-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
ผลงานจางบิวตี้
เซต ครอบครัวเทพพยัคฆ์
Dragon's Love รักร้ายนายมังกร (จบแล้ว)
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51339.0
Lion's Love รักร้ายนายเย็นชา (จบแล้ว)
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52668.0
Tiger's Love รักร้ายนายเพลย์บอย
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54447.0
Fox's Love รักร้ายนายเจ้าเล่ห์
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55655.0
เซต Poor Boy
Poor Boy รักนี้ไม่มีเสียง (จบแล้ว)
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51770.0
Poor Boy รักไม่ได้
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54025.0
Poor Boy รักที่มองไม่เห็น
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55595.0
เซต Sex toy
Sex Toy ผมถูกบังคับให้ขายตัว (จบแล้ว)
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52620.0
Sex Toy ผมไม่ได้ขายตัวเว้ย!
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54540.0
Sex Toy ผมขายตัวครับ!
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55704.0
[/color][/size]
-
Sex Toy…ผมถูกบังคับให้ขายตัว!! Yaoi (Boy’s Love) 18+!
Open : 20/03/59
Close : 02/07/59
Jin : แก้ผ้า แล้วไปนอนรอบนเตียงซะ!
Beer : ผมโดนบังคับมา ผมไม่ได้ขายตัว!
เปิดเซตใหม่อีกแล้วจ้า!!! (ในขณะที่เซตเก่ายังดองอยู่ ㅠ ㅠ) เซตนี้สำหรับผู้ที่ชื่นชอบเอ็นซีแบบ Non stop? 5555 ยังไงก็ฝาก
ติดตามด้วยนะคะ จะพยายามลงสลับกัน ลงบ่อยๆ ^ ^
___จางบิวตี้___
[attachment deleted by admin]
-
Intro
Jin : อย่ามาลีลา แก้ผ้าซะ!
Beer : ฮึก…ไอ้คนใจร้าย
Jin : ขายตัว ไร้ศักดิ์ศรี
Beer : ผมบอกว่าผมโดนบังคับมาไง ทำไมไม่ฟังกันบ้าง!
Jin : เฮอะ! ปากบอกโดนบังคับมาแต่ก็รับลูกค้าตลอด
Beer : แล้วแต่คุณจะคิดแล้วกัน!
Jin : เลิกขายตัวแล้วมาเป็นของกูคนเดียวซะ!
Beer : ไม่!
ง่อววววววววววว มาแบบอินโทรสั้นๆให้จิ้นกันเองไปก่อนเนอะ อิๆ รอคุณดรากอนกับน้องเหนือจบก่อนจะมาต่อให้นะ ฝาก
ติดตามด้วยนะคะ ^ ^
___จางบิวตี้___
-
ติดตามคับ. :katai2-1: :mew1:
-
อืมน่าิดตามตรง nc non stop สุดๆอะ อิอิ
-
รอเอ็นซีแบบ non stop
-
ติดตามแน่นอนจ้าาาาาา :กอด1:
-
Sex Toy 1
เสียงโหวกเหวกโวยวายของผู้หญิงและผู้ชายวัยกลางคนที่ทะเลาะกันทำให้ ‘เบียร์’ ต้องหยิบหูฟังข้างตัวมาใส่แล้วเปิดเพลง
ดังๆเพื่อกลบเสียงเหล่านั้น ซึ่งนั่นก็คือเสียงของลุงกับป้าของเขาที่ทะเลาะกันทุกวันเหตุผลก็เห็นคงจะไม่พ้นเรื่อง ‘เงิน’ โลกใบ
นี้เงินถือว่าเป็นพระเจ้าทุกอย่าง ถ้าคุณไม่มีเงินคุณก็เหมือนขยะตามข้างทางที่หาใครจะสนใจไม่ ลุงของเขาเป็นยาม ส่วนป้า
ของเขามีอาชีพขายผักในตลาดสด ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรให้น่าทะเลาะกันเพราะว่าก็ทำงานทำการกันทั้งคู่ถ้าไม่ติดว่าลุง
ของเขาดื่มเหล้าหนักบวกกับป้าที่บ้าการพนัน ทั้งหวย ทั้งไพ่เรียกได้ว่าเงินที่หามาได้ก็เอาไปลงกับสิ่งพวกนี้หมด เบียร์เป็น
ลูกชายของน้องสาวลุง พ่อและแม่ของเขาตายไปตั้งแต่เขาเกิดได้ไม่กี่เดือนเพราะอุบัติเหตุทำให้ลุงต้องจำใจรับเขามาเลี้ยง
เพราะเขามีลุงที่เป็นญาติเหลือเพียงคนเดียวและลุงกับป้าเองก็ไม่มีลูก ชีวิต19ปีที่ผ่านมาของเบียร์ไม่เคยพบกับคำว่าสุขสบาย
เหมือนเด็กทั่วๆไป เขาต้องช่วยงานทุกอย่างที่พอทำได้ตั้งแต่งานบ้านยันรับจ้างข้างนอก ปัจจุบันเขาต้องทำงานหาเงินส่งตัว
เองเรียนเพราะลุงเคยบอกเขาว่าถ้าอยากเรียนต่อมหาวิทยาลัยก็หาเงินเรียนเองเพราะทั้งลุงและป้าไม่มีปัญญาส่ง แม้ว่าจะรู้สึก
น้อยอกน้อยใจกับโชคชะตาที่เป็นอยู่แต่เขาก็หลีกเลี่ยงมันไม่ได้ คงทำได้เพียงยอมรับแล้วก้าวต่อไป
ปังๆๆๆ
“ไอ้เบียร์เปิดประตูให้ข้าหน่อยสิ!”เสียงเคาะประตูจากด้านนอกพร้อมกับเสียงแวดๆของป้าทำให้เบียร์ต้องปิดเพลงแล้วถอดหู
ฟังออกก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้ผู้เป็นป้า
“มีอะไรครับป้า”
“พอจะมีให้ข้ายืมสักพันสองพันมั้ย เมื่อกี้นังจวงมันมาทวงค่าหวย ถ้าไม่จ่ายมันด่าข้ายันโคตรแน่”
“ข้าเล่นเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ”เบียร์ถามอย่างตกใจ ปกติเขาว่าแค่ร้อยสองร้อยก็เยอะแล้วนะ
“ก็แหม่...ข้าก็เล่นหวังรวยสิ เล่นร้อยสองร้อยมันจะได้สักกี่บาทวะ”หญิงวัยกลางคนว่า
“ผมว่ามันเยอะไปนะป้า เล่นสักร้อยสองร้อยก็พอ”เบียร์ว่า
“ไม่ต้องมาสอนข้า ว่าไงมีมั้ยสองพันอ่ะ จะรีบไปให้นังจวงมัน”หญิงวัยกลางคนเริ่มหงุดหงิด
“ผมไม่มีหรอกป้า เดี๋ยวต้องจ่ายค่าเทอมแล้ว”
“เดี๋ยวนั่นมันเมื่อไหร่ล่ะ ไม่ใช่วันนี้ซะหน่อย เอามาให้ข้ายืมก่อนเดี๋ยวคืน”ผู้เป็นป้าว่า
“แต่ป้า...”เบียร์ทำหน้าลำบากใจเพราะปกติให้ยืมทีไรเขาก็ไม่เคยได้คืนสักที
“อย่ามาหวงเงินหวงทองกับข้านะ ข้าเลี้ยงเอ็งมาหมดเงินไปตั้งเท่าไหร่ ทำไมไม่สำนึกบ้างฮะ!”ผู้เป็นป้าโวยวาย
“นี่ครับ”ว่าแล้วเบียร์ก็ยื่นเงินให้ผู้เป็นป้าอย่างตัดปัญหา เขาเบื่อที่จะฟังประโยคแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมาอีกแล้ว เขารู้ว่าลุงกับป้ามี
พระคุณกับเขามาก
“เออ เอามา”ผู้เป็นป้าดึงเงินจากมือของเบียร์แล้วลงไปทันที เบียร์ถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้อง เงิน
ขาดไปแล้วสองพันคงต้องไปรับจ็อบส่งนมอีกแล้วสินะ ปกติเบียร์จะทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟอยู่ที่ร้านอาหารของรุ่นพี่ศิษย์เก่าใน
คณะทำงานตั้งแต่หนึ่งทุ่มถึงห้าทุ่ม ค่าแรงก็ตกวันละ200-250บาท แต่ถ้าช่วงไหนเขาเงินขาดจริงๆก็ไปรับจ้างขี่จักรยานส่งนม
ตอนเช้าๆค่าจ้างวันละ 100บาท เท่ากับว่าเขาต้องเหนื่อยเป็นสามเท่าเพราะต้องทำงานส่งนมตั้งแต่เช้าแล้วไปเรียน พอเลิก
เรียนก็ไปทำงานที่ร้านอาหารต่อ แต่ทำยังไงได้ล่ะ...เงินคือพระเจ้านี่เนอะ...อีกด้านหนึ่ง...ร่างสูงที่พึ่งลงจากเครื่องบินเดินเข็น
รถเข็นด้วยใบหน้านิ่งๆก่อนที่จะมีผู้ชายสองคนวิ่งมารับแล้วช่วยเข็นกระเป๋าทันที
“เชิญครับนายน้อย”ร่างสูงเข้าไปนั่งในรถเบนซ์คันหรูก่อนที่ประตูจะถูกปิดโดยคนติดตาม นัยน์ตาคมมองไปตามสองข้างทาง
ขณะที่รถกำลังขับ นานเท่าไหร่แล้วที่เขาไม่ได้กลับมาที่ไทย จะว่าไปก็เกือบๆ10ปีก็ว่าได้ ‘จิน’ นายน้อยของตระกูลเศรษฐี
ชื่อดังที่มีกิจการโรงแรมทั่วประเทศไทย อีกทั้งยังมีสาขาในต่างประเทศอีกด้วย ร่างสูงไปใช้ชีวิตอยู่ที่ฝรั่งเศสตั้งแต่อายุ12จน
ปัจจุบันอายุ21ปีแล้ว ความจริงเขาตั้งใจจะเรียนที่ฝรั่งเศสให้จบแต่เพราะกิจการที่ไทยมีปัญหานิดหน่อยเจ้าสัวใหญ่พ่อของเขา
จึงส่งเขากลับไทยเพื่อมาดูแลกิจการแทนและยังโอนหน่อยกิจให้เขามาเรียนที่มหาวิทยาลัยรัฐบาลชื่อดังในภาคอินเตอร์ให้เขา
เสร็จสรรพโดยที่เขาไม่สิทธิ์คัดค้านแต่อย่างใด ชีวิตของเขาเกิดบนกองเงินกองทองอยากได้อะไรก็ต้องได้ เขาไม่ใช่คนรวย
ขาดความอบอุ่นเหมือนในนิยายหรือละครทีวี ครอบครัวของเขาอบอุ่นดีเพียงแต่อาจเพราะเรื่องงานทำให้เขากับพ่อไม่ค่อยมี
เวลาให้กันเท่าไหร่ก็เท่านั้น แม้ว่าจะไม่ชอบใจที่ต้องเดินตามรอยเท้าพ่อแต่ก็ไม่เคยบอกว่าไม่ภูมิใจที่ทำ เขาเป็นลูกคนเดียว
เพราะฉะนั้นธุรกิจทั้งหมดมันก็คือของเขาในวันข้างหน้า
“ท่านเจ้าสัวบอกว่าคุณเลขาจะเดินทางมาถึงไทยวันพรุ่งนี้ครับ”ลูกน้องคนหนึ่งพูดขึ้น ร่างสูงพยักหน้ารับอย่างไม่ได้สนใจ
อะไรมากนัก ปกติตอนอยู่ที่ฝรั่งเศสเขาก็มีเลขาที่ดูแลอยู่แล้ว แม้ว่าอีกคนจะขี้บ่นไปหน่อยแต่ก็ยอมรับเลยว่าอีกคนมี
ความสามารถมากจริงๆ
“คุณจินอยากไปไหนก่อนหรือเปล่าครับหรืออยากกลับบ้านเลย”ร่างสูงนิ่งไปนิดก่อนจะตอบออกมา
“ไปบ้านไอ้ชัช”...’ชัช’ คือเพื่อนคนเดียวของจินที่ยังคงติดต่อกันตลอด บางครั้งมันก็บินไปหาเขาที่ฝรั่งเศสบ้างเป็นครั้งเป็น
คราว พ่อกับแม่ของเขารู้จักมันดีเพราะแต่ก่อนบ้านอยู่ใกล้กัน มหาวิทยาลัยที่พ่อเขาลงเรียนไว้ให้ก็เป็นที่เดียว คณะเดียวกับที่
มันเรียน มันโคตรดีใจที่รู้ว่าเขาจะกลับมาอยู่ไทยเพียงแต่ติดตรงที่ว่ามันไม่รู้ว่าเขาจะกลับไทยวันนี้ก็เท่านั้น
“มาหาใครคะ”สาวใช้ถามขึ้น
“ไอ้ชัช”...จินเดินเข้ามาในบ้านของเพื่อนสนิทพร้อมกับสำรวจไปด้วย บ้านของมันไม่เปลี่ยนไปเท่าไหร่นัก บ้านมันยังเต็ม
ไปด้วยภาพวาดราคาแพงๆเพราะแม่ของมันชอบไปประมูลภาพมา จากคำพูดของสาวใช้บอกว่าไอ้เพื่อนตัวดีของเขาอยู่บน
ห้องนอน ทั้งๆที่นี่ก็จะบ่ายแล้วแต่แม่งก็ยังไม่โผล่หัวลงมา
“คิกๆๆๆ”เสียงหัวเราะคิกคักที่ดังออกมาจากห้องของเพื่อนสนิททำให้จินขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะมันไม่ใช่เสียงของเพื่อนเขา
แต่มันเป็นเสียงของผู้ชาย
แอดดดด
มือหนาเอื้อมไปเปิดประตูห้องนอนของเพื่อนสนิทอย่างถือวิสาสะก่อนจะเดินเข้าไปก่อนจะพบกับ...
“เฮ้ย!”ชัชร้องลั่นอย่างตกใจเมื่อเห็นหน้าเพื่อนสนิท ก่อนจะรีบดึงผ้าห่มมาปิดตัวเองและหนุ่มน้อยข้างกายที่พึ่งเสร็จกิจรอบ
เช้ากันไปเมื่อครู่อย่างรวดเร็ว
“มะ...มาเมื่อไหร่วะ”ชัชถามอย่างอึ้งๆ
“เมื่อกี้...ผู้ชาย?”จินขมวดคิ้วพร้อมมองไปที่ร่างเล็กข้างตัวเพื่อนสนิท ร่างเล็กใบหน้าแดงระเรื่อทันทีทั้งอายและเขิน ก็
แหม...คนตัวสูงอีกคนหล่อขนาดนี้มามองกันแบบนี้ก็ต้องเขินเป็นธรรมดา
“เออๆ ปิงกลับก่อนเพื่อนพี่มา เดี๋ยวพี่โทรหา”ชัชหันไปพูดกับหนุ่มน้อยข้างกาย
“แต่...”
“อย่าดื้อน่า”ว่าแล้วร่างเล็กก็ต้องรีบไปแต่งตัวแล้วออกจากบ้านของชัชไปทันที ชัชบอกเพื่อนสนิทให้ลงไปรอข้างล่างก่อน
เพื่อขอจัดการตัวเอง...
“ไอ้เชี่ยมาไม่บอกไม่กล่าว ตกใจสัส”ชัชที่พึ่งลงมาจากห้องนอนทักเพื่อนขึ้น
“กูตกใจกว่ามั้ย”จินว่าพลางยักไหล่
“หน้ามึงตกใจมาก นิ่งเป็นหุ่น”ชัชแขวะ แหงแหละ...เพื่อนเขามันมีหน้าเดียว อารมณ์เดียว
“มึงแดกผู้ชายด้วยกันตั้งแต่เมื่อไหร่”จินถาม
“ผู้ชายด้วยกันอะไร น้องปิงออกจะน่ารัก หน้าสวยแบบผู้หญิงขนาดนั้น”ชัชว่า
“แต่ก็ผู้ชาย”
“ผู้ชายแล้วไงวะ มีรูให้เสียบเหมือนกันแถมบางคนยังฟิตกว่าของผู้หญิงอีก มันส์สัสๆ”ชัชว่าพลางทำหน้าหื่นๆ จินส่ายหน้า
อย่างเอือมๆกับนิสัยของเพื่อนสนิท
“เหอะๆ”จินหัวเราะในลำคอ
“กูพูดเรื่องจริงเว้ย งั้นมึงไปลองเลย รับลองถ้ามึงได้ลอง ติดแน่!”
เอาว่ะๆๆ พี่จินเราจะกล้าลองมั้ย? และจะลองกับใคร? นี่เดาไม่ยากเลยเนอะ อิๆ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ^ ^
___จางบิวตี้___
-
อย่าโหดกับน้องมากหล่ะพี่จิน
-
ติดตามจ้า พี่จิน น้องเบียร์
-
โธ่ๆ น้องน้อยของหมู่เฮา เสร็จโจรแน่ๆ รอแค่เวลา :m26:
-
:z1: ท่าจะมันส์
-
Sex Toy 2
วันนี้จินต้องเข้าบริษัทแต่เช้าเพราะเลขาของเขาที่พึ่งมาถึงได้หอบงานมาด้วย ทั้งๆที่อาทิตย์หน้าเขาเปิดเทอมแล้วแท้ๆแต่ก็
ยังต้องวุ่นวายกับงานบริษัทด้วย เขาจะเรียนจบมั้ยให้ทาย…
“สรุปการประชุมวันนี้…”เสียงพล่ามของเลขาส่วนตัวของเขาดังขึ้นตลอดที่เดินทางกลับบ้าน จินไม่ได้สนใจฟังเท่าไหร่
ตาคมมองไปตามสองข้างทางถนนนิ่งๆแบบไม่สื่อความรู้สึกใดๆ
เอี๊ยดดดดด
“เกิดอะไรขึ้น”จินถามขึ้นทันทีที่อยู่ๆคนขับรถก็เบรกกะทันหัน
“มีป้าคนหนึ่งตัดหน้าครับ” ‘พิชชา’ เลขาส่วนตัวของร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างคนขับว่าก่อนที่เจ้าตัวจะลงไปดูทันที จินขมวดคิ้วเล็ก
น้อยที่เห็นว่าด้านนอกกับเถียงอะไรกันอยู่ว่าแล้วร่างสูงก็เดินลงจากรถไป
“มีอะไร”จินถามพิชชา
“ก็ป้านี่สิครับบอกว่าเราขับรถชนเขาแต่ที่ผมเห็นป้าแกเดินมาตัดหน้ารถเองแท้ๆ”พิชชาว่าอย่างไม่ยอม
“หนอยๆ ฉันไม่ได้เดินตัดหน้านะ ฉันเดินของฉันอยู่ดีๆ นี่คิดจะชนแล้วหนีหรอ ท่าทางการแต่งตัวก็ดูมีตังค์แต่นิสัยแย่จริงๆ
เจ้าข้าเอ๊ย มาดูนี่เร็ว มาดูพวกคนรวยที่คิดจะชนแล้วหนีเร็ว”หญิงวัยกลางคนว่า ทำให้พูดคนที่เดินผ่านไปผ่านมาหันมามอง
ทันที
“ผมไม่ได้ชนแล้วหนีอย่างที่ป้ากล่าวหา ป้าเองต่างหากที่มาตัดหน้ารถ”พิชชาว่า หรือเขาต้องเอากล้องที่ติดหน้ารถมา
ยืนยันกัน
“ใครมันจะอยากตัดหน้ารถให้ตัวเองเจ็บตัววะ อย่ามาใส่ร้ายข้านะ”หญิงวัยกลางคนว่าพร้อมโชว์ข้อศอกที่มีเลือดซิบๆเพราะ
แผลถลอกที่ล้มไปกับพื้นเมื่อกี้
“ป้าจงใจทำต่างหาก คุณจินครับผมว่า…”
“ต้องการเท่าไหร่”จินพูดขัดเลขาขึ้น ซึ่งคำพูดของร่างสูงก็ทำให้หญิงวัยกลางคนยิ้มกริ่มในใจทันที เอาเว้ยๆ เจ็บตัวครั้งนี้
ต้องไม่เสียเปล่า มีเงินไปจ่ายค่าหวยนังจวงแล้วเว้ยๆ
“ต้องการอะไร หมายความว่าไง”หญิงวัยกลางคนว่า
“เงิน ต้องการเท่าไหร่”จินพูด
“แต่คุณจินครับ”พิชชาทำท่าค้านแต่จินก็นิ่ง…อีกด้านหนึ่ง
“พี่เบียร์ๆ แฮกๆๆ พี่เบียร์”เด็กผู้ชายอายุประมาณ10ขวบวิ่งหอบกระแฮกๆมาหาเบียร์ที่กำลังนั่งเฝ้าร้านขายของชำให้คนรู้จัก
เพราะป้าแมวเจ้าของร้านแกไม่อยู่ไปหาหมอเลยจ้างเขาให้มาเฝ้าชั่วคราว เลิกคิ้วอย่างสงสัยทันที
“มีอะไรแดง”เบียร์ถาม
“แฮ่กๆๆ ป้าใจพี่ ป้าใจ”พอได้ยินชื่อของผู้เป็นป้าเบียร์ก็ขมวดคิ้วทันที
“ป้าทำไม ว่าไงล่ะแดง”เบียร์ถามเด็กตัวเล็กด้วยความร้อนใจ
“ป้าใจโดนรถชนพี่ แฮ่กๆ ที่ป้ายรถเมล์ตรงหน้าปากซอย”สิ้นเสียงเด็กน้อยเบียร์ก็รีบวิ่งอย่างรวดเร็วมาที่หน้าปากซอยทันที
ร่างบางมองหาผู้เป็นป้าก่อนจะรีบเข้าไปในวงสนทนาที่มีป้าของเขาและผู้ชายอีกสองคนที่กำลังเถียงกันอยู่
“ป้าเกิดอะไรขึ้น”เบียร์ถามผู้เป็นป้าอย่างห่วงๆทันที
“ไอ้คนรวยพวกนี้มันขับรถชนข้า มันจะชนแล้วหนี”หญิงวัยกลางคนว่า
“พวกผมไม่ได้ชน ต่อให้บอกกี่ครั้งก็ต้องบอกว่าป้าของคุณตัดหน้ารถ”พิชชาหันมาพูดกับเบียร์
“ตกลงมันยังไงกันป้า”เบียร์หันไปถามผู้เป็นป้า
“เอ๊ะ นี่เอ็งไม่เชื่อข้าหรือไงฮะ บอกว่ามันชนก็ชนสิ”ป้าใจหันไปทำเสียงหงุดหงิดใส่เบียร์เมื่อเห็นว่าหลานชายทำท่าจะไม่
เชื่อ
“ตกลงต้องการเงินเท่าไหร่ บอกมาสักที”จินพูดขึ้นบ้างซึ่งนั่นก็ทำให้เบียร์หันไปมองอีกคนทันที ร่างบางชักสีหน้าอย่างไม่
พอใจกับคำถามของร่างสูง คิดว่าเป็นคนรวยหรือไงถึงได้กล้าดูถูกคนจนแบบนี้
“ก็…”
“ผมกับป้าไม่ได้ต้องการเงินของพวกคุณ อย่าคิดว่ามีเงินแล้วจะทำได้ทุกอย่าง ถ้าคุณชนจริงๆผมก็แค่ต้องการให้พวกคุณ
ขอโทษป้าของผมแต่ถ้าไม่ ผมก็ขอโทษแทนด้วยในความเข้าใจผิด ป้าครับ กลับกันเถอะไปทำแผลดีกว่า”เบียร์พูดขัดผู้เป็น
ป้าขึ้นก่อนจะพาป้าของตัวเองกลับบ้านทันที
“งั้นกลับ”จินว่าก่อนจะขึ้นรถ…
“ปล่อยข้านะโว้ยไอ้เบียร์ ปล่อยนะโว้ย”หญิงวัยกลางคนดีดดิ้นทันที
“ทำไมป้า ป้าจะอยู่ให้คนรวยนั่นดูถูกทำไม”เบียร์ถามอย่างไม่เข้าใจ
“ไอ้หลานโง่!!! เอ็งมันโง่ติดใครวะ ดูไม่ออกหรือไงว่าข้าเป็นคนตัดหน้ารถมันเพื่อเรียกเงิน มันกำลังจะให้แล้วแท้ๆแต่เอ็ง…
เอ็งก็ทำพังหมด ข้าอยากจะบ้าตาย แล้วนี่ข้าต้องเจ็บตัวฟรีๆหรือไงวะ”ป้าใจว่าพร้อมผลักหัวเบียร์อย่างแรงด้วยความไม่
พอใจแถมยังโวยวายเสียงดัง
“ป้า…ป้าทำแบบนั้นได้ไงครับ”เบียร์ถามพร้อมมองผู้เป็นป้าอย่างผิดหวัง
“ก็…ก็ข้า…”
“คราวนี้หวยหรือว่าไพ่อีกครับ”เบียร์ว่า
“หวยนังจวง ติดมันไว้พันห้าไม่มีจ่าย”หญิงวัยกลางคนว่า
“ทำไมป้าเล่นเยอะอย่างนี้ล่ะครับ ผมบอก…”
“ไม่ต้องมาสั่งสอนข้า ในเมื่อเอ็งเป็นต้นเหตุที่ทำให้ข้าชวดตังค์จากพวกคนรวยนั่น เอาตังค์มาให้ข้าซะดีๆ”
“แต่ผมจะต้องจ่ายค่าเทอม”
“มหาวิทยาลัยมันยังไม่เปิดสักหน่อย อย่ามาอ้าง”ว่าแล้วเบียร์ก็เลยต้องจำใจหยิบเงินในกระเป๋าสตางค์ที่เหลืออยู่ไม่กี่พันให้
ผู้เป็นป้า เบียร์มองเงินในกระเป๋าเงินด้วยสายตาหม่นๆ อาทิตย์หน้าก็เปิดเทอมต้องเริ่มจ่ายค่าเทอมแล้ว เงินตั้งเป็นหมื่นเขาจะ
ไปหาจากที่ไหนมาทัน…หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์หน้าปวดหัวเมื่อครู่ไปแล้วบนรถก็ตกอยู่ในความสงบก่อนที่อยู่ๆพิชชาจะพูดขึ้น
“จะว่าไปเด็กคนเมื่อกี้หลานป้าเจ้าเล่ห์นั่นดูนิสัยดีนะครับ หายากในสมัยนี้”
“งั้นเหรอ”จินรับคำนิดๆแต่ในหัวก็ยังวนคิดถึงร่างบางเมื่อครู่อยู่ ในยุคที่เงินเป็นพระเจ้าขนาดนี้ยังมีคนที่กล้าปฏิเสธเงินอีก
เหรอ จะว่าแปลกก็คงแปลกจริงๆ แปลกจนน่าสนใจ
‘ผู้ชายแล้วไงวะ มีรูให้เสียบเหมือนกันแถมบางคนยังฟิตกว่าของผู้หญิงอีก มันส์สัสๆ’และอยู่ๆคำพูโขอเพื่อนสนิทก็ลอยขึ้น
มาในหัว จินไม่ใช่คนมักมากในเรื่องแบบนี้แต่อยู่ๆเขากลับคิดถึคำพูดของเพื่อนได้ยังไงก็ไม่เข้าใจ
‘กูพูดเรื่องจริงเว้ย งั้นมึงไปลองเลย รับลองถ้ามึงได้ลอง ติดแน่!’ลองงั้นเหรอ? อยู่ๆใบหน้าของคนที่พึ่งเจอเมื่อครู่ก็ลอย
เข้ามาในหัว ร่างสูงกระตุกยิ้มมุมปากนิดๆก่อนจะพูดขึ้น
“สืบประวัติเด็กนั่นกับป้าให้หน่อย”
“ฮะ ว่าไงนะครับ”พิชชาถามอย่างงุนงง จินไม่ตอบแต่กลับนั่งนึกอะไรบางอย่างในหัว ลองกับผู้ชายว่าเป็นเรื่องน่าสนใจ
แล้ว พิสูจน์ระหว่างเงินกับศักดิ์ศรีก็น่าสนใจเหมือนกัน ไม่ผิดใช่มั้ยที่เขาอยากจะพิสูจน์ทีเดียวพร้อมกัน
ตอนนี้สงสารน้องเบียร์มากเลยค่ะ T^T พร้อมกับแอบหมั่นไส้อิพี่จินนิดๆด้วย ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ อิพี่จินจะลองยังไง
แบบนั้นกันนะ >__<
___จางบิวตี้___
-
น้องเบียร์ น่าสงสารจัง
-
เบียร์น่าสงสารอ่ะ
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ สู้ๆนะ
-
ต้องแอบหน่วงจิตสุดๆแน่
-
เกลียดตรรกะเลี้ยงมาแล้วทวงบุญคุณอ่ะ :เฮ้อ: คือเรารู้นะสังคมและวัฒนธรรมของเรามันสอนให้เราทดแทนบุญคุณของผู้มีพระคุณ แต่แบบเบียร์และป้ากับลุงเนี่ย คือขูดเลือดจากปูแล้ว! เพราะหลานมาอาศัยให้ที่พักให้ข้าวเลยต้องตอบแทนด้วยเงิน เงิน เงินหรอ?! ถ้าเลี้ยงดูอย่างดี สั่งสอนและให้ความรักก็ว่าไปอย่าง นี่ไม่ใช่เลย สภาพป้าและลุงจากการเปิดเรื่องมาทำให้เห็นเลยว่าสังคมเป็นยังไง ดีใจกับเบียร์ด้วยที่โตมาเป็นคนดีและรู้จักทดแทนบุญคุณ(แต่ไม่ใช่การยอมจนเราไม่เหลืออะไรเลย มันไม่ใช่นะเบียร์!) หวังว่าป้าและลุงของเบียร์จะได้รับบทเรียนอะไรบ้างนะคะ :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
-
คุณป้า .คุณป้าสตรองมาก
-
ลองเลย แล้วคุณจะติดใจ :m25: :-[
-
นั่นๆ สนใจเบียร์แล้วสินะ พี่จิน
-
Sex toy 3
...สามวันผ่านไป...
“นี่ครับคุณจิน”พิชชาว่าพร้อมยื่นแฟ้มบางอย่างให้ร่างสูง จินรับแฟ้มนั้นมาก่อนจะพยักหน้าให้พิชชาออกไป หลังจากที่เลขา
คนสนิทออกไปแล้วมือหนาก็เปิดแฟ้มดังกล่าว ปากหนากระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจกับข้อมูลที่ได้รับ...เด็กนั่นน่าสนใจอย่างที่
คิดจริงๆ
“นังใจไอ้พวกหมวกดำมันมาถามหาเอ็งกะข้าว่ะ”เสียงของจวงหญิงวัยกลางคนดังขึ้นที่หน้าแผงตลาดของใจ ป้าของเบียร์
“จริงเหรอวะ แล้วเอ็งบอกพวกมันว่ายังไง”ใจว่าอย่างตื่นตะหนก
“บอกว่าเอ็งไม่อยู่ แต่เอ็งก็ระวังพวกมันเถอะ มันหมายหัวเอ็งอยู่”ใจหน้าซีดทันทีที่ได้ยิน เมื่อสัปดาห์ก่อนเธอและจวงไป
เล่นการพนันที่บ่อนมา แรกๆก็มือขึ้นได้เป็นกอบเป็นกำแต่หลังๆก็เสียจนหมดตัว จนในที่สุดก็ต้องกู้เงินของบ่อน พวกค่า
ดอกเบี้ยอะไรด้วยก็เป็นหมื่น ตอนนี้ใจเครียดมากจนกินไม่ได้นอนไม่หลับเพราะไม่มีเงินไปคืนบ่อน ยิ่งพวกแก๊งหมวกกันน็อคมา
ตามทวงแล้วยิ่งทำให้เธอหวาดหวั่นเข้าไปใหญ่
“นังใจๆ มีคนมาหาเอ็งว่ะ อยู่หน้าทางเข้าตลาด”เสียงหนึ่งดังขึ้น ใจสะดุ้งทันที
“คะ...ใครวะ”ใจถาม
“เห็นว่าเป็นคนที่ขับรถชนเอ็งเมื่ออาทิตย์ก่อน”ใจขมวดคิ้วทันทีที่อยู่ๆคู่กรณีเมื่ออาทิตย์ก่อนมาหา ต้องการอะไรจากเธอกัน
ยะ...อย่าบอกนะว่าจับได้ว่าเธอวิ่งตัดหน้ารถเอง แม้จะไม่อยากออกไปเจอแต่ก็ต้องจำใจออกไป พิชชาบอกหญิงวัยกลางคนที่ผู้
เป็นนายให้เป็นสืบประวัติและพอมาวันนี้ก็ให้เขามาพาอีกคนไปพบ
“มีอะไร”ใจถามเด็กหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่เป็นมิตร
“เจ้านายผมต้องการพบป้า”พิชชาว่า
“พบทำไม ข้าไม่เรื่องจะคุยด้วย ไปเลย มาทางไหนไปทางนั้นเลย”
“ถ้าจะพูดเรื่องชดเชยค่าเสียหายล่ะ”สิ้นเสียงของพิชชาหญิงวัยกลางคนก็ตาลุกวาวทันที
“งั้นเหรอ...งั้นก็ไปสิ”ใจว่าก่อนจะเดินตามพิชชาไปยังรถยนต์คันหรู
“เจ้านายของผมอยู่ในรถ”พิชชาว่า ใจพยักหน้าก่อนจะขึ้นรถไป
“พ่อหนุ่มมีอะไรกับฉันเหรอ เห็นลูกน้องบอกว่าจะชดเชยค่าเสียหาย”ใจถาม
“เปล่า”จินตอบ
“เอ๊ะ อะไรกันวะ ตกลงเรียกข้ามาทำไม”ใจว่าอย่างหัวเสีย
“หนี้พนันบ่อน...หนึ่งหมื่น กำหนดคืนวันที่20มีนา แต่วันนี้23มีนาแล้วนี่”จินว่าพร้อมมองข้อมูลในมือ
“เอ็งๆ...เอ็งไปเอามาจากไหน”ใจว่าอย่างตกใจ
“ผมมีข้อเสนอให้”จินบอก
“อะไร”
“หึๆ”จินกระตุกยิ้ม...ใจกลับมาบ้านมาด้วยอารมณ์ดีผิดกับเมื่อเช้าลิบลับ หลังจากที่ได้เอาเงินไปใช้หนี้ที่บ่อนแล้วยังเหลือ
เงินไว้ใช้อีกด้วย ไอ้เด็กหนุ่มนั้นมันใจป้ำจริงๆเลย
“อ่ะ”ใจว่าพร้อมยื่นถุงเสื้อผ้าให้หลานชายที่นั่งอยู่ เบียร์เงยหน้ามามองผู้เป็นป้าอย่างงงๆ
“อะไรครับป้า”เบียร์ถามอย่างงงๆ
“เสื้อผ้า ข้าซื้อมาให้”
“ให้ผม?”เบียร์ถามอย่างงๆเพราะป้าไม่เคยที่จะซื้อของ ซื้อเสื้อผ้าให้เขาเลยตั้งแต่จำความได้ เสื้อผ้าสมัยเด็กที่เขาใส่ก็ได้
รับช่วงต่อจากรุ่นพี่แถวบ้าน พอเขาโตหน่อยก็ได้จากการหาเงินซื้อเอง
“เออ ไปอาบน้ำแต่งตัวซะ ออกไปทำธุระกะข้าหน่อย”เบียร์รับมาอย่างงงๆแต่ปากบางก็อดยิ้มไม่ได้ที่อย่างน้อยป้าของเขาก็
ซื้ออะไรให้เขาบ้าง...
“ที่นี่เนี่ยนะป้า”เบียร์ถามพร้อมมองไปที่คอนโดหรูตรงหน้าอย่างสงสัย ป้าเขามีธุระอะไรในที่แบบนี้กัน คอนโดตรงหน้าสวย
หรูอยู่ใจกลางเมืองเรื่องราคานี่ไม่ต้องพูดถึง
“ตามๆมาเถอะน่ะ”ใจว่าก่อนจะเดินนำหลานชายเข้าไป เบียร์มองเลขชั้นของลิฟต์ที่ค่อยๆขึ้นไปสูงขึ้น เขายังคิดไม่ออกว่า
ป้าเขามีธุระอะไรที่นี่
“ป้า ป้ามาที่นี่ทำไมกันแน่”เบียร์ถามหลังจากที่ออกจากลิฟต์ ชั้นนี้อยู่ชั้นบนสุดมีห้องอยู่เพียง4ห้องเท่านั้น ให้เดาคือ
เจ้าของห้องต้องเป็นระดับมหาเศรษฐีแน่ๆ
“ป้า ทำไมไม่ตอบครับ”เบียร์ถามย้ำ
“เข้าไป”หญิงวัยกลางคนว่า
“ป้า นี่มันอะไรกันครับ”เบียร์ถามเสียงเครือเมื่อรู้สึกถึงสิ่งไม่ดีกำลังจะเกิดขึ้น ขอให้ไม่ใช่อย่างที่เขาคิดทีเถอะ
“ป้า ขายผมเหรอ”เบียร์ว่าน้ำตาคลอเมื่อเห็นว่าผู้เป็นป้านิ่ง
“ไม่ได้ขายแต่เขาแค่อยากรู้จักเอ็ง”ใจแก้ตัว
“ฮึก ป้าครับ ทำไมต้องทำแบบนี้”เบียร์เรียกผู้เป็นป้าอย่างน่าสงสาร
“ข้ารับเงินเขามาแล้ว ไม่มีเงินมาคืนหรอก”
“ผมจะเข้าไปคุยกับเขา”เบียร์ว่าพร้อมเปิดประตูเข้าไปทันที เขาไม่รู้หรอกว่าอีกคนเป็นใครแต่ทำไมต้องมาทำแบบนี้คิดว่า
เขาไม่มีศักดิ์ศรีหรือไง ถึงต้องขายตัวแลกเงิน เลวจริงๆที่คิดแบบนี้!
“มาแล้วเหรอ”เสียงทุ้มดังขึ้น ทำให้เบียร์หันไปมองทันที
“คุณ”เบียร์ชี้หน้าอีกคนเมื่อจำได้ว่าอีกคนคือคนที่เคยมีเรื่องขับรถชนกับป้าของเขาที่อาทิตย์ก่อน จินเลิกคิ้วนิดๆกับท่าทาง
ของอีกคน
“คุณทำแบบนี้ทำไม คุณต้องการอะไร”เบียร์ว่าเสียงดังด้วยความไม่พอใจ
“แก้ผ้าสิ”เบียร์อ้าปากค้างทันทีกับคำพูดอีกคน
“ผมไม่ได้ขายตัว!”เบียร์เถียง
“แต่ป้านายรับเงินฉันไปแล้ว”จินว่าหน้านิ่ง
“เท่าไหร่ ผมจะเอามาคืนคุณ”เบียร์ว่า
“สามหมื่น ถ้าจะคืนขอเงินสดทีเดียวเพราะป้านายก็รับไปทีเดียว”เบียร์เบิกตากว้างทันทีกับจำนวนเงินที่ได้ยิน สามหมื่น
ป้าเอาไปทำอะไรกัน เงินตั้งมากมายขนาดนั้น
“ผะ...ผม”
“ทีสำคัญถ้าจะคืนก็คืนตอนนี้”เบียร์กำมือแน่นกับคำพูดของอีกคน อีกคนพูดทั้งๆที่รู้ว่าเขาไม่มีทางทำหน้า พูดแค่ตอกย้ำให้
เขารู้ว่ายังไงเขาก็ต้องยอม
“คุณบ้าหรือไง ผมเป็นผู้ชาย คุณก็ผู้ชาย”เบียร์ว่า
“แค่อยากลอง”จินตอบนิ่งๆ เบียร์โกรธจนอยากจะร้องไห้เพราะทำอะไรไม่ได้คลอ เขารู้สึกว่าอีกคนไม่เคยมองเขาเป็นคน
เลยด้วยซ้ำ แค่อยากลองงั้นเหรอ? เห็นเขาเป็นเซ็กส์ทอยหรือยังไงกัน
“อย่ามาลีลา แก้ผ้าซะ!”จินสั่ง
“ฮึก ไอ้คนใจร้าย”เบียร์น้ำตาไหล ร่างบางยืนนิ่งพร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างไร้เสียงสะอื้น จินขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิดกับ
ท่าทางอีกคน
“ปล่อยผมนะ ฮึก จะทำอะไร”
พลั้ก!
ตุบ!
แควก!
ร่างสูงผลักอีกคนลงเตียงพร้อมกระชากเสื้อเชิ้ตสีขาวของอีกคนออกจนกระดุมหลุดลุ่ยกระดุมกระจัดกระจายไปทั่ว เบียร์พยายาม
ขัดขืนอีกคนแต่ก็ถูกมือหนารวบมือทั้งสองข้างไว้ด้วยมือข้างเดียว
“ฮึก ปล่อย ปล่อยนะ!”เบียร์ดีดดิ้น
“อยู่เฉยๆ ถ้าฉันลองเสร็จแล้วจะไปไหนก็ไป”จินว่า เบียร์หยุดนิ่งมองหน้าอีกคนอย่างแข็งกร้าวด้วยความโกรธ
“เลว”เบียร์ด่า แต่จินทำหน้านิ่ง ร่างสูงเอาเสื้อเชิ้ตของอีกคนมามัดมืออีกคนเอาไว้ ร่างสูงถอดกางเกงของอีกคนออก
พร้อมกับชั้นในจนร่างบางร่างเปลือยเปล่า จินมองคนตรงหน้าด้วยสายตานิ่งๆอย่างไม่บ่งบอกอารมณ์ ร่างสูงเสื้อผ้าออกแล้วขึ้น
คร่อมอีกคนอีกครั้ง
“ฮึก ปล่อย ยะ...อย่าทำนะ..โอ๊ยยยยย”เบียร์ร้องลั่น ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บปวดเมื่ออีกคนดันแก่นกายเข้า
มาโดยไม่ได้เบิกทาง จินกัดฟันแน่นด้วยความอึดอัดจากความคับแน่น
“จะ...เจ็บ”เบียร์ว่าเสียงแผ่วอย่างไร้เรี่ยวแรง จินพยายามดันแก่นกายเข้าไปแม้ว่าอีกคนจะเกร็งตัวเท่าไหร่แต่ก็พยายามดัน
เข้าไปจนสุด เบียร์น้ำตาไหลพรากแต่ก็ไร้เสียงใดๆ ร่างสูงขยับแก่นกายเข้าออกได้มากขึ้นเพราะมีเลือดเป็นตัวหล่อลื่น แม้จะ
รู้สึกแปลกๆหน่อยเพราะเขาเองก็ไม่เคยทำกับผู้ชายแต่ก็อดยอมรับไม่ได้ว่ามันคับแน่นอย่างที่เพื่อนของเขาบอกจริงๆ
สงสารน้องเบียร์!!!! ด่าได้แต่อย่าแรงนะคะ เฟิร์นรักเจ้าของอิมเมจมาก อิๆ >__< ฝากติดตามให้กำลังใจน้องเบียร์ด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
อ้าวววว อิพี่จิน
เมิงหาข้อมูลก่อนทำหน่อยไม๊
ไม่เคยทำกะผู้ชายแต่ก้อไม่น่าโง่ที่จะไม่รู้ว่าต้องหล่อลื่นก่อนนะ
บ้าปะ ... ทำน้องเจ็บหมดแบบนี้
เดี๋ยวปั๊ดด...!! พี่เคืองมากค่ะ!!
-
:m31: :m31: :m31:
-
จินสงสารน้องหน่อยก็ได้นะ รู้ว่าน้องโดนขายก็ค่อยตะล่อมๆดีกว่าน้าาา :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: :z6:
-
น่าสงสารน้อง
-
น่าสงสารจินใจร้ายมากแค่อยากลองเนี่ยนะ คนนะไม่ใช่ของเล่น
-
อิพระเอกโชดชั่ว ทำเขาแล้วก็รับผิดชอบด้วย สงสารเบียร์ ต้องมารับกรรมของป้า ค่าเทอมก็จะไม่มีจ่าย :mew4:
-
เบียร์น่าสงสาร ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
:mew4: :mew4: :mew4:
-
Sex toy 4
เกือบสองชั่วโมงที่จินทำการทดลองกับร่างกายของเบียร์ ร่างสูงถอนแก่นกายออกแล้วใส่เสื้อผ้าตามเดิม เบียร์ปรือตามอง
คนตัวสูงอย่างหมดแรงที่แฝงไปด้วยความแค้น
“โกรธฉัน?”จินเลิกคิ้วถาม
“เกลียด”เบียร์ว่าเสียงแหบพร่าแต่จินก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน
“นั่นมันก็เรื่องของนาย หวังว่าจะได้ใช้บริการนายใหม่”จินว่าก่อนจะเดินออกจากห้องไป เบียร์น้ำตาไหลทันทีหลังจากที่ร่าง
สูงออกไป ไม่เหลืออีกแล้วทั้งความเข้มแข็งและศักดิ์ศรี มันถูกทำลายไปเพราะคำว่าอยากลองของอีกคน แต่เอาเถอะ…ยังไง
เขาก็เป็นผู้ชาย ท้องไม่ได้อยู่แล้วและเขาก็คิดว่าคงไม่มีทางเจอกับคนเลวๆอย่างนี้อีก เบียร์หลับตาลงครู่หนึ่งก่อนจะลืมตาขึ้นมา
คิดว่าเป็นเพียงฝันร้ายซะเบียร์แล้วลืมมันซะ มาเริ่มต้นกันใหม่ ว่าแล้วร่างบางก็ค่อยๆพยุงตัวเองลุกออกจากเตียงเข้าห้องน้ำ
ชำระกายแล้วออกมาใส่เสื้อผ้าเพื่อไปจากที่นี่ เบียร์เอาเงินติดตัวมาไม่กี่ร้อยแต่คงพอเป็นค่ารถกลับบ้านได้เพราะที่นี่กับบ้านของ
เขาก็ไม่ไกลท่าไหร่ แม้ว่ากลับไปจะเจอป้า ป้าที่ใจร้ายทำกับเขาได้ถึงขนาดนี้ เขาก็จะพยายามลืมมันไป เขาจะพยายามนึกถึง
พระคุณที่มีมากกว่าอารมณ์ชั่ววูบของป้าก็แล้วกัน…หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป…วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของเบียร์ ปีนี้เขาก็ขึ้นปีสอง
แล้ว เบียร์เรียนคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สาขาสถาปัตยกรรมทั่วไป หลักสูตรของเขาต้องเรียนถึง5ปี บางทีก็เรียน
หนัก ทำงานส่งแบบไม่ได้หลับไม่ได้นอนแต่เบียร์ก็มีความสุขเสมอที่ได้เรียน หลังจากนี้สองสัปดาห์คือช่วงเวลาที่เขาต้องจ่ายค่า
เทอม เบียร์ยังคิดไม่ตกว่าเขาจะไปหาเงินจากที่ไหนมา จะยืมเพื่อนเขาก็ไม่กล้าพอ ไม่ใช่ว่ากลัวดูถูกหรือนินทาหรอกนะแต่
เพื่อนของเขาแต่ละคนก็ฐานะกลางๆกันทั้งนั้น คงต้องหางานเสริมอีกแล้วสินะ
“เบียร์ ทางนี้เว้ย”เสียงของพุ เพื่อนสนิทคนหนึ่งของเบียร์ดังขึ้น ร่างบางเดนไปหาเพื่อนก่อนจะยกยิ้มเป็นเชิงทักทาย
“มึงเห็นตารางยังว่ะ กูล่ะเบื่อชิบหายมีเรียนแปดโมงตั้งสองวัน”พุบ่นอุบอิบ
“แค่สองวัน ทำเป็นบ่น สาขาเราเรียนแปดโมงตั้งสี่วัน”และก็ตามมาด้วยเสียงโม หนุ่มร่างเล็กหน้าตาน่ารักเพื่อนสนิทคิดไม่
ซื่อของพุ ที่เบียร์เองก็สนิทด้วยแต่โมเรียนต่างสาขา
“สี่วันเลยเหรอ งั้นพุต้องตื่นมาส่งโมสี่วันเลยดิ”พุว่าอย่างตกใจ
“ใช่ไง หรือไม่อยากมาส่ง ก็แล้วแต่นะ ชิ”โมว่าอย่างงอนๆ พุรีบง้อร่างเล็กยกใหญ่ทันที เบียร์มองเพื่อนสนิททั้งสองคน
ยิ้มๆ เขาไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไรหรอกที่เพื่อนเขาเป็นผู้ชายแล้วคบกับผู้ชาย เพราะหน้าตาน่ารักของโมไม่เหมาะที่จะมีแฟน
เป็นผู้หญิงอยู่แล้ว พอนึกถึงเรื่องนี้หน้าอีกคนก็ลอยเข้ามาในหัวของเบียร์ ร่างบางสะบัดหัวไปมาทันที ทำไมอยู่ๆหน้าของคนที่
ไม่ควรจะนึกถึงถึงลอยเข้ามาในความคิดได้ แม่ง บ้าไปแล้ว!…จินรู้สึกเบื่อๆที่วันนี้เป็นวันเปิดเทอม เพราะถ้าเปิดเทอม
เท่ากับว่าเขาต้องเหนื่อยเป็นสองเท่าทั้งเรียนทั้งเข้าบริษัท แม้งานของบริษัทจะมีพิชชาคอยจัดการให้แต่เขาก็ต้องเป็นคนเซ็น
อนุมัติอยู่ดี
“ไอ้เพื่อนเชี่ยยยย!!”เสียงที่คุ้นเคยทักขึ้นทำให้จินหันไปมอง ก่อนที่ชัชจะวิ่งเข้ามากอดคอเพื่อนสนิททันที เขาพึ่งรู้ว่ามัน
ย้ายเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยกับเขาแถมยังคณะเดียวกับเขาอีกด้วย
“ทักซะสุภาพแต่เช้า”จินว่าเสียงเรียบ
“คำพูดมึงเหมือนจะขำๆแต่ทำไมหน้ามึงไม่ขำวะ”ชัชว่าอย่างขำๆ
“บางทีหน้าขำกูอาจจะเป็นแบบนี้”จินว่าพลางยักไหล่
“กูว่าเส้นประสาทบนหน้ามึงมึงตายมากกว่าว่ะ”…การเรียนวันแรกผ่านไปอย่างไม่มีอะไรมาก พอเลิกเรียนเบียร์ก็ต้องปลีกตัว
จากเพื่อนๆมาที่ปั้มน้ำมันที่เขาเคยมาทำงานพิเศษ เพราะเขารู้จักกับพี่ผู้จัดการปั้มทำให้เบียร์ได้งานอย่างง่ายดาย เบียร์
ต้องมาทำงานที่ปั้มตอนห้าทุ่มถึงตีห้า ถามว่าเบียร์จะมีเวลาพักผ่อนตอนไหนก็คงจะเป็นช่วงเช้าๆ เพราะคณะของเขาไม่เน้นเรียน
เท่าไหร่ เน้นสั่งงานเสียมากกว่า ก็อย่างที่พุบ่นเมื่อเช้า เขามีเรียน8โมงเช้าสองวัน วันอื่นก็เรียนบ่ายหมด วันไหนที่
เรียนเช้าเขาก็ไม่ได้ไปทำงานปั้มน้ำมันเพราะค่าจ้างได้เป็นรายวันอยู่แล้ว…หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป…ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาเบียร์รู้สึก
เหนื่อยจนแทบหมดแรงเพราะทั้งเรียนทั้งทำงานสองที่ ตอนนี้เงินค่าเทอมเขาได้เกือบครบแล้ว น่าจะทันจ่ายวันสุดท้าย
สภาพของเบียร์ที่คลับคลายศพเดนได้ขึ้นทุกวันทำให้พุรู้สึกเป็นห่วง
“เบียร์ มึงจะทำงานหนักเกินไปแล้วนะเว้ย ดูแลตัวเองบ้างเหอะ”พุว่า
“กูยังไหว”เบียร์ว่าพร้อมกับฟุบหน้าลงกับโต๊ะม้าหินอ่อน คาบนี้เป็นคาบว่างเขากับพุเลยมานั่งอยู่แถวๆโรงอาหารกลาง
“ไหวห่าอะไร ขอบตามึงดำอย่างกะหมีแพนด้า”พุว่าพร้อมจับที่หน้า ที่ตาของอีกคน…การกระทำดังกล่าวตกอยู่ในสายตา
ของใครคนหนึ่ง จินกระตุกยิ้มนิดๆกับภาพที่เห็น ไม่คิดว่าเด็กนั่นจะเรียนที่นี่แถมตอนนี้ยังเหมือนจะมีลูกค้าอยู่ด้วย
“มองไรวะ”ชัชถามขณะที่กินข้าว
“…”จินไม่ตอบ ทำให้ชัชต้องมองตาม
“รู้จักเหรอวะ คนไหนวะ แต่ว่าน้องคนหัวยุ่งๆน่ารักดีว่ะ”ชัชว่าพร้อมมองที่เบียร์อย่างสนใจ
“สนก็ซื้อ มันขายตัว”จินว่า
“ขายตัว? เดี๋ยวนะๆ อะไรของมึงวะ มึงรู้จักคนนั้น?”ชัชถามอย่างงุนงง
“ไม่ได้รู้จักแต่เคยเอากัน”จินตอบหน้านิ่งเหมือนกับว่าพูดเรื่องทั่วไปปกติในชีวิตประจำวัน ชัชอ้าปากค้างทันทีกับคำพูดของ
เพื่อน เขาว่าเขาหน้าด้านแล้ว เพื่อนเขาแม่งยิ่งกว่า หน้าด้านแบบมึนๆเสียด้วย
“ตอนไหน ยังไงวะ”ชัชถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
“ที่มึงบอกให้กูลอง กูก็ลอง”จินตอบและชัชก็อ้าปากค้างอีกครั้ง
“กูจะบ้าตาย นี่มึงลองจริงอ่ะ มึงไม่เคยกับผู้ชายไม่ใช่หรือไงวะ”ชัชถามอย่างไม่เชื่อหู แต่ก็อย่างว่าเพื่อนเขาไม่ใช่คนที่จะมา
โกหกหรือพูดเล่นอยู่แล้ว
“ก็ทำๆไป แน่นแบบที่มึงบอกจริงๆนั่นแหละ”ชัชแทบจะสำลักน้ำ เพื่อนเขาแม่งมันพูดเรื่องแบบนี้ออกมาด้วยหน้านิ่งๆได้ยัง
ไงกันวะ ว่าแล้วชัชก็มองไปที่ร่างบางคนนั้นอีกครั้ง หน้าตาน่ารักๆแบบนั้นเนี่ยนะจะขายตัว ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ะ อยากลอง
ซื้อนะแต่ไม่เอาดีกว่า ไม่อยากใช้ของร่วมกับเพื่อนเท่าไหร่
“เดี๋ยวกูมา”จินว่าก่อนจะลุกขึ้น ชัชมองไปที่เพื่อนก่อนจะร้องอ๋อในใจเมื่อเห็นว่าร่างบางคนนั้นลุกไปไหนเหมือนกัน หรือว่า
เพื่อนเขามันจะติดใจวะ?...เพราะใกล้จะขึ้นเรียนคาบต่อไปเบียร์เลยมาเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นเสียหน่อย
คาบต่อไปเป็นคาบบรรยาย เขาไม่อยากหลับในห้องเรียนเท่าไหร่
“รับแขกในมหาลัยด้วยสินะ”เสียงทุ้มดังขึ้นจากข้างหลังทำให้เบียร์หันไปมองทันที
“คะ…คุณ”เบียร์มองร่างสูงตรงหน้าอย่างตกใจ ตากลมมองหน้าอีกคนตาโตก่อนจะสังเกตเห็นว่าอีกคนใส่ชุดนักศึกษาซึ่งก็น่า
จะเรียนอยู่ที่นี่ ที่เดียวกับเขา ให้ตายสิ โลกมันกลมเกินไปแล้ว!
ตอนนี้มาสั้นไปหน่อยนะ แฮะๆ ^ ^;; พอดีว่าแต่งไปด้วยทำการบ้านไปด้วย หัวเลยตัน ยังไงก็ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะ
คะ ^ ^
___จางบิวตี้___
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
เว้นบรรทัดเวลาเปลี่ยนบทพูดเยอะก็ดีนะ ในใอถือนี่ต่อกันหมดเลย
-
โธ่ น้องเบียร์จะต้องโดนรังแกแน่ๆเยย :mew5:
-
จะมารังควานอะไรน้องอีกยะ
มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย
เหอะ!!
-
เจอกันก็ยังว่าขายตัวตาจืนนี่ไม่ฉลาดเลย ขัดใจจริงๆๆจะมาทำให้เบียร์เสียใจอะไรอีกละเนี่ย
-
Sex toy
( Shut x Pitcha )
Pitcha : ไอ้เด็กปีนเกลียว ผมไม่มีเวลามาเล่นกับคุณหรอกนะ!
Shut : พอดีผมไม่ได้แค่เล่นๆสิครับ ผมจริงจังนะคุณ :)
เปิดตัวคู่รองค่า เป็นนายชัชจอมเจ้าชู้ เพื่อนสนิทของอิพี่จินนั่นเองปะทะกับพิชชา เลขาสุดเนี้ยบ อิๆ คู่นี้เคะแก่กว่าเมะเนอะ
>__<
___จางบิวตี้___
[attachment deleted by admin]
-
Sex toy 1
( Shut x Pitcha )
ร่างบางที่พึ่งลงจากเครื่องมาไม่นานก็มองหาคนขับรถของคฤหาสน์ที่จะขับมารับเขา นี่เป็นรอบหลายปีที่‘พิชชา’ ได้มา
เหยียบผืนแผ่นดินอีกครั้งหลังจากที่ตามพ่อของเขาไปอยู่ที่ฝรั่งเศส พ่อของเขาเป็นเลขาให้กับเศรษฐีพันล้านผู้มีสาขาโรงแรม
มากมายทั่วโลกและตอนนี้เขาเองก็ทำหน้าที่เป็นเลขาให้กับลูกชายของเศรษฐีคนนั้นโดยหมอนั่นอายุน้อยกว่าเขา2ปี อย่าถาม
ถึงความเคารพเลย ปกติพูดกับเขาเสียที่ไหนวันๆทำหน้านิ่ง เดาใจยากจนเลขาอย่างเขารู้สึกเพลียเหลือเกิน
“เชิญครับคุณพิชชา”คนขับรถว่าพร้อมกับมาช่วยพิชชานำกระเป๋าขึ้นรถ
“ขอบคุณครับลุง”พิชชามองบรรยากาศภายนอกรถด้วยความตื่นตาตื่นใจไม่ใช่น้อย สมัยตอนที่เขาอยู่ประเทศไทย เมือง
หลวงยังไม่เจริญขนาดนี้ ตึกบางตึก ห้างบางห้างเขายังไม่เคยเห็นเลยด้วยซ้ำ นับว่าพัฒนาไปมากเลยทีเดียว
“คุณท่านได้ให้แม่บ้านจัดการห้องนอนและห้องทำงานให้คุณพิชชาแล้วครับ”ลุงคนขับรถว่า
“แล้วคุณจินล่ะครับ”พิชชาถาม
“เมื่อวานแวะไปหาเพื่อนมา ส่วนวันนี้อยู่บ้านครับไม่ได้ออกไปไหน”พิชชาพยักหน้ารับ ดีแล้วล่ะที่อีกคนอยู่บ้านเขาจะได้
ชี้แจงทั้งเรื่องเรียนและเรื่องงานให้กับอีกคน…
“…ทางด้านโรงแรมที่จังหวัด…”พิชชาที่กำลังแจ้งงานให้กับอีกคนต้องชะงักทันทีที่หันไปพบกับร่างสูงที่กำลังนั่งเลื่อนไอ
แพดไปมาอย่างไม่ได้สนใจเขาเท่าไหร่
“คุณจินครับ”พิชชาเรียกอีกคน
“ฉันฟังอยู่”จินว่า
“แน่ใจนะครับว่าฟัง”พิชชาขมวดคิ้ว
“จริงๆก็ไม่ค่อยได้ฟัง”จินยอมรับออกมาหน้าตาย พิชชาถอนหายใจออกมาเบาๆ เขากับอีกคนถามว่าสนิทกันมั้ย อืม…ระยะ
เวลา2-3ปีที่ทำงานร่วมกันมาก็คงถือว่าสนิทมั้ง แต่เขาก็ยังคงคาดเดากับท่าทางอีกคนไม่ออกเหมือนเดิม
“งั้นพักเรื่องงานไว้เท่านี้ก่อนละกันครับ พรุ่งนี้คุณจินต้องไปมหาวิทยาลัย ผมไม่อยากให้คุณพะวงกับสองเรื่องพร้อมกัน”พิช
ชาว่าพร้อมกับปิดแฟ้มรายงาน…มหาวิทยาลัย…‘ชัช’ รู้สึกดีใจไม่ใช่น้อยที่เพื่อนสนิทของเขาอย่างจินได้กลับมาอยู่ที่ไทยแถมยัง
มาเรียนที่คณะเดียวกับเขาอีก ไม่ใช่ว่าคนอย่างเขาไม่มีเพื่อนนะ มีมันก็มีแต่เพื่อนที่รู้จิตรู้ใจ รู้ยันตับไตไส้พุงก็มีแม่งจินคนเดียว
นี่แหละ แม้มันจะหน้านิ่งๆไปหน่อยก็เถอะ
“ชัชคะ คืนนี้ไปงานวันเกิดแฟรี่นะคะ”เสียงหวานพูดขึ้นก่อนที่จะเริ่มคาสเรียน ชัชหันไปมองหญิงสาวร่วมคณะที่มีดีกรีเป็นถึง
ดาวคณะ เคยนอนกับเขาครั้งสองครั้งหรือยังไงจำไม่ค่อยได้แฮะ
“คืนนี้? ที่ไหนครับ”ชัชถาม
“ผับCCCน่ะค่ะ ไปนะคะ เพื่อนแฟรี่อยากเจอชัชกันมากๆเลย”หญิงสาวว่าอย่างออดอ้อนพร้อมกับเอาหน้าอกหน้าใจภายใต้
เสื้อนักศึกษาที่รัดติ้วมาถูแขนของเขา ชัชยกยิ้มอย่างชอบใจ
“ก็ได้ครับ เดี๋ยวผมโทรหาแฟรี่อีกทีละกัน”ชัชตอบรับ แฟรี่ยิ้มร่าทันทีพร้อมกับจุ๊บที่แก้มหนาเบาๆอย่างไม่อายสายตาของ
เพื่อนร่วมเซคเลยสักนิดก่อนจะเดินกลับไปที่นั่งของตัวเอง
“ไปมั้ยมึง”ชัชหันมาถามเพื่อนสนิทที่ฟุบหลับกับโต๊ะ
“ไม่ เชิญมึงตามสบาย”จินตอบ
“เพื่อนๆแฟรี่แซ่บทุกคนนะมึง”ชัชว่า
“กูไม่ได้อยากเหมือนมึงทุกวัน”จินว่าพลางยักไหล่
“เออ แล้วอย่ามาเสียได้ละกัน หึๆ คืนนี้กูกะจะรีดน้ำกับแฟรี่คนสวยสักสองสามน้ำ”ชัชว่าพร้อมยิ้มหื่น จินส่ายหน้าอย่าง
ระอา…เลิกเรียน…วันนี้เกิดเสียงซุบซิบไม่ใช่น้อยที่เห็นหนุ่มหล่ออีกคนเดินข้างๆกับหนุ่มหล่อดีกรีเดือนคณะบริหารปี4 ไม่มีใคร
ในมหาวิทยาลัยไม่รู้จักชัชเพราะอีกคนเจ้าชู้ตัวพ่อขนาดนี้ แต่ไม่เคยมีใครได้เลื่อนขั้นเป็นแฟนกับร่างสูงสักที เต็มที่ก็คู่ควง
นานสุดก็สองอาทิตย์เท่านั้น
“มึงกลับไง”ชัชถามขึ้น
“เดี๋ยวพิชชามารับ”จินตอบ
“พิชชา? เลขาสุดเนี้ยบที่มึงเคยเล่าให้กูฟัง?”ชัชเลิกคิ้วถาม เขาเคยไปหาจินที่ฝรั่งเศสบ้างก็จริงแต่ก็ไม่ยักจะเจอกับเลขาสุด
เนี้ยบของเพื่อนสนิทสักที เห็นมันชอบเล่าๆปนบ่นๆว่าอีกคนจู้จี้จุกจิกไม่ใช่น้อย ทำให้เขานึกถึงหนุ่มแว่นวัยกลางคนท่าทางเข้ม
ขรึมคงแก่เรียน
“อืม นั่นไง”จินว่าพร้อมพยักหน้าไปทางร่างบางที่ยืนรออยู่ที่รถ ชัชหันไปมองตามทันทีก่อนจะรู้สึกชะงักไปเมื่อร่างบางหัน
หน้ามา ใบหน้าขาวใสของอีกคน ร่างบอบบางที่ตัวเล็กกว่าทั้งเขาและจินทำให้ดูน่าทะนุถนอมไม่ใช่น้อย ภาพที่เขาเคยจินตนา
การเล่นๆว่าเป็นหนุ่มแว่นแก่วัยกลางคนมลายหายไปทันที
“วันนี้ต้องเข้าบริษัทนะครับ มีเรื่องนิดหน่อย”พิชชาเดินเข้ามาพูดกับจินก่อนจะรู้สึกว่ามีสายตาอีกหนึ่งคู่กำลังมอง ไม่สิ จ้อง
มาที่เขา ร่างบางขมวดคิ้วก่อนจะปรายตาไม่มองร่างสูงอีกคนที่เดินมากับจินทันที
“คุณมองผมมีอะไรหรือเปล่า”เสียงหวานถามขึ้นทำให้ชัชได้สติ นี่เขาเผลอมองร่างบางไปนานขนาดนั้นเลยเหรอ
“มองไม่ได้เหรอครับ”ชัชว่ายกยิ้ม
“มันเสียมารยาทที่มามองคนที่ไม่รู้จักแบบนี้”พิชชาว่า
“อา…แปลว่าอยากรู้จักผมงั้นสิ งั้นผมชัช คุณล่ะ?”ชัชว่าพร้อมยื่นมือมาทำความรู้จักกับอีกคน พิชชาทำหน้าเหวอทันทีกับ
การกระทำของอีกคน
“ผมไม่ได้อยากรู้จักคุณ”พิชชาว่า
“ใจร้ายจัง”ชัชว่าแสร้งทำหน้าเศร้า พิชชาส่ายหน้าอย่างระอากับคนตรงหน้าก่อนจะหันไปหาจิน
“บางทีคุณควรหาเพื่อนที่สมองปกตินะ”พิชชาว่า จินยกยิ้มนิดๆ
“อ้าวๆ ทำไมพูดงี้ล่ะครับคุณ”ชัชค้าน
“ก็คุณมันไร้สาระ”พิชชาว่ากลับ
“ผมก็แค่แกล้งเล่นนี่หน่า”ชัชแสร้งทำหน้าเศร้าอีกครั้ง
“ผมไม่ใช่เพื่อนเล่นของคุณ”
“เอาไว้ค่อยมาเล่นกันวันอื่น วันนี้กูรีบ”จินพูดแทรกขึ้น
“ได้ไงวะ”ชัชว่า
“เดี๋ยวจะพาพิชชามาเล่นด้วยใหม่”จินว่าเสียงเรียบ
“คุณจิน!”พิชชาเรียกอีกคนเสียงดัง จินยิ้มนิดๆก่อนจะขึ้นรถไป พิชชาหันมามองชัชอย่างไม่ค่อยพอใจนิดๆที่ทำให้เขาเสีย
เวลา เสียสุขภาพจิตแบบนี้
“ฮึ่ย์”พิชชาสะบัดหน้าใส่อีกคนก่อนจะขึ้นรถ ชัชมองตามยิ้มๆรู้สึกถูกใจไม่ใช่น้อย ทั้งหน้าตา ทั้งคำพูดคำจา อยากรู้ว่าหยิ่งๆ
ปากจัดแบบนี้เวลาอยู่บนเตียงจะเร้าใจแค่นี้ อื้อหือ…แค่คิดก็แทบตั้งละ J
อะไรตั้ง? กรี๊ดดดดดดดดด!! >O< คู่นี้เน้นกัดกันไปกัดกันมาเนอะ อิคุณชัชนางก็กวนประสาท ส่วนพิชชาก็ขี้รำคาญไรงี้
>__<
___จางบิวตี้___
-
อุ๊ยยยยคุณคะ คู่รองนี่ท่าจะมันส์
-
อิคุณจิน มัน อึน เนอะ
-
คู่รองแซ่บมากๆๆๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:mew1:
-
Sex Toy 5
“คะ…คุณ”จินกระตุกยิ้มกับท่าทีของอีกคนก่อนจะสาวเท้าเดินเข้าไปหา
“ตกใจ?”จินเลิกคิ้วถาม
“คุณต้องการอะไร”เบียร์ถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆแต่สายตาก็มองอีกคนอย่างไม่ไว้วางใจ
“ขายในมหาลัย ได้เท่าไหร่”จินถามด้วยใบหน้านิ่งๆ
“ขายบ้าอะไรของคุณ”เบียร์ถามด้วยความไม่พอใจ
“ก็ขายตัวไง”จินตอบหน้าตายเฉย
“ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ได้ขาย”เบียร์เถียงกลับก่อนจะทำท่าเดินหนีอีกคนแต่ก็ถูกจินคว้าแขนเอาไว้
“แต่นายก็เคยขายให้ฉันนี่”จินพูด เบียร์มองอีกคนด้วยความไม่พอใจ เมื่อไหร่คนๆนี้ถึงจะได้เลิกมองเขาแบบนี้เสียที ต้อง
ให้เขายืนยันขนาดไหนว่าเขาไม่ได้ขายตัวแต่เขาถูกป้าบังคับมา ถ้าป้าไม่ใช่ผู้มีพระคุณที่เลี้ยงเขามาเขาจะไม่มีวันยอมทำอะไร
ที่เสียศักดิ์ศรีขนาดนั้น
“ผมบอกว่าผมไม่ได้ขาย ผมถูกบังคับ”เบียร์ว่า
“อ๊ะ”เบียร์ร้องออกมาเมื่ออีกคนกระชากเขาเข้าไปติดผนังก่อนจะใช้แขนกั้นเอาไว้ไม่ให้อีกคนมีทางหนี เบียร์มองอีกคนอย่าง
หวั่นๆแต่ก็พยายามบังคับตัวเองไม่ให้ตัวสั่นจนดูน่าสมเพส
“คุณจะทำอะไร”เบียร์ถาม
“ถ้าทำที่นี่คิดเท่าไหร่”จินถามเสียงเรียบ เบียร์หน้าแดงจัดด้วยความโกรธมือบางอกขึ้นมาทำท่าจะต่อยอีกคนแต่ถูกจินคว้าไว้
ก่อน
“อื้อออออออออ”ก่อนที่ปากหนาจะประกบจูบอีกคนทันทีอย่างร้อนแรง เบียร์ปิดปากไม่ให้อีกคนล่วงล้ำเข้ามาแต่ก็ถูกจินกัด
ที่ริมฝีปากล่างจนต้องยอมเปิดปากออกมาในที่สุด
“แฮ่กๆๆ”เบียร์หอบหนักหลังจากที่อีกคนถอนจูบ ดีที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ที่ห้องน้ำนอกจากเขาสองคนไม่อย่างนั้นเขาคงต้อง
อับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหนแน่
“ถามว่าคิดเท่าไหร่”จินยังถามคำเดิม
“ผมบอกว่าผมไม่ได้ขายไงเล่า โรคจิตหรือไงถึงได้ อื้ออออออ”แล้วเสียงหวานก็ถูกอีกคนปิดด้วยปากอีกครั้ง จินจูบอีก
คนจนหนำใจก่อนจะถอนริมฝีปากออกมา
“อย่าเล่นตัว ฉันถามดีๆก็ตอบดีๆ”เบียร์ไม่รู้ว่าจะต้องพูดหรืออธิบายยังไงให้อีกคนเข้าใจว่าเขาไม่ได้ขายตัว เบียร์นิ่งไม่
อยากจะพูดอะไรกับอีกคนอีกและพอเขานิ่งอยู่ๆร่างสูงก็เอื้อมมือมาปลดกระดุมเสื้อของเขา
“ทำบ้าอะไรของคุณ ปล่อยนะ”เบียร์ดิ้นขัดขืนแต่ก็ถูกจินรวบมือทั้งสองข้างไว้ด้วยมือข้างเดียว จมูกโด่งซอกไซ้ที่ซอกคอ
ขาวของอีกคนพร้อมกับมือหนาก็พยายามปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของอีกคนออก
“ปล่อยผมนะ ผมบอกให้ปล่อยไง”เบียร์ร้องโวยวาย พยายามจะใช้ขาเตะอีกคนแต่ก็ถูกจินเอาขากดทับที่ต้นขาเอาไว้แต่ก่อน
ที่อะไรจะเกินเลยไปกว่านั้นอยู่ๆเสียงทุ้มก็ดังขึ้น
“เอ่อ...กูไม่ได้จะขัดนะ แต่เพื่อนโทรมาว่าอาจารย์นัดคุยงานว่ะ”ชัชพูดขึ้น ทำให้จินต้องผละออกจากร่างบางทันที เบียร์
ผลักอีกคนอย่างแรงพร้อมมองหน้าจินอย่างเกลียดแค้นก่อนจะวิ่งออกไป
“ไปดิ”จินพูดกับชัชด้วยใบหน้านิ่งๆเหมือนเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนชัชยังอึ้ง เขาเห็นว่าเพื่อนเขามันมาเข้าห้องน้ำนานและ
พอดีกับเพื่อนในสาขาโทรมาว่าอาจารย์นัดคุยงานเลยต้องมาตามมันแต่ไม่คิดว่าจะเจอช็อตเด็ดตอนมันกำลังจะทำอะไรๆอีกคน
พอดี เขาไม่คิดว่าเพื่อนของเขาจะร้อนแรงขนาดนี้นะเนี่ยเห็นแม่งทำหน้านิ่งตลอดเวลา...เบียร์พยายามจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเอง
ให้เข้าที่เข้าทางเพื่อพุจะได้ไม่สงสัยแต่เพราะอีกคนไปเข้าห้องน้ำนานก็ทำให้พุอดที่จะถามไม่ได้
“ทำไมไปนานจังวะ”
“เอ่อ...กูท้องเสียนิดหน่อย กูว่าไปห้องเรียนเถอะ”เบียร์ตอบพร้อมกับเก็บกระเป๋า พุพยักหน้ารับก่อนที่ตาคมจะสังเกตเห็น
รอยแดงที่ต้นคอของเพื่อน ที่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่ารอยอะไรเพราะเขาเองก็เคยทำกับโมบ่อยๆแต่ว่าเบียร์มันโดยใครทำมา มันยังไม่มี
แฟนและก็ดูเหมือนไม่ได้คบกับใคร แถมเมื่อกี้มันก็ยังไม่มี
“มีอะไร”เบียร์ถามงงๆที่พุมองมาที่เขานิ่งๆ
“เปล่าๆ ไปเถอะ”พุว่า...เลิกเรียน...พอเลิกเรียนปุ๊บจินมาดักรออีกคนที่หน้าคณะ ถามว่าเขารู้ได้ยังไงว่าอีกคนเรียนคณะ
อะไร มันก็ไม่อยากเท่าไหร่แค่เห็นสะพานกระเป๋ากระดานวาดภาพก็น่าจะเดาได้แล้วไม่ใช่เหรอ เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขา
ต้องมาวุ่นวายกับร่างบางด้วยก็แค่คนขายตัวคนหนึ่งที่เคยนอนด้วยกันก็น่าจะปล่อยผ่านไป บางทีเขาอาจจะติดใจและอยากลอง
อีกครั้งก็ได้
“มึงมาตึกถาปัตทำไมวะ”ชัชที่เดินมากับจินถามขึ้น
“มาหาคน”จินตอบ
“ใครวะ? หรือว่า...นี่มันยังไงกันวะ มึงกับน้องน่ารักนั่น อะไรยังไง”ชัชถามอย่างข้องใจสุดๆ
“ก็ไม่ยังไง กูจะซื้อบริการมัน”จินตอบหน้าตาเฉย ก่อนที่ร่างสูงจะเดินดุ่มๆเข้าไปหาอีกคนที่พึ่งเลิกเรียนทันที เบียร์ที่หันมา
เห็นอีกคนก็เบิกตากว้างอย่างตกใจ แม่ง จะอะไรกับเขานักหนาวะ
“มาหาใครครับ?”พุถามขึ้นเมื่ออยู่ๆจินก็เดินมาดักหน้าเขาสองคนเอาไว้แล้วก็นิ่งเงียบไม่พูดอะไร
“มึงรู้จักมั้ย?”พุหันไปถามเบียร์
“ไม่รู้จัก”เบียร์ปฏิเสธแล้วทำท่าจะเดินหนีแต่ก็ถูกจินคว้าแขนไว้
“วันนี้ติดแขกสินะ”จินกระซิบที่ใบหูถาม เบียร์หันขวับมามองอีกคนด้วยความไม่พอใจ
“ใช่ ผมไม่ว่างแล้วเลิกยุ่งกับผมด้วย”เบียร์ว่าแล้วสะบัดแขนออกจากอีกคนทันที จินเองก็ยอมปล่อยอย่างง่ายดาย เบียร์รีบ
เดินไปกับพุทันทีโดยที่ไม่ได้หันกลับมามองร่างสูงสักนิดมีแต่สายตาคมของอีกคนที่มองตามไปจนสุดสายตา...
“ถอยไปนะ”เบียร์ว่า เขาไม่รู้ว่าสองสามวันที่ผ่านมานี้อีกคนจะมายุ่งวุ่นวายอะไรกับเขานักหนา ยังมาพูดจาสกปรกๆที่ว่าจะ
มาซื้อบริการเขาอีกทั้งๆที่เขาก็เคยบอกอย่างชัดเจนไปแล้วว่าเขาไม่ได้ขาย
“วันนี้ติดแขก?”จินเลิกคิ้วถาม
“จะติดไม่ติด ผมก็ไม่ขายให้คุณ”เบียร์ว่า ในเมื่ออยากหาว่าเขาขายตัวดีนักเขาก็จะไม่ขัด อยากคิดอะไรก็เชิญ เอาที่
สบายใจเลยละกัน
“ฉันให้นายมากกว่าคนอื่นสามเท่า”จินเสนอ
“ผมไม่สน”เบียร์ว่าแล้วทำท่าจะเดินหนีแต่ก็ถูกจินดึงแขนไว้แล้วกระชากจนคนที่ตัวเล็กกว่าเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด เบียร์มอง
ซ้ายมองขวาอย่างระแวงกลัวว่าใครจะมาเห็นเข้าแต่ดีที่เขาสองคนอยู่ที่หน้าห้องน้ำ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน
“ต้องการเท่าไหร่”จินถาม
“ผมบอกแล้วไงว่าไม่ขายให้คุณ ต่อให้คุณให้ผมเป็นแสนเป็นล้านผมก็ไม่ขาย”เบียร์ย้ำพร้อมกับพยายามดันอีกคนออกแต่
เพราะจินที่แรงเยอะกว่าทำให้ร่างบางไม่สามารถทำอะไรอีกคนได้เลยทำได้แทบจิกที่ไหล่อีกคนให้เจ็บเพื่อที่จะได้ปล่อยเขาไป
เท่านั้น
“แต่ฉันติดใจนาย”จินว่าตามตรง เบียร์หน้าร้อนผ่าวทันทีกับคำพูดของร่างสูง ผู้ชายคนนี้พูดเรื่องแบบนี้ด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
แบบนี้ได้ยังไงกัน บ้าบอที่สุด
“ติดใจบ้าอะไรของคุณ ถ้าอยากมากก็ไปหาเซ็กส์ทอยมาช่วยไป!”เบียร์ว่า
“นายไง เซ็กส์ทอยของฉัน”
มาสั้นๆแถมยังอึนๆมึนๆอีก บอกตามตรงว่าไม่มีอารมณ์แต่งเลยค่ะ พอรู้ข่าววงที่เรารัก ศิลปินที่เราชอบมา6ปี แยกตัวออกจาก
กัน...อยากจะขอเวลาไปสงบจิตสงบใจแต่ก็ไม่อยากทิ้งนักอ่าน จะพยายามแต่งเท่าที่จะไหวนะคะ T^T
___จางบิวตี้___
-
:katai1: :katai1: :katai1: แต่งต่อเหอะ สู้ๆ
-
:mew1:
-
อุ๊ย แอบเจ็บจี๊ด...
หาว่าน้องเป็นเซกซ์ทอยหรอ
ขอตบปากทีนึงได้ปะ..!
-
มาติดตามด้วยคน~
-
เบียร์เอ๋ยถ้าจะสลัดหลุดยากนะ
-
น้องเบียร์น่าสงสาร
-
เบียร์น่าสงสารอิพี่หน้ามึนแบบตายด้านมาก
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เพิ่งมาอ่าน สนุกจุงเบยยย o13
คนเขียนอย่าทิ้งกันนะ กำลังมันเลยยยย สู้ๆๆ :กอด1:
-
Sex Toy 6
พลั้ก!
เบียร์ผลักอีกคนออกอย่างแรงก่อนจะต่อยไปที่ใบหน้าของร่างสูงเต็มแรงด้วยความโมโห จินเช็ดเลือดมุมปากเบาๆก่อนจะมองไป
ที่ร่างบางที่กำลังมองมาที่เขาด้วยความเครียดแค้นนิ่งๆ
“เลว”เบียร์ว่าอออกมา
“อืม...ฉันเองก็รู้ตัวว่าตัวเองไม่ใช่คนดี”จินตอบนิ่งๆ เบียร์กำมือแน่นอยากจะเข้าไปต่อยอีกคนอีกรอบแต่ก็พยายามระงับ
อารมณ์ความโกรธเอาไว้ เขาไม่อยากจะเสวนากับคนๆนี้อีกแล้ว เพียงแค่มองหน้าก็ไม่อยากจะมอง
“ผมขอบอกคุณไว้ตอนนี้เลยว่า ผมไม่เคยขายตัว ไม่ว่าคุณจะเข้าใจหรือไม่เข้าใจก็ตามแต่เลิกยุ่งกับผมสักที”พูดจบเบียร์ก็
เดินหนีอีกคนทันที พอลับหลังร่างบางจินก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดโทรออก
“หาที่อยู่เด็กนั่นให้ฉันที”พูดจบร่างสูงก็กดวางสายพร้อมกับดวงตาคมที่มองไปที่แผ่นหลังเล็กของอีกคนที่เดินออกห่างจาก
เขาไปเรื่อยๆ พร้อมกับปากเรียวกระตุกยิ้มที่มุมปากนิดๆ...นายไม่มีวันหนีฉันพ้น...เบียร์กลับมาบ้านเร็วกว่าทุกวันเพราะวันนี้เขา
มีงานต้องทำให้เสร็จเพราะส่งพรีเซ้นต์เลยลางานที่ทำหนึ่งวัน
“สวัสดีครับลุง สวัสดีครับป้า”เบียร์ทักพน้อมยกมือไหว้ลุงกับป้า
“อ้าว วันนี้ไม่ทำงานรึ”ลุงเป็นฝ่ายถามขึ้น เบียร์พยักน้ารับก่อนจะขอตัวขึ้นไปบนห้อง เขาสังเกตแล้วว่าตั้งแต่เกิดเรื่องตอน
นั้นป้าไม่ค่อยพูดกับเขาเท่าไหร่ บางทีป้าอาจจะรู้สึกผิดกับเขาที่เอาเขาไปขาย เขาได้แต่หวังนะ หวังว่าป้าจะคิดแบบนี้ เรื่องนี้
ลุงของเขาไม่รู้เพราะเขาเองคงไม่กล้าเอาเรื่องน่าอับอายแบบนี้ไปบอกแน่ๆ คงทำได้แค่ปล่อยให้มันผ่านไป คิดเสียว่าฝันร้ายก็
พอ…จินมองบ้านไม้ขนาดสองชั้นสภาพเก่าๆตรงหน้าก่อนจะค่อยๆเปิดประตูลงมาจากรถคันหรู
“คุณจินจะเข้าไปเหรอครับ”พิชชาถามขึ้น เขาก็ไม่รู้หรอกว่าทำไมผู้เป็นนายถึงได้สนใจเด็กคนนั้นขนาดนี้ถึงกับขนาดให้
เขาหาที่อยู่ให้และให้พามายังบ้านของเด็กคนนั้นด้วย
“อืม...ถ้าให้มารับเดี๋ยวโทรบอก”จินว่าก่อนจะเดินดุ่มๆเข้าไปในบ้านหลังที่ว่าทันที
“คะ...คุณ”หญิงวัยกลางคนตกใจที่เห็นอีกคนที่นี่
“ผมมาหาเบียร์”จินพูดนิ่งๆ หญิงวัยกลางคนผู้เป็นป้าของเบียร์อึกอักนิดๆ ดีนะที่สามีของเธอไม่อยู่บ้านไม่อย่างนั้นคงได้ถาม
ยืดยาวแน่ว่าอีกคนเป็นใครทำไมถึงมาที่บ้าน
“เอ่อ...นี่คุณยังจะซื้อ...เอ่อ...”หญิงวัยกลางคนพูดอึกอัก
“ถ้าผมจะซื้อจะเอาเท่าไหร่”จินว่าด้วยใบหน้านิ่งๆ
“เอ่อ...คือ...”
“สองหมื่น? สามหมื่น?”จินเสนอเงิน ใจทำตาลุกวาวทันทีกับจำนวนเงินที่ได้ยินแต่ก็รู้สึกกระอักกระอ่วนใจเพราะยังไงเบียร์
มันก็เป็นหลานของเธอ แถมยังเป็นผู้ชายอีก
“ฉันคงไม่ขายมันอีกละล่ะ คุณกลับไปเถอะ”ใจว่าอย่างตัดใจ
“ห้าหมื่น?”จินว่าต่อ
“หนี้พนันในบ่อน...”
“คุณรู้”ใจว่าขัดอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆอีกคนก็พูดถึงหนี้พนันที่เธอพึ่งไปติดที่บ่อนมาเกือบๆสองหมื่น
“ว่าไง”จินถามอย่างคาดคั้นคำตอบ หญิงวัยกลางคนทำหน้าคิดหนักก่อนจะพูดออกมาว่า
“ห้องเบียร์มันอยู่ตรงบันไดเลี้ยวขวา”จินกระตุกยิ้มก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปทันที
ก็อกๆๆ
เบียร์ที่กำลังนั่งทำโมเดลอยู่ก็ขมวดคิ้วเพราะอยู่ๆเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น จะว่าเป็นลุงของเขาก็ไม่น่าจะใช่เพราะลุงบอกว่ามีเข้า
เวรตอนดึก ป้างั้นเหรอ? คงมีอะไรอยากจะคุยกับเขา ว่าแล้วร่างบางก็ละจากงานแล้วเดินไปเปิดประตู
“ปะ...คุณ”เบียร์เบิกตากว้างอย่างตกใจที่เจอร่างสูงที่นี่ ไม่ทันที่จะได้พูดอะไรจินก็ถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องของอีกคน
ทันที
“ออกไปเดี๋ยวนะ คุณไม่มีสิทธิ์เข้ามา”เบียร์ว่า
“ห้องเล็กชะมัด”จินว่า
“เล็กแล้วไงเกี่ยวอะไรกับคุณ ผมบอกให้ออกไปไง”เบียร์ว่าพร้อมกับพยายามดันอีกคนออกจากห้องแต่กลับพลาดท่าให้อีก
คนรวบตัวเข้าไปกอดซะงั้น
“ทำบ้าอะไรของคุณ ปล่อยผมนะ!”
“อื้ออออออออ”อยู่ๆอีกคนก็ประกบปากจูบทันทีโดยที่เบียร์ไม่ทันตั้งตัวทำให้ร่างบางเผลอเผยปากให้อีกคนสามารถลอดลิ้น
เข้ามาได้ ลิ้นหนาเกี่ยวพันลิ้นเล็กอย่างร้อนแรงทำให้มือบางที่ทุบตีร่างสูงอยู่หมดแรงจนต้องเกาะไหล่หนาแทน เสียงน้ำลาย
ที่ชื้นแฉะดูหยาบโลนไม่ใช่น้อยแต่จินกลับรู้สึกว่ามันเร้าใจไม่ใช่น้อย
พลั้ก!
ตุบ!
“ปล่อย ไม่นะ”เบียร์ว่าเมื่ออีกคนผลักเขาลงที่นอนแล้วขึ้นค่อม
“ป้านายอนุญาตแล้ว”จินว่าพร้อมกับพยายามซุกไซ้ซอกคอขาว เบียร์ชะงักไปทันทีกับคำพูดของร่างสูง อะไรนะ...ป้าของ
เขาเนี่ยนะ คิดอย่างนั้นร่างบางก็น้ำตาคลอทันที ทำไมป้าต้องทำกับเขาแบบนี้อีก เขาก็เป็นคน มีชีวิต มีจิตใจ มีศักดิ์ศรี
“ฮึก...”เบียร์สะอึกสะอื้นทันทีเมื่อมือหนาปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของเขา จินเงยหน้าจากซอกคอขาวก่อนจะมองร่างบางที่
ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา
“หยุดทำไมล่ะ ทำไมไม่ทำต่อล่ะ ชอบไม่ใช่หรือไงที่ทำลายศักดิ์ศรีคนอื่นแบบนี้!”เบียร์ว่าเสียงดังทั้งน้ำตาพร้อมทุบตีอีกคน
อย่างโมโห
“ไม่สนุกละ”จินว่าก่อนจะผละออกจากอีกคน เบียร์ลุกขึ้นพร้อมกับจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเองเข้าที่ ทั้งคู่นั่งเงียบไปสักพักก่อน
ที่เบียร์จะหันมาออกปากไล่อีกคนที่ยังไม่ยอมออกจากห้องเขาไปเสียที
“กลับไปสิ”
“...”จินไม่ตอบแต่กลับลุกจากที่นอนไปดูโมเดลที่เบียร์ทำเอาไว้
“นี่ อย่ามายุ่งกับงานของผมนะ”เบียร์ว่าพร้อมไปแย่งคืนจากมือหนา
“แค่ดูเฉยๆ”จินว่าหน้านิ่งๆ
“แค่แตะก็ไม่ได้”เบียร์ว่า
“ทีตัวนายฉันยังแตะมาแล้วเลย”จินว่า เบียร์หน้าแดงด้วยความโกรธทันที
“คุณมัน...”
“ป้านายพึ่งรับเงินฉันไปห้าหมื่น”จินพูดขึ้น เบียร์ทำตาโตทันที
“ห้าหมื่น? มันเรื่องอะไรกัน”
“ป้านายให้ฉันขึ้นมาแล้วรับเงินไป นี่ยังไม่รู้เหรอว่าหมายถึงอะไร”จินว่า เบียร์ยืนนิ่งไปนิดนึงก่อนจะวิ่งลงไปชั้นล่างทันที
“ป้าครับ ป้า...ป้า”เบียร์ตะโกนเรียกป้าแต่ก็พบว่าบ้านว่างป่าวไม่มีแม้แต่เงาของผู้เป็นป้า พอมองไปที่รองเท้าหน้าบ้านก็
พบว่าไม่อยู่
“สงสัยเอาเงินไปใช้หนี้ที่บ่อน”จินที่เดินตามลงมาพูด
“บ่อน? นี่ป้ากลับไปเล่นพนันอีกแล้วเหรอ”เบียร์พูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงอ่อนอย่างหมดแรงกับเรื่องที่พึ่งรับรู้
“นี่คุณจะไปไหน”เบียร์ถามขึ้นเมื่ออยู่ๆร่างสูงก็ทำท่าจะเดินกลับขึ้นไปข้างบนของบ้านของเขา
“คืนนี้ฉันจะนอนที่นี่”
ตอนนี้อาจจะแปลกๆหน่อยเน้อออออ คิดไม่ค่อยออกเลย อยู่ในช่วงสมองตัน 55555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ^ ^
___จางบิวตี้___
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
เอาอีกๆๆๆๆ กำลังมันเบยยยย :hao7:
-
ป้านี่เลวดีนะ
-
ผีพนัน อย่างนี้ต้องขายเบียร์ตลอดแน่ๆ :z6:
จินติดใจแล้ว น่าจะหลงเบียร์แล้ว :hao3:
ชัช พิชชา ดูท่าจะสดใส ชัชถูกใจพิชชาแล้ว
รอ :L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
รอตอนต่อไป
-
:mew1:
-
คุณชายจิน รุก หนัก
-
รอน้องเบียร์อยู่นะ :mew1:
เมื่อไหร่ป้าจะดีกับเขาสักทีนะ
-
มาต่อเร็วๆน้าาาาาาารออยู่
-
ป้าแม่งเลวววววววว
-
ทำไมป้าทำเงี้ยอ่ะ งือๆๆ :hao5:
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
Sex Toy 2
( Shut x Pitcha )
เพราะวันนี้เป็นวันหยุดชัชเลยคิดว่าจะชวนจินออกไปข้างนอกเสียหน่อยแต่ไอ้เพื่อนสนิทดันบอกว่าช่วงเช้ามีประชุมที่บริษัท
เขาเลยต้องมาหามันที่บริษัทแทนในช่วงกลางวัน พอพูดถึงบริษัทมันก็เท่ากับว่าเขาจะได้เจอร่างบางหน้าดุคนนั้นนี่ หึๆ
ไม่ได้เจอหน้าหลายวันคิดถึงเหมือนกันแฮะ
“คุณจินยังไม่ออกจากห้องประชุมค่ะ เชิญคุณชัชรอที่ห้องทำงานได้เลยค่ะ”เลขาอีกคนของจินว่า ชัชพยักหน้ารับก่อนจะส่ง
ยิ้มเป็นเชิงขอบใจ ซึ่งนั่นก็ทำให้หญิงสาวหน้าขึ้นสีทันทีกับรอยยิ้มของร่างสูง แหม...เขาก็ไม่ได้อยากหลงตัวเองนะแต่ต้อง
เข้าใจคนมันหล่อ ทำอะไรมันก็หล่อไปหมด
แอดดดด
“มาแล้วเหรอวะ กูว่าจะชวนมึงไปเหล่สาวที่สยามเป็นเพื่อนกูหน่อย”ชัชพูดโดยไม่ได้หันไปมองบุคคลที่เปิดประตูเข้ามา
เพราะสายตากำลังจดจ้องกับแชทในโทรศัพท์มือถืออยู่
“คุณจินไม่มีเวลาไปทำเรื่องไร้สาระแบบนั้นหรอก”เสียงหวานตอบกลับมา ชัชจึงหันไปมองทันทีก่อนจะพบกับร่างบางที่เขา
อยากเจอกำลังทำหน้าบึ้งตึงมองมาที่เขา
“อา...นึกว่าเสียงใคร คุณนั่นเอง”ชัชว่าพร้อมยกยิ้ม
“อย่างที่บอกคุณจินมีงานต่อในช่วงบ่าย เขาให้ผมมาบอกคุณ”พิชชาว่าพร้อมทำท่าจะหันหลังกลับแต่ชัชก็วิ่งมาดักหน้าเสีย
ก่อน
“อะไรของคุณ”พิชชาขมวดคิ้ว
“ไอ้จินไม่ว่างแล้วคุณล่ะว่างหรือเปล่า”ชัชถามอย่างกระลิ้มกระเหลี่ย
“ไม่ว่าง ผมมีงานการต้องทำ”พิชชาทำท่าจะเดินหนีแต่ชัชก็ยังขยับมาขวางอีก ร่างบางขมวดคิ้วพร้อมมองหน้าคนตัวสูงกว่า
อย่างหงุดหงิด
“เอ๊ะ อะไรของคุณเนี่ย”พิชชาว่าอย่างไม่สบอารมณ์
“ไปกินข้าวกัน”ชัชเอ่ยชวน
“ไม่”
“ไปเถอะนะ นะๆๆ”ชัชทำหน้าอย่างออดอ้อนแต่มันก็ไม่ได้ดูน่ารักเลยสักนิดในสายตาของพิชชา ลองคิดว่าผู้ชายสูงร้อย
แปดสิบกว่าๆมากระพริบตาปริบๆใส่คุณสิ มันเหมือนกระเทยความเสียมากกว่านะ
“ไม่ไง”พิชชายังยืนยันคำเดิมแต่ก่อนที่ทั้งคู่จะเถียงกันหนักกว่าเดิมจินก็เดินเข้ามา
“กวนประสาทอะไรพิชชาอยู่”
“เปล่านะเว้ย กูแค่ชวนเลขามึงไปกินข้าวด้วยแค่นั้นเอง”ชัชว่าก่อนจะมองตามแผ่นหลังบางที่เดินหนีออกจากห้องไปเสียแล้ว
“หึๆ”จินยักไหล่ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะทำงาน
“อะไรของมึง แล้วยังไง เลขามึงบอกกูว่ามึงมีงานต่อ”ชัชถาม
“อืม...ประชุมต่อ”จินตอบสั้นๆก่อนจะก้มหน้าอ่านเอกสารในมือ
“แล้วทำไมเมื่อคืนกูโทรไปไม่รับวะ”ชัชถาม
“หึๆ”จินชะงักไปสักแปบก่อนจะกระตุกยิ้มซึ่งนั่นก็ทำให้ชัชงุนงงเข้าไปใหญ่ เป็นเชี่ยอะไรของมันวะเดี๋ยวยิ้มๆ สงสัยแม่ง
แดกยาไม่เขย่าขวด...เพราะเห็นว่าเพื่อนสนิทเอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำงานชัชจึงเดินออกมาถามเลขาผู้หญิงหน้าห้องว่าเห็นพิช
ชามั้ย ปรากฏว่าอีกคนไปห้องชงกาแฟชัชจึงมาหาอีกคนทันที ร่างสูงยืนผิงกรอบประตูมองร่างบางที่กำลังพะวักพะวงกับการชง
กาแฟ ตาคมมองไล่ตั้งแต่แผ่นหลังบาง เอวคอดบาง ขาเรียวซึ่งดูยังไงก็ไม่เหมือนหุ่นของผู้ชายเลยสักนิด ไหนจะรวม
กับผิวขาวๆ ใบหน้าสวยๆนั่นเอง
“หื้มมมม หอมจัง”ชัชเดินเข้าไปใกล้ๆอีกคนก่อนจะชะโงกเข้าไปดมกาแฟที่กำลังส่งกลิ่นหอมในมือบาง พิชชาสะดุ้งเล็ก
น้อยก่อนจะหันมา
“อ๊ะ”แต่เพราะระยะที่ใกล้กันทำให้ปลายจมูกของร่างบางแตะไปเบาๆที่แก้มของร่างสูง ชัชยิ้มทันทีกับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นแต่
พิชชากลับร้อนวูบวาบที่หน้าอย่างอายๆ
“ทำบ้าอะไรของคุณ”พิชชาว่าหลังจากที่ขยับถอยห่างจากอีกคนแล้ว
“ผมก็แค่อยากดมกาแฟเฉยๆ”ชัชว่าหน้าตาย
“แต่ไม่จำเป็นต้องมาใกล้ผมขนาดนั้น”
“นั่นสินะ คุณเลยได้โอกาสหอมแก้มผมเลย”ชัชว่าพร้อมทำหน้าอย่างรู้สึกเต็มประดาแต่พิชชาก็รู้ดีว่าอีกคนแค่แสร้งทำอย่าง
นั้นแหละ
“คะ...ใครหอมแก้มคุณกัน”พิชชาเถียงกลับ
“คุณไง เมื่อกี้เลย ผมเสียหายหลายแสนเลยนะ”ชัชว่า
“บ้า...ผมไม่หอมนะ คะ...แค่เฉียดๆเฉยๆ”พิชชาเถียงกลับอย่างไม่ค่อยเต็มปากเต็มคำนักเพราะเมื่อกี้จมูกเขาก็โดนแก้มอีก
คนจริงๆ แต่เขาไม่ได้หอมนะ ไม่ได้สูดกลิ่นหอมอ่อนๆจากแก้มอีกคนเลย เอ้ยๆๆ ไม่ใช่ๆ ไม่ได้สูดกลิ่นอะไรทั้งนั้นแหละ
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ คุณต้องรับผิดชอบ”ชัชว่าพร้อมทำหน้าอย่างจริงจังก่อนจะสาวเท้าเข้ามาใกล้ๆร่างบาง พิชชาถอยหลัง
หนีก่อนที่หลังบางจะไปชนกับเคาน์เตอร์เท่ากับร่างบางหมดหนทางที่จะหนีแล้ว
“จะ...จะทำอะไรน่ะ”พิชชาว่าพร้อมกับใช้มือที่ไม่ได้ถือแก้วกาแฟดันอีกคนเอาไว้
“จะให้คุณรับผิดชอบไง”ชัชว่าพร้อมยกยิ้มเจ้าเล่ห์
ฟอดดดดด
ซ่า
“โอ๊ยยยย”ชัชร้องลั่นทันทีที่กาแฟในมืออีกคนหกรดเสื้อของเขาหลังจากที่เขาฉวยโอกาสหอมแก้มนิ่มๆของอีกคน
“เอ่อ...คุณ เป็นอะไรหรือเปล่า”พิชชาที่เผลอสาดกาแฟใส่อีกคนด้วยความตกใจที่ถูกหอมแก้มหน้าเสียทันที เพราะเขารู้ดี
ว่ากาแฟในแก้วร้อนแค่ไหน
“ร้อนสิคุณ ซี๊ดดดดด ผิวผมจะพองมั้ยเนี่ย”ชัชว่าน้ำตาเล็ด
“ถอดเสื้ออกเร็วคุณ ถอดสิ เดี๋ยวผิวก็พองหรอก”พิชชาว่าพร้อมกับรีบแกะกระดุมเสื้อของอีกคนทันทีด้วยใบหน้ากังวล คิ้ว
เรียวขมวดมุ่นพร้อมกับกัดปากอย่างเป็นห่วงอีกคน ชัชมองร่างเล็กที่กำลังแกะกระดุมเสื้อเขาด้วยใบหน้าแสดงถึงความเป็นห่วงก็
ยกยิ้มทันที เอาวะ เจ็บครั้งนี้ก็คุ้มนิดนึงล่ะวะ
“แดงหมดเลย ผมว่าผมไปหายามาทาให้คุณดีกว่า”พิชชาว่าพร้อมสัมผัสที่หน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของอีกคนเบาๆ
เพราะกลัวอีกคนจะเจ็บ แม้ว่าหน้าท้องจะร้อนและแสบชาแค่ไหนแต่พอมือบางสัมผัสลงไปชัชก็รู้สึกเสียววูบแปลกๆ มืออีกคน
นิ่มมาก นิ้มจนอยากจะให้สัมผัสตรงอื่นแทนนอกจาหน้าท้อง
“คุณ...คุณ...นี่คุณ”พิชชาเรียกเสียงดังทันทีเพราะเรียกอีกคนหลายรอบแต่ก็ไม่ยอมรับปาก มัวแต่ทำหน้าเคลิ้มอะไรก็ไม่รู้
“ฮะๆๆ”ชัชตอบรับ เมื่อกี้เผลอจินตนาการอะไรเพลินไปหน่อย
“ผมจะบอกว่าให้คุณรอผมอยู่ที่นี่นะเดี๋ยวผมไปเอายามาทาให้”พิชชาว่า ชัชพยักหน้ารับ...พิชชากลับมาพร้อมยาทาแก้แผล
พุผองในมือ ร่างบางนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามร่างสูงก่อนจะบีบยาใส่มือและทาที่หน้าท้องอีกคนทันทีและก็เป็นอีกครั้งที่มือบางแตะ
ลงที่กล้ามหน้าท้องของเขา ก็ทำให้ชัชรู้สึกเคลิบเคลิ้มไม่ใช่น้อย
“อ่ะ นี่เสื้อคุณจิน คุณเอาไปใส่ก่อน ส่วนเสื้อคุณผมจะเอาไปซักให้”พิชชาว่าพร้อมยื่นเสื้อที่พึ่งยืมผู้เป็นนายมาให้ร่างสูง
“ไม่เป็นไร ผมใส่ตัวนั้นได้”ชัชว่า
“แต่เสื้อมันเปื้อน จะไปเดทกับสาวไม่ใช่หรือไง ใส่เปื้อนๆแบบนี้ได้ที่ไหน”พิชชาว่า ค้าน
“นี่คุณสนใจด้วยเหรอว่าผมจะไปเดทกับสาว”ชัชวยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆอีกคนพร้อมถามขึ้น พิชชาชะงักไปนิดนึง
“ผมแค่ได้ยิน ไม่ได้สนใจสักหน่อย”พิชชาเถียง
“งั้นเหรอ? เข้าใจละ”...ชัชกลับมาบ้านด้วยอารมณ์ดีสุดๆทั้งๆที่ยังคงเจ็บๆแสบๆที่หน้าท้องอยู่นิดหน่อยแต่เพราะว่าวันนี้ไป
เจอเรื่องดีๆมาไงจึงลืมเรื่องความเจ็บที่หน้าท้องไปเลย ร่างสูงทิ้งตัวลงที่โซฟาปลายเตียงนอนก่อนจะหลับตาลงพร้อมกับคิดถึง
ใบหน้าหวานๆของคนที่พึ่งเจอมา...ชัชมาหาพิชชาที่บริษัทอีกครั้งก็พบว่าอีกคนอยู่ในห้องชงกาแฟ
“หื้มมมมม กาแฟหอมอีกแล้ว”ชัชว่าพร้อมชะโงกหน้าเข้าไปหาอีกคน พิชชาสะดุ้งก่อนจะหันหน้ามา
“คุณนี่มัน”ร่างบางว่าพร้อมกับใบหน้าขึ้นสีเนื่องจากระยะห่างระหว่างเขาและร่างสูงไม่ถึงคืบ
“ผมมันทำไม?”ชัชเลิกคิ้วถาม พิชชากัดปากไม่ตอบ
“อ๊ะ นั่นมันกาแฟผมนะ”พิชชาว่าเมื่อร่างสูงแย่งกาแฟจากมือของเขาไป
“อื้มมม อร่อยดีนี่”ชัชว่าหลังจากกระดกดื่ม
“เอาคืนมาเลย ผมชงไว้กินเองนะ”พิชชาทำหน้าหงิก
“งั้นก็กินด้วยกันสิ”พูดจบร่างสูงก็ดื่มกาแฟเข้าปากก่อนจะประกบริมฝีปากเข้าจูบอีกคนทันที พิชชาที่ตกใจก็เบิกตากว้างและ
เผยปากออกทำให้กาแฟรสชาติขมปนหวานไหลเข้ามาในโพรงปากของเขาทันที แม้ว่ากาแฟนจะถูกกลืนลงคอไปแล้วแต่ชัช
ก็ยังไม่เลิกที่จะกวาดต้อนความหวานในโพรงปากบางแม้ว่าจะมีรสขมๆของกาแฟแต่ต้องบอกเลยว่าความหวานในโพรงปากของ
อีกคนสามารถกลบมันไปได้
“อ๊ะ...คะ...คุณ”พิชชาครางเสียงสั่นเมื่อลิ้นหนาเลียคราบกาแฟนที่ไหลลงมาจากปากลงมาที่คางและต้นคอพร้อมกับขบเม้ม
ต้นคอขาวของเขาจนเกิดรอยแดง
“อื้มมมมม”พิชชาครางในลำคออย่างพึงพอใจในสัมผัสของร่างสูงก่อนที่มือหนาของอีกคนจะปลดกระดุมเสื้อของเขาออก
ปากหนาไม่รอช้าที่จะเข้าครอบครองยอดอกสีชมพู
“อื้มมมมม”เป็นชัชบ้างที่ครางในลำคออย่างพอใจ แก่dายในร่มผ้าเหมือนจะขยายตัวอย่างมีอารมณ์แต่ก่อนที่อะไรจะ
มากกว่านั้นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
“ชัช...ชัช...ชัช!”ชัชสะดุ้งตื่นทันทีก่อนจะมองหน้าของพี่สาวที่ยืนเรียกอยู่
“อะไรเจ๊”ชัชถาม
“ม๊าให้มาตามไปทานข้าว อี๊ย์ เมื่อกี้ฝันทะลึ่งอะไรอยู่ใช่มั้ย ฮึ่ยๆๆ น่าเกลียดจริงๆ”พี่สาวของชัชว่าก่อนจะรีบออกจากห้อง
นอนไปทันที ชัชมองไปรอบๆก่อนจะพบว่าตัวเองอยู่ในห้องนอน มือหนาเสยผมลวกๆพร้อมกับยิ้มอย่างสมเพสตัวเอง นี่เขา
คิดถึงอีกคนจนเก็บมาฝันขนาดนี้เลยหรือไง
อยากจะหัวเราะชัชสัก10รอบ 555555555 ตอนนี้อาจจะหาสาระอะไรมากไม่ได้นอกจากชัชหมกมุ่นสุดๆ แต่ยังไงก็ฝากติดตาม
ด้วยนะคะ ทั้งคู่หลักคู่รองเลย ^ ^
___จางบิวตี้___
-
:m20: :m20: :m20:
-
หื่นมาก!!
-
:mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:haun4:
-
:laugh: ชัชเอ๊ย ฝันเปียกบ่อยๆนี่บ่งบอกเลยนะเนี่ย
-
โธ่ ชัช.... เสียหมด
แค่ฝันหรอ
555
-
Sex Toy 7
เบียร์รู้สึกไม่มีสมาธิเลยจริงๆเพราะขณะที่เขากำลังทำโมเดลเพื่อไปส่งอาจารย์ก็มีสายตาคมของอีกคนที่มองมาที่เขาตลอด
เวลา เบียร์พยายามไม่สนใจเพราะต่อให้ไล่แค่ไหนอีกคนก็ยังจะหน้าด้านไม่ไปจนเขาจนปัญญาที่จะไล่
“เลิกมองผมสักที”เบียร์เอ่ยขึ้นอย่างสุดจะทน
“ทำไม?”จินเลิกคิ้ว
“ผมไม่มีสมาธิ”เบียร์ว่า
“ฉันแค่มอง ไม่ได้เอานายสักหน่อย”จินออกมาหน้านิ่งๆ เบียร์รู้สึกเหลือเชื่อกับอีกคนเลยพูดเรื่องแบบนี้มาด้วยใบหน้านิ่งๆ
เหมือนกับว่าเป็นคำทั่วไปที่ใช้กันในชีวิตประจำวันแต่ก็นะดูท่าทางอีกคนจะเซ็กส์จัดไม่ใช่น้อย เจอเขาทีไรก็กอด จูบ ลูบ
คลำตลอด คงทำแบบนี้กับคนอื่นบ่อยๆด้วยสินะ เฮอะ! ว่าแต่แล้วทำไมเขาต้องรู้สึกหงุดหงิดด้วยล่ะ...กว่าที่งานของเบียร์จะ
เสร็จก็ปาไปเกือบตี2 พอร่างบางหันไปที่ที่นอนก็พบว่าอีกคนก็ยังคงนั่งมองมาที่เขาเหมือนเดิม ด้วยใบหน้านิ่งๆเหมือนเดิม
เบียร์ทำท่าไม่สนใจอีกคนก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อไปอาบน้ำทันที...และก็นับว่าเป็นเรื่องพลาดของเบียร์อีกครั้งเพราะ
ความเคยชินกับการเข้ามาแต่งตัวในห้องนอนทำให้เบียร์ไม่ได้เอาเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำด้วย แล้วตอนนี้ในห้องนอนก็มี
แขกไม่ได้รับเชิญอยู่ถ้าเขาออกไปในสภาพผ้าเช็ดตัวพันเอวผืนเดียวแบบนี้จะไม่เป็นไรใช่มั้ย เขาจะไม่อยากไว้ใจอีกคน
เลย...เบียร์รวบรวมสติสักครู่ก่อนจะเดินเข้ามาในห้องนอนในสภาพผ้าเช็ดตัวพันเอวผืนเดียว อกบางยังคงมีหยดน้ำเกาะอยู่ซึ่งดู
เซ็กซี่ไม่ใช่น้อย จินมองผิวขาวๆของอีกคนที่กำลังยืนหันหลังให้เขาเพราะกำลังหยิบเสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้า
“เฮ้ย”
ตุบ
เบียร์ร้องอุทานอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆมือนาก็มาเกี่ยวเอวเขาแล้วดึงจนล้มไปนอนกับที่นอนก่อนที่อีกคนจะขึ้นค่อม
“ปล่อยนะๆ คุณจะทำบ้าอะไร”เบียร์ว่าเสียงดัง ใบหน้าน่ารักมีความตื่นกลัวไม่ใช่น้อย
“ยั่วฉันอยู่ไม่ใช่หรือไง”จินว่า
“ยั่วอะไรของคุณ ปล่อยนะ ไอ้โรคจิต”เบียร์ว่าพร้อมดิ้นไปมาแต่ก็ถือเป็นเรื่องที่พลาดอีกครั้งเพราะเมื่อร่างบางดิ้นทำให้ปม
ผ้าขนหนูที่พันไว้เริ่มคลายออกจนช่วงล่างของร่างบางเปิดเผยแก่สายตาของร่างสูง เบียร์หน้าแดงด้วยความอับอายแต่ก็ไม่
สามารถเอามือไปปิดไว้เพราะถูกอีกคนกดไว้กับที่นอน
“ดูท่าทางนายจะมีอารมณ์นะ”จินว่าพร้อมกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อมองไปที่ยอดอกของอีกคนที่ตั้งชู เบียร์ส่ายหน้ารัว เขาหนาว
ต่างหากไอ้บ้า มีอารมณ์บ้าอะไร
“ฉันจะช่วยนายเอง”
“ยะ...อย่า...อ๊ะ”เบียร์สะดุ้งทันทีที่มือหนาจับเข้าที่แก่นกายของเขาพร้อมขยับมือขึ้นลง เบียร์พยายามจะดึงมือของอีกคนออก
แต่ก็ถูกจินรวบมือทั้งสองข้างของร่างบางด้วยมือเพียงข้างเดียว เบียร์กัดปากอย่างกั้นเสียงหน้าอาย เมื่อมือหนาขยับเร็วขึ้น
ความเสียดเสียวก็เต็มช่องท้องอยากจะร้องระบายออกมาแต่ก็อับอายเกินกว่าที่จะทำ
“อื้อออ”เบียร์หลุดครางออกมาเมื่อมือหนาเล่นที่ส่วนปลายยอด ใช้นิ้มมือขยี้จนหน้าท้องบางเกร็งตัวทันที
“ขอร้องฉันสิ”จินว่าพร้อมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ด ก็รู้ว่าอีกคนอยากปลดปล่อยขนาดไหนแต่ถ้าเขาไม่ขยับมืออีกคนก็ไม่สามารถ
ปลดปล่อยได้
“มะ...ไม่...อ๊ะ”เบียร์ปฏิเสธอย่างไม่เต็มเสียงนักเพราะรู้สึกเสียดเสียวเมื่อมือหนาขยับอีกครั้งแต่พอจะถึงจุดสุดยอดมือหนาก็
หยุดทำให้เบียร์รู้สึกเหมือนถูกถีบตกจากสวรรค์ทั้งๆที่กำลังจะถึงอยู่แล้ว
“ขอร้องสิ”จินว่าเสียงนิ่งๆอีกครั้ง
“บอกว่าไม่ไง!”เบียร์ตะคอกใส่หน้าอีกคนพร้อมมองอีกคนด้วยดวงตาแข็งกร้าว เขาไม่มีวันขอร้องคนๆนี้แค่นี้เขาก็เสียศักดิ์ศรี
มากพอแล้ว แค่นี้เขาก็เหมือนเครื่องระบายความใคร่ของอีกคนไปแล้วถ้าเขาขอร้องเขาก็ไม่ต่างอะไรจากพออีตัว ไอ้ตัว
เลย
“ได้”จินกระตุกยิ้มเย็นก่อนจะปล่อยมือจากแก่นกายเล็กแล้วขึ้นค่อมอีกคนอีกครั้ง
“อื้ออออออออ”ปากหนาประกบลงมาที่ปากบางทันที เบียร์พยายามปิดปากไม่ให้อีกคนลุกล้ำเข้ามาแต่ก็ถูกจินกัดที่ริมฝีปาก
ล่างทำให้ร่างบางต้องยอมเปิดปากในที่สุด ลิ้นหนาสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากบางก่อนจะเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กที่พยายามหนี
เขาแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เสียงน้ำลายที่แตกซ่านจากบทจูบที่ร้อนแรงดูหยาบโลนไม่ใช่น้อยแถมน้ำใสๆยังไหลลงมาจากมุมปาก
ของเบียร์อีกด้วย
“อื้อออ...ปล่อยนะ”เบียร์ว่าเมื่ออีกคนซุกไซ้ที่ซอกคอของเขา มือหนาอีกมือที่ไม่ได้จับมือเขาไว้ก็ลูบคลำไปทั่วเรือนร่าง บีบ
เค้นไปทุกส่วนจนน่าจะเกิดรอยแดง
“อ๊ะ”เบียร์สะดุ้งเมื่อลิ้นหนาเลื่อนลงมาที่ยอดอก เสียงดูดจ๊วบจ๊าบที่ยอดอกทำให้เบียร์หน้าแดงทั้งอายปนโกรธ อายกับเรื่อง
พรรค์นี้และโกรธที่ตัวเองไม่สามารถห้ามอีกคนได้แถมยังเผลอไผลไปอีกด้วย
“มะ...ไม่”เบียร์ร้องออกมาเมื่อนิ้วเรียวของอีกคนดันเข้าไปในช่องทางด้านหลังของเขา เบียร์ดิ้นอย่างแรงด้วยความตื่นกลัว
“อยู่เฉยๆ”จินเงยหน้าจากยอดอกของอีกคนมาบอกด้วยเสียงนิ่งๆ
“อย่าทำ...”เบียร์บอกออกมาด้วยเสียงแหบพร่าคล้ายจะร้องไห้ แต่จินหาสนใจไม่ร่างสูงก้มลงมาสร้างรอยที่หน้าท้องขาว
เนียนของอีกคนพร้อมกัดยัดนิ้วที่สองเข้าไปในช่องทางด้านหลังของอีกคน
“ฮึก...ไม่เอา”เบียร์สะอื้นออกมา
“ฮือออออ บอกว่าอย่าทำไง!! ฮืออออออ”เบียร์ร้องไห้จ้าเมื่ออีกคนพยายามจะเพิ่มอีกนิ้วเข้ามาจนจินชะงัก ใบหน้าคมเงยไป
มองอีกคนที่ร้องไห้น้ำตานองหน้าพร้อมสะอึกสะอื้นอย่างน่าสงสาร
“ฮืออออออออ”เบียร์ยังคงร้องไห้ต่อแม้ว่าอีกคนจะถอนนิ้วออกจากเขาไปแล้ว จินปล่อยมืออีกคนก่อนจะลุกขึ้นมานั่งไม่ได้
ค่อมอีกคนเหมือนเมื่อครู่ เบียร์รีบดึงผ้าห่มมาปิดตัวเองก่อนจะตะแคงหลังใส่อีกคนพร้อมกับร้องไห้อย่างหนัก จินเสยผม
อย่างลวกๆก่อนจะเดินออกจากห้องอีกคนไป ร่างสูงเดินออกมาที่หน้าบ้านของอีกคนก่อนจะนั่งลงที่ฟุตบาทหน้าบ้านแม้ว่ามอง
จากภายนอกจินจะยังคงสีหน้านิ่งเอาไว้แต่ใครจะรู้ว่าข้างในเขารู้สึกแปลกๆแค่ไหนที่รู้สึกใจกระตุกทุกครั้งเวลาที่เห็นน้ำตาของอีก
คน...เบียร์ร้องไห้กว่าชั่วโมงก่อนจะค่อยๆหยุดแล้วรีบลุกขึ้นไปแต่งตัว ใบหน้าหวานมองเข้าไปในกระจกก็พบว่าตาของเขาทั้ง
แดงและบวม
“บวมขนาดนี้เลยเหรอวะ”เบียร์ว่าก่อนจะเดินไปที่หน้าต่างเพื่อจะปิดผ้าม่านแต่พอมองลงไปคิ้วเรียวก็ต้องขมวดเมื่อเห็นว่าอีก
คนนั่งอยู่ที่ฟุตบาทหน้าบ้านของเขา
“ทำไม?”เบียร์พึมพำกับตัวเองก่อนจะต้องรีบปิดม่านทันทีเมื่ออยู่ๆอีกคนก็มองขึ้นมา ฮึ่ย์! จะมานั่งทำบ้าอะไร ไม่มีบ้านให้
กลับหรือไง
“ช่างประไร นอนๆๆ”เบียร์ว่าก่อนจะรีบล้มตัวลงนอน...จินหลังจากที่มองขึ้นไปก็พบว่าอีกคนมองลงมาก็กระตุกยิ้มเบาๆที่มุม
ปาก
“มารับด้วย”จินว่าก่อนจะวางสายจากพิชชา
ตอนนี้สั้นๆนะคะ ช่วงนี้สอบปลายภาคไม่ค่อยมีเวลาแต่งเท่าไหร่เลย ยังไงก็ฝากติดตามต่อไปด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
:katai2-1:
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
พระเอกนี่มึนมากมั้ยเนี่ย อ่านแล้วจะมึนตาม -...- น้องเบียร์น่ารักมาก
-
เฮ้ยยยยย
ค้างๆกันแบบนี้เลย
เฮ้ยยยย
ไม่ได้นะ มาต่อเหอะ
นะคะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
Sex Toy 8
วันนี้เบียร์มามหาวิทยาลัยพร้อมกับโมเดลในมือที่ต้องเอามาพรีเซ้นให้อาจารย์ฟัง ถามว่าเขาเกร็งมั้ย? ก็ต้องตอบเลยว่า
มากเพราะอาจารย์คณะขึ้นชื่อว่าทั้งโหด ทั้งเนี้ยบ เวลาติทีนี่แทบจะร้องไห้
“สาสสสส สวยเชี่ยๆ”พุทักขึ้นเมื่อเห็นโมเดลของเบียร์
“สวยอะไรของมึง กูว่ามันแปลกๆ”เบียร์ว่า ใช่มันออกจะแปลกๆก็ตอนทำแม่งมีแขกไม่ได้รับเชิญมานั่งมองน่ะสิ เอ๊ะ...แล้ว
เขาจะไปนึกถึงคนๆนั้นทำไมกัน
“มันแปลกแต่สวยไงมึง สมกับเป็นมึง”เบียร์ขมวดคิ้ว นี่ตกลงมันชมหรือด่าเขาวะ
“ว่าแต่ทำไมตามึงบวมๆวะ”พุถามขึ้น
“เอ่อ...ก็กูแทบไม่ได้นอนไง ทำแทบทั้งคืน...แต่ว่าหิวว่ะ ไปหาอะไรกินรองท้องก่อนพรีเซ้นกันเถอะ”เบียร์ตอบอย่างเลี่ยงๆ
พุขมวดคิ้วกับท่าทางแปลกๆของเพื่อนแต่ก็ไม่ได้ถามต่อ เอาไปว่าก็รอมันพร้อมจะเล่าเหมือนเดิมนั่นแหละ ทั้งคู่พากันเอาโมเดล
มาไว้ที่ห้องเรียนก่อนจะพากันไปโรงอาหารกลางที่มีซุปเปอร์มาเก็ตขนาดเล็กอยู่
พลั้ก
“ขอโทษครั...”เสียงหวานหายไปในลำคอทันทีที่เงยหน้ามาเห็นคนที่ชนกับตัวเอง จินเองก็มองมาที่ร่างบางนิ่งๆก่อนจะเดิน
หลีกไปที่แคชเชียร์เพื่อคิดเงิน เบียร์หันหลังกลับมองตามอีกคนทันที ทำไม...เอ๊ะ แล้วทำไมเขาจะต้องไปสนใจคนๆนั้นด้วย
จะเมินหรือจะอะไรก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ ออกๆไปจากชีวิตเขาได้ซะก็ดี…เวลาพรีเซ้นต์เริ่มขึ้น เบียร์รวบรวมสมาธิก่อนจะเริ่มพรีเซ้นต์
และนับว่าประสบความสำเร็จพอสมควร อาจารย์ชอบผลงานของเขา แม้จะบอกว่าดูแปลกๆแต่มันก็เป็นไอเดียที่ดี
“เลิกเรียนเย็นนี้มาหาอาจารย์ห้องพักด้วยนะ”อาจารย์ชัยวัฒน์หันมาบอกกับเบียร์ก่อนจะเดินออกไป เบียร์พยักหน้ารับ
อย่างงงๆ
“อาจารย์ให้มึงไปหาทำไมวะ?”พุเองก็งงเหมือนกัน
“ไม่รู้ว่ะ หรือว่าแกไม่ชอบงานกูแล้วจะเรียกไปด่าวะ”เบียร์พูดพร้อมทำหน้าเครียด
“ไม่ชอบเชี่ยไร กูเห็นอาจารย์เขาชมมึงนะ”พุว่า
“งั้นก็ไม่รู้ว่ะ เออๆ ช่างแม่งเถอะเดี๋ยวตอนเย็นก็รู้ กูว่าไปกินข้าวกันเถอะ มึงต้องรอโมมั้ย?”เบียร์ถามพุ เพราะปกติโมมักจะ
ไปกินข้าวกลางวันพร้อมพวกเขาถ้าว่างตรงกัน
“โมมีพรีเซ้นบอกให้กูไปกินก่อนเลย”พุว่า
“เมื่อไหร่จะคบๆกันวะ”พุทำตาโตทันทีกับคำถามของเบียร์
“มึงไม่รังเกียจ?”พุถาม ทำไมเขาจะไม่อยากคบกับโมแต่เขากับโมกลัวว่าเบียร์จะรับไม่ได้ แถมเราสามคนก็เป็นเพื่อนกันมา
นานถ้าเขาคบกับโม เบียร์มันจะรู้สึกว่าเป็นก้างหรือเปล่าเวลาที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน
“รังเกียจเชี่ยไรล่ะ เพื่อนที่กูรักสองคนคบกันกูก็ต้องยินดีด้วยดิ”เบียร์ว่ายิ้มๆ
“พูดจาเข้าหู เดี๋ยวเลี้ยงข้างกลางวันเลยว่ะ”พุว่า
“พูดแล้วห้ามคืนคำ”เบียร์ว่าพลางหัวเราะ...ตาคมมองไปที่ร่างบางที่กำลังพูดคุยกับเพื่อนด้วยรอยยิ้มที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
แหงแหละ...เขาจะไปเห็นได้ยังไง เจอหน้ากันไม่ทำหน้าโมโหก็ร้องไห้แค่นี้จริงๆ
“นั่นมันเด็กมึงนี่หว่า”ชัชที่นั่งกินข้าวกับจินพูดขึ้น
“อืม”จินว่านิ่งๆก่อนจะทำท่าไม่สนใจ
“เดินมาทางนี้เว้ย”ชัชว่าแต่จินก็ทำท่าไม่สนใจจนชัชขมวดคิ้ว เพื่อนเขามันนิ่งก็จริงแต่ถ้าเป็นเรื่องเด็กคนนี้มันดูจะมีอาการนี่
หว่าแต่ทำไม...
“มึงทะเลาะกับเด็กนั่นเหรอวะ”ชัชถามอย่างสงสัย
“เปล่า กูเบื่อ”จินว่า
“เบื่อ?”ชัชทวนคำ จินไม่ได้ตอบอะไร ใช่เขาเบื่อ...แต่ไอ้คำว่าเบื่อของเขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร เบื่อร่างบางนั่นหรือเบื่อตัวเอง
กันแน่
“ในฐานะที่มึงเลี้ยงข้าวกู งั้นเดี๋ยวกูบริการซื้อข้าวให้เอง”เบียร์ว่าหลังจากที่หาที่นั่งกันได้แล้ว
“แหม กระตือรือร้นเชียวนะมึง ไอ้งกเอ๊ย”เบียร์หัวเราะกับคำด่าของเพื่อนก่อนจะรับเงินจากพุแล้วเดินไปซื้อข้าวที่ร้านขายร้าน
ประจำที่ชอบกินบ่อยๆและก็ไม่รู้ว่าวันนี้มันดวงซวยอะไรที่ทำให้เขาเจอกับร่างสูงที่เขาไม่อยากเจอ เบียร์ถือจานข้าวสองจาน
มองคนตรงหน้านิ่งๆ จินเองก็มองมาที่เบียร์ก่อนที่จะเดินผ่านไป เบียร์ขมวดคิ้วกับท่าทางของอีกคน เมินงั้นเหรอ? เออ!
อยากเมินก็เมินไป ก็ดีแล้ว! แม้จะบอกกับตัวเองแบบนั้นแต่ทำไมเบียร์ต้องรู้สึกแปลกๆ รู้สึกกระวนกระวายใจแปลกๆ นี่เขา
เป็นบ้าอะไรวะ!
“นั่งเขี่ยข้าวทำไมวะ”พุถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเบียร์ไม่ค่อยกินข้าวเอาแค่นั่งเหม่อๆเขี่ยข้าว
“ฮะ มึงว่าไงนะ”เบียร์ถาม
“เปล่าๆ”พุว่าก่อนจะลอบมองท่าทีของเพื่อนสนิทที่แปลกๆ...หลังเลิกเรียนเบียร์ก็มาหาอาจารย์ชัยวัฒน์ที่ห้องพักอาจารย์ตาม
ที่ถูกนัด
“อาจารย์เรียกผมมามีอะไรหรือเปล่าครับ?”เบียร์ถามขึ้น
“นอกจากออกแบบบ้านแล้ว ตกแต่งภายในเป็นหรือเปล่า”อาจารย์ชัยวัฒน์ถามขึ้น
“เอ่อ...ก็พอได้ครับ”เบียร์ตอบ แม้ว่าเขาจะเรียนสาขาสถาปัตยกรรมทั่วไปแต่เขาก็มีความสนใจในการออกแบบ ตกแต่ง
ภายในจนซื้อหนังซื้อมาศึกษาเองเหมือนกัน
“อ่ะ”อาจารย์ชัยวัฒน์ยื่นแฟ้มบางอย่างมาให้เบียร์
“หลานสายอาจารย์จะเปิดร้านกาแฟแต่ไม่รู้จะตกแต่งยังไง พอไหวมั้ย?”เบียร์เบิกตากว้างทันทีที่รู้สาเหตุที่อาจารย์เรียกเขา
มา
“เดี๋ยวนะครับอาจารย์ แต่ผมพึ่งเรียนแถมยัง...”
“อาจารย์เห็นฝีมือเธอในการออกแบบเลยสนใจ แถมอาจารย์ที่ปรึกษาเธอยังบอกว่าฐานะทางบ้านเธอค่อนข้างขัดสน
อาจารย์เลยอยากจะช่วยหารายได้ให้”อาจารย์ชัยวัฒน์ว่า เด็กคนนี้เป็นคนเก่งและมีความคิดสร้างสรรค์ไม่ใช่น้อย น่าจะเป็น
สถาปนิกอนาคตไกล เขาก็เลยอยากสนับสนุน
“อาจารย์มั่นใจในตัวผมเหรอครับ ผมยังไม่มั่นใจในตัวเองเลย”เบียร์พูดตามตรง
“มันก็ลองดูกันได้ไม่ใช่หรือไง แฟ้มนี้เป็นรายละเอียดที่หลานสาวอาจารย์อยากได้ หลานสาวอาจารย์ไม่ใช่คนเรื่องมาก
หรอก”เบียร์กัดปากอย่างใช้ความคิด
“เรื่องค่าจ้างเอาที่เธออยากได้เลย”อาจารย์ชัยวัฒน์ว่าต่อ
“ผมว่ารอผลงานออกมาก่อนดีกว่าครับ ถ้าถูกใจหลานสาวอาจารย์ค่อยให้ค่าจ้างผมละกันนะครับ ผมกลัวว่าจะทำออกมาไม่
ดี”เบียร์ว่า เขาตกลงที่จะทำงานนี้ เรื่องเงินคือปัจจัยก็จริงแต่การที่อาจารย์มามอบโอกาสให้เรียนรู้แบบนี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่ควร
ปฏิเสธไม่ใช่หรือไง อนาคตถ้ามัวแต่เลือกงานแล้วจะได้ดีได้ยังไง เขาคิดแบบนั้น
“โอเค เอาที่เธอสบายใจละกัน”...หลังจากที่พูดคุยกับอาจารย์ชัยวัฒน์แล้วเบียร์ก็เดินอ่านแฟ้มที่มีข้อมูลที่หลานสาวอาจารย์
ชัยวัฒน์ต้องการมาตลอดทางทำให้ไม่ได้มองว่ามีคนเดินสวนมา
พลั้ก
ตุบ
“ขอโทษครับ ผมไม่ทันระวังเอง”เบียร์ว่าขณะที่ก้มเก็บแฟ้มตัวเองที่ทำล่วง ร่างบางมองไล่ขึ้นตั้งแต่รองเท้าคู่หรูของคู่กรณี
จนมาถึงใบหน้า...ทำไม...
“ไม่เป็นไร”จินตอบสั้นๆก่อนจะเดินผ่านไป
“นี่”เบียร์เรียกอีกคน ซึ่งก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องเรียกเหมือนกันแต่จินกลับไม่หยุดเดิน
“คุณจิน”เบียร์เรียกอีกคนอีกครั้งและก็ทำให้จินหยุด ร่างสูงหันหน้ามามองนิ่งๆ
“เอ่อ...”เบียร์อึกอักเพราะก็งงตัวเองเหมือนกันว่าเรียกร่างสูงทำไม ปล่อยให้เดินผ่านไปก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง
“เอ่อ...ขอโทษที่เดินชน”เบียร์ว่าเพราะคิดไม่ออกว่าจะพูดอะไรดี
“นายบอกไปแล้ว”จินว่า เบียร์รู้สึกเหมือนกำลังหน้าแตกดังเพล้ง
“กะ...ก็บอกอีกรอบไง นึกว่าไม่ได้ยิน”เบียร์แก้ตัวน้ำขุ่นๆ
“อืม”จินตอบรับเบาๆก่อนจะหันหลังเดินไป เบียร์กัดปากมองตามร่างสูงที่เดินออกไป ความรู้สึกแปลกๆในอกนี่มันคืออะไรกัน
“อ๊ะ”เบียร์อุทานเบาๆก่อนจะก้มไปเห็นปากกาด้ามหรูที่ตกอยู่กับพื้น ไม่ต้องบอกว่าเป็นของใครเพราะปากกาท่าทางราคา
แพงแบบนี้เขาคงไม่มีปัญญาซื้อแน่นอน
“วัฒนชัยกุล”เบียร์อ่านตัวหนังสือที่สลักอยู่ที่ปากกา ท่าทางจะเป็นชื่อตระกูล แล้วเขาจะเอาไปคืนได้ยังไงล่ะเนี่ยเดินไปไหน
แล้วก็ไม่รู้ ว่าแล้วเบียร์ก็ตัดสินใจเก็บปากกาดังกล่าวไว้ที่ตัวก่อน ถ้าบังเอิญเจอกันอีกค่อยคืนก็ได้...เมื่อกลับมาถึงบ้าน
เบียร์ก็เริ่มคิดแบบที่จะออกแบบทันทีแต่รู้สึกสมองตันไปหมด แม้ว่าในแฟ้มจะมองว่าชอบสไตล์โมเดิร์นแต่โมเดิร์นแบบไหนล่ะ?
มันยากตรงนี้แหละ เบียร์ที่กำลังนั่งหาแบบในอินเตอร์เน็ตไปเรื่อยเปื่อยก็เผลอพิมพ์คำอะไรบางอย่างใน google ไป
ก่อนที่ข้อมูลจะขึ้นมา เขาก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องไปเสิร์ชหาคำว่า ‘วัฒนชัยกุล’ ด้วย
“ชอบสีขาวดำโดยเฉพาะรูปทรงสามเหลี่ยม อะไร?”เบียร์อ่านไปก็ขมวดคิ้วไปเมื่อเหลือบไปเห็นบทสัมภาษณ์หนึ่งที่เกี่ยวกับ
จิน นักข่าวถามว่าชอบสีอะไรอีกคนก็ตอบว่าขาวดำ โดยเฉพาะรูปทรงสามเหลี่ยม คำตอบแปลกเหมือนนิสัยจริงๆแต่ขาวดำ
รูปทรงสามเหลี่ยม...อยู่ๆไอเดียบางอย่างก็แล่นเข้ามาในหัวของเบียร์ เบียร์ขีดๆเขียนๆในกระดาษสักแปบก่อนที่รูปร้านของร้าน
กาแฟที่ได้รับมอบหมายให้ตกแต่งก็ออกมา
“น่าจะโมเดิร์นแล้วนะ”เบียร์พึมพำอย่างพอใจกับแบบที่ออกมาก่อนจะขมวดคิ้ว เดี๋ยวนะ แล้วทำไมเขาต้องเอาความชอบของ
คนๆนั้นมาเป็นไอเดียด้วยล่ะ!
น้องเบียร์เป็นอะไรให้ทายค่ะ! 5555 น้องอยู่ในช่วงสับสนกับตัวเองเนอะ ส่วนอิพี่จินก็ผีเข้าผีออกอย่าได้สนใจเลย
5555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
:mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เบียร์เริ่มสับสนไง
-
รอออออออออออออออออออออออ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
พึ่งรู้หัวใจตัวเอง
-
รอตอนต่อไป~
-
ชอบทั้ง 2 คู่เลย คูคุณเลขาก็ท่าจะมัน
แต่รอบนี้อีคุณจินนางเป็นอะไรนิ
-
เหอออ เมนส์ไม่มาเหรอจิน?
-
:o8:
-
ต่างคนต่าง อึน มึน ... เฮอะ
-
Sex Toy 3
( Shut x Pitcha )
และก็เป็นอีกวันที่ชัชมาปรากฏตัวที่บริษัทของจินแต่เป้าหมายที่มาครั้งนี้ไม่ได้มาหาเพื่อนสนิทหรอกนะแต่มาหาใครอีกคน
ต่างหาก ชัชสอบถามหาพิชชาจากเลขาอีกคนของจินก็พบว่าพิชชาเคลียร์งานอยู่ยังไม่ได้ออกไปกินข้าวกลางวัน ทั้งๆที่นี่
ก็เกือบจะบ่ายโมงแล้ว
“หน้าเครียดเชียว” ชัชว่าพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆอีกคน ทำให้พิชชาที่กำลังตั้งอกตั้งใจทำงานอยู่สะดุ้งแล้วหันมามอง
ร่างสูงทันทีและก็เป็นอีกครั้งที่ระยะใกล้ระหว่างคนสองคนทำให้ปลายจมูกของพิชชาสัมผัสเบาๆที่แก้มของชัช
“คุณ!” พิชชาชี้หน้าอีกคน
“มาถึงก็ลวนลามกันเลยแฮะ ถามจริง...ติดใจอะไรแก้มผมหรือเปล่า” ชัชว่าอย่างล้อๆ พิชชาทำหน้าหงิกหน้างอทันที ใคร
ว่าเขาพิศวาสมันเป็นแค่อุบัติเหตุต่างหากเล่า!
“ผมไม่จิตพิศวาสอะไรคุณทั้งนั้นแหละ” พิชชาว่าก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อ ชัชเห็นอย่างนั้นก็ขัดใจนิดๆก่อนที่มือหนา
จะถือวิสาสะหยิบแฟ้มที่อีกคนกำลังเขียนอะไรยุกยิกๆอยู่มา
“นี่คุณ เอามานะ!” พิชชาว่าด้วยความไม่พอใจ คิ้วเรียวขมวดเป็นปม
“ทำแต่งาน ข้าวกลางวันยังไม่ได้กินไม่ใช่หรือไง” ชัชว่า
“มันก็เรื่องของผมมั้ย เอาคืนมา” พิชชาว่าพร้อมทำท่าจะแย่งแฟ้มจากชัชแต่เพราะอุปสรรคจากโต๊ะทำงานทำให้ไม่
สามารถแย่งได้
“คุณจะเอายังไงกับผมเนี่ย ผมทำงานอยู่นะ!” พิชชาโวยวาย
“ยังไม่ได้จะเอาอะไรเลย เรื่องแบบนั้นรอคุณทำงานเสร็จก่อนดีกว่า” ชัชว่าอย่างขำๆ พิชชาหน้าขึ้นสีจัดด้วยความโกรธปน
อาย
“ทะลึ่ง!”
“ไปกินข้าวกัน” ชัชเปลี่ยนเรื่อง
“ไม่” พิชชาตอบอย่างไม่ต้องคิด
“ทำไมล่ะ ผมเลี้ยงเลย อยากกินอะไรบอกมาเลย” ชัชว่า
“ผมงานยุ่งและที่สำคัญผมไม่อยากไปกับคุณ” พิชชาว่าอย่างชัดถ้อยชัดคำ
“ใจร้ายจัง งั้นผมไปคนเดียวก็ได้” ชัชว่าก่อนจะแสร้งหันหลังกลับ
“เดี๋ยว!” พิชชาเรียกอีกคนไว้ ชัชหันมายิ้ม
“เอาแฟ้มผมคืนมา” ชัชหุบยิ้มทันที
“ถ้าอยากได้คืนก็ต้องไปกินข้าวกับผม” ชัชกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์...พิชชานั่งหน้าหงิกหน้างอมาตลอดทางจนถึงร้านอาหาร
เพราะเขาไม่ได้ตั้งใจมากินข้าวกับอีกคนเลยสักนิด พูดได้เลยว่าโดนบังคับมา
“สั่งสิ” ชัชว่าพร้อมยื่นเมนูให้อีกคน พิชชาหยิบเมนูมามองก่อนจะยกยิ้มในใจได้...อยากเลี้ยงนักใช่มั้ย เดี๋ยวจะเล่นให้
หมดตัวเลย
“เอาอันนี้ อันนี้ อันนี้ อันนั้นด้วยครับ บลาๆๆ” พิชชาหันไปบอกกับบริกรที่รอรับออเดอร์รัว ชัชมองอีกคนยิ้มๆ ก็พอจะดู
ออกแหละว่าอีกคนแกล้งเขา
“สั่งเยอะขนาดนี้กินหมดหรือไงคุณ” ชัชแกล้งแซวหลังจากที่พิชชาสั่งเสร็จ
“หมดไม่หมดแล้วไง คุณเลี้ยงนี่” พิชชายักไหล่
“ผมเลี้ยงแน่แต่มีข้อแม้...” ชัชยกยิ้ม พิชชาขมวดคิ้ว
“...ถ้าคุณกินไม่หมด เหลือแค่ไหนผมจะนับไว้แล้วคุณต้องชดใช้โดยการออกมาเดทกับผมเท่ากับจำนวนของที่เหลือ”
พิชชาทำตาโตทันทีกับคำพูดของอีกคน
“บ้าหรือไง ไม่มีทางเสียหรอก!” พิชชาค้าน อาหารที่เขาสั่งมาเกือบสิบอย่างถ้ากินหมดนี่ก็คงท้องแตกตายพอดี
“งั้นคุณจ่าย” ชัชว่า พิชชากัดปาก ไม่ใช่ว่าเขาไม่มีเงินจ่ายแต่บวกๆกันแล้วมันเกือบหมื่นเลยนะ เพราะภัตรคารที่นี่หรูหรา
และขึ้นชื่อไม่ใช่น้อยแล้วเขาต้องมาเสียเงินเป็นหมื่นโดยไม่ใช่เหตุแบบนี้เนี่ยนะ เขาไม่ได้งกนะแต่แค่รู้จักใช้เงินเฉยๆ ตั้งแต่
ทำงานหาเงินเองได้เขาก็ไม่เคยแบมือของเงินพ่ออีกเลยเลยต้องรู้ถึงคุณค่าของเงิน เพราะกว่าจะได้มาแต่ละบาทมันยากเย็นแค่
ไหน...พออาหารมาถึงพิชชาก็กลืนน้ำลายลงคอทันที ไม่ใช่ว่าหิวมากนะแต่แค่ไม่รู้ว่าจะจัดการกับอาหารมากมายตรงหน้ายังไงดี
ให้หมดเขาไม่อยากเป็นคนจ่ายและไม่อยากไปออกเดทกับอีกคนด้วย
“นี่คุณ ค่อยๆกินก็ได้” ชัชท้วงเบาๆที่พิชชายัดเอาๆ
“เรื่องของผมน่า” พิชชาว่าพร้อมกับพยายามยัดอาหารเข้าปาก แม้ว่าตอนนี้กระเพาะเขาจะท้วงแล้วว่าไม่ไหวแล้วแต่
อาหารยังเหลือเกือบห้าอย่าง อีกคนก็ไม่เคยจะช่วยเขากินเลย กินแค่ที่ตัวเองสั่งมา ฮือออ!
“เหมือนคุณจะไม่ไหวแล้วนะ” ชัชว่าอย่างขำๆเมื่อเห็นสีหน้าคล้ายจะอาเจียนของคนตรงหน้า...
“ทั้งหมดแปดพันห้าร้อยบาทค่ะ” ชัชยื่นการ์ดสีทองหรูหราให้กับพนักงานก่อนจะเดินออกจากภัตรคารหรูพร้อมกับร่างบาง
“ไปเดินย่อยกันดีกว่า” ชัชว่าพร้อมจับมือพิชชาแต่พิชชารีบสะบัดออกทันที
“ไหนว่าแค่เดทไง ทำไมต้องจับมือด้วย” พิชชาค้าน
“เอ้าคุณ นี่ไม่เคยออกเดทหรือไง เขาก็ต้องจับมือถือแขนกันทั้งนั้นแหละ” ชัชว่าก่อนจะคว้ามือบางมาจับอีกรอบ พิชชา
เลยต้องจำใจให้อีกคนจับมือไป พูดแล้วก้โมโหอีกคนบวกกับคุณจินด้วย ทั้งๆที่เขาอ้างว่าวันนี้เขามีงาน ไม่ว่างออกเดทกับอีกคน
แต่อีกคนก็โทรไปขอคุณจินซะเสร็จสรรพและคิดว่าคุณจินจะขัดเหรอ แถมยังบอกอีกว่าอนุญาตแค่เดทนะไม่อนุญาตให้พาเข้า
โรงแรม อ้ากกกกกกกกก!! พูดบ้าอะไรของคุณกันนะคุณจิน!
“อยากได้อะไรมั้ย” ชัชถามคนข้างตัว
“ทำไม? จะซื้อให้หรือไง” พิชชาแกล้งถาม
“ก็บอกมาสิว่าอยากได้อะไร” ชัชยักไหล่
“ชิ ไม่ต้องมาอวดป๋าใส่ผม ผมทำงานหาเงินเองได้แล้วไม่ต้องขอของจากใครคุณก็อีกคน เงินพ่อแม่ชัดๆเอามาใช้เป็น
เบี้ยแบบนี้ได้ยังไง” พิชชาว่าติดแนวบ่นๆอีกคนแต่ชัชกลับยกยิ้ม ไม่เหมือน...ร่างบางไม่เหมือนใครๆที่เขาเจอมา ถ้าเป็นเด็กใน
สต็อกคนอื่นๆไม่วายลากเขาเข้าร้านของแบรนด์เนมไปแล้ว
“ยิ้มอะไร นี่ผมบ่นคุณอยู่นะ” พิชชาขมวดคิ้ว
“แค่คิดว่าถ้ามีคุณมาช่วยจัดงานเรื่องเงินผมคงจะดี”
“จัดการอะไร ผมไม่ใช่เมียคุณนะ” พิชชาว่าอย่างประชด
“งั้นสนใจมาเป็นมั้ยล่ะ?” พิชชาอ้าปากค้างทันทีกับคำพูดของอีกคน แก้มใสขึ้นสีระเรื่อทันที
“มะ...ไม่!”
“แหนะ มีตะกุกตะกัก แอบลังเลหรือไง” ชัชว่าแซวๆพร้อมเขี่ยแก้มอีกคนเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว
“ไม่มีทางเสียหรอก”...ทั้งคู่พากันเดินเข้าออกร้านนั้นร้านนี้แต่ก็ไม่มีใครซื้ออะไรพิชชาเองก็แค่อยากเดินย่อยอาหารเฉยๆ
ไม่ได้อยากได้อะไรเป็นพิเศษด้วยเหมือนกัน
“มาช่วยผมเลือกของหน่อยสิ” ชัชกวักมือเรียกพิชชาเข้ามาในร้านกิ๊ฟช็อปทั่วไปแต่ติดที่ว่าร้านนี้เป็นของนำเข้า ของแท้
ทั้งหมด
“เลือกอะไร” พิชชาขมวดคิ้ว
“ผมจะซื้อของขวัญให้ผู้หญิง” ชัชว่าแต่ตากลับกำลังครุ่นคิดว่าควรซื้ออะไรดีพิชชามองหน้าอีกคนด้วยความรู้สึกไม่พอใจ
นิดๆ เลือกของให้สาวแล้วทำไมต้องให้เขาช่วยเลือกด้วยล่ะ ชิ!
“ผมไม่รู้ ผมเป็นผู้ชาย” พิชชาตัดบท
“แต่คุณน่าจะเคยช่วยไอ้จินเลือกของขวัญเวลาไปงานนี่ นะๆๆ ช่วยผมหน่อยนะ” ชัชว่าอย่างออดอ้อน
“แล้วผู้หญิงคนนั้นบุคลิกกับนิสัยยังไงล่ะ” พิชชาอดที่จะช่วยอีกคนเลือกของไม่ได้แม้ในใจจะอดคันยุบยิบๆแบบแปลกๆ
“ก็น่ารัก ตัวเล็กๆ ขาวๆ นิสัยก็ดื้อๆ ติดขี้งอนหน่อย” ชัชบรรยายนิสัยของผู้หญิงดังกล่าวด้วยรอยยิ้ม ทำให้พิชชากัดปาก
ด้วยความหงุดหงิด ซึ่งก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องหงุดหงิดด้วย
“น้ำหอมเป็นไง กลิ่นนี้กำลังนิยม” พิชชาว่าพร้อมชี้ไปที่น้ำหอมยี่ห้อดังที่กำลังเป็นที่นิสัยสำหรับวัยรุ่นผู้หญิง
“น้ำหอม?” ชัชเลิกคิ้ว
“ผมว่าคงไม่เหมาะ” ชัชว่าต่อ
“งั้นก็แล้วแต่คุณละกัน ผมจะไปรอข้างนอก” พิชชาว่าก่อนจะเดินหน้าบึ้งออกไปรอหน้าร้าน ชัชมองอีกคนอย่างงงๆก่อนจะ
ไปขอความช่วยเหลือจากพนักงานแทน...ชัชเดินถือกล่องของขวัญยิ้มร่าออกมาจากร้าน พิชชามองอย่างหมั่นไส้
“ซื้ออะไรมา” แต่ก็อดถามไม่ได้
“ตุ๊กตาริลัคคุมะแบบลิมิเด็ต น่ารักมากเลยนะคุณ” ชัชว่า พิชชาขมวดคิ้ว เดี๋ยวนะ...
“ริลัคคุมะ?”
“ใช่ หลานสาวผมพึ่งสามขวบนะคุณ คุณเลือกน้ำหอมให้ผมนี่อึ้งเลย ฮ่าๆๆ”ชัชหัวเราะ พิชชาหน้าร้อนผ่าวด้วยความอาย
ทันที
“ก็คุณไม่บอกอายุกับผมนี่” พิชชาเถียง
“คุณก็เลยคิดว่าผมจะซื้อให้สาวในสต็อกงั้นสิ” พิชชาไม่ตอบแต่ชัชก็พอจะเดาคำตอบได้ดี ชัชหัวเราะเบาๆก่อนจะจับมือ
อีกคน พิชชามอง
“มาเดทกับคุณจะให้ซื้อของให้สาวคนอื่นได้ไง น่าเกลียดตายเลย” ชัชว่า พิชชาไม่ตอบแต่ในใจกลับรู้สึกสั่นไหวแปลกๆ
แถมเมื่อกี้ที่รู้ว่าของขวัญที่ว่าเป็นของขวัญให้กับหลานสาวในใจของเขาก็รู้สึกโล่งใจอย่างประหลาด นี่เขาเป็นอะไรไปนะ!
งื้ออออออออออ คู่นี้น่ารัก >___< งงตัวเองเหมือนกันว่าทำไมชอบแต่งคู่รองน่ารักกว่าคู่หลักตลอด 555 ยังไงก็ฝาก
ติดตามทั้งสองคู่ด้วยนะคะ จุ๊บๆ
___จางบิวตี้___
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอคู่หลักสัก 5 ตอนติด ได้โปรดดดดดดดดด
-
คู่รองมาแย่งซีน! ฮ่ะๆ
-
หวั่นไหว หวั่นไหวมากๆ พิชชากำลังหวั่นไหว
-
Sex Toy 9
วันนี้เป็นวันที่เบียร์จะเอาแบบตกแต่งภายในร้านกาแฟมาให้อาจารย์ชัยวัฒน์ดูเขาก็ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ว่าจะถูกใจหลาน
สาวของอาจารย์หรือเปล่าแต่ตอนที่ให้พุกับโมดูสองคนนั้นก็บอกว่าสวยมาก โมเดิร์นตรงกับคอนเซ็ปด้วยแถมพวกนั้นยังถาม
เขาอีกว่าไปเอาไอเดียจากไหน เขาก็ได้แต่ตอบปัดไป ใครจะกล้าบอกว่าเอามาจากความชอบของคนๆนั้นกันล่ะ
“ถ้ามีอะไรให้ผมแก้ไขตรงไหนก็บอกนะครับ ผมเองก็ไม่ค่อยมั่นใจในฝีมือเลย”เบียร์พูดกับอาจารย์ไปอย่างไปตรงมา
“อืม...ก็ยังมีส่วนบกพร่องอยู่บ้างแต่รวมๆแล้วอาจารย์ว่าก็โอเคนะ งั้นเดี๋ยวอาจารย์จะส่งแบบให้หลานสาวเป็นคนตัดสินใจ
ละกัน” เบียร์พยักหน้ารับก่อนจะขอตัวไปเรียนในคาบบ่าย
“ส่วนเรื่องค่าจ้าง...” อาจารย์ชัยวัฒน์พูดขึ้น
“ถ้าหลานสาวอาจารย์โอเค ก็แล้วแต่จะให้ละกันครับ” เบียร์ว่าก่อนจะโค้งลาผู้เป็นอาจารย์อีกรอบ อาจารย์วัยกลางคนอด
ที่จะชื่นชมเด็กหนุ่มไม่ได้ เบียร์เป็นเด็กดีและมีความสามารถ อาจารย์ในคณะต่างก็รู้กันดีเพราะฉะนั้นไม่แปลกที่เขาจะหยิบ
ยื่นโอกาสดีๆให้กับเด็กคนนี้...เลิกเรียน...
“ไปกินไอติมกันเถอะนะๆ ไปเถอะนะเบียร์” โมหันมาทำหน้าออดอ้อนเบียร์อย่างสุดๆ เมื่อสัปดาห์ก่อนมีร้านไอศกรีมมา
เปิดใหม่หน้ามหาวิทยาลัยเพื่อนในสาขาของโมต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวว่าอร่อยวันนี้โมก็เลยอยากจะชวนพุกับเบียร์ไปกินด้วยกัน
“เราต้องไปทำงานน่ะโม โมไปกับไอ้พุเถอะ” เบียร์ว่า ในใจเขาก็อยากไปนะแต่คงไม่ได้จริงๆเขากลัวเข้างานสาย
“ไปกับพุสองคนตลอดเลย น่าเบื่อจะตาย” โมว่าพร้อมทำหน้ายู่ยี่อย่างขัดใจที่เบียร์ปฏิเสธ
“อ้าว ทำไมพูดงี้อ่ะ” พุท้วง
“ก็มันจริงนี่ ไปกับพุ พุก็เอาแต่ทำหน้านิ่ง ถามคำตอบคำ” โมว่า
“พุมันก็เป็นแบบนี้แหละโม ยิ่งไปกับคนที่มันชอบก็เขินเป็นธรรมดา” เบียร์ว่าอย่างแซวๆนั่นก็ทำให้ทั้งคู่หน้าขึ้นสีทันที
“อะ...ไอ้เพื่อนเชี่ย” พุว่าออกมา...เบียร์เดินออกคณะเพื่อจะมาขึ้นรถเมล์ที่หน้ามหาวิทยาลัยเพื่อไปร้านอาหารที่เขา
ทำงานอยู่แต่เสียงหนึ่งก็เรียกเขาไว้ขึ้น
“อ้าว อาจารย์” เบียร์ทำหน้างุนงงเล็กน้อยที่อาจารย์ชัยวัฒน์เรียกเขา
“เรื่องแบบตกแต่ง หลานสาวอาจารย์ชอบมากนะ” อาจารย์ชัยวัฒน์พูด เบียร์ยิ้มกว้างทันที
“จริงเหรอครับ” อาจารย์ชัยวัฒน์พยักหน้าก่อนจะยื่มซองบางอย่างมาให้
“นี่เป็นค่าจ้างของเธอ เธอทำให้อาจารย์พึงพอใจมากจริงๆ” อาจารย์ชัยวัฒน์ว่าด้วยรอยยิ้ม เบียร์รับซองมาเปิดดูก่อนจะ
ทำตาโต
“มันไม่เยอะไปหน่อยเหรอครับ” เงินตั้งเจ็ดพันมันมากไปจริงๆสำหรับฝีมือการออกแบบมือสมัครเล่นอย่างเขาแถมอาจารย์
ยังบอกอีกว่ายังมีข้อบกพร่องอยู่
“รับไว้เถอะอย่าปฏิเสธเลย แล้วนี่จะไปไหนอาจารย์ไปส่งมั้ย”
“ไม่เป็นไรครับ ร้านที่ผมทำงานไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยเท่าไหร่ครับ” อาจารย์ชัยวัฒน์พยักหน้ารับก่อนจะเดินไป แม้ว่า
จะลำบากใจในการรับเงินจำนวนมากแบบนี้แต่เบียร์ก็อดภูมิใจในตัวเองไม่ได้ที่ได้ใช้ความสามารถที่เรียนมาในการหาเงินเป็นครั้ง
แรก...เหตุการณ์เมื่อครู่ตกอยู่ในสายตาคม ความจริงจินก็พยายามทำทีไม่สนใจเด็กคนนั้นแต่เพราะประโยคที่อาจารย์วัยกลางคน
พูดนั้นก็ทำให้จินอดแสยะยิ้มไม่ได้ค่าจ้างงั้นเหรอ? ทำให้พึงพอใจงั้นเหรอ? เหอะๆ
“อ๊ะ...คุณ” เบียร์เบิกตากว้างทันทีที่เงยหน้าขึ้นมาพบกับร่างสูงที่สองสามวันมานี้ไม่ได้เจอกันแถมก่อนหน้านี้อีกคนยังทำ
ทีเมินเขาอีกด้วย
“ในซองนั่นเท่าไหร่” จินถามเสียงเรียบ เบียร์ขมวดคิ้ว
“ทำไม อ๊ะ เอาเงินของผมมานะ” เบียร์ร้องออกมาแล้วพยายามแย่งซองเงินคืนจากร่างสูงทันทีแต่ก็ไม่ทันแล้วจินเปิดซอง
เงินของเขาไปแล้ว คิ้วหนาขมวดเป็นปมทันทีที่เห็นจำนวนเงินในซองนั่น เจ็ดพันงั้นเหรอ?
“ค่าตัวนายถูกขนาดนี้เลยเหรอ” จินว่าพร้อมเหยียดยิ้ม
“พูดอะไรของคุณ เอาเงินผมคืนมานะ” เบียร์พยายามแย่งคืนแต่อีกคนไม่ยอมคืน ก่อนที่มือหนาจะทิ้งแบงค์สีเทาทั้งเจ็ด
ใบลงพื้น เบียร์เบิกตากว้างก่อนจะมองอีกคนด้วยความไม่พอใจทันที
“ทำบ้าอะไรของคุณ นี่มันเงินของผมนะ!” เบียร์ว่าเสียงดังก่อนจะนั่งเก็บเงินที่ถูกอีกคนทิ้งลงพื้น มือบางปัดเศษดินที่เกาะ
แบงค์ออกอย่างทะนุถนอม แม้ว่าเงินนี้เขาจะใช้เวลาในการทำงานไม่นานเมื่อเทียบกับรายได้อย่างอื่นที่เขาเคยทำแต่มันก็เกิด
มากจากน้ำพักน้ำแรงและมันสมองของเขา เบียร์มองภาพคนตัวเล้กตรงหน้าอย่างหงุดหงิดก่อนจะกระชากอีกคนขึ้นมา
“โอ๊ย ผมเจ็บนะ” เบียร์ว่า
“จะอะไรนักหนาแค่เงินเจ็ดพัน” จินว่าติดหงุดหงิด
“เจ็ดพันก็คือเงิน เงินที่ผมหามาได้จากน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง คนที่ไม่เห็นค่าของเงินอย่างคุณไม่มีวันเข้าใจหรอก” จิน
กระตุกยิ้มมุมปากทันทีกับคำพูดของเบียร์เบียร์ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ ยิ้มทำไม? มีอะไรน่าตลกหรือไง
“น้ำพักน้ำแรง? แค่นอนอ้าขาให้คนอื่นเอานี่เรียกว่าน้ำพักน้ำแรงงั้นเหรอ พึ่งรู้นะเนี่ย”
พลั้ก
สิ้นเสียงทุ้มร่างบางก็ผลักอีกคนออกก่อนจะต่อยไปที่ใบหน้าหล่อของอีกคนอย่างแรงกับวาจาร้ายกาจที่พึ่งพ่นออกมาจินแตะมุม
ปากของตัวเองก็พบว่ามีเลือดซิบๆออกมา มือหนักใช่เล่นแฮะ
“หยุดพูดจาดูถูกผมสักที ผมไม่เคยทำเรื่องพรรค์นั้น ผมโดนบังคับมา” เบียร์ว่านัยน์ตากลมสั่นระริกด้วยความโมโห
“เฮอะ!ปากบอกโดนบังคับมาแต่ก็รับลูกค้าตลอด” จินเถียงกลับ เบียร์นิ่งไปร่างบางสูดลมหายใจเข้าปอดเฮอือกใหญ่
ก่อนจะตอบอีกคน
“แล้วแต่คุณจะคิดแล้วกัน!” ก่อนจะเดินหนี เขาไม่สนใจแล้วว่าอีกคนจะคิดยังไง จะคิดว่าเขาขายตัวหรืออะไรก็ตาม
เพราะอธิบายไปอีกคนก็ไม่เคยจะเข้าใจแถมยังคอยพูดจาดูถูกเขาสารพัด
“โอ๊ย ปล่อยผมนะ” เบียร์ร้องลั่นเมื่ออีกคนกระชากเขากลับมา มือหนาบีบที่ต้นแขนของเขาอย่างแรงจนคาดว่าต้องขึ้นรอย
แดงแน่ๆ เบียร์พยายามไม่แสดงสีหน้าของความเจ็บออกมา
“ถ้าแล้วแต่ฉันจะคิดงั้นบอกมาสิถ้าฉันจะเอานายตอนนี้ต้องจ่ายเท่าไหร่ เจ็ดพัน? หรือมากกว่านั้น” จินถามด้วยสีหน้า
เรียบนิ่ง
“ผมไม่ขายให้คุณ!” เบียร์ตะโกนใส่หน้าอีกคน
“แต่ฉันจะซื้อ” สิ้นเสียงทุ้มริมฝีปากหนาก็ประกบลงมาทันที เบียร์พยายามหันหน้าหนีแต่ก็ไม่ทันแล้ว ปากหนาเข้าครอบ
ครองริมฝีปากของเขาเรียบร้อยแล้ว ลิ้นหนาพยายามจะสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากบางแต่เบียร์ก็เม้มปากเต็มที่อย่างไม่ยอม
“เปิดปาก” จินว่าเสียงขุ่น
“ไม่ อื้อออออออ” ปากบางถูกประกบจูบอีกครั้งโดยไม่ทันตั้งตัวทำให้ลิ้นหนาสามารถสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากบาง
ได้ลิ้นหนาเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กอย่างร้อนแรงจนเกิดเสียงชื้นแฉะของน้ำลายดังขึ้น มือหนาเปลี่ยนจากจับไหล่เล็กเป็นรวบข้อมือ
บางทั้งสองข้างด้วยมือข้างเดียวก่อนจะใช้อีกมือปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของอีกคนออก
“ไม่...อย่า...” เบียร์ว่าเมื่อริมฝีปากของอีกคนเลื่อนลงมาที่ซอกคอและยอดอกแม้ว่าตรงนี้จะไม่มีคนนอกจากเขาสองคน
เพราะเป็นเวลาห้าโมงเย็นแล้วแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีใครผ่านมาเห็นได้
“จะปฏิเสธทำไม นายน่าจะชอบเรื่องแบบนี้นะ” จินว่า เบียร์กัดปากน้ำตาคลอพยายามดิ้นจากการจับของอีกคนแต่ก็ไม่
สามารถสู้แรงคนตัวสูงกว่าได้
“เลว” เบียร์พูดออกมาแม้ว่าจะเบาแต่จินกลับได้ยินมันอย่างชัดเจน
“อืม คงงั้น” จินตอบรับหน้านิ่ง เบียร์เงียบแต่จ้องหน้าอีกคนด้วยความโกรธอย่างไม่ลดละ
“ปล่อยนะ จะพาผมไปไหน” เบียร์ว่าเพราะอยู่ๆอีกคนก็ฉุดกระชากลากถูเขาให้เดินตาม เบียร์พยายามใช้อีกมือที่อีกคน
พึ่งปล่อยจับเสื้อของตัวเองไว้
“ไปทำหน้าที่ของนายไง” จินหันมาบอกพร้อมกระตุกยิ้ม
ตอนนี้มึนๆงงๆมาก ฮือออออออ T^T ถ้าแต่งไม่ดียังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ สมองตันอีกแล้ว ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ อย่า
พึ่งด่าอิพี่จินนะคะ เก็บไว้ด่าตอนหน้า 5555
___จางบิวตี้___
-
:m16: :m16: :m16: :m16:
-
Sex Toy…ผมถูกบังคับให้ขายตัว!! Yaoi (Boy’s Love) 18+!
Open : 20/03/59
Close : --/--/--
Jin : แก้ผ้า แล้วไปนอนรอบนเตียงซะ!
Beer : ผมโดนบังคับมา ผมไม่ได้ขายตัว!
เปิดเซตใหม่อีกแล้วจ้า!!! (ในขณะที่เซตเก่ายังดองอยู่ ㅠ ㅠ) เซตนี้สำหรับผู้ที่ชื่นชอบเอ็นซีแบบ Non stop? 5555 ยังไงก็ฝาก
ติดตามด้วยนะคะ จะพยายามลงสลับกัน ลงบ่อยๆ ^ ^
___จางบิวตี้___
ทำสารบัญผลงานไว้ที่ ลายเซ็นต์ บ้างก็ดีนะครับ :z2: :z2: :z2:
-
:mew2:
-
:katai1:
-
รอตอนต่อไป
-
อีพี่จินนนนนนน ฟังน้องบ้าง อะไรบ้าง ใช้แต่อารมณ์ตลอดเลย ฮึยยยย :angry2: :angry2: :angry2:
-
สงสารเบียร์
-
Sex Toy 10
“จอดรถเดี๋ยวนี้นะ ผมไม่ไปกับคุณ!” เบียร์ว่าขณะที่กำลังนั่งอยู่ในรถคันหรูของอีกคนแต่จินกลับทำหน้านิ่งแถมยังเร่ง
ความเร็วขึ้นอีกด้วย
“ผมบอกให้คุณจอดไง ถ้าคุณไม่จอดผมจะกระโดดลง” เบียร์ว่าอย่างจริงจังแต่ก็เหมือนเดิมร่างสูงไม่ได้หันมาสนใจเขา
แม้แต่น้อย ว่าแล้วมือบางก็ปลดสายเบลว์ออกก่อนจะ...
เอี๊ยดดดดดด
เสียงล้อที่ครูดไปกับพื้นถนนเสียงดังเนื่องจากการเบรกกะทันหัน
“ทำบ้าอะไรของนายฮะ!” จินหันมาตกคอกใส่อีกคนเสียงดังจนเบียร์สะดุ้ง ร่างบางหันไปมองหน้าอีกคนอย่างไม่ยอม
แม้ว่าจะอดกลัวร่างสูงในโหมดนี้ไม่ได้ ปกติอีกคนถ้าไม่ทำหน้านิ่งก็ทำหน้ามึนใส่แต่พอโมโหทีก็น่ากลัวไม่แพ้ใคร
“ผมบอกว่าผมจะลงคุณไม่จอด ผมก็จะกระโดดลง” เบียร์ว่า
“อยากตายนักหรือไง” จินถามเสียงเรียบพยายามปรับสีหน้าให้นิ่งเป็นปกติแม้ว่าเมื่อกี้เขาจะตกใจแทบตายที่อีกคนปลด
สายเบลว์แล้วทำท่าจะเปิดประตู
“ตายก็ยังดีกว่าไปกับคุณ” จินกระตุกยิ้มมุมปากกับท่าทางไม่ยอมแพ้ของอีกคน น่าสนใจ...ไม่รู้ว่านี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว
ที่เขาคิดว่าคนตรงหน้าน่าสนใจ
“อ๊ะ คุณจะทำอะไร” เบียร์เบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่ออีกคนปรับเอนเบาะของเขาจนแทบจะเป็น180องศาก่อนที่ร่าง
สูงจะข้ามเกียร์มาอยู่ฝั่งเดียวกับเขาแล้วคร่อมตัวของเขาไว้
“ถามทั้งๆที่รู้” จินว่าหน้านิ่งพร้อมกับค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกเบียร์หันหน้าหนีเพราะรู้สึกแปลกๆที่ต้องมอง
แผงอกขาวๆของอีกคน ตากลมเลิกลั่กไปมาพยายามมองหาทางหนีรอด
“อย่านะ!” เบียร์ร้องเสียงดังที่มือหนาพยายามปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของเขา มือเล็กทุบตีอีกคนให้ปล่อยตัวเองแต่แรง
อันน้อยนิดของบียร์หรือจะสะเทือนผิวของร่างสูง
พลั้ก
จินหยุดชะงักทันทีที่ร่างบางเอากล่องทิชชู่ฟาดหัวเขาซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่เบียร์หาได้ตอนนี้ มุมปากหนากระตุกยิ้มเย็นจนเบียร์รู้สึก
เสียวสันหลังวาบ
“ฤทธิ์เยอะดีนะ” จินว่าก่อนจะหยิบเนคไทของตัวเองมามัดข้อมือบางทันทีเบียร์พยายามดิ้นเพื่อไม่ให้อีกคนมัดแต่ก็ไม่
สามารถสู้แรงของจินได้จนในที่สุดข้อมือบางก็ถูกมัดโดยเนคไทของจิน
“คุณมันบ้า คุณมันโรคจิต” เบียร์ว่า
“อืม คงงั้น” จินเองก็ยักไหล่อย่างไม่แคร์พร้อมกับค่อยๆปลดเข็มขัดของตัวเองออกแล้วค่อยๆดึงกางเกงออกจนเหลือ
เพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียว เบียร์เห็นอย่างนั้นก็เริ่มตื่นกลัว
“ผะ...ผมบอกคุณแล้วไงว่าผมไม่ได้ขายตัว เมื่อกี้คุณก็เข้าใจผิด ผะ...ผมรับจ้างทำงานให้กับอาจารย์ ผมไม่ได้ทำเรื่อง
อย่างว่าอย่างที่คุณคิด” เบียร์อธิบายรัวจนลิ้นแทบจะพันกันเพื่อหวังจะให้อีกคนเลิกเข้าใจผิด จินเลิกคิ้วนิดๆกับคำพูดที่ร่างบาง
บอกก่อนจะยกยิ้มจนเบียร์งุนงง
“ก็ดี ขายให้ฉันคนเดียวก็พอ” สิ้นเสียงปากหนาก็ประกบจูบอีกคนทันที เบียร์พยายามหันหน้าหนีแต่มือหนาก็ล็อคใบหน้า
ของอีกคนเอาไว้แล้วมอบจูบอันร้อนแรงให้ ลิ้นหนาเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กที่พยายามหนีเขาอย่างเมามันส์ก่อนจะตบท้ายด้วยการ
ดูดลิ้นอีกคนแรงๆจนเบียร์ต้องร้องออกมา
“อื้อออ ยะ...อย่านะ” เบียร์ร้องออกมาเมื่อริมฝีปากหนาเลื่อนลงมาที่ซอกคอของเขา จินทั้งขบกัด ดูดดุนจนเกิดรอยแดง
และรอยฟันอย่างชัดเจน
“อื้อ...อ๊ะ...” เบียร์สะดุ้งทันทีที่ปากหนากัดเข้าที่ยอดอกของเขาเบาๆแต่ก็สร้างความเสียดเสียวไม่ใช่น้อย แม้ว่าพยายาม
กลั้นเสียงอันน่าอายนั่นเท่าไหร่แต่ดูเหมือนจะไม่สามารถทำได้เลย
“ขอร้อง...อย่า” เบียร์มองหน้าอีกคนอย่างวิงวอนเมื่อมือหนาเลื่อนต่ำไปที่เข็มขัดของเขา
“อย่าห้ามน่า” จินว่าก่อนจะก้มไปซุกไซ้ซอกคอของอีกคนอีกรอบ ชอบ...เขาชอบกลิ่นหอมอ่อนๆจากอีกคน มันเหมือนยา
เสพติดที่เหมือนได้กลิ่นแล้วต้องลิ้มลองหากไม่ได้ลิ้มลองคงต้องคลั่งตาย
“อื้ออออออ” ปากบางโดนประกบจูบอีกครั้งแต่รสจูบครั้งนี้กลับอ่อนโยนขึ้นกว่าครั้งก่อนจนเบียร์เผลอไผล มือบางที่ถูกมัด
ถูกจับไปคล้องคออีกคนตั้งแต่เมื่อไหร่เขาก็ไม่อาจรู้ได้ กางเกงนักศึกษาถูกถอดออกไปพร้อมชั้นในตอนไหนเขาไม่สามารถรู้ตัวได้
รู้ตัวอีกคนนิ้วเรียวของอีกคนก็สอดเข้ามาในช่องทางด้านหลัง
“อ๊ะ...เจ็บ” เบียร์ว่า
“อย่าเกร็ง” จินพูดที่ข้างหูบางก่อนจะค่อยๆเพิ่มจากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้ว
“อื้อออ ตรงนั้น” เบียร์ครางเสียงสั่นเมื่อนิ้วเรียวของอีกคนไปสัมผัสกับตุ่มเสียวภายใน จินยกยิ้มก่อนจะกดนิ้วไปโดนจุดดัง
กล่าวซ้ำแล้วซ้ำอีกคนเบียร์ครางไม่เป็นศัพท์
“ชอบหรือไง” จินพูดขึ้นพร้อมมองใบหน้าขาวใสของอีกคนที่ตอนนี้เป็นสีแดงด้วยแรงอารมณ์เรียบร้อยแล้ว เบียร์กัดปาก
หันหน้าหนีอีกคน ไม่อยากจะยอมรับว่าชอบ ทำไมร่างกายของเขามันถึงได้ง่ายแบบนี้แค่ถูกปลุกเร้านิดเดียวก็คล้อยตามอีก
คนไปอย่างว่าง่าย เกลียด...น่ารังเกียจที่สุด!
“ตอบมาสิว่านายชอบ” จินถามซ้ำ
“ไม่ อ๊ะ”
“ตอบใหม่อีกที” จินแกล้งอีกคน
“ไม่ชอ...อ๊ะ” ยิ่งเบียร์ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอของอีกคนก็ยิ่งทำให้เบียร์รังเกียจร่างกายของตัวเองเข้าไปใหญ่ มือหนา
เอานิ้วทั้งสามออกก่อนจะค่อยๆสอดอวัยวะที่ใหญ่กว่าเข้าไปแทน
“อื้อออ...เจ็บบบบ” เบียร์ว่าน้ำตาคลอเมื่อแก่นกายใหญ่สอดแทรกเข้ามา อีกคนไม่แม้แต่ใช้อุปกรณ์หล่อลื่นหรือถุงยาง
อนามัยซึ่งนั่นก็ทำให้เบียร์เจ็บเป็นอย่างมาก
“ผ่อนคลายสิ” จินว่าเสียงเรียบเบียร์พยายามลดความเกร็งลงจนในที่สุดแก่นกายใหญ่ก็สามารถเข้าไปจนสุด
“ตอดรัดเป็นบ้า” จินพึมพำด้วยความเสียดเสียวเพราะช่องทางของอีกคนทั้งคับแน่นและตัดรัดแก่นกายของเขาจนแทบ
เสร็จ
“อื้อ...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...อื้อ...อ๊า...อ๊ะ...อ๊ะ...” เสียงหวานครางทันทีที่อีกคนขยับแก่นกายแม้ว่าจะยังคงมีความเจ็บอยู่บ้าง
แต่ความเสียดเสียวก็ย่อมมีมากกว่า
“อื้มมมม” จินเองก็อดครางในลำคอไม่ได้ ร่างสูงขยับแก่นกายเข้ามารัวจนรถสั่นซึ่งถ้ารถคันอื่นที่ขับผ่านไปผ่านมาเห็นก็
คงไม่เดาว่าในรถกำลังทำกิจกรรมอะไรกันอยู่
“อื้อ...ตะ...ตรงนั้น...อ๊ะ...อ๊า...อื้อ...อ๊า” เบียร์ว่าเมื่ออีกคนกระแทกโดนจุดเสียวภายใน ขาเรียวที่พาดอยู่บนไหล่อีกคน
สั่นระริกด้วยความเสียวอยากจะร้องขอให้อีกคนหยุดแต่ก็ไม่สามารถทำได้
“อ๊ะ...อ๊า...อื้อ...อ๊า...โอ้ววว...อ๊า” เสียงครางที่ดังไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นเสียงใครทำให้เบียร์อดที่จะหน้าแดงไม่ได้ ใบหน้า
ที่บ่งบอกถึงแรงอารมณ์ของร่างสูงดูเซ็กซี่ไม่น้อยในความคิดของเบียร์แต่เดี๋ยวนะ...เขาคิดบ้าอะไรเนี่ย เซ็กซี่อะไรกัน บ้าไปแล้ว
เบียร์ส่ายหัวไปมาเพื่อไล่ความคิดบ้าๆออกจากหัว
“เสียวจนเป็นบ้าแล้วหรือไง” จินถามเสียงเรียบแม้ว่าจะอดขำๆกับท่าทางของอีกคนไมได้
“พูด..อ๊ะ...อะไร..อื้อ...ของคุณ” เบียร์เค้นเสียงออกมาอย่างยากลำบาก
“หึๆ” จินไม่ตอบแต่กลับก้มมาจูบอีกคนแทน ลิ้นหนาเข้าไปสำรวจโพรงปากบางอีกครั้งพร้อมกับเก็บเกี่ยวความหวานจน
เกิดเสียงชิ้นแฉะของน้ำลายของคนทั้งคู่เมื่อใกล้จะถึงจุดหมายสะโพกสอบก็กระแทกตัวแรงขึ้นจนเบียร์แทบจะแอ่นสะโพก
ตามไม่ทันจนในที่สุดก็ปลดปล่อยออกมาทั้งคู่
“อ๊า!!”...เบียร์เหลือบมองร่างสูงที่กลับไปยังที่ของตัวเองและกำลังแต่งตัวอยู่ด้วยความไม่พอใจ เห็นเขาเป็นอีตัวหรือไง
นึกอยากจะทำก็ทำ จะทำตรงไหนที่ไหนก็ได้
“...” จินหันมาเลิกคิ้วใส่อีกคนประมาณว่ามองทำไม
“ผมเกลียดคุณ” เบียร์พูดออกมา
“อืม ก็ดี” จินตอบรับนิ่งๆก่อนจะหยิบบางอย่างยื่นมาให้ร่างบางทำให้เบียร์หน้าขึ้นสีจัดด้วยความโกรธทันที
“ผมไม่เอา เก็บเงินของคุณไปซะ!”
“หมื่นนึงน้อยไปหรือไงหรือจะเอาสองหมื่น?” จินว่าพร้อมทำท่าจะหยิบเงินออกมาเพิ่ม
“แม้แต่บาทเดียวผมก็ไม่เอา เซ็กส์เมื่อกี้ผมถือว่าทำทาน” เบียร์ว่าพร้อมกับทำท่าจะเปิดประตูลงจากรถของอีกคนแต่ก็ถูก
ร่างสูงกระชากแขนไว้ก่อน
“แต่ฉันไม่ชอบเอาใครฟรีๆ” จินว่าพร้อมยัดเงินใส่มือบาง เบียร์ก็ปากลับใส่หน้าอีกคนด้วยความโกรธ
“ผมไม่ได้ขายตัว ไม่ว่าจะให้ผมบอกอีกกี่ครั้งผมก็ยืนยันคำนี้ เลิกยัดเยียดเรื่องนี้ให้ผมสักที” เบียร์พูดออกมาตากลม
หน่วงคลอไปด้วยน้ำตา เมื่อไหร่เขาจะผ่านเรื่องบ้าๆแบบนี้ไปเสียที เมื่อไหร่คนๆนี้จะออกไปจากชีวิตของเขาเสียที
“แต่ป้านายเคยเอานายมาขายนี่” จินว่า
“ใช่ ป้าเคยขายผมแต่ผมไม่เคยเต็มใจสักนิด ผมถูกบังคับ ผมขัดคนที่มีพระคุณกับผมไม่ได้ ฮึก ถ้าผมทำได้ผมคง ฮึก
ไม่อยู่ในสภาพแบบนี้ ฮึก มาเจอกับคนบ้าๆแบบคุณ ฮึก เรื่องบ้าๆแบบนี้” เบียร์พูดไปก็สะอึกสะอื้นไป มือบางปาดน้ำตาที่ไหลลง
มาเพราะไม่อยากแสดงความอ่อนแอต่อหน้าคนๆนี้
“เข้าใจละ” จินตอบเสียงเรียบก่อนจะออกรถ เบียร์ทำหน้างุนงงกับท่าทางของอีกคน เข้าใจ? เข้าใจแล้วทำไมถึงไม่ปล่อย
เขาไป
“จอดรถให้ผมลงเดี๋ยวนี้นะ ผมไม่ไปกับคุณ” เบียร์โวยวาย
“แต่ฉันจะเอานายไปด้วย” จินตอบเสียงเรียบ
“คุณยังต้องการอะไรจากผมอีก เซ็กส์เมื่อกี้ไม่พอหรือไง” เบียร์ว่า
“ไม่พอ...” จินหันมามองอีกคน
“...กับนาย ยังไงก็ไม่พอ”
อ้ากกกกกกกกกกกก!! อิพี่จินแกจะทำอะไรน้องอีกกก >0< ที่ไม่ให้ด่าตอนที่แล้วก็เพราะจะให้มาด่ากันตอนนี้ค่ะ 55555
คือเหมือนนางจะรับฟังน้องนะแต่ทำไมยังทำมึน? อันนี้ต้องรอนางมาตอบเองนะคะ ฝากติดตามด้วยเน้อออออออ
___จางบิวตี้___
-
เริ่ม..ฉลาดล่ะ พี่จิน
-
ตอนนี้ดุเดือดเลือดพล่าน อีพี่จินจัดการน้องในรถเลยหรออออ :haun4: :haun4: :haun4:
เริ่มติดใจน้องแล้วหล่ะซิ สำหรับนาย เท่าไหร่ก็ไม่พ ตาสว่างซักที แล้วรักน้องซะ 5555 :laugh: :laugh: :laugh:
ขอตอนของคู่หลักก่อนนะครับคนเขียน อย่าเพิ่งเอาคู่รองมาคั่นเลย :hao3: :hao3: :hao3:
มาต่อำวๆนะคร้าบบบ :z2: :z2: :z2:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
กำลังหนุกเบยยยยยยย
-
เริ่มหลงพี่จินขึ้นมานิดนึงแล้วสินะ :katai2-1:
-
จิน ....
เอาจิงๆ มึงดีๆกะเบียร์หน่อยดิวะ
อย่าทำร้ายจิตใจกันนักเลยยย
-
อีจิน!! ย๊าาาาาาาส์!!!! :z6: :z6: ด่ายังไม่ออกหรอก แต่อยากถีบ ฮ่าๆๆ :hao7:
-
อิพี่จิน แกจะพาน้องไปไหนนนนน
:z6:
-
:oo1: เอาไปอยู่ด้วยเบยจิน .....หนับหนุน :oo1: จะได้ทุกวัน อิอิอิ
-
รอตอนต่อไป~
-
Sex Toy 4
( Shut x Pitcha )
หลังจากซื้อของขวัญให้หลานสาวชัชเสร็จร่างสูงก็พาอีกคนขึ้นไปชั้นโรงหนังตอนแรกพิชชาค้านหัวชนฝาว่าจะไม่ดูเพราะ
จะกลับไปทำงานแต่อีกคนก็เอาเรื่องค่าอาหารมาขู่ว่าถ้าขึ้นไปดูหนังจะนับเป็นเดทอีกหนึ่งครั้งเขาเลยต้องยอมๆไป จะได้หมดเวร
หมดกรรมกันสักที
“อยากดูเรื่องไหนผมให้คุณเลือกเลย” ชัชว่า
“คุณเลี้ยงนี่ อยากดูเรื่องไหนก็เรื่องของคุณ” พิชชาว่าเพราะเขาไม่ได้ตั้งใจมาดูหนังเสียหน่อย ไม่ได้มีโปรแกรมหนังในหัว
เลยสักนิดแต่ความจริงแล้วเขาเองก็ไม่ได้เข้าโรงหนังมานานตั้งแต่เริ่มทำงานจริงๆจังๆ
“งั้นเรื่องนี้ละกัน” ชัชว่าก่อนจะเดินไปซื้อตั๋วพร้อมกับป็อบคอร์นมาด้วย พิชชามองถังป๊อบคอร์นรูปการ์ตูนในมือร่างสูง
อย่างนึกขำในใจ ไม่คิดว่าหน้าตาท่าทางแบบนั้นจะมีรสนิยมบ๊องแบ๊งขนาดนี้
“อ๊ะ พี่ชัชนี่หน่า” เสียงหนึ่งทักขึ้นทำให้ทั้งชัชและพิชชาหันไปมอง
“อ้าวปิง” ชัชตอบรับร่างเล็กที่เป็นเด็กสต็อกของเขาเคยนอนกับเขาอยู่สามสี่ครั้งแต่ช่วงนี้น้องเรียนหนักบวกกับเขามา
สนใจร่างบางที่ยืนอยู่ใกล้ๆด้วยเลยไม่ได้เจอกัน
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะฮะ ว่าแต่พี่ชัชมาดูหนังเหรอฮะ” ปิงถามขึ้น
“ใช่ครับ” ชัชตอบรับยิ้มๆ ปิงมองมาที่พิชชาที่ยืนอยู่ใกล้ๆก่อนจะถามขึ้น
“เพื่อนพี่ชัชเหรอฮะ สวัสดีฮะผมชื่อปิงเป็น...คนพิเศษของพี่ชัชฮะ” ปิงว่าพร้อมกับคว้าแขนของร่างสูงมาควงทันที ชัช
ตาโตทันทีพยายามแกะมือเล็กออกแต่ปิงก็ไม่ยอมปล่อย พิชชามองภาพตรงหน้านิ่งๆก่อนจะทักทายกลับ
“ครับ สวัสดีครับพี่ชื่อพิชชา” เพราะเสียงเรียบๆของอีกคนทำให้ชัชหน้าเจื่อนทันที บรรยากาศเหมือนจะดีแล้วแท้ๆ
“พี่พิชชารู้จักกับพี่ชัชได้ยังไงฮะหรือว่าเรียนคณะเดียวกัน เอ...แต่ทำไมปิงไม่เคยเจอพี่พิชชาเลย ปกติปิงจะรู้จัก
เพื่อนพี่ชัชแทบทุกคน” ปิงว่าอย่างแสดงความเหนือกว่าเพราะดูก็รู้ว่าร่างบางที่ด้วยคงไม่ใช่แค่เพื่อนธรรมดาของพี่ชัชแน่ๆเพราะ
ฉะนั้นอะไรที่สามารถสกัดเด็กใหม่ของพี่ชัชได้เขาก็ต้องทำ เพราะเขาเป็นคนโปรด เป็นเบอร์หนึ่งของพี่ชัช
“เอ่อ...ปิงคือว่า” ชัชพยายามจะพูดตัดบทแต่พิชชาก็พูดขึ้นก่อน
“พี่เรียนจบแล้วครับ แก่กว่าพี่ชัชของน้องปิงน่าจะเกือบๆสามปี ไม่แปลกที่ปิงจะไม่รู้จักพี่”
“อ๋อ...อย่างนี้นี่เอง แก่กว่าพี่ชัชเกือบๆสามปี” ปิงว่าพร้อมเน้นคำว่าแก่เต็มเสียงเพราะเขารู้ดีว่าพี่ชัชไม่ชอบคนที่อายุ
มากกว่า แปลว่าคนๆนี้อาจจะแค่ควงแปบเดียวเผลอๆอาจจะเป็นแค่คู่นอนชั่วคราว งั้นตัดปัญหาคู่แข่งคนสำคัญไปได้เลย
“เอ่อปิง หนังจะเข้าแล้วงั้นพี่ขอตัวก่อนนะ” ชัชว่าพร้อมแกะมือปิงออก ปิงก็ยอมแต่โดยดีก่อนที่ร่างเล็กจะเขย่งจุ๊บที่แก้ม
สากเบาๆ
“แล้วไว้เจอกันนะฮะ พี่ชัชอย่าลืมไปหาปิงบ้างล่ะ” ปิงว่าพร้อมยิ้มหวาน ชัชพยักหน้ารับเจื่อนๆ...พอเข้ามาในโรงหนังพิช
ชาก็เงียบตลอดแม้ว่าจะรู้ว่าหนังที่ร่างสูงเลือกมาเป็นหนังผีที่เขาแสนจะเกลียดและกลัวแต่ก็ต้องพยายามรักษาฟอร์มเอาไว้
เขาก็ไม่ได้อะไรหรอกนะเรื่องเด็กในสต็อกของร่างสูงเพียงแต่ไม่ชอบเด็กที่ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่เท่านั้น ดูคร่าวๆเด็กนั่นอายุไม่
น่าจะถึงยี่สิบด้วยซ้ำ ฮึ่ย์ๆๆ
“เอ่อ...กินมั้ย” ชัชถามขึ้นพร้อมยื่นถังป็อบคอร์นให้ร่างบางหลังจากที่เงียบกันมานาน
“ไม่” พิชชาตอบสั้นๆ ชัชเลยต้องดึงถังป็อบคอร์นกลับทันที ดูท่าทางอีกคนจะอารมณ์ไม่ค่อยดีขอเข้าข้างตัวเองได้มั้ยว่า
เพราะเป็นปิง เป็นเพราะหึงเขาอะไรแบบนี้
“กลัวเหรอ” ชัชถามขึ้นเมื่อเห็นพิชชาเอามือขึ้นมาปิดหน้าตอนที่มีฉากสยองๆน่ากลัวๆ
“คะ...ใครกลัว” พิชชาหันมาเถียงอย่างไม่เต็มปากเต็มคำนัก ชัชหัวเราะในลำคอ
“โอเค ไม่กลัวก็ไม่กลัว กะว่าจะให้ยืมไหล่เอาไว้ให้ซบนะเนี่ย” ชัชว่า
“ชิ เก็บไหล่นายไว้ให้น้องปิงของนายซบเถอะ” พิชชาว่าก่อนจะหันหน้าหนีแต่พอหันมาที่จอก็เป็นฉากสยองขวัญอีกครั้ง
ร่างบางสะดุ้งและเผลอร้องออกมา ใบหน้าสวยหันมาซบอีกคนอัตโนมัติ ชัชเองก็ไม่ได้คัดค้านอะไรออกจะชอบใจเสียด้วยซ้ำ มือ
หนาเลยถือวิสาสะโอบไหล่อีกคนเข้ามาอย่างเนียนๆก่อนจะสูดกลิ่นหอมจากผมนิ่มของอีกคนเข้าเต็มปอด พิชชาคือความแตก
ต่างที่เขาเคยพบมา เขามีเด็กในสต็อกมากมาย เคยนอนกับคนอื่นมาหลายคนแต่ไม่มีใครน่าสนใจเท่าร่างบางคนนี้มาก่อน
พิชชาไม่ได้อยู่ในสเปคเขาสักนิด เขาชอบเด็กๆ ตัวเล็กๆ ขี้อ้อนแต่พิชชากลับตรงข้ามอีกคนอายุมากกว่าเขา แม้ว่าจะตัวเล็ก
บอบบางแต่กลับทำตัวไม่ให้ดูบอบบาง พิชชาไม่ใช่คนขี้อ้อนแถมยังปากเก่งอีกด้วย เขาก็ยังงงตัวเองเหมือนกันว่าทำไมกันนะถึง
ได้มาตกหลุมคนๆนี้เข้าอย่างจัง
“นี่ ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ” พิชชาว่าพร้อมกับพยายามขืนตัวออกจากอีกคน
“เมื่อกี้คุณเป็นฝ่ายเข้ามาหาผมเองนะ” ชัชว่า
“ก็มันตกใจนี่ แต่ตอนนี้ไม่แล้ว ปล่อยเลยๆ อย่ามาเนียน” ชัชยอมปล่อยอีกคนแต่โดยดีแต่ก็มีหลายครั้งเวลาที่ถึงฉาก
สยองขวัญพิชชาก็เอนว่าซบหลบที่ไหล่หนาตลอดจนกระทั่งหนังจบ...
“ต่อไปฉันจะไม่มาดูหนังกับนายอีก” พิชชาว่า
“ก็ผมให้คุณเลือกหนังแล้วนี่แต่คุรตามใจผมนี่หน่า” ชัชว่าขำๆ
“ชิ” เมื่อเถียงอีกคนไม่ได้ร่างบางก็เดินหนี ชัชเดินตามด้วยรอยยิ้มก่อนจะเป็นฝ่ายพาร่างบางมาส่งที่บริษัท
“คุณยังเหลือเดทกับผมสี่ครั้งนะ” ชัชว่าก่อนที่อีกคนจะลงจากรถ
“ถามจริง คุณจะอะไรกับผมนักหนาคุณเองก็มีเด็กเยอะแยะหรือว่าชอบของแปลก” พิชชาถามด้วยใบหน้าจริงจัง ชัช
หัวเราะจนพิชชาขมวดคิ้ว
“นี่คุณกำลังว่าตัวเองเป็นของแปลกอยู่นะ”
“หรือว่าไม่จริง ผมไม่เหมือนเด็กๆของคุณหรอกนะ ไม่ต้องมาหวังว่าผมจะออดอ้อน ไม่ต้องมาหวังว่าผมจะเอาอกเอาใจ
เพราะผมไม่ได้เต็มใจไปกับคุณสักนิด” พิชชาว่า
“อื้ม ผมก็ไม่เคยหวัง” ชัชพยักน้ารับ
“คุณมันบ้า สมองกลับ” พิชชาด่า
“คงงั้นแต่คุณรู้อะไรมั้ย...” ชัชว่าก่อนจะค่อยๆเลื่อนหน้าเข้ามาหาร่างบางจนพิชชาผงะ
“...อะไรที่มันได้มายากๆมันจะมีค่าเสมอ” ชัชว่าต่อพร้อมมองอีกคนอย่างจริงจังจนพิชชาหัวใจสั่นไหว
“นะ...นั่นมันก็เรื่องของคุณ” ว่าแล้วพิชชาก็เปิดประตูรถลงไปทันที ชัชมองตามอีกคนจนเข้าไปในตึกก่อนจะออกรถ
ใช่...อะไรที่มันได้มายากๆมันจะมีค่าเสมอ...พิชชากลับมาถึงโต๊ะทำงานก็ยีหัวตัวเองอย่างบ้าคลั่ง อยากจะด่าตัวเองที่ไปรู้สึกใจ
สั่นเพราะไอ้คนเจ้าเล่ห์แบบนั้น บ้าๆๆ มันบ้าบอที่สุด
“เหากินหัว?” จินที่เดินผ่านมาถามขึ้น
“ไม่ใช่สักหน่อย ทีหน้าทีหลังคุณช่วยบอกเพื่อนคุณอย่ามายุ่งกับผมได้มั้ย ผมไม่ไหวแล้วนะ” พิชชาว่าหน้าหงิกหน้างอ
จินพยักหน้ารับ
“ถ้าไม่ไหวก็ให้ชัชมันช่วยปลดปล่อย มันเก่ง” พิชชาแทบจะกรี๊ดกับคำพูดที่ออกมาจากปากผู้เป็นนาย คำพูดแบบนี้พูด
ออกมาหน้าตาเฉยด้วยน้ำเสียงนิ่งๆแบบนี้ได้ยังไงกัน บ้าๆๆ มันบ้าบอที่สุด เหมาะสมแล้วล่ะที่เป็นพื่อนกัน ฮึ่ย์!...พอเลิกงานพิช
ชากับแวะซุปเปอร์มาเก็ตก่อนกลับบ้านเพราะจะซื้อของใช้ส่วนตัวเสียหน่อย
“อ้าว พี่พิชชานั่นเอง” เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้พิชชาหันไปมอง
“ปิงไงฮะ จำปิงไม่ได้เหรอฮะพึ่งเจอกันเมื่อตอนบ่ายนี่เอง” ร่างเล็กว่า
“จำได้” พิชชาตอบสั้นๆ
“ว่าแต่พี่ชัชล่ะฮะ ไม่ได้มาด้วยกันเหรอฮะ” ปิงถามพร้อมมองหาร่างสูง
“เปล่า” พิชชาตอบอย่างไม่ใส่ใจพร้อมกับเลือกครีมอาบน้ำต่อ
“อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะฮะ พี่ชัชน่ะเขาไม่ได้มีสเปคคนแก่ เอ้ย ปิงหมายถึงคนอายุมากกว่า ถ้าเขาจะวันไนท์สแตน
กับพี่พิชชาก็อย่าไปเรียกร้องหรือตามตื้อเลยนะฮะ แค่นี้พี่ชัชเขาก็ปวดหัวเรื่องเด็กในสต็อกมากพอละ” ปิงว่า พิชชาหันขวับไป
มองทันที
“พูดอะไรของนาย”
“ก็พูดความจริงไงฮะ ของแก่ๆ เอ้ย ของเหี่ยวๆ เอ้ยๆ ไม่สิ หมายถึงคนที่มีอายุมากกว่าไม่ค่อยขี้อ้อน ไม่ค่อยเอาใจ พี่ชัช
เขาไม่ชอบหรอกฮะ เพราะฉะนั้นสั้นๆง่ายๆเลิกยุ่งกับพี่ชัชนะฮะ เขาเป็นของปิง” ปิงว่าพร้อมมองหน้าพิชชาอย่างไม่เป็นมิตร พิช
ชาร้องเฮอะออกมาจนปิงขมวดคิ้ว
“นี่เด็กน้อย วันๆนอกจากวิ่งตามผู้ชายแล้วทำอะไรให้พ่อแม่ภูมิใจบ้างหรือยังถ้ายัง...พี่แนะนำให้กลับไปตั้งใจเรียนซะนะ
พ่อแม่จะได้ภูมิใจ” พิชชาว่า ปิงอ้าปากค้างทันทีทำท่าจะด่าพิชชากลับแต่พิชชาก็พูดขัดขึ้นก่อน
“อ่อ แล้วเรื่องพี่ชัชของนาย บอกเลยฉันไม่เคยยุ่ง ไม่เคยอยากจะยุ่งแต่เขามายุ่งกับฉันเองนี่ต้องทำยังไงล่ะ? ไม่เคยออด
อ้อน ไม่เคยเอาใจเสียด้วยมีแต่หมอนั่นมาออดอ้อน มาเอาใจ เพราะฉะนั้นสั้นๆง่ายๆ ไปบอกพี่ชัชของนายเองให้เลิกยุ่งกับฉัน
ซะ” พูดจบพิชชาก็เดินหนีปิงทันที ปิงทำท่าจะวิ่งตามมาหาเรื่องอีกคนแต่พิชชาก็เดินไปไกลแล้วก็เลยทำได้เพียงระงับอารมณ์เอา
ไว้...พิชชาเดินกำตะกร้าในมือแน่นด้วยความโมโห แม้ว่าเขาจะแสดงออกไปว่าเฉยๆก็เถอะแต่ในใจเขาเดือดมาก เขาอายุจะ
ยี่สิบห้าแล้วมันใช่เรื่องที่ไหนที่ต้องมาเถอะกับเด็กเรื่องผู้ชาย มันไม่สมวรไม่สมควรเลยจริงๆ!
เรื่องปวดหัวเข้ามาแล้วค่า 5555 แต่พิชชาใช่ว่าจะยอมเนอะ ยังไงก็ฝากเชียร์พิชชาด้วยนะคะ ฝากเชียร์ด้วยว่าจะจัดการชัชยังไง
5555
___จางบิวตี้___
-
ตอนนี้เรื่องคู่รองยังไม่เท่าไหร่ ขอเรื่องคู่หลักด่วนๆ ครับ มันค้างงงงงงงง :katai1: :katai1: :katai1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อยากอ่านคู่หลักต่อแล้วอ่ะ ไรท์สู้ๆนะคะ
-
อีเด็กปปิงปากดีมากเลย พิชชาสู้ๆๆๆ
-
สมน้ำหน้าอิเด็กปิง!!
-
พิชชาจัดหนักไปเลยยยยยย :angry2:
-
ตอกกลับไปแรงๆเลยค่ะพิชชา
-
พิชชา นายแน่มาก เชือดนิ่มๆกันไปเลย
-
พิชชาสู้ๆนะ เอาให้เด็กปิงหน้าหงายไปเลย!! :katai1:
-
:hao5:น
-
Sex Toy 11
รถคันหรูเคลื่อนตัวเข้าสู่รั้วบ้านสูงใหญ่ซึ่งพื้นที่หน้าบ้านก็กินพื้นที่กว่าสองไร่เบียร์มองคฤหาสน์ตรงหน้าอย่างอึ้งๆกับ
ความสวยงามและหรูหรา เขาไม่สามารถประเมินค่าได้เลยว่าราคาของคฤหาสน์ตรงหน้านี้จะเท่าไหร่อาจจะเป็นเลขแปดหลัก
หรือเก้าหลักก็ว่าได้
“ที่นี่ที่ไหน” เบียร์ถามขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน
“บ้านฉัน ลงมา” จินว่า เบียร์ทำท่าอึกอักจะไม่ลงแต่เพราะตาคมที่หันมากดดันอีกรอบทำให้เขาต้องจำใจลงตามมา พอร่าง
บางก้าวเท้าเข้าไปในคฤหาสน์ก็มีสาวใช้ที่ยืนรออยู่ปรี่เข้ามาถอดรองเท้าให้ก่อนจะเปลี่ยนจากรองเท้าผ้าใบเก่าๆของเขาเป็นสลิ
เปอร์ที่ใส่เดินในบ้าน
“เอ่อ...ผมใส่เองได้ครับ” เบียร์ว่า
“มันเป็นหน้าที่ของดิฉันค่ะ” สาวใช้ว่า เบียร์ทำหน้าอย่างลำบากใจเพราะในชีวิตสิบเก้าปีที่ผ่านมาของเขาไม่เคยมาทำ
อะไรให้แบบนี้มาก่อน เบียร์มองไปที่ร่างสูงที่เดินนำเข้าไปในตัวของคฤหาสน์ด้วยท่าทางนิ่ง คนๆนี้เกิดมาบนกองเงินกองทองสินะ
“คุณพาผมมาทำอะไรที่นี่กันแน่” เบียร์ที่เดินตามเข้ามาถามขึ้น เขาไม่ได้อยากมาที่นี่อีกคนบังคับเขามา ตากลมมอง
นาฬิกาเรือนหรูที่ฝาผนังก็พบว่าเลยเวลาเข้างานของเขามาเกือบชั่วโมงแล้ว
“จัดโต๊ะได้” จินไม่ได้หันมาตอบอีกคนแต่กลับหันไปสั่งสาวใช้แทน เบียร์มองอีกคนอย่างไม่พอใจก่อนจะวิ่งไปดักหน้า
“คุณได้ยินที่ผมถามมั้ย ผมถามว่าคุณพาผมมาที่นี่ทำไม” เบียร์ถามอีกครั้งใบหน้าใสหงิกงอเพราะความไม่พอใจ จินกระ
ตุกยิ้มมุมปากก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกคนจนเบียร์ต้องหดหน้าหนี
“หิว” เบียร์หน้าร้อนฉ่าทันทีกับคำตอบของอีกคน เขาไม่ใช่คนทะลึ่งหรือจำพวกคิดลึกแต่สายตาและคำพูดของอีกคนมัน
ทำให้เขาคิดถึงเรื่องพรรค์นั้นจริงๆแต่ก่อนที่ร่างบางจะได้พูดอะไรเสียงของสาวใช้ก็ดังขึ้น
“จัดโต๊ะอาหารพร้อมแล้วค่ะคุณจิน” จินเดินเข้าไปในห้องอาหารทันที เบียร์ยืนหมุนไปหมุนมาอย่างงุนงง เดี๋ยวนะ...แล้ว
พาเขามาทำไม
“คุณจินให้มาตามคุณเบียร์ไปทานข้าวค่ะ” สาวใช้ว่า เบียร์ทำหน้างุนงงแต่ก็ยอมเดินเข้าไปในห้องอาหาร บนโต๊ะอาหารมี
อาหารหน้าตาน่ากินมากมาย เบียร์เลือกนั่งลงที่เก้าอี้ไม่ใกล้ไม่ไกลจากร่างสูงก่อนที่สาวใช้จะเดินมาตักข้าวให้
“เดี๋ยวครับๆ ผมไม่ได้...”
“ตักให้เขาเยอะๆ” จินพูดขัด เบียร์หันไปมองอีกคน
“ผมไม่ได้หิว ไม่ได้อยากกินข้าวแต่ผมต้องไปทำงาน คุณพาผมมาทำอะไรที่นี่กันแน่” เบียร์ถามอย่างจริงจัง เขาไม่อยาก
จะมาเสียเวลากับอีกคนอีกแล้วนี่เลยเวลาเข้างานเขาชั่วโมงครึ่งแล้ว เขายังไม่ได้โทรไปบอกพี่ที่ร้านอาหารด้วยซ้ำว่าจะเข้าช้า
“แต่ฉันหิว” จินตอบเสียงเรียบก่อนจะตักข้าวเข้าปากนิ่งๆ เบียร์ลุกออกจากเก้าอี้ก่อนจะเดินออกไปทันที เขาไม่รู้หรอกว่า
คฤหาสน์หรูนี่อยู่ส่วนไหนของกรุงเทพฯแต่ถ้านั่งแท็กซี่กลับไปก็น่าจะพอไหว เบียร์หยิบโทรศัพท์เครื่องเก่าของตัวเองขึ้นมาเพื่อ
หวังจะโทรไปบอกพี่ๆที่ร้านอาหารว่าเขาจะเข้าช้าแต่อยู่ๆก็มีมือหนาคว้าโทรศัพท์ของเขาไปเสียก่อน
“เอาของผมคืนมานะ” เบียร์ว่าพร้อมกับพยายามแย่งโทรศัพท์คืนจากอีกคนจินมองโทรศัพท์ของอีกคนก็เห็นว่าปลายสาย
รับแล้ว รายชื่อที่อีกคนเมมไว้ก็ทำให้จินรู้ทันทีว่าร่างบางกำลังโทรไปร้านอาหารที่ตัวเองทำงานอยู่
“เบียร์จะโทรมาลาออก แค่นี้นะ” จินว่าก่อนจะกดวางสาย เบียร์เบิกตากว้างทันทีกับการกระทำอันอุกอาจของอีกคน มี
สิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้!
“พูดบ้าอะไรของคุณ เอาโทรศัพท์ผมคืนมานะ” เบียร์ว่าอย่างโมโหพร้อมกับเข้าไปฉุดกระชากโทรศัพท์จากมืออีกคน
ทำให้โทรศัพท์ล่วงจากมือหนาตกลงพื้นแตกกระจาย
เพล้ง!
เบียร์กัดปากมองสภาพโทรศัพท์ที่เก็บเงินซื้อเองตอนม.4แตกกระจายอยู่กับพื้นด้วยน้ำตาหน่วงคลอ ร่างบางนั่งลงเก็บเศษซาก
โทรศัพท์ของตัวเองไปด้วยก็ปาดน้ำตาไปด้วย แม้ว่ามันจะราคาไม่แพงและสภาพเห่าจนใกล้พังแต่เขาก็เสียดายเพราะมันซื้อมา
ด้วยน้ำพักน้ำแรงของเขา เป็นสมบัติชิ้นแรกๆของเขา
“จะร้องไห้ทำไมแค่โทรศัพท์เครื่องเดียว” จินว่าเสียงเรียบ เบียร์เงยหน้ามองอีกคนด้วยความโกรธ
“คนอย่างคุณมันจะไปเข้าใจอะไร คุณมันเกิดมาบนกองเงินกองทอง ไม่เคยต้องลำบากทำงานหาเงินซื้ออะไรเองนี่!”
เบียร์ว่าก่อนจะหันไปเก็บเศษซากโทรศัพท์ต่แต่เพราะว่าไม่ได้มองทำให้เศษกระจกหน้าจอบาดเข้าที่นิ้วเรียวทันที
“อ๊ะ คุณจะทำอะไร” เบียร์สะดุ้งแล้วถามอีกคนที่อยู่ๆก็ดึงมือเขาไปดูอย่างรวดเร็วก่อนที่ปากหนาจะอมนิ้วของเขาแล้วดูด
เลือดที่ไหลออกมา เบียร์หัวใจเต้นรัวกับการกระทำของอีกคนรู้สึกแปลกๆที่อยู่ๆมีใครมาทำอะไรให้แบบนี้ ทั้งๆที่แค่เลือดออกนิด
เดียวไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
“ตายแล้วเกิดอะไรขึ้นคะ” หญิงชราท่าทางใจดีคนหนึ่งถามขึ้น การแต่งกายที่คล้ายๆสาวใช้แต่ดูดีกว่าทำให้เบียร์พอจะเดา
ได้ว่าน่าจะเป็นหัวหน้าแม่บ้านอะไรทำนองนั้น
“ผมขอกล่องพยาบาลด้วย ลุกสิ” จินหันไปสั่งกับหัวหน้าแม่บ้านก่อนจะหันมาพูดกับเบียร์ เบียร์ทำท่าจะไม่ลุกตามและจะ
เก็บเศษซากโทรศัพท์ต่อ
“วางมันไว้ตรงนี้แหละจะเก็บมาทำไม” จินถามติดหงุดหงิดเล็กน้อย ทั้งๆที่ตัวเองเจ็บตัวอยู่แท้ๆแต่กลับไปห่วงกับเศษ
ซากโทรศัพท์เครื่องเดียว
“แต่มันเป็นโทรศัพท์ของผม” เบียร์เถียง
“เดี๋ยวซื้อให้ใหม่” จินว่า
“ผมไม่รับของๆคุณ” เบียร์ว่าอย่างไม่ยอม จินมองหน้าอีกคนนิ่งๆเบียร์เองก็มองตอบ
“ถือว่าเป็นค่าตัวสำหรับเรื่องวันนี้ไง” จินว่า เบียร์หน้าขึ้นสีด้วยความโกรธทันทีมือบางปาเศษโทรศัพท์ในมือใส่อีกคนทันที
“เลว ผมไม่รู้จะสรรหาทำไหนมาด่าคุณจริงๆ ถ้าสมองของคุณมันคิดได้แต่แบบนี้ ผมแนะนำให้คะ...” เสียงหวานถูกดูด
กลืนไปในลำคอทันทีที่ถูกอีกคนประกบจูบเบียร์ดิ้นขลุกขลักอย่างขัดขืนเพราะตรงนี้ไม่ได้มีแค่เขาสองคนยังมีสาวใช้อยู่ด้วย
พลั้ก
เบียร์ผลักจินออกอย่างแรงก่อนจะต่อยหน้าอีกคน มือบางเช็ดที่ปากของตัวเองอย่างแรงจนแดงจัด
“ผมเกลียดคุณ คุณมันเล...” และก็เป็นอีกครั้งที่ถูกจูบ เบียรืทุบที่หน้าอกและหัวไหล่ของอีกคนอย่างแรงแต่จินก็หาได้
ปล่อยอีกคนไม่ ปากหนาระดมจูบอีกคนอย่างร้อนแรงพร้อมกับดูดปลายลิ้นของเบียร์จนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบ บรรดาสาวใช้ที่เห็น
เหตุการณ์ก็พยายามที่จะไม่สนใจเพราะเป็นเรื่องของผู้เป็นนายแต่ก็อดหน้าแดงแทนไม่ได้ ปกติคุณจินของพวกเธอไม่ใช่คนที่จะ
มาทำอะไรประเจิดประเจ่อ ไม่เคยพาใครมาที่บ้านแบบนี้แถมยังไม่มีรสนิยมในผู้ชายอีกด้วย แปลว่าคนตรงหน้าต้องพิเศษกว่าคน
อื่นๆแน่ๆ
“ด่าอีกก็จูบอีก” จินว่าหลังจากถอนจูบ เบียร์ทำท่าจะด่าอีกคนอีกครั้งแต่ก็ต้องยั้งไว้เพราะกลัวถูกจูบให้อับอายอีก ร่างบาง
ยอมเดินตามอีกคนเข้ามาในห้องรับแขกเพื่อทำแผลที่นิ้วมือ
“ป้าว่าคุณจินควรติดพลาสเตอร์ด้วยนะคะ เลือดซิบๆ” หัวหน้าแม่บ้านว่าทำให้เบียร์ที่พึ่งทำแผลเสร็จหันไปมองร่างสูงทันที
ก็พบว่าหน้าผากของอีกคนมีแผลไม่ใหญ่มากแต่มีเลือดไหลออกมาซึ่งสาเหตุน่าจะเป็นเพราะเศษซากโทรศัพท์ที่เขาปาใส่นั่น
แหละ
“ไม่เป็นไร” จินว่าเสียงเรียบก่อนที่บรรยากาศในห้องรับแขกจะตกอยู่ในความเงียบ
โครกคราก
เบียร์อยากจะตบกระเพาะของตัวเองเหลือเกินที่มาร้องอะไรตอนนี้ ใบหน้าใสขึ้นสีระเรื่อด้วยความอายเมื่อเห็นว่าอีกคนกระตุกยิ้ม
ที่มุมปาก
“ถ้าหิวก็ไปกินข้าว” จินว่าเสียงเรียบ
“ผมไม่หิว” เบียร์ว่า
โครกคราก
แต่เหมือนกระเพาะจะร้องประท้วงว่าหิว เบียร์กัดปากอย่างอายๆและอดหงุดหงิดในร่างกายตัวเองไม่ได้ว่าแต่ร่างบางก็ยอมลุก
ขึ้นและเดินไปที่ห้องอาหาร...หลังจากที่กินข้าวเสร็จร่างบางก็ทะเลาะกับร่างสูงอยู่สักพักเรื่องกลับบ้านแต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะทำ
มึนใส่และพาเขาขึ้นมายังห้องนอน เบียร์มองอีกคนอย่างระแวง
“คืนนี้นอนนี่” จินว่า
“ไม่” เบียร์ว่าอย่างไม่ต้องคิด
“แต่ฉันจะให้นายนอนที่นี่” จินพูดพร้อมมองหน้าอีกคน เบียร์ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองต้องรู้สึกกลัวๆอีกคนทุกครั้งเวลาที่ถูกมอง
ด้วยสีหน้าจริงจังแบบนี้ ร่างบางฮึดฮัดเล็กน้อย
“เสื้อผ้ากับผ้าเช็ดตัวอยู่นี่ อาบน้ำและนอนซะ” จินว่าก่อนจะเดินออกจากห้องนอนไป เบียร์แลบลิ้นตามหลังใส่อีกคนอย่าง
หมั่นไส้เพราะต่อหน้าทำอะไรไม่ได้
“คิดว่าผมจะฟังคำสั่งคุณหรือไง” เบียร์พึมพำออกมา
“ถ้ากลับมายังไม่อาบฉันจะอาบให้เอง” จินเปิดประตูเข้ามาอีกครั้งทำให้เบียร์สะดุ้งทันที
“รู้แล้วๆ”...เบียร์นอนมองนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้เกือบเที่ยงคืนแต่ก็ไม่มีวี่แววอีกคนจะกลับเข้ามาในห้องนอน หลังจากที่อาบ
น้ำเสร็จเบียร์ก็นั่งอยู่ที่โซฟาตลอดเพราะไม่อยากวุ่นวายอะไรในห้องของอีกคนมากนัก ตากลมเริ่มปรือเพราะความง่วง มือบางตบ
หน้าตัวเองเบาๆเพื่อเรียกสติ
“ห้ามหลับๆ” เบียร์พูดกับตัวเองเพราะขืนเขาหลับแล้วอีกคนกลับมาแล้วทำอะไรเขาขึ้นมาล่ะ ไม่ได้ๆ ยังไงก็ห้ามหลับ...ถึง
แม้จะบอกกับตัวเองอย่างนั้นร่างบางก็ไม่สามารถเอาชนะความง่วงได้ในที่สุดเบียร์ก็ฟุบหลับไปกับโซฟา...จินที่พึ่งเคลียร์งาน
เสร็จกลับมาที่ห้องเกือบๆตีหนึ่งก็พบร่างบางที่นอนหลับคอพับอยู่ที่โซฟา ปากหนาอดที่จะกระตุกยิ้มไม่ได้ ไม่รู้เพราะอะไรทำไม
เขาถึงสนใจอีกคนขนาดนี้ สนใจแบบที่ไม่เคยสนใจใครมาก่อน ร่างสูงคุกเข่านั่งข้างๆโซฟาพร้อมกับตาคมที่สำรวจใบหน้าใส
ของอีกคน อีกคนไม่ได้หน้าสวยหวานจ๋าเหมือนกับผู้หญิง ร่างกายก็ไม่ได้บอบบางมากเพียงแต่เตี้ยกว่าเขาและผอมเท่านั้น อะไร
คือความน่าสนใจกันเขาก็ยังไม่รู้ รู้เพียงแต่ว่าเวลาอยู่ใกล้ๆอีกคนเขาห้ามความต้องการของตัวเองไม่ได้จริงๆ จินอุ้มอีกคนที่นอน
หลับไม่รู้เรื่องรู้ราวไปนอนที่เตียงก่อนจะอาบน้ำและกลับมานอนข้างอีกคน...รุ่งเช้า...เบียร์รู้สึกอะไรแปลกๆที่ข้างซอกคอ ความรู้
สึกจั๊กจี้ๆ เสียววาบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนทำให้ตากลมค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาทันที
“ทะ...ทำอะไร อื้อออ ของคุณ” เบียร์ถามขึ้นเมื่ออีกคนคร่อมเข้าไว้พร้อมกับใบหน้าหล่อที่ซุกไซ้ที่ซอกคอของเขา
“อยาก” จินตอบออกมาเสียงแหบพร่า เบียร์หน้าจัดทันทีพร้อมกับพยายามผลักอีกคนออกแต่ก็ไม่สามารถสู้แรงอีกคนได้
แต่ก่อนที่อะไรจะเกินเลยไปมากกว่านี้เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
“เซอร์ไพรส์ลูกชาย!!!”
เสียงใคร? 55555 ตอนนี้เหมือนจะยาว อิๆ แต่รู้สึกแต่งเพลินมากกับคู่นี้ เหมือนเดิมนะคะด่าได้แต่อย่าแรง คนแต่งรัก(อิมเมจ)อิพี่
จินมาก 55555
___จางบิวตี้___
-
เซอร์ไพร์คนอ่านด้วยค่ะ
มาขัดคอจริงๆ อุ้ยยยยย
-
กรี๊ดดดดด ท่าทางคุณแม่จะมาเจอซะแล้ว อีพี่จินจะทำยังไง บอกยังไงเนี่ย :hao7: :hao7: :hao7:
-
o22...ใคร ...สไปรส์....เคืองไรท์ อย่างแรง...เบาๆ นะ 1 ที :z6: ....โทษฐานที่ทำร้ายคนอ่าน
...รักน้าาาาาาาาาาาา จุ๊ บุ จุ๊ บุ
-
:hao7: :laugh:
-
ขำพรืดดดดด
เซอร์ไพซ์หรอ
ใครจะเซอไพซ์กว่ากันนะ
55555
-
อุ๊บส์ ใครอ่ะ :laugh:
-
หมะม้า หรือป่ะป๊า มาเซอร์ไพร้สลูกชาย
แต่ใครจะเซอร์ไพร้สกันล่ะเนี่ย :katai2-1:
ชอบ จิน เบียร์
รอ :L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ใครมาหว่า. พ่อแม่จินเเน่ๆเลย
-
ใครมาขัดจังหวะล่เนี่ย ช่วยเบียร์ได้ทันเวลาพอดีเลย
-
ชอบอิมเมจพี่จินเหมือนกันค่ะ :katai2-1:
-
อ่านไปบางทีคือรู้สึกว่าพี่จินนี่ขี้มโนดีนะ 5555 แบบคิดไปเองนั่นโน้นนี่ ทั้งที่ก็ให้ลูกน้องสืบเรื่องตลอด อย่างหนี้ของป้าน้องเบียร์ แต่ไมไม่สืบเรื่องน้องเบียร์ด้วยคะ เป็นกำลังใจให้ทุกฝ่าย ตอนนี้ขอไม่มีทีมเนอะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เซอร์ไพรส์จริงๆ :katai1:
คนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มแท้ๆ
-
เซอร์ไพร์จริงๆ
-
ง่อวววว ตายละเหวยตายละหวา มาขัดอะไรกันตอนนี้น่อ :katai5:
-
เฮ้ย...พ่อสามี กลับมาแล้วเบียร์
-
Sex toy 5
( Shut x Pitcha )
พิชชามองคฤหาสน์หลังใหญ่ตรงหน้าด้วยอารมณ์ขุ่นมัวพร้อมที่จะระเบิดออกมา เพราะวันนี้เป็นวันหยุดเขาถึงได้มี
เวลามายืนอยู่ตรงนี้ ซึ่งก็คือคฤหาสน์ของชัชเพื่อนของจินนั่นเอง เขาไม่อยากจะมาเหยียบที่นี่หรอกแต่เพราะตั้งแต่วันนั้นที่เขาเจอ
เด็กปิงที่ห้างสรรพสินค้าเขาก็บังเอิญเจอกับเด็กนั่นอีกสองครั้งและก็ไม่วายต้องต่อปากต่อคำกัน เขาไม่ใช่เด็กๆอายุก็จะเข้าสู่วัย
เบญจเพสแล้วแต่ต้องมาเถียงกับเด็กเรื่องผู้ชายซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องเลย ดังนั้นที่เขามาที่นี่วันนี้ก็เพื่อเคลียร์กับร่างสูงผู้เป็นต้นเหตุ
นั่นเอง
“มาหาใครคะ” แม่บ้านที่เป็นคนมาเปิดประตูให้ถามขึ้น
“หามาชัชครับ” พิชชาตอบกลับไปอย่างสุภาพ แม่บ้านมองคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้มก่อนจะเป็นคนพาเข้าไปในบ้าน ส่วน
ใหญ่พวกเด็กๆในสต็อกของคุณชัชที่มาหาที่บ้านมักจะดูหยิ่ง ทะนงตัวไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่ต่างจากคนตรงหน้าที่ดูนิ่งสุขุมและ
วางตัวดี
“สงสัยคุณชัชจะยังไม่ตื่นคุณจะขึ้นไปหาบนห้องมั้ยคะ” แม่บ้านถามขึ้น พิชชาขมวดคิ้วทันทีพร้อมกับมองนาฬิกาข้อมือ นี่
มันจะเที่ยงแล้วไม่ใช่หรือไงถึงวันนี้จะเป็นวันเสาร์ก็เถอะแต่ก็ไม่ควรจะนอนกินบ้านกินเมืองขนาดนี้ไม่ใช่หรือไง
“ขึ้นไปได้เหรอครับ” พิชชาถาม เพราะห้องนอนถือว่าเป็นพื้นที่ส่วนบุคคลเขาไม่อยากจะก้าวก่ายเท่าไหร่ถ้าไม่ติดว่า
อยากจะเจอแล้วรีบเคลียร์ๆให้จบๆไป
“ได้ค่ะ ปกติเด็กๆ...เอ่อ...ดิฉันหมายถึงเพื่อนคุณชัชเวลามาหาก็สามารถขึ้นไปข้างบนได้อยู่แล้วค่ะ” แม่บ้านว่าซึ่งนั่นก็
ทำให้พิชชารับรู้ได้ทันทีว่าอีกคนพาเด็กๆมาที่บ้านบ่อย อวัยวะในอกข้างซ้ายจี๊ดขึ้นมาแปลกๆอย่างหาสาเหตุไม่ได้ซึ่งพิชชาเองก็
ไม่อยากจะหาสาเหตุเท่าไหร่
“งั้นขออนุญาตนะครับ” พิชชาว่าอย่างสุภาพจนแม่บ้านอดชื่นชมไม่กิริยามารยาทของอีกคนไม่ได้ก่อนจะเป็นคนพาร่าง
บางไปยังห้องนอนของชัช
“อื้อออ...พี่ชัชอย่างซนสิฮะ” เสียงหนึ่งดังออกมาจากห้องของชัชทำให้พิชชาขมวดคิ้วเป็นปม
“น้องไอซ์ก็อย่าดิ้นสิครับ” คราวนี้เป็นเสียงของชัชบ้าง พิชชาไม่รู้ว่าตัวเองกำมือแน่นจนเห็นเส้นเลือดตั้งแต่เมื่อไหร่ แม่
บ้านมองหน้าพิชชาอย่างเหงื่อตกเพราะลืมนึกไปว่าเมื่อคืนคุณชัชพาเด็กกลับมานอนที่บ้าน
“คึๆ ก็มันจั๊กจี้นี่ฮะ เมื่อคืนพี่ชัชก็ทำทั้งคืนแล้วไม่พอหรือไงฮะ” เด็กที่ชื่อไอซ์ว่า
“น้องไอซ์ไม่รู้หรือไงว่าพี่เป็นพวก...”
“พวกโรคจิต จิตวิปริต” เป็นเสียงของพิชชาที่ดังขึ้นก่อนที่ร่างบางจะเปิดประตูเข้าไปในห้องของชัช ชัชเบิกตากว้างอย่าง
ตกใจ
“คะ...คุณมาที่นี่ได้ไง”
“มายังไงก็ไม่สำคัญแต่ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ” พิชชาว่าเสียงเรียบ ชัชถึงกลับเหงื่อตก
“ใครเหรอฮะพี่ชัช เพื่อนพี่ชัชเหรอ” ไอซ์ถามขึ้นพร้อมมองไปที่คนตรงหน้าอย่างสำรวจ แม้ว่าหน้าตาจะสวยหวานแต่ดู
ท่าทางจะอารมณ์เท่าชัชไม่ก็มากกว่าทำให้โล่งใจไปว่าไม่ใช่เด็กในสต็อกของชัชแน่ๆเพราะอีกคนจะชอบกินเด็ก ยิ่งเด็กเอ๊าะๆยิ่ง
เป็นอาหารจานโปรด
“เอ่อ...พี่ว่าน้องไอซ์กลับไปก่อนดีกว่า พอดีพี่มีธุระ” ชัชว่า ไอซ์ทำท่าจะค้าน
“ไม่มีแต่ครับ” ชัชว่าด้วยน้ำเสียงจริงจังจนร่างเล็กต้องยอมลุกออกจากเตียงด้วยสภาพบ็อกเซอร์เพียงตัวเดียวไปแต่งตัว
ร่างเล็กผอมบางที่มีรอยแดงทั่วแผงอกและขาอ่อนทำให้พิชชาพอจะรู้ดีว่าทั้งคู่ผ่านกิจกรรมอะไรกันมา อวัยวะหน้าอกข้างซ้ายจี๊ด
ขึ้นมาอีกครั้งจนพิชชานึกหงุดหงิด
“ผมไปนะฮะ แล้วโทรหาไอซ์ด้วยนะ” ไอซ์ว่าพร้อมจุ๊บที่แก้มชัชเบาๆก่อนจะเดินออกไป...หลังจากที่ไอซ์ออกไปห้องก็
ตกอยู่ในความเงียบ
“ไม่คิดว่าคุณจะคิดถึงผมขนาดต้องมาหาผมถึงที่บ้านแบบนี้” ชัชพูดขึ้นทำลายความเงียบกะจะแกล้งอีกคนเล่นแต่กลับได้
รับสายตาเยือกเย็นของพิชชากลับมาแทน
“ผมไม่ตลก ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ” พิชชาว่าเสียงเรียบพร้อมมองหน้าอีกคน
“ผมต้องแต่งตัวหเรียบร้อยก่อนมั้ย” ชัชถาม
“เฮอะ ไม่จำเป็น หลังจากคุยกับผมคุณอยากจะโทรตามเด็กคนไหนของคุณมาต่อมันก็เรื่องของคุณ” พิชชาว่าอย่าง
ประชดประชัน
“โอเคๆ งั้นคุณมีเรื่องอะไร” ชัชถามพร้อมกับนอนหนุนแขนตัวเองอย่างชิวๆอยู่บนเตียงทำให้พิชชาที่ยืนอยู่ปลายเตียง
รู้สึกหมั่นไส้
“เรื่องของเด็กปิง เด็กของคุณ” พิชชาว่า ชัชเลิกคิ้ว
“ผมอยากให้คุณไปบอกเด็กของคุณให้เลิกระรานผมซะ ผมไม่ใช่เด็กในสต็อกของคุณที่ต้องมาตบตีแย่งคุณ การที่ผมไป
ไหนมาไหนกับคุณมันก็เพราะข้อตกลงบ้าๆเท่านั้น” พิชชาว่าออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ข้อตกลงบ้าๆ?” ชัชเลิกคิ้วพร้อมหัวเราะในลำคอหึๆ
“ใช่ ข้อตกลงบ้าๆและผมคิดว่าคุณควรจะเลิกเล่นได้ละ ผมไม่สนุกด้วย ที่ผมจะพูดมีแค่นี้แหละ ขอตัว” พูดจบพิชชาก็
ทำท่าจะหันหลังกลับแต่ชัชไวกว่า ร่างสูงลุกจากเตียงแล้วกระชากแขนเรียวอย่างแรงจนเซมาปะทะแผงอกกว้างที่ไล้อาภรณ์
ปกปิด
“ปล่อยนะ” พิชชาว่าพร้อมมองอีกคนตาเขียว
“ไม่เคยมีใครเข้าห้องนอนของผมและเดินออกไปเฉยๆ” ชัชพูดขึ้นซึ่งนั่นก็ทำให้พิชชางุนงง
“โอ๊ย เจ็บนะ จะทำอะไรของคุณ” พิชชาว่าอย่างตกใจเมื่ออีกคนโยนเขาขึ้นเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมอย่างรวดเร็ว
“ก็อย่างที่บอกไม่เคยมีใครเข้าห้องนอนของผมแล้วเดินออกไปเฉยๆ” ชัชว่าพร้อมยกยิ้มแต่นัยน์ตาไม่ได้ยิ้มไปด้วย ตาคม
มีแต่ความหงุดหงิดและความคุกกรุ่น
“คุณจะพูดอะไรกันแน่ ผมไม่มีเวลามาล้อเล่นกับคุณหรอกนะ”
“ผมก็ไม่ได้เล่นนี่” ชัชว่าพร้อมกับมือหนาอีกข้างที่ไม่ได้รวบข้อมือบางจับที่แก่นกายผ่านร่มผ้าของอีกคนจนพิชชาตาโต
“เอามือของคุณออกเดี๋ยวนี้นะ ไอ้โรคจิต” พิชชาโวยวายหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธและอาย
“อืม ผมโรคจิต”
“ถ้าคุณคิดจะทำอะไรบ้าๆ ผมขอสั่งให้คุณหยุดคิดเดี๋ยวนี้ ผมไม่ใช่คนที่คุณจะมาทำอะไรง่ายๆแบบนั้น” พิชชาว่าพร้อม
มองอีกคนอย่างจริงจัง
“ผมไม่ได้แค่คิด...” ชัชกระตุกยิ้ม
“...เพราะผมจะทำเลยต่างหาก” สิ้นเสียงทุ้มริมฝีปากหนาก็ประกบลงมาที่ริมฝีปากบางทันที พิชชาพยายามหันหน้าหนี
อีกคนพร้อมกับเม้มปากไม่ให้อีกคนล่วงล้ำเข้ามาแต่มีหรือที่จะสู้คนที่ประสบการณ์โชคโชนอย่างชัชได้ ร่างสูงขบที่ริมฝีปากล่าง
ของอีกคนเบาๆจนพิชชายอมเปิดปากทำให้ลิ้นหนาเข้ามาชิมความหวานภายในโพรงปากบางได้ พิชชาร้องอื้ออึงเพื่อให้อีกคน
ปล่อยแต่ชัชหาได้ปล่อยไม่ อีกคนระดมจูบร่างบางอย่างเอาแต่ใจจนพิชชารู้สึกแสบปากไปหมด
“แฮ่กๆๆ” พิชชาหอบหนักหลังจากที่อีกคนถอนจูบ ปากบางทำท่าจะด่าอีกคนแต่ก็ช้ากว่าชัชเมื่อปากหนาประกบลงมาอีก
ครั้งแต่ครั้งนี้นอกจากจะร้อนแรงแล้วยังเต็มไปด้วยความอ่อนโยนจนพิชชาเผลอไผลจูบตอบอีกคนไป เสียงชื้นแฉะของน้ำลาย
ดังขึ้นดูหยาบโลนแต่ก็ไม่ได้ทำให้ทั้งคู่ถอนจูบ มือหนาของชัชเริ่มลูบคลำไปทั่วร่างบางจนกระทั่งปลดกระดุมเสื้อของอีกคน
พลั้ก
พิชชาผลักอีกคนออกอย่างแรง
“คิดจะทำอะไร” พิชชาถามด้วยสีหน้าตื่นๆ
“อย่าถามอะไรไร้เดียงสาเลย คุณอายุเท่านี้แล้วไม่รู้หรือไงว่าผมจะทำอะไร” ชัชตอบกลับพร้อมกับทำท่าจะจูบอีกคนต่อ
แต่พิชชาไม่ยอมร่างบางดิ้นไปมาพร้อมกับมือบางที่ปัดป่ายไปมาจนตบเข้าที่หน้าหล่ออย่างจัง
เพี้ยะ
“ผม...” พิชชาอึ้งไม่ใช่น้อยเพราะเขาไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้น
“ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก” ชัชกระตุกยิ้มก่อนจะโถมตัวทับพิชชาจนร่างบางดิ้นไม่ได้ ปากหนาประกบจูบอีกคนอีกครั้ง
พร้อมทั้งดูดลิ้นพิชชาอย่างแรง มือหนาไม่รอช้าปลดกระดุมเสื้ออีกคนจนหมดในเวลารวดเร็ว
“อ๊ะ...หยุดนะ” พิชชาร้องออกมาเมื่ออีกคนซุกไซ้ซอกคอของเขาพร้อมกับขบเม้มดูดกัดจนเกิดรอย มือบางทุบตีอีกคน
อย่างบ้าคลั่งแต่ชัชกลับไม่ยอมแพ้รวบมือทั้งสองข้างอีกคนด้วยมือข้างเดียว
“อ๊ะ...อ๊า...ยะ...หยุดนะ...อื้อ” พิชชาร้องออกมาด้วยความยากลำบากเมื่ออีกคนกำลังเชยชมยอดอกของเขา ลิ้นหนาเลีย
วนที่รอบฐานก่อนจะเลียขึ้นมาที่ยอดอกจนพิชชาแอ่นอกตามด้วยความเสียว ตากลมหน่วงคลอไปด้วยน้ำตาเพราะความอับ
อายที่เกิดขึ้น อับอายที่อีกคนทำกับเขาแบบนี้ อับอายในความง่ายของร่างกายที่โอนอ่อนตามอีกคนง่ายขนาดนี้
“ยะ...อย่า ขอร้อง” พิชชาพูดออกมาแผ่วเบา น้ำตาหยดลงมาที่แขนของชัชจนอีกคนรู้สึกได้ มือหนาที่กำลังจะปลด
เข็มขัดของร่างบางชะงักทันที ใบหน้าหล่อเงยขึ้นมามองอีกคนก็พบว่าพิชชาน้ำตาอาบแก้มโดยไร้เสียงสะอึกสะอื้น ชัชใจกระตุก
อย่างแรง มือหนาคลายมืออกที่จับมือบางเอาไว้
พลั้ก
เพี้ยะ
พิชชาผลักชัชออกก่อนจะตบที่ใบหน้าหล่ออย่างแรงจนขึ้นรอยนิ้ว
“เลว” พิชชาว่าออกมา ชัชนิ่งไม่เถียงกลับ ร่างสูงยอมผละออกจากร่างบางโดยดี พิชชาจัดแจงเสื้อผ้าตัวเองจนเรียบร้อย
ก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอนของอีกคนอย่างรวดเร็ว ชัชทรุดตัวนั่งลงที่ปลายเตียงพร้อมกับเสยผมตัวเองลวกๆอย่างเครียดๆ
เขารู้ว่าสิ่งที่เขาทำมันเลวจริงๆ เขาเกือบจะข่มขืนอีกคน เกือบจะทำให้อีกคนเป็นของเขาด้วยความไม่เต็มใจ ในชีวิตเพลย์บอย
อย่างเขามีคนมาเสนอตัวให้ไม่น้อย เขาควงคนโน้น คบกับคนนี้โดยไม่เคยจริงจังกับใครแต่กับพิชชา ตอนแรกเขาแค่สนใจเลย
อยากจะหวังลิ้มลองสักครั้งแต่พอได้รู้จักกับอีกคนมากๆมันทำให้เขาชอบอีกคน...ใช่เขาชอบพิชชา ชอบกว่าใครๆทั้งหมด เมื่อคืน
ที่เขาพาเด็กมานอนก็เพราะอยากลดความฟุ้งซ่านของตัวเองที่เอาแต่คิดถึงอีกคน เขาไม่ได้ไปเจออีกคนสองวันเพราะยุ่งเรื่องเรียน
แต่ในสมองกลับมีแต่ภาพอีกคนวนเวียนอยู่อย่างนั้น เขาคิดว่าบางทีอาจจะเพราะเขาไม่ได้ปลดปล่อยเลยทำให้ฟุ้งซ่านแต่เอาเข้า
จริงแล้วขณะที่เขามีอะไรกับไอซ์เขายังเห็นเป็นหน้าพิชชา ที่เขาโมโหก็เพราะคำพูดของอีกคน คำพูดที่เหมือนว่าไม่อยากจะเจอ
กับเขาอีกแล้วมันทำให้เขาใจสั่นไปหมดเลยทำเรื่องเลวๆลงไป
“แม่งเอ๊ย” ชัชสบถออกมาก่อนจะเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่ตกอยู่ข้างเตียง...ปากกาส่วนตัวของร่างบาง ซึ่งเขาจะ
เห็นอีกคนพกติดตัวตลอดเวลาเพราะอาจจะมีงานต้องเซ็นเอกสารแทนหรือรับรองงานอะไรตลอดเวลา ปากหนากระตุกยิ้มเมื่อนึก
อะไรออกก่อนจะหยิบปากกาดังกล่าวขึ้นมา
“ยังมีโอกาสให้แก้ตัว เอาวะ...สู้ๆเว้ยชัช”
อินังชัชนี่มันน่าตบจริงๆว่ามั้ยคะ? 555555 คือเหมาะที่เป็นเพื่อนกับอิพี่จินจริงๆ เชียร์ให้พิชชาเอาคืนเลยเนอะ อิๆ ยังไงก็ฝาก
ติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
ชัช...แก
ทำพิชชาร้องไห้
แม่มมมม โกรดหวะ!
-
อีชัชแม่งชั่วได้อีก ยิ่งรู้สึกเลยว่าพี่จินเรานี่พระเอกจริงๆ :katai1: :katai1: :katai1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:ling1:
-
:m16: :m16: :m16:
-
อีพี่ชัชมิน่าคบกับอีจินได้
-
ชัช แกทำอย่างนี้กับพิชชาได้ยังไง :m16:
-
:jul1:
-
ขุ่นแม่มาเหรอ!?
-
ชัชทำตัวดีๆกับพิชชาหน่อย
-
สนุกอีกแล้ว รอตอนต่อไป เซอร์ไพรส์จริงๆคุณแม่คุณพ่อ
-
เฮ้ย...ขัดใจอิชัช ต้องเบิกเด็กในสต๊อกให้หมด
-
เท่าที่อ่าน อยากให้คู้หลักลงตัวก่อน ถึงจะเอาคู่รองแทรกแทนได้นะคะ เพราะเอาคู่หลักลง แล้วตามด้วยคู่รองสลับกันแบบนี้ สารภาพตรงๆนะว่าเราปรับอารมณืไม่ทัน แถมงงๆด้วย มันจะมองดูเบื่อๆอ่ะ
-
ขอโทษที่ทำให้ไม่พอใจนะคะแต่จะตอบว่าคงทำให้ไม่ได้ค่ะ อยากจะชี้แจงว่าละตอนมันต้องใช้เวลาในการแต่ง อาจมีพล็อตตันบ้าง นึกไม่ออกบ้างและที่สร้างตัวละครให้มีคู่หลัก คู่รองก็เพื่อเอาไว้ตอนที่คู่หลักพล็อตตัน ก็จะอัพคู่รองแทนค่ะ เพื่อจะได้ไม่เป็นการดองนิยายหรือหายหน้าหายตาไปนาน ขอบคุณสำหรับข้อเสนอแนะค่ะและก็ขอโทษด้วยค่ะ :hao5: :hao5: :hao5:
เท่าที่อ่าน อยากให้คู้หลักลงตัวก่อน ถึงจะเอาคู่รองแทรกแทนได้นะคะ เพราะเอาคู่หลักลง แล้วตามด้วยคู่รองสลับกันแบบนี้ สารภาพตรงๆนะว่าเราปรับอารมณืไม่ทัน แถมงงๆด้วย มันจะมองดูเบื่อๆอ่ะ
-
Sex Toy 12
“เซอร์ไพรส์ลูกชาย!!!”ทั้งจินและเบียร์มองไปที่ประตูทันทีก่อนจะพบกับหญิงวัยกลางคนเจ้าของเสียงกล่าวที่กำลัง
เบิกตากว้างด้วยความตกใจกับภาพที่เห็นซึ่งไม่รู้ว่าเธอหรือลูกชายที่เซอร์ไพรส์กว่ากัน
“คุณจิน ปล่อยผมก่อน” เบียร์ว่าพร้อมผลักอีกคนออกและจินก็ยอมแต่โดยดี
“นี่มันอะไรกันคะ” คุณหญิงจิตราแม่ของจินถามขึ้นด้วยความตกใจยังไม่หาย
“อย่างที่แม่เห็นครับ” จินตอบ
“มะ...ไม่ใช่นะครับ คุณผู้หญิงกำลังเข้าใจผิด” เบียร์รีบค้านทันทีเพราะเห็นสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกจากหญิงวัยกลาง
คนซึ่งเขาก็พึ่งรู้ว่าคือแม่ของร่างสูงนั่นเอง
“เดี๋ยวค่อยคุยกันละกันค่ะ เดี๋ยวแม่ลงไปรอที่ห้องทานอาหารนะคะ” คุณหญิงจิตราว่าก่อนจะเดินออกไป เบียร์มองตาม
หญิงวัยกลางคนไปอย่างเครียดๆ ก่อนจะตวัดสายตามามองร่างสูงที่ยังคงยืนนิ่ง
“ทำไมคุณไม่อธิบายให้แม่คุณฟัง”
“อธิบายอะไร? อธิบายว่าฉันกำลังจะเอานาย?” จินว่าเสียงเรียบ
“คุณจิน!”
“อาบน้ำแล้วลงไปตามที่แม่ฉันบอก” จินว่าก่อนจะเป็นฝ่ายเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการตัวเองก่อน...บรรยากาศบนโต๊ะ
กินข้าวเต็มไปด้วยความอึดอัดสำหรับเบียร์ดวงตาคมที่กรีดด้วยอายไลน์เนอร์ของคุณหญิงจิตรามองมาที่เบียร์ตลอด
“ชื่ออะไรคะ” คุณหญิงจิตราถามขึ้น
“ชื่อเบียร์ครับ”
“น้องเบียร์ดูท่าทางจะอายุน้อยกว่าจินใช่มั้ยคะ” เบียร์พยักหน้ารับ มือบางกำแน่นไปหมดด้วยความเกร็งแม้ว่าคุณหญิง
ของบ้านจะไม่ได้ใช้น้ำเสียงที่ดูน่ากลัวออกจะนุ่มนวลและสุภาพต่อเขามากแต่เขาก็ยังอดเกร็งและกลัวไม่ได้อยู่ดี
“ว่าแต่น้องเบียร์รู้จักกับจินได้ยังไงคะ” เบียร์ชะงักไปทันทีกับคำถาม
“ป้าพามาขายบริการให้ผม” จินตอบเสียงเรียบ
เคร้ง
มือบางปล่อยช้อนในมือล่วงทันที มือบางสั่นไปหมดเพราะคำตอบที่ออกมาจากปากของอีกคน
“จินพูดอะไรออกมาคะลูก” คุณหญิงจิตราเอ็ดลูกชาย
“ผม...ผมขอตัวก่อนนะครับ” เบียร์ว่าพร้อมลุกออกจากโต๊ะอาหารทันทีแม้ว่าจะมองว่าเสียมารยาทแต่เขาไม่สามารถนั่งอยู่
ตรงนี้ได้อีกแล้ว ร่างบางวิ่งมายังหน้าบ้านของอีกคนก่อนจะสอบถามเส้นทางจากยามที่เฝ้าประตู ตากลมยังคงสั่นระริกและหน่วง
คลอไปด้วยน้ำตา
“นี่มันเรื่องอะไรกันคะแม่งงไปหมดแล้ว” คุณหญิงจิตราว่า ตอนแรกเธอคิดว่าเบียร์คือคนรักของลูกชายแต่ดูสิ่งที่ลูกชาย
ของเธอพูดสิ
“ก็อย่างที่ผมบอก เด็กนั่นถูกป้าเอามาขายบริการให้ผม” จินยังคงตอบเสียงเรียบ คุณหญิงจิตราอ้าปากค้างอย่างไม่อยาก
จะเชื่อกับสิ่งที่ได้ยินก่อนจะรู้สึกสงสารร่างบางที่พึ่งวิ่งออกไปจับใจ อีกคนตัวผอมบางเหมือนกับไม่ค่อยได้กินข้าว อีกทั้งใบหน้า
ขาวๆนั่นยังเต็มไปด้วยความหม่นหมองเหมือนกับว่าแบกโลกไว้ทั้งใบ เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เองเธอก็พึ่งเข้าใจ
“แต่ว่า...แล้วจินพาน้องเบียร์มาที่บ้านเราทำไมคะ ถ้าน้องเป็นแค่คนขายบริการ” คุณหญิงจิตราถามขึ้นซึ่งนั่นก็ทำให้ผู้เป็น
ลูกชายชะงัก มือหนาที่กำช้อนอยู่กำจนแน่นจนผู้เป็นแม่สังเกตได้
“แม่ไม่ได้ห้ามจินเรื่องอะไรแบบนี้เพราะแม่เข้าใจธรรมชาติของผู้ชายดีแต่พาน้องมาบ้านแบบนี้ แม่ไม่เข้าใจค่ะ” คุณหญิง
จิตราพูดต่อ
“ผมอิ่มแล้ว เดี๋ยวผมมานะ” พูดจบจินก็ลุกออกจากโต๊ะอาหารทันทีโดยไม่ได้ฟังคำทักท้วงของผู้เป็นแม่ ร่างสูงวิ่งออกมา
ที่โรงจอดรถก่อนจะขับรถคันคู่ใจออกมา
“เห็นเด็กนั่นมั้ย” จินถามกับยามที่เฝ้าหน้าประตู
“เมื่อกี้มาถามทางไปaaaกับผมครับ” จินพยักหน้ารับก่อนจะขับรถออกไป เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้อง
ขับรถออกมาตามอีกคน ไม่เข้าใจอะไรสักอย่างแม้กระทั่งคำตอบที่ว่าทำไมถึงพาอีกคนมาที่บ้าน...เบียร์เดินมาถึงป้ายรถเมล์
ก่อนจะนั่งรอรถเมล์สายที่ยามบอกมา แม้ว่าสุดสายจะไม่ใช่บ้านของเขาแต่ก็สามารถไปต่อรถไฟฟ้าที่นั่นได้ ร่างบางขึ้นรถเมล์
สายดังกล่าวโดยไม่ได้สังเกตว่ามีรถสปอร์ตคันหรูกำลังขับตามมา...เบียร์นั่งรถเมล์มาจนสุดสายก่อนที่ร่างบางจะลง ตอนแรก
ตั้งใจจะกลับบ้านเลยแต่พอหันไปเห็นสวนหย่อมขนาดใหญ่ท่าทางบรรยากาศดีร่างบางจึงตัดสินใจเดินเข้าไปที่นั่น จินขมวดคิ้ว
ทันทีที่เห็นว่าร่างบางเดินเข้าไปในสวนหย่อมไม่ได้ไปที่สถานีรถไฟฟ้าตามที่คิด ว่าแล้วร่างสูงก็จอดรถแล้วเดินตามเข้าไป
ทันที...ตากลมมองไปที่ปลาหลายตัวที่กำลังแหวกว่ายอยู่ในสระน้ำ ท่าทางของพวกมันแลดูมีความสุขต่างจากเขา...ทั้งๆที่ควรจะ
ชินกับคำพูดร้ายกาจจากปากของอีกคนแต่ทำไมเขาถึงไม่ชิน ขายตัวบ้าง ขายบริการบ้าง เขาได้ยินมันบ่อยแค่ไหนแล้วนะ
“กลับ” เสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับมือหนาที่คว้าที่ข้อมือของเบียร์
“คุณจิน” เบียร์หันไปมองอีกคนอย่างตกใจ
“ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ” เบียร์ว่าพร้อมสะบัดแขนออกจากอีกคน
“ฉันบอกให้กลับ” จินพูดบ้างพร้อมกับดึงอีกคนให้ลุกขึ้นแต่เบียร์ก็ขืนตัวไม่ยอมลุก จินมองหน้าอีกคนด้วยความหงุดหงิด
ใจ
“ฉันจะไปส่งที่บ้าน ลุก” จินว่า
“ผมกลับเองได้ อย่ามายุ่งกับผม” เบียร์เองก็ไม่ยอมรับความช่วยเหลือของอีกคนเหมือนกัน แหงแหละ...ทำไมเขาต้อง
ไปยอมรับความช่วยเหลือจากคนที่เอาแต่ทำร้ายและดูถูกเขากัน
“โอ๊ย ผมเจ็บนะคุณจิน” เบียร์ว่าออกมาน้ำตาคลอเมื่ออีกคนผลักเขานอนราบไปกับพื้นพร้อมกับขึ้นคร่อม ดีที่มุมที่เขานั่ง
อยู่ไม่มีคนบวกกับช่วงสายๆสวนสาธารณะไม่ค่อยมีใครด้วยไม่เช่นนั้นคงต้องอับอายสายตาคนอื่นแน่ๆ
“ถ้าเจ็บก็ไปกับฉันง่ายๆ อย่าดื้อ” จินว่า
“ผมกลับเองได้ ไม่ต้องมายุ่งกับผม” เบียร์ยังคงเถียงคำเดิม
“อื้อออออ” ปากบางถูกอีกคนประกบจูบทันที เบียร์พยายามหันหน้าหนีแต่ก็ถูกจินล็อคคางเอาไว้ ลิ้นหนาพยายามจะสอด
แทรกเข้ามาชิมความหวานในโพรงปากบางแต่เบียร์ก็เม้มปากเอาไว้
“เปิดปาก” จินสั่ง
“ไม่ อื้อออออ” และก็ถูกประกบจูบลงมาอีกครั้ง คราวนี้ลิ้นหนาสามารถสอดเข้ามาในโพรงปากของอีกคนได้พร้อมกับ
เกี่ยวพันกับลิ้นเล็กที่พยายามหลบหนีอย่างร้อนแรง
พลั้ก
“แฮ่กๆๆ” เบียร์ผลักอีกคนออกพร้อมกับโกยอากาศเข้าปอดอย่างหนักเพราะหายใจไม่ทัน จินผละออกจากอีกคนก่อนจะ
เปลี่ยนมานั่งข้างๆ
“คุณต้องการอะไรจากผมกันแน่ จะทำร้ายกันไปถึงไหน” เบียร์ลุกนั่งพร้อมมองหน้าอีกคนด้วยความโกรธ
“แค่พาไปส่งบ้าน” จินว่า
“จะไปไหนผมก็ไม่ไปกับคุณทั้งนั้น” เบียร์ว่าพร้อมจ้องอีกคนด้วยนัยน์ตาแข็งกร้าว จินกระตุกยิ้มมุมปากกับท่าทางของอีก
คน
“เข้าใจละ...นายคงหาลูกค้าใหม่ที่ให้เงินดีได้แล้วสินะ” จินพูดออกมาเสียงเรียบแต่กลับตอกหน้าเบียร์อย่างจัง
“ใช่! ผมหาได้แล้ว เขาทั้งดี ทั้งเงินหนา ไม่ได้เลว ชอบพูดจาดูถูกแบบคุณ”เบียร์ว่าประชดออกมา
“โอ๊ย ผมเจ็บนะ” เบียร์ร้องออกมาเมื่ออีกคนกระชากแขนเขาอย่างแรง
“นายนี่มัน” จินมองอีกคนด้วยอารมณ์เดือดดาดไม่แพ้กัน เขาไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องโมโหเวลาที่ร่างบางพูดแบบนี้
ต้องรู้สึกเดือดจนแทบบ้าเมื่อคิดว่าอีกคนจะไปนอนใต้ร่างใครนอกจากเขา
“เลิกขายตัวซะ” จินพูดออกมา
“มันเรื่องของผม คุณเองเป็นคนยัดเยียดอาชีพนี้ให้ผมเองนี่ ผมจะเลิกได้ยังไง”
“ฉันบอกให้เลิกขายตัวซะ” จินว่าออกมาอีกครั้ง
“ผมไม่เลิก”
“เลิกขายตัวแล้วมาเป็นของกูคนเดียวซะ!” เบียร์สะดุ้งกับคำพูดของอีกคนแถมยังสรรพนามที่อีกคนใช้ทำให้เขารู้ว่าอีกคน
กำลังโมโหอย่างมาก แต่แล้วไงล่ะ...
“ไม่!” เบียร์ตอบกลับออกมาพร้อมมองหน้าอีกคนอย่างไม่ยอมแพ้ จินมองหน้าอีกคนก่อนจะถอนหายใจออกมา
“ล้านนึง พอมั้ย” จินพูดขึ้นทำให้เบียร์ทำหน้างง
“ล้านนึงกับการขายให้ฉันคนเดียว”
พลั้ก
เบียร์ผลักอีกคนออกพร้อมกับต่อยที่หน้าอีกคนอย่างแรง ตากลมสั่นระริกทั้งความโกรธและความเสียใจ
“ฮึก...” เบียร์สะอื้นออกมาก่อนที่ตากลมจะหลั่นน้ำตาออกมาไม่ขาดสาย เบียร์พยายามแล้ว เขาพยายามที่จะเข้มแข็ง
แล้วแต่พอเจอคำพูดแรงๆของอีกคนทีไรก็อ่อนแอทุกที ร่างบางร้องไห้โฮอย่างไม่อายใครทำให้จินใจกระตุกไม่ใช่น้อย ร่างสูงทำ
อะไรไม่ถูก
“เบียร์” จินเรียกอีกคนแต่เบียร์ไม่หันมา ร่างบางยังคงหลั่งน้ำตาออกไม่ขาดสายพร้อมกับสะอึกสะอื้นจนตัวโยน
พรึ่บ
มือหนาคว้าอีกคนเข้ามากอด
“ฮึก ปะ...ปล่อย” เบียร์พยายามขืนตัวออกจากอ้อมกอดของอีกคนแต่จินก็ไม่ยอมปล่อยทำให้เบียร์หมดเรี่ยวแรงที่จะดิ้น
ทำได้แต่งทุบที่หน้าอกของอีกคนอย่างระบายอารมณ์
“ฮึก ผมเกลียดคุณ ฮึก คุณมันเลว ฮึก มันชอบดูถูก ฮึก ผมเกลียด ฮึก เกลียดคุณที่สุด” เบียร์ว่าออกมาพร้อมสะอึก
สะอื้น
“อืม รู้แล้ว”
“ฮึก เมื่อไหร่จะ ฮึก ปล่อยผมไป ฮึก คุณยังต้องการอะไร ฮึก จากผมอีก ฮึก ตัวผมคุณก็ได้ไปแล้ว ฮึก ศักดิ์ศรีผมคุณก็
เอาไปแล้ว ฮึก ผมไม่เหลืออะไร ฮึก ให้คุณแล้ว”
“ขะ...” จินชะงักก่อนจะกลืนคำพูดนั้นลงคอ ความสับสนบางอย่างเกิดขึ้นในหัวใจอีกครั้ง ความสับสนที่อยากจะหาคำ
ตอบเสียทีว่ามันคืออะไรกันแน่ ร่างสูงจึงได้แต่นิ่งและปล่อยให้อีกคนร้องไห้ต่อไปโดยที่มือหนาทำได้แต่กอดอีกคนไว้เท่านั้น
ด่าค่ะด่า ด่าวนไป 555555 อิพี่จินทำน้องร้องไห้อีกแล้วค่ะ ปากร้ายที่สุด ฮึ่ย์ๆๆ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ เมื่อไหร่อิพี่จินจะรู้
ใจตัวเอง ช่วยกันติดตามด้วยเน้ออออ
___จางบิวตี้___
-
ตัวเองยังไม่เข้าใจตัวเอง :z6:
-
ทำน้องร้องไห้อีกละ
-
พระเอกโง่!!
-
อีตาจินนี่ไม่มีสอนเรื่องความรักเลยหรือไงเนี่ย ไม่ยอมเข้าใจตัวเองเลย ทำน้องร้องไห้หนักเลย :angry2: :angry2: :angry2:
ตอนหน้าขอคู่หลักก่อน้้าาาา พักคู่รองไว้ก่อน :hao7: :hao7: :hao7:
-
พี่จิน....จะบื้อไปถึงไหน
-
สงสาร :hao5: :hao5: :hao5:
-
:z6: :z6: :z6:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จะมีตอนไหนที่ไม่ทำน้องร้องไห้ไหม
:z6: :z6: :z6: :z6:
-
อีจิน... :z6: :z6:
-
:bye2: :katai4:
-
:m31: รออ่านตอนต่อไปนะ ไอ้คุณจิน!!! จะเอายังไงจะทำอะไรก็รีบๆ ตัดสินใจนะ เอาให้ชัดเจน
-
เลวจิง
-
:hao7:
-
:m16: รอวันอิพี่จินรู้สึกตัว .... ฝากคุณหญิงแม่จัดหนักๆ...อิพี่จินวันมันรู้ตัว... :m16:
-
Sex Toy 13
เบียร์ไม่ชอบใจเลยที่ต้องนั่งรถมากับอีกคนแบบนี้ เขาพยายามขัดขืนและดิ้นรนแล้วแต่ก็ไม่สามารถสู้แรงของอีกคนได้
จริงๆ จินบอกกับร่างบางว่าแม่ของเขาอยากเจออีกคนแต่ดูเหมือนว่าอีกคนก็ยังพยศไม่เลิกเลยต้องมีการใช้กำลังกันหน่อย ซึ่งการ
ใช้กำลังที่ว่าก็คืออุ้มอีกคนพาดบ่ามาที่รถนั่นเอง
“คุณผู้หญิงออกไปข้างนอกค่ะ ค่ำๆจะกลับค่ะ” ป้าแม่บ้านพูดขึ้นหลังจากที่จินและเบียร์มาถึงบ้าน
“งั้นผมจะกลับบ้าน” เบียร์ว่า
“แต่แม่ฉันอยากเจอนาย” จินว่าบ้าง
“แต่ผมไม่อยากอยู่ที่นี่...กับคุณ” เบียร์ว่าพร้อมใบหน้าง้ำงอ จินยักไหล่พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นโดยปล่อยให้
ร่างบางฮึดฮัดอยู่คนเดียวแต่เพราะความเหนื่อยและอ่อนเพลียที่สะสมมาตั้งแต่เช้าทำให้เบียร์เผลอหลับไปทันที หัวบางซบไปที่
ไหล่กว้างของคนข้างๆอย่างไม่รู้ตัวทำให้จินที่กำลังนั่งเช็คงานในโทรศัพท์ต้องหันมามอง มุมปากหนากระตุกยิ้มนิดๆก่อนจะจับอีก
คนให้นอนดีๆ เบียร์ขยับยุกยิกไปมาเหมือนกับว่าไม่พอใจที่ถูกรบกวนในการนอนแต่ตากลมก็ไม่ได้ลืมขึ้นจนจินอดหัวเราะ
ในลำคอไม่ได้ ขี้เซาขนาดนี้ใครทำอะไรก็คงจะไม่รู้เรื่องเลยสินะ
“คุณจิน...” พิชชาชะงักไปทันทีที่อีกคนเอามือมาจ่อที่ปากตัวเองประมาณว่าให้อีกคนอย่าเสียงดัง พิชชาชะงักก่อนจะ
มองไปที่ร่างบางที่นอนหลับซบไหล่อีกคนอยู่ก็พยักหน้ายิ้มๆอย่างเข้าใจ
“เอ่อ...คือว่าเรื่องบริษัท จะมีประชุมด่วนในตอนเช้า ให้คุณจินเข้าประชุมด้วยครับ” จินพยักหน้ารับนิ่งๆ
“ว่าแต่...” หลังจากเรื่องงานจบไปพิชชาก็พูดขึ้นพร้อมมองไปที่อีกคนที่กำลังนอนหลับอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว จินมองหน้าพิช
ชาพร้อมขมวดคิ้ว
“...พามาเปิดตัวเหรอครับ” จินชะงักไปทันทีกับคำถามของอีกคน
“เปิดตัวอะไร เพ้อเจ้อ” จินว่าเสียงเรียบ พิชชาก็ทำท่ายักไหล่อย่างขอไปทีก่อนจะขอตัว หลังจากที่พิชชาเดินออกไป
ตาคมก็หันมามองร่างบางที่นอนหลับซบไหล่ตัวเองอยู่ คิ้วหนาขมวดอย่างกำลังใช้ความคิด บางทีคงต้องพิสูจน์กันอีกครั้งเพื่อให้
แน่ใจในตัวเอง...ช่วงค่ำๆ...คุณผู้หญิงของบ้านรู้สึกอารมณ์ดีเป็นอย่างมากที่เห็นเบียร์มาร่วมโต๊ะอาหารด้วย เธอชวนร่างบางคุย
โน่นคุยนี่อย่างเป็นกันเองเพื่อไม่ทำให้เบียร์อึดอัดโดยพยายามไม่พูดถึงเรื่องของเบียร์และจิน
“นี่ก็สามทุ่มแล้ว น้องเบียร์ค้างที่นี่นะคะ แม่ว่ากลับดึกๆมันอันตราย” คุณหญิงของบ้านพูดขึ้น
“เอ่อ...ไม่ดีกว่าครับ ผมเกรงใจ” เบียร์ว่า ความจริงนอกจากความเกรงใจแล้วเขายังไม่ไว้ใจคนตัวสูงอีกคนที่นั่งกินข้าวอยู่
ฝั่งตรงข้ามอีกด้วย แม้ว่าตลอดตอนกลางวันอีกคนจะไม่ได้มาลุ่มล่ามอะไรกับเขาก็ตามเพราะเขาเองก็เผลอหลับไป พอตื่นมาก็
ไม่เจออีกคนแล้วเห็นว่าขึ้นไปเคลียร์งานบนห้องทำงานซึ่งนั่นก็ดีสำหรับเขา
“เกรงใจอะไรกันคะ คนกันเองทั้งนั้น น้องเบียร์อย่าทำให้แม่เป็นห่วงเลยนะคะกลับบ้านดึกๆดื่นๆแบบนี้อันตรายจะตายถึง
น้องเบียร์จะเป็นผู้ชายก็เถอะ” คุณหญิงของบ้านผู้ด้วยสีหน้าเป็นห่วง เบียร์ทำหน้าลำบากใจ
“อ่อ แม่เข้าใจแล้วค่ะ น้องเบียร์ไม่ต้องห่วงนะคะเดี๋ยวแม่จะให้ป้าแม่บ้านจัดห้องนอนให้น้องเบียร์” จินชะงักไปทันทีกับคำ
พูดของผู้เป็นแม่อยากจะเอ่ยปากค้านแต่ก็ไม่มีเหตุผลพอ
“เอ่อ...งั้นขอรบกวนละกันนะครับ” เบียร์เอ่ยอย่างจำยอมในที่สุดเพราะอย่างน้อยก็แยกห้องกับอีกคนซึ่งไม่น่าจะมีปัญหา
อะไร...เบียร์เดินเข้ามาในห้องนอนที่คืนนี้เขาต้องพักผ่อนอยู่ที่นี่ อดชื่นชมในสไตล์การตกแต่งที่สวยงานและหรูหราของคฤหาสน์
หลังนี้ไม่ได้ เขาที่เรียนสถาปัตยกรรมแม้ว่าจะไม่ใช่สาขาตกแต่งภายในแต่ก็มี่ความสนใจทางด้านนี้ไม่ใช่น้อยจึงอยากจะใช้สไตล์
การตกแต่งของคฤหาสน์หลังนี้เป็นกรณีศึกษา
“คุณผู้หญิงให้เอาเสื้อผ้ามาให้คุณเบียร์ค่ะ” สาวใช้พูดขึ้นพร้อมยื่นเสื้อผ้าให้กับเบียร์
“เอ่อ...เสื้อผ้าพวกนี้?”
“ของคุณจินน่ะค่ะ พักผ่อนตามสบายนะคะ” สาวใช้ว่าทิ้งท้าย เบียร์มองเสื้อผ้าของอีกคนในมือกลิ่นหอมอ่อนๆของเสื้อผ้า
ที่เบียร์พอจะจำได้ว่าเป็นกลิ่นประจำตัวของอีกคนกระทบเข้าที่จมูกโด่งรั้น อดหัวใจเต้นตึกตักอย่างแปลกๆไม่ได้มันรู้สึกเหมือนอีก
คนอยู่ใกล้ๆตลอดเวลา
“บ้าๆๆ เพ้อเจ้อ” เบียร์ส่ายหัวกับความคิดแปลกๆของตัวเอง เขาเกลียดอีกคนใช่...เขามั่นใจว่าตัวเองรู้สึกแบบนั้นแต่ใน
ความเกลียดมันกลับมีความวาบหวามแปลกๆซึ่งเขาเองก็หาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้เหมือนกัน...ทางด้านของจิน...ร่างสูง
ออกมายืนรับลมที่นอกระเบียงอย่างใช้ความคิด ซึ่งเป็นเรื่องราวระหว่างเขากับอีกคนอีกคนที่เขาคิดเสมอว่าขายตัว...พอคิดถึง
เรื่องนี้ก็อดกระตุกยิ้มมุมปากในความสิ้นคิดของตัวเองไม่ได้ เพียงแค่อยากทดลองกับผู้ชาย เพียงแค่อยากรู้จักกับอีกคนที่แปลก
และแตกต่างออกไปในความคิดของเขาก็เลยต้องใช้แผนต่างๆในการเข้าหาแล้วก็ใช้แผนที่ว่าในการผูกมัดอีกคนด้วยคำว่าขายตัว
เขารู้ว่าอีกคนไม่ได้ขายตัวเพราะป้าของเด็กนั่นเป็นคนบอกเองว่าอีกคนทั้งสด ทั้งใหม่ไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน เด็กนั่นถูกป้า
เอาใส่พานมาถวายเขาถึงที่และเขาก็ได้รู้ว่ากับผู้ชายมันดียังไง ติดใจ? คำนี้สินะที่มันทำให้เขาคงยังระรานอีกคนไม่เลิกแต่บางทีก็
คิดว่าแค่ติดใจจริงๆเหรอ แค่ติดใจในรสเซ็กส์ของจริงๆใช่มั้ยไม่ได้มีความรู้สึกอื่นนอกเหนือจากนั้นใช่หรือเปล่า พอคิดได้แบบ
นั้นร่างสูงก็เดินออกจาห้องนอนตัวเองแล้วเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องหนึ่งซึ่งมีร่างบางของใครอีกคนอยู่ข้างใน มือหนาเคาะไปที่
ประตู
ก็อกๆๆ
เบียร์ขมวดคิ้วนิดๆที่อยู่ๆก็มีใครมาเคาะประตูเขากลางดึก บางทีอาจจะเป็นพวกสาวใช้หรือเปล่า ว่าแล้วร่างบางก็ลุกจากเตียงไป
เปิดประตูทันที
“คุณ” เบียร์เบิกตาอย่างตกใจที่เห็นอีกคนยืนอยู่หน้าห้องของเขา มือบางรีบปิดประตูทันทีแต่ช้ากว่าอีกคน จินผลักประตู
และเดินเข้ามาในห้องอีกคนทันที
“เข้ามาทำไม ออกไปนะ” เบียร์ว่าพร้อมกับพยายามดันอีกคนออกไป จินจับมือของร่างบางเอาไว้ก่อนจะกระชากย่างแรง
จนร่างบางเซมาปะทะที่หน้าอกแกร่ง
“อยาก” เสียงทุ้มพูดที่ข้างหูบาง แม้ว่าจะเป็นเพียงน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่ก็ทำให้เบียร์หัวใจสั่นระรัว
“คุณจะบ้าหรือไง ถ้าอยากก็ไประบายกับคนอื่นสิ อย่ามายุ่งกับผม” เบียร์ว่า
“แต่ฉันอยากทำกับนาย” จินว่าหน้านิ่ง เบียร์อยากจะต่อยหน้าอีกคนแรงๆสักทีกับหน้าตายของอีกคนที่พูดเรื่องอย่างว่า
ออกมาเหมือนกับพูดคุยเรื่องต่างๆในชีวิตประจำวัน
“แต่ผมไม่ทำกับคุณ” เบียร์เถียงออกมาเสียงดัง
“ขอพิสูจน์...” จินว่าออกมาพร้อมมองหน้าอีกคนอย่างจริงจัง เบียร์ขมวดคิ้ว
“พิสูจน์บ้าอะไรของคุณ คุณยังพิสูจน์ไม่พอหรือไงว่ากับผู้ชายมันเป็นยังไง เลิกยุ่งกับผมสักที จะให้ผมพูดกี่ครั้งว่าผมไม่
ได้ขายตัวแบบที่คุณคิด!” เบียร์ว่าอย่างโมโห
“...พิสูจน์ว่าฉันแค่ติดใจรสเซ็กส์ของนายหรือว่า...” จินเว้นวรรค
“หรือว่าอะไร”
“...หรือว่ามีความรู้สึกอื่นๆกับนาย” เบียร์เบิกตากว้างทันทีกับคำพูดของอีกคนอวัยวะหน้าอกด้านซ้ายเต้นรัวจนกลัวเหลือ
เกินว่าอีกคนจะได้ยินมัน ไม่ทันที่เบียร์จะได้พูดอะไรต่อปากหนาก็ประกบลงมาทันที ไม่รู้ว่าเบียร์คิดไปเองหรือเปล่าว่ารสจูบ
ของอีกคนช่างอ่อนโยนเหลือเกิน อ่อนโยนจนเบียร์เผลอไผล มือบางโอบรอบคอของอีกคนก่อนจะจูบตอบกลับไปอย่างเงอะงะ
เท่าที่จะทำได้ เสียงชื้นแฉะของน้ำลายที่หยาบโลนไม่ได้ทำให้ทั้งคู่ละออกจากกัน น้ำใสๆไหลลงจากริมฝีปากบางแต่เบียร์หาได้
สนไม่จนร่างบางล้มลงไปที่เตียงนอนและมีร่างสูงขึ้นคร่อม
“คุณ...คือ...” เบียร์ได้สติอีกครั้งพร้อมกับพยายามดันอีกคนออก
“อย่าขืดขืนน่า ฉันรู้ว่านายก็อยากพิสูจน์ความรู้สึกตัวเองเหมือนกัน” จินว่า
“พิสูจน์อะไร ความรู้สึกอะไร ไม่มีทั้งนั้นแหละ” เบียร์เถียงกลับแต่ใบหน้าน่ารักกลับขึ้นสีระเรื่อ จินกระตุกยิ้มมุมปาก
“แต่นายจูบตอบฉัน” จินว่าซึ่งนั่นก็ทำให้เบียร์เขินหนักกว่าเก่า
“ผม...ผม...ผมแค่เผลอไผล” เบียร์หลบตา
“งั้นก็ช่วยเผลอไผลต่อให้จบด้วย” สิ้นเสียงทุ้มปากหนาก็ประกบลงมาอีกครั้งและมันก็ช่างอ่อนโยนเสียจนเบียร์หัวใจเต้น
แรง มือหนาปลดชุดนอนของอีกคนออกอย่างไม่เร่งรีบก่อนที่ริมฝีปากหนาจะเลื่อนลงมาที่ซอกคอขาวของอีกคน
“อ๊ะ” เบียร์สะดุ้งที่อีกคนขบกัดเบาๆที่คอของเขา มือหนาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างบางพร้อมกับดึงเสื้อนอนของเบียร์ออก
เบียร์ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใดอีกทั้งมือบางยังเผลอไปปลดกระดุมเสื้อนอนของอีกคนออกเสียด้วย
“อื้อออออ” ปากหนาวนกลับมาจูบอีกคนอีกครั้งแต่ครั้งนี้นอกจากจะอ่อนโยนแล้วยังปนไปด้วยความร้อนแรงเสียจนเบียร์
เสียวท้องน้อยไปหมด ลิ้นหนาเลียไปตามแนวฟันของอีกคนก่อนจะกลับมาเกี่ยวพันกับลิ้นเล่นและตบท้ายด้วยการดูดลิ้นของ
อีกคนแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยว
“อ๊ะ...อ๊ะ...อื้อ” เบียร์ครางออกมาเมื่อปากหนาหยอกล้อกับยอดอกของเขา ลิ่นหนาเลียวนไปทั่วรอบฐานก่อนจะขบเบาๆ
ที่ปลายยอดจนเบียร์ครางเสียงสั่น ร่างบางเปลือยเปล่าตั้งแต่เมื่อไหร่เบียร์เองก็ไม่อาจจะรู้ตัวได้ ปากหนาเลื่อนลงมาจากยอดอก
แล้วพรมจูบทั่วหน้าท้องที่มีกล้ามเนื้อนิดๆของอีกคนก่อนจะมาฝากรอยที่ซอกขาอ่อนของอีกคนหลายจุด
“อ๊ะ” เบียร์สะดุ้งเมื่อนิ้วของอีกคนสอดเข้ามาที่ช่องทางด้านหลัง อยากจะขัดขืนอยากจะปฏิเสธแต่คิดว่าคงจะไม่ทันเสีย
แล้วเพราะเขาเองก็มีอารมณ์เช่นเดียวกัน
“ใส่ถุงด้วย” เบียร์ว่าออกมาเมื่อเห็นอีกคนถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก จินยกยิ้มและกลับมาคร่อมอีกคนต่อ
“ไม่มีหรอก กับนายฉันสดตลอดไม่รู้หรือไง” จินว่า
“แต่...แต่ว่า”
“ไม่หลั่งข้างในก็ได้ถ้านายไม่ชอบ” จินว่าหน้าตายจนเบียร์อดหน้าแดงไม่ได้ คนบ้าอะไรเนี่ยพูดเรื่องพรรค์นี้ด้วยใบหน้า
เรียบเฉยแบบนี้
“คุณนี่มัน...” เบียร์กัดปากอย่างพูดไม่ออก ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาจำกัดความอีกคนดี
“แต่ถ้านายชอบ...” จินเว้นวรรคก่อนจะเลื่อนริมฝีปากมาที่ข้างหูบาง
“...ฉันจะให้หลายๆน้ำเลย” เบียร์หน้าร้อนผ่าวทันทีกับคำพูดของอีกคนอยากจะเอ่ยปากด่าแต่ปากบางก็ถูกอีกคนครอบ
ครองไปเสียแล้ว มือหนาจับที่แก่นกายของตัวเองก่อนจะค่อยๆกดตัวลงไปในช่องทางของอีกคนที่เตรียมพร้อมแล้ว เบียร์
ครางออกมาในลำคอทันทีที่มีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกาย
“อ๊ะ...อื้อ...อ๊ะ...อ๊ะ...อื้อ...อ๊า...อ๊ะ...อ๊า” เสียงหวานครางเป็นจังหวะเมื่ออีกคนขยับสะโพกเข้าออกจากจังหวะเชื่องช้าก็
เริ่มเร็วขึ้นจนเบียร์ต้องแอ่นสะโพกตาม
“อ๊ะ...คุณ...คุณจิน...อื้อ...อ๊ะ...อื้อ” จินกระตุกยิ้มเมื่ออีกคนครางออกมาเป็นชื่อของเขา ปากหนาจูบแรงๆที่ปากของอีก
คนอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนจะกัดที่ริมฝีปากล่างของอีกคนอย่างหยอกล้อ
“อื้มมม” จินเองก็อดครางในลำคอไม่ได้ในความหอมหวานที่เกิดขึ้น ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่อีกคนเต็มใจ ไม่ใช่การบังคับหรือ
ขืนใจแบบครั้งก่อนๆ อวัยวะในหน้าอกข้างซ้ายของร่างสูงพองโตจนคับอกเมื่อตระหนักถึงสิ่งที่ตัวเองกำลังพิสูจน์ ตาคมมองไปที่
ใบหน้าน่ารักที่กำลังขึ้นสีด้วยแรงอารมณ์จนอดใจไม่ไหวต้องก้มไปมอบจูบให้อีกคนเบียร์เองก็จูบตอบอีกคนกลับมาเช่นเดียวกัน
จินค่อยๆถอนจูบอีกคนอย่างอ้อยอิ่งพร้อมกับสะโพกสอบที่ขยับเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ ความสุขที่เกิดขึ้นในตอนนี้เขาไม่รู้ว่ามัน
เรียกว่าอะไรแจ่สิ่งที่เขาพิสูจน์อยู่นั้นเขาว่า...เขาได้คำตอบแล้วล่ะ
งื้ออออออออ ทำไมตอนนี้เขินนนนนน >////< แต่งไปก็บิดไปอย่างกะคนบ้าเลยจริงๆค่ะ 555555 ฝากติดตามต่อด้วยนะ
คะ ใครอยากสกรีมนิยายเรื่องนี้ก็สกรีมได้ในแท็ก #พี่จินผีบ้า ได้เลยค่ะ เฟิร์นอยากอ่าน อิๆ ^ ^
___จางบิวตี้___
-
ได้คำตอบว่าอะไรคะคุณจิน
รีบๆบอกให้ทราบหน่อยเร็วววว
ชอบก็บอกมา รักก็บอกมา
มีคนรอฟังคำตอบอยู่
-
:pighaun:
-
เป็นการพิสูจน์ที่ทำให้คนอ่านเสียเลือดจริงๆ :haun4: :haun4: :haun4:
อีพี่จินได้คำตอบแล้วซินะ หึหึ :hao3: :hao3: :hao3:
ตอนหน้าขอคู่หลักก่อนะคร้าบบบมันค้างจริง ไรจริง ได้โปรดดดด :z2: :z2: :z2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อร๊ายยย. หมั้นไส้อีจิน
-
เขิลเลเวลสิบ
เขิลหนักมาก
เขิลบิดหมอนค่าาาาา
5555+
-
เกลียดเหรอ จิน 555 รักสินะ
-
เอาอีกๆหนูจะเอาอีกกกก :ling1:
-
สารภาพเลยที่เข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่องกับชื่อแอคไรท์เตอร์ กรีซซบิวตี้นินาาาา เหมือนเจอพวกเดียวกัน555555
-
รู้แล้วก็ดีอิจน!
-
อีจินรู้ตัวละใช่มะ
-
:L1:
-
Sex toy 6
( Shut x Pitcha )
พิชชารู้สึกหัวเสียไม่ใช่น้อยที่ปากกาของเขาหายไป ถ้ามันเป็นแค่ปากกาด้ามละ5บาท 10บาทเขาจะไม่ว่าเลยแต่นี่มัน
เป็นปากกาที่พ่อของเขาซื้อให้เอาไว้ทำงานซึ่งจะสลักชื่อเอาไว้ด้ามหนึ่งราคาหกหลักเชียวนะ!และความหงุดหงิดของร่างบางก็
เพิ่มขึ้นทันทีที่เห็นหน้าของใครบางคนที่เขาไม่อยากเจอกำลังเดินเข้ามาหา เหตุการณ์เมื่อวันก่อนยังค้างคาอยู่ในหัวของเขาไม่
หายไปไหน เหตุการณ์ที่อีกคนกระทำหยาบคายกับเขา
“กลางวันไปกินข้าวกัน” เสียงทุ้มพูดขึ้น พิชชาไม่พูดอะไรตอบมาร่างบางก้มหน้าก้มตาทำงานต่ออย่างไม่สนใจอีกคน
ราวกับเป็นเพียงธาตุอากาศ ชัชก็พอจะรู้แหละว่าเขาต้องเจออะไรบ้างหลังจากที่ทำแบบนั้นกับอีกคนไปแต่คิดเหรอว่าเขาจะ
ถอดใจ ไม่มีทางเสียหรอก
“ถ้าคุณไม่ไปผมจะทิ้งปากกาด้ามนี้ซะ” พิชชาเงยหน้าจากแฟ้มงานทันทีก่อนจะพบกับปากกาที่เขาหาอยู่ทั้งวันอยู่ในมือ
ของอีกคน
“มาคืนมา” พิชชาว่าเสียงเรียบ
“ไม่” ชัชตอบ คิ้วเรียวขมวดกันเป็นปมพร้อมตากลมที่มองอีกคนอย่างไม่สบอารมณ์ต่างจากร่างสูงมที่ยิ้มร่าอย่างไม่รู้ร้อน
รู้หนาว
“ผมจะพูดดีๆกับคุณอีกครั้ง เอาปากกาของผมคืนมา” พิชชาว่าอย่างชัดถ้อยชัดทำพร้อมมองอีกคนอย่างจริงจังแต่ชัช
กลับยกยิ้ม ใบหน้าหล่อเลื่อนเข้ามาใกล้จนพิชชาผงะ
“ไปกินข้าวกลางวันกับผมสิแล้วผมจะคืนให้”...ถ้าไม่ใช่เพราะปากกาอันนั้นคือของสำคัญพิชชาคงไม่ต้องมานั่งหน้าหงิก
หน้างอตรงข้ามกับอีกคนที่ร้านอาหารแบบนี้เขาไม่ได้เต็มใจมากับอีกคนเลยสักนิด อารมณ์โกรธยังคงคุกกรุ่นอยู่ในใจไม่น้อยลง
แม้แต่นิดเดียวยิ่งเห็นหน้าอีกคนก็ยิ่งนึกถึงเหตุการณ์วันก่อน
“เอาตามนี้ละกันครับ” ชัชหันไปพูดกับพนักงานหลังจากที่สั่งอาหารเสร็จซึ่งอาหารแต่ละอย่างพิชชาไม่อยากจะยอมรับว่า
เป็นสิ่งที่เขาชอบทั้งนั้น ร่างบางเอาแต่นั่งนิ่งเงียบจนชัชถอนหายใจออกมา
“โกรธผมมากเลยสินะ” ชัชพูดขึ้น พิชชาก็ยังคงนิ่ง
“ผมจะไม่แก้ตัวว่าผมไม่ได้ตั้งแต่เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นผมตั้งใจ” พิชชามองอีกคนตาเขียวทันทีกับคำพูดที่ออกมา ชัชยกยิ้ม
นิดๆกับท่าทางของอีกคน ขนาดโกรธยังดูน่ารักเลยคล้ายๆกับแมวตัวน้อยๆที่กำลังขู่ฟ่อๆไม่มีความน่ากลัวใดๆมีแต่ความน่ารัก
น่าหมั่นเขี้ยวเท่านั้น
“จริงๆแล้วผม...”
“อาหารมาแล้วค่ะ” คำพูดของชัชถูกขัดขึ้นเมื่ออาหารมาเสิร์ฟ ร่างสูงชะงักไปก่อนที่บรรยากาศบนโต๊ะอาหารจะมีแต่
ความเงียบ ชัชพยายามตักอาหารใส่จานอีกคนแต่พิชชาก็เมิน ร่างบางไม่ยอมแตะสิ่งที่ชัชตักมาให้เลยสักนิดแถมยังเขี่ยไว้ข้าง
จานอีกต่างหาก
“คุณ!” พิชชามองอีกคนด้วยความไม่พอใจทันทีที่ร่างสูงเอาช้อนมาตักอาหารที่เขาตักมาไว้ในจานไปกิน
“ถ้าคุณไม่ยอมกินที่ผมตักให้ ผมจะแย่งกินที่คุณตักมานี่แหละ” ชัชว่าลอยหน้าลอยตา พิชชาฮึดฮัดก่อนจะยอมกิน
อาหารที่อีกคนตักให้จะได้หมดเรื่องหมดราวไป...หลังจากที่กินข้าวเสร็จพิชชาก็หันมาทวงปากกาจากอีกคนทันทีแต่ชัชบ่ายเบี่ยง
บอกว่าจะไปส่งพิชชาที่บริษัทก่อนจะให้
“นี่มันไม่ใช่ทางกลับบริษัทนี่” พิชชาพูดขึ้น
“เหลือเวลาอีกตั้งครึ่งชั่วโมง” ชัชว่า
“แต่ผมมีงานค้างอยู่ ไม่มีเวลามาเล่นกับคุณหรอกนะ” พิชชาว่าเสียงจริงจัง
“งั้นไม่เล่นก็ได้ จริงจังได้มั้ยล่ะ” ชัชว่าพร้อมหันมามองใบหน้าอีกคนอย่างจริงจังเช่นเดียวกัน พิชชาชะงักไปทันทีก่อนจะ
หันหน้าหนี
“ผมแค่มีเรื่องจะคุยกับคุณเลยว่าจะไปหาที่เงียบๆคุย” ชัชว่าก่อนจะขับเลี้ยวเข้าบริเวณที่จอดรถของสวนสาธารณะ
ใจกลางเมืองที่ตอนกลางวันแบบนี้ไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่
“ลงมาสิคุณ” พิชชาฮึดฮัดก่อนจะยอมลงมา ร่างบางเดินตามร่างสูงเข้าไปในสวนสาธารณะที่เงียบสงบก่อนจะมาหยุดอยู่
ที่มุมริมน้ำมุมหนึ่ง
“นั่งสิ” ชัชว่า พิชชาขมวดคิ้ว
“กับพื้นเนี่ยนะ กางเกงผมเปื้อนหมด” ชัชหัวเราะเบาๆก่อนจะถอดเสื้อคลุมที่สวมมาปูลงหญ้าพร้อมตบเบาๆ
“ไม่เปื้อนแน่ๆนั่งได้ละครับ” พิชชายอมนั่งบนเสื้อคลุมของอีกคนแต่ก็เขยิบออกมาทิ้งระยะห่างของตัวเองกับอีกคนไว้ ลม
พัดเย็นๆกับบรรยากาศที่เงียบสงบทำให้พิชชารู้สึกผ่อนคลายไม่ใช่น้อยเพราะปกติเขามักจะนั่งอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมที่มีเครื่องปรับ
อากาศคอยฟอกอากาศให้ไม่ได้สัมผัสกับธรรมชาติกลิ่นต้นไม้ กลิ่นดินกลิ่นน้ำแบบนี้เท่าไหร่
“มีเรื่องอะไรก็พูดสิ” พิชชาว่า
“ขอโทษ” พิชชาหัวใจกระตุกทันทีกับคำสองพยางค์ที่ออกมาจากปากของอีกคน ร่างบางพยายามเก๊กใบหน้าให้เรียบนิ่ง
เอาไว้ไม่ให้สั่นไหวเหมือนกับหัวใจตอนนี้
“มันไม่ได้เกิดอะไรขึ้น ช่างมันเถอะ” พิชชาว่า
“ช่างมันได้หรอกเพราะมันรบกวนจิตใจผมชะมัด” ชัชว่า พิชชานิ่งฟัง
“ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมทำมันดูเลวร้ายมากแต่ผมก็ยังยืนยันคำเดิมว่าผมตั้งใจ” ชัชถอนหายใจออกมาหนักๆ
“ผมแม่งโคตรอยากจูบ อยากสัมผัส อยากเข้าไปในตัวคุณเลย” พิชชาหน้าแดงจัดทันทีกับคำพูดตรงไปตรงมาของอีก
คนอยากจะด่าอีกคนที่พูดจาอะไรแบบนี้แต่กลับพูดไม่ออกซะงั้น
“ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรแต่ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน” ชัชว่าก่อนจะหันมามองพิชชาซึ่งร่างบางเองก็หันไปมองอีกคน
เช่นเดียวกัน นัยน์ตาคมไม่มีวี่แววล้อเล่นเหมือนครั้งก่อนมีแต่ความจริงจังที่สื่อออกมา
“ผมว่าผมชอบคุณว่ะ”
พรึ่บ
“ผมว่า...ผมกลับไป อ๊ะ” พิชชาที่ลุกขึ้นเตรียมจะหนีอีกคนก็ถูกมือหนาฉุดลงไปนั่งเหมือนเดิมแถมยังนั่งที่หน้าตักของอีก
คนอีกด้วย
“ปล่อยผมนะ” พิชชาดิ้นพยายามให้หลุดออกจากอ้อมกอดของอีกคน
“ไม่ปล่อยหรอก” ชัชว่าพร้อมกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น
“ผมโกรธคุณอยู่นะทำไมถึงทำแบบนี้” พิชชาว่าพยายามทำเสียงแข็งให้อีกคนรู้สึกตัวในขณะที่หัวใจอ่อนยวบไปหมดกับ
คำพูดของอีกคน
“ก็กำลังง้อให้หายโกรธอยู่ไง” ชัชว่าพร้อมกับจูบที่กลุ่มผมของอีกคนเบาๆแต่กลับทำให้พิชชาหัวใจเต้นรัว
“ง้ออะไรของคุณกันนี่มันลวนลามผมชัดๆ” พิชชาเถียง
“ก็ผมบอกแล้วไงว่าผม...อยากจูบคุณ อยากสัมผัสคุณ อยากเข้า...”
“หยุดพูดเลยนะ” พิชชาว่าหน้าแดงจัด ชัชหัวเราะในลำคอก่อนจะฉกชิมความหอมจากแก้มสีชมพูระเรื่อนั่นฟอดใหญ่
“อ๊ะ ไอ้คนบ้า”
“คบกันนะ” ชัชว่าอย่างชัดถ้อยชัดคำพร้อมกับจับใบหน้าพิชชาให้มองหน้าเขาด้วยความจริงจัง ดวงตากลมสั่นระริกไป
หมดกับคำของอีกคน
“แล้วทำไมผมต้องคบกับคุณ คุณจะรับผิดชอบหรือไง” พิชชานึกหงุดหงิดเมื่อนึกได้ว่าบางทีอีกคนอาจจะอยากรับผิด
ชอบที่ทำเรื่องหยาบคายกับเขาถึงได้มาขอคบกันแบบนี้
“รับผิดชอบอะไร ผมไม่ใช่มีคนมีความรับผิดชอบขนาดนั้น ปกติก็ฟันแล้วทิ้งตลอด” ชัชว่าหน้าตาเฉย
"ชิ คุณมันเจ้าชู้ เพลย์บอย ไม่รู้จักพอ” พิชชาว่า
“คบกับผมสิแล้วผมจะเลิกทุกอย่าง” ชัชว่าอย่างจริงจัง
“ผะ...ผมไม่ได้ชอบ...”
“คุณเองก็ชอบผม” ชัชขัดขึ้น พิชชากัดปาก
“คุณ...คุณจะมารู้ดีกว่าใจผมได้ยังไง” พิชชาเถียง
“อืมนั่นสินะ...เข้าใจละ คุณไม่ได้ชอบผม” ชัชว่าพร้อมกับคลายอ้อมกอดคนบนหน้าตักลง พิชชาขมวดคิ้วทันทีกับการ
กระทำของอีกคน ทำไมอยู่ๆก็ยอมง่ายๆล่ะเมื่อกี้ยังขอคบเขาอยู่เลย ไอ้คนบ้า!
“ลุกสิ ผมปล่อยคุณแล้วนะ” ชัชว่า พิชชามองหน้าชัชอย่างไม่พอใจ
“ไอ้คนบ้า ทำไมอยู่ๆถึงยอมง่ายๆเล่า” พิชชาโวยวาย ชัชแอบหัวเราะอีกคนในใจแต่ได้แกล้งอีกคนให้ปั่นป่วนแบบนี้
“ก็คุณบอกว่าไม่ได้ชอบผม ผมจะทำอะไรได้” ชัชว่าหน้าตาเฉย
“ฮึ่ย์ เมื่อกี้คุณคงแค่ล้อผมเล่นสินะที่บอกว่าชอบผม ขอคบผม” พิชชาว่าดวงตากลมสั่นระริกไปหมดที่เห็นท่าทางนิ่งเฉย
ของอีกคน
"เปล่าสักหน่อย ผมพูดความจริง ผมชอบคุณและอยากคบกับคุณ” พิชชาเงียบไปพักใหญ่ก่อนจะพูดขึ้น
“ผมไม่เคยมีแฟน...ไม่เคยคบกับใคร ผมไม่รู้ด้วยว่าที่รู้สึกอยู่ตอนนี้มันคืออะไรผมสับสนไปหมด” พิชชาระบายความใน
ใจออกมา ชัชนั่งฟังเงียบๆ
“ผมเชื่อในตัวคุณได้ใช่มั้ย” พิชชาถามอีกคน ชัชยกยิ้มก่อนจะยกมือขึ้นมาเกลี่ยแก้มใสของอีกคนอย่างอ่อนโยน
“ไม่ให้สัญญาแต่จะให้ดูที่การกระทำ” ชัชตอบ พิชชาคลี่ยิ้มบางๆ
“งั้น...ลองคบกันดูก็ได้” พูดไปก็หน้าแดงไป ชัชยิ้มกว้างทันทีก่อนจะดึงอีกคนมากอดแนบอก พิชชาเองก็กอดตอบอีกคน
เช่นกัน บางทีหัวใจที่เต้นแรงแบบนี้ ใบหน้าที่ร้อนผ่าวแบบนี้เวลาที่อยู่ใกล้กับอีกคนมันน่าจะเป็นคำตอบให้กับตัวเองได้ว่าเขา
รู้สึกยังไงกับอีกคน
“จูบนะ” ชัชว่า พิชชาพยักหน้ารับก่อนที่ริมฝีปากหนาจะเคลื่อนเข้ามาจูบอีกคนทันที จากรสจูบที่อ่อนโยนก็ค่อยๆร้อนแรง
จนพิชชาหายใจแทบไม่ทัน
“แฮ่กๆๆ พอก่อน” พิชชาดันอีกคนออกพร้อมโกยอากาศเข้าปอด
“ขออีกที” ชัชว่าก่อนจะก้มลงมาจูบอีกคนอีกครั้ง...แต่คำว่าอีกทีของชัชมันไม่แค่ทีเดียวน่ะสิ
คู่นี้เน้นเบาๆแบบค่อยๆคบ ค่อยๆศึกษากันไปเนอะ อีกคนก็เจนจัดเรื่องความรัก ส่วนอีกคนก็ไม่เคยมีความรัก อิๆ ฝากติดตามต่อ
ไปด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
หืมมมมม ๆๆ :katai4: :katai5:
-
อร๊ายยยย เค้าเป็นแฟนกันแล้ว ถึงวิธีของชัชจะหน้าด้านไปหน่อยด็เหอะ 555 :impress2: :impress2: :impress2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ชัช...มันแน่ เพื่อนชัช....ไม่ได้เรื่อง
-
คู่รองเค้าเข้าใจกันแล้ว เมื่อไหร่คู่หลักจะเข้าใจกันสักที ไม่ใช่ว่าอิพี่จินทำน้องเสียน้ำตาอีกนะ
-
พิชชาตกหลุมชัชซะแล้ว
-
มาที่หลัง เค้าคบกันแล้วน้า
อีจินมัวแต่ทำน้องเสียใจอยู่ :m31:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
คู่รองมุ้งมิ้งอ่ะ ชอบๆๆๆ
-
Sex Toy 14
เบียร์ตื่นนอนตอนเช้าสิ่งแรกที่เขาเห็นก็คือแผงอกกว้างเปลือยเปล่าของใครอีกคนซึ่งไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใคร ใบหน้าใสขึ้น
สีทันทีเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนยอมรับได้อย่างเต็มปากเต็มคำเลยว่าเขาเต็มใจ ยิ่งคิดก็ยิ่งอาย ทั้งๆที่พยายามบอก
ตัวเองมาตลอดว่าเกลียดอีกคนแต่ทำไมกันนะ...ทำไมต้องยอม ทำไมต้องเต็มใจ
“อ๊ะ คุณตื่นแล้วเหรอ” เมื่อเงยหน้าขึ้นมาเบียร์ก็พบว่าร่างสูงลืมตามองเขาอยู่เบียร์ไม่รู้ว่าอีกคนตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่หรือบางที
อาจจะตื่นก่อนเขาตั้งนานแล้ว
“อืม ตื่นก่อนนาย” จินตอบเสียงเรียบ เบียร์พยักหน้ารับนิดๆก่อนทำท่าจะลุกขึ้นเพื่ออาบน้ำแต่เพราะเหตุการณ์เมื่อคืน
ทำให้เจ็บสะโพกไม่ใช่น้อย
“อ๊ะ”
“ลุกไม่ไหวก็บอกสิ” จินว่าก่อนจะลุกขึ้นแล้วรวบตัวอีกคนในท่าเจ้าสาวท่ามกลางความตกใจของเบียร์
“ทะ...ทำอะไรน่ะคุณ”
“ก็พานายไปอาบน้ำไง” ว่าแล้วร่างสูงก็พาอีกคนมาวางในอ่างอาบน้ำก่อนจะเปิดน้ำใส่ให้ ร่างสูงตอนนี้มีเพียงผ้าเช็ดตัว
พันช่วงล่างเท่านั้นส่วนเบียร์เปลือยเปล่าทั้งหมด เบียร์หน้าร้อนวูบวาบเมื่ออีกคนปลดผ้าขนหนูแล้วมาลงอ่างด้วยกัน อยากจะ
ขัดขืน อยากจะขยับหนีแต่อ่างมันก็ไม่ได้กว้างทำให้ขยับหนีเท่าไหร่ใบหน้าก็ห่างกันไม่ถึงสามคืบอยู่ดี
“กินข้าวเสร็จเดี๋ยวพาไปส่งที่บ้าน” จินพูดขึ้น เบียร์พยักหน้ารับแต่ในหัวก็อดกังวลใจไม่ได้หากลุงกับป้าของเขาถามว่าหาย
ไปไหนมาสองวันเต็มๆเขาจะตอบว่าอะไรดีเพราะปกตินอกจากทำงานที่ไม่ได้กลับบ้าน เขาก็ไม่เคยไปค้างที่ไหน
“อ๊ะ ผมอาบเองได้” เบียร์สะดุ้งเมื่อมือหนาลูบเข้าที่ต้นแขนของเขา จินหัวเราะในลำคอเบาๆ
“งั้นอาบให้ฉันด้วยสิ ฉันขี้เกียจ” จินว่า เบียร์ทำท่าจะปฏิเสธแต่สายตาคมที่มองมาทำให้เขาต้องยอมทำตามที่อีกคนบอก
มือบางค่อยๆลูบไล้ไปที่ต้นแขนของอีกคนก่อนจะมาที่แผงอกกว้างและหน้าท้อง
“ข้างล่างล่ะ” จินว่า
“อะ...อันนี้คุณก็จัดการเองสิ” เบียร์ว่าหน้าแดงก่ำแม้ว่าน้ำในอ่างจะเต็มไปด้วยฟองสบู่แต่เขาก็แอบเห็นว่าส่วนนั้นก็อีกคน
มันเริ่มตื่นตัวขึ้นมา
“หึๆ แต่มันตื่นตัวเพราะนาย” จินว่าหน้าตายเพราะเพียงแค่มือบางสัมผัสตัวเขา มันก็รู้สึกร้อนวูบวาบไปหมดและเกิด
อารมณ์อย่างง่ายดาย
“ไม่เกี่ยวสักหน่อย คุณมันโรคจิตเอง” เบียร์เถียง
“อ๊ะ จับอะไรของคุณน่ะ ปล่อยนะ” เบียร์โวยวายทันทีที่อีกคนจับที่ส่วนนั้นของเขา
“ช่วยกันน่ะแค่ใช้มือพอ”และเสียงครางก็เริ่มขึ้นเมื่อทั้งคู่เริ่มใช้มือให้กันและกันซึ่งเบียร์สาบานเลยว่าต่อไปเขาจะไม่ทาง
อาบน้ำพร้อมกับอีกคนอีกแล้ว! อาบน้ำบ้าอะไรใช้พลังงานเยอะขนาดนี้!...หลังจากที่กินข้าวเช้าเสร็จจินก็พาร่างบางมาส่งที่
บ้านเพราะพรุ่งนี้เป็นวันจันทร์ต้องไปมหาวิทยาลัยคงไม่ดีนักถ้าเขาจะเอาอีกคนมากกกอดที่บ้านอีกวันแม้ว่าในใจจะไม่อยากให้
อีกคนกลับบ้านก็ตาม
“เดี๋ยว” จินเรียกอีกคนเอาไว้ก่อนที่อีกคนจะลงจากรถ เบียร์หันหน้ามามองอีกคนอย่างงงๆก่อนที่ปากบางจะถูกอีกคน
ประกบจูบทันที แม้ว่าจะไม่ได้ลุกล้ำเข้าไปข้างในแต่เบียร์ก็อดที่จะหัวใจเต้นแรงไม่ได้
“คุณ!” เบียร์เรียกอีกคนเสียงดังมือบางยกขึ้นมาปิดปากตัวเองด้วยใบหน้าแดงก่ำ
“แค่นี้ทำเป็นอาย เยอะกว่านี้ก็ทำมาแล้ว” จินว่าหน้านิ่งๆ
“ฮึ่ย์ คุณมันโรคจิต” เบียร์ว่าก่อนจะรีบลงจากรถของอีกคนไปทันที จินหัวเราะเบาๆในลำคอ...เบียร์เดินเข้ามาในบ้านด้วย
สีหน้าสดใสจนยังรู้สึกว่าทำไมตัวเองต้องรู้สึกมีความสุขแปลกๆแบบนี้ด้วยทั้งๆที่ถูกอีกคนบังคับไปอยู่ที่บ้านตั้งสองวัน
“หายไปไหนมา” เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้เบียร์หันไปมองก่อนจะพบกับป้าของเขาที่นั่งอยู่
“เอ่อ...คือ...ไปทำงานบ้านเพื่อนมาครับ” เบียร์ตอบอย่างอึกอัก ผู้เป็นป้ายกยิ้มก่อนจะเดินเขามาหาเบียร์ด้วยสายตา
แปลกๆที่เบียร์ไม่เข้าใจ
“เอ็งบอกว่าไปทำงานมารึ? แล้วอิรอยที่คอนี่มันอะไรกันฮะ” เบียร์ตกใจทันทีไม่คิดว่าที่คอรอยจะชัดเจนขนาดนี้
“คือว่า...”
“นี่เอ็งไปขายตัวมาใช่มั้ยฮะ ตอบข้ามานะ! เอ็งไปขายตัวโดยไม่ผ่านข้า คิดจะเก็บเงินไว้คนเดียวใช่มั้ยฮะ!” ใจโวยวายใส่
หลานชายเสียงดังจนเบียร์สะดุ้ง เบียร์ส่ายหน้ารัวเพื่อไม่ให้ผู้เป็นป้าเข้าใจผิด เขาไม่ได้ทำแบบนั้น
“ไม่ใช่นะครับป้า ผมไม่ได้ทำแบบนั้น...จริงๆแล้ว โอ๊ย” ร่างบางถูกผลักจนล้มไปกองกับพื้นทันที
“เอ็งจะขายตัวอะไรข้าไม่ว่าแต่เงินที่ได้มาต้องเอามาให้ข้าด้วยสิวะ ไม่ใช่เก็บเงียบไว้คนเดียว ถ้าไม่มีข้า ไม่มีอิใจคนนี้เอ็ง
คงไม่โตมาเป็นผู้เป็นคนได้ไปนอนแหกขาให้เขาเอาแลกเงินแบบนี้หรอก!” ใจว่าพร้อมผลักที่หน้าผากของเบียร์อย่างแรง เบียร์
ร้องไห้ออกมาทันทีกับคำพูดดูถูกที่ออกมาจากคนที่เขารักและเคารพ ไม่คิดว่าป้าของเขาจะพูดแบบนี้ใส่เขา ไม่คิดว่าคนที่เขาทั้ง
รักและเคารพมาตลอดจะทำแบบนี้กับเขา
“ไหน เอ็งได้เงินมาเท่าไหร่ หายไปสองคืนมันให้มาเท่าไหร่ เอามาให้ข้าเดี๋ยวนี้”ใจเข้ามาพร้อมทำท่าค้นตัวของเบียร์เพื่อ
หาเงิน
“ไม่มีหรอกป้า ฮึก ไม่มี” เบียร์ว่าทั้งน้ำตา
“จะไม่มีได้ยังไง! หรือเอ็งให้มันเอาฟรีวะ เอ็งนี่มันโง่จริงๆ เอ็งไปให้ใครเอามาไปเอาเงินมาจากมันเดี๋ยวนี้นะ” ใจว่าอย่าง
โมโห ตอนนี้เธอเดือดร้อนเรื่องเงินมากเพราะไปติดหนี้บ่อนมาเกือบสามหมื่น อีกทั้งหลานชายที่เป็นเหมือนถุงเงินถุงทองของ
เธอก็หายไปจากบ้านสองวันทำให้เธอรู้สึกโมโหทุกอย่างรวมกันไปหมด
“ฮึก ป้า...อย่าทำแบบนี้กับผมเลย ฮึก ผมไม่ได้ทำอย่างนั้นอย่างที่ป้า ฮึก คิด”เบียร์ว่าออกมาแต่ก่อนที่ใจจะได้ต่อว่าอะไร
เบียร์อีกเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
“หลานชายคุณไปอยู่กับผมมาเอง” จินว่าก่อนจะเดินเข้ามาหาเบียร์ เบียร์มองหน้าอีกคนทั้งน้ำตา
“อ๋อ คุณนี่เอง...ตกลงยังไง เอาหลานชายฉันไปกกกอดมานี่จะจ่ายเท่าไหร่ คุณก็รู้ไอ้เบียร์มันทั้งสด ทั้งใหม่ ไม่เคยขายให้
ใครนอกจากคุณ ราคามันก็ต้องสูงหน่อยนะ” ใจว่าลอยหน้าลอยตา
“และถ้าผมจะซื้อขาดล่ะ” เบียร์หันหน้าไปมองอีกคนอย่างตกใจทันทีหมายความว่ายังไง...
“ซื้อขาด? คุณจะซื้อตัวมันไปเลยงั้นเหรอ?” ใจตาลุกวาวทันที ไม่คิดว่าจะได้ลาภก้อนโต
“ใช่...คุณต้องการเท่าไหร่กับการยกเบียร์ให้ผม” จินว่าเสียงเรียบ เบียร์หันไปมองหน้าผู้เป็นป้าเพื่ออ้อนวอน แม้ว่าอีกคนจะ
ทำไม่ดีกับเขายังไงแต่ลุงกับป้าก็คือผู้มีพระคุณของเขา เขาอยากอยู่กับลุงกับป้า อยากอยู่ดูแลท่านทั้งสอง
“อืม...ฉันเลี้ยงมันมาเกือบยี่สิบปี งั้น...สองล้านถ้วนเป็นไง” ใจเสนอราคา เบียร์น้ำตาไหลพรากกับสิ่งที่ได้ยิน ป้าจะขายเขา
จริงๆเหรอ ทำไมป้าทำกับเขาเหมือนเขาเป็นสิ่งของไม่ใช่คนที่มีชีวิต มีจิตใจแบบนี้
“อืม พิชชา มาที่บ้านเบียร์ เตรียมเช็คและใบทำสัญญาให้ฉันหน่อย ตอนนี้” จินว่าก่อนจะวางสายไป...ไม่ถึงสิบนาทีพิชชา
และชัชก็เดินเข้ามาในบ้านของเบียร์เพราะทั้งคู่อยู่แถวนี้พอดี แม้พิชชาจะแอบงงๆว่าเกิดอะไรขึ้นแต่พอเห็นเบียร์ที่ยังคงนั่งร้องไห้
อย่างน่าสงสารก็ขอจะเข้าใจอะไรขึ้นมา
“นี่เป็นเช็คสองล้านและเซ็นใบสัญญาซะว่าคุณจะไม่มาวุ่นวายกับเบียร์อีก” จินว่าพร้อมยื่นเช็คและใบสัญญาให้กับหญิง
วัยกลางคน ใจรับเช็คมาด้วยมือสั่นด้วยความตื่นเต้น เธอไม่เคยเห็นเงินมากมายแบบนี้มาก่อน นี่มันสวรรค์ชัดๆ ว่าแล้วหญิง
วัยกลางคนก็รีบเซ็นสัญญาให้กับจินทันที จินเอามาเช็คก่อนจะยื่นให้พิชชา
“ตอนนี้เบียร์เป็นของผม เพราะฉะนั้นอย่ามายุ่งกับเขาอีก” จินว่าเสียงเรียบนิ่งก่อนจะเดินเข้าไปคว้าแขนเบียร์ให้ลุกขึ้น
เบียร์สะบัดแขนออกจากการจับของอีกคนอย่างแรง
“ผมเกลียดคุณ” เบียร์ว่า จินนัยน์ตาวูบไหวทันทีก่อนที่เจ้าตัวจะบังคับให้มันกลับมาเรียบนิ่งปกติ
“ไปเก็บของนายซะ นายต้องไปอยู่กับฉัน” จินว่าโดยพยายามไม่สนใจอีกคนที่ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา
“ฮึก ป้าครับ” เบียร์หันไปหาผู้เป็นป้า
“ชักช้าอะไรนักวะ เอ็งก็ไปๆตามที่คุณเขาบอกนั่นแหละ เขาเบื่อ เขาเขี่ยเอ็งทิ้งเมื่อไหร่ก็ค่อยกลับมาอยู่บ้าน” ใจว่าพร้อม
กับมองเช็คในมือด้วยรอยยิ้มกว้าง...บนรถคันหรูเต็มไปด้วยความเงียบ เบียร์นั่งกอดกระเป๋าสะพายของตัวเองที่มีหนังสือเรียน
และอุปกรณ์ในการเรียน ส่วนเสื้อผ้าของใช้อีกคนบอกไม่ให้เขาเอามา เดี๋ยวจะจัดการใหม่ให้ทั้งหมด เบียร์ไม่แย้งไม่แม้แต่พูด
อะไรออกมา ตอนนี้เขาก็เหมือนเป็นเพียงสิ่งของชิ้นหนึ่งเท่านั้น อีกคนจะทำอะไรกับเขาก็ได้เขาไม่มีทางเลือกอยู่แล้ว
“เอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องที่นายนอนเมื่อคืนซะ” จินสั่ง เบียร์ก็เดินขึ้นไปเงียบๆจนแม่ของจินที่เดินสวนลงมามองด้วยความ
งุนงง
“นี่มันอะไรกันคะลูก แม่งงไปหมดแล้ว” จินเล่าทั้งหมดให้ผู้เป็นแม่ฟัง
“โธ่น้องเบียร์ ทำไมป้าเขาใจร้ายแบบนี้นะ หลานายตัวเองแท้ๆ” คุณหญิงของบ้านพูดด้วยนัยน์ตาเป็นห่วงอย่างสุดซึ้ง
“ถ้าผมจะขอให้แม่เป็นผู้ปกครองให้เบียร์ แม่จะโอเคมั้ยครับ” จินถามขึ้น ผู้เป็นแม่ยกยิ้มทันที
“ไอ้โอเคนี่แม่ก็โอเคค่ะแต่น้องเบียร์นี่ฐานะอะไรคะ? ลุกชายอีกคนของแม่หรือว่า...ลูกสะใภ้?” จินชะงักทันทีกับคำถามของ
ผู้เป็นแม่ ยิ่งคำตอบที่เขาพึ่งได้เมื่อคืนก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกกระดากอายทันที
“ผมว่าแม่ก็รู้” จินบ่ายเบี่ยง
“แม่ไม่รู้หรอกค่ะถ้าจินไม่พูด แม่ก็ไม่รู้” ผู้เป็นแม่แกล้งลูกชาย
“อย่างหลังครับ” จินว่าเสียงเบาแต่ผู้เป็นแม่ก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน
“คึๆๆ บอกแม่แล้วก็อย่าลืมไปบอกน้องนะคะ เริ่มต้นกันไม่ดีไม่เป็นไรแต่ทำปัจจุบันกับอนาคตให้ดีก็พอ”
โอ๊ยยยยยย รักคุณแม่ที่สุด 5555555 อิพี่จินยอมรับแล้วค่ะแต่น้องมันยังไม่รู้เนอะแถมยังเข้าใจผิด โกรธไปแล้วด้วย ยังไงก็ฝาก
ติดตามด้วยนะคะ จุ๊บๆ
___จางบิวตี้___
-
:katai2-1:
-
เดินเรื่องเร็วดีอ่ะ ชอบๆๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดดด จินพาลูกสะใภ้เข้าล้านอย่างเป็นทางการแล้ววว :hao7: :hao7: :hao7:
-
คุณแม่ชงมากกกกกก 555
รักแม่จินจัง
-
สุดยอดคุณแม่เลย รออ่านต่อค้าบ
-
:m19:
-
รีบปรับความเขืาใจกันเร็วๆนะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คุณแม่เริ่ด จินเริ่ด o13
-
คุณแม่น่ารักกกก
-
คุณแม่น่าร๊ากกกกกกกที่สุด อิอิ
-
แม่อีจินอย่างน่าร้ากกกก :hao7:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ดีกันได้ไม่เท่าไหร่ เฮ้อ~
-
ดีที่พี่จินรู้ใจตัวเองสักทีนะ
ทีนี้ก็ไปปรับความเข้าใจกับน้องซะ
ถ้าจินไม่ซื้อตัวเบียร์มาจากป้า ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าป้าจะหน้าเงินขายเบียร์ให้กับใครอีก
พี่จินดูแลน้องเบียร์ด้วยนะ
ปล. ปรบมือให้คุณแม่ค่ะ
:katai2-1: :katai2-1:
-
:katai2-1: รัวๆ ให้หญิงแม่ :L1:
-
มันง่ายๆๆไปไหมครับ..ก็นิยายนะเนอะจะเหมือนชีวิตจริงได้ไง
-
อั้ยย่ะ...ได้แม่สามีดี มีชัยไปกว่าครึ่ง ไม่ต้องตกนรกแล้วนะเบียร์
-
เฮ้ย! คือดีงามมากค่ะคุณแม่!!แอร๊ยยยย :impress2:
-
ป้าใจร้าย ไม่ต้องกลับไปหาป้าอีกแล้วนะเบียร์
-
Sex Toy 15
เบียร์รู้สึกอึดอัดใจไม่ใช่น้อยที่สายตาคมของอีกคนมองมาที่เขาขณะที่กินข้าวเย็น ร่างบางเอาแต่ก้มหน้าก้ม
ตากินข้าวโดยที่ไม่สนใจอีกคนเพราะสิ่งที่อีกคนทำกับเขามันทำให้เขาโกรธมาก เขาเป็นคน ไม่ใช่สิ่งของถึงได้ซื้อขาย
กันแบบนี้ เขามีชีวิตจิตใจ มีศักดิ์ศรี มีความเป็นคน
“อร่อยมั้ยคะน้องเบียร์” คุณหญิงจิตราถามร่างบางขึ้นด้วยน้ำเสียงเอ็นดู
“อร่อยครับ” เบียร์ตอบสั้นๆ
“จินตักต้มอันนั้นให้น้องเบียร์หน่อยสิคะ ดูท่าทางน้องจะชอบ” คุณหญิงจิตราหันไปสั่งลูกชาย
“เอ่อ...ผมตักเองได้ครับ” เบียร์ว่าพร้อมทำท่าจะตักต้มดังกล่าวแต่มือหนาของอีกคนก็คว้าช้อนกลางไว้ก่อน
ก่อนจะตักต้มมาใส่จานของเขา เบียร์มองหน้าอีกคนทำให้ตาคมสบเข้ากับตากลมก่อนที่เบียร์จะเป็นฝ่ายหันหนี
“ต่อไปเวลาไปเรียนน้องเบียร์ก็ไปพร้อมกับพี่จินนะคะ ยังไงก็มหาวิทยาลัยเดียวกัน” คุณหญิงจิตราว่า
“ผมไปเรียนเองได้ครับ คงไม่รบกวนดีกว่าครับ” เบียร์รีบปฏิเสธออกมา แม้ว่าจะรู้สึกเสียมารยาทกับแม่ของ
อีกคนไม่ใช่น้อย ยิ่งแม่ของอีกคนเอ็นดูเขามากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกผิดมากเท่านั้น เขาไม่อาจรับสิ่งที่โดยหยิบยื่นมา
ให้ได้ แค่นี้เขาก็รู้สึกเกลียดตัวเองมากพอแล้ว เขาถูกปฏิบัติเหมือนไม่ใช่คน เขาถูกปฏิบัติเหมือนเป็นสิ่งของเพราะ
ฉะนั้นเขาจะไม่ขอยอมรับอะไรจากอีกคนอีก
“อย่าดื้อ” จินพูดออกมาสั้นๆ
“ผมไม่ได้ดื้อ” เบีนร์รีบเถียงกลับทันที
“ถ้าไม่ได้ดื้อก็ทำตามที่แม่ฉันบอกซะ” จินว่าเสียงเรียบ เบียร์กัดปากอย่างไม่พอใจกับคำพูดของอีกคน
ดวงตากลมร้อนผ่าวไปหมด คำพูดของอีกคนมันตอกย้ำสิ่งที่เขาเป็นอยู่ เขาไม่คนเหรอ? เขาไม่มีสิทธิ์ทำตามใจตัว
เองบ้างเลยเหรอ? หรือเขาเป็นเพียงสิ่งของที่อีกคนใช้เงินซื้อมาแล้วต้องทำตามสิ่งที่อีกคนสั่งเท่านั้น
“เข้าใจละ” เบียร์ตอบสั้นๆพร้อมก้มหน้ากินข้าวเงียบๆ คุณหญิงของบ้านทำหน้าลำบากใจสุดๆกับบรรยากาศ
ขุ่นมัวระหว่างคนทั้งคู่ เธอไม่ได้บังคับร่างบางแต่เธอแค่อยากให้ทั้งคู่มีเวลาร่วมกันต่างหากแต่บางทีคำพูดของเธอ
อาจจะไปทำให้อีกคนคิดมากก็เป็นไปได้ ยิ่งเห็นดวงตากลมโตมีน้ำตาหน่วงคลอเธอก็ยิ่งสงสารจับใจ...หลังจากกิน
ข้าวเสร็จจินก็ขอตัวไปเคลียร์งานที่ห้องทำงานเหลือแค่เบียร์กับคุณหญิงของบ้านเท่านั้นที่อยู่ในห้องรับแขก
“น้องเบียร์อย่าโกรธพี่จินเลยนะคะแล้วแม่เองก็ไม่ได้บังคับน้องเบียร์ด้วย”คุณหญิงจิตราพูดขึ้น
“ผมเข้าใจจสถานะของผมดีครับ” เบียร์ตอบด้วยน้ำเสียงหม่นๆ
“สถานะอะไรกันคะน้องเบียร์ แม่เอ็นดูน้องเบียร์เหมือนเป็นลูกของแม่อีกคนนะคะ” คุณหญิงของบ้านว่า
พร้อมลูบหัวอีกคนเบาๆ น้ำตาที่พยายามสะกดกั้นเอาไว้ไหลลงมาจากดวงตากลมโตทันทีที่ได้รับความอ่อนโยนจาก
หญิงสาวที่เขาไม่เคยได้รับจากคนที่มีชื่อว่าแม่มาก่อน
“ฮึก ผมยังเป็นคนอยู่ใช่มั้ยครับ ฮึก ทำไมพวกเขาทำ ฮึก เหมือนผมเป็นสิ่งของ”เบียร์สะอึกสะอื้นออกมา
“โธ่น้องเบียร์ ไม่มีใครเห็นน้องเบียร์เป็นสิ่งของทั้งนั้นแหละค่ะ” คุณหญิงจิตราพยายามพูดปลอบประโลมร่าง
บาง เบียร์ได้แต่ร้องไห้สะอึกสะอื้นโดยไร้คำพูดใดๆออกจากปากบาง จินที่เดินลงมาจากข้างบนก็เห็นว่าร่างบางนั่ง
ร้องไห้อยู่โดยมีแม่ของเขากำลังนั่งปลอบ อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายของเขาสั่นไหวไปหมดเมื่อเห็นน้ำตาของอีกคน
มือหนายกขึ้นมาเสยผมตัวเองอย่างใช้ความคิด เขาควรทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี...กลางคืน...เบียร์นั่งเอาน้ำแข็ง
ประคบดวงตาอยู่ในห้องนอนสาเหตุเพราะเขาร้องไห้หนักทำให้ดวงตาบวมไม่ใช่น้อยแต่อย่างน้อยการร้องไห้มันก็
ทำให้เขาได้ระบายออกมา ยิ่งความอบอุ่นของหญิงสาววัยกลางคนที่แสดงออกกับเขามันยิ่งทำให้เขารู้สึกอบอุ่น
หัวใจ ตอนเด็กๆเขาเคยใฝ่ฝันถึงความอบอุ่นของพ่อและแม่ เขาอิจฉาเพื่อนที่โรงเรียนไม่ใช่น้อยที่มีพ่อแม่คอยมารับ-
ส่งที่โรงเรียน ในขณะที่เขาต้องขึ้นรถเมล์ไปเรียนเอง งานวันแม่ที่โรงเรียนมีงานพวกเพื่อนๆก็จะมีแม่มาร่วมงานต่าง
จากเขาที่ไม่มีใครเลย พอขึ้นถึงเรื่องนี้ทีไรนัยน์ตาก็ร้อนผ่าวอีกแล้ว เบียร์อดยิ้มเยาะสมเพสในความ
อ่อนแอของตัวเองไม่ได้ ทั้งๆที่เขาเข้มแข็งมาตลอดแต่ช่วงนี้รู้สึกว่าเขาจะอ่อนแอมากเสียเหลือเกิน
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้ร่างบางวางห่อน้ำแข็งแล้วเดินไปเปิดประตูก่อนจะพบกับคนที่เขาไม่อยากเจอ
“มีอะไร” เบียร์ถามเสียงเรียบ
“...” จินไม่ตอบแต่กลับยื่นมือมาสัมผัสที่ตากลมที่ยังคงบวมแดงอยู่ เบียร์สะดุ้งทันทีที่มือหนาสัมผัสที่ดวงตา
ของเขาก่อนที่มือบางจะรีบปัดออกทันที
“มีอะไรก็พูดมาหรือว่า...” เบียร์เว้นวรรคกับสิ่งที่คิดขึ้นได้ เขาก็ไม่น่าถามว่าอีกคนมาหาเขาทำไม คนที่ถูกซื้อ
มาด้วยเงินอย่างเขาจะมีหน้าที่อะไรได้นอกจากระบายความใคร่
“อะไร” จินขมวดคิ้ว
“คุณคงอยากสินะ งั้นเข้ามาสิ” เบียร์ว่า แม้ว่าจะไม่ต้องการเรื่องพรรค์นั้นแต่เขาก็ต้องยอมรับมัน เขากลาย
เป็นสิ่งของอขงอีกคนไปโดยสมบูรณ์แล้ว เขาไม่มีปัญหาหาเงินมากมายขนาดนั้นมาไถ่ตัวตัวเองหรอก สิ่งที่ทำได้ก็
คือรอให้อีกคนเบื่อเขาตามที่ป้าของเขาบอกนั่นแหละ
“พูดบ้าอะไร” จินขมวดคิ้วเป็นปมหนักกว่าเก่า
“ก็มันหน้าที่ผมไม่ใช่หรือไง คุณซื้อผมมาเพื่อทำเรื่องแบบนี้ไม่ใช่หรือไง” เบียร์ว่า
“ถ้านายคิดอย่างนั้นก็ได้” ว่าแล้วร่างสูงก็เดินเข้ามาในห้องนอนของอีกคนทันทีมือหนาปลดกระดุมเสื้อนอน
ของตัวเองทันที เบียร์หันหน้าหนีแผงอกขาวๆของอีกคนที่ปรากฏแก่สายตาทันที ตัวบางสั่นเทาขึ้นมาเมื่อนึกได้ว่า
ต้องเจอกับอะไร ถึงมันจะไม่ใช่ครั้งแรกแต่เขาก็ไม่เคยต้องการเรื่องพรรค์นี้
“อ๊ะ” มือหนาเกี่ยวเอวอีกคนเข้ามาจนร่างกายแนบชิดกัน เบียร์ยังคงหันหน้าหนีอีกคนพร้อมกับนัยน์ตาที่ร้อน
ผ่าวอีกครั้ง พยายามบอกตัวเองว่าอย่าร้องไห้ออกมาห้ามอ่อนแอเด็ดขาด
“รังเกียจฉันหรือไง” จินถามเสียงเรียบ
“ใช่” เบียร์ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว ซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าคำตอบที่ออกมามันคือสิ่งที่หัวใจคิดหรือเปล่า
“แน่ใจ” จินถามอีกครั้งพร้อมกับเชยคางอีกคนให้หันมาสบตา ตากลมยังคงหน่วงคลอด้วยน้ำตาและสั่นระริก
“ขี้แย” จินว่าพร้อมกับเอามือขึ้นมาปาดน้ำตาของอีกคนที่หยดลงมา ความอ่อนโยนของอีกคนมันยิ่งกระตุ้น
ให้เบียร์อยากร้องไห้เข้าไปใหญ่ จากน้ำตาหนึ่งหยดก็ลงมาสองหยด สามหยดจนนับไม่ถ้วน
“ผมเกลียดคุณ” เบียร์ว่าออกมา
“แต่ฉันไม่เกลียดนายเลยสักนิด” จินว่าพร้อมจูบซับน้ำตาที่ใบหน้าของอีกคนก่อนจะมาจบที่ริมฝีปากของอีก
คน จินไม่ได้เข้าไปชิมความหวานข้างในโพรงปากของอีกคนเขาเพียงแต่กดจูบที่ข้างนอกเท่านั้น
“ทำแบบนี้ทำไม” เบียร์ถามขึ้น
“...” ไม่มีคำตอบออกมาจากปากหนา
“คุณทำร้ายผมแล้วก็มาทำดีตลบหลัง ตบหัวแล้วลูบหลังหรือไง!” เบียร์ว่าเสียงดังด้วยความอัดอั้นตันใจ เขา
สับสนไปหมดแล้ว ตอนกลางวันอีกคนทำเรื่องเลวร้ายกับเขาแต่ตอนนี้อีกคนกลับมาปลอบประโลมด้วยความอ่อน
โยน อันไหนคือความรู้สึกจริงๆของอีกคนกันแน่ อันนั้นคือตัวตนของคนๆนี้กันแน่
“ไม่ใช่” จินว่า
“แล้วทำแบบนี้ทำไม ตอบผมมาสิ!” เบียร์ถามเสียงดัง
“ไม่มีคำตอบให้หรอก...” จินตอบ เบียร์กัดปากจนขึ้นห้อเลือดกับคำพูดที่ออกมาของอีกคน
“...รู้แค่ว่าไม่ชอบน้ำตาของนายชะมัด” จินว่าต่อ เบียร์ชะงัก ตาคมสบเข้าที่ตากลมทำให้เบียร์สามารถมอง
เห็นตัวเองที่อยู่ในแววตาของอีกคนอย่างชัดเจน หัวใจของร่างบางสั่นไหวขึ้นมา
“อย่าร้องไห้อีก” จินพูดก่อนจะกดจูบที่ริมฝีปากบางอีกครั้ง ริมฝีปากหนาบดคลึงที่ริมฝีปากของอีกคนจน
เบียร์ยอมที่จะเปิดปากให้อีกคนเข้ามา ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากบางก่อนจะเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กด้วย
ความร้อนแรงปนอ่อนโยน ทั้งคู่พากันมาที่เตียงนอนตอนไหนไม่อาจรู้ตัวได้
ตุบ
ร่างสองร่างทิ้งตัวลงบนเตียงนอนโดยมีร่างสูงที่คร่อมอยู่ข้างบน จินถอนจูบจากอีกคนพร้อมกับตาคมที่สบเข้ากับ
ตากลมอย่างสื่อความหมาย
“มะ...มองอะไร” เบียร์ถามเสียงสั่น ตอนนี้เขารู้สึกอ่อนระทวยไปหมดเพราะรสจูบเมื่อครู่ เพราะสายตาของ
อีกคนที่กำลังมองมา ทั้งๆที่คิดว่าโกรธอีกคนมากที่ทำกับเขาแบบนี้แต่ทำไมกันนะ ทำไมหัวใจยังเผลอไผลยอมอีก
คนไปเสียได้
“มองไม่ได้?” จินเลิกคิ้ว
“...” เบียร์ไม่ตอบแต่กลับหันหน้าหนี ใบหน้าใสตอนนี้ขึ้นสีระเรื่ออย่างน่ารักจนจินอดใจไม่ไหวที่จะสูดดม
ความหอมจากแก้มนิ่มของอีกคน
“คุณ!” เบียร์หันกลับมามองอีกคนหน้าแดงก่ำ
“เป็นของฉันนะ” เสียงทุ้มว่า
“เป็น...เป็นอะไร” เบียร์ถามกลับเสียงสั่น จินกระตุกยิ้มุมปาก
“เป็นเมีย” สิ้นเสียงทุ้มปากหนาก็ประกบลงมาอีกคนก่อนที่บทรักที่ร้อนแรงจะเริ่มขึ้นด้วยความเต็มใจของคน
ทั้งคู่
ตอนนี้ไม่มีเอ็นซีจ้า 55555 สมองตันแต่งไม่ออกจริงๆ อิพี่จินยังคงไม่ชัดเจนเหมือนเดิมเนอะ รักก็บอกแต่นางยังคง
ซึน อิๆ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
จินเลิกปากแข็งได้แล้ว รู้ใจตัวเองสักที บอกให้เบียร์รู้ไวๆเลย
-
กรี๊ดดดดดด อีพี่จิน ตอบน้องไม่ได้ แต่มาขอน้องให้น้องเป็นเมียเนี่ยนะ :hao7: :hao7: :hao7:
-
เป็นเมียพี่จินแล้วน้องเบียร์ ต่อไปเอาคืนให้หนัก 555
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อีจิน รู้ตัวแล้วก็ทะนุถนอมน้องหน่อยนะ
คุณแม่นิน่ารักสุดๆ
-
เบียร์ ยอมซะแล้ว :katai2-1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ง่อววววววววหวานซะ...ว่าเเต่น้องเขาจะยอมเหรอจิน? เหอะๆ
-
พี่จินเอ๋ยย รู้ใจตัวเองซักทีนะ
แบบว่า บอกเอาไปเหอะ
น้องเบียร์รอจนเหรื่อยแล้ว
-
รอตอนต่อไป~
-
โถ่~ พ่อคนปากแข็ง :hao3:
-
เขินแทนนนนนน อิพี่จิน บทจะหวานจะเลี่ยนก็เอาซะเขินเลยนะ
-
Sex Toy 7
( Shut x Pitcha )
เพราะวันนี้เป็นวันหยุดของพิชชาชัชจึงชวนผู้มีสถานะเป็นแฟนหมาดๆออกมาเดทกัน แม้ว่าจะเคยออกเดทกับเด็กใน
สต็อกมาหลายต่อหลายครั้งแต่ไม่มีครั้งไหนที่หนุ่มเพลย์บอยอย่างชัชจะตื่นเต้นขนาดนี้ ในหัวของร่างสูงวาดฝันการเดทที่สุด
แสนจะโรแมนติกกับอีกคน นั่งดูหนังที่ที่นั่งสวีทในโรงหนังนั่งจับมือกัน อิงแอบกันหรือแม้กระทั่งจูบกันแค่คิดร่างสูงก็อดยิ้มไม่ได้
“ยิ้มอะไรของคุณ” พิชชาถามขึ้นขณะที่นั่งอยู่ในรถคันหรู
“เปล่าครับๆ” ชัชว่า
“ว่าแต่คุณจะพาผมไปไหน” พิชชาถามขึ้น
“กินข้าว ดูหนังไง” ชัชตอบยิ้มๆ
“ใครบอกว่าผมจะไป” พิชชาขมวดคิ้ว ชัชหันมามองอีกคนงงๆ
“เดทแรกของเราต้องไปที่นั่นสิ” พิชชาคลี่ยิ้ม...ชัชมองสถานที่ตรงหน้าด้วยสภาพหน้าซีดเหงื่อตก เดทในฝันที่เขาวาด
ฝันไว้พังทลายทันทีที่อีกคนบอกให้เขาขับรถออกจากกรุงเทพมาที่ปทุมธานี รู้ใช่มั้ยว่าที่นี่ที่ไหน...ดรีมเวิร์ลนั่นเอง
“ว้าว คนเยอะจัง” พิชชาว่าอย่างตื่นเต้น ตากลมมองซ้ายมองขวาไปมาพร้อมรอยยิ้มกว้าง ชัชยกยิ้มกับท่าทางน่ารักแบบ
เด็กๆของอีกคน บางทีมาเที่ยวแบบนี้ก็ได้เห็นอีกมุมของอีกคนนะ
“คิดยังไงมาที่นี่” ชัชถามขึ้น
“ก็ผมอยากมานี่หน่า ไม่ได้มาเที่ยวสวนสนุกมานานเท่าไหร่แล้วนะ...” พิชชาว่าแล้วทำท่าครุ่นคิด
“...อืม เกือบสิบปีแล้วสินะ” พิชชาว่าต่อ ชัชเลิกคิ้ว
“ก็ตั้งแต่ผมขึ้นม.ปลายก็เคร่งเครียดกับเรื่องเรียนอย่างเดียว พอเข้ามหาวิทยาลัยก็ไม่มีเวลาแล้ว ยิ่งช่วงทำงานยิ่งแล้ว
ใหญ่” พิชชาว่า เขาเป็นลูกชายคนเดียวของบ้านความหวังทุกอย่างก็ย่อมตกอยู่ที่เขา พ่อหวังกับเขามากทั้งในเรื่องเรียน
และการงานทำให้ชีวิตของเขาเคร่งเครียดไม่ใช่น้อย พอมีวันหยุดและมีอีกคนเข้ามาในชีวิตแบบนี้สถานที่แรกที่เขาอยากจะมา
ด้วยกันก็คงเป็นที่สวนสนุกนี่แหละ
“ผมอุตส่าห์วาดฝันเดทโรแมนติกซะดิบดี” ชัชว่าขำๆ
“ชิ เดทโรแมนติกของคุณเก็บไว้ใช้กับเด็กๆคุณเถอะ” พิชชาว่า
“เด็กที่ไหนกันเล่า ผมมีแค่คุณ” ชัชว่าพร้อมคว้ามืออีกคนมาจับไว้ พิชชายิ้มเขินๆ
“ให้มันจริงๆ แล้วก็ไม่ต้องเนียนจับมือผมเลย ไปซื้อตั๋วเลย” พิชชาว่า ชัชต้องปล่อยมือนิ่มอย่างเสียดายแต่ใบหน้าหล่อก็
ขยับเข้ามาชิดหูบางก่อนจะกระซิบว่า
“ผมจะตามใจคุณก็ได้แต่ตอนกลางคืนคุณต้องตามใจผมนะ”...พิชชาลากอีกคนไปที่เครื่องเล่นนั่นทีนี่ทีอย่างตื่นเต้น
เริ่มตั้งแต่เครื่องเล่นไม่หวาดเสียวยันหวาดเสียวมากๆ ชัชก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเพราะเขาก็ไม่ได้กลัวความสูงหรือกลัวเรื่อง
หวาดเสียวอะไรอยู่แล้วแต่อีกคนที่สิ เล่นเครื่องเล่นหวาดเสียวทีก็ซบเขาที แบบนี้ก็กำไรเขาเต็มๆ หึๆ
“อยากเข้าอ่ะ” พิชชาว่าพร้อมกับชี้ไปที่snow townซึ่งเป็นเมืองหิมะจำลองที่เป็นที่ชื่นชอบสำหรับผู้ที่มาเที่ยวที่นี่
มากเพราะอากาศข้างในหนาวเย็นเหมือนกับหลุดไปอยู่ต่างประเทศจริงๆ มีละอองหิมะจำลองบวกกับเนินน้ำแข็งสำหรับ
สไลเดอร์ลงมา
“ป่ะ” ชัชว่าพร้อมกับจับมือบางไปยังsnow town ทั้งคู่ต้องทำการใส่เสื้อกันหนาวและรองเท้าบูทให้พร้อมก่อนที่จะ
พากันเข้าไปข้างใน พิชชาตาเป็นประกายด้วยความตื่นตาตื่นใจเดินไปทางนั่นทีทางนี้ทีเพื่อให้ร่างสูงถ่ายรูปให้ ชัชเองก็ยิ้มๆกับ
ท่าทางของร่างบาง ไม่เคยเห็นอีกคนยิ้มกว้างขนาดนี้มาก่อนสงสัยจะมีความสุขมากจริงๆ
“ถ่ายรูปคู่กันนะคุณ” ชัชว่า พิชชาพยักหน้ารับก่อนที่ทั้งคู่จะเซลฟี่กัน
“ฮ่าๆๆ ดูหน้าคุณสิ ตลกจัง” พิชชาว่าพร้อมหัวเราะร่าเพราะเขากดถ่ายรูปเร็วไปหน่อยทำให้ร่างสูงไม่ทันได้เก๊ก
“คุณแกล้งผมหรือเปล่าเนี่ย” ชัชว่าหน้างอ
“เปล่าสักหน่อย ฮ่าๆๆ” พิชชายังคงหัวเราะไม่เลิกจนชัชหมั่นเขี้ยวก้มลงไปจูบปากอีกคนแรงๆหนึ่งที
“คุณ!” พิชชาร้องอย่างตกใจก่อนที่ตากลมจะมองซ้ายมองขวาว่ามีใครเห็นเหตุการณ์เมื่อครู่หรือเปล่าแต่ปรากฏว่าตรงที่
พวกเขายืนถ่ายรูปกันอยู่ไม่ใครนอกจากพวกเขาสองคน
“หมั่นเขี้ยว” ชัชว่ายิ้มๆ พิชชามองตาเขียว
“คุณ!” พิชชาร้องอีกครั้งเมื่อร่างสูงก้มลงมาจูบปากเขาอีกครั้ง ใบหน้าสวยแดงจัดด้วยความเขินอาย
“หมั่นเขี้ยวอีกละ” ชัชว่าหน้าระรื่น พิชชามองอีกคนตาเขียวอีกครั้งแต่ครั้งนี้ร่างบางรีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองเอาไว้
ป้องกันอีกคนลวนลาม ชัชหัวเราะร่าทันทีกับท่าทางของอีกคนก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายจากปากนิ่มๆเป็นแก้มใสทันที
“คุณ! ฮึ่ย์ๆ ไอ้คนโรคจิต” พิชชาเดินหนีร่างสูงทันที...เวลาทั้งวันผ่านไปอย่างรวดเร็วอย่างที่เขาบอกกันว่าเวลาแห่งความ
สุขย่อมผ่านไปเร็วเสมอ พิชชาก็คิดแบบนั้นเช่นกัน แม้ว่าจะเหนื่อยมากแต่ก็แฝงไปด้วยความสุขที่พิชชาจะไม่มีวันลืมวันนี้เลย
“นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านผมนี่” พิชชาพูดขึ้นขณะที่กำลังขับรถกลับ
“ใครบอกว่าผมจะไปส่งคุณที่บ้าน” ชัชว่า พิชชาขมวดคิ้ว
“ไปกินข้าวบ้านผมนะ ผมให้แม่ครัวทำอาหารไว้รอคุณแล้ว” ชัชพูดให้ร่างบางหายสงสัย พิชชาพยักหน้ารับโดยที่ไม่ได้
เอะใจอะไร...มื้อเย็นผ่านไปอย่างรวดเร็วทั้งๆที่ชัชควรจะไปส่งร่างบางที่บ้านแต่ร่างสูงก็มัวแต่อิดออดไม่อยากให้อีกคนกลับประวิง
เวลาจนตอนนี้เกือบห้าทุ่มแล้ว
“มันดึกแล้วนะไปส่งผมสักทีสิ ง่วงแล้ว” พิชชาว่าตาปรือๆเพราะเขาก็เริ่มง่วงนอนแล้ว อีกคนยื้อให้เขาอยู่ตั้งแต่หนึ่งทุ่ม
ยันปัจจุบัน ถึงแม้ว่าพรุ่งนี้จะคือวันหยุดอีกวันแต่เขาก็ยังมีงานที่ยังเคลียร์ไม่เสร็จเหมือนกัน
“ง่วงแล้วงั้นนอนนี่นะ” ชัชว่าพร้อมรอยยิ้ม พิชชามองอีกคนอย่างไม่ไว้ใจทันที
“หน้าตาคุณไม่น่าไว้ใจ” พิชชาว่า ชัชหัวเราะ
“ไม่น่าไว้ใจยังไง” ชัชยื่นหน้าเข้ามาใกล้อีกคนพร้อมถามขึ้น พิชชาขยับหน้าหนี
“คุณ...จะขยับเข้ามาทำไม” พิชชาว่าเสียงสั่นๆเมื่อร่างสูงขยับหน้าเข้ามาเขาอีกแม้ว่าเขาจะขยับหนีแล้วก็ตาม
“อยากจูบ” ชัชพูด พิชชาหน้าแดงทันทีมือบางพยายามดันอีกคนออกห่างแต่มือหนาก็รวบมือบางเอาไว้
“จูบนะ” ชัชว่าพร้อมยื่นหน้าเข้ามา พิชชาทำท่าจะหันหน้าหนีแต่ไม่ทันเสียแล้วปากหนาประกบเข้ากับปากบางอย่างอ่อน
โยนก่อนที่ลิ้นหนาจะค่อยๆเลียเพื่อให้อีกคนเปิดปาก พิชชาเปิดปากรับอีกคนอย่างเต็มใจก่อนที่ลิ้นหนาจะเข้ามาเกี่ยวพันกับ
ลิ้นเล็ก จากความอ่อนโยนเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความร้อนแรงจนพิชชาร้อนวูบวาบไปหมด มือหนาค่อยๆสอดเข้ามาในเสื้อของร่าง
บางโดยที่พิชชาไม่อาจรู้ตัวได้
“อ๊ะ” พิชชาครางในลำคอเมื่อมือหนาสะกิดเข้ากับยอดอกของเขา ตากลมสบเข้ากับตาคมที่กำลังมองมาที่เขาราวกับเสือ
ร้ายที่กำลังจะกินเหยื่อ
“สรุปนอนนี่นะ” ชัชว่าด้วยน้ำเสียงแหบพร่าอย่างมีเสน่ห์ ทำให้พิชชาเผลอพยักหน้ารับโดยไม่รู้ตัว...พิชชาอยากจะทึ้ง
หัวตัวเองแรงสักสามทีที่เผลอไผลไปกับอีกคน รู้ทั้งรู้ว่าร่างสูงร้ายกาจกับเรื่องนี้แค่ไหนแต่ก็ยังเผลอไปพยักหน้ารับนอนค้างกับอีก
คน งื้อออออ แล้วคืนนี้เขาจะรอดมั้ยเนี่ย? พิชชาเอามือทึ้งหัวตัวเองทันทีขณะอาบน้ำตากลมมองหาเสื้อผ้าที่ต้องเปลี่ยนแต่ก็นึก
ขึ้นได้ว่าลืมเอาเข้ามา
“คุณ!” พิชชาเรียกอีกคนแต่ก็มีแต่ความเงียบเท่านั้นที่ตอบกลับมา พิชชาค่อยๆแง้มประตูห้องน้ำเพื่อชะเง้อดูอีกคนแต่
ปรากฏว่าไม่พบใคร สงสัยจะออกไปข้างนอกมั้ง ว่าแล้วพิชชาก็เดินออกจากห้องน้ำด้วยสภาพเช็ดตัวพันเอวผืนเดียวเพื่อไป
หยิบเสื้อผ้าที่วางอยู่ปลายเตียงโดยหารู้ไม่ว่ามีสายตาคมกำลังมองมาจากโซฟาที่เยื้องจากโซนเตียงนอน
“อ๊ะ” พิชช่าสะดุ้งทันทีเมื่อรับรู้ถึงแรงกอดจากด้านหลัง
“อาบน้ำแล้วหอมจัง” ชัชว่าพร้อมสูดกลิ่นของอีกคนเข้าเต็มปอด พิชชาหน้าแดงจัดด้วยความเขินตัวแข็งทื่อไปหมด
อย่างทำอะไรไม่ถูก
“คะ...คุณ” พิชชาว่าเสียงสั่น
“ซอกคอหอมขนาดนี้ ส่วนอื่นจะหอมขนาดไหนนะ” ชัชว่าเสียงพร่าพร้อมกับค่อยๆสูดดมกลิ่นกายของอีกคนไล่ลงจาก
ซอกคอมาที่หัวไหล่บางและหลังเนียน
“ปะ...ปล่อยนะ” พิชชาว่าพร้อมกับพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดของอีกคนแต่มีหรือที่ชัชจะยอมร่างสูงจับอีกคนหันมา
ประชันหน้าก่อนจะจู่โจมด้วยริมฝีปากทันทีโดยที่พิชชาไม่ทันตั้งตัว
“อื้ออออออ” พิชชาครางออกมาทันทีกับรสจูบที่ร้อนแรงและนิ้วร้อนๆของอีกคนที่กำลังสะกิดยอดอกของเขาอย่างมันส์มือ
กายบางสั่นเทาไปด้วยความกลัวและแรงอารมณ์ ร่างสูงค่อยๆดันอีกคนให้นอนลงบนเตียงพร้อมกับขึ้นคร่อม พิชชาที่กำลังติด
อยู่ในห้วงอารมณ์ไม่สามารถรับรู้อะไรได้เลย สมองขาวโพลนไปหมด ผ้าเช็ดตัวถูกอีกคนดึงออกไปตอนไหนก็ยังไม่อาจจะทราบ
ได้
“อ๊ะ...อื้อ...” พิชชาครางออกมาเมื่อมือหนาจับเข้าที่แก่นกายของเขา มือหนาค่อยๆขยับมันจากจังหวะช้าๆก็เริ่มเร็วขึ้นจน
พิชชาเสียวไปทั่วช่องท้อง ปากหนาก็ละออกจากปากบางแล้วฝากรอยไปทั่วอกบางและซอกขาขาว
“อ๊า!” พิชชาครางออกมาก่อนจะปลดปล่อยออกมาเต็มมือหนา ร่างบางหอบแฮ่กๆด้วยความเหนื่อยก่อนจะถูกมือหนาจับ
ขาให้ตั้งชันขึ้น
“คะ...คุณ” พิชชามองอีกคนด้วยตาสั่นๆ
“ผมขอนะ” เสียงทุ้มว่าพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์
“แต่ผม...” พิชชากัดปาก
“เราเป็นแฟนกัน เพราะฉะนั้นเป็นของกันและกันนะครับ” ชัชว่า ตาคมมองมาที่ตากลมอย่างสื่อความหมายจนพิชชา
หัวใจเต้นแรง สุดท้ายร่างบางก็พยักหน้ารับตกลง ชัชยกยิ้มพร้อมกับก้มจูบปากบางแรงๆหนึ่งทีก่อนจะค่อยๆเบิกทางให้อีกคน
“อ๊ะ...อื้อ...เจ็บ” พิชชาว่าน้ำตาคลอเมื่อแก่นกายใหญ่พยายามสอดเข้ามา มันเจ็บมาก เจ็บเหมือนร่างกายจะฉีกขาด ชัช
หัวใจกระตุกทันทีกับท่าทางของอีกคนอยากจะหยุดแต่แองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกันเลยทำได้เพียงก้มจูบเพื่อให้อีกคนผ่อนคลาย
พลุ่บ
แก่นกายใหญ่สอดเข้าไปจนหมดชัชนิ่งค้างไว้สักแปบก่อนจะค่อยๆขยับตัว
“อ๊ะ...อ๊ะ...อื้อ...อ๊า...อ๊ะ” พิชชาครางออกมามือบางจิกที่ไหล่หนาเพื่อระบายความเสียดเสียว จากจังหวะช้าก็เริ่มเร็วขึ้น
จนพิชชาต้องแอ่นสะโพกรับ เสียงเนื้อกระแทกเนื้อพั่บๆๆฟังดูหยาบโลนแต่กลับกระตุ้นแรงอารมณ์ได้อย่างดี ชัชมองใบหน้า
ที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์ของอีกคนพร้อมเลียปากอย่างหื่นกระหาย ให้ตายสิ ไม่เคยมีใครมีใบหน้าที่เย้ายวนกระตุ้นแรงอารมณ์
เขาได้ขนาดนี้มาก่อน ว่าแล้วชัชก็กระแทรกสะโพกรัวจนพิชชาครางเสียงสั่นก่อนที่ทั้งคู่จะปลดปล่อยออกมา
“อ๊า!!!” พิชชาหอบหนักแต่ชัชไม่ปล่อยให้ร่างบางพักเหนื่อยนานร่างสูงจับอีกคนหันหลังและชันเข่าขึ้นก่อนจะกระแทก
ตัวเข้าออกอย่างแรง พิชชาครางดังลั่นแข่งกับเสียงหัวเตียงกระแทกผนัง ความเสียวทำให้พิชชามือสั่นพยุงตัวอีกไม่อยู่ถึงฟุบลง
ไปกับที่นอนมีพียงสะโพกบางเท่านั้นที่แอ่นรับสัมผัสจากอีกคน
“อ๊ะ...อื้อ...อ๊า...อื้อ...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อื้อ...อ๊า” พิชชาครางไม่ขาดปาก ชัชเองก็อดไม่ได้ที่จะครางในลำคอ ปากหนาทำ
รอยเต็มหลังบางด้วยความหลงใหลทั้งๆที่เขาไม่ค่อยฝากรอยกับคู่นอนคนไหนเลยแต่กับพิชชาเขากลับหลงใหลอีกคนไปทั้งตัว
อยากจะกลืนกินไปทั้งหมด ทั้งวัน...ทั้งคืน
พิชชาเสร็จแล้วจ้า!!! 5555 อินังชัชมันร้ายหลอกล่อพิชชามา เอ็นซีป่วงๆหน่อยนะคะไม่ได้แต่งนาน ยังไงก็ฝากติดตามด้วย
เน้อ ^ ^
___จางบิวตี้___
-
มารอ เอ็นซี คู่หลัก 5555555 :hao7:
-
ชัชร้ายยยยยยยยยยยยย
-
อีชัช ครั้งแรกมึงจะแรงไปไหน สงสารแฟนบ้างไรบ้าง :hao7: :hao7: :hao7:
-
ชัชมันร้าย ได้เค้าแล้วดูแลเค้าดีดีนะ
-
:-[ :-[ :-[
-
เป็นแฟนกันแล้ว...ก็จัดทันทีเลยเรอะตาชัช 5555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
กรี๊ดดด พิชชาโดนกินตับเร็วมากกกก
อิชัชแม่มมมมม เทอจ้องจะงาบพิชชาหนักมาก
5555+
เสร็จสมอารมหมาย อิอิ
-
เฮียจินนนเฮียกรุบกริบมากกกก :z2: :z2: น้องเบียร์สถานะเมียเฮียจิน สถานะแจ่มว้าวมาก :กอด1: :กอด1:
-
เสร็จชัชจนได้นะพิชชา
-
Sex Toy 16
ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้วที่เบียร์เข้ามาอยู่ในบ้านของจิน บรรยากาศในบ้านไม่ได้น่าอึดอัดสำหรับเบียร์เพราะ
ทุกคนดีกับมากโดยเฉพาะแม่ของอีกคนแต่เขาก็อยากกลับอยู่ดี ไม่รู้ว่าตอนนี้ลุงกับป้าจะเป็นยังไงบ้าง แม้ว่าสิ่งที่ป้า
ทำกับเขามันจะเลวร้ายแค่ไหนแต่เขาก็โกรธไม่ลงจริงๆ ส่วนสถานะระหว่างเขากับอีกคนก็ยังคงเหมือนเดิม คำว่า
เมียในตอนนั้นทำให้หัวใจเขาพองโตไม่น้อยแต่พอผ่านพ้นคืนนั้นไปทุกอย่างก็เหมือนเดิม เบียร์รู้สึกสมเพชตัวเองไม่
ได้ที่ไปรู้สึกใจเต้นแรงกับคำพูดของอีกคน บางทีอีกคนอาจจะพูดเพราะแรงอารมณ์ในตอนนั้นก็ได้ พูดแบบไม่ได้คิด
อะไรออกมา
“เอากาแฟไปไหนเหรอครับ” เบียร์ถามสาวใช้ขึ้นเมื่อเห็นว่ากำลังยกกาแฟมายังชั้นบนของบ้าน
“เอาไปให้คุณจินน่ะค่ะ” เบียร์พยักหน้ารับแต่ก็อดรู้สึกแปลกๆไม่ได้ อีกคนไม่ได้ลงมากินข้าวเช้าพร้อมกับเขา
และผู้เป็นแม่บอกเพียงแค่ว่างานยุ่งยังเคลียร์ไม่เสร็จ แต่นี่มันจะบ่ายโมงแล้วนะยังไม่กินข้าวอีกหรือไงหรือว่ากินแต่
กาแฟ คิดแบบนั้นเบียร์ก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาแปลกๆ ที่แปลกๆคือทำไมเขาต้องรู้สึกเป็นห่วงอีกคนด้วย
“เอ่อ...เดี๋ยวผมเอาเข้าไปให้เองครับ” เบียร์พูดกับสาวใช้ก่อนจะรับกาแฟมาแล้วถือไปยังห้องทำงานของอีก
คน
ก๊อกๆๆ
“เข้ามา” เสียงทุ้มว่าทำให้เบียร์เปิดประตูเข้าไปทันที จินไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองทำให้เบียร์มีโอกาสได้สำรวจ
ใบหน้าของอีกคนที่กำลังจดจ้องกับเอกสาร ใบหน้าหล่อคมดูเหนื่อยล้าไม่ใช่น้อย คิ้วหนาขมวดเล็กน้อยเหมือนกำลัง
มีเรื่องให้คิด เขารู้มาว่าอีกคนต้องเรียนและทำงานไปด้วยจึงไม่แปลกที่จะเครียดแบบนี้ แต่อย่างน้อยมันก็ต้องหา
เวลาพักผ่อน หาเวลากินข้าวบ้างสิขนาดเขาเรียนสถาปัตงานยุ่ง งานจวนตัวขนาดไหนเขาก็ไม่เคยอดข้าวแบบนี้เลย
นะ
“คุณ” เบียร์เรียกอีกคนทำให้จินเงยหน้าขึ้นมา ร่างสูงอดแปลกใจไม่น้อยที่เป็นร่างบางที่ถือกาแฟเข้ามาแทนที่
จะเป็นสาวใช้
“...” จินไม่พูดอะไรเพียงแค่เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
“คุณ...เอ่อ...ได้กินข้าวบ้างหรือเปล่า” เบียร์ถามออกไป
“ไม่มีเวลา” จินว่าก่อนจะหันกลับไปสนใจเอกสารในมือต่อ ช่วงนี้บริษัทของเขากำลังจะร่วมหุ่นกับอีกบริษัท
หนึ่งเพื่อเปิดกิจการใหม่ทำให้วุ่นวายไม่ใช่น้อย ทั้งเรื่องเงินทุน เรื่องพนักงาน เรื่องการบริหารงาน บลาๆๆ จนเขา
สมองหมุนไปหมดขนาดมีพิชชาคอยช่วยงานแล้วแท้ๆแต่งานก็ยังคงเยอะอยู่ดี
“แต่คุณก็ควรกินข้าวนะ” เบียร์ว่าเสียงขุ่นนิดๆ รู้สึกไม่พอใจแปลกๆกับท่าทางเมินเฉยของอีกคน น้อยใจงั้น
เหรอ? ทำไมเขาต้องน้อยใจอีกคนด้วยเล่า!
“ถ้าว่างจะกิน” จินทำท่าจะยกกาแฟขึ้นมาดื่มแก้ง่วงเพราะเขาไม่ได้นอนทั้งคืนแต่มือบางกลับคว้าแก้วกาแฟ
ไปเสียก่อนจินจึงเงยหน้ามามองอีกคนพร้อมขมวดคิ้ว
“อะไรของนาย”
“ผม...ผม...เปล่าไม่มีอะไร” เบียร์ว่าพร้อมวางแก้วกาแฟของอีกคนลงที่เดิมทั้งๆที่ในใจอยากจะบอกให้อีกคน
ไปกินข้าวบ้างแต่ปากมันกลับพูดไม่ออกซะงั้น มันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเขาสักนิดที่ต้องสนใจอีกคน
“งั้นก็ออกไปได้ละ” จินว่า เบียร์รู้สึกจี๊ดแปลกๆที่หน้าอกข้างซ้ายขึ้นมาทันที ร่างบางรีบเดินออกจากห้อง
ทำงานของอีกคนไปทันที...มื้อเย็น...เป็นอีกครั้งที่มีสมาชิกร่วมโต๊ะกินข้าวแค่สองคนคือเบียร์และคุณผู้หญิงของบ้าน
“จินนะจิน เอาแต่ทำงานไม่ยอมทานข้าวบ้างเลย แม่ชักจะเป็นห่วงแล้วสิคะน้องเบียร์” คุณหญิงจิตราพูดกับ
เบียร์ด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“เอ่อ...บางทีเขาอาจจะยังไม่หิว” เบียร์ว่า
“ไม่หิวก็ต้องกินนะคะ ไม่มีข้าวตกถึงท้องทั้งวันจะอยู่ได้ยังไง น้องเบียร์คะแม่วานอะไรหน่อยเถอะค่ะ ไปตาม
พี่จินลงมาทานข้าวหน่อยนะคะ”...แม้ว่าจะไม่อยากเจอหน้าอีกคนตอนนี้แต่เพราะคำขอร้องของคุณหญิงของบ้าน
ทำให้เบียร์ต้องเดินมายังห้องทำงานของอีกคน
ก๊อกๆๆ
เมื่อได้ยินเสียงอนุญาตจากข้างในเบียร์จึงเดินเข้าไปทันที
“คุณหญิงให้มาตามคุณลงไปทานข้าว” เบียร์พูดขึ้น จินเงยหน้าจากเอกสารนิดๆ
“บอกแม่ไปว่าฉันไม่หิว” จินว่านิ่งๆ
“ไม่หิวแต่คุณก็ต้องกินนะ!” เบียร์ว่าอดจะขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิดอีกคนไม่ได้ จินถอนหายใจออกมากับ
การพูดไม่รู้เรื่องของอีกคน ถ้าเป็นปกติเขาคงไม่อะไรแต่ตอนนี้แค่เรื่องงานเขาก็เครียดก็หงุดหงิดจนจะบ้าตายอยู่
แล้ว ถ้างานเขาไม่เสร็จภายในวันอังคารนี้การร่วมหุ้นก็จะยืดออกไปอีกบางทีบริษัทคู่แข่งอาจจะดึงตัวหุ้นส่วนของ
เขาไปแทนก็ได้ ซึ่งนั่นไม่ใช่เรื่องดีเลยทีเดียว
“เป็นใครถึงมาสั่งฉัน” จินว่าออกมา เบียร์ชะงักไปทันที ตากลมสั่นระริก อวัยวะที่อกด้านซ้ายจี๊ดขึ้นมาแปลกๆ
กับคำพูดของอีกคน
“ผม...”
“ออกไปได้แล้ว ฉันต้องทำงาน” จินว่าพร้อมกับพยายามระงับอารมณ์หงุดหงิดไม่ให้ไปลงกับอีกคน
“อืม รู้ละ...” เบียร์ว่าก่อนจะค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบตาคมอีกครั้ง
“...ผมขอโทษที่เสียงดังใส่คุณ ที่ทำท่าสั่งคุณ ทั้งๆที่ผมไม่มีสิทธิ์อะไร ผมเป็นแค่เด็กที่คุณซื้อมาสนองตัณหา
ตัวเองใช่มั้ยล่ะเนอะ ฮ่ะๆ ผมลืมสถานะของตัวเองได้ยังไงกัน” เบียร์ว่าก่อนจะเดินออกไปจากห้องทำงานของอีกคน
ทันที มือบางรีบยอกขึ้นมาปาดน้ำตาที่ไหลลงมาทันที จินมองตามแผ่นหลังบางพร้อมกับถอนหายใจออกมา อยาก
จะตามไปแต่เพราะงานที่มันรัดตัวจริงๆจึงได้แต่นั่งที่เดิมแล้วมองอีกคนเดินออกไป...หลังจากที่กินข้าวเย็นกับคุณ
หญิงของบ้านเสร็จเบียร์ก็ขอตัวเข้าห้องทันทีเพราะอ้างว่ามีงานต้องเคลียร์ส่งอาจารย์ทั้งๆที่งานที่ว่าเขาทำเสร็จหมด
แล้ว เขาเพียงแค่อยากอยู่เงียบๆคนเดียวเพื่อทบทวนตัวเองต่างหาก เรื่องเมื่อตอนบ่ายและตอนเย็นมันทำให้เขารู้สึก
แปลกๆ ทำไมเขาต้องแคร์ ต้องเป็นห่วงคนๆนั้นทั้งๆที่คนๆนั้นทำไม่ดีกับเขา ทั้งๆที่คนๆนั้นทำลายศักดิ์ของเขา
นอกจากความรู้สึกแคร์และห่วงแล้วทำไมเขาต้องรู้สึกเสียใจกับคำพูดของคนๆนั้นที่บอกว่าเขาเป็นใครมีสิทธิ์อะไรไป
สั่ง แค่คิดดวงตากลมก็ร้อนผ่าวอีกครั้ง...จินวางเอกสารในมือลงเพราะรู้สึกตาล้าเต็มที่แล้ว ร่างสูงเดินออกจาห้อง
ทำงานก็มาเจอผู้เป็นแม่ที่กำลังเดินขึ้นมาทันที
“กว่าจะออกจากห้องทำงานได้นะคะ” คุณหญิงของบ้านพูดขึ้น
“แม่ก็รู้ว่างานผมยุ่งมาก” จินว่า
“แม่รู้ค่ะว่าจินงานยุ่ง ทั้งเหนื่อยและเครียดแต่จินก็ไม่ควรไปหงุดหงิดใส่น้องนะคะ” จินชะงักไปทันทีกับคำพูด
ของผู้เป็นแม่
“น้องเบียร์ไม่ได้บอกแม่หรอกค่ะแต่พอน้องกลับมาหลังไปตามจินน้องก็ซึมๆตาแดงๆด้วยแม่เลยเดาว่าเรา
ต้องเผลอหงุดหงิดใส่น้องแน่ๆเพราะแม่รู้จักลูกชายแม่ดีว่าเวลาเครียดจะเป็นยังไง” จินถอนหายใจออกมาเพราะสิ่ง
ที่แม่เขาพูดมันคือความจริง เวลาที่เขาเครียดมากๆเขามักจะหงุดหงิดจนเผลอพาลไปเรื่อย พิชชาเองยังเคยถูกเขา
หงุดหงิดใส่อยู่หลายครั้ง
“ไปง้อน้องสิคะน้องอยู่ในห้องน่ะ” ผู้เป็นแม่ว่า
“ง้อ?” จินเลิกคิ้ว
“ชิ ทำน้องน้อยใจก็ต้องง้อสิคะ อย่ามาทำหน้ามึนใส่แม่นะคะ” คุณหญิงของบ้านขมวดคิ้ว
“แม่ก็รู้ว่าผมง้อใครเป็นที่ไหน” จินว่าหน้านิ่งๆ
“ก็แค่พูดจาเพราะๆ ใส่น้องเดี๋ยวน้องก็หายงอนแล้วค่ะ ไปเลยๆ” จินพยักหน้ารับก่อนจะเดินมายังห้องนอน
ของอีกคนทันที
ก็อกๆๆ
ร่างสูงเคาะห้องอยู่หลายครั้งแต่กลับไม่มีเสียงตอบรับหรือมีใครมาเปิดประตูทำให้จินจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป
โดยทันที เสียงน้ำไหลที่ออกมาจากห้องน้ำทำให้ร่างสูงรับรู้ทันทีว่าอีกคนคงจะอาบน้ำอยู่ ร่างสูงทิ้งตัวนั่งบนเตียง
ของอีกคน
แอดดดด
“คุณ” เบียร์เรียกอีกคนอย่างตกใจเมื่อเปิดประตูห้องมาแล้วพบกับอีกคนที่เขาไม่อยากเจอมากที่สุดตอนนี้
กำลังนั่งอยู่ที่เตียงของเขา
“ขะ...เข้ามาทำไม” เบียร์ถามเสียงสั่นเพราะรู้สึกแปลกๆเมื่อตาคมกำลังมองมาที่เขาที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวพันเอว
ผืนเดียวเท่านั้น
“แม่บอกให้มาง้อนาย” จินว่าหน้านิ่ง
“งะ...ง้ออะไรของคุณ” เบียร์ว่า
“ไม่รู้สิ แม่บอกว่านายน้อยใจที่ฉันหงุดหงิดใส่” จินว่าก่อนจะลุกออกจากเกตียงเดินเข้าไปหาอีกคน เบียร์ละ
งักทันทีพร้อมกับขยับถอยหลังหนี
“อ๊ะ” เอาบางถูกรวบโดนแขนหนาทันที
“น้อยใจฉันหรือไง” จินถาม ไม่รู้ว่าเบียร์คิดไปเองหรือเปล่าว่าเสียงของอีกคนมันดูอ่อนโยนแปลกๆแม้ว่าจะ
หน้านิ่งเหมือนเดิมก็ตาม
“เปล่าเสียหน่อย ผมจะไปน้อยใจคุณได้ยังไง ผมไม่มีสิทธิ์ไปน้อยใจคุณหรอกเพราะผมมัน...อื้ออออออ” เสียง
หวานถูกดูดกลืนไปในลำคอทันทีเมื่อถูกปากหนาจู่โจม เบียร์พยายามหันหน้าแต่ก็ถูกมือหนาจับคางเอาไว้แล้วมอบ
จูบให้อย่างร้อนแรงจนเบียร์แข้งขาอ่อนเปลี้ย
“ผมมันอะไร?” จินเลิกคิ้วถามหลังจากถอนจูบ
“ผม...” เบียร์หลบตา
“หืมมมม” จินคลอเคลียที่ซอกคอขาวซึ่งนั่นก็ทำให้เบีบร์จั๊กจี้ไม่ใช่น้อย
“...ผมมันไม่มีสิทธิ์ไง สถานะที่ผมเป็นอยู่ไม่มีสิทธิ์น้อยใจใช่คุณ” เบียร์ว่าพร้อมกับขอบตาเริ่มร้อนผ่าวอีกครั้ง
จินแอบหัวเราะในลำคอเบาๆกับคำพูดของอีกคน นี่เรียกว่าไม่ได้น้อยใจเหรอ?
“สถานะนายก็เมียฉันไง มีสิทธิ์น้อยใจได้ฉันไม่ว่า”
ง้อวววววววว อิพี่จินเอาอีกแล้ว!!! แรงๆมีโมโหที่ว่าน้องแต่หลังๆนี่แหม่ๆ อิๆ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ จุ๊บๆ
___จางบิวตี้___
-
อีจินแอบหยอดนะ อิอิ
-
ไหนบอกง้อไม่เป็นไงพี่จิน
-
อีพี่จินพูดได้เต็มปากเต็มคำมาก “สถานะนายก็เมียฉันไง มีสิทธิ์น้อยใจได้ฉันไม่ว่า” อ่านแล้วอยากจะกรี๊ดดดด :hao7: :hao7: :hao7:
-
เดี๋ยวๆๆ สั้นเกิ๊นนนนยังไม่ทันด่านังจินมันเลยอ่าาาา :katai1:
-
จินแบบนี้กำลังดี o18
-
สถานะชัดเจนนนนนน
-
:mew3: :mew5:
-
หยอดเมียตลอดเลยนะพี่จิน อิอิ
-
อิพี่จินก็อย่าทำตัวให้น้องน้อยใจบ่อยนักสิ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หวานไป
ตายยยยยยยแล้ววววว
เขินตัวม้วนนนน~ อิจิน หวานนนนน
คือแบบ หวานแบบนี้ ใจสั่นค่าาาา
-
Sex toy 8
( Shut x Pitcha )
ชัชตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก็พบว่าร่างบางยังคงนอนอยู่ในอ้อมกอดของเขา ตาคมมองสำรวจใบหน้าหวาน
ของอีกคนด้วยความหลงใหล เมื่อคืนเป็นคืนที่เขามีความสุขมากที่สุด พิชชาหวานไปทั้งตัว กลิ่นหอมอ่อนๆจากอีก
คนเป็นกลิ่นที่เขาชอบมาก ไม่รู้ว่าอีกคนทำเสน่ห์ใส่เขาหรือยังไงกันทำไมถึงได้รู้สึกหลงใหลอีกคนมากมายขนาดนี้
“อื้อออออ” พิชชาส่งเสียงครางในลำคอพร้อมกับขยับตัวเบาๆ ชัชมองภาพน่ารักนั่นด้วยรอยยิ้มก่อนจะจุ๊บที่
ริมฝีปากบางของอีกคนด้วยความหมั่นเขี้ยว
“ตื่นได้แล้วมั้งคุณ”
“อื้ออออ ง่วง” พิชชาว่าตากลมยังคงไม่ลืมขึ้นมา เมื่อคืนกว่าที่อีกคนจะปล่อยให้เขานอนก็เกือบตีสี่ ไม่แปลก
ที่เขาจะทั้งง่วงทั้งเพลียขนาดนี้
“ไหนบอกมีงานต้องเคลียร์ไง” ชัชว่าขำๆ พิชชาค่อยๆลืมตามามองอีกคนก่อนจะค้อนสายตาใส่
“แล้วใครมันทำให้ผมเป็นแบบนี้เล่า” พิชชาโวยวายใส่อีกคน ชัชหัวเราะอย่างขำขันไม่วายโน้มตัวลงไปจุ๊บริม
ฝีปากบางอีกครั้ง
“นี่คุณ” พิชชารีบเอามือขึ้นมาปิดปากตัวเอง
“อายอะไรกันคุณ มากกว่านี้ก็ทำกันมาแล้ว” ชัชว่าหน้าตาเจ้าเล่ห์ พิชชาหน้าขึ้นสีทันทีเมื่อถึงเรื่องเมื่อคืน มือ
หนาค่อยๆลูบที่แขนเรียวเบาๆจนพิชชาขนลุกซู่ ตอนนี้เขายังคงเปลือยเปล่าเพราะหลังจากเสร็จกิจกรรมรักเมื่อคืน
เขาก็หลับไปเลยโดยไม่ได้สนใจว่าอีกคนจะได้ทำความสะอาดตัวให้เขาหรือเปล่า
“เอามือออกไปเดี๋ยวนี้นะ” พิชชาว่าเมื่อมือปากหมึกของอีกคนเริ่มเลื่อยไปเรื่อยไม่ใช่แค่แขนเรียวแต่ยังเลื่อย
ไปยังหน้าท้องบางอีกด้วย
“อยากอ่ะ” ชัชกระซิบข้างหูบางเสียงพร่า พิชชาหน้าขึ้นสีจัด
“ทำกันนะ” ชัชว่าต่อเมื่อเห็นอีกคนนิ่ง มือหนาค่อยๆเรื่อยไปยังขนบางๆของอีกคนทำให้พิชชาขนลุกซู่ เสียว
วาบไปทั่วท้องน้อย ถ้าขืนยังนิ่งเฉยอยู่แบบนี้เขาต้องเสร็จอีกคนแน่ๆ
“โอ๊ยๆๆๆ เจ็บๆๆ” ชัชร้องลั่นเมื่ออีกคนจิกมือของเขาอย่างแรงจนต้องเอามือออกมาจากใต้ผ้าห่มอย่าง
เสียดาย
“อยากนักก็ชักไปคนเดียวเลย” พิชชาว่าพร้อมกับคว้าชุดคลุมอาบน้ำที่วางอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลแล้วรีบหนีเข้า
ห้องน้ำไปทันทีแม้ว่าจะยังเจ็บช่วงล่างเดินไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่แต่ถ้าเขายังอยู่ตรงนี้คงไม่รอดมือเสือร้ายมือไว
อย่างร่างสูงแน่ๆ...ชัชมาส่งพิชชาที่บ้านในตอนเที่ยงก่อนที่ทั้งคู่จะแยกย้าย ชัชอยากจะประวิงเวลาอยู่กับอีกคนต่อ
เพราะคิดว่าถ้าเป็นจันทร์ถึงศุกร์คงไม่ค่อยมีเวลาเจอกันแน่ๆแต่พิชชาไม่ยอม เขายังมีงานที่ต้องเคลียร์ถ้ามีอีกคนอยู่
ด้วยต้องมัวแต่แกล้งเขาจนไม่ได้ทำงานแน่ๆ...ชัชทำหน้าอมทุกข์มาสองสามวันแล้วเห็นจะได้เพราะพิชชาต้องไปเดิน
ทางไปสิงคโปร์กะทันหันทำให้เขาไม่ได้เจออีกคนเลย โทรไปก็มีเวลาคุยกันนิดเดียวเพราะอีกคนงานยุ่งมาก
“เป็นไร” จินถามเพื่อนสนิทขึ้นขณะที่พึ่งเลิกเรียนคาสสุดท้าย
“คิดถึงเมีย” ชัชว่าหน้าเศร้า
“ได้กันแล้ว?” จินเลิกคิ้ว
“เออ ระดับกูซะอย่างเว้ยแล้วต้องบอกมึงด้วยมั้ยว่าได้กันกี่ท่า” ชัชแกล้งประชด
“กี่ท่า?” จินถามหน้าตาย
“พ่อง!” ชัชชูนิ้วกลางใส่เพื่อนสนิท จินหัวเราะเบาๆในลำคอ
“แล้วพวกเด็กๆมึง?” จินถามขึ้น
“กูยังไม่ได้เคลียร์กับใครสักคนเลยว่ะ นี่ก็กะจะนัดคุยอยู่” ชัชว่าใบหน้าหล่อเริ่มเคร่งเครียดขึ้น ไม่ใช่ว่าเขา
เสียดายพวกเด็กๆทั้งหลายของเขานะเพราะแค่มีพิชชาคนเดียวก็พอละ จะว่าเขาเห่อเมีย หลงเมียอะไรก็ว่ามาเถอะ
แต่ทั้งรักทั้งหลงจริงๆว่ะคนนี้ แต่ที่เครียดนี่คือกลัวพวกเด็กพวกนั้นจะมาทำปัญหาให้กับพิชชาน่ะสิ ยังจำได้มั้ยตอน
ที่พิชชาโดยเด็กเขาหาเรื่องแล้วมาโวยวายใส่เขาน่ะ เพราะอีกคนโตกว่าเขา อายุมากกว่าเขา มีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่
กว่าเขาจึงไม่ชอบเลยที่ต้องมามีเรื่องไร้สาระแบบนี้ นี่เขาก็กำลังคิดคำพูดดีๆเอาไว้ไปพูดกับพวกเด็กๆนี่ล่ะ อยู่ๆจะ
ให้เดินไปบอกว่าพี่มีเมียแล้วเลิกยุ่งกันเถอะ คงจะโดนตบจนหน้าระบมแน่ๆ
“รีบๆล่ะ มึงก็รู้พิชชาดุแค่ไหน” จินยักไหล่
“เออๆแล้วน้องเบียร์มึงล่ะ ถึงไหนกันแล้ววะเห็นว่าพาไปอยู่ในบ้าน ร้ายนะมึงน่ะๆ” ชัชแกล้งเปลี่ยนเรื่อง
เพราะเรื่องของตัวเองมันเครียดเกินไป
“เอากันแทบทุกวัน” จินตอบหน้าตาย ชัชนี่แทบจะคุกเข่าคารวะกับความหน้าด้านหน้านิ่งๆของเพื่อนสนิทตัว
เองเลย แม่ง พูดออกมาได้
“ท่าไหนบ้างวะ” เออ พึ่งว่ามันว่ามันหน้าด้านเขาว่าเขาเองก็คงไม่ต่างกันว่ะ
“หลายท่า” จินยักไหล่ก่อนจะเดินหนีไปทางคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ชัชเลยคิดว่าคงไปรับน้องเบียร์ของมัน
นั่นแหละ แม่ง เทกูเลยนะ...วันนี้ชัชยังคงติดต่ออีกคนไม่ได้เพราะอีกคนปิดเครื่อง จินมันเลยบอกว่าน่าจะเข้าประชุม
กับพวกบอร์ดบริหารความจริงเพื่อนเขามันก็ต้องไปด้วยนะแต่แม่งติดเมียเลยส่งพิชชาไปแทน ฟัคยูไอ้เพื่อนฟวย!
ไหนๆวันนี้พิชชาก็ไม่อยู่ชัชเลยคิดว่าจะหาโอกาสเคลียร์กับเด็กๆของเขาละ ความจริงเขาก็ไม่ได้เด็กเยอะนะส่วนมาก
ก็วันไนท์สแตนด์น้ำแตกแยกทางทำนองนั้นแต่ที่ติดต่อแบบจริงๆจังก็มีอยู่สามคนเท่านั้นแหละ ซึ่งคนที่เขาคิดว่า
เคลียร์ยากสุกน่าจะเป็นน้องปิงนั่นล่ะ...
เพี้ยะ!
ชัชจับหน้าตัวเองเป็นรอบที่สองของวันแล้วหลังจากที่พึ่งโดนตบไปเมื่อชั่วโมงที่แล้วชั่วโมงนี้ก็โดนตบอีกครั้งแต่ดีนะ
ว่าเป็นคนละฝั่ง สาเหตุน่ะเหรอก็เพราะว่าเขามาบอกเลิกเด็กๆของเขาไงล่ะ น้องนัทกับน้องเอยเป็นเด็กผู้ชายหน้าตา
น่ารัก ตัวเล็ก สเปคเขาทั้งคู่แต่ตอนนี้ต่อให้สเปคยังไงก็ต้องเลิก ก็หลงเมีย รักเมียอ่ะ ทำไมได้
“พี่ชัชน่ารังเกียจที่สุด” เอยว่าก่อนจะลุกออกจากโต๊ะและเดินออกจากร้านกาแฟที่เขานัดไปทันที ชัชถอน
หายใจออกมากับความวุ่นวายที่เกิดขึ้นแต่ก็นะ...โทษใครไม่ได้หรอกนอกจากตัวเอง ทีนี้ก็เหลือคนสุดท้ายสินะ...ปิง
(“พี่ชัช ปิงคิดถึงพี่ชัชจังเลยฮะ”) เสียงใสดังมาจากปลายสาย
“พี่อยากนัดเจอกับปิงน่ะครับ” ชัชว่า
(“ที่ไหนฮะๆ ปิงก็อยากเจอพี่ชัช อืม...ร้านเดิมเราดีมั้ยฮะ เอ๊ะ หรือว่าจะที่คอนโดปิงดี อิๆ”)
“ที่ร้านเดิมละกันครับ สามทุ่มเจอกันนะ” ชัชว่าก่อนจะกดวางสาย หวังว่าจะผ่านไปด้วยดีนะ ตาคมมองไปที่
โทรศัพท์คิดอยู่ว่าควรจะโทรไปบอกพิชชาดีมั้ยหรือว่าจะไปพบปิงแต่พิชชากับปิงไม่ถูกกันนี่หน่า
ครืดๆๆ
ชัชขมวดคิ้วเมื่อเห็นเบอร์เพื่อนสนิทโทรมา
“มีไรวะ”
(“คืนนี้ไปแดกกับกูหน่อย”) จินว่า
“มีไรหรือเปล่าวะ เสียงมึงแปลกๆ”
“(“เจอกันร้านเดิมสามทุ่มนะ”) ว่าแล้วปลายสายก็วางสายไปท่ามกลางความงุนงงของชัช...สามทุ่ม...ชัชมา
ถึงร้านก็พบเพื่อนสนิทตัวเองนั่งกระดกเหล้าเข้าปากเอาๆประดุจว่ามันเป็นเพียงน้ำเปล่าไร้รสชาติอย่างนั้น
“เป็นเชี่ยไรวะ” ชัชทักขึ้น
“มีเรื่องให้คิด” จินว่าก่อนจะถอนหายใจออกมาแต่ก่อนที่ชัชจะได้ถามอะไรต่อเสียงใสที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น
“พี่ชัชชชชชช” ปิงเรียกอีกคนเสียงดังก่อนที่ร่างเล็กจะเดินเข้ามาหาที่โต๊ะแล้วจุ๊บแก้มร่างสูงทันที
“ปิง!” ชัชว่าอย่างตกใจ
“ทำไมล่ะฮะ ปกติปิงก็ทำแบบนี้” ปิงว่าอย่างไม่เข้าใจ
“เปล่าๆ พี่ว่าปิงนั่งก่อนละกัน” ชัชว่าก่อนจะเขยิบที่ให้อีกคนได้นั่ง
“ทำไมเด็กนี่?” จินถามขึ้น
“กูนัดปิงมาเคลียร์ว่ะ” ชัชกระซิบหูเพื่อนสนิทเพื่อไม่ให้อีกคนได้ยินก่อนที่จินจะสบถออกมาเบาๆ
“ชิบหายแล้ว” ชัชขมวดคิ้วแต่ก็ยังไม่ได้ถามอะไรปิงก็พูดขึ้นก่อน
“ปิงคิดถึงพี่ชัชมากๆเลยฮะ ช่วงนี้พี่ชัชเรียนหนักเหรอฮะทำไมไม่ติดต่อปิงมาเลย” ปิงว่าพร้อมทำเสียงงอนๆ
“อืม พี่มีเรื่องนิดหน่อย” ชัชว่า
“เดี๋ยวกูไปห้องน้ำแปบ” จินแทรกขึ้นก่อนจะหยิบโทรศัพท์ที่มีสายโทรเข้ามาแล้วลุกออกไปทำให้ทั้งโต๊ะเหลือ
เพียงชัชและปิง ปิงค่อยๆเขยิบเข้ามาใกล้ร่างสูงจนร่างเล็กแทบจะเกยขึ้นไปนั่งตักอีกคน
“เอ่อ นั่งห่างๆพี่ก็ได้มั้งปิง” ชัชว่า
“ปกติพี่ชัชก็ชอบให้ปิงเกยตัวพี่ชัชแบบนี้นี่ฮะ ชอบให้ปิงทำแบบนี้ด้วย ฟู่ววว”ปิงว่าก่อนจะเป่าที่ต้นคอหนา
เบาๆอย่างยั่วยวนจนชัชต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อย่างระงับอารมณ์ ปิงรู้ดีว่าเขามีจุดอ่อนตรงไหนบ้างเพราะ
ควงกันมานานแต่เขาจะไม่ยอมให้อารมณ์มาอยู่เหนือแน่ๆ
“ปิง พี่มีเรื่องจะคุยกับปิงจริงๆ เขยิบออกไปหน่อย” ชัชว่าน้ำเสียงจริงจังซึ่งนั่นก็ทำให้ปิงยอมเขยิบออกไป
“ปิงรู้ฮะว่าพี่ชัชจะบอกเลิกปิง” ปิงพูดขึ้น ชัชทำตาโตทันที
“นัทกับเอยก็โดยบอกเลิกไปแล้วก็คงเหลือแต่ปิงสินะฮะ” ปิงว่าหน้าเศร้า ตากลมเริ่มหน่วงคลอไปด้วยน้ำตา
อย่างน่าสงสาร
“พี่ขอโทษแต่พี่รักเขาจริงๆ” ใช่...คำบอกเลิกที่เขาบอกกับเด็กๆของเขาคือเขาเจอคนที่เขารักแล้วและเขาก็ไม่
อยากทำให้คนที่เขารักเสียใจ
“พี่พิชชาใช่มั้ยฮะ” ปิงถาม ชัชพยักหน้ารับ ปิงก็พยักหน้าตอบอย่างเข้าใจความจริงปิงเองก็ไม่ได้คบแค่ชัช
เพียงคนเดียวหรอกคนน่ารักๆอย่างเขาถ้าหยุดอยู่ที่พี่ชัชคนเดียวมันก็ไม่แฟร์นะแต่ออกจะหมั่นไส้ที่คนๆนั้นของพี่ชัช
คือพิชชา อีกคนมีดีกว่าเขาตรงไหน แก่ก็แก่กว่า หน้าตาท่าทางก็ไม่ได้ตัวเล็กสเปคพี่ชัชเลยสักนิด
“แปลว่าต่อจากนี้เราก็คงไม่ได้ติดต่อกันแล้วใช่มั้ยฮะ” ชัชพยักหน้ารับ
“งั้น...ปิงขอจูบลาพี่ชัชได้มั้ยฮะ” ชัชทำท่าตกใจแต่เพราะใบหน้าที่ออดอ้อนของอีกคนก็ทำให้ร่างสูงพยักหน้า
ตกลง ปิงเผยยิ้มก่อนจะขึ้นไปนั่งบนตักหนา มือเล็กค่อยๆโอบคอร่างสูงเอาไว้แล้วจูบลงไปที่ปากหนา ตากลมมอง
ไปที่ใครอีกคนที่ยืนอึ้งกำลังกับสิ่งที่เห็นซึ่งนั่นก็ทำให้ปิงสะใจไม่น้อย เพราะว่าเขานั่งอยู่ฝั่งที่หันหน้าออก
จากประตูทำให้เห็นว่าพิชชากำลังเดินเข้ามา ความจริงก็อยากจะอำลาแบบดีๆแต่ก็ขอแก้แค้นหน่อยเถอะที่คนๆนี้
บังอาจมาเอาพี่ชัชของเขาไป
พลั้ก!
มือบางคว้าร่างเล็กจากตักของอีกคนอย่างแรงพร้อมมองไปที่คนทั้งคู่ด้วยความโกรธ
“พิชชา” ชัชเรียกชื่ออีกคนอย่างตกใจ
งานเข้าแล้วจ้า!!!! 555555 จะดราม่าไม่ดราม่าขอไม่สปอยละกันเนอะแต่ก็น่าจะรู้ๆกันอยู่ว่าพิชชานางไม่ชอบ
เรื่องแบบนี้ขนาดไหน 55555 ชัชคอขาดแน่จ้า
___จางบิวตี้___
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ตายแน่ๆจ้าพี่ชัช เมียเอาตายแน่ๆ
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
อีชัชมันโง่ เอาให้หนักๆเลยพิชชา :angry2: :angry2: :angry2:
ผมว่าเรื่องนี้ผมไม่ค่อยฟินกับคู่รองเลยแฮะ ไม่รู้ซิมันบอกไม่ถูกอ่ะ ไม่เหมือนคู่รองของเรื่อง ดราก้อน กับ ไลอ้อน อ่ะ :hao3: :hao3: :hao3:
อยากอ่านคู่หลักอ่ะครับ ขอคู่หลักน้าาาาาาา :z2: :z2: :z2:
-
รอตอนต่อไปน้า~
-
ปิงแม่งงงงง..
ชัช แกไปเคลียดีๆเลยนะ
พิชชาลูกแม่ ถถถถถถ..
-
พิชชาสู้ๆ ชัชโดนแน่ๆ
-
งานเข้าเลยไหมล่ะ 5555
-
Sex Toy 17
“สถานะนายก็เมียฉันไง มีสิทธิ์น้อยใจได้ฉันไม่ว่า” เบียร์ชะงักกับคำพูดของร่างสูง นี่เป็นอีกครั้งที่มีคำว่าเมียออกมาจาก
ปากของอีกคน เบียร์ยังคงไม่เข้าใจความหมายของมัน เมียงั้นเหรอ?
“เมีย?” เบียร์ช้อนตามองอีกคน
“ใช่ เมีย” จินตอบหน้านิ่งๆซึ่งเบียร์ไม่ชอบเลยเพราะมันทำให้เขาไม่สามารถคาดเดาความคิดของอีกคนออกได้
“แต่เราไม่ได้รักกัน” เบียร์ว่า จินขมวดคิ้วบ้าง
“งั้นก็รักซะสิ” จินว่าออกมาอย่างเอาแต่ใจ อดหงุดหงิดกับคำพูดของอีกคนไม่ได้
“ง่ายไปมั้ง...” เบียร์ว่าก่อนจะกระตุกยิ้มนิดๆ จินไม่เข้าใจท่าทางของอีกคน
“...คุณจะให้ผมรักคนที่เคยดูถูก ทำร้ายจิตใจผม ทำกับผมเหมือนผมเป็นสิ่งของงั้นเหรอ” เบียร์ว่าต่อก่อนจะมองหน้าอีก
คน ไม่รู้ว่าเขาตาฝาดไปหรือเปล่าที่เห็นความวูบไหวในดวงตาคมนั่นแต่ก็แค่เพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่ตาคมนั่นจะกลับมานิ่งเฉย
เหมือนเดิม เบียร์ตอบไม่ได้ว่าเขากำลังรู้สึกยังไง เขาควรเกลียดอีกคน เกลียดให้สาสามกับเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาแต่ทำไมกัน
นะ...ทำไมมันถึงไม่มีความคิดนั้นอยู่ในหัวของเขาเลย
“เข้าใจละ” จินว่าเสียงเรียบก่อนจะปล่อยอีกคนแล้วเดินออกไปจากห้องของร่างบาง เบียร์มองตาแผ่นหลังหนาด้วยความ
รู้สึกสั่นไหวในอก เขาก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร ความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายออกมาได้เพียงแค่อยากจะร้องไห้เท่านั้น...
ตอนเช้า...บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยความเงียบและอึมครึมจนคุณผู้หญิงของบ้านสังเกตได้ เมื่อคืนเธอให้ลุกชายตัวดี
ไปง้อร่างบางแต่คิดว่าคงจะไม่ได้เรื่อง ไม่อย่างนี้บรรยากาศระหว่างคนทั้งคู่จึงไม่เป็นแบบนี้หรอก
“วันนี้น้องเบียร์เลิกเรียนพร้อมพี่จินนี่หน่างั้นกลับพร้อมกับพี่จินนะคะ”คุณหญิงของบ้านพูดขึ้น
“ครับ” เบียร์ตอบรับสั้นๆโดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา จินมองไปที่ร่างบางนิดๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา วันนี้เขามีเรียนบ่าย
แต่ที่ตื่นเช้ามานี้ก็เพราะจะเข้าบริษัท
“เอ่อ...แม่บังคับน้องเบียร์หรือเปล่าคะเนี่ย” คุณหญิงของบ้านว่า
“เปล่าครับ ผมยังไงก็ได้” เบียร์รีบตอบกลับมาเพราะกลัวว่าหญิงวัยกลางคนจะเข้าใจผิด เพราะต่อให้คุณผู้หญิงของบ้าน
ไม่พูดแบบนี้อีกคนก็ต้องบังคับให้เขากลับพร้อมกันอยู่ดี...เพราะวันนี้เบียร์ดูเหม่อแปลกๆดูผิดปกติกว่าทุกวันทำให้พุอดสงสัย
และถามขึ้นไม่ได้
“เป็นไรวะ”
“เปล่า” เบียร์ตอบสั้นๆมือก็คนสีน้ำในจานสีไปทั้งๆที่เนื้อสีก็เข้ากันแล้วแต่มือบางก็ยังทำอยู่อย่างนั้นเหมือนคนกำลังจิต
หลุด เหม่อลอยไปเรื่อย
“กูไม่ว่าใช่ละ” พุขมวดคิ้ว
“สำหรับมึง โมคืออะไร” เบียร์หันไปถามเพื่อนสนิท พุขมวดคิ้วนิดๆ
“โมงั้นเหรอ? คนที่กูรักไง” พุตอบยิ้มๆยิ่งพอนึกถึงหน้าหวานๆของอีกคนเขาก็ยิ่งรู้สึกมีความสุข
“แล้วมึงเคยบอกรักโมมั้ย” เบียร์ถามเสียงแผ่ว ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขาถามคำถามนี้ออกไปแต่เมื่อคืนเขาได้คิดทบทวน
เกี่ยวกับความรู้สึกของตัวเองและความสัมพันธ์ของเขากับใครอีกคน เขากลับไม่รู้อะไรเลย มันมีแต่ความไม่ชัดเจนความไม่
แน่ชัดจนทำให้รู้สึกอึดอัดไปหมด อึดอัดที่ไม่สามารถหาคำตอบได้ว่าทำไมถึงไม่เกลียดคนที่ทำร้ายเขาอย่างอีกคนและคำว่าเมีย
ที่ออกมาจากปากของอีกคนมันคืออะไรกันแน่
“บางทีมันก็ไม่ต้องใช้คำพูดก็ได้นี่หว่า” พุว่า เบียร์ขมวดคิ้วและหันไปมองหน้าเพื่อนสนิท
“การกระทำไง การกระทำสำคัญกว่าคำพูด เพราะบางทีคำพูดก็เป็นแค่คำปั้นแต่งที่สวยหรูขึ้นมาเฉยๆ” พุว่าต่อ
“แต่บางทีคำพูดก็ช่วยให้แน่ใจอะไรในหลายๆอย่าง” เบียร์พูดขึ้นบ้าง
“อันนี้มันก็แล้วแต่คนว่ะ แต่สำหรับกู กูยังไม่เคยบอกรักโมแต่โมก็รับรู้ได้ว่ากูรักเขาแค่ไหน”...เลิกเรียน...หลังจากที่แยก
กับชัชจินก็เดินตรงมาที่คณะของใครอีกคนคำพูดที่พึ่งหยอกเย้ากับเพื่อนสนิทก็ทำให้จินถอนหายใจออกมา บางทีเขาก็อิจฉา
เพื่อนสนิทอย่างชัชที่สามารถพูดอะไร ทำอะไรตามที่ใจตัวเองนึกได้ต่างจากเขา...แม่งหงุดหงิดตัวเองชิบหาย
“ฉันมารับ” จินว่าเสียงเรียบหลังจากที่เดินเข้าไปหาอีกคนที่กำลังนั่งวาดอะไรสักอย่างอยู่ใต้ตึกคณะ เบียร์หันมามองอีก
คนนิดๆก่อนจะหันไปบอกอะไรกับพุแล้วเดินนำอีกคนออกมาที่หน้าคณะ
“ผมมีงานคณะอาจจะเลิกดึกคุณกลับไปก่อนเลย” จินขมวดคิ้วกับคำพูดของอีกคน
“งานอะไร” จินถามเสียงเรียบ
“งานคณะ” เบียร์ตอบสั้น จินรู้สึกหงุดหงิดกับท่าทางของอีกคน ทั้งๆที่เขาตั้งใจจะมารับอีกคนกลับบ้านแล้วคุยกันแต่
ท่าทางเมินเฉยของอีกคนที่ทำเหมือนกำลังยืนคุยกับธาตุอากาศมันทำให้เขาหงุดหงิดสิ้นดี
“แต่นายต้องกลับกับฉัน” จินว่าอย่างเอาแต่ใจ เบียร์เงยหน้ามองอีกคนอย่างไม่สบอารมณ์
“จะบังคับผมไปถึงไหนฮะ ผมบอกว่าผมมีงาน” เบียร์ว่าพร้อมกับพยายามระงับอารมณ์เดือดดาดของตัวเองแต่เพราะคำ
พูดต่อมากลับทำให้ร่างบางถึงกลับตัวสั่น
“ฉันมีสิทธิ์บังคับนาย” จินว่าบ้างพร้อมมองหน้าอีกคนด้วยหน้านิ่งๆตามฉบับ
“เข้าใจละ ผมลืมไปว่าผมมันเป็นของที่คุณซื้อมา คุณเป็นเจ้าชีวิตผม จะทำอะไรกับผม จะบังคับผมยังไงก็ได้แต่คุณคง
ลืมไปสินะว่าสิ่งของอย่างผมมันก็มีหัวใจมีความรู้สึกและผมก็กำลังรู้สึกอึดอัดที่สุดที่ต้องเป็นของๆคุณ” เบียร์ว่าออกมาอย่าง
สุดจะทน จินมองอีกคนด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา เบียร์สูดลมหายใจเข้าปอดเพื่อพยายามระงับอารมณ์อีกครั้ง
“งั้นรอแปบ ผมจะไปเอากระเป๋า” เบียร์ว่า
“ไม่ต้อง” จินพูดขึ้น เบียร์ขมวดคิ้ว
“ตามใจนาย” จินว่าต่อก่อนจะหันหลังเดินออกไป เบียร์มองตามแผ่นหลังหนาด้วยความไม่เข้าใจและคิดว่ายังไงเขาก็ไม่
ทางเข้าใจความคิด ความรู้สึกของคนๆนี้ได้การกระทำสำคัญกว่าคำพูดงั้นเหรอ? ขนาดการกระทำของอีกคนมันยังไม่ทำให้เขา
รู้สึกดีได้เลยแล้วมันจะสำคัญกว่าคำพูดได้ยังไง...จินกลับมาบ้านด้วยใบหน้านิ่งๆจนผู้เป็นแม่ต้องทักขึ้น
“น้องเบียร์ล่ะคะ”
“ยังไม่กลับครับ เดี๋ยวคืนนี้ผมจะออกไปดื่มกับชัชนะ” จินว่าก่อนจะเดินผ่านหน้าผู้เป็นแม่ถึงห้องไป คุณผู้หญิงของบ้าน
ถอนหายใจออกมากับท่าทางของลูกชายนี่ยังไม่เคลียร์กันอีกหรือไง...หลังจากที่โทรนัดแนะกับเพื่อนสนิทให้ไปเจอกันร้านเดิม
แล้ว จินก็ไลน์ไปบอกพิชชาว่าให้ไปเจอชัชที่ผับแทน เนื่องจากพิชชาจะกลับมาถึงคืนนี้แต่ไม่ให้เขาบอกกับชัชเพราะต้องการจะ
เซอร์ไพรส์ จินมาถึงผับร้านประจำตอนสามทุ่มก็สั่งเหล้าราคาแพงดื่มทันทีจนชัชที่ตามมาที่หลังอดสงสัยไม่ได้
“เป็นเชี่ยไรวะ” ชัชทักขึ้น
“มีเรื่องให้คิด” จินว่าก่อนจะถอนหายใจออกมาแต่ก่อนที่ชัชจะได้ถามอะไรต่อก่อนที่เด็กในสต็อกของชัชจะเข้ามา จินเอง
ก็อดตกใจไม่ได้เมื่อรู้ว่าชัชนัดเด็กมาเคลียร์ที่นี่เพราะเขารู้ว่าพิชชากำลังจะมาแต่ก็นั่นแหละ เรื่องนี้ก็แล้วแต่เวรแต่กรรมเพื่อนละ
กันเพราะขนาดตัวเขาเองเขายังเอาไม่รอดเลย...เบียร์กลับมาถึงบ้านเกือบห้าทุ่มก็เห็นว่าคุณผู้หญิงของบ้านยังคงไม่ขึ้นนอน
“ยังไม่นอนอีกเหรอครับ” เบียร์ทักขึ้น
“แม่นอนไม่ค่อยหลับน่ะค่ะ” คุณผู้หญิงของบ้านว่าด้วยใบหน้าหม่นๆจนเบียร์อดสงสัยไม่ได้
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
“น้องเบียร์ทะเลาะกับพี่จินใช่มั้ยคะ” เยียร์ชะงักทันทีกับคำถามของหญิงวัยกลางคน ซึ่งนั่นก็เป็นคำตอบให้คุณผู้หญิง
ของบ้านได้อย่างดี
“แม่เห็นพี่จินกลับมาคนเดียวท่าทางแปลกๆแล้วก็บอกแม่ว่าจะไปดื่มกับชัช แม่ก็เลยคิดว่าต้องทะเลาะกับน้องเบียร์แน่ๆ”
เบียร์กัดปากกับเรื่องที่ได้ยิน บางทีอาจะไม่ใช่เพราะเขาก็ได้
“บางทีเขาอาจจะอยากสังสรรค์” เบียร์ว่าเสียงแผ่ว
“สังสรรค์ด้วยใบหน้าซังกะตายแบบนั้นไม่ใช่นิสัยของลูกชายแม่หรอกค่ะ แม่รู้นะคะว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องของคนสองคน
แต่แม่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ แม่รู้ว่าลูกชายแม่เป็นจำพวกหน้านิ่ง ปากหนักคงจะทำให้น้องเบียร์สับสนไม่ใช่น้อย” ยิ่งพูดเบียร์ก็ยิ่ง
รู้สึกว่าอีกคนพูดถูก เขากำลังสับสนทั้งความรู้สึกของตัวเองและความรู้สึกของอีกคนคำว่าเมียที่ออกมาจากปากของอีกคนยังคง
วนเวียนอยู่ในสมองของเขาตลอดแต่แล้วยังไงล่ะ...เรารักกันเหรอ? เขารักคนนั้นเหรอ?และคนๆนั้นรักเขางั้นเหรอ?
“เดี๋ยวผมไปตามเขากลับบ้านเองครับ” เบียร์พูดขึ้นก่อนจะรีบขึ้นห้องเอาของไปเก็บแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อไปหาอีกคนที่
ผับร้านประจำที่เขาพอจะรู้ทันที คุณผู้หญิงของบ้านมองตามร่างบางที่เดินออกจากบ้านไปก่อนจะถอนหายใจออกมา หวังว่าสิ่งที่
เธอพูดจะช่วยกระตุ้นใครสักคนได้บ้างนะไม่ใช่ปากหนัก มึน ซึนกันทั้งคู่แบบนี้…พอมาถึงเบียร์ก็กวาดสายตามองหาอีกคนก่อนที่
คิ้วเรียวจะขมวดเป็นปมเมื่อเห็นว่าข้างกายของร่างสูงมีร่างเล็กของใครไม่คุ้นหน้ากำลังนั่งอยู่ด้วย
“คุณจิน” เบียรืเรียกอีกคน จินเงยหน้ามาอดตกใจไม่ได้ที่เจออีกคนที่นี่
“ใครเหรอฮะพี่จิน” ออย เด็กหนุ่มร่างเล้กใบหน้าสวยหวานที่พึ่งเข้ามาทำความรู้จักกับจินเมื่อครู่ถามขึ้น จินมองหน้าเบียร์
นิดๆคำที่คุ้นปากกำลังจะพูดออกมาแต่ลืมไปว่าร่างบางคงไม่ชอบให้เขาเรียกสถานะแบบนั้น
“คนรู้จักน่ะ” เบียร์ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองต้องใจกระตุกแบบนี้กับคำว่าคนที่รู้จักที่ออกมาจากปาก
“คุณแม่ของคุณให้คุณกลับบ้าน” เบียร์เอาแม่ของอีกคนมาอ้าง จินขมวดคิ้ว
“เดี๋ยวฉันกลับ นายกลับไปก่อน” จินว่าเสียงเรียบ เบียร์มองอีกคนอย่างไม่พอใจยิ่งร่างเล็กของออยที่พยายามขยับตัวไป
ใกล้ๆอีกคนจนแทบจะเกยตักอยู่แล้วยิ่งทำให้เบียร์ร้อนรน
“ผมไม่กลับ ผมจะอยู่ที่นี่” เบียร์ว่าเพราะคิดว่าถ้าเขาพูดแบบนี้อีกคนต้องเผด็จการไล่เขากลับไม่ก็พาเขากลับแน่ๆ จินเงย
หน้ามองอีกคนนิ่งๆ
“ตามใจ”...เบียร์ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองต้องนั่งกำมือแน่นมองภาพคนสองคนกำลังกระหนุงกระหนิงกันแบบนี้ด้วย ไหนบอกว่า
มาดื่มกับเพื่อนแต่กลับมานั่งอยู่กับร่างเล็กนี่ เฮอะ
“ผับปิดพี่จินจะไปไหนต่อหรือเปล่าฮะ” ออยถามขึ้นพร้อมกับหัวเล็กพยายามเอนซบไหล่หนาของจิน เบียร์มองภาพนั้น
อย่างหงุดหงิด มือบางหยิบแก้วเหล้สของใครไม่รู้ขึ้นมากระดกดื่มรวดเดียวทันที
“ไม่รู้” จินตอบนิ่งๆ
“งั้นไปกับออยนะฮะ นะๆๆ ไปกับออยนะ” ออยว่าอย่างออดอ้อนพร้อมกับหัวเล็กที่ถูไปกับหน้าอกกว้างของอีกคนอย่างกับ
แมวตัวเล็กที่กำลังอ้อนเจ้าของ เบียร์กัดปากจนรับรู้ถึงเลือดฝาดพร้อมกับหยิบแก้วเหล้ามากระดกขึ้นดื่มอีก จนไม่รุ้ว่าตั้งแต่มา
เขาดื่มไปกี่แก้วแล้ว
“คิดดูก่อน” จินว่า
“ไม่ได้!” เบียร์ขัดขึ้นทันทีทำให้ทั้งจินและออยหันมามองร่างบางทันที จินขมวดคิ้วทันทีที่เห็นว่าใบหน้าใสของอีกคน
เริ่มขึ้นสี ตาคมเหลือบไปเห็นแก้วเหล้าที่วางอยู่ข้างหน้าอีกคนก็พบว่าอีกคนคงดื่มเหล้าของชัชไปเสียแล้ว
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะฮะ พี่จินยังไม่เห็นพูดอะไรเลยพี่ทำไมต้องขัดด้วยล่ะ” ออยว่าอย่างไม่ค่อยพอใจ
“เพราะเขาต้องกลับบ้าน กลับเดี๋ยวนี้นะคุณจิน” เบียร์ว่าพร้อมกับลุกเข้าไปดึงอีกคนแต่เพราะแรงอันน้อยนิดของร่างบาง
จึงไม่สามารถดึงอีกคนให้ลุกขึ้นได้เลยทำให้ร่างบางเซไปนั่งที่หน้าตักกว้างแทน
“ทำไม” จินถามสั้นๆ
“กลับบ้าน ผมง่วงนอนแล้ว” เบียร์ว่า ไม่รู้เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือว่าอะไรทำให้เขาถึงได้กล้าพูด กล้าทำอะไรแบบนี้
ขึ้นมา เขายังไม่ได้เมานะแต่แค่มึนๆนิดหน่อย
“ก็กลับไปก่อนสิ” จินว่า
“ไม่ ผมจะกลับคุณ ถ้าคุณไม่กลับ ผมจะ...” จินเลิกคิ้ว
“...จะกินเหล้าให้หมดขวดนี้เลย” เบียร์ว่าอย่างสิ้นคิด จินหัวเราะในลำคอเบาๆกับคำพูดของอีกคน
“เอาสิ” เบียร์มองอีกคนอย่างไม่พอใจ
“คุณเป็นอะไรฮะคุณจิน คุณทำไมเป็นแบบนี้ เบียร์โวยวายพร้อมทุบที่แผงอกของอีกคนทันทีท่ามกลางความไม่เข้าใจ
ของจิน
“ฉันทำไม”
“ทำไมถึงไม่บังคับผมเลย ทำไมถึงบอกว่าแล้วแต่ ทำไมถึงบอกว่าตามใจ ปกติคุณต้องบังคับผมสิ คุณไม่ได้เป็นแบบนี้
คุณเป็นบ้าอะไรฮะ นิสัยไม่ดี เบื่อผมแล้วใช่มั้ยถึงได้ทำแบบนี้ นิสัยไม่...อื้ออออออ” เสียงหวานถูกดูดกลืนไปในลำคอทันที จิน
ไม่สามารถต้านทานอีกคนได้อีกแล้วทั้งๆที่จะไม่ทำแบบนี้แต่เพราะความน่ารัก คำพูดที่บ่งบอกถึงความรู้สึกลึกๆของอีกคนทำให้
เขาอดใจไม่ไหวจึงต้องจูบอีกคน
“พะ...พี่จิน พี่จินกับคนๆนี้” ออยอ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็น
“นี่ไม่ใช่คนรู้จัก...นี่เมีย”
เมียอีกแล้วๆๆๆ แหม่ๆๆ บอกรักเขายังคะอิพี่จิน! 55555 คือมีหลายๆคนคิดว่าทำไมเบียร์ถึงรักคนที่ทำร้ายตัวเอง ตอนนี้
น้องยังไม่ได้รักนะคะอยู่ในช่วงสับสนเพราะอิพี่จินมันเคยร้ายจริงแต่ตอนนี้คือนางดีขึ้นไง (ดีขึ้นนิดนึง) ยังไงก็ฝากติดตาม
ด้วยนะคะ เนื้อเรื่องดำเนินมาถึงตอนท้ายๆแล้ว >__<
***อ่านหน่อยน้าาาาา***
ถ้าจะรวมเล่มพี่จินน้องเบียร์จะมีใครสนใจหรือเปล่าคะ? คืออยากทำหนังสือมานานแล้วแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง เห็นเรื่อง
นี้กระแส(ด่า)อิพี่จินดีก็เลยสอบถามดู 5555 ไม่สนใจไม่เป็นไรค่า ยังไงก็ลงจนจบเรื่องแน่ๆแต่ถ้าสนใจฝากคอมเม้นว่า
สนใจด้วยนะคะ แฮะๆ ^ ^
___จางบิวตี้___
-
อยากจิกรี๊ดดดดให้ลั่นบ้าน อิพี่จินชัดเจนมากขึ่นแล้ว เหลือแต่ความรู้สึกของเบียร์ซินะ :hao7: :hao7: :hao7:
มาต่อเร็วๆนะคร้าบบบบ ขอคู่หลักก่อนนะ คู่รองเก็บไว้ก่อนได้มั้ย :ling1: :ling1: :ling1:
-
ชอบคุณแม่จริงๆ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เมียค่ะ ชัดมากกกกกก
น้องเบียร์เมาแล้วววพี่จินก็เคลม เอ้ย เคลีย เลยค่ะ
5555
-
ไม่ใช่คนรู้จัก นี่เมีย <<< ชอบๆ 555 :katai2-1:
-
บางทีก็ไม่เข้าใจ ว่าเว้นช่องว่างไว้มากมาย เพื่อ? หรือมันคือ สไตล์? - -
-
บางทีก็ไม่เข้าใจ ว่าเว้นช่องว่างไว้มากมาย เพื่อ? หรือมันคือ สไตล์? - -
อยากรู้ว่ามันคือการประชดประชันหรือเปล่าคะ? 55555 คือเฟิร์นแต่งในเวิดแล้วก็อปลง แล้วจัดวรรคตอนในคอมแต่พออ่านในโทรศัพท์กลายเป็นว่างวรรคตอนมันเลยแปลกๆ คำตัด วรรคเยอะ ซึ่งก็ไม่รู้จะแก้ไขยังไงค่ะ เพราะแต่งมาจนจะจบเรื่องแล้ว ถ้าไม่พอใจยังไงก็ขอโทษด้วยค่ะ ถ้าอ่านนิยายของเราแล้วทำให้หงุดหงิดใจก็ไม่ต้องอ่านก็ได้ค่ะ เราโอเค ^_____^ จริงๆนะ :hao5: :hao5: :hao5:
-
เบียร์น่ารัก ^^
-
หึ! กล้าพูดเนอะจิน :beat: ลำไยมัน
-
Sex Toy 18
เมื่อกลับมาถึงห้องนอนปากหนาก็ประกบเข้าจูบอีกคนทันทีโดยที่ปากบางก็เปิดรับอย่างเต็มใจ สองลิ้นเกี่ยวตวัดกัน
อย่างร้อนแรงปนอ่อนโยน มือหนาเค้นคลึงไปทั่วกายบางก่อนจะค่อยๆถอดเสื้อของอีกคนออกทำให้ผิวขาวเนียนปรากฏสู่สายตา
ปากหนาถอนจูบจากริมฝีปากบางก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายมาที่ซอคอขาวและไล่ลงมาจนถึงยอดอกสีชมพูที่ชูชันล่อตาล่อใจ
“อ๊ะ...อ๊า” เสียงหวานครางออกมาด้วยความเสียวซ่านเมื่อลิ้นร้อนของอีกคนแตะลงที่ยอดอก มือบางที่ยึดไหล่หนาเป็นที่
พึ่งก็จิกลงที่ไหล่หนาเพื่อระบายความเสียวซ่าน จินพาอีกคนมายังเตียงนอนก่อนจะผลักร่างบางลงไปก่อนจะขึ้นคร่อม ตา
คมสบเข้ากับตากลมที่บ่งบอกถึงแรงอารมณ์ทำให้เบียร์เบนสายตาหนีทันที ความร้อนแรงในนัยน์ตาของอีกคนมันทำให้หัวใจ
ของเขาสั่นไหวไปหมด
“มองหน้าฉัน” จินว่าด้วยน้ำเสียงแหบพร่าพร้อมกับจับใบหน้าของอีกคนหันมามอง
“แล้วดูการกระทำของฉันดีๆ” สิ้นเสียงทุ้มปากหนาก็ประกบลงมาอีกครั้ง ความอ่อนโยนของรสจูบทำให้เบียร์เผลอไผลไป
ทั้งตัวและหัวใจ ลิ้นร้อนที่เกี่ยวตวัดอย่างนิ่มนวลทำให้เหมือนกับว่ากำลังชิมของหวานอยู่ยังไงยังงั้น จินถอนจูบออกจากอีกคน
ก่อนจะถอดเสื้อของตัวเองออกทำให้เบียร์ได้เห็นร่างกายอันแข็งแรงของอีกคน แม้ว่าจะเห็นกันมาหลายต่อหลายครั้งแต่ร่างบางก็
ยังคงไม่ชิน ใบหน้าใสขึ้นสีระเรื่ออย่างหน้ามองก่อนจะแปลเปลี่ยนไปเป็นสีแดงจัดเพราะแรงอารมณ์เมื่อปากหนาเริ่มละเลง
ความเสียวซ่านที่ร่างกายของเขาอีกครั้ง กางเกงของเบียร์ถูกถอดออกไปพร้อมกับชั้นในทำให้ร่างบางเปลือยเปล่า ขาเรียว
พยายามหนีบเข้าหากันอย่างอายๆแต่มือหนาก็จับมาแยกออกทำให้แก่นกายของร่างบางที่กำลังตื่นตัวปรากฏแก่สายตาคม
“อ๊ะ...คุณจิน” เบียร์ร้องอย่างตกใจเมื่อปากหนาเข้าครอบครองแก่นกายของเขา ทั้งๆที่อีกคนไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน ร่าง
บางบิดไปมาด้วยความเสียวซ่าน อีกคนใช้ปากและลิ้นได้เก่งจริงๆไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม ความเสียวซ่านก่อตัวมาถึงส่วน
ปลายก่อนที่เบียร์จะปลดปล่อยออกมาจนเต็มปากหนา จินกลืนน้ำรักของอีกคนลงคอไปอย่างไม่รังเกียจทำให้เบียร์อดที่จะอึ้งไม่
ได้
“คายออกมานะครับมันสกปรก” เบียร์ว่าออกมา
“อร่อยต่างหาก” จินว่าหน้าตาย เบียร์หน้าขึ้นสีทันที ร่างสูงถอดปราการส่วนร่างของตัวเองออกก่อนจะคร่อมอีกคนอีกครั้ง
มือหนาจับขาเรียวพาดที่บ่าแกร่งก่อนจะค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปที่ช่องทางของอีกคน
“อ๊ะ” เบียร์สะดุ้งทันที
“ฉันจะทำเบาๆ” จินว่า เบียร์พยายามผ่อนคลายเพื่อให้ตัวเองไม่เจ็บ จากหนึ่งนิ้วก็เป็นสองนิ้ว สามนิ้วจนเมื่อช่องทางของ
อีกคนพร้อมจินก็ถอนนิ้วออกก่อนจะสอดสิ่งที่ใหญ่กว่าเข้าไปแทน
“อ๊า” เบียร์ครางออกมา จินสอดแก่นกายไปจนสุดและหยุดแช่เอาไว้เพื่อให้ช่องทางของอีกคนปรับตัวเมื่อเห็นว่าร่างบาง
ผ่อนคลาย สะโพกสอบก็ค่อยๆขยับเข้าออก
“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...” เบียร์ครางออกมา ความเสียวซ่านก่อตัวขึ้นทันที ยิ่งอีกคนกระแทกตัวจนสุดความยาวก็ยิ่งถูกจุดเสียว
ภายในทำให้เบียร์ครางเสียงสั่น จินขยับสะโพกแรงและเร็วขึ้นจนได้ยินเสียงเอี๊ยดอ๊าดของเตียงนอน ปากหนาพรมจูบทั่วซอก
ขาของอีกคนอย่างหลงใหล เบียร์ที่ทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนร้องครางและระบายความเสียวโดยการจิกไหล่อีกคนเท่านั้น
“อ๊า!!!” ทั้งคู่ปลดปล่อยออกมาเมื่อจุดหมาย มือหนาจับอีกคนพลิกตัวเป็นท่าคลานโดยที่ไม่ได้ถอนแก่นกายออก เมื่อ
จัดแจงท่าให้อีกคนเสร็จสะโพกสอบก็ขยับอีกครั้ง สะโพกบางแอ่นรับสัมผัสของอีกคนด้วยความเสียว มือบางกำผ้าปูที่นอนแน่น
พร้อมครางออกไม่ขาดปาก
“อ๊ะ...อ๊า...อื้อ...อ๊า...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...อื้อ”
“อื้มมมม” จินเองก็อดครางในลำคอไม่ได้เพราะความเสียวซ่าน เบียร์ค่อยๆทรุดตัวลงกับเตียงนอนเพราะไม่สามารถรับ
ความเสียวซ่านได้แต่สะโพกบางก็ยังคงแอ่นรับสัมผัสของอีกคนโดยมีมือหนาจับยึดเอาไว้ มือหนาอีกข้างจับที่แก่นกายของ
อีกคนพร้อมขยับมือรัวจนในที่สุดทั้งคู่ก็ปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง จินพรมจูบพร้อมกับสร้างรอยที่แผ่นหลังบางอย่างหลงใหลก่อน
จะค่อยๆถอนแก่นกายออกมาเพราะคิดว่าอีกคนคงเหนื่อยมากแล้ว
“นอนไปเถอะเดี๋ยวจะทำความสะอาดให้” จินว่า เบียร์ทำท่าจะร้องห้ามแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว จินเอาน้ำใส่กะละมังเดินออก
มาจากห้องน้ำก่อนที่จะใช้ผ้าเช็ดตามตัวให้อีกคนและใช้นิ้วล่วงเข้าไปในช่องทางของอีกคนเพื่อเอาน้ำรักออกมา
“อ๊ะ” เบียร์อดที่จะร้องออกมาไม่ได้ จินมองหน้าอีกคน
“เดี๋ยวก็ได้ต่ออีกรอบหรอก” เบียร์หน้าขึ้นสีทันทีก่อนจะพยายามเม้มปากเพื่อกั้นเสียงเมื่อนิ้วของอีกคนสัมผัสเข้ามา หลัง
จากที่ทำความสะอาสดและเช็ดเนื้อเช็ดตัวเสร็จเบียร์ก็หลับไป จินมองอีกคนพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปาก ปากหนาประทับเข้าที่
หน้าปากของอีกคนก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆแล้วดึงอีกคนเข้ามากอด...ผ่านไปอีกหนึ่งสัปดาห์ที่เบียร์เข้ามาอยู่ที่บ้านของจิน
เหตุการณ์ระหว่างคนสองคนดีขึ้นจนผู้เป็นแม่สังเกตได้ ไม่มีบรรยากาศอึมครึมตอนกินข้าวหรือไปเรียนด้วยกันก็นับว่าทำให้ผู้
เป็นแม่อย่างเธอภูมิใจไม่น้อย
“ปรับความเข้าใจกับน้องแล้วเหรอคะ” คุณหญิงของบ้านถามลูกชายขึ้นขณะที่ทานข้าวกลางวันด้วยกัน วันนี้เบียร์มีเรียน
เช้าและจินไม่มีเรียนทำให้ร่างบางขอไปเองแม้ว่าจินจะออกตัวว่าไปส่งก็เถอะแต่ร่างบางก็หนีไปเรียนก่อนจนได้
“...” จินไม่ตอบแต่กลับยกยิ้มแทน
“แล้วทำอะไรๆให้มันชัดเจนหรือยังคะ ไม่ใช่น้องมาน้อยใจอะไรอีกล่ะ” ผู้เป็นแม่ว่า จินมองหน้าแม่อย่างงงๆ
“แปลว่ายังไม่ได้บอกรักน้องสินะคะ” ผู้เป็นแม่ว่าอย่างขัดใจ
“ต้องบอก?” จินเลิกคิ้วถาม ผู้เป็นแม่หน้าบึ้งตึงทันที
“ต้องบอกสิคะ เรื่องแบบนี้จะให้น้องคิดเองหรือไงล่ะคะ ไม่ได้ดั่งใจจริงๆลูกชายคนนี้”
“ผมก็ใช้ภาษากายบอกไปแล้ว” จินว่าหน้าตาย ผู้เป็นแม่อดชะงักไม่ได้
“ภาษากายไม่พอหรอกค่ะ ชิ...ตั้งแต่เอาน้องมาอยู่ด้วยเอาเปรียบน้องไปเยอะแล้วสิ เดี๋ยวแม่จะจับแยกเลย” ผู้เป็นแม่ว่า
อย่างขู่ๆ...จินมารอรับอีกคนที่มหาวิทยาลัยในตอนเย็นเพราะรู้เวลาเลิกเรียนของอีกคน คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างพากันจับจ้อง
มาที่ร่างสูงที่พักนี้มักจะวนเวียนมาที่คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์บ่อยเสียเหลือเกิน
“เลิกเรียนแล้วไปกินไอติมกันนะเบียร์” โมพูดขึ้นหลังจากที่คาสสุดท้ายมีเรียนด้วยกัน
“ไอ้เบียร์มันไม่ว่างหรอกโม” พุว่า โมทำหน้างง เบียร์เองก็เช่นกัน
“ก็มีคนมารอรับแล้วอ่ะ” พุว่าก่อนจะพยักพเยิดหน้าไปทางร่างสูงที่ยืนพิงรถคันหรูอยู่
“ตกลงเบียร์กับคุณคนนั้น...” โมถาม เบียร์หน้าแดงทันที
“ไม่มีอะไรสักหน่อย”
“หน้าแดงขนาดนี้ยังบอกไม่มีอะไร เบื่อคนโกหกจริงๆ” พุแซว เบียร์หันไปแยกเขี้ยวใส่เพื่อนก่อนจะขอโทษขอโพยโมว่า
ไม่สามารถไปกินไอศกรีมด้วยได้ก่อนที่ร่างบางจะเดินมาหาอีกคนที่รออยู่
“รอนานมั้ยครับ” เบียร์ถามขึ้นอย่างทุกวัน จินส่ายหน้าก่อนจะดึงกระเป๋าใส่กระดานวาดรูปของอีกคนไปเก็บที่เบาะหลัง
เบียร์มองอีกคนยิ้มๆก่อนจะขึ้นไปนั่งรถข้างๆคนขับทันที ไม่รู้ว่าบรรยากาศระหว่างเขาสองคนมันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่แต่
เบียร์กลับรู้สึกดีมาน้อย แม้ว่าอีกคนจะยังหน้านิ่งๆ พูดน้อยเหมือนเดิมก็เถอะแต่การกระทำที่แสดงออกมาที่เหมือนคู่รักกันอยู่นี้
มันทำให้เบียร์มีความสุข เดี๋ยวนะ...เมื่อกี้เขาบอกว่าคู่รักงั้นเหรอ?
“เป็นอะไนหน้าแดงๆ” จินถามขึ้น เบียร์รีบส่ายหน้าทันที จินขมวดคิ้วก่อนจะจับใบหน้าของอีกคนให้หันมาประชันหน้า
“ไม่สบาย?” จินว่าก่อนจะเอาหน้าผากของตัวเองมาแตะเข้ากับหน้าผากของอีกคนเพื่อวัดไข้ การกระทำที่อ่อนโยนและ
ใกล้ชิดแบบนี้ทำให้เบียร์ใจเต้นรัวยิ่งกว่าเดิม
“เปล่าสักหน่อย” เบียร์ว่าพร้อมดันอีกคนออก จินกระตุกยิ้มนิดๆกับท่าทางของอีกคนพอจะรู้แหละว่าอีกคนเป็นอะไรแต่
เมื่อกี้แค่แกล้งเท่านั้นแหละ...ช่วงค่ำจนถึงดึกจะเป็นเวลาที่คนทั้งคู่แยกย้ายกันทำงานและจัดการเรื่องของตัวเอง ช่วงนี้เบียร์มี
งานไม่หนักมากนักเพราะใกล้สอบแล้วส่วนจินก็กำลังยุ่งๆทั้งเรื่องเรียนและบริษัท อีกคนกำลังจะเรียนจบและกลายเป็นรอง
ประธานบริษัทเต็มตัว เบียร์ก็อดกังวลใจขึ้นมาไม่ได้ กลัวว่าระยะห่างจะทำให้อีกคนเปลี่ยนไป กลัวว่างานยุ่งๆของอีกคนจะทำให้
ไม่มีเวลาให้กัน แต่เดี๋ยวนะ...เขาสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อยจะต้องมีเวลาให้กันทำไม บ้าๆๆ คิดแบบนี้อีกแล้ว เบียร์ยีหัว
ตัวเองแรงๆกับความคิดของตัวเองทำให้จินที่เดินเข้ามาในห้องนอนถามขึ้น
“คันหัวหรือไง”
“เปล่าสักหน่อย แล้วนี่คุณมาทำไมเนี่ย ดึกแล้ว” เบียร์ว่าทั้งๆที่รู้คำตอบแหละแต่แกล้งเปลี่ยนเรื่อง
“ฉันนอนนี่ทุกคืนยังจะถามอีก” จินว่าก่อนจะล้มตัวลงนอนที่ข้างอีกคน
“กลับไปนอนห้องตัวเองบ้าเถอะ ฝุ่นขึ้นแล้ว” เบียร์ว่าอย่างแขวะๆ จิน กระตุกยิ้มก่อนจะดึงคนที่นั่งอยู่ลงมานอนข้างกัน
แล้วรวบตัวเข้าไปในอ้อมกอด
“อื้ออออ ปล่อยเลยนะ” เบียร์ดิ้นไปมา
“นอนเฉยๆน่า” จินว่าทั้งๆที่ตาคมหลับอยู่
“ไม่เอา ปล่อยสิ” เบียร์ว่าพร้อมดิ้นต่อ
“ไม่หยุดดิ้นเดี๋ยวไม่ต้องนอน” เบียร์ชะงักทันทีกับคำพูดของอีกคน ตาคมค่อยๆลืมมาสบกับตากลม
“คนหื่น” เบียร์เชิดปากใส่
“หึๆ ก็หื่นกับนายคนเดียว” จินว่าก่อนจะรวบตัวบางขึ้นมานอนบนตัว เบียร์ทำตาโตอย่างตกใจทันที
“ทำอะไรของคุณเนี่ย”
“สิ่งที่ฉันแสดงออกทุกวันนายเข้าใจมันมั้ย” อยู่ๆจินก็ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เอ่อ...ผม” เบียร์กัดปาก ความจริงก็เข้าใจนะแต่บางทีถ้ามีคำพูดด้วยก็คงจะดีกว่าใช่มั้ยล่ะ
“หรือต้องให้พูดออกมา” จินว่า เบียร์พยักหน้า ขอให้เขาได้ยินคำๆนั้นสักครั้งหนึ่งเถอะแล้วเขาจะมั่นใจและไม่เรียกร้อง
อะไรอีกเลย
“นายรู้ใช่มั้ยฉันไม่ใช่คนโรแมนติก” จินว่า เบียร์พยักหน้า
“คุณมันทั้งนิ่ง หน้าตาย เอาแต่ใจด้วย” เบียร์ได้ทีก็ว่าอีกคนออกมา จินยิ้มขำๆ
“หึๆ เพราะฉะนั้นฉันจะบอกแค่ครั้งเดียว...” จินมองหน้าอีกคน เบียร์รู้สึกสั่นไหวไปหมด
“...ฉันรักนาย” เบียร์รู้สึกสมองขาวโพลนไปหมดกับคำสามคำที่ออกมรจากปากหนา หัวใจสั่นระรัวจนกลัวว่าอีกคนจะ
ได้ยินมัน จินมองท่าทางจิตหลุดของอีกคนขำๆ ไม่คิดว่าจะเป็นหนักขนาดนี้เหมือนกัน
“นายล่ะ” จินถามกลับ เบียร์กัดปาก อะไรหลายๆอย่างมันทำให้เขารู้สึกดีกับอีกคนแต่อะไรหลายๆอย่างในอดีตก็ทำให้
รู้สึกไม่ดีเช่นเดียวกัน เพียงตอนนี้เขาต้องใช้หัวใจคิดแทนสมองว่าสิ่งใดมันมากกว่ากัน
“ผม...”
ครืดๆๆ
เสียงโทรศัพท์ของเบียร์ดังขัดขึ้นก่อน จินขมวดคิ้วทันที เมื่อร่างบางลุกจากตัวเขาไปรับโทรศัพท์
“ครับ...ว่าไงนะครับ!! ได้ครับๆๆ” เบียร์วางสายด้วยสภาพมือสั่นเทาจนจินอดตกใจไม่ได้
“เกิดอะไรขึ้น “ จินถามขึ้น เบียร์หันมามองอีกคนตาสั่นๆคล้ายจะร้องไห้ออกมา
“ลุงครับ...ฮึก ลุงตกบันได อาการสาหัส ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล”
กรี๊ดดดดดด เขาบอกรักกันแล้วค่า!!! >___< ปลื้มใจประดุจถูกหวยรางวัลที่1!5555 แต่เรื่องราวยังไม่จบเนอะ ยัง
ไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ เนื้อเรื่องดำเนินมาถึงตอนท้ายๆแล้ว
ปล เรื่องรวมเล่มยังไม่ลงตัวเรื่องโรงพิมพ์ วาดปกเลย งื้อออออ หนักใจมากค่ะ เอาไว้ถ้าจะรวมเล่มจริงๆจะเปิดพรีทีเดียวเลยนะ
คะ T^T
___จางบิวตี้___
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
กรี๊ดดดดดดดดด อีพี่จินเอาไปเลยเต็ม 100 บอกรักน้องแล้วด้วยยยยยยย :hao7: :hao7: :hao7:
น้องเบียร์ยังไม่ได้บอกอีพี่จินเลย มีเรื่องซะก่อน เฮ้อออออ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
มาต่อไวๆนะคร้าบบบบบบ :z2: :z2: :z2:
-
เมีย เมีย เมีย
พูดบ่อยๆเบียร์จะได้ชิน 5555
-
เขินเบาๆ >///<
-
Sex toy 9
( Shut x Pitcha )
“พิชชา” ชัชเรียกชื่ออีกคนอย่างตกใจ พิชชามองมาที่ชัชและเด็กหนุ่มข้างกายด้วยสีหน้านิ่งๆก่อนที่ร่างบางจะค่อยๆ
สาวเท้าเดินเข้ามาซึ่งชัชก็คาดเดาไม่ออกเลยว่าอีกคนกำลังรู้สึกอย่างไร
พลั้ก
“โอ๊ย!” ปิงร้องลั่นเมื่อพิชชากระชากแขนเล็กให้ลุกออกจากข้างกายร่างสูง
“คนเขามีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วเลิกมายุ่งสักที” พิชชาว่าเสียงเรียบอย่างระงับอารมณ์ทั้งๆที่อยากจะกระชากหัวเด็กนี่มา
ตบสักทีสองทีแต่เขาก็โตเป็นผู้ใหญ่ที่พอที่จะไม่มาโวยวายหรือทำเรื่องให้มันใหญ่โตแบบนั้น
“ปิงกับพี่ชัชเราบอกลากันฐานะคนเคยๆกันผิดตรงไหน” ปิงลอยหน้าลอยตาพูดด้วยความหมั่นไส้อีกคนที่มาทีหลังเขาแต่
กลับได้พี่ชัชไปครอบครอง
“งั้นก็ล่ำลากันให้พอใจ ฉันให้คืนนี้คืนสุดท้าย” พิชชาว่าเสียงเรียบก่อนจะโยนคนตัวเล็กกว่ากลับไปที่โซฟาข้างๆชัชก่อน
จะหันหลังกลับ แทนที่กลับมาจากงานเหนื่อยๆจะเจอเรื่องดีๆแต่กลับมาเจอเรื่องหงุดหงิดใจเสียได้นี่ รู้อย่างนี้ไม่ได้ตกปากรับคำ
คุณจินว่าจะมาเซอร์ไพรส์ชัชที่นี่เลย
“เดี๋ยวสิพิชชา” ชัชคว้าข้อมือบางเอาไว้ พิชชาหันมามองอีกคนนิ่งๆ
“ทำไม” ชัชมองหน้าอีกคนอย่างไม่เข้าใจ เขายอมให้อีกคนโกรธและโวยวายใส่เขาดีกว่ามานิ่งเงียบแบบที่ไม่สามารถ
คาดเดาอารมณ์ได้แบบนี้
“มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ คือผมกับปิงเรา...”
“ก็บอกแล้วไงว่าผมให้คุณกับเด็กนั่นวันนี้วันสุดท้าย จะไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันที่ไหนก็ไป” พิชชาว่าพร้อมกับแกะมือหนา
ที่จับข้อมือของเขาออกแต่ชัชไม่ยอม ตาคมมองหน้าอีกคนด้วยความไม่พอใจ ประโยคที่เหมือนกำลังขับไล่เขากลายๆมันทำให้
หัวใจเจ็บปวดไปหมด
“แม่ง อย่าเป็นแบบนี้สิวะ” ชัชสบถออกมา พิชชามองอีกคนตาขวาง
“พูดจาให้มันดีๆ ผมอายุมากกว่าคุณนะ”
“แล้วไง คุณอายุมากกว่าผมแล้วไง เวลาอยู่บนเตียงมันไม่มีกฎเกณฑ์เรื่องอายุเสียหน่อย ถึงอายุน้อยกว่าก็ทำให้คุณคราง
เสียงกระเส่าได้เหมือนกันแหละ!” ชัชว่าด้วยความหงุดหงิดใจ
พลั้ก
“สงบสติอารมณ์ได้แล้วค่อยคุณกัน” พิชชาผลักอีกคนออกอย่างแรง ใจจริงอยากจะฟาดที่ปากเสียๆของอีกคนสักที ร่าง
บางเดินออกมาจากสถานบัเทิงก่อนจะขับรถกลับทันทีชัชมองตามอีกคนด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งรู้สึกผิด เสียใจ น้อยใจ
ปะปนกันไปหมด
“พี่ชัชครับ”
“อย่ามายุ่ง” ชัชตะหวาดใส่ปิงจนร่างเล็กสะดุ้ง ชัชเดินกลับไปที่โต๊ะก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปากอย่างเครียดๆ ใบหน้า
หล่อตอนนี้เต็มไปด้วยอารมณ์เดือดดาดจนไม่กล้ามีใครเข้าใกล้สักคน...เพราะว่าไปสิงคโปร์แทนผู้เป็นรองผู้บริหารทำให้พิชชา
ได้วันหยุดหนึ่งสัปดาห์เป็นการตอบแทน ทำให้วันนี้ร่างบางตื่นสายได้เป็นพิเศษอย่างสดชื่นๆแม้ว่าอารมณ์ขุ่นมัวเมื่อคืนจะหลง
เหลืออยู่ก็ตาม เมื่อคืนอีกคนกระหน่ำโทรหาเขาเกือบร้อยสายแต่พิชชาก็ไม่ยอมรับสายแถมยังปิดเครื่องหนี เขาคิดว่าการคุยกัน
ด้วยแรงอารมณ์มันไม่ได้ช่วยอะไรเลยหนำซ้ำจะทำให้ทะเลาะกันหนักขึ้นเสียอีก ซึ่งก็ไม่รู้ว่าอีกคนคิดแบบนี้ได้มั้ย การที่เขาบอก
ให้ชัชไปกับเด็กปิงไม่ใช่ว่าเขาไม่หวงแต่คนมันเคยๆกัน อยู่ๆจะให้ตัดขาดกันเลยเขาก็ไม่มั่นใจในคนของตัวเองว่าจะทำได้จริงๆ
หรือเปล่าเขาก็เลยลองใจดู และผลก็ออกมาดีอย่างที่คิด
“คุณพิชชาคะคุณชัชมาหารออยู่ข้างล่างค่ะ” สาวใช้พูดขึ้น พิชชาพยักหน้ารับก่อนจะเดินลงมา สภาพของอีกคนดูก็รู้ว่า
อดหลับอดนอนมาทั้งคืนแต่พิชชาก็ยังตีหน้านิ่งใส่ คิดจะกำราบเสือใจต้องนิ่ง ต้องทำให้เข็ดหลาบกันไปเลย
“หายโกรธกันหรือยัง” ชัชถามขึ้น
“แล้วคุณล่ะใจเย็นขึ้นหรือยัง” พิชชาถามกลับ ชัชนิ่งไป
“ถ้ายังก็กลับไปก่อน” พิชชาว่าทำท่าจะเดินหนีแต่ชัชก็เข้ามากอดที่ข้างหลังของอีกคนก่อน เขาไม่ชอบแบบนี้เลย ไม่
ชอบที่อีกคนทำตัวเย็นชาใส่แบบนี้เลย เมื่อคืนเขาผิดจริงๆเรื่องปิงแถมยังมีความผิดอีกกระทงเรื่องที่ปากเสียใส่อีกคน ไม่ว่าจะ
มองยังไงเขาก็ผิดไปทั้งหมด
“ขอโทษ” ชัชว่าพร้อมกับใบหน้าหล่อที่ซุกไหล่บาง พิชชากระตุกยิ้มกับท่าทางหมาหงอยของอีกคน
“อืม” พิชชาตอบรับนิ่งๆ
“อย่าเป็นแบบนี้เลย ไม่ชอบจริงๆ” ชัชว่าต่อ พิชชานิ่ง
“อย่าเย็นชาใส่ผมแบบนี้ อย่าขับไล่ผมให้กับคนอื่นแบบเมื่อคืน ผมเจ็บนะ” ชัชว่าเสียงเครือจนพิชชาใจกระตุก ไม่คิดว่า
เขาจะมีอิทธิพลกับอีกคนถึงขนาดนี้ อยากจะล้มเลิกแผนการดัดนิสัยอีกคนในหัวแต่ไหนๆก็มาถึงขนาดนี้แล้วนี่หน่า ยกเลิกไป
คงจะน่าเสียดายน่าดู
“ผมไม่ได้ขับไล่แต่คิดว่าคนเคยๆกันอยู่ จะให้ไปเปลี่ยนคุณมันคงยาก” พิชชาว่าเสียงเรียบ
“ไม่เลย ตอนนี้ผมเลิกกับเด็กๆทุกคนแล้วนะ ไม่เชื่อคุณถามไอ้จินได้ ผมมีแค่คุณคิดเดียว” ชัชว่า พิชชายกยิ้ม
“ผมเชื่อคุณได้มากน้อยแค่ไหน” พิชชายังคงแสร้งทำเสียงนิ่งเรียบต่อ ชัชผละออกจากอีกคนก่อนจะหันตัวอีกคนให้มา
ประชันหน้า ตาคมสบเข้ากับตากลมอย่างจริงจังและลึกซึ้ง
“ผมให้สัญญา ผมจะไม่มีใคร จะมีแค่คุณ” ชัชว่าด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ผมจะลองเชื่อคุณดูแต่ถ้าคุณทำไม่ได้ละก็...” พิชชาเว้นวรรคพร้อมกระตุกยิ้มที่มุมปากทำเอาชัชเย็นยะเยือกไปทั่วสัน
หลัง
“...เลิกสถานเดีย!”...วันนี้ชัชเลยทำการเอาใจร่างบางโดยการพาไปเดทที่ห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง อีกคนทำงาน
กลับมาเหนื่อยๆถ้าได้กินของอร่อยๆ ได้ดูหนังคลายเครียดท่าจะดีไม่น้อย
“สั่งมาเยอะขนาดนี้จะกินหมดหรือไง” พิชชาถามขึ้นเมื่อเห็นอาหารที่ยกมาเสิร์ฟ เขามากันแค่สองคนนะแล้วดูอาหารตั้ง
6-7อย่างบนโต๊ะสิ กินหมดก็คงท้องแตกตายแน่ๆ
“ของโปรดคุณทั้งนั้นนี่หน่า” ชัชว่า
“จะเอาใจว่างั้น” พิชชาเลิกคิ้วถาม
“แล้วให้เอามั้ยล่ะ” ชัชถามอย่างกระลิ้มกระเหลี่ย ซึ่งไม่ต้องเดาก็รู้ว่าในหัวอีกคนกำลังคิดถึงเรื่องอะไรอยู่
“เอาใจน่ะให้เอาแต่อย่างอื่นขอดูพฤติกรรม” พิชชาตอบพลางยักไหล่ ชัชหน้าหม่นลงทันที
“คุณไม่อยู่ตั้งหลายวันนะ ผมคิดถึงคุณจะตาย” ชัชว่าเสียงหงอย
“ไม่รู้ไม่ชี้” พิชชาลอยหน้าลอยตาก่อนจะจัดการอาหารตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อย ชัชมองอีกคนยิ้มๆก่อนจะลงมือกินอาหาร
ตรงหน้าเช่นกัน อย่างน้อยเห็นอีกคนยิ้มได้ก็โอเคละ...หลังจากที่กินอาหารมื้อหรูเสร็จสรรพชัชก็พาพิชชามาที่โรงหนังชั้นบนสุด
ของห้างสรรพสินค้า วันนี้เป็นวันเสาร์ไม่แปลกที่ชั้นโรงหนังจะเต็มไปด้วยเด็กนักเรียน นักศึกษา ชัชเดินไปซื้อตั๋วหนังซึ่งเป็นหนัง
คอเมดี้อารมณ์ดีเหมาสำหรับดูคลายเครียดมาสองใบซึ่งขณะที่ร่างสูงเดินไปเดินมานั้นก็มีสายตาหลายคู่พากันมองมาที่อีกคนทำ
ให้พิชชานึกหงุดหงิดใจ
“ทำไมคุณทำหน้าแบบนี้ล่ะ” ชัชถามขึ้นเมื่อเห็นอีกคนหน้าบึ้งตึงทั้งที่เมื่อกี้ก็ยังดีๆอยู่
“เสน่ห์แรงไปละ” พิชชาว่า ชัชเลิกคิ้วก่อนจะหันมองรอบๆตัวปรากฏว่ามีสายตาหลายคู่พากันมองมาที่เขาอย่างสนใจไม่
ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายร่างเล็กสเปคเขา
“ผมไม่ได้สนใจใครสักหน่อย” ชัชว่าแต่ไม่ทันที่พิชชาจะได้ตอบกลับอะไรเสียใสหนึ่งก็ดังขึ้น
“พี่ครับๆ พี่ชื่ออะไรเหรอครับ” พิชชาและชัชหันไปมองร่างเล็กของเด็กหนุ่มที่ใบหน้าหวานคล้ายผู้หญิง คาดเดาอายุจาก
หน้าตาแล้วน่าจะไม่เกิน20 ซึ่งพิชชาก็นึกหงุดหงิดเข้าไปใหญ่เพราะแบบนี้มันสเปคอีกคนชัดๆ
“ทำไมเหรอครับ” ชัชถามกลับ
“เอ่อ...มิน...อยากรู้จักพี่น่ะครับ” ร่างเล้กว่าพร้อมกับหน้าขึ้นสีระเรื่ออย่างน่ารักชัชอดยอมรับไม่ได้ว่าอีกคนน่ารักจริงๆถ้า
เป็นแต่ก่อนเขาไม่ปล่อยให้หลุดมือไปแน่แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้วล่ะ ชัชกำลังจะตอบกลับอะไรเด็กหนุ่มไปสักอย่างแต่พิชชาก็
พูดขึ้นก่อน
“พี่เขาชื่อชัชครับเป็นแฟนพี่ โอเคนะครับ” มินหน้าเจื่อนทันทีกับคำพูดของพิชชาก่อนจะขอโทษขอโพยคนทั้งคู่ก่อนจะ
วิ่งไปอย่างอับอาย พิชชาหันมามองอีกคนที่ยืนหัวเราะอยู่ข้างๆเขาอยู่ตาเขียว
“ขำอะไรมิทราบ"
“ผมชอบที่คุณหึงผมนะ” ชัชว่า พิชชาชะงักก่อนจะหน้าขึ้นสี
“หึง...หึงอะไรเล่า” พิชชาอึกอัก
“หึๆ หึงบ่อยๆนะ หึงมากผมจะได้รู้ว่าคุณรักผมมาก” ชัชกระซิบข้างหูบางก่อนจะชกฉวยโอกาสกับแก้มนุ่มไปหนึ่งฟอด
ใหญ่ๆ
ตอนนี้เรื่อยเปื่อยมากค่ะ สมองตัน ฝนตก ฟ้าร้อง 5555 อ้างโน่นอ้างนี่ไปเรื่อย ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ตอนหน้าของคู่นี้
ตอนจบแล้วจ้า
___จางบิวตี้___
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ไม่รู้จะบรรยายยังไง อ่านไงก็ไม่อินกะคู่นี้เลย เป็นไรเนี่ยเรา :ling1: :ling1: :ling1:
มานั่งรอคู่หลักดีกว่า :z2: :z2: :z2:
-
พิชชาแน่จริงๆ
คาราวะค่ะ
-
ชัข เอ๋ย แบบนี้ แกไม่รอดแล้ว พิชชิ เอาอยู่แน่
-
อิพี่จินก็ยอมบอกรักน้องแล้ว ก็เหลือแต่น้องล่ะนะ
ส่วนคู่รองก็น่ารักไม่แพ้กัน จะรออ่านตอนต่อไปนะ สู้ๆ
-
:hao5: :katai2-1:
-
พิชชาเอาอยู่!!
-
พิชชามีความราชินี
-
Sex Toy 19
เบียร์รีบวิ่งเข้ามาในโรงพยาบาลทันทีหลังจากที่รถจอด ร่างบางเดินไปถามที่เคาน์เตอร์ก่อนจะทราบว่าลุงของเขาถูกส่งเข้าห้องไอซียูและคุณหมอยังไม่ออกมาเบียร์ยืนหน้าเครียดอยู่ที่หน้าห้องไอซียู มือบางบีบกันแน่นอย่างกระวนกระวายใจ ป้าแอ๋วคนข้างบ้านของเขาเป็นคนโทรมาบอกว่าลุงเขาตกบันไดซึ่งก่อนตกบันไดได้ยินเสียงทะเลาะของลุงกับป้าดังมาก
“หมอยังไม่ออกมาใช่มั้ย” จินที่พึ่งเอารถไปจอดมาถามขึ้น เบียร์พยักหน้าด้วยสีหน้าเป็นกังวล
แอดดดด
“คุณหมอครับลุงของผมเป็นยังไงบ้างครับ” เบียร์ถามกับผู้เป็นหมอด้วยความร้อนใจ
“อาการยังไม่พ้นขีดอันตรายครับ ผู้ป่วยมีเลือดคลั่งในสมองเพราะคาดว่าน่าจะตกบันไดมาสูงมากทีเดียว อวัยวะส่วนอื่นก็มีบาดแผลโดยเฉพาะกระดูกแขนข้างซ้ายที่ร้าว” เบียร์หน้าเสียยิ่งกว่าเดิมกับคำพูดของหมอในใจก็ภาวนาของให้ลุงปลอดภัยเขาเหลือลุงที่เป็นญาติคนเดียว แม้ว่าลุงกับเขาจะไม่ได้สนิทกันมากแต่เพราะลุงที่เอาเขามาเลี้ยงไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ได้มีโอกาสโตมาเป็นผู้เป็นคนแบบทุกวันนี้
“ผมอยากเข้าไปเยี่ยมลุงครับ” เบียร์ว่า
“เห็นทีตอนนี้จะยังไม่ได้ครับ หมอว่าพวกคุณมาอีกทีตอนเช้าดีกว่านะครับหมอจะให้พยาบาลดูแลให้อย่างดี” หมอว่าก่อนจะตบไหล่เบียร์เบาๆให้หายห่วงก่อนจะเดินออกไป เบียร์ยังคงมีสีหน้ากังวลจนจินสังเกตได้มือหนาคว้ามือบางมาจับไว้พร้อมกับบีบเบาๆ
“คุณจิน” เบียร์เรียกคนน้ำตาคลอ
“ลุงนายจะปลอดภัย” แม้จะเป็นเพียงประโยคธรรมดาและพูดออกมาด้วยใบหน้าเรียบนิ่งแต่เบียร์กลับรู้สึกว่ามันอบอุ่นไปทั่วหัวใจ ร่างบางพยักหน้ารับก่อนจะให้อีกคนพากลับบ้านเพราะไม่สามารถเข้าเยี่ยมลุงได้...วันนี้เบียร์ไม่ได้ไปเรียนเพราะจะมาเยี่ยมลุงแต่เช้าโดยที่จินเป็นคนพามา ทั้งๆที่เขาบอกแล้วว่ามาเองได้แต่อีกคนก็ไม่ยอมก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลย
“ป้าแอ๋ว” เบียร์เรียกหญิงวัยกลางคนที่คุ้นเคยกันดีที่กำลังยืนอยู่ที่หน้าห้องไอซียูที่ลุงของเขาอยุ่ข้างใน
“เบียร์ ลุงเอ็งเป็นยังไงบ้าง” แอ๋วถามด้วยความเป็นห่วง เพราะความบ้านใกล้เรือนเคียงกันมาหลายปีและแอ๋วเองก็เอ็นดูเบียร์เพราะเห็นว่าเป็นเด็กดี เด็กขยันและเรียนเก่ง ยังเคยให้เบียร์มาสอนการบ้านหลายชายวัย10ขวบของตัวเองที่บ้านเลย
“พยาบาลบอกว่าคุณหมอเข้าไปตรวจแล้วครับป้า ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่แล้วป้าผมล่ะ” เบียร์ถามหาอีกคนที่ควรจะมาอยู่ที่นี่แต่เขากลับไม่เห็นตั้งแต่เมื่อคืน
“ป้าก็ไม่รู้อะไรมากแต่หลายวันก่อนลุงเอ็งมาถามหาเอ็งจากป้าเพราะไม่เห็นเอ็งที่บ้านหลายวัน ป้าก็ตอบได้แต่ไม่รู้แต่พอได้ยินนังจวงในตลาดมันเมาท์ว่าป้าเอ็งขายเอ็งให้กับคนรวยได้เงินเป็นกอบเป็นกำไปเข้าบ่อนเลยไปเล่าให้ลุงเอ็งฟัง จากนั้นมันก็ทะเลาะกันใหญ่เลยจนป้าได้ยินเสียงร้องของลุงเอ็งนี่แหละ ส่วนนังป้าใจร้ายของเอ็งนั่นน่ะเหรอ หึ...” ป้าแอ๋วเล่าเรื่องราวให้ฟังด้วยใบหน้าเคร่งเครียดก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปาก
“...มันหอบเงินหนีตำรวจไปแล้วเพราะกลัวโดนจับที่ทำร้ายลุงเอ็งตกบันได” ป้าแอ๋วว่าต่อ เบียร์น้ำตาคลอทันทีกับเรื่องราวที่รับรู้ไม่คิดว่าเรื่องราวมันจะเลวร้ายขนาดนี้ แม้ว่าป้าจะไม่เคยทำดีกับเขาตั้งแต่ที่เขาจำความได้แต่เขาก็ไม่เคยคิดว่าป้าจะทำร้ายลุงซึ่งเป็นสามีของตัวเอง
“นั่นไงหมอมาแล้ว” ป้าแอ๋วสะกิดบอกเบียร์ เบียร์จึงรีบไปหาหมอทันที
“ลุงผมเป็นยังไงบ้างครับ”
“อาการยังทรงตัวครับแต่คนไข้ได้สติแล้วและอยากพบหลานชาย” เบียร์ยิ้มทันทีเมื่อรู้ว่าลุงได้สติแล้ว
“ผมครับ ผมเป็นหลานชาย” หมอพยักหน้ารับก่อนจะให้พยาบาลพาเบียร์เข้าไปเยี่ยมลุงแต่สามารถเข้าไปได้คนเดียวเท่านั้นทำให้จินและป้าแอ๋วต้องรออยู่ข้างนอก
“ลุง” เบียร์เรียกผู้เป็นลุงน้ำตาคลอ สภาพตอนนี้ของลุงแทบดูไม่ได้ มีแผลฟกช้ำไปหมดแถมยังมีสายโน่นสายนี้โยงยางเต็มไปหมด
“บะ...เบียร์”
“ฮึก ลุง เจ็บมากมั้ย” เบียร์น้ำตาไหลออกมา
“เอ็ง...เป็นไงบ้าง” ผู้เป็นลุงไม่ตอบแต่กลับถามหลานชายกลับ
“ผมสบายดีครับลุง ฮึก ลุง ต้องหายไวๆนะ ผมจะกลับบ้านไปดูแลลุงเอง” เบียร์ว่าเพราะดูจากอาการของผู้เป็นลุงแล้วคงจะไม่สามารถกลับไปทำงานได้อีกแล้วแต่เขานี่แหละจะเป็นคนดูแลลุงเอง จะตอบแทนพระคุณของลุงที่เลี้ยงเขามาจนโต
“เอ็ง...สบายดี อึก ข้าก็...ดีใจ” ลุงว่าพร้อมรอยยิ้มนิดๆ ในใจเจ็บปวดไปหมดหลังจากที่รู้ว่าหลานชายคนเดียวถูกเมียใจร้ายของตัวเองขายให้กับคนรวยเพื่อเอาเงินไปบ่อน เขายอมรับว่าตั้งแต่เอาเบียร์มาเลี้ยงเขาไม่เคยทำหน้าที่ลุงที่ดีเท่าไหร่ เขาทั้งกินเหล้ายา เมายาและชอบทะเลาะกับเมียให้เบียร์มันเห็น ถ้าพ่อแม่เบียร์มันยังอยู่ชีวิตมันคงจะดีกว่านี้ร้อยเท่าพันเท่า
“ขอ...โทษ” ผู้เป็นลุงพยายามเค้นเสียงออกมา เบียร์ส่ายหน้าน้ำตาไหลพราก
“ลุงขอโทษผมทำไม ฮึก ลุงไม่เคยทำอะไรผิด ฮึก ลุงมีพระคุณกับผม ลุงเอาผมมาเลี้ยง ถ้าไม่มีลุง ฮึก ผมคงไม่ได้อยู่ได้ถึงวันนี้”
“ข้า...เป็นลุงที่ไม่ดี ข้าไม่เคย...ทำให้เอ็งสุขสบายเลย” เบียร์ส่ายหน้ากับคำพูดของผู้เป็นลุง
“ฮึก ลุงเป็นลุงที่ดีที่สุดของเบียร์ ฮึก ลุงอย่าพูดแบบนี้นะ ลุงพักผ่อนเยอะๆนะและลุงต้องหายไวๆ” เบียร์ว่าส่งท้ายเมื่อพยาบาลมาตามว่าหมดเวลาเยี่ยมแล้ว เบียร์มองผู้เป็นลุงทั้งน้ำตาโดยหารู้ไม่ว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้มองหน้ากัน...สามวันผ่านไป...
“น้องเบียร์” คุณหญิงจิตราเรียกชื่ออีกคนหลังจากที่พึ่งรู้ข่าวว่าลุงของเบียร์เสียแล้ว
“ฮึก คุณผู้หญิง” เบียร์น้ำตาไหลพรากก่อนจะโผเข้ากอดหญิงวัยกลางคนที่เขานับถือเหมือนเป็นแม่อีกคน คุณหญิงจิตราลูบผมเด็กหนุ่มอย่างปลอบประโลมพร้อมมองไปที่ลูกชายที่กำลังจัดการเรื่องการรับศพของผู้ป่วยจากหมออยู่
“เข้มแข็งไว้นะคะ” เบียร์ยังคงร้องไห้จ้าไม่ต่างจากเด็ก เขาไม่เคยคาดคิดเรื่องนี้มาก่อน เขาคิดว่าลุงจะปลอดภัย เขาหวังแบบนั้นแต่พอได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาลแข้งขาเขาก็อ่อนเปลี้ยจนล้มไปกองกับพื้นดีที่มีร่างสูงรับไว้ เบียร์ซุกอกแกร่งร้องไห้อย่างหนักก่อนที่อีกคนจะพาเขามาที่โรงพยาบาลและโทรหาผู้เป็นคุณหญิงของบ้านให้ทราบเพราะอีกคนอยู่ที่บริษัท...งานศพของลุงของเบียร์จัดขึ้นอย่างเรียบง่ายเพราะมีคนรู้จักไม่กี่คนและมีเบียร์เป็นเพียงญาติคนเดียว หลังจากที่ทำการฌาปนกิจแล้วเบียร์ก็พารูปของลุงกลับมาบ้านที่เขาเคยอยู่ ร่างบางซูบผอมไปมากตั้งแต่ลุงป่วย กินข้าวทีก็เหมือนแมวดมทำให้จินอดที่เป็นห่วงไม่ได้แต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้นอกจากจับมืออีกคนเอาไว้
“กลับมาบ้านแล้วนะครับลุง” เบียร์พูดกับรูปของลุงทั้งน้ำตา จินกับผู้เป็นแม่มองภาพนั้นด้วยความสะเทือนใจเช่นเดียวกัน
“จินต้องดูแลน้องดีๆนะคะ ตอนนี้น้องคงเคว้งคว้างมาก” จินพยักหน้ารับ ยังไงเขาก็ไม่มีวันปล่อยให้อีกคนต้องโดดเดี่ยวแน่ๆ คำว่ารักที่เคยบอกกับอีกคนไปไม่ใช่ศักดิ์แต่พูดแต่เพราะรู้สึกจริงๆจึงพูดไป
“งั้นเดี๋ยวแม่กลับก่อนนะคะ” ผู้เป็นแม่บอกลาก่อนจะกลับไป จินเดินเข้าไปหาอีกคนในบ้านก็เห็นว่ายังคงนั่งร้องไห้อยู่กับรูปถ่ายของลุง
“ลุงนายไปสบายแล้ว” จินว่าออกมาเสียงเรียบ เบียร์หันมามองอีกคนทั้งน้ำตา
“แต่ผมไม่เหลือใครแล้ว ฮึก ผมเหลือลุงแค่คนเดียว” เบียร์ว่า อย่างที่บอกแม้ว่าลุงจะไม่ได้ดูแลเขาดีหรือทำให้ชีวิตเขาสุขสบายแต่ลุงก็คือญาติคนเดียวของเขา คือผู้มีพระคุณของเขา เขายังจำภาพเมื่อตอนอายุ7ขวบที่ลุงสอนการบ้านเลขให้เขาแต่สอนแบบผิดเพราะลุงเองก็ไม่รู้ ยังจำภาพตอนอายุ10ขวบที่ลุงใช้ให้เขาไปซื้อเหล้าแต่ให้เงินเกินมาแล้วบอกที่เหลือให้ซื้อขนมกิน ยังจำภาพตอนอายุ18ที่ลุงพาเขาไปตลาดไปอวดว่าเขาสอบติดมหาวิทยาลัยชื่อดังด้วยความภาคภูมิใจและยังจำได้อีกหลายๆภาพที่มีลุงอยู่ในความทรงจำ
“นายยังมีฉัน มีแม่ของฉันและเพื่อนๆของนาย” จินว่าพร้อมกับดึงอีกคนมาซุกอกแกร่ง เบียร์ยังคงร้องไห้ไม่หยุด ยังคงทำใจกับเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัวได้
“คุณจิน” เบียร์เรียกอีกคนเสียงแผ่วหลังจากที่เริ่มหยุดร้องไห้ จินเลิกคิ้ว
“ผม...ขอกลับมาอยู่ที่บ้านได้มั้ย” จินขมวดคิ้วทันทีกับคำขอของอีกคน
“ทำไม” เสียงทุ้มถามกลับ
“ผมอยากอยู่ที่นี่...อยู่กับลุง” เบียร์ว่าพร้อมกับมือบางที่ลูบที่รูปถ่ายของลุงแผ่วเบา จินขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจก่อนจะดึงมือของอีกคนกลับ
“นายต้องอยู่กับปัจจุบัน นายจะมาจมปลักอดีตแบบนี้ได้ยังไง” จินว่าเสียงเรียบแต่นัยน์ตาคมก็มองอีกคนอย่างตำหนิ
“ฮึก แต่อดีตที่ว่า ฮึก มันมีลุง มันมีลุงที่ยังอยู่กับผม” เบียร์ว่าเริ่มสะอึกสะอื้นอีกครั้ง เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะร้องไห้เก่งขนาดนี้ คิดว่าตัวเองจะเข้มแข็งมากกว่านี้แต่ก็ไม่ใช่เลย เขามันก็เป็นแค่เด็กอ่อนแอ เจ้าน้ำตาคนหนึ่งเท่านั้น
“แต่ปัจจุบันของนายมันมีฉัน” จินว่าด้วยน้ำเสียงจริงจัง เบียร์ชะงักกับคำพูดของร่างสูง ตากลมสบกับตาคมอย่างสั่นระริก จินใช้มือปาดน้ำตาออกจากใบหน้าใสที่ตอนนี้เต็มไปด้วยความเศร้าหมองอย่างอ่อนโยน ใบหน้าหล่อค่อยๆเลื่อนเข้าไปประทับจูบที่ริมฝีปากบางแผ่วเบาแต่แฝงไปด้วยความอบอุ่น
“ให้ฉันได้ดูแลนายนะ”
“คุณจิน” เบียร์เรียกอีกคนเสียงพร่า
“ผมขอดูแลเบียร์นะครับ” จินหันไปพูดกับรูปของลุงของเบียร์ เบียร์น้ำตาไหลอีกครั้งแต่ไม่ใช่เพราะความเสียใจแต่เพราะความซึ้งใจในอีกคน คนที่เคยทำร้ายเขาในอดีต คนที่ทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนแปลงไปและคนที่บอกว่ารักกับเขาเมื่อหลายวันก่อน
“เริ่มต้นกันใหม่นะ” เสียงทุ้มว่า เบียร์มองหน้าอีกคนนิ่งๆก่อนจะพยักหน้ารับจินกระตุกยิ้มมุมปากแบบฉบับตัวเองก่อนจะจูบที่ริมฝีปากบางอีกครั้ง
ตกลงจะดราม่าหรือจะหวาน? 555555 เปลี่ยนอารมณ์กันทันมั้ยคะ คือในส่วนของพล็อตอยากให้พี่จินได้โชว์ความเป็นพระเอกบ้างหลังจากที่เป็นตัวร้ายมานาน 5555ตอนหน้าจบแล้วนะคะ งื้ออออออ ส่วนตัวไม่อยากให้จบแต่มันต้องจบ ฝากติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
สงสารน้อง แต่น้องกำลังได้ครอบครัวใหม่แล้ว
จินดูแลน้องดีๆน้าาาา
-
ในเรื่องร้ายๆก็ยังมีเรื่องดีๆเสมอ เริ่มต้นกันใหม่
-
เป็นดราม่าที่หวานมากกกก
หวังว่า ยัยป้าคงไปแล้วไปลับ ไม่กลับมาก่อกวนอีกนะ
-
ความหวานในความดราม่า อ่านแล้วอยากจะกรี๊ดดดดดดดดดดด :hao7: :hao7: :hao7:
-
จะจบแล้วเหรอ
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
.....
-
เบียร์ พี่เค้าบอกรักแล้วนะ
-
สงสารน้อง เข้มแข็งไว้นะ คุณลุงเค้าไปสบายแล้ว
พี่จินดูแลน้องดีๆนะ
ขอให้ตำรวจจับนังป้านั่นให้ได้ หวังว่านังป้ามหาภัยจะไม่ย้อนกลับมาสร้างความเดือดร้อนให้กับเบียร์อีกนะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สงสารเบียร์ แต่ไม่เป็นไรยังมีจินอยู่ สู้ๆ
-
:pig4: รออ่านตอนต่อไปนะ
-
Sex toy 10 End
( Shut x Pitcha )
วันนี้เป็นวันดีที่พิชชาจะได้พาชัชมาทำความรู้จักกับพ่อของตัวเองซึ่งพึ่งกลับมาถึงไทยเมื่อคืนนี้พร้อมกับพ่อของจิน แทนที่จะเป็นชัชที่กังวลกลับเป็นพิชชาที่กังวลการการมาพบกันครั้งนี้ไม่น้อย พิชชารู้นิสัยพ่อของตัวเองดี พ่อของพิชชาเป็นคนจริงจังจนถึงขั้นดุ ทุกการกระทำจะต้องมีเหตุมีผลเสมอและเพราะแม่ของพิชชาเสียไปตั้งแต่พิชชายังเด็กทำให้พ่อเป็นคนเลี้ยงพิชชามาด้วยตัวเอง พิชชาโตขึ้นมาด้วยความหวังของผู้เป็นพ่อและเขาก็ไม่เคยทำให้พ่อผิดหวังซึ่งไม่รู้ว่าการกระทำครั้งนี้ของเขาพ่อจะว่ายังไงกัน
“คุณโอเคนะ” ชัชถามขึ้นขณะที่อยู่ในรถ พิชชาหันมามองหน้าชัชนิดๆก่นอจะพยักหน้าแต่ใบหน้าก็ยังแฝงไปด้วยความกังวล
“มันจะต้องโอเค” ชัชว่าพร้อมกับเอื้อมมือมาบีบมือบางบนตักเบาๆ พิชชาคลี่ยิ้มขึ้น เขาจะเชื่อใจอีกคน
“คุณท่านรออยู่ข้างในแล้วค่ะ” ป้าแม่บ้านพูดขึ้นเมื่อชัชกับพิชชามาถึง เมื่อคืนพิชชาไปนอนค้างที่บ้านของชัชเลยไม่ได้อยู่บ้านตอนที่พ่อกลับมาถึง
“สวัสดีครับพ่อ” พิชชาทักทายพร้อมกับยกมือไหว้ผู้เป็นพ่อรวมทั้งชัชเองด้วยชายวัยกลางคนในแว่นดูมีภูมิฐานวางหนังสือพิมพ์ในมือลงก่อนจะมองมาที่ทั้งคู่
“บ้านไม่มีหรือไงถึงต้องไปนอนบ้านคนอื่น” พิชัย ผู้เป็นพ่อของพิชชาพูดขึ้น พิชชาชะงักทันทีกับคำพูดของผู้เป็นพ่อ
“ชัชไม่ใช่คนอื่นนะครับพ่อ” พิชชาว่า
“นั่งลงก่อนแล้วค่อยคุยกัน” ทั้งชัชและพิชชานั่งตามที่ผู้เป็นพ่อบอกทันทีบรรยากาศในห้องรับแขกตกอยู่ในความเงียบพิชชารู้สึกอึดอัดไปหมด พ่อของเขายังคงไม่พูดอะไร
“พ่อสบายดีนะครับ” เป็นพิชชาที่พูดขึ้นก่อน
“อืม งานยุ่งนิดหน่อย” พิชัยตอบ
“นายสินะแฟนของลูกชายฉัน” ก่อนจะหันไปคุยกับชัช
“ใช่ครับ ผมชัชครับเป็นแฟนของพิชชา” ชัชทักทายกลับและแนะนำตัวเองอย่างมีมารยาท
“อายุเท่าไหร่และกำลังทำอะไรอยู่” ผู้เป็นพ่อยิงคำถาม
“อายุ21ครับ พึ่งเรียนจบครับ” ชัชตอบ
“เด็กกว่าพิชชาสินะ” ผู้เป็นพ่อว่า พิชชาน่าเสียทันทีเพราะคำพูดของพ่อแบบนี้เหมือนกับว่าไม่ค่อยปลื้มใจเท่าไหร่ ชัชเมื่อเห็นว่าคนรักมีท่าทางกังวลจึงเอื้อมมือไปจับมือบางเอาไว้ พิชชาหันมามองหน้าอีกคนด้วยนัยน์ตาสั่นๆแต่ชัชกลับยกยิ้มให้เป็นเชิงว่ามันจะโอเค พิชชาอยากจะเชื่ออย่างนั้นแต่เห็นจากคำพูดและท่าทางนิ่งๆของพ่อแล้วเขาไม่อยากจะหวังมากเลยเพราะกลัวจะผิดหวัง
“พิชชาตามมาคุยกับพ่อหน่อย” พิชัยว่าก่อนจะลุกจากโซฟาแล้วเดินนำพิชชาไป
“ไปสิคุณ” ชัชว่า พิชชาพยักหน้านิดๆก่อนจะเดินตามพ่อไป ฟลังจากที่สองพ่อลูกเดินลับตาไปชัชก็มีสีหน้าเป็นกังวลขึ้นทันที การที่เขาพยายามทำเหมือนโอเคไม่ใช่ว่าเขาโอเคเลยสักนิดแต่เขาทำเพื่อไม่ให้พิชชากังวลมากไปกว่านี้ เขาพอจะดูออกว่าพ่อของพิชชาไม่ปลื้มใจเท่าไหร่ที่เขาอายุน้อยกว่า ยังคงเรียนและเป็นผู้ชาย ชัชกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยันตัวเอง เจ้าชู้มาเสียมากมายแต่พอมารักใครเข่าจริงจังกลับมีอุปสรรคซะงั้น โชคชะตาชอบเล่นตลกว่ามั้ย?...พิชชามองแผ่นหลังของผู้เป็นพ่อที่กำลังยืนหันหลังให้เขาด้วยความกังวล อยากจะเป็นฝ่ายเอ่ยปากพูดขึ้นก่อนแต่อยู่ๆปากคอก็สั่นจนพูดอะไรไม่ออก
“พิชชารู้ใช่มั้ยว่าพิชชาไม่เคยทำให้พ่อผิดหวัง” ผู้เป็นพ่อเริ่มพูดขึ้น
“ครับ”
“แต่ครั้งนี้พิชชากำลังทำให้พ่อผิดหวัง” เสียงเรียบๆของผู้เป็นพ่อทำให้พิชชาใจกระตุก
“ผมรู้ครับแต่ว่าเรารักกันนะครับ”
“ความรักที่ว่าเอาอะไรมารับประกันได้ล่ะว่าจะรักกันไปถึงเมื่อไหร่ ความรักที่ว่าเอาอะไรมารับประกันได้ล่ะว่าจะสามารถทนกับคำติฉินนินทาและสายตาของคนอื่นได้” พิชัยว่าด้วยน้ำเสียงจริงจังก่อนจะหันมามองลูกชายด้วยแววตาเรียบนิ่ง พิชชาตา
สั่นระริกกับคำพูดของผู้เป็นพ่อ
“ผมไม่รู้ครับ ผมรู้แค่ว่าเรารักกัน รู้แค่ปัจจุบันเท่านั้น ส่วนเรื่องคนอื่นผมไม่เคยแคร์แต่คนที่ผมคือคือคุณพ่อ...ถ้าคุณพ่อรับได้ต่อให้คนทั้งโลกรับไม่ได้ผมก็ไม่สนใจ”พิชชาว่าออกมาพร้อมมองหน้าผู้เป็นพ่ออย่างอ้อนวอน
“แล้วถ้าพ่อรับไม่ได้ล่ะ”...ชัชมองหน้าคนรักที่เดินลงมาจากชั้นบนด้วยดวงตาแดงก่ำเหมือนกับว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักทำให้เขารู้สึกใจไม่ดี
“เกิดอะไรขึ้น” ชัชปรี่ตัวเข้าไปหาอีกคนทันที พิชชาส่ายหน้าแต่ชัชไม่เชื่อ
“เราเป็นแฟนกันนะพิชชา เกิดอะไรขึ้นกันแน่” ชัชถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“เปล่าสักหน่อย” พิชชายืนยัน
“แต่คุณพึ่งร้องไห้มา คุณพ่อว่าอะไรคุณหรือว่าท่าน...”
“ไม่มีอะไรหรอก คุณพ่อโอเค...แต่วันนี้ท่านเพลียๆน่ะเลยดูเงียบๆแบบนั้น ผมว่าเราไปหาอะไรกินกันมั้ยตอนเช้ายังไม่ได้กินอะไรมาเลย” พิชชาเปลี่ยนเรื่อง ชัชอยากจะถามสิ่งที่เหมือนจะยังค้างคาอยู่ต่อแต่เหมือนกับว่าอีกคนไม่อยากตอบก็เลยเอาไว้ก่อน
“ไปสิ” ว่าแล้วทั้งคู่ก็พากันเดินออกไปโดยมีสายตาของผู้เป็นพ่อที่มองผ่านหน้าตาลงมาจากข้างบน
“สิ่งที่พ่อทำ พ่อทำเพื่อพิชชานะ”...ไม่รู้ว่าชัชคิดไปเองหรือเปล่าว่าวันนี้พิชชาแปลกไปอีกคนดูเอาอกเอาใจเขามาก ไม่ว่าเขาจะชวนไปดูหนังหรือชวนค้างที่บ้านเขาคืนนี้อีกคนก็ตกลงอย่างไม่มีข้อแม้มาก่อน ชัชไม่อยากจะคิดมากเพราะนั่นเป็นเรื่องดีไม่ใช่น้อยที่คืนนี้จะได้นอนกอดร่างกายนุ่มนิ่มของอีกคน
“ยังไม่หลับอีกหรือไง” ชัชถามขึ้นเมื่อเห็นอีกคนยังนอนตาใสแจ๋วอยู่
“กอดผมหน่อยสิ” ชัชเลิกคิ้วกับคำพูดของอีกคน
“ก็กอดอยู่นี่ไง” ชัชว่าขำๆ
“ไม่ใช่...ไม่ใช่กอดแบบนี้” พิชชาสบตาอีกคนท่ามกลางความมืดแต่ยังมีแสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาทำให้เห็นกันอย่างเลือนลาง
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” ชัชถามอย่างแปลกใจเพราะปกติอีกคนไม่เคยออดอ้อนให้เขากอดแบบนี้มีแต่เขาที่เป็นฝ่ายรุ่มร่ามกับอีกคนจนอีกคนต้องยอมในที่สุด
“หรือคุณไม่อยากกอดผม” พิชชาแสร้งเชิดปากอย่างงอนๆ
“เปล่าเสียหน่อยแล้วอย่ามาบ่นทีหลังละกัน” ชัชกระตุกยิ้มก่อนจะเปลี่ยนตำแหน่งตัวเองมาขึ้นคร่อมอีกคน ปากหนาจู่โจมอีกคนทันทีอย่างร้อนแรงพิชชาเองก็จูบตอบอีกคนไปเช่นเดียวกัน ร่างสองร่างที่เปล่าเปลือยกำลังสอดประสานกันท่ามกลางเสียงครวญครางด้วยความเสียดเสียว พิชชาเชิดหน้าหลับตารับสัมผัสของอีกคนอย่างเต็มใจ
“ผมรักคุณนะ” ชัชกระซิบข้างหูบางด้วยน้ำเสียงแหบพร่า พิชชาลืมตามองอีกคน
“ผมก็รักคุณ”...ชัชสลึมสลือขึ้นมาในตอนสายเพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาไปตี4 มือหนาควานหาร่างบางที่นอนอยู่ข้างกายแต่กลับพบเพียงความว่างเปล่า ชัชลืมตาขึ้นมาทันทีก่อนจะมองหาอีกคนแต่ก็ไม่พบ
“พิชชาล่ะ” ชัชลงมาถามแม่บ้านที่ชั้นล่างอย่างร้อนใจ
“ออกไปตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ” แม่บ้านตอบ ชัชขมวดคิ้วมือหนารีบกดโทรศัพท์หาอีกคนทันทีแต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ ชัชรีบขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วตรงดิ่งไปที่บ้านของอีกคนทันที เขาคิดไว้แล้วไม่มีผิดว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นไม่งั้นพิชชาไม่มีท่าทางแปลกๆแบบเมื่อวานแน่
“พิชชาอยู่มั้ยครับ” ชัชถามแม่บ้านที่บ้านพิชชาขึ้น
“ขึ้นพิชชาไปกับคุณท่านแล้วค่ะ” ชัชขมวดคิ้วกับคำตอบ
“ไปไหนครับ”
“ไม่ทราบค่ะแต่น่าจะต่างประเทศเพราะมีกระเป๋าเดินทางด้วย” ชัชรู้สึกมือไม้สั่นระริกไปหมด หัวใจเหมือนแตกสลายเป็นเสี่ยงๆกับสิ่งที่พึ่งรับรู้ เขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ถ้าจะให้คาดเดาคงเพราะพ่อของพิชชารับเรื่องของเราสองคนไม่ได้ใช่มั้ยถึงได้พาพิชชาไปจากเขา ชัชนั่งหน้าเครียดอยู่ในรถคันหรูอย่างมืดมนจนหนทางเขาอยากจะตามหาพิชชาแต่กลับไม่รู้ว่าอีกคนไปไหนเมื่อกี้ลองโทรถามไอ้เพื่อนสนิทแล้วมันก็ไม่รู้อะไรเลยแต่บอกว่าจะหลอกถามพ่อให้ หลายวันที่พิชชาหายออกไปจากชีวิตของชัช ชัชก็แทบไม่เป็นผู้เป็นคน ร่างสูงเก็บตัวอยู่แต่ในบ้านไม่ออกๆไปพบปะเพื่อนฝูง จินมาหาชัชบ้างเป็นครั้งคราวแต่กลับไม่มีข่าวคราวของพิชชาเลย จินคิดว่าพ่อของเขารู้แต่กลับไม่บอกเขา ชัชยังคงทรมาณตัวเองจนพ่อกับแม่ของชัชทนไม่ไหวจึงได้สั่งอีกคนให้ไปทำงานที่บริษัท แม้ว่าชัชจะไม่มีกระจิตกระใจอยากทำงานก็ตามแต่บางทีการมีอะไรทำยุ่งๆอาจจะทำให้เขาหายฟุ้งซ่านก็เป็นไปได้...6เดือนผ่านไป...วันนี้เป็นวันสำคัญของชัชและของบัณฑิตทุกคนเพราะพรุ่งนี้เป็นวันรับปริญญาของเขา มันคงจะดีกว่านี้ถ้าพิชชาอยู่ข้างๆเขาได้มางานรับปริญญาของเขาด้วยกันเหมือนกับจินและเบียร์ เขารู้สึกอิจฉาคู่นี้ไม่น้อย
“ดอกไม้มาส่งค่ะ” ชัชรับดอกไม้ช่อโตจากหญิงสาวมาอย่างงๆ กำลังจะเอ่ยปากถามว่าใครส่งมาแต่เจ้าตัวก็ไม่อยู่เสียแล้ว ชัชมองดอกไม้ในมือก่อนจะเหลือบไปเห็นการ์ดใบเล็กที่ติดมาด้วย
“พิชชา” ชัชเอ่ยขึ้นมาทันทีหลังจากที่อ่านการ์ดเสร็จ ใบหน้าหล่อเหลาที่หม่นหมองมากว่าขึ้นปีมีรอยยิ้มอีกครั้ง ตาคมพยายามมองหาร่างบางที่เขาคิดถึงอยู่ทุกวันท่ามกลางผู้คนที่เดินขวักไขว่ไปมาก่อนจะไปสะดุดกับร่างบอบบางที่เขาจำได้ดีว่าคือใครที่ยืนอยู่อีกฝั่งถนน พิชชากำลังส่งยิ้มมาให้เขา ไม่รอช้าชัชรีบวิ่งไปหาร่างบางทันทีโดยไม่สนใจว่าน้องรหัส หลานรหัสจะเรียกเพื่อเอาของมาให้
“คนใจร้าย” ชัชว่าหลังจากที่มายืนอยู่ตรงหน้าอีกคน
“ยอมรับ” พิชชาพยักหน้ารับยิ้มๆ
“กล้าดียังไงถึงได้ถึงผมไป ไม่รู้หรือไงว่าผมรักคุณมาก” ชัชว่าเหมือนจะใส่อารมณ์แต่ก็ไม่กล้าที่จะโกรธหรือโมโหอีกคนแม้แต่น้อย เพราะแต่อีกคนกลับมาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าก็ดีใจจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว
“รู้สิแต่ผมจำเป็นต้องทำ...ขอโทษและก็ขอบคุณนะ” พิชชาว่าด้วยนัยน์ตาสั่นระริกเหมือนจะร้องไห้ ชัชรู้สึกใจไม่ดีกับท่าทางของอีกคนก่อนจะดึงอีกคนเข้ามากอดโยไม่สนว่าจะท่ามกลางคนเยอะขนาดไหน
“ผมไม่โกรธคุณเลยสักนิด ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางโกรธแค่คุณกลับมาอยู่ตรงนี้ผมก็ดีใจแทบบ้าแล้ว” ชัชว่า พิชชาน้ำตาไหลออกมากับคำพูดของอีกคน รู้ว่าบทพิสูจน์ที่พ่อของเขาให้ทำมันร้ายแรงแค่ไหนแต่มันกลับทำให้เขารักอีกคนมาก รักโดยไม่มีข้อแม้ รักแบบที่ไม่กังวลอีกแล้วว่าข้างหน้าเรื่องของเราทั้งคู่จะเป็นยังไง...วันนั้นพ่อของเขาบอกว่ารับไม่ได้ซึ่งเขาก็ร้องไห้ออกมาทันทีที่ได้ เขาขอโอกาสจากพ่อ ขอโอกาสเพื่อพิสูจน์ความรักของเขาสองคน พ่อของเขาจึงสั่งให้เขาไปอยู่สิงคโปร์ด้วยกัน ซึ่งเป็นที่เดียวกับที่เขาเคยไปประชุมนั่นแหละ พ่อเขาขอเวลา6เดือนในการพิสูจน์ใจของเขาทั้งคู่ว่าจะทนอยู่ห่างกันได้มั้ยเพราะเขาก็พึ่งรู้ว่าพ่อเขารู้เรื่องของชัชดี ว่าแต่ก่อนอีกคนเจ้าชู้แค่ไหน ไม่เพียงแต่พิสูจน์เขาแต่เป็นการพิสูจน์ชัชด้วยว่าช่วงเวลาที่เขาหายไปอีกคนจะลืมเขาและมีคนอื่นหรือเปล่าแต่ชัชกลับพิสูจน์ให้พ่อของเขาเห็นว่าอีกคนจริงจังกับเขาแค่ไหนและอีกคนรักเขามากแค่ไหน
“ต่อไปจะไม่ไปไหนแล้ว” พิชชาว่า ชัชยิ้มกว้างกับคำพูดของอีกคนก่อนจะผละออก มือหนายกมือขึ้นมาเกลี่ยน้ำตาบนใบหน้าใสอย่างอ่อนโยนก่อนจะประทับจูบเบาๆที่หน้าผากเนียน
“ผมก็จะไม่ยอมให้คุณไปไหนแล้วเหมือนกัน”...เหตุการณ์ทุกอย่างคลี่คลายไปในทางที่ดี พิชชาเล่าเรื่องการพิสูจน์ใจของพ่อของเขาให้ชัชได้รับรู้ซึ่งชัชก็เดาไว้แล้วล่ะว่าต้องเป็นแบบนี้แต่ไม่คิดว่าจะนานถึงหกเดือน บอกตามตรงเลยเขาแทบถอดใจไม่แล้วแต่เมื่อนึกถึงอีกคนก็ทำไม่ลง ในเมื่อหัวใจของเขามีอีกคนอยู่เต็มหัวใจ
“วันนั้นรู้ได้ยังไงว่าผมเป็นคนส่งดอกไม้ให้” พิชชาถามขึ้นขณะทีกำลังนอนเกยอกแกร่งอยู่ที่บนเตียงที่บ้านของอีกคน
“ทำไมจะไม่รู้ล่ะ” ชัชว่ายิ้มๆ พิชชาหัวเราะเบาๆเมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาเขียนลงไปการ์ด
‘คนลามก’ สามคำสั้นๆง่ายๆที่พิชชาเขียนลงไปในการ์ด คำเรียกที่เขาชอบเรียกอีกคนในใจในตอนที่รู้จักกันแรกไม่คิดว่าชัชจะรู้
“แต่คุณมันลามกจริงๆแหละแต่ก่อนฉวยโอกาสกับผมอย่างกับอะไรดี” พิชชาว่า
“หึๆ ผมฉวยโอกาสเพราะผมสนใจคุณนี่หน่า” ชัชว่า พิชชาหันมามองอีกคน
“แล้วที่คบกันแค่เพราะสนใจ?” พิชชาเลิกคิ้วถาม
“เพราะรักต่างหาก” ชัชตอบ พิชชายิ้มเขินๆแม้ว่าจะได้ยินอีกคนบอกรักบ่อยแต่ทุกครั้งที่ได้ยินหัวใจก็เต้นแรงทุกครั้งและเขาก็คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้เรื่อยๆไป พิชชาเป็นแค่คนธรรมดาไม่สามารถรู้อนาคตได้แต่สิ่งที่เขารู้คือปัจจุบัน ปัจจุบันที่ได้รักกับอีกคนมันคือสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตของเขา
End
จบแล้วจ้า!!!!! อาจจะมีรวบรัดไปบ้างแต่คิดว่าจบแบบนี้ดีแล้ว 555555 ขอบคุณที่ติดตามชัชกับพิชชามาตลอดนะคะ อาจจะมีถูกใจไม่ถูกใจกันบ้างก็ตาม ส่วนคู่จินเบียร์อยากจะให้จบพรุ่งนี้เหมือนกันแต่ยังไม่ได้เริ่มแต่งเลย แฮะๆ แต่ฝากติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
จบคู่รองได้น่ารักมากกกก รวบรัดตัดความดี :hao7: :hao7: :hao7:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ดีใจกับทั้งสองคนด้วยนะที่พ่อยอมรับแล้ว
:katai2-1: :katai2-1:
-
แอบดราม่าก่อนจะหวาน~
-
คู่รองจบได้น่ารักจุง :-[
-
Sex Toy End
หลังจากที่ผ่านเรื่องร้ายๆมาเบียร์ก็รู้สึกว่าโลกนี้ไม่ได้ใจร้ายกับเขาอย่างที่คิดแม้ว่าเขาจะไม่เหลือญาติคนใดในชีวิตแล้วแต่เขาก็ยังมีเพื่อน มีคุณหญิงจิตราที่พร้อมจะเป็นผู้ปกครองให้และมีอีกคนที่คอยอยู่เคียงข้างเขามาตลอด เบียร์รู้สึกว่าความรู้สึกของเขามันเริ่มชัดเจนจนแน่ใจว่ารู้สึกยังไงกับอีกคน ซึ่งความรู้สึกที่ว่ามันก็ไม่ได้ต่างจากอีกคนเลย คิดได้อย่างนั้นใบหน้าใสก็ขึ้นสีระเรื่อ ครั้งก่อนมีแค่อีกคนเท่านั้นที่บอกรักเขาส่วนเขา...ให้ตายสิ เขาไม่กล้าที่จะบอกรักอีกคนจริงๆ แค่คิดว่าต้องพูดคำนั้นออกไปหัวใจก็เต้นแรงจวนจะระเบิดออกมาแล้ว
“ทำอะไร” จินที่พึ่งเดินออกจากห้องน้ำถามขึ้นเมื่อเห็นอีกคนนั่งส่ายหัวไปมา
“ปะ...เปล่า” เบียร์ตอบแต่ไม่ยอมสบตาร่างสูง จินสาวเท้าเข้ามาหาอีกคนด้วยสภาพผ้าเช็ดตัวพันเอวผืนเดียวทำให้เบียร์หน้าร้อนผ่าวอีกครั้ง
“ไปแต่งตัวดีๆสิ” เบียร์ว่าโดยที่ไม่กล้ามองอีกคน
“เขินอะไร เห็นกันมากี่ครั้งแล้ว” จินว่า
“ไม่ได้เขินเสียหน่อย” เบียร์ว่าอย่างปากดี
“หึๆ งั้นเหรอ”
“คุณจิน!” เบียร์ร้องออกมาเมื่ออยู่ๆอีกคนก็ปลดผ้าขนหนูออกและเดินเปลือยไปที่ตู้เสื้อผ้าโดยไม่อายเขาที่นั่งอยู่เลย ตากลมหลับปี่อย่างไม่กล้ามองแม้ว่าเมื่อกี้จะเห็นมันเต็มตาแล้วก็ตา
“แต่งตัวเสร็จแล้ว” จินว่าทำให้เบียร์ค่อยๆลืมตาขึ้นมาก้เห็นว่าอีกคนแต่งตัวเตรียมไปทำงานเรียบร้อยแล้ว ตากลมมองอีกคนขุ่นๆที่เมื่อกี้ทำโรคจิตใส่เขา
“คุณมันโรคจิต” เสียงใสว่า จินกระตุกยิ้มมุมปาก
“ก็นึกว่านายชอบ” จินว่าหน้านิ่ง
“ใครจะชอบของพรรค์นั่นกัน!” เบียร์รีบปฏิเสธเสียงแข็ง
“แล้วเมื่อคืนใครบอกขออีก” เบียร์หน้าขึ้นสีจัดทันทีกับคำพูดของอีกคน ก็เมื่อคืนมัน...บ้าๆๆ คุณจินบ้าที่สุด!
“หืมมม ทำไมเมื่อคืนถึงขอล่ะ” จินเดินกระซิบถามที่ข้างหูบาง ทำให้เบียร์หัวใจเต้นระรัวด้วยความอายและความเขิน
“ก็เมื่อคืนมัน...” เบียร์กัดปาก
“มันอะไร” จินเลิกคิ้วแต่ก็ไม่ยอมถอยห่างจากอีกคน
“...มัน...มัน...มันเสียวนี่” จินหัวเราะออกมาทันทีกับคำตอบของร่างบาง เบียร์รีบเอาผ้าห่มมาคลุมหน้าด้วยความเขินอายกับคำพูดที่พึ่งออกมาจากปากตัวเอง
“อย่านะ” เบียร์ว่าเมื่ออีกคนพยายามดึงผ้าห่มที่เขาใช้ปิดหน้าออก
“ปิดทำไม” จินถามเสียงเรียบแต่ก็เจือไปด้วยความขบขันในท่าทางของอีกคน
“อย่ามายุ่ง ไปทำงานเลยคนโรคจิต” เบียร์ว่าแต่มีหรือจินจะยอมมือหนาที่มีแรงมากกว่ารีบดึงผ้าห่มออกจากอีกคนทันทีทำให้ใบหน้าใสที่ตอนนี้กลายเป็นสีแดงจัดไปแล้วปรากฏแก่สายตา
“ห้ามมองนะ ห้ามมองๆ”
“ไม่มองหรอก...” จินเว้นวรรค
“...แต่จะจูบเลย” สิ้นเสียงทุ้มมือหนาก็เชยคางอีกคนมารับจูบอันหอมหวานยามเช้าเพื่อเป็นกำลังใจก่อนไปทำงาน...หลายวันผ่านไป...วันนี้ก็เหมือนทุกเช้าที่จินและเบียร์ต้องลงมากินข้าวเช้าพร้อมกับผู้เป็นแม่
“ลงกันมาแล้วค่ะคุณ” เสียงของคุณผู้หญิงของบ้านดังขึ้นทำให้เบียร์ทำหน้างุนงงก่อนจะพบกับผู้ชายวัยกลางคนท่าทางดูดีมีภูมิฐานที่กำลังนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะกินข้าวซึ่งปกติจะเป็นที่ประจำของคุณหญิงจิตรา
“คุณพ่อ” จินพูดขึ้นซึ่งนั่นก็ทำให้เบียร์รู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที ตั้งแต่เขาเข้ามาอยู่ที่นี่ก็เป็นเวลานับเดือนแล้วแต่เขาก็ไม่เคยพบคุณผู้ชายของบ้านหรือพ่อของร่างสูงสักครั้งแต่เห็นพวกแม่บ้านบอกว่าท่านทำงานอยู่ที่ต่างประเทศนานๆจะกลับมาทีหรือไม่คุณหญิงก็จะเป็นคนไปหาที่นั่นเอง
“นั่งลงสิ” คุณผู้ชายของบ้านพูดขึ้นทำให้จินและเบียร์พากันมานั่งที่โต๊ะอาหาร
“พ่อกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” จินถามขึ้น
“เมื่อคืนน่ะ พอดีมากะทันหันพร้อมกับพิชัยเลยไม่ได้บอกล่วงหน้าก่อน” ผู้เป็นพ่อว่า จินพยักหน้ารับเพราะก็รู้จักลุงพิชัยซึ่งเป็นผู้ช่วยคนสนิทของพ่อและเป็นพ่อของพิชชาดี
“เดี๋ยวค่อยคุยกันละกันนะคะ ทานข้าวกันดีกว่า” คุณหญิงของบ้านพูดขึ้นก่อนที่ทั้งสี่จะลงมีกินข้าวเช้าร่วมกัน ไม่รู้ว่าเบียร์คิดไปเองหรือเปล่าว่าพ่อของร่างสูงมองมาที่เขาอยู่หลายครั้งซึ่งเขาเองก็คาดเดาสาเหตุที่มองมาไม่ได้ แม้ว่าแม่ของร่างสูงชอบพอเขาก็จริงแต่ใช่ว่าผู้เป็นพ่อจะชอบเสียหน่อย เพียงแค่คิดได้แบบนี้ในใจก็รู้สึกเจ็บหน่วงขึ้นมาแปลกๆ...หลังจากที่กินข้าวเสร็จทั้งสี่ก็พากันมาที่ห้องรับแขกเพื่อพูดคุยและคนที่นั่งจนตัวเกร็งก็คงหนีไม่พ้นเบียร์เพราะรู้สึกเหมือนเป็นคนแปลกหน้าในวงสนทนานี้
“นี่น่ะเหรอที่คุณบอก” ผู้เป็นคุณผู้ชายของบ้านพูดขึ้น
“ใช่ค่ะ นี่น้องเบียร์เป็นแฟนของลูกชายเรา” ผู้เป็นภรรยาว่าด้วยรอยยิ้ม
“เป็นแฟน? ด้วยความเต็มใจหรือเปล่า ไหนคุณเคยเล่าว่าลุกเราไปทำนิสับไม่ดีกับเด็กคนนี้มาไง” ผู้เป็นสามีถามพร้อมกับขมวดคิ้ว
“นั่นมันอดีตนะพ่อ” จินรีบค้านทันที
“อดีตแล้วยังไง พาเขามาอยู่ในบ้านนี่เขาเต็มใจหรือเปล่า เป็นแฟนกับเขานี่ยัดเยียดให้เขาหรือว่าเขาเต็มใจเป็น” ผู้เป็นพ่อถามเสียงเรียบซึ่งนั่นก็ทำให้จินชะงักทันทีเบียร์ที่นั่งอยู่ข้างๆอีกคนก็รู้สึกอึดอัดไม่น้อย อยากจะเปิดปากพูดอะไรออกไปบ้างแต่ก็ไม่กล้า
“แต่ตอนนี้ทั้งคู่ก็มีความสุขดีนะคะ” ผู้เป็นแม่พูดเพื่อทำลายบรรยากาศเครียดๆ
“ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ทั้งคู่จะเป็นยังไงแต่ผมแค่อยากรู้ว่าเด็กคนนี้เข้ามาอยู่ที่บ้านของเขาเพราะจินบังคับหรือยอมมา และที่ว่าเป็นแฟนกันที่เพราะจินบังคับหรือรักกันจริงๆ” ผู้เป็นพ่อว่าพร้อมมองมาที่เบียร์เป็นเชิงถาม เบียร์นั่งกัดปากด้วยหัวใจสั่นระรัวแม้มันจะคือความจริงที่ว่าเขาเข้ามาอยู่ที่นี่เพราะอีกคนบังคับและตำแหน่งแฟนอะไรนั่นเขาก็ไม่เคยได้ยินเอ่ยปากขอเลยแต่คำว่ารักในวันนี้มันก็ทำให้เขามั่นใจได้ว่าอีกคนรู้สึกยังไงกับเขาไม่ใช่เหรอ?
“แต่ผมรักเบียร์” จินว่า
“แล้วเบียร์เขารักเราหรือเปล่าล่ะ” จินนิ่งไปทันทีกับคำถามของผู้เป็นพ่อที่ถามกลับมา คิ้วหนาขมวดมุ่นเมื่อนึกถึงเรื่องนี้เพราะเขาเองก็ยังไม่เคยได้ยินอีกคนบอกว่ารักเขาเลยสักครั้ง
“คือผม...” เบียร์ทำหน้าลำบากใจ ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงแต่แอบกลัวว่าถ้าเขาพูดมันออกไป พ่อของอีกคนจะรับไม่ได้ พ่อของอีกคนจะไม่ยอมรับเขา เขากลัวไปหมด
“ไม่เหรอ” จินถามเสียงแผ่วรู้สึกหัวใจบีบแน่นจนเจ็บปวดไปหมดเมื่อเห็นท่าทางลำบากใจในการตอบของอีกคน เบียร์หันไปมองอีกคนที่กำลังมองมาที่เขาด้วยแววตาหม่นๆ
“คุณจินคือ...”
“ผมว่าผมได้คำตอบแล้วล่ะครับพ่อ” อยู่ๆจินก็พูดแทรกขึ้น
“ฟังน้องให้จบก่อนสิคะจิน” ผู้เป็นแม่ท้วง
“บางทีผมก็กลัวคำนั้นๆน่ะครับแม่ ผมว่าผมไปทำงานก่อนดีกว่า” จินว่าก่อนจะลุกไป
“คุณจินเดี๋ยวก่อนสิ” เบียร์พยายามเรียกแต่อีกคนก็เดินออกไปอย่างรวดเร็วจนเบียร์ตามไม่ทัน
“รักสินะ” พอเบียร์เดินกลับมาผู้เป็นพ่อของร่างสูงก็พูดขึ้น เบียร์ชะงักก่อนจะค่อยๆพยักหน้ารับ
“ถ้าผมพูดออกไปคุณท่านจะไม่รังเกียจผมใช่มั้ยครับ คุณท่านจะยอมรับผมได้ใช่มั้ยครับ” เบียร์ถามเสียงเครือด้วยความอึดอัดใจจนแทบจะร้องไห้
“ตายแล้วน้องเบียร์ไม่ร้องนะคะ คุณอ่ะ แกล้งเด็กๆแรงไปแล้ว” ผู้เป็นภรรยาให้ไปเอ็ดสามีก่อนจะเดินมากอดปลอบลูกสะใภ้(?)ทันที เบียร์ทำหน้างุนงงกับคำพูดของคุณหญิงของบ้าน
“คุณพ่อเขารู้ตั้งนานแล้วล่ะค่ะ รับได้ด้วยแต่เมื่อกี้แกล้งเก็กขรึมแกล้งน้องเบียร์กับพี่จิน”
“จะ...จริงเหรอครับ” เบียร์ถามออกมา
“จริงสิ แม่เขาเล่าเรื่องเราให้พ่อฟังมานานแล้ว ทั้งรักทั้งหลงเรายิ่งกว่าลุกในไส้แบบนี้พ่อจะไม่ยอมรับได้ยังไง” เบียร์น้ำตาไหลทันทีกับคำพูดของผู้เป็นคุณผู้ชายของบ้าน น้ำตาไหลครั้งนี้ไม่ได้เสียใจแต่เป็นเพราะกำลังดีใจและมีความสุขมากๆต่างหาก
“ทีนี้ก็เคลียร์แล้วนะคะน้องเบียร์ ที่เหลือ...ง้อพี่จินด้วยนะคะ อ่อๆ บอกรักพี่เขาด้วยล่ะ เห็นนิ่งๆหน้าตายแบบนั้นขี้คิด มากน่ะคะ” ผู้เป็นแม่ว่า เบียร์พยักหน้ารับ...เพราะท่าทางที่อารมณ์ไม่ดี หน้านิ่วคิ้วขมวดของรองประธานบริษัททำให้ไม่มีใครกล้าสู้หน้าแม้แต่เลขาเอง วันนี้จินโหมทำงานหนักมากขนาดพักกลางวันยังไม่ยอมกินข้าวขอแค่กาแฟแก้วเดียวเท่านั้น
“เอ่อ...ยังไม่เลิกงานอีกเหรอคะ” เลขาถามขึ้นเมื่อเห็นว่าถึงเวลาเลิกงานแล้วแต่ผู้เป็นรองประธานก็ยังคงนั่งอ่านแฟ้มงานอยู่
“ยัง” จินตอบเสียงเรียบทำให้ผู้เป็นเลขาไม่กล้าถามต่อ...จินทำงานจนถึงสี่ทุ่มจึงกลับบ้าน ในใจก็อยากจะไปดื่มต่อกับเรื่องที่ทำให้รู้สึกไม่ดีตั้งแต่เช้าแต่เพราะชัชกำลังวุ่นวายอยู่กับเรื่องของตัวเองเลยไม่สะดวกที่จะไปด้วยทำให้จินเลือกที่จะกลับบ้านแทน เบียร์ที่ยืนชะเง้อคอรออีกคนกลับบ้านก็คลี่ยิ้มทันทีที่เห็นรถคันหรูที่คุ้นตาขับเข้ามา
“ทำไมเลิกดึกจัง” เบียร์ถามขึ้นพร้อมกับทำท่าจะช่วยอีกคนถือของแต่จินเบี่ยงตัวหนีและเดินเข้าไปบ้านไป เบียร์ถอนหายใจออกมากับท่าทางของอีกคน นอกจากจะนิ่ง หน้าตา ขี้คิดมากแล้วยังขี้งอนอีกต่างหาก
“คุณจินโกรธผมเหรอ” เบียร์ถามขึ้นขณะที่ปิดไฟนอนอีกคนนอนหันหลังให้เขาซึ่งแตกต่างจากวันอื่นที่ต้องดึงเขาเข้าไปกอด
“เปล่า” จินตอบเสียงเรียบ
“แต่คุณแทบจะไม่มองหน้าผมเลย เรื่องเมื่อเช้าใช่มั้ยที่ทำให้คุณ...”
“เลิกพูดถึงมันซะ” จินขัดขึ้น เบียร์ขมวดคิ้วก่อนจะใช้มือจับอีกคนให้พลิกตัวหันมาประชันหน้ากับตัวเอง
“ทำไมคุณไม่ฟังผมให้จบก่อน ทำไมต้องขัดตลอด”
“แล้วทำไมฉันต้องฟังด้วยว่านาย...นายไม่ได้รักฉัน” จินว่าเสียงแผ่วในท้ายประโยค
“แล้วผมพูดหรือยังล่ะว่าไม่ได้รัก” จินขมวดคิ้วกับคำพูดของอีกคน
“แล้วนายพูดหรือยังล่ะว่ารัก” จินว่าออกมาบ้าง เบียร์กัดปากอย่างไม่กล้าพูดต่อเพราะรู้สึกเขินไม่ใช่น้อยที่ต้องมาพูดคำๆนั้น จินมองท่าทางของอีกคนก็รู้สึกเจ็บจี๊ดอีกครั้งเพราะคิดว่าอีกคนกำลังจะปฏิเสธ
“ช่างเถอะ ต่อให้ตอนนี้นายไม่รักฉันก็จะทำให้นายรัก” จินว่าด้วยน้ำเสียงจริงจัง เบียร์มองหน้าอีกคนด้วยนัยน์ตาสั่นระริก
“คุณจิน...”
“ฉันไม่ได้โกรธแต่กำลังคิดหนักว่าจะทำยังไงให้นายรัก” เบียร์คลี่ยิ้มทันทีกับคำพูดของอีกคนรู้สึกหวั่นไหวไปหมดทั้งหัวใจ
“แล้วคิดออกหรือยัง” เบียร์ถามยิ้มๆ
“ยัง...แต่คิดไว้แล้วว่าถ้าไม่รักก็จะจับปล้ำจนกว่าจะรัก” เบียร์เบิกตากว้างทันทีกับคำพูดของอีกคน
“คนโรคจิต” เบียร์เชิดปากว่า จินหัวเราะในลำคอ
“แล้วเมื่อไหร่จะรัก” จินถามอีกคนด้วยน้ำเสียงจริงจัง เบียร์ไม่ตอบแต่กลับขยับเข้ามาจูบที่ริมฝีปากหนาเบาๆซึ่งสร้างความแปลกใจให้จินอย่างมาก
“ตอนนี้...” จินขมวดคิ้ว
“...ก็รักอยู่แล้ว” ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบทันทีที่เบียร์พูดจบ เบียร์รีบเอาผ้าห่มมาปิดหน้าตัวเองทันทีเพราะความขวยเขินแม้ว่าในห้องจะมืดมองไม่เห็นว่าเขาหน้าแดงแค่ไหนก็ตาม
“หึๆ แกล้งให้ฉันเครียดงั้นเหรอ” จินถาม
“เปล่าสักหน่อยคุณคิดเองต่างหาก ไม่รอฟังให้จบด้วย” เบียร์ว่าเสียงอู้อี้ในผ้าห่ม
“อื้อออ อย่าดึงนะ” เบียร์ว่าพร้อมกับรั้งผ้าห่มที่อีกคนดึงออกแต่ก็สู้แรงอีกคนไม่ได้
“เขินอะไร ฉันต่างหากที่ต้องเขิน นายบอกรักฉันนะ” จินว่าหน้านิ่ง
“นี่หน้าเขินของคุณหรือไง” เบียร์ขมวดคิ้วถาม
“อาจจะ...แต่เวลาฉันเขินฉันไม่ชอบแสดงออกทางสีหน้าเพราะฉันชอบแสดงออกทาง...”
“คุณจินจะทำอะไรน่ะ” เบียร์ร้องออกมาเมื่ออีกคนขึ้นคร่อมเขา
“แสดงความเขินไง” จินตอบหน้าตายแต่ก็มีรอยยิ้มที่มุมปาก
“แสดงอะไรของคุณเล่า ลงไปนะ”
“ก็แสดงให้นายรู้ไงว่าเวลาเขินน่ะ...ฉันอึดแค่ไหน” สิ้นเสียงทุ้มปากหนาก็ประกบจูบอีกคนอย่างร้อนแรงและเต็มไปด้วยความหวานก่อนที่เสียงครางกระเส่าจะดังขึ้น บรรยากาศในห้องอบอวนไปด้วยความรักของคนทั้งคู่และเสียงหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะเดียวกัน คำว่ารัก...ไม่ต้องพูดบ่อยก็ได้แค่แสดงออกมาก็น่าจะรู้นี่หน่า ว่ามั้ย?
End
จบแล้ววววววว ขอกรีดร้องดังๆค่า!!! กรี๊ดดดดดดดด!!! >0< เป็นเรื่องที่ชอบมากที่สุดที่เคยแต่งมา ชอบอิมเมจ ชอบพล็อต ชอบนิสัยตัวละคร ชอบทุกอย่างและคิดว่าคนอ่านก็น่าจะชอบเช่นเดียวกัน ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาตลอดเลยนะคะเป็นเรื่องที่กระแสดีมากเท่าที่เคยแต่งมาเลย ขอบคุณจากใจค่ะ รักๆๆ >_<
ฝากติดตามเรื่องที่สองของเซตด้วยนะคะ Sex Toy ผมไม่ได้ขายตัวเว้ย! http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54540.0
___จางบิวตี้___
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ยังไม่ได้อ่าน
แต่....
ขอแปะไว้ก่อน
-
กรี๊ดดดดดด อ่านของคนเขียนมาหลายคู่ ชอบคู่นี้ที่สุดเลยยยยย น่ารักมากก :impress2: :impress2: :impress2:
-
แสดงความเขินเหรอ!! คึคึคึ ขอบคุณคนแต่งน้า ชอบมากๆ จ้า รอผลงานชิ้นต่อไปน้า เลิฟยู้ววววววว
-
การแสดงความเขินจองคุณจินนี่แบบ
ถ้าเขินบ่อยๆ น้องเบียร์หมดแรงแน่ 555555
-
ว้าาา จบซะแล้ว ขอตอนพิเศษอีกได้ไหมคะ 5555
น้องเบียร์น่ารักมาก คุณพ่อพี่จินมาแบบขรึมๆนี่เกรงเลย โชคดีที่แค่แกล้งน้อง
ส่วนพี่จินถ้าเขินบ่อยๆน้องคงแย่แน่ๆเลย 555
:hao3: :hao7:
ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้นะคะ เดี๋ยวจะตามไปอ่านเรื่องใหม่นะ :mew1:
-
ฟินทั้งคู่หลักคู่รองอ่ะ
:mew1: :mew3: :mew4:
...
-
สนุกมาก จบเร็วจัง
-
จบแล้ว แฮปปี้กันไป
สนุกมากเลยค่ะ
-
ถึงพี่จะปากแข็ง
แต่พี่รักน้องจริงนะ
พี่จินเขาว่างั้น
ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ
-
มีความสุขกันถ้วนหน้า
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
น้ำตาไหลเลยยยย
สนุกมากกกกกกกกกก
:mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4:
-
อิป้าควรจะได้รับกรรมมากกว่าเน้ กริ๊ด แต่สนุกค่า ชอบบบ :กอด1:
-
เกลียดนังป้ามหาภัยของหน่องเบียร์มากๆ คนเขียนไม่น่าใจดีปล่อยให้นางหอบเงินหนีไปเสวยสุขเลย คนโฉดแบบนี้น่าจะได้รับกรรมแบบว่าโดนฆ่าชิงทรัพย์ เจ้าหนี้ยิงกบาล รถชนตาย ฯลฯ
-
ชอบอ่าาาาา สนุกมากๆ ^.^
-
มันเด็ดตรงที่เขินแล้ว...อึด...เนี่ยแหละ 555+
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: เวลาเขินต้องทำแบบนี้มีหวังเบียร์ช้ำไปทั้งตัวแน่
-
ฮ่าๆๆๆๆๆ
เขินแบบนี้ดีจัง
:bye2:
-
แฮปปี้เอนดิ้ง :กอด1:
-
น่ารักมาก
-
น้องเบียร์น่ารักกกกกก พี่จินคนขี้งอน ขี้คิดมาก ขี้โกรธ ขี้หื่น!!!!! รักน้องมากๆน้าสา
ชักเจอพิชชาคือดีอ่าา มีความเอาอยู่ 55555
-
สวดยอด
-
สนุกดีนะ แต่ดำเนินเรื่องเร็วไปหน่อย และเราไม่ค่อยชอบตรรกะที่ว่าเป็นแฟนกันก็ต้องเป็นของกันและของคู่ชัชพิชชาสักเท่าไหร่ พิชชาใจง่ายไปนะ รู้ทั้งรู้ว่าชัชมั่ว น่าจะไว้ตัวสักนิดหนึ่ง
:hao3: :hao3: :hao3:
-
ตอนจบยังไม่วายหื่นใส่น้องอีกนะ
-
ลงเอยกันด้วยดี
-
ขอบคุณค่ะ :mew1:
-
อ่านนิยายของคุณเรื่องนี้เป็นเรื่องที่2 เนื้อเรื่องสนุก น่าติดตาม แต่แนวการวางเรื่อง คู่หลัก คู่รอง คั่นกันไปมา ทำให้ขาดตอน เนื้อหาไม่ต่อเนื่อง เหมือนอ่านนิยาย2เรื่อง สลับกันไปสลับกันมา สุดท้ายอ่านไม่รู้เรื่องทั้ง2เรื่อง กำลังอ่านคู่หลักอยู่ดีๆ อ้าว คั่นด้วยเรื่องของคู่รอง หรืออ่านคู่รองไป1ตอน กลับมาที่คู่หลักอีก2ตอน มีหลายครั้งที่เราต้องย้อนกลับไปอ่านตอนก่อนหน้าของคู่ที่กำลังจะเริ่มอ่าน เพราะสับสนเนื้อเรื่อง หรือลืมไปแล้วว่าตอนที่แล้วมันจบยังไง ทำอะไรกันบ้าง ต้องขอโทษที่จะบอกว่า คงอ่านเรื่องนี้ของคุณเป็นเรื่องสุดท้าย
คือจะขอแนะนำให้ คุณนักเขียนทำสารบัญไว้หน้าแรกของเรื่อง คนอ่านจะได้เลือกอ่านทีละคู่
-
:hao3:
-
อ่านนิยายของคุณเรื่องนี้เป็นเรื่องที่2 เนื้อเรื่องสนุก น่าติดตาม แต่แนวการวางเรื่อง คู่หลัก คู่รอง คั่นกันไปมา ทำให้ขาดตอน เนื้อหาไม่ต่อเนื่อง เหมือนอ่านนิยาย2เรื่อง สลับกันไปสลับกันมา สุดท้ายอ่านไม่รู้เรื่องทั้ง2เรื่อง กำลังอ่านคู่หลักอยู่ดีๆ อ้าว คั่นด้วยเรื่องของคู่รอง หรืออ่านคู่รองไป1ตอน กลับมาที่คู่หลักอีก2ตอน มีหลายครั้งที่เราต้องย้อนกลับไปอ่านตอนก่อนหน้าของคู่ที่กำลังจะเริ่มอ่าน เพราะสับสนเนื้อเรื่อง หรือลืมไปแล้วว่าตอนที่แล้วมันจบยังไง ทำอะไรกันบ้าง ต้องขอโทษที่จะบอกว่า คงอ่านเรื่องนี้ของคุณเป็นเรื่องสุดท้าย
คือจะขอแนะนำให้ คุณนักเขียนทำสารบัญไว้หน้าแรกของเรื่อง คนอ่านจะได้เลือกอ่านทีละคู่
คงจะตอบอะไรไม่ได้นอกจาก เอาที่สบายใจเลยค่าาาาาา
เข้าใจค่าเรื่องที่สลับคู่หลักคู่รองคงทำให้คนอ่านสับสน แต่เพราะพล็อตมันไม่ได้คิดออกตลอดเนอะ มีตันบ้าง ไรบ้าง เลยทำสองคู่ไว้เพื่อว่าคิดคู่ไหนไม่ออกก็จะแต่งคู่นั้นจะได้ไม่หายไป คืออยากอัพเรื่อยๆ มีคนรอเรา เราก็ไม่อยากให้เขารอนาน คุณพึ่งเข้ามาอ่านใช่มั้ยคะ? แบบว่าอ่านทีเดียวจบ เลยไม่เข้าใจอารมณ์คนรอ มันท้อออ~ 55555 ส่วนสารบัญ อยากทำค่ะแต่ทำไม่เป็น 555 คือเราลงหลายเว็บ เว็บอื่นจะมีหน้าเว็บไรงี้ไง เลยไม่ได้มีปัญหาเรื่องสารบัญ แต่จะเก็บไว้พิจารณาค่า
สุดท้ายนี้ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นนะคะ ไม่ต้องติดตามเราต่อก็ได้ค่ะ แต่อย่าไปโพสบั่นทอนกำลังใจแบบนี้กับคนเขียนคนอื่นเลยนะคะ เอาแค่เราคนเดียวพอ~~ :bye2: :bye2: :bye2:
-
แนะนำเพื่อการเขียนที่ดีขึ้นจากคนที่อ่านนิยายมาบ้างนะ จะเชื่อหรือทำตามหรือเปล่าแล้วแต่คุณ แต่นิยายของคุณเป็นเรื่องแรกที่ฉันล๊อคอินเข้ามาตอบเลยละ เพราะหลายๆอย่างมันขัดใจขัดตา จนต้องบอก
ข้อแรก รูปแบบการเขียนของคุณต่างจากที่เคยอ่านมา เพราะส่วนใหญ่ที่อ่านจะเป็นลักษณะของการเล่าเรื่องผ่านตัวละคร แต่คุณจะเล่าเรื่องผ่านการบรรยาย ซึ่งไม่ผิด เพราะมันเปนสิ่งที่คุณถนัด แต่มันจะไม่ดึงคนอ่านให้เข้าไปอยู่ในโลกของนิยายของคุณ มันจะเหมือนอ่านผ่านๆพอฟิน
ข้อ 2 การเขียนดำเนินเรื่องที่อยู่ดีๆก็ตัดเหตุการณ์ไปมา คนอ่านงงมาก เพราะคุณเขียนเหมือนกับดูละครที่มีการตัดภาพไปอีกเหตุการณ์ทันที อยู่ในโหมดพระเอกอยู่สักพักตัดมาโหมดนายเอก และที่เลวร้ายหนักคือ เปลี่ยนเหตุการณ์สถานที่ โดยที่คุณเขียนติดกันเป็นอยู่ในย่อหน้าเดียวมีเพียงจุดสามจุดคั่น คือกว่าจะรู้ว่าคนเขียนจะทำแบบนี้ก็เกือบอ่านจะจบ ตอนแรกนี่นั่ง งง มากว่าอะไรวะอยู่ดีดีตัดไปอีกเหตุการณ์ เขียนบอกนิดนึงหรือขึ้นย่อหน้าใหม่หน่อยก็ดี
สุดท้าย เรื่องที่ใครหลายคนก็บ่น คือ การตัดไปมาระหว่างสองคู่ อันนี้จากการที่อ่านเหตุผลจากคุณพอเข้าใจนะ แต่ไม่ค่อยโอเคตรงที่ ตัดไปมาแล้วเหตุการณ์มันไม่ต่อเนื่องกัน มันทับซ้อนกันไปมา เช่น คู่รองเจอเหตุการณ์ในผับไปแล้วกลับมาคู่หลัก ดำเนินเรื่องยังไม่ถึงเลยต้องต่อหลายตอนกว่า จินจะไปผับเจอชัชได้ มันเลยดูเป็นนิยายคนละเรื่อง จะเขียนคั่นไปมาระหว่างสองคู่ไม่เป็นไรแต่มันต้องมีความต่อเนื่องกันไปพร้อมกัน แนะนำให้วางพล็อต แอบสงสัยอยู่เหมือนกันว่าคุณเขียนสดไปเรื่อยๆตามอารมณ์โดยไม่มีการวางพล็อตไว้อย่างชัดเจนหรือเปล่า เรื่องราวมันเลยโดดไปมา
สุดท้ายนี้ เขียนเพื่อให้พิจารณาถ้าคิดว่ามันไม่ใช่ สิ่งที่บอกมามันไม่จริงปล่อยผ่านละกัน
-
ชัช พิชชา
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
แนะนำเพื่อการเขียนที่ดีขึ้นจากคนที่อ่านนิยายมาบ้างนะ จะเชื่อหรือทำตามหรือเปล่าแล้วแต่คุณ แต่นิยายของคุณเป็นเรื่องแรกที่ฉันล๊อคอินเข้ามาตอบเลยละ เพราะหลายๆอย่างมันขัดใจขัดตา จนต้องบอก
ข้อแรก รูปแบบการเขียนของคุณต่างจากที่เคยอ่านมา เพราะส่วนใหญ่ที่อ่านจะเป็นลักษณะของการเล่าเรื่องผ่านตัวละคร แต่คุณจะเล่าเรื่องผ่านการบรรยาย ซึ่งไม่ผิด เพราะมันเปนสิ่งที่คุณถนัด แต่มันจะไม่ดึงคนอ่านให้เข้าไปอยู่ในโลกของนิยายของคุณ มันจะเหมือนอ่านผ่านๆพอฟิน
ข้อ 2 การเขียนดำเนินเรื่องที่อยู่ดีๆก็ตัดเหตุการณ์ไปมา คนอ่านงงมาก เพราะคุณเขียนเหมือนกับดูละครที่มีการตัดภาพไปอีกเหตุการณ์ทันที อยู่ในโหมดพระเอกอยู่สักพักตัดมาโหมดนายเอก และที่เลวร้ายหนักคือ เปลี่ยนเหตุการณ์สถานที่ โดยที่คุณเขียนติดกันเป็นอยู่ในย่อหน้าเดียวมีเพียงจุดสามจุดคั่น คือกว่าจะรู้ว่าคนเขียนจะทำแบบนี้ก็เกือบอ่านจะจบ ตอนแรกนี่นั่ง งง มากว่าอะไรวะอยู่ดีดีตัดไปอีกเหตุการณ์ เขียนบอกนิดนึงหรือขึ้นย่อหน้าใหม่หน่อยก็ดี
สุดท้าย เรื่องที่ใครหลายคนก็บ่น คือ การตัดไปมาระหว่างสองคู่ อันนี้จากการที่อ่านเหตุผลจากคุณพอเข้าใจนะ แต่ไม่ค่อยโอเคตรงที่ ตัดไปมาแล้วเหตุการณ์มันไม่ต่อเนื่องกัน มันทับซ้อนกันไปมา เช่น คู่รองเจอเหตุการณ์ในผับไปแล้วกลับมาคู่หลัก ดำเนินเรื่องยังไม่ถึงเลยต้องต่อหลายตอนกว่า จินจะไปผับเจอชัชได้ มันเลยดูเป็นนิยายคนละเรื่อง จะเขียนคั่นไปมาระหว่างสองคู่ไม่เป็นไรแต่มันต้องมีความต่อเนื่องกันไปพร้อมกัน แนะนำให้วางพล็อต แอบสงสัยอยู่เหมือนกันว่าคุณเขียนสดไปเรื่อยๆตามอารมณ์โดยไม่มีการวางพล็อตไว้อย่างชัดเจนหรือเปล่า เรื่องราวมันเลยโดดไปมา
สุดท้ายนี้ เขียนเพื่อให้พิจารณาถ้าคิดว่ามันไม่ใช่ สิ่งที่บอกมามันไม่จริงปล่อยผ่านละกัน
อันดับแรกต้องขอบคุณเลยค่ะที่อุตส่าห์ล็อคอินมาบอกเราเลย 555555 และขอตอบแบบสรุปๆเลยนะคะ เราเขียนเท่าที่เราพอจะเขียนได้นี่แหละค่ะ ฟินไม่ฟินยังไง เราบังคับใครให้ฟินไม่ได้เนอะ เรื่องตัดฉากคู่หลักคู่รอง อย่างที่ตอบ มันดำเนินพร้อมกันไม่ได้อ่ะ คิดพล็อตคู่ไหนออกก่อนก็แต่งเลย มีคนเสนอให้เราทำสารบัญ แต่นี่คิดว่านิยายมันจบแล้วเลยปล่อยผ่าน เพราะเว็บอื่นที่เราลงมันมีสารบัญแล้วไง สามารถเลือกอ่านคู่หลักให้จบแล้วค่อยอ่านคู่รองทีหลังงี้ก็ได้
สุดท้ายนี้ขอบคุณสำหรับความเห็นค่า แต่จะปรับปรุงมั้ย ตอบไม่ได้ค่ะ เราแต่งตามที่เราอยากแต่ง ไม่สามารถตอบสนองความต้องการของคนอ่านได้ทุกคนหรอกเนอะ เป็นแค่นักเขียนมือสมัครเล่นเท่านั้น แต่งเพราะอยากแต่งเฉยๆค่าาา
-
น่ารักมากเลย เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้คลาดสายตาไป 555 ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ห่ามดีจริงๆ ปากหนักนะเนี๋ยยย
-
5555+ น่ารักมากเลย แสดงออกทางการกระทำ
-
จบซะแล้วววว ตอนพิเศษ ๆๆๆๆ
-
:mew1: :mew1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
พี่จินปากหนักกกกก 555
-
ขอบคุณค่ะ
เรืีองนี้มีเสียน้ำตา T_T
-
:pig4: :pig4:
-
จินคือผู้ชายหน้าตายยยยย :ling3:
-
หนังจากที่อ่านซีรี่ย์พวก4พี่น้องเทพฯวนไป คิวซีรีย์หื่น เอ้ย. ใสๆ แทน. 55
ถึงจะตามอ่านช้าแต่ก็อ่านทุกเรื่องนะจ๊ะ
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ :katai2-1: :katai2-1:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ อยากใ
ห้มีตอนพิเศษบ้างไม่อยากให้จบเลยค่ะ
-
:pig4:
-
อ่านจบแย้ววววว ชอบทั้งสองคู่เลยค่า :กอด1:
อ่านคู่ชัชกะพิชชาทำให้ถึงเพลงเสือสิ้นลายของฟักกลิ้งฮีโร่เลยอ่ะ ชัชคนกลัวเมีย 5555555 :hao7: :hao7:
-
สนุกมากค่ะะ อ่านวันเดียวจบเลยยยย
ชอบจินที่ปากแข็ง ซึนๆ อิอิ
-
น่ารักกกดก
-
คุณจิน หื่น
-
ขอบคณค่ะ
-
:katai2-1:
-
o13
-
“อ๊ะ...อ๊า” เสียงหวานครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน
“อ๊ะ...คุณจิน”
“อ๊ะ” เบียร์สะดุ้งทันที
“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...”
“อ๊ะ...อ๊า...อื้อ...อ๊า...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...อื้อ”
“อ๊ะ” เบียร์อดที่จะร้องออกมาไม่ได้ จินมองหน้าอีกคน
น้องอ๊ะ :ling1: