“ สายฟ้า!”
18
ภาพที่เห็นทำให้เขาต้องเรียกอีกคนเสียงดัง หลังจากมองอยู่ครู่หนึ่ง
ไม่ใช่หึงหวงเพราะเล่นกันกับคู่ซี้
แต่เพราะตอนนี้ทุกสายตา กำลังจับจ้องไปที่คนทั้งคู่
สายตาที่ไม่ใช่แค่เพื่อนในกลุ่ม แต่ยังมีเพื่อนที่มาฝึกงานเหมือนกัน
ที่มาจากมหาลัยอื่นด้วยอีกหลายคน เสือสิงห์กระทิงกระซู่กันทั้งนั้น
แม่ง...ยังไม่รู้ตัวกันอีก ว่าโดนสายตาวาวๆพวกนั้นมองอยู่
หรือต่อให้มีแต่เพื่อนในกลุ่มก็ตาม เขาก็ยังจะเรียกอีกคนด้วยเสียงอย่างนั้นอยู่ดี
เรียวขาเนียนที่โผล่พ้นปลายขากางเกงบอลตัวใหญ่
ที่ทั้งกว้างแล้วยังร่นขึ้นไป จนแทบเห็นยันชั้นในอย่างนั้น
ยิ่งตอนทั้งคู่ถีบขาดิ้นไปดิ้นมาเพราะจั๊กจี้ด้วยแล้ว เห็นถึงไหนต่อไหนเลยคราวนี้
ไหนจะชายเสื้อที่เลิกขึ้น จนเห็นทั้งหน้าท้องกับหน้าอกนั่นอีก สายตาทุกคู่จับจ้องที่ภาพนั้นไม่วางตา
ใบหน้าที่ดุอยู่แล้วของเขื่อนกับเกียร์ ยิ่งกว่าดุในตอนนี้ ไม่ใช่แค่ที่เห็น
แต่ความหึงหวงมันวิ่งเข้ากระแทกอกเกียร์เต็มๆ
เมื่อคนที่ใครๆก็เคยเห็นแค่เพียงรอยยิ้ม ที่ยกยิ้มเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
หรือแม้แต่ยามจะหัวเราะพอให้ได้เปิดปาก
ก็จะมีกำปั้นที่กำพอหลวม หรือฝ่ามือของเจ้าตัวปิดบังอยู่เสมอนั้น
ในตอนนี้กลับหัวเราะเสียงดัง ริมฝีปากฉีกกว้างกว่าที่เคย
จนเห็นไรฟันเรียงตัวสวยมีเขี้ยวเล็กๆเพิ่มเสน่ห์เสริมให้เพิ่มความน่ารักขึ้นอีกเป็นเท่าตัว
รอยยิ้มที่เขาไม่เคยทักท้วงถามว่าทำไมอีกคนถึงไม่ยิ้มหัวเราะอย่างเปิดเผย
เพราะรอยยิ้มที่เขาเคยเห็นนั้นเขาจะเก็บไว้ดูคนเดียว ถ้าจะยิ้มจะหัวเราะจนใครๆมองค้างอย่างนี้
ก็ทำได้...แต่ต้องเฉพาะต่อหน้าเขาเท่านั้น
“ มากับกู!”
ก้าวพรวดๆไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวคนของตัวเอง อิงแทบถลาตามมือใหญ่ที่ฉุดดึงอย่างแรงแทบไม่ทันตั้งตัว
เร่งสาวเท้าตามขายาวกว่านั่น ทั้งที่ยังไม่เข้าใจมากนัก
ถูกลากเข้าห้องของเจ้าตัว ที่อยู่คนละชั้นกับห้องที่เพิ่งออกมา ทั้งที่รองเท้าไม่ทันได้สวม
“ ถอดออกเดี๋ยวนี้!” นี่ก็อีกอย่างที่ทำให้สติเขาขาดผึงลงเช่นกัน
อิงไม่เคยใส่กางเกงขาสั้นเลยต่อหน้าใครๆ แม้จะเลยเข่าอย่างตัวที่ใส่อย่างนี้ก็ตอนอยู่บ้านหรืออยู่ห้องพักเท่านั้น
อิงมองคนที่ดูจะโกรธเกรี้ยวราวกับเขาทำอะไรผิดหนักหนา ยิ่งงงกับคำสั่งที่ไม่เข้าใจ ทั้งยังถูกตะคอกซ้ำอีก
“ อะไรครับพี่เกียร์ โกรธอะไร? ทำไมต้องตะคอก พูดกันดีๆก็ได้ แล้วจะให้ถอดอะไร อิงไม่เข้าใจ”
ลูบใบหน้าคมคาย ที่ไรหนวดเคราเริ่มครึ้มที่เสริมใบหน้านั้นให้ดูเข้มขึ้นไปอีก
เผื่อมันจะทำให้คลายความร้อนของอารมณ์เจ้าตัวให้เบาบางลงบ้าง
“ชุดที่ใส่อยู่ถอดออกซะ!”
ไม่พูดเปล่า มือใหญ่ๆดึงชายเสื้อสีน้ำเงินขาวเข้าชุด กับกางเกงนั่นออกจากตัวอีกฝ่าย
แล้วโยนเสื้อทีมดังลงบนเตียงอย่างไม่ใยดี ชุดที่ทั้งคู่ใส่อยู่นั่น มันชุดบอลของสายหมอก
รู้....รู้ดีว่ามันอาจจะจำเป็นเพราะคนของเขาไม่มีเสื้อผ้าใส่ แต่..เหี้ยเถอะ เขาคุมตัวเองไม่ได้
“ พี่เกียร์!..เดี๋ยวอิงถอดเอง”
คว้ามือที่ไวกว่าปรอทนั้นทันที ที่มันกำลังดึงกางเกงที่เขาผูกเชือกไว้
แต่อีกคนฟังที่ไหน พอดึงเชือกที่ผูกอยู่ให้คลายแล้ว ก็ดึงพรวดเดียวถึงตาตุ่มเลย
แล้วกางเกงก็ปลิวไปกองรวมกับเสื้อบนเตียง ที่เขาเคยมานอนแล้วหลายครั้งทันที
“ ขอโทษที่ขึ้นเสียงใส่ แต่กู..”
ทั้งบ้า ทั้ง งี่เง่าชิบหาย แค่เห็นอีกคนใส่เสื้อผ้าของผู้ชายคนอื่น
กับท่วงท่าที่คล้ายจะยั่วยวนต่อสายตาหลายคู่อย่างนั้นก็ทำเอาเขาหน้ามืด
ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าอีกคนแค่เล่นกันกับเพื่อน
แล้วเรื่องเสื้อผ้าเขาก็เห็นอยู่เต็มตาว่ามันเปียก เพราะตากอยู่ราวระเบียงห้องเพื่อนเขา
แต่อย่างนั้นเขาก็ถึงได้เป็นได้ขนาดนี้
“ พี่เกียร์..”
เรียกอีกคนเสียงอ่อนพอจะเข้าใจอาการของคนตรงหน้าบ้างแล้ว ดึงมือคนที่ขยี้หัวตัวเองแรงๆมากอดที่เอวตัวเอง
ถอดแว่นกรอบเหลี่ยมเท่ๆนั่นออก เอื้อมมือที่ยังมีแว่นติดอยู่คล้องคอหนา
แล้วเกี่ยวให้คนขี้หวง ลงมาแนบริมฝีปากจนชิดกัน
ก่อนกลีบนิ่มๆ จะเผยอออกเมื่อเรียวลิ้นที่ติดกลิ่นเหล้า ผสมเคล้ากับกลิ่นบุหรี่อ่อนๆ
จะแทรกเข้ามาตวัดเกี่ยวทั้งดุนดัน ดูดดึง จนเกิดเสียงเฉอะแฉะอย่างยั่วไฟราคะ
สองอาทิตย์ที่ไม่ได้เจอหน้ากัน มันยิ่งกว่าคิดถึง
ร่างสูงใหญ่กว่าทั้งกอดทั้งรัดอีกร่างแทบจมไปกับอก
ตวัดลิ้นไล่ดูด ไล่จูบทั้งขบกัดไปทั่วเนื้อเนียนตรีตราเป็นเจ้าของ
“...พี่ .. เกียร์...อืม...อื้อออ..”
ครวญเรียกคนที่กำลังดูดเลียยอดอกสีสดนั่น แผ่นหลังแอ่นไม่ติดเตียง มือร้อนๆลากลูบไปทั่วทั้งเนื้อตัว
“อื้ม.”
ยกมือปิดเสียงไม่ให้เล็ดลอด ยามเรียวขาถูกยกสูงแล้วคนขี้หวงก้มดูดเม้มจนขึ้นรอย
มือสากกร้านกอบกุมรูดรั้งแก่นกายคนถูกโลมเล้าเพียงไม่นาน
กายบางก็หอบสะท้านไปทั้งร่าง เพราะน้ำในฉีดพ่นยามเสร็จสม
แม้จะต้องหักห้ามใจไม่สอดใส่ ที่ยิ่งกว่าความทรมานใด
แต่ตราบใด ที่ยังไม่พิสูจน์ความมั่นใจในตัวเขา ให้อีกฝ่ายได้เห็นเพียงพอจนยอมรับ
เกียร์จะไม่ฝืนใจอีกคนจนเอาแต่ใจตัว ที่คนในอ้อมอกเขาตอนนี้ ยอมให้กอดจูบลูบคลำขนาดนี้
อีกฝ่ายก็ยอมเขามากแล้ว แม้จะบอกว่าแค่ดูๆกัน แต่ในความคิดของเขาตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา
เขาคิดว่าอีกคนเป็นเมียเขา เป็นของเขา ตั้งแต่คืนแรกที่อิงค้างที่ห้องเขาแล้ว
เลื่อนใบหน้าสากคายหากหล่อเหลากลับมายังกลีบปากนิ่มนุ่มอีกครั้ง เฝ้าจูบอย่างดูดดื่ม
“ อู้วว...ซี๊ดดด”
ใบหน้าคมเงยขนานกับฝ้าเพดาน เมื่อท่อนเนื้อที่ถูกมือนิ่มลูบคลำ
ก่อนเจ้าของมือจะจับแท่งขืนแข็งนั้น ดูดอมทั้งตวัดปลายลิ้นไล้เลียจนเขาครางฮึ่มต่ำในลำคอ
สูดปากราวเผ็ดร้อน คงจะร้อนจริงดังว่า... หากแต่ร้อนเพราะไฟสวาทที่ลุกโชนอยู่ตอนนี้
หัวข้อ: อิงแอบ ... แนบชิด ตอนพิเศษ....14/10/58 p.44 (อ่าน 295169 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก