[เรื่องสั้น] นกขมิ้น ตอนพิเศษ (ยังไม่จบ) (6 มิถุนายน 2564)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น] นกขมิ้น ตอนพิเศษ (ยังไม่จบ) (6 มิถุนายน 2564)  (อ่าน 122851 ครั้ง)

ออฟไลน์ valenna yy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-2
ชอบบบบบ  อบอุ่นจัง

ออฟไลน์ patchylove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1585
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-4
 :-[ ทวิชน่าร้ากกกกกก

ออฟไลน์ aorpp

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +250/-3
เป็นเรื่องที่น่ารักมากเลยค่ะ อ่านแล้วทำให้ยิ้มพร้อมกับนำ้ตาซึม

ออฟไลน์ wonderbe

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 754
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-2

ออฟไลน์ Cloudnine

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
โอยย อ่านแล้วยิ้มจนปากจะฉีก ฟินสุดๆค่าาาาา~
ตอนแรกมีกลิ่นอายเหงาๆเศร้าๆ
ซักพักพอน้องนกรู้จักกับวีร์ก็เริ่มฟินขึ้น...ฟินขึ้น....
จนกระทั่ง ตอน'เปลี่ยน'
ชอบตอนนี้มากกกกกกก น้องนกเห็นเงียบๆ ทำไมอ่อยแรง ชอบอ้ะ!
น่ารัก เงียบๆ แต่มีสเน่ห์ไม่เหมือนใคร

 :z1: :impress2: :-[ :o8:

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-02-2016 20:59:06 โดย yimyamun »

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4514
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
ทวิชน่ารักมาก

ออฟไลน์ QueenPedGabGab

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 311
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-1
น่ารักมากมาก ชอบมากมาก ขอบคุณค่ะ

ออฟไลน์ miniminiXD

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 313
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-3
เรื่องนี้น่ารักเกินไปแล้ววววววววว


ออฟไลน์ May@love

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 828
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-2
กรีดร้องดังมากกกก(ในใจ) แบบนั่งอ่านบนรถเมล์

เพิ่งเห็นนกดื้อมีตอนเพิ่ม ชั้นพลาดแรงมากกก

ดีใจที่นกมีความสุข ยิ้มมากขึ้น และมีครอบครัว
แต่วิธีเรียกพ่อหมีกลับบ้านนี่คืออะร้ายยย

พี่นี่อ่านไปยิ้มแก้มจะแตก ยั่วได้น่าสงสารวีร์มาก
ที่ต้องรีบตาเหลือกกลับมาหานก  :hao3:

รอตอนเพิ่มอีกนะคะ แบบชอบมากอยากอ่านอีก

ออฟไลน์ monetacaffeine

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 681
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-5
เพิ่งเจอเรื่องนี้เมื่อวานจากกระทู้แนะนำแต่อ่านไปสองรอบแล้วค่ะ คาดว่าน่าจะมีรอบที่สามสี่ห้าเรื่อยๆเลย
เป็นเรื่องที่เราชอบมากกกกก คือถูกจริตกับนิยายแนวนี้สุดๆเลยค่ะตั้งแต่นิสัยของนายเอกก็โดนแล้ว
เราชอบนายเอกที่พูดน้อย คิดเยอะ คนภายนอกจะดูไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่ ยิ่งเงียบๆเราว่ายิ่งน่าสนใจกว่าคนพูดเยอะๆน่ะค่ะ
(คอนทราสต์กับตัวเองมากเพราะเป็นคนคุยเก่งสุดๆ 5555555)
อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นมากๆเลย เราชอบโทนเรื่องแบบเบาๆสบายๆแบบนี้ที่สุดเลยค่ะ
อ่านแล้วเหงาตามด้วย โหวงตามด้วย ในใจก็แอบกลัวนะว่าวีร์จะมาหลอกกันรึเปล่า
แต่อ่านๆไปยิ่งพองในใจค่ะ ดีใจจริงๆที่ในที่สุดนกน้อยก็หารังของตัวเองเจอ

เคยอ่านเจอคนบอกว่านกไม่เห็นต้องทำรังใหญ่เกินตัวเลย รู้สึกว่านกน้อยตัวนี้ก็เจอรังที่พอดิบพอดีกับขนาดของมัน ไม่กว้างจะเหงาไป
ไม่รัดจนอึดอัดไป เป็นไซส์(หมีๆ)กำลังพอดีแบบ "อบอุ่นใจ" ทีเดียวค่ะ ^^

ชอบทุกๆตอนเลย นิยายหลายๆเรื่องเราจะเลือกอ่านซ้ำเฉพาะบางตอนที่ชอบ แต่กับเรื่องนี้อ่านรวดเดียวตลอดเลยจริงๆ
จะรอติดตามตอนต่อไปนะคะ สัญญาเลย ระหว่างนี้คงมีรอบสามรอบสี่ไปพลางๆ 555555555

ปล. ชอบความ "เอาอยู่" ของนะวีร์มากค่ะ! ทั้งคุมเด็กดื้อทั้งคุยกับที่บ้าน ดีใจกับนกที่สุดที่ได้เจอคนดีๆแบบนี้ ^______^
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ สู้ๆค่า รออ่านน้า  :L2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
เรื่องราวของนกน่ารักดี
หลังจากเจอกับนะวีร์
ก่อนนหน้านั้นจะเทาๆหม่นๆ

ออฟไลน์ ღM!haruღ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 14
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านซ้ำไปมาหลายรอบ ชอบความเหงาๆแต่อบอุ่นของเรื่องนี้
เข้ามาส่องดูเรื่องนี้ทุกวันเลยค่ะ ว่าคนเขียนมาต่อเพิ่มรึยัง 55555555
ขอบคุณสำหรับเรื่องสั้นดีๆ น่ารักๆนะ
 :กอด1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-02-2016 21:17:17 โดย ღM!haruღ »

ออฟไลน์ Chompooiriza

  • ~ Good Morning Sunshine ~
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 150
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-0
เป็นเรื่องสั้นๆ เข้าใจง่ายแต่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก

ชอบมากเลยค่ะ...

ชพ.

ออฟไลน์ nu-tarn

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 801
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-6
อ่านตอนแรกสงสารพ่อนกขมิ้นเหลือเกิน คงจะเหงามากสินะ
ไม่รู้ว่าใช้ชีว้ตอยู่คนเดียมมาได้ยังไง
แต่ดีแล้วที่ได้มาเจอกับพ่อหมี  :-[
ยิ่งตอนหลังๆได้รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของพ่อนกขมิ้นเราก็ยินดีไปด้วย
แปลกใจที่สุดก็คือพ่อนกขมิ้นขี้อ่อยอ่ะ :hao7:

ออฟไลน์ treenature

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0
นกขมิ้น ตอน ห่าง




นี่เป็นครั้งแรกจริงๆที่ชนะวีร์กับทวิชต้องจากกันไปไกลๆ


“คุณชนะวีร์ครับ ภรรยาผมจะคลอด ผมไปดีลงานที่ไต้หวันตามที่นัดหมายกับทางนู้นไว้ไม่ได้ ในฐานะที่คุณรู้เนื้องานดี ช่วยไปแทนผมหน่อยเถอะ”

หัวหน้าของชนะวีร์เดินเข้ามาตบบ่าชนะวีร์เพื่อขอบคุณเมื่อเขารับปาก แล้วรีบเร่งไปหาภรรยา
.
สองคืนสามวัน
ชนะวีร์บอกทวิชอย่างนั้น
ทวิชยืนเก้กังมองชนะวีร์เดินวุ่นเจากตรงตู้เสื้อผ้า ห้องน้ำและโต๊ะหน้ากระจก
รู้สึกว่ายืนอยู่อย่างนี้มันเกะกะ เลยปีนขึ้นไปนั่งกอดเข่าดูอยู่บนเตียง

“วีร์ไม่อยู่ ตอนเช้านกไปซื้อแซนวิชที่ร้านกาแฟใต้ตึกกินนะ อย่าอดข้าวเช้านะ” ชนะวีร์ที่เดินไปมาด้วยพูดกับทวิชไปด้วย

ทวิชไม่ได้พูดแต่พยักหน้านิดนึงแล้ววางคางลงบนเข่าเหมือนเดิม
ชนะวีร์เหลือบมองแล้ว สั่งต่อ

“ไม่ให้ไปดูหนังคนเดียวตอนกลางคืนนะ เลิกงานแล้วกลับบ้านเลย”

คราวนี้ทวิชไม่พยักหน้า
ชนะวีร์หยุดเก็บกระเป๋า เงยหน้ามอง

“นก” เสียงเข้มเขียว

ทวิชแกล้งหันหน้าไปมองอย่างอื่น

“นกครับ วีร์เป็นห่วง นะครับ”  คราวนี้ชนะวีร์พูดเสียงนุ่ม

ทวิชยังคงหันมองไปนอกระเบียง แต่ใบหูแดงขึ้นมา เม้มปากเป็นเส้นตรง
ทำไมต้องอ้อนด้วย ชนะวีร์ขี้โกงทุกที ชอบมาทำเสียงแบบนี้ใส่ แล้วบังคับให้ทำอย่างใจ

ทวิชพยักหน้า

ชนะวีร์ยิ้ม

แล้วจัดกระเป๋าต่อ

ทวิชเอาหมอนขึ้นมากอด

รู้สึกโหวงๆ
ยังไม่เคยห่างกันนานอย่างนี้เลย
ถ้าไม่ต้องห่างกันเลยก็ดีสิ
แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอก
ชนะวีร์ไปทำงานนะ งานสำคัญด้วย

ชนะวีร์รูดซิบกระเป๋าแล้วเดินออกไปนอกห้อง

ที่นั่นจะหนาวหรือเปล่า ทวิชไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับไต้หวันสักเท่าไหร่
แต่ที่กรุงเทพอากาศเย็นๆ ที่นั่นน่าจะเย็นกว่านี้สักหน่อยล่ะมั้ง
ทวิชเดินลงจากเตียง เปิดตู้แล้วหยิบเสื้อกันหนาวตัวบาง เพิ่มเข้าไปในกระเป๋าของชนะวีร์
พอรูดซิบปิดแล้วหันหลังกลับก็เจอชนะวีร์ยืนมองอยู่ห่างออกไปสักสี่ห้าก้าว
ด้วยสายตาที่….
ทวิชต้องมองไปทางอื่นแล้วรู้สึกว่าแก้มร้อนซู่ขึ้นมา
ชนะวีร์เป็นฝ่ายก้าวเข้าหา แล้วรวบกอดทวิชเอาไว้แน่น

“ต้องคิดถึงมากแน่ๆ ไม่อยากไปเลย”

ทวิชอึ้งไปนิด แล้วกลับต้องเป็นฝ่ายปลอบชนะวีร์

“สามวันเอง”

“ตั้งสามวันต่างหาก” ทำไมชนะวีร์ดูงอแง

ทวิชเข้าข้างตัวเองหรือเปล่านะถ้าจะคิดว่า ชนะวีร์เองก็เสพติดการมีทวิชอยู่ข้างๆ

ไม่ใช่หรอกมั้ง

คิดถึงก็คงใช่ แต่ชนะวีร์เข้มแข็งจะตาย คงอยู่คนเดียวได้สบายๆ

ชนะวีร์แค่เป็นห่วงเขาน่ะ

ไม่เหมือนเขาหรอก ที่ยึดชนะวีร์ไว้ในทุกๆอย่าง

ทวิชถอนใจเบาๆกับแผ่นอกชนะวีร์

ครั้งนี้คงต้องเข้มแข็งขึ้นแล้วนะ  ไม่อยากให้ชนะวีร์ต้องห่วง ไม่อยากถ่วงชนะวีร์เอาไว้น่ะ


ชนะวีร์ไปแล้ว
ห้องเงียบกว่าเดิมเยอะเลย
ไม่เหงาหรอก
ไม่เลยนะ
ทวิชนั่งกอดตุ๊กตาหมีตัวเดิมอยู่บนโซฟา
ถ้าตุ๊กตาหมีมันมีชีวิต มันคงสงสัยว่า นกจะรู้ตัวเองไหมนะว่า นั่งถอนหายใจไปหลายรอบแล้ว

อ่านหนังสือดีกว่า
จะได้หยุดคิดถึงสักแป๊บนึง
มีเล่มนึงที่วีร์ซื้อให้นานแล้วยังไม่ได้อ่าน
วีร์อีกแล้ว…
หยุดคิดถึงชนะวีร์ไม่ได้สักที
.
.
.
สามชั่วโมงกว่าๆ ที่ทวิชจมอยู่กับหนังสือเล่มนั้น
ทวิชชอบอ่านหนังสือ และมีสมาธิกับมันมากแบบนี้เสมอ
กี่โมงแล้วเนี่ย
ถึงหรือยังนะ
น่าจะถึงแล้ว
นอนหรือยังนะ
โทรหาได้ไหม
จะรบกวนหรือเปล่า
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ยังไม่ทันจะปลดล็อค
ชนะวีร์ก็โทรเข้ามาพอดี

“ถึงแล้วครับ หนาว ดีนะที่นกเตรียมเสื้อมาให้”

นกยิ้ม

“วีร์คุยงานเสร็จวันศุกร์เช้า กลับไปถึงนู่นเย็นๆนะ รอนะ”

“อื้อ” นกตอบแค่นั้น

ตลอดที่คุยกัน ชนะวีร์เป็นฝ่ายพูด
ส่วนใหญ่จะสั่งและกำชับนู่นนี่ด้วยความเป็นห่วง
ทวิชแค่พูดว่า “อืม” , “อื้อ” และ “รู้แล้ว”

ชนะวีรก็รู้ว่าระหว่างที่คุยกันทวิชคงพยักหน้าไปด้วยเพียงแต่เขาไม่เห็นเท่านั้น

“นอนคนเดียวได้ไหม”

เงียบ

“นก”

“ได้” 

ชนะวีร์น่าจะรู้ว่าทวิชอยากให้เขาสบายใจต่างหาก

แต่ในคืนนั้น ชนะวีร์เองก็นอนไม่หลับ

เช้าวันต่อมาทวิชไปทำงานคนเดียว กินข้าวเช้าและกลางวันคนเดียว
เมื่อก่อนทำได้ แต่เมื่อต้องกลับมาอยู่คนเดียวอีกครั้งหลังจากลิ้มรสของการมีชนะวีร์อยู่ข้างๆ

มันยากมาก

ทุรนทุรายอยู่ข้างใน

แทบทนไม่ได้เลย

กลับมานั่งเหงาคนเดียวในห้องอีกแล้ว

ไปห้องสมุดน่าจะดี

วีร์ไม่ให้ไปดูหนัง แต่ไม่ได้ห้ามไปห้องสมุดนี่นา
โทรไปบอกเสียหน่อยแล้วกัน ที่นี่ทุ่มนึง ที่นู่นก็ยังหัวค่ำอยู่ใช่ไหม ว่างหรือยังนะ
ทวิชต่อสาย และรอสาย นานจนเกรงใจ และกำลังจะวาง
กลับมีคนรับ
ที่ไม่ใช่ชนะวีร์

“อาบน้ำครับ” ปลายสายพูดแค่นั้น

ทวิชจำได้ เสียงเพื่อนร่วมทีมอีกคนของชนะวีร์
คนที่มองทวิชด้วยสายตาไม่เป็นมิตร แต่กลับมองชนะวีร์ด้วยสายตาอีกแบบ
สายตาแบบที่ ทวิชไม่ชอบใจเลย

ทำไมวีร์ถึงปล่อยให้คิดว่าไปคนเดียว
.
.
.

ความคิดเป็นของเราก็จริง
เกิดขึ้นในหัวเราก็จริง แต่เรากลับควบคุมมันไม่ได้เลย

ไม่มีอะไร

ปลอบตัวเองแบบนั้น
แต่รู้สึกไม่ดีมากๆที่รู้ว่าวีร์ไปกับเค้าคนนั้น
นอนห้องเดียวกันใช่ไหม
แย่มากเลย
ตอนนี้ทวิชรู้สึกทั้งร้อนรน ทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ
เรื่องแค่นี้ก็ร้องไห้แล้ว
ไหนตั้งใจจะเข้มแข็งไง
แย่จังทำหนังสือของห้องสมุดเปียกซะแล้ว
คุณบรรณารักษ์จะว่าหรือเปล่า

ทวิชรอให้ชนะวีร์โทรมาอธิบาย
จนห้องสมุดปิด ก็ยังไม่มีสายเรียกเข้าเลยสักสาย
.
.
.
ชนะวีร์แทบไม่มีสมาธิในการคุยกับคู่ค้าชาวไต้หวัน

อยากกลับแล้ว

อยากไปกอด

และตอนนี้ทวิชอาจกำลังเข้าใจผิด
ที่เขาไม่ได้บอกว่ามากับเพื่อนในทีมอีกคน
ก็เขาคิดว่ามันไม่มีประเด็นอะไร บอกไปนกก็คิดมาก
แต่ตอนนี้อาจจะมีปัญหาแล้วล่ะ
ดูเหมือนเพื่อนร่วมงานของเขาจะอยากให้มันมีประเด็นขึ้นมา
มันมีความจงใจหลายอย่าง
จนเขาต้องตัดสินใจพูดบางอย่างออกไป
ก็ไม่ถึงกับเสียเพื่อน
แต่ระยะห่างก็เพิ่มมากขึ้น

หลังงานเลี้ยงจบสิ้นสักเที่ยงคืน
ชนะวีร์ตัดสินใจวีดีโอคอลไปหาแทนการโทรศัพท์ธรรมดา
ทวิชนั่งจ้องจอโทรศัพท์อยู่ครู่นึง
เอามือปิดที่กล้องหน้าแล้วรับสาย


“นกครับ”


เงียบ และมองไม่เห็นอะไรเลย

ชนะวีร์จึงเงียบและอดทนรอ
สักพัก หน้าจอของเขาก็กลายเป็นเพดานห้อง
อย่างน้อยทวิชก็ยอมเอามือออกแล้วจับโทรศัพท์หงายไว้


“คิดถึงวีร์บ้างไหม”


“…”


“วีร์คิดถึงนะ ไปเห็นตรงนู้นตรงนี้แล้วก็นึกถึงตลอด ว่าถ้ามาด้วยกันก็คงจะดี…”


ทวิชยังคงไม่พูดอะไร


“วีร์ไปกินเหล้าข้างนอกมา เจ้าภาพเขาเชิญ แต่ไม่เมานะครับ”


ชนะวีร์ยังพูดไปเรื่อยๆ
และทวิชก็ยังคงเงียบอยู่อย่างนั้น


“เชน มาด้วย ขอโทษที่ไม่ได้บอก ไม่อยากให้คิดมาก”


เหมือนชนะวีร์จะได้ยินเสียงสูดน้ำมูก


“ไหนขอดูหน้าคนขี้แยหน่อยเร็ว ไม่อยากเห็นหน้ากันแล้วเหรอครับ ไม่คิดถึงวีร์บ้างเหรอ”



“ฮึ” เขาได้ยินนะว่านกทำเสียงแบบนั้นออกมา


“เชนเอามือออกไป อย่าเพิ่งกวน” เสียงชนะวีร์หงุดหงิด


ได้ผล

ทวิชคว้ามือถือขึ้นมาดูทันที

ภาพที่เห็นคือ…

ชนะวีร์ที่ยิ้มล้อ ในห้องนอนที่…

ว่าง

อีกเตียงก็ว่าง


“ขี้หึงนี่นา รักวีร์มากจนต้องร้องไห้เลยเหรอ”


ทวิชไม่รู้จะทำหน้ายังไงดี อายที่โดนล้อ โกรธก็โกรธ โล่งใจก็ด้วย


“กับเชนน่ะ เคลียร์กันแล้ว บอกไปหมดแล้วนะ วางใจได้”


“นอนห้องเดียวกัน?”


“เมื่อคืนใช่ แต่คืนนี้แยกห้องแล้วครับ เดี๋ยวมีบางคนร้องไห้อีก”

.
.
.



เช้าวันศุกร์
ทวิชตั้งใจทำงาน
วันนี้ชนะวีร์จะกลับมาแล้ว
แต่


เที่ยวบินจากไต้หวันถูกยกเลิกทั้งหมด เนื่องจากทัศนวิสัยไม่ดี


ทวิช…เสียใจ…คิดถึง…แต่จะอดทน


ดีกว่าให้ชนะวีร์ต้องเสี่ยงกลับมา
.
.
.
พายุเข้าไต้หวัน
ต้องรอให้พ้นคืนนี้ จึงจะบินได้


นกไม่รับสาย


ให้ตาย!


ตอนนี้สี่ทุ่มคืนวันศุกร์


“ผมจะไปแสตนด์บายที่สนามบิน” เขาหันบอกเชน ที่ตอนนี้แทบไม่กล้าสบตา


เชนไม่เคยเห็นชนะวีร์โกรธ เมื่อเห็นแล้วก็คิดว่าจะไม่ทำอะไรให้โกรธอีกแล้ว
.
.
.
กว่าชนะวีร์จะได้กลับถึงกรุงเทพ ก็คืนวันเสาร์ เพราะผู้โดยสารตกค้างจำนวนมาก


เขาติดต่อนกไม่ได้เลยตั้งแต่เย็นวันศุกร์  ชนะวีร์ร้อนใจมาก


ทวิชไม่มีญาติที่ไหนอีก


เขาจะติดต่อใครได้บ้าง เพื่อให้รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น


ตัดสินใจ ไลน์ถามเพื่อนที่ทำงานแผนกเดียวกับทวิช
ได้ความว่า ทวิชมาทำงานเป็นปกติทุกวัน แต่ดูหงอยๆ เมื่อเย็นวันศุกร์ก็กลับไปตอนสักหกโมงเย็น


แต่คืนวันศุกร์ ที่กรุงเทพฝนตกใหญ่


ชนะวีร์เริ่ม ลนกว่าเก่า เริ่มวิตกกว่าเดิม

นกไปไหน


นก วีร์เป็นห่วง



ชนะวีร์ไม่สนใจจะกล่าวลา เชน เพื่อนร่วมทาง เขารีบเรียกแท็กซี่ตรงกลับคอนโด
ชนะวีร์วิ่งพรวดเข้าไปในห้อง เมื่อไขกุญแจได้
แล้วพบว่า
.
.
.
เขาลืมไปได้ยังไง

ทวิชไม่ได้ ไม่มีญาติที่ไหน เสียหน่อย

นี่ไง

เต็มห้องเลย

ในห้องชุดขนาดกลางของทวิช
มี ป๊า แม่ และ ไอ้วัฒน์ นั่งเรียงกันอยู่หน้าทีวี
ทุกคนหันมามอง ชนะวีร์เป็นสายตาเดียว


“นก นก ล่ะแม่ นกอยู่ไหน นกเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมทุกคนมาอยู่ที่นี่ เกิดอะไร ป๊าหวัดดี” 


ชนะวีร์ดูกังวลจนเห็นได้ชัด เรียงประโยคคำถามสลับกันไปมา

แม่ไม่ตอบ แต่ชี้ไปที่ห้องนอน

ชนะวีร์รู้สึกว่า เขาตัวเย็นสลับร้อน เปลี่ยนไปมาจนไม่สบายในอก


นกน้อยของเขานั่งอยู่บนเตียง ข้อเท้าข้างซ้ายมีผ้าพันไว้


นกยิ้มให้


แต่ชนะวีร์ยิ้มไม่ออก เขาสบถออกมาคำหนึ่งก่อนจะโผเข้ากอดนกเอาไว้แน่น จนเรียกว่า กอดคงไม่ถูก ควรจะเรียกว่า รัดเอาไว้แน่นเสียมากกว่า


“วีร์เป็นห่วงมาก นกขาดการติดต่อ โทรศัพท์เป็นอะไร แล้วนี่เป็นอะไร ทำไมไม่บอกวีร์ เกิดอะไรขึ้น”



ชนะวีร์จะรู้ตัวไหมนะ ว่าเวลาชนะวีร์อยู่ในอารมณ์แบบนี้ ชนะวีร์พูดเร็วมาก และไม่หยุดเลย

ทวิชคิดแล้วก็ย่นจมูก 

ทวิชโดนชนะวีร์ซักนู่นนี่ไม่หยุด
ทวิชก็พยายามตอบไปด้วยหลบปลายจมูกกับริมฝีปากของชนะวีร์ไปด้วย
ก็ใครกันจะมีสมาธิตอบคำถามได้ เล่นถามไปหอมแก้มไปไม่หยุดจังหวะให้ตอบเลย

นี่ถ้าชนะวีร์เป็นพี่หมาตัวโต
ทวิชคิดว่าป่านนี้ ทั้งหน้าทั้งหัวของเขาคงเต็มไปด้วยน้ำลายแล้วล่ะ

สุดท้ายก็ได้ความว่า

คืนวันศุกร์ ฝนตกหนัก ทวิชกำลังเดินอยู่ริมฟุตบาทจะไปสถานีรถไฟฟ้า
ถนนคงลื่น มอเตอร์ไซด์รับจ้างจึงแฉลบเข้ามา โดนทวิช

ข้อเท้าบวม แต่หมอบอกว่าไม่หัก  แต่ก็เดินลำบาก หมอไม่ให้ลงน้ำหนัก
พี่พยาบาลถามว่า มีญาติมารับไหม
ทวิชส่ายหน้า แล้วกลับนึกขึ้นได้ เปลี่ยนเป็นพยักหน้า


“มีครับ แต่เขาไม่อยู่”



คืนนั้น ทวิชกลับมาได้เพราะพี่บุรุษพยาบาลเรียกแท็กซี่ให้
เพิ่งรู้ตัวตอนถึงห้องว่า โทรศัพท์เปียกน้ำและเปิดไม่ขึ้นแล้ว
สักเที่ยงคืน จู่ๆ ธานิวัฒน์น้องชายของชนะวีร์ที่อยู่อีกคอนโดหนึ่งห่างจากที่นี่มาก ก็มาเคาะประตูห้อง


“พี่นกหวัดดี แม่ให้ผมมาดูพี่ แม่เป็นห่วง เห็นพี่วีร์ยังบินกลับมาไม่ได้ กลัวพี่นกจะเหงา แต่วัฒน์แอบไปเที่ยวมา แล้ววันศุกร์รถก็ติดมาก เลยมาถึงเสียดึกเลย โทษทีฮะ อะ...อ้าว ขาเป็นอะไรน่ะ”


พี่กับน้อง คล้ายกันอยู่มาก ตรงที่พูดจ้อยๆ จนทวิชตอบแทบไม่หมด

พอธาณิวัฒน์รู้เรื่องก็โทรบอกแม่

แม่ก็เลยบอกป๊า

พอป๊ารู้เรื่อง เช้าวันเสาร์ ก็ชวนแม่ขับรถมาหาถึงที่นี่เลย

ในตอนนี้ในคอนโดเล็กๆ เลยอัดแน่นไปด้วยคนถึง 5 คน


เมื่อชนะวีร์เลีย...ไม่ใช่สิ หอม และจูบ ทวิชจนพอใจแล้ว ก็พากันออกมาจากห้อง


ทวิชจะเดิน


ชนะวีร์ไม่ยอม


ชนะวีร์จะอุ้ม


ทวิชอาย ไม่เอา ไม่ยอมให้อุ้ม


“อย่าดื้อนะนก”


นกทำหน้าจริงจัง เม้มปากนิดนึง


ทำไมดื้ออย่างนี้นะ คืนนี้ต้องปราบเสียหน่อยแล้ว


“ถ้างั้นขี่หลัง”  ชนะวีร์เจรจา


พ่อหมีเลยมีนกตัวหนึ่งเกาะหลังออกมาจากห้องนอน

คืนนั้นทวิชได้แต่นั่งอมยิ้ม แล้วฟังทุกคนคุยกัน

วันนี้ทวิชรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า ห้องของทวิชเหมือนกลายเป็นอีกสีหนึ่ง มันไม่ทึม ไม่เทาแล้ว

ห้องของเราสดใสขึ้นแล้วนะแม่ วิชอยู่ได้นะแม่
แม่ไม่ต้องขอโทษวิชแล้วนะ


.
.
.
บ่ายของวันอาทิตย์

แม่กับวัฒน์แอบแง้มห้องนอนของชนะวีร์และทวิช เข้าไปดู เพราะต่างสงสัยว่า
จนบ่ายโมงแล้วทำไมยังไม่มีใครตื่นเลยสักคน
ก็เห็นทั้งสองคนนอนหลับปุ๋ย ก่ายกันอยู่


“ไม่ต้องไปปลุกหรอก”


ป๊าที่ยืนอยู่ข้างหลัง ห้ามเอาไว้


“ช่วงที่ห่างกัน ต่างคนคงนอนไม่หลับ ปล่อยให้นอนให้อิ่มเถอะ”


แม่พยักหน้าเข้าใจ

แต่ธานิวัฒน์ดูงงๆ

แต่ป๊ากับแม่ก็ไม่ยอมเฉลย

อะไรเนี่ย

รอให้มีแฟนเป็นของตัวเองก่อนเถอะ เชอะ!


---จบตอน---


ยาวจังแหะ ดูโทนเรื่องมันเปลี่ยนไปมากอยู่นะคะ อย่างแรกคือมันย๊าว ยาว อย่างที่สองคือ บรรยายเยอะขึ้น

ขอบคุณ คุณ yimyamun ที่นำเรื่องนี้ไปแนะนำให้ในกระทู้ถามหานิยายนะคะ และขอบคุณเผื่อ ป๊ากับเกมส์และน๊อตกับพี่กบ ในป๊าครับ ผมจะไม่ดื้อ ที่ได้รับการแนะนำในกระทู้แนะนำนิยายด้วย รู้สึกเป็นเกียรติมาก

ขอบคุณ ทุกคนที่เข้ามาอ่านค่า รู้สึกดีๆไปทั้งวัน (แวะเข้ามาดูในเล้าทั้งวันเลยค่าว่ามีคนอ่านบ้างไหม)

ขอบคุณ ทุกคนที่บอกว่า ชอบ บอกว่า นกน่ารัก บอกว่าอ่านหลายรอบ และบอกว่า รอ  รู้สึกมีแรง ฮึบ

ไม่ชอบก็ ติได้นะคะ (เบาๆนะเก๊าบอบบาง)

ขอบคุณมากค่า อยากจับมือแล้วทำตาซึ้งๆใส่ทุกคน

@ t o n s w i n d
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-03-2016 08:33:42 โดย treenature »

ออฟไลน์ May@love

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 828
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-2
นกมาแล้วววว
เหงาตามนกเลย แต่วีร์ก็เหงาเหมือนกัน

ถึงตอนนี้จะมีบรรยากาศเหงาๆของวีร์กับนก
แต่รู้สึกอบอุ่นกับความห่วงใยของคนในครอบครัววีร์มากๆ ทุกคนรักนกจริงๆ

รอตอนต่อไปอีกนะคะ :pig4:

ออฟไลน์ ●GreenTEA●

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 684
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-2
ทวิชเหงา คนอ่านก็เหงาตามไปด้วยเลย 
 :กอด1:

ออฟไลน์ Chk~a

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 618
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +62/-1
ต่างคนต่างเหงา

นกน่ารักกก

คุณน้องไม่เข้าใจหรอก ไม่มีแฟนนี่รีบหานะๆ

ออฟไลน์ Cloudnine

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
 :z13: จิ้มไว้ก่อน ตอนใหม่อัพแล้ว
ดีจายยยยย
เดี๋ยวมาอ่านค่ะ

ออฟไลน์ monetacaffeine

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 681
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-5
กรี๊ดดดด มาแล้ววววว น่ารักมากเลย
แอบอยากอ่านพาร์ทของวีร์ขึ้นมาเลยค่ะว่าทำยังไงกับน้องจอมเจือกนั่น *มองแรงระดับสิบแปปป* นี่เคืองเด็กนั่นมากนะบอกเลย!
ยุ่งกับเรื่องคนอื่นเค้าจริงๆ คิดว่าทำตัวแบบนี้แล้ววีร์เค้าจะรักรึไง! คนที่วีร์รักน่ะ ต้องน่ารักๆแบบนกน้อยคนเดียวเท่านั้นย่ะ!!
#นกไม่กล้าเดี๋ยวพี่ลุยเองค่ะ 555555555555 #ทีมนก เต็มตัวมากกกกกกกกกกก

ชอบครอบครัวของวีร์ที่สุดเลยค่ะ ; _ ; .. น่ารักมากจริงๆ คอยเป็นห่วงน้องด้วย คือน้ำตาจะไหล ดีใจแทนน้องจริงๆนะคะ
น้องเป็นคนน่ารัก ดีแล้วจริงๆที่จะได้เจอแต่คนดีๆ สิ่งดีๆ ครอบครัวดีๆเนอะ ^ ^
ส่วนความไม่มั่นใจในตัวเอง ถึงมันจะเป็นเสน่ห์ของนก แต่ก็อยากให้วีร์ทำให้น้องมั่นใจกว่านี้นะคะ ความรักที่วีร์มีให้ มันไม่แพ้กันเลยจริงๆน้า <3

ชอบเรื่องนี้มากกกกกจริงๆค่ะ
//นี่เพิ่งรู้ว่าเป็นคนเดียวกับที่แต่งป๊าครับ ผมจะไม่ดื้อนะคะเนี่ย 5555555555 คือเรื่องนั้น NC หนักหน่วงม๊ากกก
แบบว่าร้อนแรงสุดๆค่ะ ; ///////////// ; ... เรื่องนี้แบบน่ารัก เรียลๆ วัยทำงานเลย 555555 แต่ชอบทั้งสองเรื่องนะคะ
ติดตามอยู่ทั้งคู่เลย (ฮา) นี่ก็อ่านเรื่องนี้ซ้ำ 3-4 รอบแล้วค่ะ อยากให้มีตอนต่อไปเรื่อยๆแบบไม่จบเลยอ่ะ (แอบโกงไหม แฮ่ แต่อยากจริงๆค่ะ)
เป็นกำลังใจให้นะคะ เค้าจะรออ่านน้า จริงๆอยากให้ยาวกว่านี้อีกด้วยซ้ำอ่ะ 555555555
รักค่ะ :L2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ cinnsin

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 275
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
ละมุนระดับ๑๐ แอร๊ยยยย ;//////////;

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
ดีนะที่ชนะวีร์ไหวตัวทัน... ความสัมพันธ์เลยยังแน่นแฟ้น

ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
นกน่ารักมาก
ยิ่งตอนงอนยิ่งน่ารัก
กลัววีย์จะเป็นห่วง
ก็เลยเอากล้องส่องเพดาน
วีย์ก็ดีแสนดี เข้าใจนกตลอดๆ
ครอบครัววีย์ก็น่ารักสุดๆ

ออฟไลน์ nu-tarn

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 801
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-6
นกมาแล้ว คราวนี้ต้องห่างกับวีร์คงเหงาน่าดู
ถ้าเมื่อไหร่นกเหงามาหาเราได้นะ  :impress2:

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4514
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
นกเข้มแข็งขึ้นมากแล้วน๊าาาา

ออฟไลน์ colorofthewind21

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1657
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-1
โอ้ยย น่ารัก ไม่ไหวแล้วว
ถ้าคุณคนเขียนว่างมาอัพเรื่อยๆนะคะ ชอบเรื่องนี้มาก
วีร์นก น่ารัก อ๊บอุ๊นน อบอุ่น

ออฟไลน์ yunjae123

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 948
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +65/-1
โอ๊ยยยยยยยย
คือรักกันมากกกกกก
คือแบบฟินมากกกกกตอนชนะวีร์กลับมา
เป็นห่วงทวิชนี่เข้าใจนะ แต่จะหอมไรขนาดนี้ค่าาาาา ><~~
หายไวไวนะจ๊ะพ่อทวิช

ออฟไลน์ cchompoo

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-4
ชอบเรื่องนี้มากกก :pig4:

ออฟไลน์ Pakbung Mazo

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 505
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-3
นกน่ารัก น่ารักแบบน่ารักมาก ดูงุ้งงิ้งงุ้งงิ้งเหมือนแมวแต่ไม่น่ารำคาญแถมยังน่าเอ็นดู แวะเวียนเข้ามาในหมวดเรื่องสั้นเพราะคิดถึงเรื่องนี้ตลอดเลย ขอบคุณที่มาต่อเรื่อยๆนะคะจะรอคอยให้กำลังใจต่อไปค่ะ

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
ชนะวีร์นี่ห่วงเมียรักเมียสุดๆ อิจฉาทวิชมากมาย

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด