-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
ผลงานจางบิวตี้
เซต ครอบครัวเทพพยัคฆ์
Dragon's Love รักร้ายนายมังกร (จบแล้ว)
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51339.0
Lion's Love รักร้ายนายเย็นชา (จบแล้ว)
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52668.0
Tiger's Love รักร้ายนายเพลย์บอย
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54447.0
Fox's Love รักร้ายนายเจ้าเล่ห์
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55655.0
เซต Poor Boy
Poor Boy รักนี้ไม่มีเสียง (จบแล้ว)
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51770.0
Poor Boy รักไม่ได้
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54025.0
Poor Boy รักที่มองไม่เห็น
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55595.0
เซต Sex toy
Sex Toy ผมถูกบังคับให้ขายตัว (จบแล้ว)
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52620.0
Sex Toy ผมไม่ได้ขายตัวเว้ย!
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54540.0
Sex Toy ผมขายตัวครับ!
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55704.0
[/color][/size]
-
Dragon’s Love...รักร้ายนายมังกร Yaoi (Boy’s Love) 18+
Open :14/01/59
Close : --/--/--
Nuea : ถ้าคุณให้ผมกู้เงิน ผมพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อชดใช้หนี้ ได้โปรดเถอะครับ...
Dragon : ทุกอย่างนี่รวมถึงเรื่องบนเตียงด้วยหรือเปล่า หึๆ
[/size]
[attachment deleted by admin]
-
Intro
...เทพพยัคฆ์...ไม่มีใครไม่รู้จักตระกูลมหาอำนาจชื่อดังอันดับต้นๆของประเทศตระกูลนี้ ตระกูลที่รวบรวมทายาทผู้สืบทอด
ถึง4คนที่กำลังถูกจับตามองโดยคนทั้งประเทศ
‘ดรากอน’ พี่คนโตของตระกูล แม้ว่าอายุจะเพียง25ปีแต่ก็สามารถนั่งแท่นประธานบริษัทแทนผู้เป็นพ่อได้อย่างสมบูรณ์แบบ
เพราะความน่าเกรงขามและมีความความเด็ดขาดของเขาทำให้สามารถปกครองลูกน้องนับพันนับหมื่นได้อย่างไม่มีปัญหา ฉาก
หน้าว่าดูน่ากลัว น่าเกรงขามแล้ว ฉากหลังนั้นผู้ชายคนนี้เลวร้ายกว่าที่คุณคิดเยอะ!
‘ไลออน’ พี่คนรองของตระกูล อายุ23ปีกำลังเรียนแพทย์อยู่ปีสุดท้าย ท่าทางเย็นชา ไม่สนใจโลกภายนอกของเขาทำให้ไม่มี
ใครอยากเข้าใกล้เท่าไหร่ แม้ว่าเขาจะเย็นชาแต่ถ้าโมโหเมื่อไหร่เขาก็ระเบิดได้รุนแรงไม่แพ้ใครเหมือนกัน!
‘ไทเกอร์’ พี่คนที่3ของตระกูล อายุ21ปีเพลย์บอยในวงการนายแบบที่หาตัวจับยากที่สุด เขาถือคติ One Night Standเสมอไม่
ว่าจะกับใครก็ตาม ฉากหน้าอาจดูร่าเริง กะล่อนไปทั่ว แต่ฉากหลังใครจะรู้ว่าเขามีอดีตอันเจ็บปวดซ่อนไว้อยู่!
‘ฟ็อกซ์’ ลูกคนเล็กของตระกูล อายุ19ปีท่าทางดูไม่มีพิษสงอะไรที่สุดใน4พี่น้องแต่ใครจะรู้ว่าเขาน่ะมัน...ตัวร้าย! เจ้าเล่ห์ จอม
แผนการ ยิ่งถ้าได้ล้อเล่นกับความรู้สึกของคนแล้วเขายิ่งสนุก ฉากหน้าดูท่าทางเป็นคนดี น่าคบหาแต่ฉากหลังนั้น...ยากแท้หยั่ง
ถึง!
ผลงานเรื่องนี้เป็นผลงานเรื่องที่สองของเฟิร์นนะคะ เรื่องแรกโดนลบไปแล้วเนื่องจากหายไปนาน 5555555 สัญญาว่าเรื่องนี้จะ
ไม่หายไปไหนค่ะ ใครที่เคยอ่าน School ชุลมุนวุ่นรัก ไปติดตามต่อได้ที่ Tunwalai นะคะ ใกล้จบแล้วววว ^ ^
___จางบิวตี้___
___[/size]
-
Dragon’s Love 1
“นี่เอกสารครับคุณดรากอน”มือหนารับเอกสารจากลูกน้องคนสนิทมาก่อนจะเปิดอ่านเนื้อหาภายในซึ่งเป็นรายชื่อของคนที่กู้
เงินเขาไปและยังไม่ได้จ่ายดอกเบี้ยของเดือนนี้ ‘ดรากอน เทพพยัคฆ์’ ไม่มีใครไม่รู้จักเขา เจ้าพ่อเงินกู้นอกระบบรายใหญ่ที่
ไม่เกรงกลัวต่อกฎหมายใดๆของประเทศ ธุรกิจของตระกูลเทพพยัคฆ์มีมากมายหลายอย่างและในฐานะพี่คนโตของบ้านเขาจึง
ต้องควบคุมดูแลมันทั้งหมดแทนผู้เป็นพ่อที่ตอนนี้อยู่ที่ฮ่องกงเพื่อก่อตั้งธุรกิจใหม่แต่ธุรกิจที่เขาโปรดปรานมากที่สุดเงินจะ
เป็นธุรกิจเงินกู้ หึๆ ทำไมเขาถึงโปรดปรานงั้นเหรอ? เวลาได้เห็นคนกระหายเงินมันดูน่าสมเพสดียังไงล่ะ
“สั่งลูกน้องไปจัดการพวกที่ไม่ใช้ดอกเบี้ยซะ”สิ้นเสียงลูกน้องคนสนิทก็พยักหน้ารับแล้วสั่งการลงไปที่ลูกน้องระดับล่างตาม
คำสั่งผู้เป็นนายทันที...อีกด้านนึง...
“ใบปลิวครับ”เสียงหวานว่าพร้อมกับในมือที่ยื่นแจกใบปลิวของร้านอาหารที่เปิดใหม่ในย่านนี้ให้กับผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา
แม้ว่าผู้คนเหล่านั้นจะไม่ได้อยากรับมันก็ตาม บางคนก็โยนทิ้งต่อหน้าต่อตาก็มีแต่เขาก็ทำได้เพียงแค่ยิ้มรับมันเพราะยังไงมัน
คืองาน แสงแดดจากพระอาทิตย์ที่ส่องมายังใบหน้าสวยทำให้ร้อนไม่ใช่น้อยแต่เขาก็ต้องทนจนกว่าใบปลิวในมือจะแจกหมด
‘เหนือ’ เด็กม.ปลายอายุ18ปี เดินไปยังร้านอาหารที่ตัวเองทำงานอยู่หลังจากที่แจกใบปลิวเสร็จเพื่อรับค่าจ้างในวันนี้ เงิน
200บาทสำหรับคนอื่นอาจจะดูน้อยค่าเหลือเกินแต่สำหรับเขาแล้วมันช่วยเขากับน้องชายมีชีวิตอยู่ได้เกือบ3วัน
“ตั้งใจทำงานจังเลยนะเหนือ เสร็จงานจากร้านพี่นี่ไปรับจ็อบที่ไหนอีกหรือเปล่า”พี่ฟ้า เจ้าของร้านอาหารที่ใจดีถามร่างบาง
ขึ้น
“คงไปรับผ้ามาซัก รีดน่ะครับ งั้นผมไปก่อนนะครับพี่ฟ้า”บอกลาเจ้าของร้านสาวเสร็จร่างบางก็โบกรถเมล์มาบ้านทันที อย่าง
ที่เขาบอกนอกจากเขาจะทำงานที่ร้านอาหารแล้วเขายังรับซักผ้า รีดผ้าอีกด้วย เป็นเพราะบ้านของเขาอยู่ใกล้มหาวิทยาลัยชื่อดัง
จึงมีพี่ๆนักศึกษามาจ้างซักผ้า รีดผ้า ซักรีดตัวละ10บาท อาทิตย์นึงได้ไม่น้อยกว่า40ตัว ก็นับว่าเป็นรายได้อีกทางหนึ่งเหมือน
กัน
“กลับมาแล้วเหรอพี่เหนือ นี่ๆวันนี้มีคนเอาผ้ามาซักตั้ง20ตัว ดีจังเนอะ”เสียงใสๆของน้องชายวัย15ปีของเหนือพูดขึ้น
เหนือยิ้มรับก่อนจะรีบลงมือทำงานกับน้องชายทันที เขามีกับน้องชายแค่สองคนเพราะแม่พึ่งเสียไปเมื่อปีก่อน ส่วนพ่อน่ะเหรอ?
เขาเองก็จำไม่ค่อยได้เหมือนกัน คงเป็นอย่างที่แม่บอกว่าพ่อทิ้งเขากับน้องไปตั้งแต่เขา4ขวบแล้ว
โครม!!
เสียงดังลั่นจากบ้านข้างๆดังขึ้นทำให้เหนือกับน้องชายรีบพากันออกมาดูทันที ก่อนจะพบกับชายชุดดำจำนวนหลายคนที่เดิน
ออกมาจากข้างบ้าน
“แล้วอย่าคิดเบี้ยวดอกเบี้ยอีก นี่แค่สั่งสอน”พูดจบพวกชายชุดดำก็ขับมอเตอร์ไซด์คันใหญ่ไปทันที เหนือรีบวิ่งไปดูป้าแมว
ข้างบ้านที่คุ้นเคยกันทันที
“ป้าแมว!”เสียงหวานร้องลั่นเมื่อสภาพเจ้าของบ้านมีรอยช้ำเหมือนโดนทำร้าย สภาพบ้านก็เละเทะไปหมด
“นะ...เหนือ”
“ใครทำป้าครับ ผมจะไปแจ้งตำรวจให้จับพวกมัน”เหนือว่าร้อนรนๆ แต่หญิงวัยกลางคนก็ห้ามไว้
“มะ...ไม่ได้นะ ปะ...ป้า...ป้า...ป้าไปกู้เงินนอกระบบมาแล้วไม่ได้ส่งดอกเบี้ย พวกมันเลยมาทวง”ป้าแมวว่า
“แต่ก็ไม่เห็นต้องทำกันขนาดนี้นี่ครับ ใจร้ายมาก”เหนือว่า
“ทั้งที่รู้ว่าใจร้ายแต่ป้าก็ยังกล้าไปกู้เงิน ป้านี่มันโง่จริงๆ”หญิงวัยกลางคนว่า เหนือเองก็มองอีกคนอย่างเห็นใจ ป้าแมวเป็น
เพียงแม่ค้าขายข้าวแกงในตลาดอยู่กับลูกชายพิการสองคน เหนือคิดว่าเงินที่ป้าเขากู้มาคงไม่พ้นเอามาเป็นค่ายารักษาลูกเป็น
แน่
“ผมรู้ว่าป้ามีเหตุผล แต่ผมว่าตอนนี้เรามาเก็บบ้านกันนี่กว่านะครับ ใต้มาช่วยกันมา”เหนือว่าพร้อมเรียกน้องชายเข้ามาช่วย
ด้วยอีกแรง...
“ขอบใจมากนะเหนือ นะใต้ ป้าขอบใจมากจริงๆ”ป้าแมวว่าอย่างซึ้งใจ
“ไม่ต้องขอบใจหรอกฮะป้าแมว เราคนกันเองเนอะพี่เหนือเนอะ” ‘ใต้’ ว่า...เมื่อกลับมาที่บ้านเหนือก็ยังอดคิดเรื่องป้าแมวต่อ
ไม่ได้ เขาเองก็ไม่เคยกู้เงินนอกระบบเขาเลยไม่รู้มาก่อนว่าคนพวกนี้ใจร้ายขนาดไหน ขนาดลูกน้องยังใจร้ายขนาดนี้แล้วเจ้า
นาย หัวหน้าใหญ่ล่ะ จะใจร้ายขนาดไหน
“พี่เหนือคิดอะไรอยู่น่ะ”ใต้ถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นว่าพี่ชายนิ่งเงียบไป
“คิดเรื่องป้าแมวน่ะ คนพวกนั้นนี่ใจร้ายจริงๆเลย ป้าแกเป็นผู้หญิงแท้ๆยังทำได้ลง”เหนือว่า
“นั่นดิ นี่ถ้าใต้อยู่ตรงนั้นนะจะช่วยป้าแมวต่อยๆๆ เตะๆๆพวกนั้นให้เละไปเลย”ใต้ว่าเสียงแจ๋ว เหนือยิ้มน้อยๆกับท่าทางของ
น้องชายที่ดูจะไม่เกรงกลัวใครเสียเหลือเกินทั้งๆที่ตัวเล็กขนาดนี้
“จ้าๆ พี่เชื่อ”...วันนี้เป็นวันอาทิตย์และทุกวันอาทิตย์เหนือก็ต้องส่งผ้าที่ซักรีดให้เจ้าของโดยมีใต้รับหน้าที่ในการขี่มอเตอร์
ไซด์ไปส่ง สองพี่น้องมีมอเตอร์ไซด์คันเล็ก สภาพเก่าๆที่แม่ซื้อไว้ตอนยังมีชีวิตอยู่เป็นยานพาหนะทั้งทำมาหากินและไปเรียน
“ไปล่ะนะ”ใต้ว่าก่อนจะขี่มอเตอร์ไซด์ปุเลงๆออกไป เหนือมองตามน้องชายจนลับสายตาแต่ไม่รู้ทำไมวันนี้เขาถึงได้รู้สึก
แปลกๆ รู้สึกเหมือนจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น...เหนือที่นั่งทำการบ้านอยู่ที่บ้านก็รู้สึกแปลกใจที่น้องชายหายไปนานกว่าปกติ หอพัก
นักศึกษาก็ไม่ได้ไกลแต่ทำไมไปนานจังนะ อยู่ๆโทรศัพท์เครื่องเก่าของเหนือก็มีสายเข้า
(สวัสดีค่ะ นี่โรงพยาบาลaaaนะคะ ตอนนี้คุณติรกานต์อยู่ที่โรงพยาบาลค่ะ)สิ้นเสียงของปลายสายเหนือก็รีบร้อนรนออกจาก
บ้านทันที ในหัวว้าวุ่นไปหมด ทำไมอยู่ๆโรงพยาบาลก็โทรมา แล้วใต้เป็นอะไรถึงไปอยู่โรงพยาบาล เหนือร้อนใจจะตาย
อยู่แล้ว...เมื่อมาถึงโรงพยาบาลเหนือก็สอบถามที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ก่อนจะเดินมายังห้องฉุกเฉินทันที
“หมอครับๆ น้องผมเป็นอะไรทำไม”เหนือถามอย่างร้อนรนเมื่อหมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน
“ใจเย็นๆครับ คนไข้แค่หมดสติเพราะเหนื่อยเกินไป แต่...”คุณหมดเว้นวรรค
“...แต่มีเรื่องสำคัญที่คุณควรรับรู้คือ น้องชายของคุณเป็นโรคหัวใจอย่างอ่อนๆครับ”สิ้นเสียงของหมด เหนือก็รู้สึกว่าโลกทั้ง
ใบอื้ออึงไปหมด โรคหัวใจ? ใต้เป็นโรคหัวใจ? น้ำตาไหลออกจากดวงตากลมโตทันที ทำไมน้องของเขาต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
ด้วย ให้เขาป่วยแทนไม่ได้เหรอ ทำไมต้องเป็นน้องของเขา ทำไมไม่เป็นตัวเขา
“ฮึก...แล้วผมควรทำยังไงดีครับหมอ”
“ถ้าแนะนำหมออยากให้ผ่าตัด คนไข้ยังเด็กแล้วโรคก็ยังไม่รุนแรงด้วย คนไข้สามารถฟื้นตัวแล้วเป็นปกติได้อย่างแน่นอน
ครับ”หมอว่า
“อะ...เอ่อ...แล้วค่าใช้จ่าย เอ่อ...”
“ราวๆสองแสนครับ”...เหนือนั่งมองน้องชายที่กำลังหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงอย่างเหม่อลอย สองแสนสำหรับค่าผ่าตัด สองแสนที่
ไม่รู้ว่าชาตินี้เขาจะไปหาเงินที่เยอะขนาดนั้นมาจากไหน เขาควรทำยังไงดี
“หะ...หิวน้ำ”เสียงใสว่าแผ่วเบา ทำให้เหนือหันไปมองก่อนจะรีบพยุงน้องชายขึ้นนั่งแล้วเทน้ำใส่แก้วให้อีกคนดื่ม
“เป็นไงมั่ง เจ็บปวดตรงไหนหรือเปล่า”เหนือถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่เจ็บสักนิด ผมแข็งแรงจะตายพี่ก็รู้ ว่าแต่ผมแค่เป็นลมเอง ทำไมต้องส่งโรงพยาบาลด้วยก็ไม่รู้เสียดายตังจริงๆ”ใต้บ่น
อุบอิบ เหนือยิ้มนิดๆ แปลว่าใต้ยังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร แต่ก็ดีแล้วล่ะ เขากลัวว่าถ้าน้องรู้น้องอาจจะไม่มีความสุขแล้วคิด
มากแน่ๆ
“นั่นสิ น้องพี่แข็งแรงจะตาย”เหนือว่า
“ใช่มั้ยล่ะๆ แล้วผมต้องออกจาโรงพยาบาลเมื่อไหร่อ่ะ ตอนนี้เลยได้มั้ย”ใต้ถาม
“ยังๆ พี่ว่านอนสักคืนเถอะนะ ช่วงนี้พี่ว่าเราเรียนหนักกับทำงานหนักด้วย พักผ่อนให้น้ำเกลือสักคืนดีกว่า”เหนือว่า
“โหย พี่ทำงานหนักกว่าผมอีกนะ”ใต้เถียง
“เอาเป็นว่าไม่ต้องแย้ง นอนที่นี่คืนนึงนะ”
เรื่องนี้นี่ละครหลังข่าวชัดๆเลยว่ามั้ยคะ? 555555 แต่หวังว่าทุกคนจะชอบแนวนี้กันนะคะ พระแกเลว นายเอกน่าสงสาร อิอิ
NCมีแน่นอนค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง >___<
___จางบิวตี้___[/size]
-
แปะ!!!!
-
น่าติดตามคับ ตอนใหม่มาเร็วๆนะคับ
-
ติดตามค่าาาาา :กอด1: :L2:
-
น่าติดตามมาต่อไวๆนะคะ
-
Dragon’s Love 2
“โห นอนแค่คืนเดียวต้องสี่พัน โรงพยาบาลนี้แพ้งแพงเนอะพี่เหนือเนอะ”ใต้บ่นตลอดทางตั้งแต่กลับจากโรงพยาบาลมา
บ้าน เหนือยิ้มนิดๆเป็นเชิงเห็นด้วยแต่ในหัวก็ยังคงคิดไม่ตกว่าจะทำยังไงดี เขาควรจะบอกใต้เรื่องป่วยมั้ย แล้วเรื่องเงินอีก
เขาควรไปหาเงินเยอะขนาดนั้นจากที่ไหน
“พี่เหนือ...พี่เหนือ”
“ฮะ!”เหนือสะดุ้ง
“เป็นอะไรอ่ะ ใต้เรียกตั้งนาน มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”ใต้ถามอย่างสงสัย
“มะ...ไม่มีนี่ ไม่มีๆ”เหนือปฏิเสธ
“พี่เหนือ...เรื่องบางเรื่องพี่เหนือก็ไม่ควรเก็บมันไว้คนเดียวนะ โดยเฉพาะเรื่องที่ใต้ป่วยเป็นโรคหัวใจ”เหนือหันไปมองผู้เป็น
น้องอย่างตกใจทันที ทะ...ทำไมใต้รู้
“ใต้แอบได้ยินพี่เหนือคุยกับหมอ”ใต้ตอบไขข้อคล่องใจให้กับคนเป็นพี่
“เงินเยอะขนาดนั้นเราคงไม่มีปัญญาหามาได้หรอก พี่เหนือไม่ต้องทำอะไรเพื่อใต้ขนาดนั้นหรอก ใต้ยังอยู่ดี ใต้ยังแข็งแรง
ดี”ใต้ว่า
“ไม่ได้นะใต้ ตอนนี้ใต้อาจจะแข็งแรงแต่ต่อไปล่ะ ถ้ามันรุนแรงกว่านี้ ถ้าโรคมัน
กำเริบ ถ้าใต้...”เหนือหยุดพูด ดวงตากลมโตคลอไปด้วยน้ำตาเมื่อคิดถึงวันที่จะไม่มี
น้องชาย
“โอ๋ๆๆ อย่าร้องน่าพี่ชายคนเก่งของใต้ ใต้ยังไม่ได้เป็นอะไรเสียหน่อย”ใต้ว่าพร้อมโผเข้ากอดพี่ชายทันที
“ฮึก...พี่ยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้นะใต้ ฮึก เรามีกันแค่สองคน มีแค่สองคนพี่น้อง ฮึก”
“ใต้จะดูแลตัวเองให้ดี ให้แข็งแรง พี่เหนืออย่าห่วงเลย”...หลายวันผ่านไป...วันนี้เหนือไม่ได้ไปทำงานที่ร้านอาหารเพราะ
วันนี้ร้านปิด เหนือจัดการซักผ้า รีดผ้าที่มาส่งซักก่อนจะตะโกนเรียกใต้เพื่อไปส่งผ้า แต่เรียกอยู่หลายครั้งร่างของน้องชายก็ไม่
มาหาเสียที คิดได้ดังนั้นมือบางก็วางงานที่ทำแล้ววิ่งไปหาน้องชายในหลังบ้านที่กำลังตากผ้า
“ตะ...ใต้”เหนือเรียกน้องชายเสียงสั่นเมื่อใบหน้าน้องชายซีดจนเหลืองแถมเหงื่อยังออกเต็มไปหมด ดูก็รู้ว่าเป็นอาการของ
คนจะเป็นลม
“อะ...เอ่อ...ใต้มึนๆนิดหน่อยน่ะพี่เหนือ สงสัยจะนอนน้อย”ใต้ว่าฝืนยิ้ม อยู่ๆเขาก็วูบ หน้ามืดตาลายเป็นหมดเพียงเพราะเขา
ทำงานกลางแดดและหนักไปหน่อย
“นี่มันไม่หน่อยแล้วนะใต้ ไปหาหมอนะ ไปกับพี่”เหนือว่าอย่างร้อนรน
“หาหมออะไรกันเล่าพี่เหนือ ใต้ไม่ได้เป็นอะไร”ใต้ว่า
“พี่สังเกตมาหลายวันแล้ว ใต้หน้าซีดบ่อยแถมเหนื่อยง่ายกว่าปกติมาก มันไม่โอเคแล้วนะใต้ แม้ว่าโรคหัวใจของใต้จะเป็น
ระยะแรกแต่ถ้ามันทำให้น้องพี่ต้องทรมานแบบนี้พี่ทนไม่ได้”เหนือว่าน้ำตาคลอ เขาสงสารน้อง สงสารเหลือเกิน ถ้าแลกกันได้
เขาอยากจะเป็นคนที่ป่วยแทน
“พี่เหนือ”...และแล้วใต้ก็ต้องยอมมาโรงพยาบาลเพราะทนกับน้ำตาของพี่ชายไม่ได้ สรุปใต้ต้องนอนโรงพยาบาลจนได้
เพราะร่างกายไม่แข็งแรง คุณหมอประจำตัวใต้เรียกเหนือเข้าไปคุยเรื่องการผ่าตัดเพราะคิดว่าถ้าโรคกำเริบแบบนี้ก็ควรจะผ่าตัด
เสีย ถ้ารอให้รุนแรงกว่านี้จะเป็นอันตรายต่อผู้ป่วยเป็นแน่
“คุณหมอเตรียมเรื่องผ่าตัดได้เลยครับ ผมตกลง”เหนือว่า...เหนือกลับมาบ้านเพื่อเก็บเสื้อผ้าไปนอนเฝ้าน้องที่โรงพยาบาล
อีก3วันใต้จะต้องผ่าตัดแล้วรวมๆกับต้องนอนพักฟื้นแล้ว ใต้ต้องนอนโรงพยาบาลเกือบ2อาทิตย์ เหนือยังคิดไม่ออกหรอกว่า
เขาจะไปเอาเงินจำนวนมากขนาดนั้นที่ไหนมาผ่าตัดน้องแต่ยังไงเขาก็ต้องหามาให้ได้
“ป้าแมว พวกนั้น...”ป้าแมวหันมามองอีกคนอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆเหนือก็เดินเข้ามาหาหลังจากพวกมาเก็บดอกเบี้ยเงินกู้พึ่ง
กลับไป
“ปะ...ป้า...ป้าไปกู้เงินพวกมันอีกแล้ว”หญิงวัยกลางคนว่าหน้าซีด เหนือเองก็อยากจะตักเตือนป้าข้างบ้านแต่เพราะรู้ว่าอีกคน
จำเป็นต้องใช้เงินแน่ๆไม่อย่างนั้นคงไม่ไปกู้เงินนอกระบบสุดโหดนี้มา
“ป้าครับ...ถ้าผมจะกู้เงินบ้างต้องทำไงครับ”...เหนือมองนามบัตรในมือกับตึกสูงๆตรงหน้าก็พบว่ามันตรงกัน เขาได้นามบัตร
ของบริษัทเงินกู้มาจากป้าแมว แม้หญิงวัยกลางคนจะงงๆว่าทำไมเขาถึงต้องกู้เงินแต่พอเขาเล่าเรื่องค่าผ่าตัดของใต้ให้ป้าแมว
ฟัง อีกคนก็รีบให้เขามากู้เงินที่นี่ทันที แม้ว่าดอกเบี้ยจะสุดโหดก็ตาม แต่เงินด่วนที่ไม่ต้องมีอะไรค้ำประกันและให้กู้ได้จำนวน
มาก เห็นทีที่นี่จะเหมาะที่สุด
“มาพบใครคะ”ประชาสัมพันธ์สาวสวยถามขึ้นเมื่อเหนือเดินเข้ามาในตึก
“อะ...เอ่อ...มาพบคุณดรากอนครับ”เหนือว่า
“ถ้ามาเรื่องเงินกู้เชิญกรอกรายละเอียดแล้วไปรอท่านที่ห้องรับรองชั้นสองนะคะ เดี๋ยวท่านจะพบคุณเองค่ะ”เหนือพยักหน้า
รับพร้อมกรอกรายละเอียด ที่มีไม่กี่คำถามเพียงแค่ชื่อ เงินที่ต้องการกู้และเหตุผลก่อนจะมานั่งรออีกคนที่ห้องดังกล่าว เหนือ
สังเกตห้องรับรองสุดหรูที่ประดับไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงแตกต่างกับบ้านของเขาราวฟ้ากับเหว เกิดเป็นคนรวยนี่มันดีจังเลย
นะ
“กู้เงินสองแสนไปผ่าตัดน้องนี่เรื่องจริงหรือข้ออ้างเฉยๆ”เสียงทุ้มพูดขึ้น ก่อนที่ร่างสูงในสูทสีดำพอดีตัวจะเดินมานั่งตรง
โซฟาตรงข้ามกับเหนือ เหนือมองอีกคนด้วยสายตาอึ้งๆ ไม่คิดว่าเจ้าพ่อเงินกู้ที่ถูกล่ำลือว่าโหดจะหน้าตาหล่อประดุจเทพบุตร
แบบนี้ ใบหน้าหล่อคม จมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากที่ไม่บ่งบอกอารมณ์ ทุกอย่างบนหน้าถูกประดับอย่างเหมาะเจาะลงตัว
“ระ...เรื่องจริงครับ ผมต้องไปผ่าตัดน้องที่เป็นโรคหัวใจจริงๆ”เหนือว่า
“งั้นเหรอ? แล้วคิดว่าจะมีเงินมาใช้คืนหรือไง เงินเยอะขนาดนั้น” ‘ดรากอน’ จ้องหน้าอีกคนอย่างคาดคั้นคำตอบ ความจริง
เวลาให้กู้เงินเขาเองก็ไม่เคยถามอะไรแบบนี้แต่ขอยกเว้นคนตรงหน้าไว้ก็แล้วกัน ใบหน้าสวยหวานราวกับผู้หญิง รูปร่างเพรียว
บาง ถ้าไม่บอกว่าเป็นผู้ชายเขาก็คงไม่เชื่อ บอกได้คำเดียวว่าน่าสน
“อะ...เอ่อ...ผมจะพยายามหามาคืนแน่นอนครับ ถ้าคุณให้ผมกู้เงิน ผมพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อชดใช้หนี้ ได้โปรดเถอะ
ครับ”เหนือว่าอย่างอ้อนวอน ตอนนี้เขามืดแปดด้านจริงๆ ขอแค่มีเงินไปผ่าตัดน้อง ขอแค่นี้จริงๆ ดรากอนได้ฟังอีกคนพูดก็
กระตุกยิ้มร้ายมุมปากก่อนจะลุกจากโซฟาแล้วเดินไปยังฝั่งตรงข้าม ร่างสูงก้มไปแทบจะชิดกับอีกคน มือหนาท้าวพนักโซฟา
ข้างหลังเหนือเอาไว้ ซึ่งการกระทำอย่างนั้นทำให้เหนือตกใจอย่างมาก
“ทุกอย่างนี่รวมถึงเรื่องบนเตียงด้วยหรือเปล่า หึ :)”
พรึ่บ
เหนือผลักอีกคนออกอย่างแรงก่อนจะมองคนตัวสูงด้วยความไม่พอใจ
“ผมไม่ได้ขายตัว ผมมาเพื่อขอความช่วยเหลือ ทำไมถึงหยาบคายกับผมแบบนี้”
“คิดว่าฉันเป็นกองทุนกู้ยืมเพื่อคนจนหรือไง ถ้าไม่ตกลงก็กลับไป หมดธุระของนายแล้ว”เหนือน้ำตาคลอทันทีกับคำพูดของ
อีกคน ใจร้าย...ผู้ชายคนนี้ใจร้ายเกินไปแล้ว เห็นชีวิตคนเป็นแค่เรื่องบนเตียงสนองตัณหาของตัวเองหรือไง น่ารังเกียจที่สุด
“คิดว่าบีบน้ำตาแล้วฉันจะสงสารหรือไง”ดรากอนว่าเมื่อเห็นอีกคนยืนตัวสั่นด้วยความโกรธแต่น้ำตากลับไหลลงมาจากดวงตา
กลมโตคู่สวย
“ฮึก...คุณมันใจร้าย”
“อื้ม...ฉันก็ได้ยินแบบนี้มาบ่อยๆเหมือนกันนะ”ดรากอนว่าอย่างไม่สะทกสะท้าน
“ไปสิ...หมดธุระแล้ว”ดรากอนว่าต่อเมื่อเห็นอีกคนยืนนิ่งไม่ออกไปเสียที แม้ว่าจะบอกว่าคนตรงหน้าน่าสน น่าลิ้มลองสักที
สองทีแต่ถ้าเล่นตัวแบบนี้ก็น่าเบื่อเหมือนกัน ปกติเวลาเขาอยากได้ใครไม่ต้องเอ่ยปากขอก็มีมาเสนอให้ถึงเตียงนอนเพราะฉะนั้น
เขาไม่จำเป็นต้องง้อคนตรงหน้า
“ทะ...เท่าไหร่”เสียงหวานถามขึ้น ดรากอนเลิกคิ้ว
“ค่าตัวของผมที่นอนกับคุณแต่ละครั้ง เท่าไหร่ ฮึก”เหนือพยายามกลืนก้อนสะอึกลงลำคอ
“ก็คงขึ้นอยู่กับลีลาของนาย แต่ฉันไม่ใจร้ายหรอกนะ ปกติเวลาฉันจ่าย...คืนนึงไม่ต่ำกว่าหมื่น :)”
โอยยยยยย ทำไมอินังดรากอนน่าตบ น่ากระทืบแบบนี้!!! (ได้ข่าวว่าแต่งเอง) เรื่องนี้น้องเหนือนางน่าสงสารมากบอกเลยค่ะ
เตรียมเกลียดพระเอกได้เลย 55555555
___จางบิวตี้___
[/size]
-
กรี๊ดดดด ตบพระเอก(ด้วยปาก) ซักทีเซะ
อย่าให้ถึงคราวหนูเหนือดิฉันบ้าง
จะเอาให้เเกร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดเลย
อินค่ะอิน...
-
หมั่นไส้พระเอก :beat: :beat: :beat:
คอยดูเถอะ ถ้าหลงรักน้องเหนือขึ้นมา แล้วจะหัวเราะให้ :laugh: :laugh: :laugh:
-
สงสารเหนือกะใต้จัง เฮ้ออออ :o12: :o12: :o12:
-
แหม ในพี่น้อง 4 คนนี้แต่ละคนนี่สาระกันไปคนละแบบจริงๆ น่าติดตามจ้า o13
-
Dragon’s Love 3
วันนี้เป็นวันผ่าตัดของใต้ เหนือนั่งรออยู่หน้าห้องผ่าตัดอย่างใจจดใจจ่อ เขาได้แต่ภาวนาขอให้น้องปลอดภัย แม้ว่าคุณ
หมอจะรับประกันความปลอดภัยถึง80เปอร์เซ็น แต่เขาก็ไม่อยากนิ่งนอนใจอะไรทั้งนั้น ตั้งแต่วันที่เขาไม่กู้เงินจากคุณดรากอน
เขาก็ไม่ได้พบอีกคนอีกเลย เงินจำนวนสองแสนถูกโอนเข้ามาในบัญชีของเขาในตอนเย็นอย่างทันที เลขาคุณดรากอนที่เชื่อ
‘ภูผา’ บอกกับเขาว่าถ้าจัดการเรื่องน้องชายเสร็จให้ไปหาท่านในทันที ซึ่งหมายความว่าเย็นวันนี้เขาต้องไปหาคุณดรากอน แม้
จะรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่เสียศักดิ์ศรีที่ต้องขายร่างกายแลกกับเงินแต่มันก็คงไม่มีวิธีไหนอีกแล้วที่จะหาเงินจำนวนมากได้ในเวลา
รวดเร็วแบบนี้ แม้จะบอกตัวเองว่าทำใจยอมรับได้แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเจ็บปวดหัวใจทุกครั้งที่คิดถึงมัน
“น้องผมเป็นยังไงบ้างครับ”เหนือถลาเข้าไปหาคุณหมอทันทีที่ประตูห้องผ่าตัดเปิด
“คนไข้ปลอดภัยครับ”เหนือยิ้มกว้างอย่างดีใจและมีความสุข เพียงแค่นี้แหละที่เขาต้องการ...เพียงแค่นี้แหละที่ต่อให้แลก
ด้วยอะไรเขาก็ยอม
“แล้วน้องชายผมจะได้สติตอนไหนเหรอครับ”
“น่าจะราวๆพรุ่งนี้น่ะครับ ญาติไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ คนไข้พึ่งผ่าตัดได้รับการพักผ่อนอย่างเต็มที่ถือว่าดี”เหนือพยักหน้า
รับ...หลังจากที่เคลียร์ค่าใช้จ่ายเสร็จเหนือก็เดินทางมายังคอนโดหรูใจกลางเมืองที่เลขาคุณมังกรให้ที่อยู่เอาไว้ ร่างบางเดินไป
ติดต่อที่เคาน์เตอร์ก็พบว่าทางคุณดรากอนได้แจ้งเอาไว้แล้ว พนักงานสาวพาร่างบางมายังห้องวีไอพีชั้นบนสุดที่มีเพียง4ห้องใน
ชั้นนี้ก่อนจะเปิดให้อีกคนได้เข้าไป
“ท่านบอกว่าจะเข้ามาตอน1ทุ่ม เชิญคุณรอก่อนนะคะ”เหนือพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าไปในห้องกว้างพร้อมมองอย่างสำรวจ
ห้องนี้หรูหรามากจริงๆ เฟอร์นิเจอร์ที่ตกแต่งเป็นสีดำทึบ ดูลึกลับแต่ทว่าก็น่าค้นหา เหนือนั่งลงที่โซฟาหนังราคาแพงก่อน
จะหยิบนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู ตอนนี้6โมงเย็น เขาต้องรออีกคนอีกหนึ่งชั่วโมงสินะ...เหนือไม่รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อ
ไหร่แต่เพราะเสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นทำให้เขาต้องสะดุ้งตื่น
“คุณดรากอน”เหนือเสียงอีกคนเสียงแผ่ว
“ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้”เหนือขมวดคิ้วงุนงงกับคำถามของอีกคน
“อะ...เอ่อ...ผม...”
“จะมานอนกับฉันไม่ใช่หรือไง ไปแก้ผ้าแล้วนอนรอบนเตียงซะ”เหนือสะอึกทันทีกับคำสั่งของอีกคน เขารู้ว่าเขาต้องนอนกับ
อีกคนแต่ทำแบบนี้มันไม่ต่างกับอีตัวตามซ่องเลยไม่ใช่เหรอ คิดอย่างนั้นดวงตากลมโตก็หน่วงคลอไปด้วยน้ำตาทันที
“ถ้าฉันอาบน้ำเสร็จแล้วยังยืนอยู่ตรงนี้ ฉันจะยกเลิกสัญญากู้แล้วเอาเงินคืนทันที”ว่าแล้วร่างสูงก็เดินเข้าไปในห้องน้ำทันที
เหนือเดินตามอีกคนเข้ามาในห้องนอนก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมเสื้อพร้อมกับน้ำตาค่อยๆไหลลงมา สมเพสตัวเองเหลือเกิน ไม่
เคยสมเพสอะไรในตัวเองเท่านี้มาก่อน แม่ครับเหนือขอโทษ...ขอโทษที่ทำตัวไร้ศักดิ์ศรีแบบนี้
แกร็ก
เสียงเปิดประตูห้องน้ำทำให้เหนือที่นอนเปล่าเปลือยอยู่บนเตียงสะดุ้ง ร่างสูงออกมาในสภาพผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอวอย่าง
หลวมๆ กล้ามหน้าท้องที่แข็งแรงเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อถูกเกราะไปดูหยดน้ำทำให้ดูน่าหลงใหล เหนือหันหน้าหนีด้วยความ
ขวยเขินทันที ดรากอนกระตุกยิ้มมุมปากกับท่าทางของอีกคน ตาคมมองไปยังร่างบอบบางที่นอนอยู่บนเตียงอย่างสำรวจ ถ้า
ไม่เห็นความเป็นชายและหน้าอกที่แบนราบเขาคงคิดว่าคนตรงหน้าเป็นผู้หญิงเป็นแน่ ร่างบอบบางที่ขาวไปซะทุกส่วน เอว
เล็กคอดและเนียนจนแทบจะไม่เห็นขนสักเส้นยกเว้นตรงนั้นมันทำให้เขาเกิดอารมณ์ขึ้นมาได้ง่ายโดยที่ยังไม่ทันได้สัมผัสอีกคน
“อ๊ะ”เหนือร้องออกมาอย่างตกใจเมื่ออีกคนขึ้นค่อม เขาพยายามหันหน้าหนีนัยน์ตาคมที่จ้องมองมาที่เขาอย่างหิวกระหาย
คิดเสียว่าทำๆไปเดี๋ยวมันก็จบ มันก็แค่ความสัมพันธ์ทางกายเท่านั้น
“ยกขาขึ้น”ดรากอนสั่งเสียงเรียบ เหนือก็ทำตามด้วยท่าทางกล้าๆกลัวๆจนอีกคนนึกขำอยู่ในใจ
“เคยมาก่อนหรือเปล่า”เหนือส่ายหน้าแทนคำตอบ
“ทำไมไม่พูด แค่พูดกับฉันมันจะตายหรือไง”ดรากอนว่าอย่างไม่สบอารมณ์นัก
“ปะ...เปล่านะครับ อ๊ะ”เหนือร้องลั่นเมื่อปากหนากัดเข้าที่ยอดอกของเขาอย่างแรงจนเป็นรอยฟัน
“เห็นแล้วฉันอยากจะขยี้นายไปทั้งตัว”พูดจบปากหนาก็ประกบลงมาชิมลิ้มลองรสชาติจากริมฝีปากสีชมพูทันที เหนือตกใจ
อย่างมากกับการกระทำของอีกคนพยายามดันออกแต่ก็โดนดรากอนรวบข้อมือทั้งสองข้างเอาไว้ ลิ้นร้อนชอนไชเข้าในโพรงปาก
ของอีกคนพร้อมกับเกี่ยวพันลิ้นเล็กอย่างร้อนแรงจนเหนือหายใจแทบไม่ทัน จูบแรกของเขา...
“อ๊ะ...อื้อ...อ๊ะ...”เหนือร้องครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้เมื่อปากหนาค่อยๆไล่ลงมาฝากรอยที่ลำคอขาวและยอดอก สลับกับ
มือหนาอีกข้างที่ลูบไล้ไปทุกสัดส่วนของร่างบาง
“ร้องออกมา ฉันชอบฟังเสียงนาย”ดรากอนว่าก่อนจะจับเข้าที่แก่นกายเล็กที่ตอนนี้เริ่มตื่นตัวเพราะแรงอารมณ์ก่อนจะขยับขึ้น
ลงจนเหนือเสียววาบไปทั่วท้องน้อย
“อื้อ...อ๊า...อ๊ะ...อ๊า...อื้อ....อ๊า...กะ...ใกล้...อ๊ะ...อ๊า...”ว่าแล้วเหนือก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนเต็มมือของร่างสูง ใบหน้า
สวยขึ้นสีจัดด้วยความอับอาย เขาเคยช่วยตัวเอง เขายอมรับแต่นั่นมันมือเขาไม่ใช่มือของคนอื่นแบบนี้
“นายสุขสมไปแล้ว ทีนี้ตาฉันบ้าง”พูดจบมือหนาก็ปลดผ้าเช็ดตัวทิ้งก่อนที่แก่นกายจะดีดเด้งขึ้นมาเพราะอารมณ์ตื่นตัว
“อ๊ะ...เจ็บ”เหนือร้องเมื่อนิ้วของอีกคนสอดเข้ามาที่ช่องทางด้านหลัง จากหนึ่งนิ้วก็เพิ่มเป็นสองและสามตามลำดับเมื่อเห็นว่า
ช่องทางพร้อมแล้วร่างสูงก็สอดใส่แก่นกายของตัวเองเข้าไป
“โอ๊ย เจ็บ!”เหนือร้องลั่นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาอย่างห้ามไม่ได้ มันเหมือนตรงนั้นกำลังจะฉีกขาด ความเจ็บ ความ
อึดอัดถาโถมเข้ามาใส่อย่างรุนแรง
“อ๊ะ...อ๊า...อื้อ...อ๊า...อ๊ะ...อื้อ...อ๊า”เสียงหวานครางเป็นจังหวะเมื่อแก่นกายใหญ่เริ่มขยับ จากจังหวะเบาเริ่มแรงและเร็วขึ้น
จนเหนือแอ่นสะโพกรับไม่ทัน ใบหน้าสวยเชิดขึ้นด้วยแรงอารมณ์ พร้อมกับปากบางที่ส่งเสียงครางเป็นภาพที่น่ามองสำหรับคน
ตัวสูงยิ่งนัก ว่าแล้วร่างสูงก็ประกบปากจูบอีกคนอย่างร้อนแรงทันที เหนือจูบตอบอีกคนอย่างไร้เดียงสาแต่ทว่ากลับทำให้
ดรากอนพอใจ มือหนาที่ปล่อยข้อมือบางแล้วขยำยอดอกอีกคนจนเป็นรอยมือ เหนือเองก็ระบายความเสียวซ่านโดยการข่วนที่
หลังหนาอย่างไม่รู้ตัว เขาไม่เคยมีเซ็กส์ เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่เรียกว่าเซ็กส์มันจะสุขสมปนหฤหรรษ์ขนาดนี้ ร่างสูงจับอีกคนเปลี่ยน
ท่าไปมาตามความพอใจ ทั้งคว่ำ หงาย ตะแคงหรือแม้กระทั่งนั่งเหนือก็ไม่สามารถขัดข้องได้ ดรากอนอึดมากแม้ว่าอีกคนจะ
ปลดปล่อยไปแล้วสองครั้งแต่เขาก็ยังไม่ได้ปลดปล่อย ร่างสูงขยับเข้าออกอย่างแรงเมื่อความต้องการมาจนถึงปลายทางและใน
ที่สุดก็ปลดปล่อยออกมา
“อ๊า”เหนือแทบจะสลบให้ได้ถ้าไม่ติดว่าแก่นกายใหญ่ที่ยังไม่ถอนออกเริ่มขยับอีกครั้ง
“มันยังไม่จบแค่นี้หรอก”ดรากอนว่าก่อนที่บทรักของทั้งคู่จะดำเนินไปเรื่อยกินเวลาไปกว่า3ชม.
สงสารน้องเหนือบวกกับเกลียดอินังดรากอนสุดติ่งมากนี่บอกเลย ทั้งๆที่แต่งเองแต่เรื่องนี้จิไม่ทน!!! 55555 ยังไงก็ฝากติดตาม
ด้วยนะคะ ชอบไม่ชอบยังไงคอมเม้นได้เลยเน้ออออออ ^ ^
___จางบิวตี้___
-
สงสารเหนืออ
-
สงสารเหนืออออ แต่แอบฟินเบาๆ :o8: :o8: :o8:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เข้ามาอ่าน สนุกคับ รออ่านตอนต่อไปคับ
-
นี่ถ้าน้องเหนือท้องได้ล่ะก็นะ โอ้ยยยยย ไม่อยากคิด
จะบอกให้เหนือหอบลูกหอบผ้าหนีเลย :laugh: :laugh: :laugh:
ถึงตอนนั้น ดรากอน คงจะรักน้องเหนือสุดหัวใจไปแล้วววววว o16 o3
-
Dargon’s Love
คู่รอง
ภูผา : เด็กดื้อแบบนี้มันน่าจับตีซะให้เข็ด!
ใต้ : คำก็ดื้อ สองคำก็ดื้อ พูดงี้มาต่อยกันดีกว่าเหอะลุง!
เปิดตัวคู่รองนะคะ ก็คือภูผา เลขาคนสนิทของดรากอนกับใต้ น้องชายสุดแสบของเหนือนั่นเอง อิๆ เรื่องนี้ลุง (เอิ่ม...) พี่พอ
เนอะ กินเด็กนะจ๊ะ ชอบไม่ชอบยังไงบอกกันด้วยน้า ^_^
___จางบิวตี้___
[attachment deleted by admin]
-
Dargon’s Love
( Phupa x Tai )
‘ใต้’ เด็กหนุ่มวัย15ปีน้องชายของเหนือ ผู้มีรูปร่างเล็กบางดูท่าทางเหมือนจะอ่อนแอแต่หารู้ไม่ว่าคนตัวเล็กนี่แข็งแรงแค่ไหน
อาจจะเพราะคนตัวเล็กนี่ทำงานมาตั้งแต่เด็ก ต้องสู้ชีวิตมาตั้งแต่อายุยังน้อยทำให้น้อยมากที่จะเห็นเขาร้องไห้ออกมา แม้ว่าใต้
จะเป็นน้องของเหนือแต่ความแข็งแรงแข็งแกร่งนี่แล้วกลับมากกว่าเหนือ!
“ไปล่ะนะ”ใต้ว่าก่อนจะขี่มอเตอร์ไซด์ปุเลงๆออกไปเพราะวันนี้เป็นวันอาทิตย์ซึ่งเป็นวันที่ต้องส่งผ้าที่ซักรีดให้กับพี่ๆนักศึกษา
ที่มาจ้างเขากับพี่ชายซัก ร่างเล็กขี่มอเตอร์ไซด์คันเก่าคู่ใจมายังหอพักนักศึกษาไม่ไกลจากบ้านมากนักก่อนจะรีบเอาผ้าไปส่ง
ตามห้องทันที
“ลิฟต์เสีย”ใต้อ่านป้ายที่ติดเอาไว้อย่างหัวเสียเล็กน้อย แหงแหละ...ลิฟต์เสียก็แปลว่าเขาต้องขึ้น-ลงบันไดของตึก6ชั้นนี่เพื่อ
ส่งผ้าน่ะสิ = = ใต้สูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินส่งเสื้อผ้าตั้งแต่ชั้น1จนถึงชั้น6 ใต้รู้สึกวันนี้ร่างกายตัวเอง
ผิดแปลกไป เสียงลมหายใจที่หอบดังมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อขึ้นบันไดมาถึงชั้น6 ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยทำงานหนักแบบนี้แต่ทำไมแต่
ตอนไม่เคยเป็นแบบนี้ ความรู้สึกจุกแน่นบริเวณอกข้างซ้ายทำให้ใต้ที่กำลังจะลงบันไดหยุดนั่งลงทันที มือบางชื้นไปด้วยเหงื่อ
ที่ไม่รู้มาจากไหนมากมาย ภาพตรงหน้าเริ่มเลือนลานมองไม่เห็นเป็นภาพก่อนที่ภาพสีดำจะเข้ามาแทนที่แล้วเขาก็ไม่รับรู้อะไร
อีกเลย…ใต้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง พี่เหนือมีทีท่ากังวลมากก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อเขา
ได้สติ เขาไม่รู้หรอกว่าทำไมเขาถึงมานอนอยู่ที่นี่ได้แล้วสีหน้ากังวลของพี่เหนือมันคืออะไรแต่เห็นแล้วเขาก็อดกังวลตามไม่ได้
เลย...
‘เขาเป็นโรคหัวใจ’ใต้แอบได้ยินที่พี่ชายคุยกับหมอ ร่างเล็กแทบทรุดลงกับพื้นเมื่อรับรู้ มือไม้ชาไปหมดตลอดจนนัยน์ตาที่
ร้อนผ่าวแต่กลับไม่มีน้ำตาไหลลงมาสักหยด ใช่...เขาช็อค ช็อคมากที่สุด เขาคิดว่าตัวเองแข็งแรงมาตลอด แข็งแรงจน
สามารถปกป้องพี่ชายตัวเองได้แต่พอเป็นแบบนี้นอกจากเขาจะปกป้องพี่ชายไม่ได้เขายังกลายเป็นภาระให้พี่ชายอีกด้วย...
“พี่เหนือ...พี่เหนือ”ใต้เรียกพี่ชายหลายครั้งขณะที่กำลังนั่งรถเมล์กลับบ้านด้วยกันหลังจากที่เขาออกจากโรงพยาบาลในตอน
เช้า
“ฮะ!”เหนือสะดุ้ง
“เป็นอะไรอ่ะ ใต้เรียกตั้งนาน มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”ใต้ถามอย่างสงสัย สีหน้าพี่ชายของเขาดูกังวลยิ่งกว่าเมื่อวานอีก ซึ่งก็
คงจะไม่พ้นเรื่องของเขา
“มะ...ไม่มีนี่ ไม่มีๆ”เหนือปฏิเสธ
“พี่เหนือ...เรื่องบางเรื่องพี่เหนือก็ไม่ควรเก็บมันไว้คนเดียวนะ โดยเฉพาะเรื่องที่ใต้ป่วยเป็นโรคหัวใจ”ใต้ว่า ซึ่งนั่นก็ทำให้
เหนือหันมามองน้องชายอย่างตกใจทันที
“ใต้แอบได้ยินพี่เหนือคุยกับหมอ”ใต้ตอบไขข้อคล่องใจให้กับคนเป็นพี่
“เงินเยอะขนาดนั้นเราคงไม่มีปัญญาหามาได้หรอก พี่เหนือไม่ต้องทำอะไรเพื่อใต้ขนาดนั้นหรอก ใต้ยังอยู่ดี ใต้ยังแข็งแรง
ดี”ใต้ว่าพร้อมส่งยิ้มให้พี่ชายสบายใจ
“ไม่ได้นะใต้ ตอนนี้ใต้อาจจะแข็งแรงแต่ต่อไปล่ะ ถ้ามันรุนแรงกว่านี้ ถ้าโรคมันกำเริบ ถ้าใต้...”เหนือหยุดพูด ดวงตากลม
โตของคลอไปด้วยน้ำตาเมื่อคิดถึงวันที่จะไม่มีน้องชาย ใต้มองพี่ชายหัวใจกระตุก เขาทำให้พี่เหนือร้องไห้
“โอ๋ๆๆ อย่าร้องน่าพี่ชายคนเก่งของใต้ ใต้ยังไม่ได้เป็นอะไรเสียหน่อย”ใต้ว่าพร้อมโผเข้ากอดพี่ชายทันที
“ฮึก...พี่ยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้นะใต้ ฮึก เรามีกันแค่สองคน มีแค่สองคนพี่น้อง ฮึก”
“ใต้จะดูแลตัวเองให้ดี ให้แข็งแรง พี่เหนืออย่าห่วงเลย”ใต้ให้สัญญา...และดูเหมือนว่าใต้จะรักษาสัญญาไม่ได้เมื่อโรคของ
เขามันเริ่มออกอาการ เห็นได้จากเขาที่เหนื่อยง่ายกว่าปกติมากจนในที่สุดเขาก็โดนพี่ชายพาส่งโรงพยาบาล เขาตกใจมากที่
อยู่ๆพี่เหนือจะให้เขาผ่าตัด เขาไม่รู้หรอกว่าค่าใช้จ่ายในการผ่าตักมันเท่าไหร่แต่คาดเดาแล้วมันต้องมากแน่ๆ พี่เหนือจะไปเอา
เงินมาจากไหนแค่เงินเก็บของเขาสองคนพี่น้องก็มีแค่หมื่นต้นๆ
“พี่เหนือ เรื่องเงิน...”
“ไม่ต้องคิดอะไรนะใต้ คิดแค่ว่าพรุ่งนี้ใต้ต้องผ่าตัดและใต้ก็ต้องหาย”เหนือพูดขัด
“แต่...”
“นอนพักผ่อนนะใต้ พี่รักใต้นะ จำไว้ว่าพี่ทำทุกอย่างได้เพื่อใต้”เหนือว่าพร้อมส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนให้น้องชาย ใต้น้ำตาคลอ
ทันทีก่อนที่น้ำใสๆจะค่อยๆไหลลงมา เขาร้องไห้...ใช่ร้องไห้ในรอบหลายปี แค่คิดว่าพี่เหนือต้องเสียสละหรือไปทำอะไร
บางอย่างมาเพื่อให้ได้เงินมารักษาเขาเขาก็เจ็บปวดหัวใจไปหมด...ใต้ไม่รู้ว่าตัวเองนอนหลับไปนานเท่าไหร่เพราะรู้สึกตัวอีกที
พยาบาลคนสวยก็บอกว่าการผ่าตัดของเขาผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ใต้มองหาพี่ชายผ่านความมืดแต่กลับไม่พบ พี่เหนือไปไหน?
ใต้กวาดสายตามองนาฬิกาที่ผนังห้องก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาตี5 ใต้พยายามข่มตาหลับอีกครั้งแต่เพราะความกังวล ห่วงใยพี่
ชายที่พอลืมตามากลับไม่เจอก็ทำให้เขานอนไม่หลับ
“พี่เหนือ”ใต้เรียกพี่ชายดีใจเมื่อในช่วงสายๆพี่เหนือมาหาเขาแล้ว เหนือยิ้มกว้างที่เห็นว่าน้องชายตัวเองปลอดภัย ร่างบาง
ค่อยๆเดินเข้ามาหาน้องชายเพราะยังคงเจ็บระบมร่างกายอยู่
“ปลอดภัยแล้วนะใต้”เหนือว่าพร้อมลูบผมน้องชายอย่างอ่อนโยน ใต้สังเกตพี่ชายตัวเองที่ดูเหนื่อยล้าแปลกๆ
“พี่เหนือหายไปไหนมาใต้ตื่นมาไม่เจอพี่เหนือเลย”ใต้ถาม
“อะ...เอ่อ...พี่กลับไปบ้านมาน่ะ เอาเสื้อผ้าไปซักแล้วไปเอาเสื้อผ้าใหม่มา”เหนือตอบ ใต้พยักหน้าแต่ก็ยังไม่คลายความ
สงสัยเท่าไหร่ พีเหนือตอบคำถามโดยไม่มองหน้าเขาแปลว่ากำลังมีอะไรปิดบังอยู่แน่ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรเขาต้องรู้ให้ได้!
ตอนนี้สั้นมากบอกเลยค่า 55555 เพราะเป็นการเปิดตัวคู่รองแต่พระเอกยังไม่มานะ อิๆ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ^ ^
____จางบิวตี้___
-
ใจร้าย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
Dragon’s Love 4
เหนือลืมตาตื่นขึ้นมาตอนเช้าด้วยสภาพปวดเมื่อยไปทั้งตัว ช่องทางด้านหลังเจ็บไปหมดแทบจะขยับตัวไม่ได้แต่เข้าก็ต้อง
พยายาม เข้าต้องไปหาน้องที่โรงพยาบาล ถ้าใต้ตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอเขาน้องคงรู้สึกไม่ดีแน่ๆ
“จะไปไหน”เหนือหยุดชะงักทันทีที่ร่างสูงที่นั่งอยู่ที่โซฟาที่ห้องรับแขกทักเขาขึ้น ทั้งๆที่คิดว่าตื่นมาจะไม่ต้องเจออีกคนแล้ว
แท้ๆ
“ผะ...ผมจะไปหาน้องครับ”เหนือว่าพร้อมก้มหน้า
“เดี๋ยวให้ภูผาไปส่ง”ดรากอนว่าในขณะที่สายตาก็จ้องผลหุ้นในไอแพดในมือโดยที่ไม่ได้มองร่างบางแต่อย่างใด
“เดี๋ยวผมไปเองได้ครับ”เหนือว่าต่อ
“แต่นี่คำสั่งของฉัน”ดรากอนว่าก่อนจะมองไอแพดในมือแล้วมองร่างบางอย่างไม่ค่อยพอใจนักที่ขัดใจเขา ดูท่าทางก็รู้ว่าไม่
ค่อยจะไหวเท่าไหร่จะแสร้งทำเป็นแข็งแรงเพื่ออะไร เรียกร้องความสนใจจากเขาหรือยังไงกัน
“...”ไม่มีคำตอบใดๆจากปากของเหนือเพราะคำพูดของอีกคนก็บอกอยู่ว่าคือคำสั่งซึ่งแปลว่าเขาไม่สามารถปฏิเสธได้
“มานั่งนี่”ดรากอนว่าทำให้เหนือต้องเดินไปนั่งข้างๆอีกคนบนโซฟา
“หลังจากที่น้องชายของนายออกจากโรงพยาบาลแล้วเก็บข้าวของมาอยู่ที่คฤหาสน์ของฉันซะ”ดรากอนว่าเสียงเรียบ เหนือ
เบิกตากว้างอย่างตกใจ มะ...หมายความว่ายังไงกัน
“แต่น้องชายของผม...”
“ก็เอามาด้วย”ดรากอนว่าโดยไม่สนใจสีหน้าลำบากใจของอีกคนสักนิด แล้วทำไมเขาต้องสนใจล่ะ เขาสนใจเพียงแค่ความ
ต้องการของตัวเองเท่านั้นแหละ
“แต่...”
“นายคิดว่านอนกับฉันครั้งเดียวหนี้นายมันจะหมดหรือยังไงกัน”เหนือสะอึกทันทีกับคำพูดของคนตัวสูง เขารู้ว่าเขาอยู่ใน
ฐานะไหนไม่เห็นจะต้องพูดให้เจ็บช้ำน้ำใจเลยก็ได้
“นายต้องมาอยู่กับฉันแล้วทำตามความต้องการของฉันจนกว่าหนี้ของนายจะหมด”ดรากอนพูดต่อ เหนือน้ำตาคลออย่าง
หลีกเลี่ยงไม่ได้ สิ่งที่เขาเป็นอยู่ตอนนี้มันก็ไม่ได้ต่างอะไรจากคนขายตัวเลยสักนิด
“ครับ”เหนือได้แต่เพียงตอบรับมันเท่านั้น...ภูผาพาเหนือมาส่งที่โรงพยาบาลในตอนสายๆของวัน เหนือรีบไปหาน้องทันที
เมื่อสอบถามจากพยาบาลว่าน้องชายของเขาได้สติต้องแต่เมื่อคืนแล้ว
“พี่เหนือ”ใต้เรียกพี่ชายอย่างดีใจ เหนือยิ้มกว้างที่เห็นว่าน้องชายตัวเองปลอดภัย ร่างบางค่อยๆเดินเข้ามาหาน้องชายเพราะ
ยังคงเจ็บระบมร่างกายอยู่
“ปลอดภัยแล้วนะใต้”เหนือว่าพร้อมลูบผมน้องชายอย่างอ่อนโยน ใต้สังเกตพี่ชายตัวเองที่ดูเหนื่อยล้าแปลกๆ
“พี่เหนือหายไปไหนมาใต้ตื่นมาไม่เจอพี่เหนือเลย”ใต้ถาม
“อะ...เอ่อ...พี่กลับไปบ้านมาน่ะ เอาเสื้อผ้าไปซักแล้วไปเอาเสื้อผ้าใหม่มา”เหนือตอบอย่างติดๆขัดๆเพราะไม่ได้เตรียมข้อ
อ้างมา ใต้มองเขาเหมือนไม่เชื่อแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ เขาควรจะบอกเรื่องที่เกิดขึ้นให้ใต้รู้ยังไงดี เขาควรทำยังไงดีไม่ให้น้อง
ใจที่มีพี่ขายตัวแลกกับเงินอย่างเขา...วันนี้เป็นวันที่ใต้ออกจากโรงพยาบาลใต้ดูร่าเริงมากซึ่งนั่นก็ทำให้เหนือยิ้มตาม เขาเห็น
น้องมีความสุข เขาเองก็มีความสุข
“คิดถึงบ้านชะมัดเลยพี่เหนือ”ใต้ว่าขณะที่กำลังนั่งรถเมล์กลับบ้านด้วยกัน
“ใต้ ถึงบ้านแล้วพี่มีอะไรจะบอก”เหนือว่าหลังจากที่ใคร่ครวญแล้วว่าควรบอกสิ่งที่เกิดขึ้นให้น้องรับรู้ได้อย่างไร...
“เข้าไปทำงานที่บ้านคนรวย”ใต้ถามเหนืออย่างงๆ เหนือพยักหน้ารับ เขาบอกน้องไปว่าเขาได้งานเป็นคนงานบ้านคนรวย
งานนี้เงินดีแต่ว่าเขาต้องย้ายไปอยู่บ้านหลังนั้นด้วยซึ่งเขาสามารถพาใต้ไปอยู่ได้ ใต้ซักเขาเรื่องงานไม่หยุดจนเขาแทบจะหา
คำตอบมาตอบไม่ได้ ใต้เป็นคนฉลาดคงจะไม่เชื่อคำโกหกโง่ๆที่เขาปั้นแต่งขึ้นมาหรอกเพียงแต่น้องไม่อยากถามความจริงออก
มาก็เท่านั้นเอง
“แปลว่าเงินที่ผ่าตัดใต้พี่เหนือไปยืมเจ้านายบ้านนั้นมาเหรอ”ใต้ถาม
“อืม...พี่กู้เขาน่ะ แต่ใต้ไม่ต้องห่วงนะ เราค่อยๆทำงานใช้หนี้กันไป เงินเดือนที่ได้ก็พอใช้หนี้ได้ สักวันมันต้องหมด”เหนือ
ว่ายิ้มๆแต่ใต้ก็ยังคงทำหน้ากังวลอยู่ดี
“เรื่องมันมีแค่นี้จริงๆใช้มั้ยพี่เหนือ พี่เหนือไม่ได้ปิดบังอะไรใต้ใช่มั้ย”
“มะ...ไม่มีนี่ ใต้อย่าคิดมากน่า”เหนือหลบตาคนเป็นน้อง...เหนือมองคฤหาสน์ตรงหน้าด้วยความตื่นเต้น เขารู้ว่าคุณดรากอน
รวยแต่ไม่ยักกะรู้ว่ารวยมากมายขนาดนี้ คฤหาสน์หลังใหญ่ตรงหน้าที่เปรียบราคาไม่ได้ตั้งอยู่ในพื้นที่กว้างกว่า10ไร่ โรง
จอดรถขนาดใหญ่ที่มีแต่รถหรูๆราคาแพงจอดไว้นับ10คัน นี่ยังไม่รวมสวนหน้าบ้านที่ถูกตกแต่งอย่างดี ขนาดนอกบ้านยังหรูหรา
ขนาดนี้ไม่อยากจะคิดเลยว่าในบ้านจะขนาดไหน
“คุณดรากอนบอกว่าถ้าคุณมาถึงแล้วให้ไปพบท่านด้วยครับ”ภูผาพูดขึ้น
“เอ่อ...แล้วใต้ล่ะครับ”
“เดี๋ยวให้ป้าบังอร หัวหน้าแม่บ้านพาไปยังห้องพักครับ”เหนือหันไปมองหน้าน้องชายที่ยังมีแววสงสัยอยู่ก่อนจะเดินตามภูผา
ขึ้นไปยังห้องทำงานของคุณดรากอน ในคฤหาสน์หรูหราอย่างที่เขาคิดจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นเฟอร์นิเจอร์ ของตกแต่งหรือแม้แต่
กระเบื้องหินอ่อนที่เขาเหยียบอยู่ มันคงราคาแพงเกินกว่าคนจนๆอย่างเขาจะมีปัญญาซื้อมันจริงๆ
“เชิญครับ”เหนือหันไปขอบคุณภูผาเบาๆก่อนจะเดินเข้าไปในห้องที่ดรากอนนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ใบหน้าหล่อคมใส่แว่นที่
ทำให้ดูมีภูมิฐานมากขึ้นกำลังมองเอกสารบางอย่างในมืออยู่ ดรากอนเงยหน้าจากแผ่นประวัติของอีกคนขึ้นมาก่อนจะสั่งให้อีก
คนนั่งลงฝั่งตรงข้าม เมื่อกี้เขาได้นั่งอ่านประวัติของเหนือก็พบว่าร่างบางพึ่งอายุ18ปีเท่านั้น พึ่งเรียนจบม.6และไม่มีข้อมูลการ
ศึกษาต่อทั้งๆที่ผลงานเรียนของร่างบางก็ดีมาตลอด
“นายอายุ18สินะ”ดรากอนพูดขึ้น
“ครับ”
“ทำไมถึงไม่เรียนต่อ”
“ผะ...ผมไม่มีเงินหรอกครับ”เหนือว่าโดยที่ไม่ได้สบตากับอีกคนแต่อย่างใด จะว่า
เขากลัวอีกคนก็ว่าได้ ไม่รู้ว่ากลัวอะไรรู้เพียงแค่เพียงแค่สบตาตัวเขาก็หนาวเหน็บไป
หมด
“พูดกับฉันทำไมไม่มองหน้า เสียมารยาท”ดรากอนว่าเสียงเข้มซึ่งนั่นก็ทำให้เหนือต้องเงยหน้าขึ้นมาสบตากับอีกคนทันที
ดวงตากลมสั่นไหวเล็กน้อยเมื่อเห็นความดุดันที่ออกมาจากดวงตาคมของอีกคน
“ฉันจะให้นายเรียน อยากเรียนคณะอะไรก็บอกภูผาซะ”ดรากอนว่า
“ผม...ทำไม...ผมไม่เข้าใจครับ”เหนือว่า
“เด็กของฉันทุกคนไม่เคยมีใครไม่มีการศึกษา”ดรากอนว่าเสียงเรียบซึ่งนั่นก็ทำให้เหนือสะอึกทันที เขารู้ว่าเขามันไร้การ
ศึกษา
“เพราะฉะนั้นฉันสั่งให้เรียนก็ต้องเรียน”...เหนือเดินออกมาจากห้องทำงานของดรากอนด้วยความไม่เข้าใจ แค่เขาเป็นหนี้อีก
คนอยู่สองแสนมันก็เยอะพอแล้ว แล้วถ้าเขาเรียนก็คงต้องใช้เงินของอีกคนเรียนแล้วเมื่อไหร่หนี้ของเขามันจะหมด เมื่อไหร่เขา
ถึงจะได้เป็นอิสระ
ตอนนี้เรื่อยๆนะคะ เรื่องนี้เฟิร์นอาจจะแต่งได้ไม่ดีเท่าไหร่แต่ก็อยากจะให้ลองอ่านดูเนอะ เพราะเฟิร์นก็ตั้งใจแต่งมาก ^ ^
____จางบิวตี้___
-
:z2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เหนือได้เรียนแล้วใต้จะได้เรียนมั้ย ลุ้นว่าพระเอกจะรักเหนือยังไง
รอ รออ่านตอนต่อไปคับ
-
ง่าา. เหนือสู้ๆ
-
Dragon’s Love 5
“เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่พี่เหนืออธิบายมาเลยนะ”ใต้ว่าหลังจากที่พี่ชายกลับมายังห้องพัก ไหนพี่เหนือบอกกับเขาว่ามา
ทำงานเป็นคนใช้บ้านคนรวยไงแต่ห้องที่เขาอยู่ สิ่งที่ได้รับการต้อนรับจากพวกแม่บ้านมันทำให้เขารู้ว่าเขากับพี่ชายเข้ามาอยู่ใน
ฐานะแขกของคุณดรากอน พี่ชายคนโตของตระกูลเทพพยัคฆ์ เหนือกัดปากมองน้องชายอย่างคิดไม่ตก
“ใต้...คือ...พี่...”
“ขอโทษนะครับคุณเหนือ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณเหนือครับ”และก่อนที่เหนือจะได้ตอบอะไรน้องชายไปเสียงทุ้มของภูผาก็
ขัดขึ้นมาก่อน ใต้มองร่างสูงตาขวางอย่างไม่เป็นมิตร
“เดี๋ยวพี่มานะ”เหนือว่าก่อนจะเดินตามภูผาออกไป เรื่องที่ภูผาคุยกับเขาก็ไม่มีอะไรมากก็คือเรื่องเรียนต่อของเขานั่นแหละ
เหนือไม่เคยมีความฝัน ไม่เคยวางแผนชีวิตว่าจบม.6ไปอยากเรียนอะไรหรืออยากทำงานอะไรเพราะเขารู้ว่าฐานะจนๆอย่าง
เขาคงไม่มีเงินเรียนต่อเป็นแน่ เขาคิดเพียงแต่ว่าถ้าเรียนจบม.6เขาก็จะเอาวุฒิม.6ไปสมัครงานตามห้างร้านต่างๆที่พอให้เงิน
เดือนเขาประทังชีวิตได้ เขาคิดแค่นั้นจริงๆ
“คุณเหนือแน่ใจนะครับว่าจะเรียนบริหาร”ภูผาถามขึ้น
“ครับ ผมไม่มีความฝันหรือความคิดที่จะเรียนต่อเลยสักนิด ถ้าให้ผมเรียนก็คงจะเป็นสิ่งที่ผมจะสามารถนำความรู้มาทำงาน
ชดใช้หนี้ได้ ผมคิดแค่นั้นจริงๆครับ”เหนือว่า ใช่...เขาพอรู้ว่าธุรกิจของตระกูลเทพพยัคฆ์มีมากมาย ถ้าเขาสามารถนำความรู้ที่
เรียนมาช่วยงานคุณดรากอนได้เขาก็ยินดี เขาจะได้ไม่รู้สึกว่าตัวเองใช้เพียงแค่ร่างกายแลกกับเงิน อย่างน้อยมันอาจจะทำให้
เขาภาคภูมิใจขึ้นมาบ้าง...เหนือเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลเทพพยัคฆ์ได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาเขา
ไม่เจอหน้าคุณดรากอนเลย เห็นพวกพี่ๆแม่บ้านบอกว่านายใหญ่ของบ้านไปดูงานสิงคโปร์ เขาพอจะรู้ข้อมูลของตระกูลเทพ
พยัคฆ์อยู่ว่ามีบุตรชายอยู่4คนโดยคุณดรากอนเป็นคนโตส่วนน้องชาย3คนนั้นไม่ค่อยได้กลับบ้านเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ก็มีชีวิต
ส่วนตัวกันอยู่ที่คอนโด ส่วนพ่อแม่ของคุณดรากอนก็สละตำแหน่งตัวเองหนีกันไปใช้ชีวิตคู่สงบๆอยู่ที่บ้านพักตากอากาศที่
นิวซีแลนด์ ดินแดนสงบแล้ว ส่วนเรื่องของใต้ น้องยังไม่เลิกถามเขา เขาก็บ่ายเบี่ยงเท่าที่จะพอทำได้จนตอนนี้ใต้คงเบื่อที่จะ
ถามเขาแล้ว
“ให้ผมช่วยนะครับป้าบังอร”เหนือว่าพร้อมกับเข้ามาช่วยหญิงชราวัยกลางคนหัวหน้าแม่บ้านเตรียมอาหารเช้า
“ไม่ต้องหรอกค่ะคุณเหนือ ให้ป้าทำเถอะ”หญิงวัยกลางคนว่าอย่างเกรงอกเกรงใจเพราะเธอรู้ดีว่าร่างบางนี้เข้ามาอยู่ในบ้าน
ฐานะอะไรแต่เธอเองก็แปลกใจนะปกติๆคุณดรากอนไม่เคยพาพวกเด็กๆในสต็อกเข้าคฤหาสน์ ถือว่าคุณเหนือเป็นคนแรก
แถมคุณเหนือเองนิสัยก็ยังน่ารัก น่าเอ็นดูต่างจากพวกเด็กๆคนอื่นที่หัวสูง ชอบดูถูก ชอบโวยวายเสียงดัง
“อย่าห้ามผมเลยครับ ผมอยากช่วย ว่าแต่ป้าบังอรกำลังทำอะไรอยู่เหรอครับ น่าตาน่าทานจัง”เหนือว่าอย่างสนอกสนใจ
“แกงเขียวหวานของโปรดคุณดรากอนน่ะค่ะ วันนี้คุณท่านจะกลับมาแล้วป้าเลยอยากทำต้อนรับ”เหนือพยักหน้ารับก่อนจะ
เป็นลูกมือช่วยหญิงชราในครัว...เหนือไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องรู้สึกตื่นเต้นเมื่อรู้ว่าคุณดรากอนจะกลับมา ทั้งๆที่อีกคนไม่อยู่ก็
ดีแล้วไม่ใช่หรือไงแต่ในใจก็กลับคิดถึงคนตัวสูงไม่ได้
เอี๊ยดดดดดดดดด
เอี๊ยดดดดดดดดด
เสียงเบรกดังลั่นของรถสปอร์ตสองคันที่ขับเข้ามาจอดที่หน้าคฤหาสน์เทียบคู่กันทำให้เหนือต้องออกมามองอย่างสงสัย ก่อนจะ
พบกับร่างของหญิงสาวสองคนที่เดินลงมาจากรถคนละคัน
“แกมาทำไมยะ”สาวชุดแดงถามสาวชุดดำอย่างไม่พอใจ
“แล้วแกล่ะมาทำไม”สาวชุดดำเองก็ถามกลับอย่างไม่พอใจเช่นกัน
“ฉันจะมาหาคุณดรากอน วันนี้คุณดรากอนกลับจากสิงคโปร์ เขาต้องไปกับฉัน”สาวชุดแดงว่าพร้อมเชิดหน้าอย่างมั่นอก
มั่นใจ
“ของเก่าๆอย่าเธอคุณดรากอนเขาเทแล้วไม่รู้ตัวหรือไง ยังไงวันนี้คุณดรากอนเขาต้องไปกับฉัน”สาวชุดดำว่า
“ใครของเก่ายะ นังกิ๊ฟซี่”สาวชุดแดงเริ่มไม่พอใจอย่างหนัก เหนือมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างตกใจ อย่าบอกนะว่าผู้หญิง
สองคนนี้ก็คือคนของคุรดรากอนเช่นกัน
“ก็...นายเป็นใครน่ะ”สาวชุดดำหรือกิ๊ฟซี่กำลังจะโต้ตอบแต่สายตาเฉี่ยวคมที่ถูกกรีดด้วยอายไลน์เนอร์เส้นหนาก็หันมาเห็น
เหนือก่อนจึงถามขึ้น
“เอ่อ...ผม...”
“นั่นสิ แกเป็นใครทำไมมาอยู่ที่คฤหาสน์ของคุณดรากอน”สาวชุดแดงเริ่มสาวเท้าเข้ามาหาเหนืออย่างสงสัย ร่างบางตรง
หน้าแม้จะรู้ว่าเป็นผู้ชายแต่ใบหน้าที่สวยหวานมันก็ทำให้เธอรู้สึกตงิดๆขึ้นมา หรือว่าที่คุณดรากอนหายไปไม่ค่อยไปหาเธอ
เป็นเพราะไอ้เด็กนี่!
“คุณเหนือคะป้าบัง...”สาวใช้ที่เดินมาตามเหนือชะงักทันทีที่เห็นหญิงสาวทั้งสองคน
“คุณงั้นเหรอ? งั้นแกก็ไม่ใช้เด็กรับใช้ บอกมานะแกเป็นใคร แกมาทำอะไรที่นี่”
“โอ๊ย”เหนือร้องเสียงหลงทันทีที่โดยสาวชุดแดงหรือเชอรี่ผลักลงไปกองกับพื้น
“นังแป้งบอกมานะไอ้เด็กนี่เป็นใคร”กิ๊ฟซี่เป็นคนหันไปถามสาวใช้ที่พึ่งเข้ามาเสียงดัง
“อะ...เอ่อ...คุณเหนือเป็น...”
“เป็นอะไร ตอบมา”เชอรรี่ตะคอก
“เป็นคนของคุณดรากอนค่ะ”สิ้นเสียงของสาวใช้สองสายตาก็หันมามองเหนือด้วยความไม่พอใจ
“โอ๊ย เจ็บ ผมเจ็บครับ”เหนือร้องลั่นเมื่ออยู่ๆก็โดนเชอรี่กระชากผมให้ลุกขึ้นยืน
“แกเนี่ยนะเด็กของคุณดรากอน ผู้ชายอย่างแกมันมีดีตรงไหนกันฮะ”
“หรือว่าแกยั่วคุณดรากอนฮะ ไอ้ตุ๊ด”กิ๊ฟซี่เสริม
“ปะ...เปล่านะครับ โอ๊ย”เหนือปฏิเสธแต่ก็ต้องร้องอีกครั้งเมื่อโดนกระชากผมอีกครั้ง
“พวกคุณๆคะปล่อยคุณเหนือนะคะ”หญิงวัยกลางคนว่าหลังจากที่สาวใช้วิ่งไปตามเธอมาจากข้างในครัว
“ไม่ใช่เรื่องของป้า”กิ๊ฟซี่หันไปตะหวาด
“คิดว่าหนังหน้าแกมันสวยนักใช่มั้ย ได้...ฉันจะตบให้ช้ำจนมันหายสวยเลย”สิ้นเสียงเชอรี่ก็ฟาดมือใส่หน้าของเหนือย่างแรง
ป้าบังอรที่ทำท่าจะเข้ามาช่วยก็โดนกิ๊ฟซี่สกัดเอาไว้
“ถ้าป้าคิดจะเข้ามานะแม้แต่คนแก่ฉันก็ตบไม่เว้น”กิ๊ฟซี่ชี้หน้าก่อนจะเข้าไปช่วยเชอรี่รุมตบเหนือ เหนือพยายามเอามือขึ้นมา
กันแต่แรงหนึ่งคนหรือจะสู้คนสองคนได้ ริมฝีปากถูกตบจนปากแตกจนเลือดออก
“หยุดนะคะ หยุดนะคะ”ป้าบังอรร้องห้าม
“หยุด!!”เสียงทุ้มดังขึ้นทำให้ทุกอย่างหยุดชะงัก เชอรี่และกิ๊ฟซี่กันมามองต้นเสียงที่คุ้นเคยด้วยความตกใจ
“คุณดรากอน!!”
งื้ออออออออ ทำไมชีวิตน้องเหนือต้องเจอแบบนี้ตลอดเลย T^T (แกแต่งเองไม่ใช่รึ!!) ฝากติดตามและให้กำลังใจน้องเหนือ
ด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
อีดราก้อน เลววววววว
-
โหยยยย ค้างมากกกกกกกกกก
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สงสารเหนืออ่าาา
-
ค้างมาก ค้างอยู่ในคฤหาส์คุณมังกร ๕๕๕
ตอนใหม่มาเร็วๆนะคับ
-
Dragon’s Love 2
( Phupa x Tai )
ใต้ไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ๆเขาและพี่ชายต้องเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์หรูหลังโตหลังนี้ด้วยแม้ว่าพี่เหนือจะบอกเขาว่าพี่เหนือมา
ทำงานเป็นคนรับใช้ใช้หนี้ที่นี่แต่ยังไงเขาก็ไม่เชื่อ
“คุณดรากอนบอกว่าถ้าคุณมาถึงแล้วให้ไปพบท่านด้วยครับ”ใต้มองร่างสูงที่เดินเข้ามาหาพี่ชายของเขาอย่างสงสัย หมอนี่
เป็นใครแล้วทำไมเรียกพี่เหนือว่าคุณ?
“เอ่อ...แล้วใต้ล่ะครับ”
“เดี๋ยวให้ป้าบังอร หัวหน้าแม่บ้านพาไปยังห้องพักครับ”เหนือหันไปมองหน้าน้องชายนิดๆก่อนจะเดินตามภูผาไป ใต้มอง
ตามอย่างใช้ความคิดก่อนจะถูกป้าแม่บ้านพาไปยังห้องพัก...บอกเขาทีว่านี่มันคือห้องพักของคนรับใช้! ห้องนอนที่กว้าง
พอๆกับบ้านเก่าของเขาทั้งหลัง เตียงขนาด6ฟุตที่ดูท่าจะนุ่มน่าดูแล้วไหนจะห้องน้ำในตัวที่มีฝักบัว มีอ่างอาบน้ำอีก นี่มันเรื่อง
อะไรกันแน่!! ใต้นั่งรอพี่ชายอย่างใจจดใจจ่อถ้ากลับมาเมื่อไหร่เขาจะซักให้หมดเปลือกเลย
ก็อกๆๆ
เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นทำให้ใต้ต้องลุกไปดูก่อนจะพบกับร่างสูงเมื่อกี้ยืนอยู่หน้าห้อง
“มีอะไรขาดเหลือหรือเปล่าครับ ถ้ามีบอกกับป้าแม่บ้านได้”ภูผาพูดขึ้นกับร่างเล็กน้องชายของเหนือ คุณเหนือเป็นคนของ
คุณดรากอน ความจริงคำว่าคนของคุณดรากอนไม่ได้หมายความว่าจะต้องเป็นเจ้านายของเขาอีกคนเพราะเขารับใช้แค่คุณดรา
กอนคนเดียวเท่านั้นแต่แปลก...แปลกที่อยู่ๆคุณดรากอนให้คุณเหนือเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ในขณะที่เด็กคนก่อนๆไม่มีสิทธิ์นั่นก็
แปลว่าคุณดรากอนให้ความสนใจคุณเหนือมากกว่าคนอื่นๆ
“ไม่มี”ภูผาพยักหน้ารับแล้วทำท่าจะหันหลังกลับแต่ก็โดนเสียงใสเรียกไว้ก่อน
“นี่ลุงถามไรหน่อยดิ”คิ้วหนาขมวดทันทีกับสรรพนามที่อีกคนใช้เรียก ลุงงั้นเหรอ? ได้ข่าวว่าเขาพึ่งอายุ25นะไม่ใช่40
“ลุง?”
“ก็ใช่น่ะสิ ดูจากหน้าก็รู้ว่าลุงน่ะแก่กว่าผมตั้งเยอะ”ใต้ว่าอย่างมั่นอกมั่นใจ
“ผมพึ่ง25”ภูผาว่าพร้อมขมวดคิ้ว
“อย่ามาอำกันน่าลุง แก่ก็ว่าตามแก่ดิ”ใต้ว่าพร้อมแสร้งทำหน้าอย่างไม่เชื่อ ใช่ว่าคนตรงหน้าจะแก่อย่างที่เขาบอกแต่ท่าทาง
ดูขรึมๆเหมือนมนุษย์ลุงทำให้เขาอยากเรียกอีกคนแบบนั้น
“มีอะไรจะถามผม”ภูผาถามอย่างตัดบทเพราะไม่อยากเถียงกับเด็กกะโปโลท่าทางยังไม่โตคนนี้
“พี่เหนือเข้ามาอยู่ที่นี่ทำไม”ภูผาขมวดคิ้ว เด็กนี่ไม่รู้?
“ไม่รู้?”
“เอ้า ถ้ารู้จะถามมั้ยล่ะ ลุงนี่นอกจากจะแก่แล้วยังแปลกคน”ใต้ว่าอย่างกวนๆซึ่งนั่นก็ทำให้คิ้วเข้มขมวดเข้าไปใหญ่ คึๆ ดู
ขมวดคิ้วเข้าดิแทบจะถูกกันเป็นโบว์อยู่ล่ะ
“ผมไม่อยากคุยกับคุณละ”ภูผาว่าพร้อมเดินหนีแต่ก็โดนใต้วิ่งมาดักหน้าเสียก่อน
“อะไรของลุงเนี่ย ผมถามดีๆนะ”ใต้ว่าอย่างหงุดหงิด
“แต่คุณควรจะพูดจาให้มีมารยาทกับคนที่อายุมากกว่าคุณนะ อายุแค่นี้พูดจาแบบนี้ใครเขาจะรักจะเอ็นดูกัน”ดุเสร็จก็เดินหนี
อีกคนไปทันที ใต้ยืนกำมือแน่นด้วยความโมโหอีกคน ฮึ่ย์ คิดว่าเป็นใครวะถึงได้มาสั่งสอนเขาแบบนี้ พ่อก็ไม่ใช่!...
แม้ว่าใต้จะพยายามถามเหนือถึงเรื่องที่มาอยู่คฤหาสน์หลังใหญ่นี้เท่าไหร่พี่ชายของเขาก็บ่ายเบี่ยงในคำตอบมาตลอกทำให้ใต้
เลิกที่จะถามแต่ใช่ว่าเลิกที่จะหาคำตอบ ในเมื่อพี่เหนือไม่บอกเขาเขาก็จะหาคำตอบเอง!
“ลุงกำลังจะไปไหนน่ะ”ใต้ถามขึ้นขณะที่เห็นภูผาเดินลากกระเป๋าเดินทางออกมาจากในบ้าน ทั้งๆที่อยู่บ้านเดียวกันแท้ๆเขา
กลับไม่ค่อยเจอตาลุงนี่เท่าไหร่ ไหนจะเจ้านายใหญ่ที่ชื่อคุณดรากอนอะไรนี่เขาก็ยังไม่เคยเจอแม้แต่ครั้งเดียว ทำตัวลึกลับ
กันเสียจริง
“ไปทำงาน”ภูผาตอบสั้นๆ
“ที่ไหนน่ะ มีกระเป๋าเดินทางด้วย ต่างจังหวัดเหรอ”ใต้ถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
“ต่างประเทศ สิงคโปร์”
“สิงคโปร์!! โห จริงดิลุง ลุงจะได้นั่งเครื่องบินด้วยเหรอ เท่อ่ะๆๆ โหยยยย อิจฉาลุงอ่ะ”ใต้ว่าตาเป็นประกายจนภูผาแอบขำ
ร่างเล็กในใจไม่ได้ เด็กนี่ทั้งๆที่เป็นน้องชายคุณเหนือแท้ๆแต่กลับนิสัยแตกต่างกันสุดขั้ว คุณเหนือทั้งเงียบ ขี้อายแต่ในขณะที่
เด็กนี่กล้าพูด กล้าทำแถมยังดูดื้ออีกด้วย
“ไม่เคยขึ้นเครื่องบินหรือไง”ภูผาแกล้งถามกลับ ทั้งๆที่ในใจก็งงตัวเองเหมือนกันว่าจะไปคุยกับเด็กนี่ทำไม ปวดประสาท
เปล่าๆ
“ก็ไม่เคยน่ะสิลุง ตอนเห็นในทีวีนะเครื่องมันอย่างใหญ่อ่ะ แอร์ก็สวยอย่างงี้”ใต้ว่าอย่างตื่นเต้นจนภูผาอดไม่ได้ที่จะเอามือยี
ผัวอีกคนเบาๆอย่างเอ็นดู
“สักวันจะพาขึ้น”
“จริงนะลุง พูดแล้วนะ!!”ใต้ยิ้มกว้าง ภูผาพยักหน้า
“เอ้ย แล้วลุงมาจับหัวผมทำไมเนี่ย ผมเสียทรงหมด ฮึ่ย์”ใต้ว่าพร้อมปัดมืออีกคนออกจากหัวแล้วจัดผม(ที่ไม่เป็นทรงอยู่
แล้ว)ของตัวเอง ภูผาส่ายหัวอย่างหน่ายๆใจนิดๆ...
“เรื่องเรียนของเด็กนั่นเรียบร้อยดีมั้ย”ดรากอนถามขึ้นขณะที่อยู่บนเครื่องบิน
“เรียบร้อยดีครับคุณเหนือเลือกเรียนบริหารครับ”ดรากอนเลิกคิ้วอย่างแปลกใจในคำตอบนิดๆแต่ก็ไม่ได้ถามต่อ
“ว่าแต่นายไปสนิทกับน้องชายของเด็กนั่นเมื่อไหร่กัน”
“ผมน่ะเหรอ?”
“เด็กนั่นค่อนข้างดื้อ ผมไม่ได้อยากยุ่งด้วยเท่าไหร่”ภูผาพูดต่อ ดรากอนยักไหล่พลางอ่านในหนังสือพิมพ์ในมือต่อในขณะที่
ภูผากลับกำลังคิดเรื่องที่ดรากอนถาม เขาเนี่ยนะสนิทกับเด็กดื้อนั่น ไม่มีทางเสียหรอกดื้อๆแบบนั้นแค่อยู่ด้วยสามนาทีก็
ปวดหัวละ...แม้ว่าจะย้ายเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่แต่ใช่ว่าใต้จะนั่งๆนอนๆอยู่เฉยๆเขาและพี่ชายช่วยงานทุกอย่างใน
คฤหาสน์ที่พอช่วยได้แม้ว่าป้าบังอรหัวหน้าแม่บ้านจะห้ามก็เถอะแต่เรื่องอะไรเขาจะฟัง จนตอนนี้เขากับคนในบ้านสนิทกันไป
แล้วโดยเฉพาะลุงแจ่มคนสวนนี่ซี้กับเขาเลยเพราะเขาชอบไปช่วยลุงแจ่มปลุกต้นไม้บ่อยๆ
“มอมแมมมาเชียว”เหนือทักน้องชายขึ้น
“พึ่งช่วยลุงแจ่มลงกุหลาบน่ะพี่เหนือ กุหลาบนอกดอกใหญ่ๆทั้งนั้นเลยพี่เหนือ”ใต้ว่าอย่างตื่นเต้นจนเหนือต้องลูบหัวน้อง
ชายเบาๆอย่างเอ็นดู ความอบอุ่นจากมือของพี่ชายแผ่มาถึงใต้ได้ไม่ยากแต่แปลกทำไมตอนอิตาลุงนั่นลูบหัวนอกจากจะรู้สึก
อบอุ่นแล้วยังรู้สึกบางอย่างแปลกๆ
“ช่วยได้แต่อย่าทำอะไรเกินตัวนะ เราก็ไม่ได้แข็งแรงอะไรมากมาย”เหนือว่าอย่างเป็นห่วง
“รู้ล่ะน่า พี่เหนืออย่าได้ห่วง”ใต้ว่ายิ้มๆ
คู่รองอาจจะเอื่อยๆหน่อยนะคะไม่ได้มีอะไรหวือหวาเพราะใต้ยังเด็ก อิๆ ฝากติดตามและให้กำลังใจด้วยนะคะ ^ ^
___จางบิวตี้___
-
น้องใต้จ๊ะ เกรียนได้อีกลูก :laugh:
-
Dragon’s Love 6
“คุณดรากอน!!”ทั้งเชอรี่และกิ๊ฟซี่อุทานเสียงดังอย่างตกใจก่อนจะผละออกจากเหนือ ภูผารีบเข้าไปพยุงเหนือที่ตอนนี้สภาพ
แทบดูไม่ได้ใบหน้าสวยหวานเต็มไปด้วยรอยช้ำแถมยังมีเลือดที่มุมปากอีกด้วย
“ตามฉันเข้ามาทั้งหมด”ดรากอนว่าเสียงเข้ม
เพี้ยะ!
เพี้ยะ!
มือหนาตบเข้าที่ใบหน้าของสองหญิงสาวอย่างแรงจนเลือดซิบที่มุมปาก เหนือมองที่คนตัวสูงตัวสั่นไม่คิดว่าคุณดรากอนจะกล้า
ตบผู้หญิงแบบนี้แถมใบหน้าหน้าหล่อของอีกคนยังนิ่งงันเสียจนน่ากลัว
“ถ้าจะมาแล้วมาก่อเรื่องก็กลับไปซะ ไปแล้วอย่าโผล่หน้ามาให้ฉันเห็นอีก”ดรากอนว่าเสียงเข้ม
“คุณดรากอน”สองหญิงสาวอุทานลั่นด้วยความตกใจ
“ฮึกๆ อย่าไล่เชอรี่เลยนะคะคุณดรากอน เชอรี่ผิดไปแล้ว”เชอรี่ร้องห่มร้องไห้คุกเข่ากอดแข้งกอดขาร่างสูงอย่างอ้อนวอน
ทันที
“กิ๊ฟซี่ก็ผิดไปแล้วเหมือนกันค่ะ ฮืออออออ”กิ๊ฟซี่เองก็ทำเช่นเดียวกัน
“ป้าบังอรพาเหนือขึ้นไปทำแผล”ดรากอนไม่สนใจแต่กลับหันไปสั่งหญิงวัยกลางคน
“ค่ะคุณท่าน”หลังจากที่เหนือเดินตามป้าบังอรไปแล้วดรากอนก็หันกลับมามองสองหญิงสาวที่นั่งร้องห่มร้องไห้
“ภูผาจัดเช็ดให้ฉันสักสองใบ”สองหญิงสาวมองดรากอนอย่างงงๆ
“เอาไปซะแล้วไสหัวออกไปจากชีวิตของฉัน”พูดจบก็ปาเช็ดใส่หน้าสงอสาวก่อนจะเดินขึ้นชั้นบนของบ้านไป
“คุณดรากอน ไม่นะคะ ม่ายยยยยยย!!!”...
“ปกติคุณดรากอนเขาดุแบบนี้เหรอครับป้า”เหนือถามขึ้นขณะที่กำลังทำแผล
“คุณดรากอนท่านเป็นพี่ชายคนโตของบ้านค่ะ ถูกเลี้ยงมาในกรอบทุกอย่างต้องเด็ดขาด ไม่แปลกที่ท่านจะเป็นแบบนี้”ป้า
บังอรว่า
“แต่คุณผู้หญิงทั้งสองคนจะไม่เป็นอะไรจริงๆเหรอครับ”เหนือถามอย่างเป็นห่วง ทั้งๆที่สองหญิงสาวทำกับเขาขนาดนี้แต่
เหนือก็อดเห็นใจไม่ได้ เขาพอจะดูออกว่าสองหญิงสาวรักและเทิดทูนคุณดรากอนแค่ไหนไม่งั้นคงไม่นั่งกอดแข้งกอดขาคุณ
ดรากอนในสภาพไร้ศักดิ์ศรีแบบนั้นแน่
“ห่วงแต่คนอื่น”เสียงทุ้มว่าก่อนที่ร่างสูงของดรากอนจะเดินเข้ามาในห้อง ร่างสูงพยักหน้าให้ป้าบังอรออกไป หลังจากที่
หญิงวัยกลางคนออกไปแล้วก็เหลือเพียงเหนือและดรากอนเท่านั้น ร่างบางรู้สึกว่าเขารู้สึกอึดอัดแปลกๆเหมือนว่าถูกจ้องด้วงตา
คู่คมตลอดเวลา
“หันมานี่”เสียงทุ้มสั่ง
“อ๊ะ”เหนือสะดุ้งเบาๆที่ร่างสูงจับเข้าที่หน้าของเขา
“เฮอะ สู้คนไม่เป็นหรือไง”ดรากอนพึมพำ
“คุณดรากอนครับ...”เหนือเงยหน้ามาสบตาอีกคน ดรากอนเลิกคิ้ว
“...ผมขอยกเลิกสัญญาที่ผมต้องเป็นเด็...โอ๊ย”เหนือร้องลั่นทันทีในขณะที่ยังพูดไม่จบเมื่อโดนร่างสูงบีบคางอย่างแรง แค่
รอยช้ำจากที่โดยตบก็ว่าเจ็บพอแล้วยังมาโดยอีกคนรุนแรงใส่อีก
“คิดจะพูดอะไรฮะ”ดรากอนถามเสียงเข้มด้วยความไม่พอใจ
“ผะ...ผม...ผมคิดว่ามันน่าจะมีทางเลือกอื่น ผมจะหาเงินมาคืนคุณให้เร็วที่สุดแต่ผมขอ...ขอ...”
“น้ำหน้าอย่างนายจะมีปัญญาเอาเงินที่ไหนมาคืนฉันฮะ คนที่มีแต่ตัวอย่างนายจะทำอะไรได้นอกจากนอนให้ฉันเอา”
“โอ๊ย ปล่อยผมนะครับ อย่านะครับ”เหนือว่าพร้อมพยายามขัดขืนอีคนที่ขึ้นค่อมตัวเองเอาไว้
“สงสัยเพราะฉันไม่ได้แตะต้องนายสินะนายถึงคิดพยศ”ดรากอนว่าพร้อมรวบมือทั้งสองข้างของเหนือเข้าด้วยกันก่อนจะปลด
เนคไทมามัดไว้
“อย่านะครับ ฮึก อย่าทำผมนะครับ”เหนือสะอึกสะอื้นเมื่อรับรู้ถึงว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น เขารู้ว่าเขาอยู่ในสถานะไหนแต่เขา
ก็คิดว่าอีกคนจะปราณีเขา จะเมตตาเขาแต่สิ่งที่อีกคนทำอยู่มันไม่ใช่เลย มันไม่ต่างอะไรกับการข่มขืนสักนิด
“น้ำตาไม่ได้ช่วยอะไรนายหรอก”ดรากอนว่าอย่างเย็นชาก่อนจะจัดการเสื้อผ้าของอีกคนและตัวเองออกจนเปล่าเปลือย
เหนือสะอึกสะอื้นจนตัวโยนแต่ดรากอนก็หาได้สนใจไม่
“อ๊ะ...”เหนือสะดุ้งเมื่อลิ้นหนาแตะเข้าที่ยอดอกของเขา ดรากอนกระตุกยิ้มก่อนจะจัดการครอบครองยอดอกของอีกคนส่วน
อีกข้างก็ขย้ำซะจนมันส์มือ
“อ๊ะ...อ๊า...”เหนือครางไม่ขาดปากเมื่อริมฝีปากหนาของอีกคนค่อยๆเลื่อนลงมาจากยอดอกจนถึงหลุมกลางกาย
“อื้ออออออออ”
“เสียวสินะ”เหนือหน้าร้อนทันทีกับคำพูดของอีกคน ทั้งๆที่ปฏิเสธอีกคนแต่กลับมีอารมณ์ร่วมเสียอย่างนั้น
“อ๊ะ...อื้อ...อ๊า...อื้อ...อ๊ะ...อ๊า...”เหนือครางไม่หยุดเมื่อมือหนาจับเข้าที่แก่นกายของเขาแล้วรูดขึ้นรูดลงจนแทบจะปลด
ปล่อยแต่ดรากอนหรือจะใจดียอมให้อีกคนปลดปล่อยก่อนว่าแล้วนิ้วเรียวก็สอดเข้าไปในช่องทางด้านหลังของอีกคนทันทีจาก
หนึ่งนิ้วก็เป็นสองนิ้วสามนิ้วตามลำดับ
“อ๊า...จะ...เจ็บ...อื้อออออออ”เหนือร้องลั่นเมื่อแก่นกายใหญ่สอดแทรกเข้ามา ดวงตากลมโตมีน้ำตาไหลลงมาเป็นสายด้วย
ความเจ็บปวดแม้ว่าอีกคนจะเบิกทางให้เขาแล้วแต่เพราะขนาดที่ใหญ่โตของอีกคนมันทำให้เจ็บปวดมากจริงๆ
“อื้อออออออ”ร่างสูงขยับเข้าออกรัวเร็วด้วยความโมโหในตัวอีกคนที่ยังคุกกรุ่นอยู่โดยที่เหนือทำได้แต่กัดปากกลั้นเสียงคราง
ที่น่าอับอายเอาไว้ แค่มีอารมณ์ร่วมกับอีกคนเขาก็เสียศักดิ์ศรีพอแล้วเขาจะไม่มีวันปล่อยเสียงน่าอายออกไปแน่
“ครางออกมา ฉันบอกให้ครางออกมาไง”ดรากอนว่าอย่างไม่พอใจในท่าทางพยศของอีกคน
“ได้...พยศนักใช่มั้ย”ดรากอนว่าก่อนจะถอนแก่นกายออกแล้วเอามาจ่อที่ปากของอีกคน
“อื้ออออออออ”เหนือพยายามขัดขืนอีกคนที่พยายามจะบีบปากของเขาให้อ้าออก
“อ้า! ฉันบอกให้อ้า!”
“แค่ก”เหนือแทบจะสำลักออกมาเมื่อแก่นกายใหญ่ถูกดันเข้าไปในโพรงปากของเขา
“อมมัน เลียมัน ทำสิ!”เหนือน้ำตาไหลพรากก่อนจะทำตามคำสั่งที่แสนใจร้ายของอีกคนอย่างเลี่ยงไม่ได้ แม้ว่าอีกคนจะมี
ท่าทางเงอะงะไร้ประสบการณ์แต่ดรากอนกับรู้สึกดีไม่น้อยจนในที่สุดก็ปลดปล่อยออกมาจนเต็มโพรงปากบาง
“แค่กๆๆ”เหนือสำลักออกมาจนน้ำรักของอีกคนไหลเยิ้มไปทั่วคอของเขาไปหมด ดรากอนมองภาพตรงหน้าอย่างเกิดอารมณ์
อีกครั้งทั้งๆที่พึ่งปลดปล่อยไปเมื่อครู่ ไม่เคยมีใครเร้าอารมณ์เขาได้เท่านี้มาก่อนให้ตายสิ!
“อ๊า”เหนือครางลั่นเมื่ออยู่ๆแก่นกายใหญ่ก็กลับมาสอดแทรกที่ช่องทางด้านหลังของเขา มันยังไม่จบอีกเหรอเหนือได้แต่
ถามตัวเองในใจทั้งน้ำตา
“ถ้านายไม่ครางออกมาเป็นชื่อฉันฉันก็จะทำให้นายครางให้ได้”ดรากอนว่าพร้อมกับขยับสะโพกเข้าออกอย่างแรงจนเหนือ
แทบจะแอ่นสะโพกตามไม่ทัน เสียงครางหวานครางจนเสียงแหบแห้งบวกกับน้ำตาที่ไหลลงมาไม่ขาดจนในที่สุดเหนือก็หมด
สติไป
อิดรากอน อิเลววววววววววววววววว!!!! แต่งเองเกลียดเองค่ะ ณ จุดๆนี้!! >0< ฝากให้กำลังน้องเหนือกันด้วยนะคะ นางน่า
สงสารมาก T^T
___จางบิวตี้___
-
:m15: :m15: :m15:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มังกรนี่เขาเป็นพระเอกแบบตบจูบ ตบจูบจริงๆ เอะอะก็ปล้ำ ๕๕๕ แบบนี้สนุกดีคับ
รอ รออ่านตอนต่อไปคับ
-
ตายซะ ไอ้พระเอกบ้าาา :angry2:
ทำร้ายเหนือเก๊าตะไม
:m15:
-
สนุกๆ ต่ออีก
2 คู่?
ตอนใต้บรรยายรอบแรกดูเป็นผู้ใหญ่นะ ที่อยากปกป้องพี่ พออยู่กับภูผานี่ เด็กน้อยมาก
-
อิดรากอน คุยกันก่อนสิยะ มาถึงก็ซัดเอาๆเนี่ย :mew5:
แต่รู้สึกมันจะสั้นไปน๊าคนแต่งจ๋า :hao5:
-
Dragon’s Love 7
ดรากอนมองร่างบางที่นอนสลบอยู่ด้วยสภาพร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยรักที่เขาฝากไว้ ไหนจะส่วนล่างที่เต็มไปด้วยน้ำรัก
ของเขาที่ปลดปล่อยออกมายังไม่ได้ทำความสะอาดด้วยความรู้สึกแปลกๆในใจ เขายอมรับว่าเขาโกรธ โกรธทั้งเรื่องสอง
หญิงสาวและโกรธเรื่องเหนือด้วยเลยทำให้เผลอทำรุนแรงกับอีกคนไป ทั้งๆที่ปกติแล้วเขาไม่เคยที่จะต้องทำรุนแรงหรือบังคับ
ขืนใจใครเพราะอย่างที่บอกทุกคนที่เข้ามาล้วนเสนอตัวให้เขาทั้งนั้นแต่เหนือเป็นคนแรก เป็นคนแรกที่ทำให้เขาต้องทำเรื่อง
รุนแรงอะไรแบบนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด คนอย่างดรากอนเป็นคนที่เด็ดขาดกับชีวิตตีกรอบไว้ชัดเจนแต่เหนือกำลังจะทำให้เขา
ออกนอกกรอบ
“ไปตามป้าบังอรมาดูแลด้วย”ดรากอนสั่งกับภูผาหลังจากที่ใส่ชุดคลุมเดินออกมาจากห้องนอนของเหนือ ภูผาพยักหน้ารับ
ก่อนจะทำตามคำสั่งของผู้เป็นนายโดยการไปตามป้าบังอรมาดูแลเหนือ...เหนือค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา ร่างกายเจ็บระบมไปหมด
จนแทบจะลุกไม่ไหว
“ตื่นแล้วเหรอพี่เหนือ”ใต้ว่า เหนือหันไปมองน้องชายที่ตาแดงๆเหมือนกับพึ่งผ่านการร้องไห้อย่างหนักด้วยความตกใจ
ทำไมใต้?
“เกิดอะไรขึ้นน่ะใต้ ทำไม?”เหนือถามน้องชายอย่างร้อนรน
“ใต้ต่างหากที่ต้องถามพี่เหนือ ฮึก เกิดอะไรขึ้น ฮึก ทำไมไม่เคยบอกอะไรใต้เลย”เหนือน้ำตาคลอ น้องคงรู้เรื่องหมดแล้ว
สินะเพราะสภาพของเขาตอนนี้คงไม่สามารถปิดบังอะไรน้องได้อีกแล้ว
“ฮึก พี่...”
“ฮือออออออออ พี่เหนือใต้ขอโทษ ใต้ขอโทษ”ใต้โผกอดพี่ชายก่อนจะร้องไห้โฮออกมาอย่างหนักอย่างที่ไม่เคยเป็นมา
ก่อน เหนือเองก็อดไม่ได้ที่ร้องตาม มันไม่ใช่ความผิดของใต้ ไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น มันอาจจะเป็นสิ่งที่ฟ้าลิขิตขึ้นมา
แล้วก็ได้ที่ทำให้ชีวิตของเขาสองพี่น้องต้องเป็นแบบนี้
“อย่าโทษตัวเองนะใต้ ฮึก”
“พี่เหนือ ฮึก พี่เหนืออย่าทนเลยนะ เราหนีไปจากที่นี่กันเถอะ ฮึก หนีไปไหนก็ได้ ฮึก ไปไกลๆจากคนใจร้ายพวกนี้”ใต้
ว่าไปก็ปาดน้ำตาไป
“เราจะหนีไปไหนได้ล่ะหืม ใต้ยังต้องเรียนหนังสือนะ ยังต้องมีอนาคต”เหนือว่าทั้งน้ำตาพร้อมกับลูบหัวของน้องชายอย่าง
อ่อนโยน
“แต่...”
“พี่ทำทุกอย่างเพื่อใต้ ตอนนี้พี่ทำได้เพียงอดทน พี่เชื่อว่าถ้าคุณดรากอนเบื่อพี่ เขาคงจะปล่อยพี่ไป”...หลายวันผ่าน
ไป...หลังจากวันที่ดรากอนทำรุนแรงกับเหนือทั้งสองคนก็ไม่ได้เจอกันเท่าไหร่เจอกันก็เพียงแต่เวลาร่วมโต๊ะอาหารเย็นเท่านั้น
แม้ว่าเหนือจะยินดีที่จะกินข้าวในครัวกับพวกสาวใช้แต่ดรากอนไม่ยอมและบังคับให้อีกคนกินข้าวกับเขา
“เดี๋ยวผมช่วยนะครับ”เหนือว่าพร้อมกับช่วยป้าบังอรตั้งโต๊ะอาหารเย็น เห็นป้าบังอรบอกว่าวันนี้น้องชายทั้งสามคนของคุณ
ดรากอนจะมากินข้าวที่นี่ ป้าบังอรเลยจัดเตรียมอาหารไว้มากมาย
“ทำไมมาอยู่ที่นี่”ดรากอนถามเสียงเข้มที่เห็นเหนือกำลังเดินถือถ้วยแกงมาจัดเรียงที่โต๊ะอาหาร
“เอ่อ...ผมมาช่วยป้าบังอรจัดโต๊ะครับ”เหนือตอบ
“หน้าที่นายหรือไง”ดรากอนว่าอย่างดุๆ
“แต่ผมแค่อย่างช่วย”เหนือตอบเสียงแผ่วแต่ก่อนที่ทั้งคู่จะได้พูดคุยอะไรกันมากกว่านั้นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นก่อน
“ว้าว อาหารน่ากินจัง กลิ่นหอมไปถึงหน้าบ้านเลย”ทั้งเหนือและดรากอนหันไปมองที่ต้นเสียงทันทีก่อนที่ร่างสูงทั้งสามคน
จะเดินเข้ามา
“มาแล้วก็ดี”ดรากอนว่าก่อนจะเดินไปนั่งประจำที่ เหนือทำท่าจะเดินหนีเข้าไปในครัวเพราะคิดว่าเวลานี้เป็นเวลาอาหารของ
พวกพี่น้องไม่เกี่ยวกับเขา
“จะไปไหน นั่งลง”ดรากอนว่าเสียงเข้ม เหนือมองร่างสูงอีกสามคนอย่างลังเลก่อนจะนั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆดรากอนอย่างทุก
วัน
“นี่น่ะเหรอที่ไทเกอร์มันบอก”ร่างสูงที่ท่าทางนิ่งๆเย็นชาๆกล่าวขึ้น
“มันบอกอะไรแก”ดรากอนถามเสียงเรียบ ในขณะที่ ‘ไทเกอร์’ ผู้ถูกกล่าวถึงก้มหน้าก้มตากินอย่างไม่ใส่ใจ
“บอกว่าพี่เอาคนเข้ามาอยู่ในบ้าน”’ไลออน’ ตอบ
“น่ารักจังชื่ออะไรครับ”ไทเกอร์ว่าพร้อมส่งยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยใส่เหนือ จนเหนือรู้สึกแปลกๆ
“อย่าออกนอกหน้ามากนัก”ดรากอนว่าอย่างไม่ค่อยพอใจ
“หวงก็บอกดิพี่”ไทเกอร์แซวๆ ดรากอนส่งสายตาโหดๆใส่ซึ่งนั่นก็ทำให้ไทเกอร์สงบปากสงบคำทันที
“ท่าทางน่าจะอายุพอๆกับผม”คนที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้นบ้าง ‘ฟ็อกซ์’ หันไปส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรให้เหนือ เหนือเองก็ส่งยิ้ม
กลับมาเพราะเห็นท่าทางว่าคนๆนี้ท่าทางจะเป็นมิตรน่าดู
“รอยยิ้มจอมปลอม”ไทเกอร์พึมพำ...หลังจากที่กินข้าวเสร็จสี่พี่น้องก็เข้ามานั่งคุยกันที่ห้องทำงานของดรากอน
“พี่คิดดีแล้วเหรอที่เอาเด็กนั่นมาอยู่ที่นี่”ไลออนเป็นคนถามขึ้น
“ทำไม?”ดรากอนถามกลับ
“อยู่ๆพี่มาให้ความสำคัญกับคนๆหนึ่งพี่คิดว่าคู่ขาของพี่จะพอใจหรือไง ไหนจะศัตรูของพี่อีกแบบนี้ไม่เป็นจุดอ่อนของพี่หรือ
ไง”
“สำคัญ? ฉันบอกหรือไงว่าเด็กนั่นสำคัญ”ดรากอนว่าพร้อมกับก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสารในแฟ้มอย่างไม่สนใจใครเท่าไหร่
“แน่ใจนะว่าไม่สำคัญ”ไทเกอร์ถามอย่างกวนๆ
“ถ้าใช่แล้วแกจะทำไม”
“งั้นผมขอนะ โอ๊ย”ไทเกอร์ร้องลั่นทันทีเมื่อปากกาแท่งหรูของพี่ชายขว้างมาโดนหัวของเขาอย่างจัง แม่นชิบหายพี่ใครวะ!
“หุบปากแกซะ”ดรากอนว่าเสียงเรียบ ไทเกอร์ขมุบขมิบปากพึมพำก่อนจะหันไปส่งตาขวางใส่น้องชายคนเล็กที่กำลังหัวเราะ
เขาอยู่
“เงียบไปเลยไอ้ฟ็อกซ์”...เหนือไม่รู้ว่าอยู่ๆทำไมคุณดรากอนถึงสั่งให้คุณภูผามาตามเขาไปหากลางดึก แม้ว่าในใจจะกลัวว่า
จะโดนกระทำเรื่องพรรค์นั้นอีกแต่พอคิดแล้วว่าเขาอยู่ในบ้านนี้ในฐานะอะไรเขาก็ได้แต่เพียงทำใจยอมรับมันเท่านั้น
“เอ่อ...”เหนือไม่รู้จะพูดอะไรดีเมื่อเข้ามาก็เห็นว่าร่างสูงก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่ ทั้งๆที่นี่ก็จะเที่ยงคืนแล้วทำไมคุณดรากอน
ถึงไม่ไปพักผ่อนกันนะ
“มานวดให้หน่อย ปวดไหล่”ดรากอนว่า เหนือเบิกตาอย่างงงๆ
“ไม่ได้ยินหรือไง”ดรากอนเงยหน้าขึ้นมาขมวดคิ้วใส่อีกคนทำให้เหนือต้องรีบปรี่เข้าไปหาอีกคนทันที ดรากอนรู้สึกผ่อน
คลายไม่ใช่น้อยที่มือนิ่มๆของอีกคนกำลังนวดไหล่ให้เขา
“อื้มมมมม”ดรากอนครางในลำคอเบาๆอย่างพอใจจนเหนืออดที่จะยิ้มน้อยๆไม่ได้ อย่างน้อยก็รู้สึกว่าตัวเองมีประโยชน์ขึ้นมา
บ้างไม่ได้เพียงแต่ใช้ร่างกายปรนเปรออีกคน
“อ๊ะ”เหนืออุทานเมื่ออยู่ๆก็หมุนเก้าอี้ทำงานมาหาเขาแล้วดึงเขาให้นั่งลงค่อมตัก
“คะ...คุณดรากอน”
“...”ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากหนามีแต่นัยน์ตาคมที่มองมาที่ใบหน้าของเหนืออย่างสำรวจและพิจารณาจนเหนือรู้สึกร้อน
วูบวาบไปหมด นัยน์ตาคมนี่มีอิทธิพลต่อเขาจริงๆ
“อะ...เอ่อ...คุณดรา...”ไม่ทันจะได้พูดอะไรเสียงหวานก็ถูกสกัดกั้นด้วยริมฝีปากหนาของอีกคนทันที ลิ้นร้อนทำหน้าที่อย่าง
ดีสอดแทรกเข้าไปเชยชิมความหวานในโพรงปากบางอย่างรวดเร็ว จากจังหวะอ่อนโยนค่อยๆร้อนแรงขึ้นจนเหนือหายใจไม่
ทันจนต้องทุบหน้าอกอีกคนเบาๆ
“แฮ่กๆๆ”เหนือหอบทันทีที่ถอนจูบ
“ไร้ประสบการณ์”ดรากอนว่าเสียงเรียบ เหนือรู้สึกอับอายที่มาโดยต่อว่าอย่างนี้ เขารู้ว่าเมื่อเทียบกับเด็กๆคนอื่นของคุณ
ดรากอน เขาคงมันห่วยแตกที่สุด
“ขะ...ขอโทษครับ”
“อ๊ะ”เสียงหวานอุทานออกมาเมื่อจมูกโด่งของอีกคนสูดดมตามซอกคอของเขา ไม่
พอเพียงแค่นั้นปากหนาก็พรมจูบไปด้วย
“ขอโทษไม่พอหรอก”ดรากอนพึมพำ
“อื้อออ....แล้วผม อ๊ะ ต้องทำยังไงครับ”เหนือถามตะกุกตะกัก
“ทำให้ฉันพอใจ”สิ้นเสียงปากหนาก็ครอบครองริมฝีปากบางของอีกคนอีกรอบก่อนที่ทุกอย่างจะเป็นไปตามความต้องการของ
ดรากอนโดยที่เหนือไม่สามารถขัดขืนได้หรือบางทีเหนือเองก็อาจจะเผลอไผลไปกับอีกคนก็เป็นไปได้
ตอนนี้แปร่งๆหน่อยนะคะ ง่วงมากเลย แต่งไปตาก็จะหลับ T^T ฝากติดตามด้วยนะคะ ให้กำลังใจน้องเหนือกันด้วยเน้อออออ
อออออออออ!!!
___จางบิวตี้___
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
Dragon’s Love 3
( Phupa x Tai )
ใต้ที่พึ่งกลับมาจากโรงเรียนก็เดินเข้าบ้านอย่างทุกวันไม่วายที่จะทักทายลุงยาม ทักทายลุงคนสวนหรือหลายๆคนจนตอนนี้
เขากลายเป็นที่รักของคนทั้งบ้านไปเสียแล้ว ตากลมมองหาพี่ชายที่ปกติแล้วช่วงเย็นๆแบบนี้จะมาช่วยป้าบังอรเตรียมอาหาร
เย็นแต่ทำไมวันนี้ถึงมีป้าบังอรอยู่คนเดียวในครัวนะ
“จ๊ะเอ๋”
“อุ๊ยตาย ตาเถรตก”ป้าบังอรอุทานอย่างตกใจเมื่อเจอเด็กหนุ่มแกล้งเข้าให้ ใต้หัวเราะคิกคักทันที
“มาไม่ให้ซุ่มให้เสียงป้าตกใจหมดเลย”ป้าบังอรว่าอย่างไม่จริงจังเพราะเธอเริ่มชินกับนิสัยขี้เล่นของเด็กหนุ่มคนนี้ไปเสียแล้ว
แม้จะรู้จักกันได้ไม่นานแต่เธอก็รู้สึกเอ็นดูสองพี่น้องคู่นี้มากจริงๆเพราะทั้งคู่ช่างเป็นเด็กดีจริงๆ
“พี่เหนือไปไหนฮะป้า”ใต้ถามขึ้นพร้อมกวาดสายตามองหาพี่ชาย
“เอ่อ...คือ...”หญิงวัยกลางคนอึกอัก
“มีอะไรเหรอฮะ”ไม่ทันรอป้าบังอรตอบใต้ก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนของเขากับพี่ชายทันที ทันทีที่เปิดเข้าไปใต้ก็พบกับพี่
ชายของตัวเองที่นอนอยู่บนเตียง...ใช่ พี่เหนือกำลังนอนหลับแต่ใบหน้าที่แดงช้ำเป็นรอยมือ ไหนจะตามซอกคอขาวของ
พี่ชายที่มีรอยบางอย่างที่แม้เขาจะเด็กแต่เขาก็เป็นผู้ชายทำไมเขาจะไม่รู้ว่ามันคือรอยอะไร
“มะ...มันเกิดอะไรขึ้นฮะ”ใต้ถามเสียงแผ่วกับหญิงวัยกลางคนที่วิ่งตามเขามา ใต้มองสีหน้าลำบากใจของป้าบังอรด้วยสายตา
อ้อนวอน บางทีมันคงถึงเวลาแล้วที่เขาควรจะรู้ว่าพี่เหนือเข้ามาอยู่ที่นี่ในฐานะอะไรกันแน่
“ใต้จะไปพบเขา จะไปพบคุณดรากอนอะไรนั่น”หลังจากที่ฟังเรื่องราวจากปากของป้าบังอรใต้ก็สั่นไปด้วยความโกรธ ตอนนี้
เขาอยากจะตั๊นหน้าไอ้คนแก่บ้ากามที่บังอาจทำกับพี่ชายของเขาแบบนี้ พี่เหนือต้องทรมานขนาดไหนที่โดนคนตัณหากลับ
แบบนั้นย่ำยีศักดิ์ศรีแบบนี้
“อย่าเลยนะใต้ ป้าว่า...”
“ใต้จะไปพบเขา”ใต้ว่าเสียงแข็งจนป้าบังบังอรจนใจต้องพาเด็กหนุ่มายังห้องทำงานของนายท่าน
“ไอ้คนเลว”เสียงใสว่าเสียงดังเมื่อเปิดประตูเข้ามาโดยที่ยังไม่ได้ขออนุญาต ดรากอนเงยหน้าจากเอกสารมามองเด็กหนุ่ม
ด้วยสายตาเย็นเชียบและภูผาเองก็รู้สึกตกใจไม่ใช่น้อยที่อยู่ๆใต้เข้ามาในห้องนี้
“ใครให้นายเข้ามา”ดรากอนถามเสียงเรียบที่เต็มไปด้วยความคุกกรุ่น
“ผมเข้ามาเอง คุณมันเลว คุณทำแบบนั้นกับพี่เหนือได้ยังไง คนรวยอย่างคุณมันก็ดีแต่รังแกคนจน รวยเสียเปล่าแต่กลับ
ทำตัวไม่ดี ไม่น่าเกิดมารวยเลยจริงๆ”ใต้ว่าไปก็สะอึกสะอื้นไปเมื่อนึกถึงว่าพี่ชายของเขาต้องโดนกระทำโหดร้ายแค่ไหน
“ภูผา”
“ครับ”ภูผารับคำ
“พาเด็กนี่ออกไป รบกวนเวลางานของฉัน”ดรากอนว่าอย่างไม่สนใจซึ่งนั่นก็ทำให้ใต้โกรธมาก
“ผมไม่ไป คุณไม่มีสิทธิ์มาไล่ผม ผม โอ๊ย! ลุงปล่อยนะ บอกให้ปล่อยไง เจ็บนะ ไอ้ลุงบ้า!!”ใต้ร้องลั่นเมื่อภูผาฉุด
กระชากลากดึงเขาออกจากห้องทำงานของดรากอน
“ปล่อยนะไอ้ลุงบ้า จะพาไปไหนวะ เจ็บนะเว้ย!! บอกว่าเจ็บไงเล่า!!”ใต้โวยวายไม่หยุดที่ถูกพามาหลังบ้านท่ามกลาง
สายตาสงสัยของเหล่าสาวใช้
พลั้ก!
ตุบ!
ภูผาเหวี่ยงแขนร่างเล็กจนใต้ล้มไปกองกับพื้น ตากลมมองมาที่คนตัวสูงด้วยความเครียดแค้นปนน้อยใจ ทั้งๆที่หลายวันก่อนเขา
ยังรู้สึกดีกับอีตาลุงนี่ขึ้นมานิดๆแล้วแต่ความรู้สึกดีนั่นมันหายไปหมดแล้ว หายไปหมดเลย!
“อย่าทำตัวมีปัญหา แล้วนายก็ไม่มีสิทธิ์ไปด่าคุณดรากอนแบบนั้น”ภูผาว่าเสียงเรียบพร้อมกับมองอีกคนด้วยความไม่พอใจ
“ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ หมอนั่นเป็นใครวิเศษมาจากไหนทำไมผมถึงแตกต้องไม่ได้ คนทำเลวก็ต้องโดนด่า ความจริงผมอยาก
จะต่อย...โอ๊ย”ใต้ร้องลั่นทันทีที่ภูผามาบีบคางเขาเอาไว้
“อย่าพูดจาก้าวร้าวหรือทำแบบนี้อีกเพราะคุณดรากอนไม่ใช่คนที่นายจะเล่นด้วยได้”ภูผาว่า
“ทำไมล่ะ แค่รวยกว่าก็มีค่าของความเป็นคนมากกว่าคนจนหรือไง แค่คนๆนั้นทำกับพี่เหนือขนาดนั้น พี่เหนือต้องเจ็บปวด
แค่ไหนไม่มีใครเห็นใจเลยหรือไง!!”ใต้เถียง
“แต่พี่ชายของนายต้องตกอยู่ในสภาพแบบนั้นก็เพราะนายไม่ใช่หรือไง”ภูผาว่าเสียงเรียบ ใต้หยุดชะงักทันทีกับคำพูดของ
อีกคน น้ำตาค่อยๆไหลลงมาจากดวงตากลมอย่างไร้เสียงสะอื้น ใช่...เขารู้ว่าพี่เหนือต้องตกอยู่ในสภาพนี้เพราะเขา ใช่...เขารู้
ดี เขาพยายามโทษคนอื่น โยนความผิดให้คนอื่นโดยที่ลืมมองย้อนกลับมาว่าความผิดที่แท้จริงเป็นของใครถ้าไม่ใช่เขา
“ฮึก...ผมผิดเอง ฮึก พี่เหนือต้องเป็นแบบนี้เพราะผม ฮึก ถ้าไม่มีผมพี่เหนือคงไม่ต้อง ฮึก ทนทุกข์ทรมานแบบนี้ ฮือออ
อออออออ”ใต้ปล่อยโฮอย่างหนักจนภูผาเองยังตกใจที่อยู่ๆคนตัวเล็กก็ปล่อยโฮออกมา ร่างสูงทำอะไรไม่ถูกก่อนจะค่อยๆนั่ง
ยองๆตรงหน้าคนตัวเล็กแล้วดึงคนตัวเล็กเข้ามากอด
“ฮือออออออออ ผมมันเลวเอง ฮืออออออออ ถ้าไม่มีผมพี่เหนือคง ฮึก ไม่เป็นแบบนี้ ฮือออออออ ทำไมผมไม่ตายๆไป
ซะ ฮืออออออออออออ”ภูผารู้สึกแปลกๆในใจไม่ใช่น้อยกับคำตัดพ้อที่ออกมาขากคนตัวเล็ก ใช่...เขากำลังสงสาร สงสารเด็ก
วัย15ที่พึ่งหายป่วยจากโรคหัวใจ ที่พึ่งมารับรู้เรื่องราวที่หนักเกินกว่าเด็กตัวเท่านี้จะรับไว้ มือหนาลูบหัวของใต้เบาๆแต่กลับไม่มี
คำพูดปลอบประโลมอะไรออกมาจากปากหนา ถ้าใต้ว่าคุณดรากอนเลว เขาเองก็คงเลวไม่แพ้คุณดรากอนนั่นแหละ...หลังจาก
ที่ร้องไห้ซบกับอกกว้างของอีกคนอยู่นานใต้ก็ผละออก ใบหน้าน่ารักที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา ดวงตากลมโตที่แดงไปหมด
ทำให้ภูผาอดไม่ได้ที่จะยื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้อีกคนเบาๆ
“หยุดร้องซะ พี่นายคงไม่สบายใจที่เห็นนายร้องไห้แบบนี้”ภูผาว่า
“แต่ผม ฮึก”
“มันไม่ใช่ความผิดของนายจำไว้แค่นี้พอ”...ใต้นั่งมองพี่ชายที่ยังนอนหลับอยู่ในขณะที่ในหัวก็คิดอะไรหลายอย่าง หนี...ใช่
เขาอยากพาพี่เหนือหนี หนีไปที่ไหนก็ได้ หนีไปให้ไกลๆ หนีไปให้พ้นจากคนใจร้ายพวกนี้
“ตื่นแล้วเหรอพี่เหนือ”ใต้ว่า เหนือหันไปมองน้องชายที่ตาแดงๆเหมือนกับพึ่งผ่านการร้องไห้อย่างหนักด้วยความตกใจ
ทำไมใต้?
“เกิดอะไรขึ้นน่ะใต้ ทำไม?”เหนือถามน้องชายอย่างร้อนรน
“ใต้ต่างหากที่ต้องถามพี่เหนือ ฮึก เกิดอะไรขึ้น ฮึก ทำไมไม่เคยบอกอะไรใต้เลย”ใต้ที่หยุดร้องไห้ไปแล้วก็ร้องไห้ออกมา
อีกครั้ง ซึ่งนั่นก็ทำให้เหนืออดที่จะน้ำตาคลอตามไม่ได้
“ฮึก พี่...”
“ฮือออออออออ พี่เหนือใต้ขอโทษ ใต้ขอโทษ”ใต้โผกอดพี่ชายก่อนจะร้องไห้โฮออกมาอย่างหนัก
“อย่าโทษตัวเองนะใต้ ฮึก”
“พี่เหนือ ฮึก พี่เหนืออย่าทนเลยนะ เราหนีไปจากที่นี่กันเถอะ ฮึก หนีไปไหนก็ได้ ฮึก ไปไกลๆจากคนใจร้ายพวกนี้”ใต้
ว่าไปก็ปาดน้ำตาไป แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้วางแผนอะไรแต่ทางออกที่เขาคิดออกในตอนนี้ก็มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น
“เราจะหนีไปไหนได้ล่ะหืม ใต้ยังต้องเรียนหนังสือนะ ยังต้องมีอนาคต”
“แต่...”
“พี่ทำทุกอย่างเพื่อใต้ ตอนนี้พี่ทำได้เพียงอดทน พี่เชื่อว่าถ้าคุณดรากอนเบื่อพี่ เขาคงจะปล่อยพี่ไป”ใต้มองหน้าพี่ชายทั้ง
น้ำตา ทำไมพี่เหนือต้งทำเพื่อเขาขนาดนี้...
ตอนนี้เป็นตอนดราม่าของน้องใต้เนอะ ฮือออออออออ สงสารน้อง T^T ฝากให้กำลังใจสองพี่น้องคู่นี้ด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เฮ้อออ. พี่น้องสู้ๆ นะ
-
ภูผาเหมือนจะดุ แต่ก็ช่วยปลอบเด็ก
ดรากอนน่าจะหลงเหนืออยู่ไม่น้อย
-
โฮะๆ รอวันที่คนแก่จะหลงเด็กน้อยจนโงหัวไม่ขึ้น :hao3:
-
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
Dragon’s Love 8
วันนี้เป็นวันแรกที่เหนือมาเรียนที่มหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยที่เหนือมาเรียนเป็นมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังที่นักศึกษาส่วน
มากไม่พ้นพวกไฮโซ บ้านรวยมีอันจะกินแน่ๆ ความจริงเขาไม่เคยคิดอยากจะเรียนมหาวิทยาลัยที่ค่าเทอมแพงแสนแพงแบบ
นี้หรอกแต่ตอนนี้มันหมดช่วงแอดมิดชั่นไปแล้ว มหาวิทยาลัยรัฐบาลส่วนใหญ่ก็ปิดรับไปหมดแล้วเขาเลยต้องมาเรียนที่นี่อย่าง
หลีกเลี่ยงไม่ได้ เสียงพูดคุยจ็อกแจ็กจอแจดังขึ้นเป็นระยะขณะที่เหนือเดินมาตามทาง เมื่อมาถึงห้องเรียนเหนือก็กวาดสายตา
หาที่นั่งเหมาะๆ
“นั่งนี่กับเรามั้ย”เสียงหนึ่งถามขึ้นทำให้เหนือหันไปมองก่อนจะพบกับผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่งที่กำลังส่งยิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตร
“เอ่อ...ขอบใจนะ”เหนือว่าพร้อมส่งยิ้มให้อีกคนเช่นกันก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะเรียนข้างๆหญิงสาวคนนั้น
“เรานานานะ นายล่ะ?”
“เราเหนือ”
“นานานี่ใครอ่ะ”ยังไม่ทันที่นานาจะได้ถามอะไรเหนือต่อเสียงนึ่งก็ดังขึ้นพร้อมกับผู้หญิงอีกสามคนที่เดินเข้ามาหานานา
“เหนือเพื่อนใหม่เราเอง เหนือนี่ชมพู แพรว อลิซนะเพื่อนเรา”นานาว่าพร้อมหันไปแนะนำเพื่อนอีกสามคนของตัวเองให้
เหนือได้รู้จัก เหนือยิ้มให้หญิงสาวทั้งสามคนอย่างเป็นมิตรแต่กลับไม่ได้รับรอยยิ้มกลับมา
“เอ่อ...เหนือ ว่าแต่ทำไมเหนือถึงมาเรียนคณะนี้เหรอ?”นานาที่เห็นถึงสถานการณ์กระอักกระอ่วนจังชวนเหนือคุยทันที
“แค่โดนสั่งให้มาเรียนน่ะ”เหนือว่าเสียงแผ่ว
“อย่าซีเรียสนะ เราเองก็โดนพ่อสั่งให้มาเรียนเหมือนกัน ความจริงเราน่ะอยากเรียน...”และนานาก็เล่าไปเรื่อย ชวยเหนือคุย
โน่นคุยนี่จนอาจารย์มา เหนือรู้สึกดีนิดๆที่อย่างน้อยมาเรียนเขาก็มีเพื่อน นานาเป็นคนน่ารักเหนือรู้สึกได้ รูปร่างหน้าตาก็น่ารักดู
ท่าทางจะเป็นลูกคนรวยมีเงิน อิจฉา?...ใช่ เหนือกำลังอิจฉานานาที่นานาดูร่าเริง ดูเหมือนว่าไม่มีเรื่องให้ต้องทุกข์ต่างจาก
เขา...เลิกเรียน...
“เลิกเรียนแล้วเหนือกลับยังไงอ่ะ”นานาถามขึ้น
“มีคนมารับน่ะ”เหนือตอบ
“ว้า...ว่าจะชวนไปกินไอศกรีมโยเกิร์ตหน้ามอสักหน่อย เอาไว้คราวหน้าเนอะ”นานาว่าอย่างเสียดายนิดๆ
“อื้ม...เอ่อ รถเรามาแล้ว เราไปก่อนนะ”เหนือว่าก่อนจะเดินไปยังรถคันหรูที่จอดรอทันที เหนือรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่รถ
ที่มารับเขาคือรถของคุณดรากอนและพอเข้าไปในรถความสงสัยก็คลี่คลายไปเมื่อพบอีกคนนั่งอยู่ในรถด้วย
“วันนี้ฉันจะกินข้าวนอกบ้าน”ดรากอนพูดแค่นี้ ไม่มีคำทักทายใดๆ ความจริงเหนือก็ไม่ได้คาดหวังคำทักทายอะไรจากอีกคน
เสียหน่อย...นานามองไปยังรถคันหรูที่เหนือพึ่งขึ้นไปอย่างสนใจ รถคันนี้?
“เอ๊ะ นั่นมันรถคุณดรากอนใช่มั้ย?”อลิซพูดขึ้น
“แน่ใจเหรอว่าเป็นรถคุณดรากอน”ชมพูถาม
“ยิ่งกว่าแน่ย่ะ นานา เธอว่าใช่มั้ย? ฉันว่าคนโปรดระดับต้นๆอย่างเธอน่าจะเคยขึ้นนะ”อลิซหันมาถามนานาด้วยรอยยิ้ม
เหยียดๆ นานานิ่งงันไม่ตอบ มันหมายความว่ายังไงกัน คุณดรากอน? เหนือ? หรือที่ข่าวลือบอกว่าคุณดรากอนพาเด็กเข้าไป
อยู่ในบ้านคือเหนืองั้นเหรอ? มันจะไม่บังเอิญไปหน่อยหรือไง
“ต๊ายตาย นานาหน้าซีดเลยแฮะ เอาน่าๆ คุณดรากอนก็งี้แหละเด็กเยอะเป็นธรรมดา”แพรวว่าบ้างก่อนจะหันไปกระตุกร้าย
ใส่กับอลิซและชมพู
“ฉันขอตัว”นานาว่า...เหนือรู้สึกอึดอัดไม่ใช่น้อยที่ต้องนั่งเงียบๆภายใต้เสียงแอร์ของรถคันหรูที่ดังออกมาเบาๆ แม้ว่าเบามาก
แต่เขาก็สามารถได้ยินมันได้เพราะบรรยากาศในรถช่างเงียบเสียเหลือเกิน
“อยากกินอะไร”ดรากอนถามขึ้น
“เอ่อ...ถามผมเหรอครับ?”
“ถ้าไม่ถามนายจะให้ฉันถามใครฮะ”ดรากอนว่าเสียงเรียบ
“เอ่อ...อะไรก็ได้ครับ ผมเลือกไม่ค่อยเก่ง”เหนือตอบ
“งั้นไปร้านอาหารฝรั่งเศสละกัน”ดรากอนสั่งภูผาที่กำลังขับรถอยู่...เหนือมองบรรยากาศร้านอาหารฝรั่งเศสที่มาถึงอย่างตื่นตา
ตื่นใจไม่ใช่น้อย กลิ่นอายความเป็นฝรั่งเศสกระทบเข้ามาอย่างจังไม่ว่าจะเป็นบรรยากาศ อุปกรณ์ตกแต่งร้าน เสื้อผ้าของ
พนักงานหรือกลิ่นอาหารที่ส่งกลิ่นยั่วยวนน้ำย่อยในกระเพาะอาหาร ทุกอย่างล้วนสื่อถึงฝรั่งเศสไปหมด
“สั่งสิ อยากกินอะไรก็กิน”ดรากอนว่า เหนือหยิบเมนูอาหารขึ้นมาดู...เอ่อ...จะง่ายังไงดี แค่รายชื่ออาหารเขาก็ไม่รู้จักแล้ว
แล้วจะให้เขาสั่งมันได้ยังไง ดรากอนกระตุกยิ้มมุมปากนิดๆกับท่าทางขมวดคิ้วของอีกคนขณะที่มองรายการอาหารอย่าง
เคร่งเครียด
“เอาแบบเดิมสองที่”ดรากอนหันไปสั่งกับพนักงาน
“กินที่ฉันสั่งนั่นแหละ”เหนือพยักหน้ารับ...เมื่ออาหารมาเสิร์ฟเหนือก็ตาลุกวาวด้วยความตื่นเต้นทันที ว้าว!! น่ากินมาก!
“อันนี้เรียกว่าอะไรเหรอครับ”เหนือถามอย่างกระตือรือร้นจนดรากอนแอบขำในใจ
“ฟัวกราส์”ดรากอนตอบ
“น่ากินมากๆเลยครับ”เหนือว่าพร้อมยิ้มกว้าง
“งั้นก็กินซะสิ”เหนือพยักหน้ารับก่อนจะกินฟัวกราส์ตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อย ดรากอนเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไม
เขาต้องมานั่งมองคนตรงหน้ากินด้วย ปกติมากับคู่ขาหรือเด็กคนไหนก็มีแต่คนพวกนั้นจะพยายามออเซาะเขา ป้อนอาหาร
เขาโดยที่เขาหาใส่ใจไม่แต่นี่เขากำลังทำอะไรอยู่กัน!
“ครับ?”เหนือเอียงคอมองคนตัวสูงตรงหน้าอย่างงๆที่อีกคนกำลังมองเขาอยู่
“เปล่า”ดรากอนว่า...
“อาหารอร่อยมากเลยครับ ขอบคุณนะครับ”เหนือหันไปบอกกับคนตัวสูงขณะที่กำลังเดินออกจากร้านอาหารหรู
“ขอบคุณ?”ดรากอนเลิกคิ้วถาม
“ใช่ครับ ผมไม่เคยกินอาหารอร่อยๆแบบนี้มาก่อนเลย”เหนือว่าหน้าซื่อๆ
“ถ้ารู้สึกขอบคุณคืนนี้ก็ต้องทำให้ฉันพอใจสิ”ดรากอนว่าพร้อมกระตุกยิ้ม เหนือที่ตอนแรกเหมือนจะไม่เข้าใจแต่พอนึกขึ้นได้
ใบหน้าสวยก็ขึ้นสีทันที
“ตะ...แต่ว่า...”
“จะปฏิเสธ?”
“พรุ่งนี้ผมมีเรียน8โมงเช้า”เหนือว่า
“งั้นฉันจะไม่รุนแรงกับนายละกัน”...กง่าที่เหนือจะได้นอนก็ปาไปตี2 แม้ว่าอีกคนจะบอกว่าจะไม่รุนแรงกับเขาก็ตามแต่รอย
จูบรอยกัดก็ยังเต็มซอกคอและแผ่นอก แล้วพรุ่งนี้เขาจะไปเรียนยังไงไม่ให้ใครเห็นรอยพวกนี้ล่ะ งื้ออออออออออออ T^T...
“สวัสดีเหนือ”นานาทักอีกคนขึ้นพร้อมรอยยิ้มที่ในใจไม่ได้ยิ้มตาม
“สวัสดีนานา”เหนือส่งยิ้มกลับก่อนจะค่อยๆนั่งลงที่เก้าอี้เพราะช่องทางด้านหลังยังคงระบมอยู่
“นอนดึกเหรอ ดูเพลียๆ”เหนือชะงักกึกทันทีกับคำถามของอีกคนก่อนที่ใบหน้าสวยจะขึ้นสีเมื่อนึกถึงบทรักร้อนแรงของอีก
คนเมื่อคืน
“อ่ะ...อืม”เหนือหลบสายตานานาอย่างเขินอายซึ่งนั่นก็ทำให้นานากำมือแน่นด้วยความไม่พอใจ ยิ่งบวกกับได้เห็นรอยศิส
มาร์คที่ซอกคอขาวของอีกคนก็ยิ่งทำให้เธอเจ็บใจเข้าไปใหญ่ ใครๆก็รู้ว่าคุณดรากอนเวลามีสัมผัสกับใครจะไม่ฝากรอยไว้เด็ด
ขาดแต่กลับเหนือ? ถ้าเหนือคิดจะเข้ามาเป็นคนดปรดของคุณดรากอนละก็เธอบอกเลยเธอไม่ยอมแน่ ไม่ใช่แค่เธอไม่ยอมคู่ขา
หรือเด็กอีกหลายคนของคุณดรากอนก็ไม่ยอมเช่นกัน!
อิคุณดรากอนเด็กเยอะไปมั้ย? ต้องเข้าใจนะคะว่านางเป็นนักธุรกิจ มีสัมพันธ์ทั้งเชิงธุรกิจหรือระบายความใคร่ไปทั่วตามนิสัย
ของผู้ชายรวยๆเงินเหลือเฟือ 5555 อย่ารังเกียจนางน้า รอนางรักน้องเหนือก่อนรับรองเลิกหมดแน่!!
___จางบิวตี้___
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:น้องเหนือตูจะรอดไหมอะ :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
อีนานาจะทำไรเหนืออะ อย่านะ
-
ว่าแล้วต้องไม่ได้เพื่อนดี
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
Dragon’s Love 4
( Phupa x Tai )
ทุกวันหลังจากที่กลับมาจากโรงเรียนใต้ก็จะชอบมานั่งเล่นที่ใต้ต้นมะม่วงหลังคฤหาสน์ที่ลุงคนสวนปลูกเอาไว้ วันนี้ก็เช่นกัน
ร่างเล็กถือสมุดการบ้านมาวางที่โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้เพื่อทำการบ้าน วันนี้พี่เหนือไม่กลับมากินข้าวเย็นพร้อมเขาเห็นว่า
คุณดรากอนพาไปกินข้าวข้างนอก เขาก็ไม่รู้หรอกนะว่าอิตาคุณดรากอนนั่นเป็นคนดีหรือไม่ดีแล้วเห็นพี่ชายของเขาอยู่ในฐานะ
อะไรเพียงแค่พี่เหนือไม่ร้องไห้ ไม่มีน้ำตากับสิ่งที่เป็นอยู่เขาก็โอเคแล้ว
“โอ๊ย ยากๆๆ”ใต้โวยวายพร้อมกับมือเล็กที่ขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิด เขาล่ะไม่ถูกกับวิชาคณิตศาสตร์ที่สุด เรียกว่าโง่เลย
ก็ว่าได้แล้วดูการบ้านที่ครูให้มาสิ ทั้งเยอะทั้งยากทำไปสามข้อปวดหัว ตาลาย คล้ายจะเป็นไข้หวัดสายพันธุ์ใหม่ (เอ่อ)
“หืมม”ใต้เลิกคิ้วเมื่อเงยหน้าขึ้นไปบนหัวก็พบว่าบนจ้นมะม่วงมีลูกมะม่วงกำลังลูกใหญ่ได้ที่น่าตาน่ากินอยู่สองสามลูก จะว่า
ไปเขาก็ไม่ได้กินมะม่วงน้ำปลาหวานมานานแล้วแฮะ ชวนป้าบังอรกับพี่ๆคนอื่นกินเห็นจะดี...ว่าแล้วร่างเล็กก็ละจากการบ้าน
ก่อนจะจัดการปีนขึ้นไปบนต้นมะม่วงทันที
“ขึ้นไปทำอะไรน่ะ ลงมาเดี๋ยวนี้”เสียงทุ้มดังขึ้นขณะที่ใต้กำลังเด็ดลูกมะม่วง ตากลมมองลงมาข้างล่างก็พบกับคนตัวสูงที่
เขาไม่อยากจะเจอสักเท่าไหร่ ก็ตั้งแต่วันที่เขาร้องไห้เรื่องพี่เหนือเขากับอิตาลุงภูผาก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยและดูเหมือนอิตาลุงก็
ไม่ได้อยากจะคุยกับเขาเสียด้วยแล้วทำไมเขาต้องเป็นฝ่ายเข้าไปชวนด้วยล่ะ ใช่มั้ย!
“เรื่องของผมน่ะ”ใต้ว่าอย่างไม่สนใจคนข้างล่าง
“เป็นคนดีๆไม่ชอบ ชอบเป็นลิงหรือไง”ภูผาบ่น
“แล้วลิงบ้านลุงคุยภาษาคนได้หรือไง”ใต้ก็เถียงอย่างไม่ยอม ภูผาส่ายหน้านิดๆกับการเถียงคำไม่ตกฟากของอีกคน ก็
เข้าใจนะว่าใต้ยังเด็กแต่เด็กดื้อแบบนี้มันก็น่าหนักใจเหมือนกัน
“ลงมาได้แล้ว คุณเหนือกลับมาแล้ว”ภูผาว่า ใต้ก็พยักหน้ารับก่อนจะทำท่าจะลงแต่อยู่ๆแผนการหนึ่งก็แวบเข้ามาในสมอง
“ลุงเดี๋ยวสิ!”ใต้เรียกอีกคนไว้
“ผมลงไม่ได้ ช่วยหน่อยสิ”ใต้แสร้งทำเสียงอ่อย ภูผาขมวดคิ้วทันทีกับคำพูดของอีกคน จะลงไม่ได้ได้ยังไงในเมื่อก็ขึ้นไป
ได้
“ลงไม่ได้?”
“ก็ใช่น่ะสิ ตอนขึ้นมาก็ไม่รู้มันจะสูงขนาดนี้ กลัวอ่ะลุง ผมกลัวววว”ใต้ว่า
“แล้วจะให้ฉันทำยังไง”ภูผาถาม
“ลุงก็รอรับผมสิ ผมจะกระโดดลงไป”ใต้ว่าพลางขำขันอยู่ในใจ มีเหรอที่คนอย่างเขาจะลงจากต้นไม้ไม่ได้แต่เขาแค่อยาก
แกล้งให้อีกคนเจ็บตัวเพราะความหมั่นไส้เท่านั้นแหละ ลงคิดดูนะถ้าเขากระโดดลงไปแล้วอิตาลุงนี่รับเขามีหวังได้หงายหลังลง
ไปกระแทกกับพื้นแน่ๆ เผลอๆเดี้ยงไปวันสองวัน แค่คิดก็สะใจพิลึกละ
“ทำอย่างนั้นจะไม่เจ็บตัวทั้งคู่หรือไง”ภูผาค้าน
“หรือว่าลุงจะไม่ช่วยผม ฮึ ก็ได้ งั้นผมก็จะนั่งอยู่บนต้นไม้นี่ล่ะ ผมก็คงลงไปเจอพี่เหนือไม่ได้”เหนือแสร้งงอน ภูผาถอน
หายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
“โอเคๆ กระโดดลงมาฉันจะรับ”ภูผาว่าพร้อมอ้าแขนรอรับอีกคน ใต้ยกยิ้มก่อนจะกระโดดลงมาทันที
พลั้ก!
ตุบ!
จุ๊บ!
ดวงตากลมโตเลิกกว้างทันทีที่ปากของเขากระทบเข้าที่แก้มของอีกคนอย่างจัง ใต้รีบเด้งออกจากอ้อมกอดของอีกคนทันที
ก่อนจะรีบวิ่งไปเอาสมุดการบ้านแล้ววิ่งหนีอีกคนเข้าบ้านไปทันทีโดยไม่มีคำพูดใดๆ ภูผามองตามร่างเล็กอย่างขบขันในใจก่อน
ที่มือหนาจะลูบแก้มข้างที่คนตัวเล็กทิ้งรอยจูบเอาไว้เบาๆพร้อมยกยิ้ม บางทีเจ็บตัวครั้งนี้ก็คุ้มดีเหมือนกันนะ...หลังจากเรื่องน่า
อายตอนเย็นผ่านไปใต้ก็ต้องมานั่งงมกับการบ้านที่ยังไม่เสร็จต่อ ถ้าไม่ต้องส่งพรุ่งนี้เขาจะไม่รีบเลย ครูก็ไม่รู้จะรีบไปไหนสั่ง
วันนี้ ส่งพรุ่งนี้ นี่เห็นนักเรียนเป็นอัจฉริยะเหมือนไอน์สไตน์ทุกคนเลยสินะ!
“ทำอะไรอยู่น่ะ”ใต้สะดุ้งทันที ก่อนจะหันไปมองเจ้าของเสียงที่เดินเข้ามาเขาในสภาพชุดนอนที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ปกติ
เวลาเจออิตาลุงก็ใส่สูทดูเขร่งขรึมตลอดแต่พอใส่เสื้อผ้าสบายๆแบบนี้ก็ดูอบอุ่นแปลกๆ เอ๊ยๆ อบองอบอุ่นอะไรสงสัยจะคิด
เลขจนสมองเบลอไปละ
“ทะ...ทำการบ้าน”ใต้ตอบเสียงสั่น อยากจะยกมือขึ้นมาตบปากตัวเองเสียจริงๆ สั่นบ้าอะไรก็ไม่รู้แล้วรู้อย่างนี้น่าจะนั่ง
ทำการบ้านในห้องดีกว่าไม่น่าออกมาทำตรงโต๊ะอาหารแบบนี้เลย
“ไหนขอดูหน่อย”ภูผาว่าพร้อมหยิบสมุดการบ้านของอีกคนไปดูทันที
“คิดแบบนี้มันใช่ที่ไหนกัน”ภูผาว่าพร้อมชี้ไปยังข้อที่ใต้ทำผิด
“ก็คนมันไม่เก่งนี่”ใต้เชิดปากอย่างไม่พอใจที่ถูกตำหนิ
“มานี่เดี๋ยวสอนให้ ข้อนี้มันต้องคิด...”ภูผาค่อมตัวร่างเล็กที่นั่งอยู่กับเก้าอี้เอาไว้ก่อนจะค่อยๆอธิบายการคำนวณให้ร่างเล็ก
ฟังแต่ดูเหมือนใต้จะไม่ได้สนใจฟังเลยแม้แต่น้อย ร่างเล็กตัวใจเต้นตึกตักๆอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนไม่รู้เพราะความใกล้ชิด
หรือกลิ่นหอมเย็นๆที่ออกมาจากตัวของอีกคนมันทำให้เขาผิดปกติแบบนี้
“เข้าใจมั้ย”ภูผาถามย้ำ
“ฮะ...อะไรนะ”ใต้สะดุ้ง
“นี่ไม่ได้ฟังที่อธิบายเลยหรือไง”ภูผาขมวดคิ้ว
“กะ...ก็ฟัง แต่มันไม่เข้าใจนี่”ใต้เถียงข้างๆคูๆ
“งั้นเดี๋ยวอธิบายให้ฟังใหม่”ว่าแล้วภูผาก็นั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆคนตัวเล็กก่อนจะเริ่มอธิบายการบ้านให้ใต้ฟังอีกครั้ง...หลังจาก
ที่ทำการบ้านเสร็จใต้ก็กลับมายังห้องนอนก็พบว่าพี่เหนือไม่ได้อยู่ที่ห้อง ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าอยู่ไหน ใต้ล้มตัวลงบนเตียงกว้างก่อน
จะพลิกไปพลิกมาอย่างนอนไม่หลับ จะหลับตาทีก็เห็นหน้าของใครบางคนเข้ามา งื้ออออออ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเขาเนี่ย!
จริงสิ พี่เหนือเคยบอกว่าถ้านอนไม่หลับให้ดื่มนมอุ่นๆให้อิ่มท้อง ว่าแล้วใต้ก็ดีดตัวลุกออกจากเตียงนอนแล้วเดินยังห้องครัว
ทันที
“ดึกแล้ว...”
“พรวด แค่กๆๆ”ไม่ทันที่ภูผาจะถามจบร่างเล็กก็สำลักนมในปากออกมาเพราะความตกใจ ภูผาปรี่เข้ามาดูอีกคนที่ไอแค่กๆ
จนน้ำหูน้ำตาไหลทันที ทำไมแค่ทักแค่นี้ต้องตกใจขนาดนี้เลยนะ
“แค่กๆๆ ลุงบ้า แค่กๆๆ มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง”ใต้ว่าไปไอไป ก็จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงในเมื่อสาเหตุที่เขานอนไม่หลับจนต้อง
มาหาอะไรกินก็เพราะคนตรงหน้านี่ ไม่คิดว่าออกมาแล้วจะเจออีก รู้งี้ไม่ออกมาดีกว่า
“ก็ใครจะรู้ล่ะว่าขวัญอ่อนขนาดนี้”ภูผาว่าพร้อมกับเอามือมาเช็ดปากที่คนที่เปรอะเปลื้อนไปด้วยคาบนม ใต้ยืนนิ่งงันทันทีกับ
การกระทำของอีกคนก่อนที่ตากลมจะมองหน้าอีกคนนิ่งๆ
“ทีหน้าทีหลังจะไม่ทำให้ตกใจละ ดูสิ เปื้อนไปหมด”ภูผาว่าพร้อมกับเช็ดปากให้อีกไปด้วยโดยที่ไม่รู้ว่าอีกคนหน้าแดงแค่
ไหนแล้วตอนนี้
“ผะ...ผม เช็ดเองได้”ใต้ว่า ภูผากำลังจะบ่นในความดื้อของอีกคนแต่พอเงยหน้าขึ้นมาเห็นใบหน้าน่ารักแดงระเรื่อไปหมดก็
อดที่ไม่ได้ที่จะใจกระตุก
“อะ..เอ่อ...”ภูผาเองก็เริ่มทำตัวไม่ถูก
“งื้ออออออออออ ไอ้ลุงบ้า!”ใต้ว่าอีกคนก่อนจะวิ่งหนีทันที ภูผามองตามอีกคนนิ่งๆก่อนที่ริมฝีปากจะค่อยคลี่ยิ้มจนในที่สุดก็
ยิ้มกว้างอย่างไม่เป็นมาก่อน
งื้อออออออออ ทำไมตอนนี้ละมุน >////< ความจริงชอบคู่นี้มากกว่าคู่หลักค่ะ 55555 ฝากติดตามด้วยนะคะ!
ปล. มีคนถามเฟิร์นว่าทำไมไม่แต่งคู่หลักให้จบแล้วค่อยแต่งคู่รอง คือว่าถ้าเฟิร์นแต่งคู่หลักจบแล้วต่อด้วยคู่รอง คนอ่านก็ต้อง
อ่านเหตุการณ์ย้อนกลับ เข้าใจมั้ยคะ? แต่ถ้าแต่งพร้อมกันเหตุการณ์มันจะได้ดำเนินไปพร้อมๆกัน อาจจะขัดใจไปหน่อย ขอ
โทษน้า
___จางบิวตี้___
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
แต่งพร้อมนี่แหละ น่ารักๆ
-
แต่งพร้อมกันไปแหละจ้าคนแต่งจ๋า :-[
เหนือจะโดนกลั่นแกล้งอะไรไหมเนี่ย :hao4:
-
อร๊ายย. น้องใต้จะแกล้งเขาโดนซะเองอิอิ ฟุ้งฟริ้งมุ้งมิ้ง ต่างจากคู่เหนือลิบลับ
-
:katai4: :katai2-1: :katai1:สนุกมากกกก. รอๆๆ
-
Dragon’s Love 9
เช้าวันเสาร์ที่ทุกคนมักจะนอนตื่นสายเพราะเหนื่อยล้ากับการเรียนและทำงานแต่เหนือกลับแตกต่าง เหนือตื่นนอนตั้งแต่เช้า
เพื่อมาช่วยจัดเตรียมอาหารเช้าให้ดรากอนอย่างเช่นทุกวัน เหนือไม่เคยคิดจะงอมืองอเท้าเมื่อเข้ามาอยู่ที่นี่แม้จะรู้ตัวดีว่าเข้า
มาอยู่ในฐานะและมีหน้าที่อะไรแต่เขาก็ไม่อยากจะทำเพียงเรื่องอย่างนั้นเพียงอย่างเดียว เขายังอยากเป็นคนที่มีศักดิ์ศรีไม่อยาก
ให้รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าแค่ไหน
“ทำไมต้องตื่นแต่เช้า”ดรากอนถามขึ้นเมื่อลงมากินข้าวเช้า เขารู้สึกหงุดหงิดไม่ใช่น้อยที่ตื่นมาไม่เจอร่างนุ่มนิ่มที่เขากกกอด
เมื่อคืน จะว่าเขาเสพติดร่างกายของอีกคนก็ว่าได้อยู่ด้วยกันมาเกือบเดือนแต่ถ้าวันไหนเขาไม่ได้กกกอดร่างบางเขาคิดว่าเขาคง
จะนอนไม่หลับ
“ผมลงมาเตรียมอาหารให้คุณครับ”เหนือว่า
“หน้าที่นายหรือไง”ดรากอนขมวดคิ้ว
“ไม่ใช่ครับแต่ผมแค่อยากทำ”เหนือว่าเสียงอ่อยเพราะรู้สึกว่ากำลังโดนดุ ดรากอนถอนหายใจออกมาก่อนจะนั่งลงที่ที่นั่ง
ของตัวเอง เหนือเองก็ทำหน้าที่ตักข้าวใส่จานให้อีกคนเหมือนทุกๆวัน
“วันนี้คุณดรากอนไม่ได้ไปทำงานเหรอครับ”เหนือถามขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกคนใส่ชุดธรรมดาๆเงียบง่ายไม่ใช่สูทเนี้ยบๆเหมือนทุก
วัน
“วันนี้ฉันจะพานายไปห้างสรรพสินค้า”ดรากอนว่า...เหนือรู้สึกตื่นเต้นไม่ใช่น้อยที่ได้มาห้างสรรพสินค้าสุดหรูใจกลางเมือง
ปกติเขาไม่ได้เข้าห้างสรรพสินค้าเท่าไหร่ยิ่งห้างหรูๆแบบนี้ยิ่งไม่เคยเลย แหงแหละ...ใครก็รู้ว่าที่นี่ของแพงจะตายมีแต่ร้านขาย
ของแบรนด์เนมทั้งนั้น เหนือเดินตามดรากอนมายังร้านเสื้อผ้าร้านหนึ่งที่แค่ดูจากภายนอกแล้วราคาคงแพงแน่ๆ
“เลือกชุดให้คนนี้สักสี่ห้าชุด”พนักงานรับคำสั่งของดรากอนทันทีโดยพาเหนือไปวัดตัว เหนือตกใจทำอะไรไม่ถูกทำท่าจะ
คัดค้านแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เหนือค่อยๆเดินออกมาจากห้องลองเสื้อผ้าเพื่อให้อีกคนได้ดูตัวเขาเมื่อใส่เสื้อผ้าแต่ละชุด ดรากอน
รู้สึกพอใจไม่ใช่น้อยกับสิ่งที่เห็น เหนือขาว เนียนไปซะทุกส่วน ร่างกายบอบบางนั่นดูเหมือนว่าจะใส่ทุกชุดที่ทางร้านเลือกให้
สวยทุกชุด
“โอเคมั้ยคะคุณดรากอน”พนักงานถามขึ้น ดรากอนพนักหน้าก่อนจะยื่นบัตรเครดิตวงเงินไม่จำกัดให้กับพนักงาน เมื่อจัดการ
ทุกอย่างเสร็จแล้วเหนือก็เดินถือถุงเสื้อผ้าตามอีกคนมายังร้านนาฬิกาแบรนด์หรูร้านหนึ่ง
“คะ...คุณดรากอนครับ”
“เอาเรือนนี้”ดรากอนว่าพร้อมหยิบนาฬิกาสีขาวเรียบหรูให้กับพนักงาน เหนือทำท่าจะปฏิเสธแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว
“คุณดรากอนไปไหนครับ”เหนือถามหลังจากที่เดินออกจากร้านาฬิกา
“ตามมา”ดรากอนไม่ตอบก่อนจะเดินนำอีกคนมายังร้านเครื่องประดับ
“ผมไม่เอานะครับ”เหนือรีบพูดขึ้นทันที ดรากอนหันมาขมวดคิ้วใส่อีกคนทันที ทำไม?
“ทำไม”ดรากอนถามเสียงเข้ม
“ก็...มันแพงจะตายอีกอย่างมันไม่เหมาะกับผม”เหนือว่า
“เงินฉัน ฉันจะซื้อให้”ดรากอนว่าอย่างไม่ใส่ใจในสีหน้าลำบากใจของอีกคน
“ไม่เอานะครับ ยังไงก็ไม่เอา”เหนือว่าอีกครั้ง ดรากนอหันหลับมามองอีกคนอย่างไม่พอใจทันที ไม่เคยมีเด็กในสต็อกคน
ไหนของเขาปฏิเสธเวลาที่เขาซื้อของให้ มีแต่ยิ้มรับอย่างยินดีแล้วต่อจากนั้นก็บริการเขาอย่างถึงใจ
“นายจะขัดใจฉันไปถึงไหนฮะ”ดรากอนว่าอย่างไม่พอใจ
“ผมไม่ได้อยากขัดใจคุณดรากอนนะครับแต่ของพวกนี้มันแพงไปจริงๆ แค่หนี้ที่ผมติดคุณดรากอนมันก็มากพอแล้วถ้ารวมกับ
ของพวกนี้อีก”
“แต่ฉันให้ฟรีๆไม่ได้รวมกับหนี้”ดรากอนว่า
“แล้วให้ผมเนื่องในโอกาสอะไรล่ะครับ ผมรับมันไม่ได้จริงๆ”เหนือยังคงค้าน
“ฉันจะให้ของกับคู่นอนของฉันทุกคนเมื่อฉันพึงพอใจและไม่เคยมีใครปฏิเสธอย่างนายมาก่อน”เหนือตาเศร้าทันทีกับคำพูด
ของอีกคน จริงสินะเขาเป็นคู่นอนของคุณดรากอนไม่ต่างอะไรจากเด็กในสต็อกคนอื่นๆ เขาใช้ตัวแลกกับเงิน เขาเข้าใจดี
“เอาเซตนี้”ดรากอนหันไปสั่งกับพนักงาน หลังจากที่จ่ายเงินเรียบร้อยแล้วก็เดินนำอีกคนมายังร้านอาหารญี่ปุ่น ครั้งนี้เหนือ
ไม่มีทีท่าตื่นเต้นเหมือนครั้งก่อนร่างบางนิ่งเงียบพร้อมกับหน้าเศร้าจนดรากอนนึกหงุดหงิดในใจ
“จะกินอะไร”
“อะไรก็ได้ครับ”เหนือตอบ
“ก็เลือกมาสิ”ดรากอนว่าอย่างหงุดหงิด
“คุณดรากอนสั่งอะไรมาผมก็กินได้ทั้งนั้นแหละครับ”เหนือยอมรับว่าไม่ได้ตั้งใจประชดเขาแค่พูดตามในสิ่งที่คิดแต่กลับทำให้
อีกคนโมโหทันทีที่ได้ยิน
“เป็นอะไรนักหนาฮะ คิดว่าตัวเองเป็นใครที่ฉันต้องตามใจ อย่าทำตัวมากเรื่อง”ดรากอนขึ้นเสียงจนคนอื่นในร้านต้องหันมา
มองแต่เมื่อเจอนัยน์ตาคมของดรากอนตวัดไปมองก็รีบพากันหันหนีทันที เหนือน้ำตาคลอกทันทีแต่ก็นิ่งเงียบไม่พูดอะไร
ออกมาจนดรากอนโมโหมากกว่าเดิม
“ไม่กินก็กลับ”ว่าแล้วร่างสูงก็กระชากแขนอีกคนให้เดินตามออกมาทันที...เมื่อกลับมาถึงบ้านดรากอนก็เดินเข้าไปยังห้อง
ทำงานทันที เหนือมองตามอีกคนด้วยความรู้สึกผิดนิดๆที่ทำให้อีกคนหัวเสีย
“คุณดรากอนเป็นอะไรเหรอคะ ดูท่าทางจะอารมณ์ไม่ดี”ป้าบังอรถามขึ้น
“ผมทำให้คุณดรากอนโมโหน่ะครับ”เหนือว่าเสียงอ่อย
“ไปทำอะไรคุณเขาล่ะคะ”ว่าแล้วเหนือก็เล่าเรื่องที่ห้างสรรพสินค้าให้หญิงวัยกลางคนฟังทันที
“คุณดรากอนท่านก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ ท่านไม่ชอบให้ใครขัดใจ”
“แล้วผมต้องทำยังไงให้คุณดรากอนหายโกรธล่ะครับ”เหนือถาม
“เอางี้มั้ยคะ ทำอาหารเย็นง้อท่าน ทำของชอบที่ท่านชอบ บางทีท่านอาจจะอารมณ์ดีขึ้นแล้วเหนือค่อยอธิบายเหตุผลที่
เหนือไม่อยากรับของพวกนี้”ป้าบังอรเสนอ เหนือพยักหน้ารับ...ตกเย็นเหนือก็จัดการทำอาหารเย็นของโปรดของร่างสูงด้วย
ความตั้งใจ แอบหวังในใจว่าอีกคนจะเห็นถึงความตั้งใจของเขาที่ทำให้
“คุณดรากอนผมทำอา...”
“ป้าบังอรคืนนี้ผมไม่กลับ”ดรากอนไม่มองหน้าเหนือแต่กลับหันไปพูดกับหญิงวัยกลางคนที่ยืนข้างๆเหนือ
“เอ่อ...แล้วไม่ทานข้าวเย็นเหรอคะ เหนือตั้งใจทำให้เลยนะคะ”ป้าบังอรว่า
“ไม่”ดรากอนตอบสั้นๆก่อนจะเดินออกไปทันที เหนือมองตามอีกคนตาละห้อยพร้อมกับนัยน์ตาร้อนผ่าว
“ไม่เป็นไรนะเหนือบางทีท่านอาจจะมีงานด่วน”ป้าบังอรปลอบ
“คุณดรากอนมีงานอะไรด่วนเหรอครับ”เหนือถามภูผาขึ้น
“งาน? ก็ไม่มีนี่ครับ”ภูผาตอบซึ่งนั่นก็ทำให้เหนือหน้าเศร้ายิ่งกว่าเดิม แปลว่าที่คุณดรากอนไม่กลับคืนนี้คือไม่ใช่เรื่องงาน
อาจจะไปหาเด็กในสต็อกคนอื่นก็เป็นไปได้...ดรากอนขับรถมายังคอนโดสุดหรูก่อนจะกดโทรศัพท์หาอีกคน
“มาหาฉันที่คอนโด”ร่างสูงหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบพร้อมกับปล่อยควันออกคลายความหงุดหงิด บอกตามตรงว่าเขาหงุดหงิด
เหนือไม่ใช่น้อยที่ปฏิเสธเขา เขาไม่ชอบให้เขามาขัดใจเขา
แอดดดดด
เสียงเปิดประตูดังขึ้นแต่ดรากอนก็หาได้สนใจไม่ ไม่มีใครหรอกนอกจากเด็กในสต็อกที่เขาโทรตาม
“นานาดีใจนะคะที่คุณโทรหานานา”นานาว่าก่อนจะเดินมานั่งตักของร่างสูงทันที
“งั้นก็ทำหน้าที่ให้ดีละกัน”สิ้นเสียงริมฝีปากที่เคลือบไปด้วยลิปสติกก็จูบลงที่ปากหนาของอีกคนก่อนที่กิจกรรมอันร้อนแรงจะ
เริ่มขึ้น
อนุญาตให้กระโดดถีบขาคู่อินังดรากอนได้ค่า!!!!! ตอนนี้แต่งไปก็หงุดหงิดไป ความจริงมีเรื่องหงุดหงิดอยู่ด้วย 5555 ยังไงก็
ฝากติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
เออกรรม อิตาดรากอนนี่ยังไง โว้หัดฟังความเห็นคนอื่นบ้างสิ
-
กิ๊กก็เยอะทำไมต้องเป็นอินังนานา เซ็งแรง :z6:
-
เหนือคงจะเริ่มชอบดรากอนแล้วแน่ๆ
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
-
อิดราก้อนอิเลววววว~
-
เด็กในสต็อกเยอะจังนะพ่อคุณ :z6:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:m31: :a5:
-
:m31: :a5:
-
Dragon’s Love 10
เหนือคาดหวังว่าอีกคนจะกลับมาในตอนดึกๆแต่ก็กลับกลายว่าดรากอนไม่ได้กลับมา เหนือนั่งรอร่างสูงจนถึงตี2จนป้าบังอร
ขอให้ไปนอนเขาจึงไปนอนแม้ว่าจะนอนไม่หลับก็ตาม เขารู้สึกไม่ดีที่ทำให้อีกคนโกรธ เขารู้ว่าเขาอยู่ในสถานะอะไรไม่มี
สิทธิอะไรไปขัดใจคุณดรากอนแต่เขาก็ยังทำ เขาเพียงแค่อยากขอโทษ อยากขอโทษคุณดรากอนเท่านั้น...เหนือตื่นนอนตั้งแต่
เช้าเพื่อมาเตรียมอาหารเช้าให้อีกคนซึ่งไม่รู้ว่าจะกลับมาหรือเปล่า
“ทำอาหารง้อคุณดรากอนเหรอคะ?”ป้าบังอรถามขึ้น
“เอ่อ...ง้ออะไรกันครับ”เหนือว่าพร้อมหน้าขึ้นสี เขาไม่ได้ทำอาหารง้ออีกคนเสียหน่อยปกติเขาก็เตรียมอาหารเช้าทุกวันอยู่
แล้วเพียงแค่วันนี้ทำแต่ของโปรดของคุณดรากอนแถมยังทำหลากหลายอย่างอีกด้วย
“ไม่ได้ง้อก็ไม่ได้ง้อค่ะ”ป้าบังอรว่าขำๆก่อนจะลงมือช่วยอีกคนเตรียมอาหารทันที...ดรากอนตื่นนอนในตอนเช้าก่อนจะเอามือ
โอบเอวคนข้างๆเข้ามาหาตัวเองอย่างเคยชิน ทำไม? เมื่อนึกขึ้นได้ว่าคนข้างกายไม่ใช่คนที่คิดไว้ก็รีบปล่อยมือทันที มือหนา
ยกมือขึ้นมายีผมตัวเองอย่างหงุดหงิดทั้งๆเมื่อคืนก็ระบายอารมณ์หงุดหงิดกับหญิงสาวไปหลายต่อหลายยกแล้วแต่ทำไมเขาถึง
ไม่หายหงุดหงิดเสียทีแถมตื่นนอนมาก็ยังไปคิดถึงคนๆนั้น บ้าชะมัด!
“จะกลับแล้วเหรอคะ?”เสียงหวานของหญิงสาวถามขึ้นพร้อมกับแขนเรียวที่โอบเอวดรากอนที่กำลังใส่เสื้อผ้า
“อืม มีงาน”ดรากอนตอบสั้นๆ
“มีงานหรือติดเด็กคนใหม่คะ”นานาแสร้งถามลองเชิง
“ข่าวเร็วดีนะ”ดรากอนไม่ตอบแต่กลับเอามือของหญิงสาวออกจากเอวแล้วหยิบเงินในกระเป๋าสตางค์ส่งให้หญิงสาว
“นานาไม่ได้อยากได้เงินหรอกค่ะ”นานาว่า
"ทำไม"
“เงินที่คุณดรากอนให้นานามันเยอะมากเกินพอแล้วแต่สิ่งที่นานาอยากได้คือ...”เสียงหวานเว้นช่วงพร้อมกับมือบางที่ไล้ไป
ตามกระดุมเสื้อเชิ้ตของร่างสูงก่อนจะปลดหนึ่งเม็ด
“ฉันไม่มีเวลา”ดรากอนว่าตัดบทก่อนจะเดินออกไปทันที นานามองตามร่างสูงอย่างไม่พอใจ แม้ว่าเมื่อคืนร่างสูงจะสยอง
เธอด้วยบทรักที่ร้อนแรงแค่ไหนแต่ร่างสูงกลับไม่ยอมแม้แต่ฝากรอยไว้บทร่างกายของเธอแม้แต่น้อยต่างจาก...เฮอะ แค่คิดเธอ
ก็รู้สึกเกลียดใครอีกคนขึ้นมาทันที...ดรากอนกลับมาถึงบ้านในตอนสายๆก่อนจะพบกับเหนือที่กำลังยืนรอเขาอยู่ ร่างสูงหันหน้า
หนีอย่างไม่สนใจซึ่งนั่นก็ทำให้เหนือใจเสียทันทีกับปฏิกิริยานั้น
“เอ่อ...ผมเตรียมอาหารเช้าไว้ให้คุณดรากอนครับ”เหนือพูดขึ้น
“เตรียมทำไม ฉันสั่งหรือไง”ดรากอนว่า เหนือกัดปากอย่างไม่มีคำตอบ ดรากอนเดินขึ้นไปยังห้องทำงานทันทีโดยที่ไม่
สนใจอาหารเช้าที่ร่างบางตั้งใจจัดเตรียมเอาไว้ให้แม้แต่น้อย
“ป้าว่าทำของหวานให้ท่านดีกว่า บางทีท่านอาจจะทานมาแล้ว”ป้าบังอรว่าอย่างปลอบใจ เหนือพยักหน้ารับก่อนจะไป
จัดการเตรียมของว่างให้ดรากอนทันที...
ก็อกๆๆ
“ผมเอาของว่างมาให้ครับ”เหนือว่าหลังจากที่เปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของดรากอน ร่างสูงเงยหน้าจากเอกสารมามอง
อีกคนแต่กลับไม่ได้พูดอะไร...ดรากอนเงยหน้าจากเอกสารอีกครั้งก็เห็นว่าอีกคนยังยืนอยู่
“มีอะไร”เสียงทุ้มถามขึ้น
“คือ...ผม...”
“มีอะไรก็พูดมาฉันไม่มีเวลาว่างทั้งวันมารอฟังนายพูดหรอกนะ”ดรากอนว่าเสียงเรียบ
“ผมขอโทษครับ”เหนือว่าเสียงแผ่วแต่ดรากอนก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน
“เรื่อง?”
“เรื่องที่ผมขัดใจคุณดรากอน”เหนือตอบ
“รู้ด้วยเหรอว่าขัดใจฉัน”ดรากอนว่าติดหงุดหงิดนิดๆ เหนือเงียบเพราะรู้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิด
“แล้วรู้หรือเปล่าว่าทำยังไงฉันถึงจะหายโกรธ”ดรากอนถาม เหนือส่ายหน้าทันที ดรากอนแอบยกยิ้มกับท่าทางของอีกคน
ไม่รู้ทำไมเพียงแค่อีกคนมาขอโทษความหงุดหงิดตั้งแต่เมื่อวานก็ดูจะหายไปทันที
“มานั่งนี่”ดรากอนว่าตบที่หน้าตักของตัวเอง เหนือหน้าแดงก่ำทันทีกับคำสั่งของอีกคนแต่ก็ยอมไปนั่งลงบนตักกว้างของร่าง
สูง
“อ๊ะ”เหนือสะดุ้งทันทีที่จมูกโด่งของอีกคนสูดดมที่ซอกคอของเขา ร่างบางสั่นนิดๆทั้งๆที่เคยมีประสบการณ์เรื่องนี้มาหลาย
ต่อหลายครั้งแต่เขาก็ไม่รู้สึกชินมันเสียที
“ไม่รู้หรือไงว่าของโปรดฉันคืออะไร”ดรากอนถามขณะที่ก็สอดดมความหอมเฉพาะตัวของอีกคนไปด้วย
“ระ...รู้ครับ แต่ผมก็เตรียมอาหารเช้าให้คุณดรากอนแล้ว”เหนือว่า ดรากอนแทบจะหลุดขำทันทีในความใสซื่อของอีกคน
“ฉันไม่ได้หมายถึงอาหาร”
“ละ...แล้วหมายถึง อ๊ะ อะไรเหรอครับ”เหนือถามเสียงสั่น
“นายไง”ดรากอนว่าข้างหูของร่างบาง เหนือหน้าแดงไปหมดกับคำตอบของอีกคน
“ตะ...แต่”
“ทำไม จะขัดใจฉันหรือไง”ดรากอนถามติดหงุดหงิด
“เปล่านะครับ เพียงแค่ผมอยากจะอธิบายบางอย่างคุณดรากอนฟัง”เหนือรีบรนรานตอบทันที ดรากอนเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
“ที่ผมขัดใจเรื่องซื้อของที่คุณดรากอนซื้อให้ ผมแค่คิดว่ามันมากไปสำหรับผม ปมอยู่แค่ในสถานะ...เอ่อ...ที่ระบายของคุณ
ดรากอน ของแพงๆมีค่ามากขนาดนั้นมันไม่เหมาะกับคนไร้ค่าอย่...”ไม่ทันที่ร่างบางจะพูดจบริมฝีปากบางก็ถูกครอบครองทันที
ดรากอนรู้สึกหงุดหงิดไม่ใช่น้อยกับคำพูดของเหนือ ที่ระบายงั้นเหรอ? อาจจะจริงเพราะตอนที่เขาให้อีกคนยืมเงินก็ทำสัญญา
เรื่องนี้กันไว้แต่เรื่องที่เหนือไร้ค่าเขาไม่เคยคิดแบบนั้นและไม่มีวันจะคิด ลิ้นหนาตวัดกับลิ้นเล็กอย่างร้อนแรงจนเหนือต้องยกมือ
มาโอบคออีกคนทันทีก่อนจะจูบตอบอีกคนอย่างเงอะๆงะๆ
“อื้มมม”เหนือครางออกมาจากลำคอเบาๆพร้อมกับมีน้ำใสๆไหลเยิ้มลงมาจากริมฝีปากบาง
“ฮึ”ดรากอนกระตุกยิ้มหลังจากถอนจูบก่อนจะยกมือขึ้นมาเช็ดความลายข้างริมฝีปากของอีกคนเบาๆ เหนือหลบสายตาร้อน
แรงที่อีกคนมองมาทันทีด้วยความขวยเขิน
“ไปต่อกันที่ห้องดีกว่า”ดรากอนว่าก่อนจะอุ้มเหนือเข้าเอวแล้วพาเดนมายังห้องนอนของเขาทันที
ตุบ
ร่างบางถูกปล่อยลงบนเตียงขนาดคิงไซส์ก่อนจะทาบทับมาด้วยร่างสูงของอีกคน
“จำไว้ถึงนายจะเป็นที่ระบายของฉันแต่นายก็ไม่เคยไร้ค่าในสายตาของฉัน”ดรากอนว่าก่อนจะก้มจูบอีกคนด้วยความร้อนแรง
อีกครั้ง
ตัดจบได้น่าถีบมากเลย ยอมรับค่ะ 555555555 ตอนแรกว่าจะตัดเอ็นซีออกแต่ไม่ดีกว่ายกไว้ตอนหน้าเนอะ อิๆ ^ ^ ฝาก
ติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ดรากอน บ้าๆๆๆ บ้าที่สุด!
-
อีดรากอน เอาแต่ใจตัวเองชิบหายเลย :z6: :z6: :z6:
-
หลงกันแล้วทั้งคู่เลน
-
ใช่เลย อิคุณดรากอนเอาแต่ใจตัวเองมากกกกกกก สงสารน้องเหนือb :o12:
มีคำผิดอยู่นะคะ รอค่ะรออออออ
สมเพส >> สมเพช
ขึ้นค่อมอีกฝ่าย >> คร่อม
-
ดรากอนน่าโดดถีบขาคู่จริงๆ :z6:
เพิ่งจะนอนกับนานามา นี่จะเอาเหนือต่ออีก :mew5:
-
:L1:
-
Dragon’s Love 11
“จำไว้ถึงนายจะเป็นที่ระบายของฉันแต่นายก็ไม่เคยไร้ค่าในสายตาของฉัน”ดรากอนว่าก่อนจะก้มจูบอีกคนด้วยความร้อนแรงอีก
ครั้ง มือหนาค่อยๆถอดเสื้อของอีกคนออกก่อนที่ริมฝีปากหนาจะเลื่อนลงมาที่ซอกคอขาวพร้อมดูดดุนจนเกิดรอยแดงเป็น
สัญลักษณ์ว่าคนๆนี้เป็นของเขาเพียงคนเดียว
“อื้มมมมม”เหนือครางในลำคอเพราะรู้สึกเสียวไม่ใช่น้อยที่มือหนาค่อยๆถอดกางเกงของเขาออกแล้วนวดคลึงแก่นกายของ
เขาที่อยู่ภายในชั้นในสีขาว
“อ๊ะ”เสียงควานครางออกมาเมื่อถูกกัดที่ยอดอกอย่างแรงจนเกิดรอยฟัน นัยน์ตากลมโตหน่วงคลอไปด้วยน้ำตาน้อยๆซึ่งนั่นก็
เร้าอารมณ์ของคนตัวสูงไม่ใช่น้อย ดรากอนผละออกมาถอดเสื้อและกางเกงของตัวเองออกอย่างรวดเร็วก่อนจะขึ้นค่อม
อีกคนอีกครั้ง แก่นกายทั้งสองภายใต้ชั้นในเสียดสีกันไปมาแม้จะไม่ได้โดยตรงแต่ก็สร้างความเสียวให้ไม่ใช่น้อย ดรากอนยังคง
วนเวียนอยู่กับยอดอกสีชมพูระเรื่อของอีกคนไม่เลิกตรงบริเวณยอดอกเต็มไปด้วยคราบน้ำลายไปหมด
“ถอดออกสิ”ดรากอนว่า เหนือกัดปากน้อยๆก่อนจะค่อยๆถอดชั้นในของตัวเองออกจนร่างเล็กเปล่าเปือยปรากฏแก่นัยน์ตา
คม
“ถอดให้ฉันด้วย”ดรากอนว่าต่อ
“ตะ...แต่”
“จะอายอะไรเห็นมาตั้งหลายครั้ง”ดรากอนว่าหน้านิ่งซึ่งนั่นก็ทำให้เหนือเขินไม่ใช่น้อย ร่างบางค่อยๆเอื้อมมือไปถอดชั้นในสี
เข้มของอีกคนออกก่อนที่แก่นกายใหญ่จะดีดเด้งขึ้นมาซึ่งนั่นก็ทำให้เหนือหันหน้าหนีทันทีด้วยความเขิน
“อ๊ะ...อ๊า...”เหนือร้องครางเมื่อริมฝีปากหนาค่อยๆไล้ลงจากยอดอกมาที่หลุมกลางกายก่อนจะค่อยๆเลื่อนลงมาที่ซอกขาของ
เขา มือหนาจับขาเรียวบางของอีกคนให้ตั้งขึ้นทั้งสองข้างก่อนจะค่อยๆพรมจูบไปทั่วทั้งสองข้าง ขบเม้มบ้างให้เกิดรอย
“อื้อออ...เจ็บ...”เมื่อนิ้วยาวสอดเข้าไปในช่องทางด้านหลังเสียงหนาวก็ครางออกมาทันที ดรากอนพยายามทำให้เบามือ
ที่สุดเพื่อเตรียมพร้อมให้กับอีกคนแต่ดูเหมือนว่าอารมณ์ตอนนี้ของเขาจะไม่ไหวแล้ว ร่างสูงขยับนิ้วทั้งสามเข้าออกใน
ช่องทางของอีกคนก่อนจะดึงออกแล้วแทนที่ด้วยสิ่งที่ใหญ่กว่า
“อ๊า!!!”
“อึก...อย่าเกร็ง ฉันเข้าไม่ได้”ดรากอนว่าออกมาด้วยความยากลำบากเมื่อไม่สามารถสอดใส่ได้ทั้งหมดเพราะอีกคนเกร็งตัว
เหนือน้ำตาไหลด้วยความเจ็บอย่างน่าสงสารแต่ก็พยายามปล่อยตัวให้ตามสบายเพื่อจะได้ไม่เจ็บ
“ฉันจะทำเบาๆ”ดรากอนว่าพร้อมปาดน้ำตาจากแก้มใสออกก่อนจะประกบจูบอย่างอ่อนโยนเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของอีก
คนจนในที่สุดแก่นกายใหญ่ก็สามารถเข้าไปได้ทั้งหมด
“อ๊ะ...อ๊า...อื้อ...อ๊า...คะ...คุณดรากอน...อ๊า...อื้อ...”เหนือครางไม่ขาดปากเมื่อแก่นกายใหญ่เริ่มขยับเข้าออกจากจังหวะช้าๆ
เริ่มเร็วขึ้นและรุนแรงขึ้นจนเหนือแอ่นสะโพกตามแทบไม่ทัน
“อื้อ....อ๊า...อ๊ะ...อ๊า...อ๊า...อื้อ...อ๊า...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...”ดรากอนเร่งจังหวะเข้าออกรัวพร้อมกับจับแก่นกายเล็กของอีกคนขยับ
ไปด้วยทำให้เหนือเสียววูบไปทั้งด้านหน้าและด้านหลัง
“อ๊า!!”ว่าแล้วเหนือก็ปลดปล่อยออกมา
“ฉันยังไม่เสร็จเลย เสร็จก่อนหน้าฉันได้ยังไง”ดรากอนแสร้งถามแต่เหนือกลับหน้าแดงก่ำด้วยความอาย เขาก็ปกติแต่คุณ
ดรากอนต่างหากที่อึดเกินมนุษย์แล้ว
“อ๊ะ...คุณดรากอน”เหนือร้องอย่างตกใจเมื่ออีกคนพลิกตัวให้เขาขึ้นมาอยู่ด้านบน
“ขยับสิ ทำให้เสร็จ”ดรากอนว่าเหนือกัดปากอย่างอายๆก่อนจะค่อยๆขยับตัวขึ้นลงโดยมีดรากอนกระแทกสวนขึ้นมาด้วย มือ
บางกรีดเข้าที่หน้าอกกว้างของอีกคนด้วยความเสียดเสียวอย่างไม่รู้ตัวดรากอนเองก็ออกจะชอบใจที่อีกคนฝากรอยไว้บน
ตัวของเขา บทรักอันร้อนแรงกินเวลาไปกว่าสามชั่วโมงเหนือปลดปล่อยไป4ครั้งส่วนดรากอนปลดปล่อยไปเพียง3ครั้ง จะว่าร่าง
สูงอึดอย่างที่เหนือบอกก็ว่าได้!...เหนือนอนหลับทันทีที่บทรักอันร้อนแรงสิ้นสุดลงก่อนจะสะดุ้งตื่นเกือบๆ4โมงเย็น ร่างบาง
มองหาร่างสูงที่ตอนนี้ไม่อยู่ในห้องนอนแล้ว เหนือรีบหยิบเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่ที่พื้นห้องมาใส่ทันทีเพราะนี่ใกล้ถึงเวลา
เตรียมอาหารเย็นแล้ว แม้ว่าจะเจ็บๆเสียดๆช่องทางด้านหลังอยู่ไม่ใช่น้อยแต่เขาก็อยากลงมาเตรียมอาหารเย็น อยากจะมาทำ
ของโปรดให้อีกคนได้กิน
“ตายแล้วลงมาทำไมคะเนี่ย”ป้าบังอรทักขึ้นเมื่อเห็นเหนือมาที่ห้องครัว
“ผมอยากมาเตรียมอาหารเย็นให้คุณมังกรน่ะครับ”เหนือว่า
“เดี๋ยวป้าเตรียมเองค่า ไปพักผ่อนเถอะเราน่ะ พึ่งผ่านอะไรมาไม่ใช่หรือไง”ป้าบังอรว่าอย่างแซวๆซึ่งก็ทำให้เหนือหน้าขึ้นสี
ทันที
“ให้ผมทำเถอะครับ ผมอยากทำของโปรดให้คุณดรากอนทาน”เหนือว่า
“ท่านหายโกรธแล้วล่ะค่า ป้าเห็นเดินอารมณ์ดีลงมาจากข้างบนเชียว”จากคำพูดของหญิงวัยกลางคนก็ทำให้เหนือหน้าขึ้นสี
อีกครั้ง ที่อีกคนอารมณ์ดีนี่เพราะเขาหรือเปล่านะ?
“ป้าอ่ะ ทำไมชอบแซวผมจังเลย”ป้าบังอรหัวเราะนิดๆกับท่าทางเขินอายอย่างน่ารักของอีกคน
“ป้าไม่แซวละๆ งั้นเดี๋ยวเหนือเตรียมอาหารให้ท่านนะเดี๋ยวป้าจะเตรียมให้คนอื่นๆ”เหนือพยักหน้ารับก่อนจะลงมือทำของ
โปรดของอีกคนทันที หลังจากที่ทำของโปรดของอีกคนเสร็จเหนือก็ออกมาช่วยป้าบังอรตั้งโต๊ะ
“ทำไมถึงไม่อยู่ข้างบน”เสียงทุ้มถามขึ้น เหนือหันไปมองอีกคนก่อนจะยิ้มนิดๆ
“ผมทำของโปรดให้คุณดรากอนด้วยครับ”เหนือไม่ตอบคำถามของอีกคนแต่กลับชี้ไปยังอาหารสองสามอย่างที่หน้าตาน่ากิน
มากๆ
“นายนี่มัน”ดรากนอถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายใจก่อนจะเดินไปนั่งประจำที่ ถึงเขาจะบ่นอีกคนยังไงแต่ก็ดูเหมือน
ร่างบางนั่นจะไม่ฟัง ทั้งๆที่หน้าที่นี้ก็ไม่ใช่ของตัวเองแท้แล้วไหนจะตอนนี้พึ่งผ่านศึกรักมา แทนที่จะนอนพักผ่อนอยู่
ข้างบน
“อร่อยมั้ยครับ?”เหนือถามอย่างลุ้นๆเมื่อร่างสูงตักแกงเขียวหวานเข้าปาก นัยน์ตาคมสบกับดวงตากลมที่มองมาที่เขาอย่าง
เป็นประกาย
“อืม”เหนือยิ้มกว้างทันทีกับคำตอบก่อนจะลงมือกินข้าวเย็นพร้อมกับอีกคน
“ครับ?”เหนือเลิกคิ้วถามทันทีที่อีกคนตักเนื้อหมูมาวางที่จานข้าวของเขา
“กินๆไป”ดรากอนว่าเสียงเรียบ คิดแล้วก็อดหงุดหงิดกับตัวเองไม่ได้ที่อยู่ๆไม่รู้อะไรดลใจให้เขาตักอาหารให้อีกคนทั้งๆที่เขา
ก็ไม่เคยทำให้ใคร เหนือแอบลอบยิ้มทันที หัวใจเต้นแรงจนแอบกลัวว่าอีกคนจะได้ยิน ความรู้สึกแบบนี้มัน...
“ทำอะไรน่ะใต้”เหนือถามขึ้นเมื่อเห็นน้องชายก้มๆเงยๆอยู่ที่โต๊ะหนังสือ
“การบ้านน่ะพี่เหนือ ยากมาก”ใต้บ่น
“ถึงยากแต่ยังไงเราก็ทำได้ไม่ใช่หรือไง น้องพี่เก่งจะตาย”เหนือว่าพร้อมยีหัวน้องชายเบาๆ
“พี่เหนือ”ใต้เรียก
“หืมมม?”
“พี่เหนือมีความสุขใช่มั้ย”เหนือชะงักไปทันทีกับคำถามของน้องชาย
“ใต้ไม่เห็นพี่เหนือยิ้มอย่างมีความสุขแบบนี้มานานแล้วนะตั้งแต่แม่ตาย”ใต้พูดต่อ
“พี่...คือ...”
“พี่เหนือมีความสุขก็ดีละ เพราะพี่เหนือมีความสุขใต้ก็มีความสุข”ใต้ว่ายิ้มๆ เหนือเองก็ส่งยิ้มกลับให้น้องชายพลางในสมอง
ก็คิดถึงสาเหตุที่เขาอารมณ์ดีแบบนี้...เพราะอะไรกันนะ? คุณดรากอนงั้นเหรอ?
เอ็นซีเดิมๆมากนี่บอกเลยค่ะ แต่งมากกว่านี้ไม่ได้จริงๆ 5555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ศุกร์-เสาร์เฟิร์นกลับบ้านอาจไม่ได้
ลงนิยายเน้อ
___จางบิวตี้___
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อีดรากอนเริ่มอ่อนโยนมานิดนึงแระ :hao5: :hao5: :hao5:
-
จะมีความสุขได้นานแค่ไหนกัน
-
Dragon’s Love 5
( Phupa x Tai )
วันนี้เป็นวันหยุดใต้รู้สึกเซ็งๆนิดหน่อยเพราะไม่มีอะไรจะทำ อยากจะไปช่วยลุงคนสวนปลูกต้นไม้แต่ครั้งก่อนเผลอไปทำ
กระถางแตกเลยไม่กล้าไปอีกเลย นั่งๆนอนๆกินๆจนน้ำหนักขึ้นมา2กิโลกรัมทั้งๆที่อยู่ที่นี่ได้เดือนกว่าๆ ทั้งๆที่มาอยู่ในฐานะลูก
หนี้แต่กลับอยู่อย่างสุขสบาย มันไม่ค่อยสมเหตุสมผลเลยว่ามั้ย?
“ลุงจะไปไหนน่ะ”ใต้ลุกพรวดจากเก้าอี้แล้ววิ่งไปหาร่างสูงที่ทำท่าจะออกไปไหนไม่รู้
“ไปซื้อของ”ภูผาตอบเสียงเรียบ จะว่าไปช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาเขาไม่ได้เจอเด็กดื้อนี่เท่าไหร่ เขาต้องไปติดต่องานให้กับคุณ
ดรากอนที่ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้ไม่ค่อยอยากไปทำงานไกลๆเท่าไหร่ ถ้าให้เดาก็คงเป็นเพราะคนที่บ้านเป็นแน่
“ที่ไหนอ่ะ ผมไปด้วยได้มั้ย?”ใต้ถาม
“จะไปทำไม?”ภูผาถามกลับ
“ก็...ก็...ก็ผมเบื่อนี่หน่า นั่งๆนอนๆอยู่บ้าน”ใต้ว่าพร้อมเชิดปากอย่างรู้สึกขัดใจในสิ่งที่เป็น
“ก็เอาหนังสือเรียนมาทบทวนสิ”ภูผาว่าหน้านิ่ง
“โห่ลุง พูดงี้ไล่ผมให้ไปนอนดีกว่า อ่านได้สามหน้าก็หลับแล้ว”ใต้ว่า ภูผาหัวเราะในลำคอเบาๆกับคำพูดของอีกคน
“จะไปก็ตามมา”ภูผาว่าก่อนจะเดินนำไป
“ฮะ ลุงให้ผมไปด้วยจริงดิ ไปๆๆ ลุงรอด้วยยยยยยย”...ห้างสรรพสินค้าสุดหรูใจกลางเมืองในวันหยุดแบบนี้ย่อมมีคน
พลุกพล่านไม่ใช่น้อย ใต้รู้สึกตื่นตาตื่นใจกับสิ่งที่เห็น ไม่ใช่ว่าไม่เคยมาแต่แค่ผ่านๆมาเท่านั้นไม่ได้เข้ามาเดินดูแบบวันนี้ต่าง
หาก ใครๆก็รู้ว่าห้างนี้มีแต่ของแบรนด์เนมทั้งนั้น คนจนๆอย่างเขาจะเอาปัญญาที่ไหนมาซื้อ
“ลุงจะซื้ออะไรอ่ะ”ใต้ถามขึ้น
“เสื้อผ้าและก็ของใช้”ภูผาว่าก่อนจะเดินเลี้ยวเข้าไปยังร้านขายเสื้อผ้าผู้ชายแบรนด์ดัง ใต้เดินตามอีกคนไปด้วย ดวงตากลม
ก็กวาดมองเสื้อผ้าแบรนด์เนมที่แขวนอยู่อย่างพิจารณา มือเล็กพลิกป้ายราคาที่ติดกับเสื้อเชิ้ตสีขาวดูก็พบว่าราคามันแพง
พอๆกับค่าเทอม2เทอมของเขาเลย!
“ลุงจะเอาสามตัวเลยเหรอ”ใต้ถามอย่างตกใจเมื่อเห็นอีกคนเดินถือเสื้อเชิ้ตสีขาวลักษณะคล้ายกันมาสามตัว
“อืม ทำไม?”
“โหยยยย ตัวละตั้ง5000 แพงไปป่าวลุง สามตัวนี้ก็คล้ายๆกัน ซื้อตัวเดียวก็พอ ไม่สิๆ ไปซื้อร้านอื่นดีกว่า ตัวละ199ก็มี
ถมเถไป”ใต้ร่ายยาวใส่อีกคน ภูผาเลิกคิ้วอย่างแปลกใจในคำพูดของอีกคน ปกติเวลาเขามากับคู่ขาคนไหนไม่เห็นมีใครพูดกับ
เขาแบบนี้สักที มีแต่สนับสนุนให้เขาซื้อของแพงเพราะดูหรูหรา มีสไตล์ ภายนอกอาจจะมองว่าภูผาดูนิ่งเงียบ ใช่...เขานิ่งเงียบ
แต่ใช่ว่าเขาจะไม่เคยคั่วใคร หลายๆคนก็ตกทอดมาจากคุณดรากอน หรือบางคนก็เสนอเข้ามาหาเขาเองก็มี
“ตัวละ199?”
“ใช่น่ะสิลุง วางเลยๆ”ใต้ว่าพร้อมดึงเสื้อเชิ้ตในมือของอีกคนไปเก็บที่ราวแขวน
“แต่ฉันใส่แต่แบรนด์นี้”ภูผาว่า
“ลุงจะไปยึดติอะไรกับแบรนด์ล่ะ เสื้ออ่ะ แบรนด์ไม่แบรนด์ มียี่ห้อไม่มียี่ห้อก็ใส่ได้เหมือนกัน”ใต้เถียง ภูผารู้สึกอยากจะดึง
ปากเล็กๆที่ช่างเถียงของอีกคนเสียจริง ตัวก็แค่นี้ อายุก็แค่นี้แต่ทำเหมือนรู้จักอะไรๆมามากมายเหลือเกิน
“มันใส่ได้เหมือนกันแต่นายต้องนึกถึงงานที่ฉันทำ คนที่ฉันต้องพบ บางทีการแต่งตัวดีหรือหรูหรามันก็เป็นการให้เกียรติคน
ที่เราพบหรือแม้แต่ให้เกียรติคุณดรากอนเจ้านายของฉันด้วยเข้าใจมั้ย”ภูผาอธิบายแต่ใต้กลับส่ายหัวระรัว ร่างสูงยกยิ้มนิดๆ
ก่อนจะยีหัวอีกคนเบาๆอย่างเอ็นดู
“เอาไว้นายโตแล้วนายจะเข้าใจ”
“ชิ อยากซื้อก็เรื่องของลุงเลย ตังค์ลุงนี่ไม่ใช่ตังค์ผม”ใต้ว่าติดงอนๆก่อนจะเดินออกมารอหน้าร้าน ภูผาส่ายหน้านิดๆก่อน
จะเอาเสื้อทั้งสามตัวไปจ่ายเงิน...หลังจากที่ได้เสื้อทั้งสามตัวภูผาก็พาอีกคนไปยังร้านเสื้อผ้าร้านหนึ่ง ใต้มองรอบๆก็ดูแปลกใจ
นิดๆเพราะแนวเสื้อผ้ามันดูเป็นเสื้อผ้าวัยรุ่นมากมายมนุษย์ลุงอย่างคนตัวสูงนี่
“ลุงอยากแอ๊บเด็กหรือไง”ใต้แกล้งแซวๆ
“จะซื้อให้นายต่างหาก”ภูผาว่าพร้อมกวาดสายตาดูเสื้อผ้าที่น่าจะเหมาะกับอีกคน
“ให้ผมเนี่ยนะ? ไม่เอาอ่ะ แพง ไม่มีตังค์”ใต้ว่า
“ฉันซื้อให้”ภูผาว่าไปก็หยิบเสื้อฮูดสีเหลืองสดใสตัวหนึ่งออกมาทาบกับตัวเล็กของอีกคน
“เหมาะกับนายดี”ภูผาว่ายิ้มๆ ใต้รู้สึกหน้าร้อนผ่าวนิดๆกับรอยยิ้มของอีกคน
“มะ...เหมาะอะไรเล่า ผมผู้ชายแมนๆนะต้องสีดำ ไม่ก็สีน้ำเงินสิ”ใต้เถียง
“งั้นเหรอ?”ภูผาถามอย่างกวนๆ
“ชิ แล้วแต่ลุงเลย อยากเสียตังนักก็ซื้อเลย จะเอาสีไรก็เรื่องของลุงเลย”ใต้ว่าหงุดหงิด ภูผาหัวเราะออกมาทันทีก่อนจะยี
หัวของอีกคนอีกครั้ง ใต้ก็ปัดออก
“ไม่ต้องมาเล่นผมผมเลย”
“หวงหรือไง?”ภูผาว่า
“เปล่า เดี๋ยวผมเสียทรง ไม่หล่อ สาวไม่มอง”ใต้ว่าพร้อมปัดปมไปมาทำท่าเหมือนจัดทรง ภูผายกยิ้มพร้อมส่ายหน้ากับ
ท่าทางของอีกคนก่อนจะเดินเอาเสื้อตัวดังกล่าวไปจ่ายเงิน...ใต้รู้สึกว่าตลอดทางที่เดินมามีสายตาของผู้หญิงมองมาที่ร่างสูง
ข้างตัวเขา ทั้งวัยมัธยม วัยมหาวิทยาลัยหรือแม้แต่วัยทำงานก็มองมา เห็นแล้วมันก็รู้สึกหงุดหงิดในใจไม่ใช่น้อยแต่ก็ไม่รู้ว่า
ทำไมต้องหงุดหงิด
“เป็นอะไร หิวหรือไง หน้างอเชียว”ภูผาถาม
“ใช่ หิวมากๆ”ใต้ตอบ
“งั้นไปหาอะไรกินกัน”ภูผาว่าพร้อมจูงมืออีกคนเข้ามายังร้านอาหาร ใต้ก้มมองมือของตัวเองที่ถูกกุมด้วยมือหนาของอีกคนก็
กัดปากเพื่อกลั้นยิ้ม ไม่เข้าใจทำไมต้องอยากยิ้ม ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ!
“กินเยอะๆจะได้โตเร็วๆ”ภูผาว่าพร้อมตักอาหารให้อีกคน
“ชิ ผมโตแล้วน่า”ใต้ว่าแต่ก็ตกอาหารดังกล่าวเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆจนแก้มป่อง ภูผายิ้มอีกครั้งซึ่งไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่
แล้วของวันนี้ ปกติเขาเป็นคนยิ้มยากแต่พออยู่กับเด็กนี่เขารู้สึกว่าเขายิ้มเอยะเกินไปแล้ว
“เอ่อ...ขอโทษนะคะ พอดี เอ่อ...เอยอยากรู้จักคุณน่ะค่ะ”เสียงหวานหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับร่างเพรียวบางของหญิงสาว
หน้าตาดีคนหนึ่งที่มาสะกิดภูผาด้วยท่าทีเขินอาย
“ผม?”ภูผาเลิกคิ้ว
“ค่ะ...เอ่อ...เอยนะคะ”หญิงสาวว่า
“ภูผาครับ”ภูผาตอบกลับอย่างรักษามารยาทแต่จะว่าไปผู้หญิงตรงหน้าก็สวยดี
“ถ้าไม่รังเกียจ เอ่อ...เอยอยากจะขอเบอร์....”
เพล้ง!
“ผมอิ่มล่ะ ถ้าลุงอยากจะจีบกับพี่สาวคนนี้ ผมไปจะรอที่อื่น”ใต้ว่าพร้อมลุกจากโต๊ะแล้วเดินดุ่มออกจากร้านอาหารทันที
เขาไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเป็นอะไรภาพตรงหน้ามันทำให้เขาจี๊ดๆในใจไม่ใช่น้อย ดวงตากลมรู้สึกร้อนผ่าวแปลกๆ แม่ง!!!
ตอนนี้แปล่งๆไปหน่อยน้า คิดพล็อตไม่ออกเลย ช่วงนี้ยุ่งด้วยใกล้จะสอบกลางภาคแล้ว ฮืออออออออออออ T^T ฝาก
ติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
น้องใต้หึงพี่ภูผาเหรอออ :hao6: :hao6: :hao6:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
Dragon’s Love 12
วันนี้เหนือก็มาเรียนตามปกติ เขาไม่รู้ว่าตัวเองคิดไปเองหรือเปล่าว่านานามีท่าทางแปลกๆกับเขา ทั้งๆที่นานาก็เข้ามาพูดคุย
กับเขาอย่างปกติแต่ไม่รู้สิ...เขารู้สึกว่าภายใต้ใบหน้ารอยยิ้มนั่นมันเหมือนมีอะไร
“เหนือรู้หรือเปล่าว่าเชชอบเหนือ”อยู่ๆนานาก็พูดขึ้นขณะนั่งทำงานกลุ่ม
“เช?”เหนือเลิกคิ้วถามอย่างแปลกใจ
“ก็สูงๆ ขาวๆ หล่อๆ รองเดือนคณะเราไง เหนือไม่สนใจเหรอ”นานาว่า
“เอ่อ...เราไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้หรอกคิดแค่เรื่องเรียนอย่างเดียว”เหนือตอบปัดทั้งๆที่ความจริงแล้วตอนนี้เขารู้สึกว่าในหัวของ
เขามีแต่ภาพใครคนหนึ่งลอยเข้ามาตลอด แม้อีกคนจะชอบทำหน้านิ่ง ไม่มีรอยยิ้มใดๆแต่เขากลับรู้สึกอบอุ่นเสมอเมื่ออยู่ใกล้
“เชทั้งหล่อ ทั้งรวยแถมนิสัยก็ดีนะ”นานาพูดต่อ
“นั่นไงมาพอดี”อยู่ๆร่างสูงหล่อของเจ้าของชื่อในบทสนทนาก็เดินเข้ามาหาเหนือพร้อมถือกล่องบางอย่างมาด้วย
“เหนือ เราให้”เชพูดพร้อมส่งยิ้มอย่างเป็นมิตร เหนือตกใจนิดๆกับการกระทำจู่โจมของอีกฝ่าย ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเจอใคร
จีบแต่เขาก็ไม่เคยชินกับเรื่องนี้ได้สักที
“ฮั่นแน่ๆ ให้แต่เหนือไม่ให้เราบ้างเหรอ”นานาว่าแซวๆ เชเกาท้ายทอยอย่างเขินๆ เขาแอบมองร่างบางมาตั้งแต่เปิดเทอม
แล้วแต่เหนือค่อยข้างนิ่งๆ ไม่ค่อยคุยกับใครนอกจากนานาเขาเลยเข้าหาได้ยาก ได้แต่ติดต่อฝ่ายนานาเท่านั้น
“เอ่อ...ให้เราทำไมเหรอ?”เหนือถาม
“คือวาแม่เราพึ่งไปเหนือมาน่ะซื้อของฝากมาเยอะเลยเอามาแบ่งเพื่อนๆ”เชพูดไปก็ยิ้มไป เหนือกัดปากอย่างใช้ความคิด
เขาไม่ได้รังเกียจคนตรงหน้าเพราะดูท่าทางแล้วน่าจะเป็นคนดี ถ้าเป็นเพื่อนเขาก็โอเคแต่ถ้ามากกว่านั้นเขาคงให้ไม่ได้จริงๆ คน
ที่ขายตัวแลกเงินอย่างเขาไม่มีทางรับความรักจากใครและเหมาะสมกับใครได้เลย
“ถ้าให้ในฐานะเพื่อนเราจะรับไว้”เหนือว่า แม้ว่าจะดูตัดความสัมพันธ์อีกคนก็ตามแต่ถ้าเขาไม่พูดอะไรมันก็จะดูเหมือนให้
ความหวังไม่ใช่เหรอ เชหน้าสลดนิดๆก่อนจะคลี่ยิ้ม
“อืม...แค่เหนือรับในฐานะอะไรเราก็โอเค”...เย็นนี้ดรากอนไม่ได้ไปรับร่างบางที่มหาวิทยาลัยแต่ใช้ให้คนขับรถไปรับแทน
ช่วงนี้เขางานยุ่งนิดหน่อยเพราะจะขยายสาขาคาสิโนที่สิงคโปร์ ความจริงเขาสามารถเรียกตัวเจ้าน้องชายทั้งสามกลับมา
ช่วยงานได้แต่ดูก็รู้ว่าเจ้าสามคนนั้นเกลียดงานบริหารจะตายไม่อย่างนั้นคงไม่เลือกเรียนคณะที่ตรงข้ามกับธุรกิจครอบครัวแบบนี้
หรอก
“คุณเหนือกลับมาแล้วครับ”ดรากอนพยักหน้ารับก่อนจะละสายตาจากเอกสารตรงหน้า เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นได้
ขนาดนี้ ที่หลงใครคนหนึ่งแบบหัวปักหัวปำ แม้เขาจะไม่แสดงออกแต่ใช่ว่าเขาจะไม่รู้สึก รักเหรอ? ยังไม่หรอก เขาไม่ได้รัก
เหนือแต่ถ้าหลงมั้ยคือเต็มที่เลย เรื่องของเขากับอีกคนมันเริ่มขึ้นจากเงินและมันก็คงจะจบลงด้วยเงิน เขาไม่เคยคิดถึงอนาคต
ว่าจะเป็นยังไงต่อไปเขาคิดแค่ว่าวันนี้เป็นยังไงก็พอ
“อร่อยจังพี่เหนือซื้อมาจากไหนเนี่ย”ใต้ว่าเสียงใสพร้อมกินขนมที่เหนือถือมาอย่างเอร็ดอร่อย
“เพื่อนพี่ให้มาน่ะ”เหนือว่ายิ้มๆ
“ฮั่นแน่ๆ ผู้หญิงหรือผู้ชาย”ใต้แกล้งแซวเล่นๆ
“ผู้ชาย แต่ก็แค่เพื่อนน่ะ”
“เย็นนี้ไม่ต้องตั้งโต๊ะ”ดรากอนพูดขึ้นทำให้เหนือที่กำลังคุยกับน้องชายหันไปมอง เขาไม่รู้ว่าอีกคนมาตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วมา
นานหรือยัง
“เอ่อ...ทำไมหรือครับ”เหนือถามอย่างสงสัย
“ฉันจะออกไปข้างนอก”ดรากอนว่าเสียงเรียบแต่ในใจหงุดหงิดไม่ใช่น้อยที่ได้ยินว่ามีผู้ชายเอาของมาให้คนของเขา
ใช่...เหนือเป็นคนของเขา แม้เจ้าตัวจะบอกว่าแค่เพื่อนแต่อีกคนจะคิดแค่เพื่อนหรือเปล่าเขาก็ไม่อาจจะไว้ใจได้
“สืบเรื่องหนึ่งให้ฉันที”ดรากอนว่าก่อนจะวางสาย เขาก็แค่อยากจะรู้เท่านั้นว่าใครมามันยุ่งกับคนของเขา!...หลายวันผ่าน
ไปหลังจากที่ดรากอนสั่งให้คนสืบเรื่องคนที่มายุ่งกับเหนือก็ได้ความว่าเป็นลูกชายของนักธุรกิจชื่อดังที่เขาก็รู้จัก รูปหล่อ พ่อ
รวยงั้นเหรอ เฮอะ!
“เหนือเราซื้อมาให้”เชว่าพร้อมยื่นน้ำปั่นให้อีกคนขณะที่ติวหนังสืออยู่ที่คอฟฟี่ช็อปน่ารักๆหน้ามหาวิทยาลัย หลังจากวันที่
เขาเอวขนมมาให้เหนือเชก็พยายามเข้าหาเหนือตลอดแม้จะบอกว่าในฐานะเพื่อนแต่เขาก็ไม่เคยคิดกับอีกคนแค่เพื่อน เหนือ
เป็นคนน่ารัก พูดเพราะ ยิ่งได้รู้จักก็ยิ่งอยากครอบครอง จากที่ถามจากนานามาบอกว่าเหนือโสดเพราะฉะนั้น ถ้าเขาจะเป็นคนๆ
นั้นของเหนือก็คงจะไม่ใช่เรื่องยาก
“ขอบใจนะ”เหนือว่าพร้อมส่งยิ้มให้อีกคน ในเมื่อเชยืนยันว่าจะเป็นเพื่อนเหนือก็ไม่ได้ตัดความสัมพันธ์ของอีกคนเพราะอย่าง
น้อยมีเพื่อนไว้หลายๆคนก็ย่อมดีกว่า ดรากอนที่แอบมองภาพดังกล่าวเมื่อครู่ก็กำมือแน่นด้วยความไม่พอใจ เขาให้คนเฝ้า
ตามทั้งคู่มาหลายวันแล้วก็เห็นว่าไอ้เด็กนั่นเขาหาคนของเขาเต็มที่ ในขณะที่คนของเขาไม่ปฏิเสธ ใช่! ดูเหมือนร่างบางจะ
ยอมรับไมตรีจิตจากมัน...ดรากอนรอจนกว่าทั้งคู่จะแยกกันก่อนที่เขาจะขับรถตามไอ้เด็กตัวสูงไปก่อนจะสั่งการอะไรกับลูกน้อง...
ซ่า!
เสียงน้ำจากถังใบใหญ่สาดเข้าที่ใบหน้าหล่อของเชทำให้ร่างสูงได้สติ ร่างสูงมองไปรอบๆก็พบว่าตัวเองกำลังอยู่ในที่ที่ไม่
คุ้นเคย มือของเขาถูกมัดกับเชือกอาไว้
“ฟื้นแล้วสินะ”เสียงทุ้มว่าทำให้เชหันไปมองทันที คิ้วหนาขมวดอย่างงุนงง ทำไมเขาจะไม่รู้จักผู้ชายคนนี้ ไม่สิ...ไม่มีใคร
ไม่รู้จัก ดรากอน เทพพยัคฆ์เลยต่างหาก
“นี่มันเรื่องอะไรกัน”เชถามอย่างไม่เข้าใจ
“ฉันแค่มีเรื่องอยากจะคุยกับนาย”ดรากอนว่าเสียงเรียบ
“คุย? เฮอะ คนอย่างดรากอน เทพพยัคฆ์นัดคุยกับคนอื่นแบบนี้เหรอครับ”เชว่าอย่างไม่พอใจ
“ไม่หรอก...นี่สำหรับคนที่มายุ่งของๆฉันเท่านั้น”
“ของๆคุณ?”
“เหนือคือคนของฉัน”ดรากอนว่า เชสตั๊นไปไม่ใช่น้อยก่อนจะปรับสีหน้าให้เรียบนิ่ง
“คนของคุณ? ถ้าให้เดาเหนือต้องเป็นของคุณอย่างไม่เต็มใจ”เชว่าพลางกระตุกยิ้ม
พลั้ก!
สิ้นเสียงทุ้มมือหนาก็ต่อยเข้าที่ใบหน้าหล่อของอีกคนทันที ดรากอนไม่เคยรู้สึกเลือดร้อนเท่านี้มาก่อนปกติเขาจะเก็บอารมณ์
ได้ดีแต่พอเห็นสีหน้ายียวนองไอ้คนตรงหน้าแล้ว เขาอยากจะกระทืบมันคาตีนจริงๆ
“ทำไม ผมพูดแทงใจหรือไง”เชยังว่าต่อ
“ฉันไม่อยากทะเลาะกับเด็กเพราะฉะนั้นเลิกยุ่งกับเหนือซะ”ดรากอนว่าอย่างพยายามใจเย็น
“แล้วถ้าผมตอบว่าไม่ล่ะ?”
พลั้ก!
หมัดที่สองประเคนเข้าที่ใบหน้าของเชอีกครั้ง
“ถ้านายรู้จักฉันดีนายก็น่าจะรู้ว่าฉันทำอะไรได้บ้าง”ดรากอนขู่
“แน่นอนผมรู้ว่าคุณทำได้ทุกอย่างแม้กระทั่งฆ่าผมแต่คุณรู้อะไรมั้ย...”เชเว้นวรรค
“...ถ้าคุณฆ่าเพื่อนคนหนึ่งของเหนือ เหนือจะเกลียดคุณขนาดไหน”
กลับมาแล้ววววววววววววววว!!!! หลังจากกหายไปนานตอนนี้เลยแต่งได้แบบกากๆหน่อยนะ ต้องใช้เวลารื้อฟื้น ยังไงก็ฝาก
ติดตามด้วยเน้อออออ
___จางบิวตี้___
-
โอ๊ยยย. อีพระเอกก็โหดเกิ๊นนนน.
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ๊ยต้องจัดการนานาโน้นพี่ :ling1:
-
นานาวางแผนไว้รึเปล่า
ดรากอนก็รุนแรง..
-
Dragon’s Love 13
ดรากอนกลับมาที่บ้านด้วยอารมณ์หงุดหงิดกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาทั้งโกรธ ทั้งโมโหอีกคนมากแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เขา
รู้ว่าอีกคนพยายามตีสนิทกับคนของเขาจนถือว่าเป็นเพื่อนคนหนึ่งถ้าเกิดเขาทำร้ายมันร่างบางคงจะโกรธเขาแน่ๆ ทำไมเขาต้อง
แคร์? นั่นสิ เขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องแคร์ ดรากอนผู้ยิ่งใหญ่ที่ไว้แคร์ใครหน้าไหนหายไปไหนกัน!
“กลับมาแล้วเหรอครับ ผมตั้งโต๊ะไว้ให้แล้วนะครับ”เหนือทักทายอีกคนขึ้น หลายวันที่ผ่านมาร่างสูงดูอารมณ์ขึ้นๆลงๆไม่
ค่อยพูดคุยกับเขาเท่าไหร่ เขาเดาว่าน่าจะเป็นเรื่องงานก็เลยไม่อยากจะซักไซ้ให้รำคาญใจแถมวันนี้เขายังทำของโปรดของอีก
คนเอาไว้เอาใจเสียด้วย เอ้ยๆ เอาใจอะไรกันๆ ทำไมทำอย่างกับภรรยาเอาใจสามีแบบนั้นล่ะ คิดอย่างนั้นใบหน้าหวานก็ขึ้นสี
ระเรื่อทันที
“อืม”ดรากอนพยักหน้ารับ แม้อารมณ์ของเขาจะยังไม่คงที่แต่เขาก็ไม่อยากจะไปลงกับอีกคน เขาเริ่มแน่ใจว่าไอ้เด็กนั่น
พยายามเข้าหาคนของเขาฝ่ายเดียวโดยที่เหนือไม่ได้ตอบรับความสัมพันธ์ด้วยแต่บางครั้งความใสซื่อของร่างบางก็อดทำให้เขา
หงุดหงิดไม่ได้
“เอ่อ...งานเครียดๆเหรอครับ”เหนือถามขึ้นทำลายความเงียบ
“นิดหน่อย”ดรากอนตอบสั้นๆซึ่งนั่นก็ทำเอาเหนือใจแป้วไปทันที บางทีคุณดรากอนคงไม่อยากคุยกับเขาก็ได้
“เรื่องเรียนเป็นยังไงบ้าง”เมื่อเห็นอีกคนเงียบไปดรากอนจึงถามกลับ เขารู้สึกคันยุบยิบในใจเล็กๆเมือเห็นสีหน้าแบบนั้นของ
อีกคน
“ก็ดีครับ เพื่อนน่ารักมากเลย”ดรากอนวางช้อนส้อมในมือทันทีกับคำพูดของอีกคน
“ฉันอิ่มแล้ว”ว่าแล้วร่างสูงก็ลุกออกจากโต๊ะอาหารไปทันที เหนือมองอีกคนอย่างไม่เข้าใจ คุณดรากอนไม่พอใจอะไรเขา
งั้นเหรอ? เขาพูดอะไรผิดไป?...พอมาถึงมหาวิทยาลัยเหนือก็ได้ข่าวจากนานาว่าเชถูกลอบทำร้ายจนต้องเข้าโรงพยาบาล ร่าง
บางตกใจอย่างมากเพราะคิดว่าคนนิสัยดีๆอย่างเชไม่น่าจะมีศัตรู พอเลิกเรียนเหนือกับนานาจึงไปเยี่ยมเชที่โรงพยาบาลทันที
โดยที่ร่างบางลืมโทรบอกอีกคนเสียสนิท
“เป็นยังไงบ้างเช ใครทำนาย”นานาเป็นคนถามขึ้น
“ฉันไม่เป็นไรแล้ว”เชตอบ
“แต่นายดูอาการแย่ๆนะ”เหนือพูดบ้าง ที่เขาเห็นคือเชมีรอยฟกช้ำที่ใบหน้า แขนหักจนต้องดามด้วยเฝือก
“เราโอเคน่ะเหนือ”เชว่ายิ้มๆ
“แล้วที่ฉันถามว่าใครทำนายยังไม่ตอบเลยนะ”นานาคาดคั้น
“อืม...เรื่องนั้นฉันคงบอกไม่ได้”เชตอบหน้าเศร้าซึ่งทำให้เหนือกับนานาสงสัยมากๆขณะที่นานาจะถามต่อโทรศัพท์ของหญิง
สาวก็ดังทำให้ต้องแยกตัวออกไปคุย
“ทำไมถึงบอกไม่ได้เหรอ”เหนือถาม
“เราไม่อยากให้เหนือทุกข์ใจ”เหนือเบิกตาโตทันทีกับคำพูดของอีกคน เกี่ยวกับเขางั้นเหรอ? หรือว่า...คุณดรากอน!
“มะ...หมายความว่ายังไงน่ะ เกิดอะไร เล่ามานะเชถ้ายังเห็นเราเป็นเพื่อน”เหนือถามอย่างร้อนใจ เขารู้ว่าคุณดรากอนเป็น
คนนิสัยยังไงแต่อยู่ๆจะมาทำร้ายเชแบบนี้ เขาไม่อยากจะเชื่อ
“เรารู้ว่าเหนือเป็นคนของคุณดรากอน เทพพยัคฆ์”เหนือตกใจทันทีเพราะเรื่องนี้เขาไม่เคยบอกใครแม้แต่นานา
“...คุณดรากอนโกรธที่เราใกล้ชิดเหนือ ทั้งๆที่เราบอกอย่างบริสุทธิ์ใจว่าเราเป็นเพื่อนของเหนือแต่เขาก็ไม่เชื่อ”เชว่า
“ตะ...แต่...คุณดรากอนจะทำแบบนั้นทำไม เราไม่ได้สำคัญอะไรสักหน่อย”เหนือว่าเสียงแผ่วรู้สึกอึดอัดใจไปหมด
“ในวงการธุรกิจรู้จักคุณดรากอนดี ตราบใดที่เหนือยังเป็นของคุณดรากอน ใครก็ห้ามยุ่งแต่ถ้าเขาเบื่อเมื่อไหร่เขาก็จะทิ้ง
ขว้างอย่างไม่ใยดี ผู้ชายคนนี้ใจร้ายมากนะ”...ตลอดทางที่นานาขับรถมาส่งที่บ้านเหนือก็รู้สึกไม่ดีมาตลอดกับคำพูดของเช เขา
ไม่อยากจะเชื่อว่าคุณดรากอนจะใจร้ายถึงขั้นทำร้ายเพื่อนของเขาแบบนี้แต่ก็นั่นแหละเชจะโกหกเขาทำไม เหนือหันไปส่งยิ้ม
ฝืนๆให้นานาเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าบ้านไป
“ไปไหนมา”เสียงทุ้มถามขึ้นขณะที่เหนือเปิดประตูเข้ามาในห้องนอน เหนือตกใจทันทีเพราะไม่คิดว่าอีกคนจะอยู่ในห้อง
“เอ่อ...ผม”
“ไปไหนทำไมไม่บอกฉันฮะ”ดรากอนว่าอย่างไม่พอใจ เขากระวนกระวายใจไม่ใช่น้อยเมื่อไปรออีกคนที่หน้ามหาวิทยาลัย
แล้วไม่พอโทรไปก็ติดต่อไม่ได้
“ผะ...ผมไปเยี่ยมเพื่อนที่โรงพยาบาลมาครับ”เหนือว่า
“เพื่อน? ใคร?”ดรากอนคาดคั้น
“เชครับ”ดรากอนกำมือแน่นทันทีกับคำตอบที่ได้ยิน
“แน่ใจเหรอว่าเป็นแค่เพื่อนกับมัน ดูท่าทางนายจะห่วงมันเสียเหลือเกิน”ดรากอนว่า
“ผมกับเชเป็นเพื่อนกัน เพื่อนของผมที่คุณดรากอนสั่งคนให้ไปทำร้าย”เหนือว่าพร้อมมองหน้าอีกคนอย่างตัดพ้อ ดรากอน
ใจกระตุกกับท่าทางของอีกคน
“เฮอะ แล้วไง คนที่มันยุ่งกับของๆฉันมันก็ต้องโดนแบบนี้”ดรากอนว่าเสียงเย็น
“คุณมันใจร้าย เลือดเย็น เชเป็นเพื่อนของผมคุณก็ไม่เว้น”เหนือว่าน้ำตาคลอ
“เพื่อน? เฮอะ ถามจริงนี่นายซื่อจนไม่รู้ว่ามันคิดกับนายมากกว่าเพื่อนเลยหรือไง หรือแม้กระทั่งมันจับนายขึ้นเตียงก็คงยัง
คิดว่ามันคิดแค่เพื่อนฮะ!”
เพี้ยะ!
มือบางตบเข้าที่ใบหน้าหล่อของอีกคนทันทีเพราะรับไม่ได้กับคำพูดดูถูก
“ฮึก ผมกับเชเป็นแค่เพื่อนกัน ฮึก คุณดรากอน ฮึก ใจร้าย ฮึก ถ้าคิดได้แค่นี้ก็แล้วแต่คุณจะคิดเลย ผมไม่มีอะไรจะ
อธิบาย”เหนือว่าพร้อมหันหลังหนีอีกคน
พลั้ก!
ตุบ!
“โอ๊ย”เหนือร้องลั่นทันทีเมื่ออีกคนโยนเขาลงเตียงอย่างแรงแล้วขึ้นค่อม
“กล้าตบหน้าฉันงั้นเหรอ? ในชีวิตนี้ไม่เคยมีใครตบหน้าฉันแม้แต่พ่อกับแม่แล้วนายเป็นใครฮะ!!”ดรากอนตะคอกลั่นจนเหนือ
ผวา
“ฮึก ก็คุณดูถูกผม”
“ทำไมฉันจะดูถูกนายไม่ได้ นายลืมแล้วเหรอว่านายเป็นใคร นายเป็นแค่คนที่ใช้ร่างกายแลกกับเงิน ลืมไปแล้วหรือ
ไง!!”เหนือร้องไห้จ้าทันทีกับคำพูดของอีกคน เขาคิดว่าอะไรๆระหว่างเขากับอีกคนมันจะดีขึ้นเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณ
ดรากอนก็ดีกับเขา ไม่เคยย้ำถึงฐานะที่เขาเป็น เขาคิดว่าเราสองคนจะรู้สึกดีๆต่อกันแต่มันไม่ใช่ อีกคนหลอกให้เขาดีใจและ
ตายใจจนในที่สุดก็มาทำร้ายจิตใจกันแบบนี้
“ถ้านายลืมฉันจะย้ำเตือนให้”สิ้นเสียงปากหนาก็ประกบจูบอีกคนอย่างรุนแรงทันที เหนือพยายามขัดขืนโดยการผลักไสอีก
คนออกแต่ก็ถูกดรากอนรวบมือเอาไว้ มือหนากระชากเนคไทของตัวเองออกแล้วมามัดข้อมือบางของเหนือเอาไวก่อนจะกระชาก
เสื้อนักศึกษาของอีกคนอย่างแรงจนขาดวิ่น
“ฮึก ปล่อยผมนะคุณดรากอน ฮึก ปล่อยนะ”เหนือร้องลั่นแต่ก็ไม่สามารถห้ามอีกคนได้ มือหนากระชากกางเกงนักศึกษา
พร้อมชั้นในออกทีเดียวก่อนจะจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองจนเปลือยเปล่า
“ทำซะ”ดรากอนว่าพร้อมกับเอาแก่นกายไปจี้ที่ปากบางของอีกคน เหนือน้ำตาไหลพรากกับการกระทำอันป่าเถื่อนของอีกคน
ที่ทำกับเขา ปากบางเม้มแนแต่ก็ถูกมือหนาบีบจนอ้าออก
“อมมันเข้าไป ซึมทราบรสชาติมันเอาไว้จะไม่ได้ไม่ไปหลงใหลกับของคนอื่น ทำสิ!”ดรากอนว่าเสียงดัง เหนือต้องจำใจ
ทำให้อีกคนปากบางค่อยๆอมแก่นกายใหญ่ของอีกคนเข้าปากเพราะขนาดที่ใหญ่และยาวทำให้ไม่สามารถเข้าปากได้หมด เหนือ
พยายามรูดขึ้นลงอย่างไม่เป็นประสีประสาจนในที่สุดอีกคนก็ปลดปล่อยออกมา
“แค่กๆๆ”เหนือสำลักน้ำรักของอีกคนจนน้ำสีขุ่นไหลเยิ้มจนเปื้อนลำคอและแผ่นอกบาง
“ทีนี้มาเจอของจริงบ้าง”ดรากอนกระตุกยิ้มร้ายก่อนจะจับขาเรียวของอีกคนพาดบ่าก่อนจะสอดแก่นกายไปจนมิดด้ามโดยไม่
ได้เบิกทางแต่อย่างใด
“อ๊า!!!”เหนือร้องลั่นเพราะความเจ็บปวด ขาเรียวบนบ่ากว้างสั่นระริกไปหมดรู้สึกเจ็บไปถึงสันหลังจนเหมือนจะขยับไม่ได้อีก
คนขยับเข้าออกอย่างไม่ปราณีเขาเลยอีกทั้งปากหนาก็ยังทิ้งรอยไว้จนเต็มตัวของเขา
“ครางออกมา ครางชื่อฉันออกมา”ดรากอนสั่ง แต่เหนือเม้มปากแน่นแม้ว่าเขาจะเจ็บแค่ไหน ทรมานสักเท่าไหร่แต่เขาจะ
ไม่ยอมเสียศักดิ์ศรีอีกแล้วแค่นี้สำหรับอีกคนเขาก็เหมือนอีตัวที่ขายร่างกายแลกกับเงิน อยากเมื่อไหร่ก็มา
“อึก...อื้อ...”เหนือกัดปากแน่นจนเลือดออกแต่ดรากอนก็ปราณีไม่ร่างสูงกระแทกแก่นกายรัวและแรงจนช่องทางด้านหลัง
ของอีกคนฉีกขาดก่อนที่จะปลดปล่อยออกมา แม้ว่าจะปลดปล่อยแต่ความเลวร้ายก็ยังไม่จบแค่นั้นดรากอนจับอีกคนเปลี่ยนท่า
ไปมาทั้งให้อีกคนออนท็อปหรือแม้กระทั่งคลานเข่าเขาก็ทำ ร่างสูงใช้เวลาบำบัดความใคร่ไปเกือบสองชั่วโมงจนในที่สุดเหนือก็
สลบคาอกไป
อ้ากกกกกกกกกกกกกก เกลียดอิดรากอน เกลียดๆๆ!!! >0< ความจริงไม่อยากแต่งแบบรุนแรงเลยเพราะชีวิตน้องเหนือนางก็
น่าสงสารพอแล้วแต่ถ้าไม่ทำแบบนี้เรื่องจะดำเนินต่อได้ยังล่ะเนอะ อิๆ ด่าอิดรากอนกันได้นะคะ ตามสบายเลย ฝากติดตาม
ต่อด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
อีดรากอน แมร่งเลวอะ สงสารเหนือ :hao5: :hao5: :hao5:
-
พระเอก โหด ซาดิส ต่างฝ่ายก็ชอบๆกันแล้ว ความผูกพันเริ่มขึนแล้ว
รอ รออ่านตอนต่อไปคับ
-
:pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
แม๋อิเชชั้นไม่โง่แบบนายเอกะค๊าา
นายเอกนี่ซื่อ ใส รึโง่?
-
โหดสาดดดด
ดรากอนเหนือ
ภูพาใต้
-
เพื่อนที่ว่าดีนี่แน่ใจหร๊อ จะได้ไปเรียนต่อมั้ยนั่น
-
โธ่ อีคุงดรากอนก็นะ หึงก็ไม่บอกกันดีๆ :hao4:
ส่วนเหมือก็ซื่อจนเซ่อหรือบื้อกันแน่ อย่าโลกสวยนักสิอีหนู :mew5:
-
Dragon’s Love 6
( Phupa x Tai )
ใต้เดินดุ่มๆออกจากร้านอาหารอย่างหัวเสียแม้ว่าไม่รู้ว่าไปไหนแต่เขารู้สึกขัดอกขัดใจไม่ใช่น้อยที่เห็นร่างสูงไม่ปฏิเสธผู้หญิง
คนนั้น ใช่สิ...พี่สาวคนนั้นสวยนี่ ชิ ไอ้ลุงบ้า ไอ้แก่ตัณหากลับ!!! ใต้เดินมายังร้านหนังสือชื่อดังก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไป
หวังว่าอ่านหนังสือฆ่าเวลาจะทำให้เขาอารมณ์เย็นลง ร่างเล็กพยายามหยิบหนังสือจากชั้นวางชั้นบนสุดแต่เพราะความสูงที่ไม่
มากทำให้เขย่งเท่าไหร่ก็ไม่ถึง
“อ๊ะ”ใต้อุทานอย่างตกใจเมื่อถอยหลังกลับมาชนกับใครบางคนเข้า มือหนาของคนข้างหลังกำลังหยิบหนังสือลงจากชั้นให้
เขา
“นี่ครับ”ร่างสูงว่าพร้อมส่งยิ้มให้ใต้อย่างเป็นมิตร ใต้รับหนังสือมาอย่างงงๆก่อนจะเดินหนีแต่อีกคนกลับเดินมาขวางหน้าเสีย
ก่อน
“พี่ชื่อว่านนะ น้องล่ะ”ร่างสูงถามขึ้นเพราะหนังจากที่ประเมินคนตัวเล็กตรงหน้าแล้วน่าจะเด็กกว่าเขาแน่นอน
“ใต้”ใต้ตอบสั้นๆ
“เอ๊ะ พี่จะมาขวางผมทำไมเนี่ย”ใต้ว่าติดหงุดหงิดเพราะเมื่อเดินหนีอีกคนก็เดินมาขวางอีกครั้ง ใบหน้าน่ารักหงิกงอนิด
หน่อยจนคนตรงหน้าอดยิ้มขำๆในความน่ารักของคนตัวเล็กไม่ได้
“มาคนเดียวเหรอ”ว่านถาม
“มาสองคน”ใต้ตอบ
“แล้วอีกคนล่ะ”ว่านพยายามมองหา
“ไปตะ...”
“มีอะไรกับน้องชายฉันหรือเปล่า”เสียงทุ้มดังขึ้นก่อนที่ร่างสูงของภูผาจะเดินเข้ามายืนอยู่ข้างๆร่างเล็ก ว่านมองตรงหน้า
เกร็งๆนิดๆเพราะใบหน้าดุๆติดขรึมของอีกคน สงสัยจะเป็นพี่ชายที่หวงน้องชายน่าดูแฮะ
“เปล่าครับแค่เห็นน้องของพี่น่ารักดี”ว่านว่าตามตรง
“ผมผู้ชายไม่ชอบให้มาชมว่าน่ารัก”ใต้ว่า
“แต่ใต้น่ารักจริงๆนี่”ว่านว่าพร้อมรอยยิ้ม ภูผารู้สึกคิ้วกระตุกไม่ใช่น้อยเมื่อเห็นท่าทางของเด็กหนุ่มอีกคน ใช่ว่าเขาดูไม่ออก
ว่าเด็กนั่นสนใจร่างเล็กแต่...นั่นสิ แต่อะไรกันที่ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจ
“ไปกลับได้แล้วใต้”ภูผาพูดขัดขึ้นก่อนจะดึงมือใต้เดินไปที่เคาน์เตอร์แล้วจัดการจ่ายค่าหนังสือในมือใต้ที่ไม่รู้ว่าร่างเล็กอยาก
ซื้อหรือเปล่าก่อนจะพาร่างเล็กเดินออกไปทันที
“ปะ...ปล่อยผมนะลุง”ใต้ว่าพร้อมสะบัดข้อมือจากการจับกุมของอีกคน ภูผาหันมามองอีกคนนิ่งๆ
“เป็นอะไร”ภูผาถามขึ้น
“เปล่า”ใต้ตอบ
“แล้วทำไมต้องเดินหนีออกจากร้านอาหารแบบนั้น”ภูผาถามอย่างไม่ค่อยพอใจนิดๆ ไม่รู้ว่าไม่พอใจเพราะใต้หนีออกมาจาก
ร้านอาหารหรือไม่พอใจในเรื่องเมื่อกี้
“...”ใต้เงียบ
“ฉันถามทำไมไม่ตอบ”
“ผมอยากกลับบ้าน”ใต้ว่าอย่างตัดบท ภูผาถอนหายใจออกมาอย่างหน่ายใจก่อนจะปลดล็อครถแล้วพาร่างเล็กกลับบ้าน
ตลอดทางที่นั่งรถกันมาก็มีแต่ความเงียบเท่านั้นทั้งๆที่ตอนขามามีเสียงร่างเล็กพูดเสียงเจือยแจ้วตลอดทาง
“เดี๋ยว”ภูผาเรียกขณะที่ใต้กำลังจะเปิดประตูลงจากรถเมื่อถึงบ้านแล้ว
“...”ใต้หันมามองอีกคน
“ฉันว่าเราควรคุยกันให้รู้เรื่อง”
“เรื่องอะไร”ใต้ถาม
“นายเป็นอะไรกันแน่”
“ผมไม่ได้เป็นไร ลุงไม่ต้องมาสนใจ”ใต้ว่าอย่างประชดประชัน
“ฉันก็ไม่อยากสนใจเด็กเอาแต่ใจหรอก”ภูผาเองก็ว่าอย่างหงุดหงิดเช่นกัน
“ใช่ ผมมันเด็กเอาแต่ใจไม่เหมือนพี่สาวคนนั้นหรอก”ใต้ว่าเสียงดัง
“เกี่ยวอะไรกับผู้หญิงคนนั้น นายเป็นอะไรกันแน่”ภูผาถามอย่างไม่เข้าใจ ใต้เงียบกัดปากไม่ตอบ
“เฮ้อ ฉันจะทำยังไงกับนายดีนะ”ภูผาว่าพร้อมเสยผมตัวเองอย่างคิดไม่ตก ใต้หันมามองคนตัวสูงหน้าหงิกงอ
“ก็ไม่ต้องทำยังไง ไม่ต้องมาสนใจ ความจริงลุงไม่ควรบอกพี่ว่านว่าผมเป็นน้องชายของลุงเพราะผมไม่ใช่น้องชายของลุง
ผมเป็นแค่น้องชายของลูกหนี้เจ้านายของลุงเท่านั้น!”ใต้ขึ้นเสียง
“พูดอะไรของนาย นายก็เหมือนน้องชายของฉันนะ”ภูผาว่าอย่างดุๆ
“แล้วถามผมมั้ยว่าผมอยากเป็นน้องชายของลุงหรือเปล่า!!”...บนรถตกอยู่ในความเงียบทันที ใต้กัดปากตัวเองแน่นหลังจาก
ที่พูดประโยคนั้นออกไป เขาไม่ได้อยากพูดแบบนั้นแต่ข้างในมันสั่งออกมาให้พูด พูดว่า...เขาไม่อยากเป็นน้องชายของอีกคน
“แล้วนายอยากเป็นอะไรสำหรับฉันล่ะ”ภูผาถามขึ้นหลังจากที่เงียบไปสักครู่ ตาคมสบตาเข้ากับดวงตากลมโตของอีกคนที่
สั่นระริกเหมือนกำลังสับสนอะไรบางอย่าง จะว่าไปไม่ใช่เพียงแค่ร่างเล็กเท่านั้นที่กำลังสับสนเพราะเขาเองก็รู้สึกสับสนไม่ใช่
น้อย ใบหน้าคมค่อยๆเคลื่อนเข้าไปใกล้ๆใบหน้าเลกโดยที่ใต้ได้แต่มองอีกคนนิ่งไม่ขยับหนีไปไหน ภูผาหลุบตามองที่ริมฝีปาก
เล็กของอีกคนก่อนจะสบตาอีกคนอีกครั้ง ใต้ก็นิ่งเหมือนเดิมว่าแล้วริมฝีปากหนาก็ประกบเข้ากับริมฝีปากเล็กสีชมพูระเรื่อของคน
ตัวเล็กทันที ใต้เบิกตาโพรงกับการกระทำของอีกคนแม้ว่าจะไม่มีการรุกล้ำอะไรทั้งนั้นเพียงแค่สัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปากเท่านั้น
แต่ข้างในหัวใจของเขามันกลับเต้นรัวจนแทบจะเด้งออกมา
พรึ่บ!
ใต้ผละอีกคนออก ปากเล็กหุบๆอ้าๆเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็พูดไม่ออก
“อะ...อะ...ไอ้ลุงบ้า”ใต้ว่าก่อนจะวิ่งลงจากรถไปทันทีภูผามองตามร่างเล็กไปจนสุดตาก่อนที่มือหนาจะยกขึ้นมาสัมผัสที่ริม
ฝีปากของตน...นิ่ม...เป็นความรู้สึกที่เขาสัมผัสได้ เขาไม่รู้ว่าผีห่าซาตานที่ไหนสั่งให้เขาทำแบบนั้นเพราะว่าจะรู้ตัวริมฝีปาก
ของเขาก็สัมผัสเข้ากับอีกคนไปเสียแล้ว
“เชี่ยอะไรวะเนี่ย!!”ภูผาสบถออกมา...ใต้วิ่งด้วยความรวดเร็วมาถึงห้องนอนร่างเล็กทิ้งตัวลงกับเตียงนอนก่อนที่มือเล็กจะ
เผลอยกขึ้นมาสัมผัสที่ริมฝีปากของตัวเอง
“งื้อออออออออออ”ร่างเล็กร้องครางก่อนจะดิ้นไปมาบนเตียงพร้อมกับใบหน้าที่แดงซ่านและหัวใจที่เต้นรัว ทำไมเขาจะไม่รู้
ว่าความรู้สึกนี้คืออะไรแต่แค่ไม่อยากยอมรับมันเท่าไหน เขาเกิดอาการแบบนี้บ่อยโดยเฉพาะที่อยู่ใกล้กับคนตัวสูงนั่น เขาไม่
เคยเป็นกับใครมาก่อนยิ่งกับผู้ชายด้วยกันด้วยแล้ว
“ตั้งสติใต้ นายเป็นผู้ชาย อิตาลุงนั่นเป็นผู้ชาย ผู้ชาย...ท่องนะ...ผู้ชาย ผู้ชาย”ใต้พูดกับตัวเองแต่ในขณะที่พยายามสะบัด
ภาพอีกคนออกไปภาพเหตุการณ์เมื่อครู่ก็วนเข้ามาในสมองอีกคน ริมฝีปากหนาที่เคลื่อนเข้ามาจนแนบกับ...
“งื้ออออออออออออ ไม่ไหวแล้ว”ใต้ร้องครางอีกครั้งก่อนจะจับเข้าที่ใบหน้าของตัวเอง เพื่อบังคับไม่ให้เผลอยิ้ม...ทำไม
เขาต้องยิ้ม เขาควรโกรธอีกคนสิที่มาทำเรื่องแบบนี้กับเขาแต่เขากลับยิ้ม งื้ออออออออออออ สงสัยคงต้องยอมรับจริงๆสักทีว่า
เขากำลังตกหลุมรักอิตาลุงอย่างจังเลย!
งื้อออออออออ ทำไมคู่นี้มุ้งมิ้งอีกแล้ว งื้ออออออออ >__< อิตาลุงลวนลามเด็กแล้วค่ะๆ ยังไงก็ฝากให้กำลังใจน้องใต้ด้วย
นะคะ อย่าให้เขินตายเสียก่อน 5555
___จางบิวตี้___
-
ชอบคู่รองอ่าาา น้องใต้รู้ตัวก่อนแล้ว จะมีปฏิบัติการย้่วคนแก่กันเกิดขึ้นไหมหนอ
รอตอนต่อไปค่าาา มาต่อไวๆน้าา
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:L1:
-
อร๊ายยย อีคู่พี่กะน้องต่างกันลิบลับเลย :hao3: :hao3: :hao3:
-
คู่หลักร้อนแรงคู่รองมุ้งมิ้ง :mew2:
-
อร๊ายยย คู่รองนี่น่ารักมุ้งมิ้งกันจริงๆเยย :t2:
:mew5: ทำไมคู่หลักนี่ Hardcore จุงเบย
-
ใต้ตกหลุมรักลึงแล้วจริงๆ ยอมรับแล้ว แล้วอิตาลุงนั่นจะทำไง รู้สึกไง
-
น้องใต้ ... ไหวไหม? ฮ่าๆ คุณภูผาเริ่มรุกน้องแล้วเหรอครับ ค่อยๆ นะ เดี๋ยวน้องตกใจ ^^
-
:pig4: อิอิว่าแต่นานา นี้ระเบิดเวลาไหมอะ จะเพื่อนรักหักเหลียมโหดไหมอะ แล้วจะมี NC คู่รองมะคือ 15 ว่าไปก็โตแล้วเนอะๆ อิอิ :hao3:
-
Dragon’s Love 14
เหนือลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนกลางดึกด้วยสภาพบอบช้ำไปทั่วร่างกาย ช่องทางด้านหลังรู้สึกเจ็บระบมไปหมดเพราะเกิดการ
ฉีกขาด ร่างบางสะอึกสะอื้นอีกครั้งเมื่อนึกถึงภาพอันโหดร้ายที่อีกคนทำกับตน เขารู้ว่าอีกคนกำลังโมโหแต่เขาก็รู้สึกเสียใจ
ไม่ใช่น้อยที่อีกคนไม่ฟังคำของเขาแม้แต่นิดแถมยังย้ำเตือนฐานะที่เขาเป็นอยู่ให้เจ็บปวดไปถึงขั้วหัวใจ เขาเคยคิดว่าอีกคนจะ
รู้สึกอะไรกับเขาบ้างแต่ก็ไม่เลย อีกคนมองเขาเป็นแค่คนที่ขายตัวแลกกับเงินเท่านั้นไม่เคยมีค่าในสายตาและในหัวใจ เหนือ
ค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้นท่ามกลางความมืดก่อนจะเปิดไฟในห้อง สภาพเตียงนอนที่ยับยู่ยี่บวกกับคาบเลือดและน้ำรักเปอะเปื้อน
ไปหมด เหนือน้ำตาไหลพรากแต่ก็ต้องกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ เขาไม่อยากอ่อนแออีกแล้ว...
“พี่เหนือ”ใต้ที่วิ่งเข้ามาในห้องนอนโผกอดข้างหลังพี่ชายพร้อมสะอึกสะอื้นจนเหนือตกใจ
“เป็นอะไรน่ะใต้ บอกพี่มานะ”เหนือถามน้องชายอย่างร้อนรน
“ฮึก...ใต้ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ฮึก เราหนีไปกันเถอะนะพี่เหนือ ฮึก”ใต้ไม่ตอบแต่กลับพูดอย่างอื่นแทน เหนือนิ่งงันไปทันที
กับคำชวนของน้องชาย เขายอมรับว่าไม่เคยมีความคิดนี้ในหัวเลยแต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่อีกคนทำกับเขาแล้ว...
“เราไปกันเถอะ ไปจากที่ๆเลวร้ายนี่กัน”...ไม่รู้ว่าอะไรเป็นใจให้ดรากอนเดินทางไปสิงคโปร์กะทันหันทำให้เป็นโอกาสที่ดีที่
สองพี่น้องจะหนีออกจากบ้านได้ เหนือเก็บเสื้อผ้าและของใช้ที่จำเป็นนิดๆหน่อยติดตัวไปพร้อมกับทิ้งโทรศัพท์เครื่องหรูที่อีกคน
ซื้อเอาไว้เพื่อใช้ติดต่อกับเขาไว้ เขามีเงินติดตัวตั้งแต่ตอนที่ยังไม่เข้ามาอยู่ที่นี่เล็กน้อยพอจะประทังชีวิตเขาสองคนพี่น้องได้สัก
อาทิตย์นึง เหนือตัดสินใจพาใต้หนีไปลำปางซึ่งเป็นบ้านของแม่เขา เหนือไม่มีญาติพี่น้องอะไรที่นั่นหรอกมีเพียงบ้านหลังเก่า
สภาพรกร้างของแม่ที่ได้รับต่อมาจากยายเท่านั้น สองพี่น้องพากันขึ้นรถทัวร์เที่ยวสุดท้ายเพื่อเดินทางไปลำปาง ถึงลำปางก็
คงจะเช้าพอดีทั้งๆที่เหนือควรจะหลับแต่เขาหลับไม่ลงจริงๆในสมองของเขาคิดไปต่างๆนานา ถ้าพรุ่งนี้อีกคนกลับมาแล้วรู้ว่า
เขาและน้องหนีออกมาจะทำยังไง? จะตามหาพวกเขามั้ย?หรือจะปล่อยไปเพราะของเล่นชิ้นนี้อย่างเขามันใกล้จะพังแล้ว
“คิดอะไรอยู่เหรอพี่เหนือ”ใต้ถามพี่ชายที่นั่งมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง
“คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ ทำแบบนี้มันดีแล้วจริงๆเหรอ?”เหนือถามน้องชาย การที่เขาหนีมาแบบนี้เท่ากับว่าเรื่องเรียนของเขา
ทั้งสองคนพี่น้องต้องหยุดชะงักไป ลำพังเขาไม่เรียนก็ได้แต่ใต้...เขาสงสารน้อง น้องพึ่งขึ้นม.4 น้องกำลังมีอนาคต
“พี่เหนือไม่ต้องห่วงหรอก มีตังเมื่อไหร่ก็ไปสมัครเรียนใหม่ก็ได้”ใต้ว่าพลางฝืนยิ้ม
“ฮึก พี่ขอโทษ”เหนือว่า
“ชู่ววว ไม่เอาไม่ร้องสิพี่เหนือ”เหนือพยักหน้า...ดรากอนกลับมาถึงไทยในช่วงสายๆของวัน เขารู้สึกหงุดหงิดไม่ใช่น้อยที่
ต้องทิ้งคนในอ้อมกอดไปเพื่อบินไปสิงคโปร์กะทันหัน มือหนาหยิบโทรศัพท์มือถือไปเปิดสัญญาณหลังจากที่ตั้งโหมดเครื่องบิน
เอาไว้
“ป้าบังอรโทรมาทำไม”ดรากอนหันไปถามคนสนิทที่ดูท่าทางเลื่อนลอยตั้งแต่เมื่อว่า
“ครับ”ภูผาสะดุ้ง
“นายดูเหม่อๆนะ หาเวลาพักผ่อนซะ”ดรากอนว่าสั้นๆก่อนจะขึ้นรถที่มารอจอดรับ
“คุณดรากอนคะเกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ”หลังจากที่รถจอดป้าบังอรก็ปรี่เข้ามาหาผู้เป็นนายใหญ่ของบ้านทันที ดรากอนเลิกคิ้ว
อย่างงุนงง
“เกิดอะไรขึ้น”
“คุณเหนือค่ะ คุณเหนือ”ดรากอนไม่รอฟังเขาของหญิงวัยกลางคนร่างสูงวิ่งไปยังห้องนอนของอีกคนทันที ในห้องว่างเปล่า
ไม่มีร่างบอบบางของคนที่เขาคุ้นเคยอยู่ ร่างสูงเปิดตู้เสื้อผ้าก็พบว่าเสื้อผ้าหายไปกว่าครึ่ง ของใช้เองก็เช่นกัน ร่างสูงมองไปที่
โต๊ะหัวเตียงก็พบโทรศัพท์เครื่องหรูที่เขาซื้อให้อีกคนวางอยู่
“มันเกิดอะไรขึ้นฮะ!!”ดรากอนโวยวายทำเอาลูกน้องและสาวใช้ที่ตามขึ้นมาสะดุ้งกันเป็นแถว
“ป้ามาตามคุณเหนือกับคุณใต้ลงไปทานข้าวค่ะแต่เห็นห้องเงียบ ป้าเลยเข้ามาดูแล้วก็พบแต่ความว่างเปล่าเลยโทรไปหา
คุณดรากอนค่ะ”ป้าบังอรว่า
“ภูผาไปบอกยามให้เปิดกล้องวงจรปิด!”สิ่งที่ดรากอนเห็นก็คือร่างบางกับน้องชายหนีออกไปทางหลังบ้านซึ่งตรงนั้นไม่มียาม
เฝ้า มือหนากำแน่นด้วยความโกรธที่อีกคนกล้าหนีเขาไปแบบนี้
“สั่งคนให้ตามตัวสองพี่น้องนั้นให้เร็วที่สุด”...เหนือกับใต้ช่วยกันทำความสะอาดบ้านที่ไม่ได้มาหลายเดือนทันทีที่มาถึง
สภาพบ้านโทรมไปมาก หญ้าขึ้นเต็มไปหมดเหมือนบ้านร้างไม่มีผิด แม้ว่าสภาพบ้านจะไม่น่าอยู่แค่ไหนแต่เขาสองพี่น้องก็เลือก
ไม่ได้
“คิดยังไงกลับมาอยู่บ้านกันล่ะ”ป้าแอ๋วบ้านข้างๆถามขึ้นอย่างแปลกใจ
“ในกรุงเทพมันไม่มีงานทำน่ะครับป้าเลยกลับมาหาทำงานไร่ ทำงานสวนแถวนี้เอา”เหนือเป็นคนตอบ
“พวกเอ็งจะทำไหวรึ ตัวแค่นี้กันเอง”
“ทำไหวสิครับ ว่าแต่ป้าแอ๋วพอมีงานให้พวกเราทำมั่งมั้ยครับ”
“ก็มีนะ สวนสตอเบอรี่ข้า ทำได้มั้ย”เหนือกับใต้พยักหน้ารับทันที แม้ว่าเขาทั้งคู่จะไม่เคยทำงานไร่ งานสวนมาก่อนแต่เพื่อ
ความอยู่รอดงานอะไรพวกเขาก็ไม่เกี่ยงกันทั้งนั้น…3วันผ่าน…ดรากอนหงุดหงิดไม่ใช่น้อยที่ไม่ได้ความคืบหน้าของการหาย
ตัวไปของสองพี่น้องเหนือใต้ ร่างสูงหน้าเคร่งขรึมตลอดวันจนพนักงานในบริษัททำตัวกันไม่ถูก ปกติก็ว่าขรึมแล้วยิ่งสามวันที่
ผ่านมาดมีไอเย็นแผ่ออกมาจากตัวทำให้น่ากลัวไม่ใช่น้อย
“ได้ความว่ายังไงบ้าง”ดรากอนถามคนสนิทขึ้น
“สายเราบอกว่าเดินทางขึ้นเหนือครับ”ภูผาตอบ ดรากอนนั่งเคาะมือกับโต๊ะอย่างใช้ความคิด ขึ้นเหนืองั้นเหรอ?
“นายไปเอาประวัติของเหนือมาให้ฉันเช็คอีกครั้งหน่อย”ภูผาโค้งรับ...กลับมาที่บ้านร่างสูงก็เข้าห้องทำงานทันที แฟ้มประวัติ
ของร่างบางถกวางไว้บนโต๊ะตามคำสั่งที่สั่งไปเมื่อตอนบ่าย
“ลำปางงั้นเหรอ หึๆ นายไม่มีวันหนีฉันพ้นหรอกเหนือ”ดรากอนว่าพร้อมกระตุกยิ้ม แม้ว่าจะไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า
ทำไมต้องตามหาอีกคนด้วย ถามว่าหนี้ที่อีกคนติดเขาไว้มันก็แค่เศษเงินของเขาเท่านั้นเขาไม่ได้อยากได้มันคืนสิ่งที่เขาอยาก
ได้ก็คือ...ตัวของใครอีกคนเท่านั้น...
“เป็นอะไรไปพี่เหนือ”ใต้ถามพี่ชายขึ้นขณะที่กำลังทำสวนด้วยกัน
“เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอก”เหนือว่า ทั้งๆที่เขารู้สึกไม่ดีมาตั้งแต่เช้า รู้สึกเย็นวาบหนาวสันหลังแปลกๆเหมือนว่าจะเกิดเรื่องอะไร
ไม่ดีขึ้น ขอเถอะ...อย่าให้เกิดเรื่องอะไรกับเขากับน้องอีกเลยแค่นี้หัวใจของเขาก็จะรับไม่ไหวแล้ว แม้ว่าตัวจะหนีอีกคนมาแต่
หัวใจกลับยังคิดถึงอีกคนทุกเวลา ทั้งๆที่อีกคนทำร้ายร่างกาย ทำร้ายจิตใจของเขาให้เจ็บปวดแต่ทำไมเขาถึงไม่โกรธ ความ
รู้สึกตอนนี้มีเพียงแค่คำว่าเสียใจเท่านั้น
ตอนนี้แปร่งๆหน่อยนะคะ เฟิร์นไม่มีสมาธิเลยมีเรื่องเครียดๆเข้ามา T^T ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
มาแบบสั้นๆทำให้เราค้างคา ฮืออออออ จะรออ่านตอนต่อไปน้าาา ลุงภูไปทำอะไรใต้เข้าล่ะถึงได้หนีมาแบบนี้
ปูเสื่อรอล่วงหน้า คนเขียนสู้ๆจ้า
-
ค้างงงงงงงงงงง
-
:katai1: :katai1: :katai1: อีดรากอนมาตมเจอแน่ๆเลย
-
พระเอกเอาคืนหนักแน่อ่ะ. นายเอกนี่ก็นะะะ ต้องซื่อจนดูโง่นะ
-
ส่งสารเหนืออ่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เอาอีกๆๆๆๆๆ :ling1:
+1 เป็ด
-
ดรากอนใจร้าย สงสารเหนือ
-
Dragon’s Love 15
นี่ก็ผ่านมาได้หนึ่งสัปดาห์แล้วที่สองพี่น้องหนีออกมาจากคฤหาสน์เทพพยัคฆ์ เหนือกับใต้ช่วยกันทำงานรับจ้างต่างๆเท่าที่
ตัวเองจะพอทำกันได้อย่างขยันขันแข็ง ดีหน่อยที่มาอยู่ต่างจังหวัดค่าใช้ต่างแต่ละวันจึงไม่สูงมากจึงมีเงินเหลือเก็บบ้างวันละ
นิดวันล่ะหน่อย
“พี่เหนือใต้ไปตลาดก่อนนะ”ใต้ว่าพร้อมขี่จักรยานคันเก่าที่พึ่งซื้อต่อคนในหมู่บ้านมา
“รีบไปรีบกลับนะใต้นี่ก็เย็นแล้ว”เหนือว่า ใต้พยักหน้ารับก่อนจะปั่นจักรยานออกไปตลาดในหมู่บ้านที่ไม่ไกลจากบ้านมาก
เพื่อซื้อกับข้าวเย็นมากินกัน เหนือตักน้ำในโอ่งเล็กๆหน้าบ้านมาล้างหน้า คราบเหงื่อไคลที่เหนื่อยจากการทำงานมาทั้งวัน
ก่อนจะคิดได้ว่าต้องขึ้นไปหุงข้าว เพราะที่บ้านนี้ไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกใดๆแม้กระทั่งเตาแก๊สทำให้เหนือต้องมานั่งก่อ
เตาถ่านอยู่ที่ใต้ถุนบ้านเพื่อหุงข้าว เสียงรถยนต์ที่ขับเข้ามาทำให้เหนือเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ ร่างบางถือหม้อข้าวที่หุงเสร็จแล้ว
ออกมาเพื่อดูว่าใครมา บางทีอาจจะเป็นพวกผู้ใหญ่บ้านที่อาจจะมาติดต่อธุระอะไรก็ได้
ตุบ!
เพล้ง!
มือบางปล่อยหม้อหุงข้าวลงพื้นทันทีเมื่อเห็นคนตรงหน้า ร่างสูงที่เขาไม่เจอมาหนึ่งสัปดาห์คนที่เป็นสาเหตุทำให้เขาต้องหนีมา
คนที่เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องนอนร้องไห้ทุกวัน
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ”ดรากอนเรียกอีกคนแต่ก็ไม่ทันแล้วเพราะเหนือวิ่งหนีเขาไปทางหลังบ้านแล้ว ว่าแล้วร่างสูงก็วิ่งตามทันที
เหนือวิ่งไปอย่างไม่รู้ทิศรู้ทางรู้แค่ว่าต้องหนีอีกคนเท่านั้น
“โอ๊ย”เหนือร้องออกมาทันทีเมื่อเท้าของเขาไปสะดุดเข้ากับหินทำให้ล้มลงไปกองกับพื้น ดรากอนที่วิ่งตามมาทำท่าจะเข้าไป
หาแต่เหนือก็ขยับตัวหนีทันที
“หนีฉันมาทำไม”ดรากอนถามเสียงเรียบพร้อมกับใบหน้าที่นิ่ง
“ผม...”
“นายมีสิทธิ์หนีฉันหรือไงฮะ!!”ดรากอนตะคอกเสียงดังจนเหนือสะดุ้ง
“ผมรู้...”เหนือตอบเสียงเบา
“...ผมยังเป็นหนี้คุณอยู่อีกมากมาย ผมยังต้องตอบสนองความพึงพอใจของคุณอีกหลายครั้งแต่ผมขอร้องได้มั้ยครับ ขอใช้
หนี้เป็นอย่างอื่น ผมสัญญาว่าจะไม่หนีหนี้ ผมจะใช้คุณทุกบาททุกสตางค์แต่ผมไม่ขอกลับไป”
“เฮอะ นายคิดว่าคนอย่างนายจะหาเงินมาจากไหน”ดรากอนว่า
“ผมจะหามาให้ได้ครับ ได้โปรด...”เหนือว่าพร้อมมองหน้าอีกคนอย่างขอความเห็นใจ
“ทำบ้าอะไรของนายน่ะฮะ!!”ดรากอนตะหวาดลั่นเมื่ออีกคนก้มกราบเท้าของเขา ร่างสูงกระชากอีกคนขึ้นมาด้วยความโมโห
“ฮึก จะให้ผมกราบคุณเลยก็ได้ ฮึก ขอความเมตตาให้ผมเถอะนะครับ ฮึก”เหนือว่าพร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆไหลออกมา
อย่างน่าสงสาร ดรากอนมองภาพตรงหน้าด้วยหัวใจเจ็บแปลกๆ เขาไม่ต้องต้องการให้อีกคนทำแบบนี้ ไม่ได้ต้องการให้อีกคน
มาร้องไห้แบบนี้ เมื่อเห็นอีกคนเงียบเหนือก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนตัวโยนเพราะรู้ว่าอีกคนคงไม่ปล่อยเขาไปอีกแน่ ทำไม...เขา
ทำบาปอะไรไว้ทำไมต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้ด้วย
“หยุดร้อง...”ดรากอนว่า
“ฉันสั่งให้หยุดร้องไง!”สิ้นเสียงปากหนาก็ประกบเข้ากับริมฝีปากบางทันที เหนือไม่ได้ต่อต้านอะไรอีกคนเพียงแค่นิ่งงัน
รองรับอารมณ์ของอีกคนเท่านั้น เขาทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ทำได้แค่ยินยอมเท่านั้น
“เกลียดฉันมากเลยหรือไง”ดรากอนถามเสียงแผ่วหลังจากที่ถอนจูบ
“ผมเปล่า”เหนือตอบในทันที เขาไม่เคยเกลียดอีกคน ไม่เคยมีความรู้สึกนั้นเลยสักนิด
“แล้วทำไมถึงหนีฉันมา”ดรากอนมองหน้าอีกคน เหนือกัดปากไม่ตอบพร้อมกับหลบตาอีกคน
“ตอบสิ ถ้าพูดว่านายเกลียดฉัน ฉันจะไม่ยุ่งกับนายอีก”ดรากอนว่า เหนือกัดปากจนเลือดซิบ ทั้งๆที่เขาควรพูดมันไปเพื่อ
แลกกับอิสระของตัวเอง พูดสิเหนือ พูดมันออกมา
“ตอบฉันมาสิ...”
“ฮึก ผมรักคุณ ฮึก ผมเสียใจที่คุณทำร้ายจิตใจผม ฮึก ผมรู้ว่าผมไม่ค่าอะไรกับคุณ ฮึก แต่ผมก็แอบหวังว่าคุณ...”เสียง
หวานถูกดูดกลืนไปในลำคออีกครั้งมือหนาเชยคางอีกคนขึ้นมาประกบปากอย่างอ่อนโยนพร้อมกับร้อนแรงไปในตัว มือบางโอบ
คออีกคนเมื่อไหร่ไม่รู้รู้แค่ว่าเหนือจูบตอบอีกคนเช่นเดียวกัน
“กลับไปกับฉัน”ดรากอนพูดขึ้นพร้อมกับมือหนาที่เกลี่ยน้ำตาของอีกคนอย่างแผ่วเบาและดูอ่อนโยนจนเหนือใจเต้นแรง
“คำสั่งเหรอครับ?”
“คำขอร้องต่างหาก”เหนือไม่รู้ตัวเองเป็นบ้าอะไรที่ต้องยิ้มทั้งน้ำตาแบบนี้ ใครจะว่าเขาบ้า ใครจะว่าเขาโง่เขาก็ยอมแต่แค่
เห็นอีกคนใจเขาก็อ่อนยวบลงไปแล้ว แม้จะรู้ว่ากลับไปก็ต้องเจ็บปวดไม่จบไม่สิ้นแต่เขาก็ยังยอม...เพราะอยู่ๆฝนก็ตกกระทันหัน
ทำให้เหนือบอกกับคนตัวสูงให้พักที่บ้านก่อน เดินทางตอนกลางคืนบวกกับฝนตกหนักด้วยคงอันตรายไม่น้อย
“เอ่อ...คุณดรากอนนอนได้ใช่มั้ยครับ”เหนือถามขึ้นเพราะบ้านของเขาไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกอะไร เขากับน้องนอน
บนฟูกเก่าๆคนละหลังเท่านั้น
“ทำไมจะนอนไม่ได้”ดรากอนว่าพร้อมล้มตัวลงนอนทันที ถึงเขาจะเป็นคนรวย ใช้ของแบรนด์เนมแต่ใช่ว่าเขาจะไม่เคย
ลำบาก สมัยไปเรียนต่างประเทศเขาก็ไม่ได้อยู่อย่างสุขสบายอะไรเพราะพ่อต้องการสอนให้เขาใช้ชีวิต
“ขึ้นมานอนสิ”ดรากอนว่า เหนือพยักหน้ารับก่อนจะขึ้นไปนอนกับอีกคน ร่างบางนอนตะแคงหลังให้อีกคนด้วยความตื่นเต้น
ทั้งๆที่ปกติเขาก็นอนกับอีกคนออกจะบ่อยแต่ทำไมวันนี้เขาถึงได้รู้สึกแบบนี้ก็ไม่รู้ เสียงโวยวายของใต้ที่พูดอะไรกับคุณภูผา
ไม่ได้กลบเสียงหัวใจของเขาที่เต้นดังได้เลย
พรึ่บ!
“อ๊ะ”เหนือสะดุ้งเมื่อโดนอีกคนสวมกอดจากด้านหลัง
“อื้ม...คะ...คุณดรากอน”เหนือครางเบาๆเมื่ออีกคนซุกไซ้ที่ซอกคอของเขา ลมหายใจอุ่นๆของอีกคนหายใจรดซอกคอของ
เขามันทำให้เสียววูบไปหมดจนถึงท้องน้อย
“คุณ...ดรากอนจะทำอะไรครับ”เหนือพลิกตัวหันกลับมาถามอีกคนด้วยความหวาดหวั่น
“คิดว่าฉันจะทำอะไรล่ะ”ดรากอนว่าพร้อมพยายามจะถอดเสื้อของอีกคนออก เหนือตัวสั่นทันทีเมื่ออยู่ๆภาพวันที่อีกคนทำ
โหดร้ายกับเขาก็ลอยเข้ามาในหัว ดรากอนมองอีกคนอย่างแปลกใจแล้วก็ต้องใจกระตุกเมื่อเห็นในดวงตากลมโตคลอไป
ด้วยน้ำตา
“ฮึก...ยะ...อย่าทำผมนะครับ”
“เป็นอะไรไป”ดรากอนดึงอีกคนเข้ามากอดทันที
“ฮึก ผมกลัว...ฮึก กลัว”เหนือว่าตัวสั่น ดรากอนพอจะเดาออกเพราะสาเหตุมันมาจากเขา
“โอเคๆ ฉันไม่ทำแล้ว เงียบซะนะ”ดรากอนว่าพร้อมลูบหัวอีกคนอย่างปลอบโยน เหนือผละออกมาจากอีกคนพร้อมช้อนตา
ขึ้นมอง
“จริงๆนะครับ”
“อืม คืนนี้ขอแค่พอ”สิ้นเสียงริมฝีปากหนาก็จูบเบาเข้าที่หน้าผากของเหนือแล้วดึงอีกคนเข้าไปกอด
อย่าด่าน้องเหนือเลยนะที่นางยอมง่ายๆ นางรักของนางนี่ T^T ใกล้จะจบแล้วน้า ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ง่าาา จะจบแล้วเหรอออ :katai1: :katai1: :katai1:
-
อยากอ่านต่อจังเลยค่ะ ฮืออออ เสียใจอ่ะใกล้จบแล้ว
เป็นกำลังใจให้คนเขียนน้าา
-
:m15: :m15:
-
o13
-
ชอบมากเลยครับ
แต่ยังอ่านไม่ทัน
-
เดี๋ยวเหนือแกลืมน้องแกแล้วหรอใต้ยังไม่กลับบ้านนะ เหนือนี่ก็ยอมง่ายไป๊
-
:m16: :เฮ้อ:
-
สนุกดีคะ :mew1:
-
ข้างนอกเขาทะเลาะอะไรกันน้อ
-
Dragon’s Love 7
( Phupa x Tai )
วันนี้ภูผามารอรับอีกคนที่หน้าโรงเรียนเพราะวันนี้ไม่ต้องติดตามคุณดรากอน ตั้งแต่วันที่เราขโมยจูบร่างเล็กไปอีกคนก็มีทีท่า
หลบหน้าเขาตลอด เขาเองก็ไม่มีโอกาสที่จะเข้าหาอีกคนเหมือนกันเพราะงานที่ยุ่งอีกทั้ง...เขาเองก็ยังหาคำตอบให้
ตัวเองไม่ได้ว่าทำไมถึงทำแบบนั้นกับอีกคน
“ฉันมารับ”ภูผาว่าเมื่อเห็นอีกคนเดินออกมาที่หน้าประตูโรงเรียน ใต้ตีหน้านิ่งใส่อีกคนในขณะที่หัวใจเต้นแรงไม่ใช่น้อย ใต้
หันไปโบกมือให้เพื่อนก่อนจะขึ้นรถไปกับอีกคน
“นี่ลุงจะพาผมไปไหนเนี่ย”ใต้ถามขึ้นทันทีเมื่อเห็นอีกคนขับรถไปทางอื่นที่ไม่ใช่ทางกลับบ้าน
“มีเรื่องจะคุยด้วย”ภูผาตอบสั้นๆ ใต้กัดปากอย่างใช้ความคิดเพราะไม่รู้ว่าอีกคนจะคุยอะไรกับเขา ถ้าอีกคนพูดถึงเรื่องวันนั้น
ล่ะเขาควรจะหน้ายังไงดี ควรจะปล่อยให้มันผ่านๆไปหรือเขาควรจะถามให้แน่ชัดว่าอีกคนรู้สึกยังไงกันแน่
“ร้านอาหาร?”ใต้เลิกคิ้ว
“ไปกินข้าวกันก่อน”ภูผาว่า ร่างสูงเดินนำร่างเล็กเข้ามาในร้านอาหารไม่หรูมากเพราะรู้ดีว่าใต้ไม่ชอบอะไรหรูหรา ร่างสูง
จัดการสั่งอาหารทั้งหมดท่ามกลางความแปลกใจของร่างเล็กเพราะอาหารที่สั่งเป็นของชอบของเขาทั้งนั้น
“จะเอาอะไรเพิ่มอีกมั้ย”ภูผาถามคนตรงหน้า
“ไม่”ใต้ตอบสั้นๆ เมื่ออาหารมาเสิร์ฟใต้ลงมือกินอย่างเอร็ดอร่อยทันที ภูผามองร่างเล็กยิ้มๆ คนตัวเล็กเองก็ไม่ได้สนใจเลย
ไม่รู้ว่ามีอีกคนมองเขาอยู่ตลอดเวลา
“อ๊ะ”
“กินเลอะเทอะ”ภูผาว่าหลังจากที่ใช้ทิชชู่เช็ดที่มุมปากให้กับคนตัวเล็ก ใต้หัวใจเต้นระรัวพร้อมกับใบหน้าเริ่มขึ้นสี ทั้งๆที่
พยายามข่มอารมณ์แล้วแต่ทำไมต้องมาทำให้รู้สึกด้วยก็ไม่รู้
“ระ...เรื่องของผมน่ะ”ใต้ว่าพร้อมปัดมือของอีกคนออก
“หึ”ภูผาไม่พูดอะไรแต่กลับกระตุกยิ้มมุมปากนิดๆ เขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรทำไมต้องรู้สึกดีเวลาที่เห็นอีกคนใบหน้าแดงๆ
เพราะเขาด้วยแบบนี้ มองกี่ครั้งก็รู้สึกว่าอีกคน...น่ารัก...หลังจากที่กินข้าวเสร็จภูผาก็ขับรถพาอีกคนมายังใต้สะพานริมฝั่ง
แม่น้ำเจ้าพระยาที่ตอนเย็นแบบนี้บรรยากาศแดดร่มลมตกเย็นสบายไม่ใช่น้อย
“ลงมาสิ”ภูผาว่าหลังจากจอดรถ ใต้มองอีกคนนิดๆก่อนจะลงตามมาที่หน้ากระโปรงรถที่มีอีกคนยืนพิงอยู่ก่อน
“ทำไมต้องหลบหน้าฉัน”ภูผาเข้าเรื่องทันที
“คะ...ใครหลบหน้า”ใต้ว่า
“นายไง ตั้งแต่วันนั้นวันที่...”
“หยุด ห้ามพูดนะ”ใต้พูดขัดขึ้นก่อน ภูผามองหน้าคนตัวเล็กอย่างไม่เข้าใจทันที
“เรื่องมันผ่านไปแล้ว ลืมๆมันไปเถอะ”ใต้ว่าอย่างตัดบท แม้ว่าจะเป็นสิ่งที่ตรงข้ามกับสิ่งที่เขาคิดก็เถอะ ใจจริงเขาอยากจะ
ถามใจจะขาดว่าทำแบบนั้นทำไม จูบเขาทำไม แต่เขาก็ไม่กล้า...เขานี่มันขี้ขลาดชะมัดเลยว่ามั้ย
“นายไม่แคร์?”ภูผาเลิกคิ้วถาม
“ชะ...ใช่”ใต้อยากจะตบปากตัวเองเสียจริง ไม่แคร์อะไรล่ะจูบแรกของเขาเชียวนะ!
“เข้าใจละ ขึ้นรถ กลับบ้าน”ภูผาว่า ใต้เดินตามอีกคนขึ้นรถทันที บรรยากาศบนรถอึดอัดยิ่งกว่าตอนขามาเสียอีก ใต้เองก็
รู้สึกอึดอัดไม่ใช่น้อยยิ่งสีหน้านิ่งของอีกคน ท่าทางไม่ค่อยสบอารมณ์ของอีกคน ความจริงอิตาลุงนี่ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้ใส่เขา
นะคนที่สมควรทำมันคือเขาต่างหาก เขาเป็นคนเสียดาย! พอถึงบ้านภูผาก็เดินไปทางหลังบ้านเพื่อสงบสติอารมณ์ทันที เขา
รู้สึกหงุดหงิดไม่ใช่น้อยกับคำตอบของอีกคน แม้ว่าจะไม่รู้ว่ากำลังหวังอะไรกับคำตอบของคนตัวเล็กนั่นเพียงแค่พออีกคนตอบ
ว่าไม่แคร์ เขาก็รู้คับยุบยิบในใจไปหมดเหมือนกับว่ามันไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการที่จะได้ยิน
“เป็นบ้าอะไรไป”ใต้พึมพำก่อนจะเดินตามคนตัวสูงมาหลังบ้าน แม้ว่าตอนนี้จะค่ำแล้วแต่ไฟบริเวณรอบบ้านที่มีมากมายทำให้
บริเวณหลังบ้านไม่ได้มืดจนน่ากลัว
“เป็นอะไรของลุงฮะ ไม่พอใจอะไรผม”ใต้โวยวายใส่อีกคนทันที
“เปล่า”ภูผาตอบในขณะที่หันหลังให้อีกคนอยู่
“แล้วมาเดินหนี ปิดประตูรถเสียงดังใส่ผมทำไม”ใต้ว่าพร้อมดึงอีกคนให้หันกลับมามองเขาด้วยความไม่พอใจ
“แล้วนายจะมาสนใจทำไม ทีกับบางเรื่องนายยังไม่เห็นแคร์”ภูผาก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาต้องพูดประชดอีกคนแบบนั้นเหมือนกัน
“แล้วลุงจะให้ผมแคร์อะไรล่ะ ลุงจะขุดเรื่องที่ผ่านไปแล้วทำไม ต้องการอะไรกันแน่”ใต้ถามพร้อมมองหน้าอีกคนอย่าง
จริงจัง
“ฉัน...”
“ลุงต้องการอะไรจากผมกันแน่”ใต้ถามย้ำแต่น้ำเสียงแผ่วลงเพราะเห็นท่าทางนัยน์ตาสั่นไหวของอีกคน บางทีที่อีกคนจูบ
เขาเพียงแค่เผลอไผล ไม่ได้ตั้งใจ...
“ลุงต้องการจะปั่นหัวผมเล่นใช่มั้ย”ใต้ถามต่อ ภูผามองหน้าคนตัวเล็กที่ในดวงตากลมโตมีน้ำตาคลออยู่
“ลุงคิดยังไงกันแน่”
“ฉัน...”
“ผมชอบลุง แล้วลุงล่ะ”ใต้สารภาพออกมาก่อนพร้อมมองหน้าอีกคนอย่างรอคำตอบ ภูผานิ่งไปเมื่อได้ยินคำสารภาพของอีก
คน รู้สึกดีใจไม่ใช่น้อยที่อีกคนบอกว่าชอบตนแต่ในความดีใจมันก็เหมือนมีอะไรบางอย่างมาปิดกั้น ใต้อายุ15 ในขณะ
ที่เขา25 ช่วงอายุที่ห่างกันมันทำให้เขาลังเลว่ามันเป็นไปได้ใช่มั้ย...อายุเป็นเพียงตัวเลขมันก็ใช่ แต่ใต้ยังเด็ก ใต้ยังสามารถ
เจอใครได้อีกเยอะ บางทีความรู้สึกของใต้ตอนนี้อาจจะเป็นแค่ชั่ววูบ
“ฉันไม่มีคำตอบ”ภูผาตอบออกมาเสียงเรียบ ใต้น้ำตาไหลทันทีกับสิ่งที่ได้ยิน
“ฮึก ไม่มีคำตอบอะไร แค่ตอบมาว่าชอบไม่ชอบมันยากตรงไหนฮะ ตอบมาสิ ตอบมา!!”ใต้ตะคอกใส่อีกคน
“อย่ามาเอาแต่ใจแบบเด็กๆได้มั้ย”ภูผาว่าพร้อมเสยผมลวกๆอย่างคิดไม่ตกเพราะเขาเองก็สับสนในตัวเองไม่ใช่น้อย
“เด็ก? เพราะผมเด็กสินะ ฮึก ไม่ชอบก็บอกไม่ชอบ ถ้าลุงไม่ชอบผม ผมก็จะไม่ชอบลุงเหมือนกัน”พูดจบใต้ก็วิ่งหนีอีกคน
ทันที ร่างเล็กวิ่งออกจากประตูรั้วหน้าบ้านอย่างไม่รู้ทิศทางว่าจะไหนจนในที่สุดก็มาจบที่สวนสาธารณะกลางหมู่บ้าน ใต้นั่งลงที่
ม้านั่งพร้อมร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างน่าสงสาร รู้สึกเจ็บหัวใจไปหมด แม้ว่าจะไม่ได้ยินคำปฏิเสธจากปากอีกคนแต่ก็ไม่ได้ยินคำ
ตอบรับเช่นกัน ใช่สิ...เขามันเด็ก แถมยังเป็นเด็กผู้ชายที่ลูกหนี้ของเจ้านายของอีกคน...ภูผามองร่างเล็กที่วิ่งออกไปแต่ไม่ได้วิ่ง
ตามไปเพราะเขาเองก็ต้องการเวลาทบทวนกับความรู้สึกตัวเองเหมือนกัน เขายอมรับว่าเขารู้สึกดีเวลาที่อยู่กับใต้ ใต้เป็นเด็ก
ร่าเริง สดใส ทำให้โลกอันน่าเบื่อของเขาสว่างไสวขึ้นแต่อย่างที่บอกอายุที่ห่างกันมันทำให้เขากลัว กลัวว่าวันหนึ่งใต้จะเปลี่ยน
ใจ กลัวว่าสิ่งที่ร่างเล็กบอกวันนี้จะเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ เขาโตแล้ว ไม่ใช่เด็กๆที่จะมาคบเล่นๆ เบื่อก็เลิก เขาอยากจะคบกับ
ใครสักคนอย่างจริงจังถ้าคนๆนั้นคือใต้ เขาก็จะบอกอย่างเห็นแก่ตัวเลยว่าเขาจะไม่มีวันปล่อยอีกคนไป...
ตอนนี้อิตาลุงภูผาน่าตบที่สุดดดดดดดดดด!!! เอาความลังเลของตัวเองมาตัดสินความรู้สึกแทนคนอื่น ฮึ่ยๆๆ ตอนนี้เป็นตอน
ก่อนที่สองพี่น้องจะหนีไปนะคะ ทีนี้ก็รู้สาเหตุที่ทำให้ใต้ร้องไห้แล้วเนอะ T^T
___จางบิวตี้___
-
ค้างงงง
-
:m16: :m16: :m16:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เดี๋ยวๆ งงเวลา คือทะเลาะกัน แล้วที่หนีขึ้นเหนือหล่ะ
-
Dragon’s Love 16
ดรากอนพาเหนือกลับกรุงเทพทันทีในตอนเช้า เหนือและใต้ได้ไปบอกลาเพื่อนบ้านที่รู้จักก่อนจะขึ้นรถกลับ เหนือพึ่งรับรู้
เรื่องของใต้กับภูผาจากปากของภูผาเมื่อคืนนี้ ยอมรับว่าเขาเองก็ตกใจไม่น้อยว่าทั้งสองจะลงเอยกัน แรกๆเห็นทะเลาะกันจะ
เป็นจะตายแต่ก็นะขนาดเขาเองทั้งๆที่ไม่คิดว่าจะหลงรักคนใจร้ายอย่างคุณดรากอนเขาก็ยังห้ามใจตัวเองไม่ได้เลย คุณภูผาเป็น
คนดี มีความเป็นผู้ใหญ่เขาเชื่อว่าอีกคนจะดูแลน้องชายของเขาได้
“เอากระเป๋าไปไว้ที่ห้องของฉัน”ดรากอนสั่งแม่บ้าน
“อะไรนะครับ ทำไมเอาไปที่ห้องของคุณ?”เหนือถามอย่างงุนงง
“แล้วนายจะนอนแยกกับฉันหรือไง”ดรากอนหันมาถาม เหนือหน้าแดงระเรื่อทันที ถึงแม้ว่าจะกลับมาเพราะอีกคนไปตามแต่
เขาก็คิดเสมอว่ากลับมาเขาก็จะยังอยู่ในฐานะเดิม ฐานะลูกหนี้ของคุณดรากอน เขาจะรอวันที่คุณดรากอนเบื่อเขาแล้วปล่อย
เขาไปเองหรือไม่ก็รอวันที่อีกคนเปิดใจแล้วรับเขาเข้าไปข้างใน
“เอ่อ...ยังไงก็ได้ครับ”เหนือตอบ...วันนี้เป็นวันที่เหนือต้องกลับไปเรียนหลังจากที่หายไปสองสัปดาห์ นานามองอีกคนอย่าง
แปลกใจทันทีก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าทำเป็นตกใจที่เห็นเหนือ
“เหนือ เหนือหายไปไหนมารู้มั้ยเราเป็นห่วงเหนือขนาดไหน”นานาว่า
“เอ่อ...เรามีเรื่องนิดหน่อยน่ะ ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกนานา”เหนือว่าด้วยสีหน้ารู้สึกผิด นานาเป็นเพื่อนที่ดีของเขาคนหนึ่ง
การทำให้เพื่อนเป็นห่วงแบบนี้เขาเลยรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่
“ว่าแต่เชล่ะเป็นยังไงบ้าง”เหนือถามกับนานา
“ก็คงสบายดีมั้ง เชดูเป็นห่วงเหนือมากเลยนะ เหนือรู้ใช่มั้ยว่าเชคิดยังไงกับเหนือ”นานาแสร้งถาม
“อืม...แต่เราตอบรับความรู้สึกของเชไม่ได้หรอก เรามีคนที่เรารักอยู่แล้ว แล้วเราคิดว่าเชเข้าใจเรา”
“งั้นเหรอ ก็ดีนะจะได้ไม่มีปัญหา”นานายิ้มแต่นัยน์ตาไม่ได้ยิ้มไปด้วย เธอรู้ว่าที่เชต้องเข้าโรงพยาบาลเป็นฝีมือของคุณ
ดรากอน การที่คุณดรากอนทำแบบนี้มันก็ไม่ต่างกับการแสดงตัวเป็นเจ้าของของเหนือเลยสักนิด ปกติเด็กในสต็อกคนอื่นคุณ
ดรากอนไม่เคยทำแบบนี้แม้กับเธอเองก็ตาม...พักกลางวัน...พอรู้ว่าเหนือกลับมาเรียนเชก็รีบมาหาอีกคนทันที เขาติดต่อกับ
นานาตลอดตอนแรกนานาได้ข่าวจากสายข่าวในบ้านว่าเหนือกับดรากอนทะเลาะกันหนักและเหนือหนีออกจากบ้านไปแต่
ตอนนี้เหนือกลับมาก็แปลว่าดรากอนต้องเป็นคนไปตาม การกระทำแบบนี้ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าอีกคนคงมีความสำคัญต่อดรากอนมาก
จริงๆ
“เหนือกลับมาแล้วเหรอ”เชว่าพร้อมรอยยิ้มอย่างดีใจ
“อืม...เชหายดีแล้วนะ”เหนือถาม
“อืม...เราหายดีแล้วล่ะ แข็งแรงเหมือนเดิมละ”...พอเลิกเรียน...ดรากอนก็รอรับอีกคนที่หน้ามหาวิทยาลัย ร่างสูงมองไปที่
ร่างบางที่เดินมาพร้อมนานและร่างสูงอีกคนที่เขาไม่ชอบขี้หน้า เขาไม่อยากจะทะเลาะกับเหนือเรื่องไอ้เด็กนี่อีกเพราะก้างก็
เป็นได้แค่ก้างไม่สามารถมาทำอะไรเขาได้หรอก
“เอ่อ...คุณดรากอนมารับเราแล้ว ขอตัวก่อนนะ”เหนือว่าพร้อมโบกมือลาเพื่อนๆ ลับหลังเหนือนานาก็มองด้วยสายตามไม่
พอใจทันที
“เก็บสีหน้าหน่อย”เชแกล้งแซวๆ
“เฮอะ จะให้เก็บยังไงไหว นายยอมหรือไง”นานาหันไปถามเชเสียงเรียบ
“ถามว่าฉันยังชอบเหนืออยู่ไม่ก็ตอบเลยว่าไม่ แต่ถ้าได้ลิ้มลองร่างกายขาวๆนั้นได้ก็คงจะทำให้ไอ้ดรากอนบ้าคลั่งไม่น้อย
เลยว่ามั้ย”เชยกยิ้มเจ้าเล่ห์ นานาเองก็ยกยิ้มเช่นเดียวกัน...บนรถ...เหนือมองท่าทางนิ่งๆของคนข้างๆอย่างหวั่นใจ เขารู้ว่าคุณ
ดรากอนไม่ชอบให้เขาอยู่กับเช เขาไม่อยากทะเลาะกับอีกคนแต่เขาก็ไม่อยากเสียเพื่อนดีๆอย่างเชไป
“เอ่อ...โกรธผมหรือเปล่าครับ”เหนือถามขึ้นทำลายความเงียบ
“เรื่องอะไรล่ะ”
“เรื่องของเช”เหนือว่าเสียงแผ่ว ดรากอนหันมามองหน้าอีกคนที่เต็มไปด้วยสีหน้าลำบากใจก็ถอนหายใจออกมา
“ฉันคงทำให้นายลำบากใจมากสินะ”
“ป่าวนะครับๆ ไม่ใช่นะครับๆ”เหนือรีบปฏิเสธ
“ต่อให้มันคิดยังไงกับนายฉันไม่สน ฉันสนแค่นายรู้สึกกับฉันก็พอ”ดรากอนว่าพร้อมเอื้อมมือมาจับมือของเหนือเอาไว้โดยที่
ไม่ได้หันหน้ามามองอีกคนแต่อย่างใด เหนือคลี่ยิ้มก่อนจะหันไปมองอีกคนด้วยรอยยิ้ม
“ชอบคุณนะครับที่เข้าใจผม”
“อืม...แต่อย่าใกล้ชิดมาก ฉันเป็นคนขี้หึง”เหนือพยักหน้ารับก่อนจะโน้มหน้าไปจุ๊บเบาๆที่แก้มของคนตัวสูง ดรากอนเลิกคิ้ว
น้อยๆกับการกระทำของร่างบาง
“เอ่อ...เป็นการขอบคุณไงครับ”เหนือพูดไปก็หน้าแดงไป ดรากอนกระตุกยิ้มมุมปากทันทีกับคำตอบของร่างบาง
“ว่าแต่เราจะไปกันเหรอครับ”เหนือถามขึ้น
“ไปร้านห้องเสื้อ”ดรากอนตอบ
“คุณดรากอนมีงานเลี้ยงเหรอครับ”เหนือถามอย่างสงสัย ปกติเขาก็เห็นว่าอีกคนมีงานเลี้ยงบ่อย ทั้งที่ไทยและต่างประเทศ
“อืม”...เมื่อมาถึงห้องเสื้อเหนือก็มองด้วยความชื่นชม ห้องเสื้อนี้หรูหราจริงๆน่าจะเป็นร้านประจำของพวกมีตระกูลฐานะดี
แน่ๆ ดูเสื้อผ้าแต่ละชุดถูกออกแบบและตัดเย็บมาอย่างดีและประณีต
“ช่วยเลือกสูทให้คนนี้ที”ดรากอนหันไปสั่งกับพนักงาน เหนือเบิกตาโตด้วยความตกใจทันที เขาเนี่ยนะ?
“คุณดรากอนครับ ผม?”
“ฉันจะพานายไปออกงานวันมะรืนนี้”ดรากอนตอบ ยังไม่ทันที่เหนือจะได้ถามอะไรต่อก็ถูกพนักงานสาวพาไปวัดขนาดตัว
ทันที...กว่าสองชั่วโมงที่จะเลือกสูทให้เหนือได้เสร็จ ดรากอนดูพิถีพิถันไม่น้อยในการแต่งกายของเขา เขาเข้าๆออกๆห้อง
เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นสิบรอบกว่าที่อีกคนจะถูกใจ จนในที่สุดเขาก็สูทสีดำพอดีตัว ดีไซน์เหมือนจะธรรมดาแต่ก็ดูเรียบหรูไม่ใช่น้อย
“อ๊ะ”เหนือสะดุ้งทันทีเมื่ออยู่ๆเมื่อร่างสูงของดรากอนเข้ามาในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เขากำลังเปลี่ยนอยู่
“เอ่อ...ผมกำลังจะเสร็จละครับ”เหนือว่าพร้อมกับติดกระดุมเสื้อนักศึกษาของตัวเองอย่างเร่งรีบเพราะคิดว่าอีกคนคงรอนาน
แล้วจึงเข้ามาตามและเพราะความรีบทำให้เขาติดกระดุมผิด
“หึ ลืมอะไรขนาดนั้น”ดรากอนยกยิ้มก่อนจะเป็นคนแกะกระดุมของอีกคนออกและติดให้ใหม่ เหนือหน้าขึ้นสีระเรื่อเพราะ
ความขวยเขินในท่าทางอ่อนโยนของอีกคน
“ทำไมถึงให้ผมไปออกงานด้วยล่ะครับ”เหนือถามเพื่อคลายความสงสัย
“ไม่อยากไปหรือไง?”ดรากอนถามกลับ
“คือ...ผมว่า...ผมไม่เหมาะสบกับงานแบบนี้”
“ใช้อะไรตัดสิน”ดรากอนขมวดคิ้วกับเหตุผลไม่เข้าท่าของอีกคน
“แต่ผมเป็นเพียงลูกหนี้ของคุณ”
“ไม่...ไม่ใช่...”เหนือมองหน้าอีกคน
“...นายคือคนสำคัญของฉัน”ดรากอนมองตาอีกคนนิ่งๆแต่แฝงไปด้วยความจริงที่สื่อออกมา เหนือหลบสายตาอีกคนทันที
เพราะรู้สึกว่ากำลังจะต้านทานความรู้สึกของตัวเองไม่อยู่แล้ว
“มองฉัน...และเชื่อในสิ่งที่ฉันพูด”ดรากอนเชยคางอีกคนให้เงยขึ้นมามองก่อนจะประกบริมฝีปากจูบเหนือทันที รสจูบที่อ่อน
โยนทำให้เหนือตอบจูบอีกคนทันที ทั้งคู่แลกจูบกันนานนับนาทีด้วยความสุข
งื้ออออออออออ ตอนนี้คุณดรากอนขอทำคะแนนคืนค่ะ!! ^_^ ดราม่ามาหลายต่อขอหวานๆบ้างนะคะ ฝากติดตามด้วยนะคะ
ปล. ใครงงเรื่องเหตุการณ์ในเรื่องอยากให้อ่านชื่อตอนก่อนนะคะว่าเป็นของคู่หลักหรือคู่รอง
___จางบิวตี้___
-
อีนานากับอีเช วางแผนอะไรกันอีกแล้วละ :hao3: :hao3: :hao3:
-
:pig4:
-
:mew3: :mew3:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ชอบเนื้อเรื่องแบบนี้ ชอบแบบนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
และแล้ววันงานเลี้ยงก็มาถึง เหนือถูกช่างแต่งหนาทำผมพาตัวไปแต่งหน้าทำผมตั้งแต่4โมงเย็นเพราะงานเริ่มหกโมงเย็น ร่าง
บางไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะต้องมีพวกช่างพวกนี้มารุมล้อมเขามากมายขนาดนี้เพราะเขาเป็นผู้ชายไม่จำเป็นต้องแต่งตัวอะไร
มากมายแต่นี่ดูสิ เขารู้สึกเวียนหัวไปหมดแล้วกับช่างสามสี่คนที่กำลังรุมเขาอยู่ตอนนี้...เหนือมองตัวเองในกระจกอย่างอึ้งๆ
ใบหน้าของเขาถูกแต่งหน้าไว้แบบอ่อนๆสไตล์ผู้ชาย ผมยาวระเรื่อคอก็ถูกเซตอย่างดีจนแทบจะไม่เค้าโครงเดิมจนเหนือตกใจว่า
นี่ใช่เขาจริงๆหรือเปล่า
“ว้าวววว น่ารักจังเลยค่ะ”ช่างคนหนึ่งพูดขึ้น
“นั่นน่ะสิคะ ผิวหน้าคุณน้องดี๊ดีกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีกแต่งนิดแต่งหน่อยก็สวย เอ้ย หล่อแล้ว”ช่างกระเทยร่างใหญ่อีก
คนพูด
“เอ่อ...ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ”เหนือพูดอย่างเขินๆ
“แหม ไม่ต้องถ่อมตัวหรอกค่ะคุณน้อง เพราะว่าน่ารักขนาดนี้ไงท่านถึงได้เอาเป็นคนพิเศษ”เหนือทำท่าจะปฏิเสธแต่ร่างสูง
ที่ถูกกล่าวถึงเมื่อครู่ก็เข้ามาในห้องเสียก่อน พวกช่างโค้งลาดรากอนก่อนจะเดินออกไปทันทีทิ้งให้เหนืออยู่กับร่างสูงสองต่อสอง
“เอ่อ...”เหนือมองร่างสูงที่กำลังมองมาที่เขาเหมือนจะมีคำถามแต่เขาก็ไม่รู้จะถามอะไรอีกคนดี
“สวย”คำสั้นๆที่ออกมาจากปากของร่างสูงทำให้เหนือหัวใจเต้นโครมครามทันที ไม่เคยแม้จะคิดว่าจะได้รับคำชมจากอีกคน
เลยแท้
“ขอบคุณครับ”เหนือว่าพร้อมก้มหน้าหลบตาอีกคนอย่างขวยเขิน
“แล้วฉันล่ะ?”เหนือเงยหน้ามามองอีกคนที่อยู่ในสูทสีดำ ผมที่ปกคลุมใบหน้าถูกเซตเปิดหน้าผากขึ้นอย่างดูดีไร้ที่ติ
“หล่อครับ”พูดไปก็เขินไป ดรากอนกระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจไม่ได้พอใจที่อีกคนแต่พึงพอใจที่อีกคนมีท่าทางเขินได้น่ารัก
แบบนี้
“ไปกันเถอะ”ดรากอนว่าพร้อมกับเดินเข้ามาจับมือเหนือ เหนือพยักหน้ารับอย่างเขินๆพร้อมกับเดินตามอีกคนไป ใต้มองมา
ที่พี่ชายอย่างยิ้มแซวๆซึ่งนั่นก็ทำให้เหนือเขินเข้าไปใหญ่ ตั้งแต่เปิดตัวคนในบ้านก็ล้อเขาทางสายตาตลอดไม่เว้นแม้แต่ภูผา
งื้อออออออ เขาล่ะอยากจะระเบิดตัวเสียจริง...เหนือรู้สึกประหม่าไม่ใช่น้อยที่ต้องมาออกงานท่ามกลางสังคมไฮโซแบบนี้ แสง
แฟสชวูบวาบปะทะใบหน้าของเขาทันทีที่ลงจากรถพร้อมกับคุณดรากอน เขารู้ว่าหลายๆคนคงต้องสงสัยอย่างมากแน่ๆว่าเขาคือ
ใครทำไมถึงมากับคุณดรากอนแถมมือหนาที่ยังจับเขาไว้ไม่ห่างแบบนี้ยิ่งสร้างความสงสัยเข้าไปใหญ่
“ไปนั่งนั่นกัน”ดรากอนว่าก่อนจะพามานั่งโต๊ะหนึ่งซึ่งสมาชิกบนโต๊ะก็หน้าตาคุ้นเคยกันดีเพราะก็คือคุณไลออน คุณไทเกอร์
คุณฟ็อกซ์น้องชายของคุณดรากอนนั่นเอง
“พามาเปิดตัวเหรอพี่ชาย”ไทเกอร์แซวขึ้น
“เสือก”ดรากอนตอบสั้นๆซึ่งนั่นก็ทำให้ไทเกอร์ระเบิดหัวเราะทันที พี่ชายเขาก็เป็นงี้แหละพวกปากแข็ง แสดงออกเก่งแค่
การกระทำเท่านั้น
“ยินดีที่ได้เจอกันอีกนะครับ”ฟ็อกซ์ว่าพร้อมส่งยิ้มให้เหนืออย่างเป็นมิตร เหนือเองก็ยิ้มตอบ
“อย่ามาแจกยิ้มจอมปลอมให้คนของฉัน”ดรากอนว่าเสียงเรียบ
“ผมเปล่านะ สำหรับพี่สะใภ้ผมยิ้มให้อย่างจริงใจหรอก”ฟ็อกซ์เถียง
“เอ่อ...มะ ไม่ใช่นะครับ”เหนือรีบปฏิเสธทันทีก่อนที่ดรากอนจะพูดอะไรต่อ เขาไม่ใช่คนๆนั้นของคุณดรากอนเสียหน่อย
แม้ว่าอีกคนจะบอกว่าเขาคือคนสำคัญแต่ตราบใดที่คำว่ารักไม่ออกมาจากปากหนาเขาก็จะไม่มีวันคิดไปเองอีกขาด เขาไม่
อยากตกจากสวรรค์ในวันที่รู้ว่าตัวเองคิดไปเอง
“ว่าไงพี่ชาย ใช่ไม่ใช่”ไทเกอร์เสริมทับ
“เคารพพี่สะใภ้พวกแกด้วย”ดรากอนตอบเสียงเรียบซึ่งก็ทำให้เหนือหัวใจโครมครามทันที ไทเกอร์ระเบิดหัวเราะทันทีเมื่อพี่
ชายยอมรับในขณะที่ฟ็อกซ์ก็ยิ้มๆส่วนไลออนแม้ว่าจะทำหน้านิ่งๆแต่ก็อดกระตุกยิ้มนิดๆไม่ได้ ในที่สุดก็ยอมรับแล้วนะพี่ชาย
“คุณดรากอน”เหนือเรียกชื่ออีกคนเสียงแผ่ว
“ไม่อยากเป็นพี่สะใภ้เจ้าพวกนี้หรือไง”ดรากอนขมวดคิ้วถาม
“นั่นสิ ผมจะเป็นน้องชายที่น่ารักนะคร้าบ”ไทเกอร์ว่าแกรมหยอกๆ ทั้งๆที่เขาอายุมากกว่าเหนือแต่ก็อดที่จะหยอกเย้าไม่ได้
“งื้ออออ ยะ...อยากสิครับ”เหนือว่าหน้าแดง...ตลอดเวลาที่อยู่ในงานมีผู้หญิงเข้ามาทักทายดรากอนไม่น้อย เหนือพยายาม
เข้าใจว่าอีกคนเป็นที่ต้องการของสาวๆขนาดไหนอีกคนทั้งหล่อ ทั้งรวย มีชาติตระกูลแต่มันก็อดจี๊ดๆไม่ได้จริงๆ
“พี่ดรากอนเขาเป็นนักธุรกิจต้องคบค้าสมาคมกับคนเยอะ แต่เขาไม่สนใจใครหรอกครับ”ไลออนที่นั่งอยู่กับเหนือที่โต๊ะเพียง
สองคนพูดขึ้น เหนือหันไปมองอีกคนอย่างงงๆที่อีกคนพูดกับเขา แม้ว่าจะเจอกันหลายครั้งแล้วแต่เขาก็ไม่เคยได้พูดคุยกับ
อีกคนแม้แต่น้อย เพราะท่าทางคุณไลออนจะดูเป็นคนนิ่งๆ โลกส่วนตัวสูง
“เอ่อ...ครับ”เหนือรับคำแต่ก็อดที่จะหันไปมองร่างสูงที่กำลังยืนคุยกับนักธุรกิจคนหนึ่งอยู่ไม่ได้ ท่าทางลูกสาวของนักธุรกิจ
นั่นจะดูชอบคุณดรากอนไม่น้อย ผู้หญิงคนนั้นทั้งน่ารัก ดูดี มีชาติตระกูลแล้วเขาล่ะ? เป็นเขาดีแล้วเหรอ?...ดรากอนสังเกตอีก
คนที่อยู่ๆก็เงียบไปจนถึงเวลางานเลิก เขาอยากจะถามอีกคนแทบบ้าว่าเป็นอะไรแต่คิดว่าถามที่งานคงไม่สะดวกคงต้องกลับไป
เคลียร์กันที่บ้าน
“ฉันไปละ พวกแกว่างๆก็มาบ้านบ้าง”ดรากอนหันไปพูดกับน้องชายทั้งสามคนก่อนจะจูงมือเหนือออกจากงานเลี้ยงไป
“เป็นอะไรไป”ดรากอนถามขึ้นเมื่อกลับมาถึงบ้านแล้ว
“ผม...คือ...”เหนือกัดปาก
“มีอะไรต้องบอก อย่าเงียบ”ดรากอนว่าแกมดุ
“เป็นผมดีแล้วจริงๆเหรอครับ”เหนือช้อนตามองอีกคนพร้อมถาม ใบหน้าสวยดูเต็มไปด้วยความกังวลไม่น้อย ดรากอนถอน
หายใจออกมาหนักๆ
“แล้วเป็นนายมันไม่ดีตรงไหน”
“ผม...ผม...ไม่มีอะไรคู่ควรกั...”เสียงหวานถูกดูดกลืนไปทันทีเมื่อริมฝีปากหนาประกบจูบ ดรากอนระดุมจูบอีกคนอย่างร้อน
แรงโยที่เหนือแทบจะตามไม่ทัน ร่างสูงพาร่างบางไปยังเตียงในขณะที่มือหนาก็ปลดกระดุมเสื้อของอีกคนไปด้วย
ตุบ!
ร่างบางถูกผลักลงไปนอนบนเตียงตามมาด้วยร่างหนาที่ทาบทับลงมา เสื้อเชิ้ตถูกถอดออกจากกายบางจนช่วงบนเปลือยเปล่า
ดรากอนทำรอยที่ซอกคอขาวและแผ่นอกบางไปทั่ว เหนือก็ครางด้วยความเสียดเสียว
“อื้อ...คะ...คุณดรากอน”
“นายทำให้ฉันหัวเสียต้องถูกลงโทษ”ดรากอนว่าก่อนจะก้มลงไปดูดดุนยอดอกของอีกคนตัว ยอดอกสีชมพูเต็มไปด้วย
น้ำลายของอีกคนเปียกชื้นไปหมด กางเกงและชั้นในถูกถอดออกไปตอนไหนไม่รู้เหนือก็ไม่อาจรับรู้ได้
“อ๊ะ...”เหนือสะดุ้งเมื่อนิ้วของอีกคนสอดเข้าไปในช่องทางด้านหลัง เหนือตัวสั่นระริกทันทีเมื่ออยู่ๆภาพเหตุการณ์ในวันที่อีก
คนทำรุนแรงกับเขาก็ลอยเข้ามาในหัว ดรากอนรับรู้ถึงแรงสั่นของอีกคนจึงเงยหน้าขึ้นมามอง
“ฮึก...ผมกลัว”เหนือว่าพลางจะร้องไห้
“ชู่วววว อย่าร้องนะ ฉันจะไม่ทำให้นายเจ็บ”ดรากอนว่าพร้อมเกลี่ยน้ำตาของอีกคนที่ปริ่มออกมา
“ฮึก...”
“ฉันจะอ่อนโยนกับนาย จะลบภาพที่เลวร้ายให้นาย”ดรากอนว่าพร้อมมองดวงตากลมโตของอีกคนอย่างจริงจัง เหนือกัด
ปากอย่างใช้ความคิด ใจหนึ่งก็กลัวแต่อีกใจหนึ่งก็บอกให้ลองเสี่ยงดู
“เป็นของฉันนะ...เป็นของพี่นะครับเหนือ”เสียงทุ้มที่พูดอย่างอ่อนโยนทำให้เหนือแทบจะละลายไปกับเตียงทำให้พยักหน้ารับ
อย่างห้ามไม่ได้ ดรากอนยกยิ้มก่อนจะก้มจูบอีกคนเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจในขณะที่กำลังเบิกทาง เมื่อช่องทางพร้อมดรา
กอนก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเองจนหมดแล้วขึ้นค่อมเหนืออีกครั้ง
“ฉันจะทำให้นายมีความสุขที่สุด”ดรากอนว่าพร้อมกับค่อยๆสอดแก่นกายเข้าไป เหนือกัดปากทันทีด้วยความเจ็บแต่ดรากอน
ไม่ยอมให้อีกคนทำร้ายตัวเองแบบนั้นปากหนาจูบประกบจูบอีกครั้ง เมื่อสอดแก่นกายจนหมดก็เริ่มขยับเข้าออกช้าๆจนเมื่อ
เหนือเริ่มปรับตัวได้ดรากอนก็เริ่มเร่งจังหวะ กิจกรรมรักดำเนินไปด้วยความร้อนแรงและหอมหวาน มือหนาจับมือบางไว้ตลอด
เวลาทำให้เหนือมั่นใจในตัวอีกคนว่าจะไม่มีวันทิ้งเขา เขาพร้อมละ...พร้อมที่จะเข้าข้างตัวเองว่าอีกคนก็คิดไม่ต่างกัน
เอ็นซีแบบมินินะคะ แต่งไม่ออกจริงๆ T^T อย่าพึ่งเบื่อความหวานจนเลี่ยนนะคะเพราะเรื่องดำเนินมาในตอนท้ายๆแล้ว ฝาก
ติดตามด้วยนะคะ ^ ^
-
:mew1:
มาอัพอีกกกกกกกกกกกกกกก อัพอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
มาอัพอีกนะ สู้ๆค่ะ XD
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:กอด1:
-
สนุกดีครับ เรื่องไม่ยืดเยื้อดี o13 o13 o13
อิเช กะ อินานา วางแผนชั่วอะไร รอติดตามครับ :ling1: :ling1: :ling1:
อยากอ่านเอ็นซี ของใต้กะอิลุงอ่ะ หึหึ :hao7: :hao7: :hao7:
-
Dragon’s Love 8
( Phupa x Tai )
ตั้งแต่มาหนีมาอยู่ที่ลำปางใต้ก็รู้สึกว่าตัวเองหม่นหมองไปไม่ใช่น้อย ตั้งแต่วันที่เขาสารภาพรักกับอีกคนแล้วได้เพียงแต่
ความนิ่งงันกลับมาหัวใจของเขาก็รู้สึกชาไปหมด ความรู้สึกอกหักเป็นยังไงตลอด15ปีที่ผ่านมาเขาก็พึ่งเข้าใจในวันนั้นนี่แหละ
พอมาอยู่ที่ลำปางใต้ก็ต้องช่วยเหลือเหนือทำงานต่างๆมากมายทั้งทำไร่ทำสวนตามที่จะมีคนจ้าง ช่วยงานบ้านที่เขาสามารถช่วย
พี่ชายได้ซึ่งเขาก็คิดว่ามันก็ดีเพราะเขาจะได้ไม่มีเวลาคิดฟุ้งซ่านถึงคนใจร้ายคนนั้น
“พี่เหนือใต้ไปตลาดก่อนนะ”ใต้ว่าหันไปบอกกับพี่ชายก่อนจะขี่จักรยานคันเก่าที่พึ่งซื้อต่อคนในหมู่บ้านมาเพื่อไปตลาด
“รีบไปรีบกลับนะใต้นี่ก็เย็นแล้ว”เหนือว่า ใต้พยักหน้ารับก่อนจะปั่นจักรยานออกไปตลาดในหมู่บ้านที่ไม่ไกลจากบ้านมาก
เพื่อซื้อกับข้าวเย็นมากินกัน ขณะที่ปั่นไปเขาก็เห็นรถยนต์คันหรูขับสวนมา แม้ว่าจะไม่รู้สึกคุ้นเคยกับรถคันดังกล่าวแต่เขาก็
รู้สึกตงิดใจไม่ใช่น้อย เพราะแถวหมู่บ้านของเขามีแต่ชาวไร่ชาวสวนทั้งนั้นมีเพียงอย่าว่าแต่รถหรูเลยแค่รถยนต์คันเก่าๆมีเพียงไม่
กี่บ้านเท่านั้นแหละที่มี
“เหมือนเดิมมั้ยใต้”ป้าร้านขายข้าวแกงในตลาดทักใต้ขึ้นเมื่อเห็นหน้าเพราะคุ้นเคยกับเด็กหนุ่มดี
“ครับป้า ขายดีมั้ยครับป้า”ใต้ถาม
“ก็พอขายได้แหละ มาซื้อแค่กับข้าวอย่างเดียวเหรอ”ใต้พยักหน้าก่อนจะบอกลาป้าร้านขายข้าวแกงแล้วขี่จักรยานกลับบ้าน
ทันทีเพราะป่านนี้พี่เหนือคงหุงข้าวเสร็จแล้วล่ะ...พอมาถึงบ้านใต้ก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อรถยนต์คันหรูที่พึ่งขับสวนกับเขาเมื่อตอน
ไปตลาดมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านของเขา ในใจของร่างเล็กเต้นรัวทันทีเมื่อนึกถึงว่ามันกำลังมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น
“มาแล้วเหรอ”เสียงทุ้มของคนที่ใต้ไม่อยากเจอที่สุดดังขึ้น ร่างเล็กหันขวับไปข้างหลังก่อนที่หน้าผากเล็กจะปะทะกับแผงอก
กว้างของอีกคนทันที
“ละ...ลุง”ดวงตากลมเบิกกว้างทันทีด้วยความตกใจก่อนจะรีบเด้งตัวออกมาเพราะรู้สึกว่ายืนใกล้กับอีกคนมากเกินไป
“มาทำไม คุณดรากอนทำอะไรพี่เหนือ”ใต้ทำท่าจะวิ่งไปหาพี่ชายทันทีเมื่อรู้ว่าอีกคนต้องพาผู้เป็นนายมาหาพี่ชายของเขา
แน่ๆแต่แขนบางก็ถูกคว้าเอาไว้ก่อน
“ปล่อยผมนะ ผมจะไปหาพี่เหนือ”ใต้ว่าพร้อมพยายามสะบัดแขนอีกคนออก
“อ๊ะ”ใต้อุทานอย่างตกใจเมื่ออีกคนดึงเขาเข้ามากอด หัวใจในอกเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ใบหน้าน่ารักขึ้นสีแดงระเรื่อแม้ว่าจะ
รู้สึกดีที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของคนที่ตัวเองรักแต่อีกใจก็รู้สึกเจ็บปวดไม่ใช้น้อยเมื่อรู้ว่าอีกคนไม่ได้คิดอะไรด้วย
“ปล่อยผมนะลุง”ใต้ว่าพร้อมพยายามขืนตัวเองออกจากอ้อมกอดแต่ภูผาก็หาได้ปล่อยไม่อีกคนกอดคนตัวเล็กแน่น
“บอกให้ปล่อยไงเล่า ไอ้คนแก่ใจร้าย ไอ้คนแก่นิสัยไม่ดี ฮึก ปล่อยสิ ฮึก ไม่รักไม่ชอบก็อย่าทำแบบนี้สิวะ”ใต้ว่าอย่าง
โมโหปนเสียใจพร้อมกับทุบตีแผ่นหลังของอีกคนอย่างระบายอารมณ์ เขาไม่คิดว่าจะร้องไห้ต่อหน้าอีกคนแบบนี้เลยแต่เพียงแค่
เห็นหน้าอีกคนน้ำตามันก็ตีตื้นขึ้นมาแล้ว
“แล้วใครบอกไม่รักล่ะ”ใต้หยุดชะงักทันทีกับคำพูดของอีกคน
“ฮึก หมายความว่าไง”ภูผายังไม่ตอบแต่กลับดันอีกคนออก มือหนายื่นมาเช็ดน้ำตาที่ใบหน้าน่ารักอย่างแผ่วเบาและอ่อนโยน
“ฉันต่างหากที่ต้องถามนาย...ที่บอกว่ารักฉันแน่ใจแล้วใช่มั้ย นายยังมีโอกาสเจอคนอื่นอีกมากมาย ฉันไม่ใช่เด็กๆที่จะมา
คบๆเลิกๆนะ”ภูผาว่าอย่างจริงจัง
“ฮึก คิดว่าผมเด็กแบบนั้นเลยหรือไง”ใต้เถียง
“ก็เด็กกว่าฉันตั้ง10ปี”
“ฮึก อายุเป็นเพียงตัวเลข เพศเป็นเพียงตัวอักษรลุงไม่เคยได้ยินหรือไงเล่า!”ใต้ว่าหน้าหงิกหน้างอ
“งั้นเหรอ”ภูผาเลิกคิ้ว
“เออ อิตาลุงบ้า!!!”ใต้ว่าเสียงดัง ภูผายกยิ้มเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเลิกร้องไห้แล้วมาหงุดหงิดใส่เขาแทนเขาว่าใบหน้าน่ารัก
แบบนี้ไม่เหมาะกับน้ำตาเลยจริงๆ
“รักฉันจริงๆใช่มั้ย”ภูผาถามอีกคนอย่างจริงจัง
“คิดว่าเรื่องแบบนี้มันล้อเล่นได้หรือไงเล่า”ใต้ว่าพร้อมมองหน้าอีกคนอย่างจริงจังเช่นเดียวกัน
“ถ้ารักแล้วจะเลิกรักหรือเปล่า”ภูผายังคงถามต่อ
“คิดว่ามันเลิกได้ง่ายๆหรือไง ถึงผมจะยังเด็กแต่ผมก็รู้ว่าความรักจริงๆมันเป็นยั...”เสียงหวานถูกดูดกลืนไปในลำคอทันทีเมื่อ
ริมฝีปากหนาจู่โจมเข้าจูบ ใต้เบิกตากว้างทันทีด้วยความตกใจ มือบางเกาะเข้าที่ไหล่หนาอย่างหาที่ยึดเหนี่ยวเมื่อลิ้นร้อนของ
อีกคนสอดแทรกเข้ามาในโพรงปาก ดวงตากลมหลับลงเพื่อรับจูบที่หอมหวานจากอีกคนด้วยความเต็มใจ เสียงของน้ำลายที่
เกิดจากการแลกลิ้นดังจนใต้รู้สึกอาย ภูผาค่อยๆถอนจูบออกมาพร้อมกับมองใบหน้าน่ารักของคนตรงหน้าที่กำลังขึ้นสีแดงจัด
“คบกันนะ”
“คะ...คบ...ลุงว่าไงนะ”ใต้ถามอย่างไม่เชื่อหู
“คบกับฉันนะ เป็นแฟนกันนะ”ภูผาพูดอีกคน ใต้คลี่ยิ้มกว้างทันทีร่างเล็กโผเข้ากอดอีกคนทันทีแต่อยู่ๆคิ้วเล็กก็ขมวดก่อนที่
เจ้าตัวจะผละออก
“ขอผมคบแต่ลุงไม่เคยบอกว่ารักหรือชอบผมเลยเนี่ยนะ”ใต้ว่า
“ต้องบอก?”ภูผาเลิกคิ้วถาม
“เออ ไม่บอกก็ไม่คบเว้ย”ใต้ว่าหงุดหงิด ภูผาหัวเราะเบาๆที่ทำให้ใต้หงุดหงิดได้อีกคน มือหนาจับที่หัวไหล่ทั้งสองข้างของ
ร่างเล็กของใต้เอาไว้แล้วมองเข้าไปยังดวงตากลมอย่างสื่อความหมาย
“รัก”...เพราะพายุฝนที่กระหน่ำตกตั้งแต่เย็นทำให้การเดินทางกลับกรุงเทพต้องหยุดไป เหนือเสนอให้ทั้งดรากอนและภูผา
นอนพักที่นี่ก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อนกลับกรุงเทพกันโดยที่ดรากอนนอนกับเหนือและภูผานอนกับใต้นั่นเอง
“ใครให้นอนด้วย ไปนอนข้างนอกเลย”ใต้ว่าเมื่อภูผาเดินเข้ามาในห้อง
“กล้าใจร้ายกับแฟนเหรอ?”ภูผาเลิกคิ้วถาม
“แน่นอน แฟนนี่ไม่ใช่พ่อ”ใต้ว่าพร้อมยกยิ้มอย่างกวนๆ
พลั้ก!
ตุบ!
“เฮ้ย ทำไรอ่ะ ปล่อยนะเว้ยไอ้ลุงบ้า”ใต้ร้องลั่นทันทีที่อีกคนผลักเขาลงที่นอนแล้วขึ้นค่อม
“งั้นถ้าไม่ใช่แฟนแต่เป็นสามีจะกล้าใจร้ายหรือเปล่า”ภูผาว่าหน้านิ่งแต่กลับทำให้ใต้หน้าขึ้นสีจัด ปากเล็กอ้าๆหุบๆอย่างพูด
ไม่ออก
พลั้ก!
“โอ๊ย”
“ไอ้แก่โรคจิต!!!”ใต้ว่าเสียงดังหลังจากที่ถีบอีกคน
คู่นี้ไม่เน้นดราม่านานนะคะ อิๆ ถามว่าใต้ยังเด็กอยู่ลุงภูผาจะกล้าทำอะไรหรือเปล่า หุๆ นั่นน่ะสิ ลุงจะกล้าพรากผู้เยาว์หรือ
เปล่าน้า ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ^ ^
___จางบิวตี้___
-
:katai5: :katai5: :katai5:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มาแล้ววว คู่นี้มันน่ารักจริๆเลย รออ่า NC จัดเต็มของใต้กะอีลุง 555 :laugh: :laugh: :laugh:
รออ่านคู่หลักต่อ :hao7: :hao7: :hao7:
-
กล้าซิ
-
:impress2:
-
รอดูหนูใต้ :hao6:
-
Dragon’s Love 18
เหนือรู้สึกว่าช่วงนี้เขามีความสุขมาก มีความสุขเหลือเกิน เกินที่จะเป็นความจริงได้ คุณดรากอนดีกับเขามากแม้ว่าอีกคนจะ
ไม่ค่อยพูดก็เถอะแต่เขาก็สามารถรับรู้มันได้ แม้ว่าคำว่ารักจะยังไม่ออกมาจากปากหนาแต่การกระทำที่พาเขาไปเปิดตัวว่าคือ
คนสำคัญก็ทำให้เขาดีใจไม่ใช่น้อย
“คุณดรากอนครับ ตอนเย็นผมกลับค่ำๆหน่อยนะครับ”เหนือพูดขึ้นขณะที่กำลังนั่งกินข้าวเช้าด้วยกัน
“ทำไม?”
“พอดีมีรายงานกลุ่มน่ะครับ”เหนือตอบ
“เสร็จกี่โมง ฉันจะได้ไปรอรับ”
“เดี๋ยวผมกลับเองก็ได้ครับ คุณดรากอนทำงานเหนื่อยๆกลับมาพักผ่อนที่บ้านดีกว่า”เหนือว่า ไม่ใช่เขาไม่อยากให้อีกคนไป
รับแต่อย่างที่บอกร่างสูงทำงานหนักตั้งแต่เช้ายันเย็นถ้ายังต้องไปรอรับเขาอีกคงจะไม่ดี ควรจะเอาเวลาไปพักผ่อนเสีย
ดีกว่า
“งั้นเสร็จเมื่อไหร่ กลับตอนไหนต้องโทรมาเข้าใจมั้ย”ดรากอนว่า เหนือพยักหน้ารับทันที เขารู้สึกว่าเดี๋ยวนี้คุณดรากอน
ตามใจเขามากขึ้น ให้เขาได้มีชีวิตเป็นของตัวเองมากกว่าแต่ก่อนแล้วแบบนี้จะไม่ทำให้เขารักอีกคนมากขึ้นกว่าเดิมได้ยังไง
งื้อออออออออ...เหนือมาถึงมหาวิทยาลัยตั้งแต่เช้าพร้อมกับดรากอนที่ออกไปทำงาน ร่างบางเดินไปทักทายนานาและเชที่นั่ง
อยู่
“เย็นนี้ไปทำงานบ้านเรานะ”เชว่า
“อ้าว ไหนบอกว่าไปบ้านนานาไง”เหนือถามอย่างสงสัย
“พอดีวันนี้คุณพ่อเรามีแขกน่ะ บ้านวุ่นวายมาก”เหนือพยักน้ารับอย่างเข้าใจ ใช่แล้วงานกลุ่มที่ว่าคือมีเขา นานาและเช เป็น
วิชาของมหาวิทยาลัย เรียนรวมกันเซคใหญ่ๆ นักศึกษาเกือบ200คน
“เหนือไม่อยากไปบ้านเราเหรอ”เชแสร้งถามหน้าเศร้า
“เปล่านะๆ เรายังไงก็ได้”เหนือตอบเพื่อไม่ให้เชคิดมากแต่ในใจก็พลางคิดว่าควรบอกคุณดรากอนดีหรือเปล่า เพราะตอน
แรกเขาบอกเพียงแค่มีนัดทำงานแต่ไม่ได้บอกสถานที่ ถ้าคุณดรากอนมารู้ที่หลังว่าไปบ้านเชคุณดรากอนจะโมโหหรือเปล่านะ
หรือถ้าเกิดบอกไปจะโมโหไม่ให้ไปทำงานกันนะ…เลิกเรียน…ว่าแล้วเหนือก็ขึ้นรถไปบ้านเชพร้อมกับนานา นานาลอบมองหน้า
ของเหนือก็จะกระตุกยิ้ม หึๆ ถึงเวลาของแกละเหนือ!
“ว้าว บ้านเชน่าอยู่จัง”นานาทักขึ้น
“ไม่ขนาดนั้นหรอก ว่าไงเหนือบ้านเราโอเคมั้ย?”เชหันไปถามเหนือ
“อื้ม บ้านน่าอยู่ดีแต่ไกลจังเลย อยู่ตั้งชานเมือง”เหนือตอบเพราะกว่าจะเดินทางมาถึงบ้านเชก็ใช้เวลาเกือบชั่วโมง
“ความจริงเราไปๆมาๆระหว่างบ้านกับคอนโดน่ะ แต่เห็นว่าพรุ่งนี้วันเหยุดเลยมาทำงานที่บ้านคงดีกว่า”เชตอบ เหนือพยัก
หน้ารับยิ้มก่อนจะมองสำรวจบ้านของอีกคนไปเรื่อย ก็จะได้ยินเสียงบางอย่างออกมาจากข้างในบ้าน
“เสียงใครเหรอเช”เหนือถามขึ้น
“เพื่อนเราน่ะๆ เข้ามาสิ”เหนือพยักหน้ารับแม้ว่าจะรู้สึกแปลกใจว่าทำไมอยู่เพื่อนของเชถึงมาที่บ้านได้ เสียงที่ดังออกจากใน
บ้านบ่งบอกว่ามีมากกว่า3คนแน่นอน
“มาแล้วเหรอวะเพื่อน”เพื่อนของเชทักเชขึ้นก่อนจะมองมาที่เหนือ เหนือรู้สึกขยะแขยงในสายตาที่เพื่อนเชมองมาอย่างบอก
ไม่ถูก ร่างบางหันไปมองนานาแต่ก็เห็นว่าหญิงสาวดูท่าทางปกติไม่ทุกข์ร้อนอะไรที่เพื่อนของเชมาที่บ้าน5คน
“คนนี้เหรอวะ สวยชิบหาย”เพื่อนอีกคนของเชว่าพร้อมมองมาที่เหนือหัวจรดเท้า
“เออ คนนี้แหละ”เชตอบ
“อะ...อะไรเหรอเช”เหนือถามเชอย่างงงๆ
พลั้ก!
ตุบ!
“โอ๊ย”เหนือร้องลั่นทันทีที่ถูกผลักล้มไปกองกับพื้นก่อนที่เพื่อนเชทั้ง5คนรวมทั้งเชจะมาล้อมเขาเอาไว้
“จะ...จะทำอะไรน่ะ”เหนือถามด้วยน้ำเสียงตื่นกลัว
“ทำไมทำหน้าตื่นขนาดนั้นล่ะเหนือ เรากับเพื่อนยังไม่ได้ทำอะไรเลย”เชว่าพร้อมยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความชั่ว
ร้ายที่เหนือไม่เคยเห็นมาก่อน
“นี่มันอะไรกันแน่ นานา นานาอยู่ไหน”เหนือเรียกนานา
“เราอยู่นี่เหนือ”นานาง่าก่อนจะเดินเข้ามาในวงล้อม ก่อนจะนั่งยองๆกับพื้นประจันหน้ากับเหนือ
“กลัวเหรอเหนือ”นานาถามด้วยน้ำเสียงเรียบ แม้ว่าปากของหญิงสาวจะยิ้มที่นัยน์ตากลับไม่ยิ้มไปด้วย
“ฮึก นี่มันอะไรกันนานา บอกเราที”เหนือน้ำตาคลอเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่ไม่ปลอดภัยแม้กระทั่งนานาเอง ยังดูอันตราย
“บอกงั้นเหรอ...งั้นดูนี่”ว่าแล้วนานาก็หยิบโทรศัพท์มาเปิดรูปหนึ่งให้เหนือดู
“นะ...นี่มัน”
“ใช่...ฉันกับคุณดรากอน แกคงไม่รู้ว่าฉันก็คือหนึ่งในเด็กของคุณดรากอน ฉันเป็นคนโปรด คนที่ดรากอนเรียกหาบ่อยที่สุด
แต่ตั้งแต่มีแก! คุณดรากอนก็เปลี่ยนไป”
“โอ๊ย”เหนือร้องเมื่อโดยนานาผลักหัวอย่างแรง
“เรา...เราไม่เคยรู้”เหนือว่า
“ก็เพราะแกมันโง่ แต่คนโง่ๆอย่างแกมันกลับทำให้คุณดรากอนติดใจ คุณดรากอนบอกเลิกเด็กทุกคนเพราะบอกว่าเลือกแก
แล้ว เฮอะ! แกคิดว่ามันยุติธรรมกับฉันงั้นเหรอฮะ!! แกคิดว่าฉันที่รักคุณดรากอนมาก่อนแกจะรู้สึกยังไง!!”นานาว่าเสียงดัง
มือบางทำท่าจะง้างตบเหนือแต่ก็โดนเชคว้าไว้ก่อน
“อย่าทำลายของสิ”
“เฮอะ รู้แล้วๆ มันเผลอตัวไปหน่อย”นานาว่าพร้อมเอามือลง
“ฮึก แล้วนานามาเป็นเพื่อนกับเราทำไม ฮึก ทำไมถึงทำกับเราแบบนี้”เหนือร้องไห้ออกมาเพราะความไว้ใจมาตลอดที่เขามี
ให้นานาที่ถือว่าเป็นเพื่อนของเขามันพังลงไปในพริบตาเมื่อเขารู้ความจริง
"ก็เพราะฉันอยากจะรู้ไงว่าแกมีดีอะไร ตอนนี้ฉันคิดว่าฉันรู้แล้ว คุณดรากอนติดใจแกเพราะแกสด แกบริสุทธิ์สินะ หึๆ แล้ว
ถ้าแกไม่บริสุทธิ์ ผ่านมือผู้ชายเยอะๆ คุณดรากอนจะว่ายังไงน้า”เหนือมองผู้ชาย6คนรอบตัวอย่างหวาดกลัว ก่อนจะหยุด
มองที่เชที่เขาเคยคิดว่าเขาไว้ใจได้แต่อีกคนก็ยังทำลายความเชื่อใจของเขาเช่นเดียวกัน
“ฮึก แม้แต่เชเองก็เกลียดเราเหรอ”เหนือถามเสียงแหบพร่า
“โถๆๆ ถามอะไรอย่างนี้ล่ะเหนือ เราจะเกลียดเหนือได้ยังไงล่ะ ฟอดดด”เหนือหันหนีทันทีเมื่อเชหอมแก้มของเขาฟอด
ใหญ่
“ตัวหอมๆแบบนี้ใครจะเกลียดลง หืมมม”เชว่าพร้อมจับคางของเหนือให้หันหน้ามามองตัวเอง
“ฮึก ไหนเชบอกว่าชอบเรา”
“ใช่ เราชอบเหนือ แต่ตั้งแต่ไอ้เชี่ยดรากอนนั่นมันทำร้ายเรา เราก็คิดมาตลอดว่าอยากจะแก้แค้นมันและสิ่งที่จะทำให้มัน
เจ็บใจก็คงจะเป็น...”
“อย่านะ!”เหนือร้องลั่นพร้อมปัดมือเชออกแต่ก็โดนมือหนารวบมือทั้งสองข้างเอาไว้ก่อนจะใช้อีกมือปลดกระดุมเสื้อนักศึกษา
ของเหนือทีละเม็ดทีละเม็ด เหนือพยายามดิ้นแต่ก็โดนเพื่อนที่เหนือของเชจับขาเอาไว้
“ฮึก เช อย่าทำเราเลยนะ ฮึก ขอร้อง”ถ้ายกมือพนมมือไหว้อีกคนได้เหนือคงทำไปแล้ว ตอนนี้เขากลัวมากจริงๆ ในใจ
ร้องเรียกหาอีกคนที่ตอนนี้คงไม่มีทางรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน ฮึก คุณดรากอนช่วยผมด้วย
“โทรหาไอ้เชี่ยดรากอนสิ”เชหันไปสั่งนานา
“แน่ใจนะว่าจะแค่ให้มาดู”นานาถามย้ำ
“เออ พวกฉันไม่ฆ่ามันหรอก แค่จะให้มันดูฉากบนเตียงของฉันและเพื่อนๆกับเมียมันแบบสดๆสามมิติก็เท่านั้น”เชตอบ อีก
มือก็ลูบไล้ที่แผ่นอกขาวของเหนืออย่างลื่นมือ เหนือร้องไห้อย่างหนักด้วยความกลัวและสะอิดสะเอียนการกระทำของอีกคน…
ดรากอนมองนาฬิกาที่ฝาผนังก็ปรากฏว่าเลยเวลาเลิกเรียนของร่างบางมานานแล้วแต่ทำไมไม่ติดต่อมาสักทีว่าจะทำงานเสร็จกี่
โมง ร่างสูงรู้สึกกระวนกระวายใจไม่ใช่น้อย
ครืดๆ
“เหนือ นายอยู่ไหน”ดรากอนรีบรับโทรศัพท์ทันทีที่เห็นเบอร์ร่างบางโทรมา
(อืม...นั่นสิอยู่ไหนน้า)ปลายสายตอบมาอย่างยียวน
“แกเป็นใคร เหนืออยู่ไหน!”ดรากอนถามด้วยความร้อนรน
(จำคนที่คุณเคยกระทืบไม่ได้เหรอครับคุณดรากอน)ดรากอนกำโทรศัพท์แน่นทันทีเมื่อรู้ว่าปลายสายคือใคร
“แกต้องการอะไร แล้วเหนืออยู่ไหน”
(เหนือนั่นเหรอ ฟอดดด ตอนนี้ก็อยู่กับผมไง เหนือครับพูดกับคุณดรากอนหน่อยเร็ว)ดรากอนร้อนใจไปหมด
(ฮึก คุณดรากอน)ดรากอนรู้สึกใจแทบขาดเมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ของคนรัก พวกมันทำอะไรกับเหนือ!!
(ถ้าอยากเจอเหนือมาที่xxx ก่อนทุ่มตรง แล้วมาคนเดียวด้วยนะ ถ้าผมรู้คุณเอาคนอื่นมาด้วย ผมและเพื่อนๆจะกระแทก
เหนือคนสวยให้ตายคาK.เลย หึๆ)ว่าแล้วปลายสายก็ตัดไปทันที
อ้ากกกกกกกกกกกกกกก ตัดแบบนี้นี่แหละค่ะ 555555 อนุญาตให้สาปส่งอินังนานากับไอ้เชได้เลยค่ะ!!! ฝากเอาใจช่วยคุณ
ดรากอนด้วยนะคะ T^T
___จางบิวตี้___
-
เราคิดว่าถ้ามันเป็นแบบนี้ดรากอนกากมากอ่ะ
รวยมาก ทำธุรกิจเยอะ เราว่าน่าจะมีศัตรูเยอะ การคุ้มกันน่าจะแน่นหนากว่านี้ แล้วนี่??
-
สั้นมาก
-
ง่าาาา. ดราก้อนจะไปช่วยเหนือทันไหมเนี่ยะ
-
ขอรุมกระทืบเลยค่ะ อย่าให้เหนือต้องเจออะไรร้ายๆเลยนะ แค่นี้ชีวิตเหนือก็น่าสงสารจะแย่แล้ว
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
เกินคำบรรยาย
-
:katai1: :katai1:
-
อ้ากกกกก ว่าแล้วอี 2 ตัวนี้ต้องมีแผนชั่ว จะช่วยเหนือทันมั้ยเนี่ยยยยย :serius2: :serius2: :serius2:
-
:pig4: :pig4:
-
:mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
-
มันค้างคาค่าาาาาาา :katai1:
ได้แต่หวังว่าระดับดราก้อน มาเฟียเจ้าของธุรกิจใหญ่ มีบรรดาน้องชาย และลูกน้องมากฝีมือ คงไม่บ้าพอจะทำตามคำพูดของเด็กอมมือนะ ระดับนี้แล้วการใช้สมองวางแผนการและการใช้งานลูกน้องต้องเป็น :katai5:
-
Dragon’s Love 9
( Phupa x Tai )
หลังจากที่กลับมาจากลำปางใต้ก็รู้สึกว่าอีกคนแสดงออกเรื่องความรักมากขึ้น ทั้งไปรับไปส่งเขาที่โรงเรียนทุกวัน วัน
หยุดก็มีมาติวหนังสือให้บ้าง พาไปเที่ยวบ้าง เขารู้สึกมีความสุขมากเหมือนกำลังลอยอยู่บนก้อนเมฆก็ว่าได้ ตอนนี้มีเพียงแค่
คนในบ้านเท่านั้นที่รู้ว่าเขากับอิตาลุงภูผาคบกัน เพราะมันคงไม่ใช่ธุระกงการอะไรที่เขาต้องไปประกาศจริงมั้ย?
“เดี๋ยวตอนเย็นมารับ”ใต้พยักหน้ารับอีกคนแต่ก่อนที่จะเปิดประตูลงจากรถเพื่อเข้าโรงเรียนอีกคนก็เรียกไว้ก่อน
“หืม?”ใต้เลิกถาม
“...”แต่ภูผาไม่ตอบแต่กลับเอียงแก้มให้ ใต้หน้าแดงนิดๆก่อนจะโน้มตัวไปหอมแก้มอีกคนเบาๆก่อนจะรีบลงจากรถไปทันที
ภูผามองตามร่างเล็กพร้อมยกยิ้มที่มุมปากอย่างพึงพอใจ ถ้ารู้ว่าสารภาพความในใจไปแล้วมีความสุขแบบนี้เขาคงสารภาพ
ไปนานละ
“พี่ชายมาส่งเหรอใต้”เพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งถามขึ้นขณะที่ใต้กำลังเดินไปยังห้องเรียน
“ทำไมเหรอ?”ใต้ถามหญิงสาวกลับ
“หล่อดีอ่ะ พี่เขามีแฟนหรือยัง”หญิงสาวถามอย่างตื่นเต้น
“มีแล้ว”ใต้ตอบหน้าบึ้งก่อนจะเดินนำหน้าเพื่อนร่วมห้องคนนั้นไปทันที ไม่รู้ว่าเพื่อนคนนั้นหรือใครเอาไปปล่อยข่าวว่าเขามี
พี่ชายหล่อ เพื่อนผู้หญิงในห้องต่างก็เข้ามารุมถามเขาอย่างตื่นเต้นทันที
“ใต้มีพี่เหนือเป็นพี่ชายคนเดียวไม่ใช่เหรอ แล้วคนเมื่อเช้าใครอ่ะ”คนหนึ่งถาม
“เห็นแจงบอกว่าหล่อมาก จริงหรือเปล่าอ่ะใต้ๆ”อีกคนถาม
“บลาๆๆๆ”แล้วก็มีคำถามมากมายที่ถามใต้เกี่ยวกับภูผาจนร่างเล็กรู้สึกเวียนหัวไปหมด
“พอๆๆ เลิกถามกันสักที”ใต้ว่าเสียงดัง
“ทำไมล่ะ หรือว่าใต้หวงพี่ชายคนนั้น”
“หวง เพราะนั่นแฟนไม่ใช่พี่ชาย!”สิ้นเสียงร่างเล็กทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบทันที เพื่อนผู้หญิงต่างพาหันแยกย้ายไปนั่ง
ที่จากที่เมื่อครู่ยังมุงอยู่ที่โต๊ะเรียนของใต้ ใต้ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ เขาไม่รู้หรอกว่าเพื่อนจะมองเขายังไงต่อ
อาจจะมองเขาเป็นเกย์ เป็นเด็กเสี่ยมีคนเลี้ยงหรืออะไรก็ตาม เพราะยังไงเขาก็ห้ามความคิดคนอื่นไม่ได้...ตกเย็น...ภูผามารับใต้
อย่างทุกวันแต่วันนี้เขารู้สึกว่ามีสายตาหลายคู่มองมาที่เขา ยิ่งพอใต้เดินมาหาเขาเสียงซุบซิบก็ดังขึ้นจนเขาสงสัย
“ไปเถอะลุง”ใต้ว่าสั้นๆ ภูผาพยักหน้ารับ...ขณะที่ขับรถร่างสูงก็สังเกตใบหน้าของคนรักตลอดทาง
“มีเรื่องอะไร”
“เปล่า”ใต้ตอบแต่ไม่ได้มองหน้าอีกคน
“อย่าโกหก”ภูผาเริ่มทำเสียงดุ ใต้กัดปากอย่างไม่อยากตอบ
“ถึงบ้านแล้วค่อยคุยกัน”...พอถึงบ้านร่างสูงก็พาอีกคนมายังห้องนอนของตัวเองทันทีเพราะมีเรื่องที่ต้องคุยกัน ใต้ยังคงมีสี
หน้าแปลกๆและดูกำลังกังวลเหมือนเดิม
“บอกได้หรือยังว่ามีเรื่องอะไร”ภูผาว่าพร้อมจับไหล่เล็กแล้วจ้องหน้าอย่างจริงจัง
“ลุง...”ใต้ช้อนตามองอีกคนก่อนจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ให้อีกคนฟัง
“...ถ้าคนอื่นมองผมกับลุงไม่ดีล่ะ แค่ผม ผมไม่คิดมากหรอกแต่ลุงอ่ะ”ภูผาเอามือปิดปากเล็กเอาไว้
“เราห้ามความคิดใครไม่ได้หรอก แต่นายพูดความจริงนี่ เราเป็นแฟนหันทำไมต้องปิดบังด้วย”ภูผาว่าพร้อมเอามือลูบแก้มใส
เบาๆอย่างอ่อนโยน
“แต่...”
“จะถูกมองว่าเป็นตาแก่กินเด็กก็ไม่เห็นจะเป็นไรเพราะฉันก็กินเด็กจริงๆนี่ใช่มั้ย”ภูผาว่าพลางยกยิ้ม
“ชิ ยังไม่ได้กินเหอะ”ใต้ว่า
“งั้นกินตอนนี้เลยละกัน”
พลั้ก!
ตุบ!
“เฮ้ย!”ใต้ร้องลั่นทันทีที่อีกคนผลักเขาลงเตียงแล้วขึ้นค่อม
“จะทำอะไรน่ะลุง”ใต้โวยวาย
“ก็จะกินเด็กไง”ภูผาตอบหน้าตา
“ผมคนนะ ไม่ใช่อาหาร”ใต้เถียง
“แน่ใจนะว่าเข้าใจแบบนั้น”ใต้หน้าขึ้นสีทันทีกับคำพูดของอีกคน เขาโตแล้วนะทำไมเขาจะไม่รู้ว่าคำว่ากินของอิตาลุงหมาย
ถึงอะไร
“ตะ..แต่...อื้ออออออ”เสียงหวานหายไปในลำคอทันทีเมื่อโดนอีกคนประกบจูบ ลิ้นหนาสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากเล็ก
พร้อมเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กอย่างอ่อนโยนปนร้อนแรง ใต้เอามือมาเกี่ยวคออีกคนอย่างอัตโนมัติ ทั้งสองแลกจูบกันไปมาขณะที่มือ
หนาของภูผาก็ปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของใต้ไปด้วย
“อื้อ...อ๊ะ...”ใต้ครางออกมาทันทีเมื่อปากหนาเลื่อนจากริมฝีปากของเขามาที่ต้นคอจนกระทั่งถึงยอดอก
“ละ...ลุง...”ใต้เรียกอีกคนเสียงสั่น
“ช่วยกันนะ”ภูผาว่าก่อนจะค่อยๆปลดเข็มขัดนักเรียนของใต้ออก ตามด้วยกางเกงและชั้นในจนร่างเล็กเปือยเปล่า ใต้เอามือ
มาปิดแก่นกายทันทีด้วยความอายแต่ก็ถูกอีกคนจับมือออก
“งื้ออออออ ผมอาย”ใต้ว่าหน้าแดงก่ำ
“อายอะไร มีเหมือนกัน”ภูผาตอบกลั้วหัวเราะพร้อมกับถอดเสื้อผ้าของตัวเองจนหมด มือหนาจับมือเล็กมาทาบที่แก่นกาย
ใหญ่ของตัวเองที่กำลังตื่นตัว
“มันต้องการนาย”ใต้หน้าแดงจัดเพราะรู้สึกว่าสิ่งที่อยู่ในมือมันกำลังตื่นตัวเต็มที่
“ขยับมือสิ”ภูผาสั่ง ใต้ก็ทำตามขณะเดียวกันมือหนาก็จับที่แก่นกายเล็กแล้วขยับไปด้วย ทั้งคู่ใช้มือทำให้กันจนในที่สุดก็
ปลดปล่อยออกมา ภูผาใช้มือของตัวเองที่เปื้อนน้ำรักของอีกคนป้ายไปยังช่องทางด้านหลังของคนตัวเล็กก่อนจะค่อยๆสอดนิ้ว
เข้าไป
“เจ็บ”ใต้ร้องออกมาทันที พร้อมกับดิ้นไปมาอย่างไม่ยอม
“อย่าดิ้นสิ”ภูผาว่า
“ก็มันเจ็บนี่”ใต้เถียงจนภูผาต้องยอมเอานิ้วออกมา
“แต่ถ้าไม่เบิกทางก่อนมันจะเจ็บกว่านี้”
“ละ...แล้วใครให้ลุงทำเล่า ปล่อยเลยนะ ไม่เอาแล้ว”ใต้ว่าพร้อมรีบเอาผ้าห่มมาคลุมตัวทันที ภูผามองอีกคนหน้าเหวอๆ
ทำไมเป็นงี้?
“ไหนว่าจะช่วยกัน”ภูผาว่า
“กะ...ก็...ช่วยไปแล้วนี่ มากกว่านี้ไม่ได้”ใต้ตอบ
“ตะ...แต่...”
“ไม่มีแต่ ถ้าลุงทำอะไรผมมากกว่านี้ผมจะโกรธแน่”ภูผาอ้าปากค้างทันทีกับคำสั่งของอีกคน คนรักที่ร่างกายขาวเนียน
หอมหวานไปทั้งตัวกำลังแก้ผ้าอยู่ตรงหน้าแต่เขากลับทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ เอามีดมาแทงเขาทีเถอะ!!!
ทำไมฮา 55555555 อิตาลุงภูผามีแววกลัวเมียมาแต่ไกลค่ะ อิๆ ลุงภูผายังไม่ได้กินน้องใต้นะคะแค่ช่วยๆกันเฉยๆ คู่นี้ตอน
ต่อไปตอนจบแล้วนะคะ จะได้กินไม่ได้กินให้กำลังใจลุงเขาหน่อยนะคะ ^ ^
___จางบิวตี้___
-
:laugh: :hao7:
รอความพินาศของเชอยู่น้าาาา :mew2:
-
55555
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ้าวว อีลุงจะทำไรก็รีบทำ อิอิ
-
น้องยังเด็กนะลุง เพลาๆหน่อย
-
อ้ากกกกก ใต้ทำอิลุงค้างอย่างแรง(คนอ่านก็ค้างด้วย) :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
รออ่านเหนือต่อ จะรอดมั้ย :hao5: :hao5: :hao5:
-
โธ่ๆ ลุง จะแอ้มเด็กทั้งทีก็กรุณามีชั้นเชิงหน่อยเสะ :laugh:
-
Dragon’s Love 19
หลังจากวางสายดรากอนก็รีบคว้ากุญแจรถเพื่อจะไปหาอีกคนทันทีแต่ภูผาและใต้ก็มาขวางทางไว้ก่อน
“เกิดอะไรขึ้นกับพี่เหนือครับ ทำไมยังไม่กลับบ้าน”ใต้ถามด้วยความร้อนใจ ใบหน้าน่ารักเต็มไปด้วยความกังวล
“ไม่มีอะไร ฉันจัดการเอง”ดรากอนว่า
“คุณดรากอนครับ”ภูผาเรียกชื่อผู้เป็นนาย ดรากอนถอนหายใจออกมา
“เตรียมคนตามฉันไป ถ้ามีอะไรจัดการได้เลย”ภูผาพยักหน้ารับก่อนจะหันไปกุมมือคนรักเพื่อปลอบใจไม่ให้กังวลเพราะเขา
เองก็กังวลใจในเรื่องนี้ไม่ใช่น้อยเช่นเดียวกัน...ดรากอนขับรถด้วยความเร็วสูงด้วยความใจร้อนเพียงแค่ได้ยินเสียง
ร้องไห้ของอีกคนเขาก็ร้อนใจจนแทบบ้า ถ้าพวกมันทำอะไรเหนือแม้แต่นิดเดียวเขาจะฆ่าพวกมันแน่
เอี๊ยดดดดดดด
เสียงล้อรถที่ครูดไปกับพื้นดังขึ้นก่อนที่รถสปอร์ตคันหรูของดรากอนจะจอด ร่างสูงลงจากรถแล้วเกินเข้าไปในอาณาเขตบ้านที่เช
บอกอย่างรวดเร็วโดยไม่เกรงกลัวอะไรแม้แต่น้อย เขาอยู่ในวงการสีเทาแบบนี้มานานทำไมเขาจะต้องกลัวตาย จริงมั้ย?
“ฮ่าๆๆ มาแล้วเว้ยๆ”เชหัวเราะลั่นเมื่อเห็นร่างสูงของดรากอน ดรากอนทำท่าจะเข้าไปหาเหนือที่นอนอยู่กับพื้นด้วยสภาพ
เสื้อผ้าหลุดลุ่ยทันทีแต่โดนเพื่อนของเชขวางไว้ก่อน
“ใจเย็นครับๆ จะเข้ามาง่ายๆเลยเหรอครับ”เชว่า
“พวกมึงต้องการอะไร”ดรากอนถามเสียงเรียบ
“อืมมมมม...อะไรดีล่ะ”เชทำเล่นลิ้น
“กูถาม ก็ตอบ!!”ดรากอนตะคอก
“กราบตีนขอโทษกูซะ ที่มึงเคยทำอะไรกูไว้ ขอโทษกูซะ!”เชว่าเสียงดังบ้าง เหนือส่ายหน้าไปมาทั้งน้ำตาเพื่อไม่ให้อีกคน
ทำอย่างที่โดนสั่ง การกราบเท้าคนอื่นสำหรับคนอื่นอาจจะไม่ถือเท่าไหร่แต่คนที่รักศักดิ์ศรียิ่งกว่าอะไรอย่างคุณดรากอนเหนือ
คิดว่ามันเป็นเรื่องที่เสียศักดิ์ศรีมาก เขาไม่ยอมให้คุณดรากอนมาทำอะไรเสียศักดิ์ศรีแบบนี้แน่
“ยะ...อย่านะครับ”เหนือว่า
“เอาดิ ทำสิวะ!”เชว่า
“ถ้าฉันทำพวกแกจะปล่อยเหนือใช่มั้ย”ดรากอนถาม
“ใช่ ถ้ามึงยอมกราบตีนกู กูก็จะถ่ายคลิปมึงไปประจานแล้วปล่อยเหนือคนสวยแต่โดยดีแต่ถ้าไม่...”เชเว้นวรรค
“...พวกกูก็จะกระแทกเหนือให้แตกคารูต่อหน้ามึงนี่แหละ เลือกเอา!”ดรากอนกำมือแน่นด้วยความโกรธ ถ้ามีปืนตอนนี้เขา
คงได้เอาออกมายิงพวกนี้ทิ้งไปแล้วแต่เขาเลิกมือเปื้อนเลือดมาหลายปีแล้วตั้งแต่เป็นผู้บริหารเต็มตัว
“ได้ กูจะทำ”ดรากอนตอบอย่างแน่วแน่
“ฮึก ไม่นะครับ อ๊ะ อย่านะ!”เหนือร้องห้ามแต่กลับโดนเพื่อนของเชกระชากกางเกงออกจนเหลือเพียงชั้นในสีขาวตัวเดียว
“เร็วๆสิวะ ถ้าไม่ทำ กูจะถอดกางเกงในของเหนือแล้วกระแทกแน่ ทำสิ!!”เชเร่ง
“ฮึก อย่านะครับคุณดรากอน ฮึก”ดรากอนมองหน้าร่างบางก่อนจะค่อยๆคุกเข่าลง เชยกบยิ้มอย่างพึงพอใจแต่คิดเหรอว่าแค่
มันกราบตีนเขาแล้วเขาจะพอใจ
พลั้ก!
“คุณดรากอน!”เหนือร้องลั่นทันทีที่อยู่ๆเชก็เตะคุณดรากอนจนร่างสูงล้มลงไปก่อนที่พวกเพื่อนที่เหลือของเชจะรีบเข้าไปรุม
ร่างสูงทันที เหนือพยายามดิ้นไปมาเพื่อจะไปช่วยร่างสูงแต่ก็โดนเพื่อนของเชที่จับไว้ต่อยเข้าที่หน้าท้องจนจุก ดรากอน
พยายามพยุงตัวขึ้นมาแล้วต่อสู้กับพวกเช แต่เพราะจำนวนคนและเขาที่เสียเปรียบก่อนทำให้พลาดเจ็บตัวไปหลายครั้ง
ตึกๆๆ
เสียงฝีเท้าที่วิ่งเข้ามาภายในบ้านทำให้เชหันไปมองอย่างตกใจก่อนจะพบกับพวกลูกน้องของดรากอนที่เข้ามาช่วยผู้เป็นนาย
สองฝ่ายตะรุมบอนกันอย่างหนักหน่วง เหนือถูกปล่อยตัวจากเพื่อนเชเพราะอีกคนต้องเข้าไปช่วยเพื่อน ร่างบางพยายามคลาน
เข่าเข้ามาหาดรากอนแต่อยู่ๆก็ถูกกระชากผม
ปัง!!
เสียงปืนที่ดังขึ้นทำให้สองฝ่ายที่ตะรุมบอนกันหยุดไปทันที ดรากอนมองไปที่เหนือที่กำลังถูกปืนจ่อหัวด้วยความกังวล
“นานา”ดรากอนเรียกชื่อของหญิงสาว
“ใช่ค่ะ นานาเอง ทำไมคะ? อึ้งไปเลยหรือไง ฮึ!”นานาว่าพร้อมมองหน้าดรากอน
“เธอต้องการอะไร ทำไมต้องทำแบบนี้”ดรากอนถามเสียงเรียบ
“นานาเกลียดมัน เกลียดมันที่แย่งคุณดรากอนไปจากนานา มันมีดีกว่านานาตรงไหนคะ ทำไม ทำไม!! คุณตอบมาสิคะว่า
ทำไมต้องรักมัน ทำไมต้องเลือกมัน!!”นานาว่าอย่างใส่อารมณ์พร้อมกระชากผมเหนือแรงขึ้นจนเหนือร้องออกมา
“ฉันไม่เคยรักเธอ ต่อให้ไม่มีเหนือฉันก็ไม่รักเธอ”ดรากอนว่า
“กรี๊ดดดดดดด ไม่จริง นานาคือคนที่คุณโปรดปรานที่สุด นานารู้ นานคือคนพิเศษของคุณ!!”นานาเถียงอย่างไม่ยอมแพ้
“มันคือความจริง”ดรากอนตอบ
“เธอทำบ้าอะไรวะนานา”เชที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากดรากอนมากถามขึ้น แม้ว่าเขาจะร่วมมือกับนานาแต่ใช่ว่าเขาจะอยากนาน
ทำร้ายเหนือแบบนี้
“ทำไม? ถ้าฉันจะฆ่ามันนายจะทำไม”
“แต่มันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงของเรา”เชว่า
“ข้อตกลง? ฮึ! มันล้มเลิกตั้งแต่นายทำร้ายคุณดรากอนแล้ว ฉันสั่งให้นายจับมันทำเมีย ไม่ได้ให้นายทำร้ายคุณ
ดรากอน”นานาว่าอย่างไม่พอใจเพราะว่าในสิ่งที่เธอต้องการมันผิดเพี้ยนไปหมด
“แต่ฉันไม่อยากทำกับเหนือแบบนั้น”เชว่าตามตรง แม้ว่าปากจะบอกว่าจะทำร้ายอีกคนแต่ใจของเขาไม่เคยคิดอยากจะทำกับ
เหนือแบบนั้น เขาแค่อยากแก้แค้นดรากอนที่ทำร้ายเขาตอนนั้นก็เท่านั้น
“เฮอะ ทำไม!! รักมันอีกคนหรือไง ทำไมฮะ!! ทำไมมีแต่คนรักแก แกมีดีอะไรฮะ”นานาว่าพร้อมตะคอกใส่เหนือ
“ฮึก ปล่อยเราเถอะนานา”เหนือว่าอย่างอ้อนวอน
“ถ้าฉันปล่อยแก แกก็ได้เสวยสุขกับคุณดรากอน ซึ่งนั่นฉันไม่ยอมแน่”นานาไม่ยอม
“อย่าเข้ามานะ ฉันบอกว่า...ว้าย”นานาที่ทำกำละงเอาปืนชี้ไปที่พวกดรากอนว่าแต่เพราะเธอไม่ระวังทำให้เหนือดิ้นดึงมือที่จับ
หัวอยู่ออกได้ ร่างบางรีบวิ่งเข้าไปหาดรากอนทันทีแต่นานาที่รู้ตัวก่อนร่างบางเหนี่ยวไกแล้วยิงไปที่เหนือทันที
ปัง!
“คุณดรากอน!!”
หนังไทยมากค่ะบอกเลย 555555 น่าจะเดาเนื้อเรื่องกันได้เนอะ อิๆ วันนี้มาช้าหน่อยเพราะเพื่อนมาเซอร์ไพรส์วันเกิด อิๆ
พรุ่งนี้วันเกิดเฟิร์นค่ะ อายุ20แล้ว แก่อ่ะ T^T ของขวัญไม่ขออะไรมาก ช่วยติดตามนิยายของเฟิร์นไปตลอดน้า *-*
___จางบิวตี้___
-
สุนสัต์วันเกิดคนแต่งครับ :L2: :L2: :L2:
-
:o8: HBD มีความสุขมากๆ อยากได้ขอให้ได้ตามที่อยาก ไม่อยากพบสิ่งใดก็อย่าให้ได้เจอมีความสุขทุกๆปียิ่งๆขึ้นไปน่ะ
อืมว่าแต่ฝากตบ นานา ทีหนึ่งด้วยได้มะร้ายจริงนางนี้
-
โหยอีหลายนา ยิ่งกว่านางร้ายหนังไทยอีกเนอะ :hao3:
HBD นะจ๊ะน้องเฟิร์น :mew1:
-
จับเข้าคุกซะให้หมด ให้หมดอนาคตไปเลย :angry2: :angry2: :angry2:
ดรากอนจะเป็นไรมั้ยเนี่ย :hao5: :hao5: :hao5:
-
สุกสันวันเกีดครับ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:ling1:
-
สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้านะค่ะ
-
เรื่องไปกันใหญ่แล้ว สงสารเหนือที่ไว้ใจ
จัดการนานาซะ
ใครโดนยิงนะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
Dragon’s Love 10 end
( Phupa x Tai )
หลังจากที่เรื่องวุ่นวายในบ้านผ่านไป ใต้ก็ตามติดพี่ชายตัวเองตลอดเพราะกลัวว่าจะถูกลักพาตัวไปอีก ตามติดพี่ชายจน
คนเป็นแฟนอย่างภูผาแอบน้อยใจ
“ลุงงงงงง เอาขนมมาให้”เสียงใสๆของใต้ดังขึ้นในขณะที่ภูผากำลังนั่งทำงานอยู่ที่สวนหลังบ้าน ร่างเล็กถือจานขนมเดินยิ้ม
ร่าเข้ามาหาอีกคน
“มีเวลาว่างแล้วหรือไง”ภูผาแสร้งถามขึ้นแต่ตาไม่ได้มองอีกคนมองแต่จอโน้ตมบุ๊คเท่านั้น
“เป็นอะไรเนี่ย”ใต้ถามอย่างไม่เข้าใจ ร่างสูงก็ไม่ตอบ
“ลุงงงงงง”ใต้ตะโกนใส่หูอีกคนแต่ภูผาก็ยังนิ่ง
ตุบ!
“เห้ย!”ภูผาอุทานอย่างตกใจทันทีเมื่ออยู่ๆร่างเล็กก็นั่งลงบนตักของเขาทันที ใต้วางจานขนมในมือบนโต๊ะก่อนจะหันหน้า
เข้าหาอีกคนแล้วใช้แขนโอบคอภูผาเอาไว้ ตากลมมองมาที่อีกคนอย่างออดอ้อนจนภูผาใจอ่อนยวบยาบความรู้สึกน้อยใจที่เคยมี
มลายหายไปหมดสิ้น
“เป็นอะไรอ่ะ”ใต้ถามเสียงอ่อยๆ
“ก็...”ภูผาอึกอัก
“โกรธอะไรใต้เหรอ”ใต้ถาม สรรพนามที่อีกคนใช้เรียกตัวเองอย่างน่ารักทำให้ภูผาอดใจไม่ไหวจุ๊บที่ปากอีกคนแรงๆอย่าง
หมั่นเขี้ยวทันที
“อะไรอ่ะลุง ให้ตอบไม่ใช่ให้จูบ”ใต้ว่า
“ไม่ได้โกรธแค่น้อยใจ”ภูผาว่า
“น้อยใจ?”ใต้เลิกคิ้ว
“ก็นายตัวติดกับคุณเหนือตลอด จนลืมไปเลยหรือไงว่ายังมีฉันน่ะ แต่ช่างเถอะ บางทีฉั...”เสียงทุ้มหายไปในลำคอทันที
เพราะถูกอีกคนประกบปากจูบ ลิ้นเร็วสอดเข้ามาในปากหนาอย่างเงอะงะแต่ก็ทำให้ภูผาปริ่มใจไม่ใช่น้อย ร่างสูงจูบตอบอีกคน
อย่างอ่อนโยนปนร้อนแรงจนใต้ที่เป็นคนเริ่มต้องดันอีกคนออกเพราะหายใจไม่ออก
“คนแก่ขี้น้อยใจ”ใต้ว่า
“นั่นสินะ แก่แล้วขี้น้อยใจคงไม่แปลก”ภูผาว่ากลั้วขำ
“งั้นทำยังไงถึงจะหายน้อยใจล่ะ”ใต้ถาม
“อืม...ไปเที่ยวกันมั้ย ปิดเทอมแล้วไปทะเลกัน”ใต้ตาลุกวาวทันทีกับคำชวนของอีกคน
“ไปๆๆ อยากไปทะเล ไปกันๆๆ”...หลังจากสอบเสร็จ ภูผาก็พาใต้ไปทะเลตามสัญญาทันที ทั้งคู่ไปกันสองต่อสองโยที่ใต้
เองก็แอบเขินนิดๆแม้ว่าจะเคยเอ่อ...นอนด้วยกันมาแล้วแต่เขากับอิตาลุงก็ไม่เคยถึงขั้นนั้นเสียหน่อย อีกคนบอกว่ารอได้เขาก็
เลยแกล้งให้รอไปเลย อิๆ
“หิวมั้ย”ภูผาถามคนข้างกายขึ้นหลังจากที่ขับรถออกจากบ้านมาได้เกือบ3ชม.แล้ว ทั้งคู่ว่าจะเดินทางไปหัวหินเพราะไม่ใกล้
ไม่ไกลจนเกินไป บรรยากาศริมทะเลก็สวยดี
“ไม่อ่ะๆ รอไปกินอาหารทะเลทีเดียวเลยดีกว่า”ใต้ว่าแต่ในปากก็เคี้ยวขนมถุงที่ซื้อที่เซเว่นไม่ขาดปาก
“ก็จะหิวได้ไง ขนมเต็มปากแบบนี้”ภูผาว่าพร้อมดึงแก้มอีกคนเบาๆอย่างหยอกๆ ใต้หันมาย่นจมูกใส่อีกคนอย่างน่ารักก่อนจะ
หยิบขนมใส่ปากพร้อมกับป้อนอีกคนไปด้วย...ในที่สุดทั้งคู่ก็มาถึงหัวหิน ภูผาจองห้องสวีทอย่างดีที่โรงแรมระดับ5ดาว
“ห้องสวยมากเลยอ่ะลุง”ใต้ว่าก่อนจะกระโดดลงเตียงทันที ภูผาส่ายหัวเบาๆกับท่าทางเด็กๆของอีกคนก่อนจะหยิบกระเป๋า
เสื้อผ้าของอีกคนไปเก็บเข้าที่ เขาตั้งใจจะพาใต้มาพักผ่อนสัก2คืน ใจจริงอยากจะอยู่ให้นานกว่านี้แต่เขาก็งานยุ่งจริงๆ
“ไม่หิวหรือไงกลิ้งไปกลิ้งมา”ภูผาแซวอีกคนขึ้นที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง
“หิวดิๆ ไปกินกันๆๆ”ใต้ว่าอย่างกระตือรือร้น ว่าแล้วภูผาก็พาอีกคนมากินอาหารทะเลริมชายหาดทันที เพราะนี่เป็นเวลา
เย็นๆแดดจึงไม่ร้อนลมริมชายหาดพัดอย่างเย็นสบาย ภูผาสั่งอาหารทะเลมาให้อีกคนมากมายทั้งกุ้ง หอย ปลาหมึก ปู
บลาๆๆ ตอนแรกอีกคนก็ทำเป็นประชดประชันเขาว่ากินไม่หมดแต่ตอนนี้กลับกินเอาๆจนพ่องไปเกินครึ่งแล้ว
“กินเก่งขนาดนี้ฉันจะเลี้ยงไหวได้ยังไงกัน”ภูผาแซวๆ
“ไม่ไหวก็ไม่ต้องเลี้ยง ชิๆ”
“เลี้ยงสิ ก็รักไปแล้วนี่”ใต้ที่ถือปูอยู่หน้าแดงจัดเพราะคำพูดของคนตัวสูง
“ทำเป็นปากหวาน แต่ก่อนไม่เห็นพูด”ใต้แขวะ
“ก็ตอนนั้นมันยังไม่มั่นใจนี่ ตอนนี้มั่นใจแล้วก็ต้องพูดเผือบางคนอยากฟังบ่อยๆ หรือไม่อยากฟัง?”ภูผาเลิกคิ้วถาม
“อยากฟังสิ พูดทุกวันเลยนะๆ”...หลังจากที่กินข้าวเย็นกันเสร็จทั้งคู่ก็พากันมาเดินเล่นริมชายหาด ลมเย็นจากทะเลก็พัดมา
เรื่อยๆทำให้บรรยากาศดูผ่อนคลายและอบอุ่นไม่ใช่น้อย
“พรุ่งนี้ผมเล่นน้ำนะ”ใต้พูดขึ้น
“เล่นได้แต่ต้องเล่นตอนแดดร่มล่ะ”ภูผาว่า ใต้พยักหน้ารับ
“อยากกินน้ำมะพร้าวจังลุง ไปซื้อให้หน่อยดิ”ใต้ว่าพร้อมชี้ไปที่ร้านขายน้ำมะพร้าวที่อยู่ใกล้ๆกับเซเว่น
“นี่ยังไม่อิ่ม?”ภูผาถามขำๆ
“น้ำมะพร้าวนี่คือของว่างต่างหากเล่า”ใต้ว่าพร้อมเชิดปากอย่างน่ารัก ภูผาพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปซื้อน้ำมะพร้าวให้กับอีก
คนทันที ร่างสูงมองไปที่เซเว่นข้างๆเล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไป
“ทั้งหมดxxxบาทค่ะ”ภูผายื่นเงินให้กับพนักงานก่อนจะเก็บของที่พึ่งซื้อมาใส่กระเป๋า ได้ใช้หรือเปล่าไม่รู้แต่เผื่อได้นี่เนอะ
…หลังจากที่เดินเล่นย่อยอาหารที่ชายหาดกันแล้วทั้งคู่ก็พากันกลับเข้าโรงแรม ภูผาให้ใต้เข้าไปอาบน้ำก่อนพอใต้อาบ
เสร็จเขาก็อาบบ้าง ใต้มองไปที่กางเกงยีนส์ที่ร่างสูงพึ่งใส่เมื่อครู่ที่กองอยู่กับพื้นอย่างสงสัยเหมือนเขาเห็นอะไรแวบๆโผล่ออก
มาจากกระเป๋า ว่าแล้วร่างเล็กก็เดินเข้าไปดู เมื่อพบกับสิ่งที่อยู่ในกางเกงอีกคนใบหน้าน่ารักก็ขึ้นสีทันทีเพราะว่ามันคือ...ถุงยาง
อนามัย ร่างเล็กรีบวางกางเกงอีกคนที่เดินทันทีเมื่อได้ยินเสียงเหมือนร่างสูงกำลังจะออกจากห้องน้ำ ว่าแล้วร่างเล็กก็เดินไปที่
ระเบียง
“ออกมายืนทำอะไรตรงนี้ หืม”ภูผาที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วกอดเข้าที่เอวเล็กเบาๆพร้อมพูดขึ้น
“ลุง...”ภูผาหืมในลำคอเบาๆ
“...อยากเหรอ”ใต้ถามขึ้นด้วยความขวยเขิน
“อะ...เอ่อ...เห็นเหรอ”ภูผาตกใจทันทีกับคำถามของอีกคน ใต้หันหน้ากลับมาประชันหน้ากับอีกคน ใบหน้าเล็กขึ้นสีแดงจัด
ก่อนจะพูดประโยคที่ภูผาไม่คิดว่าจะได้ยินออกมา
“ถ้าอยาก...ก็...ก็ทำสิ”สิ้นเสียงใสร่างสูงก็อุ้มอีกคนเข้ามาในห้องนอนทันที ร่างสูงขึ้นค่อมอีกคนพร้อมเกลี่ยปอยผมที่ปรก
หน้าอีกคนออกอย่างอ่อนโยน
“แน่ใจแล้วใช่มั้ย”ภูผาถาม ถ้าอีกคนไม่อยากเขาก็ไม่อยากจะบังคับเขาอยากให้ใต้เต็มใจและตอบรับมันอย่างมีความสุข ใต้
พยักหน้าก่อนที่ร่างเล็กจะถูกประกบจูบโดยอีกคนทันที ภูผามอบจูบที่อ่อนโยนปนร้อนแรงให้อีกคนขณะที่มือหนาก็ปลด
กระดุมชุดนอนของตัวเองและอีกคนไปด้วย ริมฝีปากหนาพรมจูบลงมาจนถึงซอกคอ ฝากรอยไว้จางๆก่อนจะมาถูกยอดอก
สีชมพูระเรื่อ
“อ๊ะ”ใต้สะดุ้งเมื่อลิ้นของอีกคนสัมผัสเข้ากับยอดอกของเขา
“อื้อ...อ๊า...อ๊ะ...อ๊า...”ใต้ครางออกมาทันทีเมื่อร่างสูงดูดดุนยอดอกของเขาพร้อมกับมือหนาที่ถอดกางเกงนอนของเขาและ
ชั้นในจนร่างเล็กเปลือยเปล่า ใต้หนีบเขาเข้าหากันทันทีด้วยความอายแต่ภูผาก็ใช้เข่าทั้งสองข้างดันให้ออก
“ผมอาย”ใต้ว่าหน้าแดงจัด
“เคยเห็นกันมาแล้ว อายทำไม”ภูผาว่าก่อนจะใช้มือสัมผัสที่แก่นกายเล็กของอีกคน ใต้ครางเสียงสั่นด้วยความเสียวทันที
เมื่ออีกคนขยับมือก่อนจะปลดปล่อยออกมาในที่สุด ใต้หอบแฮกๆด้วยความเหนื่อยก่อนจะรู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อเห็นร่างสูงที่เปลือย
เปล่าเหมือนกันขึ้นค่อม มือหนาจับขาเรียวของอีกคนพาดบ่าจนสะโพกของใต้ลอยเด่นขึ้นมา ภูผาเอาหมอนมารองบั้นท้ายของ
อีกคนเอาไว้เพื่อความสะดวกก่อนจะใส่ถุงยางที่แก่นกายของตัวเอง
“ละ...ลุง...”ใต้เรียกอีกคนเสียงสั่น
“ไม่ต้องกลัวนะ”ภูผาว่าเสียงนุ่มก่อนจะค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปเพื่อเบิกทางให้อีกคนก่อนจากหนึ่งนิ้วก็เป็นสองนิ้วและสามนิ้ว
เมื่อเห็นว่าช่องทางของอีกคนพร้อมแล้วร่างสูงจึงเอานิ้วออกแล้วสอดแก่นกายของตัวเองเข้าไปทันที
“อ๊ะ...อ๊า”ใต้ครางออกมา รู้สึกทั้งเจ็บทั้งแน่นไปหมด ดวงตากลมปริ่มไปด้วยน้ำตาจนภูผารู้สึกสงสาร
“ไหวมั้ย ถ้าไม่ไหวหยุดได้นะ”ภูผาถาม
“ไหว...อ๊ะ...ผมไหว”ใต้พยามลดความเกร็งลงจนภูผาสามารถสอดแก่นกายเข้าไปได้จนหมด ร่างสูงค่อยๆขยับเข้าออกอย่าง
ช้าๆแล้วเพิ่มจังหวะขึ้นจนใต้ครางไม่ขาดปาก
“อ๊ะ...อ๊า...อื้อ...อ๊า...อื้อ...อ๊า...อ๊ะ...อ๊า...”
“อื้มมมม”ภูผาเองก็อดที่จะครางในลำคอด้วยความเสียวไม่ได้ ภูผาขยับรัวจนในที่สุดก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมกับคนตัวเล็ก
“ขอบคุณนะ”ภูผาว่าหลังจากถอนแก่นกายออกมา ร่างสูงพรมจูบที่หน้าผากของอีกคนอย่างรักใคร่
“ไม่เห็นต้องขอบคุณเลย”ใต้ว่าพร้อมตะแคงตัวเข้าหาอีกคน
“ขอบคุณสิ นายยอมเจ็บตัวเพื่อฉัน”
“ก็ผมรักลุงนี่ งื้อออออ เขินอ่ะ”ใต้ว่าอย่างน่ารัก ภูผาหัวเราะเบาๆก่อนจะเชยคางอีกคนให้หันขึ้นมามองตา
“ฉันก็รักนาย พี่ภูผารักน้องใต้นะครับ รักกันตลอดไปเนอะ”
END
เย้!!! ในที่สุดก็จบไปแล้วกับลุงภูผากับน้องใต้ งื้อออออออออออ ภูมิใจเหมือนส่งลูกชายเข้าหอ(?) ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม
ลุงภูผากับน้องใต้มาตลอดนะคะ เหลือคู่คุณดรากอนกับเหนือ ฝากติดตามด้วยนะคะ >__<
___จางบิวตี้___
-
o13
-
:pig4: :pig4:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ชอบๆคับ สนุกมากๆเลย สวีทมากๆบรรยากาศทะเลอ่านแล้วเห็นภาะอาหารทะเลวางอยู่เต็มโต๊ะ
-
น่ารักๆ
-
อร๊ายยยย อ่านแล้วเขินเลย ฟินตัวจะแตก เลือดหมดตัว :-[ :-[ :o8:
-
:กอด1: มุ้งมิ้งน่ารักกันดีจุงเบย
-
:-[ :-[ :-[
-
งื่อๆ รอรอร :katai5: :katai5: :sad4: :sad4: :sad4:
-
คนเรายอมเจ็บเพราะรักคำเดียว
-
ว๊ายยยยยย
ลุงได้แอ้มเด็กใต้แล้ววววว
เปรมเลยละสิคิๆๆๆๆๆ
-
Dragon’s Love 20 end
ปัง!
“คุณดรากอน!!”เหนือร้องลั่นทันทีที่กระสุนที่ควรจะยิงมาโดนเขากลับโดนที่อีกคนแทน ร่างสูงวิ่งเข้ามาหาเขาแล้วเป็นฝ่าย
รับกระสุนแทน ทำให้กระสุนยิงเข้าที่กลางหลังของอีกคน เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากร่างหนาเหนือนั่งลงข้างๆอีกคนร้องไห้
จ้าอย่างทำอะไรไม่ถูก
ตุบ!
“กรี๊ดดดดดดดด ไม่จริงๆ คุณดรากอน มะ...ไม่ใช่ฉันนะ ฉันไม่ได้ทำนะ”นานาตกใจจนเสียสติหญิงสาวโยนปืนในมือลง
พร้อมกรีดร้องอย่างตกใจ เธอตั้งใจยิงเหนือ เธอไม่ได้ตั้งใจยิงคุณดรากอน เธอไม่มีทางกล้าทำร้ายคนที่เธอรักแน่ๆ
“ปล่อยนะ ปล่อยไง บอกให้ปล่อยฉัน”นานาดิ้นทันทีเมื่อลูกน้องของดรากอนมาจับเธอเอาไว้ เหนือที่ตอนนี้หูอื้ออึงไป
หมดไม่ได้ยินเสียงรอบข้างใดๆได้ยินเพียงเสียงลมหายใจของอีกคนเท่านั้น
“ฮึก คุณดรากอนครับ ฮึก อย่าเป็นอะไรนะครับ”เหนือว่าพร้อมจับมืออีกคนมากุมไว้ ร่างสูงมองหน้าร่างบางตรงหน้านิดๆ
ก่อนจะคลี่ยิ้ม
“ฮึก ยิ้มอะไรกันครับ ฮึก เจ็บมากมั้ยครับ ฮึก เดี๋ยวรถพยาบาลก็มา ฮึก อดทนไว้นะครับ”เหนือว่า ลูกน้องของดรากอน
เอาเสื้อคลุมมาคลุมให้เหนือก่อนจะรีบพาดรากอนไปขึ้นรถพยาบาลทันที...ร่างบางนั่งมองประตูห้องฉุกเฉินที่ปิดไปร่วม2ชั่วโมง
ด้วยความกังวล ใบหน้าหวานยังคงเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา
“พี่เหนือ”เสียงเรียกของน้องชายทำให้เหนือหันไปมอง
“ฮึก ใต้”ว่าแล้วร่างบางก็โผเข้ากอดน้องชายทันที
“โอ๋ๆๆ ไม่ร้องนะไม่ร้อง ยังไงคุณดรากอนก็ปลอดภัย เชื่อใต้นะ”ใต้ว่าพร้อมพยายามพูดปลอบประโลมพี่ชาย
แอดดด
เสียงประตูห้องฉุกเฉินเปิด เหนือผละออกจากน้องชายแล้ววิ่งเข้าไปหาหมอทันที
“คุณดรากอนเป็นยังไงบ้างครับหมอ ปลอดภัยใช่มั้ยครับ”เหนือถามหมออย่างร้อนรน
“ครับคนไข้ปลอดภัยแล้วครับ”หมอตอบ เหนือถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งใจก่อนที่อยู่ๆร่างบางจะทรุดลงไปกับพื้น
“พี่เหนือ”ใต้เรียกพี่ชายอย่างตกใจ
“พะ...พี่ไม่เป็นไร”เหนือตอบ
“หมอว่าคุณเองก็ควรไปตรวจร่างกายนะครับ หน้าซีดมากเลย”หมอว่า เหนือทำท่าไม่อยากไปแต่ก็โดนน้องชายบังคับให้ไป
ในที่สุด...ร่างบางมีอาการไข้และอ่อนเพลียทำให้ต้องนอนให้น้ำเกลือแต่จิตใจของเหนือก็เอาแต่พวงเกี่ยวกับอีกคนที่
นอนอยู่อีกห้อง เขาอยากเป็นคนแรกที่คุณดรากอนฟื้นขึ้นมาเจอ
“นอนได้แล้วพี่เหนือ ดึกแล้วนะ”ใต้ที่มานอนเฝ้าพี่ชายพูดขึ้น
“แต่พี่...”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมพาไปหาคุณดรากอนแต่เช้าเลย”ใต้ว่า เหนือพยักหน้าก่อนจะค่อยๆหลับตาลง...ร่างสูงค่อยๆลืมตาตื่นมาใน
ตอนเช้า ตาคมกวาดมองไปทั่วห้องเพื่อหวังว่าจะพบใครบางคนแต่ก็ไม่พบ
“ตื่นแล้วเหรอครับ”ภูผาถามขึ้น
“เหนือล่ะ”ดรากอนถาม ตอนนี้ในใจของเขาเป็นห่วงไปหมดกลัวว่าอีกคนจะเป็นอะไร ตอนที่เอาร่างกายไปรับกระสุนแทน
อีกคนเขาไม่เคยคิดว่าถ้าตัวเองตายขึ้นมาจะเกิดอะไรขึ้น เขาคิดเพียงแค่ว่าอีกคนต้องปลอดภัยเท่านั้น
“คุณเหนือนอนพักอยู่ที่ห้องข้างๆครับ”
“ฉันจะไปหาเหนือ พาฉันไปสิ เดี๋ยวนี้!”ภูผาพาผู้เป็นนายเข้ามาที่ห้องของเหนือทันที ภูผารีบเข้าไปหาร่างบางที่นอนบน
เตียงทันทีด้วยความเป็นห่วง ทำไมเหนือถึงมานอนอยู่ที่นี่ เหนือเป็นอะไร
“คะ...คุณดรากอน”ใต้ทำท่าจะเรียกดรากอนแต่ภูผาห้ามไว้
“นายเป็นอะไร ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ภูผาใครทำอะไรเหนือทำไมถึงมานอนอยู่แบบนี้”ดรากอนถามเสียงดังด้วยความ
กระวนกระวายใจ
“คือว่าคุณเหนือ...”
“คือว่าอะไร โธ่เว้ย เหนือนายไม่เป็นอะไรใช่มั้ย ตื่นขึ้นมาสิ เหนือ ฉันบอกให้ตื่นไง”ดรากอนว่าเสียงดังจนคนที่หลับอยู่
ค่อยๆลืมตาขึ้นมา
ฟุบ!
ดรากอนดึงอีกคนเข้ามากอดทันทีท่ามกลางความตกใจของเหนือ
“ไม่เป็นอะไรแล้วใช่มั้ย ฟื้นแล้วใช่มั้ย ฉันเป็นห่วงนายแทบบ้ารู้ตัวมั้ย”ดรากอนว่า เหนือหัวใจเต้นแรงทันทีกับคำพูดของ
อีกคน ใต้และภูผาที่รู้สึกว่าตัวเองกำลังเป็นส่วนเกินก็พากันเดินออกไปทันที
“เอ่อ...คุณดรากอนฟื้นแล้วเหรอครับ ไม่เป็นอะไรแล้วใช่มั้ยครับ”เหนือถามขึ้น ดรากอนผละอีกคนออกก่อนจะมองหน้า
“ฉันไม่เป็นอะไร นายต่างหากล่ะที่เป็น ไม่เป็นอะไรมากใช่มั้ย”เหนือทำหน้างุนงงทันที
“ผม?”
“ก็ที่นายมานอนอยู่ที่นี่ไง”ดรากอนว่า
“ผมแค่ร่างกายอ่อนเพลียครับ”
“ห๊ะ? ว่าไงนะ”ดรากอนชะงักไปทันทีกับคำพูดของอีกคน เหนือยกยิ้มนิดๆ
“ภูผา แม่งทำไมไม่บอกวะ”ดรากอนพึมพำ
“ขอบคุณที่เป็นห่วงผมนะครับ ขอบคุณที่รับกระสุนแทนผม”เหนือว่าพร้อมมองหน้าอีกคนอย่างซาบซึ้งใจ
“อืม”ดรากอนตอบสั้นๆ เพราะยังคงรู้สึกหน้าแตกไม่หาย
“ผมรักคุณดรากอนครับ รักที่สุดเลย”เหนือว่าพร้อมโผเข้ากอดอีกคนอีกครั้ง ดรากอนกอดตอบอีกคนเช่นกันแต่ไม่ได้พูด
อะไรออกมา เหนือไม่สนใจแล้วว่าอีกคนจะพูดว่ารักหรือไม่พูดว่ารักยังไงเขาก็รักอีกคน รักมาก เขาจะหนีอีกคนไปไหนอีก
แล้วนอกจากวันที่อีกคนไล่เขาไปเท่านั้น...เหตุการณ์ร้ายๆในบ้านผ่านไป เหนือได้ข่าวว่านานาถูกจับ ส่วนพวกเชก็ถูกข้อหา
ทำร้ายร่างกายไป เหนือไปเรียนเหมือนเดิมแม้ว่าจะต้องโดดเดี่ยวก็ตาม เชเองก็รู้สึกผิดอยากจะเข้ามาขอโทษเหนือแต่ก็ไม่กล้า
พอและโดนขู่จากดรากอนว่าถ้ายังเข้าใกล้เหนืออีกเขาไม่ตายดีแน่ เขาเลยได้แต่หลบหน้าอีกคนเท่านั้น ถามว่าทำไมดรากอน
ถึงไม่จัดการเชและเพื่อนซะ ไม่หรอก...จัดการตามกฎหมายมันเบาไป แบบนี้ต้องการวิธีมาเฟียสิจริงมั้ย? วันนี้เหนือ
เลิกเรียนเย็นทำให้ดรากอนต้องมารอรับอีกคน ตั้งแต่เกิดเรื่องร่างสูงก็ติดตามอีกคนตลอดแม้ตัวเองจะไม่ว่างก็จะส่งลูกน้องให้
ติดตามแทน เหนือเองก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดใจอะไรเพราะเข้าใจในความห่วงใยของอีกคนดีออกจะดีใจด้วยซ้ำ
“วันนี้จะพาไปกินข้าวนอกบ้าน”ดรากอนว่า เหนือพยักหน้ารับก่อนจะขึ้นรถ ดรากอนพาอีกคนมายังร้านอาหารระดับ5ดาวที่
จองโต๊ะเอาไว้
“ร้านสวยจังครับ”เหนือพูดขึ้นยิ้มๆ
“ชอบมั้ย”ดรากอนถาม เหนือพยักหน้ารับทันที ร่างสูงหันไปสั่งอาหารกับพนักงานเพียงไม่นานอาหารหน้าตาน่ากินก็มา
เสิร์ฟพร้อมกับพนักงานที่รินไวน์ให้คนทั้งคู่
“เอ่อ...ผมไม่”
“รินให้เขาด้วย”ดรากอนหันไปสั่ง
“แต่ผมดื่มไม่เป็นนะครับ”เหนือแย้ง
“หัดดื่มไว้จะได้ชินเวลาออกงาน”ดรากอนว่า
“ออกงาน?”เหนือเบิกตากว้าง
“ใช่ เป็นนายหญิงของตระกูลฉันต้องออกงานบ่อยๆไม่รู้หรือไง”
“แค่กๆๆ วะ...ว่ายังไงนะครับ”เหนือสำลักไวน์ทันทีกับคำพูดของอีกคน ใบหน้าสวยขึ้นสีจัดพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัว ดรากอน
เงยหน้าจากจานอาหารมามองหน้าอีกคนแม้ว่าจะเรียบนิ่งแต่ก็แฝงไปด้วยความจริงจัง
“ฉันบอกว่าเป็นนายหญิงของตระกูลฉันต้องออกงานบ่อยๆ”
“ผมเหรอครับ”เหนือถามเสียงแผ่วอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ดรากอนลุกออกจากที่นั่งก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้า
อีกคน ร่างสูงนั่งยองๆลงตรงหน้าของเหนือ
“ฉันไม่ใช่คนพูดเยอะ ไม่ใช่คนเน้นพูดแต่เน้นกระทำ นายรู้ใช่มั้ย”เหนือพยักหน้ารับ
“เพราะฉะนั้นฉันจะพูดเพียงครั้งเดียว...”เหนือรู้สึกลมหายใจกระตุกไป ไม่กล้าจะหายใจแรงเพราะกลัวว่าสิ่งตรงหน้าจะเป็น
แค่สิ่งที่ฝันไป
“...ฉันรักนาย”3คำที่ออกมาจากปากของอีกคนทำเอาโลกทั้งใบของเหนือหยุดชะงักไปทันที ดวงตากลมคลอไปด้วยน้ำตา
จนดรากอนอดตกใจไม่ได้
“นาย”
“ฮึก ผมรักคุณดรากอนครับ ฮึก ผมดีใจที่คุณดรากอนรักผม ฮึก”เหนือโผกอดอีกคนทันทีร่างบางสะอึกสะอื้นด้วยความดีใจ
น้ำตาที่ไหลมาไม่ใช่เพราะความเสียใจแต่เป็นเพราะความดีใจ ดีใจมาก ดีใจที่สุด
“เด็กน้อย”ดรากอนว่าขำๆพร้อมกับยีผมอีกคนอย่างหยอกๆ
“ฮึก ก็ผมดีใจนี่หน่า”เหนือว่าก่อนจะผละออกมามองหน้าอีกคน
“รักผมแล้ว อย่าเลิกรักผมนะครับ”เหนือว่า
“ก็อย่าทำให้ฉันเบื่อสิ”เหนือใจกระตุกทันทีกับคำพูดของอีกคน
“คะ...ครับ”ดวงตากลมหม่นไปทันที ดรากอนเห็นอย่างนั้นก็ยกยิ้ม
“แต่ฉันคงไม่มีวันเบื่อหรอก มาเฟียพูดแล้วไม่คืนคำ”เหนือเงยหน้ามามองอีกคนอีกครั้งก่อนจะเผยยิ้ม
“งื้อออออออ ผมเกือบร้องไห้แล้วนะครับ คุณดรากอนขี้แกล้ง”เหนือว่ากระเง้ากระงอดก่อนที่ริมฝีปากจะโดนประกบจูบจาก
อีกคน ทั้งสองแลกจูบกัอนอย่างอ่อนโยนภายใต้บรรยากาศแห่งความรักที่อบอวน
END
จบแล้วววววววววววววว!!! จุดพลุฉลองเลยค่า >___< ขอบคุณทุกคนที่ติดตามเรื่องนี้มาตลอดนะคะ ขอบคุณทุกยอดวิว ทุก
คอมเม้น ทุกคะแนนโหวตเลย ฝากติดตามเรื่องอื่นๆของเฟิร์นด้วยนะคะ โดยเฉพาะภาคต่อของคุณไลออน น้องชายคุณ
ดรากอน Lion’s Love รักร้ายนายเย็นชา อิๆ (โปรโมตแปบๆ) ^ ^
___จางบิวตี้___
ลิ้งค์ผลงานของเฟิร์นที่กำลังแต่ง 3เรื่องนะคะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51770.0 - Poor Boy รักนี้ไม่มีเสียง
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52620.0 - Sex toy ผมถูกบังคับให้ขายตัว!!
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52668.0 - Lion's Love รักร้ายนายเย็นชา (ภาคต่อจากเรื่อง Dragon's Love ค่า)
-
ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ น่ารักมากกกกกกกก :hao5: :hao5: :hao5:
ต่อเรื่องใหม่มาลงลิ้งค์ด้วยนะคร้าบบบบ o13 o13 o13
-
อ้าาาา จบแล้ว มีความสุขมากๆ ขอบคุณผู้แต่งนะคับ ที่เขียนเรื่องสนุกๆแบบนี้มาให้อ่าน
-
:m3: อร๊ายยยยย น่าร๊ากกกกกก
ขอตอนพิเศษซักนิดนุงเต๊อะคนแต่งจ๋า :hao5:
-
:pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณมากค่ะตลอดจนจบเรื่องขอชื่นชมวินัยในการอัพนิยาย
จะติดตามเรื่องต่อไปน้า
:pig4: :pig4: :pig4:
-
นิยายเรื่องนี้พล็อตแบบละครไทยมากค่ะ 5555 สนุกจ้าา :katai2-1:
-
คือเป็นเรื่องที่น่ารักมาก ขอบคุณครับ
-
เขิน
ไม่เกี่ยว....
แต่เขินแทน
ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ
-
อ๊ะ จบซะแล้ว
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านค่ะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:-[ :-[ น่ารักจังเลยยยยย ขอบคุณนะคะ
-
:-[
-
สนุก ๆ ๆ
-
:laugh: เร็วมากก็ดีนะไม่ยืดจนเกินไปเลยอ่ะ ก็โอเครอยู่ :hao3:
เป็นกำลังใจให้สู้ๆนะ :กอด1:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จบซะแล้ว น่ารักดีครับเรื่องนี้
-
:katai2-1: :katai3: :katai2-1: :pig4: :pig4:
-
สนุกมากๆเลย
ตอนพิเศษๆๆๆๆ
-
งื้อออ น่ารักอ่ะ :-[
:L2: :pig4: :pig4: :L2:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ
-
เป็นนายหญิงประจำตระกูลคุณดรากอนแล้วนะน้องเหนือ ^^
-
พักผ่อนเยอะๆนะเฟิร์น เป็นกำลังใจให้ เกลีดอิดรากอน มึงต้องตายยยยย
-
สนุกค่ะะะะะะ :hao7:
-
:-[ เขินแทนเหนือ
-
น่ารักจังเรื่องนี้ :-[
-
กลิ่นน้ำเน่าโชยหึ่งแต่ชอบนะ
-
สนุกมากเลย คะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
:L2: :3123: :3123:
-
เรื่องไม่ได้เลวร้ายมากมาย หวานได้อีกๆๆๆ
-
:pig4: สนุกมากๆ ค่ะ ถึงเรื่องของเหนือจะมีมาม่านิดหน่อยแต่ก็ชอบค่ะ ขอบอกเราแอบปันใจชอบเรื่องของใต้มากกว่าน่ารักมุ้งมิ้งมากๆ
-
สนุกมากๆเลยครับ
แอบสางสารเหนือมากกกกก อิอิ
-
สุดท้ายก้ได้ แฮปปปปปปปปปปปปปปรี้ :katai3:
-
เย้ๆๆ จบแล้ว :hao6: ชอบทุกคู่เลยย
-
:pig4: ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ อีกหนึ่งเรื่องนะ สนุกมาก ๆ เลย
-
กว่าน้องเหนือของเราจะยิ้มได้นี่น้าาาา ดรากอนนะดรากอน เกือบเสียงน้องไปละมั้ยล่ะ
ลุงภูผากินเด็กของจริงละจ้างานนี้ น้อวใต้น่ารักกกกก
-
เรื่องก็สนุก ^^
-
:-[ :-[ :-[
-
อยากอ่านแบบยาวๆ เสียดายจบเร็วไปหน่อย =[]=
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ
:pig4: :3123:
-
Thanks for good story
-
:-[ :กอด1:
สนุกกกกกกก น่ารักกกกก
:L1: :L1: :L1:
-
สนุกมากเลยยยยยย ชอบๆๆๆ o13 o13
-
Happy ending ^^
-
ขอบคุณค่ะ
เรื่องนี้ก็ชอบอีกเช่นกัน (ตามาจากไลออนค่ะ)
ชอบอ่ะ พล็อตไม่ต้องซับซ้อนไรมาก
เรื่องไ่ม่ยืดเยืัอ อ่านแล้วเพลินดีจ้าาาา
เดี๋ยวจะตามไปเรื่องอื่นต่อนะ ^^
-
ร้ายก็ร้ายหนัก รักก็รักสุด จริงๆเลยอิพี่มังกรรรรรรรรร
-
ชอบๆค่ะ
-
:bye2:
-
คุณดราก้อนนี่สุดๆไปเลย น้องเหมือนช้ำหมดดดดด
-
:L1: :L1: :L1:
-
:o8: :-[ ชอบเหนือกะใต้น่ารักกกกกก
-
ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆให้อ่านค่ะ :pig4: :pig4:
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
ผมว่า เรื่อง นายเอกกับ เช นี่
นายเอกไม่ได้ซื่อนะ แต่ออกแนวสมองน้อยมากกว่า ..
-
แหมมมม่ กว่าจะรู้ตัวนะคุณดรากอน ทำร้ายเค้าไปซะเยอะเชียวววว หมั่นไส้ๆๆ 5555
-
คุณดราก้อนนี่ก็ใช้ได้นะ
-
:mew1: :mew1: :mew3: :-[
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:pig4: :pig4:
-
เหนือน่ารักมากก สู้ชีวิตสุดๆ คุณดรากอนก็นะรุนแรงเหลือเกิน ดีนะกลับตัวทัน อิอิ
น้องใต้มีความแสบทรวงช๊อบชอบ5555 เจอนคนแก่กินจนได้
-
โอ๊ยๆหัวใจจ เหนือน่ารักมากเลย น่าทะนุถนอม อิอิ
คุณดรากอนถึงหลงและรักขนาดนี้
บทจะรุนแรงก็รุนแรงเหลือเกิน บทจะหวานก็หว้านหวาน เขินนน 55
สุดท้ายคุณดรากอนก็พูดคำว่ารักออกมา ดีใจกับเหนือด้วยน้าาา ^_^
-
พอจบแล้วก็รีบมาตามอ่านเลย คุณดรากอน!!
-
:-[ :o8:
-
:pighaun:มันดีจัง สนุกๆ
-
:L1:
-
สนุกมากจ้า :pig4:
-
:hao7: :hao7: :hao7: เฮียยยย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณค่ะ กลับมาอ่านอีกรอบ ^^
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณค่ะ
:mew1: :mew1:
-
อ่านแล้วก็อ่านอีก :mew1:
-
น่ารักกกกอ่ะ อยากให้มีตอนพิเศษด้วยจังคะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: thank you
-
:pig4:
-
ไม่ทราบว่า นิยายเรื่องนี้ ไม่เขียนต่อแล้วหรอครับ รอมานานมากเลย บางเรื่องยังไม่จบเลยครับ
-
“...ผมขอยกเลิกสัญญาที่ผมต้องเป็นเด็...โอ๊ย”เหนือร้องลั่นทันทีในขณะที่ยังพูดไม่จบเมื่อโดนร่างสูงบีบคางอย่างแรง แค่
รอยช้ำจากที่โดยตบก็ว่าเจ็บพอแล้วยังมาโดยอีกคนรุนแรงใส่อีก
“คิดจะพูดอะไรฮะ”ดรากอนถามเสียงเข้มด้วยความไม่พอใจ
“ผะ...ผม...ผมคิดว่ามันน่าจะมีทางเลือกอื่น ผมจะหาเงินมาคืนคุณให้เร็วที่สุดแต่ผมขอ...ขอ...”
พูดง่ายเนอะ เอาเงินเขาไป ใช้จนหมดแล้วด้วย จะมาเลิกสัญญาใครจะยอม มันก็น่าให้เขาโมโหหรอก
-
เรื่อยๆ ดีจังอ่านเพลินๆ o13
-
สนุกค่ะ อ่านตอนต่อไปของน้องๆดรากอน สถานีต่อไปคุณไลออน o13
-
เริ่มอย่างโหด แต่จบแบบมุ้งมิ้ง น่ารักมากครับบ
-
:pig4:
-
ขอบคุณค่ะ ^^
-
สนุกครับ รออ่านคนอื่นๆ ต่อ