หัวข้อ: องค์กรลวงจิต Explicit Content [จบ] ตอนพิเศษ เต้าหู้นมสด [7] 15/01/17

[sirin_chadada]

โห อาจารย์หมอทุ่มเทกับการสอนสุดๆเลย
โป๊ปกำลังเดินหน้าจีบแล้วใช่มะ

[Snimsoi]

ชอบพิชยะกับทศมากเลย โผล่มาแวบๆเอง ขอเต็มๆอีกตอนได้ไหมเห็นฝั่งพิชไปเยอะแล้วอยากรู้ความคิดทศบ้าง อย่างที่เบอร์0บอกเลยพิชประมูลไปด้วยคุ้มราคาจริงๆ คิดดูเฉลี่ยเป็นเดือนก็เดือนละ 25,000 เอง เหมือนจ่ายตังค์จ้างพ่อบ้านอะ 555
ทศก็โชคดีมากนะได้เจ้านายดี ถึงจะออกคำสั่งอะไรทำร้ายจิตใจ(ความหื่น)บ้าง แต่ไม่เคยฝืนความรู้สึกเกินไป (คงเป็นเพราะทาสระดับเบาด้วย) แต่ดูทศก็เต็มใจทำงานจริงๆนะชอบทำเกินคำสั่งด้วย 555

[kawoat]

รออยู่จ้า

[buzeative]

   สนุกมากเยครับ มารอตอนต่อไป

สงสัยอะบางคนที่เลวมากๆ มันแก้หายไหมนะ

[barataku]

มาต่อแล้วครับ ขอบคุณที่ยังติดตามกันอยู่ถึงคนเขียนจะมาบ้างไม่มาบ้าง

อย่างที่บอกไปครับ บทที่แล้วเป็นเหมือนสรุปจบของเรื่องในท่อนแรก บทที่ 25 ไปจะเหมือนเป็นภาคใหม่ของเรื่อง ที่การเดินเรื่องจะเปลี่ยนไปบ้าง แต่ไม่ต้องห่วงครับ ตัวละครหลักยังอยู่ครบ

ส่วนใครที่ยังค้างคากับเนื้อเรื่องในภาคแรกก็ต้องขออภัยครับ จริงๆ ยังมีไอเดียโน่นนี่นั่นจะเขียนอีกเยอะ ที่ได้จากเม้นท์ของท่านๆ ก็มี แต่กลัวเนื้อเรื่องจะไม่ไปไหนซักที เลยต้องตัดใจมาต่อภาคนี้ แต่สัญญาครับ ว่าจะทะยอยเขียนเป็นตอนพิเศษมาแทรกให้

สำหรับตอนนี้ตอนแรกของเนื้อหาภาคใหม่ ขอเปิดตัวตัวร้ายก่อนเลย ที่จริงเขาก็มีบทบาทสั้นๆ ตรงโน้นตรงนี้มาตั้งแต่ภาคแรก ไม่รู้พอจะจำกันได้หรือเปล่า แต่คราวนี้เขาจัดเต็มครับไปลองอ่านกันดู

……………………………………………….

องค์กรลวงจิต Explicit Content
 
บทที่ 25 เปิดตัวฝ่ายตรงข้าม

[เมธัส]

สวัสดีครับ ผมเมธัสครับ เพื่อนๆ เรียกว่าเม แต่ชื่อเล่นจริงๆ ผมที่พ่อแม่ตั้งให้คือ เอ่อ ไม่อยากจะบอกเลย ผมชื่อมอมแมมครับ หัวเราะเสร็จแล้วก็ช่วยเหยียบไว้ตรงนี้ให้หน่อย คงไม่มีใครคิดหรอกว่าหล่อใสไฮโซแบบผมจะชื่อเหมือนน้องหมาแบบนี้ แต่ถึงยังไงผมก็ไม่ได้รังเกียจนะครับ เพราะเป็นชื่อที่บุพการีตั้งให้ แล้วก็มีที่มาด้วย พ่อบอกว่าตั้งใจจะตั้งชื่อลูกๆ ให้มีความหมายเกี่ยวกับดิน เพื่อเตือนใจว่าต่อให้สูงส่งแค่ไหน คนทุกคนก็อยู่บนดินเหมือนกัน ทุกคนเท่าเทียมกัน พี่ชายพี่สาวผมชื่อก้อนดินกับรากแก้ว พอเรียกพี่ดินพี่แก้วก็ฟังดูปกติดี ไม่เหมือนชื่อผมที่ถึงขั้นคลุกดิน ไม่ใช่แค่ติดดินแล้ว พอโดนเรียกสั้นๆ ว่าน้องมอมก็ชวนให้นึกถึงหมาแมวอีก แต่ช่างเถอะ ถึงจะเปลี่ยนไปเรียกแมม ก็คงไม่ดีขึ้นเท่าไหร่ ดีที่เพื่อนมหาลัยเรียนเรียกแค่เมเฉยๆ ไม่มีใครรู้ครับ อย่างมากก็เรียกน้องเปา หรือไม่ก็เปาแฝด ก็มาจากซาลาเปาแปดขาวเนียนตรงบั้นท้ายที่ผมแสนจะภูมิใจนั่นแหละครับ

ที่บอกว่าบ้านผมไฮโซก็ไม่ได้พูดโก้ๆ ตระกูลผมนี่ผู้ดีเก่าจริงๆ สืบกันขึ้นไปได้ไม่รู้จะกี่ชั่วคน เป็นตระกูลขุนนางที่รับใช้ชาติรับใช้แผ่นดินมาอย่างต่อเนื่อง แต่พอยุคสมัยเปลี่ยนไปก็ไม่ออกหน้าเหมือนในอดีต ถึงตระกูลผมจะยังมีอำนาจอยู่แต่ก็ลดบทบาทเบื้องหน้าไปเน้นการทำธุรกิจมากขึ้น ก็ประสบความสำเร็จดีครับ อาจไม่รวยถึงกับติดอันดับหนึ่งในสิบของเมืองไทยแต่ไม่หนีจากนั้นเท่าไหร่ แล้วถ้าจะพูดถึงอิทธิพลละก็ไม่น้อยหน้าใครแน่ๆ แต่ผมไม่ค่อยรู้รายละเอียดเท่าไหร่หรอกครับ แค่เคยเห็นคนสำคัญๆ ของประเทศมาหารืออะไรๆ กับพ่อผมอยู่บ้าง

เล่าเรื่องส่วนตัวไปเยอะแล้ว แต่จริงๆ น่าจะจำผมได้จากพฤติกรรมการฉี่แบบแปลกๆ ของผมใช่ไหมครับ ที่ต้องปลดกางเกงลงโชว์ก้นขาวๆ ตอนฉี่จนคนตามดูกันใหญ่ ถึงจะไม่รู้ว่าสาเหตุเกิดจากอะไรแต่ตอนนี้ผมหายแล้วครับ ถ้าจะยังทำอยู่บ้างก็เพราะอยากทำเอง วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องแปลกๆ ที่ผมเจอมาสองสามครั้งแล้วในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา แต่เป็นพฤติกรรมของคนอื่นนะครับ

อย่างที่เล่าเมื่อคราวก่อน ในช่วงที่ผมมีปัญหากับการขับรถส่วนตัวไปที่ต่างๆ ผมเลยต้องหันมาใช้บริการรถแทกซี่เป็นบางครั้ง หลังจากที่หายแล้ว ผมก็ยังใช้อยู่บ้าง บางทีมันก็สะดวกกว่า ไม่ต้องหาที่จอดให้วุ่นวาย เดี๋ยวเผลอไปจอดในที่คนพิการอีกจะซวยเอา เดี๋ยวนี้ผมไม่ได้ติดหรูอะไรที่จะต้องขับรถสปอร์ตแพงๆ ตลอด

ผมเจอเหตุการณ์นี้ครั้งแรกเมื่อซักสี่เดือนก่อน เรื่องมันเริ่มจากฟอร์เวิร์ดไลน์ที่ผมได้มาจากกลุ่ม “เก้งหล่อ BA67” ที่ผมเป็นสมาชิกอยู่ ไม่ต้องตกใจครับ ผมยังไม่ได้เป็นเกย์ กลุ่มเก้งหล่อนี้เป็นพวกเพื่อนๆ คณะในรุ่นผมที่ค่อนข้างเปิดเผยตัวเองว่าเป็นเกย์ มีทั้งหล่อเข้มหล่อน่ารักกันตามชื่อกลุ่มละครับ ตอนแรกก็ไม่ถึงกับสนิทมาก แล้วทีนี้มีอยู่คนนึงในกลุ่มนั้นเห็นผมชอบโชว์ก้นในห้องน้ำแถมหน้าตาก็ดีเลยนึกว่าผมเป็นเกย์เหมือนพวกมัน ก็เลยส่ง Invite มาให้ผมเข้ากลุ่มด้วย ผมก็กดรับไปขำๆ กะเข้าไปแซวว่ากูไม่ใช่เกย์นะ แต่พอเข้าไปบอกก็โดนรุมจีบซะงั้น พวกมันบอกว่าผมน่ารักดี เดี๋ยวนี้อัธยาศัยดีไม่เหมือนแต่ก่อน บางคนบอกว่าชอบแอบตามดูผมเข้าห้องน้ำด้วย ผมเลยถ่ายรูปก้นแน่นๆ ของผมส่งเข้าไปให้เป็นของขวัญ ทีนี้ล่ะขนาดเกย์คิงยังกรี๊ดซะแต๋วแตก

สุดท้ายผมก็ยังอยู่ในกรุ๊ปต่อเพราะชอบอ่านอะไรขำๆ ที่พวกมันส่งมา อย่างพวกข่าวซุบซิบนินทาในคณะ ใครแอบ ใครแมน ใครรุก ใครรับ ใครได้กินใคร หนุ่มคณะไหนแซ่บ เด็กผู้ชายโรงเรียนไหนน่ารัก บางทีก็มีคนโชว์รูปตัวเองทำท่าแมนๆ มา ก็จะจิกกัดกันเองวุ่นวายไปหมด ปากจัดกันมาก ด่าทีสะเทือนไตกันหมด นึกตามแล้วก็ขำดี ทีนี้เมื่อสองสามวันก่อนก็มีคนฟอร์เวิร์ดไลน์แปลกๆ เข้ากลุ่มมาตามนี้ครับ ไม่รู้เคยได้กันหรือเปล่า

######## ด่วน ลองแล้วได้ผลจริง เดี๋ยวนี้แทกซี่บางคันมีบริการพิเศษสำหรับชาวเราแล้วนะ ##########
ถ้าคุณขึ้นแทกซี่แล้วเจอคนขับถามว่าต้องการรับแพ็คเกจเสริมไหม คุณโชคดีแล้วครับ เพียงคุณบอกรหัสลับประจำเดือนด้านล่างนี้ลงไป คุณจะได้รับชมโชว์ชักว่าวระหว่างการเดินทางจากคนขับรถโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายใดๆ ถ้าคุณไม่สะดวกรับชมก็ไม่ต้องทำอะไร แทกซี่จะให้บริการตามปกติ กรุณางดบันทึกภาพหากแทกซี่ไม่ยินยอม สามารถแชร์ข้อความนี้ต่อๆ กันไปได้แต่ขอให้อยู่ในเฉพาะกลุ่มชาวเราเท่านั้น
*หากพบว่ามีผู้ที่ไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไข ทางเราขอสงวนสิทธิในการแจกรหัสลับประจำเดือนถัดไป
####### รหัสลับประจำเดือนกุมภาพันธ์ 25XX  : กุมภา8879DA  ########

ผมอ่านผ่านตาไปขำๆ นี่มันฟอร์เวิร์ดไลน์หลอกลวงชัดๆ ในกลุ่มอ่านแล้วยังด่ากันเลยว่าปัญญาอ่อน ผมว่าคงมีแต่เก้งกวางบ่างกระเทยต่อมมโนอักเสบที่จะหลงเชื่อเรื่องอะไรแบบนี้ เฮ้ย นี่ผมติดใช้สำนวนแบบเกย์ไปแล้วใช่ไหม

หลังจากเห็นไลน์ที่ว่าได้สองสามวัน ผมได้เรียกแท็กซี่จากมหาลัยไปห้างใหญ่ใจกลางเมือง ขี้เกียจขับรถไปหาที่จอดยาก รถก็ติดกว่าจะกลับรถได้ ผมบอกจุดหมายแล้วขึ้นไปนั่งเบาะหลัง พี่คนขับแทกซี่น่าจะอายุซักสามสิบกว่าแล้วเรียกผมน้องครับ คงเห็นเป็นนักศึกษา แกยังไม่ออกรถหันถามผมว่า

“น้องจะรับแพ็คเกจเสริมไหม”

ผมนิ่งไป ออกจะงงๆ แพ็คเกจเสริมอะไรหว่า เดี๋ยวนี้แทกซี่มีงี้ด้วยเหรอ จะเป็นเบาะนวดไฟฟ้า หรือว่าคาราโอเกะพร้อมไมค์

“มีรหัสลับหรือเปล่าน้อง” พี่คนขับถามต่อแบบเกร็งๆ

รหัสลับ แทกซี่ แพ็คเกจเสริม เริ่มคุ้นๆ แล้วแฮะ มันจะใช่ในฟอร์เวิร์ดไลน์อันนั้นหรือเปล่า จริงๆ ผมจำเนื้อหาและพาสเวิร์ดได้นะถึงจะอ่านแค่ผ่านๆ ตา เพราะผมเป็นคนความจำดีขนาดเกือบจะจำอะไรๆ เป็นภาพได้เลย แต่เรื่องนี้มันพิสดารจริงๆ ขอดูอีกทีว่าไม่ได้ฝันไปแล้วกัน ผมรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาไล่ดูในไลน์กลุ่มเก้งหล่อทันที อ่ะ เจอแล้ว มีบอกรหัสลับถูกเป๊ะตามที่ผมจำได้เลย เอาไงดี ตูจะอยากดูผู้ชายชักว่าวไปทำไม แต่ก็อยากรู้ว่าจะจริงไหม

พอเห็นผมไม่ตอบอะไร พี่แทกซี่ก็ขับรถไปตามปกติแล้ว ผมลังเล แอบมองหน้าพี่แกอีกที หน้าตาก็โอเคแบบบ้านๆ นะ คิ้วยุ่งๆ หน่อย จมูกดูเป็นสันเชียวมองจากด้านหลังเฉียงๆ หุ่นออกผอมๆ แต่พอมีกล้าม ผิวสองสีไม่ขาวไม่ดำ เฮ้อ รถก็ติดจริง ยังรอไฟเขียวแยกหน้าอยู่ไม่รู้รอบที่เท่าไหร่ เอาวะ ถึงโดนหลอกก็ไม่ได้เสียอะไรนี่
 
“รหัสอันนี้หรือเปล่าครับ – กุมภา8879DA –”

พี่แทกซี่ชะงักนิดนึงเหมือนตกใจ แต่ก็พยักหน้าในที่สุด เขาเลิกเสื้อขึ้น ปลดตะขอกางเกงรูดซิปลง แล้วงัดท่อนลำออกมาเริ่มสาวช้าๆ ผมงี้จ้องตาแทบถลนเลยนึกว่าตาฝาด อยากบอกว่าตกใจมาก ไม่คิดว่าฟอร์เวิร์ดไลน์อันนั้นจะเป็นเรื่องจริง
 
อาวุธประจำกายพี่เขาตรงสวย เอ่อ ผมไม่ได้มองว่าของผู้ชายด้วยกันสวยนะ หมายถึงรูปทรงสวย สีคล้ำกว่าตัวเล็กน้อย ขนาดกลางๆ ถูกสาวจังหวะเร็วขึ้น ผมชะโงกหน้าไปดูใกล้ๆ เอิ่ม.. ของพี่รูปร่างหน้าตาใช้ได้ แต่กลิ่นต้องปรับปรุงหน่อยนะครับ สงสัยหมักมาตั้งแต่เช้าจนเย็น แต่ดมแล้วรู้สึกเงี่ยนๆ ดีเหมือนกัน  ไฟเขียวมาพอดี พี่แทกซี่มือนึงจับพวงมาลัย อีกมือจับเกียร์รถสลับกับเกียร์ตัวเองดูทุลักทุเล ผมจะขอแกช่วยสาวเกียร์ให้ดีไหม ไม่ได้อยากนะแต่กลัวเกิดอุบัติเหตุ รถเคลื่อนตัวได้ไม่ไกลมากแล้วก็ติดหยุดนิ่งต่อ พี่แทกซี่ระดมความเร็วในการสาวคงกะจะให้เสร็จกิจในไฟแดงนี้ จนในที่สุดก็แตกออกมาโดยเอามืออีกข้างมากำหัวกันน้ำกระจายไว้
 
“น้อง ช่วยหยิบทิชชู่ในกล่องให้หน่อย” แกเอามาซับน้ำขาวขุ่นในมือจนแห้ง เช็ดส่วนปลายเก็บกลับเข้าที่ แล้วกลับไปตั้งใจขับรถต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ที่จริงๆ ดูจากสีหน้าท่าทาง ผมว่าพี่เขาอายนะ  ผมอดไม่ไหวถามว่า
 
“พี่ทำขนาดนี้ทำไมอ่ะ มีใครจ้างมาเหรอ”

ผมนึกถึงฟอร์เวิร์ดไลน์แล้วคิดตามประสาคนเด็กบริหารว่า อาจเป็นแผนไวรัลมาร์เก็ตติ้งแบบพิสดารของบริษัทโฆษณาสักแห่งนึง

“ไม่มี มันเป็นเอง ไม่รู้ทำไม รู้สึกเหมือนต้องทำเพื่อล้างหนี้ที่ไปปฏิเสธผู้โดยสาร อย่าถามต่อนะ อาย ไม่อยากพูดถึง”

พี่แทกซี่ตัดบท

“เฮ้ย พี่ อาการแบบควบคุมตัวเองไม่ได้เลยใช่ไหม ถึงอายแต่ก็ต้องทำ ผมก็เคยเป็น”

ผมนึกถึงเรื่องของตัวเองเมื่อหลายเดือนก่อน พี่แทกซี่ดูสนใจขึ้น

“จริงดิ ต้องไปชักโชว์แบบนี้ไม่อายแย่เหรอ น้องหน้าตาหล่อเรียนมหาลัยดังด้วย”

ขอบคุณที่ชมครับ แต่อันนี้เป็นเรื่องที่รู้ๆ กันอยู่ หลักฐานชี้ชัดบนใบหน้าไม่รู้จะปฏิเสธหรือปกปิดยังไง แต่ตอนนี้ผมสนใจที่พี่เขาต้องทำเรื่องหน้าอายโดยควบคุมตัวเองไม่ได้มากกว่า เหมือนที่ผมเคยเป็นเลย

“ไม่ถึงขนาดนั้นครับ ของผมโชว์นิดๆ หน่อยเอง ตอนนั้นก็อายละครับ แต่ตอนนี้สบายมาก ให้โชว์มากกว่านั้นยังได้ แล้วตอนนี้ผมก็หายแล้วด้วย”

“ทำไงถึงหายล่ะ บอกหน่อย ของพี่ลำบากมาก อายก็อาย กลัวคนข้างนอกเห็น วันๆ ไม่รู้จะต้องไปชักโชว์ใครบ้าง หรือจะโดนข้อหาอนาจารไหม ตอนน้องขึ้นมาพี่ก็ภาวนาให้น้องไม่รู้รหัสลับนะ เออ แล้วรหัสลับนี้ได้มายังไง ที่ผ่านมายังเหมือนจะรู้แค่ผู้ชาย แต่พี่กลัวจะโดนผู้หญิงเข้าสักวัน”

“อยู่ๆ ก็หายเองพี่ ผมก็ไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก รหัสที่ได้ก็ส่งต่อๆ กันมามางโทรศัพท์ ผมยังนึกว่าเรื่องโม้เลย นี่ก็เพิ่งเจอของพี่เป็นคันแรก ไหนพี่ลองเล่าเรื่องที่พี่รู้มาให้ฟังหน่อย จะได้เทียบดูกับของผม เผื่อจะรู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง”

พี่แทกซี่เริ่มเล่าเรื่องที่ทราบให้ผมฟังในระหว่างทางที่รถติด แกบอกว่าเกิดขึ้นมาได้สองเดือนแล้ว แกจำเวลาได้แม่นเพราะเป็นตอนแกไปต่อใบขับขี่แทกซี่มาพอดี แกเริ่มมีความคิดแปลกๆ เกิดขึ้นในหัว โดยในแต่ละครั้งที่แกปฏิเสธผู้โดยสาร แกจะรู้สึกว่าตัวเองมีหนี้เพิ่มขึ้นหนึ่งครั้ง ถ้าปฏิเสธผู้โดยสารรายใหม่อีก ก็จะจำว่ามีหนี้สะสมทบจำนวนไปเรื่อยๆ ซึ่งต้องหาทางใช้คืน โดยทุกครั้งที่รับผู้โดยสารขึ้นรถมาได้ แกจะเหมือนโดนสั่งให้ถามผู้โดยสารก่อนออกรถว่าต้องการรับแพ็คเกจเสริมหรือไม่ ให้แจ้งรหัสลับมา ถ้าผู้โดยสารไม่รู้เรื่องรหัสลับดังกล่าว แกก็จะให้บริการไปตามปกติได้ แต่ถ้าผู้โดยสารบอกรหัสที่ถูกต้องออกมา แกก็ต้องชักว่าวให้ผู้โดยสารดูระหว่างทางจนน้ำแตก ถือว่าชดใช้หนี้สำเร็จ แกก็จะลดจำนวนหนี้ที่เหลือลงได้หนึ่งครั้ง ตราบใดที่ยังมียอดหนี้สะสมจากการปฏิเสธผู้โดยสารเหลืออยู่ แกต้องถามผู้โดยสารที่รับมาเรื่อยๆ จนใช้หนี้หมด

“แล้วตอนนี่พี่เหลือหนี้อยู่เท่าไหร่แล้ว”

ผมถาม พยายามคุ้ยสิ่งที่แทกซี่เล่าให้ได้มากที่สุด ผมว่าเรื่องนี้มันแปลกมาก แปลกกว่าของผมเยอะ

“ตอนนี้ยังเหลือหนี้อยู่สองครั้งเลย ตั้งแต่พอแน่ใจว่าอะไรเป็นอะไร ผู้โดยสารเรียกไปไหน พี่ก็พยายามจะไป จะได้ไม่เป็นหนี้เพิ่ม แต่บางครั้งก็ไม่ไหวจริงๆ คนละทางกับโซนที่พี่วิ่งอยู่เลย ยิ่งถ้าใกล้เวลาส่งรถด้วย พี่ต้องปฏิเสธ ยอมอายดีกว่าขาดทุน” พี่แกท่าทางเหนื่อยกับชีวิตมาก

“แล้วรหัสลับนี่เปลี่ยนทุกเดือนใช่ไหม แล้วพี่จะรู้รหัสใหม่ได้ยังไง”

“ทุกสิ้นเดือนพี่ต้องส่ง SMS บอกยอดจำนวนหนี้ที่พี่ปฏิเสธผู้โดยสารและจำนวนหนี้ที่พี่ชดใช้ได้สำเร็จในเดือนนั้นๆ ไปที่เบอร์ๆ หนึ่งซึ่งก็ไม่รู้ว่าตัวเองไปจำมาจากไหน และทำไมต้องทำอย่างนี้ เหมือนเป็นหน้าที่ที่ทำไปโดยอัตโนมัติเลย แต่พี่ก็รู้สึกตัวอยู่นะ เสร็จแล้วจะมี SMS ส่งมาบอกรหัสลับของเดือนใหม่

ฟังเรื่องแสนพิสดารจากพี่แทกซี่เพลินจนถึงหน้าห้างดังที่เป็นจุดหมาย แต่ผมยังอยากรู้เรื่องนี้ต่อนะ

“ผมให้พี่เลยห้าร้อยไม่ต้องทอน ทิปค่าโชว์ไปเลย ผมจะเข้าไปเอาของที่สั่งซื้อไว้แป็บเดียว ถ้าพี่รอได้ เดี๋ยวผมกลับมาขึ้นรถพี่กลับมหาลัย จะได้คุยกันหาข้อมูลต่อ แล้วพี่จะได้ล้างหนี้อีกรอบด้วยไม่ต้องไปเสี่ยงกับผู้โดยสารใหม่ ไหนๆ ผมก็เห็นหมดแล้ว ถ้าพี่โอเค เดี๋ยวขากลับผมให้อีกพันนึง”  ผมยื่นข้อเสนอให้ก่อนจะลง

พี่แทกซี่รับเงินห้าร้อยพร้อมกล่าวขอบคุณแล้วบอกว่าจะรอตรงนี้

ผมเข้าไปเอาของโมเดลกันดั้มที่สั่งไว้กับร้านเจ้าประจำ ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที เสร็จแล้วก็รีบกลับไปที่หน้าห้าง แทกซี่คันเดิมยังอยู่ แต่เปิดกระโปรงหน้ารถและไฟกระพริบ หรือว่ารถจะเสีย ผมเดินเข้าไปถามพี่คนขับคนเดิมที่ยืนอยู่ตรงหน้ากระโปรงรถ

“รถเสียหรอพี่”
 
พี่แทกซี่ตอบออมเสียง “เปล่าหรอกน้อง ตรงนี้หน้าห้างคนเยอะ พี่กลัวคนมาเรียกแล้วไม่ไปพี่จะโดนเพิ่มหนี้อีก เลยแกล้งทำเป็นรถเสีย เปิดเช็คโน่นเช็คนี่ไปเรื่อยรอน้องนี่แหละ ไปกันเลยไหม”

ผมขึ้นไปนั่งในรถ คราวนี้เลือกนั่งที่เบาะหน้าข้างคนขับจะได้คุยกันใกล้ชิด ก่อนออกรถพี่แกก็ถามเหมือนเดิม

“น้องจะรับแพ็คเกจเสริมไหม”

“ผมต้องบอกเลยหรือบอกทีหลังได้” ผมถามกลับ

พี่แทกซี่ตอบ “ไม่แน่ใจเหมือนกัน เคยมีคนตอบช้ามากๆ จนนึกว่าเขาไม่รู้แล้ว แต่พอตอบถูกพี่ก็ต้องทำให้ดูนะ”

ผมชวนคุยเก็บข้อมูลไปเรื่อยๆ ขอเบอร์โทรศัพท์ที่แกต้องส่งข้อความไปรายงานผล ขอเบอร์โทรศัพท์ตัวพี่เขาไว้ด้วยเผื่อถามข้อมูลเพิ่มเติม แกเล่าว่าตั้งแต่เกิดเรื่องนี้ขึ้น แกยังไม่เคยเจอผู้โดยสารผู้หญิงที่รู้รหัสลับเลย ถือว่าโชคดีอยู่เหมือนกัน แต่ที่หนักสุดคือเจอนักเรียนมัธยมชายเต็มคันรถ พวกน้องเขาหัวเราะคิกคักส่งเสียงเชียร์วิพากษ์วิจารณ์ลีลาเครื่องเคราพี่เขาไปตลอดทาง

ท่าทางรถจะติดรอไฟแดงอีกนาน ผมจะลองทดสอบอะไรดู

“เดี๋ยวผมจะลองพูดรหัสดูนะ แล้วพี่อยู่เฉยๆ พยายามฝืนไว้”

พี่เขาพยักหน้า

“กุมภา8879DA”

พี่แทกซี่รูดซิบงัดลำยาวตรงออกมาสาวทันทีโดยไม่ได้เกร็งหรือขัดขืนอะไรเลย ถึงแม้หน้าตาจะดูฝืนมาก

“มันเป็นแบบนี้แหละ เหมือนโดนสั่งจิต ควบคุมไม่ได้เลย” แกพูดเซ็งๆ

“แล้วผู้โดยสารขอจับได้ไหม” ผมอยากรู้เรื่องที่คิดไว้เล่นๆ ตอนขามาที่จะช่วยพี่เขารูดเกียร์เพื่อความปลอดภัย

“อันนี้น่าจะไม่โดนสั่งจิตไว้ อยู่ที่พี่เลย มีคนดื้อจะมาจับทั้งๆ ที่พี่บอกแล้วว่าไม่ให้ ที่โดนสั่งจิตไว้หลุดเลย เหมือนได้ล้างหนี้ครั้งนั้นเสร็จเลยไม่ต้องชักต่อ เวลาจะมีคนหยิบโทรศัพท์จะถ่ายเหมือนกัน ถ้าเราบอกแล้วเขาไม่เลิก เราหยุดได้เลย”

พี่เขายังสาวลำไปเรื่อยๆ ระหว่างคุยจนถึงรอบไฟเขียว

“เดี๋ยวผมขอชักให้ดีกว่า พี่จะได้ขับสะดวก”

พี่แทกซี่ดูลังเล “เอางั้นเหรอ เกิดมาไม่เคยให้ผู้ชายชักให้เลยนะ แต่ถ้าน้องให้พันนึงตามที่บอกไว้แน่ๆ ก็ได้นะ”

ผมพยักหน้าแล้วเอามือไปกุมแก่นกายสวยตรงสีคล้ำทันที ผมขอยืนยันตรงนี้อีกทีว่าผมไม่ใช่เกย์นะ แต่ทำไปเพื่อการทดลอง ผมกุมรอบท่อนลำ อุ่นดีแฮะ เสียดายของพี่เขาไม่ใหญ่มาก ขนาดไล่ๆ กับของผมเอง อยากลองจับที่ใหญ่กว่านี้จัง น่าจะเต็มมือดี เอิ่ม แบบว่าอยากรู้เฉยๆ ผมสาวไปเรื่อยๆ พี่เขาซูดปากดูท่าทางเสียวมาก ซักพักผมก็เร่งมือ แล้วเอามืออีกข้างล้วงไปคลึงพวงไข่ของพี่แกด้วย แป๊บเดียวก็ได้เรื่องครับ กระฉูดเต็มมือผมทั้งๆ ที่แกก็ปล่อยชุดใหญ่ไปรอบนึงแล้ว มันแปลกๆ ดีเหมือนกันที่ได้ลองชักให้คนอื่น ผมละเลงน้ำที่โชกมืออยู่ลงไปบนหน้าท้องแกร่งของพี่แทกซี่แล้วถึงเอากระดาษเช็ดมือจนแห้ง

ผมให้แทกซี่เข้ามาส่งที่ที่จอดรถในมหาลัย จ่ายไปอีกหนึ่งพันตามสัญญา พี่แกดูดีใจนะบอกว่าอยากรู้อะไรอีกโทรมาถามได้ ผมเข้ามาในรถตัวเองนั่งนึกทบทวนเรื่องที่เพิ่งเจอมา ผมค่อนข้างแน่ใจว่าอาการที่ผมเคยเป็นกับที่พี่แทกซี่เป็นมันน่าจะมีสาเหตุคล้ายๆ กันและเป็นเรื่องที่มีคนจงใจทำขึ้น เพราะมันมีเงื่อนไขที่แน่นอนในการจะกระตุ้นการกระทำบางอย่างออกมา สามารถทำซ้ำได้เมื่อเข้าเงื่อนไขอย่างที่ผมเคยลองกับตัวเองแล้ว มันเป๊ะมากเกินไป ผมสงสัยมากว่าใครล่ะเป็นคนที่ทำเรื่องนี้แล้วเขามีวัตถุประสงค์อะไร และที่น่าสงสัยยิ่งกว่าคือเขาทำได้ยังไง การบังคับจิตหรือพฤติกรรมคนอื่นมันทำได้จริงๆ อย่างนั้นหรือ มีคนที่โดนบังคับจิตแบบนี้มากน้อยขนาดไหน และถ้าผมสามารถเข้าใจรูปแบบหรือเงื่อนไขต่างๆ เหล่านี้ผมจะเอามาใช้ประโยชน์อะไรได้หรือเปล่า

คิดไปคิดมาชักฟุ้งซ่าน ผมยกมือข้างที่ใช้ช่วยพี่แทกซี่ขึ้นมาดม กลิ่นเค็มฉุนๆ ที่คุ้นเคยยังติดมือชัดเจน เงี่ยนเหมือนกันนะ ได้แต่ดูของคนอื่น ยังไม่ได้โชว์เองเลย ผมจะขับรถกลับบ้านเลยหรือหรือจะไปโชว์ในห้องน้ำดี เย็นๆ อย่างนี้ ห้องน้ำแถวสนามบอล คนกำลังเยอะจัดแบบพิเศษไปเลยน่าจะดี ผมคิดแล้วก็ขับรถไปทางสนามบอล

........................................................

[barataku]

หลังจากวันนั้นผมพยายามไปไหนมาไหนด้วยแทกซี่มากขึ้น เผื่อจะเจอกรณีแบบนั้นอีก แต่ก็คว้าน้ำเหลวตลอด จนเลยมาช่วงต้นเดือนมีนาคมผมก็เจอเคสที่สอง วันนั้นผมไม่มีเรียนบ่าย เลยจะนั่งแทกซี่กลับบ้าน ใช่ครับ ช่วงนั้นผมใช้บริการแทกซี่ตลอด อยากรู้ว่าจะเจอเหตุการณ์แบบวันนั้นอีกไหม แทกซี่วันนี้หนุ่มกว่าพี่คนวันนั้นเยอะเลยเรียกว่าอยู่ในวัยรุ่นก็ได้ ไม่แน่ใจว่าแก่กว่าผมเปล่าเพราะผมเพิ่งยี่สิบเอ็ดเอง ผมบอกจุดหมายที่จะไป แล้วเข้าไปนั่งเบาะข้างคนขับเผื่อโชคดีเจอแทกซี่มีแพ็คเกจเสริม จะได้เห็นใกล้ๆ

พอคนขับกดมิเตอร์เสร็จ ก็ถามผมทันที

“พี่จะรับแพ็คเกจเสริมไหม”

บิงโก ในที่สุดก็เจอ โชคดีจริงๆ วันนี้ เอ แต่ผมว่าอายุผมไม่น่าเป็นพี่เขานะ แต่ไม่เป็นไร คงเป็นการให้เกียรติลูกค้า งั้นนายเป็นน้องไปแล้วกัน

“มีรหัสลับหรือเปล่าครับ” น้องแทกซี่ถามต่อ

“รอแป๊บครับ”

ผมบอก น้องแทกซี่ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ท่าทางลุ้นว่าผมจะมีรหัสจริงๆ ไหม

ผมได้ฟอร์เวิร์ดไลน์ของเดือนนี้มาแล้วจากในกรุ๊ปเดิม เพื่อนคนอื่นยังไม่เคยเจอครับ ผมเคยแกล้งถามไปแล้ว คงเพราะพวกมันไม่ค่อยได้นั่งแทกซี่ ผมจำข้อความทั้งหมดได้ชัดเจนเพราะผมสนใจที่จะพิสูจน์เรื่องนี้อยู่แล้ว ตามนี้เลยครับ

######## ด่วน ลองแล้วได้ผลจริง เดี๋ยวนี้แทกซี่บางคันมีบริการพิเศษสำหรับชาวเราแล้วนะ ##########
ถ้าคุณขึ้นแทกซี่แล้วเจอคนขับถามว่าต้องการรับแพ็คเกจเสริมไหม คุณโชคดีแล้วครับ เพียงคุณบอกรหัสลับประจำเดือนด้านล่างนี้ลงไป คุณจะได้รับชมโชว์ชักว่าวระหว่างการเดินทางจากคนขับรถโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายใดๆ แต่กรุณางดบันทึกภาพ ถ้าคุณไม่สะดวกรับชมก็ไม่ต้องทำอะไร แทกซี่จะให้บริการตามปกติ สามารถแชร์ข้อความนี้ต่อๆ กันไปได้แต่ขอให้อยู่ในเฉพาะกลุ่มชาวเราเท่านั้น ตอนนี้ยอดแทกซี่ที่เข้าร่วมรายการ กำลังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
*หากพบว่ามีผู้ที่ไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไข ทางเราขอสงวนสิทธิในการแจกรหัสลับประจำเดือนถัดไป
####### รหัสลับประจำเดือนมีนาคม 25XX : มีนา69412RE  ########

ผมมองหน้าน้องแทกซี่อีกที หล่อมากเลยล่ะ ยังดูเป็นวัยรุ่นอยู่เลย ตัวค่อนข้างผอม ผิวสีน้ำผึ้ง ตาโต ขนตายาว ปากแดงบาง มีไรหนวดอ่อนๆ เรียกว่าน่ารักน่าจะเหมาะกว่า แต่ก็ดูเป็นผู้ชายอยู่นะ ไม่ได้หน้าสวยหวานเหมือนผู้หญิงอะไร ออกไปในแนวพวกหน้าอ่อนมองแล้วชวนเอ็นดูมากกว่า

“มีนา69412RE” ผมบอกออกไปประหนึ่งร่ายเวทมนต์ ครึ้มอกครึ้มใจเหมือนตัวเองเป็นแฮรี่ พอตเตอร์

น้องแทกซี่หน้าแดงก่ำแต่ก็รีบปลดกางเกงทันที ควักของขึ้นมารูดจนแข็งตัว โอ้วว หน้าเด็กแต่ของใหญ่เว้ยเฮ้ย ความยาวเกินมาตรฐานไปนิดหน่อย แต่ความอวบนี่ยอมเลยครับ สงสัยกำไม่รอบ ผมก้มหน้าไปดูใกล้ๆ กลิ่นก็ดีด้วย ไม่เหม็นอับ มีแต่กลิ่นเฉพาะตัวของตรงนั้น ออกสดๆ บวกกับกลิ่นแป้งหรือกลิ่นสบู่หอมๆ น้องเขาก็รูดไปขับรถไป ผมบอกให้เลี้ยวเข้าซอยใหญ่ที่ใช้เป็นทางลัดได้ แล้วบอกให้น้องเขาจอดแอบข้างทางตรงจุดที่ไม่ค่อยน่าจะมีคนผ่านไปผ่านมา

“แวะจอดตรงนี้ก่อนครับ ผมกลัวขับไปชักไปมันจะอันตราย” ผมสั่ง

น้องก็แวะจอดอย่างว่าง่าย แล้วตั้งใจชักเต็มที่ หน้าตาแบบทั้งเสียวทั้งอาย ผมอยากจะขอน้องเขาช่วยชัก แต่กลัวจะเป็นการผิดเงื่อนไขที่บังคับจิตอยู่ เดี๋ยวจะชวดไปทั้งหมด ผมเลยดูเรื่อยๆ พยายามเอาหน้าเข้าไปใกล้ที่สุด จนน้องเขาน้ำแตกใส่ทิชชู่ที่เตรียมรอไว้ เสร็จแล้วก็เช็ดทำความสะอาดด้วยทิชชู่เปียก จบด้วยการเอาขยะไปทิ้งในถุงซิบกันกลิ่นอย่างดี

“ไปต่อเลยนะครับ” น้องถาม ท่าทางอายไม่กล้าสบตาผม

“เดี๋ยวก่อนครับ เสร็จไปเมื่อกี๊ ตอนนี้ยังเหลือหนี้อีกกี่ครั้งครับ”

น้องทำท่าตกใจ “พี่รู้เรื่องนี้ด้วยเหรอครับ”

“ผมติดตามเรื่องนี้อยู่มาระยะนึงแล้วครับ ตอนนี้ได้ข้อมูลมาค่อนข้างเยอะ แต่อยากคุยกับน้องเผื่อได้อะไรที่เป็นประโยชน์เพิ่มเติม” ผมพยายามทำท่าเหมือนรู้เรื่องนี้ดี

“ดีเลยครับ ผมอยากมีคนมาปรึกษาเรื่องนี้อยู่พอดี ไม่กล้าถามใครกลัวเขาว่าบ้า”น้องโชเฟอร์ตอบท่าทางกลุ้มใจ

ตกลงเลยจอดรถกันอยู่ที่เดิม ผมซักประวัติน้องเขาได้ความว่าชื่อแดน น้องอายุยี่สิบสอง มาจากกาญจนบุรี จบ ปวช. ด้านอาหารและโภชนาการ ทำงานที่กาญจนบุรีมาสี่ปี ตอนนี้กำลังจะเรียนต่อ ปวส. ที่กรุงเทพ แต่ก็ต้องส่งทางบ้านด้วย เลยมาขับแทกซี่ช่วงกลางวัน ตอนเย็นก็ไปทำงานเป็นผู้ช่วยเชพที่ร้านแห่งนึงไม่ใหญ่มาก วันเสาร์อาทิตย์ถึงไปเรียน ปวส. ภาคพิเศษ ในสาขาเดิม

“แล้วเรามีอาการนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่” ผมถาม

“ก็ตั้งแต่ได้ใบขับขี่แล้วเริ่มขับเลยครับ สามเดือนแล้ว”

“แล้วนี่โดนบ่อยเหรอ เห็นมีอุปกรณ์ทำความสะอาดพร้อมเลย” ผมตั้งข้อสังเกต

“โดนบ่อยครับ ผมยังไม่ค่อยรู้จักทาง ถ้าผู้โดยสารเรียกให้ไปที่ๆ ผมไม่รู้จัก ผมก็ไม่กล้าไป กลัวหลงทางกลับไม่ถูก ผมเลยต้องเตรียมที่ทำความสะอาดไว้ กลัวมีกลิ่นไม่ดี และถ้าผ่านปั๊มป์ ผมจะแวะลงไปล้างพอกสบู่โรยแป้ง เผื่อต้องโชว์ จะได้ไม่มีกลิ่นไม่ดีให้ผู้โดยสารดม”

ว่าแล้วของถึงได้หอมอย่างนั้น ผมประทับใจกับความใส่ใจของเขานะ เป็นเด็กฉลาดแต่ก็ดูซื่อจริงใจ แถมรักสะอาดด้วย

“ตอนแรกๆ ไม่ค่อยเจอผู้โดยสารที่รู้รหัสเท่าไหร่ แต่หลังๆ นี่ เหมือนคนรู้มากขึ้น แต่ก็ยังไม่เยอะครับ ซักหนึ่งคนในสิบคนเห็นจะได้ แล้วก็มีแต่ผู้ชาย ส่วนใหญ่ก็ให้เกียรติผมดีครับ ตอนแรกๆ นี่ผมกลัวว่าเขาจะว่าว่าผมโรคจิตด้วยซ้ำ บางคนให้ทิปเยอะมาก นี่ผมเล่าให้ฟังนะครับ ไม่ใช่จะขอทิป พี่คงรู้อยู่แล้วว่านี่เป็นบริการฟรี” แดนเล่าต่อ

“แต่ผมก็ยังไม่สบายใจนะครับ อายก็อาย ก็ผมยังไม่เคยมีแฟนนี่ครับ กลัวว่าจะต้องโดนโชว์ให้ผู้หญิงหรือลูกเล็กเด็กแดงดู กลัวจะโดนตำรวจจับ กลัวโดนลวนลาม บางทีก็รู้สึกเหมือนตัวเองมาขายตัว นี่ก็อยากจะเลิกขับแทกซี่แล้วแต่จนใจไม่รู้จะทำอะไรแทนที่จะได้เงินพอส่งที่บ้าน” น้องระบายความรู้สึกมาอย่างต่อเนื่อง

“แล้วตอนนี้ยังเหลือหนี้กี่ครั้ง” ผมถามพร้อมวางแผนไว้ในใจ

“อีกเจ็ดครั้งแน่ะครับ อย่างที่ผมบอก ผมต้องปฏิเสธผู้โดยสารวันนึงสองสามครั้งเป็นอย่างน้อย ไม่ค่อยรู้จักทางครับ”

“เดี๋ยวผมขอเก็บข้อมูลอีกรอบครับ ผมจะจ่ายค่าแทกซี่ให้แล้วลงจากรถ แล้วจะกลับมาขึ้นเหมือนเป็นผู้โดยสารใหม่ น้องก็ทำตามที่จิตถูกบังคับไป แต่คราวนี้ผมจะขอถ่ายวิดีโอไว้เพื่อศึกษาเรื่องนี้อย่างละเอียดต่อไป”

ผมพยายามปั้นหน้าให้ดูเป็นนักวิชาการที่สุด

“ผมไม่เอาหรอกครับ เดี๋ยวเกิดหลุดไป อีกสองเดือนก็ผมจะเริ่มเรียนแล้ว ผมกลัวมีปัญหา” แดนท่าทางไม่สบายใจรีบปฏิเสธทันที เป็นเด็กที่ฉลาดจริงๆ ด้วย

“อันนี้เป็นการทำเพื่อทางวิชาการจริงๆ ครับ รับประกันว่าไม่หลุดไปอย่างแน่นอน ถ้าเรารู้ข้อมูลเชิงลึกมากกว่านี้ เราก็อาจหาแนวทางแก้อาการนี้ได้นะ ผมให้หนึ่งพันบาทเป็นค่าเก็บข้อมูลแล้วกัน” ผมล่อหลอกทุกวิถีทาง

“ถ้าแก้ได้จริงๆ ก็ดีสินะ แล้วถ้าผมยอม พี่จะถ่ายหน้าผมด้วยเปล่า” แดนดูมีทีท่าลังเล

“จำเป็นต้องถ่ายครับ เราต้องได้ข้อมูลที่ละเอียดที่สุด เอาอย่างนี้นะ ผมให้ค่าเก็บข้อมูลเป็นสามพันบาท น้องจะได้เก็บเป็นเงินสำรองไว้ ช่วงเปิดเทอมต้องใช้เงินเยอะนะ มีค่าใช้จ่ายจุกจิกที่บางทีเราไม่รู้ล่วงหน้า แต่ผมต้องขอเก็บข้อมูลแบบลงลึกเลยนะ อาจต้องมีการสัมผัสตรงนั้นด้วย”

ผมหว่านล้อม พร้อมทั้งขอเพิ่มเงื่อนไขที่วางแผนไว้ในใจ

“ก็ได้ครับ แต่สามพันผมว่ามันเยอะไป กลัวพี่ลำบาก เห็นพี่ก็ยังเรียนอยู่เหมือนกัน ผมขอพันห้าแล้วกันครับ ขอเอาเก็บเป็นทุนสำรองตอนช่วงเปิดเทอม แต่พี่ต้องสัญญานะครับว่าจะเก็บเป็นความลับจริงๆ”

“พี่สัญญาด้วยเกียรติเลยครับ”

เสร็จโจร อิอิ แล้วอีกอย่าง น้องดูไม่ออกเลยใช่ไหมว่าพี่แบรนด์เนมตั้งแต่หัวจรดเท้าขนาดนี้ แล้วนาฬิกาเลขเจ็ดหลักนี้อีก เงินเท่านี้พี่จะไปเดือดร้อนอะไร ว่าแต่น้องแดนนี่เป็นคนดีเกินไปเปล่าวะ รู้สึกผิดเลย

ผมจ่ายค่าแทกซี่ตามมิเตอร์ให้ แล้วทำเหมือนโบกแทกซี่น้องแดนมาใหม่ ผมกลับเข้าไปนั่งข้างคนขับหยิบโทรศัพท์ออกมาเริ่มอัดคลิป น้องแดนกดมิเตอร์แล้วถามว่าจะรับแพ็คเกจเสริมไหม หลังจากนั้นก็สเต็ปเดิมครับ น้องแดนออกรถ งัดของลับออกมา และเริ่มสาวไปตามความยาว แต่ที่เพิ่มคือ

“เดี๋ยวผมขอลองชักให้นะครับ เก็บเป็นข้อมูลว่าชักเองกับผู้โดยสารชักให้ จำนวนหนี้จะลดลงเปล่า” ที่จริงผมรู้อยู่แล้วล่ะว่าใช้ได้เหมือนกัน จากที่เคยทดลองกับพี่แทกซี่คันแรก แต่ที่ผมยังไม่ได้ลองก็คือ....

หมับ ลำใหญ่ขนาดนี้ครับ ผมจับลงไปที่ส่วนนั้นของน้อง เต็มไม้เต็มมือจนล้นจริงๆ ด้วย ท่อนลำใหญ่ๆ แบบนี้มันดีจริงๆ ผมชักอิจฉาแล้วสิ ผมกำเอ็นร้อนสาวขึ้นลงไปเรื่อยๆ น้องทำท่าเสียวมาก คงยังไม่เคยมีใครทำให้ เห็นว่าไม่เคยมีแฟนนี่ ผมเริ่มเร่งจังหวะ น้องครางออกมาเสียงน่ารักมาก ในที่สุดน้องก็ปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาเต็มมือผม น้องทำท่าเกรงใจแล้วแวะเข้าจอดข้างทาง

“ขอโทษด้วยพี่ เลอะไปหมดแล้ว ผมน่าจะให้พี่เอาทิชชู่รองไว้ก่อน” น้องกุลีกุจอหาทิชชู่ส่งให้ผมซับมือ แล้วตามด้วยทิชชู่เปียก ผมค่อยเช็ดออกจนหมด เหลือแค่ส่วนที่เปื้อนปลายนิ้วไว้นิดนึง เหลือไว้ทำไมนะเหรอครับ

“แค็ก แค็ก” ผมทำเป็นไอ แต่จริงๆ เพื่อจะแกล้งเอามือปิดปากแล้วแอบชิมน้ำที่ติดปลายนิ้วอยู่ แค่อยากรู้น่ะครับ เอิ่ม เหมือนจะรสชาติปะแล่มๆ คาวหรือเปล่าไม่แน่ใจ เพราะเหลือมานิดเดียวไม่รู้รสเท่าไหร่ ไว้คราวหน้าละกัน

ผมให้น้องแดนขับมาส่งถึงหน้าตัวบ้าน ก็ระยะทางจากรั้วมาถึงบ้านผมนี่ไม่ธรรมดานะครับ น้องท่าทางตกตะลึงกับอภิมหาคฤหาสน์ตรงหน้าไม่น้อย

“โห บ้านพี่อะไรจะใหญ่ขนาดนี้ ตรงโน้นมีรถสวยๆ จอดเต็มไปหมด แล้วพี่มานั่งแทกซี่ทำไม” แดนถามด้วยเสียงตื่นเต้น

“อ๋อ ขี้เกียจขับรถน่ะ ไม่มีอะไรหรอก แล้วตอนนี้ยอดหนี้ลดลงไหม”

“ลดลงเหลือหกครั้งแล้วครับ แสดงว่าให้ผู้โดยสารทำให้ก็ใช้ได้เหมือนกัน”

แว๊ก อย่าบอกนะว่าจะทำจริง เอาไงดี อีกตั้งหกครั้ง ไม่อยากให้น้องต้องโดนสายตาคนอื่นโลมเลีย แล้วพอปฏิเสธผู้โดยสารอีกก็ต้องโดนเพิ่มใช่ไหม คิดสิคิด ว่าจะช่วยน้องได้ยังไง

“แดน อย่าเพิ่งกลับนะ เดี๋ยวพี่มา มีของจะให้”

เรียกชื่อสนิทสนมแล้วครับ ผมถือว่าได้จับของสงวนของน้องเขาแบบนั้นก็ไม่น่าจะใช่คนแปลกหน้ากันแล้ว แดนงงๆ แต่ก็รับคำ

ผมขอกุญแจรถคันนึงจากหัวหน้าพ่อบ้าน ใช่ครับ พ่อบ้านแบบในหนังแบทแมนนั่นแหละ แล้วเข้าไปถอด GPS แบบแยกชิ้นออกมาจากรถคันนั้น ผมเดินกลับมาที่แทกซี่น้องแดน

“เอานี่พี่ให้ยืมเครื่อง GPS นำทาง จะได้ติดไว้เวลาเราไปรับรถมาขับ ทีนี้ผู้โดยสารจะให้ไปไหนที่ไม่รู้จักก็ไม่ต้องปฏิเสธ ยกเว้นที่ที่มันดูไม่ปลอดภัย ถ้าไม่ให้ผู้โดยสารบอกทาง ก็ตั้งค่าจุดหมายที่เครื่องนี้ให้มันนำทางไป ส่วนขากลับ เราก็ตั้งที่ที่เราคุ้นไว้เป็นบ้าน จะเอาเป็นที่อู่แทกซี่ก็ได้ แล้วกดปุ่มกลับบ้าน มันจะนำทางกลับให้เอง”

ผมค่อยๆ สอนวิธีการใช้งานให้ น้องเขาเกรงใจบอกจะไม่เอาในทีแรก แต่ผมบอกว่าเป็นส่วนหนึ่งของการเก็บข้อมูลเพราะในเครื่อง GPS จะมีการส่งพิกัดมาเป็นระยะซึ่งผมเข้าไปดูตำแหน่งปัจจุบันกับเส้นทางที่ไปได้ทางเวปไซท์ แล้วก็แลกเบอร์โทรศัพท์กันเพื่อไว้ติดต่อแลกเปลี่ยนข้อมูล

“งั้นเดี๋ยวไปกันเลย  เอานี่ พี่ให้ค่าแทกซี่และค่าเก็บข้อมูลเที่ยวนี้ก่อนพันห้าตามที่ตกลงกัน”

น้องไหว้ขอบคุณอย่างงามแต่ถามต่อว่า

“อ้าว พี่จะไปไหนอีก พี่ถึงบ้านแล้วไม่ใช่เหรอครับ”

“ก็จะได้ทดลองใช้ GPS ดูไง แล้วพี่ก็ต้องลองทดสอบเงื่อนไขในการควบคุมจิตเพิ่มเติมด้วย เอาหน่า เรายังมีหนี้เหลืออีกหกครั้งไม่ใช่เหรอ จะได้ลดจำนวนหนี้ลงด้วยนะ”

“ไม่รู้อีกรอบผมจะไหวหรือเปล่านะครับ วันนี้ก็สามครั้งแล้ว ยิ่งครั้งที่พี่ทำให้ยิ่งเสียวซะจนหมดแรง” แดนบอกเสียงอ่อยๆ

ผมเข้าไปนั่งในรถแล้วหยิบของที่แวะไปเอามาด้วย มันคือกล้องถ่ายวิดีโอความละเอียดสูงรุ่นท๊อป ผมเหลือบมองนาฬิกา น่าจะพอมีเวลาอีกสามชั่วโมง ผมหมายมั่นจะให้แดนชดใช้หนี้กับผมให้ได้จำนวนครั้งมากที่สุด ยิ่งเหลือศูนย์ได้ยิ่งดีถ้าน้องเขาไหว

และแล้วเรื่องก็เป็นไปตามแผน น้องเข้าใช้หนี้จนหมดในสามชั่วโมง ผมสงสารน้องมากคงปวดไปหมดต่อให้หนุ่มแน่นยังไงน้ำหลังๆ แทบไม่เหลืออะไร แต่ก็ยังดีกว่าปล่อยให้ไปเจอใครที่ไหนไม่รู้ พอกลับมาส่งที่บ้านผมก็ให้เงินไปอีกน้ำละพันห้า น้องตกใจใหญ่ปากคอสั่นบอกว่า

“ผมขอแค่ค่ามิเตอร์ก็พอครับ แค่ที่พี่ให้ตอนแรกก็เยอะแล้ว ไหนยังจะให้ยืม GPS อีก”

แทกซี่ดีๆ มีอยู่จริงครับท่านผู้ชม

“ไม่ได้นะ เราตกลงกันแล้วว่าพันห้า นี่อีกหกครั้งก็เก้าพัน รับไปซะถ้าไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นคนผิดสัญญา” ผมตีหน้าเข้ม

“โธ่พี่ ก็ตอนนั้นผมนึกว่าพี่จะเอาแค่ครั้งเดียวนี่ครับ ผมไม่สบายใจเลย เงินตั้งมากมายขนาดนี้”

“ถ้าเราไม่เอาก็ถือว่าผิดสัญญา พี่ก็จะไม่รักษาสัญญาที่ให้ไว้เหมือนกัน งั้นคงต้องทบทวนดูอีกทีเรื่องที่จะเก็บคลิปนี้เป็นความลับ”

ตรรกะโลกไหนเนี่ย แต่ไว้ขู่เด็กก็พอได้อยู่

“ก็ได้ครับ พี่รับปากแล้วนะครับว่าจะเก็บคลิปไว้เป็นความลับ เอาอย่างนี้แล้วกัน เวลาพี่จะไปไหนถ้าเป็นช่วงกะกลางวันวันธรรมดา พี่โทรมาบอกผมได้เลยครับ ผมจะบริการให้ฟรี ปกติก็จะวิ่งโซนนี้อยู่แล้ว แต่เสาร์อาทิตย์ต่อไปผมมีเรียน ไม่ได้รับรถมาขับครับ”

น้องจำยอมอย่างไม่มีทางเลือก แต่ก็ไม่วายเสนออะไรตอบแทนมาให้อีก

เข้าทางเลย เพราะผมก็อยากเจอแดนอีก บอกตรงๆ ว่าประทับใจหลายอย่าง ทั้งนิสัย หน้าตา ความคิด และ....ขนาด ยังไงผมคงต้องเก็บข้อมูลหลายๆ แบบเพิ่มเติมจากน้องอีก

..............................................

มีต่อด้านล่างอีกท่อนนะครับ

[mild-dy]

 

[barataku]

ครั้งที่สามที่ผมเจอแทกซี่มีแพ็คเกจเสริมเป็นหลังจากนั้นไม่นาน วันนั้นผมเลิกเรียนค่ำหน่อย เลยตั้งใจจะออกไปกินข้าวเย็นกับเพื่อนแถวตลาดโต้รุ่งย่านดัง ใช่ครับ หนุ่มไฮโซอย่างผมนี่แหละจะไปกินข้าวที่ตลาดโต้รุ่ง ก็ตั้งแต่ผมเป็นคนป๊อบขึ้นมาก็คบเพื่อนหลากหลายขึ้น ใครชวนไปไหนก็ไปด้วย เลยได้รู้ความลับว่าของกินบ้านๆ ข้างทาง บางทีก็อร่อยกว่าร้านหรูๆ ดังๆ ซะอีก ผมไปกับไอจั๊มพ์เพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กเพราะที่บ้านรู้จักกันแล้วยังเรียนที่เดียวกันอีก จั๊มพ์มันเป็นคนหนึ่งในจำนวนอันน้อยนิดที่ไม่ใช่ญาติ ที่รู้ชื่อเล่นที่บ้านของผม มันชอบแกล้งเผลอเรียกผมว่ามอมบ่อยๆ จนต้องไล่เตะ

เราตกลงจะนั่งแทกซี่ไปเพราะแถวนั้นหาที่จอดยาก เวลาแบบนี้ผมไม่ได้เรียกใช้บริการน้องแดนเพราะเขาคงส่งรถไปแล้ว ผมโบกแทกซี่แล้วขึ้นไปนั่งด้านหลังกันสองคน พี่แทกซี่คราวนี้ไม่ได้หล่อน่ารักเหมือนน้องแดน แต่ตัวใหญ่ ไว้หนวดเคราสั้นๆ หุ่นหมีๆ หน่อยมีกล้าม หน้าตาดุๆ น่าจะอายุสามสิบปลายหรือสี่สิบแล้ว พอพี่เขากดมิเตอร์ก็หันมาถามทันที

“ต้องการรับแพ็คเกจเสริมหรือเปล่าครับ”

แจ๊คพอตครับ ทำไมต้องมาเจอตอนนี้ด้วย มีไอจั๊มพ์นั่งมาด้วยผมจะเล่นกับพี่เขาได้ยังไง หุ่นแบบนี้ถึงไม่ใช่สเป็คมากแต่ผมก็อยากลองดูนะ ว่าหุ่นกับท่อนลำมันจะสัมพันธ์กันหรือเปล่า ไอจั๊มพ์ทำหน้างงๆ ส่วนผมทำหน้าเฉยๆ ไม่ได้ตอบอะไร พี่แทกซี่ก็เลยขับรถไปตามปกติ ผมคิดแผนการต่อในใจ เอาไงดี ปล่อยไปก็เสียดาย ใช่ว่าจะเจอแบบนี้ได้บ่อยๆ จะไล่ไอจั๊มพ์ลงมันคงด่าไปอีกเป็นชาติเศษ แล้วผมก็ปิ๊งไอเดียขึ้นมา

ผมหยิบโทรศัพท์ส่งไลน์ไปหาไอจั๊ม

MayTwinPao : พนันกันไหม ถ้ากูเสกให้คนขับแทกซี่ชักว่าวให้ดูได้ มึงเลี้ยงข้าวกูเลยนะ

นี่ไง แผนยิงนกนัดเดียวได้ปืนสองกระบอกของผม ผมพยักเพยิดทำท่าให้ไอ้จั๊มพ์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู มันทำหน้างงๆ เหมือนจะถามว่านั่งติดกันอย่างนี้จะส่งไลน์ทำเหี้ยอะไร ผมมองตามันก็รู้ว่ามันคิดด่าผมในใจ

มันอ่านแล้วอึ้งไป หันไปมองหน้าพี่แทกซี่ แล้วพิมพ์ตอบมา

Jumping Hunk : มึงเล่นเหี้ยอะไร ทะลึ่งถามไป เดี๋ยวพี่เขาจับมึงกับกูมากระทืบหรอก หุ่นอย่างควาย

MayTwinPao : เออ กูทำได้ ไม่ต้องพูดอะไรกับพี่เขาด้วย แค่ร่ายเวทย์

Jumpping Hunk : มึงคิดว่ามึงเป็น Mage ในเกมออนไลน์เหรอ งั้นมึงลองเลยให้ไว ถ้าทำได้กูเลี้ยงข้าวสิบมื้อเลย แต่ถ้าไม่ได้ มึงต้องไปโชว์ก้นที่ชมรมบาสกู กูจะเก็บเงินค่าดูกับไอพวกรุ่นน้องหื่นให้รวยเลย

เฮ้ย โชว์ที่ชมรมบาสนี่เป็นอะไรที่น่าลองมาก ทำไมผมคิดไม่ออกมาก่อนหน้านี้นะ หรือจะแกล้งแพ้พนันดี ไม่ต้องสิ ถ้าผมอยากโชว์ผมไปเองก็ได้ ไม่เห็นต้องแพ้พนันเลยนี่นา

MayTwinPao : ตกลงตามนั้น มึงรอดูอย่ากระพริบตาเลยนะ

ผมหลับตา แล้วแกล้งประสานมือเหมือนนินจา จากนั้นก็ท่องรหัสลับประจำเดือนที่แอบจำไว้เมื่อกี๊ออกมาเสียงดังพอให้คนขับได้ยิน พี่แทกซี่รูดซิบงัดท่อนลำออกมาสาวทันที ความใหญ่ความยาวใช้ได้ ถึงความอวบจะแพ้น้องแดนอยู่พอควร แต่ที่เด่นคือส่วนหัวสีคล้ำด้าน เหมือนผ่านการใช้งานมาเยอะมาก ท่อนลำที่มีเส้นเลือดเส้นเอ็นปูดโปนดูน่าเกรงขาม ไอจั๊มพ์มันตาค้างไปแล้ว เสียงหอบต่ำๆ ของพี่แทกซี่ดังต่อเนื่องจนในที่สุดก็หลั่งออกมา พี่เขาเอาผ้าขนหนูผืนเล็กมาเช็ดจนแห้งแล้วก็ขับไปเรื่อยๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนถึงตลาด ไอจั๊มพ์เดินลงจากรถเหมือนคนละเมอ ผมจ่ายค่ารถแล้วแอบทิปให้ห้าร้อยบาทค่าที่ช่วยทำให้ผมชนะพนันไอจั๊มพ์ สะใจมากครับ พี่แทกซี่ไม่มีท่าทีเขินอายคงชินกับเรื่องนี้แล้ว หรืออาจจะมีประสบการณ์โชกโชนอยู่แล้วก็เป็นได้

ผมลากไอจั๊มพ์มานั่งตรงร้านที่ผมอยากกิน มันเหมือนเพิ่งได้สติ

“มึงทำได้ไง มึงมีเวทย์มนต์จริงๆ เหรอ”

ผมพยักหน้า หลอกมันไปก่อน ถ้าให้เล่าเรื่องจริงๆ คืนนี้คงไม่จบ แถมมันอาจจะหาว่าผมเป็นเกย์ขึ้นมาอีก หรือไม่ก็จะหาเรื่องเบี้ยวเดิมพัน

“เจ๋งว่ะ สัด กูไม่อยากเชื่อเลย แล้วใช้กับผู้หญิงได้เปล่า สอนกูหน่อย”

มึงเชื่อคนง่ายไปไหม สัดจั๊มพ์

“ไม่ได้ว่ะ มันต้องมีสายเลือดสืบทอดกันมา แล้วก็เป็นความลับโว้ย ถ้ามึงยังไม่หยุดถามเรื่องนี้ มึงได้ชักว่าวกลางตลาดแน่”

ผมแกล้งจ้องตามัน แล้วทำมือประสานนินจาแบบที่ทำบนรถ ไอจั๊มพ์ตกใจหน้าซีด

“อย่าทำกู กูเพื่อนมึงนะ กูไม่ถามแล้ว” มันรีบบอก

เออ กูทำไม่เป็น แต่ถ้าทำได้ อยากลองเหมือนกันนะ หุ่นนักบาสแบบมึงนี่ ฮ่า ฮ่า

“เออ กูไม่ทำเพื่อนหรอก แต่มึงต้องเลี้ยงข้าวกูครบสิบครั้งนะ เอ้า อาหารมาแล้ว แดกๆ ไปเต็มที่ เดี๋ยวมึงจ่าย”

ผมจัดกระเพาะปลาฮ่องเต้ตัวท๊อปมาครับ เห็นเป็นแค่ร้านในตลาดโต้รุ่งแต่หม้อนี้ก็หลายร้อยอยู่ตามคุณภาพวัตถุดิบ มันยังมองผมหวาดๆ แต่รีบกินทันที ขอโทษนะเพื่อน มื้อนี้มึงคงกินไม่อร่อยเท่าไหร่

หลังจากนั้นไอจั๊มพ์ก็ดูระแวงผมนิดๆ แต่มันก็ต้องมาเจอผมบ่อยๆ เพื่อเลี้ยงข้าว ผมเลยต้องบอกมันว่า

“ไม่ต้องกลัวกู กูไม่ทำอะไรมึงหรอก อีกอย่างถ้ากูจะทำมึงจริง พอกูประสานมือ มึงแค่วิ่งหนีไปซักสิบยี่สิบเมตรก็พ้นแล้ว”

มั่วไปเรื่อยครับ แต่เพื่อให้มันเลิกระแวง ซึ่งก็ได้ผล มันดูผ่อนคลายลง คงเห็นว่าผมบอกเคล็ดลับให้คงไม่ทำอะไรมันจริงๆ

หลังจากสองสามสัปดาห์จนได้ให้ไอจั๊มพ์เลี้ยงข้าวจนครบสิบมื้อ ถูกบ้างแพงบ้างแล้วแต่ อยู่ๆ ไอจั๊มพ์ก็มาตบหัวผมซะคะมำ

“ไอสัด มึงหลอกกู กูรู้เรื่องหมดแล้ว กูสืบเกือบตาย นี่ถ้าไอเหนือเมฆ ภาคไฟแนนซ์ มันไม่มาบอกใบ้นะ กูคงงมโข่งอีกนาน เรื่องนี้มันรู้กันเฉพาะกลุ่มเกย์นี่หว่า ไอรหัสลับอะไรนั่นกูก็เห็นแล้ว นี่กูอุตส่าห์เข้าไปสมัครในเวปไซท์เกย์เลยนะกว่าจะหาเจอ”

ไอจั๊มพ์โวยวายใหญ่ ช่วยไม่ได้ โง่เองนี่หว่า เดี๋ยวกูต้องไปเล่นงานไอเหนือเมฆ เพื่อนคนนึงในกลุ่มไลน์ “เก้งหล่อ BA67” ไม่แปลกที่มันจะรู้ แต่สงสัยกว่ามันกล้าบอกไอจั๊มพ์ได้ไง เรื่องนี้เขาปิดในวงการเกย์จะตาย เพราะคำเตือนที่ว่า ถ้าเรื่องรั่วไหลไปข้างนอก จะไม่ส่งรหัสลับเดือนถัดไปออกมาอีก หรือว่ามันจะแอบชอบไอจั๊มพ์อยู่ ไม่น่าใช่ ไม่งั้นคงได้กล้ามชนกล้ามกันบ้าง ไอเหนือเมฆมันก็รูปหล่อกล้ามโตเหมือนกัน ผมขนลุก

“ยังนิ่งอีก ตกลงมึงเป็นเกย์ใช่ไหม ถึงได้รู้เรื่องนี้ ส่วนที่พนันไว้มึงชดเชยกูมาเลยนะ”

“ไม่ได้เป็นเว้ย กูแค่อยู่ในกรุ๊ปไลน์ของเกย์คณะเราด้วยเลยเห็นที่เขาส่งต่อๆ กันมา เดี๋ยวกูคืนเงินให้ หรือจะให้กูเลี้ยงคืน”

“หือ มีกรุ๊ปไลน์เกย์คณะเราด้วยเหรอ ไอเหนือเมฆอยู่ด้วยใช่ไหม งั้นมึงแอดกูเข้าไปเลยนะ เผื่อมีอะไรใหม่มากูจะได้ไม่ถูกมึงหลอกอีก”

ไอจั๊มพ์ มึงเป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอ มึงจะเข้าไปกรุ๊ปเกย์ทำไม เดี๋ยวโดนจีบหรอก เรื่องของมึงนะ กูแอดให้

“แล้วกูไม่ให้มึงคืนเงินหรือเลี้ยงกูคืนหรอก มึงกับกูก็รวยขนาดนี้ มันไม่สาสมกับโทษฐานที่หลอกกู มึงรู้ไหม กูขวัญผวาอยู่กี่วัน จิตใจกูได้รับความกระทบกระเทือนขนาดไหน ไม่รู้ล่ะ มึงต้องทำตามเงื่อนไขที่พนันไว้ด้วย ไม่งั้นกูถือว่ามึงไม่เห็นกูเป็นเพื่อน”

มึงเป็นสาวน้อยจิตใจอ่อนไหวเหรอสัด

“ที่จะให้กูไปโชว์ที่ทีมบาสแล้วให้มึงเก็บเงินค่าดูเหรอ กูไม่ทำ กูไม่ขายเรือนร่าง”

ผมแอบตื่นเต้นครับ นี่มันเข้าทางผมเลยแต่เก็บอาการก่อน

“ไม่ต้องขนาดนั้น มึงแค่ไปโชว์ให้น้องๆ ในทีมกูดูเฉยๆ คืองี้นะ วันพฤหัสทีมกูมีแข่งกับมอคู่ปรับ ที่คราวก่อนเคยแพ้มาไง จริงๆ แพ้เพราะ Point Guard ตัวเก่งกูติดธุระอยู่ต่างประเทศกลับมาไม่ทันหรอก แต่พวกแม่งเหมือนจะเริ่มไม่มั่นใจฝีมือตัวเอง นี่ถ้าคราวนี้แพ้อีก ไอพวกใจปลาซิวนี่คงลาออกกันหมด กูอยากให้มันฮึดสู้ เลยบอกไปว่าวันแข่งมึงจะไปเชียร์ด้วย แล้วถ้าชนะ มึงจะจัดโชว์พิเศษให้ที่ห้องน้ำล็อคเกอร์หลังแข่งเสร็จเลย”

ไอจั๊มพ์ท่าทางกระตือรือร้น อธิบายเรื่องราวออกมาอย่างเร็ว

“มึงบอกน้องไปแล้วเหรอ” ผมลากเสียงสูงเป็นเชิงถาม

“เออ กูสัญญากับพวกมันแล้ว แฟนคลับมึงทั้งนั้นเลยนะ ไฟต่อสู้รุกโชนกันทุกคน”

ทำอย่างนี้ไม่ถูกนะ แทนที่มาขอผมก่อน ผมจะได้เตรียมตัว ไม่ใช่ล่ะ

“นี่มึงวางแผนไว้ล่วงหน้าใช่ไหม แล้วทำมาเป็นสะเทือนใจ ขวัญผวา สัด”

“คือ ก็นิดหน่อย เอาหน่า นึกว่าช่วยรุ่นน้องตาดำๆ กอบกู้ศักดิ์ศรีของมหาลัย น้องๆ เขาชาบูมึงจะตาย ทีตอนเลี้ยงสายรหัสโค ที่พวกพี่พิชยะเป็นเจ้ามืออ่ะ มึงยังโชว์ให้ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องเห็นเลยนะ เอาแค่ประมาณนั้นก็ได้ แค่นี้พวกแม่งก็ดีใจฟินตายแล้ว”

ผมนึกถึงหน้าใสๆ ของรุ่นน้องชมรมบาสที่คุ้นหน้าคุ้นตาอยู่หลายคน พวกนี้เป็นแฟนคลับผมจริงๆ แหละ แต่ไม่ใช่น้องคณะโอกาสได้เห็นโชว์พิเศษคงยังไม่มี  ถ้าไม่ติดว่าต้องซ้อมบาสหนัก คงมาตามดูโชว์ผมตามห้องน้ำมากกว่านี้แล้ว

“เอางั้นก็ได้ ถือว่าทำเพื่อมหาลัย แต่มึงต้องปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับนะ กูไม่อยากรำคาญคนอื่นมาวอแวอีก”

จริงๆ ผมยอมตั้งแต่แรกแล้ว แต่ขอทำตัวให้มีมูลค่าหน่อย

“โอวว์ ขอบใจมากเพื่อนรัก เดี๋ยวกูรีบไปคอนเฟิร์มข่าวกับน้องก่อน มันจะได้ขยันซ้อม เรื่องนี้เป็นความลับแน่นอน กูยังไม่อยากให้ห้องล็อคเกอร์แตก หรือให้แฟนคลับมึงมาป่วนจนงานล่มเหมือนกัน”

มันพล่ามเสร็จแล้วก็รีบจรลีไปทันที

TBC
……………………………………………….

จริงๆ ฉากแทกซี่คันที่สามข้างบนนี้เป็นบทเปิดตัวของเรื่องนี้เลยนะครับ ลองย้อนกลับไปอ่านดูได้ที่หน้าแรก สมกับเป็นตัวร้ายฝ่ายตรงข้ามไหมครับ เล่นขโมยซีนคู่พระเอกตั้งแต่ฉากแรกสุด

[j123]

จำได้ค่ะฉากแรกของเรื่อง แต่พออ่านเรื่องไป เลยนึกว่าหนุ่มหล่อใสไฮโซคือบอส

บทนี้ก็ยาวนะ แต่อ่านแล้วเรื่องยังไม่ค่อยคืบเท่าไหร่ คือจะอะไร ยังไงหรอ
นายเมธัส นี่จะมาเป็นตัวร้ายของเรื่องหรอ ???

[Zurruz]

อ้าว เป็นตัวร้ายหรออออออ

[insomniac]

หื่นคงเส้นคงวามากครับ
ขึ้นภาคใหม่ก็ยังหื่นอยู่

[buzeative]

ฮ่าๆๆ ชอบครับ บทนี้ดีกว่าบทแล้วๆ ถามว่าทำไม

เพราะว่าบทก่อนๆชอบอธิบายซ้ำ คือพยายามใส่เหตุและผลของเทคนิคลองจิตเข้าไป ซึ่งจริงๆแล้วไม่ต้องอธิบายแล้วก็ได้

เพราะอ่านมาถึงตรงนี้แล้วน่าจะเข้าใจกันหมดแล้ว


ชอบการบรรยายแนว diary แบบนี้ครับ ลื่นไหลดี


สนุกมากครับชอบหื่นๆฮ่าๆๆๆๆๆ  เอาอีกๆๆๆๆๆ

[kawoat]

ขอบคุณที่มาต่อจ้า แต่แอบเสียใจ
ฝ่ายตรงข้ามเป็นหนุ่มก้นงามมม ฮือออ

ยังไงก็เชียร์บอสนะ 

[barataku]

รู้สึกจะเป็นนิยายรายเดือนเข้าไปทุกที ขอบคุณทุกๆ ความเห็นครับ คนเขียนมือใหม่ รู้สึกเหมือนกันว่ามันไม่ค่อยลงตัว แต่ไม่รู้จะปรับปรุงตรงไหน คำแนะนำจากคนอ่านช่วยได้เยอะครับ

……………………………………………….

องค์กรลวงจิต Explicit Content

บทที่ 26 รางวัลแห่งความตั้งใจ

[เมธัส]

ช่วงก่อนวันแข่งไอจั๊มพ์ท่าทางมีความสุขจนน่าหมั่นไส้ มันบอกว่าน้องๆ ในทีมตั้งใจซ้อมมาก คราวนี้มันต้องชนะล้างอายได้แน่ ในที่สุดก็ถึงวันแข่ง สนามนี่ใช้ที่ของมหาลัยผมเองครับ ผมให้น้องแดนให้ขับแทกซี่มาส่งและนัดให้กลับมารอตอนบ่ายสามซึ่งเป็นเวลาที่แข่งเสร็จ ถ้าผลการแข่งออกมาว่าเราชนะ หลังโชว์ผมคงมีอารมณ์ไม่น้อย ให้น้องแดนขับรถพากลับบ้านคงปิดฉากวันนี้ได้ดีทีเดียว

ผมมีนัดทำงานกลุ่มกับเพื่อนช่วงเช้า กินข้าวกลางวันเสร็จ ก็แอบมาจิบเครื่องดื่มเย็นๆ รอเวลา ไอจั๊มพ์ไม่ได้อยู่ด้วยครับ มันไปเตรียมความพร้อม สักพักมันก็โทรมาตามผมไปให้ไปเจอที่ห้องล็อคเกอร์ของโรงยิมซึ่งมีห้องน้ำในตัว บอกว่าให้ช่วยเข้าไปให้กำลังใจทีมหน่อย ผมเดินเข้าไปก็เจอทีมบาสกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้ากันอยู่ ทีมนี้เหมือนเขาคัดหน้าตาเข้ามาครับ แต่จริงๆ ฝีมือดีทุกคน มีจากศึกษาพละ วิศวะ เกษตร เศรษฐศาสตร์ และคณะอื่นๆ ประปราย พอเห็นผมทุกคนก็กรูกันเข้ามารุมล้อมตาเป็นประกาย

“พี่เมมาจริงๆ ด้วย กัปตันเราเจ๋งไปเลย โอ้ยตัวจริงยิ่งน่ารัก ไม่ไหวแล้ว พี่เมช่วยเชียร์พวกผมด้วยนะ เราจะชนะให้ได้”

“ไอจั๊มพ์ เอ้ย กัปตันบอกแล้วใช่ไหมครับ ว่าถ้าชนะ พี่จะมีรางวัลพิเศษให้” ผมเอารางวัลเข้าล่อ ถึงไงก็อยากให้ทีมมหาลัยตัวเองชนะ ยิ่งเล่นในบ้านตัวเองด้วย พี่ดินพี่ชายผมเคยบอกว่าครับว่าถ้าผมไม่เก็กจะเป็นคนที่มีเสน่ห์มาก มากจนจูงใจคนได้หมู่มากได้ถ้าผมรู้จักใช้ จริงหรือเปล่าคงต้องใช้งานนี้พิสูจน์กัน

พวกมันพยักหน้าหงึกๆ ท่าทางคาดหวังมาก ตาเป็นประกายเหมือนเด็กสามขวบเห็นขนมโปรด เอิ่ม ถ้าจะทำหน้าแบ๊วขนาดนี้ ได้โปรดระลึกถึงหุ่นล่ำสาวกรี๊ดและหน้าหล่อๆ ของพวกเอ็งไว้บ้างเถอะนะ

“พี่ขอมาบอกเงื่อนไขเพิ่มอีกหน่อย เดี๋ยวพี่จะไปนั่งเชียร์ด้วย ถ้าเราเล่นได้ดี โชว์จะยิ่งพิเศษขึ้น ตกลงไหม แต่ไม่ใช่แย่งซีนกันเองนะ พี่จะดูจากภาพรวมและความเป็นทีมเวิร์ค”

ทั้งทีมเอามือมาประสานกัน แล้วร้อง เฮ้ เสียงดัง พวกเอ็งยังไม่ต้องคึกตอนนี้ก็ได้ เอาไว้ลงสนามก่อน บางคนยังใส่แต่กางเกงในอยู่เลย ผมว่าไม่ใช่เพราะเสน่ห์ชักนำมวลชนอะไรที่พี่ดินพูดถึงแล้ว พวกมันเพี้ยนมากกว่า

“ขอให้โชคดีครับ เดี๋ยวพี่ออกไปรอเชียร์ข้างนอก ว่าแต่ ห้องน้ำไปทางด้านไหนครับ พี่จะแวะไปฉี่ก่อนออกไป”

“ด้านนี้ครับ ด้านนี้ ผมพาไปเอง” “ผม ผม” “ผมเอง” แย่งกับตอบซะฟังไม่รู้เรื่องเลย

ในที่สุดก็ยกโขยงกันไปหมด ทุกคนคงรู้ดีถึงนิสัยของผมที่ต้องรูดกางเกงลงจนสุดเวลาฉี่ ก็มันเป็นเรื่องที่ทำให้ผมชื่อเสียงโด่งดังจนกลบความเป็นไฮโซขี้แก็กนิสัยไม่ดีไปจนหมด รู้สึกดีนะ ที่กลายมาเป็นที่รักของคนทั้งมหาลัย แต่ไม่รู้จะโกรธหรือจะขอบคุณคนที่ใส่โปรแกรมบังคับจิตอันนั้นมาให้ผมดี

ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าโถฉี่แล้ว กำลังปลดเข็มขัดและตะขอออกเพื่อรูดกางเกงลง เสียงดังอื้ออึงเมื่อผมเผยแก้มก้นตึงต่อหน้านักบาสทั้งทีม ผมเริ่มฉี่ตามปกติขณะที่น้องๆ พึมพำชื่นชมว่าเป็นขวัญตาจริงๆ ที่ได้เห็นซาลาเปาแผดสมบัติของคณะบริหาร ตื่นเต้นอะไรกันนักหนานะ ในคณะเวลาฉี่ผมก็ทำแบบนี้ตลอด วันนึงมีสองสามครั้งเป็นอย่างน้อย เขาเห็นกันจนเบื่อแล้ว ผมเลยแยกขาเพิ่มขึ้นแล้วแอ่นบั้นท้ายไปด้านหลังเล็กน้อย ท่านี้น่าจะได้เห็นลึกขึ้นแบบรำไรๆ เสียงฮือฮาดังขึ้นอีก

“ทำอะไรวะไอ้มอม เอ๊ย ไอเม กูบอกให้มาให้กำลังใจ ไม่ใช่มาทำให้พวกแม่งขาสั่น เดี๋ยวก็ลงแข่งกันไม่ไหว” ไอจั๊มพ์เดินเข้ามาด่าเสียงดัง มันชอบหลุดทุกที ผมเตือนไม่รู้กี่ครั้งว่าอย่าเรียกชื่อนั้นต่อหน้าคนอื่น

“ไม่หรอกครับกัปตัน นี่พวกผมมีกำลังใจเต็มที่เลย ทีมคู่ต่อสู้ตายแน่”

“เออ ให้มันจริง ไปแต่งตัวกันให้เรียบร้อย ไอเม เดี๋ยวออกไป ไปนั่งตรงที่นั่งโค้ชนะ ช่วงพัก พวกมันจะได้ดีใจ”

ผมออกมานั่งเชียร์ตรงที่นั่งโคชตั้งแต่ต้นจนจบ ถามว่าสนุกไหม จะตอบยังไงดีล่ะ ถ้าจะพูดไป ก็ต้องถือว่าเป็นการเล่นที่ยอดเยี่ยมมาก การรุกรับประสานกันอย่างดี ชู๊ตสามแต้มลงกันเป็นว่าเล่น เรียกว่าเป็นเกมการเล่นที่บ้าพลังยิ่งกว่าแข่งรอบชิงเสียอีก แต่ที่พูดถึงนี่หมายถึงการเล่นของทีมผมเท่านั้นนะ เพราะถ้าพูดถึงการแข่งขันละก็เรียกได้ว่าไม่มีอะไรให้ลุ้นเลย มหาลัยผมนำยาวตั้งแต่ต้นจนไปจบเกมที่สกอร์ 134 ต่อ 51 ทีมฝั่งตรงข้ามคอตกรีบขึ้นรถตู้กลับไป ขณะที่น้องๆ ในทีมไอจั๊มพ์หน้าบานระรื่นเหมือนกำลังจะได้ไปเที่ยวดีสนี่ย์แลนด์

แดนไลน์มาบอกว่ามารออยู่แล้ว ไม่ต้องรีบ จะกลับเมื่อไหร่ค่อยเรียกเขา ผมกะคร่าวๆ ผมโชว์พิเศษให้รางวัลกับน้องๆ ทีมบาสคงใช้เวลามากกว่าครึ่งชั่วโมงแน่ๆ เพราะน้องๆ เล่นได้ดีขนาดนี้ เอาไงดี ไม่อยากให้แดนต้องรอนานโดยไม่ได้ทำอะไร ก็เขาเป็นคนขยันนี่ แล้วผมก็อยากให้เขาเห็นผมในแง่มุมอื่นด้วย ตอนนี้เขามองผมแบบผู้มีพระคุณอย่างเดียวจนเกินไป ผมอยากให้เขาเห็นว่าผมก็คนธรรมดา เป็นเพื่อนกับเขาได้ ไม่ได้สูงส่งไฮโซจนอยู่คนละโลกกัน ผมคิดแล้วก็ตัดสินใจตามแดนมาเจอกัน

“คุณเมเรียกผมมามีอะไรจะใช้ผมหรือเปล่าครับ” แดนยกมือไหว้

ผมส่ายหน้า น่าตีจริง ตั้งแต่วันนั้นแดนก็ไม่เรียกผมว่าพี่อีกเลย บอกว่าลองเอานามสกุลที่ป้ายหน้าบ้านผมไปค้นดู เห็นแล้วก็ไม่กล้าตีตัวเสมอ เลยเปลี่ยนมาเรียกคุณท่าน ผมที่อายุแค่ยี่สิบเอ็ดนี่นะ ผมทั้งขู่ทั้งปลอบยังไงก็ไม่ยอมเปลี่ยน จนมาตกลงกันที่เรียกแค่คุณเม

“ไม่มีอะไรหรอก ท่าทางจะอีกพักใหญ่ เลยให้ลงมาอยู่ด้วยกัน”

“จริงๆ ให้ผมรออยู่ในรถก็ได้ จะได้ไม่เกะกะคุณเมทำธุระกับเพื่อน เสร็จแล้วผมมารับถึงกะไดตึกให้เลยครับ”

“เอาเถอะ พี่จะให้เรามาดูอะไรนิดหน่อยด้วย”

ผมตัดบท ถึงไม่ยอมเรียกผมว่าพี่แต่ผมก็ยังแทนตัวเหมือนเดิม แดนจะทำอะไรได้

ผมสะพายกระเป๋าเป้ใบค่อนข้างใหญ่ที่เอาติดมาด้วยตั้งแต่เช้าเดินนำเข้าไปที่ห้องล็อคเกอร์ ก่อนเข้าไปผมกระซิบบอกแดนว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นก็ไม่ต้องตกใจ เป็นแค่การเล่นกันในหมู่เพื่อนๆ ให้แดนแค่สังเกตการณ์เฉยๆ ในห้อง พอเข้าไปห้องก็พบน้องๆ ในทีมทั้งตัวจริงตัวสำรองรอกันอยู่แล้ว ท่าทางจะอาบน้ำกันเสร็จแล้วเป็นส่วนใหญ่ เนื้อตัวยังเปียกๆ กันอยู่ นุ่งผ้าเช็ดตัวบ้าง นุ่งกางเกงในบ้าง ที่ยังเปลือยอยู่ก็รีบกระมิดกระเมี้ยนเอาผ้าเช็ดตัวมานุ่ง น้องๆ ส่งเสียงเรียกผมอย่างดีใจ

“พี่เมมาแล้ว พี่เม พวกผมเก่งเปล่า ทำได้แล้ว เย้” คนโน้นเรียก คนนี้เรียก ไม่รู้จะยิ้มให้ใครก่อน เลยโปรยให้ทีเดียวทั่วๆ กัน

“มาแล้ว เทพธิดาแห่งชัยชนะ” ไอจั๊มพ์ครับ มันกวนตีน เทพธิดาพ่อง

ผมแนะนำน้องแดนเร็วๆ ว่าเป็นคนติดตามของผม มาช่วยดูแลความเรียบร้อย น้องแดนยกมือไหว้ทุกคนเลยครับ เด็กปีสองปีสามทั้งนั้น ผมว่าน้องแดนแก่กว่าแน่นอน เพราะจริงๆ ผมยังอายุน้อยกว่าแดนเกือบปีนึงเลย แต่น้องหน้าเด็กคงไม่เป็นไร ไอจั๊มพ์ยังถามว่าเป็นเด็กที่บ้านเหรอ

ผมบอกรายละเอียดสิ่งที่ผมจะทำและเงื่อนไขคร่าวๆ เพื่อให้ไอจั๊มพ์ไปถ่ายทอดให้น้องๆ และควบคุมให้เป็นไปตามเงื่อนไขที่ผมขอ จากนั้นผมก็กล่าวแสดงความยินดีกับน้องๆ ในทีม

“วันนี้ทำได้ดีมากครับ พี่ประทับใจ น้องๆ แต่ละคนเก่งกันมาก และพอเล่นเป็นทีมที่เข้าขากัน ยิ่งเก่งเข้าไปใหญ่ พี่ไม่ลืมสัญญาที่ให้ไว้ก่อนแข่งนะครับ แต่อยากบอกน้องๆ ว่า ไม่อยากให้น้องๆ ทำกันเต็มที่เฉพาะเวลามีของรางวัล หรือมีสิ่งจูงใจ แต่อยากให้เต็มที่ทุกครั้งที่เราทำสิ่งที่เป็นหน้าที่รับผิดชอบหรือแม้แต่การทำสิ่งที่เราชอบ จะไม่ได้มานั่งเสียใจทีหลัง พี่อยากเห็นความพยายามอย่างต่อเนื่องของพวกเรา ไม่ใช่เฉพาะแค่วันนี้”

น้องปีสองด้านหน้าถึงกับหน้าเสีย “แล้ววันนี้พวกผมจะไม่ได้รางวัลบ้างเหรอครับ ผมสู้เพื่อพี่เต็มที่เลย”

ทั้งห้องเงียบกริบเหมือนกลั้นใจฟังคำตอบ

“พี่แค่บอกว่าอยากให้ทำเต็มที่ทุกครั้งไม่ว่าจะมีรางวัลหรือไม่ก็ตามครับ ไม่ได้บอกว่าวันนี้จะไม่ให้ น้องๆ เล่นดีกันขนาดนี้นี่นา” ทั้งห้องเฮลั่นเลยครับที่นี้

“พี่มีสิ่งที่อยากขอร้องให้น้องช่วยปฏิบัติตามด้วย เดี๋ยวให้กัปตันของน้องๆ มาอธิบายให้ฟังครับ พี่ขอไปเตรียมตัวก่อน”

ผมเดินออกมายังโซนห้องน้ำที่อยู่ติดกัน แต่ยังได้ยินเสียงไอจั๊มพ์บอกรายละเอียดกับน้องอยู่

“วันนี้พี่เมจะจัดพิเศษให้น้องๆ ครับ ปกติพี่เมเขาจะแต่โชว์ท่อนล่างด้านหลังตอนฉี่แบบที่พวกเราเห็นก่อนแข่ง แต่ครั้งนี้พี่เมเขาจะไปอาบน้ำในห้องน้ำที่พวกเราใช้กันโดยไม่รูดม่านปิดครับ” เสียงฮือฮาดังขึ้นทันที

ไอจั๊มพ์พูดต่อ “แต่คงได้เห็นแค่ด้านหลังแหละนะ เมมันยังไม่เคยโชว์ด้านหน้ามาก่อน แม้แต่ในคณะบริหารเอง สิ่งที่พี่เมขอร้องคือ อย่าบันทึกภาพใดๆ ทั้งสิ้น และขอให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับจะได้ไม่เกิดความยุ่งยากตามมา มีใครปฏิบัติไม่ได้บ้าง” ไม่เห็นได้ยินเสียงใครตอบนะ

“ดี งั้นเดี๋ยวไปกันเลย เมคงพร้อมแล้ว”

เสียงพูดคุยด้วยความตื่นเต้นดังเต็มห้อง ขณะที่ไอ้จั๊มพ์ต้อนน้องๆ มาที่โซนห้องน้ำ

ตอนนี้ผมยืนอยู่ในห้องอาบน้ำแล้วแต่ยังใส่เสื้อผ้าอยู่ ห้องอาบน้ำที่นี่แบ่งเป็นห้องฝักบัวเล็กๆ ห้าห้องปูกระเบื้องสีน้ำเงิน ไม่มีประตูแต่ติดเป็นราวม่านพลาสติกแทน ผมอยู่ในห้องริมด้านนอกสุดรูดเปิดม่านไว้ แดนยืนอยู่ตรงหน้าห้องถือกระเป๋าเป้ของผมไว้เพื่อควรอำนวยความสะดวกให้ ห้องน้ำที่นี่ติดไฟสว่างมองเห็นได้ชัดถนัดตาจริงๆ น้องๆ ทีมบาสตอนนี้มายืนออเบียดกันตรงหน้าห้องที่ผมอยู่โดยทิ้งระยะห่างออกไปเล็กน้อยเพื่อให้ได้เห็นทั่วถึงกันทุกคน ผมหันหลังมายิ้มให้ทุกคนแล้วเริ่มถอดเสื้อออก ส่งให้แดนที่ยืนคอยให้ความช่วยเหลืออยู่ เสียงฮือดังขึ้นทันที

“พี่เมขาวมากกกกก เนียนไปทั้งตัว”

“น.. น่ะ... นม ชมพู น่าร๊าก”

“พี่เม ซ่อนรูปอ่ะ หุ่นดีเชียว มาอยู่ทีมบาสด้วยกันดีกว่า”

ถึงผมจะโชว์บ่อยเวลาฉี่ แต่ก็ไม่ค่อยได้ถอดเสื้อให้ใครเห็น ผมหมุนตัวหันกลับไปด้านฝักบัว ถอดกางเกงออกตามด้วยกางเกงใน แล้วยื่นส่งไปด้านหลังเพื่อให้แดนรับไว้โดยไม่หันหน้ามาทางน้องๆ ตอนนี้ร่างเปลือยทั้งตัวของผม คงปรากฏต่อสายตาของเด็กในทีมทั้งหมด รวมถึงไอจั๊มพ์และน้องแดนด้วย มาแล้วครับเสียงเชียร์ เสียงร้องแสดงความคึก เสียงเป่าปาก เสียงแสดงความเห็น ดังระงม

“พี่เม พี่เม พี่เม...” คร๊าบบ พี่ชื่อเม สมัครเป็นแฟนคลับพี่ด้วยนะครับ

“อ๊ากกก น่ากอดที่สุดไม่ไหวแล้ว” ได้แค่กอดนะครับ
“อยากเอาหน้าซุกไปตรงนั้น” ตรงไหนครับน้อง เดี๋ยวขอถูสบู่ให้หอมก่อน

ผมเปิดน้ำฝักบัวให้ไหลชโลมทั่วเรือนร่าง ผมว่าเวลาตัวเปียกนี่ก็น่าจะเซ็กซี่ดีนะครับ แบบไรขนอ่อนๆ มันจะลู่ไปตามแนวน้ำไหลดูเป็นระเบียบดี พิสูจน์ได้จากเสียงเชียร์ที่ดังขึ้นอีก ผมลูบไล้ไปทั่วตัวเปล่าเปลือย แล้วแยกขาออกก้มตัวลงไปข้างหน้าเพื่อล้างเท้าและช่วงขา ท่านี้คงเผยให้เห็นอะไรๆ ของผมจากทางด้านหลังมากขึ้น เสียงเฮดังขึ้นอีก

ผมเอื้อมมือไปขอสบู่ก้อนจากน้องแดน เหมือนน้องเขาจะมือสั่นนะนี่ตอนส่งให้ ผมถูสบู่ไปทั่วลำตัวด้านหน้าด้านหลัง ผมลองถูหลายๆ ท่าไปตามอวัยวะส่วนต่างๆ อยากรู้ว่าแบบไหนน้องๆ จะชอบที่สุดโดยฟังจากความดังของเสียงเชียร์ มติเป็นเอกฉันท์ครับ ท่าที่เอาสบู่ไปถูแนวร่องก้น แบบโก้งโค้งหน่อยๆ ชนะเลิศ เสียงเชียร์ดังถล่มถลาย

แค่นี้พอยังนะ ผมนึก แต่น้องๆ พยายามกันมากจริงๆ ผมอยากให้อะไรเป็นพิเศษที่น้องๆ จะไม่มีวันลืม ผมให้ฝักบัวรดหัวอีกรอบปิดน้ำ จากนั้นก็วางสบู่ไว้ต้องที่วางใต้ฝักบัว ผมขอให้แดนส่งแชมพูมาให้แทน ผมเทแชมพูออกมาสระผมในปริมาณที่มากกว่าปกติจนฟองฟูฟ่องไปหมด ผมเอาฟองมาโปะๆ ที่ตรงของสงวนแล้วหันตัวกลับไปเผชิญหน้ากับน้องๆ เสียงเชียร์เงียบกริบทันที

ผมใจเสียขึ้นมา นี่มันไม่น่าดูใช่ไหม ผมเห็นไม่ชัดว่าน้องๆ มีสีหน้ายังไงเพราะผมหรี่ตาอยู่กลัวแชมพูเข้าตา ใช่ซี่ของผมมันไม่ได้เรื่อง ไม่ใหญ่เหมือนของไอ้แดน มันโชว์คนมาตั้งกี่คนแล้วคงมีแต่คนชื่นชม แล้วพอผมอยากโชว์มั่งถึงเล็กไปหน่อยก็น่าจะให้กำลังใจกันบ้าง โดนน้ำเย็นมันก็หดไปเป็นธรรมดา นี่ก็เอาฟองปิดกันอุจาดตาให้แล้วไง มันน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยเหรอ แหงสิของพวกมึงมีแต่ใหญ่ๆ กันทั้งนั้นนี่ กูแอบเห็น แล้วไง คนไม่ใหญ่จะไม่ให้มีที่ยืนในสังคมเลยหรือ ผมสติแตกไปแล้ว

ทันใดนั้นเสียงร้องระงมดังประมาณสามเท่าของก่อนหน้านี้ก็ดังขึ้นแก้วหูแทบแตก

“ในที่สุด ชีวิตนี้ก็นอนตายตาหลับแล้ว” มึงเพิ่งยี่สิบเองมั๊ง คิดเรื่องตายเร็วไปเปล่า

“น่ารักโฮก ไอเท็มขาวอมชมพูในตำนานที่ไม่มีใครเคยเห็น ในที่สุดบอสก็ดรอปมาแล้ว ออร่าวิ๊งค์ทะลุฟอง” มึงเป็นเด็กติดเกมใช่ไหม ตอบ

“ไอ้ฟองบ้าๆ กูเกลียดมึง ฮือๆ” ฟองมีประโยชน์นะน้อง ไม่มีเลยเบียร์คงไม่น่ากิน

“แม่ครับ ขอโทษครับ ผมคงมีเมียมีหลานให้ไม่ได้แล้ว คงต้องเป็นสาวกของพี่เมไปชั่วชีวิต” คุณหญิงแม่น้องจะมาด่าพี่ไหมครับ

“สงบสติอารมณ์หน่อยพวกมึง จะมาหื่นใส่เพื่อนกูเพื่อ? นี่รุ่นพี่มึงนะ รุ่นพี่”  หือ ไอ้จั๊มพ์ นึกว่าจะชมกูด้วย กำลังฟินๆ เสียรมณ์

แต่ผมก็เห็นจริงตามมันนะ เดี๋ยวน้องคุมสติไม่อยู่ มารุมล้อมคนหล่อขอรายเซ็น เดี๋ยวกลับบ้านช้าแย่เลย ในที่สุดเมธัสคนนี้ก็ยังเป็นที่หนึ่ง จะด้านหน้าด้านหลัง ความมั่นใจผมกลับมาเต็มร้อยห้าสิบแล้วครับ ผมหันกลับไปล้างฟองออกจนสะอาด ขอผ้าเช็ดจากแดนมานุ่งแล้วเดินมาคุยกับน้องต่ออีกนิด หัวนมแอบแข็งเพราะน้ำมันเย็น

“พี่ทำตามสัญญาแล้วนะครับ ชุดพิเศษจริงๆ น้องคณะพี่ยังไม่เคยเห็นเลย ขออย่าเอาไปเล่าให้ใครฟังนะครับ เป็นความลับระหว่างพี่กับพวกเรา”

น้องๆ ยกมือไหว้ขอบคุณพร้อมเพรียงกัน มันน่ารักดีจริงๆ เด็กทีมนี้ ถึงจะตัวควายไปหน่อยก็เถอะ ผมกวาดสายตาไปทั่วๆ เอิ่ม มึงจะตุงโด่อะไรกันนักกันหนา เริ่มไม่น่ารักแล้ว อิจฉาเฟ้ย

“และอย่างที่บอก พี่อยากให้ทำเต็มที่ทุกครั้งไม่ว่าจะมีรางวัลหรือไม่ก็ตามครับ พี่รู้ครั้งนี้พวกเราทำเต็มที่เพื่อพี่ซึ่งพี่ก็ดีใจและภูมิใจ แต่ครั้งต่อๆ ไป พี่อยากให้พวกเราทำเต็มที่เพราะมันเป็นสิ่งที่พวกเรารัก ทำเพื่อมหาลัย ทำเพื่อตัวเราเอง การที่เรามุ่งมั่นฝึกฝนตัวเองจนสำเร็จในสิ่งที่ท้าทายที่เป็นเรื่องดีอย่างกีฬา มันจะทำให้เรามีจิตใจที่เข้มแข็ง สามารถพัฒนาตนเองไปถึงจุดหมายได้ ซึ่งเป็นประโยชน์กับน้องๆ เอง ในการเรียนการทำงานต่อไป”

ผมพูดตามโพยที่ไอจั๊มพ์แอบยัดใส่มือมาครับ

“พี่จะคอยเชียร์พวกเรา ยังไงก็อาจได้เจอกับอะไรที่พิเศษๆ แบบนี้อีก” ผมหยอดไว้นิดเป็นกำลังใจ

“แล้วระหว่างนี้พี่ไม่มีอะไรเป็นกำลังใจทิ้งไว้ให้พวกผมหน่อยเหรอครับ แบบที่จับต้องได้ ไอพี่จั๊มพ์ฝึกหนักจะตาย”

ได้คืบจะเอาศอก ไอเด็กพวกนี้ เอาก้นตูเป็นแบบหล่อปูนพลาสเตอร์ทิ้งไว้ให้แม่งเลยดีไหม

“อะไรล่ะครับ พี่นึกไม่ออก” ผมไม่มีอะไรจะให้ ของที่โชว์ไปเมื่อกี๊ก็มีอันเดียวตัวเดียวซะด้วย

น้องหันไปซุบซิบกันแล้วส่งตัวแทนมาบอกเขินๆ ว่า

“พวกผมขอกางเกงในที่พี่ถอดตอนอาบน้ำได้ไหมครับ”

ผมอึ้งไปนิด กางเกงในผมเป็นยี่ห้อหรูเนื้อดีก็จริง แต่พวกเอ็งก็ดูไม่จน ทำไมถึงอยากจะได้ของมือสองแบบนี้ แล้วนี่มีตัวเดียวน้องตั้งเยอะใครจะได้ไปล่ะ ของแบบนี้เขาคงไม่ใส่ร่วมกันนะ

“จะเอาจริงๆ เหรอ พี่ก็ไม่ได้หวงหรอกนะ แต่มันมีตัวเดียว ให้พี่ซื้อมาแจกคนละตัวไหมล่ะ” เดี๋ยวผมจะไปเก็บเงินจากไอจั๊มพ์ น้องทีมมันนี่นะ

“เอาแค่ของพี่ตัวเดียวนี่และครับ” น้องๆ ยืนยัน

“งั้นให้คนที่เล่นดีที่สุดคนเดียวดีไหมครับ เดี๋ยวให้กัปตันน้องเป็นคนตัดสิน” เอาอย่างนี้แล้วกันครับ อย่างน้อยคนที่ได้ไป ยังเอาไปใช้ได้

น้องแต่ละคนทำท่ามีความหวัง แต่ก็เหมือนลังเลไม่แน่ใจ น้องหันไปซุบซิบกันอีกทีแล้วยืนยันว่า

“ขอให้เป็นของทั้งทีมดีกว่าครับ ความสำเร็จมันก็เกิดจากการเล่นร่วมกันเป็นทีม รวมถึงการสนับสนุนของตัวสำรองด้วย”

ผมปลื้มปริ่มจนน้ำตาแทบไหล นี่น้องเข้าใจถึงสิ่งที่ผมพยายามบอกแล้วใช่ไหม

“เอางั้นก็ได้ เดี๋ยวพี่กลับบ้านไปซักแล้วจะฝากไอจั๊มพ์มาให้”

น้องที่กำลังเตรียมจะเฮ ร้องเฮ้ยตกใจแล้วรีบบอกปากคอสั่น

“ไม่ได้นะครับ เอ่อ คือหมายถึงผมเกรงใจนะครับ ขอเอาไว้เลยดีกว่าจะได้ไม่ต้องยุ่งยาก ผมกลัวพี่ลืมด้วย”

แหม ผมไม่ได้ขี้ลืมขนาดนั้นนะ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมขอเป้มาจากแดน แล้วค้นๆ แล้วหยิบกางเกงในที่ถอดไว้ตอนอาบน้ำออกมา แดนพับให้เรียบร้อยเลยแฮะ บริการดีจริงๆ

หึหึ หมั่นไส้ผมกันมากไหม อะไรจะใสซื่อขนาดนั้น ผมไม่ได้ไร้เดียงสาแบบนั้นหรอก แต่ก่อนสมัยเป็นคุณชายขี้แก๊ก ไม่ค่อยมีใครอยากคบ ก็เคยใสจริงอยู่หรอกกับเรื่องแบบนี้ แต่พอป๊อบขึ้นมา คบกับเพื่อนหลากหลาย มีคนเข้าหาต่างๆ นาๆ ก็พอรู้อยู่บ้างแหละครับ ไม่งั้นคงไม่สามารถรักษาตัวมาได้จนถึงทุกวันนี้ แต่ไอเด็กพวกนี้มันน่ารักไง และผมก็มองออกว่ามันชื่นชมแล้วก็นับถือผมจริงๆ แบบเป็นไอดอลอะไรอย่างนั้น ถึงบางทีจะเกินเลยไป แต่มันคงไม่ได้ขนาดจะคิดมารุมโทรมผมหรืออะไรแนวๆ นั้น ผมเลยพยายามมองข้ามอะไรที่มันดาร์คๆ ไปบ้าง อยากจะเก็บแต่ภาพดีๆ ไว้ ยังไงผมก็ตัดสินใจยกให้ไปแล้ว จะเอาไปทำอะไรก็เรื่องของพวกมัน

ผมส่งกางเกงในให้ไอน้องตัวหัวโจก มันไหว้ขอบคุณอย่างงาม ไอพวกเด็กๆ มารุมกันใหญ่ ก้มดูใกล้ขนาดนั้น สวมหัวไปเลยดีกว่าไหมไหม ได้ยินเสียงน้องคุยกันว่าให้เอาใส่ถุงพลาสติกปิดให้สนิท อีกคนเตรียมร่างกติกาการใช้งานร่วมกัน เป็นอะไรมากไหมพวกเอ็ง

ผมแต่งตัวเพื่อเตรียมจะกลับบ้าน มีน้องคนนึงเข้ามาถาม

“พี่เมครับ สบู่ก้อนที่พี่ลืมไว้ในห้องน้ำ ผมขอได้ไหมครับ ที่นี้ไม่ค่อยมีสบู่ใช้เลยหายบ่อย เดี๋ยวผมจะอาบน้ำอีกที ร้อนๆ ยังไงก็ไม่รู้”

ผมพยักหน้า น้องเขารีบเข้าไปอาบน้ำในห้องที่ผมอาบทันที

น้องคนอื่นที่ได้ยินรีบวิ่งเข้ามา “ไอสัด กูอาบด้วย ทำไมกูนึกไม่ถึงวะ” อัดกันเข้าไปได้ไงวะนั่นตั้งห้าคน ห้องน้ำก็แคบๆ ใยกล้วยไม่พันกันบ้างเหรอ

เสียงคุยกันในห้องอาบน้ำได้ยินถนัด

“เฮ้ย มึงว่าเส้นนี้ของพี่เขาเปล่าวะ”

“เอามาจากบนสบู่หรือบนพื้น”

“เจอบนพื้นว่ะ”

“ห้องนี้พวกเราอาบกันก่อนหน้าพี่เขาซักสองคนได้มั๊ง ความน่าจะเป็นหนึ่งในสาม ถ้าไม่ใช่ของพี่เขาก็ของพวกเรากันเองนี่แหละ มึงจะเสี่ยงเหรอ”

“ไอสัด กูจะอ้วก มึงทำลายความหวังกู เฮ้ย อย่าเบียดมากสิวะแทบลงร่องกูแล้ว”

จริงๆ ถ้ากล้ามาขอกับผมตรงๆ ผมก็กล้าให้นะ จะล้วงไปถอนให้ตอนนั้นเลย ไม่ต้องเดา

ผมว่าผมไปดีกว่า ชักจะไปกันใหญ่แล้ว ไม่น่าให้แดนมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้เลย  ไอจั๊มพ์มายืนเป็นเพื่อนผม รอแดนไปเอารถมา

“ขอบใจมึงมาก กูล้างอายคราวที่แล้วได้แล้ว ไม่เคยเห็นพวกมันตั้งใจซ้อมตั้งใจแข่งขนาดนี้มาก่อนเลย”

“ช่วยๆ กัน ชดเชยที่กูไปหลอกมึงก่อน”

“แต่กูว่าต่อไปถ้ามึงจะโชว์อีกต้องระวังตัวหน่อย วันนี้กูยังเกือบเอาไม่อยู่ ขนาดน้องๆ ในทีมกูเองนะ ถ้าไม่มีฟองบังนะ มึงคงเสร็จไปแล้ว ฟีโรโมนล้นเหลือจริงๆ กูยังเคลิ้มเลย ขนาดเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก เด็กที่มึงพามาด้วยหน้าแดงแล้วแดงอีก”

“คงไม่แล้วอ่ะโชว์แบบนี้ต่อหน้าคนเยอะๆ กูก็เสียวเกิน เดี๋ยวควบคุมตัวเองไม่อยู่”

“ดี กูเริ่มหวงๆ แล้วเหมือนกัน”

[barataku]

แดนวนแทกซี่มาจอดตรงหน้า แล้วรีบลงมาเปิดประตูให้ ไอจั๊มพ์ดูงงๆ

“มึงไปแทกซี่เหรอ นึกว่ารถที่บ้านมารับ อ้าว นั่นน้องแดนนี่”

“แดนเขาขับแทกซี่เป็นรายได้เสริมน่ะ กูเลยช่วยอุดหนุน กูไปล่ะ ไว้เจอกันมึง”

ผมขึ้นไปนั่งเบาะข้างคนขับตามที่ทำมาโดยตลอดในช่วงหลัง

“ต้องการรับแพ็คเกจเสริมหรือเปล่าครับ” แดนถามหลังกดมิเตอร์ ผมให้แดนกดมิเตอร์ตลอดครับถึงจะให้เขาเป็นเหมาจ่ายทั้งวันก็ตาม

“อ้าว ไปปฏิเสธผู้โดนสารมาเพิ่มเหรอ หลังๆ นี่พอเราใช้ GPS แล้วไม่ค่อยโดนหนี้เพิ่มแล้วนี่ เมื่อเช้าตอนมาส่งพี่ก็ยังไม่มีเลย”

ก็ตามนั้นแหละครับ พอแดนใช้ GPS ที่ผมให้เป็น ก็ไม่ค่อยจะต้องปฏิเสธผู้โดยสารเท่าไหร่ แถมถ้าเกิดมีหนี้ขึ้นมา แดนมักจะเก็บไว้มาชดใช้หนี้กับผม แดนเขาสังเกตจนรู้ว่า ถ้าผู้โดยสารที่รับมา มีเด็ก ผู้หญิง หรือคนแก่ขึ้นมาด้วย จะไม่โดนบังคับจิตให้โชว์ เขาเลยสามารถจัดการได้บ้างบางส่วนเพื่อรอมาเจอผม

“เอ่อ คือพอดีเขาเรียกไปต่างจังหวัดอ่ะครับ ผมคงกลับมาไม่ทัน มีรหัสลับหรือเปล่าครับ” แดนถามตามบท

ผมบอกรหัสประจำเดือนที่ใช้บ่อยจนขึ้นใจออกไป ทุกอย่างก็เป็นไปเหมือนเดิม แต่ดูเหมือนแดนจะแข็งตัวรออยู่ก่อนแล้วและมากเป็นพิเศษด้วย แดนเริ่มสาวลำไปเรื่อยๆ ผมลังเลว่าจะช่วยแดนดีหรือไม่ อยากก็อยากอยู่นะเพราะผมมีอารมณ์สะสมมาตั้งแต่ตอนโชว์แล้ว แต่สงบไว้ได้ด้วยน้ำเย็นๆ แต่ที่กังวลคือตอนนี้ผมไม่ได้ใส่กางเกงในนะสิ ถ้าช่วยแดนคงโป่งเป็นเต้นท์แน่ถึงจะไม่ใหญ่เท่าไหร่ก็ตาม

แดนหันมาสบตาผมสีหน้าเหมือนจะอ้อนวอน นี่เขาขอให้ผมช่วยอยู่ใช่ไหม เอาไงเอากัน วันนี้น้องก็เห็นไปตั้งเท่าไหร่แล้ว แค่เป้านูนแค่นี้จะเป็นไรไป ผมคว้าหมับที่ท่อนลำน้อง นี่มันทั้งแข็งทั้งร้อนกว่าปกติจริงๆ แถมมีน้ำส่วนปลายชึมออกมาเยอะมาก ผมสาวเบาๆ แบบปลอบประโลมก่อนจะค่อยเร่งมือขึ้น แดนพยายามอั้นเสียงไว้แต่ก็มีเล็ดรอดมาบ้าง เขาไม่ได้มีหนี้ที่ต้องมาล้างกับผมมาสัปดาห์นึงได้แล้ว ใช้เวลาไม่นานแดนก็ปลดปล่อยน้ำออกมามากมายมหาศาล มันเต็มมือผมจนล้นมาอาบข้อมือ มีบางส่วนไหลย้อยไปถึงข้อศอก แดนรีบส่งผ้าขนหนูที่เขาเตรียมไว้ประจำให้ ตามด้วยเจลล้างมือ ทิชชู่เปียก ทิชชู่แห้ง ให้ผมทำความสะอาดจนเสร็จครบกระบวนความ

และก็เป็นไปตามคาดครับ เป้ากางเกงผมตุงขึ้นมาแล้ว วันนี้ใส่สแล็คมาด้วย กางเกงในก็ถูกเด็กขอไป ผมเห็นแดนเหลือบตามาทางผมบ่อยๆ ไม่รู้มองกระจกมองข้างซ้าย หรือมองอะไรที่ต่ำและใกล้กว่านั้น ผมว่าน้ำจากส่วนปลายมันเริ่มซึมผ่านกางเกงออกมาเป็นดวงแล้วล่ะ ก็ไม่มีกางเกงในมาคอยซับนี่นา

ผมนึกเคืองนิดหน่อย นี่ถ้าเข้าบ้านกว่าจะเดินถึงห้อง ผ่านพ่อบ้านแม่บ้าน เผลอๆ เจอคุณหญิงแม่ต้องคุยทักทายออดอ้อนกันอีก ยังดีที่คุณพ่อคงยังไม่กลับหรอกช่วงเวลานี้ ถึงผมจะไม่รังเกียจการโชว์แต่ก็ไม่ใช่กับคนในบ้านนะ จะโทษแดนคนเดียวก็ไม่ได้ ก็ปกติผมก็ทำให้มันเกือบทุกครั้งที่มันมาล้างหนี้ จะว่าไอพวกที่เอากางเกงในผมไปก็ไม่เต็มปาก ก็มันเล่นเต็มที่จนชนะขนาดนั้น แค่นี้ยังน้อยไปเลย

“พี่เปลี่ยนใจแล้ว เดี๋ยวไปส่งพี่ที่คอนโดแทน”

ผมบอกแดน สรุปว่าวันนี้ผมไปค้างที่คอนโดแล้วกันถึงพรุ่งนี้จะต้องไปพบคุณพ่อเห็นว่ามีเรื่องสำคัญ คอนโดผมไม่ไกลจากมหาลัยเท่าไหร่ จะเลยเข้าไปในเมืองอีกหน่อย แดนกลับรถเพื่อเปลี่ยนเส้นทางไปที่คอนโด ผมนึกได้ว่ามีงานอีกชิ้นที่ต้องทำอยู่ที่บ้าน เลยโทรไปบอกพ่อบ้านให้คนไปหยิบมาเตรียมไว้พร้อมจัดเสื้อผ้าให้เพิ่มเติม แดนเคยไปส่งผมที่คอนโดสองสามครั้งแล้ว ก่อนหน้านี้ผมนอนที่คอนโดตลอดเพราะสะดวกดีเวลาไปเที่ยวไหน แต่ตั้งแต่ที่มีปัญหาเรื่องการฉี่นอกสถานที่ผมก็ไม่ค่อยได้ไปไหนกลับบ้านบ่อยจนติด แต่ก็ยังมานอนที่คอนโดบ้างเพราะบางทีงานเยอะ ปีสี่แล้ว

แดนส่งผมลงตรงทางเข้าลอบบี้ รปภ. รีบมาปิดประตูให้ทันที คอนโดนี้เขาหรูครับ การบริการสะดวกสบาย ความปลอดภัยเลิศ ผมบอกให้แดนเอารถไปส่งที่อู่แล้วนั่งแทกซี่ไปที่บ้านผมเพื่อไปเอาของกับเสื้อผ้าของผมมาส่งให้ที่คอนโด ผมบอกให้แดนขับรถคันเล็กกลับมาจะได้มาจอดทิ้งไว้คอนโด เพราะเมื่อวันก่อนผมขับกลับไปบ้านแล้วนั่งแทกซี่ของแดนออกมา ที่บ้านผม หัวหน้าพ่อบ้านยัน รปภ. รู้จักแดนหมดแล้วครับ ผมบอกว่าเป็นลูกน้องที่ผมไว้ให้ช่วยงานตอนอยู่ข้างนอก ผมเรียก รปภ. คอนโดให้มาจำหน้าแดนไว้จะได้ให้เขากดลิฟท์ส่งแดนขึ้นไปที่ชั้นห้องผมตอนมาถึง

ผมนอนเล่นแท็บเล็ตอยู่ในห้องนอนที่คอนโด พยายามไม่รื้อข้าวของอะไรให้รกเพิ่มอีก เพราะแม่บ้านที่จ้างไว้ทำความสะอาดขอกลับไปดูแลลูกสาวที่เพิ่งคลอดหลานที่ต่างจังหวัดบ้านลูกเขย เดิมแกขอร้องไว้ว่าอย่าแจ้งคอนโดเพราะแกจะถูกตัดเงิน และถ้าไปนานเขาอาจให้คนอื่นมาทำแทนแกได้ แต่ไปๆ มาๆ แกเพิ่งติดต่อมาเมื่อวานว่าคงไม่กลับมาทำแล้วเพราะลูกสาวขอให้อยู่ช่วยเลี้ยงหลานและลูกเขยก็ได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นไม่อยากให้แม่มาลำบาก ผมก็เซ็งเล็กน้อยเพราะห้องรกมาเป็นสัปดาห์ แถมเพิ่งแจ้งมาด้วย อีกนานกว่าคอนโดหาคนใหม่ที่ไว้ใจได้ แต่ก็อวยพรไปตามเรื่องเพราะยังไงแกก็ไปได้ดีอยู่กับลูกหลาน และตอนทำงานให้ผมก็ขยันซื่อสัตย์ไว้ใจได้ดี

ผมเล่นไลน์อยู่ กำลังขำรูปที่ไอเหนือเมฆถ่ายตัวเองในยิมแล้วส่งมาในกลุ่ม “เก้งหล่อ BA67” แล้วโดนเพื่อนเก้งในกลุ่มรุมวิจารณ์อยู่ ทั้งขนจั๊กกะแร้รกบ้างล่ะ เลี้ยงสาหร่ายที่สะดือบ้าง บางคนบอกว่าไหนว่าป่าดงดิบเมืองไทยมันถูกโค่นไปหมดแล้วไง จิกกัดสารพัด อ่านเพลินๆ ก็มีฟอร์เวิร์ดไลน์รหัสลับการใช้บริการแพ็คเกิจเสริมแทกซี่ประจำเดือนนี้ขึ้นมา อ้าว วันนี้มันวันที่หนึ่งของเดือนใหม่แล้วเหรอ ลืมวันลืมคืนแล้วตู แล้วทำไมรหัสลับของเดือนที่แล้วยังใช้กับแดนได้อยู่เลยเมื่อตอนขามาคอนโด ผมค่อนข้างแน่ใจว่ารหัสในแต่ละเดือนจะไม่สามารถใช้ข้ามเดือนได้แม้แค่เพียงวันเดียว เพราะพี่แทกซี่คันแรกที่เจอเคยบอกไว้ และแดนเองก็เคยบอกไว้เหมือนกัน ผมนึกเหตุการณ์ต่างๆ ประกอบกันจนคิดว่าน่าจะได้ข้อสรุปแล้วก็อมยิ้ม เดี๋ยวเถอะเจ้าเด็กแสบ เห็นเรียบร้อยนิสัยดีอย่างนี้กลับมาหลอกกันได้

ช่วงเดือนที่ผ่านมาที่ผมได้คุยกับแดนเรื่อยๆ ทั้งเพื่อเก็บข้อมูลเรื่องการบังคับจิตแทกซี่ และคุยเรื่อยเปื่อยเวลาน้องขับรถให้ ผมว่าผมทราบนิสัยใจคอและความเป็นมาของน้องเป็นอย่างดีเพราะน้องเป็นคนซื่อมีอะไรคิดอะไรก็บอกมาตรงๆ ที่เห็นว่าชื่อแดนเหมือนฝรั่งแต่จริงๆ น้องชื่อจริงว่าชายแดนครับ พ่อของน้องตั้งให้ เขาเป็นตำรวจตระเวนชายแดนแต่เสียชีวิตในหน้าที่ไปตั้งแต่น้องยังเล็กๆ แม่น้องก็พยายามกัดฟันเลี้ยงดูน้องมา โชคดีที่บ้านที่กาญจนบุรีที่น้องอยู่มีญาติพี่น้องฝั่งแม่อยู่กันหลายครอบครัว ถึงจะฐานะไม่ดีมากนักแต่ก็ได้ช่วยเหลือเจือจุนกันไป น้องเลยมีตายายลุงป้าดูแลอบรมมาตั้งแต่เด็กถึงมีนิสัยดีอย่างนี้ พอจบแค่ ปวช. ก็ไม่เรียนต่อรีบทำงานหาเงินไว้เป็นเงินเก็บให้แม่แล้วก็เป็นทุนในการเรียนต่อด้านอาหารอย่างที่ตั้งเป้าชีวิตไว้ จนครบสี่ปี น้องก็เก็บเงินพอที่จะมาเรียนต่อที่กรุงเทพ ใช้กู้ กยศ. ช่วยด้วย แต่ความที่ไม่อยากให้แม่เป็นภาระกับญาติพี่น้องทางโน้นจนเกินไป น้องเลยมาขับแทกซี่ไปด้วย เพราะได้รายดีพอที่จะส่งเงินให้แม่ได้

เสียงเคาะประตูดังขึ้น แดนน่าจะมาถึงแล้ว ผมลุกขึ้นไปส่องตาแมวแล้วเปิดประตูให้น้องเข้ามาในห้อง น้องทำท่าตื่นเต้นกับความหรูหราของห้อง นี่ขนาดผมแต่งแบบเรียบๆ แล้วนะ

“ทำไมมันหรูหราอย่างนี้ครับคุณเม”

น้องอดไม่ได้พูดขึ้นมา ทั้งๆ ที่ปกติเขาจะไม่ตื่นเต้นกับของหรูหราไฮโซของผมเท่าไหร่ แต่ผมว่าผมรู้นะว่าทำไม ก็สายตาน้องเขามองเลยไปด้านในที่เป็นโซนทำครัวและรับประทานอาหาร เคาเตอร์ลอยทำอาหารปูแกรนิตสีดำขนาดใหญ่คงสะดุดตาเขาไม่น้อย ก็คนเรียนทำอาหารนี่นา ส่วนผมนะเหรอ ทำไม่เป็นเลยครับ แต่ที่มีเพราะผมว่ามันให้ความรู้สึกอบอุ่นดีและเผื่อเพื่อนมาปาร์ตี้ด้วย

“ให้ผมเอาของไปเก็บตรงไหนครับ เดี๋ยวผมจะได้รีบกลับ ไม่รบกวนเวลาพักผ่อนของคุณเม อ้อ กุญแจรถผมวางไว้ตรงนี้นะครับ” เด็กแสบทำท่าหันรีหันขวาง

อาจจะสงสัยทำไมผมถึงชอบเรียกแดนว่าเป็นเด็ก ทั้งๆ ที่แก่กว่าผมตั้งปี ก็แดนน่ะมีบุคลิคน่ารักเหมือนเด็กเอามากๆ ใสซื่อแบบเด็กต่างจังหวัดน่ะครับ หน้าตาก็เหมือนเด็ก ผมซึ่งเป็นน้องเล็กมาตลอด เหมือนถูกกระตุ้นสัญชาติญาณความเป็นพี่ขึ้นมาเลยครับ แต่น้องเขาไม่ได้บื้อนะครับ ออกจะฉลาด แต่ด้วยความที่เป็นคนจริงใจ ตรงไปตรงมา เลยอาจคิดไม่ทันคนที่มีเพทุบายย้อนแย้ง แบบผมนี่ไง

“วางไว้ตรงนั้นแหละ แต่เรายังกลับไม่ได้ คงต้องคุยกันก่อนเรื่องแพ็คเกจเสริมแทกซี่ที่ให้ช่วยรวบรวมข้อมูล”

ผมวางสีหน้าเรียบเฉย แล้วพยักเพยิดให้แดนไปนั่งตรงโซฟาตัวด้านข้างที่ผมนั่ง

“ได้ครับ แต่ผมนั่งบนพื้นดีกว่า ขับรถมาทั้งวัน ตัวคงไม่สะอาดเท่าไหร่”

โห ไอ้คนสกปรก อนามัยจ๋าขนาดนั้น ผมรู้นิสัยมันดีว่ารักความสะอาดขนาดไหน คงเพราะอยากเป็นเชฟด้วยมั๊ง แต่ที่แน่ๆ อาบน้ำบ่อยกว่าผมอีก

“เอางั้นก็ได้ แต่พรมทอมือตุรกีที่เรานั่งอยู่ ราคาแพงกว่าโซฟาซักห้าเท่าได้มั๊ง ขึ้นมานั่งโซฟาดีกว่าไหม” โม้ครับ ผมไม่รู้หรอกว่าอะไรมาจากไหนราคาเท่าไหร่ แต่กับเด็กแบบนี้ก็ต้องไม้นี้ล่ะครับ ซึ่งก็ได้ผล น้องสะดุ้งรีบลุกขึ้นมานั่งแบบไม่เต็มก้นบนโซฟา แถมยังไม่ยอมวางเท้าบนพรม ยกลอยๆ ไว้ เมื่อยไหมนั่น

“คุณเมจะถามข้อมูลอะไรเหรอครับ แต่ผมว่าผมน่าจะบอกไปหมดแล้ว แถมช่วงหลังๆ ผมแทบไม่ได้ให้บริการแพ็คเกจเสริมกับผู้โดยสารคนอื่นเลยยกเว้นคุณเม”

น้องสุภาพนอบน้อมจนเกินเหตุ จริงๆ ผมว่าน้องเขาไม่ได้กลัวผมหรืออะไรมากมายหรอก ก็เห็นเวลามาขับรถให้ก็คุยจ้อเรื่องนั้นเรื่องนี้ไม่หยุด แต่เหมือนน้องจะกำหนดตัวเองไว้ว่าผมเป็นผู้มีประคุณ เป็นเจ้านาย เลยไม่กล้าทำตัวสนิทสนมจนเกินไป นี่ขนาดผมจับของน้องอยู่เรื่อยๆ นะ จะต้องให้เนื้อแนบเนื้อขนาดไหนถึงจะมองว่าผมเป็นคนปกติเหมือนกัน นี่ขนาดลงทุนให้ไปดูโชว์แล้วนะ งั้นต้องดำเนินการตามแผน

“ก็ใช่ แต่พี่พบว่ามันมีข้อมูลไม่สอดคล้องกันอยู่ เลยต้องตรวจสอบเพิ่มเติม” ผมทำหน้าเฉยๆ ไม่ยิ้มอย่างเคย

“ได้ครับ” น้องทำหน้าเครียดตาม

“ปกติเราได้รหัสของเดือนต่อไปตอนไหน”

“ตอนวันสิ้นเดือนครับ ผมส่งยอดสรุปของเดือนนั้นตอนไหน ก็จะมีข้อความตอบกลับที่มีรหัสลับของเดือนถัดไปมาทันที แต่ถ้าผมส่งช้า หรือเผลอหลับไป ตอนเที่ยงคืนก็จะมีข้อความเข้ามาเอง”

“แล้วรหัสผ่านของเดือนที่แล้ว มาใช้ต่อเดือนถัดไปได้กี่วัน”

“ไม่ได้เลยครับ พอเดือนใหม่ต้องใช้ของใหม่ตั้งแต่วันที่หนึ่ง”

น้องพูดแล้วสะดุ้งเหมือนนึกอะไรได้ “เอ่อ ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันนะครับ”

“วันแล้ววันนี้ทำไมพี่ใช้รหัสของเดือนที่แล้วถึงใช้ได้ล่ะ” ผมถามเสียงเข้ม

น้องตกตะลึง ผิวสีน้ำผึ้งก็ซีดได้แฮะ

“ยะ ยังไงนะครับ ผมไม่เข้าใจ” ตอบเสียงตะกุกตะกักเชียว

“ก็รหัสที่พี่บอกไปตอนขากลับ จริงๆ มันใช้ไม่ได้สินะ” ผมตีสีหน้าขรึม

แดนละล่ำละลักน้ำหูน้ำตาไหลพราก รีบลงมานั่งข้างล่างกอดขาผมเอาหน้าถูไปมา พูดพลางสะอื้น

“พี่เมครับ ขอโทษครับ ผมไม่ดีเอง อย่าโกรธผมเลยครับ ลงโทษอะไรก็ได้ แต่พี่เมอย่าเกลียดผมเลยครับ” ทีงี้เรียกพี่ได้เชียว แล้วพรมตุรกีทอมือที่นั่งทับอยู่ไม่กลัวทำเสียแล้วเหรอ

“แล้วเราทำอะไรไม่ดีไว้ล่ะ บอกมาตามจริงแล้วพี่จะดูเรื่องลงโทษให้เหมาะสม” ผมลูบหัวแดนเบาๆ ฟินอ่ะ นี่มันคนหรือแมว

“ผะ ผม วันนี้ผมไม่ได้มีหนี้เหลือเลยฮะ แต่พอดูที่พี่เมอาบน้ำแล้วผมก็รู้สึกแปลกๆ ผมก็นึกไปว่า ถ้าผมได้ขับแทกซี่ให้พี่เมนั่งแล้วทำเหมือนที่เคยทำ มันจะรู้สึกดีขนาดไหน ตะ แต่ผมสาบานว่าไม่ได้คิดลามกกับพี่เมเลยนะครับ แค่อยากได้ความรู้สึกอบอุ่นเหมือนที่เคยได้ ไม่รู้สิ ผมเหงาด้วย ต้องมาอยู่กรุงเทพคนเดียว ยังไม่เปิดเรียน เพื่อนก็ยังไม่มี ผมไม่ได้ตั้งใจ พี่เมยกโทษให้ผมนะครับ”

เรียกพี่เมทุกคำเลยเว้ยเฮ้ย แต่ผมก็รู้ในใจเขาอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว ถึงปากเรียกคุณเม คุณเม แต่แววตาเขาไม่ใช่ มันแฝงความผูกพันไว้มากกว่านั้น และก็อาจจะไม่เป็นในเชิงชู้สาว มันเป็นอะไรที่ซับซ้อนขึ้นไปอีก ผมว่างั้นนะ

“แล้วเราก็มาหลอกพี่อย่างงั้นสิ ทำไมไม่พูดกันตรงๆ เห็นพี่เป็นตัวตลกเหรอ” ตัวตลกอะไรจะหน้าตาดีขนาดนี้ แต่ต้องกดดันอีกนิด เพื่อผลลัพธ์ที่เป็นเลิศ

“ไม่ครับ ผมไม่เคยคิดอย่างนั้นเลย แต่เรื่องแบบนี้ผมจะบอกพี่ได้ยังไง พี่เป็นใคร แล้วผมเป็นใคร ตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน ผมก็โทรกลับไปเล่าให้แม่ฟัง แต่ไม่ได้พูดเรื่องนั้นนะครับ บอกแต่ว่าโชคดีเจอผู้โดยสารคนนึง ช่วยผมแก้ปัญหาที่ไม่ค่อยรู้จักทาง หาวิธีให้แล้วยังให้ยืมของราคาแพงมาใช้อีก แล้วก็ให้เงินผมเยอะมาก บอกให้เก็บไว้ใช้ตอนเปิดเทอม รวยมากๆ น่าจะเป็นลูกหลานตระกูลดัง ผมบอกนามสกุลพี่ที่ผมเห็นที่ป้ายหน้าบ้านไปด้วย แม่ผมก็บอกว่า ตระกูลพี่มีบุญคุณกับประเทศเรามาตั้งแต่อดีต ผมได้เจอกับลูกหลานที่ไม่ถือตัว  มีน้ำใจให้คนบ้านนอกอย่างเรา แสดงว่าเป็นลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น ผมได้มีโอกาสพบเจอถือเป็นมงคล ผมต้องเคารพ ให้เกียรติ อย่าตีตนเสมอ แล้วก็ต้องเจียมเนื้อเจียมตัว ถึงพี่จะให้ความสนิทสนม”

นี่เองสาเหตุที่ทำให้น้องเขาปฏิบัติตัวเหมือนผมเป็นเจ้านาย แต่นี่มันยุคไหนกันแล้ว คนรุ่นใหม่เขาน่าจะต้องคบกันที่เนื้อแท้ นิสัยใจคอ เรื่องชาติกำเนิดอะไรนี่ไม่น่าเกี่ยว แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังทึ่งกับมุมมองความคิดของแม่น้องแดนมากครับ ปกติเวลาคนนึกถึงตระกูลผมก็มักจะคิดถึงแต่ว่าเป็นตระกูลเก่าที่มีอิทธิพลและเงินทองมากมาย แต่จริงๆ พื้นฐานตระกูลผมเติบโตมาด้วยการใช้ความรู้ความสามารถรับใช้แผ่นดินมาโดยตลอด อาจจะด้วยความสำเร็จทางธุรกิจในระยะหลังทำให้กลบภาพตรงนี้ไป ทั้งๆ ที่ยังมีคนในตระกูลทำหน้าที่ดั้งเดิมจากรุ่นสู่รุ่นมาอย่างต่อเนื่อง

ถึงเรื่องพวกนี้จะไม่ใช่เรื่องลับอะไร แต่การที่แม่น้องเขามองทะลุถึงแก่นของตระกูลผมในมุมที่คนอื่นละเลยไป ทำให้ผมรู้ว่าทำไมน้องถึงเป็นคนพิเศษที่มีความคิดและจิตใจที่ดีงาม ผมเองในฐานะลูกหลานของตระกูลก็ซึมซับแนวความคิดหลักการจริยธรรมพวกนี้มาตั้งแต่เด็ก เพราะฉะนั้นผมถึงไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร แค่ในช่วงหนึ่งของวัยที่อยากทำตัวนอกคอกบ้างจนเจอบทเรียนบทใหญ่ครั้งนั้นเข้า

แต่การที่ผมบอกว่าผมไม่ใช่คนเลวก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะเป็นคนดีผุดผ่องไปทุกด้าน โดยเฉพาะในช่วงวัยฮอร์โมนพลุ่งพล่านอย่างนี้ อย่างน้อยก็ไม่ได้ดีเท่ากับที่น้องเข้าใจ คุณคงทราบว่าหลายๆ สิ่งที่ผมทำไปก็เพื่อประโยชน์ของผมเอง อย่างเช่นสิ่งที่จะทำต่อไปนี้ แต่ผมก็จะระวังไม่ให้เกิดผลที่ไม่ดีกับน้องยกเว้นเรื่องโดนเอาเปรียบเล็กๆ น้อยๆ แล้วกัน

“เอาล่ะ อย่าร้อง พี่พอเข้าใจเรา แต่ยังไงซะคนผิดก็ต้องถูกลงโทษก่อนถึงจะได้รับการให้อภัย” น้องปาดน้ำตา ท่าทางมีความหวัง

“จะให้ผมทำอะไรครับ พี่สั่งมาได้ ผมทำได้ทุกอย่าง แค่ขอให้ยกโทษก็พอ”

“อย่ารีบรับปากจะดีกว่า พี่ไม่ใจดีหรอกนะครั้งนี้”

“พี่เมสั่งมาได้เลยครับ” แดนหน้าจ๋อยแต่ก็ไม่มีท่าทีจะถอดใจ

“พี่จะลงโทษเราด้วยการถ่ายรูปเปลือยเราส่งไปให้เพื่อนๆ กลุ่มใหญ่พี่ดูทางไลน์ กล้าหรือเปล่า ว่าไง บอกแล้วว่าพี่ไม่ใจดีอีกแล้วนะ”

แดนสีหน้าตะลึงไปเลย โอ๊ะๆ เหมือนได้ยินใครด่าผมว่าไอเลว ทำเด็กไม่มีทางสู้ แหม มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดนั้น ผมไม่ได้กะจะถ่ายให้ติดหน้าแดนหรอกนะ แต่จะยังไม่เฉลยตอนนี้ ให้เด็กมันกดดันอีกนิด ถามว่าผมทำอย่างนี้ทำไมเหรอ เหตุผลก็ง่ายๆ หนึ่ง ลองใจแดนว่าจะยอมทำตามที่ผมบอกทุกอย่างไหม สอง อยากอวดในกรุ๊ปไลน์ “เก้งหล่อ BA67” ว่าเด็กผมของใหญ่ให้พวกมันน้ำลายหก สาม ค่อยๆ ปรับแก้นิสัยขี้อายของแดนทีละนิด เผื่อทีหลังจะได้โชว์คู่กับผมบ้าง ฮ่าๆ

ผมรู้ เหตุผลกะโหลกกะลาไปหน่อย ว่าแต่ไม่อยากรู้กันเหรอว่าเด็กขี้อายอย่างแดนเจอแบบนี้จะทำยังไง

หลังจากนิ่งไปพักนึง แดนก็มองหน้าผม ตาแดงๆ แล้วก็พูดขึ้นว่า

“ได้ครับ ถ้าเป็นความต้องการของพี่เม ผมทำให้ได้ทุกอย่าง ผมคงไม่โชคร้ายขนาดรูปถูกส่งต่อๆ ไปจนเพื่อนที่วิทยาลัยมาเจอหรอกนะครับ เอ่อ ผมไม่ได้ไม่เต็มใจทำนะครับ ผมทำให้พี่เมได้ทุกอย่างเลย”

ฮือ น่าสงสารอ่ะครับ นี่ผมแกล้งแรงไปหรือเปล่า น้ำตาคลอนิดๆ น่ารักน่าแกล้งที่สุด แหม โชว์นิดโชว์หน่อยเองหน่า

“งั้นเริ่มรูปแรกเลยนะ พี่ขอกางเกงในตัวเดียวก่อน”

แดนทำตามอย่างเชื่อฟัง เขาถอดเสื้อผ้าออกหมดจนเหลือกางเกงในตัวเดียว ผมเอามือถือมาถ่ายไปสามสี่รูป แต่เลือกรูปที่เขาบิดตัวหันหน้าไปข้างหลังจนไม่รู้ว่าเป็นใครส่งไปในกรุ๊ปเก้งหล่อจริงๆ มีไลน์ตอบมารัวๆ แต่ผมยังไม่เข้าไปอ่านตอนนี้ ขั้นต่อไปผมให้แดนถอดกางเกงในออกแล้วเอามือกุมเป้าไว้ เห็นแต่ขนโผล่ออกมา ผมถ่ายเจาะตรงเป้าไปอีกหลายรูป แดนใส่สายรัดข้อมืออันเดิมที่ผมเห็นเขาใส่ตั้งแต่ที่เจอกันตอนแรก มันก็สวยดี มีลายกราฟฟิคแปลกๆ ด้วย ในรูปเห็นลายชัดเลยเพราะผมถ่ายใกล้เห็นแต่ข้อมือกับเป้าที่แดนกุมไว้แน่น

ผมเลือกมารูปนึงแล้วส่งไลน์ไปอีก คราวนี้มันเหมือนเออเร่อร์ รูปไม่ไปขึ้นเป็นกากบาทในกรุ๊ปไลน์ ผมเปิดรูปจะส่งใหม่แต่รูปล๊อตสองนี้หายไปหมด ผมแปลกใจเล็กน้อย ปกติโทรศัพท์ผมเสถียรมากไม่เคยเป็นอย่างนี้ ผมให้แดนทำท่าเดิมแล้วถ่ายใหม่อีกชุด แล้วก็ถ่ายชุดต่อไปเลยเป็นภาพโคลสอัพท่อนลำสวยๆ ที่ยังอ่อนตัวของแดน ผมส่งรูปที่กุมเป้ารูปนึงและรูปท่อนลำอันเขื่องอีกรูปนึงเขากรุ๊ปไลน์ไปพร้อมกัน ปรากฏว่าขึ้นแต่รูปท่อนลำแต่รูปกุมเป้าไม่ขึ้น แถมภาพที่ติดสายรัดข้อมือของแดนยังหายไปจากเครื่องผมหมดหลังจากส่งไลน์ออกไป

“แดน สายรัดข้อมือที่ใส่นี่มันลายอะไร ได้มาจากไหน”

ผมถามแดนหลังจากที่ทดลองอีกสองสามรอบจนแน่ใจว่าเรื่องประหลาดนี้จะเกิดเฉพาะกับภาพที่ถ่ายติดลายกราฟฟิคที่อยู่บนสายรัดข้อมือของแดนไป และเกิดกับทุกโปรแกรมที่ส่งข้อมูลขึ้นอินเตอร์เน็ต ไม่ว่าจะ ไลน์ เฟสบุค หรืออีเมล

แดนหน้าตาตื่น เขาคงใจคอไม่ดีที่เห็นผมหน้าเครียดมาพักใหญ่แล้ว แต่ไม่กล้าถามอะไร

“ลายบนนี้เหรอครับ ผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน สายรัดนี้เขาแจกตอนผมไปอบรมทำใบขับขี่แทกซี่มานะครับ พออบรมเสร็จไม่รู้ผมนึกยังไง ใส่มาตลอดเลยครับ ยิ่งตอนขับแทกซี่ยิ่งรู้สึกต้องใส่ ขนาดลืมไว้ที่ห้องยังต้องวนรถกลับมาเอาเลยครับ”

นั่นไง ถึงจะฟังดูเหลือเชื่อ แต่ผมว่านี่เป็นระบบอะไรซักอย่างที่คนโปรแกรมจิตบริการเสริมของแทกซี่วางไว้เพื่อไม่ให้ภาพหรือคลิปชักว่าวของแทกซี่เผยแพร่ไปในอินเตอร์เนต ผมจะตัดประเด็นว่าเขาทำได้ยังไงออกไปก่อนนะครับ เพราะลำพังการบังคับจิตมันก็แสนจะไม่น่าจะเป็นไปได้อยู่แล้ว แต่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ผมเจอเข้ากับตัวเองมาแล้ว

ผมเอาคอมพิวเตอร์มาค้นดูคลิปของแทกซี่คันแรกที่เคยถ่ายไว้แต่ก็ไม่ได้เอามาดูอีกเลยเพราะของแดนน่าดูกว่าตั้งเยอะ แล้วก็เจอลายกราฟฟิกคล้ายๆ กันแต่เป็นรอยสักที่ข้อมือคนขับเลยแคปภาพออกมาเก็บไว้เป็นข้อมูล ผมว่านี่เป็นจุดเริ่มต้นที่จะทำให้ผมสาวไปถึงคนที่ทำเรื่องพวกนี้ได้

……………………………………………….

[kawoat]

มาต่อแล้วขอบคุณมาก หื่นเหมือนเดิม แต่

มันมีส่วนที่ยังทำความเข้าใจได้ยากอยู่ตรงที่วางตัวเมธัสเป็นตรงข้ามคำว่า "ตรงข้าม" นี้ไม่รู้ว่าคนเขียนต้องการให้ออกมาในรูปแบบของศัตรู เพราะเมธัสเกิดรับไม่ได้ที่มีคนถูกสะกดจิตให้ทำอะไรหื่นๆ แบบตน หรือแค่ต้องการทราบว่าใครเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังเหตุหื่นๆ นี้ "เฉยๆ"
เพราะถ้ามองแบบศัตรูเมก็ทำตัวไม่ต่างจากบอสเท่าไหร่เลยนะ ตอนแรกยังไม่แน่ใจว่าเมจะเป็นยังไง แต่ตอนนี้มันชัดแล้ว คือเมก็ใช้เหตุหื่นๆ สนองนีตตัวเองเหมือนกัน ไม่ต่างจากบอสเลยแล้วอย่างนี้จะเป็นฝ่ายตรงข้ามแบบศัตรูกันได้ไง อันนี้ งง....

ส่วนเตื่องรสนิยมของเมธัส ตอนก่อนๆ อธิบายไว้ว่าเม "ไม่ได้เป็นเกย์" ต่างจากบอสที่รู้ตัวเองชัดว่าเป็นเกย์ ทุกการกระทำของบอสสอดคล้องกับรสนิยม แต่กับเมที่บอกตอนแรกว่าแค่สนใจ แค่ชอบโชว์ แต่อ่านๆ มาชักขัดแปลกๆ ชอบโชว์(แต่มีแค่ผชที่เห็น)และชอบให้ผชส่งเสียงเชียร์ บอกแค่สนใจ...แต่เล่นทำตัวติดแดน วางแผนเหมือนจะอยากได้มาครอบครอง(อันนี้ไม่รู้คิดไปเองมั้ย) สนใจอาวุธลับของแดนอยากจับ อยากชัก..... หรือ ชัก....ตลอดเดือนที่ใช้บริการ แม้จะบอกว่าช่วยล้างหนี้ แต่ผู้ชายคนนึงจะทำได้ขนาดนี้เลยหรอ อยากถ่ายรูปเปลือยของแดนไปโชว์? อยากอวดว่ามีเด็ก(ผช) ?????? ทุกสิ่งทุกอย่างของเมมันขัดๆ นะ



ยังไงก็รอติดตามจ้า สู้ๆ

[buzeative]

ผมเข้าใจคนเขียนนะ ฝ่ายตรงข้ามในที่นี้อาจจะไม่ได้เป็นศัตรูจอมโหดที่คอยทำเรื่องชั่วร้ายอะไรขนาดนั้น
แต่เป็นคนปกติเนี่ยแหละที่ชอบท้าทาย อยากรู้อยากเห็น ซึ่งการกระทำเหล่านี้อาจส่งผลเสียต่อองค์กรได้

ผมคิดว่าเมธัท นี่จะหื่นและช่างสังเกตุกว่าคนอื่นๆอาจเป็นเพราะตัวเองเคยโดน แถมบ้านรวยแล้วก็ยังฉลาด
ก็เลยหาจุดเชื่อมโยงเหตุการณ์ต่างๆได้ จนมาล่าสุดสังเกตุเห็นสัญลักษ์พิเศษขององค์กรแล้ว คงสืบต่อไปเรื่อยๆแน่

ส่วนเรื่องรสนิยมก็มันนิยายเกย์หนิเนอะฮ่าๆๆๆๆๆๆ

สนุกมากครับอยากดูเป็นซีรีย์เลยอะ ผมว่าหื่นฮาดี

[buzeative]

จริงๆจะว่าไปแล้ว เมธัทก็ยังมีสันดานเดิมอยู่นะครับ เพียงแต่เห็นว่าได้ประโยชน์ก็เลยทำต่อ

[barataku]

ขอบคุณสำหรับความเห็นข้างบนครับ ผมขออธิบายสิ่งที่พยายามจะสื่อในนิยายช่วงนี้ครับ อาจข้ามไปไม่ต้องอ่านก็ได้เพราะเหมือนจะสปอยล์การเดินเรื่องนิดๆ

พาร์ทของเมธัสจะเป็นการเล่าเรื่องโดยเจ้าตัวเอง เพราะฉะนั้น สิ่งที่บรรยายออกมาจะเป็นสิ่งที่เมธัสคิดหรืออยากให้คนอื่นเข้าใจอย่างนั้น อาจไม่ใช่ข้อเท็จจริงก็ได้ เรื่องที่เมธัสเป็นชายแท้จริงๆ หรือเปล่า ผมตั้งใจจะให้คนอ่านรู้เองจากพฤติกรรมที่ทำ แต่พอเขียนจริงๆ ฝีมือไม่ถึง เลยพาให้งงกันกลายเป็นคาแรคเตอร์หลุด ขออภัยจริงๆ ครับ

เรื่องที่น้องเมตัวร้ายฝ่ายตรงข้ามทีม 0-1 อันนี้ก็ความผิดผมอีกแหละครับ เล่นมากไปหน่อย พอดีผมมีไอเดียว่าในโลกความจริง ทั่วๆ ไปคงไม่มีพระเอกแบบเต็มร้อยหรือตัวร้ายแบบสุดขั้ว ผมเลยอยากทดลองว่า ถ้าประกาศไปเลยว่าตัวละครนี้เป็นตัวร้าย อ่านๆ ไปจะมีใครเชียร์ไหมถ้าค่อยๆ เห็นมุมอื่นของตัวละครนั้นด้วย เท่าที่เห็นผลน่าจะแป๊ก น่าจะเพราะพอเรารู้สึกว่าตัวละครนี้เป็นตัวร้าย ใจมันคงไม่เปิดรับเท่าไหร่ จะเก็บไปปรับปรุงครับ

ขอกำลังใจซักนิดครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ผมแต่ง อยากทดลองไปเรื่อย  แต่งบทหลังก่อนแล้วย้อนกลับมาแต่งบทหน้าๆ ก็มี ความสมดุลระหว่างความหื่น ความสัมพันธ์ตัวละคร และการเดินเรื่องก็ยังหาจุดลงตัวไม่ได้ รวมๆ คงมีอะไรที่ทันย้อนแย้งอยู่เยอะ แต่คนแต่งไม่รู้ตัวหรอกครับ ดีที่มีคนอ่านช่วยให้ความเห็นบ้าง ต้องขอขอบคุณครับ

[hello_lovestory]

ยิ่งอ่านยิ่งน่าหลงไหล ในเนื้อเรื่อง

[PPink]

คิดถึงฝั่งบอสแล้วสิ เฮ้อ แค่ฝั่งหนูเมก็สนุกดี
พอบอกฝั่งตรงข้ามแล้วจะลุ้นนะว่าต่อไปจะทำอะไรให้ฝั่ง 10 เดือดร้อนรึเปล่า

[plugie]

สนุกแบบหื่นๆดี ชอบๆ

[kawoat]

ปีใหม่แล้ว ตอนใหม่เมื่อไหร่จะมาาา 

[buzeative]

แต่งดีแล้วครับ สนุกด้วย เอาตามที่ผู้แต่งคิดว่าสนุก ชอบ เอาแบบนั้นเลยดีกว่าครับ
เพราะว่ามันเป็นเอกลักษณ์ของแต่ละคน

สวัสดีปีใหม่นะครับ ขอให้สุขภาพร่างกายแข็งแรง มีความสุขมากนะครับ มาต่อเร็วๆนะ

มีเฟสบุ๊คไหมครับ

[barataku]

องค์กรลวงจิต Explicit Content
 
บทที่ 27 ราคาของความไว้ใจ

[เมธัส]

วันนี้วันศุกร์ ทั้งๆ ที่ควรจะเป็นวันดีๆ แท้ๆ ผมตั้งใจมาเรียนแบบสบายๆ ตอนเย็นกินข้าวเฮฮากับเพื่อนๆ แล้วกลับไปที่บ้านอย่าให้ดึกนัก เห็นคุณพ่อบอกว่ามีเรื่องจะคุย แต่คำพูดของคนที่มาทักผมเมื่อครู่ทำให้ผมแทบหงายหลัง สงสัยผมจะโดนหักหลังเข้าแล้วครับ ไอ้พวกเด็กตัวแสบ เสียแรงที่อุตส่าไว้ใจ

“นายว่าอะไรนะ”

ผมถามไอหนุ่มร่างยักษ์ตรงหน้า ชื่ออะไรไม่แน่ใจ ไม่ได้สนิทกับมันเท่าไหร่แค่เคยเจอกันบ้าง ตัวบึกๆ ใหญ่ๆ อยู่ปีเดียวกัน แบบว่าเป็นเพื่อนของเพื่อนของเพื่อน รู้สึกจะอยู่วิทยาศาสตร์การกีฬาหรือศึกษาพละอะไรเทือกๆ นั้น

“ขอร้องเถอะนะเม ไปช่วยทีมรักบี้เราหน่อย แบบที่นายไปช่วยทีมบาสน่ะ ให้ไหว้ก็ยอม” มันไม่พูดเปล่า ยกมือไหว้ท่วมหัว

“เราไปช่วยทีมบาสตอนไหน เราเล่นบาสเก่งซะที่ไหน ยิ่งรักบี้อีก เราเล่นไม่เป็นเลยนะ” นิ่งไว้ มันอาจไม่รู้ก็ได้

“ก็ไม่ได้จะให้ไปช่วยสอน แบบว่าแค่ไปให้กำลังใจแล้วมีมีรางวัลพิเศษให้ถ้าแข่งชนะ เหมือนที่นายทำให้ทีมบาสไง”

ชัดเลยครับ มันรู้เรื่องนั้นจริงๆ

“เฮ้ย เราไม่ทำแบบนั้นแล้ว ครั้งนั้นมันสุดวิสัยจริงๆ”

ถึงผมจะไม่รังเกียจการโชว์ แต่ก็ไม่ใช่จะทำไปทั่วนะครับ ต้องเฉพาะที่สนิทใจและผมมั่นใจว่าเซฟตัวเองได้ กับน้องทีมบาสผมยังพอคุ้นๆ อยู่ ก็ไอจั๊มพ์มันเป็นกัปตันทีมนี่ แต่ทีมรักบี้นี่ผมไม่คุ้นเลย ตัวคงยิ่งกว่าถึก มองยังไงคงไม่น่ารักแน่ แล้วถ้าพวกมันรุมสกรัมผมแบบในสนามล่ะ

“ของเราก็จำเป็นจริงๆ รอบชิงชนะเลิศที่ไม่เคยเข้ามาตั้งเจ็ดปีเชียวนะ ทีมตรงข้ามแข็งมากจริงๆ ถ้าทีมเราไม่ลงแบบกำลังใจเต็มร้อยนี่แพ้แน่นอน ไม่งั้นเราไม่บากหน้ามารบกวนนายหรอก เกรงใจจะตาย ทำไมทีทีมบาสนายยังช่วยได้เลย แล้วไม่ช่วยทีมรักบี้ล่ะ มันก็ทีมของมหาลัยเหมือนกัน ทำเพื่อมหาลัยเหมือนกัน ของเรารอบชิงด้วย ของทีมบาสนัดนั้นยังแค่แข่งกระชับมิตรเฉยๆ”

มีเรียกร้องความเป็นธรรมด้วยเว้ย ถ้าเอาตรรกะนี้มาใช้ ต่อไปใครไปแข่งอะไรที่ไหนตั้งแต่แปรอักษรไปยันโต้วาที ไม่ต้องเอาตูดผูกโบว์ใส่พานเป็นของรางวัลกันทุกงานเหรอ

“ยังไงก็ไม่ได้จริงๆ นายบอกให้ทีมนายตั้งใจซ้อมเถอะ”

“ไม่นะ เราขอร้องจริงๆ ไม่งั้นเราจะคุกเข่าอยู่ตรงนี้จนกว่านายจะตกลง”

เอาแล้วไง ไอยักษ์ลงไปคุกเข่าตรงหน้าผมแล้ว นี่มึงดูหนังจีนมากไปเปล่าวะ มึงไม่อายแต่กูอาย โปรดสำเหนียกว่าคนผ่านไปผ่านมาเป็นร้อย นี่ผมยังไม่บอกใช่ไหมว่าจุดที่เราคุยกันคือตรงลานกว้างในสวนหน้าห้องสมุด

“นายลุกเถอะ คนมองหมดแล้ว” ไม่มองเปล่าด้วย ได้ยินซุบซิบกันแว่วๆ ว่าขอความรักหรือเปล่า สาด กูไม่ใช่เกย์นะ แล้วไอถึกนี่น่าเอาทำเมียตรงไหน

“ไม่ เราไม่ลุกจนกว่านายจะรับปาก” คนเริ่มมุงแล้วสัด เอาไงดี ผมยิ่งคนดังด้วยไง

“ขอเราไปคิดดูก่อนได้เปล่า แต่นายต้องเล่ามาว่าใครเป็นคนบอกนายเรื่องนี้”

ตามน้ำไปก่อน ผมต้องรู้ให้ได้ว่าใครเอาเรื่องนี้ไปเปิดเผย

ไอ้ยักษ์รีบลุกขึ้นมาทันที ที่จริงมึงก็เมื่อยแล้วใช่ไหม

“เอ่อ เราบอกไม่ได้จริงๆ เราสัญญาไว้ แล้วน้องมันก็ไม่ได้ตั้งใจจะบอกด้วย อย่าว่ามันเลยนะ”

รุ่นน้องจริงๆ ด้วย งั้นก็ตัดมึงไปหนึ่งไอจั๊มพ์ แต่จริงๆ ผมก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นคนบอกอยู่แล้ว

“เราไม่ถามชื่อก็ได้ แต่ถ้านายให้ข้อมูลเรื่องอื่นๆ ดี เราจะพิจารณาเรื่องที่นายขอแบบอารมณ์ดีหน่อย”

“ขอบใจมาก นายถามมาได้เลย” ไอล่ำชมรมรักบี้ท่าทางมีความหวัง

ผมลากมันออกมาแล้วก็ถามข้อมูลจนได้ความว่า มันรู้เรื่องนี้จากวงเหล้าในคณะที่มีน้องทีมบาสคนหนึ่งร่วมด้วย ดวลกันในวงจนเมากันได้ที่คุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ไปจนมาถึงเรื่องผม น้องทีมบาสก็อวดว่ามันเป็นแฟนคลับอันดับหนึ่ง จนถูกเพื่อนในวงสบประมาทว่าหน้ามันผมยังไม่เคยเห็นเลยมั๊ง น้องมันเคืองมากเลยเล่าเรื่องที่ผมให้รางวัลทีมบาสออกมาว่ามันได้เห็นอะไรพิเศษที่ไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน ในวงก็ไม่มีใครเชื่ออีก

น้องทีมบาสดูโมโหมากเอาไอโฟนมาเปิดคลิปให้ดูพักนึงยังไม่เห็นอะไรมากแต่พอดูรู้ว่าเป็นผม คนในวงก็เลยเชื่อแล้วรุมกันจะแย่งโทรศัพท์จากน้องทีมบาสเอามาดูคลิปต่อ น้องไม่ยอมหนีจนจนมุมเลยขว้างโทรศัพท์ตัวเองทิ้งลงสระข้างคณะไป วงเหล้าเลยแตกแยกย้ายกันไป ผมฟังเรื่องแล้วเคืองสุดๆ ถึงขนาดแอบถ่ายคลิปไว้ด้วยทั้งๆ ที่ผมขอร้องแล้ว นี่ถ้าไอ้จั๊มพ์รู้มันเจอหนักแน่

ผมต้องรีบจัดการเรื่องนี้ให้จบโดยเร็วก่อนที่จะบานปลาย ไอยักษ์ เอ่อ ตกลงยังไม่รู้เลยว่ามันชื่ออะไร ยืนยันว่าคนอื่นในวงเหล้าเมากันมากจนไม่น่าจำได้ เหลือแต่เด็กทีมบาสที่ผมรู้ข้อมูลพอที่น่าจะสืบต่อได้ว่าคือใคร แต่ที่ไม่รู้คือเด็กคนอื่นมีถ่ายคลิปเก็บไว้ด้วยไหม งั้นคงต้องล้างบางทั้งหมดทีเดียว

จริงๆ ผมไม่ค่อยกลัวเรื่องคลิปจะหลุดไปข้างนอกเท่าไหร่ มหาลัยผมดีอย่าง อธิการบดีนี่เปิดเสรีสุดๆ อย่างกับเมืองนอก นักศึกษาจะทำอะไรในมหาลัยก็ทำไป ถ้ามันไม่ผิดหลักศีลธรรมสากลเจ้าหน้าที่ก็จะไม่ห้ามอะไร บางเรื่องนี่ถ้าเป็นข้างนอกถือว่าอนาจารไปแล้ว วันก่อนผมเห็นเด็กภาคโฟโต้มาตั้งกองถ่ายภาพนู๊ดกันข้างสระน้ำคนดูกันเต็มแต่เจ้าหน้าที่ก็หยวนๆ อาจจะมองว่าเป็นการทำงานศิลปะ เห็นแค่มาขอดูบัตรประชาชนนายแบบว่าอายุถึงสิบแปดหรือยัง นายแบบก็ดูเหมือนจะเป็นเด็กปีหนึ่งที่มหาลัยนี่แหละ หุ่นดีหน้าตาหล่อเลย แต่ขอโทษ ตรงไอนั่นฝังมุกซะงั้น เห็นกองถ่ายเรียกน้องมุกๆ ไม่รู้ชื่อจริงหรือฉายา เรื่องแบบนี้ขนาดในห้องเรียนยังมีเลย เพื่อนที่เรียนหมอบอกผมว่าเดี๋ยวนี้อาจารย์หมอเอาคนจริงๆ มาสาธิตเรื่องระบบสืบพันธ์เพศชายในห้องแล็คเชอร์เลย คนเข้าเรียนกันตรึม มีชั้นปีอื่นมาซิทอินด้วยเพราะนายแบบสาธิตหล่อน่ารักของใหญ่เห็นองคาพยพตามหัวข้อศึกษาได้ชัดเจน นับเป็นความก้าวหน้าทางการศึกษาอย่างแท้จริง

เห็นมีเหตุการณ์อย่างนี้บ่อยๆ ในมหาลัย แต่ก็ไม่เคยมีรูปหรือคลิปหลุดไปข้างนอกเลย เท่าที่ฟังมาเป็นอย่างนี้มาหลายปีแล้ว ไม่รู้ว่ามีคนดูแลอยู่หรืออะไร ทำได้ไงก็ไม่รู้ นี่เป็นสาเหตุที่ผมไม่ค่อยกังวลกับเรื่องคลิปหลุดเท่าไหร่ถึงได้กล้าโชว์ไปขนาดนั้น แต่ผมคงต้องลงโทษน้องชมรมบาสให้หลาบจำ เลยให้ไอจั๊มพ์เรียกเด็กที่อยู่ในเหตุการณ์วันนั้นทุกคนมาพบกันที่ห้องล็อคเกอร์เดิมหลังเลิกซ้อม โดยบอกมันไปตรงๆ ว่าต้องการเคลียร์เรื่องที่มีคนเล่าเรื่องรางวัลพิเศษออกไปข้างนอก ไอจั๊มพ์ตกใจมากขอโทษผมใหญ่และบอกว่าจะเอาเรื่องน้องในทีมให้หนัก แต่ผมขอว่าจะจัดการเรื่องนี้เองให้มันไปรอข้างนอก

น้องๆ รออยู่ในห้อง ทั้งหมดยังอยู่ในชุดบาส คุยกันเสียงดังท่าทางตื่นเต้น พอผมเข้าไปถึงก็ทักทายอย่างดีใจ ท่าทางคงยังไม่รู้ตัวว่าที่ให้รอเจอผมเพราะอะไร

“พี่เมหวัดดีครับ โห ไม่รู้ว่าวันนี้พี่เมจะมา ไม่งั้นผมจะตั้งใจซ้อมให้หนักเลย” เรื่องของมึง เดี๋ยวสลดแน่

“การตั้งใจซ้อมก็เป็นหน้าที่พวกเราอยู่แล้ว และพอดีวันนี้พี่ไม่ได้มาเชียร์ว่ะ” ผมตีหน้าเรียบ

“อย่าทำหน้าเครียดสิครับ ไม่เหมาะกับพี่เลย งั้นพี่มีอะไรให้พวกเรารับใช้เหรอครับ” น้องๆ ถาม ท่าทางสงสัย

“วันนี้พี่มาทวงความเป็นธรรม น้องๆ ไม่รักษาสัญญาที่ให้ไว้กับพี่ ใครเป็นคนเอาเรื่องวันนั้นไปเล่าให้คนอื่นฟัง” น้องๆ ทั้งหมดหน้าเสียทันที

“จริงเหรอพี่ ผมไม่ได้พูดนะ ใครมันกล้าผิดสัญญา เฮ้ย ใครเอาไปพูดวะ พี่ไม่ต้องห่วงนะผมจะลากตัวมาให้พี่ลงโทษให้ได้”

น้องๆ เริ่มโวยวาย หันไปไล่เบี้ยกันเอง

“พี่อยากให้สารภาพมาเองมากกว่า ใครทำผิดต้องรู้ตัวดีอยู่แล้ว น้องรู้เปล่าว่าที่น้องไม่รักษาสัญญาครั้งนี้ ทำให้พี่ลำบากแค่ไหน”

“ผมเองครับ ผมขอโทษ” น้องที่อยู่คณะวิศวะยกมือขึ้นแล้วยืนหน้าเสียขณะโดนสายตาอาฆาตจากเพื่อนร่วมทีม ผิดคาดแฮะ ไม่น่าใช่น้องคนนี้

“แต่ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ ผมแค่ไปตั้งสเตตัส เฟซบุค ว่า - ดีใจจัง วันนี้แข่งชนะจนได้รางวัลจากคนที่ชอบ – แค่นี้เองครับ ไม่นึกว่าจะสร้างปัญหาให้พี่ได้” ว่าแล้วไงว่าไม่ใช่

“อันนี้ไม่ใช่ครับ ที่พี่โดนมันร้ายแรงกว่านี้มาก แต่ก็ขอบใจที่บอก เรื่องแค่นั้นไม่เห็นเป็นไรเลย คราวหน้าแอดเฟรนด์มาแล้ว โพสต์ที่หน้าวอลล์พี่บ้างก็ได้”

น้องวิศวะทำท่าดีใจโล่งอก เด็กนี่น่ารักเกินไปแล้ว ว่าแต่คนทำจริงๆ ยังไม่สารภาพเลย

“เอ้า คนที่ทำจริงๆ ว่าไงครับ พี่ให้โอกาสสุดท้ายแล้ว ถ้าไม่พูดพี่ก็คงไม่มีอะไรจะเกี่ยวข้องกับทีมบาสนี้อีกต่อไป”

ผมกดดันต่อ คราวนี้น้องๆ หน้าซีดยกทีมแล้วครับ

“ผมเองครับ ผมทำเอง ผมเลวเอง เพื่อนในทีมไม่ได้เกี่ยวข้องด้วย พี่ลงโทษผมแค่คนเดียวเถอะครับ”

น้องพ้อยท์การ์ดศึกษาพละครับ คนที่ผมเอาไปหลอกแดนว่าได้ทุนกีฬานั่นแหละ ผมกะอยู่แล้วแต่คนในทีมท่าทางคาดไม่ถึง ก็น้องคนนี้เป็นถึงว่าที่กัปตันต่อจากไอจั๊มพ์นี่นา เพราะจากฝีมือและความฉลาดในการวางแผน แต่เหมือนว่ามันจะยังไม่ตกลงจะรับตำแหน่งนะ ไอ้จั๊มพ์เล่าว่ามันยังรักสนุกอยู่ ไม่อยากรับผิดชอบมาก

“แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกล่ะ คิดว่าทำอะไรไว้แล้วจะไม่รับผิดชอบเหรอ” ผมกดดันเพิ่ม

“เปล่าครับ ผมไม่กลัวจะโดนลงโทษ แต่ผมไม่กล้าครับ ผมไม่อยากให้พี่มองผมไม่ดีและผิดหวังในตัวผม”

“ไหนลองบอกเพื่อนสิว่าเราทำอะไรไว้กับพี่บ้าง”

เรื่องที่น้องเล่า ก็เหมือนที่ผมได้ยินมาจากไอยักษ์กัปตันทีมรักบี้รุ่นพี่มันนั่นแหละ มันโดนเพื่อนหยามว่าไม่ได้รู้จักกับผมจริงๆ แล้วมาแต่งเรื่องโม้จนทนไม่ไหว เอาคลิปที่แอบถ่ายไว้ให้ดูกันหน่อยนึงจนไปจบที่ปาโทรศัพท์ทิ้งน้ำนั่นแหละ ตอนเล่าถึงที่มันแอบถ่ายคลิปนี่ สายตาเพื่อนในทีมทิ่มแทงมันมาก

“ผมขอโทษครับ แต่ตอนนั้นผมเมามากจนขาดสติจริงๆ ส่วนเรื่องคลิป ผมแค่ตั้งใจจะเก็บไว้เป็นหลักฐานกับตัวเองจริงๆ ว่าเหตุการณ์วันนั้นไม่ได้ฝันไป”

พอพูดถึงเหตุผลที่ถ่ายคลิป น้องคนอื่นดูทำท่าเหมือนจะเห็นใจแปลกๆ แฮะ กลับมาอยู่ข้างผมกันก่อน

“ผมยินดีรับโทษทุกอย่าง จะให้คนมากระทืบผมก็ได้ ขอแค่พี่อย่าเกลียดผมก็พอ แล้วหลังจากพี่ลงโทษผมแล้ว ผมจะขอลาออกจากทีมบาสเพื่อไม่ให้ชื่อเสียงทีมในสายตาพี่เสียหายไปด้วย”

น้องพ้อยการ์ดพูดต่อ คนในทีมท่าทางตกใจ แหงล่ะ ถึงจะไม่พอใจการกระทำครั้งนี้ของเพื่อน แต่น้องๆ คงผูกพันกันมาก

“ใจเย็นก่อน เรื่องความผิดที่เราทำต่อพี่ พี่จะลงโทษเราอย่างหนักวันนี้แหละ ส่วนความผิดที่เรามีต่อทีม พี่จะให้ชดใช้โดยให้เราไปเสนอตัวและพิสูจน์ตัวเองเพื่อขอเป็นกัปตันคนต่อไป ถ้าพี่จั๊มพ์เพื่อนพี่และคนอื่นๆ ในทีมยอมรับพี่ถึงจะยกโทษส่วนนี้ให้”

ไอ้จั๊มพ์ต้องดีใจมาก ชมรมส่วนใหญ่พอเปิดเทอมได้ซักพัก กัปตันที่อยู่ปีสี่มักจะมอบตำแหน่งต่อให้น้องปีสาม เพราะปีสี่เรียนหนัก ต้องทำโปรเจ็ค ต้องเตรียมตัวจบ แต่ของชมรมนี้ ยัดเยียดให้ใครก็ไม่มีใครเอา ไอจั๊มพ์มึงเลี้ยงข้าวกูเลย กูหาตัวตายตัวแทนให้แล้ว คราวนี้มึงจะได้เป็นฝ่ายเล่นตัวบ้าง

“ผมจะทำให้ได้ครับ ส่วนของวันนี้ พี่บอกมาเลย ผมอยากชดเชยให้พี่เร็วๆ”

“ได้ พี่ถือคติ ตาต่อตา ฟันต่อฟัน สิ่งที่พี่จะให้เรามันอาจจะรุนแรงไป แต่พี่อยากให้เรารู้สึกแบบเดียวกับที่พี่โดน ถ้าเรารับไม่ได้จะไม่ทำพี่ก็ไม่ว่า พี่จะอโหสิให้แล้วก็ต่างคนต่างอยู่ไม่ข้องเกี่ยวกันอีก”

“พี่สั่งมาเลยครับ อย่างมากก็แค่ตาย”

“พี่จะทำเหมือนวันนั้น แต่สลับบทบาทกัน วันนี้เราต้องไปอาบน้ำให้พี่ดู แล้วพี่จะถ่ายวิดีโอเก็บไว้ พี่มีสิทธิจะเอาวิดีโอให้คนในมหาลัยนี้ดูเมื่อไหร่ก็ได้ ทีนี้ชีวิตเราต้องตกอยู่ในความพะวงว่าใครจะเห็นวิดีโอนี้บ้างไปจนเรียนจบ”

เป็นไงครับ การล้างแค้นแบบตาต่อตาฟันต่อฟันของผม ที่จริงมันโดนแรงกว่าที่ผมโดนด้วย เพราะผมชอบโชว์อยู่แล้ว ไม่ได้อายเท่าไหร่ ส่วนมัน ชีวิตคงต้องระแวงไปอีกเป็นปี สาแก่ใจยิ่งนัก

“แล้วยังไงต่อครับ ผมจะโดนกระทืบเมื่อไหร่” ท่าทางน้องมันงงๆ คงช๊อคไปกับการแก้แค้นทางจิตวิทยาที่โหดร้ายของผม

“ไม่ยังไงครับ ก็แค่นี้ แต่พี่ขอถ่ายด้านหน้าชัดๆ ด้วยนะ ว่าไง จะทำหรือไม่ทำ พี่รู้ว่ามันโหด แต่เราทำพี่ก่อนเองนะ” กดดันมันต่อครับ

“หมายความว่ายังไงครับ ไอนี่มันจะได้อาบน้ำต่อหน้าพี่ แล้วพี่ก็จะถ่ายคลิปมันไปด้วยนี่นะ” ทำไมถึงเป็นน้องๆ คนอื่นมาโวยวายกับการลงโทษของผม คงสงสารเพื่อนละสิ

“ก็ใช่สิ ไม่ต้องมาขอร้องให้เพื่อนนะ พี่ไม่ลดโทษให้ นี่พี่เอากล้องมาด้วยรับรองชัดแจ๋ว” ผมชูกล้องถ่ายวิดีโอความละเอียดสูงราคาแพงให้ดู

“ไม่ได้นะครับ ทำไมไม่เป็นกูวะ เฮ้ยพี่ คือว่าที่พี่สอนพวกผมไว้ เราต้องมีทีมเวิร์ค ทำร่วมกันเป็นทีม ครั้งนี้เพื่อนผมทำผิด ผมก็ต้องร่วมรับผิดชอบด้วย ผมจะรับการลงโทษแบบเดียวกัน” “ผมด้วย” “ผมด้วยๆๆๆ” เด็กในทีมส่งเสียงกันระงม

“เฮ้ยไม่ต้อง นี่คือการลงโทษของกู กูขอทำคนเดียว พวกมึงรีบออกไปเลย”

“เงียบปากไปเลยมึง ไม่งั้นพวกกูไม่ยอมรับมึงเป็นกัปตัน พี่เมก็ไม่ยกโทษให้มึงอยู่ดี” ไอเด็กทำผิดหน้าจ๋อยเลยครับ

จากนั้นก็เป็นอะไรที่ชุลมุนมากครับ

“พวกเราจะรับการลงโทษจากพี่เมพร้อมกันหมดครับ นี่คือสปิริตของทีม เดี๋ยวไปอาบตรงฝักบัวรวมด้านนี้นะครับ คนเยอะ

“พี่เมเอาขาตั้งกล้องมาหรือเปล่าครับ ไม่มีเหรอ งั้นเดี๋ยวผมหาให้นะครับ ภาพจะได้ชัดๆ”

“เปิดไฟให้หมดจะได้เห็นชัดๆ ใครไปเอาไฟสนามมาทีซิ เออ ต่อแล้วยิงแสงไปตรงที่อาบน้ำเลย เดี๋ยวหน้ากูมืดไม่ขึ้นกล้อง”

“พี่เม ผมเอาเก้าอี้มาวางให้แล้วนะครับ พี่นั่งตรงนี้เลย รับรองดูชัด มุมนี้น้ำไม่กระเซ็นมาโดนด้วย”

ท่าทางจะอีกยาวครับ ผมเลยเลี่ยงมาโทรบอกไอจั๊มพ์ที่รออยู่ข้างนอกว่าไม่มีอะไรแล้ว ให้มันกลับได้เลย ผมขอลงโทษคนผิดต่อจนจบแล้วจะกลับเหมือนกัน

พอผมกลับเข้าไปพวกมันก็เตรียมสถานที่เสร็จแล้ว มีที่นั่งอย่างกับเป็นผู้กำกับ น้ำดื่มพร้อม กล้องผมติดบนขาตั้งกล้องแล้ว มีไฟสนามแบบเคลื่อนย้ายได้ส่องไปที่อาบน้ำจนสว่างโร่ ที่อาบน้ำด้านนอกนี้เป็นลานกว้างปูกระเบื้องแล้วมีแค่ฝักบัวติดเรียงกันประมาณสิบอันโดยไม่มีผนังใดๆ กั้น วันก่อนผมไม่เห็นใครมาใช้ตรงนี้นะ

ผมเข้าไปนั่งตรงที่ที่จัดเตรียมให้ แล้วซูมกล้องจนได้ภาพที่พอดี น้องๆ ชมรมบาสเข้าประจำที่ใต้ฝักบัวโดยยังสวมเสื้อผ้าอยู่ เนื่องจากมีคนสิบกว่าคน พวกปีหนึ่งจึงต้องอาบคู่กันใต้ฝักบัวเดียว ผมกดปุ่มบันทึกแล้วส่งสัญญานบอกน้องๆ พวกมันเริ่มถอดเสื้อผ้าที่ละชิ้น เสื้อบาส กางเกงบาส บอกเซอร์ กางเกงใน ตอนนี้น้องทุกคนยืนเปลือยเปล่าเรียงหน้ากระดาน ผมไล่มองหน้าน้องจากซ้ายไปขวา อืม หน้าตาผ่านทุกคน ไม่เห็นมีใครเขินอายกันสักคน แต่ตาเยิ้มอยู่นะ แล้วผมก็ลดสายตาลงมาระดับเอวแล้วไล่กลับจากขวาไปซ้าย อืม ขนาดก็ผ่านทุกคนเช่นกัน อิจฉาครับผม ถ้าเฉพาะขนาดคงบอกไม่ได้ว่าใครปีหนึ่งใครปีสาม ต้องดูจากร่องรอยการใช้งานถึงพอจะเห็นความแตกต่างระหว่างชั้นปีบ้าง

น้องๆ เริ่มเปิดน้ำให้ไหลรดไปตามลำตัว ผมเคยบอกแล้วยังว่าเวลาอาบน้ำผมชอบมองไรขนตัวเองที่เปียกลู่ไปตามน้ำไหลมันดูเรียงตัวเป็นระเบียบดี ชวนให้นึกถึงต้นไม้น้ำที่โบกตัวเองตามกระแสน้ำในลำธาร ทีนี้พอมานั่งดูน้องๆ สิบกว่าคนที่ถึงจะสูงยาวเข่าดีกันหมด แต่ก็มีความแตกต่างในสรีระทางด้านสีผิวและความดกของเส้นขน ผมดูด้วยความสนใจพร้อมบอกตัวเองว่า นี่คือความงดงามทางธรรมชาติอย่างหนึ่ง ไม่ได้เกี่ยวกับว่าเป็นเกย์หรือไม่

คนที่ผิวคล้ำเมื่อผิวโดนโดนน้ำแล้วต้องแสงไฟ มันจะมีความมันวาวเป็นประกายที่โดนเด่น ยิ่งเมื่อฉากหลังเป็นกระเบื้องสีขาวด้วย ถ้าผิวคล้ำขนไม่ดก ก็จะไม่มีอะไรรกตาทำให้เห็นผิวที่มันวาวได้อย่างชัดเจน ถ้าเป็นคนผิวคล้ำขนดก เมื่อขนพลิ้วไปกับสายน้ำก็จะเกิดเป็นมิติที่แปลกตาชวนสัมผัส มาฝั่งคนผิวขาวบ้าง คนผิวขาวเมื่อตัวเปียกน้ำต้องแสงไฟ จะทำให้เหมือนมีออร่าเปล่งประกายออกมา คนผิวขาวที่ขนน้อย เมื่อโดนน้ำจะดูบริสุทธิสะอาดประหนึ่งเด็กน้อย ส่วนคนผิวขาวที่ขนดก แนวเส้นขนสีดำที่พริ้วตามสายน้ำจะตัดกับผิวสีขาวอย่างมีเสน่ห์ได้ชัดเจนที่สุด

ตอนนี้น้องๆ หันมาถูสบู่กัน พอมีฟองบดบัง ก็ทำให้เกิดเป็นความรู้สึกแบบแปลกๆ เหมือนมีอะไรปิดบังซ่อนเร้นชวนตื่นเต้น แต่ก็ไม่ได้ซ่อนเร้นอยู่นาน เพราะหลังจากนั้น ต่างคนต่างก็ทำความสะอาดตามลีลาของแต่ละคน ทั้งยก แหวก ล้วง ปลิ้น ตามอวัยวะส่วนต่างๆ หลายสเต็ปไปหมด เกือบไม่เหลืออะไรให้สงสัย พอน้องๆ ล้างตัวให้สายน้ำพัดพาไรขน เสน่ห์ที่ผมหลงใหลก็กลับมาอีก

ในที่สุดผมก็อดใจไม่ได้ ถือกล้องออกมาเข้าไปดูและซูมถ่ายน้องใกล้ๆ ทีละคน น้องไม่ได้มีท่าทีตกใจขัดขืนใดๆ กลับทำหน้าแก็กมั่ง หน้าทะเล้นมั่งใส่กล้อง ผมถ่ายไล่ตามใบหน้า ช่วงอก หน้าท้อง ไปจนถึงช่วงขาและเท้า และขอให้น้องหมุนตัวเพื่อถ่ายด้านหลังด้วย ไล่ไปทีละคนจนผมเกือบจะเป็นลมเพราะต้องไล่ถ่ายขึ้นลงสิบกว่าคน แถมเวลาไปถ่ายใครส่วนล่างของคนนั้นมักจะตื่นตัวขึ้นอีกด้วย บางคนก็ประคองขึ้นมาอวด แถมบางคนถึงกับถอกโชว์ ยิ่งทำให้ผมตื่นเต้นเข้าไปอีก จนต้องกลับไปนั่งที่เดิมแล้วเอากล้องกลับไปตั้งบนขาตั้งเหมือนเดิม

ขณะที่ผมกำลังนึกว่าน่าจะลงโทษเพียงพอแล้ว เพราะน้องแต่ละคนก็อาบน้ำกันจนตัวซีดไปหมด เด็กพ้อยท์การ์ดตัวต้นเรื่องก็เดินมายืนที่หน้าผม มือก็ประคองอวัยวะเพศที่กึ่งแข็งตัวมาที่ระดับสายตาผมที่นั่งอยู่ น้องบอกด้วยเสียงอ้อนๆ ว่า

“พี่เมครับ ในฐานะที่ผมทำให้พี่เดือดร้อน ผมขอชดเชยพิเศษให้พี่ พี่ช่วยถ่ายภาพที่น่าอับอายที่สุดของผมไว้ด้วยครับ” ว่าแล้วน้องก็เริ่มสาวท่อนลำไปเรื่อยๆ ต่อหน้าต่อตาผมจนขยายตัวเต็มที่ ตาจ้องมาที่หน้าผมตลอดเวลา “ถ่ายให้เห็นหน้าผมด้วยเลยครับ” ผมรู้สึกเหมือนถูกสะกดจิต ค่อยปรับมุมกล้องเงยขึ้นเล็กน้อย ให้เห็นหนุ่มผิวขาวรูปร่างสูงโปร่งทั้งร่างแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อที่ดูเพียวเข้ารูป ใบหน้าหล่อแบบเนี้ยบๆ แต่ริมฝีปากบนรูปสามเหลี่ยมสีอมชมพูกับฟันกระต่ายนิดๆ ทำให้ดูน่ารักไปพร้อมกัน ท่อนลำขนาดเขื่องสีอ่อนที่ถูกรูดเข้าออกดูแดงก่ำและบวมเป่งเหมือนกำลังโกรธ  น้องเร่งมือขึ้นเรื่อยๆ ตาก็ยังจ้องมาที่ผม ให้ตายเถอะ ผมนึกว่าที่ผมเล่นของแดนบ่อยๆ จนถึงขั้นติด จะทำให้ผมเคยชินกับเรื่องพวกนี้ แต่นี่ทำไมใจผมยังเต้นโครมคราม ละสายตาไม่ได้อย่างนี้ ตาน้องจ้องผม ตาผมจับจ้องจังหวะช่วงล่างของน้อง จนน้องครางชื่อผมเบาๆ แล้วปลดปล่อยออกมาเต็มมือในที่สุด น้องแบมือที่เต็มไปด้วยน้ำที่ปล่อยมาให้กล้องบันทึกภาพ แล้วหันมาสบตาผม “เพื่อพี่เมครับ”

ผมสูดหายใจเฮือกใหญ่เพื่อตั้งสติ แล้วรีบปิดกล้องบันทึกภาพ พร้อมประกาศเสียงดัง ผมกลัวน้องคนอื่นจะเอาอย่างบ้าง แต่วันนี้ผมคงรับความตื่นเต้นเพิ่มไม่ไหวแล้ว ต้องรีบตัดจบ

“การลงโทษเสร็จแล้วครับ แต่งตัวกันได้แล้วเดี๋ยวไม่สบาย อย่างที่ตกลงกันนะครับ คลิปวีดิโอนี้พี่จะเก็บไว้ แล้วอาจจะเอาให้คนในมหาลัยนี้ดูเมื่อไหร่ก็ได้ เราจะได้รู้ว่าความรู้สึกที่พี่โดนเป็นยังไง แต่ตอนท้ายพี่จะตัดออกให้นะครับเพราะพี่ก็ไม่ได้โดนขนาดนั้น”

น้องๆ ได้ฟังก็ไหว้ขอบคุณผม แล้วทะยอยกันออกไปแต่งตัว

น้องพ้อยท์การ์ดเดินเข้ามาหาแล้วบอกว่า “คลิปตอนท้ายของผม ไม่ต้องลบหรอกครับ ผมมอบให้พี่เมแล้ว พี่จะเอาไปทำอะไรก็ตามใจ ให้พี่รู้ว่าผมยอมพี่ทุกอย่าง”

“พี่ทำแน่ พี่ไม่ได้ใจดีหรอกนะ รอรับผลจากการกระทำของตัวเองได้เลย” น้องยิ้มให้เหมือนจะบอกว่าเชิญเลยครับ

“แล้วคลิปในโทรศัพท์ที่ทำตกน้ำไป เรามีเก็บไว้ที่อื่นอีกไหม”

ลืมเรื่องนี้ไปเลย ถึงเครื่องตกน้ำไปก็ใช่ว่าจะจบ เดี๋ยวนี้คนใช้แบบคลาวด์แบ็คอัพอัตโนมัติกันเยอะ

“เอาเป็นว่า จะไม่มีคนอื่นได้เห็นมันอีก พี่ก็มีคลิปผมแล้ว น่าอายกว่าด้วย แลกกันไงครับ”

น้องยิ้มเขินๆ ผมอยากคาดคั้นให้น้องรับปากว่าจะลบคลิปอันนั้นไป แต่เมื่อดูส่วนล่างของน้องที่เริ่มขยายอีกครั้ง ผมก็เลยไล่ให้ไปแต่งตัว ช่างเถอะ อยากเก็บไว้ก็ตามใจในเมื่อของมาแลกก็เกินสมน้ำสมเนื้ออยู่

----------------------------------------------------------

[barataku]

ผมกลับมาพักที่บ้านแล้วครับ จริงๆ อยากจะนอนหลับคร่อกไปเลยเพื่อหนีความวุ่นวายที่ชมรมบาสก่อไว้ แต่ตอนนี้ต้องขอไปคุยกับคุณพ่อตามบัญชาก่อน นานๆ ท่านจะดูเป็นการเป็นงานกับลูกขึ้นมาสักที

ผมเข้าไปในห้องหนังสือขนาดใหญ่ที่คุณพ่อใช้ทำงาน ก็พบว่าคุณแม่ พี่ก้อนดิน และพี่รากแก้วก็นั่งรออยู่กับคุณพ่อด้วย มันอะไรกันนี่ จะคุยพร้อมหน้าขนาดนี้ทำไมไม่คุยไปตั้งแต่ตอนทานข้าวเย็นก็ไม่รู้

“มาได้ซะทีเจ้ามอมแมม นี่กำลังจะให้พี่แก้วขึ้นไปตามอยู่พอดี”

ชื่อใครฟ่ะ ช่างเหมือนชื่อน้องหมา อ่อ ชื่อตูเอง ฮือ จำได้เปล่าครับที่ผมเคยเล่าให้ฟัง

“นี่มีเรื่องอะไรร้ายแรงเปล่า ทำไมถึงต้องคุยพร้อมหน้าขนาดนี้”

“ปีนี้เราก็จะเรียนจบแล้วใช่ไหม พ่ออยากให้เราเริ่มมาช่วยงานของตระกูล พี่ดินกับพี่แก้วเริ่มทำไม่ไหวแล้ว พ่อก็เตรียมจะวางมือทีละส่วน”

“ให้มอมไปทำที่บริษัทเหรอ มอมเคยไปฝึกงานแล้วนะครับ แล้วปีสี่นี่ก็งานยุ๊งยุ่ง”

“โม้ละสิ ปีสี่บริหารไม่หนักหรอก ยิ่งหัวอย่างเราด้วย ที่พ่อจะให้ทำมันเป็นงานอีกส่วนของตระกูล จะว่าไปมันคือฐานอำนาจของพวกเราเลยนะ ทีแรกพ่อก็ไม่คิดหรอกว่ามอมจะเหมาะสม แต่หลังๆ เราฉายแววขึ้นมาเด่นมาก น่าจะทำได้ดีกว่าก้อนดินซะอีก”

“ให้มอมทำอะไรครับ” อย่าเอางานยากมาให้ผมนะ ผมยังเด็ก

“อย่างที่รู้ตระกูลเราเป็นตระกูลที่เก่าแก่มานาน เคยสงสัยไหมว่าทำไมเราถึงคงอำนาจและความสำคัญไว้ได้ทั้งๆ ที่รุ่นหลังๆ เราก็ไม่ได้เข้าไปมีส่วนในการปกครองประเทศเหมือนในอดีต จริงๆ พวกเราออกจะหลีกเลี่ยงการรับราชการหรือเล่นการเมืองด้วยซ้ำ จะว่าเป็นเพราะธุรกิจที่เรามีก็ไม่ใช่ มันใหญ่มากก็จริง แต่ก็ไม่ได้ขนาดจะมีอิทธิพลมากมายกับประเทศได้

ผมส่ายหน้าอย่างเดียวครับ ไม่เคยสังเกตขนาดนั้น จริงๆ ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตระกูลผมมีอิทธิพลขนาดที่คุณพ่อว่ามา

“จริงๆ หน้าที่ที่ตระกูลเราสืบทอดกันมาตั้งแต่อดีตคือการเป็นผู้โยงใยตระกูลใหญ่ๆ ที่ขับเคลื่อนประเทศนี้อยู่เบื้องหลัง ตระกูลเหล่านั้นคือตระกูลขุนนาง คหบดี พ่อค้า และผู้มีอิทธิพลตั้งแต่ยังเป็นสยามประเทศที่มารวมตัวกันเพื่อชี้นำและแก้ไขปัญหาต่างๆ ของบ้านเมืองอย่างลับๆ เราทำอย่างนี้ต่อเนื่องกันมาเป็นร้อยปี เมื่อเวลาผ่านไป บางตระกูลก็ผันตัวเองไปเป็นนักการเมืองบ้าง เป็นนักธุรกิจบ้าง หรือแม้แต่ผู้นำทางความคิดในวงการต่างๆ”

นี่มันค่อนข้างพิสดารไม่น้อย แต่ไม่เห็นพี่ก้อนดินกับพี่รากแก้วจะตื่นเต้นเลย แสดงว่าทุกคนคงรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว คุณพ่อจิบน้ำชาแล้วเล่าต่อ

“ตระกูลเหล่านี้รวมตัวกันแบบลับๆ เรียกว่าสมาพันธ์ โดยมีตระกูลเราเป็นศูนย์กลางที่เชื่อมโยงความร่วมมือและการตัดสินใจต่างๆ แม้แต่ตระกูลในสมาพันธ์เองก็ยังไม่รู้แน่นอนว่าตระกูลใดเป็นสมาชิกอยู่บ้างและเรื่องไหนใครเป็นผู้ดูแลยกเว้นตระกูลเรา นั่นทำให้เราเป็นผู้กุมอำนาจสูงสุด ใครอยากจะขอความร่วมมือหรือความช่วยเหลือจากคนอื่นต้องมาผ่านที่เรา ดูเผินๆ มันอาจจะเหมือนเป็นระบบอุปถัมภ์พวกพ้องเพื่อประโยชน์ส่วนตนของแต่ละตระกูล แต่จริงๆ เจตนารมณ์หลักก็เพื่อผลักดันแก้ไขปัญหาของบ้านเมืองที่ระบบการปกครองหน้าฉากไม่สามารถแก้ไขได้ แน่ล่ะ มันต้องมีประโยชน์แบบพวกพ้องแผงอยู่บ้างเพื่อดึงดูดให้สมาพันธ์รวมตัวกันติด เพราะลูกหลานของตระกูลต่างๆ แต่ละรุ่นไม่ใช่จะมีอุดมการณ์เหมือนบรรพบุรุษกันหมด เป็นหน้าที่ของตระกูลเราอีกนั่นแหละที่จะต้องหาจุดสมดุลเพื่อให้สมาพันธ์ดำเนินเดินหน้าไปได้ และต่อไปลูกต้องเป็นคนทำหน้าที่นั้น มอมแมม”

คุณพ่อสบตาผมด้วยแววตาที่จริงจัง

“มอมจะทำได้เหรอครับ ฟังดูไม่เห็นว่าจะเหมาะกันมอมตรงไหน”

“ลูกเป็นคนที่สามารถดึงดูดคนได้ จะเรียกว่าเป็นเสน่ห์หรือคาริสม่าก็ไม่รู้ล่ะ พอดึงดูดแล้วก็กลายเป็นศูนย์กลางที่สามารถจูงใจคน พรสวรรค์อันนี้แหละที่จะรวมใจและสั่งการตระกูลต่างๆ ในสมาพันธ์ได้ ก่อนหน้านี้เรายังไม่ฉายแววชัดเท่าไหร่ แต่พอปีที่ผ่านมาคงรู้ตัวใช่ไหม่ว่าตัวเองกลายเป็นศูนย์รวมความสนใจของคนทั้งคณะทั้งมหาลัย นี่ยังไม่นับความจำที่เหนือกว่าคนปกติของลูกอีก การสื่อสารและออกคำสั่งของสมาพันธ์จะใช้วิธีดั้งเดิมแบบโบราณที่สืบทอดกันมาเพื่อรักษาความลับ เพราะงั้นจะต้องจำพวกอักขระลับหรือกาพย์กลอนโคลงฉันท์ที่มีความหมายซ่อนเร้นมากเป็นพิเศษ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะพื้นฐานมันอยู่ในเกมทายคำที่คุณปู่เล่นกับลูกมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว”

ผมนึกไปถึงคุณปู่ผู้แสนจะใจดีที่ชอบเอาตัวหนังสือยึกยือแล้วก็บทกลอนแปลกๆ มาให้ผมท่องจำเล่น แล้วก็มาเรียงสลับกลับหน้ากลับหลังพลิกบนพลิกล่างให้ผมทาย แลกกับขนมอร่อยๆ ถ้าทำได้สำเร็จ

“ถึงอย่างงั้นก็เถอะครับ มอมไม่รู้จะทำงานใหญ่อย่างนี้ได้ยังไง ถ้าทำอะไรพลาดไปแล้วพาให้ประเทศล่มจมล่ะ”

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก จริงๆ ในช่วงสิบกว่าปีหลัง สมาพันธ์ของเราก็ลดบทบาทลงมากแล้ว ในอดีต การเมืองยังไม่พัฒนาระบบราชการยังล่าช้า ผู้คนยังขาดการศึกษา ข้อมูลข่าวสารยังกระจุกตัวอยู่ การผลักดันประเทศเลยต้องทำโดยคนเพียงหยิบมือเดียวที่มีความรู้ความเข้าใจและเข้าถึงข้อมูลได้ สมาพันธ์จึงต้องตัดสินใจแทนคนทั้งประเทศ แต่เดี๋ยวนี้ทุกคนมีการศึกษา ความรู้ข่าวสารเริ่มเท่าเทียมกัน ชนชั้นปกครองไม่สามารถชี้นำหรือตัดสินใจแทนคนหมู่มากได้แล้ว สมาพันธ์จึงเน้นไปที่เรื่องการผลักดันแก้ไขเศรษฐกิจและกำจัดทุจริตคอรัปชั่นมากกว่า โดยทำเรื่องปัญหาสังคมด้วยตามโอกาส ส่วนเรื่องการเมืองนี้แทบไม่ได้เข้าไปยุ่งแล้วเพราะเดี๋ยวนี้มันซับซ้อนเกินไป ต้องปล่อยให้มันเข้าจุดสมดุลของมันเอง”

อย่างน้อยผมก็ไม่ต้องเข้าไปยุ่งเรื่องการเมืองนะ แต่ก็ยังไม่มั่นใจอยู่ดี

“พี่ว่าเราทำได้แน่นอน ช่วงแรกพี่จะยังไม่วางมือ อยู่ช่วยเราไปก่อน แล้วก็ยังมีพ่อคอยดูแลพวกเราอีกที คราวก่อนพี่ทำเคสที่มีซีเอฟโอทำธุรกรรมอำพรางโกงเงินบริษัท ก็แทบจะไม่ต้องทำอะไร แค่เอาข้อมูลที่ยังขาดไปส่งให้ถูกที่ถูกทางก็เท่านั้น เครือข่ายสมาพันธ์นี่ทั้งกว้างทั้งลึก ส่วนใหญ่ไม่มีอะไรพ้นมือเราไปได้หรอก ยิ่งน้องมอมเราเสน่ห์แพราวพราวขนาดนี้ ติดต่อไปที่ตระกูลไหน เขาก็รีบให้ความร่วมมือทั้งนั้น”

พี่ก้อนดินก็ช่างพูดให้กำลังใจตามประสาพี่ชายที่แสนดี แต่ผมว่าผมก็เริ่มมั่นใจขึ้นแล้วล่ะ นึกถึงพวกเด็กชมรมบาสสิ ผมสั่งให้ทำอะไรก็ทำ

“งั้นอาทิตย์หน้า ซักครึ่งวันไหนที่ไม่มีเรียน ก็เข้าไปรับงานจากพี่เขาเลยนะ อีกอย่าง พอเราเรียนจบก็นับว่าเป็นผู้ใหญ่แล้ว เริ่มหาคนที่มาประจำตำแหน่งนิ้วทั้งห้าได้แล้วนะ”

คุณพ่อสรุปจบ ในขณะที่คุณแม่กับพี่สาวก็มาพูดให้กำลังใจผม ส่วนเรื่องนิ้วทั้งห้าที่คุณพ่อพูดถึง ไม่ใช่เรื่องใหม่เหมือนกับเรื่องสมาพันธ์ ผมคุ้นเคยกับธรรมเนียมนี้ของตระกูลตั้งแต่เด็กแล้ว ไว้ผมจะมาเล่าให้ฟังทีหลังครับ

-----------------------------------------------------------------------------------------

หลังจากนั้นได้สองสามวันยังไม่ทันจะได้ไปรับงานสมาพันธ์ งานเก่าก็เข้าผมซะก่อน จำไอยักษ์กัปตันชมรมรักบี้ได้ไหมครับ ตอนนี้มันกลับมาทวงสัญญาที่ผมบอกว่าจะลองไปคิดดูเรื่องที่จะให้รางวัลพิเศษถ้าน้องในชมรมมันแข่งชนะ

“นายสัญญาแล้วนะเม ตกลงนายจะให้รางวัลเป็นอะไร ขอไม่น้อยหน้าชมรมบาสเลยนะ”

“เฮ้ย เรายังไม่ได้ตกลงเลยนะ เราแค่บอกว่าจะไปลองคิดดู”

“ได้ไงล่ะเม นี่เราไปเกริ่นๆ กับน้องในทีมไว้แล้วนะ ถ้าไม่จริงชมรมต้องล่มสลายแน่ นายทำเพื่อศักดิ์ศรีมหาลัยแค่นี้ไม่ได้เหรอ”

“นายรีบไปบอกทำไม ทำอย่างนี้ก็เหมือนนายบีบเราทางอ้อมเลยนะ นายโชว์พวกมันเองเหอะ”

“ถ้าพวกมันอยากดูของเราก็ดีสิ เราจะแก้ผ้าไปเชียร์ที่ขอบสนามให้ดูเลย มันอยากดูแต่ของนายนะ”

“งั้นเราไปฉี่โชว์ให้ก็ได้” ผมเสนอทางออกครับ แค่นี้ไม่เป็นไร ผมทำบ่อยๆ ที่คณะเห็นกันจนเบื่อแล้ว

“ไม่พอหรอก มันไม่พิเศษ อย่างน้อยก็ต้องเท่าๆ ชมรมบาส” ไอยักษ์ยังตื้อต่อ

“ถ้าเรื่องมันหลุดไปจะทำยังไง แค่ตอนชมรมบาสเราก็แก้ปัญหาเกือบตายแล้ว ถ้าหลุดไปอีกนี่ ทุกชมรมไม่วิ่งมาหาเราหมดเหรอ”

“เรารับประกันเลย เด็กๆ ชมรมเราไว้ใจได้ ไม่เหมือนพวกชมรมบาสหรอกนะ”

“แค่พูดใครก็ทำได้ พอเกิดเรื่องขึ้นมา ก็ไม่มีใครมาช่วยเราแก้ไข” ผมบ่น

“นายจะให้พวกเรารับประกันยังไงบอกมาเลย เราทำได้หมด เราพร้อมเสียสละเพื่อมหาลัย”

ผมชั่งใจ พอผมต้องรับงานสมาพันธ์ผมควรจะมีเครือข่ายพรรคพวกไว้เยอะๆ ถ้าผมสร้างบุญคนกับคนไว้ได้มากเท่าไหร่ ก็อาจได้ใช้ประโยชน์กับงานสมาพันธ์ได้ภายหลัง เท่าที่ถามมาพวกคนในชมรมรักบี้ก็ไม่เลว มีคนเก่งๆ และลูกพวกผู้มีอิทธิพลอยู่ไม่น้อย ถึงรูปร่างจะใหญ่โตไม่น่ารักก็เหอะ

“งั้นเราขอไปคิดวิธีมาบอกนายแล้วกัน”

“เห นายตกลงแล้วใช่ไหม ขอบใจมาก เราขอพรุ่งนี้นะ เพราะอาทิตย์หน้าจะแข่งแล้ว” กัปตันชมรมย้ำอย่างดีใจ

“เออๆ”

ผมกลับมาคิดที่คอนโด ผมยังไม่ได้เล่าใช่ไหมว่าตอนนี้ผมให้แดนมาพักอยู่ที่คอนโดผมแล้ว ให้ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยส่วนตัวของผม จริงๆ ผมได้ไอเดียมาจากรุ่นพี่คนหนึ่งที่มีบอดี้การ์ส่วนตัวคอยดูแล พี่เขาเป็นพี่คณะผมนี่แหละแต่จบไปแล้ว ตอนเรียนก็ไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก ผมว่าพี่เขาออกจะเขม่นผมด้วย แต่พอมาเจอกันทีหลังที่พวกพี่เขามาเลี้ยงเหล้าน้องๆ พี่แกก็เหมือนจะมาถูกอกถูกใจอะไรผมก็ไม่รู้ หลังจากนั้นได้เจอกันอีกบ้างเพราะพี่เขาเรียนต่อโทที่คณะผมก็คุยสนิทสนมกันมาเรื่อยๆ เจอกันทีไร ผมเห็นมีบอดี้การ์ดส่วนตัวควรดูแลตลอด แล้วเฮียบอดี้การ์ดนี่ก็เท่จริงๆ หล่อเข้ม หุ่นนี่ดีมากแต่ไม่ใช่แบบกล้ามปูเทอะทะ ถึงจะบอกว่าเป็นบอดี้การ์ดแต่เฮียแกเหมือนพ่อบ้านส่วนตัวมากกว่า เอาอกเอาใจทำโน่นทำนี่ให้สารพัด นิสัยก็ดีสุดๆ แบบเป็นคนซื่อจริงใจและเทิดทูนรุ่นพี่ผมมาก ผมรู้เพราะเข้าไปคุยตีซี้มาแล้ว เห็นว่าอยู่ด้วยกันที่คอนโด ดูแลให้หมดทั้งงานบ้าน เสื้อผ้า อาหารการกิน ขับรถให้ด้วย รุ่นพี่ผมงี้สบายไปเลย มีคนดูแลเอาใจอย่างกับเป็นแฟนกัน

ผมอยากได้อย่างนั้นบ้าง หน้าที่บอดี้การ์ดคงไม่ต้องเพราะผมไม่ได้มีศัตรูที่ไหน นึกไปนึกมาตอนนี้ผมก็ให้แดนขับรถให้อยู่แล้ว งั้นก็เอามาอยู่ดูแลผมที่คอนโดไปเลยดีกว่า แดนเป็นเด็กสะอาด ทำอาหารก็เก่งเพราะเรียนสายนี้อยู่ มาอยู่กับผมน้องมันจะได้ประหยัดค่าที่พักด้วย ผมอ้างเรื่องความผิดของแดนที่เคยโกหกผมเพราะมีความเก็บกดทางเพศเกินไป ต้องมาควบคุมความประพฤติเพื่อแก้ไข แต่ผมก็ให้ค่าจ้างในส่วนที่ต้องทำงานให้ผมด้วยนะ แดนดูกังวลมากเหมือนจะเกรงใจแต่ไม่กล้าปฏิเสธเพราะเข้าใจว่ามีความผิดติดตัวอยู่

พอเข้ามาในห้อง แดนก็เตรียมอาหารว่างแสนอร่อยไว้คอยท่า เด็กคนนี้ดูแลคอนโดผมได้ดีไม่มีที่ติจริงๆ สะอาดเรียบร้อย กินเสร็จผมก็ลองถามแดนดูเล่นๆ

“ดูแลคอนโดพี่ได้เนี้ยบอย่างนี้ อยากได้อะไรเป็นรางวัลไหม”

“โหยพี่เม ไม่เอาหรอกครับ มันเป็นหน้าที่อยู่แล้ว ค่าจ้างที่พี่ให้ก็ตั้งเยอะ ผมไม่กล้าเอาเงินพี่อีกแล้วล่ะครับ”

“ก็ยังไม่ได้บอกนี่ว่าจะให้เป็นเงิน พี่จะให้รางวัลเป็นอย่างอื่น เช่น แดนอยากทำอะไรกับตัวพี่บ้างไหม”

ผมหยอกๆ แดนเล่นแก้เซ็ง

“ยะ อย่ามาล้อผมเล่นครับ หัวใจจะวาย ผมไม่กล้าคิดล่วงเกินอะไรพี่เมเลยครับ”

“ก็อย่าคิดว่าเป็นตัวแดนสิ ไหนลองนึกสิว่า ถ้าแดนเป็นคนอื่น แดนจะอยากทำอะไรกับพี่”

“ถ้าผมเป็นคนอื่นๆ เหรอครับ ผะ ผม คงอยากลองจับ กะก้นพี่เมดู” แดนพูดเหมือนละเมอ เสร็จแล้วก็สะดุ้งรีบบอกว่า

“เอ้ย ไม่ใช่นะครับ ผมไม่ได้คิดอย่างนั้น แค่บอกว่าคนอื่นอาจจะคิด”

“หึหึ อย่างนั้นเหรอ”

[barataku]

ผมเข้าไปนอนคิดในห้อง มีเรื่องที่ต้องจัดการเต็มไปหมด เรื่องต้องไปรับงานสมาพันธ์ ของเก่าอย่างเรื่องบริการพิเศษบนแทกซี่ก็ยังไม่ได้สืบต่อ ดันมีเรื่องชมรมรักบี้แทรกเข้ามาอีก เรื่องรางวัลพิเศษที่ต้องให้พวกเด็กชมรมรักบี้ ผมพอได้ไอเดียจากแดนแล้วครับ แต่ปัญหาคือ ผมไม่อยากเปลืองตัวมากเกินไป จะว่าเลือกที่รักมักที่ชังก็ได้ แต่ผมไม่คุ้นเคยกับน้องชมรมรักบี้เลย ไม่เหมือนพวกชมรมบาส แถมน้องรักบี้มีแต่ตัวใหญ่ๆ ถึกๆ ไม่ค่อยน่าเอ็นดูเท่าไหร่ ผมชอบอะไรที่น่ารักๆ มากกว่า อย่างน้องแดนนี่ไง มือเท่าใบพายแบบพวกนั้น ถ้ามาคลึงเคล้นก้นผมแรงๆ ก็ช้ำหมดสิ

กลุ้มใจๆ เรื่องทั้งหมดจะไม่เกิดขึ้นถ้าไอน้องพ้อยท์การ์ดนั่นมันไม่ปูดเรื่องนี้ออกมา ยิ่งคิดยิ่งแค้น ผมเปิดทีวีแล้วหยิบแท็บเล็ตขึ้นมาค้นๆ หาคลิปอาบน้ำของไอเด็กพ้อยท์การ์ดมาดูให้หายเจ็บใจ ส่งเข้าเวปเกย์ซะดีไหม ผมเปิดคลิปแล้วส่งภาพไปออกจอทีวีขนาดยักษ์เพื่อความสะใจ เยี่ยม ภาพชัดดีมาก ผมเลื่อนคลิปไปตอนที่ซูมถ่ายน้องพ้อยท์การ์ดใกล้ๆ มันยิ้มหน้าทะเล้นใส่ผมที่เป็นคนถ่าย ภาพในจอไล่ตามใบหน้า ช่วงอก หน้าท้อง ไปจนถึงช่วงขาและเท้า จากนั้นผมก็ได้ยินเสียงตัวเองในทีวีบอกให้น้องหมุนตัวเพื่อถ่ายด้านหลัง พอมาดูอีกรอบ ผมถึงเก็บรายละเอียดได้ว่าก้นเด็กพ้อยท์การ์ดก็สวยไม่ใช่น้อย ทรงคล้ายๆ ของผม แต่มีไรขนขึ้นเยอะทำให้ดูไม่สะอาดตาเท่าไหร่ แต่พอซูมดูใกล้ๆ ดูเป็นคนผิวดีเหมือนกันนะ

ผมว่าผมได้ไอเดียแล้วล่ะว่าจะจัดการเรื่องนี้ยังไง ใครทำก็ให้คนนั้นรับผิดชอบสิ ผมรีบโทรหาไอจั๊มพ์เพื่อขอเบอร์น้องพ้อยท์การ์ด พอได้มาก็กดโทรทันที

“ครับ”

มันรับสายแค่นี้จริงๆ ครับ จะสั้นไปไหน ว่าแต่มันชื่ออะไรนะ เรียกแต่พ้อยท์การ์ดๆ ลืมถามไอจั๊มพ์มา

“เอ่อ นั่นใครครับ” ผมถาม

“ฟีฟ่า มีไร” มันตอบห้วนได้อีก ถูกคนหรือเปล่าวะ ทำไมมันดูโหดๆ ไม่เหมือนที่เจอมาเลย

“ที่เป็นพ้อยท์การ์ดใช่ไหมครับ คือนี่พี่เมที่เป็นเพื่อนกับพี่จั๊มพ์นะ....”

“พี่เม... โอ้ย พี่เมโทรหาผม นี่ดีใจอย่างกับฝันไปแน่ะ อันนี้เป็นเบอร์ที่พี่ใช้ประจำใช่ไหมครับ ขออนุญาตเม็มเก็บไว้นะ พี่เมเป็นไงครับ ผมคิดถึงมาก ไม่ได้เจอกันตั้งสามวันแน่ะ พี่ได้ดูคลิปของผมที่พี่ถ่ายไปวันนั้นหรือยัง ชัดไหม ตอนท้ายผมว่ายังไม่ได้อารมณ์เท่าไหร่ พอดีผมตื่นเต้นน่ะครับ พี่จะให้ผมไปถ่ายซ่อมดีไหม วันไหนนัดมาเลย แล้วนี่พี่เมมีอะไรให้ผมรับใช้ครับ แต่คงไม่ใช่ทวงกางเกงในวันนั้นคืนนะครับ ยังไม่ถึงตาผมเลย พวกในทีมมันให้ผมเป็นคิวสุดท้ายโทษฐานที่ทำให้พี่เมโกรธ ไอพวกนี้พี่เมอย่าไปสนิทกับมันมากนะครับ ปากบอกว่าให้เกียรติพี่เมอย่างงั้นอย่างนี้ แต่จริงๆ พอลับหลัง ทุกตัวเลยมาขอดูคลิปที่ผมถ่ายพี่เมไว้ ผมไม่ให้ดูหรอก บอกไปว่าหายไปกับไอโฟนที่จมน้ำแล้ว แล้วพี่เม...”

“โว้ย ฟังพี่ก่อน” นี่มันคนเดียวกันจริงเหรอ ทีงี้พูดเป็นน้ำไหลไฟดับไม่มีช่องว่างให้แทรกเลย

“โทษทีครับ พี่เมว่ามาเลย ฟีฟ่าคนนี้พร้อมรับฟัง” มึงชื่อฟีฟ่าแต่มาเล่นบาสนี่นะ

“พี่จะบอกว่าปัญหาที่เราทำไว้ มันยังไม่จบเลย ตอนนี้ชมรมรักบี้มายื่นคำขาดให้พี่ต้องให้รางวัลพิเศษถ้าทีมมันแข่งชนะ ก็เพราะเราไปปูดเรื่องนี้ไว้นะสิ”

“โหได้ไง อย่างงี้ผมเอาพวกเราทีมบาสไปถล่มมันเลยดีกว่า ถึงเป็นรุ่นพี่คณะผมก็ไม่กลัว ตายเป็นตาย”

“ไม่ต้องโว้ย ชมรมกีฬาเหมือนกัน มอเดียวกัน จะตีกันทำไม ไม่รู้แหละ เราต้องมาช่วยพี่ พี่คิดวิธีไว้แล้ว แค่ทำตามที่พี่สั่งก็พอ”

“รับแซบครับ พี่เมจะให้ทำอะไรบอกมาเลย”

“ตอนนี้ยังไม่ทันค่ำ เราสะดวกมาหาพี่ที่คอนโดไหม คอนโดพี่อยู่ตรง...” ผมกำลังเตรียมบอกทาง

“ผมรู้จักคอนโดพี่ครับ ห้อง B1808 อีกยี่สิบนาทีเจอกัน ขอไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะครับ จุ๊บๆ”

เฮ้ย มันรู้จักได้ไงวะ ชักเริ่มกลัวแล้วสิ คงไม่เป็นไรมั๊ง มีแดนอยู่ด้วย

ยังไม่ทันถึงยี่สิบนาทีดี นายฟีฟ่า ก็ไอน้องพ้อยท์การ์ดนั่นแหละ ก็โทรมา ผมส่งแดนลงไปรับ หายไปพักหนึ่ง ก็กลับขึ้นมาหอบของพะรุงพะรัง นี่มันจะไปเที่ยวกลางคืนหรือเปล่านี่ ทั้งเสื้อผ้าหน้าผม จัดเต็มจริง หล่อจริง

ทันทีที่เจอหน้าผม มันก็ใส่ชุดใหญ่

“โอ๊ยพี่เม ผมนึกว่าฝันไปที่พี่โทรมาเข้าเครื่องผม แถมยังได้มาหาพี่ที่คอนโดอีก นี่รู้เปล่าผมร่ำๆ จะมาซื้อห้องที่คอนโดนี้ตั้งหลายทีแล้ว จะเอาห้องข้างๆ พี่เลย แต่ม๊ายังไม่อนุมัติซักที เอ้ย ไม่ใช่ แต่พอดีนึกได้ว่านักศึกษาทุนกีฬาจนๆ อย่างผมจะไปมีปัญญาซื้อคอนโดได้ยังไง ใช่ ผมคุยกับน้องแดนมาแล้วตอนอยู่ข้างล่าง เขาน่ารักดีนะ ซื่อๆ ผมไม่ได้บอกอะไรเขาหรอก พี่อยากให้ผมเป็นอะไรผมเป็นได้หมด นี่น้องเขาอยู่กับพี่ที่คอนโดนี่เหรอ อิจฉาจัง ผมมาสมัครเป็นเด็กรับใช้ของพี่เหมือนน้องเขาบ้างได้ไหม ไม่เอาเงินเดือนเลยนะ นี่ผมเอาเครื่องดื่มมาด้วย เผื่อพี่อยากดริ๊งค์ แดนๆ เอาไปแช่ตู้เย็นไว้ก่อนดีไหม เมื่อกี๊คุยกันสนุกดีนะ นายรู้เรื่องพี่เมเยอะเหมือนกันนี่ ไว้มาแลกเปลี่ยนข้อมูลกัน เห็นบอกว่านายเป็นคนทำกับข้าวให้พี่เมกินด้วย พี่เมเค้าชอบกินอะไร ทีหลังนายสอนเราทำบ้างนะ พี่เมผมขอเข้าไปดูห้องนอนพี่ได้ไหม นะๆ นิดเดียวก็ได้ ผม....”

“แดน ไปหาอะไรมาให้ฟีฟ่ากินหน่อย จะได้หยุดพูด”

“พี่เมรำคาญผมเปล่า ผมไม่ตั้งใจนะ ผมดีใจอ่ะ”

“มาคุยงานก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากัน นายต้องมาช่วยพี่แก้ปัญหาชมรมรักบี้”

“ได้ๆ พี่จะให้ผมทำอะไร”

“เอ่อ มันต้องเปลืองตัวหน่อยนะ แต่ก่อนอื่นต้องทดสอบก่อน ว่านายใช้การได้หรือเปล่า”

“ได้สิพี่ ของผมฟิตปั๋งตลอด วันก่อนพี่ก็เห็น”

“ไม่ใช่เรื่องนั้นโว้ย พี่จะให้เราเป็นสแตนด์อินก้นให้พี่ หันหลังมา ช่วยถกก้นให้พี่ดูหน่อย”

ฟีฟ่ารูดกางเกงลงพรืดทันที ไม่มีอิดออดแม้แต่น้อย ก้นเด็กพ้อยท์การ์ดสวยกว่าที่คิด ผิวจริงๆ ก็เนียนใช้ได้ ปัญหาคือ มันเหมือนหรือต่างจากของผมแค่ไหน สงสัยต้องให้บุคคลที่สามช่วยดู

“แดนๆ” ผมตะโกนเรียกแดนให้ออกมาจากในครัว

แดนวิ่งออกมาทันที พอเห็นฟีฟ่าเปลือยท่อนล่างอยู่ก็ทำหน้างงๆ

“แดน นายลองดูก้นฟีฟ่าซิ แล้วลองวิจารณ์ว่าต่างจากก้นพี่แค่ไหน”

แดนหันไปมองอย่างละเอียด ฟีฟ่าก็ไม่ได้อายเลย โด่งก้นโชว์ซะงั้น

“ผมว่ามันไม่เหมือนครับ เรื่องสีน่าเป็นเรื่องที่ต่างกันมากที่สุด แต่ถ้าจะเอาละเอียดเป็นจุดๆ ผมก็ยังจำของพี่เมไม่ได้ขนาดนั้นครับ ผมเคยเห็นแค่ครั้งเดียวเอง”

“งั้นก็มาเทียบข้างๆ กันเลยดีกว่า” ผมถอดกางเกงในกางเกงนอกที่สวมอยู่ทันที กับสองคนนี้ผมไม่อายเท่าไหร่ ก็ผมเห็นของทั้งคู่มาแล้วหมดแล้วนี่ครับ โดยเฉพาะของแดนนี่ชักให้ไม่รู้กี่ทีแล้ว

ผมไปยืนข้างๆ ฟีฟ่า หันก้นมาทางแดน

“เอ๊ะ ก้นคุณฟีฟ่าเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้วครับ แขนขาก็ด้วย

“พี่เมครับ ผมเขิน พี่เมมายืนแก้ผ้าข้างๆ กัน หัวใจเต้นตึกตักๆ ไปหมดแล้ว ผมตื่นตัวเต็มที่แล้ว อายจัง”

ผมไม่แน่ใจว่าฟีฟ่าอายจริงเปล่าเพราะแววตาเป็นประกายซะขนาดนั้น แต่ที่แน่ๆ เรื่องตื่นตัวเต็มที่นี่มันพูดเรื่องจริง เพราะลำตรงสวยที่ผมดูในคลิปเมื่อหัวค่ำ ตอนนี้ตั้งขนานกับพื้นห้องเรียบร้อยแล้ว ส่วนปลายฉ่ำเยิ้ม

“ทนไว้ก่อน ทำธุระของพี่ให้เสร็จก่อน แดน ลองดูเปรียบเทียบ สีไม่ต้องสนใจนะ เอาแค่ขนาด รูปทรง แล้วก็สัมผัส”

ผมแน่ใจว่าแดนคงทำหน้าที่อย่างตั้งใจ แต่จะเขินอายแค่ไหนไม่รู้เพราะผมหันหลังอยู่ ซักพักใหญ่แดนก็เอื้อมมือมาสัมผัสก้นผม แดนลูบไล้ไปทั่วแล้วบีบเบาๆ  ผมรู้สึกได้ว่าแดนมือสั่นๆ ซักพักก็สรุปเสียงเครือ

“รูปร่างและขนาดคล้ายกันครับ แต่ของพี่เมจะกลมกว่าหน่อย ส่วนของคุณฟีฟ่ามีลอนกล้ามเนื้อมากกว่า ส่วนสัมผัส ของคุณฟีฟ่าจะแน่นๆ ผิวเรียบเนียนแต่แห้งนิดๆ มีไรขนค่อนข้างเยอะครับ ของพี่เมจะเอ่อ นุ่ม นุ่มมาก ผิวเนียนละเอียดเรียบลื่นเหมือนผ้าแพร เหมือนมีแรงดึงดูดที่ทำให้ปล่อยมือแทบไม่ได้ครับ”

“พี่เมครับ ผมไม่เชื่อว่ามันต่างกันในแบบที่แดนว่า ผมขออนุญาตสัมผัสเปรียบเทียบเพื่อให้ความเห็นครับ”

จริงๆ ผมก็ไม่เชื่อน้ำยาไอเด็กนี่เท่าไหร่ แต่ก็ลองความเห็นหลายๆ ทางดู ผมเลยพยักหน้าให้แล้วหันหลังไปสังเกตการณ์ ฟีฟ่าเดินเข้ามาด้านหลังผมแล้วคุกเข่าลง ก้นผมห่างน่าจะลอยเด่นห่างจากหน้ามันไม่เกินสามนิ้ว ถ้าผมดูไม่ผิด ฟีฟ่าเหมือนจะมีน้ำตาคลอนิดๆ ผมเมื่อยจนหันหน้ากลับ ซักพักก็รู้สึกถึงมือกร้านแบบนักบาสวางอย่างแผ่วเบาลงบนบั้นท้ายผม จากนั้นก็ค่อยๆ ลูบไล้ไปทั่วแบบเดียวกับที่แดนทำแต่ช้ากว่ามากจนกินเวลาอึดใจใหญ่แล้วจึงเปลี่ยนมาเป็นการโอบประคองด้วยมือสองข้างแล้วบีบเบาๆ ทำซ้ำๆ ด้วยน้ำหนักที่ค่อยๆ แรงขึ้นๆ มันเกือบจะกลายเป็นการนวดเลยทีเดียว ขณะที่ผมเริ่มจะเพลิดเพลินกับสัมผัส ความเสียวรูปแบบใหม่ก็เกิดขึ้นเมื่อรู้สึกถึงปลายนิ้วที่เริ่มไล่มาตามแนวร่องก้นอย่างช้าๆ จนเกือบถึงรอยจีบ

“เฮ้ย พอๆ เล่นเอากูเคลิ้มเชียวนะ” ผมได้สติกลับมาอย่างหวุดหวิด เกือบเสียซิงหลังซะแล้วสิ ไอแดนก็กระไร ไม่เตือนมั่งเลย ผมหันไปเตรียมจะเล่นงานทั้งสองคนเต็มที่ ปรากฏว่าสิ่งที่เจอคือเด็กทั้งสองน้ำตาไหลพราก กอดกันกลมแถมยังตบหลังให้กัน แดนแกกอดมันลงได้ยังไงวะ ก็อาวุธประจำกายของฟีฟ่ายังโด่ไม่ยอมลงเลย

“ดีใจที่ได้เกิดมาจริงๆ ขอบคุณป๊า ขอบคุณม๊า”

“ผมเข้าใจครับคุณฟีฟ่า ผมเข้าใจ”

“ไม่ต้องเรียกคุณแล้ว เราผ่านเหตุการณ์นี้มาด้วยกัน ยังจะเรียกหาเป็นคนอื่นคนไกลได้ไฉน นับจากนี้เราเป็นสหายร่วมสาบานกัน เราจะเป็นสาวกที่ใกล้ชิดพี่เมที่สุดร่วมกัน”

“โว้ย หยุดๆ เพ้อเจ้อกันไปใหญ่แล้ว ได้งานบ้างไหมนี่ เดี่ยวไล่ออกนอกห้องให้หมด”

“ว๊าก ไม่เอาครับพี่ นี่ไง ผมกำลังจะสรุปให้ฟัง ถ้าเปรียบแล้ว ก้นพี่เรียบละมุนเหมือนกลีบกุหลาบ ส่วนก้นผม เหมือนถนนลูกรัง”

“พอๆ ไม่ได้เรื่อง คิดๆ ดูแล้ว ไม่เหมือนกันก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ ไอพวกทีมรักบี้มันจะไปรู้ได้ยังไงว่าของจริงเป็นยังไงถ้ามันมองไม่เห็น เราแค่ปรับปรุงอย่าให้มันต่างกันชัดเจนพอ ฟีฟ่า เราไปนอนคว่ำตรงโซฟา ยังไม่ต้องใส่กางเกงนะ”

ฟีฟ่ารีบลุกไปที่โซฟาทันที แต่เดี๋ยวเดียวมันหันกับมาเบ้หน้า

“พี่เม ผมนอนคว่ำไม่ได้ น้องผมยังตื่นอยู่ มันเจ็บ”

“โอ้ย เรื่องมากจริง แดน ไปช่วยสหายร่วมสาบานของตัวเองซิ ให้มันนอนคว่ำหน้าแค่ช่วงบนก็พอ ท่อนเอวก็พาดไว้แถวขอบโซฟาแล้วเอาขายันพื้นไว้ ไอ้ที่โด่เด่อยู่จะได้ไม่โดนทับ”

ผมใส่กางเกงจนเสร็จ ก็เห็นว่าแดนจัดท่าให้เพื่อนเรียบร้อยแล้ว ผมก้มหน้าสำรวจก้นมันอย่างใกล้ชิดอีกรอบ แดนก็มาช่วยดูอยู่ข้างๆ

“ที่น่าทำได้ก็จะมีเรื่องขนนี่แหละ แล้วก็บำรุงผิวช่วยน่าจะพอถูไถไปได้ แดนไปเอาครีมบำรุงที่อยู่หน้ากระจกในห้องนอนพี่มาให้หน่อย กวาดมาหมดเลยแล้วกันถ้าหยิบไม่ถูก” ผมสั่งแดน ส่วนตัวเองก็ไปค้นๆ ในลิ้นชักแล้วหยิบเอามีดโกนหนวดออกมา

ผมสำรวจพื้นที่อีกครั้ง ในร่องคงไม่ต้อง เพราะของผมก็มีบ้างเหมือนกัน แต่คงต้องเล็มออกบ้าง ผมให้แดนช่วยเอาหนังสือพิมพ์มาปูรอง แล้วให้ฟีฟ่าแหวกแก้มก้นตัวเองออกจากกัน ผมเอากรรไกรไล่ซอยขนในร่องให้บางเบาลง ฟีฟ่ารักษาความสะอาดใช้ได้ ไม่มีกลิ่นอับโชยมาให้รำคาญ จริงๆ ออกจะมีกลิ่นสบู่อ่อนๆ ด้วยซ้ำ

พอเสร็จก็ถึงขั้นตอน ผมละเลงโฟมโกนหนวดจนเต็มบั้นท้ายของฟีฟ่าแล้วเอามีดโกนหนวดบรรจงโกนจนเกลี้ยงเกลา ผมให้ฟีฟ่าไปล้างตัว ส่วนแดนก็ปลีกตัวไปทำอาหารค่ำ ฟีฟ่าเช็ดตัวจนแห้งกลับมาอีกครั้ง เชื่อไหมว่าอะไรที่โด่อยู่ตอนนี้ก็ยังไม่ยอมลงเลย มันก็ไม่อายด้วย ผมขี้เกียจจะสนใจแล้ว เลยรีบสอนให้มันขัดผิว ทำมาสก์บำรุง แล้วก็ทาครีมเพื่อรักษาความชุ่มชื่น ผมบอกให้มันทำทุกวันจนกว่าจะถึงวันแข่งของทีมรักบี้

“ผมทำไม่ค่อยเป็นหรอก อยู่ด้านหลังทำยากด้วย ผมมาให้พี่ทำให้ทุกวันไม่ได้เหรอ”

“เกินไปแล้วนะ ที่ต้องลำบากอยู่นี่มันความผิดใครล่ะ”

“เอาหน่าพี่ ผมจะได้ใช้ครีมของพี่ไปเลย ไม่ต้องไปซื้อใหม่ทั้งชุด ยังไงก็ใช้แค่ไม่กี่วัน ประหยัด”

“บางวันพี่ก็ไม่มีเวลานะ กลับดึกด้วย”

“ไม่เป็นไร ผมก็มานั่งคุยกับไอแดนไปก่อนก็ได้ ถ้าพี่กลับดึกจริงๆ ผมให้มันทำให้ก็ได้ แต่ผมว่ามันก็ทำไม่ดีเท่าพี่หรอก เวลาเหลือน้อยไม่ใช่เหรอ ต้องเร่งบำรุง”

“เอางั้นเหรอ แต่นายจะต้องกลับบ้านดึกมาก”

“งั้นผมขอมานอนที่นี่เลยดีกว่า นอนกับไอแดนก็ได้ ไม่รบกวนพี่หรอก จะได้ทำหลักสูตรเร่งรัดไปเลย”

“จะดีเหรอ พี่ยังไม่ได้บอกนายนี่นะ ว่าในคอนโดพี่มันมีกล้องติดเต็มไปหมด เอ่อ พี่เอาไว้เก็บข้อมูลเพื่อรักษาพฤติกรรมบางอย่างของแดนน่ะ นายมาอยู่อาจไม่เป็นส่วนตัวนะ”

“พี่ว่าเรื่องแบบนี้ผมจะแคร์ไหม จริงๆ ให้ผมแก้ผ้าลงลิฟท์ไปที่ล้อบบี้ผมยังไม่อายเลย แค่กลัว รปภ. คอนโดพี่จะเรียกตำรวจซะก่อน ว่าแต่ห้องนี้กล้องอยู่ตรงไหนอ่ะ”

พอผมชี้ให้ดู ฟีฟ่ามันก็เดินดุ่มๆ เข้าไปตรงหน้ากล้อง ทำหน้าทะเล้น แล้วสาวท่อนลำที่ยังแข็งตัวอยู่ใส่หน้ากล้อง

“พี่เมๆ จะออกแล้ว ขอทิชชู่ด่วน”

ผมรีบดึงทิชชู่ออกมาแบบนับไม่ถ้วนแล้วรีบส่งให้ฟีฟ่าทันที มันเอาไปรองน้ำที่ทะลักออกมาทันอย่างฉิวเฉียด ไอเด็กเปรต เกือบเลอะพรมแล้วไหมล่ะ ไอน่าดูมันก็น่าดูหรอก หวังว่ากล้องจะเก็บภาพไว้ได้แจ่มๆ นะ

“เออ เอ็งมันแน่ เราเชี่ยวขนาดนี้ ก็ช่วยสอนแดนเพื่อนเราหน่อยแล้วกัน เรื่องแบบนี้มันซื่อเกิน เวลาเรามาอยู่นี้ก็ชวนมันช่วยตัวเอง ดูหนังโป๊ อะไรไปตามเรื่องนะ พี่ไม่ค่อยมีเวลาสอนมัน แต่พี่จะติดตามพฤติกรรมผ่านกล้องที่ติดไว้”

“ถ้าเป็นเรื่องแบบนี้ไม่ต้องเป็นห่วง ยังไงพอเสร็จเรื่องผมขอรางวัลบ้างนะครับ” หน้ามึงหื่นมาก ขอบอก

--------------------------------------

TBC

[ρℓuto]

อยากอ่านเรื่องของ 1-0 จังง   

[llSJAr34]

แอบส่องเว็บนี้ 2ปี สมัคสมาชิกไว้จะเม้น หลายเรื่องละ ขอเรื่องนี้เป็นเม้นแรกละกับ ชอบมาก แปลกดี สนุก เป็นไรที่ฟินสุดๆ หรือผมหื่น 55 ขอบคุณครับ

[mild-dy]