หัวข้อ: อิงแอบ ... แนบชิด ตอนพิเศษ....14/10/58 p.44

[kun]

พี่เกียรไวมากสุดยอดดดดดดด งานนี้อิงไม่น่ารอดนาน ได้เป็นเมียพี่เกียรเร็วๆๆนี้แน่ ฮ่าๆๆๆ อยากเห็นมุมหวานๆๆหึงๆๆๆจังเลย ลุ้นๆๆๆต่อ
อยากให้ทั้งกลุ่มนี้มีคู่ทุกคนเลย อิอิ

[Veesi3]

อ่านตอนนี้แล้วตกใจมาก ไม่คิดว่าอิงกับเกียร์จะไวขนาดนี้ ตอนแรกลุ้นให้ได้คุยกันตั้งนาน พอบทจะไวก็ไวมากยังกะไฟลามทุ่ง รออ่านตอนต่อไปมากจ้า

[larynx]

  อะไรมันจะสายฟ้าแลบขนาดน้านนนนนน

[นอนกินแรง]

โอ้ว~ เขิน

[lnudeel]

นี่ใช้เชื้ออะไรคะ จุดติดไวเฟอร์~~  อะ

[Rhythm]

หลังจากที่ป๊อดกันไปกันมาอยู่นานนนน ทุกอย่างก้าวกระโดดอย่างรวดเร็วภายในคืนเดียว 

[Meimei]

ขออิงเป็นแฟนด้วยเลยนะ!

[nightsza]

ใจร้อนไปไม่ดีนะพี่เกียร์สงสารน้องอิงบ้างงงงง

[Ouizzz]

เข้ามารออิงงงงงงงงงงง

[ROCKLOBSTER]

12


    แอบมองคนหลับจนหนำใจแล้ว อิงก็ค่อยๆปลดพันธนาการของอีกคนออก
   ค่อยๆแตะปลายเท้า แล้วก้าวเดินอย่างเงียบเชียบไร้เสียง เพื่อไม่ให้รบกวนคนบนเตียง
  ไปเข้าห้องน้ำด้านนอก ทำธุระในห้องน้ำเสร็จพร้อมกับล้างหน้าล้างตา
  เดินไปยังส่วนครัวทั้งที่ใบหน้ายังพราวไปด้วยหยดน้ำทั้งอย่างนั้น
  ขอแค่น้ำสักแก้วคงไม่ว่ากันหรอกนะ

  “ อะ..อรุณสวัสดิ์”
   คำทักทายอย่างตะกุกตะกักของเจ้าของห้องอีกคน ที่มาพร้อมอาการงอตัว
  ฝ่ามือใหญ่กดตรงส่วนลำตัวที่งองุ้ม ที่หน้าตู้เย็น
 “ พี่ไฟเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?”
   ปรี่เข้าไปหาคนที่ทำท่าจะทรุดตัวลงอยู่รอมร่อ
  “ พี่ปวดท้อง..”
   อิงเข้าไปพยุงคนป่วยที่ตัวใหญ่กว่าตัวเองมาก ให้ไปนั่งในส่วนรับรองแขก
  เพราะส่วนนี้ ไม่มีที่ให้นั่งแถมยังคับแคบอีก
  ร่างสูงเหงื่อซึมใบหน้าแต่เนื้อตัวกลับเย็นเฉียบ
  “ มียาไหมครับ?” คนป่วยพยักหน้า
  “ ยาหลังอาหารพี่ต้องกินข้าวก่อน โรคกระเพาะน่ะ”
   อัคคีทั้งพูดทั้งกัดฟันข่มความเจ็บ ที่ผุดขึ้นมาเป็นระรอก
   “ พี่จะกินอะไรครับ ถ้าไม่ใช่ ต้ม ผัด แกง ผมพอทำได้อยู่”
  แม้ไม่สันทัดในเรื่องอาหารการกินแต่ก็พอเอาตัวรอดได้อยู่ บางอย่างง่ายๆไม่ยุ่งยากก็พอจะทำได้
   “ พี่ไม่รู้ว่าในตู้เย็นมีอะไรบ้าง อึก!..”
    ไฟสูดหายใจเข้าลึก เมื่อความเจ็บปวดวิ่งมากระทบอีก เหงื่อกาฬแตกพลั่กยิ่งกว่าเดิม
   สันกรามได้รูปถูกบดกัดจนขึ้นสันนูนเพื่อบรรเทาอาการ
  “ เดี๋ยวอิงดูให้นะครับ”
   เห็นอย่างนั้น อิงก็ผละเข้าครัวไปทันที เปิดตู้เย็นก็ไม่มีอะไรมากนัก มีนมมีไข่ กับแฮมไม่กี่แผ่น
    เปิดชั้นเก็บของแบบแขวน ก็มีแต่มาม่า
   จะใจร้ายเกินไปไหม  ถ้าจะให้คนป่วยโรคกระเพาะ  ต้องกินมาม่ารสต้มยำอย่างนี้
   โผล่หน้าออกไปกะจะถามไถ่ว่า กินอะไรได้บ้าง ของมีอยู่เท่านี้ แต่ต้องรีบกลับมาตัดสินใจทำอาหาร
  เพราะอาการของอัคคีท่าจะหนักยิ่งกว่าเดิม
   ทอดแฮม ปิ้งขนมปังที่เหลือคู่สุดท้าย ตีนมผสมไข่ ทำแพนเค้ก เพราะเห็นมีเศษเนยกับน้ำผึ้งป่าอยู่ในตู้
 จัดอาหารใส่จานใบใหญ่ ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายอยู่กัน2คน จะมีจานชามมากมายหลายใบอย่างนี้
  หรือแฟนพวกพี่เขาจะมาทำให้กินกัน พลันความวูบโหวงก็เกิดขึ้นในอก
   แต่อิงรีบสลัดความคิดฟุ้งซ่านออกไป แล้วตั้งหน้าตั้งตาจัดอาหารใส่จาน
    นมสดที่อุ่นด้วยไมโครเวฟ รินน้ำส้ม กับน้ำเปล่าอย่างละแก้วเล็ก ใส่ถาดยกออกไปให้คนป่วย
   “ พี่ไฟ...”
   อิงแต่ปลายมือลงที่หัวไหล่รุ่นพี่ แล้วเรียกเบาๆ คนที่นอนงอตัวหลับตาแน่นบนโซฟาตัวยาว
  “ อืม..หอมจัง”
    ครางรับเสียงเบา ก่อนลืมเปลือกตาขึ้น พึมพำออกมาเมื่อได้กลิ่นอาหารตรงหน้า
  “ ลุกมากินก่อนครับ แล้วยาพี่อยู่ไหน?”
  คนป่วยตัวเท่าตึกยันตัวลุกขึ้น  มีไม้ซีกอย่างอิงช่วยงัดขึ้นอีกแรง
   “ ในห้องพี่ ลิ้นชักบน ข้างเตียง”
  บอกพร้อมกับพิจารณาอาหารตรงหน้า แล้วลงมือทานทันที
   ปล่อยให้รุ่นน้องเข้าไปหยิบยามาให้ เขาจัดการไข่ดาวที่โรยพริกไทยเมื่อเหยาะซอสแล้ว  กับแฮมแผ่นบางก่อน
  กัดขนมปังที่เหลืองเกรียมกำลังดี จิบน้ำส้มช้าๆหลายอึก จนมันพร่อง
   แล้วค่อยหั่นแพนเค้กเนื้อนุ่มราดน้ำผึ้งที่คนทำเทใส่แก้วเล็กๆมาให้ หอมนมเนย
   ที่เขาไม่แน่ใจว่าห้องเขามันมีตั้งแต่เมื่อไหร่
  กว่าจะเงยหน้ามองอีกคน ที่นั่งมองเขาจัดการกับอาหารของฝีมือของเจ้าตัว
  ก็ตอนที่เขาดื่มนมกับน้ำส้มหมดแก้วแล้ว
  “ พอทานได้ไหมครับ?”  ที่จริงไม่น่าจะถามก็ได้ เกลี้ยงยังกับจานเพิ่งล้างขนาดนั้น
  “ อ..อร่อย”
   ความเจ็บเริ่มทุเลา หลังจากทานอาหารเข้าไป
   อัคคีพูดได้แค่นั้น  ก่อนจะรับยาจากพยาบาลจำเป็น  มากรอกเข้าปากพร้อมกับดื่มน้ำตามจนหมดแก้ว
 “ ปกติพี่ปวดท้องอย่างนี้ประจำเหรอครับ?” คนป่วยส่ายหัวด็อกแด็ก
  “ เปล่าหรอก  พอดีวันนี้ตื่นสายน่ะ มันเลยเลยมื้อเช้ามาชั่วโมงกว่าแล้ว”
    ปกติเขาทานมื้อเช้าตอน 07.00น. หรือเลทกว่านั้นอีกไม่นาน
   “ แล้วไอ้เกียร์มันก็เป็นคนทำมื้อเช้าด้วย พี่ทอดไข่ดาวยังไม่เป็นไข่ดาวเลย ติดกระทะหมด ต้มได้แต่มาม่า ฮ่าๆๆ”
   เขาหัวเราะกับความไม่เอาไหนของตัวเอง ถ้าจะหาเมีย สิ่งแรกเลย คือคนๆนั้นต้องทำอาหารเป็น
   เพราะเขาทำได้แค่ไข่ต้มกับอีกอย่างที่ว่ามาแล้วเท่านั้นจริงๆ
  “ ผมก็ทำได้แค่ง่ายๆอย่างนี้เหมือนกัน...แล้วทำไม ไม่ปลุกพี่เกียร์ล่ะครับ?”
   อาการป่วยไข้มันรอกันไม่ได้หรอกนะ อิงคิดว่าอย่างนั้น
  “ ไอ้เกียร์มันความดันต่ำ ถ้านอนดึกตื่นเช้า หรือนอนไม่พอ มันจะหงุดหงิดตาขวางทั้งวัน ขี้เกียจรบกับมัน
 แล้วอีกอย่างพี่ก็ตื่นสาย เลยเวลากินข้าวจนมันปวดขึ้นมานี่แหละ”
   เขาหายใจได้เป็นจังหวะมากขึ้น เมื่ออาการปวดทุเลาลง
  อิงมองไปที่ประตูห้องนอนของคนที่กำลังโดนนินทาอยู่ กว่าเกียร์จะได้นอนก็ตอนเกือบตีสี่เข้าไปแล้ว
 ต่อให้ปลุกอีกคนจะลุกขึ้นมาไหวหรือเปล่าก็ไม่รู้


   “ เอ่อ..พี่ไฟครับ..”
   เมื่ออาการของคนป่วยดูท่าว่าจะกลับมาปกติแล้ว อิงถึงได้เอ่ยปาก
  “ว่า?”
  “ ผมอยากกลับหอแล้ว แต่ไม่รู้จะไปยังไง ตรงปากซอยมีวินหรือเปล่าครับ?”
   จำได้ว่าจากผับมาที่นี่เมื่อคืนไม่ไกลมาก ฉะนั้นก็คงไม่ไกลจากม.ด้วยเช่นกัน
  “ ไม่รอให้ไอ้เกียร์ไปส่งล่ะ มันคงตื่นไม่เกินเที่ยงหรอก”
เหตุการณ์เมื่อครู่ที่ผ่านมา ทำให้พวกเขาดูจะคุยกันไม่กระดากเท่าเมื่อคืน
   อัคคีมองคนตรงหน้าที่ส่ายหน้าดิก ถ้าเป็นรุ่นน้องคณะเขาเอง
   คงไม่มานั่งพูดคุยแล้วแทนตัวว่าพี่อย่างนั้นอย่างนี้หรอก มึงกูอย่างเดียว
  ผู้หญิงยังเถื่อนกว่าพวกเขาก็มี แต่ไฟก็ไม่แน่ใจอีกนั่นแหละ ว่าถ้าอิงเป็นรุ่นน้องคณะเขาจริงๆ
   เขาจะยังกล้าพูดกูมึงด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้
   “ ผมอยากกลับตอนนี้ ถ้ายังไงฝากบอกพี่เกียร์ว่าผมกลับหอแล้วนะครับ”
  อิงฝากคำถึงอีกคนกับรุ่นพี่ตรงหน้าพร้อมกับลุกขึ้นยืน กะว่าจะเข้าไปเอาของๆตัวเองแล้วกลับเลย
   “ ไม่เป็นไร ถ้างั้นเดี๋ยวพี่ไปส่ง จะไปซื้อของสดพอดี  ไม่งั้นกลางวันได้ปวดท้องอีกแน่ ร้านข้าวข้างล่างหยุดหลายวันเลย”
   ได้ฟังดังนั้นต่างคนเลยต่างแยกย้ายกันไปเอาสิ่งที่ต้องการ อิงยืนมองคนที่กกกอดเขาเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา
    ที่ยังหลับใหลในท่าเดิม ค่อยๆก้มลงจุมพิตบางเบาจนแผ่วผิวที่ริมฝีปากได้รูปของอีกฝ่าย
    ตัวอิงเองก็ง่วงงุนเต็มที แต่เขาจะหลับไม่สนิทหากไม่ใช่ที่ๆตัวเองคุ้นเคย
  และอาการปวดหัวอย่างชวนหงุดหงิดก็จะตามมา ถึงได้เข้าใจสิ่งที่ไฟบอกว่าถ้าเกียร์นอนไม่พอจะเป็นอย่างไร
  ในตอนแรกอิงเข้าใจว่ารุ่นพี่จะเข้ามาส่งแค่ปากทาง แต่กลับมาส่งถึงหน้าหอ
  “ ค่าทำมื้อเช้าช่วยชีวิตพี่”
    อัคคีบอกเขาอย่างนั้น ก่อนจะวนมอร์ไซค์คันใหญ่กลับไป เมื่อเขากล่าวขอบคุณอีกครั้ง
   อิงไลน์บอกเพื่อนๆตั้งแต่เมื่อคืนแล้วตอนเกียร์อาบน้ำ ว่าเขาสบายดี โดยเฉพาะสายฟ้า
  ดีไม่ดีถ้าบอกมันช้ากว่านั้น เรื่องเมื่อคืนอาจถึงหูพวกพี่ๆของเขาก็เป็นได้
  แล้วก็โชคดีอีกอย่างที่พี่เอิร์ธพี่ชายคนโตเลือกหอในแต่เป็นห้องเดี่ยวให้กับเขา
  ไม่อย่างนั้นอาจมีคนรู้เพิ่มขึ้นอีกว่า เมื่อคืนเขาไม่ได้ค้างที่หอตัวเอง
  อาบน้ำก่อนเข้านอน ดวงตาหวานหรี่ปรือ แต่รสสัมผัสของอีกคนยังตราตรึง
 ความเร่าร้อนยังผะแผ่วทั่วผิวกาย เสียงครางกระเส่ายังก้องในโสตประสาท
  แม้จะแค่เพียงภายนอก แต่เขากลับมีความสุขอย่างล้นเหลือ
  ร่างโปร่งบางยินดีให้อีกคนล่วงล้ำหากมีใจให้กัน ไม่ใช่แค่ให้เอาเพราะว่าตัวเองมีใจ
   แล้วอีกฝ่ายสนองเพราะอยาก เขาไม่ได้บริสุทธิ์ผุดผ่องก็จริง แต่ก็ไม่ได้ง่ายกับใครไปทั่ว
แต่ไม่ได้หมายถึงว่าคนที่ทำอย่างนั้นจะเป็นคนไม่ดี อิงคิดว่ามันเป็นที่ความพอใจของแต่ละคนมากกว่า
   ที่จูบกับก้องไกลเมื่อคืนก็เพราะคิดว่าจะลองตกลงคบกับก้องไกลดู แต่ตอนนี้ชักไม่แน่ใจแล้ว
   คิดอีกสารตะในหัว ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างแท้จริง

[ROCKLOBSTER]

 เห็นเพื่อนสนิทตัวเองเดินสลึมสลือออกมา
 ตอนที่อัคคีเก็บข้าวของที่ซื้อมามากมาย  จนแทบขนมากับเจ้าไวไฟสองล้อคู่ใจของเขาแทบไม่ไหว
 กว่าทุกอย่างจะเข้าที่เข้าทาง ก็เกือบจะเลยมื้อกลางวัน
 เขารีบล้างมือแล้วแกะข้าวกล่องที่ซื้อมา ทำเผื่ออีกคนในห้องด้วย
 คนกลัวปวดท้องอีกรอบ  รีบยกน้ำยกข้าวไปที่โซฟาหน้าทีวี
   “ หอม..”
   คนที่ยังหัวฟู ดูท่าเหมือนจะยังไม่ตื่นดี บ่นงึมงำแล้วนั่งแหมะลงข้างเพื่อน
 “ กะเพราทะเล”
   ไฟเลื่อนจานที่ยกมาเผื่อไปใกล้เพื่อนกว่าเดิม มันยังเมาขี้ตาอยู่เป็นแน่
  “ เปล่า  หอมเนย” อ้อ...อีกคนเข้าใจในทันที
   เพราะตอนเข้ามากลิ่นหวานๆ ของแพนเค้กยังลอยตลบอบอวลในห้องอยู่เลย
  “ ใช่กลิ่นเนย จากแพนเค้กที่อิงทำน่ะ”
 เขาว่าแล้ว ตักข้าวเข้าปาก จะได้กินยา เมื่อเช้าจะตายซะให้ได้จริงๆ

  “ อิง?...ใช่!...อิง!”

    คนก้มหน้าก้มตากินข้าว มองเพื่อนที่ทะลึ่งลุกพรวด เปิดประตูห้องนอนตัวเองดังผัวะ
  ก่อนจะออกมาหน้าตื่น ทำยังกับเมียหาย
  “ ไปไหน?”
  “ อะไรไปไหน?”
  “ ก็อิงไง”
  “ อ้อ...กูไปส่งแล้ว ไม่ต้องห่วง ถึงหอเลย”
 ข้าวคำโตถูกยัดเข้าปากอีก มองเกียร์ที่มองเขาอย่างกับไม่เคยเห็น
   “ แล้วทำไมมึงไม่ปลุกกู?”
  เกียร์หัวเสีย เขาไม่น่าหลับสนิทขนาดนั้น ที่ตื่นขึ้นมานี่เพราะนมเนยล้วนๆ
  แต่เพราะขี้เกียจลุกหัวมันก็หนักๆด้วย เมื่อคืนดื่มไปเยอะเหมือนกัน
  “ ปลุกให้มึงลุกขึ้นมาเหวี่ยงให้กูกับน้องมันน่ะเหรอ?”
  หึ..ไม่ล่ะ  ไฟส่ายหัว รู้จักกับมันมาตั้งแต่ม.ต้น จนจะขึ้นปีสี่ กี่ปีแล้ววะเนี่ย มันยังเหมือนเดิม
 “ แล้วอิงบอกอะไรอีกหรือเปล่า?”
    เกียร์เสยผมตัวเองแรงๆอย่างหงุดหงิด ถ้าตื่นมามีอีกคนในอ้อมกอดอย่างเมื่อคืน
  เขาคงไม่เบลอเดินออกมาถึงโซฟาอย่างนี้หรอก
 “ บอก”
   ลีลาอยู่ได้ จะพูดทีเดียวให้มันจบไม่ได้รึไงวะ เกียร์มองข้างๆอย่างหน่ายๆ ที่มัวแต่เล่นตัว
 “ บอกพี่เกียร์ว่าผมกลับหอแล้วนะครับ” ไม่ตกหล่นเลยสักคำนะนี่
  “เฮ้อ...”  เกียร์ถอนหายใจเสียงดัง
   แล้วเขาหวังอะไรอยู่วะเนี่ย จะให้อิงบอกกับคนที่เพิ่งรู้จักว่ายังไง
   เขาก้มหน้าก้มตากินข้าว ทั้งที่ยังไม่ล้างหน้าแปรงฟันอย่างนั้นแหละ
   เพราะเลยมื้ออาหารมานานมากแล้ว ที่หงุดหงิดคงเพราะความหิวด้วยส่วนหนึ่ง
  อีกส่วนที่ใหญ่กว่า ก็คงเป็นเพราะตื่นมาแล้วไม่เจออีกคน โดยที่ไม่คิดว่าอิงจะหนีกลับก่อนเขาอย่างนี้
   ทั้งที่ตั้งใจว่าจะไปส่งด้วยตัวเองแท้ๆ
   ทั้งที่ตั้งใจว่าจะไปส่งด้วยตัวเองแท้ๆ
    ตอนนี้ในห้องพักของสองหนุ่ม  มีกลิ่นฉุนเผ็ดร้อนของกะเพราทะเล
 เข้ามากลบกลิ่นเนยหอมหวานของแพนเค้กที่ว่านั่นแล้ว
  แต่เดี๋ยวนะ...
   “เมื่อกี๊มึงว่าอิงทำแพนเค้ก อยู่ไหนวะ?”
  “ หมดแล้ว”
 ไฟวางแก้วน้ำดื่มหลังจากกินยาหลังอาหาร แล้วเลยเล่าเรื่องเมื่อเช้า ว่าเกิดอะไรขึ้นให้เพื่อนขี้เซาฟัง


***
**
*



  “ก๊อกๆ...”
     ไฟละสายตาจากหน้าหนังสือสีสันสดใส ที่มีสาวตัวเล็กทรงโต
  โพสท่าวาบหวิวชวนผู้ชายสุขภาพดีอย่างเขาใจสั่น
  แล้วเดินไปเปิดประตูห้อง  ทั้งที่หนังสือยังคามืออยู่อย่างนั้น เมื่อได้ยินเสียงเคาะ
   “ ไอ้เกียร์อยู่ไหม?”
   มองสีหน้าที่ดูจะอิดโรยมากกว่าที่ควรของเพื่อน อัคคีก็ได้แต่นึกเห็นใจ เขาก็พอเดาเรื่องทั้งหมดได้อยู่
  “มันกำลังอาบน้ำอยู่ อีกเดี๋ยวคงเสร็จแล้วล่ะ เข้ามาดิ”
  เปิดประตูให้กว้างขึ้นกว่าเดิม เรียกเพื่อนให้เข้าห้องมารอคนที่กำลังอาบน้ำ
  อัคคีไม่ได้เอ่ยปากถาม ว่าที่จริงแล้วเรื่องมันเป็นยังไง พวกที่เหลือก็ด้วย
  เมื่อคืนก็แยกย้ายกันไปนอน หลังจากไอ้หมอกมันพาแฟนเก่าไปส่ง
  พวกเขาก็แค่มองหน้ากันแล้วต่างคนต่างแยกย้าย ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรกันอีก
  แล้วอีกอย่างหนึ่ง พวกเขาเชื่อในตัวเพื่อนคนนี้ ว่ามันทำไปหรืออะไรก็แล้วแต่
 จะต้องมีเหตุมีผลอยู่บ้าง พวกเขาจะรอให้เจ้าตัวพูดมันออกมาเอง  มากกว่าจะมานั่งซักไซ้กัน


  “ กูขอโทษนะเว้ย ที่ของขวัญนั่นมันไม่ถึงมือมึง”
  เกียร์เงยหน้าที่มีผ้าขนหนูคลุมหัวอยู่ เพราะหัวยังเปียกซก มองเพื่อนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

   “ ว่ามา”
   สองมือใหญ่ขยี้หัวตัวเองแรงๆไม่กี่ทีหัวก็แห้งหมาด
  คนมีชนักติดหลังได้แต่ทอดสายตาเหม่อไปไกล ก่อนเปิดปากสารภาพบาปที่ได้ก่อไว้
  “ อย่างที่อิงว่าเมื่อคืนนั่นแหละ วันนั้นอิงจะไปหามึงแต่มึงไม่มองน้องมันเลย
  อิงมันก็ป๊อดด้วยกลัวมึงจะไม่ชอบกลัวมึงรังเกียจ ก็เลยเรียกกูออกไปแทน
 แล้วก็อย่างที่พวกมึงเห็นกูคุยกับอิงบ่อยๆ ก็มีแต่เรื่องของมึง ก่อนแข่งอิงฝากของขวัญมาให้มึง
 แต่กู...แต่กูดันเก็บไว้เอง เพราะคิดแค่สั้นๆว่า ถ้ามึงไม่สนใจอิงตอบ อิงอาจจะมองกูบ้างก็ได้
  กูเริ่มชอบอิงตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่กูรู้สึกแย่มาก เลยกะจะเอามาให้มึง แต่ก็อย่างที่มึงเห็น
 พวกเรานอนกันวันละไม่กี่ชม.ของขวัญนั่นเลยยังอยู่ที่กู  ทั้งๆที่กูรู้ว่าอิงชอบมึง แต่กูห้ามใจไม่ได้ กู..”
  เขาซบหน้ากับฝ่ามือแล้วถูมันแรงๆ  ให้บรรเทาความรู้สึกย่ำแย่ที่มีอยู่  ทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่ช่วยอะไรเลย
 “ กูไม่โทษมึง แต่มีอยู่อย่างที่มึง...ยังไม่รู้ กูชอบอิงก่อนหน้านั้นอีกว่ะหมอก กูเฝ้าดูเด็กนั่นมานานกว่ามึง
 ถ้าอิงชอบมึงหรือกูไม่ได้ชอบอิง กูก็จะหลีกทางให้ แต่มันไม่ใช่ อิงไม่ได้ชอบกูข้างเดียว
 อย่างที่มึงกับอิงเข้าใจ กูก็ขอโทษมึงว่ะ ที่คนนี้ กูยกให้ไม่ได้จริงๆต่อให้เป็นมึงก็ตาม”

    ไม่ใช่ว่าไอ้หมอกมันพระเอกอะไรหรอก ลองถ้าเด็กคนนั้นชอบมัน
  ต่อให้เป็นเขาหรือเพื่อนคนหนึ่งคนใดในกลุ่ม  มันก็ไม่ยอมเหมือนกัน

  คิดว่ามันร้ายน้อยกว่าพวกเขาอย่างนั้นหรือ   คิดใหม่ได้เลย

  “ อืม..กูเข้าใจแล้ว”
   ยอมรับอย่างลูกผู้ชาย ความรู้สึกหนักอึ้งเริ่มเบาบางลง .. แต่ไม่ทั้งหมด
   “ แต่ที่มึงยังรู้สึกติดค้างอยู่ เพราะมึงคิดว่ามึงทำลายความไว้ใจของอิงจนหมดหมอก นั่นคือสิ่งที่มึงติดค้างในใจจริงๆ”
    เพราะพวกเขารู้ดี ในกลุ่มนี้มีอะไร ก็มาบอกมาคุยกันตรงๆ
  ต้องยอมรับการตัดสินใจของกันและกันด้วย ส่วนนี้หมอกมันก็รู้ดี
  แม้รู้สึกผิดในส่วนนี้ แต่ไม่มากเท่าอีกส่วน
  “ ไปคุยกับมันซะ อย่าให้ค้างคา”
   ตอนแรกเขากับพวกเพื่อนๆ คิดว่าที่หมอกมันเหม่อๆลอยๆอย่างที่ไม่เคยเป็น
   คงเพราะเรื่องแฟนมัน มันไม่ได้พูดได้เล่าอะไรมากนัก แต่ก็พอจะดูรู้อยู่ ว่ามันกับแฟนคงไปกันไม่รอด
   หมอกมันมีแฟนมาแล้วสองคน ครีมเป็นคนที่สอง
  คนก่อนบอกว่ามันดีเกินไป ให้ทุกอย่างไม่ขัดใจ ไม่อะไรเลย
  เธอเลยคิดว่ามันน่าเบื่อเลยทิ้งมันไปหาคนที่เลวกว่ามัน แต่ที่มันทำอย่างนั้น ไม่ใช่ว่าไม่มีหัวคิด
  แต่เพราะตัวมันคิดว่า  สิ่งที่แต่ละคนทำ  แต่ละคนต้องการ แล้วบอกแล้วเรียกร้องออกมานั้ ต่างคิดกันดีแล้ว
   ซึ่งมันคิดผิดมันไม่ใจเข้าว่า บางทีบางครั้งคนเราจะทำอะไร ก็ไม่ได้นึกได้คิดไปเสียทุกครั้งหรอก
 บางครั้งที่เธอต้องการจากมัน อาจจะเป็นความคิดเห็น ที่แตกต่างออกไป
  หรือเห็นว่าเป็นยังไงในความคิดมัน ไม่ใช่อะไรก็เออออไปหมด แค่เธอบอกว่าดี บอกว่าอยากได้
 
     หรือบางครั้งก็มีแต่อารมณ์กับนิสัยเสียๆนำพาเท่านั้น มันถึงทนครีมไม่ได้
  เพราะแฟนคนนี้คิดว่ามันรักมันหลงก็ทำตามแต่ใจ ทำตามแต่นิสัยของตัวเอง ลืมคิดหน้าคิดหลังให้ดี ความรักถึงล่มไม่เป็นท่า
   แล้วตัวมันเองก็คงลืมคิดว่าสิ่งที่มันทำ จะมีผลกระทบเป็นวงกว้างขนาดนี้
   กับแค่ส่งของไม่ถึงมือผู้รับ ก็เพราะมันลืมคิดส่วนนี้
  แต่เพราะนิสัยที่ไม่ใช่คนขี้โกงอยู่แล้ว เลยยิ่งกว่ารู้สึกผิดก็เท่านั้น
สายหมอกไม่ใช่คนขี้ขลาดอย่างเขา แต่เพราะรู้เห็นจุดยืนของอิงอยู่แล้ว  มันเลยไม่บอกออกไปก็เท่านั้น
ลองอิงบอกว่าชอบมันสิ
 ป่านนี้หัวหางก็ไม่เหลือถึงมือเขาหรอก...เชื่อเถอะ
   แล้วตอนนี้ก็ไม่ต้องมาถามคำถามโง่ๆ อย่าง
  “ มึงจะคบกับอิงหรือเปล่า?” หรอกนะ
  ก็ของมันแน่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ  เมื่อคืนนั่นมันก็แค่มัดจำ
  เพราะสงสารลูกแมวที่ยังไม่มั่นใจในตัวเขาเท่านั้นหรอกนะ ถึงได้รอดจากเขี้ยวเล็บเขาไปได้น่ะ
 
 “ กูว่าละ“   ไฟส่ายหัว

    เมื่อคืนหมอกมันยังไม่ดูโมโหโทโสเท่าเชี่ยนี่  ขนาดชอบน้องมันข้างเดียวยังขนาดนี้
 ถ้าเป็นแฟนกันเมื่อไหร่ คงยิ่งกว่านี้  ไอ้ก้องกังวานไกลนั่นคงคอหักคามือมันจริงๆ
  เมื่อคืนพอมันลากน้องมันปลิวไปแล้ว เขาก็ขับรถพาคนเมากลับหอ
  เพราะเห็นว่าเกียร์มันคงไม่ทำอะไรมากกว่านั้น แล้วก็พอดีเลย
  นางยักษ์มายืนรออยู่ หน้าประตูหออยู่ก่อนหน้านั้น
  แล้วคงไม่ต้องบอกว่า เขาปวดหัวยันตับไตไส้พุงขนาดไหน
 กับเสียงบาดแก้วหูของคุณเธอที่หวีดร้องออกมา ยามไม่ได้ดั่งใจนั่น

[boboman]

จิ้มจึกๆ
ตลกที่บอกว่าหน้าตาตื่นยังกะเมียหาย
ซึ่งเราก็ว่าเมียหายจริงๆ นั่นแหละ 5555555

[magarons]

วรั้ยยย น่ารัก รอเกียร์ขออิงคบยุนะจ้ะ

[andaseen]

รอพี่เกียร์ขาโหดจะจัดการเรื่องต่อยังไง 

[Hang]

รักคนเขียนมากกกกกกกก อัพทุกเช้าเลยยย 

[kun]

มาไวมากๆๆๆชอบๆๆๆๆๆ
กระจายแล้วน่ะ พี่เกียรได้เวลาลุยได้แล้ว
ด่านพี่ๆๆของอิงไม่น่าเบาน่ะ ไหนจะด่านเพื่อนๆๆๆอิงอีก
รุ้ว่าพี่เกียรร้ายไม่เบา มือไวมากกกก อิอิ

[nanazaa002]

สนุกมากๆ 

[BlueCherries]

ชอบเดอะแก๊งค์ ทำแล้วรับผิดชอบ


แมนหลายยยย

[MayA@TK]

รอพี่เกียร์ขอคบน้องอิง
รอพี่หมอกเคลียร์กับน้องอิง
และรอสุดท้ายคือ รอตอนต่อไปนะ 

 

[qilarsy39]

 

[tempo_oil]

มาต่อไวววว เราชอบบบบบบบ รอตอนต่อไปนะคะ

[Ouizzz]

พี่เกียร์โครตเท่โอ้ยยยยยยย ยอมรับว่าชอบอิงแบบแมนๆเลย 

[maemix]

เคลียร์กันได้ไวๆ  พี่เกียร์เดินหน้าจีบอิงเป็นแฟนสักที
คนขี้หวงออกฤทธิ์

[Orange151987]

อิอิ

[pannuna]

ต่อไวมากชอบบบบ

[นอนกินแรง]

อิงไม่ง่ายน้า พี่เกียร์จีบให้ไว

[donutnoi]

เชียร์พี่เกียร์ รู้ว่าใจตรงกันแล้ว จะเดินหน้ายังไงต่อ

[dukdikdukdik]

พี่เกียร์เริ่มจีบน้องอิงได้แล้ว ณ บัดนาวค่ะ 

[wikawee]

  โอยๆๆๆๆๆ ทำไมอิงนางน่ารักขนาดนี้~~~ ทำตัวเป็นน้องสะใภ้ได้ดีมาก มามะ มาให้เค้าจุ๊ปหน่อย

เกียร์เดินหน้าเร็วๆหน่อยนะ

หมอกขอให้เจอคนที่ดี คนที่ใช่ในเร็ววันน้าาา 

ปล.คนแต่ง จะมีคู่อื่นอีกไหมอ่ะ อยากอ่าน

[Wtftt]

  หมอกกกกกกกกกกก แต่นั่นแหละก็ดีที่เคลียแบบแมนๆไม่ทำตัวแย่ไปกว่านี้ แต่ก็ยังไม่โอกับหมอกอยู่ดี มันไม่แฟร์กับตัวอิงและเกียร์ ถ้าหมอกทำตามที่พูดว่าจะเป็นผู้ส่งสารที่ดีเรื่องก็ไม่เกิดเลย
หมอกหาเมียหรือปั๋วใหม่นะ  เอาให้ไฉไลกว่าครีมจะ ญ ชตามแต่เลยจ่ะ
ในส่วนตัว นี่คิดว่าหมอกคงไม่ได้รักได้ชอบอิงอะไรมากเท่าเกียร์ที่มองมานานจองทางสายตามานาน อาจจะแค่เห็นว่าน่าเอ็นดูประจวบเหมาะกับแฟนแย่เลยมีคนเข้ามาทำให้ปันใจ(จึ๊ก!!ประสบการณ์ตรง) แต่ถ้าเจอคนที่ทำให้ใจเต้นคนนั้นคงเป็นรักที่แท้จริงมากกว่า
ส่วนเกียร์อิงต่างคนต่างป๊อดต่างคนต่างคิดว่าตัวไม่ดีพอซึ่งตามชีวิตจริงที่แบบนี้เยอะอยู่
แต่ก็ยังฮาเรื่องว่าที่เมียในอนาคตด่ากับเมียหาย 5555

ที่ไม่ชอบใจคงเรื่องที่อิงไปจูบง่ายๆ คืออยากจะลองเปิดใจก็ไม่จำเป็นต้องจูบกันแต่ก็เข้าใจฟิวว่ามึน+เฮิร์ทเลยคิดว่ามาทางนี้ดีกว่า อีกอย่างที่ไม่โออิงขึ้นรถกับคนตามจีบอีกคนตามดูมีความหวังอะ
แต่เชื่อว่าพอคบกันจะเป็นคู่ที่น่าอิจฉามากคะ 
เห็นอิงผิดหวังกับแฟนเก่ามาเลยอยากให้รักครั้งใหม่เป็นรักที่ดีเพื่อลบอดีตที่แย่ไปจากใจ
เกียร์รุกจีบอิงได้เลย #ทีมอิงเกียร์เกียร์อิง

บ่นมาซะยาว แฮ่ ฮาาาาาาาา ก็มาต่อตอนต่อไปเร็วๆนะ รอติดตามจ้า