หัวข้อ: <<พี่ไม่หยิ่ง รักจริงหวังฟัน>>

[double9JH]

พี่ริวอย่ารีบร้อนดิ 

[DeShiWa]

นึกว่าจะเสร็จพี่ริวละ

นี่เป็นแผนหลอกฟันน้องว่านใช่ไหม

พี่เมฆเมื่อไร่จะออกตัวซะที

อยากเห็นพี่ริวหึง อิอิ

[Freja]

เขามารอให้พี่ฟันน้อง

[twinmonkey0311]

พี่ริวอย่าพึ่งหื่น ครั้งแรกไปทำที่ห้องดีกว่าเนาะ นังน้องว่านจะได้ครางเสียงดังๆได้ ทำบนเตียงหลังก็ไม่เจ็บ กินกันได้หลายยก

[boboman]

หมั่นไส้นังว่านนน 5555
พี่ริวน่ารักอ่ะ 
รอตอนต่อไปน้า

[patchylove]

เคยไปแต่ออบหลวง หนาวมากสั่นแหง่กๆๆ 

[Apple_matinie]

พี่ริวเป็นคนตลก

[Kelvin Degree]

เป็นแฟนกันแล้ววว

[นางสาวกานาเลส]

งื้ออออ ชอบผู้ชายแบบพี่ริว โหด แต่ละมุน แถมหื่นอีกต่างหาก อยากได้ 555555 ดีแล้วที่ว่านไม่โดนพี่ริวฟันง่ายๆ เราต้องรักนวลสงวนตัว เนอะ 

[cavalli]

 



แอร้ยยยยยยยยยยย

[tukkata bambola]

พี่ริวคนหื่น&น้องว่านคนน่ารัก #อย่าหวงน้องว่านนานนะคะ

[=นีรนาคา=]

สวีทมากค่าาาาาาาาาาา
 

[cheyp]

พี่ริวหวังฟันตามชื่อเรื่องจริงๆ หื่นมากจร้าาาา

[p_phai]

 

[Mouse2U]

เป็นแฟนกันอย่างเป็นทางการอยากจะลวนลามน้องว่านเมื่อไรก็ไม่ลำบากใจเท่าตอนที่ยังไม่เป็นสินะคะพี่ริว

[Youi_chin]

 

[Shonteen]

กรี๊ดดดดดฟิน

ป้าชอบบบบบบ

[Belove]

                                                   พี่ไม่หยิ่ง รักจริงหวังฟัน

                                                            บทที่ 11

                                          ลูกชายพี่ริวเป็นมังกรหรือหนอนชาเขียว               


                 ผมนึกว่าพี่ริวจะนอนชมดาวที่ออบขานอีกสักคืน แต่พอตอนบ่ายจัดๆวันอาทิตย์พี่ริวก็พาผมกลับ เหตุเกิดก็

เพราะแดดร้อนยามเที่ยงและน้ำใสไหลเย็นทำให้ผมอดใจไม่อยู่จนต้องกระโดดลงไปเล่นน้ำในลำธาร เล่นจนตัวจะเปื่อย

จึงได้ขึ้นมาและไอ้ตอนเดินขึ้นจากน้ำนี่แหละที่ทำให้พ่อผีกระสือแฟนหมาดๆของผมหน้างอเป็นตูดเป็ด

               มีฝรั่งกลุ่มหนึ่งเพิ่งจะขี่มอเตอร์ไซค์มาถึงได้พักใหญ่นั่งมองผมว่ายน้ำเล่น ผมเองก็ไม่ได้อะไรหรอกแต่เสื้อยืด

ตัวเก่าที่มันบางและเปียกลู่แนบเนื้อนี่เองที่ดึงดูดสายตาให้หันมามอง และนั่นเองทำให้พี่ริวเดินดุ่มๆเข้ามาลากแขนผม

กลับเต็นท์ทันที


                “เก็บของใส่กระเป๋า กลับเข้าเมืองกันได้แล้ว”


               “อะไรอะพี่ริว ไหนว่าจะนอนอีกคืนแล้วกลับพรุ่งนี้ไง”


               ผมโอดครวญเพราะอยากอยู่ต่อ แต่พ่อลายสือคิ้วชนกันแล้วครับตอนนี้


               “มึงเห็นสายตาไอ้พวกนั้นไหมว่ามองจนแทบจะทะลุเข้าไปถึงลำไส้ใหญ่มึงอยู่แล้วไอ้ว่าน"


               ผมเลิกคิ้วมองพี่ริวด้วยความไม่เข้าใจ


               “มองก็ปล่อยเขาไปสิพี่ ผมกับพวกนั้นก็ผู้ชายมีจู๋เหมือนกันจะแคร์อะไรวะ”


               กลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อเห็นสายตาพี่ริว ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นลูกแกะที่รอหมาป่าขย้ำยังไงก็ไม่รู้


               “ไม่ได้ กูหวงของกู แล้วจู๋ของมึงน่ะคนที่จะมองได้คือกูคนเดียวเท่านั้น”


               ไอ้พี่ริว สาสสส

               ยืนคุมให้ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าในเต็นท์เสร็จเรียบร้อยพี่ริวก็เก็บของแล้วพาผมแว้นเจ้าฟีโน่กลับทันที จนกระทั่งมา

ถึงในเมืองเขาก็แวะหาร้านอาหารเลี้ยงข้าวผมจนอิ่มหนำ พี่ริวซื้อเสบียงหอบใหญ่กลับหอนอกของเขา


                “มึงนอนกับกูคืนนี้นะ”


               “หอผมไม่ได้อยู่ไกลสักหน่อย”


               “ก็กูอยากให้มึงนอนที่นี่ รูมเมทมึงไม่อยู่สักคนไม่ใช่เหรอ”


               “ผมนอนคนเดียวได้ครับ”


               “เดี๋ยวผีหลอกหรอกมึง”


               กูจะกลัวก็ผีกระสือจูบสูบวิญญาณอย่างพี่นี่แหละครับ ไอ้พี่ริว

               อย่านึกว่าจะรู้ไม่ทันนะ คิดจะฟันผมใช่ไหมล่ะ แม่งก็คิดอยู่เรื่องเดียวนี่แหละแต่ผมก็ปฏิเสธไม่ลงเพราะการที่

ได้นอนหลับอยู่ในอ้อมกอดของพี่ริวมันก็ทำให้ผมฝันดี


               พี่ริวปล่อยให้ผมได้สนุกอยู่กับเกมยิงซอมบี้ ส่วนเจ้าของห้องนั่งอยู่ตรงโต๊ะหนังสือรกๆใส่หูฟังเปิดเพลงและ

เปิดโน้ตบุ๊คทำโปรเจ็คงานที่พวกพี่ๆปีสี่ต้องทำก่อนเรียนจบ ผมยิงซอมบี้อยู่สักพักเห็นพี่ริวตั้งใจทำงานก็เลยเกิดความ

ละอายแก่ใจขึ้นมา ผมย้ายที่มานอนคว่ำหน้าใช้หมอนหนุนใต้อกอยู่บนเตียงแล้วหยิบชีทเก็งข้อสอบที่พี่ฝนให้มาฝึกทำ

แต่ตัวเลขที่หลอกหลอนก็ทำให้ผมมัวเมาจนกระทั่งฟุบหลับคาแผ่นชีท


                “ว่าน ไอ้ว่าน มึงนี่น้า ข้อสอบแค่นี้ยังเสือกหลับ”


               หือ เสียงใครหว่าเหมือนเสียงพี่ริวเลย


               “ขยับมาตรงนี้ มานอนดีๆ”


               ความรู้สึกเหมือนโดนลากให้กลับมานอนอยู่กลางเตียง มันเป็นความรู้สึกครึ่งหลับครึ่งตื่นเมื่อตัวของผมถูก

กอดรัดไว้


               “ทำกูหัวปั่นเลยไอ้หน้าอ่อนเอ๊ย”


               “อือ พี่ริว อย่าดิ จะนอน”


               “จูบนิดเดียวเองนะ นะครับว่าน”


               เสียงหวานออดอ้อนดังแว่วเข้ามาในหู และแล้วผมก็ถูกขโมยจูบจนได้ ตอนแรกก็รู้สึกแค่แรงกดแค่เพียงแผ่ว

เบาบนริมฝีปากแต่หลังจากนั้นแรงบดเบียดมันก็เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ


               “ว่าน เปิดปากให้พี่จูบ นิดเดียวจริงๆ”


               ปลายลิ้นแตะอยู่ตรงขอบฟันพลางดันขึ้นให้ผมเปิดทางรับลิ้นหยุ่นชื้นให้แทรกผ่านเข้าไป และเมื่อมันตวัดรวบ

รัดลิ้นของผมนั่นเองที่ปลุกให้ผมตื่นขึ้นมาเต็มสองตา


               “อื้อ พี่ริว”


               เพิ่งเห็นว่าไฟกลางห้องดับสนิท มีเพียงแสงสลัวจากไฟที่ระเบียงลอดเข้ามาภายในห้อง และผมยังมองไม่

เห็นอะไรเมื่อใบหน้าของพี่ริวยังคงแนบสนิทอยู่กับหน้าของผมโดยมีลิ้นของเราทั้งคู่เชื่อมต่อกันเมื่อเรายังคงแลกเปลี่ยน

แลกโตบาซิลลัสไปมาไม่ยอมหยุด จูบครั้งนี้ของพี่ริวหนักหน่วงและเรียกร้องจนผมถึงกับหอบเมื่อเขายอมละปากออกช้าๆ


               “นิดเดียวตรงไหน พี่ทำผมเกือบจะขาดใจตาย”


               ต่อว่ากลบเกลื่อนอาการเขินจัดของตัวเอง เดาว่าตอนนี้หน้าของผมคงจะแดงเถือกหากมีแสงไฟแต่ดีที่ไฟดับ

เอ๊ะ หรือไม่ดีกันแน่หว่า


               “เฮ้ย นี่นิดเดียวจริงๆ”


               นิ้วสากๆแตะลงที่ขมับของผมแล้วลากมาตามกรอบหน้า สัมผัสเพียงบางเบานั้นทำให้ผมผวา พี่ริววางมืออีก

ข้างตรงเอวของผมก่อนจะเหนี่ยวให้พลิกตัวตะแคงเข้าหากัน ผมสบตาวาววามของเขาในเงามืด


               โอย คืนนี้กูจะรอดไหมคร้า คุณกิตติคร้า


               “เพราะถ้ากูจะจูบมึงแบบเยอะๆมันต้องทำแบบนี้”


               เหี้ย...

               จูบสูบวิญญาณ

                จูบโคตรพ่อโคตรแม่มืออาชีพระดับชำนาญการ

               หน้ามึนๆทำไมแม่งจูบเก่งเหี้ยๆแบบนี้วะครับ

               สติสตังเตลิดไปหมดแล้วกับจูบครั้งนี้ พี่ริวเม้มปากผมแล้วปล่อยหลอกล่อให้ผมติดกับจังหวะที่ปลายลิ้นช้อน

เข้าไปใต้ลิ้นของผมยิ่งทำให้ผมตัวสั่น มันร้อนวูบวาบสลับกับหนาวอยู่ในเนื้อตัวจนต้องเบียดเข้าหา มือทั้งสองดูเกะกะไป

หมดเมื่อไม่รู้จะวางไว้ตรงไหนผมเลยวางมันบนบ่าพี่ริว รับรู้ถึงสัมผัสจากมืออุ่นที่กำลังซุกซนอยู่ตรงชายเสื้อยืดและรั้งมัน

ขึ้นทีละนิด


               “พี่ริว ไอ้พี่ริว”


               ผมจิกเล็บลงไปบนบ่าแต่ท่าทางหนังจะหนาเลยไม่รู้สึกรู้สาสักนิด มือปลาหมึกเริ่มขยับดึงเสื้อสูงขึ้นเรื่อยๆจน

อีกเดี๋ยวมันคงจะพ้นคอผมแน่ๆ


               “ชิริว ชิริวครับ ปล่อยว่านก่อนนะครับ”


               อาจเป็นเพราะเจอลูกอ้อนระดับพระกาฬมือนั้นจึงยอมหยุด พี่ริวถอนหายใจหนักๆก่อนจะยอมคืนอิสรภาพให้

ผม แต่ถึงอย่างไรผมก็ยังติดอยู่ภายใต้วงแขนที่โอบรัดผมไว้อยู่ดี


               “ทำไมล่ะว่าน ยอมพี่สักนิดไม่ได้เหรอ”


               กูก็เกือบยอมไปแล้วครับ ไอ้พี่ริวคนหื่นกาม


               “ให้ผมทำใจอีกสักนิดนะครับ โถ่...พี่ริว ผมนี่แมนทั้งแท่งขนาดนี้แค่ตกลงปลงใจเป็นแฟนพี่ผมก็แปลกใจตัว

เองจะแย่แล้ว ขอเวลาให้ผมอีกสักนิดน่านะ”


               พี่ริวมองผมนิ่งนาน จนเขาถอนหายใจออกมาอีกครั้งพลางกดยิ้มขำที่มุมปาก


               “มึงนี่นะ ร้ายชิบหายไอ้ว่าน กูยังไม่ปล้ำมึงก็ได้ปล่อยให้มึงรอดไปก่อน แต่ว่านะ...”


               ยิ้มนั้นเริ่มเจ้าเล่ห์ขึ้นมาเมื่อพี่ริวจ้องหน้าผมตาเป็นมัน


               “ไอ้ลูกชายกูมันตื่นมาเพราะมึงแล้ว มึงจะช่วยกล่อมให้มันนอนต่อได้ไหม”


               ห่ะ ไอ้วายร้าย ไอ้จอมกะล่อน ไอ้ ไอ้ ไอ้ ฮื้อออออ

               ผมหลับตาปี๋เมื่อพี่ริวคว้ามือของผมให้จับหมับกับไอ้ลูกชายของเขา ไอ้มังกรโคโมโดที่ซ่อนอยู่ในกางเกงบอล

เนื้อลื่นมือ มันทำให้ผมยิ่งรู้ชัดไปถึงส่วนเว้าส่วนโค้งของมันแทบจะชัดแจ้ง


               “พะ พี่ริว ทำเหี้ยอะไรครับ”


               ผมชักยิ้มแหยเมื่อมือใหญ่ของพี่ริวที่กระชับอยู่บนหลังมือของผมกำลังบังคับให้ผมลูบคลำเจ้าหนอนน้อยที่

กำลังแปลงร่างเป็นไอ้มังกรตัวโต ผมจะหนีก็หนีไม่ได้เมื่อพี่ริวพาดขาข้างหนึ่งไว้บนตัวของผมเหมือนผมเป็นหมอนข้าง

ของเขา เมื่อมังกรผงาดเต็มที่ผมถึงกับเสียวตูดขึ้นมาทันทีเมื่อคิดว่าไม่วันใดก็วันหนึ่งมันจะต้องเข้ามาอยู่ในตัวผมแน่ๆ


               “ก็ให้แฟนทำความรู้จักกับไอ้ลูกชายไงครับ อีกหน่อยเวลาเจอกันจะได้สนิทสนมคุ้นเคย”


               ตลกตายละ ไม่ต้องทำหน้ากรุ้มกริ่มเลยครับ ไอ้หื่นมหาประลัย!


               “พี่จะ จะให้ผม...”


               “นะครับว่าน นะ...”


               แม่งงงงงง

               ผมเลยต้องจับไอ้ลูกชายตัวดีไว้ในมือครับ เพราะแม่งรู้ทางผมไงเลยทำเสียงตอแหลใส่ผม ผมก็จำเป็นต้อง

ยอมเพราะความสงสารหรอกนะ พี่ริวมองผมด้วยความพอใจตอนนี้เขาปล่อยมือให้ผมได้เป็นคนกอบกุมมันไว้ด้วยมือของ

ผม ความลื่นของกางเกงบอลทำให้ผมจับได้ไม่ถนัดนักผมเลยล้วงมือเข้าไปและจับท่อนเนื้อนั้นไว้ให้ถนัดมือ ผมบีบคอ

ไอ้ลูกชายตัวดีพลางนวดเฟ้นทีละนิด ปลายนิ้วบี้หัวมันเล่นอย่างหมั่นไส้ ไอ้ตัวพ่อหลับตาทำหน้าฟินเมื่อผมขยับมือโยก

ไอ้ลูกชายขึ้นลง


               “เกิดมาก็ไม่เคยทำให้ใครหรอกขนาดตัวเองยังไม่ค่อยได้ทำผมก็ต้องมาทำให้พี่เนี่ยแหละ หมั่นไส้ว่ะ ดูสิ

อย่างกะทาสในเรือนเบี้ย อุ๊บส์”


               เสียงบ่นของผมชะงักทันทีเมื่อไอ้พี่ริวดึงหน้าของผมไปจูบ ลมหายใจของพี่ริวร้อนผ่าวเนื้อตัวเหนียวหนับขณะ

ที่มือของผมยังจัดการไอ้ลูกชายตัวใหญ่ไม่ได้หยุด จูบนั้นทั้งหนักทั้งหน่วงเมื่อพี่ริวสวนเอวเข้าหามือของผมที่เริ่มเร่ง

จังหวะให้ไวขึ้น ได้ยินเสียงทุ้มลึกมาจากในลำคอเมื่อพี่ริวเกร็งหน้าท้องไว้และในที่สุดไอ้ลูกชายตัวดีก็พ่นน้ำใส่มือผมจน

เปียกชุ่ม


               “อื้อออ”


               ผมส่งเสียงอึกอักประท้วงเมื่อพี่ริวยังจูบผมอยู่ รอยฟันกดอยู่รอบปากจนคิดว่ามันน่าจะเจ่อไปหมดแล้วเมื่อพี่ริว

ถอนปากออกไป เขาหอบลึกอยู่พักใหญ่กว่าจะเป็นปกติพลางมองผมตาวาว


               “ถึงแม้ต้นขาของมึงจะไม่แข็งแรง แต่ข้อมือมึงนี่ใช้ได้เลยว่าน มึงจะต้องเป็นนักดาบที่ดีแน่ๆ ขอบใจนะที่ช่วย

คลายเครียดจากโปรเจ็ค ฝันดีนะแฟน”


               เดี๋ยวสิเฮ้ย!

               พี่ริวหลับตาพริ้มและอีกแค่ไม่กี่วินาทีลมหายใจของเขาก็สม่ำเสมอพร้อมกับเสียงกรนเบาๆมันทำให้ผมรู้ว่าเขา

หลับฝันดีไปแล้ว

               แล้วกูล่ะเฮ้ย

               ถูกจูบถูกกอดขนาดนี้คิดว่าผมไม่รู้สึกรู้สาเหรอครับ แต่เป็นเพราะอยากจะรักนวลสงวนตัวก็เลยต้องมานอนทำ

ตาปริบๆอยู่ในอ้อมกอดของคนที่สบายตัวชิงหลับไปก่อน ไม่มีทางอื่นนอกจากค่อยๆพาตัวเองออกจากวงแขนของพี่ริว

แล้วก้าวพรวดๆเข้าไปในห้องน้ำ

               หรือว่าคราวหน้าผมควรจะเลิกทำกระแดะแล้วยอมๆพี่ริวไปซะลูกชายของผมจะได้ไม่เครียดแบบนี้ดีวะ







               พี่ริวพาผมมาส่งที่หอตอนบ่ายๆวันจันทร์วันหยุดวันสุดท้าย เขาไม่ได้ทำอะไรผมอีกนอกจากติวสแตทและจูบ

ผมบ้างเวลาที่ผมต่อล้อต่อเถียง ผมจัดการซักเสื้อผ้าที่สะสมไว้ล้นตะกร้าเมื่อกลับเข้ามาในห้องไอ้มะตูมก็นอนเล่นเกมมือ

ถืออยู่บนเตียงของมันแล้ว


               “กลับมานานยัง”


               มะตูมพยักหน้าหงึกหงักแทนคำตอบ


               “แล้วมึงล่ะ ไปนอนออบขานกี่คืน”


               “นอนคืนเดียวแหละพี่ริวแม่งพากลับมาก่อน”


               “อ้าว งั้นเมื่อคืนมึงก็นอนนี่คนเดียวดิ”


               “เปล่า นอนหอพี่ริว”


               ผมหลุดปากออกไป พลันก็นึกได้ว่าเพื่อนสนิทเป็นคนช่างสังเกต ไม่ทันแล้วครับเพราะตอนนี้ไอ้มะตูมยอมวาง

โทรศัพท์มือถือแล้วเงยหน้ามองผม


               “มึงไปเที่ยวกับเขา ไปนอนหอเขา ไอ้เหี้ยว่าน กูว่ามึงกับพี่ริวสนิทกันดีจังเนอะ”


               “เออ ก็ แบบว่า...”


               “ปกติรุ่นพี่กับรุ่นน้องธรรมดามันก็ไม่น่าสนิทกันขนาดนี้เนอะมึงเนอะ”


               “คือว่า...”


               “มึงจะสารภาพกับกูมาดีๆไหมไอ้ว่าน”


               เพื่อนหรือพ่อครับมึงน่ะไอ้มะตูม


               “คือว่า พี่ริวเขา เขาขอเป็นแฟนกูว่ะเหี้ยมะตูม”


               อึ้งสิครับเพื่อนกู เอ๋อแดกเลยมึง ก็เพื่อนมึงน่ะหน้าตาดีหล่อแมนขนาดนี้ไงไอ้มะตูม


               “คนอย่างมึงนะที่พี่ริวเขาขอเป็นแฟน เพิ่งรู้ว่าพี่เขาชอบของแปลก”


               ผมยกตีนถีบสีข้างเพื่อนสนิทจนมันหัวเราะก๊ากขณะที่ผมนั่งหน้าง้ำ


               “เออ กูขอโทษ แหม ทำหน้าเป็นตูดเชียว กูแค่ช็อกโว้ย มึงให้กูทำใจแป๊บนึงสิวะ”


               “กูเองยังทำใจไม่ทันเลยมะตูมเอ๊ย”


               ไอ้มะตูมขยับนั่งสีหน้าจริงจังขึ้น


               “แล้วมึงตอบพี่ริวว่าไง ตกลงหรือเปล่า”


               คงไม่ต้องตอบมันหรอกเพราะตอนนี้ผมนั่งเขินจนตัวแทบบิด อยู่ๆไอ้มะตูมก็ลุกพรวดขึ้นมาแล้วมองผม มัน

พิจารณาผมอย่างละเอียดก่อนที่มันจะค่อยๆแบะปากยิ้มอย่างน่าเตะ


               “แฟนกันข้าวใหม่ปลามัน ไปนอนเต็นท์ริมลำธารแล้วกลับมานอนเตียงเดียวกันสองต่อสองในหอพัก พร้อมกับ

ปากเจ่อๆและรอยแดงที่คอเช่นนี้แล้ว เพื่อนว่านช่วยตอบหน่อยครับว่าเรียบร้อยโรงเรียนพี่ริวไปแล้วใช่ไหม”


               “สัส ยังโว้ย กูยังซิง”


               ผมยกมือผลักหน้าไอ้มะตูมอย่างหมั่นไส้


               “แต่ก็เกือบไปแล้วล่ะนะ”


               “นั่นไง ใครจะไปอดใจไหวพี่ริวเขาออกจะเพอร์เฟ็คขนาดนั้นมึงก็ต้องหลวมตัวหลวมใจบ้างแหละ ไอ้ว่าน...”


               มะตูมวางมือบนบ่าของผม


               “...จะทำเหี้ยอะไรที่มันเป็นความสุขของมึงก็ทำไปเหอะ ไหนๆก็ตกลงเป็นแฟนกับพี่ริวแล้วนี่ พี่ริวทั้งเก่งทั้งดี

คงจะดูแลมึงได้หรอก มึงจับพี่ริวดีๆนะโว้ย หลุดจากพี่ริวชีวิตนี้จะมีใครหลวมตัวมาจีบมึงอีก เพื่อพี่ริวขวัญใจคณะและเพื่อ

มึงที่เป็นเพื่อนตาย กูจะส่งเสริมความรักของมึงเองเพื่อน เพื่อนของกูจะต้องสมหวังในความรัก ใครหน้าไหนจะมาทำให้

มึงกับพี่ริวแตกกันไม่ได้ กูนี่แหละจะขัดขวางให้ถึงที่สุด”


               มะตูมพูดราวกับเรื่องของผมเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ของมนุษยชาติ ผมได้แต่ส่ายหน้ากับความโอเว่อร์แอคติ้งของ

มันโดยไม่รู้เลยว่าไอ้มะตูมจะได้ทำในสิ่งที่มันเอ่ยปากในอนาคต







               ชั่วโมงแรกของวันอังคารคือวิชาของคณะสังคม ไอ้มะตูมก็เรียนเหมือนกันเพราะเป็นวิชาบังคับแต่ว่าเรียน

คนละอาจารย์กับผม เราแยกกันที่ลานจอดรถผมเดินแยกไปยังห้องเลคเชอร์ที่ผมเรียนอยู่ กำลังจะก้าวขึ้นตึกผมก็ต้อง

หยุดเมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อของผม


               “ไง ว่าน ไม่เจอกันตั้งนานสบายดีไหม”


               ผมยิ้มให้คนที่เดินตรงมาหา เขายิ้มตอบอย่างคนอัธยาศัยดี


               “สวัสดีครับพี่เมฆ”





TBC

หวงว่านไม่นานหรอกน่า



               
                 
               
               
               
               

[yisren.]

พี่ริวมันร้ายยยย
มะตูมม จัดอิพี่เมฆทีดิ๊ หมั่นนนนนนน

[❣☾月亮☽❣]

ต้นขาไม่แข็งแรงต้องฝึกกับพี่ริวสิน้องว่าน
อีกไม่นานเชื่อน้องว่านจะได้แก้แค้นมังกรแน่ๆ.  อีพี่ริวมันร้ายจริงๆ
นี่เป็นแผนหลอกล่อน้องอีกแล้วสินะ. มีการปล่อยให้ค้างไปจัดการคนเดียวด้วย.
วานมะตูมลักพาตัวพี่เมฆไปกดที. อิอิ. 


 

[twinmonkey0311]

สนับสนุนให้มะตูมจัดการพี่เมฆอีกคน

[double9JH]

พี่เมฆโผล่มาได้ไงงงงง

พี่ริวรีบๆจัดการว่านนะ อิอิ 

[warin]

เขยิบความสัมพันธ์ไปอีกขั้นแล้วนะ  อิอิ
รอวันรวมร่างนะนังว่าน  พี่ริวซัง 

[Mouse2U]

สบายตัวคนเดียวเลยนะคะพี่ริว

[=นีรนาคา=]

มะตูมเพื่อนรัก จะปกป้องความรักของว่าน โดยเอาตัวเข้าแลกค่ะ ฮ่าาาาาาาาาาาา

หนูว่านรอดไปอีกครั้ง แต่เจ้ว่าคงรอดได้อีกไม่นานหรอกลูก คึคึ
 

[Apple_matinie]

แหนะ น้องว่าน

[kimjuy_o]

ต้นขาว่านไม่แข็งแรง
พี่ริวก็ฝึกน้องหน่อยสิคะ อิอิ (สายหื่นต้องมา)
พี่ริวนี่นะ ร้ายไม่เบา
มาต่อไวๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่า

[tukkata bambola]

พี่ริวจ้องแต่จะกดน้องว่านนะขี้หวงได้อีกขี้หึงได้อีก ว่านน่ารักอ่ะ
#มะตูมเอาอิพี่เมฆไปเก็บด่วนเลยนะขอร้อง5555555

[mukmaoY]

เป็นเพื่อนที่ประเสริฐจริงๆ

[p_phai]