หัวข้อ: องค์กรลวงจิต Explicit Content [จบ] ตอนพิเศษ เต้าหู้นมสด [7] 15/01/17

[barataku]

องค์กรลวงจิต Explicit Content
 
บทที่ 38 ความรู้สึกในอดีตที่เลือนหาย

หลังจากที่ไปคุยเปิดใจกับทั้งสองฝั่งมา ผมก็ฝากความหวังไว้กับพี่โป๊ปที่รับปากว่าจะจัดการกับเรื่องของพี่บอสเอง แต่นี่ก็ผ่านไปจะเป็นเดือนแล้ว น่าผิดหวังที่ไม่มีอะไรคืบหน้ามาจากทางพี่โป๊ปเลย มิหนำซ้ำ ยังหายตัวไปหมกมุ่นอยู่กับอะไรไม่รู้ปล่อยให้ผมต้องเป็นคนช่วยดูแลพี่บอสแทน พี่บอสไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ผมฟังหรอก แต่จากคนเคยตัวติดกันตลอด พอห่างกันไปจะสังเกตเห็นได้ง่ายมาก ขนาดผมยังรู้สึก แล้วตัวพี่บอสล่ะ จะเสียใจขนาดไหน  พี่บอสยิ้มน้อยลงและชอบคิดอะไรเหม่อลอยอยู่บ่อยๆ ส่วนหนึ่งอาจเกิดจากที่พี่บอสเลิกสะกดจิตตัวเองให้ลืมความรักที่มีต่อพี่โป๊ปตามคำแนะนำของผม ผมทำได้แค่เอาคำพูดพี่โป๊ปบอกว่าไม่เคยมีใครและยังไม่คิดจะมีไปเล่าให้พี่บอสฟัง อย่างน้อยก็เพื่อปลอบใจไม่ให้คิดมากกับพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปทั้งๆ ที่จริงๆ ผมเองก็ยังสงสัยในตัวพี่โป๊ปอยู่มาก

ผมพยายามคิดในแง่ดีว่าพี่โป๊ปกำลังเร่งจัดการอะไรบางอย่างที่ทำให้ทั้งคู่ไม่สามารถเป็นแฟนกันได้อยู่ แต่ก็ไม่ได้พูดเรื่องนี้ออกไปเพราะไม่อยากให้พี่บอสตั้งความหวัง ผมพยายามเคลียร์งานอื่นๆ เพื่อให้มีเวลามาอยู่กับพี่บอสมากขึ้น เอาแดนมาช่วยด้วยเพราะพี่บอสถูกชะตาและจะอารมณ์ดีขึ้นถ้าได้คุยเรื่องทำอาหารกับแดน งานสมาพันธ์ผมก็ผลักคืนไปให้พี่ก้อนดินช่วยบ้างหลังใช้ข้ออ้างเมียท้องมาอู้อยู่ได้ตั้งนาน เรื่องเรียนไม่มีอะไรผมเอาอยู่อยู่แล้ว ผมลดงานออกสื่อสร้างฐานมวลชนลงเพราะตอนนี้ทำกิจกรรมอะไรไปก็โดนข่าวอาก้องฟ้ากลบอยู่ดี

อาก้องฟ้านี่เป็นอะไรที่ฮ๊อตสุดๆ ต่อเนื่องมาหลายเดือนแล้ว เรียกว่าสร้างปรากฎการณ์ใหม่ให้สังคมไทยเลยทีเดียว มีทั้งคนชอบและรังเกียจ ยิ่งสองฝั่งนี้เถียงกันมากเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้อาก้องฟ้าดังระเบิดระเบ้อยิ่งขึ้นเท่านั้น สื่อต่างๆ ก็จับตามองตลอด เรื่องที่อายกมาเล่นก็เป็นประเด็นใหญ่ๆ ทั้งนั้น แล้วกิจกรรมเพื่อสังคมก๊อกๆ แก็กๆ อย่างชวนเก็บขยะ ชวนถีบจักรยานที่ผมทำมันจะเอาอะไรไปสู้ล่ะ ยิ่งนามสกุลเดียวกัน ทำอะไรไปคนก็เอาไปเปรียบเทียบอยู่ดี เด็กมหาลัยอย่างผมจะไปสู้อาได้ยังไง ทุนทรัพย์ก็น้อยกว่า เสน่ห์แบบผู้ใหญ่อย่างอาก็ไม่มี การให้ความเห็นเวลาสัมภาษณ์ก็เทียบระดับดอกเตอร์ไม่ได้ ที่สำคัญ ผมยังใจกล้าไม่เท่าจริงที่จะโชว์ไปทั่วโลกแบบนั้น

ตอนแรกอาทำเพราะถูกบังคับก็จริงแต่หลังๆ ผมว่าอินเนอร์แล้ว พูดถึงเรื่องนี้แล้วอยากจะลุกขึ้นตบมือรัวๆ ให้กับอาตัวเองที่สร้างสถานการณ์ในการแก้ผ้าได้พระเอกมาก ผมรู้เหมือนที่พี่บอสและพี่โป๊ปรู้ว่าเกินครึ่งน่าจะเป็นการสร้างภาพของอา ทีแรกสองคนนั้นจะไม่ยอมด้วยหาว่าอาผิดเงื่อนไขตรงที่ใช้เหตุผลที่ดูดีจนไม่น่าจะอายให้สมกับเป็นการลงโทษ อาก็เถียงกลับว่าทำไมจะไม่อาย ยิ่งคนที่อยู่ในฐานะอย่างอาด้วยแล้วโคตรจะอายเลย ถ้าไม่เชื่อ งานหน้าให้มาแก้ผ้าพร้อมกับอาจะได้รู้ว่าอายหรือเปล่า สองคนนั้นเลยยอมแต่มีการแก้เก้อว่าที่ยอมเพราะเห็นว่าสิ่งที่อาทำก็มีประโยชน์กับสังคมจริงๆ ไม่ใช่แค่เป็นการทำบุญทางสายตาให้คนดูเหมือนนักโทษระดับสามคนอื่นๆ เรื่องก็เลยตกลงกันได้

ช่วงนี้ผมเลยงดกิจกรรมอื่นๆ ไปหมด อาศัยความเป็นหลานเกาะกระแสอาก้องฟ้าดังไปด้วยสบายๆ แค่เอาหนังหน้าไปมอบดอกไม้หรือโพสต์ข้อความให้กำลังใจ แค่นี้เหล่าแฟนคลับของอาที่มีตั้งแต่เด็กยันแก่ก็กรี๊ดแล้ว นึกๆ ก็อยากดังอย่างอาบ้างแต่ความใหญ่ไม่สู้อาจริงๆ เลยเอาไว้ก่อน

วันนี้ผมตื่นขึ้นมาตั้งแต่ยังไม่ทันตีห้าเลย เมื่อคืนนอนเร็วไปหน่อย วันนี้ผมว่างทั้งวัน ไม่มีเรียนเพราะผมลงซัมเมอร์มาเรื่อยๆ จนปีสี่เทอมสุดท้ายแทบไม่เหลือวิชาเรียนแล้ว ส่วนพี่บอสโทรมาบอกตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าวันนี้พี่โป๊ปจะให้เวลาเต็มที่เลยหนึ่งวันเลยจะไปเที่ยวกันที่อัมพวาแล้วจะค้างคืนนึงด้วย เสียงพี่บอสดีใจมากเพราะช่วงนี้พี่โป๊ปยุ่งมากจนไม่ค่อยได้ทำอะไรอย่างนี้ จริงๆ พี่บอสเคยบอกว่าตัวเองเป็นคนที่ชอบเที่ยวมาก อยากไปสถานที่สวยๆ เจอผู้คนใหม่ๆ ชิมอาหารแปลกๆ แต่เพราะตั้งองค์กรขึ้นมาตั้งแต่ตอนเข้ามหาลัย เลยต้องคอยดูแลไม่สามารถไปไหนไกลๆ ได้เลย เรื่องพบเจอเพื่อนใหม่ๆ ยิ่งแล้วใหญ่ ขนาดเพื่อนเก่ายังต้องสะกดจิตให้ลืมตัวเอง นั่นทำให้พี่บอสแทบจะเหลือพี่โป๊ปเพียงคนเดียว

พอพี่โป๊ปมาชวนไปเที่ยวอย่างนี้ ผมเลยดีใจไปกับพี่บอสด้วย นี่น่าจะเป็นสัญญาณที่ดีว่าพี่โป๊ปกำลังพยายามอย่างที่บอกกับผมไว้ ถ้าทำตัวดีอย่างนี้เรื่อยๆ ผมจะเป็นคนบอกพี่โป๊ปเองว่าพี่บอสยังรักพี่โป๊ปมาโดยตลอด ไม่ใช่ตัดใจได้ไปตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อนตามที่พี่โป๊ปเข้าใจ แล้วทีนี้เจ้าหญิงกับเจ้าชายก็จะครองรักกันอย่างมีความสุขอันเป็นตอนจบของนิทานเรื่องนี้ เรื่องต่อไปจะได้มีผมเป็นพระเอกซะที

ผมมองเวลาอีกที เหลืออีกตั้งครึ่งชั่วโมงกว่าแดนจะตื่น นี่เพียงพอจะให้ผมไปลักหลับแดนซักหนึ่งยกหลังจากที่ว่างเว้นเรื่องนี้มานานแล้ว

ผมเดินเข้าไปในห้องนอนเล็กของคอนโดที่ผมยกให้แดนใช้แลกกับการคอยดูแลงานบ้านให้ผมจะได้ไม่ต้องไปเช่าห้องให้เปลืองเงิน แดนไม่ได้ล็อกห้องแต่ถึงล็อกผมก็มีกุญแจไขเข้าไปได้อยู่ดี ผมเปิดไฟจนสว่างโร่เพื่ออรรถรสในการลักหลับ ข้อดีของแดนคือเป็นคนหลับง่ายและถ้ายังไม่ถึงเวลาตื่นจะหลับลึกมาก เด็กอะไรเรียบร้อยกระทั่งเวลาหลับ ท่านอนหงายตัวตรงเหน็บผ้าหุ่มถึงคอสองแขนอยู่ข้างลำตัวตามระเบียบเป๊ะ ปากเผยอเล็กน้อยตาหลับพริ้มเห็นขนตายาวเป็นแพ ใบหน้าตอนหลับยิ่งเหมือนเด็กเข้าไปใหญ่ ดูไร้เดียงสาและไม่ได้รับรู้แม้แต่น้อยว่ามีผู้บุกรุกเข้ามาในเวลารุ่งสาง

ผมดึงผ้าหุ่มออกอย่างเบามือ แดนยังหลับสนิทหายใจเป็นจังหวะแต่เป้ากางเกงขาสั้นตัวจ้อยที่นุ่งอยู่โป่งพองขึ้นมาอย่างที่ชายหนุ่มสุขภาพดีพึงเป็นในยามเช้า ผมคลึงเคล้นท่อนเนื้ออวบอ้วนของนิ้วก้อยน้องรักผ่านผ้าบางๆ อย่างมันมือ ความอวบใหญ่ที่คุ้นเคยทำให้ผมนอยด์นิดหน่อยที่ทำไมของใครๆ ที่ผมรู้จักถึงได้ใหญ่ยาวกว่าผมทั้งนั้น รู้สึกหมั่นไส้จนเผลอถลกกางเกงแดนออกพรวดเดียวช่วงล่างล่อนจ้อนหมด แท่งเนื้อแข็งปั๋งดีดตัวขึ้นมาสั่นงึกๆ ผมอดใจไม่ไหวที่จะเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายวิดีโอไว้ทั้งๆ ที่ผมมีคลิปแบบเดียวกันนี้ของแดนไม่รู้กี่สิบคลิปแล้ว

เมื่อวัตถุเป้าหมายอยู่ตรงหน้า ผมก็เอามืออีกข้างที่ว่างมาสาวขึ้นลงตามความยาวทันที ท่อนเนื้อสีน้ำผึ้งกับส่วนหัวแดงๆ   ตัดกับมือขาวๆ ของผมอย่างน่าดู ลำอวบๆ นี่เต็มไม้เต็มมือดีจริงๆ ผมออกจะอิจฉาแดนนิดหน่อย ถ้าของผมมันใหญ่ได้เท่านี้การโชว์หรือการชักว่าวของผมคงมีรสชาติขึ้นอีกเยอะ

ผมชักอยู่ซักพักแล้วก็สลับไปถ่ายที่บริเวณใบหน้า แดนหลับตาปี๋และทำหน้าเหยเกแบบไม่เป็นธรรมชาติ สงสัยผมจัดหนักไปนิดนึงน้องเลยรู้สึกตัว หรือไม่ก็ใกล้เวลาตื่นของแดนแล้ว นานๆ ทีแดนจะตื่นขึ้นมาระหว่างที่โดนผมลักหลับ ทุกครั้งที่รู้ตัวแดนจะแกล้งทำเป็นยังหลับอยู่แบบที่ทำอยู่ตอนนี้ซึ่งไม่ได้มีความเนียนเอาซะเลย ผมก็ไม่รู้ว่าแดนจะอายอะไรนักหนาทั้งๆ ที่ผมก็เล่นของแดนอย่างกับเป็นของตัวเองตั้งแต่ตอนแดนขับแทกซี่แล้ว ยิ่งมาอยู่คอนโดเดียวกัน ต่อให้กลางวันแสกๆ ถ้าผมนึกอยากขึ้นมาก็เรียกแดนมาล้วงซะงั้น แดนยอมแต่โดยดีแต่ก็อายหน้าแดงทุกครั้ง

ผมยิ่งเห็นแดนรู้สึกตัวแล้วก็ยิ่งแกล้งโดยการเร่งมือจนแดนกลั้นเสียงไว้ไม่อยู่ขณะที่ปลดปล่อยน้ำเชื้อสดๆ ออกมา ผมมองผลงานตรงหน้าแล้วรู้สึกไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ มันใสไปแล้วปริมาณก็ไม่เยอะเหมือนทุกทีด้วย ผมคาดโทษฟีฟ่าไว้ในใจ ไม่รู้ชวนแดนไปทำอะไรแผลงๆ มาอีก คงต้องเตือนกันหน่อย เด็กพวกนี้ชักจะหมกมุ่นกับเรื่องอย่างว่าเกินไปแล้ว  ผมป้ายน้ำว่าวของแดนที่ติดมืออยู่ลงบนหน้าท้องแบบราบมีลอนกล้ามเนื้อเล็กๆ ของแดน ถึงตอนนี้แดนก็ยังทำเป็นหลับอยู่ เดี๋ยวพอผมออกไปแดนก็คงลุกมาทำความสะอาดเอง

ผมกลับมาที่ห้องก็กดโทรศัพท์หาฟีฟ่าทันทีโดยไม่สนใจว่าจะเพิ่งตีห้าครึ่ง ถ้าเห็นว่าเป็นสายจากผมมันรับแน่ๆ จริงดังคาด หลังจากรอประมาณสิบตื้ด  ฟีฟ่าก็รับโทรศัพท์ด้วยเสียงงัวเงียแต่ก็แฝงความดีใจเหมือนทุกทีที่ผมโทรไป

“ฮ้าว พี่เมโทรหาผมแต่เช้าเลย วันนี้โชคดีทั้งวันแน่ๆ มีอะไรให้น้องฟีฟ่ารับใช้ฮับ”

“รับสายซะน่ารักเกินวัยไปเปล่า พี่จะโทรมาเล่นงานเราต่างหาก เอาแดนไปทำอะไรมา น้ำแห้งหมดตัวซะขนาดนี้”

“ฮะฮ่า พี่เมรู้เร็วจัง ผมเอาไอแดนไปกำหราบไอเด็กปีนเกลียวปีหนึ่งที่ชมรมมาเมื่อวาน ไอนี่มันเพิ่งเข้าชมรมมากลางปี ฝีมือดีอยู่ แต่นิสัยไม่ค่อยโอ ของใหญ่นิดหน่อยชอบโชว์กร่างตอนอาบน้ำจนพวกผมรำคาญลูกกะตากันจะแย่ ใครจะไปอยากดูของแบบนี้กัน ไม่ได้น่ารักอย่างพี่เมนี่ ผมเลยให้ไอแดนเข้าไปที่ชมรม หลอกมันว่าเป็นเด็กปีหนึ่งเหมือนกัน จะได้หักหน้ามันตอนอาบน้ำ แม่ง หน้าเสียไปเลย แต่ก็ยังโยกโย้ว่าถ้าวัดดีๆ แล้วมันยาวกว่าอย่างโน้นอย่างนี้ จนผมต้องเอาวิธีถ้วยยูเรก้าของพี่โป๊ปมายัด แดนก็ชนะเห็นๆ พยานเต็มห้องน้ำ ก็หาว่าใหญ่แต่ไม่มีคุณภาพอีก สุดท้ายมันขอท้าดวลระยะยิงไกลกับแดน แดนก็บ้าจี้รับคำท้าเฉยเลย สงสัยปฏิเสธคนไม่เป็น แข่งกันเอาสองในสาม แดนมันโดนไปสามน้ำติดมันก็เลยซีดอย่างที่เห็นแหละ”

“เล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง ตกลงแดนชนะหรือเปล่า”

ผมสงสัย ปกติของแดนพุ่งแรงไม่ใช่เล่น แต่แข่งกับเด็กปีหนึ่งซึ่งคงอายุน้อยกว่าแดนหลายปีไม่รู้จะเป็นยังไง

“โอ้ย จะไม่ชนะได้ไง แค่น้ำสอง ไอน้องปีหนึ่งนั่นมันก็แค่รีดออกมาได้แบบกะปริบกะปรอยแล้ว แต่ก็ยังดื้อแพ่งจะแข่งน้ำสามอีก บอกว่าถ้าเอามาเฉลี่ยมันอาจจะพลิกมาชนะก็ได้ ดูมันสิ”

“ขำดีแฮะ อยากเห็นตอนแข่งจัง” ผมเปรย

“ผมกะไว้แล้วเลยช่วยกันถ่ายคลิปกับเพื่อนมาเป็นของขวัญให้พี่เม ได้หลายมุมกล้องเลย เดี๋ยวผมส่งให้ทางเมล์นะ”

ดีมาก ฟีฟ่าไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ ผมถึงได้ชอบชมรมบาสที่สุด

“แธงค์กิ้ว น้องรัก ส่วนน้องปีหนึ่งนั่น ถ้ายังไม่ปรับปรุงตัว เดี๋ยววันหลังพี่จะชวนพี่บอสไปแวะที่ชมรม รับรองหายซ่าแน่”

“ดีเลยพี่ พวกผมอยากให้พี่กับพี่บอสมาเยี่ยมอยู่พอดี แต่ดูท่าทางคงไม่ต้องให้พี่บอสจัดการหรอก เด็กมันไม่ได้มีอะไรมาก อยากโชว์พาวเฉยๆ  ตอนนี้โดนทำโทษให้ซ้อมบาสในชุดวันเกิดทุกวันวันละครึ่งชั่วโมงไปจนกว่าจะถึงวันเกิดมันจริงๆ ก็อีกสองเดือนโน่น ว่าแต่ทำไมวันนี้พี่ตื่นเช้าจัง”

“วันนี้ไม่มีเรียน งานของทั้งสมาพันธ์แล้วก็องค์ก็ไม่มี พี่เลยจะไปไล่เก็บอะไรๆ ที่อยากทำไว้ให้หมดในวันนี้ทีเดียว”

“ว้า อยากไปเป็นเพื่อนจัง แต่ผมมีเรียนแล้วก็ซ้อมบาสด้วย”

“ถึงว่างก็ไม่ให้เราไปหรอก เรื่องส่วนตัวทั้งนั้น”

“เสียใจอ่ะ งั้นไหนๆ ก็ตื่นเช้าแล้ว มาออกกำลังกายกันเถอะ ร่างกายจะได้แข็งแรง”

“เอางั้นเหรอ จะทำอะไรล่ะ พี่มีแค่ครึ่งชั่วโมงนะ จะออกแต่เช้าเลย”

“เต้น T25 กันครับ”

“พี่เต้นไม่เป็น”

“เต้นตามผม พี่เอาไอแพดมาวางสิ เดี๋ยวผมเฟสไทม์ไปหา”

“นายแก้ผ้าเต้นนะ เหมือนคราวก่อน”

“แว๊ก คราวก่อนมันเล่นเวทก็พอไหว แต่นี่มันเต้นๆ กระโดดๆ ตลอดนะ ไม่นุ่งผ้า ไส้เลื่อนกันพอดีสิพี่เม”

“ไม่เกี่ยวกัน อันนั้นมันความเชื่อผิดๆ ไม่เอาก็ได้นะ พี่ว่าจะแก้เป็นเพื่อนซะหน่อย”

“เอาครับพี่ เอา แต่เวลากระโดดแล้วมันแกว่งเยอะ พี่อย่าขำผมนะครับ”

พอตกลงกันได้ผมก็เล่น T25 กับฟีฟ่าไปจนจบ เหนื่อยมากเหมือนกันแต่ก็เพลินดี ก็ได้โค้ชหน้าหล่อหุ่นนักกีฬาแบบฟีฟ่านี่ ยิ่งพอเหงื่อท่วมๆ ไปทั้งตัวยิ่งดูมีเสน่ห์ฟีฟ่าตบท้ายด้วยการว่าวโชว์ซึ่งเกิดขึ้นเกือบจะทุกครั้งที่เปิดกล้องคุยกัน หลังจากนั้นก็แยกย้ายไปอาบน้ำ

แต่งตัวเสร็จ ผมยังเหลือเวลาอีกนิดหน่อยเลยเอาคลิปใหม่ที่ได้มาลงเครื่องคอมพ์ให้เป็นระเบียบ มีคลิปลักหลับแดนกับคลิกฟีฟ่าแก้ผ้าเต้น T25 เมื่อเช้านี้ แล้วก็คลิปแดนดวนกับเด็กปีหนึ่งชมรมบาสที่ฟีฟ่าส่งให้ ผมเอามาจัดเก็บตามหมวดหมู่ให้เป็นระเบียบ ตอนนี้คอลเลคชั่นของผมใหญ่ขึ้นมาก ผมเน้นเก็บรูปและคลิปของคนรู้จักเป็นหลัก มีทั้งถ่ายเองและคลิปขององค์กรที่พี่โป๊ปให้มาเป็นค่าจ้างทำงาน แน่นอนว่าของแดนกับฟีฟ่ามีเยอะเป็นพิเศษ แต่ก็มีของน้องๆ ชมรมกีฬาอีกหลายสิบคน ทั้งเดี่ยวทั้งกลุ่ม  ก็เป็นแบบโป๊ๆ เปลือยๆ ไม่ฮาร์ดคอร์อะไร หลังๆ ผมเริ่มสะสมผลงานของอาก้องฟ้าด้วย ชื่นชมครับว่าอาผมทั้งหล่อทั้งเก่งแถมใหญ่ด้วย

อาจจะดูว่าผมหมกมุ่นกับเรื่องพวกนี้เกินไป แต่ผมก็มีเหตุผลของผม ตั้งแต่ที่ได้คุยเปิดอกกับพี่บอสจนรู้ถึงความสัมพันธ์ซับซ้อนที่มีกับพี่โป๊ปแล้ว ผมก็ตัดสินใจที่จะเลิกหวังในตัวพี่บอส อย่างที่ผมเคยบอกว่าผมจะยอมเป็นเกย์ถ้าได้พี่บอสมาเป็นแฟน หรือถ้าจะพูดให้เท่ๆ แบบพระเอกในนิยายวาย ก็จะต้องบอกว่า ผมไม่ได้เป็นเกย์ เพียงแต่คนรักของผมเป็นผู้ชายแต่ในเมื่อผมหมดสิทธิ์เรื่องพี่บอสแล้ว ผมจะเป็นเกย์ไปทำไมล่ะ ผมรู้ตัวดีว่าชมชอบในสรีระของผู้ชายมากกว่าผู้หญิง แต่ผมก็ยังมีอะไรกับผู้หญิงได้ ในขณะที่ยังไม่มีอะไรเป็นเรื่องเป็นราวกับผู้ชาย ผมว่าผมควรจะเลิกทำอะไรแบบนี้แล้วกลับไปเป็นผู้ชายปกติดีกว่า

อย่าเข้าใจผมผิดนะ ผมไม่ได้เกลียดเกย์ หรือรังเกียจความเป็นเกย์ถ้าจะเป็นซะเอง แต่ถ้าเลือกได้ เป็นผู้ชายปกติไม่ดีกว่าเหรอ ช่วงนี้เลยเป็นช่วงที่ผมตั้งใจทำอะไรๆ แบบเกย์ๆ ให้เต็มที่ อะไรที่เคยอยากรู้อยากลองจัดไปให้หมด เอาให้เอียนท่อนเอียนดุ้นกันไปเลย พอเบื่อจนได้ที่แล้วจะได้เลิกไปเอง ฟีฟ่ากับแดนรับบทหนักหน่อยแต่มันก็เข้าใจผมดี ผมทำอย่างนี้มาซักระยะนึงแล้ว ถึงตอนนี้ผมจะยังรู้สึกสนุกตื่นเต้นกับมันอยู่ แต่พอถึงจุดๆ หนึ่งผมคาดว่าผมจะเบื่อแน่ๆ หักโหมซะขนาดนี้

ช่วงเช้าผมมีนัดกับชมรมว่ายน้ำ ทั้งทีมมีการฝึกซ้อมตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า คงได้ทำอะไรเสียวๆ กันหลังซ้อมบ้าง ผมชอบหุ่นนักว่ายน้ำซะจริงๆ ช่วงไหล่ช่วงอกกล้ามเนื้อหนาใหญ่ตัดกับช่วงเอวช่วงสะโพกที่สอบได้รูป เหมือนพวกการ์ตูนซุปเปอร์ฮีโร่ยังไงยังงั้นเลย สายๆ อาจจะไปหาจุดเหมาะๆ ในมหาลัยถ่ายรูปเอ๊าท์ดอร์ แล้วตอนเที่ยงๆ ค่อยไปโชว์ในห้องน้ำที่ศูนย์เรียนรวมที่มีพวกเด็กปีหนึ่งเยอะๆ

[barataku]

สำหรับเย็นนี้ผมมีนัดพิเศษครับ ผมแอบมาทำสิ่งที่ไม่อยากบอกใคร แดนกับฟีฟ่าไม่รู้ พี่บอสก็ไม่รู้ อาจจะมีพี่โป๊ปที่เคยพูดเป็นนัยๆ ว่าแกรู้เรื่องนี้แต่ก็ถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของผม ยังจำน้องวิศวะอีกมหาลัยนึงที่เป็นติดพนันบอลจนต้องขายตัวได้ไหมครับ น้องเขาช่วยให้ข้อมูลสำคัญจนเราจัดการเรื่องโกลคลับของอาก้องฟ้าได้สำเร็จ ไม่งั้นคงต้องเสียเวลาสืบอีกนาน นอกจากจะได้รับการชดเชยความเสียหายตามที่องค์กรกำหนดด้วยเงินก้อนโตจากอาก้องฟ้าไปแล้ว อาก้องฟ้ายังหาผู้เชี่ยวชาญมาช่วยบำบัดอาการติดการพนันให้กับเหยื่อที่ถูกโกลคลับล่อลวงด้วย น้องเขาก็เข้ารับการบำบัดเหมือนกัน

ที่ผมแอบนัดเจอกับน้องบ่อยๆ ก็เพราะติดใจครับ อะไรที่ผมไม่กล้าทำกับคนอื่น ผมจะมาลองกับน้องเค้าหมด บอกตรงๆ ว่าลืมไม่ลงจริงๆ กับตอนที่โดนน้องเขาดูดเลียเท้าผม ทั้งเสียวทั้งจั๊กกะจี้อย่างบอกไม่ถูก ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเท้าก็กระตุ้นความต้องการทางเพศได้ขนาดนี้  ทีแรกผมก็กลัวว่าตัวเองจะเป็นพวกจิตวิปริตหรือเปล่า แต่พอลองไปศึกษาดูก็พบว่าคู่รักชายหญิงบางคู่ก็ชอบเล่นแบบนี้เหมือนกัน ผมประทับใจที่น้องเขาทำให้ผมตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอโดยไม่รังเกียจ ต่อไปถ้าผมมีแฟนเป็นผู้หญิง แฟนผมเขาจะทำแบบนี้ให้ไหมนะ คงต้องตักตวงโอกาสนี้ให้เต็มที่ เอาให้เบื่อเร็วๆ นี่เป็นสาเหตุที่ผมนัดเจอน้องเขาค่อนข้างบ่อย

น้องรออยู่ในห้องของโรงแรมที่นัดเจอกันแล้ว ดูหน้าตาสดใสขึ้น ไม่โทรมเหมือนครั้งแรกที่เจอ แสดงว่าการบำบัดเป็นไปได้ด้วยดี หล่อแมนจนรู้สึกเสียดายประวัติน้องที่ต้องมาเสียเพราะการพนัน
 
“พี่เม ผมคิดถึงพี่จังเลย”

น้องดึงตัวผมไปแล้วก้มหน้ากระซิบข้างหูผม

“ไม่เอาครับ อย่าเรียกชื่อพี่ เราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะไม่เรียกชื่อกัน พี่ไม่อยากให้เกิดความผูกพันระหว่างเรา อย่าหาว่าพี่เย็นชาเลยนะ แต่พี่คงทำแบบนี้ไปอีกไม่นาน พอถึงเวลาที่จากกัน จะได้ไม่มีใครเสียใจ คิดซะว่าพี่เป็นลูกค้าคนนึงแล้วกัน”

ผมย้ำเหมือนทุกครั้งที่เจอกัน ไม่อยากให้น้องมายึดติดอะไรกับผมมาก

“ใจร้ายเหมือนเดิมเลยนะครับ แต่ไม่เป็นไร ก็พี่เป็นลูกค้าคนพิเศษของผมนี่ แค่พี่ไม่รังเกียจผม ผมก็ดีใจแล้ว”

น้องหน้าจ๋อยไปนิดนึง แต่แล้วก็สบตาผมแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“แต่ผมจะทำทุกอย่างให้พี่ติดใจ วันนั้นจะได้มาถึงให้ช้าที่สุด”

ผมติดใจน้องเขามากจริงๆ นั่นแหละ แต่ที่น้องไม่รู้คือผมยังมีแดน มีฟีฟ่า แล้วก็เด็กๆ ชมรมกีฬาอีก เพราะงั้นผมคงเบื่อเรื่องแบบนี้เร็วกว่าที่น้องเขาคิดแน่

“แล้วรักษาไปถึงไหนแล้ว”

ถึงจะไม่อยากผูกพันมาก แต่ผมก็อดเป็นห่วงคนตรงหน้าไม่ได้อยู่ดี ก็อาของผมเองเป็นคนทำให้ชีวิตเด็กหนุ่มอนาคตสดใสคนนึงต้องมาเป็นอย่างนี้นี่ คนติดการพนันขนาดนี้ มันไม่ใช่เรื่องความโลภอย่างเดียว แต่เป็นอาการทางกายและจิตร่วมกันจนเกิดการเสพติด ความตื่นเต้นที่เกิดจากการเล่นพนันทำให้สารเคมีบางอย่างในสมองหลั่งออกมาจนเป็นความเคยชิน พอหยุดกระทันหันเลยเกิดอาการลงแดงเหมือนคนติดยาจริงๆ

“ก็ดีขึ้นครับ หมอให้ยามาช่วยด้วย แล้วก็มีกิจกรรมบำบัดต่างๆ มาทดแทนการเล่นพนัน ก็พอบรรเทาไปได้บ้าง”

“คงต้องใช้เวลาซักพักแหละ ติดมาเป็นปี พี่เอาใจช่วยนะ แล้วนี่ยังรับงานอยู่อีกเหรอ ตอนนี้ไม่ได้มีปัญหาเรื่องเงินแล้วนี่”

“ก็รับบ้างครับ จะเลิกไปเลย ลูกค้าประจำก็ไม่ยอม ผมก็ไม่ได้เอาตังค์แล้ว เขาก็เลี้ยงข้าวหรือซื้อของมาให้แทน เหมือนเป็นเซ๊กส์เฟรนด์กันมากกว่า อีกอย่าง มันช่วยให้ผมลืมความอยากเล่นพนันบอลได้ดีเลยล่ะ”

“จริงๆ พี่อยากให้เลิกนะ แต่ตัวเองก็ใช้บริการเราอยู่ เลยพูดไม่ได้เต็มปาก”

“พี่ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอก ผมผ่านอะไรมาเยอะแล้ว ต่อจากนี้ถือเป็นกำไรชีวิต ยังไงเทอมนี้ผมก็ต้องดร็อปอยู่แล้ว ขอทิ้งทวนซะหน่อย ก่อนจะกลับไปเรียนต่อ ไม่เอาแล้ว พี่อย่าชวนคุยสิ เดี๋ยวเวลาสนุกมีน้อย”

น้องไม่ยอมเสียเวลาอีกเข้าจู่โจมทันที ผมรู้ว่าน้องเขาช่ำชอง แต่ถึงขนาดปลดเสื้อผ้าตัวเองกับเสื้อผ้าผมไปพร้อมๆ กันนี่มันเก่งเกินไปจริงๆ น้องมองผมที่เปลือยไปทั้งตัวด้วยแววตาที่โคตรหื่นแล้วลงลิ้นไปตามจุดต่างๆ บนตัวผมทันที น้องเขาใช้ปากโคตรเก่ง จะอมเลียดูดดึงดุนฉกเทคนิคแพรวพราวไปหมด แค่เอาลิ้นลากไปตามสีข้าง ผมก็ขนลุกชันไปทั้งตัวแล้ว ที่ๆ ผมไม่คิดว่าจะเป็นจุดกระตุ้นอารมณ์ได้น้องก็เอามาใช้ประโยชน์ได้หมด ขนาดง่ามแขน ง่ามขา ข้อพับ รักแร้ ก็ยังทำเอาผมเกร็งไปทั้งตัว เพราะงั้นไม่ต้องพูดถึงจุดยอดนิยมอื่นๆ

น้องยกขาผมขึ้นจนเท้าอยู่ในระดับสายตาแล้วแลบลิ้นเลียริมฝีบางตัวเองด้วยท่าทางที่ลามกอย่างบอกไม่ถูก

“เจ้านายครับ อยากให้ทาสคนนี้ทำอะไรสั่งมาได้เลย”

น้องเขาชอบเล่นเป็นทาสครับ โดนมาเยอะจนรสนิยมเปลี่ยน ว่าไงว่าตามกันครับ ครึ้มๆ ใจดีเหมือนกัน ผมชี้ไปที่เท้าตัวเองแล้วกระดกปลายเท้าขึ้น วางท่าเป็นเจ้านายสุดๆ น้องรับคำสั่งแล้วลากลิ้นไปตามฝ่าเท้าผมทันที น้องเอาลิ้นไล่ฉกไปตามซอกนิ้วทำเอาผมเสียวซ่านจนตัวแทบบิด นิ้วเท้าแต่ละนิ้วถูกน้องดูดเลียอย่างเอร็ดอร่อย เสียงแจ่บๆ ดังอยู่ตลอดเวลา ผมรู้สึกเหมือนครั้งนี้ยิ่งเสียวกว่าครั้งที่ผ่านๆ มาอีก น้องเลียสูงขึ้นมาเรื่อยๆ ไปตามท่อนขาจนผมนึกขำทั้งๆ ที่ยังเสียวซ่านแทบขาดใจว่าไอที่เขาเรียกว่าเลียแข้งเลียขามันเป็นอย่างนี้หรือเปล่า ผมเพลิดเพลินไปกับลีลาที่ช่ำชองของน้องจนมารู้สึกตัวอีกทีก็ถูกน้องยกขาแยกออกจากกันแล้ว ผมผงกหัวขึ้นมาดูก็เห็นใบหน้าของน้องจ่ออยู่ที่ช่องทางด้านหลังของผมแล้ว

“มะ ไม่เอา”  เสียงตัวเองที่เปล่งออกมันระทวยจนผมตกใจ

“ลองนิดนะพี่ ตรงนี้เสียวสุดแล้ว ก้นพี่ขาวเนียนขนาดนี้ ผมอยากละเลงลิ้นให้ใจจะขาดแล้ว ไว้ใจผมเถอะครับ”

ใจนึงผมก็คิดว่ามันเป็นเรื่องที่น่าอายจริงๆ ที่จะให้ใครมาเลียก้นให้แบบนี้ แต่อีกใจหนึ่งก็อยากลองให้สุดๆ ไปเลยซะตอนนี้ พอเลิกทำอย่างนี้ไปมีแฟนเป็นผู้หญิง จะได้ไม่มานั่งคาใจว่ารู้สึกยังไง

ผมพยักหน้าให้น้องแล้วเอาหมอนปิดหน้าด้วยความอาย น้องจับขาผมแยกให้กว้างขึ้นแล้วดันไปข้างหน้า ท่านี้คงทุเรศน่าดูดีที่ผมไม่ต้องเห็นตัวเองในสภาพนี้ เอาหมอนปิดหน้าซะก็ปลอดภัย แล้วผมก็สะดุ้งเฮือกเมื่อลิ้นอุ่นๆ แข็งแรงของน้องฉกลงไปที่รู้ก้นของผม เชี่ย เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ไม่เคยเสียวแบบนี้มาก่อน ลิ้นน้องเขาทั้งลากทั้งฉกจนตัวผมจะบิดเป็นเลขแปดอยู่แล้ว หัวใจผมเต้นถี่ด้วยความตื่นเต้น อดไม่ได้ที่จะจับเมธัสน้อยมาสาวเอาๆ จนกระฉูดเต็มหน้าน้องที่เงยหน้ามามองพอดี

น้องหัวเราะแล้วเลียน้ำที่ติดอยู่ตรงริมฝีปากเข้าไป

“เสียวมากขนาดนั้นเลยเหรอพี่ บอกผมก่อนก็ได้ ให้ผมใช้ปากให้ มีผมอยู่ทั้งคนพี่ไม่น่าต้องมาเมื่อยมือเองเลย”

“ถ้าเราดูดให้พี่ก็ไม่ได้เลียก้นสิ”

น้องดีดนิ้วดังเปราะ

“คราวหน้าให้ผมพาเพื่อนมาด้วยเอาไหม มันไว้ใจได้ หล่อเข้มๆ หุ่นล่ำๆ หน่อย ไม่รู้พี่ชอบแบบนั้นหรือเปล่า แต่รับรอง สนุกคูณสองแน่”

นี่มันจะเลยเถิดไปใหญ่แล้ว หรือว่าควรตกลงดี จะได้เบื่อเร็วๆ

“ไม่ไหวมั๊ง แค่นี้ก็เสียวจะขาดใจแล้ว”

“พี่อยากลองเสียวกว่านี้อีกไหม ให้ผมเสียบสิ รับรองฝีมือระดับผม ไม่เจ็บ มีแต่มัน”

น้องไม่พูดเปล่า พยายามเอานิ้วกลางแทรกเข้ามาที่ประตูหลังผม ผมขมิบกั้นทันที

“เฮ้ย อย่ามาเนียน พี่บอกแล้วไงว่าพี่ไม่ใช่เกย์”

น้องมองหน้าผมแล้วยิ้มแปลกๆ

“ครับ ไม่เอาก็ไม่เอา ผมตามใจพี่อยู่แล้ว แล้วพี่อยากเอาผมไหมครับ  ผมยอมพี่ทุกอย่างเลย พี่ดูสิ ก้นผมน่าเอาใช่ไหมล่ะ”

น้องขึ้นไปนอนฉีกขาบนเตียงอย่างยั่วยวน พอเห็นผู้ชายแมนๆ ด้วยกันมาทำท่าร่านๆ ใส่อย่างปรารถนาในความเป็นชายของผมแบบนี้ทำให้ผมรู้สึกมีอำนาจอย่างบอกไม่ถูก นี่ละมั๊งเขาถึงบอกว่าชายได้ชายคือยอดชาย ผมฉีกถุงยางมาสวมน้องชายที่แข็งรอตั้งแต่แรกแล้ว น้อยใจเหมือนกันที่ของๆ ผมถึงจะได้มาตรฐานแต่ก็ดูจะเล็กกว่าคนรอบตัวไปหมดไม่เว้นแม้แต่คนตรงหน้า แต่ไม่เป็นไร จะใหญ่ยังไงผมก็ได้เป็นคนเสียบอยู่ดี

ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่วางไว้ขึ้นมาตั้งใจจะถ่ายคลิปให้เห็นหน้าหล่อๆ ที่ต้องเหยเกอย่างเสียวซ่านตอนถูกผมเอา แต่ยังไม่ทันจะเปิดถ่ายวีดิโอก็มีเสียงเรียกเข้าจากสายที่ผมไม่รับไม่ได้เข้ามาเสียก่อน

“มอม พี่ไม่ไหวแล้วว่ะ ช่วยมาหาพี่ที”

เสียงพี่บอสในโทรศัพท์สั่นเครือ เกิดอะไรขึ้นอีกล่ะ เพิ่งกลับจากไปเที่ยวกับพี่โป๊ปมา น่าจะอารมณ์ดีแท้ๆ พี่บอสตัดสายไปในทันที โทรกลับไปหาก็ไม่รับ ผมรีบออกมาทันทีบอกน้องที่กำลังเบิกทางให้ตัวเองอยู่ว่าจะชดเชยให้วันหลัง ผมโทรหาแดนบอกว่าเรียนเสร็จให้ตามไปเจอกันที่ห้องพี่โป๊ปผมจะล่วงหน้าไปก่อน พอไปถึง ผมก็เห็นพี่บอสนั่งซึมอยู่คนเดียว ส่วนพี่โป๊ปซึ่งผมเดาว่าเป็นตัวต้นเหตุไม่อยู่ที่ห้อง

“เป็นอะไรไปพี่ แล้วพี่โป๊ปไปไหนล่ะ เพิ่งกลับมาจากอัมพวาด้วยกันไม่ใช่เหรอ”

“มันไปแล้ว” พี่บอสตอบด้วยท่าทางซึมๆ

ผมขมวดคิ้ว ไปไหนล่ะ กลับไปทำงานเหรอ ขยันจริงๆ กลับมาจากเที่ยวก็ทำงานต่อเลย แต่ก็เป็นเรื่องปกติของพี่โป๊ปในช่วงหลังๆ ไม่ใช่เหรอ

“กลับเข้าไปทำงานต่อเลยเหรอ คงมีงานเร่งมั๊ง ก็เมื่อวานพี่เขามาอยู่กับพี่บอสทั้งวันนี่”

“โป๊ปมันบอกว่าจะไม่อยู่ซักพัก ต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ  อาจไม่ได้ติดต่อกลับเท่าไหร่ งานอะไรก็ไม่บอก ไม่รู้สิ พี่สังหรณ์ใจแปลกๆ ว่าจะไม่ได้เจอมันอีก  ยิ่งมันบอกว่าไม่รู้จะเสร็จเมื่อไหร่พี่ยิ่งใจหาย กลัวมันจะไม่กลับมาอีก กลัวมันจะไปอยู่กับครอบครัวที่โน่นอย่างที่พ่อแม่มันขอร้องมาตลอด เรื่องงานอาจเป็นแค่ข้ออ้าง มันไม่เคยต้องไปทำโปรเจกต์อะไรที่เมืองนอกอย่างนี้มาก่อน”

“ไม่น่ามีอะไรหรอกพี่ งานพี่เขาขยายมากขึ้น ก็อาจจำเป็นต้องมีไปอย่างนี้บ้าง”

ผมปลอบ แต่ก็เข้าใจนะว่าทำไมพี่บอสถึงได้คิดมาก ก็สองคนนี้ไม่เคยจะห่างกันมาก่อน ไหนจะความเปลี่ยนแปลงในช่วงหลังของพี่โป๊ปอีกล่ะ  พี่บอสที่ไม่ได้สะกดจิตตัวเองแล้วเลยดูจะเปราะบางอ่อนไหวเป็นพิเศษ

แดนมาถึงพอดี หอบข้าวของมาเต็มมือซึ่งล้วนแต่เป็นวัตถุดิบในการทำอาหาร เป็นไอเดียของผมเองที่ให้แดนมาชวนพี่บอสทำอาหารจะได้เลิกคิดฟุ้งซ่าน งั้นจัดปาร์ตี้เลยดีกว่า ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตั้งใจจะโทรตามจอม ฟีฟ่า แล้วก็น้องชมรมกีฬาอีกสองคนที่ไปลุยโกลคลับมาด้วยกัน พวกนี้คุ้นเคยกับพี่บอสแล้ว เดี๋ยวมีเหล้ามีไวน์ซะหน่อยพี่บอสน่าจะร่าเริงเหมือนเดิม ผมขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นข้อความแจ้งเตือนว่ามีไลน์จากพี่โป๊ปเข้ามา สงสัยมัวแต่คุยกับพี่บอสเลยไม่ได้เช็คดู

เบอร์หนึ่ง : กูไม่อยู่แล้ว ดูแลบอสด้วย

ผมเอะใจแปลกๆ บอกว่าไม่อยู่แล้ว นี่มันนานแค่ไหนกันล่ะ สงสัยจะคิดมากตามพี่บอสไปแล้ว ผมพิมพ์ถามอะไรไปก็ไม่อ่านไม่ตอบ ผมพยายามสลัดความคิดนี้ทิ้งไปแล้วเข้าไปช่วยเตรียมงานปาร์ตี้

[barataku]

หลังจากวันนั้นมาหลายวัน สถานการณ์ฝั่งพี่บอสก็ยังไม่ดีขึ้น พี่โป๊ปหายไปเลย ไม่มีใครสามารถติดต่อได้ ไม่มีใครรู้ว่าพี่โป๊ปไปทำงานที่ประเทศไหน อันที่จริง ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าพี่โป๊ปไปต่างประเทศจริงหรือเปล่า มีเพียงข้อความที่ประกอบด้วยวงกลมวงเดียวส่งผ่านไลน์มาจากพี่โป๊ปถึงพี่บอสวันละครั้ง

“o”

พี่บอสเองก็ไม่รู้ว่าความหมายของวงกลมเล็กๆ ที่ได้รับ และไม่ว่าจะถามอะไรไป พี่โป๊ปก็ไม่เคยตอบกลับ แต่ข้อความที่ว่าก็มาอย่างสม่ำเสมอทุกวัน อย่างน้อยก็ทำให้ทุกคนสบายใจขึ้นบ้างว่า คงไม่ได้เกิดอะไรร้ายแรงกับพี่โป๊ป

เหตุการณ์ผ่านไปได้สองสัปดาห์ซึ่งผมคิดว่ามันนานเกินไปเลยยุให้พี่บอสบุกถึงบริษัทที่โป๊ปเพื่อจะได้ถามข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องงานที่พี่โป๊ปไปทำ ยิ่งถ้ามีคนที่บริษัทไปกับพี่โป๊ปด้วย ก็อาจจะติดต่อกันผ่านทางคนนั้นได้

พี่บอสทำตามที่ผมบอกแต่ก็ดูไม่มีกระจิตกระใจสักเท่าไหร่ พอไปถึงก็เจอคนที่พี่บอสบอกว่าเป็นลูกน้องที่พี่โป๊ปสนิทมากพี่บอสเลยคลายล๊อคจิตให้จำตัวเองได้

“อ้าว พี่บอส ไม่เจอกันนานเลยครับ ผมนึกว่าพี่ไปเที่ยวกับเฮียโป๊ปซะอีก เห็นมาลางานกับน้องๆ เป็นเดือน”

พี่บอสถามกลับอย่างงงๆ

“อ้าว โป๊ปมันไม่ได้ติดงานใหญ่อยู่เหรอ เห็นวุ่นตั้งแต่สองสามเดือนก่อนแล้ว”

“งานใหญ่อะไรล่ะครับ หลายเดือนมานี้พี่โป๊ปไม่ให้รับโปรเจ็คเพิ่มเลย พวกผมเลยสบาย คนลาไปเที่ยวกันเยอะแยะ มีช่วยงานส่วนตัวเฮียกันบ้างแต่ก็ไม่หนักเท่าไหร่ เฮียทำเองเป็นหลัก”

“ถ้าไม่ได้ยุ่งงานที่รับจากลูกค้าก็คงงานส่วนตัวนั้นนั่นแหละ โป๊ปบอกว่าจะขยายระบบให้ใหญ่ขึ้น ใช้เงินเยอะจังนะ ระบบคอมพิวเตอร์แบบนี้ แต่ก็นะ มีผู้ใช้เป็นหลายพันคนเลยนี่”

อันนี้พี่บอสคงหมายถึงระบบคอมพิวเตอร์ขององค์กร เห็นว่ากำลังต้องขยายความสามารถขึ้นอีก พี่บอสเล่าว่าต้องใช้เงินเยอะมากจนองค์กรเกือบเจ๊ง ต้องไปหานายทุนมาเป็นสปอนเซอร์ให้ พี่บอสพึมพำจำนวนเงินมหาศาลก้อนนั้นออกมาจนลูกน้องของพี่โป๊ปได้ยิน

“ไม่ใช่แล้วล่ะพี่ คนใช้งานไม่กี่พันคนเองนี่นะ ถ้ามีเงินขนาดนั้นแล้วให้เฮียเป็นคนทำระบบ คงลองรับได้เป็นหลายสิบล้านคนเลยมั๊ง”

ลูกน้องพี่โป๊ปหัวเราะกับจำนวนเงินที่ได้ยิน พี่บอสหน้าซีดเผือดแล้วนิ่งไป ผมสอบถามพี่ลูกน้องพี่โป๊ปต่อจนมั่นใจว่าไม่มีใครรู้ว่าพี่โป๊ปหายไปไหนและไม่ได้ไปเรื่องงานแน่ๆ ก็พาพี่บอสกลับ พี่บอสมีท่าทีสับสนกังวลใจ

“มอมแมม พี่ไม่เข้าใจ โป๊ปโกหกเหรอ ถ้าไม่ได้ใช้ทำระบบให้องค์กร แล้วโป๊ปเอาเงินมากมายขนาดนั้นไปทำไม ทั้งเงินขององค์กร เงินของสปอนเซอร์ที่ให้มา แล้วตอนนี้ตัวมันเองไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้”

ผมอยากจะปลอบใจพี่บอสแต่ก็พูดไม่ออก ถ้าเป็นเรื่องของคนอื่นผมคงฟันธงไปได้เลยว่าพี่บอสโดนหลอกเอาเงินแล้วถูกทิ้งให้รับผิดชอบปัญหาคนเดียว แต่ในเมื่ออีกฝั่งเป็นพี่โป๊ป ถึงจะไม่รักพี่บอสแต่ก็ไม่น่าจะทำกับเพื่อนตัวเองขนาดนี้ มันเป็นไปไม่ได้จริงๆ ในความรู้สึกของผม

“ผมว่าเรื่องมันไม่ใช่อย่างที่เราคิดหรอก เอางี้ไหม ระหว่างที่รอพี่โป๊ปกลับ เราไปตามล่าพวกหล่อเลวที่อยู่ในบัญชีที่ต้องถูกจัดการขององค์กรกันดีกว่า พี่จะได้ไม่ต้องคิดมาก พอได้ตัวมาเรามาคิดวิธีลงโทษแบบใหม่ๆ กันดีกว่า”

พี่บอสดูเนือยๆ แต่ก็ยอมทำตามที่ผมบอกโดยหยิบแทปเล็ตที่ใช้เช็คงานขึ้นมา แต่พอแตะๆ จิ้มๆ ไปได้ซักพักพี่บอสก็ขมวดคิ้ว

“ทำไมพี่เข้าระบบขององค์กรไม่ได้ ไม่สิ ก็เข้าได้แต่เหมือนไม่มีสิทธิเจ้าไปดูรายละเอียดนักโทษ หรือเป้าหมายที่เราต้องไปจัดการเลย ปกติรหัสพี่เข้าได้หมดทุกอย่างเทียบเท่าโป๊ปเลยนะ”

“หรือระบบจะเสีย เดี๋ยวผมลองเข้าของผมดูนะ”

ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเข้าระบบขององค์กรที่ผมยังได้รับสิทธิแค่เป็นสมาชิกคนหนึ่ง ก็เข้าได้ปกติ ดูหมวดขายคลิป หมวดประมูลทาส ก็ทำงานได้เหมือนเดิม

“ของผมเข้าได้ปกติพี่”

พอเห็นแววตาเจ็บปวดของพี่บอสแล้วผมก็นึกเสียใจที่ไม่ได้โกหกพี่เขาไป

“มึงพรากหัวใจกูไปแล้ว ยังจะมาพรากองค์กรที่เราสร้างขึ้นมาอีกหรือโป๊ป”

พี่บอสหลับตาพูดกับตัวเอง ในใจคงปวดร้าวจนผมจินตนาการไม่ออก ไม่กล้าพูดปลอบใจอะไรออกไปอีก


-----------------



เวลาล่วงเลยไปกว่าเดือนแล้วที่พี่โป๊ปหายตัวไป พี่บอสกลับไปมีทีท่าสงบนิ่งไม่เศร้าซึมเหมือนช่วงก่อนหน้านี้ แต่เป็นความสงบนิ่งที่ใช้คำว่าไร้วิญญานอาจจะถูกต้องกว่า จนถึงตอนนี้ พี่บอสก็ยังกลับไปเข้าระบบขององค์กรไม่ได้ ไม่มีพี่โป๊ป ไม่มีองค์กร พี่บอสก็เหมือนกับไม่ใช่พี่บอสคนเดิม ผมและพวกน้องๆ ช่วยกันทุกวิถีทางที่จะทำให้พี่บอสร่าเริงขึ้นมาบ้าง สิ่งที่พวกเราได้รับกลับมาคือรอยยิ้มแสแสร้งที่หลอกเด็กอนุบาลยังไม่ได้ ข้อความวันละครั้งที่ได้รับจากพี่โป๊ปคือสิ่งเดียวที่หล่อเลี้ยงพี่บอสไว้ถึงแม้มันจะมีแค่ตัวอักษร “o” และ “x” ซ้ำๆ ที่หาความหมายอันใดไม่ได้ก็ตาม

พวกผมไม่อยากให้พี่บอสคิดถึงพี่โป๊ปอยู่ตลอดเวลาจึงคิดกันว่าน่าจะจัดห้องใหม่เป็นการเปลี่ยนบรรยากาศ พี่บอสดูจะไม่ใส่ใจเท่าไหร่แต่ก็ไม่ได้ห้าม ผ้าม่านสีสดใสถูกนำมาเปลี่ยนแทนของเดิมสีเทาขรึมที่สะท้อนบุคลิคของพี่โป๊ปมากไปหน่อย เฟอร์นิเจอร์บางชิ้นถูกสับเปลี่ยนด้วยความหวังจะชดเชยความร่าเริงที่หายไปจากห้อง โต๊ะทำงานพี่โป๊ปเป็นจุดที่โดนเพ่งเล็งมากที่สุดเพราะทำให้แววตาพี่บอสหม่นลงทุกครั้งที่หันไปมอง แดนมาช่วยเก็บของพี่โป๊ปให้เป็นระเบียบแล้วกำลังหาทางซ่อนไว้หลังฉากตกแต่งบ้านดีไซน์แปลกตาที่เตรียมมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ

“พี่เม ผมเจอกระดาษแผ่นนี้หล่นมาจากกองหนังสือของพี่โป๊ป ไม่รู้เดิมมันถูกสอดไว้ในหนังสือเล่มไหน ถ้าเก็บไม่ถูกที่เดี๋ยวพี่โป๊ปกลับมาหาไม่เจอ ไม่รู้สำคัญหรือเปล่า”

ผมรับกระดาษแผ่นนั้นมาดู ขอบกระดาษเริ่มเหลืองนิดๆ บ่งบอกถึงเวลาที่คงล่วงเลยมาหลายปี ข้อความที่ดูเหมือนจะไม่สำคัญแต่มันช่างสำคัญเหลือเกินในความรู้สึก ผมไม่รู้ว่ามันจะทำให้เรื่องดีขึ้นหรือแย่ลง รู้แต่ว่าผมต้องเอามันไปให้พี่บอสดู

[บอส]

ผมรับกระดาษแผ่นนั้นมาจากมอมแมม ลายมือหนักแน่นดูคุ้นเคยถึงแม้ไม่ได้เห็นบ่อยนักเพราะเจ้าของเป็นคนที่ชอบพิมพ์ในคอมพิวเตอร์มากกว่าจะมาเขียนอะไรลงบนกระดาษอย่างนี้

“ผมเป็นคนไอที คอมพิวเตอร์เปรียบเสมือนร่างกายของผม ดิจิตอลก็เหมือนโลกของผม ในโลกนั้นมีเพียงตัวเลขสองตัว เลขศูนย์มีเพียงเลขหนึ่ง เลขหนึ่งก็มีเพียงเลขศูนย์ เลขสองตัวเป็นทุกอย่างของกันและกัน เลขสองตัวนั้นสามารถร่วมสร้างสรรค์สิ่งมหัศจรรย์ต่างๆ มากมายในโลกดิจิตอล เบอร์ศูนย์กับเบอร์หนึ่งในโลกแห่งความเป็นจริงก็เช่นกัน เบอร์ศูนย์เป็นทุกๆ อย่างของผม และผมก็เป็นทุกๆ อย่างของเบอร์ศูนย์ ถึงเบอร์ศูนย์อาจจะไม่รู้ตัวก็ตาม เบอร์ศูนย์และเบอร์หนึ่งร่วมกันสร้างสิ่งมหัศจรรย์อย่างองค์กรขึ้นมา เราจะทำให้โลกดีขึ้น และนี่คือความหมายที่แท้จริงของเบอร์ศูนย์และเบอร์หนึ่ง ในมุมมองคนไอทีอย่างผม

ผมเป็นคนไอที...
ผมเป็นเบอร์หนึ่ง...
ถ้าคอมพิวเตอร์เปรียบเสมือนร่างกาย..
เบอร์ศูนย์ก็คงเป็นเหมือนจิตวิญญาณ...”

ผมน้ำตาซึม ไม่รู้ว่าโป๊ปเขียนบันทึกนี้ไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่มันคงนานจนความรู้สึกเลือนหายไปกับกาลเวลาแล้วใช่ไหม ถึงยังไงผมก็ดีใจที่รู้ว่าครั้งหนึ่งเราก็เคยมีความรู้สึกที่ตรงกัน  ไม่ว่าวันนี้โป๊ปจะไปเพราะอะไรก็ตาม ผมก็ต้องขอบคุณที่ยอมเสียเวลามาช่วยให้ความฝันของผมเป็นจริง

ในด้านสว่าง องค์กรคือความฝันของผมที่จะใช้พลังที่ได้รับจากพ่อมาช่วยเหลือผู้คน ในด้านมืด องค์กรคือที่ที่ผมใช้ปลดปล่อยความปรารถนาซ่อนเร้นที่ไม่อาจทำได้อย่างถูกศีลธรรม ทั้งสองอย่างเป็นแรงผลักดันให้ผมทำงานขององค์กรอย่างหนักแม้จะเหนื่อยเพียงใดก็ตาม แต่โป๊ปไม่ใช่ โป๊ปทำองค์กรเพราะผม และนี่มันก็มากเกินกว่าที่คนๆ หนึ่งจะทำให้กับเพื่อนได้ มันคงถึงเวลาที่โป๊ปต้องไปทำตามความฝันของตัวเองซะที ถึงแม้โป๊ปจะจากไปด้วยของที่สำคัญที่สุดสองอย่างในขีวิตของผม แต่ผมก็มีความรู้สึกดีๆ ให้มันเสมอ หวังว่าสักวันหนึ่งเมื่อมันกลับมา ผมจะเป็นเพื่อนกับมันได้อย่างบริสุทธิ์ใจ

[TBC]

-------------------------------------------------

[barataku]

หายไปนานมากๆๆๆ

ไม่ขอแก้ตัวอะไร แต่บทท้ายๆ เขียนยากมากจริงๆ
ถ้ายังมีคนอ่านเหลืออยู่บ้าง ก็ติดตามกันต่อได้เลยนะครับ ไม่ต้องกลัวว่าจะหายไปไหน เพราะเขียนจนจบแล้ว

[j123]

หวังว่าเหตุผลของโป๊ปจะเพียงพอนะ
ส่วนน้องเมจะเสียซิงเร็วๆ นี้หรือเปล่า 

[barataku]

องค์กรลวงจิต Explicit Content
 
บทที่ 39 สิ่งที่อยากทำเป็นครั้งสุดท้าย

ชายหนุ่มจ้องมองคำเชิญให้เข้าร่วมเครือข่ายสังคมออนไลน์แปลกๆ อันหนึ่งที่ได้รับผ่านทางอีเมลส่วนตัว

“Social Eyes Online”

เขาไม่เคยได้ยินชื่อเครือข่ายนี้มาก่อน แต่ชื่อเพื่อนที่เป็นคนแนะนำมาก็สำคัญเกินกว่าที่เขาจะเพิกเฉยได้ เพื่อนสนิทสมัยประถมที่ตอนนี้กลายเป็นผู้ประกาศข่าวชื่อดัง รายการเล่าข่าวของเพื่อนเขาคนนี้มีอิทธิพลต่อสังคมไทยเป็นอย่างมาก ชายหนุ่มเองอาจจะไม่ได้มีชื่อเสียงโด่งดังอย่างนั้นด้วยความที่เป็นแค่ครูพละพ่วงหน้าที่ครูปกครองในโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งแต่ทั้งคู่ก็ยังติดต่อกันไปมาหาสู่กันตลอดตามโอกาส เขาเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้ว่านักข่าวชื่อดังเป็นเกย์ แต่จะแปลกอะไรในเมื่อตัวเขาเองก็เป็นไบ

ครูพละหนุ่มอ่านคำเชิญนั้นอีกครั้งแล้วตัดสินใจคลิ้กลิงค์เข้าไปเพื่อสมัคร น่าแปลกที่เขาไม่ต้องกรอกข้อมูลส่วนตัวอะไรเลยในระบบมันขึ้นมาให้เองอย่างถูกต้อง การสมัครเลยใช้เวลาเพียงนิดเดียว ทันทีที่เขาสมัครเสร็จ เพื่อนนักข่าวที่ร้อยวันพันปีจะมีเวลาว่างก็โทรเข้ามาด้วยเสียงที่กระตือรือล้น

“มึงสมัครเกมที่กูส่งให้ไปแล้วใช่ไหม ขอบใจนะ กูได้แต้มเพิ่มเยอะเลย นี่เกือบอัพเลเวลได้แล้ว”

“โธ่ กูก็นึกว่าจะแนะนำอะไรดีๆ ให้เพื่อน ที่แท้ก็แค่อยากได้แต้ม คนดังอย่างมึงจะเชิญใครก็ได้ คงมีคนมาสมัครตามมึงเป็นพันเป็นหมื่นคน”

“ไม่ใช่ มึงไม่เข้าใจ มันไม่ใช่อยู่ๆ จะเชิญใครก็ได้ มันซับซ้อนกว่านั้นเยอะ ตอนนี้มึงเป็นคนเดียวที่ระบบยอมให้กูส่งคำเชิญได้ มึงเข้าไปเล่นเถอะ อัพเลเวลเร็วๆ”

“ตกลงมันเป็นเกมเหรอ นึกว่าเป็นพวกโซเชียลแบบเฟสบุค”

“มันเป็นมากกว่านั้นอีก เล่นไปเถอะแล้วมึงจะขอบใจกู ขนาดกูยุ่งตลอดยังต้องหาเวลามาเล่นเลย”

“สนุกขนาดนั้นเชียว  หรือว่าเล่นแล้วได้ตังค์เหรอ”

ครูหนุ่มถามขำๆ

“ได้มากกว่านั้นอีก แต่มึงต้องทำตามกฎในเกมทุกอย่างนะถ้าไม่อยากซวย กูต้องวางแล้ว ไว้ค่อยคุยกัน”

ปลายสายวางหูไปอย่างรีบเร่ง ครูพละหนุ่มขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจในคำพูดของเพื่อน ปกติเขาไม่ใช่พวกชอบเล่นเกมออนไลน์ แต่ในเมื่อคนที่งานรัดตัวขนาดนั้นยังเล่นเขาก็ว่าจะลองซักหน่อย เขาลองเสิร์ชข้อมูลเกี่ยวกับเกมนี้ดูเผื่อจะมีคำแนะนำแบบง่ายๆ ในการเล่นเกมแต่ไม่พบอะไรข้อมูลอะไรที่เกี่ยวกับเกมนี้เลย น่าแปลก หรือเกมมันใหม่จนยังไม่มีใครพูดถึงนะ

เขาเปิดเกมตามลิงค์ที่ส่งมา ระบบมีคำแนะนำที่ทำตามได้ง่ายมากๆ จนคนที่ไม่เคยเล่นเกมอย่างเขาก็ทำตามได้ทันที เริ่มจากการให้เขาเลือกอาชีพซึ่งมีสี่อาชีพให้เลือก

ผู้พิทักษณ์ Guardian
นักสืบ Detective
ลูกขุน Juror
นักล่า Hunter

เขางงนิดหน่อยว่าแต่ละอาชีพมันแตกต่างกันยังไง แต่ระบบก็แนะนำให้เขาเลือกอาชีพนักล่าโดยอธิบายว่าเมื่อพิจารณาจากโปรไฟล์ส่วนตัวแล้ว เหมาะกับเขามากที่สุด สงสัยจะรู้ว่าเราเป็นครูปกครอง เขาคิดอย่างขำๆ แต่พอเขาเลือกอาชีพนักล่าไปจริงๆ ระบบกลับมีคำเตือนขึ้นมา

อาชีพนักล่าเป็นอาชีพขั้นสูง ในระหว่างนี้คุณจะได้รับภารกิจของอาชีพนักสืบและอาชีพลูกขุนไปก่อนจนกว่าจะได้ระดับสามสิบ

อ้าว ก็แนะนำตูเอง จะภารกิจของอาชีพอะไรก็ช่างเถอะ ส่งๆมาซะที ครูพละหนุ่มคิด แต่พอได้รับภารกิจมาจริงๆ มุมมองของเขาที่มีต่อเกมนี้ก็เปลี่ยนไป

ภารกิจที่เกมให้ทำเป็นภารกิจในโลกของความเป็นจริงไม่ใช่ภารกิจเกมออนไลน์อย่างที่เขาคิด เป็นงานง่ายๆ ไม่เหลือบ่ากว่าแรง ส่วนใหญ่ก็ทำอยู่ในโรงเรียนที่เขาสอนหรือละแวกใกล้เคียง งานนักสืบจะเป็นการไปหาข้อมูลต่างๆ เช่น มีเด็กในโรงเรียนถูกรังแก เขาจะได้รายชื่อเด็กคนนั้นมาก็จะไปปลอบไปถามในลักษณะส่วนตัวว่าเกิดอะไรขึ้น ใครเป็นคนทำ ด้วยความที่เป็นครูปกครองมาหลายปีทำให้เขามีจิตวิทยาพอที่จะทำให้เด็กไว้วางใจ ได้ข้อมูลหลักฐานมาเขาก็เอาไปป้อนเข้าระบบ เขาไม่รู้ว่าระบบรู้ได้อย่างไรว่าเกิดอะไรขึ้นกับเด็ก แต่มันก็เป็นประโยชน์กับเขาในฐานะครูที่ทำให้ได้รับทราบปัญหาจะได้ช่วยหาทางแก้ไข แต่ส่วนใหญ่พอเขาป้อนข้อมูลกลับไปไม่นานปัญหาของเด็กคนนั้นก็จะถูกแก้ไขในรูปแบบต่างๆอย่างน่าประหลาดโดยที่เขายังไม่ทันลงมือทำอะไรเลย

งานสายอาชีพลูกขุนก็มีมาเหมือนกันแต่ไม่เยอะเท่า งานนี้ก็สนุกไปอีกแบบ เขาจะได้รับข้อมูลหลักฐานของกรณีปัญหาต่างๆ ที่ส่วนใหญ่เป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กนักเรียน ข้อมูลที่ได้ละเอียดมากแต่เขาจะไม่ทราบชื่อเด็ก ไม่รู้ว่าเหตุการณ์เกิดที่ไหนโรงเรียนอะไร พอศึกษาข้อมูลเสร็จเขาจะต้องวิเคราะห์ว่าเกิดอะไรขึ้น หลักฐานข้อเท็จจริงที่มีน่าเชื่อถือหรือเปล่า มีอะไรที่ต้องสืบเพิ่มหรือไม่ ถ้าข้อมูลชัดเจนแล้ว ก็ต้องตัดสินว่าใครเป็นคนผิด ความผิดหนักเบาแค่ไหน และควรจะใช้วิธีไหนเพื่อแก้ปัญหา ขั้นตอนนี้เขาไม่ได้ทำคนเดียว แต่จะมีลูกขุนคนอื่นอีกเป็นสิบคนร่วมตัดสิน เขาไม่รู้ว่าคนเหล่านั้นเป็นใครแต่จะมีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันผ่านระบบจนได้ข้อสรุปร่วมกัน พอทำภารกิจนี้ไปได้ไม่กี่ครั้งเขารู้สึกว่ามันเป็นประโยชน์กับอาชีพครูอย่างเขามากจริงๆ ลูกขุนแต่ละคนมีมุมมองความรู้ที่กว้างและหลากหลาย ยิ่งพอมาแลกเปลี่ยนถกเถียงกันยิ่งทำให้เขารู้สึกว่าการที่โรงเรียนจะตัดสินความผิดของเด็กแบบรวบรัดโดยครูแค่คนสองคนมันอาจเกิดความผิดพลาดขึ้นมาได้

ทุกครั้งที่เขาทำภารกิจเสร็จจะได้แต้มและเงินเอ็มสะสมขึ้นมาเรื่อยๆ แต้มนี่เขารู้ว่าเมื่อสะสมได้เยอะๆ จะได้เลื่อนเลเวลสูงขึ้น แต่การจะเลื่อนระดับได้คะแนนความดีต้องถึงด้วย ไม่รู้ว่าใครเป็นคนให้คะแนนความดีที่ว่า น่าจะเป็นสมาชิกด้วยกัน พอเลเวลสูงขึ้นภารกิจก็จะมียากๆ ที่ได้แต้มเยอะปนมา ส่วนเงินเอ็มนี่เขาไม่แน่ใจว่าไว้ทำอะไร ในระบบมีอะไรหลายอย่างที่เขายังไม่ได้เข้าไปดู แค่ภารกิจที่ทำอยู่เขาก็สนุกและอิ่มใจว่าได้ทำประโยชน์ให้กับสังคมอย่างน่าพอใจอยู่แล้ว แม้ระบบจะไม่เคยป่าวประกาศเรื่องการทำประโยชน์แต่เขาสังเกตได้จากภารกิจที่ทำและผลที่เกิดขึ้นในชีวิตจริงที่เขาบังเอิญได้รับรู้มา ถ้าครูธรรมดาคนหนึ่งอย่างเขายังมีส่วนช่วยได้มากขนาดนี้ แล้วนักข่าวชื่อดังอย่างเพื่อนเขาล่ะ ยิ่งถ้าคนมีอำนาจเข้าร่วมด้วย สังคมไทยคงดีขึ้นอย่างหน้ามือเป็นหลังมือ แต่เขาคงหวังเกินไป คนใหญ่คนโตจะมาสนใจอะไรแบบนี้ ถ้าคนพวกนั้นมีศีลธรรมหรือความอยากช่วยประเทศจริงๆ เมืองไทยคงไม่เป็นอย่างทุกวันนี้

แต่พอครูพละหนุ่มอัพเลเวลมาถึงระดับสามสิบเขาก็เริ่มมีความหวังขึ้นมาใหม่ จริงอยู่ที่ไม่ใช่ทุกคนจะเป็นคนดีอยากช่วยเหลือสังคม แต่ถ้ามีแรงจูงใจหรือรางวัลที่มากพอ คนพวกนั้นก็อาจจะยอมทำก็ได้ และตอนนี้ระบบกำลังเสนอแรงจูงใจที่ว่ามาให้เขา

“ยินดีด้วยที่คุณได้เลื่อนเป็นระดับสามสิบ คุณจะเริ่มได้รับภารกิจนักล่านับจากนี้เป็นต้นไป แต่ก่อนอื่นขอเชิญรับของขวัญแทนคำขอบคุณจากพวกเรา”

เมื่อคลิ๊กลิงค์ที่ระบบส่งมาให้ชายหนุ่มก็แทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเมื่ออัลบั้มภาพเปลือยของลุฟดาราหนุ่มชื่อดังปรากฎให้เห็นอยู่ตรงหน้า ไม่ใช่แนวอาร์ตวับๆ แวมๆ แต่เป็นภาพเห็นหน้าและอวัยวะเพศที่แข็งขันอย่างชัดเจน วูบหนึ่งเขามั่นใจว่าเป็นภาพตัดต่อเพราะนักแสดงที่มีชื่อเสียงขนาดนี้ไม่น่าจะมาถ่ายนู้ดโดยไม่มีข่าวออกมาเลย แต่ถ้าตัดต่อจริงคนทำต้องเทพมาก รูปถ่ายจากหลายมุมหลายท่าล้วนดูสมจริงอย่างไม่น่าเชื่อ

ตอนท้ายของอัลบั้มมีคลิบวิดีโออยู่ด้วยไฟล์หนึ่ง พอเปิดดูก็เจอลุฟตัวจริงเสียงมานั่งคุยหน้ากล้องในสภาพเปลือยเปล่า นี่มันของจริงนี่หว่า ไม่มีทางที่ใครจะมาตัดต่อวิดีโอได้เนียนขนาดนี้ ลุฟในคลิบถ่ายทอดเรื่องราวด้วยเสียงทุ้มน่าฟัง

สวัสดีครับเพื่อนๆ ชาว Social Eyes Online อัลบั้มชุดนี้ลุฟตั้งใจถ่ายมากเพราะอยากให้เป็นของขวัญเพื่อนๆ ที่ร่วมสร้างสรรค์ให้สังคมเราดีขึ้น หลายคนคงแปลกใจที่เห็นลุฟกล้าทำขนาดนี้ ไม่กลัวหลุดไปถึงคนนอกหรือถูกคนนำไปหาประโยชน์เหรอ ลุฟอยากให้ทุกคนมั่นใจครับว่าเรามีเครือข่ายคอมพิวเตอร์ที่สามารถแทรกซึมตรวจสอบอย่างละเอียดพร้อมทั้งพลังมวลชนของสมาชิกที่คอยสอดส่องดูแลกันเอง ระบบที่คอยกำกับการทำงานของพวกเราก็เป็นปัญญาประดิษฐ์ระดับสูงที่ทำงานได้อย่างไม่มีข้อผิดพลาด นโยบายและกฎระเบียบต่างๆ จะถูกกำหนดโดยคณะลูกขุนชุดใหญ่ที่มีทั้งความรู้และความดี แต่ถ้าเป็นเรื่องสำคัญจริงๆ เราจะมีการโวตจากสมาชิกทั้งหมด เพราะฉะนั้นลุฟถึงได้มั่นใจครับว่าไม่มีใครปล่อยหลุดอย่างแน่นอน คุณเองก็คงไม่อยากถูกนักล่าของเราจัดการใช่ไหมครับ

ถ้าเพื่อนๆ ยังไม่จุใจ ลุฟก็ยังมีรูปและคลิปเด็ดๆ อีกมากที่ลุฟบริจาคไป บางอันลุฟมาดูทีหลังยังอายตัวเองเลย เก็บเลเวลและเงินเอ็มกันไว้เยอะๆ นะครับแล้วไปเลือกซื้อหากันได้ บ้ายบายครับ

เมื่อเล่นคลิบจบ ระบบแสดงข้อความขึ้นมาว่า

“รูปและคลิปได้รับการบริจาคจากคุณลุฟซึ่งเป็นสมาชิกคนหนึ่งของเรา ชื่นชมกับการกระทำของเขาใช่ไหม คุณเองก็มีส่วนร่วมได้ ถ่ายภาพและคลิปส่วนตัวของคุณบริจาคให้เรา คุณจะได้รับเงินขั้นต่ำ 30,000 เอ็มพร้อมทั้งเลื่อนระดับอีกหนึ่งระดับทันที คุณสามารถนัดหมายช่างภาพมืออาชีพของเราได้เพื่อภาพถ่ายที่สมบูรณ์แบบ”
[เลือกช่างภาพและนัดหมายวันถ่ายแบบ] [แสดงตัวอย่างหน้าสินค้าของคุณ]

ครูหนุ่มกดเลือก [แสดงตัวอย่างหน้าสินค้าของคุณ] ด้วยความอยากรู้

หน้าจอแสดงคำโปรยบอกจุดที่น่าสนใจในตัวเขาจนรู้สึกเขินไม่น้อย

“อาจารย์พละและอาจารย์ปกครองหนุ่มหล่อหุ่นดีของโรงเรียนชายล้วนชื่อดังแห่งหนึ่ง ขณะที่ถ่ายภาพชุดนี้เขายังเป็นแค่นักล่าฝึกหัด แต่จากผลงานโดดเด่นในช่วงที่ผ่านมาบวกกับฝีมือในศิลปะป้องกันตัวชั้นสูงคงการันตีได้ว่าเราจะได้นักล่าฝีมือดีมาเป็นกำลังสำคัญอย่างแน่นอน”

ภาพตัวอย่างที่ระบบจำลองขึ้นเป็นกราฟฟิคชายหนุ่มหุ่นแกร่งในชุดคาราเต้แต่ไม่ได้สวมกางเกง เสน่ห์ดิบเถื่อนในภาพนั้นทำให้เขาตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกแค่คิดว่าจะมีคนเห็นความเท่ของตัวเองในแบบนี้ ชายหนุ่มรู้สึกลังเลแต่ก็มั่นใจในเครือข่ายขึ้นมาเย่างยอกไม่ถูก หวังว่ารูปร่างหน้าตาของเขาจะพอเป็นแรงจูงใจให้สมาชิกร่วมกันทำให้สังคมดีขึ้นเล็กน้อยก็ยังดี ชายหนุ่มกดนัดหมายช่างภาพไป เขาเลือกช่างภาพหน้าตี๋หล่อในวัยใกล้เคียงกันจะได้ทำความสนิทกันง่ายหน่อย

ระบบมีคำแนะนำเพิ่มเติมให้เขาเชิญเพื่อนมาเป็นสมาชิกของเครือข่ายโดยเปิดให้เฉพาะลูกศิษย์คนสนิทของเขาที่เป็นประธานนักเรียนชั้นมอห้า เขาเข้าใจแล้วว่าไม่สามารถเชิญคนเข้าร่วมสุ่มสี่สุ่มห้าได้ ระบบคงวิเคราะห์คัดกรองออกมาว่าใครควรได้เข้าร่วมกับเครือข่าย เด็กคนนี้เป็นเด็กดีเป็นที่ไว้วางใจของเพื่อนๆและรู้จักคนไปทั่ว ถ้าได้เข้ามาเป็นสมาชิกเครือข่ายคงช่วยเป็นหูเป็นตาสอดส่องได้อย่างดี จะว่าไปหลังจากเขาได้เข้าร่วมกับเครือข่ายนี้ปัญหาในโรงเรียนก็ลดน้อยลงไปมาก บางอย่างเขาก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องเลยทำให้เริ่มสงสัยว่าอาจมีคนอื่นที่เป็นสมาชิกเครือข่ายอยู่อีก แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องไม่ดีแต่อย่างใด เขาเลยตกลงใจส่งคำเชิญไปที่ลูกศิษย์ตัวเองและไม่ลืมที่จะส่งไลน์ไปกำชับให้ตอบรับ

ภารกิจนักล่าอันแรกสร้างความตื่นเต้นเร้าใจให้กับครูหนุ่มอย่างคาดไม่ถึง มีเสียงโทรศัพท์เข้ามาปลุกเขากลางดึก พอรับสายก็เป็นเสียงผู้หญิงที่น่าจะเป็นเสียงสังเคราะห์บอกว่ามีภารกิจด่วนให้รีบเข้าไปดูในโปรแกรมเครือข่ายทันที รายละเอียดภารกิจพร้อมหลักฐานแนบทำให้เขาตาสว่างรีบออกไปตามพิกัดที่ได้รับ พอขับรถไปจอดริมรั้วบ้านหลังหนึ่งในย่านที่มีบ้านเช่าพวกนักเรียนนักศึกษาอยู่เยอะใกล้ๆกับคอนโด ครูพละหนุ่มก็ปืนข้ามรั้วบ้านที่ไม่สูงมากนักเข้าไปได้อย่างง่ายดาย อุปกรณ์งัดแงะอย่างดีที่มีคนส่งมาให้หลายวันก่อนทำให้เขาลอบเข้าไปในบ้านได้โดยไม่เสียเวลา ชายหนุ่มสำรวจไปถามห้องต่างๆ จนเจอห้องที่ล็อคประตูอยู่แล้วก็เคาะอย่างแรง ขณะกำลังช่างใจอยู่ว่าจะงัดเข้าไปเลยหรือไม่คนข้างในก็เปิดประตูออกมาพร้อมเสียงบ่นว่า

“ไหนว่ามึงจะไม่เอาด้วยไง พอพวกกูส่งรูปให้ดูแม่งแจ้นกลับมาเชียว เงี่ยนละสิมึง เฮ้ย มึงไม่ใช่ไอแจ็คนี่หว่า เข้ามาได้ยังไงวะ”

ครูพละใช้ท่ายึดทุ่มสยบเด็กช่างในชุดเสื้อชอปที่กำลังตกใจตรงหน้าไว้ได้ทันที ต้องขอบคุณทักษะการวิวาทและศิลปะการป้องกันตัวที่เขาทั้งฝึกซ้อมทั้งใช้สู้จริงมาตั้งแต่เริ่มเข้าวัยรุ่น เด็กหนุ่มถูกใส่กุญแจมือล่ามไว้กับราวบันไดขณะที่เขาเข้าประตูไป ในห้องมีเด็กอีกคนในห้องเปลือยกายช่วงล่างกำลังเอามือถือถ่ายรูปทุกซอกทุกมุมของเด็กผู้หญิงที่นอนเปลือยกายสลบไสลอยู่บนเตียง ไอเด็กนั่นมันเงี่ยนไม่สนใจอะไร เลยถูกเขาจัดการไปอย่างรวดเร็ว เขากดปุ่มแจ้งความคืบหน้าเข้าระบบเป็นระยะๆ ซักครู่ระบบก็ตอบกลับว่าให้นำตัวเด็กสาวไปส่งให้กับตำรวจที่กำลังจะมาถึงในอีกห้านาที

วิญญาณความเป็นครูทำให้เขาสลดใจกับเด็กผู้หญิงที่ถูกมอมยาตรงหน้ามาก ไม่ว่าจะถูกหลอกมาหรือยินยอมแต่เด็กคงคิดไม่ถึงว่าจะต้องโดนอะไรขนาดนี้ ยังดีที่มาช่วยทัน เขาแต่งตัวให้กับเด็กสาวที่ยังไม่ได้สติพอเสร็จก็ได้รับแจ้งจากระบบพอดีว่าตำรวจมาถึงหน้าบ้านแล้ว เขาประคองเด็กสาวลงไปส่งให้กับตำรวจที่มาด้วยรถหวอเปิดไฟวิบวับ ตำรวจหนุ่มกล่าวขอบคุณขณะรับตัวไปแล้วทำท่าจะกลับจนเขาต้องท้วงออกมา

“แล้วไม่เอาตัวเด็กที่ก่อเหตุไปด้วยเหรอครับ มีสองคนผมล่ามมันไว้ข้างบน”

ตำรวจหนุ่มยิ้มให้แล้วบอกว่า

“ไอพวกนั้นเครือข่ายบอกว่าเป็นหน้าที่ของนักล่าครับ ผมมีหน้าที่แค่พาน้องผู้หญิงไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลแล้วพาไปส่งที่บ้าน เด็กนรกอย่างพวกมันทางกฎหมายเอาไปก็แก้สันดานมันไม่ได้หรอก คุณครูคงเพิ่งมาเป็นนักล่า คืนนี้งานยังไม่จบครับ ลองดูรายละเอียดในระบบได้ ผมไปล่ะ”

ชายหนุ่มนึกแปลกใจ หรือว่าตำรวจคนนี้จะเป็นสมาชิกเครือข่ายเหมือนกัน อย่างนี้ก็สะดวกดีนะ ที่เขาถูกมอบหมายให้มาช่วยเด็กสาวก่อนคงเพราะอยู่ใกล้ที่สุด ว่าแต่เครือข่ายรู้ได้อย่างไรว่าเกิดเหตุนี้ขึ้นที่นี่ หรือจะเป็นการดักฟังทางไลน์ เห็นเด็กอีกคนบอกว่าส่งรูปเด็กสาวคนนั้นไปให้เพื่อนด้วยนี่ ทีนี้ยังต้องทำอะไรต่ออีกล่ะ เขานึกสงสัยขณะหยิบโทรศัพท์ขึ้นดู คำสั่งที่ได้รับมันพิศดารชวนให้กระอักกระอ่วนใจไม่น้อย

เขากลับไปบนบ้านแล้วบังคับให้เด็กหนุ่มสองคนแก้ผ้าออกเพื่อถ่ายรูปเก็บไว้ตามที่ระบบบอก จากนั้นก็พูดจาข่มขู่ตามสคริปต์ที่ได้รับ ชายหนุ่มนึกประหลาดใจกับรายละเอียดของข้อมูลที่เอาไว้ใช้ขู่ เด็กหนุ่มคนแรกหน้าซีดเผือดเมื่อเขาบอกว่าจะเอาพฤติกรรมเลวร้ายต่างๆ ที่เด็กคนนั้นทำไปฟ้องยายที่ต่างจังหวัด เด็กอีกคนเหมือนจะเป็นโรคกลัวที่แคบจนถึงกับตาเหลือกหายใจติดจัดเมื่อเขาพรรณาว่าถ้าไม่ฟังคำสั่งจะถูกจับไปขังในกระโปรงท้ายรถหรือไม่ก็หีบศพจนขาดอากาศหายใจ

ชายหนุ่มไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นนักแสดงที่เก่งอะไรปานนั้นแต่ประสบการณ์จากการเป็นครูปกครองทำให้เขาหน้านิ่งพอที่จะกำหราบเด็กเกเรพวกนี้ได้อยู่หมัด คำสั่งสุดท้ายทำให้เขาลำบากใจมากที่ต้องบังคับให้เด็กทั้งคู่ผลัดกันอมท่อนลำของกันและกันเพื่อเก็บภาพไว้ให้เครือข่ายใช้แบล็คเมล์ ถึงเด็กสองคนนี้จะไม่ใช่ลูกศิษย์ของเขาแต่ก็เป็นเด็กในวัยเรียนที่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีในฐานะครูก็ยังคงอยู่ จะเกิดอะไรขึ้นถ้านักล่าอย่างเขาใช้ข้อมูลที่ได้จากเครือข่ายมาข่มขู่เด็กสองคนนี้ให้ทำอะไรเพื่อตอบสนองความต้องการทางเพศของตัวเอง

เด็กทั้งคู่มองช่วงล่างของกันและกันแล้วทำท่าขนลุกแต่ก็ไม่กล้าบิดพริ้ว คนแรกคว้าอวัยวะที่อ่อนปวกเปียกของเพื่อนขึ้นมาจ่อที่ปากแล้วทำหน้าผะอืดผะอม

“เหม็นเยี่ยวชิบ มึงล้างบ้างเปล่าวะ ไอเหี้ย กูไม่กล้าถอก แม่งต้องมีขี้เปียกเต็มไปหมดแน่”

เด็กหนุ่มรังเกียจของเพื่อนจนน้ำตาคลอ แต่ก็กลัวในสิ่งที่โดนขู่ไว้จนต้องกลั้นใจเอาเข้าปาก กลิ่นเฉพาะตัวของเพศผู้แผ่ซ่านไปทั่วช่องปากจนขมคอไปหมด ยังไม่ทันจะได้ตั้งท่าถ่ายรูป ท่อนเนื้อที่เคยนุ่มนิ่มในปากก็เริ่มขยายคับปากจนแทบหายใจไม่ออก เด็กหนุ่มนึกถึงเวลาที่เขาแกล้งเด้าปากกระเทยที่วิทยาลัยไปจนสุดคอหอย ไม่รู้ว่ามันจะทรมานอย่างนี้ ไอเพื่อนเลวก็ไม่น่าจะมาแข็งตัวในปากผู้ชายด้วยกันได้

ครูหนุ่มมองดูอย่างเห็นใจ เขาไม่ได้แกล้งให้เด็กหนุ่มอยู่ในสภาพทรมานนานขนาดนี้ แต่เขาต้องเก็บรูปภาพของทั้งคู่ตามที่ระบบบอก การจัดมุมกล้องให้เห็นหน้าทั้งคนดูดและคนโดนดูดชัดๆ มันยากไม่น้อย เขาลองผิดลองถูกซักพักถึงจะได้ภาพที่น่าพอใจ

ถึงคราวต้องสลับกันบ้าง เด็กหนุ่มมองปลายท่อนลำของตัวเองที่มีน้ำเงี่ยนยังเยิ้มติดอยู่ เขาไม่ได้พิศวาสที่เพื่อนจะอมให้แต่มันค้างมาจากตอนที่เห็นร่างเปลือยของเด็กสาวคนนั้นแล้ว เขาตั้งใจจะเอามือปาดออกก่อนแต่เพื่อนเขากลับลนลานรีบคว้าเข้าปากไปซะก่อน เอาเถอะ อย่างน้อยเขาก็ไม่ใช่คนซกมกอย่างมัน ทันทีที่ความอุ่นวาบของช่องปากเพื่อนเข้ามาครอบส่วนหัว เขาก็บรรลุสัจจธรรมทันที มันไม่เกี่ยวว่าจะเป็นปากของผู้หญิงกระเทยเกย์หรือผู้ชาย ความอบอุ่นอ่อนนุ่มชุ่มชื้นมันคือของจริง อาวุธที่พ่อให้มาพองตัวจนเต็มปากเพื่อนเป็นข้อพิสูจน์ได้เป็นอย่างดี เขาขยุ้มหัวเพื่อนโยกเข้าโยกออกอย่างลืมตัว อาการดิ้นรนของเพื่อนทำให้เขายิ่งสะใจอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งตอนเขาปลดปล่อยน้ำเชื้อชุดใหญ่เข้าปากเพื่อนไปจนมันสำลักน้ำหูน้ำตาไหลยิ่งรู้สึกดี เพื่อนเขาบ้วนส่วนที่เหลือทิ้งลงพื้นแล้วมองมาอย่างโกรธแค้น มันไม่ยอมที่จะถ่ายใหม่แม้ว่าคราวที่ผ่านมาเก็บภาพไว้ได้ไม่ทัน เขาต้องกระซิบว่าจะยกแฟนตัวเองให้เอาเป็นการขอโทษมันถึงตกลง

คุณครูหนุ่มมองเรือนกายเปลือยเปล่าท่อนลำอวบๆ และก้นแกร่งที่น่าลิ้มลองของเด็กหนุ่มสองคนตรงหน้าแล้วถอนใจ มันน่าตื่นเต้นเร้าใจชวนให้เกิดอารมณ์เขายอมรับ แต่มันก็แค่ความคิดวูบนึง อาจเพราะวัยของเด็กพวกนี้ด้วยกระมัง ถึงยังไงเขาก็ยังรู้สึกเหมือนเด็กพวกนี้เป็นลูกศิษย์เกเรที่ต้องสั่งสอนให้กลับตัวเป็นเด็กดีอยู่ดี

ขั้นตอนสุดท้ายครูหนุ่มรู้สึกเหมือนกำลังสั่งการบ้าน เขาถ่ายถอดสิ่งที่ระบบบอกออกไปให้เด็กสองคนฟัง เครือข่ายกำหนดให้เด็กสองคนนี้ต้องปรับปรุงแก้ไขพฤติกรรมไม่ดีต่างๆ รวมถึงผลการเรียนด้วย ทั้งหมดมีเป้าชี้วัดและระยะเวลาชัดเจนซึ่งก็ไม่ได้สูงเกินไปถ้าตั้งใจจริง เขาสั่งออกไปพร้อมทั้งเงื่อนไขที่ว่าเด็กทั้งคู่จะต้องมารายงานตัวกับเขาเดือนละครั้ง เขาไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเครือข่ายถึงได้เลือกให้เขาทำหน้าที่นี้ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้เป็นครูของเด็กสองคนนี้ด้วยซ้ำ

“อย่าลืมนะ ถ้าไม่ทำตามที่ครูบอก รูปที่ถ่ายไว้วันนี้จะถูกส่งให้กับลูกน้องเราที่วิทยาลัย คงไม่ต้องบอกนะว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

เขาชะงักนิดนึงเมื่อนึกขึ้นได้ นี่เขาเผลอตัวแทนตัวเองว่าครูกับเด็กพวกนี้ไปเหรอ แต่ก็ไม่เห็นเด็กจะมีท่าทางสงสัย เขาเลยทำเนียนพูดต่อ แค่ไล่ชื่อของลูกน้องในแก๊งตามที่ระบบบอกให้ฟังเด็กก็ตะลึงแล้วว่ารู้ได้ยังไง เท่านี้เขาก็มั่นใจว่าเด็กสองคนไม่มีทางออกนอกลู่นอกทางได้อีกต่อไป

[barataku]

หลังจากวันนั้นครูหนุ่มก็ได้รับงานในฐานะนักล่ามากขึ้น เลเวลเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นเดียวกับคะแนนความดีที่พุ่งทะยาน เขามารู้ที่หลังว่าทุกๆ ภารกิจจะมีการประเมินการปฏิบัติงานของเขาว่าเป็นไปอย่างถูกต้องตามระเบียบและหลักมนุษยธรรมอันดีหรือเปล่า คนประเมินก็คือสมาชิกสายนักสืบที่ไม่รู้จักเขาเป็นการส่วนตัว คนเหล่านี้จะได้รับมอบภารกิจให้มาสุ่มรีวิวข้อมูลหลักฐานรวมถึงไปสัมภาษณ์นักโทษในภารกิจที่เขาทำเสร็จไปแล้ว การที่เขาปฏิบัติกับนักโทษทุกคนอย่างยุติธรรมมีเมตตาและจริงใจ ทำให้ได้คะแนนประเมินค่าความดีของเขาอยู่ในระดับสูงมาก เขาทะยอยรับทราบรายละเอียดเงื่อนไขพวกนี้เพิ่มขึ้นเรื่อยตามระดับที่สูงขึ้น

นอกจากงานนักล่าแล้ว งานต่อเนื่องอย่างการคุมความประพฤติของเด็กเกเรที่อยู่ระหว่างรับโทษก็ถูกส่งให้ตลอด จะว่าไปเขาก็ไม่ต้องทำอะไรมาก เครือข่ายจะมีรายงานสรุปมาให้ทุกสัปดาห์ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเบื้องหลังข้อมูลและรายงานพวกนี้มีสมาชิกจำนวนมากเป็นผู้รวบรวมกลั่นกรองอย่างเป็นระบบตามภารกิจที่แต่ละคนได้รับ เขามีหน้าที่แค่ให้เด็กพวกนั้นมาพบเดือนละครั้งเพื่อซักถามปัญหาช่วยคิดวิธีแก้และให้กำลังใจ ยิ่งเด็กพวกนี้มีการปรับตัวดีขึ้นแค่ไหน เขาก็ยิ่งได้แต้มมากขึ้นเท่านั้น แต่ทุกวันนี้เขาก็ทำด้วยความสุขที่มีโอกาสช่วยเยาวชนของชาติมากกว่าจะหวังแต้มหรือเงินเอ็ม

ทั้งๆ ที่ดูเหมือนงานจะเยอะ แต่ชีวิตเขากลับสบายและมีความสุขกว่าเมื่อก่อนมากนัก ยิ่งเขาเลื่อนระดับสูงขึ้นมากแค่ไหน สิ่งดีๆ ก็เข้ามาในชีวิตอย่างไม่น่าจะเป็นเรื่องบังเอิญ แต่ก่อนเขาต้องระมัดระวังการใช้เงินอยู่บ้างเพราะเงินเดือนครูก็ไม่ได้มากมายอะไร ไหนจะต้องส่งครอบครัวที่ต่างจังหวัดอีก แต่พอเขาเลื่อนถึงระดับห้าสิบ ก็มีคนมาชวนไปเป็นครูสอนศิลปะป้องกันตัวที่โรงเรียนในห้างใกล้ๆ เงินเดือนดีด้วย พอเลื่อนเป็นระดับเจ็ดสิบ พี่เจ้าของก็เสนอให้เขาถือหุ้นด้วย หรือตอนที่แม่เขาหกล้มเข้าโรงพยาบาลที่ต่างจังหวัด ก็มีคนย้ายไปเข้าโรงพยาบาลเอกชนดูแลราวกับเป็นวีไอพีโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายซักบาท ตอนเขาไปเยี่ยมถึงได้รู้ว่าคุณหมอเจ้าของโรงพยาบาลแห่งนั้นเป็นผู้ดูแลด้วยตัวเอง พอเข้าไปพบเพื่อขอบคุณด้วยตัวเอง คุณหมอหนุ่มใหญ่ก็บอกว่าดีใจที่ได้พบนักล่ารูปหล่อที่เป็นความภูมิใจของเครือข่าย คุณหมอยังบอกยิ้มๆ ว่าอยากให้เขาถ่ายอัลบั้มบริจาคอีก คุณหมอจะรอติดตามผลงาน จนเขารู้สึกเขินไม่น้อย

นี่ยังไม่นับในโรงเรียนว่างานหรือโครงการอะไรที่เขาเป็นผู้เสนอจะได้รับการสนับสนุนจากผู้ใหญ่อย่างดี บางเรื่องที่ต้องส่งไปขออนุมัติที่กระทรวงศึกษา ยังผ่านฉลุยภายในไม่กี่วัน ทั้งๆ ที่ปกติจะโดนดองเป็นเดือนๆ ทีมกีฬาของโรงเรียนที่เขาคุมก็มีสปอนเซอร์เข้ามาสนับสนุน จนเพื่อนครูคนอื่นแซวกันว่าถ้าไม่ได้เป็นคนโชคดีมากๆ ก็คงเล่นของ แต่เขารู้ดีว่าเครือข่ายเป็นผู้อยู่เบื้องหลังความโชคดีเหล่านั้น จะว่าเป็นการเล่นพรรคเล่นพวกก็ไม่เชิงเพราะเขารู้ว่ามันมีการกลั่นกรองอย่างละเอียดไม่ให้เกิดการทำในสิ่งที่ไม่ถูกไม่ควร ของรางวัลที่ได้รับจากการเลื่อนขั้นในแต่ละเลเวลก็แสนจะเร้าใจ คลิปหนุ่มหล่อชื่อดังในวงการต่างๆ ที่ไม่น่าเชื่อว่าจะเข้าร่วมกับเครือข่ายด้วยมีมาเรื่อยๆ ที่เป็นของจริงๆ ก็มี เช่นไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดถูกส่งมาเป็นของขวัญแทนเครื่องเก่าที่เริ่มไม่ทันใจเวลาใช้งานโปรแกรมของเครือข่าย

ของขวัญอันล่าสุดเป็นคำเชิญจากนักร้องหนุ่มที่มีชื่อเสียงจากเสียงอันไพเราะและหน้าตาหล่อน่ารักขี้เล่นของเจ้าตัวให้ไปร่วมรับประทานอาหารค่ำที่เพนเฮ้าส์ส่วนตัว ทีแรกครูหนุ่มก็รู้สึกเกร็งกับความหรูหราของสถานที่จนอยากจะขอตัวกลับก่อน แต่พอเจอตัวนักร้องหนุ่มจริงๆ กลับรู้สึกถูกชะตาซึ่งกันและกันจนกลายเป็นค่ำคืนที่แสนวิเศษ เขาได้ช่วยนักร้องหนุ่มทำอาหารอย่างสนุกสนานซึ่งผลที่ได้ก็เป็นมื้อค่ำเลิศรสจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นฝีมือของนักร้องดังที่มีงานชุกตลอด

“ถ้าผมไม่ได้มาเป็นนักร้อง ก็คงไปเป็นเชฟ ผมชอบทำอาหารแต่เด็กแล้ว คนอื่นอาจจะชื่นชอบซุปเปอร์ฮีโร่คนนั้นคนนี้ แต่ตอนเด็กนี่ หัวหน้าพ่อครัวของตระกูลคือไอดอลของผมเลยนะ”

นักร้องหนุ่มไขข้อข้องใจหลังจากที่เขาถามว่าทำไมถึงทำอาหารเก่งจัง

“คุณนี่ลูกคุณหนูตัวจริงเสียงเลยนะ มีหัวหน้าพ่อครัวประจำตระกูลด้วย ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด ตอนนี้ก็เป็นแค่ครูธรรมดา ส่วนคุณเป็นถึงซุปเปอร์สตาร์ ถ้าคุณไม่ได้รับภารกิจอันนี้ โลกของเราของไม่ได้เฉียดกันเลยสินะ”

ครูหนุ่มพึมพำ เขาไม่ได้นึกน้อยใจ เท่าที่เป็นอยู่ในทุกวันนี้ก็มีความสุขเกินจะพอแล้ว เขาเพียงแค่เสียดายว่ามิตรภาพดีๆ ของคนที่คุยกันถูกคออย่างบอกไม่ถูก จะต้องจบลงในไม่กี่ชั่วโมงเพียงเพราะความต่างทางสังคมที่มากเกินไป

“ใครว่าล่ะ คุณก็รู้ว่าเราไม่จำเป็นต้องทำทุกภารกิจที่ได้รับมอบหมายก็ได้ ผมว่าผมโชคดีต่างหากที่ระบบเลือกให้ผมทำภารกิจมอบรางวัลให้คุณในวันนี้ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เราต้องมีความสอดคล้องอะไรกันบางอย่างระบบถึงจับคู่ให้ ผมว่าเราทั้งคู่ก็พอจะรู้แล้วนะว่าหลายๆ อย่างในตัวเรามันตรงกัน ผมอยากเป็นเพื่อนกับคุณต่อไปเรื่อยๆ ถ้าคุณไม่รังเกียจเพื่อนคนนึงที่อาจจะไม่ค่อยมีเวลาให้คุณอย่างคนปกติ”

“เป็นเพื่อนที่แตกต่างกันเหลือเกินนะ”

ครูหนุ่มพูดอย่างขำๆ

“ขึ้นอยู่กับจะมองมุมไหน ในเครือข่ายผมก็เป็นแค่ผู้พิทักษ์ระดับกลางๆ ส่วนคุณเป็นถึงนักล่าระดับสูง เรื่องนี้ทำให้คุณไม่อยากเป็นเพื่อนกับผมหรือเปล่าล่ะ”

นักล่าหนุ่มส่ายหน้า

“ผู้พิทักษ์น่ารักอย่างนี้ใครจะไม่อยากเป็นเพื่อนด้วยล่ะครับ จริงๆ ผมยังไม่เคยทำงานเกี่ยวข้องกับผู้พิทักษ์มาก่อน พวกคุณมีหน้าที่อะไรเหรอ”

“คุณไม่เคยเจอก็ไม่แปลกหรอก พวกเราผู้พิทักษ์ทำหน้าที่ดูแลรักษาระบบของเครือข่าย เห็นอย่างนี้แต่ผมก็จบคอมพิวเตอร์มานะ นอกจากสายคอมพิวเตอร์แล้ว พวกผู้พิทักษ์ก็ยังจะมีผู้เชี่ยวชาญทางด้านการเงินการบริหารกฎหมายการขนส่งอีกมากมาย ก็เหมือนเป็นแม่บ้านหรือฝ่ายสนับสนุนส่งกำลังบำรุงของระบบนั่นแหละ”

“งั้นคุณก็ต้องรู้สิว่าใครเป็นคนสร้างเครือข่ายนี้ขึ้นมา ผมถามใครก็ไม่มีใครรู้ ไม่น่าเชื่อเลยนะ ว่าจะมีใครคิดอะไรที่มันซับซ้อนจนดึงเอาคนจำนวนมากมาทำงานร่วมกันเพื่อให้สังคมดีขึ้นอย่างนี้ได้ เขาเป็นคนยังไงกันนะ”

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน บอกได้อย่างเดียวว่าเป็นอัจฉริยะแน่ๆ ผมได้รับเชิญให้เข้าร่วมเครือข่ายตั้งแต่แรกๆ ก็ยังไม่รู้เลยว่าเป็นใคร ดูเหมือนเขาจะเตรียมการไว้อย่างดี พอขึ้นระบบสำเร็จจนมันเดินได้ด้วยตัวเองเขาก็หายไปเลย จะว่าไปก็แปลกนะ ระบบใหญ่ที่ซับซ้อนขนาดนี้ คนสร้างน่าจะติดตามดูอีกหน่อย ไม่ควรหายไปเร็วอย่างนี้”

“หวังว่าคงไม่เกิดอะไรกับเขานะ คนดีๆ มักอายุสั้น”

ครูหนุ่มหล่อไม่แน่ใจว่าทำไมตัวเองถึงได้มีความคิดลบออกมาแบบนี้

“พูดอะไรอย่างนั้น อย่าทำให้ผมเครียดสิ ในฐานะที่เราเป็นเพื่อนกันแล้ว ตอนนี้ผมขอชวนเพื่อนไปแช่น้ำคลายเครียดกัน”

ผู้พิทักษ์หน้าใสบอกแล้วก็ลากนักล่าหนุ่มหล่อไปที่อ่างจากุชชี่ส่วนตัวที่ติดตั้งไว้กลางห้องน้ำหรูขนาดใหญ่

นักร้องหนุ่มถอดเสื้อผ้าออกจนหมดท่ามกลางความตะลึงของฝ่าย ครูหนุ่มมองไปที่ผิวขาวใสและรูปร่างที่สมส่วนของซุปเปอร์สตาร์ชื่อก้องอย่างห้ามสายตาตัวเองไม่ได้

“เป็นอะไรล่ะ ทำไมไม่ถอดเสื้อออก รังเกียจผมเหรอ”

“ปะ เปล่า”

“ถอดเลยสิ ผมอยากดูว่าหุ่นคุณแกร่งอย่างในรูปหรือเปล่า”

นักล่าหนุ่มถอดเสื้อผ้าออกตามคำเชิญชวนราวกับถูกสะกดจิต แต่พอผ้าผืนน้อยชิ้นสุดท้ายหลุดออกไป ส่วนกึ่งกลางตัวที่แข็งขืนก็ทำให้ครูพละหุ่นแกร่งได้แต่เอามือกุมไว้ไม่กล้าก้าวลงไปในอ่าง

“มาสิ เพื่อนกันไม่ต้องอายหรอก”

นักร้องหนุ่มพูดพลางยกขาข้างนึงขึ้นมาพาดขอบอ่างทำให้เห็นส่วนพึงสงวนโผล่พ้นน้ำรำไรด้วยท่าทางเหมือนไม่ได้ตั้งใจ   สัญชาตญาณนักล่าของครูหนุ่มถูกปลุกให้ตื่นขึ้น เขาปล่อยมือที่กุมท่อนลำออกมาประกาศศักดาโดยการชี้หน้าเพื่อนใหม่จนอีกฝ่ายถึงกับกลืนน้ำลาย

“ผมไม่ชอบเป็นที่ระบายอารมณ์ชั่วคราวของใครหรอกนะ”

ถึงจะเกิดอารมณ์ แต่ครูหนุ่มก็ไม่ชอบอะไรที่มันฉาบฉวยวันไนท์สแตนด์อย่างนี้

“อย่าคิดมากสิ แค่มาแช่น้ำจิบไวน์เป็นเพื่อนผมมันไม่เปลืองตัวขนาดนั้นหรอก มา ผมจะร้องเพลงสดๆ ให้ฟัง โอกาสแบบนี้ หาไม่ได้ง่ายๆ หรอกนะ”

ครูหนุ่มก้าวลงไปแช่น้ำตามคำชวน แรงนวดของน้ำอุ่นๆ ในจากุชชี่กับผิวสัมผัสนุ่มลื่นของคนข้างๆ ทำให้รู้สึกสบายตัว ยิ่งเมื่อเสียงเพลงสดๆ โดยไม่มีดนตรีดังขึ้นข้างหู เขาก็ยิ่งรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกจนเผลอเอามือไปลูบไล้กายเปลือยเปล่าของเจ้าของเสียงเพลงที่แสนไพเราะ

“ไหนว่าไม่ชอบอะไรที่เป็นชั่วครั้งชั่วคราวไง”

คนที่ถูกกระทำท้วงขึ้นอย่างพยายามสะกัดกั้นอารมณ์ตัวเอง แต่คนรุกอย่างนักล่าหนุ่มกลับพลิกพริ้วไปอีกทาง

“ก็ไม่ได้ชอบอะไรฉายฉวย แต่กว่าจะเป็นสัมพันธ์ที่ยาวนานมันก็ต้องมีจุดเริ่มต้นก่อนไม่ใช่เหรอ เพื่อนช่วยเพื่อนนิดหน่อยคงไม่เป็นไร”

นักร้องหนุ่มที่กำลังเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสรุกเร้าแต่อ่อนโยนพยักหน้าอย่างคล้อยตามในขณะที่มือควานลงต่ำเพื่อหาจุดเกาะกุมอันเขื่องที่หมายตาไว้ก่อนหน้านี้

[barataku]

[บอส]

ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะผ่านชีวิตที่ไม่มีทั้งโป๊ปไม่มีทั้งองค์กรมาได้กว่าสองเดือนแล้ว ถึงผมจะเข้าระบบขององค์กรไม่ได้แต่ก็ยังมีเครือข่ายบุคคลเหลืออยู่บ้าง ตอนนี้ในวงการเกย์ที่มีอิทธิพลในเมืองไทยเริ่มมีข่าวลือถึงระบบเครือข่ายสังคมออนไลน์ลึกลับที่มีอะไรบางอย่างคล้ายกับองค์กรอย่างน่าแปลกใจ ผมยังไม่รู้รายละเอียดของเครือข่ายนี้ และไม่มีกะจิตกะใจที่จะไปสืบเรื่องนี้ด้วย แต่เท่าที่ได้ยินมา มันสามารถสั่นคลอนองค์กรได้อย่างไม่ยากเย็นอะไร ถ้าโป๊ปยังอยู่ มันคงตรวจสอบเรื่องนี้ให้ผมได้ภายในไม่กี่อึดใจ แต่ครั้งนี้ผมกลับสังหรณ์ใจแปลกๆ ว่าตัวโป๊ปเองอาจเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วยซ้ำ ผมไม่เข้าใจ ต่อให้โป๊ปไม่อยากทำองค์กรต่อไปแล้ว ทำไมมันต้องสร้างอะไรขึ้นมาเพื่อทำลายองค์กรด้วย เพื่ออะไร อำนาจเหรอ หรือว่าเงิน หรือว่าถูกใครบังคับ

ผมรู้ว่าคงไม่มีหวังที่โป๊ปจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ถ้าจะจากกันไป ผมก็อยากจะขอบคุณมันจากใจสักครั้งที่คอยอยู่ข้างกันมาตลอด และผมก็อยากจะแน่ใจจริงๆ ว่าโป๊ปไม่ต้องการที่จะคืนองค์กรที่เราสองคนร่วมกันสร้างให้กับผม ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงผมก็จะกลับไปเริ่มต้นใหม่ ผมจะใช้พลังที่พ่อให้สร้างองค์กรขึ้นมาใหม่ตามลำพัง เพราะนั่นเป็นสีงเดียวที่ยังเหลืออยู่

นั่นคือความคิดของผมก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้ผมเริ่มคิดถึงอะไรที่มันเลวร้ายกว่านั้น โป๊ปที่ผมรู้จักมาทั้งชีวิตไม่ใช่คนที่จะหายไปเฉยๆ แล้วทิ้งผมไว้กับความสับสนอย่างนี้ ถึงโป๊ปจะไม่คิดกับผมแบบคนรัก แต่ผมมั่นใจว่าความเป็นเพื่อนระหว่างเราคือของจริง ผมไม่แน่ใจแล้วว่าข้อความ “x” และ “o” ที่ส่งถึงผมทุกวันจะมาจากโป๊ปจริง มันอาจจะมาจากระบบคอมพิวเตอร์อันใดอันหนึ่งของโป๊ปก็เป็นได้ ความเชื่อมั่นที่ผมบอกตัวเองว่าโป๊ปยังไม่เป็นอะไรเริ่มสั่นคลอน คืนก่อนนี้ผมฝันว่าโป๊ปแต่งตัวหล่อหน้าตาสดใสมาร่ำลาผม บอกว่าได้ทำสิ่งที่ตั้งใจไว้สำเร็จแล้ว มันช่างเหมือนฝันบอกเหตุที่ผมเคยได้ยินคนแก่ๆ เล่าให้ฟัง

พอตื่นมาผมก็คิดเรื่องนี้ทั้งวันจนไม่เป็นอันทำอะไร ถ้ารู้ว่าเราอาจจากกันชั่วชีวิตแบบนี้ ผมคงยอมมีสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับมันไปนานแล้ว ไม่น่าตั้งเงื่อนไขว่าจะต้องเป็นคนรักก่อนถึงจะมีอะไรกันได้ นั่นอาจเป็นความพยายามอันน่าสมเพชของผมที่หวังให้มันเปลี่ยนใจมาเป็นคนรักกัน แค่มันรักผมแบบเพื่อนมากขนาดนี้ก็น่าจะพอที่ผมจะทำอะไรก็ได้เพื่อมันแล้ว แต่ตอนนี้ผมไม่สนใจแล้วว่าโป๊ปจะไม่รักผมแบบคนรักหรือแม้แต่จะไปจากผม ขอแค่ให้มันปลอดภัยก็พอ ผมนอนคิดเรื่องนี้จนหลับไป

ผมตื่นมาอีกทีกลางดึก ความรู้สึกอบอุ่นคุ้นเคยที่ชวนให้อาวรณ์คุกรุ่นอยู่รอบกาย ผมรู้สึกเหมือนโป๊ปกลับมาหาผมอีกครั้งจนต้องเอื้อมมือไปควานหาข้างกายแต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า นี่ผมคงฝันไปอีกแล้ว กลิ่นน้ำหอมที่โป๊ปใช้เป็นประจำลอยมาจางๆแทบไม่รู้สึก ผมตัวเย็นวาบ หรือโป๊ปจะมาลาผมจริงๆ ผมลุกขึ้นนั่งแล้วเพ่งตาผ่านแสงสลัวไปที่รูปคู่ของเราที่วางไว้บนโต๊ะเล็กข้างหัวเตียง ผมนึกอธิษฐานในใจ ไม่ว่าจะมาในรูปแบบใดก็อยากจะเจอโป๊ปอีกครั้ง ผมเหม่อในท่านั้นจนเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่แล้วก็ตื่นจากภวังค์เมื่อหางตาเห็นเหมือนมีเงาวูบผ่านไป ทันใดนั้นผมก็รู้สึกเหมือนถูกรัดอย่างแรงจนอึดอัด กลิ่นกายที่คุ้นเคยทำให้ผมรู้ว่านี่คือโป๊ป แต่ร่างที่เย็นยะเยือกเกินมนุษย์ทำให้ผมน้ำตาไหล  ผมรู้ทันทีว่านี่คงไม่ใช่โป๊ปในสถานะเดิม แต่ไม่ว่าเป็นอะไรก็ไม่ทำให้ผมกลัวหรือรังเกียจคนที่ผมรักสุดหัวใจคนนี้ได้เลย

“โป๊ปกลับมาหาบอสใช่ไหม ขอบใจนะที่อุตส่าห์มาลา ไม่ต้องห่วงทางนี้ กูจะเข้มแข็ง กูรักมึงนะถึงชาตินี้เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว”

ผมสะอื้นขณะพร่ำบอกความในใจไปยังสิ่งที่อยู่ตรงหน้าไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตาม ร่างทะมึนภายใต้แสงสลัวพรมจูบไปทั่วใบหน้าของผม สัมผัสหยาบกร้านบอกผมว่านี่ไม่ใช่โป๊ปคนเดิมแต่สมองผมมึนงงเกินกว่าจะคิดอะไรออก ถ้ามันเป็นความปรารถนาสุดท้ายของโป๊ปผมก็พร้อมจะพลีให้ทุกอย่าง ท่ามกลางความรู้สึกกึ่งฝันกึ่งจริง ผมถูกชักพาไปตามลีลาของเพื่อนรักที่ช่ำชองจนน่าโมโห พื้นที่ทุกตารางนิ้วบนตัวผมถูกขบเลียดูดกลืนอย่างไม่รู้เบื่อ ผมซึ่งล่องลอยไปกับการปรนเปรอ ต้องมาสะดุ้งเฮือกเมื่อโป๊ปพยายามสอดใส่ท่อนลำขนาดมหึมาเข้ามา จิตสำนึกที่ยังหลงเหลืออยู่น้อยนิดของผมเริ่มเคืองไอเพื่อนตัวดี ใช่ ผมรู้ดีว่ากายเนื้อของมันมีสิ่งนั้นที่ใหญ่แค่ไหน แต่ในเมื่อมันจะมาเสพย์สมกับผมเป็นครั้งสุดท้ายด้วยกายละเอียดอย่างนี้ มันก็ควรจะลดขนาดของมันลงซักเบอร์สองเบอร์สิ กลุ่มก้อนของพลังงานมันน่าจะเปลี่ยนรูปได้อย่างอิสระไม่ใช่เหรอ ไม่คิดบ้างว่าครั้งแรกของผมเจอไซส์สามเอ็กซ์แอลอย่างนี้จะเจ็บขนาดไหน หรือเป็นแผนของมันที่จะให้ผมขาดใจตายไปเป็นเพื่อน

ในหัวของผมคิดฟุ้งซ่านมาถึงตรงนี้ก็กลายเป็นสีขาวโพลนเมื่อมันเร่งจังหวะเร็วขึ้น ความเจ็บปวดแปรเปลี่ยนไปเป็นความเสียวซ่าน มันดีเกินไปจนเหมือนไม่ใช่ความจริง ความรู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกับคนที่เรารักมันช่างวิเศษ ผมคิดไม่ถึงว่าโป๊ปจะซอยและควงท่อนลำยักษ์ได้คล่องแคล่วขนาดนี้ พอๆ กับที่ไม่รู้ว่าช่องทางข้างหลังของตัวเองจะตอดรัดขมิบถี่ได้รวดเร็วสูสีกัน เมื่อคลื่นความสุขเสียวระลอกแล้วระลอกเล่าถาโถมเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ผมก็เริ่มตระหนักในที่สุดว่าความปรารถนาสุดท้ายของโป๊ปไม่ใช่การมีอะไรกับผมครั้งนึงก่อนจากลา แต่น่าจะเป็นการมีอะไรกับผมหลายๆ ครั้งไม่รู้จบมากกว่า ผมไม่สามารถจะคิดอะไรต่อได้อีก มีแต่จะปล่อยตัวไปตามท่วงท่าแล้วแต่มันจะชักพาไป ก่อนที่สติจะเลือนหายผมรู้สึกเหมือนได้ขึ้นไปขย่มท่อนลำของมันอย่างเมามันด้วยซ้ำ

ผมตื่นขึ้นมาอย่างเต็มอิ่มในความรู้สึก แสงแดดกล้าที่ส่องเข้ามาทำให้ผมรู้ว่าเวลาที่โป๊ปจากไปคงล่วงเลยมานานแล้ว ที่ว่างข้างตัวช่วยยืนยันความคิดนี้ได้เป็นอย่างดี อย่างน้อยโป๊ปคงไปอย่างไม่รู้สึกติดค้างอะไร ผมจมอยู่กับความเศร้าที่ปวดหนึบในหัวใจจนน้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง แต่แล้วผมก็ต้องปาดน้ำตาออกแล้วขยี้ตาอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น โป๊ปยืนแหกแข้งแหกขาเอาแป้งเด็กโรยไข่อยู่ตรงปลายเตียง โป๊ปคนเดิมที่เปลี่ยนไปเพียงแค่ผมเผ้าหนวดเคราที่ยาวรกรุงรัง ผมที่ยังไม่รู้จะตกใจหรือดีใจดีก็พยายามเด้งตัวขึ้นมาหวังจะไปกอดคนที่ดูดีแม้กระทั่งทำท่าทุเรศแบบนี้อยู่ ความเจ็บปวดช่วงล่างที่แปล๊บขึ้นมาทำให้ผมทำสิ่งที่คิดไม่สำเร็จแถมยังต้องร้องโอ๊ยออกมา

“เป็นอะไร บอส เจ็บเหรอ”

โป๊ปวิ่งโทงๆ เข้ามาหา ผมคว้าหมับไปที่ตัวการความเจ็บปวดที่ชี้หน้าผมอยู่ ความอุ่นระดับสามสิบเจ็ดองศาของท่อนเอ็นที่เริ่มขยายตัวในกำมือทำให้ผมแน่ใจว่าคนๆ นี้เป็นคนจริงๆ ไม่ใช่วิญญาณห่วงอาวรณ์ที่ไหน

“อย่าซนสิเมีย เดี๋ยวก็เจ็บตัวอีกหรอก” โป๊ปกระซิบเสียงพร่า

ผมหน้าเห่อร้อนด้วยความอายกับถ้อยคำเรียกขานแปลกหู ถึงมีเรื่องจะบอกมันมากมาย ความรู้สึกที่อัดอั้นกังวลไม่เข้าใจในหลายเรื่อง แต่ผมเลือกเพียงประโยคเดียวที่บอกออกไป

“ไอสัดโป๊ป มึงหายหัวไปไหนมา”

[TBC]

[barataku]

องค์กรลวงจิต Explicit Content
 
บทที่ 40 ความคิดโง่ๆ ของคนที่รักหมดใจ

[โป๊ป]

“มึงทำอย่างนี้กับกูได้ยังไง”

เสียงตัดพ้อของบอสทำให้ผมใจกระตุก ผมรู้ดีว่าบอสมันเจ็บปวดกว่าท่าทางที่แสดงออกมากนัก ผมรู้เรื่องที่มันต้องสะกดจิตตัวเองอยู่เป็นปีๆ มาจากมอมแมมไม่กี่วันก่อนที่ผมจะจากไป นั่นเป็นจุดที่ทำให้ผมตัดสินใจเร่งทำตามแผนเร็วขึ้นทั้งที่ยังไม่พร้อมซะทีเดียว ผมไม่อยากให้บอสมันทรมานต่อแม้อีกแค่หนึ่งวัน เชื่อเถอะว่ามันเจ็บแค่ไหน ผมก็ยิ่งเจ็บมากกว่าเป็นหลายเท่า เจ็บที่เห็นคนรักของผมต้องเจ็บ เจ็บที่ผมเป็นคนทำให้มันเจ็บปวดซะเอง เจ็บที่ต้องสะกดกลั้นความรู้สึกที่มีไว้ข้างใน

คนรักของผม ใช่ ตอนนี้ผมสามารถใช้คำๆ นี้ได้เต็มปากแล้ว ทุกสิ่งที่ผมเฝ้าทำมาตลอดหลายปีมันสำเร็จลงซะที หวังว่าบอสคงเข้าใจและไม่โกรธผมนานนะ ภายนอกผมจะดูดุโหดนิ่งขรึมยังไงก็แล้วแต่ แต่ผมรู้ตัวมาโดยตลอดว่าผมต้องเป็นคนกลัวเมียแน่ๆ เมีย... คำๆ นี้ทำให้ผมนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ถึงแม้บอสจะมีท่าทางแปลกๆ กับผม แต่มันช่างมีความสุขอย่างไม่น่าเชื่อ ผมอยากจะกรีดร้องให้แต๋วแตกว่าเขาเป็นของผมแล้ว ทุกซอกทุกมุมทั้งข้างในและข้างนอกผมได้ตีตราแสดงความเป็นเจ้าของไว้หมด ไม่นับลูกๆ นับล้านที่คงยังค้างอยู่ในตัวเขา แค่คิดของผมก็ตั้งขึ้นมาอีกรอบแล้ว ไม่สิ นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาหื่นแตก ผมต้องเคลียร์เรื่องระหว่างเราให้จบก่อน

“ถามทำไมไม่ตอบ ไอสัดโป๊ป”

ผมใจชื้นขึ้น การที่เขาโวยวายใส่ผมเป็นนิมิตรหมายอันดีว่ายังไม่โกรธถึงขีดสุด ถ้าเขามองผ่านไปเหมือนผมเป็นอากาศธาตุผมคงจะทนไม่ได้แน่ๆ ทำไมปากกระจับสีแดงที่กำลังขยับด่าผมอยู่มันถึงได้น่าดูดอย่างนี้นะ ผมตกอยู่ในภวังค์ของความลุ่มหลงอีกแล้ว

“มึงจะพูดไม่พูด ต้องให้ลงมือใช่ไหม”

บอสกำหมัดเหมือนจะชกผม ผมหลบวูบด้วยความกลัวว่าเขาจะเจ็บมือ นั่นไง ผมเป็นพวกกลัวเมียจริงๆ ด้วย ผมชกหน้าตัวเองไปสองสามที ไม่แรงแต่ก็ไม่เบา แล้วหันไปพูดอ้อนกับคนน่ารักตรงหน้า

“บอสไม่ต้องเปลืองแรง โป๊ปชกหน้าไอคนเลวให้แล้ว”

บอสทำท่าตกใจนิดหน่อยแล้วก็สะบัดหน้าหนี มันก็ไม่ได้ดูสาวนะ แต่น่ารักมากจริงๆ

“บอสให้โอกาสโป๊ปอธิบายหน่อยนะ โป๊ปผิดไปแล้วจริงๆ”

“มึงกลับมาจากต่างประเทศเมื่อไหร่”

“โป๊ปไปแค่อาทิตย์กว่าเอง พอติดตั้งเซิร์ฟเวอร์เสร็จก็บินกลับมาเลย”

บอสมองหน้าผมเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง

“มึงจะบอกว่า ตลอดเวลาที่กูพยายามตามหามึง เป็นห่วงมึง มึงก็ยังอยู่เมืองไทยอย่างมีความสุขโดยไม่พยายามติดต่อกูเลยซักนิดอย่างนั้นเหรอ นี่กูคิดไปเองใช่ไหมว่ากูเป็นคนสำคัญสำหรับมึงถึงแม้จะไม่ได้เป็นคนรักกัน”

บอสพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แสดงความโกรธแต่ดวงตากลับเต็มไปด้วยความตัดพ้อ ผมใจหาย เมื่อคืนนี้ผมมีความความสุขมากกับการได้ครอบครองบอสจนลืมไปว่าอีกฝั่งหนึ่งจะยังคงสับสนด้วยความไม่เข้าใจขนาดไหน ที่จริงผมตั้งใจจะเคลียร์กับบอสให้รู้เรื่องก่อนจะผูกพันเราสองคนให้เป็นหนึ่งเดียวกันหลังจากที่ต้องห้ามใจมาไม่รู้กี่ปี แต่รู้สึกตัวอีกทีก็พุ่งตัวไปกอดบอสไว้แล้วด้วยความคิดถึงที่ท่วมท้น บอสเมื่อคืนมีท่าทีที่แปลกไปแต่ก็โอนอ่อนยินยอมตามผมทุกอย่างจนผมห้ามใจไว้ไม่อยู่ เอาเถอะ ก็ถือว่าผมไม่ได้ผิดสัญญากับตัวเอง ก็ในเมื่อผมทำมันลงไปในวันที่ผมสามารถรักเขาได้อย่างไม่มีข้อจำกัดใดๆ แล้ว ถ้าเรื่องเมื่อคืนมันยังไม่ดีพอ ผมก็พร้อมที่จะชดเชยให้ใหม่อย่างไม่รู้เบื่อ

“บอสจะด่าโป๊ปอีกกี่ครั้งก็ได้แต่อย่าร้องเลยนะ โป๊ปมันไม่ดีเองที่ทำให้บอสต้องเสียใจ ถึงกลับมาเมืองไทยแล้วโป๊ปก็ไม่ได้ซ่อนตัวเพื่อให้บอสทรมานหรอกนะ โป๊ปแค่อยากมีสมาธิกับสิ่งที่ทำ โป๊ปต้องเร่งทั้งวันทั้งคืนให้เสร็จ จะได้กลับมาหาบอสเร็วๆ ไงล่ะ นี่โป๊ปก็ส่งข้อความหาบอสทุกวันแล้วไง”

“ไอข้อความ “o” “x” บ้าๆ หาความหมายอะไรไม่ได้นี่นะ กูนึกว่ามึงตายห่าไปแล้ว”

“ในอินเตอร์เน็ต “o” ก็หมายถึงกอดไง ส่วน “x” ก็แปลว่าจูบ”

ผมพยายามอธิบาย แต่เหมือนจะไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น

“แล้วมึงหายไปทำอะไร ทำไมถึงให้กูรู้ไม่ได้ มึงไม่ไว้ใจกูเหรอ”

“โป๊ปไม่ไว้ใจตัวเองมากกว่า สิ่งที่โป๊ปทำมันอาจไม่ใช่ทางออกที่ดีที่สุด ถ้าบอสรู้บอสคงไม่เห็นด้วย ถ้าเป็นคนอื่นที่ฉลาดกว่าโป๊ปมากๆ เขาคงคิดวิธีที่ดีกว่านี้ได้ วิธีที่เราสองคนจะทำไปด้วยกันโดยไม่มีใครต้องเจ็บปวด แต่คนโง่ๆ อย่างโป๊ปมันคิดได้แค่นี้ มันคือทางออกเดียวที่จะแก้ปัญหาให้เราสองคนรักกันได้ ถ้าบอสรู้ก่อนและคัดค้านอย่างจริงจัง โป๊ปคงไม่มีแรงทำมันให้สำเร็จ แถมคนโง่ๆ คนนี้เตรียมการมาไม่ดีอีก แทนที่จะใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งเดือนอย่างที่คิดไว้ กลับมีปัญหาโน่นนี่เต็มไปหมด  รู้ไหมขนาดโป๊ปทำงานทั้งกลางวันกลางคืนจนแทบไม่ได้นอนเลยยังต้องทิ้งให้บอสเจ็บปวดตั้งสองเดือนแน่ะ”

“สองเดือนกับแปดวันต่างหาก ถึงเร่งแค่ไหนก็ไม่น่าจะถึงกับไม่โกนหนวดโกนเคราแบบนี้ แล้วตกลงมึงกลับมาที่ห้องของเรากี่โมงกันแน่ คงไม่ใช่เพิ่งถึงเมื่อเช้านี้หรอกนะ”

ผมดีใจที่เขายังห่วงใยในสภาพอันดูไม่ได้ของผมอยู่บ้าง รวมถึงคำว่าห้องของเราที่เขาหลุดปากออกมา แต่แปลกใจนิดหน่อยที่เขาดูพะวงกับเวลากลับที่แน่นอนของผมซะเหลือเกิน

“โป๊ปกลับมาถึงกลางดึกเมื่อคืน เห็นบอสนอนหลับไปแล้วเลยไม่กล้าปลุก โป๊ปออกมาอาบน้ำที่ห้องน้ำข้างนอกเพราะไม่อยากเสียงดังกวนบอส เครื่องทำน้ำอุ่นดันมาเสียอีก ดึกๆ น้ำเย็นโคตร แถมบอสยังเปิดแอร์ทิ้งไว้อย่างหนาวเลย โป๊ปนี่ตัวสั่นเป็นลูกนก ดีว่าได้อ้อมกอดที่ร้อนแรงของบอสช่วยไว้”

บอสทำสีหน้าประหลาดสลับกันไปมาจนผมอดขำไม่ได้ มันช่างน่ารักจนผมอดใจไว้ไม่อยู่ จะเป็นอะไรไหมนะถ้าผมจะขอตุนกำลังใจไว้อีกซักรอบ กว่าผมจะอธิบายเรื่องทั้งหมดเสร็จมันคงกินเวลาเป็นวัน

พอคิดได้ดังนั้นผมก็จู่โจมบอสทันทีก่อนที่เขาจะตั้งตัวติด

“โป๊ปรักบอสนะ รักมาตลอด ไม่เคยรักคนอื่น รักมานานแล้ว ไม่เคยไม่รักบอส”

ถ้อยคำหวานเลี่ยนที่ไม่เคยคิดว่ามันจะหลุดออกมาจากปากตัวเองถูกกระซิบข้างหูของคนที่ผมรักสุดหัวใจ น่าแปลกที่บอสดูจะไม่สามารถต้านทานมันได้เช่นกัน ท่าทีที่เหมือนจะขัดขืนในทีแรกกลับกลายเป็นตุ๊กตาให้ผมชักนำได้ตามต้องการ ผมกอบเอาน้องชายขาวใสที่เริ่มผงกหัวขึ้นมาอย่างแข็งขันของบอสให้มาพบปะกับพี่ชายตัวโตล่ำสันโดยการถูไถไปมาด้วยกัน เมื่อคืนว่าสุดยอดแล้ว แต่แสงสว่างของกลางวันทำให้ผมเห็นความสดใสน่ารักทุกตารางนิ้วบนตัวของบอสอย่างชัดเจน ริมฝีปากแดงเจ่อนี่ของผม หัวนมสีทับทิมคู่นี้ก็ของผม สะดือรีได้รูปบนหน้าท้องแบนราบมีกล้ามนิดๆ นี่ก็ใช่ ผมใช้ปลายลิ้นตรวจสอบสมบัติส่วนตัวของผมทีละชิ้นอย่างใจเย็น เมื่อไล่ลงถึงด้านล่าง ผมแยกพี่ชายน้องชายออกจากกันเพื่อจะพิจารณาหน้าตาของน้องชายให้หายคิดถึง มันน่ารักไม่เคยเปลี่ยน ตอนเด็กเป็นยังไงตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิมแม้ขนาดจะใหญ่ขึ้นมาก ผมขบเม้มแล้วดึงหนังหุ้มปลายที่ค่อนข้างยืดได้ยาวเป็นพิเศษของบอสขึ้นมา ความคุ้นเคยที่ผมเล่นมาตั้งแต่เด็กๆ โดยที่บอสไม่รู้ตัว ผมมันก็แค่ไอเด็กแก่แดดหื่นแตกคนหนึ่ง ตั้งแต่เด็กแล้ว คืนไหนที่มันนอนซุกตัวผมมันจะหลับสนิทไม่รู้สึกตัวไปจนถึงเช้า แล้วผมจะทนไหวเหรอ น้ำแรกในชีวิตของมันก็เสร็จในปากผม คงไม่ต้องบอกว่ากว่าจะโตมาด้วยกันถึงวันนี้ มันโดนลักหลับไปเป็นพันครั้งแล้ว ผมดีใจที่ท่อนลำที่ผมทะนุถนอมมาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้มันได้กลายมาเป็นของผมอย่างสมบูรณ์ถึงเจ้าตัวจะยังไม่เอ่ยปากยินยอมก็ตาม คิดแล้วก็อยากจะให้รางวัลกับท่อนลำอวบที่ยังคงความน่ารักมาตั้งแต่เด็ก ผมห่อปากแล้วรูดขึ้นลงอย่างชำนาญ ก็ผมฝึกกับมันตอนหลับมาตั้งแต่เด็กแล้วนี่ ตอนที่มีสัมพันธ์ภายนอกกันบอสเคยถามว่าผมไปฝึกกับใครมาทำไมถึงช่ำชองนัก ผมไม่กล้าบอกความจริงเลยโกหกว่าฝึกกับกล้วยบ้างอะไรบ้าง

บอสชอบบ่นว่าตัวเองเป็นคนน้ำน้อยดูไม่เท่เลย แต่มันไม่รู้หรอกว่ามันน่ะน้ำเยอะกว่าคนทั่วไปด้วยซ้ำ แต่ดันมีโจรขโมยน้ำอย่างผมแอบมารีดออกอยู่บ่อยๆ จนลูกบอลแฝดน่ารักคู่นี้ผลิตไม่ค่อยจะทัน หลักฐานคือน้ำขาวข้นปริมาณมหาศาลที่พุ่งออกมาเต็มปากผมอยู่ในตอนนี้ ก็ผมไม่ได้แอบมารีดน้ำให้กว่าสองเดือนแล้วนี่ ผมดูดกลืนน้ำทั้งหมดเข้าไป ของเมียนี่ถึงคาวบ้างแต่ผมยังรู้สึกมีความสุขกว่าการได้จิบไวน์จากไวน์บอยชั้นยอดจากร้านไวน์ของบอสซะอีก

ผมเปลี่ยนความสนใจไปที่ช่องทางสีสวยด้านหลัง พอเอานิ้วแหย่เพื่อเปิดช่องทาง ความชื้นแฉะข้างในทำให้ผมรู้ว่าน้ำของผมยังค้างอยู่ในตัวบอส บอสคงไม่รู้วิธีเอาออก เดี๋ยวพ่อจะส่งพี่ๆ น้องๆ เข้าไปอีก ขอโทษนะ ชิดในเบียดๆ กันนิดนึง ผมนึกในใจกับลูกนับล้านของตัวเอง

--------


“มึงยังเคลียร์กับกูไม่จบเลย มีสิทธ์อะไรมาทำกับกูอย่างนี้”

บอสต่อว่าผมหลังจากที่สติและพลกำลังเริ่มฟื้นคืนจากการจัดเต็มสองยกติดกัน ไม่รู้ว่าหน้าแดงๆ นั้นโกรธหรืออายกันแน่ ผมก็รู้สึกผิดนะที่ไม่รีบอธิบายให้เข้าใจกัน แต่ความอิ่มใจจากการได้ครอบครอบคนที่ตัวเองรักมันปรี่ล้นจนแทบกลั้นยิ้มไว้ไม่ได้ ผมพอจะรู้ว่าบอสไม่ได้โกรธผมจริงจังแล้ว มันเป็นคนโกรธยากหายเร็วอย่างนี้แหละ น่ารักที่สุด ไอเรื่องโกรธก็เรื่องหนึ่ง แต่หลายๆ เรื่องที่ผมทำให้มันติดค้างในใจต้องรีบเคลียร์ก่อนที่มันจะฝังใจไปมากกว่านี้

“ก่อนอื่นนะ โป๊ปอยากจะให้บอสฟังโป๊ปเล่าเรื่องงานที่ไปทำมาซะก่อน อย่าเพิ่งถามอะไรได้ไหม หลังจากนั้นโป๊ปจะตอบทุกๆ อย่างเอง”

ผมขอร้องจนบอสรับปาก ผมหยิบคอมพิวเตอร์ขึ้นมาเพื่ออธิบายเรื่องของเครือข่าย Social Eyes Online ให้บอสฟัง บอสตั้งใจทำความเข้าใจอย่างดี ยิ่งฟังไปเขาก็มีสีหน้ากังวลมากขึ้นทุกที ผมอดทนที่จะไม่ปลอบประโลมเขาเพื่อจะได้เคลียร์กันทีเดียวเมื่อเล่าจบแล้ว หลักการของเครือข่ายซับซ้อนไม่น้อยจนผมต้องใช้เวลาอยู่นาน

“บอสรู้ไหม ทำไมโป๊ปถึงต้องสร้างสิ่งนี้ขึ้นมา”

ผมถามเขาเมื่อเล่าจบ บอสทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

“กูคิดว่ารู้ แต่อย่าให้กูเดาเลย มึงบอกมาเถอะ”

ผมไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรใหญ่โตไปถึงไหน สงสัยคงต้องรวบรัดกว่านี้

“เอาอย่างนี้ คือว่าช่วงหลัง โป๊ปรู้สึกว่า องค์กรเป็นอุปสรรคที่ทำให้โป๊ปไม่สามารถครอบครองบอสได้อย่างเต็มที่”

บอสน้ำตาซึมทันที กูว่าแล้ว เริ่มต้นมาก็ใช้คำพูดไม่ถูกแล้ว

“โป๊ปไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น จะบอกยังไงดี งั้นโป๊ปคงต้องเล่าถึงความรู้สึกตั้งแต่ต้น โป๊ปรักบอสนะ รักมาตั้งแต่แรกเจอแล้ว แต่โป๊ปคงไม่สามารถรักบอสได้อย่างที่อยากถ้าองค์กรยังเป็นอย่างนี้อยู่ แต่จะให้โป๊ปบอกให้บอสเลิกทำองค์กรก็ไม่ได้ โป๊ปรู้ว่านั่นคือความภูมิใจที่สามารถใช้พลังที่พ่อให้มาทำประโยชน์กับสังคมได้ในแบบของบอส โป๊ปรู้จักพลังของบอสดีเพราะเป็นคนที่ทดลองหาข้อมูลเกี่ยวกับพลังของบอสมาตั้งแต่แรก พลังของบอสมันมีอำนาจได้ด้วยความหื่น บอสจะต้องมีความรู้สึกทางเพศกับเป้าหมายอยู่บ้างถึงจะแปรเปลี่ยนเป็นพลังควบคุมจิตได้ นั่นทำให้องค์กรถึงต้องมีรูปแบบอย่างที่เป็นอยู่ แล้วถ้าเราเป็นคนรักกัน โป๊ปคงทนไม่ได้หรอกนะที่จะปล่อยให้บอสไปทำเรื่องแบบนั้นกับคนอื่น โป๊ปมันคนเห็นแก่ตัว ถ้ารักใครแล้วก็อยากครอบครองไว้ทั้งหมด ไม่อยากแบ่งให้ใครแม้แค่นิดเดียว”

ความในใจที่พรั่งพรูออกมาของผม ทำให้บอสมองมาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป

“ขอโทษนะ ในระหว่างที่กูเอาแต่คิดว่าทำไมมึงถึงมองไม่เห็นความรู้สึกของกู มึงก็ทรมาณเหมือนกัน”

บอสเริ่มเปิดใจมากขึ้น ทั้งๆ ที่ปกติพอไปแตะเรื่องขององค์กร เขาจะไม่ค่อยรับฟังอะไร นั่นทำให้ผมมีกำลังใจที่จะเล่าต่อ

“โป๊ปได้แต่กลั้นใจนะ ยิ่งมาได้ยินว่าบอสตัดใจจากโป๊ปได้แล้ว ก็แทบขาดใจ โป๊ปเผลอตัวจะบอกความรู้สึกออกไปตั้งหลายครั้ง แต่ถ้าเราตกลงเป็นแฟนกันเมื่อไหร่ โป๊ปต้องหาทางทำลายองค์กรและพลังของบอสโดยไม่รู้ตัวแน่เลย แต่ถ้าไม่มีพลังและองค์กร บอสก็คงไม่ใช่บอสคนเดิมที่โป๊ปรัก โป๊ปพยายามหาทางออกที่จะได้ทุกอย่างที่ต้องการไว้ แต่มันยากเหลือเกิน”

บอสนิ่งไปครู่ใหญ่แล้วถามออกมาด้วยท่าทางไม่แน่ใจ

“เพราะงั้นโป๊ปถึงได้ทำลายองค์กรทิ้งใช่ไหม”

นั่นเป็นข้อกังวลของผมว่าบอสจะไม่เข้าใจ  ผมพยายามเรียบเรียงคำพูดเพื่ออธิบาย

“บอสฟังโป๊ปนะ โป๊ปไม่ได้สร้างเครือข่าย Social Eyes Online มาเพื่อทำลายองค์กร แต่เครือข่ายคือองค์กรต่างหาก คำว่า Eyes ในชื่อของเครือข่าย นอกจากจะหมายถึงดวงตาของมวลชนที่จะคอยสอดส่องดูแลซึ่งกันและกันแล้ว ยังหมายความถึงหลักการ “An Eye For An Eye” หรือ “ตาต่อตา” ที่องค์กรใช้ ลองดูโลโก้ของเครือข่ายก็ได้ โป๊ปเอารูปดวงตาสองข้างที่บอสออกแบบไว้มาใช้ล่ะ มันสะท้อนว่าบางครั้งเราก็ต้องจัดการความรุนแรงด้วยความรุนแรงที่เทียบเคียงกัน หลักการอันนี้มีอยู่ในเครือข่าย Social Eyes Online อย่างเต็มเปี่ยม ไม่สิ หลักการทุกอย่างขององค์กรได้ถูกถ่ายทอดมาทั้งหมดโดยเฉพาะความหื่น  ไม่เชื่อลองดูตัวย่อของเครือข่ายสิ Social Eyes Online S.E.O. หรือชื่อเล่น เครือข่ายเสียวไง”

บอสหลุดหัวเราะออกมานิดนึงทำให้ผมมีกำลังใจที่ตะอธิบายต่อ

“เครือข่ายก็คือองค์กร องค์กรที่เป็นของบอส องค์กรที่เป็นของโป๊ป ของจอม มอมแมม แดน ฟีฟ่า หมอพฤกษ์ เจ๊ศิ รองผู้กำกับเสือ และคนอื่นๆ ที่บอสรัก องค์กรที่เป็นของทุกๆ คน ทุกคนมีส่วนร่วมกันได้ องค์กรที่ไม่ต้องพึ่งพาพลังของบอสเพียงอย่างเดียว บอสจะไม่ต้องเหนื่อยอีกแล้ว จะมีคนดีๆ อีกมากมายในสังคมที่มาช่วยดูแล บอสอยากจะพักเมื่อไหร่ อยากจะไปเที่ยวที่ไหนก็ไปได้”

การยกข้อดีมาพูดคงไม่เพียงพอที่จะทำให้บอสปล่อยความรู้สึกยึดติดกับองค์กรได้ ผมรู้ดีว่าบอสผูกพันกับองค์กรมากเกินกว่าจะทิ้งไปเฉยๆ เพียงเพราะหวังความสบายส่วนตัว บอสคิดเสมอว่าเขาต้องเอาพลังที่พ่อให้มาทำให้เกิดประโยชน์ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ผมจึงต้องย้ำในจุดนี้อีกครั้ง

“บอสเก็บพลังที่มีไว้ใช้ตามที่อยากใช้ได้เลย จะเพื่อความสนุก เพื่อช่วยคน หรือจะใช้หื่นใส่โป๊ปก็ตามใจ แต่มันจะไม่ใช่ภาระหน้าที่อีกต่อไป มันคือของขวัญที่พ่อมอบให้กับบอส เพื่อให้บอสมีความสุขไปกับมัน”

“อย่างนี้เท่ากับกูไม่ได้มีส่วนช่วยอะไรเลยสิ มึงทำของมึงคนเดียวทั้งหมด”

บอสพูดเสียงสั่น เขาคงรู้สึกใจหายที่ต้องปล่อยมือจากของสำคัญ

“ไม่จริงเลยบอส โป๊ปทำองค์กรกับบอสก็เพื่อบอส เครือข่ายนี่ยิ่งแล้วใหญ่ โป๊ปคิดทำขึ้นมาเพื่อบอสคนเดียวจริงๆ ถ้าไม่มีบอส โป๊ปคงทำมันไม่สำเร็จ จิตวิญญาณและแรงบันดาลใจทุกอย่างที่อยู่ในเครือข่ายมันมาจากบอส บอสคิดว่าการที่คนๆ หนึ่งจะทำเรื่องใหญ่ขนาดนี้สำเร็จมันเป็นเรื่องง่ายเหรอ ถ้าไม่มีบอส ต่อให้มีโป๊ปสิบคนก็ไม่มีทางทำเรื่องนี้ได้”

ผมรู้ว่าพอบอสได้เข้าไปรู้จักเครือข่ายมากขึ้น เขาจะเข้าใจเองว่าทุกๆ อย่างที่เขาคิดในองค์กรได้ถูกถ่ายทอดมาที่เครือข่ายทั้งหมด ต่างกันแค่เพียงที่เครือข่ายเปิดโอกาสให้ทุกคนได้เข้ามามีส่วนร่วมพร้อมทั้งมีระบบตรวจสอบกันเองที่แข็งแรง เพราะใช่ว่าคนที่มาเข้าร่วมจะเป็นคนดีอย่างบอสกันหมดทุกคน

“บอสเป็นสมาชิกสายนักล่าระดับสูงสุดของเครือข่าย สูงกว่าโป๊ปที่อยู่สายผู้พิทักษ์ซะอีก บอสจะได้รับมอบภารกิจเหมือนที่บอสทำให้กับองค์กร ต่างกันตรงที่ถ้าบอสไม่ว่างทำ ระบบก็จะมอบหมายให้นักล่าคนอื่นทำแทน คนที่มีปัญหาหรือเหยื่อที่ถูกทำร้าย จะไม่ต้องเสียเวลารอการช่วยเหลือจากคนในใดคนหนึ่ง ความหื่นชนิดจัดเต็มก็ยังมีอยู่อย่างครบถ้วนเพื่อเป็นแรงจูงใจให้สมาชิกพยายามมีส่วนร่วมในการดูแลสังคม แต่เราจะค่อยๆ ขยายแรงจูงใจในรูปแบบอื่นออกไปเรื่อยๆ เพื่อให้เหมาะสมกับการใช้งานในวงกว้าง แม้แต่เด็กหรือคนแก่ก็จะมีส่วนร่วมได้ในที่สุด”

บอสมีสีหน้าที่ดีขึ้นมาก ผมรีบพูดต่อเพื่อให้บอสเห็นภาพจุดหมายปลายทางที่ผมวาดฝันไว้จากแรงบันดาลใจที่ได้จากบอส

“บอสจะเห็นว่าเครือข่ายก็คือองค์กรนั่นแหละ แต่เป็นองค์กรที่มีความยั่งยืนด้วยตัวของมันเอง ลองคิดดูว่าพอเราเปิดเครือข่ายให้กับคนทั่วไปที่ไม่ใช่เกย์ มันจะช่วยคนในวงกว้างได้อีกสักแค่ไหน คนมากมายจะเข้ามาร่วม ต่อให้ถึงวันที่โป๊ปและบอสไม่อยู่ในโลกนี้แล้ว เครือข่ายจะยังทำงานของมันไปได้เรื่อยๆ ด้วยพลังมวลชน ลูกขุนจะคอยปรับนโยบายกฎระเบียบให้เข้ากับยุคสมัยภายใต้ความเห็นชอบของสมาชิก  ผู้พิทักษ์จะคอยอัพเกรดระบบคอมพิวเตอร์ให้มีประสิทธิภาพสูงสุดอยู่ตลอด นักสืบจะมีเครือข่ายข้อมูลที่ทั้งกว้างและลึกครอบคลุมแม้ในปัญหาเฉพาะทางด้านต่างๆ นักล่าจะเก่งและมีอำนาจขึ้นจนแม้แต่ผู้มีอิทธิพลก็ไม่อาจต้านทานได้ ทุกอย่างจะมีการตรวจสอบถ่วงอำนาจกันเองโดยมีพลังมวลชนเป็นผู้ตัดสินตามน้ำหนักของความรู้และความดีที่มีในแต่ละคน ในระยะยาว ระบบนี้มันจะเกื้อหนุนผลักดันให้คนดีมีคุณธรรมก้าวขึ้นมีเป็นผู้นำในสังคมและวงการต่างๆ มากขึ้นเรื่อยๆ บอสคิดว่าสังคมเราในวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไรล่ะ”

บอสหลับตาแล้วยิ้มออกมา นี่แหละรางวัลที่ผมรอคอย ผมยอมลำบากอดทนอดกลั้นก็เพื่อสิ่งนี้ มีคนบอกว่าเบื้องหลังของคนที่ยิ่งใหญ่ทุกคนจะมีคนๆ หนึ่งเป็นกำลังใจ ผมคงไม่สามารถเอาตัวเองไปเทียบเคียงคนเหล่านั้นได้ แต่ผมกล้าพูดว่ากำลังใจเบื้องหลังของผมยิ่งใหญ่กว่าใคร

ผมรักบอส

เบอร์หนึ่งรักเบอร์ศูนย์

พวกเรารักกัน

เราคงไม่สามารถมีลูกด้วยกันได้ แต่พยานความรักของเราจะแฝงตัวดูแลสังคมนี้ตลอดไป

[จบบริบูรณ์]

[barataku]

ในที่สุดก็เขียนจบ
ไม่รู้ว่าคนอ่านจะคิดยังไง แต่การจบแบบนี้ผมคิดไว้ตั้งแต่ตอนแต่งเรื่องนี้ไปได้ไม่กี่ตอน

มานึกดูแล้ว เรื่องนี้มั่วซั่วมาก ช่วงไหนอยากแต่งแนวไหน อยากหื่น อยากซึ้ง อยากตลก อยากสืบสวน  ก็ยัดๆ ลงไป ทำให้โทนของเรื่องคงกระโดดไม่น้อย บรรยายก็ยืดยาดอีกต่างหาก

ขอบคุณที่ยังติดตามกัน ถ้าใครยังรู้สึกติดค้างอะไรตรงไหน ก็มาเม้นท์ทิ้งไว้ได้ครับ คงได้เข้ามาอธิบายเพิ่ม หรือถ้าขยัน อาจแต่งเป็นตอนพิเศษซะเลย

[Roman chibi]

ขอบคุณค่ะ สนุกมากๆเลย

[soul love]

มีครบทุกอารมณ์จริงๆ
ทั้งหื่น ซึ้ง เศร้า และhappy ending คงคิดถึงเรื่องนี้น่าดู
ขอบคุณสำหรับความเหนื่อยยากที่เขียนให้เราอ่านนะ
รออ่านเรื่องต่อไปจ้า
 

[Darkwiser]

ขอบคุณครับ  ที่มาต่อตอนจบให้  ติดตามมาไม่นาน เพราะอ่านรวดเดียวถึงตอน 37 เลย   และสมัครสมาชิกเพราะเรื่องนี้จริงๆ
เรื่องสนุกมากครับ 

ปล.ถ้าขยัน ผมอยากอ่านตอนพิเศษของ พิซกับทศอ่ะครับ 

//ทำท่าอ้อนสุดฤทธิ์

[narumo]

มาต่อตอนพิเศษเถอะค่ะ หลายคู่ยังค้างอยู่เลย เรื่องคู่ของน้องมอมด้วย ชอบเรื่องนี้มากรู้สึกถึงความหื่น หุหุ

[Snimsoi]

 
สนุกมากจริงๆ
ตามอ่านมานานแต่ไม่ค่อยได้เมนท์
ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนึกๆมาให้อ่านกันนะคะ จบแล้ว
เรื่องนี้เป็นเรื่องหื่นๆ แต่ถ้าสังเกตดูให้ดี ฉากมีอะไรกันจริงๆแทบไม่มีเลย มีแค่ตอนจบฉากเดียวเองมั้ง (กับตอนเด็กมัธยม3คนอีกนิดหน่อย)
ตอนนี้เครือข่ายของโป๊บยังไม่สมบูรณ์และทรงพลังที่แท้จริงนะเพราะยังขาดสมาชิกนักล่าระดับสูงสุดของบอสที่ยังไม่ได้รับภารกิจ
ถ้าบอสมาร่วมด้วยคงทำให้เครือข่ายน่ากลัวขึ้นแน่ๆเพราะเป็นเหมือนเอาองค์กรมาผนวก เพราะรู้สึกว่าถึงเครือข่ายโป๊บจะดีมากแต่ก็ทรงพลังน่ากลัวไม่เท่าองค์กรนะ น่าเสียดายถ้าองค์กรต้องปิดตัวลง แต่ต้องยอมรับว่าองค์กรขับเคลื่อนด้วยบอสคนเดียวจริงๆ แบบนี้จะยั่งยืนกว่า
สุดท้าย ไหนล่ะคู่น้องเม น้องเมยังเข้าใจผิดว่าตัวเองไม่ใช่เกย์อยู่เลย ขอตอนพิเศษของน้องเมด้วยยยย

[pakawatkheeta]

   ซึ้งๆๆ

[kawoat]

ขอบคุณที่มาต่อจนจบน้า ถึงใจจริงอยากจะอ่านรายละเอียดบทลงโทษขององค์กรในแบบเดิม อีกหลายๆ เคส หลายกรณี
แต่ต้องยอมรับจริงๆ ว่าระบบใหม่ที่โป๊บสร้างขึ้นมันเก๋กู๊ดมากๆ ชอบคู่คุณครูกับนักร้องมากน่ารัก เรียบง่าย สุภาพและไม่ฉาบฉวย
อยากอ่านภารกิจในมุมมองต่างๆ ของคนอาชีพอื่น หลายๆ เหตุหื่น หลายๆ เหตุการณ์อ่ะ ถ้ายังไม่เหนื่อยจะแต่งต่อรบกวนทำตอนพิเศษได้มั้ย ช่วงหลังๆ มีแต่บทบรรยายของน้องมอมแมม ไม่ค่อยมีบทลงโทษหื่นๆ ที่ตื่นเต้นอย่างช่วงแรกๆ เลย

ขอบคุณอีกครั้งที่แต่งเรื่องสนุกๆ แหวกแนวมาให้อ่านนะ เป็นกำลังใจให้จ้า (ขอตอนพิเศษหลายๆ ตอนนะๆๆ) 
ปล.ดูคำผิดด้วยนะ พิมพ์ผิดเยอะเลย เช่น จาก "บ" เป็น "ย"

[HypnosisDreams]

ขอบคุณมากสำหรับนิยายดีๆเรื้องนี้
แต่เรื่องน้องเมยังไม่เคลียร์เลย จบแล้วจริงๆเหรอ
ขอตอนพิเศษหน่อยนะ

[barataku]

มาต่อตอนพิเศษกันครับ เป็นช่วงที่บอสกับโป๊ปเรียนมอปลาย น่ารักใสๆ สมวัย ส่วนที่ขอกันมากำลังทะยอยเขียนอยู่นะครับ


องค์กรลวงจิต Explicit Content

ตอนพิเศษ จุดเริ่มต้นขององค์กร

[บอส]

จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหกเจ็ดปีก่อน ตอนนั้นผมยังเรียนอยู่มอหก นอกจากโป๊ปแล้วผมก็มีเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทอยู่กลุ่มหนึ่ง โดนัทเป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มนั้น เธอเป็นเด็กสาวที่สดใสร่าเริง ออกจะห้าวๆ ด้วยซ้ำ พอเข้าเทอมสองโดนัทก็มีแฟนกับเด็กชั้นมอหกโรงเรียนเดียวกันแต่คนละห้อง ที่จริงพวกเพื่อนในกลุ่มก็ไม่ค่อยเห็นด้วยนักเพราะไอเทมส์แฟนของโดนัทนั้นมีเสียงลือถึงพฤติกรรมที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ทั้งเรื่องทะเลาะต่อยตี ข่มขู่ ไปจนถึงปัญหาเรื่องผู้หญิง แต่เรื่องพวกนี้ยังอึมครึม ไม่เคยมีการลงโทษจากโรงเรียน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะไม่ได้ทำจริงหรือเพราะความสามารถระดับโอลิมปิกวิชาการที่เทมส์ใช้สร้างชื่อให้กับโรงเรียน แต่เพื่อนในกลุ่มก็เข้าใจและยอมรับการตัดสินใจของเธอ

โดนัทคบกับหนุ่มหล่อแบดบอยที่สาวๆ ทั้งโรงเรียนหลงใหลได้อยู่นานหลายเดือนจนเป็นที่แปลกใจของบรรดาแฟนเก่าของเทมส์ ก่อนจะจบลงด้วยฝันร้ายฝ่ายหญิงที่คนทั้งโรงเรียนรู้ว่าเธอมีสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับเทมส์จากคลิปหลุดที่แพร่ไปทั่วโรงเรียน ถ้าพูดตามทัศนะของคนยุคใหม่ คงจะไม่ใช่เรื่องผิดที่คนหนุ่มสาวที่เป็นแฟนกันจะมีอะไรกันถ้ามันเกิดจากความยินยอมพร้อมใจทั้งสองฝ่ายและมีการป้องกันอย่างเหมาะสม แต่ในกรณีของโดนัท ความผิดคงอยู่ที่เธอไว้ใจคนที่ไม่ควรไว้ใจแม้ว่าคนๆ นั้นจะเป็นแฟนของเธอเอง ภาพในคลิปถ่ายโดยฝ่ายชาย ในช่วงต้นฝ่ายหญิงพยายามปิดบังใบหน้าไม่ยอมให้ถ่าย แต่ด้วยการหว่านล้อมและการฉกฉวยโอกาสระหว่างที่กิจกรรมที่ดำเนินไปมันรุกเร้าอารมณ์ฝ่ายหญิงจนไม่เหลือสติที่จะระวังตัว แม้ภาพใบหน้าของฝ่ายชายจะเห็นไม่ชัดมากนัก แต่คนที่รู้จักก็พอจะบอกได้ว่านี่คือไอเทมส์อย่างแน่นอน

เรื่องของโดนัทกลายเป็นประเด็นร้อนที่คนทั้งโรงเรียนพูดถึงกัน หลายคนขยายความให้เรื่องเลวร้ายมากขึ้น น่าแปลกที่ฝ่ายชายซึ่งชัดเจนว่าเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้เพราะเป็นคนถ่ายคลิปไว้เองกลับไม่ถูกวิพากษ์วิจารณ์อะไรเลย แต่เพื่อนของผมกลับถูกประณามด่าทออย่างรุนแรงราวกับเป็นโสเภณี ทั้งๆ สิ่งที่เธอทำก็ไม่ต่างอะไรกับวัยรุ่นจำนวนมากที่ยอมมีอะไรกับคนรัก เด็กผู้ชายในโรงเรียนบางคนถึงกับเอาคลิปที่ว่ามาข่มขู่ให้โดนัทมามีอะไรกับตัวเอง ทางโรงเรียนก็ไม่คิดจะจัดการอะไรกับกับเรื่องนี้อาจเพราะไม่อยากให้กระทบกับเด็กนักเรียนเหรียญทองอย่างไอเทมส์

โดนัทที่เคยสดใสร่าเริงเปลี่ยนไปเป็นราวกับเป็นคนละคน เธอไม่กล้าออกไปไหน ไม่กล้าที่จะรับโทรศัพท์ หรือเม้จะเปิดดูโซเชียลเน็ตเวิร์คเพราะกลัวถ้อยคำหยาบคายต่างๆ นาๆ ของบางคนที่ชอบทำเป็นสูงส่งด้วยการเหยียบย่ำคนอื่น พวกเราในกลุ่มช่วยกันโดนัทออกมาจากคนที่น่าขยะแขยงพวกนั้น โป๊ปที่เชี่ยวชาญเรื่องคอมพิวเตอร์มาตั้งแต่เด็กพยายามเก็บกวาดคลิปดังกล่าวออกไปจากคนในโรงเรียน แต่โชคร้ายที่เริ่มมีหลุดรอดออกไปในอินเตอร์เน็ทบ้าง แม้จะผิดหวังและเสียใจมาก แต่พ่อแม่ของโดนัทก็เข้าใจและอยู่เคียงข้างลูก พวกท่านตัดสินใจที่จะส่งโดนัทไปเรียนต่อเทอมสุดท้ายของมอหกที่ต่างจังหวัด

ผมไม่เข้าใจว่าเพื่อนผมทำผิดอะไร ไม่เข้าใจสังคมที่เหยียบย่ำซ้ำเติมคนพลาดพลั้งกันได้ขนาดนี้ และเหนือสิ่งอื่นใด ทำไมคนผิดถึงอยู่ลอยหน้าลอยตาใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุข ได้รับความชื่นชมเป็นไอดอลในความเป็นแบดบอยทั้งที่ได้ทำลายอนาคตของคนๆ หนึ่งไป ถ้าผมมีอำนาจผมคงไม่ปล่อยให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น ไม่สิ ถึงผมจะไม่มีอำนาจแต่ผมก็มีความสามารถในการสะกดจิตที่ได้จากพ่อ ผมแทบจะไม่ได้ใช้ทำอะไรเลยนอกจากเพื่อความอยากรู้อยากเห็นตามประสาเกย์วัยรุ่น พ่อจะภูมิใจไหมนะถ้าผมใช้พลังนี้เพื่อเรียกร้องความเป็นธรรมให้กับเพื่อนตัวเอง

หลังเลิกเรียนคาบสุดท้าย ผมนัดไอเทมส์ให้รอคุยกันก่อน ไอเทมส์รู้ดีกว่าผมกับโดนัทเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน เพราะผมเคยขอร้องเขาเมื่อหลายเดือนก่อนหน้านี้ว่าอย่ายุ่งกับเพื่อนผมถ้าจะเล่นๆ แต่เทมส์ก็ทำท่ากวนตีนแล้วไม่สนใจใดๆ ทั้งสิ้นจนเกิดเรื่องไม่ดีนี้ขึ้น แต่ที่นัดวันนี้ผมไม่ได้ยกเรื่องโดนัทขึ้นมาเพราะรู้ดีว่ามันคงไม่สนใจที่จะรอคุยกับผมอีก แต่ผมบอกแค่ว่าจะขอคุยเรื่องน้องชายของเทมส์ซึ่งเป็นเรื่องที่ผมรู้ดีว่ามันจะต้องรอพบผมอย่างแน่นอนถ้าอ้างเรื่องนี้

“มึงมีอะไร พูดมาเร็วๆ แต่ถ้าเป็นเรื่องโดนัทเพื่อนมึง กูไม่มีอะไรจะคุย” หยาบคายและก็ไม่สนใจความรู้สึกคนอื่นเหมือนเดิม ไม่รู้โดนัทรักเข้าไปได้ยังไง

“ใจเย็น วันนี้เรานัดคุยเรื่องน้องชายนายจริงๆ แต่มันก็เกี่ยวพันกับโดนัทด้วย เราอยากให้นายชดใช้ความผิดที่ทำต่อโดนัทไว้”

“กูเป็นลูกคนเดียว น้องชายอะไรวะ ถ้าจะคุยเรื่องงี่เง่าแบบนี้ กูไม่คุยล่ะ เสียเวลา แล้วบอกโดนัทเพื่อนมึง อย่าพยายามติดต่อกูอีก เดี๋ยวกูเสียชื่อไปด้วย”

เลวไหมละครับ มันไม่สำนึกเลยสักนิดว่าสิ่งที่มันทำมันเลวร้ายกับผู้หญิงคนนึงแค่ไหน

“งั้นหรือ งั้นลองดูนี่ก่อนดีไหม” ผมเปิดคลิปในโทรศัพท์ให้เทมส์ดู

“ไทน์...”

เทมส์อ้าปากค้างเมื่อเห็นหนุ่มน้อยหน้าตาดีในคลิป ไทน์น้องของเทมส์เรียนอยู่มอสี่โรงเรียนเดียวกัน แต่ไม่มีใครรู้ว่าเป็นพี่น้องกัน  ไทน์กับเทมส์ใช้คนละนามสกุลกันเพราะไทน์ถูกตากับยายและน้าสาวขอมาเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก ที่โรงเรียนสองคนไม่เคยสุงสิงกันผมเดาว่าเพราะเทมส์ไม่อยากให้น้องมีชื่อเสียงไม่ดีตามตัวเองไปหรือถูกคู่อริของเขาเล่นงาน แต่จากที่สืบมาพี่น้องคู่นี้รักกันมาก

“น้องนายตกเป็นทาสภายใต้การสะกดจิตของเรามาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”

ในตอนนั้น ผมยังควบคุมพลังสะกดจิตไม่ได้ดีนัก การบังคับให้ใครทำอะไรที่ฝืนจิตสำนึกมากๆ ผมจะต้องสะกดให้เขาไม่รู้สึกตัวไปเลย ตลอดเวลาที่ทำตามคำสั่ง คนที่โดนสะกดจะทำไปในลักษณะเหม่อลอยไม่รับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จนเมื่อทำเสร็จก็จะจำอะไรไม่ได้เลย ถ้าผมใช้พลังนี้แก้แค้นกับเทมส์ตรงๆ เขาจะไม่ได้รับความอับอายอย่างที่ผมอยากให้เป็น ผมต้องการให้เทมส์ได้รับความอับอายโดยมีสติรับรู้อยู่ตลอดเวลาที่ทำตามคำสั่งที่จะทำให้เขาไม่เหลือศักดิ์ศรีใดๆ ไว้เลยเช่นเดียวกับที่โดนัทถูกหลอกล่อด้วยคำลวงและเซ็กส์

ถ้าเป็นผมในทุกวันนี้ คงทำเรื่งนี้แบบที่ต้องการได้อย่างง่ายดาย แต่ตอนนั้นผมจำเป็นต้องดึงคนที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเข้ามาเพื่อใช้เป็นหมากในการบังคับเทมส์ และไทน์ก็เป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด ไทน์เป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดี ร่าเริง เรียนเก่ง และเป็นนักกีฬา ถ้าเทมส์รักน้องมากอย่างที่ทราบ เทมส์จะไม่ปล่อยให้มีใครมาทำลายอนาคตที่สวยงามของไทน์แน่ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะเปิดคลิปวิดีโออันหนึ่งให้ไอเทมส์ดู

ผมถ่ายคลิปนี้มาตั้งแต่เมื่อวาน ผมไปดักเจอน้องไทน์ที่ห้องสมุด แล้วใช้พลังสะกดให้ตามผมไปที่ห้องน้ำชั้นบนสุดที่ไม่ค่อยมีใครขึ้นไปใช้ ผมบอกให้น้องนั่งบนชักโครกแล้วโปรแกรมสิ่งที่เขาต้องทำตั้งแต่ต้นจนจบลงไปในจิตใต้สำนึก จากนั้นผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาบันทึกภาพสิ่งที่เกิดขึ้น

ไทน์มองมาที่กล้อง แม้จะถูกสะกดจนเหม่อลอยแต่เขาก็ยังดูใสซื่อจนผมรู้สึกผิด สิ่งที่ผมกำลังทำมันต่างอะไรกับสิ่งที่พี่ชายเขาทำกับเพื่อนผม ผมถามตัวเอง ไม่สิ มันต่างแน่ ถ้าเรื่องทุกอย่างเป็นไปตามที่ผมวางแผนไว้ ไทน์จะไม่ได้รับผลกระทบจากเรื่องนี้เลย ไทน์เริ่มทำตามที่ผมสั่งจิตเขาไว้ เขาแนะนำตัวเองกับกล้อง

“หวัดดีฮะ ผมชื่อไทน์ เรียนอยู่ชั้นมอสี่ทับหนึ่ง โรงเรียนอะไรเห็นเครื่องแบบก็คงเดาออกนะครับ ส่วนชื่อจริงก็ตามนี้เลย“
 ไทน์เอามือดึงเสื้อนักเรียนตรงอกที่ปักชื่อไว้ให้ดึง แล้วหันมาให้ผมถ่ายชัดๆ ถึงน้องจะถูกควบคุมจิตจนเหม่อลอย แต่ท่าทางและลักษณะการพูดจาที่ร่าเริงของน้องตามอุปนิสัยจริงที่ยังเหลืออยู่ทำให้น้องดูหล่อน่ารักมาก

น้องถอดเสื้อนักเรียนออกมา กลิ่นหอมจากตัวน้องผสมกลิ่นเหงื่อเล็กน้อยกระจายอยู่ในห้องน้ำแคบๆ น้องดูเป็นหนุ่มเกือบจะเต็มตัวแล้ว แผงหน้าอกเห็นเป็นกล้ามชัดเจน กล้ามที่หัวไหล่ แขน หน้าท้อง พอเห็นขึ้นเป็นแนว ไรขนขึ้นบางๆ ไม่เยอะมาก มีเฉพาะตรงใต้วงแขนและใต้สะดือ ไทน์ใช้มือลูบไล้ตัวเองไปทั่วร่างกายส่วนบนแล้วไปจบลงที่การหยอกล้อหัวนมสีชมพูของตัวเอง

“ที่โรงเรียนผมก็เหมือนเด็กมอปลายธรรมดานี่และครับ ตั้งใจเรียน ทำกิจกรรม เล่นกีฬา แต่ก็เล่นบ้าง ที่สำคัญยังไม่มีแฟนครับ”

ไทน์ค่อยๆ ปลดเข็มขัดนักเรียนรูดซิบลง ขยับก้นเล็กน้อย เพื่อดึงกางเกงลงมาจนเหลือแต่กางเกงใน แล้วก็พูดตามบทที่ผมแต่งขึ้นโดยไม่มีมูลความจริงแม้แต่น้อย

“ผมมีปัญหานิดหน่อย ที่บ้านค่อนข้างเข้มงวดครับ นี่ผมอยากได้โทรศัพท์ดีๆ ใช้กับเขาบ้าง ก็ไม่ยอมซื้อให้ จะเก็บตังค์ซื้อก็ไม่ทันใจ ผมว่าผมเอาร่างกายแลกดีกว่า”

ตอนนี้น้องรูดกางเกงในออกจากตัวแล้วครับ อวัยวะเพศรุ่นหนุ่มยังใสๆ โชว์ต่อหน้ากล้องอย่างชัดเจน ไทน์อ้าขาออกกว้างเพื่อให้กล้องถ่ายเจาะอย่างละเอียด ทั้งท่อนลำ ทั้งพวงไข่ แล้วพยายามยกขาเป็นรูปตัววีชี้ขึ้นเพดานจากท่านั่งบนชักโครกเพื่อโชว์ช่องทางคับแคบด้านหลังต่อกล้อง

“เห็นไหมครับว่าของที่ผมมีมันดีขนาดไหน ถ้าจะใช้มันแลกโทรศัพท์สักเครื่องสองเครื่องคงไม่มากไปนะครับ จะข้างหน้าข้างหลังผมก็ยังซิงทั้งนั้น อัตราค่าเปิดซิง ข้างหน้าผมขอหมื่นนึง ข้างหลังขอสามหมื่นครับ”

ตั้งราคาเสร็จสรรพแล้ว ผมก็ส่งปากกาเขียนไวท์บอร์ดที่เตรียมมาส่งให้ไทน์จากทางหลังกล้อง ไทน์รับไว้แล้วเอามาเขียนเบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวลงไปที่ขาอ่อนตัวเอง แล้วโชว์ให้กล้องจับภาพ

“ใครสนใจก็ติดต่อตามเบอร์ตรงนี้นะครับ เพิ่มเติมให้ ถ้าให้ผมใช้ปากให้นี่คิดแค่ห้าพันนะครับ ส่วนใครเห็นวิดีโอนี้ช้าไม่ทันผมขายซิงไปแล้วก็ไม่ต้องเสียใจครับยังติดต่อมาได้เรื่อยๆ ถึงไม่ซิงแล้วผมว่าผมก็น่าจะยังแซ่บอยู่นะครับ เดี๋ยวผมให้ราคาพิเศษ ส่วนใครยังไม่สะดวกไม่พร้อมไม่เป็นครับ ดูเสร็จก็ช่วยส่งคลิปนี้ต่อๆ กันไป ช่วยผมหาลูกค้าหน่อยถือเป็นค่าดูแล้วกัน อ้อ ผมรับแต่ผู้ชายกับเกย์นะครับ ผู้หญิงไม่ต้องติดต่อมา”

แน่นอนว่านี่เป็นบทที่ผมแต่งขึ้นเท่านั้น ถึงบ้านน้องกับไอ้เทมส์จะไม่ได้ร่ำรวยมาก แต่ก็ไม่ลำบากแน่นอน โทรศัพท์เครื่องสองเครื่องคงไม่ใช่ปัญหาจนมาเร่ขายตูดแบบนี้

โฆษณาขายของเสร็จ ไทน์ก็เริ่มจัดการตัวเอง บอกว่าช่วงท้ายนี้เป็นการสาธิตสินค้าตัวอย่าง น้องใช้มือสาวท่อนล่างจนตื่นตัวเต็มที่ ถึงจะเพิ่งมอสี่แต่ขนาดของน้องไม่ธรรมดาเลย ขาว ใส อวบ นี่ถ้าวิดีโอนี้เผยแพร่ไปจริงๆ คงมีคนโทรมาจนสายไหม้แน่ มือซ้ายรูดไป มือขวาก็นวดคลึงอยู่แถวประตูหลัง น้องครางเสียงแหบพร่าเซ็กส์ซี่แล้วก็เร่งจังหวะขึ้นจนปล่อยออกมาใส่หน้าท้องตัวเอง น้ำว่าวบางส่วนไหลลงมาขังที่สะดือสวยได้รูปของน้อง งดงามราวกับเป็นภาพวาดของเทวดาที่แปดเปื้อน น้องหลับตาด้วยความเหนื่อยอ่อน มีน้ำตาซึมออกมา ผมไม่รู้ว่ามันแค่อาการเคืองตาหรือว่ามาจากความเสียใจที่ต้องทำเรื่องที่ขัดกับจิตสำนึก ขอโทษนะ ถ้ามีโอกาส ซึ่งไม่รู้เมื่อไหร่ พี่จะชดเชยให้ ผมคิดในใจ

“ไม่จริง... ไทน์...”  เทมส์พูดเสียงแผ่วตลอดเวลาที่ดูคลิป เขาดูเจ็บปวดราวกับจะร้องไห้แต่ทนฝืนไว้ จนจบคลิปเทมส์ถึงได้พูดด้วยความโกรธแค้นขึ้นมา

“มึงทำอะไรน้องกู มึงวางยาน้องกูเหรอ”

“ไม่ขนาดนั้นหรอก ก็บอกแล้วไงว่าสะกดจิตนิดหน่อย กับนายเราก็สะกดได้นะ อย่างตอนครู่นี้ เราสั่งให้นายเอามือซุกกางเกงในตัวเอง นายยังไม่รู้ตัวเลย”

ไอเทมส์ฟังอย่างไม่เชื่อ แต่พอก้มลงมองที่เป้าตัวเอง มันก็สะดุ้งเพราะมือมันซุกอยู่ในกางเกงในตัวเองจริงๆ มันกลับมามองผมด้วยสายตาหวาดระแวง

“นายคงไม่รู้ใช่ไหม ว่าเวลาคนที่เรารักต้องถูกประณามและอับอายไปทั่วประเทศถึงขั้นจะฆ่าตัวตาย มันรู้สึกยังไง เราก็แค่อยากให้นายรู้สึกอย่างเดียวกัน ว่าแต่น้องชายที่น่ารักของนายนี่ลีลาเด็ดจังนะครับ เรารอจะปล่อยคลิปไม่ไหวแล้ว”

“ไอสัด ถ้ามึงทำ มึงไม่ได้ตายดีแน่ ป่านนี้น้องกูจะเป็นไง”

“น้องนายสบายดีครับ อย่างน้อยก็ในตอนนี้ ไม่เชื่อลองโทรไปถามเลยสิครับ แต่จะยังอยู่ดีมีอนาคตสดใสต่อไปหรือเปล่าก็แล้วแต่พี่ชายเขาล่ะครับ”

ไอ้เทมส์รีบโทรหาน้องมันทันที มันรีบถามทันทีที่อีกฝ่ายรับ

“ไทน์เหรอ เป็นไงบ้าง”

“สบายดีพี่ แล้วนึกยังไงถึงโทรตอนอยู่ที่โรงเรียน ไม่ค่อยอยากให้ใครรู้ไม่ใช่เหรอ”

ได้ยินเสียงไทน์ลอดออกมา แต่ในห้องน้ำมันเงียบ เลยพอฟังออก

“มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับเรามั้ยช่วงนี้”

“หือ พี่นึกยังไงถึงถามนี่ ก็ไม่นะ ปกติดี แต่มีเบลอๆ บ้าง ยังตลกตัวเองอยู่เลย คือเมื่อวานตอนจะอาบน้ำ ไทน์เจอรอยปากกาเขียนเบอร์โทรไว้ที่ขา ลายมือก็เหมือนของไทน์นะ เบอร์โทรก็เบอร์ไทน์เอง สงสัยคืนก่อนจะอ่านหนังสือง่วงเบลอจนเขียนไว้เอง ละเมอหรืออะไรไม่รู้ แต่แปลกนะ เขียนไว้ที่ต้นขาเกือบจะด้านในเลย ถ้าไม่ถอดกางเกงคงเขียนไม่ได้ พิลึกจัง เฮ้ย เล่าเพลินเลย พวกเพื่อนตามแล้ว เสาร์อาทิตย์มาหาไทน์บ้างสิ คิดถึงนะพี่”

เทมส์รับคำแล้วกดวางโทรศัพท์ไปหันมาจ้องผมแววตาเคียดแค้น ถึงเป็นคนเลวก็ยังรักน้องจริงๆ ด้วย อย่างนี้งานผมก็ง่ายขึ้น ผมเดินตามเกมต่อ

“เป็นไงล่ะ บอกแล้วตอนนี้น้องนายสบายดี เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำอะไรลงไป แต่น่าเสียดายนะที่คงเป็นอย่างนี้อีกไม่นาน พอคลิปนี้ถูกปล่อยออกไป รับรองกลายเป็นคนดังในชั่วข้ามคืนแน่ๆ เขาจะตกใจขนาดไหนนะกับสิ่งที่เขาคิดว่าตัวเองไม่ได้ทำ”

“มึงจะเอายังไง กูทำเพื่อนมึงก็มาเอาคืนที่กูสิ ทำน้องกูทำไม น้องกูไม่รู้เรื่องด้วย”

“เอาคืนนายอย่างนั้นมันง่ายไป เราจะสะกดจิตนายเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ทำกับนายมันก็งั้นๆ นายมันประวัติเสียจะตาย จะมีคลิปช่วยตัวเองหลุดอีกสักเรื่องนายก็คงไม่สะทกสะท้านอะไร น้องนายดีกว่า เด็กดีแบบนั้นพอเกิดอะไรน่าอายแล้วมันดังดี เหมือนโดนัทเพื่อนเราไง ยกเว้นนายจะยอมทิ้งศักดิ์ศรีทำตามที่เราสั่งทุกอย่าง เราอาจจะพิจารณาไม่ยุ่งกับน้องนายก็ได้”

เทมส์กัดฟันแน่นจ้องมองหน้าราวกับจะฆ่าผมด้วยสายตา

“กูยอม กูจะชดใช้ให้ทุกอย่าง อย่ายุ่งกับไทน์ มึงจะเอาเงินใช่ไหม เท่าไหร่ กูจะพยายามหามาให้”

“ไม่ การชดใช้มันต้องตาต่อตาฟันต่อฟัน นายต้องทำตามที่เราสั่งสามข้อแล้วเป็นอันจบเรื่องความแค้นที่นายทำกับเพื่อนเราไว้ตรงนี้ ไม่งั้นคลิปของน้องชายนายถูกปล่อยออกไปแน่ๆ”

“จะให้ทำอะไรก็รีบสั่งมา แต่มึงต้องเลิกยุ่งกันไทน์โดยเด็ดขาด ไม่งั้นมึงจะเสียใจ”

ใจผมนึกลังเล ผมไม่เคยใช้พลังไปกดดันใครอย่างงี้มาก่อน แล้วเรื่องที่จะสั่งให้มันไปทำล่ะ ผมก็ตอบตัวเองไม่ได้ว่ามันเป็นการลงโทษจริงๆ หรือมันคือความต้องการลึกๆ ของผมกันแน่ แต่ภาพของโดนัทที่กรีดร้องราวกับคนเสียสติเมื่อรู้ว่าแฟนหนุ่มทำอะไรลงไปบอกให้ผมเดินหน้าต่อ  ถ้าไม่ให้บทเรียนกับคนพวกนี้ตั้งแต่ต้น ต่อไปจะมีผู้หญิงอีกกี่คนที่ต้องเสียใจอย่างโดนัท ไม่ต้องเดาเลยว่ารูปร่างหน้าตาอย่างเทมส์ถ้าเข้ามหาลัยไปแล้วจะมีคนหลงมาเป็นเหยื่อมากมายสักแค่ไหน

ผมยักไหล่แล้วออกคำสั่งแรกทันที

“งานแรก ที่จะมีสอบชีวะวันศุกร์นี้ นายจะต้องชักว่าวใส่กระดาษคำตอบก่อนส่งให้อาจารย์ ถ้าทำไม่สำเร็จ พอหมดเวลาสอบ คลิปน้องนายจะถูกปล่อยออกทันที อ้อ ต้องแตกใส่กระดาษตรงๆ เลยนะ ห้ามนายเอาอะไรไปเช็ดด้วยนะ ไม่งั้นเป็นโมฆะ เราจะนั่งดูอยู่ข้างๆ เลยล่ะ”

เทมส์ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อหูตัวเองว่าจะต้องทำอะไรที่ฟังดูโรคจิตขนาดนี้ แต่นี่เป็นแค่บทลงโทษแรกเท่านั้น หวังว่ามันคงแทรกซึมเข้าไปจิตสำนึกบ้างนะเทมส์

“ไอเหี้ย ทุเรศสัด ไอ้เกย์วิปริต”

เทมส์ด่าทอผมอย่างไม่กลัวใครจะได้ยิน หน้าตาที่โกรธแค้นของเขาทำให้ผมตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก

“พูดไม่เพราะเลยนะเทมส์ นายจะไม่ทำก็ได้นะ ว่าแต่นายว่าหลังปล่อยคลิปน้องนายไป อีกกี่วันน้า คุณน้าสาวคนสวยของน้องนายถึงจะได้เห็น คุณน้าเขาใช้อินเตอร์เน็ทบ่อยไหม แล้วคุณพ่อนายล่ะ”

“มึงหยามกูขนาดนี้ มึงฆ่ากูเลยไหม”

“จุ๊ จุ๊ ถึงนายตายไป เราก็ไม่ยกโทษให้หรอก น้องนายก็โดนอยู่ดี นายตายไปแล้วใครจะช่วยน้องนาย สู้นายทำตามเราบอกให้ได้ครบสามอย่าง เราสาบานว่าจะเลิกแล้วต่อกัน แต่นายเตรียมตัวเตรียมใจได้เลย เรายังโรคจิตกว่านี้ได้อีกในภารกิจที่เหลือ เอ หรือเราจะเอาซิงน้องนายไปขายจริงๆ แบบหมู่ไปเลยเราจะได้จอยด้วย”

ผมไม่อยากเชื่อเหมือนกัน ว่าตัวเองจะทำท่าทางขึงขังไซโคคนอื่นแบบผู้ร้ายโรคจิตอย่างนี้ได้ ก็ไม่รู้ว่ามันเนียนหรือเปล่าแต่คนตรงหน้าก็ดูจะเชื่อสนิทใจ

“กูยอมแล้ว อย่าทำน้องกู จะให้ทำห่าทำเหี้ยอะไรมึงสั่งมาเลย”

การที่เห็นคนสันดานแย่ๆ แบบเทมส์ถูกกดดันจนจำยอมอย่างหมดหวังทำให้ผมตื่นเต้นอย่างประหลาด มันคละเคล้ากันระหว่างความสะใจและความเป็นผู้เหนือกว่า ผมรู้สึกเหมือนได้เหยียบย่างเข้าไปในโลกของความรู้สึกใหม่ที่ไม่อาจถอนตัวได้

“นายเอาขั้นแรกให้ผ่านก่อนเถอะ วันศุกร์นี้นะ ระหว่างนี้นายห้ามว่าว ห้ามเอาหญิง ถ้าวันศุกร์น้ำน้อยหรือน้ำไม่ข้น นายโดนทำภารกิจแถมแน่”

ผมสั่งด้วยความรู้สึกพลุ่งพล่านเหมือนจะหยุดตัวเองไม่ได้ การควบคุมคนอื่นโดยไม่ใช้พลังสะกดจิตมันรู้สึกดีอย่างนี้เลยเหรอ พอแยกจากเทมส์ผมก็รีบไปหาโป๊ปทันที

“โป๊ป กูทำมันลงไปแล้วว่ะ”

ผมไม่ใช่คนจิตใจหยาบกระด้างที่จะทำเรื่องแบบนี้ได้โดยไม่รู้สึกอะไร ผมต้องการกำลังใจ

“ถ้ามึงคิดดีแล้วก็ทำไปเถอะ แต่ถ้ามึงรู้สึกฝืนเมื่อไหร่ก็หยุด กูจะเป็นคนจัดการมันเอง แล้วถ้ากูลงมือ มันโดนหนักแน่”

โป๊ปรู้เรื่องนี้มาโดยตลอด ไม่ได้สนับสนุนแต่ก็ไม่ห้ามปราม โป๊ปแค่บอกให้ผมดูแลน้องไทน์ดีๆ อย่าให้ได้รับผลกระทบจาการล้างแค้นครั้งนี้

“ไม่ กูจะทำต่อ ตาต่อตา ฟันต่อฟัน แล้วอีกอย่างเราก็ต้องการเงินไปเคลียร์ปัญหาด้วย”

เพราะมีโป๊ป ผมเลยมีความกล้าที่จะทำอย่างที่ใจคิด ผมรู้ว่าเพื่อนรักของผมจะอยู่เคียงข้างและคอยช่วยเหลือผมยามเกิดปัญหา แต่ที่ผมไม่รู้ก็คือ สิ่งที่ผมตัดสินใจในวันนั้น มันจะเป็นตัวกำหนดชะตาชีวิตของผมในอนาคต

[barataku]

ในที่สุดก็ถึงวันสอบชีวะ ผมสะกดจิตอาจารย์คุมสอบให้จัดให้ผมกับไอ้เทมส์นั่งติดกัน โดยมันจะนั่งด้านหลังสุดติดกำแพงด้านซ้าย ส่วนผมก็นั่งด้านขวาของมันอีกที ผมเอากล้องปากกาอย่างดีมาเพื่อบันทึกวีดิโอด้วย พอเริ่มสอบ ไอเทมส์ทำท่ากระวนกระวาย มันคงเครียดที่ต้องทำที่ผมสั่งให้เสร็จในระยะเวลาสอบ ไม่งั้นผมจะปล่อยคลิปไทน์ออกไป มันเริ่มให้ความสนใจกับข้อสอบตรงหน้าแล้วทำข้อสอบไปเรื่อยๆ นานพอดู ซักสี่สิบห้านาทีเห็นจะได้ ถึงได้หันมาสบตาผมนิดนึง พยักพเยิดเหมือนจะบอกว่าจะเริ่มแล้ว

เทมส์มองไปรอบๆ ผมก็มองตาม เด็กทั้งห้องกำลังตั้งหน้าตั้งตาทำข้อสอบ อาจารย์นั่งอ่านหนังสืออยู่ด้านหน้า เทมส์รูดซิบกางเกงอย่างเบามือแล้วควักหนอนอวบแต่ตัวอ่อนปวกเปียกออกมาทันที สงสัยเทมส์จะใส่แค่บ๊อกเซอร์ไม่ติดกระดุมหรือไม่ใส่กางเกงในถึงควักมาอย่างง่ายดาย เทมส์พยายามใช้โต๊ะนักเรียนบังสายตาอาจารย์ไม่ให้เห็น จากนั้นจึงใช้มือปลุกปล้ำน้องชายตัวเองอย่างไม่เป็นผลนัก ท่าทางจะกลัวคนเห็นจนหด ผมหวังว่ากล้องปากกาอันเล็กนี้ จะถ่ายท่าทางอันน่าสมเพชของมันไว้ได้หมด

ผมทำเป็นขยับนาฬิกาข้อมือดูเพื่อกดดันมัน มันดูค่อนข้างเครียดแต่ก็พยายามเล่นช่วงล่างตัวเองไปเรื่อยๆ ซักพักก็เริ่มได้ผล มังกรตัวขาวน่าดูไม่ต่างจากของน้องไทน์แต่อวบใหญ่กว่าตั้งตระหง่านขึ้นมาเต็มที่ หัวแดงชมพูของมันทำให้ผมลืมข้อสอบตรงหน้าไปในทันที คราวนี้เทมส์เริ่มประสบความยากลำบากในการซ่อนท่อนลำของตัวเองไว้ใต้โต๊ะ มันใช้มือซ้ายจับอวัยวะเพศแนบลำตัวให้ชี้ไปทางขวาที่ผมนั่ง แล้วสาวไปในแนวซ้ายขวาแทนเพื่อไม่ให้โผล่ออกมาพ้นขอบโต๊ะ คงลำบากพิลึกแถมน่าจะเจ็บด้วย มือขวามันก็ทำท่าจับดินสอทำข้อสอบไปด้วย สายตามันกวาดไปทั่วห้องตลอดเวลาเพื่อระวังอาจารย์ที่เฝ้าอยู่หน้าน้องและเพื่อนนักเรียนที่อาจหันหลังมา ถ้ามีใครขยับตัวมันจะหยุดมือรอดูท่าทีก่อน ผมเฝ้าดูอาการมันด้วยความครื้นเครง ต่อให้เป็นพวกแหกกฎที่เกเรไม่แคร์สังคมขนาดไหน แต่ถ้าโดนอาจารย์จับได้ว่ามาทำเรื่องแบบนี้ตอนสอบก็คงอับอายขายขี้หน้าจนไม่รู้จะมาเรียนยังไงไหว

เวลาผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง มันก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะแตก คงเพราะการชักไประวังคนเห็นไปมันคงทำอารมณ์ได้ยากเกินไป อย่างนี้ไม่ดีแน่ เพราะถ้ามันทำไม่สำเร็จ ตามที่ผมขู่มันไว้คือจะปล่อยคลิปน้องมันทันที ซึ่งผมไม่ได้กะจะทำอย่างนั้นจริงๆ แต่ผมต้องการจะให้มันอายและเสียหน้าให้มากกว่านี้ในภารกิจต่อไปที่เตรียมไว้ก่อน สงสัยต้องช่วยมันนิดๆ หน่อยๆ

พอไอเทมส์มันกวาดสายตาระวังภัยไปรอบๆ ห้องจนมาถึงด้านที่ผมนั่ง ผมก็สบตามันและใช้อำนาจจิตกระตุ้นอารมณ์ทางเพศมันขึ้นมา จริงๆ ผมในตอนนั้นก็ยังไม่เก่งขนาดควบคุมอารมณ์คนได้ตามใจชอบหรอก แต่ผมใช้วิธีให้กระตุ้นให้จิตของไอ้เทมส์นึกถึงประสบการณ์ทางเพศที่มันเคยผ่านขึ้นมา จะเป็นกับใครหรือเรื่องแบบไหนผมไม่รู้ ผมไม่สามารถอ่านใจคนได้ แต่คงเป็นอันที่เด็ดพอดูเพราะตอนนี้มันดูมีอารมณ์แรงขึ้น ท่อนลำมันวาวบวมเป่งเป็นสีแดงก่ำจากเลือดที่สูบฉีดเข้าไปเลี้ยง มันขยับมือเร่งความเร็วขึ้นและดูไม่ค่อยระวังตัวเหมือนเดิม โชคดีที่อาจารย์หน้าห้องเหมือนจะติดพันกับนิยายที่กำลังอ่านอยู่จนไม่เงยหน้าขึ้นมามองหลังห้องเลย

เสียงครางของไอ้เทมส์เล็ดรอดการสะกดกั้นออกมาเบาๆ ทำให้เพื่อนที่นั่งด้านหน้ามันหันมามองแล้วตาลุกโพลงอย่างกับถูกผีหลอก คนที่นั่งหน้าเป็นเพื่อนซี้ของไอ้เทมส์เอง พอหายตกใจ เพื่อนไอเทมส์ก็หันกลับไปทำข้อสอบต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมยังพยายามนั่งยึดตัวเพื่อบังไอเทมส์อีก ถือเป็นเพื่อนที่ดีใช้ได้

ไอเทมส์กำลังใกล้จะถึงจุด มันเลื่อนเอากระดาษคำตอบมารอไว้ใกล้ส่วนปลาย อีกอึดใจเดียวมันก็ปลดปล่อยน้ำขาวข้นออกมาบนกระดาษคำตอบจนหมดพร้อมหลุดเสียงกระเส่าแหบพร่า เด็กสามสี่คนแถวใกล้ๆ หันมามองแล้วอ้าปากค้าง วินาทีนั้น ความรู้สึกใหม่ในตัวผมก็พุ่งทะยานขึ้น มันเติมเต็มบางอย่างในชีวิตที่ผมไม่เคยรู้ตัวว่าขาด ผมเก็บรายละเอียดสิ่งที่เกิดขึ้นไว้ทั้งหมด น้ำของเทมส์เยอะมาก มันคงเชื่อฟังที่บอกว่าไม่ให้ว่าวไม่ให้เอาหญิงในช่วงนี้ เทมส์รีบเอามือรูดสะเด็ดน้ำตรงส่วนปลายแล้วรีบเก็บท่อนลำเข้าในกางเกงทันที เด็กที่มองค้างอยู่รีบหันกลับไปทันทีที่เจอสายตาเหี้ยมโหดกวาดตาไปมอง

ผมดูแบบสะใจแต่ก็แอบเกิดอารมณ์ไปด้วย ก็ไอ้เทมส์มันหล่อจริงๆ เครื่องเคราก็เกรดเอ แถมเหตุเกิดในห้องสอบนี่กระตุ้นความเสียวได้ดีจริงๆ แต่เรื่องนี้ยังไม่จบครับ ผมอยากรู้ว่ามันจะทำยังไงตอนส่งกระดาษคำตอบที่มีน้ำว่าวกองใหญ่เบ้อเร้ออยู่ด้วยเพราะผมห้ามมันเช็ด เวลาสอบยังเหลืออีกชั่วโมงครึ่ง ผมเห็นมันทำท่ากลุ้มใจมองกระดาษคำตอบแล้วหันมามองหน้าผมเหมือนจะขอร้อง แต่ผมทำเป็นไม่สนใจ สุดท้ายมันก็ทำสิ่งที่ผมนึกไม่ถึง มันยกกระดาษคำตอบขึ้นเล็กน้อยแล้วก้มหน้าลงเอาปากจ่อแล้วสูดน้ำของมันเองเข้าปากไปขณะที่สบตาผมไปด้วย ผมอึ้งจนไม่รู้จะห้ามมันหรือให้มันทำต่อดี เลยปล่อยให้มันกินของตัวเองจนหมด ผมเห็นไม่ชัดแต่ดูเหมือนมันจะดูดออกได้เกลี้ยง แถมกระดาษคำตอบแบบคอมพิวเตอร์เนื้อมันค่อนข้างแน่นด้วยคงเหลือร่องรอยไม่เท่าไหร่

เทมส์เอาหลังมือเช็ดปากเล็กน้อยแล้วทำหน้าเย้ยผมเหมือนจะบอกว่ากูทำสำเร็จแล้ว จากนั้นก็เอากระดาษคำตอบโบกไปมาซักพัก เอามือจับๆ เหมือนจะดูว่าแห้งหรือยัง แล้วมันก็เดินไปส่งอาจารย์อย่างหน้าตาเฉย ชิบหาย นี่มันทำเสร็จตั้งแต่แรกแล้วเหรอ ผมก็มัวแต่สังเกตมันอยู่ยังทำได้ไม่ถึงครึ่ง ตอนนี้เหลือไม่ถึงชั่วโมงผมเลยรีบปั่น อาจารย์ที่ตอนแรกเอาแต่นั่งอ่านหนังสือตอนนี้กลับเดินตรวจไปมาแบบจ้องจับผิด สงสัยจะรู้แกวเด็กว่าถ้าจะลอกน่าจะลอกกันช่วงชั่วโมงหลังที่คนเก่งๆ ทำเสร็จแล้ว มิน่าล่ะ ตอนแรกนั่งนิ่งเลย แต่เดินไปเดินมาอย่างนี้ ผมเสียสมาธินะ ยิ่งทำไม่ทันอยู่ด้วย

สุดท้ายผมก็ทำเสร็จแบบเฉียดฉิว พอออกจากห้องสอบผมโทรหาไอเทมส์ให้มันมาเจอกันที่ม้าหินหลังตึกซึ่งแทบจะไม่มีคนเพราะคงจะรีบไปผ่อนคลายกันหลังสอบเสร็จกันหมด ไอเทมส์มาถึงมันก็ตะคอกถามผมทันที
 
“มึงไม่ได้ปล่อยคลิปน้องกูใช่ไหม” ห่วงน้องเสมอต้นเสมอปลายดี

“นายรักษาสัญญา เราก็รักษาสัญญา ถึงนายจะทำไม่ค่อยตรงเงื่อนไขที่ห้ามเช็ดก็เถอะ”

ผมสร้างความเชื่อมั่นให้มัน เพราะอยากให้มันทำภารกิจต่อไปที่เตรียมไว้ให้เต็มที่

“กูก็ไม่ได้เช็ดไง แล้วมึงก็ไม่ห้ามให้กูกินด้วยด้วย”

ก็จริง ผมจะไปห้ามทำไม ในเมื่อยิ่งทำอย่างนี้มันยิ่งน่าสมเพศขึ้น

“ถามจริง นายกลืนลงได้ไง ไม่ขยะแขยงบ้างเหรอ”

แม้อาจจะทำให้ความน่าเกรงขามของผมลดลง แต่ผมอยากรู้จริงๆ เลยอดถามมันไม่ได้

“เอ้า ไอเหี้ยนี่ ของก็ของกูเองสะอาดจะตาย ในชีวะก็เรียนว่ามันประกอบด้วยอะไรบ้าง กินได้ทั้งนั้น สงสัยวิชานี้มึงตกชัวร์ ทำทันไม่นั่น เห็นมองแต่ของกู อยากกินมั่งเหรอ หรือจริงๆ แล้วมึงอยากโดนกูเอา ตกลงกันดีๆ ไหม กูจะกลั้นใจเอาตูดมึงก็ได้ ถ้ามึงจะเลิกจองเวรกูซะที”

ไอเทมส์ลูบกางเกงนักเรียนองมันจนบริเวณเป้านูนเด่นเป็นลำอวบเหมือนจะโฆษณาสินค้า ท่าทางดูถูกเหยียดหยามที่มันแสดงทำให้ผมเลือดขึ้นหน้า ใช่ ผมเป็นเกย์ แต่ถึงเป็นเกย์ผมก็ไม่ได้อยากจะได้ผู้ชายทุกคน ยิ่งคนเลวๆ อย่างมันด้วย

ผมไม่แสดงอารมณ์โกรธออกมา จะทำงานใหญ่ใจต้องนิ่ง แต่ผมจะเอาความแค้นนี้ไปลงในภารกิจต่อไปของมันให้เต็มที่ หมดแล้วความปราณีในฐานะเพื่อนร่วมชั้น

“เราไม่สนใจหรอก ดุ้นสาธารณะใช้งานมั่วซั่วแบบนี้ ภารกิจวันนี้ยังไม่ถึงหนึ่งในร้อยของที่นายทำกับโดนัทเลย เราอยากให้นายได้รู้รสความอายบ้าง แต่ดูนายจะด้านเกินไป ไม่เป็นไร เพราะอีกสองภารกิจที่เตรียมไว้ หนักกว่านี้อีกเยอะ นี่แค่อุ่นเครื่อง”

“งั้นมึงสั่งมาเถอะกูจะรีบทำให้มันจบๆ ไป”

“ไม่ต้องรีบ เพราะถึงยังไงก็ต้องรอจนถึงงานกีฬาสีที่สีฟ้าของนายต้องลงแข่งบาสกับสีเหลือง คราวนี้นายต้องลงด้วย เงื่อนไขคราวนี้ยากมาก แต่ก็เพื่อน้องนายนะ ยังไงนายต้องทำให้สำเร็จ”

แล้วผมก็บอกรายละเอียดของภารกิจที่มันต้องทำในการแข่งให้ฟัง

“ไอสัด มึงจะไม่ให้กูมีที่ยืนในสังคมเลยใช่ไหม ให้กูทำแบบนั้นกูจะมีหน้าไปพบใครได้”

“คิดดีๆ นายอยู่โรงเรียนนี้ก็อีกแค่ไม่ถึงปีเดี๋ยวก็เข้ามหาลัยแล้ว แต่ถ้าคลิปน้องนายถูกปล่อยไปล่ะ น้องนายจะทนมองหน้าคนในโรงเรียนไปอีกกี่ปีกว่าจะจบ”

มันคอตกเหมือนจำยอม

ยังมีเวลาอีกเกือบเดือนก่อนการแข่งขัน ระหว่างนี้ผมกับไอโป๊ป ก็พยายามแก้ไขเรื่องคลิปของโดนัทที่แพร่ไปนอกโรงเรียน โป๊ปใช้ความรู้คอมพิวเตอร์ด้านมืดของมันขู่และโจมตีตามเวปไซท์ใหญ่ที่เป็นที่เผยแพร่คลิปโดนัทจนไม่มีใครกล้าเอามาลงอีก แต่มันบอกว่ายังมีเวปเล็กๆ อีกมากที่ตามไปจัดการไม่ไหว เลยอาจจ้างพวกแฮ็คเกอร์ที่มันรู้จักในสังคมใต้ดินคอยเฝ้าเอาคลิปออกรวมถึงการโจมตีคอมพิวเตอร์ของคนที่แชร์คลิปมา ค่าจ้างรวมๆ ก็คงเป็นแสนเพราะต้องจ้างหลายคนเฝ้าหลายเดือนจนเรื่องเงียบ เพื่อนๆ ในกลุ่มช่วยกันหาตังค์มาจ่ายตรงนี้ก่อน แต่ผมคุยกับโป๊ปแล้วว่าต้องให้ไอเทมส์มันเป็นคนชดใช้เงินตรงนี้ให้หมด

เวลาผ่านไปจนถึงงานกีฬาสี เรื่องการกำจัดคลิปในอินเตอร์เน็ทเป็นไปได้ด้วยดี อาจจะมีเหลือก็คงแค่วงแคบๆ ที่แชร์กันเองส่วนตัวในหมู่เพื่อนซึ่งพวกผมทำอะไรไม่ได้ ไอ้เทมส์มีเวลาเตรียมใจอยู่เกือบเดือนซึ่งเป็นสิ่งที่ผมตั้งใจ เพราะระหว่างนั้นมันจะได้ทรมานกับเรื่องน่าอับอายที่นับถอยหลังมาเรื่อยๆ ผมแอบไปดูมันซ้อมบาสก็เห็นว่ามันไม่มีสมาธิเลยจนหัวหน้าทีมทำท่าจะตัดมันออก มันถึงกลับมาตั้งใจเต็มที่ เพราะถ้ามันไม่ได้ลงแข่ง เท่ากับมันไม่ผ่านภารกิจนี้แล้วคลิปน้องมันจะโดนปล่อยตามที่ผมขู่ไว้ เงื่อนไขแรกที่ผมสั่งมันไว้คือมันจะต้องใส่กางเกงบาสที่ผมเตรียมไว้และห้ามนุ่งบ๊อกซ์เซอร์หรือกางเกงในใดๆ ผมเอากางเกงให้มันช่วงเช้าของการแข่ง ดูเผินๆ มันก็เหมือนกางเกงบาสสีขาวธรรมดาที่ทีมของสีมันใช้ แต่จริงๆ แล้วผ้าบางกว่ามาก

“อ่ะ นายใส่กางเกงตัวนี้ แล้วห้ามใส่กางเกงชั้นในนะ”

เทมส์รับกางเกงไปดูแล้วทำหน้าเหมือนอยากจะฆ่าผม อะไร ผ้าบางนิดบางหน่อยทำเป็นมีปัญหา ผมทวนรายละเอียดภารกิจที่มันต้องทำคร่าวๆ แล้วตีก้นมันเบาๆ เป็นการให้กำลังใจ จากนั้นผมก็ไปเตรียมอุปกรณ์บันทึกภาพชุดใหญ่แล้วไปนั่งที่ริมสนามตรงที่โค้ชและตัวสำรองของทีมของเทมส์นั่งอยู่โดยอ้างชื่อชมรมโสตทัศนศึกษา ผมเสียดายมากที่วันนี้คนดูน้อยเพราะโรงยิมแอร์เสียจนอากาศร้อนอบอ้าวไปหมด

ตอนนี้นักกีฬาเริ่มทยอยเข้ามาในสนาม คนอื่นคงไม่ได้สังเกตอะไร แต่ผมซูมกล้องไปที่เป้าไอเทมส์จนเห็นว่ามันไม่ได้ใส่กางเกงในจริงๆ  ดูจากรอยนูนยาวที่แกว่งตัวเล็กน้อยตามจังหวะการเดิน ผมเสียดายนิดหน่อยที่กางเกงหลวมไปนิด ไม่งั้นน่าจะเห็นชัดเป็นลำกว่านี้  ผมแพนกล้องตามตัวเทมส์เก็บรายละเอียดทั้งสีหน้า ท่าเดิน มันดูเกร็งๆ คงไม่ชิน หรือไม่คงคิดถึงภารกิจที่มันต้องทำ

การแข่งดำเนินไปเรื่อยๆ ถึงไอเทมส์จะดูกังวลและไม่มีสมาธิ แต่มันก็ยังเล่นได้ดีและดูเท่มาก เหงื่อที่ไหลท่วมจากอุณหภมิที่อบอ้าวทำให้กางเกงบางๆ ของมันลีบติดตัวมากขึ้น ผมว่าตอนนี้บางคนคงเริ่มสังเกตเห็นว่าแล้ว โดยเฉพาะเวลามันกระโดด หรือโยกซ้ายโยกขวา จะเห็นท่อนลำมันแกว่งตัวในกางเกงได้ค่อนข้างชัด กางเกงด้านหลังก็แนบแก้มก้นจนเห็นเป็นร่องถนัดตา เสียดายที่พวกแก็งค์นางฟ้าของโรงเรียนไม่สู้อากาศร้อนเลยไม่ได้เข้ามาเห็นของดีที่ผมตั้งใจจัด คนดูส่วนใหญ่เป็นพวกเพื่อนๆ ของนักบาสที่ลงแข่งรวมถึงนักกีฬาสีอื่นที่มาสอดแนมด้วย

ถึงแม้จะคนดูส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชายด้วยกันที่คงไม่ได้สนใจเป้าของนักกีฬาในสนามแต่ก็มีบางคนเริ่มสังเกตแล้ว มีคนซุบซิบกับเพื่อนชี้ให้ดูไอเทมส์แล้วหัวเราะกัน ผมถ่ายเก็บการเคลื่อนไหวทั้งหมดของเทมส์ไว้ เวลาเล่นกีฬามันดูดีและน่าหลงใหลจริงๆ ไม่นับลำอวบๆ ที่แกว่งอยู่ใต้ผ้าบางที่ผมซูมไปเก็บรายละเอียดเป็นระยะๆ ตอนนี้ผมว่าคนดูกว่าครึ่งนึงน่าจะเห็นอะไรๆ ตามที่ผมตั้งใจแล้ว สังเกตจากเสียงฮือฮาผิดปกติเวลาเทมส์ได้ครองลูก เกมดำเนินต่อไปจนจบครึ่งแรก พอเทมส์ออกมาข้างสนาม ผมก็ส่งสัญญานให้มันเดินเข้ามาหา
 
“ไอเหี้ย กูโคตรอาย เล่นไม่ออกเลยสัด” มันกระซิบใส่ผม ท่าทางมันอายจริงๆ

“นายเล่นได้ดีนะเราขอชมจริงๆ แต่ครึ่งหลังต้องตั้งสมาธิดีๆ ล่ะ เพราะมันจะยิ่งกว่านี้”

“กูต้องทำจริงๆ เหรอ มึงให้กูทำอย่างอื่นไม่ได้เหรอ กูขอร้องล่ะ”

เทมส์มองผมตรงๆ หน้ามันนิ่ง แต่เหมือนมีแววตาอ้อนวอนอยู่ในนั้น

ผมเกือบใจอ่อนแล้ว แต่พอนึกถึงน้ำตาของโดนัทและสิ่งที่มันทำไว้ผมก็ควบคุมความเห็นใจได้

“ถ้านายอยากให้น้องนายรับแทนก็ได้นะ”

“ไอสัด อย่ายุ่งกับน้องกู กูทำได้ จะอุบาทว์ขนาดไหนกูทำเอง” มันมองผมอย่างเครียดแค้น

“งั้นก็ดี เดี๋ยวช่วงสุดท้ายตั้งใจให้ดีอย่าให้พลาด ถ้าไปได้สวย มันจะดูเหมือนเป็นอุบัติเหตุ นายจะได้ไม่ต้องอายมากนัก แต่ถ้าไม่เนียนละก็ หาคำอธิบายดีๆ เอาเองล่ะล่ะ” ผมขู่

“อ้อ แล้วก็ครึ่งหลังนี่นายอย่าพยายามโดนตัวคนอื่นจะดีกว่านะ”

ผมจ้องมองไปในดวงตาของมันขณะพูด ใช่ครับ ผมสะกดจิตมันไปเรียบร้อยแล้ว แต่ไม่ใช่จะไปบังคับการกระทำอะไรของมันหรอก อย่างที่บอก ผมอยากให้มันรับรู้ความอับอายจากการกระทำของตัวเองโดยมีสติสัมปชัญญะเต็มร้อย ที่ผมสะกดจิตมันนี่แค่ให้มันระลึกถึงประสบการณ์ทางเพศของตัวเอง เวลาที่มีคนมาแตะตัวมันเท่านั้นเอง

เทมส์กลับไปรวมตัวกับทีม ดูท่าทางมันจะไม่ได้ใส่ใจคำเตือนผมที่อย่าให้ใครมาโดนตัว เพราะไม่ทันไรมันก็ไปเบียดไหล่ชนไหล่กับกับเพื่อนในทีมซะแล้ว ผมไม่รู้ว่าประสบการณ์อันไหนที่มันนึกถึง แต่ดูท่าทางจะเด็ดไม่น้อยเพราะตอนที่มันลงไปในสนามอีกทีมันก็อยู่ในสภาพกึ่งแข็งตัวแล้ว ผมบอกได้เลยว่าครึ่งหลังนี้น่าดูกว่าครึ่งแรกมาก ลองนึกภาพเด็กหนุ่มนักกีฬา หล่อ หุ่นดี วิ่งไปมาในสนามบาส โดยมีท่อนลำโป่งออกมาค้ำกางเกงบาสสีขาวบางๆ ส่ายเป็นงวงตามจังหวะการวิ่ง แถมยังเป็นตัวทำแต้มตลอด เพราะทั้งคนประกบทั้งคนเข้ามาแย่งลูก ไม่มีใครมองลูกมองแต่ลำ มันเลยหลุดไปทำแต้มสบายๆ ยิ่งท่าเลย์อัพเวลามันลอยตัวขึ้นเป้ามันยิ่งเด่นเด้งท้าทายสายตาคนดู เสียงเฮดังลั่นทุกครั้งที่มันได้ลูก ผมว่าคนดูประทับใจอย่างอื่นมากกว่า ตอนนี้ผมหยิบกล้องอีกตัวมาถ่ายภาพนิ่งแอคชั่นสวยๆ ของมันได้เป็นสิบๆ ภาพ ไม่นับวีดิโอที่ถ่ายไว้ตลอด

หลังจากนั้นเลยมีคนมาประกบมันเต็มไปหมด ถึงกติกาบาสจะไม่ให้โดนตัว แต่เอาเข้าจริงเทมส์มันก็ถูกเบียดไปเบียดมาตลอด แล้วที่ผมสะกดจิตไว้จะเหลือเหรอครับ พอเหลืออีกสิบนาทีจะหมดเวลา ไอเทมส์ก็แข็งตัวเต็มที่แล้ว ตอนนี้เป้ามันตุงเป็นกระโจมเลย ผมว่าผมเห็นน้ำเงี่ยนมันซึมเป็นวงด้วยนะแต่กางเกงสีขาวมันเห็นไม่ชัด เด็กนักเรียนด้วยกันทั้งที่เป็นกรรมการและทีมงานกีฬาสีไม่มีใครกล้ายุติการแข่งขันหรือพูดอะไรมีแต่มองไอเทมส์ตาโต ซึ่งก็ไม่รู้ว่าตะลึงกับความอลังการหรือไม่อยากยุ่งกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นอันธพาลอย่างไอเทมส์ อาจารย์พละที่มาคุมการแข่งก็เอาแต่เล่นโทรศัพท์ แต่ก็ดีที่ผมไม่ต้องเปลืองแรงสะกดจิตคนที่จะมาขัดขวางการแข่งขัน ที่แน่ๆ ตอนนี้ คนดูกว่าครึ่งสนาม ยกมือถือมาถ่ายรูปหรืออัดวิดีโอการแข่งกันทั้งนั้น ก็ดี จะได้ช่วยกันแพร่ข่าวออกไป

ตอนนี้เทมส์หน้าแดงก่ำ คงทั้งเหนื่อยทั้งเงี่ยนทั้งอาย แถมยังเหลือสิ่งที่ต้องทำให้เสร็จก่อนจบการแข่งขันเพื่อปิดภารกิจนี้ ผมรู้ว่ามันทั้งยากและทำใจลำบาก แต่นี่ก็เพื่อให้เป็นบทลงโทษที่สาสมกับสิ่งที่มันทำ เวลาเหลืออีกไม่ถึงสามนาทีกับแต้มที่เสมอกันอยู่ ผมว่าไอเทมส์คงลงมือรอบนี้แหละไม่งั้นก็ไม่ทันแล้ว ผมรีบปรับโหมดกล้องให้เป็นถ่ายต่อเนื่องแล้วย้ายจุดไปถ่ายมุมที่คิดว่าดีที่สุด ไอเทมส์ทำท่าขยุกขยิกเหมือนจะจัดกางเกง แต่ผมรู้ว่ามันแอบปลดเชือกที่ผูกกางเกงไร้ยางยืดแสนหลวมที่ใส่อยู่ออก ทีมสีเหลืองของไอเทมส์เริ่มบุก มันรับลูกบาสจากเพื่อนแล้วเลี้ยงลูกมือเดียววิ่งขึ้นไปในขณะที่อีกมือหนึ่งจับกางเกงไว้ ฝ่ายตรงข้ามเข้ามาประกบ เทมส์เหมือนจะรอจังหวะนี้อยู่ มันเข้าไปเบียดกับตัวอีกฝ่ายแล้วทำทีเซเล็กน้อยเหมือนเกิดการปะทะพร้อมปล่อยมือที่จับขอบกางเกงไว้ กางเกงของไอเทมส์ไหลลงไปกองที่ปลายเท้าทันที ไอเทมส์ทำทีเป็นติดพันจนไม่สนใจ มันสลัดกางเกงออกแล้วเลี้ยงบอลต่อทั้งท่อนล่างเปลือยเปล่า ท่อนลำชูชัน กระแทกหน้าท้องและหน้าขาตามจังหวะการวิ่ง ทีมตรงข้ามตะลึงกันหมด ไม่มีใครขยับตัวไปไหนปล่อยไอเทมส์ลอยตัวขึ้นเหมือนจะเลย์อัพลงห่วงตามปกติ แต่หนนี้มันลอยสูงมากแล้วโชว์สเต็ปเทพดั้งลงห่วงไปทั้งเปลือยๆ

คนทั้งเชียร์ทั้งโห่ร้องทั้งส่งเสียงกรี๊ด ผมว่าคงมีเพื่อนเกย์แอ๊บหลุดกันไปหลายคน ผมไม่ยักกะรู้ว่ามันดั๊งได้ด้วย สงสัยใช้ความโกรธที่มีต่อผมมาเป็นพลัง ไอเทมส์ทำเป็นเพิ่งรู้ตัวแล้ววิ่งเคเด้งกลับมาใส่กางเกงที่กองทิ้งไว้เหมือนสิ่งที่ทำไปเป็นเรื่องปกติ ผมรู้ว่ามันอายมากแต่ก็นับถือการแอคติ้งของมันที่ทำได้เนียน นักกีฬาทั้งหมดไม่มีใครสนใจจะแข่งต่อจนกรรมการเป่านกหวีดหมดเวลาการแข่งขันไปอย่างงงๆ สีเหลืองของเทมส์ชนะไปด้วยลูกสุดท้ายที่มันได้มาอย่างโปร่งใสไร้อาภรณ์ปิดบังท่อนล่าง อาจารย์พละที่เพิ่งรู้เรื่องหลังใครเขาเดินไปคุยกับไอเทมส์ซักครู่แล้วเอาโทรโข่งมาประกาศเสียงดัง

“นักเรียนเงียบๆ หน่อย ฟังที่ครูกำลังจะพูด”

กินเวลาซักพักกว่าที่เสียงฮือฮาจะซาลง

“เรื่องที่เกิดครูสอบถามนายธีรพลแล้วมันเป็นอุบัติเหตุจากการที่เชือกกางเกงหลุด อย่าหัวเราะเพื่อนกันล่ะ ในการแข่งกีฬาเรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้ ครูขอความร่วมมือว่าใครถ่ายภาพหรืออัดคลิปไว้ช่วยลบออกด้วย เพื่อรักษาหน้าตาของเพื่อนและชื่อเสียงของโรงเรียนไว้ คนนอกจะได้ไม่เข้าใจผิดๆ ทุกคนเข้าใจไหม”

เสียงนักเรียนตอบรับ แต่ผมจะคอยดูว่าจะมีอะไรหลุดมาหรือเปล่า คนบางคนก็เห็นความเดือดร้อนอับอายของคนอื่นเป็นเรื่องสนุก ผมหวังว่าคนพวกนี้จะทำให้เทมส์โด่งดังเพิ่มขึ้นอีก แต่ผลงานที่ผมถ่ายเก็บไว้ด้วยกล้องคุณภาพสูงผมคงไม่เผยแพร่ออกไปในตอนนี้ รวมทั้งคลิปที่มันชักว่าวในห้องสอบด้วย ผมคงหาทางทำเงินกับรูปและคลิปพวกนี้ก่อน ตอนนี้พวกผมหมดเงินไปเป็นแสนแล้วกับค่าจ้างคนที่มาคอยลบคลิปของโดนัทออกจากอินเตอร์เน็ต

ผมนึกถึงแฟนคลับของไอเทมส์ที่ผมจะเอาคลิปพวกนี้ไปขายแต่ แต่สุดท้ายคงได้เงินไม่เท่าไหร่ ผมรอดูภารกิจสุดท้ายก่อนดีกว่า ถึงไงคนที่เป็นคนทำเรื่องนี้ไว้จะต้องรับผิดชอบทั้งหมด แต่ถึงไอเทมส์จะหาเงินจำนวนนั้นมาให้ผมก็ไม่เอา มันต้องได้รับบทเรียนที่สาสมกับสิ่งที่ทำ มันต้องเอาร่างกายเข้าแลกเพื่อหาเงินมาแก้ไขเรื่องนี้ จริงๆ แค่ผมสะกดจิตหรือบังคับให้ไอเทมส์ถ่ายนู้ดไปขายหนังสือเกย์ก็น่าจะได้เงินก้อนนี้เลย แต่ผมก็ไม่อยากให้มันเสียอนาคตขนาดนั้น ถึงไงก็เป็นเพื่อนห้องเดียวกันมาและคลิปหลุดของโดนัทมันก็ไม่ได้ตั้งใจซะทีเดียว อย่าคิดว่าผมใจดีล่ะ เพราะสิ่งที่มันต้องทำเพื่อหาเงินนี่อาจจะน่าอายมากกว่าถ่ายรูปนู้ดหลายเท่า แค่ไม่กระจายไปในคนหมู่มากเท่านั้นเอง

[barataku]

ผมเริ่มติดต่อกับคนที่น่าจะเป็นลูกค้าที่จะมาจ่ายเงินเพื่อใช้บริการเรือนร่างของไอเทมส์ ก็คนในโรงเรียนนี่แหละ เพราะในบรรดาคนที่รู้จักมันน่าจะมีคนที่แค้นมันหรือหลงเสน่ห์มันจนยอมจ่ายเงินแพงๆ โชคดีที่โรงเรียนผมมีเด็กฐานะดีมากๆ อยู่ไม่น้อย ผมเริ่มรวบรวมข้อมูลนักเรียนในโรงเรียนรวมทั้งศิษย์เก่าที่น่าจะเข้าข่ายได้หลายคนแล้วก็ไปพบเพื่อสอบถามความสนใจ ผมเล่าคร่าวๆ ว่า ไอเทมส์มีปัญหาที่เกี่ยวข้องกับแฟนเก่าที่ต้องใช้เงินเยอะมาก มันจึงขอเอาร่างกายมาขายโดยจะให้มันทำอะไรก็ได้ให้ลูกค้าเสนอมาพร้อมค่าจ้าง โดยให้ผมทำหน้าที่เป็นนายหน้าให้เพราะมันอาย ผมสั่งไอเทมส์ให้อัดคลิปเสนอขายร่างกายมาให้ดูด้วยเพื่อยืนยันว่าข้อเสนอของผมทำได้จริงๆ ผมได้ติดต่อไปแบบนี้จนได้ลูกค้าที่ตกลงจะจ่ายค่าตัวมันแสนนึง ส่วนคนอื่นผมก็ลบความทรงจำออกไปเพื่อไม่ให้เรื่องสาวมาถึงผมทีหลัง ลูกค้าคนนี้เป็นรุ่นพี่ที่จบไปแล้วครับ แกเคยอยู่ชมรมถ่ายภาพตอนนี้เรียนปีสองนิเทศศิลป์ภาคโฟโต้ พี่แกฝีมือดีมากๆ ตอนเรียนอยู่นี่ได้รางวัลประกวดภาพถ่ายต่างๆ เต็มไปหมด

 กรณีของพี่คนนี้ไม่ได้แค้นเคืองอะไรไอเทมส์เท่าไหร่หรอกครับ แค่ตอนที่แกอยู่มอหกแล้วพวกผมอยู่มอสี่ แกมาตามตื้อจะให้ไอเทมส์เป็นนายแบบให้อยู่พักใหญ่ จะจ่ายค่าจ้างให้เยอะด้วยแต่ไอเทมส์ก็ไม่สน จนตอนหลังมันรำคาญหนักเข้ามันก็ด่าพี่เค้าไปแรงๆ เลยเลิกตื้อกันไป ผ่านไปสองปี ผมว่าแกยังติดอยู่ในใจเลยยอมจ่ายตั้งแสนเพื่อให้ได้ไอเทมส์มาเป็นนายแบบ แต่อย่างว่า ลูกเจ้าของรีสอร์ทหลายแห่งอย่างพี่เค้า เงินแค่นี้สบายอยู่แล้ว พี่เขานัดให้ผมซึ่งตอนนี้เหมือนเป็นผู้จัดการส่วนตัวของไอเทมส์ไปแล้ว พามันไปที่บูติครีสอร์ทหรูติดริมแม่น้ำเจ้าพระยาที่บางกระเจ้า ถามไปก็ได้ความว่านี่เป็นรีสอร์ทของบ้านพี่เค้าที่ใกล้ที่สุดแล้ว พี่แกนัดแต่เช้าตรู่ พอไปถึงก็พบว่าเป็นรีสอร์ทที่ทั้งสวยทั้งสงบ ก็พี่แกเล่นปิดทั้งรีสอร์ทเลยแถมให้พนักงานทั้งหมดลาไปพักผ่อนทั้งวัน เอากับแกสิลงทุนจริงๆ

ผมกับไอเทมส์เข้าไปถึงก็เจอพี่เค้ากับทีมงานรออยู่แล้ว ที่บอกว่าทีมงานแต่จริงๆ ก็เพื่อนๆ พี่เค้าทั้งนั้น ทั้งคนจัดไฟ แต่งหน้า ทำผม รวมไปถึงฝ่ายเสื้อผ้า ทั้งผู้หญิงผู้ชายรวมกันก็สี่ห้าคน รุ่นพี่รีบมาลากผมไปคุยกระซิบกระซาบกันสองคน

“เราเอาน้องเทมส์มาได้จริงๆ ด้วย ว่าแต่น้องเค้าจะยอมถ่ายจริงๆ นะ ไม่ใช่อาละวาดไล่เตะพวกพี่นะ”

“ชัวร์พี่ พี่ก็เห็นคลิปแล้วนี่ มันยอมทำทุกอย่างเลย”

รุ่นพี่ผมกลืนน้ำลายเอื้อก

“ถ้าจริงก็ดี งั้นช่วงแรกพี่จะขอถ่ายแนวแฟชั่นก่อนนะ เสร็จแล้วค่อยต่อแนวศิลป์”

“หึๆ แบบไหนก็ได้ พี่สั่งมาได้เลย รับรองมันทำคุ้มค่าจ้างแน่”

ผมตามพี่เข้าไปบรีฟงานให้ทีมกับไอเทมส์ฟังสักพัก พี่แกก็สรุป

“ตามนี้นะครับ ตอนนี้แสงกำลังสวยต้องรีบหน่อย เดี๋ยวน้องเทมส์เปลี่ยนเสื้อผ้าเซ็ทแรกเลย ใช้ตรงห้องน้ำลอบบี้ได้เลย”

ผมได้ทีรีบบอก

“ไม่ต้องหรอกครับ พี่รีบกันไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวแสงเปลี่ยน เทมส์เค้าเปลี่ยนตรงนี้ได้เลย ใช่ไหมเทมส์”

เทมส์พยักหน้าอย่างจำยอม เคลียร์กันมาก่อนแล้วครับว่ามันต้องทำตามที่ผมพูดทุกอย่าง

“หรือพี่ๆ ผู้หญิงถือครับ”

ผมถามลองเชิง พี่ๆ ผู้หญิงทำตาโต รีบส่ายหน้า

“ไม่ถือค่า ไม่ถือ พวกเรากันเอง จะได้เสร็จเร็วๆ”

นั่นแหน่ จริงๆ ก็อยากดูกันใช่ไหมครับ เดี๋ยวให้มันเซอร์วิสเต็มที่

ผมบอกให้ไอเทมส์ถอดชุดเดิมจนเหลือแต่กางเกงใน แล้วค่อยให้พี่ๆ มาแต่งหน้าเซ็ทผมให้ ผมว่ามันแอบอายพี่ๆ เค้านิดหน่อยนะ

“น้องเทมส์หุ่นดีมาก ไม่น่าเชื่อว่าอยู่แค่มัธยม คิดๆ ไปก็ดีนะที่ตอนมอสี่ยังไม่ให้พี่ถ่าย มาตอนนี้โครงสร้างกับลายเส้นกล้ามเนื้อสมบูรณ์เต็มที่เลย”

รุ่นพี่ผมชมตามประสาคนที่มีสายตาทางศิลปะ ส่วนผมมองออกแค่ว่าหุ่นมันน่ากินดี

พอมันเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าแฟชั่นเสร็จ ต้องยอมรับว่าดูดีมาก ปกติมันใส่แต่เสื้อผ้าวัยรุ่นแมนๆ ไม่ได้แฟชั่นจ๋าแบบนี้ พี่เค้าก็ถ่ายไปเรื่อยๆ ให้มันโพสต์ท่าโน้นท่านี้ มันก็ทำโดยไม่มีเกี่ยงงอน เวลาเปลี่ยนชุด ผมก็ให้มันเปลี่ยนตรงที่ถ่ายเลย ถึงพี่เค้าจะเปลี่ยนโลเคชั่นไปด้านนอก ยังไงมันก็ใส่กางเกงในอยู่

ถ่ายแฟชั่นเซ็ทสุดท้ายไปจบที่ท่าเรือริมแม่น้ำเจ้าพระยาของรีสอร์ท ความที่แม่น้ำเจ้าพระยาช่วงนั้นเป็นช่วงที่อยู่ระหว่างท่าเรือคลองเตยกับปากน้ำที่เชื่อมกับทะเล ทำให้มีเรือสินค้าขนาดใหญ่ผ่านไปมาตลอดเวลา พอถ่ายจบตากล้องรุ่นพี่ก็มีไอเดียเพิ่มเติม

“ไหนๆ มาถ่ายริมน้ำแล้ว พี่อยากถ่ายเป็นบรรยากาศคนหาปลาแบบบ้านๆ ดู ประมาณนุ่งกางเกงในตัวเดียว ลงไปถือแหแช่ในน้ำซักท่วมเข่า”

ว่าแล้วก็ก็ใช้ให้พี่อีกคนไปเอาแหมาเป็นอุปกรณ์ประกอบฉาก

ไอเทมส์รู้หน้าที่ มันถอดชุดออกเหลือกางเกงในตัวเดียวตามคอนเซ็ปต์ แต่ผมว่ามันมีอะไรไม่ถูกต้องนะ

“พี่ครับ กางเกงใน CK มันดูไม่เป็นคนหาปลาเลยครับ”

“จริงว่ะ เฮ้ย เรามีกางเกงในบ้านๆ บ้างเปล่า หมวยๆ ดูหน่อยซิ”

“มีรอสโซ่สีเนื้ออยู่ตัวอ่ะแก แต่ชั้นว่ามันจะตัวเล็กไปหน่อย”

“เดี๋ยวผมจัดการให้ครับ”

ว่าแล้วผมก็เอากางเกงในตัวนั้นมาดึงๆ ฉีกๆ ให้ตะเข็บมันรุ่ยๆ แถมเอากุญแจในกระเป๋ามาเจาะเนื้อผ้าให้เป็นรูอีกสองสามจุด

“จะได้สมจริง เทมส์ นายมาเอาไปใส่สิ”

ไอเทมส์รับกางเกงในไปท่าทางเคืองๆ  วันนี้มึงยังทำงานไม่คุ้มค่าตัวเลยนะ เทมส์หันไปถามรุ่นพี่เจ้าของรีสอร์ทว่าห้องน้ำด้านนอกอยู่ตรงไหน แต่ผมดึงแขนมันไว้

“เทมส์ เปลี่ยนตรงนี้”

ไอเทมส์ทำท่าเหมือนจะไม่พอใจ แต่ก็พยายามเก็บอาการ คงกลัวผมโกรธเดี๋ยวมันจะโดนหนักกว่านี้
พี่ผู้หญิงรีบแสดงความเป็นกุลสตรีออกมา

“เปลี่ยนในห้องน้ำก็ได้จ้าน้องเทมส์ จะได้ไม่ต้องเขินพวกพี่” แต่พี่ดูหน้าตาเสียดายนะ

“ตรงนี้แหละครับ จะได้ไม่เสียเวลา พวกพี่เค้าเป็นมืออาชีพ เค้าไม่มาคิดอะไรกับนายหรอก เทมส์”

ผมพูดไปอย่างนั้นแหละครับ ดูหน้าสองสาวนั่นก็รู้ว่าเจ๊แกคิดไปถึงไหนๆ แล้ว แถมพี่ๆ ผู้ชาย ก็ใช่ว่าจะไว้ใจได้ ผมว่าเกือบทั้งหมดนั่นแหละที่คิดหื่นกับไอเทมส์ ไม่มากก็น้อย เทมส์ มึงยังต้องชดใช้อีกเยอะ

เทมส์ไม่พูดอะไร มันเดินไปที่ริมน้ำ หันหลังให้พวกผม แล้วก้มลงถอดกางเกงในออกจนเปลือยทั้งร่างแล้วสวมตัวใหม่ที่ออกจะขาดๆ รุ่ยๆ ด้วยฝีมือผมด้วยความรวดเร็ว

สรุป มันยอมเสี่ยงให้คนบนเรือที่ผ่านมาผ่านไปเห็น แทนที่จะเป็นพวกพี่ทีมตากล้อง แต่แค่ก้นแน่นๆ นั้น พวกพี่ก็ดูจะฟินกันไม่น้อย

หลังจากได้แหจับปลามาประกอบฉาก รุ่นพี่ช่างภาพก็กะเกณฑ์ให้ไอเทมส์ลงไปแช่น้ำทำท่าเป็นชาวบ้านหาปลา ตอนแรกก็ดูไม่เข้าเท่าไหร่ เพราะมันดูดีราศีจับเกินไป ต้องให้ช่างแต่งหน้าหาอะไรมาทาหน้าทาตัวให้ดูเป็นคราบเปื้อนๆ  จะได้เหมือนคนใช้แรงงานหน่อย มันดูเซ็กซี่มากเวลาที่เปียกน้ำ ยิ่งกางเกงในสีเนื้อรุ่ยๆ ที่แนบไปกับสัดส่วนจนเห็นเส้นสายรูปทรงอย่างชัดเจน มีขนแพลมออกมาทางรูขาดๆ ผมว่าถ้าภาพชุดนี้เผยแพร่ออกไปคงมีคนอยากเป็นเมียคนหาปลากันเยอะ ถ่ายไปอีกชุดใหญ่ พี่ตากล้องถึงให้ขึ้นจากน้ำ ผมไปช่วยดึงตัวไอเทมส์ขึ้นจากน้ำ พอมันขึ้นมาได้ ผมก็ชี้ไปที่กางเกงในมันแล้วตะโกนว่า

“ปลิงๆ ปลิงอยู่ในกางเกง”

ไอเทมส์ตกใจ มันรีบคลำไปที่ของสงวนแต่ไม่พบสิ่งผิดปกตินอกจากเครื่องเคราของตัวเอง มันมองมาที่ผมท่าทางร้อนลน ผมถือโอกาสสะกดจิตมันเบาๆ ให้รู้สึกเหมือนมีอะไรตอดๆ อยู่ร่างกายท่อนล่าง เทมส์เต้นเร่าๆ ร้องโวยวาย

“ปลิงมันไชเข้ามาแล้ว”

พี่ๆ กรูเข้ามา ท่าทางตกใจ แต่ไม่รู้จะช่วยยังไง ผมรีบตะโกนบอกต่อว่า

“เทมส์ถอดกางเกงออกก่อน พี่ๆ ช่วยกันคลำหาเร็ว ถ้ามันไชเข้ารูไหนซักรูได้ เทมส์มันจะแย่เอา”

ไอเทมส์รีบถอดปราการชิ้นสุดท้ายสะบัดทิ้งไปทันที จากนั้นก็นอนลงมือทุกคนก็กรูเข้ามาลูบคลำไปทั่วทุกสัดส่วนบนร่างกายท่อนล่างไอเทมส์  พอไม่พบอะไรก็ยิ่งตกใจ รีบช่วยกันทั้งปลิ้นทั้งแหกอวัยวะทุกส่วน โดยเฉพาะอย่างยิ่งรูปัสสาวะและรูก้นที่เวียนกันดูครบทุกคน ระหว่างนั้นไอเทมส์ยังร้องโวยวายไม่เลิก ผมแอบถ่ายคลิปไว้ได้จนพอใจก็ไปฉุดเทมส์ลุกขึ้นแล้วปลดสะกดจิตมัน

“เฮ้ย สงสัยเราดูผิดว่ะ น่าจะเป็นใบไม้แห้งสีดำๆ ติดมามากกว่า นายยังรู้สึกอะไรหรือเปล่า”

“ไม่รู้สึกอะไรแล้ว”

เทมส์หายตกใจทันทีที่ผมคลายสะกด ตอนนี้มันยืนเปลือยกายอยู่ข้างๆ ผม ผิวแดงระเรื่อจากความตกใจและความเหนื่อยจากการตะโกนไปดิ้นไปเมื่อครู่นี้ พี่ๆ ก็หายตกใจเช่นกัน ตอนนี้ต่างก็มองมาที่ร่างเปลือยที่น่าหลงไหลของมัน และแน่นอน จุดเด่นที่สุดคงหนีไม่พ้นท่อนลำขนาดเขื่องที่ห้อยตัวอย่างสงบอยู่ในพงหญ้าสีดำ พี่ผู้หญิงหน้าแดงจนจะระเบิดไปแล้วนั่น

“เดี๋ยวผมพาเทมส์ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะได้มาถ่ายส่วนภาพศิลป์ต่อ”

ผมพาเทมส์มาอาบน้ำที่ห้องน้ำตรงสระว่ายน้ำ ผมตามเข้าไปถ่ายคลิปมันตอนอาบน้ำด้วย มันมองหน้าผมแล้วก็ทำเหมือนปลงๆ ซักพักมันก็ถามผมว่า

“มึงหลอกกูใช่ไหมเรื่องปลิง” ผมยักคิ้วให้มัน

“ก็ยังดีกว่าเจอของจริงแหละ กูโคตรขยะแขยงเลย”

มันพูดต่อ คนหล่อนี่ ตอนอาบน้ำยังดูดี แต่นิสัยเชี่ยมาก

“กูยอมมึงทุกอย่างขนาดนี้แล้ว อย่าทำอะไรน้องกูเลยนะ มันเป็นเด็กดี”

มันบ่นพึมพรำไปเรื่อยจนอาบน้ำเสร็จ มันเอาผ้าขนหนูสำหรับแขกใช้ที่สระมาห่อตัวไว้เตรียมจะกลับไปสมทบกับทีมกล้อง

“เดี๋ยวเทมส์ หลังจากนี้ มึงไม่ต้องใส่เสื้อผ้าแล้ว”

ผมบอกสีหน้าเรียบๆ เทมส์นิ่งไปมองหน้าผมเหมือนจะถามว่ามึงเอาจริงแล้วมันก็ถอนใจปลดผ้าขนหนูออก แล้วเดินตัวเปล่าไปที่ทีมงาน ผมรีบวิ่งนำหน้ามันไป แล้วบอกทีมงานว่า

“เทมส์บอกว่า ไหนๆ ก็เห็นของเขากันหมดแล้ว ขอแก้ผ้าทำงานเลยแล้วกัน ยังไงช่วงนี้ก็เป็นถ่ายศิลป์อยู่แล้ว ไม่ต้องคอยปิดๆ ปังๆ งานจะได้เดินเร็ว พวกนักกีฬาก็อย่างนี้แหละครับ ไม่ค่อยอายหรอกครับ เอ หรือว่าพี่ๆ ถือฮะ”

“มะ ไม่ถือครับ น้องเทมส์นี่เปิดเผยดีจัง แนวคิดเหมือนพวกนายแบบอินเตอร์มืออาชีพเลย”

[barataku]

จากนั้นก็เป็นการถ่ายในแนวศิลป์ที่เน้นแสงเงากับสีหน้าแววตารูปร่างของนายแบบ ถึงแม้จะเปลือยกายถ่ายแต่ก็จะใช้มุมกล้องหรือแสงเงาซ่อนเร้นจุดที่จะล้ำเส้นอนาจารไว้อย่างมีรสนิยม พอหายตกใจรุ่นพี่ผมก็กลับมาเป็นตากล้องพรสวรรค์ที่ถ่ายทอดอารมณ์ลงมาในรูปถ่ายได้อย่างน่าทึ่ง เทมส์เองก็ทำหน้าที่ได้ดีทีเดียว จริงๆ มันอาจจะเหมาะกับการเป็นนายแบบมากกว่าที่มันคิดก็ได้ ผมขอดูรูปหลังกล้องแล้วก็ต้องตะลึงไปกับภาพเปลือยที่สะท้อนอารมณ์ต่างๆ ของเพื่อนร่วมชั้นตัวเอง
การถ่ายล่วงเลยมาจนถึงบ่ายสาม ระหว่างนั้นมีพักทานข้าวที่ทางรีสอร์ทเตรียมไว้ให้ตั้งแต่เช้าแต่ไม่มีคนเสิร์ฟ ไอเทมส์ก็ยังเปลือยกายเดินไปมาตอนช่วยจัดอาหารจนมานั่งกิน มันเชื่อฟังที่ผมสั่งดีมาก พอถ่ายเสร็จ รุ่นพี่ผมก็บอกให้ทีมงานกลับไปก่อน แกจะขอนั่งคุยระลึกความหลังกับรุ่นน้องโรงเรียนก่อน หลังจากทีมงานกลับกันไปหมด พี่แกก็ลากผมมากระซิบอีกรอบ

“น้องเทมส์แม่งสุดยอด ยอมทุกอย่าง ถ้าเป็นแต่ก่อนนี่พี่โดนสอยสลบไปแล้ว เราทำไงวะ”

“ตอนนี้มันก็ยังโหดอยู่พี่ แต่อย่างที่บอกมันร้อนเงินไง พี่ยอมซื้อตัวมันตั้งแสน มันก็พร้อมทำให้พี่เต็มที่”

“ยิ่งกว่าคุ้มอีกว่ะ เงินแสนเดียวมันทำขนาดนี้ แค่พี่ปิดรีสอร์ทวันนึงก็เสียมากกว่านี้แล้ว”

“พี่รวยนี่นาก็พูดได้ แต่คนที่เค้าไม่มีจริงๆ เงินน้อยกว่าไม่กี่พันทำให้ตายก็หาไม่ได้ ว่าแต่พี่เสร็จยัง จะถ่ายอีกให้ยิ่งกว่านี้มันก็ทำให้ ผมรับเงินพี่มาแล้วนี่”

“เออ จริงๆ มีอีกชุดเหมือนกันที่พี่อยากลองๆ ถ่ายดู แต่อย่าเลย น้องมันยังไม่ถึงสิบแปดเลยนี่”

รุ่นพี่ดูอึกอัก ท่าทางเหมือนอยากแต่ไม่กล้า คงอายด้วยล่ะ ผมรู้ทันทีว่าพี่แกต้องการอะไร มันเป็นสิ่งที่ผมลุ้นมาทั้งวัน

“ผมรู้ครับ พี่ไม่ต้องพูดแล้ว เทมส์มันทำได้และเต็มใจทำด้วย”

“จริงเหรอ เรารู้จริงๆ นะว่าน้องเทมส์ต้องทำอะไร น้องเขายังอยากได้เงินเพิ่มอีกหรือเปล่า ถ้าเขาทำพี่ให้อีกห้าหมื่นเลย อะ อีกแสนนึงก็ได้”

“ไม่ต้องให้ตังค์เพิ่มหรอก แสนนึงนี่ก็เยอะแล้ว เดี๋ยวเทมส์มันไปทำงานอื่นมันก็ได้เงินมาอีก แต่พี่ต้องสัญญาว่าจะไม่ไปตีพิมพ์หรือส่งให้คนอื่น พี่ก็รู้ว่าอย่างเทมส์น่ะ ถ้ามันจะถ่ายหนังสือเกย์จริงๆ มันได้เยอะกว่านี้อีก แล้วผมต้องขอก็อบปี้ไฟล์ภาพต้นฉบับทั้งหมดมาให้เทมส์เก็บไว้เป็นหลักฐานด้วยนะครับ”

“พี่รู้ พี่ไม่ทำร้ายน้องโรงเรียนตัวเองหรอก พี่แค่อยากลองถ่ายแนวที่มันสุดๆ ไปเลยดูบ้าง ยังไงแนวนี้ที่เมืองไทยก็ไม่เป็นที่ยอมรับหรอก”

“พี่เริ่มเลยไหม จะได้ไม่เสร็จค่ำมาก”

“เอาสิ ยังไงเราไปเคลียร์กับเทมส์เลยนะว่าภาพชุดนี้พี่ถ่ายเป็นการฝึกฝีมือตัวเองแค่นั้น ไม่เอาไปให้ใครดูแน่ ส่วนภาพแนวศิลป์ที่ถ่ายไป พี่ก็คงไม่เอาไปเผยแพร่เหมือนกันถ้าเป็นรูปที่เห็นแล้วรู้ว่าเทมส์เปลือยอยู่ ก็เทมส์ยังไม่สิบแปดเลยนี่ พี่กำลังสะสมชื่อเสียงอยู่ ไม่ทำอะไรที่หมิ่นเหม่กับกฎหมายหรอก ทีมงานพี่ก็ยังไม่มีใครได้ไฟล์รูปทั้งหมดไป พี่คงคัดแค่ที่จะเผยแพร่ได้ให้พวกมันไป แล้วพี่ก็กำชับแล้วว่าเรื่องที่เกิดวันนี้อย่าเล่าให้ใครฟัง รูปหรือคลิปหลุดอะไรก็คงไม่มีเพราะพี่ให้ทีมงานพี่เก็บโทรศัพท์ไว้ในรถกันหมด บอกเทมส์สบายใจได้”

พี่เป็นคนดีอย่างนี้ผมก็หมดสนุกสิ มันยังชดใช้ไม่เต็มที่เลย แต่ไม่เป็นไร เพราะสิ่งที่ผมไปพูดกับเทมส์โดยที่รุ่นพี่ไม่ได้ยินก็คือ

“เดี๋ยวชุดสุดท้ายมึงต้องถ่ายแนวเอ็กซ์ พอดีพี่เขาจะลองเอาไปเสนอนิตยาสารเกย์ดู ถ้าโชคดีไม่มีใครซื้อมึงก็รอดไป แต่ถ้ามีเล่มไหนถูกใจขึ้นมา นายได้ดังทั่วประเทศแน่”

เทมส์กัดฟันแน่น มันคงพยายามระงับสติอารมณ์ไม่ให้ชกหน้าผม

“แต่งานก็ต้องเป็นงาน มึงต้องถ่ายชุดสุดท้ายให้เต็มที่ ถ้าออกมาได้ประทับใจจริงๆ พี่เขาอาจเก็บไว้ดูเองก็ได้ พี่เขารวยขนาดนั้น อารมณ์ศิลปินด้วย ได้ยินว่างานชิ้นเยี่ยมๆ เขาไม่เผยแพร่ออกมาเลยนะ”

ผมหลอกล่อให้ความหวังมัน มันจะได้ทำเต็มที่ เป็นการตอบแทนรุ่นพี่ตากล้องที่เป็นคนดีจริงๆ
ซีนแรกเรามาเริ่มกันที่ห้องน้ำขนาดใหญ่ของรีสอร์ท

“เอา เริ่มเลยนะเทมส์ ไม่ต้องเกร็ง พี่รู้ว่าเราไม่เคย พี่เองก็มือใหม่กับภาพแนวนี้เหมือนกัน เดี๋ยวเทมส์มายืนหน้ากระจกบานใหญ่นี้นะ แนบตัวไปกับกระจก เปิดหน้าขาเล็กน้อย ให้น้องชายเทมส์ทอดตัวด้านข้าง อย่างนั้น ใช่ ให้สะท้อนภาพในกระจก จะได้เน้นของงามๆ ที่เรามี ดีครับ ดี”

พี่ตากล้องกดถ่ายภาพไปเรื่อยๆ

“คราวนี้เทมส์ไปอยู่ใต้ฝักบัวนะ ทำท่าอาบน้ำ พี่อยากให้เทมส์ปลุกน้องชายให้กึ่งๆ แข็ง แต่ไม่ต้องสุดนะ เมื่ออาบๆ น้ำแล้วถูไปถูมาแล้วมันตื่นขึ้นแบบไม่ตั้งใจ แล้วพี่อยากให้น้องถอกให้เห็นหัวชมพูด้วย เยี่ยมครับ ขนาดยังไม่แข็งสุด ก็ขนาดนี้เชียวเหรอ พี่ได้ไอเดียแล้ว เดี๋ยวโพสต์ในห้องน้ำอีกสามสี่ท่าแล้วเราออกไปที่ท่าน้ำกัน”

พอเสร็จซีนแรก เทมส์ก็เดินโทงๆ ตามรุ่นพี่ไปที่ท่าน้ำ ตอนนี้เกือบห้าโมงเย็นแล้ว เรือที่แล่นมาแล่นไปก็เยอะมากขึ้น โชคดีที่ท่าน้ำขอรีสอร์ท มีต้นจากขึ้นอยู่ประปรายทำให้ไม่เปิดโล่งต่อสายตาคนมากนัก แต่บางมุมก็เห็นเต็มๆ เหมือนกัน รุ่นพี่ขอให้เทมส์ปั่นจนแข็งตัวเต็มที่ แล้วให้เทมส์ไปโพสต์ท่าต่างๆ ตามที่สั่ง ตอนหลังพอผมได้ภาพจากพี่เขามาทั้งหมดแล้ว ภาพที่ผมชอบที่สุดคือภาพที่เทมส์หันข้างให้กับกล้อง ผมที่ไม่ยาวมากนักปลิวไปตามแรงลม เทมส์ยกแขนข้างนึงยกขึ้นไปจับที่ท้ายทอยเอียงตัวนิดๆ อย่างเท่ อวัยวะเพศขนาดใหญ่ชูชันชี้ไปด้านหน้า มีแบ็คกราวด์เป็นเรือเร็วที่ขับผ่านเฉียดตลิ่งไป คนที่นั่งเต็มเรือหันมามองด้วยความประหลาดใจ

ถัดมาก็เป็นฉากริมสระว่ายน้ำที่รุ่นพี่ต้องการจับภาพวินาทีที่เทมส์ช่วยตัวเองจนกระฉูดน้ำขาวขุ่นออกมาชุดใหญ่ ด้วยความที่เป็นมือใหม่ในการถ่ายภาพแนวนี้ ปรากกฎว่าพี่ตากล้องจับภาพไว้ไม่ทัน พี่เขาขอโทษขอโพยไอเทมส์ใหญ่ แต่ก็ขอให้มันลองอีกที เทมส์มันดูเซ็งๆ แต่พอเริ่มใหม่มันก็ทำอย่างเต็มที่ เที่ยวที่สองมันยังแรงดีอยู่กระฉูดมาด้วยปริมาณและความแรงเกือบเท่าครั้งแรก คราวนี้พี่ตากล้องเก็บได้หมดไม่มีพลาด พี่เขาให้มันลงไปล้างตัวในสระเลย

ไอเทมส์ถาม “ฉากต่อไปคืออะไรครับ”

พี่เขาเลยเอาชุดในถุงส่งให้เทมส์ใส่ ปรากฏว่ามันคือชุดนักเรียนโรงเรียนผมเอง ผมว่าพี่เขาต้องฝังใจกับไอเทมส์สมัยที่ยังเรียนอยู่มากแน่ พี่เขาให้เทมส์ใส่เสื้อนักเรียนแบบไม่ติดกระดุม กางเกงสีน้ำเงินก็ให้นุ่งแต่ครึ่งก้น เข็มขัด ตะขอ และซิปเปิดอ้าหมดโชว์ความเป็นชายที่ห้อยออกมาข้างนอก พี่เขาดูจะชอบไอเทมส์ในชุดนี้มาก ถ่ายทุกท่า ทั้งแข็งตัว ทั้งอ่อนตัว กว่าจะเสร็จผมว่าเซ็ทนี้มีไม่ต่ำกว่าสองร้อยรูป ผมว่าเทมส์เริ่มหมดแรงแล้ว เลยทิ้งให้มันพักโดยยังไม่ได้ถอดชุดนักเรียน ผมว่าผมรู้แล้วทำไมรุ่นพี่ถึงฝังใจกับไอเทมส์มาก ผมเลยดึงพี่เขามาคุยกันสองคน

“ตอนที่พี่เรียนอยู่ พี่แอบชอบเทมส์มันใช่ไหม”

“ระ เรารู้ได้ยังไง ตอนนั้นพี่หลงใหลเทมส์มากเลยนะ แอบถ่ายรูปไว้เยอะมาก”

“แล้วตอนนี้พี่ยังชอบมันอยู่หรือเปล่า”

“ก็ยังชอบแบบชื่นชมนะ แต่พี่ไม่ได้อยากให้น้องเทมส์มาเป็นแฟนหรอก คนจะคบกันได้มันมีปัจจัยอื่นๆ อีกมาก แล้วน้องเขาก็ไม่ได้ชอบผู้ชายด้วย”

“แล้วพี่อยากได้อะไรเก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆ ไหม ผมจัดการให้”

ผมลากรุ่นพี่ไปตรงที่ไอเทมส์นอนหลับตาอยู่ มันยังอยู่ในชุดนักเรียนหลุดรุ่ย เครื่องเครายังโชว์หราเหมือนเดิม
ผมพูดกับมัน

“เทมส์ ไม่ต้องลืมตานะ หลับตาไปเรื่อยๆ พี่เขาขอทำอะไรกับนายหน่อย เป็นสิ่งที่เขาอยากทำตั้งแต่เมื่อสองปีก่อน นายปล่อยตัวตามสบายไม่ต้องขัดขืนอะไรนะ”

“พี่มีเวลาห้านาทีเดี๋ยวผมกลับมา”

ผมเดินไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา กะว่าได้เวลาห้านาทีผมก็เดินกลับ พี่เขาน่าจะทำสิ่งที่อยากทำเสร็จแล้ว ตอนนี้นั่งมองไอเทมส์ที่ยังนอนหลับตาอยู่เฉยๆ ผมรียกไอเทมส์บอกให้มันไปเปลี่ยนเสื้อผ้า รุ่นพี่ก็คุยกับผมว่า

“ขอบใจมากนะ วันนี้พี่มีความสุขมาก พี่ได้ทำสิ่งที่ติดค้างในใจเมื่อสองปีก่อนสำเร็จ เดี๋ยวพี่โอนเงินให้เพิ่มอีกแสนนึง เราสองคนไปแบ่งกันแล้วกัน”

ผมอยากจะปฏิเสธ แต่มองเห็นความตั้งใจของพี่เขาแล้วก็คิดว่ารับไว้ดีกว่า พอเทมส์มันแต่งตัวเสร็จ ก็มาลาพี่เขาแล้วลงเรือข้ามฟากมาต่อรถไฟฟ้ากัน ผมกระซิบถามไอเทมส์

“พี่เขาทำอะไรมึงบ้างวะ”

ไอเทมส์นิ่งไปซักพักแต่ก็ตอบออกมา “พี่เขาจูบหน้าผากกู หอมแก้ม แล้วก็จูบน้องชายกูว่ะ”

ผิดจากที่คาดไปเยอะเหมือนกันแฮะ

“พี่เขาทำแค่นั้นเองเหรอ แน่ใจนะว่าจูบไม่ใช่ดูด แล้วมึงรู้สึกยังไง”

“ก็ไม่ยังไง กูแก้ผ้าให้พี่เขาดูทั้งวันแล้ว แค่นี้กูไม่รู้สึกอะไรหรอก”

“มึงว่าที่มึงโดนมาทั้งหมด มันสมกับความผิดมึงหรือยังวะ”

“กูไม่รู้หรอก มันอยู่ที่มึง ยังไงมึงก็ทำตัวเป็นผู้พิพากษาตั้งแต่แรกแล้วนี่”

ผมนิ่งไปกับคำถามที่ได้รับ ผมทำตัวเป็นผู้พิพากษางั้นเหรอ แล้วไง ถ้าผมไม่ทำแล้วใครจะทำ ใครจะทวงคืนความยุติธรรมให้กับผู้ถูกกระทำอย่างโดนัทเพื่อนผมได้ อำนาจจะมาพร้อมกับความรับผิดชอบ

“งั้นเราขอบอกว่า นายชดใช้หมดแล้ว จากนี้เราจะไม่ยุ่งอะไรกับนายอีก เราลบคลิปน้องชายนายไปแล้วด้วย”

“อือ ถ้าหมดธุระแล้ว งั้นกูไปล่ะ”

เทมส์หันหลังเหมือนจะเดินจากไปแต่ก็หันกลับมาอีก

“เดี๋ยว  โดนัทเป็นไงบ้าง”

ผมไม่คาดคิดเหมือนกันว่าเทมส์จะมีท่าทีห่วงใยแฟนเก่าแบบนี้ ก่อนหน้านี้ยังไม่สนใจเลยว่าเพื่อนผมจะเป็นจะตายยังไง

“ก็ดีขึ้น ที่โรงเรียนใหม่สงบดี เราพยายามสะกดจิตให้โดนัทลืมเรื่องที่เกิดขึ้น แต่มันก็ได้ผลไม่เต็มที่หรอก เรื่องบางเรื่องมันฝังลึกเกินไป แต่ก็ถือว่าเป็นบทเรียนราคาแพงไม่ใช่เหรอ”

“...” เทมส์ทำท่าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็เปลี่ยนใจแล้วเดินจากไป

พอกลับถึงบ้านก็เจอโป๊ปมารอถามข่าวอยู่แล้ว ผมเลยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้โป๊ปฟัง

“ตกลงเที่ยวนี้เราขายตัวเทมส์ได้สองแสนบาทเลยนะ พี่เขาใจดีมาก มึงว่าพอค่าจ้างแฮ็กเกอร์เปล่า”

“เกินจะพอ ใช้จริงๆ ก็แค่แสนสองเท่าที่จ่ายไปแล้ว หลังจากนี้ไม่ต้องแล้วล่ะ กูเขียนโปรแกรมบ็อทใหม่สำเร็จแล้ว มันจะแทรกซึมไปตามเครือข่ายโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คใหญ่ๆ คอยกลั่นกรองเซ็นเซอร์ข้อมูลที่เราไม่ต้องการออก ตอนนี้โปรแกรมกูกวาดล้างคลิปออกจากอินเตอร์เน็ตหมดแล้ว ถ้ามีคนส่งเข้ามาใหม่ โปรแกรมบ็อตกูก็จะคอยเฝ้าและจัดการเอาออกเอง”

“เจ๋งว่ะ งั้นสามหมื่นกูจะเอาไปซื้อโทรศัพท์ใหม่ส่งเป็นของขวัญให้น้องไทน์ลงชื่อว่ามาจากพี่ชายมัน ก็ได้มาจากหยาดเหงื่อและหยาดน้ำเงี่ยนของพี่มันจริงๆ นี่ ที่เหลือห้าหมื่นกูเอาไว้เองแล้วกัน”

“มึงไม่ควรจะเก็บเงินนั้นไว้นะ ไม่เอาให้ไอเทมส์ ก็น่าจะคืนรุ่นพี่ที่จ้างไป” โป๊ปแย้งขึ้นมา

“เรื่องรุ่นพี่ไม่ต้องห่วง กูจะส่งของที่เขาอยากได้มากกว่าเงินไปให้ พวกคลิปทั้งหมดของเทมส์ที่กูถ่ายไว้ ทั้งตอนว่าวในห้องสอบ ทั้งตอนแข่งบาส กูจะให้เขาหมดเลย ไม่ต้องเก็บไว้ขายแล้วนี่”

“ถึงยังไงมึงก็ไม่ควรเอาเงินที่เหลือไปใช้เพื่อตัวเองอยู่ดี”

โป๊ปทำหน้าดุใส่

“กูยังไม่บอกซักคำว่าจะเอาไปใช้ส่วนตัว กูมีความคิดว่าอยากจะทำแบบนี้อีกว่ะ อยากจะใช้ความสามารถที่พ่อให้มาช่วยเหลือคนที่ถูกทำร้าย ล้างแค้นพวกชั่วๆ ทำโทษจนมันกลับใจ กูรู้สึกดีมากกับสิ่งที่ทำลงไป เงินก้อนนี้กูจะเอาเป็นทุนตั้งต้นเวลาจะใช้ช่วยใครก่อนจะได้ไม่เสียเวลา แล้วกูค่อยไปเอาคืนจากคนผิดอีกที ยิ่งถ้าเป็นพวกหล่อๆ แบบไอเทมส์นะ กูสะกดจิตถ่ายคลิปมันไปขาย ก็ได้เงินสบายๆ แล้ว มึงนึกดูนะ กูได้เล่นสนุกกับไอพวกหล่อเลวแบบนี้ ไม่เสียทีที่เกิดมาเป็นเกย์เลยนะ”

“อย่าเลย กูว่าไม่ดีหรอก มึงต้องคอยไปทำเรื่องลามกกับผู้ชายมากหน้าหลายตา เปลืองตัวจะตาย”

โป๊ปท้วงด้วยท่าทางร้อนรนไม่สุขุมเหมือนปกติ

“เอ้า ก็กูเป็นเกย์ กูชอบของกูแบบนี้ เคสของไอเทมส์มันสนุกมากเลยนะ มึงเป็นผู้ชายแท้ มึงไม่เข้าใจหรอก”

“ใครบอกกูเป็นผู้ชาย จริงๆ แล้วกูเป็นไบ กูสนใจจะช่วยมึงทำเรื่องนี้ว่ะ กูเก่งคอม ช่วยมึงได้แน่นอน”

โป๊ปโพล่งขึ้นมาสร้างความประหลาดใจให้กับผม

“เฮ้ย มึงเป็นไบเหรอ ทำไมกูไม่รู้มาก่อนเลย ดีๆ เพื่อน มาช่วยกัน  เดี๋ยวนี้พวกหล่อเลวมันเยอะ ว่าแต่มึงรู้ตัวตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ว่าเป็นไบ นี่มึงคงไม่ได้เล็งจะเอาตูดเกย์รูปหล่ออย่างกูไว้หรอกนะ สัด ฮ่าๆๆ”

ผมยิงมุกใส่โป๊ปไปด้วยความครึ้มใจที่ได้เพื่อนรักมาเป็นแนวร่วม ในตอนนั้นผมไม่รู้เลยว่าสิ่งที่พูดจะเข้าตัวจริงๆ ในอีกหลายปีให้หลัง

[จบตอนพิเศษ]

[Darkwiser]

 
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษครับสนุกมว๊ากกกกกกก

ยังติดตามเสมอนะครับ จุ๊บๆ

[ρℓuto]

รักเรื่องนี้ เสียดายที่จบแล้ว
อยากอ่านตอนบอสกับโป๊ปเยอะๆจัง

[Chiren]

จบแล้วเสียดายจังรักเรื่องนี้มาก

[HypnosisDreams]

รักเรื่องนี้

[barataku]

ขอเอาตอนนี้มาลงใหม่อีกทีนะครับ ใครเคยอ่านแล้วผ่านได้เลย

--------------------------

องค์กรลวงจิต Explicit Content

ตอนพิเศษ จับเข่าเล่าประเด็น [Live]

พิธีกรชาย : ขอต้อนรับเข้าสู่ “จับเข่าเล่าประเด็น” รายการที่จะล้วงลึกถึงประเด็นร้อน โดยมานั่งจับเข่าคุยกันสบายๆ กับเจ้าของประเด็นตัวจริงในแบบที่ไม่เคยเปิดเผยที่ไหนมาก่อน

พิธีกรหญิง : และแขกรับเชิญของเราในวันนี้ เป็นไฮโซหนุ่มดีกรีดอกเตอร์ ประธานเครือโรงแรมและรีสอร์ทหรูระดับหลายพันล้าน แถมเรียกได้ว่า ฮ๊อตยิ่งกว่าดารา ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา แขกรับเชิญของเรา ได้ขึ้นหน้าหนึ่งอยู่เป็นประจำ ขอเสียงต้อนรับคุณก้องฟ้า หรือดอกเตอร์ก้องค่า (เสียงตบมือและกรี๊ดของผู้ชม)

แขกรับเชิญ : (ยิ้มกว้าง) สวัสดีครับ สวัสดีครับ (แฟนคลับยกป้ายไฟเชียร์)

พิธีกรชาย : นับว่าเป็นครั้งแรกเลยนะครับที่ดอกเตอร์ก้องมาให้สัมภาษณ์ในรายการสดแบบนี้

พิธีกรหญิง : ทางรายการต้องขอขอบคุณจริงๆ ค่ะ

แขกรับเชิญ : ผมเป็นแฟนรายการนี้อยู่แล้วครับ ชอบที่เป็นการจัดแบบสดๆ ดูจริงใจดีครับ

พิธีกรชาย : แหม นึกว่าชอบพิธีกรหญิงของเราซะอีก

พิธีกรหญิง : (หน้าแดง)

แขกรับเชิญ : (หัวเราะ) ก็ชอบพิธีกรด้วยครับ ทั้งคู่เลย

พิธีกรชาย : (หัวเราะกลบเกลื่อน)

พิธีกรหญิง : เรามาเข้าประเด็นร้อนกันเลยดีกว่าค่ะ ท่าทางผู้ชมจะอดใจรอไม่ไหวกันแล้ว ดิฉันว่า ณ วินาทีนี้ คงไม่มีใครไม่รู้จักดอกเตอร์ก้อง กับสิ่งที่ เอ่อ ดิฉันขอใช้คำว่าวีรกรรมที่ทำมาตลอดหลายเดือน

แขกรับเชิญ : (หัวเราะ) ไม่ถึงขนาดเป็นวีรกรรมหรอกครับ เรียกว่าเป็นสิ่งที่ผมอยากทำเพื่อตอบแทนสังคมมากกว่า

พิธีกรชาย : ครั้งแรกที่ออกมาแสดงตัวจนเป็นที่จับตามองของสังคมแบบนี้ คือการคัดค้านร่างพระราชบัญญัติการพนัน หรือที่เรียกกันสั้นๆ ว่า พรบ.บ่อน ทำไมถึงไม่เห็นด้วยกับ พรบ. ฉบับนี้ครับ

แขกรับเชิญ : โดยหลักการมันก็ไม่ได้ผิดอะไร แต่ผมว่าบ้านเราไม่พร้อมกับเรื่องนี้ แทนที่จะเป็นการดึงดูดการท่องเที่ยวและหารายได้เข้าประเทศ กลับจะเป็นการมอมเมาประชาชนซะมากกว่า ภาษีที่จะเก็บได้ ผมว่าก็ไม่ได้เต็มเม็ดเต็มหน่วยหรอก สุดท้ายก็หาทางเลี่ยงกันได้อยู่ดี รายได้รัฐไม่ได้เพิ่มขึ้นมาก แต่ต้องมาเกิดรายจ่ายจากปัญหาสังคมที่ตามมา คนไทยภูมิต้านทานกับเรื่องการพนันต่ำ จะหมดตัวกันซะเปล่าๆ ผมมีประสบการณ์โดยตรงกับเรื่องนี้ โดยเฉพาะกับโต๊ะบอล แต่ขอไม่ลงรายละเอียดแล้วกันครับ

พิธีกรชาย : นั่นคือความเห็นของดอกเตอร์ก้องครับท่านผู้ชม ขอเข้าประเด็นเลยแล้วกัน ผมเข้าใจว่ามันเห็นต่างกันได้ แต่ทำไมต้องแก้ผ้าประท้วงด้วย

แขกรับเชิญ : มันมีสองเหตุผลครับ อันแรกเป็นการแสดงออกเชิงสัญลักษณ์ว่า ถ้าปล่อยให้มีการเปิดบ่อนอย่างถูกกฏหมาย จะมีคนสิ้นเนื้อปะดาตัวเหลือแต่ตัวล่อนจ้อนแน่ๆ ส่วนอีกประเด็นเป็นเชิงการสื่อสาร พอเราทำอะไรที่แปลกและแตกต่างในเรื่องที่ปกติจะหลบๆ ซ่อนๆ อย่างการแก้ผ้า คนจะสนใจ สื่อต่างๆ เอาไปออกข่าว คนทั่วไปก็จะรับทราบเนื้อหาที่เราต้องการสื่อไปในตัว ทำให้ความเห็นของเราถูกสะท้อนออกไปในวงกว้าง

พิธีกรชาย : เรียกได้ว่าเป็นการทำพีอาร์โดยไม่ต้องใช้เงินเลยนะครับ (ถามเสียงเบา) มีคำถามจากพิธีกรร่วมของผมว่าแก้จริงๆ เลยใช่ไหมครับ

พิธีกรหญิง : (เอาศอกกระแทกพิธีกรชาย)

แขกรับเชิญ : (หัวเราะ) แก้จริงครับ ไม่เหลือซักชิ้น รูปที่ไม่เซ็นเซอร์มีอยู่เต็มอินเตอร์เน็ตไปหมด หาดูได้ครับ

พิธีกรชาย : จริงๆ ผมเห็นแล้วล่ะครับ เห็นครั้งแรกต้องร้องอื้อหือเลย

พิธีกรหญิง : (รีบตัดบท) ทำไมถึงเลือกวิธีนี้ น่าจะไม่เป็นที่ยอมรับเท่าไหร่นะคะ

แขกรับเชิญ : การแก้ผ้าประท้วงทำกันทั่วไปในต่างประเทศครับ เป็นการเรียกร้องความสนใจจากสื่อ แต่บ้านเราอาจจะไม่คุ้นเท่าไหร่ วัฒนธรรมไทยจะปลูกฝังให้ปกปิดร่างกายตัวเอง แต่ฝรั่งหรือแม้แต่เอเซียเหนืออย่างญี่ปุ่น จีน เกาหลี เขามองว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ ไม่ได้น่าอายหรือต้องปกปิดอะไร ผมอยากให้บ้านเราเปิดกว้างตรงนี้มากขึ้น

พิธีกรชาย : หลังจากนั้นเห็นว่าต้องขึ้นโรงพัก?

พิธีกรหญิง : ตำรวจออกมาแถลงข่าวว่าเรียกไปเปรียบเทียบปรับ

แขกรับเชิญ : ครับ เสียค่าปรับห้าร้อยข้อหากระทำอนาจารในที่สาธารณะ

พิธีกรชาย : แหม ก็เล่นไปประท้วงหน้าทำเนียบซะขนาดนั้น

พิธีกรหญิง : แต่เงินเท่านี้คงไม่กระทบขนหน้าแข้งระดับดอกเตอร์หรอกนะคะ

แขกรับเชิญ : จริงๆ เป็นเรื่องของการเสียเวลามากกว่าครับ ผมเสนอขอจ่ายค่าปรับล่วงหน้าไปเลยแสนนึง บอกว่าคงต้องมาเสียอีกหลายครั้ง ตำรวจก็ไม่เอา (หัวเราะ)

พิธีกรหญิง : แล้วนี่ยังต้องขึ้นโรงพักอยู่บ่อยๆ หรือเปล่าคะ?

แขกรับเชิญ : ไม่ต้องแล้วครับ ผมยื่นอุธรณ์ไป แล้วศาลท่านก็มีเมตตาวินิจฉัยว่ากรณีของผมเป็นการแสดงจุดยืนทางความคิด ไม่ได้มีเจตนาเพื่อการลามกอนาจารหรือยั่วยุทางกามารมณ์ ตำรวจเลยไม่เข้ามายุ่งแล้ว ตอนหลังส่งคนมาอำนวยความสะดวกให้อีก เพราะคนมารอดูกันเยอะ เขากลัวจะเกิดความวุ่นวาย

พิธีกรชาย : อะไรคือแรงจูงใจกันแน่ มีคนบอกว่าอยากดัง?

พิธีกรหญิง : แต่จริงๆ ดอกเตอร์ก้องก็ดังอยู่แล้ว ในพันทิปเขาวิเคราะห์กันถึงขั้นว่าเป็นกลยุทธ์ทางธุรกิจโปรโมทโรงแรมตัวเอง

แขกรับเชิญ : ก็ไม่ได้คิดขนาดนั้น พออยากทำก็ทำเลย แต่ก็ดังขึ้นจริงๆ แหละ ทุกวันนี้ไปไหนก็มีแต่คนมาทัก มีกลุ่มแฟนคลับด้วย ส่วนเรื่องธุรกิจ ขอยืนยันว่าไม่ได้ตั้งใจ ธุรกิจผมดีมากอยู่แล้ว แต่พอเป็นข่าวออกไปยอดจองโรงแรมในเครือยิ่งพุ่งทะลัก ผมยังกังวลอยู่เลยว่าจะกระทบกับลูกค้าประจำ

พิธีกรชาย : หรือจะเป็นการปูทางเพื่อเล่นการเมืองภายหลัง?

พิธีกรหญิง : ยิ่งเดี๋ยวนี้นักการเมืองหนุ่มๆ หน้าตาดีๆ เริ่มมีเยอะขึ้น

แขกรับเชิญ : (ส่ายศีรษะอย่างแรง) ไม่ใช่อย่างแน่นอนครับ ผมไม่ได้ทำไปเพื่อหวังผลทางการเมืองอะไร พูดถึงเรื่องนี้ จริงๆ ก็มีนะครับในต่างประเทศ ผู้สมัครที่เป็นสุภาพสตรีมีโชว์หน้าอกตอนหาเสียง แต่ผมก็ไม่เห็นว่าใครจะได้รับเลือกตั้งกันซักคน แต่ถ้าเกิดมาได้ผลกับผม ผมอาจจะคิดเล่นการเมืองบ้างก็ได้ (หัวเราะ)

พิธีกรชาย : หลังจากนั้นก็ยังใช้วิธีการนี้ประท้วงอย่างต่อเนื่อง?

แขกรับเชิญ : ครับ ก็มีกระแสต่อต้านมากเหมือนกัน แต่เสียงสนับสนุนก็มีไม่น้อย หลังจากนั้นผมก็มีออกมาอีกสองสามแคมเปญเพื่อคัดค้านในเรื่องที่ผมไม่เห็นด้วย ใช้วิธีเดียวกันนี่แหละ แต่ยิ่งทำสื่อก็ให้ความสนใจมากขึ้น อาสาขอถ่ายทอดสดทางอินเตอร์เน็ตให้ฟรีๆ ก็มี กระแสแรงต่อเนื่อง สื่อต่างประเทศก็เอาไปลง มีมาติดต่อขอสัมภาษณ์ด้วย แต่ผมยังไม่สะดวก

พิธีกรชาย : ไม่ทราบว่าดอกเตอร์ก้องทราบหรือเปล่า หนึ่งในกระแสที่ต่อต้าน เขาตีในประเด็นที่ว่า ถ้าเป็นการแก้ผ้าเพื่อการประท้วงจริงๆ ทำไมบางครั้ง อวัยวะเพศต้องแข็งตัวด้วย

พิธีกรหญิง : (ทำตาโต) จริงๆ เหรอคะ

พิธีกรชาย : จริงครับ ผมเห็นรูปมาแล้ว ก็ไม่ได้ขนาดแข็งตัวเต็มที่ แต่ก็เกิดขึ้นหลายครั้ง ฝ่ายต่อต้านเขาเลยกล่าวหาว่าดอกเตอร์ก้องทำไปเพื่อสนองความต้องการทางเพศของตัวเอง ข้อเท็จจริงเป็นอย่างไรครับ

แขกรับเชิญ : ไม่ใช่อย่างนั้นแน่ครับ ใครจะไปมีอารมณ์จากการแก้ผ้าในที่สาธารณะ พอดีผมทานยาสมุนไพรบางอย่างอยู่ เป็นพวกยาอายุวัฒนะอะไรทำนองนั้น แล้วมันมีผลข้างเคียงที่ทำให้อวัยวะเพศแข็งตัวในบางครั้งโดยไม่ตั้งใจและไม่เกี่ยวกับอารมณ์ทางเพศแต่อย่างใด

พิธีกรหญิง : อ๋อ เป็นอย่างนั้นเองหรอคะ แปลกดี

แขกรับเชิญ : ครับ ผมได้ทำหนังสือชี้แจงเรื่องนี้ต่อสำนักงานตำรวจแห่งชาติและกระทรวงวัฒนธรรมแล้ว ส่วนใครจะคิดยังไงก็ช่างเขาเถอะครับ

พิธีกรหญิง : เป็นกำลังใจให้ค่ะ

พิธีกรชาย : ก็ถือว่าดอกเตอร์ก้องได้ออกมาเคลียร์เรื่องนี้ผ่านรายการแล้วนะครับ ผมมีอีกประเด็นที่ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรือเปล่า ขออนุญาตโชว์ภาพการประท้วงของดอกเตอร์ก้องในครั้งแรกกับครั้งล่าสุดเปรียบเทียบกันนะครับ (ยกแผ่นภาพที่เตรียมไว้ขึ้นมา) กล้องจับภาพได้นะครับ ผมเซ็นเซอร์ไว้แล้ว (เสียงกรี๊ดจากผู้ชม)

พิธีกรหญิง : (หน้าแดงเล็กน้อย) เพื่อเอาภาพมาวางคู่กันแบบนี้จะเห็นชัดเลยนะคะว่าหุ่นดีขึ้นมาก หน้าใสกิ๊ก ดูเด็กลงไปอีก ทั้งที่เดิมก็ดูดีมากอยู่แล้ว ลุคใหม่นี่ดิฉันใจสั่นเลยค่า อะไร ยังไงคะ ไขข้อข้องใจหน่อยว่าไปทำอะไรมาหรือเปล่า?

แขกรับเชิญ : ทำมาบ้างครับ แต่ก็แค่เพิ่มการดูแลตัวเอง ไม่ได้ไปศัลยกรรมอะไร คิดว่าไหนๆ ถ้าจะใช้วิธีการนี้ในการเสนอจุดยืนหรือความเห็นต่างของเราให้สังคมทราบอยู่แล้ว ก็น่าจะทำตัวให้ดูดีหน่อย อายุก็สามสิบกว่าแล้ว คนคงไม่อยากดูอะไรเหี่ยวๆ เลยให้เทรนเนอร์จัดโปรแกรมเพิ่มความฟิตให้หน่อย ส่วนเรื่องผิวพรรณ มีคนแนะนำให้ไปใช้บริการศูนย์ดูแลสุขภาพของคุณหมอท่านหนึ่ง เขาดูแลให้ทั้งตัวเลยครับ ไม่เฉพาะผิวหน้า

พิธีกรหญิง : ไม่มีอะไรเหี่ยวเลยค่า ยังตึงแน่นทุกส่วน ดิฉันยืนยันได้ (จับกล้ามแขนแบบทีเล่นทีจริง)

พิธีกรชาย : พอจะบอกได้ไหมครับว่าไปใช้บริการที่ไหน ผิวเนียนจนผมอิจฉาเลยครับ

แขกรับเชิญ : ของหมอพฤกษ์ครับ

พิธีกรชาย : (สูดปาก) สงสัยผมจะสู้ราคาไม่ไหว

พิธีกรหญิง : แต่ดิฉันยอมสู้หมดตัวเลยนะคะ บังเอิญคุณหมอพฤกษ์เขาไม่รับลูกค้าผู้หญิง

แขกรับเชิญ : (แตะไหล่พิธีกรชาย) ผมสปอนเซอร์ให้ได้นะครับ แต่มีข้อแม้ว่าคุณต้องขึ้นเวทีประท้วงเป็นเพื่อนผม (หัวเราะ)

พิธีกรชาย : (หน้าซีด) มะ ไม่เป็นไรครับ หุ่นผมไม่น่าดูเท่าของดอกเตอร์หรอก

พิธีกรหญิง : ก็น่าลองนะคะ ดิฉันจะไปเชียร์

แขกรับเชิญ : คนรุ่นใหม่ไม่น่าจะปิดกั้นตัวเองนะครับ รูปร่างหน้าตาอย่างคุณ ไม่เห็นจะต้องอายเลย

พิธีกรชาย : ช่างผมเถอะครับ (ก้มหน้างุด)

พิธีกรหญิง : คู่หูดิฉันอายม้วนไปแล้ว งั้นขอเข้าประเด็นถัดไปนะคะ อันนี้เป็นเรื่องฮ๊อตมาก เรียกว่าเสียงวิพากษ์วิจารณ์หนักกว่าการแก้ผ้าประท้วงอีก แต่เรื่องนี้ไม่น่าให้ผู้หญิงเป็นคนเกริ่นเลยนะ (ปรายตาไปที่พิธีกรชาย) เรื่องคลิปที่ลงในยูทูบ

แขกรับเชิญ : อ๋อครับ คลิปสอนการใส่ถุงยางให้ถูกวิธี

พิธีกรชาย : มีคำถามหลายคำถามในเรื่องนี้ครับ ทำไมคิดทำเรื่องนี้ ทำไมต้องสาธิตกับของจริง แล้วก็ทำไมถึงต้องให้เห็นหน้าตาตัวเองชัดขนาดนี้ ไม่อายเหรอครับ

แขกรับเชิญ :  (ตอบทันที) ไม่อายหรอกครับ เป็นคลิปเพื่อการศึกษา ทัศนคติบ้านเรามองว่าเรื่องเพศเป็นเรื่องน่าอาย  แต่จริงๆ มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ถ้าผมที่เป็นคนสาธิตยังอาย ไม่ยอมเปิดเผยใบหน้า คนที่เข้ามาดูก็จะถูกตอกย้ำความคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ควรปกปิด ไปซื้อถุงยางก็อาย การแก้ปัญหาเรื่องเพศในบ้านเราคงไม่ไปถึงไหน ปัญหาสังคมหลายอย่างเกิดจากจุดนี้ การท้องในวัยเรียน โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ หรือทัศนคติที่ผิดๆ

พิธีกรชาย : ก็เลยเปิดเผยซะเต็มที่ ว่างั้น

แขกรับเชิญ : คงไม่มีใครเอาไปดูแล้วเกิดอารมณ์หรอกมั๊งครับ(หัวเราะ)  ที่ต้องสาธิตกับของจริง ไม่งั้นเด็กมาดูเขาจะงงได้ อย่างการไล่ลมออก ถ้าเอาถุงยางไปสวมนิ้วหลวมโครกแล้วทำให้ดู เด็กที่เพิ่งเข้าสู่วัยเจริญพันธ์เขาจะนึกภาพไม่ออก ผมอยากให้เด็กไทยมีความเข้าใจที่ถูกต้องถึงวิธีการป้องกันตัวเอง เห็นเหมือนง่ายๆ นะครับ แต่บางคนใส่ผิดวิธีอยู่หลายปี มันก็เกิดปัญหาตามมา ถุงยางแตกบ้าง หลุดบ้าง บางทีใส่ถูกแต่ถอดผิดวิธีก็มีโอกาสติดเชื้อได้เหมือนกัน อีกอันที่เป็นประเด็นมากคือ คนเราชอบซื้อถุงยางไซส์ที่ใหญ่กว่าขนาดจริง ไม่รู้จะหลอกตัวเองไปทำไม พอใช้จริงก็หลุด คุณพิธีกรชายใส่ไซส์ไหนละครับ หลุดบ่อยหรือเปล่า?

พิธีกรชาย : (ก้มหน้าหูแดงก่ำ) ไม่แน่ใจครับ

พิธีกรหญิง : (มองพิธีกรชายอย่างประเมิน) ดิฉันไม่ขอออกความเห็นในเรื่องนี้ค่ะ

พิธีกรชาย : มาต่อกันดีกว่า ชาวเน็ตเขาเม้าท์กันว่าคลิปนี้มันดูยั่วยุทางเพศเกินไป ทำไมต้อง เอ่อ ปั่นให้แข็งขนาดนั้น? ไหนจะทำหน้าเซ็กซี่อีก

แขกรับเชิญ : อ้าวคุณ ถ้าไม่ของแข็งมันจะใส่ถุงยังไงล่ะ? แล้วหน้าของผมก็เป็นอย่างนี้เอง ผมว่ามันก็ธรรมดานะ

พิธีกรหญิง : ดิฉันไม่เคยเข้าไปดูหรอกนะคะ แต่ได้ยินว่ายอดวิวนี่พุ่งไปกว่าสิบล้านวิวแล้ว เด็กชายวัยรุ่นตอนต้นของไทยที่ต้องการศึกษาเรื่องนี้มีเยอะขนาดนั้นเลยเหรอคะ?

แขกรับเชิญ : ไม่ทราบเหมือนกันครับ เขาอาจดูซ้ำหลายหนเพื่อฝึกซ้อมให้ชำนาญ

พิธีกรชาย : พูดถึงยอดวิว ผมสงสัยเหมือนกัน ว่าคลิปที่เห็น เอ่อ อวัยวะเพศอย่างชัดเจนขนาดนี้ ยูทูบเขาไม่ลบออกหรือครับ?

พิธีกรหญิง : นั่นสิคะ

แขกรับเชิญ : เป็นคลิปเพื่อการศึกษาครับ ไม่มีปัญหา

พิธีกรชาย : ยอดวิวเยอะๆ อย่างนี้ ได้เงินจากยูทูบบ้างหรือเปล่า

แขกรับเชิญ : ได้ครับ รวมๆ น่าจะหลายพันเหรียญเหมือนกัน ผมให้เจ้าหน้าที่บัญชีของผมไปบริจาคหมดแล้ว แต่ก็มีมาเพิ่มเรื่อยๆ ทุกเดือน

พิธีกรหญิง : ใจบุญจังค่ะ แล้วจะมีคลิปใหม่ๆ มาลงอีกไหมคะ?

แขกรับเชิญ : ผมว่าจะทำเป็นซีรี่ส์เลย ให้เด็กๆ ที่กำลังจะเป็นหนุ่มดูกัน เรื่องการเปลี่ยนแปลงของร่างกายเมื่อเข้าสู่วัยหนุ่ม การดูแลรักษาความสะอาดเฉพาะจุด อาการฝันเปียก การคุมกำเนิด การสำเร็จความใคร่ อะไรพอจะสาธิตจริงได้โดยไม่น่าเกลียดเกินไป ก็ว่าจะสาธิตจริงไปเลย

พิธีกรชาย : ไม่คิดว่าจะเป็นการชี้โพรงให้กระรอกเหรอครับ

แขกรับเชิญ : ทุกวันนี้สื่ออย่างว่ามันเข้าถึงได้ง่ายมาก ถึงเราไม่สอน เขาก็ไปหาเองได้ แต่ผมกลัวจะได้รับความรู้แบบผิดๆ มากกว่า การสอนเรื่องเพศศึกษาในโรงเรียนบ้านเรามันล้าหลัง พ่อแม่ก็ไม่ค่อยอยากพูดเรื่องนี้กับลูก ที่เมืองนอกเขาให้คนจริงๆ มาสอนและสาธิตด้วยซ้ำไป ผมเริ่มจากการเผยแพร่วิดีโอความรู้ที่ถูกต้องก่อน แต่ที่อยากทำจริงๆ คือการเข้าไปสอนในโรงเรียนเลย แต่คงต้องรอให้เป็นที่ยอมรับมากกว่านี้ก่อนครับ

พิธีกรหญิง : เล่าถึงแคมเปญล่าสุดให้ฟังหน่อยค่ะ

แขกรับเชิญ : ปีนี้เมืองไทยขาดแคลนน้ำมาก ผมเลยมีโครงการรณรงค์เรื่องการประหยัดน้ำ

พิธีกรชาย : อะไร ยังไง ที่ไหนครับ

แขกรับเชิญ : คือจะมีการกันพื้นที่กิจกรรมตรงบริเวณสยาม สร้างห้องอาบน้ำชั่วคราวแบบเป็นกระจกใสรอบด้าน แล้วผมจะเข้าไปสาธิตการอาบน้ำแบบประหยัดน้ำให้ได้เอากลับไปลองทำกัน มีวันละสามรอบครับ แปดโมงครึ่ง เที่ยงครึ่ง และทุ่มครึ่ง ทุกวันตลอดสัปดาห์หน้าครับ

พิธีกรหญิง : นั่นมันไพรม์แอเรียเลยนะคะ ไหนจะค่าทำห้องอาบน้ำอีก มีสปอนเซอร์ออกค่าใช้จ่ายให้หรือเปล่า?

แขกรับเชิญ : ออกเองหมดครับ จริงๆ พอข่าวจากออร์แกไนเซอร์หลุดออกไป ก็มีแบรนด์พวกครีมอาบน้ำแชมพูติดต่อมาเยอะเลย แต่ผมไม่อยากให้เข้าใจผิดว่าเป็นการทำเชิงพาณิชย์ จ่ายเองสบายใจกว่า

พิธีกรชาย : แล้วคราวนี้จะแก้หมดไม่มีอะไรปกปิดเลยเหรอครับ? เห็นเป็นที่ใจกลางเมืองอย่างนั้น

พิธีกรหญิง : เหมือนดิฉันจะมีธุระแถวนั้นอยู่พอดี

แขกรับเชิญ : ไม่ครับ คงมีอะไรบังสายตาบ้าง

พิธีกรชาย : คิดอยู่เหมือนกันว่าดอกเตอร์ก้องคงไม่กล้า

พิธีกรหญิง : (ทำท่าเสียดาย)

แขกรับเชิญ : ครับ เพราะยังไงซะการอาบน้ำก็ต้องมีฟองสบู่หรือละอองน้ำมาบังบ้าง

พิธีกรชาย : อ้าว สรุปว่าแก้ผ้าหมด

พิธีกรหญิง : (ลุ้น)

แขกรับเชิญ : ครับ เวลาคุณอาบน้ำคุณไม่ถอดเสื้อผ้าเหรอครับ

พิธีกรชาย : (ทำหน้างงๆ) ถอดครับ

พิธีกรหญิง : เอาเป็นว่าถอดหมดค่ะ ใครสนใจก็ไปเจอกันที่สยามได้ แต่ถ้าไปไม่ได้ ก็หาทางติดตามชมกันเอาเองนะคะ งานนี้ทีวีคงต้องเซนเซอร์ภาพกันเหมือนเดิม

แขกรับเชิญ : เสิร์ชอินเตอร์เน็ตเลยครับ มีหมด เข้าทางเฟสบุ๊คผมก็ได้

พิธีกรหญิง : เราจะขึ้นตัววิ่งเอาไว้ให้นะคะ ใครสนใจก็จดไป

แขกรับเชิญ : เข้ามาฟอลโล่กันเยอะๆ นะครับ

พิธีกรหญิง : (รับกระดาษที่เจ้าหน้าที่รายการนำมายื่นให้) ขออนุญาตแทรกตรงนี้นิดนึงนะคะ มีประเด็นน่าสนใจจากทางบ้านค่ะ ย้ำอีกครั้งนะคะ รายการเราเป็นรายการสด เมื่อสักครู่ ดอกเตอร์ก้องบอกว่าจะทำคลิปการศึกษาเรื่องเพศให้กับเด็กชายวัยเจริญพันธ์ออกมาอีกเป็นซีรี่ส์ มีความเห็นแย้งมาจากผู้ชมทางบ้านคะ แจ้งว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยาวัยรุ่น โทรมาขอให้ทางรายการแจ้งกับดอกเตอร์ก้อง ว่าตัวดอกเตอร์เองไม่เหมาะจะเป็นผู้สาธิตเรื่องที่ว่าให้กับเยาวชน

แขกรับเชิญ : (ทำหน้าประหลาดใจ) ทำไมล่ะครับ?

พิธีกรหญิง : (หน้าแดง) เอิ่ม อ่านให้หน่อยค่ะ (ส่งกระดาษโน๊ตให้พิธีกรชาย)

พิธีกรชาย : เขาให้เหตุผลว่า ของดอกเตอร์ก้องใหญ่และยาวเกินไป อาจทำให้เด็กเข้าใจผิดว่านี่คือมาตรฐานชายไทยและเกิดความกังวลกับขนาดของตัวเองได้ เรียกว่าเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี

พิธีกรหญิง : เห็นด้วยมากๆ อุบส์

แขกรับเชิญ : (ยิ้มมุมปาก) ถ้าท่านที่แจ้งเข้ามายังชมอยู่ ผมก็ขอขอบคุณในความห่วงใยที่มีต่อเยาวชนของชาติด้วยครับ ผมอยากบอกว่า เด็กไทยรุ่นใหม่ก็ไม่ธรรมดานะครับ ท่านผู้เชี่ยวชาญที่ว่าอาจไม่ได้อัพเดทการพัฒนาทางสรีระของเจนเนอเรชั่นใหม่ๆ เอาเป็นว่าผมจะเชิญแขกท่านอื่นมาร่วมสาธิตด้วย ก็ดีเหมือนกันครับ เด็กจะได้เรียนรู้ถึงความหลากหลายในเชิงขนาด รูปร่าง และสีสรรค์

พิธีกรชาย : ใครสนใจเรื่องนี้ ก็ติดตามผลงานของดอกเตอร์กันไปนะครับ มาประเด็นถัดไปกันดีกว่า คุณก้องคิดยังไงกับการที่เกิดพฤติกรรมเลียนแบบขึ้นกับสิ่งที่คุณทำ?

พิธีกรหญิง : ที่เป็นข่าวใหญ่โตไปในอาทิตย์ก่อนกรณีกลุ่มนักศึกษาชายของมหาลัยแห่งหนึ่งแก้ผ้าประท้วงหน้าหอประชุมเพื่อขับไล่คณะบดี

แขกรับเชิญ : ผมว่าเคสนี้สังคมคงต้องช่วยกันตรวจสอบล่ะครับว่าข้อเท็จจริงคืออะไร เกิดอะไรขึ้น การบริหารของสถาบันแห่งนั้นเป็นอย่างไร ทำไมเด็กๆ ถึงลุกขึ้นมาทำขนาดนี้ 

พิธีกรชาย : เรื่องนั้นเห็นว่าทางสภามหาลัยก็รับเข้าไปดูแล้วครับ แต่ในแง่พฤติกรรม ไม่คิดว่ามันไม่เหมาะสมบ้างหรือ?

พิธีกรหญิง : สำหรับคนที่เรียกได้ว่าเป็นปัญญาชน

แขกรับเชิญ : ส่วนตัวแล้วผมคิดว่ามันเป็นวิธีการแสดงออกให้เห็นว่าเราจริงจังกับเรื่องที่ต้องการแสดงจุดยืนมากน้อยแค่ไหน ถ้าจะบอกว่ามันมีส่วนทำให้ผู้รับผิดชอบเข้ามาแก้ปัญหาเร็วขึ้นคงไม่ผิด แต่ก็เข้าใจว่ามันเซ้นซิทีฟเพราะยังเป็นนักศึกษากันอยู่ ผมถึงได้แนะนำไปว่าให้เอาเฉพาะคนที่บรรลุนิติภาวะแล้ว

พิธีกรชาย : แสดงว่ายอมรับว่าเด็กกลุ่มนั้นเลียนแบบสิ่งที่คุณทำ?

พิธีกรหญิง : นั่นสิคะ เมื่อกี๊บอกว่าเขามาปรึกษาก่อนด้วยใช่ไหมคะ?

แขกรับเชิญ : ก็ไม่เชิงครับ เขามาปรึกษาในเชิงหลักการมากกว่า ว่ากรอบมันอยู่ตรงไหนอะไรคือความเหมาะสม พอทำสำเร็จก็ดีใจกัน ก็ส่งคลิปผลงานมาให้ผมด้วย คงอยากอวดแบบเด็กๆ

พิธีกรชาย : ส่งต่อให้ผมได้ไหม?

พิธีกรหญิง : (หัวเราะอย่างถูกใจแล้วตีแขนพิธีกรชาย)

แขกรับเชิญ : ไว้ผมถามน้องๆ ดูก่อนนะครับ

พิธีกรหญิง : แล้วมีอะไรจะพูดผ่านรายการไปถึงน้องๆ กลุ่มนั้นไหมคะ?

แขกรับเชิญ : (ปรบมือ) ผมชื่นชมในความกล้าของทุกคนนะครับ ทำได้ดีมาก เมื่อเปรียบเทียบว่าครั้งแรกที่ผมทำ ผมอายมากจริงๆ

พิธีกรชาย : (มองอย่างจับผิด) สรุปว่ายังไงกันแน่? ตอนต้นรายการบอกไม่อาย แต่ตอนนี้กลับมาบอกว่าอาย

พิธีกรหญิง : จริงด้วยค่ะ

แขกรับเชิญ : (นิ่งคิด) คือที่บอกว่าไม่อาย ในความหมายคือผมไม่เห็นว่าการกระทำแบบนี้เพื่อแสดงจุดยืนของตัวเองมันจะเป็นเรื่องน่าอาย แต่พอทำจริงมันก็อายอ่ะครับ

พิธีกรหญิง : ดิฉันฟังแล้วงง สรุปว่าอายใช่ไหม? แล้วทำไมถึงยังทำอยู่

แขกรับเชิญ : ก็มันเป็นหน้าที่ที่ต้องทำไงครับ จะอายแค่ไหนก็หยุดไม่ได้

พิธีกรชาย : ฟังอย่างนี้เหมือนถูกบังคับเลยนะครับ?

พิธีกรหญิง : (พยักหน้าเห็นด้วย)

แขกรับเชิญ : (มองหน้าพิธีกรชาย) พูดอย่างนี้หมายความยังไงครับ?

พิธีกรชาย : (ยกผ้าขึ้นซับเหงื่อ) ปะ เปล่าครับ ผมหมายถึงว่าถ้าคนทำไม่ใช่ไฮโซอย่างดอกเตอร์ก้อง อาจจะนึกว่าโดนจ้างหรือถูกบังคับมา แต่เรื่องแบบนั้นจะเป็นไปได้ยังไงใช่ไหมครับ?

พิธีกรหญิง : ใช่คะ ระดับดอกเตอร์ไม่มีทางต้องทำตามคำสั่งใครหรอกคะ

แขกรับเชิญ : (หน้าตาไม่พอใจ) ผมทำเพราะผมพอใจเท่านั้น ใครก็สั่งผมไม่ได้ คุยต่อไหมครับ ผมว่าเราออกนอกประเด็นกันไปมากแล้ว

พิธีกรหญิง : ค่ะๆ

พิธีกรชาย : งั้นไปประเด็นต่อไป คุณรู้สึกยังไงที่ในอินเตอร์เน็ต มีคนมาวิพากษ์วิจารณ์ เอ่อ อวัยวะของคุณอย่างไม่สุภาพเท่าไหร่? หรือโพสต์ข้อความในแง่ที่เป็นการคุกคามทางเพศกับตัวคุณ ตัวอย่างเช่น ถ้อยคำอาจจะหยาบนิดนึงครับ อันแรกบอก ยอมแล้วทูนหัวอยากมีผัวเป็นดอกเตอร์ อันนี้บอก เห็น(ตื้ด)แปดนิ้วเลี่ยมทองของพี่ก้องแล้วอยากนั่งเทียนให้ อีกอันโพสต์ว่า ชอบโชว์ยั่วแบบนี้ ร่านนักเหรอ อย่าให้เจอแถวบ้านนะ กูจะ(ตื้ด)ให้ร้องขอชีวิตเลย แมนๆ อย่างมึง

พิธีกรหญิง : (มือทาบอก) เขาโพสต์กันแรงอย่างนี้เลยเหรอคะ?

พิธีกรชาย : นี่ยังน้อยครับ มีแรงกว่านี้อีก แต่ผมคงต้องดูดเสียงตัวเองจนฟังไม่รู้เรื่อง ที่น่าแปลกคือผู้ชายเข้ามาเยอะมาก

แขกรับเชิญ : ผมขำๆ นะครับ เกรียนคีย์บอร์ด เผลอๆ คนโพสต์อาจเป็นแค่เด็กนักเรียนปิดเทอมก็ได้

พิธีกรหญิง : คือไม่ถือสา?

แขกรับเชิญ : ครับ อ่านแล้วก็สนุกดี โพสต์กันเยอะๆ นะครับ อยากรู้ว่า ถ้ามาเจอผมจริงๆ จะกล้าทำอย่างที่ว่าหรือเปล่า (หัวเราะ)

พิธีกรชาย : ก็ถือว่าเคลียร์กับไปเกือบทุกประเด็นแล้วนะครับ มาช่วงท้ายรายการ อยากจะขอพูดถึงเรื่องที่ซีเรียสหน่อย ทางครอบครัวญาติพี่น้องได้ต่อต้านกับสิ่งที่คุณทำไหมครับ?

แขกรับเชิญ : คุณแม่แยกทางกับคุณพ่อแล้วไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่ผมยังเด็ก แล้วไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ส่วนคุณพ่อผมก็เสียไปหลังจากนั้นไม่นาน แต่ก็ยังมีญาติร่วมนามสกุลอยู่บ้าง ตระกูลผมเป็นตระกูลเก่าแก่ครับ ผมไม่ทราบเหมือนกันว่าเขาคิดยังไง โดยเฉพาะพี่ชายผมที่ตอนนี้เป็นประมุขของตระกูล

พิธีกรหญิง : พี่น้องไม่ได้คุยกันเลยเหรอครับ?

แขกรับเชิญ : หลังๆ ต่างคนต่างยุ่งก็ห่างๆ กันไป ก็หวังว่าเขาจะเข้าใจในสิ่งที่ผมทำ แต่ก็มีคนสนับสนุนบ้างนะครับ อย่างหลานชายผม ตอนนี้ก็เป็นแอดมินดูแลแฟนเพจให้

พิธีกรหญิง : ก็น่าเห็นใจนะคะ ตระกูลเก่าแก่อย่างนี้ด้วย แต่ส่วนตัวดิฉันเห็นด้วยกับสิ่งที่ดอกเตอร์ก้องทำนะคะ วิธีการอาจจะแตกต่าง แต่ก็น่าจะช่วยให้สังคมดีขึ้นได้ แต่ในฐานะสื่อ เราคงต้องวางตัวเป็นกลาง

พิธีกรชาย : เอาใจช่วยครับ แล้วมีปัญหากับพนักงานในปกครองบ้างหรือเปล่า? ในเรื่องความน่าเชื่อถือหรืออะไรทำนองนี้

แขกรับเชิญ : ไม่มีเลยครับ ออกจะเป็นผลดีซะมากกว่า แต่ก่อนลูกน้องจะค่อนข้างกลัวผม ไม่เข้าหา พอผมคุยด้วยก็เกร็งไปหมด แต่เดี๋ยวนี้บรรยากาศในการทำงานผ่อนคลายเป็นกันเองมากขึ้น มีคนกล้าแซวผมด้วย คงเพราะเขาได้รู้จักผมในอีกแง่มุมมั๊งครับ

พิธีกรหญิง : เป็นดิฉันก็คงอยากเข้าหาเหมือนกัน (หัวเราะมีจริต)

พิธีกรชาย : สุดท้ายแล้วครับ จะมีอะไรที่แรงกว่านี้ ออกมาอีกหรือเปล่า?

พิธีกรหญิง : นี่ยังไม่แรงอีกหรือคะ?

แขกรับเชิญ : ก็คงมีอะไรพิเศษขึ้นครับ แย้มนิดนึงก็ได้ว่า  อีเว้นท์หน้าจะมีคุณนิคที่เป็นนักแสดงมา เค้าเรียกอะไรนะ ภาษาสมัยนี้ เค้าจะมาฟีเจอริ่งด้วย

พิธีกรหญิง : (ตกใจ) คุณนิค ดาราดังที่ไปทำอัตกามบนเวทีคอนเสิร์ตใหญ่ของดีว่าสาวใหญ่จนคอนเสิร์ตล่มเมื่อปีที่แล้วนะเหรอคะ หายไปจากวงการเลย ไม่นึกว่าจะกลับมาร่วมงานกับคุณก้อง

พิธีกรชาย : (ตื่นเต้น) สมัยก่อนเป็นดาราในดวงใจผมเลยครับ เท่มาก แต่เที่ยวนี้คงไม่กล้าทำขนาดคราวที่แล้วแล้วมั๊งครับ

แขกรับเชิญ : ยังบอกไม่ได้ครับ ขออุบไว้ก่อน ขึ้นอยู่กับความพอใจของคนที่ติดตามดูผมอยู่ แล้วก็เจ้านายของคุณนิคเค้า

พิธีกรหญิง : คนที่ติดตามอยู่คงหมายถึงเหล่าแฟนคลับสินะคะ? เอ คุณนิคมีเจ้านายด้วยหรอ ตั้งแต่เกิดเรื่อง เขาก็ออกจากต้นสังกัดเดิมไปแลัว หรือตอนนี้ไปทำงานประจำอยู่?

แขกรับเชิญ : (ไม่ตอบ)

พิธีกรชาย : หมดเวลาพอดี รายการของเราต้องขอขอบคุณดอกเตอร์ก้องฟ้าเป็นอย่างมาก วันนี้รู้สึกว่าเราจะจับเข่าคุยกันลึกมาก  (หัวเราะ)

แขกรับเชิญ : (ลุบเข่าพิธีกรชาย) จับเข่าคุยกันอย่างนี้ก็ดีครับ

พิธีกรชาย : (หน้าซีด)

พิธีกรหญิง : สวัสดีค่ะ พบกับรายการจับเข่าเล่าประเด็นได้ใหม่สัปดาห์หน้า วันและเวลาเดิม สวัสดีค่ะ

แขกรับเชิญ : สวัสดีครับ (ผู้ชมปรบมือ)

-----------------------------------------------------------------------------------

[punchnaja]

จับเข่าคุย55555555555555

[Pittabird]

ท่าทางคุณก้องจะสนใจพิธีกรชายเป็นพิเศษ  อิอิ

ดีใจที่บอสกับโป๊ปสมหวังมีความสุขกันทั้งคู่   แถมคู่มอมแมมด้วยสิคะ  อยากรู้ว่าจะคู่กับใคร เป็นรุกหรือรับ

เรื่องนี้สนุกมากค่ะ  ชอบมาก  สมัยนี้ต้องตาต่อตา ฟันต่อฟัน 

ขอเรื่องใหม่อีกนะคะ  ติดตามค่ะ  ขอบคุณมาก

[kawoat]

ขอบคุณที่มาต่อตอบพิเศษจ้า เด็ดดวงและน่ารักเหมือนเคย อิอิ