ในที่สุดผมก็กุมอำนาจของชมรมกีฬามหาลัยไว้ได้ทั้งหมด ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ แต่จริงๆ เหมาะผมเป็นผู้สนับสนุนพวกมันมากกว่า ทั้งต้องคอยไปเชียร์ ตั้งรางวัลเป็นกำลังใจ หาสปอนเซอร์ให้อีก เหนื่อยเหมือนกันนะ แต่ก็โอเค ได้เป็นที่รักของหนุ่มๆ นักกีฬาหลายร้อยคน ผมยอม ตอนนี้ถึงคงเวลาที่ผมจะได้ใช้ประโยชน์จากเครือข่ายใหม่ที่ผมสร้างขึ้นเพื่อสืบเรื่องราวที่ยังคั่งค้างต่อ
ผมให้คนของชมรมกีฬาส่งตัวแทนชมรมละสี่ห้าคนมาคุยพร้อมกันเพื่อมอบหมายงานให้ไปทำ ช่วงที่ผ่านมาผมสืบเรื่องคนที่ทำโปรแกรมจิตแทกซี่ไปได้บ้างแต่ยังไม่ได้เบาะแสที่เป็นชิ้นเป็นอันนัก ที่แน่ใจก็มีอยู่สองสามข้อ ข้อแรกคนที่ทำเรื่องนี้จะชอบโปรแกรมบังคับจิตผู้ชายให้โชว์เรื่องทางเพศหรือโป๊ๆ เปลือยแบบน่าอาย ข้อสองเขามารถดักข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ได้จากทางอินเตอร์เน็ต ถ้าเอาขึ้นเน็ตเมื่อไหร่ข้อมูลจะถูกทำลายหมด ข้อเขาใช้รูปกราฟฟิคคล้ายๆ กับดวงตาสองดวงเป็นสัญญลักษ์ และเหมือนจะใช้เป็นตัวบ่งชี้ข้อมูลที่จะทำลายหากมีการเอาขึ้นเน็ตด้วย ผมจะใช้เบาะแสพวกนี้สืบต่อโดยเริ่มจากที่มหาลัยนี่แหล่ะ ผมขอเรียกในใจว่าภารกิจจับปีศาจบังคับจิตตามที่ผมแอบตั้งฉายาไว้แล้วกัน
“มากันครบทุกชมรมแล้วใช่ไหม วันนี้พี่มีเรื่องจะขอความช่วยเหลือพวกเราหน่อย คงไม่รบกวนเกินไปนะ”
ผมกวาดตามองบรรดาตัวแทนที่มา รู้สึกว่าจะไม่มีพวกปีสี่อยู่เลย รุ่นผมส่วนใหญ่น่าจะวางมือจากชมรมเพื่อเร่งโปรเจ็คหรือทีสิสจบกันหมดแล้ว ผมเลยถือโอกาสแทนตัวเองว่าพี่ซะเลย
“ได้เลยพี่เม มีอะไรจะให้ช่วยก็บอกพวกผมได้เลย ยิ่งกว่ารบกวนก็ไม่มีปัญหา หรือพี่เมอยากอัดคลิปพวกผมอีก”
เสียงตอบจากไอเด็กคิ้วเข้มหน้าทะเล้นชมรมฟันดาบพร้อมกับเสียงสนับสนุนจากชมรมอื่นๆ ผมไม่น่าไปขอถ่ายคลิปสยิวของมันเลย นี่ก็คงไปลือกันใหญ่ว่าผมถ่ายคลิปหนุ่มๆ ซึ่งก็จริง เอ๊ย มันใช่ไหมเนี่ย
“อย่าเพิ่งคิดไปไกล พี่แค่อยากจะถามอะไรบางอย่าง แล้วก็ให้พวกเราช่วยรวบรวมข้อมูลให้หน่อย เริ่มจากอันแรกนะ ใครเคยเห็นคนในมหาลัยเรา ผู้ชายนะ ที่มาโชว์ของดีให้คนอื่นดูในสถานการณ์แปลกๆ บ้าง เหมือนจะถูกบังคับแต่ก็ไม่เชิง เอาเป็นว่าแบบที่คนทั่วไปคงไม่ทำ”
คนเกือบทั้งห้องยกมือกันพรึบ ผมตกใจ มันมีกรณีที่ว่าในมหาลัยผมเยอะอย่างนี้เชียวเหรอ แล้วผมไปอยู่ที่ไหนมาถึงไม่รู้เรื่อง ผมระงับความประหลาดใจแล้วซักต่อ
“เห็นที่ไหนแล้วใครเป็นคนโชว์ครับ เอ้า น้องชมรมแบดพูดก่อนแล้วกัน”
“ก็พี่เมไงครับ โชว์มันทุกชมรมแล้ว แต่ต่างคนก็เก็บเป็นความลับของชมรม ผมเลยไม่รู้ว่าที่ชมรมอื่นพี่เมโชว์เด็ดแค่ไหน อยากเห็นจัง”
ผมแทบหงายหลังด้วยความผิดคาด แต่จะว่าไปผมก็เคยเป็นเหยื่อของปีศาจบังคับจิตนี่เหมือนกันนะ
“เฮ้ยไม่ใช่ ไม่รวมพี่สิ เอาใหม่ ขอยกมืออีกครั้งนึง ไม่รวมพี่นะ”
จำนวนมือที่ยกเหลือแค่หรอมแหรม ผมไล่ถามก็เป็นเรื่องที่เคยได้ยินมาแล้วซึ่งก็ก้ำกึ่งว่าเป็นการบังคับจิตหรือสมัครใจทำจริงๆ มีเรื่องเด็กปีหนึ่งที่คณะศิลปกรรมชอบใช้เป็นแบบนู๊ดอยู่บ่อยๆ กับคณะแพทย์ที่มีการใช้ตัวอย่างเป็นคนจริงๆ มาเปลือยกายสาธิตเรื่องสรีระและเรื่องระบบสืบพันธ์เพศชาย ผมเลยขอให้ไปหาคนในชมรมที่พอจะเข้าถึงตัวสองคนนี้ช่วยไปสืบดูว่ามีที่มาที่ไปยังไงแล้วทำไมถึงยอมทำ นอกจากนั้นผมก็ให้น้องที่มาฟังไปกระจายข่าวในชมรมตัวเองเพื่อช่วยสืบเรื่องแทกซี่ โดยผมบอกรายละเอียดเกี่ยวกับสัญลักษณ์รูปดวงตาสองข้างไป ถ้าน้องเจอให้ช่วยสัมภาษณ์เรื่องบริการพิเศษมาให้ละเอียดมากที่สุด
หลังจากกระจายข่าวไป ก็มีน้องไปเจอแทกซี่แบบที่ว่าหลายคันแต่ก็ไม่ได้ข้อมูลมากไปกว่าเดิม หลังจากนั้นไม่นานก็โชคดีครับ คันล่าสุดที่เจอนี่พิเศษตรงที่พอเด็กผมสอบถามไป พี่แทกซี่ก็บอกมาว่าเกิดอาการอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อปลายปีที่แล้ว จากข้อมูลของผม นับว่าเป็นคันที่โดนมานานที่สุด แล้วก็ไม่ได้เกิดขึ้นหลังจากไปสอบต่อใบขับขี่เหมือนคนอื่น แต่เกิดหลังจากมีคนจ้างให้ไปทำแบบสอบถามเกี่ยวกับพฤติกรรมการขับแทกซี่ซึ่งต้องมีดูวิดีโอด้วย ที่สำคัญเบอร์โทรที่ให้ส่งเอสเอ็มเอสไปรายงานยอดในตอนแรกๆ ไม่ได้เป็นเบอร์เดียวกับที่คนอื่นใช้อยู่ เพิ่งมาเปลี่ยนเป็นเบอร์เดียวกับคนอื่นหลังจากคนขับแทกซี่ได้ไปต่อสอบต่อใบขับขี่มา คนขับแทกซี่เล่าว่า พอเปลี่ยนเบอร์แล้วเขาก็ลืมเบอร์เก่าไปสนิท แต่ที่ยังเอาเบอร์มาได้ก็เพราะดูจากประวัติในโทรศัพท์ตัวเอง
ผมเอาเบอร์ที่ได้มาไปตรวจสอบชื่อเจ้าของเผื่อว่าจะมีเบาะแสเพิ่มเติม ปรากฎเป็นเบอร์ที่จดทะเบียนโดยบริษัททำระบบคอมพิวเตอร์แห่งหนึ่ง เหมือนจะเป็นการเปิดใช้บริการทีเดียวหลายๆ เบอร์สำหรับไปใช้ในธุรกิจ เส้นสายของสมาพันธ์ช่วยสืบให้ว่า เจ้าของเป็นคนหนุ่มไฟแรง บริษัทเพิ่งเปิดมาได้ไม่กี่ปีแต่เริ่มมีชื่อเสียงว่าสามารถพัฒนาระบบคอมพิวเตอร์ได้อย่างยอดเยี่ยมและคุ้มค่า ผมนึกไปถึงระบบดักจับภาพที่มีลัญลักษณ์แปลกๆ พวกนั้นติดไปแล้วค่อนข้างมั่นใจว่าเรื่องทั้งหมดอาจเป็นฝีมือของบริษัทนี้
แต่พอให้เส้นสายเข้าไปสืบจากคนข้างใน เขาก็บอกว่าบริษัทนี้รับงานของลูกค้าทางธุรกิจหรือองค์กรทั่วไปตามปกติ ไม่ได้ทำอะไรพิศดารแต่อย่างใด จะมีแต่เจ้าของบริษัทที่ชอบมีโปรเจคส่วนตัวแปลกๆ มาให้ลูกน้องช่วยเขียนโปรแกรม แต่ได้กันคนละส่วนสองส่วนไม่ปะติดปะต่อกัน แล้วเจ้าของเป็นคนเอาไปเขียนต่อแล้วรวมเอง เลยไม่มีใครรู้ว่าเป็นโปรเจคอะไร ผมเลยกะจะมุ่งเป้าไปที่เจ้าของบริษัทนี้ จริงๆ เห็นว่ามีหุ้นส่วนด้วยอีกคน แต่คนในบริษัทที่เป็นคนให้ข้อมูลดูจะงงๆ พูดเหมือนจะรู้จักคุ้นเคยดี แต่พอถามชื่อถามหน้าตาก็ตอบไม่ถูก ถ้าสมมุติฐานของผมเป็นจริง เป็นไปได้ว่าจะโดนการโปรแกรมจิตดักป้องกันไว้ เพราะฉะนั้นนี่อาจเป็นคนที่น่าสงสัยที่สุดก็ได้
ผมก็เลยให้นักสืบฝีมือดีที่สมาพันธ์ใช้งานอยู่บ่อยๆ ไปสะกดรอยตามเจ้าของบริษัทว่ามีการติดต่อกับใครหรือมีอะไรแปลกๆ หรือไม่ เจ้าของบริษัทไม่ค่อยมีรูปหรือข้อมูลส่วนตัวเผยออกมามากนักผิดวิสัยของคนทำธุรกิจ ขนาดเสิร์ชหาในเน็ตยังแทบจะไม่เจออะไรเลย แต่พอผมเห็นรูปที่นักสืบหามาให้ก็อึ้งไป คือเป็นคนที่ดูดีมาก นึกว่าพวกทำงานไอทีจะโทรมๆ ตาคล้ำๆ ซะอีก แต่นี่หล่อ หุ่นดี แล้วก็คงเก่งและฉลาดมากแน่ๆ ถึงได้สร้างธุรกิจของตัวเองขึ้นมาได้ขนาดนี้ ผมอยากได้มาเป็นพวกจัง ถ้าเป็นคนนี้ผมอาจจะยกตำแหน่งนิ้วใดนิ้วให้ก็ได้ ที่แน่ๆ ผมว่าผมเคยเจอเขามาก่อน น่าจะเป็นงานกาล่าดินเนอร์เมื่อปลายปี ต้องขอบคุณความจำอันยอดเยี่ยมของตัวเอง
หลังจากนั้นอีกเกือบอาทิตย์ นักสืบก็โทรมารายงานที่เบอร์มือถือที่ผมเปิดขึ้นใหม่โดยเฉพาะเพื่อปกปิดตัวตน ผมรู้ว่ากำลังเล่นกับอะไรที่ไม่ธรรมดา ใช่ว่าผมจะใช้อิทธิพลหรือเส้นสายของสมาพันธ์มาจัดการได้ง่ายๆ เหมือนในงานของตระกูล เลยต้องป้องกันไว้ก่อน ตัวนักสืบเองก็ไม่รู้ว่าผมเป็นใคร
“คุณผู้ว่าจ้างครับ ผมกำลังจะได้ข้อมูลที่ต้องการมาแล้ว จริงๆ ก็ไม่ยากครับ ผมตามมาหลายวันแล้ว เขามาเจอกับคนๆ นี้ทุกวัน ผมคิดว่าน่าจะพักอยู่ด้วยกันด้วย ดูสนิทกันมากครับ”
“แล้วคนๆ นั้นรูปร่างหน้าตาเป็นยังไงครับ”
“ผมก็ยังไม่เห็นหน้าชัดๆ ครับ น่าจะรุ่นๆ เดียวกัน ผิวขาว รูปร่างสมส่วน ส่วนใหญ่จะใส่แว่นดำหรือไม่ก็ปัดผมมาปิดหน้าเวลาออกมาข้างนอก ผมเห็นแค่จากระยะไกลแต่คิดว่าหน้าตาดีมากเหมือนกันครับ ตอนนี้ทั้งคู่เข้าไปซื้อของในซุปเปอร์ครับ ผมตั้งกล้องซูมรอไว้แล้ว ยังไงก็ต้องผ่านมาขึ้นรถทางนี้ เดี๋ยวผมส่งภาพไปให้ทางไลน์นะครับคุณผู้ว่าจ้าง อ้อ แล้วไม่ต้องห่วงนะครับ ผมปกปิดตัวเองอย่างดี เป้าหมายไม่รู้ตัวแน่นอน”
“ขอบคุณคุณนักสืบมากเลยครับ ทำงานดีสมกับที่ผู้ใหญ่แนะนำมาเลยครับ”
ผมแกล้งพูดประหนึ่งว่าตัวเองไม่ใช่คนของสมาพันธ์ หลังจากนั้นผมก็นั่งทำงานรอไปเรื่อยๆ วันนี้ผมอาจจะได้รู้ซะทีว่าใครที่ควบคุมจิตผมให้ต้องถอดกางเกงเปลือยก้นฉี่อยู่ตั้งหลายเดือน ใครที่เป็นคนโปรแกรมให้แทกซี่เป็นหลายร้อยคนต้องคอยมาชักว่าวโชว์ผู้โดยสาร ใครที่เป็นคนทำให้นักศึกษาบางคนในมหาลัยผมลุกขึ้นมาทำอะไรแปลกๆ เฉียดอนาจารกันอยู่เนืองๆ เขาใช้วิธีการไหนกับเรื่องที่เหมือนจะเป็นไปไม่ได้เหล่านี้ แล้ววัตถุประสงค์ล่ะ ถ้าปล่อยทิ้งไว้จะเป็นภัยคุกคามกับประเทศหรือเปล่า คนที่เหมือนกับปีศาจคนนี้ ถ้าถึงขนาดนั้น สมาพันธ์จะยื่นมือเข้าไปจัดการอย่างเต็มกำลัง จะต้องระดมคนทั้งหมดของตระกูลพันธมิตรมาก็คงต้องทำ
เสียงสัญญาณไลน์จากโทรศัพท์ที่ผมเปิดเพื่อการนี้โดยเฉพาะดังขึ้น มาจากนักสืบอย่างที่คาด หายไปนานจนนึกว่าคลาดกับเป้าหมายซะแล้ว ผมเปิดคลิปวิดีโอที่นักสืบหนุ่มส่งมา วันนี้จะได้เห็นซักทีว่าคนที่เหมือนกับปีศาจคนนั้นหน้าตาเป็นยังไง แต่พอเปิดดูผมถึงกับตะลึง นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แทนที่จะเป็นภาพแอบถ่ายของเป้าหมาย คนในคลิปกลับกลายเป็นตัวนักสืบหนุ่มที่ผมจ้างเอง ผมจำหน้าได้จากแฟ้มประวัติของสมาพันธ์ นักสืบหนุ่มหน้าตาใช้ได้กำลังเหยียดแขนเพื่อส่องภาพตัวเองจากมุมสูงที่ถ่ายจากในรถเห็นชัดทั้งใบหน้าและลำตัวท่อนล่างที่ล่อนจ้อนหมด อาวุธประจำกายนักสืบลำยาวชูชันขึ้นมาท่ามกลางพงขนหยิกหยอยรกๆ สีดำ
“นี่ครับที่ผมสืบได้ ความลับ เอ๊ย ของลับของผมเอง วันๆ วุ่นวายกับเรื่องคนอื่นจนไม่ได้สนใจของตัวเอง คุณผู้ว่าจ้างว่ามันโอเคไหม สั้นไปยาวไปบอกได้นะ แต่ผมว่ามันใช้งานดีมาก ถึงผมไม่ค่อยจะได้ใช้ก็เถอะ ถ้าสนใจผมให้ยืมไปใช้ได้”
นักสืบหนุ่มเปิดประตูรถออก แล้วหันมาพูดกับกล้องต่อ
“เดี๋ยวผมขอลงจากรถแป๊บนะครับ จะไปรับคำสั่งจากสองคนนั้นต่อ อ้อ เขาฝากบอกมาว่า คุณผู้ว่าจ้าง คุณเป็นรายต่อไปครับ”
ผมหวาดเสียวแทนเลย จะเดินโทงเทงในลานจอดรถบิ๊กซีนี่นะ นักสืบผมโดนเข้าแล้วใช่ไหม คลิปวิดีโอหยุดลงแค่ตรงนี้ ผมเริ่มร้อนใจ รู้สึกผิดนิดๆ ที่ทำให้นักสืบต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้ แต่คงต้องโทษฝ่ายตรงข้ามด้วยที่สามารถทำอะไรเหนือมนุษย์ได้ขนาดนี้ ผมพยายามติดต่อกลับนักสืบ ทั้งไลน์ ทั้งโทร แต่ไม่สำเร็จ จนมีเสียงเตือนว่ามีไลน์เข้า ปรากฎว่าไม่ใช่จากไลน์ของนักสืบหนุ่มซึ่งเป็นคอนแทคเพียงคนเดียวของเครื่องนี้ ไลน์แปลกปลอมที่ว่าส่งรูปมาสองรูป รูปแรกเป็นรูปนักสืบหนุ่มกำลังเดินโทงเทงกลางลานจอดเห็นหน้าเห็นตาและเครื่องเคราต่างๆ อย่างชัดเจน แต่รูปที่สองกลับทำให้ผมต้องขนลุกอย่างเสียวสันหลังเมื่อเห็นภาพกูเกิ้ลแมพที่ปักหมุดไว้ตรงตำแหน่งคอนโดที่ผมนั่งอยู่ ณ ตอนนี้
ผมกำลังถูกขู่
ผมรีบปิดโทรศัพท์แล้วแกะซิมไปทิ้งในชักโครกอย่างลนลาน ใจเย็น ผมบอกตัวเอง แค่ตามรอยสัญญานมือถือได้ก็ไม่ได้หมายความว่าจะรู้ตัวผม อย่างน้อยในคอนโดนี้ก็มีคนอยู่หลายร้อยคน คงไม่ได้ตามกันได้ง่ายๆ มั๊ง ซิมนี้ผมก็ได้มาหลายทอดรับรองสาวมาถึงตัวโดยการตรวจสอบข้อมูลการจดทะเบียนไม่ถูกแน่ แต่ผมคงต้องระวังเรื่องการรับส่งข้อมูลผ่านทางอินเตอร์เน็ตให้มากๆ เคราะห์ดีที่การติดต่อประสานงานของสมาพันธ์จะใช้การสื่อสารแบบเก่าที่เข้ารหัสด้วยกาพย์กลอนต่างๆ ที่คนนอกไม่มีทางเข้าใจ
ตอนนี้ผมแน่ใจแล้วว่าอำนาจบังคับจิตเป็นของจริง รับมือยากแน่ๆ แถมฝ่ายนั้นยังได้เปรียบเรื่องการแกะข้อมูลทางอินเตอร์เน็ตได้อย่างรวดเร็วอีกอีก แต่ที่เขาทำอย่างนี้ก็ถือว่าพลาดเหมือนกัน มันทำให้รู้ว่าคนๆ นั้นกับเจ้าของบริษัทคอมพิวเตอร์รูปหล่อเป็นพวกเดียวกัน ยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้น ผมคนนี้จะล่าปีศาจให้ดู
หัวข้อ: องค์กรลวงจิต Explicit Content [จบ] ตอนพิเศษ เต้าหู้นมสด [7] 15/01/17 (อ่าน 193385 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก