หัวข้อ: โคลงรักสุภาพ ๒๘๐๒๒๕๕๙ โคลงที่ ๒๓ หน้า ๑๕

[ถ้วยฟู]

คิดถึงไอ้น่ารักแล้ว..เมืาอไหร่จะมาน้ออออ

[AGELA]

โคลงที่ ๑๘


๒๗ ตุลาคม ๒๕๕x
๒๐.๔๑ น.
เรานั่งติวกันที่บ้านไอ้แต๊ง ช่วงนี้ผมช่วยแม่แค่ช่วงเช้า กลางวันเท่านั้น ส่วนตอนเย็นไม่ได้ช่วยครับเพราะว่าติดอ่านหนังสือเตรียมสอบ การอ่านหนังสือของผมก็เรื่อยๆ เน้นจุดสำคัญๆ หาข้อสอบเก่าๆมาอ่านด้วยด้วยครับ ดีนะที่ไม่เสียค่าปรินท์เพราะไอ้เฟียสรับผิดชอบครับ แต่จะทำแบบนั้นคือให้ไอ้เฟียสออกทั้งหมดก็เห็นแก่ตัวเกินไป จึงต้องช่วยๆกันหารครับ ทีแรกไอ้เฟียสไม่ยอมนะ

“มึงทำแบนี้เหมือนไม่อยากให้กูมีส่วนร่วมยังไงไม่รู้ว่ะ อย่าทำให้กูต้องเป็นผู้รับอย่างเดียวสิวะ”ไอ้แต๊งมันบ่นครับ

“ไม่เป็นไร ปรินท์ที่บ้าน ไม่ได้ปรินท์ที่ร้าน”

“จะที่บ้านหรือที่ร้านมันก็เงินป่ะวะ รวยแล้วเหรอ หาเงินเองได้แล้วเหรอ หรือว่ายังขอพ่อแม่ใช้”

“ขอพ่อแม่อ่ะ”ไอ้เฟียสหน้าหงอครับ เมียดุก็งี้

“เออ ถ้ายังขอก็ต้องหารดิ มึงอย่าทำให้ผิดใจเพราะเงินดิวะ เข้าใจป่ะ”

“ครับ”

“ดีมาก พูดง่ายๆแบบนี้ค่อยอยู่ด้วยกันได้นานๆ”

“ตลอดชีวิตเลยนะ”ไอ้เฟียสพูดทำตาหวานๆ

“ให้มันจริงเหอะว่ะ ไม่ใช่เห็นคนอื่นที่ดีกว่าแล้วทิ้งกูไปหาเขานะ”

“มันก็มีคนที่ดีกว่าแต๊งเยอะนะ แต่ผมไม่ไป”

“โฮ้ พูดแรงว่ะ มึงบอกมาดิ ว่าใครดีกว่ากู”

“มีเป็นร้อยเลยว่ะไอ้แต๊ง”ผมพูด

“เออ ดูท่าจะจริง ฮ่าๆๆๆ แต่กูก็แบบนี้นะ”

“อืม ก็ชอบที่แต๊งเป็นแบบนี้แหละ ผมถึงไม่มองคนอื่นไง”

“ปากหวาน”

“ใช่ น่าจูบด้วยนะ ลองจูบดูดิ”

“ทะลึ่ง ผู้ชายบ้าบออะไรวะจูบกัน”

“ถุ้ย ไอ้ที่ไปคว้าคอเขามาจูบปากบอกกับไอ้เป้ว่าอย่ายุ่งกับแฟนกูนี่หมาตัวไหนทำวะ”ผมถีบมันเบาๆ

“อ้าว มึงเห็นด้วยเหรอ”

“ไอ้เฟียสเล่าให้ฟัง”

“ไอ้เฟียส มึงนี่”ชี้หน้าแฟนตัวเองแล้วละครับ อารมณ์ร้อนจริงๆ “บางทีก็ไม่ต้องเล่าก็ได้ป่ะวะ กูอายเป็นนะเว้ย”

“ผมเล่าให้คนอื่นฟังที่ไหน หมีนี่ก็คบกันเป็นเพื่อนมาตั้งนานนี่นา”

“นั่นแหละ บางทีกูก็อายไอ้หมีบ้าง โว๊ะ”ว่าแล้วก็ซุกหน้าลงบนกระดาษ เฟียสยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยครับ มันก็ติงต๊องแบบนี้แหละ ไอ้แต๊งน่ะ

“ทีงี้เสือกหน้าบางนะมึง เอาเป็นว่าถ้ามึงไม่ฉึกๆกัน มึงจะจูบจะหอมก็ทำไปเหอะ ถ้ากูได้หอมน้องภู กูก็จะหอมโชว์มึงบ้าง”

“ตกลงว่าความสัมพันธ์ถึงไหนแล้ว”

“ก็เรื่อยๆ อยู่ในช่วงศึกษาดูใจกันว่ะ ยังไม่ตกลงเป็นแฟน”

“อืม พยายามเข้านะ”ไอ้เฟียสตบไหล่ผม

“มึงไม่กลัวมันหลอกเหรอวะ”ไอ้แต๊งเงยหน้ามาถาม

“ไม่รู้ว่ะ มันก็มีบ้างที่กลัว แต่น้องบอกว่ามีอะไรให้ถาม กูก็ดูท่าทีน้องก็โอเคนะ แต่มันก็ต้องใช้เวลาอ่ะ ถ้าหลอกมันก็ต้องเจ็บ เรื่องเจ็บมันก็ธรรมดาล่ะมั้ง กูก็เซฟตัวเองอยู่บ้าง”

“เออ เผื่อใจไว้บ้าง อย่ารักเต็มร้อย เข้าใจป่ะ มึงด้วยไอ้เฟียส อย่ารักกูเต็มร้อย รักตัวเองด้วย เผื่อเกิดวันไหนกูบ้าทิ้งมึงขึ้นมา มึงจะได้เจ็บน้อยลง”

“อืม แต่ผมก็หวังว่าจะให้แต๊งรักผมไปนานๆ”

“ไม่เห็นจะต้องหวัง ตอนนี้ก็รักมึงแล้วนี่หว่า”แล้วมันก็ขยับไปกอดไอ้เฟียสจากด้านหลัง เออ เห็นแล้วอิจฉา

“อยากถ่ายรูปคู่อ่ะแต๊ง”

“อย่าเอาลงเฟสนะ พวกอื่นๆด้วย ถ้าเอาลงมีเรื่องอ่ะ”

“โอเค”ว่าแล้วไอ้เฟียสก็หยิบมือถือมาเซลฟี่ ไอ้แต๊งนั่งยองๆอยู่ด้านหลังครับแต่ตัวจะติดกับไอ้เฟียสนะ แล้วก็มีรูปที่เป็นแบบ คางไอ้แต๊งอยู่บนหัวไอ้เฟียส เห็นแล้วอยากถ่ายแบบนี้กับน้องภูบ้างจัง ผมก็มีบ้างนะ แต่เป็นแบบยืนข้างๆกัน

“พอๆไอ้ห่า กูว่ากูไม่ได้ตายเพราะเบาหวาน หรือไขมันอุดตันหรอกนะ กูจะตายเพราะพวกมึงอ่ะ ไอ้ห่า หวานเกิ้นนนนนนน”

“ฮ่าๆๆๆ”

“แน่จริงมึงไปลากไอ้ภูมาถ่ายให้ได้สิวะ”

“แหม่ กูก็ไม่อยากล่วงเกินน้องเค้า กูไม่ได้แรดเหมือนมึงนี่หว่า”

“กูมันแรดตรงไหนวะ เออ”

“กูก็ไม่รู้ว่ะ”

“ฮ่าๆๆๆ”ขำกันอีกรอบ จากนั้นจึงตั้งใจอ่าน ตั้งใจติวจนได้เวลา ๕ ทุ่มเราจึงหยุดครับ

“เฮ้อ สิ้นสุดสักที”ไอ้แต๊งยืดตัวนอนแผ่ ส่วนผมเอามือค้ำกับพื้น อยากจะแผ่สองสลึงซะจริง เหนื่อยมากๆ หึหึ


พอได้เวลาพวกเราก็นอนกันครับ ผมนอนพื้นเหมือนเดิม ไอ้แต๊งกับไอ้เฟียสนอนบนเตียง ก็ยังนอนไม่หลับหรอกครับ นอนคุยกันเรื่อยเปื่อย พวกมันยังไม่มีอะไรกันนะ ไอ้เฟียสบอกว่า ให้มันผ่านไปสักระยะใหญ่ๆก่อน ไอ้เฟียสมันก็ไม่ใช่คนอื่นจ้องแต่จะล่ออย่างเดียวนะครับ ถึงจะนอนด้วยกันแต่มันก็ไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านอนกอดกัน พวกมันไปนอนข้างนอกกันบ่อยนะ ช่วงไปซ้อมบอล อารมณ์ก็น่าจะแบบนั้น อีกอย่างพวกเราก็ใสๆกันครับ เรื่องเซ็กส์เมื่อถึงเวลาสมควรมันก็คงจะตามนั้นแหละครับ รอเวลา เออ เรื่องเคยแก้ผ้าชักว่าวนี่ ผมกับไอ้แต๊งเคยทำนะ ปีที่แล้วนี่เอง ฮ่าๆๆ คือวันนั้นผมดูหนังโป๊ไง แล้วลืมล็อกประตู จริงๆมันก็ดึกแล้ว ไม่รู้ไอ้แต๊งมันเข้ามาบ้านผมได้ไง พอเปิดมา ผมก็กำลังคลำๆ คือผมก็ใส่กางเกงอยู่นะ แต่กางเกงในไม่ใส่ ไอ้แต๊งเข้ามาพอดี ก็มีเฮครับ มันก็มานั่งดู แล้วอดใจไม่ไหว แก้ผ้านั่งชักเลย ต่างคนต่างทำนะ ไอ้แต๊งก็แซวว่าคิดว่าของผมจะเล็ก โด่ว มันก็ไม่ได้หดหายไปไหนนี่หว่า สรุปแล้วก็สบายตัวไป พอเสร็จมานั่งขำกัน ๒ คน ฮ่าๆๆ แต่นานๆทีเราจะทำแบบนี้นะ เอิ้ก พอดีกว่า พูดแล้วเขิน




๒๘ ตุลาคม ๒๕๕x
๐๖.๑๗ น.
ถ้าคิดว่าการเป็นแฟนของไอ้แต๊งกับไอ้เฟียสตื่นเช้ามาจะเจอพวกมันกอดกันกลมเกลียว คุณกำลังคิดผิดครับ สภาพตอนนี้ไอ้เฟียสไปนอนบนหัวนอนไอ้แต๊ง ไอ้แต๊งนอนแนวทแยงกับเตียง มันฝันว่ารบกันหรือเปล่าวะ

“อ้าว แต๊งไปไหนวะ”ไอ้เฟียสมันลืมตาขึ้นมา มองไปเจอหัวเตียงไม่เจอแฟนตัวเอง “อ้าว แล้วกูมานอนนี่ได้ไงวะ”แล้วมันก็ลุกคลานมานอนกอดไอ้แต๊ง

“จะล้างหน้าไก่เหรอ”

“อืม ง่วงนอนอ่ะ อยากนอนต่อ”มันตอบคำถามแล้วซุกกอดแฟนมันกลมเลยครับ เอาเถอะ ไอ้คนไม่เคยมีแฟนมันก็แบบนี้ ให้เขาหน่อยเหอะ

ผมเดินกลับบ้านขึ้นไปอาบน้ำแปรงฟันแล้วลงาช่วยแม่ขาย เหมือนเดิมครับ เช้าๆแบบนี้ลูกค้าเยอะ พอพระมาบิณฑบาตผมก็ใส่บาตร ต้องทำบุญหน่อยครับ จะได้ลดความอ้วน เอ๊ะ ได้บุญสิครับ เอิ้ก

อากาศเย็น ขายของได้น้อยหน่อยเพราะคนจะตื่นสายกันครับ แต่ไม่ใช่ปัญหาอะไรมากนักร้านเราขายดีอยู่แล้ว






๐๙.๑๑ น.

แต๊งเฟียสเพิ่งออกจากบ้านมาหาอะไรกิน ระหว่างนี้น้องภูก็ปั่นจักรยานมาที่บ้านผมครับ ชวนผมไปออกกำลังกาย ไอ้เราก็แรด ทิ้งแม่ ทิ้งเพื่อน ตามเมียเว้ย วู้ว ฮ่าๆๆ

“ตอนเย็นปั่นอีกป่ะพี่หมี”

“อืม ปั่นดิ ว่างๆ”

“อย่างไวเลยนะ แอบชอบภูป่ะเนี่ย ชวนไปไหนก็ไป”

“โธ่ ถ้าไม่ชอบไม่ตาลีตาเหลือกตาตูดต้อยๆขนาดนี้หรอก ฮ่าๆๆๆ”

“ภูก็ชอบพี่หมีนะ น่ารักดี”

“หึหึ เขินจัง น่ารักตรงไหนวะ”

“ก็นิสัยไง คอยดูเหอะ วันไหนพี่หมีหล่อขึ้นมานะ วันนั้นภูนอนไม่หลับแน่”

“ทำไมอ่ะ”

“ก็ระแวงไง เผื่อมีใครเข้ามาแย่ง”

“โหย ใครเขาจะอยากได้”

“ภูแหละคนหนึ่งอ่ะ แต่ภูไม่ได้ชอบที่พี่อ้วนหรือผอมนะ ภูชอบที่นิสัยอ่ะ”

“ปากหวานจริง เดี๋ยวเหอะ จะจับจูบซะให้เข็ดเลย”

“โด่ว รออยู่นะเนี่ย ถ้าเป็นคนอื่นป่านนี้ไม่เหลือแล้ว”

“โหย ใจง่ายอ่ะเรา”

“ง่ายแต่กับพี่คนเดียวอ่ะ”

“ปากหวานจริง มาถ่ายรูปกันหน่อยนะ อยากมีผลงาน”น้องภูขยับจักรยานมาใกล้ๆเราก็เซลฟี่กันหลายรูปครับ

“หิวยัง”

“หิวมาก”พยักหน้าหลายที เราจึงกลับบ้านกันครับ ไอ้เฟียสกลับไปแล้วเหลือไอ้แต๊งช่วยแม่อยู่

“ตั้งแต่รู้ใจกันนี่กูไม่สำคัญเลยใช่ไหม”ไอ้แต๊งทำหน้างอใส่ผม

“อ้าว เห็นมีความสุขกับการโดนแฟนกอด กูก็ไม่อยากรบกวน มากินข้าวกันภู”ผมเดินไปสับไก่ มันเหลือแต่เศษๆแล้วอ่ะ แต่ก็ยังพอเหลือบ้าง ข้าวยังพอดี น้ำซุปเหลือก้นหมอ จัดเต็มกันเลยทีเดียว พูนจาน นั่งจ้วงกันอยู่ ๒ คน น้องภูกินจุมาก ส่วนผม หึหึ กูมีจักรยานเว้ย เดี๋ยวไปปั่นมันคงลด ถามว่าลดชาติไหนถ้ากินจุแบบนี้ คงจะชาติหน้า เอิ้กกก








วันที่พวกเราสอบแกทแพทมาถึงแล้ว ต่างคนต่างตั้งใจเต็มที่ครับ สอบเสร็จ ตอนเย็นเราก็จะมานั่งบ่นกันที่บ้าน เช้ามาตื่นไปสอบอีก เป็นแบบนี้จนสอบเสร็จครับ ไอ้แต๊งมันเฉยๆเหมือนไม่รู้สึกอะไร ไอ้เฟียสก็เป็นห่วงเป็นใยครับ กลัวแฟนมันทำไม่ได้

“เป็นไงพี่หมี สอบเสร็จแล้ว ทำได้ป่ะ”

“ก็โอเคดีอ่ะ ได้บ้างไม่ได้บ้าง”

“เหรอ ไปออกกำลังกายกันป่ะ หรือว่าอยากพัก”

“เดี๋ยวเย็นๆกว่านี้ดีกว่าไหม ตอนนี้อยากนอนมาก ขอนอนสัก ๑ ชั่วโมง”

“โอเค”ว่าแล้วผมก็ขึ้นไปนอนบนบ้าน น้องภูเป็นเด็กดีครับ มาช่วยแม่ผมขายของ ไม่ได้ช่วยฟรีนะ แม่ผมให้ค่าตอบแทนด้วย



ผมหลับไป ๑ ชั่วโมงเต็ม ที่ตื่นนีไม่ได้ตื่นเอง ไอ้แต๊งมาโวยวายใส่ผมครับจนผมต้องลุกขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ แบบนี้ล่ะ ชอบกวนตีน อยากโดดถีบมันจริงๆเลย

“มึงจะหยุดได้รึยังเมียไอ้เฟียส”

“ใครเมียไอ้เฟียส มึงพูดให้ดี”

“หมาแถวนี้นี่แหละ สัส เสียงดังจริง”

“ไอ้บ้า กูยังไม่ได้เสียตัวให้มันสักหน่อย โว๊ะ”

“ตกลงว่ามึงจะเป็นเมียใช่ไหมวะ”

“เออดิ หรือจะให้มันเป็นเมียกูอ่ะ ตัวก็ใหญ่กว่ากู กูสู้ทางมันไม่ได้หรอก”

“โห นี่รู้ตัวไวนะมึง”

“อ้าว ก็เตรียมใจเอาไว้ดิวะ พอวันนั้นจะได้ไม่ต้องมานั่งเป่ายิงฉุบว่าใครจะยังไง โว๊ะ”

“ก็ถูกของมึงอ่ะ ว่าแต่น้องภูยังอยู่ข้างล่างป่ะ”

“เออ น้องไม่กล้าขึ้นมา กลัวเห็นมึงนอนตายขึ้นอืดเหมือนศพไง มันเลยให้กูมาตาม”

“ก็ว่าไปนะมึง แต่กูก็ลดนะเว้ย ตอนนี้ ๑๓๕ แล้ว จบม.๖ ก็คงจะ ๑๐๐ โลพอดีอ่ะ”

“เออ รีบๆลดเว้ย จะได้มีเพื่อนเตะบอล ล้างหน้าดิ น้องมันรออยู่ มาเฝ้าไม่ห่างเลยว่ะ หึหึ ดูท่าจะชอบมึงจริง”

“เออ เห็นงี้กูก็หล่อนะเว้ย”

“เพ้อเจ้อเหมือนไอ้เฟียสไม่มีผิด เฮ้อ ลงไปละ หล่อบ้าหล่อบออะไรวะ หล่ออย่างกะตุ่มน้ำ”มันบ่นไล่หลัง มองดูตัวเอง เออ มันก็เหมือนตุ่มน้ำจริงๆเว้ยกู อะเจ้ย










๔ พฤศจิกายน ๒๕๕x
๑๑.๕๖ น.
เปิดเทอมแล้วครับ ช่วงนี้อากาศเย็นลง กลางวันร้อน กลางคืนหนาว เช้าๆมีไออุ่น อยากมีคนกอดจังเลย ช่วงนี้ผมปั่นจักรยานไปโรงเรียนทุกวัน ไอ้แต๊งก็เหมือนกันครับ อย่างที่มันบอกไปว่าเงินมันเยอะมันจึงซื้อและปั่นเป็นเพื่อนผมไปโรงเรียน ตอนเย็นผมก็จะไปเล่นบาสกับน้องภู และปั่นจักรยานกันนิดหน่อย จากนั้นก็มาช่วยที่บ้านขายของ นี่ก็เรียนในภาคเช้าเสร็จแล้ว เราจึงได้พักกลางวันกันครับ ตั้งแต่ไอ้แต๊งยอมตกลงปลงใจกับไอ้เฟียส ไอ้เฟียสก็ตามไอ้แต๊งต้อยๆ เฝ้าไม่ห่าง ส่วนน้องภูของผมก็ทิ้งเพื่อนแล้วครับ

“อ้าว ตกลงนี่ว่ามาจีบพี่หรือจีบไอ้แต๊งอ่ะภู”มากินข้าวด้วยกัน นั่งเล่นมือถือกัน ๒ คน ปล่อยให้ผมกับไอ้เฟียสนั่งมองตาปริบๆ เห็นแล้วมันขึ้น

“มีหน้าที่กินก็กินไปดิ ยุ่งทุกเรื่องนะมึง”เสียงแบบนี้มีแต่ไอ้แต๊งเท่านั้นแหละครับที่กล้าว่าผมอ่ะ

“ใช่สิ เราไม่สำคัญแล้วนี่ เนอะหมี”ไอ้เฟียสพยักหน้าขอความเห็นด้วย

“โว๊ะ งอนเหมือนเด็กๆเลยว่ะพวกพี่เนี่ย เดี๋ยวผมคบกับพี่แต๊งให้มันรู้เรื่องรู้ราวไปซะเลย”น้องภูประชด

“....”ผมกับไอ้เฟียสมองหน้ากันแล้วยิ้มอ่อนๆ

“พี่เฟียส มีคนฝากมาให้อ่ะพี่”ขนมถุงเล็กถูกวางตรงหน้าไอ้เฟียส เด็กผู้ชายคนหนึ่งเป็นสื่อกลาง ใครหนอช่างกล้า

“ของใครอ่ะ เขาได้บอกไหม”

“เขาห้ามบอกครับ”

“อ๋อ งั้นฝากบอกขอบคุณเขาด้วยนะ แต่ทีหลังไม่ต้องฝากแบบนี้ก็ได้”ยิ้มหล่อและรับขนมไว้

“เอามาให้เรื่อยๆก็ได้นะ พี่จะได้ไม่ต้องเปลืองตังค์ซื้อ”ไอ้แต๊งพูดแล้วแย่งขนมจากมือไอ้เฟียสไปแกะกิน “อร่อยดีว่ะภู มึงลองดูดิ”

“อืม กรอบดีพี่”

“.....”ผมกับไอ้เฟียสมองหน้ากัน

“กวนตีน”เราพูดพร้อมกัน

“อร่อยๆ ลองดูหมี”

“กูลดความอ้วน”

“ถุ้ย แดกข้าว ๒ จานนี่นะลดความอ้วน”

“ให้กำลังใจพี่หมีหน่อยดิพี่แต๊ง เดี๋ยวเย็นนี้ว่าวิ่ง ๒๐ รอบ”น้องภูหันมายิ้มให้ ๒๐ รอบ ตายห่าพอดีอ่ะ

“พูดจริงเหรอภู”

“ล้อเล่น”






๑๗.๑๗ น.
ผมยังคงมาออกกำลังกายเหมือนเดิม มันเริ่มคล่องขึ้นบ้างเล็กน้อย แต่หายใจยังหอบๆ เพราะร่างกายต้องปรับตัวอีกเยอะมาก ไอ้ชินยังคงเหน็บแนมผมครับตลอดครับ ส่วนน้องภูได้แต่ปลอบ ผมเหรอ ก็ไม่ได้สนใจอะไรครับ ช่วงที่น้องภูต้องซ้อมเขาก็ซ้อมไป น้องเขาแมนๆนะครับ แต่เวลาอยู่กับผมชอบทำตัวเป็นเด็กน้อย ส่วนสูงน้องอยู่ที่ ๑๗๘ ครับ อีกไม่นานคงจะโตเท่าผมล่ะครับ

“พี่จีบไอ้ภูอยู่เหรอ เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย”รุ่นน้องคนหนึ่งมานั่งข้างๆผม

“อืม จีบอยู่”

“พูดจริงอ่ะพี่”

“ล้อเล่น สนิทกันเว้ย”ผมเฉไฉไป จะว่าจีบไหม คือมันมากกว่าจีบแล้ว ตอนนี้เรายังอยู่ในขั้นตอนเรียนรู้กันและกัน ซึ่งผมว่าโอเคนะ คนนั้นถามจบเขาก็จากไปครับ ส่วนผมรอสักครู่น้องภูเลิกซ้อมจึงเดินกลับไปที่สนาม ไอ้แต๊งไอ้เฟียสกำลังหวานกันเลยครับ

“โอ๊ะ อย่าเตะแรงดิ ฮ่าๆ เฮ้ยๆ แต๊ง”

“กวนตีนนะมึง มานี่ เฮ้ย อย่าหนีดิวะ”ไอ้แต๊งไล่เตะไอ้เฟียสครับ

“จับให้ได้ดิ ฮ่าๆๆ”

“ท้ากูเหรอ อ้ากกกกกกกกกก”วิ่งจู่โจมเข้าใส่

“พี่แต๊งเขาดีกับพี่เฟียสเมื่อไหร่อ่ะพี่หมี”รุ่นน้องคนหนึ่งเดินมาถามผมด้วยความสงสัย

“มันทะเลาะกันเมื่อไหร่ล่ะ”ผมย้อนถาม

“ก็แต่ก่อนเห็นไม่ชอบพี่เฟียสไง หรือว่าเขาจะเป็นแฟนกันแล้ววะพี่ ดูพี่แต๊งไม่หวงเนื้อหวงตัวเหมือนแต่ก่อน”

“แล้วมึงคิดว่าไงอ่ะ”

“ใช่ป่ะพี่ ผมว่าเป็นแฟนกันแน่ๆเลย”

“อ้าก ไอ้เฟียส ปล่อยกู กูจุก”ตอนนี้ไอ้เฟียสแบกไอ้แต๊งหัวหัวลงละครับ “จะอ้วกเลยว่ะ”ลงจากไหล่ได้แล้วก็บ่น

“พี่แต๊ง ถามหน่อยเหอะพี่ พี่เป็นแฟนกับพี่เฟียสแล้วเหรอ”รุ่นน้องที่ถามผมเมื่อกี้ถามเจ้าตัวป่วน

“มึงคิดว่าไงอ่ะ”

“ก็คิดว่า น่าจะเป็นแฟนกันแล้ว”

“เหรอ มันไม่น่าจะสักหน่อย แต่เป็นแฟนแล้วจริงๆ เนอะเฟียส”

“คะครับ”ไอ้เฟียสสะดุ้งตกใจ

“พูดจริงดิพี่”

“กูล้อมึงเล่น”ไอ้แต๊งแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ “ไอ้ภู ไปซื้อน้ำมาให้หน่อยดิ”

“ใช้ไปทั่วนะมึง”ผมดุมัน

“แตะไม่ได้เหรอ งั้นมึงไม่ต้องรู้ข้อมูลอะไรของไอ้หมีอ่ะภู”

“เออ ไม่ต้องถามมันหรอกภู มาถามพี่”

“โหย มึง ให้มีคนรับใช้บ้างเถอะ หิวน้ำ เหนื่อย เมื่อย นวดให้กูหน่อย”มันเดินมาแล้วอ้อนผม

“เฮ้อ บางทีก็คิดว่ามึงเป็นเพื่อน บางทีก็คิดว่ามึงเป็นลูก มึงจะเป็นอะไรกันแน่วะ”ผมส่ายหน้าแล้วต้องปั่นจักรยานไปซื้อน้ำซื้อขนมมาบริการ เวลาเมื่อยก็นวดให้ ผมนี่ทุกสิ่งทุกอย่างซะจริง คิดว่ามันมีแฟนแล้ว แฟนจะมาทำหน้าที่นี้แทน ที่ไหนได้ เหมือนเดิม

ซื้อน้ำท่ามาบริการ ทั้งคนของตัวเอง ทั้งคนของเพื่อน เอาสิครับ แต่ว่าแค่ได้เห็นหน้าน้องภูยิ้มได้ผมก็มีความสุขไป ๑๐ ปีแล้วล่ะครับ

“มองหน้ามีปัญหารึเปล่า”น้องภูยักคิ้วให้

“อะไรเอ่ย?”

“บ้า”









๒๑.๓๒ น.

“กลับบ้านไปได้แล้วมึง ดึกแล้ว”บ้านผม แต่เอ่ยไล่แขกของผมเหมือนเป็นเจ้าของบ้านเองเลยนะมึง

“ดึกแล้ว ขอนอนนี่นะ”ไอ้หน้าหล่อก็มีหน้าที่อ้อนเมีย

“บ้านมีทำไมไม่นอนวะ”

“งั้นไปนอนบ้านผมนะ แม่อยากให้แต๊งไปนอนบ้าน”

“อ้างตลอดอ่ะ เดี๋ยวใครจะมองกูไม่ดีนะ”

“มึงเคยมีอะไรดีด้วยเหรอ”ผมมองไอ้แต๊ง

“อ้าว พูดแบบนี้ก็สวยดิ ถ้าไม่มีอะไรดีจะเกิดมาทำไมวะ”

“นะแต๊ง ไปนอนบ้านผม หรือไม่ก็นอนบ้านหมีก็ได้ อยากนอนกอดแต๊ง อยากกอดทุกคืน อยากกอดทั้งวัน ผมพูดจริงๆนะ”

“เฮ้อ มึงเป็นหนักมากเลยว่ะเฟียส กูว่ามันเป็นช่วงโปรโมชั่นป่ะวะ แรกๆนี่ทุ่มเต็มที คอยดูเหอะได้กูวันไหน นานๆไปกูนี่คงกลายเป็นหมาอ่ะ”

“อย่าดูถูกความรักของผมแบบนั้นดิ นะ ขอนอนกอด อยากกอดแฟนอ่ะ”

“อืม แค่กอดนะ อย่าล้วง”นาทีนี้ต้องยอมอย่างเดียวครับ เรายังไม่ได้นอนทันทีนะครับ นั่งดูซีรีย์ ไอ้แต๊งก็นั่งพิงอกให้แฟนมันกอด ไอ้เฟียสมัยนั่งกอดไป เวลาไอ้แต๊งเผลอก็จะหอมแก้ม

“กูลงไปกินน้ำก่อนนะ”ผมลุกขึ้นลงไปด้านล่าง หาน้ำเย็นๆกินหน่อย อากาศเย็นก็กินน้ำเย็น แม่ชอบบ่นว่าเดี๋ยวจะไม่สบาย ขึ้นมาอีกที ผมก็คิดว่าจะเจอฉากน่ารักๆ แบบ เขาแอบจูบกันตอนผมไม่อยู่ไรงี้ ที่ไหนได้ ไอ้เฟียสหลับ ไอ้แต๊งก็นอนหนุนตักไอ้เฟียสไปเรียบร้อย

“เฮ้ย ถ้าง่วงก็นอนได้แล้ว”ผมทุบๆที่เตียง บนเตียงนี่ของมัน เจ้าของบ้านนี่นอนพื้น ทั้งคู่ขึ้นนอนบนเตียงแล้ว ส่วนผมปิดไฟแล้วนอน







๘ พฤศจิกายน ๒๕๕x
๐๙.๑๗ น.
เขาว่าความรักที่มีอุปสรรค มันก็เหมือนกับคนที่เคยใส่กางเกงในแล้วมันเข้าวิน ความรักของผมกับน้องภูถึงแม้จะบ่มเพาะมาสักระยะแล้ว แต่ว่าอุปสรรคจากที่เราเคยชิมมาคราวก่อนๆมันก็แค่คำด่าอ่ะนะ คาบนี้ว่างผมจึงปลีกวิเวกมาเดินเล่นสัก ๑ ชั่วโมง แต่มันก็โป๊ะเช๊ะมาเจอกับคนหนึ่งครับ

“อ่า เจอตัวพอดีเลย”สาวน้อยวัยมัธยม ๕ ก็เพื่อนร่วมกลุ่มของน้องภูเขาแหละครับ

“หืม มีอะไรเหรอ”

“มีค่ะ พี่มากับหนูแปบนึงสิ”ลากผมไปละครับ ไอ้ผมนี่ก็ใจง่ายเหลือเกิน เขาลากไป เราก็ไป แล้วก็ไปเจอผู้หญิง ๓ คน รวมคนที่ลากผมด้วยเป็น ๔ และน้องเป็นตุ๊ดอีก ๒ คน น่าจะห้องเดียวกัน

“มีอะไรกันเหรอ”

“ตอนนี้ได้ข่าวว่าพี่จีบไอ้พีอยู่”

“เหรอ ไปได้ข่าวมาจากไหน”ผมทำหน้าเหรอหรา

“รู้ก็แล้วกันน่า ว่าแต่พี่ไม่กลัวโดนไอ้พีมันหลอกเหรอ กับพี่ชินมันก็หลอกไปแล้ว”

“หืม ไอ้ชินที่เป็นนักบาสนะเหรอ”

“ใช่สิ นี่พวกหนูพูดตรงๆเลยนะ แล้วไม่ใช่แค่พี่ชิน พี่เอมก็โดนไปแล้ว พี่โต้ พี่เนย ใครๆก็รู้ว่าไอ้พีมันร้ายแค่ไหน เห็นใสๆอ่ะ มันชอบหลอกแดกนะ”

“อืม แต่ก็ไม่เห็นเขาจะหลอกอะไรพี่นี่นา”

“นี่พี่ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ เวลางูมันจะงับเหยื่อมันก็ต้องค่อยๆทำให้เหยื่อตายใจก่อน ก็เหมือนที่มันทำกับพี่อ่ะ หลอกให้พี่ตายใจ”

“เหรอ อืม ถ้าพี่โดนหลอกเมื่อไหร่พี่จะบอกกับน้องแล้วกันนะ วันนี้ยังไม่โดนหลอก พี่ก็ไม่รู้ว่าเขามาดีหรือมาไม่ดีอ่ะ”

“พี่อย่าแกล้งมึนไปเลยค่ะ พวกหนูพูดก็ด้วยความหวังดี”

“ใช่ พี่ชินอ่ะทุ่มเทกับมันมากเท่าไหร่ ไอ้พีมันแรดจะตายไป มันหลอกผู้ชาย หลอกผู้หญิงฟันไปเรื่อย มันเห็นพี่ไม่ค่อยมีพิษมีภัยมั้ง มันก็อยากจะลอง”อีกคนเสริม

“นี่พวกหนูเตือนด้วยความหวังดีนะ หนูว่าพี่เลิกเหอะ”

“อืม ขอบใจพวกเรามากนะ”ผมพยักหน้า ส่วนจะเลิกไม่เลิกนั่นมันเรื่องของผมอีกทีหนึ่ง

คราวนี้มันก็คงเป็นแค่เรื่องซอฟต์ๆเท่านั้น คือโดนเตือน ผมก็เก็บเอาไปคิด ยังไม่ได้ถามเจ้าตัวว่ายังไงกันแน่ แต่ผมก็ฟุ้งซ่านมากไม่ได้หรอกครับ เพราะไอ้แต๊งกับไอ้เฟียสมันหวานกันทุกวันจนผมลืมคิดเรื่องตัวเอง แล้ววันเกิดเรื่องก็มาถึงครับ

วันนั้นผมเห็นน้องภูไปกับคนๆหนึ่ง น่าจะเป็นรุ่นเดียวกัน คือผมก็ไปซื้อของของผมดีๆนี่แหละครับ ไปซื้อของให้แม่ แล้วเจอน้องภูกับผู้ชายคนนั้นคุยกันหัวร่อต่อกระซิกจับมือกันด้วย ผมก็มองแล้วมองอีก มองไกลๆว่าใช่หรือไม่ใช่ มันยังไงกันแน่ ก็ยืนมองตั้งนานครับจนแน่ใจว่าเป็นน้องภูแน่ๆ  ผมหยิบกระดาษใบน้อยขึ้นมา เขียนความรู้สึกเอาไว้


                                                                 รักเอยเจ้าแผ่ส้าน            ในทรวง
                                                                 แรกเปล่งบานในดวง        กล่องแก้ว
                                                                 แต่เจ้าต้องโรยร่วง           กาลก่อน ผลิสยาย
                                                                 เจ้าคงได้แค่นี้แล้ว           ว่าโอ้  ความรัก

(ส้าน = ซ่าน แต่เขียนแบบนั้นให้ถูกตามบังคับโคลง)

[aiyuki]

เข้าใจผิดหรือเปล่าน้าา แล้วเมื่อไหร่พี่หมีจะผอมอ่ะ ถ้าพี่หมีผอม จะจีบกี่คนก็ได้ไง

[ciaiwpot]

หมีอย่าพึงน้อยใจ
เพื่อน้องภูนี้น่าสงสัยนะ
มีอะไรถามออกไปเลย
อย่าคิดไปเองสิ

[Mouse2U]

หรือระยะดูใจของน้องภูไม่ได้จำกัดไว้ให้แค่หมีคนเดียวเท่านั้นกันนะคะ เจ้าตัวเขาถึงได้แสดงท่าทีสนิทสนมกับอีกคนแบบนั้น แต่ถ้าจะให้ดีหมีถามความจริงจากน้องภูอีกทีดีกว่าค่ะ เผื่อภาพที่เห็นจะเป็นแค่เรื่องที่หมีเข้าใจผิดไปก็ได้

ส่วนคู่เฟียส-แต๊งนี่คนละอารมณ์กับหมีเลยนะคะ หวานปานน้ำผึ้งเดือนห้ากันเลยจริงๆ

[fanglest]

ลุ้นเมื่อไหร่หมีจะผอม
น้องภูจะหลอกพี่หมีจริงๆหรือ?
หมีก็อย่าคิดมาก ไปถามน้องให้รู้เรื่อง
จะได้ตัดใจ หรือว่าเดินหน้ากก็ว่ากันอีกที
 

[Jitsupa_milk]

ิอยากให้หมีลดความอ้วนได้เร็วๆจัง

[Nankoong]

หมีใจเย็นๆนะค่ะ!!!

[shikyu3211]

ญาติหรือป่าว

[black sakura]

เป็นการเข้าใจผิดป่าวดูๆไว้ก่อนนะหมี

[twinmonkey0311]

พี่หมีอย่าพึ่งคิดมากอาจจะไม่มีอะไรก็ได้

[kdds]

น้องม.5พวกนั้น มาพูดใส่ไฟ ให้หมีถอดใจรึเปล่า หมีก็อย่าเพิ่งด่วนสรุป ถามน้องหรือดูๆไปก่อน
แต่...ถ้าเสียใจจากเรื่องน้องภู แล้วทำให้หมีเศร้า ไม่อยากอาหาร ก็อาจจะดีนะ จะได้ลดน้ำหนักจริงๆจังๆซักที

[Mura_saki]

หาคนใหม่เลยหมี  ปล่ิอยเขาไปเถอะ

[XVIII.88]

น้องภูจะร้ายจริงๆหรอเนี่ย
ถ้าเป็นแบบที่พวกนางทั้งหลายว่ามากบัที่พี่หมีไปเห็นด้วยตาจริงๆ พี่หมีได้เสียใจของจริงแน่
แบบนี้ต้องหาคนใหม่อะสิเนี่ย(คิดไปไกลถึงโน้น~)

[Wordslinger]

อีกคู่ก็หวาน อีกคู่ก็ชักมีมารมาขวาง เอาเข้าจริงๆ น้องภูอาจจะแค่ลองเล่นกับหมีเฉยๆ ก็ได้ แต่ก็ต้องให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์นะคะ เพราะเราไม่เคยมีโอกาสได้ฟังเสียงฝั่งน้องภูเลย บางทีคนที่หมีเห็นหยอกล้อกับน้องภูอาจจะเป็นพี่น้องหรือญาติสนิทก็ได้ (แต่ญาติที่ไหนจะจับมือถือแขน?)

แต่นั่นแหละค่ะ, หมีก็ยังไม่ได้รักน้องภูจนขาดไม่ได้ใช่ไหมคะ ดังนั้นถ้ายังสามารถถอยออกมาได้ ก็ออกมาเถอะค่ะ

ปล. เฟียสกับแต๊งหวานกันมากอะ ชอบนะ ดูเป็นธรรมชาติดี เหมือนผู้ชายรักกัน ไม่ประดิษฐ์

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

สู้ๆ หมีลดความอ้วนก่อนนน  โรคทั้งนั้น

[NuTonKaw]

หมีอย่าคิดมา ชีวิตเรายังอีกยาวไกล

[nightsza]

หมีอย่าเพิ่งคิดมากไป รอถามน้องภูก่อนนน

[kawoat]

ก็รอต่อไปนะ 

[Vanillaเปรี้ยว]

เอาจริงๆนะ นี่คิดมาแต่แรกเลยว่าพี่หมีไงก็ต้องโดนกดแน่ๆ ไม่คิดว่าภูจะเป็นเคะเลย คิดว่าเป็นเมะมาตลอด ใจอยากให้พี่หมีเป็นเมียน้องภูมากมาย 55555555555

[B52]

รักอย่างมีสติ ทุกเรื่องมันต้องรอเวลา

[darling]

หมี สู้ สู้ 

[GlassesgirL]

เฟียสแต๊งคือหวานกันมากเลย
แต่ภูมาหลอกพี่หมีจริงๆหรอ
หมีรอถามภูเลยดีกว่านะ อย่าคิดมากนะหมี

 

[patee]

หมี...อย่าคิดมากนะ

[AGELA]

โคลงที่ ๑๙

๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๕x
๑๔.๑๕ น.

ผมไม่ได้คุยกันน้องภูอย่างจริงๆจังๆ คือเวลาน้องมาทักผมก็ปกติ แต่ผมไม่ได้ถามเรื่องนั้นไง แล้วผมพูดน้อยลงเพราะกำลังใช้ความคิด แต่เขาก็ว่ากันมาว่า คนมีความรักมักจะมีโรคอย่างหนึ่งซึ่งมันร้ายยิ่งกว่ามะเร็ง นั่นคือ โรคคิดไปเอง

“เออเฟียส มีคนรู้แล้วนะว่าเราคบกัน เขามาด่ากูฉิบหายเลยว่ะ หาว่ากูกลืนน้ำลายตัวเอง ฮ่าๆๆ มีจะดักตบกูด้วยนะ ดีที่กูง้างมือทันอ่ะ”

“อืม อย่าไปสนใจพวกเขามากเลย สนใจผมคนเดียวก็พอ แล้วถ้าใครมาหาเรื่องก็ต่อยเลย ถ้าไม่ไหว เดี๋ยวผมจะไปช่วยรุมยำ ดีไหม”

“น่ารักว่ะ กลับบ้านนี่ขอจูบทีนะ”

“หลายทีก็ได้นะ นะแต๊ง ทุกวันก็ได้”ไอ้เฟียสอ้อนแฟนแล้วละครับ มันบอกว่าตั้งแต่เป็นแฟนกันได้จูบครั้งนั้นครั้งเดียว เพราะไอ้แต๊งมันไม่ให้จูบเลยครับ มันก็มาบ่นกับผมว่าไอ้แต๊งงก ฮ่าๆๆ ว่าต่อหน้าไม่ได้ เมียดุ

“ทุกวันมันก็เบื่อพอดี นานๆทีดิวะ อีกอย่างเราเป็นเด็ก ทำอะไรให้อยู่ในร่องในรอย ถึงแม้ว่าจะมีใครคนใดคนหนึ่งท้องไม่ได้ก็ตาม เข้าใจไหม”

“ครับ”

“พูดง่ายแบบนี้ให้จูบ ๒ ทีก็ได้”

“แต๊งพูดจริงนะ”คราวนี้หน้าบานเป็นจานเชิง

“สัญญาลูกผู้ชาย”

“โอเค ขอบคุณมาก”มันจะกอดก็กอดในโรงเรียนไม่ได้ เลยได้แค่ยิ้ม เฮ้อ คนอะไรมันช่างหล่อได้หล่อดี หล่อขนาดนี้ไปขี้ใส่แปลงผักให้กูสักหน่อยเหอะว่ะ เผื่อว่าผักกูจะงามไปด้วย

“......”ผมมองหน้าไอ้แต๊งกับไอ้เฟียส เออ ตอนกัดกันนี่กัดอย่างกะหมา ตอนดีกันนี่มันยิ่งกว่าโอ่งมังกรกับฝาซะอีก เอ๊ะ มันใช่สำนวนนี้ป่ะวะ ฮ่าๆๆ

“เฟียส บางทีเราต้องห่างๆกันนะ”ไอ้แต๊งเอ่ยขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ

“หืม ทำไมอ่ะ ทำไมต้องห่าง แต๊งไม่ชอบผมแล้วเหรอ”ไอ้เฟียสดูมันตกใจกับคำพูดของแฟนมันมาก เออ นั่นดิ จะห่างกันทำไม ทั้งที่เพิ่งคบกัน ทั้งที่กำลังไปกันได้สวย

“ชอบ แต่เราต้องห่างกัน”

“ทำไมอ่ะแต๊ง”จะร้องไห้แล้วละไอ้หล่อของกู

“ไอ้หมีมันอิจฉา ที่เห็นเราอยู่ด้วยกัน”

“หา”

“เออ มึงดูดิ ที่เราพูดเมื่อกี้อ่ะ มันมองด้วยสายตาแบบจะฆ่ากูให้ได้อ่ะ”

“โธ่ เรื่องนี้นี่เอง ไอ้เราก็คิดไปไกลว่าจะเลิกซะอีก”

“ฮ่าๆๆ แล้วหมาตัวไหนบอกให้รักมันนานๆวะ โด่ว แต่มึงต้องห่างๆกูบ้างนะ กูจะได้มีเวลากับไอ้หมี มันไม่มีแฟน มันอิจฉากูอ่ะ”

“หมี มึงอย่าอิจฉาพวกเราได้ป่ะ กูอยากอยู่ใกล้ๆกับแฟนกูอ่ะ”ไอ้เฟียสขอร้อง

“ไม่ได้ว่ะ กูตาร้อนมาก กูทวงเพื่อนของกูคืน”แกล้งไอ้เฟียสสักหน่อย

“หมี นะ ขอร้อง”

“เฮ้อ ถ้าเราได้กินเค้กมะพร้าว มันก็คงจะใจเย็นขึ้นนะ”

“ไอ้หมี ไอ้หมูหลอกแดก มึงนี่เห็นแก่กินจริงๆ”ไอ้แต๊งต่อว่าผม

“ฮ่าๆๆๆ แต่มึงไม่ได้ซื้อเค้กมาฝากกูนานแล้วนะเว้ยเฟียส”ขอแซะมันสักหน่อยเผื่อได้กินของฟรี

“งั้นเย็นนี้ก็ได้”

“กินอะไรก็ระวังอ้วนด้วยนะ ยิ่งไม่ค่อยหล่ออยู่ด้วยอ่ะมึง”

“นาทีนี้กูไม่สนใจล่ะ กูอยากกินเค้ก”


๑๗.๔๕ น.
ชมรมต่างๆเลิกซ้อมแล้ว วันนี้ผมปั่นจักรยานไปมา ๑๐ กว่ารอบครับ ปั่นรอบโรงเรียน และก็วิ่งบ้างเล็กน้อย น้องภูก็ปั่นเป็นเพื่อนนะ เราคุยกันแต่ก็อย่างที่พูดไป ผมพูดน้อยลง แล้วก็มานั่งคิดว่าเอ๊ะ เราบ้าป่ะวะ มีอะไรทำไมไม่ถามน้องดู

“พี่หมีดูเงียบๆนะ มีอะไรหรือเปล่า ภูว่าจะถามหลายครั้งแล้ว แต่รอให้พี่พูด พี่ก็ไม่พูด”

“อืม มันก็มีเรื่องมาให้คิดอ่ะ”

“เรื่องอะไร เรื่องของภูหรือเปล่า”

“ก็ใช่นะ”

“มิน่า พี่ไม่ค่อยคุยกับภูเลย บอกภูมาดิว่ามีอะไร”

“ก็มีคนมาเล่าให้พี่ฟังว่า เขาอยากให้พี่เลิกยุ่งกับภู แล้วเขาก็ว่าภูหลอกคนอื่นไรงี้”

“อ๋อ ใครเล่าให้ฟังอ่ะพี่”

“ก็นรุ่นน้องอ่ะ พี่จำชื่อไม่ได้ จะมีผู้หญิงกับผู้ชายออกสาวหน่อยเขาพูดว่าภูหลอกไอ้ชิน หลอกคนอื่นๆด้วย”

“หลอกคนอื่น หลอกพี่ชิน หลอกตรงไหน ใครพูดอ่ะพี่หมี เดี๋ยวภูจะไปต่อยหน้าแม่ง พวกนี้กวนตีน”

“ตกลงว่าหลอกจริงไหม ถ้าจะหลอกพี่จะได้ทำใจ”

“พี่บ้าป่ะวะ หลอกบ้าอะไรวะตั้งหลายเดือน นี่ไม่เชื่อใจกันเลยเหรอ ทำไมวะพี่ คำพูดน้องพี่ไม่เชื่อ พี่ไปเชื่อคำพูดคนอื่น”

“พี่ก็ไม่ได้เชื่อทั้งหมด แต่พี่ก็อยากรู้ ถ้าพี่เชื่อพวกเขาทั้งหมดพี่จะพูดแบบนี้กับน้องเหรอ”

“หมี ไอ้หมี ไปกินเค้กกัน”เสียงไอ้เฟียสตะโกนมาแต่ไกลครับ

“ภูไปด้วยนะ ไปคุยกันด้วย”น้องพูด ผมก็ต้องพยักหน้า


ผมโทรบอกแม่ว่าวันนี้ขอเถลไถล ๑ วัน แม่ก็ไม่ว่าอะไร เราก็ปั่นจักรยานกันมาที่ร้านเค้กเล็กร้านหนึ่งครับ ทีแรกว่าจะกินที่นี่แต่ว่าแม่ไอ้เฟียสโทรตามให้พาไอ้แต๊งกลับไปด้วย แล้วคิดเหรอว่าเสือแต๊งมันจะกล้าไปคนเดียวน่ะ มันก็ลากผม ไอ้ผมเองก็ยังไม่เคลียร์กับน้องภู จึงต้องลากน้องไปด้วยคน ไอ้เฟียสเองก็อยากรู้เรื่องด้วยครับ มันบอกว่าผมเป็นกำลังใจให้มันกับไอ้แต๊งมานานแล้ว มันอยากตอบแทนผมบ้าง ช่างดีเลิศประเสริฐศรีซะจริงเพื่อนกู

“แต๊งไม่ยอมมาหาแม่เลย”คุณแม่ออกอาการงอนลูกชายคนใหม่ล่าสุดแล้วล่ะครับ

“อ่า ก็ไม่ว่างครับ ต้องช่วยป้าพิมพ์ขายของ”

“ก็น่าจะปลีกตัวหานอนเล่นที่นี่ซักวัน แม่จะได้คุยกับเราด้วย เย็นนี้นอนที่นี่แล้วกันนะ หมีด้วย”

“แฮะๆ คงไม่ได้ครับ หมีไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย”

“นั่นน่ะสิ แม่ลืมคิดไป ไม่เป็นไร วันหลังแล้วกัน แต่แต๊งคืนนี้นอนที่นี่นะลูก”

“ครับ”

“งั้นก็นั่งเล่นกันไปนะลูก เดี๋ยวแม่ไปซื้อของแปบนึง จะทำอร่อยๆให้ทานกัน”

“จะอาบน้ำก่อนไหม”ไอ้หน้าหล่อหันไปถามแฟน ใส่ใจกันดีมากเลยนะ

“สักแปบก็ได้ อยากนั่งเล่นข้างนอกสักหน่อย”

“เออ หมีกับภูนี่ตกลงว่ามีปัญหาอะไรกันเหรอ หมีมึงต้องเคลียร์นะ ส่วนภูต้องบอกความจริงมาทั้งหมด ไม่งั้นน่วม”ไอ้เฟียสเข้ามาเป็นคนกลาง ส่วนไอ้แต๊งเดินเล่นชมนกชมไม้รอบๆบ้านแฟนมัน

ผมจึงเล่าเรื่องในวันนั้นให้ฟัง ไอ้แต๊งจากที่เดินอยู่ดีๆก็มาฟังด้วยครับ มันต้องรู้เรื่องนี้ มันพูดว่างั้นนะ พอผมเล่าจบก็เป็นคราวของน้องภู

“มันไม่จริงเลยนะพี่หมี ภูก็ไม่รู้ไปทำอะไรให้พวกมัน ภูไม่เคยหลอกใคร พี่ชินเขาเข้ามาเอง ภูก็วางตัวห่างๆมาตลอด รู้ว่าเขาจะจีบแต่ก็ไม่ได้ให้ความหวัง แล้วเขาก็คิดไปเอง ส่วนพวกนั้นอ่ะ ไม่รู้มันหมั่นไส้อะไรภู เห็นภูสนิทกับคนหน้าตาดีมั้ง”

“ตกลงว่าไม่ได้หลอกนะ ถ้าหลอกก็รีบห่างจากไอ้หมีตอนนี้เลย อย่าให้กูจับได้ทีหลัง ถ้ากูจับได้อ่ะมึงเละ”

“พี่แต๊ง ผมจะมาหลอกทำไม ทำแล้วได้อะไรล่ะ ผมเข้ามาจีบพี่หมีเพราะผมชอบ ทำไมคนถึงชอบองว่าหลอก ผมไม่เข้าใจเลยสักนิด เพราะผมหน้าตาดีเหรอ”

“อืม มันก็ระแวงอ่ะ ขนาดกูก็ยังมีคนเข้าใจผิดเลยว่าจะหลอกแต๊ง”ไอ้เฟียสลูบเครา

“จะบอกว่าตัวเองหน้าตาดี”ไอ้แต๊งถาม

“อืม ก็ตามนั้น”

“โฮ้ หลงตัวเองอ่ะ เห็นว่าถูกจัดอันดับหน่อยนี่เบ่งเลยนะ พ่อมหาเสน่ห์ เมตตามหานิยม ถุ้ย”

“อ้าว ทำไมพูดแบบนี้อ่ะ มันไม่ใช่เรื่องจริงหรอกเหรอ”ไอ้เฟียสยังหน้ามึน

“หึหึ อ่ะๆ ก็ได้ มึงหล่อก็ได้ นี่มึงพูดจริงใช่ไหมไอ้ภู”

“สาบานก็ได้พี่แต๊ง ผมชอบพี่หมี อยากจีบพี่หมี อยากคบ ผมไม่ได้หลอก แล้วผมก็ไม่จำเป็นต้องหลอกใครด้วย มีแต่พวกนั้นที่หลอกตัวเองว่าภูไปชอบเขา”น้องภูยืนยันหนักแน่น

“แล้วพี่มีเรื่องสงสัยอย่างหนึ่ง วันนั้นเห็นภูเดินจับมือกับผู้ชายคนหนึ่งอ่ะ”

“อ๋อ นั่นมันไอ้หน่อย ไอ้หน่อยเพื่อนภูเอง ก็ลากๆกันไปอ่ะพี่หมี เราสนิทกัน”

“อืม ไม่ได้จีบใครหลายคนใช่ไหม”

“สาบานได้พี่หมี ถ้าไม่เชื่อใจงั้นเรามาเป็นแฟนกันเลยดีกว่า”

“แรดว่ะมึง”ไอ้แต๊งส่ายหน้า

“ก็น้อยกว่าพี่แต๊งอ่ะ ถือเค้กบากหน้ามาขอพี่เฟียสเป็นแฟนถึงบ้าน”น้องภูต่อปากต่อคำ

“เฮ้ยๆ อย่ามาว่าแฟนกู เดี๋ยวปากแตกนะ”อีกคนก็ออกโรงปกป้อง

“มึงกล้าทำแบบกูหรือเปล่าล่ะไอ้ภู โธ่ เขียนกลอนจีบกันไปมา แบบนี้เมื่อไหร่จะได้เป็นแฟนกัน”

“อ้าว นี่มึงรู้ด้วยเหรอ”ผมถามด้วยความตกใจ

“เออ กูสงสัยตั้งแต่มึงส่งผิดวันนั้นแล้ว กูก็แอบดูในมือถือ หวานสัส อยากมีคนกอด หนาวลมห่มรัก หนาวนักแม่งไม่ผิงไฟไปล่ะไอ้สัส”

“ไอ้เหี้ยแต๊ง ปากน่ะอยากเก็บไว้กินอาหารดีๆป่ะ หรือว่าอยากหยอดข้าวต้ม”ผมขู่ฟ่อเลยครับ

“ภู พี่หนาว กอดพี่หน่อย ไขมันพี่จะได้ละลาย”แล้วมันก็ดึงแขนไอ้เฟียสไปกอดคร่ำครวญแสดงบทละคร

“เหรอพี่หมี พี่หมีหนาวมากไหม เดี๋ยวภูจะกอดแน่นๆ”ไอ้เฟียสก็อีกคนครับ

“หนาวจับใจ ผ้าห่มอันใดก็มาให้ความอบอุ่นไม่ได้”

“งั้นพี่จะกอดและหอม ให้ร่างกายมันอบอุ่นมากกว่านี้เนอะ”ฟอด

“เฮ้ยๆ ทะลึ่งแล้วมึง”

“แฮ่ ก็แต๊งน่ารักเองนี่นา วันนี้อย่าลืมสัญญาด้วยนะ จูบ ๒ ครั้ง”

“เป็นเด็กเป็นเล็ก จูบไม่เป็นเว้ย”

“เออ คนเรานะ รีบโตบ้างก็ได้นะ”

“กูไม่รู้ กูใสๆ”

“กูอ้วกได้ไหม”ผมทำท่าจะโก่งคอ

“กวนตีนแล้วมึงไอ้หมี แล้วนี่ตกลงว่าเคลียร์แล้วใช่ไหมวะ”คราวนี้ไอ้แต๊งมองหน้าผมสลับกับน้องภูไปมาด้วยสายตาจริงๆ

“เคลียร์แล้ว ไม่มีอะไร ตรวจสอบได้ทุกอย่าง”น้องภูเป็นคนตอบ

“ก็ดี มีอะไรก็คุยๆกัน เฮ้ย ลืมว่ะ ว่าจะดูการ์ตูนสักหน่อย เฟียส มีแท็ปเล็ตป่ะ”

“ดูในคอมก็ได้นะ อยู่บนห้องอ่ะ”

“ไม่กล้าเข้าห้องมึงอ่ะ มันหลอน รูปกูเยอะเกินไป”

“หึหึ ก็เอาลงมาดูข้างล่างก็ได้ ขึ้นไปหยิบดิ หรือว่าจะให้เอามาให้”

“เดี๋ยวไปหยิบเองก็ได้ วางอยู่บนโต๊ะใช่ป่ะ”

“อยู่ในลิ้นชักของโต๊ะอ่านหนังสือนะ”

แล้วมันก็หายไปครู่หนึ่ง พวกผมจึงเดินตามเข้าไปในตัวบ้าน ตอนนี้มันก็มืดแล้วครับอากาศเย็นด้วย ไม่อยากจะอาบน้ำเลย แต่ว่าก็นะ ต่างคนต่างก็เน่า เหงื่อโทรมกายทั้งมาทั้งนั้น ผมมานั่งดูการ์ตูนข้างไอ้แต๊ง ผมชอบดูไม่ต่างจากมันเลยครับ เวลามีอะไรมาดูก็ชวนผมดู อย่างแม่ผมก็วันพีช ดูวันละตอนให้อารมณ์ดี

[AGELA]

๑๙.๑๘ น.
ได้เวลามื้อเย็นแล้วครับ อร่อยทุกอย่าง แหงล่ะ ก็เอาใจลูกชายคนใหม่ของบ้านนี่ครับ แต่ผมนี่กินเยอะไม่ได้ กินแค่พอดี กินอิ่มก็นั่งคุยนิดหน่อย ได้เวลาผมจึงกลับบ้าน ไปส่งน้องภูก่อนแล้วปั่นกลับบ้านตัวเอง ๑๐ กว่าโล ดีนะไฟสว่าง ทางดี มีคนสัญจรไปมา ไม่งั้นผมหลอนตายห่าแน่นอน กลับมาถึงบ้าน หิวอีกแล้ว หึหึ ก็ต้องหาอะไรมาเติมนิดหน่อย



๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๕x
๐๗.๑๗ น.
วันอาทิตย์แห่งชาติมาถึง วันนี้พ่อกลับบ้านครับ กลับตั้งแต่เย็นวันศุกร์แล้ว มารู้จักกับพ่อผมหน่อยนะครับ ก็เป็นผู้ชายร่างสูง มีพุงนิดหน่อย อายุ ๕๕ แล้ว ใกล้เกษียณแล้วครับ เป็นข้าราชการอยู่อีกจังหวัดหนึ่ง นิสัยเป็นคนอบอุ่น แต่เคยโดนคนทำคุณไสยใส่ด้วยนะ เมื่อหลายปีมาแล้ว เขาจะเอาไปเป็นผัวอ่ะ แล้วเขาทำเสน่ห์ยาแฝด ทำด้วยของต่ำ ตอนนั้นเราเกือบจะเสียความเป็นครอบครัวไปแล้วครับ ทุกวันนี้พ่อจึงได้ระวังตัวทุกฝีก้าว

“พ่อเอาจักรยานไปปั่นนะหมูน้อย”พ่อเรียกผมแบบนี้เสมอล่ะครับ หึหึ เพราะแบบนี้ไงผมถึงไม่ยอมลดสักที เป็นหมูมานานแสนนาน

“ครับพ่อ กลับมาก่อน ๙ โมงครึ่งนะพ่อ เดี๋ยวหมีจะไปปั่นกับไอ้แต๊ง”

“อืม”แล้วพ่อก็ปั่นจักรยานออกไปครับ หน้าที่ของผมก็ช่วยแม่ อากาศเย็นลง มีลมพัดเบาๆ หน้าหนาวมาเยือน ต่างจังหวัดอาจจะหนาวกว่าหน่อยหนึ่ง ส่วนเมืองกรุงคงไม่นาน

สายๆ ไอ้แต๊งออกจากบ้านมาช่วยขายของที่ร้านของผมเหมือนเดิม

“หน้าหนาวอยากมีสาวมากอดเนอะ”ไอ้แต๊งเปรยเบาๆ จังหวะพอดีที่เสือเฟียสมันออกมาจากห้องน้ำ ลืมบอกว่าวันนี้มันมาเฝ้าแฟนมันครับ เสาร์อาทิตย์ไม่มีห่าง แต่ไม่เฝ้าเปล่านะ มันหอบหนังสือมาเฝ้าแฟนมันด้วย พอไอ้แต๊งพูดแบบนั้นไอ้เฟียสก็เหวอสิครับ

“ผมกอดไม่อุ่นเหรอ”

“ทะลึ่ง กูแค่เปรยๆ ไม่ได้ทำจริง กินข้าวมาแล้วเหรอ”

“กินแล้ว”

“อือ ทำหน้าเหมือนหมาป่วย ขี้น้อยใจไปป่ะวะ”

“ก็...”

ฟอด ไอ้แต๊งเดินไปหอมแก้มแฟนเป็นการง้อ

“อะแฮ่ม อะไรกันลูกหลานบ้านนี้ เป็นผู้ชายมาหอมแก้มกัน หืม”แม่ออกมาจากหลังบ้านเจอฉากเด็ดพอดิบพอดี

“ก็มันงอนหนูอ่ะป้า”

“จ๊ะ ง้องอนกันน่ารักเชียว แบบนี้สาวใดชายใดมาเห็นเขาก็ไม่อยากเข้าร้านป้าน่ะสิ ถ้ารู้ว่าคนเสิร์ฟมีเจ้าของแล้ว”แม่ยังแซว ตอนนี้ไอ้เฟียสเขินหน้าแดงก่ำๆยืนหลบหลังไอ้แต๊งครับ มันกำชายเสื้อแน่นเชียว

“ป้า แล้วตอนป้าง้อลุง เวลาลุงงอน ป้าทำไง”

“ก็เต้นไง ร้องเพลง แล้วเต้น”แม่ตอบ ผมนึกภาพไปด้วย ตลกดี

“แม่ก็กล้าทำเนอะ”

“เออสิ ถ้าไม่ง้อเอ็งก็ไม่ได้เกิดหรอกไอ้ลูกหมู งอแงมากก็ไม่ดี สาวๆเขาเยอะ งอนนิดง้อหน่อย แต่ทุกวันนี้ถ้างอนมากๆเดี๋ยวจะเอาปังตอพาดหัวสักที ฮ่าๆๆ”

“แม่กลายเป็นนางยักษ์ซะแล้ว แฮ่”

“แล้ววันนี้จติวกันอีกไหม รีบอ่านหนังสือนะลูก จะได้สอบเข้าที่ดีๆ พ่อแม่ก็ไม่หวังอะไรมากมายหรอก อยากให้ลูกได้ดิบได้ดีกันทุกคน มีเงินเป็นหมื่นเป็นแสนก็สู้ลูกได้มีฐานะการงานการศึกษามั่นคงไม่ได้หรอก”

“หนูจะเป็นผู้พิพากษา”ไอ้แต๊งพูด

“กูอ่านเจอเว้ยแต๊ง ตอนสัมภาษณ์อยากเป็นผู้พิพากษา พอปี ๒ อยากเป็นอัยการ ปี ๓ อยากเป็นทนาย แต่พอขึ้นปี ๔ ไม่อยากเป็นอะไรแล้ว ขอแค่จบเถอะ ฮ่าๆๆ”

“เออ แต่ก็ต้องฝันใหญ่ไปให้ถึง แม้จะไม่ถึงได้แค่ครึ่งของฝันก็ยังดี ไอ้เฟียสมึงอยากเป็นอะไรวะ”

“อืม ยังไม่คิดเลย เข้าวิศวะได้จบไปก็หางานทำตามสายงานที่จบล่ะมั้ง ยังไม่คิดอะไรไกลเกินไปอ่ะ เข้าวิศวะให้ได้ก่อน”

“อืม นั่นสิ กูก็เข้านิติให้ได้ก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง”ตอนนี้ก็แค่มุ่งมั่นสอบเข้าให้ได้อย่างเดียวครับ

“เฮ้อ กูจะสอบได้ป่ะวะ คะแนนก็ไม่ดี”ไอ้แต๊งนั่งลงบนเก้าอี้ถอนหายใจ

“เรายังไม่สู้กับมันเลยนะ”

“ไม่อยากสู้ว่ะ นี่กูคิดเอาไว้นะ กูว่าจะไม่ยื่นแอด เพราะกูกลัวจะเสียใจ กูไปสมัครที่เข้าง่ายๆออกยากดีกว่า”

“ไม่ลองดูก่อนล่ะแต๊ง คะแนนแกทแพทก็ยังไม่ออกเลย ปีหน้ายังมีอีกรอบ ลองดูก่อนเผื่อจะฟลุ๊คไง ยังไม่ได้ลงสนามรบเลย ยกธงยอมแพ้ซะแล้ว”

“กูสอบเข้ามหาลัยปิดได้ มึงจะยอมเป็นเมียกูป่ะล่ะ”

“คนละเรื่องกันเลยอ่ะ เอาน่ะ ลองดูก่อน ไม่ลองไม่รู้”

“มึงก็ต้องลองเป็นเมียกูด้วยนะ ไม่ลองไม่รู้”

“หึหึ ไม่ต้องลองผมก็รู้ น่าเชื่อฝีมือผม”

๙.๓๓ น.
พ่อปั่นจักรยานกลับมาถึงบ้าน มื้อเช้าแม่ขายของหมดแล้ว เตรียมมื้อกลางวันต่อครับ พ่อมา น้าชาติก็มาชวนพ่อไปคุยที่บ้าน ส่วนน้าหมอนมาช่วยหยิบนั่นหยิบนี่ให้แม่ครับ พวกผม ๓ หน่อก็พากันไปปั่นจักรยานออกกำลังกายกันครับ เรื่องน้ำหนักจะว่าลดไหม มันก็ลดนะครับ ลดไปสัปดาห์ละ ๒ โล เพราะผมออกกำลังกายหนัก คือต้องดึงไขมันส่วนเกินให้มันมาเผาผลาญให้ได้ แล้วก็กินพอดีๆ มันเหนื่อยแต่ก็ต้องกัดฟัน ไม่สู้ก็ไม่ได้ มันท้อทุกวันเลยครับ ก่อนนอนผมก็มานอนคิดนะ กูจะไปไหวไหมวะ กูจะเหนื่อยไปทำไมวะ จะฝืนตัวเองทำไมวะ คืออารมณ์ขี้เกียจมันเข้ามาทวงถามไง ไม่มีใครระบายก็ไอ้แต๊งคนแรกที่ผมคิดถึงครับ มันรับฟังทุกอย่าง และด่าทุกอย่างที่ผมบ่น พอมันบ่นผมก็ด่าทุกอย่างกลับ ฮ่าๆๆ

ส่วนคนถัดมาที่ผมระบายด้วยก็ไอ้เฟียสครับ คนนี้ดีหน่อย ไม่ด่าแต่ให้กำลังใจ ส่วนน้องภูผมฟังคำสั่งเขาอย่างเดียว มีระบายให้น้องฟังด้วยนะ แต่น้องก็บอกว่า “พี่ต้องทำให้คนอื่นเขาร้องเสียดายที่เขาดูถูกพี่ดิ” โห ไฟลุกโชนเลยครับ แต่มันประเภทไฟไหม้ฟางนะ ฮ่าๆๆ แปบเดียวมันก็มอด แต่ก็กัดฟัน ทำไป บ่นบ้าง เหนื่อยแค่ไหนเราต้องทำได้ เราสบายมาเยอะ มันก็ต้องมีช่วงที่ต้องลำบาก

๑๘ พฤศจิกายน ๒๕๕x
๑๓.๑๕ น.

“นี่พี่ยังไม่เลิกกับไอ้พีอีกเหรอ ทำไมถึงโง่ให้มันหลอกอยู่ได้อ่ะพี่”

“ใช่ ทั้งโง่ทั้งเซ่อ”

“น้องเอาเวลาด่าคนอื่นไปอ่านหนังสือ ผู้ปกครองจะภูมิใจมากเลยนะ”ผมตอบกลับ ไม่อยากมีปัญหาแต่อดไม่ได้

“ทำไมต้องลามถึงพ่อแม่ด้วยวะ”

“เออ นี่อุตส่าห์เตือนด้วยความหวังดี มาด่าถึงพ่อถึงแม่”

“คำไหนที่ด่าถึงพ่อแม่น้อง ฟังไม่ได้ศัพท์แล้วจับเอาไปกระเดียด”

“หึ๊ คนมันโง่ก็โง่ดักดาน เตือนดีๆแล้วไม่ชอบ”

“พี่อยากบอกอะไรให้ฟัง ไปถามน้องเขาหมดแล้ว ถามหมดแล้วทุกอย่าง พี่ไม่รู้น้องมีเจตนาอะไรนะ แต่เลิกเถอะ เลิกทำตัวแบบนี้ ยุคนี้มันไม่ใช่ยุคดึกดำบรรพ์ที่ต้องการผู้ชายคนไหนจะได้เอาไม้ตีหัวแล้วลากกับบ้าน ทำตัวดีหน่อยเถอะ”

“ว่าพวกเราเถื่อนเหรอ ว่าพวกเราไม่มีการศึกษาเหรอ”อีกคนปรี่จะมาตบ

“มาสิ พี่ไม่กลัวหรอก เข้ามาเลย”ผมง้างมือเช่นกัน

“เอาสัดดอกไหมอีเต้ สั่งสอนสักหน่อย”อีกคนตัวโย่งกว่าเดินปรี่เข้ามา แล้วเขาก็ลงมือก่อน ตุบตับๆ คนเยอะผมนี่แพ้ทางเลยครับ แต่ก็สวนไปหลายดอก ผู้หญิงผู้ชายกูไม่สน กูตบกูต่อยอย่างเดียว

“นี่พวกเธอ ทำไมถึงได้ทำร้ายร่างกายกันในโรงเรียน หยุดเดี๋ยวนี้นะ แล้วตามครูเข้ามาที่ห้องปกครองเดี๋ยวนี้”ครูปกครองมาเจอพอดี โหย เละสิครับงานนี้

ว่าแล้วมหกรรมสอบสวนก็เริ่มขึ้นครับ งานนี้มีแถ แถแถ่ดๆ ส่วนผมนี่ตรงไปตรงมา พูดความจริงทุกอย่าง

“ครูต้องเชิญผู้ปกครองพวกเธอมาที่โรงเรียนนะ แล้วจะต้องทำทัณฑ์บน”

“ครู”

“ไม่ต้องโอดครวญ ทีมีเรื่องกันทำไมไม่คิด เย็นนี้มารับหนังสือเชิญผู้ปกครองด้วยแล้วกัน”

“ครับ”ผมลุกออกจาห้อง ไม่ได้กลัวเพราะเราไม่ผิด


พอกลับมาที่ห้องเรียนไอ้แต๊งสืบสวนผมใหญ่เลยครับว่าเกิดอะไรขึ้น จะบอกว่าไม่มีอะไร หกล้มในห้องน้ำรอยช้ำ รอยตีนก็เต็มเสื้อไปหมดก็เลยต้องเล่าครับ แล้วคนที่เดือดร้อนเป็นห่วงเป็นใยไม่ใช่แค่ไอ้แต๊งคนเดียว

“ไปดักตบอีกรอบม่ะ มันน่านักพวกนี้”แพรวพรรณหัวหน้าห้องผมเองครับ สาวเนิร์ดแต่แอบแรง

“ใช่ ตามไปถึงบ้านเลย ดักตบรายตัวไปเลย”

“โว๊ะ พวกมึงนี่หาเรื่อง มีแรงเหรอตัวเท่าหมากระเป๋าอ่ะ”ไอ้แต๊งต่อว่าเพื่อน คือคนที่ว่าเมื่อครู่นี่ตัวเล็กครับ เรียกว่าเตี้ยได้เลยล่ะ

“ก่อนที่จะได้ตบพวกนั้นกูจะตบปากมึงก่อนอ่ะแต๊ง”

“อ้าวๆ ทะเลาะกันซะแล้ว”อีกคนเอ่ยขึ้น

“เดี๋ยวรอกูหายก่อนดิ ค่อยไปฉะพวกมันพร้อม”ผมเอ่ยขึ้นบ้าง

“ดูมัน น่วมขนาดนี้ยังจะปากดี”ไอ้แต๊งทำหน้าเบื่อหน่าย

และแล้วข่าวก็ถึงน้องภูครับ น้องรีบมาหาผมที่ห้องเรียนไวมาก คือคตบมันมีทั้งห้องเดียวกับน้องและคนละห้องครับ ก็เล่นชาย ๒ หญิง ๓ มาตบกูจนคิดว่าตัวเองเป็นหมูเนื้อเด้ง ข่าวไม่ดังก็ให้มันรู้ไป น้องเข้ามาถามหลายๆคนก็มอง

“แบบนี้ต้องเอาเรื่องให้มันเข็ดสักหน่อยล่ะ พวกปากปีจอเล่นกับใครไม่เล่น”น้องเอ่ยอย่างโกรธแค้น เออ ไอ้เราก็ลืมไปว่าพ่อเขาน่ะนายตำรวจผู้ใหญ่



๑๖.๑๕
ออกจากห้องเรียน ไอ้เฟียสเดินมาถามผมถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทันที ผมก็เล่าไปเจ็บไป เฮ้อ เด็กบ้าเด็กบอ เด็กไม่ฉลาดชาติไม่รุ่งเรืองสถาพรจริงๆ ตบมาได้ นี่คราวหน้ากูไม่โดนปืนยิงเอาหรอกเหรอ โด่ว นี่มันสงครามแย่งลึงค์ทองคำป่ะวะ

วันนี้ไม่ซ้อมอะไรเพราะโดนซ้อมมาเยอะ น้องภูตามไปทำแผลให้ถึงบ้าน มีว่าที่เมียเป็นว่าที่หมอก็ดีแบบนี้ล่ะครับ ยามเจ็บไข้ได้รับการรักษา และเยียวยาทางจิตวิญญาณ ถุ้ย หลังๆนี่ชักจะเพ้อ แม่เห็นสภาพแม่ก็ถามนะ

“เฮ้อ วัยรุ่นสมัยนี้เป็นอะไรกันกะอีแค่ผู้ชายคนเดียว มันหล่อแค่ไหนเชียวแม่อยากรู้ ถึงต้องตบต้องตีแย่งกันเนี่ย ไอ้นั่นมันเลี่ยมทองไว้รึไงวะ ถึงทำกันแบบนี้”

“เอ่อ แม่ครับ ที่เขามาตบหมีเพราะเขาจะมาแย่งคนนี้อ่ะ”ผมชี้ไปที่น้องภู

“แฮะๆ ภูไม่ได้เลี่ยมทองนะแม่ แค่หล่อเฉยๆ”น้องภูยิ้มแห้งๆ

“นี่พูดจริงพูดเล่น”แม่ทำหน้าตกใจ

“จริงสิแม่”

“ตายๆ พ่อคุณ พรุ่งนี้ต้องฉะพวกนั้นสักหน่อยล่ะ เราเลี้ยงลูกมาดีตลอด ไม่เคยสั่งให้ต่อยให้ตีให้ มีแต่จะให้ใช้ปืนอย่างเดียว เอ๊ย ลิ้นพันกัน ต้องเคลียร์แล้วล่ะ แล้วภูก็ด้วย รักษาเนื้อรักษาตัวดีๆนะลูก ออกกำลังกายเยอะๆ มีอะไรจะได้สวนกลับได้ทัน”

“อ้าว คิดว่าจะให้วิ่งหนีให้ทันซะอีก”ผมขำกับคำพูดของแม่

“ก็สวนไปก่อนแล้วค่อยวิ่ง เออ นี่เขาจะด่าว่า อิป้านี่แทนที่จะสอนลูกสอนหลานดีๆ มีอย่างที่ไหนสอนให้ใช้กำลัง ฮ่าๆๆ เขาจะด่าแม่ป่ะลูก”

“ไม่รู้อ่ะแม่”ผมส่ายหน้า

“นี่ขนาดลูกฉนขี้เหร่แบบนี้ยังมีคนมาดักตี ถ้าหล่ออย่างกะยาว ลูกหยี”

“แม่ ยาว ลูกหยีหล่อตรงไหน แม่ใช้ตาอะไรมอง”

“ตาตุ่มสิจ๊ะ อ้าว ก็แม่ไม่รู้จักดารา จำได้แค่ยาวลูกหยี ก็เอาคนนี้ไปก่อนสิ เอาใหม่แล้วกัน นี่ถ้าลูกแม่หล่อระดับพระเอกหนังนะ มันไม่ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เลยเหรอ เฮ้อ แม่มองเห็นอนาคตรำไรแล้วล่ะ”

“แม่ก็เว่อร์ไป ไม่ขนาดนั้นหรอกแม่”พูดแล้วเขิน แม่ชมว่าหล่อ ลืมเจ็บเลยครับ

“พรุ่งนี้จะตึงๆหน่อยนะ มันจะปวดหน่อย แต่ไม่กี่วันคงจะหาย”น้องภูบอกเป็นการทิ้งท้ายการทายา มือนิ่มดีครับ แต่ว่าแขนนี่ใหญ่ดีครับ ต่อยคนได้สบายๆเลย

“คืนนี้นอนกอดพี่ดิ จะได้หายไวๆ”

“แรดมากค่ะลูกชาย”แม่เบ้ปากใส่

“ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่นอ่ะแม่”

“จะนอนที่นี่ก็ได้นะลูก แม่ไม่ว่า แต่อย่าเสียการเรียน”

“แม่พูดมีความนัยอะไรหรือเปล่า”ผมหรี่ตามองแม่แบบหยอกๆ

“แม่หมายถึงอย่าตื่นสาย พี่ก็คิดไปไกล”น้องภูตอบ

“เห็นไหม น้องเขาใจตรงกันกับแม่ เอาเถอะ กินข้าวกินปลากันลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่ต้องไปสู้รบปรบมือกับพวกผู้ปกครองฝ่ายนั้นอีก นี่แม่เอาปืนใหญ่ไปจ่อยิงถล่มบ้านเลยดีไหม จะได้หมดเรื่องหมดราว”

“แม่ฮาร์ดคอมาก”น้องภูขำ

“ฮ่าๆๆ พูดขำๆไปงั้นแหละลูก”



๒๑.๑๙ น.
“มึงมานอนข้างล่างเลยไอ้แต๊ง ให้น้องนอนด้านบน”

“เรื่องอะไร นี่ที่นอนกูอ่ะ แล้วให้มันนอนด้านบนจะเป็นไรไป”

“ก็เผื่อมึงกลิ้งไปกอดน้อง กูหวงบ้างดิวะ”

“งั้นภูนอนด้านล่างกับพี่หมี”น้องภูทำท่าจะลงจากเตียง

“ไม่ได้ๆ มันผิดผี”ผมโบกมือปฏิเสธ

“ผีบ้าอะไรของมึง โว๊ะ รักนวลสงวนตัวจริงๆ นอนๆไอ้ภู ถ้าหนาวกูจะกอดมึง โอเคป่ะ”ไอ้แต๊งตบไหล่น้อง

“กูจะฟ้องไอ้เฟียส”

“อย่านะเว้ย เดี๋ยวมันเตะกู เห็นพูดเพราะๆแบบนั้นแม่ง ไม่กล้าเสี่ยง”

“งั้นก็คั่นหมอนข้างด้วย เอาเป็นหมอนกลาง”

“ถ้าวางด้านบนล่ะ”น้องภูถาม

“ก็เป็นหมอนบน ด้านล่างเป็นหมอนล่าง เอ๊ย ไปเรื่อยเลยเรา ฮ่าๆๆ”

“ฮ่าๆๆๆ”ขำกันฮาเฮ ไม่รู้จะขำกับผมหรือเปล่า ไอ้มหอนข้าง หมอนกลาง หมอนบน หมอนล่าง มุกมันก็จืดๆไปเนอะ ตอนนี้ยังขำได้ เดี๋ยวคอยดูเถอะ เช้ามาแล้วมึงจะรู้สึก


เจ็บใจบ่ได้ป้อง           กำราบ
คนอื่นอาจจ้วงจาบ     แก้เจ้า
สิเข้าช่วยให้หลาบ      เลิกก่อ ครหา
ได้แค่ทายาเล้า          กล่อมช้ำ กายา

น้องภูเอ่ยขึ้นมาหลังจากที่ไฟในห้องปิดไปไม่ถึง ๒๐ นาที ตอนนี้ไม่รู้ไอ้แต๊งหลับรึยัง น้องนอนริมเตียงมือข้างหนึ่งมาจับมือผมเบาๆให้กำลังใจ

ช้ำแต่กายใจสู้              เจ็บปวด
แค้นขุ่นเคืองร้าวรวด     ไถ่ทิ้ง
พิมเสนบ่เข้าอวด          แลกเกลือ ค่าสูง
คุณค่าเจ้างามพริ้ง        ก่อสร้าง น้อมมโน

ผมตอบกลับไปบ้างและเรากำมือแน่น


แล้วสักครู่ได้ยินเสียงกดโทรศัพท์

“ฮัลโหลครับแต๊ง ยังไม่นอนเหรอ”เสียงเปิดลำโพงได้ยินทั่วกัน

“ยังว่ะ มีกลอนมาฝากมึงด้วย นี่คู่รักถล่มโลกมันหวานกูก็อยากทำอะไรดีๆบ้าง ตั้งใจฟังนะ  ไอเลิฟยู ยูก็รู้อยู่แก่จิต ยูจะคิดเลิฟไอ บ้างไหมหนอ ถ้ายูคิดเลิฟไอ ไอจะรอ ไอจะขอเลิฟยู เพียงผู้เดียว”










ห่าแดก นี่มันกลอนตั้งแต่เรียนอยู่ป.๒

[shikyu3211]

ดีไม่เอากลอนประตู 55555

[Mouse2U]

ก็เพราะว่าพวกหนูฟังภาษาไทยไม่แตกฉานอย่างนี้ไงคะ คำแนะนำของหมีที่ว่าให้เอาเวลาที่มีไปอ่านหนังสือแทนเสียถึงยิ่งต้องนำมาปฏิบัติตามน่ะค่ะ เผื่อจะตีความอะไรๆ ได้ดีขึ้นมากกว่าที่เป็นอยู่

สำหรับหมี..ได้พยาบาลถูกใจคนป่วยแบบนี้ ตรงไหนที่ได้รับบาดเจ็บคงได้หายวันคืนหายคืนแน่เลยนะคะ ^^

ส่วนคู่เฟียส-แต๊ง นับวันก็ยิ่งหวานขึ้นเรื่อยๆ เลยน้า อ่านไปก็เขินตามไปค่ะเวลาที่เห็นเขาหยอกล้อกัน งอนง้อกัน~~

ขอบคุณค่ะ

[patee]

สงสารหมีโดนซะน่วม

แต๊งน่าากอ่ะ

[XVIII.88]

เฟียสแต๊งน่ารัากกกกก น่ารักจนลืมคู่หลักเลย 5555
น้องภูจะไม่มีพิษมีภัยใช่ไหม กลัวพี่หมีเสียใจ (ทำเสียใจนี่เจอเฟียสแต๊งก่อนเลย 55)

ฮาแต๊งโทรหาเพราะหมั่นไส้กลอน 5555555