-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
สวัสดีคับ ถ้าใครเคยอ่านเรื่อง ความรักแบบคับผม คงจะจำผมได้ ช่วงนี้ เลยเขียนเรื่องที่สองมาให้อ่านกัน ยังไงฝากด้วยนะคับ หวังว่าคงไม่เข็ดกับเรื่องที่แล้ว จนพาลเลิกอ่านไปนะค้าบ
ปล.ผมคงเขียนได้ช้าหน่อยนะคับเรื่องนี้ แนะนำว่าถ้าอยากอ่าน 3-4 วันอัพเดทที จะไม่เสียอารมณ์นะคับ แหะๆ ขอโทษไว้ก่อนเพราะช่วงนี้เรียนหนัก งานเยอะด้วยคับ(แต่ยังอยากเขียนอ่ะ ไม่ว่ากันนะคับ ท่านผุ้อ่านที่น่ารัก)
************************************************************************
“ล้องวงบรรลงบรรเลงมานั่งบ่นเพลงไม่ยอมหลับนอน ใจกระเด็นกระดอนมันเปียกมันปอนอาการงอมแงม ... … … …”
เสียงเพลงไม่คุ้นเคยดังลั่นอยู่ข้างๆห้อง เพลงเชี่ยไรเนี่ย เชยฉิบ...
ผมนั่งลงจัดข้าวของต่างๆ ที่ขนมาจากบ้าน เก็บไว้ในที่ที่พวกมันสมควรอยู่
มันเป็นคืนแรกที่ย้ายมาอยู่หอ หลังจากหมดความมานะกับการเทียวเดินทางไปกลับมหาลัยตลอดเกือบ 1 ปีที่ผ่านมา และค้นพบว่า...คืนนี้มันเหงา
ขณะกำลังก้มๆเงยๆ จัดหนังสือบนชั้นอยู่ ภาพหนึ่งก็ปลิวออกมาจากหน้าหนังสือที่แทรกไว้เมื่อนานมาแล้ว
...มึงทำอะไรอยู่นะป่านนี้... ผมนั่งคิดถึงคนในรูป ที่ถ่ายคู่กัน ในใจมันเหมือนบางส่วนขาดหายไป อารมณ์หวิวๆอย่างบอกไม่ถูก ยิ้มให้กับอดีตแล้วเก็บมันไว้ที่หนังสือเล่มนั้น หน้าเดิม
แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
“เป็นไงบ้างเต้ อยู่หอวันแรก” เสียงปลายสายที่คุ้นเคยถาม
“ก็ดีอ่ะ แปลกๆ สงสัยยังไม่ชิน” แอบกลัวผีด้วยนะเนี่ย เหอะๆ
“อยากให้ไปนอนเป็นเพื่อนป่าว” เสียงอบอุ่นนั้นถาม ทั้งๆที่รู้ว่าดึกป่านนี้กว่าจะมาถึงก็คงไม่ได้ช่วยอะไรสักเท่าไหร่ ยังไงก็ขอบใจที่ยังห่วงกันนะ
“โตแล้วเว้ย ไปนอนไป เดี๋ยวเต้ก็จะนอนแล้วล่ะ”
“โห โทรมาคุยเป็นเพื่อน ไล่จัง ห่วงนะเนี่ยะรู้เปล่า” ทราบแล้วค้าบ อย่าพูดแบบนี้ดิวะ เดี๋ยวหวั่นไหว
“อืมๆ งั้นคุยถึงเช้าเลยนะ” ผมตอบไป เข้าแผนไอ้เต้คับ
“โหยยย” หลังจากเสียงบ่นนั้น เราก็คุยกันอีกราวๆ เกือบชั่วโมง ก่อนที่ผมจะหลับคาโทรศัพท์ไปบนหมอนนุ่มๆ ที่ยังคงมีกลิ่นปลอกหมอนใหม่ติดอยู่
.
..
...
อ่า.....
และแล้วของเหลวบางอย่างก็ถูกปลดปล่อยออกมายามสายในห้องน้ำ
ลุกมาอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็ออกไปมหาลัยซึ่งอยู่ใกล้สุดๆ ทำให้วันนี้ไอ้เต้มาถึงคนแรกของกลุ่มเลยทีเดียว ก็ไม่แปลกหรอกคับ ปกติเดินทางสองชั่วโมง พอเปลี่ยนมาเหลือแค่ห้านาที มันเลยยังไม่ชิน สักพักเดี๋ยวก็ปรับตัวได้เอง (ฟังดูแปลกๆเนอะ...อย่าคิดมากนะคับ เอิ๊กๆ)
“ไงมึง มาถึงก่อนได้ไงวะ ผิดสันดาน” ไอ้แบงค์ทักทายผมด้วยระดับภาษาไม่เป็นทางการ
“เออ กูยังไม่ชินว่ะ แม่ง รู้งี้อยู่หอนานและ โคตรสบาย” มันใกล้มากเลยคับ แถมไม่ต้องฝ่าฟันมอเตอร์โชว์บนถนนยามเช้าของกรุงเทพอีกด้วย
“เออ เรียนก็ดี เสือกโง่เรื่องไม่เป็นเรื่อง” อ้าวหลอกด่ากูนะไอ้เพื่อนรัก
เย็นนั้นหลังจากเลิกเรียน ผมก็ไปเดินซื้อข้าวของจำเป็นที่ยังขาดอยู่เข้าห้องใหม่ซะหน่อยที่ห้างแถวๆนี้
ขณะกำลังยืนเลือกขนมนมเนยอยู่ดันมีลูกเต้าเหล่าใครไม่รู้คับ วิ่งเล่นกันแล้วมาชนผม ซึ่งกำลังเขย่งหยิบกล่องขนมชั้นบนสุดอยู่ ทำให้ผมเซพลาดปัดกล่องขนมตกลงมาทั้งแทบเลยคับ คนมองเป็นตาเดียวกัน...แถมไอ้เด็กนั่นก็วิ่งหนีร้องไห้ไปอีก กูไม่ได้แกล้งไรมึงเลยนะเนี่ยย ผมคิดในใจ แต่เสียงร้องนั่นไม่ได้ไปไกลหรอกคับ หันไปดูก็พบว่าไอ้ตัวเล็กมันวิ่งไปอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มน่าจะแก่กว่าผมไม่เกินสาม สี่ ปีหรอก แล้วไอ้หมอนั่นก็เดินตรงเข้ามาหาผมที่กำลังเก็บกล่องที่หล่นอยู่
“คุณ ทำอะไรไอ้ตี๋เนี่ยะ ทำไมมันบอกว่าคุณมาแกล้งมัน แล้วนี่ร้องไห้ใหญ่เลย” ไอ้หนุ่มตี๋เข้ม หน้าเซอ ซึ่งสูงกว่าผมราวสิบห้าเซนได้มั้ง เอ่ยถามผมเสียงดุ
“ลูกคุณนั่นแหละ วิ่งมาชนผมจนกล่องมันหล่นลงมาเนี่ย” ผมตอบด้วยเสียงหงุดหงิด ไรวะ ชนกู ยังมาตามด่ากูอีก
“อ้าว หรอ งั้น...ผมขอโทษแทนหลานผมด้วยแล้วกันคับ” โห เปลี่ยนโหมดไวมาก เมื่อกี้ยังแว๊นๆ ใส่กุอยู่เลยนะ
แต่เห็นท่าทางเขิลๆแบบรู้สึกผิดของเขาแล้ว ผมก็...ให้อภัยคับ เพิ่งสังเกตุว่าหล่อว่ะ แล้วเขาก็เดินกลับไปหาหลาน(ที่ตอนแรกผมคิดว่าเป็นลูก) แล้วจูงไอ้เด็กตัวแสบนั่นมาทางผม
“ขอโทษพี่เขาซะสิตี๋ ไปวิ่งชนเขาก่อนนะเรา” นายหนุ่มเซอนั่นพูด
“...ขอโทษคับ” ดูไอ้เด็กตี๋นี่มันคงไม่ค่อยพอใจที่ต้องมาขอโทษผม พูดห้วนๆแล้วก็เดินหนีไปเลย
“เอ่อ เด็กมันเอาแต่ใจ อย่าถือสาเลยนะคับ” พูดจบแล้วเขาก็ยิ้มให้ ก่อนจะเดินตามหลานชายตัวร้ายไปพร้อมกับเสื้อยืดพิมพ์ลายคำว่า nobody knows ที่ใส่อยู่ ผมคิดในใจ เออเสื้อเท่ห์ดีว่ะแล้วเดินเลือกขนมกลับห้องต่ออย่างสบายใจ
ไอ้แบงค์โทรมาตอนกลางคืนพร้อมบอกหัวข้อรายงานชิ้นใหม่และนัดวันศุกร์นี้ซึ่งทุกคนตักลงจะไปเที่ยวกัน ตามธรรมเนียมแหละคับ เพราะผมย้ายหออาทิตย์หลังสอบกลางภาคเสร็จ ตั้งแต่สอบเสร็จยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย
พอถึงวันศุกร์ผมเลยรีบกลับมาห้องพอเรียนเสร็จเพื่อจะนอนเอาแรงไว้เที่ยวคืนนี้
“ว่าไงวะ” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำไงผมต้องงัวเงียลุกขึ้นมารับ แม่งคนกำลังหลับสบาย
“เฮ้ยมึง จะเสร็จยังวะ กูจะรีบไปเอาโต๊ะ” ก็ไอ้คุณแบงค์นั่นแหละครับ เหลือบดูนาฬิกาเพิ่งสองทุ่ม
“กุหลับอยู่ว่ะ มึงไปก่อนเลยได้ป่าว เดี๋ยวกูตามไป
เสียงมันเซ็งอยู่หน่อยๆ บอกเออๆ แล้วก็บ่นเล็กน้อยก่อนวางสาย
ด้วยความเคยชินเพราะปกติอยู่บ้าน เวลาไปเที่ยวผมก็ไปคนละทางกับเพื่อนๆ ไม่ได้ไปพร้อมใครอยู่แล้ว พอนึกเลยได้เลยตื่นเลย โหยยย ถ้ากูตามไปไม่มีคนหารค่าแทกซี่นี่จนแน่นอน คิดได้ดังนั้นรีบโทรกลับหาเพื่อนรักทันที โชคดีที่มันยังไม่ออก เลยขอร้องให้มันรออีกแป๊บ (ครึ่งชั่วโมง) แล้วเราก็ออกเดินทางพร้อมกันโดยสวัสดิภาพโดยรถของไอ้แบงค์นั่นแล สบายตังค์สบายตีนจริงๆ
พอไปถึงก็ได้โต๊ะที่จองไว้แหละคับ เกือบหน้าเวทีเลย เพื่อนคนที่จองมันรู้จักคนในร้ายเลยได้ที่ดี แต่มันต้องให้พวกผมมานั่งจองกันเอง เพราะมันเป็นผู้หญิง มันบอกว่ามานั่งจองคนเดียวดูไม่ดี (แต่ดันมีบารมีรู้จักผู้จัดการจองได้ที่ซะวีไอพีเลยนะมึง) พอเริ่มดึกเพื่อนๆผม และโต๊ะอื่นๆอีกมากมาย ก็แน่นขนัด และเริ่มกลายเป็นดั่งปลากระป๋อง ที่เต้นที่เคยกว้างขวางเมื่อยามค่ำก็หดหาย เหลือที่ให้พอยืนหายใจผงาบๆ อนาถจริงหนอกู
“เฮ้ย แม่งตีกันว่ะ” ขณะยืนมึนๆอยู่หน้าร้านตอนร้านใกล้เลิก เพื่อนผมคนหนึ่งก็ตะโกนหน้าตาตื่น แล้วรีบลากผม ให้วิ่งหลบมาที่รถ
“เฮ้ย ไอ้เต้ ยืนเซ่อไรวะ ขึ้นรถเร็ว” เพื่อนรักผมตะโกน ป่าวยืนเซ่อ กูกำลังมึน
พอขึ้นรถมาได้ เห็นกลุ่มข้างหลังกำลังตะลุมบอนกันใหญ่เลยคับ ดีที่ไม่มีอาวุธพวกมีดมาแกว่งไกวให้หวาดเสียวเล่น มีเสียงกรี๊ด กรีดร้อง โวยวาย กันให้วุ่น แล้วพวกที่ตะลุมบอนกันอยู่ก็สลายตัว เมื่อพวกการ์ดเข้ามาช่วยกันไล่และแจ้งตำรวจ เหลือเพียงร่างผู้ชายคนหนึ่งกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่กลางวงล้อมของเพื่อน เลือดเต็มเลย จากมึนๆเมาๆ ผมก็สร่างเลย มองไปมองมา อ้าวหน้าคุ้นๆ เฮ้ยนั่นมันไอ้เซอวันนั้นนี่หว่า
“เฮ้ยๆ” ผมตะโกนตกใจ จนไอ้แบงค์หันมาถาม
“มึงเป็นไรวะ”
“ไอ้นั่น กูเคยเจอวันก่อน เฮ้ย มึงจอดรับพาเค้าไปหาหมอเหอะ ดูท่าอาการหนักว่ะ” สงสัยโดนขวดฟาดหัวมั้งคับ เหมือนจะหัวแตกเลือดเต็มเลย
“เพื่อนมึงหรอวะ” ไอ้แบงค์ทำท่าจะจอดรถ
“ป่าว แต่เจอกันที่ห้างวันก่อน”
“อ้าว ไม่ใช่เพื่อนแล้วจะรับไมวะ ตายคารถกูซวยอีก” ดูเพื่อนผมสิคร้าบ ช่างมีน้ำใจดีจริงๆ
แล้วผมก็เห็นพวกเพื่อนๆไอ้หมอนั่น อุ้มๆลากๆ มันไปขึ้นรถอีกคันที่จอดอยู่ ก่อนที่ไอ้แบงค์เพื่อนรักผมจะขับออกไปจากร้าน ทิ้งความชุลมุนไว้เบื้องหลังก่อนตำรวจจะมา
คืนนั้นพวกผมก็แยกย้ายกันกลับ ไอ้แบงค์มานอนห้องผม เพิ่งย้ายมาอยู่หอใหม่ๆเลยให้มันมานอนเป็นเพื่อนบางวัน อยู่คนเดียวเลยมันก็ยังแปลกๆคับ มันก็ขี้เกียจขับรถกลับหออยู่แล้ว
“เหี้ยเอ้ย เสียฤกษ์หมด เสือกมาตีกัน” เสียงมันบ่นตอนเดินออกมาจากห้องน้ำ
“รอดมาก็ดีแล้วมึง ยังจะบ่น” ขืนอยู่อีกนิดเดียว ตำรวจมาถึง ซวยแน่ๆ
“เออๆ ไว้ย้ายร้านดีกว่าว่ะ”
“ไม่มีเข็ดนะมึง กูว่าร้าน...ก็น่าไปว่ะ” ไอ้เต้ก็ร่วมผสมโรงด้วยคับ
“รอบหน้ามึงจัดละกัน” ไอ้แบงค์ทำหน้าตาพึงพอใจที่ผมเสนอร้านใหม่
“อ้าว มึงก็จัดดิวะ กูชวน พวกมันไม่ค่อยไปกัน”
“มึงอย่ามาอ้าง มึงจัดมั่ง กูชวนมันคงไปอีกหรอก ห่า พาพวกแม่งไปเจอเรื่อง” ก็จริงของท่านชายคับ
“แล้วมึงว่า ไอ้นั่นจะเป็นไงมั่งวะ” ไอ้หมอนั่นแหละคับ จะเป็นตายร้ายดียังไงบ้างวะเนี่ย
“แล้วมึงไปเสือกไรกะเค้าวะ ตกลงมึงรู้จักแม่งหรอไง” ไอ้แบงค์ทำหน้าสงสัย
“คือกูเคยเจอที่เซนทรัลวันก่อนโน้น หลานแม่งมาวิ่งชนกูแล้วก็มีเรื่องนิดหน่อยๆ แค่นั้นแหละ ไม่ได้รู้จักแต่เพิ่งเจอวันก่อน แล้วพอเห็นวันนี้กูก็เลยบอกมึงไง”
“อ่อ นึกว่ากิ๊กเก่า” มันพูดจบก็ทำหน้าเจ้าเลห์ใส่ผม ไอ้แบงค์มันสงสัยในตัวผมอยู่ จะว่าสงสัยก็ไม่น่าใช่ คือมันรวบรัดให้ผมเป็นเกย์เรียบร้อยแล้วแหละ เพียงแต่ไม่เคยได้ยินจากปากผม มันก็ไม่เคยถามด้วย ผมเลยขี้เกียจตอบ แต่ก็ทำตัวปกตินะ แค่ยังไม่เคยชมผู้ชายให้มันฟังเพราะว่ายังเกรงใจคับ ไม่แน่ใจด้วยว่ามันจะรับได้มั้ย ส่วนมันชายแท้มีแฟนแล้วสวยด้วย...ก็ดีคับ หลงเหลือผู้ชายหล่อๆดีๆไว้ให้ผู้หญิงบ้าง
“กิ๊ก ป๊ะมึงดิ” ชื่อกูยังไม่รู้เลย ห่าหนิ ขี้เกียจเถียงกะมันต่อ เข้าไปอาบน้ำดีกว่า ง่วงจะแย่แล้ว
“ทำหงุดหงิดใส่กูนะมึง อย่าให้กูรู้นะ” เสียงมันตะโกนแซวโวยวายอยู่ต่อสักแป๊บ
พออาบน้ำออกมา ไอ้แบงค์มันก็หลับไปแล้ว เมื่อกี้ยังพูดจ้ออยู่เลยไอ้นี่ ผมกำลังเช็ดผมให้แห้ง เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเลยหยิบแล้วออกไปคุยตรงระเบียง พร้อมกับเอาผ้าขนหนูเช็ดผมติดไปด้วย
“ว่าไง โทรมาดึกเลย มีไรป่าว”
“เออ อยู่ไหนอ่ะเต้ กลับห้องยัง” เสียงไอ้คนปลายสายมันดูจะตื่นเต้นพอควร
“อยู่แล้วดิ มีไรเปล่า”
“พอดีเพื่อนมันโทรมาบอกว่า เค้าตีกันที่...(ชื่อร้านที่พวกผมไปเที่ยวมา) แล้วเต้เพิ่งบอกว่าคืนนี้ไปที่นั่น เลยโทรมาถาม” อ่อ ถึงว่าเสียงตื่นมาเลย ไอ้กระต่ายตื่นตูมเอ้ย
“กลับมาแล้ว ไม่เป็นไรหรอกค้าบ นึกว่าอะไร โทรมาดึกๆ”
“ทำไมหรอค้าบ เดี๋ยวนี้โทรหาดึกๆไม่ได้แล้วหรอ” เสียงไอ้คนปลายสายดูหงอยจนน่าถีบคับ น้ำเสียงแบบนี้กูจับได้หรอกว่ามึงไม่ได้เศร้าจริง
“แล้วจะนอนยัง” ผมตอบไป
“ไล่ก็ไปนอนอ่ะ” ทำหยอดอีกนะค้าบ
“ไปเถอะ เดี่ยวแฟนก็ว่าเอาหรอก”
“เต้ไม่ว่าก็พอแล้ว” หึหึหึ สันดานหยอดไม่เคยเปลี่ยนเลยนะไอ้นี่
“อืมม ไปนอนเถอะ เต้ไม่อยากสร้างความร้าวฉานให้ครอบครัวคนอื่น”
“โหยย”
“ฝันดีนะคับ ไปนอนแล้วนะ ผมแห้งแล้วด้วย” พอผมพูดไป เสียงปลายสายก็เงียบไปสักพัก ก่อนจะตอบกลับมา
“ฝันดีคับ เต้...ดูแลตัวเองดีดีนะ”
“ค้าบ”
“คับ”
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
มาเจิมก่อนเลย อิอิอิ
ว่าแต่ว่า เต้จะคู่กับใครอ่ะ ขอเป็นแบงค์ได้ไหม จะได้ไม่เหลือรอดให้หญิงสักคน กรั๊ก ๆ
-
:mc4:
ไม่เข็ดหรอก รออ่านอยู่
แต่ไม่เอาจบแบบเรื่องที่แล้วนะ o7
:L2: :L2: :L2:
-
เย่ๆ เรื่องใหม่ๆ อ่านชื่อเรื่องแล้วน่าจะสนุก อิอิ
ไม่เข็ดหรอกค่า แต่งมาให้อ่านก็เป็นพระคุณยิ่งแล้ว :m13:
มาเป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:
-
จะเอาเพลงที่ใส่ไว้ในเรื่องมาลงให้ฟัง แต่ลงไม่เปน เลยลงลิ้งไว้ให้แทน เอาเปนว่าใครใจดี ลงเปน ว่างๆช่วยลงให้หน่อยละกันนะค้าบ ไปและ ง่วงๆ
http://www.imeem.com/people/5Om7mc/music/3MWcMUy6/su_boonleang_rak/
-
http://media.imeem.com/m/mE03CyNsh9
เป็นกำลังใจให้จ้ะ :L2:
-
o13 คู่กะตี๋เซอร์แน่เลย ว่าแต่ตี๋เซอร์ไหงไปมีเรื่องได้ละนั่น 55 มาเชียร์ต่อไปค้าบผม
-
ตามมาเชียร์เรื่องใหม่ หวังว่าเรื่องนี้คงไม่ทำให้ผิดหวังแบบเรื่องก่อน (ไอ้เซน จาฆ่ามาน o12) เฮอะ ๆ แอบดักคอไว้ก่อน ดูสิ หนนี้จะเอาไง :m14:
-
:L2:
-
เข้ามาทักทายเรื่องใหม่จ้า
อย่าลืมเอาเรื่องไปเพิ่มเติมในทู้ นิยายใหม่ประจำเดือนด้วยนะจ๊ะ
เพื่อนๆ จะได้รุ้ว่าเอามาลงใหม่
-
มาตาม เรื่องใหม่
-
จะเอาเพลงที่ใส่ไว้ในเรื่องมาลงให้ฟัง แต่ลงไม่เปน เลยลงลิ้งไว้ให้แทน เอาเปนว่าใครใจดี ลงเปน ว่างๆช่วยลงให้หน่อยละกันนะค้าบ ไปและ ง่วงๆ
http://www.imeem.com/people/5Om7mc/music/3MWcMUy6/su_boonleang_rak/
หมั่นไส้คนเขียน... ทำไมมันมีเรื่องมาเขียนเยอะแยะจังฟ่ะ (เรื่องของเรื่องคืออิจฉา) o12
.
.
.
จิ้มไว้ก่อนนะครับ เดี๋ยวกลับมาอ่านนะครับ :oni1:
-
ไม่มีไร แค่เข้ามา :กอด1: คนแต่งอ่ะ :o8:
ไปล่ะ :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
โหะ..โหะ..โหะ
เพลงน่ารักอ่ะ o13
-
เข้ามาเจิมเรื่องใหม่จ้า :mc4: ชื่อเรื่องน่ารักดีจัง อิอิ :m4:
-
แวะเข้ามาจิ้มเรื่องใหม่ :mc4: ของน้องตัวเล็ก คึคึ
(ใช่มะหว่า?) ความจำยิ่งปลาทองอยู่ :a6:
( จำถูกชิมิ พี่ซิน มิหน้าแตกหรอกเนอะ เอิ้กๆ) :m23:
-
ตามมาอ่านเรื่องใหม่ของน้องน่าน (ชื่อนี้หรือป่าววะ) อย่าให้เศร้าเหมือนเรื่องก่อนนะ ไม่งั้น...ไม่งั้น...
พี่จะร้องไห้ :o12: :o12: :o12:
-
จิ้มคับ
:pig4:
-
>>>เรื่องน่าสนใจดีน่ะ เดี๋ยวจะอ่านเรื่องที่เขียนไว้ก่อนหน้านี้ดีกว่า :laugh: อยากรู้สนุกมั้ย
>>>แล้วมาลงต่อล่ะอย่าหายไป
>>>สุดท้ายเป็นกำลังใจ ตลอดเรื่อง
~~~~~~~~~จบแค่นี้แหละ :m31:
-
มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
เต้ ทำไมเพลงมันน่ารักมากมายอย่างนี้อ่ะ เหมือนเต้รึเปล่า :m23:
ไอ่คนปลายสายมานจะโทร.มาหาเต้อีกทำมาย นึกถึงมานแล้วเริ่มจิ๊ดที่ใจอีกละ(อารมณ์ค้างจากเรื่องที่แล้ว)
มาเชียร์คนใหม่ของเต้ดีกว่า เอาแบบสดใสไฉไลกว่าเก่าไปเล้ย...
**แบบไอ่คนเก่าน่ะ ไม่เอาอีกแล้วนะ เดี๋ยวเซ็งจิตอีก
***แล้วจะมาตามอ่านเรื่องนี้จนกว่าจะจบนะ ขอบคุณเต้มากนะครับที่เขียนเรื่องสนุกๆให้ได้อ่านกันอีก :pig4:
-
มาต่อให้และนะค้าบ แต่...อย่าดีใจไป ไม่ใช่จะมาต่อให้ทุกวันนะคับ พร่งนี้จะไปถนนพระอาทิตย์น่ะ (ดริ้งกลิ้งซะโหน่ยยย) เลยมาลงให้ก่อน เด๊ยวหายไปหลายวัน เพื่อนๆจะด่าเอาได้ :oni1:
ปล.ขอบคุณคุณ cj ที่ลงเพลงให้นะค้าบ
ปล.1ใช่ค้าบ ถ้าใครเคยอ่านความรักแบบคับผมในบอร์ดปาล์ม จะรู้ว่าใช้นิคเนม ตัวเล็ก
***********************************************************************
“เฮ้ย เต้ เย็นนี้มึงว่างป่าว” ไอ้ทอปถามผม มันคือเพื่อนสนิทของผมอีกคนในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ไอ้นี่จะชอบทำหนังมากเป็นพิเศษ มักจะมีโปรเจคใหม่ๆมาเสนอเพื่อนให้ช่วยกันทำแทบทุกอาทิด แต่ได้ทำจริงๆไม่ทุกโปรเจคหรอกคับ ไม่งั้นมีหวังตายแน่ เพราะมันคิดหนังใหม่ได้ทุกเช้า สาย บ่าย ค่ำเลยก็ว่าได้
“ว่าง จะไปถ่ายที่ไหนล่ะมึง” มันทำหน้างงนิดๆว่ารู้ทันได้ไง...มีหรือกูจะไม่รู้
“กูว่าจะไปถ่ายห้องรุ่นพี่กูว่ะ กูบอกเค้าไว้แล้ว นี่ก็บอกไอ้แบงค์ ไอ้ตั้น ไอ้ฟลุค ไว้แล้ว” ไอ้ทอปพูดและเริ่มอธิบายคร่าวๆว่าต้องถ่ายยังไง เป็นฉากอะไร ใครต้องทำอะไรบ้าง
.
.
.
“เออ แล้วห้องพี่เค้าแถวไหนวะ เอารถไอ้แบงค์ไปหรอ” ผมถามเพราะนึกขึ้นได้ รับปากไปยังไม่รู้ที่เลย
ขี้เกียจถ่อไปไกลๆน่ะคับ
“เอารถไอ้แบงค์ไป แล้วเอาเงินกองกลางออกค่าน้ำมัน” ในกลุ่มพวกผมจะมีเงินกองกลางอยู่ เพราะพวกเรา
ทำหนังสั้นหรือพวกโปรเจคงานพวกนี้บ่อยๆ ถ้าไม่มีก็จะต้องมานั่งหารค่าโน่นนี่เวลาไปไหนมาไหน เลยตัดปัญหา
ตั้งกองกลางกันขึ้นมาแล้วเก็บเป็นคราวๆไป ก็เลยจะมีเงินกลุ่มอยู่ มีประโยชน์อีกคือเวลาไปเที่ยวต่างจังหวัดก็ใช้ส่วนนี้แหละ ทุกคนก็จะไม่อยากพลาด
“ไกลป่ะมึง กูจะกลับมาทำงานต่อด้วย”
“ไหนบอกว่างวะ ไม่ไปก็ได้มึง” แม่งพูดงี้ ไม่ไปได้ไงวะ ไปกันเกือบทั้งกลุ่ม
“ไปไป กูก็ถามดู แล้วตกลงไปไหนมึงยังไม่บอกเลย”
“เอ่อ ห้องพี่เค้าหรอ แถวๆลาดกระบังว่ะ”
“โหย ไปทำเหี้ยไร มึงไม่มีห้องคนอื่นใกล้ๆแล้วหรอไง” ผมโวยวายทันที
มหาลัยผมไปลาดกระบังนี่ไม่ใช่ใกล้เลยนะคับ
“ก็พอดีกูจะให้พี่เค้าเล่นด้วยแล้วกูก็อยากได้ฉากทางรถไฟแถวนั้น พี่เค้าหล่อนะมึง อย่าบ่นๆ”
อ้าว ตกลงมันจะไปถ่ายหนังสั้นหรือหนังสดวะเนี่ย
ปล. ในกลุ่มผมที่มหาลัยนี่ จะมีชายแท้คือไอ้แบงค์ ไอ้ฟลุค ไอ้ฝุ่น ที่เป็นชายแท้คับ ส่วนไอ้ทอปนี่เป็นเกย์
ไอ้ตั้น มันก็ยืดอกยอมรับเต็มปากว่าเป็นไบ ส่วนผม เพื่อนๆลงประนามให้ว่าเกย์แอบแมน (ไม่ได้แอบนะเฟ้ย)
ส่วนเพื่อนๆที่เหลือเป็นผู้หญิง ไว้แนะนำทีหลังนะคับ ค่อยๆจำจะได้ไม่ลืมเนอะ
“เออๆ แม่ง พวกมันรู้ยังเนี่ย ไม่มีใครด่ามึงเลยหรอวะ” ใช่คับ ผมว่าไอ้พวกนั้นต้องโวยเหมือนผมแหละ
ไปตั้งไกล พรุ่งนี้ก็ใช่ว่าวันหยุด
“รู้แล้ว แต่มันยอมไปกัน อย่าบ่นมากน่ะมึง ไปเจอพี่เค้าแล้วอย่าหลุดกรี๊ดแล้วกัน อุตส่าห์แอ๊บแมนมาตั้งนาน”
มันพูดแล้วก็ขำ แอบกัดกูอีก เพื่อนชั่ว
“ใครแอบวะ แมนอยู่แล้วเว้ย” เหอะๆ ผมเคยไปเล่าเรื่องเวลาอยู่มหาลัยให้เพื่อนม.ปลายฟัง พวกมันก็บอกว่าให้ผมควงหนุ่มโชว์เพื่อนเลย จะได้ไม่ต้องโดนว่าโดนถามอีก เอาให้กระจ่างไปเลย 55555 แต่ว่ายังไม่มีให้ควงคับ
นั่นแหละปัญหา (ล้อเล่นนะค้าบบบ)
“ไอ้แมน แมนสุดๆ อย่าให้กูจับได้นะมึง โดนกูจับทำเมียแน่” ไอ้เชี่ยทอปไม่พูดป่าว เสือกมากระซิบข้างหูผมด้วย แต่ก็รู้แหละคับ ว่ามันพูดเล่น เพราะพวกผมเคยเมาไปนอนกองรวมกันบ่อยๆ ก็ไม่มีใครโดนกระทำชำเราอะไร
ผมเลือกแล้วก่อนจะคบเพื่อน ผมว่าเพื่อนผมนี่ไม่มีแย่คับ ผ่านมาตรฐาน แต่แฟนนั่นอีกเรื่อง...วะฮ่าฮ่าฮ่า
ราวๆสี่โมงเย็น พวกผมก็ได้ฤกษ์เดินทาง ใช้ระยะเวลาชั่วโมงกว่าๆก็ถึงคับ ให้ความรู้สึกเหมือนนั่งรถออกต่างจังหวัดอย่างไงไม่รู้ พอใกล้ถึงผมเลยลองโทรหาเพื่อนสนิทสมัยม.ปลายที่มันมาเรียนที่นี่ดู
“แนท ว่างอยู่ป่ะมึง” ผมถามมันเมื่อมันรับสาย
“ว่าง มีไรวะ ชวนแดกเหล้าหรอ” เหอะๆ เห็นกูเป็นคนอย่างไรเนี่ยะ
“ป่าว ให้ทายตอนนี้กูอยู่ไหน”
“อยู่ไหนก็เรื่องของมึง มีไรว่ามาเร็ว” เพื่อนกูหนอพูดแบบไม่สนใจใยดีกันเลย ชิ งอน
“เออ กูอยู่แถวลาดกระบังเนี่ยะ มาถ่ายหนัง”
“เฮ้ยจริงดิ แล้วมึงอยู่อีกนานป่าว” เสียงมันเริ่มดีใจที่จะได้เพื่อนกินเหล้า
“ไม่รู้ว่ะ ก็คงอีกหลายชั่วโมงอยู่”
“เออ แถวไหนวะเดี๋ยวแวะไปหา”
“แถวที่มึงเคยหากูมาร้องเกะ กินส้มตำอ่ะ” จำชื่อไม่ได้เคยมาครั้งเดียวเอง ตอนมาช่วยมันขนของย้ายเข้าหอ
“อ๋อ เกกีหรอวะ เออ เดี๋ยวถึงแล้วโทรหา”
“เออๆ”
“เฮ้ยพวกมึงนี่พี่เกี๊ยง” ไอ้ทอปแนะนำชายหนุ่มสูงโปร่ง ตี๋ๆ ดูเนี้ยบ คุณหนูสุดๆ พวกผมก็ต่างพากันมารยาทดียกมือไหว้พี่เค้ากันสลอนพร้อมประสานเสียง “หวาดเดคร้าบบบพี่”
“นี่ไอ้ฟลุค...ไอ้ตั้น...ไอ้ฝุ่น...ไอ้เต้...ไอ้แบงค์...คับพี่” ไอ้ทอปทำหน้าที่เชื่อมสัมพันธไมตรี
“เออๆ หลายคน จำยากว่ะ แล้วว่าไง จะให้พี่ทำอะไรบ้างเนี่ย หนังมึง” พี่เกี๊ยงพูดแล้วเดินนำพวกผมเข้าไปในซอย
ระหว่างนั้นไอ้ทอปก็อธิบายงานให้พี่เค้าฟัง ไอ้ฟลุคก็อธิบายให้พวกผมฟัง สรุปแล้ววันนี้ผมต้องทำหน้าที่เป็น
แอคติ้งโค้ชให้พี่เกี๊ยง (ก็คือเป็นคนช่วยสอน ฝึก ดูแลการแสดงพี่เขาอ่ะคับ)
พอไปถึงห้องพี่เขาพวกผมก็จัดการเตรียมตัว จัดแจงข้าวของตามที่วางแผนไว้ ผมก็ช่วยซ้อมบทให้พี่เขาไป
“เราชื่อเต้ใช่ป่ะ” พี่เกี๊ยงถาม
“คับ แล้วพี่พอจำบทได้ยังอ่ะคับ”
“ก็พอจำได้ แต่ยังไม่ค่อยเข้าใจว่ะ ไอ้ทอปมันอธิบายงงๆ” เป็นปกติคับพี่ ถ้าพี่เข้าใจมันแสดงว่าพี่ไม่ปกติ 555
“งั้นมีไรถามผมได้เลยคับตรงไหนยังไม่get”
“อืมม” พี่เกี๊ยงทำหน้างงๆ อ่านบทดู
“คือ ตัวละครตัวที่พี่เล่นอ่ะคับ เป็นผู้ชาย ที่กำลังตามหาดวงอาทิตย์ของตัวเอง แต่ไปๆมาๆ ก็มีเสียงลึกลับมาบอกว่า เจ้าเป็นผู้ชายแห่งเมืองพระจันทร์ เป็นคนที่มีดวงจันทร์เป็นของตนเอง แต่ไม่มีดวงอาทิตย์เหมือนคนอื่น แล้วพี่ เอ่อ ผมหมายถึงผู้ชายในบทอ่ะคับ ก็จะเดินไปบนทางรถไฟ ตอนพระอาทิตย์กำลังจะตก แล้วพี่ก็ต้องโบกมืออำลาพระอาทิตย์ แล้วเดินข้ามทางรถไฟสายเก่า ไปสู่อีกสายหนึ่งเพื่อตามหาพระจันทร์ของตัวเอง จริงๆพี่ไม่ต้องเน้นอารมณ์อะไรมากเลยคับ แค่รู้สึกสับสนๆนิดหน่อย พี่นึกถึงตอนประมาณว่ากำลังจะขอแฟนพี่คบเป็นแฟนอ่ะคับ ช่วงที่เราลังเลๆ จะขอคบดีมั้ย หรือดูๆกันไปก่อน ไรทำนองนั้นก็ได้พี่ พอ get ป่ะคับ”
“เออ คือพี่ต้องวิ่งตามแสงพระอาทิตย์แบบที่บทเขียน พอเหนื่อยแล้วก็บ้ายบาย กระโดด ข้ามไปอีกทาง แล้ววิ่งกลับแบบเนี่ยะหรอวะ”
“ก็ประมาณนั้นคับพี่ แต่ว่าเดี๋ยวไปที่ทางรถไฟ ผมจะบอกพี่อีกทีว่าวิ่งยังไง กระโดดยังไงดี”
“ว่าไงว่าตามกัน พี่ว่าคนต้องมองแน่เลย ไอ้บ้านี่ไปกระโดดโลดเต้นตรงทางรถไฟ ขออย่าให้กูเจอเพื่อนเล้ยยย”
พี่เกี๊ยงพูด ทำหน้าเซง
สักพักพวกผมก็ย้ายกอง ไปที่รางรถไฟแถวๆนั้น วิวสวยดีเหมือนกันคับ ทุ่งๆดีแท้ อิอิอิ
“ไอ้เต้” เสียงผู้หญิงคนหนึ่ง ตะโกนมาไกลๆ เสียงคุ้นขนาดนี้ ไอ้แนทแน่ๆ ผมหันไปมอง
“เฮ้ย ไงมึง กำลังจะถ่ายฉากนี้เสร็จแล้ว” ผมตะโกนทักมัน ที่กำลังเดินมาหา
“กูผ่านมาพอดี ว่าจะโทรหา แต่เห็นกองถ่ายมึงก่อน” พูดซะดูดี จริงๆคือเด็กนักศึกษาง้องแง้งๆ กำลังเงอะงะกับการใช้อุปกรณ์ถ่ายหนังเสียมากกว่า
“แล้วไงจะเสร็จงานยังวะ”
“ใกล้แล้วมึง เดี๋ยวว่าจะไปกินส้มตำร้านที่มึงเคยพาไปกินอ่ะ”
“อ่อ ได้ๆเดี๋ยวกูรอ” แล้วผมก็แนะนำให้พี่เกี๊ยงรู้จักกับเจ้าแม่ขวดเหล้าแห่งลาดกระบัง...แนทตี้
ส่วนพวกเพื่อนผมมันรู้จักกันอยู่แล้วครับ ก็มันนี่แหละที่จองโต๊ะให้คราวก่อน
…
“พี่อยู่ปีสี่แล้ว” เสียงสนทนาระหว่างพี่เกี๊ยงกะไอ้แนทเริ่มดังอยู่ใกล้ๆผม
“ไม่เคยเห็นเลยอ่ะค่ะ ปกติแนทก็นั่งร้านเหล้าแถวนี้บ่อยนะ” เป็นสาวเป็นนางพูดซะ...เพื่อนรัก
“หรอคับ พี่ไม่ค่อยชอบดื่มหรอก ถ้าเพื่อนไม่ลาก” พี่เกี๊ยงก็สร้างภาพดีนะคับ
ห้องพี่ตอนเข้าไปขวดเบียร์ยังกองเต็มเลย
“แปลกนะพี่ ปกติเด็กวิศวะออกจะกินเหล้าเก่ง”
“อย่าเหมารวมว่าคนอื่นเค้าจะเหมือนมึงดิวะไอ้แนท” ผมแกล้งเบรคมัน มันเลยหันมาค้อนๆไส่ ส่วนพวกเพื่อนผมกำลังหิวโซ พออาหารมาต่างคนก็กินไม่พูดไม่จา ปล่อยให้รุ่นพี่รุ่นน้องเค้าจีบกันไป
พออิ่มกันแล้ว ก็เตรียมถ่ายฉากต่อไป ส่วนไอ้แนทขอแยกตัวกลับไปก่อน จริงๆมันจะลากผมกะเพื่อนอยู่กินเหล้าต่อ แต่ผมมีเรียนและเพลียมาก ไว้งานหน้าดีกว่า ขึ้นมาถ่ายที่ห้องพี่เกี๊ยง ไปๆมาๆ กว่าจะถ่ายเสร็จก็เกือบห้าทุ่ม
ดึกอีกแล้วดิกรุ ...ง่วงเว้ยยยย
“เฮ้ย ทอป เดี๋ยวกลับกันเลยป่าว หรือไปไหนต่อ” พี่เกี๊ยงถามหลังจากถ่ายเสร็จ
“ไม่มีแล้วพี่ กลับเลยแหละ พรุ่งนี้พวกผมมีเรียนน่ะ”ไอ้ทอปตอบ
“งั้น พี่ติดรถไปด้วยได้ป่าววะ จะไปแถวนั้น” คงหมายถึงแถวมหาลัยผมนั่นแหละคับ
“ได้พี่ แต่ว่า นั่งลำบากหน่อยนะ”
“ไม่มีปัญหา พี่ดิ ต้องขอโทษที่จะต้องรบกวนพวกน้อง” พี่เกี๊ยงยิ้ม แล้วไปหยิบเป้ใบเล็กมาสะพาย
เก็บข้าวของกันเสร็จก็พากันมาขึ้นรถกลับ
“เฮ้ย ไอ้เต้ มึงหยิบของมาป่ะ”
ไอ้แบงค์ถามขึ้นขณะขับรถออกมาได้สักพัก
“เออ ใช่ กูลืมว่ะ”ไอ้แบงค์มันบอกผมให้หยิบแฟลชไดรฟ์ที่เอาไปเปิดกับคอมพี่เกี๊ยงมาด้วย
“อ้าว กูว่าแล้วไอ้ห่าหนิ”
“อะไรกันวะ” ไอ้ฟลุคถาม
“ไอ้ห่าเต้ดิ ลืมแฟลชไดรฟ์ กูบอกให้เอาออกมาจากคอมพี่เกี๊ยงด้วย”
“ไม่เป็นไรหรอก รีบป่าวล่ะ ไม่รีบเดี๋ยวพี่ฝากน้องพี่มาให้ เดี๋ยวมันก็จะมาห้องพี่เสาร์นี้” พี่เกี๊ยงพูดขึ้น
“รบกวนป่าวๆพี่ เดี๋ยวผมวนรถกลับไปเอาก็ได้” มาครึ่งทางแล้ว น้ำมันแพงนะเมิงง ไอ้เต้รู้สึกผิดเล็กๆ
“ไม่เป็นไรหรอกมั้งมึง ไว้ก่อนก็ได้ เปลืองน้ำมัน อีกอย่างกูมีไฟล์ในคอมแล้ว” ไอ้ตั้นพูด ไอ้นี่เป็นมือตัดต่อของกลุ่มคับ ถ่ายมาทุกเรื่องก็ฝีมือมันตัดทั้งนั้น
“กูว่าแล้ว ไม่น่าฝากไอ้เต้เลย” ไอ้แบงค์ยังบ่นต่อ เออใช่ กูมันไม่ได้เรื่อง แล้วฝากกูทำไม ไม่หยิบมาเองล่ะวะ งอน
“ไม่มีไรสำคัญใช่ป่ะล่ะ” พี่เกี๊ยงถามอีกรอบ
“ไม่มีหรอกพี่ มีแต่ไอ้เต...” ไอ้จ๊อปยังพูดไม่ทันจบ ปากมันก็ถูกปิดด้วยมือผมแล้ว
แต่ไอ้คนอื่นที่เหลือหัวเราะชอบใจใหญ่
“มีไรวะ หรือมีคลิปโป๊” พี่เกี๊ยงทำเสียงสงสัย อย่านะพี่ อย่าไปเปิดดูล่ะ
“ไม่ใช่หรอกพี่ แค่คลิปไอ้เต้อ้วกโชว์ ฮ่าๆๆๆ” ไอ้เหี้ยแบงค์มึง สาด ถ้าไม่เห็นว่าขับรถอยู่ แมร่งจะถีบคว่ำเลย
และแล้วทั้งรถก็ครึกครื้นกันการเล่าวีรกรรมครั้งนั้นของผมให้พี่เกี๊ยงฟังกันอย่างสนุกสนาน
จนมาถึงแถวๆหอพวกผม คุยกันไปๆมาๆ น้องพี่เกี๊ยงก็อยู่หอเดียวกับผมนี่แหละคับเลยลงพร้อมกัน ไอ้แบงค์
ไอ้ทอป ไอ้ฟลุคมันอยู่หอเดียวกัน แต่คนละห้อง ก็นั่งกันไปต่ออีกหน่อย หอผมถึงก่อน ส่วนไอ้ฝุ่น กับไอ้ตั้น
แวะลงไปก่อนแล้ว เพราะพวกมันไม่ได้อยู่แถวนี้
“พี่เกี๊ยงอย่าเอาไปเผยแพร่ไหนนะคับ คลิปผมเมาอ่ะ” ผมพูดบอกพี่เกี๊ยงตอนเราเดินขึ้นมาบนตึกด้วยกัน
คือว่ากรุยังไม่อยากดัง
“โหย เห็นพี่เป็นคนแบบนั้นไปได้”พี่เกี๊ยงพูดแล้วหัวเราะเจ้าเล่ห์ เสียงแบบนี้แหละพี่ น่ากลัวนักแล
“แล้วน้องพี่อยู่ห้องไหนอ่ะคับ”
“ห้อง 2046” อ้าวห้องข้างๆกรูเอง
“ผมอยู่ 2047 ข้างๆเลยพี่ แต่ผมเพิ่งย้ายมาอยู่เดือนนี้เอง”
“อ้าวหรอ ไอ้เกียร์มันอยู่มาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว ดีเลย งั้นพี่ขอเบอร์เต้ไว้แล้วกัน เดี๋ยวฝากของให้น้องพี่มันเอามาให้
เต้เลย มันจะได้ไม่ต้องไปถึงหอไอ้เจ้าทอป (สรุปพี่เกี๊ยงเค้าเป็นเพื่อนพี่ชายไอ้ทอป สนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ
ไม่ได้เป็นหนุ่มในสตอคอย่างที่มันอยากให้เป็น 5555)
“ได้เลยคับ 07-2034745” พี่เกี๊ยงเมมเบอร์ แล้วก็แยกกันที่หน้าห้อง ผมเข้าห้องมาก่อน สักพักเสียงประตูห้องข้างๆก็เปิดออก แล้วก็ปิดปัง! เสียงดังโคตร
สองวันผ่านไป ขณะที่ผมกำลังหลับสบายยามบ่ายวันอาทิตย์
Knock Knock Knock…on the door
ใครวะ เคาะประตูห้องกูตอนนี้ รู้ก็รู้ว่าเมื่อคืนเมาซะขนาดนั้น ในใจก็คิดว่าคงเป็นไอ้แบงค์
เพราะมันชอบไปเดินสวนจตุจักรวันนี้
พอเปิดออกไปก็เจอคนหน้าคุ้นๆ
“อ่ะ พี่เกี๊ยงฝากมาให้” ไอ้คนที่ยืนอยู่หน้าห้องผม ยื่นแฟลชไดรฟ์ให้
“ขอบใจ” ผมงัวเงียๆ เตรียมปิดประตู
“เฮ้ย นายเดี๋ยวดิ นายใช่คนที่หลานผมไปวิ่งชนป่ะ” อ่ะเสียงนั้นทำให้ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง
อ้าว ไอ้ตี๋เซอร์วันนั้นนี่หว่า ถึงว่าคุ้นหน้า
“อ้าว หวัดดีๆ นายเป็นน้องพี่เกี๊ยงหรอ” สมองผมเริ่มประมวลผลด้วยความง่วง
“เออดิ โธ่ นึกว่าใคร ถึงว่า คนในคลิปหน้าคุ้นๆ” ไรวะ งง...
“คนไหน” ไอ้เต้เริ่มประมวลผลอีกครั้ง เอ๊ะ หรือว่า กุนึกออกแล้วววว
“ฮ่าๆ นึกออกยัง” เสียงไอ้คนตรงหน้ายืนขำ ทำหน้ากวนส้นเท้า
“พี่เกี๊ยงแม่ง” ผมบ่นเบาๆด้วยความอาย
“นอนอยู่หรอ งั้นไม่กวนแล้ว ไว้เจอกัน” พูดจบไอ้หมอนั่นก็เดินเข้าห้องไป พร้อมกับปิดประตู ปัง!
เสียงดังเหมือนเคย แม่ง ไม่มีมารยาทหรือไงวะ เริ่มยั๊วะ บวก อาย ยืนเอ๋อสักพักก็กลับมางีบต่อ
เสียงเพลงห้องข้างๆ ดังแว่วมา
“นอนก็นอนไม่หลับกระส่ายกระสับอยู่ทุกเวลา หมอไม่ยอมสั่งยาบอกว่ารักษาไม่หายสักราย... ... ... ...”
-
โว้วๆๆๆ อยู่ห้องข้างๆกันด้วย อะไรจะดวงสมพงศ์ปานน้านนนนน :laugh:
แถมยังหลุดปล่อยคลิปให้ได้อายเค้าซะอีก ฮ่าๆๆๆ จะเปนยังไงต่อไปน้อ :o8:
-
ความรัก....เตรียมพร้อม....ไป :oni2: แล้วก็กลับมาหาเต้พร้อมกับตี๋เซอร์ :m4:
:L2: :pig4: :L2:
-
มีฉากแถวเกกีด้วย :laugh: :laugh: :laugh:
-
ตอนนี้อยู่ห้องข้างๆ
แต่ต่อไปก็ย้ายมาอยู่ห้องเดียวกันแล้วช่ายมะ :m12:
-
>>>มาต่ออีกแล้ว..THX
>>>เนื้อเรื่องกำลังไปได้ดีเลยอ่ะ
>>>สุดท้ายเป็นกำลังใจให้เสมอ
~~~~~~~~~จบแค่นี้แหละ :m31:
-
โลกมันกลมรึเป็นบุพเพอาละวาดละเนี่ย :m1:
-
ชอบๆน่ารักๆ :m1:
-
เต้น่ารักเสมอเลย จุ๊บทีนึง แถมกอด :กอด1:
เลือกแฟนน่ารักๆ หน่อยนะจ๊ะ :m1:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับเรื่องใหม่ชอบมากๆๆครับผม
ติดตามต่อไปครับ ชอบมาก
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:m4: ตามมาเชียร์เรื่องไหม่คับ..
-
มาขอตามเรื่องใหม่ด้วยคน :o12:
-
ตกลงได้พระเอกแล้วใช่มะ เรื่องนี้อ่ะ เค้าจาได้เชียร์ถูก :m13: :m13:
-
แวะมาต่อให้ค้าบ สำหรับคนไม่ไปไหนยามบ่ายวันอาทิตย์
********************************************************************
Oh ah seedddd Zaaaa oh ohhh OHHHHHH no No no YES ahh ….
ไม่ต้องแปลกใจนะคับว่าเสียงอะไร
“ไอ้ตั้น เมื่อไหร่มึงจะมาเล่นไพ่กับพวกกูวะ ห่า โหลดคลิปอยู่ได้กูรำคาญเสียงโอ้ๆอ้าๆ” ไอ้แบงค์ พูดกับไอ้ตั้นที่กำลังโหลดหนังและเทสต์อะไรของมันอยู่ จะว่าไปถ้าไม่มีมัน พวกผมก็ไม่มีหนังดูหรอกคับ 555 ทั้งหนังปกติ
หนังโป๊ คลิปหลุด อะไรต่างๆนานา ก็มันนี่แหละสรรหามา ว่าแต่กุก็เริ่มรำคาญแล้ว ยิ่งเล่นไพ่เสียๆอยู่
“เด็ดนะมึงเรื่องนี้ พวกมึงลองมาดูดิ” นอกจากมันจะเก่งคอม มันยังหื่นอีกด้วย
“เต้ ตามึงอ่ะ” ไอ้ฟลุคบอก ขณะที่ผมนั่งเหม่อคิดอะไรเพลินๆ
“หรือมึงอยากไปดูคลิปกะไอ้ตั้น” ไอ้ฝุ่นแซว แหมพวกมึงหนิ เข้ากันเหมือนวอดก้ากับมะนาว
“เออ กูหมอบๆ” เล่นเสียด้วย เลยพาลหงุดหงิด ลุกขึ้นลงไปหาไรกินดีกว่า พวกมันมานั่งเล่นไพ่ห้องผมกัน
เพราะว่าหอพวกมันใกล้ความเจริญไปหน่อย พูดง่ายๆคือเซเว่นเค้าไม่ขายเหล้าขายเบียร์หลังเที่ยงคืนน่ะคับ
แต่แถวที่ผมอยู่มันจะมีร้านโชว์ห่วยที่ขายตลอด อีกอย่างเนทหอผมก็เร็วมาก พวกมันเลยอ้างว่ามาอยู่เป็นเพื่อนผม แล้วก็จะมาสิงสถิตย์เป็นประจำ
“อ้าว จะไปไหนวะ” เสียงไอ้ฟลุคตะโกนถามขณะผมไปหยิบกระเป๋าตัง คีย์การ์ด เตรียมลงไปข้างล่าง
“หาไรกิน เอาไรป่ะพวกมึง”
“เอาๆ โซดาเพิ่มด้วยมึง แล้วก็...เดี๋ยวกูลงไปด้วยดีกว่าว่ะ” ไอ้ฟลุคพูด แล้วลุกตามมา
“อ้าว ไปกันหมด ห่าพวกนี้ ไอ้ทอปโวย เพราะเหลือขาไพ่แค่มัน ไอ้แบงค์ ไอ้ฝุ่น
“ไอ้ตั้น มึงลงมาเล่นสลาฟกับพวกกูก่อนเร็วๆ” ไอ้ฝุ่นพูด พร้อมกับลุกขึ้นไปลากไอ้ตั้นลงมา ตัวไอ้ฝุ่นยังกะแรมโบ้คนเหล็ก ลากไอ้ตั้นสบายๆอยู่แล้วล่ะ ส่วนผมกับไอ้ฟลุคก็เดินออกมา แล้วลงไปข้างล่างหอกัน
“เต้ มึงเป็นเกย์ไมวะ” ไอ้ฟลุคถามผมตอนเดินไปซื้อของด้วยกัน
“ไรมึง เมาป่ะเนี่ยะ” กูจะตอบไงดีวะ กูจะรู้ไหม
“เออๆ ห่าหนิ ชอบปิดบังเพื่อน มึงก็บอกมา เดี๋ยวพวกกูจะได้ช่วยหาแฟนให้” ไอ้ฟลุคเมาแหงๆ
“ถ้าท่านฟลุคจะช่วย ก็ช่วยถือโซดา 6 ขวดนี่เถอะครับ” ผมว่ามันไปแล้วยื่นถุงโซดาที่รับจากป้ามาให้มัน
มันก็รับไปแต่โดยดี ดีมากมึง สุภาพบุรุษ
“ไปๆ มึงจะแดกไรอีกป่ะ” ผมถามมัน ในมือก็ซื้อพวกขนมกินเล่นมาเยอะเหมือนกัน
“ไม่แล้วว่ะ” มันเดินโงนเงน นำหน้าผมกลับขึ้นตึกไป
ผมก็เดินตาม คิดตาม...ถ้าบอกตรงๆ พวกมึงคงรับได้ ใช่ป่ะวะ แมร่ง
พอลิฟต์เปิดก็ได้ยินเสียงประตู ปัง!! ผมคิดในใจ คงไม่ใช่ใครที่ไหน ไอ้หมอนั่นแน่ๆ น้องชายพี่เกี๊ยง
“เกียร์ อย่ามาปิดประตูใส่พีชแบบนี้นะ” ผมได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนโวยวายอยู่ทางเดิน
ไอ้ฟลุคหันมามองหน้าผมแบบงงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น
“ถ้าไม่ชอบคนเหี้ยๆ ก็ไปคบกับไอ้นั่นสิ” เสียงไอ้หมอนั่นนี่หว่า ผมกับไอ้ฟลุค ทำได้เพียงเดินตัวลีบๆ
เพื่อที่จะกลับเข้าห้อง
ไอ้ตี๋เซอเหลือบตามองผมกับไอ้ฟลุคแว๊บนึง ไม่พูดอะไร สถานการณ์ตรึงเครียด ผมจึงแง้มประตูช้าๆ
เบาๆ แล้วเดินเข้าห้องไปกับไอ้ฟลุค พอเข้าไป ในห้องก็เงียบกันหมดเลยคับ
“ใครวะ” ไอ้แบงค์ถามเบาๆ
“อะไร” ผมก็งงๆ สงสัว่ามันหมายถึงอะไร
“ก็ เสียงห้องข้างๆเนี่ย ทะเลาะไรกันไม่รู้มึง ดังสักพักและ” ไอ้ตั้นพูดเบาๆ
“เรื่องของเค้า พวกมึงหนิอยากรู้เรื่องชาวบ้านจริง” ผมว่าพวกมันไป ที่กำลังตั้งอกตั้งใจฟังเสียงผัวเมียทะเลาะกัน
ผัวะ...!!!
เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าหรือแขน อะไรทำนองนั้น แต่ดังเหมือนกันแหละคับ
พวกผมได้แต่มองตากันปริบๆ
แล้วเสียงของบางอย่างถูกเขวี้ยงก็ดังตามมาอีกนิดหน่อย ก่อนจะเงียบเสียงไป พร้อมเสียงประตู
ปัง!!!
“อ่ะ เล่นต่อๆ โซดาก็มาแล้ว” ไอ้แบงค์ทำลายความสงบขึ้น
“ไอ้ฟลุค ไอ้เต้มาเร็วๆ ไอ้ตั้นมันจะได้กลับไปเล่นเนทต่อ” ไอ้ฝุ่นพูดต่อ
“นี่โซดา จะเปิดเลยกี่ขวด” ไอ้ฟลุคถาม
“สองๆ” ไอ้แบงค์หันมาบอก ก่อนจะหันไปชงแก้วตัวเองที่หมดไปแล้ว
“ไอ้เต้มึงจะเล่นตานี้เลยป่าว หรือรอตาหน้าจะได้ไม่แจกให้” ไอ้ทอปเจ้ามือตะโกนถาม
“แจกเลยๆ” ผมเอาของที่ซื้อจัดแจงเก็บเข้าที่แล้วมานั่งเล่นต่อกับพวกมัน
หลังจากวันนั้นเกือบสัปดาห์ ขณะกลับมาจากเรียนหนังสือ ก็เห็นพี่เกี๊ยงกับไอ้น้องเขาที่อยู่ข้างห้องผมมันกำลังขนของพวกกระเป๋า กองหนังสือ กล่องลัง และของใช้ในห้องบางอย่างขึ้นรถหกล้อที่จอดรออยู่หน้าตึก
“อ้าวไงเต้” เสียงพี่เกี๊ยงทักผม ขณะที่ผมกำลังจะเดินขึ้นตึก
“หวัดดีคับพี่ ขนของไปไหนกันคับเนี่ยะ” ผมทักไปตามมารยาท เห็นไอ้หมอนั่นมองผมแล้วยิ้มให้บางๆ
“ไอ้เกียร์มันจะย้ายกลับไปอยู่บ้านน่ะ เออ นี่รู้จักกันยัง วันนั้นที่พี่ฝากของมันมาคืนให้
ลืมถามว่ามันเลยว่าได้ให้เราหรือยัง”
“อ๋อ ได้แล้วพี่ ขอบคุณมากคับ มีไรให้ผมช่วยขนบอกนะพี่”
ผมพูดโดยลืมไปเลยว่า กูตัวเล็กกว่าเขาทั้งสองเพียงใด
“เออ ตัวเล็กแค่นี้ อย่าเลยมึง ฮ่าๆ” พี่เกี๊ยงแกพูดแล้วหัวเราะชอบใจ
“เออ เกียร์นี่เต้เพื่อนไอ้เจ้าทอป” คุยตั้งนานพี่เพิ่งแนะนำอ่านะ
“ดี ดี” ไอ้หมอนั่นมันทักผม
“ดีคับ” ผมทักไปตามมารยาท หมั่นไส้คับ มันทักผมไม่มองหน้าเลย
“เดี๋ยวเกียร์ไปเอาของข้างบนนะเฮีย” ไอ้หมอนั่นพูดแล้วเดินกลับขึ้นตึกไป
ผมเลยลาพี่เกี๊ยงเขา แล้วเดินขึ้นตึกไปเช่นกัน
ไอ้ตี๋เซอร์ก็ขึ้นลิฟต์มาด้วยกัน
“ยังไม่ทันได้กินเหล้าด้วยกันเลยว่ะ ย้ายห้องซะและ”
ไอ้ตี๋มันพูดขึ้นระหว่างยืนอยู่ในลิฟต์ คงเพื่อทำลายบรรยากาศเงียบๆอึดอัดๆแหละคับ
“ว่างๆก็มานั่งกินที่ห้องก็ได้ ไอ้ทอปมันก็มาบ่อย” ผมตอบไป
“หรอ ไว้จะมาเยี่ยม” มันพูดยิ้มๆ ก่อนที่ลิฟต์จะเปิดแล้วเดินนำหน้าผมไป
“แล้วนี่ย้ายกลับไปอยู่บ้านไม่ไกลหรอ” ผมถามขณะเดินมาจะถึงห้อง
“ก็...ถ้ามีโอกาสอาจจะย้ายกลับมา”
ผมแอบเห็นแววตาเศร้าๆ เหม่อมองเข้าไปในห้อง 2046 แห่งนั้น
“สู้ สู้คับ”
ไม่แน่ใจว่าทำไมผมถึงพูดคำนั้นออกไป ผมยิ้มให้เขาเล็กน้อย ก่อนจะเดินกลับเข้ามาให้ห้องตัวเอง
ยืนพิงประตูแล้วยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัว...เป็นไรของมึงวะไอ้เต้ เหอะๆ
แล้วผมก็มานั่งเล่นเอ็มคุยกะเพื่อนๆทั้งหลาย
ก๊อกๆๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“อ้าว” ผมเปิดออกไปก็งงๆ เจอนายนั่นยืนอยู่หน้าห้อง
“นายเล่นกีตาร์เป็นป่ะ”
“ไม่เป็น” ถามอะไรกูวะ มาแปลก
“ฝากนี่ไว้หน่อยได้ป่ะ” ว่าแล้วไอ้ตี๋เซอร์นั่นก็ยื่นกีตาร์ในมือที่ถืออยู่ส่งให้ผม ผมก็รับมาแบบเอ๋อๆ
“ฝากไว้ไมอ่ะ”
“พอดีรถที่ขนมันเต็มอ่ะ ไม่อยากเอาไปเดี๋ยวพัง ไว้มาเอาทีหลังแล้วกัน ดูแลมันดีๆนะเว้ย ขอบคุณล่วงหน้า”
“ถ้าทำพังก็ซวยดิเนี่ยะ” แม่ง หาภาระให้กรูอีกนะ เซ็งคับเซ็ง
“เอาน่า แล้ว...เอ่อ” ไอ้เซอร์ทำตะกุกตะกักเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง
“รักสัตว์ป่ะวะ” ถามไรกูแปลกๆอีกละ
“ไม่”
ผมตอบไปจากใจจริง
“งั้น ฝากนี่หน่อยดิ เอาไปไม่ได้เหมือนกันอ่ะ”
แล้วเขาก็หายเข้าไปในห้องสักพักก่อนจะออกมาพร้อมกับแฮมสเตอร์สีขาวตัวเล็กๆหนึ่งตัวในกรงสีฟ้า
พร้อมกล่องอาหารและอุปกรณ์ไรไม่รู้
“เฮ้ยยย” ผมตกใจเล็กน้อย ไรวะใครจะคาดคิดว่าแม่งจะกล้าฝากหนูไว้ให้ผมเลี้ยง
“นะนะ เนี่ยะคู่มันก็ตายไปแล้ว เหลือตัวเดียว เหงาแย่เลยเนาะลูกพ่อ” ไอ้ตี๋เซอร์ทำหน้าตาน่ารัก
อ้อนไอ้หนูบ้าที่กำลังจะมาอยู่ในอุ้งมือมาร วะฮ่าฮ่าฮ่า
“ตายไม่รู้นะ” ผมบอกกันไว้ก่อน เพราะผมก็ไม่เคยเลี้ยงมันซะด้วยสิ หนูบ้าเนี่ยะ
อีกอย่างผมเองก็ค่อนข้างจะกลัวหนูสักเล็กน้อย อิอิอิ
“เชื่อว่าอย่างนายคงดูแลมันได้ มันชื่อแมคนะ” เหอะๆ หน้าอย่างกูดูรักสัตว์อะไรปานนั้น
“อืมๆ จะฝากไรอีกป่ะ” ผมรับๆมาเพราะยังไงก็คงปฏิเสธไม่ได้ ไม่งั้นไอ้หนูนี่อาจจะได้ไปนอนข้างทาง
“ไม่มีแล้วล่ะ ขอบใจมากนะเว้ย แล้วเดี๋ยวว่างๆจะมารับคืน” เหอะๆให้เวลาสองอาทิตย์นะเมิงไม่งั้นกูปล่อยป่าแถวมหา’ลัยแน่ ผมคิดในใจ ชั่วไปหน่อยมั้ยเนี่ยเรา
“อย่านานนะ รับประกันไม่ถึงปี แล้ว...จะไปละหรอ”
ความรู้สึกคล้ายเวลาเพื่อนบ้านย้ายบ้านอ่ะคับ ขาดๆหายๆนิดๆ
“คร้าบบ ไปนะ” แล้วผมก็พยักหน้าให้ แล้วปิดประตูห้องกลับเข้ามา เฮ้อออ ทั้งตึกนี่ก็มีคนรู้จักแค่คนเดียว
จะว่าไปเพิ่งจะคุยกันเยอะๆก็วันนี้แหละนะ แม่งก็ย้ายออกไปซะแล้ว เศร้าเว้ย
.
.
“แล้วจะเลี้ยงไหวหรอ ไปรับปากส่งเดช”
เสียงไอ้คนปลายสายพูดกับผม เมื่อผมเล่าให้มันฟังถึงเรื่องที่ผมเปิดสถานรับเลี้ยงหนูกำพร้าจำเป็น
“ก็ลองถามๆวิธีเลี้ยงจากเพื่อนที่มันเลี้ยงๆดูอ่ะ ทำไงได้ล่ะ” แม่งมัดมือชกขนาดนั้น
“น้องหนูผู้น่าสงสาร” ไอ้เสียงคนปลายสายกวนประสาทผม (อีกแล้ว)
“เออๆ พูดมากน่ะ ไม่ตายง่ายๆหรอก”
“แล้วทำไมมันถึงฝากเต้ไว้วะ เพื่อนมันไม่มีหรือไง” ไอ้คนปลายสายทำเสียงหงุดหงิดเล็กๆ
“ก็ จะรู้มั้ยวะเนี่ย” นั่นสิ...ผมคิด
“หรือมันแอบชอบเต้วะ” เหอะๆสมองเมิง ชอบคิดว่าชาวบ้านเค้าจะเหมือนตัวเอง
“จะบ้าหรอ วันนั้นยังทะเลาะกับแฟนผู้หญิงอยู่เลย อย่าคิดว่าคนอื่นจะเหมือนตัวเอง” ผมด่ามันไป
“อ้าว สมัยนี้ความรักมันไม่มีเพศแล้วเต้ ไม่รู้หรอ” สงสัยเมิงอ่านเซ็งเป็ดมากไปแล้ว ผมคิดในใจขำไอ้คนปลายสาย
“เพ้อเจ้อ เดี๋ยวไปล้างกรงมันก่อนนะ ไม่อยากให้ห้องเหม็น”
“เฮ้ย ล้างทุกวันตายพอดี เค้าให้ล้างอาทิตย์ละสองสามครั้งไม่ใช่หรอ” รู้ดีกว่าคน (เพิ่ง) เลี้ยงได้ไงวะ
“ก็มันจะได้สะอาดๆ” อิอิอิ ไม่รู้หนิ เลี้ยงมาสามวัน ผมล้างกรงทุกวันเลย
“เดี๋ยวก็เหมือนศรีธนญชัยหรอกที่อาบน้ำให้น้องจนตายเลย” นั่นว่าตูอีก ชิชิ ปากมอม
“เออ ไม่ตายหรอก สั่งมันแล้วห้ามตาย” หงุดหงิดและ คอยดูเถอะจะเลี้ยงให้อ้วนเลย
“เหอะๆ กูว่าสมควรที่ไอ้นั่นมันจะเลิกกับแฟน แค่หาคนฝากหนูมันยังฝากผิดคนเลย” ไอ้บ้าเอ้ย
“พูดมากว่ะ แค่นี้นะ” วางสายก่อนดีกว่า รมเสีย
“เออๆ แล้วจะโทรมาถามอาการนะ” เสียงไอ้คนปลายสายหัวเราะชอบใจ ที่ทำให้ผมอารมเสียได้ ชิ
ว่าแล้วผมก็เลยไม่กล้าล้างกรงอีกวันนี้ กลัวมันตายเหมือนกันคับ ไปออนเอ็มต่อดีกว่า ไม่มีเรียนแล้วด้วยบ่ายนี้ เย็นๆพวกไอ้แบงค์บอกจะเข้ามาแล้วจะลากไปกินข้าว ก็ดีคับ แต่ช่วงนี้ไปค้างไหนไม่ได้ กลัวไอ้แมคตายแหงแก๋
-
:m20: ฮ่าๆ ฝากกีตาร์ ตัวเดียวไม่พอ...ฝากแฮมเตอร์ด้วย
ต่อไป คงฝากทั้งตัว ทั้งหัวใจ ชิมิ นายเกียร์ เอิ้กๆ :laugh:
.
.
.
.
* คิดตึ๋ง น้องตัวเล็ก :กอด1:
-
:m20: ฮ่าๆ ฝากกีตาร์ ตัวเดียวไม่พอ...ฝากแฮมเตอร์ด้วย
ต่อไป คงฝากทั้งตัว ทั้งหัวใจ ชิมิ นายเกียร์ เอิ้กๆ :laugh:
.
.
.
.
* คิดตึ๋ง น้องตัวเล็ก :กอด1:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
เห็นด้วยทุกประการเลยครับผม
มาต่อบ่อยๆ ยาวๆ อย่างนี้เสมอๆๆนะครับ
เพราะชอบมากๆเลยครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เรื่องน่ารักดีจัง คิคิ
ไว้ว่างๆจะเข้ามาอ่านใหม่นะคับ
:c5: :กอด1: :c5: :กอด1:
-
>>> แล้วแบบนี้เมื่อจะได้เจอกันน้า...แต่ก็ดีน่ะ มีของแทนใจ..เห่อๆๆๆ
>>>มาลงทุกวันเลยอ่ะ...ดีจัง
>>>~~~~~~~~~จบแค่นี้แหละ :m31:
-
ฝากเลี้ยงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มันเป็นแผน หงะๆๆๆๆๆ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
แบบว่าLove Me Love My Hamster รึเป่าคร้าบเต้ :m20:
:pig4:
-
ถูกใจเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกเลยค้าบ
-
:L2:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านนะตัวเล็กขอโทษที (เราก็รู้หนิว่าผมแอบยุ่งอะช่วงนี้)
.
.
.
บอกให้วิจารณ์ด้วยหลังอ่านเสร็จ ตรูจะวิจารณ์ไงหละเนี๊ยะ o2 ก็รู้สึกเข้าใจตัวละครชื่อเต้เวลารับสายจากคนคุ้นเคย.. เขียนดีขึ้นกว่าเรื่องเดิมนะครับ รู้สึกเชื่อมากขึ้น.. ลองบรรยายสิ่งรอบข้างมากอีกหน่อยนะ ใส่รายละเอียดอีกนิดหนึ่งอ่ะ แล้วผมคงจะเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง (ว่าแต่เรื่องจากประสบการณืจริง หรือว่าแอบฝันอะ) o13
-
ใช้เจ้าแมคเป็นพ่อสื่อเลยเหรอ
แผนสูงนะเนี่ย :laugh:
-
อืม ๆ แผนสูงนะเนี่ย แทรกซึมทีละนิด เริ่มจากส่งกีตาร์ กะน้องหนูแฮมฯ เข้าไปก่อน :m4: :m4:
-
น่ารักดีแฮะ :oni2:
-
เข้ามาเดินเล่น :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
:m23:
เมื่อวานตีแบดมา ปวดเมื่อยตัวมากๆเลยคับ จะเขียนต่อไหวมะเนี่ยะ อิอิอิ
ขอบคุณทุกคนนะค้าบสำหรับกำลังจายยย
โดยเฉพาะ นาย Eis อ่ะ :m20:
-
“ทอป มึงได้คุยกับพี่เกี๊ยงบ้างป่ะวะ” ผมถามมัน ช่วงกินข้าวก่อนเรียนต่อตอนบ่าย
“ไม่ว่ะ ทำไมวะ ติดใจพี่เขาล่ะสิ กูบอกแล้ว” ไอ้ทอป ไม่ใช่แล้ว...
“ป่าวเว้ย กูจะถามว่ามึงมีเบอร์น้องชายเขามั้ย” ได้ยินดังนั้นไอ้ทอปก็ทำตาโตเชียวคับ พร้อมกับไอ้แบงค์และ
ไอ้ฟลุคที่นั่งอยู่ก็ยื่นหน้าเข้ามาให้ความสนใจ
“อ่ะๆ ไม่ชอบพี่เพราะว่าจะเอาน้องนี่เอง ฮ่าๆๆๆ” เออ เอาเข้าไปไอ้พวกนี้
“ห่า ไม่ใช่อย่างที่พวกมึงจิ้นกันอยู่และ เค้าฝากกีตาร์กะหนูไว้ ที่พวกมึงเห็นอ่ะ แล้วนี่สองอาทิตย์แล้วยังไม่เห็นติดต่อกลับมาเลยว่าจะมาขนไปเมื่อไหร่ แม่ง รกห้องกู”
“แหม กูเห็นรีบกลับไปให้อาหารไอ้แมคทุกวัน ไปหาทีไรก็ลูบๆคลำๆไอ้หนูผีนั่นอยู่ได้ ปากแข็งแล้วมึง”
ไอ้แบงค์คับ...แมร่ง แทนที่จะช่วยเพื่อน ตกลงจะให้กูชอบไอ้นั่นหรือไงวะ
“พวกมึงหนิ ห่าเอ้ย ไอ้ทอป ฝากมึงบอกพี่เกี๊ยงเรื่องนี้ด้วยแล้วกัน” ผมหงุดหงิดพวกมัน เลยลุกเดินออกมาก่อน
หวังว่าจะไปห้องเรียนเลย แซวกูกันอยู่ได้
ในห้องเรียนช่วงบ่าย
“เฮ้ย มึงว่างานนี้พี่หรือน้องวะ” เสียงไอ้แบงค์จอมกวนส้นตีน
“กูว่าพี่เกี๊ยงดูหรูไปว่ะ ไม่ผ่าน” เสียงไอ้คุณตั้นนักวิเคราะห์
“กูว่าไอ้คนน้องมีเสน่ห์ดี หล่อ เท่ห์ เซอร์ๆ แถมดูกวนๆ ขี้เล่นดีนะมึง กูล่ะอยากได้ แต่คนพี่ก็ดูดีนะมึง
สรุปน้องทอปขอสอง”ไอ้ทอปคร้าบบบ เรียนอยู่...เกรงใจกรูและอาจารย์หน่อย
“เฮ้ย มึงหนิแม่งพูด...บรื๋ยยส์” ไอ้ฝุ่นทำหน้ารับไม่ได้ กับคำวิจารณ์ผู้ชายของเพื่อน
“กูว่า ถามเจ้าตัวแม่งเลยดีกว่าว่ะว่าจะเอาใครหรือให้ใครเอา ฮ่าๆ” ผมหันไปตามเสียงไอ้ฟลุคที่พูดกวนแล้ว
ยิ้มมาทางผม กำลังจะอ้าปากด่ามันเพราะๆ สักที
“กลุ่มนั้นน่ะ ถ้าพวกเธอไม่เรียน จะออกไปก่อนก็ได้นะ ยินดีเชคเวลาเรียนให้เต็มคาบ” เสียงอาจารผู้หญิงหน้าห้องพูดออกไมค์แล้วมองจ้องมา คงทนไม่ได้แล้วกับเสียงคุยพวกมันที่ดังขึ้นๆพวกมันคงลืมตัวคิดว่าอยู่ในร้านเหล้ามั้ง
“เงียบได้ยัง” ผมหันไปถามพวกไอ้คุณเพื่อนตัวดีทั้งหลาย สมน้ำหน้า
“คร้าบ”
ไอ้แบงค์ทำท่าก้มหัวให้ผมกวนๆ ก่อนพวกมันจะหันกลับไปตั้งใจเรียนกันต่อ
เป็นอันว่าพักยก แต่พวกมันก็ยังคงหาช่วงว่างสนทนาเรื่องผมกันตลอดจนเลิกเรียน
แมร่ง งอน งอน งอน กลับห้องกินข้าวคนเดียวดีกว่า
กลับมาซื้อข้าวขึ้นมากินก็มานั่งจ้องไอ้หนูบ้า
“ไง ไอ้แมค เมื่อไหร่คุณพ่อมึงจะมารับตัวกลับไปเนี่ย”
ไอ้แมควิ่งไปๆมาๆในกรงแทนคำตอบ
“แมร่ง ทิ้งไว้ไม่สนใจเลย แบบนี้แสดงว่าเค้าไม่รักมึงจริงหรอก โดนหลอกแล้วไอ้หนูโง่เอ้ย”
ไอ้เต้ยังคงพูดกับแฮมสเตอร์ต่อไป ยามตะวันลับฟ้าเมื่อตอนเย็นๆ
“เฮ้อ หิวยัง อ่ะๆ วันนี้ซื้อแอปเปิ้ลมาฝาก” ว่าแล้วผมก็เอาแอปเปิ้ลมาล้างๆปอกๆ แล้วใส่ไปในกรงมันชิ้นเล็กๆ
เมื่อวานก่อน ถามเพื่อนที่เลี้ยงมา มันบอกว่ากินได้
ไอ้แมคเริ่มกัดชิมแอปเปิ้ลที่ละนิดๆ ท่าทางจะอร่อยล่ะสิ หม่ำๆใหญ่เลย ว่าแล้วก็เปิดกรง
ให้มันออกมายืดเส้นยืดสายซะหน่อย เล่นได้สักพักใหญ่ๆ จนข้างนอกมืดสนิท ก็เอามันกลับใส่กรงเหมือนเดิม
“อย่าดื้อนะ ไปเล่นเอ็มก่อนนะ” ผมพูดกับไอ้แมค แล้วไปเปิดคอม ออนเอ็มเล่นดีกว่า
.
..
...
ตึ๊ง ตึ่ง
...
..
.
อ้าว ใครแอดมาวะเนี่ย เมลล์ไม่คุ้น กดรับไป ชื่อไม่คุ้นก็เด้งขึ้นมาที่หน้าจอหลักเอ็มเอสเอ็น
ต่อไปคือบทสนทนาผ่านจอคอมนะค้าบท่าน
Nobody Knows says:
ดีดี
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
ดีคับ ใครอ่ะ
Nobody Knows says:
กูเอง
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
แล้วจะรู้มั้ยว่ากูไหน
Nobody Knows says:
มีหลายกูหรอวะ
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
ใครอ่ะคับ
Nobody Knows says:
ไหน ทายดิ๊
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
อย่ากวน ไอตั้นหรอ...
Nobody Knows says:
ตั้นไหนคับ
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
เฮ้ย มึงอย่ามากวน กูไม่สนุกด้วย บอกมาไวไวว่าใคร ไม่งั้นบลอคนะ
Nobody Knows says:
โหย โหดสุดๆ ใครได้เป็นแฟนกูว่าซวยโคตร ดุอย่างกับหมา
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
เรื่องของกู ตกลงจะบอกไม่บอก
Nobody Knows says:
อย่าเพิ่งรมเสียดิ แกล้งเล่นนิดเดียว ทำเป็นผู้หญิงขี้งอนไปได้มึง
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
เออ
Nobody Knows says:
กูเอง เกียร์
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
อ่อ ดีดี
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
แล้วไปได้เมลล์มาได้ไง
Nobody Knows says:
ก็ พอดีโทรขอพี่เกี๊ยงมา พี่เกี๊ยงขอไอ้ทอปมา บอกว่าโทรหานายไม่ติดเมื่อเย็น
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
อืมๆ แล้วเมื่อไหร่จะมาเอาของไปอ่ะ
Nobody Knows says:
โทษทีๆ ที่จะคุยด้วยก็เรื่องนี้แหละ จะบอกว่าตอนนี้กูมาธุระที่ปายจะกลับอาทิตย์หน้า ขอฝากไว้ก่อน
ที่นี่มันไม่มีสัญญาณโทรศัพท์เลยติดต่อลำบาก
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
อ่อ...เออ
Nobody Knows says:
มันยังอยู่ดีใช่มั้ย สองสิ่งนั้น
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
ไอ้แมคจะตายแล้ว กีตาร์สายขาด
Nobody Knows says:
เฮ้ยยยยยยยยยยยย
Nobody Knows says:
อย่ามาล้อเล่น
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
ไม่ได้ล้อเล่น พูดเรื่องจริง
Nobody Knows says:
เฮ้ยย...เซงเลย
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
เดี๋ยวจะชดใช้ให้ ไม่ต้องซีเรียส
Nobody Knows says:
เฮ้ยๆไม่ต้อง...ยังไงดูไอ้แมคมันดีๆหน่อยนะ ขอร้องนะๆ
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
ก็มันไม่ค่อยกินไรเลย
Nobody Knows says:
หรอ สงสัยมันเครียดป่าว หรือร้อน เปิดแอร์ให้มันบ่อยๆดิ เดี๋ยวกลับไปช่วยจ่ายค่าไฟ
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
เปิดแล้ว แต่มันชอบนั่งร้องไห้บ่อยๆแล้วไม่กินข้าว สงสัยคงคิดถึงพ่อมันมั้ง555
Nobody Knows says:
เฮ้ย ตกลงอำใช่ป่ะวะเนี่ย
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
ป่าว มันไม่ค่อยกินจริงๆ แต่ไม่ได้ร้องไห้
Nobody Knows says:
หรอวะ...เดี๋ยวรีบกลับๆ
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
ส่วนกีตาร์ยังอยู่ดีนะ ครบหกสาย
Nobody Knows says:
เออ หลอกกูนะมึง จำไว้ ใจหายหมด
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
555
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
แล้วนี่ไม่เรียนหรอ ไปหลายวัน
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
เรียนปีไรแล้วอ่ะนายอ่ะ
Nobody Knows says:
ปี 3 แล้ว ก็โดด มีไม่กี่ตัวหรอก โดดคร่อมวันที่ไม่มีเรียน เพิ่งมาสามวันเอง
Nobody Knows says:
เดี๋ยวไปก่อนนะ เล่นร้านในเมือง ไว้คุยกันๆ ขอบใจมากเมิง
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
อ้าวงี้ก็รุ่นพี่เต้ดิ
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
เรียกพี่เกียร์ละกัน
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
โอเค บายๆคับ
แล้วชื่อนั้นก็ offline ไป
“ไอ้แมค พ่อมึงหนีไปเที่ยวปายแล้ว เป็นไงล่ะ กูว่าไปเลียแผลใจแหงมๆ” ผมหันไปพูดกับไอ้หนูเอ๋อนั่น มันก็ได้แต่ทำหน้างงๆเซ่อๆพยักหน้านิดๆ แล้วหันหลังให้ผมเฉยเลย
****************************************************
งานยุ่งมากเลยคับ เฮ้อออ เหนื่อยยย
o7
-
เกียร์เอ๊ย...รีบกลับมาเหอะ ก่อนที่ ลูกแมค ของเกียร์ จะเฉาเพราะเสียงบ่น นายเต้ เอ๊ย....จะพูดได้ ฮ่าๆ :laugh:
เต้น่ารักนะ คุยก่าแฮมเตอร์รู้เรื่องด้วย ต่อไปคงคุยก่า กีตาร์ แน่ๆ :m20:
-
โอ้ยยย ไอ้เต้เริ่มทำให้ติดอีกแระ รีบมาอัพต่อไวๆเน้อตัวเล็ก :a2:
-
อ่านแล้วติดเรื่องนี้เลยทันที สนุกจังครับ
จะรออ่านต่อนะครับ
-
อะฮ้า ติดใจ สนุกเชียว
วิแคะไม่เป็นอะ
ให้พิสูจน์อักษรล่ะพอไหว
กั้กๆๆๆ
-
:o12: น่ารัก เคยเลี้ยงหนูเหมือนกัน มีคนซื้อให้เปนของขวัญปีใหม่ 55 เกี่ยวป่ะ
แต่มันเดี้ยงไปนานแล้ว ฮืออ ไม่อยู่บ้านแป๊บเดียว คนที่บ้านฝากไว้ไม่ดูแลเลย เศร้า
ยังไงก็รอตามอ่านเรื่องนี้ต่อไปนะค้าบบ สนุกมาก ๆ ค้าบบบ เกียร์ + เต้
-
เกียร์หนีไปรักษาแผลใจซะไกลเลย จริง ๆ ให้เต้รักษาให้ซะก็สิ้นเรื่อง :m1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ไม่ไปช่วยเค้าเลียแผลล่ะคับ อิอิ
-
:m13:ขอบคุณฮะ :m4:
-
:m4: จะรออ่านต่อไปจ้า
เต้ดูแลเจ้าแมคดีๆน้า นั่นน่ะลูกในอนาคต :laugh:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
บอกได้คำเดียวว่าน่ารักมากครับผม
สรุปแล้วพระเอกชื่อเกียร์ นายเอกชื่อเต้ ใช่ปะ อิอิ
รออ่านตอนต่อไปครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
คิก ๆ ๆ เกียร์ Auto รึเปล่าอ่ะ :o8: จาได้จับถนัดมือ :laugh: :laugh:
-
หนูแมคน่ารักเนอะ :m1:
ทำให้คิดถึงแฮมสเตอร์ที่เลี้ยงไว้จัง แต่มันตายไปหลายปีแล้ว :m15:
เกียร์เข้าใจทิ้งของไว้แทนตัวจริงๆ
-
มารอดูวันที่พ่อแม่ลูก จะได้พบกันพร้อมหน้า :laugh: :laugh:
-
มัวแต่ไปเที่ยวนะตัวเล็ก มาอัพต่อเร็ว :laugh:
-
มาลงต่อให้แล้วนะคับ ไมได้มัวแต่เที่ยวซักกะหน่อย
คุณ marchmello คร้าบ เกียร์ auto นี่สื่อไรอ๊ะป่าว หุหุหุ :o8:
**************************************************************
“ไงล่ะ ได้คุยกันยัง” เจอหน้าไอ้ทอปตอนบ่ายที่มหาลัย มันก็ทักผมเลย
“คุยไร งง” อิอิอิ แอบตีหน้าเซ่อก่อน
“อ้าว ไรวะ” ไอ้ทอปทำหน้าคิดครู่หนึ่ง แหม หัดเป็นพ่อสื่อนะมึงเดี๋ยวนี้
“ไรมึง” ผมแกล้งทำหน้าสงสัย ไอ้พวกคุณชายทั้งหลายยังคงเดินเล่นกันอยู่ข้างหลังไม่ได้มาดักฟัง (ดีแล้วล่ะคับ)
“ก็ เมื่อวานกูให้เมลล์มึงกับพี่เกียร์ไป จริงๆให้พี่เกี๊ยงพอดีพี่เค้าบอกว่าพี่เกียร์ขอไว้เพราะอยู่บนดอยโทรมาไม่ได้”
มันพูดเสร็จก็ทำหน้าพิจารณาความจริงจากผม
“แล้วไม่มีใครติดต่อมึงไปเลยหรอวะ” ไอ้ทอปพูดต่อหลังจากที่ผมทำหน้าบึ้งใส่มัน
“ให้เบอร์กูให้เมลล์กูกับคนอื่นนี่บอกกูก่อนได้มั้ย คราวหลัง” เก็กดุเข้าไว้มึงไอ้เต้ เพื่อนมันจะได้สำนึกเสียบ้าง
นึกถึงเรื่องเมื่อวานยังไม่หายงอน แค้นนี้ต้องชำระ อิอิอิ
“ก็ คนอื่นที่ไหนวะ เห็นเค้ามีธุระ มึงโกรธกูหรอวะ เฮ้ย ขอโทษๆ” ฮ่าๆๆๆ เห็นหน้าไอ้ทอปแล้วขำในใจอย่างมาก หงอเชียวนะเมิง สะใจไอ้เต้นักแล
“เออ ครั้งนี้กูยกโทษให้” ผมยังตีหน้านิ่ง
“ก็พี่เกี๊ยงบอกว่าโทรหามึงไม่ติด เลยโทรมาขอเมลล์กับกู”
เออ รู้แล้วแหละ แต่คิดว่ายังไม่บอกมันดีกว่า ว่าพี่เกียร์แอดเอ็มมาแล้ว ไม่งั้นโดนพวกมันแซวอีก ไม่ยอมหรอกเฟ้ย
“อ่อ อืมๆ” ผมทำเป็นพยักหน้า รับทราบข่าวสาร แล้วเดินขึ้นตึกไปเรียนเฉยๆ ไอ้ทอปก็คอตกกลับไปหาพวก
ไอ้แบงค์ที่เดินตามมา ฮ่าๆ ทีมึงกูไม่ว่าทีข้าเอ็งอย่าโวย
“เฮ้ย มึงโกรธไอ้ทอปกับพวกกูหรอวะ” ไอ้แบงค์ถามผม ตอนเดินออกมาเข้าห้องน้ำกับมันระหว่างคาบเรียน
“กูป่าว” ป่าวจริงๆนี่หว่า แค่มารยานิดหน่อย หุหุ
“ป่าว แปลว่างอน” อ่ะ อย่ามาทายใจกูเลยเพื่อนยาก
ผมหันไปมองหน้าไอ้แบงค์แล้วทำหน้าเซ็งใส่มัน
“เต้คร้าบ อย่างอนนะคร้าบ แบงค์ขอโทษนะ นะ นะ นะ” แล้วไอ้คุณแบงค์มันก็คว้ามือผมไปจับ
ทำหน้าอ้อนสุดตรีน แบบไม่น่าให้อภัย
“ถ้ามึงไม่ปล่อยเนี่ย กูจะโกรธแน่” ห่าหนิเล่นไม่รู้เรื่อง มันเลยปล่อยแล้วทำยิ้มได้ใจ
“งอนเป็นผู้หญิงไปได้ห่า” ดูมันดิ ง้อกูได้ไม่ทันไร ปากหมาอีกแล้ว
“ตกลงมึงจะให้กูโกรธพวกมึงต่อใช่มั้ย”
“ป่าวเว้ย ปากกูก็แบบนี้แหละ อย่าถือสา”
“เออ” แมร่งเซ็งจริงๆ แล้วผมกับมันก็เดินกลับเข้าห้องเรียนไปนั่งเรียนต่อ
พอเรียนเสร็จโทรศัพท์ก็ดังพอดี ดีนะไม่ดังตอนอาจารย์สอน ลืมปิดเสียงด้วยวันนี้
“ค้าบ” ผมรับเสียงใสพอเห็นชื่อ
“ไงจ๊ะ ไอ้น้องเต้ จำได้มั้ย คืนนี้มีนัดอะไรกับพี่” เสียงพี่นิว รุ่นพี่ที่ผมสนิท เป็นหนุ่มเหนือตัวเล็กน่ารัก
“ไรหว่า...ลืมอ่ะคับ” วันนี้แกนัดไปกินเลี้ยงวันเกิดพี่แกคับ ฟอร์มลืมก่อนดีกว่า อิอิ
“อาราย ลืมวันเกิดพี่แล้วหรอวะ ไม่ไหวเลยนะ” ฮ่าๆ เสียงงอน กระฟัดกระเฟียดได้ใจเจรงๆ
“ป่าวค้าบ เต้ล้อเล่น จำได้สิค้าบ วันเกิดซุปเปอร์สตาร์ ฮ่าๆ”
พี่แกเป็นคนดังคับไปเที่ยวกับแกทีไรหรือที่ใด คนทักเกินห้าโต๊ะแน่ๆ
“แหม ปากดีนะไอ้เต้ ห้ามเบี้ยวนะมึง พาเพื่อนๆมาด้วยก็ได้นะ พี่ไม่ถือ” ต้องเพื่อนหล่อๆด้วยใช่มะ
“ค้าบ ร้านไหนล่ะพี่ตกลง”
“ไอ้นี่ลืมจริงๆสิเนี่ยะ ไปเจ็ดสิบบาร์นั่นแหละ ชั้นสองเดินขึ้นมาเลย จองไว้แล้ว”
โอ้ว ไปร้านเกย์ด้วย 555 น่ากลัวจังเลยยยย
“ค้าบท่าน เจอกันสี่ทุ่มนะคับพี่”
“ได้ๆ อย่าสายนะเว้ย” พี่แกก็วางโทรศัพท์ไป เสียงแมนเชียว ไม่เหมาะกับตัวเลย ถึงไม่มีแฟนสักทีแหละน้าพี่เรา
ผมคิดในใจและแอบขำออกมาจนพวกไอ้แบงค์ถาม
“มึงเป็นบ้าไรไอ้เต้ ยิ้มคนเดียว”
“สงสัยมันนึกถึงหน้าพี่เกี...” ยังไม่ทันที่ไอ้ทอปจะพูดจบ ฝ่าตีนผมก็ประทับก้นมันแล้ว
“ไอ้เต้ เล่นแรงนะมึง” ไอ้ทอปโวย เพราะผมถีบไปแรงเหมือนกัน มันไส้มานาน เก็บกด
“อย่าร้อนตัวสิคับท่านเต้” ไอ้ฟลุคสงสัยอยากกินตีนแทนข้าวเย็นด้วยอีกคน
“แม่ง พวกมึงหนิ เล่นไรกันวะ กูกลับหอดีกว่า” ว่าแล้วไอ้เต้ก็กลับห้องไป ไม่ลาเพื่อนๆ
ได้ยินเสียงไอ้ฝุ่นไล่มาแว่วๆ
“มันเป็นไรของมันวะ พวกมึงก็เลิกล้อมันได้แล้ว เดี๋ยวมันก็เป็นเกย์จริงๆหรอก”
“เออ กูเป็นจริงๆ” ผมคิดในใจ เหอะๆ แต่เวลานี้ กูไม่ได้งอน กูจะหนีเที่ยวต่างหาก วะ ฮ่าฮ่าฮ่า
กลับมาก็ให้อาหารไอ้แมคตามหน้าที่
“แมค วันนี้พี่เต้ขอหนีเที่ยวนะคร้าบ ดึกๆจะกลับมา เฝ้าห้องดีดีนะเรา” ผมพูดหลังจากพามันออกมาอุ้มไว้
“รับรอง พี่เต้จะดื่มน้อยๆ ไม่เมาแน่นอนคับ” หุหุ เริ่มแปลกๆเนาะกรู พูดกะหนูรู้เรื่องแล้ว
มันก็ยังคงไม่ตอบอะไรเหมือนเดิม สักพักผมก็เข้าไปอาบน้ำ แล้วโทรนัดแนะพี่แซน รุ่นพี่ที่สนิทกับผม
และพี่นิวว่าจะเจอกันก่อนมั้ย (หาเพื่อนร่วมทางนั่นแหละคับ สาเหตุหลัก เอิ้กๆ)
ประมาณสองทุ่มก็ได้เวลาออก นัดกับพี่แซนว่าจะไปหาไรกินกันก่อนแถวสยามแล้วค่อยนั่งบีทีเอสเลยไป
“หวัดดีคร้าบ” ผมเดินเข้าไปยกมือไหว้พี่นิว ที่อยู่กับกลุ่มเพื่อนเยอะมาก เต็มโต๊ะไม่เผื่อแผ่ชาวบ้านเค้าเที่ยวมั่งเลยนะพี่ บอกแล้วว่าแกอ่ะคนดัง
“อ้าว ไงไอ้แซน น้องเต้ กว่าจะมา จนเพื่อนกูมาเต็มโต๊ะหมดแล้ว พี่นิวทำบ่นๆ ก่อนจะหยิบแก้วมาสองใบ
แล้วเริ่มใส่น้ำแข็ง โซดา เหล้า ส่งให้ผมกับพี่แซน แก้วแรกก็ชงซะเข้มเลยเพ่ กะมอมน้องหรือไงเนี่ย
“อ่ะ พวกมึงๆนี่น้องกะเพื่อนกู นี่น้องแซน นี่ไอ้เต้” ไม่รู้ว่าพี่แกเมาหรือเล่นมุขหรือว่าหน้าผมแก่วะเนี่ย เฮ้อ
เพื่อนๆพี่นิวที่รู้จักเคยเจอผมก็ยิ้มๆให้ ส่วนบางคนที่ไม่เคยเจอ ซึ่งคาดว่าเป็นรุ่นน้องพี่นิว ก็ไหว้ผมกันใหญ่เชียว
ผมก็ได้แต่ปล่อยเลยตามเลย เฮ้อออ
จากแก้วแรก ถึงแก้วที่สอง สาม สี่ ห้า...ไปเรื่อยๆ
ก็เริ่มสนุกขึ้นตามลำดับ ไม่ได้มาร้านเกย์นานแล้ว เต้นไม่ค่อยเป็นเลยแฮะ
(ถ้าใครเป็นเที่ยวจะรู้นะคับ ว่าร้านแถวๆข้าวสาร กับร้านแบบนี้จะเปิดเพลงคนละแนว เนอะอิอิอิอิ)
“เฮ้ย ไม่ค่อยเต้นเลย ไรวะ” พี่นิวแกหันมาว่าผม ที่ยืนนิ่งอยู่ในหมู่เหล่าแดนเซอร์ระดับโลก ทั้งเพื่อนแกและโต๊ะอื่นๆเต้นกันลืมตายเลยคับ ยิ่งดึกยิ่งคึก บางคนวัยดึกก็ยังคึก อายุเป็นเพียงตัวเลขจริงๆ
“ก็ปกติเต้เต้นที่ไหนล่ะพี่ ชนแก้วดีกว่า สุขสันต์วันเกิดนะคับ” ชนแก้วนี่ไอ้เต้ถนัดกว่ามาก อิอิอิ พี่แกก็ชนๆ
ท่าทางเริ่มเมาๆ เห็นเซไปทางโน้นทีทางนั้นที แต่ละทางนี่หล่อๆทั้งนั้น เซแบบนี้ เมาดิบป่าวเนี่ยเฮีย
ขณะที่ไอ้เต้เริ่มมึนและเสียงเพลงสุดมันส์ดังกระหน่ำอยู่ ผมก็รู้สึกได้ถึงแรงสั่นใกล้ๆไอ้นั่น (ไอ้ไหนหว่า)
อ้าว เฮ้ย โทรศัพท์ดังนี่หว่า ผมกดดูเบอร์ ไม่คุ้นว่ะ
“ฮัลโหลค้าบ”
“หกดำพดำเ” (ฟังไม่รู้เรื่องคับ เสียงเพลงดังมาก)
“ฮัลโหล ใครอ่ะ”
“สพ้ะยพะนยำพยนิอ”
“โลหๆ แป๊บนะคับ อย่าเพิ่งวางนะ”
“กดสไยมอมใกดส สดาอวกส ดาเกว”
“ไมได้ยินเลย” ผมตะโกน พยายามจะคุยกับคนที่โทรมา แต่เสียงเพลงในร้านก็ชนะเสียงผม แถมฟังก็ไม่รู้เรื่องอีก แหวกคน วิ่งๆออกมาหน้าร้านได้ ก็คุยใหม่
“ว่าไงคับ ใครอ่ะ”
“โหย มึงอยู่ไหนเนี่ยเสียงโคตรดัง”
“อยู่ในผับ ใครอ่ะ” คุยตั้งนาน ตกลงผมยังไม่รู้เลยว่าคนที่โทรมาเป็นใคร
“จำกูไม่ได้อีกแล้ว ไรวะ”
“ใครวะ ใครจะจำมึงได้ เบอร์ก็ไม่คุ้น” กูเมาอยู่นะ ใครอย่ามาอำ ไม่สนุกด้วยเวลานี้
“เมาป่ะวะเนี่ยะ ดุชิบหาย” มันยังไม่บอกชื่อ
“เฮ้ย ไม่บอกกูวางแล้วนะ”
“เฮ้ย อย่าเพิ่งๆ” เสียงไอ้คนที่โทรมาโวยวาย
“กูเกียร์ๆ” ไอ้นี่อีกแล้ว ผมนึกในใจ ลืมไปชั่วขณะว่า มันเป็นรุ่นพี่ปี 3
“เออ กวนส้น...อยู่ได้ บอกมาก็หมดเรื่อง มีไร โทรมาป่านนี้”
เมาอยู่อ่า พูดไม่เพราะแบบนี้ไม่ผิดเนาะ ไม่ว่ากันนะคร้าบ
“ป่าวกวน ก็เมื่อกี้บอกไปแล้ว มึงก็ไม่ฟัง เสียงเพลงดังจะตายห่า”
สงสัยตอนคุยในร้านเมื่อกี้แหละคับใครจะได้ยินวะ แมร่ง เสียงช้งเช้งขนาดนั้น
“แล้ววันนี้โทรได้ไงอ่ะ” เมื่อวานยังบอกว่าไม่มีสัญญาณ
“เออ เอาน่ะ โทรได้แล้วกัน แล้วหนีมาเที่ยวไหนเนี่ย” เรื่องของกูไม่ได้หนีใครเว้ย ผมคิดในใจ
“มาวันเกิดรุ่นพี่” ปากไม่เห็นเก่งเหมือนคิดเลยว้า ไอ้เต้เอ้ย
“ที่ไหนล่ะ” เป็นไรกะกูเนี่ย ถามจัง
“ไม่รู้จักหรอก” แหะๆ ขืนบอกเค้าคงรู้หมดว่าผมเป็นเกย์
“สีลมหรอ” เย้ยยย
“ป่าวเว้ย” ผมตอบเสียงชัดเจน
“งั้นที่ไหนก็บอกมาสิ แค่นี้เองไรวะ ทำยังกับหนีไปเที่ยวผับเกย์ บอกไม่ได้” ก็เออล่ะสิ
“อยู่บริกบาร์” นั่น โกหกตกนรกปล่าวหว่า
“ใช่หรอ เพลงเมื่อกี้บริกไม่น่าเปิด” โอ้ มึงมีอะไรก็ว่ามาเถอะ จะมานั่งจับผิดร้อยสิบคำถามตูเพื่อ
“เออ จะหลอกไมวะ มีไรว่ามาเร็วๆ เดี๋ยวเพื่อนว่า ออกมานานๆ” เอาตัวรอดก่อนดีกว่า
“ก็ถามดู อย่าร้อนตัวสิวะ จะโทรมาถามอาการลูกชาย” อ่อ ที่แท้ห่วงหนูเมิงนี่เอง นึกว่าอะไร
“เออ สบายดี ให้อาหารแล้ว”
“หนีเที่ยว ไม่อยู่เป็นเพื่อนมันแบบนี้อ่ะเดะ ถึงว่าไม่ยอมกินอะไร” ห่วงนักก็กลับมารับๆไปสิวะ ให้กูเลี้ยงทำไมเล่า
“กินเว้ย กินเยอะด้วยวันนี้ แอปเปิ้ลเมื่อวานก็ยังเหลือตั้งเยอะ” ปากไม่ตรงกับใจอีกแล้วแถมพลาดบอกเรื่องแอปเปิ้ลอีก แอบซื้อไม่ให้ใครรู้เลยนะเนี่ย ขนาดพวกเพื่อนๆผมยังไม่รู้เลยว่าซื้อแอปเปิ้ลมาให้ไอ้แมคมัน อายเว้ย
“โห ได้กินแอปเปิ้ลด้วยไอ้แมคลูกพ่อ นึกว่าอดตายแล้ว ฮ่าๆ” ขำไรวะ คนกำลังมึนๆเมาๆ
“แค่นี้ใช่ป่าว จะเข้าไปในร้านแล้ว”
“ไรวะ รีบวางจัง” ไอ้พี่เกียร์บ่น
“มีไรอีกว่ามาดิ”
“พวกผักผลไม้สดอ่ะ อย่าไว้นานนะ ถ้ามันเน่าแล้วเดี๋ยวไอ้แมคกินไปมันจะท้องเสีย”
“ที่แท้ก็ห่วงไอ้แมค” งอน ชิ
“ไร จะให้ห่วงมึงด้วยหรอ ไอ้เด็กไม่มีมารยาท” อ้าว ว่ากูอีก ทำดีไม่ได้ดีเนาะเต้เอ้ย
“อะไร พี่เกียร์” นึกขึ้นได้ แม่งปี 3 แล้วนี่หว่า แก่ๆ ต้องเรียกพี่
“นึกว่าลืมรุ่นไปซะแล้ว” ทำเสียงดุอีก ไอ้นี่ยอมแล้วได้ใจ
“อืมๆ ไม่มีไรแล้วใช่ป่ะ ผมเข้าไปหาเพื่อนแล้วนะ”
“เออๆ ไปเที่ยวต่อเถอะ เพลงนี้ I will survive นี่หว่า ดังเชียว” เอ่อ จะหูดีไรขนาดนั้นคับท่านพี่
เดินมาไกลแล้วนะ ผมเงี่ยหูฟัง เออจริง ร้านมันกำลังเปิดเพลงนี้พอดีเลย
“ไม่รู้ เค้าก็เปิดๆไปงั้นแหละ อย่าหาเรื่องๆ ไปละนะคับ บายๆ” ผมรีบกดวางก่อนที่อีกฝ่ายจะได้ยินเสียงรอบข้างไปมากกว่านี้ แมร่งหูดียังกับหมา ดันเสือกเลี้ยงหนู
พอกลับเข้าไปพวกพี่ๆเขาก็กำลังเมาได้ที่เต้นกันซะ...
I’ve got all my life to live and I’ve got all my love to give
And I’ll survive, I will survive, hey, hey
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับ สรุปพี่เกียร์เป็นพระเอกใช่ปะครับ
อิอิ ลุ้นๆๆต่อไปครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
อ่านแล้วยังสนุกเหมือนเดิม ฝีมือไม่มีตกนะ...ตัวเล็ก o13
:pig4:
-
โอ้ยๆ น้องเต้หนีเที่ยวแระ ต้องบอกให้พี่นิวสอนน้องเต้หน่อยแร้วมั้ง ชนแก้วอย่างเดียวนี่เมาตายเรย ตาเกียร์นี่ก้อโทรมาได้เวลาพอดีเรยนะนั่น :m13:
-
ได้แต่คุยโทรศัพท์กัน เมื่อไหร่จะได้เจอกันซะที :m13:
จะได้จีบกันเร็วๆ :o8: :o8:
-
เมื่อไหร่พี่เกียร์จะกลับมารับลูกรับเต้าซะทีเนี่ย เค้ารอนานแล้วนะ :m16:
-
แอบมาต่อให้นิดนึง
:m23:
*****************************************************************
“อ้าว ว่าไงพี่นิว เที่ยวไหนมาเนี่ยะ” เสียงคุ้นๆทักพี่นิวจากโต๊ะข้างๆ ขณะที่ผมและพวกพี่ๆเขา
เข้าไปนั่งในร้านข้าวมันไก่ประตูน้ำยามตีสองกว่าๆ
“อ้าว ไงไอ้เกี๊ยง ไปกินเหล้าวันเกิดกันมา แกล่ะ” เย้ยย พี่เกี๊ยง...รู้จักกันได้ไงวะ งานเข้าแล้วกู
“ไปข้าวสารกันมาพี่ เดี๋ยวกินเสร็จก็กลับลาดกระบังกันแล้ว”
พี่เขาตอบ ท่าทางยังไม่สังเกตุเห็นผม เอาไงดีล่ะ จะทักหรือไม่ทักดีน้า
“เออ กลับดีดีล่ะ เดี๋ยวว่างๆจะแวะเข้าไปเยี่ยมอาโกที่บ้าน” พี่นิวพูดต่อ
“ได้คับ ...เฮ้ย เต้” หึหึหึ นั่นไง เห็นจนได้ พี่เกี๊ยงทักผมสีหน้าเมาๆบวกแปลกใจนิดๆ
“หวัดดีคับพี่ มากินไรคับเนี่ย” ผมทักไปด้วยคำถามโง่ๆ แบบว่ากำลังตื่นเต้นอย่างหนัก แหะๆ
“มาร้านข้าวมันไก่จะให้กินไรวะไอ้เต้” พี่นิวหันมากัดผม
“แหะๆ นั่นสิ”
“รู้จักกันด้วยหรอ” พี่นิวถามต่อ ทำหน้าเจ้าเล่ห์ ไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะค้าบ
“พอดีเกี๊ยงไปช่วยเล่นหนังให้พวกน้องเค้าน่ะเฮีย” พี่เกี๊ยงยังคงคุยต่อ เหอะๆ
“อ่อ เข้าใจเลือกพระเอกนะไอ้เต้” พี่นิวพูด ผมปล่าวนะพี่ ไอ้ทอปโน่นตัวการ
“แหะๆ” เงียบดีที่สุดคับยามนี้
แล้วข้าวมันไก่โต๊ะพวกผมก็มาเสิร์ฟทำให้บทสนทนาระหว่างโต๊ะจบลง สักพักพี่เกี๊ยงก็ลากลับไปก่อน เฮ้อ โล่ง
“ใครวะมึง” เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มพี่นิวถามขึ้น พอพี่เกี๊ยงลับสายตา
“เออ หล่อดีว่ะ เด็กเก่ามึงหรอ” พี่อีกคนถามต่อ
“กั๊กนะมึง มีของดีเก็บไว้ไม่บอก”
“แล้วเต้ มึงไปรู้จักเค้าได้ไง” พี่แซนถามผม
“ก็เค้ามาเล่นหนังให้ไงพี่ ก็บอกอยู่” ผมตอบตามความจริง
“เออ น้องกูเอง เป็นลูกอาโก ไม่ใช่เด็กที่ไหน”
“จัดเลยมึงๆ” เพื่อนพี่นิวพูดต่อ
“ทำไมหน้าไม่เหมือนมึงเลยวะ” พี่แซนถามหรือกัดพี่นิวเนี่ย
“พวกมึงหนิ แล้วไม่ต้องทำตาวาว มันไม่ใช่เกย์ กูดีใจด้วย” ผมฟังแล้วมันรู้สึกไงไม่รู้คับ
เหมือนอยากถามบางสิ่งแต่ไม่รู้จะถามอะไร
“ไม่ใช่เกย์สิ กูชอบ แมนๆดี” เพื่อนพี่เค้าอีกคน...ไม่ค่อยเลยนะค้าบ
“แต่เค้าไม่เอามึงน่ะสิ” พี่นิวกัดเพื่อน ผมก็นั่งฟังเงียบๆ
“พี่น้องคู่นี้มันหล่อทั้งคู่ ไม่ดิ หล่อทั้งตระกูล” ว่าแล้วพี่แกก็ทำท่าเก็กหล่อ
“มึงก็นอกคอกอ่ะดิ” พี่แซนแซว เรียกเสียงฮาได้ทั้งโต๊ะคร้าบ ฮ่าๆๆ
“ปากดีนะมึง” จะว่าไป ผมว่าก็จริงนะคับ พี่นิวก็น่ารัก ขาว ตี๋ แบบคนเหนือ เคยคุยกับแก
แกบอกว่าแม่เป็นคนเหนือ พ่อเป็นคนกรุงเทพ ส่วนพี่น้องคู่นั้น ก็หล่อแบบที่เคยบอกไป
“วันหลังชวนมาเที่ยวด้วยนะไอ้นิว” เพื่อนพี่นิวบอก
“พวกมึงหนิ พอเลยๆ”
“คนพี่ไม่เป็น เอาคนน้องก็ได้ ที่มึงบอกว่าหล่ออ่ะ”
“ไอ้เกียร์มันติสแตกจะตายห่า ไม่มีทางเป็นหรอก”
“เฮ้ย พวกอารมณ์ศิลปินส่วนใหญ่เกย์ทั้งนั้นมึง” พวกพี่ๆเขายังว่าต่อไป ผมก็เงียบและฟัง หุหุ
“จะให้น้องกูเป็นเกย์กันให้ได้เนาะ พอๆ เรียกเก็บเงินได้และ” พี่นิวพูด แล้วทำท่าเรียกพนักงานมาเก็บตังค์
เป็นอันว่าปิดองค์ประชุมสมัยที่ 1
“โหย ไรวะ”
“รีบกลับไปไหนวะ” เสียงพวกพี่ๆเขาบ่นกันต่อ ก่อนจะแยกย้าย
ผม พี่แซน พี่นิว ก็กลับด้วยกัน เพราะว่าทางเดียวกัน
“เนี่ย ไอ้เกียร์น้องไอ้เกี๊ยงก็ไปเที่ยวบ้านแม่กูอยู่” พี่นิวพูดขึ้นตอนนั่งบนรถ
“เออ งั้นไปบ้านแม่พี่นิวกันเต้” พี่แซนพูด ฮาได้อีกนะพี่ อิอิ
“ไอ้แซน ไวนะมึง แล้วรู้จักไอ้เกี๊ยงนานยังล่ะ” พี่นิวหันมาถามผม
“เพิ่งถ่ายหนังไปไม่กี่อาทิตย์เองพี่ พอดีเพื่อนเต้มันสนิทกับพี่เค้า แล้วนี่เค้าจะรู้มั้ยเนี่ยว่าเต้เป็นเกย์อ่ะ
เพื่อนที่มหาลัยมันไม่รู้ด้วยดิ”
“ฮ่าๆๆๆ” ประสานเสียงพร้อนกันเลยขำไรกันหว่า
“อย่าคิดมาก ดีซะอีก เปิดตัวซะคนเค้าจะได้กล้ามาจีบ” เหอะๆพี่นิว เตรียมขายน้องเลย
“จะดีหรอพี่ เกิดพวกเพื่อนเต้มันรับไม่ได้ล่ะ”
“กูว่ามันรู้แต่ไม่พูดมากกว่า ฮ่าๆ” พี่แซนแซวต่ออีก เวรกรรม
“แล้วบ้านแม่พี่นิวอยู่ปายหรอคับ” ผมถาม
“มีบ้านพักเปิดให้นักท่องเที่ยวอยู่ แต่จริงๆแม่เป็นคนลำปาง แล้วนี่มึงรู้ได้ไงวะไอ้เต้”
“ป่าวพี่”
“ชักแปลกๆ ไอ้เกียร์ก็ไปปายพอดี”
“ก็รู้ว่าพี่เกียร์ไปปาย ไม่มีไรหรอกพี่ คิดมากหน้าแก่” มันก็ไม่มีอะไรจริงๆแล้วทำไมผมต้องวุ่นวายใจด้วยวะเนี่ย
“ยังบ่ได้ว่าอ๊ะหยัง ฮ้อนตั๋วละก๊า” พี่นิวพูดไรหว่า
“แปลด้วยพี่” ผมบอก
“เออ ไม่ต้องรู้หรอก”พี่แซนบอก พี่แซนเป็นหนุ่มเชียงรายคับ เหนือแต้ๆ
ผมทำหน้ายุ่ง จริงๆก็พอแปลออกนะคับ แต่พี่แกพูดไวอ่ะ
“เค้าไปปายบ่อยหรอพี่” ไม่เข้าใจตัวเองว่าตูจะถามต่อทำไม
“มันชอบไปถ่ายรูป” พี่นิวตอบ แล้วหันไปมองหน้ากับพี่แซน
“เค้าเรียนถ่ายภาพหรอคับ” ผมก็ถามต่อทั้งๆที่ไม่อยากถาม
“เรียนศิลปะนี่แหละ จำไม่ได้ว่าเรียนไร” พี่นิวพูดแล้วก็หันไปมองพี่แซนอีก
“กูว่าและ” เสียงพี่นิวพูดกับพี่แซน
“อิจฉาคนมีความรัก” พี่แซนพูดไรหว่า งง ใครมีความรัก
“อะไรกันอ่ะพี่ งง เปลี่ยนเรื่องเฉย”
“อย่ามาทำแบ๊วไอ้เต้ หึหึหึ” พี่แซนคับ ผมงงเจงๆ อยู่ดีๆพี่ก็เปลี่ยนเรื่องคุย ไม่คุยด้วยและ เงียบดีกว่า ไปๆมาๆสรุปว่าวันนี้ก็ไปนอนห้องพี่นิวกันหมดทั้งสามคนเพราะว่าใกล้ดีประหยัดค่าแทกซี่และไม่เหนื่อยด้วย
-----อย่าเมาไปนอนที่อื่นล่ะไอ้น้อง กลับไปดูไอ้แมคด้วย-----
ใครส่ง sms มาวะตั้งแต่เที่ยงคืนกว่าๆแล้วหรอ ผมหยิบขึ้นมากดดูตอนจะอาบน้ำ
-
555 แมคถูกทิ้งให้อยู่ที่ห้อง อย่างงี้ แมคจะเปนไรไหมเนี่ย
เอ๊า รีบกลับเร็วเต้ 555 เกิดเจ้าแมคเปงไรไป เกียร์เสียใจแย่ 555
-
มารอลุ้นเต้และเกียร์นะครับ...สนุกจัง
:bye2:
-
จัดมา อย่าให้ต้องรอนะ :m31:
-
เต้น่ารัก ><
เชียร์พี่เกียร์ค่า :m1:
-
น้องเต้มีความรักแบบไม่รู้ตัวเลยเหรอ :m13:
-
อิจฉาคนมีความรักเหมือนกัน :o8:
-
เอาล่ะสิ มีการ sms มาหากันยามดึกด้วย :m4: :m4:
-
สนุกมากเลยเรื่องนี้ มาให้กำลังใจค้าบบบ o13
(แกมบังคับว่ามาต่อไวๆน้า อิอิอิ)
-
แหมปล่อยน้องแมคนอนตัวเดียว เดี่ยวพ่อมันก็มาจัดการหรอก อิอิ
-
น้องแม็คนอนเฝ้าหอละคราวนี้ :m20:
-
น่าสงสารแม็คที่สุด เมียก้อตาย เจ้านายก้อทิ้ง คนดูแลก้อปล่อยให้อยู่ตัวเดว น่าสงสาร
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
โถ โถ เจ้าแมค อยู่ตัวเดียว เหงาแย่เลย
-
หาข้ออ้างส่ง sms มาอ่ะดิ :m12:
ที่จริงห่วงเต้ก็บอกมาเถอะ :laugh:
-
มารอ ๆ ๆ ๆ
-
กลับมาจากปายแล้ว อย่าลืม เอาพี่เกียร์มาเสริฟ์ให้น้องเต้ ถึงที่นะพี่เกียร์ อิอิ :m20:
เอ๊ย..ไม่จิ อย่าลืมมารับ ลูกแมคนะพี่เกียร์ :m23:
ป่านนี้น้องเต้ เทรนให้ลูกแมคพี่เกียร์ พูดได้แล้วมั๊งเนี่ย เอิ้กๆ :laugh:
-
มาต่อได้แร้วตัวเล็ก อย่ามัวปายเที่ยวเล่น :laugh:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อิอิ อ่านแล้วตลกดีครับพี่เต้โดนกัด
ยังไม่รู้ตัวอีก อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
รอ :a3: :L2:
-
สนุกดีนะตัวเล็ก แล้วแต่ละอย่างชีวิตจริงมากมาย ไม่เขินร๋อครับ :o8:
-
มาต่อให้ดึกไปหน่อย โทดทีค้าบ :m23:
*******************************************************************
ผมนอนดูเหล่าดวงดาวที่สุกสว่างกระจ่างเต็มพื้นฟ้าสีดำสนิท กับแสงดาวบนดินเบื้องล่างจากเหล่าแสงไฟ ณ ตัวเมืองเล็กๆที่มีชื่อน่ารักๆว่า “ปาย” บนเนินเขาแห่งนี้ มันช่างเงียบสงัด สงบนิ่ง ไหวติงเพียงกิ่งไม้ยามสายลมแตะเบาๆที่ปลายยอด
“คุณเกียร์ จะเอาอะไรมั้ยคะ เดี๋ยวเปิ้ลจะเข้านอนแล้ว” เสียงแม่บ้านประจำของที่นี่เดินมาถามผมที่แห่งนี้ นอกชาน
เสียงสาวเหนือนี่ฟังแล้วมันช่างไพเราะเสียจริง นุ่ม ละมุน อ่อยอิ่ง สงบ เย็น
“ไม่ล่ะคับพี่ ขอบคุณมาก พี่ไปนอนเถอะคับ”
“ดึกแล้ว นอนตากน้ำค้างจะไม่สบายได้นะคะ” พี่แกเดินเข้ามาถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย ตลอดเวลาหลายวันที่ผมมาพักกายพักใจที่นี่
ก็ได้พี่เปิ้ลนี่แหละคับคอยดูแล
“ไม่เป็นไรหรอกคับ อีกเดี๋ยวผมคงเข้านอนแล้ว” ผมยิ้มให้พี่เปิ้ล
“งั้นพี่ขอตัวก่อนนะคะ ไม่กวนแล้วดีกว่า มีอะไรไปเคาะเรียกได้ตลอดเลยนะ”
“ค้าบ ขอบคุณมากคับ” พี่เปิ้ลยิ้มให้ก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าตัวบ้านไป
ผมนอนมองดาวมองเดือนต่อไป ความเงียบพัดพาอยู่รายรอบนานแสนนาน เมื่อความรักมาทักทายมันพารอยยิ้มมาให้ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนดูสดใสสวยงาม เหมือนยามดอกไม้บานสล้างเต็มท้องทุ่ง ไม่น่าเชื่อว่าเมื่อมันจากไป พลังทำลายล้างมันช่างมีอานุภาพสาหัส
ไม่ต่างไปจากพลังสร้างสรรค์เมื่อยามรักมีอยู่
หลายๆภาพ ลอยไปมา ใบหน้าของพีช เรื่องราวระหว่างเรา วันแรกที่เราพบกัน จวบจนช่วงเวลาสุดท้ายที่เราจากกันด้วยไม่ดีเท่าไหร่ น้ำตาลูกผู้ชายมันซึมออกมาเล็กน้อยพอให้ขอบตาแดงช้ำแต่ไม่ถึงกับสะอื้นไห้ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู นึกถึงไอ้แมคที่เคยบอกฝันดี
มันแทบทุกคืน ป่านนี้ไม่รู้ไอ้เด็กนั่นมันจะกลับห้องหรือยัง
บางนิ้วขยับกดข้อความบางอย่างส่งไปถึงไอ้คนดูแลไอ้แมค ผมมองดวงจันทร์ที่เหลืองนวลแอบอิงอยู่ชายขอบก้อนเมฆ
-----อย่าเมาไปนอนที่อื่นล่ะไอ้น้อง กลับไปดูไอ้แมคด้วย-----
แล้วกดส่งไป ก่อนจะหัวเราะเยาะเย้ยตัวเองเบาๆ ขนาดรุ่นน้องข้างห้องที่แทบไม่เคยคุยกัน เค้ายังมีน้ำใจช่วยเหลือมึงเลยไอ้เกียร์เอ้ย แล้วผู้หญิงที่มึงรัก ดูแล ทะนุถนอมแทบเป็นแทบตาย สุดท้ายเป็นไงวะ เคยคิดถาม เป็นห่วงเป็นใยมึงบ้างมั้ย ว่ามึงจะเป็นยังไงบ้าง
ยามไม่มีเขาอยู่แล้ว เฮ้อ
ผมตัดสินใจฝากไอ้แมคกับกีตาร์ตัวโปรดที่เคยเล่นทุกวันคืนไว้ที่คนซึ่งผมแทบไม่รู้จักเลย เพราะยังทำใจไม่ได้ที่ต้องเห็นพวกมัน
สิ่งที่เคยมีความหมายมากมายต่อชีวิตผมและคนรักเก่า มันคงแย่เหี้ยๆ ถ้าผมต้องทนเห็นกีตาร์ที่ผมเคยเล่นให้พีชฟัง
กีตาร์ที่ผมเล่นที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่งที่เราเจอกันครั้งแรก และเสียงของมันทำให้เธอยิ้มให้ผม ผมจะทนให้อาหาร ล้างกรง
ดูแลไอ้แมคต่อไปอย่างไร เมื่อเธอเคยช่วยผมทำอยู่เสมอ คอยว่าคอยบ่นเมื่อผมลืมเอาใจใส่ไอ้แฮมสเตอร์ตัวเล็ก
ตอนที่ผมคอยปลอบเธอที่ร้องไห้อยู่นานยามแฟนไอ้แมคมันตายไป รู้สึกตัวเองขี้ขลาดและไร้ความกล้าหาญจะเผชิญกับความจริง เหมือนไอ้ขี้แพ้ที่ทนเห็นลูกฟุตบอลที่เพิ่งเล่นจบเกมส์ไปไม่ได้ มันน่าอายนัก แต่ไม่นานนักผมจะกลับไปรับพวกมัน
กลับคืนมาสู่ชีวิตอีกครั้ง ชีวิตที่มีเพียงผมคนเดียว...
“คุณๆ คุณเกียร์คะ” เสียงคุ้นๆของพี่เปิ้ลดังอยู่ใกล้ๆ
“อ้าว เช้าแล้วหรอคับ” ผมตื่นขึ้นมาก็พบกับหมอกหนาและท้องฟ้ายามเช้าของหมู่เนินเขาเมืองปาย
แสงดาวและเดือนจันทร์ได้หายลับไปแล้ว ยังมีเช้าวันใหม่ส่งยิ้มมาถึงผม
“เมื่อคืนคุณเกียร์นอนที่นี่ตลอดเลยหรอคะ ตากน้ำค้างตากลมหนาวขนาดนี้ มีไข้มั้ยคะเนี่ยะ” พี่เปิ้ลพูดท่าทางห่วงผม ก็แน่ล่ะคับ อุณหภูมิไม่เกินสิบองศา กับเสื้อยืดแขนยาวไม่หนาเลยที่ผมสวมอยู่ตัวเดียวกับกางเกงเลขายาวบางๆนั้นมันไม่เหมาะสมกันเท่าไหร่
“ไม่เป็นไรหรอกคับ แต่...ขอชาร้อนๆสักแก้วก็ดีนะคับ แหะๆ” ผมยิ้มให้พี่เขาอายๆ ที่จริงก็ตั้งใจจะลุกไปทำเอง แต่รู้สึกว่าทั้งตัวผมมันชื้นเปียกไปด้วยน้ำค้างยามดึกและละอองหมอกยามเช้า ปล่อยไว้คงไม่ดีแน่ล่ะคับ
“ค่ะ สักครู่นะคะ” พี่เปิ้ลยิ้มรับ และเดินไปที่เคาเตอร์ไม้เล็กๆที่มีพวกชา กาแฟตระเตรียมไว้ ส่วนผมก็ลุกเดินกลับเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า อาบน้ำ สระผมจะดีกว่า อากาศแบบนี้ น้ำที่อาบช่างเย็นสะใจดีจริงๆ
“หนาวเว้ยยย”
ผมตะโกนให้ตัวเองฟัง มันหนาวจริงๆคับ หนาวจนน้องชายไอ้เกียร์ตั้งโด่เด่เลย (เกี่ยวไรกันวะ ฮ่าๆๆ)
สักพัก อาบไปอาบมามือข้างหนึ่งไม่แน่ใจว่าซ้ายหรือขวาก็เริ่มจัดการกับมัน เพื่อให้ไอ้ที่มันลุกสู้อยู่ยอมศิโรราบ
“โอ้ว โอ้...อ้าส์” และแล้วมันก็สงบลงในเวลาไม่เกินยี่สิบนาที
เดินออกไปที่นอกชานก็เห็นชาวางอยู่แล้ว มีชายหญิงคู่หนึ่งนั่งอยู่อีกโต๊ะหนึ่ง ท่าทางทั้งคู่คงรักกันมาก
แววตาที่ทั้งสองมองกันและกันนั้น
ผมเคยมี...และจากไปแล้ว
หลังจากชาหมด ผมก็ยืมจักรยานพี่เปิ้ลพร้อมคว้ากล้องถ่ายรูปคู่กายสะพายไหล่ไปท่องในตัวเมืองเล็กๆเสียหน่อย เป็นเรื่องปกติที่ผมทำประจำอยู่แล้วเวลามาที่นี่ แม้ว่าปายจะไม่มีอะไรแต่มันมีอะไรเสมอ
ไม่นานนักเมื่อผมขี่เข้ามาถึงในตัวตลาด ชายแก่กับเด็กหญิงวัยซนก็ทำให้ผมต้องหยุดและขอเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึก เห็นสองคนต่างวัยเล่นกันอยู่พาลให้นึกถึงอากงที่เคยพาผมไปนั่งร้านกาแฟปากซอยยามเช้าเพื่อกินข้าวมันไก่กับชาเย็น ก่อนจะเดินไปส่งผมที่โรงเรียน
ผมยิ้มให้ชายชราที่สังเกตุเห็นผมพอดีหลังจากกดชัตเตอร์ เขายิ้มให้ผมเช่นกัน
ผมมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ยิ้มให้อากง หวังว่าอากงจะยิ้มให้ผมเหมือนเคย
จากนั้นก็ขี่ไอ้สองล้อออกนอกตัวเมืองไปยามไอแดดเริ่มอบอุ่น ทำให้สายหมอกจางลง ไปที่แห่งหนึ่งที่ผมชอบไปทุกวันตั้งแต่มาที่ปาย มันคือบริเวณสะพานประวัติศาสตร์ ผมจอดรถไว้ริมถนนแล้วก็ไปถ่ายรูปสะพานนี้เฉกเช่นทุกวันที่เคยทำ มันทำให้นึกและระลึกถึงประวัติศาสตร์ ไม่ว่าจะกี่วันเวลาที่ผมถ่ายภาพมันไว้ มันไม่เคยเปลี่ยนแปลง สงบนิ่งท่ามกลางสายหมอกเพื่อหยุดอดีตไว้ สำหรับผมเมื่อมาที่นี่...ภาพของสงครามไม่เคยเลือนหาย
“มาคนเดียวหรอคับ” เสียงชายคนหนึ่งวัยเดียวกันทักผม ที่ริมตลิ่งแม่น้ำปาย ดูลักษณะท่าทางเขาคงเป็นศิลปิน
“คับ มาเที่ยวหรอคับ” ผมยิ้มให้เขา และทักไปตามมารยาท
“คับ เพิ่งสอบเสร็จเลยขับรถมาจากเชียงใหม่ คุณล่ะ”
“คล้ายๆกันแหละคับแต่ผมมาไกลกว่า” ผมยิ้มให้พร้อมตอบ เขายิ้มให้ มิตรภาพระหว่างทางที่มีไม่บ่อยนักในสังคมเมืองหลวง
แล้วผมก็เดินลัดเลาะริมตลิ่งต่อไปอีก
หันกลับไปอีกทีชายหนุ่มคนนั้นก็มีเพียงกางเกงขาสั้นที่สวมอยู่ เปลือยอกท่อนบนพลางให้ผมแปลกใจว่า มึงไม่หนาวหรือไงวะ
พอเห็นผมหันไปมอง เขาก็ยิ้มให้อีกครั้ง
“ลองเล่นน้ำดูสิครับ บรรยากาศเย็นๆสงบๆแบบนี้หายากนะคับ”
เขาพูดก่อนจะค่อยๆเดินลงน้ำไปจนเหลือเพียงร่ายกายเหนือส่วนท้องที่โผล่พ้นสายน้ำ
ผมก็กำลังงงกับไอ้หมอนี่ อารมณ์ไหนวะ กูว่ากูติสต์แล้ว แม่งห่าหนิ บ้ายิ่งกว่ากูอีก พอนึกขึ้นได้ก็ไม่ลืมหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายภาพเก็บไว้
สายน้ำ ชำระล้าง เหลือเพียงแค่ตัวตนจริงๆ
“ระวังตะคริวนะคับ” ผมตะโกนและส่งยิ้มมิตรภาพให้ ก่อนจะเดินย้อนกลับมาที่ตีนสะพาน แล้วขี่จักรยานต่อไป
************************************* **************************************
การติดต่อจากไอ้พี่เกียร์ขาดหายไปสองวัน และผมยังคงต้องดูแลไอ้แมคต่อไปดังเดิม
“เฮ้ย เมื่อไหร่พี่เค้าจะมาเอาไอ้หนูนี่กลับไปวะ” ไอ้แบงค์ถามตอนเดินเข้ามาในห้องผม
“ลืมไปแล้วมั้ง” ไอ้ฝุ่นที่เดินตามเข้ามาพูดต่อ
“เค้าบอกเค้าอยู่ปาย เดี๋ยวกลับมาจะมารับไปว่ะ” ผมตอบพวกมันไป ให้พวกมันหายเคลือบแคลงใจ แต่ในใจก็คิดอยู่ หรือแม่งปล่อยให้กูเลี้ยงเลยวะ ภาระเจรงๆ เวรกรรมของไอ้เต้
“เอาน่า คนให้น่ารักขนาดนั้น ถือว่าเป็นบุญของมึงแล้ว” คงไม่ต้องบอกว่าใคร แบบนี้มีไอ้ทอปนั่นแหละที่จะพูด
“ไอทอป ไม่เลิกนะมึง” ผมดุมันไป
“เล่นๆน่ะพวกมึง ไรกันวะแค่นี้” ไอ้แบงค์พูด ทำให้สงครามสงบลงไป
“คือกูมีเรื่องจะบอกมึงน่ะ”
ไอ้ตั้นพูดขึ้น เสียงเป็นงานเป็นการนิดนึง อะไรหว่า ไอ้เต้เริ่มร้อนตัว ในใจนึกถึงหน้าพี่เกี๊ยงลอยมา กูซวยแน่ๆ
“คือวันนั้นที่มึงไปเที่ยวอ่ะ” ไอ้ฝุ่นพูดต่อ...แน่ๆเลยมึง
พวกมันเงียบไปสักพัก ผมก็เหงื่อตกมองหน้าพวกมันทีละคน ทีละคน เอาไงดีวะ เป็นไงเป็นกันวะ
ไอ้แบงค์เดินเข้ามาตบบ่าผมเบาๆ แล้วล้วงเข้าไปในประเป๋ากางเกง
“อ่ะ วันนั้นที่มึงออกไปก่อนสามพัน พวกกูเอาเงินกลุ่มมาคืนและ ขี้เกียจมานั่งหารใหม่ โอเคป่ะ” ไอ้แบงค์หยิบแบงค์พันยื่นให้ผมสามใบ มันคงหมายถึงที่ไปกินเหล้าครั้งก่อน พอดีผมออกไปก่อนแล้วก็ยังไม่ได้เคลียร์ตังค์กัน
“อ่อๆเออๆ...”
ไอ้เต้โล่งเลยคับ กอดคอไอ้แบงค์แล้วบอกพวกมัน
“ขอบใจมากพวกมึง”
“มึงจะซึ้งอะไรนักหนาวะ แค่พวกกูคืนตังค์ให้ หรือไม่เอาแล้ว จะได้เก็บ” ไอ้ตั้นแซวผม ตังค์น่ะเอาเว้ย แต่กูซึ้งคนละเรื่องเดียวกันต่างหาก ฮ่าๆๆๆๆๆ ว่าแล้ววงไพ่ก็เริ่มขึ้นที่ห้องผม อีกแล้วคับท่าน
************************************************
:oni1: :oni2:ไปนอนและค้าบทุกคน ฝันดีนะคับ จุ๊บๆ
-
จิ้มก้นไว้ก่อน ขออ่านแล้วเด่วมาคอมเม้นท์เด้อออ :m14:
.
.
.
.
อ่านหละ อยากไปเที่ยวภาคเหนือจังเลยยย :o8:
-
เมื่อไหร่พี่เกียร์จะกลับจากปายน้า ><
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับมีภาคพี่เกียร์ด้วย
แล้วเมื่อไร่พี่เกียร์กับพี่เต้
จะได้รักกันอะครับ เพราะตอนนี้ไร้วี่แววอะครับ อิอ
ลุ้นและเชียร์ต่อไปครับผม
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
พี่เกียร์กลับมาเร็วๆนะ จะได้มารับน้องเต้กลับบ้านซะที
อ่ะ...ม่ายช่ายๆ มารับเจ้าแมคตะหาก :m23:
รอลุ้นค่ะว่าเมื่อไหร่จะสปาร์คกันซะทีนะคู่นี้ :L2:
-
อิ่มอก อิ่มใจ...และก้อ ..รอต่อปาย o7
น่ารักน่าลุ้นน่ะเรื่องเนี๊ย เริ่มต้นพระเอกก็อกหักรักคุดซ่ะแระ..ดามจายยยน้องเต้ดามจายยย :laugh:
-
นอนตากน้ำค้างงี้พระเอกของเราจะป่วยมะหนอ o2
-
นอนตากน้ำค้างสบายน่าดูเลย :laugh:
-
ขอบคุณนะฮะเมื่อไรพระเอกเราจะรักษาบาดแผลได้ซักทีน๊า :m23:
-
ไปรักษาแผลใจถึงปาย ไม่รู้เหรอว่ายาดีอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลเนี่ย อิอิ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:o12: อ่า เกียร์อย่าเพิ่งไปมีครายก่อนนะค้าบบบ ง่า เมื่อไหร่เต้กะเกียร์จะรู้สึกดี ๆ ต่อกันซะที 555
-
เมื่อไรจะ สานสัมพันธ์กัน หลังจาเอาหนูให้เลี้ยง
ไม่คิดจะมาดูหนู ( เต้ ) บ้างเลยเหรอ
-
แล้วเมื่อไหร่จะมีใจให้กันล่ะนี่ :เฮ้อ:
-
ต้องค่อยเป็นค่อยไปนะค้าบ ไม่ใช่ปลากัดหนาจะได้มองตาแล้วท้องเลย :laugh:
-
:oni2: เจ้าของเรื่องจะมาลงต่อป่าวววเนี่ย พอดีเห็นนน 55
-
เข้ามารอค้าบบบบบ
ปล. เอ่อ....ถ้าไม่เป็นการรบกวนเกินไป ถ้าเข้ามอัพแล้วช่วยเปลี่ยนตรงชื่อเรื่องให้หน่อยได้มั้ยฮับ :sad2: จะได้รู้ว่าอัพแล้ว ขอโทษที่รบกวนนะฮับ
:bye2:
-
:m23: จริงๆอยากเลี่ยนหัวข้อว่าอัพแล้วนะคับ แต่ว่า...เอ่อ....คือว่า แหะๆ อายว่ะ
เปลี่ยนไม่เป็นอ่าคับ :o8:
-
...เวลาจะเปลี่ยน ต้องไปที่ข้อความแรกเลยนะค้าบบบที่เราลงอ่ะ แล้วก็เลือกที่ modify อ่ะค้าบบ แล้วก็แก้ค้าบบผม...
ลองดูนะค้าบ ปกติ ผมก็แก้แบบนี้ ไม่รู้มีวิธีอื่นอีกป่าววว
...แหม ผมเข้ามา นึกว่าอัพแล้วว แกล้งกันนะเนี่ยยย 555...
-
เข้ามาลัลลาๆๆๆๆๆๆ :oni1:
-
มาปูเสื่อรอ ตัวเล็กหนีปายเท่วไหนอีกแร้วเนี้ย!! พุ่งนี้เจอกานน๊า จาชวนไปเดินช้อปอ่ะ :laugh:
-
ดึกๆจะมาลงเรื่องต่อให้นะค้าบ เขียนได้ครึ่งตอนแล้ว แต่งานเยอะมาก พยายามเจียดเวลามาแต่งให้ไวไวนะคร้าบ
ขอโทษทุกคนนะคับ ใกล้สอบงานเลยยุ่งมาก
-
:m4:
ตามมาอ่านแล้วน๊า...ชอบ ๆๆๆๆ แต่ไม่ใช่เกียร์เสร็จพ่อหนุ่มเจียงใหม่ไปแล้วเหรอเจ้า...
ชอบตอนเกียร์ กะ เต้ พูดคุยกะน้องแมคจังงงง น่ารักดีเหมือน พ่อ แม่ ลูก :laugh:
ปล. คนปลายสายเป็นใครอ่ะ ตามมาจากเรื่องเดิมเหรออออ o12
-
มารอวันที่เต้และเกียร์จะได้เจอกันอีกที...ลุ้นต่อไปครับ
-
จะมารออ่านนะคับ
-
หลายวันต่อมา ก็ยังไม่มีเหตุการณ์ประหลาดใดๆเกิดขึ้น
“มันไปตกเหวตายล่ะมั้งหายไปเกือบอาทิตย์แล้วนะ” เสียงชายคนหนึ่งที่นั่งกินไอสครีมสเวนเซ่นกับผมอยู่แถวๆสยามสแควร์กล่าว
“ปากไม่ดี ไปแช่งพี่เค้าทำไมเนี่ย” ผมว่ามันไป
“ป่าวแช่งเว้ย ก็กูเห็นมันไม่ติดต่อสักที นี่วันศุกร์แล้วนะเต้ หายไปตั้งอาทิตย์นึงแล้ว”
อืม นั่นสิ ผมจ้วงเชอร์เบทมะนาวตรงหน้าในถ้วยไอสครีมเบื้องหน้าต่อ แล้วนั่งครุ่นคิด ไอ้คนฝั่งตรงข้ามก็เหล่หนุ่มเหล่สาวของมันไปตามนิสัยส่วนลึก (สันดาน)
“จะเป็นไรป่าววะ” ผมพึมพำเบาๆ แต่ไอ้คนตรงข้ามได้ยิน
“กูว่านะเต้ มีสองอย่าง ไม่มันเป็นไรไปมันก็ตั้งใจไม่มาเอา คงเป็นของแฟนเก่ามันมั้ง เป็นกูกูก็ไม่อยากเก็บไว้หรอก เห็นแล้วช้ำใจเปล่าๆ” ไอ้คนตรงข้ามพูดได้แล้วชะงักเล็กน้อย
“แต่กูเก็บไว้เกือบทุกอย่างเลยว่ะ” ผมแกล้งกัดปนแซวมัน มันคือแฟนเก่าผมที่กลายมาเป็นทั้งเพื่อนและพี่ชายที่แสนดีมากๆในเวลาต่อมา และผมก็ยังคงเก็บความทรงจำเหล่านั้นไว้
“ไอ้เต้ มึงอย่าพูดงี้ดิ กูขอโทษ” ขอโทษอีกและ ฟังเบื่อแล้วเว้ย
“ล้อเล่นน่ะ เปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า แล้วเป็นไงบ้างเรื่องสุดที่รักน่ะ จบยังล่ะปัญหารักแปดเศร้าเมิงน่ะ”
“โหยเต้ มึงก็พูดเวอร์ แค่สี่เศร้า”
ผมมองหน้ามันแล้วส่ายหน้าเซงแทน ว่าแล้วก็จ้วงบลูเบอรี่โยเกิร์ตกินต่อ
“ช่างพวกแม่งเหอะ พูดแล้วอารมณ์เสีย รู้งี้คบกับมึงต่อดีกว่า” ดูมันพูดสิคร้าบ...
“แล้วคิดว่ากูจะคบกะมึงต่อหรอ เหอะๆ กูโตแล้วนะ ไม่มานั่งร้องไห้กอดไม่ให้มึงไปเหมือนแต่ก่อนหรอก ฮ่าๆๆ”
แล้วผมสองคนก็หัวเราะกันสนุกสนานเมื่อนึกถึงวันวานเก่าๆพร่าๆลางๆ
สักพักก็มีเบอร์โทรศัพท์ไม่คุ้นเคยโทรเข้ามามือถือผม
“หวัดดีคับ” ผมพูด
“ไงมึง ว่างอยู่เปล่า”
“ว่าง ใครอ่ะ”
“ไม่ได้เมมเบอร์กูไว้หรอ”
“ใครวะ ไม่เคยให้เบอร์กูนี่หว่า” ไอ้คนตรงข้ามทำหน้าอยากรู้ยื่นเข้ามาใกล้ ผมทำหน้ามุ่ยให้มันไป
“กูเคยโทรและ มึงไม่จำเอง เออๆ แม่งงอนว่ะ” กูผิดอีก ผมนึกในใจและพยายามนึกว่าใคร
“เออๆว่าแต่ใครอ่ะ จำไม่ได้จริงๆอ่ะ” ผมบอกไป
“อย่าเพิ่งรู้เลย มึงอ่ะนั่งกินไอสครีมกับหนุ่มที่ไหนอยู่วะ แฟนหรอ สวีทเชียว” เฮ้ย รู้ได้ไงวะ ผมรีบหันซ้ายหันขวาหาตัวการ แต่ก็ไม่มีใครคุยโทรศัพท์อยู่สักกะคน
“ไม่ต้องหันๆ กูหลบอยู่มึงมองไม่เห็นหรอกไอ้น้อง” เสียงไอ้คนปลายสายพูด
“เฮ้ย อย่ามากวนประสาทกู แล้วกูก็ไม่ได้มากับแฟน”
ไอ้คนที่นั่งตรงข้ามผมทำเป็นอมยิ้มได้ใจแล้วเสือกพูดออกมาดังๆว่า “แฟนเก่าโว้ย”
หาเรื่องให้กูจริงๆนะเมิงงงงง
“อ่อ เข้าใจและๆ” เสียงไอ้คนปลายสายพูด ...ไอ้เต้โคตรเซ็ง
“สรุปมึงเป็นใครไม่งั้นวางแล้วนะ กูรำคาญ”ผมพูดเสียงดุใส่ไป
“แม่ง อยากรู้คราวหลังก็หัดเมมเบอร์พ่อไอ้แมคไว้บ้างสิวะ” อ๋อ...เหอะๆ
“อ่อ...พี่เกียร์ แล้วทำไมต้องกวนเต้ด้วยวะ” ผมเริ่มอารมณ์สงบลงเมื่อรู้ว่าเป็นใคร แต่ก็ยังไม่หายโมโห
“ตอนแรกว่าจะคุยดีดี แต่เห็นแล้วหมันไส้ หะหะหะ” เสียงหัวเราะสะใจในลำคอของไอ้พี่เกียร์ ช่างน่าถีบจริงๆ
“ไงอ่ะพี่ หายไปเกือบอาทิตย์นึกว่าตกเหวตายแล้ว” ขอไอ้เต้เอาคืนบ้างเถอะ จัดไปหนึ่งดอก
“โหย ไอ้นี่ปาก กูยังอยู่ดีครบสามสองเว้ย” พอไอ้คนตรงข้ามผมรู้ว่าเป็นใคร มันก็ยิ่งยื่นหน้าด้วยความอยากรู้อยากเห็นเข้าใกล้ยิ่งขึ้น
“ก็ดีๆ โทรมานี่จะมาเอาของกลับไปละใช่ป่ะคับ”
“ก็อืม...ใช่ก็ได้ ว่างป่าวล่ะหรือมาขัดจังหวะวันหลังก็ได้” ไอ้พี่เกียร์ทำน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ มันไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะ
คร้าบ
“เหอะๆ คิดไรอ่ะพี่”
“ป๊าว”
ไอ้เต้เริ่มกลับเข้าสู่โหมดปกติ จ้วงไปคุยไปเหมือนเดิม จนไอสครีมถ้วยใหญ่เริ่มลดปริมาณลงอย่างรวดเร็ว
“ว่างแหละ พี่จะกลับพร้อมเต้เลยป่าวล่ะ” ผมดูเวลาสามทุ่มนิดๆ ร้านก็ใกล้ปิดแล้วด้วย
“สะดวกแน่นะ ไม่อยากไปดับถ่านไฟเก่าที่กำลังคุฮ่าๆๆ แล้วนี่จะกลับไงล่ะ” เสียงพี่เกียร์เกรงใจนิดๆ แสดงว่าเชื่อที่ได้ยินไอ้คนตรงข้ามผมตะโกน และไอ้คนตรงข้ามผมก็ทำหน้าตาเยิ้มมองผมคุยโทรศัพท์...เป็นบ้าไรของเมิง
“ได้ดิ แต่เต้กลับรถเมล์นะ พี่จะนั่งได้ป่าวอ่ะคับ”
“ฮ่าๆๆ” เสียงไอ้พี่เกียร์หัวเราะ “กูดูคุณหนูตรงไหนวะ” เออช่าย แม่งเซอร์จะตาย ถ้าเป็นพี่เกี๊ยงว่าไปอย่าง พี่นิวก็เหล่าให้ฟังว่าพี่น้องคู่นี้รักกันมากแต่ต่างกันโดยสิ้นเชิงคนพี่แสนจะคุณหนูคุณชาย คนน้องเหมือนพ่อแม่ทิ้งๆขว้างๆให้เผชิญโลกกว้างด้วยตนเอง เลยออกมาเถื่อน ดิบ เช่นนี้แล
“งั้นก็เดินเข้ามาเจอในร้านเลยละกันคับ เดี๋ยวเต้กินเสร็จแล้ว”
“จะดีเร๊อ” เหอะๆอย่ากวนพี่ คนกำลังอารมณ์ดีๆแล้ว
“งั้นนั่งรอข้างถนนไปละกัน แค่นี้นะคับ” พูดจบก็รีบกดวางสายทันที ไม่ให้เหยื่อตั้งตัว
“เฮ้ย ไหนบอกไม่ติดต่อมาเป็นอาทิตย์ ทำไมมันคืบหน้าไวจังวะ มีการมารับกลับด้วย” ไอ้คนตรงข้ามผมโวยวาย
“พอเลยๆ ก็เพิ่งคุยนี่แหละ แล้วก็ไม่ได้มารับกลับ พี่เค้าจะกลับด้วยเพราะจะไปเอาของนั่นแหละ ชอบคิดอกุศลจริงๆ” ผมว่ามันไป แล้วซัดไอสครีมต่อไม่ได้พูดไร
“แค่นี้ต้องว่าด้วย” ไอ้ยินมันบ่นๆงอนๆ ฮ่าๆๆๆ สะจายไอ้เต้นักแล ไม่ง้อนะคร้าบเสียใจ
กินเสร็จสักพักก็ยังไม่มีวี่แววว่าไอ้พี่เกียร์มันจะมา หรือว่าแม่งอำวะว่าอยู่แถวนี้
“ไหนอ่ะ พ่อไอ้แมคของมึงอ่ะเต้ สงสัยแม่งตามสาวแถวนี้ไปละมั้ง ฮ่าๆ” ไอ้พี่เซนพูด ผมก็เซ็งๆชะเง้อคอยืดคอยาวก็ไม่มีวี่แวว เริ่มคิดในใจไม่มากูกลับและนะ หึหึ
“อ่ะแฮ่มๆ หาใครอยู่วะ” เหมือนรู้ว่ากรูจะหนีกลับก่อน เสียงนั้นก็ดังขึ้นข้างหลังเก้าอี้ที่ผมนั่ง
“อ้าว หวัดดีคับ พี่เกียร์นี่พี่เซนคับ รุ่นพี่เต้” พอจบคำสุดท้าย ไอ้เซนก็ทำตาดุนิดๆใส่ผม (หรือกูพูดผิด อิอิอิ)
“หวัดดีคับ” พี่เกียร์พูดแล้วยิ้มให้ไอ้เซนนิดๆ
“ดี ไม่มาพรุ่งนี้เลยล่ะคับ” อ้าวไอ้นี่ ไปหาเรื่องเค้าก่อนเห็นๆ กูไม่อยากห้ามมวยกลางสยามนะ ไอ้พี่เกียร์ก็เริ่มทำหน้าไม่พอใจที่ถูกกวนตีนเข้าให้ตั้งแต่ประโยคทักทายแรก ไอ้พี่เซนก็ยิ้มเยาะเย้ยได้อ้อนฝ่าตีนสุดๆ ไอ้เต้เห็นดังนั้นเลยรีบลุกไปจ่ายตังค์ดีกว่า ต่อยกันไปเถอะ กระผมขอเผ่นก่อนนะคร้าบ
สักพักไอ้พี่ทั้งสองก็เดินตามผมมา จ่ายเงินเสร็จก็พากันเดินออกมา อากาศเดือนหนึ่งมันไม่ร้อนมากนัก ยามสามสี่ทุ่มที่สยามสแควร์เงียบสงบแบบนี้ มันดูโรแมนติคพิลึกดีนะคับ ไม่หวานแหววหวานช่ำเหมือนช่วงหัวค่ำแต่ดูดิบๆ
น่าหวาดกลัวนิดๆ พอให้อยากจะเดินจับมือกับใครสักคน
“เต้ จำแต่ก่อนได้ป่ะ ที่มาเดินสวีทกันบ่อยๆแถวนี้” ไอ้พี่เซนพูดขึ้นทำลายความเงียบ แต่...มึงจะพูดทำไมเวลานี้
รู้ก็รู้ว่าเพื่อนที่มหาลัยผมมันไม่รู้ (มั้ง) ว่าผมเปนเกย์
ผมหันไปมองหน้ามันแบบเซ็งอารมณ์ “อืม”
“อยากจับมือแบบตอนนั้นอีกป่ะ” ไม่พูดจะตายมั้ยคร้าบท่านเซน
พี่เกียร์หันมามองยิ้มๆให้ผม แต่มองไอ้พี่เซนด้วยแววตาหมันไส้โคตร แล้วพูดประโยคที่เล่นเอาผมกับอึ้ง
“เต้คร้าบ คืนนี้พี่ขอนอนกอดเต้นะ ไม่อยากกลับแล้วอ่ะเหนื่อย” ผมว่าผมหูฝาดแน่ๆคับ หันไปมองหน้าไอ้เซนมันก็ทำหน้าอึ้งๆและส่ายหน้าประมาณว่ากูไม่รู้ กูไม่ได้พูดนะ หันกลับไปมองหน้าพี่เกียร์ เค้าก็ยิ้มให้ตาหยีเลย แล้วก็เอามือมาลูบหัวผมเล่นแล้วลากไปเดินกอดคอซะงั้น...
“เต้ เดี๋ยวกลับแทกซี่ด้วยกันป่ะ” ไอ้พี่เซนถามขึ้นหลังจากมันหมดบทไปแป๊บนึง
“อืม ก็ได้ๆ ถึงไวดีด้วย”
“แล้วไปนอนด้วยที่ห้องได้ป่ะ” ไอ้พี่เซน มึงเกินไปและ เมียก็นอนรออยู่ห้อง ผมนึกด่าในใจ
“ผมอยากนอนกับเต้สองคนอ่ะคับ ขอโทษด้วยนะคับ” ...พี่เกียร์มันเมาป่ะวะ ไอ้เต้เริ่มไม่ห่วงสวัสดิภาพของตัวเอง
“เต้มันเต็มใจป่าวล่ะคับ ถามมันยัง”
“แต่ที่แน่ๆคงไม่เต้มใจให้คุณไปนอนด้วยแน่ๆ”
“มึงรู้ได้ไง” ไอ้พี่เซนเริ่มเดือดและ ถ้าขึ้นเสียงแบบนี้
“เลิกกวนตีนกันได้และ สรุปเต้จะนอนคนเดียว เซน มึงกลับห้องไปนอนกอดเมียมึงเหอะ ส่วนพี่เกียร์คับ เอาไอ้แมคกลับไปนอนบ้านได้และ” พูดจบผมก็เดินไปโบกมือเรียกแทกซี่ แล้วสองคนนั้นก็เดินตามมาขึ้นรถด้วยความเงียบสงบแบบสงครามเย็น...เฮ้อออ เหนื่อย
บนรถพอไอ้สองคนนี้จะพูดไรผมก็รีบสกัดดาวรุ่งไว้ก่อน จนไอ้พี่เซนมันต้องลงก่อน นั่นแหละ ผมจึงนอนหลับได้อย่างสบายใจ ไม่อยากคุยกับพี่เกียร์ต่อด้วย ในใจมันหวิวๆเมื่อรู้ว่าตั้งแต่พรุ่งนี้ไอ้แมคมันจะไม่อยู่ให้ดูแลอีกแล้ว ต้องคิดถึงมันแน่ๆเลย
“โกดพี่หรอวะ” ประโยคแรกที่ไอ้พี่เกียร์ถามขึ้นหลังจากลงจากรถ หน้าจ๋อยไปเลย สงสัยคิดว่าผมโกดจริงๆ
ดี จะแกล้งโกรธเยอะๆเลย
“เดี๋ยวพี่จะกลับยังไงล่ะ” ผมแกล้งเปลี่ยนคำถาม ทำหน้าเบื่อๆใส่แล้วพูดเสียงหงุดหงิด
“เฮ้ย พี่ขอโทษ ก็เห็นไอ้นั่นมันกวนส้นตีนก่อน ไม่ได้คิดจะทำให้เราไม่สบายใจนะ”
“ผมถามพี่จะกลับยังไง รถเมล์หมดแล้วป่านนี้” ผมหันไปพูดเสียงเข้ม ไม่สนใจเสียงไอ้พี่เกียร์
“เดี๋ยวคงนอนห้องเพื่อนแถวนี้แหละ”
“อืม” ผมตอบไปเสียงนิ่งๆแล้วเดินขึ้นตึกมา พอลิฟต์เปิดก็เดินผ่านหน้าห้องเก่าไอ้พี่เกียร์ เห็นแอบหยุดมองแป๊บนึงแล้วก็เดินตามมาห้องผม
“อ่ะแมค พ่อมึงมารับกลับบ้านแล้ว” ผมตะโกนบอกไอแมค แล้วเปิดไฟห้อง
“แมค เป็นไงบ้างมึง” ไอ้พี่เกียร์น้ำเสียงหงอยๆ แล้วเดินตรงไปที่กรงไอ้แมค
.
.
.
“เฮ้ยเต้” เสียงไอ้พี่เกียร์ตะโกนลั่น ขณะที่ผมกำลังจะเดินเข้ามาล้างหน้าในห้องน้ำ
“ไรพี่ เจอผีหรอ”
“ไอ้แมคมันตายแล้ว” พอได้ยินประโยคนั้นเลยรีบวิ่งออกมาดูมันที่กรง...ไอ้แมคมันทำไมนอนนิ่งเลยล่ะ เมื่อเช้ายังดีๆอยู่เลยนี่หว่า
“ไอ้แมค แมค แมคคค มึงวิ่งดิ” ผมตบกรงมันเบาๆ อยู่ดีๆน้ำตามันก็ซึมออกมา
“เมื่อเช้ามันยังดีดีอยู่เลยอ่ะพี่เกียร์ ฮือๆๆ เต้...เต้ขอโทษคับ...ฮือๆๆๆ ฮือๆๆ” ไม่เข้าใจว่าแค่หนูตายทำไมถึงทำเอาผมร้องไห้ได้ คงเป็นเพราะผมไม่ได้เลี้ยงสัตว์มานานมากแล้วมั้งตั้งแต่เด็กๆ
“ไม่เป็นไรหรอกเต้ อย่าร้องดิ ไอ้แมคมันแก่แล้ว มันก็ตายตามอายุขัยมันนั่นแหละ พี่เลี้ยงมันมาตั้งนานแล้ว”
ผมไม่รู้ว่าพี่เกียร์พูดปลอบใจผมให้สบายใจหรือว่ามันแก่ตายจริงๆ แต่ยังไงผมก็รู้สึกผิดมากๆอยู่ดี
พี่เกียร์นั่งลงข้างๆผมที่ยังสะอื้นอยู่ แล้วค่อยๆเปิดกรง เอาร่างไร้วิญญาณของไอ้แฮมสเตอร์ตัวน้อยออกมาอุ้มไว้ในมือ เราสองคนมองมันนิ่งๆสักพัก
“เต้ มีกล่องใบเล็กๆป่ะ”
“แปบนะคับ” ผมลุกขึ้นไปหากล่องกระดาษป่าวที่เก็บไว้ๆ แล้วเอามาให้พี่เกียร์
พี่เกียร์เอาไอ้แมคใส่กล่องแล้วปิด ต่อไปผมก็จะไม่เห็นมันอีกแล้วสินะ
“ฝังหรือทิ้งถึงขยะดีวะ” พี่เกียร์เงยหน้ามามองผม แล้วยิ้มขำๆ แต่ผมว่าพี่แกน่าจะเสียใจไม่น้อยแต่พยายามเก็บอาการไม่ให้ผมเห็น
“ฝังดีกว่ามั้งคับ ข้างหลังตึกน่าจะขุดฝังได้” พี่เกียร์พยักหน้าเห็นด้วยแล้วเราก็พากันเดินลงไปข้างล่างตึก
พี่เกียร์ไปยืมเสียงจากพี่ยามมาขุดหลุม ผมก็ได้แต่นั่งให้กำลังใจแหละคับ มันมีเสียมอันเดียวนี่นา
“หลับให้สบายนะลูกพ่อ” พี่เกียร์พูดกับกล่องใบนั้น แล้ววางมันลงไปในหลุมที่ขุดไว้ลึกพอควร
“กูขอโทษนะแมค”
“อย่าโทษตัวเองสิวะ” พี่เกียร์หันมายิ้มให้ผม แววตาของพี่เค้าดูจริงใจและไม่โกรธผมเลยที่ไปทำหนูเค้าตาย
“คับ” ผมตอบได้แค่นั้น และเราก็เดินมาล้างมือกันที่ก็อกข้างหน้าตึก
“เดี๋ยวกินไรแถวนี้ก่อนป่ะ เพื่อนพี่มันยังไม่กลับห้องหรอกเพิ่ง 5 ทุ่ม” พี่เกียร์พูดหลังล้างมือเสร็จ
“ก็...ได้คับ” จริงๆไม่หิวเท่าไหร่ แต่ก็ไปเป็นเพื่อนหน่อยและกัน
“เต้อยากกินไรอ่ะ” ดูพี่เค้าจะอ่อนโยนมากขึ้นโข และไม่กวนตีนผมเลยแฮะ ก็ดีวะ
“ไรก็ได้คับ ปกติเต้ไม่กินข้าวดึกๆอ่ะ”
“งั้น ข้าวต้มชอบกินป่ะ”
“แหะๆ” ผมส่ายหน้า
“โจ๊ก”
“มันเละอ่า” แต่ละอย่างนะพี่ ผมไม่ชอบสักกะอย่าง
“งั้นไปกินข้าวมันไก่กัน” ผมพยักหน้า แต่พี่เกียร์กลับส่ายหน้าซะงั้น ไรหว่า...แล้วจุดหมายก็คือร้านข้าวมันไก่เจ้าอร่อยที่ผมไปกินบ่อยๆ ถูกใจไอ้เต้เป็นที่สุด
“อ่ะ” อยู่ดีๆตอนกินข้าวมันไก่ พี่เกียร์ก็ยื่นซีดีแผ่นปล่าวให้ผม
“ไรอ่ะพี่ หนังโป๊หรอ”
“ไอ้นี่กวน เพลงเว้ย อัดให้ พอดีไม่รู้จะขอบคุณยังไงที่ช่วยดูแลไอ้แมคกับไอ้มาร์คให้ เลยอัดเพลงมาให้ฟัง บางเพลงร้องเองด้วยนะเว้ย ฮ่าๆ” ผมรับมางงๆ
“มาร์คไหนอ่ะพี่” ผมอดสงสัยไม่ได้กับชื่อนี้
“กีตาร์กูไง มันชื่อมาร์ค” เอ่อ...ฮ่าๆๆๆ ไอ้เต้หลุดฮาจนได้ หลังจากเศร้ามานาน บ้าดีมากนะพี่
“คร้าบๆ จะจำไว้”
“ขำไรมึง ไม่ขำด้วย” พี่เกียร์ทำเก็กหน้าดุ แล้วพูดเสียงเข้ม ทำเอาผมฮาได้อีก
“เดี๋ยวจะนอนเลยป่ะ” พี่เค้าถามพอเราสองคนกินเสร็จ
“ก็ไม่รู้ดิ”
“อืม งั้นเดี๋ยวพี่ไปเอากีตาร์ลงมาเลยแล้วกันจะได้ไม่กวน”
“แล้วพี่จะไปอยู่ไหนอ่ะ เพื่อนพี่กลับแล้วหรอ”
“ร้านเนทแถวนี้แหละ ไม่ต้องห่วง”
“เอ่อ...จริงๆพี่นอนห้องเต้ก็ได้นะคับ ถ้าพี่ไม่ถือ”
“หรอ แล้วจะถือไรวะ”
“ก็...ที่ผมเป็น เอ่อ เป็น.....เกย์อ่ะ”
ไอ้พี่เกียร์มันก็ขำก๊ากเหมือนที่ผมขำชื่อไอ้มาร์คเลย...ขำไรวะ
“เออ ยอมรับแล้วหรอวะ ฮ่าๆ อย่าปล้ำกูแล้วกัน งั้น...ขอนอนด้วยนะคับเต้ ง่วงมากแล้วอ่ะ ไม่อยากไปนั่งรอร้านเนท แหะๆ” โถเอ้ย ไอ้ปากแข็ง ตาจะปิดแล้ว ยังทำเก่ง
“อ่ะ” ไม่รู้พูดไรอ่ะ ก็เลยเดินขึ้นห้องไปดีกว่า
“เต้ พี่ขอโทษนะที่รบกวนอีกแล้ว” พี่เกียร์พูดก่อนผมจะไขประตูห้องเข้าไป
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ ไม่กวนหรอกคับแค่นี้” ผมยิ้มให้
************************************************
ว่างแล้วจะมาคุยเล่นกับทุกคนนะค้าบ ปั่นงานต่อและ
-
ง่า อิจฉาไอ่เต้จัง คืนนี้จะมีชายหนุ่มมานอนด้วย หุหุ :o8:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
คราวนี้ได้โอกาศละ จับกดพี่เกียร์เลย
ผมสนับสนุนเต็มที่ รู้สึกพี่เซน หึงๆพี่เต้นะครับ
หรือเล่นๆอะครับ งง เดาไม่ออก
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ในที่สุด..
ตอนใหม่ก็มา..
บันซายยยยยย
-
น่ารักอ่ะ ให้เพลงด้วย :m1:
-
ให้เพลง นอนค้าง :m4:
ก้าวหน้ามากกกกก :m1:
-
คนจะรักกัน :o8: :o8: :o8:
-
มาต่อเร็วๆ น้า
อยากรู้ว่าคืนนี้เต้กะเกียร์จะเป็นไงบ้าง :o8:
(จิ้นไปไกลแล้ว :laugh:)
-
สงสารน้องแม็คอ่ะ :o12:แต่ไงก็มีเรื่องให้จิ้นไปไกลอ่ะครับ :m12:
-
อิ ๆ ศึกชิงนาง...ชอบ ๆ o13
-
และแล้ว ความรักก็บังเกิด :a2: รึเปล่า ? :laugh: :laugh:
-
สงสัยยอมให้รบกวนตลอดชีวิตแน่ๆ อิอิ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:o8: เอ่อ...คืนนี้ได้นอนด้วยกันแล้วอ่ะ...
จะรอลุ้นต่อไปนะครับ มาเร็วๆ น๊า
-
:m1:....โอกาสมาถึงแล้ว..จับกดเฟ้ย...
อิ.อิ.ล้อเล่น
-
โธ่ หนูแมคตายซะแล้ว พี่เกียร์หาตัวใหม่มาให้เต้สิ :o8:
-
คนใหม่น่ารักสดใสกว่า เต้ก้าวเดินไปข้างหน้าอย่าหวนกลับหลังเลย
ปล่อยให้ไอ่คนเก่า....มันทำตัวเน่าๆ อยู่กับเมียเหม็นๆ ของมานเห๊อะ (ยังงายก็เกลียดพวกมานไม่เลิกแหะ)
พี่เกียร์น่าร๊าก น้องเต้ก็น่าร๊าก งั้น! เชียร์สองคนนี้ให้มาร๊ากกันเร็วๆนะ :a2: เชียร์สุดใจ กระแด่ว กระแด่ว
***ขอบคุณครับ นายตัวเล็ก :pig4:
-
o13 อ้าววว มาลงต่อเร็ว ๆ นะค้าบบ น่ารักมาก ๆ เลยค้าบบ เกียร์ เต้
สงสารน้องแมคจัง ตายไปแล้ว อิอิ แล้วงี้ เกียร์จะซื้อตัวใหม่มาให้เต้เลี้ยงป่าวว ^^
หรือว่า เต้ ซื้อให้เกียร์เอ่ย รออ่าน นะค้าบบบ น่ารักจัง
-
:o
กรูว่าแล้ววววววว ที่แท้ก็ไอ้พี่เซนเจง ๆๆๆๆๆ โผล่มาทามมายยยยยยย ชิส์
ว่าแต่พี่เกียร์...จะค้างด้วย :m25:
o7 ไว้อาลัยให้แด่แมค..... :L2:
-
แวะมาลงตอน 9 ให้คร้าบ อิอิอิอิ
***********************************
พอเข้าห้องมาผมก็ขอตัวไปอาบน้ำให้สบายใจดีกว่า ส่วนพี่เกียร์แกก็ขอใช้คอมออนเอ็มฆ่าเวลาอะไรไปเรื่อยเปื่อย
สายน้ำฝักบัวชะโลมเติมเต็มความสดชื่นให้ร่างกายอีกครั้ง ตอนเด็กๆแม่ผมเคยบอกว่าเวลาที่มีความสุขที่สุดคือยามอาบน้ำ เพราะมันช่างสดชื่น ไร้พันธนาการ และเป็นเวลาที่ส่วนตัวที่สุดที่หาไม่ได้ยามอื่น ตอนนั้นผมไม่เข้าใจเลยว่าความสุขของการอาบน้ำที่แม่บอกหมายถึงอะไร แต่ตอนนี้ผมกระจ่างแจ่มแจ้งดีทีเดียว
ผมทิ้งความคิดจากสมอง ปลดปล่อยให้ใจสงบนิ่งไหลเรื่อยไปกับห้วงน้ำที่ผ่านผิวกาย ในกระจกผมมองดูตัวเอง แล้วนึกขึ้นว่า...คนเรานี่แม่งเหมืองลิงจริงๆว่ะ ฮ่าๆๆๆ
.
.
.
“ไอ้เต้!!” เสียงคนข้างนอกตะโกนเรียก
“ค้าบ”
“โทรศัพท์”
“ชื่อไรพี่”
“ไอ้เหี้ยเซน”
เอ...จำได้ว่าเมมไว้แค่ ZEN ไม่ได้มีอาเฮียนำหน้านี่หว่า
“คับๆ เดี๋ยวออกไปรับคับ”
“ฮัลโหล โทรมาป่านนี้มีไร” เสียงไอ้คนข้างนอกไม่ตอบผมแต่เหมือนจะกดรับไปเสียแล้ว
...เงียบไปสักครู่
“เออ กูเอง เกียร์” ผมรีบล้างแชมพูและเช็ดผมเช็ดตัวเพื่อจะออกไปรับให้ไวที่สุด
...เงียบไปอีกแปบ
“ทำไมวะ กูจะมานอนค้างห้องน้องเค้าบ้างไม่ได้ไง หึงหรอหรือหวงก้าง” เสียงพี่เกียร์เหมือนกึ่งโมโห กึ่งกวนตีน
...เงียบไปอีกแปบนึง
“เดี๋ยวก็มาแล้ว อาบน้ำอยู่” ผมรีบเช็ดตัวอย่างไว แล้วเปิดประตูห้องน้ำ วิ่งไปรับโทรศัพท์มาคุยเอง
“ว่าไง”
“ไรวะ ไหนบอกไม่ให้มันนอน แมร่งโกหก” เสียงไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใคร พูดน้ำเสียงไม่พอใจเล็กๆ
พี่เกียร์ยิ้มกวนๆให้ผม ก่อนจะเดินไปนั่งเล่นคอมตามเดิม
“ป่าวเว้ย คือว่า...”
ผมหยุดพูดแป๊บ แล้วเดินออกไปคุยที่ระเบียง
“จะอ้างไร” ไอ้พี่เซนมันกวนแทรกขึ้นมา
“คือว่าไอ้แมค มันตายแล้วอ่ะ” พอพูดถึงมันผมก็เศร้าไปนิดนึง
“เฮ้ย! จริงดิ” เสียงไอ้คนปลายสายตกใจอยู่เหมือนกัน
“อืม เลยเอามันไปฝัง แล้วมันดึกแล้ว รู้สึกผิดที่ทำหนูพี่เค้าตายเลยบอกให้เค้านอนพักก็ได้ พรุ่งนี้ค่อยกลับ”
“ไอ้แมคเอ้ย ตายถูกที่ถูกเวลาจริงๆ” เหอะๆ ดูไอ้พี่เซน...คิดได้เนอะ
“ใช่เรื่องสนุกหรอ”
“แหม แซวเล่น อย่าคิดมากเดะ” มึงกวนไม่ถูกที่ถูกเวลาแล้วไอ้เซนเอ๋ย
“แล้วโทรมามีไร”
“ก็โทรมาเชคดูว่ามันเอ้ยคุณเกียร์เค้ากลับหรือยัง”
“ทำไม ปิ๊งหรือไง”
“เฮ้ย ไม่ใช่ๆ แหมๆรู้ว่าหวง ไม่เอาหรอกคร้าบ” อืม กวนตีนกูได้อีก
แล้วทำไมผมต้องหน้าแดงด้วยวะพอมันพูดแบบนี้
“ชอบก็บอก เดี๋ยวติดต่อให้” ผมแซวมันต่อ ว่ากรูดีนัก
“เหอะๆ มึงหนิ แต่ว่านะ กูว่ามันต้องชอบมึงแน่ๆเลย”
“มึงอย่ามา พี่เค้าไม่ได้เป็นเกย์เว้ย”
“เชื่อกูดิเต้ มึงอย่าทำมาปิดตาปิดใจตัวเอง กูว่าพี่เค้าหลงรักมึงแบบไม่รู้ตัว”
…อืม ไอ้นักวิเคราะห์ ทีเรื่องเรียนไม่เห็นเก่งแบบนี้
“พอๆเพ้อเจ้อ มึงมองใครหล่อก็ให้เป็นเกย์หมดแหละ”
“เฮ้ย จริงๆ เชื่อเซนส์กูดิเต้ ไม่งั้นมันไม่มาทำเป็นหึงหวงมึงหรอกตอนที่กูแกล้งอ้อนมึง”
หึหึหึ เรื่องนี้ไอ้พี่เซนศึกษามานาน
“เค้าหมันไส้มึงนั่นแหละ” ขอด่าหน่อยเหอะคับ เล่นไม่รู้เวลา เกิดพี่เกียร์เค้าเป็นพวกแอนตี้เกย์ผมสิจะซวย
“แต่มึงเป็นผู้ชายนะเต้ เค้าจะมาทำแกล้งอ้อนมึงเพื่อ นอกจากเค้าจะชอบมึง แต่เค้าก็ไม่รู้ตัวเชื่อกูดิ”
“พอๆ ใช่ไม่ใช่ ชอบไม่ชอบก็เรื่องของเค้า”
“ช่างมันได้ไงวะ ในเมื่อมึงชอบเค้าหนิ”
“กูบอกตอนไหน”
“ไม่ชอบแล้วจะฝากรับเลี้ยงลูกเค้าหรอวะ อย่ามาปากแข็ง ถามใจตัวเองดิ๊ ว่าคิดไงกะเค้า”
ผมเริ่มรำคาญและ สรุปเมิงจะจับคู่ให้ได้ใช่มะ
“เซน กูไม่ได้ชอบ กูแค่สงสารและรู้สึกแย่ที่เลี้ยงไอ้แมคไม่ดีจนมันตายเลยให้นอนนี่”
“เออๆ กูไม่ได้หมายถึงเรื่องให้ค้างด้วย คอยดูแล้วกัน หึหึ”
... “เต้ๆคอมเป็นไรไม่รู้ว่ะ”
เสียงพี่เกียร์เปิดประตูออกมา ผมเลยขอวางสายไอ้พี่เซนไปแล้วเดินเข้ามาไปดูคอม
“ไหนอ่ะคับ” ผมเดินมามันก็หน้าจอปกติ
“ก็เนี่ย มันค้าง” พี่เกียร์แกเลื่อนเมาส์ไปมา แต่มันไม่ขยับ
“อ้าว งั้นรีเซทใหม่ดิพี่ มีงานไรสำคัญป่าวอ่ะ”
“ไม่มีหรอก อืมๆ” แล้วพี่เกียร์เค้าก็กดรีเซทเครื่อง
“งั้นเดี๋ยวพี่อาบน้ำดีกว่า ดึกและ รบกวนขอผ้าเช็ดตัวกับชุดนอนหน่อยดิ”
พูดซะสุภาพเชียวพี่ ฟังแล้วขัดๆกับมาดเซอร์ที่พี่พยายามเป็นอยู่ อิอิอิ
“คับๆ”
แล้วผมก็ไปจัดการหยิบของเหล่านั้นให้พี่เกียร์ก่อนเขาจะหายวับเข้าไปในห้องน้ำ
ผมมองกรงไอ้แมคที่ว่างเปล่า แล้วก็นึกถึงช่วงเวลาสั้นๆที่มันมาอยู่ด้วย นึกจินตนาการไปก่อนหน้านั้นที่พี่เกียร์คอยดูแลเอาใจใส่มัน ...น่ารักว่ะ(หมายถึงหนูนะคร้าบ)
“เดี๋ยวเต้จะนอนยังอ่ะ” พี่เกียร์ถามเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำ อาบไวว่ะพี่ ยังไม่ถึงสิบห้านาทีเลย
“ก็...ง่วงยังอ่ะพี่อ่ะ”
“อืม เพลียๆว่ะ”
“งั้นนอนเลยก็ได้คับ” ว่าแล้วผมก็ไปล้างหน้าแปรงฟัน เอาแปรงสีฟันใหม่ให้พี่เกียร์ แล้วมาปิดคอม เตรียมตัวนอน
ห้าววววว...
“ฟังเพลงป่ะ” อ้าวไหงบอกจะนอน พอผมปิดไฟเตรียมล้มตัวลงนอนจะฟังเพลงซะงั้น
“ปกติพี่เปิดเพลงฟังตอนนอนอ่ะ” พี่เค้าพูดเสียงอายนิดๆ
“อ่อ งั้น...ก็ได้คับ เปิดแผ่นที่พี่ให้ละกัน” ปกติผมไม่เคยเปิดเพลงฟังอ่ะ ไม่สุนทรีขนาดนั้น
“เออๆ ก็ดี ยังไม่ได้เชคเลยว่าฟังได้ป่าว” อ้าว...ซะงั้น
... ... “พอมีเวลาบ้างไหม จะเล่าอะไรให้ฟัง ตั้งใจฟังหน่อยนะ แค่นิทานปรัมปรา
เรื่องของชายตัวโตที่คอยเฝ้าตามหา คนตัวเล็กกว่ามาเดินเคียงข้างกัน
เริ่มต้นอย่างบังเอิญเพียงแค่เดินสวนผ่าน แล้วผู้คนเหล่านั้นก็ทำให้เขาหลงคลาดกับเธอ
อุปสรรคมากมายขวางกั้นระหว่างสองคนเสมอ เขาไม่ได้เห็นเธออีกนานแสนนาน
“แล้ววันหนึ่งเขาก็พบเธอ เมื่อสองคนมาพบเจอนิทานก็สุขสมหวัง
ไม่ว่าเรื่องอะไรสิ่งใดจะเปลี่ยนแปรผัน แต่คู่แล้วไม่แคล้วกันไม่เพียงในนิทาน”... ...
เสียงเพลงแรกไม่คุ้นหูผมดังคลอไป
“เพลงไรอ่ะพี่ไม่เคยได้ยินเลย” ผมถามพี่เกียร์ที่นอนอยู่อีกข้างของเตียง
“เพลงใหม่ที่เพื่อนพี่มันแต่งอ่ะ” อ่อ ถึงว่า
“โหยแต่งเองเลยหรอพี่ เก่งนะ”
“มันอ่ะเก่ง พี่เคยขอให้มันช่วยๆพี่แต่งเพลงเหมือนกัน”
“ไว้จีบหญิงอ่ะดิ” ผมแกล้งแซว ฮ่าๆ แต่ลืมไปสนิทว่าพี่เค้าเพิ่งมีปัญหาอกหักรักคุดมา
“เออ คนที่ทิ้งกูไปนี่แหละ”
เอ่อ...ไม่น่าเลยไอ้เต้ เมื่อกี้ก็ฮาซะเกินกว่าเหตุ
“ผมขอโทษพี่”
“เฮ้ย ขอโทษไร คิดมาก รู้งี้นะกูไม่แต่งให้หรอก”
“ซะงั้น เอาน่ะพี่ เก็บความทรงจำดีดีไว้”
“เฮ้อ กูก็พยายามคิดนั้นนะ” ...อย่ามาร้องไห้แถวนี้นะพี่ ผมปลอบไม่เป็นนะคร้าบท่าน
“แล้วนี่เสียงพี่เกียร์เองเลยหรอ” ไอ้เต้พยายามเฉไฉ
“อ่อ ใช่ๆ”
“ที่แท้จะโชว์พาวนี่เองเลยอัดมาให้ฟัง ฮ่าๆๆๆ” แกล้งกัดพี่แกซะหน่อยน่าจะดี
“เฮ้ย ไม่ใช่เว้ย พอดีตอนจะอัดเพื่อนมันเพิ่งให้มา มันบอกว่าเพิ่งเสร็จ ก็เลยอยากให้ลองฟัง มึงนี่คนแรกเลยนะที่กูเอามาให้ฟัง เป็นไงๆ ใช้ได้ป่ะ เพลงแรกเลยนะเนี่ยที่ร้องเองทั้งเพลง” มาเป็นชุด พอพูดถึงเรื่องเพลงนี่พี่เกียร์ดูคึกยิ่งกว่าโดปยาอีกแฮะ น้ำเสียงสดใสเชียว
“เพราะเหมือนกันนะ กะเอาดีทางด้านนี้เลยป่ะ”
“ไม่หรอกเว้ย แค่ทำสนุกๆพอดีเพื่อนมันทำจริงจัง แต่พี่แค่ช่วยมันบ้าง แล้วก็ขอให้มันช่วยทำเพลงให้บ้างแบบนี้แหละ ไม่อยากดังขนาดนั้น อีกอย่างพี่ชอบงานสายที่เรียนอยู่มากกว่า” อ่ะคร้าบ ทราบ!!!
“อ่ะคับ ผมเล่นดนตรีไม่เป็นเลยอ่ะ เคยพยายาม แต่ไม่รอด ฮ่าๆ” อันที่จริงคือผมขี้เกียจฝึกบ่อยๆคับ
“อยากเล่นมั้ยล่ะ เดี๋ยวสอนให้”
“ไว้พี่เกียร์เล่นให้ฟังละกันคับ” ขี้เกียจอ่ะ
“เออ ไว้ไปฟังเวลากูไปช่วยเพื่อนเล่นตามร้านแล้วกัน”
“อ้าว เล่นอยู่ร้านไหนอ่ะ”
“เพื่อนมันเล่นอยู่ตามข้าวสาร โซนๆนั้น แต่พี่ไปช่วยมันเล่นบางที” อ่อ...เซียนนะเนี่ย
... ... “ถึงซับซ้อนแต่สวยงาม ทั้งขื่นขมและอมหวาน แม้สับสนอยู่เหมือนกัน แต่ฉันยังพอใจ... ...”
เพลงที่สองดังขึ้น คุ้นๆแฮะ
“ชอบเพลงนี้หรอพี่” ผมถาม
“อืม ใช่ ความหมายมันดี”
“หรอ” ผมตอบไปเสียงเบาๆ นึกถึงวันเก่าๆ สมัยม.ปลาย
“ทำไมวะ มีอดีตกับเพลงนี้หรอ”...แสนรู้อีก
“ก็ ไม่มีอะไรหรอกคับ แหะๆ” โกหกไม่เนียนอีกแล้วกรู ไอ้เต้เอ้ย
“เพลงบางเพลงที่เคยโคตรชอบ พอเวลาเปลี่ยน คนเปลี่ยน อาจจะเป็นเพลงที่โคตรเกลียดเลย แต่พอเวลามันยิ่งผ่านไป แล้วจะรู้ว่ามันไม่มีอะไรเลยที่ผ่านมา แค่อีกบททดสอบที่อาจจะยากหน่อย”
โคตรคมคับเพ่...ข้าน้อยขอคาราวะ
“โห เน่าว่ะ” ผมพูด ฟังแล้วอดขำพี่เกียร์ไม่ได้
“อ้าวไอ้นี่ เออ แล้วไอ้เซนนั่นมันแฟนเก่ามึงหรอ”
“ก็ อืม...คับ”
“ดีนะ ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน”
“แหะๆ ผมไม่คุยกับมันตั้งนาน แต่มันเป็นเพื่อนสนิทพี่ผม กลุ่มที่ผมชอบไปกินเหล้าด้วยอ่ะ เลยกลับมาคุยๆกันแล้วก็กลายมาเป็นเพื่อนๆพี่ๆกันเหมือนเดิม”
“ดีแล้วล่ะแบบนี้ แต่ถ่านไฟเก่าอย่าคุและกันมึง ฮ่าๆ” คนเรา มีแอบกัด
“เหอะๆ ไม่มีทางหรอกพี่”
“เออ ไม่ได้ว่าไร แค่บอกๆไว้ ฮ่าๆๆ” อ้าว ขำหนักเลย...ดีนะว่าปิดไฟแล้ว ไม่งั้นพี่เค้าต้องเห็นอาการหน้าแดงของผมแน่ๆ อายไรวะไอ้เต้เอ้ย...
“แล้วไปปายเป็นไงบ้างอ่ะพี่ รักษาแผลใจหายยัง” เปลี่ยนประเด็นดีกว่า หุหุหุ
“เหอะๆ แผลไรมึง กูไปถ่ายรูป”
“หรอค้าบบบบบบ” ผมทำเสียงกวน เชื่อก็โง่แล้ว
“เออ ทำรู้ดีนะมึง”
“ป๊าว”
“หึหึหึ กวนตีนเดี๋ยวกูจับปล้ำซะเลย” อ้าว...ไหงงั้น
“แถเลยนะ เต้รู้ทันหรอกน่ะ อย่ามา”
“รู้ไรมึง ง่วงๆ นอนแล้วนะ นอนไม่หลับไปปิดเพลงก็ได้นะ แต่รอฟังเสียงกูกรนก่อนแล้วถึงปิดได้”
“เฮ้ย กรนด้วยหรอ”
“นิดนึง”
“โหยยย” ไอ้เต้โอดครวญ นึกในใจกูรีบหลับก่อนดีกว่าจะได้ไม่ได้ยิน
“เดี๋ยวคืนนี้จะไม่กรน”
“มันห้ามกันได้หรอคับ เพิ่งรู้”
“...เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ใจ”
“มั่วและพี่ อย่าแถๆ”
“เออ” พูดจบพี่เกียร์แกก็พลิกตัวตะแคงหันหลังให้ผมซะงั้น...ไรว้า แค่นี้ทำงอน
และแล้ว...ไม่นาน เสียงคร่อก ฟี้ คร่อก ฟี้ คร่อก ฟี้ อันแสนดังก็คำรามอยู่ข้างๆผม
และซีดีแผ่นนั้นกำลังเล่นเพลงรักแท้ของอาร์มแชร์...แต่ละเพลง แต่ละสิ่ง เป็นคนโรแมนติกเหมือนกันนะคับ
ผมแอบนอนขำเล็กๆในใจ แล้วหลับไปโดยไม่รู้ว่าตัวเองกรนบ้างหรือเปล่า หุหุหุ
-
ละงี้ตอนดึกๆจานอนกอดกันมะเนี้ยยย :m23:
-
เย่......จับกรอกยานอนหลับ แล้วxxxx
ตื่นมาก็ร้องไห้ กระซิกๆ เสร็จแน่ 555
-
o13 อ๊ากกกก คืนนี้นอนหลับฝันดีเพราะได้อ่านเรื่องนี้ละค้าบบบ ขอบคุณค้าบบบบ ^^
-
นอนด้วยกันด้วย
น่ารักจังเลย
-
น่ารักจริงๆชอบๆ :m1:
-
:m1: :m1: :m1: :m1:
อยากให้ตื่นมาแล้ว นอนกอดกันจัง อิอิ
ถ้ามีคนมานอนกรนข้างๆๆก็เอาหมอนมาปิดหน้าซะ ก็สิ้นเรื่อง :o :o :o :o :o
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
น่ารักฮะ :กอด1:
-
:m32:..เข้ามาเก็บความหวาน... :m32:
-
คริ ๆ :a2: ชอบ ๆ
-
เริ่มไปทีละสเต็ป น่ารักจริง จริ๊ง :m1:
-
:m1:พี่เกียร์เริ่มชอบเต้แล้วช่ายมะ
:กอด1: ขอกอดคนแต่งหน่อย โทษฐานที่ทำให้ติดเรื่องนี้งอมแงม
-
แต่ละเพลงที่อัดมาฝาก หึหึ
-
:m1: พี่เกียร์ก็น่ารักนะเนี่ย ร้องเพลงด้วย
ว่าแต่พอนอนไปแล้ว ดึกๆ จะมีอะไรไหมเนี่ย...ลุ้น ลุ้น
-
หวัดดีคับ เข้ามาคุยเล่น :m23:
jaejoong22 - ถ้าเอาหมอนปิดหน้าก็ซี้แหงแก๋ดิค้าบบ เดี่ยวพี่เกียร์ตายตามไอ้แมคไปล่ะยุ่งเลย
ken_krub - โพสประโยคเดียวตลอดชีวิตเลยนะค้าบ ขอแซวหน่อย
osaru - ไม่รู้หรอคับว่าตั้งชื่อเรื่องรักงอมแงม เพราะเป็นเคล็ดว่าคนจะติดงอมแงม 555 มอมเมาเยาวชน
ส่วนคนอื่นๆ ขอบคุณมากนะคร้าบ ขอโทษที่ไม่ได้ตอบทุกคน เพราะว่าไม่รู้จะตอบไรอ่า เลือกเอาคนที่เมนท์มันสะดุด 5555
ใครอยากฟังเพลงในเรื่อง ขอผมได้นะค้าบ แต่ว่าเพลงที่แต่งเองนั่น ไม่ให้นะคับ 555555555 :oni1: ไปและ
-
แวะเข้ามางอมและแงมด้วยคนค๊าบบบบ :m1: :m1: :m1: :m1: งั้นขอเพลงด้วยเลยแระกานนนน จัดมาซัก 82 บทเพลง :m12: :m12:
-
เรื่องนี้น่ารักดี อ่านแล้วอยากติดตาม
ชอบความรู้สึกแบบนี้ดี และอีกอย่าง ไม่ค่อยมีเรื่องอย่างว่า ชอบอ่ะ :oni2: :oni2:
-
เพลงแบบนี้ฟังแล้วเคลิ้มแน่ๆ
-
แอบอ่านที่ทำงาน ต้องเก๊กหน้าสุดฤทธิ์ เดี๋ยวคนอื่นจะรู้ว่าอู้
-
o13 แวะมาทักทายยามบ่าย อิอิ วัน ๆ เข้ามางอมแงม เรื่องนี้ทุกที
-
:L2: “เพลงบางเพลงที่เคยโคตรชอบ พอเวลาเปลี่ยน คนเปลี่ยน อาจจะเป็นเพลงที่โคตรเกลียดเลย แต่พอเวลามันยิ่งผ่านไป แล้วจะรู้ว่ามันไม่มีอะไรเลยที่ผ่านมา แค่อีกบททดสอบที่อาจจะยากหน่อย” :L2:
ชอบมากครับ อ่านแล้วโดนใจ ใช่เลย o13
:เตะ1: ฝากให้ไอ่เซนนะครับ
:m4: ฝากให้พี่เกียร์ของเต้คร้าบ
:pig4: ขอบคุณครับนายตัวเล็ก ยิ่งอ่านยิ่งสนุก แต่ละตอนน่ารักดี :m1:
-
ตอนนอน ยืดเตียงคนล่ะฝั่ง ตกดึกๆอย่าเผลอ เอาอีกคนเป็นหมอนข้างล่ะ ฮ่าๆ :laugh:
กอด :กอด1: น้องตัวเล็ก
-
อ้า คืนนี้ไม่อยู่อ่ะค้าบบ ฮือ ๆ ๆ ถ้าลง คงได้อ่านพรุ่งนี้ ^^
-
พี่เกียร์ จะบอกรักเต้ยังอ่ะ
-
เข้ามารองอมแงมต่อ :a11: :a11:
เอา :L1:มาฝากด้วย
ปล.น้องตัวเล็ก ตัวเล็กจิงป่ะนี่ :m12:
-
อ้าว ไปไหนแล้ววะ ผมหันซ้ายหันขวา คนที่นอนข้างๆเมื่อคืนก็หายไปซะแล้ว
นั่งจุ้มปุ๊กอยู่บนเตียงสักพักก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน
...อืม สงสัยคงกลับไปแล้ว นี่ก็เที่ยงแล้ว สงสัยกูจะหลับเพลินจนไม่รู้ว่าใครเข้าใครออกห้องเลยนะเนี่ย
“ว่าไง” ผมรับโทรศัพท์
“เฮ้ย ไอ้เต้ วันนี้ไปไหนป่าวมึง” ไอ้แบงค์โทรมาแบบรู้เวลามากๆ :m4:
“ไม่รู้ กูเพิ่งตื่น”
“กูรู้ว่ามึงเพิ่งตื่น ตอบแบบนี้แสดงว่าว่าง งั้นมึงเข้ามาหอกูเลย”
“ไปไมวะ” แม่ง โทรมาสั่งกูไปหาตอนบ่ายร้อนๆ ไปเพื่อ...
“มาดูหนังไงมึง ตัดเสร็จแล้ว” อ่อ หนังเรื่องที่ไปถ่ายห้องพี่เกี๊ยงนั่นแหละคับ
“อ่อ เออ ไว้กูเข้าไปดูทีหลังก็ได้”
“ไม่ได้เว้ย จะส่งแล้ว มึงมาวิจารณ์ก่อนดีไม่ดีจะได้ตัดใหม่” เห็นกูเป็นคณะกรรมการรึไงฟะ
“เออๆ ร้อนว่ะ”
“ไอ้คุณชาย ต้องให้ขับรถไปรับมั้ย”
“มาก็ดี เอามาเปิดนี่เลยดิ” อิอิอิ
“แมร่ง เหี้ยหนิ ...เฮ้ย ไอ้เต้บอกให้ไปเปิดดูห้องมันเลย” เสียงไอ้แบงค์ตะโกนบอกไอ้พวกเพื่อนๆที่เหลือ เสียงพวกมันก็แทรกเข้ามาในโทรศัพท์กันระงม...แม่งมันเป็นไรวะ ป่วยหรอ...พวกกูตั้งหลายคน เสือกให้ไปหาแม่ง...
บอกมันว่าไปแล้วเลี้ยงเบียร์ด้วย...
“เออๆ เดี๋ยวไป”
หลังจากพวกมันตกลงกันได้ ผมก็รอที่ห้อง หุหุ สบายกู
อาบน้ำเสร็จเพื่อนรักทั้งหลายก็มาถึงพอดี
“ไปแต่งตัวไวไวเลยมึง จะได้มาดู” ไอ้ทอปบอกเร่งๆผม แล้วไปที่คอม
“เออๆ” แล้วผมก็รีบมาเปิดตู้ ค้นหาเสื้อผ้าสบายๆใส่
“เฮ้ย ไอ้เต้ ไอ้แมคอ่ะ” เสียงไอ้แบงค์ตะโกนถาม
ผมเดินออกมาใส่เสื้อไปด้วย ทุกคนมองหน้าผมรอคำตอบกันอยู่ และผมตอบไปสั้นๆ
“ตาย”
เหมือนน้ำตาจะซึมออกมาเล็กๆ ผมเดินไปที่กรงมันเอามือเปิดกรงมันทิ้งไว้…
และพวกเราก็เริ่มเปิดหนังกันดู
ต่อไปเป็นการพรรณนาถึงภาพยนตร์ที่พวกผมกำลังดูกันอยู่
ภาพยนตร์เรื่อง
“เขียนไว้ตรงปลายฟ้า”
ภาพท้องฟ้ายามเช้าในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง มีแมกไม้อยู่ระหว่างสระน้ำข้างหน้าและฉากหลังประกอบด้วยหมู่ตึกสูงตกแต่งด้วยปูนและกระจก มีเหล็กด้วยประปราย ภาพแช่นิ่งสนิทนาน ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยถึงหนึ่งนาที
จนมีเสียงพูดขึ้นโดยไม่มีความเคลื่อนไหวใด
“เมื่อวานกูหลงทาง วันนี้กูเดินกลับมาทางเก่า พรุ่งนี้...” (เสียงถอนหายใจเบาๆ)
ภาพผู้ชายคนหนึ่งเดินอยู่บนทางรถไฟยามเย็น เขาเดินอ่อยอิ่ง ไร้อารมณ์ แล้วอยู่ดีๆ
เสียงสว่างจ้าก็เกิดขึ้นทันใดนั้น แล้วเขาก็กระโดดข้ามมาอีกทางรถไฟหนึ่ง ก่อนจะวิ่งกลับด้วยสีหน้าบอกไม่ถูก
“อยู่ไหน เป็นยังไง มีจริงหรือเปล่า”
เสียงดังตะโกนถามอยู่ในความมืดแล้วแล้วผู้ชายคนเดิมก็ผวาลุกขึ้นมายามเช้า ในห้องนอนด้วยอาการเหนื่อยหอบ มีเสียงนกร้องคลออยู่จากที่ใดสักแห่ง และเสียงฮัมเพลงผิวปากของผู้ชายสักคนเบาๆ เขานั่งอยู่บนเตียงเนิ่นนาน
ภาพหนูกำลังวิ่งไปมาในกรงอย่างตะกุกตะกัก (เอาไอ้แมคมาถ่าย อิอิ)
มีข้อความเขียนติดไว้ที่พื้นกรง I am only an animal.
ภาพท้องฟ้ายามเที่ยง แสงแดดแรงมาก ถูกตัดสลับกับภาพความมืดของท้องฟ้าตอนกลางคืน
ภาพชายอีกคนหนึ่งนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่สวนสาธารณะแห่งเดิมยามเย็น ที่มุมเดิม
เขาอ่านออกเสียงดัง
“ที่นั่นมีอยู่จริงหรือเปล่า ไม่มีใครตอบได้ แต่มีคนเคยบอกไว้ว่า คุณค่าของมันอยู่ที่การไปไม่ถึง เมื่อใดที่ดาวบนฟ้าถูกไปถึง แสงของมันจะมอดดับลง ยกเว้นก็เสียแต่ดวงจันทร์...เพราะมันคือคู่แท้ของโลกใบนี้”
ภาพถนนข้าวสารยามเย็นคลาคล่ำไปด้วยผู้คน วุ่นวาย อึกทึก สนุกสนาน ครื้นเครง ภาพใช้ความเร็วสูงมากจนในที่สุดแสงอาทิตย์ก็หมดไป
THE END
“ติสต์ไปป่ะวะ” ไอ้ฝุ่นพูดขึ้นเมื่อหนังจบ
“ไม่ติสต์หรอก เชื่อดิ” ผมบอกมันแล้วยิ้มให้
“มึงก็เงี้ยะ มีไรให้ตัดใหม่ป่ะ” ไอ้ตั้นถามผม
“ไว้อีก 7 ปีมาดู กูเชื่อว่ามันต้องตัดใหม่หรือทำลายทิ้งเลย ฮ่าๆ” ผมตอบมันไปขำๆ
มองหน้าไอ้ฟลุคเจ้าแห่งความติสต์ตัวจริง มันยิ้มๆ แล้วด่าผม
“สัตว์”
หลังจากวันนั้นสองวัน ซึ่งก็คือวันจันทร์ :oni1:
“เรียนเสร็จกูกลับก่อนนะ” ผมบอกเพื่อนๆ
“ไปไหนวะ” ไอ้ฝุ่นถาม
ปกติผมไม่ค่อยกลับก่อนแบบนี้หนิคับ
“กูกลับบ้านอ่ะ มึงกลับด้วยกันป่าว” ไอ้ฝุ่นกับไอ้ตั้นมันไม่ได้อยู่หอ ต้องนั่งรถเข้าเมืองอยู่แล้ว
“งั้นเดี๋ยวกูกลับด้วยละกัน” ไอ้ฝุ่นบอก ส่วนไอ้ตั้นมันนั่งไกล คงยังไม่รู้
“เดี๋ยวกูกลับกับพี่กูด้วยอีกคนนะ ไม่เป็นไรใช่ป่ะ” ผมบอกมันก่อน เดี๋ยวจะมาว่ากูทีหลัง อิอิอิ
“กูยังไงก็ได้ มึงสะดวกเปล่า” ไอ้ฝุ่นถามผม
“ได้ดิ ไม่งั้นจะชวนเพื่อ”
“อืม เต้อยู่หน้ามหาลัยแล้ว รออยู่ มาไวไวนะ” ผมบอกไอ้คนที่นัดผมจะกลับด้วย เสือกให้รอซะนาน
“เออ แป๊บ นั่งรถมหาลัยออกไปอยู่”
“ไวไวนะมึง กูร้อน” พูดจบวางสายด้วยความหงุดหงิด เพราะรอมันมายี่สิบนาทีแล้ว เกรงใจได้ฝุ่นกับไอ้ตั้นด้วยแหละคับ บอกให้ไปก่อนมันก็ไม่ยอม
“ไปก่อนได้นะเว้ย รถก็มาแล้ว” ผมบอกมันสองคนอีกรอบหลังจากวางโทรศัพท์
“เอาเหอะ รอมาขนาดนี้แล้ว” ไอ้ตั้นบอกเซ็งๆ
สักพักไอ้คนที่จะกลับด้วยก็มา
“อ้าว เพื่อนกลับด้วยหรอ” ไอ้พี่เซนบอกหน้าตางงๆ
“อืม เค้ารอกันนานและ”
“ขอโทษคับ แหะๆ พอดีคนมันเยอะอ่ะ รอรถมหาลัยตั้งนาน” แก้ตัวป่าวมึง เมื่อกี้ออกมาคนไม่เห็นเยอะเลย
มหาลัยเดียวกันด้วย ไม่เนียนนะคร้าบ
“อืม ไปยัง” ผมตอบมันหน้าเซ็ง แล้วเดินนำไป เพื่อนผมก็เดินตามผมมา
ส่วนมันมาคนเดียว ก็เดินคนเดียวสิคับ ถามได้ 5555 สะใจ
“เต้ แวะกินอะไรป่ะ” ไอ้พี่เซนถามผมตอนเรานั่งรถอยู่แถวราชดำเนิน
“กินไร จะถึงบ้านอยู่แล้ว”
“ผัดไทไม่ก็ไอสครีมก็ได้” เหอะๆ จะรำลึกความหลังอะไรกับกูเนี่ย ไม่ใช่เวลาเว้ย
“อยากกินจริงหรอ”
“อืม อยากไปเดินข้าวสารกับเต้แบบเมื่อก่อน”
“ทำไมอ่ะ”
“อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม” …ผมฟังแล้วมันรู้สึกแปลกๆ
“เมาป่ะ” ผมถามมันไป
“ไม่ ...พูดจริงๆ”
“เป็นไรหรือเปล่า”
“เต้ มึงรักไอ้เกียร์มั้ย”
“จะบ้าหรอมึง”
“แล้วมึงรักกูมั้ย”
“เฮ้อ...ทะเลาะกับแฟนมาป่าว” ผมถามมัน ไอ้พี่เซนนั่งหน้าตาจริงจังมาก ท่าทางมันจะไม่ล้อเล่น แถมยังแอบมีแววตาเศร้าเล็กน้อย ถึงว่าวันนี้ขอให้กลับบ้านเป็นเพื่อน ว่าแล้วว่ามันแปลกๆ
“ถามว่ารักกูมั้ย”
"รัก”
ผมตอบไปตามความจริง
ทุกอย่างเงียบลงไปสักพัก ผมนั่งหันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่างรถเมล์ปรับอากาศสาย 509 ค่ำๆวันจันทร์แบบนี้รถติดหนักเอาการ จนเมื่อรถขับผ่านอนุสาวรีย์ประชาธิปไตยไปได้สักพัก ไอ้พี่เซนก็หันหน้ามาทางผม
“อยากกินก็ตามลงมานะ เซนจะลงป้ายหน้า”
ผมเงียบไม่ได้ตอบอะไร
.
.
.
....
.
.
.
.
.
.
....
..
..
.
.
เราสองคนเดินด้วยกันบนถนนข้าวสาร และสักพักก็มาหยุดที่หน้ารถเข็นร้านผัดไทเจ้าหนึ่ง
“เอาผัดไทสองกล่องไม่ผักกล่องนึงคับ” ไอ้พี่เซนสั่ง แม้ค้าก็ยิ้มรับ
“ไม่ได้มากินนานแล้วนะ” ประโยคแรกของผมหลังจากไม่ได้พูดอะไรกันเลย
“มันจะเหมือนเดิมป่ะวะ” มันพูดยิ้มๆ
“ไม่เหมือนหรอก”
“มึงรู้ได้ไง ทำเป็นรู้ดี”
“เพราะว่ากูเคยกิน”
“แต่มึงยังไม่ทันได้กินอันใหม่เลย” ไอ้พี่เซนเถียงผมจนแม่ค้าหันมามอง
“ไม่เชื่อกูแล้วหรอ” ผมพูดเบาๆ
“เชื่อ”
มันทำหน้าเศร้าลงอีกครั้ง
“กูรักมึงนะ”
“...” ไอ้พี่เซนเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็เงียบไป
“ไม่ต้องกลัวจะเสียเต้ไปนะเซน ถึงจะรักใครอีกสักกี่คน ก็รักและห่วงตลอด”
ไม่นานผัดไทก็ได้พอดี ผมกับมันพากันเดินไปหาที่นั่งกินริมฟุตบาท
“มันรสจัดไปว่ะ” ไอ้พี่เซนหันมาบอกยิ้มๆเมื่อกินไปคำแรก
“กูบอกแล้วว่าอย่าใส่เครื่องปรุงเยอะ เอามาผสมของกูมั้ย”
“ไหนๆชิมก่อน” ว่าแล้วมันก็เอาตะเกียบมาเขี่ยๆในกล่องโฟมที่ผมถืออยู่
“จืดไปว่ะ”
“เออ ผสมกันคนละครึ่ง จะได้พอดี” ว่าแล้วผมก็จัดการสับเปลี่ยนผัดไท คนไปคนมาแล้วลองบอกให้มันชิมอีกครั้ง
“คราวนี้...อร่อยขึ้นว่ะ”
.
.
พี่เซนมันตักกินอีกสองสามคำแล้วก็หันมาพูดกับผม
“แต่มันไม่เหมือนเดิมจริงๆ” ผมหันไปยิ้มให้ มันยิ้มหันมาตอบ แล้วไอ้พี่เกียร์ก็เดินสะพายกีตาร์ (ไอ้มาร์ค) ผ่านมา
แม่งบังเอิญเกินไปแล้วววววววว :o
“เฮ้ย เต้มาได้ไง อ้าวไอ้เหี้ยเซน” พี่เกียร์ทักเมื่อเห็นผมกับคนข้างๆ
“มาแวะซื้อของเดี๋ยวกลับบ้านแล้วคับ แล้วพี่ล่ะ”
“ก็มาช่วยเพื่อนเล่นดนตรีว่ะ ที่เคยบอก”
“ร้านไหนอ่ะพี่” ผมถามพี่เกียร์ไป เห็นไอ้เซนมันมองๆผมอยู่
“ร้านแบงค์บาร์” เฮ้ย...ผมหันไปมองหน้าไอ้พี่เซน
“พี่เพิ่งมาเล่นหรอ ไม่เคยเห็น”
“เออใช่ ตั้งใจจะเล่นประจำกับวงนี้เลย เพื่อนมันบอกว่ามาหายๆ มันขี้เกียจหามือกีตาร์มาแทนบ่อยๆ”
“คับ เดี๋ยวว่างๆตามไปฟัง”
“ไปบ่อยหรอ”
“ร้านประจำพวกกูนี่แหละ” ไอ้พี่เซนพูดขึ้นมา ผมกับพี่เกียร์ก็พร้อมใจกันหันไปมอง
“อ่อ” พี่เกียร์ตอบมัน ทำหน้ากวนๆ ฮ่าๆ ไอ้เซนมึงโดนกวนบ้างแหละ
“พี่เล่นกี่โมงอ่ะคับ” ผมรีบไกล่เกลี่ยสถานการณ์ดีกว่า
“อ้อ ห้าทุ่ม แต่ว่าจะมากินข้าวก่อน จะกลับยังล่ะ” พี่เกียร์หันมาถามผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้มดังเดิม
“เดี๋ยวก็กลับแล้ว” ไอ้พี่เวนตอบแทนผมซะงั้น
“งั้นเต้อยู่ต่อไป ไอ้เซนมันจะกลับแล้วนี่” พี่เกียร์กวนได้โดนใจไอ้เต้มากๆ โดนซะมั่งไอ้เซน
“ฮ่าๆ นั่นดิ มึงกลับคนเดียวได้ป่ะ” ผมก็รับมุกพี่เกียร์ หันไปแกล้งถามไอ้พี่เซน
“เออ กูมันคนนอก” มันพูดมางี้ผมก็เหวอดิ แค่ล้อเล่นไม่คิดว่ามันจะโกดจริง แต่ที่ผมกลัวกว่านั้นก็พี่เกียร์ดิคับ
มันพูดงี้เดี๋ยวเค้าจะคิดว่าผมคิดไรกับเค้าป่าว
“รู้ตัวก็ดีว่ะ” พี่เกียร์แกล้งยั่วโมโหไอ้พี่เซนอีก
“เดี๋ยวไปเซเว่นก่อนดีกว่า หิวน้ำ” ผมพูดขึ้นแล้วก็กำลังจะลุกขึ้น
“เดี๋ยวพี่ไปก่อนละกันเต้ กลับบ้านดีดีล่ะ มึงด้วยนะไอ้เซน ฮ่าๆ” พี่เกียร์เดินจากไปพร้อมเสียงหัวเราะสะใจ เหอะๆ
ผมก็เงียบมาตลอดจนมาซื้อของในเซเว่นเสร็จเลยตัดสินใจหันไปพูดกับไอ้บ้าข้างๆ
“จะกินสเวนเซ่นป่ะ”
“เออ” อารมณ์ไม่ดีแล้วเสือกมาทำตัวงอแง ไอ้นี่หนิ
“จะกินไม่กิน”
“กิน” แค่เนี้ยะก็จบ ว่าแล้วผมก็ไปกินไอสครีมกับไอ้พี่เซนต่อ แบบสองต่อสอง สวีท วี๊ดวิ๊วววววว
*************************************************************
ขอโทษนะคับที่หายไปหลายวัน งานผมยุ่งมากเลยช่วงนี่ จะสอบแล้ว แล้วก็มีงานนอกอีก o7 เหนื่อยยยยย
-
อดีตของเต้ กะ เซน มานเป็นยางไงอ่ะ
:confuse:
-
เต้อย่ากลับไปหาไอ่เซนมันนะ ให้จบแล้วจบเลยดิ
เค้าเชียร์พี่เกียร์อ่ะ :oni2:
ถึงแม้ว่าเต้จะรักไอ่เซนมันเหมือนเดิม แต่ขอให้รักพี่เกียร์มากกว่า :laugh:
+1 ให้กำลังใจคนแต่งค่ะ :L2:
-
ติดงอมแงม :oni1:
ไม่รู้จะเชียร์ใคร ขอเป็นทั้ง 2 คนเลยได้มั้ยคราบ :o8:
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก :laugh:
-
ยังคงรอเป็นกำลังใจให้นะครับ
-
:m12:..จ๋มน้ำหน้าไอ่พี่เซน..สะจายอ่ะ..อิ.อิ. :laugh:
-
:L2:
-
ผัดไทกะไอศครีมมันกลับมาอีกแร้วววววว :a1:
-
อดีตของเต้ กะ เซน มานเป็นยางไงอ่ะ
:confuse:
ความรักแบบคับผม จิ้มมาได้เลยยยยย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2568.0)ช่วยไอ้ตัวเล็กโปรโมทนิยายละกัน :m4:
ถ่านไฟเก่าจะ return ซะละ...แต่ขอบอกยังไม่เชียร์ใครอ่ะ o12
เกียร์ก็ยังไม่ได้แสดงท่าทีอะไร... ไอ้พี่เซนก็ยังไว้ใจไม่ได้...
เป็นโสดดีกว่าเรา...เบื่อความรัก... :laugh:
-
อิอิ มีนายเชนหึงหวง แบบนี้เค้าเรียกหวงก้างน่ะค้าบบบบบบบบบบบบ
-
ขอบคุณที่ลิงค์เรื่องเดิมให้ด้วยนะครับ...ไว้จะกลับไปไล่อ่านจะได้เข้าใจเรื่องเต้กะเซน
....แต่ในเรื่องนี้ลุ้นเชียร์เกียร์มากกว่าอ่ะครับ...แต่ยังไม่ค่อยมีท่าทีเลยเนอะ
ว่าแล้วก็ตามอ่านอย่างงอมแงมต่อไป อยากให้เต้ได้เจอรักดีๆ ซะทีนะ
-
จะเชียร์ใครดีหว่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ไม่เอานะ ไม่เอาเซนเป็นพระเอก รับไม่ได้
-
o2 กะลังสงสัยว่า รักงอมแงม เป็นภาค 2 ของความรักแบบคับผมหรือเปล่า
ถ้าใช่ คงต้องเตรียมตัวทำใจ o12 ทำใจได้แล้วจะกลับมาอ่านนะคร้าบ
ความรักแบบเซน ความรักแบบทรยศหักหลัง ยังไงๆ ก็รับไม่ได้อยู่ดี :serius2: เข็ดฝังใจแทนเต้ไปเลย
เซน มานเป็นผู้ร้ายในสายตาไปซะแล้ว ยากที่จะทำใจยอมรับมานเป็นพระเอกได้อีกในเรื่องนี้ :angry2:
*ต้องขอโทษตัวเล็กด้วยนะ ถ้าเม้นท์นี้แรงไป
**อ่านตอนแรกๆ ก็ อืมม์! นะ เรื่องนี้น่ารักดี แต่ไหงยิ่งอ่านไปๆ กลายเป็นเราเครียดฟะ งง งง งงตัวเอง o2
*** :pig4:ขอบคุณนะครับ นายตัวเล็ก :L2:
-
รีบนรู้สึกจะอินจัด... :m20:
นี่ขนาดความรักแบบคับผมจบไปแบบ soft ๆ ไม่บรรยาย
เหตุการณ์มากมาย ไม่ได้เจาะลึกรายละเอียดที่ได้แยกทาง
ยังมีคนเกลียดเซนมากขนาดนี้ :laugh:
กลับคิดว่านี่ละชีวิต...บางครั้งคนที่เรารักและเลิกลากันไป
กลับต้องโคจรมาพบกับ ทักทายกัน และอาจจะรื้อฟื้นถึงขั้น
ถ่านไฟเก่าคุกรุ่นขึ้นมาอีก...ประสบการณ์ความรักวัยเด็ก
เติบโตขึ้นไอ้พี่เซนอาจได้เรียนรู้อะไรมากขึ้น... :a1:
เรามาแสดงความคิดเห็นจากเรื่องกันดีกว่า...อย่าไปชี้นำ
หรือกดดันให้คนเขียน เขียนอะไร...ปล่อยให้นำเสนอตาม
ความต้องการได้อย่างอิสระ... เราน่าจะได้อ่านเรื่องที่เป็น
ธรรมชาติมากกว่าจริงมะ :กอด1:
ปล. ไม่อยากบอกเลยว่าเราก็เกลียดไอ้พี่เซนอ่ะ :o8:
ปล. แต่ก็ยังไม่ไว้ใจคุณพี่เกียร์... มีตัวเลือกอื่นอีกมะอ่ะ
:oni1:
-
o13 อดีตยังไงผมไม่รู้ แต่ผมรู้ว่า อะไร ๆ มันไม่มีวันเหมือนเดิมได้หรอกใช่ไหมครับ
มีแต่จะก้าวต่อไป จะกับคนเดิม หรือคนใหม่ แต่ทุกอย่างมันก็ดำเนินไปอย่างที่มันควรเป็น
แต่ยังไงก็เชียร์ เกียร์ - เต้ นะ 555 โลกกลมจริง ๆ 555
-
สมน้ำหน้าเซน เจ้าชู้ดีนัก สม :m14:
-
กลับไปอ่านความรักแบบคับผมแล้ว อยากให้เต้กะเซนกลับไปรักกัน
เพราะ........
..............
สงสารคนที่จะมาเป็นแฟนใหม่ของทั้งเต้และเซน
ในเมื่อบอกว่าพี่-น้อง...แต่ทั้งสองยังบอกว่ารักกัน และลืมกันไม่ลง
คนที่น่าสงสารที่สุดคือแฟนของทั้งคู่ เหมือนกับเค้าไม่ได้เป็นคนที่เต้และเซนรักที่สุด
-
เหอๆ อะไรก้อเปนไปได้ ลุ้นต่อไป
-
ผมกลับมาที่ 2047 วันพุธ หลังจากไปนอนที่บ้านมาสองคืน
ภายในห้องเหมือนเดิมเพียงแค่กรงไอ้แมคที่เปิดไว้และไร้ตัวมัน กับไอ้มาร์ค กีตาร์ที่เคยวางอยู่ใกล้ๆนั้น หายไปแล้ว
“ค้าบแม่”
“ถึงห้องรึยังเต้” เสียงแม่ผมโทรมาถาม
“ถึงแล้วค้าบ เพิ่งถึงเอง เลยไม่ได้โทรบอก”
“อ่อ แม่ก็เป็นห่วง แล้วอย่านอนดึกนะ คราวหลังก็อย่ากลับค่ำๆมืดๆแบบนี้อีก ชอบนั่งแทกซี่คนเดียว ไกลก็ไกล
แล้วนี่ที่ห้องมีอะไรกินบ้างหรือเปล่า ดูสิ บอกให้เอาขนม ผลไม้ติดมือไปด้วยก็ไม่ยอม ...”
“แม่ เดี๋ยวเต้อาบน้ำก่อนนะ” ผมรีบตัดบทก่อนที่หูจะชาไปมากกว่านี้
“แหม พูดยังไม่ทันจบก็จะรีบวางซะแล้ว ไอ้ลูกคนนี้” แหะๆ...ก็แม่บ่นซะ เพิ่งจะเจอกันเมื่อกี้เองนะคร้าบคุณแม่
“เหนื่อยอ่ะ นะคร้าบๆ”
“จ๊ะ อาบน้ำนอนนะ ไม่ใช่แต่งตัวออกไปเที่ยวอีก”
“วันพุธจะให้ไปไหนล่ะ แม่ก็” รู้ทันจริงๆ วันนี้ไอ้แบงค์มันชวนผมไปกินเหล้าคับ
“จ๊ะ อย่าคิดว่าชั้นไม่ได้ยินที่แกคุยโทรศัพท์เมื่อเย็นนะ” เสียงเปลี่ยนเลยคุณนาย...เหอๆ
“ไม่มีไรหรอกค้าบ เพื่อนมันชวนไปเสาร์นี้”
“แน่ใจนะ แล้วเหล้านะ แม่ขอได้มั้ยเลิกกินได้แล้ว บุหรี่ก็อย่าไปสูบมัน แล้วเนี่ยะ แทนที่เสาร์อาทิตย์ จะกลับบ้าน ไปกินเหล้าเมายาที่ไหนอีกล่ะ เรื่องเรียนต้องมาก่อนนะเต้ ไม่ใช่วันวันคิดแต่จะเที่ยว” เหอะๆ...อยู่ดีดีทำไมแม่เทศน์กูหว่า ยังไม่ทันทำไรผิดเลยนะ
“แม่คร้าบ เต้จะอาบน้ำแล้วอ่า ไม่ไปไหนหรอกคับ นะนะ”
“ย่ะ แล้วห้าทุ่มชั้นจะโทรมาใหม่ แค่นี้นะ”
“ค้าบๆ” รู้ทันจริงๆ อ้างโทรศัพแบตหมดไม่ได้ล่ะสิ งานนี้
“ไงมึง” พอวางจากคุณนายแม่เสร็จ ไอ้แบงค์ก็โทรมาต่อพอดี
“กลับถึงหอยังวะ พร้อมยัง”
“แม่กูเพิ่งจะด่าเมื่อกี้ว่าไม่ให้ไปกินเหล้า”
“อ้าว…”
“มารับด้วยได้ป่าววะ มึงอยู่หอป่ะ”
“นึกว่าไปไม่ได้ห่า อยู่ๆ ได้เลยเดี๋ยวพี่แบงค์ไปรับถึงที่นะคร้าบท่านน้องเต้ แต่รอก่อนนะ ต้องไปรับที่รักกูก่อนวันนี้”
ปกติไม่เห็นแฟนมันจะไปเที่ยวด้วยแฮะ มาแปลก
“เออ ได้ๆ ไปกันกี่คนวะ”
“ 7 คน มีมึง กู แฟนกู ไอ้ฟลุค ไอ้ทอป แฟนไอ้ฟลุค และเพื่อนไอ้ทอป” อืม
“ประมาณครึ่งชั่วโมงโอเคป่ะ”
“ชั่วโมงนึงแล้วกัน” เออก็ดี กูจะได้ไม่ต้องรีบ ดูนาฬิกาเพิ่งสองทุ่มกว่าๆ
“ได้ๆ เจอกัน”
“เออ” แล้วไอ้แบงค์วาวสายไป
แล้วก็ไปจัดการอาบน้ำแต่งตัว เสร็จแล้วยังเหลือเวลาอีกตั้งยี่สิบนาที ลงไปกินข้าวข้างล่างดีกว่า
ระหว่างล็อคประตูห้องผมก็สังเกตุเห็นแม่กุญแจลอคประตู 2046 อยู่ ...
แล้วก็เดินลงไปสั่งข้าวกระเพราหมูสับไข่ดาว อาหารง่ายๆประจำวันแถวๆนั้นประทังชีวิต
มาถึงร้านที่เราเที่ยวกัน ซึ่งไม่ไกลจากมหาลัยมาก เรียกว่าเป็นร้านประจำของเด็กมหาลัยนี้เลยล่ะคับ
และพวกมันก็ไม่บอกนะว่ามาเป็นคู่ ไอ้แบงค์ก็อยู่กับแฟน ไอ้ฟลุคก็อยู่กับแฟน ส่วนเพื่อนไอ้ทอปกับมันก็ไม่รู้ว่าเพื่อนแบบไหน คลอเคลียกันตลอด สรุป...กูจะนั่งอยู่ต่อไปก็แปลกๆ เลยเดินออกมาสูบบุหรี่ข้างนอกดีกว่า
“มีไฟแชคป่ะคับ” เสียงชายหนุ่มหน้าตี๋ใส ตาเจ้าเล่ห์ และหยาดเยิ้มเหมือนพี้กัญชามาดังอยู่ใกล้ๆ
“อ่ะ” ผมยื่นไปให้ ปกติผมจะสูบบุหรี่ก็เฉพาะเวลามากินเหล้านี่แหละ นานๆทีเนอะ
“ขอบคุณคับ” จุดเสร็จ นายนั่นก็ยื่นไฟคืนให้ผมแล้วยิ้มให้
“ชื่อไรอ่ะ”
“เต้” ผมตอบเสียงเรียบปกติ
“มากับแฟนหรอ”
“เพื่อน” มากับเพื่อน แต่ไอ้พวกเพื่อนแม่งมากับแฟน…เบื่อเว้ย
“เมาแล้วหรอ” โหย หยามกูเกินไปและ เพิ่งสี่ทุ่มจะเมาได้ไง เหล้ายังไม่ถึงครึ่งกลม ไม่รู้จะพูดไรต่อเลยถามไป
“เป็นเกย์ป่ะคับ” คำถามนั้นผมกล้าถามไปได้ไงวะ ถ้าไม่ใช่นี่โดนต่อยร่วงแน่ๆ ไอ้เต้เอ้ย
นายนั่นนิ่งไปสักครู่ก่อนจะตอบคำถามผม
“คับ นายล่ะ”
“ชื่อไรอ่ะ” จะตอบว่าใช่ก็กลัวพวกไอ้แบงค์รู้ ตอบว่าไม่ กูคงบาปอีกที่โกหก เปลี่ยนคำถามดีที่สุด
“บิวคับ”
“อืม หน้าม่อดีนะคับ หึหึ” ผมยิ้มกวนๆให้ไป และไอ้เจ้านั่นก็ยิ้มกลับ
“ตรงดีนะนาย แล้วมีแฟนยัง”
“ยัง”
“งั้นจีบนะ”
“หึหึ” แค่วิธีจีบก็ไม่โดนแล้วคร้าบ
“ขอเบอร์หน่อยดิ”
“07-2034745”
“เฮ้ย พูดซะไว ใครจะจำได้ อ่ะๆกดให้หน่อย” ให้แล้วยังบ่น แล้วมันก็ส่งโทรศัพท์มาให้ผมกดเบอร์
“นั่งโต๊ะไหนอ่ะคับ”
“ในร้านนั่นแหละคับ ไปก่อนนะ” แล้วผมก็เดินกลับเข้าไปนั่งที่โต๊ะ
พวกมันก็ยังคงอยู่กันสามคู่ชู้ชื่น เห็นแล้วบาดใจยิ่งนัก แม้ว่าจะไม่อยากมีคู่ แต่ก็ไม่อยากเห็นคู่แบบนี้นะเว้ย
แม่งเอ้ย เห็นแล้วคิดถึงเรื่องนั้นเหมือนกันนะ
...เรื่องราวของเมื่อวาน วันอังคาร
“เต้ เสร็จยังเนี่ย นานแล้วนะ” ไอ้พี่เซนมันมารอผมที่บ้านจะไปกินข้าวกับคุณแม่มันตอนเย็นคับ
“แปบเดียวๆ ผมมันยังไม่แห้งเลย”
“แม่จะมาถึงแล้วนะ เดี่ยวโดนบ่นหรอกให้แม่มารอ”
“เสร็จแล้ว เมิงนั่นแหละ บ่นจริงๆยังไม่ทันแก่”
ยังไม่เห็นแม่เค้าจะว่าไรเลย แค่โทรมาบอกว่าอีกประมาณยี่สิบนาทีจะถึง
“เออๆ แค่ไปกินข้าว จะแต่งไรนักหนา”
“กูแค่จะใส่แวกซ์ แต่รอผมมันแห้งเว้ย”
เถียงกันไปๆมาๆ สักพัก ผมก็ใส่แวกซ์ที่ผมไปด้วย แล้วแม่ก็มาบีบแตรรถอยู่หน้าบ้าน
“หวัดดีคับแม่” ผมไหว้แม่พี่เซน แล้วขึ้นไปนั่งบนรถที่เบาะด้านหลัง
“แม่หวัดดีคับ เนี่ยไอ้เต้นะแต่งหล่ออยู่นั่นแหละไปแค่เนี่ยะ” มาถึงก็ฟ้องแม่เลยนะ ไอ้ขี้ฟ้องเอ้ยยยย
“แหม นานๆทีจะเจอกัน เต้ก็ไม่มาเยี่ยมแม่เลย หายไปเลยนะลูก”
แม่ก็ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยคับ จะให้ผมไปเยี่ยมบ่อยๆได้ไงล่ะคับ ก็เลิกกับลูกแม่ไปแล้ว แหะๆ
“เต้ย้ายไปอยู่หอแล้วอ่ะคับ ไม่ค่อยได้กลับบ้านเลย” ผมก็อ้างข้างๆคูๆ
“ติดเที่ยวอ่ะดิ” ไอ้พี่เซน หาเรื่องด่ากูอยู่ได้
“เซนก็ ไปว่าน้อง น้องเขาไม่เหมือนแกหรอก” ใช่คับ แม่พูดถูกต้องที่สุดเลย
“โหยแม่ เข้าข้างแต่มันอ่ะ”
“พี่เซนอ่ะ เที่ยวหนักแล้วชอบว่าผมเที่ยว” งานนี้ไอ้เต้ทำแบ๊ว เรียกคะแนน 555
แล้วก็ไปถึงร้านอาหาร และผมกับไอ้เซนก็ยังคงเถียงกันช้งเช้งๆ ไปมาจนอิ่มนั่นแหละ
“แม่ ผมขอไปเดินเล่นสะพานพระรามแปดกับน้องก่อนได้ป่าวอ่าคับ” ไอ้พี่เซนพูดขึ้น ไม่ปรึกษากูเลย
“อ้าว จะไปกันหรอ ระวังตัวล่ะค่ำๆมืดๆ”
“เอ่อ...คือ”
“เต้มันอยากไปนึกถึงวันเวลาเก่าๆอ่ะคับ ใช่ป่ะ” เหอะๆมึงเนียนไปและ กูไม่เคยพูด อย่ามามัดมือชก แต่สุดท้ายแม่ก็เห็นดีเห็นงามไปส่งเราสองคนที่ตีนสะพาน แม่นะแม่ ไม่รู้หรือไงว่าเป็นแผนไอ้หมาป่าลูกชายแม่
เอหรือว่ารู้เห็นเป็นใจ ไม่น้าคร้าบบบบบบบบบบบ
“ลากมาจนได้นะมึง” ผมบ่นไอ้พี่เซน ระหว่างกำลังเดินขึ้นไปข้างบนสะพาน
“ถ้าไม่บังคับ เต้ก็คงไม่ยอมมาหรอก” ไม่ต้องมาตีหน้าซื่อทำอารมณ์โรแมนติกหรอกค้าบบบบ
...คืนวันจันทร์
หลังจากกลับจากข้าวสารกับไอ้พี่เซน ผมก็นอนเล่นอยู่บ้าน ดูหนังไปเพลินๆเพราะไม่มีเรียนอีกสองวัน
ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด.... เสียงโทรศัพท์มือถือของผมที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้ดังขึ้น
“ใครอ่ะ”
“ยังไม่เมมเบอร์กูอีกหรอ” น้ำเสียงที่ผมจำได้และว่าใคร แล้วก็เพิ่งรู้ว่ายังไม่ได้เมมเบอร์เขาไว้
“โทษคับพี่เกียร์ ว่าไงคับ เพิ่งเล่นดนตรีเสร็จหรอ โทรมามีไรป่าว”
“เออ เพิ่งออกมาจากร้าน นอนยังเนี่ยะ”
“ยังคับ แล้วมีไรป่ะคับโทรมาเนี่ยะ”
“เมา”
“จริงป่ะพี่”
“ฮ่าๆ นิดหน่อย ยังอยู่ข้างนอกอยู่ป่ะ”
“กลับบ้านแล้วพี่ แล้วยังไม่กลับหรอคับ” เสียงพี่แกเมาๆหน่อย หรือเมาจริงๆวะ
“จะกลับแล้ว นึกว่ายังอยู่แถวนี้ กำลังหาที่กินเหล้าต่อ” จะตีหนึ่งแล้วนะคร้าบท่าน
“โห กลับบ้านเถอะคร้าบ ตีหนึ่งแล้ว”
“เซ็งๆว่ะ เพื่อนกูแม่งก็กลับไปหาแฟนกันหมด”
“อ่ะนะ”
“งั้นไม่มีไรละ ไปนอนเหอะ” อ้าว ไรวะ...งง
“อ่ะ กลับดีดีนะคับพี่ มีไรให้ช่วยบอกนะ”
“เออๆ ลืมบอก พี่จะย้ายกลับไปอยู่ห้องและนะ”
“อ่อๆคับ”
“เจอกัน ฝันดี” แล้วพี่เกียร์ก็วางโทรศัพท์ไป
...
..
..
.
.
.
พอเดินขึ้นมาถึงบนสะพาน ผมก็เล่าเรื่องนี้ให้ไอ้เซนมันฟัง
“คงอยากโทรหามึงแต่ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมั้ง” ไอ้พี่เซนทำพูดประชดๆ
“เป็นงั้นก็ดีดิวะ” ผมก็เลยแกล้งประชดมัน
“ไหนบอกไม่สนมันไง” ฮ่าๆ แผนการผมได้ผลครับ เหยื่อติดกับ
“ไม่รู้ว่ะ”
“กูบอกแล้วว่ามึงชอบมัน” อืม ไปๆมาๆใจผมเริ่มแกว่งๆ หรือจะติดกับดักตัวเอง
“มึงก็ยัดเยียดตลอด ไหนบอกอยากคบกับกู”
“กูไม่ได้ยัดเยียด กูรู้จักมึงดี มึงอย่าหลอกตัวเองสิวะ อย่าไปกลัวความรัก”
“ก็มึงเองไม่ใช่หรอ ที่ทำให้กูกลัว” ผมเริ่มเหมือนจะร้องไห้ขึ้นมาซะงั้น
“กูจะทำให้มึงหายกลัวเอง”
“เซน” เสียงเรียกเบาๆ ผมมองหน้ามันแล้วก็เข้าไปกอดมันแล้วปล่อยโฮออกมา
...บนสะพานแห่งนั้น
“อย่ากลัว อย่าโกหกตัวเองสิวะ” ไอ้พี่เซนปลอบผม มือที่คอยลูบผม และแขนอีกข้างที่โอบกอดไว้แน่น
“กูกลัว” ผมกอดมันแน่นยิ่งขึ้น และเงยหน้าขึ้นมามอง บางสิ่งบางอย่างทำให้ริมฝีปากของเราสองคนประกบกัน และจุมพิตเรียบง่ายก็เริ่มต้นขึ้นและจบลงในเวลาอ่อยอิ่งไม่นานนัก
หลังจากเงียบไปสักพัก ยามที่เราสองเหม่อมองไปที่สายน้ำเบื้องล่าง ที่ยังคงไหลเหมือนเมื่อหลายปีที่แล้ว
“กูเพิ่งรู้ว่าความรักคืออะไร และมันก็ทำให้กูเจ็บที่รู้ว่าการทำให้คนที่กูรักมีความสุข ไม่ใช่สิ่งที่กูทำให้มึงได้อีก”
...ประโยคนั้นจากปากไอ้พี่เซน ดังก้องอยู่ในหัวผม ตอนนี้ผมนั่งอยู่หน้าร้านเหล้าแห่งนี้
ดูวัยรุ่นมากมายสนุกสนาน สดใส มืดมน หัวเราะ และร้องไห้...
ผมยืนอยู่หน้า 2047 อีกครั้งตอนตีสองหลังจากแยกย้ายกับไอ้พวกนั้นที่ร้านโจ๊กใกล้ๆตึกที่ผมอยู่
ห้อง 2046 ไม่มีแม่กุญแจล็อคอยู่แล้ว คงมีใครสักคนอยู่ข้างใน ผมหวังว่าพ่อไอ้แมคจะนั่งเล่นกีตาร์อยู่ในนั้น
ผมยืนราวกับต้องมนต์สะกดอยู่สักพัก ก่อน 2046 จะถูกเปิดออกมา
*******************************************************************
ดีค้าบ คนอ่านหลายคนอินมาก ขนาดมีบางคนจะเลิกอ่านเพราะทำใจไม่ได้...
ตั้งใจเขียนแล้วจะพาลเลิกอ่านกันซะแล้ว...เสียใจจังเลย
วันนี้ลงให้ไวกว่าทุกวัน เพระว่างหน่อย อีกอย่างมีคนมาบ่นว่า กว่าจะลงรอไม่ไหว ต้องมาอ่านตอนเช้าทุกที อิอิอิ
-
อ่า เกียร์กลับมาแร้ว หุหุ จาเปิดประตูมาทำไรหนอ แถมตอนนี้มีตัวละครเพิ่มอีก เต้นี่เสน่ห์แรงนะเนี้ย :laugh:
-
คนน่ารักก็อย่างเนี้ย เสน่ห์แรงจริงๆ :o8:
ชิส์ มาแซวพี่ o12 ก็อยากมาดึกจริงๆ นี่นา ใครจะไปรอไหว คนทำงานนะวุ้ย
แต่วันนี้มาเร็ว ยกโทษให้ เอาไปสองจ๊วบบบ :oni1:
-
เมื่อไหร่จะรักกันนะ รักกันเร็วๆจิ นะนะ จ๋าขอ(เกี่ยวไหมวะ) :m13:
-
เฮ้อ ลุ้นต่อไป
-
รอลุ้นพี่เกียร์ละกัน :oni2:
:L2:
-
ถึงจะเศร้าแต่ก็ยังอ่าน เพราะหวังว่าสักวันน้ำตา จะเปลี่ยนเป็นน้ำตาล o7
ป.ล. หวังว่าเรื่องนี้คงไม่จบเศร้าแบบเรื่องก่อนนะ :m16:
-
จาหาภาคก่อนอ่านได้ที่ไหนอ่ะ
เห็นมีแต่คนพูดถึงอ่ะ แต่ม่ะรู้เรื่องกะเค้าด้วยเลยอ่ะ :a6:
-
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2568.0
ลิ้งค์เรื่องความรักแบบคับผมนะคับ
-
ชอบพี่เกียร์มากเลย อิอิ
แอบลุ้นตอนต่อไป จะเกิดไร
ยิ่งใกล้กันอีก โอ้ว ..... คิดไปไกล
-
ถึงจะยังทำใจได้ไม่ 100% แต่ก็นะ มันอ่านจนรักเรื่องนี้งอมแงมไปแย้ว ง่ะ
“กูเพิ่งรู้ว่าความรักคืออะไร และมันก็ทำให้กูเจ็บที่รู้ว่าการทำให้คนที่กูรักมีความสุข ไม่ใช่สิ่งที่กูทำให้มึงได้อีก”
อ่านอยู่หลายเที่ยวกว่าจะทำความเข้าใจว่าประโยคนี้สื่อความหมายอะไร อืมม์ ความหมายกินใจ ลึกซึ้งมาก o13
ความรักเป็นเรื่องของคนสองคนนั้น คนอื่นอาจจะไม่เข้าใจ หรือเข้าใจก็ไม่ลึกซึ้งเท่า
ผมเข้าใจแล้วล่ะ จะพยายามไม่อินมากจ้า เล่าตามสบายเลยครับตัวเล็ก
:pig4: ขอบคุณครับ นายตัวเล็ก :L2:
-
อ่านต่อไปครับ ไม่เลิกแน่ๆ
ว่าแต่เรื่องนี้ขอแบบไม่เศร้าได้ม๊า นะ นะ :m1:
-
ตอนนี้เล่าเรื่องได้น่าสนใจมาก แถมมีประโยคดีๆด้วย ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
สนุกมากเลย ตามลุ้นตลอดเลย o13 o13 o13
-
:L2:มาให้กำลังใจ :L2:
รอลุ้นต่อไป :a1:
-
ชอบจังเลยตอนนี้ แอบซึ้ง
-
เพิ่ง เข้ามาอ่าน เรื่องนี้ ครั้ง แรก อะ
เชีญร์ พี่ เกียร์ นะค่ะ
“กูเพิ่งรู้ว่าความรักคืออะไร และมันก็ทำให้กูเจ็บที่รู้ว่าการทำให้คนที่กูรักมีความสุข ไม่ใช่สิ่งที่กูทำให้มึงได้อีก”
ประ โยคนี้ ต้อง อ่านหลายรอบ เรย กว่าจะ เข้าใจ
อ่านไปอ่าน มาชัก ซึ้ง แฮะ
รอตอนต่อ ไปนะค่ะ
:bye2:
-
ต่ายห่า..อ่านมาตั้งนาน ก็นึกเชียร์เต้กะเกียร์อยู่เลย กำ เพิ่งมารู้ว่าเป็นภาคต่อของเต้กะเซน กำอีกรอบ o7
พยายามทำใจอยู่....ป่ะเดี๊ยวน่ะ ...
อืมม อยากให้เซนกะเต้กลับมาคืนดีกันอ่ะ ถึงคราวที่แล้วเซนจะแขวไปบ้างก็เห่อะน่ะ o12 แต่ในใจลึก ๆ ก็อยากให้กลับมาคืนดีกัน นึกถึงวันที่มีความรักกันใหม่ ๆ โคตรน่ารักทั้งคู่อ่ะ ถึงตอนเลิกกันจะงี่เง่าไปหน่อยเห่อะ :laugh:
แต่ท่าทางไอ้เซนจะเชียร์เกียร์อีกคนซ่ะแร๊ะ :m15: ช่างเป็นความรักที่น่าหดหู่ :o12:
-
:oni1: พี่ซินมาอ่านแล้วน๊า....
รักครั้งแรกที่จบลง ทำให้เต้ เข็ด กลัว กับความรัก ไม่กล้าที่จะมีความรักอีกครั้ง ชิมิ
และคนที่ทำให้เต้ เข็ด กลัว เรื่องความรักก้อคือเซน ซึ่งเรื่องนี้ เซนรู้ดีใช่ป่ะ ที่เต้ ไม่กล้าเปิดใจรับใคร
เอ? หรือเซน จะเป็นพี่ชายขี่ม้าขาว มาช่วยให้เต้ เปิดใจรับรักครั้งใหม่กับพี่เกียร์ น่อ ? คิคิ :m12:
รอลุ้นความรักของน้องตัวเล็ก...เอ๊ย... นายเต้ จะเป็นยังไง ต่อไป :m1:
:m32:
-
กลับมาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ยังไม่ได้อ่านเลย แต่ขอเข้ามาให้กำลังใจคนแต่งก่อน :m23:
เดี๋ยวอ่านแล้วมาเม้นท์ให้อีกทีนะ
ตัวเล็กรักษาสุขภาพด้วยน้า
ถ้าตัวเล็กไม่สบายไปแล้ว เดี๋ยวคนอ่านจะค้าง :m20: (พูดเล่นจ้า)
-
มาอ่านแล้วนะคับ
ตอนนี้สนุกดี
สู้ๆ นะคับ
-
o7
รักแรกก็คือรักแรก...จะให้ลืมคงยาก...
แต่ก็ไม่ใช่ว่ารักต่อไปจะไม่สำคัญหรือด้อยค่ากว่าแต่อย่างใด
รักแรกที่พังทลาย สร้างรอยแผลให้เต้ ความหวาดกลัวในรัก
จึงไม่ใช่เรื่องแปลก...ใครนะจะรักษารอยแผลนั้นให้นายเต้
:o8:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
เดี๋ยวมาอ่านใหม่ครับผม
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่านเสร็จละครับผม
สรุปใครเป็นพระเอกครับเนี้ย
อยากให้พี่เกียร์เป็นพระเอกนะครับ อิอ ชอบพี่เค้าอะ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
^
^
^
จากรีบน อยากให้พี่เกียร์เป็นพระเอกเหมือนกันเลย
อยากให้เต้ได้เริ่มต้นใหม่ กับคนใหม่
FC เซนอย่า :เตะ1: เค้าน้า
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:a11: ติดตาม ตามมาติด :a3:
-
มาต่อละคร้าบ พอดีงานยุ่งๆ จะสอบด้วย ช่วงนี้คงลงให้ช้าหน่อยนะค้าบ :oni3:
-----------------------------------
“อ้าวไง กินเหล้ามาหรอ” เสียงไอ้คนที่เปิดประตูออกมาทักผม
“คับ”
“เมาป่ะวะเนี่ยะ” ไอ้คนนั้นที่ยืนใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียวโชว์หุ่นถามขึ้น ผมจะเมาก็เพราะพี่น่ะแหละ
“ป่าว”
“ไปอาบน้ำนอนไป ไม่ไหวเรียกได้นะ”
“คับ”
ขณะกำลังจะหยิบกุญแจไขห้อง อยู่ดีๆ ผมก็อ้วกพุ่งตรงหน้าห้องเลย ไอ้พี่เกียร์ตาค้างมองผมที่ไม่ได้สติ
อ้วก อ้วก อ๊วกกกกกกกกกก อิ๊ อี๊...
“เฮ้ยเต้ ไหนบอกไม่เมาไง กูว่าแล้ว ยืนหน้ามึนๆ”
เสียงบ่นๆ อะไรไปเรื่อยของพี่เกียร์ ขณะที่สองมือก็ลูบหลังและช่วยประคองผม
“เป็นไง ดีขึ้นยัง” เขาถามผมเมื่อการอ้วกยกแรกสิ้นสุดลง ตอนนี้ไม่มีแรงตอบคับ หอบหายใจถี่ด้วยความเหนื่อย ใครเคยเมาเหล้าแล้วอ้วกจะรู้ซึ้งดี ว่ามันต้องใช้พลังแค่ไหน ขับไล่ลมปราณ
พี่เกียร์พยุงผมเข้ามาในห้อง 2046 ภายในห้องยังดูรกๆ ด้วยข้าวของที่น่าจะเพิ่งขนมา(อีกรอบ)
แล้วรู้สึกตัวอีกทีก็เป็นเวลาบ่ายสองแล้ว
ผมลุกยันตัวขึ้นมา มองไปรอบๆไม่พบใคร ขณะกำลังจะลุกจากเตียงก็สังเกตุว่าเสื้อผมมันไม่ได้ใส่อยู่นี่หว่า พอลุกพ้นผ้าห่มมา อ้าว เหลือแต่บ็อกเซอร์ แหะๆ เมื่อคืน...กู...พยายามคิด ไม่มีฉากเลิฟซีนในหัว
แสดงว่าปลอดภัย 99% ค่อยๆเดินหาข้าวของตัวเอง
เปิดไประเบียงก็พบกางเกงยีนส์สีน้ำตาลแขวนอยู่ เสื้อยืดสีดำ อ่ออยู่นี่เอง ว่าแล้วก็รีบคว้ามาแต่คงไม่ต้องใส่มั้งคับ เพราะผมจำได้ว่าพี่เกียร์ลากผมเข้ามาห้องเค้า ห้องผมก็ห้องข้างๆนี่เอง ว่าแล้วเดินไปหยิบมือถือ
กระเป๋าตังค์ กุญแจห้อง ที่วางไว้หน้ากระจก แล้วก็พบกระดาษโน๊ตถูกทับไว้
“จะกินไรโทรมาบอกนะ เดี๋ยวเลิกเรียนซื้อขึ้นไปให้”
อืม ดีเหมือนกันแฮะ ผมอ่านโน๊ตแล้วรู้สึกดีนิดๆ แล้วก็เดินอมยิ้มกลับห้องไป
จัดการอาบน้ำ สระผม ล้างหน้า แปรงฟัน เรียบร้อยทุกอย่างก็นุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาโทรศัพท์ริมระเบียงห้องตัวเอง
โอ้โห 14 มิสคอล ใครบ้างวะ ไอ้แบงค์ ไอ้ทอป แม่ เบอร์แปลกอีกหนึ่ง ช่างมันก่อนละกาน โทรสั่งข้าวก่อนอิอิอิ
กดหาไปหามา...อ้าว กูยังไม่ได้เมมเบอร์พี่เค้าไว้อีกหรอวะ เพิ่งรู้นะเนี่ย แหะๆ
ลองไปค้นๆในเบอร์โทรเข้าโทรออก อ่าเบอร์นี้น่าจะใช่ ยามดึกวันจันทร์ มีโทรมาคนเดียวนี่หว่าว่าแล้วก็กดโทรไป
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ดๆๆๆๆๆ
“ไง ฟื้นแล้วหรอ” เสียงพี่เกียร์กวนมาเชียว ชิ
“คับ”
“ตกลงกินไร”
“เอ่อ พี่อยู่แถวไหนอ่ะคับ”
“มีข้าวหน้าเป็ด กับอาหารตามสั่ง เลือกมา” ทำไมต้องทำเสียงดุด้วยวะ ไอ้เต้ไม่เข้าใจ
“ข้าวหน้าเป็ดพิเศษคับ ขอบคุณนะพี่”
“เออ” แล้วพี่แกก็กดวางไปเลย...โมโหใครมาวะ วางโทรศัพท์เสร็จ ไอ้เต้ก็หงุดหงิดเล็กน้อย มาเปิดคอมเล่นดีกว่า (คือว่าวันนี้โดดนะคับ เนียนๆ แบบว่าแฮงค์)
เวลาผ่านไปนานแสนนาน
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ ปังๆๆ ใครเคาะประตูวะดังชิบหาย สงสัยไอ้พี่เกียร์
“นึกว่าตายห่าแล้ว”
ไอ้แบงค์ยืนตะคอกอยู่หน้าประตู
“อ้าว มาได้ไง” ผมถามมันงงๆ แล้วมันกับไอ้ฟลุคและไอ้ทอปก็เดินเข้ามาในห้อง (กูยังไม่ได้เชิญเลยนะ)
“พวกกูโทรหามึงตั้งกี่รอบก็ไม่รับ” ไอ้ทอปบอกสาเหตุ
“อ่อ พอดีกูเมา”
“กูก็นึกว่าใครฉุดไปแล้ว เห็นไม่ไปเรียนด้วย” ไอ้แบงค์ยังบ่นต่อ
“หรือว่าใครฉุดไปจริงๆวะ” ไอ้ฟลุคทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ ได้ทีแอบกัดนะเมิง
“แล้วมึงเป็นไรมากป่ะวะ” ไอ้ทอปถามผม
“ไม่หรอก ระดับนี้และ แล้วไปไหนต่อวะ”
“ไอ้ห่า ไล่เลยหรอวะ” ไอ้ฟลุคกวนต่อ
“ป่าวเว้ย” กูป่าวไล่นะ แค่ถามเฉยๆ ชิชิ
“นัดใครไว้ป่ะมึง ปกติมาไม่เห็นถามแบบนี้ มาห้องมึงก็อยู่ยันดึกยันเช้ากันทุกที” ไอ้แบงค์คร้าบ หาเรื่องจริงนะ
ก็อกๆๆๆๆๆๆปังๆๆๆๆปังๆๆๆ แม่งเคาะกันเบาๆไม่เป็นไงวะ
ไอ้สามคนนั้นมองหน้ากันแล้วมองมาที่ผม สายตาจับผิด
ผมเดินไปเปิดประตูแล้วก็เจอพี่เกียร์ยื่นถุงข้าวให้
“อ่ะ”
พี่เกียร์กำลังจะเดินเข้ามาแต่สังเกตุเห็นเพื่อนผมเสียก่อน
“อ้าวเพื่อนอยู่หรอ งั้นพี่กลับห้องละ”
แล้วพี่เขาก็หมุนตัวกลับไป แล้วแปบเดียวก็มีเสียงเปิดประตูและปิดดังปังตากห้องข้างๆ
“กูเข้าใจและ” ไอ้ทอปเริ่ม
“เหมาะกันดีนะมึง” ไอ้แบงค์ต่อ
และปิดท้าย “ขอโทษที่ขัดจังหวะว่ะ เฮ้ยกลับเหอะ” โดยไอ้ห่าฟลุค
“พอเลยพวกมึง ไม่มีไรเว้ย” ผมพยายามพูดให้ทุกๆคนเข้าใจ เชื่อเถอะคร้าบ ไม่มีไรจริงๆ
“ยังไงก็อวยพรนะเว้ย รักกันนานๆ ไม่อยู่ขัดละ” ไอ้คุณแบงค์ครับ
“เออจะกลับก็กลับ แม่งเอ้ย” หงุดหงิดเว้ย ผมเดินเข้าไปหยิบจาน แก้วน้ำ จัดแจงเทข้าว รินน้ำแล้วมานั่งเปิดทีวีดู
ไม่สนพวกมันที่ยืนขำผมอยู่พร้อมกับวิเคราะห์สถานการณ์ระหว่างผมกับพี่เกียร์อย่างสนุกปาก
...กู งอน
ผมไม่คุยกับพวกมันเลย สักพักพวกมันจึงกลับไป ไม่ไปส่งด้วย อิอิอิ เวลาผ่านไปสักพัก
ก็อกๆๆๆๆๆปังๆๆๆๆๆ เว้ย ใครอีกวะ
“ไร” ผมเปิดประตูออกไปพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ไม่ได้มองหน้าด้วยว่าใครเคาะ
“เอารองเท้ามาให้” ไอ้พี่เกียร์มันพูดแล้วชูรองเท้าเน่าๆพร้อมถุงเท้ายัดไส้ทั้งสองข้างขึ้นมา
“อ่ะ... (พูดไม่ค่อยออก แหะๆ ตวาดเค้าไปเมื่อกี้) ขอบคุณคับ” แล้วผมก็หยิบรับของมา
“เพื่อนกลับไปละหรอ”
“คับ เข้ามาก่อนดิ”
“ทำไรอยู่วะ” เค้าเดินตามเข้ามา
“เพิ่งกินข้าวเสร็จสักพักคับ เออเท่าไหร่อ่ะค่าข้าว”
“เลี้ยงๆ ไม่ต้องหรอก”
“เฮ้ยไม่เอาพี่ แค่นี้ก็เกรงใจจะแย่” รบกวนเค้าซะเยอะเลยกู
“เออน่า ว่างอยู่หรอ งั้นเอาไอ้มาร์คมาเล่นได้ป่ะ”
“ได้ดิพี่ ดีๆผมจะได้มีไรฟังแก้เซ็ง”
“แปบนะ”
พี่แกยิ้มแฉ่งแล้วก็หายไปสักพัก กลับมาพร้อมกีตาร์คู่กายนั่นแล
“อ่ะ อยากฟังเพลงไร” พี่เกียร์นั่งลง เริ่มตั้งเสียง ลองสาย ท่าทางทะมัดทะแมง (แอบเท่ห์ว่ะ 5555)
“เพลงไรก็ได้พี่” เขิลเหมือนกัน อารมณ์ไหนวะกรู
“งั้นเพลงนี้ ที่อัดให้ฟัง วันนี้ลองฟังแบบร้องสดดู ฮ่าๆ”
แล้วพี่เกียร์แกก็ยิ้มอายๆหน้าแดงเลย ไม่น่าเชื่อนะคับ ว่าจะมีมุมแบบนี้กับเค้าด้วย
... ... “พอมีเวลาบ้างไหม จะเล่าอะไรให้ฟัง ตั้งใจฟังหน่อยนะ แค่นิทานปรัมปรา
เรื่องของชายตัวโตที่คอยเฝ้าตามหา คนตัวเล็กกว่ามาเดินเคียงข้างกัน… … … …
“เคยฟังเพลงรักงอมแงมป่ะ” พี่เขาถามพอเล่นเพลงแรกจบ
“หึ” ผมส่ายหน้า เพลงไรวะ ชื่อโคตรประหลาด
“เพลงเก่าและ เดี๋ยวเล่นให้ฟัง”
“จัดเลยพี่”
“แต่ห้ามด่าก่อนเพลงจบนะ ว่ามันเชย เอาเป็นว่าหันหลังไปเลย กูเขิลว่ะ เวลาร้องเพลงนี้”
เหอะๆ พี่เกียร์นี่อารมณ์ศิลปินจริงๆ
“คร้าบ สัญญาๆ”
ว่าแล้วผมก็นั่งหันไปมองที่หน้าต่างแทนและแอบอมยิ้มเล็กๆ
สักพักเสียงกีตาร์เบาสบายก็ดังขึ้น ก่อนจะตามมาด้วยเสียงร้องจากชายหนุ่มคนนี้
“ล้อมวงบรรลง บรรเลง มานั่งบ่นเพลง ไม่ยอมหลับนอน
ใจกระเด็นกระดอนมันเปียกมันปอน อาการงอมแงม
เจ้าหัวใจอ่อนแอ ชอบงอแงงัวเงีย ตื้นตัน
เก็บเอาเธอมาฝัน กลางคืนพัวพัน กลางวันงัวเงีย
... ...เหมือนคนทำไร่เลื่อนลอย
เหมือนเป็นไทฟอยด์เรื้อรัง
หัวใจไม่ยอมระวัง
เหมือนดังโดนยาระบาย … …
นอนก็นอนไม่หลับ กระส่ายกระสับอยู่ทุกเวลา
หมอไม่ยอมสั่งยา บอกว่ารักษาไม่หายซักราย”
“อ๋อ...” ผมหันกลับมาพร้อมปรบมือเปาะแปะให้เค้า
“อ๋อไร รู้จักหรอ” ไอ้คนที่เพิ่งร้องจบ ทำหน้าสงสัย
“ป่าวคับ วันแรกที่เต้มาอยู่หออ่ะ ได้ยินเพลงนี้ นึกออกและ พี่นี่เอง เปิดซะดังลั่น เต้ยังด่าอยู่เลยว่าเพลงก็เชยยังจะเปิดซะดัง เอ้ย” แหะๆลืมตัววิจารณ์มากไปหน่อย พี่เค้าเลยหน้ามุ่ยเลย
“เออ ออกจะเพราะ”
ว่าแล้วก็วางกีตาร์ลุกไปห้องน้ำ ปิดประตูปังซะงั้น
งอนหรอวะ ไม่นา ผมรีบลุกตามไปแล้วเคาะประตูห้องน้ำเรียก
“เฮ้ยๆ เป็นไรป่าวพี่ เต้ไม่ได้ตั้งใจว่านะ”
เงียบคับ ผมก็เคาะอีก ปัง ปัง ปัง
“พี่เกียร์ โกดเต้หรอ ขอโทษพี่ ออกมาเหอะ”
เงียบ ไม่มีการตอบรับ
สักพักประตุก็เปิดผัวะออกมา
“เป็นไรอ่ะพี่”
“ปวดเยี่ยว”...พูดจบแกก็เดินมานั่งที่เดิมแล้วคว้ากีตาร์ขึ้นเล่นต่อ เฮ้อ...
ฟังกีตาร์จนสี่ทุ่มกว่าก็ลงไปกินข้าวกันข้างล่างตึก
ตุ๊ดๆๆๆๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
“หวัดดีคับ”
“ดีคับ” ใครหว่า...ไม่คุ้น เบอร์แปลก
“ใครคับ”
“บิว”
“อ้าว อ่อ เออ ว่าไง” นึกอยู่ บิวไหนวะ
“ว่างป่าว ไปเที่ยวกัน”
“แหะๆ ไม่ดีกว่าคับ พรุ่งนี้เรียนเช้า” ใครวะ อยู่ดีๆมาชวนกูเที่ยว
“ว้า ไม่เป็นไรคับ งั้นไว้วันหลังก็ได้”
“คับๆ งั้นขอกินข้าวต่อก่อนนะคับ”
“เอ่อ คร้าบ ฝันดีนะเต้” แล้วก็วางสายไป ทิ้งไว้ให้กระผมงงว่าชายผู้นั้นคือใครกัน
“กิ๊กเยอะนะเนี่ย” ไอ้พี่เกียร์ที่นั่งกินข้าวอยู่ตรงข้ามแซว
“ป่าวพี่”
“หรอ” น้ำเสียงไม่เชื่อของพี่แกฟังแล้วน่าหมันไส้มากๆ
“ไม่เชื่อก็ตามใจ”
“หึหึ สับรางดีดีแล้วกัน” แม่ง กวนตีนอีกและ
“ระดับนี้ไม่มีชนหรอกคับ ผมแบ่งเวลาได้” ผมก็เลยประชดไปซะ
“หรอ แล้วแบ่งมาให้พี่ซะเยอะเนี่ย แฟนครับไม่ว่าเอาหรอ”
“ไม่หรอกคับ เค้ารู้จักเลือกหึวหวงคับ”
“คับ แล้วจะคอยดู” แล้วแกก็นั่งดูบอลที่จอทีวีในร้านต่ออย่างไม่สนใจผมเลย แมร่งเซ็ง รีบๆกินรีบๆกลับห้องดีกว่า
++++++++++++++++++++++++++++++++++
-
เต้เอ๋ย พี่เกียร์เค้าเริ่มรุกแล้วว่ะ ระวังใจให้ดีแระกาน เอิ้ก เอิ้ก
*** :L2:ขอบคุณครับ นายตัวเล็ก :pig4:
-
:m4:
กรูรู้ละ ครายยยยเป็นพระเอกกกกกก :laugh:
"รักงอมแงม"
:o8:
-
หวัดดีครับ เพิ่งเดข้ามาอ่าน
หนุกดี แหะๆ หวังว่าคงไม่จบแบบเรื่องที่แล้วนะ ^ ^
เชียร์พี่เกียร์ครับ ฮาๆๆๆๆ
-
พี่เกียร์เมื่อไหร่จะจีบจริงๆ จังๆ ซะทีล่ะคับ
รอลุ้นอยู่นะเนี่ย
-
ดีใจจังได้อ่านต่อแล้ว...มีกำลังใจทำงานขึ้นมาทันทีทันใด
:m1: หลงรักเกียร์ซะแล้วสิ มีการเล่นกีต้าร์หวานให้ฟังด้วยนะ
เป็นผมจับจูบไปแล้ว....
-
เพลงอะไรเนี่ยยยยยยยยยยยยยย ไม่เคยได้ยิน
-
:a1: เพ่เกียร์ สู้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
-
อยากให้รักกันเร็วๆอ่ะ ทำไงดี :a1:
-
ชอบนะเพลงนี้ กลับไปฟังที่หน้า 1 ใหม่เลย อิอิ
เชยดี...............................แต่ก็ชอบ
-
สองหนุ่มเขาแทงกั๊กกันไงม่ารุเนอะ อิอิ
พี่เกียร์ ก้อนะ...วางฟรอม์ซ้า...
นายเต้ ก้อ...วางท่าซ้า....
จริงๆแล่ะ แอบสนใจกันอยู่ใช่มะล่ะ ฮ่าๆ :laugh:
สงสัยต้องมีกามเทพ คอยแผงศรป่ะ ...กามเทพ คนนั้นจะเป็นใครน่อ อุอุ :m12:
-
เชียร์พี่เกียร์ค่า :m1:
-
:m29: จาโดนแฟนคลับพี่เกียร์ :เตะ1: รึเปล่าเนี๊ย!
แบบว่ายังแอบลุ้นเชียร์แฟนเก่าเจ้าเต้อยู่อ่ะ :o8:
-
พี่เกียร์น่ารักจริง :m1:ๆ
-
พี่เกียร์รุกเยอะๆเลย เต้จะได้ใจอ่อน :m4:
เชียร์พี่เกียร์ค่ะ
:a2: นะพี่เกียร์
-
นี่เอง ที่มาของ "รักงอมแงม" :m12: :m12:
-
ใส่เกียร์เดินหน้า
-
โอ๊ยยยย
เพลงรักงอมแงมน่ารักม๊ากกกกก
ตอนแรกเปิดหลายหน้าต่าง แล้วมีเสียงเพลงนี้ดังมา ยังงง เพลงไรวะ เนื้อเพลงน่ารักดี
พอมาอ่านเลยถึงบางอ้อ 555555555
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หลงรักพี่เกียร์แล้ว :กอด1:
-
กลับห้องมาผมกับพี่เกียร์ก็แยกย้ายกันไปนอน วันรุ่งขึ้นผมจึงไปเรียนหนังสือ (เด็กไม่ดีนะคับ อย่าเลียนแบบ)
“เฮ้ย ตกลงยังไงวะ” ไอ้ทอปถามเมื่อเจอหน้าผมตอนบ่าย
“ยังไง อะไร” ผมทำเสียงแข็งใส่เพื่อน
“แค่นี้ทำไม่พอใจ ไม่มีอะไรมึงก็อย่าร้อนตัว พวกกูแค่แซวเล่น” ไอ้แบงค์พูดเชิงตำหนิผม ...สรุป กูผิดใช่มั้ยคร้าบ
“เออ กูผิดเอง” งอน ชิชิ
“เฮ้ย งอนหรอวะ โอ๋ๆ อย่างอนนะสัด” ไอ้ฟลุคทำทีลูบหัวง้อๆผม กวนส้นตีนกันจริงๆคุณเพื่อนรักทั้งหลาย
“วันนี้จะไปไหนกันต่อป่ะ” ผมหันไปถามไอ้ฝุ่นแทน
“ไม่ว่ะ” แปลกแฮะวันศุกร์ทั้งที ไม่น่าพลาดแดกเหล้านะ
นั่งเล่นสักพักที่มหาลัย พี่นิวก็โทรมา
“ไงพี่”
“เออ คืนนี้ว่างป่าว”
“ร้านไหนคับ” ไม่น่าเป็นเรื่องอื่น
“ร้านประจำมึงอ่ะ” ร้านไหนอ่ะพี่ มีหลายร้าน วะฮ่าๆๆๆๆ
“อ่อ โห ไกลว่ะพี่” จากมหาลัยผมถ่อไปถนนพระอาทิตย์
“ก็เข้ามานอนในเมืองเลยดิ นอนห้องกูก็ได้ ไอ้แซนก็มา” ชักชวนจริงน้า
“คับๆ”
“เจอกันสองทุ่มครึ่งนะ” เวลาเดิมเลยคับ
“คร้าบบบบบท่านพี่” วางสายเสร็จก็ร่ำลาเพื่อนๆ
“เฮ้ยกูไปก่อนนะ”
“อ้าว รีบไปไหนวะ” ไอ้แบงค์ถาม
“เดี่ยวจะไปถนนพระอาทิตย์”
“หาเรื่องแดกเหล้าอีกนะมึง วันก่อนไม่เข็ด” ไอ้คุณแบงค์คร้าบ เทศน์เก่งบ่นเก่งจริง เดี๋ยวแก่ไวนะเว้ย
“เออ เบื่อพวกมึง” แล้วผมก็งอน กลับห้องไปเลย อิอิอิอิ (งอนเพื่อนบ่อยไปป่าววะเนี่ยกู)
“ดีคับพี่นิว”
ผมยกมือไหว้พี่เค้า เรานัดเจอกันที่แยกคอกวัว พี่แซนซึ่งอยู่ตีนสะพานปิ่นเกล้าฝั่งธน มาถึงก่อนแล้ว (ใกล้โคตรๆ)
“ไง ไอ้ตัวเล็ก มาสายอีกแล้วนะ”
“โห ผมมาตั้งไกล อีกอย่างนี่สองทุ่มสิบห้าเอง” สงสารกันหน่อยดิคร้าบ
“ก็โทรไปบอกอีกรอบแล้วหนิ ว่าจะมากินข้าวก่อนตอนสองทุ่ม” พี่แซนทำเสียงดุ แกล้งผม
“คร้าบๆ”
“ไปๆ กินข้าวหน้าสเวนเซ่นแทนแล้วกัน ดูสิ พี่เลยอดกินมะตะบะเลยเพราะไอ้ตัวเล็ก”
พี่นิวแกพูดกึ่งหยอกล้อกึ่งกวนผม ปกติเค้าจะไม่เรียกตัวเล็กหรอกคับ
แล้วสามเกลอต่างวัย(ไม่มาก) ก็พากันเดินไป ณ จุดหมาย กินเสร็จก็สามทุ่มนิดๆพอดีเลย แล้วก็ไปที่ร้านกัน
“เออพี่วันนี้มากี่คน เต้ลืมถามเลย” จะถึงร้านอยู่แล้ว ยังไม่รู้เลย
“อ้อ ห้าคน มีพี่ต้อม กับพี่โจโจ้ด้วย” คนกันเองนั่นแหละคับ ครั้งที่แล้ววันเกิดพี่นิวก็ไปกัน
เข้าไปถึงก็นั่งๆกันไปเรื่อง ดื่มๆแซวๆตามประสาคนเจอกันเดือนละสามสี่ครั้ง”
“แล้วแกเมื่อไหร่จะมีแฟนวะเต้” พี่ต้อมถามผม ผมเบื่อที่จะตอบแล้วนะคร้าบ คำถามนี้
“ก็ เรื่อยๆพี่ จะมีเดี๋ยวมันก็เข้ามาเองแหละ”
“จริงหรอวะ ดูพวกกูสิ ไม่มาสักที” พี่แซนพูดปลงนิดๆ ...ฮา อิอิอิ
“อ้าวมาได้ไงวะ” เสียงพี่นิวดังขึ้นทำให้ทุกคนหันมองตาม
“อ้าวเฮียนิวหวัดดีคับ” ผมหันไปมองเจ้าของน้ำเสียงนั้น
“อ้าวพี่เกียร์”
“ไอ้เต้กินเหล้าอีกแล้วหรอวะ” พี่เกียร์ทักผมเสียงดุปนขำ หึหึหึ
“แหะๆ”
“อ่อ ลืมไปว่ารู้จักกัน” พี่นิวพูดกับผมหลังจากมองด้วยความสงสัยแป๊บนึง
“แล้วรู้จักเฮียนิวด้วยหรอวะ” พี่เกียร์ละกีตาร์ที่เวทีเล็กๆหน้าร้าน เดินเข้ามาคุยกับโต๊ะผม
“อ่ะคับ รู้จักตั้งนานและ”
“โลกกลมเนาะ แล้วมึงเล่นดนตรีที่นี่หรอวะ” พี่นิวถามน้องชายเค้า
“ช่ายเฮีย เล่นแค่บางวันนั่นแหละ”
“เออ ไว้จะมาฟังบ่อยๆ แล้วเพิ่งเคยเจอไอ้เต้ครั้งแรกหรอวะ มันก็มาร้านนี้บ่อย”
“มันก็เที่ยวไปทั่วแหละเฮีย ฮ่าๆ” พี่เกียร์พูดแซวผม แต่ผมไม่ฮาด้วยนะคร้าบ ภาพพจน์เสียหมด เนอะๆ
“เออ ก็จริงว่ะ” พี่นิวก็เออ ออไปกับเค้า ปกป้องน้องหน่อยสิคร้าบ
“งั้นผมไปเล่นก่อนนะเฮีย เดี่ยวเล่นเสร็จมานั่งด้วย เออเต้กลับห้องป่ะเดี๋ยวกลับด้วยดิ”
“คับๆ ไม่แน่อาจจะนอนห้องพี่นิวอ่ะ” ผมตอบไปแบบนั้นเพราะยังไม่ได้คิดไว้
“อ้าวหรอ ว้า งั้นกูต้องกลับคนเดียวอีกแล้วดิ” ไอ้พี่เกียร์พูดพร้อมส่ายหัวเซ็งๆ กลับไปที่เวที
“มีชวนกลับด้วยนะน้องเต้” พี่ต้อมแซวผม ไม่มีอะไรนะคร้าบ
“ยังไงเนี่ยะฮะ” พี่นิวตบไหล่ผม แล้วหันมาถาม
“ห้องพี่เค้าติดกับห้องผมน่ะพี่”
“นิยายรักหนุ่มข้างห้องเนี่ย มันมีมาหลายคู่แล้วนะมึง” พี่แซนเสริม
“น้องเต้ทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะคับ” ตบท้ายด้วยพี่โจโจ้...อืม งานนี้หนีพวกไอ้แบงค์มา โดนพวกพี่นิวเล่นงานอีก หนีมาดอนน่าป่ะมาช่าจริงๆ เฮ้ออออ
เพลงแรกดังขึ้นหลังจากเราคุยกันได้สักพัก จำไม่ได้หรอกคับว่าเพลงอะไร
... … … …
เพียงสุราเสียงดนตรี
ที่แห่งนี้สลัวเงา
สับสนระหว่างเรา
กูเมาเหล้าหรือเมารัก
... ... ... ...
“เอ้า ชนนนนนน” พี่นิวชูแก้วเหล้าขึ้นมาแบบเซๆ เมื่อพี่เกียร์เดินมาร่วมแจมด้วยหลังเล่นดนตรีเสร็จและร้านใกล้ปิดแล้ว
“เอ้าชนนนน” พี่ต้อม พี่โจโจ้ ส่วนพี่แซนแกกินน้อยคับ จนไม่มีใครอยากชนด้วยและอิอิอิ ก้ดี ไว้ดูแลเพื่อนๆเวลาเมา
“ตกลงเต้ก็กลับกับเกียร์นั่นแหละ จะได้มีเพื่อนกลับ ไกลๆ อันตราย” พี่นิวคร้าบ เมาแล้วยังมีแรงเป็นพ่อสื่อเนาะ
“ว่าไงเต้ อยากนอนแถวนี้ก็ได้นะ ไม่อยากขัด” น้ำเสียงน่าหมันไส้อีกละไม่มีกิ๊กไม่มีชู้ทั้งนั้นแหละ กลุ่มนี้พี่ทั้งกลุ่มเว้ย
“พี่เค้ากลับคนเดียวได้แหละ หนังเหนียวขนาดนี้” ผมหันไปบอกพี่นิว
“ได้ไงจ๊ะ บ้านพี่ก็ต้องไปทางนั้น เดี๋ยวนั่งไปด้วยกันก็ได้ ปลอดภัยแน่นอนไปกับพี่” พี่ต้อมแกก็เมาคับ พูดเสร็จก็เข้าไปคว้าแขนพี่เกียร์มาควงเล่นทันที ไวนะพี่ ฮ่าๆๆๆ สะใจ ไอ้พี่เกียร์หน้าเหวอเล็กน้อย
“มึงนั่นแหละไอ้เต้ กลับเป็นเพื่อนน้องกูด้วย” พี่นิวนะเล่นมุกนี้ ก็ได้วะ
“คับ” ไอ้พี่เกียร์มันก็หัวเราะชอบใจ เออ รุมแกล้งดีนัก ไม่คุยกับใครแล้ว เหล้าเหลือเกือบครึ่งกลม (ที่สอง) ร้านก็จะปิด ไม่รอช้า คว้ามาชงต่อ และก็กระดกเอาๆ ชนแก้วกับพี่นิว และพี่ต้อม และในที่สุดก็...
**********************************************
ลงให้ไม่เยอะ เพราะว่ามีสอบคับ ปั่นได้แค่นี้ แหะๆ ไม่ว่ากันนะคับ ช่วงนี้สอบอาจจะลงไม่เยอะและช้าหน่อย
ไปและค้าบ ฝันดีๆ :oni2:
-
แอบมาขำ "หนีมาดอนน่าป่ะมาช่าจริงๆ" หุหุ :laugh:
คืนนี้เต้กลับกะเกียร์ โอ้ว ต่างคนต่างเมาจะเข้าห้องผิดมะน้อ
-
ติดงอมแงมเลย แฮะๆๆ :oni1: :oni1: :oni1:
-
ผมไมได้ใส่ กัญชานะค้าบ จะได้ติดงอมแงม 555
แล้วคุณ naix แอบขำไรค้าบ หุหุหุ :o8:
-
มีการลากกลับห้องด้วยกันด้วย อิอิ น่ารัก
-
เง้อ แล้วใครจะเสร็จใครนิ คืนนี้
-
คริ ๆ ไหงโลกมันกลมงั้นอ่ะ รึว่าเนื้องอกกันเจรง ๆ :o8:
-
ลงช้าดีก่า ม่ามา
โชคดีในการสอบ นะค่ะ
:bye2:
-
โลกมันไม่กลมหรอกคับ แต่ว่ามันเล่นดนตรีอยู่ร้านประจำที่ไอ้เต้ชอบไป มันจะไม่เจอกันได้ไงล่ะ หึหึหึ
-
ราตรีนี้มีลุ้นอีกแล้ว :o8:
โชคดีในการสอบน้า
บางครั้งการสอบมันก็ต้องอาศัยโชคด้วย จิงป่ะ :m21:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สอบสู้ๆนะคับ
เสร็จแล้วมาต่อด้วยนะ :o8:
-
ในที่สุด....ก็เมาเหมือนเดิม ใช่ปะ :m12: :m12:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ครับผมเชียร์พี่เกียร์กับพี่เต้ให้รักกันครับผม
พี่เต้คงออกแววเกย์ละครับผมว่า ไม่งั้นเพื่อนๆจะเชียร์แบบนี้เหรอครับ
เอ้..หรือว่าเพื่อนๆพี่เต้เป็นเกยืด้วยอะครับ อิอ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
อิอิ............ถูกใจ
-
ในที่สุดก็อ่านทัน :a2:
ช่วงนี้งดเหล้า(เฉพาะวัน)เข้าพรรษานะคับ อิอิ :laugh:
-
อืมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
o2โลกมันกลม....
o2เหตุบังเอิญ....
o2เกินห้ามใจ......
???????...... :laugh:
*** :pig4:ขอบคุณครับตัวเล็ก :pig4:
-
โชคดีและเป็นกำลังใจให้นะครับ...
หุ หุ รออ่านตอนต่อไป กลับบ้านด้วยกันแบบเมาๆ จะมีอะไรไหมเนี่ย (มีซะทีเหอะ รอนานแระ)
-
หนีมาดอนน่าป่ะมาช่าจริงๆ ฮ่าๆ อ่านแล้ว อย่างฮา :m20:
...แล้วถ้า... หนีพี่เซน ปะ พี่เกียร์ ป่ะ อิอิ :m12:
:กอด1: คิดตึ๋งน้องตัวเล็ก
-
ตามมาจี้อีกทีตอนตีสอง o2
-
“เมาอีกแล้วนะ” พอตื่นขึ้นมา ก็ได้ยินคำทักทายจากชายหนุ่มที่นั่งเล่นคอมอยู่
(ใส่แค่บอกเซอร์อีกแล้วนะเพ่ ยั่วเจง)
“อ้าว” ผมอุทานงงๆ เมื่อคืนผมไม่ได้สติหรอกคับแต่เท่าที่จำได้ ครั้งนี้ไม่อ้วก
“เป็นไงมั่ง เมาตลอดนะ เฮ้อ” พี่เกียร์พูดจบก็ส่ายหน้าเล็กน้อย เอือมระอาผมเต็มทีแล้วมั้ง
“พี่แบกผมกลับมาหรอ ขอบคุณนะคับ” เขิลจังเลย
“เออดิ ถ้าเกิดไปกับคนอื่นไม่ใช่พวกพี่นิวแล้วไม่มีคนพากลับ มึงไม่โดนลากไปนอนไหนแล้วหรอวะ โตแล้วนะ
ดูแลตัวเองได้แล้ว” เทศนาผมทำไมเนี่ย ฟังพอเป็นพิธีก็หันไปมองนาฬิกาใกล้ๆ เพิ่ง 11 โมงครึ่งเอง
ตื่นเช้าแฮะเรา ไอ้เต้นึกใจ อิอิอิ
“งั้นเดี๋ยวเต้กลับห้องก่อนนะคับ ไม่กวนและ” ผมพูดต่อ หลังจากมองรอบๆห้องแล้วพบว่า เอ๊ะ ไม่ใช่ห้องกูหนิ ห้องกระผมไม่รกแบบนี้หรอก ข้าวของยังคงไม่จัดเข้าที่เหมือนวันก่อน
“อ้าว เออ ไม่ได้ไล่นะเว้ย” พี่เกียร์ทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้ น่ารักดี
ผมยิ้มๆแล้วก็ลุกเดินออกไป วันนี้เสื้อผ้าครบ ถุงเท้ายังใส่อยู่เลย เหอะๆ พอเปิดประตูห้องมาก็มุ่งตรงไปอาบน้ำ
สิคับ เหนียวตัวโคตรๆ เห็นโทรศัพท์มีมิสคอลพี่นิวอยู่ 1 สาย กระผมก็เลยโทรกลับ
“ไงมึง เมาเป็นหมาเมื่อคืน” พี่นิวทักทายด้วยน้ำเสียงร่าเริงเชียว
“แหะๆ พี่ล่ะ เป็นไงบ้างคับ”
“ก็ดี นี่ออกมากินข้าวกับไอ้แซนที่สยาม” กินซะไฮโซ ข้าวแกงปากซอยมีไม่ยอมกินนะค้าบ
“ค้าบๆ เต้ก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกันนะเนี่ย” พูดถึงเรื่องกิน กระเพาะเลยเริ่มทำงาน หุหุ
“ไปกินซะไป จะเที่ยงแล้ว แล้วเป็นไงบ้าง ปล้ำน้องกูสำเร็จรึเปล่า” โห อารายกันพี่นิว เห็นผมหื่นขนาดนั้นเลย
“บ้าดิพี่” จำไรไม่ได้เลยนะคับ ไม่ผิดเพราะขาดสติ อิอิอิ
“กูว่ามึงสองคนนี่ยังไงๆ ดูห่วงกันจัง เมื่อวานไอ้เกียร์ก็จะลากมึงกลับให้ได้ พอเห็นมึงเมา”
“อะไรพี่ ไม่มีไรหรอก เต้ก็จำไรไม่ได้ เค้าคงกลัวไม่มีเพื่อนกลับด้วยมั้ง” จำไม่ได้ตั้งแต่ช่วงชนกระหน่ำอ่ะ
“จากห่วงมันจะกลายเป็นหวงล่ะสิ กูเห็นมาเยอะและ” อ่ะ...ไม่รู้ค้าบ
ได้ยินพี่นิวพูดแบบนี้ เริ่มนึกถึงไอ้คนห้องข้างๆ ในใจโหวงเหวงหวิวๆ
“บ้าดิพี่ พี่เกียร์เค้าไม่ได้เป็นเกย์ซะหน่อย ไปกินข้าวแล้วดีกว่า หิวและคับ”
ชอบพี่เค้าหรือเปล่าไม่รู้ แต่เขาไมได้เป็นเกย์ ท่องไว้ๆๆๆ
“รีบเปลี่ยนเรื่องเลยนะ เออๆ แค่นี้นะ สบายดีก็ดีละ”
“คร้าบ ขอบคุณคับพี่”
วางสายเสร็จก็ไปแต่งตัวสวมเสื้อยืดกางเกงขาสั้น หยิบกระเป๋าตังค์ โทรศัพท์ กุญแจห้อง แล้วเดินออกไป
ผมมองประตูห้อง 2046 ที่ปิดอยู่ เอาไงดีหว่า ไปกินคนเดียวก็ดี แต่เมื่อคืนเค้าอุตส่าห์แบกเรากลับมา
แถมไปนอนห้องเค้าอีก รบกวนซะเยอะ ชวนไปกินดีมั้ยน้า จะได้เลี้ยงข้าวตอบแทนด้วย
เอาไงดีน้าๆๆๆ คิด คิด คิด
ก็อก ก็อก ก็อก ...
“อ้าว” พี่เกียร์ยังคงใส่บอกเซอร์ตัวเดียวเหมือนเดิมออกมาเปิดประตู
“จะไปกินข้าวอ่ะ ไปป่ะ” ทำไมกูต้องตะกุกตะกักด้วย
จะว่าไป เป็นครั้งแรกป่าวเนี่ยที่ผมมาเคาะห้องชวนเค้าไปกินข้าวแบบนี้
“อืม รอแปบนึงได้ป่ะ ยังไม่ได้แต่งตัวเลย”
“คับ” ผมก็ยืนรออยู่หน้าประตูนั่นแหละ
เค้าเปลี่ยนเสื้อผ้านี่นา คงไม่ดีถ้าเข้าไปยืนอยู่ในห้อง หุหุหุ แต่สายตาแอบชำเลืองเล็กๆ เง้อ
“พร้อมแล้วคับ” พี่เกียร์เดินมายืนหน้าห้อง ทำท่าตะเบ๊ะยืนตัวตรงพูดเสียงดัง ...อารมณ์ไหนเนี่ย
แล้วเราก็พากันมากินข้าวเหมือนเดิม
“วันนี้พี่ไม่ออกไปไหนหรอคับ” ผมถามหลังจากสั่งข้าวเสร็จแล้ว
“อืม อ่อไปเอารูปว่ะ ที่ไปปายมา”
“หรอคับ ไว้ขอดูบ้างดิ ยังไม่เคยไปเลย”
“ได้ๆ ไปด้วยกันป่าวล่ะ พี่ไปคนเดียว”
“หรอคับ อืม ดูก่อนว่ามีไรต้องทำป่าว” ผมชอบเอ๋ออ่ะ เที่ยวเพลินบางทีลืมงานซะงั้น ต้องมาปั่นตอนดึกๆ
“พี่ชอบไปไหนมาไหนคนเดียวเนาะ ไม่มีคนคบหรอคับ” ผมแกล้งแซวพี่เกียร์ เพราะไม่ค่อยเห็นแกมีเพื่อนเลย
“ไอ้นี่ ลามปาม มีน่ะมีเว้ยแต่ว่าพี่ชอบอยู่คนเดียวมากกว่า สบายดี”
“เต้ว่าเต้เพื่อนน้อยแล้วนะ ยังมีเพื่อนมาห้องบ้าง” ผมมีเพื่อนสนิทไม่กี่กลุ่มหรอกคับ อิอิอิ
“ไม่ชอบชวนเพื่อนมาห้องว่ะ วุ่นวาย อีกอย่างพี่มีเพื่อนหลายกลุ่มด้วย แบบเจอเฉพาะกิจน่ะ”
“เพื่อนกันเฉพาะวันศุกร์” ผมพูดลอยๆ
“เดี๋ยวโดน หมายถึงเพื่อนกลุ่มเล่นดนตรี มันก็จะเจอกันเวลาเล่นดนตรีไง เวลาปกติ ก็แยกย้าย เพื่อนมหาลัยก็เจอมหาลัย ส่วนกลุ่มสนิทจริงๆเลย ก็มีไม่กี่คนว่ะ ไม่ถึงกับกลุ่มใหญ่ อีกอย่างมันก็อยู่ไกลกัน”
พี่เกียร์ดูอ้างว้างจังแฮะ พอพูดเรื่องนี้ แววตาดูไม่สดใสเท่าไหร่
เราเงียบสักพัก ผมก็ไม่อยากไปวุ่นวายเรื่องส่วนตัวเค้าเท่าไหร่ นั่งคิดเล่นๆว่า ทำไมนะ
โลกของเราคนเหงามันเยอะจัง
“แล้วมึงล่ะ เที่ยวเก่งน่ะต้องเลือกคบเพื่อนด้วยล่ะ” โหมดเทศนาพาเพลินอีกแล้วคับ เวลาพี่เกียร์แกจะเทศน์
หน้าแกจะเปลี่ยนอารมณ์ เก็กแก่ขึ้นมาทันที หึหึ
“ค้าบ”
“แล้วทำไมไม่อยู่ห้องกับเพื่อนล่ะ เห็นมากันบ่อยๆ”
“ผมชอบมีอารมณ์ส่วนตัวอ่ะ มาเป็นครั้งคราวดีและ” แบบว่าคนมันโลกส่วนตัวสูง
“หรอ ไม่เหงาหรอวะ”
“แล้วพี่อ่ะ” ผมถามย้อน แต่แววตานั้นยิ่งดูเศร้าลงไปอีก
“ก็เคยอยู่กับแฟนไง”...พอได้ยินประโยคนี้ รู้สึกผิดขึ้นมาทันทีคับ พูดแทงใจดำพี่เค้าป่าววะกู ไม่รู้เรื่องเลยไอ้โง่เต้
ผมเลยเงียบ ระหว่างเราก็เงียบกันต่ออีกสักครู่
“ถ้าวันนี้ว่าง ไปเดินสวนรถไฟกันป่ะ อยากไปถ่ายรูป ไม่ได้ไปนานแล้ว”
อยู่ดีๆพี่เกียร์ก็พูดขึ้นมาทำลายความเงียบสงัดนั้น
ผมนิ่งคิด มองหน้าเค้านิดนึง “คิดมากป่าวคับ เต้ไม่ได้ตั้งใจนะ”
“เฮ้ย คิดไร ป่าวเว้ย” กลบเกลื่อน ทำสดใสเชียวนะ
“อืมไปก็ได้ เคยไปขี่จักรยานเล่นตอนเย็นๆ สนุกดี”
“โอเค ดีมาก”
แล้วข้าวก็มาให้โซ้ยพอดี อร่อยจัง ผมจะเลี้ยงพี่เค้าแต่เค้าไม่ยอม ต้องบังคับขู่เข็ญว่าจะไม่ไปสวนรถไฟด้วย
จึงยอมให้ผมจ่ายได้
ขึ้นไปบนห้องก็แยกย้ายกันไปแต่งตัว จริงๆ ผมอยากไปเย็นๆคับ แต่พี่เค้าบอกว่า เย็นๆคนเยอะ
ไปบ่ายๆจะได้ถ่ายรูปได้ เหอะๆ ร้อนจะตายยยยยยย
ณ เวลาบ่ายโมงครึ่งก็ได้ฤกษ์ออกเดินทาง
“โห พี่ เจ๋งว่ะ” ผมดูรูปที่พี่เค้าถ่ายที่ปายมา สวยโคตรคับ ไม่รู้เมืองสวยหรือคนถ่ายเก่ง
แต่ที่แน่ๆ ทำโปสการ์ดขายได้สบายๆ เลยล่ะ
“หรอ ภาพดูเป็นไงมั่ง” ไอ้พี่เกียร์ถามน้ำเสียงเรียบๆ ไม่ยินดียินร้าย
“เหงา เศร้า แต่ โรแมนติกคับ”
ตอบให้สมกับเด็กเรียนหนัง ต้องวิเคราะห์หน่อยคับ หุหุหุ
“คงเพราะเพิ่งเลิกกับแฟนมั้ง” ....กูจี้ใจดำอีกหรือเปล่าหว่า วิจารณ์ดีเกินไปแล้วไอ้เต้เอ๋ย
“ไม่หรอกพี่ ดูเป็นคนเหงานะ” พี่เกียร์ได้ยินผมพูด หันมาหยุดมองหน้าผมเล็กน้อย แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ
“มีแต่คนว่ากูชอบสันโดษ ติส บ้า เซอแดก ไม่มีใครบอกเลยว่ากูดูเหงา” พี่เค้าพูดแล้วมองตรงไปข้างหน้า แววตานั้นดูเหมือนจ้องมองอะไรสักอย่างที่ผมไม่สามารถเห็นตามที่เขาจินตนาการอยู่ได้
“ก็จริง” ผมพูดสำทับ พี่แกดูแบบนั้นจริงๆหนิคับ
“กูชอบอยู่คนเดียวนะ แต่ก็ไม่ใช่ตลอดเวลา” เขาพูดด้วยแววตาที่ดูเคว้งคว้างกว่าเดิม
“เหมือนกันแหละพี่ เต้ถึงมาอยู่ห้องคนเดียว แต่ก็ชอบที่เพื่อนมันแวะมาหา” อิอิอิ
“อย่างมึงน่ะ มาเล่นไพ่ แดกเหล้า ทำเสียงดังเหี้ยไรกันไม่รู้ ไม่นับเว้ย” เอ้า...ด่ากรูซะงั้น ชิ งอน เฟ้ย
ผมเลยเดินไม่พูดไรต่อ หมดอารมณ์ กำลังมาแนวซึ้ง ปรัชญาซะหน่อย แมร่งเอ้ย
“งอนหรอคับ ไอ้ตัวเล็ก” ไอ้พี่เกียร์หันมาถามผมตอนกำลังจะเดินขึ้นสะพานลอยข้ามไปสวนรถไฟ ใครสั่งใครสอนให้เรียกไอ้ตัวเล็กวะ ขออณุญาตอ๊ะยังเนี่ย
“ป่าว” เดินมาก็ลืมๆที่งอนไปแล้วแหละ แต่มันหมดอารมณ์จะสนทนาต่อเฉยๆ
แต่แล้วใบหน้าของผมก็ถูกบันทึกไว้เรียบร้อย แชะ...เสียงกดชัตเตอร์พร้อมกับเลนส์กล้องที่หันมองมาทางผม ขณะที่ผมกำลังหันหน้าไปพูดคำเมื่อกี้
“แอบถ่ายนี่หว่า”
“เออสิ ไม่งั้นจะได้หน้าคนงอนแบบนี้ ผู้ชายเหี้ยไรงอนเก่งชิบหาย” เอ๊า หาเรื่องกันอีกซะงั้น
“ใครงอนเก่ง ผมเคยงอนพี่หรอ”
“ดูหน้าก็รู้ไม่ต้องพูดหรอก” ทำมาเป็นวิจารณ์นะ บอกเป็นคนขี้เหงาหน่อยเดียว
“อ้อ ลืม เป็นเกย์ ไม่ใช่ผู้ชาย” ...ไอ้พี่เกียร์มันพูดต่อแล้วขำเล็กๆ
“เออ งั้นเต้กลับก็ได้ เดี๋ยวเค้าก็หาว่าเป็นเกย์หรอกคับ มาเดินกับเต้” ผมพูดไม่ยิ้ม เดินจ้ำๆ
ไม่อยากมองหน้าแมร่งและ ชิ หงุดหงิด
“เฮ้ย เดี๋ยว” ไอ้พี่เกียร์พยามวิ่งจ้ำตามมา
“ล้อเล่น พี่ไม่สนหรอกเรื่องพวกนี้ อย่าโกรธดิ ไม่เคยได้ยินหรอวะ ความรักมันไม่จำกัดเพศ คนเราต่างหากไปกำหนดเพศให้มัน” ฟังแล้วคุ้นๆมั้ยฮะ
“พี่เกียร์อ่านเซ็งเป็ดด้วยหรอ”
“เออ แฟน...เก่า เคยให้อ่าน”
อืม จริงสินะ นึกถึงเรื่องที่อ่านแล้วรู้สึกดีแปลกๆ
“ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจว่าเรื่อง...เกย์ไรนั่นน่ะ”
ชอบจังเวลาไอ้พี่เกียร์เจี๋ยมเจี้ยมสำนึกผิด ดูหงอยเหมือนลูกหมาน้อยเลย วะฮ่าฮ่าฮ่า
“แล้วผมหน้างอบ่อยหรอคับ” จริงๆก็มีคนบอกมาบ่อยเหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่คนสนิทเลยไม่ได้คิดไรอ่ะ
นี่เป็นครั้งแรกเลยมั้งที่คนที่เพิ่งรู้จักไม่นานนัก มาพูดแบบนี้
“อืม ยิ้มบ่อยๆ ดิจะได้น่ารักๆ”
ยิ้มจนตาหยีแบบพี่ตอนนี้ใช่ป่ะ ผมคิดในใจ แล้วก็เผลอยิ้มออกมาเอง ฮ่าๆ
แล้วเราก็เดินลงสะพานมา หนทางยามบ่ายสู่สวนรถไฟ ทำเอาผมเหงื่อเต็มหลังเลยแหละ
แม้ว่าจะเป็นหน้าร้อนน้อยของกรุงเทพแต่ไอแดดก็รุนแรงเหมือนเดิม
เนื่องจากสวนรถไปเป็นสนามกอล์ฟเก่า มันจึงมีเนินเขาหญ้าเขียวเยอะแยะ
“เต้ๆ วิ่งไปบนเนินนั้นหน่อยดิ จะถ่าย” พี่เกียร์พูดไม่ดูแดดเล้ย บ่ายสาม มันร้อนนะคับ
“ต้องไม่หล่อแน่เลยอ่ะโคตรโทรม เหงื่อเต็มเลย” ผมพูดแบบจริงใจ แฮะๆ
พี่เกียร์ที่ตอนแรกกำลังจะตั้งปรับกล้องอะไรอยู่ หันมามองหน้าผมนิ่งๆ ทำหน้างงๆ
ผมก็งงว่าหน้าผมมีไรติดอยู่ เห็นเค้ามองพิจารณาเสียนาน ...ผมเสียความมั่นใจนะเพ่ มองจ้องแบบนี้
แล้วมือก็ล้วงกระเป๋ากล้องหยิบกระดาษทิชชูเช็ดหน้ามายื่นให้ซะงั้น
“อ่ะ”
“ขอบคุณคับ” ผมรู้สึกแปลกๆอ่ะ จะว่าอายหรือเขิลก็ไม่แน่ใจนัก
แล้วก็วิ่งๆ ไปตามที่เค้าบอก ทางโน้น ทางนี้ นอนมั่ง นั่งบ้าง ยืนตรงนั้นนิด ตรงนี้หน่อย ส่วนใหญ่ใช้ผมเป็นพรอพมากกว่านะ ไม่ค่อยเป็นรูป Portrait เต็มๆหรอก มักจะเป็นแบบ...ไอ้เต้ ไปยืนใต้ต้นไม้โน่นหน่อยดิ
(ต้นที่ห่างไปเป็นสิบเมตร) พอมาดูในจอมอนิเตอร์กล้อง ก็พบว่า ต้นไม้กับผม เป็นจุดเล็กๆ
ใต้หมู่เมฆและขอบฟ้าที่กว้างมากกกกกกกกกกกกกกกก
“เต้นั่งนี่ดิ๊” เขาสั่งให้ผมนั่งที่ขอบเก้าอี้ตัวหนึ่ง แล้วนั่งถ่ายรูป ซึ่งดูแล้ว หัวกูจะขาดมั้ยเนี่ย มุมภาพแบบนี้
“เท่ห์ว่ะ” พอถ่ายเสร็จ พี่เกียร์ก็ส่งกล้องมาให้ดู
“เท่ห์ดิ มีแต่ขาเต้ แมร่ง” ขอบ่นหน่อยเถอะ ร้อนก็ร้อน ค่าตัวก็ไม่ได้ แถมหน้ายังเข้ากล้องไปไม่ถึงสิบรูปมั้ง ชิชิ
“แบบนี้ดิ ถึงจะน่าค้นหา”
ผมมองภาพสองขาของตัวเอง กับแบคกรานว์พื้นหญ้าสีเขียวที่เหยียบอยู่...อืมมมม น่าค้นหามากๆ
“เหนื่อยยัง” พี่เกียร์ถามขึ้น...หลังจายถ่ายรูปกลางแดดมาชั่วโมงกว่า ผมดูนาฬิกาก็สี่โมงครึ่งแล้ว
“ร้อนเฉยๆอ่ะ” ขอบ่นหน่อยเถอะ
พี่เค้าก็ยิ้มอีก แปลกนะ พี่เกียร์ดูเป็นคนที่ผมเข้าไม่ถึง ภายนอกดู น่าจะคุยด้วยยาก มองปราดเดียวคงบอกได้ว่าผู้ชายคนนี้คงเป็นพวกวันๆ นั่งเล่นกีตาร์ ฟังเพลงแปลกๆจากฝั่งยุโรป แต่งตัวเซอๆ ไม่สนใจใคร ยิ้มยาก
และแอบขี้เก็กนิดๆ แต่กลับน่ารัก อบอุ่น แถมยังดูขี้เล่น ไม่มีพิษภัยอะไร
“ร้อนอีกแล้วหรอวะ ไปขี่จักรยานเล่นกันงั้น” ได้ยินดังนั้นไอ้เต้ก็หูผึ่ง อิอิอิ ชอบอ่า สนุกดี
ผมเลือกจักรยานคันเล็กน้อย (แบบว่าตัวเตี้ยอ่ะ) ส่วนจักรยานพี่เกียร์ก็คันใหญ่ที่เหมาะสมกับความสูงร้อยแปดสิบกว่า แล้วเราสองคนก็เริ่มต้นปั่นไปตามถนนเล็กๆ ที่มีเด็กๆลูกท่านหลานเธอมาปั่นกันส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าว น่ารักไปอีกแบบ
สองล้อ หมุนคว้าง ทะยานไป
สองขา แกว่งไกว สมัครสมาน
สองคัน ฉวัดเฉวียน เนิ่นนาน
สองคน ขับขาน อย่างสุขใจ
-
:m1: :m1:
-
เป็นแฟน กันซะทีดิ ลุ้นนะเนี้ยยยยย
:m1:
-
อิอิ จะถือว่าเป็นเดทแรกได้ป่าวเนี่ย
-
:m1: :m1: หลงรักเกียร์เข้าไปเต็มๆ ...ได้ใจจริงๆ
ขอบคุณนะครับที่มาลงต่อ...ทำเราติดเรื่องนี้ได้งอมแงมจริงๆ ด้วยสิ
อ่านตอนนี้เหมือนโลกนี้มีแค่เต้กับเกียร์เพียง 2 คนจัง
แถมได้เห็นมุมน่ารักๆ ของเกียร์อีกด้วย...ลุ้นต่อไปว่าเมื่อไร 2 คนนี้จะเปิดใจให้กันเสียที
แต่...ยังตะหงิดๆ อยู่ว่าพอ 2 คนนี้เริ่มจะเข้าที่เข้าทาง เจ้าเซนต้องกลับมาทำอะไรอีกแน่เลย o12
-
เหมือนไปเดท ...แต่เหมือน โดนพี่เกียร์ใช้งาน ให้เป็นนายแบบซะมากกว่า ชิมิ นายเต้ เอิ้กๆ
ใกล้จะเริ่มหวานกันยังน่อ... คึคึ :a3:
-
:m1:
-
น่ารักเนอะ :m1:
-
คนอ่านก็เริ่มติดงอมแงมละนี่
:m4: :m4: :m4:
-
คนอ่านก็เริ่มติดงอมแงมละนี่
:m4: :m4: :m4:
เห็นด้วยอย่างแรงนิ...
-
กรี๊ดดดด ชอบค่ะ :m1:
เต้ กะ เกียร์ :o8:
วู้วๆๆๆๆ
เชียร์ๆๆๆๆๆ :m4:
-
จะน่ารักกันไปถึงไหนเนี่ย
อิจฉา
เดี๋ยวหาแบบนี้บ้างดีกว่า
-
ชักเริ่ม โรแมนติกและ
บอกรักกันเรย
555
รอตอนต่อ ไปนะค่ะ
:oni3:
-
รักคนชอบถ่ายรูปอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:serius2:คุมเชิงกันอยู่นั่นละ
ยังงี้เมื่อไหร่......
จะได้ดูมวยคู่เอก ชกกันซะทีละฟะ
ชักช้าจริงวุ้ย! :a4:
*** :pig4:ขอบคุณครับตัวเล็ก :L2:
-
อิอิ ขี่จักรยาน กินลมม ท่ามกลางะรหว่างสองเรา
และแล้ววว ความรักก็บังเกิดดดดดดดดดดดด
วู้วววววๆๆๆๆๆ :oni1:
-
งอมแงมอีกแล้ว
แล้วเมื่อไรจะร้ากกาน
เมื่อไรจะ........กัน (บอกรัก) อิอิ
-
ทำไมไม่ปั่นจักรยานคันเดียวกัน
แบบพี่เกียร์ปั่น น้องเต้ซ้อน
เต้กอดเอวพี่เกียร์ แล้วพี่เกียร์ก็กุมมือเต้ไว้ :o8:
คนแต่งยังไม่แต่งฉากหวานๆให้ แต่ไม่เป็นไร จิ้นเองก่อนก็ได้ :m1:
-
อ่านแล้วเริ่มติดงอมแงม 55555
สนุก......
-
ละมุน กรุ่นไอรัก
:o8:
-
หวานอมเค็ม เหมือนลูกอมรสบ๊วย
แต่เราชอบกิน มันไม่เลี่ยนดี
-
:m32: :m32: :m32: :m32: :m32:
-
ว้าว น่ารักดีเหอะ น่าลุ้นๆ
ตามหาหัวใจกันต่อไป55+
รีบมาต่อนะครับ ^ ^
-
ตอนแรกว่าจะลงให้คืนนี้ แต่ว่ายังค้างๆคาๆ เขียนเกือบเสร็จ ไว้พร่งนี้กลับจากสอบจะมาลงให้นะคับ คงไม่เกินบ่ายสามหรอก หุหุหุ ไปนอนและ ฝันดีคร้าบทุกคน
ปล.หวานอมเค็ม ของคุณ พัฒนาการ นี่มันดีหรือไม่ดีคร้าบ อิอิ แต่ผมเคยกินลูกอมที่เป็นเมล็ดบ๊วยเคลือบน้ำตาลอันนึง อร่อยมากเลยคับ แต่ไม่รุ้ในไทยมีขายมั้ย พี่ซื้อมาฝากอ่ะ :o8:
ปล.1 ถึงหลายๆคนที่อยากให้เต้ตกเป็นของเกียร์ในเร็ววันและไวไว...ไม่มีใครอยากให้เต้มันรอดพ้นเลยหรอค้าบ เชียร์กันแต่นายเกียร์อ่ะน้า
ปล.2 ผมไม่ได้ใส่ยาอีนะคร้าบ ถึงติดกันงอมแงมกันหลายราย แค่ไวอากร้านิดหน่อย 5555 ล้อเล่นนะคร้าบ ของดีเทคนิคไม่ต้อง :laugh:
-
ต่อและค้าบ ตามสัญญา
***********************************************
“เคยกินก๋วยเตี๋ยวต้มยำตรงลาดพร้าวซอยหนึ่งป่ะ” พี่เกียร์ถามหลังจากคืนจักรยานให้เขาแล้ว เดินทะลุสวนรถไฟกันออกมา ...ไกลนะคับ เดินยี่สิบนาทีน่าจะได้ บรรยากาศยามค่ำแบบนี้ โรแมนติกแบบน่ากลัวหน่อยๆไงไม่รู้
แอบมีไฟดับช่วงนึงด้วย มืดไปหมดเลย
“ไม่เคยอ่า” ตรงไหนหว่า
“โห เที่ยวบ่อยๆ ไม่เคยไปกินหรอ อยากกินป่ะ เดี่ยวพาไป” เที่ยวเสร็จก็ไปแต่ข้าวมันไก่ประตูน้ำอ่ะ
ไม่ก็ข้าวแกงหน้าสเวนเซ่นข้าวสาร
“ชอบมองเต้เป็นเด็กเที่ยว”
พี่เกียร์ยิ้มขำๆ อีกและ แล้วพูดต่อ “ไม่ต้องทำแก้มป่อง ไม่น่ารักหรอก ฮ่าๆ อ่ะให้เป็นเด็กเรียนก็ได้ พอใจยัง”
ประชดนะ ไม่พูดด้วยแล้วเฟ้ย
พี่เค้าคงรู้แกวผมล่ะมั้ง ก็เลยเดินนำลิ่วไปไม่ได้หันมาง้ออีก แล้วสักพักผมก็หายงอน เผลอพูดกับเค้าก่อนจนได้
“อีกไกลป่าวอ่ะคับ” ผมถามขึ้น เพราะเดินมาฝั่งตรงข้ามเซ็นทรัลแล้วก็ยังไม่พบเจอร้านที่ว่า
(เดินมาทั้งวัน เหนื่อยเป็นนะคร้าบ)
“ไม่หรอกคับคุณชาย เมื่อยหรอคับ” ฟังดูเหมือนจะใจดี แต่จริงๆแล้วหน้าตานี่กำลังประชดเสียดสีโคตรๆ
“อืม เมื่อย เดินมาทั้งวันแล้วนะ” ผมก็บ่นกระปอดกระแปด เดินๆไปตามยถากรรม
อยู่ดีๆ ไอ้พี่เกียร์มันก็หยุดเดินแล้วหันกลับมาถาม “เดินไหวป่ะ”
ผมก็งงดิ หยุดเดินตามแล้วก็พยักหน้าหงึกๆสองสามที
“นึกว่าต้องให้ขี่หลังซะแล้ว” แล้วเขาก็เอาแขนขวามาคว้าคอผมไปเดินกอดคอซะงั้น
เหะๆ มันหยิวนะคร้าบ ปล่อยไอ้เต้เฮ้อ
แล้วไอ้ตัวเล็กก็ทำได้เพียงเดินตัวลีบๆเงียบๆภายใต้วงแขนและรอยยิ้มอารมณ์ดีของไอ้พี่เกียร์ ไม่นานก็มาถึง
คนเต็มร้านเลยคับ แค่เห็นสภาพคนมากมายที่ยืนรอคิวนั่งโต๊ะใจผมก็ร้องเรียกร้านป้าอาหารตามสั่งแถวหอแล้ว ฮือๆ ร้อนด้วย เมื่อยด้วย ไอ้พี่เกียร์บ้าเอ้ย พามาทรมาณจริงๆ คราวหลังไม่หลวมตัวมาด้วยและแมร่ง
หลังจากยืนรอสักพัก พี่เกียร์ก็เดินทางต่อไป...มีไอ้เต้เดินตามเหมือนคนเดินตามควาย เอ้ยน้องเดินตามพี่ หุหุ
“กินร้านนี้ดีกว่า” เป็นอีกร้านที่อยู่ใกล้ๆกัน เลยมานิดหน่อย อืม น่ากินดี มีเมนูเขียนไว้มากมาย ทั้งไก่ตุ๋น หมูตุ๋น หมูกรอบ หมูแดง ขาไก่ซุปเปอร์ สารพัด...
แหะๆถูกใจกว่าร้านเมื่อกี้นักแล ร้านเมื่อกี้เป็นลูกชิ้นซึ่งกระผมไม่ชอบเท่าไหร่
“จะกินไรอ่ะ” พอไอ้โต๊ะนั่งปุ๊บไอ้พี่เกียร์ก็ถามปั๊บ จะไม่ให้เวลากรูคิดเลยไงฟะ รมณ์เสียรอบที่เท่าไหร่ของวันวะเนี่ย
.
.
.
อืมมมม คิดๆๆๆๆ จนพี่เกียร์มันพูดกับพี่ที่รอจด
“ผมเอาเล็กยำน่องไก่ แล้วเดี๋ยวอีกชามเดินไปสั่งทีหลังคับ” อ้าว ไม่ให้กูสั่งก่อนล่ะ ผมเงยหน้าขึ้นมามองแบบงงๆงอนๆ แล้วพี่คนจดก็เดินกลับไปและ
ผมก็ยังคงเลือกไม่ถูก คิดอยู่ว่าจะกินไรดี อยากกินไปซะหมดเลยอ่า ของโปรดทั้งนั้น
“ตกลงกินไร เดี๋ยวไปสั่งให้” อิอิ ใจดีจัง
“เอา...เอ่อ...เส้นเล็ก ต้มยำ ใส่หมูสับ กับหมูแดง ไม่เอาผักโรย ไม่เอากระเทียม ไม่เอาถั่วงอก เอาเส้นน้อย
ไม่เผ็ดมาก” สั่งเสร็จไอ้พี่เกียร์ก็ทำสีหน้าเซ็งๆ บอกไม่ถูก
“ไปสั่งเองเถอะ” เอ๋าไหนบอกจะสั่งให้ ไรวะ อารมณ์แปรปรวนจริง ผมก็เลยลุกไปสั่งเอง แล้วกลับมานั่งที่โต๊ะ
“คนขายว่าไงมั่ง” พี่เกียร์พูดหน้านิ่งๆ
“จะว่าไงอ่ะ ก็รับออเดอร์เออๆออๆ” ถามแปลกๆนะพี่
“เค้าไม่ด่าหรอ” ไอ้พี่เกียร์พูดแล้วยังคงเอารูปปายขึ้นมาชมแบบไม่ค่อยสนใจผม โลกส่วนตัวสูงไปมั้ง
เวลากินข้าวเนี่ย มารยาทอ่ะมีมั้ย เงยหน้ามามองคนที่นั่งร่วมโต๊ะ คุยกัน สนทนาบ้าง แมร่ง ดูแต่รูป
“คนขายไม่ด่า แต่เต้จะด่า มานั่งกินข้าวกับผมแต่ดันดูแต่รูป เสียมารยาท”
“เหอะ...กับแฟนกูยังไม่สนใจเลย” พี่เค้าพูดแบบไม่ได้มองหน้าผม สายตายังคงเพ่งพิจารณษรูปถ่ายเหล่านั้นต่อ
“เค้าถึงทิ้งอ่ะดิ” ด้วยอารมณ์โมโหทำให้ผมปากมอม แหะๆ รู้สึกผิดมหันต์พอพูดจบประโยค
“อืม ใช่ สมควรแล้ว” พี่เกียร์ปิดอัลบั้มรูปปายและเก็บมันลงไปในถุงพลาสติกอย่างเดิม แล้วเงยหน้าขึ้นมามองผม พี่แกจ้องหน้าผมอยู่นานมาก ผมก็หลบมั่ง มองกลับมั่ง กลัวนี่คับ ไม่นาพูดแบบนั้นเลย เฮ้อ...ไอ้เต้หนอไอ้เต้
“เต้ขอโทษคับ” ผมตัดสินใจพูดออกไป แต่พี่เกียร์ยังคงจ้องมองผมด้วยแววตาเดาอารมณ์ไม่ถูกต่อ
“ตกลงมึงมีแฟนรึยังวะ” อ้าว สรุปโกรธผมหรือป่าวเนี่ย
“ยังคับ” ผมตอบไปด้วยน้ำเสียงหวั่นๆ เวลาน่ารักก็ดูอ่อนโยนโคตรๆ เวลาผีเข้าก็เดาทางไม่ถูกเลยว่าตกลงคิดอะไร อารมณ์ไหนแน่ เกลียดเว้ยคนแบบนี้ อยู่ด้วยแล้ววางตัวลำบาก
“อืม” พูดจบแกก็หันไปหยิบแก้วน้ำมาดื่ม แล้วก๋วยเตี๋ยวก็มาวางตรงหน้าพอดี เขาไม่พูดไร ผมก็ไม่รู้จะพูดไร
ต่างคนต่างเริ่มลงมือโซ้ยชามใครชามมัน จนหมดก็ยังคงเงียบงัน
“เอาไรอีกป่ะ” พี่เกียร์ถามเหมือนไม่ต้องการคำตอบเท่าไหร่
“ไม่อ่ะ”
“เก็บเงินด้วยคับ” พี่เกียร์ตะโกนเรียก แล้วยื่นแบงค์ร้อยให้คนเก็บเงิน
“เลี้ยง” พอผมยื่นตังค์ค่าก๋วยเตี๋ยวผมให้ไอ้พี่เกียร์ก็ไม่รับ
“ค่าจ้างนายแบบ” เฮ้อ ในที่สุดพี่เค้าก็เลิกเก็กหน้าเหี้ยม หลุดขำกับผมสักที โล่งไปหน่อย
“ค่าตัวผมถูกจัง” ก๋วยเตี๋ยวชามไม่ถึงห้าสิบเนี่ยนะ อิอิอิ
“ต้องเลี้ยงกี่มื้อล่ะคร้าบ” พี่เค้าพูดแล้วคว้ากระเป๋ากล้อง เพื่อ...เดิน...ต่อ
“ล้อเล่นคับ แฮะๆ” ผมก็ได้แต่เดินตามไปต้อยๆ
.
.
“นึกว่าต้องเลี้ยงตลอดชีวิต”
เอ๊ะ หูแว่วป่าวหว่า อยู่ดีๆ เหมือนพี่เกียร์พูดคนเดียวตอนเดินมาจะถึงสถานีรถใต้ดิน
“จะกลับเลยป่ะ” เขาหันมาถาม
“พี่จะไปไหนต่อป่าวอ่ะ” ใจจริงอยากจะบอกว่า กลับเลยพี่ แท็กซี่ยิ่งดี ผมเมื่อยมากๆ แม่งเดินมาราธอน
“กลับเลยแล้วกันรู้ว่าเมื่อย” นั่น ดันแสนรู้ รู้ใจผมซะด้วย
“ก็ดีคับ” ผมยิ้มอายๆ ที่พี่เค้ารู้ทัน
แล้วเราก็เดินกลับไปหน้าเซ็นทรัลเพื่อขึ้นรถเมลล์กลับภูมิลำเนา
“เออเราเรียนfilmหนิใช่ป่ะ หนังเรื่องไรน่าดูมั่งตอนนี้”
พี่เค้าถามขึ้น สงสัยเพราะว่ารถมันกำลังผ่านหน้าเมเจอร์รัชโยธินอ่ะมั้ง
“ก็...หลายเรื่องคับ จริงๆเต้ไม่ค่อยชอบหนังแอคชั่นอ่ะ” มองไปเห็นป้ายโฆษณาหนังแอคชั่นฟอร์มยักษ์จากฮอลลีวูดแปะหราหน้าโรงหนังเลย
“ชอบ ชุนจิ อิวาอิ ป่ะ”
(*เป็นผกก.ญี่ปุ่น เคยกำกับเรื่อง all about Lily Chou Chou)
“ชอบคับ เคยดู Lily Chou Chou อ่ะ” ผมตอบพี่เค้าไป
“เออ เคยดูโคตรชอบเหมือนกัน”
“ตอนดูครั้งแรกเต้ปิดก่อนด้วย จำได้ว่าหนังโคตรง่วง รอบแรกนี่หลับสนิท” ผมสารภาพ ถ้าใครเคยดูจะรู้ว่าหนังมันชวนง่วง แต่ยิ่งดูหลายๆรอบ กลับยิ่งตื่นเต้น
“เออ พี่ดูตอนที่ฉายที่ APEX ตอนนั้นยังวัยรุ่นง๊องแง๊งๆอยู่เลย (แสดงว่าตอนนี้แก่แล้วใช่ป่ะคับพี่ ฮ่าๆๆ)”
“เต้เกิดไม่ทันอ่ะ”
“อย่ามาๆ ห่างกันแค่ไม่กี่ปี” อิอิอิ หน้าพี่เกียร์เด็กนะคับ ถ้าแกไม่ไว้ผมเซอร์ รุงรังๆ แล้วแต่งตัวลุคแบบนี้
คงดูตี๋ๆเด็กๆ กว่าที่เป็น
ผมแอบขำในความพยายามทำหน้าเด็กๆใสๆของพี่เค้า ลึกๆแล้วก็ปัญญาอ่อนเหมือนกันนะคร้าบ
“พี่เกียร์อายุเท่าไหร่แล้วอ่ะ”
พี่เค้าหันมามองหน้าผมแป๊บ “เรา 20 แล้วใช่ป่ะ” เอ๋า แทนที่จะตอบอายุตัวเอง มาทายอายุคนอื่นซะงั้น
“ว่าเต้หน้าแก่หรอ 18 เฟ้ย” จริงๆก็จะ 19 และล่ะ
“อืม พี่ 20” อ่อ ที่แท้จะพยายามให้เค้าแก่ทันตัวเอง ไม่มีทางหรอกเฟ้ย
“แต่หน้าก็พอๆกันนะ” พี่เกียร์พูดต่อ
ผมต้องรีบปฏิเสธข้อกล่าวหาทันควัน “อย่าเนียนพี่ ถามกระเป๋ารถเมลล์ก็ได้ว่าใครหน้าเด็กกว่ากัน” อิอิอิ
“ระวังกระเป๋าตอบว่าเป็นเกียร์แล้วเต้จะพูดไม่ออกนะคับ” โหย ทำเป็นพูดเหมือนรุ่นเดียวกัน มั่นใจจังนะคร้าบ
“เหอะๆ เดี๋ยวถามให้”
ว่าแล้วไอ้เต้ก็ใช้ลูกบ้า สะกิดเด็กผู้ชาย ซึ่งน่าจะเป็นเด็กม.6 ไม่ก็ปีหนึ่ง รุ่นๆเดี่ยวกับผมนี่แหละ
“โทษคับ คือว่า นายคิดว่าว่าผมสองคนใครแก่กว่ากัน” ทั้งพี่เกียร์และไอ้หนุ่มนั่นก็เหวอพอกันคับ
“เอ่อ…” ไอ้หนุ่มนั่นลังเลอยู่นั่นแหละ เร็วๆสิวะ รอหัวเราะไอ้พี่เกียร์อยู่
“ผมใช่ป่ะคับ” เฮ้ย พี่เกียร์ขี้โกง แย่งพูดก่อนอ่ะ
“เอ่อ...” ไอ้นั่นยังใบ้แดกอยู่
“ตอบมาๆไม่ต่อยหรอก” ไอ้พี่เกียร์แม่ง ข่มขู่ศาลนี่หว่า
“ก็พอๆกันแหละคับ” พูดจบ หมอนั่นก็ยิ้มให้แล้วก็ลุกไปและลงป้ายตรงแยกเกษตรเฉยเลย ไม่รู้ถึงบ้านแล้วหรือกลัวไอ้บ้าสองคนนี้กันแน่
“เค้ากลัวมึงอ่ะเต้ ลงไปเลย”
“บ้าดิ ถึงบ้านแล้วมั้ง คงไม่ลงทุนขนาดยอมลงก่อนมั้ง หน้าผมก็ไม่เหมือนโจร มีแต่พี่อ่ะแหละ”
“เหอะๆ ไม่เหมือนโจรแต่เหมือนรุ่นเดียวกัน ฮ่าๆ” พูดเสร็จไอ้พี่เกียร์บ้ามันก็หัวเราะชอบใจใหญ่
“อยากเลี้ยงแฮมสเตอร์ป่ะ” หลังจากผมเงียบไม่พูดกับพี่เขาสักพักด้วยความหมันไส้ พี่เขาก็ถามขึ้นมาเอง
“ไม่”
“หรอ...ไม่คิดถึงไอ้แมคหรอวะ” พยายามทำเสียงให้ดูน่ารัก อ้อนสุดๆ แต่คำตอบที่ได้ยังคงเป็นคำว่า
“ไม่”
“ไรว้า มันรู้คงเสียใจแย่ แมคเอ้ย คิดถึงว่ะ” สงสัยใกล้บ้า พูดคนเดียวก็ได้ แถมยังทำท่าแหงนหน้ามองออกไปบนท้องฟ้าดำไม่ค่อยมืดนอกหน้าต่าง
“พี่กะจะหาตัวใหม่มาเลี้ยง เลี้ยงด้วยกันป่ะ จะได้เอามาเผื่อ” ดูดีเนาะ ไอ้คนรักสัตว์
“อืม เดี๋ยวก็เอามาตายอีก” อยู่กับคนบ้าๆบอๆแบบนี้ สงสารสัตว์โลกผู้โชคร้ายจริงๆ
“ไอ้แมคมันตายตอนอยู่กับเต้ไม่ใช่หรอ”
เจอคำพูดแบบนี้ เหมือนโดนด่าอ้อมๆไงไม่รู้แฮะ
“เอาน่ะ คราวนี้ช่วยกันเลี้ยงดิ มันจะได้ไม่ตายอีก” วุ้ย ช่างคิดสรรหาภาระจริงๆ
“พี่อยากเลี้ยงก็เลี้ยงไปเหอะ แต่ไม่ต้องเอามาฝากหรอก ไม่มีเวลาดูแลมัน”
“หรอ...อืม มันอยู่ตัวเดียวคงเหงาแย่เลยเนอะ” อย่ามาวุ่นวายกะกูได้ม้ายยยย กูไม่ชอบเลี้ยงสัตว์เว้ย
ไปเที่ยวแล้วต้องมานั่งห่วงหาอาทร
“ก็เลี้ยงสองตัวดิ ไว้ว่างๆจะไปช่วยเลี้ยง” ผมพูดตัดรำคาญ จะได้จบซะที ไอ้พ่อเรื่องเยอะ
“หรอ อืมๆ ไว้ไปเลือกด้วยกันนะ เพราะมึงต้องเลี้ยงด้วย เอาตัวไม่ถูกใจมาเดี๋ยวไม่อยากเลี้ยงมัน ฮ่าๆ”
เออ...ฝันไปเถอะ เข็ดแล้ว วันนี้เดินทั้งวัน ร้อนก็ร้อนเมื่อยก็เมื่อย
“คับๆ” ผมเออๆออๆไปแล้วก็ของีบละกัน เพลียเต็มที่แล้ว
กลับมาถึง 2047 ผมก็มาอาบน้ำ ออนเอ็ม ฟังเพลง พักผ่อน ส่วนห้องข้างๆยังคงเงียบสนิทเพราะไอ้พี่เกียร์มันแวะไปหาเพื่อน ไม่ได้ขึ้นตึกมาพร้อมกัน
“ดีคับ”
“ไง ทำไรอยู่เต้”
“เล่นเนทอ่ะ ใครอ่ะ”
ผมสันดานเสียตรงที่ไม่ค่อยชอบเมมเบอร์ใครไว้ ทำให้จำไม่ได้เวลามีเบอร์ที่ไม่เมมชื่อๆโทรมา
“บิวค้าบ ที่ขอเบอร์เต้วันก่อนไง”
“อ่อ” มีคนเดียวแหละ ไม่น่ารักขนาดมีคนมาจีบทุกวี่วันหรอกคับ
“ว่างอ่ะดิ อยู่ไหนอ่ะคับ”
“ห้องอ่ะ มีไรป่าวคับ”
“ก็ ว่าจะชวนไปเที่ยวอ่ะ เห็นว่าวันเสาร์” เหอะๆ เที่ยวมันทุกคืนเลยดีมั้ย
“ร้านไหนอ่ะคับ”
“วายฟิฟตี้ (Y50)” โห ร้านโปรดพี่นิวเลยอยู่ตั้งเอกมัย ไกลไปค้าบ
“ไกลอ่ะ ไว้วันหลังนะค้าบ ได้ป่าว”
“อ่า ได้คับ จริงๆให้ไปรับก็ได้นะคับ” จริงๆผมก็เหนื่อยมากคับ ไปไมไหวหรอก เมื่อคืนก็เมา วันนี้ก็โดนทารุณอีก
“แหะๆ เหนื่อยอ่ะคับ ไว้คราวหน้าและกันคับ”
“ค้าบ ได้คับ แต่คราวหน้าต้องมานะ หนุ่มน้อย ถ้ากลับไม่ดึกเกินเดี่ยวจะโทรมาหานะคับ”
เหอะๆ ไม่ต้องหรอกคับ อยากนอนแล้ววววว
“คร้าบผม เที่ยวให้สนุกนะคับ” วางสายไปแล้วมานั่งเล่นเนทต่อสักพัก ก็ขอตัวเพื่อนๆพี่ๆน้องๆในเอ็มเอสเอ็นไปนอนดีกว่า ไม่ไหวแล้ว ฮ้าววววววว
.....................
...............................................
...Gear
“เป็นไงบ้างวะมึง” ไอ้ตงถามผม วันนี้ผมมานั่งเล่น กินเบียร์ แล้วก็ช่วยกันออกแบบงานกันนิดหน่อย
“เรื่อยๆว่ะ”
“ยังคิดมากอยู่ป่ะเรื่องพีช” มันคงห่วงผมน่ะคับ ช่วงนี้ผมก็โดดเรียนเยอะด้วย
“ไหวอยู่ว่ะ”
“เออ แล้วก็มาเรียนได้แล้ว หายไปหลายวัน เพื่อนๆอาจารย์เค้าก็ถามถึง”
“คร้าบ ท่านพ่อตง”
“แล้วนี่ย้ายกลับมาอยู่หอ ไม่เห็นบอกกูเลยวะ”
“กูก็เพิ่งย้ายมาไม่กี่วัน เพิ่งมาเจอมึงคนแรกเนี่ยะแหละ” ตั้งแต่ย้ายมาก็มาอยู่เงียบๆคับ ทำตัวล่องหนมาเกือบอาทิตย์
“กูก็นึกว่าไม่คิดไรแล้ว ตั้งแต่กลับมาจากปาย เห็นมาเรียนปกติ อยู่ดีๆเสือกหายไปเฉยๆ”
“ที่จริงกูมีเรื่องอื่นด้วยว่ะ ที่หายๆไป” เรื่องพีชตอนนี้แทบไม่ได้คิดมากแล้วล่ะคับ
“เออ เดี๋ยวก็ดีเอง” ไอ้ตงมันจะไม่ถามผม ทุกครั้งมันจะคอยอยู่กินเหล้ากินเบียร์เป็นเพื่อน ถ้าผมไม่ไหวจริงๆ ถึงจะเล่าให้มันฟังผมนั่งดื่มเบียร์เงียบๆสักพัก อยู่ที่ริมประตูระเบียง ไอ้ตงนั่งทำงานกราฟฟิคในคอมต่อไปเงียบๆ
“กูรู้สึกแปลกๆกับผู้ชายคนนึง” ผมพูดกับมันไปตรงๆ สงสัยเพราะความเมานิดๆด้วย
“คือ มึงดันไปชอบผู้ชายใช่ป่ะ ไม่ต้องมาทำบอกรู้สึกแปลกเลยๆไอ้เหี้ย กูรู้ทัน” แม่งมันพูดได้ตรงสมชื่อจริงๆ
“ไม่รู้ กูยังไม่ได้ชอบแบบนั้น แค่กูรู้สึกดีเวลาอยู่กับเค้า”
“หึหึหึ”
“กูเพิ่งรู้ว่าชอบเค้าวันนี้เองนะเว้ย”
“เออ กูว่ากูจะได้เพื่อนเป็นเกย์และ” พูดเสร็จ แม่งก็หัวเราะเยาะผมใหญ่ สนุกนักนะมึง เดี๋ยวโดนตีน
“เหี้ย กูไม่ได้อยากเอาแม่งเว้ย แค่รู้สึกดีเฉยๆ”
“มึงเพิ่งอกหักมั้ง ได้เค้าปลอบก็เลยรู้สึกดี”
“ไม่นะเว้ย ไม่ได้ปลอบกูเลย แถมยังมีมาพูดแทงใจดำกูอีก” นึกแล้วแค้นจริงๆ ไอ้เด็กบ้า
“เอาวะ อย่าคิดมาก พามาแนะนำด้วยแล้วกัน ยังไงมึงก็เพื่อนกู” ฟังแล้วซึ้งคับ
ไม่คิดว่ามันจะง่ายเช่นนี้ที่จะบอกใครสักคนว่าเราไปหลงชอบคนเพศเดียวกัน ไม่เคยมีใครรู้มาก่อน แม้แต่ตัวผมเอง ว่าวันหนึ่งผมจะเกิดความรู้สึกแบบนี้ ผมอยู่กินเบียร์ห้องมันจนเกือบตีหนึ่ง จึงขอตัวกลับห้อง ไม่อยากรบกวนมันต่อ แล้วก็จะเอาของไปเก็บห้องด้วย...
ลึกๆแล้ว ความรู้สึกบางอย่างภายในใจทำให้ผมอยากไปนอนที่ 2046 มากกว่าที่นี่ คงเพราะมันอยู่ติดกับ 2047 เพียงผนังกั้น ผมเดินมาถึงหน้าประตูห้องตัวเอง สวมเสื้อพิมพ์ลาย Nobody knows ตัวเดิมที่เคยใส่ตอนบังเอิญเจอไอ้เด็กบ้านั่นครั้งแรกกับหลานผม คืนนี้ผมนอนคนเดียวบนเตียงใต้ผ้าห่มผืนเดิมแต่กลับอบอุ่นไม่เหมือนเคย
:a12: :a12:
-
หุหุ เกียร์ รู้ใจตัวเองแล้วววว :m4:
-
วี๊ดวิ้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว อิอิ
-
หึหึ กลายเป็นหอรักซะแร้ว
ลุ้นได้อีกกก กิ๊บกิ๊วววว
-
วีดดดดวิ้วววววววว
รักนะเด็กข้างห้อง :o8:
-
เหอ ๆ เริ่มมีการชวนเลี้ยงสัตว์ด้วยกันแล้วเว้ย รุกเข้าไป รุกเข้าปาย เจ้าเกียร์ :laugh: :laugh:
-
ฮ่าๆ เอาแล้ววุ้ย พี่เกียร์เริ่มแล้ว :laugh:
ชวนเลี้ยง แฮมเตอร์ แล้ว เอ?... หรือจะใช้แฮมเตอร์ สานสัมพันธ์รัก ก่า เต้เนี่ย เอิ้กๆ :m20:
แล้วกีตาร์ เอากลับห้องไปยัง คึคึ
ออกติ๊สๆ เซอร์ๆ ไม่หวาน ... แต่ บทจะโรแมนติก ผู้ชายแบบนี้โรแมนติกอย่าบอกใครเชียว อิอิ :o8:
ระวังตัวระวังใจ ให้ดีนะน้องเต้ เด๋วจะโดนพี่เกียร์จู่โจมแบบไม่รู้ตัว ฮี่ๆ :m12:
-
โอ้ววว เกียร์สู้ๆๆๆๆๆๆๆ
เชียร์สุดใจ อิอิ :m1: :m1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เหอะๆ...
รู้ใจตัวเองก็ดีแระ
แต่อย่าลืมแสดงออกให้เต้เค้ารู้ด้วยละ
เด๋วเป็นอื่นไปละแย่เลย หุหุ
:o8: :o8: :o8:
-
พี่เกียร์รู้ตัวว่าชอบเต้แล้ว :oni2:
รุกเต้เลย เชียร์ เชียร์ เชียร์
-
“นึกว่าต้องเลี้ยงตลอดชีวิต” o7 ในที่สุดเกียร์ก้อเผยออกมา หุหุ...
-
มนตร์รักข้างห้องเริ่มมาและ :o8:
-
ดีจางงงงจะรักกันแล้ววววว
อิอิ :o8:
-
อิ ๆ ๆ ๆ เริ่มหลงรักเค้าแล้วอ่ะดี๊ :o8:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับผม ภาคพี่เกียร์ชอบครับ
มาต่อบ่อยๆๆนะครับ อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
พี่เกียร์เริ่มชอบแล้ว อิอิ
-
เมื่อไรจะรักกัน
อ้ะ ก็รักกันแล้วนี่ 555
-
พี่เกียร์วางแผนการจะมีพยานรักกับน้องเต้ซะด้วย :m1:
-
หวานเน้อ :o8:
-
ต่อให้ยามเย็นวันอาทิตย์คราบ วันเดียวกับในเรื่องเลย :a11: :a11: :a4:
**************************************
ผมรีบลุกกระวีกระวาดตั้งแต่ 9 โมงเช้าของวันอาทิตย์ ซึ่งผิดปกติวิสัยยิ่ง ใครเล่าจะไม่อยากนอนให้เต็มอิ่มในวันพักผ่อนเช่นนี้ จัดการอาบน้ำแต่งตัวเสียใหม่ ใส่เสื้อยืดสีขาวสบายๆ กับกางเกงผ้าลินิน และแตะคู่ใจ สะพายย่าม
แว่นดำ พร้อมรบ ว่าแล้วก็ไปเคาะห้องข้างๆเสียหน่อย
ก็อก ก็อก ก็อก “ไอ้เต้เว้ย”
ก็อก ก็อก ก็อก “ไอ้เต้”
ก็อก ก็อก ก็อก “เฮ้ย ไม่อยู่หรอวะ”
...
...
...
เอ ทำไมมันไม่เปิดประตูสักทีวะ
ก็อก ก็อก ก็อก...”ไอ้เต้เว้ย เปิดประตูหน่อย”
...
เงียบ เอ หรือว่ามันไม่อยู่ ไรวะ เพิ่งสิบโมง ตื่นมาก็ยังไม่ได้ยินเสียงประตูห้องมันเปิดหนิ
ลองโทรไปดีกว่า...ตึ๊งตึ่งตึ่งตึงตึ้งตึ๊ง...
“เออ” เสียงแม่ง งัวเงียสัดๆ
“เฮ้ย อยู่ไหนวะ”
“อยู่ห้อง ใครอ่ะ”
“กูๆ เปิดประตูหน่อยดิ๊”
“มีไรวะ ห่าเอ้ย” อ้าวแม่ง สบถใส่รุ่นพี่ซะงั้น ไอ้นี่หนิ แล้วมันก็กดตัดสายไป
ผมยืนรออีกสักพัก...เงียบคับ ประตูยังคงสงบนิ่ง
ก็อกๆๆๆปังๆๆๆก็อกๆๆๆปังๆๆๆๆๆก็อกๆๆโครมๆๆๆๆ แล้วประตูก็ถูกเปิดออก
“เคาะหาเตี่ยมึงหรอ พ่อแม่ไม่สั่งสอน แม่ง” ปัง!!! แล้วประตูที่แง้มมาพร้อมกับไอ้เด็กบ้าที่ยืนตะโกนด่าโดยไม่ลืมตาก็ปิดกลับไป อ้าว ไรวะ งง ลองหมุนลูกบิดดู เอ๊ะไม่ได้ล็อคหนิ
“เต้ๆ” ผมลองเรียกไอ้เด็กเวรที่กลับไปนอนอยู่บนเตียงหลับปุ๋ยเหมือนยังไม่ตื่น
“เต้”
“อืม มีไร” มันพูดเสียงในลำคอ บ่งบอกว่ารำคาญกูโคตรๆ แม่งเอ้ย คนจะชวนไปกินข้าว เดินสวน ลงทุนตื่นแต่เช้า เสือกไม่ใยดีกูเลย นานๆทีกูจะทำแบบนี้นะมึง ห่าหนิ เดี๋ยวตื๊บเลย เริ่มอารมณ์เสีย
“จะนอนอีกนานป่ะ” ผมถาม
“นาน”
หมันไส้คับ ก็เลย แหะๆ...เปรี้ยงงง ถีบจากเตียงอีกฝั่ง จนมันกลิ้งตกเตียงอีกฝั่งเลย ฮ่าๆ พอเห็นมันตกเตียงแล้วโคตรขำ หลุดฮาออกมาเลย สะใจไอ้เกียร์
“เฮ้ย เป็นเหี้ยไร เจ็บนะเว้ย” คราวนี้มันลืมตาแล้ว ไม่เจ็บก็แปลกสิมึง เต็มๆตีนเลย หน้ามันคงเจ็บจริงคับ
เหมือนจะร้องไห้ด้วยอ่ะ มือก็ลูบๆสะโพกช่วงที่โดนฝ่าตีนประทับ
ผมตกใจรีบเดินเข้าไปลูบหัวไอ้ตัวเล็กมันแล้วดึงมากอดไว้
“เฮ้ยเป็นไรป่าวอ่ะ พี่ขอโทษ”
แล้วเราสองคนก็ผละออกจากกัน เห็นไอ้เต้หน้าแดงเป็นเนื้อปลาแซลมอนเลย ส่วนผมก็เขิลดิคับ ลืมตัวไปกอดมัน ทำเป็นเดินไปเปิดตูเย็นหยิบน้ำดื่มซะงั้น
“แล้ว เอ่อ พี่มาปลุกผมทำไมเนี่ย เช้าวันอาทิตย์ มันเวลานอนผม” ไอ้เต้พูด
ยังมีท่าทางเขิลนิดๆบวกอารมณ์บ่จอยหน่อยๆ
“ก็จะพาไปเลือกแฮมสเตอร์ด้วยกัน แล้วก็จะชวนไปกินข้าวด้วยเห็นสายแล้ว” ลืมไปว่ามันเช้าวันอาทิตย์
“อ่อ เออเมื่อกี้ขอโทษ ลืมไปว่าเป็นพี่เกียร์ นึกว่าเพื่อนมาเคาะห้อง” เหอะๆ ด่าถึงเตี่ยกูด้วยนะมึง ฝากไว้ก่อน
“อืม ไม่เป็นไร ไปอาบน้ำแต่งตัวดิ จะได้ไปกัน”
“เฮ้ย ใครบอกจะไปกับพี่” ไอ้เต้ทำหน้าเหรอหรา กูมัดมือชกเว้ย มาลากถึงเตียงแล้วห้ามเบี้ยว
“กูบอกอยู่นี่ไง ไปเร็วๆ”
“โถ่เว้ย” ไอ้เต้ทำท่ากระฟัดกระเฟียด
“นะคับ” ใช้ลูกอ้อนหน่อย เล่นบทโหดถีบมันไปแล้ว พอเห็นผมอ้อนไป
มันก็ยืนนิ่งๆเอ๋อๆคงปรับโหมดตามไม่ทันอ่ะเด้ นานๆทีกูจะมีโหมดนี้นะไอ้ตัวเล็ก
“อืม” ยืนคิดสักครู่มันก็ไปหยิบเสื้อผ้า ผ้าเช็ดตัว เดินตัวปลิวเข้าไปในห้องน้ำ ดีมาก ว่านอนสอนง่ายแบบนี้
ผมก็นั่งเปิดเพลงฟังรอ...สักพักก็นอนรอ...สักพักก็เริ่มเคลิ้มๆ...สุดท้ายก็หลับ
รู้สึกมีส้นเท้าเล็กๆมายันจนเกือบตกเตียงเลย
“เฮ้ย!!!” ผมตกใจตื่นแล้วตะคอกเสียงดัง แต่ก็ขำออกมาต่อทันที ก็หน้าไอ้เต้น่ะสิ เหวอแบบตกใจเสียงตะคอกผมสุดๆ อย่างกับนกฮูก ฮ่าๆๆๆๆๆ ยืนตัวสั่นเลย ตะคอกนิดเดียวเอง
“ขอโทษพี่ๆ เต้แค่จะแกล้งอ่ะ” มันรีบถอยหนีละล่ำละลักพูด เมื่อผมแกล้งเดินเก็กหน้าโหดพุ่งเข้าไปหามันแล้วกำมือด้วย กลัวโดนต่อยล่ะสิ ไอ้เปี๊ยก
ผมยกมือขึ้น ส่วนไอ้เต้หลับตาปี๋เลย แล้วผมก็วางมือบนหัวแล้วขยี้หัวมันที่ยังไม่ค่อยแห้งดีเบาๆ
“ไปเช็ดผมไวไว จะได้รีบไป” มันลืมตามา หน้าเอ๋อๆ เห็นแล้วขำว่ะ
สักพักใหญ่ๆมันก็แต่งองค์ทรงเครื่องเสร็จ กว่าจะได้ไปก็เที่ยงครึ่งไปแล้ว เฮ้อ...
…….
……………
…………………..TAE
……………….
….
ไอ้บ้าเอ้ย มาปลุกกูแต่เช้า แล้วยังลากมาเดินร้อนๆ อีก แม่ง แล้วหนูบ้าอะไรนี่ก็เหม็นไปหมด โอ้ยๆ
อยากกลับบ้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
แล้วเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น
“ไง”
“อยู่ไหนอ่ะเต้”
“จตุจักร”
“โห เดินเจเจตั้งแต่บ่ายสองเนี่ยนะ”
“เออ”
“ไปซื้อไรวะ”
“มาดูหนู”
“หนู (ไอ้พี่เซนทำเสียงสงสัย)...ซื้อไปใช้คืนแม่งหรอ” ฟังแล้วเกลียดคำพูดมันจริงๆ สัตว์มันก็มีชีวิตนะคับ
ไม่ใช่สิ่งของจะได้ซื้อใช้คืนกันได้
“พี่เค้าลากมาช่วยเลือกตัวใหม่” ผมพูด ไอ้พี่เกียร์ก็หันมามองหน้านิ่งๆ สีหน้าปกติที่เค้าจะชอบเก็ก ไม่กลัวเฟ้ย
รู้ทันหรอกน่า
“แผนสูงนะไอ้นี่” เสียงไอ้พี่เซนมันพูด ด่าใครวะ สงสัยไอ้พี่เกียร์
“แล้วมีไรโทรมา”
“อ้อ นึกว่ากลับมาบ้าน จะชวนกลับหอด้วย”
“อ่อ ไปกะกูบ่อยๆ แฟนมึงไม่หึงหรอวะ” ผมถามด้วยความสงสัย
“มันอยากจะเลิกกับกูใจจะขาด” น้ำเสียงปลงๆ นะคร้าบ กรรมมันตามไวก็เงี้ยะ
“อืม เสียใจด้วย”
“ก็ดี กูจะได้กลับมาคบกับมึง” ทำไมชีวิตผมเจอแต่พวกโมเม พูดเองเออเองวะ
“เพ้อเจ้อ ไม่มีไรใช่ป่าว แค่นี้นะ”
“เออ รีบตัดบทเลยนะ พออยู่กับไอ้เกียร์”
มันจะพูดประชดผมทำไมเนี่ย ไม่ได้เป็นแฟนกับไอ้บ้าที่เดินนำหน้าอยู่นี่นะเว้ย
“อย่ามาปากไม่ดี คนยิ่งร้อนๆอยู่ เดี๋ยวด่าเลยหนิ”
“เออๆ ขอให้เดินอย่างมีความสุข แค่นี้นะ”
“เออ กลับดีดีล่ะ”
“ตัวนี้น่ารักป่ะ” พี่เกียร์ถามถึงไอ้หนูในร้านตัวหนึ่ง หลังจากผมวางสาย
“ก็ดีคับ” ผมก็เลือกไม่ค่อยเป็นหรอกนะ ดูแล้วมันก็หนูเหมือนกัน
“หรอ แต่ว่าพี่ว่าอีกตัวสีสวยกว่าว่ะ”
“อืมคับ ชอบก็เอาตัวนั้นดิ” รีบๆซื้อเหอะ ไม่อยากเดินแถวนี้นานอ่ะ
“หรอ เดี๋ยวดูร้านอื่นก่อนดีกว่า ไม่อยากรีบร้อน ของแบบนี้” ไม่รีบ เดี๋ยวปล่อยให้เดินคนเดียวดีมั้ย
“เต้ร้อนอ่ะพี่เกียร์” ผมพูดไป และหวังว่าเค้าจะบอกว่าให้ผมไปนั่งพัก เดี๋ยวไว้เค้ามาเดินเอง
“หรอ ทนหน่อยดิ ผู้ชายไรวะ”
กูเป็นเกย์เว้ย แล้วอีกอย่าง ใครจะหนังหนาแบบพี่เล่า
“เฮ้ย ดูตัวนี้ดิ น่ารักว่ะ”
พี่เกียร์สนใจไอ้หนูผีเหล่านี้ต่อเมื่อเดินมาเจอร้านใหม่
“ซื้อดิ” พยายามยุคับ ซื้อเล้ยๆๆๆๆ
แล้วพี่เกียร์ก็ดู ชม เล่น ซักถามข้อมูลกับคนขายสักพัก ส่วนผมก็ยืนรอเซ็งๆ มีแต่หนู ยึ๋ยยย
จนสี่โมงแล้ว ก็ยังไม่ได้สักกะตัว...วนไปวนมาร้านโน้นร้านนี้ โว้ยยยยยย เริ่มหมดความอดทนและนะ
“พี่เกียร์ ตกลงวันนี้จะซื้อป่ะ”
“ก็...มึงว่าไงอ่ะ” อ้าว หันมาถามผมทำไมเนี่ย ตังค์ก็ตังค์พี่ ผมไม่ได้จะช่วยออกนะอย่าเข้าใจผิด หุหุ
“ตัวไหนก็ซื้อๆมาเหอะ เดี๋ยวก็ตาย” นั่นนนน ปากไอ้เต้คับ หมาอีกแล้ว
“เกลียดไรมันนักวะไปแช่งมัน”
“ป่าว ก็เต้เริ่มรำคาญอ่ะ ไม่ซื้อสักที”
“งั้นกลับ” อ้าว หนูเหนอไม่ซื้อมันละหรอ โอกาสมีครั้งเดียวนะเฟ้ย วันหลังไม่มาด้วยนะ
แล้วไอ้พี่เกียร์ก็เดินนำลิ่วไป ปล่อยให้ไอ้เต้เดินตามควายคนเดียวอีกแล้ว
ตอนเย็นแถวจตุจักรคนเยอะมากอ่ะ เฮ้อ ของก็ไม่ได้สักอย่าง คนก็เยอะ เวียนหัวไปหมด แล้วนั่น ไอ้พี่เกียร์มันจะเดินนำขึ้นไปบนบีทีเอสทำไมเนี่ย แถวหอผมบีทีเอสไปไม่ถึงนะพี่ ผมพยายามเดินตามให้ทันแล้วถามพี่เขา
“ไปไหนพี่ ไม่กลับหอหรอ”
เงียบ
“เฮ้ย เป็นไรวะ แบบนี้เต้กลับแล้วนะ”
“ตามมาเหอะน่ะ” แล้วไอ้พี่เกียร์มันก็เดินไปแลกเหรียญ แล้วมากดซื้อตั๋วไปสยิวเอ้ยสยามสองใบ ยื่นมาให้ผมใบแล้วก็เดินนำเข้าไปข้างในสถานี เอากับแม่งดิ วันอาทิตย์กรู กลายเป็นวันนรกอะไรเนี่ย
พอมาถึงสยามพี่เกียร์ก็ตรงไปที่ลิโด้และซื้อตั๋วหนังมาสองใบ เรื่อง Big Bang Love เป็นหนังญี่ปุ่น หนังเกย์ด้วย เหอะๆ ไรวะ ชักแปลกๆ หรือว่าพี่เค้าเป็นเกย์วะ โว้ย สับสน
“จะกินไรป่ะ มีเวลาชั่วโมงนึงก่อนหนังเริ่ม” พี่เค้าหันมาถามหลังจากได้ตั๋วมาเรียบร้อย
“แล้วแต่” บังคับขนาดนี้แล้ว ยังให้สิทธิผมเลือกไรอีกหรอ
“อยากกินไร บอกมาดิ” น้ำเสียงนุ่มนวลขึ้นหน่อย
“ไรก็ได้ อย่าแพงมากและกัน ไม่มีตังค์”
“อยากกินเซนมั้ย” นั่นถูกแล้วใช่ป่ะคับ
“บอกว่าอย่าแพง”
“เลี้ยง อยากกินมั้ยล่ะ” เหอะๆ ไม่ต้องเลี้ยงหรอกคับ
“เฉยๆ”
“ตอบว่าอยากหรือไม่อยาก ไม่มีคำตอบว่าเฉยๆ” จะมาคาดคั้นอะไรกับผมเนี่ยพี่
“ไม่อยาก อยากกินสเวนเซ่น” ผมพูดเสียงดังฟังชัด จนคนที่เดินผ่านไปมาหันมามอง อายเน้อ อย่ามองจิ
“คับผม” แล้วไอ้พี่เกียร์ก็ลากคอผมเดินกอดคอไปยังสเวนสัน เอ้ย สเวนเซ่น ไอ้เต้ก็ได้แต่เดินตัวลีบ เหมือนทุกครั้งที่พี่เขาเอาแขนมาวาง ไม่กล้ามีปากมีเสียงไปในบันดล
หลังจากกลับมาหอไอ้พี่เกียร์ก็ขอตัวไปกินเบียร์กินเหล้าที่หอเพื่อน ไม่เดินกลับหอมาพร้อมผมเหมือนเมื่อวาน
ผมขึ้นมาอาบน้ำ สระผม แล้วก็มานอนเช็ดผมให้แห้งอยู่บนเตียง พร้อมกับเปิดเพลงซีดีแผ่นที่พี่เค้าให้ฟัง...เฮ้อ กูเผลอชอบพี่เค้าหรอวะ ทำไมมันรู้สึกแปลกๆ แล้วพี่เค้าเป็นเกย์ป่าววะ...หรือว่าพี่เค้าเพิ่งอกหักเลยอยากมีเพื่อนเที่ยวเล่น...หรือว่าเค้าแกล้งเราให้ชอบเค้า...ไรวะ สับสนจริงๆ นอนกลิ้งไปกลิ้งมา คว้าผ้าห่มมากอด สับสนวุ่นวาย คิดอยู่ตลอดว่าตกลงมันคืออะไร สงสัยงานนี้ต้องหาที่ปรึกษาส่วนตัวแล้ว คิดไปคิดมา กูจะไปปรึกษาใครได้วะ นอกจากไอ้พี่เซน ทั้งๆที่รู้ว่ามันจะต้องกวนประสาทอีก
.....................................................
...............................................
..........................................GEAR
“ไอ้ตง กูว่ากูไม่ได้ชอบเค้าว่ะ” ผมมานั่งกินเบียร์ห้องไอ้ตงเหมือนเดิม และมันก็ยังคงทำงานเดิมต่อไป
“ไรของมึง” มันหันมาถามผม
“ก็ เด็กที่กูเล่าให้ฟังอ่ะ วันนี้กูลองพามันไปเที่ยว เดินสวน ดูหนัง กินข้าว แต่กูไม่เห็นอยากพามันกลับห้องเลยวะ”
“ไอ้เหี้ยนี่ มึงจะก้าวหน้าไวไปแล้ว เมื่อวานเพิ่งบ่นๆให้กูฟัง วันนี้เสือกไปเดทกับเค้าแล้ว”
“ก็กูทนไม่ไหวว่ะ มันอึดอัด”
“เป็นเหี้ยไรมึง”
“จะได้รู้ไปเลยว่าตกลงกูเป็นเกย์แน่หรือปล่าว”
“แล้วมึงสับสนไรของมึง”
“คือเอางี้ กูไม่รู้ว่าชอบหรือแค่กูเห็นมันเป็นน้อง เพราะวันนี้กูก็ลองลากมันไปเหมือนเวลากูไปเที่ยวกับผู้หญิง แต่ว่ากูไม่เห็นรู้สึกอยากกลับห้องกับมันคือ มึงเข้าใจใช่ป่ะ ปกติถ้าไปกับหญิง มันก็จะมีอารมณ์หวังฟันอยู่บ้าง”
“สงสัยมึงรักเค้ามากมั้ง” อ้าว ไอ้ห่าตง พูดพล่อยๆ
“เพิ่งรู้จักเองสัด เฮ้อ...ตกลงกูเป็นอะไรวะ”
“มึงไปถามไอ้บิวไป กูว่าน่าจะให้คำปรึกษาได้ดีกว่ากู”
ไอ้บิวเป็นเพื่อนสนิทในหลุ่มคนหนึ่งซึ่งเป็นเกย์เปิดเผยเลยคับ แต่มันแมนเหมือนผู้ชายธรรมดานี่แหละ มันจะบอกเสมอว่ามันต่างกับผู้ชายทั่วไปแค่ชอบเอาผู้ชายด้วยกัน เวลามีใครมาถามว่าเป็นเกย์จริงหรอทำไมดูแมนไม่เหมือนเลย แล้วมันก็จะมีเรื่องเล่า มุกฮาๆของเกย์มาให้พวกผมได้ฮาเสมอ
“เออ แต่กูอายมันว่ะ”
“อายเหี้ยไร เรื่องธรรมชาติ” ไอ้ตงพูดแบบนี้ มึงเป็นป่ะเนี่ยะ เริ่มสงสัย อิอิ
“กูว่ามึงเอาเวลาไปคิดโปรเจคงานใหม่เหอะ กูเห็นว่างลอยไปลอยมาอยู่ได้”
อ้าว...บ่นอีก คร้าบ รู้แล้วคับท่านพ่อตง
แล้วพอดึกหน่อยผมก็กลับมานอนที่ 2046 เช่นเดิม กูเป็นเกย์จริงหรอวะ ผมคิด นั่งๆนอนๆสักพัก มันนอนไม่หลับเลยหยิบไอ้มาร์คมาเล่น ค่อยไล่ดีดสายกีต้าร์ไปเรื่อยๆ บรรเลงเพลงแล้วเพลงเล่า
สักพักก็มาออนเอ็ม...อ้าว ไอ้ตัวเล็กมันยังออนอยู่เลย
Nobody Knows says:
ยังไม่นอนหรอวะ
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
ยังอ่ะ หนวกหูเสียงกีตาร์ นอนไม่หลับ
Nobody Knows says:
อ้าวหรอ ไม่บอก โทษๆ
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
ไม่เป็นไร
Nobody Knows says:
ไม่เล่นต่อแล้ว ไปนอนดิ
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
ยังคุยกับเพื่อนไม่เสร็จ
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
เออพี่ ถามไรหน่อยดิ
Nobody Knows says:
ว่ามาเดะ
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
คือ ทำไมพี่ชวนเต้ไปดูหนังอ่ะ
Nobody Knows says:
ก็เห็นเดินร้อนๆ เลยพาไปที่เย็นๆ
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
แล้วทำไมเลือกหนังเกย์ด้วย
Nobody Knows says:
ป่าว ไม่รู้ว่าเป็นหนังเกย์ เห็นมันมีรอบพอดี
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
หรอคับ อืมๆ
Nobody Knows says:
ไม่ชอบหรอ
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
ป่าวคับ แค่สงสัย
Nobody Knows says:
สงสัยไร
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
ก็...พี่เกียร์ ทำไมดูหนังเกย์
Nobody Knows says:
เพิ่งดูเรื่องแรกนี่แหละ แปลกๆดี
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
อ่ะคับ
Nobody Knows says:
ไปนอนและ ฝันดีล่ะ
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
อ่าคับพี่
ตอเอเตไม้โทเต้คร้าบผม says:
ฝันดีๆบายๆ
-
จิ้ม ๆ
-
วี๊ดวิ้ว
:L2:
-
อ่านรวดเดียวจบ o2
นายเกียร์นี่ท่าจะสับสนตัวเองมากเอาการนะเนี่ย
ขอบคุณคนเขียนสำหรับเรื่องดีๆ :L2: :L2:
-
อ่านแล้วก็สับสนเหมือนกันนายเกียร์
รีบ ๆ เป็นเข้าซิ จะได้เป็นแฟนกัน
หุหุ
-
อิอิ เริ่มใกล้เข้ามาแระ
พี่เกียร์ก้อรู้ใจตัวเองเร็วๆสิคะ
น้องเต้รออยู่ ^^
:m1: :m1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เมื่อไหร่จะชัดเจนซะทีนี่ :เฮ้อ:
-
เหอๆ ทั้งคู่ต้องมีที่ปรึกษา มีพ่อสื่อแม่สื่อกันแร้วล่ะ!! :laugh:
-
พี่เกียร์ชักจะอาการหนักแล้วสิเนี่ย ขอให้ใจตรงกันไว ๆ นะ :m1:
-
-..- ลุ้นต่อไป
เมื่อไหร่มันจะแหกอกคุยกันซักที หุหุ
-
หึหึ มีการชวนไปซื้อ น้องหนู แต่ไม่ได้กลับมา :m12:
แสดงว่า อาจมีเดทรั้งหน้า แน่นอนนนนนน :oni2:
-
เต้..อย่าเพิ่งไปคิดรักตาเกียร์นะ
อ่านแล้วงงว่าตาเกียร์มันจะเอายังไงแน่
o2 o2 o2
-
พี่เกียร์ถ้าชอบก็บอกเค้าไปเถอะนะ
-
เมื่อไหร่จะลงเอยละเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
"ชอบอะไรก็ไม่รู้ ไม่รู้ใจตัวเอง...."
เฮ้อ เต้ vs เกียร์
เมื่อไรจะลงเอยกันซะที
ปล. ติดงอมแงม >>>> สงสัยคนเขียนใส่กัญชาเข้าไปด้วยตอนเขียน อ่านไปยิ้มไป จนเพื่อนทักว่าเมากัญชามาหรอไง 555
-
เฮียเกียร์จะรู้ใจตัวเองตอนไหนหว่า
ลุ้นๆๆๆๆ
-
สวัสดียามเช้าของวันจันทร์ครับ
-
พี่เกียร์กำลังสับสนอย่างหนัก o12
เซนกลับมาหาเต้เร็วๆดิ พี่เกียร์จะได้รู้ใจตัวเองซะที :m14:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับผม ชอบพี่เชียร์จังครับ
เป็นแฟนกันเร็วๆนะครับผม
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
รอลุ้น 2 คนนี้ต่อไป...ใกล้ความจริงแล้ว
สู้ๆ นะพี่เกียร์ :a2: :a2:
-
:m23:เปลี่ยนใจกลับมาเชียร์เซนดีก่า
อนาคตสดใส หึหึ :o
***ขอบคุณคร้าบ ตัวเล็ก :กอด1:
-
ผมตื่นขึ้นมา เช้าวันจันทร์ก็เป็นไปตามปกติ ไปเรียนสายนิดๆ เพราะเริ่มปรับตัวกลับความใกล้ระหว่างหอกับมหาลัยได้แล้ว จึงเริ่มสายเสมอเหมือนเดิม (ไม่ดีนะค้าบ อย่าเอาเยี่ยงอย่างล่ะคุณหนูๆ)
วันนี้ผมไปช่วยพวกไอ้แบงค์ถ่ายหนังจนดึกดื่น กลับมาห้องสี่ทุ่มนิดๆ แล้วล่ะคับ เห็นห้องข้างๆไม่ได้ล็อคแม่กุญแจแสดงว่าเจ้าของห้องอยู่ อืมมม ทำไรอยู่วะ แอบอยากเสือกเรื่องชาวบ้านซะงั้น แต่เอ...ไปเคาะก็ไม่รู้จะบอกว่ามีธุระอะไร อืม เข้าห้องเราดีกว่า...วันนี้ได้งานใหม่มาด้วย นั่งทำงานดีกว่า
เวลาก็เดินผ่านไป เรื่อยๆเรื่อยๆเรื่อยๆ
จนเกือบเที่ยงคืนเสียงประตูห้องข้างๆก็เปิดปิด ปัง!!! (ดังเหมือนเคย)
แล้วทุกอย่างก็เงียบลงเช่นเดิม
...............
......................
....Gear
ผมนั่งเล่นเนทอย่างกระวนกระวาย แม่งทำไมไอ้เต้มันไม่ออนสักทีวะ เมื่อกี้ก็ได้ยินเสียงว่ากลับห้องแล้วนี่หว่า
จะไปเคาะห้องมันก็ไม่รู้จะเอาเหตุผลไรไปอ้าง แต่ในใจก็อยากคุยกับมันสักนิดก็ยังดี วันนี้ยังไม่เจอหน้าเลยเฮ้อ
จนจะตีหนึ่งแล้วแม่งก็ยังไม่ออน หิวก็หิว กูกะจะรอชวนไปกินข้าวด้วยในเอ็มสักกะหน่อย เว้ย หงุดหงิด ออกไปกินข้าวคนเดียวก็ได้วะ แล้วผมก็เดินออกไป ปิดประตูห้องเสร็จก็ยืนรอสักพัก คิดเข้าข้างตัวเองว่าถ้ามันได้ยินเสียงประตูแล้วอาจจะเดินออกมาเหมือนกัน แต่แล้วก็เงียบสนิท...เฮ้อ กินข้าวคนเดียวอีกแล้วสิกู
.....................
..............
.....................Tae
พอได้ยินเสียงประตูห้องไอ้พี่เกียร์ ก็ทำให้รู้สึกอยากเจอหน้าพี่เค้าขึ้นมาตะหงิดๆ ไม่มีสมาธิทำงานต่อเลยแฮะ
ออนเอ็มดีกว่า เปิดไปก็ไม่เห็นชื่อ nobody knows ออนอยู่ แต่มีชื่ออื่นๆ ทั้งไอ้เพื่อน พี่ น้อง ออนกันตรึม
ไม่หลับไม่นอนไงวะ พวกนี้ วันจันทร์แท้ๆ ไอ้เต้นึกสงสัย (และคนอื่นก็น่าจะนึกด่าผมแบบนี้เหมือนกัน ฮ่าๆๆ)
“เมื่อวานไปเดินสวนกับใครมา” พี่แซนทักผมในเอ็ม (ขออณุญาตไม่พิมพ์เหมือนหน้าเอ็ม แบบปกตินะคร้าบ)
“อ้อ ไปกับพี่เกียร์คับ พี่เห็นด้วยหรอ ไม่เห็นมาทักเลย”
“ป่าว มีคนเห็นแล้วมาบอก”
“บอกว่าไรล่ะพี่”
“บอกว่าเห็นมึงกับผู้ชายที่ไหนไม่รู้ หล่อเชียว เดินกอดคอกันอยู่”
อืมมม เห็นช่วงเดินปกติก็ไม่ได้เนาะ มันต้องบังเอิญตอนกอดคอด้วย
“ไม่มีไรหรอก ไปซื้อหนูอ่ะ”
“เออ ว่าแต่รู้สึกจะเจอพี่เกียร์ไรนี่บ่อยนะคับ ยังไงอยู่” อย่ามาทำตัวเป็นนักสืบน่ะพี่
“ก็พี่เขาอยู่ห้องข้างเต้อ่ะ”
“หรอคับ คนข้างห้องพี่ไม่เห็นเคยไปไหนมาไหนกันเลย”
“ก็ลากไปสิคับ ฮ่าๆ”
“กูก็รอเค้ามาลากอยู่ เห็นแต่แม่งลากผู้หญิงเข้าห้อง” ฮ่าๆ ผมนั่งอ่านที่พี่เขาพิมพ์มาก็อดขำไม่ได้
“ต้องลากก่อนเลยคับ รอเค้ามาลาก ก็แห้งตายคาห้องแน่ๆ ฮ่าๆๆๆ”
“เออ อย่าเปลี่ยนประเด็น ตกลงยังไงแน่ พี่เกียร์อะไรเนี่ย” พี่แซนยังคงซักต่อ
“พี่เขาไม่ได้เป็นเกย์คร้าบ แค่รุ่นพี่รุ่นน้องอ่ะ”
อืม แน่ใจป่าววะ พิมพ์ไปแบบไม่ค่อยแน่ใจในความรู้สึกระหว่างกันและกัน
“อืมคับ แล้วจะรอฟังความคืบหน้า” แล้วแกก็ออฟไลน์ไปเฉยเลย ไรวะ งง
….
……………..
………..Gear
อืม ป่านนี้ไอ้ตัวเล็กมันจะหลับยังวะ เอาไงดีๆ คิดหาวิธีเจอหน้ามันก่อนนอนไม่ออก ...เฮ้อ
นั่งกินข้าวไป คิดไป แล้วทำไมกูต้องรู้สึกแบบนี้ด้วย ไม่เข้าใจตัวเอง สักพักก็ดันเจอพวกเพื่อนไอ้เต้เดินมากินข้าวร้านนี้ มาซะไกลเลยนะพวกมึง หรือจะมาหาไอ้เต้วะ
“อ้าวไงพี่เกียร์ หวัดดีคับ” พวกมันทักทาย พร้อมใจกันยกมือไหว้ผม
“อืมๆ มาหาไอ้เต้หรอ” ผมทักทายตามมารยาท ไม่ได้ยิ้มเท่าไหร่ ซึ่งเป็นปกติวิสัยของผม
จนคนที่ไม่สนิทจะคิดว่าผมหยิ่งและเก็ก ที่จริง ผมเขิลที่จะยิ้มให้พวกเขามากกว่า
แล้วผมก็วางตัวไม่ค่อยถูกด้วย เวลาเผชิญหน้ากับคนที่ไม่สนิท เลยได้แต่เงียบ
“ป่าวพี่ พอดีอยากกินข้าวร้านนี้ แต่ก็กะจะแวะไปหามัน ไม่รู้มันหลับยัง เมื่อเย็นถ่ายหนังกัน ก็ไม่คิดว่าจะมากินที่นี่ ไม่งั้นคงมาพร้อมกันแล้ว” ไอ้ทอปพูดอธิบายซะยาว
“อ่อ เออ พรุ่งนี้มีเรียนกันป่าวล่ะ”
ไอ้ทอปคงงงที่ผมถาม ปกติผมแทบไม่ได้คุยกับมันเลย มันจะสนิทกับพี่เกี๊ยงมากกว่า
“ไม่มีอ่ะ พี่ล่ะคับ”
“มีบ่ายสองโน่น กินเหล้ากันป่ะ” แหะๆ หาเรื่องขึ้นไปนั่งห้องไอ้เต้ได้แล้วเว้ยยยย ฉลาดมากไอ้เกียร์ ให้มันได้ยังงี้สิ
“ฮะ อะไรนะพี่” ไอ้ทอปคงงง แต่ไอ้สองคนที่มาด้วย ซึ่งผมจำชื่อไม่ได้ท่าทางจะสนใจ ลิงโลดเชียร์ไอ้ทอปใหญ่
“เออ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง” นั่นไง ใจดีเลี้ยงรุ่นน้องขึ้นมาทันใดเลย สันดานจริงๆ ผมนึกด่าตัวเองอย่างมีความสุข
“อารมณ์ไหนเนี่ยพี่ สอบตกหรืออกหัก ฮ่าๆ” ไอ้ทอปแซว
“เออ พูดมาก เดี๋ยวกูเปลี่ยนใจเลย มาๆ รีบแดกข้าว”
“เดี๋ยวผมลองโทรหาไอ้คุณชายก่อนแล้วกันคับ เผื่อมันยังไม่กิน จะได้สั่งขึ้นไปเผื่อมันด้วย” หนึ่งในเพื่อนไอ้เต้พูด
“อ่อ เออ มันก็ไม่มีเรียนใช่ป่ะ” แยบต่อ
“คับ” ไอ้คนที่โทรหันมาบอกแล้วมันก็กลับไปคุยโทร
“เฮ้ยไอ้เต้ทำไรวะ”
…
“ดีเลยมึง แดกเหล้ากัน”
...
“ไม่ต้องๆ เดี๋ยวพวกกูไปหาถึงที่”
...
“เออ มีคนเลี้ยงเว้ย กินข้าวยัง เดี๋ยวซื้อไปให้”
...
“อ่อ เออได้ๆ พวกกูอยู่ข้างล่างนี่แหละ แป็บนึง เคลียร์สถานที่ได้เลยคับคุณชาย”
“มันจะกินคอกเทลชีสเซเว่นว่ะ เดี๋ยวกูไปซื้อให้ก่อน” ผมให้เงินมันไปซื้อมิกเซอร์ด้วย ส่วนเหล้าห้องผมมีสำรองอยู่แล้วล่ะคับ ฮ่าๆๆ แล้วไอ้นั่นมันก็เดินไปเซเว่น ไอ้ทอปกับไอ้อีกคนก็ไปสั่งข้าวใส่กล่อง ส่วนผมก็กินให้ว่องสิคับ
หุหุหุ ทำไมรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นทันตาเลยวะพอจะได้เจอมัน วู้ๆๆวี๊ดวิ๊วๆๆๆ
พอขึ้นมาผมก็แยกไปเอาเหล้ามา พอเดินเข้าไปในห้องไอ้เต้ พวกมันก็ตั้งวงไพ่เรียบร้อยแล้ว
…………
…………………
…………..Tae
“คึกไรพี่ อยากกินเหล้าดึกๆดื่นๆ” ผมทำหน้ากวนๆยิ้มๆถามได้พี่เกียร์พอเค้าเดินเข้ามานั่ง
“พอดีเจอพวกเพื่อนมึงอ่ะ เบื่อๆเลยชวนมากิน”
“อ่ะนะ จนเต้จะนอนและ”
“อ้าวหรอ งั้นเดี๋ยวนอนห้องพี่ก่อนก็ได้มั้ง” เอ้า ห้องผมก็มี ทำไมต้องไปนอนห้องพี่ล่ะ
“เฮ้ย ไม่ได้ว่าไร แค่บอกเฉยๆ ก็ไม่มีไรทำแล้วเลยกะจะนอนไว ก็ดี ได้กินเหล้าฟรี ใช่ป่ะพวกมึง”
ผมหันไปพูดกับเพื่อนๆ แล้วไอ้พวกเพื่อนผมก็ประสานเสียงรับกันพร้อมเพียง “คร้าบบ”
“แล้วพี่เล่นไพ่เป็นหรอ” ไม่เคยเห็นเล่น แต่หน้าตาคงแบบนี้เล่นเป็นแหละ
“เล่นไรกันอ่ะ” พี่เกียร์ถาม ชโงกหน้าเข้ามาดูในวง
“สลาฟอ่ะ” ผมตอบ
“อืม ได้ๆ” พี่เกียร์รับแก้วเหล้าจากไอ้ฟลุคแล้วกระเถิบเข้ามานั่งในวงอบายมุขรอบดึก
“5 คนเล่น 9 เกมั้ยมึง” ไอ้ทอปถาม
“ได้ไงวะมีเกย์คนเดียว ฮ่าๆๆ” ไอ้ฟลุคกวนตีนไอ้ทอปคับ
“หรือว่ามากกว่านั้นวะ” ไอ้เหี้ยฟลุคยังคงกวนตีนต่อ แล้วชำเลืองมองผมกับพี่เกียร์ พี่เขาจะหลบตามันไป
แล้วหันมามองผมแป๊บนึง ส่วนผมก็ได้แต่ทำเป็นขำกลบเกลื่อน
“พูดเหี้ยไรไม่สร้างสรรค์และไอ้ฟลุค” ไอ้ทอปด่าไอ้ฟลุคเสียเอง ดีมากเพื่อนรัก หุหุ
“เล่นไพ่ดีกว่า ตกลง 9 เกนะ มาๆลงไต๋ๆ จะแจกไพ่แล้ว” ไอ้ทอปพูดต่อ ไอ้นี่คึกนักนะ นอกจากเรื่องหนังก็มีเล่นไพ่นี่แหละ ที่มันคึกคักเวลาลงเล่น หุหุ
หมอบว่ะ ...เออกูก็หมอบ... สู้เว้ย 5 บาทเอาไงไอ้เต้ ...ไอ้เหี้ยแบงค์แม่ง คิดว่าจะหมอบกันหมด ไอ้เต้จะได้รวบ อิอิ
“เออ กูด้วย” ไอ้พี่เกียร์ ลงใส่ไปอีก 5 บาท
“อ่ะ เอาไงดีวะ” ผมหันไปถามไอ้ทอป ไพ่มันดีแต่ก็ไม่มากอ่ะคับ
แหะๆ เล่นไพ่แล้วชอบเผยไต๋ให้ชาวบ้านดูรู้ทุกทีเล้ยยย เซ็งงง
“อ่ะสู้ๆ” แล้วก็ตัดสินใจใส่ไปอีกห้าบาท เห็นไอ้พี่เกียร์นั่งขำผมอยู่
“เปิดนะ” ไอ้แบงค์บอก ทุกคนก็พยักหน้าแล้วกระผมก็เปิดคนแรกเลย
“กู 8 แต้ม” แหะๆ พอผมบอกแม่งก็หัวเราะกันทั้งคู่เลย ชิ ชิ ไรวะ แมร่ง มันแต้มเยอะแล้วนะสำหรับผม
“มึงอ่ะ” ไอ้พี่เกียร์ถามไอ้แบงค์
“ใครแต้มน้อยกว่าหมดแก้วนะพี่” ไอ้ห่าแบงค์เริ่มปีนเกลียวแล้วไง ไอ้นี่ แล้วพี่เกียร์ก็ตอบตกลง สรุปว่าสีเหมือนกัน แต่ข้าวหลามตัดไอ้แบงค์หรือจะสู้โพธิ์ดำพี่เกียร์ได้ สรุปไอ้แบงค์หมดแก้วสมพรปาก เป็นที่เฮฮาของเพื่อนฝูง โย่วๆ
ตาที่สอง ไอ้ฟลุคสู้กับไอ้ทอป ไอ้ฟลุคก็ต้องแดกไป จนสุดท้ายกลายเป็นกติกาคับ ใครสู้แล้วแพ้ก็ได้รับไปหนึ่งแก้ว แมร่ง แบบนี้ต้องมีคนเมาแน่ๆ ไอ้เต้เลยคิดหมอบก่อนดีกว่า สู้ไปมีหวัง โดนเอาเหล้ากรอกปากแน่ๆ น่ากลัว แต่ก็ไม่พ้นหรอกคับ ด้วยความโลภของกระผม ริอาจอยากได้เงินที่กองรวมกันอยู่ตรงหน้า สู้กี่ตา ก็ต้องกินเหล้าตลอด จนเริ่มมึน เงินก็เริ่มหมด แมร่ง ซวยจริงๆ
และแล้วสวรรค์ก็มีตา ส่งไพ่เรียง สิบ แจ็ค แหม่ม มาให้ในมือไอ้เต้ โอ้ว โน โน่ โน่ โนว์
ไอ้เต้ก็เก็บอาการสุดฤทธิ์คับคราวนี้ หวังว่าต้องได้แน่ๆ แล้วอีกอย่างได้พี่เกียร์ ไอ้ฟลุค ไอ้ทอป สู้กันหมด
มีไอ้แบงค์คนเดียวที่หมอบ หูย โชคดีของไอ้เต้ที่จะได้เงินกองโต คราเดียวคืนทุนแน่ๆเมิง ว่าแล้วไอ้ฟลุคก็ใส่เลย 10 บาท พอทุกคนใส่สิบบาทครบ ไอ้พี่เกียร์ดันกวนตีนครับ ขอด่าหน่อยเถอะ
“กูใส่อีกสิบ ใครจะเอาบ้าง” นั่น...ชิ ต่อมงกกับความกลัวไอ้เต้เริ่มฟาดฟันกันเอง ปกติไม่เคยสู้เยอะๆแบบนี้
มันตื่นเต้นอ่า แต่แล้วด้วยความมั่นใจในไพ่ตัวเองก็ใส่ตามสิคร้าบ ได้แน่ๆ วู้ๆๆๆ
ไอ้ทอปหมอบไปแล้ว (สู้แล้วหมอบก่อน ต้องซัดหนึ่งอึกนะคับ ไม่ต้องถึงกับหมดแก้ว)
ไอ้ฟลุคยังต่อ ตอนนี้ในกองเท่าไหร่แล้วล่ะ ไต๋ 5 คนคนละ 5 บาทก็ 25 สู้กันไปรอบแรก 10 บาท 4 คน ก็ 40 เป็น 65 สู้ตานี้อีก 3 คน คนละ 10 บาท เป็น 95 แล้ว โหยยย เกือบร้อยแน่ะ
“ไงพี่” ไอ้ฟลุคถาม “ผมต่ออีก 5 บาทแล้วกัน” แมร่ง ไอ้ฟลุคยังจะต่ออีกมึง ใจใหญ่นักนะ เดี๋ยวเถอะมึง โดนไอ้เต้กินเรียบ แล้วจะร้องไม่ออก อิอิอิ
“เออ 10 เลยแล้วกัน” อ้าว ไอ้พี่เกียร์ หาเรื่องงงง ไอ้เต้เริ่มหวั่นสิคับ หุ้นโดนปั่นซะขนาดนี้
“อ่ะๆ” ผมใส่ตามไปอย่างไม่เต็มใจ
“งั้นผมหมอบแล้วกัน” อ้าวไอ้ฟลุค ทิ้งกูกลางทางซะงั้น ห่าเอ้ยยยย เหลือสองคนแล้ว
“เปิดนะพี่” ผมพูดบอกไอ้พี่เกียร์มันไป
“เท่าไหร่ล่ะ”
แล้วไอ้พี่เกียร์หงายไพ่ออกมาให้ผมและเพื่อนๆดู
แมร่งงงง ตอง 6 ฮือๆๆๆๆๆ
ไอ้เต้แทบน้ำตาซึม เงินก็ไม่ได้ แถมยังต้องกระดกหมดแก้วอีก พวกมันพอเฮฮาตื่นเต้นกันเสร็จ ก็จัดการรินเหล้าอย่างงามให้ผมผสมเสียเต็มแก้วเลย
ฮือๆ สวรรค์มีตาแต่หามีแววไม่ ชิ ชิ สวรรค์ ทำไมต้องกลั่นแกล้งข้าน้อยด้วยยยย
แล้วผมก็มองกองเงินที่ถูกกอบเข้าไปหน้าตักพี่เกียร์อย่างเศร้าสลดใจ และมองแก้วสุราสีอำพันใสด้วยความแค้น ดี... ไหนๆก็เอาดีทางเล่นไพ่ไม่ได้ กูจะเอาดีทางเหล้าแทน
ทันใดนั้น ไอ้ผู้ร้ายก็แอบเปลี่ยนบทเป็นพระเอกในทันใด
“เดี๋ยวพี่กินเองละกันแก้วนี้ สงสารมัน โดนไปหลายแก้วแล้ว” ไอ้พี่เกียร์ ไม่ต้องเลย ทำมาพูดดี สงสารแล้วไม่หมอบไปตั้งแต่แรกละวะ หึ ผมคว้าแก้วมาจากมือไอ้แบงค์ ด้วยความหงุดหงิดแล้วกระดกเองทันทีหมดแก้ว
...อิ๊ ทำไมแก้วนี้เข้มจังวะ
“โห แก้วนี้กูชงพิเศษเลยนะมึง ซัดซะ”
ไอ้แบงค์มองตาค้างแล้วพูดหลังจากผมเทเหล้าลงคอจนหยดสุดท้ายหายเกลี้ยงเหลือแต่เพียงน้ำแข็ง
“เออ มาๆรีบเล่น กูจะเอาทุนคืน” พูดจบก็ชำเลืองหางตามองไอ้พี่เกียร์ ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้บ้าเอ้ย
เล่นไปเล่นมา แบงค์ร้อยก็หายไปสองใบ ไรวะ แมร่งเอ้ยยยย พากันมาปลอกลอกไอ้เต้ ไอ้พวก 18 มงกุฏ
และแล้วเมื่อฟ้าสว่างพวกผมจึงรู้สึกได้ว่า ง่วงและเมามากแล้ว ไอ้ทอป ไอ้แบงค์มันหลับไปตั้งแต่ตี สี่ แล้วแหละคับ เหลือผม ไอ้ฟลุค พี่เกียร์เล่นสลาฟกันต่อ จนตอนนี้ข้างนอกเริ่มมีแสงตะวัน มองนาฬิกาก็หกโมงแล้ว
“นอนเหอะว่ะ” ไอ้ฟลุคมันคงไม่ไหวแล้วแหละคับ ผมก็ง่วงแย่แล้ว เหล้าหมดไปนานและ
“เออๆ”
ผมพูดจบ ไอ้ฟลุคก็คลานขึ้นเตียงไปนอนกับไอ้แบงค์และไอ้ทอป แล้วกูล่ะ แมร่ง เจ้าของห้องนอนพื้นหรอวะ
“ไปนอนห้องพี่ละกัน จะได้ไม่ต้องเบียด” เสียงไอ้พี่เกียร์พูดขึ้น
“ไม่เป็นไรพี่ นอนนี่แหละ ปกติเต้ก็นอนพื้นบ่อยๆเวลาพวกมันมา”
“อย่าดื้อสิ ง่วงแล้วเร็ว” ไม่ได้ดื้อเฟ้ยยย แมร่ง นอนซอกเตียงสบายกว่าไหนๆ แล้วห้องตัวเองมีไม่นอน ไปนอน 2046 เพื่อนๆผมมันก็ต้องสงสัยสิคร้าบ
“เร็ว” ไอ้พี่เกียร์ ลุกขึ้นยืน แล้วยื่นมามาให้ดึงผมขึ้น
“เอ่อ...” จะอ้างไรดีวะ
“เร็ว ง่วง”
แล้วผมก็ต้องจำใจเดินตามไปนอนห้องข้างๆ กับพี่เค้า
เฮ้อ...อย่าทำแบบนี้ได้มั้ยคับ พี่เป็นผู้ชาย แต่ผมเป็นเกย์นะพี่ ความรู้สึกมันไม่เหมือนกันหรอก
พี่อาจจะเห็นผมเป็นน้องไม่ได้คิดอะไร แล้วไม่คิดบ้างหรอว่าผมจะเผลอไปรู้สึกดีดีด้วยที่มาทำแบบนี้กับผม
เสียงไอ้คนข้างๆกรนได้สักพักแล้ว มันฟังดูน่ารำคาญแต่ผมก็เต็มใจที่จะฟัง
และรู้สึกดีกว่าเมื่อวานที่นอนคนเดียวเงียบๆ ถึงผมจะไม่รู้ว่าจริงๆระหว่างเราคืออะไร
ผมคงไม่มีสิทธิ์หันไปกอดพี่แต่ขอบคุณนะคับที่ทำให้ผมหลับอย่างอบอุ่นแบบที่ไม่เคยรู้สึกมานาน
แม้ว่าพี่อาจจะไม่รู้ตัวก็ตาม
-
มีคนชวนไปนอนด้วยอ่ะ หหุ :laugh:
-
แอบลุ้นว่าเมื่อไหร่จะบอกว่าชอบกันซะที
-
พี่เกียร์ รู้ตัวช้า ระวังน้า น้ำตาจะเช็ดหัวเข่า
-
ไอ้พี่เกียร์ชอบเค้าไปเต็ม ๆ ขนาดไม่เห็นหน้าเจ้ากินข้าวไม่ลง นอนไม่หลับกระสับกระส่ายขนาดนั้นแล้ว ยังไม่รู้ตัวอีก อย่างงี้มันน่า ... o12
-
:m1: :m1: พี่เกียร์ได้ใจไปอีกแล้ว...
เมื่อไรจะเลิกปากแข็งซะทีล่ะเนี่ย...ชอบเขาก็บอกไปเหอะนะ
-
:m24:ตอนนี้...ใกล้ตัว
อีกหน่อยก็คง....ใกล้ใจ :m1:
***ขอบคุณครับ ตัวเล็ก :กอด1:
-
เฮียเกียร์...รีบๆบอกน้องเต้เค้าไปเห้อะ
อย่า อย่า มาทำเป็นรักอ้ำอึ้ง :o11:
-
o2 o2 เต้โดน พี่เกียร์มอมเหล้าแน่ๆเลย
-
ว้าวๆๆๆ :m4: ไปนอนห้องพี่เกียร์
พี่ไม่กลัวหรอกนะว่าพี่เกียร์ จะกระโดดเข้าหาน้องเต้ :m12:
พี่กลัวว่าน้องเต้ จะโดด เข้าหาพี่เกียร์ ล่ะมากกว่าฮ่าๆ :laugh:
-
พี่เกียร์ รู้ตัวช้า ระวังน้า น้ำตาจะเช็ดหัวเข่า
คริๆ กลัวจะเป็น น้ำตาเช็ดหัว ห...น่า....ว อะดิ แอร๊ยยยยยย
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับพี่เกียร์เป็นเอามากนะครับ
ท่าจะอาการหนัก อิอิ
คืนนี้ก็อย่าให้พลาดละครับ อิอิ
จับกดๆๆๆๆ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
มารีพลายรับเช้าวันใหม่ อิอิ
-
เมื่อไหร่ไอ่พี่เกียร์จะรู้ใจตัวเองฟะ
คนเชียร์เชียร์กันงอมแงมขนาดนี้ยังไม่รู้ตัวอีก
(แน่ะ พาลละกรู 555)
บ่เห็นหน้าเจ้ากินข้าวบ่ลงขนาดนี้ยังไม่รู้ซึ๊กกกกกก
เฮ้ออออ
-
เมาแล้วทำไมไม่มีคลุกวงในกันบ้างละเนี่ย :oni2:
-
นายเกียร์มอมเหล้าน้องเต้เหรอเนี่ย :m29:
ว่าแต่.. :m28:
ใครจะเสร็จใครล่ะเนี่ย น่าจะเป็นนายเกียร์เสร็จน้องเต้รึเปล่า :m14:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
>>>เมื่อไรจะรัก เมื่อไรจะคิดหาคำตอบ เมื่อไรจะชอบ แล้ววว เมื่อไรรักกันเนี่ยยยย
>>>เป็นกำลังใจให้คนเขียน แล้วคนเม้น
-
เฮ้อ...อย่าทำแบบนี้ได้มั้ยคับ พี่เป็นผู้ชาย แต่ผมเป็นเกย์นะพี่ ความรู้สึกมันไม่เหมือนกันหรอก
พี่อาจจะเห็นผมเป็นน้องไม่ได้คิดอะไร แล้วไม่คิดบ้างหรอว่าผมจะเผลอไปรู้สึกดีดีด้วยที่มาทำแบบนี้กับผม
เสียงไอ้คนข้างๆกรนได้สักพักแล้ว มันฟังดูน่ารำคาญแต่ผมก็เต็มใจที่จะฟัง
และรู้สึกดีกว่าเมื่อวานที่นอนคนเดียวเงียบๆ ถึงผมจะไม่รู้ว่าจริงๆระหว่างเราคืออะไร
ผมคงไม่มีสิทธิ์หันไปกอดพี่แต่ขอบคุณนะคับที่ทำให้ผมหลับอย่างอบอุ่นแบบที่ไม่เคยรู้สึกมานาน
แม้ว่าพี่อาจจะไม่รู้ตัวก็ตาม
ชอบคำพูดตอนสุดท้ายนี่จัง...สถานการณ์แบบนี้หลาย ๆ คนคงเจอกันมาบ้างแล้ว
อ่านแล้วมันให้ความรู้สึกเหงา ๆ อึดอัด แต่ก็มีความสุข... :serius2:
-
:m23:เปลี่ยนใจกลับมาเชียร์เซนดีก่า
อนาคตสดใส หึหึ Shocked :o
***ขอบคุณคร้าบ ตัวเล็ก :กอด1:
เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง ไง ๆ ก็เชียร์พี่เซนสุดฤทธิ์
-
กว่าจะได้รักกันคู่นี้ลุ้นเหลือหลาย :เฮ้อ:
-
น่ารักดีจัง แต่เมื่อไหร่จะตกลงปลงใจกันซักทีละคับ ลุ้นๆๆๆๆๆๆ
-
พี่เกียร์เนี๊ยะทามมาเป็นสับสนอีก แหม่ๆ
ตกลงปลงใจกันได้แล้วคร้าบ
คนอ่านลุ้นตัวโก่ง ฮาๆ
:m4: :m4: :m4:
-
อา พี่เกียร์ คิดไรกะ เต้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
บอกไปสักทีสิพี่เกียร์ ..............มัวแต่คิดมากอยู่ได้
-
พี่เกียร์ชอบเต้ซะขนาดนั้น ก็บอกเค้าไปเลยดิ :m12:
บอกเต้ไปเลยว่ารู้สึกยังไง
เชียร์พี่เกียร์ :m1: :m1:
-
พี่เกียร์ รีบทำคะแนนเร็วๆสิคะ ๆๆๆๆ
:m1: :m1: :m1:
เมื่อไรจะบอกความในใจ ไม่ต้องกลัวหรอกน่า
เต้ก้อรู้สึกไม่ต่างจากพี่หรอกกกกกก
-
ไปนอนด้วยกานแระ
อิอิ จามีแบบนี้ป่าว :oo1: :oo1:
เอิ๊ก ๆ
-
o13 ไม่ได้เล่นเน็ตมาอาทิตย์ก่า เหอ ๆ กว่าจะตามอ่านครบบบ
สนุกมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ อยากบอกว่า มีน้องคอยโทรไปแกล้งว่าลงแล้ว ๆ ๆ ๆ
แล้วพอมันไม่ได้อ่าน มันแบบว่า โอ้วววว ช่วยผมด้วย T_T
-
รอตอนต่อ ไปนะค่ะ
:bye2:
-
มาอยู่ในกะเล้าเป็ดกะเฮียแล้วนะ !!
=]]
-
เต็มตื้นนนนนนนนนน
เหอะๆๆๆ ฮาแน่ๆ แง่มๆๆๆ อะไรจะเกิดต่อไป ได้กอดแล้ววว
มีความสุขจังน๊า :o8:
-
ว้าวววววว
พี่เกียร์ สับสนเอาการนะเนี่ย
กว่าจะรุ้ใจตัว อีกนานมะ
-
“อ้าว ตื่นแล้วหรอวะ”
ผมเปิดประตูห้องเข้าไปตอนเช้า เห็นไอ้แบงค์นั่งเล่นเอ็มอยู่ ส่วนไอ้สองตัวนั้นยังคงนอนสลบบนเตียงเหมือนเดิม
“เออสิวะ ถ้าตื่นสายจะรู้หรอว่ามึงไปนอนที่อื่น รีบเนียนกลับมาเชียวนะมึง”
ไอ้แบงค์พูดสายตายังกับจะกินตับเย้ยยยย
“กูก็ตื่นปกติ นี่จะสิบโมงแล้วนะมึง” ตื่นเวลาปกติ แต่นอนเช้าอ่ะ แหะๆ พอดีปวดฉี่ตื่นมาเข้าห้องน้ำ
ไอ้เต้ก็กะเนียนกลับมานอนต่อที่ห้อง ไม่คิดว่าไอ้คุณแบงค์จะตื่นแล้ว ไอ้เพื่อนชั่วเอ้ยยยย แผนกูย่อยยับหมดเลย
“แล้วตกลงนอนไหนมา อย่าบอกนะว่าห้องข้างๆ หึหึ” มันพูดแล้วทำเป็นเหล่ตาไปทางผนังฝั่งนั้น
“ก็พวกมึงนอนกันเต็มห้อง พี่เค้าเลยให้กูไปนอนนั่น”
“ปกติไอ้ตั้น ไอ้ฝุ่นมานอน ก็ยังนอนกันได้” วุ้ย คนยิ่งนอนไม่เต็มอิ่มอยู่ ยังมานั่งจับผิดกันอีก ตอบว่าไงดีวะเนี่ย
“ก็พี่เค้าสั่งให้กูไป” พูดความจริงแล้ว จะเอาอะไรกะไอ้เต้อีกมั้ย
“หรอ เชื่องดีนะมึง” แล้วมันก็ยิ้มมุมปาก
“อย่าหาเรื่องกูได้ป่ะ ง่วง จะนอนต่อแล้ว” แล้วผมก็เตรียมซุกเข้าไปใต้ผืนผ้าห่มอันอบอุ่นเต็มที่
“เคลียร์กันให้ดีๆนะมึง รักเค้าข้างเดียวมันเจ็บนะเว้ย” ไอ้แบงค์พูดลอยๆ แล้วหัวเราะเบาๆ และมันก็หันไปเล่นเอ็มต่อเฉยเลย ส่วนผมก็ซุกผ้าห่มต่อไม่กล้าสบตามันหลังจากประโยคนั้น...มันรู้อะไรมาป่าววะ ปวดหัวแต่เช้าเลยเว้ยกู แถมยังความหมายที่มันพูดนั่นอีก สรุปตอนนี้ไอ้เต้เจอสามเด้ง ทั้งเพื่อนจะรู้มั้ย จะคิดยังไง จะรับได้มั้ย แล้วไอ้พี่เกียร์ล่ะคิดยังไง แล้วสุดท้ายกูล่ะ เผลอชอบเค้าไปแล้วใช่มั้ยเนี่ย เฮ้อออออ
ผมไม่ได้คุยเรื่องนี้กับไอ้แบงค์อีก มันก็ไม่ได้กล่าวถึง (ดีมากเพื่อนรัก กูยังไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกันว่ะ) ส่วนไอ้สองตัวไม่รู้เรื่อง และก็ไม่ต้องบอกให้รู้หรอก เดี๋ยวเป็นเรื่องอีก สี่ซ้าห้าโมงพวกมันก็แยกย้ายกลับศาลใครศาลมัน
แล้วไอ้ผีข้างห้องก็มาเคาะประตูตอนหกโมงเย็นได้ ขณะที่ผมกำลังนั่งทำงานที่ทำค้างไว้เมื่อวานอยู่
“ไงคับ” ผมยิ้มให้ ในใจมันเต้นรัวผิดจังหวะแฮะ แล้วทำไมหู และหน้า ต้องรู้สึกร้อนวูบวาบ หรือว่าจะไข้ขึ้น
“อืม... ...ทำไรอ่ะ”
พี่เกียร์ยืนสะพายกีตาร์อยู่ ผมแอบเห็นสายตาพี่แกสอดส่ายในห้องด้วยนะ ไม่มีใครอยู่แล้วคร้าบ
“ทำงาน พี่อ่ะ จะไปไหนอ่ะ” มองดูพี่เค้าแต่งตัวซะหล่อเชียว นัดสาวไว้ป่าววะเนี่ย
“ก็ วันนี้มีซ้อมดนตรี” แค่ไปซ้อม ต้องแต่งตัวซะยังกับจะไปแสดงคอนเสิร์ท
“แต่งตัวซะเวอร์ ฮ่าๆ” คันปากง่ะ ขอแซวหน่อยนะคร้าบ ไอ้พี่เกียร์ก็หน้าแดง ท่าทางจะอายนิดๆ
“ก็... ...ซ้อมแถวพระรามสามโน่นอ่ะ” โห...ไกลโคตรรรรร
“ใกล้กว่านี้ไม่มีหรอไงเนี่ย ค่ารถแพงกว่าค่าห้องซ้อมอีกมั้งเนี่ย”
“อืม คงไม่กลับมานอนนี่อ่ะ ไปวันเกิดเพื่อนที่เอกมัยต่อด้วย”
อ่อคับ เอ๊ะ ที่เคยไปโดนเค้าตีหัวมาหนิ ตอนนั้นยังไม่รู้จักพี่เค้าเลย เกือบลืมไปแล้วนะเนี่ย
“ร้านที่เคยไปมีเรื่องอ่ะหรอคับ” พี่เกียร์ได้ยินก็ทำหน้างงๆฉงนสงสัย
“อ๋อ…รู้ได้ไงวะ” อิอิ ระดับนี้แล้ว มีไรบ้างครับที่กระผมไม่รู้ ฮ่าๆๆ
“แล้วอย่าไปมีเรื่องอีกละกันคับ ขี้เกียจไปวัด”
“โห ไอ้ห่านี่แช่งกูหรอ” ว่าแล้วฝ่ามือไอ้พี่เกียร์ก็ตบกบาลผม เพี๊ยะ! (หลบแล้วนะ แต่แม่งไวกว่า ชิชิ เจ็บนะ)
“เล่นซะแรง” ผมเอามือลูบๆหัวตัวเอง
“แหะๆพลั้งมือไปหน่อย” ไอ้พี่เกียร์ยิ้มหน้าทะเล้น ปกติเห็นเก็กนิ่งตลอด อารมณ์ดีนะคร้าบวันนี้
“อืมๆ ไปเหอะๆ”
“เออ แล้วเมื่อเช้ารีบกลับห้องทำไมวะ” ผมหนีมาตอนพี่เค้าหลับอยู่ หุหุ
“ก็ตื่นมาฉี่เลยกลับมานอนต่อห้องนี้”
“อืม...แล้วจะออกไปไหนป่ะอ่ะเนี่ย”
“ไม่อ่ะ พักตับมั่ง จะแข็งแรงเกินไปแล้ว”
“เออดีแล้ว” ว่าแต่ผม พี่นั่นแหละ กินอีกแล้ว
“แล้วไม่กลับห้องไปนอนไหนอ่ะคับ” แหะๆ ในที่สุดก็ถามเค้าไปจนได้ ก็อยากรู้ง่ะ
“ห้องเพื่อน หรืออยากให้กลับมานอนด้วย” พูดแล้วทำหน้ากวนส้นตีนอีกแล้วนะไอ้บ้าเอ้ย ไปเลย รีบๆไปเลย
“กวนและ ไปเลยไป”
“เออไปและ ไปและ” แล้วไอ้บ้านั่นก็หัวเราะชอบใจเดินไป ผมก็กลับเข้ามาในห้อง แล้วก็อมยิ้มให้อะไรก็ไม่รู้
เฮ้ออออออ มีความสุขแปลกๆ
แล้วตีหนึ่งโทรศัพท์ก็ดังขึ้น... ในใจแอบลุ้นลึกๆว่าจะเป็นพี่เกียร์โทรมา (แล้วทำไมกูต้องลุ้นด้วยวะ)
“อ้าว โทรมามีไร” ผมรับและพูดไป
“โห กูโทรมาต้องมีอะไรด้วยหรอวะ ทำไม หรือว่ารอโทรศัพท์ใครอยู่”
เอ้า กูพูดดีๆนะ หาเรื่องนี่หว่า หงุดหงิดไรมาเนี่ย ไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์มึงนะ
“เป็นบ้าไรมึง”
“ป่าว...”
แล้วเสียงมันก็เงียบหายไป
“อ้าวเงียบ มีไรว่ามา”
“กู...เลิกกับไอ้ต่อแล้ว”
“อืม ดีแล้วล่ะ” ผมเห็นไอ้พี่เซนมันคบไอ้ต่ออะไรนี่มีแต่เรื่อง
“เฮ้อ” แล้วนี่คืนนี้ผมต้องอยู่คุยโทรศัพท์เป็นเพื่อนไอ้พี่เซนใช่มั้ยเนี่ย เมื่อคืนก็ได้นอนน้อย
“มึงก็เลือกคนดีดีสักคนสิวะ”
“กูขอไปนอนด้วยได้ป่าวคืนนี้” อ้าว เอาไงดีวะ สงสารก็สงสาร
“เอ่อ...”
“หรือว่ากลัวไอ้เกียร์ว่า”
“ป่าวเว้ย จะว่าทำไม”
“งั้นกูไปหานะ ลงมารับด้วยนะ”
“อ้าว” ยังไม่ทันจะพูดไร มันก็ตัดสายไปแล้ว ไรวะ
แล้วนี่ทำไมผมต้องกระวยกระวายด้วย ปกติเซนมันก็เคยมานอนก็ไม่เห็นมีอะไรเลย
ผมนั่งเล่นเอ็มต่อประมาณครึ่งชั่วโมงมันก็โทรศัพท์มาให้ลงไปรับ (มันก็อยู่ไม่ไกลจากหอผมเท่าไหร่หรอก)
“อืม”
เห็นขอบตาแดงๆช้ำๆบวมๆ
“ถึงขนาดร้องไห้เลยหรอวะ รักมากหรอไงคนนี้” ผมถามกึ่งประชดมัน
“กู...ไม่รู้ว่ะ”
“เฮ้อ แล้วทำไมเลิกกัน”
“มันมีคนใหม่อ่ะ”
ผมสองคนก็เดินออกจากลิฟต์มาที่ห้อง ผ่าน 2046 ผมก็เหลือบมองประตูกับแม่กุญแจที่ลอคปิดอยู่
“มันไม่อยู่หรอ”
ผมหันไปมองหน้าไอ้พี่เซนก่อนจะไขประตูห้องตัวเอง “อืม”
“คับ” ผมรับโทรศัพท์ที่ดังขึ้นอีกสักพักหลังจากเข้ามาในห้อง
“นอนยังวะ” เสียงไอ้พี่เกียร์
“ยังคับ พี่เมาหรอ”
“ไม่เมาๆ ว่าจะกลับห้อง”
“ป่านนี้แล้วนะพี่”
“พอดีเพื่อนมันลากหญิงไปนอนห้องด้วยว่ะ” อืมมมเพื่อนดีมากๆ
“อ่ะคับ กลับระวังๆละกัน ไม่เมาแน่นะเนี่ย”
“ห่วงด้วยหรอ”
เอ่อ...ใบ้แดกคับ
“ก็รุ่นพี่ทั้งคน” ไอ้พี่เซนที่เล่นเอ็มอยู่หันมามองหน้า
“กูบอกให้นอนกับพวกกู ดึกดื่นๆจะกลับทำไมวะตั้งรังสิต” เสียงแว่วมาในโทรศัพท์...
“เออๆกูติดส่งงานพรุ่งนี้เช้า” เสียงพี่เกียร์ตะโกนบอกเพื่อน
“เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะเต้ เออพี่ลืมคีย์การ์ดวะ เดี๋ยวถึงแล้วโทรบอกให้มาเปิดให้หน่อยนะ”
“อ่ะคับ” มาไวไวนะเพ่ ไม่งั้นหลับแล้วไม่ลงไปเปิดให้นะ ผมคิดในใจอิอิอิ
พอวางโทรศัพท์ ไอ้พี่เซนก็อ้าปากถามขึ้นในทันใด
“มีโทรรายงานกันด้วยหรอวะ ตกลงมึงกับมันนี่ยังไง”
“รุ่นพี่รุ่นน้อง” ผมตอบไปเรียบๆ
“มึงชอบมันล่ะสิ อย่ามาปิดกูแล้วมันล่ะ ตกลงคิดไงกับมึง”
“กูไม่รู้ เอาเรื่องมึงให้รอดก่อนเหอะ”
“โกหกกูไม่สำเร็จหรอกนะเต้” ไอ้พี่เซนพูดแล้วลุกเดินเข้ามาหาผม
“แล้วมึงจะถามให้ได้อะไรขึ้นวะ”
“โอ้ย”
ผมร้องเพราะเจ็บและตกใจ ไอ้พี่เซนมันคว้าแล้วลากผมจากเก้าอี้จนไปแอ้งแม้งอยู่บนเตียง
แล้วมันก็ผลักร่างผมลง เอามือสองข้างกดมือผมไว้ แล้วค่อยๆ โน้มตัวลงมา ผมหันหน้าหนีมัน
“วันนี้กูจูบมึงไม่ได้แล้วใช่มั้ย”
“มึงอย่ามาบ้า”
“งั้นมึงจะหันหน้าหนีทำไม วันก่อนที่สะพานมึงยังไม่ว่าอะไรกูเลย”
วันนั้นผมเต็มใจ แต่ผมจูบเพราะผมรู้สึกว่าอบอุ่น ไม่ใช่อารมณ์ปราถนา
เราเงียบกันไปสักครู่
แล้วผมก็ค่อยๆ เอื้อมมือทั้งสองไปกอดโอบคนที่นอนทับผมไว้อยู่
“ตอบกูมาว่ามึงรักมันแล้วใช่มั้ย ถ้ามึงไม่ตอบกูจะเอามึงกลับคืนมาเป็นของกู”
ผมนอนมองหน้าไอ้คนที่พูดอยู่ มันก็มองหน้าผม น้ำตาคลอ
ผมไม่ได้ร้องไห้อะไร แต่ทำไมไอ้คนที่กำลังจะทำร้ายผมต้องร้องไห้ด้วย
“ถ้าวันนี้กูกำลังจะรักคนอื่นแล้วล่ะ”
“ไอ้เกียร์”
ผมได้แต่จ้องตามันน้ำตาเริ่มไหลออกมา
“กูกลับมาหามึงช้าไป ...ใช่มั้ย”
“กูไม่รู้ กูรู้สึกดีที่ได้นอนใกล้ๆพี่เค้าเมื่อคืนนี้ แต่กูก็ไม่รู้ว่าเค้ากับกูมันคืออะไร”
“แล้วกับกูล่ะ ยังรักอยู่มั้ย”
“รัก.................มั้ง”
ผมต้องแปลกใจที่วันนี้ผมมีความไม่แน่ใจในความรักแบบที่ผมมีให้ไอ้พี่เซน หรือผมไม่ได้รักมันแล้วหรอ
อยู่ดีๆ ไอ้พี่เซนก็จูบลงมาอย่างรุนแรง สอดลิ้นเข้ามาในปากผมอย่างไม่ทันตั้งตัว และสองมือนั้นก็กดข้อมือผมไว้แน่นยิ่งขึ้น จูบยาวนาน เร่าร้อน ไม่คิดจะทะนุถนอมแม้แต่น้อย จนริมฝีปากที่ถูกบดขยี้รู้สึกเจ็บชา
“ปล่อย”
พอมันถอนปากออก ผมก็จะโกนใส่หน้าไอ้พี่เซน
สองมือรู้สึกถึงน้ำหนักที่แผ่วเบาลง แล้วคนที่นอนทับผมอยู่นี้
ก็เลื่อนตัวลงไปข้างๆ แล้วดันตัวผม เอาสองมือโอบกอดผมไว้จากด้านหลัง
แล้วซุกหน้าลงกับซอกคอผมเบาๆจนเสียงสะอื้นของผมกับเขาเงียบลง ผมเอ่ยถามขึ้น “จะนอนยัง”
“อืม กอดหน่อยนะ” ผมนอนนิ่งๆ ไอ้พี่เซนก็นอนกระเถิบตัวกอดผมแน่นขึ้น
มันเอี้ยวตัวมาหอมแก้มกับหน้าผากผมเบาๆ ผมนอนอยู่แบบนั้นเนิ่นนาน
จนพี่เกียร์โทรมา ผมจึงเดินลงไปเปิดประตูให้พี่เค้าข้างล่าง
“กินข้าวยัง” พี่เกียร์ถาม นี่มันตีสองแล้วนะคับพี่ หุหุ
ผมมองพี่เค้าขำๆ ไม่ได้ตอบอะไร “ซื้อข้าวมันไก่ประตูน้ำมาฝาก อ่ะ”
พี่เค้ายื่นถุงข้าวมันไก่ในมือให้ดู ผมก็นึกว่าซื้อมากินเอง
“ป่านนี้แล้วพี่ เก็บไว้กินพรุ่งนี้แล้วกัน”
“อ้าว กูเลยไม่มีเพื่อนกินเลย” แล้วพี่เค้าก็ทำหน้าเซ็งๆ บ่นกับตัวเอง
“อ่ะ กินก็ได้ๆ”
“ไม่เป็นไรๆ ไปนอนเถอะ โทษทีที่กวน”
“ไม่เป็นไรพี่ จริงๆเต้ยังไม่ได้นอนหรอก”
“หรอ” แล้วพี่เกียร์มันก็ทำมึนเดินตามผมต้อยๆเลยมาห้องผมซะงั้น
ไรเนี่ย ห้องตัวเองก็มี กินห้องตัวเองดิ ขี้เกียจล้างจานเว้ย
“อ้าว ไอ้นี่มานอนได้ไงอ่ะ” พี่เกียร์ถามผม มองไอ้พี่เซนที่หลับอยู่
“พี่เค้าเพิ่งเลิกกันแฟนอ่ะ เลยมาขอนอนด้วย”
“สำออยจริงนะสัด”
พี่เกียร์พูดลอยๆ มองไอ้พี่เซนที่นอนอยู่ ส่วนไอ้เต้ไปเตรียมจานเตรียมช้อนดีกว่านะ
“แล้วมึงล่ะ มาเสือกอะไรห้องนี้” เอ๊ะไม่ใช่เสียงพี่เกียร์หนิหว่า
“อ้าว กูนึกว่าหลับแล้ว”
“หลับแล้วกูจะได้ยินหมามันเห่าหรอวะ”
“อ้าว ไอ้เหี้ยหนิ นอนนี่ไม่ชอบ อยากนอนโรงบาล”
“อย่าเก่งแต่ปาก” ผมหันไปดูเห็นไอ้สองคนกำลังจะต่อยกัน (แล้วกูจะต้องกรี๊ดแบบนางเอกหนังไทยป่าววะ)
“เต้” ไอ้พี่เซนหันมามองผมแล้วหยุด ที่ยืนจ้องพวกแม่งอยู่
“เอาเลย ใครแพ้กูซ้ำ”
“เอ่อ”
ไอ้พี่เกียร์ก็ใบ้แดก แล้วก็หันไปนั่งหน้าคอมแทน
ส่วนพี่เซนมันก็ลงไปนอนบนเตียงเหมือนเดิม
ผมหยิบจานแล้วเทข้าวมันไก่ น้ำซุปออก แล้วยื่นไปให้พี่เกียร์
“ไปกินห้องโน้นกันป่ะ จะได้ไม่กวนแม่ง” พี่เกียร์ถามผมเบา ไอ้พี่เซน (ที่มีสรรพนามว่า แม่ง) นอนหันหลังอยู่
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ มันยังไม่หลับหรอก”
“เออ” เสียงไอ้พี่เซนมันพูดตอบรับผม ทำให้ผมอดขำมันไม่ได้
“หิวป่ะ มาแบ่งข้าวกับกูกินมา” ผมเลยชวนสักหน่อย จะว่าไปก็สงสาร เพิ่งเลิกกับแฟนมานี่คับ มันก็คงหวังมาพึ่งผมนั่นแหละ กูขอโทษนะเซนที่ปลอบมึงไม่ได้เรื่องเลย
แล้วไอ้พี่เซนมันก็หันมา คลานๆมาปลายเตียงตรงที่ผมกับพี่เกียร์นั่งกินอยู่
“ป้อนกูหน่อยดิ” ไอ้พี่เซนพูดกับผม
แต่มือไอ้พี่เกียร์ไวกว่าคับ ตักข้าวจานผมแล้วยัดใส่ปากไอ้พี่เซนไป
“เฮ้ย” ผมตกใจ
“อร่อยมั้ยสัด” พี่เกียร์พูด
ไอ้พี่เซนมันก็เคี้ยวตุ้ยๆ ไม่ได้พูดอะไร จนข้าวหมดปากมันก็พูดขึ้น
“ไอ้เกียร์...มึงชอบไอ้เต้ใช่ป่ะ”
*******************************************
ขอบคุณทุกคนที่เมนท์เป้นกำลังใจให้นะค้าบ เห็นแต่ละคนเชียร์พี่เกียร์ทั้งนั้นเลย
ปล.หากใครยังจำไอ้แมคได้ มีคนเค้าประท้วงมาแหละคับ ว่าทำไมมีแต่หนู ไม่มีเลี้ยงหมามั่ง 555
-
อร้ากกกกกกก
จะตอบว่าอะไร
ลุ้นๆ แบบนี้ต้องรีบมาต่อนา
-
:sad2: สงสารเซนอ่ะ แต่ก็มีแอบสมน้ำหน้ามันมั่งแหร๊ะ...ก็มันเป็นฝ่ายไปเองนิ...
เอาน่า วุ้ย! สับสนตัวเอง
ร๊ากกกเซนน๊าาา :laugh:
-
มาเป็นกำลังใจให้ครับ
-
ค้างตอนสำคัญซะด้วยนะเนี่ย หึ
-
นึกว่าจะเกิดศึกชิงนายในห้องนอนซ๊ะแล้ว
แต่มุขนั้นได้ผลจริงแฮ๊ะ "เอาเลย ใครแพ้กูซ้ำ" ฮ่าๆ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:เฮ้อ:ถ้าเป็นเต้ ก็คงเลือกไม่ถูกเหมือนกัน คนนั้นก็ดี คนนี้ก็ใช่
คงต้องถามใจตัวเอง o2 เอาความรักขึ้นตาชั่งแล้วดูว่ามันเอียงไปที่คนไหน
แล้วก็ยอมรับคนใดคนหนึ่งเพียงคนเดียว o13 อย่าโลเล เก็บไว้ทั้งสองคน มันไม่ดีหรอกนะ
*** :pig4:ขอบคุณคร้าบ ตัวเล็ก อ่านตอนนี้แล้วสนุกจริงๆ :กอด1:
-
สามคนอลเวงเหมือนบ้านข้างๆเลยดีมั้ยเนี่ย.............อิอิ
-
ค้าง คร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รอตอนต่อ ไปนะค่ะ
:oni3:
-
อิอิ ชอบ ก็บอกชอบบบ
งี้ดิ ลูก ผู้ชายตัวจิงงงงงงงงงงง เอิ๊กๆๆๆ
-
:laugh:
"หมา" ไม่ต้องเลี้ยงหรอก เพราะเท่าที่มีในปากไอ้พี่เซนกะพี่เกียร์ก็พอละ
อ่านตอนนี้แล้วก็สงสารไอ้พี่เซนเหมือนกันเนาะ...แต่ "สมน้ำหน้า" ดีกว่า :m20:
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
อร๊ากกกกก ค้างอะ
เอาโล่ให้เซน ตามตรงใจคนอ่านมากๆ 555+
-
สงสารเซนอ่ะ ฮือ ทุกคนเชียร์เกียร์กันหมดเลย :o12:
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกลุ้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
โอ้ยยยย รอคำตอบนะเนี้ยยยย :m23:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับ แบบนี้ก็เชียร์พี่เกียร์ต่อไปครับ
อดีตก็ปล่อยให้เป็นอดีต ครับ
จะดูว่าพี่เต้จะแก้ไขเรื่องนี้ยังไง อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
พี่เซนถามได้เลิศมาก :m4:
พี่เกียร์ก้อตอบไปเลยสิคะ อิอิ หมดเรื่องหมอราว :m1:
จะได้เลิฟฟฟฟฟๆๆๆๆ :o8:
-
“อย่าเก่งแต่ปาก” ผมหันไปดูเห็นไอ้สองคนกำลังจะต่อยกัน (แล้วกูจะต้องกรี๊ดแบบนางเอกหนังไทยป่าววะ)
^
^
กำลังอ่านไปซึ้งๆไป แต่มาอ่าน ตอนสถานการณ์ ข้างบน ขำกร๊ากกก...ก :m20:
เพราะคำในวงเล็บน่ะแล่ะ น้องเต้ จะกรี๊ดจริงๆเหรอ อิอิ :m12:
.
.
.
แต่ตอนนี้นี้ พี่อยากรู้ คำตอบ ที่เซน ทิ้งคำถามไว้อ่ะ รีบมาต่อเลยน้องน่าน คึคึ :mc4:
-
ว่าแล้วว่าเซนจะต้องกลับมาทำอะไรสักอย่าง...
ตอนนี้สนุกจริงๆ ถึงเวลาที่เกียร์จะต้องพูดสิ่งที่คิดอยู่ีแล้วสินะ
ลุ้นคำตอบในตอนต่อไป...มาเร็วๆ นะครับ ติดงอมแงมแล้วอ่ะครับ :a3:
ปล. ยังคงเชียร์เกียร์ต่อไปครับ
-
แอบอ่านมานาน ว่าจะไม่รีแล้ว แต่มันอดไม่ได้จริงๆ :serius2:
ขอนิดนึงเถอะเป็นแรงใจให้เจ้าของเรื่องเวลามาอ่านรีพลายแล้วจะได้มีกำลังใจ
ขอบคุณมากๆครับ
-
เซน ถามได้ จึ๊ก... มาก
เชียร์ เกียร์กันต่อไป o15
-
เซนคะ ถามตรงไปม้ายยย :m29:
เกียร์ไม่สำลักข้าวตายไปแล้วเรอะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
ชอบที่เต้บอกว่า "เอาเลย..ใครแพ้ กูซ้ำ"
55555555+
-
อยากรู้คำตอบของนายเกียร์จัง
นายเซนถามได้ o13
-
^
^
อยากรู้คำตอบเหมือนกัน :oni2:
-
มาต่อเร็วๆ น้า
อยากรู้ว่าพี่เกียร์จะตอบว่ายังไง
พี่เกียร์ตอบตามตรงไปเลย o13
-
กลับมาตอบซ่ะทีเซ๊
-
พี่เกียร์จะตอบไงเนี่ย ลุ้น ๆ :oni2: :oni2:
-
วันนี้เป็นวันศุกร์ ผมนั่งอยู่ใต้ตึกที่คณะ รอพวกไอ้แบงค์ที่ไปส่งงานอาจารย์ที่ห้อง บ่ายสามแล้วพวกเราต้องประชุมวางแผนเกี่ยวกับหนังสั้นเรื่องล่าสุดที่ทำต่อจากเรื่องที่แล้วกันต่อ
ผมนั่งอ่านบทหนังเรื่อง “เขากอดผม” ที่ผมเพิ่งเขียนเสร็จ เป็นบทหนังสั้นที่เราวางแผนจะเอาไปถ่ายทำกันช่วงหลังจากสอบไฟนอลเสร็จโดยการระดมทุนมาได้แสนกว่าบาทจากทุนพ่อแม่พี่น้องและเงินกองกลางที่สะสมกันมา
จะหมู่จะจ่าเดี๋ยวก็รู้ อิอิ
...........เรื่องราวระหว่างกรุงกับต้อง
กรุงชายหนุ่มจากเมืองหลวงผู้แทบจะไม่เคยสัมผัสกับความบริสุทธิ์ของธรรมชาติตัดสินใจเดินทางท่องโลกคนเดียวเป็นครั้งแรก จุดหมายปลายทางของเขาคือเมืองในฝันที่ถูกเขียนไว้ในหนังสือนิยายเล่มโปรดของเขา
เขาไม่แน่ใจว่าเมืองแห่งนั้นมีจริงหรือไม่เพราะในนิยายไม่ได้บอกไว้ มีแต่เพียงเส้นทางที่จะไปถึงอย่างคร่าวๆและการพรรณนาถึงความงามที่ปรากฏอยู่ กรุงเป็นศิลปินหนุ่มเพิ่งจบใหม่ หลังจากสอบไฟนอลเสร็จเขาจึงตัดสินใจเอาเงินเก็บส่วนหนึ่งเดินทางตามหาเมืองในฝันแห่งนี้ก่อนจะต้องกลับไปสู่โลกแห่งความจริงของผู้ใหญ่ที่เขาต้องเผชิญ
ระหว่างทางเขาได้พบกับชายหนุ่มคนหนึ่ง...ต้อง...คุณหมอหนุ่มวัยเบญจเพศที่เบื่อเต็มทนกับชีวิตที่ตนเองเลือกเดินมา เขาตัดสินใจลาพักร้อนและออกมาเดินทางคนเดียว เพื่อหยุดโลกที่หมุนอย่างไม่รีรอทั้งหมดไว้เบื้องหลัง เขาเลือกที่จะมาเมืองปาย เพราะใครๆก็บอกว่ามันสงบ เงียบ เหมาะแก่การมาพักผ่อน ปล่อยทิ้งความเครียดให้ไหลลอยไปสายน้ำและขุนเขา
ทั้งสองบังเอิญได้นั่งข้างกันบนรถเมล์คันแดงจากเชียงใหม่ไปปาย หนทางผ่านโค้ง แหวกหมู่ไม้
ผ่านเนินสูงต่ำ ภูเขาลาดชันลูกแล้วลูกเล่า บทสนทนาเพื่อทำลายความเงียบอันน่าอึดอัดจึงเริ่มขึ้นระหว่างเขา
“มาคนเดียวหรอครับ”
“ครับ แล้วคุณล่ะ”
“เหมือนกันครับ”
“ชอบเที่ยวคนเดียวหรอครับ”
“ไม่เชิงครับ อยากลองดูมากกว่า”
“ผมก็เพิ่งเที่ยวคนเดียวครั้งแรกเหมือนกัน”
“บังเอิญนะครับ แล้วเคยมาที่นี่หรือยัง”
“ยังหรอกครับ จริงๆผมไม่แน่ใจด้วยซ้ำกว่ามาถูกที่หรือเปล่า”
“อ้าว...”
“ผมเดินทางตามลายแทงน่ะครับ ฮ่าๆ”
“หรอครับ อืม”
“คือว่า เรื่องมันยาวน่ะครับ แต่มันคงใช่ที่นี่แหละ”
“ผมว่าคุณคงจะประทับใจแน่ๆเมื่อไปถึง จะใช่ไม่ใช่คงไม่สำคัญแล้วครับ”
“ผมก็ว่างั้น”
…
…
…
“อ้าว ทำไมส่งไวจังวะ” ผมเงยหน้ามองไอ้ฟลุคที่มายืนเท้าโต๊ะม้าหินอยู่
“อาจารย์ยังไม่มา”
“อ้าว แล้วมากี่โมง”
“ไม่รู้ว่ะ มาคุยเรื่องหนังก่อนแล้วกัน สี่โมงค่อยขึ้นไปส่งใหม่” ไอ้ฟลุคพูด ไอ้แบงค์ ไอ้ฝุ่น ไอ้ตั้นเดินตามมา
ส่วนไอ้ทอปมันไปซื้อน้ำที่โรงอาหาร
“มึงว่าบทมันเรียบไปป่าววะ” ผมถามพวกมันเมื่อทุกคนมานั่งสุมหัวกันแล้ว
“อืม ใช่” ไอ้ฟลุคบอก
“กูไม่เข้าใจ ทำไมมันต้องขี่มอเตอไซด์ไปเที่ยวกันวะ” ไอ้ทอปพูด
“ก็มึงจะให้มันวิ่งข้ามภูเขาแบบหนังแขกรึไงวะ” ผมตอบมันไปแบบขำๆ
“ป่าว กูเห็นมันมีหนังหลายเรื่องแล้วที่ขี่มอเตอร์ไซด์กัน”
“จริงๆ กูก็อยากใช้พาหนะอื่นนะ แต่ว่ามันไม่มีอะไรจะน่ารักได้เท่ากับการซ้อนมอเตอไซด์แล้วว่ะ”
“ยังไงวะ” ไอ้ตั้นถาม
“รถยนต์มันห่างเหินกันเกินไป เหมือนโดนตัดขาดจากธรรมชาติภายนอก
ส่วนจักรยานมันเหมือนเรายังอยู่ในโลกแห่งความจริง เรายังรู้สึกว่าขาต้องถีบ
มันเหนื่อย ไม่โรแมนติค ซ้อนกันก็ลำบาก จากจะรักกันอาจจะกลายเป็นทะเลาะกันแทน
แต่มอเตอร์ไซด์มันเป็นกลางไง มันให้ความเร็วกว่าจักรยาน ไม่ต้องออกแรงมากมาย
ไม่เหนื่อย เหมือนมึงบินได้อ่ะ แล้วมันก็ไม่ได้มีกล่องมาครอบมึงแบบรถยนต์
ทำให้ยังคงเป็นส่วนหนึ่งกับสายลม แสงแดด ไอดิน กลิ่นหญ้า อีกอย่างมันต้องซ้อนกัน
ได้สัมผัสซึ่งกันและกัน แถมยังมีเสน่ห์ที่เราไม่อาจเห็นหน้ากันได้ถนัด
คนขี่ไม่รู้หรอกว่าคนที่ซ้อนอยู่ยิ้มอย่างหวานช่ำแค่ไหน
แล้วคนซ้อนก็ไม่อาจจะเห็นประกายแววตาแห่งความสุขของคนขี่ได้
แม่งพูดแล้วกูอยากมีแฟนไปขี่มอเตอร์ไซด์ด้วยกัน ฮ่าๆๆๆๆ”
“อ้วกกกกกกกกกก” :m30:
พวกมันพร้อมเพรียงกันทำเสียงและท่าทางประกอบ แมร่ง กำลังซึ้งซะหน่อย
“มึงมีความรักหรอวะ” ไอ้ฝุ่นถามผม
“ป๊าว รักไรมึง”
โป๊กกก โอ้ย ไอ้แบงค์ ตบหัวกูทำไมวะ เจ็บนะมึง “ปากแข็งนะสัด” มันพูดต่อ
“ว่าไงมึง อย่ามาปิดบังเพื่อน” ไอ้ทอปจ้องหน้าถามผม
“พอๆ คุยงานต่อ ไม่มีไรจริงๆ” ห่าพวกนี้หนิ จับผิดกันจริง
“เออๆ สรุปก็ให้มันขี่มอเตอร์ไซด์นั่นแหละ”
“แต่กูว่ามันควรจะเจอสถานการณ์อะไรแปลกๆบ้างว่ะ” ไอ้ตั้นบอก
“เจองูยักษ์กลางป่ามั้ยวะ ฮ่าๆๆ”
“เหี้ย กลายเป็นหนังไซไฟพอดี”
“กูว่ามีผู้หญิงร่วมเดินทางอีกคนดีป่ะ”
“มันไม่กลายไปเหมือนเรื่อง Y Tu Mama Tambien หรอวะ”
“เจอไฟป่าเป็นไงวะ” ผมเสนอ
“แล้วมึงจะเผาป่าถ่ายหนังหรอวะ คิดใหญ่ไปแล้ว” แล้วไอ้ตั้นก็เบรคผมไว้ ก็จริงของมันอ่ะนะ
“มันต้องมีสถานการณ์บางอย่างไปดึงเอาก้นบึ้งความชอบผู้ชายออกมาเว้ย”
“เออ กูรู้แล้ว อะไรล่ะ”
“ก็มีที่กูใส่ไปอันนึงไง ว่าเมืองมันเกิดร้อนผิดปกติ คนเลยถอดเสื้อเดินกันให้ว่อน” ผมบอก
“อันนั้นมันเป็นสิ่งรอบข้าง แต่มันไม่ค่อยเกิดแอคชั่นต่อตัวละครเท่าไหร่ว่ะ มันเป็น motive เฉยๆ”
ไอ้ฟลุคพูดเสริม
“อะไรวะที่จะทำให้ตัวละครมันรู้สึกแล้วยอมรับว่าตัวเองเกิดหลงรักผู้ชายเข้าให้แล้ว”
“คิดไม่ออกว่ะ”
“ไอ้ทอป มึงเป็นเกย์อ่ะ ว่าไง” ไอ้ฝุ่นแซวไอ้ทอป
“ไม่รู้เว้ย กูชอบมาเลยแต่เกิด ไม่ต้องมีสิ่งเร้า” ฮ่าๆๆๆ ฮากันทั้งโต๊ะเลย แต่ผมแอบสะอึกเล็กๆ นั่นสิ อะไรวะ
ที่กระตุ้นให้คนเรารู้ว่าจริงๆแล้วกูชอบผ้ชาย
“เราทำหนังกึ่ง Surealism เพราะฉะนั้นเอาเป็นสัญลักษณ์ก็ได้เว้ย” ไอ้ตั้นบอก
“ภาพวาดเกย์บนฝาผนังในถ้ำเลยเป็นไง” ไอ้ฟลุคแม่งคิดได้นะ
“ตอนเล่นน้ำให้มันเกือบจมน้ำไงมึง ต้องมีการผายปอด เมาท์ทูเมาท์ไปเลย กูว่านะเผลอๆคนแสดงจะค้นพบตัวเองก่อนตัวละคร ฮ่าๆๆๆ” ไอ้ทอป ห่าหนิ ยังไม่รู้เลยใครจะยอมเล่น
แล้วโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ผมเดินออกมารับ
“ไงมึง”
“ว่าไง คืนนี้ไปไหน” เสียงไอ้แนทโทรมา
“คืนนี้หรอวะ ไม่รู้ว่ะ”
“มาลาดกระบังมั้ยมึง”
“จะดีหรอวะ ฮ่าๆๆๆ” ไม่ได้ไปหลายอาทิตย์แล้วเหมือนกัน รึว่าจะไปดีหว่า
“แหม น้ำเสียงนี่ไม่อยากมาเลยนะสัด” ไอ้แนทแม่งพูดประชดผม เป็นผู้หญิงพูดจาหยาบคายไม่ดีนะเว้ย
“เฮ้ย แต่กูคงเลิกดึกว่ะ เอางี้ พรุ่งนี้แล้วกัน”
“อ่านะ วันนี้กูก็ว่างล่ะสิ”
“มึงก็แดกเหล้ากับเพื่อนที่มอไปก่อน”
“เออๆ รมณ์เสีย พรุ่งนี้ไปไหนโทรบอกกูด้วยนะ” เสียงไอ้แนทหงุดหงิด แล้วก็ร่ำลาวางสายไป
คุยกันต่อกับพวกมันถึงสามทุ่ม ไปกินข้าวกันต่ออีก กว่าจะถึงห้องก็ปาไปห้าทุ่มแล้ว เหนื่อยเว้ย
และผมก็อดไม่ได้ที่จะชำเลืองมอง 2046 ซึ่งมีแม่กุญแจลอคอยู่ คงไปกินเหล้าไม่ก็เล่นดนตรีสินะ คืนนี้
วันเสาร์ผมมีเรียนอีกหนึ่งตัว และผมก็ยังไม่ได้คุยกับใครจนเลิกเรียนเกือบสี่โมง
“ดีคับพี่นิว” พี่นิวรู้เวลามากๆ โทรมาตอนสี่โมงกว่าๆ ผมเลิกเรียนพอดี
“เรียนเสร็จแล้วสิมึง คืนนี้วายฟิฟตี้ (Y50) นะ” ว่าแล้วว่าต้องเที่ยว
“คร้าบ” ผมไม่ได้ออกไปไหนมาหลายคืน แบบนี้ไม่ถือว่าเที่ยวบ่อยเนอะ
“ไปเยอะป่ะอ่ะพี่” ผมถามต่อ เพราะอยากไปแค่คนสนิทๆ เคยเป็นมั้ยคับ เวลาไปไหนโดยที่ไม่ต้องคอยเทคแคร์ พยายามทำตัวสดใส เหมือนเหนื่อยกับชีวิต อยากอยู่กับเพื่อนๆ ที่สนิทๆ ไม่กี่คน
“ก็พี่ต้อม พี่แซน พี่โจโจ้ อยากชวนใครอีกป่าวล่ะ” พี่นิวถาม
“แค่นี้แหละพี่ อ้อมีไอ้แนทอีกคนเดี่ยวถามมันก่อ” ไอ้แนทมันก็เคยเจอพวกพี่ๆเค้าแหละคับ ขาเที่ยวพอกัน
“เออ จองโต๊ะเดิมไว้แหละ”
“อ่ะคับ ดีดี อยากนั่งสบายๆไม่อยากเจอคนเยอะๆ”
“อ้าว เป็นไรป่าว ไปหาร้านเงียบๆนั่งก็ได้นะเว้ย”
“ป่าวพี่ แค่อารมณ์อยากเต้นกับพี่ๆ ฮ่าๆๆ”
“เอออออออ” พี่แกลากเสียงยาว
“เจอกันที่ร้านเลยป่าวอ่ะเฮีย”
“แล้วแต่ พี่นัดเจอไอ้แซนที่ห้องพี่ก่อนตอนสองทุ่ม”
“อืม เดี๋ยวเต้เข้าไปหาที่ห้องและกัน”
“โอเคๆ อย่าเลทนะมึง”
“คร้าบบบบ”
วางสายไปแล้วก็รีบกลับหอไปนั่งเล่นสักพัก ตอนเดินผ่าน ห้องข้างๆก็ลอคแม่กุญแจอีกแล้ว
“ดีคับ” ผมรับโทรศัพท์ที่ดังขึ้น ตอนกำลังจะออกจากหอขึ้นรถไปห้องพี่นิว
“หวัดดีคับ ว่างป่าวเต้”
“คุยได้คับ”
“วันนี้บิวจะไปเที่ยวกับเพื่อนที่มหาลัย ไปด้วยกันป่ะ” อ่ะ นายบิวอะไรนี่โทรมาชวนเที่ยวอีกและ ผมก็เกรงใจแฮะ ปฏิเสธเค้าทุกครั้ง
“ร้านไหนอ่ะ”
“วายฟิฟตี้” อ้าว...ไปร้านเดียวกัน
“จริงดิ เต้ก็จะไปร้านนี้พอดี เต้ไปกับพวกรุ่นพี่อ่ะ ไว้เจอกันที่ร้านก็ได้มั้ง”
“หรอ ดีจัง ตอนแรกบิวกะจะไปอาร์แต่เพื่อนๆในกลุ่ม บอกว่าอยากลองไปร้านนี้ดู ร้านมันดีป่ะ”
“ดีนะ ไม่แออัด เพลงมันส์ดี”
“หรอ อืมๆ งั้นเดี๋ยวเจอกัน เต้ไปกี่โมงอ่ะ”
“ถึงราวๆสามทุ่มมั้ง”
“พอๆกันแหละ โอเคคร้าบ”
เฮ้อ....ว่าจะไม่เจอคนเยอะแล้วเชียว ไอ้เต้คิดในใจ แล้วก็โทรหาไอ้แนทต่อ ชวนมันมาด้วย
“ถึงยังคับ” เสียงบิวดังอยู่ในโทรศัพท์ ผมพยายามเดินไปคุยที่ห้องน้ำเพื่อจะได้ไม่ต้องตะโกนแข่งกับเสียงดนตรี”
“อยู่ในร้านแล้ว โต๊ะหน้าเวทีคับ”
“คับ คับ บิวอยู่หน้าร้าน งั้นเดี๋ยวเดินไปหา”
“โอเคคับ”
“ไง” บิวเดินเข้ามาหลังจากผมกลับมานั่งที่โต๊ะสักพัก พวกพี่ๆ มองกันใหญ่เลย อิอิ สนใจมั้ยคับ เดี๋ยวจัดให้
“มานานยังอ่ะ”
“เพิ่งมาถึงสักพักอ่ะ แล้วนั่งโต๊ะไหนอ่ะ” บิวมันก็ชี้ไปที่โต๊ะอีกฝั่ง เห็นมีผู้ชายผู้หญิงนั่งอยู่เกือบสิบคนได้
“โห มากันเยอะว่ะ”
“โต๊ะนี้ก็ไม่น้อยกว่าเท่าไหร่เลยนะ” แหะๆ ก็ 6 คนเองคร้าบ
“แล้วนี่เพื่อนๆที่มหาลัยหมดเลยป่ะ” บิวมันถามแล้วมองพวกพี่ๆ สายตาสแกนยังกับเลเซอร์
“ป่าวๆพวกพี่ๆ นี่พี่นิว พี่แซน พี่ต้อม พี่โจโจ้ ไอ้แนท”
จะว่าไปผมยังไม่เคยถามบิวมันเลยว่าอายุเท่าไหร่ คิดว่ารุ่นเดียวกัน แหะๆ
“หวัดดีคับ”
“ชนๆ” พี่นิว จัดการชงแก้วใหม่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ยื่นใส่มือไอ้บิวเรียบร้อยแล้ว ฮ่าๆ ไวนะพี่
“เอ่อ” ไอ้บิวก็ทำหน้าปฏิเสธไม่ได้ แล้วทุกคนก็ดื่มกัน...
สักพักก็เดินหน้าแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์กลับโต๊ะไป ฮ่าๆๆๆ เห็นแล้วตลกดี
.................................
....................................................
...........................Gear
“มึงรู้จักไอ้เต้ด้วยหรอวะ”
“อ้าว มึงก็รู้จักหรอ” ไอ้บิวถามผม รู้สิมึง ก็คนนี้แหละ ที่กูมาปรึกษามึง
“เออ คนนี้ไง ที่มึงบอกว่าชื่อเหมือนเด็กมึง”
“อ้าวสัด คนเดียวกันหรอวะ” ยังจะมาทำขำอีก ไอ้เหี้ยหนิ กูไม่ขำกับมึงนะ ผมลากมันมาคุยข้างนอกร้าน กลัวเพื่อนๆในกลุ่มคนอื่นจะรู้เรื่อง
“ถ้าเป็นคนนี้งั้นกูหลีกให้ว่ะ เดี๋ยวกูช่วย” ไอ้บิวพูด ดีมากเพื่อน
“แต่ถ้ามึงยังสับสนกับตัวเองแบบนี้ก็อย่าเพิ่งจีบน้องเค้าเลยว่ะ สงสารเค้า จีบๆไปเกิดเค้ารักมึงมากๆมึงเสือกเปลี่ยนใจไปเอาหญิงทำไงวะ” อืม ไอ้บิวก็พูดถูก ตอนนี้อาจจะแค่หลงมันมากๆ แต่ต่อไปก็ไม่แน่
“เออ ไม่รู้ว่ะ แต่กูไมได้คุยกับไอ้เต้มาตั้งหลายวัน (ตั้งแต่คืนนั้น) มึงพากูไปชนแก้วหน่อยแล้วกัน”
“ไม่มีปัญหาเรื่องนี้ ฮ่าๆ”
-
:o :o :o ยังไม่ตอบเลยอ่ะ อยากรู้ :o :o :o
-
ขอตัวช่วยด่วน คืนนี้สองคนนี้ต้องเผยความในใจได้แร้ว เมาๆเนี้ย :o8:
-
มาเป็นกำลังใจให้ครับ
-
หนังเรื่องใหม่ก็...แสดงเองเลย จิ
คู่กับพี่เกียร์น่าสนใจมะคับ ฮาๆ
แต่ว่าสองคนนั้นรู้จักกันด้วย :o
-
:sad2: :sad2: ทำไมข้ามเรื่องคืนนั้นไปเลยอ่ะ...
อยากรู้ว่าเกียร์ตอบว่าไงแล้วเซนเป็นยังไงต่อด้วยอ่ะ...
:dont2: ขอร้องล่ะ...มาเคลียร์ต่อเถอะนะครับ จะลงแดงอยู่แล้ว...
-
ช่วงนี้ทำไมมีแต่คนค้าง ๆ o7 o7
-
เรื่องคืนนั้น ฉันจะคิดซะว่าฝันไป
แงๆ เอาตอนนั้นมาก่อนดิ เง้อ ไม่รู้เลย
-
สงสัยจะไม่ยอมตอบแล้วชิ่งกลับห้องดื้อๆ แหง๋มเลยงี้
:laugh:
-
โห ตอนเก่ายังไม่หายค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ตอนใหม่ก็มาอีกแล้น 555
-
o7 ไหงหักดิบกันงี้ล่ะเพ่.....ตาย ๆ เล่นงี้ตายกันพอดี :laugh:
-
>>>รักงอมแงมดูเหมือนจะไม่ง่ายซะแล้วววว!!!!
>>>ถามหน่อยคนเขียนเรื่อง เรียนนิเทศป่าวเนี่ย รู้เรื่องหนังดีจ้างงง
ปล.เป็นกำลังใจให้เขียนต่อไป รออ่านอยู่!!!!
-
อ่าวววว มันค้างๆขัดๆไงไม่รุ้อะ ที่เซนถามไว้อ๊ะ T^T
-
อะไรจะโลกกลม ขนาดนี้ คิคิ :m12:
เกียร์ กับบิว ดันเป็นเพื่อนกันซะนี่ ฮ่าๆ :laugh:
เกือบแล้ว เกือบได้เกิดศึกชิงนาย(เอก) :m20:
*ไม่เป็นไร พี่รอศึกชิงนาย(เอก) ระหว่างเซน กับ เกียร์แล่ะกัน :m32:
-
:o คำตอบของพี่เกียร์อ่ะ
พี่เกียร์กลับมาตอบด่วน :m31:
-
ค้างงงงงงงงงง :m31:
เค้าอยากรู้คำตอบนายเกียร์นะ
ปล. ตอนที่เป็นเขียนเป็นคนละคน ใช้สีอื่นแทนดีกว่ามั้ยจ้ะ จะได้ไม่งงอ่ะ
อย่างถ้าเต้เป็นสีดำก็ให้นายเกียร์เป็นสีน้ำเงินไปก็ได้ อย่างเรื่องระเบียงรักฯอ่ะ
เรื่องมากไปป่าวหว่าเรา ไม่ได้ไม่ว่ากันจ้ะ แค่ใจดีมาลงให้อ่านทุกวันก็ o13
-
ค้าง อย่างรุนแรงอะ
มาต่อ ด่วนเรย
รอ :a4:
ร้อ :a3:
รอ :a11:
รอตอนต่อ ไป จร้า
:bye2:
-
อะอะอะอ้าว
แล้วพี่เกียร์ตอบว่าไงอ่ะ
บิวเป็นเพื่อนซะงั้น
วู้...
-
ตัดตอนนะ :oni2:
-
มาเล่นด้วยกับเพื่อนอิอิอิ
เรื่องสีตัวหนังสือ เดี๋ยวไว้จะปรับเปลี่ยนให้นะคับ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ
เรื่องบิวกับเกียร์รู้จักกัน บอกไว้ตั้งแต่ตอนก่อนๆแล้วนา ว่าเกียร์มีเพื่อนชื่อตง แล้วตงก็บอกให้ไปปรึกษาเรื่องความรักกับบิว อ่านแล้วลืมกันหมดเลยยยยย
แล้วผมป่าวตัดตอนนะคร้าบบบ อิอิอิ คำตอบแบบใบ้อยู่ในตอนนี้นั่นแหละ
ส่วนคนที่ถามว่าทำไมผมรู้เรื่องหนังดีจัง ก็ผมเรียน film อ่ะค้าบบบบ แหะๆ
-
ค้างงอมแงม ชิส์
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับผม สรุปพราเกียร์เอาไงครับ
จะจีบพี่เต้เลยปะ อิอิ
ดีนะครับที่พี่บิวหลีกทางให้ อิอิ
รออ่านตอนต่อไปครับผม
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
อ้าว อยากรู้คำตอบอ่ะ
มาบอกหน่อยดิ่
อยากรู้ ๆๆๆๆ
-
กรี๊ดดด อยากรู้คำตอบของพี่เกียร์ๆๆๆ
-
ถ้าพี่เกียร์ไม่มาตอบคำถามตรงๆ
ผมก็คงต้อง o2 งง o2 ต่อปาย ฮี่ ฮี่
***ขอบคุณครับ ตัวเล็ก :pig4:
-
เพิ่งจะตามอ่านทันครับ
^^
รีบมาต่อนะ รออ่านงับ
ปล. เซนถามไว้ ทะมายไม่มีีคำตอบอ่า
o2 o2
-
o13 อ่า ต้องค้นหาคำตอบเองใช่ไหมเนี่ย 555
ไม่หาเองได้ป่ะค้าบ แหะ ๆ แบบว่า ชอบอะไรตรงไปตรงมา ก๊ากกก
งัยก็รออ่านต่อไปนะค้าบบ หนุกมากมาย ถึงจะค้าง ๆ นิด ๆ ก็นะ อิอิ
วันนี้ฝนตก งัยก็รักษาสุขภาพด้วยเด้ออ
ปล.ห่วงไม่มีคนมาลง เอ๊ยยย ห่วงสุขภาพคนเขียน 555
ปลล.เรื่องคนชื่อบิว ก็ไม่นึกว่าจะเปนคนเดียวกันอ่ะนะ แหะ ๆ
แต่ก็รู้สึกโล่ง คู่แข่ง เกียร์ หายไปหนึ่งคนล่ะ ก๊ากก เชียร์เกียร์ออกนอกหน้าไปไหมเนี่ย เรา อิอิ
-
คำตอบ คือไรหว่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยากรู้
-
:o12: กว่าจะได้อ่านอีกที ก็วันจันทร์เลยนะ ฮือ ๆ ๆ ๆ ๆ
เด๋ว ต้องหาทางอ่านก่อนให้ได้ อิอิ
-
มาต่อเรย มัวแต่หนีไปเที่ยวอ่ะตัวเล็ก!! :oni3:
-
:serius2: :sad2: :o12:
o12 :o :angry2:
ไหง ยางม่ามาต่อ นิ
มาด้ายแล้น
รอตอนต่อ ไป ยุนร้า
:m31:
-
อยากอ่าต่อแว้วอ่าคับ
ชอบโคตรๆ เลยเรื่องนี้
o13
-
โทษทีนะค้าบ ตั้งแต่สอบเสร็จเมื่อวาน ก็แทบไม่อยุ่ห้องเลย แหะๆ คงต่อให้ไม่เกินพร่งนี้คร้าบ
-
มารอตอนต่อไปคับ อิอิ
-
o7ในที่สุดก็อ่านจบ ชอบมากมายครับ o13
อย่าว่าผมผิดเลยนะ
ผมเดานะว่าคำตอบพี่เกียร์ตอบคือไม่ได้ชอบแหงๆใช่ม่ะครับ คุณเต้
เพราะว่าพี่เกียร์บอกว่าไม่ได้คุยกันหลายวัน
และพี่บิวก็บอกว่าอย่าเพิ่งไปจีบถ้ายังไม่แน่ใจตัวเอง
แดงว่ายังไม่มีไรคืบหน้า
เดานะครับ
อย่าว่าผมล่ะ
แต่ชอบมาก
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:m13: ชอบครับ มีคนแนะนำให้มาอ่าน
อ่านแล้วติดงอมแลมครับ
รออยู่นะครับ ตอนต่อไป
-
หายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:serius2: :sad2:
-
อยากอ่านต่อแล้วค้าบบบบบบบบบบบบบบบบ
:serius2: :serius2: :serius2: :m24:
-
มารอๆๆๆ พี่เกียร์&เต้
:a11: :a11:
-
แง๊...อยากรู้พี่เกียร์ตอบว่าอะไรอ่าาา
-
:oni3: :oni3: :oni3:
โอมเพี้ยง....ตอนที่ 20 จงมา จงมา จงมา
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
รออยู่นะครับผม
มาลงได้แล้วครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ยางม่ามาอีก เหลอ
:sad2:
-
เดี๋ยวดึกๆคืนนี้จะมาลงให้ ตอนนี้กำลังตัดคลิปอยู่น่ะคับ เขียนแล้วแต่ยังไม่เสร็จ แหะๆ แล้วก็มีข่าวจะบอกว่า ผมจะไปอัมพวาวันอังคาร กับพุธนี้ คงได้มาลงตอนที่ 21 วันพุธเลย 5555 ขอโทษทีนะคร้าบ อยากลงให้ทุกวัน แต่จริงๆ บอกไว้ตอนต้นเรื่องแล้วว่าจะไม่ว่างลงบ่อยๆแน่ๆ แต่ช่วงที่ผ่านมามันหยุดสอบ เลยว่างเยอะหน่อย :m23:
-
^
^
จิ้มตุดน้องตัวเล็ก อิอิ :mc4:
พี่ซินแปะโป้งไว้อ่านพรุ่งนี้นะ ...ไม่ไหวแล้ว ง่วงมากๆ
:a12: ฝันดีจ่ะ
ป๋อล๋อ* ไปอัมพวา ไปเที่ยวเหรอจ๊ะ เที่ยวเผื่อพี่ด้วย :oni2:
...........................อย่าลืมของฝากน๊า เอิ้กกกกกกกส์ :laugh:
-
“เต้ๆ” ผมหันไปตามเสียงเรียก
“อ้าว พี่เกียร์” ผมทักเบาๆ เพราะงงว่าพี่แกมาได้ไง
“ไง มาเที่ยวไกลนะ” ถ้าผมมาไกลพี่ก็ไม่ต่างกันหรอกคับ หุหุ
พี่เกียร์ยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มให้นิดๆ
“อ้าว อะไรกัน เจอมึงอีกแล้ว ทำไมเวลากูไปกินเหล้ากับไอ้เต้ต้องเจอไม่มึงก็ไอ้เกี๊ยง ทุกทีเลย”
พี่นิวทักและบ่นๆตามประสาคนกำลังจะแก่ เอิ๊กๆๆๆ
“นั่นสิ คราวที่แล้วก็เจอ หรือว่าจะดวงสมพงษ์กับพี่ต้อมเนี่ย”
พี่ต้อมแซว แล้วยกแก้วชนกับพี่เกียร์ (ที่ถือแก้วติดมือมาด้วย)
“แฮะๆ” พี่เกียร์หัวเราะเขิลๆ แล้วชนแก้วตอบ
“แล้ว...รู้จักกันด้วยหรอคับ” ผมถามบิวกับพี่เกียร์ ยังงงอยู่ว่ามาด้วยกันได้ไง
“ไอ้เหี้ยบิวมันเป็นเพื่อนกูเอง” เอ มีเพื่อนเป็นเกย์ด้วย ยังไงๆน่ะ ฮึ่ม
“อ้าวหรอ”
“แหะๆ จริงๆพี่ปีสามแล้วแหละ” หลงคิดว่ารุ่นเดียวกัน แล้วเนียนเหมือนเพื่อนกันเลยนะเฮีย
“จริงดิ ทำไมหน้าเด็กอ่ะ” เด็กกว่าไอ้เต้อีกมั้ง
พี่บิวยิ้มหน้าแดงเลย น่ารักแฮะ หุหุหุ
“แล้วกูอ่ะเต้ ไม่เด็กหรอ” ไอ้พี่เกียร์รีบเชียว ฮ่าๆๆ
“พี่เกียร์หน้าเหมือนจบแล้ว” ฮ่าๆๆๆ ไอ้พี่เกียร์มองตาขวางอาฆาตแค้น ส่วนพี่ๆคนอื่นฮาไปกับผม อิอิ
“เดี๋ยวเหอะ ฝากไว้ก่อน” พี่เกียร์พูดเสียงดุ
“แหมไอ้เต้มึงนี่เลือกรู้จักคบคนนะ” ไอ้แนทแซวผม
“ช่าย พี่ต้อมก็ว่างั้นแหละแนท”
“วันหลังมึงก็ชวนมาเที่ยวด้วยกันเลยสิเต้” พี่นิวส่งเสริมอีก...แต่ละคนเนาะ
“ดีคร้าบ ผมอ่ะชวนเต้มันเที่ยวหลายรอบแล้ว เต้มันเบี้ยวตลอด” ไอ้พี่บิว ได้ทีเลยนะ
“มันรู้จักเลือก” หันไปดูหน้าคนพูด เก็กนิ่งอีกและ
“แล้วนั่งไหนกัน” พี่นิวถามน้องชายเค้า
“โต๊ะนั้นอ่ะเฮีย” ก็โต๊ะเดิมตอนที่พี่บิวชี้ให้ผมดู แต่เมื่อกี้ทำไมผมไม่สังเกตุเห็นไอ้เซอร์นี่ฟะ
“นี่โต๊ะประจำพี่ วันหลังมานั่งโต๊ะนี้ก็ได้” พี่นิวเปิดทางเชียวนา สะพานยาวเป็นกิโลแล้ว ทอดซ้า
พี่บิวก็ยิ้มแก้มป่องต่อ
“แล้ววันนี้นั่งไม่ได้หรอเฮีย”
“ได้ทุกวันแหละ” พี่นิวพูดกับไอ้คนถามแต่สายตายังจดจ้องพี่บิวต่อ
แล้วพวกผมก็นั่งคุย ดื่ม กิน เต้น เดินไปๆมาๆระหว่างโต๊ะ เมา ตลอดราตรียาวนานนั้น แต่ไม่อ้วกนะคร้าบบบบบ
*********diary*********
ไดอารี่ มึงกลัวความรักไหม?
ตั้งแต่ขึ้นมหาลัยมากูกับมึงก็เจอกันน้อย อาทิตย์ละครั้งสองครั้งเองเนอะ เวลาเปลี่ยนคน...แล้วคนเปลี่ยนอะไรวะ อย่างว่าแหละยิ่งโตเราก็ยิ่งมีอะไรให้ทำมากขึ้น วันๆหนึ่งเลยดูว่ามันสั้นหดไป ทั้งๆที่เวลามันยังคงเท่าเดิมเสมอ
ไม่เชื่องช้าหรือเร่งเร็วไปกว่าเดิมสักนิด ช่วงที่ผ่านมากูได้เจอกับผู้ชายคนนึง จริงๆกูไม่ได้เล่าให้มึงฟังเองแหละครั้งก่อนๆที่เขียนบันทึกก็เคยเจอกันบ้าง แต่...กูว่าตอนนี้ถึงเวลาที่ชื่อของเขาควรจะได้รับการบันทึกลงในที่แห่งนี้แล้ว มึงคงไม่ว่าอะไรนะ ที่จะมีชื่อใครอีกคนมาเพิ่มต่อจากไอ้พี่เซน ไอ้เซอร์นี่มีชื่อว่าไอ้พี่เกียร์ เรียนมหาลัยเดียวกับกูนี่แหละ อยู่ปีสามแล้ว เราเจอกันโดยบังเอิญว่ะ หลานเขาวิ่งมาชนกูที่ห้าง แต่ตอนนั้นก็ยังไม่ได้อะไร แค่จำได้ว่าเสื้อแม่งเท่ห์ เขียนคำว่า Nobody knows แล้วก็บังเอิญเสือกมารู้ตอนหลังว่าอยู่ห้องข้างๆกูนี่เอง แล้วก็ดันย้ายออกไปซะงั้น แต่ก็ย้ายกลับมาแล้ว สรุปว่าตอนนี้ไอ้คนนี้มันอยู่ห้องข้างๆนี่เอง ใกล้เหมือนไกล
ไอ้พี่เกียร์มันเป็นพวกติสต์ๆ โลกส่วนตัวสูงว่ะ เอาแน่เอานอนไม่ได้ ดีๆอยู่ แม่งก็หยิ่งขึ้นมาซะงั้น บางทีอยู่ดีๆก็มาทำน่ารักชวนกูไปกินข้าว บางทีก็ดุๆ แล้วแม่งนึกอยากทำไรก็ทำ มานั่งเล่นกีตาร์ห้องกูซะเสียงดัง เอาหนูมาฝากเลี้ยง สรุปกูยังไม่แน่ใจเลยว่าพี่เค้าเป็นคนยังไง เดี๋ยวผีเข้าผีออก แต่...กูว่ากูคิดถึงเค้าตลอดเวลาเลยว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ ห้ามขำนะ แต่กูตอบไม่ได้หรอกว่ารักหรือเปล่า แค่รู้สึกว่าเค้าใส่ใจกูดี ซึ่งกูไม่มีใครมาทำแบบนี้ด้วยนานแล้ว บางอย่างเหมือนไม่เคยเกิดขึ้นเลย มันเป็นสิ่งที่เราค้นหา กูไม่รู้ว่าเค้าคิดไงกับกู หรือกูคิดไงกับเค้า สับสนว่ะ แต่สิ่งที่เค้าทำ เค้าใส่ใจกู มันรู้สึกดีว่ะ มีวันนึงกูกำลังหิวพอดี แต่กูขี้เกียจลงไปกินข้าวเพราะมันดึกแล้ว แล้วพอเค้ากลับมาเค้าก็ซื้อข้าวมันไก่มาฝากกูเว้ย กูก็ฟอร์มไม่หิวนะ แต่จริงๆโคตรซึ้งเลย ไม่เคยมีใครดีกับกูแบบนี้นานมากแล้วนะ ...ความใส่ใจ ไม่ว่าจะจงใจหรือจริงใจมันก็มีค่ามากมหาศาลสำหรับคนที่ขาด
แล้วไอ้พี่เซนมันอยู่ด้วยวันนั้น มันดันไปถามพี่เกียร์ตรงๆว่าชอบกูมั้ย กูก็เลยด่าไอ้พี่เซนไป ไอ้พี่เกียร์ก็เงียบๆ ไม่ได้ตอบ กินแล้วก็กลับห้องไปเลย ก็ดีแล้วแหละถ้าตอบมาไม่ว่าจะเป็นแบบไหน กูก็ยังไม่พร้อมจะฟังอยู่ดี ขออยู่แบบงงๆแบบนี้ ไม่ต้องพูดว่าคิดกันแบบไหน แต่รู้สึกดีที่มันเป็นแบบนี้ก็โอเคแล้วว่ะตอนนี้ กูไปข้างนอกก่อนนะไอ้ไดอารี่ พอดีวันนี้วันเสาร์ กูโดนลากไปซื้อหนูอีกแล้ว...คอยดูนะถ้าวันนี้ยังเลือกไม่ได้ คราวหน้าจะไม่ไปด้วยแล้วจริงๆ
...............................................
“เอาตัวนี้ละกันเนาะ” ไอ้พี่เกียร์หันมาพูดกับผมหลังจากเลือกมาสองชั่วโมงกว่า (เลือกหนูแล้วเดินวนไปดูหมา แล้วกลับมาดูแมว แล้วแยกย้ายไปดูสิงสาราสัตว์ สารพัดชนิดเท่าที่มันจะมีขาย ณ ที่แห่งนี้
“อืม” ผมตอบหน้าเซ็งๆ
“อย่าทำหน้างี้ดิวะ แบบนี้หนูมันจะดีใจมั้ยเนี่ย ดูคนซื้อหน้าเป็นตูด”
ก็พี่อ่ะเล่นเดินซะนาน เหนื่อย เมื่อย ร้อน ...หื่มมมม
“ไปๆกลับเหอะ” ไหนๆก็ได้มาและ พูดมากเดี๋ยวปล่อยกลับคนเดียวเลยดีมั้ยเนี่ย หุหุหุ
“คร้าบกลับก็กลับ”
ระหว่างทาง
“เต้ๆ ตั้งชื่อว่าไรดีอ่ะ” เอ้า
“แล้วแต่” หนูใคร คนนั้นก็ตั้งสิ
“ไม่มีชื่อที่ชอบๆหรอ ดูดิ มันน่ารักขนาดนี้ ชื่อไรดีว้า” ไอ้พี่เกียร์เอาหนูออกมาเล่น เกาะแกะๆ สนุกมั้ยนั่น
“ชื่อปั๊กดิ” อยู่ดีๆ ผมก็นึกชื่อนี้ออกมาได้ไงไม่รู้ สงสัยว่าเมื่อกี้เดินไปเจอร้านนึงมันขายหมาปั๊กอยู่
หน้าตาตลกดี โง่ๆเซ่อๆ ย่นๆยับๆ ฮ่าๆๆๆ
“อืม จะดีหรอ ชื่อแปลกๆ”
“แล้วถามทำไมล่ะ”
“เออ งั้นชื่อไอ้ปั๊กก็ได้ มึงโชคร้ายแล้วไอ้หนูน้อย ได้ชื่อนี้ไป ฮ่าๆๆ” แล้วไอ้พี่เกียร์ก็เล่นหนูอย่างสนุกสนานต่อไป ไม่สนใจๆไอ้เต้ที่นั่งตัวเล็กอยู่ข้างๆแม้แต่น้อย (แต่ก็แอบหันมายิ้มให้บ้างนิดนึง แหะๆ)
“ไม่เอามันใส่กรงหรอ” ผมถามเมื่อมาถึงห้อง แล้วพี่เกียร์เอามันมาวางไว้ใกล้ๆโต๊ะคอม ไม่เอาใส่กรงไปสักที
แล้วก็ไปทำไรงุ่นง่านๆอยู่ได้
“ใส่สิ”
“แล้วรอไรอ่ะเนี่ยะ เดี๋ยวมันก็วิ่งออกจากกล่องไปหรอก”
“รู้ป่าวว่าไอ้ปั๊กมันต้องการใส่อะไรมากกว่าใส่กรง” ...คำถามเชาว์ปัญญา ไอ้เต้งงคิดไม่ออก และไม่ได้สนใจกำลังมุ่งมันเปิดกรงจับไอ้ปั๊กยัดเข้าไป นี่แน่ะๆ
“ไม่สงสัยหรอ” พี่เกียร์ถามต่อ
“ใส่อะไรก็ใส่ไปเหอะ ช่างมัน แล้วเอากรงมันกลับห้องไปด้วยล่ะ ทิ้งไว้ขี้เกียจล้างกรงอีก” ไอ้เต้สำทับ
“ฝากไว้ก่อนดิ ห้องพี่ยังไม่ได้จัดของฝุ่นยังเยอะอยู่เลย นะนะ” อ้าว แล้วซื้อมาไม่เตรียมห้องให้มันอยู่ล่ะฟะ ไอ้เต้เริ่มหงุดหงิดมากขึ้น หน้าเริ่มบึ้งและ
ไอ้พี่เกียร์ยิ้มไม่ได้พูดไร แล้วก็เดินออกไปเฉยเลย ...อารมณ์ไหนวะเนี่ย
ผมนั่งดูไอ้ปั๊กที่เดินไปสำรวจบ้านใหม่อยู่ ก็สงสารมัน กรงแคบจะตาย เอาออกมาให้เดินข้างนอกบ้างดีกว่า
ว่าแล้วก็จับมันมาให้เดินไปทั่วๆห้อง ไม่กล้าเอามาเกาะแขนเกาะขาแบบพี่เกียร์หรอกคับ สยิวยึ๋ยๆยังไงก็ไม่รู้
สักพักประตูห้องก็เปิดออกแล้วไอ้พี่เกียร์ก็เดินกลับมาพร้อมกับน้ำปั่นในมือ แล้วก็ ถุงขนมและอาหาร
“อ้าวซื้อมาไมอ่ะ” ผมถามงงๆ ปกติก็ลงไปกินกันร้านข้างล่างเป็นประจำอยู่แล้ว
“...” เงียบ แล้วไอ้พี่เกียร์ก็เดินหน้าตาสดใสไปเตรียมข้าวของ แกะห่อข้าว เสิรฟ์น้ำ ยกมาวางให้ผมถึงที่
อะไรวะ...ผีเข้าแน่ๆ
“อ่ะ” พี่เขานั่งลงตรงหน้าผมแล้วทำท่าจะเริ่มกิน
“เป็นอะไรอ่ะพี่” ไอ้เต้ยังคง งง
“ก็นี่ไงสิ่งที่ไอ้ปั๊กต้องการ”
“ไรอ่ะ” อย่ามาลึกซึ้งนะพี่ หึหึ
“ใส่ใจไงคับ”
...แล้วอาหารมื้อนั้นก็มีรสชาติอร่อยพิเรนกว่าครั้งไหนๆที่เราสองคนเคยนั่งร่วมโต๊ะกัน
******************************************************
ลงให้แค่นี้ก่อนนะคับ เดี๋ยวดึกเกิน แฮะๆ
-
:m1: :m1: คิดถูกจริงๆ ที่อดนอนรออ่าน...น่ารักได้ใจจริงๆ
แถมยังเฉลยคำตอบที่ขาดหายไปให้ในไดอารี่ด้วย ขอบคุณนะครับ
จะรออ่านตอนต่อไปนะครับ พี่เกียร์เริ่มใส่ใจให้เต้แล้วนะ แล้วเต้ล่ะ... :m13:
-
ตกลงเรื่องนี้จะเป็นชื่อจากรักงอมแงม เป็นรัก งง ๆ แทนแล้วใช่มะ :laugh: :laugh:
-
หุหุ ใส่ใจแล้วก็อย่าลืมใส่ถุงยางด้วยนะ แอร๊ยยยยยยยยยย
พูดอารายออกไป
-
แอบมาจิ้มตรูดดด ค๊าบบบบ
ชอบกับมุขใส่ใจมากเลยง่ะ o13 เมื่อไหร่จะมีคนมาใส่ใจไอ้นัทบ้างก็ไม่รู้
แง่ม :o12:
-
พี่เกียร์บอกรักเต้เร็วๆจิ :m1:
-
เจอกันวันพุธนะครับอ้อเที่ยวให้สนุกเดินทางปลอดภัยนะครับผม :L1:
-
:m1: พี่เกียร์น่ารักจัง เต้ก็อย่าลืมใส่ใจพี่เกียร์ด้วยน้า
เที่ยวให้สนุกนะคะ
กลับมาวันพุธขอ 2 ตอนเลยได้ป่ะ :m23:
-
ท่าทางจะต้องใส่ใจทั้งหนูและเจ้าของหนูให้มากขึ้นป่ะเนี่ย อิอิ
-
เหอๆ ใส่ใจ
อยากจีบก็จีบเลยพี่
อย่าปล่อยไว้
เดี๋ยวเซนมันจะมาเอาคืน
-
อิ ๆ ใส่ใจ ...เกียร์เอ๊ย! ตัวเองยังงงกับตัวเองอยู่เลย ยังจะให้เค้าใส่ใจตัวเองอีกน่ะ o12
อ่ะ..ช่างเห่อะ ก็ตอนนี้ยังไม่รักงอมแงมนิ ใช่ป่ะ
-
:oni2: มาอ่านต่อแล้ว ไอ้ปั๊กเอยมาเป็นกามเทพตัวน้อยๆตัวใหม่แล้วนะ ทำหน้าที่ให้ดีที่สุดล่ะ :laugh:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับ เมื่อไรจะลงเอยกันซะที อิอิ
ตอนที่21จะลงให้วันพุธใช่ปะครับ
จะรอครับผม ชอบพี่เกียร์ครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เหอะๆ...
ทะมายม่ายบอกเค้าไปเลยน๊า
ระวังถูกหม่ำไปซ๊ะก่อนละพี่เกียร์เอ๊ย
:m23: :m23: :m23:
-
รอวันบอกรักกัน :m1:
-
โอ๊ะ
ใส่ใจ :o8:
-
พี่เกียร์นี่ ชอบ มีไร ให้คิดเสมอ ประมาณว่า คิดมากกว่าชาวบ้านนิดนึง
-
เหอะ ๆๆๆ โรแมนติกโคตรๆๆๆๆ
ต่อไวไวน้าค้าบบบบบบบบบบ o13
-
ชักเริ่ม หวานแฮะ
แต่ เมื่อ ไหร่ จาบอกรักกันอะ
:bye2: :oni3: :bye2:
-
น่ารักจัง
อิจฉา
อยากได้แบบนี้บ้าง... :กอด1:
-
ไอ้คำว่า "ใส่ใจ" เนี่ย หมายถึง
ให้ใส่ใจเจ้าปั๊ก เจ้าของ หรือว่าคนเลี้ยงกันแน่จ้ะ :laugh:
-
ไอ่พี่เกียร์เดินหน้าต่อไป หยอดใส่ไอ่น้องเต้อย่าให้ตั้งตัวได้
เอาให้น้องเต้ติดใจพี่เกียร์ งอมแงมไปเล้ยยยยย..... :m20:
-
พี่เกียร์ของน้องเต้ ตั้งใจจะสื่ออะไร คึคึ :m12:
"ใส่ใจ" เนี่ย... ใส่ใจเจ้าปั๊ก หรือใส่ใจ พี่เกียร์หว่า ... :a3:
เอ?...หรือว่า ใส่ใจเจ้าปั๊ก..ก้อเหมือนใส่พี่เกียร์ ใส่ใจพี่เกียร์..ก้อเหมือน ใส่ใจเจ้าปั๊ก ฮ่าๆ :m20:
-
โอ้ยๆ ใส่ใจ :o8:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
o7 อ่า พี่เกียร์ สู้ ๆ ๆ ๆ ๆ วี๊ดดด บูม
งัยก็เดินทางปลอดภัยนะค้าบบบ
เจ้าปั๊ก จะรอดปลอดภัยไหมเนี่ย เต้ ไม่ค่อยจะ "ใส่ใจ" 555
-
น่ารักเนอะ พี่เกียร์นี่ อิจฉาเต้วุ้ย มีคนใส่ใจ :m12:
-
...โหวตแล้วก็ขุดขึ้นไปค้าบบ 55 เจ้าของเรื่องมัวแต่ไปเที่ยวอีกเส่ะ ก๊ากกก...
-
จิ้มไว้ก่อน
:a2:
เด๊่ยวกลับมาอ่านนะคับ
อ่านตอนแรกแล้วสนุกดีคับ
-
“ขอนอนนี่นะ” พี่เกียร์พูดกับผม
“คับ”
“ใจง่ายจังว่ะ”
“อ้าว” ไรวะ ไม่ให้นอนก็บ่น ให้นอนก็ว่า สรุปผิดหมดทั้งรุกทั้งรับ
“อืม แล้วง่วงยังล่ะคับ”
“ก็...” ใบ้แดกอ่ะ ตั้งแต่กินข้าวและนะ จะอะไรกับกรูนักหนาวะ
...
...
ผมตื่นมาด้วยความรู้สึกอบอุ่นยามนอนตะแคงข้างแล้วมีแขนคนข้างหลังมาวางพาดทับอยู่บนตัว
แล้วก็ออกไปมหา’ลัย
“กูว่ามึงนั่นแหละเป็นคนกำกับ เพราะมึงเขียนบทนี้”
ไอ้ตั้นบอกผมขณะนั่งประชุมคุยกันเรื่องโปรเจคหนังที่จะไปถ่ายที่ปายช่วงปิดเทอม
“เออ แล้วมึงเป็นโปรดิวเซอร์ละกัน” ผมบอกไอ้ตั้น
“โอเค”
“กูดูคอสตูมนะ” ไอ้ทอปบอก จริงๆมันก็ดูหมดนั่นแหละ เสื้อผ้า หน้า ผม prop
“มึงเป็น อาร์ตได ไปเลย” ไอ้ตั้นบอก เพราะปกติมันทำหน้าที่ครอบคลุมด้านนี้อยู่แล้ว
“เออ ไอ้ฟลุคมึงจะเป็นตากล้องใช่ป่ะเรื่องนี้” ไอ้แบงค์หันไปถามมัน
“ก็ดี” ไอ้ฟลุคพยักหน้า
“ไอ้แบงค์กับไอ้ฝุ่นอ่ะ” ไอ้ตั้นถาม
“เดี๋ยวกูช่วยโปรดิวเซอร์” (งานโปรดิวเซอร์ในความหมายของกลุ่มผม หมายถึงงานประสานงานทั้งหมดนะครับ ตั้งแต่ดูแลเรื่องงานภายในกอง ยันการติดต่อสถานที่ถ่าย จัดการงบ นัดวัน เตรียมคิว เชคทุกสิ่งทุกอย่าง)
“งั้นกูมาช่วยมึงกำกับละกัน” ไอ้แบงค์พูด ตกลงหน้าที่คร่าวๆกันได้ (แต่เวลาทำจริงก็มั่วกันไปหมด งานมันเยอะครับ ทำเฉพาะฝ่ายไม่ไหว)
“แล้วมึงคิดว่าใครจะมาเล่นให้เราวะ” ไอ้แบงค์พูด ก็หน้าที่รับผิดชอบมันนี่คับ แคสติ้ง
“ไม่รู้ว่ะ” ตอนเขียน ก็ไม่ได้มองไว้ด้วยดิ แต่ตอนนี้ บทกรุงที่ผมเขียน มีหน้าคนคนหนึ่งลอยมา และผมรู้สึกว่า
เขาเหมาะที่สุดแล้วล่ะสำหรับบทศิลปินหนุ่มชาวเมืองผู้ไปเดินทางตามหาตัวตนที่ดินแดนในฝัน
“กูว่าคนห้องข้างๆมึงอ่ะ” ไอ้ทอปพูด เหมือนเดาใจกันออก
“เค้าคงไม่เล่นหรอกว่ะ บทแบบนี้” ไอ้ฝุ่นพูด
“แบบไหนวะ” ไอ้แบงค์พูดหยั่งเชิงผม
“บทเกย์ไงมึง” และไอ้ฝุ่นก็ตอบแทนให้
“เกย์ตรงไหนวะ ในเรื่องไม่มีบทจูบด้วยซ้ำ มีแค่มองตาอย่างมาก” ไอ้ฟลุคพูด ก็ถูกของมันนะ
“แล้วเรื่องมึงมีแต่ผู้ชายสองคนมองตากัน เค้าเรียกหนังไรวะ” ไอ้ทอปแย้ง
“แล้วแต่คนมองแหละว่ะ มึงคิดว่าใครใช่ตัวละครที่มึงเขียนล่ะ” ไอ้แบงค์ถามผม
“เออ เดี๋ยวกูจะลองถามพี่เกียร์ดู”
“แล้วบทต้องอ่ะ”
ผู้ชายที่รู้ว่าตัวเองคืออะไร แต่แอบปฏิเสธอยู่ลึกๆ ดูสไตล์แนวเมโทรเซ็กช่วล
...อืม ในหัวผมมีชื่อพี่นิวผุดขึ้นมาในหัว
...
“พี่นิว มีนานี้ว่างป่ะคับ”
“ว่างยังไงของมึง กูก็ทำงานแล้วก็ว่างตามปกติ”
“ลาพักร้อนมั้ยพี่ ไปปายกัน”
... เสียงพี่นิวเงียบไป คงงงว่าอยู่ดีๆ ผมโทรมาคุยอะไร
“มึงจะให้กูลาพักร้อนไปปายทำไมวะ”
“ก็ ผมอยากให้พี่มาเล่นหนังสั้นให้ผมน่ะ”
“ฮะ” พี่นิวน้ำเสียงตกใจปนขำ
“มึงจะให้กูไปเล่นบทอะไรไอ้เต้ ไม่ใช่พระเอกกูไม่เล่นนะ ฮ่าๆๆๆ”
ไม่ใช่พระเอกผมก็ไม่กล้าขอให้พี่ลาพักร้อนหรอกอิอิอิ
“ใช่ดิพี่ มีพระเอกสองคนด้วยนะ ไม่มีนางเอก”
“จริงดิ มึงอย่ามาอำ แล้วมึงจะบ้าหรอให้กูลางานเป็นเดือน”
“ไม่ถึงพี่ ประมาณสองอาทิตย์คับ”
“อ่อ เอองั้นกูขอคิดดูก่อนนะ ยังไงถ้าจะให้คนอื่นเล่น มึงไปติดต่อเค้าเลยนะ เผื่อว่ากูไม่ชัวร์”
แหะๆคร้าบบบ แต่ผมว่าพี่น่าจะลาได้นะ เห็นปกติพี่ก็ลาป่วยประจำเวลาอยากพักผ่อน ฮ่าๆๆ
“คร้าบ แล้วเดี๋ยวเต้เอารายละเอียดมาให้ดูนะเฮีย”
“เออได้ เฮ้ย แล้วใครเล่นคู่กับกูวะ”
อืม ยังไม่รู้เลยคับ ว่าเจ้าตัวเขาจะยอมเล่นมั้ย
“เต้ว่าจะถามพี่เกียร์อ่ะ” ผมพูดไปเสียงเรียบๆ
“เฮ้ย จริงดิ กูก็คิดว่าเป็นคนอื่น แม่งงี้กูก็ไม่ได้กำไรอะไรเลยสิวะ ไม่ไหวๆ แล้วมันยอมเล่นให้มึงหรอ”
“ยังไม่ได้ถามเลยอ่ะ แค่คิดว่าเหมาะกับบท”
“อืม ถ้ามันเล่นกูก็เล่น อย่างมันกูไม่เชื่อว่าจะเล่นหนังอะไรกับเค้า” เหอะๆ ผมรู้สึกหวั่นๆไงไม่รู้แฮะ แต่ถ้าไอ้พี่เกียร์ไม่เล่น ก็คงมีคนอื่นแหละ จริงๆ ให้คนอื่นเล่นไปเลยน่าจะดีนะ เอาไงดีวะ ใจก็อยากให้เล่น อีกใจก็ไม่อยากให้เล่น ถ้าใกล้กันเกินไปมันคงไม่ดีต่อความรู้สึกผมแน่ๆ
…
“อ้าวกลับไวจัง” พี่เกียร์ทักผมตอนเดินเข้าหอ พอดีเจอเค้านั่งโซ้ยก๋วยเตี๋ยวกับสาวอยู่พอดี ใครหว่า หน้าตาไม่คุ้น ปกติพี่เกียร์ไม่พาเพื่อนมาห้องนี่หว่า
“อืม” ผมทักแค่นั้นแล้วก็เดินขึ้นตึกมา หงุดหงิดเว้ย เปิดประตูเข้ามาได้ ก็พุ่งตรงไปที่ไอ้ปั๊กมันก่อน
“ไง พ่อมึงจะหาแม่ใหม่ให้มึงได้และ รีบๆมาเอาลูกไปเลยนะ ขี้เกียจเลี้ยงแล้วเว้ย”
เหอะๆเลี้ยงได้วันเดียวเองหนอ ขี้เกียจแล้วสิ
ไอ้ปั๊กกับไอ้แมคเหมือนกันอยู่อย่างตรงที่ว่าอะไรก็ไม่เถียง แล้วก็ยังคลานไปๆมาๆ
ไม่สะทกสะท้านที่ผมโมโหหงุดหงิดใส่มัน แล้วก็มานั่งเล่นเอ็ม ออนมายสเปซอะไรไปเรื่อยเปื่อย
คอยเงียหูฟังเสียงประตูห้องข้างๆ เปิดปิดสักที เสียงปัง ปัง โคตรดังที่เคยรู้สึกรำคาญแต่ก่อน
ทำไมมันไม่ดังสักทีว้า สองทุ่มก็แล้ว สามทุ่มก็แล้ว เริ่มรู้สึกหิวขึ้นมานิดๆแล้ว
ก็อก ก็อก ก็อก ปัง ปัง ปัง...แล้วเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
ผมเปิดได้โดยไม่ต้องดูเลยว่าใครเคาะ เพราะเสียงแบบนี้มีไอ้พี่เกียร์คนเดียว
“ไรคับ” ผมถามเมื่อเห็นไอ้คนตรงหน้า
“อะไร” พี่เกียร์ผมหน้าตาเฉยๆ แล้วก็เดินเบียดผมกระเด็นเลยง่ะ เข้ามาห้องผมแบบวิสาสะเชียว ผมยังคงยืนอยู่ที่ประตู ปิดเบาๆ มองพี่เกียร์ที่เดินไปเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตาสักพัก พี่เขาเดินออกมาแล้วหยุดมองผมหน้างงๆ
“เป็นไรวะ”
“ป่าว” ผมตอบแล้วไปนั่งเล่นเอ็มต่อ
“เป็นไรหน้าบึ้ง”
“ป่าว” แล้วผมก็คุยกับเพื่อนๆและหนุ่มๆในเอ็มต่อ เอิ๊กๆ
“งอนใครมาวะ”
“ก็บอกว่าป่าวไงพี่ พูดมาก ว่างใช่มั้ย เอาไอ้ปั๊กกลับห้องไปดิ” ไอ้พี่เกียร์หน้าเหวอเล็กๆที่ผมตะคอกใส่ (เบาๆ)
“ไม่พอใจอะไรพี่ป่ะ” น้ำเสียงพี่เกียร์ยังคงนิ่งไม่ได้โกรธที่ถูกผมขึ้นเสียง
“ป่าวเว้ย” จะให้บอกหรอคับว่าผมไม่พอใจที่พี่ไปนั่งกินข้าวกับผู้หญิงเมื่อกี้ นี่สินะความรู้สึกของคนรักเขาข้างเดียว ความรู้สึกของความรักที่มันเป็นไปไม่ได้ มันเจ็บแบบบอกใครไม่ได้นี่เอง
“อืม” ผมหันหน้ากลับมาจ้องจอคอมพอหันกลับไปดูอีกทีพี่เกียร์เขากำลังถือกรงไอ้ปั๊กจะเปิดประตูออกไปแล้ว ในใจผมร้องบอกพี่เขาให้หยุด แต่ผมทำได้แต่นิ่ง มองประตูห้องปิดลง...ให้มันได้อย่างงี้สิวะ เรื่องถ่ายหนังก็ยังไม่ได้คุย แล้วแบบนี้จะแบกหน้าไปคุยกับเค้าก่อนได้ไงล่ะ
ผมเดินไปอาบน้ำ เปิดประตู 2047 ออกไป มองที่ 2046 มันยังเงียบอยู่ เขายังอยู่ในนั้น ส่วนผมคงต้องเดินลงไปกินข้าวมือดึกคนเดียวเหมือนแต่ก่อน
...แต่ก่อนก็ทำทุกอย่างคนเดียว แล้วทำไมตอนนี้จะทำไม่ได้วะ ฮะ ไอ้เต้เอ้ยยย
วันนี้ผัดไทจืดชืดสนิท ใส่พริกไปเกือบช้อน น้ำตาลครึ่มช้อน น้ำปลา มะนาว...รสชาดไม่เปลี่ยนไปเลย เฮ้อออ
ป้าผัดไม่อร่อยเลย วันหลังไม่กินและร้านนี้ ผมเดินไปซื้อน้ำผลไม้ปั่น ซื้อขนมกินเล่นบางอย่างที่อยากกิน
แล้วสุดท้ายก็มาหยุดอยู่หน้า 2046
“อ้าวเต้” พี่เกียร์เปิดประตูให้ผมหลังจากเคาะอยู่สักพัก เขาใส่บ๊อกเซอร์อยู่ตัวเดียวอีกแล้ว
“ทำไรอ่ะคับ”
“จัดห้องอ่ะ” ผมได้ยินแล้วรู้สึกสำนึกทันที นี่กูทำให้พี่เค้าต้องมาลำบากจัดห้องดึกๆดื่นๆป่ะวะ
“ฝุ่นเยอะพี่ ไว้จัดกลางวันดิ”
“เดี๋ยวไอ้ปั๊กมันไม่สบาย” ถ้าผมไม่ไล่พี่เขาก็คงไม่ต้องมาทำแบบนี้สินะ
“เต้ขอโทษคับ พี่ไปนอนห้องเต้ก็ได้จะได้ยังไม่ต้องมานั่งเช็ดฝุ่น”
“พี่ดิต้องขอโทษ คงกวนเรามากไป ใครๆก็อยากมีเวลาส่วนตัวทั้งนั้นแหละ ฮ่าๆ” คือว่าผม...มันเหมือนอะไรทำให้ผมไม่กล้าบอก พี่ไม่ได้รบกวนอะไรเลยคับ ที่ผมทำแบบนั้นเพราะ................ความหึง...งั้นหรอ
ผมยืนนิ่งต่อสักพัก พี่เขาก็เช็ดฝุ่น จัดกองหนังสือ อะไรต่อไป รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นอากาศธาตุ ไม่ได้มีตัวตนอยู่ ณ ที่แห่งนี้ เหมือนพี่เกียร์ถอยห่างผมออกไปไกลแสนไกล...
“เฮ้ย ร้องไห้ทำไม” สีหน้าพี่เขาตกใจอยู่ไม่น้อย วางกองหนังสือที่กำลังถืออยู่ลงทันที
“ป่าวๆ ไม่ได้ร้องพี่” ผมพูดปฏิเสธแต่น้ำตากลับยิ่งไหลพรูออกมา
“เต้ พี่ไม่รู้ว่าเต้เป็นไร แต่อย่าร้องงี้ดิวะ” พี่เกียร์กอดผมไว้ ลูบหัวเบาๆ ไม่ได้พูดอะไรต่อ นานแสนนานจนผมเลิกสะอื้นไปนั่นแหละ เมื่อผละออกจากอ้อมกอด สองแขนนั่นยังไม่คลายไปเสียทีเดียว ยังโอบไว้หลวมๆ เงยหน้ามองพบสองตาที่มีแววความห่วงใยปรากฏอยู่ชัดเจน
“ไปๆ ไม่จัดมันแล้ว ไปนอนห้องโน้นกันเถอะ เดี๋ยวเอาไอ้ปั๊กไปด้วยนะ” ผมฟัง รู้สึกดีขึ้นอย่างประหลาด และยิ้มได้เมื่อหันไปมองไอ้ปั๊กในกรงแล้วมันยังคงทำท่างุ่นง่านเหมือนเคย
“คับ”
ผมเดินกลับมาล้างหน้าล้างตา แปรงฟัน ทาครีม พี่เกียร์เดินตามเข้ามาในห้อง เปิดเพลงจากแผ่นเพลงแผ่นเดิมที่พี่เขาเคยให้นั้น เปิดโคมไฟแทน เดินเข้ามาชะโงกดูผมที่ล้างหน้าอยู่ในห้องน้ำ สวมเสื้อกล้ามขาว บอกเซอร์ตัวเดิม ยิ้มให้เล็กๆ แล้วเดินไปนอนที่เตียง
“มานอนนี่สิ เด็กขี้แย” พี่เขากระเถิบทำมือให้ผมไปนอนข้างๆ เมื่อผมเดินวนไปวนมา หยิบข้าวของในห้อง
ผมค่อยๆล้มตัวนอนข้างๆพี่เขา
แล้วอยู่ดีๆ ไอ้พี่เกียร์มันก็คว้ารวบผมไปกอดไว้ซะงั้นไอ้เต้ได้แต่นอนตัวแข็งทื่อเลยสิงานนี้
“คราวหลังมีอะไรก็บอกดิ ทำแบบนี้ตกใจหมดไอ้เด็กบ้า”
“ก็...”
“พอๆ หน้าบึ้งหน้างอเนี่ยไม่น่ารักนะเว้ย บอกไว้ก่อน สักวันจะเตะเอาให้” ชิ ชิ ใครจะยอม ตัวแค่นี้ก็สู้นะเว้ย
“เออพี่ ปิดเทอมพี่ทำไรป่ะ” เพิ่งนึกออกว่ามีธุระต้องคุยนี่หว่า
“ก็ว่าจะฝึกงานมั้ง”
“หรอ ว้า”
“ทำไมมีไรป่าว”
“ไม่มีหรอกคับ พี่ฝึกงานเถอะ ปีสามแล้วหนิ”
“จริงๆปีที่แล้วพี่ก็ฝึกนะ ปีนี้เลยกะจะฝึกแค่เดือนเดียว” หล่อเลือกได้เนอะ แมร่ง
“พอดีหนังที่จะไปถ่ายที่ปายอ่ะ กะจะขอให้พี่เล่น” พี่เกียร์มองหน้าผมสายตาถามว่าพูดจริงๆหรือว่าหลอก
“กูเนี่ยนะ”
“แล้วแต่นะคับ”
“แล้วบทมันเป็นไง”
“ก็กึ่งๆเกย์อ่ะแต่ไม่มีเลิฟซีนนะ เล่นกับเฮียนิว” หน้าพี่เกียร์ยิ่งสงสัยใคร่รู้เข้าไปอีก
“เฮียนิวจะเล่นหนังให้มึง เป็นไปได้ไงวะ”
“เอาน่ะ พี่ลองไปคิดดูแล้วกันคับ เดี๋ยวให้บทไปอ่าน”
“ถ้าคิดว่าพี่เล่นได้ก็ลองดู แต่ไม่รับประกันคุณภาพนะโว้ย”
“คับ ขอบคุณมากๆนะพี่”
ผมไม่คิดว่ามนจะง่ายขนาดนี้แฮะ ตอนแรกเตรียมใจไว้แล้วว่าพี่เค้าต้องโวยแน่ๆ อยู่ดีๆจะให้ไปเล่นหนังเกย์ซะงั้น
“อืม ยังไม่ได้ตกลงเลย อย่าเพิ่งดีใจเว้ย ฮ่าๆๆ”
แค่นี้ก็ซึ้งแล้ว เฮ้อออออ ผมมีความสุขแต่ก็อดนึกถึงผู้หญิงคนนั้นไม่ได้
“เมื่อเย็นน้องไอ้ตงที่นั่งกินข้าวด้วย มันบอกว่าเต้น่ารักดีแหละ” พี่เกียร์พูดขึ้นหลังจากนอนเงียบไปสักพัก
ผมไม่ได้ตอบอะไรไป
“เต้ หลับแล้วหรอ” พี่เกียร์เรียกเบาๆ ผมก็ยังคงทำเป็นนอนนิ่งไม่ตอบ
“หึงจริงป่าววะไอ้ตัวเล็ก” พี่เค้าพูดลอยๆ เหมือนจะถามผม คงคิดว่าผมหลับสนิทแล้วสินะ
...ผมตอบคำถามนั้นในใจ...จริงสิคับ
------------------------------------------------------------------------------------
กลับมาจากอัมพวาแล้วคร้าบ ลงให้ตามสัญญา แม้ว่าจะพ้นวันพุธมาแล้วเกือบ 2 ชั่วโมง แหะๆ ไปอัมพวามาสนุกสนานมากคับ สบายๆ แต่ว่าช่วงนี้มีเรื่องเครียดนิดหน่อย บวกกับงานยุ่งด้วย อาจจะลงแต่ละตอนไมได้ทุกวันเหมือนก่อนหน้านี้นะคร้าบ
ปล.มีคนบอกว่า อ่านแล้วอยากอยู่หอพักแล้วเลี้ยงแฮมสเตอร์
คำเตือนการเลี้ยงสัตว์ในห้องแคบๆ ไม่ดีต่อทั้งสุขภาพอนามัยทั้งสัตว์และคนนะคร้าบ
-
:o8:
จะนอนกันเฉย ทำไมอ่า หาไรทำหนุก ๆ ดิ
-
... คริ ๆ คืนนี้ นอนหลับฝันดีอีกละ ได้อ่านเกียร์เต้ก่อนนอน อิอิ เต้นี่ร้ายจิง ๆ (เหมือนคนเขียน ก๊ากก)
มีการแอ๊บหลับด้วยนะนั่นน ถ้าพี่เกียร์บอกรักเต้ตอนหลับ จะทำงัยเนี่ย ก๊ากกก
555 น่ารักอีกแล้วค้าบตอนนี้ หุหุ เคยเลี้ยงหนูอย่างที่บอก มันเหม็นจริง ๆ นะถ้าไม่ดูแล แต่ผมก็เอานอนใน
ห้องผมนะ ตอนดึก ๆ มานชอบออกมาวิ่ง ถ่ายคลิปไว้ด้วย อิอิ ไว้จะเอามาแปะให้ดู 55
หนูผมมันชื่อ น้องจี ค้าบ แหะ ๆ แต่มันเดี้ยงไปนานแล้ว เสียดาย หุหุ เลยไม่ได้เลี้ยงอีกเลย
ปล. ยังไงก็ขอให้เคลียร์งานให้เสร็จสิ้น ลุล่วงด้วยดีนะค้าบบ รออ่านต่อปายค้าบบ ขอบคุณค้าบผม
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับผม ผมก็อยู่หอ
มะก่อนเลี้ยง กระต่ายขนฟู่ กับ บอย อะครับ
เลี้ยงไปเลี้ยงมามานกัดสายไฟ อะครับ
แล้วอีกอย่างเลี้ยงยังไงก็ไม่เชื่องสักที คือกลัวผมเวลาผมให้อาหารมันอะครับ
เวลาอุ้มมันนะชอบข่วนผมอะ เป็นรอยข่วนประจำแต่ก็ชอบอุ้มที่สุด ชื่อ โมชิ อะครับ
ตอนนี้ให้ไอ้แมน มันเลี้ยงไปแล้ว อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
แล้วพี่เกียร์ก็แปลกๆนะครับ
เริ่มรู้ใจตัวเองแล้วดิ
ชอบจังครับ มาต่ออีกนะครับผม
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:pig4: :pig4: ขอบคุณนะครับที่ีมาลงเรื่องให้ตามสัญญา...
นอนหลับฝันดีจริงๆ ด้วยล่ะ...ยิ่งอ่าน คู่นี้ก็ยิ่งน่ารัก ลุ้นให้เผยความในใจกันเร็วๆ นะครับ...
อิจฉาจัง ได้ไปเที่ยวอัมพวาด้วย...ยังไงจะเป็นกำลังใจให้ผ่านเรื่องยุ่งไปได้ด้วยดีนะครับ :a2:
-
ในที่สุดก็มีเค้าความหวานออกมาให้เห็นสักที
น้องปั๊กนอนดีๆนะลูก ระวังมดจากเตียงพ่อเกียร์จะกัดเอานะครับ
เป็นห่วงน้า อิอิ
-
:m4: อ่ะ ...ได้อ่านต่อแร๊ะ นอนหลับ :a12:
-
อ่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆมีหึง แถมเจ้าตัวเค้ารู้ว่าหึงด้วยอีกตะหาก อิอิ
-
ว้ายๆๆ
งานนี้มีหึง
หึงแบบเค้าก็รู้ตัวซะด้วย
ฮิ้วววววว
-
น่าร๊ากกกกกกก มีหงมีหึงกันด้วย :m1: :m1:
-
มีความหวานเพิ่มขึ้นแล้ว
ค่อยๆเพิ่มขึ้นทีละนิดๆงี้แหละมันจี๊ดดดใจดีจัง :o8:
จะรอตอนต่อไปนะคะ
:กอด1: :กอด1:
-
อิอิงานนี้มีหึงด้วย :m4:
แต่ว่าที่นายเกียร์พูดแบบนี้ แสดงว่าทั้งหมดเนี่ยเป็นแผนยั่วให้หึงใช่ป่ะ :m28:
-
อ่ะมีหึงด้วย :oni2:ขอบคุณนะฮะที่มาต่อ :L2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ไม่ลุกขึ้นมาแล้วบอกไปเลย
"หึงครับ"
-
หันกลับ ไป แล้วบอกเลยว่า หึงคับ
อยากรู้พี่เกียร์จะทำหน้าไงหว่าๆ
-
วี๊ดวิ้ววววมีหึงด้วย 555+
รีบมาต่อนะครับๆ ^^
-
เหอะ เหอะ เหอะ .....
มีการลองใจกันด้วย !!!!
น่ารักมากค้าบบบบบบบบบ :oni2:
-
ตอบไปเลย ว่าหึงคับ
55555555555
-
หุหุ ...ยังหึงได้อีก น้องเต้เอ๊ย.... :m12:
ใจมันไปแล้วสิ น้องเต้ ฮ่าๆๆๆ :laugh:
...พี่ข้างห้อง ห้องข้างเคียง..ก้องี๊แล่ะ คิคิ
ป๋อล๋อ*... มาทวงของฝากจากอัมพวา ไหนๆๆ ของฝากพี่อ่ะ อิอิ :oni3:
-
:m32: ไม่รู้ว่าวันนี้ เจ้าของเรื่องจะอัพเรื่องป่าว 55 รู้แต่ว่า คนรอง่วงสุด ๆ นอนดึกมาหลายคืน 55
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ :m4: ชอบมั่ก ๆ เลย
รีบ ๆ มาต่อนะคะ :m13: รอเสมอเจ้าค่ะ :m1:
-
ว่าแล้ว เกียร์มัีนร้าย o13
-
อ่ะ รู้อีกพี่เกยร์ ฉลาด จิงเลย :laugh:
-
แอบมีหึงกับเค้าด้วยหรอเนี่ย
อิอิ
น่ารักจัง
-
หึงไม่หึง ไม่รู้ แต่ว่ามาต่อเร็วๆ o12
-
โอ้ยยย ง้องอนกันน่ารักจริงเชียวตอนนี้ :o8:
-
ไม่รู้เป็นไง ชอบเรื่องนี้จัง มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่าน
-
หึงงอมแงม อิอิ :o8: :m1: :m1: :m1:
-
หวานกานจริง
รีบ ๆ เป็นแฟนกานนะครับ
-
..........
.............
..........Gear
“โกรธกูเป็นฟืนเป็นไฟเลยว่ะ” ผมบอกไอ้บิว หลังจากปฏิบัติการตามแผนของมันเมื่อวาน
“ฮ่าๆๆ แสดงว่าน้องเขาก็ชอบมึงเหมือนกันนั่นแหละ” ไอ้เพื่อนตัวดีจอมวางแผนบอกผม
“เหอะๆ”
แล้วจะทำไงต่อล่ะทีนี้
“แล้วมึงรู้สึกไงวะ” ไอ้ตงถามขึ้น
“ก็...ไม่รู้ว่ะ”
“มึงยังงงตัวเองอยู่อีกหรอวะ หลงรักงอมแงมซะขนาดนี้ ยิ่งกว่าดูดเนื้ออีกนะสัตว์ (หมายถึงกัญชาน่ะคับ)”
“ไม่รู้นี่หว่า ปากดีนะไอ้บิว เดี๋ยวโดนเตะ”
ไอ้บิวทำแก้มป่องหน้าตากวนส้นเท้าแล้วลุกไปสั่งเบียร์มาเพิ่ม
“ระวังหมาคาบไปแดกนะมึง” ไอ้ตงพูดตอนไอ้บิวไม่อยู่
“กูไม่อยากรีบร้อนว่ะ กูยังไม่พร้อมจะเป็นเกย์ตอนนี้ว่ะ”
“กูเข้าใจ แต่กูพร้อมจะมีเพื่อนเป็นเกย์แล้วนะ ไอ้เหี้ยนั่นก็หนึ่งตัวแล้ว ฮ่าๆ”
ไอ้ตงมองไปทางไอ้บิวที่กำลังเดินกลับมา
“นินทาไรกู” ไอ้บิวถามเหล่ตามองผมสองคน
“สำคัญตัวผิดแล้วไอ้เกย์” ไอ้ตงด่ามันขำๆ
“เฮ้ย ต่อไปมึงเรียกกูเกย์ไม่ได้แล้ว เพราะไอ้เกียร์มันก็...”
“ยังเว้ย” ผมรีบปฏิเสธไป ไม่นะ กูยังเป็นผู้ชายเว้ย
“โห ไอ้เหี้ยนี่ หนีไปเถอะยังไงมันก็หนีไม่พ้นหรอกมึง” ไอ้บิวพูด
ผมไม่ได้ตอบต่อ แต่ยกเบียร์ในแก้วซดจนหมด ได้เวลาเล่นดนตรีพอดี เลยปล่อยไอ้สองคนนั้นให้เป็นคนนั่งดูไป
…………………
……………….
………….Tae
“อยู่บ้านป่าววะ” ผมโทรไปถามไอ้พี่เซน เพราะวันอังคารกับพุธผมไม่มีเรียนเลยกลับมานอนบ้าน
“ป่าว อยู่สยาม มีไรป่าว” อ่ะนะ ลอยชายอีกแล้ว วันๆไปได้ทั่วทุกมุมเมืองนะ
“อ่าว นึกว่าอยู่บ้าน ว่าจะชวนเข้าไปโรงเรียนน่ะ” ลูกศิษย์ที่ดี จบแล้วก็กลับไปเยี่ยมเยียนครูบาอาจารย์สักกะหน่อย
“อ้อ”
“อืม ไม่เป็นไรหรอก งั้นไม่มีไรและ”
“เออๆ แต่วันนี้กลับไปนอนบ้านนะ มานอนด้วยกันมั้ย”
ไอ้พี่เซนทำน้ำเสียงกวนๆ ใครจะไปนอนกับเมิงงง ฝันไปเถอะ ไอ้บ้า
“อ่ะนะ ถึงละบอกละกัน เผื่อจะชวนไปเดินสะพานพุทธ”
“อ้าว ถ้าจะไปก็นัดเจอโน่นเลย จะให้กูย้อนเข้าบ้านทำไมวะ” ไอ้พี่เซนแอบบ่น
“เออ งั้นไปเจอสะพานพุทธเลยก็ได้”
“กี่โมงดีล่ะที่รัก”
“จะออกจากสยามโทรมาละกัน”
“อืม สักสองทุ่มนะ”
“โอเค แค่นี้นะ” ผมวางโทรศัพท์แล้วหันไปดูนาฬิกา เพิ่งจะบ่ายสาม
อืม ไปเดินวังหลังดีมั้ยวะ อากาศวันนี้ก็ไม่ร้อน คิดไปคิดมาสองเท้าก็ก้าวออกจากบ้านไป
ผมมานั่งอยู่ริมแม่น้ำ แถวๆท่าพระจันทร์ นั่งคิดถึงเรื่องราวและความรู้สึกของตัวเอง เมื่อเช้าตื่นมาก็กลับบ้าน ไม่รู้ว่าควรจะอยู่กับไอ้พี่เกียร์ต่อดีมั้ย เลยตัดสินใจกลับมาที่บ้าน บ้านของผม คล้ายกับทหารที่ขอกลับมาพักในค่ายป้อมปราการของตัวเองมั้ง ไม่นานผมก็ต้องออกสู่สนามรบอีกครั้ง ไม่มีทางหลบอยู่อย่างนี้ได้ตลอดไป แต่ช่วงเวลาสั้นๆที่ได้มาพักแบบนี้ มันก็หายเหนื่อยดีเหมือนกัน เพิ่งรู้ว่าการตกหลุมรักใครสักคนมันเหนื่อยอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว
ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงจะหลงกระโจนเข้าไปเต็มๆ แต่ตอนนี้ อดีต...ทำให้ผมระวังและต้องคอยเตือนตัวเองอยู่เสมอ ผมไม่กล้าที่จะพุ่งกระโจนสู่สนามรบอย่างบ้าคลั่ง ถึงแม้ว่าในใจมันจะคล้ายถูกบีบอัดอยู่แทบระเบิด
แต่ก็ต้องควบคุมมันให้ได้ การได้แฟนแต่ต้องเสียพี่ชายที่แสนดีไป กับการมีพี่ชายคนนี้อยู่ข้างๆ แต่ต้องกางกั้นกำแพงไว้ หนทางไหนจะเหมาะสำหรับผมมากกว่า
...เวลาคงช่วยอะไรบ้าง
“ร้อนว่ะ” ผมบ่นกับไอ้พี่เซนที่เดินช่วยเลือกของอยู่ข้างๆ
“อยากมาเดินเองนะ ไม่ได้ลากมาเลย” ไอ้พี่เซนทำท่าไม่รับผิดชอบ ชิ รู้แล้วน่า บ่นเฉยๆ
“เออ”
ผมเดินดูนั่นดูนี่ไป สะพานพุทธก็ไม่ค่อยมีอะไรให้ซื้อเท่าไหร่หรอกคับ เดินเอาเหงื่อมากกว่า
“เซนๆ ปิดเทอมนี้กูจะทำหนังสั้นกันอ่ะ กูชวนพี่เกียร์มาเล่นให้ มึงว่าเวิร์คมั้ยวะ” ผมถามขณะเลือกสร้อยอยู่
“ยังไงล่ะ ก็มาเล่นหนัง”
“อืม...ไม่รู้ว่ะ คือมันต้องไปถ่ายที่ปายน่ะ”
“อ๋อ มึงกลัวอยู่ใกล้เค้าแล้วเผลอไปปล้ำเค้าล่ะสิ” แมร่งงงงรู้ทัน
“พอเลยๆ”
“คราวที่แล้วมึงก็เอาพี่ชายเค้ามาเล่น คราวนี้จะเอาน้องชาย ดันกันทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะ” ปากไอ้พี่เซนก็ยังคงหมอเหมือนเดิม กัดได้กัดดีนักนะ ไม่อยากซ้ำนะเรื่องมึงอกหัก แล้วมาหงอยเป็นหมาอยู่ห้องกรูน่ะ
“เออ ไม่ดีหรือไง พี่น้องจะได้ไม่ต้องมาแย่งมรดกกัน” ผมหยอกกลับไป นึกขำตัวเองอยู่ในใจ สงสัยไอ้เต้จะได้รับอิทธิพลของละครน้ำเน่ามาแน่ๆ
“หึหึ กลัวพี่น้องเค้าจะรวมหัวกันฆ่ามึงล่ะสิ” โหยยยยย มึงน้ำเน่ากว่ากูอีก นะไอ้พี่เซน
“มึงเอาบทไปเสนอช่องเจ็ดไป แมร่ง” ผมแกล้งว่ามันแล้วก็เลือกสร้อยต่อไป
เส้นนั้นก็สวย เส้นนี้ก็ชอบ
“อยากได้ป่ะ เดี๋ยวซื้อให้” ไอ้พี่เซนถาม หลังจากที่ยืนมองผมจับๆจองๆสร้อยเส้นหนึ่งอยู่นาน
“เดี๋ยวซื้อเองดีกว่า”
“ซื้อให้เป็นของขวัญวันวาเลนไทน์” อึ๊ก...ไอ้พี่เซนมันมาอารมณ์ไหน นึกๆดู อีกไม่กี่วันก็วาเลนไทน์แล้ว
“...จะดีหรอวะ”
“พี่ให้น้องไงคร้าบบบบ อีกอย่างกูก็ไม่รู้จะให้ใครแล้วว่ะปีนี้ รับๆไปหน่อยเถอะ”
อืมมม นั่นสินะ ผมยิ้มรับในความหวังดีนั้น แล้วก็ได้สร้อยเส้นนั้นมาใส่ไว้ที่คอ
“วาเลนไทน์นี้มึงคงไปกับไอ้เกียร์สินะ”
“ไม่หรอก พูดจริงๆนะ กูกลัวว่ะ”
“กล้าหน่อยสิวะ อายุเพิ่งแค่นี้ ริจะกลัวความรัก” แหม สั่งสอนกูดีจังนะ ดูเมิงสิ รักๆเลิกๆมากี่คนแล้ว
ไม่เอาด้วยนะเว้ยแบบนั้น กูไม่อยากร้องไห้บ่อยๆ
“อืม เก่งจังนะ หาให้ได้ก่อนวาเลนไทน์ล่ะมึง” อีกไม่กี่วันแล้ว จะคอยดูว่าไอ้พี่เซนจะไปกับใคร หึหึหึ
ไอ้เต้หัวเราะด้วยความสะใจ โดยมีไอ้พี่เซนหน้าจ๋อยเดินต้อยๆตามมา
หลังจากเงียบไปสักพัก
“ถ้ามึงไม่ได้ไปไหนกับใคร เราไปเดินพระรามแปดกันมั้ย” พี่เซนพูดขึ้น
“อืม ขอคิดดูก่อนนะ” ใจนึงก็อยากไป ยังไงซะอยู่ข้างๆไอ้พี่เซนมันก็อบอุ่นดี มันรู้จักตัวตนกันดีมากอยู่แล้ว
ไม่ต้องหวาดกลัว ระแวง ไม่เคยรู้สึกว้าวุ่นในใจเหมือนพายุกระหน่ำแบบตอนอยู่ใกล้ๆพี่เกียร์
..............
“ตกลงพี่จะเล่นให้ผมป่ะ” ผมถามพี่เกียร์หลังจากส่งบทให้เค้าอ่านไปแล้ว
“เออ แน่ใจนะว่าจะให้กูเล่น” เค้าเงยหน้าถาม
“คับ” ผมตอบไปด้วยน้ำเสียงมั่นใจ แต่ภายในใจนั้นยังคงมีคำถามเดิมซ้ำแล้วซ้ำอีก ...แน่ใจแล้วนะมึงไอ้เต้
“งั้นก็เออ ได้”
“ขอบใจมากพี่ งั้นเต้ไปเรียนและนะ”
เอาวะ เป็นไงเป็นกัน ผมคิดในใจ แล้วขอตัวพี่เขาไปมหาลัย เพราะมีเรียนตอนบ่ายต่อ ส่วนไอ้พี่เกียร์ก็นั่งทำงานอยู่ห้องตามเคย วันๆไปเรียนมั่งป่ะวะเนี่ยะ ชักเริ่มสงสัยและ
………..
……………..
………….Gear
“ตกลงกูรับเล่นหนังไอ้เต้แล้วว่ะ” ผมบอกไอ้ตง หลังจากแยกกับไอ้เต้เมื่อกี้ มานั่งทำงานห้องมันสะดวกดี
เลี้ยงเบียร์มันช่วยค่าไฟ ฮ่าๆๆ
“อืม ที่มึงบอกว่ามีฉากเปลือยด้วยอ่ะนะ”
“เออว่ะ แต่ยืนหันหลังให้กล้อง แต่ไอ้เต้บอกว่าอาจจะเอาฉากนั้นออก”
“เอาออกให้โง่สิวะ” ไอ้บิวแม่งกวนส้นตีน
“ทำไม มึงอยากเห็นหรือไง เดี๋ยวกูจับทำเมียเลยเอามั้ย”
“เฮ้ยๆ มึงไปเอากันที่อื่นนะ ห้องกูมีพระ” ไอ้ตงโวยวาย ฮ่าๆ
“มึงสิต้องเป็นเมียกู” ไอ้บิวมันแซวผม แล้วก็เริ่มจะปล้ำกันเอง
“พอๆ กูเริ่มเลี่ยนแล้ว” ไอ้ตงคงทนฟังอะไรแบบนี้ไม่ชินหูนัก
มีอย่างที่ไหนผู้ชายมาเถียงกันว่าใครจะเป็นผัวใครจะเป็นเมีย
“อิจฉาว่ะ จะได้ไปถ่ายหนัง ฮันนีมูนกับน้องเต้” ไอ้บิวเปลี่ยนเรื่อง แต่สรุปก็ไม่พ้นเรื่องผมกับไอ้เต้
“มึงไปบุกป่าฝ่าดงด้วยกันขนาดนี้ ไม่ได้กันให้มันรู้ไปสิวะ”
อ้าวไอ้ตง เมื่อกี้บอกเลี่ยน แต่หันหน้ากลับมาส่งเสริมเพื่อนอีกแล้ว
“พวกมึงไปด้วยกันดิวะ กูจะได้มีเพื่อน ถือว่าไปเที่ยวในตัว ไปนอนบ้านกูไม่คิดตังค์เว้ย”
ช่วงนั้นหน้าร้อน นักท่องเที่ยวไม่เยอะอยู่แล้วด้วย ฮ่าๆๆๆๆ
“เหอะๆ กูไม่อยากไปขัดขวางความสุขว่ะ” ไอ้บิวพูด
“ไม่เว้ย มันมีหลายห้อง กูกับไอ้เต้นอนห้องนึง พวกมึงก็ไปนอนกันอีกห้องนึง”
“กูกลัวต้องทนฟังเสียงดังจากห้องมึงอ่ะดิ”
“เหี้ยหนิ คิดได้ พอๆน้องเค้าเสียหมด”
ผมห้ามปรามพวกมัน แต่ในหัวแอบคิดภาพอะไรบางอย่างที่ค่อนข้างทะลึ่งๆอยู่ ฮ่าๆๆๆๆ เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ทำหวงนะมึง” แล้วมันสองคนก็ขำผมกันใหย่ เฮฮาจริงๆ งานจะเสร็จมั้ยเนี่ย ไอ้พวกเชี่ยทั้งหลาย ฮ่าๆๆๆๆ
“เออไอ้บิว วาเลนไทน์กูจะชวนมันไอ้เต้ไปดีป่าววะ”
ผมถามหลังจากนั่งทำงานจนค่ำ เพิ่งนึกออกว่าอังคารหน้าก็วาเลนไทน์แล้ว
“อ้าว เรื่องของมึงสิ อยากชวนล่ะสิ”
“ก็เออ”
“กูว่าแบบนี้ได้กันก่อนไปปายแหงๆ” สมองมึงคิดได้แต่เรื่องแบบนี้ใช่มั้ยไอ้บิว เหอะๆ
“เดี๋ยวมึงจะได้กินตีนกูก่อนนี่แหละ”
“โหดจริง”
“แล้วมึงคิดว่าจะพาน้องเค้าไปไหนวะ” ไอ้ตงถามบ้าง แอบสนใจเรื่องกูอยู่เหมือนกันนะไอ้นี่
“ไม่รู้ว่ะ กูอยากชวนไปแบงค์บาร์ ไปฟังกูเล่นดนตรี”
“แล้วมึงเล่นวันนั้นเลยหรอวะ”
“ก็เออสิ”
“โรแมนติคชิบหาย อย่างกับหนัง”
ไอ้บิวบ่นๆ อิจฉาล่ะเสะ ยังไงก็อย่าไปตีฉิ่งนะเพื่อน มันคลาสสิคไปหน่อยนะอันนั้น ฮ่าๆๆๆๆๆ
“อืม มึงว่าชวนไปมันจะไม่โจ่งแจ้งไปหรอวะ”
“ไอ้เหี้ย มึงยังกลัวอะไรอีก นอนกอดกันทุกวัน” แหะๆ ประโยคนี้ไอ้ตงพูดซะผมหลบตา และร้อนวูบที่หน้าเลย
อายสิครับ อายเว้ยยยยยยยยยยยยยย แล้วหน้าผมมันก็ยิ้มไม่ยอมหุบ ไม่เก็บอาการเลย
แมร่งงงง ไอ้พวกนี้ต้องเอาไปล้อจนลูกโตแน่ๆเลย
“ไม่รีบชวนเดี๋ยวกูปาดหน้าเค้กแล้วอย่ามาด่ากูทีหลังล่ะ” ไอ้บิวพูดดัก น้องเค้าไม่มีทางไปกับคนอย่างเมิงหรอก กูรู้ดี แต่ถ้าเป็นคนอื่นล่ะวะ ผมคิดในใจ ชื่อไอ้นั่นมันโผล่เข้ามา
ผมกลับมาถึงห้อง คืนนี้เป็นคืนวันศุกร์ ห้องไอ้เต้ล็อคอยู่ เอ มันน่าจะกลับมาได้แล้วนี่หว่า ดึกป่านนี้ ไปไหนของมันวะ แล้วไอ้ปั๊กลูกพ่อจะตายห่ามั้ยเนี่ย อยู่ห้องมัน ข้าวปลากินหรือยังก็ไม่รู้ แต่แล้วก็ดันเกิดขี้เกียจ ตัดสินใจไม่โทรหามัน เข้ามาอาบน้ำแต่งตัวแล้วเปิดหนังดูดีกว่า
-
โอ้ยๆ อยากให้วาเลนไทน์ไวๆจัง อยากให้ไปปายไวๆด้วย :oni2:
-
ไปปายๆๆๆๆ ปายยยยยยยยยยยยย
ไปปายยยยยยยยยยยย :oni2: :oni2: :oni2:
-
ไปด้วยน้าาาาาาาาา :oni1:
-
จะจีบก็กล้าๆ หน่อยดิ่พี่เกียร์
-
:L2: :L2: ขอบคุณนะครับ...น่ารักจริงๆ มาลงเรื่องต่อแล้ว
ติดเรื่องนี้มากที่สุดเลย แถมยังมีลุ้นตลอดอีกด้วยว่าสุดท้ายแล้วเต้จะตกลงปลงใจกะใคร
แล้วเมื่อไรจะพูดเปิดใจกันซะทีเนี่ย...ว่าแล้วก็ตั้งตารออ่านตอนต่อไป
:bye2:
-
อยากไปปายจัง อิอิ :oni1:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับสรุปแล้วพี่เกียร์ก็ชอบพี่เต้
อิอิ สบายหายห่วง ไม่เสียแรงที่เชียร์มานมนาน
แล้วพี่เกียร์อย่าปล่อยให้พี่เต้มีคนอื่นละครับ
ต้องรุกเข้าไว้อย่ากลัวสิ่งใดๆ ทำตามที่ใจบอกเป็นพอ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เอาล่ะมาลุ้นต่อ
ได้ก่อนไปปาย
หรือได้หลังไปปาย 555
-
จะไปปายกันวันที่เท่าไหร่เนี่ยะ จะได้เตรียมตัวซื้อตั๋ว ลางาน :m9:
-
ไอ้ปั๊คน่ะมันไม่ตายหรอก แต่ไอ้เกียร์น่ะตายแหง๋ ๆ ถ้าไม่รีบปาดหน้าเค๊ก :laugh:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
รอวันสารภาพรัก :a4:
-
ทาครีมช่วยได้หยอ :laugh:
ไปปาย เส็ดทุกรายป่ะ :oni1:
-
หวานกันจริ๊ง
อิจฉา ๆ
:m1: :m1:
-
ถ้ารู้ว่ามีนัดไปพระราม 8 พ่อไอปั๊กจะรีบตัดหน้ามั้ยเนี่ย
-
คู่นี้คนหนึ่งก็กลัวความรัก :เฮ้อ:อีกคนก็กลัวใจตัวเองงยอมรับไม่ได้ :m16: แล้วเมื่อไรจะได้รักกันเนี้ย :เฮ้อ:
-
ยังตามไม่ทันเลยคับ
จิ้มไว้ก่อนละกันนะ :serius2:
-
เชียร์พี่เกียร์สุดริด o12
กล้าๆหน่อยนะคะ เต้อยู่ :o8:
ไปสวีทกันที่ปายเน๊อะ :m1: :m1:
-
อย่ารอช้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆรีบๆลงมือได้แล้ว
-
แอบเคืองพ่อไอ้ปั๊ก จะเข้าก็ไม่เข้า ลีลาอยู่นั่นล่ะ รมณ์เสีย :m16: :m16: ขอให้แห้ว ขอให้แห้ว ขอให้แห้ว :angry2:
-
ถ้ารู้ว่าออกไปกะพี่เซนจะหึงมั่งมะเนี่ย
อยากเห็นคนหึงง่ะ
-
ตอน 23 อ่ะ ยังไม่มา :seng2ped:
-
เชียร์พี่เกียร์คับ
รุกต่อไปนะ สู้ๆๆๆๆ o13
-
พี่เกียร์อย่าช้านะ เดี๋ยวมีคนอื่นคาบไปซะก่อน
แล้วจะหาว่าไม่เตือน :m12:
พี่เกียร์สู้ๆๆๆๆ
:L2:เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ
-
น่ารักน่าลุ้น..อยากไปปายด้วยจัง
-
ต่างคน ต่างคิด แล้วพี่เกียร์จะชวนไปท่าไหนหว่า อิอิ
-
รีบคิด รีบทำ รีบรวบหน้ายิงหลัง ให้เร็วๆหน่อย ไอ่พี่เกียร์ :m20:
น้องเต้เค้ารออยู่......ตั้งนานแร้วววว :o8:
:angry2:คนเก่ามานยิ่งจ้องหาจังหวะเสียบอยู่ด้วยนาโว้ย
*** :pig4:ขอบคุณครับ ตัวเล็ก :กอด1:
-
มาอ่านต่อแล้วง๊าบบบบบบบบบบบ :m4:
หุหุ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกก มั่ก ๆ เลย :m1:
รีบมาอัพต่อนะงับ สู้ ๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
o13 เยี่ยมเจง ๆ ค้าบ แหะ ๆ
จริง ๆ ผมชอบนะค้าบ เขียนในแนวนี้ ที่แสดงความรู้สึกของทั้งสองฝ่ายอ่ะค้าบบบ
เพราะว่า มันได้รับรู้ความรู้สึกของทั้งสองคนดีอ่ะค้าบบ แหะ ๆ ชอบ ๆ ๆ ๆ ๆ
งัยก็เปนกำลังใจในการเขียนต่อไปนะค้าบบ สนุกมากมาย
แล้วคืนนี้จะมาต่อป่าวว หรือว่า ไปเที่ยวแน่ ๆ เลย วันศุกร์นี่เนอะ หุหุ
-
พยายามต่อ ไปนะพี่
555
รอตอนต่อ ไป นะค่ะ
:oni3:
-
น้องเต้ สู้ๆ o7 :กอด1:
พี่เกียร์สู้ว้อยยยยยยยย... :a2:
(เอิ้กกกส์ ..เชียร์ ทั้งสองข้างเลยแฮะ เรา ฮ่าๆ ) :laugh:
-
:mc4: วันนี้ไปทำบุญมาแต่เช้าเลยค้าบ หุหุ เอาบุญมาฝากค้าบผม
-
55555555555
แอบอยากไปปายด้วยคน
:laugh: :laugh:
-
คือว่าๆๆๆ เขียนจะเสร็จแล้วคร้าบ แต่ขอไปข้างนอกก่อนน้า 5555 เดี๋ยวดึกๆถ้าไม่ดึกจนเกินไปจะมาอัพให้ ยังไงต้องขอโทษด้วยจริงๆนะคับเนี่ย กำลังนั่งๆพิมพ์อยู่ แต่งานเข้า จะเขียนจบอยู่แล้วเชียว ว้าๆๆๆ วะฮ่าฮ่าฮ่า :laugh: :laugh:
-
จะรอนะคะ.. :m13:
-
คนเขียนมารับกำลังใจหน่อยสิ^_^
-
โอ้ววว ลุ้นได้อีกกกอยากอ่านตอนไปปายเร็วๆอะ หุหุ
-
เกียร์รีบจัดการเร็วๆหน่อย เดี๋ยวก็โดนใครเขาคาบไปกินซะก่อนหรอก
:angry2: :angry2: :angry2:
-
ตอนนี้ เลียก ว่า ดึกยังอ่า
:sad2:
-
“คร้าบ” ผมรับโทรศัพท์เสียงใสอย่างอารมณ์ดี
“ไงเต้ อังคารนี้มีนัดรึยังครับ” ไอ้พี่บิวพูดน้ำเสียงไพเราะ
“โห่พี่ อย่างเต้ใครเค้าจะมานัด” ผมพูดไปตามความจริงในใจ
“มีสิ พี่ไงค้าบ”
“เอ่อ...ไม่ไปกับเด็กๆหรอคร้าบ”
“ก็ชวนอยู่นี่ไงคับ ไม่รู้เด็กจะไปด้วยมั้ย” แหม ทำมาเป็นม่อนะคร้าบพี่ ไม่หลงกลหมาป่าหรอก
“ไปกับเต้เสียเวลาเปล่าๆนะ ฮ่าๆ”
“ก็ไม่มีใครจริงๆ เลยมาชวนเนี่ยะ”
“ไม่เชื่อหรอกอย่างพี่บิว”
“อ้าว ไม่เชื่อก็ตามใจ ไม่ไปกับพี่เพราะรอใครนัดรึเปล่าคับเนี่ย”
“บ้าดิพี่” หึหึ ใครจะมานัดไอ้เต้ล่ะ วาเลนไทน์เค้าก็ไปกับคนพิเศษกันหมด
สงสัยจะได้ไปปาร์ตี้คนโสดแน่ๆปีนี้ เฮ้ออออ เศร้า
“ถ้าไม่มี งั้นพี่จองตัวนะ” เหอๆมีการจองตัวด้วย ไอ้เต้จะปฏิเสธยังไงดีหว่างานนี้
จริงๆผมก็รอใครบางคนเค้าชวนอยู่เหมือนกันนะ แต่...คงไม่มีหวังเท่าไหร่
“อืม เต้ยังไม่รับปากแล้วกันนะพี่ ไว้วันอังคารบอกอีกที”
เป็นการตอบคำถามแบบเผื่อเลือกสุดๆ คำตอบแบบนี้ไม่สมควรใช้นะคร้าบ
“เฮ้อ ตัวสำรองอีกแล้วสิ ก็ยังดีคับ แล้วพี่จะรอนะ จุ๊บๆ” เหอะๆ ไอ้เต้หน้าเขิลอายนิดๆที่ได้ยินคำนั้น แถมตอนนี้ผมยืนอยู่ในบีทีเอสซะด้วยสิ คนอื่นๆคงสงสัยว่าไอ้นี่มันเป็นบ้าอะไร คุยแล้วยิ้มละเมอเพ้อพกคนเดียว
....วันอาทิตย์ผ่านไปอย่างเงียบเหงา วันจันทร์ผ่านไปอย่างว่างเปล่า
ผมไม่เจอหน้าพ่อไอ้ปั๊กมันเลยตั้งแต่วันเสาร์ เฮ้อพี่เขาหายไปไหนของเขาวะ แถมทิ้งภาระไว้ให้กูอีกแน่ะ ว่าแล้วว่าไม่น่าซื้อมา เป็นไงล่ะ เจอหน้าพ่อมึงกี่วันตั้งแต่มาอยู่นับวันได้เลยต้องเป็นไอ้เต้ตลอดที่รับหน้าที่พ่อเลี้ยงจำเป็น
นั่งๆนอนๆ อย่างเบื่อหน่ายยามสายวันอังคารสักพักโทรศัพท์ก็ดัง
“คร้าบ”
“ไงคับ ตกลงวันนี้ไปด้วยกันมั้ย” พี่บิวโทรมาถาม
“ก็ได้คับ” ไม่มีใครชวนผมเลยหนิ ไอ้พี่เซนที่มันนัดมันก็ยังเงียบหาย เอากับแม่งสิ หายหัวกันไปหมด
ทิ้งไอ้เต้ให้อยู่คนเดียว เครียดเว้ยยยย
“คร้าบ งั้นเต้ว่างกี่โมง เจอกันที่ไหนดีคับ” ว่างตลอดแหละคับ ไม่มีเรียนวันนี้แถมพวกไอ้คุณเพื่อนก็สลายตัวกันหมดแล้ว ทำไมมันมีคู่กันหมดเลยวะพอวันนี้ ปกติกูเห็นว่างตลอด
“พี่บิวอยากไปไหนล่ะ”
“อืม ไปถนนพระอาทิตย์มั้ย พี่ไม่ค่อยได้ไปเลย”
ไอ้พี่บิวทำเสียงอ้อนซะน่ารัก...เหอะๆ ปกติท่าจะไปแต่หลังสวน สีลมล่ะสิ
“ก็ได้คับ” ไอ้คุณเต้ตอบไปด้วยน้ำเสียงเซ็ง เซ้ง เซ็ง
“ถ้าฝืนใจไม่ต้องไปก็ได้นะคร้าบ”
“ป่าวพี่ๆ ไปคับไป ดีกว่าอยู่ห้องคนเดียว”
นี่กูเห็นพี่เค้าเป็นตัวอะไรนี่ ขอโทษนะคร้าบไม่ได้อยากให้เป็นที่รองรับอารมณ์หรอกนะ
“อืม ก็ยังดีนะ ที่เบื่อแล้วยังยอมไปกับเรา” พี่บิวพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ
“เออพี่ ถ้าเต้ชวนพวกพี่นิวไปกินเหล้าด้วยได้ป่าว” นึกขึ้นได้พอดีว่าเมื่อวานพี่นิวโทรมาถามนี่หว่า พี่แกคิดจะชวนพวกโสดไร้ญาติที่เหลือไปเที่ยวกันตามประสา
“ได้ๆ” ก็ลองไม่ได้สิ
“งั้นเจอกันถนนพระอาทิตย์เลยก็ได้ครับ ไปถูกใช่ป่าว” ไอ้เต้นัดแนะ
“เอ่อ ก็ได้ครับ” พี่บิวตอบรับอย่างเต็มใจ (มั้ง) คงหวังว่าจะได้ไปเดินสวีทสองต่อสองสิคร้าบเสียใจนะพี่
ชวนผิดคนแล้วสำหรับเทศกาลแห่งความรักแบบนี้
ผมโทรชวนพี่ๆเค้าแล้วมานั่งทำงานอยู่ต่ออีกหลายชั่วโมง เย็นๆก็อาบน้ำแต่งตัว แล้วออกเดินทาง
“ไง” ผมรับโทรศัพท์ไอ้พี่เซน
“อยู่ข้างนอกหรอเสียงดังว่ะ”
“อืม มีไรป่าว” ผมตอบไปแอบน้อยใจนิดๆ บอกจะชวนไปพระรามแปด จนจะหกโมงเย็นเพิ่งโทรมา
เมิงหายหัวไปไหนมาตั้งหลายวันวะ หงุดหงิดเว้ย
“โห ทำเสียงดุ ไม่โทรหาแค่ไม่กี่วันเองนะคร้าบที่รัก” หึหึ ไม่ต้องมาทำอ้อนเลยไอ้เลว
“มีไร ว่ามา” ผมพูดเสียงเรียบๆแข็งๆ
“ก็ที่ชวนไว้ไง ตกลงว่างมั้ย”
“ไม่ว่าง จะไปกินเหล้าแบงค์บาร์”
“อ้าว ก็ไปแถวนั้นหนิ ไปด้วยดิ” ไอ้พี่เซนจะขอตามมาด้วยครับ สันดานเลยนะ ทีต้องการละหายหัวไปเลย ไอ้เต้งอน หงุดหงิด โมโห ไม่รู้จะไปลงกับใคร ขอลงกับไอ้พี่เซนนี่แหละ สะใจดี วะฮ่าฮ่าฮ่า
“ไม่ จะไปเดท อย่าเสือก”
“ไรวะ ทำไมต้องด่าดูด้วยเนี่ย ไปกับไอ้เกียร์หรอ” แมร่งเอ้ย จะพูดทำไมวะชื่อนี้ หายหัวไปนานกว่ามึงอีก แถมนี่ยังไม่ติดต่อมาเลย ห้องก็ไม่เคยอยู่ หงุดหงิดๆๆๆๆ
“เออ” ผมโกหกหน้าด้านๆเลยแฮะ ทำไมถึงต้องพูดไปแบบนั้น ไม่เข้าใจตัวเองเลย
“อืม เที่ยวให้สนุกนะ”
เสียงไอ้พี่เซนหงอยไปในทันทีจนรู้สึกได้ เฮ้อ...ไอ้โง่เอ้ย ไอ้พี่เกียร์มันอยู่ไหนตอนนี้กูยังไม่รู้เลย
“อืม”
“งั้นแค่นี้...”
“เดี๋ยวๆ มาดิ ไปกันตั้งหลายคน พี่เกียร์เค้า...ไม่ได้ชวนหรอก ไม่ได้ไปด้วยกัน” ผมพูดความจริงกับไอ้เซนไป
“อ้าว ไรวะ” ไอ้พี่เซนถามมาน้ำเสียงงงๆ คงสงสัยว่าตกลงไอ้นี่มันเป็นบ้าอะไร
“เออ จะมาก็มา แล้วจะไปเดินพระรามแปดด้วย”
“ดีๆ ไปนะ สัญญาแล้วนะว่าจะไปเดินสะพานด้วยกัน” ทำไมต้องสัญญาด้วยวะ ไอ้เต้ไม่เข้าใจ แค่ไปเดินสะพาน ปกติก็ไปบ่อยๆ
“อืมๆ”
แล้วอีกหนึ่งชั่วโมงผ่านไป ผมก็มายืนอยู่หน้าป้อมพระสุเมรุ ถนนพระอาทิตย์ ย่านบางลำภู บนเกาะรัตนโกสินทร์
มองไปที่สวนสันติ แม่น้ำเจ้าพระยา สะพานพระรามแปด แล้วนึกถึงใครบางคน อยากให้เขาอยู่ด้วยตอนนี้ อยากให้เขาถ่ายรูปให้เหมือนวันนั้น อยากให้บังเอิญเจอกันแบบวันแรก
...คนคนนั้นที่มักจะใส่เสื้อพิมพ์ลายคำว่า Nobody knows ...วันแห่งความรักวันนี้ ผมเดินไปที่ต้นลำภูใหญ่ต้นสุดท้ายที่หลงเหลือในละแวกนี้ แล้วกระซิบบอกมันเบาๆ จนตัวเองแทบจะไม่ได้ยิน............“พี่เกียร์คับ รักนะ”
.
.
สายลมพัดอ่อนๆ แล้วท้องฟ้าก็โรยละอองฝนลงมาสู่ผม ต้นหญ้า สะพาน แม่น้ำ ถนนหนทาง หลายๆสิ่งหลายๆอย่าง ผู้คนมากมาย หลายๆคนวิ่งจูงมือพากันหลบฝน บางคนจูงลูกจูงหลาน อากง อาม่า คุณลุง คุณป้า ขอทาน แม่ค้า ไม่ว่าจะหนุ่มสาว เด็ก หรือคนชรา เราต่างล้วนวิ่งหลบฝนอยู่ใต้ฟ้ากันจ้าละหวั่น...เท่าที่ทำได้คือหาที่กำบังและรอยามฝนหยุดเท่านั้น สำหรับฝนที่โรยละอองเบาๆนุ่มๆใส่แก้มผมคราวนี้ ไม่หนักขนาดต้องหลบหรอก มันให้ความสุขอีกแบบ แบบที่ไมได้สัมผัสบ่อยนัก ...ผมมักเต็มใจจะเปียกแบบปอนปอนเสมอเมื่อฝนตกพรำๆแบบนี้
จะมีสักกี่ครั้งกันเชียวที่มายืน ณ ที่สวยๆสบายๆ แล้วจะมีเม็ดฝนเล็กๆ มาเปาะแปะใส่เราให้ชุ่มช่ำเล่นๆ
ผมนั่งมองจากริมแม่น้ำดูสะพานพระรามแปด... มองเด็กชายกะโปโลวัยราวๆ หกเจ็ดขวบ วิ่งเล่นอยู่ใกล้ๆ ในใจนึกสงสัยเล่นๆว่าสำหรับเขา สะพานแห่งนั้นจะมีความหมายอย่างไร ไม่แน่อีกสิบกว่าปี มันอาจจะกลายเป็นที่ที่เขาใช้ขอคบแฟนคนแรกก็ได้นะ ต่างคนก็ต่างมีเรื่องราวของตัวเองกันทั้งนั้น สะพานนั่นคงไม่ได้พิเศษไปกว่าสะพานพระปิ่นเกล้าที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งเลย สำหรับหลายๆคน แต่สำหรับผม...มันแตกต่างกันทางความรู้สึกอย่างลึกซึ้ง ผมมองมันอีกครั้งชัดๆ มันไม่ได้สวยงามเพราะสายระโยงระยางนั่น
มันสวยที่สุดเมื่อผมหลับตาลงชั่วครู่หนึ่ง...แล้วฟ้าก็หยุดฝน
“ไงพี่”
“อยู่ไหนแล้วคับ” พี่บิวถามผมในโทรศัพท์
“สวนสันติ พี่ล่ะคับ”
“เนี่ยเพิ่งลงแท็กซี่มา อยู่หน้าป้อมอ่ะ เต้นั่งไหนล่ะ เดี๋ยวพี่เดินเข้าไปหา”
“เดี๋ยวเต้เดินไปหาดีกว่าคับ” ผมลุกขึ้นเงยหน้ามองฟ้า แล้วเดินจากที่แห่งนั้นไป ผมไม่อยากให้ใครก็ตาม
ล่วงล้ำเข้ามา ห้วงเวลาหนึ่งที่แห่งนั้นคล้ายอีกพื้นที่หนึ่ง และมันหายไปด้วยการที่ผมก้าวจากมา
“ก็ได้ ตามใจๆ” ผมวางสายไป สักพักก็เดินมาเจอพี่เค้าที่ยืนเหล่เด็กบีบอยอยู่แถวๆป้อมนั่นแหละ
“กินไรยังคับ” ผมถามพี่บิว ตัวเองก็รู้สึกหิวอยู่เหมือนกัน
“ก็ชวนมาดินเนอร์ จะกินก่อนได้ไงเล่า” นั่นสินะเออ ไม่น่าถามอะไรเอ๋อๆเลย ฮึ่ยยย
“งั้น กินไรดีพี่” ไอ้เต้เริ่มรู้สึกอารมณ์ดีแล้วล่ะ พอคิดถึงเรื่องกิน
“อืม มีไรแนะนำมั่งล่ะ เจ้าถิ่นหนิ”
รู้ได้ไงหว่า ในใจผมอดคิดถึงเพื่อนสนิทพี่บิวไม่ได้ ไอ้บ้านั่นคงเผากูหมดแล้วมั้งเนี่ย ชิชิ
“งั้น ไปกินพิซซ่าลันตาแล้วกัน”
“โอเค งั้นนำไปเลยคับ” อิอิอิ คร้าบบบบ เรื่องเดินแถวนี้ ถนัดอยู่แล้ว
ไม่นานก็มานั่งสั่งกันอยู่สองคน อืมมม ไม่ค่อยสวีทเลยแฮะ แต่ก็ไหวอยู่
“อร่อยป่ะคับ” ผมถามหลังจากพี่บิวหม่ำไปคำแรก
“อืม โอเคนะ”
“ร้านโปรดพี่นิวเลยนะเนี่ย”
“อ้าว แล้วนึกไงชวนมากิน ทำไมไม่ชวนไปร้านโปรดตัวเองล่ะ”
“ก็เต้ก็ชอบด้วยคับ แต่พี่นิวอ่ะชอบมากๆ”
“หรอ งั้นไว้กันมากินอีก อร่อยดีๆ” พี่บิวยิ้ม และยังคงเคี้ยวง่ำๆต่อไป
Calling….
“คับพี่”
“อยู่ไหนแล้วมึง” พี่นิวถามผม
“อยู่พิซซ่าเตาถ่านเนี่ยพี่”
“อ้าว ไอ้นี่ไปไม่ชวนกูเลย กินจะเสร็จยังวะ” นั่น ไอ้เต้โดนว่าเลย ว่าแล้ว ฮ่าๆๆ
“ยังพี่ๆ มาดิ อยู่ไหนแล้วอ่ะ”
“อยู่พระอาทิตย์แล้วเว้ย เดี๋ยวเดินเข้าไปหา สั่งไว้ให้ด้วย เอาเหมือนเดิม” คร้าบเจ้านาย เหอะๆ
ไม่นานพี่แกก็เดินมาถึง มาถึงพร้อมๆกับพิซซ่าที่สั่งไว้ให้นั่นแหละ
“อ้าว ทำไมมาเดทกันสองคนวะ” พี่นิวทักเมื่อเดินมาถึงเห็นผมนั่งอยู่กับพี่บิว อิจฉาล่ะเสะเฮีย หุหุ
“ผมไม่มีเพื่อนน่ะ เลยขอตามน้องเขามาด้วย” ไอ้พี่บิวพูด โห ปฏิเสธสุดๆ อุตส่าห์จะแกล้งพี่นิวสักกะหน่อย
พี่นิวมองผมกับพี่บิวสลับกันไปมา เหมือนล้วงเอาความจริงในใจ
“อืม เชื่อ งั้นพี่นั่งฝั่งไหนดี” เหะๆ เนียนนะเนี่ย จะนั่งฝั่งน้องตัวเองหรือฝั่งเพื่อนน้องชายตัวเองล่ะคร้าบ
“ฝั่งนี้ก็ได้คับ” พี่บิวพูดขึ้น...พี่นิวก็รักนวลสงวนตัวคับ เป็นผู้ใหญ่ ต้องรู้จักวางตัว ก็เลยไปนั่งข้างๆเขาเฉยเลย...ปล่อยให้น้องนั่งคนเดียว จำไว้นะ ทั้งคู่เลย แมร่ง
แล้วพวกเราก็นั่งกินๆคุยๆกันอย่างสนุกสนาน จริงๆ ต้องบอกว่า ไอ้เต้นั่งดูพี่นิวกับพี่บิวคุยกันมากกว่า เพราะไอ้เต้ได้แต่นั่งยิ้มๆ หัวเราะ มองอย่างขำๆ ไม่ค่อยมีบทพูดอะไรเลย นอกจากไม่มีโอกาสให้พูด บทสนทนายังไม่ค่อยจะเกี่ยวกับไอ้เต้เลยแม้แต่น้อย...สรุปวาเลนไทน์นี้ จะเหลือไอ้เต้คนเดียวใช่มั้ย เหอะๆ ก็ดีเห็นพี่มีความสุข ก็ดีแล้วคับ
“หึหึหึ”
“เป็นไรไอ้เต้ พิซซ่าติดคอหรอวะ” พี่นิวแซวผม
“ป่าวพี่ แต่มันรู้สึกเริ่มหวานๆน่ะ” ไอ้พี่สองคนนั้นก็ไม่ได้อายกันเลยนะคับ อย่างหนาทั้งคู่ เฮ้อออออ
“อืม รีบๆกินซะมึง จะสามทุ่มอยู่แล้ว” พี่นิวเร่งผมที่ยังกินไม่หมดอยู่คนเดียว เปลี่ยนเรื่องเลยนะคับท่านพี่
“ช่วยกินหน่อยดิ อิ่มอ่ะ” จริงๆคือมันกินไม่ค่อยลงมากกว่า ยิ่งมาเห็นภาพตรงหน้าที่เขากำลังทำความรู้จักกันยิ่งนึกถึงใครคนหนึ่ง ป่านนี้แล้ว ยังไม่มีวี่แววเลย เขาทำอะไรอยู่วะ ถึงผมจะไม่ใช่คนพิเศษของเขา ถึงจะไม่ใช่แฟน
แต่ส่งข้อความมาสุขสันต์วาเลนไทน์แบบคนอื่นๆ เขามั่งก็ยังดี
“อะไรวะ กินนิดเดียวถึงได้ตัวเล็กเนี่ย” ไอ้พี่บิว ซ้ำเติมอีก
“อ่ะๆมา กูช่วยกิน” แล้วพี่นิวก็ตักๆกินๆจนมันหมดไป
เฮ้อ...เซ็งอีกแล้วสิ ผมเดินเงียบๆ ตามหลังสองคนนั้นที่คุยกันสนุกสนาน มาที่แบงค์บาร์
.
.
.
.
.
ดนตรีไสวในคืนแห่งความรัก
แสงไฟแน่นหนักส่องผู้คนทักทาย
คนที่รักเรารอบตัวนั่งยืนอยู่มากมาย
คนที่เรารักกลับหาย...เดียวดายกลางสายลม
.
.
.
.
.
“ว่าไง” ผมออกมารับโทรศัพท์หน้าร้าน
“ถึงแล้วๆ นั่งไหน” ไอ้พี่เซนถาม ทำเหมือนกับว่านี่ไม่ใช่ร้านที่เคยมาประจำนะ
“เข้ามาก็เจอ”
“เออๆ”
“รอหน้าร้านนะ” ผมอยากมานั่งพักสักแป๊บ มันเหนื่อยยังไงไม่รู้สิคืนนี้
“ทายซิใครเอ่ย”
ไอ้พี่เซนแกล้งเอามือมาปิดตาผม ...โตเป็นวัวแล้วนะมึง เล่นไม่รู้จักโต แต่สองมือนั่นก็ทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้
“ตะกวด” ผมตอบออกไป หากใครไม่รู้จัก มันก็คล้ายๆตัวเงินตัวทองนั่นล่ะคับ
“เฮ้ย ไม่ด่าเหี้ยเลยล่ะ โห่” ไอ้พี่เซนปล่อยมือ แล้วทำหน้าอารมณ์บูด ฮ่าๆ มันก็น่ารักแบบนี้เสมอนะ
“เซน” ผมเรียกมันเบาๆ แต่พอให้ได้ยิน
“อะไร” มันคงรู้ว่าถ้าผมเรียกแบบนี้ คงมีอะไรจะบอก เลยหยุดยิ้ม แล้วนั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ที่อยู่หน้าร้าน
“มึง...เป็นคนสำคัญที่สุดของกู ... เสมอนะ”
ผมมองตามัน ด้วยความรู้สึกที่ดีมากๆต่อใครสักคน ไอ้พี่เซนมองผมอึ้งๆ แววตานั้นไม่บ่งบอกว่ารู้สึกเช่นไร
เราสองคนเงียบกันสักพัก
“งั้นก็ใส่สร้อยนั่นทุกวันนะ” พี่เซนพูดแล้วมองมาที่คอผม มันหมายถึงสร้อยที่มันซื้อให้ที่สะพานพุทธวันก่อน
“คับ” คำตอบของผม สั้นๆเรียบๆ
แล้วเราสองคนก็เข้าไปในร้าน มันก็พอรู้จักพวกพี่ๆเขามาบ้างแล้วเลยไม่ต้องแนะนำอะไรมาก
วันนี้มีพี่ต้อม พี่นิว พี่บิว พี่แซน แล้วก็ไอ้พี่เซน ส่วนที่เหลือที่ไม่มาเพราะว่าเค้าไม่โสดกันแล้วน่ะคับ
อันนี้พวกชนะการประกวดรางวัลเมืองคานกันทั้งนั้น
ชนคร้าบบบบบ เมาเว้ยยยยยยย หมดแก้ววววววววว ขอให้ได้ขอให้โดนนะคร้าบบบบ
หลายต่อหลายแก้วผ่านไป
“พี่แซน ไม่ดื่มหรอคับ” ไอ้พี่เซนหันไปถาม
“ไม่คับ”
“โห่ มาด้วยกันทั้งที มานั่งกินเป็ปซี่” ไอ้พี่บิวแซวต่อ คงเริ่มเมากันแล้วล่ะ จากรุ่นพี่รุ่นน้อง เริ่มเรียกเริ่มคุยเหมือนเพื่อนกันหมด ฮ่าๆๆๆ ไมได้ตั้งใจจะปีนเกลียวนะค้าบ
“ปล่อยมันไปเถอะ ไอ้นี่มันแก่แล้ว” พี่นิวแซว ส่วนพี่ต้อม กำลังนั่งเหล่เด็กโต๊ะข้างๆ ไม่พูดไม่จากับใคร ฮ่าๆๆๆ
“มึงดูเซ็งๆนะ ตั้งแต่ที่ร้านพิซซ่าแล้ว” พี่นิวทักผม หลังจากคุยกันต่ออีกสักพัก
“อืม ก็ไม่สบายอ่ะ นอนน้อยมาหลายวัน”
“มึงอย่ามา”
โกหกไม่เนียนอีกแล้วสิ เฮ้ออออ แล้วจะให้ตอบว่าเป็นอะไรล่ะคับ ไม่มีนิยามอาการแบบนี้หรอก
“วันนี้จะเจอไอ้เกียร์อีกมั้ยเนี่ย” พี่ต้อมแซวขึ้นมา
“ติดใจหรอคับ” พี่บิวขัดคอ ฮ่าๆ
“บ้าสิ ก็เห็นเจอกันบ่อย พี่ต้องก็ถามเฉยๆ”
“นั่นไงมาแล้ว” พี่แซนพยักหน้าให้ดู ผมหันไปมอง เห็นพี่เกียร์กับเพื่อนๆเขา สะพายกีตาร์เข้ามา
ก็ไอ้มาร์คนั่นแหละ หึหึ ผมลุกไปเข้าห้องน้ำดีกว่า
“อ้าวมานี่ได้ไง” ไอ้พี่เกียร์เดินมาเข้าห้องน้ำตามผมพอดี
“ก็มากับพวกพี่ๆ”
“หรอ”
“คับ”
ทำไมระยะห่างระหว่างเรามันไกลขนาดนี้ ผมรู้สึกแปลกๆ และไม่รู้จะคุยอะไรกับเขาเลย
“เมายังเนี่ย” พี่เกียร์ถาม
“ยังๆ ยังไม่หมดกลมแรกเลยนะ” เหอะๆ เห็นไอ้เต้ขี้เมาไรขนาดนั้น
“อืม ดีแล้ว” พี่เกียร์ตอบ น้ำเสียงนิ่งสนิท
ผมกลับมานั่งที่โต๊ะ พี่เค้าก็เดินมาทักทายพวกพี่ๆคนอื่นตามปกติ
“เดี๋ยววันนี้เกียร์จะร้องเพลงให้ฟังนะคับ” พี่เกียร์บอกพี่ๆในโต๊ะ แต่ละคนก็เชียร์กันใหญ่
“โห มึงกินไรผิดสำแดงมา” พี่นิวแซว
“ร้องกะให้ใครพิเศษป่าววะ” ไอ้พี่บิวแซวเพื่อนมันเอง ไอ้พี่เกียร์ก็หน้าแดงนิดๆ
คนอื่นก็เฮฮาไปด้วยมีแค่ผมที่เงียบ...และถ้าสังเกตุดีๆ ไอ้พี่เซนก็เงียบไปเหมือนกัน
“แล้วก็มาถึงเพลงสุดท้ายของค่ำคืนแห่งความรักนี้นะคับ เชิญนายเกียร์ มือกีตาร์คับ”
เสียงนักร้องนำพูดแล้วพี่เกียร์ก็เดินออกมาสลับตำแหน่งยืนอยู่ข้างหน้า
“ผมร้องเพลงให้เป็นของขวัญแล้วกันนะ Happy Valentine คับ” พี่เกียร์พูดสั้นๆ มองมาทางผม
...
..
.
…….ในคืนนี้มีดาวเป็นล้านดวง แต่ใจฉันมีเธอแค่เพียงดวงเดียว
สอดประสานสบตาเคียงข้างกัน อยากจะขอจูบดาวใต้เงาดวงจันทร์
อยู่ไหน บอกเธอที่มา ซบลงไออุ่นหัวใจ
และเธอ บอกเธอที่ไป ฝันคงสดใส
รักอยู่ไม่ไกล จากเธอ
ร้องบอกหัวใจ มีเธอ
หากคืนนี้มีเราเพียงสองคน อยากจะขออยู่จนแสงดาวจางไป
เก็บความรู้สึกดีที่ยิ่งใหญ่ ไม่มีแสงแห่งใดสวยดังใจเธอ
อยู่ไหน บอกเธอที่มา ซบลงไออุ่นหัวใจ
และเธอ บอกเธอที่ไป ฝันคงสดใส
รักอยู่ไม่ไกล จากเธอ
ร้องบอกหัวใจ มีเธอ
เปรียบเธอนั้นดังหมู่ดาวสวยเกินกว่า รักที่มีที่ตัวฉันให้เธอไว้ชั่วนิรันดร์
ร้องจากหัวใจ รักเธอ
.
..
...
“เต้” พี่บิวเรียกผม หลังจากเพลงจบลงไป พี่เซนจับมือผมไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ มือนั้นบีบแน่น
“เต้” ไอ้พี่เซนหันมาเรียกผม
ผมไม่รู้ว่าจะตอบอะไร ยกแก้วขึ้นมาชน ยิ้มให้ทุกๆคน พี่เกียร์เดินมาที่โต๊ะ
“เพราะมากเลยว่ะเกียร์” พี่แซนชม
“ขอบคุณคับ แหะๆ” พี่เกียร์ตอบเขิลๆ คนอื่นๆก็ชื่นชม ชนแก้วแสดงความยินดีกันใหญ่
มันน่ายินดีอะไรเนี่ยแค่ร้องเพลง เพลงหนึ่งเพลงที่มีความหมายดีๆ ในวันวาเลนไทน์
“จะกลับยังไงอ่ะ” พี่เกียร์ถามผมตอนเรายืนกันอยู่หน้าร้าน ผมหันไปมองหน้าไอ้พี่เซน
“เดี๋ยวพี่เกียร์รีบกลับมั้ยคับ”
“ไม่อ่ะ ทำไมอ่ะ”
“ไปเดินพระรามแปดกันมั้ย”
คนอื่นๆกลับกันหมดแล้ว เหลือเพียงพี่เกียร์ ผม พี่เซน เราสามคนเดินจากสะพานอีกฝั่ง ก้าวข้ามไปเรื่อยๆ
เราสามคนเดินโดยจูงมือเล่นกันมา คงเป็นภาพที่น่ารักปนอนาถสำหรับผู้คนที่พบเห็นผู้ชายสามคนเดินจูงมือกันอยู่ ริมถนน บนสะพาน
พอเดินมาถึงกลางสะพาน เราก็หยุดกันซะงั้น
อยู่ๆไอ้พี่เซนก็พูดขึ้น
“เต้มึงใช้มือได้แค่ข้างเดียวที่จะเดินไปให้ถึงสะพานอีกฝั่ง”
เราสามคน ยืน หยุด กันนานมากๆ ผมไม่รู้ว่าควรใช้มือข้างไหนดี
ท้ายที่สุด ความเงียบอันยาวนานนั้น ก็ทำให้ผมเลือก แม้ไม่อยากจะเลือก
ผมเดินต่อไปโดยปล่อยมือใครคนหนึ่งและยังคงจับมืออีกใครอีกคนหนึ่งไว้
“ไหนมึงบอกว่ากูเป็นคนสำคัญที่สุดของมึงไงไอ้เต้”
ใครคนนั้นพูดทั้งน้ำตา แล้วหันหลังเดินกลับไปจากฝั่งที่เรามา
-
เง้อว...
แอบสงสารพี่เซนเหมือนกันนะนี่
:m15: :m15: :m15:
-
ถ้าผมเป็นพี่เซน ผมว่าคงน้ำตาตกในอ่ะ
เหอๆ
สงสารอ่ะ :sad2:
-
เซนเศร้าฉลองวันวาเลนไทน์เลย :monkeysad:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับผม สงสารพี่เซนเหมือนกันนะครับ
แล้วพี่เต้เลือกพี่เกียร์จริงๆเหรอครับ
ก็แปลกใจก็พี่เต้ไม่มั่นใจและยังไม่รู้ว่าพี่เกียร์คิดยังไงกับพี่เต้เลยนิ
อิอิ แต่ในที่สุดที่ผมเชียร์มาตลอดก็ไม่เสียเปล่า อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เหมือนจะเลือกยาก ใช่ป่ะ น้องเต้
แต่จริงๆมันเลือกไม่ยากถ้าเรารู้ความรู้สึกหัวใจตัวเอง
ในเมื่อ เดินไปข้างหน้าแล้ว จะถอยหลังไปเดินย้ำรอยเดิมทำไม
ในเมื่อ หนทางข้างหน้า มี คนคอยยื่นมือมารอเราอยู่ ชิมิ
เซนน่าสงสารก้อจริง ... ไม่รู้สิตะก่อนสงสารเซนน่ะ
แต่ คนที่ทำตัวเอง ก้อคือ ตัวเซนเอง
คงถึงเวลา ที่เซนยอมรับความจริง แล้วล่ะมั๊ง ... ทำหน้าที่เป็นพี่ชายที่แสนดี ดีกว่าเนอะเซน :m1:
-
ดีแล้วล่ะ คนที่ไม่ใช่ ยังไงก็ไม่ใช่ อาจจะทำให้เค้าเสียใจเปล่าๆ (กรูพูดอะไรวะนี่ิ งง) o2
-
โห เข้าใจสถานการณ์เลย แบบว่าต้องเลือกแล้วนะ
ถ้าเป็นผมคงตัดสินใจลำบาก
แต่สุดท้ายเต้ก็เลือกแล้วสินะ o13
-
สงสารไอ้พี่เซนจริงๆ เฮ้ออออออออออออออ
ปล.อยากกินพิซซ่าลันตาขึ้นมาทันที อืมมมมมมมมมมม นิซัวสลัด หิว อิอิ
-
:m15:สงสารเซนนะ...
แต่สงสารเต้มากกว่า
ได้สิ่งหนึ่งมาแต่ต้องปล่อยอีกอย่างไป
เป็นใครก้อคงไม่ดีใจหรอก
-
พี่เซน ดูน่าสงสารจัง :m15:
ส่วนเต้ ก็คงลำบากใจ :o12:
พี่เกียร์ล่ะ จะเปิดเผยความในใจได้รึยัง :เฮ้อ:
มาต่อให้เคลียร์เลย อิอิ อยากรู้ว่าจาเปนไงต่อ :m1:
-
o2 เอ่อ...ตกลงเต้เลือกแล้วจริงๆ ใช่ไหมครับ
เห็นด้วยนะครับว่าคนเราควรจะก้าวต่อไปข้างหน้าเพื่ออนาคต ดีกว่าย้อนกลับไปหาเรื่องเดิมๆ ที่เคยทำเราเจ็บมาแล้ว
แล้วพี่เกียร์จะว่ายังไงครับเนี่ย...อยากรู้จัง ได้โปรดรีบมาต่อเถอะนะครับ... :m15:
-
ค้างงงงงอะ
แอบสงสารเซนเน๊อะ
พี่เกียร์จะทำไงละเนี่ย หึหึ
-
:mc4:ดีใจ ในที่สุดเต้ก็เลือกคนที่ใช่สักที o13
:pig4:ขอบคุณครับ ตัวเล็ก :กอด1:
-
เหมือนจะเลือกยาก ใช่ป่ะ น้องเต้
แต่จริงๆมันเลือกไม่ยากถ้าเรารู้ความรู้สึกหัวใจตัวเอง
ในเมื่อ เดินไปข้างหน้าแล้ว จะถอยหลังไปเดินย้ำรอยเดิมทำไม
ในเมื่อ หนทางข้างหน้า มี คนคอยยื่นมือมารอเราอยู่ ชิมิ
เซนน่าสงสารก้อจริง ... ไม่รู้สิตะก่อนสงสารเซนน่ะ
แต่ คนที่ทำตัวเอง ก้อคือ ตัวเซนเอง
คงถึงเวลา ที่เซนยอมรับความจริง แล้วล่ะมั๊ง ... ทำหน้าที่เป็นพี่ชายที่แสนดี ดีกว่าเนอะเซน :m1:
เห็นด้วยครับ ..แต่ เซนจะไม่เสียใจมากขนาดนี้ ถ้าเต้เองเพิ่งบอกให้ความสำคัญกับเซนไป
ตัวเซนเองก็รู้ตัวว่าผิดมาตลอดที่ทิ้งเต้ไปก่อนหน้านี้ และ่ก็วางตัวอยู่ห่าง ๆ แต่เต้เองนั้นแหล่ะ ที่เอาพ่ายแพ้ความเหงาเอง ดันทะลึ่งมาให้ความหวังเซนอีกครั้ง :sad2: เจ็บโคตรเลยล่ะทีนี่ เซนเอ๊ย..
แต่ก็อย่างว่า ตัวเต้เองก็คงเจ็บไม่น้อยไปเหมือนกันนั้นแหล่ะ......
-
เฮ้ออออออออ
เม้นท์ไม่ค่อยออก
แต่ถ้าเราเป็นเต้ เราก็ทำใจลำบากแหละ
ทางที่ดีคือ เลือกจากความรู้สึกเราแหละ
ใช่คือใช่
ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่
-
ในเมื่อ เลือกได้ แล้ว
ก็ ดูแล ให้ ดีดี นะจ๊ะ
รอตอนต่อ ไปนะค่ะ
:bye2:
-
เห็นด้วยครับ ..แต่ เซนจะไม่เสียใจมากขนาดนี้ ถ้าเต้เองเพิ่งบอกให้ความสำคัญกับเซนไป
ตัวเซนเองก็รู้ตัวว่าผิดมาตลอดที่ทิ้งเต้ไปก่อนหน้านี้ และ่ก็วางตัวอยู่ห่าง ๆ แต่เต้เองนั้นแหล่ะ ที่เอาพ่ายแพ้ความเหงาเอง ดันทะลึ่งมาให้ความหวังเซนอีกครั้ง :sad2: เจ็บโคตรเลยล่ะทีนี่ เซนเอ๊ย..
แต่ก็อย่างว่า ตัวเต้เองก็คงเจ็บไม่น้อยไปเหมือนกันนั้นแหล่ะ......
โคตรเจ็บจริงๆ นะเซน :m15:
-
โอ้ยยยตอนนี้เศร้าฉลองวาเลนไทน์เรย สงสารตาเซน o7
-
ทั้งสงสารทั้งแอบสะใจอยู่เล็ก ๆ ก็ไอ้เซนมันทำตัวเองนี่นา :เฮ้อ:
-
สงสารเต้อ่ะ ต้องเลือกเพียงคนเดียว o7
แต่เต้ก็ต้องเลือก เลือกคนหนึ่งให้เป็นคนรัก และเลือกอีกคนให้เป็นพี่ชาย
-
อ่านแล้วนึกถึงเพลง อยากเก็บไว้ทั้ง2คนจังเลย
:เฮ้อ:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
อืมมมม...
ก็เป็นหนทางของเต้ว่าจะเลือกเดินไปกับใคร
ถึงจะบอกว่าเซนน่าสงสาร แต่ก็ต้องยอมรับว่าเซนเป็นคนเดินออกจากทางไปก่อนเอง
แล้วก็เลือกที่จะกลับมาช้าไป
-
o12 อ่าาาา ในที่สุดก็ต้องเลือกสินะค้าบบบบบบ ถ้าเป็นผม ผมก็คงเลือก คนที่ผมรัก
ไม่ใช่คนที่รักผม ถึงแม้ว่า ทางเดินนั้นจะต้องเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม หุหุ เอ๊าาาาา สู้กันต่อไปเน้อ
มารออ่านตอนต่อไปนะค้าบบ หุหุ เมื่อคืนเปนงายบ้างล่ะ อิอิ ไปงานเข้าที่หนายมาคนแต่ง ก๊ากกกก
-
สงสารพี่เซนอ่า
เต้ใจร้ายๆๆๆ
:m15: :m15: :m15:
-
ถึงจะเชียร์พี่เกียร์.........
แต่ก็รู้สึกสงสารเซนมันเนอะ !!!!!
เศร้าหว่ะ...
เฮ้อ !!! :a6:
-
:oni3:
ตอนที่24 จงมา จงมา จงมา
:laugh:
-
พูดอะไรไม่ออก มันจุกอยู่ข้างใน :sad2:
-
อยู่คนเดียวสบายกว่าเยอะครับ แต่มันเหงาหน่อย :sad2:
-
แนะนำว่าให้อ่านต่อกับตอนที่แล้วคับ อิอิอิ
********************************************************
“ทำไมถึงไม่ปล่อยมือพี่” พี่เกียร์ถามผมหลังจากเราเดินลงมาสะพานอีกฝั่ง
“ไม่รู้คับ” ผมไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น แค่ปล่อยให้ความเงียบนั้นช่วยตัดสิน ให้ร่างกายทำทุกอย่างไปอย่างอัตโนมัติ
“คิดว่าเลือกถูกแล้วหรอ”
“คับ”
ผมไม่รู้หรอกคับ ว่าพี่จะรักผม จะอยู่กับผมไหม ที่ผมรู้คือผมเลือกเพราะผมรู้ว่าตัวเองรักพี่ ใจผมมันเลือกพี่
ผมรู้แค่นั้น ผมมีสิทธิ์แค่นั้น เรารักใครก็ได้ตามใจชอบ แต่บอกให้เขามารักเราตามใจชอบไม่ได้หรอก
“เต้ พี่ไม่รู้ว่าระหว่างเรามันควรเป็นยังไงว่ะ”
“ผมรักพี่”
“คับ” พี่เกียร์ตอบมาแค่นั้น แล้วไม่พูดอะไรต่อ
“รักผมมั้ยคับ”
ผมถามคำถามนี้ออกไป เพราะผมไม่อยากรออย่างกระวนกระวายแบบที่ผ่านมา
“รู้จักกันเดือนกว่าๆ จะให้ตอบแล้วหรอวะ”
“คับ” มันเป็นคำปฏิเสธที่ทำให้น้ำตาไหลไม่ออก มันหมายความว่ายังไง...เวลา
“ไม่ใช่ไม่รักนะ แต่ไม่รู้โว้ย” เราสองคนไม่ได้มองหน้ากัน ตัวผมเองยืนร้องไห้อยู่
ไม่รู้ว่าถ้าเลือกปล่อยมือจากคนนี้ๆแล้วตอนนี้ผมจะต้องมายืนเสียใจอยู่ตรงนี้ไหม
“เต้ กูอยากคบมึงนะ”
“พี่รักผมแล้วหรอ พี่ยังไม่แน่ใจตัวเองเลย”
“กูรักมึง แต่...กูไม่อยากเป็นเกย์”
“แล้วเต้อยากเป็นหรอคับ มันผิดหรอ”
“มันไม่ผิดหรอก”
“ผมผิดเองคับ ถ้าไม่เจอผมพี่คงไม่ต้องเจอเรื่องแบบนี้”
“ไม่ ก็กูรักมึง”
“ไม่หรอกคับ พี่ไม่ได้รักผม”
“รักสิ”
“ไม่”
“กูร้องเพลงนั่นให้มึงนะ”
“จะบอกผมทำไม จะบอกให้ผมเสียใจจนตายเลยหรือไง ปล่อยผมไปได้แล้ว”
ผมร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง น้ำตามันไหลจนภาพเบื้องหน้าเลือนลาง
สัมผัสที่ริมฝีปากอบอุ่นจากริมฝีปากของคนตรงหน้า...และทั้งหมดนั่นคือของขวัญวาเลนไทน์ที่สมควรได้รับแล้วใช่มั้ย
ผมนอนอยู่บนเตียงที่บ้านคนเดียว เมื่อคืนคงร้องไห้หนักจนเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ เช้าวันนี้อากาศแปลกๆ เหมือนฝนจะยังคงตกอยู่ ฝนตกเดือนกุมภาพันธ์ อืม...แปลกดีนะ แล้วเรื่องที่ผมไม่อยากคิดมันก็เข้ามาในหัวตั้งแต่ตื่นเลย ไม่ใช่สิ...มันไม่เคยหายไปไหนเลย มันแค่รอเวลา ให้ผมรู้สึกตัวเท่านั้น
...........................
.................
........Zen
ผมอาบน้ำเสร็จ ก็เดินเข้าที่ห้องแม่ แม่หลับไปแล้ว ดึกป่านนี้ใครจะมานอนรอลูกชายเลวๆคนนี้กลับบ้านล่ะ
เตียงอีกฝั่งหนึ่งยังว่างอยู่ แล้วที่แห่งนี้ก็มีคุณค่ามหาศาลอีกแล้ว
เมื่อยามที่ผมเดินไปต่อไม่ไหว...ทำไมผมไม่เคยอยากจะมานอนที่นี่เลยในยามปกติสุข
มันทำให้ผมเกลียดตัวเองอยู่ไม่น้อย ในขณะที่ยืนมองผู้หญิงคนนี้นอนหลับอยู่บนเตียง
“อ้าว ตกใจหมด มายืนอะไรฮะเจ้าเซน” แม่ตื่นขึ้นมา
“เปล่าคับ”
“มีอะไรรึเปล่า”
“เปล่าแม่” ผมล้มตัวลงนอนข้างๆแม่ หอมแก้มท่านเบาๆ
“แม่ Happy Valentine นะ”
“โอ๊ย มาแฮปปี้อะไรกันป่านนี้ยะ”
“ผมขอโทษนะแม่ ที่นึกถึงแม่เป็นคนสุดท้ายของวันนี้”
แม่เงียบไม่ได้พูดต่อ มือข้างหนึ่งยกมาลูบหัวเบาๆ ในความมืดนั้น ท่านยิ้มให้ผม
“แค่นึกถึงเป็นคนแรกตอนที่ไม่สบายใจ ก็พอแล้ว รู้มั้ย ชั้นรักแกนะ ไอ้ลูกชั่ว”
แล้วแม่ก็ทำให้ผมหัวเราะทั้งน้ำตาอีกจนได้ ...ตลอดเลยนะครับ ผู้หญิงคนนี้ ร้ายจริงๆ
ตอนเช้าเมื่อลืมตาตื่นขึ้น ฝนก็มาตกรอแล้ว ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู อยากจะโทรหาใครคนนั้น
แต่ป่านนี้มันคงอยู่กับอีกคนสินะ... ผมวางโทรศัพท์ลง แล้วเดินลงไปหาอะไรกิน
แม่ออกไปทำงานแล้ว ผมก็ควรกลับไปตั้งใจเรียนให้จบจบได้แล้ว
……………..
………..
…….Gear
ผมหนีไปไหนไม่รอด ผมต้องเผชิญกับความจริง และความไม่แน่นอน
ก็ทำให้ผมทำร้ายเขาอย่างหนักวันนี้ ผมอยากบอกว่ารักเขา แต่ผมไม่เคยบอกรักใคร
ที่เพิ่งรู้จักกันมาแค่เดือนกว่าๆเลย สำหรับผมความรักมันควรใช้เวลาศึกษากัน
มันควรจะแน่ใจแล้วถึงพูดออกไป มันเป็นคำที่สำคัญและมีค่า ผมจำได้ทุกครั้งที่บอกรักใครสักคน
เพราะมันน้อยมาก แล้วทำไมกับคนนี้ มันต้องเป็นแบบนี้
ผมจะแน่ใจได้อย่างไรเมื่อเราเพิ่งรู้จักกัน แล้วหนำซ้ำยังเป็นรักครั้งแรก...กับผู้ชาย
ผมสะพายไอ้มาร์ค เดินไปเรื่อยๆ ผมจะไปหาใครได้เวลานี้ ตีสองของวันวาเลนไทน์...ผมไม่มีใคร
หยิบโทรศัพท์ขึ้น กดโทรออก ไอ้เต้คงปิดเครื่องไปแล้ว ไม่รู้สิผมไม่ได้โทรหามันมาหลายวันแล้ว มันคงแบตหมด มันจะไปไหนผมก็ยังไม่รู้เลย ผมห่วงมัน แต่มันคงไม่อยากจะเจอหน้าคนแบบนี้แน่ๆ ผมยังคงเดินไปเรื่อยๆ ไปเรื่อยๆ จนถึงสี่แยก ……..
……………
……………….Tae
ก็อกๆ ก็อกๆ ก็อกๆ ปัง ปัง ปัง!!! เสียงเคาะประตูแบบนี้...ไอ้พี่เกียร์หรอ มันจะมาเคาะทำไมวะ
“มีไรคับ” ผมเปิดประตูออกไป เจอไอ้พี่เกียร์ยืนอยู่
“คือ...เข้าไปได้ป่ะ”
ผมยืนมองหน้าพี่เขาสักพัก แล้วหลบตัวให้พี่เขาเดินเข้ามา
“ทำไรอยู่อ่ะ” พี่เขาถามเสียงห้วนๆ เหมือนที่เราเคยคุยกัน
“เพิ่งกลับมา”
“นอนไหนมาอ่ะ”
“บ้าน”
พี่เค้าถาม ผมก็ตอบไป ไอ้พี่เกียร์นั่งลงไปเล่นกับไอ้ปั๊ก ก็ถ้าไม่เพราะไอ้ปั๊ก ผมก็คงยังไม่กลับมาห้องวันนี้
“พี่เอามันกลับห้องไปด้วยแล้วกันคับ”
พี่เกียร์เงยหน้ามามองผม แล้วยกกรงไอ้ปั๊กขึ้นมา
“อยากกลับยังปั๊ก พี่เต้เขาไล่เราแล้ว”
ทำไมต้องใช้คำว่าเรา ทำไมต้องทำแบบนี้ ผมไม่ได้อยากไล่พี่นะ ผมยืนนิ่งพิงประตูอยู่ พยายามกลั้นน้ำตาไว้
“ขออยู่ต่อได้มั้ย” ไอ้พี่เกียร์ลุกขึ้นแล้วหันมาพูดกับผม
ไอ้เต้ที่ยืนกลั้นน้ำตาอยู่ ก็เริ่มหมดความอดทน ปล่อยให้น้ำตามันไหลลงมา ผมยืนพยักหน้าเบาๆ
อยากต่อยอยากเตะไอ้คนที่ยืนอยู่ตรงนี้ให้เจ็บบ้าง แต่ก็ทำได้แค่ยืนร้องไห้ แล้วพี่เกียร์ก็เดินเข้ามากอดผมไว้
...เขาร้องไห้เหมือนกัน
“ขอโทษ...อย่าร้องไห้ดิ” มืพี่เขาลูบหัวผมเบาๆ ค่อบลูบไล้ เช็ดน้ำตาให้...มันทำให้ลืมเรื่องราวต่างๆไป
แล้วริมฝีปากนั้นก็สัมผัสผมอีกครั้ง ไล่เรียงจากเปลือกตา ลงมาสู่สันจมูก
ริมฝีปากบนค่อยๆ เผยรับเรียวลิ้นที่สอดแทรกเข้ามา ริมฝีปากล่างไม่อาจต้านทานแรงดึงดูดนั้นได้ไหว
เรียวลิ้นไล่เลียไปตามไรฟัน แล้วเร้นลึกเข้ามาสัมผัสกับกล้ามเนื้อในปากผม
กล้ามเนื้ออันแข็งแกร่งกำลังฟาดฟันกันอยู่ข้างใน ความรู้สึกถึงกันและกัน เปลือกตาปิดสนิท
มีเพียงเสียงจากส่วนลึกดังครางอยู่เป็นห้วงขาดหายสลับไป สองมือที่โอบกอด รัดแน่นขึ้น
และเริ่มไล้เรื่อยจนเสื้อผ้าทั้งสองเรากองกระเด็นระเกะระกะ
ไรหนวดแข็งๆที่ปลายคางพี่เกียร์ซุกไซร้ไปตามซอกคอ ซ้ายและขวา ขวาและซ้าย
ก่อนร่างของผมจะถูกร่างสูงแข็งแกร่งนั้นดันลงจนไปนอนราบอยู่กับเตียง
ริมฝีปากเราสองคนจูบกันอีกครั้ง อีกครั้ง อีกครั้ง อีกครั้ง และอีกกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
เขาไรเลียริมฝีปากไปทั่ว แทบจะไม่เหลือส่วนไหนของร่ายกายผมที่ไม่ผ่านสัมผัสจากเรียวลิ้นใครคนนั้น
เช่นเดียวกันกับร่างของใครคนนั้น ที่ถูกสำรวจเสียจนทั่วกาย
ภายใต้อ้อมกอดนั้น บางสิ่งสอดประสานกัน จากสองกลายเป็นหนึ่ง
จากเริ่มต้น สู่ เร่งเร็ว
จากท่าแรก สู่ท่าที่สอง สาม สี่...
แรงถาโถมนั้นยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ
เร่งรัว.... มากขึ้น มากขึ้น มากขึ้นและมากขึ้น
สัมผัสแน่นจุกที่ส่วนล่าง ให้ความรู้สึกทั้งความทุกข์และความสุข
ยิ่งดุดัน ยิ่งโหยหากันและกัน
จนร่างของเราสองคนเคลื่อนไปในจังหวะเดียวกันอย่างรุนแรง รวดเร็ว ...ด้วยพลังของความรัก
“เต้....เต้คับ.....โอ๊ย.........โอ๊ะ......
“คับ.........โอ๊................................
เสียงหายใจหอบถี่เราสองคนสอดประสานกัน
“เป็นแฟนผมนะ”
“คับ”
“ที่รักคับ” ไอ้พี่เกียร์เรียกผมเบา แล้วจูบลงมาอย่างอบอุ่น
“ไอ้บ้า” ผมพูดหลังจากถูกปล่อยให้เป็นอิสระจากริมฝีปากนั้น
ภายใต้อ้อมกอดของเขา ที่ยังคงนอนทับตัวผมอยู่ (หนักนะเว้ย)
.
.
.
เมื่อใครสักคนเลือกใครอีกคน ทำให้นิยายเรื่องนี้น่าจะจบลงอย่างแฮปปี้เอนดิ้ง แต่ในความเป็นจริง
ชีวิตรักของคนเราไม่ได้จบลงที่การคบกัน หรือวันแต่งงาน...มันเริ่มต้นที่ว่า แล้วเราจะอยู่ด้วยกันยังไง
ชีวิตที่เหมือนเกิดใหม่อีกครั้ง ต้องค่อยๆเรียนรู้ ศึกษา หนทางเส้นใหม่ ที่เราจะต้องเดินไปพร้อมๆกับใครอีกคน
มันไม่ง่าย และไม่โรแมนติค มันมั่นคงแต่ไม่แน่นอน
แล้วผมกับคนที่นอนกอดกันอยู่นี่...มันเริ่มแล้วสินะ
-
โอ้ยยย ตอนนี้ติดเรท แต่น่ารักจัง กิ๊ดๆ อยากมีอะไรแบบนี้บ้าง :o8:
-
แอบซึ้งอ่ะตอนนี้
-
เป็นฉากอีโรติคที่ดูศิลป์ดีครับ :o8:
สรุปแล้วเรื่องราวเพิ่งเริ่มสินะสำหรับคู่นี้
-
ซึ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แถมติดเรทนิดๆพองาม อิอิ
-
อืออออออออ พูดไม่ออก o7
-
กีสสสสสสสสสสสสสสส คบกันซะที
ซึ้งมาก ๆ :m1:
-
:m4: งอมแงมของจริง เริ่มแล้วซินะ พี่เกียร์&น้องเต้:m30: :m25:
:pig4:ขอบคุณครับ ตัวเล็ก :กอด1:
-
:o8: เ่อ่อ...ได้กันก่อนไปปายจริงๆ ด้วย
:m1: ยินดีที่พี่เกียร์และเต้ได้เริ่มต้นกันแล้วนะครับ...จะรอติดตามและลุ้นต่อไปครับ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
o7 ไม่รุ้จะุดว่าไงดีครับ ยังคงน่ารักเหมือนเดิม อยากบอกพี่เกียร์ของเต้ว่า จูบเก่งจัง :o8:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับผม อ่านแล้วก็สงสารพี่เซน นะครับ
แต่ที่อยากรู้คือ ครั้งหนึ่งเมื่อได้พี่เต้มาครอบครองแล้ว
แล้วทำไมพี่เซนถึงทิ้งพี่เต้ละครับ สงสัยๆๆ
ง่าครับ ได้กันซะละ ยินดีด้วยครับผม อิอิ
ความสัมพันธ์ก้าวหน้าไปเยอะเลยครับ
หวังว่าคงรักกันเข้าใจกัน ขึ้นๆๆๆๆไปนะครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
โลกของเด็ก ม ปลาย มีแค่โรงเรียน
แต่โลกของเด็กมหา'ลัย มันกว้างใหญ่กว่านั้น
ช่วงรอยต่อที่อยู่คนละโลก
มันก็เลยแยก เต้ กับ เซน ให้ห่างกัน
แต่พอ..ได้กลับมายืนอยู่ในโลกเดียวกัน อีกครั้ง
มันกลับไม่เหมือนเดิม.. :o12:
คิดว่านะ :a12:
-
ทำไมคนอ่านแล้วรู้สึกดีอ่า
ทำไมผมอ่านมันรู้สึกเศร้า โดยเฉพาะตอนทิ้งท้าย ของตอนที่ 24
:m15:
ผมเศร้าจริง ๆ นะ :m15:
-
เร็วเน๊อะเฮียเกียร์เนี่ย :m12:
นึกว่าจะรอไปปายก่อนซะอีก..เอิ้กๆๆๆ
น่ารักค่ะฉากนี้...ไม่หวานมากมีขมนิดๆตอนท้าย..แบบว่าเผื่อไว้
...เหมือน dark chocolate...(ชอบกิน)
-
โลกของเด็ก ม ปลาย มีแค่โรงเรียน
แต่โลกของเด็กมหา'ลัย มันกว้างใหญ่กว่านั้น
ช่วงรอยต่อที่อยู่คนละโลก
มันก็เลยแยก เต้ กับ เซน ให้ห่างกัน
แต่พอ..ได้กลับมายืนอยู่ในโลกเดียวกัน อีกครั้ง
มันกลับไม่เหมือนเดิม.. :o12:
คิดว่านะ :a12:
แอบเจาะไข่ได้อีกฟอง
:oni2:
:oni1: :oni1:
-
ก็ดีจายด้วยที่ตกลงใจคบกันแล้ว หุหุ
แต่ว่ามันก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ต้องใช้เวลาด้วยกันละทีนี้
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
โอ้ววววส์ อ้าาาส์ 555 สารภาพจนหมดเปลือกแล้วสินะพี่เกียร์ :o8:
ฉากอย่างว่าทำเอาเขิลม้วนไปเลย แต่ก้อเพราะความรัก :m1:
และแล้ว ความรักระหว่างพี่เกียร์กะเต้ ได้เริ่มขึ้นอย่างสมบูรณ์ซะที :m4:
-
:a5:
:o8:
-
:mc4:
พายุพัดผ่านไปท้องฟ้าก็กลับสดใส หรือฟ้าจะเหลืองหว่า :m25:
การที่เต้บอกเซนว่าเป็นคนสำคัญที่สุด เพราะเต้รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ
ไม่มีใครลืมรักแรกของตัวเองได้หรอกว่ามะ เซนเองที่ผิดมาตลอด
และก็รู้ตัวอยู่แล้วว่าเต้ไม่มีทางเดินย้อนกลับไปเหมือนเดิมแน่นอน
สิ่งที่เต้ทำ คิดว่าถูกต้องและเหมาะสมที่สุด เพราะเซนจะได้สำนึก
อย่างจริงจังเสียที ว่าควรจะรู้จักพอและรักษาความรักของตัวให้ดี
ผู้สูญเสียจะน่าสงสารมากถ้าเป็นผู้ถูกกระทำ...
แต่ถ้าผลมาจากการกระทำของตนเอง ก็ควรก้มหน้ารับกรรมไป :laugh:
-
เรียกเลือดได้นิดนึง
อิอิ
:m25: :m25:
-
ตอนแรกแอบเคืองพี่เกียร์ แต่ในเมื่อรู้ใจตัวเองแล้วอย่างงี้ก็จะยอมยกโทษให้ก็แล้วกัน
-
จิ้ม ก่อน เด๋ว อ่าน แล้ว จา มาเม้นนะ
:bye2:
-
ซึ้ง :m15:
-
:m1:>>> ตามอ่านจนถึงตอนสุดท้าย(หรือเปล่า) ผมเองก็อ่านเรื่องนี้มาตลอด ไม่ได้เม้น ตลอกเพราะอ่านไม่ทัน เวลาไม่ค่อยมี(ขอโทษด้วยครับ)
:m15:>>>อ่านตอนล่าสุด รู้สึกได้ข้อคิดและอารมณ์อะไรๆ หลายอย่าง
:กอด1:>>>เป็นกำลังใจให้คนเขียน และขอบคุณที่มาลงเรื่องตลอด(ไม่ดองด้วย)
ปล.ความรักเป็นสิ่งสวยงาม เสมอ และ ต ล อ ด ไ ป
:m1:เต้>>>ตัวละครเอกของเรื่อง ที่สื่อให้ผมและคนอ่านได้รู้จักอารมณ์หลากหลาย ทั้งความรู้สึกที่มีต่อเพื่อนและ....คนรัก
:m1:เกียร์>>>ขอบคุณสำหรับความรู้สึกอีกรูปแบบ ที่กล้าในการตัดสินใจเลือก...ว่ารัก ไม่มีรูปแบบ
:m1:เซน>>>รักแท้อาจยังไม่เจอ แต่ขอเป็นกำลังใจให้ ที่ทำให้นึกถึงและรู้สึกหลายอย่างในบทตัวละครตัวนี้
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2AEAC0PA0&Autoplay=1
-
ในที่สุด เต้ก็เลือกแล้ว แล้วเกียร์ล่ะเต็ม 100 หรือเปล่า
สงสารเซนนะ ขอให้มีความรักครั้งใหม่ที่สวยงามนะคะ
-
อ่านแล้วน้ำตาไหลไม่รู้ตัว ... :m15: (โต้ดคนเขียน เล่นเขียนซ้าซึ้ง.. คึคึ)
ในความไม่แน่นอน คือความแน่นอนหรือเปล่าเนี่ย เอิ้กๆ
แค่เพิ่งจะเริ่มเอง ... ยังต้องดูไปยาวๆ
ความรักกว่าจะได้มา มันก้อว่า..ยากแล้วนะ
แต่สิ่งที่ยากยิ่งกว่า คือเราจะรักษา ความรักที่ได้มา ให้คงอยู่ตลอดไปยังไง ?
-
หลากหลายอารมแท้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เลือด กระ จายเรย ตอนนี้
รอตอนต่อ ไป นะค่ะ
:bye2:
-
ปั๊กได้แม่แล้ว :a4:
-
ต่างคนก็ต่างความคิดเน๊อะ หุหุ
ขอเป็นแฟนกันกลางเตียงเรย อุวะฮ่ะฮ่า
-
:a4: วันนี้จะมาลงต่อไหมครับ ? รออ่านนะครับ...ดึกแค่ไหนก็จะรอ
-
:m15: ซึ้งอ่ะ ชอบมากเลยค่ะ :m4: สู้ ๆ นะ o13
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เต้โดนแล้วหรอเนี่ย :o
-
สุดท้ายแล้ว....ชีวิตของคนเรา
ยังคงต้องดำเนินต่อไปตามความเข้าใจ
ไม่มีอะไรมาทำร้ายเราได้ ....นอกจากจิตใจของเราเอง
:laugh:
-
....เรื่องราวได้เริ่มต้นขึ้นแล้วล่ะคับ....
ต่อไปก็ประคับประคองไปดีๆนะคับ (อวยพรยังกะจะเข้าห้องหอ :laugh:)
มาต่อเร็วๆนะคับ
-
โอว ตอน24 นี้แบบว่าไงอะ หลายอารมณ์มากครับ เศร้า เคล้าน้ำตา น่ารัก กุ๊กกิ๊ก แล้วแถมหื่นด้วย ฮาๆๆ
แต่ผมชอบนะ เป็นฉาก NC ที่สวยงามดีคับ เกียร์ก็เหมือนจะห้าว แต่โคตร romance เล้ยยย เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ
ความรักกำลังก่อเกิดขึ้นแล้วเนอะ คู่นี้จะเป็นยังไงต่อไปน้าา รอติดตามอยู่นะคับ
-
นี่เป็นแค่การเริ่มต้นของคนสองคนสินะ
ต่อไปเต้กับพี่เกียร์อาจเจอกับอุปสรรคอีกมาก
แต่การได้ก้าวผ่านอุปสรรคไปด้วยกัน
มันคงมีความสุขมากกว่าก้าวเดินไปคนเดียวช่ายมะ
:L2: :L2:
-
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนท์นะคร้าบ เขียนกันมากยาวมากมาย ชื่นใจ หุหุหุ
สวัสดีวันแม่นะคับเพื่อนพี่น้องทุกๆคน ขอให้มีครอบครัวสุขสันต์ คิดสิ่งดีๆใดๆ สมหวังกันนะคับ
(อวยพรถูกโอกาสป่ะวะกู)
สำหรับนิยาย จะขอพักองค์หนึ่งไว้เพียงเท่านี้นะคับ องค์สองจะมาต่อให้ แต่ว่า ให้ไปพักผ่อน ดื่มน้ำ ปัสสาวะกันซะหน่อย ถือเป็นการถนอมสายตา พักสายตากันไปในตัวนะคับ (คนเขียนขอลาพักร้อนแหะๆ)
แล้วเจอกันอีกสักสอง-สามวันคับผม
-
จิ้มๆๆๆ
รอตอนต่อ ไป
:oni1:
-
เพิ่งมาอ่านค่า
ติดเรื่องนี้งอมแงมเลย
น่ารักมากมาย
มารอตอนต่อไปเน้อ
และก็สุขสันต์วันแม่นะคะ :L2:
-
ยังไงก้อพักเยอะๆนะคะ จาได้หายเหนื่อย
แต่อย่าหายไปนานน้า คิดถึงค่า อยากอ่านต่อไวๆ :m1:
-
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนท์นะคร้าบ เขียนกันมากยาวมากมาย ชื่นใจ หุหุหุ
สวัสดีวันแม่นะคับเพื่อนพี่น้องทุกๆคน ขอให้มีครอบครัวสุขสันต์ คิดสิ่งดีๆใดๆ สมหวังกันนะคับ
(อวยพรถูกโอกาสป่ะวะกู)
สำหรับนิยาย จะขอพักองค์หนึ่งไว้เพียงเท่านี้นะคับ องค์สองจะมาต่อให้ แต่ว่า ให้ไปพักผ่อน ดื่มน้ำ ปัสสาวะกันซะหน่อย ถือเป็นการถนอมสายตา พักสายตากันไปในตัวนะคับ (คนเขียนขอลาพักร้อนแหะๆ)
แล้วเจอกันอีกสักสอง-สามวันคับผม
สุขสันต์วันแม่นะครับคุณน่าน...อย่าหายไปนานนะครับ จะรออ่านองก์สองต่อครับผม
:L1:
-
ลุ้นต่อไปจร้า
-
จารอตอนต่อไปนะคับ :oni1:
น่ารัก และ สนุกมากมาย
o13
-
สงสารตัวเอง - :o12:ยังตามอ่านไม่ทันเลยคับ
-
เมื่อใครสักคนเลือกใครอีกคน ทำให้นิยายเรื่องนี้น่าจะจบลงอย่างแฮปปี้เอนดิ้ง แต่ในความเป็นจริง
ชีวิตรักของคนเราไม่ได้จบลงที่การคบกัน หรือวันแต่งงาน...มันเริ่มต้นที่ว่า แล้วเราจะอยู่ด้วยกันยังไง
ชีวิตที่เหมือนเกิดใหม่อีกครั้ง ต้องค่อยๆเรียนรู้ ศึกษา หนทางเส้นใหม่ ที่เราจะต้องเดินไปพร้อมๆกับใครอีกคน
มันไม่ง่าย และไม่โรแมนติค มันมั่นคงแต่ไม่แน่นอน
แล้วผมกับคนที่นอนกอดกันอยู่นี่...มันเริ่มแล้วสินะ
เห็นด้วยกับตอนจบของเรื่องนี้แหะ
การที่รักใครสักคนเป็นแค่จุดเริ่มต้นของสิ่งต่างๆ ที่จะตามเข้ามา ทั้ง ครอบครัว และก็สังคม
+1 เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะจ้ะ :L2:
จะรอองค์ 2 ต่อนะ :m13:
-
เป็นกำลังใจให้นะครับผม :L2:สู้ๆนะครับผม
-
ไม่ได้เข้ามาหลายวัน มาอีกทีได้เลือดเลย
-
โอ้วว..เข้ามาอ่านเป็นครั้งแรก เกียร์กะเต้ก็ได้เสียเป็นเมียผัวซะละ
ฮุฮุ จ้อบๆ ลุ้นพี่เกียร์อยู่พอดี
อีกคู่ที่ล้นคืออยากให้นิว-บิวคู่กันอ่ะ..
สรุปให้มันล่ายกันเองให้หมดน่ะล่ะ จะได้ไม่เสียดุล เอิ๊กๆ :laugh:
ปล.หลงเรื่องนี้มากมาย เห็นแววติดงอมแงมอยู่รำไร
ว่าแล้วก็ขอให้อัพไวๆนะคะ
(ไอ้แบบสั้นๆขยันซอย รึจะสู้ทั้งยาวทั้งซอยได้ล่ะคร้า)
+1ให้เพื่อเป็นการติดสินบนล่วงหน้า คริ คริ :m12:
-
:เฮ้อ: ความรัก....เดาทางไม่ถูกจิงๆ :sad2:
-
เขียนดีจิงๆอะ ติดงอมแงมเหมือนกัน ติดตามมาตั้งแต่เรื่องความรับแบบคับผม แล้ว
-
รอจนงอม(แงม)=นานมาก
o2 o2 o2 o2 o2
-
รอค่ะ รอค่ะ รอค่ะ :m1:
-
:m15: แง๊วๆ สงสารเซนอ่ะ
แต่กะแอบเชียร์ เกียร์ หุหุ (เอ๊ะ... :oนังนี่เอาไงแน่ย่ะ)
มาต่อไวๆนะคะอยากอ่านต่อๆ
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ดันๆๆครับผม
ไม่ว่าจะยังไงผมคนนี้ยังรอเสมอครับ
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ดีค้าบ
ช่วงที่ผ่านมาก็พักผ่อน ไปโน่นมานี่มันเสียทุกวันเลย หุหุหุ
วันนี้นั่งเขียนแล้ว แต่ว่ายังไม่ลงให้นะคับ อิอิอิ (ก็มันยังไม่เสร็จน่ะ)
แวะมาจิ้มเฉยๆ :bye2:
-
จิ้มตัวเล็กเฉยๆ :laugh:
-
แวบ มาดู อ่าว
ยางม่ามา
แวบกลับ
รอตอนต่อ ไป นะค่ะ
:bye2:
-
o13 สวัสดีค้าบบบบบบบบบ เพิ่งกลับมาเหมือนกันครับพี่น้องง 555
ไม่อยู่หลายวัน กลับมาอีกที เกียร์กะเต้ ก็ อ๊ากกกกกกกก :m25:
ยังไงก็รอติดตามอยู่นะค้าบบบ หุหุ จริง ๆ แอบรู้เรื่องนี้ เพราะมีคนโทรรายงานแล้ว
แต่คนโทรเด๋วนี้แกล้งจังเลย ไม่ยอมบอกให้หมด แบบว่า ยั่วให้อยากอ่าน กรรรมมมม
ขอบคุณสำหรับ ภาคแรก ใช่ไหมค้าบบบ ตอนนี้ การเดินทางกำลังเริ่มขึ้นแล้ว สู้ ๆ ค้าบ
-
รออ่านต่อนะครับ...ดีใจจังที่มาเขียนแล้ว
:กอด1: ขอบคุณนะครับ
-
มารอค่า
เย่ๆๆ
-
ยังไม่จบใช่มะครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
หายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:m32:
-
ทันแล้ว ทันแล้ว
เกียร์ กับ เต้
:o8:
-
หายไปนานๆอย่างนี้
คนอ่านจะลงแดงแล้วน้า :m14:
:pig4: :pig4:
-
เง้อ....คิดถึงคนใส่เสื้อ
Nobody Know
-
มารอด้วยเหมือนกันคับ ^^"
:m23: :m23:
-
รออยู่เหมือนกันนะครับผม
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ครับผมไปไหนแล้ว
รออ่านอยู่นะครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ไปรีผิดเรื่องมาครับ
กะว่าจะรีเรื่องนี้เรื่องแรกซะหน่อย
ไม่เป็นไร...ยังไงก็รักและรอเรื่องนี้อยู่ต่อไป
-
แวะมาบอกว่า "คิดถึงน่ะครับ"
-
o7 o7 o7 o7 o7
ยังไม่มาลงอีกหรือครับ...รออ่านต่อจนจะลงแดงแล้วน๊า...
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
ขอโทนะคร้าบ พร่งนี้ผมจะเขียนคอมเมนท์หนังเรือ่ง Wall E อ่ะ ถ้าเขียนเสร็จไว จะเขียนนิยายต่อแล้วลงให้นะคับ แต่ยังไม่รับปาก อิอิอิ
-
:mc4:
-
ยังตอน 24 อยู่เรยง่ะ เข้ามารออ่านเรื่องนี้ทุก 4 ชม.เรย -*-
รออ่านวันที่ 18 ไม่ก้อ 19 ละกานเรา :serius2:
-
รออยู่ค้าบบบบ..................
รอได้เสมอ.....แต่ไวไวหน่อยก็ดีคับ
อิอิ....สู้ๆ คับ
:laugh:
-
ยังตอน 24 อยู่เรยง่ะ เข้ามารออ่านเรื่องนี้ทุก 4 ชม.เรย -*-
รออ่านวันที่ 18 ไม่ก้อ 19 ละกานเรา :serius2:
เหมือนกันเลยอ่ะ...เปิดคอมทีไรก็คอยเช็คแต่เรื่องนี้แหละ...
อยากอ่าน อยากอ่าน อยากอ่าน :a6: :a6: :a6: :a6: :a6:
-
เพิ่งเขียนงานวิจารณืวอลอีเสร็จคับ ดังนั้น คืนนี้ไม่ลงแน่ๆแล้ว แหะๆ
คือจะมาแจ้งข่าว(น่าจะไม่ดีนัก) เกี่ยวกับนิยายนี่แหละ
ช่วงนี้ผมมีงานสิ่งละอันพันละน้อยหลายอย่างที่ทำอยู่น่ะคับ แล้วมันก้ง้องแง้งๆ วุ่นวายกันไปเรื่อยๆ ทำให้เวลาลดน้อยลง เลยคิดว่าจะเขียนนิยายต่อเก็บๆไว้ แต่....ยังไม่ลง (อย่าเพิ่งด่าคนเขียนน้า) เพราะว่าถ้าลง คงไม่สามารถลงให้ติดๆกันได้ เด๊ยวจะกลายเป็นว่าเดี๋ยวลง เดี๋ยวดอง แล้วอีกอย่าง นิยายมันก็จบช่วงพอดีแล้วด้วย ไว้ช่วงสอง จะได้เขียนแล้วลงยาวอีกทีเหมือนที่ลงช่วงแรกจะดีกว่า ไม่กดดันคนเขียนด้วย นะค้าบบบ
ช่วงนี้ก็เอาเป็นว่าอ่านเรื่องอื่นแก้เหงาไปกันก่อนเนาะ :o8: :o8: แล้วถ้าลงเมื่อไหร่ ก็จะได้เห็นรักงอมแงม ตอนที่ 25 ปรากฏอยู่แน่นอนคร้าบ
ปล.อีกสาเหตุที่ขอบอกเพื่อขอความเห็นใจก็คือผมกำลังพยายามพักตา ไม่เพ่งจอคอมเยอะๆน่ะคับ เพราะว่าสายตามันเริ่มเอียงแล้วก็ตาแห้งด้วย เพราะนอกจากเขียนนิยาย ปกติผมต้องเขียนงานเกี่ยวกับที่เรียน และงานอื่นๆเยอะอยุ่เหมือนกัน สรุปคือว่า ผมพักเขียนนิยายเพราะอยากพักตาด้วยน่ะคับ ไม่ว่ากันนะ แหะๆ แต่ว่างๆจะมาตอบเล่นกับทุกๆคน บ่อยๆคับ จริงๆ คงไม่ได้หายไปนานมากมายหรอก
แค่ว่าช่วงนี้ยังไม่ลงน่ะ เกรงใจหลายๆคน ที่มารอรีเฟรชกัน ไปนะค้าบ ฝันดีๆ
-
:m15: แอบเศร้าใจ (นิดหน่อย) ...แต่ก็เข้าใจคุณน่านนะครับ
ยังไงก็สู้ๆ แล้วกันครับ จะเป็นกำลังใจให้ครับ
และจะรอวันที่คุณน่านพร้อม แล้วค่อยอ่านตอนที่ 25 นะครับ ฝันดีครับ
-
ดอง...
-
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆคับ พี่น่าน
ยังไงก็รอได้นะ.....คับ
o13 o1
-
:m1:หลงรักเรื่องนี้อย่างแรง
อินมากเลยอะ อ่านแล้วน้ำตาหลายยยย :o12:
แล้วมาต่อไวๆนะคร้า :oni2: รออ่านคร้า
+1 ให้คนเขียนเรยย
-
แวะเข้ามาบอกว่าคิดถึงอีกสักที
เผื่อคนเขียนจะลืมคนอ่านที่รอตาละห้อย
-
:m22:
ตอนใหม่ไม่มาซักที
เข้ามานอนอ่านตอนเก่ารอก็ได้ :a5:
-
ขอให้หายป่วยไวๆนะครับผม :L1:
-
ต่อเหอะ นะนะนะ :กอด1: รอออ
-
:เฮ้อ:
-
มาช่วยปั่นกระทู้ให้น้อง :laugh:
-
:m22:
คิดถึงจ่ะ
-
แวบเข้า :m22:
ยางม่ามา :m16:
แวบออก :m22:
มาด้ายแล้ว :m31:
ดองจนเค็มแล้วค่ะ :sad2:
-
ยังม่ะมาเลยอ่ะ
.....
.....
.....
ก้อรอต่อไป
-
:a11:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อ่าครับผมหายไปไหนคร้าบบผม
รออ่านอยู่นะครับ ไม่ว่างก็ไม่เป็นไร
เป็นกำลังใจให้เสมอครับผม
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
นั่งอ่านรวดเดียวไปถึงตอน 10 กว่าๆ แล้ว เพิ่งรู้ว่ามีภาคแรก 55+ :m23:
ขอไปอ่านภาคแรกก่อนเดี๋ยวกลับมาอ่านภาคสองใหม่ :m1:
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อ่านจบแล้วนะคะ ทั้งสองภาคเลย ชอบอ่ะ ดำเนินเรื่องดี เราอ่านแล้วติดงอมแงมเหมือนชื่อเรื่อง 55+
แล้วอย่าลืมมาต่อตอน 25 นร้าาาาาาา >_<
-
ดีคับ ยังไมได้เขียนตอนใหม่อะไรเท่าไหร่ 5555 ไว้ว่างๆเนอะ
ที่เข้ามาเมนท์นี่เพราะจะมาขอบคุณพี่น้อง เพื่อนพ้องทั้งหลายคร้าบ อย่ารอเลยน้า เห็นมันขึ้นตอน 25 ก็เข้ามาอ่านและกัน
จุดประสงค์อีกอย่างคือ อยากช่วยเรียกร้องความสงบสุขให้กับโลกของเราใบนี้ ไม่ได้ตั้งใจจะตั้งประเด็นการเมืองนะครับ เพราะฉะนั้น ไม่ต้องมาตอบโดยแสดงความคิดเห็นทางการเมืองกัน แต่อยากขอให้มนุษย์เหมือนกัน...รักกัน
เราทุกคนต่างมีความคิด มีความเชื่อ มีมุมมองของตัวเอง มันไม่ผิด แต่เมื่อเรามี เขาก็มีเหมือนกัน เพราะเราเป็นมนุษย์เหมือนกัน อย่าให้สิ่งพิเศษของมนุษย์ซึ่งก็คือสมองอันใหญ่โต ความคิด ปัญญา อันฉลาดล้ำ เป็นดาบสองคม ทำให้เราต้องเข่นฆ่า ทำร้ายกันเองเลยนะคับ
-
^
^
^
จิ้มคับพี่น้อง
เห็นด้วยกับคนแต่ง
และรอตอนที่ 25 นะคับ
(สัปดาห์ละตอนก็ยังดี นะนะ)
:oni3:
-
รออยู่นะครับ สู้ ๆ :o12:
-
:m22:
ยังไม่มา
:m32:
-
:m32:
-
อ่านครั้งแรกเลย
แต่ติดงอมแงมเลยอ่ะ ชอบๆๆๆ
รอตอนที่ 25 คับผม :m1:
-
อ๋า ~ เพิ่งมาอ่านครั้งแรกเหมือนกัน อ่านรวดเดียวจบเลย >w<
เต้น่ารักดี เรื่องมันอาร์ตๆยังไงๆอยู่น่ะ
แถมทิ้งท้ายไว้เหมือนจะดูหม่นหมองเลย~
ต้องทำใจไว้ก่อนไหมครับ
-
หวัดดีคับ
ขอบคุณหลายๆคนที่ยังติดตามอ่าน แล้วมาอ่านกันรวดเดียวจบ อิอิอิ มีความพยายามดีคับ
ช่วงนี้ผมมีรายงาน 3 ชิ้น กำลังทำๆ หาข้อมูลอยู่อีก 2 อาทิดก็สอบแล้ว ยังไงคงได้เขียนกันช่วงสอบเหมือนรอบที่แล้ว แบบว่าพอสอบแล้วว่าง 5555 เป็นธรรมดาของวิชายสายอาร์ตน่ะ สอบทีไรสบายทุกที
ฝันดีทุกๆคนนะค้าบ :a12:
-
ทำเสร็จเร็วๆนครับ สู้ๆ ^^
thx สำหรับแต่งเรื่องดีๆ มาให้อ่านครับ
-
เป้นอย่างนี้นี่เอง เหนหายไปนาน
สู้ๆ นะคับ รายงานเส็ดเมื่อไหร่ อย่าลืมมาต่อนะคับ
-
รอต่อไปครับผม :m15:
-
รอด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:t3:
-
พี่ซินคนฉวย รอนานแล่ะนะ :o8:
แต่รอน้องน่านต่อไปก้อด๊ะ :กอด1:
สู้ สู้ จ้า :a2:
-
(http://image.dek-d.com/9/619984/10176990.gif)
เข้ามาเจิม
และ มอบ....
(http://u0.popcornfor2.com/show/UQz07160.jpg)
เอาไว้ดอง
-
ข้างบนนี้เอาฮาน่ะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยย
แล้วอย่าดองของตัวเองด้วยล่ะ อิอิ
-
(http://www.chezplayers.com/resto/imgs_resto/kimchee.jpg)
กิมจิเท่านั้น สำหรับ ผม..ดูไฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮโซ กว่าเยอะเลย หุหุ o7
-
:a12: มานอนรอคนเขียนก่อน . . . .
:seng2ped:
ปล.ว่าแต่รูปข้างบนน่ากินเนอะ ว่าไหม ? :t2:
-
มารอค่า :m13:
ตาเป็นเรื่องสำคัญเนอะ ต้องดูแลดีๆ
ลองหากระบองเพชรต้นเล็กๆหรือต้นไม้เขียวๆมาตั้งไว้ข้างจอก็ดีเหมือนกันนะคะ
เมื่อยๆตาก็ลองหันไปมองเป็นการช่วยพักสายตาเราไปในตัว
เคยอ่านจากบทความทางการแพทย์เรื่องนึงเค้าเขียนไว้อ่ะ
-
อ่านรวดเดียวจบเลย
ชอบมากอ่า ยังไง
ก้อรักษาสุขภาพด้วยนะก๊าบบบบบ
-
:serius2: เจอนิยายดองซะแล้ว :sad2:
รอนะจ๊ะ :man1:
-
แบบว่าคิดถึงคนเขียน.......... :t2:
.
.
.
เมื่อไหร่จะมาคับป๋ม แต่ยังไงก็รออยู่นะค้าบบบบบบบ +_+
-
:oni3: มาได้แล้วน่านนน 555
-
:m32: :m32: แอบซุ่มต่อไป
-
แวะมาเยี่ยม ขอโทษนะค้าบ ไม่ได้ตั้งใจหยุดยาว แต่ว่ายังไม่ว่างเลยคับ เพิ่งเคลียร์รายงานเสร็จ แล้วก็เขียนวิจารณ์หนังส่งต้นฉบับอยู่ ไว้เสร็จงานจะรีบมาเขียนต่อเลยคร้าบ (หวังว่าจะไม่มีงานใหม่ๆเข้ามา)
ฝันดีทุกค่ำคืนนะคร้าบ :m23:
-
เง้อ นึกว่ามาต่อแล้ว
จ้า.....รับทราบละ
นั่งรอ นอนรอ เลย คริๆ
-
งัยก็ดูแลตัวเองด้วยเน้อ น้องน่าน
-
o13
-
:bye2:>>>เป็นกำลังใจครับบบ พร้อมดันเรื่องงงงง
-
.
เฮียน่านอย่าลืมที่บอกไว้ด้วย ..
สอบเสร็จแล้วรีบมาต่อด้วย ..
ชิชิ !! รอตอนยี่สิบห้ามาตั้งแต่เข้ามหา'ลัย ..
จนจะจบป.ตรีอยู่แล้วยังไม่มาอีกอะ T^T ..
.
-
รอฉันรอเธออยู่แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด เธอจะมาเธอจะมาเมื่อใดๆ
(กดดันคนเขียน แล้วก็จากไป โฮะๆๆ)
-
หายๆๆๆๆๆๆ
-
ทำรายงานเสร็จอ่ะยังงับ ^^
-
เพิ่งตามอ่านค้าบบบบบบบบ
แหะๆ แลดูปวดใจอ้ะหลังๆ
รอตอนต่อไปนะน่าน
เพิ่งรู้ว่าเป็นน่าน หุหุ
ถ้ารู้จะได้จิ้นนานละ กร๊ากกกกกกกก
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
:o
นานละนะเฟ้ยยยยยยยยย
คิดเถิงงงงเลยมาดันนนน :laugh:
-
เมื่อไหร่จะมาง่าาาาา
นานแล้วเน้ออออออ
-
หวัดดีค้าบ ตอนแรกกะว่าปิดเทอมจะว่างใช่ป่าว ....แต่ว่านะ แต่ว่า...อืมมมมม
กระผมดันไปขอฝึกงานคับ เลยต้องทำงานทุกวันเลย แฮะๆ แล้วเสาร์นี้จะไปต่างจังหวัด ทำงานกลับมาอีกที วันศุกร์ วันเสาร์หน้าเลย เกือบๆวันที่ 20 มั้ง ...อืมมม จะพยายามเขียนนะค้าบบบบ
ปล.ช่วงนี้มีปัญหาหัวใจแบบว่า...แบบมีผลกระทบต่อชีวิตพอสมควรเลยล่ะ ก็เลยว่าจะเขียนเรื่องใหม่ ยังไงจะต่อ หรือจะเรื่องใหม่ ก็ต้องเขียนแน่ๆ แต่ว่า...
มันไม่ว่างเลยค้าบ แหะๆ ทำหลายงานจัดช่วงนี้ ฝากกลอนแต่งไว้ให้แล้วกัน
...เมื่อวันเก่าเราวิ่งเล่นเห็นขอบฟ้า
กว้างเกินกว่าทั่วหล้าพื้นเบื้องล่าง
เมื่อเติบใหญ่เริ่มบินสูงขอบฟ้าจาง
พบโลกกว้างหลากหนทางต้องบินไป...
พอเราโตขึ้น ความรับผิดชอบมันก็เยอะขึ้น...ขอโทษที่ยังไม่เขียนต่อ และคิดถึงทุกคนนะคับ
-
ปัญญาหัวใจ ????
ตกข่าวง่ะ
-
:t3:
-
เอาให้จบเป็นเรื่องๆ ไปดีกว่านะคุณน้อง
เดวเรื่องไม่จบจะค้างกันเปล่า สงสารคนอ่าน
-
รอต่อไปครับ
ขอให้ฝึกงานราบรื่นนะครับ
แล้วรีบกลับมาต่อไวไวเน้อ
-
ตกข่าวด้วยคน ว่าแต่ไปรักษาปัญหาหัวใจกันที่เชียงใหม่แล้วอ๊ะป่าว :laugh:
กลับมาแล้วช่วยส่งข่าว พี่ๆ น้องๆ คิดถึง :กอด1:
-
ฝากกลอนแต่งไว้ให้แล้วกัน
...เมื่อวันเก่าเราวิ่งเล่นเห็นขอบฟ้า
กว้างเกินกว่าทั่วหล้าพื้นเบื้องล่าง
เมื่อเติบใหญ่เริ่มบินสูงขอบฟ้าจาง
พบโลกกว้างหลากหนทางต้องบินไป...
***แต่งกลอนให้เป็นกำลังใจแด่...น่าน นะครับ
...ถึงวันนี้โลกที่กว้างอยู่ข้างหน้า
แม้อ่อนล้าต้องบินไกลไปให้ถึง
ภาพวันเก่ามีแค่ไว้ให้คำนึง
สักวันหนึ่งบินแกร่งกล้าขอบฟ้างาม
:L2: :L2: :L2:
-
ยังรออยู่นะ :t4:
-
ดองจน เค็มแล้วนร้า
เมื่อ ไหร่ จามาต่อ เอ่ย
รอตอนต่อ ไป ยุนร้า
:oni1:
-
เอาแระ
เริ่มมหกรรมดองแระ
เฮ้อ
เอาวะ
รอก็รอ :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
มาขอโทษทุกคนคับ เห็นมีคนมาถามถึงตอนต่อไปหลายคน
ผมว่าผมคงไม่เขียนเรื่องนี้ต่อแล้วนะคับ เขียนไปมันก็คงไม่ได้ความรู้สึกเดิมๆ
.............
เมื่อใครสักคนเลือกใครอีกคน ทำให้นิยายเรื่องนี้น่าจะจบลงอย่างแฮปปี้เอนดิ้ง แต่ในความเป็นจริง ชีวิตรักของคนเราไม่ได้จบลงที่การคบกัน หรือวันแต่งงาน...มันเริ่มต้นที่ว่า แล้วเราจะอยู่ด้วยกันยังไง ชีวิตที่เหมือนเกิดใหม่อีกครั้ง ต้องค่อยๆเรียนรู้ ศึกษา หนทางเส้นใหม่ ที่เราจะต้องเดินไปพร้อมๆกับใครอีกคน
มันไม่ง่าย และไม่โรแมนติค มันมั่นคงแต่ไม่แน่นอน
.............
ทางสายนี้ก็จบลงไปแล้ว เพราะว่าเราเข้ากันไม่ได้ ความรักมันไม่เพียงพอที่จะทำให้เราประคองกันและกันไปได้ตลอดรอดฝั่ง ยังไงก็ขอบคุณและขอโทษอีกครั้งที่ทำให้ต้องรอนะคับ เพราะตอนแรกก็คิดว่าจะกลับมาเขียนต่อได้ แต่พยายามหลายรอบแล้ว มันก็ไม่สำเร็จ
ไปละๆ ตอนนี้คนเขียนมีความสุขดีนะคับ หวังว่าทุกๆคน จะมีความสุขเช่นเดียวกัน
เพราะความสุขมันมีน้อย พยายามใช้มันให้คุ้มค่าที่สุด ... :bye2:
-
อึ้ง! เมื่อได้อ่านรีพลายบน
อึ้ง! เมื่อคนอีกคนรักสลาย
อึ้ง! เมื่อรู้ว่ารักนั้นกลับกลาย
อึ้ง! เมื่อใจวุ่นวายคล้ายๆกัน
ความสุขอยู่ที่ใจใช่ความคิด
ความสุขไม่มืดมิดคิดสร้างสรรค์
ความสุขทุกวันนี้เพราะใครกัน
ความสุขฉันสร้างเองครื้นเครงใจ.....
ทราบว่าขณะนี้คนเขียนมีความสุขดีแล้ว ก็ดีใจด้วยนะคับ
:L2: :L2: :L2:
-
อึ้งคับพี่น้อง :o12:
-
อืมม...ก็...นะ :sad2:
แต่ก็ดีใจที่คนเขียนมีความสุข :กอด1:
เราว่านะ...
ความสุขมันมีไม่น้อยหรอก
ที่จริงมันคงมีอยู่มากมายรอบตัวเรา
เพียงแต่เรามัวแต่คาดหวังถึงสิ่งอื่นมากเกินไป
ทำให้มองข้ามมันไปเท่านั้นเอง
:L2:
-
ตามใจคนเขียนเน้อ...
โอเคนะน่าน
ปล. กลอนเพราะอะ ทั้งของน่าน ทั้งของคุณ broke-back อะ
ผมก็ชอบแต่งกลอนเหมือนกัน อิอิ
-
......... เพิ่งเข้ามาอ่านก็ดองซะแล้ว เหรอเนี้ย พักบ้างก็ดีค่ะ ตอนนี้หนูก็มีปัญหาเรื่อง ตาเอียง(ไม่เขนะ) ....
..... กะตาแห้งด้วยอ่ะค่ะ เหมือนกัน .... งั้นก็พักกันดีก่าเน้อ ....... รอตอน 25 นะค่ะ .... พี่เกียร์
-
เพิ่งเข้ามาอ่านก็อดอ่านต่อแล้วเรา :serius2:
แย่เลย ,, แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ เราเคารพการตัดสินใจของคนแต่งเน๊อ *
เอาเป็นว่าเราจะคิดไปว่า มันจบแบบรักกันๆ แล้วกัน ฮ่าฮ่า ,, :laugh:
ขอให้มีความสุขตลอดไปนะคะ
^________________^ , ,
o13
-
.
.
.
.. สุดท้ายเฮียก็ตัดสินใจจบแบบนี้จนได้สิน่า ..
.. ยังไงซะ .. สิ่งที่มีอยู่มันก็ทำให้เฮียของผมมีชีวิตชีวาขึ้นกว่าแต่ก่อน ..
.. เป็นแบบนี้ไปนานๆนะครับเฮีย ..
.. เฮียน่านโหมดซีเปียไม่เอาแล้วนะ ..
.. ซื้อคอนโดแล้วโทรบอกด้วยนะ ..
.. จะแวะไปนอนตีพุง ถือซะว่าเจิมๆๆ ..
.. คิดถึงนะครับเฮีย ..
.. อย่าลืมเรื่องเลี้ยงข้าวด้วย .. แฮ่แฮ่ ..
.. :*)) ) ...
.
.
.
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องของไอ้น้องข้างบนที่มันเขียน(พาดพิงถึง)
ไม่ได้เข้ามาเมนท์นาน เพราะว่า ผมลิืมพาสเวิร์ดคับ แหะๆ ลอคอินเท่าไหร่ก็ไมไ่ด้ เลยสมัครซะแม่งเลย
ชื่อก็คล้ายๆเดิม แต่มีคนตั้งให้ใหม่ บอกว่าอันนี้เพราะกว่า อิอิอิ ความหมายดีด้วยโดนใจอย่างยิ่ง
แล้วก็เป็นนามปากเขียนวิจารณ์หนังของผมด้วยตอนนี้ (เขียนมาจะเกือบปีแล้ว มีใครได้ไปวื้อมาอ่านบ้างหรือยังคับ รู้จักหนังสือกันบ้างป่าวเนี่ยยยย Film&Star หนังสือลึกลับหาไมไ่ด้ตามแผงหนังสือทั่วไป)
ไว้ว่างๆ จะมาเมนท์ มาอ่าน แล้วก็เขียนเรื่องสนุกๆให้อ่านกัน แต่ตอนนี้คงยังไม่มีมั้ง เพราะคริสมาสยังคิดมากอยุ่เลย ว่าจะไปกับใคร (เพราะไม่มีใครให้ชวนนนน :sad4: :sad4: :sad4:
-
ไหนๆ แล้ว
ก็
เจาะ :laugh:
-
...สบายดีใช่ไหมค้าบบ งัยก็สู้ ๆ นะค้าบผม... ^^v
-
แวะมาก่อน เดี๋ยวตามอ่านจ้า :กอด1:
-
มาเจิงเรื่องใหม่ :mc4:
-
ไว้ว่างๆ จะมาเมนท์ มาอ่าน แล้วก็เขียนเรื่องสนุกๆให้อ่านกัน แต่ตอนนี้คงยังไม่มีมั้ง เพราะคริสมาสยังคิดมากอยุ่เลย ว่าจะไปกับใคร (เพราะไม่มีใครให้ชวนนนน :sad4: :sad4: :sad4:
จริงดิ ไม่มีใครให้ชวน ชวนผมมมม :z1:
-
น้องน่าน ขรา หายไปไหนคะ
พี่ซินอยากอ่านต่อแล้วน๊า... นานไปแล่ะ นานไป :mc4:
กลับมาซ้าดีๆค่ะ พี่ซินคิดตึ๋ง :call: :call: :call:
-
...ยังรออยู่น่ะครับ :serius2:
-
ดันซะเลย ฮึ๊บบบ o8
-
ตอนจบ รักงอมแงม
“แบงค์ กูไม่เข้าใจว่ะ ทำไมกูมีแฟนแต่กูเหงาวะ”
“มึงเหงาเหี้ยไรวะ” ไอ้แบงค์หันมาถามผม เรานั่งกันอยู่ที่ใต้ตึกคณะ
“ไม่รู้ว่ะ กูเหงาอ่ะ”
“กูว่าเพราะมึงคาดหวังมากไปป่ะ พี่เกียร์เขาก็เป็นของเขาแบบนั้น มึงก็ติส ทำไมไม่เข้าใจคนอารมณ์ติสเหมือนกันวะ” อ่ะนะ ไอ้นี่เข้าข้างกันเข้าไป ชิชิ
“กูแค่อยากให้เขาสนใจกู”
“กูพูดตรงๆนะ ยากว่ะ ถ้ามึงอยากได้จากแฟนมึงคนนี้” ผมพยักหน้าขอบคุณคำตอบที่ได้จากมัน มันพยักหน้าให้และตบบ่าผมเบาๆ
นั่งเล่นต่อกับมันอีกสักพัก ก่อนที่เราจะแยกย้ายกันกลับห้องใครห้องมัน
ระหว่างทางคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านๆมา
........
“พี่เกียร์ ผมบอกแล้วไง ว่าผมไม่ชอบให้เล่นเอ็มตอนอยู่กับผม”
“แล้วทีเต้เล่นล่ะ พี่ยังไม่ว่าเลยนะ”
.................
........
“เต้ ทำไมต้องไปเที่ยวร้านแบบนั้นด้วย พี่บอกว่าไม่ชอบไง”
“นานๆทีเต้จะไป แล้วเต้ก็ไปกับเพื่อนเต้ด้วย ไม่ได้ไปทำไรเสียหายนี่”
“ก็พี่บอกว่าไม่ชอบ”
“ผมไม่ได้เป็นผู้ชายแบบพี่นี่คับ จะได้ไปมันแต่ข้าวสาร”
.........................
...........
“พี่หายไปไหนมาตั้งอาทิตย์กว่าๆอ่ะ คิดจะโทรหาเต้บ้างมั้ยคับ”
“พี่ไปทำงานกับเพื่อน มันเพลินเลยลืม ขอโทษ”
.........................
...............
“ตกลงผมเป็นไรกันแน่อ่ะ น้องหรือแฟน”
“แล้วจะให้พี่บอกทุกคนเลยใช่มั้ย ว่ากูชอบผู้ชาย เข้าใจกันบ้างเดะ”
....
........
“เต้ ทำไมต้องหงุดหงิดวะ แค่ไม่ได้โทรหาสามวัน”
“แค่สามวันใช่ป่ะ หายไปสามวัน ห้องตัวเองก็ไม่กลับ”
...............
........
“นี่ เจน รุ่นน้องที่มหาลัย นี่เต้ น้องพี่”
“หวัดดีคับ” ผมทักหญิงสาวที่กำลังนั่งกินข้าวอยุ่ข้างๆ ไอ้พี่เกียร์ และพวกเพื่อนๆเขา
“อ้าวไง เต้” แม้เพื่อนเขาบางคนจะรู้ แต่สำหรับที่แห่งนี้ ผมยังคงสถานะน้องชาย
“ดีค่ะ” สาวน้อยคนนั้นทักผม เธอคงรุ่นเดียวกันกับผม”
...............
.......
“ปกติแฟนคนเก่าๆ พี่อยู่ด้วยกันบ่อยป่ะ”
“แล้วแต่อารมณ์”
“อืม”
“ทำไม ห้องก็อยู่แค่นี้ จะอะไรนักหนา”
“ป่าวคับ”
“พี่ก็ไม่ได้นอกใจเต้ซะหน่อย”
“แล้วก็ไม่สนใจผมด้วยเหมือนกัน”
..................
......
“ผมอยากมีแฟนที่ใส่ใจผม สนใจผมบ้าง ไม่ต้องมาก ไม่ต้องตลอดเวลา แค่ให้ผมรู้สึกว่า ผมมีแฟน เข้าใจป่าวคับ ผมไม่เคยรู้สึกเลย ว่าตลอดเวลามา ผมมีพี่เป็นแฟน”
“พี่ขอโทษ”
..............................
.....................................
“อยู่แบบปกติสุข ธรรมดาไมไ่ด้หรอเต้ ทำไมมันต้องมีเรื่องให้วุ่นวายตลอดเลย พยายามอยุ่กับแบบเงียบๆได้มั้ย”
“คับ”
................
.......
“ไปไหนกับไอ้เซนมาเมื่อคืน”
“นอนบ้านพี่เค้า”
“บ้านตัวเองไม่มีค้างรึไง”
“ผมจะค้างแล้วทำไมล่ะ”
“เต้ อย่ามาทำแบบนี้นะ”
“ผมทำอะไรพี่ก็ไม่เคยสนใจอยู่แล้ว แล้วทีนี้จะมาโกรธผมทำไมล่ะ”
“เต้”
“พี่เกียร์”
.....................
ผมนอนเล่นอยู่กับไอ้พี่เกียร์ที่ห้องพี่เขา อย่ารู้เลยว่าเราคบกันมาเนิ่นนานเท่าไหร่ จะช้าจะเร็ว เวลามันไม่สำคัญสำหรับทุกความรักหรอก
มันอาจจะเป็นเครื่องพิสูจน์ แต่ไม่ใช่เครื่องมือสำหรับวัดคุณค่าของความรัก อย่างน้อยสำหรับรักครั้งนี้มันก็เป็นสิ่งที่ดีมากๆ แม้ว่าความรักจะไม่อาจยืนยาวได้ดังศิลปะ
...ศิลปะยืนยาว ความรักแสนสั้น...
“เต้ มึงว่าเรามีความสุขกันป่ะ” ไอ้พี่เกียร์ที่นอนอยู่อีกฟากของเตียงถามขึ้น
“ทำไมหรอ”
“ป่าว ถามดู”
“เราก็รู้นี่ ว่าเรามีความสุข...รีเปล่า”
“เหนื่อยมั้ย” พี่เกียร์ยันตัวลุกขึ้น หันมาถามผม รอยยิ้มนั้นอบอุ่นเหมือนที่ผมเคยเห็น ดูจะมากกว่าเดิมเสียด้วย
“เหนื่อยก็พักกันดีกว่าคับ”
“หมายความว่าไงอ่ะเต้”
ผมหันไปกอดเขาเบาๆ และค่อยๆคลายมันออก
“เราเข้ากันไม่ได้ ผมรู้ พี่ก็รู้”
“คนรักกันไม่จำเป็นต้องเข้ากันได้ทุกเรื่องนี่”
“อย่าหลอกตัวเองกันต่อไปเลยคับ โลกของเรามันคนละแบบกันเลย”
“พี่พยายามปรับแล้ว” ไอ้พี่เกียร์ไม่ได้ต่อว่าผม แค่ก้มหน้า และพูดในสิ่งที่เขาพยายามทำตลอดมา
“คับ แต่ ผมก็ขอโทษ ที่ผมไม่เคยพอใจสักที”
“พี่อาจจะเหมาะกับผู้หญิงดีๆสักคนมากกว่า” ผมพูดต่อ
“...” เขาเงียบ
แล้วเราก็ได้แต่มองหน้ากัน ไม่ได้แตะต้อง สัมผัส เพียงแค่เรามองกัน
“เป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมนะ” ผมเงยหน้าแล้วพูดกับสองตาที่จ้องมองผมอยู่
“พี่ไม่ได้หมายความว่า..”
“แล้วเราจะทนกันไปอีกเพื่ออะไรล่ะคับ” ผมไม่อยากฟังว่าเราจะแก้ไข หาทางออกกันอย่างไรดี สำหรับผม ผมว่าเมื่อเราเหนื่อย ทางออกที่ดีที่สุดก็คือ พัก เถอะคับ
“อืม ถ้าไม่มีพี่แล้ว ต้องดูแลตัวเองดีดีนะ”
“เหมือนกันนะคับ”
กอด เป็นการแสดงความห่วงใยที่ดีกว่าการพูด เราสองคนจึง กอด กันแทนที่จะพูด สาธยายอะไรต่อ
เป็นกอดที่นานเท่าไหร่กันนะ นานพอหรือเปล่า นานเท่าไหร่ เราสองคนจึงควรจะคลายกอดนี้ แล้วเมื่อถึงเวลาเราสองคนก็คลายมันไปเอง
ผมเดินกลับมาที่ห้อง ล้มตัวลงนอนที่เตียงของผม
เสียงเพลงจากข้างห้อง ดังมาเบาๆ ให้พอได้ยิน
...เพลงที่พาเรามารู้จักกัน
.
.
.
.
..
..
..
...
...“ล้อมวง
บรรลงบรรเลง
มานั่งบ่นเพลง
ไม่ยอมหลับนอน
ใจกระเด็นกระดอน
มันเปียกมันปอน
อาการงอมแงม ... … … …”
-
หวัดดีคับ นั่งไปนั่งมาผมกลับมาอ่าน แล้วก็เลยเอาตอนจบที่เคยเขียนค้างไว้ มาเขียนต่อ แล้วลงจบให้
อย่าด่าว่า ทำไมตัดจบแบบเรื่องที่แล้ว แบบความรักแบบคับผม ที่ข้ามแล้วจบเลย เอาเป็นว่า ไม่ได้ตั้งใจจบแบบนี้ แต่เห็นว่ามันสมควรแล้ว
ผมแก้หัวข้อที่ชื่อไม่ได้ เพระาจำพาสยูสเซ่อเก่าไมไ่ด้ ก็เลยปล่อยไว้เปนตอน 24 ตลอดไป ถ้าใครอยากอ่านแค่ตอนนั้นก็จะได้ไม่ต้องอ่านต่ออีกนิดให้เซ็งเล่นเนอะคับ (ถ้าใครอ่านถึงตรงนี้ ก็คงได้อ่านตอนจบกันเรียบร้อยแล้ว)
คิดถึงก็ตามอ่านเรื่อง ละเมอ กันนะคับ แต่เรื่องนั้นเตือนไว้ก่อนว่า ไม่ใสแบบสองเรื่องนี้เท่าไหร่ อาจจะขัดใจหลายๆคน แถมยัง based on true story เยอะมาก รักกันจริงก็ไปตามอ่านกันแล้วกันคับ
สุดท้ายเรื่องนี้ก็ ขอบคุณคับที่รักกันงอมแงม :pig4: :L1: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
:z13:
จิ้มคนเขียน อิๆ
อยากบอกว่าเรื่องนี้เป็นหนึ่งในเรื่องที่ประทับใจมากเรื่องนึงเลยละ ชอบมากๆ
ตัวละครแต่ละตัวมีเอกลักษณ์ที่น่าสนใจ และน่าติดตามอย่างแรง
ไม่นึกว่า ความน่ารักของทั้งคู่จะอยู่กันไม่ได้นาน
ถึงจะเศร้าไปหน่อยที่ หักมุมจบแบบนี้ แต่ก๋ประทับใจคราบ
ถึงจะเป็นแฟน ต่อไปไม่ได้ ความเป็นเพื่อน เป็น พี่ เป็น น้อง ก็ยังคอยู่ตลอดไป
(เว้นแต่ว่าถ่านไฟเก่าจะลุก อิๆ)
รีบมาอัพเรื่องใหม่ละ เด่วจะดิ้นรออ่าน :z2: :z2: :z2: :z2:
-
- -
:m31: :m31:
เเละเล้วมันก็จบฉะนี้เเล :เฮ้อ:
-
เศร้า :o12:
แต่ก็เข้าใจค่ะ :เฮ้อ:
แอบคิดว่าก็ยังดีที่ยังมีเซน
ขอบคุณที่มาต่อตอนจบนะคะ :กอด1:
และเป็นกำลังใจให้สำหรับเรื่องวต่อไปค่า :L2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณที่เอาเรื่องดีดีมาให้อ่านนะคับ
:sad4:
-
ขอบคุณสำหรับตอนจบนะคะ
เข้าใจความรู้สึกเลย เพราะเคยเจอมาเหมือนกัน
ความรักเป็นสิ่งสวยงาม
ไม่ว่าตอนจบจะเป็นอย่างไรก็ตาม
แต่อย่างน้อยระหว่างทางมันก็ทำให้เราได้เจอความงดงามและความทรงจำที่ดี
สู้ๆต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
:กอด1:
-
:z3: :z3:
แอ๊กอ่านจนลืมเนื้อเรื่องหลักไปเลยอะ
มานนานมาก แว๊กกกกจำไมได้
กลับไปอ่านอีกรอบเหรอแง่มๆๆ
:เฮ้อ:
-
ขอบคุณมากที่มาต่อตอนจบให้ครับ...
ไม่รู้ทำไมนะ ทั้งๆ ที่มันก็ไม่ได้เศร้า(มาก) จบกันด้วยดีเพราะทั้งสองฝ่ายเข้าใจกันและกัน แต่ทำไม...ทำไม ทำไมโว้ยยย กรูเศร้าชิหายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ยิ่งตอนจบที่ได้ยินเพลงรักงอมแงมขึ้นมา... โอย ปวดหัวใจพิลึก อินเกินไปป่าววะกรู แต่ยังไงก็ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากๆ
:กอด1:คนเขียน
-
แล้วก็ได้อ่านตอนจบของเรื่องนี้
ขอบคุณครับ
-
:pig4: ขอบคุณครับ สำหรับตอนจบของ รักงอมแงม :pig4:
แต่คงไม่ใช่ตอนจบของ ความรัก ใช่ไม๊ครับ
ความรัก..กับวงกลม
วิ่งวน..ค้นไปมา
จุดเริ่ม..ไม่กังขา
จุดจบ..หาไม่มี
:กอด1: ขอกอดทีนึงคับ เรื่อง ละเมอ ไม่พลาดอยู่แล้วคร้าบ จะไปอ่านเดี๋ยวนี้เลย :L1:
-
จบแบบเศร้าๆน่ะคับ ขอบคุณคับ
-
จบอย่างนี้หรอ
-
ขอบคุณคุณน่านที่เข้ามาจบเรื่องนี้อย่างสมบูรณ์นะครับ
แต่ขอบอกว่า"เศร้า" มากๆๆๆๆ
แต่ความจริงก็คือความจริงอ่ะนะ ยังไงก็สู้ต่อไปนะครับ
ตามอ่านเรื่อง "ละเมอ" อยู่นะครับ :bye2:
-
ประเด็นคือ .. จะเอาไปเก็บในคลังยังไงวะฮ๊ะเฮีย !??? ?
จำไม่ได้จริงดิ PASS อะ T^T
-
ก่อนอื่นต้องขอบคุณคุณน่านมากๆนะคะสำหรับเรื่องนี้ (แอบเรียกตามรีอื่นๆน่ะค่ะ ถ้าทักผิดต้องขอโทษด้วยนะคะ )
สำหรับตอนจบ ถึงจะจบไม่เศร้ามาก จากกันแบบเข้าใจ
แต่สำหรับมันเศร้ามากๆเลยนะ แหะๆๆ
พอดีว่าเราเพิ่งได้อ่านเรื่องนี้วันนี้เป็นวันแรก
แล้วก็ตะลุยอ่าน ตั้งแต่ตอนแรกรวดเดียวยันตอนจบ ตั้งแต่ตี(อะไร..ไม่ค่อยแน่ใจ) แต่มาจบก็ตอนหกโมงเช้า ฮ่าๆ ถึงกับตาแข็งเลยอ่ะค่ะ
เอ..จะว่าเศร้ามากก็ไม่ใช่นะ อารมณ์เหมือนอ่านแล้วนั่งลุ้นๆ จนเหมือนจะแฮปปี้แล้วมาหักมุมตอนจบ เลยยังปรับตัวปรับใจไม่ทัน ขอแอบเศร้าเล็กน้อยละกันนะ 55
ส่วนเรื่องแรก ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ เลยยังไม่อินกับเซนเท่าไหร่ คือไม่รู้ที่มาที่ไป
ถ้าว่างจะไปตามอ่านอีกแน่นอนค่ะ แต่คงอีกซักพัก ตอนนี้เวลาที่มีต้องแบ่งไปอ่านหนังหนังสือเรียนบ้างแล้วน่ะค่ะ ไม่ค่อยได้แตะเลย แหะๆ เพิ่งจะเริ่มสำนึก
อ่อ.. แล้วอีกอย่างเรารู้สึกเสียดายแทนนักอ่านคนอื่นๆนะคะ ที่ยังไม่ทราบว่าตอนจบมาแล้ว
ขนาดเราอ่านวันเดียว ยังอยากอ่านตอนจบเลยน่ะค่ะ ถึงได้นั่งไล่หาไปเรื่อยๆจนมาเจอตอนจบในหน้าท้ายๆ
แต่ที่อัพเดทหัวข้อไม่ได้ เป็นเพราะลืม password ของล็อคอินเก่าใช่มั้ยค่ะ
ถ้ายังไง เราว่าลองส่งพีเอ็มไปถามพี่ admin ที่บอร์ดนี้ดู
หรือ อาจจะส่งไปรบกวนขอให้พี่ๆ mod ทั่นอื่นๆในบอร์ดช่วยอัพเดทหัวข้อให้ก็น่าจะได้นะคะ เราว่าพี่ๆที่นี่เป็นกันเองแล้วก็ใจดีน่ะค่ะ
โดยส่วนตัว เราเองก็ช่วยอีดิทหรือเปลี่ยนหัวข้อให้สมาชิกในบอร์ดที่เราเป็น moderator อยู่เหมือนกัน ยังไงลองรับไว้พิจารณาเป็นอีกทางเรื่องนึงแล้วกันนะคะ
ปล. ฮ่าๆ ตาเราแข็งไปแล้วจริงๆนะเนี่ย ไม่ต้องนอนแระวันนี้ ยังไงต้องขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนี้นะคะ เราชอบมากๆเลย ^^ :o8:
-
ขอบคุณสำหรับตอนจบ
แม้จะจบเศร้า แต่สองคนก็ยังเข้าใจกัน
ขอให้เจอกับรักครั้งใหม่ที่สมหวังจ้ะ :L2:
-
ถ้าจำพาสเวิร์ดไม่ได้ แล้วน่านจำเมล์ที่สมัครกะที่นี่ได้มั้ยอะ ลองกดไปที่ลืมพาสฯแล้วกรอกเมล์ที่สมัครไว้
เด่วมันจะให้เราแอกทีฟใส่รหัสใหม่ได้นะ ไงลองดูละกัน พี่ก็ลืมบ่อย
ลป. ถ้าจำเมล์ไม่ได้ว่าใช้อันไหน ก็ลองใส่ไปจนกว่ามันจะส่งได้นะละ
ลป.2 ถ้าไม่ได้ไงจริงๆ ลองหลังไมค์ไปบอกพี่ๆแอดมินว่าให้ช่วยปรับหัวเรื่องว่าเป็นตอนจบก็ได้น้อ พี่ๆเค้าใจดีอยู่ละ
เสียดายถ้าคนที่เคยอ่านเค้าจะไม่ได้อ่านตอนจบนะ
o13
-
"บทเดียว" บรรยายช่วงชีวิตหลังตกลงเป็นแฟนกันได้อย่างหมดเปลือก o13
พยายามไขว่คว้าให้ได้มาซึ่งความรักและคนที่เรารัก...
...หารู้ไม่ว่าสิ่งที่ยากยิ่งกว่าคือการจะรักษาความรักที่มียังไง???
:กอด1:
-
ขอบคุณทุกคอมเมนท์เลยคับ กลับมานั่มั่วๆสักพักก็ลอคอินเข้าได้เฉยเลย เลยมาแก้หัวเอ็มให้ ว่าแต่แล้วผมก้ลืมลอคอินอันใหม่ เฮ้อๆๆ ไปนึกก่อนนะค้าบ
-
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
ครับผม ขอให้เจอคนที่ใช่แล้วกันนะครับผม
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ อิอิ
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
-
จบไปอีกเรื่อง ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :pig4: :pig4:
ปล. คราวหลังถ้ามีปัญหาอะไร แจ้งมาได้นะคะ ยินดีบริการค่า :L2: :L2:
-
:z3:
จบแบบ นี้ o22
แต่เรื่อง นี้ ก็ สอน อะไร หลาย ๆๆอย่างนะ
จบ แบบ มี แง่คิดดี เหมือนกัล
รัก .................
ไม่จำเป็นที่จะต้อง อยู่ ด้วยกัน
:pig4:
-
อืมมมม
มาอ่านเรื่องนี้เมื่อไม่กี่วันก่อน เปิดมาดูอีกทีจบซะแล้ว เหอะๆๆ
จิงๆ แอบคิดไว้ ว่าสุดท้ายมันต้องจบแบบนี้
เพราะที่อ่านมา มันก็มีไซน์ ว่าไม่น่าจะลงตัวเท่าไหร่
(ตอนวันวาเลนไทน์ เหอะๆๆ)
ยังไงก็ขอบคุณที่มาต่อตอนจบให้นะคะ :call:
-
+1 คนแต่ง :o12: :o12: อุส่าห์รอเรื่องนี้ตั้งนาน ไหงโผล่มาก็จบซะแล้ว แถมยังจบเศ้ราอีก โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ :o12: ทำจายไม่ได้
-
ขอบคุณคับ จบแบบเนี๊ยะ
เศร้าอ่ะ :m15: :m15: :m15:
-
อ่านอยู่หละ
สนุกมากกกกกกเลย
น่าตื่นเต้นดี
แต่หวังว่าพระเอกจะไม่เห็นนายเอก เป็นตัวแทนแฟนเก่าหรอกนะ
เพิ่งอ่านมาถึงตอนนอนด้วยกันคืนแรก
รีบไปอ่านต่อก่อนดีก่า :z2:
-
อ่านจบแระ วุ๊ย... ขนลุก !!
มันเศร้านะถ้ามองว่าเป็นนิยาย แต่ถ้าเป็นชีวิตจริง ทนอยู่ต่อไปน่ะเศร้ากว่านี้อีก เลิก ๆ กันน่ะดีแล้ว อย่างน้อยก็ยังเหลืออะไรดี ๆ ให้จำมั่ง
o13
-
เฮ้ออออออออออออออออออออ
ทามมายเปนอย่างงี้ :m15: แต่ก็เข้าใจนะ
ติสต์อย่างงี้ก็ทนไม่ไหวร้อก :เฮ้อ:
เลิกหละดีแล้ว ยิ่งถ้าไม่พูดก็จะเบื่อๆกันไปเอง จนไม่รู้สึกดีดีต่อกันอีกอะ
โอยยยยยยยยย
คิดแล้วเศร้า
ไปดีก่า :z10:
-
พูดไม่ออกจริง ๆ :sad11:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
จบแบบนี้เหรอคับ
เฮ้อ แล้วแบบนี้น้องเต้ก็ต้องตามหารักแท้ต่อไป
ขอบคุณมากคับ
-
ว้า........ :เฮ้อ: :เฮ้อ:......เล่นจบแบบนี้เลยอ่า........ :z3: :z3: :z3:
แยงไงก็ขอบคุณนะครับ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
จบ แบบ นี้ o22 o22 o22 o22
ไม่มีความเห็นเรยค้าบบ
เศร้า จัด
-
ตามมาอ่านตอนจบแล่ะค่ะ น้องน่าน
จบตอนไหน ไม่รู้เรื่องเลยเอิ้กๆ
แต่ อึม นะ เศร้าได้อีกนะคนเรา
ต้องมี ซักเรื่องแล่ะเนาะ แฮปปี้เอ็นดิ๋ง ชิมิๆๆ :กอด1:
ขอบคุณนะจ๊ะ ไว้จะตามไปอ่านใหม่จ้า :L2:
-
เพิ่งตามมาอ่านค่ะ
เป็นเรื่องที่ใช้ภาษาใน NC ได้สวยที่สุดเรื่องหนึ่งเลยค่ะ ถึงแม้ว่าตอนจบจะต้องเลิกรากันไป
มีคนเคยบอกว่า ความรักในชีวิตจริงมันเริ่มจากการแต่งงานหรือการอยู่ด้วยกันสองคนอย่างแท้จริง
มันไม่ใช่แค่เราต้องทน อีกฝ่ายก้อต้องทนกับเราด้วยเหมือนกัน
รักไม่ช่วยอะไร ถึงจะมากมายขนาดไหนมันก้อเดินร่วมทางกันไปไม่ได้ถ้าคนสองคนปรับเข้ามาหากันไม่ได้จริงๆ
ดีแล้วค่ะที่ตัดใจคุยกันดีๆก่อนที่จะต้องมาถึงจุดที่ต้องเกลียดกัน
มันดีที่สุดแล้ว
:L1:
ขอบคุณคุณน่านนะคะสำหรับเรื่องที่น่าสนใจแบบนี้ ติดงอมแงมมจนหยุดอ่านไม่ได้เลยค่ะ
:pig4:
-
o13
ทำให้เราติดอย่าง....งอมแงมมมมม o18
แล้วก็มาจบอย่าง....งงงวยยยยยซะงั้น :serius2:
ทำไม ทำไม ทำไมมมม :z3: :z3: :o12: :o12:
-
เพิ่งมาเริ่มอ่านรักงอมแงม หลังจากไปอ่านละเมอ
เศร้าแฮะ
สุดท้ายก็กลายเป็นเพียงพี่น้อง
-
:jul1: :o12: ทำไมจบซะ เศร้าอย่างแรงๆๆๆๆๆๆ :o12: :o12: :o12:
:o12: :o12: ไม่มีใครสมหวังในรักเลย :m15: :m15:
-
เห้ออออออออออ อ *
.
ว่าแล้วเชียว
ว่าจะต้องจบแบบนนี้ :o12:
.
ขอบคุณคับ
-
จบอย่างนี้ยังไงก็ดีกว่า
ตอนจบไปคบก่าผู้หญิงงง
แต่ก็เศร้าา :o12:
เนี้ยย เหมือนของจริงที่สู๊ดดดด :3123:
เป็นกำลังใจให้นะค๊าาาา
ถึงแม้จบแบบนี้ จะแอบเคืองแต่ก็ดีี จบแล้ว Happy มาเยอะละ ขอ แบบกลางง
ไม่เศร้า แต่ก็ไม่มีความสุขข
เนี้ยหล่ะ เจ็บบนายยยย ก๊ากกกกกกกกกกก
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ทำไมจบแบบนี้อ่า
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
ม่ายยยยยย :o12:
เศร้าจริง ถึงแม้จะไม่ได้เป็นแฟน แต่ยังเป็นพี่ชายน้องชายที่ดี ก็ดีใจกับเค้าด้วยล่ะกัน
อ่านเรื่อง "รักอมแงม" แล้ว ฟังเพลง “ล้องวงบรรลงบรรเลงมานั่งบ่นเพลงไม่ยอมหลับนอน ใจกระเด็นกระดอนมันเปียกมันปอนอาการงอมแงม ... … … …”เนี่ย
เราก็ว่ามันเพราะดีน่ะ เราชอบ พออ่านไปเรื่อยๆใกล้จบ ตอนจะข้ามสะพานแล้วเต้เลือกเกียร์ เต้ร้องไห้ เราก็ร้อง แล้วพอตอนจบ เพลงมันขึ้นเราก็ร้องอีก :sad4: เศร้าแต๊ๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆน่ะครับ :pig4: เดี๋ยวจะไปแอบดูเรื่องละเมอก่อน :z2:
-
ตอนแรก อ่านไปก็ อืม สนุกดี แล้วก็เริ่มรู้สึกว่า น่าจะอ่านเรื่อง
ของเซนกับเต้ อาจทำให้รู้จัก เข้าถึงตัวละครมากกว่านี้ แล้ว
อ่านถึงตอนจบก็ เสียดาย สงสารเต้ กับความรักครั้งใหม่ ที่ก็
ไม่สมหวังอีกแล้ว เสียดาย ที่คนแต่งไม่มีแรงใจ แรงกายพอ
ที่จะมาเติมเต็มเรื่องให้สมบูรณ์ ปมหลายๆ อย่าง ยังไม่ได้รับ
การเฉลย คนอ่านอย่างผม คงได้แต่บ่นว่า เสียดาย
-
:o8:ชอบมากครับ
-
ขอบคุณฮะ :z2:
-
ขอบคุณเช่นกันคับ
-
อ่า จบๆ อธิบายอไรไม่ถูก
แต่ก็เป็นนิยายที่สื่อความรู้สึกดีนะคะ
สงสารปนขำๆ น่ารักๆๆ ฮุ่ยๆ
:mc4:
-
ชอบเรื่องนี้มากเลยคับ
อ่านแล้วแบบเข้าใจเลยว่า นี่แหล่ะสัจธรรมของมนุษย์
มีรักก็ต้องมีเลิก ยิ่งกับความรักที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
แถมกับคนที่เป็นผู้ชายแท้ๆ อะไรๆ มันก็ดูจะเป็นอุปสรรคแล้วล่ะคับ
มาถึงตรงนี้ คนที่ผมคิดว่าน่าจะคบกับน้องเต้ได้คงมีแค่เพียงเซนเท่านั้น
เพราะไม่ว่า สองคนจะไปคบกับใครก็เหมือนกับจะลืมกันไม่เคยได้เลย
ต่างคนต่างเป็นคนสำคัญของกันและกันเสมอ
ยิ่งนิสัยที่พอเหงาไม่มีใครก็คิดถึงกันเองแบบนี้แล้ว
สุดท้าย ก็คงไม่พ้นต้องกลับมาคบกันเองเหมือนเดิม
ไม่เหนื่อยใจด้วย เพราะรู้จักกันดีอยู่แล้ว :เฮ้อ:
อีกอย่างที่บ้านทั้งสองคนก็รู้จักกันดีอยู่แล้วใช่ไหมล่ะคับ
เราเข้าใจจิตใจของคนเขียนนะ
อารมณ์บางทีก็มีส่วนกับเนื้อเรื่อง ตอนเรามีความสุขตัวละครก็ดูจะมีความสุขไปด้วย
เวลาเราทุกข์จะมาทนเขียนให้มันจบแบบแฮปปี้แอนดิ้งได้ยังไง
ในเมื่อเรายังต้องทนเศร้า อยู่อย่างนี้ จบแบบนี้ก็ดีแล้วคับ
ผมว่ามันดูสมจริงมากที่สุดแล้ว
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวความรักในอีกรูปแบบหนึ่งคับ
-
:m15: :m15:
-
เข้ามาอ่านแบบรวดเดียว
เหอะๆ จบแบบนี้ ตรูคงเศร้าไปหลายวันเลย :z3:
-
สุข ๆ เศร้า ๆ เหงา ๆ ซึ้ง ๆ
:sad11: :sad11: :sad11:
ธรรมดาที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์
ธรรมดาโลก มีทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น มีทุกข์เท่านั้นที่ตั้งอยู่ มีทุกข์เท่านั้นที่ดับไป
ขอบคุณครับ
-
จบแบบนี้ เจ็บเลยครับผม :o12:
อ่านไปอ่านมา...
ติด 'งอมแงม'
-
สนุกดีค่ะ
แต่อ่านแล้วก็เศร้า
ทำให้นึกถึงความเป็นจริงในชีวิต
ถึงตอนหลังๆจะดูรวบรัดไป
แต่พายว่า ก็สายแล้วค่ะ
^^
ขอบคุณค่ะ
-
แวะเข้ามาขอบคุณคนอ่านนะครับ o13
-
ก็นะ ชีวิตจริงใช่ว่าจะสุขเสมอไปนี้เนอะ
ขอบคุณค้าบ
-
:m15: เศร้ามากเลยค่ะ
นี่แหละน้าชีวิต ไม่มีอะไรได้ดั่งใจ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดีแบบนี้นะคะ ได้ข้อคิดเยอะมากเลยค่ะ
จะร้องไห้หลายรอบ น้ำตาซึมๆ :monkeysad:
-
:m15: ทำไม ทำไม ต้องเป็นอย่างนี้ สงสารเต้อ่ะต้องมีความรักแบบนี้อีกแล้ว :serius2:
:m31: แอบน้ำตาซึมไปหลายหยดเลย แต่แอบคิดว่าถ้าเต้เลือกกลับไปหาเซนจะจบแบบนี้อีกเปล่า :m16:
-
ใช่
-
มันรู้สึกว่า เศร้า ตั้งแต่ ขอเป็นแฟน แล้ว
คิดว่าพอคบกันแล้วมันน่าจะมีอะไรดีขึ้นบ้าง
แต่สุดท้ายมันก็ไม่ใช่
อย่างเกียร์คงไม่พร้อมที่จะมีแฟน หรอก
ไม่ว่าจะแฟนผู้หญิงหรือผู้ชาย
เกียร์ไม่พร้อมที่จะดูแลใส่ใจใคร
เต้เองก็ยังกลัว ระแวง และไม่ไว้ใจ
เลิกกันก็ดีแล้วแหละ :เฮ้อ:
:L2: :L2: <----ให้คุณนักเขียน
-
อ่านเรื่องนี้แล้วเหงาๆยังไงไม่รู้
ดูเหมือนว่าความรักของเกย์
ในแบบนี้มันจะมีน้อยหรือ
ไม่มีเลยที่จะคบกันได้
เหมือนความรักปกติ
-
เข้ามาขอบคุณคร้าบบบบ
-
ThankS
-
:sad11: :sad11: ตามมาอ่านอีกเรื่อง นึกว่าจะจบแบบสมหวังแล้วซะอีก
กลับเศร้าอีกซะงั้น สงสารเต้จังอ่ะ :m15: :m15: :monkeysad: :monkeysad:
ตามอ่านอีกเรื่องดีกว่า
น้าอุ๊
-
ThankS
-
ผมชอบเรื่องนี้ ไม่ถึงกับรักมากแบบหยุดอ่านไม่ได้
ชอบตรงไม่ยาวเกินไป คนเขียนมาลงตอนต่อไปเรื่อยๆ(ถึงแม้จะเพิ่งมาอ่านตอนเขียนจบแล้วก็เถอะ ก็สังเกตได้ ฮาาา)
ชอบอีกตรงที่ไม่สั้นแบบรวบรัด รีบเฉลย รีบแสดงความรู้สึก เพราะจริงๆแล้วความรักของเกย์กับเกย์ หรือเกย์กับ
ผู้ชายสักคนมันก็เป็นแบบนี้ มีโมเมนต์ที่ต้องสับสน หนีไปดื้อๆ แอบน้อยใจคนเดียว ฯลฯ
และสำคัญที่สุดคือไม่ได้สมหวังกันทุกคู่ แต่ก็ไม่ได้เลิกรากันแบบบ้านแตกทุกคู่เหมือนกัน
แม้จะแอบเคืองตรงที่ให้คู่นี้ห่างกันสักพักแบบหน่วงๆในตอนจบก็เถอะนะ ยังไงก็เข้าใจอยู่ดีว่าการจะให้เป็นไปตามความคาดหวังของ
ทุกคน มันเป็นไปไม่ได้ เหมือนกับเกียร์และเต้นั่นแหละ ถ้าคบกันเพราะความคาดหวังยังไงสักวันนึงแบบตอนจบมันก็ต้องเกิดขึ้น
.
.
.
ขอบคุณครับสำหรับนิยายกระทัดรัดดีดีเรื่องนี้
-
อืม ร้องไห้ตอนตีสี่ ..
ชอบเรื้องนี้ แต่ไม่ถึงกับขาดไม่ได้นะ
ชอบที่มันจริง มันคือความจริงน่ะค่ะ
ความรักมันก็เจ็บปวดแบบนี้แหละนะ
แต่คนก็ยังจะต้องมีมัน
อ่านไปยิ้มๆปตลอก อ่านจบภายใน 3 ชม.เอง
จบแบบเจ็บสุดยอดเลย แต่ประทับใจมากเลยค่ะ
เต้เก่งมากๆเลย ชอบ ชื่นชมคนแต่งด้วยนะคะ :)
-
ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ดี ๆ ที่เล่าสู่กันฟังนะฮ๊าฟฟฟฟ
ขอเพียงได้รัก ก็มีความสุขแล้ว
ขอบคุณฮ๊าฟฟฟฟฟ.....
-
:pig4:
-
จบเศร้าอีกแล้วอ่ะ แง แง
-
เป็นเหมือนบทสรุปง่ายๆ ดูสบายๆ :undecided:
เหมือนเพลง งอมเเงม เลยเนอะ :haun5:
อ่านไปเปิดเพลงนี้ฟังไป อ่าาาาา ติดเพลงนี้ซะเเล้ว o9
ขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้ให้อ่านค่ะ
:bye2:
-
ถือว่าครั้งหนึ่งเคยมีความสุขก็พอ
-
:m20: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
เศร้างจังเลย แต่ยังไงก็ยังเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันอยู่ :mew4:
คนบางคนเกิดมาเพื่อรัก ไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กัน ยืมเพลงพี่พีทมาเม้นท์ เพราะมันตรงกับความรู้สึกจังเลย :mew6:
เป็นนิยายที่ทำให้อินเหมือนกับเป็นเรื่องจริเลยค่ะ ชอบมากๆ o13
-
บอกตรงๆ ร้องเลย น้ำตาไหลพรากก คือแบบ โฮฮฮฮฮฮ!!!!
เราเชื่อแล้วว่ารักแท้ไม่มีในโลก อ่านนิยายวันนี้มาสามเรื่องไม่สมหวังซักเรื่อง!
สงสารพี่ว่ะ แต่คาดว่าพี่น่าทำใจได้เพราะเคยมีประสบการณ์จากพี่เซนแม่งมัน
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ขอให้เจอรักแท้(ที่มีจริง)ไวๆนะ
:L2: :L2: :กอด1: :กอด1:
-
เฮ้อ ..... จบเศร้าอีกแล้ว
ขอบคุณนะครับ
-
:impress2: เกียร์น่ารัก
-
:impress2: เกียร์น่ารักกกกกกกกกกกกกก
-
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด มีหึงกันด้วย!!!!! :hao7:
-
:เฮ้อ: เศร้าไปอีก
-
:-[ เขิน เร็วไปเปล่าเกียร์ :m25:
-
ทำไมจบแบบนี้อ่ะ เศร้าเลย :hao5:
-
ขอให้เจอคนที่ใช่ละกันครับ
-
:pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ดำเนินเรื่องได้เอื่อยเชื่อยไปหน่อยเลยไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ แล้วมาจบแบบเลิกลาอีก ไม่ค่อยถูกจริตเราเท่าไหร่ แต่อ่านจบแล้วหละ
:hao3: :hao3: :hao3:
-
ขอบคุณค่ะ
จริงๆไม่ถูกกับ bad end ซักเท่าไร
แต่เรื่องนี้ก็ถือว่าไม่เท่าไร ก็จากกันด้วยดีเนอะ ^^
-
นี่บอกเลยเป็นปีละไม่ได้อ่านนิยายที่อ่านไปยิ้มไปมีขำและรู้สึกอินกับนิยายจนมาเจอเรื่องนี้ ขอบคุณคนเขียนนะครับ
-
:really2:
-
:pig4: :pig4: :pig4: