กระทงวิศวะ
ผมนอนไม่หลับ กลิ้งตัวไปซ้ายทีขวาทีก็ยังไม่หลับ ในหัวคอยแต่คิดเรื่องเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน
จะข่มตาให้หลับก็เห็นแต่รอยยิ้มตาหยีนั่น
ผมต้องโดนมันสะกดจิตเข้าแล้วจริงๆแน่เลย
4 ชั่วโมงก่อนหน้า ที่ยังเป็นวันศุกร์ที่ 21 พฤศจิกายนอยู่ ซึ่งก็คือวันลอยกระทงของปีนี้แหละ
ช่วงนี้ผมไม่ค่อยมีเวลา เลยไม่ได้สนใจงานอะไรแบบนี้เท่าไหร่ เรียนก็หนัก โปรเจ็กต์ท่วมหัวทั้งอาทิตย์ พอมีเวลาหายใจก็เลยเอาแต่นอนสบายเล่นเกมส์อยู่ห้องมากกว่า
ผมเป็นพวกไม่เล่นโซเชี่ยล ไม่ตามข่าวสารบ้านเมืองอะไร ในไอโฟนจึงมีแค่แอปพลิเคชั่นไลน์ ไว้สำหรับคุยงานกลุ่ม คุยกับเพื่อน แล้วก็ครอบครัว
ตอนเกือบสองทุ่มครึ่ง มือถือสั่นไม่หยุดเลย แบบรัวๆซะจนทนนอนต่อไปไม่ได้ ต้องผงกหัวขึ้นจากหมอน หยิบมาดู ก็พบว่าเป็นกรุ๊ปเอกที่กำลังนัดแนะชวนกันไปลอยกระทง
ผมไม่ได้กดเข้าไปดูเพราะตัวเลขที่ขึ้นว่า 79 ข้อความ แล้วก็เด้งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆแบบไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ เอาเป็นว่าดึกๆค่อยมาไล่อ่านทีหลัง
ข้อความก่อนหน้าเมื่อทุ่มกว่าๆ เป็นข้อความในกรุ๊ปครอบครัวของผมเอง
Neeranat Noom : ไปลอยกระทงที่วัดมาล่ะ อิอิ
Neeranat Noom : (ส่งรูปภาพแล้ว)
เป็นแม่ผมที่ส่งข้อความมาอวด พร้อมกับรูปหมู่คู่นายก ริมสุดเป็นแม่ผมในชุดผ้าไหมเลื่อมวาวสุดจะลายตา ถัดมาเป็นแจนน้องสาว ถัดมาเป็นนายก ข้างๆเป็นพ่อยืนถือกระทงอลังการที่เดาได้เลยว่าไม่ได้ทำเองยืนยิ้มหน้าบานแข่งกับพระจันทร์กันอยู่
Neeranat Noom : นายกหน้ายิ้มเป็นงี้แหละ ม๊ายืนยันว่ายิ้มแล้ว
L A L I N : ตลกกก หม่าม๊าอย่าไปแซวเค้าสิ 5555555555555
L A L I N : ชุดหม่าม๊าแบบว่าเด่นมากกกก เค้าเป็นคนเลือกเองอ่ะ เจิดสุดในงานเลย (happy)(happy)
L A L I N : เฮียจูนนน ส่งรูปตัวเองลอยกระทงมามั่งดิ *-*
Neeranat Noom : ใช่ เร็วๆ
Neeranat Noom : มหาวิทยาลัยตัวก็จัดงานไม่ใช่เหรอ ส่งรูปมาดูซิ ไปลอยกับใคร ในข่าวเห็นมีประกวดนางฟ้ากระทงด้วยนี่ หม่าม๊าอยากเห็น
L A L I N : หม่าม๊า เฮียอ่านแล้วไม่ตอบอ่ะ ขึ้นอ่านแล้ว 3 แต่ทำเงียบ
Neeranat Noom : (สติ๊กเกอร์หมีบราวน์ไฟลุก)
Neeranat Noom : ไอ้จูนนนนน ตอบหม่าม๊าเดี๋ยวนี้โว้ยย
เสมอเกียรติ จริยนรเศรฐ : ป๊าอ่านเองอ่ะ ... เค้าขอโทษ (cry)
Neeranat Noom : (สติ๊กเกอร์โคนี่ทำหน้าเพลีย)
อ่านที่เขาคุยกันแล้วอดขำไม่ได้ เซลฟี่กับนายกคืออะไรครับ ฮ่าๆ เสี่ยงโดนเรียกไปปรับทัศนคติทั้งครอบครัวชะมัด
พิมพ์ตอบไปว่า
J.nunthaphat : ยังไม่ได้ไปลอยครับ นอนขี้เกียจอยู่
ผมตกใจนะกับระดับความไวในการอ่านข้อความของคนในครอบครัว แบบว่าส่งปุ๊ป อ่านปั๊ป
Neeranat Noom : ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวซะทีสิยะ เดี๋ยวงานเค้าก็เลิกก่อนพอดี
J.nunthaphat : โอย ม๊า เค้ามีถึงเที่ยงคืนนู่นครับ ไปตอนไหนก็ทัน
อ้างไปอย่างนั้น พอขึ้นปีสอง ก็ลอยออนไลน์ในฝันตลอด ขี้เกียจออกไปค่ำยุงกัด ผมเป็นพวกผิวบางแพ้ง่ายด้วยแหละ โดนยุงแมลงกัดแล้วผื่นแดงขึ้นทั้งตัว
Neeranat Noom : (สติ๊กเกอร์ คุณหลอกดาว)
Neeranat Noom : หม่าม๊ารู้นะว่าจะไม่ไป ไปเดี๋ยวนี้เลย นี่เป็นคำสั่ง ถ่ายคลิปประกวดนางฟ้ามาให้ดูด้วย ไม่งั้นไม่โอนเงินเดือนให้จริงๆนะ
แม่ผมจริงจังกับอะไรแบบนี้ดีนะครับ...
เสมอเกียรติ จริยนรเศรฐ : (ส่งรูปภาพแล้ว)
ป๊าผมส่งรูปคาถาบูชาขอขมาแม่น้ำคงคามาครับ 55555
คุยไลน์กับที่บ้านเสร็จก็รีบไปอาบน้ำอย่างไว กลัวไม่ทันไปถ่ายประกวดนางฟ้าจำแลงที่หม่าม๊าอยากดู
ผมเลือกใส่เสื้อยืดสีตุ่นกับกางเกงขายาวสีครีมๆ ฉีดซอฟท์เฟลกันยุงไปก่อนเผื่อความปลอดภัย ไม่ต้องมีแอคเซสเซอรี่อะไรมาก เพราะหน้าปกติก็หล่ออยู่แล้ว
นี่พูดจริงนะไม่ตลก
เดินลงมาจากคอนโด โบกรถแท็กซี่ เข้ามอ. จะให้เดินไปก็ไม่ไหวนะครับหน้ามหาลัยผมเป็นถนน 4 เลน แถมคนจังหวัดนี้ขึ้นชื่อในเรื่องการขับรถแบบโหดโฉดกันมาก ผมไม่กล้าเอาชีวิตไปเสี่ยงข้ามถนนที่นี่พูดตรงๆ
ผมให้ลุงคนขับจอดที่หน้าคณะอักษร เพื่อที่จะเดินเข้าทางถนนคนเดินได้ง่ายๆ งานเค้าคล้ายๆกับงานเปิดท้ายขายของนะเผื่อใครนึกภาพไม่ออก
ตอนแรกไม่อยากมาหรอพอเดินๆไปมันเพลินมาก เวลาเดินดูพวกร้านมือสอง ส่วนใหญ่เป็นรุ่นพี่ในคณะที่รู้จักกันเอาของส่วนตัวมาขาย ซื้อเสื้อ แถมหมวก ซื้อนาฬิกา แถมแหวน อะไรแบบนี้อ่ะครับ ได้ของฟรีมาเรื่อยๆ
กว่าจะเดินมาถึงร้านที่กลุ่มเพื่อนตัวเองสุมกันอยู่ก็รู้สึกเหมือนโดนปล้นยังงั้นเลย ตังค์หมดแบบไม่รู้ตัว
เพื่อนส่วนหนึ่งในเอกผมมาออกร้านขายฟาสฟู๊ดกันครับ พวกแฮมเบอร์เกอร์ เฟรนช์ฟราย นักเก็ตไก่อะไรพวกนี้ที่ทำง่ายๆ
"คุณพระคุณเจ้า อิจูนนนนน อิผี นี่กูไม่ได้ฝันไปใช่มั้ยยย" ฝ้าย หรือฟวยที่เพื่อนชอบเรียกกัน ทักแบบโอเวอร์แอ็คติ้งทันทีที่เห็นผม
มันวิ่งเข้าชาร์จผมซะดังอั่ก ถึงผมจะเป็นผู้ชาย แต่ขนาดตัวมันหนากว่าผมสองเท่าเห็นจะได้
"อะไรไปเข้าฝันให้มึงออกจากถ้ำได้คะ หรือว่ามาให้กำลังใจเพื่อน ดีจังเลยยย ดีออกกกก" ว่าไม่พอ ยกมือขึ้นบีบแก้มผมอีก เพื่อนคนอื่นก็มองอ่ะนะ แต่ไม่มีใครคิดจะช่วยผมจากเงื้อมมือมันซักคน
ผมทำใจดีๆขืนตัวออกจากฟวยที่หน้ามันแผล่บเหมือนเตาย่างเนื้อ
"ตัวเหม็นว่ะ อย่ามาใกล้ เพิ่งอาบน้ำมา"
"ค่ะ อิคุณช๊ายยยย หวงเนื้อหวงตัวเหลือเกินค่ะมึง แล้วทำไมถึงเสด็จมาถึงนี่ได้ล่ะเจ้าคะ ปกติต่อให้ไฟไหม้แผ่นดินไหวก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาหน้า"
"มาถ่ายรูปคู่กระทงไปให้แม่ แม่อยากดู" ผมหัวเราะ เขยิบจะเดินหนีออกมาอย่างเนียนๆ แต่โดนดึงแขนไว้ด้วยมือปลาหมึก
"เดี๋ยวววว ไหนๆมาแล้วก็ทำตัวให้เป็นประโยชน์ เอานี่ไปส่งให้กูก่อน แล้วมึงจะไปไหนก็ไป" ฟวยยื่นกล่องอาหารกระดาษกล่องใหญ่ให้ผม
"ไปส่งที่?"
"บูธปีหนึ่งวิศวะปิโตรที่ขายกระทงอ่ะ ฝั่งซ้ายมือ เดินตรงไปเดี๋ยวก็เจอ เขาจ่ายเงินแล้ว" ใช้เสร็จก็โบกมือไล่ผมเหมือนไล่หมูหมา นี่มันน่าหมั่นไส้จริงๆ
เดี๋ยวก็เจอของฟวย คือเดี๋ยวก็เจอจริงๆครับ ถึงคนจะเยอะแบบเดินชนไหล่กัน แต่ก็หาได้ไม่ยากไอ้ร้านกระทงที่ว่า เพราะน้องมันเล่นเขียนชื่อภาควิชาแปะไว้ซะตัวเท่าหม้อ
"เอาเบอร์เกอร์มาส่งครับ" น้องหันมามองผมทั้งร้าน สงสัยงง
"เบอร์เกอร์ร้านพี่ฝ้ายสถาปัตที่สั่งไว้อ่ะ" พูดจบน้องเหมือนนึกได้ถึงพากันร้องอ๋อ
"งงเลยอ่ะ ตอนที่ไปสั่งไม่มีคนหล่อแบบนี้" น้องคนนึงพูดเสร็จโดนเพื่อนรุมทุบใหญ่ ผมยืนขำ
"นางฟ้าจำแลงเค้าประกวดกันไปหรือยัง" ถือโอกาสถามน้องซะเลย
"ประกวดจนประกาศผลไปแล้วพี่ ตอนนี้กำลังจะตัดสินนางนพมาศ" อดดูครับ เตรียมตัวฟังแม่บ่นอย่างสงบ
"พี่ชื่ออะไรอ่ะคะ แบบว่าหน้าตาคุ้นมาก เหมือนเคยเห็นในเพจคิ้วท์บอย" ไอ้คิ้วท์บอยนี่คืออะไรครับ
"พี่ชื่อจูน"
"หนูชื่อมะเหมี่ยวนะคะ นี่ส้มโอ กิ๊ฟ เชอ สไปร์ท วะหวาน ฟีฟ่า คนนู้นชื่อหยา" น้องแนะนำตัวเองกับเพื่อนเร็วมาก เอาตรงๆผมจำไม่ได้สักคนหรอก
"พี่จูนมาคนเดียวหรอ แฟน เพื่อน ไปไหนหมดอ่ะ"
"มาคนเดียวๆ เดี๋ยวหากระทงลอยเสร็จว่าจะกลับละ" ผมตอบ กวาดตามองกระทงหน้าตาแปลกๆที่วางอยู่ กะซื้ออุดหนุนน้องไปเลย
"ร้านเรามีเซอร์วิสสำหรับคนไม่มีคู่ด้วยน้า ซื้อกระทงหนึ่งใบ ฟรีคนลอยด้วย1คน พี่จูนชอบคนไหนก็เลือกเอาเลย" น้องคนหนึ่งในบูธพูดด้วยเสียงเริงร่ามากๆ
ตอนแรกผมว่าจะซื้อนะ แต่มาเริ่มหนักใจตรงแถมคนลอยนี่แหละ
"พี่เลือกเลยค่ะๆ แต่ต้องแล้วแต่ดวงนะ เลือกใบไหน ก็ได้คนนั้นเลย" น้องเริ่มเชียร์ นี่ถามพี่มั้ยว่าพี่อยากเลือกมั้ย
หัวข้อ: [เรื่องสั้นหลงฤดู หลายตอนจบ] - #กระทงวิศวะ - ตอนพิเศษ วันเด็ก 14/1/60 p.4 (อ่าน 44696 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก