เนื่องจากตอนใหม่เขียนไม่ทันครับ เลยเอาตอนพิเศษสั้นๆ มาให้ก่อน และเพื่อเป็นการชดเชย เลยขอเอาดาราที่ค่าตัวแพงที่สุดในเรื่องมาให้ครับ
[Warning] อาจมีความรุนแรงแฝงในเนื้อหาด้านล่างนี้
----------------------------------------------------
องค์กรลวงจิต Explicit Content
ตอนพิเศษ ด้านมืดของโป๊ป
[โป๊ป]
ผมน่ะไม่ใช่คนดีเท่าไหร่หรอก ถ้าเพื่อสิ่งที่ผมต้องการล่ะก็ ผมก็ไม่ค่อยจะเลือกวิธีการนัก
ตอนนี้ผมนั่งอยู่ตรงที่นั่งคนขับของรถตู้สีดำติดฟิล์มทึบ ผมขับรถคันนี้มาจอดรอที่หน้าโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งมาได้ซักพักแล้ว ใจผมกำลังจดจ่ออยู่กับเป้าหมายที่กำลังจะเลิกเรียนในไม่ช้า เอาจริงๆ ช่วงนี้ผมยุ่งถึงยุ่งมากที่สุด ทั้งงานองค์กร งานบริษัท แล้วก็โปรเจ็คพิเศษที่ผมกำลังทำอยู่อีก เวลาที่มีให้กับบอสก็น้อยลงไป ยังดีที่มีไอเด็กมอมแมมคอยพาบอสไปทำโน่นทำนี่กับพวกชมรมกีฬาที่มหาลัยเก่าของพวกเรา เอาจริงๆ ผมก็ไม่ชอบใจเท่าไหร่หรอก แต่จะปล่อยให้ไอเบอร์ศูนย์อยู่เหงาๆ คงไม่ดี ตอนนี้มันยังไม่ใช่เวลาของผม หวังว่าไอเด็กนั่นคงไม่คิดการใหญ่หรอกนะ
ถ้าผมไม่อยากจริงๆ คงไม่เจียดเวลาอันมีค่ามาทำเรื่องแบบนี้หรอก ผมมองนาฬิกา ถึงเวลาที่นัดกันไว้แล้วทำไมยังไม่ออกมาซะที ก่อนที่ผมจะเริ่มหงุดหงิด เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นซะก่อน
“ที่นัดผมไว้ใช่ไหมครับ พี่อยู่ตรงไหนแล้ว”
“รออยู่บนรถตู้สีดำ หน้าโรงเรียนเรานั่นแหละ”
ซักครู่ก็มีเสียงเคาะกระจกจากประตูด้านตรงข้าม ผมหันไปมองก็เห็นเด็กมัธยมหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งยืนอยู่ด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ คงมองเข้ามาไม่เห็นข้างในเพราะฟิล์มที่ติดอยู่ ไม่ผิดแน่ นี่เป็นเด็กคนเดียวกับที่บอสสนใจ
ผมเลื่อนกระจกลง น้องเขารีบเอ่ยปากถามทันที ท่าทางกลัวก็กลัว อยากก็อยาก
“ใช่พี่ที่คุยกันในเกมใช่ไหมครับ พี่จะให้ไอเทมนั้นกับผมจริงๆ เหรอ ฟรีเลยใช่เปล่าครับ”
“ใช่ ขึ้นรถมาก่อน ขอย้ายที่ไปตรงอื่น ไม่ไกลหรอก ตรงนี้คนมันพลุกพล่านเกินไป”
น้องทำท่าไม่แน่ใจ มองหน้าผมอยู่สักครู่แล้วก็พึมพรำกับตัวเอง
“ไม่มีอะไรหรอก หน้าตาดีท่าทางรวยอย่างพี่เขา คงไม่มาทำเด็กหรอก”
พอน้องขึ้นมา ผมก็ขับรถลัดเลาะออกเข้าไปในซอยที่อยู่ห่างไปไม่ไกลมาก เป็นที่ๆ เหมาะไม่น้อยเพราะแทบจะไม่มีคนสัญจรผ่านไปมาเลย
พอจอดรถเสร็จ ผมกับเด็กหนุ่มก็ย้ายไปที่ด้านที่นั่งของรถตู้คันหรูที่ถูกปรับพนักเบาะจนราบไปกลายเป็นพื้นที่กว้างขวางให้เหมาะสมกับกิจกรรมที่ผมจะทำต่อไป
“เอ่อ แต่พี่จะให้ไอเทมนั้นกับผมจริงๆ นะเหรอ ถ้าเอาไปขายกันนอกเกมนี่น่าจะได้เป็นหลายหมื่นเลยนะ ไอเทมหายากขนาดนั้น ผมไม่รู้ต้องทำอะไรเพื่อตอบแทนบ้าง แต่พี่โอนให้ผมก่อนเลยได้ไหมครับ อย่าหาว่าผมงกเลยนะพี่”
ใจหนึ่งก็สมเพชน้องเขานะครับ ยอมออกมากับคนแปลกหน้าเพียงเพื่อจะเอาของในเกมออนไลน์ ใครจะรู้ว่าคนสมัยนี้จะคิดยังไง ผมว่าน้องเขาคงคิดไม่ถึงกับสิ่งที่จะเกิดกับตัวเองแน่
“งั้นโอนให้ตอนนี้เลยก็ได้ แต่เรื่องที่เราต้องทำเพื่อแลกเปลี่ยน เราไม่มีสิทธ์คัดค้านแล้วนะ”
ผมหยิบโน้ตบุคมาเปิดหน้าเกมที่เข้าค้างไว้ น้องทำตาโตเมื่อเห็นไอเทมหายากต่างๆ ที่อยู่ในคลังของผม จริงๆ ผมก็ไม่ได้สะสมเองหรอก ตัวละครที่ผมเล่นอยู่ก็เพิ่งสมัครเข้าไปเมื่อวันก่อน แต่ไอเท็มและเลเวลต่างๆ ที่ดูเหมือนจะอยู่ในระดับท็อปเพลเยอร์นี่ก็มาจากการแฮ็คระบบทั้งนั้น แน่นอนว่าการแฮ็คระดับของผม ผู้ดูแลระบบไม่มีสิทธิแม้จะรู้ตัว
ผมโอนไอเทมที่ตกลงกันไว้ไปให้กับตัวละครที่น้องเขาเล่นอยู่กันต่อหน้า แล้วก็ยังแถมไอเท็มรองๆ ลงมาพร้อมเงินเอ็มให้อีกจำนวนมาก หวังว่ามันคงจะคุ้มค่าสิ่งที่น้องเขาต้องเสียไปนะ
“โอ้โห สุดยอดเลยพี่ ใจดีจัง อย่างงี้ผมตั้งตัวเป็นหัวหน้ากิลด์ได้เลย เพื่อนๆ ต้องตกใจแน่”
น้องพูดด้วยตาเป็นประกายวิบวับ ถ้าโตเป็นหนุ่มเต็มตัวคงหล่อมากแน่ๆ
“เราชอบเล่นเกมมากเลยเหรอ”
ผมออกปากถาม
“ชอบมากครับ รองลงมาจากเล่นกีต้าร์เลย”
วูบหนึ่งผมรู้สึกผิดเล็กน้อย แต่ทำไงได้ล่ะ ความอยากมันมีมากกว่า
“งั้นเราก็ตอบแทนพี่มาได้แล้ว ขอบอกก่อนนะว่าอย่าตุกติกหรือคิดจะเบี้ยวเด็ดขาดถ้าไม่อยากให้ครอบครัวเดือดร้อน พี่ไม่ใช่คนใจดีอย่างที่เห็นหรอกนะ”
ถ้าผมมีพลังสะกดจิตแบบบอสคงไม่ต้องขู่อะไรให้ยุ่งยากอย่างนี้หรอก แต่เรื่องนี้ยังไงก็ให้บอสรู้ไม่ได้ซะด้วย น้องหน้าเสียลงนิดนึงแต่พยายามยิ้มสู้
“ก่อนอื่นก็ถอดเสื้อออกแล้วนอนลงไปที่เบาะ”
ผมออกคำสั่งแรกทันที
................................................
ผมเปิดฉากด้วยการบีบเจลชนิดพิเศษที่สั่งซื้อทางอินเตอร์เน็ทออกมาจากหลอดจนเต็มนิ้ว ผมป้ายเจลลงไปที่จุดซ่อนเร้นของเด็กหนุ่มตรงหน้า น้องสะดุ้งนิดหน่อยคงด้วยความเย็นของเจล ผมละเลงเจลไปจนทั่ว สัมผัสของเส้นขนที่ขึ้นอยู่ตรงบริเวณนั้นเมื่อผสมกับเนื้อเจลทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ ผมเตรียมการในเรื่องอื่นๆ จนคิดว่าทุกอย่างพร้อมแล้วก็เริ่มลงมือทันที ผมคิดว่าเรื่องแบบนี้มันต้องกัดฟันทำไปเลยรวดเดียว ถึงจะเจ็บมากหน่อยแต่ก็ดีกว่าจะต้องมาทรมาณทีละนิดแต่สุดท้ายก็เจ็บอยู่ดี
เพื่อไม่ให้เรื่องมันโหดร้ายเกินไป ผมคงไม่ขอเล่าละเอียดมากนะครับ เอาเป็นว่าเสียงกรีดร้องของน้องยังก้องในหูผมอยู่เลย ถึงจะเป็นผู้ชายที่เริ่มเข้าสู่วัยผู้ใหญ่แล้ว แต่มาเจอเรื่องแบบนี้ เด็กก็ยังเป็นเด็ก ผมเห็นน้ำตาของน้องแล้วก็นึกสงสาร หวังว่ามันคงจะคุ้มกับความสุขที่ผมกำลังจะได้รับ
.
.
.
.
.
.
.
น้องนอนสะอื้นอย่างหมดแรงหลังเรื่องโหดร้ายได้ผ่านพ้นไป อวัยวะส่วนที่ถูกกระทำยังคงเปิดอ้าหุบไม่ลงเผยให้เห็นอาการบวมแดงที่ตัดกับผิวขาวๆ อย่างน่ากลัว ผมหวังว่าเจลที่ใช้จะมีประสิทธิภาพดีพอที่จะไม่ทำให้น้องเลือดออกแต่ก็ไม่แน่ใจอยู่เหมือนกัน ผมทำความสะอาดเสร็จก็ป้ายยาที่เตรียมมาให้อย่างดี เมื่อเหตุการณ์ผ่านไปความรู้สึกผิดก็ยิ่งท่วมท้น แต่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมคงทำอย่างเดิมอยู่ดี
....................................
หลังเหตุการณ์นั้นผ่านได้ไม่ถึงสัปดาห์ บอสกำลังเปิดดูคลิปวิดีโออันใหม่ที่คอนโดผมอย่างมีความสุข ภาพและเสียงถูกส่งให้ไปขึ้นบนจอทีวีขนาดยักษ์ในห้องนอนผม ชุดเครื่องเสียงเซอร์ราวด์ที่ต่ออยู่กับทีวีทำให้เสียงที่ได้ยินเสียงครวญดังกระหึ่มจนผมขอให้เบาเสียงลงเพราะไม่อยากให้ข้างห้องได้ยิน
“มึงดูสิโป๊ป แม่งโคตรฟิน เด็กใสๆ หน้าตาขนาดนี้มาโชว์ให้ดู ลีลาอย่างพริ้ว กูงี้เป็นแฟนคลับของน้องเขาเลยนะโว้ย ไอที่น่ารำคาญแบบคลิปก่อนๆ ก็ไม่มีแล้วด้วย”
“มึงชอบก็ดีแล้ว เห็นมึงมีความสุขกูก็มีความสุขไปด้วย”
สิ่งที่ผมทำมันให้ผลคุ้มค่าแล้ว น้ำตาของเด็กคนหนึ่งกลายไปเป็นดวงตาที่เป็นประกายของคนที่อยู่ข้างกายผม สีหน้ามีความสุขของบอสคือสิ่งที่ทำให้ผมยอมทำเรื่องที่โหดร้ายลงไป ผมเห็นในคลิปวิดีโอที่บอสเปิด หน้าตาน้องเขากลับมาสดใสเหมือนเดิมแล้ว หวังว่าคงไม่คิดมากกับสิ่งที่เกิดขึ้นนะ
“กูงี้รอมาตั้งสองอาทิตย์ พอคลิปที่แล้วน้องเขาทิ้งท้ายไว้ว่าจะโควฟ์เวอร์เพลงนี้ กูก็ตั้งตารอเลย เพลงโปรดกู หน้าก็หล่อ เสียงก็ดี เล่นกีต้าร์อย่างเทพ โคตรมีเสน่ห์ ทำไมน้องเขาไม่ไปประกวดวะ เป็นนักร้องได้ชัวร์ ในบรรดาคนที่กูติดตามในยูทูปอยู่ ตอนนี้กูชอบคนนี้ที่สุด”
ผมยิ้มเมื่อนึกถึงต้นเหตุของเรื่องเมื่อสองสัปดาห์ก่อน
“โป๊ปๆ มึงดูน้องคนนี้ซิ ร้องเพลงเล่นกีต้าร์เสียงโคตรเพราะ หน้าตาดีมากด้วย ยังน่าจะเป็นเด็กมัธยมเอง ทำไมถึงเก่งอย่างนี้”
ผมดูคลิปในไอแพดที่โป๊ปยื่นให้ เห็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีใส่เสื้อกล้ามดีดกีต้าร์ร้องเพลงอย่างมีความสุขอยู่ ถือว่าเสียงดีมากเลยทีเดียว ผมก็ชอบฟังนะคลิปพวกนี้ แต่ไม่ถึงขนาดไปขวนขวายหาอย่างไอบอสมัน
“อืม เพราะดี มึงนี่ชอบดูคลิปร้องเพลงในยูทูปจริงๆ เลยน้า”
ผมตอบกลับไปอย่างเอ็นดู
“เพราะดีอะไรของมึง โคตรเพราะต่างหาก นี่น้องเขาลงมาเป็นสิบๆ คลิปแล้ว กูตามไปไลค์ไปเม้นท์ให้ตลอด เสียอย่างเดียว น้องมันชอบใส่เสื้อกล้ามหรือไม่ก็ถอดเสื้อเล่นกีต้าร์ตลอด ห้องแม่งไม่มีแอร์เหรอวะ แล้วมึงดู เวลาเล่นแม่งขนจั๊กกะแร้พะเยิบพะยาบตลอด เล่นไปก็พริ้วไหวไป เด็กอะไรวะ ขนจั๊กกะแร้ยาวเฟื้อยไม่เข้ากับหน้าตา ก็ดูแล้วจะฟินก็ฟินไม่สุด ใจมันคอยพะวงไปที่ขนของน้องเค้าเวลาโยกตัวหรือเปลี่ยนคอร์ด มันใช่ไหม ลุคใสๆ แบบนี้ มันต้องขนบางๆ หน่อย ไม่ใช่ดกดำแบบนี้ ฮื่ย ขัดใจว่ะ”
“มึงจะไปคิดมากอะไร เสียงดี เล่นกีต้าร์เพราะ ก็น่าจะโอเคแล้ว อันอื่นมันก็เรื่องภายนอกเล็กๆ น้อยๆ เปล่าวะ มึงน่าจะมองไปที่ความสามารถมากกว่า”
ผมโยกหัวมันเล่น บางทีผมก็ไม่เข้าใจไอบอสนะครับ จะอะไรกันนักหนา จะให้ทุกคนหล่อเพอเฟ็คท์เหมือนมันหมดเลยเหรอ
“มึงไม่เข้าใจกู กูก็ไม่ใช่ว่าจะมองคนที่ภายนอก แต่มันเสียดายเข้าใจไหม คลิปของคนอื่นทั่วไปกูก็ไม่ได้เรื่องมากเลย แต่นี่น้องเขาเก้าสิบเก้าจุดห้าเปอเซ็นต์สมบูรณ์แบบแล้วไง เหมือนภาพเขียนที่โคตรสวยเข้าถึงจิตวิญญาณของศิลปะ แล้วดันมามีหยดหมึกสีดำอยู่ตรงมุมภาพ กูเสียใจ ถ้าน้องเขาร้องแย่ว่านี้อีกนิดหรือเล่นกีต้าร์ห่วยลงหน่อยกูก็คงไม่อะไรหรอก เพราะรู้สึกว่ายังไงมันก็ไม่มีทางสมบูรณ์ แต่นี่มันอีกนิดเดียว อีดนิดเดียวจริงๆ”
เป็นเอามากไหมครับ คนของผม หน้าตาซีเรียสจริงจังมาก
“ถ้าคลิปหน้า น้องเขาไม่มีขนบ้านั่น กูจะมีความสุขมากๆ”
บอสหลับตาจินตนาการแล้วทำท่ามีความสุข นั่นทำให้ใจผมกระตุก จะเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แค่ไหน ผมก็อยากทำให้กับบอสทั้งนั้น ผมรู้ว่าด้วยพลังที่บอสมี บอสจะทำเรื่องนี้เองมันง่ายแค่ไหน แต่บอสจะไม่มีวันทำอย่างนั้น เขาจะไม่มีวันใช้พลังไปกับคนที่ไม่มีความผิดเพื่อความต้องการของตัวเอง ถ้าเด็กคนนั้นเป็นเด็กไม่ดีก็ว่าไปอย่าง แต่ผมไม่ใช่ ผมน่ะไม่ใช่คนดีเท่าไหร่หรอก ถ้าเพื่อสิ่งที่ผมต้องการล่ะก็ ผมก็ไม่ค่อยจะเลือกวิธีการนัก และผมจะทำมัน เพื่อบอส
ผมนั่งดูบอสเปิดดูคลิปเดิมของไอเด็กแสนซวยเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้อย่างมีความสุข มันคุ้มค่าแล้วจริงๆ หวังว่าไอน้องคงได้บทเรียนที่จะไม่ไว้ใจคนแปลกหน้าทางอินเตอร์เน็ต ครั้งนี้มันเสียแค่ขนจั๊กกะแร้แค่สองกระจุก แต่หน้าตาดีๆ อย่างนี้ ถ้าไม่ระวังตัวก็อาจตกเป็นเหยื่อของคนที่ไม่หวังดีจนเสียอะไรที่มากกว่านี้ได้ นี่แค่เจ็บหน่อยตอนที่ผมกระชากผ้าที่แปะทับเจลถอนขนขึ้นมา แต่เห็นว่าวิธีนี้ทำให้ขนที่เกิดใหม่ขึ้นช้าแล้วไม่อุดตันด้วย
ผมไม่แน่ใจว่าจะใช้เวลาเท่าไหร่กว่าที่ขนที่ขึ้นใหม่จะยาวจนทำให้บอสรำคาญขึ้นมาอีก ตอนนี้ผมคงเฉยๆ ไว้ก่อน แต่ถ้าบอสเอ่ยปากบ่นเมื่อไหร่ น้องมันคงโดนผมจัดการอีกแน่ๆ ไม่รู้ครั้งต่อไปจะเอาอะไรไปล่อดี อาจจะเป็นกีต้าร์ใหม่ซักตัว ผมลองเข้าไปในเกมออนไลน์อันเดิมก็พบว่าน้องเลิกเล่นไปแล้ว คงเข็ดกับการไว้ใจคนในเกมไปอีกนาน ถึงเกมออนไลน์จะไม่ใช่สิ่งไม่ดีถ้ารู้จักการแบ่งเวลาในการเล่น แต่คนที่มีความสามารถอย่างน้อง เอาเวลาไปทุ่มเทให้กับการเรียนและดนตรีก็อาจจะดีกว่า ไว้เจอกันครั้งหน้านะไอน้อง
ถ้าเพื่อบอสแล้ว ต่อให้เป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แค่ไหน ด้วยวิธีการอะไร ผมก็จะทำ นี่คือด้านมืดของผม
[จบตอนพิเศษ]
ห้ามปาข้าวของนะครับ
หัวข้อ: องค์กรลวงจิต Explicit Content [จบ] ตอนพิเศษ เต้าหู้นมสด [7] 15/01/17 (อ่าน 193821 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก