หัวข้อ: รักงอมแงม

[upzdate]

กลับไปอ่านความรักแบบคับผมแล้ว อยากให้เต้กะเซนกลับไปรักกัน

เพราะ........
..............

สงสารคนที่จะมาเป็นแฟนใหม่ของทั้งเต้และเซน

ในเมื่อบอกว่าพี่-น้อง...แต่ทั้งสองยังบอกว่ารักกัน และลืมกันไม่ลง

คนที่น่าสงสารที่สุดคือแฟนของทั้งคู่ เหมือนกับเค้าไม่ได้เป็นคนที่เต้และเซนรักที่สุด

[๐๐๐Robin๐๐]

เหอๆ อะไรก้อเปนไปได้ ลุ้นต่อไป

[the sun IN NIght]

ผมกลับมาที่ 2047 วันพุธ หลังจากไปนอนที่บ้านมาสองคืน
ภายในห้องเหมือนเดิมเพียงแค่กรงไอ้แมคที่เปิดไว้และไร้ตัวมัน กับไอ้มาร์ค กีตาร์ที่เคยวางอยู่ใกล้ๆนั้น หายไปแล้ว


“ค้าบแม่”
“ถึงห้องรึยังเต้” เสียงแม่ผมโทรมาถาม
“ถึงแล้วค้าบ เพิ่งถึงเอง เลยไม่ได้โทรบอก”
“อ่อ แม่ก็เป็นห่วง แล้วอย่านอนดึกนะ คราวหลังก็อย่ากลับค่ำๆมืดๆแบบนี้อีก ชอบนั่งแทกซี่คนเดียว ไกลก็ไกล
แล้วนี่ที่ห้องมีอะไรกินบ้างหรือเปล่า ดูสิ บอกให้เอาขนม ผลไม้ติดมือไปด้วยก็ไม่ยอม ...”
“แม่ เดี๋ยวเต้อาบน้ำก่อนนะ” ผมรีบตัดบทก่อนที่หูจะชาไปมากกว่านี้
“แหม พูดยังไม่ทันจบก็จะรีบวางซะแล้ว ไอ้ลูกคนนี้” แหะๆ...ก็แม่บ่นซะ เพิ่งจะเจอกันเมื่อกี้เองนะคร้าบคุณแม่
“เหนื่อยอ่ะ นะคร้าบๆ”
“จ๊ะ อาบน้ำนอนนะ ไม่ใช่แต่งตัวออกไปเที่ยวอีก”
“วันพุธจะให้ไปไหนล่ะ แม่ก็” รู้ทันจริงๆ วันนี้ไอ้แบงค์มันชวนผมไปกินเหล้าคับ
“จ๊ะ อย่าคิดว่าชั้นไม่ได้ยินที่แกคุยโทรศัพท์เมื่อเย็นนะ” เสียงเปลี่ยนเลยคุณนาย...เหอๆ
“ไม่มีไรหรอกค้าบ เพื่อนมันชวนไปเสาร์นี้”
“แน่ใจนะ แล้วเหล้านะ แม่ขอได้มั้ยเลิกกินได้แล้ว บุหรี่ก็อย่าไปสูบมัน แล้วเนี่ยะ แทนที่เสาร์อาทิตย์ จะกลับบ้าน ไปกินเหล้าเมายาที่ไหนอีกล่ะ เรื่องเรียนต้องมาก่อนนะเต้ ไม่ใช่วันวันคิดแต่จะเที่ยว” เหอะๆ...อยู่ดีดีทำไมแม่เทศน์กูหว่า ยังไม่ทันทำไรผิดเลยนะ
“แม่คร้าบ เต้จะอาบน้ำแล้วอ่า ไม่ไปไหนหรอกคับ นะนะ”
“ย่ะ แล้วห้าทุ่มชั้นจะโทรมาใหม่ แค่นี้นะ”
“ค้าบๆ” รู้ทันจริงๆ อ้างโทรศัพแบตหมดไม่ได้ล่ะสิ งานนี้


“ไงมึง” พอวางจากคุณนายแม่เสร็จ ไอ้แบงค์ก็โทรมาต่อพอดี
“กลับถึงหอยังวะ พร้อมยัง”
“แม่กูเพิ่งจะด่าเมื่อกี้ว่าไม่ให้ไปกินเหล้า”
“อ้าว…”
“มารับด้วยได้ป่าววะ มึงอยู่หอป่ะ”
“นึกว่าไปไม่ได้ห่า อยู่ๆ ได้เลยเดี๋ยวพี่แบงค์ไปรับถึงที่นะคร้าบท่านน้องเต้ แต่รอก่อนนะ ต้องไปรับที่รักกูก่อนวันนี้”
ปกติไม่เห็นแฟนมันจะไปเที่ยวด้วยแฮะ มาแปลก
 “เออ ได้ๆ ไปกันกี่คนวะ”
“ 7 คน มีมึง กู แฟนกู ไอ้ฟลุค ไอ้ทอป แฟนไอ้ฟลุค และเพื่อนไอ้ทอป” อืม
“ประมาณครึ่งชั่วโมงโอเคป่ะ”
“ชั่วโมงนึงแล้วกัน” เออก็ดี กูจะได้ไม่ต้องรีบ ดูนาฬิกาเพิ่งสองทุ่มกว่าๆ
“ได้ๆ เจอกัน”
“เออ” แล้วไอ้แบงค์วาวสายไป

แล้วก็ไปจัดการอาบน้ำแต่งตัว เสร็จแล้วยังเหลือเวลาอีกตั้งยี่สิบนาที ลงไปกินข้าวข้างล่างดีกว่า
ระหว่างล็อคประตูห้องผมก็สังเกตุเห็นแม่กุญแจลอคประตู 2046 อยู่ ...
แล้วก็เดินลงไปสั่งข้าวกระเพราหมูสับไข่ดาว อาหารง่ายๆประจำวันแถวๆนั้นประทังชีวิต

มาถึงร้านที่เราเที่ยวกัน ซึ่งไม่ไกลจากมหาลัยมาก เรียกว่าเป็นร้านประจำของเด็กมหาลัยนี้เลยล่ะคับ
และพวกมันก็ไม่บอกนะว่ามาเป็นคู่ ไอ้แบงค์ก็อยู่กับแฟน ไอ้ฟลุคก็อยู่กับแฟน ส่วนเพื่อนไอ้ทอปกับมันก็ไม่รู้ว่าเพื่อนแบบไหน คลอเคลียกันตลอด สรุป...กูจะนั่งอยู่ต่อไปก็แปลกๆ เลยเดินออกมาสูบบุหรี่ข้างนอกดีกว่า


“มีไฟแชคป่ะคับ” เสียงชายหนุ่มหน้าตี๋ใส ตาเจ้าเล่ห์ และหยาดเยิ้มเหมือนพี้กัญชามาดังอยู่ใกล้ๆ
“อ่ะ” ผมยื่นไปให้ ปกติผมจะสูบบุหรี่ก็เฉพาะเวลามากินเหล้านี่แหละ นานๆทีเนอะ
“ขอบคุณคับ” จุดเสร็จ นายนั่นก็ยื่นไฟคืนให้ผมแล้วยิ้มให้
“ชื่อไรอ่ะ”
“เต้” ผมตอบเสียงเรียบปกติ
“มากับแฟนหรอ”
“เพื่อน” มากับเพื่อน แต่ไอ้พวกเพื่อนแม่งมากับแฟน…เบื่อเว้ย
“เมาแล้วหรอ” โหย หยามกูเกินไปและ เพิ่งสี่ทุ่มจะเมาได้ไง เหล้ายังไม่ถึงครึ่งกลม ไม่รู้จะพูดไรต่อเลยถามไป
“เป็นเกย์ป่ะคับ” คำถามนั้นผมกล้าถามไปได้ไงวะ ถ้าไม่ใช่นี่โดนต่อยร่วงแน่ๆ ไอ้เต้เอ้ย
นายนั่นนิ่งไปสักครู่ก่อนจะตอบคำถามผม


“คับ นายล่ะ”
“ชื่อไรอ่ะ” จะตอบว่าใช่ก็กลัวพวกไอ้แบงค์รู้ ตอบว่าไม่ กูคงบาปอีกที่โกหก เปลี่ยนคำถามดีที่สุด
“บิวคับ”
“อืม หน้าม่อดีนะคับ หึหึ” ผมยิ้มกวนๆให้ไป และไอ้เจ้านั่นก็ยิ้มกลับ
“ตรงดีนะนาย แล้วมีแฟนยัง”
“ยัง”
“งั้นจีบนะ”
“หึหึ” แค่วิธีจีบก็ไม่โดนแล้วคร้าบ
“ขอเบอร์หน่อยดิ”
“07-2034745”
“เฮ้ย พูดซะไว ใครจะจำได้ อ่ะๆกดให้หน่อย” ให้แล้วยังบ่น แล้วมันก็ส่งโทรศัพท์มาให้ผมกดเบอร์
“นั่งโต๊ะไหนอ่ะคับ”
“ในร้านนั่นแหละคับ ไปก่อนนะ” แล้วผมก็เดินกลับเข้าไปนั่งที่โต๊ะ

พวกมันก็ยังคงอยู่กันสามคู่ชู้ชื่น เห็นแล้วบาดใจยิ่งนัก แม้ว่าจะไม่อยากมีคู่ แต่ก็ไม่อยากเห็นคู่แบบนี้นะเว้ย
แม่งเอ้ย เห็นแล้วคิดถึงเรื่องนั้นเหมือนกันนะ





...เรื่องราวของเมื่อวาน วันอังคาร

“เต้ เสร็จยังเนี่ย นานแล้วนะ” ไอ้พี่เซนมันมารอผมที่บ้านจะไปกินข้าวกับคุณแม่มันตอนเย็นคับ
“แปบเดียวๆ ผมมันยังไม่แห้งเลย”
“แม่จะมาถึงแล้วนะ เดี่ยวโดนบ่นหรอกให้แม่มารอ”
“เสร็จแล้ว เมิงนั่นแหละ บ่นจริงๆยังไม่ทันแก่”
ยังไม่เห็นแม่เค้าจะว่าไรเลย แค่โทรมาบอกว่าอีกประมาณยี่สิบนาทีจะถึง
“เออๆ แค่ไปกินข้าว จะแต่งไรนักหนา”
“กูแค่จะใส่แวกซ์ แต่รอผมมันแห้งเว้ย”
เถียงกันไปๆมาๆ สักพัก ผมก็ใส่แวกซ์ที่ผมไปด้วย แล้วแม่ก็มาบีบแตรรถอยู่หน้าบ้าน


“หวัดดีคับแม่” ผมไหว้แม่พี่เซน แล้วขึ้นไปนั่งบนรถที่เบาะด้านหลัง
“แม่หวัดดีคับ เนี่ยไอ้เต้นะแต่งหล่ออยู่นั่นแหละไปแค่เนี่ยะ” มาถึงก็ฟ้องแม่เลยนะ ไอ้ขี้ฟ้องเอ้ยยยย
“แหม นานๆทีจะเจอกัน เต้ก็ไม่มาเยี่ยมแม่เลย หายไปเลยนะลูก”
แม่ก็ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยคับ จะให้ผมไปเยี่ยมบ่อยๆได้ไงล่ะคับ ก็เลิกกับลูกแม่ไปแล้ว แหะๆ
“เต้ย้ายไปอยู่หอแล้วอ่ะคับ ไม่ค่อยได้กลับบ้านเลย” ผมก็อ้างข้างๆคูๆ
“ติดเที่ยวอ่ะดิ” ไอ้พี่เซน หาเรื่องด่ากูอยู่ได้
“เซนก็ ไปว่าน้อง น้องเขาไม่เหมือนแกหรอก” ใช่คับ แม่พูดถูกต้องที่สุดเลย
“โหยแม่ เข้าข้างแต่มันอ่ะ”
“พี่เซนอ่ะ เที่ยวหนักแล้วชอบว่าผมเที่ยว” งานนี้ไอ้เต้ทำแบ๊ว เรียกคะแนน 555
แล้วก็ไปถึงร้านอาหาร และผมกับไอ้เซนก็ยังคงเถียงกันช้งเช้งๆ ไปมาจนอิ่มนั่นแหละ


