:. Ex - boyfriend ♡ อย่าบอกใครว่าเรา (เคย) รักกัน บทที่ 12 update : 080316 P.6
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: :. Ex - boyfriend ♡ อย่าบอกใครว่าเรา (เคย) รักกัน บทที่ 12 update : 080316 P.6  (อ่าน 42354 ครั้ง)

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7524
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
เกิดอะไรขึ้นกันนะ

ออฟไลน์ omelet

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 103
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-2
ชอบแนวนี้จังค่ะ

สงสัยว่าเคยเกิดไรขึ้น ถ้าหวานกันน่าจะน่ารักมากแน่เลย 55

ออฟไลน์ _mysecretlove

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 141
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +153/-2
Ex - Boyfreind
อย่าบอกใคร ♡ ว่าเรา (เคย) รักกัน
03




คำขอของผมเป็นจริง ตั้งแต่เปิดเทอมมาจนจะสองเดือนแล้วยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเขาเลย ซึ่งถือว่าเป็นลางดีมากที่เราสองคนไม่ต้องเจอกัน แม้ว่าผมจะเจอกับพี่ณินทุกวัน พี่ณินก็ดีแสนดีเจอกันก็มีขนมของโปรดมาให้ตลอดเลยจนไอ้โฮมที่เป็นน้องรหัสถึงกับงอนเพราะผมได้มากกว่ามัน ฮ่า ๆ




ผมเพิ่งรู้ว่าจริง ๆ แล้วชื่อของพี่ซินเด้เป็นชื่อปลอม ก็ว่าอยู่คนบ้าไรชื่อนั้น ที่จริงพี่เขาชื่อพี่แพรวครับเป็นแฟนกับพี่โฟล์ค พี่โฟลค์เป็นใคร ก็ไอ้พี่คนหล่อไง เป็นคู่ที่ฮาร์ทคอร์มากครับเห็นพี่แพรวแกจิกหัวทุกวัน พวกพี่เขาเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับพี่ณิน ผมเลยสนิทกับพวกพี่เขาไปด้วย




วันนี้ก็เหมือนกัน ผมลงจากรถพี่ไนล์มาเดินเข้าใต้ถุนคณะก็เห็นไอ้โฮมนั่งอยู่กับพี่โฟล์คพี่แพรว ผมเลยเดินเข้าไปนั่งข้างไอ้โฮม




"พี่โฟล์คพี่ซินเด้หวัดดีครับ"




ผมยกมือไหว้พอเป็นพิธีพี่สองคนเงยหน้าขึ้นจากงานโบกมือทักทายเบา ๆ แล้วก้มลงทำงานต่อ ไอ้โฮมกำลังหน้าเคร่งกับเกมส์เศรษฐีในมือถือ




"เพิ่งเปิดเทอมแปบเดียวเองนะพี่ มีงานแล้วหรอ"




ผมชะโงกหน้าไปดูใบงานของพี่โฟล์ค เห็นวาดกราฟคำนวณอะไรอยู่ก็ไม่รู้ ที่จริงก็ไม่นิดหรอกเปิดมาสองเดือนแล้วแต่ผมเห็นว่ามันยังต้นเทอมอยู่เลยต่างหากถึงแม้จะผ่านมิดเทอมไปแล้วก็เถอะ




"เออสิ แม่งเจสั่งงานตั้งแต่คาบแรกที่เข้ายาวไปถึงไฟนอล"




พี่โฟล์คบ่น เจนี่คือชื่ออาจารย์นะครับ พี่โฟล์คแกเรียกซะนรกเกือบแดกกบาล พี่ซินเด้เล่าให้ฟังว่าพี่แกเคยมีประวัติกับอาจารย์แก เขาเลยไม่ค่อยถูกกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง แต่ก็ไม่เกี่ยวกับเกรดหรอกนะครับ อาจารย์ก็คืออาจารย์ แกมีความเป็นกลาง แค่คะแนนจิตพิสัยไอ้พี่โฟล์คมันเป็นศูนย์แต่คะแนนสอบมันได้เต็มเท่านั้นเอ๊ง!




โหดสัดรัสเซียมาก




"ซินดี้ซิสเตอร์สวัสดี๊ค่าาาาาาาา"




เสียงทักพี่ซินเด้ดังลั่นใต้ถุนคณะด้วยฝีมือของพวกหยกทอมตัวเล็กที่อยู่กลุ่มเดียวกับผมตอนแรกพบ ในกลุ่มนี้ก็มีหมีตุ๊ดหัวฟู ใบเฟิร์นกระเทยสุดสวยที่เป็นน้องจังหวัดพี่ซินเด้ แก๊ง สาว สาว สาว ที่พวกมันสถาปนาตัวเองขึ้นมาว่าเก๋กู๊ดที่สุดในภาคของแรร์ไอเทมที่หาไม่ได้จากที่ไหนในปฐพี พวกมันวิ่งเข้ามาหาพี่แพรวแบบสโลโมชั่นแล้วค่อย ๆ ย่อตัวลงถอนสายบัว ซึ่งพี่แพรวแกก็เล่นด้วยแกลุกขึ้นยืนแล้วถอนสายบัวย่อซะเข่าชิดพื้น




รู้ความจริงก็วันนี้แหละครับว่าคนสวยมักจะบ้า




"สวัสดี๊ค่ามายซิส มากันแต่เช้าเลยนะคะ"




"วันนี้มีเรียนเช้าค่ะซินดี้ซิสเตอร์"




หยกเดินมากอดพี่แพรวเบา ๆ ผมแอบเห็นพี่โฟล์คคิ้วกระตุกนิด ๆ ด้วยแหละ




"ว๊ายพี่คนหล่อของหมี"




อิหมีเห็นพี่โฟล์คก็วิ่งเข้าไปหาพี่โฟล์คแกรีบควักพระออกมาแล้วชูไปตรงหน้า




"อย่านะเว้ยกูมีพระ"




"กรี๊ดพี่โฟล์คอ่ะ หมีไม่ใช่ผีนะคะ"




"อ่าวเรอะ โทษทีมึงเหมือนมากไปหน่อย"




พวกผมขำ พี่โฟล์คก็ยิ้มน้อย ๆ ส่วนหมีมันทำท่ากระเง้ากระงอดแล้วเดินไปกอดแขนพี่แก




"ข่นใจร้าย"




มันทำท่าเบียดนม?ที่ไม่มีของตัวเองกับแขนพี่โฟล์คจนใบเฟิร์นมันทนไม่ได้จิกหัวฟู ๆ ของเพื่อนมันให้ออกมาห่าง ๆ




"น้อย ๆ หน่อยค่ะอีหมีนั่นผัวพี่กู"




พี่แพรวโบกมือไม่ถือสาหมีมันเลยยิ้มกว้างเพราะมันบอกว่าชอบผู้ชายหุ่นแบบพี่โฟล์ค มันบอกว่าแวบแรกที่เห็นเหมือนรักแรกพบแต่พอรู้ว่าพี่แกเป็นแฟนกับพี่แพรวมันก็ทำท่าปาดน้ำตาแล้วร้องเพลงผิดที่เราเจอกันช้าาาไป ของมัมลาโคนิค




"ว่าแต่พี่ณินคนน่ารักยังไม่มาหรอคะซินดี้ซิสเตอร์"




ใบเฟิร์นถาม ตามันสอดส่ายหาทำคอยาวเหมือนกะเหรี่ยงมันไม่ได้ชอบพออะไรพี่ณินหรอกครับแต่มันชอบคนที่มักจะมากับพี่ณินต่างหาก




"พูดถึงณิน ณินก็มา"




พี่แพรวพยักเพยิดไปทางป้ายคณะเห็นพี่ณินเดินยิ้มแฉ่งเข้ามาพร้อมกับพี่คริษฐ์ขวัญใจใบเฟิร์นมัน พี่คริษฐ์เดินหล่อมาแต่ไกล คนห่าอะไรแค่ยืนหายใจอยู่เฉย ๆ ยังหล่อพ่องตาย ผมว่าตอนอยู่มัธยมพี่เขาก็หล่อมาก ๆ แล้วนะ แต่พอเข้ามหาลัยความหล่อพี่แกทะลุความยาวกำแพงเมืองจีนไปอีก




หล่อกว่าพี่มินอีกอ่ะ




"หวัดดีครับพี่ณินพี่คริษฐ์"




ผมกับไอ้โฮมพูดพร้อมกัน พี่ณินเดินมากอดคอผมจากด้านหลังเป็นเพราะผมนั่งอยู่เลยพอดีกับมือพี่แกลูบหัวผมเหมือนหมาเลย ยิ่งพอเห็นผมยู่ปากพี่ณินยิ่งชอบแกล้ง พี่คริษฐ์ก็ไม่เคยจะช่วยหรอก ตามใจพี่ณินจะตาย




"น้องจิณณ์น่ารัก"




พี่แพรวชม ผมก็เขินสิครับ มีคนน่ารักชม พี่โฟล์คกลอกตาเบ้ปากใส่เลยโดนพี่แพรวโบกเกรียนเข้าไปเงียบเลยคราวนี้ น่าสงสารพี่แกนะ แต่ก็ดูรักกันดี? รึเปล่า




"ณินมึงทำเมททิโอเสร็จยัง"




"เสร็จแล้ว"




"เอามาลอกมั่ง"




พี่โฟล์คแบมือขอ พี่แพรวตีมือใหญ่เบา ๆ เลยถูกกุมเอาไว้ ไอ้หมีกรีดร้องด้วยความอิจฉาเบา ๆ พวกผมก็ยิ้มเขิน ยิ่งเห็นแก้มพี่แพรวแดงยิ่งน่ารัก ผมถึงบอกไงว่าพี่เขาก็ดูรักกันดี พี่ณินเปิดแฟ้มหยิบใบงานส่งให้พี่โฟล์คลอกแล้วก้มหน้ามาหาผม




"กินข้าวรึยังตัวเล็ก"




"กินมาแล้วครับ"




"ไม่เห็นถามผมมั่งง่ะ"




ไอ้โฮมลงทุนกดพอสเกมไว้หันมาถามพี่ณินเสียงงอน เลยโดนพี่คริษฐ์ตบหัวไปเบา ๆ




"ขี้งอนเป็นผู้หญิงเลยนะมึง อ่ะ ๆ กูถามเอง กินข้าวรึยังครับแคระ"




"โอ้โหพี่คริษฐ์ เจ็บจี๊ดไปถึงไส้ติ่งเลยไม่ต้องพูดก็ได้พี่เจ็บชิบหาย"




พวกผมหัวเราะชอบใจ คุยกันไปเรื่อยเปื่อยใบเฟิร์นมันก็บิดทีเวลาที่พี่คริษฐ์มองหรือตอบคำถามมัน จนใกล้เวลาเรียนและเดอะแก๊งพี่ณินมาจนครบพี่คริษฐ์ถึงขอแยกตัวออกไป




"คริษฐ์อปป้ากับณินอนนี่สรุปยังไงคะ"




ใบเฟิร์นเปิดประเด็น พี่ณินขมวดคิ้วงง




"อะไรป้า ๆ นี่ ๆ นะพี่งง"




"โห่พี่ณินแม่งไม่อินเทรน อปป้ากับอนนี่พี่ ภาษาเกาหลีอ่ะเกาหลียูโน๊"




ไอ้โฮมแถลงไขเลยโดนฝ่ามือพี่ณินโบกเข้าให้




"โน๊วพ่อมึงสิกูเป็นคนไทย"




"อปป้าเอาไว้เรียกพี่ชายค่ะส่วนอนนี่เอาไว้เรียกพี่สาว"




หมีบอกความหมาย พี่ณินตาโต




"เฮ้ยแล้วไมพี่เป็นไอ้นี่ ๆ นั่นอ่ะ พี่เป็นผู้ชายนะ"




"ก็ณินอนนี่น่ารัก"




"แต่กูว่าพี่ณินหล่อ"




"บางมุมก็สวยกว่ากูอี๊ก!"




แก๊งสาวสาวสาวมันเถียงกันเองไม่ได้สนใจพี่ณินที่นั่งตาแป๋วมองพวกมันเถียงกันเลย พี่บิ๋มเพื่อนในกลุ่มพี่ณินตบไหล่เพื่อนเบา ๆ




"ทำใจนะมึง มึงคงเป็นอปป้าเฉพาะตอนมึงเล่นดนตรีเท่านั้นแหละ"




"ต๊ายณินอนนี่เล่นดนตรีเป็นด้วยหรอคะ"




ไอ้หยกทำท่ากรี๊ดกร๊าดถาม คือ...สาบานว่ามึงเป็นทอม -"-




"กูจะบอกให้ว่าตอนพี่ณินเล่นกีตาร์หล่อสัด ๆ"




ไอ้โฮมเสริม ผมพยักหน้าเห็นด้วย เห็นสูง ๆ บาง ๆ งี้พี่ณินแกก็มีความเป็นผู้ชายสูงนะครับ เล่นดนตรีได้เกือบทุกอย่างถนัดหน่อยก็กีตาร์ เท่มาก ๆ เลยตอนพี่แกเล่นอ่ะ เพียงแต่พี่ณินไม่ชอบเล่นกีฬาเลยขาวโอโม่แบบนี้




"เดี๋ยว ๆ อย่าเพิ่งเบี่ยงประเด็น ว่าไงคะณินอนนี่สรุปกับคริษฐ์อปป้านี่ยังไง"




ใบเฟิร์นวกกลับเข้าเรื่อง




"ไม่มีอะไรทั้งนั้นล่ะเพื่อนกัน"




ใบเฟิร์นทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ ผมว่าคนส่วนมากที่เห็นก็ไม่มีใครเชื่อหรอกครับเพราะพี่สองคนสนิทกันมากแบบมาก ๆ เหมือนแฟนกันยิ่งกว่าพวกที่เป็นแฟนกันจริง ๆ อีก ถ้าผมไม่รู้จักและไม่สนิทด้วยก็คงคิดแบบนั้น แต่เชื่อเถอะเขาเป็นเพื่อนกันจริงจริ๊ง




"งั้นหนูจีบพี่คริษฐ์นะ"




ใบเฟิร์นถามหยั่งเชิง พี่ณินเลิกคิ้ว พวกที่เหลือนี่ถึงกับหยุดทุกอย่างเพื่อมาฟังเลย




"ก็เอาดิ....ถ้าคริษฐ์มันเอาอ่ะนะ"




พี่ณินพูดยิ้ม ๆ ใบเฟิร์นถอนหายใจเหนื่อยหน่าย มันรู้อยู่แล้วครับว่าพี่คริษฐ์เขาชอบผู้หญิง เห็นควงแต่ละคนระดับดาวทั้งนั้น พวกผมขอแยกจากพวกพี่เพราะต้องเดินไปเรียนที่ตึกเรียนรวม เราเรียนวิชาพื้นฐานหลับ ๆ ตื่น ๆ แอร์ในห้องก็เย็นดีเหลือเกิน มุมก็ได้ หลับสบายจนหมดคาบเลยสิครับ




"แม่งเรียนได้แปบเดียวก็จะไฟนอลแล้วหรอวะ กูยังไม่ได้ตั้งตัวเลยเนี่ย รับน้องก็เพิ่งเสร็จไป"




ไอ้โฮมบ่นเมื่อพวกเราย้ายกันมากินข้าวที่โรงอาหารคณะเพื่อเรียนวิชาภาคตอนบ่าย ปีหนึ่งดีอยู่อย่างนะครับ ไปไหนก็ยกโขยงไปด้วยกันหมด เดินกันอย่างกับฝูงควาย เดินเข้ามาในโรงอาหารก็รีบวิ่งไปหาที่นั่ง เห็นพวกพี่ปีสามที่ทำท่าจะลุกก็เลยรีบไปขอเสียบ




"พี่ติณมีคนนั่งต่อมั้ยครับ"




ผมวิ่งเข้าไปหากลุ่มพี่ติณที่กำลังจะลุก พวกไอ้โฮมค่อย ๆ เดินเข้ามาเพราะตอนรับน้องกลุ่มนี้เป็นกลุ่มพี่ว้ากครับ มีแต่คนกลัว จะมีก็แต่ผมนี่แหละมั้งที่กล้าคุยกับพี่เขามากสุดขนาดไอ้โฮมที่เป็นหลานรหัสยังแอบอยู่หลังเฟรนเลย




"อ้อ เอาดิ พวกพี่กำลังจะไป อ่าวแคระแล้วมึงไปหลบหลังเพื่อนทำไม"




พี่ติณชะโงกไปถามไอ้โฮม มันค่อย ๆ โผล่หัวออกมายิ้มแหยให้




"พี่เห็นผมด้วยอ่อ"




"อ๊าวไอ้ห่าตากูไม่ได้บอด มานี่ ๆ"




เฮียแกกวักมือเรียก แต่ไอ้เพื่อนตัวดีของผมสะบัดหัวหวือ จนเฮียแกต้องเดินไปลากคอมันออกมา




"แค่ก ๆ พี่เบา ๆ ดิผมหายใจไม่ออก"




"เรียกดี ๆ ไม่มาต้องเจอแบบนี้"




พี่ติณล็อคคอไอ้โฮม สภาพตอนนี้เหมือนยักษ์รังแกคนแคระเลยครับหัวไอ้โฮมอยู่ตรงราวนมพี่ติณเองอ่ะ ทำไมเพื่อนกูเตี๊ยเตี้ยวะ




"เรียนเป็นไงกันมั่ง ใกล้ไฟนอลเตรียมอ่านหนังสือกันได้แล้ว"




พี่ติณบอก เจ้าตัวปล่อยมือจากคอไอ้โฮมแล้วบอกพวกผม เห็นไอ้โฮมมันอวดลุงรหัสมันอยู่ว่าเทพ ที่จริงก็เทพตั้งแต่พี่รหัสมันแล้ว




"ก็ดีครับเฮีย แต่กะว่าจะให้เฮียติวให้บางวิชา"




ไอ้โฮมยิ้มแฉ่งจนตาปิดอ้อนลุงมัน




"วิชาไรวะ"




"เคมหนึ่งพี่ พวกผมนี่โคตรโง่"




ผมเป็นคนบอกพี่ติณ เฮียแกพอได้ยินชื่อวิชาก็ได้แต่ยิ้มแหยโบกมือลา




"วิชานี้ไม่ไหวจริง ๆ ว่ะ กูยังผ่านมาได้แค่ บี เลย"




"โหพี่ บีนี่ก็โคตรเทพแล้ว คนป่ะวะ"




"โอ๊ยเทพไรล่ะ โน่นไปให้พี่รหัสมึงติวให้โน่นโฮมรายนั้นเค้า เอ เลยนะเว้ย"




เฮียติณบุ้ยหน้าไปทางพี่ณินที่นั่งกินข้าวอยู่กับผองเพื่อน




"ไอ้เหี้ยโฟล์คก็เก่งแต่กูว่าอย่าให้มันสอนเลย มันพูดธรรมดายังไม่ค่อยรู้เรื่อง"




พวกผมพร้อมใจกันพยักหน้าสนับสนุน พวกเฮียติณหัวเราะชอบใจก่อนจะกล่าวลาแล้วเดินออกไป ผมให้เฟรนกับปอนด์ไปซื้อข้าวกันก่อนส่วนผมกับไอ้โฮมนั่งเฝ้าโต๊ะ




"กูคงต้องพึ่งพี่ณินแล้วว่ะ แม่งไม่ไหวจริง ๆ กูไม่เข้าใจเหี้ยไรเลย"




"มึงก็ลองถามพี่แกดูสิ เขาน่าจะช่วยน้องรหัสอยู่หรอก"




ไอ้โฮมพยักหน้าแล้วก้มลงกดโทรศัพท์ ส่งสัยส่งไลน์หาพี่ณิน




"แล้วมึงอ่ะจิณณ์"




"กูว่าจะลองอ่านเองก่อนมีแค่บางเรื่องที่ไม่เข้าใจแต่ถ้ามึงจะไปติวกูขอไปด้วยนะ"




"อือ พี่ณินว่างอาทิตย์หน้าอ่ะนัดติวที่คอนโดเพราะพวกพี่เขาอ่านกันที่นั่น"




"แล้วแคลอ่ะ"




ผมถามเพราะไอ้โฮมมันอ่อนสองวิชานี้ ไอ้นี่ก็แปลกอ่อนแคลแต่เทพฟิสิกส์มาก




"กูไม่พลาด ทาบทามพี่คริษฐ์ไว้ละ"




"เออรอบคอบดีมาก"




สักครู่เฟรนกับปอนด์ก็เดินกลับมาถึงตาผมกับไอ้โฮมไปซื้อข้าวกันบ้าง ยืนคิดอยู่นานว่าจะกินอะไรดีสุดท้ายก็จบลงที่ร้านข้าวราดแกง ผมสั่งแพนงหมูกับกุนเชียงมากิน เดินไปหาไอ้โฮมที่ร้านก๋วยเตี๋ยวมันบอกให้กลับโต๊ะก่อนเลยเลยเดินมา ยังไม่ทันถึงโต๊ะก็มีคนมาขวางทาง




"ไง"




ผมถอนหายใจ ทักอย่างอื่นไม่เป็นรึไง อุตส่าห์ไม่เจอกันมาตั้งหลายเดือน วันนี้เขาอยู่ในชุดนิสิตสวมทับด้วยเสื้อกาวน์อีกชั้น ก็ยอมรับว่าดูดีล่ะนะ ข้าง ๆ กันมีผู้ชายหน้าตาหล่อคุณชายเหมือนเขายืนยิ้มเป็นมิตรอยู่ ผมก้มหัวทักทายพี่เขาเพราะมือไม่ว่างแต่อีกคนผมเมินหนีทำให้เขาฟึดฟัดไม่พอใจแถมยังกวนด้วยการขวางไม่ให้ผมเดิน




"อะไรครับ"




ผมเงยหน้ามองเขา คราวนี้อีกคนยิ้มได้




"ก็จิณณ์เมินพี่"




"อ่าวก็ไม่รู้ว่าทักผม อยู่ ๆ พี่ก็พูดลอย ๆ ใครจะรู้"




ผมยักไหล่แล้วเบี่ยงตัวเดินหนี คิดว่าเขาจะทำอะไรนอกเสียจากเดินอยู่ข้าง ๆ ผมจนถึงโต๊ะ เฟรนกับปอนด์มองเขางง ๆ แต่ก็ยกมือไหว้เพราะจำได้ว่าเขาคือพี่ชายพี่ณิน




"นั่งด้วยนะน้อง ๆ"




"เรื่องสิ ทำไมพี่ไม่ไปนั่งกับเพื่อนพี่ล่ะ"




ผมบอก พยายามมองหาเพื่อนเขาคนเมื่อสักครู่แต่ก็ไม่เจอ




"อินมันไปทำธุระที่วิศวะแล้ว พี่หิวข้าวจะตายเลยขอมากินก่อน"




"งั้นก็ไปนั่งกับน้องพี่สิ"




ผมบุ้ยหน้าไปทางพี่ณิน ที่กำลังจะลุก




"ไม่เห็นหรอว่าณินลุกแล้ว และก็มีคนมานั่งแทนแล้วอ่ะ"




"อะ....เอ่อ นั่งด้วยกันก็ได้ครับพี่.."




"พี่ชื่อมินครับ"




"ครับพี่มิน นั่งเลยครับพี่"




ผมสะบัดหน้าไปมองปอนด์ตาเขียว มันมองหน้าผมกลับเหรอหรา ไม่ต้องมาแบ๊วใส่กูเลยมึง แม่ง สุดท้ายก็ต้องจำใจให้เขานั่งด้วย เขาลุกไปซื้อข้าวพอดีกับที่ไอ้โฮมกลับมา




"มาได้ไงวะ"




มันกระซิบถาม ผมส่ายหน้า




"ไม่รู้อยู่ดี ๆ ก็ดักหน้ากูแล้วก็มาขอนั่งด้วย"




ไอ้โฮมมันอมยิ้มอย่างมีเลสนัย




"กูว่างานนี้มีเงี่ยนงำ"




"เงี่ยนพ่องไอ้สัด ไม่มีไรทั้งนั้นแหละ"




"เอ๋าเผื่อบางทีจะรีเทิร์น"




"เงียบปากไปเลยมึง!"




"ซุปซิบไรวะบอกกูมั่งดิ"




ไอ้ปอนด์ถามจากฝั่งตรงข้าม




"ไม่เสือกดิปอนด์"




"สัดโฮมกูขอให้มึงเตี้ยกว่าเดิม"




"ไอ้เหี้ยยย เอาลูกชิ้นกูคืนมาาา"




ไอ้โฮมร้องโหยหวนเพราะไอ้ปอนด์ขโมยลูกชิ้นมันไป มันพยายามแย่งคืนแต่ด้วยความที่มือสั้นเลยอด ไอ้ปอนด์ส่งลูกชิ้นเข้าปากเป็นที่เรียบร้อย




"จิณณ์ไม่ถูกกับพี่เขาหรอ"




เฟรนถามหลังจากที่เจ้าตัวเงียบอยู่นาน ผมส่ายหน้าปฏิเสธ




"ป่าวหรอก ก็ไม่เชิง"




"อย่างนั้นหรอ"




"อือ รีบกินข้าวเหอะเดี๋ยวหมดเวลาพัก"




พวกผมลงมือกินข้าวแปบเดียวเขาก็เดินกลับมานั่งข้างผมอีกฝั่ง เขาวางจานข้าวหมูกรอบลงตามด้วยน้ำโค้ก ไอ้โฮมเห็นแล้วตาโต




"เฮ้ยทำไมพี่มินได้หมูเยอะจังอ่ะพี่ สั่งพิเศษหรอ"




"สั่งธรรมดา แต่พอดีพี่หล่อ"




"โอเคซึ้ง!!"




ไอ้โฮมกับไอ้ปอนด์พูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ผมขำแบบหมั่นไส้ เออไม่หล่อมั่งให้มันรู้ไป แล้วดูไม่กินแตงกวาแทนที่จะบอกแม่ค้าว่าไม่เอาดันมาเขี่ยทิ้งให้เสียดายของ




"เอามา"




"หืม?"




"แตงกวา"




ผมตอบสั้น ๆ เขายิ้มกว้างก่อนจะตักแตงกวามาใส่จานผมแล้วถือวิสาสะตักหมูสามชั้นที่ผมเขี่ยไว้ข้างจานไปกิน ระหว่างผมกับเขามีแต่ความเงียบแต่ผมรับรู้ได้ถึงสายตาอยากรู้อยากเห็นของไอ้ปอนด์และไอ้โฮมส่วนเฟรนแค่ขมวดคิ้วมองมาเฉย ๆ




ผมกำมือแน่นเพราะเผลอทำอะไรที่ไม่ควรทำออกไป ถ้าพี่ไนล์รู้ต้องโดนตบบ้องหูไหลแน่ ๆ แต่ทำไงได้เล่า มันเผลอนี่เพราะปกติของผมกับเขาเป็นแบบนั้น แม่งเอ๊ยลืมตัวไปอีกกู ยิ่งเห็นสีหน้ายิ้มแย้มของเขาผมยิ่งหมั่นใส้ จะอะไรนักหนา




"ใกล้สอบแล้วอ่านหนังสือไว้แต่เนิ่น ๆ ก็ดีนะ ถ้าไม่เข้าใจวิชาไหนก็โทรมาหรือไลน์มาถามก็ได้...ยังใช้เบอร์เดิม"




ทิ้งท้ายพร้อมกับความอบอุ่นจากฝ่ามือใหญ่ประทับลงบนหัวผม เขายิ้มกว้างแล้วเดินจากไป




"ฮั่น ๆ ๆ ๆ ๆ มีไรก็โทรมานะยังใช้เบอร์เดิม อื้อหืออออ อ่อยกันชัด ๆ"




ไอ้โฮม ไอ้เพื่อนเวรผิวปากแซว ปอนด์ยิ้มล้อ ส่วนเฟรนมองหน้าผมอย่างสงสัย




"พี่เขาจีบจิณณ์หรอ"




เฟรนถามขึ้นขณะที่เราเดินกลับมายังตึกภาคเพื่อเรียนวิชาตอนบ่าย ผมถอนหายใจแล้วส่ายหัวแต่ไอ้โฮมก็ปากหมาตอบแทนไปอีก




"เรียกว่าจีบอีกครั้งน่าจะดีกว่า"




"คือยังไงไม่เข้าใจ"




"เงียบปากไปเลยไปไอ้โฮม ไม่มีไรหรอกเฟรนมันเพ้อเจ้อน่ะ ขึ้นเรียนกันเถอะ"




ผมบ่ายเบี่ยงแล้วคว้าคอไอ้โฮมลากขึ้นบันได้ ไอ้ห่านี่ผีเจาะปากมาพูดจริง ๆ




"มึงจะปิดคนอื่นทำไมวะ"




โฮมมันถามผมเบา ๆ ตอนนี้เรานั่งรออาจารย์อยู่ในห้อง ผมนั่งริมกำแพงถัดมาเป็นโฮมแล้วก็เฟรนส่วนปอนด์นั่งกับเพื่อนอีกฝั่งหนึ่ง




"ไม่ได้ปิดแต่ก็ไม่อยากเปิด"




"อะไรของมึงวะจิณณ์"




"เรื่องของกูกับเขามันจบไปนานแล้วป่ะวะ กูไม่อยากรื้อฟื้น"




ไอ้โฮมถอนหายใจก่อนจะบีบไหล่ผมเบา ๆ




"ใช่ เรื่องของมึงกับพี่เขาจบไปนานเป็นปีแล้ว แต่จิณณ์ถ้าอย่างนั้นมึงตอบกูได้ไหมว่าทำไมมึงยังจำ"




"กู..."




"เพราะมึงไม่เคยลืมพี่มินเลยไงล่ะ"





To...chapter 4




ลงถี่ไปเนอะ แต่กะไว้ว่าจะลงบ่อย ๆ เช่นวันนี้ลงไว้ก่อนพรุ่งนี้เลิกงานดึกและเน็ตที่หอกากเหลือเกิน ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ด้วยรักจากไต ปลื้มใจมั่ก ฮี่ๆๆๆ เจอกันวันที่ 8 ค่าาา



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07-12-2015 01:21:28 โดย _mysecretlove »

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
สนุกดีอยากอ่านอีก

ออฟไลน์ pannuna

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 449
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
มีคู่ใหม่ปะเนี่ยยยคู่พี่ณิน
โง้ยจีบอีกครั้ง เขิน

ออฟไลน์ Autonomyz

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 161
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-4
ค่อเฟรนนี่แอบชอบพี่มินหราาาา
แกถึงทำท่าไม่พอใจเรื่อยๆ

ออฟไลน์ นอนกินแรง

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-4
เลิกกันทำไม อยากรู้ :ling1:

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7524
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
คือดูน่ารักนะถ้าคบกัน คงรอเหตุผลที่เลิกว่าสมควรรึเปล่าเนาะ

ออฟไลน์ wonderbe

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 754
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-2
ทำไมถึงเลิกกันนนนนนนนน  :katai1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ AiiSoul

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 160
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
ทำไมถึงได้เลิกกันล่ะะะะะ

ออฟไลน์ Ouizzz

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 640
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1
อยากรู้เรื่องงงงว่าทำไมถึงเลิกกัน  :katai5:

ออฟไลน์ Kaemmiizz

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 727
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-4
เลิกกันเพราะอะไรนะ ทำไมถึงเลิก เหตผลสมควรจะให้อภัยรึป่าว ถ้าไม่ก็ส่งคนอื่นมาจีบจิณณ์เหอะ

ออฟไลน์ angelnan

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-5
เบื่อนายเอก ถ้าอยากคืนดี ก็ไม่ต้องทำโกรธอะ ลำใย ถ้าไม่อยากรื้อฟื้น ช่วยวางตัวเฉยๆหน่อย ไม่ใช่ระริก เวลาเขามาเนอะ

ออฟไลน์ pim14

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 201
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
สงสะสัยว่าเลิกกันเพราะอะไร แต่ถึงจะตัวห่างแต่ดูท่าทางว่าหัวใจไม่เคยจะห่างกัน  รอบุ้นต่อไปว่ารักนี้จะรีเทิร์นอย่างไร นายเอกน่ารัก มีแต่คนจะเข้าหา พระเอกคงต้องมีอุปสรรคในการคืนดีบ้างไรบางนะ

ออฟไลน์ Maytbb

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1763
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-4
อยากรู้เลยว่าทำไมถึงเลิกกัน ก็ยังดูมีเยื่อใยให้กันนี่   :mew2:

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
 :hao7:

ขอบคุณคนเขียนนะคะ

ออฟไลน์ oumpatta

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 169
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-43
รำคาญนายเอก ปากพูดซะดิบดี สุดท้ายเจอเค้าก็เหมือนเดิม
เอาเถอะ ถ้าจะเผลอใจอ่อนแบบนี้ก็ไม่ต้องอะไรแล้ว

อ่านแล้วลำไย

ออฟไลน์ leefever

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 190
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
สนุกค่ะ มาต่อๆ

ออฟไลน์ milkshake✰

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 817
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
ตกลงใครคู่น้องแคระคะะะ
ตอนแรกเชียร์เฟรน ไปๆ มาๆ เชียร์พี่ณิน ถัดมาก็พี่คริษฐ์ ตอนนี้เชียร์พี่ติณแล้วเนี่ย
อยากรู้มากกว่าเหตุผลที่จิณณ์เลิกกับพี่มินอีก 55555555'

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Supparang-k

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1908
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-3
โหยยย...น่าติดน่าตาม นี่ชอบแล้ว

ออฟไลน์ mcgrey

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 18
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
คนมันยังรักยังมีเยื่อใยอ่ะเนอะ ลืมไม่ลงขนาดนี้ก็รีเทิร์นเถ๊อะ o18

ออฟไลน์ IyaImi_ii

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 7
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0

ออฟไลน์ _mysecretlove

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 141
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +153/-2
Ex - Boyfreind
อย่าบอกใคร ♡ ว่าเรา (เคย) รักกัน
04







ติ๊ง!!




เสียงข้อความไลน์เข้าแต่ผมไม่ได้สนใจดู คนที่นั่งอยู่อีกฝั่งโซฟามองผมด้วยสายตาจับผิด พี่ไนล์มาหาตั้งแต่เช้าวันนี้เป็นวันเสาร์เจ้าตัวขนโมเดลมาสิงสถิตย์อยู่ที่ห้องผม มันให้เหตุผลว่าสิ้นเดือนเหมือนสิ้นใจถูกม๊าหักเงินเดือนเพราะเอาเงินไปแต่งรถใหม่




สมควร




เลยไม่มีเงินกินข้าว ใครซวยครับ ถ้าไม่ใช่ผม มันมาหาก็เพราะว่าจะให้ผมทำกับข้าวให้มันกินนั่นเอง และไอ้อาการลุกลี้ลุกลนของผมมันก็เป็นมาตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงที่แล้วที่ข้อความแรกของไลน์ดังขึ้นนั่นแหละ คนส่งมาก็อริของพี่ไนล์เขานั่นแหละ




ผมแปลกใจเล็กน้อยที่เขาไลน์มา ถึงผมจะไม่ได้เปลี่ยนเบอร์แต่เราก็ไม่ได้ติดต่อกันมานานแล้วผมรู้ว่าเขายังใช้เบอร์เดิมเพราะรูปในไลน์และสเตตัสของเขายังเปลี่ยนเป็นประจำ




“ถ้าไม่ตอบก็ปิดเสียงไปพี่รำคาญ”




เสียงพี่ไนล์ติดจะหงุดหงิด มันก้มหน้าก้มตางมอยู่กับโมเดลผมจึงรีบคว้าโทรศัพท์มาปิดเสียงแล้วตัดสินใจเปิดดูข้อความ ส่วนมากเกือบเก้าสิบเปอร์เซ็นเป็นสติ๊กเกอร์เดาได้เลยคงส่งมากวนตีนเล่นแน่ ๆ




“แน่ะ อ่านแล้วเงียบ”




เขาตอบกลับมาแทบจะทันที เปิดหน้าไลน์ไว้ตลอดเวลารึไง หึ สงสัยคนคุยเยอะ




“ส่งมาทำไมเยอะแยะ”




“ทักทายไง ยังใช้เบอร์เดิมอยู่จริง ๆ ด้วย”




“ขี้เกียจเปลี่ยน”




“อาฮะ แล้วกินข้าวยังครับ”




“กินแล้ว”




“วันนี้ไปไหนป่าว”




“ไม่อ่ะ วันนี้พี่ไนล์มาหา”




“ไอ้มารหัวขน!”
(สติ๊กเกอร์หมีบราวน์ไฟลุก)




ผมหลุดขำออกมาเบา ๆ พี่ไนล์เหลือบมองมา ผมเลยกระแอมไอแล้วปรับสีหน้าให้ปกติ โอ่ย ทำไมกูเหมือนแอบผัวคุยกับกิ๊กเลยวะเนี่ย



(สติ๊กเกอร์สติชแหกตาแลบลิ้น)




“น่ารัก”




“แน่นอนคุณสติชน่ารักที่สุด”
(สติ๊กเกอร์สติชส่ายตูด)




“ป่าว”




“หมายถึงคนส่ง”




“น่ารัก”




“ไอ้พี่บ้า!”




“หึหึ เขินก็บอก”




“ไม่ได้เขิน! ไปไหนก็ไปเลยไป๊”




ผมขว้างมือถือลงข้างตัว ลูบแก้มตัวเองเบา ๆ บ้าเอ๊ยแค่คำพูดไม่กี่คำของเขาทำผมเป็นได้ถึงขนาดนี้เลยรึไงกันนะ ผมสูดหายใจลึกแล้วลุกขึ้นเดินไปสะกิดพี่ไนล์




“เที่ยงนี้พี่ไนล์จะให้จิณณ์ทำหรือจะสั่งอะไรมากินครับ”




“เอาตามสะดวกน้องเลย”




“งั้นจิณณ์สั่งโดมิโนมากินนะ”




พี่ไนล์ครางตอบในลำคอตายังจดจ่ออยู่กับโมเดลงานของตัวเอง ผมชอบนั่งดูพี่ไนล์ทำงานนะเพลินดี พี่ไนล์ทำสวยด้วยงานละเอียด อยากจะเรียนเหมือนกันแต่ไม่ไหวให้ผมนั่งจดจ่อกับอะไรนาน ๆ มันเป็นอะไรที่ไม่ใช่ ผมเปิดมือถือดูโปรโมชั่นพิซซ่าว่ามีอะไรบ้าง อ่า มีโปรซื้อ  1 แถม 1 อยู่พอดีเลย




“พี่ไนล์เอาหน้าอะไรครับ”




“Chicken Supreme”




“เอาไรอีกป่าว”




“ปีกไก่ ขนมปังกระเทียม แล้วก็โค้ก”




“โอเค”




ผมจัดการโทรสั่งเรียบร้อย นั่งฟังเพลงเล่นเกมส์ซักพักพิซซ่าก็มาส่ง เตรียมจานชามเรียบร้อยก็เดินออกมาเรียกพี่ไนล์ที่นั่งหน้าดำอยู่ในห้องรับแขก พี่ไนล์เป็นคนที่ค่อนข้างเจ้าระเบียบ พิซซ่าเนี่ยจะหยิบกินจากกล่องไม่ได้นะครับ ต้องเอามาจัดใส่จานให้เรียบร้อยพี่ท่านถึงจะยอมกิน




เมื่อก่อนเถียงกับพี่มินประจำเพราะรายนั้นกินง่ายอยู่ง่ายจะมีก็แต่แตงกวานั่นแหละที่เขาไม่ชอบ




เอ๊ะ แล้วผมจะไปคิดถึงเขาทำไม




“เราสั่งหน้าอะไรมานั่น”




พี่ไนล์ทำท่าแหยง ๆ เมื่อเห็นพิซซ่าของผม ทำไมอ่ะก็ผมชอบกินชีสนี่นาเลยสั่งหน้าชีสล้วนมา




“อ้วนแน่” เขาว่า ผมยักไหล่




“อยากอยู่”




“แล้ววันนี้ไม่ไปไหนรึไง วันเสาร์ทั้งที”




พี่ไนล์ใช้มีดหั่นพิซซ่าก่อนจะกินเข้าไป ผมบอกแล้วว่าเขารักความสะอาด มือนี่จะเปื้อนซอสไม่ได้แม้แต่ปลายก้อย ทีพวกกาวที่เขาทำโมเดลเปื้อนเลอะเทอะล้างออกก็ยากยังไม่บ่นอะไรซักคำ




นี่แหละมั้งที่เขาว่ากันว่า




กับสิ่งที่รัก เรามักจะอดทนเสมอ




“ไม่ไปครับขี้เกียจ ว่าจะเริ่มอ่านหนังสือแล้วด้วย”




“เรียนโอเคอยู่ใช่มั้ย แล้วเพื่อนเป็นไงมั่ง”




“เพื่อนดีทุกคนครับแต่ที่สนิทหน่อยก็มีเฟรนแล้วก็สาวสาวสาว”




พี่ไนล์พยักหน้าเข้าใจ เขารู้จักเพื่อน ๆ ของผมทุกคนครับเพราะไปส่งผมบ่อย พี่ไนล์นี่เป็นนัมเบอร์ทูของไอ้หมีรองจากพี่โฟล์คเลยนะ มันบอกมันชอบแบดบอย




“เฟรนมันจีบเรารึเปล่า”




“เห็นโฮมมันว่างั้นนะ”




“แล้วน้องว่าไงล่ะ”




“ไม่ว่าไงครับ ผมให้ได้แค่เพื่อนเท่านั้นแหละ ผมว่าที่แสดงออกไปเฟรนก็น่าจะรู้อยู่แล้ว”




ผมหยิบพิซซ่ามาประกบกับสองชิ้นก่อนจะเอาเข้าปาก พี่ไนล์ขมวดคิ้วเบ้หน้าใส่ ผมยักคิ้วกวนให้เกือบโดนส้อมทิ่มตาแหน่ะ




“ยังลืมมันไม่ได้รึไง”




ผมหลบสายตาเหยี่ยวของพี่ไนล์ ทำเป็นสนใจกับพิซซ่าในมือไม่ยอมตอบคำถาม




“มันมาหาบ่อยรึเปล่า”




ผมเลิกคิ้ว




“ไม่นะครับ บังเอิญเจอกันแค่ครั้งเดียว”




“ไม่มีเรื่องบังเอิญสำหรับภามินหรอกนะ”




“ผมอิ่มแล้ว พี่ล้างจานเลย ไปเล่นเกมส์ต่อแล้ว”




ผมลุกขึ้นไปล้างมือแล้ววิ่งเข้าห้อง ทำไมผมจะไม่รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เราเจอกัน พวกขนมที่พี่ณินสรรหามาให้อีก ทำไมผมจะไม่รู้ว่าเป็นเขาที่ฝากมาให้ แต่ละอย่างมีแต่ของชอบผมทั้งนั้น ผมสนิทกับพี่ณินแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่เขาจะรู้ทุกอย่างที่ผมชอบ




จะมีก็แต่เขาเท่านั้นแหละ




เพียงแต่ที่ผมไม่เข้าใจคือ เขาจะทำอย่างนั้นทำไม เขาปล่อยให้เวลามันผ่านมานานขนาดนี้ทำไม ทำไมไม่ง้อผมตั้งแต่ตอนนั้น ทำไมไม่กลับมา




ทำไม




ทำไม




ผมเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่พี่ไนล์เข้ามาปลุกว่างานเสร็จและจะจรลีกลับแล้ว เห็นว่าคืนนี้มีนัดกินเหล้าที่ผับอีเดน




ไหนมันบอกว่าจน




หลอกแดกกูนี่!!!




Rrrrr Rrrrr




"ไรมึง"




"จิณณ์วันนี้แดกเหล้ากัน"




"มึงไม่อ่านหนังสือรึไงไอ้โฮม"




ผมถามไอ้คนโทรมาชวนกินเหล้า ไหนใครวะบอกว่าจะอ่านหนังสืออย่างจริงจังแล้ว เคมมันยังอ่านไม่ถึงไหนเลยไง




"วันอาทิตย์ก็อ่านได้ นะ ๆ มาเถอะกูนัดไอ้บอสไว้แล้ว"




ถ้านัดไอ้บอสนั่นก็เท่ากับการมัดมือชกผมแล้วล่ะ เพื่อนเวร




"เออ ๆ แล้วใครไปมั่ง"




"ก็มีเราสามคนแล้วก็พวกไอ้โอ๊ต"




โอ๊ตคือเพื่อนห้องเดียวกันสมัยมัธยมของผม กลุ่มพวกมันมีกันสี่ห้าคน บอสสนิทด้วยเพราะเตะบอลด้วยกัน




"เออ เจอที่ไหน"




"ร้านวันเสาร์"




"กี่โมง"




"สองทุ่มเดี๋ยวกูไปรับ"




"เออเค"




ผมกดตัดสายแล้วเดินไปเปิดดูเสื้อผ้าในตู้ ไม่ใช่อะไรนะ ผ้ายังไม่ได้ซักไม่รู้เหลืออะไรให้ใส่มั่ง ดีนะยังเหลือเสื้อยืดอยู่สองสามตัว ยังพอมีเวลาอีกตั้งสองสามชั่วโมงกว่าจะถึงเวลานัด เอาผ้ายัดลงเครื่องเลยดีกว่า ผมทำนั่นทำนี่ไปเรื่อยหันไปมองนาฬิกาก็ใกล้เวลาแล้วเลยไปอาบน้ำแต่งตัว ผมใช้เวลาไม่นานหรอกเพราะไม่ได้แต่งอะไรมาก ใส่แค่เสื้อยืดเกงยีนส์นี่แหละ




สองทุ่มเป๊ะไอ้โฮมก็มาจอดรถหน้าคอนโด โดยมีไอ้บอสเป็นคนขับ ผมตบหัวทักทายมันเบา ๆ แล้วกระโดดเข้าไปนั่งด้านหลัง




"เป็นไงมั่งวะมึงดำขึ้นอีกแล้วป่ะ"




ไอ้บอสชูนิ้วกลางให้ ผมกับไอ้โฮมหัวเราะร่วน




"ทักกูดี ๆ ทั้งนั้นมึงขาวเองป่ะวะ กูเท่าเดิมเว้ย"




"จ้ะ ๆ แล้วนึกไงวันนี้ถึงนัดกันได้"




"เพื่อนมึงเลยครับ อกหัก"




ไอ้โฮมบุ้ยหน้าไปทางไอ้บอส ผมถลาไปกอดเบาะคนขับ




"เหย อะไร ยังไง แถลงซิมึง"




"เขาไม่สนใจกูว่ะ บางทีก็เหมือนจะสำคัญแต่บางทีก็เหมือนเพื่อนปกติธรรมดาทั่วไป"




"เดี๋ยวนะเดี๋ยว คือที่มึงพูดนี่หมายถึงอายใช่ป่ะ"




"โถ่ไอ้จิณณ์ บอสมันก็มีของมันอยู่คนเดียวป่ะวะ"




ผมกอดอกหน้างอ ตบหัวไอ้คนขับไปอีกที หมั่นไส้เหลือเกิน ขัดใจอีกต่างหาก เรื่องอายนี่คาราคาซังมานานแล้วครับ ไอ้บอสมันตามจีบมาตั้งแต่ม.ห้า แต่อายก็แม่งนิสัย สวยเลือกได้มั้งผมก็ไม่รู้แต่ไม่ชัดเจนกับใครเลย ประมาณว่าใครคุยด้วยถูกใจก็คุยหมด แล้วไอ้บอสก็เป็นหนึ่งในตัวเลือกของเธอ ไอ้ห่านี่ก็โง่แสนโง่ เขาหลอกก็เต็มใจให้เขาหลอก




โว๊ะ!




ขัดใจจิณณ์!!




"อย่าด่ามันเลย สงสารมัน"




ไอ้โฮมช่วยพูด ผมได้แต่มองค้อนมันสองคนแล้วก็ถอนหายใจเพราะหน้าไอ้บอสตอนนี้แบบแย่มาก สงสัยครั้งนี้หนักจริง




"เฮ้ยพวกมึงทางนี้!!"




เสียงไอ้โอ๊ตดังมาแต่ไกล ผมเดินกอดคอไอ้โฮมเดินนำมามีไอ้บอสเดินรั้งท้าย ในโต๊ะก็มีไอ้โอ๊ต ไอ้ต้น ไอ้ชาร์ป แล้วก็ไอ้บิว พวกมันคงมาถึงกันได้ซักพักเพราะดูจากเหล้าที่พร่องไป




"รีบเมาหรือไงพวกมึง" ผมถามพวกมัน




"พวกกูอุ่นเครื่องรอไอ้ห่านี่ไง เดี๋ยวมันแซง"




ไอ้โอ๊ตพูดติดตลก พยักหน้าไปทางไอ้บอส มันยิ้มมุมปากก่อนจะรับแก้วมาจากไอ้ชาร์ปแล้วกระดกรวดเดียว




"ใจเย็นไอ้เหี้ยอย่ารีบเมา"




ไอ้โฮมรีบตะครุบแก้วไอ้บอสไปเก็บไว้ ร้านนี้อยู่แถว ๆ มหาลัยคนในร้านเลยมีแต่เด็กมหาลัยกันทั้งนั้น เป็นร้านนั่งชิวดึก ๆ หน่อยจะมีดนตรีสด เห็นว่าพวกไอ้โอ๊ตก็เล่นที่นี่ด้วยแต่พวกมันไม่ได้เล่นวันนี้ พวกมันก็อยู่มหาลัยเดียวกับผมนี่แหละครับแต่คนละคณะ




"กูว่ามึงหาใหม่เหอะว่ะบอส ผู้หญิงแบบนั้นช่างแม่ง"




ไอ้ต้นกระแทกแก้วเหล้าวางบนโต๊ะอีกมือตบไหล่ให้กำลังใจไอ้บอส ตอนนี้กินกันหมดไปกลมนึงแล้วครับกำลังต่อกลมสอง ผมกับไอ้โอมกำลังได้ที่ ส่วนไอ้พวกที่เหลือเริ่มไปแล้ว สังเกตได้จากเสียงอ้อแของไอ้ต้นเมื่อครู่




ก็เล่นแดกกัน เหล้าเกือบครึ่งแก้วผสมมิกซ์นิดเดียว ดีจริงมากับพวกมันไม่เปลืองมิกซ์




แต่เปลืองเหล้า!!




"เออมึงก็หล่อออ ไม่ใช่ไม่หล่อนะเว้ยย"




ไอ้บิวเสียงยานคางมาเลยครับ




"แต่กูรักเขา"




"รักของมึงมันแดกไม่ด๊ายยยย กับคนนี้เขาไม่ได้อยากแดกความรัก เขาอยากแดกเงินเมิงงงง กูเข้าใจมึงไอ้สัดบอส ความเจ็บปวดนั้นกูรู้สึกถึงมันดี อึก"




ไอ้ชาร์ปเอามือกุมอกแล้วทำท่าปวดใจบอกไอ้บอส พวกมันนั่งปรับทุกข์กันไปมาซักพักดนตรีสดเล่นก็พากันกอดคอไปดิ้นอยู่หน้าเวที ดิ้นได้แปบเดียวก็พากันเดินตาแดงกลับมาเพราะเขาเล่นเพลงอกหัก ผมกับไอ้โฮมนี่ไม่รู้จะขำหรือสมน้ำหน้ามันดี ไอ้บิวนี่ก็เมาแล้วบ้ามันพาไอ้โอ๊ตเดินไปขอให้นักดนตรีเล่นเพลงทิ้งไว้กลางทางแต่ขอทำนองแบบแสงสุดท้าย เกือบโดนเขาถีบหน้ากลับมาแล้วมั้ยล่ะ




ติ๊ง!




เสียงไลน์เข้า รอนแรกนึกว่าพี่ไนล์แต่ผมคิดผิด พี่มินไลน์มา




"ทำไรอยู่"




"กินเหล้า"



"หือ? ไหนว่าไม่ออกไปไหนไง"



"ไอ้โฮมลากมา ว่ามันสิ"




"ขอโทษนะครับ"




ผมชะงักจากการกดมือถือเงยหน้ามองคนที่ยืนค้ำหัวอยู่




"ครับ?"




"ขอชนแก้วหน่อยได้ไหม"




ผมยิ้มตอบ ยกแก้วไปชนกับเขาเบา ๆ เป็นมารยาท




"สเน่ห์แรงไม่ตกเลยวุ้ย"




ไอ้โฮมกระเซ้า ผมยักไหล่ยกเหล้าจิบ




"ช่วยไม่ได้ว่ะเพื่อน"




พวกมันรุมตบหัวผมอย่างสนุกสนาน มันรู้ครับว่าผมเป็นอะไร เป็นเรื่องธรรมดาในโรงเรียนเราก็มีเยอะแยะอีกอย่างโลกมันไปไกลแล้ว ในสังคมไทยก็เปิดกว้างอย่างบ้านผม




แล้วก็บ้านพี่มิน




ติ๊ง!




"แล้วกลับยังไงครับ"



"โฮมเอารถมาครับ"




"แต่เมากันหมดแล้วใครจะขับ"




เออ ลืมคิด โดนเป่าทีนี่ซวยเลย



"ถ้าไม่ไหวก็ทิ้งรถไว้นี่แล้วนั่งแท็กซี่"




"อยู่ร้านไหน"




"วันเสาร์"




เขาอ่านแล้วไม่ตอบ ผมวางมือถือลงบนโต๊ะ ไอ้บอสท่าจะไม่ไหวนั่งสัปหงกอยู่ข้างไอ้โฮม ไอ้บิวกับไอ้ต้นไปเข้าห้องน้ำส่วนไอ้พวกที่เหลือฝอยกันเรื่องเรียน




"เฮ้ยมึงใช่พี่มินป่าววะ"




ไอ้โอ๊ตเบิ่งตาตี่ ๆ ของมันชี้ไปตรงทางเข้าร้าน ผมมองตามไป เขาจริง ๆ ด้วย และเหมือนว่าเขาจะสังเกตเห็นผมแล้ว เจ้าตัวเดินก้าวยาว ๆ ตรงมาหา ระหว่างทางเจอคนรู้จักก็ทักทายรายทางมาเรื่อย ๆ ตามประสาคนดัง ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหน เขาก็มักจะเป็นจุดสนใจเสมอ ไม่แปลกที่เขาจะมีเพื่อนเยอะและคนชอบเขาจะเยอะ




"เมารึยัง"




เขาเดินเข้ามาทักนั่งตรงที่ไอ้บิวข้าง ๆ ผม มือใหญ่วางแช่อยู่บนหัวผม ผมส่ายหน้าน้อย ๆ วันนี้กินไปนิดเดียว




"ไม่เมา โดนไอ้พวกนี้แย่งกินหมด"




ผมชี้นิ้วกราดไปทางไอ้บอสไอ้โอ๊ต เขายิ้มขำก่อนจะหันไปรับไหว้พวกเพื่อนผม




"พี่มาได้ไงอ่ะ"




ไอ้โฮมเสนอหน้ามาถาม เขาหันมามองผมนิด ๆ ผมทำเป็นดื่มเหล้าไม่รู้ไม่ชี้




"กลัวคนแถวนี้เมาแล้วกลับบ้านไม่ถูก"




ผมตวัดสายตาไปถลึงใส่เขา ตีขาอีกคนเบา ๆ เขาหัวเราะก่อนจะจับมือผมไว้ ไอ้โฮมเห็นแล้วผิวปากหวือ




"ยังไง ๆ พี่จะรีเทิร์นหรออออ"




"หึหึ ไม่รู้สิต้องถามเพื่อนโฮม"




เขาเอาแขนพาดไว้กับเก้าอี้ผมแล้วโน้มหน้าเข้ามาหา ผมเลยผลักหน้าเขาออกเบา ๆ เมื่อรู้สึกว่ามันชักจะใกล้ไปแล้ว ไอ้พวกที่กลับมาก็เป็นลูกคู่ไอ้โฮมดีเหลือเกินแซวกูใกญ่ ๆ ไอ้ห่า




"อะไร! เพ้อเจ้อ"




"นี่ ๆ พี่ผมจะฟ้อง เมื่อกี้มีคนมาขอมันชนแก้วด้วย"




ไอ้โฮม ไอ้เพื่อนเลว




"หรอ หล่อกว่าพี่ป่ะ"




"โอ๊ยพี่ หล่อกว่าพี่ก็ผมแล้ว"




ไอ้โอ๊ตพูดขึ้นทำเอาฮากันทั้งวง เขาเองก็ขำ ส่ายหัวยกมือยอมแพ้




"บอสไหวมั้ย"




เขากระซิบถาม ตอนนี้ตีหนึ่งกว่าแล้วครับได้เวลาพากันกลับ ไอ้โอ๊ตกับไอ้ชาร์ปช่วยกันพยุงไอ้บอสไปที่รถ ตกลงกันว่าจะให้มันนอนคอนโดไอ้โฮม




"มายังไง"




ผมถามเขาที่รับกุญแจรถมาจากไอ้โฮม




"แท็กซี่ครับ"




เขาเปิดประตูรถให้ผมเข้าไปนั่ง ตอนนี้มึนมาก ง่วงมากด้วย จนส่งไอ้โฮมเสร็จเรียบร้อยผมเริ่มมีสติมากขึ้น เลยได้รู้ว่าตลอดเวลาที่ยืนอยู่ในห้องไอ้โฮมนี่กูยืนพิงเขาตลอดเลย แต่ก็ไม่ได้ผละตัวออกจากอ้อมแขนเขานะ




ไม่ได้คิดอะไรมันแค่สบายเฉย ๆ




"เอารถกูไปก่อนมั้ย" ไอ้โฮมถาม แต่ผมบอกปัด




"ไม่เอาเดี๋ยวนั่งแท็กซี่กลับ กลับก่อนนะมึง"

ผมโบกมือลาแล้วขึ้แท็กซี่มากับเขา




"ง่วงหรอ"




เสียงเขาดังอยู่ใกล้ ๆ ผมได้แต่พยักหน้าตอบเพราะเมื่อได้แอร์เย็น ๆ ความง่วงก็คืบคลานเข้ามาทันที




"งั้นนอนไปถึงแล้วเดี๋ยวปลุก"




เขาจับหัวผมให้ซบลงบนไหล่ มือใหญ่ของเขาลูบผมของผมเบา ๆ สติของผมค่อย ๆ เลือนหายไปพร้อมกับสัมผัสแผ่วเบาตรงปลายจมูก




To...chapter 5



เปล่าอ่อยนะ จริ่งจริ๊งงงงง

ออฟไลน์ Kazza

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
สนุกจังค่ะ มาลงอีกบ่อยๆน้าาาา
ชอบพี่มินนนนนนน :katai2-1: :o8:

ออฟไลน์ wonderbe

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 754
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-2
โอ้ยยยย ปริ่มมากได้อ่านจุใจ 555555555555 คนเขียนสู้ๆน้าา มาต่ออีกเร็วๆๆๆๆ :katai4:

ออฟไลน์ 205arr

  • เราคงอยู่ไกลกันเป็นพันหมื่นลี้
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-1
อยากให้คืนดีกันเร็วจังค่ะ
คนเขียนมาต่อไวๆ นะคะ
กำลังค้างเลย
 :pig4:

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
อยากรู้เหตุผลแล้ว

ออฟไลน์ iforgive

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-80

ออฟไลน์ pannuna

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 449
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
ชอบมาต่ออีกๆ   :mew1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด