หัวข้อ: [Mpreg]เรื่องรักวุ่นวายฯแอ้VSดิว เหตุที่แอ้ไปอยู่กับลุงหนึ่งไม่ได้คือแอ้.

[ujen]

 

[boonpa]

  เป็นครอบครัวใหญ่ทีมีความสุขกันมากเลย

[PFlove]

  :L2:ขอบคุณกำลังใจจากคุณujen และ คุณboonpa นะค่ะ คนแต่งขอพักของคู่นี้ไว้ก่อน จะลงคู่อื่นๆบ้าง ตอนหน้าคู่นี้จะกินมาม่า

[PFlove]

งานเข้าติ๊ก

 ผมตัดสินใจมาถ่ายทำละครไกลถึงโรมผมตั้งหน้าตั้งตาถ่ายให้เสร็จ เดี๋ยวก็คอยส่งข้อความหาผม คอยโทรหาผมตลอด เดี่ยวมันก็ดีกับผมรักผมขนาดนี้แต่ทำไมผมยังไขวขว้าหาความรักที่ไม่มีวันจะได้มาจากไอ้ดิวก็ไม่รู้
      วันพรุ่งนี้ต้องปิดกองแล้วซิ ผู้กับกำกับและสปอร์เซอร์ของละครเรื่องนี้ จึงปิดผับที่โรงแรมที่พวกผมผักให้พนักงาน ดาราและเจ้าหน้าที่อื่นได้สนุกสนานกันก่อนบินกลับพรุ่งนี้ หลังจากที่ผมอาบน้ำแต่งตัวผมก็ลงมาร่วมแจมด้วย

“พี่ติ๊ก” เคนเข้ามาเรียกผมทันที เคนนี้ก็ตามติดผมเป็นปิงเลย ทันทีที่ผมเดินเข้าห้องในผับเพื่อหาที่นั้ง เคนเดินมาหาผมอย่างเร็ว โดยทิ้งให้จีน่าที่ยืนคุยกับเคนยืนเหวอไปเหวอมา

“ชิส์ มีของดีตรงหน้าดันจะไปคว้าอะไรก็ไม่รู้ “จีน่าเธออารมณ์เสียขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดและเดินไปทางอื่นทันที

“ว่าไงเคน” ผมถามเคน เคนมองผมและยิ้มๆ

“หาที่นั่งดื่มกันหน่อยไหมครับ วันนี้พี่ติ๊กนารักนะครับ “ เคนชมผม ผมยิ้มๆ

“พี่ว่าพี่หล่อนะ” ผมบอกและเดินแทรกเคนเข้าไปที่บาร์น้ำทันที ผมนั่งลง พนักงานที่บาร์เดินมาหาผม

“รับอะไรดีค่ะ “ พนักงานถามผม  “ วิสกี้ครับ “ ผมบอกพนักงาน เขาก็พยักหน้าคีย์ข้อมูลลงหน้าจอและผมก็ต่ายเงิน ผมรับแก้ววิสกี้มา เคนก็สั่งเหมือนผมเช่นกัน

“เชียร์” เคนถือแก้วมาขอชนแก้วกับผม ที่จริงคั้วเล่นก็ดีนะ ผมก็ชนแก้วตอบ

“แหวะๆ “เสียงชะนีจีน่าแหวะผมสองคน  “ทำไม่เหรอ ตาร้อนหรือไง ไม่มีคู่เหรอ น่าสงสารเนอะ เด็กเสริฟนะว่างอยู่ “ผมพูดจีน่าหันมาค้อนใส่ผมทันทีและเดินสะยัดก้นงอนๆไปทันที วันนี้เธอแต่งมาไว้ยั้วผู้ชายโดยตรงดูท่าจะมายั่วเคนซะด้วยแต่เคนกลับไม่สนใจนางเลย

“ทำไมไม่สนใจจีน่าละเคน ดูนางอยากงาบนายใจจะขาด” ผมถามเคนตรงๆ เคนกระดกวิสกี้ และหันมามองผม

“ผมไม่ชอบแบบจีน่าหรอกครับ ผมว่าพี่ติ๊กรู้ดีว่าผมชอบแบบไหน “ เคนพูดพร้อมกับมองผม เคนยื่นหน้ามาใกล้ๆกับผม แต่ผมถอยออกก่อน เพราะว่าเคนทำท่าจะหอมแก้มผมด้วยซ้ำ

“ผมน่าชอบแบบตรงหน้าผมนี้มากกว่า”เคนบอกผมว่าเขาชอบแบบผม

“วิสกี้พี่หมดนะพี่...”ผมทำท่าจะลุก

“พี่ติ๊กผมไปเอาให้ดีกว่า “ เคนบอกผม ผมก็พยักหน้า ผมคิดว่าอีกแก้วเดียวขึ้นห้องดีกว่า  ขืนอยู่นานงานจะเข้าเอาพี่เอเดินถือโยกย้ายสายก้นซ้ายขวามาทางผมแล้ว

“คุณน้องติ๊กค่ะ อย่าดื่มเยอะนะค่ะคุณตุ๊ย้ำกับพี่หนักหนาว่าห้ามคุณน้องติ๊กเมาไม่งั้นพี่....” พี่เอบอกผมว่าพี่ตุ๊สั่งแถมยังทำนิ้วเฉือดคอตัวเองผมพยักหน้า ตอนนี้เคนเดินกลับมาพร้อมกับวิสกี้ ของผมและเขา

“ผมว่าอีกแก้วเดียวผมจะขึ้นแล้ว “ผมบอกพี่เอ เคนส่งแก้ววิสกี้ให้ผมแล้ว พอดีจังหวะ มีผู้ชายน่าตาดีแต่งตัวดูดีเดินมาหาเคน

“เคน “ ผมหันไปมอง ดูเคนทำหน้าตกใจที่เห็นคนนี้เข้ามาเรียกและเคนก็หันมามองผมผมว่าคงเป็นแฟนแน่เลยๆ

“ก็เคนไม่รับสายพี่เลยอะ และนี้ ..”  เขาต่อว่าเคนเป็นการใหญ่ แถมชี้มาที่ผมอีกต่างหากอ้อ ชอบจีบรุ่นใหญ่และดูท่าจะกระเป๋าหนักด้วย เคนรีบดึงแขนพี่คนนั้นออกไปคุยด้านนอก ผมเลยรีบกระดกแก้ววิสกี้ที่เคนเอามาให้ผม ผมรีบชิ้งขึ้นไปดีกว่าไม่ไหวผมไม่อยากเป็นข่าวว่าไปแย้งแฟนไฮโซแค่นี้พ่อก็ปวดหัวมาแล้ว ผมรีบเดินจะขึ้นลิฟท์ ระหว่างที่ผมจะเข้าไปในลิฟท์ ผมรู้สึกมึน ๆ จะว่าผมเมาก็ไม่ใช่ซิ เพิ่งจะแก้วที่สองเอง ผมต้องรีบกลับห้องแล้วแหละผมว่ามีแปลกๆ มันร้อนๆ วู้บๆในกายผมแปลก

“อืมมม ..รีบเข้ามาซิ .ยืนบื้ออยู่ได้ วันนี้วันอะไรวะ ชะนีเซ้ง..เอิ้ก....” ผมได้ยินเสียงผู้หญิงที่ดูท่าจะเมามาก ผมไม่ได้สนใจ ผมรีบเข้าไป ผมรู้สึกเหมือนจะควบคุมตัวเองไม่ได้ มือผมสั่นไปหมด ผมหยิบการ์ดมาแตะเพื่อจะไปชั้นที่ผมพักแต่มันถูกกดไว้แล้วแสดงว่าคนนี้ไปชั้นเดียวกัน

“โอ๊ะๆๆ  ... ขอโทษนะค่ะ...เอิ้ก” ผู้หญิงคนข้างๆผมถลาลามากอดผมซะอย่างนั้นปกติไม่เคยรู้สึกสัมผัสกับการกอดของผู้หญิงสักนิดแต่นี้มันกลับทำให้ผมใจเต้นแรง เหมือนจะควบคุมมันไม่ได้ เหมือนผมต้องการมากจน ยับยังใจตัวเองไมได้ เหมือนผมต้องได้มัน ผมคว้าร่างเธอเข้ามากอดและผู้หญิงคนนี้ก็เมามากเลยปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ผม   ผมไม่รู้ว่าผมทำอะไรลงไปบ้างมันเร็วมาก ผมรู้แค่ว่าผมห้ามมันไม่ได้ เหมือนคนตายอดตายยากมาจากไหนก็ว่าได้

“อืมมม...โอ้วๆๆ อืมมม ..ผัวจร๊า ผัวจร๊า อู้ยยย “ ผมได้ยินแค่นั้น ผมก็ไม่รู้อีกเลยว่าเกิดอะไรขึ้น
-
-
-

“กริ้งๆๆๆ” เสียงมือถือ ดังขึ้น  แต่หัวผมหนักมากมันยากที่จะลืมตาดู

“กริ้งๆๆๆๆ” เสียงมือถือดังขึ้นมาอีกรอบ

“นี้รับสายซะทีซิ ปล่อยให้ดังอยู่ได้” เสียงผู้หญิงนิ ผมรีบลืมตาขึ้นมาทันที จะมามีผู้หญิงในห้องนอนผมได้ยังไง ผมหันไปมองมีคนนอนข้างเตียงผมจริงๆด้วย เป็นผู้หญิงแถมนางยังซุกอยู่ในผ้าปูที่นอนของโรงแรม เหมือนผมและเหมือนว่านางจะไม่ได้ใส่อะไรเลย ผมก็เปิดดูผมก็เช่นกัน ผมรีบลำดับเหตุการณ์ ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมดื่มวิสกี้ที่เคนเอามาให้ผมแก้วที่สองเท่านั้นและผมก็รีบเดินขึ้น ระหว่างนั้นผมก็เจอใครสักคนในลิฟท์ดูท่าจะเมา ตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกร้อนๆวูบๆตามเนื้อตามตัว เหมือนผมกำลังมีความต้องการทางเพศอย่างรุนแรงผมไม่รู้ว่าผมทำอะไรลงไปบ้าง แต่ตอนนี้ผมไม่มีอะไรติดตัวเลย ผมมองดูเสื้อผ้าที่ถูกถอดกระจัดกระจายออกไป รอบๆเตียง แถมยังมีกางเกงในของใครเนี๊ยะ ผมใช่นิ้วคีบลงไปจากเตียง

“ใครโทรมาเหรอค่ะที่รัก”ผมได้ยินเสียงผู้หญิงคนข้างๆผม 

“ใครที่รักของเธอ” ผมตะคอกเสียงใส่คนที่นอนข้างๆเตียงผม นางค่อยๆ หันมามองผม และผมก็ต้องช๊อกอีกรอบ นางจีน่า

“กรี้ดดดด” หลอนกรี้ดออกมาดังลั้นพร้อมกับรีบดีดตัวขึ้นแถมนางยังไม่มีอะไรปิดตัวเรียกได้ว่านอนแก้ผ้า ผมรีบหันหน้าหนีเลยดีกว่า

“นี้หลอนจะยืนแก้ผ้าโชว์ฉันอีกนานไหม ไปหาอะไรใส่ อุบาศ” ผมพูดออกมาอย่างหัวเสียผมรีบลุกจากเตียงโดยมีผ้าห่มพันตัวเองเข้าห้องน้ำไปทันที ผมอยากจะบ้าผมรีบสังเกตุตัวเอง ผมไม่โง่ที่จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อคืนผมมีเซ็กซ์กับนางโดยที่ผมไมได้ป้องกันด้วย

“เป็นไปได้ยังไง “ผมสะบดออกมา

“กรี้ดดดดด “ นางก็ยังกรี้ดเหมือนคนบ้าอยู่ด้านนอกผมรีบเข้าห้องน้ำล้างเนื้อล้างตัวเอาความสกปรกออกไป  ผมรีบแต่งตัวและออกมา จีน่าเธอยังเอาผ้าปูที่นอนพันกายไว้เท่านั้น

“แกขมขืนฉันอีกตุ๊ด” จีน่าต่อว่าผมทันทีที่ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ

“ฉันไม่ได้ขมขืนเธอ แต่ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดบ้าอะไรขึ้น “ ผมบอกจีน่า ผมนั่งลงบนเตียง ผมพยายามทบทวน นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก

“ทำไมฉันถึงได้ซวยอย่างนี้วะ แม่งดันมามาอะไรกับ ...” จีน่า พูดจะว่าผม ผมสะบัดหน้าหันมาชี้หน้าเธอ

“ถ้าพูดอีกนะ ฉันจะเลอะฟันเธอออกมาจีน่า และฉันไม่ได้อยากจะมีอะไรกับเธอ แต่มันต้องมีใครเอาอะไรใส่ในเหล้าให้ฉันกิน”ผมพูดขึ้น ผมต้องไปถามเคน

“นี้แกจะไปไหน” จีน่าถามผม 

“แกต้องรับผิดชอบฉันด้วยนะ แถมเมื่อคืนถุงก็ไม่ได้ใส่ “ จีน่าพูดขึ้นมา

“ใช่ไง ฉันนี้ซวยมากที่ดันมามีอะไรกับเธอ ติดโรคมาหรือเปล่าก็ไม่รู้ “ ผมพูดจีน่าลุกขึ้นจากเตียงทันที

“ฉันไม่เคยไปซ้ำซ่อนที่ไหนนะ แก ....และถ้าฉันเกิดท้องขึ้นมาละ” ผมสะดุ้งถอยหลังเลยทันที ผมคงไม่ซวยขนาดนั้นหรอกนะ

“นี้เอาการ์ดมาซิ ไม่รู้ว่าคุณติ๊ก เป็นยังไงทำไมป่านนี้ยังไม่ตื่นนะและนี้ห้องยายจีน่าก็ไม่ใครอยู่เลย ใครหิ้วไปซะแล้วก็ไม่รู้ เบื่อจริงแม่คนสวยประจำกอง “เสียงพี่เอ คงเป็นเพราะว่าโทรแล้วผมไม่ได้รับสายเสียงพี่เอเข้ามาด้านในแล้ว ห้องของผมเป็นห้องสูท มีห้องรับแขกและห้องนอนด้านใน

“คุณติ๊ก ตื่นหรือยังค่ะ  “เสียงพี่เอ ผมหันมามองหน้ายายจีน่า จีน่ารีบหนีบผ้าปูที่นอนเข้าห้องน้ำทันที ผมเดินออกไปพี่เอและทีมงานที่เอาชุดมาให้ผม

“พี่เอ ครับ ให้พี่ๆเขาออกไปก่อนได้ไหมครับ “ ผมบอกพี่เอ พี่เอหันมามองผม และ

“ไปออกไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวพี่โทรตาม” พี่เอาพูดพร้อมกรีดไม้กรีดมือบอกให้พี่ๆเขาออกกันไปก่อน  พี่เอหันมามองผม

“มีอะไรค่ะน้องติ๊ก ดูทำหน้าเข้าซิ ฉากเดียวค่ะน้องติ๊ก เดี๋ยวปิดกองแล้ว ก็ไม่ต้องเจอยายจีน่าอีกแล้ว” พี่เอพูด ตอนนี้จีน่าเดินออกมาจากห้องพร้อมแต่งชุดของเธอเรียบร้อยแล้ว พี่เอมองจีนาด้วยอาการตกใจ เอามือปิดปาก และหันมามองผม


“พี่เอ มันเป็นอุบัติเหตุ ผมไม่รู้ว่ามันเกิดบ้าอะไรขึ้นกับผม คนที่รู้ดีที่สุดคือ เคน “ ผมพูดกับพีเอ จีน่านั่งลงด้วยอาการไม่ค่อยพอใจหนัก

“แล้ว มันยังไงค่ะ น้องติ๊ก “พี่เอถามผม พร้อมหันไปมองจีน่า

“จีน่า แกเข้ามาขมขืนน้องติ๊กเหรอ “ พี่เอถามจีน่าทันที  “ พี่เอ ใครจะอยากมาขมขืนตุ๊ด” จีนาพูดสวนออกมาทันทีเหมือนกัน

“นายจะเอายังไง แถมเมือคืนแกก็ไม่ได้ป้องกัน “ จีน่าถามผม

“มันคงไม่ซวยขนาดทำให้เธอท้องหรอกจีน่า “ ผมหันพูดกับจีน่า 

“ไม่รู้แหละ ยังไง ฉันก็เสียหาย  ฉันเรียกค่าเสียหาย 10 ล้าน” จีน่าพูดผมกับพี่เอสะบัดหน้าไปมองหน้าเธอ

“จีน่าเธอจะบ้าเหรอ ฉันแค่มีอะไรกับเธอและมันเกิดโดยที่ฉันไม่ตั้งใจ ฉันต้องเสียเงินสิบล้านให้เธอนี้นะ” ผมหันไปตะคอกใส่จีน่าทันที

“นั้นซิ จีน่า เธอจะบ้าเหรอ สาวโสดก็ไม่ใช่ “ พี่เออีกคน

“งั้นจีน่าจะโทรตามนักข่าวขั้นมาเดี๋ยวนี้ และจีน่าจะไปตรวจร่างกายเดี๋ยวนี้ด้วยว่ามีการร่วมเพศกันจริง”จีน่าพูดพร้อมกันหยิบมือถือขึ้น

“อย่านะจีน่า” ผมกับพี่เอ ห้ามปรามเธอพร้อมกัน

“ขอเวลาฉันหน่อย “ ผมบอกจีน่า จีน่ากอดอกพร้อมหยักไหล่ว่าได้ เดินออกไปจากห้อง ผมเดินออกไปที่ระเบียงห้องพัก 

“โว้ย ทำไมมันซวยอย่างนี้วะ “ ผมสะบดออกมาเสียงดัง ผมได้ยินเสียงพี่เอกำลังต่อว่าจีน่าอยู่ ผมหยิบมือถือมาโทรหาพี่ต้า พี่ต้าเป็นพี่ที่เข้าใจผมที่สุด

“ว่าไงติ๊ก” พี่ต้ารับสายผม

“พี่ต้า “ ผมเรียกพี่ต้า  “ติ๊กเกิดอะไรขึ้น “ พี่ต้าคงรู้ว่ามีเรื่องไม่ดีแน่

“พี่ต้า ผมนอนกับ......ผู้หญิง “ ผมบอกพี่ต้า

“อะไรน่ะติ๊ก...มรึงมีอะไรกับเขาหรือเปล่า แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไงติ๊ก และนี้อยู่ที่ไหน ติ๊ก” พี่ต้าถามผมรัวเลย

“พี่ต้าติ๊กไม่รู้ ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อคืนติ๊กดื่มวิสกี้แค่สองแก้ว แต่แก้วที่สองติ๊กรู้สึกมึน ๆ มันแปลก ติ๊กเลยขึ้นห้องและติ๊กจำอะไรไม่ได้เลย ตื่นมาก็มี ยายจีน่า นางเอกปากหมา ที่มันชอบเหน็บแนมติ๊กอะพี่ นอนแก้ผ้าอยู่ข้างๆ” ผมบอกพี่ต้า

“แล้วมันจะเอายังไง “ พี่ต้าถามผม

“มันจะเอาเงินสิบล้านบาทพี่ ไม่งั้นมันจะบอกนักข่าวพี่” ผมพูด ผมเอามือปิดหน้า

“ติ๊กพี่จะคุยกับพี่เอและยายจีน่าเอง กลับวันไหนติ๊ก” พี่ต้าถามผม

“ถ่ายอีกฉากก็กลับแล้วพี่  “ ผมบอกพี่ต้าเสียงอ่อยๆ

“งั้นพรุ่งนี้พี่จะแอบกลับไทย ไปเจอกันที่ไทยแล้วไปทำข้อตกลงกันกับยายจีน่า แค่นี้ก่อนนะพี่จะคุยกับพี่เอเอง “ พี่ต้าพูด พี่ต้ากดวางสายไปทันที ผมภาวนาว่าอย่าจะอะไรตามมาอีกเลยนะ เช่นยายจีน่าท้อง ผมซวยแน่ๆ เลย

“แอ้”ผมกดโทรหาแอ้  หลังจากที่ผมมาถ่ายทำละครผมไม่ได้โทรหาแอ้มันเลย

“ว่าไงติ๊ก กลับหรือยัง”แอ้ถามผมด้วยความหวงใย

“กลับวันนี้แหละถึงพรุ่งนี้เช้า แอ้ มาหากรูที่กรุงเทพได้ไหม กรูขอละ “ผมถามแอ้ ผมจะไม่ถามว่ามันอยู่ไหนผมไม่อยากจะเจ็บปวดมากไปกว่านี้ ผมเดาได้ว่ามันอยู่กับไอ้ดิว(แอ้ นี้เสื้อดิวใช่ไหม) เสียงดิวถามแอ้ นั้นไงมันอยู่ด้วยกัน

“ติ๊กมรึงเป็นอะไรหรือเปล่า” แอ้ถามผม

“ติ๊ก “ แอ้เรียกผมเพราะว่าผมเงียบผมไม่รู้จะพูดอะไรดี มันบอกไม่ถูกเลย

“แอ้ มาหากรูได้ไหมแอ้”ผมถามแอ้อีกครั้ง

“ได้ เย็นนี้กรูจะเข้าไปกับพี่กรูนะ ไปรอที่โรงแรมอาภาษญ์ จะให้ไปรับที่สนามบินไหม ขับรถไปรับ” แอ้ถามผม

“ได้ซิมารับนะรอที่สนามบินเครื่องคงลงประมาณ เจ็ดโมงเช้า เจอกันนะแอ้ “ผมบอกแอ้  ผมกดวางสายผมต้องลงไปถ่ายทำละครตอนสุดท้ายให้เสร็จซะทีจะได้กลับบ้าน ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเมื่อคืนผมมีอะไรกับผู้หญิงจริงๆทั้งที่ไม่เคยเลย  และไม่เคยคิดซะด้วยซ้ำ

[ujen]

 

 

[PFlove]

 

[PFlove]

แอ้ VS ติ๊ก
 หลังจากที่ผมได้รับโทรศัพท์ ว่าติ๊กให้ผมเข้าไปหาเขาและไปรอรับกลับด้วยหลังจากที่ไปถ่ายละคร ผมพังน้ำเสียงของติ๊กฟังดูไม่ค่อยดีเลย และพอดีว่าพี่เอสกลับกรุงเทพฯผมเลยติดรถพี่เอสกลับด้วย ผมไม่อยากขับรถเลยพ่อกำลังจะซื้อรถให้อยู่ ที่ไม่อยากขับเพราะว่ามีรถไอ้ดิวอยู่แล้วนี่ บางที่ผมก็ขับเองให้ดิวมันนั่ง

“วันจันทร์ไม่ไปโรงเรียนเหรอแอ้” พี่เอสถามผม

“ไปซิแต่หาติ๊กมันก่อนพี่เอส “ผมหันไปบอกพี่เอส พี่เอสพยักหน้า

“ติด ติด” เสียงข้อความเข้ามือถือพี่เอส พี่เอสเขาวางไว้ข้างๆ ผม

“พี่เอส ..อย่าลืมซื้อถุงเข้ามาด้วยนะ ถุงหมด ไม่งั้นคืนนี้ซอไม่ให้นะ ..จุ๊บๆ” ผมก้มมองพอดีเลย ผมแอบยิ้ม

“พี่เอส เด็กพี่บอกถุงหมดอะ” ผมบอกพี่เอส 

“เห้ย! ไอ้นี่ อ่านข้อความพี่เดี๋ยวโดน ...ถุงอะไรวะหมด ..”พี่เอสว่าผม พี่เอสหยิบมือถืนมาดูเพื่ออ่านข้อความ

“ฮัลโลซอ ถุงอะไรหมดจร๊า”พี่เอสโทรหาเด็กเขา ผมว่าชื่อนี้ผมคุ้นๆนะ หรือว่าชื่อเดียวกัน ผมเคยได้ยินพี่อ้นโทรคุยกับใครสักคน ชื่อซอเหมือนกัน  “ถุงยางเหรอ ..เอากลิ่นอะไรดีอะ ..กลิ่นเดิมไหม ได้จร๊าพี่ซื้อไปเดี๋ยวนี้ ...พี่ไปรับกี่โมง สี่ทุ่มเหรอ ได้จร๊า ..จร๊า รักนะ จุ๊บ จุ๊บ” พี่เอสพูดผมก็มอง คงไม่ใช่นะ คงจะชื่อเหมือนกัน

“มองอะไรแอ้” พี่เอาถามผม

“มองว่า ชื่อคุ้นๆนะ แอ้ได้ยินพี่อ้นคุยกับใครแต่เอ่ยชื่อนี้นะ ว่าซอ”  พี่เอสสะบัดหน้ามาหาผมด้วยความตกใจแถบพาลเสียการควบคุมรถไปอีก

“พี่เอส” ผมเรียกพี่เอส

“ไอ้แอ้มรึงอย่าบอกพี่อ้นนะมรึง” ผมหันมามองพี่เอา อย่าบอกนะว่าคนเดียวกัน

“เห้ย! พี่เอส ทำไมทำยังงั้นอะ” ผมถามพี่เอส

“ก็พี่รักซอ แต่ซอเขาดันเป็นเด็กในสังกัดพี่อ้น แถมตอนนี้พี่อ้นก็ไม่ได้..มาดูแลซอ มีแต่พี่ที่ตามรับตามส่งเวลาเขามีอีเว้นอะ ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน “ พี่เอสพูด

“พี่ต้องบอกพีอ้นนะ พี่อ้นรู้เองพี่อ้นต้องโกรธแน่ๆ” ผมบอกพี่เอส

“อืมม น่า รู้แล้ว มรึง น้องกรูหรือพี่กรูเนี๊ยะ” พี่เอสบอกผม ตอนนี้พี่เอสกำลังเลี้ยวเข้าไปที่โรงแรมที่ผมจะไปพักรอติ๊ก เป็นโรงแรม เก้าดาว ติ๊ก จองห้องพักให้ผมแล้วแถมติดต่อรถให้ไปส่งผมที่สุวรรณภูมิด้วยเพื่อไปรอรับติ๊กเครื่องจะลง สองทุ่ม

“แอบเอาใครมาอิบ อิบเปล่าแอ้  พี่จะบอกพี่อ้น” พี่เอส

“งั้นเขาก็บอกพี่อ้นเหมือนกัน” ผมบอกพี่เอส

“อ้าวเห้ย! ไอ้แอ้มรึงกล้าเอามาต่อรองกับพี่เหรอ..คิดว่าพี่ไม่กลัวใช่ไหม ..อย่าบอกนะน้องแอ้ของพี่...จ๊วบๆ “พี่เอส ผมหันไปแหล้บลิ้นให้เลย ผมเดินเข้าไปติดต่อที่เคาเตอร์ประชาสัมพันธ์ ผมได้กุลแจห้องพักเรียบร้อย ว่าจะนอนพักสักครึ้งชั่วโมงคอยแต่งตัวไปรอรับติ๊ก ผมไม่รู้ว่าติ๊กมีปัญหาอะไรกัน แต่คงไม่ใช่ปัญหาเล็กๆแน่นอน ผมเพลอหลับไปได้สักพักจนนาฬิกาปลุกมือถือที่ผมตั้งดังขึ้นผมก็รีบลุกขึ้นอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมเดินลงมาชั้นล่างทันที เพื่อติดต่อประชาสัมพันธ์

“สวัสดีครับ ผมติดต่อรถที่จะไปรับคุณติ๊ก ที่สนามบินนะครับ” ผมบอกเจ้าหน้าทีเขาก็เช็ดข้อมูลทางคอมพิวเตอร์ให้ผมทันที

“รถพร้อมแล้วค่ะ เชิญด้านหน้าได้เลยนะค่ะ รถกำลังจะออกมารอรับแล้วค่ะ “ เจ้าหน้าที่บอกผม ผมพยักหน้าพร้อมกับเดินออกไปรอรถด้านหน้าทันที รถที่มารับเป็นรถเบนซ์ ผมเดินเข้าไปนั่งด้านหลัง

“แอ้..คิดถึงนะ ถึงกรุงเทพหรือยัง เดี๋ยวดึก ดึก ดิวโทรหานะ” ดิวส่งข้อความหาผม คงวุ่นวายกลับลูกๆอยู่แน่เลย

“ได้ซิ เดี๋ยวสี่ทุ่มแอ้โทรหาดิวดีกว่า เอาลูกๆเข้านอนก่อนนะ อย่าให้ลูกนอนดึกละ “ผมส่งข้อความกลับหาดิวทันที

“ครับคุณแม่ ..พ่อรักแม่นะ จ๊วบ” ดิวน่าจะจริงๆเลย แต่มันก็ทำให้ผมอมยิ้มขึ้นมาได้ รถที่ผมนั่งมากำลังจะจอดส่งผมชั้นที่สอง ผมจะได้เดินเข้าไปรอตรงทางออกผู้โดยสารเที่ยวบินต่างประเทศได้สะดวก ผมเดินไปยืนรอตรงที่คนรอกัน เยอะตอนนี้ติ๊กคงกำลังรับกระเป๋าอยู่ ผมยืนได้สักพักผมก็เห็น หนุ่มหล่อที่กำลังเดินออกมาสวมแว่นตาราคาแพง แต่งชุดดูดี ถือกระเป๋าหลุยส์ออกมาด้วย พร้อมลากกระเป๋าเดินทางใบค้อนข้างใหญ่

“แกนี้ดารานิ ที่ชื่อติ๊กอะ หล่อเนอะแก “ มีผู้หญิงสกิดเพื่อนเธอที่หันมามองเธอและหันไปมองติ๊ก ทำท่าเบ้ปาก

“เกย์” เพื่อนเธอพูดออกมาทันที

“เกย์บ้าอะไรมีคนแค๊ป บทสนทนา ดาราอักษรยอ จ. เขามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับ พระเอก ต.เต่า อาจจะมีข่าวดีเร็วๆ นี้ด้วยนะแก” ผมได้ยินสองสาวข้างผมสนทนาเขาคงไม่รู้ว่าผมยืนรอติ๊กอยู่

“แอ้รอนานไหม” ติ๊กเดินมาหาผมทันที พร้อมถอดแว่นตาออกมา ผมหันไปยิ้มให้สงสาวที่อ้าปากค้างนินทาติ๊กอยู่

“ไม่นานหรอก ไปกันหรือยังละ เหนื่อยไหม” ผมถามติ๊กพร้อมหันไปรับกระเป๋าเดินทางมาลากให้ ก่อนจะเดินผ่านผมหันไปยิ้มให้สองสาวด้านหลังผม ที่ยังอ้าปากค้าง ขากรรไกรค้างแล้วมั้งนะ

“ทำไมจีบชะนีเหรอมรึง” ติ๊กถามผม

“ก็รู้ว่าไม่เคยอยู่แล้ว” ผมบอกติ๊ก ติ๊กหันมายิ้มกวนๆให้ผม ผมสองคนเดินออกที่ชั่นที่รถจอด

“พี่ครับ มารับผมได้เลยครับ “ติ๊กโทรบอกคนขับรถ ผมเดินออกมายืนรอกันสองคน พร้อมสายตาคนที่มารอรถเขาก็มองผมกับติ๊กแน่นอน ผมดันมายืนกับดารานี่ครับ ถามว่าคนในสังคมรู้จักผมไหมรู้จักในฐานะลูกชายพันเอกภีมปภพและน้องชายพี่อ้น หนุ่มหล่อไฮโซที่มีข่าวกับดาราหนุ่มไปทั่วดังยิ่งกว่าดาราจริงๆซะอีก ก็อย่างนี้แหละวงการไฮโซ

“ไปทำอะไรมาช่วงนี่หน้าใสเชียวแอ้” ติ๊กพูดพร้อมกับเอามือมาลูปแก้วผมด้วย ผมจะหลบหนีก็ใช่ที

“ไม่ได้ทำอะไรนี้แค่ไม่นอนดึกเท่านั้นเอง” ผมบอกติ๊ก

“พรุ่งนี้มีถ่ายแก้อีกฉากอะ ไปกับกรูหน่อยดิแอ้” ติ๊กบอกผม

“พรุ่งนี้ไปเรียนนะ ทำไมไม่บอกกรูวะ “ผมบอกติ๊ก

“ทำไมอะ อยู่ด้วยไม่ได้เหรอ หวงอะไรจะรีบไปหาไอ้...” ติ๊กพูด

“เออ ๆกรูไปกับมรึง “ผมหันไปบอกตัดบทจะได้ไม่ทะเลาะกันอีก

“ต้องแบบนี้ซิ ..ฟ๊อด” ติ๊กมันยืนหน้ามาหอมแก้มผมอย่างเร็วโดยที่ผมมทันได้ตั้งตัว ที่จะปัดออก รถมาจอดรอพอดีเลยคนขับรถก็ลงมาขนกระเป๋าขึ้นรถ ติ๊กจับมือผมเดินไปที่รถ ทุกสายตาที่จับจ้องมองผมกับติ๊ก

“กลับโรงแรมเลยนะครับ “ ติ๊กบอกคนขับรถ “ครับผม” คนขับตอบพร้อมกับออกรถทันที

“พี่ต้า ติ๊กจะถึงโรงแรมแล้ว นางจีน่าคงไปถึงแล้วเช่นกัน พี่ต้า เจอกันนะครับ บาย”ติ๊กโทรหาพี่ต้า ผมหันมามองพี่ต้ากลับมาแล้วเหรอ

“คืนนี้ลงมาผับกันนะน่ะแอ้ อยากดื่มอะ” ติ๊กพูดพร้อมกับ ยืนใบหน้าของติ๊กมาทำท่าจะเพยอปากจูบผมในรถนี้น่ะ ผมนี้ตัวเกร็งเลยนะ เพราะว่าปากติ๊กนะเพยอรอตะครอบปากผมอยู่แล้วมันทำให้ต้องกลืนน้ำลายลงคอ

“แช๊ะ” เสียงมือถือกดถ่ายภาพจากติ๊ก

“ติ๊กทำอะไร” ผมถามติ๊กทันที

“แค่ถ่ายเอาไว้ดู ปากมรึงน่าจูบดีนะแอ้ “ ติ๊กบอกผม และติ๊กก็หันไปนั่งกดมือถือของเขาเล่นต่อ

“ทำไมทีกับกรูมรึงต้องเกร็งขนาดนั้นละ แต่ทำไมทีกับไอ้ดิว มรึงไม่เห็นเป็นแบบนี้เลยละ พออยู่กับได้ดิว มรึงนี้เหมือนแมวยั่วสวาทเลยนะ” ติ๊กพูดผมหันมามอง

“บ้าหรือไงติ๊ก ไม่มีอะ” ผมบอกปฏิเสธติ๊กแต่ผมไม่กล้าที่จะสบตาติ๊กโดยตรง ติ๊กยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย รถแล่นเข้าไปยังด้านหน้าโรงแรม ตอนนี้เป็นเวลาเกือบสองทุ่มครึ้งแล้ว

“เอากระเป๋าไปเก็บไว้ที่ห้องพักผมกับคุณแอ้ “ติ๊กบอกพนักงานที่รอตอนรับ

“ไม่ขึ้นห้องก่อนเหรอติ๊ก” ผมถามติ๊ก

“ใจเย็นนะ ได้ขึ้นแน่นอน ที่รัก” ติ๊กบอกผมพร้อมกับเอานิ้วเชยคางผมเบาๆ

“อย่าเล่นบ้าๆแบบนี้ดิวะติ๊ก”ผมดึงมือติ๊กออกเพราะว่าคนขนกระเป๋ายังมองผมกับติ๊กเลย

“ไปหาอะไรทานกันและไปนั่งดื่มกันสักแก้วสองแก้วค่อยขึ้นห้องพัก แอ้” ติ๊กบอกผม ผมหยักไหล่ ผมเดินตามติ๊กเข้าไปในห้องอาหาร

“คุณติ๊กค่ะ คุณต้ารออยู่ด้านในแล้วค่ะ“พนักงานทางโรงแรมบอกติ๊ก ผมเดินตามติ๊กเข้าไปด้านในสุด มีโต๊ะอาหาร พื้นทีเหมาะส่วนตัว เหมาะที่จะทานอาหารแบบไม่มีใครเดินไปเดินมาวุ่นวาย เป็นสวนตัวดี ผมนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับพี่ต้า ผมยกมือไหว้พี่ต้า พี่ต้ามองผมและหันไปมองติ๊ก

“เรามีข่าวดีแห่งปี ผมกับแอ้ กำลังคบกันอยู่” ผมถึงกับสะบัดหน้าไปมองติ๊ก

“อ้อ เหรอ จริงเหรอแอ้ “ พี่ต้าถามผมยิ้มๆ

“เออ ...” ผมไม่ทันได้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ

“เออ เดี๋ยวนะพี่มีสายเข้า เดี๋ยวพี่ไปรับสายก่อนนะ “ พี่ต้าบอกผมสองคนพร้อมกับลุกไป

“ติ๊ก อะไรเนี๊ยะ มรึงทำไมบอกพี่ต้าแบบนั้น” ผมหันไปต่อว่าติ๊กทันที

“ทำตามที่กรูพูดไปแล้ว ..เป็นแฟนกรู พรุ่งนี้นักข่าวจะมาดักถ่ายรูปกรูกับมรึงแอ้ ทำให้เขารู้ว่าเราเป็นแฟนกัน..แอ้ “ ติ๊กบอกผม ผมทำท่าจะปฏิเสธ

“นี้” ติ๊กมันหยิบบางอย่างออกมาจากซองมือถือ มันเป็นเมโมรีการ์ดกล้อง อย่าบอกนะที่ผมหาไม่เจอเพราะว่ามันอยู่กับติ๊ก

“ติ๊กได้มันมาได้ยังไง”ผมทำท่าจะคว้าคืนแต่

“ถ้าไม่อยากให้วิดิโอที่มรึงอัดกับไอ้ดิวที่มัลดิฟ ถูกส่งไป มรึงรู้ไหมว่าอะไรจะเกิดขึ้น มันคงไม่ได้เรียนแล้วแหละแพทย์นะ แม้แต่ทหารมันก็คงไม่ได้เป็น..”ติ๊กบอกผม

“เรามีเรื่องต้องตกลงกันเยอะเลย... แอ้...ที่รัก” ติ๊กบอกผม พี่ต้าเดินกลับเข้ามาแล้ว

“อย่าให้พี่ต้าสงสัย “ ติ๊กกระซิบกับผม พี่ต้าเดินกลับมานั้งที่นั่ง ผมเห็นว่ามีผู้หญิงร่างเล็กเดินมานั่งด้วยอีกคน แฟนพี่ต้าเหรอ เธอแต่งตัวได้เปรี้ยวมาก เธอนั่งลงตรงข้ามกับผม

“เธอชื่อจีน่า “ ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้าทักทาย เธอก็ยิ้มๆ

“เอาละ เราจะเริ่มสนทนากันได้หรือยังละ ฉันไม่ค่อยหิว ไม่อยากทาน” จีน่าเธอพูดขึ้นว่าให้เริ่มบทสนทนา มันหมายความว่าอะไรกัน

“ได้..ก่อนอื่นฉันขอแนะนำให้เธอรู้จัก แฟนฉันก่อน ..ชื่อแอ้ เธอน่าจะรู้จักพี่ชายเขานะ คุณอ้น “ติ๊กแน่นะผมให้จีน่าเธอรู้จักในฐานะแฟน  จีน่าหันมามองผมเหยียดนิดหนึง

“เอาละจีน่าเธอต้องการเงินเท่าไหร่ว่ามาแต่ไม่ใช่สิบล้าน” พี่ต้าเริ่มบทสนทนา

“จีน่าเสียหายนะค่ะ แถมต้องมามีอะไรกับคนที่ไม่ได้รัก จีน่าขอสิบล้านค่ะ “ จีน่าเธอพูดว่ามีอะไรกับคนที่ไม่ได้รัก อย่าบอกนะว่าติ๊ก ผมหันมามองหน้าติ๊ก ติ๊กขยิบตาว่าอย่าเพิ่งถาม

“ฉันให้ได้แค่สามล้าน ขาดตัว จะเอาไหม หรือถ้าเธออยากจะออกไปประจานตัวเองก็ได้นะ น้องฉันก็มีแฟนแล้วเป็นผู้ชายด้วย เธอคิดว่า ใครจะเชื่อเธอจีน่า “จีน่ามองติ๊กและหันมามองผม

“เอายังไง ถ้าไม่อย่างนั้นก็ไม่ต้องได้อะไรเลย คิดว่า โชคเธอไม่ดี”พี่ต้าพูด จีน่าเธอคงโกรธน่าดู

“สามล้านก็ได้” จีน่าเธอพูดอย่างเสียไม่ได้ ผมเห็นพี่ต้าเขียนเช๊คให้จีน่า พร้อมกันส่งให้เธอ

“แล้วถ้าจีน่าท้องละค่ะ” จีน่าเธอถามพี่ต้า

“ค่อยมาว่ากันอีกทีเธอคงไม่ดวงซวยขนาดนั้นมังจีน่า และถ้าฉันรู้ว่าสิ่งที่เกิดมันเป็นแผนการชั่วๆ ที่เธอหวังจะได้เงินจากฉันจะก่อ อย่าว่าแต่สามล้านเลย สตางค์เดียวก็จะไม่มีวันได้อยากฉัน” ติ๊กพูด จีน่าได้ยินเช่นนั้นก็ลุกพล้วดไปทันที พี่ต้าเรียกคนมารับออเดอร์ ผมก็สั่งอาหารทานกันโดบที่ผมยังม่ได้ถามติ๊กสักคำ

“งั้นพี่กลับก่อนเลยนะติ๊ก พี่ต๊ะกับ พี่ต๋อมและพี่แต๋มกลับมาด้วย “พี่ต้าบอกติ๊ก

“พี่ไปก่อนนะแอ้...อย่าฉลองกันหนักละคืนนี้ “ พี่ต้าบอกผม 

“ไปหาอะไรดื่มกันไหมหรือว่าไปดื่มบนห้องดีแอ้ บนห้องมีอ่างน้ำวนด้วยแชร์น้ำกันนะแอ้ “ ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้าว่าอะไรก็ได้ตอนนี้ ผมยังคิดถึงที่ติ๊กบอกผมให้ผมเป็นแฟนเขา เพื่อแลกที่ติ๊กจะไม่ส่ง คลิปนั้นให้ลุงหนึ่งดูแน่ๆเลย ผมลุกจากโต๊ะอาหารเดินกลับขึ้นห้องพักกับติ๊ก

“ติ๊ก ... มรึงให้กรูมาเพราะเรื่องเมโมรีนั้นใช่ไหม ... “ผมถามติ๊กทันทีที่เข้ามาในห้องพัก

“ไม่เชิง กรูดันโดนอีจีน่าหรือไอ้เคนกรูก็ไม่รู้นะมันวางยากรูจนกรูไปมีอะไรกับจีน่า และจีน่ามันดันไปคุยกับเพื่อนมัน เรื่องมันมีเซ๊กกับพระเอก ต.เต่าที่เล่นหนังด้วยซึ้งมันก็หมายถึงกรู แอ้ กรูจะเป็นแฟนมรึง ดูซิว่าใครจะเชื่อใคร “ ติ๊กพูด

“แล้ว” ผมถาม

“กรูไม่ส่งถ้ามรึงเป็นแฟนกรู แต่กรูอยากให้มรึงบอกไอ้ดิวว่ามรึงตกลงเป็นแฟนกรูแน่ๆ  ถึงยังไงมรึงก็ต้องไปฝึกอยู่ดีแอ้ มรึงกับมันไม่ได้อยู่ด้วยกันอยู่แล้ว..หรือมรึงจะไม่ไปแอ้” ติ๊กเดินเข้ามาถามผม

“เปลี่ยนเสื้อผ้าและไปรอในอ่างน้ำวนนะ เราจะแก้ผ้าอาบน้ำกัน อยากรู้ว่า มรึงมีอะไรดีนะ ดิวมันถึงติดใจมรึงแอ้” ติ๊กมันบอกผม

“กรูจะรอแชมเปญแป๊ปหนึ่ง” ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินไปกดปิดมือถือเพราะว่ามันจะสี่ทุ่มแล้ว ดิวก็คงจะพยายามโทรหาผมแน่ๆ ผมถอดเสื้อผ้าออกหมด ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำเอาไว้เป็นอ่างน้ำวน ผมไม่รู้ว่าที่ผมจะบอกดิว ดิวมันจะเข้าใจผมไหม ผมไม่อยากทำให้มันลำบาก

“ดิวกรูขอโทษนะ ที่กรูคงไปกับมรึงได้แค่นี้จริงๆ “ผมพูดออกมา

“แอ้” ผมหันมามองติ๊กที่เดินเข้ามาพร้อมกับเสื้อคุม ติ๊กถือขวดแชมเปญแช่ในถังน้ำแข็งมาและแก้วที่มีน้ำแข็งสองสามก้อนในแก้วมาสองใบ ติ๊กวางแก้วไว้ด้านข้างอ่างน้ำ พร้อมกับเดินมาหาผม แอ้นั่งลงที่ขอบอ่าง

“เครียดเหรอแอ้ ไม่เอาน่ะ ....ถ้ามรึงคิดว่าแค่นี้มรึงเจ็บ มันน้อยกว่าที่กรูเจ็บเยอะแอ้”ติ๊กพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปปลดปมที่ผมขมวดเสื้อคุมไว้ พอติ๊กดึงเสื้อคุมก็ถูกเปิดมันเผยให้เรือนร่างผมที่ปราศจากชุดชั้นใน ติ๊กก็จับมือผมไปดึงปมชุดของเขาเช่นกัน ติ๊กก็ไม่มีชุดชั้นในเช่นกัน

“ลงอ่างกันนะ สองวันมานี้กรูเจอเรื่องแย่ๆ มาเยอะแล้วแอ้ “ ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้า ผมถอดเสื้อคุมออกโยนไปไว้ที่อื่น ติ๊กก็เช่นกัน ผมลงไปในอ่างพร้อมกัน ลงไปแช่น้ำที่หมุนวในอ่าง ติ๊กหันมามองหน้าผม ผมรู้สึกได้ว่ามีมือมาลูกที่หน้าท้องผมเลื่อนลงมาที่ท้องน้อย และเลื่อนลงไปเรื่อยจนถึงส่วนสงวนของผม ผมหลับตาปี่


“ใช่เล่นนะ” ติ๊กบอกผม พร้อมกันไปรินแชมเปญและส่งมาให้ผม ผมก็รับมาดื่ม

“พรุ่งนี้หลังจากถ่ายละครเราไปเที่ยวเชียงใหม่กันนะ แล้วค่อยกลับไปเรียน” ติ๊กบอกผม  ผมพยักหน้าว่าคงเลือกอะไรไม่ได้แล้วแหละผม ติ๊กยื่นหน้ามาหาผม

“จูบกรูซิ แอ้ “ ติ๊กบอกผม

“เร็วซิแอ้” ผมก็ยืนปากไปหาปากติ๊ก ทันทีที่ปากผมแตะริมฝีปากติ๊ก ติ๊กก็จูบผมทันที ผมก็ดำเนินการตามที่ติ๊กทำกับผม ผมรู้สึกว่ามีบางสิ่งที่กำลังบันทึก ผมหันไปมองติ๊กใช้มือถือกดบันทึกภาพตรงนี้ไว้

“ติ๊ก ไม่เอา” ผมหันไปจะแย้งมือถือ   “ไม่ทันแล้วแอ้ กรูบันทึกไว้เรียบร้อยแล้วแอ้ ..อย่าดื้อละ ไม่งั้นภาพนี้คงได้ถึงไอ้ดิวแน่ “ ติ๊กบอกผม 

“แอ้ ลุกไปเอาไฟแช๊คให้หน่อยซิจะมาจุดเทียนสปา “ติ๊กบอกผม ผมก็ลุกขึ้นจากอ่าง ผมเดินไปหาว่าไฟแช๊คมันอยู่ตรงไหน แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ

“ติ๊กไม่มีอะ” ผมเดินเข้ามาบอกติ๊ก ติ๊กำลังรินแชมเปญให้ผม

“ไม่มีไม่เป็นไร ...มาลงมาแช่น้ำต่อกำลังอุ่นดีเลยแอ้” ติ๊กบอกผม

“ติ๊กกรูไม่อยากดื่มแล้ว” ผมบอกติ๊ก ที่ส่งแชมเปญมาให้

“ดื่มอีกแก้วเดียวพอแอ้ อย่าป๊อดนะ “ ติ๊กขยั้นขยอให้ผมดื่ม ผมก็รับมาดื่ม

“หมดแก้วนะ “ ติ๊กบอกผม

“นะหมดแล้วแล้วขึ้นกรูง่วงแล้วเหมือนกัน” ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้าพร้อมกับกระดกไปหมดแก้ว พอหมดแก้ว ผมรู้สึกมึนๆนะ ปกติผมแถบจะไม่ดื่มแชมเปญ ปกติดื่มแค่เบียร์พอ หรือว่าเมาแชมเปญนะ ผมลุกขึ้นจากอ่างหยิบผ้ามาเช็ดตัวติ๊กก็ลุกขึ้นจากอ่างน้ำแล้วเหมือนกัน ผมเช็ดตัวเสร็จก็สวมเสื้อคุมทันแต่ผมรู้สึกว่ามันมึนหัวมาก จนทรงตัวแทบจะไม่อยู่

“แอ้ ...เมาแล้วเหรอ” ติ๊กเข้ามารับผม ประครองผม ผมหันไปมองติ๊ก มันไม่เหมือนเดิม มือไม้ตีกลูกไล้ที่หน้าท้องผม มันทำให้เลือดในตัวผมยิ่งสูบฉีดมาขึ้น ไม่น่ะ ติ๊กจูบผมอย่างรุ่นแรงแถมผมยังตอบสนองเขาได้ดี

“ติ๊ก อย่า” ผมพยายามจะดันติ๊กออก เพราะสมองผมสั่งแต่เหมือนกายผมจะทรยศมันไม่ยอมทำตามเลย ผมรู้สึกว่าร่างผมถูกดันลงที่เตียงเรียบร้อยแล้ว

“อยากรู้ว่าคลิปใครจะเจ๋งกว่ากัน “ ผมได้ยินแค่นั้นผมก็ควบคุมตัวเองไม่ได้

“อืมม... อืมมมม.”มีแต่เสียงครางของคนสองคนบนเตียงนอน ผมเหมือนจะรับรู้ทุกอย่างแต่มันควบคุมอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง ผมทำอะไรต่อมิอะไรลงไปโดยที่ผมไม่สามารถควบคุมมันได้

“ตื้ด ๆๆๆ” เสียงมือถือผมไม่รู้ว่าใครโทรหาผม

“แอ้ แอ้ “ ผมได้ยินเสียง เสียงนี้ผมจำได้แต่ผมไม่สามารถตอบสนองเสียงนั้นได้ เสียงของดิว

“แอ้ได้ยินดิวไหม นอนหรือยังแอ้ .... “ เสียงเหมือนถูกเปิดลำโพง

“อาห์ ..อืมมม ...อืมม...โอ้วว “ผมครางออกมาเพราะว่ามีบางสิ่งลงไปครอบน้องชายที่ผมแทบจะไม่ได้ใช้งานมันเลย

“โอ้ววว ...อืมม ...ซี้ด...อาห์ ...อืมม อืมม อืมม”

“ตรูดๆๆๆๆ” เสียงโทรศัพท์ดังเพราะถูกตัดสาย ผมก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย ร่างผมเหมือนล่องลอยไปในอากาศ ผมรู้ตัวแต่ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย ผมเลยต้องปล่อยมันไปตามนั้น
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาตอนเช้าไม่เช้ามากเกือบแปดโมงเช้าได้ ผมยังรู้สึกมึนๆอยู่เลย ผมจำได้ว่าเมื่อคืนผมเดินออกจากห้องน้ำแต่หลังจากนั้นผมไม่รู้อีกเลยว่าเกิดอะไรขึ้น ผมรู้สึกว่า ตัวผมนอนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียง มีนิ้วมือใครบางคนเขี่ยแก้มผมอยู่ ผมค่อยลืมตาด้วยความยากลำบาก ผมก็พบว่าเป็นติ๊ก ที่นอนเอาผ้าคลุมเตียงมาห่อหุ่มตัวไป เหมือนจะไม่มีอะไรติดตัวเช่นกัน

“ติ๊ก “ ผมเรียกติ๊ก

“แซบเหมือนกันนะ มรึงนะ” ติ๊กบอกผม ผมค่อยเปิดผ้าที่ห่อตัวผมไว้เช่นกัน ผมไม่มีอะไรปิดกายเลยมีแต่ถุงยางที่สวมไว้ มันถูกใช่งานเรียบร้อยแล้ว เฮ้ย! เป็นไปได้ยังไง

“ติ๊กมรึงทำบ้าอะไร ทำแบบนี้ทำไม “ ผมถามติ๊ก

“คราวนี้มรึงก็บอกไอ้ดิวไอ้แล้วว่าเราเป็นแฟนกัน ตื่นได้แล้วที่รัก อาบน้ำแต่งตัวลงไปทานอาหารเช้ากัน จะได้ไปที่กองถ่าย” ติ๊กบอกผมพร้อมกับลุกออกไปจากเตียงทั้งที่ตัวเองก็เปลือยเปล่าไม่มีอะไรปิด ผมก็จำต้องลุกขึ้น เพื่อเข้าห้องน้ำอาบน้ำชำระร่างตัวเองเช่นกัน

“แอ้ ใส่เสื้อตัวนี้น่ะ มันพอดีและมรึงใส่แล้วดูแมนดี “ ติ๊กหันมาบอกผมพร้อมหยิบเสื้อเชิ้ตพอดีตัวที่สามารถพับแขนได้ มาให้ผม ผมพยักหน้าผมรับมาใส่

“แอ้ ฉีดน้ำหอมให้นะ กลิ่นนี้นะหอมดี ฉีดซะบ้างนะ กลิ่นตัวมรึงนะเหมือนกลิ้นหอมเหมือนผู้หญิงยังไงก็ไม่รู้” ติ๊กบอกผม พร้อมกับฉีดพ่นน้ำหอมให้ผม

“พร้อมยัง  ส่วนพวกเสื้อผ้านี้พี่เอเขาจะให้เด็กเขาขึ้นมาแพ๊คให้ “ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้าผมคงแทบจะไม่ได้คิดอะไรเลยมันคิดให้ผมหมดแล้วนิ ผมหยิบมือถือมาเปิดเครื่อง ผมต้องตกใจกับเบอร์โทรนับร้อยสายจากดิว ที่โทรหาผม พร้อมกับข้อความ

“แอ้เกิดอะไรขึ้น โทรหาดิวด้วยนะ ดิวเป็นห่วง” ดิวโทรหาส่งข้อความหาผมตอนเวลา เกือบห้าทุ่มได้ ผมจำไม่ได้เลยว่าผมเข้านอนตอนกี่ทุ่ม มันมึนตึบไปหมด ผมเดินลงมาชั้นล่างกับติ๊ก

“นั้นมาแล้วแก “ ผมได้ยินเสียงคนบอกว่ามาแล้วพร้อมกับวิ่งกรูกันเข้ามานักข่าว

“ขอโทษนะค่ะคุณติ๊ก มีคนแจ้งทางเราว่าวันนี้คุณติ๊กมาพักที่โรงแรมคุณพ่อพร้อมกับแฟนนะค่ะ”นักข่าวถามติ๊ก ติ๊กหันมายิ้มแบบมีเลศนัยกับผม พร้อมกับ

“คงต้องบอกพี่ๆเขาแล้วนะที่รัก “ติ๊กจับมือผม

“ใช่ครับ ผมเป็นเกย์ และผมก็มีคนรู้ใจอยู่แล้วด้วย พวกพี่สื่อคงรู้จักดี ลูกชายพลเอกภีมปภพ น้องชายคุณอ้น ที่มีข่าวอยู่เป็นประจำ เราคบกันมาหลายปีแล้วพอดีว่าคุณแอ้เขาไม่พร้อมหลายๆอย่าง เลยเพิ่งจะมาบอกกับพี่วันนี้ ผมต้องขอโทษพี่ๆด้วยนะครับ” ติ๊กบอกนักข่าวทุกคนรุมกันถ่ายรูปทั้งผมและติ๊ก ติ๊กดึงผมเข้าไปใกล้ๆ

“ไม่เป็นไรนี้ค่ะ ยึดอกบอกความจริงไปเลยค่ะว่า เป็นอะไร ดูเหมาะสมกันดีนะค่ะ” นักข่าวสาวไม่ทราบจากช่องไหนเหมือนกัน

“คุณแอ้ ชอบคุณติ๊กตรงไหนค่ะ “ นักข่าวถามผม ผมหันมามองหน้าติ๊ก

“ผมคิดว่ามันพัฒนามาจากเพื่อนก่อน เราสนิทกันมาก ไปไหนด้วยกันตลอดตอนเด็ก ด้วยพ่อของเราสองคนค้อนข้างสนิทกัน ความผูกผันมันเลยเปลี่ยนเป็นความรัก มันบอกไม่ได้ว่าตอนไหน เมื่อไหร่ ..แต่มันเกิดขึ้นแล้ว “ผมตอบนักข่าวติ๊กหันมามองผม

“เออ ผมต้องขอตัวไปทานอาหารก่อนนะครับ เดี๋ยวผมจะต้องไปถ่ายละครอีกฉากก่อนนะครับ ยังผมจะนัดแถลงการอีกทีหนึ่งนะครับ ตอนนี้คุณแอ้เขินแย่แล้วเขาไม่ชิ้นกล่องนะครับ “ ติ๊กบอกนักข่าวและดึงผมออกมาทันที เพื่อเดินไปทานอาหารกัน

“ที่มรึงพูดมานะมันหมายถึงไอ้ดิวใช่ไหมแอ้ .... ความรักมันพัฒนามาจากความผูกผันเหรอ ....ถ้ามันเป็นจริงแสดงว่ากรูก็คงเป็นแค่ส่วนเกินมรึงสองคนซินะที่ผ่านมา” ติ๊กพูด พร้อมกับปล่อยมือ ผมเดินตามติ๊กไป ผมอยากจะโทรหาดิวมาก ผมรู้ว่าดิวคงกระวนกระวายเป็นห่วงผมมาก แต่โทรไปจะบอกว่าอะไร และอีกไม่กี่ชั่วโมง ข่าวนี้คงถูกแพร่สะพัดออกไปดิวก็คงจะรู้เรียบร้อยแล้ว

“ ดิว กรูต้องเลือกให้มรึงอยู่กับลูกนะ เพราะยังไงกรูก็เลือกไม่ได้อยู่แล้วกรูต้องไปดิว “ ผมได้แต่พูดกับตัวเอง ผมไปนั่งทานอาหารตามปกติ ผมสองคนทานกันไปโดยไม่ได้พูดอะไรเลย  จนเรียบร้อยติ๊กพยักหน้าว่าต้องไปแล้ว ผมถึงได้ลุกขึ้น มีรถตู้จากกองถ่ายมารอรับผมและติ๊ก รถตู้สุดหรูอลังการ

“เชิญเลยค่ะน้องติ๊กของพี่เอ น่ารักที่สุด อุ้ย คุณแอ้” พี่เอ ผู้จัดการส่วนตัวของติ๊กเขาผมยกมือไหว้ตามปกติ

“มาด้วยเหรอค่ะ คุณแอ้ ถ้าพ่อไม่ห่วงนะจะให้เล่นหนังคู่กันไปเลยประชันความหล่อ” พี่เอพูดผมยิ้ม ผมไม่เคยสนใจงานพวกนี้อยู่แล้วต่อให้พ่อไม่หวงห้ามก็ตาม ผมขึ้นไปนั่งบนรถกับติ๊ก

“พี่เอครับ ยังไงผมฝากดูแล แอ้ ผมหน่อยนะครับ ระหว่างที่ผมถ่ายทำ เพราะว่าแอ้เขาเป็นแฟนผม “ ติ๊กหันไปบอกพี่เอ พี่เอพยักหน้าแต่พอติ๊กบอกว่าผมเป็นแฟนเท่านั้นแหละพี่เอสะบัดบ๊อบมาทันที

“อะ ..อะ ..ไรนะค่ะ น้องติ๊ก”พี่เอถามย้ำ

“เมื่อเช้ามีนักข่าวมารอสำภาษญ์ ผมไม่รู้ว่าใครบอก เขาเห็นผมกับแอ้เดินออกมาพร้อมกัน ผมเลยเปิดตัวไปเรียบร้อยแล้วพี่เอ ผมกับแอ้เป็นแฟนกัน ผมคิดว่าคงนัดแถลงการณ์อย่างเป็นทางการอีกที เมื่อแอ้พร้อม” ติ๊กบอกพี่เออย่างชัดเจน

“ค่ะคุณติ๊ก ถ้ามีนักข่าวหรือสื่อมวลชนทางอื่นติดต่อมาพี่จะแจ้งให้ว่าน้องติ๊กจะนัดแถลงการณ์เองอีกครั้งค่ะ ...เซอไพรส์มากค่ะ มีแต่เซอไพรส์ทั้งนั้น” พี่เอพูดอันหลับนี้หันไปคุยกับใครก็ไม่รู้ ติ๊กนั่งไขว่ห้างพร้อมกันเอนศรีษะมาพิงไหล่ผม สักพักติ๊ก็หลับ ผมยังคิดถึงเรื่องที่จะพูดกับดิวไม่ออกเลย ผมจะบอกกับดิวว่ายังไงละ “ดิวกรูขอโทษที่ต้องทิ้งมรึง ด้วยความจำเป็น มรึงคือความหวัง พ่อหวังกับมรึงมากที่จะให้มรึงเป็นแพทย์ทหาร และเป็นความหวังขององค์กร กรูไม่ใช่ความหวังของมรึง “ผมพูดกับตัวเอง สักพักรถก็แล่นเข้าไปยังสถานที่ถ่ายทำละคร เป็นบ้านของคนมีเงินที่ปลูกไว้ให้เป็นสถานที่ถ่ายทำละคร หรือภาพยนต์ติ๊กลงจากรถ พร้อมกับรีบเดินตามเจ้าหน้าที่ทันทีเพื่อไปแต่งหน้าทำผม เปลี่ยนชุด

“คุณแอ้ไปนั่งตรงโน้นไหมค่ะ เดี๋ยวพี่จะเอาเครื่องดื่มของว่างไปให้ ไปนั่งตรงบ้านทรงไทยริมน้ำนะค่ะ ไวไฟใช่ฟรีได้นะค่ะ “พี่เอาบอกผม ผมพยักหน้า

“คุณแอ้ รับเครื่องดื่มอะไรดีค่ะ ชา กาแฟ ค่ะ “พี่เอถามผม

“ผมขอชาเชียวครับพี่เอ ขอบคุณครับ “ผมบอกพี่เอ ผมเดินที่ศาลาริมน้ำทันที ผมนั้งลงเหมือนคนหมดอะไรตายอยาก ผมนั่งลงพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมากดเปิดดู นับร้อยสายจากดิว พร้อมกับข้อความ ผมไม่กล้าจะโทรกลับไปหาดิวเลยจริงๆ

“ขอโทษนะค่ะ พี่เอให้เอามาให้ค่ะ” ผมหันไปมอง มีผู้หยิงถือชาเขียวพร้อมกับเค้กมาให้ผม ผมพยักหน้าพร้อมกับรับมาวางไว้ ผมหันไปก็ยังเห็นเขายืนกระซิบพร้อมกับส่งยิ้มให้ผม ผมก็ส่งยิ้มกลับว่าขอบคุณที่เอามาให้ผม

“คนนี้แฟนคุณติ๊กเขาแก เดี๋ยวนางก็ให้พี่เอเชดหัวออกไปจากกองหรอก” อีกคนบอกผู้หญิงที่ยกของมาให้ผม

“หน้าตาหล่อมาก หล่อแบบ หล่อน่าสวยอะ แก ฉันชอบแบบนี้อะ” ผมควรจะดีใจดีไหมทำไม ผมชอบได้ฉายา หล่อหน้าสวยตลอดเลยนะถ้าดิวอยู่ตรงนี้มันคงจะขำผมซินะ

[ujen]

เกลียดติ๊กมากกกกกกกกกกกก

 

[boonpa]

  ติ๊กนี่เคยทำอะไรเพื่อคนอื่นบ้างมั๊ยนะ

[PFlove]

ดิว VS แอ้ เมื่อเขาเลือกแล้วผมคงต้องยอมรับมัน
 ผมไปโรงเรียนใจผมก็เป็นห่วงแอ้ผมไม่ทราบที่แท้จริงว่าแอ้ไปทำอะไรที่กรุงเทพฯ หรือว่าผลการสอบออกมาแล้ว ผมกับแอ้ไปสอบกันแล้ว ผลของผมจะออกเมื่อผมไปสอบแพทย์อีกทีผมได้สอบแพทย์โคว้ต้า ผมไม่เคยกลัวตรงนี้เลยผมทำได้อยู่แล้ว แต่แอ้นี้ซิ แถมผมโทรไป ผมยังได้ยินเสียงอะไรสักอย่างฟังไม่ศัพท์คงต้องรอให้แอ้มาชี้แจงเอง

“ไอ้ดิว วันนี้พวกนี้พวกเราไม่ต้องอยู่ซ้อมใช่ไหมวะ “ ไอ้เดี่ยวมันถามผม ผมพยักหน้าใช่

“เป็นอะไรไปวะ แล้วนี้แอ้ไม่มาเรียนเหรอ หายไปกับติ๊กเลยวะ กรูคิดว่าเขาน่าจะกลับจากไปถ่ายละครแล้วนะ”ไอ้เดี่ยวมันถามผม จริงซิหรือว่าไปอยู่กับติ๊ก

“กรูไม่รู้ว่ะ โทรหาแอ้ไม่ติดเลย ปิดเครื่องตลอดเลยตั้งแต่เมื่อคืนยันตอนนี้” ผมบอกไอ้เดี่ยว

“แล้วนี้มรึงจะไปไหนวะ” ผมถามไอ้เดี่ยว เพราะว่ามันเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้ว

“เออ แม่กรู เข้าโรงพยาบาลวะ กรูต้องรีบไปดูแม่ กรูยังไม่รู้เลยว่าปูจะไปช่วยป้าแดงที่โรงแรมยังไงเลยวะ แถมกรูคงไปรับกลับไม่ได้ แม่กรูมีแววว่าจะผ่าตัดคืนนี้” ไอ้เดี่ยวพูด

“กรูไปส่งและไปรับให้ด้วย กรูว่างวะ” ผมบอกไอ้เดี่ยว

“ใจวะดิว เดี๋ยวแอ้มันก็กลับทำหน้าเป็นลูกร้องหาแม่ไปได้ แม่แอ้! “ไอ้เดี่ยวผมส่งนิ้วกลางให้มันทันที ผมเดินไปรอปูที่ผมว่าปูกำลังจะเดินลงมาไอ้เดี่ยวมันออกไปแล้ว

“ปู “ ผมเรียกปู  ปูหันมามองผม พร้อมกับยิ้มมาให้ปกติ ปูนี้ดูดีดี นี้น่ารักนะ รอยยิ้มแบบนี้คล้ายแอ้ๆ แค่คล้ายๆแอ้ มันมีความแตกต่างกันอยู่ มิหน้าพี่โดมถึงได้รักปูมาก

“วันนี้ดิวไปส่งและจะไปรับด้วย ไอ้เดี่ยวมันต้องไปดูแม่มันนะ แม่มันอาจจะต้องผ่าตัดคืนนี้” ผมบอกปู

“ไม่เป็นไรหรอกดิว ..”ปูทำท่าจะปฏิเสธผมด้วยความเกรงใจอีกแล้ว

“เอานะปู เดี่ยวมันฝากปูไว้ ดิวไปส่ง ไปครับ” ผมบอกปู ปูพยักหน้าจำยอม ผมเดินไปที่รถ

“วันนี้งานใหญ่เหรอปู”ผมถามปู

“เออวันนี้ทำอาหารเลี้ยงคนที่เขามาสัมมนาและทำกิจกรรมที่โรงแรมนะ มีอาหารเย็นและของหวานมือค่ำ นิดหน่อยนะ “ปูบอกผม ผมพยักหน้า ปูเข้าไปนั่งในรถผม

“รถดิวนี้สะอาดดีนะ ใครทำให้เนี๊ยะ” ปูถามผม ผมหันไปยิ้ม

“แอ้นะ...ขึ้นมานั่งรถเมื่อไหร่จัดนั้นจัดนี้ให้ตลอด แม้กระทั้งจอดไว้เฉยๆ ยังเก็บทำสะอาดซะเกลี้ยง.แอ้เขาโยนทิ้งหมดเขากลัวเวลาลูกขึ้นรถโดยเฉพาะคนเล็กจะหยิบจับอะไรขึ้นมาใส่ปาก ” ผมบอกปู ผมอมยิ้มไปด้วย

 “แอ้นี้น่ามากเลยนะ เป็นแม่ที่น่ารักและเป็น..แฟนดิวที่น่าที่สุด ดูแลให้ดีดีนะ” ปูบอกผม ผมพยักหน้าแต่นี้แอ้ไม่กลับมาบ้านสองวันแล้วนะ รู้สึกใจหายยังไงก็ไม่รู้

“ดิวมีอะไรหรือเปล่าสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยไม่สบายหรือเปล่า” ปูถามผม ผมหันไปมองปู

“เออ ไม่มีอะไรนะ “ผมบอกปู

“แล้วแอ้ละ ปูไม่เห็นตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ” ปูถามผมอีก

“แอ้เขาไปกรุงเทพฯกับพี่เขานะ คงไปเรื่องสอบนะ “ผมบอกปู ปูพยักหน้า

“แสดงว่าคิดถึงแอ้แน่ๆเลย เดี๋ยวแอ้ก็กลับแล้วดนะดิวงอแงแข่งกับลูกเหรอดิว ฮึๆ” ปูแซวผม ผมหันไปยิ้มผมขับรถมาส่งปูที่โรงแรมแล้วตอนนี้

“ให้ดิวมารับกี่โมงโทรบอกดิวนะครับปู อย่าเกรงใจ เดี่ยวมันฝากปูกับดิว “ผมบอกปู ปูพยักหน้า

“ตุ๊บ”มือถือผมหล่นไปด้านหลังเพราะว่าข้อศอกปูไปโดน  ปูเลยรีบจะหันไปเก็บ ผมก็หันไปเก็บเหมือนกันมันจังหวะเดียวกัน มันทำให้ ใบหน้าผมกับปูใกล้กันมาก ยิ่งมองใกล้ๆ ปูก็ยิ่งน่ารัก เพราะว่าปูดูสุภาพอ่อนหวานมั้ง

“ดิว” ปูเรียกผมทำให้สติผมกลับคืน ผมรีบถอยตัวออก ปูเอื้อมไปหยิบมือถือส่งให้ผม

“ปูไปนะ เดี๋ยวถามป้าแดงก่อนว่าให้ปูเลิกกี่ทุ่มจะโทรไปบอกนะ ขับรถดีดีนะดิว ปูเป็นหวง” ปูบอกผม ผมพยักหน้า ผมออกรถทันที นี้ผมคิดบ้าอะไรในหัวนี้ เมื่อกี่ผมเกือบจะจูบปูแล้ว ไม่นะ จะต้องไม่ทำอีกดิว ผมได้แต่บอกตัวเอง ผมขับรถกลับมาถึงบ้านผมเดินเข้าไปในบ้านเกือบหกโมงเย็นแล้วนิ มันปกติที่แจ๊ค บอย หลุยส์และธรรณ์จะต้องนั่งดูทีวีกันที่ห้องนั่งเล่น

“ดูอะไรกัน” ผมถามขึ้น ไอ้แจ็คมันกดปิดทีวีซะงั้น

“เออ ดูข่าวงี่เงา “ไอ้แจ็คมันพูดทันที   

“ข่าวอะไรวะ”ผมถามทุกคน ทุกคนมองหน้ากัน

“ข่าวไอ้ติ๊กอีกแล้วเหรอวะ” ผมถามแบบว่ามันเรื่องปกติ

“เห้ย ดิวมรึงจะอาบน้ำก่อนไหม หรือจะทานข้าวเลยวะ พวกกรูหิวแล้ววะ” ไอ้หลุยส์มันถามผมทันที

“กินก่อนก็ได้วะ หิวเหมือนกันเพราะว่าเดี๋ยวกรูต้องไปรับปู แทนไอ้เดี่ยววะ” ผมบอกและหันหลังเดินจะเข้าครัว

“บ้าดิ บอกมันไปมันจะแย่กว่าเดิมไหม ดูสีหน้ามันดิแค่แอ้ไม่กลับมาเมื่อวาน วันนี้ด้วยยังไม่ค่อยดีเลย และถ้า” ผมได้บินแว้ว แต่ผมเดินต่อเข้าไปในห้องอาหาร อาหารถูกจัดไว้เรียบร้อยแล้ว ผมเดินไปนั่งวันนี้มีสองทีที่ไม่มีคนนั่ง แอ้และติ๊กใช่มันคืออะไรผมเริ่มคิดแล้ว อ้อมีไอ้เดี่ยวอีกทีหนึ่งอันนี้ผมทราบว่าแม่มันเข้าโรงพยาบาล

“ไอ้เดี่ยวไปไหนวะดิว” แจ๊คถามผม

“แม่มันเข้าโรงพยาบาลคงผ่าตัดด้วยคืนนี้มันเลยกลับไปดูแลแม่มันนะ”ผมบอกแจ๊ค

“เหรอดิว งั้นอย่าลืมซื้อของไปเยี่ยมด้วยนะแจ๊ค” บอยบอกแจ๊ค แจ๊คพยักหน้า

“เออ เปิดทีวีดูไหม” ผมถามทุกคน  “ไม่ดีกว่า”ตอบพร้อมกันมาก ผมก็มองทุกคนว่ามีอะไรกันหรือเปล่า

“กินข้าวเหอะ ดูทีวีไปกินข้าวไป มันอันตราย” ไอ้หลุยส์พูดทุกคนหันไปมองไอ้หลุยส์

“คออาจจะเคล็ดขัดยอก” ไอ้หลุยส์พูด   “ เห็นด้วย..กินข้าวกันเถอะเนอะ  “ไอ้แจ็ค เดี๋ยวนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลย ผมก็นั่งทานอาหารไปอย่างเงียบๆ ตั้งแต่เช้ายันตอนนี้ผมยังไม่ได้รับสายจากแอ้เลย แม้กระทั้งข้อความก็ไม่มีเลย แอ้ทำอะไรอยู่ไม่บอกให้ผมรู้บ้างนะ ผมทานอาหารสักพักก็ขอตัวลุกขึ้นไปนั่งพักบนห้องเดี๋ยวจะได้อาบน้ำแต่งตัวรอไปรับปู

“ติด ติด” มีข้อความเข้ามือถือผม ผมรีบหยิบมาดูหวังให้เป็นแอ้ 

“ดิว เดี๋ยวสามทุ่มมารับปูนะครับ ขับรถดีดีนะ “ปู ส่งข้อความหาผมบอกให้ผมไปรับสามทุ่ม ไม่ใช่แอ้ ผมกดโทรหาแอ้อีกครั้ง

“กรุณาฝากข้อความหลังได้ยินเสียงสัญญาณ ตุ๊ด..” ฝากข้อความอีกแล้ว 

“แอ้ เป็นอะไรไม่โทรหาดิวเลย มีอะไรหรือเปล่า ดิวเป็นห่วงนะ ดิว..กังวลมากเลยนะแอ้ โทรหาดิวหน่อยนะ ดิวรักแอ้นะ” ผมฝากข้อความเสียงไว้ให้แอ้อีกครั้ง ผมไม่รู้เลยที่ผมฝากแอ้ได้กดอ่านกดฟังบ้างไหมนะ มันแปลกที่แอ้ไม่ติดต่อกลับหาผมเลย มันเกิดอะไรขึ้น ผมนั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบไปได้สักพัก ผมก็เหลือบมองนาฬิกา นี้เกือบจะสามทุ่มแล้วผมต้องไปรับปูแล้วนิ ผมเดินลงมาชั่นล่างเงียบๆ

“มันทำอะไรของมันวะ นี้มรึงโทรหาแล้วมันบอกว่าจะกลับมาเมื่อไหร่ไอ้ติ๊กอะ” หลุยส์

“มันบอกว่า มะรืนนี้ ตอนนี้กำลังสวีทน้ำเน่ากับแอ้อยู่ มันบอกที่มันให้สัมภาษญ์กับสื่อนะแอ้มันพูดเองและมันสองคนตกลงเป็นแฟนกัน!” แจ็คมันพูดว่าแอ้บอกว่าเป็นแฟนติ๊ก แอ้ให้สัมภาษญ์กับสื่อเหรอ ใช่ผมแทบจะไม่เคยดูข่าวบรรเทิงเลยสักนิดแต่ส่วนมากจะได้เขาพูดกันซุบซิบกันว่าดาราคนนั้นคนนี้มีข่าว แอ้ไปให้สัมภาษญ์ตอนไหน

“อย่างเพิ่งบอกให้ดิวมันรู้ละ “ แจ็คมันพูด ผมเลยต้องเดินเลี่ยงออกไปอย่างเงียบๆ ผมเดินออกมาที่รถ ผมยังไม่ได้เปิดประตูรถ นี้มันนเป็นเรื่องจริงเหรอ  ผมกดโทรหาแอ้อีกครั้งฝากข้อความเหมือนเดิม

“แอ้ ที่เขาบอกแอ้ให้สัมภาษญ์กับสื่อว่าเป็นแฟนติ๊ก มันคือเรื่องจริงหรือเปล่าแอ้ แอ้มีอะไรทำไมไม่คุยกับดิว มันเกิดอะไรขึ้น แอ้เราต้องคุยกันนะ อย่าหายเงียบแบบนี้แอ้ ดิวขอร้อง”ผมกรอกเสียงฝากข้อความไป ผมหวังว่าแอ้จะโทรกลับหาผมทันที ผมก้าวเท้าขึ้นรถพร้อมกับสตาร์ทรถเพื่อออกไปรับปู

“กริ้งโทรศัพท์ผมดังขึ้นขณะขับรถผมและผมสวมสมอล์ทอคอยู่ผมเลยกดรับทันที

“ปูเหรอ ดิวกำลังขับรถไปรับครับรอแป๊ปหนึ่งนะครับ”ผมกรอกเสียงไป เพราะว่าน่าจะเลทนิดหน่อยแน่ๆ

“ดิว กรูเอง” แอ้

“แอ้ ทำไมไม่โทรหาดิวเลย ดิวโทรหาแอ้เป็นร้อยสายแล้วนะ ทำไมแอ้ไม่ติดต่อกลับเลย ดิวเป็นห่วง “ผมถามแอ้ตอนนี้ผมเลี้ยวรถเข้ามาจอดในโรงแรมที่ปูมาช่วยป้าแดงเรียบร้อยแล้วปูยืนรออยู่แล้ว ปูเดินมาที่รถพร้อมเปิดประตูแต่เห็นผมกำลังคุยโทรศัพท์จึงทำท่าจะปิด ผมควักมือให้เข้ามาได้มารอในรถได้ เพราะว่าผมคงคุยกันนานเลย

“ว่าไงแอ้” ผมถามแอ้เพราะว่าแอ้เงียบไม่โต้ตอบ

“ดิวกรูอยู่กับติ๊ก” แอ้บอกผม ผมพ่นลมหายใจออกมาเลย ถ้าอยู่กับติ๊กและที่เขากำลังพูดกันตอนนี้มันเป็นเรื่องจริงเหรอ

“ดิวยังไม่เห็นข่าวหรอกนะแอ้เพราะปกติดิวไม่ใช่คอข่าวดารา แต่ดิวได้ยินที่เขาพูดกัน ..แอ้ให้สัมภาษญ์กับสื่อว่าคบกับติ๊กอยู่”ผมถามแอ้ ปูมองผม ผมพยักหน้าว่าผมโอเค

“เรื่องจริงดิว ..กรูคบกับติ๊กจริงๆ ตามข่าว “ แอ้บอกผม

“แอ้ .... แล้วดิวละ ลูกละแอ้ ติ๊กมันทำอะไรบอกดิว ดิวขอคุยกับมันหน่อย มันอยู่ข้างๆไหม” ผมถามแอ้

“ติ๊กเขายุ่งอยู่นะ ดิวกรูกับมรึงมันไปกันไม่ได้ไกลอยู่แล้ว มรึงควรจะอยู่ตรงไหน มรึงรู้ดี และกรูควรจะอยู่ตรงไหน กรูก็รู้ดีดิว ขอบใจนะทุกอย่างที่ผ่านมา”แอ้พูด

“ดิวไม่เชื่อว่าแอ้จะตัดสินใจเองที่ทำแบบนี้ “ผมบอกแอ้ ปูจับมือผมไว้เพราะรู้ว่าผมโกรธ แต่ไม่ได้โกรธแอ้ ผมว่าไอ้ติ๊กแน่ๆ

“แค่นี้นะดิว มารับปูใช่ไหม ปูออกมาหรือยังละ “แอ้กำลังจะวางสาย

“ปูออกมาแล้ว “ผมบอกแอ้

“กลับบ้านเถอะ พรุ่งนี้กรูก็กลับแล้ว กรูมาเชียงใหม่กัน จะกลับแล้วเจอกันแต่ คงเป็นแบบเพื่อน “แอ้พูด

“แอ้ ตกลงแอ้เลือกที่จะไปกับติ๊กใช่ไหม แอ้เลือกที่จะทิ้งดิวและลูกใช่ไหม”ผมถามแอ้มันเป็นคำถามที่ปวดใจผมมากที่สุด

“ใช่ไหมแอ้” ผมถามแอ้ผม เอนหลังผิงเบอะมองไปข้างนอกรถ

“ใช่ดิว ...กรูขอโทษที่กรูไปด้วยกันกับมรึงไม่ได้ ...เรามาได้แค่นี้ดิว”แอ้พูด

“เรากลับไปเป็นเพื่อนกันนะดิว” แอ้บอกผม

“แอ้ดิวก้าวผ่านคำว่าเพื่อนมาแล้วแอ้ จะให้กระโดนกลับไปเป็นเพื่อน ดิวทำไมได้ “ผมบอกแอ้ ผมพ่นลมออกมา ปูจับมือผมไว้

“งั้นก็แล้วแต่ดิวแล้ว ...ถ้าดิวคิดว่ากลับไปเป็นเพื่อนไม่ได้มันคงไม่เหลืออะไรเลยใช่ไหม...”แอ้ถามผม

“แค่นี้ก่อนนะดิว กรูต้องเข้าไปกับติ๊กแล้ว ขับรถกลับบ้านดีดีนะ “แอ้พูดและกดวางสายไปทันที

“ดิว ...”ปูเรียกผม ผมยกมือห้ามผมยังไม่พร้อมที่จะคุย ผมกดหาเบอร์ไอ้ติ๊กทันที

“ฮัลโลว่าไง “ ติ๊กมันรับสายผมน้ำเสียงไม่รู้สึกอะไรเลย

“มรึงทำอะไรติ๊ก กรูไม่เชื่อที่แอ้จะให้ข่าวแบบนั้น เพราะตัวแอ้เอง มรึงจะเอาอะไรติ๊ก กรูกับแอ้รักกัน “ ผมบอกติ๊ก

“แน่ใจเหรอ ถ้ามันรักมรึง มันจะยอมมีอะไรกับกรูเหรอ มรึงกลับไปบ้านนะไปดูคลิปที่กรูส่งให้นะดิว” ติ๊กมันบอกผม ผมเห็นอิเมลเข้าเพราะมือถือผมเตือนแต่ผมไม่รู้จักไอดีคนที่ส่ง ผมเลยยังไม่เปิดดู

“กรูกับแอ้คบกัน และแอ้มันก็จะไปเรียนทหารเร็วๆนี้นิ มันกับกรูอยู่ใกล้กันไม่ต่างกับไปด้วยกันนั้นแหละดิว ส่วนมรึงก็เป็นคนที่ถูกเลือก ..ดีใจด้วยนะ แค่นี้น่ะ กรูกำลังจะเขาไปสวีทกันในผับ “ติ๊กมันพูดและกดวางสายใส่ผมทันที

“ดิวใจเย็นๆ มันไม่น่าจะใช่ตามข่าว” ปูบอกผม ผมหันไปมองปู ปูเห็นข่าวนั้นเหรอ

“แอ้ให้สัมภาษญ์ว่ายังไงปู “ผมถามปู ปูนิ่ง ปูทำท่าจะไม่บอกผม

“ได้โปรดบอกดิว ตามที่แอ้พูด”ผมบอกปู

“แอ้เขาบอกว่าเขาคบกับติ๊กมาหลายปีแล้ว ....และความรักของเขาและติ๊กมันพัฒนามาจากเพื่อนจากการที่เขาสนิทกันในวัยเด็กอะไรประมาณนี้แหละ ดิว ปูว่ามันอาจเป็นการแค่ให้สัมภาษญ์ไปเท่านั้น ดิวควรจะเชื่อใจแอ้ “ ปูบอกผม

“คิดถึงลูกซิดิว” ปูบอกผมอีก

“กลับบ้านกันเถอะ”ผมหันไปบอกปูผมขับรถออกมา ผมไม่ได้พูดอะไรเลย ทำไมแอ้ตัดสินแบบนั้น มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นซิ หรือว่าที่แอ้พูดว่า ผมกับแอ้ไปกันไมได้ไกลแอ้เลยเลือกที่จะไปกับสิ่งที่คิดว่าไปได้ไกลกว่าผม ผมยอมรับว่าผมสับสนวุ่นวายมาก

“หมับ” ปูจับมือผมกุมไว้

“ใจเย็นๆนะ ค่อยๆคุยกัน แอ้กลับเมื่อไหร่ดิวก็ค่อยๆคุยกับแอ้ บางทีอาจจะเป็นแค่การใช้อารมณ์ตัดสินไม่ใช่เหตุผล “ปูบอกผม ผมพยักหน้า ผมจอดรถผมก็รีบขึ้นห้องทันที

“อ้าวดิววววววว” ไอ้หลุยส์มันเรียกผมแต่ผมรีบขึ้นไปเปิดอิเมลที่ติ๊กมันบอกว่าส่งให้ผม

“เกิดอะไรขึ้นวะ” ผมได้ยินคำถามคงถามปู

“ไอ้ดิวมันรู้เรื่องแล้ว...เวรแล้วกรู” ผมไม่สนใจผมเปิดประตูเข้าห้องผม พร้อมหยิบแล๊ปท๊อปมาเปิดทันที ใจผมมันร้อน เครื่องก็ทำงานช้าไม่ทันใจ มีการแจ้งเตือนทางไอจีว่ามีการอัพรูป ผมรีบเข้าไปกดดู ติ๊กมันโพสรูปที่มันจูบกับแอ้ในอ่างน้ำ นี้ลงอ่างน้ำด้วยกันแนบชิดกันขนาดนี้เลยเหรอ ตอนนี้แล๊ปท๊อปผมทำงานแล้วผมรีบเปิดเช็คอิเมลผมทันทีและค้นหาอิเมลที่แปลกๆ ผมกดเข้าไปดู มีวิดิโอ ส่งมาให้ผม ผมรีบคลิกเข้าไปกดเล่นทันที

“อืมม ....อืมมม..”เสียงครวญครางของคนสองคนบนเตียงในโรงแรมหรู ผมรีบกดปิดทันที ผมคงไม่ทนดูจนจบหรอก

“เขาเลือกแล้วนิ...”ผมได้แต่บอกตัวเองแบบนั้น ผมนั่งพิจารณาแหวนที่ผมซื้อมาพร้อมกันวันนั้นของแอ้นะเขาหอยไว้ที่คอสวนผมสวมไว้ที่นิ้วนางข้างซ้าย มันคงผิดที่ผมเองที่อยากจะได้แอ้ แต่ผมไม่เคยรู้เลยว่าหัวใจเขาพร้อมจะให้ผมไหม ผมคิดว่าลูกจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น แต่มันไม่ใช่เลย

[boonpa]

  ไม่เข้าใจแอ้แคร์คนอื่นมากกว่าคนที่อยู่ข้างกาย บอกทำเพื่อดิวแต่จริง ๆเพื่อตัวเองมากกว่า

[PFlove]

ผมตื่นมาวิ่งแต่เช้า สองสามวันนี้ไม่มีแอ้มาวิ่งกับผม มันแปลกนะถ้าเป็นเมื่อวานก็แค่คิดว่าพรุ่งนี้แอ้ก็มาวิ่งแต่พอเหตุการณ์เมื่อวานนี้ มันทำให้ผมรู้ว่าต่อไปคงไม่มีแล้ว แอ้กับดิว ผมเดินขึ้นมาบนบ้านผมรีบไปที่ห้องนอนเดี่ยวเพราะว่าปูนอนอยู่ห้องเดี่ยว

“ก๊อกๆ”ผมเคาะประตูห้องไอ้เดี่ยว ไอ้เดียวไม่อยู่ผมจะเอาปูไปโรงเรียนด้วยกัน

“ดิว..ว่าไง? “ ปูเปิดประตูออกมาปูกำลังแต่งตัวจะไปโรงเรียน

“ไปกับดิวนะ ดิวแต่ตัวแป๊ปหนึ่ง” ผมบอกปู ปูพยักหน้าผมรีบกลับมาห้องตัวเองเพื่ออาบน้ำแต่งตัว

“ดิว “บอยกำลังเปิดประตูออกมา บอยเห็นผม บอยเรียกผม ผมหันไปยิ้มให้บอยเหมือนเช่นเคย

“รู้เรื่องที่เกิดขึ้นแล้วใช่ไหมดิว ใจเย็นๆนะ บอยเชื่อว่าคงมีอะไรผิดพลาด บอยเชื่อว่าแอ้รักดิวนะ” บอยบอกผม ผมพยักหน้าไปอย่างนั้นผมว่ามันไม่ผิดพลาดแล้ว มันใช่แล้วเขาเลือกที่จะทำแบบนั้นกันเอง ผมเข้าห้องพร้อมกับรีบอาบน้ำและแต่งตัวภายในไม่กี่สิบนาทีผมก็เรียบร้อย ผมกลัวว่าปูจะรอนาน ผมลงเห็นปูยืนอยู่ด้านล่างรอผม ผมคิดว่าปูจะดื้อไม่รอผมซะอีก

“เสร็จแล้วครับไปโรงเรียนกัน”ผมบอกปู

“คิก คิก คิก “ปูปิดปากขำผมพร้อมกับจับตัวผมไว้และดันผมหันมาทางเขา

“ติดกระดุมไขว้กันรู้ไหมเนี๊ยะ” ปูพูดพร้อมกับขำผมไปด้วยผมก้มมองจริงด้วย ปกติแอ้จะติดให้ผม และวันนี้รีบด้วยเลยติดไม่ได้ดูเลยผม ปูติดให้ผมใหม่ เราใกล้กันมากจนลมหายใจผมดแก้มใส่ๆของปู ปูเงยหน้ามองผมและก้มลงติดกระดุมให้ผมต่อ


“ได้คุยกับพี่โดมบางไหม ทางเมล”ผมถามปู  ปูส่ายหัวว่าไม่

“ปู ทำไมละ ทำไมปิดกั้นตัวเอง พี่ชายดิวไม่ดีพอเหรอ” ผมถามปู

“ไม่ใช่ ปูต่างหาก ที่ไม่ดีพอ เสร็จแล้วครับ ไปเรียนกันดีกว่าเนอะ” ปูบอกผมเพื่อจะเปลี่ยนเรื่องที่จะพูดถึงพี่โดม พี่โดมก็คอยส่งอิเมลถามผมถึงปูตลอด ผมยังไม่ได้บอกเรื่องที่ไอ้เดี่ยวมันบอกผมว่ากับปู ลดระดับลงแค่เพื่อนแต่มันยังดูแลทุกเรื่องของปูเหมือนเดิม ผมพยักหน้าพร้อมกับเดินออกมาพร้อมกัน ปูขึ้นไปนั่งในรถผม ผมขับรถออกมาทันที เพื่อที่จะได้ไปถึงโรงเรียนและมีเวลาทานข้าวเช้าก่อนเข้าแถว

“เดี่ยวบอกดิวแล้วใช่ไหมเรื่องของปูและเดี่ยว” ปูถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่

“อย่าบอกพี่โดมนะ ปูไม่อยากให้พี่โดมเขาทิ้งการเรียนและกลับมาหาเด็กกะโปโลอย่างปู “ปูบอกผม ผมถอนหายใจออกมาหนึ่งที

“ปูไม่ใช่เด็กกะโปโล ปูมีความสามารถ ปูทำอาหารได้เก่ง แค่ได้รับโอกาสที่ดีจะได้นำไปต่อยอด และปูจะได้มัน พี่โดมเขาพร้อมสนับสนุนปูนะ” ผมหันไปบอกปู

“ พี่โดมควรที่จะได้เจอคนที่ดีกว่าปู ดิว คนที่คู่ควรทุกอย่าง” ปูบอกผม ผมคงต้องพยักหน้าเพราะว่าผมคงไปบังคับเขาไม่ได้บางทีปูอาจจะไม่ได้รักพี่โดมแบบที่พี่โดมรักปูก็ได้นะ ผมเลี้ยวรถเข้ามาในที่จอดตามปกติ วันนี้ปูหอบรายงานมาแสดงว่ามีพรีเซนรายงานกลุ่มแน่ๆเลย ผมรีบลงจากรถมาช่วยปูถือ ผมเปิดประตูให้ปู จัวหวะที่ปูก้าวขาลงมันเกิดผิดจังหวะ ทำให้ปูจะหล่นจากรถที่ค้อนข้างสูงของผม ผมรีบรีบปูไว้ ปูเลยเอาแขนโคบคอผมโดยสัญชาติญาณ แต่ผมไม่รู้ว่าผมทำโดยสัญชาติญาณไหม ผมจ้องมองปู มองริมฝีปากนั้น ริมฝีปากบางๆนั้น

“อืมม”ผมประกบปากจูบปูไปโดยไม่รู้ตัว

“ดิว “ปูเรียกผม ผมถึงได้ตกใจตัวเอง

“ปูดิวขอโทษนะ” ผมรีบปล่อยปูให้เป็นอิสระ หน้าปูนี้แดงอย่างเห็นได้ชัด

“ปูรีบขึ้นห้องดีกว่า เพื่อนรออยู่บนห้องนะ “ปูพูดและรีบเดินแทรกผมขึ้นไปทันที

“ทำอะไรวะดิว”ผมถามตัวเอง ผมเดินเข้าโรงเรียนเช่นกัน เดินเข้ามาก็เจอไอ้เดี่ยวยืนรอผมอยู่แบบเท่ๆ

“ขอบใจวะที่พาปูมาด้วย “ไอ้เดี่ยวมันบอกผม ผมพยักหน้าและเดินเข้าไปในโรงอาหารพร้อมกัน

“กรูดูข่าวเมื่อวานแล้ว ช๊อคได้อีก ติ๊กมันทำอะไรของมันวะ มรึงคิดว่า มันแค่การให้ข่าวไหมวะ “ เดี่ยวมันถามผม ผมหยุดและมองหน้ามัน

“กรูกับแอ้จบกันแล้ว” ผมบอกไอ้เดี่ยว และเดินต่อทันที

“หมับ” ไอ้เดี่ยวมันจับแขนผมรั้งไว้

“กรูว่าติ๊กมันกำลังเล่นเกมส์มรึงอย่าไปบ้ากับมันดิวะ “เดี่ยวมันบอกผม

“เขามีอะไรกันแล้ว” ผมบอกไอ้เดี่ยวไม่เสียงดังมาก ไอ้เดี่ยวมันอึ้งได้อีกซิท่า อ้าปากค้างเลย

“จริงดิ” เดี่ยวมันถามผม ผมพยักหน้า

“เยี่ยม” ไอ้เดี่ยวมันพูด

“มรึงจะเอายังไงต่อไปวะ” เดี่ยวมันถามผม

“เขาเลือกแล้วกรูจะทำอะไรได้วะ เขาไปกันได้ดีกว่ากรู กรูมันดันซวยมาเป็นคนที่เขาเลือก มรึงเขาใจกรูไหม กรูบอกเขาแล้วว่ากรูเลือกเองได้ กรูเลือกเขา แต่เขาไม่เลือกกรู “ ผมพูดแค่นั้น

“กรูว่ามรึงต้อง ใช้แผนเดียวกัน กับที่ติ๊กมันทำ” ไอ้เดี่ยวมันพูดผมหันมามองแผนอะไรละ

“กรูจอดรถกรูเห็นนะว่ามรึงจูบปู”ไอ้เดี่ยวมันกระซิบผมนี่ตกใจมาก มันเห็นได้ไงวะ

“กรูไม่ตั้งใจไอ้เดี่ยว “ผมรีบปฏิเสธ

“มรึงกำลังวุ่นวายในใจมรึง กรูเคยเป็น ปูก็น่ารักนะมรึง บางที่มรึงลองคบปู เพื่อว่ามันจะทำให้อะไรดีขึ้นก็ได้นะ เที่ยงนี้ไปกินข้าวกับปูและคุยกับปู ให้ปูช่วยมรึงวะ เชื่อกรู” ไอ้เดี่ยวพูดผมมองไอ้เดี่ยวว่ามันจะได้ผลเหรอ

“ลองดู “ไอ้เดียวผมเดินไปนั่งพวกไอ้แจ็คมีนทานกันเสร็จแล้วผมหยักไหล่ทักทานแค่นั้น ผมก็สั่งอาหารมานั่งทานกับไอ้เดี่ยว

“แม่มรึงเป็นไงบ้างวะ”ผมถามไอ้เดียว

“ตกลงผ่าตัดวะ ตัดลูกมดออกเลย “ไอ้เดี่ยวมันพูด ผมรู้ว่าลูกมดนะคือมดลูก
“เออ กรูจะไปเยี่ยมวะ “ผมบอกมัน เดี่ยวมันพยักหน้า ผมนั่งทานอาหาร พวกแจ็ค บอย หลุยส์และธรรณ์มันลุกไปแล้ว พวกไอ้ภาคินมันก็ทานเสร็จมันก็ลุกไปเหมือนกัน

“เห้ย ดูข่าวปะ ดาราที่เรียนที่นี้อะ ทื่ชื่อพี่ติ๊กอะ เขาประกาศว่าเขาเป็นเกย์และเขาคบกับพี่แอ้ พี่ที่เรียนที่นี้เหมือนกันที่ พี่เตะเสยปลายคางทีเดียวสลบอะ “ ผมได้ยินรุ่นน้องโต๊ะข้างหลังคุยกัน

“อ้าว เป็นแฟนพี่ติ๊กเหรอวะ กรูเห็นส่วนใหญ่พี่เขาอยู่กับพี่ดิว ใครเขาก็คิดว่าเป็นแฟนพี่ดิว “ผมได้ยินแล้วมันเจ็บจีดเลยนะผมวางช้อนทันที

“แดกไม่ลงเลยทีนี้” ไอ้เดี่ยวมันบอกผม ผมพยักหน้าไอ้เดี่ยวมันก็อิ่มเหมือนกัน รีบกินน้ำและลุกขึ้นทันทีโดยไม่ได้หันไปมองโต๊ะข้างหลังผมไปเข้าแถมโดยไม่ได้พูดอะไรกับใครทั้ง แม้กระทั้งเข้าห้องเรียนผมก็เรียนอย่างเดียวไม่พูดไม่คุยและผมรู้ว่าทุกคนเข่าใจว่าผมไม่พร้อมจะคุย ตั้งแต่แอ้โทรมาผมแค่ครั้งนั้นก็ไม่โทรอีกเลย จนกระทั้งเรียนคาบที่สี่ผ่านไป ผมรีบออกมาพร้อมกับไอ้เดี่ยว ไอ้เดี่ยวมันดึงแขนผมไปกับมัน ผมเดินไปที่ห้องที่ปูเรียนอยู่ เห็นเพื่อนๆเพิ่งจะออกมาจากห้องพักเที่ยงเหมือนกัน

“นี้ปูไปทานอะไรกันดีอะ” เพื่อนๆปูถามปู เพื่อนปูส่วนใหญ่เป็นกระเทยกันหมดมีแมนบางนะ

“อะแฮม” ไอ้เดี่ยวมันส่งเสียง

“ว้ายเดี่ยว ไม่เจอเดี่ยวมารับปูนานเลยนะ “เพื่อนๆปูทักเดี่ยว

“ใช่ไม่เจอนานแต่ต่อนี้อาจจะไม่ได้เจอเดี่ยวแล้วอาจจะเจอหนุ่มหล่อข้างๆเดี่ยวแทน” ไอ้เดี่ยวบอก เพื่อนๆปูเขาส่งยิ้มให้ผม พร้อมกับมองผมและปูสลับกันไปมาก ปูตีแขนเพื่อนๆเขา

“ปูเดี่ยวกับดิวมารับไปทานข้าวนะ ไปกินข้าวกัน” เดี่ยวบอกปู

“อิจ..อะ มีหนุ่มหล่อตั้งสองคนมารับไปทานข้าวอะ” เพื่อนๆปูแซวปู ปูหันไปตีเพื่อนๆของเขา

“ไปครับ” เดี่ยวบอก ปูเดินออกมากับผมสองคน

“มีอะไรพิเศษเหรอเดี่ยว”ปูถามเดี่ยว

“มีซิ ลงไปแล้วเราคุยกัน “เดี่ยวบอกปูและไอ้เดี่ยวมันก็ดันผมเข้าไปเดินกับปู มันออกมาเดินถัดจากผม ปูหันมามองผม หน้าเริ่มแดงเล็กน้อย คงเพราะเมื่อเช้าแน่ๆเลย

“ดิวขอโทษเมื่อเช้า”ผมกระซิบกับปู ปูพยักหน้าว่าไม่เป็นไร ผมเดินไปหาที่นั่งที่ไม่ใกล้กับกลุ่มนักเรียนมากหนัก ผมเดินไปดูว่าจะทานอะไรดี ผมเดินไปหยุดที่ร้านมาใหม่ สุกีน้ำโบราณ น่าทานดีผมเลยสั่ง

“สุกี้น้ำครับ”แต่ผมสั่งพร้อมกับคนที่เดินตามหลังผมมา ปูนั้นเอง

“ทานสุกี้เหมือนกันเลยอะ” ปูบอกผม ผมพยักหน้า ผมยืนรอจนแม่ค้าเขาทำให้ผมเรียบร้อย

“ปูมาดิวยกไปเอง “ผมบอกปู ผมเขาของปูใส่ถาดเดียวกันหลังจากปรุงเสร็จ ผมยกมาที่โต๊ะได้เดี่ยวมันสั่งอาหารมานั่งทานแล้ว

“แม้ แม้ ดูแลกันทันทีเลยนะ “เดี่ยวมันแซว

“เดี่ยวอะ เดี๋ยวใครเขาได้ยินเขาก็เอาไปพูดหรอก”ปูปรามไอ้เดี่ยวทันที

“ปูที่เดี่ยวกับดิวจะพูดก็คือเรื่องนี้แหละ “เดี่ยวพูดปูหันไปมองหน้าเดี่ยวและหันมามองหน้าผม

“ปูเป็นแฟนไอ้ดิวมัน” เดี่ยวพูดปูถึงกับมือไม้อ่อนตะเกียบหลุดมือทันที ดีที่ผมรับไว้ได้

“ขอบใจนะดิว”ปูหันมาบอกผมทีรับตะเกียบให้ไม่ตกพื้น

“จะให้ปูเป็นแฟนดิว “ปูถามยำด้วยอาการตกใจ

“ใช่ เพราะว่าดิวและเดี่ยวคิดว่านี้คือแผนอะไรสักอย่างของติ๊ก แอ้ไม่ใช่เป้าหมายที่มันทำแบบนี้ ปูเป็นแฟนมันหน่อย นะปูช่วยดิวมันนะ ดูมันซิตอนนี้มันหงอยเหงาเศร้าซึมมาก สงสารมันปู”เดี่ยวมันพูดอาการผมซะเว้อ

“ช่วยดิวมันหน่อยนะปู “เดี่ยวมันอ่อนปู

“แอ้นะเขาดีกับปูมากนะ และดิวก็รักแอ้มากด้วยนะ ปูไม่อยาก..”ปูพูด

“แอ้กับดิวจบกันแล้วเขาเลือกแล้วปู “ผมบอกปู ปูไปมองเดี่ยว ผมสามคนทานอาหารกันต่อ และหลังจากทานอาหารผมก็ไปหาที่นั่งพักที่ตรงสระน้ำโรงเรียน ไอ้เดี่ยวมันเห็นรุ่นน้องเล่นเบตองกันมันเลยขอไปเล่นด้วยผมไม่ค่อยชอบผมเลยขอนั่งดูตรงสนามหญ้าปูก็นั่งอยู่ด้วย เมื่อคืนผมแทบจะไม่ได้ได้นอนเลยมันคิดทุกอย่างในหัว

“ปู ขอหนุนตักได้ไหมดิวง่วง”ผมบอกปู ปูพยักหน้าว่าได้ ผมเลยเอนตัวนอนลง ผมนอนหนุนตักปู

“ถ้ามันเหนื่อยก็พักก่อนก็ได้นะดิว ปูเชื่อว่าทุกอย่างมันจะดีขึ้น “ปูบอกผม ผมค่อยลับตาลงผมไม่รู้ว่าเพลอหลับไปนานแค่ไหน จนกริ่งโรงเรียนดังขึ้น ผมสะดุ้งตื่นเพราะว่าปูเรียกผม

“ดิว เข้าห้องเรียนแล้ว” ปูบอกผม ผมค่อยลุกขึ้นนี้ผมหลับไปจริงๆด้วยไม่ใช่แค่ต้องการพักสายตา

“เมื่อคืนไม่ได้นอนเหรอ” ปูถามผม  ผมพยักหน้าว่าใช่ ผมลุกขึ้นได้เดี่ยวมันเดินมาหาผม

“เริ่มบทแฟนกันเลยเหรอ หนุนตักกันเลยอะ ตักนิ่มดีไหม หมอนนี้ชิดซ้ายไปได้เลย” ไอ้เดี่ยวมันแซวผม ผมไล่เตะมันเลยไอ้นี้ ผมเดินแยกกันกับปู

“ปู ดิวไปรับนะ วันนี้ดิวไม่มีซ้อม ไปเยี่ยมแม่ไอ้เดี่ยวก่อนและดิวไปส่งที่โรงแรมเอง” ผมบอกปู ผมขยิบตาให้หนึ่งทีก่อนจะเดินขึ้นห้องเรียนเรียนตามปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับผมเลย แต่ผมว่าตอนนี้ผมดีขึ้นมาหน่อย พวกไอ้แจ็คหันมามองผม ไอ้หลุยส์ด้วย บอยและธรรณ์

“มรึงคุยกับแอ้แล้วเหรอวะ” แจ็คมันหันมากระซิบกับผม ผมเลยหน้าขึ้น

“คุยแล้ว จบแล้ว”ผมบอกไอ้แจ็ค มันตกใจแต่อาจารย์เข้ามาพอดีเลย มันหันมามองผมอีกทีแบบไม่เชื่อที่มันได้ยินแน่นอน  ผมพยักหน้าว่าที่ผมพูดนะถูกต้องแล้ว แจ็คมันหันกลับไปเรียนผมเรียนโดยไม่ได้คุยเรื่องที่คุยกับแจ็คจนกระทั้งหมดคาบ ผมรีบออกทันที

“ดิว “ บอยเรียกผม

“ดิว ไม่พร้อมจะคุยเรื่องนี้บอย แต่ดิวกับแอ้จบแล้ว ดิวจะไปเยี่ยมแม่ของไอ้เดี่ยวและไปส่งปูแทนไอ้เดี่ยวช่วงที่เดี่ยวมันไปดูแลแม่มันที่โรงพยาบาล หรืออาจจะดูแลตลอดไป.. ดิวคิดว่าเปิดใจให้คนอื่นบ้างก็ดีบอย” ผมพูดและเดินออกมาทันที พร้อมไอ้เดียว ผมเดินลงมาปูนั่งรออยู่แล้วที่ม้าหินอ่อน

“เจอกันนะพี่ปู “ไอ้ป๊อดมันบอกปูและวิ่งไป ไปหาป้าแดง ที่บอกเจอกันคือที่โรงแรมเพื่อทำงานกัน

“รอนานไหมครับ” ผมถามปู

“ไม่นานหรอก เพื่อนเพิ่งจะเดินออกไปเอง” ปูบอกผมยิ้ม

“หมับ” ผมจับมือปู  “ไปครับ เออ เดี่ยวไปแวะซื้อของฝากกันด้วยเนอะที่ร้ายดอยคำ หาซื้อเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพไปเยี่ยมแม่ของเดียวกันนะครับ” ผมบอกปู ปูมองมือผมที่จับมือเขา

“พร้อมจะเดินไปกับดิวไหม”ผมถามปู

“พร้อมแม้ว่าจะเป็นแค่ตอนนี้ ดิวต้องเข้มแข็ง ดิวต้องนึกถึงลูกนะ “ปูบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินไปที่รถไอ้เดี่ยวมันเดินนำหน้าไปแล้วมันกำลังขับออกมา

“เจอกันที่โรงพยาบาลวะ กรูแวะซื้อของเยี่ยมก่อน “ผมบอกไอ้เดี่ยว มันพยักหน้ามันเหล่มองมือผมที่จับมือปู

“เยี่ยม” มันบอกแค่นั้นพร้อมกับปิดกระจกและขับรถออกไป ผมรู้ว่ามีหลานคนที่มองผมจับมือปู ผมไม่เคยเดินจับมือแอ้เลยแอ้กลัวคนจะมองจะเอาไปบอกติ๊ก ปูขึ้นมานั่งในรถสิ่งที่ปูทำคือจัดรถผมเหมือนที่แอ้ทำไม่มีผิด แอ้ขึ้นมนั่งก็จะจัดนั้นจัดนี้แอ้บอกว่าต้องจัดให้เรียบร้อย  เพื่อลูกขึ้นรถจะได้ไม่หยิบนั้นหยิบนี้ใส่ปากยิ่งยิ่งซนมาก แอ้เขาเก็บทิ้งหมดอะไรที่ไม่ใช้ ถังขยะนี้แอ้เทให้บ่อยๆมาก

“ดิวจอดจอดตรงถังขยะแป๊ปหนึงนะ ปูเอาถึงขยะไปทิ้งให้” ปูบอกผมพอผมจอดรถปูก็รีบลงไปเอาขยะทิ้งให้ผม ผมเอามือเท้าคางมองปู จนปูขึ้นมานั่งบนรถ

“มีอะไรเหรอดิว” ปูถามผม

“ขอบคุณครับ”ผมยืนหน้าไปบอกขอบคุณที่ข้างหูปู  ทำเอาคนนั่งข้างเขินผมทันที ผมขับรถออกไปทางที่จะไปโรงพยาบาลผมแวะซื้อของเยี่ยมก่อน ผมไม่รู้จะซื้ออะไรดีเลยซื้อรังนกให้แม่ของเดียว ส่วนปูนะเขาซื้อผลไม้สดไปเยียม พวกสาลี แอปเปิ้ล อะไรพวกนี้ น่ารักจริงๆ

“ดิว ตกลง พวกดิวจะกินอะไรกัน ปูจะได้ทำให้ถูก ระหว่างขนมจีนน้ำยาป่ากับ สปาเก็ตตี้ วันทีดิวกับเพื่อนจะไปแข็งกันนะ” ปูถามผม

“ปูว่าจะเพิ่มพวกข้าวผัดอเมริกันอีกอย่างนะเพื่อคนไม่ชอบเลยทั้งสองอย่าง” ปูบอกผม ผมพยักหน้าว่าเห็นด้วยนะ

“ข้าวผัดทะเลแล้วกันเนอะ” ปูบอก ผมพยักหน้าว่าดีเลย

“พวกผลไม้ด้วยไหมดิว ผลไม้ก็ดีนะ “ปูบอกผมหันไปยิ้ม

“หมับ”ผมจับมือปูไว้   “ ตามที่ปูเห็นสมควรเลย คนเก่ง”ผมบอก ปู ปูยิ้มผมไม่ค่อยเห็นรอยยิ้มปูหนัก เวลาปูยิ้มนี้น่ารักดีนะ ผมคิดว่าผมขับรถมาถึงโรงพยาบาลผมหาที่จอดยากเหมือนเดิม ผมวนหาจนได้ที่จอด ผมเดินไปทางประชาสัมพันธ์ เห็นเดี่ยวยืนรอผมอยู่แล้ว

“ไปวะแม่กรูนอนห้องพิเศษวะ” ไอ้เดี่ยวมันบอกผม ผมพยักหน้า คนค่อนข้างเยอะ ผมเลยจูงมือปูไว้ด้วย ผมทำเหมือนทุกครั้งกับแอ้ ถ้าเป็นคนเยอะๆแบบนี้แอ้ไม่ค่อยมาสนใจเรื่องนี้ปล่อยให้ผมทำไปแบบลืมตัว พอมารู้ตัวก็กระทืบเท้าผมทุกที คิดแล้วก็อดขำไม่ได้ แต่มันคงไม่มีแล้ว ผมเข้าไปในลิฟท์กัน

“อะแฮม กรูรู้ว่ารักกันมากเกรงใจสายตาคนรอบๆหน่อย ไม่ใช่หนุ่มสาวนี้มรึง” ไอ้เดี่ยวมันบอกผม ผมหันไปมองรอบ เขามองและมีปิดปากขำผมด้วยนะ ผมรีบปล่อยมือปูทันที ปูก็ทำหน้าเขินอีก

“จับเพลิน ...มือนิ่มนี่หว่า” ผมหันไปกระซิบบอกไอ้เดี่ยว  ไอ้เดี่ยวมันหยักคิ้วว่าแน่นอนเออ มันจับมาก่อนนี้หว่า ผมลืมไป ผมเดินตามเข้าไปในห้องพิเศษ แม่เดี่ยวนอนอยู่บนเตียง

“สวัสดีครับแม่ “ผมและปูยกมือไหว้แม่ของเดียว

“สวัสดีลูก นี้ลูกดิวใช่ไหมและนั้นแอ้เหรอที่เป็นแฟนดิว” แม่เขาถามผม ผมหันไปมองไอ้เดี่ยวมันเกาหัว

“กรูลืมอัปเดทข้อมูลให้แม่ฟังวะ มันเรื่องเก่ามากแล้ววะ ฮาๆ” ไอ้เดี่ยว

“แม่ อับเดฟใหม่แล้ว แอ้นะทิ้งมันไปแล้ว ตอนนี้เป็นน้องปู “เดี่ยวบอกแม่ของเขา ผมส่งของเยี่ยมให้ ไอ้เดี่ยวก็รับไป

“เป็นไงลูกสบายดีไหม เดี่ยวนะพอกลับบ้านนะพูดถึงดิว ดิวนี้เป็นลูกชายนายแพทย์ภาณเดชเหรอค่ะ ท่านสบายดีไหมค่ะ และคุณภีมปภพด้วย” แม่ของเดี่ยวถามหาพ่อผมและอาภีมพ่อของแอ้

“สบายดีทั้งคู่ครับ ตอนนี้อาภีมย้ายไปประจำการทีค่ายฯเดียวกับพ่อผมอยู่ดูแลครับ”ผมบอกแม่ของเดี่ยว

“ท่านดีกับครอบครัวเราแม่มากดิว “แม่ของเดียวบอกผม

“แม่ละครับเป็นยังไงบ้าง” ปูถามแม่ของเดียว

“แม่ดีขึ้นแล้วแหละปู “แม่ของเดี่ยวบอกปู ผมไม่แปลกใจเพราะว่าปูเขาอ่อนโยน เหมือนแอ้นั้นแหละไปทางไหนใครก็รักและเอ็นดู ผมนั่งอยู่คุยกับแม่ของเดียวสักพัก

“แม่ครับปูต้องไปแล้วปูมีช่วยงานป้าแดงแม่ครัวที่โรงเรียน แต่ป้าแดงเขารับงานทำอาหารที่โรงแรมคนที่มาจัดสัมมนานะครับ “ปูบอกแม่ของเดียว

“น่ารักจริงๆ ขยันด้วย พ่อแม่ต้องภูมิใจมากแน่ๆลูก”แม่ของเดียว ปูหน้าจ๋อยไปนิดหนึ่ง

“แม่ แม่ของปูเขาเสียไปแล้ว ได้สองเดือนแล้วแม่” เดี่ยวบอกแม่ของเขา

“แม่ขอโทษนะลูก โธ่พ่อคุณ แล้วพ่อละลูก”แม่ของเดียวถามปู

“พ่อผมเสียไปตั้งแต่ผมยังไม่เกิดครับแม่  “ปูบอกแม่ของเดี่ยวทำให้แม่ของเดี่ยวรู้สึกสงสารปูแน่ๆ แม่ของเดียวกอดปู

“หนูต้องเข้มแข็งนะลูกนะ “แม่ของเดี่ยวบอกปู ผมเดินมาจากห้องพักพิเศษ

“กรูจะไปส่งปูและรอรับเลยและกรูจะพาปูไปโรงเรียนด้วย เพราะว่าเขาคือแฟนกรู “ผมบอกไอ้เดียวปูหันมามองผม ผมยิ้มให้ ผมเดินลงข้างล่างผมจูงมือปูไปด้วยเหมือนเช่นคนรักเขาทำกัน ผมพาปูมาส่งที่ทำงานเรียบร้อยแล้ว

“ดิวจะรอปูจริงๆเหรอ กลับไปพักผอนดีกว่าไหม “ปูบอกผม

“รอดีกว่า ผมบอกปู ผมพยักหน้าว่าโอเค ผมเปิดทีวีดูในรถได้ ผมเอนเบอะนอนลงรอปู ผมหยิบหนังมาเปิดดู หนังตลก ซื้อมายังไม่ได้ดูเลย ผมนั่งไปเกือบชั่วโมง

“ดิว ทานอะไรหน่อยซิ” ปูเอาอะไรมาให้ผมสักอย่าง อาหาร

“หิวแย่แล้ว ทานหน่อยนะ” ปูบอกผมพร้อมกับคีบส่งมาให้ผม ป้อนผมนั้นเอง

“อร่อยจัง อะไรอะ” ผมถามปู “ ผัดหมีฮองกงนะ” ปูบอกผมพร้อมกับป้อนผมอีกด้วย ปูถือขวดน้ำมาให้ผมด้วย ผมทานจนอิ่มพุงกางเลยทีเดียว

“ใครทำเนี๊ยะ”ผมถามปู

“ปูทำ ครั้งแรกเลยนะ “ ปูบอกผม ผมยิ้ม

“เก่งมาก ทำอร่อยนะ รสนี้ลูกๆดิวต้องชอบแน่ๆเลย  “ผมบอกปู

“วันหยุดไปเที่ยวกันไหม ไปหาลูกๆดิวกัน “ผมบอกปู ปูมองผมว่าจะดีเหรอ

“ดิวคงต้องการใครสักคนอย่างทีไอ้เดี่ยวมันพูด ตอนนี้ดิวบอกไม่ถูกกับความรู้สึกตัวเอง ปู”ผมบอกปู ปูพยักหน้า

“ปูเข้าไปช่วยป้าแดงอีกแป๊ปหนึ่งจะกลับแล้วแหละดิว รอแป็บหนึ่งนะ”ปูบอกผม

“ดิวจะไปห้องน้ำเหมือนกัน “ผมบอกปู ผมเดินลงมาจากรถ ผมเดินเข้าไปพร้อมกับปู ผมโอบเอวปูเข้าไป ปูแค่หันมามองผม

“พี่ปู แม่บอกว่าพี่ปูกลับได้เลยนะไม่มีอะไร...เออ..ป๊อดน่าจะมีแล้วแหละ” ป๊อดมันพล้วดออกพอดี ป๊อดมองแขนผมที่โอบเอวปูไว้

“พี่ดิวหวัดดีครับ โอบกันด้วย” ป๊อดมันยกมือไหว้ผม แถมแซวที่ผมโอบเอวปู

“ก็แฟนกัน”ผมบอกและเดินแยกไปเข้าห้องน้ำ ปูเดินเข้าไปด้านในกับป๊อด ผมเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวสักพักก็เดินออกมาผมเห็นปูออกมารอแล้ว แสดงว่ากลับได้แล้วซินะ ผมรับกระเป๋าเป้ที่ปูใส่เสื้อผ้ามาเปลี่ยนมาถือให้

“ปู ดิวพูดจริงนะ เป็นแฟนดิวนะ”ผมบอกปูอีกที ปูมองผม ผมดันปูไว้ที่ตรงประตู ผมประกบปากปูผมจูบปูค่อยๆเบาๆ และไล่ไปหนักขึ้น แรงขึ้น ผมไซ้ลงมาที่ซอกคอปู

“วันนี้ไม่อยากกลับบ้านเลยอะ “ผมบอกปู

“แล้วจะไปไหนละดิว” ปูถามผม

“ขึ้นรถเถอะครับ”ผมบอกปู ผมเปิดประตูรถให้ปู ปูเข้าไปนั่ง ผมก็เข้าไปนั่ง ผมกุมมือปูตลอดเลย ผมขับไปเรื่อยๆ จนแบบไม่มีจุดหมายว่าจะไปทีไหนดีนะ ที่ไม่อยากกลับเพราะว่าวันนี้แอ้และไอ้ติ๊กมันกลับมาแล้ว

“ปู เข้านี้นะ”ผมบอกปูพร้อมกับชี้ เป็นโรงแรมม่านรูด ที่ดูดีที่สุดในแถวนี้ ตกแต่งสวยดี ผมเลี้ยวรถเข้าไปทันที ดีนะที่ผมเปลี่ยนชุดแล้วเป็นชุดนักกีฬาแทน พนักงานเข้ามาตอนรับผมทันที

“สวัสดีครับ ชั่วคราวหรือว่าค้างคืนครับ” พี่เขาถามผม ผมไม่เคยเลยหันไปมองปูว่าคืออะไร

“ชั่วคราวก็คือไม่เกิน 3 ชั่วโมง 450 บาท ค้างคืนก็คือ700 บาท ออกเที่ยงพรุ่งนี้ เอายังไงครับ” พนักงานถามผม

“ค้างคืนครับ ”ผมพูดและควักแบงค์สีเฒาส่งให้เขาก็รับไป

“ในห้องมีน้ำดื่มให้ฟรื อาหารเครื่องดื่มโทรสั่งได้ ถุงยางมีขายบอกผมได้นะครับ” ผมก็ยิ้มมีถุงยางให้ด้วยแต่ผมมีแล้ว

“ผมเอาเบียร์สองขวด และเลย์มาหอหนึ่งรสอะไรก็ได้ “ผมบอกและจ่ายเงินเลยเด็กเสิร์ฟจะได้เอามาให้และไม่มาอีก  ผมรับเงินทอน

“ติ๊ป “ผมส่งแบ่งร้อยให้ใบหนึ่ง

“ไม่ชอบให้รบกวนมาก เข้าใจนะ” ผมบอกเด็กเสริฟเขาพยักหน้าและส่งกุลแจห้องให้ผม ผมพาปูเดินเข้าห้องพักปูมองผมว่าเอาจริงเหรอนนอนที่นี้จริงเหรอ

“เข้าไปซิปู ปูกลัวเหรอ”ผมถามปูขำ ขำ ปูหันมาค้อนผมทีหนึ่ง

“ดิว ..จะทำแบบนี้จริงๆเหรอ ปูคิดว่า” ผมมองปู

“ดิวคิดดีแล้วปู “ผมบอกปู ผมเดินไปนั่งที่เตียง แข็งไปหน่อยนะ ผมเปิดทีวี เปิดมาก็หนังโป้เลยเยี่ยม ปูหันไปมองทางอื่นเลยเขิน ผมเดินไปหาปู ผมนั่งลงที่เตียงกับปูเอานิ้วเกลี่ยแก้มปูไปมา ผมค่อยไล่ลิ้มรสจากริมฝีปากปูเบาๆ และค่อยๆจูบหนักหน่วง

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูผมลุกไปเปิด เป็นเด็กเสริฟที่เอาเบียร์ น้ำดื่มและขนมขบเคี้ยวมาให้ผม เลย์ห่อใหญ่ ผมรีบรับมา ผมก็เหล่มองเด็กเสริฟว่าทำไมไม่ไปซะทีละ

“อย่าดูแลอย่างดีนะพี่นะ ไม่ให้ใครผ่านมารบกวนแน่ๆ” คนตรงหน้าผมบอกผม ผมพยักหน้าดีมาก แต่จะให้ดีให้มันรีบไปซะทีมันนี้แหละรบกวนผมมาก เด็กเสริฟนั้นก็รีบเดินไปคงรู้ว่าผมกำลังนอยด์ ผมปิดประตูล๊อกทันที ผมเก็บเบียร์ใส่ตู้เย็นไปขวดหนึ่งเปิดมาดื่มขวดหนึ่ง เพื่อกระตุ้นมันหน่อยเพราะว่าผมกับปูยังไม่คุ้นเคยมั้ง ผมไม่เคยมีอะไรกับคนอื่นมาก่อนเลยจริงๆ มีแต่แอ้คนเดียวและมันไม่จำเป็นเลยที่ต้องเอาอะไรมากระตุ้น มันสปาร์คขึ้นเองได้ตลอดเวลาที่อยู่ใกล้ๆแอ้ ยิ่งได้กลิ่นหอมๆตัวแอ้นี้ผมนี้โด่เด่ทันตาเห็นเลย

“ดื่มเบียร์ไหม”ผมนั่งลงข้างปูที่มองผม ผมกระดกเบียร์เข้าปากไป ผมส่งให้ปู ปูลังเลที่จะดื่มดีไม่ดื่มดีและปูก็ตัดสินใจดื่มมันลงไป ปูทำท่าจะขย้อนมันออกมา ดูท่าจะไม่เคยดื่ม ปูมองหน้าผม ผมพยักหน้าให้ดื่มอีกที ปูก็ว่าง่ายดื่มอีกทีผมรับขวดคืนมา ผมรีบประกบปากปูก่อนที่ปูจะรีบกลืนเบียร์ลงไป ผมชอบทำแบบนี้กับแอ้ แอ้นะเขาดื่มได้แถมดื่มเก่งด้วย ผมเอาลิ้นผมเข้าไปผัวผันในปากของปู พร้อมลิ้มรสเบียร์ในปากนั้น ปูโอบกอดรอบคอผม ผมดันปูให้มานั่งค่อมผม


“อาบน้ำกันไหม เพื่อจะดีขึ้น”ผมบอกปู ปูเงยหน้ามองผม ปูพยักหน้าเบาๆ ผมและปูลุกขึ้นจากปลายเตียง ผมถอดเครื่องประดับออกวางไว้ ปูยืนมองผมดูผม ผมว่าปูรู้สึกกล้าๆกลัวๆ ผมจูงมือปูเข้าห้องน้ำ ผมเริ่มถอดเสื้อผ้าตัวเองก่อน ปูก้มมองซีกแพคผม แม้จะน้อยกว่าพี่โดมแต่ก็ใช่เล่น ปูกลืนน้ำลายลงคอ ผมเหลือแต่กางเกงยืดตัวจิ๋วเท่านั้น ผมมองปูว่าถอดซิ ปูค่อยๆถอดเสื้อยืดพอดีตัวออกผมช่วยปูถอด ผิวปูเนียนไม่แพ้แอ้เลย ตัวเล็กๆ พอกันแต่แอ้นะสูงกว่า สูงเท่าๆกับผม ปูค่อยๆปลดกางเกงผมก็ช่วยดันกางเกงลงไปกองกับพื้น ปูยิ่งหน้าอายเข้าไปใหญ่เลย ผมเริ่มจูบก่อนเลยและไซ้ไล่ลงมาตั้งแต่คอและลงไปเรื่อย หองน้ำที่เป็นอ่างและมีฝักบัวผมจูงมือปูเข้าไปในอ่างน้ำและเปิดน้ำจากฝักบัวรดกายผมทั้งสองคนใช่มันแค่การเริ่มต้น บทรักของผมสองคนไม่ได้จบแค่นั้น ผมเพราะว่าตอนนี้ผมเตลิดไปไกลเกินจะหยุดมันได้แล้ว หลังจากอาบน้ำผมไปต่อกันที่เตียงเพิ่งจะรู้นะว่าแข็งมาก

“อืมม...อาห์ ...อืมมม ....ปู ..เยี่ยม ...ดิวชอบ ...แบบนั้นแหละปู “ ผมเองก็เลือกแล้วเหมือนกัน ผมและปูกำลังเล่นบทรักที่เล้าร้อนบนเตียง ผมเป็นคนธรรมดาทีมีอารมณ์รัก โลภ โกรธ และหลง มีตัญหาราคะ ยิ่งเวลาแบบนี้ผมบอกตรงๆว่าผมเคว้งมาก ขอบคุณที่ปูเข้ามามันดีขึ้นมาก ผมไม่เคยนอกใจแอ้แม้จะสักวินาที นี้เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่ผมนอกกายและใจไปพร้อมๆกัน

***************************************************************************************
ตอนนี้เป็นตอนที่พีคที่สุด ที่แต่งตอนนี้อยากให้รู้ว่าคนเรามีช่วงอ่อนแอ และความอ่อนแอทำให้เราตัดสินใจอะไรลงไป โดยไม่ได้คำนึงว่าผลที่ตามมา  หามันทำให้ขัดกับความรู้สึกคนอ่านขอโทษด้วยนะค่ะ 

[boonpa]

  สงสารปูเหมือนเป็นตุ๊กตา เค้าให้ทำอะไรก็ทำ

[PFlove]

 แอ้ ผมกลับมาหลังจากที่ไปกับติ๊ก นี้ผมไม่ได้กลับมาบ้านเลยสี่วัน นับจากที่ไปและการตัดสินใจไปหาติ๊กมันทำให้ผมเกิดเรื่องขึ้น เพราะว่าติ๊กได้เมโมรีการ์ดที่ใช่บันทึกวิดิโอตอนที่ผมกับดิวไปมัลดิฟและใครก็ไม่รู้ดันใส่ยาปลุกเซ็กส์ในกระป๋องเบียร์พอผมไปหยิบมาดื่มแน่นอนคืนนั้นของผมและดิวมันร้อนแรง ผมเอามาเปิดดูแล้วผมยังไม่อยากเชื่อเลยว่านั้นคือผมแต่จริงๆเป็นเพราะยาและผมก็โดยยาอีกครั้งกับติ๊ก ยังดีที่มันให้ผมเป็นรับ ถ้าไม่ใช่ผมคงงานเข้าแน่ๆ ติ๊กมันไม่รู้ว่าผมมีลูกมด ทำไมเกิดมาเป็นคนพิเศษนี้มันยากจริงๆ ถ้าเลือกได้ไม่อยากได้เลย แต่ผมนับว่าโชคดีที่มีลูกๆที่น่ารัก แค่คิดถึงลูกก็ใจหายแล้ว ถ้าถามว่าทำไมผมต้องยอมติ๊ก หนึ่ง ผมผิดที่ผมก็รู้ดีว่าติ๊กรักดิว สอง ดิวเป็นความหวังขององค์กร พ่อภาตั้งใจมากที่จะให้ดิวเป็นแพทย์ทหาร หรือเป็นทหารไปเลยและดิวเองก็มีความสามารถ ผมเคยได้ยินพ่อคุยกับใครสักคนหนึ่ง

“ผมเห็นหลายๆอย่างในตัวลูกชายท่านคนนี้ ผมเชื่อว่าเขาทำได้แน่นอน ดูเขามีความสามารถเหมือนท่านเลยนะครับ คุณหมอภา “ที่ผมเพรอไปได้ยินพ่อคุยกับใครสักคนในห้องทำงานพ่อ

“ครับ ผมตั่งใจมากที่จะให้ดิวทำหน้าที่ตรงนี้ ผมเชื่อว่าดิวลูกชายผมทำได้ ขอบคุณนะครับท่านที่สนับสนุนเช่นกัน”คำพูดที่พ่อพูดวันนั้นมันทำให้ผมต้องเลือก ...

“แอ้ “ เสียงที่ทำให้ผมได้สติ ตอนนี้ถึงบ้านพักแล้วเหรอ ติ๊กเป็นคนขับรถมาเอง แถมขับเร็วมากด้วย

“อืมม” ผมสงเสียงให้ติ๊กรู้ว่าผมรู้แล้ว ผมก้าวเท้าลงจากรถ ผมไม่เห็นรถไอ้ดิวเลย ผมมาถึงเกือบทุ่มครึ้งแล้ว ปกติดิวกลับมาแล้วนิ แต่นี้ไม่มีรถดิว คงไปกับเดี่ยวเพราะรถเดี่ยวไม่อยู่ ผมเดินเข้าบ้านพร้อมติ๊ก ผมลากกระเป๋าเข้าไปในบ้าน

“มรึงขับเร็วแบบนี้ไงพีตุ๊ถึงไม่ให้มรึงขับรถมาเรียน” ผมหันไปบอกติ๊ก

“ขับช้าเมื่อไหร่ถึง”ติ๊กมันถามผม

“เมื่อยมากเลย”ติ๊กบอกผม ผมเข้ามาก็เจอแจ็ค บอย หลุยส์และธรรณ์ที่จริงก็เรื่องปกติ ทุกคนหันมามองผมกับติ๊ก
“กลับมาแล้วเหรอ ไปฮันนิมูนกันมาเหรอ” แจ๊คมันถามขึ้น

“ฮันนิมูนบ้าอะไร เที่ยวธรรมดา” ผมบอกไอ้แจ็ค

“ก็ไอ้...” แจ็คมันชี้มาที่ติ๊ก ผมหันไปมองติ๊ก

“ไม่ต้องปิดหรอก  ไปฮันนิมูนมาก็บอกเขาไปแอ้ มรึงจะปิดทำไม ป่านนี้ข่าวออกไปถึงไหนไหนแล้วที่มรึงบอกว่ากรูกับมรึงคบกันอยู่นะ”ติ๊กพูด ถ้าอย่างนั้นทุกคนก็รู้กันหมดแล้วผมหันมามองอีกที บอยมองผมเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง

“ขึ้นบ้านนะ กรูไม่หิว กินกันมาแล้ว ที่ร้านอาหารเวียดนาม” ติ๊กบอกพร้อมกับลากกระเป๋าขึ้นห้อง ผมก็เดินขึ้นห้องตามติ๊กไปด้วย

“แอ้ พวกกรูขอคุยกับมรึงหน่อยดิวะ “ แจ็คมันเดินมาจับแขนผมไว้ บอยพยักหน้ากับผม

“ติ๊ก เดี๋ยวกรูขึ้นไป” ผมบอกติ๊ก ติ๊กหยักไหล่ ผมเดินไปนั่งที่นั่งโซฟา ผมนั่งลง ทุกคนมองผม

“แอ้ เอาจริงๆนะพวกกรูดูมรึงกับดิวออกนะ ว่ามรึงกับดิวมีอะไรพิเศษกัน “แจ็คพูด ทุกคนพยักหน้า

“ติ๊ด ตึง” เสียงมือถือผมดังขึ้นมีข้อความเข้า “ แอ้รีบขึ้นมา..กรูกำลังดาวโหลดคลิปมรึงอยู่” ติ๊กส่งข้อความลงมาหาผม

“กรูกับดิว ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น...จริงๆ อาจจะเป็นเพราะว่า บ้านกรูกับดิวสนิทกันมันเลยมองดูเหมือนอย่างที่ทุกคนคิด ที่จริงๆไม่มี ..แค่นี้ก่อนนะ รู้สึกเหนื่อยอยากอาบน้ำ “ผมบอกทุกคนและรีบเดินขึ้นไปทันที ทุกคนมองผมผมรีบเข้าไปในห้องติ๊กทันที


“ติ๊กมรึงจะมากไปแล้วนะ”ผมเข้าในห้อง ติ๊กมันกำลังโหลดใส่คลิป แต่ยังไม่โพส ผมรีบเข้าไปดึงแล็ปท๊อปออกมาแต่พอผมเปิดดู มันเป็นคลิปตอนที่ผมกับติ๊ก ไปเดินเที่ยวถนนคนเดินกัน ผมพ่นลมออกมาเลย

“แต่ถ้ามรึงไม่ขึ้นมา อาจจะเป็นคลิปมรึงจริงๆที่กรูจะอัพโหลด” ติ๊กบอกผม ติ๊กลุกพร้อมกับเดินมาหาผม

“อาบน้ำกัน “ติ๊กบอกผม ติ๊กชี้ลากจากจุดกึ่งกลางลำคอผมและไล่ลงไปเพื่อจะปลดกระดุมเสื้อผม

“คืนนีหวังว่าไม่ต้องใช้ยาช่วยนะ “ติ๊กบอกผม ผมต้องพ่นลมออกมา ติ๊กมันใช่ยาปลุกเซ็กส์กับผมมาสามวันติดเลย

“ติ๊ก...ไม่เอา เมื่อเช้ากรูก็อ๊วกมรึงก็เห็น มันทำกรูรู้สึกไม่ค่อยดี” ผมบอกติ๊ก

“ก็ได้แต่คืนนี้ต้องทำเอง....”ติ๊กบอกผมก่อนนะเปลียนเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำไป ผมเหลือบไปเห็นโน๊ตบุ๊คบนโต๊ะเขียนหนังสือ ติ๊กเปิดค้างไว้

“ติ๊ก” ผมหันไปเรียกติ๊ก ผมเดินไปหา เดินเข้าไปประกบตัวติ๊ก ติ๊กมองผมแบบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง

“อาบน้ำเลยซิ ...คืนนี้จะได้เล่นสนุกกัน...”ผมพูดพร้อมกับใช้นิ้งผมไล้ที่หน้าท้องแบนราบของติ๊ก ไม่มีซิกแพ๊คแต่มันดูดี สมกับดาราเจ้าสำอางค์ ติ๊กมองผม

“ได้...ว่าแต่ไม่อาบพร้อมกันเหรอ” ติ๊กถามผม

“อาบก่อนดีกว่านะ...แอ้ว่าจะไปเอาเสื้อผ้าจากห้องดิวมาไว้นี้บ้าง” ผมบอกติ๊ก ผมเอานิ้งเชยค้างทำท่าจะจูบ

“อืมม” ติ๊กดันผมไว้ มองผมแบบงงๆ

“วันนี้มาแปลกนะ เออกรูอาบน้ำก่อน ไปเอาเสื้อผ้ามาไว้ที่นี้ให้หมดเลยก็ดีนะ “ติ๊กบอกผมก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ผมจัดการเอาเสื้อผ้าในกระเป๋าออกมาเพื่อจะทำเป็นว่าผมจัดตู้ฝั่งที่พายเคยเก็บเสื้อผ้า คงต้องเป็นทีใส่เสื้อผ้าของผม ผมหยิบเสื้อผ้าราคาแพง ซึ้งปกติผมก็ซื้อแต่ไม่เยอะแต่งวดนี้ติ๊กมันซื้อให้ผมซะเยอะเหมือนจะโล๊ะของเก่าเลยดีกว่า ผมได้ยินเสียงติ๊กเปิดน้ำผมก็รีบไปที่โต๊ะเขียนหนังสือผมรีบกดไล่หาว่า คลิปดิวกับผม ติ๊กมันเก็บไว้ที่ ผมใช่วิธีลัดพี่โอมสอนผมมา ผมเลือกดูไฟว์คลิปที่ถูกเก็บไว้มีหลายคลิปอยู่ ผมกดดูจนผมเจอ ผมรีบกดลบทันทีแถมตามไปลบที่ถังขยะด้วย

“ดิว กรูขอโทษนะที่ทำให้มรึงลำบาก “ผมบอกกับตัวเอง

“คิดว่าลบในนี้แล้วกรูไม่มีสำรองเหรอแอ้”ผมก็ต้องตกใจเสียงมาจากด้านหลังผม ติ๊ก มันเปิดน้ำไว้แต่มันยังไม่อาบ ผมหันมามองติ๊ก

“กรูมีสำรองเยอะแอ้ ..กรูจะลบเองเมือมรึงบินไปกับกรูแล้ว แอ้” ติ๊กบอกผมก่อนนะเดินกลับเข้าห้องน้ำไปอีกที

“แอ้..มาอาบน้ำกันเร็วๆ” ติ๊กชะโงกหน้าออกมาเรียกผม ผมจำต้องลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำไปด้วย เหตุเพราะความคึกคะนองของผมและดิวแท้ๆ แต่ผมทำไปเพราะไม่มีสติ แต่ดิวมันดันบันทึกเอาไว้อีก ผมอาบน้ำพร้อมกับติ๊ก ติ๊กพยายามเล้าโลมผมทุกอย่าง

“โอ้ยย กรูเบื่อมรึงวะแอ้ไม่ได้อย่างใจเลย” ติ๊กมันเริ่มหงุดหงิดผมที่ผมไม่ถึงใจเขา ติ๊กมันเลยดันผมออก พร้อมกับออกจากห้องน้ำไปทันที ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่ดิวทำแบบนี้กับผม นี้ไม่กี่นาที ผมก็กระเจิงแล้ว แต่กับติ๊กไม่เลย ผมเดินออกมาจากห้องน้ำเห็นติ๊กนอนเล่นมือถืออยู่บนเตียง ผมจัดการทาครีมบำรุงตามปกติ ติ๊กก็ซื้อให้ผมอีกนั้นแหละ

“แอ้พรุ่งนี้กรูมีงานที่โรงแรมพี่ตุ๊วะไปนอนโรงแรมกันนะ เพื่อว่าเปลี่ยนบรรยากาศแล้วน้องมรึงสู้ขึ้นมาบ้าง” ติ๊กบอกผมผมพยักหน้าไปอย่างนั้น ว่าโอเค ติ๊กหันมาหยิบที่มาร์คหน้า

“แอ้มามาร์คหน้าให้หน่อย “ ติ๊กเรียกผม ผมเดินหยิบแผ่นที่ติดมาร์คหน้า พร้อมกับค่อยแปะที่ใบหน้าติ๊กอย่างเบามือที่สุด

“แอ้ไปเอาแตงกว่าหันมาให้สองชินดิ ...เร็วๆนะ” ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้า ผมเหลือบมองเวลานี้เกือบจะสี่ทุ่มแล้วเหรอผมจะแวะไปดูว่าดิวกลับมาหรือยังด้วย ผมเดินออกมาจากห้องติ๊กผมเดินไปเปิดประตูห้องนอนดิวพอผมเปิดเข้าไปไฟยังปิดมืดอยู่เลยผมเลยเปิดไฟดู ที่นอนว่างเปล่าดิวยังไม่กลับมา ผมลงไปหยิบแตกกว่าที่ติ๊กบอกผมเอาขึ้นมาให้ติ๊ก ผมเห็นติ๊กคุยโทรศัพท์อยู่ ผมไม่แน่ใจว่าใคร

“อะไร ...ทำไม..มรึงไม่เชื่อก็เรื่องของมรึงไอ้ดำ  กรูคบกันจริงๆ...เหรอ ..ไม่ต้องอะ ..นี้มรึงไปซดน้ำเมาที่ไหนกัน ...อ้าวจริงดิ..แม่มรึงเข้าโรงพยาบาลเหรอ ...ได้ดิวไม่ได้ไปกับมรึงเหรอวะ”พอผมได้ยิน ไอ้ดำนี้ผมนึกถึง เดี่ยวเลยติ๊กชอบเรียกแบบนั้น พอติ๊กพูดว่า ดิวไม่ได้ไปกับเดี่ยว ผมหูพึ่งเลย ผมวางจานแตงกวาลง

“ไปรอรับน้องปูเหรอ ...ที่จริงน่าจะกลับแล้ว ..คงไปต่อ..เรื่องของมัน ... อันนั้นก็เรื่องของมรึง... ส่วนอันนี้มันก็เรื่องของกรูสองคน” ติ๊กพูดผมนี้ส่ายหัวเลย

“แค่นี้แหละ กรูมาร์คหน้าอยู่ ไม่อยากคุย ...แค่นี้แหละ .”ติ๊กพูดและตัดสายไปเลย ติ๊กหันมาจะหยิบแตงกวาในจานผมก็ว่าจะอาบน้ำดีกว่า

“ได้ยินแล้วนิ ไอ้ดิวมันไปกับปู ไปรอรับปูกลับบ้านแต่ปูมันเลิกไม่เกินสามทุ่มนี้เข้าไปสี่ทุ่มครึ้งแล้ว ไปต่อมั้ง” ติ๊กพูดก่อนจะล้มตัวลงนอนเอาแตงกวามาพอกที่ตา ผมเดินหันหลังเข้าห้องน้ำทันที ผมจะไปว่าอะไรได้ ถ้าดิวจะเลือกปู ดิวเลือกได้นิ และผมเป็นคนทำให้เป็นแบบนี้เอง ผมมันอ่อนแอเกินไป

“ดิวไปรักคนที่เขาพร้อมจะเดินไปกลับมรึงนะ ที่ไม่ใช่กรู “ผมพูดกับตัวเองในกระจก  ผมอยู่ในห้องน้ำเกือบครึ้งชั่วโมง ผมปล่อยให้สายน้ำราลาดรดตัวอยู่แบบนั้น

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูห้องน้ำ

“แอ้ ...มรึงอาบน้ำนานจังวะ” ติ๊ก ผมค่อยหลีน้ำให้เบาลง  “ จะเสร็จแล้ว” ผมตะโกนออกไปผมจัดการถูตัวไม่เกินสิบนาทีผมอาบน้ำเสร็จ ผมออกมาเห็นติ๊กยืนรออยู่ คงจะเข้าไปล้างหน้าเพื่อมาทาครีมบำรุงต่อ

“มรึงเสียใจเหรอที่ดิวมันไปรับปู ?” ติ๊กถามผม ผมแสยะยิ้มให้

“ใช่กรูเสียใจ และมรึงก็ผิดหวัง ...เพราะมันผิดคาด”ผมพูดติ๊กถึงกับพ่นลมออกมทันทีก่อนจะเดินแทรกตัวเข้าห้องน้ำไป ผมทาครีมตามปกติ ผมล้มตัวลงนอน ถ้าเป็นปูก็คงจะดี ผมจะมั่นใจได้ว่ามีคนรักลูกผมจริงๆ แล้วพี่โดมละ ส่วนไอ้เดี่ยวน่ะผมรู้จากปากปูได้สักพักเพราะสังเกตุความผิดปกติ ที่ไม่สวีทกันเหมือนแรกๆ ปูกับเดี่ยวลดสถานะเป็นเพื่อนกันแล้ว เพราะว่าเดี่ยวเขาชอบติ๊ก แล้วตอนนี้ติ๊กมาทำแบบนี้ ได้เดี่ยวมันจะว่ายังไงละ แค่เรื่องตัวเองก็ปวดหัวมากพอแล้วผม ผมค่อยๆหลับตาลงช้าๆ คงเพราะว่าผมเหนื่อยด้วยแหละ ผมหลับไปเมื่อไหร่ก็ไม่ทราบ จน

“กริ้ง” เสียงนาฬิกาปลุก ดังขึ้น เกือบหกโมงเช้าแล้วนิ ติ๊กยังไม่ขยับเลย ผมรีบลุกไปเข้าห้องน้ำอาบน้ำชำระร่างกายจะได้ไปเรียนผมอาบน้ำเสร็จออกมา ติ๊กตื่นแล้ว

“ขี้เกียจวะหยุดมาหลายวันเริ่มจะไม่อยากไปแล้วโรงเรียนอะ”ติ๊กบ่นทั้งที่ตายังสลึมสลือ

“ติ๊ก อีกแค่สามเดือนก็ไปแล้ว ลุก”ผมหันไปบอกติ๊ก ผมกำลังแต่งตัวอยู่ติ๊กเข้าห้องน้ำจะอาบน้ำ

“ติ๊ก กรูไปที่ห้องก่อนนะ ลืมเข็มขัดวะ”ผมบอกติ๊ก

“เอาของกรูไม่ละ” ติ๊กถามผม

“ไปเอาของกรูดีกว่า “ผมบอกติ๊ก ผมเดินออกคือผมตั้งใจจะไปดูว่าดิวกลับมาหรือยัง ถ้ายังไม่กลับผมคงจะโทรถาม เพราะว่าเป็นห่วง ผมเข้ามาในห้อง ไม่มี เตียงก็ยังถูกจัดไว้เรียบร้อย ไม่มีการใช้ ผมตรงไปค้นหาเข็มขัดที่ตู้และจะไปโทรหาดิว

“อาบน้ำห้องดิวไหม ปู ..จะได้อาบด้วยกัน” ผมก็ต้องวางมือจากการค้นผมได้ยินเสียงดิว คุยกับปู ผมยืนมองประตูห้องถูกเปิดดิวเป็นคนเปิดเข้ามา

“โรงแรมนี้ถูกและก็ดีนะ แต่เตียงแข็งไปหน่อยนะ ปวดหลังเลยเนี๊ยะ หรือว่าคนนี้ขยมหนักก็ไม่รู้ ..”ดิวพูดแบบนี้มันหมายความว่า

“ดิวอะ ...ห้ามไปพูดที่อื่นนะปูอายเขา”ปู สองคนเขาหัวเราะเข้ามาด้วยกันแสดงว่าเขาสองคน ...แถมยังไปนอนโรงแรมกันมาด้วย ดิวหันมาเจอผมอยู่ที่หน้าตู้เสื้อผ้า ปูก็ตกใจ ปูรีบแกะมือออกจากมือดิว ดิวจูงมือปูขึ้นมา

“เออ ...เข้ามาเอาเข็มขัดนะ “ผมบอกดิว ดิวก็มองผมสายตาเขาไม่เหมือนเดิมแล้ว มันเปลี่ยนไปแล้ว

“แอ้เจอหรือยัง...อ้าวดิว เพิ่งกลับเหรอ ...มากับปู ....แถมกลับมาเช้า ไปนอนทีไหนกันมาเหรอ” ติ๊กเปิดประตูมาตามผมดิวหันไปมองติ๊ก

“ไม่จำเป็นต้องบอกมั้งว่าไปนอนกันที่ไหน แค่รู้ว่าไปด้วยกันก็พอ” ดิวพูดพร้อมกับหันมามองผม

“ติ๊ก มรึงมีเข็มขัดไหมกรูหาไม่เจอ” ผมบอกติ๊ก ติ๊กพยักหน้า ผมทำท่าจะเดินออก

“จะเอาไปไว้ห้องโน้นหมดเลยก็ได้นะ ปูจะได้ย้ายเข้ามานอนในห้องนี้ “ดิวพูดก่อนที่ผมจะเดินผ่านเข้าออกไป ผมหันมามองดิวและมองปู แต่ผมไม่เคยคิดจะโกรธปูเลย

“ได้ ...จะมาขนออกตอนกลับมาแล้วมาแล้ว “ผมบอกดิวผมเดินกลับเข้าห้องติ๊กทันที ติ๊กส่งเข็มขัดให้ผม ผมก็รับมาโดยที่ยังไม่พูดอะไร

“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นละแอ้...เจ็บเหรอ...มันน้อยกว่ากรูอีกแอ้” ติ๊กบอกผม ผมรีบแต่งตัวเพื่อจะได้ไปโรงเรียนซะที ผมสองคนเดินออกมาพร้อมกัน ผมได้แค่มองห้องนอนที่ผมกับดิวนอนด้วยกัน มันกำลังจะแค่เคยเป็น ผมมาถึงโรงเรียนก็ทำแบบเดิมไปทานข้าว แต่ทีแปลกคือพวกภาคินมันมองผมกับติ๊กแปลกๆ แต่ผมก็ยิ้มทักทายปกติ แต่แปลกตรงภาคินนี้แหละดูเหมือนมีอะไรจะพูดกับผมแต่ก็ไม่พูด ผมนั่งทานอาหารเช้าปกติไหมพยายามให้เป็นปกติ แต่ผมไม่เห็นดิวมาทานอาหารเช้าด้วยเลย ดิวนะต้องทานเพราะว่าดิวจะหิว ยิ่งเขาวิ่งและฟิตหุ่นขนาดนั้นยิ่งต้องทานแต่นี้ผมไม่เห็น ผมพยายามมองหา

“แอ้ ไปห้องน้ำกันก่อนดีกว่าวะ จะเข้าแถวแล้ว”ติ๊กชวนผมไปห้องน้ำ ผมพยักหน้า ผมเดินออกมาเข้าห้องน้ำกันระหว่างนั้นผมเห็นดิวกับปูเดินคุยกันเข้ามาหัวเราะต่อกระซิกกันน่าดู แต่มาพร้อมกันกับเดี่ยวด้วย มันเลยดูเป็นเรื่องปกติมั้ง ผมหันไปมองแบบผ่านๆผมก็เดินเข้าห้องไปทันที

“ร้านนี้ทำอร่อยดีวะ ปูพรุ่งนี้ไปทานอีกไหม เบื่อข้าวในโรงอาหาร เบื่อของเดิมๆ “ผมได้ยินเสียงดิว ดังเข้ามา ผมคงอดทนกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้ให้ได้ เพราะว่าตัวผมเลือกเองก็ต้องยอมรับมันให้ได้ ผมออกมาเข้าแถวเคารพธงชาติตามปกติผมต้องยืนด้านหน้าดิว เหมือนดิวจะคอยบังแดดให้ผม แต่วันนี้ไม่มี ดิวไปยืนข้างหน้ากับพวกไอ้โซ่ ไอ้เดี่ยว ผมยืนข้างหลังกับติ๊ก

“แสดงว่าเขาเลิกกันจริงนะซิ งั้นไอ้ปูก็ไม่ผิดอะดิ ถ้าดิวสุดหล่อจะมาจีบ” เพื่อนห้องเดียวกับปูซุบซิบกันดังพอสมควรจนผมได้ยิน หลังจากเข้าแถว ผมเดินขึ้นห้องกันตามปกติ

“แอ้วันนี้มรึงไม่ต้องสอนเทควันโดแล้วดิ เพราะว่าครูสอนคนใหม่มาแล้ว พี่ตุ๊เขาเห็นว่ามรึงต้องเทียวไปเทียวมากรุงเทพเรื่องเรียน”ติ๊กถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่ ผมเดินไปถึงห้อง ผมก็พบกว่าไอ้เดี่ยวมันไปนั่งกับดิว ของทุกอย่างของผมถูกวางไว้ที่โต๊ะทีติ๊กมันนั่ง ติ๊กมันหยักไหล่ให้ผมดู ผมหยักไหล่กลับ ผมเดินมานั่งข้างติ๊ก ผมหันไปเห็นภาคินมันมองผม พอผมมองกลับภาคินส่งยิ้มมาให้ผม ผมพยักหน้าตอบรับ

“แอ้ ภาคินมันชอบมรึงเหรอวะ กรูเห็นชอบมองมรึงหลายครั้งมาก” ไอ้ติ๊กมันผม

“ก็มองแบบเพื่อนในห้องนั้นแหละ”ผมบอกติ๊ก ผมจัดโต๊ะเรียนของผมให้เข้าทีระหว่างรออาจารย์ พออาจารย์เข้าผมก็เรียนกันตามปกติ ตลอดการเรียนช่วงเช้านี้ดิวไม่หันมามองผมสักนิดเลย มีไอ้เดี่ยวที่หันมา แซวเชิงกัดติ๊กมากกว่า แต่คู่เขาทำกันปกติอยู่แล้วเลยไม่มีใครสังเกตุอะไรจะมีก็แต่ผมกับดิวที่ทุกคนต่างพากันมองและคุยกัน เพราะมันแปลกที่ผมกับดิวไม่ได้นั่งด้วยกันเหมือนเดิม แถมดิวทำเป็นไม่สนใจราวกับว่าไม่เคยรู้จักผมมาก่อน

[Jupiter(Zeus)]

สงสารทุกคน  แต่เกลียดติ๊ก เมื่อไหร่มาม่าจะหมด สุดท้ายขอให้ดิวกับแอ้กลับมาเป็นเหมือนเดิม สงสารเด็กๆ และขอให้ติ๊กไม่เหลือใคร

[boonpa]

  แอ้ทำอะไรตามใจติ๊กโดยไม่นึกถึงดิวกับลูกเลย เราว่าติ๊กเกินไปทำทุกอย่างเพื่อตัวเองโดยไม่นึกถึงใคร

[PFlove]

      วันแรกของการที่เราต้องทำเป็นเหมือนคนไม่รู้จักกัน ผมเรียนแทบไม่รู้เรื่องเลย จนหมดคาบช่วงเช้า ผมกำลังเก็บหนังสือเรียน ผมเลยไม่ทันเห็นดิวออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้คงไปกินข้าวกับเดี่ยว ผมกับติ๊กเดินลงมาที่หลังสุด บอยกับแจ็คไปก่อนแล้ว หลุยส์และธรรณ์ด้วย

“กินอะไรดีวะแอ้ บะหมี่ไหม เพราะมันคงไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้ว “ ติ๊กพูดผมหยักไหล่อะไรก็ได้ ทันทีที่ผมเดินมาถึงโต๊ะ ผมกับไม่เห็นดิวที่โต๊ะอาหารเลย ผมหันซ้ายแลขวามองหา แต่ยังไม่ได้ถามอะไร

“วันนี้มีอะไรพิเศษไหมป๊อด” ติ๊กมันหันไปถามป๊อด

“มีข้าวอบใบบัวครับพี่ “ป๊อดบอกติ๊ก

“เอามาสองที แอ้กินข้าวอบใบบัวกัน” ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้า

“แอ้ ...มองหาดิวเหรอ” ธรรณ์ถามผมทันที ผมพยักหน้า

“ไอ้ดิวมันไม่ได้มานั่งทานข้าวกับพวกกรูสองวันแล้ว วันนี้ด้วย แต่มีคนคุยกันว่ามันไปนั่งทานข้าวกับปูด้านโน้นวะ” หลุยส์บอกผม ผมพยักหน้า ดิวคงตัดสินใจแล้วและผมก็ยินดี ผมนั่งทานอาหารเที่ยงแบบเงียบๆ แต่จะว่าไปผมไม่เห็นเดี่ยวแสดงว่าไปนั่งทานด้วยกันซินะ

“ไอ้เดี่ยว! “ โซ่วตะโกนเรียกเดี่ยว ทำให้ผมและติ๊กหันไปมองเดี่ยวมันเดินกับเด็กน้องม.ต้นแต่หน้าตาไม่คุ้นเคย

“ไอ้เชี้ย เร็วสาดเลยมรึง น้องเขาเพิ่งย้ายมามันส๋อยเลยวะ”โซ่วแซวเดียวอ้อ เด็กใหม่เพิ่งย้ายมาเรียนที่นี้ ผมหันไปมองติ๊กมองไอ้เดี่ยวเขม้งเล็กน้อยและหันมาทานอาหารต่อ

“เด็กมันยั้วเลยหลวมตัวไปหน่อย”ไอ้เดี่ยวมันตอบมาเป็นเพลงทำเอาทั้งโต๊ะ ยกนิ้วกลางให้เลย

“ที่สำคัญกรูโสดเหมือนเพื่อนกรูโว้ย..ไปจร๊าน้องขนมตาล พี่พาไปกินไอติม อร๋อย อร่อย..”ไอ้เดี่ยวมันตอบกลับมาทำเอาผมต้องวางช้อนเลย ติ๊กเช่นกัน

“แอ้ ไปห้องน้ำกับกรูหน่อยดิ จะไปอ๊วก ....”ติ๊กพูดค้อนข้างดังให้เดี่ยวได้ยิน และมันได้ผลเดี่ยวมันมายิ้มให้แต่ติ๊กโชว์นิ้วกลางคืนให้

“ไอติมดำดำของมรึงน่ากินตายละ” ติ๊กตะโกนไป ทำเอาทุกคนหันมามองกันหมด 

“รู้ได้ไงอะว่าของเขาดำ รสช๊อกโกแลต ชิมมาแล้วอะดิ” ไอ้เดี่ยวมันตะโกนกลับมา ติ๊กคงลืมตัวไปแน่ๆ ทำเอาติ๊กมันโกรธและอายเพราะว่าพวกแจ็คมองไอ้ติ๊กกันหมดเลย ติ๊กมันรีบเดินออกทันที ผมเดินก็ตามติ๊กไป คือเรียกว่าผมเหมือนคนเลื่อนลอยเรียกไปไหนก็ไป จิตใจผมแทบจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วแล้วผมจะมาคิดทำไมในเมื่อผมทำให้ดิวเป็นแบบนี้เอง ระหว่างที่ผมกำลังจะเดินออกไปห้องน้ำกับติ๊กผมก็เดินผ่าน โต๊ะที่ดิวนั่งทานข้าวกับปู ดูเขามีความสุข

“ไม่เอาแล้วดิว ดูซิ ปูนะแบ่งให้ดิวเพราะว่าปูกินไม่หมด แต่นี้ดิวดันมาตักไก่ให้ปูอีก เต็มชามแล้วนะ” ปูพูดพูดกับดิว

“ดูเขาจีบกันน่ารักดีเนอะ .....เก่าของใครใหม่ของมัน” ติ๊กพูดแต่มันก็กระทบผมมิใช่น้อยเหมือนกัน ผมจึงไม่ได้พูดอะไรต่อ ผมเงียบตลอดเลยผมไม่ได้พูดอะไรเลยจนเข้าเรียนรอบบ่าย ตั้งแต่ผมกลับมาผมยังไม่คุยกับปูเช่นกัน ผมควรจะดีใจกับเขาทั้งคู่ด้วย ผมควรจะดีใจเพราะผมมั่นใจได้ว่าปูจะดูแลดิวได้ดีไม่แพ้ผม ผมยอมรับว่าผมต้องคอยดูแลจัดการทุกอย่างให้เขาและลูกไม่ว่าจะของใช้ เสื้อผ้า ต่อไปนี้หน้าที่นั้นจะเป็นของปูแทน

“แอ้ รีบไปเถอะวะเดี๋ยวไม่ทันวะ “ ติ๊กบอผม เพราะว่าวันนี้ติ๊กมีงานที่โรงแรม เขาอยากได้พรีเซนเตอร์โดยเขาเลือกติ๊กดังนั้นติ๊กต้องไปทำหน้าที่วันนี้ โปรโมท การท่องเที่ยว ผมเห็นดิวก็รีบลุกเหมือนกันเก็บทุกอย่างลงกระเป๋าคงจะไปซ้อมซินะ ดิวรีบออกจากห้องทันที ผมยืนรอติ๊กอยู่ว่าจะออกเหมือนกัน

“ปึก”ดิวมันเดินผ่านผมเรียกว่าชนเลยก็ได้และเดินไปเลยโดยไม่หันมามองผมสักนิดและตามด้วยไอ้เดี่ยวตามดิวออกไป

“ติ๊กมรึงจะไปไหนวะ กรูว่าจะ....”แจ็คถามติ๊ก

“กรูกับแอ้จะไปนอนค้างกันที่โรงแรมแอ้มันบอกขอเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง” ติ๊กหันไปตอบแต่มันดันไม่ตอบตามจริงนี้ซิ มันบังคับให้ผมไปเองนะ ผมรู้ว่าไอ้เดี่ยวไอ้ดิยิน ผมเดินลงมาข้างล่างทันที่พร้อมติ๊กเพราะว่าติ๊กมันรีบผมเดินลงมาก็เจอดิวและปู ดิวมันรีบลงมาหาปูนั้นเอง ดูดิวกันปูคุยกันสนิทกันมาก ติ๊กมันก็มองเหมือนที่ผมมอง ไอ้เดี่ยวมันหันมาเห็นผมกับติ๊กพอดี

“ดิว เปลี่ยนบรรยากาศ รีสอร์จบนเขาไหม ที่ปูเขาไปทำงานนะ บรรยากาศโคตรดีเลย”เดี่ยวเลยชวนดิวคุยบ้าง

“กรูว่าจะไปคืนนี้แหละ ไปไหมปู ดิวว่างนะเพราะยังไงดิวก็ต้องไปส่งปู จะได้ไม่ต้องขับรถกลับดึกๆ มันอันตราย ว่าไหมครับ” ดิวพูดค้อนข้างดังแถมยื่นหน้าไปถามปู ปูหันมามองผมปูก็คงกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเหมือนผมเช่นกัน   ถามว่าผมเลือกเอง ผมก็ยังมีความรู้สึกนะที่เจ็บเป็น แม้ว่าผมตัดสินใจเลือกให้เป็นแบบนี้เอง มันอาจจะต้องใช้เวลา

“ไปเถอะแอ้ ....กรูกำลังจะคลื้นใส้แล้วแหละ” ติ๊กพูดเพราะว่าเด็กใหม่ไอ้เดี่ยวเดินยิ้มให้ไอ้เดี่ยวมาแต่ไกล

“มันสองตัวไม่ต่างกันเลยมรึงเห็นไหม ...เชี้ยไม่กี่วัน มันก็ไปจ่อประตูหลังคนใหม่เรียบร้อยแล้วแอ้”ติ๊กมันบอกผม ผมไม่ได้พูดอะไร แต่แปลกนะ ผมเพิ่งจะเห็นอาการติ๊กมันหึงไอ้เดี่ยวเหรอที่ผ่านมาแทบจะดูไม่ออกเลยแต่ผมมไม่อยากพูดเพราะว่าจะยิ่งทำให้ติ๊กมันหงุดหงิดผมจะซวยเอา

“กริ้ง” โทรศัพท์ พี่โอมพี่ชายของผม  “แอ้กรูไปเอาเอกสารที่ห้องพี่ตุ๊ก่อนนะมรึงรอกรูแป๊ปวะ”ติ๊กมันบอกผม ผมพยักหน้าว่าได้และผมก็กดรับสายพี่โอมทันที

“ว่าไงพี่โอม” ผมกดรับสาย ผมถามพี่โอม

“แอ้ มิ้นไม่สบายวะ นี้รอแอทมิท หมอบอกว่าอาหารเป็นพิษวะ อาเจียนตลอดเลยเนี๊ยะ และนี้งอแงร้องไห้โรงพยาบาลจะแตกแล้วเนี๊ยะ”พี่โอมบอกผมโทรศัพท์แถบจะหลุดมือล่วงลงไปเลย ลูกชายคนเล็กไม่สบาย

“พี่โอมเดี๋ยวแอ้จะไปดูลูกนะพี่”ผมบอกพี่โอมแต่ว่าผมจะไปดูด้วยเหตุผลอะไร บอกว่าพี่อ้นไม่สบายดีกว่า ติ๊กเดินออกมาจากห้องทำงานพี่ตุ๊แล้ว คงเข้าไปเอาเอกสาร

“แอ้ ไปยัง” ติ๊กถามผม

“ติ๊ก พี่กรูไม่สบายวะ กรูต้องไปดูพี่กรู พี่กรูนอนโรงพยาบาลติ๊ก กรูยื่มรถมรึงไปได้ไหม”ผมบอกติ๊ก ติ๊กเลิกคิ้วมองผม

“พี่คนไหนวะ” ติ๊กถามผม

“พี่อ้น” ผมบอกว่าพี่อ้น พี่อ้นแอ้ขอโทษนะ ที่ต้องให้พรพี่ไม่สบายนะ เพราะว่าติ๊กมันรู้ว่าผมรักและเคารพพี่อ้นแคไหน

“เออ ก็ได้ พรุ่งนี้มรึงมารับกรูไหม ถ้าไม่มาก็บอกก่อนนนะกรูจะได้ให้เขาเอารถมาส่งกรูที่โรงเรียน” ติ๊กบอกผม

“มารับเอง ..”ผมบอกติ๊ก ติ๊กพยักหน้าพร้อมกับส่งกุลแจรถให้ผมทันที ผมไม่แน่ใจว่าดิวรู้เรื่องลูกป่วยหรือยังแต่คงน่าจะรู้แล้วแหละ ผมเดินไปที่ลานจอดรถและรีบขับรถไปส่งติ๊กที่โรงแรมก่อนเลยติ๊แพ๊คเสื้อผ้ามาเพื่อเอามาค้างมีเสื้อผ้าผมในนั้นด้วย

“ตอนเช้าจะรีบมานะ มาเปลี่ยนชุดที่นี้ติ๊ก”ผมบอกติ๊ก ติ๊กพยักหน้าแปลกนะวันนี้ติ๊กไม่ได้ถามอะไรผมมากคงรู้อยู่แล้วว่าดิวไม่ได้ไปกับผม ก่อนที่ผมจะออกรถตรงไปที่โรงพยาบาลในค่ายของพ่อภา ผมรีบเปลียนชุดก่อนผมมีชุดสำรองไว้ด้วยในกระเป๋านักเรียน ผมก็ขับรถตรงไปหามิ้นทันที เป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ผมขับรถเกือบสามชั่วโมง ก็ถึงที่หมายผมรีบขึ้นไปห้องพิเศษที่พี่โอมบอกผมทันที

“แหง๋ๆ ไม่เอา เอา ออก ไม่ ไม่ ไม่” เสียงมิ้นกำลังส่งเสียงดังในห้องพักคนไข้ผมรีบเข้าไป มิ้นทำท่าจะดึงสายน้ำเกลือนี้ลูกผมต้องให้น้ำเกลือเลยเหรอ

“มิ้น”ผมเรียกมิ้น มิ้นหันมามองผม น้ำตาเต็มเบ้าตาไปหมด พอมิ้นเห็นผมเข้ามามิ้นก็กางแขนหาผมทันที

“มิ้น”ผมเข้าไปอุ้มมิ้น พี่โอมมาเฝ้ามิ้น อยู่ตอนนี้

“นี้เพิ่งจะเจาะใหม่นะ จะดึงอีกแล้ว หมอด้ามีคนไข้ด่วนเพิ่งจะลงไป “พี่โอมบอกผม ผมเอามือลูปหัวมิ้น เปียกไปด้วยเหงือคงร้องไห้นานแล้ว

“ฮึกๆ “มิ้นสะอึกสะอื้นน่าดู

“ไม่ดึงนะมิ้น ถ้าดึงพี่เขาก็จะเจาะใหม่นะ มิ้นก็จะเจ็บตัวอีก “ผมบอกมิ้น มิ้นมองหน้าผมส่ายหัวไม่เอาแล้ว

“มิ้นดูซิ ขวดนี้มีปลานะ “ผมบอกมิ้น มิ้นสะอึกสะอื้นเงยหน้ามองขวดน้ำเกลือแต่ยังไม่เห็นอะไร

“ถ้าน้ำในขวดหมด มิ้นจะเห็นปลา”ผมบอกมิ้น มิ้นหันมามองหน้าผม

“มีปลา”มิ้นชี้ที่ขวดน้ำเกลือของเขาถามว่ามีปลาจริงๆเหรอ

“มีซิ เดี๋ยวน้ำเกลือหมดมิ้นก็จะเห็นปลา”ผมบอกมิ้น  มิ้นกอดคอผม ผมได้ยินเสียงดูดนิ้วดังจ๊วบๆ

“แอ้ ฝากมิ้นก่อนนะ พี่ขอลงไปหาอะไรกินก่อนหิวมาก”พี่โอมบอกผม ผมพยักหน้าได้

“พ่อดูปลา” มิ้นอ้อนผม ผมเหลือบมองเวลา ตอนนี้จะหกโมงแล้วด้วย ผมพยักหน้าบอกมิ้นว่าได้

“พี่ครับ ผมจะพาน้องลงไปดูปลาข้างล่างเดี๋ยวขึ้นมานะครับ” ผมบอกพี่พยาบาลที่หน้าเคาเตอร์

“ได้ค่ะคุณแอ้ แต่ว่าน้องจะมียาตอนเย็นหลังอาหารนะค่ะ แต่ว่าน้องมิ้นยังไม่ได้ทานอะไรเลยนะค่ะ นมก็ไม่ทาน น้ำเกลือก็ไม่ดื่มค่ะ พอคุณหมอดรีมสั่งแอดมิทก็ร้องไห้งอแงอย่างเดียวเลยค่ะ ..นี้ดีหน่อยนะค่ะที่คุณแอ้มาเลยเงียบได้นะค่ะ  “พยาบาลบอกผม ผมพยักหน้าว่าได้ลงไปดูสักสิบห้านาทีก็คงพอ

“ถ้าอย่างนั้นผมถือลงไปป้อนข้างล่างด้วยเลยแล้วกันนะครับ เพราะว่าดูปลาไปด้วยน้องคงทานอะไรได้บ้าง “ผมบอกพยายาลเขาก็พยักหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้ผม ผมรับถ้วยใส่อาหารของมิ้น ผมอุ้มมิ้นให้นั้งรถเข็น และผมก็เข็นมิ้นออกไป จังหวะที่รอพี่โอมลงไปด้วยจะลงไปหาซื้ออะไรทานด้วย ผมอุ้มมิ้นลงมายังชั้นล่าง ตรงไปที่บ่อปลาตรงใจกลางตึกนี้ มีบ่อปลา และสวนหย่อมให้คนไข้ลงมาเดิน มีมุมกาแฟ เบเกอรี่ด้วยลูกๆผมมานั่งทานเค้กประจำที่มาโรงพยาบาล  มิ้นไม่ใช่เด็กงอแงแต่จะงอแงเฉพาะตอนไม่สบายจะมากกว่าคนอื่นหน่อย

“ปลา ปลา ปลา” มิ้นเรียกปลาคาร์ฟที่พ่อภาเข้ามาปล่อยไว้ มีคนมาดูแลขอซื้อแต่พ่อภาไม่ขาย เพราะว่าลายสวยๆทั้งนั้นเลย

“ไปนะ” พอดีมีเด็กมาดูปลาด้วย ยังหันไปไล่เขาอีกนะ “ปลาของเขา” มิ้นหันไปบอกเด็กที่ยืนมองมิ้นแบบงงๆ

“ไม่ได้ ปลานี้ปู่เลี้ยงไว้ให้ทุกคนเขาดูมิ้น อย่าไปไล่เขาซิลูกไม่น่ารักเลยนะครับ “ผมบอกมิ้น มีหันไปมองเขากัดปากหมันเขี้ยวเขาอีก จนเด็กทื่ยืนข้างเดินกลับไปหาพ่อแม่เขาเลย แสบจริง เอามือปัดผมที่ปกหน้าฝากมิ้น มิ้นหน้าตาเขาละหม้ายตล้ายๆดิวนะแต่ก็มีส่วนที่คล้ายผมมันผสมผสานกันได้ และที่ผมให้ชื่อมิ้นเพราว่าตอนเล็ก ร้องเก่งมาก งอแงมาก เลยให้ชื่อมิ้น เพื่อโตมาจะหวานแต่ที่ไหนได้แสบที่สุดเลย

“จ๊วบ” มิ้นจุ๊บปากผม ผมยิ้มให้ตัวแสบ

“เอาละเรามาทานข้าวกันดีกว่านะมิ้น ..อาปาก...อั้ม” ผมป้อนข้าวต้มให้มิ้น

“ปลา.พ่อปลากินไร” มิ้นถามผม  “ ปลาก็กินอาหารแต่อาหารปลาเป็นเม็ดไงลูกจำได้ไหมเราไปให้อาหารปลากัน” ผมบอกมิ้นไปด้วยหลอกป้อนข้าวไปด้วย

“ให้ปลากิน..พ่อ” มิ้นเรียกผมให้ตักข้าวให้ปลาด้วย 

“คิก คิก คิก น่ารักจัง ปลาไม่กินข้าวนี้นะค่ะ เดี๋ยวพี่เอาอาหารปลามาให้นะค่ะ “ มีผู้หญิงคนหนึ้งยืนมองผมกับมิ้นแถมยังหัวเราะอีกต่างหาก เขาบอกว่าจะเอาอาหารปลามาให้ ผมหันไปยิ้มให้และเธอก็ออกมาพร้อมกับห่ออาหารปลา

“ปลามา ..ปลากินข้าว”มิ้นเงยหน้าพูดกับผู้หญิงที่เอาอาหารปลามาให้

“มิ้นปลากินอาหารแล้ว..มิ้นกินข้าวด้วยซิลูก”ผมบอกมิ้น มิ้นหันมาอ้าปากผมก็ป้อนข้าว แต่น้องคนนี้เขาก็ยืนมองผมป้อนข้าวไม่วางตาเลย

“น่ารักจัง” น้องเขาพูดผมก็ยิ้มๆ มิ้นก็เงยหน้ามอง

“ปลาน่ารัก”มิ้นพูด

“พ่อค่ะ พ่อน่ารักนะค่ะ “อู้ยย น้องเขาบอกผมน่ารัก ผมถึงกับยกมือเกาหัวเลยพร้อมส่งยิ้มให้และน้องเขาก็ยืนส่งยิ้มให้ผมอยู่นั้นแหละ

“ลูกเหรอค่ะ น่ารักเหมือนพ่อเลยน่าค่ะ “น้องเขาชมผม ผมเริ่มจะยิ้มไม่ออก แปลกๆนะคนนี้สงสัยพยักงานใหม่แน่ๆ

“คุณแม่ไม่มาเหรอค่ะ”น้องเขาก้มหน้าถามมิ้น มิ้นเงยหน้ามอง

“แม่จือไรอ่ะ “มิ้นถามแม่คืออะไร

“เออ ..มิ้นเราต้องขึ้นไปทานยาแล้วลูก”ผมรีบชวนมิ้นกลับขึ้นห้องดีกว่า

“ไม่รู้จักแม่ แสดงว่าไม่มีแน่ๆเลย...น่าสงสารจัง..อยากเป็นแม่แล้วซิ”อู้ยย หนักกว่าเดิมอีกผมรีบอุ้มมิ้นมานั่งรถเข็น

“ผมไปก่อนนะครับ ขอบคุณสำหรับอาหารปลา...มิ้นบาย บายพี่เขาด้วยลูก “ผมขอบคุณและบอกให้มิ้นโบกมือลาพี่เขาดีกว่าก่อนที่ผมจะงานเข้า

“มาอีกนะค่ะ...น่าร๊ากอะ ทั้งพ่อทั้งลูกเลยอ่ะ “น้องเขายังยืนเพลอผมรีบพามิ้นออกมาทันที

“ขึ้นห้องแล้วนะมิ้น พรุ่งนี้ค่อยมาดูใหม่นะ “ผมบอกมิ้น มิ้นทำปากไม่อยากจะขึ้นไป  คงเพราะรู้ว่าจะขึ้นไปกินยาขมๆแน่ๆ

“มิ้นมีปลานะ อยู่ในขวดนี้ เดี๋ยวน้ำในขวดหมดมิ้นก็จะเห็นปลา” ผมบอกมิ้น  ที่นี้เขาทำไว้ล่อใจเด็ก จะได้ตั้งตารอจนน้ำเกลือหมดขวดจะได้เห็นปลา มีสติกเกอร์ปลาจะเห็นก็ต่อเมื่อน้ำเกลือใกล้หมด
      คืนนี้ผมจะนอนเฝ้ามิ้นและค่อยกลับแต่เช้าตู่ดีกว่า พยาบาลเอายามาให้แล้ว ผมรับมาว่าเดี๋ยวผมจะป้อนเอง อีกเรื่องของมิ้นคือกินยายากมากต้องหลอกล่อักนน่าดู โดยปกติดิวจะคอยหลอกและผมจะพยายามเพลอป้อนยาตอนที่มิ้นเพลอ

“วันนี้คงงานหนักของพ่อหน่อยแหละ มิ้นกินยานะลูกจะได้หาย”ผมบอกมิ้น มิ้นเบ้ปากส่ายหัวเริ่มร้องไห้แล้วพี่โอมเข้ามาพอดีเลย ไปอาบน้ำเปลียนเสื้อผ้ามาแล้ว พี่โอมถือกล่องข้าวแสดงว่าซื้อมาให้ผมพี่โอมก็เข้ามาช่วยทำหน้าที่หลอกล่อมิ้นแทนดิวผมถึงได้ป้อนยามิ้นได้ ผมไม่อยากเห็นลูกป่วยเลย อยากป่วยแทนลูกจริงๆ

“พ่อตบตรูดนอนนะ มิ้นต้องนอนแล้วนะ มิ้นจะได้หายไวไว นะมิ้น”ผมบอกมิ้นที่สะอึกสะอื้นจากการหรอกให้กินยา พี่โอมนั่งมองผม

“พี่โอมยิ้มอะไรอะ”ผมหันไปถามพี่ชายผมที่นั่งยิ้มดูผมอุ้มมิ้นจะให้มิ้นนอนในอ้อมแขนผม หมอบอกให้งดนมไปก่อน เปลี่ยนเป็นนมที่ให้เด็กที่ท้องเสียทานมิ้นก็ไม่ยอมกินดีนะที่ผมหลอกป้อนข้าวไปได้หลายคำอยู่

“เหมือนแม่จริงๆเลยวะแอ้” พี่โอมพูดแถมยังกดบันทึกถ่ายภาพผมไว้อีกนะ

“ห้ามโพสลงเฟสบุ๊คนะพี่โอม ไอจีก็ด้วยนะ”ผมหันไปบอกพี่โอม มิ้นกำลังดูดนิ้วโป้งตัวเอง หิวนมด้วยงอแงแบบนี้

“พ่อจ๊กมา”มิ้นบอกผม ผมเงยหน้ามองเพดาน

“มิ้นหลับแล้ว ..เดี๋ยวพ่อไล่จ๊กไปนะ มิ้นจะนอนแล้วนะ ..”ผมบอกมิ้น มิ้นรีบหลับตาปี๋ทันที ผมอุ้มเดินและตบก้นเบาๆไปด้วยเกือบครึ้งชั่วโมงมิ้นก็หลับปุ๋ยไปแล้ว พร้อมกับพี่ชายผมพี่โอมที่หลับอยู่ที่โซฟา ผมค่อยๆวางมิ้นลงช้าๆ กลัวมิ้นตื่น พอผมวางมิ้นลงที่นอนเท่านั้นมิ้นขยับตัวเล่นเอาผมต้องค้างท่าวางมิ้นไว้แบบนั้น

“มิ้นยักพ่อ “ มิ้นละเมอว่ามิ้นรักพ่อ ผมว่าถ้าดิวมาได้ยิน ดิวคงยิ้มดีใจน่าดู

“พ่อดิวพ่อแอ้ก็รักมิ้นนะลูก หนูต้องเป็นเด็กดี อย่าดื้ออย่าซนนะลูก”ผมบอกกับคนที่นอนหลับไปแล้ว

“แอ้..ลูกหลับแล้วมานอนกับพี่มาเร็ว” พี่โอมเรียกผม

“พี่โอมจะนอนใกล้ๆลูกเพื่อว่ามิ้นจะตื่นมากลางดึก”ผมบอกพี่โอม ผมเอาเกาอี้มานั่งข้างๆเตียงที่มิ้นนอน ผมยกที่กั้นไม่ให้หล่นมากั้นมิ้นไว้หมดแถมยังเอาหมอนข้างที่พี่ด้าเอาลงมาให้แน่ๆ กันช่องไว้หมดเลย

“ทำไมดิวมันไม่มาละแอ้” พี่โอมถามผม

“แอ้.”พี่โอมลุกขึ้นนั่ง

“พี่โอม...แอ้กับดิว เราเป็นแค่เพื่อนกันแล้วนะพี่โอม”ผมบอกพี่โอม พี่โอมลุกขึ้นและเดินมาหาผม ผมไม่กล้าสู้สายตาพี่โอมเลยเพราะว่าตั้งแต่มาดูมิ้น มิ้นงอแงมากมันทำให้ผมยิ่งอ่อนแอ

“แอ้...”พี่โอมเรียกผม

“พี่อย่าเพิ่งถามแอ้เลยนะ แอ้ไม่พร้อมจะพูดเรื่องนี้พี่โอม ...อย่าเพิ่งบอกพี่อ้น พี่อั้มเลยนะ “ผมบอกพี่โอม ใช้น้ำตาผมกำลังจะไหล่ออกมาเพราะว่าเขือนที่ผมกั้นมาตั้งแต่เมื่อเช้ามันกำลังจะพังลง

“หมับ”พี่โอมกอดผมและแล้วเขือนน้ำตาผมก็พังจนได้

“ฮือๆ พี่โอม ...”ผมร้องไห้ตัวสั่นโยน ผมกั้นมันมานานมากแล้ว

“โธ่แอ้...มันเกิดอะไรขึ้นกับน้องพี่แอ้ “พี่โอมถามผม พี่โอมเอามือลูบหัวผมเบาๆ

“คิดไว้แล้วแหละว่ามันต้องเป็นแบบนี้สักวันแต่นี้มันเร็วเกิน..พี่โอม...แอ้ไม่รู้ว่าแอ้จะได้อยู่กับลูกไหม พี่โอมอย่าทิ้งลูกแอ้นะ “ผมบอกพี่โอม

“พี่ไม่ทิ้งหลานแน่นอนแอ้ แต่พี่ไม่อยากจะคิดถึงสภาพหลานๆ วันนี้พี่ยังได้ยินเซนพูดถึงแอ้อยู่เลยนะ พอแอ้บอกพี่แบบนี้พี่ใจหายเลยนะแอ้ แล้วเซนละแอ้”พี่โอมถามผม พี่โอมดันผมออก พี่เดินไปหยิบกระดาษทิชชู้มาให้ผมซับน้ำตา

“ผมยังไม่ได้คุยกับดิวจริงจังเรื่องลูก แอ้บอกดิวเองว่าลูกๆให้ดิวดูแลทั้งหมดแต่เซนแอ้คงเอาไว้ดูแลเอง แต่แอ้คงต้องให้พี่ดูแลให้ แอ้ไม่รู้ว่าแอ้จะไปทีไหนพี่โอม” ผมบอกพี่โอม

“ไหนพ่อบอกว่า พ่อจะทำเรื่องให้แอ้เรียนที่นี้กับดิวไง”พี่โอมบอกผม

“ผมคงต้องไปเรียนกับติ๊ก ... ผมกับติ๊กเราคบกันแล้วพี่โอม”ผมบอกพี่โอม พี่โอมทำหน้าตกใจหนักเข้าไปอีก

“นี้ปัญหามาจากติ๊กใช่ไหมแอ้ ...พี่รู้ว่าพวกเรานะเกิดมาพร้อมๆกันแต่บางเรื่องแอ้ก็ต้องยอมขัดค้านบ้าง แอ้ทำไมแอ้ไม่คิดถึงดิวและลูกๆละแอ้ ให้พี่ช่วยไหม แต่ถ้าพี่อ้นรู้พี่อ้น”พี่โอมถามผมว่าให้พี่โอมช่วยไหม หรือว่าจะให้บอกพี่อ้นแน่นอนถ้าบอกพี่อ้น พี่อ้นคงไปเล่นงานพี่ตุ๊แน่ เรื่องนี้ไม่พี่ตุ๊ไม่เกี่ยวด้วยเลย

“อย่าพี่โอม แค่นี้พี่อ้นกับตุ๊ก็แทบจะไม่อยากจะมองหน้ากันอยู่แล้ว...แอ้อยากให้พี่อ้นพี่ตุ๊กับมาเป็นเพื่อนรักกันเหมือนเดิมพี่โอม”ผมบอกพี่โอม

“แอ้รู้ไหมว่าทำไมพี่ตุ๊กับพี่อ้นแทบจะเข้าหน้ากันไม่ติด”พี่โอมถามผม ผมส่ายหัวว่าไม่รู้เพราะตอนนั้นผมยังเด็กและไม่ได้สนใจเรื่องตรงนี้เท่าไหร่

“เพราะว่ารักสามเศร้า แต่อย่ารู้เลยนะ รักสามเศร้านี้มันเกิดจากใครยังไง เพราะว่ามันจบไปแล้ว จบแบบต่างคนต่างไม่มีใครได้ใคร ... แต่พี่ไม่คิดว่ามันจะเกิดกับแอ้ และดิว และติ๊ก นี้เขาเรียกประวัติศาสตร์กำลังจะซ้ำรอยใช่ไหมวะ” พี่โอมพูด ผมก้มหน้าลง ถ้าเป็นอย่างพี่โอมว่าจริงๆ ก็ใช่เลยประวัติมันกำลังจะซ้ำรอย และผลอาจจะเป็นอย่างที่พี่โอมว่า คือไม่มีใครได้ใครทั้งนั้น

“พี่โอม นอนเถอะ เพราะว่าแอ้ต้องตื่นแต่เช้าพี่โอมจะได้ลุกมาดูแลมิ้นต่อจากผม ผมเอารถไอ้ติ๊ก”ผมบอกพี่โอม

“แอ้พ่อซื้อรถให้มรึงแล้ว อยู่กรุงเทพฯแน่ะ พี่จะบอกพ่อให้นะว่ามรึงไม่สะดวกไปมากับดิวเพราะว่าดิวมันต้องอยู่ซ้อมฟุตบอล พ่อจะได้ให้มรึงซะทีแอ้”พี่โอมบอกผม ผมพยักหน้าว่าได้ขับเองก็ได้ ปกติดิวขับและมีบ้างที่ผมขับรถดิวในเวลาที่ดิวเหนื่อยๆ

“พี่โอมไปนอนเถอะ เดี๋ยวก็ง่วงไม่ตื่นมาดูหลานจนได้” ผมบอกพี่โอม พี่โอมพยักหน้าพี่โอมกลับไปนอนบนโซฟาเหมือนเดิมส่วนผมนั่งนอนพับลงข้างเตียงมิ้น ผมเอาเก้าอี้พาสติกมาต่อกัน นอนข้างเตียงมิ้นนี้แหละดีที่มีหมอนไว้หนุน ผมกำลังจะเพลอหลับ พี่โอมผ้าห่มาห่มให้ผม

“แอ้ ..ถ้ามันหนักจนไม่ไหวบอกพี่นะ”พี่โอมบอกผมคงเรื่องไอ้ดิว ผมพยักหน้า ผมค่อยๆหลับตาลงช้าๆ

[boonpa]

  สุดๆอ่ะเลิกกันง่ายๆแบบนี้ทั้งๆที่ฝ่าฟันกันมาหลายปี

[ujen]

เกลียดติ๊กจริงๆเลย

 

[PFlove]

แอ้ VS ดิว สถาณะที่ถูกลดลงโดยไม่รู้ว่าไปอยู่นะจุดไหน เพื่อนก็ไม่ใช่คนรักก็ไม่มีแล้ว มันเป็นแค่ 0 ใช่ไหม
   ผมไปโรงเรียนแต่เช้าพร้อมปู เพราะว่าเมื่อคืนผมไปนอนกันที่โรงแรมอาภาษญ์แทน เตียงไม่แข็งด้วยไม่ปวดหลัง  ถามว่าผมมีอะไรกับปูหรือยังตอบว่ายังไม่ถึงขั้นนั้น ผมไม่รู้ว่าทำไม ผมทำไม่ได้แต่ยอมรับว่าปูก็ทำให้ผมสำเร็จไปแล้วแม้จะแค่ภายนอกผมคิดว่ามันคงต้องใช่เวลา และที่ผมไปนอนก็เพราะว่าปูไปช่วยป้าแดงอีกคืน ผมยังเข้าไปหาปูในห้องครัว ป้าแดงเลยรู้ว่าผมกับปูคบกัน ป้าแดงยังแค่ออกมาทักทายพวกผมบ้างเวลาไปทานข้าวที่ร้าน ป้าแดงยังดูออกเลยว่าผมกับแอ้ คิดว่าเป็นแฟนกันไม่ใช่เพื่อนกันธรรดา แต่ตอนนี้ผมเป็นแฟนปู

“ไปต่อที่ไหนกันมาเมื่อคืนวะ “ ไอ้เดี่ยวมันเดินมาหาผมทันที ผมกับปูกำลังเดินเข้าไปโรงอาหารกัน

“ปูไปทานข้าวด้วยกันนะ “ผมบอกปู ผมจะพาปูไปนั่งทานข้าวกับพวกแจ๊ค บอย หลุยส์และธรรณ์ ผมบอกจะบอกทุกคนว่าผมกับปูคบกันแล้ว ผมเห็นแอ้กับติ๊กกำลังจะเดินเข้ามาเหมือนดูท่าจะเพลียๆกันทั้งคู่ด้วย

“หาว! แม่งดึกเลยเมื่อคืน ง่วงมากเลยแอ้” ติ๊กคุยกับแอ้ ติ๊กหันมามองผม กับปูที่เดินจับมามือมาด้วย แอ้ก็มองผม แอ้ยิ้มให้ปูปกติ ปูหันมามองผม พร้อมกับพยายามจะแกะมือ ผมดึงมือปูไว้

“อ้าวเห้ยมาทานข้าวกัน แม่งสองสามวันมานี้มีแต่กรูสี่คนแหละ” ไอ้แจ็คมันบ่นพวกผม ไอ้เดี่ยวมันนั่งลง ผมก็ดึงเก้าอี้ให้ปูนั่งลง ใช่ทุกสายตามองผมกับปู ไอ้หลุยส์มันตักข้าวจะใส่ปากถึงกับค้าง

“ไม่ต้องค้าง...กรูกับปูคบกัน” ผมบอกทุกคน

“What’s the fuck?” ไอ้แจ็คมันสะบดได้ดีจริง   “แจ็ค” บอยหันไปปรามแจ็ค   “ แจ็คขอโทษบอย “แจ๊คมันหันไปขอโทษบอย

“เอาจริงดิ” ไอ้หลุยส์ถาม ธรรณ์หันไปมองแอ้

“ไม่แปลกนิ แฟนเพื่อนก็เหมือนแฟนเรา ...”ไอ้ติ๊กมันพูดยิ้มๆเยอะเย้ยมาให้ปู ผมหันไปมองไอ้ติ๊ก

“มันประกาศ กรูก็ประกาศ กรูแอ้ก็คบกันแต่กรูว่ารู้เรื่องกันหมดแล้วมั้ง เพราะของกรูแอ้มันประกาศผ่านสื่อ”ติ๊กบอกพร้อมกับหันไปมองแอ้  แอ้มองผมและหันกลับไปพยักหน้ากับติ๊ก

“แล้วอันนี้เขาเรียกว่าอะไร ..เมียเพื่อนก็เหมือนผัวเรางั้นเหรอ...”ไอ้เดี่ยวมันพูดผมอยากหันไปแตะมือมากเลยแม่งถูกใจ แต่ปูซิตีแขนผมไว้ผมหันมาพยักหน้าผมหันไปเห็นสีหน้าไอ้ติ๊กมันคงกำลังจะระงับอารมณ์โกรธอยู่มิใช่น้อย แอ้ก็หน้าเจื่อนไปทันที แต่ที่แน่ๆ สี่คนที่นั่งมองผมกับแอ้สลับกันไปมา นี้อยู่ในอาการงง ช้อนข้าวที่ตักถือค้างไว้พร้อมกันหมด

“นี้พวกมรึงเล่นเชี้ยอะไรเนี๊ยะ” ไอ้แจ๊คมันถามออกมาทันที พร้อมทิ้งช้อนตักข้าวต้มลงในชาม  มันมองผมสามคนสลับกันไปมา

“พี่ครับ รับอะไรดีครับ วันนี้มีเครื่องในหัวใจ ตับ ยกเว้นไต “ไอ้ป๊อดออกมาถามเมนูอาหาร พร้อมกับมองทุกคนเพราะว่าบรรยากาศตอนนี้คุสาดมาก

“ป๊อด มรึงช่วยดูเวลาลำเวลานิดหนึงได้ไหมวะ เวลานี้คงไม่มีใครกินหัวใจ หรือตับกัน ตอนนี้กรูอยากกินอะไรก็ได้ที่ง่ายๆ แต่ไม่เอามาม่า กรูกำลังท้องอึด“ไอ้หลุยส์หันไปบอกไอ้ป๊อด

“ได้ครับพี่หลุยส์ข้าวต้มเนอะ..อาหารย่อยง่ายสำหรับตอนนี้..ป๊อดคิดว่า.. “ไอ้ป๊อดมันพูดพร้อมหันรีหันขวาง

“แม่มรึงเรียกอีกแล้วซิท่า ..พองานเข้าที่ไรแม่เรียกมรึงทุกที”ไอ้หลุยส์พูด

“ใช่เลยพี่เนี๊ยะแม่เรียกป๊อดแล้ว...เดี๋ยวป๊อดออกมาใหม่นะพี่นะ ..ฟิ้ว”และรีบวิ่งไปทันทีเพราะมันรู้ว่าตอนนี้คุสาดมากงานเข้าอยู่ ผมหันไปมองปูผมกุมมือปู ไม่อยากให้ปูคิดมา พวกผมทานอาหารกันไป คุสาดกันไป ผมหันมาดูแลปูเหมือนที่ผมเคยทำให้แอ้นั้นแหละ

“แอ้ทำไมหน้าซีดจังเลยเป็นอะไรหรือเปล่า” บอยถามแอ้ ผมแค่แอบมอง ก็จริงนะ

“เมื่อคืนหนักไปหน่อนนะบอย” ติ๊กบอก ผมหันมาหยักคิ้วกับไอ้เดี่ยว

“ที่หลังก็ดูกำลังตัวเองหน่อยนะ “ผมพูดลอยๆ ไม่ได้ระบุว่าใคร แต่ว่าแอ้ลุกขึ้นทันที แอ้เดินออกไป ติ๊กมันลุกตาม บอยหันมองผม

“ดิวปูกลับห้องก่อนนะ ปูมีการบ้านต้องรีบส่งนะ “ปูก็รีบลุกขึ้นทันทีเช่นกัน ผมจะห้ามแต่ผมเห็นสีหน้าปูไม่ดีเลย ผมเลยต้องปล่อยปูเดินไปเช่นกัน

“กรูขอคุยกับมรึงสามคนหน่อย ด้านบนวะ ไม่อยากให้ใครได้ยินสักเท่าไหร่ แต่ที่แน่ๆ พวกกรูฟังเขาเมามอยด์รักสี่เส่ามรึงมาสองวันแหละ” ไอ้แจ็คมันบอกผม

“ติ๊กพาแอ้ขึ้นไปหาพวกกรูด้านบน “แจ็คโทรหาติ๊ก ผมเดินตามไอ้แจ็คขึ้นไป ชั้นบนเป็นเหมือนดาดฟ้า ผมขึ้นไปยืนอยู่ ทุกคนไม่ได้มีใครเอ่ยอะไรเลย เงียบมาก

“มรึงทำอะไรกันอยู่ มรึงคิดว่านี้คือทางออกแล้วเหรอวะดิว” แจ็คมันเปิดการสนทนาขึ้น แจ็คมันถามผม

“พวกกรูไม่โง่นะดิว แต่พวกกรูไม่พูดแค่นั้น  ที่จะดูมรึงกับแอ้ไม่ออกว่ามรึงกับแอ้มีอะไรกัน ที่พิเศษ ถามว่าเสียใจไหมที่มรึงสองคนปิดบังยอมรับว่ามี พวกกรูเกิดมาก็เจอมรึง แอ้ ติ๊ก พาย บอย แต่ก่อนเราเป็นเพื่อนกัน เราสนิทกัน เชี้ยคุยกันทุกเรื่อง “แจ็คมันพูดพร้อมกับหันไปมองทางอื่น

“ใช่กรูปิดพวกมรึงเรื่องกรูกับแอ้ กรูยอมรับที่ผ่านมากรูกับแอ้ไม่ใช่แค่เพื่อนสนิท หรือคู่หูที่พวกมรึงเห็น มันมีอะไรมากกว่านั้น “ผมพูดออกมาผมได้ยินเสียงติ๊กและแอ้กำลังขึ้นมาด้านบน

“แต่ตอนนี้มันจบแล้ว มันไม่มีอะไรอีกแล้ว เขาเลือกให้มันจบลงแล้ว”ผมพูดตอนนี้แอ้เดินขึ้นมาถึงแล้ว แอ้ได้ยินมันแล้วด้วย แอ้มองผม ติ๊กด้วย

“มาก็ดี มรึงทำอะไรของมรึงติ๊ก”แจ็คมันถามติ๊กทันที ผมสามคนกันมามองหน้ากัน

“กรูไม่ได้ทำอะไร ใช่ไหมแอ้ “ ติ๊กพูดติ๊กหันไปมองแอ้

“ติ๊กมันไม่ได้ทำอะไรแจ็ค กรูตัดสินใจเอง “ แอ้พูดแอ้มองผม ผมพยักหน้าว่าดี

“ไม่เอานะ มรึงคุยกันให้ดีก่อนได้ไหมวะ แอ้ ดิว “ แจ็คพูดมันเอามือเท้าซะเอว

“คุยอะไรในเมื่อแอ้กับกรูคบกันแล้ว ไอ้แจ็ค” ติ๊กมันพูดคัดค้าน ไม่เห็นด้วยที่จะให้ผมกับแอ้คุยกัน

“ติ๊ก ให้แอ้กับดิวเขาคุยกัน มรึงสองคนคุยกัน ว่าเอายังไง “แจ็คมันบอกให้ผมกับแอ้คุยกัน ผมพยักหน้าว่าได้ แต่ดูท่าติ๊กจะไม่ยอมไอ้เดี่ยวมันเลยดึงแขนเรียกว่าลากลงไปดีกว่า

“ปล่อยกรูนะไอ้ดำ” ติ๊ก ทุกคนลงไปข้างล่างกันหมดแล้ว เหลือแค่ผมกับแอ้อยู่ด้านบน ผมยังไม่ได้พูดอะไร แอ้ที่ยืนเอามือประสานกันผมรู้ว่าอาการแบบนี้คือตอนนี้แอ้เริ่มจะไม่มั่นใจ

“แอ้” ผมเดินเข้าไปหาแอ้

“ทำไมมีอะไรไม่บอกดิว  แอ้ไม่รักดิวแล้วใช่ไหม”ผมถามแอ้ แอ้เงยหน้ามองผม แอ้ทำท่าเหมือนจะพูดอะไรแต่แอ้ก็ยังไม่พูด ผมดึงแอ้เข้ามากอด

“แอ้ ดิวรักแอ้ถ้า รักแอ้มากนะ ทำไมแอ้ถึงทำแบบนี้กับดิวละ “ผมกอดแอ้ผมเอาหน้าใบหน้าผมซบลงบ่าแอ้

“ตื้ดๆ”เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าแอ้มันสั่นผมรับรู้ได้

“ดิว กรูไม่ได้รักมรึงแล้วดิว”แอ้บอกผม ผมถึงกับต้องปล่อยเขาทันที

“แอ้คิดว่าปูก็ดีนะ เพราะว่าปูเขาจะรักลูก...”แอ้พูด

“ของดิวได้ดีไม่แพ้กัน “แอ้พูดแค่นั้น

“แอ้อยากให้เป็นแบบนี้ใช่ไหม ..ได้..ดิวจะคบปูอย่างเป็นทางการ ปูเขาดีแน่ๆ ในเมื่อแอ้ต้องการดิวจัดให้”   ผมพูดพร้อมกับรีบเดินหันหลังออกทันที ผมคงหมดคำพูดแล้ว ผมเดินลงมาชั้นล่าง ไอ้แจ็ค บอยมันยืนรอผมอยู่ มันเห็นผมเดินลงมาคนเดียวคงรู้แล้วว่า ผมกับแอ้คงจบกันแน่ๆแล้ว

“เขาเลือกแล้ว ..ที่จะทิ้งกรู “ผมบอกไอ้แจ็ค ไอ้เดี่ยวมันปล่อยติ๊ก ติ๊กมันรีบขึ้นไปหาแอ้ ผมพยักหน้ากับไอ้เดี่ยวว่าขึ้นห้องกันดีกว่า ตอนนี้เข้าแถวเรียบร้อยแล้ว

“ดิว ..มรึงเคยบอกกรูว่ากรูโคตรงี่เง่าเลย ..ทำไมมรึงทำซะเองวะดิว”แจ็คมันบอกผม ผมหันหลังจะเดินออกแล้ว ผมก็เดินต่อ ไอ้เดี่ยวไม่ได้ถามอะไรผมอีกเลย

“กรูขอโทษวะ ..เพราะกรูแน่ๆเลยที่ทำให้..”ไอ้เดี่ยวมันพูดแต่ผมยกมือเบรคมัน

“ไม่เกี่ยวกับมรึง ..เดี่ยว” ผมพูดแค่นั้น ไอ้เดี่ยวมันคงรู้ว่าต้องจบแล้วที่จะพูดเรื่องนี้ต่อ

“กริ้ง “มือถือผมดังขึ้นพี่ดิมโทรหาผม ผมรีบกดรับสายทันทร  “ว่าไงพี่ดิม”

“ดิว เมื่อวานพี่ลืมโทรบอกว่า ว่ามิ้นนอนแอทมิท ..อาหารเป็นพิษ “พี่ดิมบอกผมว่าลูกชายคนเล็กนอนโรงพยาบาล

“ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้พี่ “ผมบอกพี่ดิมผมกดวางสายไอ้เดี่ยวมันเห็นผมแสดงอาการรีบร้อน

“เกิดอะไรขึ้นไอ้ดิว”ไอ้เดี่ยวถามผม  “ลูกกรูนอนโรงพยาบาลวะ คนเล็กอะ กรูต้องรีบไป”ผมพูดแต่ผมนึกถึงปู

“กรูจะเอาปูไปด้วย ...กรูจะคบปูอย่างจริงจัง มรึงไม่ว่าอะไรใช่ไหม” ผมถามไอ้เดี่ยว เดี่ยวมันก็มองผม

“มรึงแน่ใจแล้วเหรอดิว...ถ้ามรึงตัดสินใจผิดละวะ”ไอ้เดี่ยวมันถามผม ทำให้ผมต้องนิ่งเงียบไปชั่วขณะ ใช่ถ้าผมตัดสินใจผิดไปละ

“กรูคงต้องยอมรับมัน..แต่ตอนนี้กรูต้องการปูและปูจะรักลูกกรูได้ไม่แพ้แอ้”ผมบอกแค่นั้นผมรีบเดินขั้นไปทีห้องเรียนของปู ผมไม่เห็นมีอาจารย์เข้าสอน

“ปู   แฟนมา” เพื่อนของปูสะกิดปูให้มองผม ปูรีบออกมาหาผม

“มีอะไรเหรอดิว” ปูถามผม  “ปู ลูกดิวไม่สบายเข้าโรงพยาบาล ..ปูไปกับดิวได้ไหม”ผมถามปู ปูมองหน้าผม

“ทำไม ไม่เอาแอ้ไปลูกละดิว..”ปูพูดผมจับมือปู

“มันจบแล้วปู ...ดิวขอร้องนะ “ผมพูดปูมองผมพร้อมกับพยักหน้าปูเข้าไปคุยกับเพื่อนและหยิบกระเป๋าเดินออกมาทันที ผมรีบไปห้องทำงานพี่ตุ๊ ผมจะบอกยังไงดีว่าขอกลับก่อนจะบอกว่าลูกป่วยก็ไม่ได้ เอาวะพี่ดิมนี้แหละ เหตุผลน่าให้ไปหน่อย

“พี่ตุ๊ครับ”ผมเคาะประตุพร้อมแง้มประตุออกพี่ตุ๊มองผม

“ว่าไงดิว”พี่ตุ๊กำลังวุ่นวายกับเอกสาร ผมเห็นคุณครูคนใหม่กำลังนั่งอยู่ในห้อง พี่ตุ๊คงกำลังมอบหมายงานให้

“ผมจะขอกลับบ้านนะครับ...เออ ..พี่ชายผมเข้าโรงพยาบาล..พี่ดิมนะพี่ตุ๊” ผมบอกพี่ตุ๊ พี่ตุ๊มองผมและมองปู

“เออ..ผมพาปูไปด้วยได้ไหมครับเพราะว่าปู..เป็น... แฟนผม”ผมบอกพี่ตุ๊ครูคนใหม่สะบัดบ๊อบมามองผม

“แรงได้..”ครูคนใหม่พูด แต่ผมไม่แคร์ พี่ตุ๊มองผมและปูสลับกัน

“อืมม ..”พี่ตุ๊พยักหน้าโดยนังไมได้ถามอะไรผม ผมรีบขึ้นไปเก็บของผมก่อนปูยืนรอผมที่หน้าห้องไอ้เดี่ยวมันเก็บของให้ผมเรียบร้อยแล้ว

“ไอ้ดิวไปไหนวะ” แจ็คถามผม

“เออ ..พี่กรูเข้าโรงพยาบาลวะ พี่ดิมอะ “ผมบอกแค่นั้น แอ้เงยหน้ามองผมเหมือนแอ้จะพูดอะไร แน่ละแฟนเขานั่งอยู่ ผมไม่รู้ว่าแอ้จะรู้ไหมแต่มันเรื่องของเขาแล้ว

“ไอ้โซ่ว วันนี้พวกมรึงจะซ้อมหรือไม่ซ้อมก็ได้วะ กรูไม่อยู่นะ กรูมีธุรด่วนจริงๆวะ” ผมบอกพวกมัน และรีบออกจากห้องก่อนจะออกไปผมยินเสียงติ๊กมันบ่นกับแอ้

“ทำไมพี่มรึงกับพี่มันนี้ป่วยเข้าโรงพยาบาลพร้อมกันเลยวะ ไอ้แอ้” ติ๊กมันถามแอ้ ผมเดินออกมาพร้อมกับจับมือปู ผมต้องพาปูไปหาลูกๆผม ผมจะเปิดตัวปูด้วย ผมขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี

“เขาเลือกให้ดิวเลือกปู และดิวก็ว่ามันก็ดีกับลูกๆดิวนะ  ดิวจะได้มั่นใจว่ามีคนที่รักลูกดิวจริงๆ คือปู”ผมบอกปู ปูยังคงมีสีหน้าที่กังวล ผมรู้ว่ามันต้องใช้เวลา ผมมาขึ้นรถกันพร้อมกับรีบขับรถออกทันทีผมเป็นคนขับรถค่อนข้างจะเร็วแต่ผมขับได้ปลอดภัย ผมจับมือปูไปตลอดทาง ผมภาวนาขอให้ลูกๆเข้าใจ ผมขับมาถึงโรงพยาบาลภายในชั่วโมงครึ้ง

“ปู..วันนี้ดิวจะเปิดตัวปูนะ “ผมบอกปู แต่ปูรั่งผมไว้

“ดิวอย่า...อย่าทำแบบนี้เลยนะ ปูขอร้อง ดิวรักแอ้มาก  และดิวขาดแอ้ไม่ได้หรอก “ปูพูดกับผม

“ปู..ดิวเข้าใจว่ามันอาจจะต้องใช้เวลา ปูจะทำให้มันดีขึ้น เชื่อดิวนะครับ”ผมพูดกับปู ผมรีบกุมมือปูผมรู้ว่าลูกผมต้องอยู่แผนกกุมารเวช ห้องพิเศษแน่นอน ผมรีบขึ้นไปพร้อมกับติดต่อพยายาบว่าห้องน้องมิ้นอยู่ไหน พยาบาลก็บอกผม เดินมาที่ห้องน้องมิ้นพักอยู่ มิ้นร้องไห้งอแงดังออกมา ผมจับใจความได้ว่า

“ฮือๆ หาพ่อแอ้ หาพ่อแอ้ “ มิ้นร้องหาแอ้ ทำให้ปูชะงัก ผมพยักหน้ากับปูให้เข้าไปเถอะ ผมเปิดประตูเข้าไป พี่หมอด้ากำลังอุ้มมิ้นที่ร้องไห้งอแง ผมจับมือปูเข้ามาพี่หมอด้าหันมามองผม ยิ้มแต่ก็ต้องหุบยิ้มที่มองมือผมที่กุมมือปูไว้ เพราะว่าพี่หมอด้ารู้แล้วผมกับแอ้มีปัญหากันวันที่ผมมาส่งพี่เดฟกับพี่เอ็กซ์ตอนนั้นผมยังได้อธิบายอะไรแถมแอ้ก็รีบมาและรีบไปกับติ๊ก

“พ่อดิวมาน้องมิ้น” พี่หมอด้าบอกน้องมิ้นมิ้นหันมาน้ำตาเต็มเบ้าตาไปหมดเลยผมตรงไปอุ้มมิ้น มิ้นกางแขนมาหาผม

“หาพ่อแอ้ หาพ่อแอ้”มิ้นพยายามดันผมให้ออกไป จะให้พาไปหาแอ้

“พ่อแอ้เขาไม่มาลูก...นี้พ่อพาใครมา ..อาปู มิ้นยังไม่เจออาปูใช่ไหมครับ “ผมบอกมิ้น มิ้นมองปูแบบงง ๆ

“ไม่..หาพ่อแอ้ หาพ่อแอ้..ไป..ไป..ไป..ไป”มิ้นส่ายหัวและชี้ไปทีประตู พี่ด้ามองผมและปู

“ตามใจดิวแล้วกันนะ ถ้าดิวคิดว่าที่ดิวทำนี้มันถูกแล้ว” พี่ด้าพูดแค่นั้นพร้อมกับเดินออกไป คงปล่อยให้ผมและปูดูแลมิ้นเอง มิ้นงอแงมาก คอยแต่จะดึงสายน้ำเกลือออก

“ฮือๆ ไม่เอา เอาออก เอาออก..ออกไป ออกไป ..”มิ้นพร้ำบอกให้ผมเอาสายน้ำเกลือออกและให้พาออกไปจากห้องนี้ ปูได้แต่มองผมกับมิ้นคงไม่รู้จะช่วยหลอกล้อมิ้นยังไงเหมือนกัน

“มิ้นดื่มน้ำเกลือหน่อยนะหนูไม่สบายลูก”ผมหยิบแก้วน้ำเกลือมาจะป่อนแต่มิ้นปัดออกจนน้ำเกลือหกหมด มิ้นงอแงร้องไห้ใหญ่เลย ผมอุ้มมิ้นดูนั้นดูนี้ก็ไม่ยอมร้องจนเสียงแหบเสียงแห้งหมดแล้วผมนี้สงสารลูกจับใจเลย

“มันมาเหรอ อ้อพามาด้วยเหรอ ตกลงมันเอาแบบนี้ใช่ไหมด้า” เสียงพี่ดิมคุยกับพี่ด้าดังมาด้านนอก พี่ด้าคงบอกว่าผมพาปูมาด้วยเหตุผลอะไร ผมหันไปมองปู ประตูห้องพักที่มิ้นพักถูกเปิดโดยพี่ดิม พี่ดรีมและพี่ด้า

“ฮือๆ ..หาพ่อแอ้” มิ้นยังคงร้องหาแอ้ไม่เลิก

“พี่ดิม พี่ดรีม สวัสดีครับ” ปูยกมือไหว้พี่ดิมและพี่ดรีม พี่ๆผมยกมือรับไหว้ปู พี่ดิมมองผม

“ด้า...ดูมิ้น”พี่ดิมบอกพี่หมอด้า พี่ด้าเข้ามาอุ้มมิ้นจากผมไป

“หาพ่อแอ้ หาพ่อแอ้” มิ้นยังคงร้องหาแอ้ ผมไม่รู้ว่าทำไม ลูกถึงรักแอ้ได้มากขนาดนี้ทั้งที่ผมดูแลเขามากกว่าแอ้ซะอีก

“พี่ดิม..”ผมกำลังจะอธิบายแต่พี่ดิมยกมือห้ามผม

“ไปคุยกับพี่ในห้อง เดี๋ยวนี้”พี่ดิมพูดฟังจากน้ำเสียงพี่กำลังระงับอารมณ์โกรธตัวเองสุดๆ

“ปูพี่ขอคุยกับดิวนะ ทุกเรื่องไม่เกี่ยวกับปูหรอกพี่เข้าใจ..อยู่ช่วยพี่ด้าเขาดูแลหลานพี่ก่อนแล้วกันนะครับ” พี่ดิมหันไปบอกปู ผมจับมือปูพยักหน้าว่าทุกอย่างต้องโอเคนะ ผมเดินตามพีดิม พี่ดรีมออกมา นี้ถ้าพี่โดมอยู่คงมีพี่โดมด้วยแน่ๆ ผมเดินเข้ามาในห้องเล็กที่แพทย์เขาเอาไว้คุยกับญาติคนไข้ พี่ดิมล๊อกประตู ผมนั่งลงที่เก้าอี้ ใจผมเต้นแรงมาก

[PFlove]

 

[boonpa]

  มีแต่คนงี่เง่าใช้อารมณ์ในการแก้ปัญหา ไม่รู้จักเปิดอกคุยกัน

[PFlove]

“ดิว...ตกลงดิวตัดสินใจแบบนี้ใช่ไหม”พี่ดิมถามผมทันที พี่ดรีมยืนกอดอกมองผม ผมได้แต่พยักหน้าว่าใช่

“มันคือทางออกของการแก้ปัญหาเหรอดิว” พี่ดรีมถามผม พี่ดรีมก็พยายามระงับอารมณ์โกรธเหมือนกัน นี้แอ้ทำให้พี่ๆผมรักแอ้ได้ขนาดนี้เลยเหรอ คงไม่ต้องพูดถึงพี่ๆบ้านอ.อ่างหรอก ยิ่งพี่อ้น คงไม่มายืนชี้หน้าต่อว่าผมแบบนี้แน่ผมคงลงไปนอนกองกับพื้นเรียบร้อยแล้ว 

“พี่ดิม พี่ดรีม แอ้เขา...เลือกแล้ว”ผมบอกพี่ดิมและพี่ดรีม

“แล้วมรึงต้องเลือกด้วยเหมือนกันเหรอดิว” พี่ดิมถามผมเสียงดัง ฟังจากน้ำเสียงพี่ดิมดูโกรธมากับการตัดสินของผมครั้งนี้ ผมไม่เคยเห็นพี่ดิมโกรธผมเท่านี้เลย

“นี่พามาเปิดตัวแล้วใช่ไหม แล้วแฟนเขาไอ้เดี่ยวฮะ ..กรูห้ามไอ้โดม..แต่มรึงทำเอง ..”พี่ดิมถามผมถึงสถานะก่อนหน้านี้ของปูกับเดี่ยว

“ปูกับเดี่ยว จบกันก่อนที่พี่โดมจะบินไปเรียนแต่ปูเขาไม่อยากให้พี่โดมเปลี่ยนใจไม่ไป เลยไม่ได้บอก ผมไม่ได้เขามาแทรกกลางนะพี่ดิม” ผมบอกพี่ดิม

“เริศ! ฟังดูดีมากเลยนะดิว ” พี่ดรีมสะบดออกมา

“อย่าพาเข้าไปบอกลูกๆ...พี่เชื่อได้ว่าลูกๆดิวรับกันไม่ได้หรอกดิว.และกรูก็รับไม่ได้ที่หลานๆกรูจะเสียใจ.และมันคงจะหนักที่สุดด้วย ”พี่ดิมพูดผมต้องถอนหายใจเพราะว่านีแหละที่ผมหนักใจมาก

“พี่เชื่อว่ามันมีเหตุผลที่แอ้ทำและมันคงไม่พ้นมรึง..ดิว” พี่ดิมพูดและชี้มาที่ผม

“พี่คิดว่านี้ไม่ใช่ทางแก้ปัญหาที่ถูกดิว ..กลับไปแก้ให้ถูกแต่ไม่ใช่แบบนี้..แบบที่ทำอยู่นี้ ..มรึงจำได้ไหมพ่อเคยบอกอะไรมรึง วันที่มรึงไป...มีอะไรกับอั้นแรก พ่อเคยบอกว่าถ้าผลที่ตามมามันแย่ มรึงบอกเองว่าจะยอมรับมันได้ ..ตอนนี้มรึงทำไม่ได้ละดิว ”พี่ดิมบอกผม

“พี่ไม่ได้ว่าปูเขาไม่ดี ..แต่พวกกรูรักแอ้...และลูกๆมรึงรักแอ้มา ทุกวันนี้กรูพร้ำสอนไม่ให้ลูกๆมรึงมองแอ้ว่าการที่ต้องมีพ่อสองคนมันดูเป็นสิ่งที่ผิดปกติของพวกเขาพวกกรูปูพื้นมาให้มรึงขนาดนี้แล้วนะดิว และต่อให้ปูดีได้เท่าแอ้มากแค่ไหน ...กรูเชื่อได้ว่ามันแทนกันไม่ได้ดิว” พี่ดรีมบอกผม

“และดิว ปกติเป็นคนที่จะคิดจะทำอะไรดิวหมักจะคิดให้รอบขอบถึงผลกระทบก่อน ...พี่ชื่นชมเรามากนะที่เราโตเป็นผู้ใหญ่เกินตัว แต่วันนี้ดิวทำให้พี่ผิดหวังมากดิว บอกตรงๆ ”พี่ดิมบอกผม ผมนั่งก้มหน้ากลืนน้ำลายที่เหนียวหนืดลงคออย่างยากลำบากที่สุด

“พี่หวังว่าดิวจะทำให้มันดีขึ้น ..กว่านี้ ...”พี่ดิมบอกผม

“มิ้นนะดีขึ้นแล้วแต่งอแงหาแอ้เท่านั้นเอง ถ้าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงพรุ่งนี้มิ้นจะกลับบ้าน..ส่วนดิวกลับไปแก้ปัญหาที่ไม่ใช่ทางออกที่ทำอยู่นี้”พี่ดิมพูดพร้อมกับเปิดประตูออกไปทันที

“ดิว..พี่หวังว่าจะได้ยินอะไรที่ดีขึ้นนะ ..พี่ไม่เคยเห็นพี่ดิมโกรธมรึงเท่าเลยดิว..จริงๆ ” พี่ดรีมพูดพร้อมกับออกจากห้องเช่นกัน ผมยังคงนั่วอยู่ในห้องเล็กๆได้สักพักผมก็ออกมา เข้ามาในห้อง ผมไม่ได้ยินมิ้นร้องไห้งอแงแล้ว มิ้นหลับอยู่บนไหล่พี่ด้า ปูได้แต่ยืนมองอยู่

“พี่ให้ยานอนหลับของเด็กไปนะดิว “พี่ด้าบอกผม ผมพยักหน้าผมเข้าไปอุ้มมิ้นจากพี่ด้า พี่ด้าจะได้ไปจัดเตียงให้มิ้น ผมมองใบหน้าที่จับกังไปด้วยคราบน้ำตาและน้ำมูก ปูเอาผ้าเช็ดหน้าไปชุปน้ำและเอามาบรรจงเช็ดหน้ามิ้นขณะที่นอนหลับเพราะฤทธิ์ยาที่พี่ดรีมสั่งให้มิ้นทาน

“หา..พ่อ..แอ้ “ผมได้ยินเสียงละเมอหาพ่อแต่พอลงท้ายแอ้ผมนี้หุบยิ้มไปเลย มิ้นเป็นแบบนี้เวลาไม่สบายไม่ร้องหาใครมีแต่แอ้ เป็นมาตั้งแต่เกิด ปูมองหน้าผม

“เห็นไหมดิว ไม่มีใครแทนแอ้ได้หรอก ไม่ว่าปูหรือใคร “ปูพูด ผมก้มหน้าลงผมยอมรับว่ามันใช่ ผมต้องไปยืนหันหลัง หลบสายตาปู ผมกำลังอ่อนแอมากจริงๆ  น้ำตาผมซึมเลย
***********************************************************************************************************************************
แอ้ ตอนนี้ผมไม่ต้องทำหน้าที่ครูฝึกสอนเทควันโดแล้ว ผมกำลังจะกลับบ้านพร้อมติ๊ก ผมนั่งรอติ๊กอยู่ วันนี้ทั้งวันเลยรู้สึกไม่ค่อยดีผมเริ่มปวดในช่องท้องอีกแล้วแถมรู้สึกเหมือนผมจะวิ้งๆ นิดหน่อยแต่คเพราะผมแทบจะไม่ได้นอนเลยผมไปเฝ้ามิ้นทั้งคืนเลย และยังรีบออกมาตั้งแต่ตีสี่เพื่อมารับติ๊กมาเรียน

“กริ้ง”เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น เบอร์พี่แอร์นี่ ผมรีบกดรับสาย  “พี่แอ้” 

“แอ้ พี่จะไปหานะ พี่มีเรื่องจะคุยกับแอ้ แค่แอ้นะ ไม่ต้องเอาไอ้ดิวมาได้ไหม “พี่แอร์บอกผมว่ามีเรื่องจะคุยกับผมและแค่ผม แน่นอนตอนนี้ผมไม่ต้องกระเตงดิวหรือหาเหตุผลว่าทำไมเอาดิวไปไมได้ เพราะว่าเขากับผมจบกันไปแล้วไม่รู้ว่าต่อไปจะอยู่ในสถานะในด้วยซ้ำ

“ได้พี่แอร์ แล้วแอ้จะไปหาพี่ที่ไหนละ” ผมถามพี่แอร์

“ร้านอาหาร พ่อแม่ของภาณุ พี่จะให้ภาณุขับรถไปรับนะ ตอนนี้คงใกล้ถึงแล้ว” พี่แอร์บอกผม

“ได้พี่แอร์”ผมบอกพี่แอร์ พี่แอร์เกิดก่อนผมเกือบ7 เดือนแถมหน้าตาทุกอย่างเหมือนผมหมดแต่ดิวบอกว่าต่างกันสุดขั้ว เรียกได้ว่าผมอยู่ขั้วโลกเหนือแต่พี่แอร์คือขั้วโลกใต้ แถมดิวขอบเรียกพี่แอร์ว่าเจ้าชายน้ำแข็ง พี่แอร์ สุขภาพไม่แข็งแรงต้องอยู่โรงพยาบาลตลอดจนสีขวบ ทำให้ความสัมพันธ์ ของพี่แอร์และพี่ๆผมค่อนข้างห่างเหิน มีแค่ผมที่เข้าไปอยู่ที่หลัง ผมไม่รู้ว่าผมเป็นลูกพ่อภีมจริงๆหรือเปล่าแต่ตอนนีผมคิดอย่างนั้นพ่อผมคือพ่อภีมปภพ

“ติ๊ก พี่แอร์มาหากรูวะ มีเรื่องจะคุยกับกรู “ผมเดินไปบอกติ๊ก ติ๊กที่ยืนคุยกับพี่ตุ๊อยู่

“แล้ว?”ติ๊กเลิกคิวแบบมีคำถามแสดงว่ามันไม่ไว้ใจผม

“พี่แอร์จะให้พี่ภาณุมารับนะ มรึงขับรถกลับเองได้นะ “ผมบอกติ๊ก

“เหรอ..มรึงไม่ได้ไป?”ติ๊กคงหมายถึงไปหาไอ้ดิว

“ติ๊ก “ผมเรียกติ๊ก พี่ตุ๊มองผมกับติ๊กสลับกันไปมา

“ติ๊ก อยู่ช่วยงานเอกสารให้พี่ก่อน” พี่ตุ๊บอกติ๊ก

“ก็ได้พี่ตุ๊ “ติ๊กบอกและเดินตามพี่ตุ๊ขึ้นไป ผมเดินออกมาเพื่อรอพี่ภาณุมารับผม ผมได้รับข้อความจากติ๊ก  “หวังว่ามรึงคงไม่แล่นไปหาไอ้ดิวนะ” ข้อความจากติ๊ก

“กรูกับดิวจบกันถาวรมรึงก็เห็น....และกรูคงไม่ต้องไป ดิวมันไปกับปู” ผมส่งข้อความกลับ ผมดูแล้วติ๊กมันอ่านแล้ว พี่ภาณุเดินเข้ามาพอดีเลย

“แอ้” พี่ภาณุเรียกผม ผมยกมือไหว้ ภาณุ รุ่นเดียวกันกับพี่ดิ๊บพี่ชายดิวเลย

“แอร์ให้พี่มารับนะ ไปกันเลยไหมครับ” พี่ภาณุถามผม นี้เกือบสี่โมงแล้วนิ ผมพยักหน้า ผมเดินตามพี่เขาไปขึ้นรถ ระหว่างนั้นผมเห็นรถของสรจักรเข้ามาจอด จักรรีบลงจากรถตรงมาหาผม

“แอ้จะไปไหน”สรจักรถามผม พร้อมกับเหล่มองพี่ภาณุ ท่าทางการมองนี้ไม่ต่างกับดิวเลย

“พี่แอร์มาแอ้นะจักร “ผมบอกจักร

“แล้วพี่ภาณุ?” สรจักรถามพี่ภาณุ พี่ภาณุหันมามองจักร ยิ้มๆ

“แอร์เขาให้พี่มารับแอ้นะ แอร์เขาฝากพี่ดูแลแอ้ “พี่ภาณุบอกกับจักร สรจักรยิ้มที่มุมปาก

“แอ้ จักรมานี้มาคุยธุรกับแอ้ แต่ถ้าแอ้จะไปหาพี่แอร์ จักรไปส่งอยากเจอพี่แอร์เหมือนกัน อยากถามถึงลุงหนึ่งเห็นลุงหนึ่งเรียกพี่แอร์เข้าไปคุย..น่าจะเรื่องแอ้จะเข้าไปอยู่กับลุงหนึ่งเมื่อไหร่..จักรรอให้แอ้มา “ สรจักรพูด พี่ภาณุมองหน้าผมว่าจะเอายังไง  ผมต้องตัดสินใจตอนนี้ ว่าควรจะไปกับใคร

“ก็ได้ พี่ณุ สรจักรเขาเป็นญาติผม คงไปได้พี่แอร์คงไม่ว่า “ผมพยักหน้ากับพี่ณุ ผมเดินไปขึ้นรถสรจักรทันที รถสรจักร เป็นรถแต่ง ออกแนวลุย เหมือนรถดิว สไตล์เดียวกันเลยทุกอย่างเลยไม่ว่าจะกายแต่งตัวก็แนวคล้ายๆกัน

“แอ้ จักรได้ยินพวกไอ้ภาคินมันพูดว่าแอ้กับดิว ... เออ ..เลิกกัน” ผมก็ต้องอึ้งเพราะว่าจักรถามผม ผมถึงกลับกลืนน้ำลายลงคอเลยแต่ผมยังคงเงียบไม่โต้ตอบอะไร

“หมับ” สรจักรจับมือผม ผมตกใจผมพยายามจะดึงมือกลับแต่สรจักรยื้อมือผมไว้

“แอ้ ..จักรชอบแอ้นะ “ ผมต้องอึ้งรอบที่สอง

“ชอบมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่เจอครั้งแรกแล้ว จักรยังคิดนะถ้าแอ้ได้อยู่กับลุงหนึ่ง ป่านนี้จักรคงเป็นคนได้ครอง...หัวใจแอ้ “สรจักรบอกผม แถมจักรยังจะโน้วตัวเข้าหาผม กำลังจะจูบผม

“อย่าจักร..มรึงอย่าทำนะ ..”ผมรีบดันอกจักรมันไว้  “ถ้ามรึงทำกรูจะไปรถพี่ภาณุ”ผมบอกสรจักร สรจักรถึงได้ชะงักและถอนตัวกลับออกไป ผมรีบดึงมือผมกลับทันที ผมนึกถึงคำพูดดิวที่ดิวมันบอกว่าคนที่มันกลัวจะพรากผมไปมากที่สุดคือสรจักร ดิวมันสัมผัสได้จริงๆ สรจักรออกมารถทันที

“ไปที่ไหนเหรอแอ้” สรจักรถามผม ผมสะดุ้งเพราะตกใจ ก็แน่ละ ผมคิดว่าผมจะพ้นพี่ภาณุ เขาเรียกหนีเสือปะจระเข้ 

“ที่ร้านอาหารพ่อแม่พี่ภาณุ จักรรู้จักไหม”ผมถามสรจักร

“รู้ซิ ไปกินกันบ่อย “สรจักรหันมาบอกผม พร้อมกับยิ้มที่มุมปากเท่ๆ แต่ผมมองตอนนี้มันน่ากลัวนะ เกือบครึ้งชั่วโมงที่ผมต้องนั่งระแวงสรจักรในรถจนถึงร้านอาหารที่ผมนัดกับพี่แอร์เอาไว้ พี่ภาณุยืนรอผมอยู่พร้อมพี่แอร์

“ถ้าบอกว่าแฝดกันเชื่อสนิทหน้าตาเหมือนกันราวกับพิมพ์เดียวกัน แต่นิสัยต่างกัดสุดขั้ว”สรจักร์บอกผม พร้อมกับก้างลงจากรถ ผมเดินไปหาพี่แอร์ ผมรักพี่แอร์มาก พี่แอร์เข้ามากอดผม

“ผอมไปหรือเปล่าแอ้ “พี่แอร์ถามผม   “พี่แอร์สวัสดีครับ” สรจักรยกมือไหว้พี่แอร์ พี่แอร์รับไหว้สรจักร์พร้อมกับหันไปมองพี่ภาณุ

“อ้อ เพราะอย่างนี้นี่เองไอ้ภาณุมันถึงได้หน้ามุ่ย ..มรึงแย้งซีนมาส่งน้องกรูนี้เองไอ้จักร”พี่แอร์แซวพี่ภาณุ ที่ยืนหันไปมองทางอื่นทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

“แม้พี่แอร์ ..ผมไม่ได้แย้งซีน เขาเรียกว่า ด้านได้อายอด และผมเป็นคนด้านได้”สรจักรพูดพี่ภาณุหันมามอง ผมถึงกับถอนหายใจ เพราะว่าพอพอกับได้ดิวเลย ดิวนี้แขวะพี่ภาณุตลอดเลยแหละ

“เออๆ งั้นมรึงขึ้นไปดื่มเบียร์กับไอ้ภาณุมันก่อนกรูจะคุยกับน้องกรู”พี่แอร์บอกสรจักร ส่วนพี่ภาณุแค่หยักไหล่และเดินกลับขึ้นไป ผมยังคงยืนกับพี่แอร์ พี่แอร์หันมามองผมรอยยิ้มเขาดูเยือกเย็น

“ไปนั่งกับพี่แป๊ปหนึ่งแอ้” พี่แอร์พูดและดันไปไปอีกทาง ไปทางม้านั่ง

“พี่ไปบ้านนะ พี่เจอเด็กผู้ชายคนหนึ่ง เขาบอกว่าเป็นลูกไอ้ดิว แต่พอเด็กนี้เห็นหน้ากรู มันเรียก พ่อแอ้ ตกลงลูกไอ้ดิวหรือว่าลูกมรึงแอ้” พี่แอร์ถามผม ผมหันไปมองพี่แอร์

“ลูกไอ้ดิวนะพี่แอร์.. ก็แอ้ไปคลุกอยู่บ้านมัน ลูกมันก็เลยเพลอเรียกแอ้ว่าพ่อไปด้วย แค่นั้นเอง“ผมบอกพี่แอร์

“จริงเหรอ? แต่ช่างมันเถอะ พี่มีเรื่องอยากให้แอ้ช่วย... พี่ไม่อยากไปฝึกและไปอยู่กับลุงหนึ่ง แอ้ ลุงหนึ่งเขาบอกพ่อภีมนะว่าเขาอยากได้แอ้ไปอยู่ที่นั้น “พี่แอร์บอกผมว่าลุงหนึ่งอยากได้ผมไปอยู่ที่นั้นและพี่แอร์ไม่อยากไป นั้นคงหมายความว่าพี่แอร์อยากให้ผมไป

“ทำเพื่อพี่ได้ไหม” พี่แอร์ถามผมพร้อมกับส่งแบบฟอร์มมาให้ผม

“คะแนนแอ้ที่สอบไว้ ไอ้คะแนนสูงมาก แถมตรวจกำลังกายก็ผ่าน แอ้ ทำเพื่อพี่ได้ไหมแอ้” พี่แอร์ถามผม ผมรับแบบฟอร์มมาใช่ถ้าผมตัดสิน ผมคงไม่ได้กลับมาที่นี้อีก

“แอ้” พี่แอร์ ผมมองพี่แอร์

“ได้พี่แอร์ แอ้จะไปเอง” ผมอบกพี่แอร์ยิ้มพร้อมกับกอดผม ดิวกรูต้องไปจากมรึงจริงๆเลยที่นี้

“ขึ้นไปทานข้าวกันดีกว่าพี่สั่งขอบชอบเราทั้งนั้นเลยนะ และนี้ไอ้ดิวมันเม่งอะไรมรึงไหมที่รู้ว่ามรึงกับมาหาพี่”พี่แอร์ถามผม ผมได้แต่ยิ้มๆ

“ไม่นิ แอ้บอกว่ามาคุยธุระดิวเขาเข้าใจพี่แอร์”ผมโกหกพี่แอร์

“จะว่าไปลูกมันก็น่ารักดีนะ แต่มองผ่านๆ มันมีส่วนเหมือนมรึงมากเลยนะ แอ้”พี่แอร์พูด

“จะมาเหมือนผมได้ยังไงละ พี่แอร์”  ผมค้านทันที ผมเดินขึ้นมาเห็นพี่ภาณุกระดกเบียร์ดื่มและไอ้สรจักรด้วย ผมนั่งลงข้างๆ จักรเพราะว่าพี่แอร์นั่งลงข้างพี่ภาณุ

“แอ้ ดื่มอะไรไหม พี่ไปเอามาให้” พี่ภาณุถามผม

“เอาเบียร์มาให้มันขวดหนึ่ง กรูด้วยนะ”พี่แอร์สั่งเบียร์ให้ผม ผมก้มมองอาหารแต่ละอย่างที่ผมชอบแต่ตอนนี้รู้สึกปั่นป่วนในท้องผมยังไงก็ไม่รู้

“พี่แอร์ แอ้ขอไปห้องน้ำก่อนนะ “ผมบอกพี่แอร์ พี่แอร์พยักหน้า ผมรีบไปเข้าห้องน้ำทันที ทำท่าจะไม่ค่อยดีอีกแล้วผม ตั้งแต่ผมไปอยู่กับติ๊กผมไม่ได้ทานฮาร์โมนที่พ่อให้เลยมันเหลืออีกแค่ แถวเดี๋ยวด้วย  ไม่กี่สิบนาทีผมก็เดินกลับมาที่โต๊ะ

“จริงเหรอครับพี่แอร์ แอ้จะไปอยู่กับลุงหนึ่ง พี่แอร์ ผมชอบแอ้ รอแอ้มาตั้งนาน ผมรู้ว่าต้องมีวันที่แอ้ได้อยู่ที่นั้น”ผมได้ยินสรจักรมันถามพี่แอร์

“ชอบก็จีบซิ หรือว่ามรึงกลัวไอ้ดิว” พี่แอร์ถามสรจักร

“ยอมรับว่าใช่แต่ตอนนี้ไม่แล้ว ดิวมันมีแฟนใหม่แล้ว ชื่อปูพี่” สรจักรบอกพี่แอร์ผมเดินมาที่โต๊ะพอดีพี่แอร์เงยหน้ามองผม

“จริงเหรอแอ้” พี่แอร์ถามผม ผมนั่งลงผมหันไปมองสรจักร์และหันมาพยักหน้ากับพี่แอร์

“เห็นไหม มันไม่ได้มั่นคงกับมรึงหรอกแอ้ และลุงหนึ่งเขาไม่ปลื้มด้วย ที่มรึงจะคบไอ้ดิว เพราะว่าไอ้ดิวมันคือคนที่เขาเลือก..ให้แต่งงานกับบอยหลังจากเรียนจบทันที แต่พีได้ยินมาว่า ลุงหนึ่งจะไม่รอให้เรียนจบรอให้บอยเข้ารับตำแหน่งและจะจับทั้งคู่แต่งกันทันที .. “พี่แอร์พูด ผมไม่ตกใจอะไรอยู่แล้วผมรับรู้เรื่องนี้มานานแล้ว ผมได้แต่พยักหน้าไปอย่างนั้นดูสรจักร์มันยิ้มมีความสุขผมหยิบเบียร์ขึ้นมากระดกดื่ม พี่ภาณุเดินกลับมานั่งทีข้างๆพี่แอร์ ผมสี่คนนั่งทานกันไป ส่วนสรจักรก็คอยตักนั้นจักนี้ให้ผมตลอด พี่ภาณุก็ตักให้ผมบ้างแต่ไม่ทันสรจักร

“กริ้งๆ” เสียงมือถือสรจักรดังขึ้น  “ เดี๋ยวกรูโทรกลับไอ้เสาธง อะไรกรูไม่ไป กรูจะไปส่งแอ้..”สรจักรมันบอกเพื่อนมัน เพราะว่ามันบอกกับพี่แอร์แบบนั้นว่ามันชอบผมมันทำให้ผมเริ่มกลัวผมเลย

“จักร กรูจะให้พี่ภาณุไปส่งวะ  พี่แอร์เขาจะกลับด้วย “ผมบอกสรจักร สรจักร์มองผม ผมพยักหน้าว่าให้มันไปหาเพื่อนเถอะ

“เออ ไอ้เสาธงกรูไปหามรึง ขัดกรูจริงๆ เดี๋ยวกรูหักธงมรึงทิ้ง แค่นี้นะ” สรจักรมันดูไม่สบอารมณ์ขึ้นมาทันตาเห็นแต่ไม่ใช่ไม่สบอารมณ์ผมหรอก พี่แอร์แอบเหล่อมองผม แต่พี่ภาณุยิ้มออกมาอย่างดีใจเห็นได้ชัดเจนเลย ผมนั่งทานกันต่อจนเกือบสามทุ่มแล้ว

“พี่ณุไปส่งผมเลยแล้วกันพี่แอร์ พี่แอร์จะกลับ” ผมพี่แอร์

“พี่จะขับรถกลับเลยแอร์ ไอ้ภาณุไปส่งแอ้ที่บ้าน กรูจะไปรับไอ้โอ๊ต มันจะขับรถให้กรู “พี่แอร์บอกผมว่าไปรับเพื่อนอีกคน ผมเคยเจอพี่โอ๊ตคนนี้ก็พยายามจะแจกขนมจีบแต่เจอดิว กันไปกันมาเลยเลิกมาหาพี่แอร์เลย สรจักรยืนมองผมขึ้นรถพี่ภาณุแบบไม่อยากจะให้ผมขึ้นรถพี่ภาณุเลย ผมรู้ว่าสรจักรมันคือคนที่ดิวกลัวและมันเป็นหลานรักลุงหนึ่ง ผมจึงควรที่จะเลี่ยงสรจักรไว้แต่ไม่รู้ว่าถ้าผมไปอยู่กับลุงหนึ่งแล้วผมจะกันตัวเองยังไง แค่ในรถไม่กี่นาทีมันยังจะจูบผมเลย

“แอ้มีอะไรหรือเปล่าครับ ดูแอ้บีบมือตัวเองแบบนั้น มีเรื่องไม่สบายใจหรือเปล่า “พี่ภาณุถามผม ผมหันมามองพี่เขา ผมลืมตัวบับมือตัวเองจริงๆด้วย ผมรีบคลายมือตัวเอง ผมหันไปส่ายหัวว่าไม่มีอะไรพี่ภาณุขับรถกลับมาถึงบ้านผม ผมไม่คิดเลยว่าผมจะซวยได้ขนาดนี้ ดิวขับมาถึงบ้านพอดีเลย ดิวลงจากรถและปูด้วยดิวหันมามองผม ผมรีลงจากรถพี่ภาณุ ผมคิดว่ารีบเข้าบ้านดีกว่า แต่พี่ภาณุดันลงจากรถมาด้วย

“แอ้ พรุ่งนี้พี่เข้าไปหานะ แอร์สั่งให้พี่เข้าไป...”พี่ภาณุกับลังจะบอกผมว่าจะเข้ามาเอาเอกสาร ผมไม่อยากให้ดิวรู้เรื่องนี้ผมเลย

“ได้ครับพี่ภาณุ เออ พี่มารับผมไปโรงเรียนก็ได้ครับ”ผมรีบตอบไปพี่ภาณุยิ้ม พร้อมกับพยักหน้าให้ผม แถมหันไปมองดิว หยักคิ้วให้ดิวอีก

“อ้าว แล้วไม่ขับรถให้เมียนั่งเหรอ .. “ดิวถามขึ้นลอยผมรู้ว่าถามผม พี่ภาณุกำลังจะขึ้นรถพอดีเลย

“ดีเนอะมีแม่งทั้งผัวทั้งเมีย” ดิวพูดทำเอาผมหน้าชาไปเลย พี่ภาณุ เลยปิดประตูรถ

“ดิว พี่ว่าดิวควรจะให้เกรียรตินะ พี่ไม่รู้ว่าที่ผ่านมาดิวกับแอ้ยังไง แต่ถ้าดิวมีคนใหม่แล้ว ดิวไม่ควรจะพูดแบบนี้ มันไม่ใช่นิสัยของลูกชาย”พี่ภาณุพูด ดิวถึงกับวางกระเป๋าลงผมรีบลงก้าวขาลงมาทันที

“พี่ณุ ขึ้นรถ พรุ่งนี้มารับผม เพราะว่าติ๊กไม่อยู่ นะครับพี่ขึ้นรถผมขอ..พี่ณุ! ”ผมรีบลงไปดันพี่ภาณุไว้ ส่วนปูก็รีบดึงแขนดิวไว้เหมือนกัน

“พี่ณุ ผมขอร้อง อย่าให้แอ้รู้สึกแย่ไปกว่านี้เลย ”ผมบอกพี่ภาณุ พี่เขาพยักหน้าพร้อมกับเข้าไปในรถ ผมคิดว่าเสียงค้อนข้างดังจนทำให้ แจ๊คและไอ้หลุยส์ออกมายืนมอง บอยและธรรณ์ด้วย พี่ภาณุขับรถออกไป ผมหันมาผมไม่อยากจะมองหน้าดิวตอนนี้เลย

“เก่งเนอะ ทำได้ทั้งสองตำแหน่งเลย “ดิวพูด

“ดิว พอ แล้ว” ปูเป็นคนห้ามดิว ดิวหยิบกระเป๋าพร้อมกับขึ้นบ้านทันที ดิวเดินแทรกแจ็คขึ้นไป ผมก็ขึ้นบ้านตามเช่นกัน

“มรึงโอเคไหมแอ้” แจ็คมันถามผม  “กรูโอเค “ผมบอกไอ้แจ็คผมเดินเข้ามาในบ้าน ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลย ตอนนี้รู้สึกเหมือนคงเพิ่งจะก้าวขาขึ้นมาจากเรือมันโครงเครงไปหมด ผมรู้สึกหน้ามึดกระทันหัน

“แจ็ค” ผมได้ยินเสียงบอยเรียกแจ็คและผมก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลย

[ujen]

 

[PFlove]

ดิว ตอนแรกผมก็คิดทบทวนที่พี่ดิมบอกผมพี่ดิมรับไม่ได้ถ้าผมกับแอ้จะเลิกกันแต่พอผมกลับมาเจอแอ้กับพี่ภาณุยอมรับว่าต่อมหึงทำงานขึ้นมาทันที แต่ด้วยความที่มันมีหลายสิ่งเกิดขึ้นมันเลยทำให้ผมพลั้งปากพูดแบบนั้นออกไปกับแอ้ ผมเสียใจไหม เสียใจมากที่สุด

“ดิว ปูไม่คิดเลยนะว่าดิวจะงี่เง่าได้ขนาดนี้ ปูจะกลับไปนอนห้องเดี่ยว ดิวควรจะได้ใช้ความคิดของตัวเองทบทวนดู ว่าที่ดิวทำลงไปเมื่อกี่มันถูกไหม ปูผิดหวังในตัวดิวมาก  ปูอยู่กับดิวได้เพราะว่าช่วงนี้ดิวอ่อนแอ แต่ปูไม่ใช่ ..ตัวแทนของใคร ดิวไม่รู้หรอกว่าตัวเองนะเพลอหาแอ้ทุกคืน และปูก็เชื่อว่าแอ้เสียใจแพ้กันและปูเชื่อว่าแอ้ทำเพราะมีเหตุผลที่สำคัญ แค่นี้แอ้ก็บาดเจ็บในใจตัวเองพอแล้ว แต่กลับยิ่งซ้ำให้เจ็บมากขึ้น ..ดิวจะเสียใจทีหลัว ปูเตือน” ปูพูดกับผม พร้อมกับเดินกลับห้องไปทันที ผมกำลังเปิดประตูห้องพักผม

“แจ็คพาแอ้ไปห้องนอนก่อน ห้องติ๊กละซิ”ผมได้ยินเสียงจากด้านหลัง ผมเห็นไอ้แจ็คมันอุ้มแอ้ขึ้นมา

“แอ้เป็นอะไร”ผมตกใจไม่แพ้กัน

“เป็นลม ... ทำไมมรึงห่วงเหรอไอ้ดิว ..มรึงทำได้ดีมากดิว ... มรึงงี่เง่าได้ดีมาก กรูชมจากใจวะ “แจ็คมันบอกผมแถมมันยังทำน้ำเสียงประชดผมอีกด้วย ผมได้แต่ยืนมองแจ็คมันพาแอ้เข้าห้องไอ้ติ๊ก บอยก็มองผมสายตาบอยบอกได้ว่าผิดหวังในตัวผมมาก

“บอยไม่คิดว่าดิวเป็นแบบนี้นะ..ดิวคนเดิมหายไปไหน  “บอยพูดก่อนจะเดินเข้าห้องติ๊กไป ผมเข้าไปในห้องตัวเอง ผมทรุดลงนั่งบนเตียงนอนขนาดคิงไซ้ วันนี้ก็โดนพี่ดิมต่อว่ามาค้อนข้างเยอะอยู่แล้ว ยิ่งเห็นน้องมิ้นร้องหาแต่แอ้อีก ระหว่างที่ผมยกมือขึ้นมากุมหน้า ผมเหลือบไปเห็นรูปถ่ายตกอยู่ที่พื้นผมเดินไปหยิบขึ้นมาดู รูปถ่ายผมกับแอ้ ผมจำได้ดีพี่ดรีมถ่ายให้ผม ผมนอนตักแอ้ มันน่ารักมากรูปนี้เมื่อสามปีที่แล้ว แต่ตอนนี้มันถูกฉีกของจากกันแม่จะไม่ได้ฉีกจนขาดแต่มันเป็นการฉีกให้ผมกับแอ้ออกจากกัน แสดงว่ามีคนมาค้นโต๊ะแอ้ ผมรีบเปิดลิ้นชักโต๊ะเขียนหนังสือแอ้ ผมเห็นด้านในมีการรื้อกระจุยกระจายไปหมด หรือว่าแอ้มาหาของและคนที่ฉีกนี้เป็นแอ้เหรอ ผมจัดการเก็บของในลิ้นชักแอ้ให้เรียบร้อยเหมือนเดิม ผมเห็นมีอีกรูป รูปที่ถ่ายน่าจะห้าปีที่แล้ว มีทุกคนแต่มันไม่ถูกฉีก มีแค่รูปผมกับแอ้ที่ถูกฉีกออก ผมไปยืนที่หน้าประตู ใจก็เป็นห่วงอีกใจก็ยังโกรธที่เห็นไอ้พี่ภาณุมาส่งแถมไอ้นี้พี่แอร์ที่แอ้นะฟังเขามากทั้งๆที่รู้ว่าเขาไม่ชอบหน้าผม คอยกันผมกับแอ้ นี้คงเชื่อพี่จนจะคบไอ้ภาณุซินะ แต่...ผมตัดสินใจเปิดประตูห้องตัวเอง

“แอ้โอเคแน่เหรอแจ็ค “บอยถามแจ็ค กำลังพากันออกจากห้องนอนแอ้กัน ทุกคนหยุดมองผม

“เป็นห่วงหรือไง” หลุยส์มันถามผม

“แอ้เป็นไงบ้าน ทำไมแอ้เป็นลม”ผมถามแต่ไม่ได้ระบุว่าถามใคร

“ไม่รู้ซิว่าทำไม กรูไม่ใช่หมอแต่พวกกรูแค่ปฐมพยาบาลได้แค่นั้น แอ้มันบอกว่าดีขึ้นนิดหน่อย แอ้มันว่าอดนอนมั้ง อย่างที่มรึงพูดวันนี้แหละ แอ้มันไม่ดูกำลังตัวเอง..แถมยังฮอทอีกต่างหาก มีคนมารอต่อคิวอยากจะดูแลมีเยอะและมันคงเหนื่อยที่ต้องทำหลายหน้าที่อย่างที่มรึงเห็น..กรูไม่เข้าใจว่าคนที่เข้าอยู่กับมรึงแถบจะตลอดเวลา มรึงไม่รู้จักตัวตนที่จริงเหรอว่าแอ้มันเป็นคนยังไง ...กรูไม่รู้ว่าตอนนี้กรูควรจะสมเพศไอ้ติ๊ก หรือมรึงดีวะดิว ”ไอ้แจ็คมันตอกใส่หน้าเล่นเอาผมอึ้งจนพูดมาออกเลย  ที่ผมพูดว่าแอ้เมื่อเช้า ถ้าพวกนี้บอกแอ้ดีขึ้นผมก็เปิดประตุลงกลับไปนั่งที่เตียงเหมือนเดิม
        ผมลุกขึ้นอีกครั้ง ผมเพื่อเข้าห้องน้ำอาบน้ำนอนดีกว่า ผมรีบอาบน้ำผมเช็คอิเมลตัวเอง มีอิเมลส่งมาบอกว่าคะแนนสอบผมผ่านแล้ว ผมจะไปตรวจสุขภาพเดือนหน้า ผมดีใจที่สุดแต่นะตอนนี้คนที่ผมอยากจะบอกเขาก็ไม่อยู่ข้างๆผมแล้ว ต่อคงจะเป็นปูซินะ
     ผมหันกลับมานอนบนเตียงผมพยายามขมตาให้หลับให้ได้แต่มันยากมาก ผมพลิกไปพลิกมากนอนไม่หลับ ผมลุกพล้วดจากที่นอนอีกครั้ง ผมเดินไปที่ห้องไอ้ติ๊ก ผมลองบิดลูกบิดไม่ได้ล๊อกนี้ ผมบิดลูกบิดเบาที่สุด ผมเปิดประตูเข้าไป ไฟที่หัวเตียงถูกเปิดเอาไว้ คนที่นอนอยู่บนเตียงหลับสนิท ผมเห็นยาแก้เวียนหัวที่พ่อผมให้แอ้ไว้วางอยู่คงทานตัวนี้ซินะ หลับปุ๋ยเลย ผมค่อยๆนั่งลงข้างๆแอ้ที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง

“แอ้” ผมเรียกแอ้เบาๆ แต่แอ้ไม่ตอบสนองแสดงว่าหลับของจริง ผมค่อยหมุดตัวเข้าไปในผ้าห่ม ผมค่อยโอบเอวคนที่หลับไม่รู้เรื่องผมรู้สึกว่าท้องน้อยแอ้ป่องๆนะ กินเยอะไปหรือไง จมูกผมไซ้ลงไปที่ซอกคอขาวนวลนั้น นี้แค่ดมกลิ่นตัวหอมที่เป็นธรามชาติของแอ้ ผมรับรู้ได้เลยว่าน้องผมชูชันขึ้นมาทันที

“อืมม”แอ้เหมือนจะรู้สึกตัวแต่คงยังลืมตาไม่ขึ้นเพราะฤทธิ์ยามันทำให้ง่วง ผมพลิกแอ้ให้หันตะแครงมาหาผม แอ้ค่อยลืมตาที่หนังอึงมอง

“ดิว..”แอ้เรียกชื่อผม แอ้พยายามดันผมออกแน่นอนต้องไม่มีแรง

“ทำไมละ...หรือว่าลืมว่าดิวเคยเป็นสามี” ผมถามแอ้

“อย่า..นะ.ดิว ...อืมมม” ผมรีบประกบปากนั้นก่อนที่แอ้จะพูดจบประโยค ผมทั้งกอดทั้งไซ้ แอ้ไม่มีแรงมากพอจะต้านผมหรอก

“อย่าดิว...อืมมม..” แอ้พยายามขัดขืนผมแต่ผมรู้ว่าร่างกายแอ้มันไม่ยอมขัดการเร้าโรมผมหรอก ผมจับแขนแอ้ขึงไว้แอ้พยายามจะดันผมให้ออก ผมกดไว้แบบนั้นและเร้าโรมไปด้วย ผมรู้แล้วแอ้ชอบแบบนั้นไม่กี่นาทีมือผมกับแอ้ที่กุมเข้าหากันและคงไม่ต้องบอกว่าเกิดอะไรขึ้นต่อไป

“อืมม..อาห์ ..ซี้ด ...” มันค้างมาหลายวันทีเดียวบอกตรงๆ ได้มาปลดปล่อยวันนี้แหละ เวลาผ่านไปครึ้งชั่วโมงได้กับบทรักของผมกับแอ้


“ออกไป...ดิว .”แอ้ดันผมให้ออก

“ทำไมละ ไม่ชอบเหรอ...แค่ทบทวน”ผมบอกแอ้

“ทำไมเหรอจะคบกับพี่ภาณุใช่ไหม ใช่ซิ พี่แอร์เขาปลื้มมาก “ผมพูดแอ้ค่อยดันตัวเองขึ้นนั่ง

“ถ้ารู้ก็ดีนะ อย่ามาทำกับกรูอีก “แอ้บอกผม เสียงโทรศัพท์สั่นบนหัวเตียงผมรีบแย้งคว้ามาดู เป็นข้อความไลน์ที่ส่งมาหลายข้อความแล้ว

“แอ้พี่เป็นห่วงนะครับ ดูสีหน้าแอ้ไม่คอยดีเลย พรุ่งนี้พี่ไปรับถ้าแอ้ไม่ค่อยสบายบอกพี่นะพี่จะพาไปหาหมอ”ผมอ่านข้อความจากพี่ภาณุ

“ให้พิมพ์ให้ไหมว่าเป็นลมจะได้รีบมา” ผมถามแอ้ แอ้รีบดึงมือถือไปจากผม

“ไม่ต้อง ..แค่มรึงออกไปก็พอ” แอ้ไล่ผม  ผมกำลังจะเดินออกแอ้ก็กำลังจะลุกไปเข้าห้องน้ำแต่แอ้กำลังจะล้ม

“หมับ” ผมรีบเข้ามารับแอ้ไว้ได้ทันแอ้หันมามองผมแอ้พยายามจะสะบัดผมอก

“นี้จะดื้อทำไม ถ้าไม่เข้ามารับ ก็ล้มหัวฟาดเตียงไปแล้วแอ้” ผมตะหวาดแอ้ แอ้สะดุ้งที่ผมตะหวาดเขาเสียงดัง ผมมองสายตาคู่นั้น

“จะเข้าห้องน้ำใช่ไหมแอ้”ผมถามแอ้ แอ้พยักหน้าว่าใช่ผมพยุงแอ้เข้าห้องน้ำไป แอ้คงล้างเนื้อล้างตัวผมได้แต่ยืนรอที่ตรงประตู แอ้ก็ค่อยพยุงตัวเองออก ผมเข้าไปช่วยพยุงแต่พยายามจะไม่ให้ผมช่วย จนแอ้มาที่เตียง แอ้เอนตัวลงนอนลงผมนั่งลงข้างๆแอ้

“ดิว ...มรึงกลับห้องไปเถอะ กรูไม่อยากให้ติ๊กมันรู้สึกไม่ดี ถ้ามรึงยังมาทำแบบนี้กับกรูนะดิว กรูขอละ กรูอยู่ได้”แอ้พูดโดยที่หลับตาอยู่ มันก็จริงเพราะว่าแอ้กับติ๊กเขาคบกันแล้ว ผมลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะออกไปผมดึงผ้าห่มมาห่มให้แอ้ ผมเดินออกมาจากห้องนอนแอ้ ผมปิดประตูห้องนอนแอ้เบาๆ ผมเริ่มรู้สึกสมเพศตัวเองจริงๆอย่างที่แจ็คมันว่า ผมหันมาเจอปู

“ปู...ดิว..”ผมทำท่าจะอธิบายกับปู

“ปูแค่มาดูว่าดิวเข้าไปดูแอ้หรือ..เพราะว่าดิวควรจะทำ..พรุ่งนี้ป๊อดจะมารับปูแต่เช้าเพราะว่าตอนเช้าปูไม่ได้เข้าเรียนปูจะช่วยป้าแดงทำอาหารเลี้ยง พรุ่งนี้ครูตุ๊เขาจะมีสัมมนาครูที่จะบรรจุใหม่ที่โรงเรียน ...ปูไม่ได้โกรธอะไรดิว..แต่เวลานี้ดิวควรจะรู้ว่าใครคือคนที่ดิวต้องดูแลจริงๆ เขาทำเพื่อดิวและลูกดิวมามากแล้ว “ปูพูดก่อนจะหันหลังกลับไปเข้าห้องนอน ผมได้แต่ยื่นอึ้งคนเดียววันนี้โดนตั้งแต่ที่โรงพยาบาลพี่ดิมผม แถมลูกร้องอแงไม่เอาผมอีกต่างหาก กลับมาเจอไอ้พี่ภาณุ ข่าวผมกับแอ้ดังกระฉ่อนขนาดนั้น เข้าทางมันอีกที่พี่เมียที่เกลียดขี้หน้าผมอย่างพี่แอร์ ผลักดันมัน แถมไอ้แจ็คมันยังเทศให้ผมซะชุดใหญ่เลย ตามมาด้วยปูอีกคน ปูเป็นคนพูดน้อยมาก
        ผมกลับเข้าไปนอน พลิกซ่ายพลิกขวา นอนไม่หลับ ลุกขึ้นมาอีก ผมเปิดประตูเข้าห้องนอนแอ้อีกครั้ง เห็นแอ้หลับสนิทแล้วจริงๆ ผมมานั่งผิงหัวเตียงไม่รู้ว่าเพลอหลับไปตอนไหน มาสะดุ้งตื่นอีกทีก็เกือบสว่างแล้ว ผมต้องรีบกลับไปห้องก่อน เพื่อว่าไอ้ติ๊กจะมาเดี๋ยวแอ้จะเจอศึกหนักจากไอ้ติ๊ก

“ทำไมแอ้ไม่บอกดิวละ ขอเหตุผลได้ไหม ว่าทำแบบนี้เพื่ออะไรแอ้ “ผมได้แต่พูดกับคนที่ยังหลับสนิทอยู่บนเตียง ไม่รู้ว่าจะไปเรียนไหวไหม

[boonpa]

  หน่วงเป็นช่วงที่อึดอัดมาก

[PFlove]

แอ้ VS ดิว เหตุการณ์มันยิ่งหนักลงเรื่อยๆ
     หลังจากที่ดิวมาหาผมคืนนั้นผมไม่รู้ว่าจะเรียกว่าถูกขมขืนไหมเพราะว่าผมพยายามที่จะขัดขืนแต่ด้วยฤทธิ์ยาที่ผมทานไปมันทำให้ผมไม่มีแรงจะสู้ ดิวไม่เคยทำแบบนี้กับผมเลยนะ ถ้าผมบอกว่าอย่าดิวก็จะหยุดแต่นี้ดิวไม่หยุด มันเหมือนครั้งแรกที่ผมกับดิวมีอะไรกันแต่นั้นมันมาจากความสมยอมผมเกือบครึ้งแต่นี้ดิวขมขืนผมเลยดีกว่า ก็ดิวประกาศคบกับปูไปแล้วดังนั้นผมกับดิวจึงไม่ควรที่จะทำแบบนั้นอีก

“แอ้ มรึงเป็นอะไรวะ ตื่นมาก็อาเจียน บางที่ก็ปวดท้องน้อย มรึงแปลกๆนะแอ้” ติ๊กกลับมานอนบ้านแล้วเพราะว่างานที่โรงแรมที่ให้ติ๊กไปเป็นพรีเซนเตอร์แก้ไขเรียบร้อยแล้วคือถ่ายทำใหม่หมด

“กรูแค่เพลียนะ ติ๊ก” ผมหันไปบอกติ๊ก

“เพลียเพราะอะไร กรูไม่อยู่บ้านสักหน่อย “ติ๊กมันถามผม มันเริ่มจะจับจุดผิดกับผมและดิวอีกแล้ว

“มรึงไม่จำเป็นต้องอยู่ตลอดหรอกเขาก็เพลียได้” ดิวเดินลงมากับปูนี้ก็อีกคนไอ้ดิว ดิวไม่เคยพูดจากระทบผมแบบนี้มาก่อนเลยจริงๆ  ก็เมื่อวาน ติ๊กมันต้องรีบไปกับพี่ตุ๊ มันให้ผมขับรถแต่ผมดันปวดท้องมาก ภาคินเลยอาสาขับรถมาส่งให้ดิวก็กลับมาเจอพอดีเลย ปูต้องแวะเอาอาหารมาให้ก่อน ผมนี้ซวยตลอดเลยและดิวมันก็โกรธผมอีก ดีนะที่เมื่อวานบอยแจ็คอยู่ หลุยส์และธรรณ์ไปธุระกัน ติ๊กก็กลับมาไม่ดึกมาก

“ติ๊กไปเรียนเถอะ จะได้มีเวลาไปทานข้าว กรูหิววะ” ผมบอกติ๊ก ดิวมันเดินแทรกผมกับติ๊กออกไป

“ดิว ได้ข่าวว่าผลสอบมรึงออกแล้วเหรอวะ ยินด้วยนะว่าที่คุณหมอ”ติ๊กมันรู้เรื่องผลแล้วเหรอผมยังไม่รู้เรื่องนี้เลย

“ว่าที่คุณหมอกับว่าที่ พยาบาล ปูเขาจะได้โคต้าพยาบาลแล้วนะ “ดิวบอกข่าวดีอีกข่าว ปูได้แต่ยิ้มๆให้ผม

“เออ วันนี้กรูกับปูไม่กลับมาทานข้าวนะ เพราะว่าจะไปซื้อของเตรียมทำอาหารเลี้ยงนักฟุตบอลพรุ่งนี้ และวันอาทิตย์จะพาไปเปิดตัว พาไปไหว้พ่ออย่างเป็นทางการซะที” ดิวพูดขึ้น ผมคงต้องไปเอากระดาษที่ผมลิชรายการที่ลูกๆผมอยากได้และของที่จำเป็นให้ปู

“แฮบปี้กันดีจังวะ แม้ถามจริง ไม่รู้สึกว่าผิดฝาผิดตัวกันบ้างเหรอครับ ใช้ของใช้ผิดวิธีนี้มันทำให้เสียสุขภาพนะครับ โดยเฉพาะไอ้ดิวกรูว่าบ้านมรึงนี้เป็นหมอกันทั้งบ้านน่าจะรู้ดีนะ” เสียงที่ทำเอาทั้งผมและติ๊ก ดิวและปู ต้องเงยหน้าขึ้นไปแจ็คเดินลงมาพร้อมบอย ดิวเงยหน้ามองแจ็คและรีบกุมมือปูเดินออกไปทันที่

“แอ้...เป็นอะไรพักนี้ดูแอ้เพลียๆมากเลยนะ” บอยถามผม ผมส่ายหน้า ผมเดินจะออกไปผมกำลังเปิดกระเป๋าค้นหากระดาษที่ผมจดแอบซ้อนไว้

“ปึก “เสียงบางอย่างหล่นจากประเป๋าผม

“แอ้” บอยเรียกผมพร้อมกับหยิบสิ่งที่ผมทำหล่นลงไป บอยมองหน้าผม ผมรู้ว่าบอยรู้ดีว่านี้มันคือยาอะไร บอยมองหน้า

“ยาอะไรวะแอ้”  ไอ้แจ็คมันถามถึงแพงยาที่บอยกำลังจะส่งให้ บอยยังไม่พูดอะไรบอยมองหน้าผม

“เออ  กรูก็อยากรู้เห็นมรึงกินทุกวันเลย แอ้มรึงเป็นอะไรถึงได้ต้องกินยานี้” ติ๊กมันแย้งแพงยาไปจากมือผม

“ก็แค่ยาบำรุง”ผมบอกติ๊ก ผมแบมือขอคืน ตอนนี้เหลือแพงสุดท้าย ผมไม่ว่าดิวมันจะจำได้ไหมที่พ่อบอกว่าผมต้องทำยังไงถ้าทานหมดแล้ว

“มรึงก็ดูดีอยู่แล้วจะกินทำไม ดูหน้ามรึงดิ มีเลือดฝาดขนาดนี้ ไม่ต้องกิน” ติ๊กพูดและหยิบไปโยนมันทิ้งลงถังขยะ ไอ้ครั้นผมจะบอกว่ามันสำคัญ เรื่องมันก็จะยืดยาว คงไม่เป็นอะไรมั้งถ้าผมจะไม่ทานต่อ บอยไอ้แต่มองผมเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง

“ไปโรงเรียนกันเถอะแอ้ “ ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้าผมเดินออกมาขึ้น ผมรู้สึกหวิวๆยังไงก็ไม่รู้ รู้สึกมือผมสั่นๆ ก็ตอนที่ผมกำลังจะจับที่จับประตูเพื่อเปิดประตูรถ

“แอ้เป็นอะไรมรึงไหวไหม ...กรูขับเอง...มรึงเป็นอะไรแน่” ติ๊กถามสีหน้ามันตกใจเหมือนกัน

“คงจะนอนน้อยไปหน่อยนะติ๊ก “บอกติ๊ก ติ๊กหยักไหล่ ผมเลยต้องเดินมานั่งติ๊กเข้าไปทำหน้าที่คนขับ และติ๊กก็ออกตัวทันที ติ๊กมันเป็นคนขับรถเร็ว ขับยังกับขับรถแข่งเลยดีกว่า แซงได้แซงทันที บางทีผมเพลอคิดว่ามันเป็นนักแสดงใน FAST and  ferious หรือไง พอมาถึงโรงเรียนพอดีเลย ผมเห็นไอ้ดิวมันยืนอยู่กับพี่ตุ๊ ดูท่าจะงานเข้า ผมเดินเข้ามาพร้อมกับติ๊ก

“แอ้...มานี่” จริงด้วยงานเข้า ผมเดินเข้าไปหาพี่ตุ๊ ติ๊กด้วย

“มีอะไรเหรอพี่ตุ๊” ติ๊กถามพี่ตุ๊ พี่ตุ๊หันมามองติ๊ก

“ติ๊กไปกินข้าว ส่วนแอ้ดิว เดินไปหาพี่ มีเรื่องต้องคุย” พี่ตุ๊พูดน้ำเสียงนิ่ง

“ติ๊กเป็น..”ติ๊กบอกพี่ตุ๊ พี่ตุ๊หันกลับมามองติ๊ก “เป็นแฟน..แต่ใช่ว่าแฟนจะต้องรู้ทุกเรื่องติ๊ก เรื่องนี้แค่แอ้และดิว เราไปทานข้าว” พี่ตุ๊ทำเสียงดุใส่ไอ้ติ๊ก ติ๊กมันกระฟัดกระเฟียดไปทันที ผมและดิวเดินตามพี่ตุ๊ขึ้นห้องไป ผมเข้าไปในนั่งในห้องทำงานพี่ตุ๊

“ทำไมต้องโกหกพี่ แอ้นะพี่ไม่ว่าหรอก เพราะแอ้ไปตอนชั่วโมงกิจกรรม ส่วนดิวนะขอไปพี่ก็ไม่ว่าแต่บอกให้ถูกต้องว่าไปเพื่ออะไร ..ทำไมโกหกพี่กันทั้งคู่ว่าพี่ตัวเองเข้าโรงพยาบาล” พี่ตุ๊รู้แต่ผมไม่คิดว่าดิวจะบอกพี่ตุ๊เหมือนที่ผมบอกติ๊ก

“พี่ตุ๊ ผมขอโทษครับ” ดิวบอกพี่ตุ๊

“พี่นี้โทรไปหาพี่เราสองคน ไง..มันนึกว่าพี่ให้พรมันซะงั้นนะ ไอ้ดิมกับไอ้อ้น ..ตกลงใครป่วยกันแน่ ..ใครจะเป็นคนตอบพี่ พี่คิดว่าคนเดียวกันและคงจะมีความสำคัญกับเราสองคนไม่แพ้กัน” พี่ตุ๊ถามผมและดิวผมหันไปมองหน้าดิว

“พี่ตุ๊...ลูกชายผมพี่” ดิวบอกพี่ตุ๊ พี่ตุ๊พ่นลมหายใจออกมาเลยเพราะว่าไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย

“ติ๊กมันไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม ดิว...แอ้” พี่ตุ๊ถามผม ผมสองคนพยักหน้า

“พี่ว่าติ๊กคงเสียมาก..ความลับบางที่มันก็ย้อนกลับมาทำร้ายเราเอง “พี่ตุ๊พูดผมพยักหน้าว่าใช่มันถูก เพราะความลับมันกำลังทำร้ายทั้งผมและดิวอยู่ตอนนี้ 

“ตอนนี้มีเด็กผู้ชายสามคน ไปอยู่กรุงเทพฯ นั้นลูกเราใช่ไหม” พี่ตุ๊ถาม คงหมายถึงซี แซ็กซ์และเป็กซ์

“ใช่ครับพี่ เด็กสองคนที่กรมสงเคราะห์เข้ามาตามผม คนที่ผมช่วยเขาไว้วันที่ผมสองคนมาสอบไม่ทัน เขาเลือกที่จะอยู่กับผม...สองคน” ดิวพูดพรอ้มกันหันมามองผม

“ส่วนอีกคนวันที่ผมขึ้นไปพักกันบนบ้านพักที่อุทยาน ผมเจอเขากำลังถูกทำร้าย ผมเลยช่วยและพาลงมาอยุ่ด้วยกัน”ดิวอธิบายกับพี่ตุ๊

“พี่รู้มาว่ามีอีกนะ แต่พี่จะไม่พูดเรื่องนี้ แต่พี่แนะนำมีอะไรคุยกันตรงๆ พี่เชื่อว่าติ๊กคงไม่ใช่คนที่ไม่รับฟังอะไรเลย แต่พี่ยอมรับว่าติ๊กค้อนข้างที่ดื้อ  แอ้และดิวคงรู้จักติ๊กเรื่องนี้ดีใช่ไหม” พี่ตุ๊บอกผม ผมพยักหน้า

“มีอย่างอื่นอีกไหมแอ้ ระหว่างเรากับติ๊ก” พี่ตุ๊ถามผมต่อหน้าดิว ผมหันมามองดิวที่หันมามองผมว่าผมจะพูดยังไง

“ผม..เออ.. ตามที่ผมเคยให้ข่าวไปแล้วพี่ตุ๊” ผมบอกพี่ตุ๊ พี่ตุ๊มองผม

“ถ้าอย่างนั้นลงไปเข้าแถวกันได้แล้วทั้งคู่ ..พี่จะไม่พูดเรื่องนี้ให้ติ๊กฟัง แต่ถ้าเราสองคนควรจะเป็นคนบอกติ๊กเอง จะรักกันจะชอบกันไม่มีใครว่าหรอกแต่เพื่อนกันพี่ว่าควรที่จะบอกันไปตรงๆ ความจริงยอมรับว่ามันอาจจะทำให้อีกคนเจ็บแต่มันดีกว่า “พี่ตุ๊บอกผมสองคน ผมลุกขึ้นดิวเดินออกมา ดิวหันมามองผม

“ไปหามิ้นมาเหรอ” ดิวถามผม ผมพยักหน้า

“เมื่อไหร่” ดิวมองหน้าผม

“วันที่มิ้นนอนวันแรก พี่โอมโทรบอกนะ เลยขับรถติ๊กไป “ผมบอกดิวมันตกใจมาก ใช่วันนั้นแหละที่มันพูดว่าประชดผม ที่ผมท่าเหมือนจะเป็นลมมันคิดว่าผมคงไปสนุกกับติ๊กทั้งคืน ผมเดินจะลงไปเข้าแถว

“หมับ..แอ้..ดิวขอโทษ” ดิวกอดผม

“แอ้” ติ๊กมันเดินออกมาพอดี ผมหันไปเจอติ๊ก ดูสีหน้าติ๊กมันไม่พอใจมาก ผมรีบดันดิวออกทันที ดิวมองหน้าไอ้ติ๊ก ติ๊กมันดึงแขนผมลงไปข้างล่างทันที 

“แอ้ ไม่ต้องเข้าแถว ...มรึงโกหกกรูเหรอ พี่อ้นไม่ได้เป็นอะไรเลย มรึงโกหกกรูเหรอกรูได้ยินหมดแล้ว ไอ้ดิวมันมีลูกและมรึงก็ไปเฝ้าลูกมันใช่ไหม ...ทำไมแอ้ มรึงจะทำหน้าที่พ่อร่วมกับมันใช่ไหม ตกลงมรึงสองคนปิดกรูมากี่เรื่องแล้วแอ้” ติ๊กมันลากผมออกมา จนถึงด้านหลังช๊อป มันใส่ผมไม่ยั้งเลย กับเรื่องที่เกิดขึ้น อย่างที่พี่ตุ๊พูดผมกับดิวปล่อยให้มันยืดยาวจนเกินไปจริงๆ

“เด็กนั้นลูกไอ้ดิวคนเดียวหรือว่าลูกมรึงได้ด้วยแอ้” ติ๊กถามผม

“ถ้ามรึงตอบไม่ได้ไม่เป็นไร กรูจะไปเอง เขาบอกว่าเด็กไม่โกหก” ติ๊กบอผม

“หมับ” ผมจับแขนไอ้ติ๊ก ผมยอมรับว่าผมบีบแขนมัน ติ๊กมันเจ็บมันมองหน้าผม

“อย่ายุงกับเด็ก ... มรึงไม่ต้องมาสนใจแล้วว่าลูกกรูหรือลูกไอ้ดิว..มันจบแล้ว กรูกับดิวมันจบแล้ว และกรูกำลังจะไป..อยู่กับลุงหนึ่งแทนพี่แอร์ กรูไม่ได้ไปกลับมรึงหรอก..กรูยอมทำทุกอย่างไม่ได้ทำเพื่อไอ้ดิวแค่คนเดียว กรูเสียทุกอย่างไม่ใช่เพื่อมรึง ...ดังนั้นมรึงอย่าทำให้กรู..ต้องถึงที่สุดติ๊ก..เพราะกรูทำได้มากกว่านั้น! “ผมสะบัดแขนไอ้ติ๊กและรีบเดินออกมาทันที ผมรู้ว่าติ๊กค้อนข้างตกใจไม่เคยเห็นผมในแบบนี้มาก่อน ผมเดินมาเข้าแถวตามปกติ ติ๊กตามหลังผมมา มันเงียบไม่พูดอะไรอีกผมก็เงียบเช่นกันดิวมันหันมามองผมกับติ๊ก

“ผัวเมียตีกันแต่เช้าเลยวะ..ดิว” ไอ้เดี่ยวมันแซวผมกับติ๊ก

“ผัวเมียไหนวะ เพราะว่ามีหลานคู่....แต่รู้สึกว่ามวยไม่ค่อยตรงคู่วะ “ไอ้โซ่วมันแซวอีกคน

“เขาเรียกว่ามีของใช้แต่ใช้ผิด” ไอ้แจ็คอีกคน ทำเอาติ๊กมันโกรธอย่างเห็นได้ชัดติ๊กมันเดินออกไปเลย พี่พัฒน์เห็นแบบนั้นทำท่าจะเรียกติ๊กแต่ไม่ทันติ๊กขึ้นไปแล้วไม่เข้าแถวคงไปหาที่นั่ง

“ทะเลาะอะไรกันแอ้” บอยถามผม บอยแตะแขนผม  ผมส่ายหน้าว่าไม่มีอะไร

“แอ้..ธรรณ์สงสารแอ้วะ เป็นคนกลางหนักใจแย่เลย “ธรรณ์อีกคน ดิวมันหันมามองผมตลอด

“มันใกล้จะจบแล้ว...”ผมพูดบอยและธรรณ์มองผม ผมยืนเข้าแถวทำกิจกรรมหน้าเสาธงตามปกติ ผมขั้นเรียนตามปกติ ผมนั่งเงียบและติ๊กก็ไม่พูดอะไรเลยกับผมตลอดสามคาบที่เรียน ผมหันไปมองติ๊ก

“ติ๊ก” ผมเป็นคนเรียกติ๊กก่อน

“อืมม” ติ๊กแค่ส่งเสียงให้ผมเท่านั้น

“กรูรู้ว่ามรึงเสียใจ กรูรู้ว่าคำขอโทษสักกี่ร้อยคำมันก็ไม่ได้ช่วยอะไร แต่สิ่งที่กรูไม่เคยโกหกมรึงคือกรูสองคนรักและเป็นห่วงมรึงนะติ๊ก” ผมบอกติ๊กตอนนี้ผมเดินลงมาชั้นล่างจะมาเรียนวิชาพละกัน  พวกไอ้ดิวมันลงไปกับพวกไอ้เดี่ยว มันลงไปเตะบอลกัน ฟุตบอลในร่ม มีผู้เล่นแค่เจ็ดคน 

“มรึงคงเกลียดกรูมากเลยใช่ไหมแอ้” ติ๊กมันถามผม

“ติ๊กต่อให้มรึงอยากจะฆ่ากรู กรูก็ไม่เคยเกลียดมรึงติ๊ก “ผมบอกติ๊ก

“แอ้...กรู” ติ๊กมองหน้าผม  “กรูต้องไปติ๊ก..ยอมรับมัน...ทุกอย่างมันถูกกำหนดไว้ตั้งแต่เกิดแล้วให้ต้องเป็นแบบนี้”ผมบอกผมได้ยินเหมือนมีบางอย่างกำลังพุ้งมาหาผมกับติ๊ก ไม่ผมก็ติ๊กนี้แหละ ผมหันไป ผมผลักไอ้ติ๊กออก

“ตุบ” ร่างผมกระเด็นไปตามแรงลูกบอลปะทะ มันเข้าที่ท้องผมเต็มๆเลย

“แอ้” ติ๊กมันตกใจมันรีบวิ่งมาดูผม ทุกคนในสนามวิ่งมาดูผมกันหมด ผมรุ้สึกจุกมาก มันบอกไม่ถูก

“แอ้...แอ้” ติ๊กเรียกผมให้ผมโต้ตอบแต่ผมจุกมากจนพูดไม่ออกเลย

“พาไปห้องพยาบาลดิวะ” ไอ้โซ่วมันบอกใครก็ไม่รู้ผมรู้ว่ามีคนอุ้มผมขึ้น ผมเห็นล่าง ก่อนที่ผมจะหมดสติไปว่าเป็นไอ้ดิวนะ ผมไม่รู้อะไรอีกเลยหลังจากนั้น ไม่รู้ว่านานแค่ไหนผมค่อยลืมตาอีกทีก็เป็นห้องพยาบาลแล้ว ติ๊กมันนั่งอยู่ข้างๆเตียงที่ผมนอนอยู่

“แอ้” ติ๊กเรียกผม ผมค่อยยันตัวเองขึ้น บอยนั่งอีกฝังผมมองไปรอบไม่เห็น ดิวเลย

“มรึงโอเคไหม ไปโรงพยาบาลไหมวะ” แจ็คมันถามผม ผมส่ายหน้าว่าผมโอเคไม่ต้องไปโรงพยาบาล

“แอ้ช่วงนี้มรึงเป็นลมถีหยิบเลยวะพูดตรงๆ มรึงไปหาหมอบ้างดีกว่าวะ”ไอ้หลุยส์ธรรณ์ก็พยักหน้า

“ไอ้ดิวมันไปทานข้าวกับเมียมัน” ติ๊กบอกผม คงรู้ว่าผมมองหาใคร ผมพยักหน้า แจ็คมันมองหน้าไอ้ติ๊ก

“พวกมรึงก็ไปทานข้าวกันเถอะ กรูอยู่ดูมันเองวะ” ติ๊กบอกทุกคน

“ไปเถอะวะ ผัวเมียเขาจะดูแลกันเอง “ไอ้หลุยส์พูดและพากันเดินออกไป บอยก็มองผมเหมือนยากจะพูดแต่ผมไม่พร้อมที่จะพูด ติ๊กมันเอาชามข้าวต้มมาวางไว้ที่หัวเตียง

“ใครพากรูขึ้นมาวะติ๊ก”ผมถามติ๊ก ติ๊กมองผมยิ้มๆ  “ไอ้ภาคิน มันอุ้มมรึงมา ...มรึงคิดว่าใครเหรอ” ติ๊กถามผม ภาพที่ผมเห็นมันก็ผิดไปผมคิดว่าไอ้ดิวซะอีก

“ไม่นิ ตอนนั้นจะไปคิดอะไรวะ จุกจะตาย”ผมบอกติ๊กผมรับชามข้าวต้มมาถือไว้

“กรูเห็นไอ้ดิวมันรีบขับรถออกไปกับปู สงสัยไปกินข้าวเที่ยงที่บ้านและตามด้วยของหวานมั้ง..คืนก่อนกรูเดินผ่านห้องนอนอดีตของมรึงกับมัน ได้ยินเสียง ซี้ด อ้าห์ ..ปูเยี่ยม ปู อย่างนั้นอย่างนี้ ดีนะที่กรูได้ยินชื่อปู กรูคิดว่ามรึง” ไอ้ติ๊กมันพูด ผมมองหน้ามัน

“เออๆ กรูรู้ว่ามรึงกับมันจบแล้ว “ติ๊กพูด ผมทานข้าวต้มได้นิดเดียว ยอมรับว่าทานไม่ลงเลยที่ได้ยินแบบนั้น ผมลุกขึ้นจากเตียงนอน

“มรึงดีขึ้นแล้วเหรอวะแอ้” ติ๊กถามผม ผมพยักหน้าใช่ ผมลุกขึ้นผมก็ต้องเซดีที่เอามือยันไว้ได้ ผมรู้สึกเจ็บในช่องท้องมากเจ็บเหมือนมีอะไรบับตัวอยู่ภายใน แต่คงเพราะแรงกระแทกของลูกฟุตบอล

“แอ้ มรึงนอนก่อนดีกว่าไหม “ ติ๊กมันถามผม มันก็ตกใจที่เห็นอาการผมแบบนี้

“ไม่เป็นไร ไม่อยากนอน นอนจะยิ่งเป็นหนัก กรูโอเคดีติ๊ก “ผมบอกติ๊ก ติ๊กพยักหน้าติ๊กมันทำท่าจะพยุงผม ผมก็ตัวเท่าๆกับไอ้ติ๊กและ

“มรึงนี้หนักเหมือนกันนะแอ้” ติ๊กมันบ่นผม นาวินมันเดินเข้ามาพอดีและรีบเข้ามาช่วยพยุงผมอีกคน ผมหันไปมอง

“ไอ้พระเอกจำเป็น เออ มรึงพยุงมันไปเลย “ไอ้ติ๊กมันรีบผละให้ไอ้นาวินทันที

“วินได้ยินพวกไอ้ภาคินมันพูดว่าแอ้โดนลูกบอลนาวินเลยมาเยี่ยม..เจ็บมากไหมครับ” ผมยิ้มๆให้ ทำไมตั้งแต่ข่าวผมกับดิวไม่สนิทกันเหมือนเดิม ไอ้สรจักร ไอ้ภาคิน และไอ้นาวิน แถมพี่ภาณุอีก แค่นี้ชีวิจผมยังยุ่งไม่พอใช่ไหม แต่ตอนนี้ผมยากที่จะปฏิเสธความช่วยเหลือของนาวินได้ นาวินประครองผมขึ้นไปบนห้องเรียน ภาคินยืนอยู่เห็นนาวินประครองผมขึ้นมา ภาคินรีบเข้ามา

“กรูดูแลได้” ไอ้นาวินมันรีบบอกภาคิน

“กรูไม่ได้ถามเชี้ยอะไรมรึงไอ้นาวิน” ภาคินบอกนาวิน

“แอ้ ...หายแล้วเหรอ..คินว่าจะลงไปดูอยู่แล้วเชียว แต่หมามันดันคาบมาซะก่อน ” ภาคินถามผมแถมยังหันไปแขวะไอ้นาวินอีก  นาวินสะบัดมามองภาคินทันที และภาคินก็ทำท่าจะเข้ามาประครองผมเองส่วนไอ้นาวินมันก็ไม่ยอมจะประครองเอง ผมเริ่มจะไม่ไหวแล้วนะ

“ตกลงกรูจะได้เข้าห้องไหม...ถ้ามรึงสองคนจะกัดกันนี้ปล่อยให้กรูคลานเข้าไปเองดีกว่า ”ผมถามทั้งคู่ทำเอามันสองคนมองหน้ากัน

“ไอ้นาวิน กรูพาแอ้เข้าห้อง นี้มันห้องเรียนพวกกรู ห้ามคนนอกเข้า” ไอ้ภาคินพูดและมันก็เข้ามาประครองผม ไอ้นาวินมันพยักหน้าแบบจำยอม

“อย่านะ..ห้ามคนนอกเข้าวะ ฮาๆ “ ไอ้มาร์คมันชี้ห้ามไอ้นาวิน  ไอ้ภาคินมันประครองผมไปที่โต๊ะของผม ไอ้แจ็คและไอ้หลุยส์หันมามองผม แถมตอนนี้ความซวยมาเยือนผมอีกแล้ว ไอ้ดิวมันเข้ามาพอดี มันเห็นไอ้ภาคินประครองผมเต็มๆสองตา

“ซวยได้อีก” ไอ้แจ็คผมหันไปมองหน้าไอ้ดิว

“ประครองแบบนี้ไม่อุ้มซะเลยละไอ้ภาคิน” ไอ้ติ๊กมันพูด ดิวเดินเข้ามาผมค่อยทิ้งตัวลงนั่ง ดิวมองผมและหันไปมองไอ้ภาคิน ไอ้ภาคินมันหยักคิ้วให้ดิว สองคนประสานสายตากัน เหมือนมีกระแสไฟมันพุ้งเข้าหากันเลยผมรู้สึกแบบนั้น

“ถ้าจะลงไปข้างล่างบอกนะ “ภาคินทิ้งท้ายไว้ให้ผม มันทำได้ดีมาก

“ไปส่งบ้านเลยไหมละ” ดิวมันถามภาคิน

“ยินดี” ภาคินพูด ผมอยากจะบ้า ตอนนี้เรียกได้ว่าคุสาดมาก

“อุ้มไปส่งให้ถึงห้องนอนเลย “ไอ้ดิวมันพูด

“ไม่มีปัญหาดิว “ ไอ้ภาคินพูด

“เยี่ยม” หลุยส์  “ใครป่วยวะ” ไอ้แจ็คพูดพร้อมกลืนน้ำลายลงคอเสียงลากเก้าอี้ด้วยความไม่พอใจ เมื่อเช้าดิวมันเหมือนจะเข้าใจผมมากขึ้นแต่นี้ดูท่าจะไม่ใช่แล้ว ไอ้เดี่ยวมันนั่งลงเงียบๆเหมือนกัน ตรงโต๊ะพวกผมเคยเฮฮากันแต่ตอนนี้เงียบที่สุด เงียบอาจารย์ที่เข้ามาสอนยังไม่กล้าถามอะไรตรงโซนที่พวกผมนั่งเพราะว่าพวกผมเรียกว่าตัวฮาๆของห้อง
**********************************************************************************************************************************
ดิว ผมนั่งเรียนถามว่าเครียดไหมตอบได้เลยว่ามาก นี้มีคนรอต่อคิวดูแลแอ้เยอะขนาดนี้เลยเหรอไอ้ภาคินที่ไม่แสงดออกมันยังออกมาได้ขนาดนี้เลย ไอ้นาวินนี้เพลอมันมาหยอด ไอ้สรจักรอีกผมว่าข่าวนี้ถึงหูมันแล้วแหละว่าผมกับแอ้ไม่ได้สนิทตัวติดกันเหมือนเดิมแถมผมกับปูยังเป็นแฟนกันข่าวเร็วยิ่งกว่าไฟไหม้ป่าอีก และยังมีไอ้พี่ภาณุที่พี่แอร์เขาสนับสนุนอีก เพราะแบบนี้ไงความรักที่มีอุปสรรค์รอบด้านมันจึงไปกันไม่ได้ไกล ผมดูไอ้ติ๊กไม่ได้รู้สึกอะไรที่มีคนมาสนใจแอ้ขนาดนี้ นี้แฟนกันยังไงของมัน

“วันนี้พี่โก้เรียกทุกคนไม่ตัวจริงหรือตัวสำรอง ลงประชันกันอีกครั้งวะ “ไอ้โซ่วมันบอกทุกคนผมด้วยแหละและไอ้เดี่ยว ผมลุกขึ้นเก็บของผมหันไปเห็นแอ้ ผมคิดว่าคงไม่ต้องถึงผมหรอกเพราะว่าไอ้ภาคินมันลุกมาหาแอ้

“จะกลับหรือยังแอ้ คินไปส่ง” ภาคินมันเดินมาถามแอ้

“ดีเลยไอ้คิน กรูยังต้องช่วยพี่ตุ๊เรื่องงานเอกสาร มรึงกลับไปกับไอ้ภาคินก่อนก็ได้วะ “ ไอ้ติ๊กมันบอกไอ้ภาคิน  ผมเดินออกมาจากห้องแล้ว ผมได้ยินเสียงคนวิ่งตาม ก็ต้องเป็นไอ้เดี่ยวแน่นอน

“ดิว มรึงไม่ไปส่งแอ้มันเหรอวะ ดูหน้าแอ้มันซีดมากเลยนะ “ ไอ้เดี่ยวมันถามผม

“มีคนรอส่งอยู่แล้ว” ผมพูดกับไอ้เดี่ยว ผมเดินไปที่สนามพี่โก้รออยู่แล้ว ไอ้นาวินมันก็เพิ่งเดินมาหน้าตามุ้ยมาเลย ผมว่ามันคงโดนปาดหน้าเค้กไปแล้ว และตามมาด้วยไอ้ภาคินเดินมาอีกคน แล้วใครไปส่งแอ้ละ

“อ้าวไอ้ภาคินไม่ไปส่งแอ้เหรอวะ” ไอ้โซ่วมีนถามไอ้ภาคิน

“ไอ้จักรมันมารับแอ้ออกไปแล้ว เห็นว่าจะพาไปกินข้าวที่บ้านมันวะ “ ไอ้ภาคินพูด ผมไม่ได้อยากฟังหรอกแต่มันเข้าหูผม ความหึงยิ่งพุ้งพล้วดขึ้นมาเลย

“สวัสดีครับ วันนี้พี่จะคุยเรื่องการวางตัวนักกีฬากันอีกทีนะ เมื่อวานพี่สไกด์คุยกับพี่เดฟ เขาฝากทักทายน้องๆ ทุกคนด้วย”พี่โก้เดินเข้ามาพอดี ก็เปิดการสนทนาและก็บร้าๆ ที่พี่โก้คุยกับพวกผม ผมก็นั่งฟังแต่หัวผมมันคิดแต่เรื่องแอ้ ดังนั้นเรื่องที่พี่โก้พูดแทบจะไม่เข้าหัวผมเลยสักนิด

“ดิว” พี่โก้เรียกผม เพราะว่าตอนนี้พี่เขาปล่อยให้ทุกคนลงสนามกัน

“ครับพี่โก้” ผมหันไปหาพี่โก้

“ช่วงนี้ดิวเป็นอะไรหรือเปล่า พี่ว่าเราไม่เหมือนเดิมนะ มีอะไรกวนใจหรือเปล่าดิว” พี่โก้ถามผม

“ไม่มีครับพี่ คงเพราะว่า ผมต้องขับรถไปส่งแฟนผม เขารับจ๊อบช่วยป้าเขาทำอาหารตามโรงแรมนะครับ ป้าแดงที่ขายอาหารในศูนย์อาหารโรงเรียนนะครับ” ผมบอกพี่โก้

“อืมม ..เรานะเป็นตัวเกร็งเลยนะ “พี่โก้บอกผม

“ผมขอโทษครับพี่โก้ ผมจะตั้งใจมากกว่านี้ “ผมบอกพี่โก้ พี่โก้พยักหน้า

“อย่างนี้แหละรักวัยรุ่น พี่เดฟเราคงสอนไว้เยอะละซิท่า “พี่โก้แซวผมพร้อมกับเดินออกไปดูนักกีฬาท่านอื่น ไอ้ภาคินมันมองผม ผมเดินหันหลังออกไปยืนทีมเดี่ยวกับพวกไอ้เดี่ยวมัน ผมซ้อมเตะกัน วันนี้ผมทำผลงานได้แย่มากจริงๆ ผมเตะไม่ได้เข้ากรอบเลยสักลูกทั้งที่ผมยิ่งใกล้เห็นผลแทบจะทุกลูกแต่นี้พลาดไปหมดเลย พอหมดเวลาผมไม่รอที่คุยหรือสนทนากับใครเลย ผมตรงไปอาบน้ำทันที ผมรีบอาบน้ำ ผมออกมาก็เจอไอ้เดี่ยวมันยืนรอผมอยู่

“มรึงโอเคไหมวะดิว วันนี้มรึงทำผลงานได้แย่กว่าทุกทีเลยวะ” ไอ้เดี่ยวมันตอกย้ำผมอีกนะ

“กรูขอโทษวะเดี่ยว กรูว่าจะให้มรึงเป็นกัปตันทีมแทนกรูวะ” ผมบอกไอ้เดี่ยว

“ดิว... มรึงนะเหมาะสมที่สุดแต่เวลานี่มรึงแค่..วุ่นวายในหัวมรึงเท่านั้น”ไอ้เดี่ยวมันบอกผม

“กรูไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดีวะ เดี่ยว “ผมบอกไอ้เดี่ยว

“มรึงต้องถามใจมรึงเองแล้วแหละวะ ดิว” ไอ้เดี่ยวมันพูดมันก็คงไม่รู้ว่าควรจะให้คำแนะนำอันไหนกับผมดี ผมเดินกลับออกมาขึ้นรถกลับบ้าน

“กริ้ง”เสียงมือถือผมดังขึ้น เบอร์พี่ดิม 

“ว่าไงพี่ดิม” ผมถามพี่ดิม ลูกผมยังไม่หายหรือว่าไงนะ   “ ดิววันนี้มีคนมาที่บ้านมาหาพ่อ เขาบอกว่าเขาเป็นย่าของเซนเขาจะมาเรียกร้องค่าเลี้ยงดูเซน 3 ล้านบาทจากพ่อ แต่พอบอกว่ารอจะคุยกับมรึงก่อนวะ “ พี่ดิมบอกผม

“พี่มันโกหกนะ เขาแถบจะไม่ได้ดูแลแยแสอะไรเซนเลยมีแต่แม่ของเซนก่อนที่แม่ของเซนจะเสียชีวิต แถมแม่ของเซนเขาจะพาเซนไปอยู่ที่อื่นแต่เขาดันมาถูกฆาตกรรมซะก่อนด้วยนะพี่ ถ้าเขารักเซนจริงตั้งแต่แม่เซนเสียเขาไม่ได้มาหาเซนเลยหรือตามหาหรือว่าทำอะไรสักอย่าง แต่พอรู้ว่าเซนไปอยู่บ้านผม เห็นฐานะบ้านเราขึ้นมาเลยจะเอาค่าเลี้ยงดูงั้นเหรอพี่” ผมบอกพี่ดิม

“ไอ้อ้นมันจะไปสืบกับคนข้างบ้านเอาวะ มันดันเห็นหน้าพี่ด้วยพี่เลยไปไม่ได้วะดิว” พี่ดิมบอกผม

“ผมจะไปสอบถามกับครูที่เซนเรียนอยู่ที่นี่นะพี่เพื่อว่าจะได้ข้อมูลอะไรได้บ้างพี่ดิม “ผมบอกพี่ดิม

“ดิว มรึงเคลียร์ปัญหาแอ้หรือยัง” พี่ดิมถามผม

“พี่ดิม ผมไม่รู้ว่าผมจะทำยังไงพี่ ...แอ้เขา”ผมพูดน้ำตาผมจะไหล

“พี่ดิมผมขอโทษจริงๆพี่ที่ผมรักษามันไว้ไม่ได้จริงๆ พี่ดิม “ ผมพูดต่อ ผมรู้ว่าพี่ดิมก็เสียใจพี่ดิมเงียบไปเลย

“เฮ้อ” เสียงพี่ดิมถอนหายใจออกมาอย่างแรง

“กลับบ้านหรือยังละดิว “พี่ดิมถามผม

“กำลังจะกลับพี่ดิม “ผมบอกพี่ดิม

“ขับรถดีดีนะ วันหยุดก็มาหาลูกด้วยละ ลูกคิดถึง ถ้าคิดว่ามันไม่ไหวจริงๆ ต่อให้เลิกกันความรักที่มีให้ลูกแค่ทำให้เหมือนเดิมนะดิว “พี่ดิมบอกผม น้ำเสียงพี่ดิมบอกได้ว่าผิดหวังมาก

“ครับพี่ดิม ผมกับปูจะกลับไปหาลูก ผมขอโทษนะพี่ดิม “ผมพูดขอโทษพี่ดิมอีกครั้ง

“เออ ..พอแล้วมรึงไปกลับบ้าน “พี่ดิมพูดและกดตัดสายผมไปทันที ผมกับแอ้คงไปกันได้แค่นี้จริงๆ แต่ผมคงต้องใช้เวลาในการทำใจเรื่องนี้สักพัก ผมยอมรับชีวิตผมช่วงนี้เจ็บปวดมากที่สุด คนที่ผมรักที่สุดรักเท่าชีวิตผมเลย ผมเคยคิดว่าผมจะไปกับเข้าไปพร้อมกันทุกทีจนกว่าจะถึงวันที่ผมหมดลมหายใจ แต่นี่มันเหมือนเดินมาเจอทางแยกแล้ว และเขากำลังจะแยกออกไป ตอนแรกผมคิดว่าผมจะเดินต่อไปได้ไหม ผมยอมรับว่าไม่ได้ โชคดีที่มีปู ตอนแรกผมคิดว่าแค่เกมส์ที่ติ๊กมันเล่นกับผมแต่ยิ่งนับวันปูยิ่งดูแลผมดี ผมไม่รู้สึกว่าผมขาดแอ้ไปเลยสักนาที ผมตัดสินใจแล้วว่าปูคือตัวแทนแอ้ ต่อให้ใครจะบอกว่าไม่ได้แต่ผมว่าได้

[boonpa]

  มัวแต่เล่นกับความรู้สึกกันอยู่นั่น สุดท้ายไม่เห็นใครมีความสุข

[PFlove]

ความรักของดิว หรือแค่ความเหงาของดิว
    ผมรีบลุกจากที่นอนแต่เช้ามืดไม่ได้รีบลงไปวิ่งแต่มาช่วยปู วันนี้เป็นวันท้าแข่งวันแรกของพวกผม มีหลานทีมเลย แต่วันนี้นัดเตะคู่แรกของผมก่อนกับทีมสโมสรใกล้ๆ พี่ตุ๊ให้จัดสถานที่สนามฟุตบอลใกล้ๆ กับทางโรงแรม วันนี้ปูได้รับหน้าที่ทำอาหารเลี้ยงพวกผมกัน ปูดูขมักเขม่นน่าดู ผมยืนมองอมยิ้มไปด้วย

“ดิว ปูจัดกระเป๋าให้แล้วนะเช็คของอีกทีน่ะว่าครบใหม่ “ปูหันมามองบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินขึ้นไปบนห้องผมก็เห็นกระเป๋าที่ผมจะพกพาไปเวลามีลงแข่งฟุตบอล ซึ่งปกติแอ้จะเป็นคนจัดการไว้ให้ผมทุกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นปู ผมก็เปิดกระเป๋าออกดู ผมต้องอึ้งเพราะว่ามันครบทุกอย่างที่ผมจำเป็นต้องใช้  เมื่อวันก่อนผมไปซื้อของที่เตรียมทำอาหารและของใช้ ระหว่างที่ผมกำลังซื้อเสื้อผ้าให้ตัวเอง ปูแอบไปซื้อของให้ลูกๆผม พอผมเปิดดูผมต้องอึ้งได้อีก เป็นของชอบของลูกๆผมทุกคนเลย ผมบอกว่าหลังเตะฟุตบอลจะพาปูไปบ้านไปหาลูกๆผม ผมยิ้มออกมาทันทีผมตัดสินใจแล้ว ว่าปูคือคนที่จะทดแทนสิ่งที่กำลังจะขาดไปจากผมและลูกๆ  ผมเหลือบไปเห็นสเปย์ที่ผมจะต้องพกไปใช้ถ้าเวลาวิ่งเกิดการบาดเจ็บของกล้ามเนื้อ ผมแพ้น้ำมันมวยและส่วนใหญ่มีแต่แอ้ที่ซื้อให้ผม แต่นี้ปูเขาซื้อมาให้ผม ผมรีบถือและลงไปหาปูที่ห้องครัวทันที
“ปู ปูซื้ออันนี้มาให้ดิวเหรอ” ผมถามปูด้วยสีหน้าซีเรียสอย่าบอกนะว่าแอ้นะ

“เออ ..ใช่ดิว..ดิวไม่ใช้อันนี้เหรอ ปูไม่รู้ว่าจะซื้ออันไหนดี” ปูพูดน้ำเสียงอ่อยๆ  ผมคงทำหน้าดุเกินไปดูซิคนตรงหน้าตกใจเหมือนกัน

“ใครบอกดิวนะใช้อันนี้แหละ เพราะนี้สนามส่วนใหญ่จะมีน้ำมันมวยและมีสเปย์แต่ดิวชอบอันนี้มากกว่า ดิวแพ้น้ำมันมวย มีแต่แอ้ที่รู้ “ผมบอกปู ปูยิ้มเจื่อนๆ ผมลืมตัวจนได้

“ปู ดิวขอโทษนะ ดิวจะไม่เอาปูไปเปรียบเทียบกับเขาอีก ...ปูไม่ใช้ตัวแทน แต่ปูเป็นส่วนทีทดแทน ..ดิว..คิดว่าดิวรักปูแล้วแหละและดิวเชื่อว่าลุกๆจะรักปูเหมือนกัน พรุ่งนี้เราไปหาเด็กๆกันนะครับ ..ดิวตัดสินใจแล้ว ..เราจะเป็นแฟนกันอย่างถูกต้อง ดิวจะเคลียร์ทุกอย่างให้เร็วที่สุด”ผมบอกปู

“ดิว..ปู..” ปูกำลังจะพูดผมก็ประกบปากปูซะก่อน

“อะแฮม จะไม่ไปเตะบอลกันแล้วเหรอครับ” เสียงมารจริงๆเลยไอ้เดี่ยวมันเดินเข้ามา ผมกำลังจูบปูขนาดนี้ ปูรีบดันผมออก หน้าปูนี้แดงทันตาเห็นเลย

“มาแล้วช่วยขนของให้กรูเลยนะ กรูจะขึ้นไปเตรียมตัวกัน”ผมบอกไอ้เดี่ยว ปูพยักหน้า

“เตรียมตัวไปเป็นนักฟุตบอลนะครับ ความพร้อมของร่างกายต้องมาก่อน จะไปยิงประตูกันซะก่อนละ กำลังมันจะตก”ไอ้เดี่ยวผมหยิบอะไรได้ไม่รู้ปาใส่มันเลย ผมเดินขั้นห้องปูรีบเข้าไปอาบน้ำก่อนเลย ผมก็ตามเข้าไปผมยอมรับว่าเราสองคนอาบน้ำด้วยกันมันกำลังเริ่มต้นกับชีวิตคู่รักใหม่ ผมกับปูยังไม่ถึงขั้นมีอะไรกันแต่คืนนี้แหละมันจะสมบูรณ์

“ปู ..ดิวจะไปเรียนแพทย์ทหาร ปูจะไปเรียนเกียวกับพยาบาลไหม ดิวจะให้พ่อลองยื่นขอโควต้าตรงนี้ให้ จะได้ไปด้วยกัน” ผมถามปู ปูหันมามองหน้าผมปูยิ้มๆให้ผม

“ปู ดิวยอมรับนะดิวยังรักแอ้..เพราะว่าดิวรักแอ้มากจริงๆ มันอาจจะต้องใช้เวลา ปูเข้าใจดิวนะ”ผมบอกปู ผมกับปูเดินลงมาด้านล่างพร้อมกันผมถือกระเป๋าและทุกอย่างที่ปูซื้อเพื่อไปให้ลูกๆผม

“ของถูกใจลูกๆดิวทั้งนั้นเลยนะ ดิวซื้อไม่ได้อย่างนี้หรอก ปกติมีแอ้ “ผมพูดปูหันมามองผม

“ดิวขอโทษนะดิวไม่น่าพูดแบบนี้อีก ต่อไปดิวจะไม่พูดถึงมันอีก”ผมรีบขอโทษปูทันที ผมเดินลงมาไอ้เดี่ยวมันขนทุกอย่างใส่รถไปหมดแล้วผมออกมาก็ขึ้นรถและขับรถออกทันทีต้องรีบไปแล้วเดี๋ยวจะสายเอา ผมจับมือปูตลอดการเดินทางไปแม้จะแค่ไม่ถึงชั่วโมงก็ตาม เมื่องานแจ็คและบอยไปธุระจะเดินทางมาถึงที่สนามตอนแข็งเลย

“ปู อย่ายกเองมันหนัก ดิวยกเองนะครับ” ผมรีบบอกปูไม่ให้ยกของหนัก ปูยิ้มให้ผม ผมขนของทุกอย่างเข้าไปด้านใน พวกไอ้ภาคินมันมาถึงแล้ว ไอ้มาร์ค ไอ้โซ่ว ไอ้นาวิน ผมวางของและจูงมือปูเข้าไปแต่ละคนมองผมกันหมดเลย

“พี่โก้หวัดดีครับพี่” ผมทักทายพี่โก้ พี่โก้พยักหน้าและมองผมกับปู

“พาแฟนมาด้วยเหรอวันนี้” พี่โก้ถามผม ผมพยักหน้าผมหันไปมองปู

“ครับคนนี้แฟนผม “ ผมบอกพี่โก้  “วี้ด วิ้ว” เสียงโห่ไม่รู้ว่ามันเห็นด้วยหรือว่าอย่างไรแต่ผมไม่แค่

“เปิดตัวแล้วเหรอ...วิ้วๆ” ไอ้มาร์คมันแซวผมกับปู

“เดี๋ยวปูไปจัดพวกเครื่องเคียงก่อนนะดิว “ปูบอกผม ผมเห็นไอ้แจ็คมันเดินมาแล้วมันกำลังขึ้นไปนั่งตรงที่ให้นั่งชม บอย หลุยส์และธรรณ์ และคู่รักคู่ใหม่ไม่รู้ว่ากำมะลอไหม ติ๊กและแอ้เขาเดินคุยกัน ผมสังเกตุเห็นมันอยู่ในสายตาไอ้ภาคินและไอ้นาวินตลอดเลย

“ดิว มรึงประกาศจริงๆเลยเหรอวะ “ ไอ้เดี่ยวมันถามผม

“ทำไมละวะ ในเมื่อปูดีกับกรูมาก กรูเชื่อว่าปูแทนแอ้ได้ทุกอย่าง พรุ่งนี้ว่าจะพาไปเปิดตัวกับลูกๆ นี้ปูซื้อของฝากลูกๆกรูนะ ทุกอย่างถูกใจลูกๆกรูทั้งนั้นเลยไอ้เดี่ยว “ผมบอกไอ้เดี่ยว ไอ้เดี่ยวมันทำหน้าไม่เชื่อ

“แถมปูจัดกระเป๋านี้ให้กรู ของทุกอย่างในกระเป๋าแถมยังซื้อของใช้ให้กรูอีก มรึงว่าไม่รักแล้วกรูจะไปรักใครได้วะ “ ผมหันไปบอกไอ้เดี่ยว

“เดี๋ยวนะ ปูเขาจัดกระเป๋านี้ให้มรึงด้วยเหรอ อะไรวะ ที่กรูไม่เห็นทำให้เลยอะ “ ไอ้เดี่ยวมันพุดผมหันไปมองผมก็คิดว่าปูทำให้เลยจัดให้ผมได้เหมือนกัน

“ก็ปูนะเขาไม่ใช่นักกีฬานี่หว่าและเขาก็ไม่รู้ว่ากรูจะใช้อะไรกรูจัดเองตลอด “ไอ้เดี่ยวมันบอกผม ถ้าปูไม่เคยจัดให้ไอ้เดี่ยวแล้วทำไมจัดให้ผมได้ คงบังเอิญมั้งผมคิดว่า


“เออ ช่างมันเถอะวะ แต่ปูนะทำให้กรูดีขึ้นถ้าไมได้ปูกรูไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงวะเดี่ยว”ผมบอกไอ้เดี่ยว มันก็พยักหน้า ผมเดินเข้าห้องประชุม พี่โกเขาขอคุยกับทุกคนก่อน ตอนนี้ผู้ท้าแข่งมาถึงแล้ว

********************************************************************************************************************************
แอ้ เมื่อคืนผมไปนอนกับติ๊กที่โรงแรม ติ๊กมันไม่ได้มานอนห้องเดียวกับผมหรอกมันไปนอนอีกห้อง เมื่อคืนผมต้องซัดยาแก้ปวดเข้าไปสองเม็ด อาการปวดท้องน้อยผมกลับมาอีกแล้ว ผมคิดว่าเดี๋ยววันหยุดค่อยไปหาพ่อให้พ่อภาดูให้  ผมเดินลงมาจากอัศจรรย์ เพื่อรับสายจากพี่แอร์

“แอ้ พี่จะโทรมาบอกว่าเขาตอบรับกลับมาแล้วนะ แอ้ได้ไปนะ แอ้พี่ขอบใจนะ” พี่แอร์โทรมาบอกผม 

“พี่แอ้ แล้วผมจะได้ไปเมื่อไหร่” ผมถามพี่แอร์

“น่าจะอีกสองเดือนหน้า แต่เดือนหน้าคงตรวจสุขภาพก่อน “พี่แอร์บอกผม อีกสองเดือนถามว่าไวไหมตอบได้ว่าไวเหมือนกันแต่ถ้าต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้ผมเจออยู่นี้ผมยอมรับว่าอยากจะหนีมันไปให้เร็วที่สุด บางวันผมอ่อนแอจนแทบจะทนไม่ไหวเหมือนกัน

“พี่แอร์อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับพี่อ้นนะ “ผมบอกพี่แอร์

“กรูรู้ ยังไม่มีใครรู้เขาจะรู้เมื่อมีเอกสารส่งมาให้ตรวจสุขภาพแอ้ พ่อยังคิดว่าเป็นพี่ไปอยู่ดี” พี่แอร์บอกผม ผมพ่นลมหายใจออกมา

“ขอบคุณนะครับพี่แอร์ “ผมบอกพี่แอร์

“แค่นี้ก่อนนะแอ้ พี่ขอบใจนายอีกครั้งน่ะ “พี่แอร์พูด ผมยืนมองไปในสนาม ดิว กรูจำเป็นต้องไปและกรูก็ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาอีกไหม หรือว่านี้คือที่เขาบอกว่ามันถูกกำหนดไว้แล้ว ไม่มีทางหนีมันพ้น

“แอ้” ผมหันมามองคนที่เรียกผม นาวินนันเอง

“ว่าไงนาวิน”ผมถามนาวิน

“คือเออ ..แค่ อยากได้กำลังใจนะ นาวินจะลงเตะแล้วอะ” นาวินบอกผม แถมยังยืนเกาหัวด้วยอาการเขินผม ผมพยักหน้า

“นายทำได้นะวิน โชคดีนะ “ผมบอกนาวิน

“แอ้...”วินมันจับมือผมขึ้นมากุมซะอย่างนั้น ผมก็มอง

“วินอยากจะบอกว่าวิน....” วินทำท่าจะบอกอะไรผมสักอย่างแต่เสียงประตูถูกเปิดออกมา คนที่เปิดออกมานั้นคือ ดิว อีกแล้วเหรอ ผมก็รีบดึวมือผมกลับทันที

“เออ ไม่รู้ว่าจะมีคนมาสวีกกับ ขอโทษนะ” ดิวพูด

“นาวินไปลงสนามได้แล้ว “ผมบอกไอ้นาวิน นาวินมันมองผม

“แอ้..” ผมรีบยกมือห้ามมัน นาวินมันรีบเดินออกไป

“แอ้มรึงอยู่ไหน กรูจะกลับโรงแรมแล้ว ร้อนวะ” ติ๊กส่งข้อความหาผม ผมก็หันหลังจะเดินกลับ ก่อนที่ติ๊กมันจะเหวี่ยงผม

“ทำไมเหรอ ต้องแอบมาคุยกันเหรอ เก่งดีนะ บางวันก็พี่ภาณุ บางวันก็ไอ้จักร แถมยังไอ้ภาคินอีก และนี้ไอ้นาวินอีก มีอีกไหมละ “ ดิวมันเดินออกมา ผมก็มองไอ้ดิว

“มีอีกเยอะดิว มรึงไม่จำเป็นต้องรู้ และเลิกพูดแบบนี้กับกรูได้แล้วดิว ถ้าการกระทำของกรูมันทำให้ที่ผ่านมามันพังไปแล้วก็ปล่อยให้พังไปดิว “ผมบอกดิว

“กรูมีทางเลือกอีกเยอะดิว และทางเลือกนั้นของกรู มันแค่ไม่มีมรึง “ผมหันไปบอกไอ้ดิว

“แอ้” ดิวเรียกผม ผมหันมามองดิว

“กรูกับปูคบกันจริงจังแล้ว ที่ผ่านมายอมรับว่า แค่ประชด แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าเขาก็ดีได้ไม่แพ้มรึงเลยแอ้ ที่ผ่านมากรูคิดว่าขาดมรึงได้ชีวิตกรูอยู่ไม่ได้แอ้ ..ตอนนี้กรูรู้แล้วว่า กรูอยู่ได้” ดิวบอกผม น้ำตาผมจะไหล่แต่ผมต้องกลั้นมันไว้

“ก็ดีนะ เพราะว่าปูเขาดี อาจจะดีกว่ากรูด้วยซ้ำ ดิว ดีใจด้วย” ผมพูด

“หมับ” ผมรู้สึกว่าดิวมันดึงแขนผมไว้ผมหันไป

“ปึก “ เสียงกระตุ๊กสร้อยคอจากคอผม

“ดังนั้นของสิ่งนี้แอ้คงไม่จำเป็นต้องพกมันหรอกไปรอของใหม่ดีกว่า” ดิวดึงไปจากคอผมและเหวี่ยงมันทิ้งไป สร้อยคอที่ดิวซื้อให้ผมแถมซื้อมาเหมือนกับติ๊กซื้อให้ผม แต่ผมเลือกใส่สร้อยที่ดิวซื้อให้แถมผมยังเอาแหวนที่ดิวซื้อให้ผมใส่ไว้ที่คอผม แม้ว่ามันไม่ได้อยู่ที่นิ้วแต่มันก็อยู่ในใจผม ตอนนี้มันถูกดิวดึงและโยนทิ้งไปแล้ว

“มันไม่จำเป็นอีกแล้วแอ้ “ ดิวพูดและเดินแทรกผมเข้าไปด้านในทันที ตอนนี้แหละที่น้ำตาผมไหล

“อะไรของมันวะ ไอ้เชี้ยนี่ ใครไปเหยียบห่างมันวะ” เสียงติ๊ดเดินบ่นเข้ามา ผมรีบปาดน้ำตาผมทันที ผมกำลังมองหาที่ดิวมันโยนทิ้งไป ต่อให้ดิวมันพูดว่าไม่จำเป็นแต่ผมก็เลือกที่จะเก็บมันไว้

“แอ้” ติ๊กเรียกผม

“ว่าไงติ๊ก”ผมหันไปหาติ๊ก

“กรูหามรึง กลับเถอะวะร้อนชิบหายเลย..ร้อนจนบางคนเป็นหมาบ้า ไอ้ดิวด้วยกรูถามว่าเห็นมรึงไหม ตอบกวนตรีน มันบอกว่ามรึงมาแอบคุยกับผัว ไอ้เชี้ย “ ติ๊กบอกผม ผมหันไป ปกติดิวมันแถบจะไม่พูดจาอะไรแบบนี้เลยนะ

“มรึงหาอะไรนะแอ้” ติ๊กมันถามผม

“สร้อยคอนะ”ผมหันไปบอกติ๊ก

“สร้อยที่กรูซื้อให้ใช่ปะ เออ กรูว่าจะถามอย่างหนึ่ง ใครให้แหวนที่คอมรึงมาวะ “ติ๊กมันถามผม

“พี่กรูนะ แต่กรูไม่ชอบสวมที่นิ้วเลยแขวนคอไว้ทำไมอีกละ”ผมถามติ๊ก

“ก็นึกว่าไอ้ดิวมันให้มา “ติ๊กถามผม

“เอานะสร้อยนะ กรูซื้อให้มรึงใหม่ ไปเถอะกรูร้อน กลับโรงแรม “ไอ้ติ๊กมันเรียกผม ผมพยักหน้า เพราะว่าหาไปก็คงไม่เจอรกขนาดนี้ ผมเดินออกมาเห็นดิวมันนอนหนุนตักปู ผมควรจะดีใจซินะที่ดิวมีคนที่รักเขาทำหน้าที่ได้ดีซะด้วย ขณะที่ผมกำลังจะเดินออกไปกับติ๊ก ผมรู้สึกหน้ามึดตาลายขึ้นมาเฉยเลย

“เห้ยแอ้” ติ๊กมันจับแขนผม

“แอ้” นาวินมันวิ่งมาหาผมทันทีทันใด

“แอ้เป็นอะไรนะติ๊ก” นาวินถามติ๊ก

“กรูไม่รู้ดี แอ้มรึงจะเป็นลมอีกแล้วเหรอวะ” ติ๊กมันถามผม

“กรูคงยังไม่ได้กินข้าววะ” ผมบอกติ๊ก

“เออวะ นี้มันเที่ยงแล้วนี้หว่า ไอ้นาวินมรึงพยุงมันไปที่รถกรูวะ กรูจะกลับแล้ววะ” ติ๊กมันพูด ไอ้นาวินมันพยุงผม ไอ้เดี่ยวมันเดินส่วนเข้ามาพอดี ไอ้เดี่ยวมันกับผู้หญิงสองคน หน้าตาน่ารักมาก ผมว่าคุ้นๆนะ เหมือนเคยเห็นมากับเปียโน่

“แอ้ เป็นอะไรไปนะ” เดี่ยวมันถามผม ผู้หญิงที่มากับมันก็ควงแขนเดี่ยว ติ๊กมองไอ้เดี่ยวและ

“มันไม่เป็นอะไรหรอก “ติ๊กบอกไอ้เดี่ยว และเข้ามาพยุงผมกับไอ้นาวิน  ตอนนี้ผมรู้สึกปวดท้องน้อยมากขึ้น ติ๊กและนาวินพยุงผมมาที่รถ ผมเข้าไปในนั่งในรถ ดิวมันไม่แม้แต่จะมองผมเลยด้วยซ้ำ

“คนมันเคยบริโภคแต่ชะนี มันก็ยังเลือกบริโภคชะนีอยู่นั้นแหละ “ติ๊กพูดผมหันไปมอง คงเป็นไอ้เดี่ยวนั้นแหละ และติ๊กมันก็ขับรถออกทันทีเหมือนกัน ผมค่อยๆเอนเบอะนอนลง

“มรึงให้กรูพาไปหาหมอไหมวะแอ้ “ ติ๊กมันถามผม ผมส่ายหัว

“ขอขึ้นไปนอนพักเดี๋ยวก็หาย”ผมบอกไอ้ติ๊ก ติ๊กมันพยักหน้าผมเพลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ มารู้อีกทีตอนติ๊กสะกิดผม ผมลืมตาเพราะว่าถึงโรงแรมแล้ว ผมลุกขึ้นติ๊กมันมองผม

“แอ้มรึงไหวปะเนี๊ยะ กรูชักอยากจะรู้แล้วมรึงเป็นอะไรวะช่วงนี้ “ติ๊กมันบอกผม

“กรูแค่เพลีย นอนสักพัก็ดีขึ้นแล้ว”ผมบอกไอ้ติ๊กมัน ผมเดินลงจากรถกับติ๊ก พนักงานโรงแรมจะเอารถเข้าไปเก็บให้ ผมเดินขึ้นห้องพักกับติ๊ก ผมขอตัวเข้าห้องนอนเพราะว่าผมรู้สึกว่าร่างกายผมเพลียมากเลย 

[PFlove]