“แม่ ผมขอไปเดินเล่นสะพานพระรามแปดกับน้องก่อนได้ป่าวอ่าคับ” ไอ้พี่เซนพูดขึ้น ไม่ปรึกษากูเลย
“อ้าว จะไปกันหรอ ระวังตัวล่ะค่ำๆมืดๆ”
“เอ่อ...คือ”
“เต้มันอยากไปนึกถึงวันเวลาเก่าๆอ่ะคับ ใช่ป่ะ” เหอะๆมึงเนียนไปและ กูไม่เคยพูด อย่ามามัดมือชก แต่สุดท้ายแม่ก็เห็นดีเห็นงามไปส่งเราสองคนที่ตีนสะพาน แม่นะแม่ ไม่รู้หรือไงว่าเป็นแผนไอ้หมาป่าลูกชายแม่
เอหรือว่ารู้เห็นเป็นใจ ไม่น้าคร้าบบบบบบบบบบบ

“ลากมาจนได้นะมึง” ผมบ่นไอ้พี่เซน ระหว่างกำลังเดินขึ้นไปข้างบนสะพาน
“ถ้าไม่บังคับ เต้ก็คงไม่ยอมมาหรอก” ไม่ต้องมาตีหน้าซื่อทำอารมณ์โรแมนติกหรอกค้าบบบบ







...คืนวันจันทร์
หลังจากกลับจากข้าวสารกับไอ้พี่เซน ผมก็นอนเล่นอยู่บ้าน ดูหนังไปเพลินๆเพราะไม่มีเรียนอีกสองวัน

ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด.... เสียงโทรศัพท์มือถือของผมที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้ดังขึ้น

“ใครอ่ะ”

“ยังไม่เมมเบอร์กูอีกหรอ” น้ำเสียงที่ผมจำได้และว่าใคร แล้วก็เพิ่งรู้ว่ายังไม่ได้เมมเบอร์เขาไว้
“โทษคับพี่เกียร์ ว่าไงคับ เพิ่งเล่นดนตรีเสร็จหรอ โทรมามีไรป่าว”
“เออ เพิ่งออกมาจากร้าน นอนยังเนี่ยะ”
“ยังคับ แล้วมีไรป่ะคับโทรมาเนี่ยะ”

“เมา”

“จริงป่ะพี่”
“ฮ่าๆ นิดหน่อย ยังอยู่ข้างนอกอยู่ป่ะ”
“กลับบ้านแล้วพี่ แล้วยังไม่กลับหรอคับ” เสียงพี่แกเมาๆหน่อย หรือเมาจริงๆวะ
“จะกลับแล้ว นึกว่ายังอยู่แถวนี้ กำลังหาที่กินเหล้าต่อ” จะตีหนึ่งแล้วนะคร้าบท่าน
“โห กลับบ้านเถอะคร้าบ ตีหนึ่งแล้ว”
“เซ็งๆว่ะ เพื่อนกูแม่งก็กลับไปหาแฟนกันหมด”
“อ่ะนะ”
“งั้นไม่มีไรละ ไปนอนเหอะ” อ้าว ไรวะ...งง
“อ่ะ กลับดีดีนะคับพี่ มีไรให้ช่วยบอกนะ”
“เออๆ ลืมบอก พี่จะย้ายกลับไปอยู่ห้องและนะ”
“อ่อๆคับ”
“เจอกัน ฝันดี” แล้วพี่เกียร์ก็วางโทรศัพท์ไป

...
..
..
.
.
.




พอเดินขึ้นมาถึงบนสะพาน ผมก็เล่าเรื่องนี้ให้ไอ้เซนมันฟัง
“คงอยากโทรหามึงแต่ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมั้ง” ไอ้พี่เซนทำพูดประชดๆ
“เป็นงั้นก็ดีดิวะ” ผมก็เลยแกล้งประชดมัน
“ไหนบอกไม่สนมันไง” ฮ่าๆ แผนการผมได้ผลครับ เหยื่อติดกับ
“ไม่รู้ว่ะ”
“กูบอกแล้วว่ามึงชอบมัน” อืม ไปๆมาๆใจผมเริ่มแกว่งๆ หรือจะติดกับดักตัวเอง
“มึงก็ยัดเยียดตลอด ไหนบอกอยากคบกับกู”
“กูไม่ได้ยัดเยียด กูรู้จักมึงดี มึงอย่าหลอกตัวเองสิวะ อย่าไปกลัวความรัก”
“ก็มึงเองไม่ใช่หรอ ที่ทำให้กูกลัว” ผมเริ่มเหมือนจะร้องไห้ขึ้นมาซะงั้น
“กูจะทำให้มึงหายกลัวเอง”
“เซน” เสียงเรียกเบาๆ ผมมองหน้ามันแล้วก็เข้าไปกอดมันแล้วปล่อยโฮออกมา

...บนสะพานแห่งนั้น



“อย่ากลัว อย่าโกหกตัวเองสิวะ” ไอ้พี่เซนปลอบผม มือที่คอยลูบผม และแขนอีกข้างที่โอบกอดไว้แน่น
“กูกลัว” ผมกอดมันแน่นยิ่งขึ้น และเงยหน้าขึ้นมามอง บางสิ่งบางอย่างทำให้ริมฝีปากของเราสองคนประกบกัน และจุมพิตเรียบง่ายก็เริ่มต้นขึ้นและจบลงในเวลาอ่อยอิ่งไม่นานนัก

หลังจากเงียบไปสักพัก ยามที่เราสองเหม่อมองไปที่สายน้ำเบื้องล่าง ที่ยังคงไหลเหมือนเมื่อหลายปีที่แล้ว

“กูเพิ่งรู้ว่าความรักคืออะไร และมันก็ทำให้กูเจ็บที่รู้ว่าการทำให้คนที่กูรักมีความสุข ไม่ใช่สิ่งที่กูทำให้มึงได้อีก”









...ประโยคนั้นจากปากไอ้พี่เซน ดังก้องอยู่ในหัวผม ตอนนี้ผมนั่งอยู่หน้าร้านเหล้าแห่งนี้
ดูวัยรุ่นมากมายสนุกสนาน สดใส มืดมน หัวเราะ และร้องไห้...

ผมยืนอยู่หน้า 2047 อีกครั้งตอนตีสองหลังจากแยกย้ายกับไอ้พวกนั้นที่ร้านโจ๊กใกล้ๆตึกที่ผมอยู่

ห้อง 2046 ไม่มีแม่กุญแจล็อคอยู่แล้ว คงมีใครสักคนอยู่ข้างใน ผมหวังว่าพ่อไอ้แมคจะนั่งเล่นกีตาร์อยู่ในนั้น
ผมยืนราวกับต้องมนต์สะกดอยู่สักพัก ก่อน 2046 จะถูกเปิดออกมา


*******************************************************************


ดีค้าบ คนอ่านหลายคนอินมาก ขนาดมีบางคนจะเลิกอ่านเพราะทำใจไม่ได้...
ตั้งใจเขียนแล้วจะพาลเลิกอ่านกันซะแล้ว...เสียใจจังเลย

วันนี้ลงให้ไวกว่าทุกวัน เพระว่างหน่อย อีกอย่างมีคนมาบ่นว่า กว่าจะลงรอไม่ไหว ต้องมาอ่านตอนเช้าทุกที อิอิอิ

[naix]

อ่า เกียร์กลับมาแร้ว หุหุ จาเปิดประตูมาทำไรหนอ แถมตอนนี้มีตัวละครเพิ่มอีก เต้นี่เสน่ห์แรงนะเนี้ย 

[น้ำค้าง]

คนน่ารักก็อย่างเนี้ย เสน่ห์แรงจริงๆ 

ชิส์ มาแซวพี่    ก็อยากมาดึกจริงๆ นี่นา ใครจะไปรอไหว คนทำงานนะวุ้ย

แต่วันนี้มาเร็ว ยกโทษให้ เอาไปสองจ๊วบบบ

[chatnaha]

เมื่อไหร่จะรักกันนะ รักกันเร็วๆจิ นะนะ จ๋าขอ(เกี่ยวไหมวะ)

[KriT_SuN]

เฮ้อ ลุ้นต่อไป

[nOn†ღ]

รอลุ้นพี่เกียร์ละกัน 

 

[mist]

ถึงจะเศร้าแต่ก็ยังอ่าน เพราะหวังว่าสักวันน้ำตา จะเปลี่ยนเป็นน้ำตาล 

ป.ล. หวังว่าเรื่องนี้คงไม่จบเศร้าแบบเรื่องก่อนนะ 

[oa_ko]

จาหาภาคก่อนอ่านได้ที่ไหนอ่ะ

เห็นมีแต่คนพูดถึงอ่ะ  แต่ม่ะรู้เรื่องกะเค้าด้วยเลยอ่ะ   

[the sun IN NIght]

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2568.0


ลิ้งค์เรื่องความรักแบบคับผมนะคับ

[Tifa]

ชอบพี่เกียร์มากเลย อิอิ

แอบลุ้นตอนต่อไป จะเกิดไร

ยิ่งใกล้กันอีก โอ้ว ..... คิดไปไกล

[broke-back]

ถึงจะยังทำใจได้ไม่ 100% แต่ก็นะ มันอ่านจนรักเรื่องนี้งอมแงมไปแย้ว ง่ะ

“กูเพิ่งรู้ว่าความรักคืออะไร และมันก็ทำให้กูเจ็บที่รู้ว่าการทำให้คนที่กูรักมีความสุข ไม่ใช่สิ่งที่กูทำให้มึงได้อีก”

อ่านอยู่หลายเที่ยวกว่าจะทำความเข้าใจว่าประโยคนี้สื่อความหมายอะไร อืมม์ ความหมายกินใจ  ลึกซึ้งมาก

ความรักเป็นเรื่องของคนสองคนนั้น  คนอื่นอาจจะไม่เข้าใจ  หรือเข้าใจก็ไม่ลึกซึ้งเท่า  

ผมเข้าใจแล้วล่ะ  จะพยายามไม่อินมากจ้า  เล่าตามสบายเลยครับตัวเล็ก

  ขอบคุณครับ  นายตัวเล็ก  

[bixzz]

อ่านต่อไปครับ ไม่เลิกแน่ๆ
ว่าแต่เรื่องนี้ขอแบบไม่เศร้าได้ม๊า นะ นะ 

[pongsj]

ตอนนี้เล่าเรื่องได้น่าสนใจมาก แถมมีประโยคดีๆด้วย ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[jaejoong22]

สนุกมากเลย ตามลุ้นตลอดเลย

[nana]

 :L2:มาให้กำลังใจ


รอลุ้นต่อไป

[๐๐๐Robin๐๐]

ชอบจังเลยตอนนี้ แอบซึ้ง

[sakiko]

เพิ่ง เข้ามาอ่าน เรื่องนี้ ครั้ง แรก อะ

เชีญร์ พี่  เกียร์  นะค่ะ

“กูเพิ่งรู้ว่าความรักคืออะไร และมันก็ทำให้กูเจ็บที่รู้ว่าการทำให้คนที่กูรักมีความสุข ไม่ใช่สิ่งที่กูทำให้มึงได้อีก”



ประ โยคนี้ ต้อง อ่านหลายรอบ เรย กว่าจะ เข้าใจ

อ่านไปอ่าน มาชัก ซึ้ง แฮะ

รอตอนต่อ ไปนะค่ะ

 

[marchmenlo]

ต่ายห่า..อ่านมาตั้งนาน ก็นึกเชียร์เต้กะเกียร์อยู่เลย กำ เพิ่งมารู้ว่าเป็นภาคต่อของเต้กะเซน กำอีกรอบ

พยายามทำใจอยู่....ป่ะเดี๊ยวน่ะ ...

อืมม อยากให้เซนกะเต้กลับมาคืนดีกันอ่ะ ถึงคราวที่แล้วเซนจะแขวไปบ้างก็เห่อะน่ะ แต่ในใจลึก ๆ ก็อยากให้กลับมาคืนดีกัน นึกถึงวันที่มีความรักกันใหม่ ๆ โคตรน่ารักทั้งคู่อ่ะ ถึงตอนเลิกกันจะงี่เง่าไปหน่อยเห่อะ

แต่ท่าทางไอ้เซนจะเชียร์เกียร์อีกคนซ่ะแร๊ะ   ช่างเป็นความรักที่น่าหดหู่

[sun]

   พี่ซินมาอ่านแล้วน๊า....

รักครั้งแรกที่จบลง ทำให้เต้ เข็ด กลัว กับความรัก ไม่กล้าที่จะมีความรักอีกครั้ง ชิมิ

และคนที่ทำให้เต้ เข็ด กลัว เรื่องความรักก้อคือเซน ซึ่งเรื่องนี้ เซนรู้ดีใช่ป่ะ ที่เต้ ไม่กล้าเปิดใจรับใคร

เอ? หรือเซน จะเป็นพี่ชายขี่ม้าขาว มาช่วยให้เต้ เปิดใจรับรักครั้งใหม่กับพี่เกียร์ น่อ ? คิคิ   


รอลุ้นความรักของน้องตัวเล็ก...เอ๊ย... นายเต้   จะเป็นยังไง ต่อไป

 

[IZE]

กลับมาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[osaru]

ยังไม่ได้อ่านเลย แต่ขอเข้ามาให้กำลังใจคนแต่งก่อน
เดี๋ยวอ่านแล้วมาเม้นท์ให้อีกทีนะ

ตัวเล็กรักษาสุขภาพด้วยน้า
ถ้าตัวเล็กไม่สบายไปแล้ว เดี๋ยวคนอ่านจะค้าง (พูดเล่นจ้า)

[● MaYa~Boy ●]

มาอ่านแล้วนะคับ

ตอนนี้สนุกดี

สู้ๆ นะคับ

[nartch]

รักแรกก็คือรักแรก...จะให้ลืมคงยาก...
แต่ก็ไม่ใช่ว่ารักต่อไปจะไม่สำคัญหรือด้อยค่ากว่าแต่อย่างใด

รักแรกที่พังทลาย สร้างรอยแผลให้เต้ ความหวาดกลัวในรัก
จึงไม่ใช่เรื่องแปลก...ใครนะจะรักษารอยแผลนั้นให้นายเต้
 

[DeShiWa]

เดี๋ยวมาอ่านใหม่ครับผม

[DeShiWa]

 

อ่านเสร็จละครับผม

สรุปใครเป็นพระเอกครับเนี้ย

อยากให้พี่เกียร์เป็นพระเอกนะครับ อิอ ชอบพี่เค้าอะ

 

[osaru]

^
^
^
จากรีบน  อยากให้พี่เกียร์เป็นพระเอกเหมือนกันเลย

อยากให้เต้ได้เริ่มต้นใหม่ กับคนใหม่
FC เซนอย่า  :เตะ1: เค้าน้า

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[Ultraman_609]

  ติดตาม ตามมาติด