิชชาว่าอย่างสุภาพจนแม่บ้านอดชื่นชมไม่กิริยามารยาทของอีกคนไม่ได้ก่อนจะเป็นคนพาร่าง
บางไปยังห้องนอนของชัช
“อื้อออ...พี่ชัชอย่างซนสิฮะ” เสียงหนึ่งดังออกมาจากห้องของชัชทำให้พิชชาขมวดคิ้วเป็นปม
“น้องไอซ์ก็อย่าดิ้นสิครับ” คราวนี้เป็นเสียงของชัชบ้าง พิชชาไม่รู้ว่าตัวเองกำมือแน่นจนเห็นเส้นเลือดตั้งแต่เมื่อไหร่ แม่
บ้านมองหน้าพิชชาอย่างเหงื่อตกเพราะลืมนึกไปว่าเมื่อคืนคุณชัชพาเด็กกลับมานอนที่บ้าน
“คึๆ ก็มันจั๊กจี้นี่ฮะ เมื่อคืนพี่ชัชก็ทำทั้งคืนแล้วไม่พอหรือไงฮะ” เด็กที่ชื่อไอซ์ว่า
“น้องไอซ์ไม่รู้หรือไงว่าพี่เป็นพวก...”
“พวกโรคจิต จิตวิปริต” เป็นเสียงของพิชชาที่ดังขึ้นก่อนที่ร่างบางจะเปิดประตูเข้าไปในห้องของชัช ชัชเบิกตากว้างอย่าง
ตกใจ
“คะ...คุณมาที่นี่ได้ไง”
“มายังไงก็ไม่สำคัญแต่ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ” พิชชาว่าเสียงเรียบ ชัชถึงกลับเหงื่อตก
“ใครเหรอฮะพี่ชัช เพื่อนพี่ชัชเหรอ” ไอซ์ถามขึ้นพร้อมมองไปที่คนตรงหน้าอย่างสำรวจ แม้ว่าหน้าตาจะสวยหวานแต่ดู
ท่าทางจะอารมณ์เท่าชัชไม่ก็มากกว่าทำให้โล่งใจไปว่าไม่ใช่เด็กในสต็อกของชัชแน่ๆเพราะอีกคนจะชอบกินเด็ก ยิ่งเด็กเอ๊าะๆยิ่ง
เป็นอาหารจานโปรด
“เอ่อ...พี่ว่าน้องไอซ์กลับไปก่อนดีกว่า พอดีพี่มีธุระ” ชัชว่า ไอซ์ทำท่าจะค้าน
“ไม่มีแต่ครับ” ชัชว่าด้วยน้ำเสียงจริงจังจนร่างเล็กต้องยอมลุกออกจากเตียงด้วยสภาพบ็อกเซอร์เพียงตัวเดียวไปแต่งตัว
ร่างเล็กผอมบางที่มีรอยแดงทั่วแผงอกและขาอ่อนทำให้พิชชาพอจะรู้ดีว่าทั้งคู่ผ่านกิจกรรมอะไรกันมา อวัยวะหน้าอกข้างซ้ายจี๊ด
ขึ้นมาอีกครั้งจนพิชชานึกหงุดหงิด
“ผมไปนะฮะ แล้วโทรหาไอซ์ด้วยนะ” ไอซ์ว่าพร้อมจุ๊บที่แก้มชัชเบาๆก่อนจะเดินออกไป...หลังจากที่ไอซ์ออกไปห้องก็
ตกอยู่ในความเงียบ
“ไม่คิดว่าคุณจะคิดถึงผมขนาดต้องมาหาผมถึงที่บ้านแบบนี้” ชัชพูดขึ้นทำลายความเงียบกะจะแกล้งอีกคนเล่นแต่กลับได้
รับสายตาเยือกเย็นของพิชชากลับมาแทน
“ผมไม่ตลก ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ” พิชชาว่าเสียงเรียบพร้อมมองหน้าอีกคน
“ผมต้องแต่งตัวหเรียบร้อยก่อนมั้ย” ชัชถาม
“เฮอะ ไม่จำเป็น หลังจากคุยกับผมคุณอยากจะโทรตามเด็กคนไหนของคุณมาต่อมันก็เรื่องของคุณ” พิชชาว่าอย่าง
ประชดประชัน
“โอเคๆ งั้นคุณมีเรื่องอะไร” ชัชถามพร้อมกับนอนหนุนแขนตัวเองอย่างชิวๆอยู่บนเตียงทำให้พิชชาที่ยืนอยู่ปลายเตียง
รู้สึกหมั่นไส้
“เรื่องของเด็กปิง เด็กของคุณ” พิชชาว่า ชัชเลิกคิ้ว
“ผมอยากให้คุณไปบอกเด็กของคุณให้เลิกระรานผมซะ ผมไม่ใช่เด็กในสต็อกของคุณที่ต้องมาตบตีแย่งคุณ การที่ผมไป
ไหนมาไหนกับคุณมันก็เพราะข้อตกลงบ้าๆเท่านั้น” พิชชาว่าออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ข้อตกลงบ้าๆ?” ชัชเลิกคิ้วพร้อมหัวเราะในลำคอหึๆ
“ใช่ ข้อตกลงบ้าๆและผมคิดว่าคุณควรจะเลิกเล่นได้ละ ผมไม่สนุกด้วย ที่ผมจะพูดมีแค่นี้แหละ ขอตัว” พูดจบพิชชาก็
ทำท่าจะหันหลังกลับแต่ชัชไวกว่า ร่างสูงลุกจากเตียงแล้วกระชากแขนเรียวอย่างแรงจนเซมาปะทะแผงอกกว้างที่ไล้อาภรณ์
ปกปิด
“ปล่อยนะ” พิชชาว่าพร้อมมองอีกคนตาเขียว
“ไม่เคยมีใครเข้าห้องนอนของผมและเดินออกไปเฉยๆ” ชัชพูดขึ้นซึ่งนั่นก็ทำให้พิชชางุนงง
“โอ๊ย เจ็บนะ จะทำอะไรของคุณ” พิชชาว่าอย่างตกใจเมื่ออีกคนโยนเขาขึ้นเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมอย่างรวดเร็ว
“ก็อย่างที่บอกไม่เคยมีใครเข้าห้องนอนของผมแล้วเดินออกไปเฉยๆ” ชัชว่าพร้อมยกยิ้มแต่นัยน์ตาไม่ได้ยิ้มไปด้วย ตาคม
มีแต่ความหงุดหงิดและความคุกกรุ่น
“คุณจะพูดอะไรกันแน่ ผมไม่มีเวลามาล้อเล่นกับคุณหรอกนะ”
“ผมก็ไม่ได้เล่นนี่” ชัชว่าพร้อมกับมือหนาอีกข้างที่ไม่ได้รวบข้อมือบางจับที่แก่นกายผ่านร่มผ้าของอีกคนจนพิชชาตาโต
“เอามือของคุณออกเดี๋ยวนี้นะ ไอ้โรคจิต” พิชชาโวยวายหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธและอาย
“อืม ผมโรคจิต”
“ถ้าคุณคิดจะทำอะไรบ้าๆ ผมขอสั่งให้คุณหยุดคิดเดี๋ยวนี้ ผมไม่ใช่คนที่คุณจะมาทำอะไรง่ายๆแบบนั้น” พิชชาว่าพร้อม
มองอีกคนอย่างจริงจัง
“ผมไม่ได้แค่คิด...” ชัชกระตุกยิ้ม
“...เพราะผมจะทำเลยต่างหาก” สิ้นเสียงทุ้มริมฝีปากหนาก็ประกบลงมาที่ริมฝีปากบางทันที พิชชาพยายามหันหน้าหนี
อีกคนพร้อมกับเม้มปากไม่ให้อีกคนล่วงล้ำเข้ามาแต่มีหรือที่จะสู้คนที่ประสบการณ์โชคโชนอย่างชัชได้ ร่างสูงขบที่ริมฝีปากล่าง
ของอีกคนเบาๆจนพิชชายอมเปิดปากทำให้ลิ้นหนาเข้ามาชิมความหวานภายในโพรงปากบางได้ พิชชาร้องอื้ออึงเพื่อให้อีกคน
ปล่อยแต่ชัชหาได้ปล่อยไม่ อีกคนระดมจูบร่างบางอย่างเอาแต่ใจจนพิชชารู้สึกแสบปากไปหมด
“แฮ่กๆๆ” พิชชาหอบหนักหลังจากที่อีกคนถอนจูบ ปากบางทำท่าจะด่าอีกคนแต่ก็ช้ากว่าชัชเมื่อปากหนาประกบลงมาอีก
ครั้งแต่ครั้งนี้นอกจากจะร้อนแรงแล้วยังเต็มไปด้วยความอ่อนโยนจนพิชชาเผลอไผลจูบตอบอีกคนไป เสียงชื้นแฉะของน้ำลาย
ดังขึ้นดูหยาบโลนแต่ก็ไม่ได้ทำให้ทั้งคู่ถอนจูบ มือหนาของชัชเริ่มลูบคลำไปทั่วร่างบางจนกระทั่งปลดกระดุมเสื้อของอีกคน
พลั้ก
พิชชาผลักอีกคนออกอย่างแรง
“คิดจะทำอะไร” พิชชาถามด้วยสีหน้าตื่นๆ
“อย่าถามอะไรไร้เดียงสาเลย คุณอายุเท่านี้แล้วไม่รู้หรือไงว่าผมจะทำอะไร” ชัชตอบกลับพร้อมกับทำท่าจะจูบอีกคนต่อ
แต่พิชชาไม่ยอมร่างบางดิ้นไปมาพร้อมกับมือบางที่ปัดป่ายไปมาจนตบเข้าที่หน้าหล่ออย่างจัง
เพี้ยะ
“ผม...” พิชชาอึ้งไม่ใช่น้อยเพราะเขาไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้น
“ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก” ชัชกระตุกยิ้มก่อนจะโถมตัวทับพิชชาจนร่างบางดิ้นไม่ได้ ปากหนาประกบจูบอีกคนอีกครั้ง
พร้อมทั้งดูดลิ้นพิชชาอย่างแรง มือหนาไม่รอช้าปลดกระดุมเสื้ออีกคนจนหมดในเวลารวดเร็ว
“อ๊ะ...หยุดนะ” พิชชาร้องออกมาเมื่ออีกคนซุกไซ้ซอกคอของเขาพร้อมกับขบเม้มดูดกัดจนเกิดรอย มือบางทุบตีอีกคน
อย่างบ้าคลั่งแต่ชัชกลับไม่ยอมแพ้รวบมือทั้งสองข้างอีกคนด้วยมือข้างเดียว
“อ๊ะ...อ๊า...ยะ...หยุดนะ...อื้อ” พิชชาร้องออกมาด้วยความยากลำบากเมื่ออีกคนกำลังเชยชมยอดอกของเขา ลิ้นหนาเลีย
วนที่รอบฐานก่อนจะเลียขึ้นมาที่ยอดอกจนพิชชาแอ่นอกตามด้วยความเสียว ตากลมหน่วงคลอไปด้วยน้ำตาเพราะความอับ
อายที่เกิดขึ้น อับอายที่อีกคนทำกับเขาแบบนี้ อับอายในความง่ายของร่างกายที่โอนอ่อนตามอีกคนง่ายขนาดนี้
“ยะ...อย่า ขอร้อง” พิชชาพูดออกมาแผ่วเบา น้ำตาหยดลงมาที่แขนของชัชจนอีกคนรู้สึกได้ มือหนาที่กำลังจะปลด
เข็มขัดของร่างบางชะงักทันที ใบหน้าหล่อเงยขึ้นมามองอีกคนก็พบว่าพิชชาน้ำตาอาบแก้มโดยไร้เสียงสะอึกสะอื้น ชัชใจกระตุก
อย่างแรง มือหนาคลายมืออกที่จับมือบางเอาไว้
พลั้ก
เพี้ยะ
พิชชาผลักชัชออกก่อนจะตบที่ใบหน้าหล่ออย่างแรงจนขึ้นรอยนิ้ว
“เลว” พิชชาว่าออกมา ชัชนิ่งไม่เถียงกลับ ร่างสูงยอมผละออกจากร่างบางโดยดี พิชชาจัดแจงเสื้อผ้าตัวเองจนเรียบร้อย
ก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอนของอีกคนอย่างรวดเร็ว ชัชทรุดตัวนั่งลงที่ปลายเตียงพร้อมกับเสยผมตัวเองลวกๆอย่างเครียดๆ
เขารู้ว่าสิ่งที่เขาทำมันเลวจริงๆ เขาเกือบจะข่มขืนอีกคน เกือบจะทำให้อีกคนเป็นของเขาด้วยความไม่เต็มใจ ในชีวิตเพลย์บอย
อย่างเขามีคนมาเสนอตัวให้ไม่น้อย เขาควงคนโน้น คบกับคนนี้โดยไม่เคยจริงจังกับใครแต่กับพิชชา ตอนแรกเขาแค่สนใจเลย
อยากจะหวังลิ้มลองสักครั้งแต่พอได้รู้จักกับอีกคนมากๆมันทำให้เขาชอบอีกคน...ใช่เขาชอบพิชชา ชอบกว่าใครๆทั้งหมด เมื่อคืน
ที่เขาพาเด็กมานอนก็เพราะอยากลดความฟุ้งซ่านของตัวเองที่เอาแต่คิดถึงอีกคน เขาไม่ได้ไปเจออีกคนสองวันเพราะยุ่งเรื่องเรียน
แต่ในสมองกลับมีแต่ภาพอีกคนวนเวียนอยู่อย่างนั้น เขาคิดว่าบางทีอาจจะเพราะเขาไม่ได้ปลดปล่อยเลยทำให้ฟุ้งซ่านแต่เอาเข้า
จริงแล้วขณะที่เขามีอะไรกับไอซ์เขายังเห็นเป็นหน้าพิชชา ที่เขาโมโหก็เพราะคำพูดของอีกคน คำพูดที่เหมือนว่าไม่อยากจะเจอ
กับเขาอีกแล้วมันทำให้เขาใจสั่นไปหมดเลยทำเรื่องเลวๆลงไป
“แม่งเอ๊ย” ชัชสบถออกมาก่อนจะเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่ตกอยู่ข้างเตียง...ปากกาส่วนตัวของร่างบาง ซึ่งเขาจะ
เห็นอีกคนพกติดตัวตลอดเวลาเพราะอาจจะมีงานต้องเซ็นเอกสารแทนหรือรับรองงานอะไรตลอดเวลา ปากหนากระตุกยิ้มเมื่อนึก
อะไรออกก่อนจะหยิบปากกาดังกล่าวขึ้นมา
“ยังมีโอกาสให้แก้ตัว เอาวะ...สู้ๆเว้ยชัช”
อินังชัชนี่มันน่าตบจริงๆว่ามั้ยคะ? 555555 คือเหมาะที่เป็นเพื่อนกับอิพี่จินจริงๆ เชียร์ให้พิชชาเอาคืนเลยเนอะ อิๆ ยังไงก็ฝาก
ติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___