และแล้ววันงานเลี้ยงก็มาถึง เหนือถูกช่างแต่งหนาทำผมพาตัวไปแต่งหน้าทำผมตั้งแต่4โมงเย็นเพราะงานเริ่มหกโมงเย็น ร่าง
บางไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะต้องมีพวกช่างพวกนี้มารุมล้อมเขามากมายขนาดนี้เพราะเขาเป็นผู้ชายไม่จำเป็นต้องแต่งตัวอะไร
มากมายแต่นี่ดูสิ เขารู้สึกเวียนหัวไปหมดแล้วกับช่างสามสี่คนที่กำลังรุมเขาอยู่ตอนนี้...เหนือมองตัวเองในกระจกอย่างอึ้งๆ
ใบหน้าของเขาถูกแต่งหน้าไว้แบบอ่อนๆสไตล์ผู้ชาย ผมยาวระเรื่อคอก็ถูกเซตอย่างดีจนแทบจะไม่เค้าโครงเดิมจนเหนือตกใจว่า
นี่ใช่เขาจริงๆหรือเปล่า
“ว้าวววว น่ารักจังเลยค่ะ”ช่างคนหนึ่งพูดขึ้น
“นั่นน่ะสิคะ ผิวหน้าคุณน้องดี๊ดีกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีกแต่งนิดแต่งหน่อยก็สวย เอ้ย หล่อแล้ว”ช่างกระเทยร่างใหญ่อีก
คนพูด
“เอ่อ...ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ”เหนือพูดอย่างเขินๆ
“แหม ไม่ต้องถ่อมตัวหรอกค่ะคุณน้อง เพราะว่าน่ารักขนาดนี้ไงท่านถึงได้เอาเป็นคนพิเศษ”เหนือทำท่าจะปฏิเสธแต่ร่างสูง
ที่ถูกกล่าวถึงเมื่อครู่ก็เข้ามาในห้องเสียก่อน พวกช่างโค้งลาดรากอนก่อนจะเดินออกไปทันทีทิ้งให้เหนืออยู่กับร่างสูงสองต่อสอง
“เอ่อ...”เหนือมองร่างสูงที่กำลังมองมาที่เขาเหมือนจะมีคำถามแต่เขาก็ไม่รู้จะถามอะไรอีกคนดี
“สวย”คำสั้นๆที่ออกมาจากปากของร่างสูงทำให้เหนือหัวใจเต้นโครมครามทันที ไม่เคยแม้จะคิดว่าจะได้รับคำชมจากอีกคน
เลยแท้
“ขอบคุณครับ”เหนือว่าพร้อมก้มหน้าหลบตาอีกคนอย่างขวยเขิน
“แล้วฉันล่ะ?”เหนือเงยหน้ามามองอีกคนที่อยู่ในสูทสีดำ ผมที่ปกคลุมใบหน้าถูกเซตเปิดหน้าผากขึ้นอย่างดูดีไร้ที่ติ
“หล่อครับ”พูดไปก็เขินไป ดรากอนกระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจไม่ได้พอใจที่อีกคนแต่พึงพอใจที่อีกคนมีท่าทางเขินได้น่ารัก
แบบนี้
“ไปกันเถอะ”ดรากอนว่าพร้อมกับเดินเข้ามาจับมือเหนือ เหนือพยักหน้ารับอย่างเขินๆพร้อมกับเดินตามอีกคนไป ใต้มองมา
ที่พี่ชายอย่างยิ้มแซวๆซึ่งนั่นก็ทำให้เหนือเขินเข้าไปใหญ่ ตั้งแต่เปิดตัวคนในบ้านก็ล้อเขาทางสายตาตลอดไม่เว้นแม้แต่ภูผา
งื้อออออออ เขาล่ะอยากจะระเบิดตัวเสียจริง...เหนือรู้สึกประหม่าไม่ใช่น้อยที่ต้องมาออกงานท่ามกลางสังคมไฮโซแบบนี้ แสง
แฟสชวูบวาบปะทะใบหน้าของเขาทันทีที่ลงจากรถพร้อมกับคุณดรากอน เขารู้ว่าหลายๆคนคงต้องสงสัยอย่างมากแน่ๆว่าเขาคือ
ใครทำไมถึงมากับคุณดรากอนแถมมือหนาที่ยังจับเขาไว้ไม่ห่างแบบนี้ยิ่งสร้างความสงสัยเข้าไปใหญ่
“ไปนั่งนั่นกัน”ดรากอนว่าก่อนจะพามานั่งโต๊ะหนึ่งซึ่งสมาชิกบนโต๊ะก็หน้าตาคุ้นเคยกันดีเพราะก็คือคุณไลออน คุณไทเกอร์
คุณฟ็อกซ์น้องชายของคุณดรากอนนั่นเอง
“พามาเปิดตัวเหรอพี่ชาย”ไทเกอร์แซวขึ้น
“เสือก”ดรากอนตอบสั้นๆซึ่งนั่นก็ทำให้ไทเกอร์ระเบิดหัวเราะทันที พี่ชายเขาก็เป็นงี้แหละพวกปากแข็ง แสดงออกเก่งแค่
การกระทำเท่านั้น
“ยินดีที่ได้เจอกันอีกนะครับ”ฟ็อกซ์ว่าพร้อมส่งยิ้มให้เหนืออย่างเป็นมิตร เหนือเองก็ยิ้มตอบ
“อย่ามาแจกยิ้มจอมปลอมให้คนของฉัน”ดรากอนว่าเสียงเรียบ
“ผมเปล่านะ สำหรับพี่สะใภ้ผมยิ้มให้อย่างจริงใจหรอก”ฟ็อกซ์เถียง
“เอ่อ...มะ ไม่ใช่นะครับ”เหนือรีบปฏิเสธทันทีก่อนที่ดรากอนจะพูดอะไรต่อ เขาไม่ใช่คนๆนั้นของคุณดรากอนเสียหน่อย
แม้ว่าอีกคนจะบอกว่าเขาคือคนสำคัญแต่ตราบใดที่คำว่ารักไม่ออกมาจากปากหนาเขาก็จะไม่มีวันคิดไปเองอีกขาด เขาไม่
อยากตกจากสวรรค์ในวันที่รู้ว่าตัวเองคิดไปเอง
“ว่าไงพี่ชาย ใช่ไม่ใช่”ไทเกอร์เสริมทับ
“เคารพพี่สะใภ้พวกแกด้วย”ดรากอนตอบเสียงเรียบซึ่งก็ทำให้เหนือหัวใจโครมครามทันที ไทเกอร์ระเบิดหัวเราะทันทีเมื่อพี่
ชายยอมรับในขณะที่ฟ็อกซ์ก็ยิ้มๆส่วนไลออนแม้ว่าจะทำหน้านิ่งๆแต่ก็อดกระตุกยิ้มนิดๆไม่ได้ ในที่สุดก็ยอมรับแล้วนะพี่ชาย
“คุณดรากอน”เหนือเรียกชื่ออีกคนเสียงแผ่ว
“ไม่อยากเป็นพี่สะใภ้เจ้าพวกนี้หรือไง”ดรากอนขมวดคิ้วถาม
“นั่นสิ ผมจะเป็นน้องชายที่น่ารักนะคร้าบ”ไทเกอร์ว่าแกรมหยอกๆ ทั้งๆที่เขาอายุมากกว่าเหนือแต่ก็อดที่จะหยอกเย้าไม่ได้
“งื้ออออ ยะ...อยากสิครับ”เหนือว่าหน้าแดง...ตลอดเวลาที่อยู่ในงานมีผู้หญิงเข้ามาทักทายดรากอนไม่น้อย เหนือพยายาม
เข้าใจว่าอีกคนเป็นที่ต้องการของสาวๆขนาดไหนอีกคนทั้งหล่อ ทั้งรวย มีชาติตระกูลแต่มันก็อดจี๊ดๆไม่ได้จริงๆ
“พี่ดรากอนเขาเป็นนักธุรกิจต้องคบค้าสมาคมกับคนเยอะ แต่เขาไม่สนใจใครหรอกครับ”ไลออนที่นั่งอยู่กับเหนือที่โต๊ะเพียง
สองคนพูดขึ้น เหนือหันไปมองอีกคนอย่างงงๆที่อีกคนพูดกับเขา แม้ว่าจะเจอกันหลายครั้งแล้วแต่เขาก็ไม่เคยได้พูดคุยกับ
อีกคนแม้แต่น้อย เพราะท่าทางคุณไลออนจะดูเป็นคนนิ่งๆ โลกส่วนตัวสูง
“เอ่อ...ครับ”เหนือรับคำแต่ก็อดที่จะหันไปมองร่างสูงที่กำลังยืนคุยกับนักธุรกิจคนหนึ่งอยู่ไม่ได้ ท่าทางลูกสาวของนักธุรกิจ
นั่นจะดูชอบคุณดรากอนไม่น้อย ผู้หญิงคนนั้นทั้งน่ารัก ดูดี มีชาติตระกูลแล้วเขาล่ะ? เป็นเขาดีแล้วเหรอ?...ดรากอนสังเกตอีก
คนที่อยู่ๆก็เงียบไปจนถึงเวลางานเลิก เขาอยากจะถามอีกคนแทบบ้าว่าเป็นอะไรแต่คิดว่าถามที่งานคงไม่สะดวกคงต้องกลับไป
เคลียร์กันที่บ้าน
“ฉันไปละ พวกแกว่างๆก็มาบ้านบ้าง”ดรากอนหันไปพูดกับน้องชายทั้งสามคนก่อนจะจูงมือเหนือออกจากงานเลี้ยงไป
“เป็นอะไรไป”ดรากอนถามขึ้นเมื่อกลับมาถึงบ้านแล้ว
“ผม...คือ...”เหนือกัดปาก
“มีอะไรต้องบอก อย่าเงียบ”ดรากอนว่าแกมดุ
“เป็นผมดีแล้วจริงๆเหรอครับ”เหนือช้อนตามองอีกคนพร้อมถาม ใบหน้าสวยดูเต็มไปด้วยความกังวลไม่น้อย ดรากอนถอน
หายใจออกมาหนักๆ
“แล้วเป็นนายมันไม่ดีตรงไหน”
“ผม...ผม...ไม่มีอะไรคู่ควรกั...”เสียงหวานถูกดูดกลืนไปทันทีเมื่อริมฝีปากหนาประกบจูบ ดรากอนระดุมจูบอีกคนอย่างร้อน
แรงโยที่เหนือแทบจะตามไม่ทัน ร่างสูงพาร่างบางไปยังเตียงในขณะที่มือหนาก็ปลดกระดุมเสื้อของอีกคนไปด้วย
ตุบ!
ร่างบางถูกผลักลงไปนอนบนเตียงตามมาด้วยร่างหนาที่ทาบทับลงมา เสื้อเชิ้ตถูกถอดออกจากกายบางจนช่วงบนเปลือยเปล่า
ดรากอนทำรอยที่ซอกคอขาวและแผ่นอกบางไปทั่ว เหนือก็ครางด้วยความเสียดเสียว
“อื้อ...คะ...คุณดรากอน”
“นายทำให้ฉันหัวเสียต้องถูกลงโทษ”ดรากอนว่าก่อนจะก้มลงไปดูดดุนยอดอกของอีกคนตัว ยอดอกสีชมพูเต็มไปด้วย
น้ำลายของอีกคนเปียกชื้นไปหมด กางเกงและชั้นในถูกถอดออกไปตอนไหนไม่รู้เหนือก็ไม่อาจรับรู้ได้
“อ๊ะ...”เหนือสะดุ้งเมื่อนิ้วของอีกคนสอดเข้าไปในช่องทางด้านหลัง เหนือตัวสั่นระริกทันทีเมื่ออยู่ๆภาพเหตุการณ์ในวันที่อีก
คนทำรุนแรงกับเขาก็ลอยเข้ามาในหัว ดรากอนรับรู้ถึงแรงสั่นของอีกคนจึงเงยหน้าขึ้นมามอง
“ฮึก...ผมกลัว”เหนือว่าพลางจะร้องไห้
“ชู่วววว อย่าร้องนะ ฉันจะไม่ทำให้นายเจ็บ”ดรากอนว่าพร้อมเกลี่ยน้ำตาของอีกคนที่ปริ่มออกมา
“ฮึก...”
“ฉันจะอ่อนโยนกับนาย จะลบภาพที่เลวร้ายให้นาย”ดรากอนว่าพร้อมมองดวงตากลมโตของอีกคนอย่างจริงจัง เหนือกัด
ปากอย่างใช้ความคิด ใจหนึ่งก็กลัวแต่อีกใจหนึ่งก็บอกให้ลองเสี่ยงดู
“เป็นของฉันนะ...เป็นของพี่นะครับเหนือ”เสียงทุ้มที่พูดอย่างอ่อนโยนทำให้เหนือแทบจะละลายไปกับเตียงทำให้พยักหน้ารับ
อย่างห้ามไม่ได้ ดรากอนยกยิ้มก่อนจะก้มจูบอีกคนเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจในขณะที่กำลังเบิกทาง เมื่อช่องทางพร้อมดรา
กอนก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเองจนหมดแล้วขึ้นค่อมเหนืออีกครั้ง
“ฉันจะทำให้นายมีความสุขที่สุด”ดรากอนว่าพร้อมกับค่อยๆสอดแก่นกายเข้าไป เหนือกัดปากทันทีด้วยความเจ็บแต่ดรากอน
ไม่ยอมให้อีกคนทำร้ายตัวเองแบบนั้นปากหนาจูบประกบจูบอีกครั้ง เมื่อสอดแก่นกายจนหมดก็เริ่มขยับเข้าออกช้าๆจนเมื่อ
เหนือเริ่มปรับตัวได้ดรากอนก็เริ่มเร่งจังหวะ กิจกรรมรักดำเนินไปด้วยความร้อนแรงและหอมหวาน มือหนาจับมือบางไว้ตลอด
เวลาทำให้เหนือมั่นใจในตัวอีกคนว่าจะไม่มีวันทิ้งเขา เขาพร้อมละ...พร้อมที่จะเข้าข้างตัวเองว่าอีกคนก็คิดไม่ต่างกัน
เอ็นซีแบบมินินะคะ แต่งไม่ออกจริงๆ T^T อย่าพึ่งเบื่อความหวานจนเลี่ยนนะคะเพราะเรื่องดำเนินมาในตอนท้ายๆแล้ว ฝาก
ติดตามด้วยนะคะ ^ ^
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
