7
สองสามอาทิตย์ที่ผ่านมาผมอยู่กับลมตลอด ไอ้พี่ต้นมันยังไม่ยอมเลิกยุ่งกับลมสักที ผมเองก็เลยต้องเป็นไม้กันหมาให้ทุกทีที่ลมรำคาญ บางทีลมไปทำงานที่ผับ มันก็ไปนั่งเฝ้า จะไปไหนมันก็คอยตามไปด้วย ทำตัวเหมือนคนไม่มีงานมีการทำอย่างนั้นแหละ ขนาดผมเองผมยังเบื่อขี้หน้าแล้วนับประสาอะไรกับลม รายนั้นถ้าด่าได้ก็คงด่าไปแล้ว แต่ผมเข้าใจลมนะ คนเคยรัก อีกอย่างคนชื่อต้นทำให้ลมเจ็บมาก่อน จะให้อภัยกันง่ายๆคงไม่ได้
"วันนี้ไปเที่ยวทะเลกัน ค้างหนึ่งคืนกลับ พี่ต้นจะมาขอนอนด้วย เบื่อ" ลมเอ่ย นอนดูโทรทัศน์อยู่ในห้องผม เราก็เหมือนเพื่อนกัน แต่อาจจะเป็นเพื่อนที่บางทีก็ช่วยกันในเรื่องอย่างว่าบ้าง เป็นเพื่อนเกินเพื่อน เพราะต่างคนก็ต่างชอบคนละแนว ผมชอบคนตัวเล็ก ส่วนเขาก็คงหนีไม่พ้นคนแบบผม
"นี่คือชวนใช่ไหม" ผมเดินมาดึงจุกเล็กๆเล่น ลมอื้ออึงหน้าบึ้ง รีบจับผมเข้าที่เดิม
"บังคับได้ไหมล่ะ ไปเถอะะะ เบื่ออะ เบื่อจริงๆนะ" ลมทำหน้าอ้อน ส่วนผมก็เดินมานั่งที่ปลายเท้าเขา เขาเองก็รีบยกขาพาดมาที่ตัก
"ไปกันสองคน?"
"อือ" เขานอนพยักหน้าตอบ กางเกาขาสั้นร่นขึ้นจนแทบจะเห็นอะไรต่อมิอะไรแล้ว ลมขาขาวเนียนไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน
"มองอะไร! ลามก!" เขาคงสังเกตเห็น ฟาดมาที่หน้าท้องผมอย่างแรง
"นี่! เจ็บนะ" ผมรีบคว้ามือเขา "ไปก็ได้ แต่ลมเลี้ยงนะ"
"เอออออออออออ พ่อคุณ รวยเหมือนกัน แต่ให้ลมเลี้ยงตลอด" ลมบ่นงุบงิบ ชันเข่าขึ้นเอียงมาทางอกผม
"หึหึ" ผมปัดจมูกไปที่เข่าเนียนเบาๆ "ก็ลมทำงานแล้ว แต่ยี่ยังเรียนอยู่ อีกอย่างลมเป็นคนชวนยี่นะ"
"ครับๆ ลมรู้แล้วล่ะ" เขายิ้มทำหน้าย่น "เออ ว่าแต่น้องที่ชื่อเก้า เก๋าอะไรนั่น ยี่ชอบน้องเขาหรือเปล่า"
จู่ๆเขาก็ถามเรื่องเก้า
"ก็ชอบนะ" ผมตอบตามความจริง "แต่น้องเด็กไป เอาจริงๆยี่ชอบคนแก่กว่า"
"แก่กว่าแบบกอญ่าน่ะเหรอ"
อยากจับคนตรงหน้ามาตีก้นแรงๆ ทำไมต้องพูดชื่อพี่ชายผมชัดขนาดนั้นด้วย
"อืม แบบนั้นแหละ" พอได้ยินชื่อนี้ผมก็เหมือนคนหมดแรง อุตส่าห์คิดว่าตัวเองเริ่มจะทำใจได้แล้ว แต่มันไม่จริงเลยสักนิด ผมไม่มีวันทำใจได้หรอก ผมรักเขา
"ถ้าอย่างนั้นลมก็มีสิทธิ์ใช่ปะ" ลมทำตาเจ้าชู้ใส่ ผมรู้ว่าเขาแกล้ง
ผมเลยแกล้งเขากลับบ้าง "พี่ต้นไง เมื่อคืนก็นอนด้วยกันนี่ ถึงไหนต่อไหนล่ะ"
"ไอ้บ้ายี่!" เขาลุกขึ้นมาฟาดหลังผมดังมาก เจ็บจริงๆ "เฮ้อ เขาก็ขอแหละ แต่นี่ไม่ให้ มากสุดก็ใช้มือ เขาก็งอแง ลมถึงได้เบื่อนี่ไง ไม่อยากอยู่ห้อง ไปทำงานเขาก็ตาม โคตรลำบาก"
เขาบ่นถอนหายใจพลางซบหน้าลงบนอกผม
ผมเห็นใจลมนะ คนที่โดนทำ ถูกกระทำมาเยอะ จะให้กลับมายอมรับกันเพียงแค่เขามาขอโทษมันง่ายเกินไป แต่บางทีจะปฏิเสธก็ยาก เพราะไอ้คนคนนั้นมันยังทำเป็นไม่รู้สึกรู้สา ตามตื๊อลมอยู่ได้ เห็นแล้วผมก็อยากให้ลมเด็ดขาดไปซะ จะได้สิ้นเรื่องสักที เป็นอยู่แบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากให้โอกาสเขา
..........
เราเตรียมตัวออกเดินทางกันตั้งแต่ช่วงบ่ายครับ ไม่ได้เตรียมอะไรมากมายหรอก มีแค่กระเป๋าใส่ของใบเล็กๆคนละใบ กระเป๋าเงินกับโทรศัพท์พกติดตัวกันคนละเครื่อง ผมโทรไปหาไอ้โอ้ไอ้เต๋อ บอกมันว่าจะไปเที่ยวพัทยาหนึ่งคืน มันก็รีบถามว่าไปกับใคร พอผมบอกไปกับลมมันก็ส่งเสียงหึ มันเคยพนันกับผมครับว่าสักวันผมกับลมจะต้องได้กันเอง อันที่จริงผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก แค่รู้สึกว่าอยู่กับเขาสบายใจ อยู่ด้วยแล้วเหมือนมีเพื่อนคุย จะให้ระบุสถานะเกินคำว่าเพื่อนตอนนี้คงยังไม่ใช่ แต่ต่อไปผมเองก็ไม่ทราบ
ระหว่างทางที่ผมขับรถไปพัทยา ลมที่นั่งอยู่ข้างๆเขาก็เปิดเพลงสากลแบบเมทัลมันส์ๆ เปิดดังมากพลางร้องไปเต้นไปโยกไปไม่มีเหน็ดเหนื่อย ผมเชื่อแล้วว่าเขายังไม่แก่ อายุไม่ใช่ปัญหาเลยจริงๆ
วันนี้ลมใส่เสื้อยืดบางๆสีขาวซีด กางเกงเดฟขาดๆสีดำแนบเนื้อแบบที่เขาชอบ ส่วนผมใส่เดฟดำกับเสื้อกล้ามสีขาว เหมือนใส่เป็นคู่ แต่เปล่าหรอกครับ แค่รสนิยมการแต่งตัวของเราน่ะคล้ายกันมาก มากจนบางทีนัดกันไปเที่ยว บางคนก็นึกว่าเราเป็นแฟนกัน แล้วแต่งตัวกันมาเป็นธีมคู่
"นอนด้วยกัน นายโอเคนะ?" ลมเกาะหน้าเคาน์เตอร์เช็คอินพลางยักคิ้วถาม
"โอเค" ผมตอบรับ ก็นอนด้วยกันออกจะบ่อย ไม่เห็นต้องถามเลยว่าโอเคไหม
เราเอากระเป๋าเข้ามาเก็บ ลมกระโดดขึ้นเตียงกว้าง ห้องที่เราอยู่ติดชายหาดบางแสนเลยครับ เปิดผ้าม่านออกก็เห็นเป็นหาดกว้างเลย สี่โมงเย็นแบบนี้แดดยังจ้าอยู่ ผมรู้ลมไม่ออกไปหรอก ลมกลัวดำ
"อยากกินอาหารทะเล อยากเดินเล่นบนชายหาด อยากดื่มบาคาดี้เบาๆ โยกไปกับเพลง" ลมจับโทรศัพท์ขึ้นมาดู นอนบิดไปบิดมา เขาคงอยากมามากจริงๆ
"กลับไปผับสิ" ผมกวนเขา เขาเลยปาหมอนใส่ แต่เลยไปตกอยู่หน้าห้องน้ำ
"กลับไปให้โง่" ลมบ่นปากเชิด "นี่พี่ต้นส่งข้อความมา บ่นที่ลมไม่รับโทรศัพท์ เบื่อว่ะยี่ เบื่อมากกกก"
เขาตีหมอนไปบนเตียง บ่นๆๆ เหมือนคนที่เบื่ออะไรสักอย่างมากๆ
"เขาว่าไงล่ะ" ผมแสร้งถาม ล้างหน้าเสร็จ เดินออกมาเจอแอร์เย็นๆแล้วสดชื่น
"จะอ่านให้ฟัง แฮ่ม 'ลมครับ จะไปไหนทำไมไม่บอกพี่ก่อน แล้วโทรศัพท์ทำไมไม่รับ พี่คิดถึงลมมากนะ คืนนี้จะนอนรออยู่ในห้องนะครับ เห็นแล้วโทรกลับหาพี่ด้วยนะ' โอยยยย เลี่ยนจะแย่"
เขาอ่านข้อความด้วยสีหน้าสะอิดสะเอียนก่อนจะปาโทรศัพท์ทิ้งบนเบาะแล้วล้มตัวลงแผ่กว้าง
"คืนนี้จะนอนรอในห้องด้วยว่ะ" ผมขำ ขำจริงๆ ผู้ชายบ้าอะไรวะ โคตรเลี่ยน โคตรน่ารำคาญ ขี้ตอแยแบบไม่น่าให้อภัย
"ลมเบื่ออะ ไม่มีอะไรทำให้ลมเบื่อได้เท่านี้" เขาทำหน้าซังกะตาย "คืนนั้นลวนลามลมเว่ย แล้วมีอารมณ์เอง พอไม่ให้ก็งอน สุดท้ายต้องใช้มือช่วย คือเคยทำให้นะ แต่พอมาตอนนี้รู้สึกรังเกียจ พูดตรงๆ"
ลมบอก ผมจำได้ว่าเขายังเวอร์จิ้น หลุดรอดมาได้อย่างไร หรือเหตุผลนี้จึงทำให้คนชื่อต้นมันผละไปหาอีกคนในตอนนั้น เพราะลมไม่ให้
"คราวหลังมันมานอนด้วย ก็ย้ายมานอนกับยี่ดิ" ผมชวน เรานอนด้วยกันประจำอยู่แล้ว มาได้ตลอด เพราะห้องก็ติดกัน เปิดถึงกันได้สบายอีกต่างหาก
"อืม คราวหน้าไม่ทนละ" เขาพลิกตัวกอดหมอน เสื้อผ้าก็เลิกขึ้นจนเห็นหลังขาวๆ
"แล้วลมไม่อยากเหรอไง" ผมลองถามดู พูดกันตรงๆคือผมไม่ค่อยแคร์เรื่องแบบนี้ ถ้านอนด้วยกันแล้วอยาก สองคนต่างยินยอม ผมก็ไม่ทน
"อยากสิ .. อยากมากด้วย" เขาเอ่ยอู้อี้ ผมเดาว่าอีกนิดก็คงหลับ "แต่ไม่อยากใช้ของร่วมกับคนอื่น ขยะแขยง"
นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนที่คนตัวเล็กจะหลับไปแล้วจริงๆ
ผ่านไปราวๆชั่วโมง
ผมนั่งแชทกับเพื่อนไปเรื่อยๆ กะว่าจะหาอะไรทำระหว่างรอเขาตื่น แต่เผอิญ ฟีดหน้าเฟซตอนที่ผมรีเฟรชมันอีกรอบดันปรากฎภาพที่มีพี่ชายผมอยู่ในนั้น มันน่าจะโดนแท็กมาจากเพื่อนร่วมงาน บนรูปนั้นเขียนว่า 'เตรียมพร้อมปาร์ตี้' เขียนแค่นั้นไม่ได้อธิบายยืดยาว ส่วนในรูปพี่ชายผมยิ้มหวานจนตาเป็นสระอิ เขาน่ารักเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ใส่ชุดเครื่องแบบพนักงานโรงแรมชูสองนิ้วเป็นเพื่อนพี่ผู้หญิงหลายๆคนในรูปนั้น
ผมลองไล่ดูคอมเมนต์ก็พบว่ารูปนี้ลงมาได้ชั่วโมงกว่าแล้ว ก็น่าจะลงตอนประมาณห้าโมงเพราะตอนนี้หกโมงกว่าๆ คอมเมนต์ใต้ภาพก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษมากมาย ผมเกือบจะกดออกแล้ว แต่เผอิญมีคนมาเม้นใหม่ แล้วแท็กชื่อกอญ่าไปเข้าด้วย
'คนโปรดของบอสยิ้มละลายมาก @sarin'
คนโปรดของบอสเหรอ
ผมขมวดคิ้ว มือก็รีบไล่เข้าเฟซเขาทันที จากที่เคยดูแค่ผ่านๆแล้วกดถูกใจเพราะอยากรีบๆตัดใจให้ขาด แต่ตอนนี้ผมอยากไล่อ่านให้หมด บอสคือใคร ผู้หญิงหรือผู้ชาย แล้วทำไมจะต้องเม้นว่าเป็นคนโปรดด้วย
ผมลองไล่ดูตั้งแต่รูปแรกที่ญ่าลงตอนไปถึงที่ฝึกงาน ไล่ดูมาเรื่อยๆยังไม่มีอะไรผิดปกติ จนมาถึงประมาณเดือนที่แล้ว ที่เริ่มมีคนแซว ไม่ว่าจะรูปที่ลงเองหรือถูกแท็ก ทุกคนจะเมนต์ว่า คนโปรดของบอส ไม่ก็แซวเรื่องแนวนี้ตลอด
ติ๊ง
เสียงแจ้งเตือน
ผมรีบกดเข้าไปดู ยี่มาตอบเมนต์ครับ
'ใช่ที่ไหนครับ บอสก็ส่วนบอสสิ'
ไม่นานพี่คนเดิมก็มาตอบ
'เหรอคะคนน่ารัก แล้วถ้าบอสเขาไม่อยากเป็นแค่บอสล่ะคะ'
'ฟินอ่ะ'
ยังมีคนมาต่ออยู่ ผมคันไม้คันมือมาก อยากถามว่าบอสแม่งเป็นใครวะ
ไอ้เหี้ยบอสคือใครวะญ่าาาา!!!
.........
"อื้ออ .. เป็นอะไร" ลมขยับตัวเล็กน้อย มือเล็กลูบปลายนิ้วผมที่กอดเขาแน่น
ผมเจ็บ ผมไม่อยากรับรู้อะไร ผมเหงา ผมไม่เห็นว่าเขาจะทุกข์ร้อนอะไรแบบผมเลย มีผมคนเดียวที่เจ็บ มีผมคนเดียวที่บ้า
"มีอะไรหรือเปล่า" เขาลูบมือผมอยู่แบบนั้นคล้ายปลอบ ผมกอดเขาแน่นจากด้านหลัง หน้าซบซอกคอหอม พลางสะอื้น ผมร้องไห้ ใช่ ผมมันคนอ่อนแอ อ่อนแอจนยังรังเกียจตัวเองเลย
"อย่าคิดมากเลยยี่ เรามาเที่ยว ก็ปลดปล่อยให้เต็มที่" เขาประสานมือเล็กกับมือผม
"ญ่าไม่เห็นเจ็บแบบยี่บ้างเลยลม ทำไมต้องเป็นยี่ที่เจ็บอยู่คนเดียว" ผมร้องไห้ กอดเขาไว้อย่างดึงรั้ง ตอนนี้ผมไม่มีใคร ถ้าเขาหนีผมไปอีกคนผมคงไม่เหลืออะไรอีกแล้ว
"ยี่ต้องเข้มแข็ง ที่ยี่มองญ่าว่าไม่เจ็บ ยี่รู้ได้ไง เขาอาจจะเจ็บอยู่ข้างใน แต่ก็แสร้งแสดงออกมาเหมือนว่าไม่เป็นอะไรก็ได้" ลมปลอบผม "เรื่องของยี่กับญ่ามันผิดตั้งแต่เป็นพี่น้องกันแล้ว ที่ญ่าทำมันคือการตัดปัญหาไม่ให้บานปลายนะ"
ผมหลับตาลงด้วยใจที่อ่อนล้า
"อย่าเครียดดิ เราอยู่นี่แค่คืนเดียวนะ กลับกรุงเทพฯแบบเครียดๆเป็นบ้าตายพอดี" ลมเขาจะไม่ปลอบแบบคนอื่นๆ คำพูดเขาดูไม่ห่วง ห้วนๆ แต่ก็ทำให้ผมสบายใจได้ตลอด
"อืม เดี๋ยวไปข้างนอกกันเถอะ" ผมพยักหน้ายอมลุกออกไปล้างหน้าล้างตา
..........
เราออกมาทานอาหารทะเลใกล้ๆทะเลหาดจอมเทียน ผมเล็งเจ็ตสกีไว้แล้ว ทานเสร็จต้องได้เล่น เราทานไปคุยเรื่องอะไรไปเรื่อยเปื่อย ลมเขาแก่กว่าผมเกือบสิบปี แต่ก็ไม่เคยคิดจะข่มหรือสั่งสอนผมเลย บางเรื่องเขาเห็นผมทำผิดเขาก็แค่คอยบอก ไม่อยากให้ผมผิดไปมากกว่านี้ เราคุยกันง่าย อะไรก็ได้ ไม่ต้องซีเรียส ผมไม่เคยเรียกเขาว่าพี่ เขาเองก็ไม่เรียกผมว่าน้อง บางทีผมว่าความสัมพันธ์แบบนี้มันก็ดูยั่งยืนกว่า
พอทานเสร็จผมก็ถามเขาว่าจะเล่นไหม เขาตอบว่าไม่เล่นผมเลยลงไปคนเดียว ส่วนลมเขานั่งรออยู่บนหาด ตอนนี้ทุ่มกว่าๆ มันมืดพอควรแต่ก็ยังมองเห็นเส้นทางทะเลอยู่ ผมขี่วนอยู่หลายรอบ มองเขาจากในทะเล เหมือนเขาจะกำลังถ่ายเซลฟี่อะไรของเขาอยู่ ผมเลยลองขี่ไปถามเขาว่าอยากจะซ้อนไหม คำตอบคือ ลองดูก็ได้
"สนุกว่ะ ยี่ขี่เก่งนะ" เขาเกาะเอวผมแน่น ผมเองบิดเต็มสปีดครับ ชอบมาก เหมือนเวลาเหยียบคันเร่งในสนามนั่นแหละ
"อารมณ์ดีขึ้นแล้วสิท่า" เขาเอ่ยเมื่อเห็นผมหัวเราะ ขี่เล่นไปทั่วอย่างมีความสุข
"ก็ดีกว่าเมื่อครู่" ผมตอบ "ลองขี่ดูไหม ไม่ยาก"
ผมลองชวน ดับเครื่องจอดนิ่งก่อนจะสลับไปนั่งซ้อนหลัง
"ทำไงอะ" เขาเก้ๆกังๆคงกลัว
"บิดเลย แบบมอเตอร์ไซค์อะ" ผมบอก จับมือเขาให้ลองบิดดู
ไม่นานเขาก็เป็นครับ ขี่ไปขี่มา แซงคันโน้นคันนี้ไปเรื่อย กางเกงขาสั้นผ้าร่มสีขาวของเขาเปียกปอนไปหมด แถมเลิกขึ้นมาอยู่ตรงโคนขาอีกต่างหาก ผมนี่อยากจะนั่งให้ห่างๆสะโพกเขาเหมือนกันนะ แต่ถ้าถอยอีกได้ตกแน่ๆ
"โอ๊ย" พูดไม่ทันขาดคำ เขาใส่เต็มแรงจนผมลื่นไปซ้อนท้าย เรียกได้ว่าส่วนนั้นชนก้นนิ่มจังๆ
"สนุก" เขาไม่ได้รู้สึกรู้สายังคงบิดต่อ ผมเลื่อนตัวออกมา แต่สักพักก็ลื่นไถลไปข้างหน้าอีก เป็นอยู่แบบนี้อยู่สิบกว่ารอบ ถ้าผมคิดตะเลิดไปมากกว่านี้คงสำเร็จลุล่วงบรรลุโสดาบันแน่ๆ นี่ก็แข็งจนเด่นชัดแล้ว
"พอยัง" ขี่ไปอีกแปปผมก็เริ่มไม่ไหว ถ้ายังเป็นอยู่แบบนี้ผมได้แตกใส่กางเกงแน่ๆ
"ก็ได้ ยี่ขี่นะ" เขาเขยิบไปด้านหน้าอีกนิด เคยเห็นเด็กแว้นที่มีสาวๆนั่งหน้าแล้วเราเป็นคนขี่ไหมครับ นั่นแหละ ท่านั้นเลย
กว่าผมจะขี่เจ็ตมาถึงฝั่งได้ เล่นเอาใจเต้นวูบวาบเหมือนจะเป็นลมเลยครับ ลมกลิ่นตัวหอม ผมเคยบอกแล้ว ผมยาวละคอเวลาโต้ลมยิ่งทำให้เขาดูดี เสื้อสีขาวเปียกชุ่มกับกางเกงผ้าร่มขาสั้นสีขาวพอเปียกน้ำยิ่งเซ็กซี่ไปกันใหญ่
"สนุกดี ปกติขับแต่รถ ได้มาทำอะไรแบบนี้บ้างก็ดีอะ" เขาเดินไปคุยไป ดูเขาจะอารมณ์ดีเอามากๆ
"ไว้คราวหลังก็มาเล่นอีกดิ" ผมบอก
"พามาอีกได้ไหมล่ะ" เขาเลิกคิ้วถาม ผมพยักหน้า "ได้สิ ถ้าต่างคนยังไม่มีแฟนอะนะ"
"ทำไม? ถ้ามีแฟนแล้วมาไม่ได้?" ลมถามกลับกวนๆ
"อืม มีแฟนก็ต้องอยู่กับแฟน ไปไหนกับแฟน หรือลมไม่เป็น" ผมกวนกลับบ้าง
"เห้อ เบื่อๆๆๆๆ ไม่พูดแล้ว" เขาส่ายหน้ารัวก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องไป
ผมเดินตามเข้ามา ลมเข้าไปอาบน้ำ ผมเลยเปลี่ยนมาใส่ผ้าขนหนูตัวเดียวนอนดูโทรทัศน์รอ รอไม่นานเขาก็ออกมา ลมใส่เสื้อกล้ามสีขาวบางๆ บางจริงๆ บางจนเห็นจุกนมสีชมพูเลย กับกางเกงขาสั้นแนบเนื้อ โชคดีที่ยังเป็นสีดำ
"ออกไปซื้อบาคาดี้ก่อน ยี่เอาอะไร" เขาหยิบเงินในกระเป๋าตังค์ เตรียมจะออกไปข้างนอกด้วยสภาพนี้?
"ใส่กางเกงดีๆกว่านี้ก่อนถึงจะให้ไป" ผมเอ่ย ใส่แบบนั้นมันน่ากลัวมากนะครับ โจรข่มขืนเดี๋ยวนี้มีรูหน่อยก็เอาหมดแล้ว
"ทำไมอะ" ลมหันไปมา "มันโป๊มากเหรอ"
ยัง .. ยังไม่รู้ตัวอีก
"อย่ามาซึน เปลี่ยนก่อน ไม่งั้นก็รอ เดี๋ยวอาบน้ำแปปเดียว จะไปด้วย" ผมบอกก่อนจะเดินไปอาบน้ำ สักพักได้ยินเสียงคุยโทรศัพท์กับพี่เดย์ที่ร้านก็โล่งใจว่าไม่ได้ไปคนเดียว
พออาบน้ำเสร็จ ผมก็พาเขาไปหาซื้ออะไรมาทานครับ มีทั้งของมึนเมาอย่างละสิบขวด ขนมนมเนย พอได้ของครบเราก็มาเปิดปาร์ตี้กันในห้อง เปิดเพลงจากโทรศัพท์นี้แหละ แต่ต่อกับลำโพงที่พกมาด้วย ผมดื่มเบียร์ครับ ส่วนลมขอแค่บาคาดี้อ่อนๆ
เรานั่งคุยกันเรื่องความรัก แบ่งปันโมเมนต์ต่างๆในอดีต แล้วก็ทำให้รู้สึกว่าเราสองคนเจอกันมาคนละแบบเลย ลมเจอในเรื่องหักหลัง ส่วนผมจู่ๆก็มาโดนทิ้งอย่างไร้ความหมาย ผิดกันตรงที่ ญ่าไปแล้วไปลับ แต่คนชื่นต้นยังจะตามรังควานกันอยู่ได้
พูดกันไม่ทันขาดคำ ไอ้พี่ต้นอะไรนั่นก็โทรมา
มันถามลมว่าอยู่ไหน อยู่กับใคร พอลมบิกความจริงไปมันก็ไม่เชื่อ
"ยืมตัวถ่ายรูปหน่อย" ลมลุกมานั่งตักผม เอามือข้างนึงเกี่ยวคอ เสื้อผ้าหลุดลุ่ยเล็กน้อย ก่อนจะกดถ่าย ผมมองรูปที่ได้แล้ว เหมือนคนเพิ่งได้กันเสร็จเลยครับ ลมเอ็กซ์แตกมาก
"หึ" ลมหัวเราะ ยังไม่ยอมลุกจากตักผม "มีหน้ามาหวง มีสิทธิ์อะไรวะ"
เขาบ่นงุบงิบ สงสัยจะเรื่องคนในข้อความ เขาส่งรูปที่ถ่ายกับผมไปให้พี่ต้นนั่นดู สงสัยจะของขึ้น
"ก็เขาหวงของเขาเนอะ" ผมกระดกเบียร์จนหมด ก่อนจะเอื้อมไปเปิดขวดใหม่
"เขายังไม่เคยได้อะไรจากลมด้วยซ้ำ ไม่ว่าจะร่างกาย หรือหัวใจ ลมเกลียด เกลียดขี้หน้า" ลมบ่นซบมาที่อกผม อีกมือกระดกน้ำสีแดงสดจนหมดขวด
"นี่ เมาแล้วใช่ไหม" ผมกระซิบที่ข้างหู กลิ่นกายหอมอ่อนๆตีจมูกเบาๆ ลมเหยียดขา ดึงมือผมให้ไปกอดเอวคอดของตัวเอง
"ยัง" เขาส่ายหัว "ไม่เมาหรอก"
"ไม่เมาอะไร หน้าแดงแป๊ดเลย" ผมเขี่ยแก้มนิ่มเล่น เขาหลบหน้าให้พ้นมือผม แต่ก็ไม่รอด
"อย่าแกล้ง อืออ ไม่เมา เพิ่งดื่มไปห้าขวดเอง" ก็นั่นแหละ ตั้งห้าขวดแล้วนะ
จากนั้นผมก็ปล่อยให้เขาดื่มอยู่บนตักไปเรื่อยๆ จนเวลาล่วงเลยมา นาฬิกาเดินมาถึงเลขสิบ ผมดื่มหมดไปแล้วสิบขวด เริ่มมึนแล้วเหมือนกัน ส่วนลมเองเริ่มพูดจาไม่รู้เรื่องตั้งแต่ขวดที่แปด จากนั้นเขาก็ยังดื่มจนหมดขวดที่สิบ พื้นห้องนี่มีแต่ขวดเบียร์ขวดบาคาดี้ครับ
ตอนแรกผมว่าจะพาเขาเข้านอนเลย แต่อยู่ดีๆลมก็ลุกขึ้นเต้น เต้นแบบมั่วซั่ว เต้นไปเรื่อยๆเท้าก็เตะขวดจนล้มระเนระนาดไปหมด แต่ผมเองก็ไม่อยากห้าม อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ ตอนนี้ผมก็อยากจะนอนแล้วเหมือนกัน
"เต้นด้วยกันสิ ยี่~" เขาคว้ามือผม พยายามจะดึงผมให้ลุกไปเต้นด้วยกัน
"หึ ไม่เอา" ผมส่ายหน้า เอามือก่ายหน้าผาก ง่วงแล้ว
"ลุกมาาาา อื้อออ" ออกแรงอย่างไรผมก็ไม่ลุก เขาก็เลยยอมแพ้ล้มลงมานอนบนตัวผม ทั้งตัว ลมใช้นิ้วมือเขี่ยวนรอบหน้าอกผมเบาๆ ส่วนผมเองก็ลูบหัวเขาอย่างเบาๆเช่นกัน
"เวลายี่กับญ่ามีอะไรกัน มันรู้สึกยังไงเหรอ" ลมถามเสียงอ่อน เขาดูอ้อนด้วยเล็กน้อย
"ก็รู้สึกดี .. เวลาได้กอดคนที่รัก .. เป็นใครก็ต้องรู้สึกดีกันทั้งนั้นแหละ" ผมเอ่ยความจริง
"มีความสุขไหม" ลมถาม
"อื้ม มีความสุขมากเลยล่ะ" ผมตอบ พลางนึกถึงช่วงเวลาดีๆของผมกับกอญ่า
"ดีจัง ลมไม่เคยมีความรู้สึกแบบนั้นเลย ตั้งแต่เกิดมา" ลมซบหน้าลงกับอกผม เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงติดเศร้า
"เดี๋ยวลมก็เจอคนที่ลมคิดว่าใช่เองแหละ อย่าคิดมากเลย" ผมดึงเขาให้หน้ามาซบที่อกผม ลูบหลังเขาไปด้วยอย่างเป็นห่วง
"นั่นสินะ" เขาใช้ริมฝีปากแตะซอกคอผม "เดี๋ยวก็คงจะเจอเอง"
Rrrrrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ร้องแผดก้องอยู่ข้างหู ผมควานหยิบมาดูแล้วเห็นว่าเป็นคนที่ลมคงไม่อยากรับ
"ดูสิ จะเที่ยงคืนอยู่แล้ว" ลมถอนหายใจแรงมาก "โทรมาอยู่ได้"
"รับไหม" ผมถาม
ลมส่ายหน้า "ไม่ต้องอะ รำคาญ"
ผมปล่อยให้มันดังอยู่แบบนั้นก่อนสายจะตัดไป กำลังคิดอยู่ว่าถ้าโทรมาอีกครั้งจะแกล้งแม่ง
แล้วมันก็โทรมาจริงๆ
"ครางหน่อย ครางหวานๆ" ผมกระซิบข้างหู เจ้าตัวทำหน้างงๆ มองผมอย่างไม่เข้าใจ
"ลมครับ .. ครางอีก .. ดังๆ" ผมกดรับสายก่อนจะพูดเสียงกระเส่าแทรกเข้าสายไป เอาให้มันอกแตกตายไปเลยแม่ง
"อ่าส์ .. อ๊ะ ..อ๊ะ .. ยี่จ๋า .. ลมไม่ไหวแล้ว"
"อะ .. อื้อ .. อีกนิดนะคนดี"
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาาาาาา"
ลมให้ความร่วมมืออย่างดี เขาครางสยิวให้ปลายสายได้ยินชัดๆ ผมเองก็กระซิบเสียงกระเส่าแกล้ง สักพักไอ้คนชื่อต้นมันก็ตัดสายไปครับ สงสัยจะอึ้งมาก
"ครางหวานดีจัง" พอแกล้งทางนู้นเสร็จก็หันมาแกล้งทางนี่ต่อ
"บ้า!" เขาทุบอกผม "ไม่เคยครางอะไรแบบนี้เลยนะเนี่ย"
ลมเขินเอามือเท้าคางมองหน้าผมแก้มแดงซ่าน
"ใช่เหรอ คราวที่แล้วลมยิ่งว่านี้อีกนะ ยี่จำได้" ผมหยอก โดนมาอีกป้าบนึงครับ เจ็บไม่แพ้ดอกแรก
"ก็ .. ก็นั่นมันอารมณ์พาไป แถมเมาด้วย ใครจะไปรู้ตัวล่ะ" ลมค่อยๆพลิกตัวลงนอนข้างๆ
"แสดงว่ายี่เก่งนะ ทำให้ลมของขึ้นได้" ผมยังแกล้งเขยิบซ้อนหลัง ลูบหน้าท้องคนตัวเล็กเบาๆ
"ยี่! เดี๋ยวก็ได้ขึ้นจริงหรอก" เขาหันมาหา กลายเป็นว่าเราสองคนกำลังจ้องตากันและ กัน ปลายจมูกของเราห่างกันไม่ถึงสองนิ้ว ได้กลิ่นตัวหอมๆผสมกลิ่นบาคาดี้จากลมหายใจ
"แล้วอยากหรือเปล่าล่ะ" ผมลูบเอวคอดเบาๆไล้ขึ้นลงอย่างวาบหวิว
"อยากแล้วไง เราจะเอากันทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกันเนี่ยนะ" ลมยื่นมือมาลูบแก้มผม เราต่างคนต่างรู้ดีว่าหากเราเกินคำว่าเพื่อนไปแล้ว อะไรๆมันก็จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป เราจะเข้าหน้ากันไม่ติด ต้องมีสักคนที่จะต้องเจ็บ
"ล้อเล่น" ผมยื่นมือไปบีบจมูกเล็ก "ลมไม่ใช่สเป็คยี่หรอก"
ผมเอ่ยติดขำ ให้บรรยากาศไม่ตึงเครียดมากไปกว่านี้
"ยี่ก็ไม่ใช่สเป็คลมเหมือนกันแหละ เชอะ" ลมทำหน้าเชิดใส่จนผมหลุดหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น
คืนนั้นเรานอนกอดกันเหมือนทุกวันที่เคยกอด ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้นเพราะต่างคนต่างไม่มีอารมณ์
เรากลับมาถึงกรุงเทพฯตอนบ่ายของอีกวัน มาถึงเราก็ต่างคนต่างแยกย้ายเข้าห้อง พี่ต้นอะไรนั่นกลับไปแล้ว ลมบอกว่าน่าจะเป็นผลมาจากเรื่องเมื่อคืน ช่วงนี้พี่ต้นน่าจะเลิกยุ่งกับลมสักพัก ลมจะได้ทำงานอย่างสงบสุขบ้าง ทุกวันนี้ต้องมาคอยมีคนกวนใจมันก็น่าเบื่อ
............
"ยี่ๆ มึงเห็นหรือเปล่าวะในคอมเมนต์รูปของพี่ญ่า ไอ้บอสๆที่คนอื่นว่านี่คือใครวะ" ไอ้เต๋อ ไอ้ควายเผือก ยังจะมาถามตอกย้ำกูอีก
"มึงดูหน้ามันด้วย นิ่งโหดขนาดนี้มันคงรู้แล้วแหละ" ไอ้โอ้สะกิดไอ้เต๋อ
"เออว่ะ"
"พอ! กูรู้แล้ว และก็พยายามไม่สนใจ" ผมเอ่ยขัด จะได้เลิกถามกันสักที
"ไม่มีอะไรหรอกมั้ง" ไอ้เต๋อพยายามปลอบผม
"จริงมึง เห็นพี่มึงก็ปฏิเสธตลอดนี่" ไอ้โอ้เสริมทับ
"ช่างแม่งเหอะ กูปวดหัวว่ะ" ผมทิ้งขี้บุหรี่แล้วเดินมาขึ้นรถขับกลับมาคอนโดในอีกไม่กี่นาทีต่อมา
ช่วงนี้ผมเบื่อๆครับ ไม่ค่อยเข้าเฟซเข้าไลน์ด้วยเพราะไม่อยากเห็นอะไรที่ขัดหูขัดตาสักเท่าไหร่ แค่เขาทิ้งไปผมก็เจ็บจะแย่อยู่แล้ว
กำลังจะเดินขึ้นคอนโด แต่เหลือบไปเห็นคนที่นั่งอยู่ก่อน ไอ้เก้าครับ ไม่ได้มารอผมหรอกใช่ไหม ?
"พี่ยี่" เก้าในชุดนักเรียนวิ่งมาหาผม
"ครับ" ผมเลิกคิ้ว
"คิดถึงจัง" มันซบหน้าอ้อนบนแขนผม ผมเองก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ เพราะเราพูดกันแล้วว่าอะไรเป็นอะไร
"แบบพี่น้อง?" ผมถามย้ำ จ้องหน้ามันให้รู้ว่าผมจริงจังนะ
"อ่า .. อืมมม พี่ชายเลยล่ะ แต่ถ้าได้เป็นแฟนก็เอา" มันอ้อนผม ผมส่ายหัวดิก มาอิท่านี้ ไล่กลับคงจะไม่ยอม ผมเดินมารอลิฟต์กับมัน พอประตูลิฟต์เปิด ผมกำลังจะเข้า แต่มีอีกสองคนที่เดินสวนออกมา
"อ้าว .. ยี่" เสียงของลมยังไม่ทำให้ผมตกใจเท่าคนที่ยืนอยู่ข้างๆ
ไอ้ต้นมันลงมาพร้อมกับลมได้อย่างไร
"เพิ่งกลับเหรอ" ลมถามต่อ
"อื้อ เก้าไหว้พี่ลมซะ" ผมบอกเด็กข้างๆ
"สวัสดีครับ" มันรีบไหว้ รีบมาเกาะแขนผมต่อ
"จะไปไหน" ผมถาม ยังงงๆอยู่ หรือจะโดนมันบังคับอะไรอีกแล้ว
"ไปธุระข้างนอกน่ะ ไปก่อนนะ ไว้เจอกัน" ลมเอ่ย ผมรับคำก่อนจะต่างฝ่ายต่างแยกย้าย
พอมาถึงห้องผมก็ไปเปลี่ยนชุด ก่อนจะเดินออกมาด้านนอก ไอ้เก้ามันบอกว่าจะมาขอนอนกับผมเพราะมันทะเลาะกับที่บ้าน ผมจะไม่ให้แต่มันก็อ้อนวอนทำท่าจะร้องไห้ผมเลยใจอ่อนยอมให้มันนอนด้วยคืนนึง
"คนนั้นแฟนพี่ลมเหรอพี่ยี่ หล่อดีนะ" เก้ามันถามถึงคนชื่อต้น
"แฟนเก่า ตามตื๊อไม่เลิก" ผมบอก ดื่มน้ำเย็นๆให้ชื่นใจ
"ไปด้วยกันขนาดนั้นสงสัยจะมีรีเทิร์น" เก้ามันกินขนมไปคุยไป
"ไม่หรอกมั้ง ดูลมไม่อยากกลับไปคบนะ" ผมเดินไปนั่งข้างมัน ส่งกระป๋องน้ำส้มให้
"ไม่แน่หรอก คนมันเคยรัก เขาขอคืนดี ทำดีด้วย เดี๋ยวก็กลับ เชื่อเก้าเถอะ"
ผมหันไปมองมันอย่างครุ่นคิด นั่นสินะ ถ้าเป็นญ่ากลับมาหาผม กลับมาทำดีกับผมแบบนี้ ผมเองก็ต้องใจอ่อนบ้างแหละ ถึงแม้เขาจะเคยทำให้เราเจ็บปางตายขนาดไหน แต่ถ้าเรายังลืมเขาไม่ได้ ความผิดของเขาเราก็คงจะทำเป็นไม่เห็นมันต่อไป
ทำไมคนที่เจ็บซ้ำซากจะต้องเป็นผมฝ่ายเดียวด้วยวะ
ไม่เข้าใจ
TBC.
Talk: หายไป 3 เดือน ลืมกันหมดแล้วมั้ง 55
ลงช้านิดนึงนะคะ ปั่นรอยชังแปป 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
