หัวข้อ: อิงแอบ ... แนบชิด ตอนพิเศษ....14/10/58 p.44

[Nankoong]

พี่เกียร์มือหรือหนวดหมึก....!!!!

[shoky_9]

ไม่มีไรมาก แค่ 

[BeeRY]

นี่แค่กำลังดูๆกันอยู่นะเนี่ย แอร๊ยยย พี่เกียร์ ปากว่ามือถึงจริงๆ ถนอมน้องหน่อยเซ่

[B52]

พอมีโอกาศก็เอาใหญ่เลยนะพี่เกียร์

[Pa'veaw]

พี่เกียร์ทั้งขี้หึง ทั้งหื่นน

อิงจะรอดไปได้ซักกี่ตอนนะ

[นอนกินแรง]

รู้เลยว่าพี่เกียร์หื่น อิอิ เชียร์ให้ได้ เอ้ย เป็นแฟนกะนสักที

[buathongfin]

อืมหืมมมม จัดว่าเด็ด 

[Blue]

 

[naoai]

  แอบฟินเบาๆ

[koikoi]

พี่เกียร์ได้ใจคนอ่านมากตอนนี้

[MayA@TK]

พี่เกียร์ทั้งหวง ทั้งหึง ทั้งหื่น
จูบซะไม่กลัวว่าปากน้องจะบวมให้อายเพื่อนเลยนะ
ดีแล้วที่พี่หมอกเคลียร์กับน้องเข้าใจยังไงก็ขอให้เจอรักแท้เร็วๆนะ
จะได้หวานแข่งพี่เกียร์น้องอิง

 

[donutnoi]

พี่เกียร์นี่ มือไวใจเร็วจริงๆ    รอวันน้องอิงยอมรับเป็นแฟนจริงๆเสียที

[larynx]

จะทำการใหญ่ใจต้องนิ่ง ค่อยๆเป็นค่อยๆไปค่ะพี่   

[Yara]

แหมๆๆๆ บทจะหวานก็นะพี่เกียร์ทำจนอิจฉาเลย

[poterdow]

แหม่ ขนาดนี้ เอากันหน้าบ้านเลยเถอะ 555555555555

[kun]

ชอบเวลาพี่เกียร์ หึง และ หื่น ฮ่าๆๆๆๆๆ
สงสัยสอบเสร็จเมื่อไรอิงโดนกินแน่ ฮ่าๆๆๆ

[lnudeel]

พี่เกียร์คนบ้าาาา~~  ฉวยโอกาสสสสส~~~(แบบสมยอม)

[SOMCHAREE]

พี่เกียร์อดทนไว้นะเคอะ^^

[Meimei]

น่ารักอ่า พี่เกียร์ชอบอิงมากเลยใช่มั้ย

[Kelvin Degree]

เคลียร์กันลงตัว เพราะอิงมีเหตุผล
พี่เกียร์รุกเร็วมากๆ
 หลังสอบมีได้มีเสียแน่ๆ

[mooping-7]

หมอกก้องก็ดีนะคนอกหักมาปะกันแหฮม เกียร์หื่นมากกกกกก

[Malimaru]

แอบมาตามพี่เกียร์กับน้องอิงด้วยคนค่ะ 
  สู้ๆนะคะ... พรุ่งนี้คงได้อ่านตอนใหม่เนอะ

[Ouizzz]

 

[Guy_BLove]

ิีอีกไม่นาน5555555 

[ROCKLOBSTER]

15


  เสียงจ็อกแจ็ก จอแจของเหล่านักศึกษา ที่ทยอยกันออกมาจากห้องสอบในวิชาสุดท้าย
  ต่างโอดครวญกันราวนกกระจอกแตกรัง ข้อนั้นอย่างนั้นข้อนี้อย่างนี้ ทั้งที่กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
  กลุ่มของอิงออกมากันครบแล้ว และแน่นอนสภาพขอบตาคล้ำ
 กับหน้าซีดๆราวกับโปะด้วยบีบีเบอร์อ่อนสุด
  บ่งบอกถึงเทศกาลนี้ได้เป็นอย่างดี ไม่ใช่แค่เพียงแต่กลุ่มนี้เท่านั้น
  แต่ฮิตเป็นกันทั้งมหาลัย ทุกชั้นปีเลยทีเดียว

   “ กลับกันเลยหรือเปล่าเนี่ย หรือแวะทีไหนกันก่อน?” ปันนภถามทั้งที่ถอดแว่นแล้วกำลังขยี้ตา
   “ ใครจะไปไหนก็ไปเถอะ ยังไงฉันต้องได้นอนก่อน”
 คนสวยที่ขี้เกียจท่องหนังสือ เดินสะโหลสะเหลตามเพื่อน  เพราะต้องอ่านหนังสือโต้รุ่งแล้วเข้าสอบเลย
  ยังไม่ได้นอนสักงีบ ได้ทำข้อสอบนี้ก็บุญเท่าไหร่แล้ว

  “ กูกับอิงก็คงกลับหอเหมือนกัน ไม่ไหวว่ะเพลียชะมัด”
  เมื่อตกลงกันได้ ต่างคนเลยต่างแยกย้ายกันไป อิงไปที่ห้องสายฟ้าเพราะเมื่อคืนค้างที่นั่น
 จริงๆก็ค้างตั้งแต่เริ่มสอบนั่นล่ะ

 กับคนที่ตกลงว่าดูๆกันอยู่ ก็เห็นว่าสุมหัวกัน  จนแทบจะขบหัวกันอยู่แล้ว เพราะเครียดจริงเครียดจัง
 ขนาดที่ว่าอิงได้คลิป ที่รุ่นพี่สุดเนี๊ยบอย่างไม้วิ่งเข้าไปอ้วกในห้องน้ำ เพราะเมาสูตร เมาเลขกันเลยทีเดียว


   “ Rrrr….”

   มือเรียวควานหา โทรศัพท์ที่สั่นครืด
   แล้วตามด้วยทำนองเพลงที่บรรเลงด้วยเสียงขลุ่ยผสมเปียโน ที่แผดเสียงดังลั่นห้อง

  “ อือ...อิงพูดครับ”
  รับสายโดยไม่ได้ดูชื่อดูเบอร์คนโทรมา อีกทั้งเสียงยังงัวเงียเต็มที

 “ อยู่ไหน?”  อ่า..แค่เสียงก็จำได้แล้วว่าใคร แล้วยังห้วนๆอย่างนี้

 “ ห้องฟ้าครับ”

 “ เพิ่งตื่น?”

  “ครับ..”

  “ ลุกไปล้างหน้าล้างตาแล้วปลุกเพื่อนด้วย เดี๋ยวกูกับไอ้เขื่อนไปรับ..”
  วางไปแล้ว  ไม่มีล่ำลาอะ ถ้ามีนี่คงเป็นใครสักคน ปลอมตัวโทรมาแน่ๆ

  “ ฟ้าๆ ตื่น  เดี๋ยวพี่เขื่อนมารับ”
 หันไปปลุกเพื่อนที่ขยับตัวยุกยิก ตอนเสียงโทรศัพท์ดังรบกวน แล้วหลับต่ออีก

  “ ไปไหน ...?”
   เสียงที่แทรกผ่านหมอนหนุน ที่อีกคนมุดหัวอยู่นั้นมันอู้อี้ จนฟังแทบไม่ออก

  “ ไม่รู้  พี่เกียร์ไม่ได้บอก”

 “......”  เงียบ   มันหลับต่ออีกแหงๆ



  “ อิงงงง....ปล่อยยยย”

  เมื่อเห็นท่าว่าเพื่อน  จะไม่ลุกไปล้างหน้าล้างตาแต่อย่างใด
 เลยลากขาคนที่นอนต่อได้อีก จนเกือบตกเตียง ถึงได้ยอมปล่อย
 ทั้งคู่แกล้งกันไปแกล้งกันมาอย่างนั้น แม้กระทั่งในห้องน้ำ
   ที่จากจะแค่ล้างหน้าล้างตา  กลับกลายเป็นว่าต้องอาบน้ำกันทั้งคู่ แต่ก็สดชื่นตื่นเต็มตาแล้วล่ะนะ


   “ บรื๊นนน..เอี๊ยดด”

  เสียงนินจาตีคู่กันมาหยุดลงตรงหน้าหอตรงหน้าของคนที่จะมารับพอดี
  เกียร์มองคนที่ไม่ได้เจอกันเลยทั้งอาทิตย์ ผ่านหมวกกันน็อคที่ไม่ได้ถอดออก
  อิงกับสายฟ้าแต่งตัวคล้ายกัน ไม่ได้หวือหวาอะไรหรอก
  แค่เสื้อยืดสีขาวลายการ์ตูนดิสนีย์ กับกางเกงยีนต์ขากระบอกเล็ก
 สวมรองเท้าผ้าใบธรรมดาๆอย่างนั้นแหละ
  แต่แม่ง มันน่ารักเชี่ยๆเลยไง
  ทั้งคู่ไม่เตี้ยหรอกนะก็บอกแล้วว่าเตี้ยกว่าเขาแค่7-8เซนต์เท่านั้น
 ซึ่งที่จริงก็เกือบๆ180เลยทีเดียว แต่ตัวโคตรบาง
  แต่ไม่ได้แบบขี้ก้างอะไรอย่างนั้น ผอมแต่ก็ดูดีทีเดียว
  ยิ่งผมที่สไลด์จนได้ตามแบบนิยม  แล้วมัดด้านหน้าขึ้นเป็นจุก

  แม่ง  อยากจะกัดมันตรงนี้เลยด้วยซ้ำ ....  เปลี่ยนใจไม่ไปแล้วได้ไหมวะเนี่ย

  แล้วไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ไหมว่าทำไม ไอ้เขื่อนมันโคตรรักโคตรหวงของมันอย่างนั้น

  ต่างคนต่างสวมหมวกนิรภัย  ให้กับคนของตัวเองแล้วล็อคให้เรียบร้อย
   วันนี้กลุ่มของเกียร์กับกลุ่มเพื่อนสนิทของเขื่อน จะเลี้ยงชาบูส่งท้ายสอบเสร็จกัน

   เพราะจากนี้ต้องแยกย้ายกันไป กว่าจะเจอกันอีกทีก็ธีสีสจบตอนปลายเทอมสองนู่นเลย

  พอไปถึงก็ไม่ต้องแนะนำกันมากมายนักเพราะคุ้นหน้ากันดีอยู่แล้ว
  มีแค่บางคนเท่านั้น ที่ต้องเอ่ยแนะนำกัน

  โต๊ะใหญ่สุดที่ถูกจองไว้ล่วงหน้า ถูกครอบครองพื้นที่จนเต็มจำนวน

***

[ROCKLOBSTER]

“ ไม่คิดว่า พวกพี่จะตาต่ำ คบกับเด็กขาย ออกหน้าออกตาอย่างนี้นะ ไม่อายใครเขาหรือครับ?”

   กว่าสิบชีวิตเงยหน้าจากของกินบนโต๊ะ มองกลุ่มชายหนุ่ม 4-5คน

  ที่พากันยืนอยู่ด้านหลังคนนั่งหัวโต๊ะชาบู อย่างสายหมอกกับอัคคี
 รุ่นพี่ที่กำลังจะขึ้นปีสุดท้าย เพราะสอบวันสุดท้ายแล้วจำนวน10คน กับเด็กปีหนึ่ง2คน
 มองไปยังพวกเขาเป็นตาเดียว

  ไม่มีคำทักทาย หรือเกริ่นกล่าวใดๆที่ควรจะให้เกียรติรุ่นพี่เลยสักนิด
   หลายคนเริ่มวางตะเกียบทั้งที่เพิ่งลงมือได้ไม่นาน

  “ มึงพูดกับใคร แล้วหมายถึงใครที่ว่าเด็กขาย”
 เขื่อนที่นั่งตรงมุมติดกับหมอก ถามคนที่ยืนค้ำหัวตัวเองเสียงเข้ม ไม่แม้แต่จะมองหน้าคนถูกถามด้วยซ้ำ

 “ ก..ก็อิงไง ใครๆก็รู้  หึ..นี่พวกพี่โดนมันแอ๊บใสหลอกล่ะสิ?”

   ในตอนแรกเสียงสั่น คำพูดติดขัดเพราะเริ่มกลัวท่าทางของรุ่นพี่
  แต่พอคิดว่าคนกลุ่มนี้ อาจจะไม่มีใครรู้ถึงข่าวลือที่ว่าก็ได้ใจ พูดมันออกมาอย่างถือดี
  เพราะคิดว่าอย่างน้อยตนก็เป็นที่รู้จักของคนในกลุ่มนี้อยู่บ้าง

   คนถูกกล่าวหาว่าเป็นเด็กขาย เริ่มลงมือกินต่ออย่างไม่ใส่ใจ ยื่นถ้วยไปรับของโปรดจากเพื่อนสนิท

   “ พวกกูโง่ว่างั้น?”
 เขื่อนถามอีก เขาหมดอารมณ์ในการกินจริงๆ

  “ เปล่านี่ ผมไม่ได้ว่าพวกพี่โง่ บางที่พวกพี่อาจจะแค่ไม่รู้ หรือรู้ไม่ทัน ก็เท่านั้น”

   เขายังว่าต่อไปอีก ทั้งที่โดนเพื่อนสะกิดให้หยุดหลายทีแล้ว
  ตอนแรกที่เดินมาด้วยก็นึกสนุกด้วยอยู่หรอก ที่เพื่อนเขาจะฉีกหน้าคนที่พวกตนหมั่นไส้
 แต่ตอนนี้เหมือนกับว่า กลายเป็นพวกเขาเสียเองที่จะถูกเล่นงาน
 แต่ถึงสะกิดจนแทบถลอกเพื่อนเขาก็ยังไม่รู้ตัว

   “ นายต้องการอะไรเหรอเคน?”
  สายหมอกพูดกับน้องชายอดีตแฟนสาวอย่างใจเย็น

 ถ้าไม่โง่นัก ก็คงจะถือโอกาสบอกว่าไม่มีอะไร และขอตัวเดินหนีออกไปแล้ว ในสภาวะมาคุทั้งโต๊ะเช่นนี้
  แต่เคนกลับคิดว่าอีกคนให้โอกาสตนได้พูด

  “ ก็ต้องการให้ทุกคนที่นี่รู้น่ะสิ ว่าคนที่พวกพี่ไปหลงชอบมันเหลวแหลกขนาดไหน แล้วผมก็อยากรู้ว่า
 เพราะอะไรพี่หมอกถึงต้องทิ้งพี่ครีม  ที่ทั้งสวยทั้งเก่งไปหาเด็กขายอย่างมัน ถ้าไม่ใช่เพราะได้มันไม่รู้กี่ท่าต่อกี่ท่าแล้วน่ะ หึ!..”
  ถ้อยคำดูถูกดูหมิ่นถูกพ่นออกมา ด้วยความเจ็บแค้นแทนพี่สาว
 ที่ต้องเสียใจนอนร้องไห้ เป็นบ้าเป็นหลังอยู่ที่บ้าน

  “ แล้วนายเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้?”
 หมอกวางถ้วยแบ่งอาหารลงบนโต๊ะ ที่ตอนนี้ทุกคนที่ร่วมโต๊ะต่างหยุดกินกันทุกคนแล้ว

เพราะคิดว่าคงไม่จบเรื่องง่ายๆอย่างที่คิด หากพวกเขาไม่ทำให้มันจบเสียเอง

  “เพราะพี่ครีมเสียใจจนแทบบ้าอยู่แล้วน่ะสิ ผมเป็นน้องก็ต้องเจ็บแทนเป็นธรรมดาอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?”

 เสียงดังไม่ยอมลดละของเคน เรียกสายตาของคนทั้งร้านได้ไม่ยากเย็นนัก
  เพราะเป็นนักศึกษากลุ่มใหญ่ แต่ละคนก็ท่าทางโหดเถื่อน

   ผู้จัดการร้านก็ยืนเก้กัง ยังตัดสินใจทำอะไรไม่ได้ เพราะพวกเขายังไม่ถึงกับที่จะเรียกว่าทะเลาะวิวาท
  และที่สำคัญหนึ่งในคนบนโต๊ะนั้นอย่างไม้ เป็นถึงลูกชายของเจ้าของสาขานี้

   “ ไม่ใช่เพราะว่าพี่หมอกเขามาชอบอิงที่ทั้งสวยทั้งเก่ง แทนที่จะเป็นนาย เพราะเป็นผู้ชายเหมือนกันอย่างนั้นหรอกเหรอ?”
   สายฟ้าอดไม่ได้ที่จะต่อปากต่อคำกับอีกฝ่ายแทนเพื่อนรัก
 ท่าเท้าคางกับโต๊ะ แล้วหรี่ตามองขณะพูด แสดงถึงความกวนได้เป็นอย่างดี

  “ ไม่จริงนายพูดอะไร!?” เคนหน้าเหรอหราเมื่อถูกคำพูดจี้จุดเข้าให้

  “ นายต่างหากมั๊งที่แอ๊บใส ที่นี่ไม่มีใครเขาโง่กันหรอกนะ”
   ฟ้าแค่ปลายตามองอีกฝ่าย เสียงไม่ได้ดังหรือตะคอกอะไร ราบเรียบราวกับเรื่องบอกเล่า
  คนหาเรื่องใส่ตัวเริ่มเต้นเร่า ยืนกำหมัดแน่นนัยน์ตาแข็งวาวโรธ

  “แก!”

 เคนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน เพราะเถียงได้ไม่เต็มมากปากนัก ว่าตัวเองไม่ได้คิดไม่ซื่อกับแฟนเก่าพี่สาว

   “ พอได้แล้วมั๊งไอ้น้อง หน้าตาก็ดี แต่มีมารยาทหน่อยก็ได้ พวกกูเนี่ยรุ่นพี่มึงนะ หัดเกรงใจกันบ้าง”

  ลูกบ้านนี้เป็นเหมือนกันหมดหรือยังไงกันนะ อัคคีคิดในใจหลังประโยคตัดรำคาญนั่น
  เขาเริ่มทนไม่ได้ มันยืนค้ำหัวขัดจังหวะกูกินนานไปละ

  “ ฮึ่ย..ฝากไว้ก่อนเถอะ”
 เมื่อเห็นว่าตนเริ่มสู้ไม่ได้เลยล่าถอย แต่ยังไม่วายทิ้งท้าย

“ เดี๋ยว!”

   แต่ต้องหยุดเดินตามแรงดึงของเพื่อนในกลุ่ม เพราะเสียงเรียกของเกียรติภูมิ
ที่จะไม่หยุดก็ไม่ได้ เพราะนั่นราวกับคำสั่งมากกว่า
 ทุกคนหันมองคนที่นั่งเงียบมาตลอด

   “ มึงไม่ต้องฝาก กูตามไปเล่นพวกมึงเร็วๆนี้แน่!”

  เขาหมายถึงอย่างนั้นจริงๆ จะรักษาคำพูดนั้น ราวกับเป็นคำสัญญาสำคัญเลยทีเดียว

  ทั้งหมดในกลุ่มนั้น ต่างกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก รีบจากไปพร้อมกับขวัญที่กำลังบินหนีหาย
อยู่ดีๆก็มาหาเรื่องใส่ตัว...

  “จัดวันไหนอย่าลืมบอกกู จะเอาให้ปากพล่อยๆนั่นพูดไม่ได้ไปหลายวัน”
  อัคคีกระแทกปลายตะเกียบกับโต๊ะเสียงดัง ก่อนคีบอาหารเข้าปากอย่างเซ็งๆ

 “ โทษนะเว้ย ”
 หมอกอดที่จะเอ่ยขอโทษคนทั้งโต๊ะออกมาไม่ได้ แม้จะคุ้นเคยกันดีอยู่แล้วก็ตาม
 เป็นเพราะเขาด้วยส่วนหนึ่ง ที่ทำให้บรรยากาศการกิน กร่อยลงไปกว่าในตอนแรก

  “ ไม่ใช่ความผิดมึง”
  เสียงของเดี่ยวถูกส่งมาจากท้ายโต๊ะ และทุกคนก็คิดเหมือนเขา

  “ มึงโอเคไหม?”
   อิงมองหน้าคนถามที่นั่งข้างๆ

  “ ทำไมหรือคิดว่าผมขาย?” เลิกคิ้วมองคนที่นั่งเบียดตัวเอง จนแทบจะเอาเขาเกยตักอยู่แล้ว

 แล้วก็ดูเหมือนว่า  ทุกคนจะเงียบฟังบทสนทนากันของคนทั้งคู่ด้วยเช่นกัน

  “ ต่อให้พี่เริ่มทำงานแล้ว ถ้าผมจะขายจริงๆเงินเดือน เด็กจบใหม่อย่างพี่สองเดือน ไม่รู้จะพอซื้อหรือเปล่าหรอก”
  ว่า แล้วค่อยๆเป่ากุ้งตัวอวบให้คลายร้อน ก่อนจุ่มน้ำจิ้มแล้วเอาเข้าปาก ค่อยๆเคี้ยว

  “ หมายความว่าไง?”
 ไม่ใช่แค่คนถามอย่างเกียร์ที่รอฟัง แต่เป็นแทบทุกคนบนโต๊ะ

   แต่อิงไม่ได้รีบร้อนค่อยๆกินอาหารบนโต๊ะอย่างช้าๆราวกับไม่มีเรื่องราวใดๆเกิดขึ้น

 ทั้งที่คนรอฟังหยุดมือกันหมด ทีเรื่องอย่างนี้ล่ะหูตั้งกันเชียว
 แต่ก็เชื่อว่าข่าวลือนั่น คงไปเข้าหูบ้างแล้วไม่มากก็น้อย
ทั้งที่เหตุเพิ่งเกิดวันนี้เองแท้ๆ ยิ่งกว่าไฟลามทุ่งเสียอีก
อิงไม่เข้าใจทำไม่ใครๆถึงชอบกันนัก ข่าวเสียๆหายๆอย่างนี้

  “ มีเสี่ยที่ไหนไม่รู้มาขอซื้อมันถึงหน้าคณะ มันบอกไม่ได้ขายพ่อกับแม่ให้เงินพอใช้อยู่
 คงเห็นมันทำงานพิเศษด้วยล่ะเลยคิดว่าอยากได้เงิน ไอ้เสี่ยนั่นคงกลัวเสียหน้าเลยปล่อยข่าวว่ามันขาย ได้มันแล้ว 
 ทั้งที่ขนหน้าแข้งยังไม่ได้เห็นสักเส้น... ก็เท่านั้น”

  สายฟ้าบอกแทนเพื่อน ที่ไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้นักแล้วยักไหล่ เหมือนเล่าเรื่องไร้สาระ ข่าวลือก็คือข่าวลือ

 ลูกคนเล็กของซีอีโอบริษัทยักษ์ใหญ่น่ะหรือจะกระเป๋าแห้ง
 แค่เงินเดือนที่เฮียเอิร์ธกับเฮียอิทให้มันใช้ ยังไม่รวมของพ่อแม่ที่ให้อีกเดือนนึงตั้งเท่าไหร่

   แต่อิงมันใช้เท่าที่จำเป็นเท่านั้น พวกพี่ให้มันก็เก็บหมด แค่เงินเก็บมันก็ไม่รู้ตั้งกี่แสนเข้าไปแล้ว


  เกียร์คิ้วกระตุกหลังฟังจากสายฟ้าเล่า ไอ้เหี้ยนั่นมันเป็นใคร?

แล้วไอ้ที่ว่าขนหน้าแข้งยังไม่เห็นสักเส้น ก็รู้อยู่หรอกว่าสายฟ้ามันแดกดัน
แต่เอาจริงๆแล้ว ขนหน้าแข้งคนที่นั่งข้างเขาตอนนี้ มันมีด้วยเหรอ

เท่าที่จำได้ เขาก็ยังไม่เคยเห็นสักเส้นเหมือนกัน ไม่อยากบอกว่า....โคตรจะเนียน

  “ ไม่พูดต่อล่ะว่าน้องชายเสี่ยจะเอาแกด้วยน่ะ”
  อิงไม่ยอมถูกเล่นคนเดียว คนนั่งข้างสายฟ้าตีนเริ่มคันๆบ้างเหมือนกัน แต่สายฟ้ากลับลอยหน้าลอยตากิน

  “ เท่าไหร่?”
  สองหนุ่มถามขึ้นพร้อมเพรียงกัน

  “ อะไรเท่าไหร่?” สายฟ้าเลิกคิ้ว ตะเกียบยังคาปาก

  “ ไอ้เสี่ยเหี้ยนั่นมันให้เท่าไหร่?” สองเสียงแทบจะกลายเป็นตะคอก
   เพราะท่าไม่มายด์ของคนชอบยียวนอย่างสายฟ้า

  “ แสนนึง ทำไมจะซื้อเหรอ?” แต่เป็นอิงที่ตอบคำถามนั้น

  “ ห๊า!”  ทั้งโต๊ะ
   เดี๋ยวนี้เขาซื้อผู้ชายกันราคาขนาดนี้แล้วเหรอ เรทหญิงซิงๆยังไม่ถึงขนาดนั้นเลย

  “ ไม่บอกต่ออีกล่ะว่า นั่นแค่คืนเดียว รถยนต์จะตามมาถ้าพวกมันติดใจ”

 สายฟ้าใส่ไฟต่อทั้งที่เป็นเรื่องจริง เห็นหน้าพี่เกียร์ที่คิ้วเข้มๆนั่นแทบจะชนกันแล้ว มันสนุกยังไงไม่รู้

  คนเคยถูกเสนอราคาวางตะเกียบลง จิบชาเย็น แล้วเริ่มทานต่อเรื่อยๆ
 เพราะเป็นคนกินช้าและกินคำละน้อยๆ แต่ดูเหมือนว่าจะนิ่งค้างกันไปทั้งโต๊ะ

  ยกเว้นเพื่อนสนิทเขาที่คีบโน่นคีบนี่ ให้เขากับคนรักตัวเองไม่หยุด


   “ เชี่ย!” เกียร์ได้แต่สบถดังก้องในหัวตัวเอง
   สีนิลกู แสนกว่ายังผ่อนตั้ง2ปี  คงต้องรวบหัวรวบหางซะแล้วอย่างนี้

  เกียร์ปลายตามองร่างโปร่งข้างตัวอย่างมาดหมาย... โดยที่เจ้าตัวไม่รู้เรื่องอะไรเลย

[double9JH]

พี่เกียร์คิดจะทำไรรรร

[Shonteen]

กรี๊ดดดดด

[Anong2013]

กูอยากจะเอาเปือกทุเรียน สองพี่น้องนั้นจริงๆ ..

[anterosz]

ยิ่งอ่าน ยิ่งคอนเฟิร์มว่า เกียร์หื่น