4
"ยี่โว้ยยยย เปิดประตูหน่อย!"
"ยี่!!!! ออกมาเปิดประตูให้พวกกูหน่อย!"
"สัตว์ ทำไงดีวะ หรือจะพังเข้าไปเลย"
"พังพ่อมึงสิ คอนโดสามสิบล้านนะมึงอย่าลืม!"
"เออ ไอ้เชี่ย แล้วจะเอาไงดี"
"ลงไปตามบุคคลไหมมึง บอกว่ามีคนตาย"
"ไอ้เหี้ย ความคิดมึงเนอะ!"
"ก็จะให้ทำไงล่ะ มันหายหัวไปวันนี้วันที่สองแล้วนะเว้ย ถ้ามันตายขึ้นมาจะทำไง!"
"บอกพ่อมันดีไหมวะเนี่ย โอย เอาไงดีวะ กูอยากจะบ้าตาย"
แกรก
"ไอ้ยี่!!!!!!"
ผมเดินมาเปิดประตูให้ไอ้เพื่อนเลวสองตัวด้วยความรำคาญ พวกมันมาถึงก็ทั้งเคาะ ทั้งตะโกน เอาจนข้างห้องเขาแทบออกมาด่า ผมเดินโซเซเข้ามาในห้องหลังจากที่เพิ่งตื่นเพราะเสียงน่ารำคาญของพวกมันนี่แหละ เมื่อคืนผมจัดหนักจนหลับคากองเหล้าไป ตอนนี้ยังมึนๆอยู่เลย ปวดหัวด้วยเหมือนจะระเบิด ผมโดดเรียนมาสองวันแล้ว วันนี้ผมก็คงไม่ไปอีก
"ไหนว่าวันนี้พี่ญ่าของมึงไปฝึกงานไง มึงไม่ไปส่งเขาหรอวะ" ไอ้โอ้ถาม เดินเข้ามาทำหน้าเหมือนรังเกียจสภาพผมในตอนนี้มาก ผมยาวรุงรัง หนวดเคราเฟิ้ม ไหนจะห้องที่รกจนหนูแทบจะมาทำรังได้อีก
"เออ นั่นดิ มึงลืมหรือตั้งใจกันแน่" ไอ้เต๋อถามซ้ำ ผมถอนหายใจยาวๆปล่อยตัวนอนสบายๆบนโซฟาก่อนจะหลับตาเพราะไม่อยากรับรู้อะไร ผมทราบและจำได้ดีว่าวันนี้เป็นวันที่พี่ญ่าต้องไปไกลจากผม แต่เป็นผมเองที่เลือกจะไม่ไปเจอเขา ผมไม่กล้าเผชิญหน้ากับเขา และรู้ดีว่ามันจะเป็นการลาจากที่ทำให้ทุกฝ่ายต้องเจ็บ เขาเคยบอกกับผมว่าอยากไปทำงานไกลๆ เขาชอบอากาศสบายๆ ทะเล ภูเขา น้ำตก ธรรมชาติอะไรก็ได้ เขาชอบที่จะอยู่กับมันทั้งหมด เพราะแบบนั้นผมถึงคิดว่าคงจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว ถ้าเขาฝึกงานเสร็จ เขาก็จะขอพ่อภาคมี้รินไปทำงานไกลๆต่อ ผมรู้ดี
"เงียบทำไมวะ มึงแม่ง! เป็นแบบนี้พวกกูไม่สบายใจนะเว่ย" เสียงไอ้เต๋อพูด ผมรู้ว่าพวกมันเป็นห่วงผม แต่ผมไม่อยากพูด ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บ ยิ่งพูดก็ยิ่งคิดถึง
"พวกมึงกลับไปก่อนเถอะ กูอยากอยู่คนเดียว" ผมเอ่ย ช่วงนี้ผมคงไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรไปสักพัก ขออยู่คิดอะไรไปคนเดียวแบบนี้อีกหน่อย ถ้าดีขึ้นผมก็จะกลับไปเป็นคนเดิมเอง จะไม่ทำให้ใครห่วงอีก
"เอางั้นจริงหรอวะ มึงแดกข้าวบ้างหรือเปล่าเนี่ย แดกแต่เหล้าไม่ได้นะเว่ยยี่ มึงทำแบบนี้พ่อกับมี้มึงล่ะ ถ้าเขารู้เขาจะห่วงแค่ไหน" ไอ้โอ้เตือนสติผม
"อืม ขอบใจพวกมึงมาก กูสัญญาว่าถ้ากูดีขึ้น กูจะกลับมาเหมือนเดิม" ผมบอกให้พวกมะนสบายใจ จากนั้นพวกมันก็เดินมาตบบ่าผมที่กำลังนอนอยู่
"เออๆ มีอะไรโทรมาละกัน กูซื้อข้าวมาให้ก็แดกซะ อาบน้ำอาบท่าบ้าง สัตว์ นึกว่าคนบ้า" ผมหัวเราะหึก่อนจะพยักหน้ารับว่ารู้แล้ว ไอ้พวกนั้นลาผมก่อนจะออกจากห้องไป พวกมันเป็นเพื่อนที่ดี เวลาผมมีปัญหามันก็ช่วยผมได้ตลอด
พอพวกมันกลับไปผมก็กลับมาเป็นยี่คนเดิมอย่างเคย คนที่อ่อนแอ ใจอ่อน และไม่เคยสมหวังในความรัก
ผมหยิบโทรศัพท์มาเลื่อนหาเบอร์ของเขา กดมันค้างไว้อยู่แบบนั้น แต่นิ้วโป้งของผมมันไม่มีแรงแม้แต่จะกดโทรออกด้วยซ้ำ อ่อนแอชะมัด ความเข้มแข็งของผมมันหายไปไหนหมด
<คุณมี 1 ข้อความเข้า>
กำลังจะกดออกก็มีข้อความเข้าจากคนที่ผมกำลังจะโทรหา ผมรีบกดดูข้อความนั้นทันทีเพราะผมคิดถึงเขามากเหลือเกิน
/ขอบใจนะที่ไม่มาส่งพี่ เพราะถ้ายี่มาพี่ก็ไม่รู้ว่าจะเข้มแข็งได้นานขนาดไหน จากนี้ดูแลตัวเองดีๆด้วย ยี่สมควรเจอคนที่ดีกว่าพี่/
ผมบีบโทรศัพท์แน่น น้ำตามันเอ่อล้นจนจุกที่ลำคอไปหมด ผมเพิ่งรู้ว่าตัวเองงี่เง่าก็วันนี้ ผมน่าจะไปส่งญ่า ผมอยากให้ญ่าอ่อนแอ อ่อนแอจนต้องยอมรักผมต่อไป ผมไม่อยากเห็นเขาเข้มแข็งแล้วทิ้งกันไปแบบนี้ จะว่าเห็นแก่ตัวผมก็ยอม ขอแค่ได้รักเขาอย่างที่เคยเป็น ผมยอมแล้วทุกอย่าง
เขาไปแล้ว พี่ญ่าเขาไม่อยู่แล้ว ผมข่มน้ำตาที่จุกในลำคอไม่ให้ออกมา ปากผมสั่นจนควบคุมไม่ได้ มือที่สั่นเทาเอื้อมไปหยิบขวดเหล้าที่ยังเหลืออยู่มากระดกทีเดียวจนหมด พอเหล้าเข้าปากความเศร้าที่มันถูกกดไว้ก็ปะทุออกมาทั้งหมด ผมร้องไห้ครวญครางเหมือนคนบ้า คุ้มคลั่งเหมือนคนไร้สติ เมื่อไหร่มันจะหาย เมื่อไหร่ผมจะเลิกคิดถึงเขาเสียที
...........
1 อาทิตย์ต่อมา
"พี่คะะ ขอไลน์พี่หน่อยได้ไหมคะ นะคะน้าาา หนูชอบพี่มากเลย พี่เล่นกีต้าร์เพราะมากๆเลยค่ะ" เด็กผู้หญิงผมยาวมัดสูงผูกโบว์กำลังตื๊อเพื่อขอไลน์ผม ตอนนี้ผมมาออกค่ายสอนน้องๆม.หกตามที่ไอ้โอ้ไอ้เต๋อชวนครับ ตอนแรกผมคัดค้านไม่อยากมา แต่ก็โดนพวกมันลากมาจนได้ มันบอกที่มานี่เพื่ออยากจะให้ผมได้หากิจกรรมทำคลายเครียด แต่ผมว่าเหตุผลที่แท้จริงเป็นเพราะพวกมันอยากมาเต๊าะสาวๆมากกว่า ผมล่ะเซ็งจิต แต่ว่ามาที่นี่ผมก็ได้ทำกิจกรรมเยอะจริงๆครับ ได้เกรียนใส่เด็กๆ ได้เล่นกีต้าร์ ได้ผ่อนคลายจริงๆ วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้ว ตอนนี้เรากำลังร่ำลากันอยู่
"ไม่เห็นจะดีเลย งั้นๆแหละ" อันนี้เป็นเสียงเด็กผู้ชายอีกคนที่อยู่กลุ่มเดียวกับผม ชื่อน้องเก้า หน้าตาน่ารักแบบลูกคุณหนู แต่ติดอย่างเดียว หน้าไม่รับแขก ตัวเล็กๆเล็กมากเล็กกว่าญ่าอีก
นึกถึงเขาอีกจนได้สิน่า ...
ไอ้เด็กเก้ามันไม่ชอบหน้าผมมั้ง เวลาที่มีเด็กผู้หญิงมาเกาะแกะผม มันก็จะทำท่าทางรำคาญ ไม่ก็พูดจาแขวะใส่ผม ดีนะที่มันไม่ได้ดำๆเกรียนๆ ไม่งั้นผมโบกกะโหลกแตกไปแล้ว
"นะคะพี่ เอ่อ พี่ชื่ออะไรนะคะ ย .. ยี อะไรนะ" น้องหลินยังตื๊อไม่เลิก ผมคงต้องจนใจให้มั้งเนี่ย เด็กกลุ่มผมมีแค่ห้าคนครับ สนุกดี แต่ละคนก็กล้าแสดงออกกันทั้งนั้น
"พี่ชื่อยี่" ผมเอ่ยหน้าปกติ ไม่ได้รำคาญอะไร เด็กก็แบบนี้ เห็นคนหล่อก็ชอบไปหมด
"ชื่อบ้าอะไรวะ" แม้มันจะพูดของมันคนเดียวแต่ผมได้ยิน
"i a m y e e แอดมาได้ถ้าจะถามเรื่องเรียน" ผมบอก น้องหลินกับคนอื่นๆรีบคว้ามือถือขึ้นมาแอด แต่มีอยู่คนนึงที่ไม่ทำ
"เฮ้ ไม่แอดบ้างหรอ?" ผมถาม ยักคิ้วใส่มันไปที
"ไม่อ่ะ ไม่เห็นจะต้องแอดเลย" มันทำหน้าทำตา หึ หน้าดีดปากยื่นๆนั่นให้ร้องจ๊ากจริงๆ
หลังจากตัวแทนพี่ๆขึ้นไปกล่าวอำลา ทุกคนก็ได้กลับบ้านกัน ผมเดินไปส่งพวกเด็กๆขึ้นรถตู้ก่อนจะมาเอารถกลับ ไอ้โอ้กับไอ้เต๋อแยกไปคอนโดมันเพื่อเปลี่ยนชุด เสร็จจากนี้พวกมันตัวตั้งตัวตีชวนพวกเราไปต่อกันคืนนี้ ผมอยากปฏิเสธนะครับ แต่เฮดมันบอกจะเลี้ยงเหล้า ผมเลยไม่อยากจะพลาด
ผมกลับมาถึงคอนโดก็รีบอาบน้ำเลย ร้อนมากอากาศด้านนอก ไหนจะทำกิจกรรมอีก เหงื่อแตกเป็นบ้า อาบน้ำเสร็จผมก็นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวออกมานั่งโซฟาด้านนอก ไขว่ห้างหยิบโทรศัพท์มาเปิดดู ไลน์ผมตอนนี้มีแอดมาห้าหกคน ก็พวกเด็กๆนั่นแหละครับ
' N I N E '
ผมมองชื่อและรูปโปรไฟล์ที่กำลังทำปากยื่นๆ
หึ ไอ้เด็กพูดปด ไหนว่าจะไม่แอดมาไง
YEE: ไอ้เด็กปากยื่น
ผมหัวเราะกับตัวเอง ไม่ได้แกล้งเด็กแบบนี้มากี่ปีแล้วนะ
NINE: ไอ้พี่ขี้เก๊ก
YEE: ไหนว่าไม่สนไง แอดมาทำไม?
YEE: ว่าไง
NINE: เพื่อนแกล้ง
YEE: อ่อ หรอ
NINE: ( สติ๊กเกอร์โคนี่แลบลิ้น )
หึ ผมปิดการสนทนาก่อนจะลุกขึ้นไปแต่งตัว พวกมันนัดผมราวๆหนึ่งทุ่ม ตอนนี้ก็ใกล้จะได้เวลาแล้ว ไปผับใส่แค่เสื้อยืดกางเกงขายาวก็ออกจากบ้านได้แล้วครับ แต่งตัวเสร็จก็คว้ากระเป๋าตังค์กับกุญแจรถแล้วก็ออกมา ผมปิดประตูกำลังจะเดินมาลงลิฟต์ แต่มันต้องผ่านห้องของญ่าก่อน ตอนนี้เริ่มมีของขนเข้ามาแล้ว แต่คนที่จะมาอยู่ยังไม่เห็นเข้ามาสักที ผมยืนอยู่ตรงนั้นสักพักก่อนจะลงมาเอารถออก ผมยังคิดถึงเขาครับ คิดถึงมาก คิดถึงแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ กอญ่าไปฝึกงานอาทิตย์แรก มี้เล่าให้ผมฟังตลอดว่าพี่เขาสบายดีไหม ฝึกงานเป็นอย่างไร ส่วนผมกับเขานานๆเราจะได้คุยกันครับ ก็แค่ถามว่าสบายดีไหมพอเป็นพิธี ส่วนมากเขาจะขอตัวก่อนเพราะยุ่ง แล้วผมก็ต้องตัดใจเลิกกวนเขาไปเอง
"เห้ยยี่ ทางนี้!" ไอ้โอ้เรียกผม มันสองตัวกำลังยืนดูดบุหรี่อยู่ที่หน้าร้าน สงสัยจะกำลังรอผม
"เอ้อ" ผมตอบ ล็อครถแล้วเดินมาหาพวกมัน
"คนอื่นมายัง" ผมถาม ก็มีคนที่อยากมาปาร์ตี้หลายคนอยู่ ไอ้พวกนี้มันเลยเสนอชื่อผับที่เรามาประจำไป สุดท้ายก็ได้มาที่นี่จริงๆ
"อยู่ในห้องหมดแล้ว เหลือมึงเนี่ย" มันด่า ดูดบุหรี่อีกคนละเฮือกก่อนจะนำผมเข้าด้านใน ตอนนี้จะสองทุ่มแล้ว ถึงว่าได้มากันไวนัก
"ว่าไงยี่ / หวัดดี / มาเร็ววว" เสียงตะโกนต้อนรับผมดังลั่นห้อง ผมโบกมือเล็กน้อยก่อนจะหาที่นั่ง พวกมันตอนนี้กำลังร้องเพลงกันเมามันส์ บนโต๊ะมีทั้งเหล้า กับแกล้ม เครื่องดื่มต่างๆวางอยู่เต็มไปหมด
"เอาเหล้าป่ะ?" บีถาม บีเป็นเหรัญญิก ห้าวๆ นิสัยดี คบได้
"อื้ม น้ำเปล่า" ผมบอก อยากดื่มใส่น้ำเปล่า
"อ่ะนี่" เธอยื่นมาให้ ผมก็ขอบใจไป
"มากันนานยัง" ผมถามบี เธอนั่งอยู่ข้างผม คนอื่นๆกำลังสนใจเรื่องเพลง ผมเลยได้คุยกับเธอคนเดียว
"สักพักแล้วล่ะ" บีตอบ ผมเองก็พยักหน้าไป
กำลังกระดกเหล้าเข้าปาก อยู่ๆห้องก็ถูกเปิดออกพร้อมกับเด็กผู้ชายผิวขาวๆ ปากยื่นๆ
พรวดดด
ไอ้เด็กปากยื่น!
"นั่นที่ผม" มันเดินเข้ามายืนตรงหน้าผมแล้วชี้มาที่ๆผมนั่งอยู่
"มาทำไม" ผมถาม ไม่เข้าใจทำไมมันถึงอยู่ที่นี่ได้ แถมอยู่คนเดียวด้วย เพื่อนมันสักคนก็ไม่มี
"ยี่ๆ นี่เก้าน้องบีเอง" บีสะกิดผมแล้วกระซิบ เพราะพวกมันร้องเพลงร็อค เสียงเฮฟวี่จนหูจะดับ
"น้องชาย?" ผมเลิกคิ้ว หน้าไม่เห็นจะเหมือนกันสักนิด
"น้องสนิทน่ะ บ้านอยู่ข้างกัน" บียิ้มแหยๆ ผมเองก็พยักหน้าเข้าใจไป
"ให้น้องเขานั่งที่เดิมไป มึงอ่ะแย่งที่น้องเขา" ไอ้เต๋อบ่นผมก่อนจะส่งสายตาระยับให้เก้ามัน ดูก็รู้ เด็กมอปลาย สูงประมาณ 163 แถมยังขาวจั๊ว ผมซอยๆ หน้าหวานๆ แบบเนี้ยไอ้เต๋อชอบ
"นั่งดิ" ผมเขยิบออกมาให้นิดนึง มันทำหน้าบึ้ง ก่อนจะนั่งลงข้างผมด้วยท่าทางฟึดฟัด
"เหล้ามะ?" ผมยื่นแก้วให้ มันหนีหน้าผมเล็กน้อยก่อนจะหันมามองอีกรอบ พอผมคะยั้นคะยอมันก็คว้าแก้วผมไป
"คิดไงอยากมาล่ะเราน่ะ" ผมถาม ตอนแรกก็งงๆว่าทำไมถึงมาได้ แต่พอรู้ว่าสนิทกับบีเลยเข้าใจ
"ก็แค่อยากมา บีชวนอ่ะ" มันตอบ ยืดตัวไปชงเหล้าใหม่ เด็กน้อยร่างบางๆนี่มักจะตัวหอมเหมือนกันหมดเลยใช่ไหม
"หรอ ดีเนอะ แฟนไม่มาด้วยไง" ผมแกล้งถาม ได้ผล มันหันขวับมาส่งสายตาพิฆาตให้ แถมยังทำปากยื่นๆมาอีก
"ถามไม" มันกลับมานั่งดีๆก่อนจะยื่นแก้วให้ผม เก้ามันน่าแกล้งตรงที่ชอบทำหน้ายู่ปากยื่นนี่แหละ มันน่าดึงปากนัก
"ก็แค่ถามดู หนีมาเที่ยวแบบนี้แฟนไม่ว่า?" ผมยังไม่เลิกแกล้งมัน
"แล้วพี่ขี้เก๊กล่ะ แฟนไม่ด่าไง สาวๆเต็มห้องเลยเนี่ย ถ้าเขารู้โดนแน่!" มันขู่ผม ทำท่านั่งไขว่ห้างแล้วก็พิงโซฟา
"ใครว่านี่ชอบผู้หญิงล่ะ" ผมหันไปจ้องหน้ามันแล้วกระซิบให้มันได้ยินคนเดียว ไอ้เด็กปากยื่นมันคงอึ้ง ปากที่เคยยื่นกลายเป็นถูกกัดไว้ด้วยฟันบน ตาที่เคยเขม็งก็กลมโตเหมือนคนกำลังตกใจ ถ้าไฟชัดกว่านี้ผมจะได้เห็นมันหน้าแดงด้วยหรือเปล่านะ หึหึ
"อ .. เอ่อ" พอมันรู้สึกตัวมันก็หลบตาผมแล้วก็หันหน้าหนี ผมร้องหึก่อนจะกลับมานั่งที่ดีๆ
"ระวังตัวไว้เถอะ" ผมบอกมันก่อนจะหันกลับมานั่งมองเพื่อนๆร้องเพลงกันไป ไอ้เด็กข้างๆมันก็ดื่มด้วยเหมือนกันแต่ชงเหล้าน้อยมาก ดีแล้ว ไม่งั้นเมาแย่
"เห้ยยี่ เพลงมึงว่ะ" ไอ้โอ้ตะโกนบอกผม ไอ้ห่า อกหัก อีกแล้ว เพลงกูที่ไหนล่ะ
ผมส่ายหัวก่อนจะเดินออกมาสูดอากาศข้างนอก ผมเดินไปห้องน้ำก่อนจะยืนดูดบุหรี่อยู่นาน จัดไปสองมวนถึงได้โล่ง เข้าห้องน้ำให้สบายตัวก่อนจะเดินกลับห้อง ระหว่างทางมันต้องผ่านตรงแคชเชียร์ ผมเผลอนึกถึงใครบางคนเลยลองไปถามดู
"พี่เดย์หวัดดีพี่" ผมไหว้ชายหนุ่มที่นั่งออกใบเสร็จให้ลูกค้าอยู่
"ว่าไงน้อง .. เอ่อ" พี่แกคงลืมชื่อผมไปแล้ว
"ยี่ครับ" ผมบอก
"เอ้อยี่ ว่าไง เปิดห้องใหญ่เลยนี่ เลี้ยงอะไรกัน" พี่เดย์ถาม พี่แกอัธยาศัยดีนะ ดีกว่าเจ้านายตัวเองอีก
"พอดีเพิ่งกลับจากค่ายอ่ะพี่ เลยมาเที่ยวกัน" ผมตอบ
"อื้ม แล้วมีไรเปล่า มองหาใครอยู่?" พี่แกคงสงสัย คือที่จริงผมก็ไม่รู้ว่าจะมาทำไมเหมือนกัน จะสนใจเขาทำไมวะเนี่ยไอ้ยี่
"คุณลมเขาอยู่ไหมอ่ะพี่" เห้อ ถามออกไปจนได้ พี่แกก็ร้องอ๋อแล้วรีบตอบ
"สนามแข่งโน่น กลับมานี่เกือบเที่ยงคืนนั่นแหละ" พี่เดย์พูดไปมือเขียนไป อ้อ คุณลมคงจะกำลังแข่งอยู่กับใครในสนามสินะ
"ขอบคุณมากพี่" ผมบอก
"มีอะไรกับแกเปล่า บอกได้นะ" พี่เขาถาม ผมรีบส่ายหัว
"ไม่มีครับ ผมไปละ" ผมบอกก่อนจะเดินออกมา เลี้ยวเข้าห้องที่ตอนนี้พวกมันก็ยังคงเต้นเย้วๆกันอยู่
"เชี่ย ไปไหนมาวะ นึกว่าโกรธจนกลับไปละ" ไอ้เต๋อรีบเข้ามาพูดกับผม มันคงนึกว่าผมโกรธที่มันร้องเพลงนี้
"กูไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น ไปดูดบุหรี่มา" ผมส่ายหัวก่อนจะนั่งพิงโซฟา ใกล้ๆน้องเก้าที่ไม่ได้ลุกเต้นหรือร้องแบบคนอื่น
"เบื่อไง" ผมถาม ไอ้เด็กปากยื่นหันมามองผมก่อนจะทำหน้ารังเกียจใส่ อะไรอีกวะ
"เหม็นบุหรี่" มันว่าก่อนจะใช้มือปิดจมูก
"เห้ย นี่กลิ่นหอมที่สุดในบรรดาบุหรี่ในโลกเลยนะ" ผมว่าใส่มัน เก้ามันส่ายหัวใหญ่ เอามืออุดจมูก ทำเหมือนผมเป็นถังขยะ
"เออบี เดี๋ยวเราจะกลับแล้ว จะให้เก้ากลับพร้อมเราเลยป่ะ" ผมหันไปถามคนที่กำลังสนุก ดูเหมือนบีจะยังอยากอยู่ต่อนะ นี่ก็เพิ่งจะแค่สามทุ่มนิดๆเอง มีเวลาอีกตั้งเยอะ
"ทำไมรีบกลับล่ะยี่ ไม่สนุกหรอ" บีถาม คงกลัวว่าผมจะไม่สนุก
"เปล่า แค่ง่วงๆอ่ะ เรากลับคนเดียวไม่เป็นไรหรอกมั้ง" ผมบอก
"เอางั้นหรอ งั้นเราฝากน้องหน่อยนะ กลับไปก่อนก็ดีเหมือนกัน บียังสนุกอยู่เลย" บีบอกผม ตบบ่าเด็กข้างๆให้ฟัง
"งื้อ บี เดี๋ยวเก้าค่อยกลับพร้อมบีก็ได้" เก้ามันคงกลัวว่าผมจะพามันไปทำมิดีมิร้าย
"กลัวไง?" ผมแกล้งล้อมัน ชอบเวลาที่มันอยากเอาชนะ อะไรก็ทำได้ทั้งนั้น
"เปล่า เรื่องไรต้องกลัว" มันเชิดหน้าบอกเสียงแหลม โกหกไม่เนียนเลยจริงๆ
"ถ้าไม่กลัวก็ไป เสียเวลา" ผมบอกก่อนจะดึงแขนมันให้ลุกขึ้น มันก็อิดออดอยู่สักพักจนผมต้องบอกลาคนในห้องทั้งหมดก่อนจะรีบพามันออกมา ไอ้เต๋อไอ้โอ้มันบ่นผม บอกว่าผมจะไปเคลมเด็กมัน ผมเลยตบหัวมันไปคนละที โทษฐานคิดอะไรอุบาทว์ๆ
"กลับคนเดียวไม่ได้หรือไง ทำไมต้องลากมาด้วย" หน้าแดงๆเหมือนจะเขิน แต่ปากก็บ่นผมอยู่นั่น
"ไม่ได้ อยากให้กลับก็กลับ มีปัญหาหรือไง" ผมจ้องมัน มันเขม็งใส่ผม ปากก็ยื่นอีกตามเคย
"เผด็จการ! ขี้เก๊กที่สุด!" มันมุบมิบอะไร
"ขึ้นรถ!" ผมบอกก่อนจะขึ้นที่นั่งคนขับ มันทำท่าฟึดฟัดอยู่นอกรถก่อนจะขึ้นตามมา มันเข้ามานั่งกอดอกบ่นอะไรก็ไม่รู้จนผมต้องแกล้งเอื้อมไปคาดเข็มขัดให้มัน เท่านั้นแหละถึงได้หยุด
"บ้านอยู่ไหน จะไปส่ง" ผมถาม ก่อนจะค่อยๆออกรถเพื่อไปตั้งหลักที่ถนนใหญ่
"ที่บ้านไม่มีใครอยู่" มันตอบ เหม่อออกไปนอกรถ
"ไปไหนกันหมด" ผมถาม พอมันพูดถึงครอบครัวดูมันเศร้าๆ
"เที่ยวเมืองนอก เก้าติดค่ายไง อดไปเลย" มันพูด เก้าหรอ น่ารักดีนะเวลาแทนตัวเองว่าเก้าเนี่ย สักพักเหมือนมันจะเพิ่งนึกได้ว่าพูดอะไรออกมา บ่นเป็นยุงแถมยังเอานิ้วขึ้นมากัดอีก เด็กเป็นบ้า
"ไปนอนห้องพี่ไหมล่ะ" ผมถามมัน ลอบมองปฏิกิริยาตอบกลับ มันหันขวับมาทันที ทำหน้าเหมือนโดนผีหลอกอย่างนั้นแหละ
"ทำไมต้องไปนอนห้องพี่ด้วย" มันกระพริบตาถาม ผมเลยส่งมือไปลูบหัวมันเล่น
"ไปหรือเปล่า มีเวลาให้คิดไม่มาก เพราะใกล้จะถึงคอนโดพี่แล้ว" ผมบอกขำๆ มันหันหน้าหนีผมอีกครั้งก่อนจะหันกลับมามอง ผมเลิกคิ้วถามประมาณว่าจะเอาไง
"พรุ่งนี้ไปส่งผมที่บ้านด้วย" มันกัดฟันบอก หึ ผมตอบรับก่อนจะขับเข้าคอนโดมา จอดรถได้ผมก็นำมันขึ้นมาที่ห้อง มันก็เดินตามผมมาต้อยๆ ชวนง่ายไปป่ะวะ
"พี่อาบน้ำก่อน เราเมสเสจไปบอกบีหน่อยไป" เข้ามาในห้องผมก็ให้มันนั่งตามสบาย ส่วนผมคว้าผ้าขนหนูก่อนจะเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้มันจัดการชีวิตไปก่อน
อาบน้ำเสร็จผมก็ออกมาเตรียมเสื้อผ้าให้เด็กที่นั่งทำตาปริบๆเหมือนกลัวผมจะขย้ำ พอมันเข้าห้องน้ำไปผมก็แต่งตัว ปกติผมไม่ใส่เสื้อนอน วันนี้ก็คงเหมือนกัน
"แปรงใหม่เห็นแล้วใช่ไหม" ผมเคาะถามมัน สงสัยมันจะตกใจนะ เสียงทำอะไรร่วงดังมากทีเดียว
ผมเดินกลับมาในห้องนอน เตรียมหมอนให้มันเพราะตั้งแต่ญ่าไม่อยู่ผมก็ใช้หมอนแค่ใบเดียวมาตลอด
"ผ้าตากไหนอ่ะ" เสียงดังมาจากด้านหลัง ผมหันมาหามัน ใส่ได้เกือบพอดีสินะ เสื้อนอนญ่าที่ไม่ได้เอาไป มันใส่ได้เกือบพอดี แต่เพราะตัวมันเล็กกว่าเลยหลวมนิดหน่อย
"เอามา" ผมเดินมาใกล้ๆแล้วคว้าผ้าขนหนูมา มันตกใจรีบหลีกทางให้ผม กลางคืนยังจะสระผมอีก เหมือนญ่าไม่มีผิด
ตากผ้าเสร็จผมเดินมานั่งบนเตียง ก่อนจะตบเรียกมันมานั่งใกล้ๆ
"นั่งดิ ยืนรอไร" ผมจับแขนมันให้นั่งลงตรงหว่างขาผม หยิบไดมาเปิดแล้วก็เป่าให้มัน มันตัวหอม หอมเหมือนญ่า เหมือนลม แต่เป็นความหอมแบบเด็กๆ
"อ๊ะ" มันสะดุ้งเมื่อผมส่งมืออีกข้างเข้าไปในเสื้อ ผมค่อยๆลูบหน้าท้องมัน เก้ามันตัวสั่นเหมือนคนไม่เคย ผมส่งมือไล้ขึ้นตามร่างกายขาวๆไม่หยุด พอเจอกับไตเล็กๆผมก็หยุดเล่นกับมันอยู่เนิ่นนาน นานพอที่คนตัวเล็กจะระทวยลงมาในอ้อมอกผมได้
"ผมแห้งแล้ว" ผมกระซิบเสียงพร่า ก่อนจะดึงมันเข้ามาใกล้อีกนิดจนบั้นท้ายมันชนกับน้องชายผม
"อ .. พี่ยี่" ผมไม่สนใจเสียงเรียก แต่จับมันพลิกกลับหันหน้ามาทางผม ให้มันคุกเข่าก่อนที่ผมจะเปลื้องเสื้อผ้ามันออกแล้วไล่จูบตามหน้าอกที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อ ผมเงยหน้าจ้องตามันก่อนจะส่งลิ้นเรียวแตะเข้าที่จุดอ่อนไหวบนหน้าอกนั้น ผมค่อยๆเลียไปที่ฐานสีชมพู ก่อนจะครอบครองจุกนมเล็กๆไว้ทั้งหมด
"อ๊ะ .. อื้อ .. อือออ" มันครางเสียงหวาน ใช้มือยันหัวไหล่ผม แต่พอผมลูบไล้สักพักมือมันก็เปลี่ยนมาคล้องคอผมไว้ทั้งสองข้าง
"รู้สึกยังไง?" ผมถอนปากก่อนจะจูบย้ำที่เม็ดอกอีกที
"แปลกๆ อืออ" มันตอบ เนื้อตัวมันขาวแต่พอโดนผมจัดการมันก็แดงจนน่าสงสาร มันน่ารัก เหมือนญ่า ที่ผมเลือกมันก็เพราะว่ามันเหมือนคนที่ผมคิดถึง แม้ว่าจะแทนกันไม่ได้ แต่ตอนนี้ผมแค่ต้องการใครสักคน คนที่พอจะทำให้ผมลืมคนๆนั้นได้
"อยากทำแบบนี้หรือเปล่า" ผมเอ่ยถาม เกลี่ยผมที่ลงมาปรกหน้าออก เผยสีหน้าเย้ายวนแฝงไปด้วยความไร้เดียงสา "ถ้าไม่อยากก็ไม่ทำ จบแค่นี้"
"เก้าไม่พร้อม" มันบอกผม ก่อนจะซุกเข้าหา "ไว้เก้าพร้อมก่อนได้ไหม"
"อืม เข้าใจแล้ว นอนเถอะ" ผมไม่ได้บังคับ ผมแค่ถูกใจมัน นิสัยพยศแต่ก็ว่าง่าย ที่ผมไม่บังคับอีกอย่างเป็นเพราะมันเป็นน้องเพื่อน ผมไม่อยากมีปัญหาตามมา
"พี่ยี่ชอบเก้าหรอ" มันล้มตัวลงนอนข้างๆ ผมเองก็ลงไปนอนกอดมันเหมือนกัน เอาจริงๆผมแค่ต้องการใครสักคน แต่จะให้บอกน้องเขาไปแบบนั้นคงไม่ได้
"อืม พี่ชอบเก้า แต่พี่ยังไม่รู้ว่าชอบขนาดไหน ถ้าเรารังเกียจไม่ต้องสนใจพี่ก็ได้" ผมบอก เก้ารีบซุกตัวเข้าหาผม ผมก็กอดมันไว้ ตัวนิ่มๆ กลิ่นหอมๆยิ่งทำให้ผมคิดถึงกอญ่าจนจะทนไม่ไหว
"เก้าก็ไม่รู้ แต่อยู่กับพี่ก็สบายใจดี" มันบอกก่อนจะเงยหน้ามาจูบปากผม เด็กๆยังไม่ประสีประสา ผมยึดคอมันไว้ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไป เก้ามันจิกเสื้อผมแน่น ลิ้นแข็งๆนั่นนิ่งรอให้ผมดูดอย่างได้ใจ กว่าบทเรียนจะจบมันก็หอบตัวโยน ผมค่อยๆผละปากออก ก่อนจะเอื้อมมือไปปิดไฟแล้วปล่อยให้มันซุกตัวเข้าหา ส่วนผมทำได้แค่โอบมันไว้หลวมๆ
..........
ผมกับมันเราตื่นกันราวๆสิบโมง ผมว่าจะสั่งข้าวขึ้นมาให้มันกินแต่คิดอีกทีผมออกไปทานข้างนอกทีเดียวจะดีกว่า เราอาบน้ำแต่งตัวกันจนเสร็จก็ออกมาจากห้อง กำลังปิดประตูได้ยินเสียงลิฟต์เปิดผมก็ไม่ได้สนใจ จนกระทั่งหางตาผมเห็นใครสักคนกำลังไขประตูห้องญ่าอยู่
"ค .. คุณ!" ผมหลุดทันทีที่เห็นหน้าคนที่กำลังไขห้องญ่า คนเดียวกับที่ช่วยทำแผลผมไว้ถึงสองครั้ง เจ้าของผับชื่อดังนั่นเอง
"อ้าวนาย มาอยู่นี่ได้ไงเนี่ย" เขาถามท่าทางตกใจเล็กน้อย ลมอยู่ในชุดไปเวท ผมยาวๆมีที่คาดผมสีดำคาดอยู่ หน้าหวานๆกำลังตกตะลึง ในมือมีกล่องอะไรพะรุงพะรัง อีกมือก็พยายามไขกุญแจอย่างยากเย็น
"นี่ห้องผม คุณมาเช่าห้องนี้อยู่หรอ" ผมถาม เข้าไปช่วยถือของให้ เขาจะได้เปิดประตูถนัด
"อื้อ พ่อหาให้น่ะ แต่ไม่ได้เช่านะ ซื้อเลย" เขาบอก ยักคิ้วให้ผม ก่อนจะรับกล่องกลับไป
"คนนี้หรอญ่า" เขามองเด็กข้างๆผมตั้งแต่หัวจรดเท้า
"ไม่ใช่ นี่น้องเพื่อน มานอนด้วยเฉยๆ" คำว่ามานอนด้วยเฉยๆคงทำให้คนตรงหน้าคิดไปไกล
"หรอ อืม อยู่ข้างห้องแบบนี้ ฝากตัวด้วยแล้วกันนะ" เขาบอกก่อนจะขอตัวเข้าห้อง ไป ผมเองก็รอจนเขาปิดประตูถึงได้เดินมาที่ลิฟต์ ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เจอกันอีก ในที่แบบนี้ ในห้องของญ่า
"ใครหรอพี่ สวยหวานมาก ไม่เหมือนผู้ชายเลย" เก้าถามผม
"เจ้าของร้านที่เราไปเมื่อคืน" ผมบอก มันทำตาโต ก่อนจะร้องโหออกมา
"ไม่น่าเชื่อเลยอ่ะ ยังไม่แก่เลย เป็นเจ้าของอะไรแลบนั้นแล้ว" มันว่า ผมก็เออออไปตามประสา พอถึงชั้นล่างผมก็เอารถขับออกไปรับมัน ก่อนจะขับออกไปหาร้านอาหารทาน ผมไม่ได้กะจะคบเก้ามันจริงจังหรอก เอาตรงๆก็แค่อยากมีคนให้ระบาย ดีกว่าไปหาเอาตามผับตามบาร์ ผมไม่เสี่ยงติดโรคหรอก
ทานข้าวกันเสร็จผมก็ไปส่งมันที่บ้าน ก่อนจะไปแวะซื้อของเข้าห้องเล็กน้อย พอเสร็จผมก็กลับห้อง ผมกลับมาถึงห้องก็ปาไปสี่โมงเย็น พอกลับมาถึงลมก็กำลังจะออกไปพอดี ผมเจอเขาที่หน้าลิฟต์
"จะไปทำงานหรอ" ผมถาม เขาพยักหน้า ตอนนี้เขาแต่งตัวดูดีแล้ว ไม่ได้สบายๆเหมือนเมื่อเช้า
"อื้อ ออกไปร้าน นายล่ะ ส่งเด็กเพิ่งเสร็จ?" เขาถามกลับสีหน้ากวนๆ
"อืม" ผมตอบ
"ถ้าให้ทาย กอญ่าคงไม่ต่างจากเด็กคนนี้สักเท่าไหร่ นายถึงพยายามหาคนมาแทนที่เขาได้แบบนี้" เขาพูด แล้วมันก็จริงอย่างที่เขาว่า ผมแค่พยายามจะหาคนที่คล้ายๆญ่ามาเป็นตัวแทน
"อืม" ผมได้แต่ตอบสั้นๆ เพราะไม่รู้จะพูดไปทำไม
"ฉันไปละ โชคดี อ้อ แต่นายยิ่งทำแบบนี้ แทนที่จะลืมได้ มันกลับเป็นการตอกย้ำว่านายคิดถึงเขามากเท่าไหร่ ลองกลับไปคิดดูนะ" เขาพูดกับผมก่อนจะลงลิฟต์ไป
ผมยืนรอจนลิฟต์ปิดก่อนจะเดินกลับเข้าห้อง เก็บของเข้าที่ก่อนจะล้มตัวลงนอนยาวหลับตาพลางเอามือก่ายหน้าผากอย่างครุ่นคิด
จริงอย่างที่เขาบอก ผมพยายามจะลืมกอญ่าด้วยคนใหม่ที่เหมือนกอญ่า แล้วแบบนี้ผมจะลืมเขาได้จริงๆน่ะหรอ ผมแม่ง เมื่อไหร่ถึงจะเริ่มต้นชีวิตรักกับคนใหม่ได้สักทีวะ มัวแต่อ่อนแออยู่แบบนี้ ผมคงเป็นแค่คนที่จมอยู่กับอดีตที่ไม่มีวันหวนกลับ
TBC.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
