Ex - Boyfreind
อย่าบอกใคร ♡ ว่าเรา (เคย) รักกัน
03
คำขอของผมเป็นจริง ตั้งแต่เปิดเทอมมาจนจะสองเดือนแล้วยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเขาเลย ซึ่งถือว่าเป็นลางดีมากที่เราสองคนไม่ต้องเจอกัน แม้ว่าผมจะเจอกับพี่ณินทุกวัน พี่ณินก็ดีแสนดีเจอกันก็มีขนมของโปรดมาให้ตลอดเลยจนไอ้โฮมที่เป็นน้องรหัสถึงกับงอนเพราะผมได้มากกว่ามัน ฮ่า ๆ
ผมเพิ่งรู้ว่าจริง ๆ แล้วชื่อของพี่ซินเด้เป็นชื่อปลอม ก็ว่าอยู่คนบ้าไรชื่อนั้น ที่จริงพี่เขาชื่อพี่แพรวครับเป็นแฟนกับพี่โฟล์ค พี่โฟลค์เป็นใคร ก็ไอ้พี่คนหล่อไง เป็นคู่ที่ฮาร์ทคอร์มากครับเห็นพี่แพรวแกจิกหัวทุกวัน พวกพี่เขาเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับพี่ณิน ผมเลยสนิทกับพวกพี่เขาไปด้วย
วันนี้ก็เหมือนกัน ผมลงจากรถพี่ไนล์มาเดินเข้าใต้ถุนคณะก็เห็นไอ้โฮมนั่งอยู่กับพี่โฟล์คพี่แพรว ผมเลยเดินเข้าไปนั่งข้างไอ้โฮม
"พี่โฟล์คพี่ซินเด้หวัดดีครับ"
ผมยกมือไหว้พอเป็นพิธีพี่สองคนเงยหน้าขึ้นจากงานโบกมือทักทายเบา ๆ แล้วก้มลงทำงานต่อ ไอ้โฮมกำลังหน้าเคร่งกับเกมส์เศรษฐีในมือถือ
"เพิ่งเปิดเทอมแปบเดียวเองนะพี่ มีงานแล้วหรอ"
ผมชะโงกหน้าไปดูใบงานของพี่โฟล์ค เห็นวาดกราฟคำนวณอะไรอยู่ก็ไม่รู้ ที่จริงก็ไม่นิดหรอกเปิดมาสองเดือนแล้วแต่ผมเห็นว่ามันยังต้นเทอมอยู่เลยต่างหากถึงแม้จะผ่านมิดเทอมไปแล้วก็เถอะ
"เออสิ แม่งเจสั่งงานตั้งแต่คาบแรกที่เข้ายาวไปถึงไฟนอล"
พี่โฟล์คบ่น เจนี่คือชื่ออาจารย์นะครับ พี่โฟล์คแกเรียกซะนรกเกือบแดกกบาล พี่ซินเด้เล่าให้ฟังว่าพี่แกเคยมีประวัติกับอาจารย์แก เขาเลยไม่ค่อยถูกกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง แต่ก็ไม่เกี่ยวกับเกรดหรอกนะครับ อาจารย์ก็คืออาจารย์ แกมีความเป็นกลาง แค่คะแนนจิตพิสัยไอ้พี่โฟล์คมันเป็นศูนย์แต่คะแนนสอบมันได้เต็มเท่านั้นเอ๊ง!
โหดสัดรัสเซียมาก
"ซินดี้ซิสเตอร์สวัสดี๊ค่าาาาาาาา"
เสียงทักพี่ซินเด้ดังลั่นใต้ถุนคณะด้วยฝีมือของพวกหยกทอมตัวเล็กที่อยู่กลุ่มเดียวกับผมตอนแรกพบ ในกลุ่มนี้ก็มีหมีตุ๊ดหัวฟู ใบเฟิร์นกระเทยสุดสวยที่เป็นน้องจังหวัดพี่ซินเด้ แก๊ง สาว สาว สาว ที่พวกมันสถาปนาตัวเองขึ้นมาว่าเก๋กู๊ดที่สุดในภาคของแรร์ไอเทมที่หาไม่ได้จากที่ไหนในปฐพี พวกมันวิ่งเข้ามาหาพี่แพรวแบบสโลโมชั่นแล้วค่อย ๆ ย่อตัวลงถอนสายบัว ซึ่งพี่แพรวแกก็เล่นด้วยแกลุกขึ้นยืนแล้วถอนสายบัวย่อซะเข่าชิดพื้น
รู้ความจริงก็วันนี้แหละครับว่าคนสวยมักจะบ้า
"สวัสดี๊ค่ามายซิส มากันแต่เช้าเลยนะคะ"
"วันนี้มีเรียนเช้าค่ะซินดี้ซิสเตอร์"
หยกเดินมากอดพี่แพรวเบา ๆ ผมแอบเห็นพี่โฟล์คคิ้วกระตุกนิด ๆ ด้วยแหละ
"ว๊ายพี่คนหล่อของหมี"
อิหมีเห็นพี่โฟล์คก็วิ่งเข้าไปหาพี่โฟล์คแกรีบควักพระออกมาแล้วชูไปตรงหน้า
"อย่านะเว้ยกูมีพระ"
"กรี๊ดพี่โฟล์คอ่ะ หมีไม่ใช่ผีนะคะ"
"อ่าวเรอะ โทษทีมึงเหมือนมากไปหน่อย"
พวกผมขำ พี่โฟล์คก็ยิ้มน้อย ๆ ส่วนหมีมันทำท่ากระเง้ากระงอดแล้วเดินไปกอดแขนพี่แก
"ข่นใจร้าย"
มันทำท่าเบียดนม?ที่ไม่มีของตัวเองกับแขนพี่โฟล์คจนใบเฟิร์นมันทนไม่ได้จิกหัวฟู ๆ ของเพื่อนมันให้ออกมาห่าง ๆ
"น้อย ๆ หน่อยค่ะอีหมีนั่นผัวพี่กู"
พี่แพรวโบกมือไม่ถือสาหมีมันเลยยิ้มกว้างเพราะมันบอกว่าชอบผู้ชายหุ่นแบบพี่โฟล์ค มันบอกว่าแวบแรกที่เห็นเหมือนรักแรกพบแต่พอรู้ว่าพี่แกเป็นแฟนกับพี่แพรวมันก็ทำท่าปาดน้ำตาแล้วร้องเพลงผิดที่เราเจอกันช้าาาไป ของมัมลาโคนิค
"ว่าแต่พี่ณินคนน่ารักยังไม่มาหรอคะซินดี้ซิสเตอร์"
ใบเฟิร์นถาม ตามันสอดส่ายหาทำคอยาวเหมือนกะเหรี่ยงมันไม่ได้ชอบพออะไรพี่ณินหรอกครับแต่มันชอบคนที่มักจะมากับพี่ณินต่างหาก
"พูดถึงณิน ณินก็มา"
พี่แพรวพยักเพยิดไปทางป้ายคณะเห็นพี่ณินเดินยิ้มแฉ่งเข้ามาพร้อมกับพี่คริษฐ์ขวัญใจใบเฟิร์นมัน พี่คริษฐ์เดินหล่อมาแต่ไกล คนห่าอะไรแค่ยืนหายใจอยู่เฉย ๆ ยังหล่อพ่องตาย ผมว่าตอนอยู่มัธยมพี่เขาก็หล่อมาก ๆ แล้วนะ แต่พอเข้ามหาลัยความหล่อพี่แกทะลุความยาวกำแพงเมืองจีนไปอีก
หล่อกว่าพี่มินอีกอ่ะ
"หวัดดีครับพี่ณินพี่คริษฐ์"
ผมกับไอ้โฮมพูดพร้อมกัน พี่ณินเดินมากอดคอผมจากด้านหลังเป็นเพราะผมนั่งอยู่เลยพอดีกับมือพี่แกลูบหัวผมเหมือนหมาเลย ยิ่งพอเห็นผมยู่ปากพี่ณินยิ่งชอบแกล้ง พี่คริษฐ์ก็ไม่เคยจะช่วยหรอก ตามใจพี่ณินจะตาย
"น้องจิณณ์น่ารัก"
พี่แพรวชม ผมก็เขินสิครับ มีคนน่ารักชม พี่โฟล์คกลอกตาเบ้ปากใส่เลยโดนพี่แพรวโบกเกรียนเข้าไปเงียบเลยคราวนี้ น่าสงสารพี่แกนะ แต่ก็ดูรักกันดี? รึเปล่า
"ณินมึงทำเมททิโอเสร็จยัง"
"เสร็จแล้ว"
"เอามาลอกมั่ง"
พี่โฟล์คแบมือขอ พี่แพรวตีมือใหญ่เบา ๆ เลยถูกกุมเอาไว้ ไอ้หมีกรีดร้องด้วยความอิจฉาเบา ๆ พวกผมก็ยิ้มเขิน ยิ่งเห็นแก้มพี่แพรวแดงยิ่งน่ารัก ผมถึงบอกไงว่าพี่เขาก็ดูรักกันดี พี่ณินเปิดแฟ้มหยิบใบงานส่งให้พี่โฟล์คลอกแล้วก้มหน้ามาหาผม
"กินข้าวรึยังตัวเล็ก"
"กินมาแล้วครับ"
"ไม่เห็นถามผมมั่งง่ะ"
ไอ้โฮมลงทุนกดพอสเกมไว้หันมาถามพี่ณินเสียงงอน เลยโดนพี่คริษฐ์ตบหัวไปเบา ๆ
"ขี้งอนเป็นผู้หญิงเลยนะมึง อ่ะ ๆ กูถามเอง กินข้าวรึยังครับแคระ"
"โอ้โหพี่คริษฐ์ เจ็บจี๊ดไปถึงไส้ติ่งเลยไม่ต้องพูดก็ได้พี่เจ็บชิบหาย"
พวกผมหัวเราะชอบใจ คุยกันไปเรื่อยเปื่อยใบเฟิร์นมันก็บิดทีเวลาที่พี่คริษฐ์มองหรือตอบคำถามมัน จนใกล้เวลาเรียนและเดอะแก๊งพี่ณินมาจนครบพี่คริษฐ์ถึงขอแยกตัวออกไป
"คริษฐ์อปป้ากับณินอนนี่สรุปยังไงคะ"
ใบเฟิร์นเปิดประเด็น พี่ณินขมวดคิ้วงง
"อะไรป้า ๆ นี่ ๆ นะพี่งง"
"โห่พี่ณินแม่งไม่อินเทรน อปป้ากับอนนี่พี่ ภาษาเกาหลีอ่ะเกาหลียูโน๊"
ไอ้โฮมแถลงไขเลยโดนฝ่ามือพี่ณินโบกเข้าให้
"โน๊วพ่อมึงสิกูเป็นคนไทย"
"อปป้าเอาไว้เรียกพี่ชายค่ะส่วนอนนี่เอาไว้เรียกพี่สาว"
หมีบอกความหมาย พี่ณินตาโต
"เฮ้ยแล้วไมพี่เป็นไอ้นี่ ๆ นั่นอ่ะ พี่เป็นผู้ชายนะ"
"ก็ณินอนนี่น่ารัก"
"แต่กูว่าพี่ณินหล่อ"
"บางมุมก็สวยกว่ากูอี๊ก!"
แก๊งสาวสาวสาวมันเถียงกันเองไม่ได้สนใจพี่ณินที่นั่งตาแป๋วมองพวกมันเถียงกันเลย พี่บิ๋มเพื่อนในกลุ่มพี่ณินตบไหล่เพื่อนเบา ๆ
"ทำใจนะมึง มึงคงเป็นอปป้าเฉพาะตอนมึงเล่นดนตรีเท่านั้นแหละ"
"ต๊ายณินอนนี่เล่นดนตรีเป็นด้วยหรอคะ"
ไอ้หยกทำท่ากรี๊ดกร๊าดถาม คือ...สาบานว่ามึงเป็นทอม -"-
"กูจะบอกให้ว่าตอนพี่ณินเล่นกีตาร์หล่อสัด ๆ"
ไอ้โฮมเสริม ผมพยักหน้าเห็นด้วย เห็นสูง ๆ บาง ๆ งี้พี่ณินแกก็มีความเป็นผู้ชายสูงนะครับ เล่นดนตรีได้เกือบทุกอย่างถนัดหน่อยก็กีตาร์ เท่มาก ๆ เลยตอนพี่แกเล่นอ่ะ เพียงแต่พี่ณินไม่ชอบเล่นกีฬาเลยขาวโอโม่แบบนี้
"เดี๋ยว ๆ อย่าเพิ่งเบี่ยงประเด็น ว่าไงคะณินอนนี่สรุปกับคริษฐ์อปป้านี่ยังไง"
ใบเฟิร์นวกกลับเข้าเรื่อง
"ไม่มีอะไรทั้งนั้นล่ะเพื่อนกัน"
ใบเฟิร์นทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ ผมว่าคนส่วนมากที่เห็นก็ไม่มีใครเชื่อหรอกครับเพราะพี่สองคนสนิทกันมากแบบมาก ๆ เหมือนแฟนกันยิ่งกว่าพวกที่เป็นแฟนกันจริง ๆ อีก ถ้าผมไม่รู้จักและไม่สนิทด้วยก็คงคิดแบบนั้น แต่เชื่อเถอะเขาเป็นเพื่อนกันจริงจริ๊ง
"งั้นหนูจีบพี่คริษฐ์นะ"
ใบเฟิร์นถามหยั่งเชิง พี่ณินเลิกคิ้ว พวกที่เหลือนี่ถึงกับหยุดทุกอย่างเพื่อมาฟังเลย
"ก็เอาดิ....ถ้าคริษฐ์มันเอาอ่ะนะ"
พี่ณินพูดยิ้ม ๆ ใบเฟิร์นถอนหายใจเหนื่อยหน่าย มันรู้อยู่แล้วครับว่าพี่คริษฐ์เขาชอบผู้หญิง เห็นควงแต่ละคนระดับดาวทั้งนั้น พวกผมขอแยกจากพวกพี่เพราะต้องเดินไปเรียนที่ตึกเรียนรวม เราเรียนวิชาพื้นฐานหลับ ๆ ตื่น ๆ แอร์ในห้องก็เย็นดีเหลือเกิน มุมก็ได้ หลับสบายจนหมดคาบเลยสิครับ
"แม่งเรียนได้แปบเดียวก็จะไฟนอลแล้วหรอวะ กูยังไม่ได้ตั้งตัวเลยเนี่ย รับน้องก็เพิ่งเสร็จไป"
ไอ้โฮมบ่นเมื่อพวกเราย้ายกันมากินข้าวที่โรงอาหารคณะเพื่อเรียนวิชาภาคตอนบ่าย ปีหนึ่งดีอยู่อย่างนะครับ ไปไหนก็ยกโขยงไปด้วยกันหมด เดินกันอย่างกับฝูงควาย เดินเข้ามาในโรงอาหารก็รีบวิ่งไปหาที่นั่ง เห็นพวกพี่ปีสามที่ทำท่าจะลุกก็เลยรีบไปขอเสียบ
"พี่ติณมีคนนั่งต่อมั้ยครับ"
ผมวิ่งเข้าไปหากลุ่มพี่ติณที่กำลังจะลุก พวกไอ้โฮมค่อย ๆ เดินเข้ามาเพราะตอนรับน้องกลุ่มนี้เป็นกลุ่มพี่ว้ากครับ มีแต่คนกลัว จะมีก็แต่ผมนี่แหละมั้งที่กล้าคุยกับพี่เขามากสุดขนาดไอ้โฮมที่เป็นหลานรหัสยังแอบอยู่หลังเฟรนเลย
"อ้อ เอาดิ พวกพี่กำลังจะไป อ่าวแคระแล้วมึงไปหลบหลังเพื่อนทำไม"
พี่ติณชะโงกไปถามไอ้โฮม มันค่อย ๆ โผล่หัวออกมายิ้มแหยให้
"พี่เห็นผมด้วยอ่อ"
"อ๊าวไอ้ห่าตากูไม่ได้บอด มานี่ ๆ"
เฮียแกกวักมือเรียก แต่ไอ้เพื่อนตัวดีของผมสะบัดหัวหวือ จนเฮียแกต้องเดินไปลากคอมันออกมา
"แค่ก ๆ พี่เบา ๆ ดิผมหายใจไม่ออก"
"เรียกดี ๆ ไม่มาต้องเจอแบบนี้"
พี่ติณล็อคคอไอ้โฮม สภาพตอนนี้เหมือนยักษ์รังแกคนแคระเลยครับหัวไอ้โฮมอยู่ตรงราวนมพี่ติณเองอ่ะ ทำไมเพื่อนกูเตี๊ยเตี้ยวะ
"เรียนเป็นไงกันมั่ง ใกล้ไฟนอลเตรียมอ่านหนังสือกันได้แล้ว"
พี่ติณบอก เจ้าตัวปล่อยมือจากคอไอ้โฮมแล้วบอกพวกผม เห็นไอ้โฮมมันอวดลุงรหัสมันอยู่ว่าเทพ ที่จริงก็เทพตั้งแต่พี่รหัสมันแล้ว
"ก็ดีครับเฮีย แต่กะว่าจะให้เฮียติวให้บางวิชา"
ไอ้โฮมยิ้มแฉ่งจนตาปิดอ้อนลุงมัน
"วิชาไรวะ"
"เคมหนึ่งพี่ พวกผมนี่โคตรโง่"
ผมเป็นคนบอกพี่ติณ เฮียแกพอได้ยินชื่อวิชาก็ได้แต่ยิ้มแหยโบกมือลา
"วิชานี้ไม่ไหวจริง ๆ ว่ะ กูยังผ่านมาได้แค่ บี เลย"
"โหพี่ บีนี่ก็โคตรเทพแล้ว คนป่ะวะ"
"โอ๊ยเทพไรล่ะ โน่นไปให้พี่รหัสมึงติวให้โน่นโฮมรายนั้นเค้า เอ เลยนะเว้ย"
เฮียติณบุ้ยหน้าไปทางพี่ณินที่นั่งกินข้าวอยู่กับผองเพื่อน
"ไอ้เหี้ยโฟล์คก็เก่งแต่กูว่าอย่าให้มันสอนเลย มันพูดธรรมดายังไม่ค่อยรู้เรื่อง"
พวกผมพร้อมใจกันพยักหน้าสนับสนุน พวกเฮียติณหัวเราะชอบใจก่อนจะกล่าวลาแล้วเดินออกไป ผมให้เฟรนกับปอนด์ไปซื้อข้าวกันก่อนส่วนผมกับไอ้โฮมนั่งเฝ้าโต๊ะ
"กูคงต้องพึ่งพี่ณินแล้วว่ะ แม่งไม่ไหวจริง ๆ กูไม่เข้าใจเหี้ยไรเลย"
"มึงก็ลองถามพี่แกดูสิ เขาน่าจะช่วยน้องรหัสอยู่หรอก"
ไอ้โฮมพยักหน้าแล้วก้มลงกดโทรศัพท์ ส่งสัยส่งไลน์หาพี่ณิน
"แล้วมึงอ่ะจิณณ์"
"กูว่าจะลองอ่านเองก่อนมีแค่บางเรื่องที่ไม่เข้าใจแต่ถ้ามึงจะไปติวกูขอไปด้วยนะ"
"อือ พี่ณินว่างอาทิตย์หน้าอ่ะนัดติวที่คอนโดเพราะพวกพี่เขาอ่านกันที่นั่น"
"แล้วแคลอ่ะ"
ผมถามเพราะไอ้โฮมมันอ่อนสองวิชานี้ ไอ้นี่ก็แปลกอ่อนแคลแต่เทพฟิสิกส์มาก
"กูไม่พลาด ทาบทามพี่คริษฐ์ไว้ละ"
"เออรอบคอบดีมาก"
สักครู่เฟรนกับปอนด์ก็เดินกลับมาถึงตาผมกับไอ้โฮมไปซื้อข้าวกันบ้าง ยืนคิดอยู่นานว่าจะกินอะไรดีสุดท้ายก็จบลงที่ร้านข้าวราดแกง ผมสั่งแพนงหมูกับกุนเชียงมากิน เดินไปหาไอ้โฮมที่ร้านก๋วยเตี๋ยวมันบอกให้กลับโต๊ะก่อนเลยเลยเดินมา ยังไม่ทันถึงโต๊ะก็มีคนมาขวางทาง
"ไง"
ผมถอนหายใจ ทักอย่างอื่นไม่เป็นรึไง อุตส่าห์ไม่เจอกันมาตั้งหลายเดือน วันนี้เขาอยู่ในชุดนิสิตสวมทับด้วยเสื้อกาวน์อีกชั้น ก็ยอมรับว่าดูดีล่ะนะ ข้าง ๆ กันมีผู้ชายหน้าตาหล่อคุณชายเหมือนเขายืนยิ้มเป็นมิตรอยู่ ผมก้มหัวทักทายพี่เขาเพราะมือไม่ว่างแต่อีกคนผมเมินหนีทำให้เขาฟึดฟัดไม่พอใจแถมยังกวนด้วยการขวางไม่ให้ผมเดิน
"อะไรครับ"
ผมเงยหน้ามองเขา คราวนี้อีกคนยิ้มได้
"ก็จิณณ์เมินพี่"
"อ่าวก็ไม่รู้ว่าทักผม อยู่ ๆ พี่ก็พูดลอย ๆ ใครจะรู้"
ผมยักไหล่แล้วเบี่ยงตัวเดินหนี คิดว่าเขาจะทำอะไรนอกเสียจากเดินอยู่ข้าง ๆ ผมจนถึงโต๊ะ เฟรนกับปอนด์มองเขางง ๆ แต่ก็ยกมือไหว้เพราะจำได้ว่าเขาคือพี่ชายพี่ณิน
"นั่งด้วยนะน้อง ๆ"
"เรื่องสิ ทำไมพี่ไม่ไปนั่งกับเพื่อนพี่ล่ะ"
ผมบอก พยายามมองหาเพื่อนเขาคนเมื่อสักครู่แต่ก็ไม่เจอ
"อินมันไปทำธุระที่วิศวะแล้ว พี่หิวข้าวจะตายเลยขอมากินก่อน"
"งั้นก็ไปนั่งกับน้องพี่สิ"
ผมบุ้ยหน้าไปทางพี่ณิน ที่กำลังจะลุก
"ไม่เห็นหรอว่าณินลุกแล้ว และก็มีคนมานั่งแทนแล้วอ่ะ"
"อะ....เอ่อ นั่งด้วยกันก็ได้ครับพี่.."
"พี่ชื่อมินครับ"
"ครับพี่มิน นั่งเลยครับพี่"
ผมสะบัดหน้าไปมองปอนด์ตาเขียว มันมองหน้าผมกลับเหรอหรา ไม่ต้องมาแบ๊วใส่กูเลยมึง แม่ง สุดท้ายก็ต้องจำใจให้เขานั่งด้วย เขาลุกไปซื้อข้าวพอดีกับที่ไอ้โฮมกลับมา
"มาได้ไงวะ"
มันกระซิบถาม ผมส่ายหน้า
"ไม่รู้อยู่ดี ๆ ก็ดักหน้ากูแล้วก็มาขอนั่งด้วย"
ไอ้โฮมมันอมยิ้มอย่างมีเลสนัย
"กูว่างานนี้มีเงี่ยนงำ"
"เงี่ยนพ่องไอ้สัด ไม่มีไรทั้งนั้นแหละ"
"เอ๋าเผื่อบางทีจะรีเทิร์น"
"เงียบปากไปเลยมึง!"
"ซุปซิบไรวะบอกกูมั่งดิ"
ไอ้ปอนด์ถามจากฝั่งตรงข้าม
"ไม่เสือกดิปอนด์"
"สัดโฮมกูขอให้มึงเตี้ยกว่าเดิม"
"ไอ้เหี้ยยย เอาลูกชิ้นกูคืนมาาา"
ไอ้โฮมร้องโหยหวนเพราะไอ้ปอนด์ขโมยลูกชิ้นมันไป มันพยายามแย่งคืนแต่ด้วยความที่มือสั้นเลยอด ไอ้ปอนด์ส่งลูกชิ้นเข้าปากเป็นที่เรียบร้อย
"จิณณ์ไม่ถูกกับพี่เขาหรอ"
เฟรนถามหลังจากที่เจ้าตัวเงียบอยู่นาน ผมส่ายหน้าปฏิเสธ
"ป่าวหรอก ก็ไม่เชิง"
"อย่างนั้นหรอ"
"อือ รีบกินข้าวเหอะเดี๋ยวหมดเวลาพัก"
พวกผมลงมือกินข้าวแปบเดียวเขาก็เดินกลับมานั่งข้างผมอีกฝั่ง เขาวางจานข้าวหมูกรอบลงตามด้วยน้ำโค้ก ไอ้โฮมเห็นแล้วตาโต
"เฮ้ยทำไมพี่มินได้หมูเยอะจังอ่ะพี่ สั่งพิเศษหรอ"
"สั่งธรรมดา แต่พอดีพี่หล่อ"
"โอเคซึ้ง!!"
ไอ้โฮมกับไอ้ปอนด์พูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ผมขำแบบหมั่นไส้ เออไม่หล่อมั่งให้มันรู้ไป แล้วดูไม่กินแตงกวาแทนที่จะบอกแม่ค้าว่าไม่เอาดันมาเขี่ยทิ้งให้เสียดายของ
"เอามา"
"หืม?"
"แตงกวา"
ผมตอบสั้น ๆ เขายิ้มกว้างก่อนจะตักแตงกวามาใส่จานผมแล้วถือวิสาสะตักหมูสามชั้นที่ผมเขี่ยไว้ข้างจานไปกิน ระหว่างผมกับเขามีแต่ความเงียบแต่ผมรับรู้ได้ถึงสายตาอยากรู้อยากเห็นของไอ้ปอนด์และไอ้โฮมส่วนเฟรนแค่ขมวดคิ้วมองมาเฉย ๆ
ผมกำมือแน่นเพราะเผลอทำอะไรที่ไม่ควรทำออกไป ถ้าพี่ไนล์รู้ต้องโดนตบบ้องหูไหลแน่ ๆ แต่ทำไงได้เล่า มันเผลอนี่เพราะปกติของผมกับเขาเป็นแบบนั้น แม่งเอ๊ยลืมตัวไปอีกกู ยิ่งเห็นสีหน้ายิ้มแย้มของเขาผมยิ่งหมั่นใส้ จะอะไรนักหนา
"ใกล้สอบแล้วอ่านหนังสือไว้แต่เนิ่น ๆ ก็ดีนะ ถ้าไม่เข้าใจวิชาไหนก็โทรมาหรือไลน์มาถามก็ได้...
ยังใช้เบอร์เดิม"
ทิ้งท้ายพร้อมกับความอบอุ่นจากฝ่ามือใหญ่ประทับลงบนหัวผม เขายิ้มกว้างแล้วเดินจากไป
"ฮั่น ๆ ๆ ๆ ๆ มีไรก็โทรมานะยังใช้เบอร์เดิม อื้อหืออออ อ่อยกันชัด ๆ"
ไอ้โฮม ไอ้เพื่อนเวรผิวปากแซว ปอนด์ยิ้มล้อ ส่วนเฟรนมองหน้าผมอย่างสงสัย
"พี่เขาจีบจิณณ์หรอ"
เฟรนถามขึ้นขณะที่เราเดินกลับมายังตึกภาคเพื่อเรียนวิชาตอนบ่าย ผมถอนหายใจแล้วส่ายหัวแต่ไอ้โฮมก็ปากหมาตอบแทนไปอีก
"เรียกว่าจีบอีกครั้งน่าจะดีกว่า"
"คือยังไงไม่เข้าใจ"
"เงียบปากไปเลยไปไอ้โฮม ไม่มีไรหรอกเฟรนมันเพ้อเจ้อน่ะ ขึ้นเรียนกันเถอะ"
ผมบ่ายเบี่ยงแล้วคว้าคอไอ้โฮมลากขึ้นบันได้ ไอ้ห่านี่ผีเจาะปากมาพูดจริง ๆ
"มึงจะปิดคนอื่นทำไมวะ"
โฮมมันถามผมเบา ๆ ตอนนี้เรานั่งรออาจารย์อยู่ในห้อง ผมนั่งริมกำแพงถัดมาเป็นโฮมแล้วก็เฟรนส่วนปอนด์นั่งกับเพื่อนอีกฝั่งหนึ่ง
"ไม่ได้ปิดแต่ก็ไม่อยากเปิด"
"อะไรของมึงวะจิณณ์"
"เรื่องของกูกับเขามันจบไปนานแล้วป่ะวะ กูไม่อยากรื้อฟื้น"
ไอ้โฮมถอนหายใจก่อนจะบีบไหล่ผมเบา ๆ
"ใช่ เรื่องของมึงกับพี่เขาจบไปนานเป็นปีแล้ว แต่จิณณ์ถ้าอย่างนั้นมึงตอบกูได้ไหมว่าทำไมมึงยังจำ"
"กู..."
"
เพราะมึงไม่เคยลืมพี่มินเลยไงล่ะ"
To...chapter 4
ลงถี่ไปเนอะ แต่กะไว้ว่าจะลงบ่อย ๆ เช่นวันนี้ลงไว้ก่อนพรุ่งนี้เลิกงานดึกและเน็ตที่หอกากเหลือเกิน ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ด้วยรักจากไต ปลื้มใจมั่ก ฮี่ๆๆๆ เจอกันวันที่ 8 ค่าาา
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
