หัวข้อ: <<พี่ไม่หยิ่ง รักจริงหวังฟัน>>

[BeeRY]

พี่ริว อย่าป๊อดเด้ จับหนูว่านปล้ำเลย คนอ่านลุ้นมาก

[❣☾月亮☽❣]

    น้องว่านได้แฟนแล้ว อีกไม่นานโดนฟันแน่ๆ
สมใจพี่ริวแล้วเนาะ 555 เอาบอลมาอ้าง ตลกอะ

ขอบคุณที่มาต่อค่ะ

[นอนกินแรง]

อุต๊ะ พี่่ริวยอมปล่อยน้องง่ายจัง อิ

[makone]

  มะตูมช่วยชีวิต เหรอ 

[bulldog17]

แหมมะตูมมมมม

[sirin_chadada]

แหม ช่างเป็นการพนันที่มีแต่ได้กับได้นะพี่ริว

[=นีรนาคา=]

เป็นแฟนแล้วนะ
เจ้าว่านมันรู้ตัวยัง
รอดตัวไป เกือบไปแล้ว 5555555 

[tukkata bambola]

เกือบไปแล้วมั้ยล่ะน้องว่าน แต่ว่านะพี่ริวเนียนเนอะ

[Kelvin Degree]

เกือบถูกฟันแล้วมั้ยล่ะ ว่าน!!

[DeShiWa]

ก็ธรรมดา รักเกิด sexก็ตามติดหลังมา อิอิ

เชียร์ให้พี่ริวเผด็ดศึกว่านซะ

[TachibanaRain]

สองเม็ดต้องมีนี่ว่านเป็นอีเจี๊ยบเหรอ ฮ่าๆๆๆ พี่ริวเข้าห้องน้ำนานเรารู้นะว่าหายไปทำอะไร หึหึ :

[205arr]

แพ้หรือชนะก็ต้องเป็นแฟนกันอยู่ดีแหละนะน้องว่าน
 
 

[oiruop]

รอ รอ รอ

 

[athena_tiew]

กะแล้วไม่ว่าหงษ์หรือผีแดงจะชนะ ว่านก็ต้องเป็นของพี่ริว ก็พี่ริวจะเอานินะ ถ้าคู่แข่งไม่เผยตัว พี่ริวก็คงจะไม่รวบรัดน้องแบบนี้สินะ กลัวว่านไม่ยอมเป็นแฟนด้วยเหรอ

[twinmonkey0311]

พี่ริวเข้าห้องน้ำนานเพราะมัวแต่มีความสุขกับน้องนางทั้งห้าใช่มั้ย 

[Al2iskiren]

555+ เกือบโดนฟันซะแล้วน้องว่าน

[Mouse2U]

หวุดหวิดมากค่ะมะตูม เกือบได้เพื่อนเขยแล้วล่ะค่ะถ้าโทรมาช้าไปกว่านี้อีกนิด

[Malila]

เกือบไปแล้วววววว

[TR]

น่าร้ากกกกก น้องว่านใสๆ
มะตูมไม่น่าโทรมาเลยให้ตายสิ! 555
เป็นแฟนกันแล้ว งานนี้ลุงริวรุกเต็มที่

[Misakiiz]

เจอรุกหนักๆเข้าไป น้องว่านถึงกับไปไม่เป็น 555555 ชอบบบบ

[bittertam]

น้องว่านนี่เซอะสึ่งตึงมากเลยค่ะ5555 ล้อเล่นคร๊าบ น้องว่านน่ารัก เกลียดอิพี่ริวคนเนียนนี่ หวังฟันน้อง น้องไม่ประสีประสา ยังไม่บอกรักน้องเลยตั้งท่าจะกดน้องละ อิพี่ริวคนบาป บอกรักน้องก่อนเส้

ชอบรายละเอียดเรื่องกีฬาฟันดาบมากเลยค่ะ ปกติก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเลย แต่ก็เคยๆดูแข่งฟันดาบเหมือนกัน เห็นบางทีเค้าก็สู้กันแบบแทงๆจิ้มๆ บางคู่ก็มีปัดๆฟันๆไรงี้ เพิ่งเข้าใจวันนี้เองว่ามีหลายแบบ อิอิ  ขอบคุณสำหรับข้อมูลแล้วก็เป็นกำลังใจให้จ้า

[boboman]

โอ๊ยยย เขินนน 
พี่ริวหายไปเข้าห้องน้ำนาน สงสัย... 

[Belove]

                                                  พี่ไม่หยิ่ง รักจริงหวังฟัน

                                                          บทที่ 10

                                                   อ้อมกอดของพี่ริวอุ่นดีนะ             


                ลืมตาตื่นขึ้นมาตอนแสงแดดแยงตาผมเห็นพี่ริวกำลังเก็บของใส่เป้ใบเก่ง เมื่อพี่ริวเห็นผมหาวหวอดพลางบิด

ขี้เกียจเขาก็ทักทายอย่างอ่อนหวานทันที


               “เหี้ยว่าน นอนดิ้นชิบหาย ตัวมึงมีอยู่แค่นี้นอนแม่งเต็มพื้นที่แถมถีบกูจนเกือบจะร่วงจากเตียง สัส”


               คือเวลาพูดกันอย่างปกติพี่พูดยาวเหมือนตอนด่าเป็นไฟแบบนี้ไหมครับไอ้ผีกระสือ

               ผมส่ายหน้าอย่างรำคาญพลางลุกจากเตียงเดินงัวเงียเข้าไปยืนฉี่อยู่ในห้องน้ำ สมองที่เพิ่งจะตื่นนอนยังคง

ว่างเปล่าจนต้องค่อยๆทบทวนว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

               ไอ้พี่ริวมันบังคับให้เป็นแฟนมัน

               และมึงก็เกือบจะเสียตัวตั้งแต่มึงยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกับเขา ไอ้เหี้ยว่าน

               เยี่ยวเกือบชะงักเมื่อปะติดปะต่อเรื่องราวได้ ผมถึงกับหน้าแดงเถือกเมื่อไปยืนส่องกระจกอยู่ตรงอ่างล้างหน้า

               ผมว่าผมเป็นผู้ชายหน้าตาธรรมดานะและไม่เห็นจะมีอะไรที่น่าดึงดูดใจสักนิด มันทำให้ผมนึกแปลกใจที่คน

อย่างพี่ริวหันมาสนใจผม ทั้งที่เขาจะหาคนอื่นที่ดูดีกว่าผมก็ได้ ทำไมต้องเป็นผมล่ะ

               ถามว่ารู้สึกอย่างไรก็ต้องตอบตัวเองตรงๆว่าไม่ได้รังเกียจแถมยังตื่นเต้นอีกต่างหาก และจูบของพี่ริวก็ทำให้

ผมถึงกับเคลิ้ม งุ้ยยย {{{(>_<)}}}

               หรือว่าผมเองก็จะชอบไอ้ผีกระสือหน้าหยิ่งเข้าเสียแล้ว


               “โอ๊ย หน้ามึงจะแดงอะไรนักหนาวะ”


               ด่าตัวเองก่อนจะเดินออกไปจากห้องน้ำ ตอนนี้ผมเห็นพี่ริวแต่งตัวพร้อมสรรพด้วยเสื้อยืดกางเกงยีนส์และเสื้อ

ยีนส์แขนยาวแสนเก่าด้านหลังคล้องเป้ส่วนมือถือถุงเต็นท์ ผมได้แต่กระพริบตาปริบๆ


               “พี่จะไปไหน”


               “หยุดตั้งสามวัน มึงจะนอนแกร่วอยู่หอหรือไง กูจะไปเที่ยวพักผ่อนนอนริมลำธาร”


               คร้าบ พ่อคนติส หลายฟิลจริงจริ๊ง


               “งั้นไปส่งผมที่หอก่อนพี่ไปเที่ยวนะ แล้วพี่จะไปไหนก็ไป”


               พี่ริวนิ่งมองผม สายตาของเขาทำให้ผมหนาวยิ่งกว่าอากาศยามเช้าเสียอีก


               “กูจะไปส่งมึงที่หอ เพื่อจะให้มึงเก็บของแล้วไปกับกู”


               ชัดถ้อยชัดคำ เน้นๆ

               แต่ผมก็ยังไม่อยากจะเชื่อหูจนกระทั่งร่างสูงก้าวตรงเข้ามาล็อคคอผมไว้ด้วยท่อนแขน


               “มึงเป็นแฟนกูแล้วอย่าลืมสิ แฟนกันไปไหนเขาก็ต้องไปด้วยกัน”


               ครับพี่ครับ!

               ไอ้พี่ริวพาผมนั่งซ้อนฟีโน่ไปยังหอพักของผม เขาปล่อยให้ผมขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและเก็บของใช้โดย

มีเขานั่งกดดันรออยู่ข้างล่าง เมื่อกลับขึ้นไปถึงห้องไอ้มะตูมยังนอนหลับอุตุส่วนไอ้คิงคงกลับบ้านที่กรุงเทพตั้งแต่เมื่อคืน


                “อ้าว ไอ้ว่านเหรอ”


               มะตูมสะลึมสะลือขึ้นมาตอนที่ผมออกจากห้องไปอาบน้ำที่ห้องน้ำรวม เมื่อจัดการตัวเองเสร็จแล้วกลับมาใน

ห้องไอ้มะตูมเพิ่งจะตื่นเต็มตา ผมแต่งตัวและเก็บของใช้พวกแปรงสีฟัน ยาสีฟันใส่กระเป๋าพร้อมๆกับคุยกับมัน


               “กลับบ้านไหมวะ”


               มันชวนผม ผมได้แต่ส่ายหน้า ผมกับไอ้มะตูมอาศัยอยู่จังหวัดใกล้ๆกับเชียงใหม่นี่เองเดินทางสะดวกสบาย


               “ไม่ล่ะ พี่ริวชวนไปเที่ยว”


               ไอ้มะตูมเหลือบตามองผมอย่างแปลกใจเล่นเอาสันหลังหวะวูบๆยังไงก็ไม่รู้


               “เดี๋ยวนี้ตัวติดกับปู่รหัสมึงจังนะทั้งที่เมื่อก่อนด่าเขาชิบหาย เออ มีอีกเรื่องนึง”


               ไอ้มะตูมคว้าถุงคุกกี้ถุงหนึ่งออกมาจากกระเป๋ามันแล้วโยนให้ผม


               “พี่เมฆฝากมาให้มึง”


               ผมมองถุงคุกกี้ในมือด้วยความประหลาดใจ


               “พี่เมฆเนี่ยนะ”


               “เออสิวะ กูก็ยังงงอยู่ เอาให้กูถุงนึงมึงถุงนึง กูว่ามันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแล้วนะ”


               “เหี้ยมะตูม กูถามมึงจริงๆเหอะ มึงโยนความเป็นเพื่อนทิ้งไปก่อนนะแล้วตอบกูที กูนี่มันรูปร่างหน้าตาดีไหม

วะ”


               ตอนแรกมันทำท่าเหมือนจะด่าผมแต่มันก็ไม่ด่า มะตูมเอียงคอมองหน้าพิจารณาแล้วจึงพูดออกมา


               “กูว่ามึงก็พอใช้ได้นะไอ้เหี้ยว่าน หน้ามึงอะบ้านๆแต่พอกูลองแยกชิ้นส่วนมองดีๆ ตามึงก็คมดี จมูกก็โด่งใช้ได้

ปากมึงก็แดง แต่รวมๆแล้วหล่อน้อยกว่ากูว่ะ ฮ่าๆๆ แล้วมึงจะถามให้ได้อะไรขึ้นมาวะ หรือแอบไปสนสาวคณะไหนปรึกษา

กูได้นะมึง”


               “มึงไปจีบน้องลูกแพร์ให้ได้ก่อนเหอะแล้วค่อยมาสอนกู โธ่ ไอ้เวรมะตูม กูไปละไอ้พี่ริวรอข้างล่าง อะ มึงเอา

คุกกี้ไปฝากแม่กูด้วย”


               ผมโยนถุงคุกกี้ในมือคืนให้มันก่อนจะรีบวิ่งลงมาชั้นหนึ่ง ที่มีไอ้พี่ริวนั่งหน้าหงิกรออยู่


               “มึงขึ้นไปเก็บของหรือขึ้นไปนอนต่อกันแน่วะ กูนั่งรอจนรากแก้วงอกแล้วรู้ไหม”


               ผมรีบยิ้มประจบทันที หวังจะใช้ลูกอ้อนสยบมารกระสือ


               “อย่าหงุดหงิดเลยน่า แก่เร็วไม่รู้นะ”


               พอเห็นผมยิ้มสีหน้าพี่ริวก็แอบเปลี่ยน มันไม่มากจนฟอร์มขี้เก๊กหลุดแต่ผมก็พอจะเริ่มมองออกว่าเขาคงเขิน

แต่ต้องคีพลุคไว้ เสร็จผมล่ะ ผมเริ่มจับทางเขาได้บ้างแล้ว ผมหัวเราะเบาๆแล้วลากร่างสูงๆนั่นไปที่ฟีโน่คันเก่ง


               “เอ้า จะไปไหนก็ไป แต่จะไปด้วยมอไซค์เนี่ยนะ”


               “ไปไม่ไกลหรอก ออบขานแค่นี้เอง”


               ออบขานคือสถานที่ท่องเที่ยวที่ไม่ค่อยมีใครรู้จักมากนัก ไม่ติดท็อปเทนอย่างดอยอินทนนท์หรือดอยสุเทพ

พี่ริวพาผมซ้อนท้ายฟีโน่แล่นลมชมวิวท้าแดดยามบ่ายแก่ๆบนถนนเลียบคลองชลประทานผ่านแม่ะเหียะ สถานที่ฝึกงาน

ของเด็กคณะเกษตรจนเข้าสู่อำเภอหางดงจากนั้นก็เลี้ยวขวาไปทางบ้านน้ำแพร่อีกไม่นานผมก็เริ่มมองเห็นลำธารยาว

เลาะไปตามโขดหินใหญ่น้อย การเดินทางสะดวกสบายมากเพราะถนนลาดยางเข้ามาถึงที่นี่ รวมแล้วแค่ราวๆสามสิบ

กิโลเมตรจากตัวเมืองเท่านั้นเอง


              “วู้ สวยจัง”


               ผมโดดลงจากท้ายรถยืดแข้งยืดขา นักท่องเที่ยวหนาตาในช่วงบ่ายพากันถ่ายรูปตามโขดหิน


               “ที่นี่มันเล็กกว่าออบหลวง และอาจจะไม่สวยเท่าออบหลวงแต่กูชอบเพราะคนเที่ยวมันยังไม่เยอะและมันก็

เงียบดี”


               พี่ริวเปรียบเทียบกับออบหลวงสถานที่ท่องเที่ยวท็อปฮิตอีกแห่งหนึ่งที่มีภูมิประเทศที่คล้ายคลึงกันแต่ใหญ่

กว่านี้จึงได้ชื่อว่าออบหลวง ภาษาเหนือออบแปลว่าที่แคบและหลวงแปลว่าใหญ่ ออบหลวงจึงแปลว่าที่แคบอันยิ่งใหญ่

เออ...แล้วที่แคบมันจะใหญ่ได้ไงวะ ผมกวนตีนตัวเองเล่นๆครับอย่าได้สนใจเลย

               โน่น สนใจคนโน้นดีกว่า พี่ริวเดินไปเลือกทำเลกางเต็นท์ตรงที่ลาดริมลำธารอย่างคุ้นเคยกับสถานที่ เต็นท์

ของพี่ริวเป็นเต็นท์รุ่นใหม่ที่กางง่ายเหลือเกินไม่เหมือนเต็นท์รุ่นเก่าที่ต้องปักหมุดอย่างตอนที่ผมเรียนลูกเสือสามัญ

จัดการเรื่องที่ซุกหัวนอนเรียบร้อยเขาก็กวักมือเรียกให้ผมไปกินอาหารเย็นที่เขาแวะซื้อมาจากตลาด

               ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา มันจะถูกไม้เสียบ มันจะถูกไม้เสียบ เสียบตูดซ้าย เสียบตูดขวา

               ข้าวเหนียวไก่ย่าง เมนูที่เหมาะสมจะกินกลางป่ากลางดอยเช่นนี้มาก ผมนี่นึกถึงอังกอร์ของลุงหลองเป็นอย่าง

มาก แต่มันก็อร่อยจริงๆนะ กว่าจะกินเสร็จก็ค่ำแล้วคนที่มาเที่ยวแบบเช้าไปเย็นกลับก็ทยอยจากไปเหลือแต่พวกค้างคืนที่

กางเต็นท์อยู่ห่างๆกันไม่กี่หลัง พี่ริวก่อกองไฟเล็กไว้ไม่ไกลจากเต็นท์เมื่อพระอาทิตย์ตกดินและยิ่งอยู่ใกล้ลำธารผมเพิ่งรู้

ว่าอากาศมันเย็นจับใจ


               “มานี่สิ”


               พี่ริวกวักมือเรียกผม เขานั่งอยู่บนขอนไม้เตี้ยๆ ผมเดินห่อไหล่เข้าไปหาแล้วทรุดตัวลงนั่งข้างๆพี่ริว พ่อคน

แมนสละเสื้อยีนส์ตัวหนาให้ผมใส่


               “ทำไมมึงถึงไม่เตรียมเสื้อหนาๆมาวะ”


               เขาบ่นเบาๆ ก่อนจะแหงนหน้ามองดาว ผมเลยเงยหน้าไปมองบ้าง ความมืดปราศจากแสงไฟนอกจากกองไฟ

เล็กๆตรงหน้าทำให้ผมมองเห็นดวงดาวชัดเจนจนแทบจะเอื้อมมือไปคว้าได้


               “สวยจังเลย ผมไม่เคยเห็นดาวที่ไหนดวงใหญ่ขนาดนี้”


               นอกจากดาวในดวงตาของพี่ริวเมื่อเขาหันหน้ากลับมามองผม ดวงตาคู่นั้นล้ำลึกจนเกือบหลอมให้ผมละลาย

เมื่อเขายกแขนมาวางพาดบนไหล่ของผมและโอบรั้งเข้าใกล้ ผมกำลังจมอยู่กับภวังค์เมื่อเขาเอียงหน้าเข้าหาและจูบผม

อย่างนุ่มนวล

               บางเบา อบอุ่น จนผมไม่สามารถปฏิเสธเขาได้ ริมฝีปากแห้งของผู้ชายอย่างพี่ริวที่ไม่เคยแม้แต่จะทาลิปมัน

แต่มันกลับชุ่มฉ่ำอยู่ในความรู้สึก ผมเปิดรับให้เขาส่งปลายลิ้นเข้ามา เขาค่อยๆสอนผมให้รู้จักความหวานจนผมมึนงงไป

หมด และเมื่อเขาถอนจูบออกไปกลายเป็นผมที่ผวาจนต้องยกแขนขึ้นดึงรั้งต้นคอของเขาไว้


               “มึงกำลังจะทำให้กุตบะแตก”


               น้ำเสียงสั่นพริ้วบอกให้รู้ว่าพี่ริวกำลังใช้ความอดทนแค่ไหน ผมกระพริบตาปริบๆเมื่อเห็นสภาพตัวเองในตอนนี้


               ชิบหายแล้วไอ้ว่าน!


               มึงเขยิบไปนั่งอยู่บนต้นขาไอ้ผีกระสือจูบสูบวิญญาณตั้งแต่เมื่อไหร่ แถมมึงยังคล้องแขนโอบกอดท้ายทอย

เขาไว้อีก ผมยิ้มแหยพลางขยับตัวแต่พี่ริวกลับเหนี่ยวรั้งเอวผมให้อยู่ท่าเดิมด้วยท่อนแขนล่ำๆของเขา


               “อยู่อย่างนี้ก็ดีเหมือนกันนะ อุ่นดี มึงว่างั้นไหม”


               ผมนิ่งอยู่ในท่าเดิม พี่ริวเกยคางไว้บนกระหม่อม ผมแอบซุกแก้มเข้ากับแผงอกแน่นๆได้ยินเสียงหัวใจของพี่ริว

เต้นดังลอดออกมา


               “พี่ริว”


               “อะไร”


               “หัวใจเต้นเร็วจัง แรงด้วย”


               “ก็อยู่ใกล้มึงนี่”


               “เป็นอย่างนี้มานานแล้วเหรอ”


               “ก็ตั้งแต่แวบแรกที่เห็นมึงที่ชมรม”


               เสียงหัวเราะแผ่วดังมาจากลำคอ เดาว่าตอนนี้เจ้าตัวคงแอบยิ้มแต่ผมไม่อยากเงยหน้าไปดูหรอก ซุกตัวให้

พี่ริวกอดแบบนี้สบายจะตาย


               “ต้องขอบใจไอ้พูห์มันนะที่ส่งมึงมา พอเห็นมึงตอนรับน้องขึ้นดอยกูก็ยิ่งดีใจ”


               ห่ะ ผมนึกใบหน้าของพี่ริววันรับน้องขึ้นดอย คือหน้าแบบนั้นบ้านพี่เรียกดีใจเหรอครับ

               เสียงสายน้ำจากลำธารที่ไหลผ่านโขดหินเซาะกระเซ็นผสานกับเสียงจักจั่น ลมหนาวพัดกรูเข้ามาจนผมต้อง

ดึงเสื้อยีนส์ของพี่ริวให้กระชับ อ้อมกอดของพี่ยิ่งแน่นเข้ามาอีก ความรู้สึกอบอุ่นกำลังทำให้ผมหวั่นไหวกับการกระทำ

ของเขาและความไม่มั่นใจในตัวเองของผม


                “พี่ริว”


               “เหี้ยอะไรอีกไอ้ว่าน มึงจะอยู่นิ่งๆเงียบๆให้โรแมนติกหน่อยไม่ได้ใช่ไหม”


               “ทำไมถึงจีบผมล่ะ หวังฟันแล้วทิ้งหรือเปล่า”


               “หน้าของกูเป็นไอ้พวกฟันแล้วทิ้งรึไง”


               เสียงดุจนผมคอย่น พี่ริวถอนหายใจก่อนจะก้มหน้าลงมาหาผมที่เงยหน้าขึ้นไปสบตาเขาอีกครั้ง นัยน์ตาที่

ทำให้ผมร้อนวาบไปทั้งตัว


               “เออ กูอยากฟันมึงจริงๆนั่นแหละ แต่กูจะฟันเฉพาะคนที่กูรักเท่านั้น”


               หือ

               อะไรนะ

               รัก....

               พรึ่บ

               เลือดวิ่งตูมขึ้นมาระเบิดบนใบหน้าจนร้อนเห่อ คราวนี้ผมได้เห็นรอยยิ้มของพี่ริวเป็นครั้งแรกเมื่อเขาเห็นสภาพ

ใกล้จะขาดใจตายของผม


               “มะ มั่นใจ ละ แล้วเหรอ ถึงได้พูดออกมาแบบนั้น”


               ปากคอสั่นไปหมดเมื่อเอ่ยถาม พี่ริวยกปลายนิ้วมาเขี่ยแก้มผมเล่นเบาๆ


               “คนอย่างกูถ้าไม่มั่นใจกูไม่บุกหรอกไอ้ว่าน นี่มึงไม่รู้ตัวเองจริงๆหรือไงว่ามึงน่ะน่าฟันแค่ไหน”


               ผมส่ายหัวพรืด ใครจะไปรู้วะ


               “มึงน่ะทั้งสดใส ทั้งน่ารักจนกูอดใจไม่อยู่รู้หรือเปล่า”


               ไม่รู้หรอก รู้แต่ตอนนี้ถูกจูบอีกแล้ว พี่ริวเชยคางให้ผมรับจูบเขาได้ถนัด จูบคราวชักจะเพิ่มความหนักหน่วงขึ้น

เรื่อยๆจนผมถึงกับหอบเมื่อเขายอมปล่อย


               “เป็นแฟนกันนะ”


               นุ่มมาก นุ่มโคตรๆ นุ่มชิบหาย


               เสียงพี่ริวนุ่มมากเมื่อเขาเอ่ยปากในขณะที่ผมยังตกอยู่ในห้วงเอ๋อแดกจากจูบสูบวิญญาณ


               “นะว่าน”


               “อื้อ กะ ก็ได้ เป็นก็เป็น”


               กัดปากตัวเองแทบไม่ทันเมื่อปากพูดไปตามหัวใจ ผมจึงเห็นดวงดาวดวงใหญ่ในดวงตาของพี่ริวอีกครั้ง


               “ดีมาก ต่อไปนี้กูจะได้ทำอะไรอย่างที่คนเป็นแฟนเขาทำกัน”


               “ดะ เดี๋ยว พี่ริว”


               ผมเด้งตัวออกจากอ้อมกอดทันที


               “พี่จะทำอะไรผม”




มีต่ออีกนิด................

[Belove]

ต่อกันตรงนี้.....




               พี่ริวลุกขึ้นยืนพลางใช้เท้ากวาดดินทรายไปดับกองไฟที่มอดจนเหลือแต่ถ่านให้ดับสนิท เขาหันมายิ้มเจ้าเล่ห์

ตอบคำถามผม เห็นแล้วคิดถึงไก่ย่างถูกไม้เสียบตูดขึ้นมาทันควัน


               “แล้วมึงคิดว่าคนเป็นแฟนกันเขาต้องทำอะไรกันบ้างล่ะไอ้เหี้ยว่าน เข้ามาในเต็นท์เร็ว หนาวจะตายห่านั่งจู๋จี๋

กันอยู่ได้”


               เข้าไปนอนในเต็นท์แคบ สองต่อสอง ในบรรยากาศริมลำธารกลางป่าแบบนี้

               เหี้ยวาน อันตรายยิ่งกว่าอยู่บนเตียงเมื่อคืนนี้อีก


               “จะนั่งตากน้ำค้างก็ตามใจมึงนะ กูเข้าไปนอนห่มผ้าให้อุ่นๆดีกว่า”


               เข้าไปจริงๆด้วย กูก็ยืนสั่นพั่บๆสิครับ นี่คนเพิ่งจะเป็นแฟนกันเขาทิ้งกันง่ายๆแบบนี้เลยไง้

               เพราะความหนาวจริงๆนะ ผมจำเป็นต้องตามเข้าไปในเต็นท์ ด้านในมีผ้าผืนบางรองพื้นไว้ ไอ้พี่ริวคลี่ผ้าห่มผืน

ไม่ใหญ่นักออกห่มให้ตัวเอง ผมรีบมุดเข้าใต้ผ้าห่มทันที


                “นึกว่าจะยืนให้แม่งหนาวตาย”


               ผมค้อนขวับตะแคงตัวหันหลังให้ไอ้ผีกระสือปากเสีย สักพักก็รู้สึกถึงวงแขนที่วางพาดมาตรงเอวแล้วดึง

เข้าไปหาอ้อมอกของเขา


               “งอนหรือไง”


               “งอนเหี้ยอะไรครับ”


               “กูเป็นคน ไม่ใช่เหี้ย”


               “คล้ายๆกันครับ”


               “ว่าน”


               “พี่จะเรียกทำไมอีกครับ นอนเฉยๆแล้วหลับไม่ได้หรือไง”


               “อยากเห็นหน้ามึงก่อนนอน หันหน้ามาหน่อยสิ”


               “...”


               “นะว่าน”


               ยอมแพ้ไอ้ปลายเสียงออดอ้อนเหี้ยๆนี่จริงๆ


               ผมพลิกตัวตะแคงหันหน้าเข้าหา ใบหน้าหล่อเหมือนเหี้ยในความมืดกลั้นหัวเราะอย่างยากเย็น พี่ริวดึงผม

เข้าไปกอดจนอุ่น


               “อยากฟันมึงจะแย่แล้ว คืนนี้เลยได้ไหม”


               “พี่ไม่อายผีอายสางก็อายเทวดากับไอ้คนที่นอนอยู่เต็นท์โน้นหน่อยเถอะครับ หื่นชิบหาย”


               “ก็หื่นกับมึงคนเดียว งั้นขอจูบก่อนนอนนะ มึงจะได้หลับฝันดีตื่นมาแล้วอยากให้กูฟัน”


               ไม่รอคำตอบ เขาจูบที่เปลือกตาทั้งสองข้างให้ผมหลับตาลง พี่ริวไล่จูบลงมาที่จมูกมาจบที่ปาก คราวนี้ผมเริ่ม

จะมีภูมิต้านทานพอเมื่อพี่ริวสอดปลายลิ้นเข้ามาคลอเคลีย สติของผมหายไปช้าๆจนกระทั่งผมหลับไปในอ้อมกอดอัน

แสนอบอุ่นท่ามกลางความหนาวเย็นที่กระจายอยู่รอบตัว





                                                                            TBC



นั่นๆ คิดอะไรกันอยู่

ยังไม่ให้น้องว่านเสร็จไอ้พี่ริวง่ายๆหรอก นี่หวงไอ้ว่านๆ 5555

 


พูดถึงออบขานนี่ตอนที่ไปครั้งวัยรุ่น ทางยังเป็นดินแดงๆอยู่เลย

แล้วเกือบไปตายที่นั่นด้วย คือไปตอนหลังฝนตกแล้วพอเราไปน้ำมันแรงมาก

ไอ้เราทำเก่งเล่นน้ำไง ปรากฏว่าลอยไปตามน้ำเลยครัชช

ดีที่เพื่อนคณะวิศวะคว้าหัวแล้วเหวี่ยงเข้าฝั่งเกาะก้อนหินไว้

ไม่งั้นคงไม่รอดมาแต่งไอ้พี่ริวกับน้องว่านแน่ๆ
               
               
               
               
               
               
               

[attachment deleted by admin]

[TachibanaRain]

  แอร๊ยยยยยยทำไมเขิน? พี่ริวหง่าาาาพี่ทำแบบนี้นอกจากว่านแล้วเราก็ใจไม่ดีนะคะจะละลายแทน ผู้ชายหน้าโหดนี่บทจะละมุนนี่อะไรก็ฉุดไม่อยู่ค่ะ

[❣☾月亮☽❣]

โรแมนติกในแบบของพี่ริวเค้าล่ะ

ตอนนี้เป็นนักฟันดาบที่จ้องแต่จะฟันน้องว่านอย่างเดียวเลย

ว่านเอ๊ย.     หลามตัวมาแล้วลูกยอมๆไปเหอะ

[anterosz]

พี่ริวหื่นสุดๆ
โดนฟันในเต้นท์ริมแม่น้ำก็โรแมนติกดีนะ 555

[kimjuy_o]

คือน่ารัก ชอบพี่ริว ไม่แอ๊บ
ตรงๆ จะฟันก็คือจะฟัน ฮ่าๆ
ชอบๆ มาต่อไวๆนะคะ
ถ้าพี่ริวได้ฟันน้องว่านแล้วอย่าทิ้งน้องเชียวนะ
ทิ้งล่ะน่าดู

[mukmaoY]

เดี๋ยวๆนะคะ คืออยากรู้ว่าคว้าหัวยังไงคะ 

[Belove]

เดี๋ยวๆนะคะ คืออยากรู้ว่าคว้าหัวยังไงคะ 

คือไอ้คุณเพื่อนมันอยู่ริมตลิ่งจ้า มันก็คว้าผม 555 ไม่ใช่คว้าหัวสินะแล้วดึงกลับเข้าฝั่่งน่ะ
มันไม่ไกลหรอกแค่ริมๆฝั่งนี่แหละ แต่น้ำเชี่ยวไง ถ้าหลุดไปก็ได้ลอยไปตามน้ำล่ะ