หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่แอร์VSพี่ดิ๊บ ผมหวังว่าวันที่แอร์กลับมันจะดีขึ้น

[PFlove]

ต่อจากข้างบนค่ะ

 บู้ ผมต้องขับรถกลับที่โรงพยาบาลที่ผมส่งปิ่นเข้าไปก็ดันมีเรื่องกับอั้ม ปิ่นก็เหลือเกิน ผมเองคงต้องจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดเช่นกัน ไม่อย่างนั้นคนที่ถูกมองไม่ดีคืออั้ม เพราะว่าอั้มนะในร้อน อย่างที่พ่ออั้มบอก ยังไงปิ่นก็เป็นผู้หญิงมันดูไม่ดีอย่างยิ่ง ผมเดินขึ้นไปชั้นบนที่ปิ่นนอนพักคงต้องดูอาการว่าจะคลอดก่อนกำหนดไหมทั้งที่ไม่ควรจะคลอดก่อนในอายุครรภ์แบบนี้

"ปิ่น..พี่บอกว่าให้ปิ่นระวังไงลูกของพรา"

"ลูกของใครลุกของพี่คนเดียว..ถ้าอยากได้ก็เอาออกไปเลย" เสียงปิ่นตะหวาดใส่พี่ณรงค์เสียงค้อนข้างดังดีนะที่เป็นห้องพิเศษ เพราะปิ่นยังสามารถใช่สิทธิภรรยาอย่างถูกต้องตามกฏหมายของผมได้ ผมเดินเข้ามาพร้อมกับอั้ม

"บู้คุยเองดีกว่าวะกรูกลัวว่ากรูจะ..ทำอะไรลงไปมรึงนิ" อั้มพูดก่อนจะหันหลังเดินออกไปคงไปรอด้านนอก ปิ่นสะบัดหน้าหนีผม  ผมหันไปมองพี่ณรงค์ พี่เขากำลังจะลุกขึ้นเพื่อออกไป

"พี่ณรงค์พี่อยู่นี้แหละเราคุยกันเลยสามคนตรงๆ" ผมพูด ปิ่นสะบัดหน้ามามองผม ผมรุู้ว่าเขาเสียใจและเสียหน้าหลายอย่างพร้อมกันแต่ผมต้องทำ

"ปิ่น..พี่จะพูดครั้งสุดท้าย..ปิ่นควระปล่อยพี่ไป ..พี่ทำเพื่ออะไร..พีไม่เคยรักปิ่นไ ผมพูดย้ำและชัด น้ำตาปิ่นรินไหล ผมจะไม่ใจอ่อนในเมื่อผมไม่เคยรักเธอและผมก็รู้ว่าไม่ใช่ความผิดอะไรของปิ่น

"ปิ่นไม่ไดีตรงไหน ปิ่นเป็นเมียที่ไม่ดีตรงไหน" ปิ่นพูดตะเบงเสียงออกมารอ้งไห้โหเสียงดังระงมไปหมด

"ป่ิ่นไม่ใช่ไม่ดีแต่พี่ไม่ได้รักปิ่นและเด็กในท้องปิ่น"

"ก็เพราะพี่ไง พี่ไม่เคยแม้แต่จะแตะต้องตัวปิ่นและไอ้เด็กในท้องนี้ปิ่นก็ไม่ได้อยากได้เพราะไอ้พี่ณรงค์มันขมขืนปิ่น" ปิ่นพูดออกมาผมหันพี่ณรงค์ พี่ณรงค์ทำหน้าไม่อยากจะเชื่อว่าปิ่นจะพูดคำนี้ออกมา

"ปิ่นจะบ้าเหรอวันนั้นปิ่นชวนพี่ขึ้นห้องเองนะ ปิ่นและพี่ก็ไม่ได้เมา พี่รู้ตัวด้วยถ้าพี่ขมขืน พี่จะขมขืนปิ่นไม่รู้กี่ครั้งได้เหรอ" พี่ณรงค์ ผมยกมือห้ามทั้งคู่ เพราะดูปิ่นเอามือกุมที่ท้องแล้ว

"พอแล้วปิ่น ..พี่ไม่โทษใคร พี่โทษตัวเอง"

"พี่บู้ ปิ่นได้แต่งงานกับพี่แล้ว กว่าปิ่นจะทำให้พ่อแม่พี่ไว้ใจปิ่น ปิ่นต้องมานั่งทำดีกับท่านแค่ไหน พี่รู้ไหม ทำไมพี่ทำกับปิ่นแบบนี้ละ"

"พี่รู้พี่เคยได้ยินเธอเป็นคนยื่นข้อเสนอและเธอก็เป็นคนเอาเรื่องพี่แอบชอบอาร์มไปบอกพ่อกับแม่พี่ ไม่อยากนั้นเขาจะไปสู่ขอเธอเหรอปิ่น มันจบแล้วปิ่น พี่จะไปคุยกับพ่อแม่เธอหลังจากที่เรื่องการอบรมทหารใหม่จบเพราะว่าพี่ยุ่ง ส่่วนเรื่องเธอกับพี่ณรงค์ ก็ไปบอกพ่อแม่เธอเองและพี่ยินดีจะช่วยเหลือเด็กในครรภ์เธอเพราะว่าพี่ณรงค์นะเขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของพี่" ผมพูดปิ่นมองหน้าผม

"อย่าทำให้พี่เหลืออดจนใช้มาตราการเด็ดขาดนั้นคือฟ้องหย่า...ว่าเธอขมชู้..นี้พี่เห็นแกลุงผู้ใหญ่..และเห็นแกปิ่นที่ยังเป็นน้องสาวของพี่นะ" ผมพูด ปิ่นเงยหน้ามองผมมือกำผ้าปูที่นอนบนเตียงแน่น

"พี่ไปนะแฟนพี่รออยู่และอย่าเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับอั้ม ...เพราะว่าพี่ก็พร้อมจะปกป้องคนรักพี่เช่นกัน"  ผมหันหลังออกจากห้องผู้ป่วยทันที ผมต้องเด็ดขาดกับปิ่นไม่เช่นนั้นนางก็จะทำอะไรที่งี่เง่าแบบนี้ไปเรื่อยๆ พอปิดประตูลง อั้มหันมามองผม ผมส่งยิ้มให้คนที่ยืนทำหน้ากังวลใจแม้จะดูไม่ค่อยออกก็ตาที แต่ผมรู้

"ไม่ต้องกังวลแล้วบู้คิดว่ามันคงดีขึ้น จนกกว่าเราจะไปคุยกับพ่อแม่เธอเรื่องนี้ก็จะจบลงด้วยดี บู้รักอั้มนะแต่ขอละอย่าไปทำอะไรปิ่นเลยนะ "

"บู้..กรู"

"อ้อเลิกกรูมรึงได้แล้ว" ผมพูดอั้มเลิกคิ้วมองผม

"ก็ไม่ได้อยากทำอะไรเขานิ ไม่สนุกหรอกนะบู้ " อั้มพูดผมอมยิ้มเท่ๆให้คนตรงหน้า แอบหันหนีเพราะว่าเขินผมแน่ๆเลย ยิ่งเขินก็ยิ่งน่ารักนะ ผมไม่เคยมองมุมมองแบบนี้กับอั้มมาก่อน เคยเห็นแต่มุมดุดันแต่ก็แอบไว้ซึ่งความอ่อนโยน

"อย่ายิ้มมุมปากแบบนี้ได้ไหม.." อั้มหันมาบอกผม

"ทำไมอะ"

"มันเท่..ไม่อยากให้ใครมอง" อั้มพูดเบาๆ ผมแบมือไว้อั้มก็วางมือลงบนฝ่ามือผม และจูงมือกันเดินออกไป ผมไม่รู้ว่าปิ่นจะหยุดไหมแต่เขาก็คงไม่กล้าทำอะไรมากเพราะว่าถ้าทำอะไรขึ้นมาผมฟ้องหย่าคบชู้สู่ชาย นางคงเอาหน้าไปไว้ที่ไหนไม่ถูก ผมจะทำหากเขาเข้ามาวุ่นวายกับความรักและคนรักของผมอีก ผมคงต้องมองข้ามคำว่าเพศออกไปถ้าเขายังบีบให้ผมต้องทำแบบนั้นจริงๆ  ระหว่างที่เดินลงมาจากตึก

"อั้มนั้นพ่อนี้" ผมเห็นคุณภีมปภพกำลังเดินเข้ามาอย่างเร็ว อั้มหันไปมองและพยักหน้ามีคนเดินเข้าไปหาท่านผมไม่คุ้นเคยแต่ดูจากการแต่งตัวแล้วเป็นนายทหารระดับชั้นผุู้ใหญ่แต่ไม่ใช่ที่นี้ด้วย 

"ต้องมีเรื่องแน่ๆเลยลุงสองมา" อั้มพูดผมหันไปมองว่าใคร

"ลุงพวกกรูเองอะเขาเป็นน้องชายคนที่สองของลุงหนึ่งระดับท่านนายพลแล้วแหละแต่ว่าาทำไมปกติจะไม่มาที่นี้เท่าไหร่ แถบจะไม่มาเลยดีกว่าถ้าไม่มี..เรื่อง!" อั้มพูดก่อนจะรีบเดินลงไปอย่างรวดเร็วเดินจั้มอ้าวเลยดีกว่าจนไปถึงลิฟท์

"พ่อ" อั้มเรียกคุณภีมปภพ เขาก็หันมามองอั้ม

"พ่อมีอะไรหรือเปล่า"

"ลุงสองสวัสดีครับ" อั้มยกมือไหว้คนที่เขาขอว่าเป็นลุง ครอบครัวอั้มนะเป็นครอบครัวที่ใหญ่มากจริงๆ ผมคงจำได้ไม่หมดหรอก ผมปล่อยให้อ้ั้มยืนคุยกับพ่อเขาสักพักอั้มก็เดินออกมาแต่ดูท่าทางยังค้างคาอยู่เลย

"มีเรื่องอะไรเหรออั้ม"

"ไม่รู้อะพ่อไม่บอกแค่บอกว่าลุงสองมาหามาคุยธุระกรู...เออ..อั้มกลัวพ่อจะมีเรื่องนะซิ...บู้.. กลัวว่าพ่อจะงานเข้า" ดูอ้ั้มกังวลมิใช่น้อย ผมแตะแขนอั้มเบาๆว่าคงไม่มีเรื่องอะไรจริงๆหรอก อั้มพยักหน้า

"กรูได้ยินเอกสารแอ้ "

"ก็อั้มบอกว่าแอ้จะไปฝึกอีกสองอาทิตย์ไม่ใช่เหรอคงเอกสารยังไม่เรียบร้อยหรือขาดอะไรไปสักอันประมาณนี้แหละ" ผมพูด อั้มพยักหน้า ผมสองคนขับรถกลับไปที่แฟลซก่อนเพื่อเก็บเสื้อผ้าก่อนจะไปพักที่บ้านของอั้มอย่างเป็นทางการ ใจก็กลัวว่าจะเป็นที่ครหาว่าผมไปเกาะครอบครัวอั้ม แต่อั้มบอกว่าอั้มยังไม่แคร์คนอื่นเลยที่อั้มมายุ่งกับผมโดยที่ยังมีเรื่องปิ่นคางคาอยู่อั้มเท่านั้นที่รู้อะไรคือความจริงแค่นั้นก็พอ ขณะที่ผมเลี้ยวรถเข้าบ้านผมก็เห็นพี่อ้นกำลังจะขึ้นรถไปกับไอ้โอมไปไหนกัน

"พี่อ้นไปไหนอะ" ผมเรียกพี่อ้น พี่อ้นหันมามองผมกับไอ้บู้

"กลับมานอนบ้านหรือเปล่าอั้ม ..ดุเซนกับแซนด้วยนะพี่กับโอมจะไปกรุงเทพทำธุระให้พ่อด่วน" พี่อ้นพูด

"พี่อ้น ..เรื่องแอ้ใช่ไหมพี่" ผมถามพี่อ้น พี่อ้นมองหน้าผม

"น่าจะใช้ แต่พ่อบอกให้พี่ไปเอาเอกสารไอ้แอร์ที่บ้านคืนนี้มันไม่อยู่วะ สงสัยว่าแอ้งานเข้า" พี่อ้นพูดผมก็พยักหน้าไม่ได้พูออะไร พี่อ้นแค่มองหน้าไอ้บู้แค่นั้นและขึ้นรถไปผมรู้ว่าพี่อ้นยังไม่ไว้ใจบู้มากตรายใดที่เรื่องปิ่นยังไม่จบลง และรถก็แล่นออกไป ผมหันมาเห็นเด็กสองคนออกมายืน

"ไปครับเข้าบ้านวันนี้อยุู่กับลุงอั้มและลุงบู้นะครับ" ผมพูดก่อนจะพาเด็กสองคนเข้าบ้าน ผมยังคิดว่างานอะไรแอ้มันเข้า และพ่อจะเอาเอกสารแอร์มันทำไมผมได้ยินมาว่าแอร์มันกำลังจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยมันเลือกเรียนเภสัชกรมันไม่อยากและมันก็ขอร้องให้แอ้ไปแทนแต่นี้เหมือนมีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย เฮ้อ! มีแต่เรื่องวุ่นวายดีแท้นะบ้านผมเมื่อไหร่จะหยุดเรื่องวุ่นๆนี้ซะทีผมสงสารแอ้และดิวมันจริงๆ

"พ่อแอ้จะมาหาเซนอีกไหมลุงอั้มเซนรู้สึกเหมือนพ่อแอ้จะไปไหนก็ไม่รู้..เซน..เซน.." เซนถามผมน้ำตาคลอเบ้าเลย ผมก็ดึงเซนเข้ามากอด บางคืนเซนก็ร้องไห้คิดถึงแม่ ผมไม่รู้จะปลอบยังไงก็แอ้มันยังไม่ได้บอกความจริงว่าแม่เขาเสียไปแล้วซะที

[boonpa]

  ยุ่งเหยิงจริง ๆ เสร็จเรื่องนี้ต่อเรื่องโน้นอีกแล้ว

[Alice111]

แอ้จะงานเข้าเหรอค่ะ .... สงสารเซนนะแอ้ก็ยังไม่บอกซะทีว่าแม่เขาเสียไปแล้ว
เฮอ!! งานเข้าตลอดๆ

 

[ujen]

 

[PFlove]

พี่ดิ๊บ VS พี่แอร์
    ผมชื่อดิ๊บเป็นพี่ชายไอ้ดิวห่างกันแค่ปีเดียวเองผมเรียนแพทย์ทหารปี3 กำลังจะฝึกตอนนี้พ่อให้ไปฝึกแต่ต้องรอให้จบปี 4 ก่อนจะดีกว่าถ้าอยากจะมาเรียนสาขาต่อหรือจะไปเป็นแพทย์ในสนามรบก็ได้แล้วแต่ผมก็ว่าดีนะ  พ่อส่งผมไปครอสสั้นแค่เรียนรู้การเป็นแพทย์สนามรบแค่นั้นยังไม่ได้ฝึกจริงๆ ถ้าในอเมริกาต้องเรียนจบแพทย์ก่อนถึงจะไปฝึกพวกรีคอน หรืออะไรพวกนี้ 
    วันนี้มาเที่ยวกับเพื่อนคนค้อนข้างเยอะพอสมควร วันนี้เป็นวันศุกร์ จะไม่มาก็ไม่ได้วันเกิดเพื่อนซีรู้จักกันตั้งแต่ ปี1 แถมพรุ่งนี้ต้องไปวันเกิดหลานฝาแฝดด้วย อีเว้นเยอะนะผมนะ หน้าตาหล่อไหม ถามดิวเอาเพราะผมกับดิวหน้าตาคล้ายๆกันแต่ไอ้ดิวมันดูคมกว่าผมหน่อย

"ดิ๊บ...นึกว่ามรึงไม่มาวะ..กรูเซ็งรอ" ไอ้เพื่อนผมไอ้ปรเมศรณ์ มากับแฟนสาวสวยดาวมหาวิทยาลัย ป้องลูกพีท ชื่อน่ากิน จะว่าไปน่ากินทุกส่วนและหุ่นดีโดยเฉพาะสองลูกใหญ่ๆนั้น แต่ถ้าผมกินชะนีผมก็ต้องขอชิมบ้างแต่นี้ผมไม่กินชะนีนะซิเลยแต่มองเฉยๆ คือมีให้ดูก็ดูจะรออะไรละ

"สวัสดีค่ะพี่ดิ๊บ" น้องเขาเดินเข้าไหว้แนบอกผม ที่แนบนะไม่ใช่มือจะครับเพราะว่าสองลูกใหญ่ะนะมันค้ำไว้อยู่

"อุ้ยย ..มันเยอะนะค่ะเก็บไม่ได้"น้องเขาพูด ผมพยักหน้าว่าน่าจะใช่

"ลูกพีท..พี่หึงครับ" ไอ้ปรเมศร์พูด ผมส่งนิ้วกลางให้ว่าผมไม่รุู้เรื่อง ผมทำนิ้งเฉีอดคอใส่มันด้วย มันก็รู้ว่าแฟนมันนะอ่อยผมสุดตัวแค่ไหน ลูกพีทเดินกลับไปหาไอ้ปรเมศร์แต่หางตาก็ยังคงไชชอนมาหาผมเป็นระยะ

"ไอ้ปันมานางนี้ครับ โต๊ะอยู่นี่คร๊าฟ แม้พอผ่านโต๊ะสาวละเสียหลักทันทีเลยนะมรึง กรูจองไว้นี้หน้าเวทีนี้จะได้มีที่เต้นและปลอดภัยไม่มีเท้าใครมาขวางนอกจากมรึงจะขวางกรูเอง" ไอ้ปรเมศร์มันเมาแล้วแหละผมว่า

"มันเป็นห่า! ของมันวะ" ไอ้ปันมันถามผม

"มันนำมรึงไปสามแก้วแล้ว และกรูก็เข้าใจว่ามรึงอาจจะมาตอนตัดริบบิ้นพอดี สิบเอ็ดนาฬิกาห้าสิบเก้านาที" ผมหันไปมองบอกมัน

"แฮปปี้เปิร์ดเดย์ว่าเพื่อนรัก " ไอ้ปัน และมันก็เดินมานั่งกับผม ไอ้ปรเมศร์มันเต้นกับน้องลูกพีท ผมนั่งกระดกเหล้าที่เด็กชงเหล้ามาชงให้

"พรุ่งนี้ไปไหนวะ ดิ๊บ"

"ไปงานวันเกิดหลานๆกรูวะ ...พวกมรึงละ"

"มันบอกว่าจะไปทำบุญถวายสังฆทาน กรูว่ามันได้ทำบุญปล่อยโคคืนนี้แน่วะ" ผมหันไปมองเพื่อนผมมันชี้ไปที่ไอ้ปรเมศร์ ดูท่าทางจะได้ทำไมพรุ่งนี้และคืนนี้คงเมาถึงขั้นต้องลากกลับด้วยมั้งแต่ไอ้ปันบอกว่าได้ทำบุญปล่อยโคคืนนี้  โคอะไรมาทำตอนกลางคืน

"ที่ไหนวะ" ผมหันหน้ามาถามเอากำปั่นเท้าซะเอวไว้ นั่งอยู่บนเก้าอี้ทรงกลม

"ที่นี้แหละ" ไอ้ปันมันยื่นหน้ามาตอบผมใกล้ๆ

"โคอะไรของมรึงทำในผับ"

"โคโยตี้!!"

"ผลั๊ก" เสียงไม่ดังมากแต่ก็ทำให้คนข้างๆผมตกลงไปได้อย่างง่ายได้ ด้วยเท้าไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไป โคโยตี้!!!

"เตะกรูไหมวะ" ไอ้ปันคลานขึ้นมาเพราะว่าเจอของสมน้ำหน้ามันเข้าไป คลานขึ้นมาเลยนะ

"คืนนี้มีโคโยตี้และมรึงก็รู้ว่าไอ้คุณปรเมศร์ถ้าเมาแล้วมันรั่วยังไง" ผมพยักหน้าเออจริงแต่วันเกิดมันนี้ให้มันทำบุญกับโคโยตี้ไปก็แล้วกัน ผมนั่งดื่มไปด้วยวงดนตรีเริ่มมาบันเลงผมก็ลุกขึ้นยืนจะได้โยกบ้างอะไรบ้าง โต๊ะข้างๆที่มีป้ายจองตั้งไว้ก็มีกลุ่มน่าจะวัยทำงานมีผู้หญิงสองคนและผู้ชายสามคนแต่อีกคนดูยังใสๆ ใส่เหล็กดัดฟันพอเข้ามานั่งก็หันมาส่งยิ้มให้ผมทีนที ผมก็พยักหน้าตอบรับอย่างมีมารยาท

"แรงวะ! น้องมาถึงเชื่อชวนเลยวะ"

"กรูไม่ชอบซั่มกับเด็กที่เจอกันในผับมรึงก็รู้ดี" ผมกระซิบกระซาบ

"ครับพ่อเทพบุตแต่กรูว่ามรึงนะซาตานเถอะหน้าให้วะ" ไอ้ปัน มันทำให้ผมต้องกระทุ้งศอกใส่มันอีก ผมหันมาน้องเขากํเอามือเท้าคางมองผม ตอนนี้เพลงมันส์ขึ้นมาผมก็เริ่มโยกย้ายส่ายสะโพก โยกไปโยกมาก็มาชนกับใครก็ไม่รู้พอหันไปดู น้องทีนั่งเท้าคางนั้นเอง

"สวัดดีครับพี่ ...พี่หล่อจัง...ชื่ออะไรครับ" น้องเขาตะโกนถามชื่อผมแข่งกับเสียงดนตรีมันส์

"ครับ พี่ชื่อดิ๊บครับ น้องละครับ" ผมตะโกนตอบไปบ้าง กำลังมันด้วยก็เต้นไปด้วย น้องเขาก็เข้ามาเต้นสีด้านข้างผม

"ชื่อกาฟิลร์ครับ "น้องเขาตะโกบตอบที่จริงไม่ต้องตะโกนก็ได้มั้งครับเพราะว่าน้องเขาโอบรอบคอผมไว้ ไอ้ปันมันก็เต้นไม่มองเพื่อนมันเลยไปม้อกับใครมาหวงกรูก่อนดูท่าน้องจะรุกผมหนักมาก ผมรีบเอาแขนน้องเขาลงก่อน เร็วไปนะ

"พี่มีแฟนหรือยังครับ" นั้นไง

"พี่ขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะครับพี่ปวดฉี่มาก" ผมพูดพร้อมกับรีบชิ้งออกก่อนที่น้องกาฟิลร์นี้จะรุกล้ำผมมากไปกว่านี้ น้องเขาจับเป้าผมด้วยครับ

"เต้มไม้เต็มมือดีนะครับ"กล่าวชมกันแบบนี้ดีใจดีไหม ผมรีบออกไปทางป้ายที่บ่งชี้ว่าไปห้องน้ำ อะไรจะไวปานนั้นนะ ผมรู้ว่าผมหุ่นดีหน้าตาดีเหมือนพี่ผมแต่ผมไม่ชอบ เจอปุ๊ปซั่มปั๊ปไม่ใช่ดิ๊บครับ เข้าห้องน้ำดีกว่า แต่ก่อนที่ผมจะตรงดิ่งไปเข้าห้องน้ำฝั่งผู้ชายผมเห็นถ้ามองแว็ปเดียวก็คือแอ้ แต่ถ้ามองสักพักจะเห็นบุคคลิกทีแตกต่างกัน แอร์นั้นเองมาทำอะไร (ก็มาเที่ยวไงดิ๊บเอ่ย)  แอร์ยืนคุยโทรศัพท์อยู่

"อืมม..ใช่ของพวกนั้นพี่ส่งให้พ่อเขาไปแพ๊คและก็คงส่งไปให้แอ้ล่วงหน้าแล้ว ถ้าอย่างนั้นแค่นี้นะพรุ่งนี้เจอกัน พี่ขอบใจเรานะที่ช่วยไปแทนพี่
" ผมเข้าไปด้านหลังผมได้ยินบทสนทนาของแอร์ นี้มันขอร้องให้แอ้ไปแทนเหรอ เพื่อจะแยกให้แอ้กับดิวห่างกันงั้นเหรอ ผมเป็นพี่รักน้องและรักหลานมากแค่ไหน แอ้อีกคนผมรักเหมือนน้องชายแท้ๆผมเลยก็แอ้นะทำให้บ้านผมมีสีสันมากแค่ไหนแต่คนนี้ทำไมใจยักษ์ใจมารได้ขนาดนี้

"นี้แผนมรึงเหรอแอร์" ผมพูดและคนที่ยืนหันหลังให้ผมอยู่ก็หันกลับมาทันที เขาตกใจเล็กน้อยแค่นั้น

"กรุงเทพนี้มันแคบนะ กรูว่าผับเยอะแยะไปหมดแต่ดันซวยมาเจอมรึงดิ๊บ มากับใครแฟนเหรอ" แอร์พูดพร้อมกับมองไปทางด้านหลังผม ผมหันไปน้องกาฟิลร์เดินตามผมออกมา

"ใช่มากับแฟน..ที่รักเข้าห้องน้ำหรือยังครับ" กาฟิลร์เข้ามากอดแขนผม แอร์แค่ยิ้มที่มุมปากแบบคงมองว่าผมชอบนอนกับพวกที่พบเจอในผับแบบง่ายๆละซิ

"ปล่อยพี่ครับกาฟิลร์" ผมหันไปสงเสียงด้วยอาการไม่พอใจและแกะมือเขาออกอย่างเร็ว จนกาฟิลร์รู้สึกเจ็บ

"พี่ไม่ใช่แฟนน้องครับ"

"ชิส์!! หล่อตายละ" น้องเขาก็สะบัดหน้าไป ก่อนที่คนตรงหน้าผมจะเดินกอดอกออกไปเช่นกัน

หมับ!! ผมกระฉากแขนแอร์ไว้ จนร่างบางๆ บางเท่ากับแอร์เลยทุกอย่างเหมือนแอร์หมดไม่ว่าหน้าตาทรงผมแต่ผิดที่แววตากับบุคคลิกเท่านั้น ร่างนันเซมาปะทะกับแผ่นอกของผม 

"ปล่อย!!" แอ้พยายามสะบัดแขนแต่ไม่มีทางหรอกผมกำเอาไว้แน่นหนา

"ปล่อยกรูไอ้ดิ๊บ" แอ้ตะคอกเสียวใส่ผม ให้ผมปล่อยแขนเขา

"มรึงทำเพื่ออะไรแอร์ ..มรึงทำแบบนี้เพื่ออะไร..แอ้มันน้องมรึงไหม.มรึงนี้มันใจจือดใจดำ ใจอำมหิตย์" ผมพูดและบีบมือที่ต้นแขนแอร์ ผมรู้ว่าเขาเจ็บมาเพราะว่าปลายนิ้วแข็งแรงของผมกดลงไปที่กล้ามเนื้อนิ่มๆนั้น แอร์มองหน้าผมพร้อมกัดฟัน

"มรึงไม่ใช่กรูมรึงไม่เข้าใจกรูหรอก..ปล่อยแขนกรูซะ" แอร์พูดอีกครั้ง ผมหันซ้ายแลขวา

"กรูไม่ปล่อย ..มานิ" ผมพูดและลากแขนแอร์ ผมลากพยายามพาแอร์ออกไปข้างนอก แอร์ก็พยายามสะบัดแต่มันไม่เป็นผลหรอก ผมดึงลากจนออกมาด้านนอกผับ ไม่มีใครสนใจใครหรอกต่างก็คิดว่าคู่รักกันมากกว่าอาจจะแอบมาเที่ยวคบชู้อะไรประมาณนี้ ผมลากจนมาถึงลานจอดรถ

"ปึก" ผมสะบัดร่างแอร์ไปชนกับประตูรถ

"ทำไมมรึงต้องแยกแอ้กับไอ้ดิว ไอ้ดิวมันไปทำอะไรให้มรึงแอร์ ..กรูถามว่าน้องกรูไปทำอะไรให้มรึง " ผมถามแอร์

"กรูไม่จำเป็นต้องบอกมรึงดิ๊บ"  แอร์สะบัดหน้ามาตะคอกเสียงใส่ผม ผมพยักหน้าได้ พูดกันดีดีไม่ได้

"อืมมม" ผมก็ตรงเข้าเอามือจับใบหน้าแอร์และกระแทกริมฝีปากหนาๆของผมกับริมฝีปากบางๆนั้นแบบไม่แยแสว่าจะเจ็บหรือไม่ผมบดขยี่มันอย่ารุนแรง  มือของแอร์ก็พยายามผลักดันผมออกแต่แอร์สู้แรงผมไม่ได้หรอก ผมเล่นกล้ามเหมือนพี่ๆผม

"โอ้ยย!!" ผมก็พยายาจะสอดลิ้นเข้าไปแต่คนที่ผมบดขยี่ด้วยปากกัดปากผมเข้าให้ ได้เลือดเลยซิกลิ่นเลือดคาวๆคุ้งอยู่ในปากของผม

"ฉาด!" ฝาผมตบเข้าที่ใบหน้าแอร์จนสะบัด

"ถ้าชอบซาดิสกรูจัดให้แอร์ ..อืมมม" ผมก็เข้าไปจูบอย่างรวดเร็วโดยไม่ให้แอร์ตั้งตัวและสอดลิ้นเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็ว แอร์ก็ตั้งตัวไม่ทันทีแขนที่พยายามดันผมก็ค่อยไม่มีเรี้ยวแรงจะดัน

"แฮ้ก!!" เสียงหอบเหนื่อยของผมกับแอร์ ผมว่าแค่นี้ไม่พอสำหรับผมหรอก อยากได้มากกว่านี้  ผมกดปลดล๊อกรถ

"ปล่อยกรูนะไอ้ดิ๊บ" แอร์ดิ้นรนผมก็จับแอ้หันหลังก่อนจะรุดเข็มขัดออกมาและรวบแขนไว้รัดไว้ด้วยเข็มขัดผมเองอย่างแน่นหนาแบบเอามือไขว้หลัง

"มรึงจะทำเชี้ย! อะไรกรูไอ้ดิ๊บ"

"จูบมันไม่ถึงใจอยากได้มากกว่านี้" ผมกระซิบและโยนร่างนั้นไปไว้เบาะหลังของรถเก๋งของผม รีบปิดประตูลง ผมกดล๊อกรถก่อนจะเดินไปที่ตรงคนขับและกดเปิดล๊อกอีกครั้งรีบนำตัวเองเข้าไปนั่ง ล๊อกประตูทั้งสี่ด้าน ผมขับออกจากตรงนั้นทันทีก่อนที่ผมจะนำรถออกผมเห็นไอ้ภาณุมันคงออกมาตามหาแอร์คงมีคนบอกว่าเห็นผู้ชายชุดกระฉากกันออกมาด้านหน้าแต่มันช้าไปซะแล้วไอ้ณุ 

"มรึงจะพากรูไปไหนไอ้ดิ๊บ" แอร์ตะคอกเสียงถามผม ผมขับไปเรื่อยๆ  ผมเปิดเก๊ะเล็ก ผมมียาที่ทำให้น้องในกางเกงแอร์แข้งปังและคงจะไม่กล้าขัดใจผมแน่ พอเห็นป้ายก็รีบเลี้ยวเข้าโรงแรมม่านรูด

"มรึงคงไปหาที่ดีกว่าไม่ได้หรอกแอร์มรึงเหมาะกับม่านรูดวะ" ผมพูดพร้อมกับเลี้ยวรถเข้าไปจอดตรงที่พนักงานโบกผมก็ลงจากรถกดล๊อก ถ้ากดล๊อกจากภายนอกคนด้านในก็เปิดไม่ได้ ผมเดินหาพนักงาน

"ชั่วคราวหรือค้างคืนครับพี่"

"คางคืนครับ"

"750 พี่ รับถุง หรือเครื่องดื่มเพิ่มไหมครับ" พนักงานถามผม คงได้ยินทีบประตู

"ไม่ครับแฟนพี่ชอบสด" ผมกระซิบพนักงานพยักหน้าผมส่งเงินให้ 1000 บาท

"ไม่ต้องถอนแค่อย่ามากวนใจเป็นพอที่เหลือติ๊บ" ผมกระซิบกลับ พนักงานตาโต พยักหน้าอย่างรวดเร็ว ผมเดินกลับมาที่รถและกดล๊อก

"ปึก" เท้าทีบประตูขณะที่ผมเปิดและแอร์พยายามจะใช้เท้ายันผมไว้ด้วย ผมนะรู้แกวก็เลยรวบเท้าไว้ทั้งสองและลากลงมากองกับพื้น ดูจากสีหน้าคงจุกมิใช่น้อย แอร์เงยหน้าขึ้นมองผมด้วยสายตาอาฆาต ยิ่งแบบนี้มันยิ่งแตกต่างจากแอ้โดยสิ้นเชิง

"รู้ไหมสายตาแบบนี้มันเย้ายวนกรูวะ น้องที่กาฟิลร์อะไรนั้นชิดซ้ายไปเลย รายนั้นนะยั่วกรูแทบตายแต่กรูไม่อยากวะ แต่มรึงนี้ทำเอากรูทนรอไม่ไหวแล้วแอร์" ผมพูดและขึ้นค่อมร่างแอ้ไว้ยึดไว้ผมก็หยิบเม็ดยาที่หยิบมาด้วย ติดไว้อย่างนั้นแหละ ผมหยัดใส่ปากแอร์ แอร์มันเมมปากไม่ยอม

"ปัก" หมัดผมเขาที่ท้องแอร์เบาแค่พอให้แอร์ร้องจะได้อ้าปาก และผมก็ยัดเม็ดยาลงไปทันทีลึกแอร์ก็ต้องกลืนอย่างเลี่ยงไม่ได้

"มรึงเอาอะไรให้กรูกินไอ้สัสดิ๊บ" แอร์พูดผมก็พยักไหล่ ผมก็ลากถูกคนที่ไม่ยอมผมง่ายดิ้นรน ดิ้นไปเดี๋ยวก็ได้ร้องขอให้ผมช่วยเองแหละ ผมพาเข้าไปในห้องล๊อกประตู ผมทิ้งแอร์ไว้บนพื้น แอร์ดิ้นแด้วๆ ไปมาสายตามองผมความแข็งกร้าวค่อยลดลงตามลำดับฤทธิ์ของยาคงเริ่มออกแล้วซินะ ดูได้จากตรงเป้าเหมือนมันจะขยาย ผมเตรียมปลดกางเกงยืนส์ตัวเองรอ ผมหยิบผ้าขนหนูมาพันกายไว้ ผมเดินไปเปิดทีวี เปิดมาก็เจอเลยตัวปลุกเล้าอารมณ์การมีเซ็กส์หนังโป้ เปิดดังนิดหนึ่งให้แอร์ได้ยิน

"เป็นไงแอร์ ...มันแข็งแล้วใช่ไหม ..อยากเมื่อไหร่บอกนะ" ผมนั่งลงที่โซฟา คนที่นอนคงเริ่มจะต้องการบ้างแล้วแหละ

"ไอ้ดิ๊บ..โอ้วว"แอร์ดิ้นไปด้วยพยายามอดกลั้นอารมณ์ตัวเองมันไม่ได้ผลหรอกผมก็นั่งไขว่ห้างดูทีวี ดูหนังโป้ไปเลย จะว่าไปมันก็ปลุกอารมณ์ได้ดีจริงๆนะ แม้จะหญิงกับชายก็เถอะ น้องดิ๊บก็เริ่มโตขึ้นมาทันตาเห็น

"ดิ๊บ..อ้าห์..ปล่อยกรู.." แอร์พูดด้วยน้ำเสียงที่ติดๆ ขัด ๆผมก้มมองคนที่นอนอยู่กับพื้น ก่อนจะลุกไปนั่งข้าง เอื้อมมือไปจับตรงเป้าแข็งมาก

"ให้ช่วยถอดไหม" ผมถาม แอร์มองผม หายใจหอบเหนื่อย ผมก็ก้มลงจูบปากคนนั้นคราวนี้ไม่ดิ้นไม่รน มีสยอมกลับมาด้วย

"ดิ๊บ..ดิ๊บ..ดิ๊บ.." แอร์เรียกผม ผมว่าเขาพร้อมแล้วแหละ ผมก็ปลดกางเกงออกถอดออกจนหมด และก้มลงบนขยี่อีกที

"โอ้ยย" ความเจ็บจากที่ผมตบปากไปก่อนหน้านี้

"โอ้ย"อันนี้ผมร้องเพราะว่าแอร์กัดปากผมอีกครั้งได้เลือดเหมือนกัน

"ดีชอบซาดิสได้"ผมพูดและรวบเขาคนที่นอนขึ้นไปอยู่เตียง ผมจัดการถอดทุกอย่างจนไม่เหลืออะไรทั้งนั้นผมรวบแขนไว้เหนือหัวโดยที่ยังไม่ปลดเข็มขัดที่รัดข้อมือไว้ออกร่างกายที่อ่อนระทวยเพราะฤทธิ์ของยามันตอบสนองผมได้ดี ไม่ว่าจะสัมผัสด้วยมือหรือว่าลิ้น ดิ้นพล้านไปมา

"อยากได้หรือยัง" ผมกระซิบถามแอร์ แอร์มองหน้าผมเขาพยายามจะฝืนแต่ไม่ได้หรอกยาผมแรงดี

"อืม" พยักหน้าแบบนีดิ๊บจัดให้ ผมก็จัดการแยกเท้าเลยและของผมก้พร้อมแล้วด้วย

"โอ้วววว..โอ้ยย...โอ้ยย" แอร์ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดครั้งแรกหรือเปล่าไม่รู้แต่รู้ว่าฟิตมาก ผมก็จัดการไม่ยั้ง ความมันไม่เข้าใครออกใครและคนที่โดนยาพอโดนแบบนี้ก็โต้ตอบแบบไม่บันยะบันยั้งเช่นกัน ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่เรามีความสุขกัน(ไม่รู้ว่าของผมคนเดียวไหมเพราะอีกคนไม่ได้เต็มใจ) จนกระทั้งต่างพากันหลับไปบนเตียงที่ไม่นิ่มและไม่แข็งจนเกินไป

 

[ujen]

 

 

[boonpa]

  คู่นี้ดุเดือดจริง ๆ

[PFlove]

   แอร์ เมื่อคืนผมไปเที่ยวผับไปฉลองทีผมไม่ได้ฝึกแล้ว ไปกับพวกไอ้ภาณุ แต่ดันซวยเจอไอ้ดิ๊บและมันก็มาได้ยินตอนผมโทรศัพท์คุยกับแอ้เรื่องที่ผมขอร้องให้แอ้ไปแทนผม ผมจะไม่ยอมเป็นคนเสียสละ ทั้งที่นี้มันครอบครัวผมและที่จริงคนที่ควรจะอยู่ใกล้ๆดิวมันควรจะเป็นผม ผมแอบชอบดิวมาตั้งนานแล้วแหละ แต่นี้ดันมาเจอไอ้ดิ๊บ ไอ้สัสเอ้ยเมื่อคืนมันลากผมออกมาจากผับแถบมันยังอัดยาใส่ปากผม เจ็บระบบไปหมดมันเหมือนคนซาดิสเลย มันเล่นผมวะช้ำไปทั้งร่างกาย สายน้ำที่กระทบผิวกายที่บอบช้ำมันเจ็บเหมือนมีเข็มน้ำร้อยมาทิ่มแทง แถมยังเจ็บระบบไปทั้งร่างร้าวไปถึงก้นกบ

"ตื่นมารีบอาบน้ำรอเลยเหรอ" ผมได้ยินเสียงตะโกนมาจากด้านนอกห้องน้ำ

"ไปตายซะ" ผมตะโกนสวนกลับไป

"ไล่ผัวไปตายเหรอ ปากไม่ดีนะเมีย ออกมาจะจับตบจูบให้เข็ด" ไอ้ดิ๊บพูดมันพูดออกมาได้อย่างหน้าด้านๆมากว่าผมเป็นเมียมัน ถึงแม้จะจริงๆก็ตาม ผมกำหมัดแน่น อยากออกไปตะบันหน้ามัน

"แอร์..พ่อมรึงโทรมาหลายสายแล้วมรึงรีบออกมารับเถอะ" ดิ๊บมันบอกผม ผมก็ต้องเปิดประตูห้องน้ำ ดิ๊บมันยืนจังกาอยู่ด้านหน้าและส่งมือถือที่สั่นหยิกๆ ผมก็รีบรับมาจากมือมันแบบกระฉาก ผมกดปุ่มตอบรับสาย

"พ่อ" ผมเรียกพ่อผมกลัวว่าพ่อจะวางสายไปซะก่อนวันนี้ผมต้องไปส่งแอ้ซินะ

"แอร์อยู่ไหนทำไมไม่กลับบ้าน" พ่อถามผมประโยคแรกผมหันมามองหน้าไอ้ดิ๊บ มันหยักไหล่แบบไม่สนใจใยดีมันเข้าไปในห้องน้ำทันที

"แอร์มาค้างบ้านเพื่อนนะพ่อ แอ้จะบินไปกีโมง"

"กลับมาบ้านก่อนและออกไปพร้อมกันกลับมาตอนนี้" พ่อบอกผม

"ครับพ่อ" ผมพูดแค่นั้นก่อนจะกดวางสายไป ผมหันมามองประตูห้องน้ำ ผมต้องรีบออกแล้วปล่อยมันไว้นี้แหละ ผมแต่งตัวแบบลวกๆ ก่อนจะหยิบทุกอย่างให้มันกลับเองแล้วกัน ผมก็เดินออกมาอย่างน้อยเหลือกระเป๋าสตางค์กับมือถือ ผมหยิบกุลแจรถมันออกไปด้วยผมจะขับรถมันกลับนี่แหละอ้อจะให้ดีเอาเสื้อผ้ามันไปด้วยแล้วกัน ให้มันแก้ผ้ากลับ

         ผมออกไปและสตาร์ทออกทันที มันคงหัวเสียน่าดูซิท่าถ้าออกมาแล้วไม่เจออะไรนอกจากมือถือกับกระเป๋าสตางค์โดยไม่มีเสื้อผ้าอยู่ด้วย ผมก็รีบขับรถกลับมาที่บ้าน ผมจอดรถไว้หน้าบ้านมันนั้นแหละ พอผมจอดก็ลงจากรถก่อนจะตรงดิ่งเข้าบ้าน ก้มลงเปิดจุกลมมันซะเลยทั้งสี่ล้อกว่ามันจะมาลมคงออกไปเกือบหมดได้      ผมเดินเข้าไปในบ้าน พ่อนั่งอยู่เหมือนกำลังรอผมอยู่ พี่อ้นมองผมแค่นั้นก่อนจะเดินออกไป พี่โอมก็หันมามองผม ผมรู้ว่าทุกคนโกรธที่ผมให้แอ้ไปแทน แต่แอ้ควรจะไปไม่ใช่เหรอ ผมเดินไปนั่งโซฟาตรงข้ามกับพ่อ

"แอร์ ขึ้นไปแต่งตัวซะและเตรียมไปแทนแอ้" ผมก็ต้องตกใจกับสิ่งที่พ่อพูด

"พ่อว่ายังไงนะพ่อ" ผมถามพ่ออีกครั้ง

"พ่อบอกแกต้องไปแอร์ แกควรจะไปแอร์ ตอนนี้แอ้ไปไม่ได้และมันก็ควรจะเป็นแกไม่แอร์ที่จะต้องไปตอนนี้ " ผมมองหน้าพ่อผม นี้พ่อผมนะ

"พ่อ ลุงหนึ่งเขายากได้..." ผมจะพูด

"หยุด! ..แอ้เป็นลูกฉันเหมือนกับแก ไปซะแทนน้องไว้น้องไปได้เมื่อไหร่แอร์ค่อยกลับมา คิดซะว่าพ่อขอและไปที่นั้นไม่ได้ฝึกหนักเหมือนคนอื่น แรกก็เรียนพวกทฤษฏีแค่นี้เองแอร์ ทำเพื่อพ่อ..ขึ้นไปเปลี่ยนชุดตอนนี้" ผมแทบจะลุกไม่ขึ้นร่างกายที่บอบช้ำมาอยู่แล้วตอนนี้มันหนักเหมือนมีหินมาถ่วงไว้ ผมจำต้องลากสังขารตัวเองขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกครั้ง น้ำตาที่ซึมอยู่ก็ไหลออกมา พ่อผลักผมออกไปอีกแล้วเหรอ พ่อผมออกไปจากทุกคนอีกแล้วเหรอพ่อ 

  ทันที่ที่ผมกลับขึ้นห้องผมก็ทรุดตัวลงนั้งกอดเข่าร้องไห้ นี้ก็เจ็บไปทั้งตัว ปากก็บวมเจ่อไปหมด เจ็บใจด้วยที่โดนไอ้ดิ๊บมันทำแบบนั้นกับผม ผมกำหมัดแถมกลับมาถึงพ่อยังบอกให้ผมไปแทนแอ้อีก ผมลุกขึ้นก่อนจะตรงไปหยิบกรอบรูปที่ถ่ายด้วยกันกับพี่ๆน้องๆ มีแอ้ด้วย ผมก็ปามันลงถังขยะ

"แอร์" เสียงพี่อ้นเรียกผม พี่อ้นเปิดประตูเข้ามาผมก็ต้องหลบปาดน้ำ

"แอร์ มรึงอย่าโกรธพ่อเลยนะ แอ้มันไปไม่ได้ ทำเพื่อแอ้มันหน่อย และนี้มรึงไปโดนอะไราปากบวมขนาดนี้ละ" พี่อ้นถามผม พี่อ้นเอานิ้วแตะแต่ผมหลบ

"ไม่มีอะไรหรอกพี่อ้นแค่มีเรื่องกันกับคนในผับเมื่อคืน"

"เหรอไปผับไหนมาทำไมไม่ไปผับที่พี่มรึงเปิดวะจะได้ไม่มีใครทำร้ายมรึงแอร์" พี่อ้นถามผม

"ผมต้อแต่งตัวและเตรียมออกแล้วใช่ไหมพี่อ้น"

"ใช่แอร์ " พีอ้นพูด ผมพยักหน้า

"พี่อ้น ..ผมยังเป็นน้องพวกพี่อยู่ไหม" ผมถามพี่อ้นก่อนที่พี่เขาจะเดินออกไปจากห้องนอนผม

"แอร์มรึงไม่เคยไม่เป็นน้องกรูนะ..ถ้ามรึงคิดว่าแอ้มาแล้วทำให้มรึงเลิกเป็นน้องกรูนะมรึงคิดผิดแอร์ แต่ตัวซะและลงไปพ่อรอนะ" พี่อ้นพูดก่อนปิดประตูลง ผมก็จัดการอาบน้ำแต่งตัวด้วยเครื่องแบบทหารที่ผมคิดว่าจะไม่ได้แต่งอีก ผมกำชุดนั้นไว้แต่ก็ไม่มีทางเลือก ผมสวมชุดเครื่องแบบ ข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวคงไม่ต้องเอาไปมากพ่อคงจะเตรียมให้ผมไว้พร้อมแล้วซินะ มันเป็นการมัดมือชกทีพ่อควรจะทำกับลูกหรือไง ผมได้แค่คิด ผมเดินลงมาที่ชั่นล่าง

"พ่อจะบอกแอ้มันหรือยังละพ่อว่าไม่ต้องไป"

"ไว้บอกพรุ่งนี้ว่าทำไม ตอนนี้ไปส่งแอร์ก่อน พอส่งเสร็จพ่อจะโทรหาแอ้บอกให้พาดิวกลับไปหาลูก ลุงภาโทรมาบอกว่าดิวไม่ไป"ผมได้ยินว่าหาลูกเด็กคนนั้นที่ผมเห็นนั้นก็ลูกดิวกับแอ้เหรอ ตกลงแอ้สามารถท้องได้อย่างที่พ่อให้ลุงภาทำให้จริงๆ ด้วย ยิ่งได้ยินแบบนี้ยิ่งเจ็บปวด นี้เขาพากันปกป้องแอ้กันขนาดนี้พ่อไม่อยากให้แอ้ไปทั้งที่ลุงหนึ่งเขาอยากได้แอ้คืน เพราะว่าแอ้คือ

"แอร์ไปได้แล้วลูก...แอร์ ..พ่อไม่ด้ผลักไสเจ้าไปไหนนะ..ลุงหนึ่งเขาจะให้แอร์ไปฝึกที่ไม่ลำบาก..กลับมาก็ทำงานเอกสาร..หึ!" พ่อพูดผมไม่ตอบอะไร

"หมับ" พ่อดึงผมเข้าไปกอด

"พ่อรักลูกทุกคนเท่ากันแต่ครั้งนี้มันจำเป็นจริงๆ ไม่นานหรอกแอ้เขาไปได้เราก็ได้กลับมาแล้ว "พ่อพูดแค่นั้น

"ไปกันเถอะจะได้เวลาแล้ว" พ่อหันไปบอกพี่ๆผม

"แอร์" พี่โอมเรียกผม

"หมับ" พี่โอมดึงผมเข้าไปกอด  "ไม่เอานะ ไปไม่นานก็กลับแล้ว อย่าทำหน้าแบบนี้ซิวะแอร์ " พี่โอมพูดผมพยักหน้า ก่อนจะเดินออกมาขึ้นรถ ผมเห็นรถพี่เดย์กำลังขับออกไปคงไปรับไอ้ดิ๊บละซิ ผมไม่อยากจะมองรถมันเลยเพราะว่าพาลไปเกลียดไอ้เจ้าของรถด้วย แต่คงอีกนานเลยกว่าจะได้กลับมาเอาคืน
********************************************************************************************************************************************************************************
ดิ๊บ ผมเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำได้สักพักก็ออกมาหวังจะจัดคนข้างนอกสักหน่อยแต่พออกมาได้เหมือนโดนชิ้งทรัพย์เลยชิ้งกุลแจรถและรถผมไปที่น่าเจ็บใจมันชิ้งเสื้อผ้าผมไปด้วไม่ให้เหลือแม้แต่กางเกงยืดแล้วตรูจะออกไปยังไง ผมเหลือบมองไปที่โต๊ะ ก็ยังพอมีน้ำใจทิ้งมือถือและกระเป๋าสตางค์ไว้  ผมก็หยิบมือถือขึ้นมาโทรหาพี่ชายพี่เดย์
แสบมาเลยไอ้แอร์

"พี่เดย์"

"ไอ้ดิ๊บว่าไงมรึงจะโทรทำไมเดินมาหากรูก็ได้" พี่เดย์พูด

"เดินไปไม่ได้ไม่ได้อยู่บ้าน"

"เชี้ยอะไรรถมรึงจอดอยู่หน้าบ้าน" 

"ห๊ะ! รถจอดอยู่หน้าบ้านแล้ว Fu*** fu**" ผมพูดและตีเข่าอากาศไอ้แอร์!!! 

"มรึงไม่ได้อยู่บ้านแล้วรถมรึงมาอยู่บ้านได้ยังไงวะ "

"ช่างมันเถอะพี่ ผมโดนหักหลังแล้วกัน พี่มารับผมหน่อยดิ เอาเสื้อผ้ามาให้ด้วยนะ ไม่มีเสื้อผ้าใส่กลับไม่ได้อะ"

"ที่ไหนวะ" พี่เดย์ถามผม

"ลุงเดย์เราจะไปกันกี่โมงอะ" เสียงเป็กซ์ถามพี่เดย์

"ลุงไปรับลุงดิ๊บก่อนมันไปเมาตกค้างที่ไหนก็ไม่รู้" พี่เดย์

"พี่เดย์มารับเร็วๆเลย ที่ม่านรูดxxx" ผมบอกไปผมรู้ว่าขึ้นทางด่วนมานิดเดียวก็ถึงแล้ว

"ม่านรูด!! "

"พี่เดย์จะตะโกนทำไม...มารับน้องหน่อยด่วน" ผมบอกพี่ชาย

"เออๆ...เขาลวงมรึงเข้าม่านรูดวะและมันตุ๋ยตรูดมรึงไปยังวะ"

"ไม่มีทางผมนะตุ๋ยตรูดเขาพอตุ๋ยเสร็จเข้าห้องน้ำแป๊ปเดียวมันขับรถไปเลยเอาเสื้อผ้าไปด้วยเร็วนะพี่เดย์รอ" ผมพูดก็กดวางสาย แอร์อย่าให้เจออีกนะมรึงโดนหนักกว่าเมื่อคืนแน่ แต่จะว่าไปมันก็น่ารักดีนะตัวมันเล็กๆพอกับแอ้ แอร์ แอ้ หน้าตาละหม้ายคล้ายกันราวกับแฝดแต่นิสัยต่างกันสุดขั้ว กรูชักจะสนใจมรึงแล้วซิแอร์ พูดไปก็เลียริมฝีปากไปด้วย

"อู้ยย" เจ็บเลยแต่มันไม่ค่อยเวิร์คตรงที่กัดปากผมสองทีจนเป็นแผลนี้แหละแอร์มันก็คงเจ็บเหมือนกันเพราะว่าผมตบปากมันไปแรงพอสมควร

RRRR มือถือผมดังขึ้น แบทก็เหลือแค่ห้าสิบเปอร์เซนด้วยซิ ตั้นมันโทรหาผม น้องชายคนเล็กบ้านตอเต่าแถมตั้นมันก็เคยบอกว่ามันชอบผมด้วยนะ แปลกดีแต่ผมไม่เคยคิดอะไรกับมันเลยนอกจากเพื่อนและตั้นมันก็บินไปเรียนที่เดียวกับบอลและเจ

"ว่าไงตั้น" ผมถามตั้น

"มรึงอยู่ไหรอะ" ถ้าบอกอยู่ม่านรูดนี้มันแซวเป็นแซวตายเลย

"อยู่บ้านวะ"ผมบอกไป

"ก๊อกๆ "เสียงเคาะประตู ผมคิดว่าพี่เดย์มาถึงแล้วแน่ๆ เร็วมากทันทีแต่พอเปิดประตูไป

"พี่ครับอย่าลืมเช็คเอาท์ก่อนเที่ยงนะพี่ถ้าต่อก็จ่ายเพิ่มคับ " ไอ้เด็กม่านรูดครับจะมาบอกผมอะไรตอนนี้ งานเข้าเลยผมยังถือสายอยู่ ผมโบกมือให้ไปก่อน

"ไอ้ดิ๊บบ้านถึงเขาต้องเช็คเอาท์เหรอสาด นี้มรึงไปนอนที่ไหนไม่ใช่โรงแรมพ่อกรูแน่ๆ "

"แถวบ้านกรูเบื่อนอนบ้านทำไมอะ ว่าแต่มรึงโทรมามีอะไรวะ"

"ก็แค่จะบอกว่าจะกลับไปช่วยพี่ตุ๊แล้ว ยังอยู่กรุงเทพอยู่หรือเปล่า" ตั้นบอกผม

"อยู่ดิรอจนปีสี่ค่อยไป มาดิจะไปพาไปแรด" ผมบอกตั้นคือพาไปเที่ยว

"ทุเรศหาว่ากรุูชอบแรด"

"จริงปะละ "

"ไม่จริงอะ..แล้วไอ้แอร์ละ"

"ไม่รู้ซิไม่ค่อยได้คุย"ผมบอกไป ไม่ไดคุยจริงๆนะเมื่อคืนนะ ซัดกันอย่างเดียวเลยและร้องครางกันสนั่นแค่นั้นเอง ผมได้ยินเสียงรถมาจอดด้านหน้าแล้ว

"ตั้นแค่นี้ก่อนนะกรูต้องกลับแล้วจะไปธุระวะ กลับมาโทรหาแล้วกันนะ บายวะ" ผมพูดก่อนจะตัดสายไปก่อน เดินไปเปิดประตูนุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่ เห็นเด็กรับรถกำลังสนทนากับพี่เดย์

"น้องครับพี่เขามารับผมครับ " ผมตะโกนออกไป น้องเขาก็ปล่อยให้พี่เดย์เข้ามาพร้อมกับเสื้อผ้ามาให้ผม ผมรีบรับมาสวมใสพี่เดย์เข้ามานั่ง มองผมว่าาอยู่ที่นี้ได้ยังไง

"มรึงนี้เอาใครมาอิบๆ ละ ลงทุนต่ำไปไหม" ไอ้พี่เดย์

"ช่างเหอะนะพี่เดย์ " ผมพูดหยักคิ้วให้พี่ชายฝีมือไหมละลงทุนต่ำแถมยังได้สนุกทั้งคืนโคตรจะคุ้มเลย ไม่รู้ว่ามันไปนอนผมหมอบที่ห้องหรือเปล่า กลับไปจะไปดูมันสะหน่อยหรือไม่อย่างนี้มันต้องถอน ผมเก็บทุกอย่างก่อนจะเดินลงมาและพากันออกจากม่านรูดนั้น

"พี่เห็นอาภีมพาแอร์ไปไหนก็ไม่รู้ว่ะแต่งชุดทหารออกไปก่อนพี่จะมารับเราวะดิ๊บ"" พี่เดย์พูดผมก็สะบัดบ๊อบไปมองพี่เดย์ เวรแล้วไงมันไปไหนของมัน

"พี่เดย์วันนี้แอ้เดินทางไงไปส่งแอ้หรือเปล่า" ผมถามพี่เดย์ พี่เดย์หยักไหล่ว่าไม่รู้ซิ
 

"อะไรวะอุตสาติดใจแล้วเชียวหนีกรูจนได้" ผมพูดพรึมพรำออกมาเบาๆ

"อะไรติดใจ ติดใจใครวะและใครหนีมรึงวะ ไอ้แอร์เหรอวะ มรึงเพี้ยนไปแล้วเหรอ " พี่เดย์พูดผมหันไปมอง

"ไม่ใช่!! ไม่มีอะไร ลงทางด่วนแล้วพี่เดี๋ยวก็เลยคราวนี้อีกยาวไกลเลยกว่าจะได้กลับบ้าน" ผมรีบบอกพี่เดย์นั้นรีบเปลี่ยนเลนส์ก่อนเพื่อจะลงทางลงก่อนจะเลยไปไกลขับมาได้ไม่นานก็มาถึงบ้านจริงๆด้วยไม่มีรถบ้านออ.อ่างอยู่หน้าบ้านสักคัน มีแต่รถผม ผมก็เดินไปที่รถตัวเองสำรวจไม่มีอะไรเสียหายนอกจาก

"ล้อรถกรู" มันปลอยลมล้อรถผม พี่เดย์เดินมาดู

"มรึงไปเหยียบตะปูที่ไหนมาวะสีล้อแบนขนาดนี้ไอ้ดิ๊บ" พี่เดย์ ผมพูดไม่ได้คายไม่ออกว่าเป็นไอ้แอร์  มันอารถผมมาแล้วยังมาทำให้ล้อผมฟี้บอีก ผมก็ต้อง กำหมัดสองข้าง อยากจะบีบคอมันจริงๆ  หันมามองรถอีกทีคงทำอะไรไม่ได้ต้องเรียกช่างเคลื่อนทีมาดูแล ผมเดินเข้าบ้านทันทีหลานๆ รออยู่แล้ว ซี แซ๊กซ์ และเป๊กซ์

"ลุงดิ๊บหวัดดีครับ ลุงดิ๊บไม่ได้เอารถไปเหรอ" ซีถามผม

"มีคนลักรถลุงกลับมาอะดิ" ผมพูด หลานๆพากันสะบัดหน้ามามอง

"ไอ้เดียร์เร็วมรึงช้าได้โล่" พี่เดย์ตะโกนเรียกไอ้เดียร์มันจะหล่อไปไหนไปบ้านพ่อไม่ได้พาไปผับๆ พี่เดย์ขับฟอร์จูนเนอร์ รถพี่เดย์เขาเพราะว่าต้องคอยส่งหลานๆเรียน นั่งได้เจ็ดคน พวกผมขนของขวัญขึ้นรถกันพอดีเลย

"แอมจร๊าไปกันยังที่นั่งพร้อมแล้วที่รัก" ไอ้เดียร์มันตะโกนเรียกที่รักผมก็เดินไปและดีดจมูกหนึ่งทีหมันไส้  แอมและอิงค์วิ่งออกมาและพวกผมก็พากันไปบ้านที่ค่ายฯทหาร ผมรู้สึกแปลกยังไงก็ไม่รู้เหมือนบ้านอาภีมเปลียนแผนอะไรสักอย่าง ต้องมีอะไรเปลี่ยนแปลงแน่ๆ แต่ช่างเถอะ ถ้าเปลี่ยนเป็นแอ้อยู่กับดิวผมก็ว่าดีนะ เพื่อว่าแอร์มันไปฝึกกลับมาจะดีขึ้น

[ujen]

 

[Tanthai23]