6
ผมสะดุ้งตื่นมาอีกทีตอนเย็นเพราะเก้ามันโทรมา ตอนแรกมันกะจะเข้ามาหาแต่ผมบอกมันไปว่าผมไม่ว่าง ไม่รู้สิ ผมอยากให้โอกาสมันนะ ลองเปิดใจกับใครสักคนดู แต่พอนึกถึงกอญ่า หัวใจมันก็บอกไม่ให้ผมเริ่มใหม่กับใคร ผมตื่นมาล้างหน้าล้างตาก่อนจะออกมาเปิดโทรทัศน์ดูไปเรื่อยๆ เสียงจากข้างห้องเงียบไปแล้วไม่รู้ว่าเขายังอยู่ในห้องกันหรือพากันออกไปข้างนอกแล้ว พูดตามตรงผมเองก็เป็นห่วงลมเหมือนกัน เราเหมือนคนที่สนิทสนมกันมานาน ตอนผมมีเรื่องเขาก็ยื่นมือเข้ามาช่วยทุกครั้ง พอตอนนี้เขามีเรื่องบ้างก็เป็นธรรมดาที่ผมจะอยากช่วยเหลือเขาเหมือนกัน
ก๊อก ก๊อก
มีคนมาเคาะห้อง ผมรีบวิ่งออกมาเปิดประตูก่อนจะเห็นว่าเป็นคนที่ผมกำลังนึกถึงอยู่พอดี
"ไง" เขาทัก สีหน้าดูไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่
"อื้ม มีอะไรหรือเปล่า" ผมถาม ก่อนจะหลีกทางให้เขาเดินเข้ามาในห้องได้สะดวก
"เย็นนี้ต้องเข้าผับ แต่ขับรถไม่ไหวเลยมาชวน ขับรถไปให้หน่อยได้ป่ะ" ลมเอ่ย ก่อนจะเดินไปล้มตัวบนโซฟา ร่างขาวในชุดเสื้อหลวมๆกางเกงขาสั้นกุดสีกรมท่าดูเซ็กซี่ไม่เบา อย่าบอกนะ ว่าคืนดีกับแฟนเก่าแล้วก็ได้กันเลย ถึงกับหมดแรงเลยหรือไง
"ทำไม? ถึงกับหมดแรงเลยเหรอ" ผมถามสีหน้ากวนๆ เขาทำหน้างงๆ ลืมไป เขาไม่รู้นี่หว่าว่าผมแอบฟังเขากับแฟนเก่าทะเลาะกัน บ้าจริง
"ตกลงจะไปไหม ถ้าไม่จะได้ให้เดย์มารับ" ลมลุกขึ้นก่อนจะบิดตัว แขนที่ยืดขึ้นด้านบนทำให้เห็นเอวขาวคอดกิ่ว รวมถึงหน้าท้องแบนราบและขนสวยๆที่ไล่ลงไปในจุดลับตา ผมอยากจะบ้าตาย ถ้าคนตรงหน้าไม่ใช่ลม ผมคงอดใจไม่ไหวแน่ๆ
"ไปสิ ขอแต่งตัวแปปนะ" ผมตอบ ไหนๆก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว ไปผับแค่นี้สบายมาก
"อื้ม เดี๋ยวจะไปแต่งตัวเหมือนกัน ถ้าเสร็จก่อนไปเรียกนะ" ลมบอกก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวใส่เสื้อผ้าที่มันดูดีกว่านี้ เตรียมตัวเสร็จผมก็มาเคาะห้องเขา สรุปกับข้าวผมที่ซื้อมาตั้งแต่เช้าเราเอาไปทานที่ผับด้วย
มาถึงผับในเวลาแบบนี้มันก็แปลกๆอยู่เหมือนกัน ผมกับลมเราเข้ามาอยู่ในห้องทำงาน ตอนนี้ด้านนอกพนักงานกำลังจัดร้าน ขนของกันยกใหญ่ มาถึงผมก็จัดข้าวเข้าเวฟเสร็จแล้วเราก็นั่งทานข้าวกัน หลังจากนั้นลมก็ปลีกตัวไปทำงาน ส่วนผมก็นั่งเล่นเฟซเล่นอะไรไปเรื่อยเปื่อยรอเขา
Rrrrrrrr
ไอ้เต๋อโทรมา "ว่าไง"
( ยี่มึงอยู่ห้องป่ะ )
"หึ กูอยู่ผับ มาส่งลมทำงาน"
( เดี๋ยวๆ มึงเป็นพนักงานขับรถตั้งแต่เมื่อไหร่ )
"กูเปล่า พอดีเขาขับรถไม่ไหว กูเลยขับมาให้"
( มีงี้ด้วย? มึงสนิทกันขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ )
"เออน่า อย่าถามมากดิ แล้วพวกมึงคืนนี้ไปไหนกัน"
( ไม่รู้ว่ะ อาจจะนอนอยู่ห้อง วันนี้ขี้เกียจออก )
"เออ ถ้าจะมาก็บอก กูคงกลับดึกๆ"
( เคๆ )
ผมวางสายไปก่อนจะนอนพาดขายาวเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ ลมเองก็นั่งทำงานโทรสั่งลูกน้องอะไรก็ไม่รู้ครับ เวลาเขาทำงานเขาจะจริงจังมาก ถึงว่าสิตัวแค่นี้ถึงบริหารงานคนเดียวได้
"เบื่อหรือเปล่า อยากออกไปเที่ยวกับเพื่อนก็ได้นะ" ลมคงกลัวผมเบื่อ
"ไม่อ่ะ เริ่มจะง่วงแล้วด้วย" ผมตอบ อีกสักพักคงจะหลับ เล่นไปเล่นมาตาเริ่มปรือปรอย ไม่ไหวแล้ว
"นอนไปเลย ถ้ากลับจะเรียก" ลมบอก ผมพยักหน้ารับ ไม่นานก็หลับจริงๆครับ ง่วงมากไม่ไหวแล้ว
...
"ลมต้องทำงาน พี่ฟังลมบ้างหรือเปล่า"
"ถ้าลมให้โอกาสพี่แล้วพี่เป็นแบบนี้ ลมจะหายไปจากพี่อีก ลมบอกแล้วไงว่าขอเวลา พูดให้รู้เรื่องได้ไหม ลมเหนื่อย"
"เอาไว้ค่อยคุยนะครับ ลมจะทำงาน"
ผมได้ยินเขาคุยโทรศัพท์เลยตื่นครับ แต่ไม่อยากลืมตาเพราะกลัวเขาไม่เป็นส่วนตัว
"ขอโทษที่เสียงดังนะ" ลมเอ่ย อ้าว เขารู้ได้ไงว่าผมตื่นแล้ว
"ขอโทษนะ ไม่ได้จะตั้งใจฟัง" ผมบอก ลืมตาช้าๆ ดูนาฬิกาตอนนี้จะสี่ทุ่มแล้ว ผมนอนไปหลายชั่วโมงเหมือนกันนะเนี่ย
"ไม่เป็นไรหรอก ฉันพูดเสียงดังด้วยแหละ" ลมบอกก่อนจะวางงานแล้วลุกขึ้นมาหา
"ออกไปดื่มกัน เซ็งๆอ่ะ" เขาชวน ผมเลยรับคำ ลมพาผมมานั่งที่บาร์ เขาสั่งคอกเทลมาหลายอย่างให้ทั้งผมแล้วก็เขา
"แฟนเก่าเหรอ เมื่อเที่ยงผมแอบฟัง ขอโทษทีเผอิญได้ยินน่ะ" ผมถาม ลมหันมาเลิกคิ้วก่อนจะฉีกยิ้มกว้าง
"หึ ไม่เป็นไรหรอก อืม แฟนเก่า เป็นรุ่นพี่สองปี เขานอกใจอ่ะ แต่ก็ยังกล้ากลับมาขอคืนดีนะ ด้านชะมัด" ลมหัวเราะก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปาก ผมเองไม่อยากห้าม รู้ดีว่าคนเราเวลาคิดมากก็ต้องการหาทางออกให้ตัวเอง
"แล้วลมว่าไง ยังจะให้โอกาสอีกเหรอ" ผมถาม ไม่ค่อยเห็นด้วยเลย ผมไม่ชอบคนนอกใจ แต่ก็ใช่ว่าผมจะควบคุมตัวเองได้สักเท่าไหร่ เพียงแค่ยังไม่เคยทำก็เท่านั้น
"ไม่รู้สิ เขาพยายามจะกลับมาอ่ะ ตอนแรกก็ไล่แล้ว แต่ทำไงเขาก็ไม่ไปสักที ตอนนี้เลยให้โอกาสไปพลางๆ ก็ลมยังไม่มีใครนี่ เขาก็ถือว่าเขายังมีสิทธิ์จะกลับมา" ลมพูด ยักไหล่ไม่สนใจ ผมรู้ว่าลมแกร่ง แต่เรื่องแบบนี้มันก็ต้องมีอ่อนแอบ้างเป็นธรรมดา
"หาแฟนสิ อยู่คนเดียวแบบนี้ไม่เหงาเหรอ" ผมถาม อย่างผมพอไม่มีญ่าให้กอด บอกตามตรงผมแทบจะลงแดง เราเคยนอนด้วยกันทุกวัน แต่ตอนนี้ห้องผมว่างเปล่า เตียงที่เราเคยนอนกอดกันตอนนี้มีแค่ผมคนเดียว
"ไม่มีใครถูกใจอ่ะ อีกอย่างไม่อยากโดนหักหลังซ้ำๆ เจ็บมากนะ เลยคิดว่าอยู่คนเดียวดีกว่า ไม่ต้องวุ่นวาย" ลมบอก ผมเองถ้าโดนแบบนั้นก็คงขยาดกับความรักเหมือนกัน
...
เรานั่งดื่มนั่งคุยกันจนตีสอง พี่เดย์ต้องเป็นคนดูแลร้านแทนเพราะตอนนี้ลมเมามาก เมาจนแทบไม่ได้สติ ผมเองก็มึนๆ แต่ยังพอมีสติเพราะเอารถมา อย่างไรก็ต้องขับไปส่งเขา ลมเมามากจนเดินเซ กว่าจะพยุงมาที่รถผมได้เอาเรื่องอยู่เหมือนกัน ผมเหยียบรวดเดียวถึงคอนโด ตอนนี้เรานั่งอยู่บนรถ ผมนั่งมองคนที่เมาและคุยไม่รู้เรื่อง
"ก็ลมไม่ให้มา .. เอิ๊ก .. ไม่ต้องมานะ" เขากำลังห้ามแฟนเก่าที่พยายามจะมาหาผ่านทางโทรศัพท์ ผมนั่งฟังมาตั้งนานแล้ว จับใจความได้แค่นี้เพราะคนข้างๆผมไม่มีสติจริงๆ
"พูดให้รู้เรื่องสิ .. อือออ!" ลมทำท่าทางไม่พอใจ ผมขี้เกียจจะฟังแล้วเลยยื่นมือไปคว้าโทรศัพท์มาก่อนจะปิดเครื่อง
"ฮื่ออ เอามานะ!" ลมพยายามจะคว้ามือถือจากผม เมามากเลยนะเนี่ยให้ตายเถอะ
"ลมหยุด! เราต้องขึ้นห้องอีกนะ" ผมเองจับเขาให้นั่งอยู่กับที่ พอผมไม่คืนโทรศัพท์ให้เขาก็ทำท่าจะปีนมาที่ฝั่งผม วุ่นวายไปหมด
"เอามาาา .. อึ่ก .. เดี๋ยวพี่ต้นมา .. ลมไม่อยากให้เขามา" ลมดูเพ้อมาก ผมกำลังจะคืนโทรศัพท์ให้ แต่เขาไวมาก อยู่ดีๆเขาก็ปีนมานั่งบนตัวผม ลมหันหน้าเข้าหาผม ลมหายใจมีกลิ่นเหล้าอ่อนๆเป่ารดหน้า เขาคว้ามือถือจากผมไปได้สำเร็จก็ซบลงมาที่บ่าผมก่อนจะกดเปิดเครื่องแช่อยู่แบบนั้น
ผมแม่งกระดิกตัวไม่ได้เลย วันนี้ลมใส่กางเกงเดฟสีดำรัดรูป พอเขานั่งแบบนี้บั้นท้ายเขาก็ถูกับส่วนอ่อนไหวของผม ถ้าผมขยับมันจะกลายเป็นว่าเรากำลังมีอะไรกันโดยที่ยังไม่ได้ถอดกางเกง
บ้าจริง
ผมเริ่มมีอารมณ์กับร่างกายเขา ลมหายใจเป่ารดซอกคอผมอยู่แบบนั้น เขาคงไม่ได้คิดอะไร ผมรู้ว่าเขาเมา ผมเองก็มึนๆแต่ยังรับรู้ทุกอย่างได้ดี
"ยี่ .. ส่งข้อความไปหาพี่ต้นหน่อย .. อึ่ก .. ถ้ามาลมจะไม่ให้อภัยเขาอีก" จู่ๆลมก็ส่งโทรศัพท์ในมือมาให้ ผมเองก็ต้องรับมาก่อนจะพิมพ์ตามที่เขาบอกแล้วกดส่งออก
"ส่งให้แล้วนะ" ผมกระซิบบอก พูดตามตรงผมอยากสัมผัสคนตรงหน้ามากๆ กลิ่นกายหอมๆบวกกับกลิ่นแอลกอฮอล์ยิ่งทำให้อารมณ์ผมพุ่งสูง
"ขอบคุณนะ" ลมบอก นอนซบบ่าผมอยู่ท่านั้น ผมแม่ง ไม่ไหวว่ะ ผมค่อยๆส่งมือไปลูบไล้เนื้อตัวขาว แผ่นหลังเนียนไล่ขึ้นมาถึงกลางหลังก่อนจะกอดเขาเอาไว้แบบนั้น
"อืออ .. อยากนอนแล้วอ่ะ" ลมอ้อนเหมือนเด็กๆ อ้อนในแบบที่ถ้าเขาไม่เมาผมจะไม่ได้เห็นภาพแบบนี้แน่ๆ ผมไม่ได้สนใจคำของคนตรงหน้า ขอแค่ได้ลองชิมนิดๆหน่อยๆก็ยังดี
ผมไล่ริมฝีปากขบเม้มไปทั่วลำคอขาว เขาครางอือก่อนจะกอดคอผมแน่น ลมหอมหวานแต่ก็เซ็กซี่มากไปในคราวเดียว ผมจูบไปตามซอกคอ ก่อนจะไล่มาที่ปลายคาง ทำให้เขาระทวยในอกผม
"ยี่ .. ลมง่วง" เขาเอียงคอให้ผมสัมผัสแต่ก็เอ่ยคำที่ดูน่าเอ็นดูเหลือเกิน ผมหยุดการกระทำทั้งหมด ค่อยๆเปิดประตูก่อนจะอุ้มเขาลงมาจากรถ
"ขี่หลังยี่นะ" ผมบอกคนเมา เขาพยักหน้าหงึกๆก่อนจะกระโดดกอดคอผมเก้ๆกังๆ แต่สุดท้ายก็ขึ้นมาได้เต็มตัว ผมกระชับขาแน่น ลมซบบ่าผมหน้าเขาซุกอยู่กับไหล่น่าเอ็นดู ไม่นานผมก็มาถึงห้องเขา กว่าจะไขประตูเข้ามาได้เล่นเอาเหนื่อยแทบตาย พอเข้ามาในห้องผมก็พาเขาไปนอนบนเตียง ใจนึงอยากจะกลับห้องเลย แต่จะปล่อยเขาไว้สภาพนี้คงไม่ไหว
"เช็ดตัวหน่อยนะ" ผมบอก เดินไปเอาผ้าชุบน้ำก่อนจะมาเช็ดตัวให้คนเมา คราวนี้ผมรีบเช็ด ไม่อยากแตะต้องตัวเขาแล้ว ผมกลัวอดใจไม่ได้
"ฮือออ .. อย่าไป" กำลังจะผละออก แต่คนตรงหน้าก็ดึงผมไว้จนล้มลงไปทับเขาทั้งตัว
"ลม ยี่จะกลับห้อง" ผมบอก ใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดตาให้เขาเผื่อจะสร่างเมาขึ้นมาบ้าง
"อือออ .. นอนนี่สิ .. นะ" เขาเอ่ยหน้าแดง เนื้อตัวก็แดงไปหมดเพราะฤทธิ์เหล้า ผมอยากกลับห้องนะ แต่ตอนนี้ผมอยากอยู่เป็นเพื่อนเขามากกว่า
"นอนเฉยๆยี่คงทำไม่ได้นะ ลมรู้หรือเปล่า" ผมกระซิบบอกเขา ลมส่ายหัวยิก ผมเลยก้มไปหอมแก้มเขาหนึ่งที
"บ้าเอ้ย ทำไมต้องมีอารมณ์ตอนนี้ด้วยวะ" ผมสบถก่อนจะฝังหน้าลงไปที่เตียง ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งห้ามใจตัวเองไม่ได้ แต่เพราะเขาคือลมผมจึงต้องหักห้ามใจ
"นอนด้วยกันนะ .. อย่าทิ้งลม" ลมเบียดเข้ามาใกล้ ให้ผมต้องส่งมือไปโอบกอด ถึงแม้เขาจะเป็นพี่ผมหลายปี แต่นิสัยเขายังดูเด็กกว่าผมมาก เวลาเมาก็ขี้อ้อนมากไม่แพ้ไอ้เก้าเลย
"อยากทำมากกว่านี้จริงๆ ให้ตายเถอะ" ผมกระซิบริมหูขาว ลมทำปากยู่ น่าฟัดเป็นบ้า ผมจะบ้าตายอยู่แล้ว ลูกชายผมมันพองโตตั้งแต่อยู่ในรถแล้วด้วยซ้ำ
"ไม่ให้ทำ .. กอดได้อย่างเดียวนะ" เขาบอก ผงกหัวมาจูบริมฝีปากผมเร็วๆ แม่งงง ผมอยากกัดคนตรงหน้าจะตายแล้ว แต่สามัญสำนึกมันห้ามไว้
"นอนเถอะ ยี่ไม่ทำอะไรหรอก" ผมต้องข่มความอยาก กอดกระชับเขามาใกล้ ลมเองก็ซุกตัวเข้าหา แม้ผมบอกว่าจะไม่ทำอะไร แต่มือไม้ผมก็เริ่มอยู่ไม่สุข ผมนอนลูบไล้เนื้อตัวขาวไปเรื่อยๆ ลมครางอือตอนที่ผมขยำบั้นท้ายเขาผ่านกางเกง
"อ๊ะ .. อย่า" เขาเอ่ยห้ามผมที่กำลังสอดมือเข้าไปในกางเกง ลมลืมตาปรือๆก่อนจะกัดริมฝีปากเย้ายวน
"แค่ลูบ .. สัญญา" ผมหอมหน้าผากเขาก่อนจะลูบบั้นท้ายกลมกลึงเล่น ผมใช้นิ้วกรีดไปตามร่องขึ้นลง ไม่ได้สอดใส่เข้าไปเพราะไม่อยากให้มันเลยเถิด
"ฮื่อออ .. โกง" เขาคงจะพูดว่าผมขี้โกง ผมไม่สนใจหรอก ก็อยากให้ผมนอนเป็นเพื่อนเองนี่ ผมเองก็เมาความอยากก็ต้องมี แค่ได้ลูบไล้เนื้อตัวบางก็พอใจแล้ว
"นอนซะ ยี่ไม่ทำเกินกว่านี้หรอกครับ" ผมกอดเขาแน่นขึ้น ดึงมือออกมาจากกางเกงเปลี่ยนเป็นตบก้นให้เขานอนแทน
"ขอบคุณ .." เขาบอกผมก่อนจะหลับตาลงนอนจริงๆจังๆ ผมตบก้นเขาอยู่แบบนั้นจนได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอ ผมรีบลุกไปเข้าห้องน้ำทันที จัดการกับลูกชายให้ลงก่อนจะกลับมานอนกอดเขา ผมไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับลมนะ เพียงแค่ตอนนี้ไม่ว่าจะอยู่ใกล้ใครผมก็มีอารมณ์ไปหมด ตั้งแต่ญ่าไม่อยู่ผมก็ไม่ได้ปลดปล่อยกับใครอีกเลย พอต้องมานอนชิดกับผู้ชายคนอื่นแบบนี้ ผมก็บังคับตัวเองลำบากจริงๆ
.....
"อ่า .. อ๊ะ .. อ๊ะ" เสียงกระเส่าครางชิดริมหู ลมหายใจถี่กระชั้นของคนตรงหน้าทำให้ผมแทบจะขาดใจ ลมกำลังช่วยตัวเองบนที่นอนข้างๆตัวผม ห้องที่มืดทำให้ผมมองไม่เห็นภาพนั้น ผมได้ยินแค่เสียงกับแรงสั่นของเตียงข้างๆ ผมค่อยๆเอื้อมมือไปเปิดไฟที่หัวเตียง ลมคงละเมอด้วยความอยาก ใช่สินะ เขาเองก็คงมีอารมณ์ค้างมาตั้งแต่เมื่อคืน ผมนอนตะแคงข้างมองคนที่หลับตา มือข้างหนึ่งกำลังจับรั้งแก่นกายสีสวยขึ้นลง ส่วนมืออีกข้างกำลังเล่นกับหัวนมตัวเองอย่างรุนแรง เสื้อผ้าที่เลิกขึ้น กางเกงที่ถูกรูดลงต่ำยิ่งทำให้เขาดูเซ็กซี่เย้ายวน
"ให้ยี่ช่วยนะ" ผมกระซิบเบาๆก่อนจะกุมมือกับมือเขาแล้วค่อยๆรูดรั้งแก่นกายขนาดพอดีมือขึ้นลงไปด้วย ตื่นเต้นชะมัด ถ้าเขาไม่เมา ผมจะได้เห็นภาพแบบนี้ไหม
"อื้อออ .. อ๊ะ" ลมค่อยๆปล่อยมือก่อนจะเปลี่ยนไปจิกผ้าปูเตียงไว้ ผมทำหน้าที่ผู้ช่วยที่ดีให้เขา ผมกำแก่นกายมิดแล้วค่อยๆรูดรั้งขึ้นลง จากช้าเนิ่บนาบกลายเป็นเร็วแรงขึ้นตามจังหวะ
"ยั่วฉิบ" ผมร้องครางก่อนจะลุกมามองเขาเต็มตัว ลมพยายามลูบไล้ยอดอกตัวเอง ผมกลืนน้ำลายลงคอ แล้วเร่งมือช่วยเขาให้สำเร็จความใคร่
"อ๊า .. ไม่ไหว .. อีกนิด" เขาร้องครางเสียงดัง ผมเร่งมือสาวแก่นกายร้อนถี่เร็วจนสักพักลมก็กระตุกเกร็งก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักขาวขุ่นออกมา
"มีอารมณ์เช้าๆสินะ" ผมเช็ดมือที่เปื้อนน้ำขาวขุ่นก่อนจะช่วยใส่กางเกงให้เขาเหมือนเดิม ลมหอบหายใจหนัก เขาเมามาก ขนาดทำเสร็จก็ยังไม่สร่างเลย
"อือออ .. เหนื่อย" เขาคงละเมอ ผมอดไม่ได้ที่จะหอมแก้มนิ่มก่อนจะเอื้อมมือไปปิดไฟอีกครา ไม่ใช่ว่าผมไม่มีอารมณ์นะ แต่ตอนนี้ผมง่วงมากกว่า
"นอนเถอะครับ โล่งแล้วนี่" ผมกอดเขาก่อนจะกล่อมเขาให้หลับไปอีกรอบ ผมเองก็หลับด้วย ไม่ไหว มันจะตีห้าแล้ว ถ้าผมยังจะมีอารมณ์มาทำแบบเขาอีก ผมคงคึกหนักและเราคงจะไม่ได้นอนกันจริงๆสักที
.....
ก๊อก ก๊อก
"ลมครับ อยู่หรือเปล่า ออกมาเปิดประตูให้พี่หน่อย" เสียงตะโกนพลางเคาะประตูเสียงดังอยู่ด้านนอก ผมพลิกตัวกอดคนข้างๆไว้ก่อนจะขมวดคิ้วออกมา นี่มันห้องลมนี่หว่า
"ลม มีคนมาหา" ผมบอกคนที่ยังไม่ยอมตื่น ลูบหลังเขาเบาๆเพื่อเรียก กี่โมงกี่ยามแล้ววะ มาเคาะอยู่ได้ ไม่มีความเกรงใจเลย
"อือออ ใครอ่ะ" ลมถาม ไม่ยอมเปิดตา แต่ซุกตัวเข้าหาผม
"ไม่รู้ดิ แทนตัวเองว่าพี่" ผมตอบ ก่อนที่ลมจะเด้งตัวลุกขึ้นนั่งอย่างตกใจ
"พี่ต้นแน่ๆเลย บ้าจริง!" เขาบอกหัวเสีย ก่อนจะจับหัวตัวเองเพราะปวดหัว
"ไม่น่าเมาค้างเลย ปวดหัวอ่ะ" เขากุมหัวตัวเอง คนด้านนอกก็ยังเคาะประตูไม่หยุด น่ารำคาญจริงเว้ย
"เอาไง ยี่กลับห้องก่อนแล้วกันนะ" ผมลืมตานอนมองเขาพลางถาม
"ไม่ต้องกลับหรอก อยู่นี่แหละ" ลมบอก ก่อนจะเดินออกไปด้านนอก คงไปเปิดประตูให้พี่ต้นอะไรนั่น
"ทำไมออกมาช้าจัง พี่คิดถึงนะรู้ไหม" เสียงผู้ชายคนนั้นบอก ผมไม่สนใจนอนต่อ ยังง่วงอยู่เลย พอดูนาฬิกาเพิ่งจะแปดโมงเอง ให้ตายเถอะ
"แล้วนี่ทำไมสภาพเป็นแบบนี้ เหมือนยังไม่สร่างเมา"
"อืม พอดีเมื่อคืนลมดื่มหนักไปหน่อยอ่ะ พี่มีอะไร ลมง่วง อยากนอนต่อ"
"พี่โทรหาเราไม่ติด เมื่อคืนลมไม่ให้พี่มา แต่นี่มันเช้าแล้วนี่ครับ" แม่งยังตื๊อไม่เลิก
"เห้อ ลมบอกแล้วไงครับว่าต้องการเวลา พี่อย่าเร่งลมนักได้ไหม"
"ไม่เอาน่า พี่ก็แค่เป็นห่วง เที่ยงนี้ออกไปทานข้าวกันนะครับ"
"ลมตื่นเย็นๆโน่นครับ พี่ไม่ต้องรอลมหรอก"
"ถ้าอย่างนั้นพี่ขออยู่นี่จนกว่าลมจะตื่นได้ไหม วันนี้พี่ว่างเย็นๆจะขับรถไปส่งที่ผับ"
"อย่าเลยครับพี่ต้น พอดีลม .." ลมเอ่ย
"ลมเขานอนอยู่กับผม เกรงว่าจะไม่สะดวกนะครับ" ผมเดินออกมาด้านนอก ก่อนจะโอบเอวลมไว้หลวมๆ เพิ่งเคยจะได้เห็นหน้าไอ้คนชื่อต้นอะไรนี่ หล่อดีครับ เหมือนพวกนักธุรกิจ แต่งตัวดูดี มันเอ๋อไปเลยตอนที่เห็นผมออกมา ส่วนลมเขาทำแค่ถอนหายใจ เขาคงไม่ว่าอะไรถ้าผมอยากช่วยเล่นละคร
"น .. นี่ใครอ่ะลม ไหนบอกพี่ว่ายังไม่มีใครไง" คนชื่อต้นทำหน้าเครียดชี้หน้าผมพัลวัน
"ผมเป็นแฟนใหม่ลม เพิ่งจะคบกันไม่นาน" ผมบอก มันยิ่งตาโตหนักเข้าไปอีก คงจะเจ็บแค้นมากสินะ เป็นไงล่ะ รู้ซึ้งถึงความช้ำใจของลมบ้างหรือยัง
"แค่เด็กซื้อใช่ไหมลม ลมบอกพี่สิครับ แค่ชั่วคราวใช่ไหม พี่รับได้นะ ขอแค่ลมให้โอกาสพี่" ไอ้ต้นมันเข้ามากุมมือลม พยายามอ้อนวอนลม ผมสังเกตเห็นนะว่าลมก็เริ่มใจอ่อน แต่แบบนี้มันจะเป็นการเปิดทางให้ไอ้เลวนั่น
"บอกเขาไปสิครับว่าเราเป็นอะไรกัน" ผมกระซิบให้คนชื่อต้นได้ยินก่อนจะหอมแก้มคนข้างๆโชว์
ผัวะ
หมัดหนักๆซัดเข้ามาที่หน้าผมทันที ผมล้มลงไปที่พื้น ไอ้ต้นนั่นมันจะเข้ามาซ้ำแต่ลมห้ามไว้
"อย่านะ พี่ไม่มีสิทธิ์ยุ่งกับเขา!" ลมตวาดลั่นก่อนจะผลักร่างยักษ์ของมันออกไป
"ทำไมพี่จะไม่มีสิทธิ์! ลมเป็นของพี่ ของพี่คนเดียว!"
เพี้ยะ
มันพูดจบลมก็ฟาดฝ่ามือเรียวไปบนหน้าของมันจังๆ
"ลมไม่ใช่สิ่งของของใครทั้งนั้น! พี่ต้นกลับไปซะเถอะ อย่ามายุ่งกับลมอีก!" ลมเอ่ยลั่น กำมือแน่นน้ำตาค่อยๆไหลลงมา ผมรู้ว่าเขากำลังพยายามทำตัวเข้มแข็งต่อหน้าความรักครั้งเก่า
"พี่ขอโทษ .. พี่รักลมนะ" คนชื่อต้นพยายามจะเข้ามาจับตัวลม แต่ลมก็สะบัดทิ้ง
"กลับไปเถอะครับ แล้วอย่ามาที่นี่อีก" ลมเอ่ยอย่างเหนื่อยใจ
"พี่จะไม่ยอมเสียลมไป เอาไว้ลมใจเย็นกว่านี้พี่จะมาใหม่" คนชื่อต้นบอก ยืนรออยู่นาน พอลมไม่สนใจมันก็เดินออกจากห้องไป
ผมนั่งสะบัดหัวสองสามที เมาหมัด ตั้งแต่ที่ผับครั้งนั้นแผลยังไม่หายดี นี่ได้ใหม่อีกแล้ว
"เจ็บไหมล่ะ หืม" ลมนั่งลงก่อนจะเอามือจับปากที่แตก
"เจ็บสิถามได้" ผมบอกหัวเสีย ใครจะไปนึกว่ามันจะต่อย หลบไม่ทันดิ
"สม อยากเล่นละครเก่งดีนัก" ลมหัวเราะ "แล้วใครใช้ให้หอมแก้มไม่ทราบ น่าตีกะโหลกจริงๆ" เขาว่าก่อนจะยกมือขึ้นทำท่าจะฟาดผมซ้ำ
"โธ่ เมื่อคืนทำยิ่งกว่าหอมอีก ไม่เห็นจะบ่น" ผมบ่นงุ้งงิ้งกับตัวเอง
"เมื่อคืนนายทำอะไรฉัน! บอกมานะ!" ลมฟาดมาที่แขนก่อนจะเปลี่ยนมาฟาดที่ขา
"โอ๊ย เจ็บนะ! เมาไม่รู้เรื่องเอง ช่วยไม่ได้" ผมแกล้งว่าเขา เขาเลยตีผมรัวเลย ช้ำไปหมดแล้วเนี่ย
"สรุปนายทำอะไรฉัน!" เขายังไม่เลิกถาม หึหึ ตลกว่ะ
"อยากรู้จริงอ่ะ" ผมแกล้งหยอก กระซิบถามที่ใบหู
"บอกมาเถอะน่า" เขาฟาดผมที่หลังอีกที ผมรีบยกมือขึ้นยอม ตัวก็เล็ก มือหนักจังวะ
"ผมอ่ะ .. เห็นของลมหมดแล้วนะ .. เวลาครางลมก็เซ็กซี่เร้าใจดี .. ถึงว่าคนชื่อต้นนั่นถึงได้ติดใจ" ผมจับเอวเขาแน่น กระซิบที่ริมหูให้ได้ยินชัดๆ
"ไอ้บ้าาา! ตายซะเถอะ!!!" พอเขาฟังจบผมก็เละครับงานนี้ ฮ่าๆ ได้แกล้งคนแก่ก็สนุกดีเหมือนกัน พอมีอะไรให้ทำ ผมเองก็ไม่ต้องมานั่งคิดถึงภาพความหลังให้ช้ำใจ ผมคิดว่าถ้าผมทำตัวให้ไม่ว่างไปคิดเรื่องนั้น สักวันผมคงจะลืมพี่ญ่าได้ ..
TBC.
Talk: ตอนนี้ไม่มีอะไรเลย แต่คิดถึงน้องยี่เลยแต่งมาลงก่อน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
