[Mpreg]เรื่องรักวุ่นวายฯแอ้VSดิว เหตุที่แอ้ไปอยู่กับลุงหนึ่งไม่ได้คือแอ้.
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [Mpreg]เรื่องรักวุ่นวายฯแอ้VSดิว เหตุที่แอ้ไปอยู่กับลุงหนึ่งไม่ได้คือแอ้.  (อ่าน 28939 ครั้ง)

ออฟไลน์ ujen

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +183/-13

ออฟไลน์ Alice111

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-1
 o13 แอ้ทำเพื่อลูกได้ขนาดนี้....สุดยอดจร๊า...ชอบน้องมิ้นที่สุด :heaven

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 o13 สมเป็นคู่นี้เพื่อลูกทำได้ทุกอย่าง สุดยอดคุณแม่จริงๆ

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
ติ๊ก VS เดี่ยว VSปู ผมต้องเก็บมันไว้เพราะกลัวเสียของรัก
   ผมกับเดี่ยวไปเที่ยวกันต่อไปเที่ยวน้ำตกทิลอซูกัน พอกลับมาก็มีไข้เมื่อคืนเดี่ยวมันดูแลผมดีมากคอยเช็ดตัวให้ผมคอยหายาให้ผมทานด้วย ผมยิ่งรู้จักความรักมาขึ้น รักคือการทำให้คนที่ตัวเองรักมันเป็นแบบนี้นี้เองและมันทำให้ผมไอ้มองเห็นความรักของดิวและแอ้มากขึ้น ที่ดิวมันดูแลแอ้เพราะว่ามันรักแอ้มาก

“อยากอยู่ด้วยอะ” เดี่ยวพูดกับผมที่นอนอยู่บนเตียงยังมีไข้อยู่

“มรึงไปเถอะและวันนี้มรึงต้องซ้อมฟุตบอลนะไอ้เดี่ยว” ผมพูดเบาๆ ไม่อยากจะลืมตาเลยจริงๆ มันรู้สึกเพลียมาก

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูห้องผมและไอ้เดี่ยวมันก็เดินไปเปิดประตู คนที่มาเคาะคือไอ้ดิวกับแอ้ แอ้เดินตรงเข้ามาหาผมทันทีมันก็เตรียมตัวเหมือนจะไปไหนก็ไม่รู้

“ไปไหนวะแอ้” ผมถามแอ้

“กรูจะไปตรวจสุขภาพวะ เขาให้กรูไปตรวจใหม่วะ” แอ้พูดผมพยักหน้า

“แล้วมันจะอยู่คนเดียวได้เหรอวะ”  ดิวมันถามไอ้เดี่ยว

“กรูอยากอยู่ด้วยแต่ติ๊กซิให้กรูไปเรียน” เดี่ยว

“กรูไม่ได้เป็นอะไรมากเดี่ยวไปเรียนเถอะมรึงและจดเล๊คเชอร์พร้อมกับการบ้านมาให้กรูด้วยมรึงเฝ้าไปกรูก็อาจจะไม่หายอาจจะหนักกว่าเดิม”ผมพูด แอ้และดิวหันไปมองไอ้เดี่ยวพร้อมกัน

“เออ..กรูก็ว่าอย่างนั้นแหละ” ไอ้แอ้มันพูดผมกเลยพยายามยกมือแตะมือกับผมหน่อย

“เมียอะ...เขางอนนะ” ไอ้เดี่ยว

“ไอ้เดี่ยววันนี้มรึงห้ามเบี้ยวนะ..พอมีเมียเข้าหน่อยไม่ค่อยอยากลงสนามบอลเลยนะมรึงจะขึ้นเตียงอย่างเดียวเลยสาด” ไอ้ดิวมันพูด

“ปึก” หมอนที่ไอ้เดี่ยวมันหนุนนั้นแหละผมปาใส่หน้าไอ้ดิว

“หมอนใครวะกลิ่นแม่ง” ไอ้ดิวมันรับเอาไว้

“ไอ้เดี่ยว..น้ำลายมันยืดด้วย” ผมพูด ไอ้ดิวปากทิ้งไปทันที

“มรึงต้องลงเป็นนักเตะเบอร์สิบและวันนี้ไม่ใช่แค่ซ้อมนะมรึง..วันนี้ลงเตะ..กับชมรมฟุตบอลจังหวัด” ไอ้ดิวพูด

“มรึงไปเถอะกรูไม่ได้เป็นอะไรมากและถ้านอนพักแล้วกรูดีขึ้นจะไปดูมรึงเตะแล้วกันเดี่ยว” ผมพูดบอกมัน มันค่อยพยักหน้าว่าโอเค งอแงยิ่งกว่าเด็กอีกไอ้นี้

“ถ้าเสร็จแล้วกรูจะรีบเข้ามาดูมันวะเดี่ยว” แอ้พูดผมพยักหน้าว่าดีเลย

“ถ้าจะไปดูดิวเตะ...แอ้เข้าไปขับรถมารับไอ้ติ๊กมันก็แล้วกัน” ดิวพูดแอ้ แอ้พยักหน้า 

“ไปเถอะวะ” ไอ้ดิวพูด  “ไปโรงเรียนแค่นี้อาลัยอาวรเมียชิบหายเลย” ไอ้ดิวมันแซวผมกับไอ้เดี่ยว ผมพยักหน้ากับไอ้เดี่ยวว่าไปได้แล้ว และพวกมันก็ออกจากห้องนอนผมไป ตอนนี้ผมเริ่มมีไข้อีกแล้วหลังจากที่ทานข้าวเช้าไปเรียบร้อยฝีมือไอ้แอ้ต้มให้ผมทาน เมื่อวานไอ้เดี่ยวมันทำต้มแถมทำน้ำปลาหกใส่เค็มมากไตเกือบพังนะผมนะ ผมก็ค่อยหลับตาลงอีกครั้งด้วยฤทธิ์ยา

********************************************************************************************************************************

เดี่ยว ผมเดินลงมาด้วยอาการเป็นห่วงติ๊กใจไม่อยากไปเลยจริงๆ อยากอยู่ดูแล แต่ติ๊กก็ไม่ยอมอยากให้ผมไปเรียนมากกว่า ผมเดินลงมาเจอปู ดูปูไม่ค่อยร่างเริงเลยผมยิ่งรู้สึกผิด ไม่ใช่แค่ผมหรอกไอ้ดิวด้วย

“ปู” ผมเรียกปู

“ทำไมหน้าซีดแบบนั้นละปู ...เดี่ยวต้องไปบอกป้าแดงแล้วนะว่าไม่ให้ปูไปทำงานอีกนะ” ผมพูดกับปู

“แม้เดี่ยวช่วงนี้ป้าแดงรับงานเยอะและอีกแค่ไม่กี่สัปดาห์ก็จะไม่คอ่ยมีแล้ว” ปูพูดกับผม

“นั้นซิปู..ดิวก็เห็นด้วยกับไอ้เดียวนะ..และปูแถมจะไม่ได้นอนบ้านเลย..ไปนอนที่นั้นจะได้นอนสักกี่ชั่วโมงกัน” ดิวพูดอีกคนแอ้ก็พยักหน้า ปูมองผมสามคน

“ถ้าปูดื้อนะดิวจะบอกพี่โดม..ไม่รอให้ปูบอกเองแล้ว” ดิวมันพูด

“ดิวอะ..ปูไปพรุ่งนี้งานเดียวก็หยุดแล้วห้ามบอกพี่โดมนะไม่อย่างนั้นพี่โดมต้องโทราดุปูแน่ๆ”ปูพูด ดิวหันมายิ้มกับผมมันได้ผล แอ้ด้วย

“วันนี้ละไปหรือเปล่าปู” แอ้ถามปู

“ไม่ได้ไปวันนี้ป้าแดงไม่ได้รับงานเพราะว่าป้าแดงเขามันัดตรวจไขมันในเส้นเลือดนะ “ ปูพูด ผมพยักหน้าดีเลย

“แล้วติ๊กละเป็นยังไงบ้าง” ปูถามผม

“ก็มีไข้นะเมื่อคืนก็คอยเช็ดตัวให้นี้คงจะหลับไปแล้วเพราะกินยาเข้าไปอีกตอนเช้านี้เอง “ ผมบอกปู

“เออ ..วันนี้ปูจะกลับมาทำอาหารให้ปูจะขึ้นไปดูแลให้นะ” ปูพูด ผมหันมามองจะดีเหรอรายนั้นยิ่งฤทธิ์เยอะๆอยู่

“จะดีเหรอปูเดี่ยวเกิดอารมณ์ฉุนเฉียวขึ้นมาอาจจะประจำเดือนเลื่อนหรือท้อง..อารมณืแปรปรวนและปูจะซวยเอา” ดิวพูด ผมะสะบัดหน้าไปมองหน้ามัน

“เพราะโดยปกติก็อารมณ์ขึ้นลงเหมือนคนใกล้หมดประจำเดือน” ดิวมันพูด ผมหันไปมองนี้เมียผมเหรอวะ

“ดิวปากมรึงนี้ก็น่าให้มันด่าอยู่หรอกนะ” แอ้หันมาพูด

“คิก ๆ จริงอย่างที่แอ้พูดนะ..ดิวก็พูดเกินไป..ไม่แปลกใจทำไมติ๊กถึงคุยกับดิวได้ไม่นาน” ปูขำผม

“ไปรถเดี่ยวนะ” ผมพูด ผมพยักหน้า

“แบบพี่น้อง..” ผมพูด ความรักของผมกับปูมันไม่ใช่ ดังนั้นผมควรจะมอบให้คนที่เขารักปูจริงๆ ดิวมันให้พี่โดมโทรหาปู ถามไถปูแต่ปูยังไม่ยอมบอกความจริงๆว่าผมกับปูไม่ได้คบกันแบบแฟนกันแล้ว ปูบอกว่ารอให้ถึงเวลาที่เหมาะสมเขาจะบอกพี่โดมเอง ผมก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ตจะเหมาะสมนะ ระหว่างที่ผมขับรถมาถึงโรงเรียนก็นำรถเข้าไปจอดที่จอดประจำข้างๆรถไอ้ดิวมัน แอ้นะเขาไปรถทางโรงแรมที่มารับหน้าบ้านเพราะว่าต้องนั่งเครื่องบินส่วนตัวไปที่กรุงเทพ

“เดี่ยว” ผมได้ยินเสียงผู้หญิงเรียกชื่อผม  ผมและปูหันไปมอง พี่เชอรี่อีกแล้วมาหาผมที่โรงเรียนและดูคุณเธอแต่งตัวซิ ดิวหันมามองผมมันยังไม่เคยเจอแบบว่าใครอะ

“เดี่ยวของพี่ พี่มาหานะ” พี่เชอรี่พูด ผมมองเสื้อผ้าเธอ สั้นขนาดนี้ไม่เกรงใจเลยเหรอว่านี้โรงเรียนนะ

“พี่มาหาผมทำไมครับพี่เชอรี่” ผมถามพี่เชอรี่

“แม้อย่าทำน้ำเสียงห่างเหินกันแบบนั้นซิคนเคยๆ..”

“หยุด...ผมไม่เคยอะไรกับพี่ทั้งนั้นแค่จูบเดียว...และผมไม่ได้จูบพี่พี่นะจูบผมเอง..แต่คิดซะว่าผมให้ทาน” ผมพูด ไอ้ดิวมันมองผม

“งั้นกรูเข้าไปก่อนวะ “ ดิวพูด

“เดี่ยวปูเข้าไปก่อนนะ” ปูอีกคน

“เดี๋ยวซิปูเดี่ยวเดินไปส่งที่ห้อง” ผมพูดและดึงข้อมือปูไว้

“นี้ใครอีกละ นอกจากดาราตกกระป๋องแล้วยังนี้อะไร..แกมายุ่งอะไรกับเดี่ยวของฉัน” พี่เชอรี่พูดและพยายามเข้ามาดึงมือปูแต่ผมนะเป็นฝ่ายกุมมือปูไว้ ปูก็มองผมและพีเชอรี่

“ปล่อยมือเดี่ยวฉันเดี๋ยวนี้” พี่เชอรี่พูด

“พี่เชอรี่ผมนะจับมือปูไว้ต่างหาก” ผมพูดพี่เชอรี่มองผม

“พี่นั้นแหละที่ปล่อยครับ...และปูนะไม่ใช่แฟนผม...แฟนผมพี่เจอแล้ว..แฟนผมเป็นยังไงพี่คงรู้ดีบังเอิญว่าผมจัดหนักไปหน่อยแฟนเลยไม่สบายมาเรียนไม่ได้ไหวเพราะถ้ามา..พี่คงรู้ว่าแฟนผมจะทำยังไง..พี่เลิกมายุ่งกับผมซะทีนะพี่กลับอเมริกาไปหาบรรดาแฟนพีเถอะครับ” ผมพูดและสะบัดมืพี่เชอรี่ออก ผมรีบดึงมือปูเดินเข้าทันที ปูทำหน้าเหวอตกใจ

“เขาเป็น” ปูถามผม

“ลูกเลี้ยงที่เดี่ยวเคยเล่าให้ฟังไง “ ผมพูด

“เขาเจอติ๊กแล้วหรอ” ปูถามผม

“เจอแล้ว..และเจอปากติ๊กเข้าไปแล้ว..กรี้ดเป็นผีโดนน้ำมนต์เลยแหละ” ผมพูดพร้อมกับอมยิ้มในความร้ายกาจของติ๊กน่ารักถูกใจผม ผมเดินขึ้นไปส่งปูบนห้องก่อนและเดินไปที่โรงอาหารพร้อมกับไอ้ดิว

“ดูท่าจะอยากงาบกล้วยมรึงน่าดูวะ” ไอ้ดิวมันแซวผม

“นางเป็นสาวมั่นนะ..มั่นมากไปก็ไม่ดีนะ ...กรูโคตรเบื่อเลย..อีกใจก็เกรงใจพ่อเลี้ยงไม่อย่างนั้นกรูด่าแหลกแต่ที่แน่ๆ .เมียกรูน่าจะจัดหนักกว่ากรูอีก” ผมพูดกับไอ้ดิว

“กรูรู้แต่มรึงอย่าให้มันทำเลยวะ...เพราะว่ามันจะสะเทือนไปถึงอากรู..อาภาษญ์นะคนรู้จักเยอะนะมรึงและยิ่งพี่ตุ๊มาเป็นผู้อำนวยการและผอ.โรงเรียนอีก..งานเข้ายาวเลยนะมรึง” ไอ้ดิวมันพูดมันก็ใช่อีกนั้นแหละ

“กรูคงต้องทำอะไรสักอย่างใช่ไหมวะ” ผมพูด ไอ้ดิวมันพยักหน้าให้ผม

“เหลือเวลาอีก แค่ไหนวะดิว” ผมถามไอ้ดิว ถึงมันจะไม่แสดงอาการออกมาแต่ผมรู้ว่ามันโคตรเลยแถมวันที่แอ้ต้องเดินทางดันตรงกับวันเกิดลูกแฝดมันอีกด้วย

“กรูไม่อยากนับเลยวะเดี่ยว” ดิวพูด ผมได้แต่แตะไหล่มันเบาๆ ผมเดินเข้าไปนั่งทานข้าวทำตัวเฮฮากันตามปากกับพวกไอ้ภาคิน

“มันปวดใจวะ..ทำไมวะกรูไม่มีรักสุขสมแบบคนอื่นเขาวะ...ถ้าเลือกอยากเกิดเป็นตาสีตาสายายมาทำไร่ดีกว่าวะ..ถ้าได้ครองรักกับคนที่กรูรัก” ดิวมันพูด ผมเห็นภาพเลยสาด!
***********************************************************************************************************************************
ติ๊ก ผมหลับๆ ตื่นๆ เพราะว่ามีไข้ผมก็กินยาทุกสี่ถึงหกชั่วโมง ไม่อยากป่วยเลยจริงๆ โคตรจะทรมารเลย ผมหลับไปอีกครั้งไม่รู้ว่านานแค่ไหนแต่ลืมตาตื่นขึ้นมาเนื่องจากมีคนมาเช็ดตัวผม ตอนแรกผมคิดว่าเดี่ยวหรือไม่ก็แอ้ แอ้มันอาจจะกลับมาก่อนแต่ไม่ใช่กับเป็นปู ผมไม่เข้าใจเลยเพราะว่าผมเองก็ไม่ค่อยเป็นมิตรกับเขาเท่าไหร่แต่ช่วงหลังนี้ผมไม่ค่อยแขวะเขาแล้วเพราะเดี่ยวขอไว้แต่เขาก็ยังมาทำดีกับผม

“ปู” ผมดันตัวขึ้นกึงนั้งปูเช็ดตัวผมเรียบร้อยแล้วและเดี่ยวก็เข้ามาในห้อง

“เดี่ยวจะเช็ดให้เองแต่ปูบอกเขาทำเองดีกว่า” เดี่ยวพูด ปูยิ้มให้ผม

“เดี๋ยวปูลงไปทำอาหารเย็นก่อนติ๊กหิวไหมปูต้มข้าวต้าให้ก่อน” ปูถามผม เดี่ยวเลิกคิ้วมองผม ผมพยักหน้าพร้อมยิ้มๆให้ ปูลุกเดินออกจากห้องไป ผมนั่งมองเขาด้วยสายตาที่รู้สึกผิดที่ผ่านมาแม้กระทั้งเรื่องเดี่ยว ผมก็รู้สึกผิดที่แย้งเขามา

“ทำไมทำหน้าแบบนั้นละที่รัก” เดี่ยวถามผม ผมหันกลับมามองเดี่ยว

“แค่รู้สึกผิดที่ทำให้เดี่ยวกับปู” ผมพูด

“ไม่ใช่หรอก..จะผิดก็เดี่ยวเองคนเดียวไม่เกี่ยวกับปูหรือติ๊กหรอก..ผิดที่พยายามหลอกหัวใจตัวเองแต่ที่เดี่ยวทำกับปูเพราะว่าเดี่ยวอยากดูแลเขานะเขาน่าสงสาร” เดี่ยวพูดผมพยักหน้า

“ดูแลเขาต่อไปซิ..กรูยินดี” ผมพูด

“เดี๋ยวพี่โดมจะกลับมาเอาคืนแล้วคงไม่นานนี้” เดี่ยวพดผมเลิกคิ้วมองพี่โดม

“พี่ชายไอ้ดิวเหรอ” ผมถามเดี่ยว

“ใช่...พี่โดมเขาชอบปู..ตั้งแต่..ที่เดี่ยวกับปูคบกันแล้วและพี่โดมเขาไปเรียนต่อที่เมืองนอกนะ...ปูก็ยังไม่ยอมบอกว่าปูกับเดี่ยวเลิกกันเพราะว่ากลัวว่าพี่โดมจะกลับมาไม่ก่อนเรียนจบ” เดี่ยวบอกผม

“พี่ๆบ้านไอ้ดิวน่ะหล่อและนิสัยดีกันทุกคนถ้าปูได้พี่โดมเป็นแฟนก็โชคดีมาก”ผมพูด บอกตรงๆนะว่าผมกลัวว่าเดี่ยวจะกลับไปหาปูตลอดเวลาทั้งที่ผมมีดีกว่าเขาทุกอย่างแต่ผมก็กลับกลัวปูที่สุดเพราะผมไม่อ่อนแอและอ่อนหวานเหมือนปู

“มีอะไรหรือเปล่าติ๊ก” เดี่ยวถามผมพร้อมกับใช้นิ้วไต่ไปตามแก้มเนียนๆของผม

“เออ... ไม่มีนะ” ผมพูดไปผมจะกล้าบอกไปตรงๆได้ยังไงว่าผมนะกลัวเดี่ยวมันลกับไปรักกับปู

“เดี่ยวรักติ๊ก...รักมากด้วย” เดี่ยวบอกผมพร้อมกับยื่นหน้ามาใกล้ผมและประกบจูบผม ผมก็สนองตอบอย่างเร้าร้อนทำไปทำมาผมพลิกเดี่ยวนอนลงและผมเองที่ขึ้นไปนั่งค่อมเดี่ยว กระดุมเสื้อเดี่ยวถูกผมปลดไปโดนอัติโนมัติ

“กริ้ง” เสียงมือถือเดี่ยวดังขึ้น

“ไอ้ดิวนะ..มารจริงๆ “ เดี่ยวพูดผมก็เห็นด้วยนะ

“ฮัลโล” เดี่ยวเปิดลำโพงสนทนากับดิวให้ผมฟังด้วย เดี่ยวทำนิ้งจุ๊ปาก

“ไอ้เดี่ยวกลับมาได้แล้ว..มรึงเป็นศูนย์นะสัส!..มรึงหายแล้วหมาตัวไหนจะยืนกับกรู”ไอ้ดิวมันเม้งเดี่ยวใหญ่เลย

“กรูดูแลเมีย” เดี่ยวตะโกนตอบไปในมือถือ

“กรูเข้าใจว่ามรึงมีภาระ..แต่อันนี้ศึกนี้ใหญ่หลางหนักมรึงย้ายก้นมรึงมาเดี๋ยวนี้” ไอ้ดิวมันพูด

“มรึงเอาปูไปแล้วให้ปูดูไปก่อนเลยมรึงกลับมาเลย..หรือว่ามรึงกลับไปจัด...เดี๋ยวไม่มีแรงทำประตูไอ้เชี้ย..วันนี้ไม่ได้ซ้อมธรรมดานะกรูให้ลงแตะเหมือนเตะจริงนะโว้ยถ้ามรึงทำประตูไม่ได้อายเขา..สาด!” ไอ้ดิวมันเม้งเดี่ยวใหญ่เลย

“เออ..มารจริงๆ กรูไปเดี่ยวนี้..คืนนี้ผัวมาจัดให้นะเมียจร๊า..จ๊วบ” เดี่ยวพูดผมกัดปากได้

“รีบมาเลย..ตรูดๆ” ไอ้ดิวพูดและกดวางสายไปทันที

“ไปก่อนนะ...กินข้าวและกินยานอนพักซะนะ..จ๊วบ”เดี่ยวพูดและจุ๊บปากผมทีหนึ่งเบาๆ ก่อนที่จะเดินไปเปิดประตู ปูถือชามข้าวต้มมาหาผมพอดีเลย

“เดี่ยวไปก่อนนะปู...ฝากดูแลสุดที่รักเดี่ยวหน่อย..อาจจะดื้อนิดหน่อย” เดี่ยวพูดผมแล้ปลิ้นให้เดี่ยว ปูยิ้มๆให้เดี่ยวและถือชามข้าวต้มเข้ามาให้ผม  ปูวางลงพร้อมกับเดินไปลากเก้าอี้มานั่งข้างเตียงผม

“ทานข้าวต้มก่อนนะ...เดี๋ยวจะได้ทานยา..เดี่ยวเขาเป็นห่วงติ๊กมาเลยนะ” ปูพูด ผมได้ยินเสียงรถไอ้เดี่ยวออกไปแล้ว  ที่ได้ยินเพราว่าท่อมันค้อนข้าวดัง 

“ทำไมนายมาทำดีกับเราละปู..ทั้งที่เรา” ผมถามปู

“เราไม่เอาเวลามาคิดโกรธแค้นใครหรอกนะเพราะว่าชีวิตคนเรามันสั้นนัก” ปูพูดและตักข้าวต้มให้ผม ตักมาป้อนผม ผมยังคงมองใบหน้าปู ปูเป็นคนน่ารักนะดูสีหน้าของเขาขาวและซี้ด

“ปูนายโกรธเราไหมที่เรา..แย้งเดี่ยวมา” ผมถาปู

“ไม่มีใครแย้งใครไปได้หรอก..ถ้าหัวใจเขาไม่อยากไป..ใจเขาอยากอยู่กับคนที่เขารัก..เดี่ยวเขาเป็นคนที่น่ารักมากนะ..ดูแลเขาให้ดีดีนะ..ปูกับเดี่ยวเราเป็นได้แค่เพื่อนแต่เขาก็ดูแลปูดีจริงๆ ปูยังไม่รู้เลยว่าจะตอบแทนเข้าได้หมดไหม” ปูพูด ผมยิ้มให้ปู

“เราขอโทษนะ..เราขอโทษทุกเรื่องที่เราทำ” ผมพูดผมกุมมือปูไว้ ผมก็รับชามข้าวต้าจากปูมาทาน ซึ้งปกติผมจะไม่ทานอะไรก็ตามที่เป็นฝีมือปูถ้าไม่รู้ก็ทานส่วนใหญ่จะไม่รู้เพราะว่าพวกแจ็ค บอย มันจะไม่บอกผมแต่จะมารู้ที่หลังเสมอแต่ก็ทานไปแล้วนี้ฝีมือการทำอาหารของปู เรียกว่าเชฟดีดีนี้เองอร่อยมาก

“ปู.น่าจะเรียนเกี่ยวกับโภชนาการอาหารนะ “ ผมพูดไปกินไปด้วย ปูยิ้มให้ผม

“ปูเอาผ้าขนหนูที่เช็ดตัวให้ไปสักตากไว้ในห้องน้ำเพื่อมีไข้ขึ้นมาอีกจะได้เช็ดตัวให้อีกครั้ง” ปูพูดพร้อมกับลุกขึ้น ผมทานไปและเงยหน้าขึ้นไปมองปูผมเห็นเหมือนเลือดกำเดาไหลออกมา

“ปู” เรียกปูและแตะที่ตรงจมูกตัวเองให้เขารู้ว่าตรงปลายจมูกเขามีบางสิ่งไหลออกมา ปูก็แตะและใช่มันคือเลือดนั้นเองผมรีบวางขามข้าวต้มไม่ใช่รังเกียจนะแต่ตกใจมากกว่า

“ปู..”ผมเรียกแต่ปูรีบเข้าไปในห้องน้ำผมซะก่อนผมลุกขึ้น

“ปู..ปู.” ผมเรียกปูอยู่หน้าประตูห้องน้ำ ผมยืนรอสักพักปูก็ออกมาเขาทำความสะอาดมันเรียบร้อยแล้ว

“ปูเป็นอะไรนะ” ผมถามปู ดูสีหน้าปูซี้ดๆ

“ไม่มีอะไรคงแค่เลือดกำเดาไหล” ปูพูดเบาๆก่อนจะแทรกตัวเดินผ่านผมไปแต่ผมจับแขนปูไว้

“ไม่จริงอะ..นายเป็นอะไร...ถ้านายไม่บอกเราเราจะบอกเดี่ยวให้เดี่ยวพานายไปเช็คร่างกาย” ผมพูดกับปู

“อย่าบอกเดี่ยว...ไม่มีใครหนีมันพ้นหรอก...ขอให้เราใช้ชีวิตกับเวลาที่เหลือเถอะนะ” ปูพูดผมว่าปูรู้ว่าเขาเป็นอะไร

“ถ้าอย่างนั้นบอกฉันมาว่านายเป็นอะไร” ผมถามปู

“เราเป็น..มะเร็ง...ในเม็ดเลือดเราคิดว่าตอนนี้คงระยะที่สุดท้ายแล้ว” ปูพูดผมแทบทรุดลงตกใจที่สุด

“เดี่ยวไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม..ไม่มีใครรู้ใช่ไหมปู” ผมถามปู ผมเพิ่งรู้นะว่าปูน่าสงสารจริงๆก็วันนี้เอง

“ไม่มี..เราบอกแล้วไงว่าขอใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับเวลาที่น้อยนิดแค่นี้ก็พอแล้ว..อย่าบอกเดี่ยวนะ..ถ้าติ๊กไม่อยากให้เขาเอาเวลามาทุ่มให้เราไม่ได้ขู่นะ...แต่เขาอาจจะทำ..เราอยากให้เขาไปกับนายไปมีอนาคตที่ดีดีกับนายนะติ๊ก” ปูพูดพร้อมหันมามองผม

“หรือนายไม่อยากให้เขาไปกับนายละ” ปูถามผม ผมถึงกับถอยหลังออกไปหนึ่งก้าวมันเรื่องจริงๆ ผมสองคนมีฝันด้วยกันแล้วนิ ผมได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ

“ขอเราใช้เวลาที่เหลืออยู่ให้คุ้มค่าที่สุด..นะติ๊ก” ปูพูดก่อนจะเดินออกจากห้องนอนผมไป ผมทรุดลงนั่งบนเตียง ผมได้แต่คิดทบทวนว่าผมควรจะบอกเดี่ยวเรื่องปูดีไหมถ้าบอกไป เดี่ยวก็เอาเวลาที่มีไปอยู่กับปูและเขาอาจจะไม่ไปเรียนเมืองนอกกับผมก็ได้ รู้ไหมว่าผมเกลียดเวลาที่มีตัวเลือกมากมายแต่ผมเลือกไม่ได้สักขอ..แต่ขอที่ผมไม่ต้องการเลือกมันกับถูกบังคับไว้แล้วว่าต้องเลือกข้อนั้น  ผมต้องปกปิดมันไว้ใช่ไหม เพื่อรักษาคนที่ผมรัก

ออฟไลน์ ujen

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +183/-13

ออฟไลน์ chickygirl

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 69
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
หน่วงอีกแล้ว...ติ๊กควรจะบอกเดี่ยวนะ...สงสารปูจัง   :mew6: :mew6:

ออฟไลน์ Alice111

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-1
ติ๊กนี้มีหลายบุคคลิกเนอะบางมุมก็น่ารัก..บางมุมฮีก็ร้ายไม่ต่างจากนางร้ายจอแก้วเลย.. :really2:
เอาใจช่วย..แต่ก็สงสารปูนะ... :mew6:

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
แอ้VSดิว วันนี้ผมไปตรวจร่างกายมาแล้ว  ผมก็รีบเดินทางกลับตรวจเลือดตรวจสุขภาพโดยร่วมทุกอย่างปกติมีแค่การเต้นหัวใจผมเร็วขึ้นกว่าปกติเกือบยี่สิบนาทีแต่คุณหมอที่ตรวจร่างกายผมบอกไม่ได้เข้าข่ายคนที่เป็นโรคหัวใจแน่นอนและถ้าไม่เคลียร์ผมคงต้องมาตรวจวัดใหม่อีกครั้ง ผมเดินทางกลับด้วยเครื่องบินส่วนตัวและรถยนต์ทางโรงแรมมาส่งผมแต่ไปส่งที่โรงเรียนก่อนผมเลยขับรถดิวเพื่อจะมาดูติ๊กก่อนวันนี้ดิวบอกว่าจะซ้อมถึงมึดเลย  ผมเดินเข้ามาในบ้านก็ได้ยินเสียงกุ๊กกักดังมาจากในห้องครัวคงจะปูนั้นแหละ ผมเลยเดินไปที่ห้องครัวก่อนเห็นปูยืนเหมออยู่

“ปู” ผมก็เรียกปู

“อุ้ย...แอ้..ตกใจหมดเลยเข้ามาเงียบๆ..เป็นยังไงบ้างตรวจสุขภาพทุกอย่างโอเคนะ” ปูหันมาพูดและถามผม

“ทุกอย่างโอเคมีแค่...” ผมพูดและหยุดนิ่งแต่ผมไม่ไอ้บอกดิวหรอกนะดิวจะเป็นห่วงผมเอานะซิ

“ถ้าบอกแล้วปูอย่าไปบอกดิวนะ...เขาวัดดูแล้วหัวใจเราเต้นเร็วกว่าคราวที่แล้วตั้ง20” ผมพูดปูก็ทำท่าคิดนะ

“ปูเคยรู้มาว่า..คนที่หัวใจเต้นเร็วขึ้นส่วนใหญ่จะตั้งครรภ์นะ..การเต้นจะเร็วกว่าปกติ 10- 20 ครั้ง”ปูพูดผมก็นิ่งเงียบทันทื 

“แอ้ท้องเหรอ” ปูถามผม

“ไม่นะ..ดิวป้องกันทุกครั้งไม่หรอก...คงตื่นเต้นมากไปนะ.และก็เครียดด้วย...แต่ปูอย่าไปบอกดิวนะมีหวังมันต้องลากแอ้ไปให้พ่อตรวจเช็คตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าแน่ๆ “ ผมพูดและเปิดขวดน้ำในตู้เย็นออกมาเท่ใส่แก้วดื่ม

“ก็เพราะว่าดิวรักและเป็นห่วงแอ้นะซิ” ปูพูดพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ผม

“แอ้...” ปูเรียกผม

“ปูขอโทษนะ..เรื่องดิวกับปู...” ปูพูด

“ที่จริงเราก็คิดไว้อยู่ปูนะดูแลลูกเราได้อยู่แล้ว..เราเคยคิดอยากให้ดิวคบกับปูนะเพราะว่าแอ้...ไม่รู้ว่าจะไปแบบนั้นและจะได้กลับมาไหม” ผมพูดกับปู

“ไม่มีใครแทนแอ้หรอกจริงๆนะ...แค่เห็นตอนลูกๆดิวร้องไห้เสียใจที่ปูเข้าไป...ทำหน้าที่แทนแอ้แม้จะช่วงสั้นปูก็ใจไม่ดีแล้ว..พวกเขาต้องการแอ้แค่คนเดียวจริงๆ “ ปูพูด ผมพยักหน้าว่ามันใช่ผมเองก็มีส่วนผิดที่ทำให้ลูกเป็นแบบนั้น

“ปูเชื่อว่าแอ้ต้องกลับมาหาดิวซิ..ดิวเขาจะไม่ทำแบบนั้นอีกเชื่อซิ..และปูเชื่อว่านี้คือคำสัญญาของการขอให้ได้เกิดมาเป็นคู่รักกันทุกชาติไปของดิวและแอ้” ปูพูดผมหันมามองปู  ผมเคยฝันว่าแต่ผมอยู่ในร่างของสตรีเหมือนสมัยอยุธยาหรืออะไรประมาณนี้ แต่ไม่เคยเล่าให้ดิวฟังนะเล่าไปก็ขำท้องแข็งเปล่าๆ ผมฝันว่าผมกับดิวได้ร่วมกันสาบานรักต่อหน้าสิ่งศักดิ์ที่ไหนสักทีว่าจะขอรักกันทุกชาติไปไม่ว่าเกิดในภพภูมิในเกิดเป็นหญิงหรือชายก็จะรักไม่วันเสื่อมคลาย

“แอ้” ผมสะดุ้งสุดตัว ผมหันมาคนที่มาเรียกผม ติ๊กนั้นเอง

“ติ๊ก..มรึงนี้ก็อีกคนทำให้กรูหัวใจจะวายสงสัยกรูเป็นโรคหัวใจก็เพราะมรึงนี้แหละ” ผมหันไปต่อว่ามันไม่จริงจังหนักหรอก

“อะไรวะแอ้..มรึงยืนเหมออะไรละ” ติ๊กถามผม ผมหันมามองดูจากการแต่งตัวนี้ถ้าจะหายแล้วซิท่า

“หายไข้แล้วเหรอมรึงอะ” ผมถามติ๊ก

“ดีขึ้นแล้วมีคนมาดูแลดี” ติ๊กพูดและส่งยิ้มให้ปู ผมไม่อยากจะเชื่อเลยเพราะว่าติ๊กนะตั้งแง่กับปูตลอด ผมมองติ๊กและปูสลับกันไปมา

“นี้จะไปไหนอะ” ผมถามติ๊ก

“ไปดูไอ้ดำมันเตะบอลดีกว่า..ปูไปกันไหม” เดี่ยวถามปู

“แต่ว่า”  ปูมองกำลังทำอาหารนะซิ

“กลับมาแล้วติ๊กกับแอ้ช่วยทำปู..แต่จะได้รสชาติเหมือนปูไหมไม่รับประกัน” ติ๊กพูด

“เออ..ไปดี..ไปด้วยกัน...วันนี้คงไม่ค่อยมีใครอยู่มีแค่ดิว แอ้ ติ๊ก ไอ้หลุยส์กับแจ็คมันจะไปธุรกันมันพูดกับดิวเมื่อวานนะและบอยก็บินไปหาพี่บรูคส์ ส่วนธรรณ์ก็ไม่อยู่นะบอกว่าแม่กับพ่อบุญธรรมให้ไปหานะ ” ผมพูดบอกปู ปพยักหน้าเบาๆ

“อย่านั้นขอขึ้นไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ” ผมพูดและรีบหันแต่จังหวะที่หันมันเกิดอาการมืดขึ้นกระทันหัน

“เห้ย..แอ้” ติ๊กมันคว้าผมไว้

“แอ้...มรึงเป็นอะไรอีกวะ” ติ๊กถามผม

“คงเพราะว่าวันนี้กรูเจาะเลือดไปหลายหลอดวะ” ผมพูด ติ๊กมันมองผมเหมือนไม่คอ่ยเชื่อนะ

“เออตอนนี้..ดีขึ้นแล้ว..หรือไม่ก็เมื่อกี่คงจะหมุนตัวเร็วไปวะ” ผมพูด ปูพยักหน้าอาจจะเป็นเช่นนั้น  ติ๊กเลยพยักหน้าตาม

“เร็วๆนะแอ้..อยากดูสามีเตะบอล” ติ๊กพูดผมหันมายกนิ้วกลางให้ เพราะว่าที่อย่างนี้มาเร่งนะ ผมเดินขั้นห้องนอนผมกับดิว อีกแค่ไม่กี่อาทิตย์ก็ต่างคนต่างไปแล้วซินะ ความทรงจำที่มีในบ้านหลังนี้ทั้งสุขทั้งทุกข์ทั้งวุ่นวายต่างๆนานาที่เกิดขึ้นแต่มันก็ทำให้เวลานึกถึงมีรอยยิ้มขึ้นมาได้ ผมรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที ผมรู้สึกปวดปวดหน่วงที่ข้างใดข้างหนึ่งทางด้านท้องน้อยมันเป็นๆหายๆ ตอนที่มีอะไรกับดิวผมคิดว่าวันนั้นคงเล่นท่ายากมากไปหน่อยปวดและก็หายไปได้สักพักนี้กลับมาปวดใหม่อีกแล้วแต่ก็ไม่มาก ผมเดินลงมาด้านล่าง ผมเห็นติ๊กมันคุยกับปูดีจนผิดปกติ

“จริงซิติ๊ก..”

“ฮาๆ ..ติ๊กก็บ่นไอ้ดำประจำแหละปูก็บ่นมันเหรอ..ฮาๆ..” ติ๊กพูดผมเดินลงมาพอดีมองสองคนนี้ที่ดูสนิทกัน

“ไปครับไปกันได้แล้ว...ป่านนี้เตรียมลงสนามกันแล้วแหละ” ติ๊กพูดปูก็พร้อมแล้วที่จะไปดูดิวกับเดี่ยวเต๊ะบอลกัน

“ปู...ดิวบอกว่าพี่โดมจะกลับมาสองอาทิตย์นะปูรู้หรือยัง” ผมถามปู 

“ปู...นายไม่ได้มีส่วนไหนที่ไม่ดีนะ..เปิดใจให้คนที่เขารักนายจริงๆ ..ไม่ได้เชียร์เพราะว่าอยากให้นายไปไกลๆจากเดี่ยวนะแต่เท่าที่ติ๊กรู้..พี่โดมเป็นผู้ชายที่เพอเฟคมาก” ติ๊กพูดผมพยักหน้าอีกคนการันตีเลยว่าพี่โดมเป็นผู้ชายที่ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายอยากได้กันหนักหนาแต่พี่โดมไม่สนใจใครเลยมีแค่ปูเท่านั้น

“รอให้พี่โดมมาก่อนแล้วกัน” ปูพูดยิ้มเขินๆ ผมหันมายิ้มกับติ๊ก ผมขับรถพาติ๊กและปู พาไปสนามกีฬาจังหวัดวันนี่เรียกได้ว่าไปเยือนเขา ดังนั้นเลยต้องมาเตะที่สนามนอกโรงเรียนแต่ก็มีพวกรุ่นน้องรุ่นพี่ตามมาดูเช่นกัน วันนี้คนอยู่ดูค้อนข้างเยอะวันนี้เรียกว่าซ้อมเหมือนแข่งจริงๆเลยดีกว่านักฟุตบอลสวมชุดที่พี่เอ็กซ์และพี่เดฟออกแบบให้

“ขึ้นไปนั่งบนนั้นดีกว่าวะ “ ติ๊กพูด ผมพยักหน้าผมเดินขึ้นไปด้วยกัน  ติ๊ก ปูและผมขึ้นไปนั่งอยู่บนอัศจรรย์กับพวกรุ่นน้องๆ

“พี่แอ้ พี่ติ๊ก พี่ปู ...หวัดดีครับพี่” พวกรุ่นน้องมันยกมือไหว้ผมสามคน ผมพยักหน้า  ผมเห็นโค้ชพี่โก้เพื่อนพี่เดฟกับพี่เอ็กซ์ออกมาพร้อมกับพวกดิวมีการเทรนกันนิดหน่อยและนักฟุตบอลที่มาท้าแข้งด้วย

“เดี่ยว...ทำประตูได้กรูให้รางวัล” ติ๊กตะโกนเรีบกเดี่ยว เดี่ยวมันคงไม่คิดว่าติ๊กจะมา

“ดิวแอ้บอกทำประตูได้มันก็ให้ร่างวัลวะ” ติ๊กมันตะโกนแทนผม ผมสะบัดหน้าไปมองไอ้ติ๊กมันจะบ้าเหรอพูดไปนี้ถ้ามันทำได้ต้องให้มันนะ

“ให้อะไรอะ”  ไอ้ดิวมันตะโกนกลับมา

“แอ้มันบอกว่ามันจะลงไปดูดปากให้รางวัลกลางสนามโว้ยย” ติ๊กผมหันมาหาอะไรใกล้ๆมือปาใส่ไอ้ติ๊ก ไอ้ดิวมันสะบัดหน้ามามองผมแถมมันยกนิ้วว่าโอเคด้วยไอ้นี้ก็หื่นไม่เลือกสถานที่เลยนะ

“วี้ดวิว” เสียงทั้งทีมมันแซวกลับมา

“มรึงเป็นคนพูดนะมรึงนะลงไปดูดปากมันเองเลยไอ้ติ๊ก...สาด!” ผมหันไปพูด   “คิก คิก คิก” ปูก็ขำผม ผมเห็นน้องสาวไอ้กีตาร์เดินมาทางพวกผม

“พี่แอ้ พี่ติ๊ก พี่ปู สวัสดีค่ะ” เปียโนตั้งแต่เป็นแฟนไอ้โซ่ก็นอบน้อมพวกผมขึ้นเยอะเลย เปียโนเดินมานั้งรวมกับพวกผม  ไอ้หลุยส์กับแจ็คมันเดินมาทางพวกผมด้วย แต่บอยกับธรรณ์ไม่อยู่

“อ้าวมรึงสองตัวบอกจะไปไหนกันไม่ใช่เหรอวะ” ติ๊กถามแจ็ค แจ็คมันหยักไหล่

“ดูเพื่อนเราเตะบอลดีกว่าวะ” ไอ้หลุยส์มันพูด 

“ทำผลงานดีมีรางวัลโว้ย...จัดโดนป๊าหลุยส์วะ.” แจ็คมันตะโกน เหมือนกันเลยไอ้หลุยส์มันต้องสะบัดหน้าไปมองไอ้แจ็ค ตอนนี้กรรมการที่ไปเชิญมาเรียกนักฟุตบอลลงไปกลางสนามแล้ว

“ตกลงมรึงไปเมื่อไหร่ว่ะแอ้” แจ็คมันนั้งลงข้างๆผมและถามผม  ผมหันไปมองหน้ามัน

“ก็วันที่ไอ้ดิวมันเตะฟุตบอลกระชับมิตรนั้นแหละ..และ..วันเกิดลูกกรูด้วย” ผมพูด ไอ้หลุยส์ มันนั้งลงข้างไอ้แจ็ค ส่วนติ๊กนะมันยืนเชียร์ไอ้เดี่ยวกับปูและก็เปียโน่

“จริงเหรอวะ..งั้นกรูจะสั่งของขวัญให้วะลูกๆมรึงชอบอะไรวะ “ ไอ้แจ็คมันถามผม

“ไอเขาชอบพวกหุ่นยนต์ ทรานฟอรเมอร์นะชอบมาก ...ส่วนไอซ์นะเขาชอบปลูกต้นไม้เขาไม่ชอบเล่นอะไรที่โลดโผ้นยิ่งตอนนี้พี่อาร์มกรูกลับมาอยู่บ้านด้วยแล้วปลูกต้นไม้กันใหญ่..และมาริโอ้เขาจะชอบพวกโมเดล.ลิโลสติทอะไรพวกนี้ เขาไม่ค่อยชอบหุ่นยนต์เท่าไหร่แต่ก็เล่น” ผมพูด ไอ้แจ็คมันพยักหน้า

“กรูไม่อยากจะเชื่อเลยวะเห็นมรึงแบบนี้แม่งกลายเป็นคุณแม่ไปได้” ไอ้แจ็คพูด ผมหันมามองหน้ามันและเอาแขนไปเท้ายันตัวเองไว้  พร้อมการถอนหายใจออกมายาวๆหนึ่งที เพราะว่าสิ่งที่ใครมองว่ามันวิเศษแต่ผมไม่ได้อยากเลือกถ้าเลือกได้อยากเลือกเป็นแค่คนธรรมดาที่เหมือนคนอื่นๆ

“กรูไม่ได้อยากเป็นอย่างที่มรึงมองว่าพิเศษสุดๆ ..เพราะ..กรูไม่รู้ว่าอนาคตลูกกรูโตขึ้นเจอสังคมที่กว้างมากขึ้นเขาจะยังมองกรูเป็นสิ่งที่ปกติสำหรับเขาไม่...ถ้าไม่ละ..กรูก็คงไม่ต่างอะไรกับตายทั้งเป็น” ผมพูด

“กรูเชื่อว่าไอ้ดิวมันเลือกมรึง” ไอ้หลุยส์พูด ผมหันมามองไอ้หลุยส์

“มันกำลังทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่กับมรึงนะไอ้แอ้...และ..กรูสองนี้แหละที่จะทำให้มรึงสองคนได้มาอยู่ด้วยกัน” ไอ้แจ็คพูด ผมพยักหน้ามันอาจจะเป็นแค่ความหวังริบหรี่เต็มทีก็ตาม 

“กริ้ง “ เสียงมือถือไอ้แจ็คมันดังขึ้น

“กรูไปรับสายพ่อกรูก่อนวะถ้าจะงานเข้า” ไอ้แจ็คพูดและเดินออกไป ผมยืนดูปูกับติ๊ก เขาญาติดีกันแล้วไม่ซิต้องไอ้ติ๊กมากกว่าที่ไม่ยอมญาติตั้งแต่แรกๆ ตอนนี้ในสถาพกำลังแข่งขันกันอย่างดุเดือด เพราะว่าคู่แข้งก็ไม่ได้ทำธรรมดานักกีฬาระดับเขตทั้งนั้น

“ดิว...ทำประตูเร็วๆ แอ้มันอยากลงไปดูดปากมรึงแย่แล้ว” ไอ้ติ๊กมันตะโกน

“แหวะ..ภูมิใจตายเลย...ผู้ชายผู้ชายดูดปากกัน..สะอิดสะเอียน”  ผมก็ต้องหันไปมองต้นเสียงพูดค้อนข้างดัง ไม่ใช่แค่ผมนะที่นั่งอยู่นี้ได้ยินกันหมด ไอ้หลุยส์มันยังเงยหน้าหันมามองผม มีผู้หยิงนางหนึ่งใส่กางเกงยืนสั้นเสมอหู(สั้นมากไม่ต่างอะไรกับใส่กางเกงในเลยจริงๆ แถมเสื้อก็สายเดี่ยวรู้ว่านมกลมสวยแต่ชะโชว์อะไรนี้ไม่เกรงใจสถานทีกันเลยไม่ได้มาคนเดียวมากับเพื่อนนางอีกสามสี่คนและกลุ่มผู้ชายดูท่าจะไม่ใช่เล่นๆ ดูจากลายสักและการเจาะหูปากคอจมูก

“ใครวะ”  หลุยส์มันพูดให้ผมอ่านปาก ผมเองก็ไม่รู้จริงๆเลยหยักไหล่ว่าไม่รู้ซิ

“เดี่ยว....ของพี่....เขอรี่..แกดูผัวฉันซิเท่ไหมแก” นั้นไงรู้เลยว่าใครกัน และติ๊กมันหันมามองคนที่ตะโกนเรียกเดี่ยวผ่านโทรโข่งไปที่กลางสนามก็หันมามองผู้หญิงคนนั้น  พวกเด็กผู้ชาย มันก็คงชอบมองอยู่มันมานั่งล้อมไม่ได้มองไปที่สนามเลยมองแต่หน้าอกยายคนนี้  ไอ้แจ็คเดินกลับมาพอดี

“มีของฟรีให้ดูด้วยวะ” พวกเด็กๆรุ่นน้องๆผม


“เหมือนงานจะเข้าวะ” ไอ้แจ็คพูด ผมพยักหน้าว่าใช่

“กรูว่าเดี๋ยวได้มีข่าวชะนีซิลิโคนแตกวะ” ไอ้หลุยส์มันพูด ผมก็หยักไหล่ว่าถ้านางปากดีกับไอ้ติ๊กก็อาจจะเป็นเช่นนั้น

“เดี่ยว...กรูอยากดูดปากมรึงอะทำประตูเร็วๆ” ติ๊กตะโกนลงไป ชะนีหันขวับมามองติ๊ก

“เดี่ยว..เมียรอดูอยู่นะ..ทำดีมีรางวัลคืนนี้จะขย่มให้แตกเหมือนกัน” แรงไอ้ผู้หญิงคนนั้น  ส่วนปูก็ถอยหลังนั่งลงข้างๆผม

“คนนี้ปูจำได้เขาเคยมาดักรอเจอเดี่ยวแต่เดี่ยวก็ไล่ตะเพิดแถบทุกครั้งเลย..วันก่อนยังทำท่าจะกินหัวปูด้วยนะ” ปูพูดกับผม ผมพยักหน้า

“ไม่ต้องหวงเดี๋ยวนางจะได้รู้ว่าติ๊กมันเป็นยังไง” แจ็คพูดและหยักคิ้วพวกผมรู้ว่าติ๊กมันแรงแค่ไหนไม่มีใครกล้าปะทะกับมันหรอกแถมปากมันนี้บอกได้ว่าด่าใครสะอึกไปถึงใส้ติ่ง

“เดี่ยวสู้ๆ เดี่ยวสู้ตาย ..เดี๋ยวไวลายสู้ตายสู้ๆ “ นางลุกขึ้นแถมเอาพูมาด้วยนางก็เด้งซิลิโคนไปมาพวกเด็กผู้ชาย ตั้งแต่ม.1 ไปยัน ม.6เลยดีกว่าตั้งหน้าตั้งตาดูแต่ซิลิโคนนางบางคนก็น้ำลายแถมไหลออกมาเลย

“กรูละเบื่อจริงๆ พวกที่ทำตัวใสๆ แบ๊วๆเหมือนน้ำเปล่านี่…ต้องลองแดกดู….พวกเหี้ยนี่แม่ง”ติ๊ก

 “หารู้ไหมว่า..เหล้าขาวชัดๆ” ติ๊กมันเปิดแล้วไง พอนางได้ยินว่าเปรียบนางเหมือนเหล้าขาวเท่านั้นแหละหยุดเด้งและหันมามองหน้าติ๊กที่ยืนยิ้มที่มุมปาก

“แร๊ง” พวกที่มันนั่งล้อมมันก็ช่วยกระตุ้นดีเหลือเกิน

“แกกล้าด่าฉันเหรออีตุ๊ด..มรึงเป็นกันแค่ครอบครัวมรึงไม่พอยังจะมาดึงคนที่พ่อแม่เขามีลูกแค่คนเดียวให้ไปสูญพันธุ์กับพวกมรึงอีกเหรอ” ผู้หญิงคนนั้นพูดติ๊กหันมาเหล่มองพวกผม

“งามละงานนี้...เออ ...เดี๋ยวนะครอบครัวพวกผมไปเหยียบหางคุณครับเหรอครับ” แจ็คมันก็ลุกขึ้นถามทันที นางหันมามองแจ็ค

“ แจ็ค..ก็แค่..ไม่มีใครชวนไปผสมพันธุ์วะ..” ติ๊กพูด 

“รู้ได้ยังไงว่าไม่มี..บางที่คนที่ผสมพันธุ์มรึงก็อาจะผ่านกรูมาแล้วก็ได้นะ” นางพูดผมลุกขึ้นห้ามติ๊กดีกว่าไม่อย่างนั้นยาวแน่งานนี้

“ติ๊กพอเถอะ..ไม่คุ้มหรอกวะ ไปหาที่นั้งอื่นเถอะ” ผมถึงแขนไอ้ติ๊ก พวกแจ็คมันก็หยักไหล่ว่าไปดีกว่า

“กรูเชื่อว่าไอ้เดี่ยวนะมันไม่ใช่แลคโตสิซจะได้พยายามไปเป็นมิตรกับจุดซ้อนเล้นเธอ..และถ้ามันคันในร่มผ้ามากนะนำให้ไปหาซื้อซีม่ามาทาแก้คันแต่ไปขอคำแนะนำจากเภสัชกรใกล้บ้านนะเพราะว่ากรูไม่เคยคัน” ติ๊กพูดผมก็รีบดึงแขนติ๊กให้ไปดีกว่ายิ่งอยู่นานยิ่งจะบานปลาย

“ติ๊ก..พอได้แล้วไปเถอะ” ผมดึงแขนมัน ดูท่าชะนีนั้นจะโกรธเอามากทีเดียวแต่คนที่พวกผมควรจะกลัวนะคือติ๊กมากกว่าคนนี้แรง

“ใครวะติ๊ก” หลุยส์ถามไอ้ติ๊ก

“ลูกพ่อเลี้ยงไอ้เดี่ยวนะ...นางไปโตที่อเมริกานะ..นางอยากได้ไอ้เดี่ยว..วันก่อนกรูเกรงใจแม่ไอ้เดี่ยวนะ..นี้ยังตามมาถึงที่นี้อีกอะ” ติ๊กพูดทำท่าหัวเสีย

“ไม่เอานะติ๊ก..มันคุ้มไหมมรึงกับแค่..ชะนีนางเดียว”

“กรูเข้าใจว่าเสียทองเท่าหัวไม่ยอมเสียผัวให้ใคร” แจ็คผมหันไปมองว่ามันช่วยได้ไหมเนี๊ยะ

“กรูพูดผิดเหรอ” แจ็คพูด ผมดึงแขนติ๊กมานั่งข้างล่างกันตรงที่เวลานักกีฬาพัก

“กรูให้ช่วยกันห้ามไม่ใช่ช่วยกันยุยงมัน...ไอ้แจ็ค” ผมพูด

“ถึงหนูจะเป็นชะนีนะค่ะแต่เปียโนก็อยู่ข้างพี่ติ๊กค่ะ” เปียโนพูด นี้พวกผมเลยต้องละสายตาลงมายืนดูนักฟุตบอลกันชั้นล่างสุดแทน ถ้าขืนไม่ลงมามีหวังติ๊กได้ก่อดีอีกแน่ๆ นี้ก็จะได้พากันไปเรียนมหาวิทยาลับแล้วนะ

“ปี้ด” กรรมการเป่านกหวีดหมดเวลาครึ้งแรกแล้ว ผมลุกขึ้นยืนมองพวกนักฟุตบอลวิ่งเข้ามาเพื่อจะพัก ผมก็ออกไปยืนกอดอกมองดิว..ดิววิ่งไปคุยกับพี่โก้ก่อนยังไม่ทันได้เข้ามาทันที  ส่วนเดี่ยวนะพอเห็นติ๊กมันรีบวิ่งเข้ามาแต่

“หมับ” ชะนีที่ก่อกวนอารมณ์ติ๊กจากด้านบนที่พวกผมนั่งกันก่อนจะรีบเดินลงมาข้างล่าง มาจากไหนก็ไม่รู้โผ่เข้าไปโอบกอดคอเดี่ยวและหอมแก้มด้วย

“what’s the fu**” ไอ้หลุยส์มันสะบด

“ว้าว! ..เดี่ยวพี่เขาเป็นใครวะ...ทำไม..ถึงได้..ตรูมมาก” ไอ้โซ่

“พี่โซ่” เปียโน

“ไปหาเมียดีกว่า..แบนๆแต่ก็รักนะ” ไอ้โซ่ ไอ้เดียวมันก็พยายามจะแกะแขน ผู้หญิงคนนั้นออก แต่นางก็ไม่ยอมปล่อย

“อะไรเดี๋ยว..เมียมาหานะ” นางบอกว่านางเป็นเมียด้วย

“ไอ้เดี่ยวมรึงมีเมียแล้วเหรอ”  พวกนักฟุตบอลทั้งหมดร้องออกมาพร้อมๆกันและดิวเข้ามาพอดีเลย ผู้หญิงคนนันหันไปมองดิว แว๊ปหนึ่งเหมือนจะสะดุดตา ดิวก็มองเดี่ยวแบบว่ามีคำถามว่านี้คือตัวอะไร

“ดิว..น้ำ” ผมเดินลงไปส่งขวดน้ำให้ดิว ดิวก็รับมา

“ใครอะแอ้” ดิวถามผมในขณะที่เดียวก็พยายามแกะแขนที่เหนียวราวกับขาตุ๊กแกออก เพราะว่าติ๊กยืนมองอยู่แล้ว

“ ติ๊กบอกว่าเป็นลูกสาวพ่อเลี้ยงไอ้เดี่ยวนะและจ้องจะงาบไอ้เดี่ยวด้วย” ผมกระซิบพูดกับดิว ดิวพยักหน้า ตอนนี้หน้าติ๊กบอกได้ว่าอยากฆ่าคนมาก เดี่ยวเงยหน้ามองติ๊กและคงไม่รู้จะทำยังไงก็เลยดึงรั้งผู้หญิงคนนั้นออกไป

“ติ๊ก..” ผมดึงรั้งติ๊กไว้ไม่อยากให้ตามไปเดี๋ยวมีเรื่องกัน เดี๋ยวคงพาไปเจรจากันนะ มีแฟนหล่อนี้น่าปวดหัวนะ ดิวนั่งลงเปิดขวดน้ำกระดกดื่ม

“มรึงดูดิ...ขนาดดาเอ็นโดฟินยังถามก่อนะเลย “ ไม่ขอก็จะให้ “  แต่อีนี้ไม่ให้กรูก็จะเอา” ติ๊กมันพูด

“พล้วด” ไอ้ดิวมันลำลักน้ำทันทีมันคงอยากขำ ผมหันมามองดิวว่ามันใช่เวลาไหม 

“ติ๊กจะไปไหน” ผมเรียกติ๊กและจับมือมันไว้

“กรูไม่ชอบนั่งรอ..ไหน..ก็มาปะทะกันได้ขนาดนี้แล้วกรูหลบทำไมวะแอ้...มรึงอยู่นี้แหละ..กรูเอาอยู่”ติ๊กพูดและเดินออกทันทีผม จะตามก็ไม่ได้ดิวดึงแขนผมไว้

“ติ๊กมันจัดการเองได้นะ....คนมันหล่อก็แบบนี้แหละ...” ดิวพูดผมหันมาค้อนเป็นห่วงนะเป็นห่วงติ๊ก..ติ๊กมันยิ่งเลือดร้อนอยู่ด้วยนะ ผมก็ชะเง้อมองว่าจะไปคุยกันดีดีหรือว่างนี้จะมีเลือดตกยางออกนะ คนข้างๆนี้ก็นั่งไปลูกคล้ำต้นแขนผมไปด้วย

“อยากหยุดเวลาไว้ไม่อยากให้เวลาเดินเลย...แต่รู้ว่าทำไม่ได้...อยากใช้เวลากับคนที่ดิวรักให้นานที่สุด” ดิวพูดผมก็พยักหน้า ผมก็จะทำแบบนั้นนะ จะทำให้เวลาที่มีน้อยนิดนี้มีค่ามากที่สุดเหมือนกัน  ผมนั้งอยู่ข้างๆดิว ช่วงระหว่างที่นั่ง ผมยอมรับว่าช่วงนี้ผมกับดิวสวีทกันจนทุกคนเขาก็เข้าใจถูกกันหมดแล้ว ดังนั้นผมจะกลัวอะไรอีกจริงไหม!
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-12-2015 17:52:23 โดย PFlove »

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 o13 ติ๊กแรงเสมอต้นเสมอปลายดีจริง ( คำผิดหน่อยจ้า ตรวจร่างหาย = ร่างกายเปล่า, พี่ดิมเป็นผู้ชายที่เพอเฟคมาก=อันนี้พูดถึงพี่โดมเปล่ากงหรือเราเข้าใจผิด)

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ujen

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +183/-13

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
o13 ติ๊กแรงเสมอต้นเสมอปลายดีจริง ( คำผิดหน่อยจ้า ตรวจร่างหาย = ร่างกายเปล่า, พี่ดิมเป็นผู้ชายที่เพอเฟคมาก=อันนี้พูดถึงพี่โดมเปล่ากงหรือเราเข้าใจผิด)

แก้ให้แล้วนะค่ะ..ขอบคุณมากเลยค่ะ...  :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
เดี่ยว VSติ๊กVSเชอรี่
  งานผมเข้าเลยวันนี้ พี่เชอรี่มานั่งเชียร์ผมด้วยที่ข้างสนามแถมนางยังวิ่งลงมากระโดดกอดผมต่อหน้าต่อตาติ๊กอีกด้วย ผมเห็นสายตาติ๊กแล้ว ผมเลยต้องดึงและลากแขนพี่เชอรี่ออกมาก่อน ผมไม่อยากให้ใครต่อใครมองติ๊กไม่ดี โดยเฉพาะที่ต้องมาปะทะกับผู้หญิง ถึงเขาจะเป็นผู้ชายเหลือน้อยก็ตามที

“โอ้ยย...เดี่ยวพี่เจ็บนะ..พี่เพิ่งรู้นะว่าเดี่ยวพี่นี่ชอบซาดิส..” พี่เชอรี่ ผมลากแขนพี่เขาออกและก็สะบัดทิ้งออกไป

“ผมชอบซาดิสแต่กับคนที่อยากกระทำด้วยเท่านั้น....ไม่ซ้ำซ้อนไปเรื่อย” ผมพูด

“นี้แกกล้าว่าฉันเหรอเดี่ยว..ฉันเป็นลูกสาวคนที่ส่งให้แกได้เรียนนะ” พี่เชอรี่พูด ผมหันไปแสยะยิ้มทางอื่น

“เงินพ่อผมที่สั่งสมมาทั้งนั้นและเงินที่แม่ผมเก็บสะสมรอบริบให้ผม..ผมยอมรับว่าบางส่วนมาจากพ่อคุณแต่มันคนละเรื่องกันกับมาที่ผมจะต้องยอมการกระทำของคุณด้วย” ผมพูดกับผู้หญิงตรงหน้า

“ทำไม...ไอ้อีตุ๊ดนั้นมันมีดีกว่าพี่ตรงไหน..พี่นี้ซิ..ผู้ชายที่ไหนก็อยากได้แต่พี่...เลือกเดี่ยวพี่รักเดี่ยว...พี่อยากได้เดี่ยว...พี่ยินดีจะส่งเสียเดียวได้เรียนต่อไม่ต้องพึ่งเงินพ่อแม่ที่เก็บไว้ให้เธอหรือเงินทีพ่อพี่ให้เธอนะ...เราไปอยู่เมืองนอกด้วยกัน”

“นี้...เคยไปหาหมอบ้างไหม..แนะนำให้รีบไปนะ..หมอจะได้สั่งจ่ายยาหยุดมโน” เสียงดังมาจากด้านหลังผม ติ๊กเดินเข้ามาและดันผมออกพร้อมกับเดินไปประชิดประชันกับพี่เขอรี่

“แกมาเสือกอะไรด้วยอีตุ๊ดถอยออกไป” พี่เชอรี่พูด

“ติ๊ก” ผมเรียก ติ๊กหันมาชี้หน้าผมไม่ให้ยุ่ง

“วันก่อนฉันนี้เกรงใจแม่ของเดี่ยวนะ....ไม่งั้นเล่นไปตั้งแต่วันนั้นแล้ว ...บังเอิญได้ตำแหน่งลูกสะใภ้ในดวงในแม่ผัว..แต่วันนี้...ไม่มีทางที่จะปล่อยแน่” ติ๊กพูด

“แกจะทำอะไรฉันอีกตุ๊ด...ทำไมอยากมีผัวจนตัวสั้น..ทีหน้าที่หลังก็ไปขอพรให้เกิดมาเป็นผู้หญิงซิ...น่ารังเกียจเนอะ..เกิดมาผิดเพศแต่อยากมีผัว” พี่เชอรี่พูด  ติ๊กหันมาเหล่มองผม ผมเห็นว่าติ๊กใส่อะไรมาสนับมือ

“หมับ” ผมเข้าไปกอดรั่งติ๊กไว้

“อย่าติ๊ก..อย่า” ผมกอดรั้งไม่ยอมปล่อย

“ปล่อยกรูซิกรูจะสั่งสอน...อีชะนีทั้งแรดและร่านนี้ ปล่อยกรูเดี่ยว”

“ไม่! ..มันไม่คุ้มกับคนแบบนี้หรอก...เดี่ยวห่วงติ๊กนะ...เดี่ยวรักติ๊ก..พอเถอะนะ” ติ๊กชงักเพราะว่าผมบอกว่าผมรักเขา ส่วนอีกคนที่กำมือแน่นไม่ว่าโกรธหรือว่าเสียหน้า

“อย่าเลยนะ..กลับไปนั่งที่อัศจรรย์เถอะเดี่ยวจะลงเตะแค่คครึ้งหลังก็กลับกันแล้ว” ผมบอกติ๊ก

“และพี่เชอรี่...พี่กลับบ้านซะ..อย่ามาวุ่นวายอะไรกับผมกับติ๊ก...อย่าทำให้ผมรู้สึกสมเพศพี่มากไปกว่านี้เลย” ผมพูด

“ฉันจะเอาแกเป็นผัวฉันให้เดี่ยว”

“แค่จูบเดียวติดใจขนาดนี้เลยเหรอ...”
“เฮ้อ! ศัลย์กรรม ..ทำให้เราเปลี่ยนไปได้ทุกส่วนของร่างกาย..ยกเว้นสันดารควายๆกับกิริยาดอกทอง...” ติ๊กด่าว่าพี่เชอรี่ ยิ่งปล่อยให้อยู่ตรงนี้ยิ่งแรงขึ้นเรื่อยผมลากและกอดติ๊กกลับมายังที่พวกแอ้ นั้งอยู่ ติ๊กหัวเสียมาก

“ติ๊ก...ไม่เอาน่ามันไม่คุ้มหรอกนะ..พี่เชอรี่เขารู้ว่าติ๊กเป็นแบบนี้เขาก็ยั่วให้ติ๊กโกรธ” ผมพูด

“มรึงไม่ได้ยินเหรอที่นางนั้นบอกว่า.จะเอามรึงทำผัวให้ได้นะ” ติ๊กพูด

“เชื่อใจเดี่ยว...เดี่ยวไม่มีทาง”

“แต่มรึงก็เคยจูบเขา”

“ติ๊ก..มันแค่เพลอไปและเดี่ยวได้สติก่อนนางก็โผ่เขามาจูบเดี่ยวเองด้วย”

“ขอนะไม่อยากให้ใครต่อใครมองติ๊กไม่ดีเลย...นะครับที่รัก”ผมพูด คนตรงนี้ยืนสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อระงับอารมณ์ตัวเอง

“วันนี้..แม่บอกว่าพ่อเลี้ยงจะไปเยี่ยมพี่สาวเขาที่อเมริกา ...เดี่ยวต้องกลับไปนอนบ้านนะ” ผมพูดกับติ๊ก

“และอีชะนี...” ติ๊กถามถึงเชอรี่ ผมหยักไหล่ไม่รู้ว่าจะมาไหม

“ไปด้วยกันซิ...แต่ว่าติ๊กจะค้างหรือเปล่า” ผมถามติ๊ก กุมมือติ๊กไว้ด้วยค่อยอมยิ้มออกหน่อย

“ไปซิ...แต่คงค้างไม่ได้เพราะว่าพรุ่งนี้กรูต้อไปธุรกับพี่ตุ๊...ออกงานอีกแล้วเบื่อมาก” ติ๊กพูด

“แต่กรูกลัวนางชะนีนี้อะเดี่ยว “ ผมพูด

“กลัวทำไม..เห็นไม่มีอะไรดีสักอย่าง..ถ้ามีดีจริงจะมาวิ่งโล่คอยจับเดี่บวแบบนี้เหรอ..ติ๊กซิมีดีจนเดี่ยวนี้ต้องสยบแทบเท้า” ผมพูดทำเอาคนตรงหน้าอมยิ้มออกมาทันที

“เดี่ยวลงสนามได้แล้ว” พวกเพื่อนๆเรียกผมลงสนามแข่งแล้ว ผมก็หันหลังจะวิ่งไปแต่ติ๊กดึงรั้งผมไว้และจูบผมทันทีถามกลางสายตามากมาย

“กำลังใจ” ติ๊กผมยิ้มมันได้ผล ผมวิ่งลงสนามไปกับพวกไอ้ดิว ผมหันมามองติ๊ก เวลาน่ารักนี่ก็น่ารักสุดแม้จะมีความร้ายกาจปนอยู่อยู่บ้างก็ตาม ผมหันมาติ๊กก็ยืนอยู่ ต้องรีบทำประตูให้ได้เพื่อเมียจะได้รางวัลอีกสักจ๊วบ แต่ผมก็ยังเห็นพี่เชอรี่เขานั่งกับเพื่อนๆ ที่เคยเรียนคอนแว่นที่นี้และผมก็รู้ว่าไอ้ผู้ชายลายสักทั้งตัวนะเป็นอะไรกับเธอ.คู่นอน..ในเวลาพากันไปอัพยา ผมหันมาก็มาอีกทีก็ไม่เจอติ๊ก

“เดี่ยว” ดิวมันเรียกผม ผมก็มองมันตอนนี้ลูกกำลังถูกเลี้ยงมาโดยไอ้นาวิน มันเก่งนะไอ้นี้และไอ้ดิวมันก็รอจังหวะที่ไอ้นาวินจะส่งมาให้ผมก็ยืนอยู่ตรงด้านหน้าประตู รอโหม่ง  หรือกระโดดเตะ ผมหันไปมองเมียก็หายไปไหนก็ไม่รู้แต่เชอรี่ยังนั่งอยู่ค่อยยังชั่วหน่อยกลัวจะไปหาเรื่องกัน คนที่ผมห่วงที่สุดนะติ๊ก

“เดี่ยว” ไอ้ดิวเรียกผมแต่ผมผิดจังหวะเตะไปก็ไม่เข้าประตูหรอกผมเลยทำนิ้วเป็นอันรู้กันกับไอ้ดิว ผมก็เตะไปตรงกลางและไอ้ดิวมันก็วิ่งไปรอและซัลโวไกลตามที่มันถนัด

“เย้” เสียงเฮลั่นสนามของเด็กรุ่นพี่รุ่นน้องที่ตามมาเชียร์

“เยส..เยส..เยส” เสียงไอ้ดิว ไอ้ดิวมันวิ่งไปหาแอ้ทันที ขอรางวัลแอ้ก็มองซ้ายมองขวา

“วี้ดวิว”แอ้ให้รางวัลไอ้ดิว ดูดปากกันเห็นๆ เลย  ผมเห็นติ๊กเดินกลับมาแล้ว ติ๊กหยักคิ้วให้ผม ผมก็โบกมือให้เมีย เดี่ยวลูกหน้าเดียวทำบ้าง ลูกบอลถูกเตะส่งกลับเลยครึ้งสนามไปอีกประตูทีมนี้มันเตะแรงเตะไกลจริงๆ ผมก็รอให้ลูกถูกเลี้ยงกลับมา และลูกก็ถูกเลี้ยงส่งกลับมาอย่างแรงแต่ถูกเตะทิ้งออกไปจากฝ้ายตรงข้าม ทางผมจึงได้ลูกเตะมุมซึ้งไอ้โซ่มันเป็นคนเตะ ผมก็ยืนรอไอ้โซ่มันเตะลูกเตะมุมสวยและมันเข้าทางผมทุกลูก ผมยืนรออยู่และไอ้โซ่มันก็เตะออกมาไม่ผิดหวังจริงๆ ผมก็กระโดนเตะกลางอากาศและเข้าไปตุงตาข่ายตามคาดหมาย

“เย้!  “ สองประตูต่อศูนย์แล้ว ผมก็กระโดดตีลังกาดีใจสุด ผมวิ่งไปหาเมียแต่จังหวะนั้นพี่เชอรี่รีบวิ่งลงมาเหมือนกัน ติ๊กก็ลงมายืนรอผม ตอนนี้ต่างคนต่างจะแทรกทางเดินลงมาหาผม

“ตุ๊บ” เสียงติ๊กเสียงหลักล้ม

“โอ้ยย...เดี่ยว” ติ๊กร้องพร้อมเงยหน้ามองพี่เชอรี่ ผมรู้ทันทีว่าคนนี้ทำให้ติ๊กเจ็บแน่ๆ

“พี่เชอรี่” ผมตะวาดเสียงดังใส่นางชักสีหน้าตกใจ

“นี้ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะแกล้มไปเอง” เชอรี่่พูด 

“โอ้ยย!เดี่ยวเจ็บขามากเลย...ผู้หญิงคนนี้เขาขัดขาติ๊กอะ..โอ้ยเจ็บ” ติ๊กพูดผมก็อุ้มติ๊กขึ้น ติ๊กเอาแขนมาคลองคอผมไว้

“ติ๊ก” แอ้เดินลงมาดูติ๊ก

“ขาแพลงแน่ๆเลยเดี่ยว” ติ๊กพูด ดิวมันวิ่งออกมาจากสนามมาดู มันก็นั่งลงจับข้อเท้าติ๊ก

“โอ้ยย” ติ๊กร้องออกมา

“พี่ครับผมว่าพี่ทำเกินไปนะครับ..เพื่อนผมไปทำให้ครับพี่” แอ้ หันไปถามเชอรี่ ผมก็มองเชอรี่ว่าทำไมเขาถึงได้ทำแบบนี้

“โอ้ยยย” ติ๊กร้องโอญครวญตอนที่ดิวแตะข้อเท้าดู

“ข้อเท้าแพลงวะ..แต่ขยับได้แบบนี้ไม่หักหรอก ..เอายาสเปย์นั้นพ่นก็จะดีขึ้น ..แอ้เอาขวดสีขาวนั้นแหละมาพ้นให้ติ๊กและเดี่ยวลงสนามก่อนวะ อีกแค่สิบห้านาทีก็จบเกมส์แล้ว” ดิวพูด ผมเห็นพวกแจ็คเดินลงหาติ๊ก มันทำให้พี่เชอรี่ไม่กล้าถึงกับเดินกลับไปและเหมือนกลับพี่จะกลับบ้านด้วยผมก็พ่นลมออกมาด้วยความหนักใจที่สุด

“เสน่มรึงแรงนะเนี๊ยะกรูยอมแพ้เลยวะ” ดิวพูด ผมหันไปควักนิ้วกลางให้ว่าไม่อยากได้แบบนี้สักหน่อย ใจก็เป็นห่วงติ๊ก แอ้และปูดูแลอยู่ก็ตาม

*********************************************************************************************************************************
ติ๊ก ผมนั่งอยู่ผมไม่ได้เจ็บอะไรหรอก ก็ตอนที่ผมจะเดินลงไปนางชะนีเชอรี่มันรับปรี่จะลงไปหาเดี่ยวไงผมเงยทำให้ดูเหมือนเขาสกัดขาผมล้มลงไปและมันก็ได้ผล เดี่ยวยิ่งสายตาไม่พอใจอย่างมากให้กับเชอรี่ 

“ติ๊ก..มรึงไม่ได้เจ็บใช่ไหมเนี๊ยะ” แอ้ถามผมพร้อมกับเงยหน้ามองผม ผมหยักคิ้วให้แอ้มัน แอ้ลุกขึ้นมานั่งข้างทันที

“ร้ายนะติ๊กเนี๊ยะ..ปูไม่กล้าทำแบบติ๊กแน่นอน” ปูอีกคน

“ร้ายมาก็ร้ายตอบ..ติ๊กเป็นประเภทไม่ยอมถูกกระทำฝ่ายเดียว..แค่นี้ยังน้อยไป” ผมพูดแอ้เหล่มองผมว่าผมต้องมีอะไรอีกแน่ๆ ผมยอมรับว่ามีที่หายไปนะหายไปทำอะไรมาเดี๋ยวก็รู้  แต่ผมเห็นนางเดินไปออกไปแล้วพอไปถึงนางคงกรี้ดเหมือนคนบ้าแน่ๆ ผมนั่งดูเดี่ยวและดิว มันเตะฟุตบอลไอ้มาร์คมันเตะลูกที่สามเข้าประตูไป แต่ไม่มีใครรางวัลมันอะก็พายไม่อยู่นี้ พอหมดเวลาก็พากันเดินออกจากสนามด้วยชัยชนะ 3 ประตูต่อศูนย์ต้องให้รางวัลไอ้ภาคินมือกาวดีเด่นผู้รักษาประตูยอดเยี่ยม ดิวกับเดี่ยวเดินออกมาพร้อมกัน

“กรูเปลี่ยนเสื้อผ้าและรีบกลับบ้านวะ..แม่รออยู่จะทานข้าวพ่อเลี้ยงจะไปเยี่ยมลูกสาวสามอาทิตย์” เดี่ยวพูด ผมก็ลูกขึ้น

“ให้รางวัล” ผมพูดแต่เดี่ยวหยุดมองผมและมองเท้าผม เออ ..ผมลืมไปสนิทเลยว่าข้อเท้าเจ็บแต่คงไม่ทันแล้ว

“คุยกันเองเลย” แอ้พูดและเดินทิ้งผมไปเลย ไปกันหมดเลย

“เรื่องของสามีภรรยาคนนอกไม่เกี่ยว..ไปนะโว้ย” ไอ้แจ็ค

“นี้ติ๊กไม่ได้เจ็บใช่ไหม...ทำไมละติ๊ก”

“ก็อีนั้น...เชอรี่อะไรนี้มันจะ...ลงมาแยงซีนกรูเดี่ยว” ผมพูดกับเดี่ยว

“ติ๊ก...เดี่ยวบอกเชื่อใจซิ..เชื่อใจเท่านั้น..ร้ายจริงๆ เมียเดี่ยวนี้” เดี่ยวพูดผมพยักหน้าเดี่ยวเดินไปหยิบกระเป๋าและไปหาที่เปลี่ยนเสื้อผ้า ดิวกับแอ้และคนอื่นจะไปคุยเรื่องการวางตัวกับโค้ชก่อนกลับบ้านส่วนเดี่ยวมันขอไว้จะรีบกลับบ้านนัดแม่ไว้จะไปทานอาหารเย็นที่บ้านกันระหว่างที่ผมเดินออกมากับเดี่ยว ผมก็เห็นคนมุงดูรถเชอรี่ผมจำได้แม่น

“อีตุ๊ด...มรึงทำรถกรูใช่ไหม” เชอรี่เดินมาหาผมกับเดี่ยวทันที

“เกิดอะไรขึ้นพี่เชอรี่” เดี่ยวถามเชอรี่แต่ผมยืนกอดอกทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

“มีคนมาพ่นรถพี่ไงเดี่ยวดูซิดูพ่นซิ..อ้ายยย” เชอรี่พูดเดียวเดินไปดู ใช่ที่ผมพ่นไว้นะค้อนข้าวแรง
(yesฟรี ไม่มีค่าใช้จ่าย..) ( มรึงคือผู้หญิงหน้าด้านที่อธิบายคำว่าร่านได้ดีที่สุด) (กระหรี่ยังดูดีกว่าพวกแจกฟรีให้ผัวชาวบ้าน)
เดี่ยวยืนอ่านและหันมามองหน้าผม 
(วันนี้ดีใจที่ได้ผัว ที่ผ่านมาเสียตัวตั้งหลายหน วันนี้ดีใจได้ผัวเป็นตัวตน แต่เป็นคนที่เท่าไหร่ไม่ได้จำ....ฝากเบอร์ไว้ได้รับทุกคน)
พวกนักฟุตบอลมันยืนอ่านกันเสียงดังประโยคนี้

“ฝากเบอร์เลยวะ...พี่อยากต่อคิว” พวกมันแต่คนที่ยืนกำลังจะระเบิดแล้วมั้ง

“อ้ายยย...เดี่ยวเรื่องนี้ต้องถึงหูพ่อฉันแน่ๆ แกให้คนของแกมาทำกับรถของฉันแบบนี้ได้ยังไง..พ่อฉันนี้อุตสา..ช่วยแกไม่ให้ติดคุกตั้งแต่ที่แกแท่งคนแล้วนะ...แกนี้มันลูกเสือลูกจระเข้เลี้ยงไม่เชื่อง “ พี่เชอรี่กรี้ดและรีบขึ้นรถไปทันทีพร้อมกับขับรถออกไป เดี่ยวหันมามองผม ผมก็ไม่เคยรู้มาก่อนเรื่องที่เดี่ยวมันแท่งคน ผมตกใจเหมือนกัน

“เดี่ยวแท่งคน..แต่ไม่ตายแค่เข้าโรงพยาบาล..ไอ้ธงรบนะ” เดี่ยวพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“เดี่ยวติ๊กขอโทษนะที่ทำให้เรื่องยุ่งกว่าเดิม” ผมเลยรู้สึกผิดขึ้นมาทันทีเลย

“เดี่ยว...ติ๊กจะไปขอโทษพ่อเลี้ยงเอง” ผมพูด เดี่ยวจับมือผม ผมเดินขึ้นไปนั่ง เดี่ยวก็ขับรถออกทันที นี้นางคงรีบไปใส่ไฟผมกับเดี่ยวกับพ่อของนางแล้วซินะ ผมจับมือเดี่ยวไว้

“เดี่ยว..ติ๊กอยู่กับเดี่ยว” ผมพูดให้เดี่ยวมันรู้สึกดีขึ้น ดูสีหน้าเดี่ยวมันเครียดขึ้นมาทันทีหลังจากที่เชอรี่พูดเรื่องที่เดี่ยวเคยแท่งคนและพ่อของนางก็ช่วยเดี่ยวคงใช้เงินอุดไม่เดี่ยวคงไม่รอดออกมาแบบนี้ ป่านนี้คงอยู่ในคุกมันก็เข้าค่ายขอ้หาพยายามฆ่าอยู่นะ ผมนั่งเงียบกันจนดรถเลี่ยวเข้ามจอดที่บ้าน รถนางก็จอดอยู่แล้วด้วย ผมหันมามองหน้าเดี่ยว

“ไปเถอะเข้าบ้าน” เดี่ยวบอกผม ผมพยักหน้า ผมไม่ได้กลัวนางแต่กลัวเรื่องเดี่ยวเท่านั้น ผมเดินเข้าไปในบ้านผมก็เห็นนางนั่งลงกอดพ่อของนางร้องห่มร้องไห้

“คุณพ่อค่ะ...เดี่ยวให้คนของเขาทำแบบนี้กับเชอรี่ไม่ได้นะค่ะ...เชอรี่อับอายเขามากเชอรี่แค่ไปดูน้องชายเตะฟุตบอลแต่..อีตุ๊ดนั้นนะมันทำแบบนี้กับเชอรี่” เชอรี่พูด ผมกัเบดี่ยวเดินเข้าไปแม่ของเดี่ยวหันมามองผมสองคน

“สวัสดีครับพ่อเลี้ยง . ..เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเดี่ยวผมทำคนเดียว” ผมพูดเดี่ยวหันมามองผม  พ่อเลี้ยงหันมามองผม

“ถึงยังไงเชอรี่เขาก็เป็นลูกฉันนะ..เธอจะหึงจะหวงก็ขอให้อยู่ขอบเขตของมันหน่อยได้ไหมส่วนเชอรี่เราก็เตรียมกลับอเมริกาได้แล้วพ่อซื้อตั๋วไว้แล้ว” พ่อเลี้ยงพูดแต่อันหลังนี้นางชะงักพร้อมกับเงยหน้าขึ้น

“คำสั่งพ่อ..ห้ามขัด..แพ๊คกระเป๋าและพรุ่งนี้เดินทางพร้อมกัน” พ่อเลี้ยงพูด 

“ติ๊ก...อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนนะลูก”แม่ของเดี่ยวเดินมาหาผม

“ไม่ได้...วันนี้มันทำกับเชอรี่...ถ้าคุณแม่เลี้ยงให้มันอยู่เชอรี่จะ...จะไม่ยอม” เชอรี่พูดผมหันมามองเดี่ยวที่ยืนอึดอีดใจพูดไม่ออก ผมพยักหน้า

“แม่ครับพรุ่งนี้ผมค่อยมารับเดี่ยวแล้วกัน” ผมพูด

“เดี่ยวอยู่ทานข้าวกับพ่อเลี้ยงและแม่แล้วกันพรุ่งนี้เจอกัน” ผมพูดกับเดี่ยว

“ติ๊ก..ขึ้นไปเอาของที่ห้องเดี่ยวก่อนนะ...” เดี่ยวพูดกับผมและจูงมือผมขึ้นไปบนบ้านทันที ขั้นไปยังห้องนอนเดี่ยว พอเข้าไปในห้อง ผมก็กอดเดี่ยว ผมเดือบทำให้เดี่ยวต้องเดือดร้อนแล้วซินะ

“เดี่ยว...ติ๊กขอโทษ..ขอโทษที่ทำอะไรลงไปไม่คิด” ผมพูดเบาๆ เดี่ยวเอามือลูบหัวผมเบาๆ 

“ช่างมันเถอะ...ในชีวิตเดี่ยวตอนนี้ไม่มีใครสำคัญไปกว่า แม่..และคนที่เดี่ยวรักที่สุดแล้ว” เดี่ยวพูดพร้อมกันจะจูบผม

“ปึก” เสียงประตูเปิดเข้ามาอย่างคนที่ไร้มารยาทมากคือไม่มีการเคาะประตูกันเลย

“เดี่ยว...แม่ให้มาตามไปกินข้าวแบบครอบครัว...ส่วนคนนอกก็น่าจะรู้ตัวนะว่าควรจะไปได้หรือยัง” เชอรี่พูด

“ผมจะอาบน้ำก่อนและจะลงไปถ้าหิวก็ทานกันก่อนได้เลย”เดี่ยวพูดพร้อมกับหยิบผ้าขนหนูและเข้าห้องน้ำไปทันที ผมก็เดินออกมาเหมือนกันเหล่มองนางพร้อมกับปิดประตูนางกำลังจะดันไว้

“ที่รักเขาปิดและล๊อกประตูให้นะ...ช่วงนี้มันเดือนสิบสองหมาตัวเมียมันอยากติดสัตว์” ผมพูดและกระแทกเสียงใส่นาง

“ได้จร๊าเมียจร๊าล๊อกให้ด้วยเลยจร๊า” เดี่ยวตอบผมาผมเลิกคิ้วมอง ยิ้มเยอะเย้ย

“แก...เดี่ยวก็รู้ว่าติดสัตว์หรือว่าติดใจ” นางพูดผมก็หยักไหล่ก่อนจะเดินออกขอทิ้งไว้สักนิดให้คิดแล้วกันนะ

“คงไม่ใช่อย่างหลังแน่ๆ..ถ้าติดใจคงไม่ได้แค่จูบหรอก...แต่ไม่เป็นไร...ทำทานให้...ดูท่าจะอดยากจนปากแห้งเลยนะ” ผมพูดนางรีบเอามือแตะริมฝีปากตัวเองใหญ่เลย

“แก” นางตั้งท่าจะตบ ผมรีบชี้หน้านางไว้ทันที

“อย่าคิดว่าพ่อเธออยู่แล้วฉันจะไม่กล้านะ...ตบมากรูสวนนะ” ผมพูดทำหน้าดุใส่ นางค่อยๆลดมือลง

“เธอนี้มันสมองปลาดาวจริงๆนะ..วันวันไม่คิดจะทำอะไรนอกจากแต่งตัว..สวยตายละเอาสำลีเช็ดก็ออกหมด...เขาเรียกว่าสวยแต่รูปจูบไม่หอมเคยได้ยินไหม” ผมพูด

“shut up your bitch!....you’re  fu**ing bitch ” ผมหันไปทิ้งท้ายด้วยคำด่าภาษาอังกฤษ ค่อนข้างแรงแต่นางคงได้ยินจนชินแล้วแหละกับพฤติกรรมอย่างนาง ผมพูดก่อนจะเดินออก รออะไรละ รีบด่าและรีบออก ฮาๆ

“อ้ายย...fu** you “ ผมก็หันมาแสยะยิ้มคงนึกคำด่าไม่ทันซิท่า ผมเดินลงมาชั้นล่างพอดี ผมเจอแม่ของเดียวนั่งอยู่กับคุณพ่อของเชอรี่ ผมก็ไม่ลืมที่จะเดินไหว้กราบลาท่านทั้งสอง

“ไว้ค่อยมาทานข้าวกับแม่นะลูก...ขับรถกลับบ้านดีดีละ..พรุ่งนี้จะมารับเดี่ยวหรือเปล่าถ้าไม่ว่างแม่ขับรถไปส่งเอง” คุณแม่ของเดี่ยวพูด ผมพยักหน้าเบาๆ  ผมยกมือไหว้พ่อเลี้ยงของเดี่ยว

“พ่อขอโทษแทนเชอรี่ด้วยนะ...เดี๋ยวพ่อก็จะพาเชอรี่กลับแล้ว...ว่างๆก็มาทานข้าวกับแม่เขาหน่อยนะดูท่าเขาจะติดลูกสะใภ้น่าดู “พ่อเลี่ยงพูดกับผม ผมพยักหน้าก่อนจะเดินออกท่านแซวผมกับแม่ของเดี่ยวด้วยแม่เดินออกมาส่งผมเองเลย

“คบกันต้องเชื่อใจกันนะลูก...แม่เชื่อว่าเดี่ยวรักติ๊กมาก” แม่พูดกับผม ผมยกมือไหว้อีกทีก่อนจะขับรถออกไปทันที ใจก็เป็นห่วงเดี่ยว กับคำพูดนางชะนีผีร้ายนั้น แต่นางจะบินกลับแล้วนะพรุ่งนี้นะ วันนี้ผมก็ไม่น่าจะใจร้อนเลย ผมขับรถเดี่ยวออกมาผมรู้สึกเป็นห่วงเหลือเกิน กลัวนางเชอรี่นี้แหละถึงพ่อเลี่ยงจะบอกว่าให้บินกลับอเมริกาพรุ่งนี้แล้วก็ตาม
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-12-2015 13:59:08 โดย PFlove »

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9

ออฟไลน์ ujen

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +183/-13

ออฟไลน์ chickygirl

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 69
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
แสบมากติ๊กยกนิ้วให้..ชอล..ชอบ  :z2: บ้านต.เต่านี้เขาแรงทั้งบ้านเลยมั้ง ..พี่ต้าร์ก็แรงได้... :katai2-1:

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
ตอนต่อไปนี้เป็นความรุ่นแรงถ้าคำพูดและการกระทำ..ขออภัยน่ะบางคำพูดอาจจะแรงเกินไปนะค่ะ ... :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เดี่ยว  ผมอาบน้ำเสร็จผมก็ค่อยลงมานั่งทานอาหารเย็นตามปกติ พี่เชอรี่ก็นั่งทานปกติไม่ค่อยได้พูดอะไร เหมือนตอนที่ติ๊กอยู่  เพราะว่าเขาจะคอยเหมือนยั่วยวนกวนโมโหติ๊กตลอด   นี้ก็ไม่รู้ว่านี้ขับรถกลับไปถึงหรือยังนะจะส่งข้อความหาแบทก็หมดซะก่อนเลยต้องชาร์ทไว้ที่บนห้องนอน

“เดี่ยวตกลงเราจะไปเรียนกับติ๊กใช่ไหมลูก...เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันด้วย” พ่อเลี้ยงถามผม

“ครับพ่อเลี้ยง” ผมตอบ

“ทำไมเหรอห่างกันไม่ได้เลยเหรอ” พี่เชอรี่พูดขึ้นพร้อมเบ้ปาก

“ก็เขาแฟนกันแล้วนิเชอรี่...หนูก็ควรที่จะเข้าใจอะไรบ้างนะค่ะ...เดี่ยวกับติ๊กเขารักกันและหนูกับเดี่ยวก็”แม่ผมหันไปพูดกับพี่เชอรี่ปกติแม่ผมเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูดอะไรแบบนี้ถ้าไม่ที่สุดห

“พี่น้องคนละพ่อละแม่เลย..ทำไมเหรอค่ะคุณแม่เล็กอยากได้ลูกสะใภ้เป็นผู้ชายมากขนาดนั้นเลยเหรอค่ะ” เชอรี่พูดสะบัดเสียงไปทางแม่ของผม อันนี้แหละที่ทำให้ผมขึ้นผมวางช้อนลงทันที

“เชอรี่อย่าลามปรามแม่เล็กนะ”พ่อเลี้ยงพูดปรามลูกสาวตัวเอง

“นั้นซิครับพี่เชอรี่..เรื่องนี้มันเป็นเรื่องส่วนตัวของผม..พี่ควรจะอยู่ในที่ของพี่..ถ้าพี่เข้ามาก้าวก่ายผมมากๆเราคงได้เห็นดีกัน..ผมอิ่มแล้วแม่ พ่อเลี้ยงครับผมขอตัวนะครับ” ผมลุกขึ้นทันทีเพิ่งจะทานได้ไม่กี่คำเอง ลุกขึ้นและเดินขึ้นห้องทันทีเหมือนกัน 

“ติ๊กถึงไหนแล้ว” ผมส่งข้อความหาติ๊กทันทีที่โทรศัพท์ผมเปิดใช้งานได้แล้วแต่ก็ยังเงียบไม่ตอบกลับเลย ผมก็นอนกลิ้งเกลือกอยู่บนเตียงกดดูรูปถ่ายที่ผมถ่ายด้วยกันมีความสุขกันมากแค่ไหน ผมหวนคิดถึงวันแรกที่ผมเจอคนนี้ปากนี้สุดยอดมากถึงทุกวันนี้ก็ยังปากร้ายเหมือนเดิม ตอนแรกผมยังคิดเลยว่าเขากับผมคงเป็นไปไม่ได้แถมติ๊กยังแอบชอบดิวอีกด้วยเรื่องนี้ผมไม่เคยบอกไอ้ดิวมันหรอกกลัวติ๊กกับไอ้ดิวมองหน้ากันไม่ติด เพราะส่วนใหญ่คนที่รู้ว่ามีคนแอบชอบมักจะมีปฏิกิริยาต่อต่านจนมันกลายเป็นเกาะกำบังไปโดยปริยาย

“ตื้ดๆๆ” เสียงอะไรสั่นๆใต้ผ้าห่มผมนะ ผมก็เปิดดูโทรศัพท์มือถือติ๊กนี้ดันลืมไว้นี่มิหน้าละส่งข้อความไปก็ไม่ตอบเลย ผมเลยกดโทรหาไอ้ดิวดีกว่า

“ว่าไงไอ้เดี่ยว” ดิวมันกดรับสายผม

“ติ๊กกลับไปถึงบ้านหรือยัง” ผมถาม

“ยังไม่เห็นอะนี้กรูเพิ่งจะถึงเหมือนกันมันขับรถมรึงกลับหรือเปล่าละ ถ้าใช่ก็ยังไม่ถึง แล้วทำไมมรึงไม่โทรหามันละหรือว่าเชอรี่ทำพิษ” ไอ้ดิวมันพูดแถมยังแซวผมกลับอีกนะ

“ไอ้ดิว...ไม่มีเชอรี่ไหนมาทำพิษกับกรูสองคนได้หรอกแต่ที่ไม่โทรเพราะว่าติ๊กลืมมือถือไว้วะ” ผมบอกไอ้ดิว

“อ้อ!....พอมันมาถึงแล้วกรูให้มันเอามือถือกรูโทรหามรึงแล้วกันวะแต่ตอนนี้ยังไม่มีรถจอดอยู่แต่คงจะใกล้ถึงแล้ววะ” ไอ้ดิวพูด

“ใจมากวะพรุ่งนี้เจอกันที่สนามเลยวะกรูคงไปส่งพ่อเลี้ยงก่อนวะ” ผมบอกไอ้ดิว

“เคเจอกันวะ…..แค่นี้นะเมียกรูสะกิดหลายรอบแล้วสาด” ไอ้ดิวมันพูด

“ไอ้ดิว..อย่ามโน” เสียงแอ้ “โอ้ยยย..แอ้..ซาดิสเมียกรูชอบกัดวะ” ไอ้ดิว

“เออแค่นี้แหละไปริบไปก่อนจะเจอหนักกว่านี้ฮาๆ “ ผมแซวและกดวางสาย ผมก็หยิบมือถือติ๊กมากดดูผมรู้ว่าระหัดผ่านอะไรผมเปิดดูรูปถ่ายมือถือซัมซุงกาแล๊กซี่โน๊ตรุ่นใหม่ล่าสุด ผมเลื่อนดูไปเรื่อยๆจนเจอกล่อง Secret file  แต่มันมารยาทไม่ดีเลยนะเปิดดูดีไหม ผมก็กดเข้าไปดู

“คลิปส่งให้ลุงหนึ่ง” มันเป็นชื่อคลิปมีสองสามคลิป

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูแม่แน่ๆเลย ผมก็รีบกดออกก่อนแล้วเดี๋ยวค่อยเปิดดูดีกว่า ผมเดินไปเปิดประตูห้องแต่ก็ไม่เจอแม่เจอแต่แก้วนม

“ทานด้วยนะลูก” แม่เอามาให้นั้นเอง ผมก็หยิบขึ้นมาและกระดกดื่มไปทันที ผมวางแก้วนมลง และผมก็กดเปิดมือถือติ๊กดูอีกทีดีกว่า แต่อยู่ดีดีผมก็รู้สึกร้อนวูปขึ้นมาทันที เกิดอะไรขึ้น ร่างกายมันร้อนวูปวาบไปหมด ใจสั่นหวิว มือผมก็เริ่มสั่นเกิดอะไรขึ้นผมเคยรู้มันอาจจะเป็นยาปลุกเซ็กซ์ อย่าบอกนะว่าพี่เชอรี่นะ

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูห้องนอนผม

“เดี่ยวเปิดให้พี่หน่อยซิพี่มีเรื่องจะคุยด้วย” เสียงพี่เชอรี่ผมเปิดไม่ได้หรอกตอนนี้และผมเองก็เหมือนจะควบคุมตัวเองไมได้ซะแล้วซิเอายังไงดีวะ ถ้าเปิดมาผมคงกระโจนใส่พี่เชอรี่แน่ๆและมันคงจบลงที่การมีเซ็กซ์

“เดี่ยวเปิดประตูซิพี่รู้นะว่าเดี่ยวอยาก...*** พี่แล้ว” พี่เชอรี่ยิ่งพูดแบบนี้เลือดในกายผมยิ่งสูบฉีด

“ไปให้พ่น” ผมตะโกนออกไป เสียงกลอนประตูถูกไขเข้ามา พี่เชอรี่ถือกุลแจพวกใหญ่ เขาเปิดประตูห้องนอนผมาได้ชุดนอนที่วาปหวิวแน่นอนน้องผมชี้โด่ตั้งตอนนี้มันปวดไปหมดแล้วจริงๆ  พอนางเข้ามาได้ก็ล๊อกประตู ผมทำท่าจะลุกหนีพี่เชอรี่ก็รีบเข้ามากันผมไว้และพลักผมลงที่บนที่นอนแถมนางยังถลกเสื้อที่นางใส่มามันเป็นชุดนอนนางไม่ได้ใส่ชั้นใน พร้อมทั้งกระโจนขึ้นมานั่งค่อมผมด้วย ตอ่ให้ผมไม่คิดจะกลับไปเอาผู้หญิงแล้วก็ตามแต่ตอนนี้ผมโดนยา  ผมก็พยายามขืนแต่ไม่ไหวจริงๆ มือก็อยากจะขยุมก้อนกลมสองก้อนนั้นเหลือเกินตอนนี้ในหัวมีแต่อยากจะมีเซ็กซ์ภาพที่ผมเคยมีเซ็กซ์กับผู้หญิงมันพุดขึ้นมาในหัวผม  กางเกงผมถูกดึงออกแบบง่ายได้ก็ก้นผมกระดกให้อย่างว่าง่ายจริงๆทำให้เห็นเดี่ยวน้อยมันโด่แข็งมาก

“ผมลืมมือถือนะครับแม่”

“ประตูล๊อก..ไม่เป็นไครับผมมีกุลแจเดี่ยวมันติดไว้ที่พวงกุลแจรถครับแม่ ” เสียงติ๊กและประตูก็ถูกเปิดตอนนี้พี่เชอรี่กำลังหย่อนตรงนั้นลงมาแล้ว ความคิดผมกำลังตีกันอีกใจก็เอาลงซิแต่อีกใจก็ติ๊กเปิดเข้ามาเร็วมาช่วยผมเรียกได้ว่าสองความคิดมันกำลังต่อต้านกันที่สุด

“ไอ้เดี่ยว” เสียงติ๊ก โอ้วเชร็ด! ดูหน้าเมียซิเรียกได้ว่าไฟบรรลัยกัลป์เลยแหละ

“ติ๊ก..เดี่ยว...โดน...ยา” ผมรีบพูดด้วยน้ำเสียงที่ฝืนความรู้สึกไม่ไห้หลุดไปทั้งหมด

“อีดอก!”  เสียงดังฟังชัดมากแต่ผมไม่ไหวแล้ว ควบคุมสติตัวเองไม่อยู่แล้ว และติ๊กก็กระโจนถีบร่างของพี่เชอรี่กระเด็นลงไปและติ๊กก็ตามลงจิกหัวซัดกันใหญ่เลย ส่วนผมก็ไม่ไหวแล้วครับ คงต้องใช้น้ำจะช่วยให้ฤทธิ์ของยาเจือจางลง
***********************************************************************************************************************************
ผมลืมมือถือเลยขับรถกลับมาใจผมก็รู้สึกแปลกๆ พอผมขับจอดก็รีบขึ้นห้องเดี่ยวทันที ดีนะที่เดี่ยวมีกุลแจห้องที่พวกกุลแจรถผมเลยไขเข้าไปเท่านั้นแหละภาพที่ผมเห็นคือนางชะนีเชอรี่กำลังหย่อนตรงนั้นลงที่เสาหลักไอ้เดี่ยวผม ผมก็เกือบจะฟิวขาดแต่เดี่ยวดันพูดว่าเดี่ยวโดนยาผมเลยจัดซะ

“อีนี้มรึงร่านหนักใชไหม..ฉาด!...เขาไม่ให้มรึงก็ยังหน้าด้านมาวางยา..ฉาด!” ผมตบซะหน้าหันไปม่สนใจว่าสภาพตอนนี้นางเป็นยังไงเดี่ยวที่พยายามพาตัวเองเข้าห้องน้ำ น้ำจะช่วยให้ฤทธิ์ยาออกจากร่าวกายเร็วขึ้น

“จมูกมรึงนี้มันโด่งไปนะกรูว่าไปให้เขาทำให้มันลงมาหน่อยนะเพราะว่ามันดูเหมือน...หน่อแรด..ฉาด!”

“ช่วยด้วยจมูกฉัน...กรี้ดด” ชะนีกรี้ดร้องใหญ่เลย

“อีเชี้ยจมูกกรูทำมาแพง” ชะนีทีโดนผมสัดซะซิลิโคนจมูกนี้เบี้ยวผิดรูปไปเลย ได้ทำใหม่แน่

“กรูนี้เกลียดมากที่สุดก็ฉากที่นางร้ายมันวางยาพระเอก..กรูเล่นเองกรูยังขึ้นเลย..งานนี้ขอตบรวบยอดฝากไปด้วย..ฉาด!..ฉาด! ” ผมนั่งค่อมและตบไม่ยังไม่ให้ทันได้อ้าปากเลยทีเดียว

“อีเชี้ยแล้วแม่งมาเกี่ยวเชี้ยอะไรกรู” ยังมีหน้าต่อปากต่อคำกับผมอีก

“เกี่ยวซิเพราะว่าที่มรึงจะขย่มนะผัวกรู....ฉาด!” ผมพูดและตบต่อไปยั้งเลย

“และมรึงก็จำใส่ใจไว้เลยนะว่าของของใครใครเขาก็รัก..ฉาด!”

“ใครเขาก็หวง..ฉาด”

“อย่าริอาจมาแย้งของของคนอื่น...ไม่มีปัญญาหาก็ต้องมีหรอกผัวนะ..ฉาด” ผมตบสามทีติดๆ

“พอแล้วไอ้เชี้ยหน้ากรูแหกหมดแล้ว .......ช่วยด้วย...ปล่อยฉันนะอีบ้า..พ่อช่วยเชอรี่ด้วย!” เชอรี่ก็ร้องขอความช่วยเหลือผมก็ทำท่าจะซัดต่อแต่คนที่นอนอยู่เบื้องล่างก็คอยปัดป้องตัวเองใหญ่เลย

“เกิดอะไรขึ้นนะคุณ”เสียงแม่ของเดี่ยวหลังจากเปิดประตูเข้ามาพร้อมพ่อเลี้ยง

“ตายแล้วติ๊ก..อย่าลูก..พอแล้วลูก” แม่ของเดี่ยวเข้ามาห้ามผม ดึงผมออกพยายามแยกผมกับนางชะนีออกจากกัน

“นี้คุณตบลุกผมทำไม...คุณเป็นบ้าอะไร” และพ่อเลี้ยงก็เข้ามาประครองลูกสาวของเขา

“อีตุ๊ดนี้มันเข้ามาตบเชอรี่พ่อเห็นไหมค่ะ..ดูซิจมูกเชอรี่...แกต้องชดใช้ค่าทำจมูกฉัน” เชอรี่พูด

“ได้จะยอมจ่ายให้.....แต่ขอตบเพิ่มนะถึงจะยินดีจ่าย...แถมหาแพทย์ให้ด้วยเพราะว่านี้มีญาติเป็นหมอ..จะให้บอกให้เขาช่วยรักษาอาการแรดให้” ผมพูด

“อีตุ๊ด...อีกกระเทย..อีกระซู่...อีพวกผิดเพศ...อีพวกผิดธรรชาติ” เชอรี่มันด่าผม

“พอแล้วลูกติ๊ก ..พอเถอะนะลูกนะ..เธอก็หยุดได้แล้วเชอรี่ผลมันก็มาจากเธอด้วยนั้นแหละเชอรี่ถ้าเธอไม่มาหาเรื่องติ๊กเขาก่อน” แม่ของเดี่ยวห้ามผมไว้ ผมกลับรู้สึกแพ้ต่อสายตาที่ขอร้องผม ผมจึงจำเป็นต้องหยุดไม่อย่างนั้นนะไม่มีทางหรอกสำหรับติ๊กนะ

“นี้แม่เล็กเข้าข้างมันเหรอค่ะ” เชอรี่ถามแม่ของเดียว

“แล้วเธอเข้ามาทำอะไรในห้องลูกชายฉันและดูสภาพเธอซิ.ทำไมถึงได้น่าเกลียดขนาดนี้เธอเป็นผู้หญิงนะเชอรี่”แม่ของเดียวถามเชอรี่พ่อของนางรีบถอดเสื้อให้ยายเชอรี่สวมทับไปทันที

“นี่เดี่ยวเขาไปไหนละลูก” แม่ของเดี่ยวถามผม

“เชอรี่ก็เข้ามาทำแบบที่เคยทำกันอยู่ไงค่ะ..แบบที่ผัวเมียเขาทำกัน” เชอรี่พูด ผมนี้ขึ้นอีกแต่แม่ของเดียวดึงแขนไว้ส่ายหัวไม่ให้ผมเข้าไป

“ฉันไม่เชื่อว่าลูกฉันจะทำเรื่องต่ำๆกับเธอ” แม่ของเดี่ยวพูด
 
“แกพูดอะไรเชอรี่” พ่อเลี้ยงถามเชอรี่ตอนนี้พ่อเธอต้องถอดเสื้อให้เชอรี่สวมใส่ไม่อยากเชื่อเลยว่านางหน้าด้านได้อีก

“ช่างกล้าพูด..แกวางยาปลุกเซ็กซ์เดี่ยวต่างหาก..เดี่ยวอยู่ในห้องน้ำแม่..ติ๊กเปิดเข้ามาพอดี..เดี่ยวพูดว่าเดี่ยวโดนยาครับแม่” ผมบอกแม่ของเดี่ยว


“ตายแล้ว! เธอนี้มันเลวมาก” แม่ของเดี่ยวพูดและรีบวิ่งไปที่หน้าห้องน้ำทันที  “เดี่ยว..เดี่ยว..เป็นอะไรไหมลูก”

“เดี่ยวโดนยาแม่..เชอรี่มันวางยาเดี่ยว...อย่าให้เดี่ยวออกไปตอนนี้เลยนะแม่..โอ้ยย..ปวด..และแข็งมากเหมือนจะแตกแล้วเนี๊ยะ ”เสียงเดี่ยวพูดตะโกนแข่งกับเสียงน้ำที่ถูกเปิด

“โกหกมันมีอะไรกับหนู..คุณพ่อค่ะ” เชอรี่

“ได้ถ้าอย่างนั้นพาไปตรวจที่โรงพยาบาลเลยครับแม่ตรวจเลือด..ได้รู้ผลแน่นอนว่าโดนอะไรมา” ผมพูดนางหน้าซี้ดทันที

“ดีเหมือนกัน..เดี่ยวไปโรงพยาบาลกันลูก” แม่ของเดี่ยวพูด

“ไม่ต้องไป...แกพูดมาว่าแกทำเรื่องสาระเลวนี้ในบ้านแม่เล็กใช่ไหม..ฉันถามว่าใช่ไหม”พ่อเลี้ยงถามลูกสาวเขา

“เชอรี่แกทำจริงอย่างที่คุณเขาพูดใช่ไหม” พ่อเลี้ยงถามพี่เชอรี่อีกครั้ง

“ใช่ค่ะเชอรี่ทำ” พี่เชอรี่พูด  “ฉาด” เข้าที่ใบหน้าพี่เชอรี่ผมว่าแรงกว่าผมตบนางอีกนะเพราะว่าหน้านางสะบัดไปเลย 

“แกทำแบบนี้ทำไม” พ่อเลี้ยงถามลูกสาวตัวเองผมรู้ว่าเขาเสียใจมากแค่ไหน
“เพราะว่าเชอรี่ชอบเดี่ยว ชอบตั้งแต่เจอครั้งแรกแล้ว และเชอรี่ก็ไม่เคยขัดพ่อเลยแม้ว่าแม่ใหญ่จะพูดว่าแม่เล็กไม่ดียังไงและเชอรี่ก็ควรจะได้เดี่ยวไม่ใช่อีตุ๊ดนี้” เชอรี่พูดออกมา

“แกรู้ไหมว่าฉันเกลียดผู้หญิงแบบนี้ที่สุด...แกเก็บเสื้อผ้าและออกไปจากบ้านฉันเดียวนี้...ตั๋วเครื่องบินนั้นก็เอาไปด้วยแกจะบินกลับหรือไม่ก็ตามใจแกแต่อย่าโผ่หัวมาที่นี้อีก..แกมันเหมือนแม่แกไม่มีผิดแม่แกก็ใช่วิธีสกปรกจนได้ฉันไปเป็นสามี...เชื้อมันไม่ทิ้งแถวเลยจริงๆ ...ออกไปจากบ้านนี้เดี๋ยวนี้” พ่อเลี้ยงเอ่ยปากไล่พี่เชอรี่

“พ่อ..พ่อไล่เชอรี่เหรอ...แม่ลูกนี้มันมีดีอะไรพ่อถึงไล่ลูกตัวเองแบบนี้..ฮือๆ” พี่เชอรี่

“ทำไมเหรอผู้หญิงคนนี้มันสูงมากเหรอค่ะพ่อถ้ามันสูงจริงมันจะมาแย้งพ่อไปจากแม่ของเชอรี่เหรอค่ะ”

“ฉาด” เสียงดังของฝามือพ่อเลี้ยงตบที่ใบหน้าเชอรี่อีกครั้ง

“ผู้หญิงดีดีนะเขาไม่ซ้ำซ่อนนอนกับใครไม่เลือกหรอก..แม่แกเป็นต้น..แม่แกมันนอนแม้กระทั้งคนขับรถฉัน..แกมันก็ไม่ต่างกัน..ออกไปจากบ้านหลังนี้และไม่ต้องกลับมาอีก..ไป!!” พ่อเลี้ยงเอ่ยปากไล่พี่เชอรี่ร้องเขารอ้งไห้และวิ่งกลับห้องไป เสียงน้ำถูกเปิดในห้องน้ำ

“เดี่ยว...” ผมเรียกเดี่ยว

“แม่ฝากเดี่ยวด้วยนะลูกแม่คงต้องไปดูพ่อเลี้ยงก่อน” แม่ของเดียวพูดและเดินตามพ่อเลี้ยงออกไปทันที  ผมเคาะประตูเรียกเดี่ยว ผมก็ค่อยๆบิดกลอนประตู ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ เดี่ยวเดินกลับไปยืนอยู่ใต้ฝักบัวร่างกายเปลื่อยเปล่า เดี่ยวพยายามใช้น้ำดับความร้อนจากฤทธิ์ของยา

“เดี่ยวดีขึ้นไหม” ผมถามเดี่ยวด้วยความเป็นห่วง เดี่ยวหันมามองผม

“หึๆ ..นึกว่าเห็นภาพนั้นจะวิ่งกระเจิงลงไปซะแล้ว..เดี่ยวคงเสร็จเขาแน่ๆ ” เดี่ยวพูดขำๆ
 

“ใช่เป็นใครก็วิ่แต่กับกรูไม่ใช่...บังเอิญว่ามันเป็นมุขที่ผู้กำกับเขาใช้ประจำ” ผมกอดอกพูด

“มันไม่ลงอะทำไงดีอะ” เดี่ยวพูดและชี้ที่มันชี้โด่ ๆ

“ช่วยหน่อยซิที่รัก” ผมเดี่ยวพูดกับผม ผมยืนกอดอกมองเดี่ยว พูดได้เลยว่าเซ็กซี่มาก

“ที่รักจร๊า...เมียจร๊าช่วยเดี่ยวหน่อยซิไม่ไหวแล้ว..เนี๊ยะมันพองจะระเบิดแล้ว” เดียวอ้อนวอนผม ผมก็คงต้องช่วยปราบให้มันลงซินะ ผมถอดเสื้อผ้าตัวเองออกและเข้าไปหาเดี่ยว เดี่ยวกระฉากดึงผมเข้าไปจูบอย่างรุ่นแรงเร้าร้อนอย่างที่ไม่เคยทำกันมาก่อน  ผมสองคนทำกันเสร็จในห้องน้ำแต่น้องไอ้เดี่ยวมันก็ยังไม่ลงก็เลยต้องออกมาต่อกันบนเตียง น้องไอ้เดี่ยวมันก็ยังไม่ลงไม่ลงอีก

“กริ้งๆ”เสียงมือถือไอ้เดี่ยวมันดังขึ้น ไอ้เดี่ยวก็โยกผมใหญ่เลย

“ใครวะ..เดี่ยวโทรศัพท์”ผมบอกเดี่ยว

“ไว้ก่อนเมียจร๊า ..อู้ยยย..โอ้ววว..ซี้ด “ไอ้เดี่ยวกรูควรขอบใจนางชะนีดีไหม ผมเอื่อมไปหยิบไอ้ดิว มันคงโทรมาถามเพราะว่าผมยังกลับไม่ถึงบ้านเลยผมกดรับสาย

“ไอ้เดี่ยวติ๊กยังไม่ถึงบ้านเลยมรึง”

“กรูยังไม่ถึงและคงไม่ถึงแล้วแหละบ้านพักนะ...ไอ้ดิว..โอ้วว..เดี่ยวเบาๆหน่อยไอ้เชี้ย”ผมกดรับสายไอ้ดิว

“เว้ยย..ตกลงมรึงกลับไหม” ไอ้ดิวมันถามผม

“กรูกลับไม่ไหวแล้วและเพราะอะไรมรึงถามเพื่อนมรึงเองพรุ่งนี้นะแค่นี้นะไอ้ดิว” ผมพูดและเสียงไอ้เดี่ยวมันซอยผมดังปักๆ เนื้อชนเนื้อตลอดเลย ผมรีบกดตัดสายไปก่อน  และลีลารักของผมสองคนก็เล่นไปเรื่อยๆ จน
-
-
-
-

 
 “เดี่ยวเข้าสายเลยเป็นไงละพี่กรูจะกินหัวกรูไหมวะ” ผมกับเดี่ยวเดินเข้าโรงเรียนด้วยกันทางประตู รปภ.ที่ยืนอยู่พอเห็นผมเข้าก็ตกใจเพราะว่าผมเป็นใครเขารู้ดี

“ทำไมมาสายละครับคุณติ๊ก” รปภ.ถามผม

“พอดีเมื่อวานผมสองคนอ่านหนังสือกันหนักไปหน่อยนะครับเลยตื่นสาย..รบกวนเปิดให้หน่อยได้ไหมครับครั้งเดียวจริงๆ ผมจะไม่สายกันอีกนะครับ” ผมอ้อนวอน

“ติ๊ก”  เสียงที่ทำให้ผมตกใจพี่พัฒน์นั้นเอง

“ติ๊ก เดี่ยวทำไมเข้าเรียนสายละ” พี่พัฒน์พูดและพยักหน้าบอกให้รปภ.โรงเรียนเปิดประตูให้ผมเข้าไป

“ก็เมื่อวานไอ้เดี่ยวมันงานเข้านะซิพี่พัฒน์” ผมพูด

“ถ้าอย่างนั้นรีบไปป่านนี้เข้าแถวกันหมดแล้ว..เดี่ยวพี่จะบอกว่าเราสองคนไปหาพี่ที่บ้านพักมาแล้วกันนะ” พี่พัฒน์บอกผม ผมพยักหน้าขอบคุณ พี่พัฒน์เดินขาเขยกมาสอนหนังสือก็ใครไม่รู้ดันเอาน้ำมันไปราดที่หัวบันไดบ้านพักพี่พัฒน์ ผมเดินตามพี่พัฒน์เข้ามา อาจารย์ก็มองผมสองคนและพี่พัฒน์ก็เป็นคนอธิบายบอกว่าผมสองคนไปหาที่บ้านพัก ปกติพี่พัฒน์ไม่ใช่พูดโกหกเลยนะ

“ไอ้เดี่ยว” ไอ้ดิวมันเรียกไอ้เดี่ยวแอ้เดินมาหาผมทันที

“เกิดอะไรขึ้นเมื่อวาน”แอ้ถามผม ผมหันไปมองหน้าไอ้เดี่ยว

“เป็นอะไรเมื่อวานพวกเราเป็นห่วงแถบแย่ดึกแล้วไม่กลับโทรก็ไม่รับละติ๊ก” บอยถามผมอีกคน ผมหันมาเหล่ไอ้ตัวดีนิดหนึ่ง

“เมื่อวานก็ขับรถกลับแล้วแหละแต่ลืมมือถือเลยขับรถกลับไปเอาและไอ้เดี่ยวมันกำลังจะถูกขมชืน”ผมพูด เดี่ยวสะบัดหน้ามามองผม

“ไอ้เดี่ยวถูกขมขืน” ไอ้ดิว ไอ้แจ็ค ไอ้หลุยส์ มันพร้อมใจกันพูดดังมาก

“กรูไมได้ถูกขมขืน” ไอ้เดี่ยว  “เมียอย่าพูดเยี่ยงนี่ซิเขามองกันหมด..และเขาก็เสียภาพพจน์ด้วย” ไอ้เดี่ยวพูด ผมหน้าจะปล่อยให้มันโดนไปเลยนะนั้นนะ ยังมีหน้ามาห่วงภาพพจน์อีกนะ

“เกือบถูกเท่านั้นเอง” ไอ้เดี่ยว

“ใครอะ..ขมขืนเดี่ยว” ธรรณ์

“ชะนีหน้าปลวกนั้นไง” ผมพูด แอ้มันรู้ว่าผมหมายถึงใคร แจ็ค หลุยส์มันก็รู้ ไอ้ดิวด้วยยกเว้นบอยและธรรณ์ที่ทำหน้างงกันใหญ่เลย

“เมื่อวานมีชะนีมาจุดใต้ตำตอติ๊กมันนะบอย..และนี้มรึงรอดมาได้ยัไงงวะ..แล้วไปทำยังไงให้เขาขมขืนด้วยวะ” ไอ้แจ็คมันถาม

“เขาวางยากรูไม่อย่างนั้นกรูจะโดนเขาจับเตรียมทำพันธ์ได้เหรอวะ” ไอ้เดี่ยวพูด

“โดนวางยาด้วย...เชร็ด! ..แล้วรอดมาได้ยังไง” ไอ้หลุยส์

“เมียกระโดนฟันศอกตีเขา...ชะนี..ป่านนี้ดังแหนบไปแล้วมั้ง” ไอ้เดี่ยวมันพูดได้โอเวอร์มาก

“เว้ยย..ติ๊กมรึงจะบ้าเหรอ..กรูไม่อยากนึกถึงสภาพนางเลยวะ” ไอ้ดิว 

“ติ๊ก..เดี่ยวเขาก็เอาเรื่องมรึงจนได้” แอ้อีกคน

“ติ๊ก..ทำไมทำแบบนั้นละ..ใจร้อนจริงๆเลย” บอยอีกคนทำหน้าตกใจและก็ไม่วายบ่นผม ส่วนอีพายนะมันส่งอีเมลมาหาผมมันบอกว่าเสียดายไม่ได้อยู่ด้วยมันจะหมอศัลยกรรมจำไมได้เลยว่าหน้าเดิมเป็นไง   

“แต่ธรรณ์ขอแตะมือนะ..แป๊ะ” ธรรณ์

“ทำไมอะ” ไอ้หลุยส์สะบัดหน้าหันมามองธรรณ์ทันที ผมก็ยื่นมือไปไฮไฟว์กันหนึ่งที่

“เป็นธรรณ์ก็ทำ..แต่ถ้าไอ้ตี๋นี้อาจจะหันมากลับมากระทืบไอ้ตัวต้นเหตุด้วยถึงจะดี” ธรรณ์พูด

“ไปขึ้นเรียนกันเถอะวะ..โธ่ไอ้เดี่ยวไอ้เบอร์สิบของกรูแล้ววันนี้มรึงซ้อมไหวไหมวะ” ไอ้ดิวมันถามไอ้เดี่ยว

“ดูหน้าดิ..ตอนนี้ฟ้ามันเหลืองๆยังไงก็ไม่รู้” ไอ้เดี่ยวันพูด พวกผมพากันขึ้นห้องเรียน

“ฟ้าเหลืองเพราใครอะ...ก็มรึงไม่ได้ถูกขมขืนไม่ใช่เหรอ” ไอ้หลุยส์มันถามทันทีเลยนะ

“ใช่ไม่ได้ฟ้าเหลืองเพราะโดนขมขืนแต่ฟ้าเหลืองเพราะใครก็ไม่รู้..ทำเอาเดี่ยวเห็นดาวตลอดเวลาแม้กระทั้งตอนเช้าสว่างแบบนี้กรูยังเห็นดาวเลย” ไอ้เดี่ยวพูด ผมหันไปมองหน้ามัน

“มรึงก็นั่งดูแล้วกันเวรเลยกรูไอ้เบอร์สิบ...เมียก็แรงผัวก็แรง...แต่กรูเซ็ง!” ไอ้ดิวพูดบ่นไอ้เดี่ยวใหญ่เลยก็มันเป็นกัปตันทีมนี้ครับ ฮาๆ

“วันนี้ไปทานข้าวบ้านไอ้ต้นข้าวกันวะ..มันกลับมาเที่ยวบ้าน มันโทรมาหากรูเมื่อวานติ๊ก” แอ้พูดผมพยักหน้า สรุปแล้วไอ้เดี่ยวเลยไม่ได้ไปส่งพ่อเลี้ยงเลย ส่วนพี่เชอรี่นี้ก็ไม่รู้ว่าได้บินกลับไปกับพ่อเขาไหมก็ไม่รู้....เดี่ยวบอกว่าถ้าเจอนี้เดี่ยวมันจะเอาคืนหนักเลยชนิดที่อายแทรกแผ่นดินหนีไปเลยแต่ผมเชื่อว่านางไม่กล้าแล้วแหละเพราะว่าพ่อเลี้ยงประกาศไม่ให้มาบ้านแม่ของเดี่ยวอีก 
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-12-2015 19:00:01 โดย PFlove »

ออฟไลน์ ujen

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +183/-13

ออฟไลน์ chickygirl

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 69
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
ขอให้ยายเชอรี่ไปสู่ที่ชอบ..ชอบนะ...  :call:
ติ๊กสุดยอดเลยค่ะ..... o13 o13

ออฟไลน์ Alice111

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-1

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
ดิว VS แอ้ 
       วันเวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกินนี้เดือนกว่าแล้วซิเหลืออีกแค่ไม่กี่สัปดาห์ผมคงต้องไปแล้วซินะ ไปจากลูกและดิว แต่ผมเชื่อว่าผมต้องได้กลับมาหรือไม่ผมจะพยายามกลับมาหาดิวถ้าเขายังรอผมอยู่นะ การที่ปล่อยดิวไว้ที่นี้เพื่อให้เขาได้อยู่กับลูก ลูกจะได้ไม่รู้สึกว่าขาดผมหรือขาดดิว เพราะผมเชื่อว่าดิวสามารถทอแทนส่วนของผมให้กับลูกๆได้ ผมยังฝากเซนไว้กับดิว ให้เขาดูเซนแทนผมที และสุดท้ายผมก็ไม่ได้บอกเขาว่าแม่ของเขาไปไหน ทำไมไม่มาหาเขา ทำไมาหาเขาไมได้อีก เซนก็โตขึ้นทุกวัน ผมหวังว่าถ้าผมไปแล้วดิวจะรับมือกับตรงนี้ได้นะ

"แอ้" ดิวสะกิดเรียกผม จนผมสะดุ้งเพระาว่ามัวแต่คิดอะไรเพลินอยู่ในหัว และมันก็ไม่พ้นเรื่องดิวกับลูก ถึงจะเห็นผมเหมือนไม่สนใจใยดีกับที่ผมต้องจากดิวไปื ในใจลึกๆของผมแสนจะกลัว กลัวหลายอย่างกลัวไปแล้วดิวจะมีคนอื่น ผมกลัวมากจริงๆแต่ไม่มีทางเลือก

"ถึงแล้วคิดอะไรอยู่" ดิวถามผม ผมส่ายหัวเบาๆ  ผมก้าวลงจากรถโรงเรียนนี้เริ่มดีขึ้น พวกผมไมได้ทำอะไรมากหรอกแค่มาเหมือนกระตุ้นให้พวกเขารักโรงเรียนนี้มากขึ้นแค่นั้นเอง ผมเดินเข้าไปในโรงเรียนพร้อมกัน ดิวสอดมือเข้ามาในอุ้งมือเล็กๆของผมเพื่อเดินจูงมือกันผมไม่สะบัดมันออกเหมือนทุกที เพราะเวลาของเรามันเหลือไม่มากแล้วนะซิ

"แอ้แน่ใจนะว่าวันนี้เรียนไหวนะ..ดิวเห็นแอ้ไม่ค่อยดีตั้งแต่เช้าแล้วนะดิวเป็นหวง" ดิวหันมาถามผม ก็เมื่อเช้าอยู่ดีดีก็หน้ามืดตอนลุกจากเตียง มีอาการเหมือนมีอะไรจุกที่ลำคอตลอดเวลาแถมทานอะไรก็รู้สึกขมคอเหมือนหลังจากกินยาเม็ดแต่นี้มันขมตลอดเวลา ช่วงนี้ผมรู้สึกเหนื่อยง่ายมากขึ้นใจเต้นแรงขึ้น

"ดิวว่า"ดิวคงจะให้ผมไปตรวจร่าวกายอีกแล้วแน่ๆเลย ผมส่ายหัวว่าไม่ไปดีกว่าผมสบายดี ผมคิดว่าอาการน่าจะมาจากความเครียดลึกๆของผมเองซะก็ไม่รู้

"ดิวแอ้โอเคไม่เป็นอะไรมากหรอกมันจะเพราะว่ากังวลไปหลายอย่าง ก็จะต้องเดินทางอีกสองอาทิตย์แล้วนิ หรือว่าตื่นเต้นซะก็ไม่รู้" ผมพูดเพื่อไม่ให้ดิวกังวลอะไรกับผมมาก ดิวพยักหน้าเบาๆ ก่อนที่ผมสองคนจะเข้าไปในโรงอาหารประจำ ผมเห็นพวกแจ็คนั่งทานอาหารเช้ากันอยู่ ติ๊กก็นั่งหัวชนอ่านอะไรในมือถือกับเดี่ยว

“ไงครับไอ้คู่รักแม้พอสวีทกันได้นี้สวีทไม่เลิกเลยนะครับ” ไอ้หลุยส์มันแซวผมกับดิวทันที ก็ดิวมันจูงมือผมเข้าไปซะขนาดนั้น ทำไมเขาจะไม่แซวละ ผมนั่งลงข้างๆบอย แจ็คมันวางมือถือไอโฟนรุ่นใหม่ลาสุดลงหยักคิ้วให้ผมสองคน

“ที่มรึงละครับคุณหลุยส์ครับ” ไอ้เดี่ยวมันแซวหลุยส์กลับบ้าน

“แอ้กินอะไรดี..ข้าวต้มไหม..กินอะไรที่ย้อยง่ายๆหน่อยแล้วกันนะ” ดิวหันมาถามผมเป็นเชิงแนะนำหรือเรียกง่ายๆคำสั่งจะดีกว่า ผมพยักหน้าตามนั้นรุู้สึกไม่ค่อยดีในท้องยังไงก็ไม่รู้ รู้สึกท้องอืดตลอดเวลา 

“แอ้เป็นอะไรเหรอ..ไม่สบายเหรอแอ้” ธรรณ์หันมาถามผม ผมพยักหน้าเล็กว่าผมรู้สึกไม่ค่อยดี

“นั้นซิ..ดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลยนะวันนี้.น่าจะหยุดพักนะแอ้.” บอยทักผมอีกคน ดิวก็เหล่มองผมเขาคงคิดในใจว่าผมนี้ดื้อมาก

“นิดหน่อยนะบอย ธรรณ์ และอีกแค่ไม่กี่อาทิตย์แอ้ก็จะจบแล้วแอ้ไม่อยากหยุด” ผมตอบบอย ผมพยักหน้าว่าผมโอเค ใจผมเข้มแข็งนะแต่ร่างกายบางทีผมรู้สึกรำคาญมากมันไม่เหมือนกับร่างกายผู้ชายทั่วไป ดูจากดิว แจ็ค หลุยส์ ติ๊ก เดี่ยว ไม่ค่อยจะเป็นอะไรเลยจะมีป่วยก็คือไข้หวัดธรรมดาแต่ผมนี้บางที่ก็รู้สึกเรี้ยวแรงหายไปเฉยๆ บางที่ก็รู้สึกอยู่ดีก็หงุดหงิด แปลกนะผมนี่

“ไอ้ภาคิน ..ไอ้มาร์ค ..โซ่มากินข้าวกันวะ” ไอ้แจ็คมันตะโกนเรียกพวกภาคิน ผมก็ยิ้มๆให้ภาคิน(แน่ละก็ไอ้ภาคินมันดันมาบอกผมตอนที่ผมมีเรื่องกับดิวว่ามันชอบผม มันคงอายมั้งที่ดันบอกความในใจมันซะแล้ว

"นาวินมานั่งกินข้าวด้วยกันดิครับจะยืนทำพระแสงด้ามสั้นอะไรครับ" ไอ้โซ่วมันเรียกนาวิน นี้ก็อีกคน ผมเงยหน้ามองและยิ้มให้ปกติ

ปึก!!! เสียงซ้อมทิ่มลงทีโต๊ะ

"ดิว " ผมเรีกกไอ้ดิว ดิวหันมามองผม นาวินนั่งลงข้างๆโซ่ว เขาแค่ยิ้มจางๆส่งมาให้ผมแค่นั้น

“ดีวะทุกคน.”ไอ้โซ่มันทักทายพวกผมปกติ

“ไอ้ป๊อดมรึงจะมาถามพวกกรูได้หรือยังวะ กรูกินเช้าของวันนี้นะครับป๊อด” ไอ้แจ็คมันตะโกนเรียกไอ้ป๊อดและป๊อดมันก็วิ่งมาหาพวกผมทันทีก่อนที่มันจะโดนไอ้แจ็คเหวี่ยง ผมเห็นสีหน้าบอยกังวลดูเหมือนมีเรื่องทำให้ไม่สบายใจตั้งแต่ทีแจ็คมันไปหาแบงค์แล้วแต่ผมก็ต้องไปนั้นไปนี้เลยไม่มีเวลาถามเลย

“แอ้เอาข้าวต้มนะ..ป๊อดมีข้าวต้มอะไรบ้าง ข้าวต้มไก่อะไรพวกนี้มีไหม..หรือกุ้งก็ได้ยกเว้นปลาหมึก”ดิวมันถามป๊อดให้ผม

“ข้าวต้มกุ้งไหมครับพี่กุ้งแม่ผมซื้อมาจากวัง” ไอ้ป๊อดพูด

“เว้ย..แค่กุ้งมรึงต้องเข้าไปในวังเลยเหรอวะ” ไอ้หลุยส์

“วังที่นี้หมายถึงฟาร์มพี่ ฟาร์มกุ้งแชบ๋วยนะพี่” ไอ้ป๊อด

“กรูตกใจหมดไอ้สาด” ไอ้หลุยส์มันพูดธรรณ์แลปลิ้นให้

“เออ ..เอามาก็ได้ข้าวต้มกุ้งนั้นแหละ” ผมบอกไอ้ป๊อดก่อนที่มันจะกวนพวกผมมากไปกว่านี้ไอ้ป๊อดก็จดหยิกๆ 

“บอยเป็นอะไรหรือเปล่าดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลยมีเรื่องหรือเปล่า” ผมถามบอยบ้าง บอยหันมามองผมแอบเหล่ไอ้แจ๊คผมรู้ไดทันทีว่าเรื่องของใคร

“นิดหน่อยน่ะ...ไม่ซิมันก็ไม่นิดหรอกมันก็เป็นเรื่องใหญ่อยู่นะ..พ่อลูกเขาเข้ากันไม่ได้เลย” บอยหันมากระซิบกับผมเบาๆ ผมพนักหน้าดูก็รู้ว่าไอ้แจ็คนะมันอยากจะฆ่าเด็กมากกว่าอยากจะเลี้ยง

“เอานะ...ไว้พอแจ็คมันทำหน้าที่ของมันได้ทุกอย่างจะดีขึ้นบอย” ผมผมพูดปลอบใจบอย ดิวเดินไปซื้อน้ำเปล่ามาให้ผมหนึ่งขวด 

“ปูมาทานข้าวด้วยกันซิปู” ดิวเรียกปู จังหวะที่ปูเดินออกมาจากร้านป้าแดงพอดีเลยปูหันมามองพวกผม ตอนนี้เรียกได้ว่าปูเป็นแฟนพี่โดมเต็มตัวแล้วซิ เป็นว่าที่พี่สะใภ้ของดิวแล้ว ปูเดินมาหาพวกผมและนั่งลงข้างๆติ๊ก อีนนี้เขาสนิทกันเรียบร้อยแล้วคุยกันถูกคอไม่รู้ว่าเริ่มเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ติ๊ก เดี่ยวและปู ซึ่งปกติติ๊กจะชอบตั้งแง้กับปูมาตลอด


“ได้แล้วครับอาหารที่สั่ง” ไอ้ป๊อดมันยกอาหารที่พวกผมสั่งมาเสิรฟให้ ไอ้แจ็คกับไอ้หลุยส์มันคุยกับไอ้ภาคินถึงเรื่องจะไปเรียนต่อ ภาคินมันจะย้ายไปเรียนที่กรุงเทพแล้วเหมือนกัน

“น้ำปลาหน่อยไหมแอ้” ดิวยกชามข้าวต้มมาให้ผมพร้อมขวดน้ำปลามาจะเทใส่ แต่ผมก็ต้องเอามือดันไว้ว่าอย่าเพราะว่านี้แค่เปิดฝาออกมานะผมยัง..ทำท่าผอืดผอมออกมาทันที

“ดิว.น้ำปลานี้เหม็นวะ..ไม่เอา” ผมบอกดิว ดิวสะบัดหน้ามามองผมและเอาไปดม

“ก็ปกตินะแอ้ ก็ปกติแอ้จะเหยาะสองสามหยด..เออ.ถ้าอย่างนั้นไม่เอาเหนอะ” ดิวบอกผม ผมพยักหน้าวันนี้แปลกๆนะเนี๊ยะผมเนี๊ยะ แต่คนละคนมองผมกันหมด ผมก็ตักข้าวต้มทานคำแรก พอข้าวต้มเข้าปากรู้สึกได้ถึงความผอืดผอมมากมันรู้สึกขมในลำคอจนไม่อาจที่จะกลืนข้าวต้มลงไปได้และสิ่งที่อยู่ในท้องเมือวานตอนเย็นเหมือนกำลังจะออกมา

“อุบ..อืมม.”ผมรีบลุกขึ้นทันที  “ แอ้จะไปไหน..เป็นอะไรแอ้” ดิวรีบถามผม ผมโบกมือว่าพูดไม่ได้ ผมวิ่งตรงไปยังห้องน้ำ ทุกคนที่นั่งแน่นอนนั่งมองด้วยอาการเหวอมาก

“เกิดอะไรขึ้นวะแอ้มันเป็นอะไรไปวะ”

“อย่าบอกนะว่ามัน..”

“ท้อง!!”

***********************************************************************************************************************************

     ดิว วันนี้แอ้แปลกว่าทุกวันตื่นมาหน้ามืดเมื่อคืนก็นอนไม่ค่อยหลับแอ้บอกว่าเหมือนมีลมในท้องเยอะ มีอาการจุกแน่นที่ตรงคอหอยอาการมันเหมือนกรดไหลย้อนและโรคกระเพาะอะไรประมาณนี้ ผมนี้ชักเป็นหวงแอ้ และอีกสองอาทิตย์เองแอ้จะต้องไปแล้ว ผมจะพาแอ้ไปหาพ่อผมตรวจก็ไม่เอาดื้อมาและนี้ก็ดูซิโก่งคออาเจียนซะขนาดนี้  เพราะว่าเหม็นนำปลาและพอตักข้าวต้มช้อนแรกเข้าปากก็วิ่งเข้าห้องน้ำทันที ไหวไหมคุณภรรยาของดิว ผมเอามือรวบผมแอ้ผมยาวนิดหน่อยแล้วทรงผมรากไทรน่ารักแบบสาวญี่ปุ่น 

“อ๊วก ...อ๊วก..อา..อ๊วก..อา..แฮ๊กๆ ...อ๊วก” แอ้อาเจียนใส่ชักโครกใหญ่เลย ผมก็ใช่มือที่ข้างลูบหลังแอ้ไปด้วยสงสารเหลือเกิน

“แอ้ไปหาหมอ” ผมถามแอ้

“สงสัยอาหารที่กรูไปกินที่โรงอาหารตอนรอตรวจสุขภาพแน่ๆเลยดิว ..อาหารเป็นพิษนะ ” แอ้บอกผม ผมเลิกคิ้วสูงใช่เหรอ 

“อ๊วก.. อ๊วก...”แอ้ก็อาเจียนออกมาอีกแล้ว ไม่รู้จะทำยังไงดีก็คงต้องปล่อยให้อาเจียนออกมาให้หมดถ้าเป็นแบบที่แอ้ว่านะ อาหารเป็นพิษและจะพาไปหานำเกลือชงทานสักแก้วแล้วกัน

“แอ้กลับบ้านไหม ดิวพากลับ แอ้เรียนไม่ไหวหรอก” ผมก้มลงบอกแอ้ แอ้เงยหน้ามองผม ส่ายหัวอีก

“ไม่เอาอะ..อาเจียนออกมาแล้วเดี๋ยวก็ดีขึ้น ..หรือไม่ขอไปนอนห้องพยาบาลพอดีขึ้นแล้วจะขึ้นไปเรียนดิว “ แอ้เงยหน้าบอกผม 

“แอ้นี้ดื้อมากเลยนะ มากกว่าลูกอีกนะ บอกตรงๆ ”ผมพูด แอ้หันขวับแบบที่ไม่ค่อยได้ทำ

"เห้ย!..และช่วงนี้แอ้ดุขึ้นะ" ผมกระซิบยังเงยหน้ามองผม  ทำเอาดิวนี่สะดุ้งเลยครับตกใจ ก่อนที่แอ้จะหันไปอาเจียนอีกรอบ อาเจียนหนักขนาดนี้ยังบอกว่าจะดีขึ้นอีกนะ เป็นแบบนี้อยู่เกือบสิบกว่านาทีจนไม่มีอะไรออกมาแล้วหมดเกลี้ยงที่กินไปตั้งแต่เมื่อวาน

“ไปห้องพยาบาลแล้วกันนะแอ้..ดิวกลัวแอ้ไปเป็นลมตอนเข้าแถวและไมได้กลัวที่จะอุ้มขึ้นไปห้องพยาบาลนะ” ผมบอกแอ้ แอ้พยักหน้าคงแย่แล้วแหละไม่เช่นนั้นแอ้คงไม่ยอมง่ายๆ แอ้เดินไปที่อ่างล้างมือล้างหน้าล้างตาให้เรียบร้อยผมคอยส่งผ้าเช็ดหน้าให้แอ้เช็ดหน้าตัวเอง

“ดิวพาแอ้ไปห้องพยายาลใช่ไหมวะ” ติ๊กมันยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ เดินเข้ามาแตะแขนแอ้เห็นมันแบบนี้มันโคตรหวงแอ้เลย  ผมพยักหน้าใช่ ไอ้แจ็คบอย มันเดินมาหาพวกผมกันด้วย ไอ้หลุยส์และธรรณ์ คงตกใจที่เห็นแอ้เป็นแบบนี้

“เออ..แอ้มันหน้าซีดมากเลยวะอย่าไปเข้าแถวเลยเพราะว่าไม่เกินสิบนาทีมันเป็นลมแน่” ไอ้แจ็คพูดบอยพยักหน้าเห็นด้วย ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละ ผมจับต้นแขนแอ้เพื่อพยุงพาไปห้องพยาบาล

“แอ้..มรึงท้องหรือเปล่าวะ” ติ๊กมันถามพล้วดพลาดออกมาแบบนั้นแอ้ก็หันไปมองรอบว่ามีใครได้ยินไหม

“เออ นั้นดิวะ” ไอ้แจ็คมันพูด

“ไอ้ติ๊ก มรึงจะบ้าเหรอมาถามบ้าอะไรตรงนี้” แอ้พูดพร้อมมองไปรอบๆแต่ก็ไม่มีใครมีแค่พวกผม ซึ้งก็รู้กันหมดแล้ว

“ก็อาการมรึงอะ มันเหมือนวะ “ ติ๊กพูด ผมก็หันมามองแอ้คือมันก็ใช่นะ

“กรูไม่ได้ท้อง กรูสองคนคุมกันตลอดกรูใส่ถุงกัน” แอ้พูดผมและทุกคนสะบัดหน้าไปมองแอ้ ไปบอกเขาทำไม ทุกสายตาเลยครับมองผมกับแอ้สลับกันไปมา

“เออ...”นั้นไงจะแก้ก็ไม่ทันแล้ว

“งั้นก็แปลว่าจัดกันทุกคืนเลยอะดิ” ไอ้เดี่ยวมันแซวทันทีเลยเป็นไงละ ผมหันมามองแอ้เป็นไงละบอกไม่ให้ดิวพูดแอ้พูดเอง แอ้ก็ส่ายหน้า

“น่าจะเป็นเพราะเมื่อวานกรูตื่นแต่เช้ามืดและเจาะเลือดตรวจเลือดด้วยคงเพราะสาเหตุนี้มั้งเลย..เวียนหัวและที่อาเจียนก็น่าจะอาหารเป็นพิษกรูไปกินที่โรงอาหารที่นั้นมาคงแพ้อะไรที่เขาใส่นั้นแหละ”แอ้พูดมองซิสายตาแต่ละคนหาได้เชื่อไม่  ผมก็คิดว่าคงใช่เพราะว่าที่ผ่านมาไม่มีอาการอะไร

"ตกลงยังไงกรูวินิตฉัยไม่ถูกวะตกลงมรึงปั่ม ปั้มกัน หรือว่าตื่นเช้า หรือว่า อาหารเป็นพิษวะ" ไอ้หลุยส์พูด ธรรณ์รีบตีแขนหลุยส์ทันที

"เออ ..ช่างมันเถอะว่าแต่พามันไปห้องพยาบาลก่อนเถอะวะเดี๋ยวเป็นลมดูสีหน้ามันซีดมากแล้ว และพวกกรูไปเข้าแถวนะไอ้ดิว มรึงเฝ้าดูมันไปก่อนถ้าไม่ดียังไงก็พาไปโรงพยาบาลเลยวะ" ไอ้แจ็คพูดตัดบทให้ผม ผมรีบพาแอ้ขึ้นไปห้องพยาบาลทันทีและคงต้องหานำเกลือชงให้กินก่อนเลย จะโทรหาพ่อดีไหม แอ้หันมาแตะมือผม

"ไม่มีอะไรหรอกดิวกวนพ่อภาเปล่า..ตอนนี้พ่อคงลงตรวจคนไข้ก็เยอะแล้วนะดิว" แอ้พูดผมก็ต้องเก็บมือถือลงกระเป๋า พอเข้าไปพยาบาลประจำห้องก็เข้ามาช่วยผมดูและหาน้ำเกลือมาให้แอ้ค่อยๆจิบ ดูแอ้ดีขึ้นมานิดนึง ผมนั่งอยู่ใกล้ดูแลคนที่ผมรักและคนที่ลุูกๆผมรักที่สุด

    ช่วงนี้ผมก็ต้องซ้อมฟุตบอลหนักขึ้นเวลามาซอมก็คิดถึงพี่เดฟ พี่เอ็กซ์นะเคยมานั่งอยู่ข้างสนามคอยเทรนนี้จะสามเดือนแล้วนะที่พี่เขาฝึกกันนะ และคนที่นั่งข้างๆผมนี้ด้วยพอลุกขึ้นได้ก็ขึ้นมาเรียนแอ้นะ อึดทน ไม่ว่าจะเจ็บปวดมากน้อยแค่ไหน ผมถึงบอกเขายังไงว่าคนเรามีเวลาที่อ่อนแอ้กันบ้างให้ปลอปล่อยมันออกมา และนี้อีกแค่สองอาทิตย์เองนะแอ้ก็จะไปจากผมแล้ว แถมยังไปในวันเกิดลูกแฝดผมอีกด้วยและเป็นวันที่ผมลงเตะฟุตบอลอีกด้วย ผมยังไม่รู้เลยว่าผมจะไปหาลูกได้ไหม

“ดิว...มรึงจะไปซ้อมฟุตบอลเลยไหมวะ” แจ็คมันถามผม ผมไปพยักหน้าตอบแทนว่าผมซ้อม มันก็พยักหน้าตอบกลับมาแค่นั้น แอ้ลูกขึ้นจากเก้าอี้ ผมก็เงยหน้ามองกลับจะเซล้มลงไป แอ้ยกมือว่าเขาโอเค แถมทำหน้าดุใส่ผมอีกนะหาว่าผมเวอร์เกินไป ธรรณ์นะแอบหัวเราะผมเบาๆ

“แอ้ไปห้องน้ำกับกรุหน่อยดิ” ติ๊กเอ่ยปากช่วนแอ้ไปห้องน้ำและดึงแขนแอ้เดินออกไป ผมกำลังเก็บของลงกระเป๋า

“เจอกันข้างล่างนะดิว” แอ้บอกผม ผมก็พยักหน้าว่าได้

“ดิว...กรูมีเรื่องจะคุยกับมรึงวะ” แจ็คมันบอกผมรีบหันมาบอกผมทันที

“เดี่ยว...เดินไปที่สนามก่อนเลยก็ได้วะ” ผมหันไปบอกไอ้เดี่ยว ผมเดินออกมาหาที่คุยกับไอ้แจ็ค มันคงไม่อยากให้บอยรู้ด้วยเพราะว่ามันรอให้บอยกับธรรณ์เดินลงไปก่อนแบบนี้

“ตกลงพวกกรูจะตั้งบริษัทผลิตอาวุธกัน...มรึงห้ามบอกบอย ..ส่วนธรรณ์นะไอ้หลุยส์มันเคลียร์เองได้” แจ็คบอกผม ผมพยักหน้าบางเรื่องก็ต้องมีความลับกันบ้างและผมคิดว่าเรื่องพวกนี้บอยไม่สนับสนุนแน่ๆ นี้มันจะเอามาทำให้ลุงหนึ่งยอมรับมันอย่างนั้นเหรอ แน่ละเขาต้องใช้มัน ผมพยักหน้าว่าความคิดใช่ได้นะ

“ตกลงมรึงจะเรียนแพทย์ก่อนแล้วค่อยไปฝึกเหรอวะดิว” แจ็คมันถามผม

“กรูต้องเรียนแพทย์ก่อนวะ..ผลสอบกรูออกมาแล้วกรูได้และกรูต้องไปเดือนหน้ากรูช้าไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว ” ผมบอกไอ้แจ็ค มันก็พยักหน้า

“เออ..ก็ดีวะ มีแพทย่ทหารลุยๆเพิ่มมาอีกคนก็ดีวะ” ไอ้หลุยส์มันยืนกอดอกอยู่มันพูดขึ้น

“กรูได้ข่าวมาว่าลุงหนึ่งมีลูกสองคนวะ ..คนโตคือพี่บีม ..และอีกคนคือใครไม่รูวะดิว” ไอ้แจ็คมันพูดผมถึงกับสะบัดหน้าไปมองมีแบบนี้ด้วยมีคนเกิดมาเป็นลูกเขาด้วยเหรองวะ

"กรูก็ตกใจไม่แพ้มรึงหรอกไอ้ดิว...มีเด็กอยากเกิดกับเขาด้วยเหรอวะ" ไอ้แจ๊คมันพูด

“ใครวะ...ซวยจริงๆ” ผมพูดไอ้แจ็คมันหยักไหล่ ว่าไม่รู้ว่าใคร

“เออๆ ..หลังจากเข้าเรียนมหาวิทยาลัยกรูจะติดต่อมรึงอยู่เรื่อยๆวะและ..จบแล้วพวกกรูมีเซอไพรส์วะ” ไอ้แจ็คพูดกับผมพร้อมรอยยิ้มเจ้าเหล่มันจะทำอะไรของมัน ผมพยักหน้าตามใจมันแล้วกัน

"อย่าเยอะมากหนักกรูไม่อยากฮาร์ทแอทแทควะ" ผมพูดขำๆกับไอ้แจ็คก่อนจะสพายเป้ขึ้นจะได้ลงไปซ้อมฟุตบอล ผมเห็นไอ้โซ่มันวิ่งหน้าตาตื่นขึ้นมาบนห้องมันคว้าอะไรสักอย่างติดมือมันไป

“ดิว...พวกกรูต้องไปบ้านพี่แฮกซ์ก่อนวะ” ไอ้โซ่มันวิ่งขึ้นมาด้วยอาการกระหืดกระหอบ เหมือนกับว่างานเข้านะตอนนี้

“มีอะไรวะ ...มรึงไม่ซ้อมบอลกันเหรอวะ” ผมถามไอ้โซ่

“บ้านพี่แฮกซ์ไฟไหม้วะ..พวกกรูต้องไปดู” ไอ้โซ่มันพูด ผมหันมามองหน้าไอ้แจ็คและหลุยส์ พี่แฮกซ์คือหัวโจ๊กและเรียกว่าหัวหน้ากลุ่มพวกมันก็ว่าได้ ผมคว้ากระเป๋าและรีบวิ่งตามไอ้โซ่ทันที

“ไอ้โซ่” ผมเรียกไอ้โซ่ ผมวิ่งลงบันไดมาตามมันมาติดจนดึงเสื้อมันไว้ได้

“เกิดอะไรขึ้นวะ ไฟไหม้ได้ยังไงวะ” ผมถามไอ้โซ่

“ไม่รู้ว่าแต่ที่แน่ๆ มีเด็กอยู่ในบ้านสองคน...ลูกบุญธรรมไอ้กอล์ฟมัน “ ไอ้โซ่พูดผมก็มองหน้าอะไรนะไอ้กอล์ฟที่เรียนรุ่นเดียวกัยพี่แฮกซ์ที่เป็นแฟนพี่แฮกซ์ด้วยนี้นะมีลูกบุญธรรม

“มรึงยังมีเลยสาด” ไอ้โซ่มันพูด

“ลูกของน้องสาวไอ้กอล์ฟมัน ..ติดรถเด็กแว้นมากไปหน่อยเลยไอ้มาสองแว้น..สองคน เจ็ดขวบกับ ห้าขวบ “ ไอ้โซ่บอกผมและเดินลงมาถึงชั้นล่างเห็นรถกะบะรถมอเตอร์ไซด์ นี้จะไปดับเพลิงหรือจะไปตีกับใครวะ แอ้ยืนมองอยู่กับติ๊ก ไอ้เดี่ยวมันก็เดินมาหาผม

“กรูจะไปดูวะ ยังไงก็รุ่นพี่วะ” ไอ้เดียวบอกผม

“ไปด้วยดิวะ ..มันไปกันหมดกรูจะซ้อมกับหมาทีไหนละ” ผมบอกไอ้เดี่ยว ไอ้เดี่ยวโยกหัวว่าไปดิ

“แอ้ดิวจะไปกับไอ้เดี่ยวนะ แอ้อยู่นี้ เดี๋ยวดิวมา ติ๊กดูแอ้ด้วย!” ผมบอกแอ้พร้อมกับส่งกระเป๋าสพายให้แอ้ผมเดินไปตามไอ้เดี่ยวไปขึ้นรถมัน ไอ้เดี่ยวขับประมาณเกือบจะเหาะได้เลยแต่ผมชินกับการขับรถเร็วแล้ว  ไม่เกินสิบห้านาทีก็มาถึงไฟกำลังลุกเหิมเกือบทั้งหลัง ผมลงจากรถไอ้เดี่ยวที่จอดห่างไปนิดหนึ่งจากที่เกิด ผมเดินลงมาดูกันพร้อมคนที่มุ่งดูอย่างนี้แหละครับเขาเรียกไทยมุง

“#$%%^&%$#%^&&****” ภาษาที่ฟังไม่ออกเลยสักนิด อันนี้เขาเรียกพม่ามุง ผมเดินเข้าไปตรงที่พวกไอ้ภาคินมันยืนอยู่ กอล์ฟแฟนพี่แฮกซ์ยืนกอดเด็กผู้ชายตัวไล่ๆกับลูกชายที่ผมได้มาดูแลคือเป็กซ์ ตอนนี้กำลังร้องไห้สะอึกสะอื้น

“พ่อกอล์ฟ ฮือๆ น้องไกส์ละพ่อ..ฮือๆ” ผมได้ยินเสียงเด็กนั้นถามกอล์ฟ

“พ่อก็ไม่รู้ว่า..ฮือๆ “ กอล์ฟพูดไปก็รอ้งไห้โอบกอดเด็กน้อยคนนั้นไว้ ผมก็มีลูกเลยยิ่งรู้สึกใจหายยังไงก็ไม่รู้

“เป็นไงมั้งวะไอ้คิน” ผมเดินเข้าไปถามไอ้ภาคิน

“มีเด็กติดข้างในวะ ...ลูกคนเล็กกอล์ฟมัน” ไอ้ภาคินพูดสีหน้าไม่ค่อยดี

“แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไป..ดับเพลิงยังไม่กล้าเลยมรึง” ไอ้ภาคินหันมาพูดอีก อ้าวแล้วมีชุดกันเพลิงไว้ทำไมไม่เข้าไปละ 

“เด็กอยู่ตรงไหนวะ” ผมถามไอ้ภาคิน

“น่าจะอยู่ห้องเด็กกลางบ้านเลยวะ” ไอ้มาร์คพูด ผมพยักหน้า ผมหันไปเห็นแล้วก็อดคิดถึงลูกๆผมไม่ได้

“กรูเข้าไปเอง” ผมพูด ทุกสายตาหันมามองผม ผมเดินไปเห็นชุดพนักงานดับเพลิงพาดอยู่ ผมก็หยิบมาสวมไว้ และรีบวิ่งไปทางที่เป็นบรรไดเข้าไปในตัวบ้าน คนไม่มีลูกก็คงไม่เข้าใจแต่คนมีลูกอย่างผมเข้าหัวอกที่สุด

“คุณอย่าเข้าไป..เห้ย” พนักงานดับเพลิงเรียกผมแต่ผมวิ่งเข้าไปแล้ว มันยังพอมีช่องทางเดินเข้าไปได้ เขาบอกกลางบ้าน ห้องเด็กน่าจะชั้นสอง ผมก็วิ่งขั้นไป ไม้ที่ไม้ไฟก็ล่วงหล่นลงมาบ้างผมวิ่งไปจนพ้นบันได

“โคล้ม”ไม้พวกขืออะไรพวกนี้ที่ไม้ไฟก็ล่วงลงมา ผมก็วิ่งไปตามทางที่วิ่งได้ จนไปชั้นบน ห้องเยอะแยะมากมาย ผมเดินหาไฟก็ลุกลามหนักขึ้นจะกระทั้งผมหยุดอยู่หน้าหนึ่ง 

“ฮือๆ..พ่อ ...ฮือๆ..พ่อ..ฮือๆ” เสียงร้องดังเล็ดรอดออกมานั้นคือเด็กอยู่ในห้องตรงหน้าผมนี่แต่ว่ามันล๊อก เอาไงวะ ผมหันไปเห็นเกาอี้ไม้เลยหยิบมาจะฝาดแต่ถ้าเด็กยืนอยู่ตรงประตูละ

“หนูออกจากประตูลูก”ผมตะโกนไปและก็ยกเก้าอี้ฝาดประตูไปหลานที่จนประตูพัง ผมก็เห็นเด็กผู้ชายเนื้อตัวมองแมมไปด้วยควันไฟ ผมรีบเข้าไปไฟก็กำลังลามไปทั่วจะออกไปยังไงนันซิ น้ำ ต้องใช้น้ำ ผมหยิบผ้านวมเด็กมีนอุ้มน้ำได้ดีผมเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำยังมีน้ำอยู่เปิดน้ำรดผ้าน่วมให้ชุมและโชกผมก็เอามาหุ้มเด็กน้อยรุ่นเดียวกับแฝดผมแน่ๆ

“ไม่เอากลัวไฟ” เด็กน้อยบอกผม

“เชื่อใจอาไหม” ผมถาม

“หงึกๆ”พยักหน้าสองทีติด ผมก็ห่อด้วยผ้าเปียกๆ เอาวะตอนนี้ต้องแปลงร่างเป็นซุปเปอร์ฮีโร่ชั่วคราว ผมอุ้มเด็กออกมายังระเบียงรีบวิ่งออกก่อนที่พื้นชั้นที่สองของตัวบ้านจะพังลง ผมวิ่งไปก็ต้องเบรคหัวทิ่มเลยเพราะว่าพื้นตรงหน้าผมทรุดลงไปต่อหน้าต่อตาเว้นระยะห้างจะถึงคอบันไดเกือบเมตรกว่าๆ ไฟข้างหลังก็ลนก้นมาแล้ว

“ฮือๆ ..หาพ่อกอล์ฟ...” เด็กน้อยร้องไห้ ผมต้องเลือกที่จะกระโดด
 
“กอดอาไว้” ผมบอกเด็กน้อยก็ทำตามที่ผมบอก ผมก็ถอยหลังและกระโดดไกลเพื่อให้ผ่านช่องนี้ไปแต่ว่าผมไปถึงตรงมี่มันจะหักพอดีเลยล่วงแต่มือผมก็ยังจับปลายกระดานไว้ได้

“อ้า” เด็กน้อยร้องกรี้ดออกมาเพราะว่าเบื้องล่างคือกองเพลิง ผมดันเด็กน้อยให้ขึ้นไปก่อน

“วิ่งลงบรรไดไป”ผมบอกเด็กผมก็ยังไม่รู้เลยว่าจะขึ้นไปยังไง เด็กน้อยมองผมและมองบันได

“วิ่งลงไปเร็ว” ผมบอกเด็ก ผมก็มองว่าจะไปยังไงลงไปก็ไม่ต่างกับไก่ย่างแน่ๆ

“หมับ” มีแขนเล็กๆเอื้อมลงมาพยายามดึงผมให้ขึ้น ขนาดเด็กน้อยยังไม่ยอมกให้ผมลงไปตายเลยผมจะยอมทำไมละ ผมก็ค่อยๆดันตัวเองใช่แรงเฮือกสุดท้ายเด็กน้อยก็ดึงๆสุดตัวจนกระทั้งผมขึ้นมาได้ผมก็รีบอุ้มเด็กขึ้นก่อนที่บันไดจะพังลงไปไม่ต่างอะไรกับหนังแอคชั่นที่ขอบดูเลยผมคิดว่าผมวิ่งลงมาถึงชั้นล่าง บันไดหักลงพอดี ทำเอาผมเสียงสันหลังวาบเลย แต่ไม่ใช่แค่นั้น ไม้ที่มีไฟไหม้พาดลงมากั้นผมกับเด็ก นาทีนี้ต้องกระโดดอกีแล้วซิ เมื่อกี้ยังผ่านไปได้อันนี้ก็ต้องได้ผมก็อุ้มและกระโดดข้ามพอผ่านอันนี้ได้ก็วิ่งออกมาทันที พอออกมาพ่นก็รีบสูดเอากาศบริสุทธิเข้าปอดก่อนเลยเพราะว่าควันไฟเข้าไปสะสมเป็นกองแล้วตอนนี้ผม เด็กก็สำลักควันเล็กน้อยแล้วแต่ผมเอาเสื้อผมปิดจมูกไว้ให้

“แคร๊กๆๆ”  เสียงผมสำลักควันไฟ พี่แฮ๊กซ์วิ่งมากอดลูกชายเขาและกอล์ฟ และเด็กน้อยอีกคนกอดน้องชายเขาร้องไห้ เรียกได้ว่าคุ้มจริงๆที่ผมลุยเข้าไป

“ขอออกซิเจนตรงนี้หน่อยเร็ว” เสียงเจ้าหน้าที่และเขาก็เข้ามาหาผม

“สุดยอดเลยน้องพี่ยังไม่กล้าเลยนะ” พี่เขาพูดและส่งเนบลูไลเซอร์พร้อมออกซิเจนให้ผม ผมยกมือพูดไม่ออกตอนนี้

“ดิวพี่ขอบคุณ..พี่ขอบคุณ” พี่แฮกซ์พูดผมยกนิ้วว่าโอเค

“สุดยอดเลยวะไอ้ดิว ...”ไอ้โซ่ มันรีบเข้ามาหาผม ผมพยักหน้าเออ ผมรู้ผมนอนแผ่กับพื้นย่า พร้อมเครื่องพ่นให้อากาศเข้าไปในปอด ผมเหลือบมองไปเห็นเท้าใครเดินมาใกล้ๆ มองแค่เท้าก็รู้แล้วว่าใคร

“ดิว” แอ้นั้นเอง แอ้ย่อตัวลงนั่งข้างๆผม มาจนได้เมียผมบอกให้รอที่โรงเรียน

“ทำไมทำแบบนี้ละดิว ถ้ามรึงเข้าไปและมรึงไม่ได้ออกมาละดิว” แอ้บ่นผมทันที ผมเห็นน้ำใสๆมันรินไหลลงมาที่แก้ม ผมคอ่ยๆดันตัวเองขึ้นนั่ง

“ดิวเชื่อว่าพระคุ้มครองดิวแอ้...ไม่เอานะ..ดูซิ..ถ้าเป็นลูกเราละแอ้” ผมพูดแอ้หันไปมองครอบครัวที่ยืนกอดกัน แอ้พยักหน้าเบาๆพร้อมปาดน้ำตาทิ้งไป

“อย่าทำแบบนี้อีก...นะดิว”แอ้พูดผมเอาข้อศอกยันตัวเองขึ้น แอ้ก็โผ่มากอดผมทันที 

“ครับสัญญา” ผมพูดและยันตัวเองขึ้นยืน ผมก็ส่งหน้ากากออกซิเจนคืนให้เจ้าหน้าเขาไป ผมลุกขึ้นจะเดินออก ผมเห็นพวกไอ้ภาคินมันกำลังจะออกจากตรงนี้เช่นกัน

“แล้งพี่เขาจะพักทีไหนวะ” ไอ้แจ็คมันถามไอ้ภาคิน

“มันมีบ้านที่พ่อแม่ของมันอีกหลังหนึ่ง” ไอ้ภาคินพูด พวกผมพยักหน้า

“ถ้าอย่างนั้นพวกกรูกลับกันเลยนะ ..มีอะไรให้พวกกรูช่วยบอกแล้วกันวะไอ้คิน” ไอ้หลุยส์มันพูด

“แอ้ขับรถดิวมานะ” แอ้บอกผม ผมพยักหน้า ผมหันมามองแอ้ บทจะน่ารักก็น่ารักซะไม่มี

“แอ้..ดิวชอบแอ้ตอนนี้จัง...ตอนี้มันทำให้ดิวมีความสุขมากที่สุดแต่มันสั้นเนอะอีกแค่ไม่ถึงเดือนแอ้ก็จะไปจากดิวและลูกอีกไม่รู้ว่าอีกกี่ปีจะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน” ผมพูด แอ้หันมามองผม

“ไม่นานหรอกดิว” แอ้พูดและเดินไปขึ้นรถทันที ผมก็เดินมาขึ้นรถฝั่งคนนั่งเพราะว่าวันนี้แอ้เขาจะขับเอง ผมขึ้นไปนั่งข้างๆ เสียพลังงานไปเยอะเลยเพลอหลับไปทันทีที่แอร์เย็นกระทบลงที่ตัวผม ผมรู้สึกได้ว่าแอ้เอื้อมมือมาปรับเบาะให้เอนไปด้านหลังผมก็นอนหลับเอามือกอดอก

"ดิว..แอ้รักดิวนะ..และรักมาด้วย." เสียงกระซิบเบาๆแต่มันดังยิ่งกว่าเปิดลำโพงเครื่องเสียงซะอีกผมรู้ว่าผมอมยิ้มอยู่ที่ผมได้ยินประโชคที่ผมอยากได้ยินทุกวันจากแอ้ แอ้ไม่หวานสำหรับใครแต่ผมว่ามันกำลังดีสำหรับผม

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-03-2024 06:49:26 โดย PFlove »

ออฟไลน์ ujen

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +183/-13

ออฟไลน์ Alice111

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-1

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :hao4: สงสัยจะมีสมาชิกเพิ่มอีกใช่มั๊ยเนี่ย

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
          คืนสุดท้ายก่อนวันเดินทางความรู้สึกที่แสนเจ็บปวดที่สุด  แต่ก็ต้องเก็บมันอาไว้ ผมจะทำให้ดิวรับรู้มันไม่ได้ว่าที่จริงผมอ่อนแอแค่ไหน ผมกลับมาเก็บข้าวของที่เหลือหลังจากที่แพ๊คส่งไปบ้างแล้ววันนี้ดิวซอมหนักทุกวันเพราะว่าพรุ่งนี้คือวันลงแข่งและวันที่ผมต้องไปจากดิว

             ผมเก็บรูปถ่ายที่ถ่ายคู่กับดิวลงกล่องรูปนี้ปกติผมเก็บไว้ในลิ้นชักไม่กล้าเอาขึ้นมาตั้งแต่ตอนนี้ผมวางไว้ที่ตรงโต๊ะเขียนหนังสือ  รูปถ่ายเซลฟี่ดิวเป็นคนถือกล่องและโอบเอวผมหน้าเราชิดกันมาก ผมอมยิ้มมีความสุขมาก ผมเก็บทุกอย่างลงกล่องแยกไว้กล่องไหนที่ผมเอาไปที่บ้านกรุงเทพและกล่องไหนเอาไปเก็บไปด้วยและกล่องไหนให้ดิวเก็บไว้ แยกไว้สามชุด ผมนั่งดูภาพตั้งแต่เด็กๆ ดิวมันต้องมายืนถ่ายรูปติดกับผมเกือบทุกภาพเลยไม่ซิทุกภาพเลยดีกว่า ไม่มีห่างกันเลยแม้กระทั้งเวลานั่งรอรถมารับผมก็ชอบนั่งหลับผมยังนั่งหลับผิงหลังมันถ้าวันไหนไปผิงหลังไอ้ติ๊กนะดิวมันจะงอนผม คิดแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้
     

         ก๊อกๆๆๆ เสียงเคาะประตูห้องของผม ผมเก็บทุกอย่างลงกล่องและปิดผนึกก่อนจะหันหลังไป ผมคิดว่าน่าจะติ๊กนะเพราะผมนัดไว้ว่าจะไปรับเดี่ยวกับไอ้ดิวได้กัน


"เข้ามาได้" ผมตะโกนบอกคนที่มาเคาะประตูห้องนอนผม

"แอ้" ผมหันไปมองคนที่เดินเข้ามาหาผม บอย  บอยเดินถือกล่องอะไรสักอย่างมาให้ผม

"บอยให้แอ้นะ" ผมก็รับมาและแกะกระดาษห่อของขวัญที่ห่อไว้ออก บอยนั่งลงข้างๆผม พอผมเปิดดู กรอบรูปและมีรูปตอนพวกผมยังเด็กน่าจะห้าขวบได้ ตอนนั้นไปเที่ยวสวนสยามกันมีพี่ๆไปด้วยพี่ดิม พี่อ้น พี่ตุ๊ พี่บีม ไปคอยดูแลพวกผมในรูปมีพายด้วยตอนเด็กๆเป็นคนชอบใส่ชุดสีชมพูมากที่สุดเราเลยเรียกกันว่าพิ้งแพนเตอร์

"หึๆ " ผมหัวเราะออกมาแต่น้ำตาซึม

        หมับ!! บอยเข้ามากอดผมไว้พร้อมกับลูบหลังเบาๆ

"บอยเขื่อว่าแอ้ต้องได้กลับมาหาดิว บอยเชื่อแบบนั้น บอยไม่รุู้ว่าทำไมเราถึงต้องมาเจอสถานการณ์เหมือนกันแบบนี้ บอยคิดว่าถ้าเราเลือกเกิดกันได้คงขอไปเกิดในครอบครัวที่แสนจะธรรมดาไม่ต้องมาพบเจออะไรแบบนี้ ไม่มีใครเข้าใจเราหรอกจริงไหมแอ้" บอยพูด ผมคิดเหมือนกันถ้าเลือกได้อยากเลือกเกิดมามีทุกอย่างที่ปกติ ถ้าเลือกได้ไม่ได้อยากเกิดมาเป็นคนพิเศษ  สิ่งรอบๆตัวพวกผมใครเห็นล้วนแต่อิจฉาริษยาทำไมเกิดมาบนกองเงินกองทองแต่ไม่สิทธิ์เลือกทำสิ่งที่ใจอยากทำ

"บอยก็คงต้องไปหลังจากที่แอ้ไม่กี่วันหรอก" ผมเงยหน้ามองบอย


"แจ็คไม่รุู้เรื่องนี้และสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดของบอยคือบอยจะไม่ได้เจอลูกและแจ็ค มันเป็นทางออกที่แย่ที่สุด" บอยพูดน้ำตาซึมผมสวมกอดบอยไว้

"ใช่ไม่มีใครเข้าใจเราหรอกบอยว่าเรามีความรู้สึกยังไงบ้างเจ็บปวดไหม ไม่มีใครเข้าใจหรอก แต่แอ้เชื่อว่าแจ็คมันทำได้ " ผมพูดบอยพยักหน้า

"อันที่จริงดิวก็ดีนะและดิวมันก็เหมาะสมที่จะช่วยบอยดูแลทุกอย่าง"

"อย่าพูดอย่างนี้ซิแอ้..หัวใจคนเรานอกจากจะบังคับไม่ได้มันยังเปลี่ยนไม่ได้ทุกคน จงมั่นคง บอยกับดิวไม่ได้คิดแบบนั้นจริงๆนะแอ้" บอยพูด

"บอยลงไปก่อนนะนี่จะเข้าไปหาดิวก่อนใช่ไหมเห็นติ๊กบอกนะ" บอยพูดผมพยักหน้าว่าจะเข้าไปรับเพราะว่าผมขับรถดิวกลับมา ผมลุกขึ้น

"แอ้นั้นกล่องอะไรนะ" บอยถามผม

"กล่องของขวัญลูกชายนะวันเกิดเขาพอดีเลยพรุ่งนี้" ผมพูดใจหายเหมือนกัน ที่ต้องเดินทางในวันเกิดลูกชายตัวเอง ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ จะไปวันอื่นก็ไม่ได้ต้องเจาะจงเป็นวันพรุ่งนี้ซะด้วย

"เหรอถ้าอย่างนั้นบอยต้องหาของขวัญให้หลานแล้วแหละดิวกับแอ้นี้ไม่ยอมบอกกันแต่เนิ้นๆอะ" บอยหันมาตัดพ้อผมเล็กน้อย ไม่จริงจังมากหนัก

"แม้บอยของเล่นนะได้เยอะทุกปีบรรดาลุงก็เต็มห้องแล้วแต่ก่อนลุงๆบ้านดอเด็กปีนี้คงได้จากลุงๆบ้านอ.อ่างด้วยแน่ๆ " ผมแตะแขนบอย บอยก็พยักหน้ากับผม

"แอ้ไปได้ยังวะนี้จะทุ่มหนึ่งแล้วนะ" ติ๊กเดินมาบอกผม ผมพยักหน้าดิวคงเลิกซ้อมแล้วแหละ

RRRRR เสียงมือถือผมดังขึ้น พี่แอร์ ผมก็รีบกดรับสายทันที

"แอ้พรุ่งนี้พ่อบอกว่าให้ไปรอที่โรงแรมอาภาษญ์นะจะได้นำเครื่องส่วนตัวไปรับที่้นั้นมีลานจอดเฮริคอปเตอร์ " พี่แอร์บอกผม

"ครับพี่แอร์ แอ้ต้องไปแต่เช้าใช่ไหม" ผมถามพี่แอร์

"ไม่รู้เวลาแน่นอนแต่ไปแต่เช้ามืดก็ดีนะ ไปรอที่นั้นและแอ้ไปแจ้งพนักงานเขาเพราะว่าพ่อจ้องห้องพักไว้ให้แล้ว นี่แพ๊คของเรียบร้อยหรือยัง "

"เรียบร้อยแล้วพี่แอร์ ของผมเอาไปไม่เยอะเพราะว่าวันทีพี่มาก็ขนไปบ้างแล้วนิ" ผมบอกพี่แอร์

"อืมม..ใช่ของพวกนั้นพี่ส่งให้พ่อเขาไปแพ๊คและก็คงส่งไปให้แอ้ล่วงหน้าแล้ว ถ้าอย่างนั้นแค่นี้นะพรุ่งนี้เจอกัน พี่ขอบใจเรานะที่ช่วยไปแทนพี่
" พี่แอร์พูด ผมก็ยืนนิ่ง  ผมไม่ได้อยากไปแต่ผมคงทำแบบนั้นไม่ได้

"ไม่เป็นไรนิแอ้ทำเพื่อพี่ชาย"

"พี่รักนายนะแค่นี้นะแอ้ บาย" พี่แอร์บอกว่ารักผม ผมเชื่อนะว่าเขารักผม แต่กับคนอื่นไม่มีใครเชื่อสักคน ผมรู้สึกผิดทีผมเหมือนเข้าไปแย้งความรักจากพี่ๆมาจากพี่แอร์และนี้คือการชดใช้  ผมเดินลงมาที่ตัวบ้านชั่นล่าง แต่ละคนนั่งอยู่ด้านล่างมองมาที่ผม

หมับ!! แจ็คเดินมาก็ดึงผมเข้าไปกอด

"แอ้..มรึงต้องได้กลับมาวะ..ถ้าเป็นไปได้มรึงก็รอกรู กรุนีแหละจะทำให้มรึงได้กลับมาหาไอ้ดิว" แจ็คมันกระซิบกับผมผมพยักหน้า และทุกคนถยอยกันเข้ามากอดผม น้ำตาผมกำลังซึมออกมาที่ละน้อย จนผมต้องปาดมันทิ้ง เหลือแค่ดิวซินะคืนนี้คือคืนสุดท้ายของผมและบทรักสุดท้ายเช่นกัน

      และผมก็เดินออกไปกับติ๊กผมขับรถดิวสาเหตุทีผมไม่ยอมให้พ่อซื้อรถให้เพราะว่าผมอยากไปไหนมาไหนกับดิว ถ้ารถเองก็หาเรืองไปกับดิวไม่ด้นะซิ แผนการที่เนียนๆของผม ติ๊กมันก็ขับรถตามหลังผมออกมา ผมขับรถตรงเข้าไปในสนามกีฬาของโรงเรียนทันที เห็นพวกภาคินกำลังเดินออกกัน คงซ้อมกันเสร็จแล้ว

"แอ้" ภาคินเรียกผม ผมเงยหน้าขึ้นมอง

"โชคดีนะ" ภาคินพูดคำว่าโชคดีผมพยักหน้า

"ขอบใจ..คิดว่าเราคงได้เจอกันอีก" ผมพูดภาคินยิ้มและหยักไหล่แสดงว่ามีโอกาสแต่จะมาในแบบไหนผมไม่แน่ใจหรอก

"แอ้..โชคนะ.." ไอ้โซ่วิ่งมาทางผมพร้อมกับกางแขนมาแต่ไกลมันสวมกอดผมทันที

"ไอ้โซ่กรูยืนตั้งนานก็ยังไมได้ขอกอดเลยนะ" ภาคินหันไปต่อว่าไอ้โซ่ทันที ผมก็กางแขนให้มันกอดเพื่อนกันทำไมจะไม่ได้

หมับ! ภาคินมันกอดผมแบบเพื่อนกอดเพื่อน

"อ้าวดิว" นั้นไงผมสองคนรีบผละเลยโดยเฉพาะภาคน แต่ไม่มีว่าว่างเปล่าไม่มีใครเลย ไอ้โซ่นะไอ้โซ่ ภาคินหันไปยกเท้าจะเตะไอ้โซ่ทันที ที่ผมผละออกคือไม่อยากให้ดิวมีเรื่องชกต่อยกับใครเพราะว่าแรงหึง  ผมเดินเข้าไปด้านนกันพวกคนอื่นก็โบกไม้โบกมือให้ผมเพราะเขารุู้ว่าพรุ่งนี้ผมต้องไปแล้ว ก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปด้านในผมเจอนาวินยืนอยู่

"แอ้..โชคดีนะครับ" นาวินพูดมันจับมือผม ติ๊กเบ้ปากและหันหน้าหนี ผมก็มองหน้าไอ้นาวิน

"วินกรูผู้ชาย"

"นั้นแหละ..แต่ความน่ารักนี้ผู้หญิงชิดซ้ายเลยนะ ..นาวินขอให้แอ้โชคดี..ถ้ามีโอกาสคงได้เจอกันบ้างนะ..นาวินจะไปเรียนนาวิกโยธินเหมือนพี่ชายที่ชื่อนาวานะ" นาวินพูดผมพยักหน้า ผมยิ้ม

"ขอกอดได้ไหม" นาวินถามผม

"แอ้มรึงขายกอดเหรอวะ" ไอ้ติ๊กมันแซวผมอยู่ด้านหลัง

"จับมือได้ไหมกรูโดนกอดมาจนขาดทุนแล้ว" ผมพูด นาวินทำหน้าผิดหวังเล็กน้อย และผมเองที่เข้าไปสวมกอดนาวินเอง สามวินาทีได้ผมก็ตบไหล่ก่อนจะเดินเข้าไป ด้านใน ไฟในสนามยังส่องสว่างอยู่เลย ผมเห็นแต่ไอ้เดี่ยวยืนอยู่คนเดียวแต่ไม่มีดิว   

"ไอ้ดิวละวะเดี่ยว" ติ๊กถามเดี่ยว เดี่ยวหันมาและชี้ไปที่สนาม ผมก็เอามือป้องดูมีคนนอนอยูกลางสนาม

"ไม่รู้ว่าเฮียเขาเป็นอะไรไม่อยากออกจากสนาม" ไอ้เดี่ยวมันพูด

"ไปดูมันหน่อยดิ กรูสองคนไปรอกันที่รถวะ" ไอ้ติ๊กหันมาบอกผมก่อนจะพากันเดินคลอเคลียออกไป ผมก็เดินเข้าไปในสนามเกิดอารมณ์เปลี่ยวอะไรไปนอนเล่นกลางสนามตอนนี้นะ  ผมเดินเข้าไปจนถึงคนที่นอนหนุนแขนตัวเองมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ผมหยุดที่ตรงศรีษะของเขาพอดี

" คืนนี้ดาวเยอะนะว่าไหม..แต่ไม่มีดวงไหนที่ถูกใจดิวเลย" ดิวพูดโดยไม่ได้หันมามองว่าใครหรือว่าเขารุู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นผม สายตาของดิวยังคงจับจ้องที่หมุู่ดาวดวงนั้น
คืนที่ดาวเต็มฟ้าฉันจิตนาการถึงหน้าเธอละเมอไปไกล..มองไม่เห็นเป็นดาว..จันทร์ที่ดูสนใจ นั้นเป็นอย่างใจเธอหรือเปล่าจะเก็บเอาจันทร์มาใส่ใจ" ดิวร้องเพลงนี้ร้องสดเลยโดนไม่มีดนตรี ผมย่อตัวลง ตรงศรีษะดิว นั่งคุกเข่าลงและโน้มตัวโดยใช้แขนยันไว้ข้างลำตัวดิว โน้มใบหน้าตัวเองลง ใบหน้าผมอยู่ติดกับใบหน้าดิวแค่ไม่ถึงคีบแค่นั้นดิวมองหน้าผม และผมก็ประกบจูบปากหนานิดหน่อยไม่เรียวบางแบบของผม เราจูบกันในท่านีอยู่พักหนึ่งก่อนที่ผมจะถอนปากออกและเปลี่ยนไปนอนข้างๆดิว ดิวกระดกตัวขึ้นมาค่อมผมไว้

"ทำไมยังไม่กลับ" ผมถามดิว

"ไม่อยากออกไป ไม่อยากรับรู้ ไม่อยาก..อะไรทั้งนั้น ..ดิวทำใจไม่ได้ที่แอ้ต้องไป" ดิวบอกผม

"ดิว..อย่าทำแบบนี้ซิ..กรูจะไม่ไหวเหมือนกันนะถ้ามรึงเป็นแบบนี้นะดิว" ผมพูดสายตาของเราสองคนไม่ละจากกันเลย

"ดิวเองก็ไม่ไหวแอ้ จากที่คิดไว้ว่าจะต้องไหวแต่นี้ก็ไม่ไหว ...ดิวทนไมได้.."ดิวพูดและซบหน้าลงที่ตรงซอมคอผม ผมรู้สึกได้ว่ามีความเปียดชื้นเกิดขึ้น ดิวร้องไห้แล้วผมละจะเหลือเหรอ น้ำตามันไหลลงที่ก่อหญ้า

"ทำไมไม่เกิดมาแบบที่คนธรรมดาเป็นกันจะได้ไม่ต้องมาแยกกันแบบนี้ เพื่อบางที่เราจะได้รักกันได้ง่ายกว่านี้ละแอ้" ดิวพูด ผมก็เก็บอาการสะอื้นไว้ และเราสองคนก็กอดกัน กอดเหมือนไม่อยากจะคลายมันออกเลยอยากกอดไว้แบบนี้น่านๆ และดิวก็พลิกตัวลงไปนอนราบกับพื้นหญ้าดิวตบไหล่ให้ผมเข้าไปซบแทนผมก็ทำตามนั้นนะ ผมนอนซบไหล่ดิวนอนมองดวงดาวนับล้านดวง ดิวหันมามองหน้าผมใช้นิ้วชี้ปาดผมที่ลงมาปรกใบหน้าแต่ไม่นานนี้มันคงจะถูกโกนออกแล้วแหละเสียดายเหมือนกันต่อไปคงเป็นไอ้โล้นซ่าเวลาไปฝึกถ้าไว้ผมยาวมันจะลำบากผมคงเลือกโกนออกนะ

"ผมแอ้นิ่มและหอมมากเลยนะรุู้ไหมดิวชอบดม..อืมม..หอม..ชื้นใจดี" ดิวพูดพร้อมยื่นจมูกมาดอมดมผมบนศรีษะผม

"ดิว ดิวต้องไปหาลูกนะวันเกิดลูกนะดิวสัญญากับแอ้ซิ" ผมพูดกับดิว ผมรู้สึกว่าดิวจะไม่ยอมกไปวันเกิดลูกยังไงก็ไม่รู้

"ดิว..จะ..ไป" ดิวพูด

"ไม่..แอ้ดูดิวออกดิวไม่ไปแน่ๆ"

"ไปแต่คงไปอีกวันนะ...จะพาลูกไปทำบุญที่วัดกับพ่อ"

"ทำไมไม่ไปวันที่ลูกเป่าเค้กละดิว ลูกรอดิวนะ"

"ดิวไม่พร้อมแอ้ดิวขอนะ ถ้าไปแบบที่ไม่แอ้ดิวไม่พร้อม" ดิวพูด ผมก็พลิกไปเอามือลูบใบหน้าดิว

"ดิวต้องเข้มแข็งซิ ดิวต้องอยู่กับลูก แอ้ขอร้องดิวอย่าทำแบบนี้ ไม่นานแอ้ก็กลับมาแล้วดิว"

"พรุ่งนี้แอ้จะต้องไปกี่โมงละ" ดิวถามผม ผมก็ไม่อยากจะนึกถึงเลยว่าต้องออกกี่โมง

"แต่เช้าตรู่มีรถมารับไปลงที่โรงแราอาภาษญ์และจะมีเฮริคอปเตอร์มารับแต่ไปที่ไหนต่อไม่แน่ใจ " ผมพูดดิวมองหน้าผม เอานิ้วชี้มาไล่แตะที่ริมฝีปากผมเบาๆ

"ดิวไม่อยากลงแข่งพรุ่งนี้เลยแอ้ดิวไม่มีกำลังใจ"

"พรุ่งนี้ดิวต้องทำได้ ดิวเป็นกัปตันนะ อย่าทำให้ลูกทีมเขวซิดิว ดิวต้องเป็นคนนำและดิวก็เป็นคนก่อตั้งมันขึ้นมากับมือดิวนะชมรมนี้ดิวจะให้มันพังลงไปเพราะดิวด้วยหรอ " ผมพูดดิวหันมามองหน้าผม

"ดิว..เคยพูดไม่ใช่เหรอแอ้อยู่ในใจดิว พรุ่งนี้ก็เช่นกันแอ้ก็อยู่ในใจดิวดังนั้นดิวจะมีแอ้คอยดูดิวทำผลงานในวันพรุ่งนี้ เชื่อแอ้นะ" ผมพูดกับดิว ดิวพ่นลมออกมาจากปาก ผมรู้ว่ามันยากมาก แต่มันก็ต้องผ่านไปให้ได้ ดิวหันกลับมามองผมอีกครั้งผมกระดกตัวขึ้นและจูบผมอย่างหนักหน่วง

"ดิวกลับห้องกันเถอะเดี๋ยวคนปิดไฟในสนามเข้ามากรูคงได้โดนภาคฑัณก่อนไป"ผมพูดและหัวเราะแม้ว่าข้างในจะเจ็บปวดที่ต้องจากกันก็ตาม ผมสองคนลุกขึ้นพากันเดินออกจากสนาม ดิวโอบกอดเอวผมไว้

"แอ้ดิวเป็นหวงแอ้ไม่ค่อยจะดีอยู่ถ้าไปที่นั้นใครจะดูแลแอ้ "

"ดิว...แอ้ดีขึ้นแล้ววันนี้ไม่มีอะไรวันก่อนแค่อาหารเป็นพิษก็แค่นั้น" ผมพูดให้ดิวสบายใจที่จริงยังเป็นอยู่เลย ตื่นเช้ามาก็อาเจียนแต่ผมก็ต้องวิ่งไปอาเจียนข้างล่างไม่ให้ดิวได้ยินไม่อย่างนั้นเป็นเรื่องใหญ่และ ถึงหูพ่อแน่ ๆ ผมเดินมาที่รถของดิว ดิวขึ้นไปทำหน้าที่คนขับผมก็นั่งข้างๆดิวดิวมองไปที่ด้านหลังแล้วอมยิ้มอยู่คนเดียว

"ยิ้มอะไรนะดิว" ผมถามดิว

"นึกถึงวันที่เราเมคเลิฟกันตรงเบาะหลัง..ดูดิแอ้แค่นึกน้องก็มาเลย" ดิวพูดใช่วันที่นั้นดิวจอดก่อนถึงบ้านพักเพราะว่าถ้าเข้าไปแล้วติ๊กจะดึงผมไปนอนด้วยดิวก็อดดิวเลยจอดปั่ม ปั้ม ผมซะก่อนมันได้ฟิวดีไปอีกแล้ว นี่เราคิดบ้าอะไรเนี๊ยะ

"ดิวเงียบไปเลยออกรถได้แล้ว " ผมบอกไอ้ดิว ดิวขับรถออกมาผมไม่เจอรถเดี่ยวมันจอดด้านในแต่พอเลยประตูรั่วโรงเรียนก็เจอรถจอดไว้ใต้โค้นต้นไม้ใหญ่ ดิวเลยลงไปเปิดประตูรถ ผมก็นั่งมองสักพักเห็นกระโดดลงมาไอ้เดี่ยวมันสวมแต่เสื้อที่ยาวลงมาปิดถึงก้นผมรีบหลับตาทันที

"ไอ้เชี้ยดิวไม่โทรหากรูก่อนเลยสาด " ผมได้ยินเดี่ยวเม้งไอ้ดิวใหญ่เลย  " ทำไมมรึงรีบกันเหรอวะ ฮาๆ " เสียงดิวหัวเราะไอ้เดี่ยว จนสักพักดิวขั้นมาบนรถ

"สงสัยรอนานทนไม่ไหวจัดกันไปในรถ" ดิวพูดผมก็รู้สึกอายแทนขึ้นมากระทันหัน

"เราไปจัดกันในห้องนะคืนนี้ขอท่ายาก..ดิวจะไม่บอกว่าอำลาเพราะว่าดิวจะไปหาแอ้บ่อยๆ "

"ไม่กลัวเจอลุงหนึ่งหรือไง่"

"ไม่ได้ไปหาลุงหนึ่งไปหาแอ้และมันก็ไม่มีทางเลือกอื่น ดิวยอมหากต้องเผชิญ" ดิวพูด ดิวกำลังขับรถกลับไม่เร็วออกจะช้าซะด้วยซ้ำมือดิวก็กุมมือผมไว้ตลอดทาง  ผมอยากขอบคุณทุกสิ่งที่เขาทำให้ผมจริงๆ ผมจะขอรักผู้ชายคนนี้ตลอดไป ผมเดินขึ้นบ้านที่เงียบมากทุกคนคงเข้านอนกันหมดแล้วแหละ ดิวจูงมือผมขึ้นไปชั้นสองทันทีผมรับรู้ได้ว่าต่อไปนี้จะเป็นฉากรักของสองเราแล้วซินะ ฉากรักที่ไม่รู้ว่าจะสุดท้ายไหม พอผมสองคนเข้าไปด้านในปิดประตูลงดิวก็ถาโถมเข้ามาหาผมจูบผมเราสองคนจูบกัแบบหื่นกระหาย ช่วยกันถอดชุดให้ออกไปจากร่างกายตัวของดิวเหนียวเหนาะแต่ไม่นึกรังเกียจเลย

"ในห้องน้ำก่อนนะแอ้ "ดิวบอกผม ผมพยักหน้าเราพากันเข้าพลอดรักกันในห้องน้ำ ทำไปด้วยอาบน้ำไปด้วยและพออาบน้ำเสร็จก็ออกมาต่อกันบนเตียง ดิวนี่มันหื่นเอาการเหมือนกันนะ

" ดิว..ซี้ด..โอ้วว..อ่าห์!!!" เสียงร้องครางแข่งกันของสองคนที่กำลังเมคเลิฟอยู่บนเตียงบ้าง ขอบเตียงบ้าง ยืนผิงฝาพนังบ้าง วันนี้ดิวมันอึดเป็นพิเศษเลยก็ว่าได้ นี้ขนาดไม่ได้สั่งลานะ แถมเล่นท่ายากทั้งนั้น บางท่าก็ทำเอาผมเจ็บตรงท้องน้อยมากแต่ก็อดทนเพื่อคนที่รัก มันเจ็บไม่เหมือนทุกทีเลย ผมกันไปหลานท่าจนสลบสไลไปตามๆกันตอนเที่ยงคืนกว่าๆ ดิวนอนไม่ใส่เสื้อผ้าผมก็เช่นกันเป็นคืนแรกที่เรานอนกอดกันในแบบชุดวันเกิด กอดกันอยู่บนเตียง ยิ่งไม่อยากให้ถึงวันพรุ่งนี้เวลาก็ยิ่งเดินเร็วเหลือเกิน เดินราวกับวิ่งซะมากกว่า 


ออฟไลน์ ujen

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +183/-13

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
ดิว vS แอ้ วันที่เจ็บปวดที่สุดของผมแล้ว แอ้ต้องไปจริงๆแล้ว เมื่อคืนบทบาทความรักของผม มันเป็นบทสุดท้ายเลยก็ว่าได้ เมื่อบทรักของผมสองคนแสดงออกมาหมดทุกอย่างทุกความรู้สึกคือแต่ก่อนแอ้จะกักเขาไว้ไม่ค่อยแสดงให้ผมรู้ว่าเขาก็มีความต้องการผมต้องเดาเองตลอดว่าตรงไหนแอ้ชอบตรงไหนแอ้ไม่ชอบ คอยดูจากกิริยาโต้ตอบแต่เมื่อคืนแอ้รองขอผมเองหมดเลยว่าทำตรงนั้นนะทำตรงนี้น่ะ มันน่ารักมาก

      แอ้ไปแต่เช้ามืดเลยมีรถทางโรงแรามมารับผมได้แต่ยืนมองแอ้เดินออกไปจากรั่วโดยมีพวกเพื่อนๆผมมายืนพร้อมกับแตะไหล่ผม ผมเจ็บมากแค้นมาก ผมจะต้องเอาแอ้กลับมาอยู่กับลูกๆผมให้ได้ ทำไมเขาต้องการแอ้ไปจากผม ผมเตรียมตัวมาเรียนปกติแต่ทีผิดปกติคือผมขับรถมาคนเดียวโดยปราศจากแอ้ ไม่ได้เข้าไปทานเช้าเหมือนทุกวันวันนี้มีเรียนแค่สิบโมงเพราะว่าผมต้องไปเตรียมตัวลงแข่งเตะฟุตบอลกระชับมิตรกับนักกีฬาทีมาจากประเทศเกาหลี และเขาก็กำลังจะมีโคงการนักเรียนแลกเปลี่ยนส่งไปเรียนที่นั้นเทอมสองเทอม

   สีหน้าผมตอนนี้ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เลย ทุกคนรู้ว่ารู้สึกยังไงแม้กระทั้งไอ้เดี่ยวที่มักจะมากวนผมแต่วันนี้มันไม่ทำ มันรู้ว่าถ้ากวนผิดทางจะโดนหนักกว่าเดิม ผมนั่งเรียนในหัวก็คดไปสาระพัดอย่าง

ติด ...ติด...ติด ..เสียงมือถือผมสั่นเตือนเป็นการแจ้งเตือนวันเกิดลูกชายฝาแฝดผมแอ้เขาตั้งให้ผมไว้ ผมจำวันเกิดลูกชายได้ทุกคนแต่ทีแอ้เตือนก็เพราะว่าแอ้รู้ว่าวันนี้ผมอาจจะไม่ไป ผมปิดเสียงลงมองไปด้านนอก ที่นั่งข้างๆที่วางไม่มีเขาอีกแล้ว


"ดิว..ไปที่สนามเลยไหมวะ" ประโยคแรกที่เดี่ยวมันพูดกับผม ผมพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้นหยิบกระเป๋าเป้


"ดิว..กรูขอโทษ..ทุกเรื่องวะ..และเรื่องทีแอ้มันต้องไปกรูคงมีส่วนด้วย" ติ๊กมันลุกขึ้นพูดกับผม ผมพยักหน้าโดยไม่ได้หันไปมอง พูดไปก็ทำอะไรไม่ได้แอ้ไปแล้ว ผมเดินออกผ่านสายตาพวกไอ้ภาคิน มันก็ไม่ได้ถามอะไรผม

             ผมเดินลงมาก้มหน้าก้มตาไม่มองใครทั้งนั้น ไอ้เดี่ยวมันเดินตามหลับผมมาติดๆ พร้อมกับพวกนักกีฬาคนอื่นๆ เพื่อเข้าไปเตรียมตัวลงแข่ง นักกีฬาและโค้ชของทางประเทศเกาหลีมากันพร้อมแล้วเขากำลังเดินเข้าไปเก็บตัวในห้องนักกีฬาอีกด้านหนึ่งแต่ละคนดูท่าทางทักษะดีไม่ใช่น้อย ผมเองก็ไม่เคยกลัวใครแต่วันนี้ผมจะมีแรงเตะหรือเปล่านั้นซิ  ผมเดินเข้าไปด้านห้องพักนักฟุตบอลพี่โก้กำลังจัดเรียงวางแผนการเล่นอยู่บนกระดานไวท์บอร์ด ผมยกมือไหว้พี่โก้ตามปกติ พวกเพื่อนผมก็เดินตามกันเข้ามาและพากันเดินไปรับเสื้อตามเบอร์ที่พี่โก้วางไว้ พี่โก้ไม่ได้เปลี่ยนอะไรมากยังคงวางผู้เล่นเหมือนที่พี่เดฟวางไว้ โดยมีผมเป็นกัปตันทีม ตำแหน่งนี้ตอนแรกพี่เดฟให้ผมเพราะว่ามีประสบการณ์แต่พอเล่นได้ไปลงแข่งบ้างพี่เดฟขอความเห็นพวกนักเตะคนอื่นว่าจะเปลี่ยนกัปตันไหม พวกมันยืนยันให้ผมเป็นต่อ ผมก็เรียกได้ว่าพาลูกทีมฝึกซ้อมและไปซ้อมเตะกับสโมสรแถวนี้บ้างและไปเตะกับโรงเรียนเดียวกันแต่สาขาอื่นบ้าง ผมภูมิใจในตำแหน่งที่ผมได้รับ แต่ทว่าวันนี้ผมไม่อยากได้ตำแหน่งนี้เลย
 
 "พี่โก้ครับ" ผมเรียกพี่โก้ตอนที่ผมกำลังจะรับเสื้อไปสวมใส่ พี่โก้หันมามองหน้าผม

"ว่ายังไงละดิว..เตรียมพร้อมยัง อย่าทำให้พี่ผิดหวังนะ ปักๆ " พี่โก้พูดพร้อมกับทุบที่ไหล่ผมเพื่อเรียกพลัง

"ผม..เออ... จะให้ได้เดี่ยวมันเป็นกับตันทีมครับพี่โก้และผมขอเป็นตัวสำรองพี่!" ผมพูดกับพี่โก้ ไอ้เดี่ยวมันยืนอยู่และทุกคนหันมามองผมกันหมด

"ไอ้ดิวมรึงจะบ้าเหรอมรึงนะเป็นดีแล้ว " ไอ้เดี่ยวมันเดินมาหาผม พี่โก้ยืนกอดอกมองมาที่ผม

"ดิว..พี่รู้ว่ามันยากและมันก็กวนใจเรา..แต่ดิวต้องผ่านมันไปให้ได้. พี่รู้ว่าเราเสียใจที่คนที่ตัวเองรักต้องจากไปแต่ดิวก็ยังต้องอยู่..เขาไม่ได้ไปแล้วไปลับไม่ใช่เหรอดิว" พี่โก้รู้เรื่องผมทุกอย่างแหละยกเว้นเรื่องส่วนตัวของแอ้ พี่โก้พูดผมก้มหน้าลง

"ดิว...กรูรู้ว่ามรึงเฮิร์ทวะแต่พวกกรูขาดมรึงในสนามไม่ได้วะ" ไอ้มาร์คมันเดินกอดคอผม

"ดิว...พวกกรูมาเล่นถึงขั้นนี้ก็เพราะมรึงนะดิว มรึงเป็นคนชักพวกกรูไม่ให้ไปเป็นเด็กแว่น ให้มาเล่นฟุตบอลแถมพวกกรูก็ได้อะไรดีดีจากทีมฟุตบอลก็เพราะมรึงนะดิวแค่นี้มรึงจะทิ้งพวกกรูเหรอวะ..เราซ้อมกันมาทุกวันไปล่าท้าแข่งทุกสนามได้ชัยมาทุกสนาม..และที่สำคัญกรูได้มรึงเป็นเพื่อนวะ" ไอ้โซ่อีกคน ผมหันไปมองสายตาทุกคนที่มองมาที่ผม

"ทำให้ดีที่สุดดิวพี่ไมให้เปลี่ยนและถ้าดิวทำได้นั้นแปลว่าดิวมีความเป็นผู้ใหญ่พอที่จะแยกแยะเรื่องที่แย่กับเรื่องที่ควรจะต้องทำเพราะต่อไปดิวอาจจะเจออะไรที่แย่ไปกว่านี้มันจะได้รับมือได้ดิว" พี่โก้พูดบอกผม ก่อนจะเดินออกไป

"เอาละไปเปลี่ยนชุดและออกมาฟังแผนการเล่นกันเชิญครับ..ย้ายก้นไปได้แล้วครับสาวๆ" พี่โก้พูดผมก็เดินเข้าไปเพื่อเปลี่ยนชุด

"กรูว่ามรึงต้องผ่านไปได้ไอ้ดิว" ไอ้ภาคินมันแตะไหล่ผมเบาๆ ผมพยักหน้าผมเข้าไปเปลี่ยนชุดและออกมาฟังแผนว่าต้องเล่นกันยังไง พี่โก้วางแผนไว้ให้ มาร์คเป็นกองหลังและเด็กม.ต้น ฝีมือดีตัวโตกว่าเกินอายุและรุ่นพี่ม.6 เป็นอีกสองคนเป็นกองหลังปีกซ้ายขวา ให้เป็น ไอ้นาวินและไอ้โซ่เป็นกองกลางปีกซ้ายขวาเพราะว่ามันส่งบอลให้ผมได้แม่น และผมก็เป็นมิดฟิลด์และกอล์ฟ คนคุมเกมส์ในสนาม ส่วนกองหน้าได้ไอ้มาร์ช และไอ้เดี่ยว ภาคนและพี่แฮ็กซ์เป็นประตูแบ่งกันครึ้งแรกและครึ้งหลัง

Rrrrrrrrr  เสียงมือถือผมดังขึ้นเป็นเบอร์ส่วนตัว ผมกดรับสายทันที

"ดิว" พี่เดฟ

"ไอ้โก้มันส่งอิเมลหาพี่แล้วนะ พี่รู้ว่าเราเสียใจเรื่องแอ้ แต่ไม่นานหรอกดิวแอ้ก็ได้กลับมา ส่วนดิวทำวันนี้ให้ดีที่สุด นี้มันเคยเป็นความฝันของดิวนะและถ้าดิวทำได้เพื่อนๆก็ได้พลอยมีผลงานไปด้วย อย่าเอาความทุกข์มาไว้กับเรานานดิว " พี่เดฟพูดผมก็ฟังๆ

"ครับพี่เดฟ" ผมตอบแค่นั้น

"ทำให้ได้นะดิว พี่เชียร์อยู่และพี่เชื่อว่าน้องพี่ต้องผ่านมันไปได้ อีกหนึ่งเดือนพี่ก็ได้กลับไปบ้านแล้วดิว "พี่เดฟบอกผม

"ฝากบอกนักฟุตบอลพี่ด้วยนะพี่กลับไปจะพาไปเลี้ยงถ้าทำประตูได้เกิน หก " พี่เดฟพูดว่าเกินหกผมกดเปิดสปีคเกอร์โฟนพอดีเลย

"โห!!! พี่เดฟสองลูกหืดขึ้นคอแล้วอะเอาตั้งหกเลยเหรอพี่เดฟ" ไอ้โซ่มันตะโกนมาทันที

"เอานะ...น้องๆพี่ทำได้ ...อีกหนึ่งเดือนเจอกันวะ.."

"หวัดดีครับพี่เดฟ"พากันหวัดดีพี่ชายผมกันเป็นแถม

"แค่นี้ก่อนนะพี่เดฟผมจะลงสนามแล้ว .ผมจะทำให้ได้พี่เดฟ..เจอกันนะพี่โครตคิดถึงพี่เลยพี่เดฟยิ่งหลานๆยิ่งคิดถึงพี่มากนะ พี่เอ็กซ์ด้วย แค่นี้นะพี่"

"โชคดีน้องพี่" แค่นี้นผมก็กดวางสายไปทันทีตอนนี้เตรียมตัวจะออกไป แสดงให้เขาเห็นว่าพวกเราก็มีดีไม่ใช่แค่ที่เขาพูดกันว่าห้องนี้เกเรมากที่สุด ผมเดินมาจับกลุ่มกันและจับมือกัน 

"เฮ้!!" เสียงดังสนั่นไปทั่วห้องพักนักกีฬาก่อนจะเดินออกไปที่สนามกัน

"ดิว แอ้รัก ดิวนะ..ทำให้ได้ละ..ถึงไม่ได้นั่งตรงนั้นแต่แอ้ก็ดูอยู่ " ผมได้รับข้อความจากแอ้ แค่นี้กำลังใจก็ฟื้นขึ้นมาเต็มร้อย 
 

****************************************************************************************************************************************************************************
     แอ้ ผมตื่นมาแต่เช้ามืดและออกเดินทางมาที่โรงแรมทันทีตามที่พี่แอร์บอกพ่อคงบอกพี่แอร์ไว้แบบนั้น ผมต้องมานั่งรอในห้องพักเปิดแอร์ดูทีวีแต่ตาไม่ได้มองไปแล้วเห็นเป็นหนังภาพยนต์ตามที่เขาฉายเลย ผมเห็นแต่ภาพความนักของผมกับดิว  ตอนสมัยเด็กๆ ผมรู้มาตลอดว่าดิวรักผมแต่ติดที่ติ๊กก็รักดิว ผมสามคนเคยไปไหนมาไหนด้วยกันทุกทีทุกเวลา แต่พอช่วงที่ดิวต้องติดตามพ่อภาไปต่างจังหวัดนั้นก็คือที่ค่ายฯปัจจุบัน พ่อภาต้องไปดูแลโรงพยาบาลที่เพิ่งสร้างขึ้น กึงเอกชนโดยมีบรรดาลุงและอาของผมร่วมลงทุน และนั้นคือจุดแรกที่ผมกับดิวมีอะไรกันจนผมเกือบได้ตั้งครรภ์เอง ดีที่พ่อภานะเขาเป็นแพทย์เฉพาะทางด้านสูตินารีและเขาก็เป็นคนวิจัยเรื่องผู้ชายตั้งท้องได้ มันนานมากแล้วแต่ก็ถูกให้ยุติลงเพราะความเห็นต่าง และผมเองก็ได้แจ็คพ๊อตตรงนันมาแบบไม่มีทางเลือก ผมได้ลูกชายฝาแฝดแม้จะไม่ได้อุ้มท้องมาเองแต่ผมก็รักเขาเหมือนเขาผมเองที่คลอดเขามา วันนี้วันเกิดลูกชาย ผมได้แต่หยิบมือถือมาดูผมไม่กล้าโทรไปหาลูกๆ กลัวว่าผมเองที่จะทนไมได้ สักวันเขาคงเข้าใจว่าผมจำเป็นนะ จำเป็นมาก

"อุ๊บ..อุ๊บ.."พอนั่งได้สักพักก็เริ่มคลื้นใส่อาเจียน ตายแน่เลยผมจะไปอาเจียนแบบนี้ตอนฝึกไหม ผมต้องวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อนำสิ่งที่กำลังพุ้งออกมาจากกระเพาะของผมลงสู้ชักโครก

"อ๊วก!..อ้าห์...อ๊วก..อ้าห์.." ผมแถบจะกอดชักโครกเลยดีกว่าอาการเหมือนเมาค้างเลยผม เหมือนคนกินเหล้าแล้วแฮ้งค์ นี้ก็ยังไม่มีใครติดต่อมาว่าจะมารับผมได้หรือยัง ผมเหลือบมองเวลาดิวคงกำลังจะลงสนามเตะแล้วซินะ ผมค่อยๆลุกออกจากห้องน้ำ รู้สึกปวดจี้ดที่ท้องน้อยทั้งสองด้าน ปกติจะปวดด้านใดด้านหนึ่งปวดเดือนละครั้ง พ่อบอกว่ามันเรียกOvulation pain แต่ส่วนใหญ่จะแค่สองวันหายแต่นี้ปวดมาจะอาทิตย์หนึ่งแล้วนะและเมื่อคืนก็เล่นท่ายากไปเยอะด้วย


"โอ้ยย" ตอนนั่งงอตัวก็ปวด ผมรู้สึกแน่นๆ ที่ตรงท้องน้อย สงสัยจะลมเยอะนะเรานะ หันไปหันมาหยิบขวดน้ำมารินใส่แก้วดื่ม ช่วงนี้ท้องก็ผูกทั้งไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่อยากให้เป็นอะไรตอนนี้เลยจริงๆซิ นี่พ่อก็ยังไม่โทรมาหาผมเลยผมโทรไปพ่อบอกให้รออยู่ที่นี้  ตอนนี้รู้สึกเพลียๆยังไงก็ไม่รู้อยากจะนอน ผมง่วงนอนบ่อยมากช่วงนี้เปิดทีวีดูตาก็เริ่มจะปิด

หงึก!!!!!มือเล็กสะกิดคนที่นอนหลับ " พ่อหลับปุ๋ยๆ "

"พี่แกล้งพ่อเดี๋ยวพ่อตีก้นหรอกนะ คิก คิก คิก คิก"

"แกล้งพ่อเดี๋ยวจะโดนทั้งคู่..หึ!! "

หมับ!! หมับ!!แกล้งพ่อใช่ไหม..มานี้เลยเราสองคนนี้ มาให้พ่อ..หอมซะดีดี "   " ฮาๆ "   " คิกๆ"   เด็กแฝดหน้าคมเข้มในตาคบกริบโครงหน้าใช่เลยดิวและอีกคนหน้าหวานน่ารักแต่ผมกลับเห็นภาพใบหน้ปูซ้อนขึ้นมาด้วยกันทุกครั้งที่เขายิ้ม

"คุณ ..คุณครับ..คุณ" ผมก็สะดุ้งเฮือก

 "แฮ้กๆๆ" นี้เราฝันไปเหรอเหมือนจริงมากเลย มีเด็กมาเล่นกับผมสองคน ผมหันซ้ายแลขวา พอผมเงยหน้าขึ้นมาก็พบผู้ชายแต่งชุดพนักงานของโรงแรมอาภาษญ์นั้นเอง ผมลุกขึ้นนั่ง

"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ" พี่เขาตกใจกับอาการหอบของผมมิใช่หน่อย หอบเหมือนช่วงที่ผมหลับผมไม่หายใจ ตอนนี้ผมต้องหายใจทางปากช่วยพี่เขาก็ตกใจ หันซ้ายแลขวา  พี่เขารีบรินน้ำใส่แก้วและส่งมาให้ผมดื่ม ผมก็รับมาน้ำมาดื่ม

"ผมไม่เป็นอะไรแล้วครับพี่" ผมพูดเบาๆ

"พอดีคุณพ่อคุณนะครับ ท่านโทรเข้ามือถือคุณหลายสายแล้วแต่คุณไม่รับทางเราก็ต่อสายขึ้นมาหลานครั้งคุณก็ไม่รับผมเลยขึ้นมาดูนะครับว่าเป็นอะไรหรือเปล่า" เจ้าหน้าทีเขาแจ้งว่าพ่อผมโทรหาผมหลายสายมากผมหยิบมาดูสิบกว่าสายได้

"งั้นผมไปก่อนนะครับ" พี่เขาบอกผมก่อนจะเดินออกไป

"ขอโทษนะครับพี่..ตอนที่พี่เข้ามาพี่เห็นเด็กสองคนอยู่ในห้องผมไม่ครับ" ผมถาม พี่เขาก็ทำหน้างงและส่ายหน้าไปมา

"มากับคุณหรือเปล่าครับ" พี่เขาถามผม

"ไม่ครับผมมาคนเดียว"

"ตอนผมเข้ามาก็เห็นคุณนอน...นอนเหมือนละเมอหัวเราะนะครับ "พี่เขาพูดแบบกลั้นหัวเราะผม ผมพยักหน้าแค่นั้นเขาก็เดินออกไป ฝันไปเหรอเนี๊ยะเรา ฝันเห็นเด็กตายแล้วผม เคยอ่านมานะว่าถ้าฝันว่าได้แก้วแหวนเงินทอง หรือวันถึงเด็กจะมีเด็กมาเกิด ไม่น่ะเราคงคิดมากไปใช่ว่าผมไม่กังวลนะและถ้าผมท้องตอนที่ไปฝึกตายแน่ฝึกมหาโหดแบบนี้

"ฮัลโลพ่อ แอ้เพลอหลับไปนะพ่อ พ่อจะมาถึงแล้วใช่ไหมครับ" ผมโทรหาพ่อภีมปภพ

"แอ้..กลับไปหาดิว..และพาดิวมางานวันเกิดลูกด้วยนะ ..นี้ดิวโทรมาบอกที่บ้านว่าไม่มา ..ลูกๆก็หน้าหงอยกันหมดเลยแอ้" พ่อโทรบอกผมให้กลับไปหาดิว

"พ่อแล้วที่แอ้ต้องไปละพ่อวันนี้ไม่ใช่เหรอพ่อ"

"ไปหาดิวและพาดิวไปที่บ้านแล้วพ่อกับลุงภาจะบอกเองว่าทำไมตอนนี้พ่อกำลังจะออกจากกรุงเทพ" พ่อผมบอก

"แล้ว?"  ผมหมายถึงเรื่องที่จะให้ผมไปฝึกนะ

"กลับบ้านแอ้แค่นี้นะพ่อมีสายเข้า" พ่อภีมอบกผม ผมพยักหน้าผมลุกขึ้นเก็บทุกอย่างลงกระเป๋าเป้ พวกไอแพตแล๊ปท๊อป เดินออกจากห้องพักผมคงต้องลงไปเช็คเอาท์ก่อน ระหว่างที่ผมปิดประตูลง คนที่เข้ามาปลุกผมเมื่อกี้เดินเข้ามาหาผม

"คุณแอ้ครับ คุณพ่อคุณให้รถมารอรับแล้วนะครับ ผมช่วยถือกระเป๋าให้ครับ"พี่เขาก็เข้ามาช่วยผมถือให้รอยยิ้มนั้นส่งตรงมาให้ผมพร้อมกับรับกระเป๋าไปจากมือผม ผมเดินลงลิฟท์มาถึงชั้นล่างพี่เขาก็เข้าไปจัดการเรื่องเช็คเอาท์ให้ผมก่อนที่ผมจะเดินไปที่รถ

"ขอบคุณนะครับพี่"

"พี่ชื่อรชานนท์ครับ "

"ขอบคุณนะครับ" พยักหน้าของคุณก่อนจะก้าวเท้าขึ้นรถไปนี้ต้องไปหาดิวที่บ้านซินะกลับไปถึงบ้านหรือยังเพราะว่าการแข่งขันเสร็จเรียบร้อยแล้วนิ ดิวนะดิวบอกว่าให้ไปหาลูกแต่นี้ดันไม่ไปแล้วนี้ทำอะไรกับไปอยู่ที่บ้านเหรอ ผมนั่งเกือบจะหลับอีกรอบแต่พอรถมาจอดส่งผมที่หน้าบ้านผมก็เดินเข้าไปด้านในตัวบ้านว่างเปล่าเหมือนไม่มีใครอยู่ในบ้าน รถดิวก็ไม่มี รถไอ้เดี่ยวก็ไม่มี ติ๊ก หรือปูก็ไม่อยู่ไปไหนกันหมดนะ บอย แจ็ค หลุยส์ และธรรณ์ก็ไม่อยู่ ผมหยิบมือถือมาจะโทรหาดีไหมนะ พอหยิบขึ้นมามือถือแบทเตอรีหมด ผมลืมไปว่าผมจะชาร์ตแบทและเอาที่ชาร์ตว่างไว้ที่ตรงหัวเตียงลืมหยิบมาอีกกรรมของผม ดิวก็ยังไม่กลับ ไปนอนรอบนห้องแล้วกันเริ่มจะงวงอีกแล้วผม
**************************************************************************************************************************************************************************
       ดิว ผมากับพวกไอ้ภาคินมาที่บ้านหลังที่สองของพี่แฮ๊กซ์มาฉลองวันนี้ผมยิ่งไปสามประตูจากกลางสนามและไอ้เดี่ยวสันโวเข้าไปสองไอ้โซ่โหม่งเข้าไปหนึ่งเป็นอันว่าครบหกประตูพอดีเลย พี่เดฟโดนเป็นเจ้ามือเลี้ยงพวกผมวันที่พี่เดฟกลับ ผมนั่งจิ๊บเบียร์ไม่ได้ไปสนุกร้องรำกับพวกไอ้มาร์ค ไอ้โซ่วมันหรอก ไอ้เดี่ยวมันมาก็กลับก่อนแล้วเพราะว่าแม่กับพ่อเลี้ยงบินกลับมาพอดี  ติ๊กก็กลับกรุงเทพไปเดินเรื่องวีซ่าให้ตัวเองและเดี่ยว บอยก็กลับบ้านแจ็คก็กลับบ้าน ไอ้หลุยส์มันก็กลับไปกับธรรณ์ ไม่มีใครอยู่สักคนแอ้ก็ไปแล้วผมจะกลับไปหาใคร ผมโทรบอกพ่อว่าไม่ไปวันเกิดลูกนะให้พี่ๆ จัดให้ไปก่อน ผมทำใจไม่ได้จริงๆ แอ้ไปแล้ว และพรุ่งนี้ยังไม่รู้ว่าจะไปหาลูกไหม ผมยังไม่เข้มแข็งพอที่จะเจอหน้าลูกๆตอนนี้

"ดิว! ไม่ไปสนุกกับพวกกรูวะนั่งทำไมตรงนี้วะไปดิไปร้องเพลงบ้าๆบอๆกันฉลองกันวะ " ไอ้โซ่มันเริ่มจะเมาแล้ว

"มาแล้ววะสาวๆ " ผมได้ยินเสียงไอ้มาร์คมันตะโกนมา พอหันไปมองมีรถเก๋งมาจอดและผูหญิงสี่ห้าคนเดินลงมาจากรถนางแต่งตัวได้โป้มากกางเกงขาสั้นไม่ต่างอะไรกับใส่กางเกงในหรือบิกินนี่ เสื้อก็สั้นโชว์สะดื้อตัวเล็กๆขาวๆกันทุกคน พวกนี้มันหามาสนุกด้วยนี้เอง

"พี่โซ่" นั้นไงผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาจัดว่าน่ารักเอาการวิ่งมาหาโซ่ ทำท่าจะหอมแก้มไอ้โซ่

"อย่าครับน้องกี้ พี่มีแฟนแล้วแฟนพี่ดุ"

"อะไรกันเมื่อก่อนก็น้องกี้ น้องกี้ เบื่อพวกหาหวงผูกคอจัง" น้องเขาพูดทำท่าเบ้ปากและหันมาเจอผมที่นั่งเขี่ยปากขวดเบียร์ ในมือถือบุหรี่ ผมจะสูบเมื่อผมเครียดจริงๆ ผมเงยหน้าขึ้นมองสาวสวยตรงหน้า นางก็มองผมอย่างสนใจมิใช้น้อย

"เออ ...ใครอะพี่โซ่โคตรหล่อเลยอะหล่อกว่าพี่อีกอะ" น้องเขาถามไอ้โซ่ผมก็ได้ยิน แถมมองลงมาที่ตรงจูดแกนกายของผม

"ดูท่าจะบิ๊กด้วย" กระซิบ ผมควรขอบคุณดีไหมที่ชม

"ชื่อพี่ดิวนะ...ถ้าบริการถึงใจพี่เขาจ่ายหนัก" ไอ้โซ่ผมอยากเตะมัน น้องเขาส่งยิ้มพร้อมกัดริมฝีปากมาให้ผมน้องเขาไม่พูดพร้ามทำเพลงพงกหัวให้โซ่ว่าเขาจะอยุู่กับผมตรงนี้ น้องเขาก็นั่งลงข้างๆผม ผมหันไปมองยิ้มๆให้

"พี่ชื่อดิวเหรอค่ะ ชื่อน่ารักจัง ล่ำดีด้วย แขนอะแต่ว่าตรงนั้นล่ำหรือเปล่านะ" ผมหันไปมองไม่ได้พุูดอะไร

"แป๊ก" มือถือน้องเขาตก น้องเขาก็ก้มลงเก็บมือถือเสือ้น้องเขาก็กว้างๆ พอกมลงเห็นหมดทั้งเต้าเลย ผมก็ผู้ชายนะแถมดื่มไปแล้วด้วยห้าขวด กลืนน้ำลายลงคอทันที น้องเขาเงยหน้าขึ้นมาก็ส่งยิ้มหวานมาให้

"อะกี้ นั่งดื่มเป็นเพื่อนไอ้ดิวไปก่อนนะ"ไอ้โซ่มันถือขวดเบียร์มาให้กี้ กี้รับมาและส่งมาเพื่อชนกับผม ผมก็ชนตอบ

"พี่มีแฟนหรือยังค่ะ"

"มีแล้วครับ มากกว่าแฟนอีก เป็นภรรยาสุดที่รัก" ผมหันไปบอกกี้ กี้ทำตาโต

"พี่มีเมียตั้งแต่ยังเรียนเลยเหรอค่ะ...เฟรี้ยวจัง..กี้ชอบ"

"กี้อยากจะเป็นเมียน้อยพี่ละ พี่จะว่ายังไงค่ะ " กี่ถามผมตรงๆ ผมก็พยักหน้าไม่ใช่ตกลงนะแต่ว่านางแรงได้อีก กี้ดื่มกินนั่งข้างๆผมมือไม้ก็เลื่อยมาลูกไล้แขนผม กี้ทำท่าจะเข้ามาจูบผมหลายต่อหลายครั้ง มือก็คอยระรานอยุู่ตรงเป้ากางเกงผมโดนบ้างเฉียดบ้าง

"เราขึ้นไปคุยกันสองต่อสองข้างบนห้องไหมค่ะ..อยากคุยกับพี่หลายเรื่องเลยอะ โดยเฉพาะเรื่องน้องชายของพี่นะ" ผมนะเริ่มจะมึนๆแล้วแหละ ผมมองกี้มือกี้จับตรงจุดพิกัดผมพอดีเลยมันเต็มมือเธอมาก นางจับและทำท่าเลียริมฝีปากดูก็รู้เลยว่าประสบการณ์นี้คงโชกโชน

"ติด ติด ติด" เสียงข้อความเข้าผมรีบหยิบขึ้นมาดู พี่หมอด้า
******************************************มีต่อนะ********************************************
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-01-2016 14:30:28 โดย PFlove »

ออฟไลน์ Alice111

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-1
ดิวอย่าทำแบบที่ทำเหมือนตอนปูนะขอร้อง  :ling1: :ling1: :ling1: แอ้กลับไปรอดิวแล้วนะ

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
"ติด ติด ติด" เสียงข้อความเข้าผมรีบหยิบขึ้นมาดู พี่หมอด้า

"ดิวลูกๆไม่ยอมเป่าเค้กนะจะรอดิว สงสารลูกหน่อยซิดิว พี่รู้ว่าดิวเสียใจเรื่องแอ้นะแต่ดิวไม่ควรทำแบบนี้" พี่หมอด้าส่งข้อความบอกว่าลูกๆไม่ยอมเป่าเค้กเขาจะรอผม แถมผู้หญิงคนนี้ก็เลื่อยมานั่งค่อมผมเลยแรงมาก ผมควรจะเลือก

"น้องครับพี่ต้องกลับไปดูลูกขอตัวนะครับ" ผมพลักเธอออกจากตัวผมและรีบหยิบกุลแจรถกลับบ้านไปเอาของขวัญก่อน แต่ขับไปนี้คงต้องคอยหลบตำรวจด้วยเพราะว่าห้ากระป๋องนี้ก็เยอะอยู่นะแอลกอลฮอร์ในร่างกายแต่ทำยังไงได้ดื่มไปแล้ว

"ไอ้โง่เอ้ย"น้องเขาชมผม ให้นิ้วกลางเลยดิดันชมว่าไอ้โง่ ผมเดินไปหาไอ้โซ่

"ไว้รอให้พี่จบหมอก่อนนะพี่จะมารักษาอาการแรดให้" ผมตะโกนไปโดยไม่หันไปมอง ทางโน้นคงแทบจะกรี้ดออกมาดังแบบปาร์มมี่แน่นอน

"กรูต้องกลับแล้ววะวันเกิดลูกกรู เจอกันวันจันทร์วะ " ผมพูดและยกมือลาพวกนักฟุตบอลผมดูท่าจะยาวไปยาวไป น้องกี้นี้ก็มองผมด้วยสายตาไม่พอใจอย่างแรงที่ไม่เล่นกับนางด้วย ผมเดินมาที่รถและสตาร์ทรถออกทันที ต้องกลับไปเอาของขวัญที่แอ้ห่อไว้ให้ลูกๆด้วย ลูกๆก็เหมือนตัวแทนของแอ้ ผมไม่ควรจะทำแบบนี้ ผมควรไปอยู่ในวันที่พิเศษสุดของลูกซิ ไอ้ดิวมรึงบ้าหรือเปล่าวะ" ผมต่อว่าตัวเองในใจ ผมขับรถมาถึงบ้านพักที่เงียบมากไม่มีใคอยู่ รีบเดินเข้าไปในบ้าน เปิดไฟที่ชั้นล่างและรีบเดินตรงขึ้นไปชั้นบนเข้าไปในห้อง แอร์ถูกเปิดอยู่

"เวรแล้วไงเปิดตั้งแต่เมื่อเช้าหรือเปล่าวะ" ผมบ่นกับตัวเอง ตอนนี้เปิดไฟในห้องแล้ว  พร้อมกับกดปิดแอร์ทันที สายตาผมเหลือบไปมองของขวัญตอนแรกผมสอดไว้ใต้เตียงตอนนี้มันออกมาวางไว้ให้เห็นได้ชัดเจน ขนเริ่มลุกแล้วซิไอ้ดิว ผมจำได้ว่าของขวัญนะอยุู่ใต้เตียงเก็บเองกับมือ ผมก็เดินไปก้มดูใต้เตียงก็ไม่มีอะไรคิดมากไปมั้งผม โทรหาพี่ดรีมก่อนดีกว่าบอกว่าจะไปแต่ขออาบน้ำให้แอบกอฮอร์ในร่างกายมันลดลงหน่อย อานน้ำคงพอจะช่วยได้บ้างนะ

"ตรู้ด!!" ผมนั่งลงที่ตรงปลายเตียง โทรหาพี่ดรีมก็ยังไม่รับสาย

"เว้ยย" ผมร้องซิครับตอนที่ผมเอาแขนไปเท้าด้านหลังผมสัมผัสได้ว่าเป็นเท้าคน ทั้งๆที่ไม่มีใครอยู่


"ว๊าก"ร้องลั่นเลยซิมันขยัยแล้วมีเท้าคนใต้ผ้าน่วมห้องผม

"ดิว!! ร้องทำไม" ผ้าห่มถูกถลกผมก็ยกมือปิดหน้าเลยดิวกล้าทุกเรื่องยกเว้นเรื่องผี

"นะโมธัมโมสังโฆ "ท่องมั่วแล้วผมยกมือไหว้เลยขอร้องละอย่าหลอกดิวเลย สิ่งที่ดิวกลัวคือผี อย่างเดียวเลยครับ

หมับ!!!  มือที่จับผมก็เย็นเจี๊ยบ นั้นไงไม่ต้องลืมตาเลยคงเป็นผีหน้าซี้ดเซียว

"พรุ่งนี้ผมจะทำบุญไปให้กรวดน้ำไปให้ จะกินอะไรจะหาให้ทุกอย่าง ไหว้ละ สาธุๆๆๆ"

"ดิว ..ไอ้ดิว" เสียงนี้และการขึ้นเสียงแบบนี้มีคนเดียวผมก็ค่อยสอดตามองไปที่ระหว่างนิ้ว เป็นตัวคน ยื่นมือไปจับ เออจับได้วะ และค่อยไล่สายตาขึ้นไปเรื่อบๆ เรื่อยๆ จนกระทั้งเห็นใบหน้าที่ชัดเจน แอ้

"แอ้" ผมตะโกนออกมา

"ก็ใช่นะซิ กรูมานอนรอเปิดแอร์รอ เพลอหลับลึกไปหน่อย หนาววะ" แอ้พูด พร้อมกับเอามือลูปต้นแขนตัวเองไปมา ผมลุกขึ้นยืนนี้ผมคิดถึงแอ้มากไปจนผมมองทุกอย่างเป็นแอ้ไปหรือเปล่า  ผมก็มองใกล้ๆ ใช่อากาศหรือว่าคนจริงๆนะ

"เพี๊ยะ" ตบเข้าที่ใบหน้าแรงขนาดนี้ของจริงแล้ว

"แอ้..ไหนบอกว่าไปแล้วไง"

"อ้ออยากให้ไปใช่ไหมกรูได้โทรบอกพ่อใหม่"

"ไม่..ไม่เอา..อย่าทำแบบนี้ซิ ..รู้ไหมวันนี้ดิวเหมือนคนไม่มีวิญญาณเลยนะ ว่าแต่มารอที่นี้นานหรือยัง" ผมรีบร้องห้ามแอ้ไม่ให้หยิบมือถือขึ้นมาโทร

        หมับ!! ผมดึงคนตรงหน้าเข้ามาสวมกอดไว้ไม่อยากปล่อยให้หลุดไปอีก ผมกอดอยู่แบบนั้นหลายนาทีอยู่

"ดิว...รีบไปหาลูกซิ ลูกรออยู่" แอ้บอกผมเบาๆ แต่มันดังก้องไปถึงด้าน ในหูของผม

"ดิวอาบน้ำก่อนนะดิวดื่มเบียร์มาหลายกระป๋องเลยอะแอ้..ไม่รู้จะขับไหวไหม ถ้าถามว่าขับได้แต่ถ้าโดนเป่าขึ้นมาซวยแน่เลย"ผมบ่นไม่น่าเลยเพราะว่าผมบ้านผมซิเป็นประเภทอึดกินไปก็ไม่ค่อยเมาเรามีเทคนิคแต่ผมไม่บอกหรอกพี่ๆสอนมาอีกที ฮาๆ เลยกินไปไม่ได้นับถ้าขับรถก็งานงอกเพราะตรวจยังไงก็เจอ

"อืมได้ซิ แต่แอ้ขับให้แล้วกัน รีบไปอาบน้ำเร็วๆเลย " แอ้พูดผมก็ยิ้มมีความสุข แต่ไม่รู้ว่าความสุขจะอยู่กับผมได้นานแค่ไหน ต่อไปอีกสักวันก็ยังดี โชคดีอีกอย่างที่ผมไม่ขึ้นห้องไปกับน้องกี้ เพราะว่าผมกำลังขาดสตินั้นเองขอบคุณที่พีหมอด้าส่งข้อความมาบอกผมเรื่องลูกๆรอเป่าเค้กกับผมอยู่ เลยรีบเพ้นออกมาซะก่อน พอผมเข้าไปอาบน้ำออกมาแอ้ก็เตรียมของทุกอย่างแล้วเสื้อผ้าผมด้วย ว่างไว้ให้เรียบร้อย ผมก็แต่งตัวอย่างรวดเร็วเพราะว่ามันจะสามทุ่มแล้วไปถึงคงเกือบห้าทุ่มลูกจะหลับซะก่อน

"ดิว ดื่มน้ำก่อน" แอ้ส่งขวดน้ำให้ผมและพากันลงจากบ้านรีบออกเดินทางก่อนดีกว่า ผมโอบเอวแอ้ระหว่างเดินลง


"ไปถึงแล้วค่อยคุยกันนะดิว..แอ้เองก็ไม่รู้อะไรมากดิว...รู้แค่ว่าแอ้ได้ไปงานวันเกิดลูกแค่นี้ก็ดีใจแล้ว" แอ้กระซิบบอกผม ผมพยักหน้า

"ฟ๊อด" ผมหอมแก้มแอ้ก่อนจะแยกันขึ้นรถแอ้ขับรดให้ผมนั่ง ผมเข้าไปนั่งดื่มน้ำไปด้วยเพื่อช่วยให้แอลกอฮอร์ในร่างกายขับออกมาเรื่อยๆ ผมเอนหลังเริ่มจะเมานิดๆ มือก็กุมมือแอ้ตลอดทาง

"นอนก่อนก็ได้นะดิว..ดูท่าจะเมาแล้วนะกินไปซะเยอะเชียวตั้งห้ากระป๋อง"

"ดิวไม่รู้กินไปเรื่อยๆไม่ได้นับเพราะว่าดิวมัวแต่คิด คิดว่าจะไปหาลูกดีไหม ดิวทำใจเรื่องแอ้ไม่ได้ " ผมพูดแอ้หันมามองผมสายตามันหวานฉ่ำหรือว่าผมตาฉ่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอร์ก็ไม่รู

"และเกือบจะโดนชะนีงาบกล้วยมีชะนีมาร่วมงานนั่งคลำนั่งจับของดิวอยู่นั้นแหละ"

"อะไรนะ"

"อู้ยย" ผมสะดุ้งจากสายตาหวานๆ นี้ดุราวกับนางเสือดาวเลย

"แอ้..ดิวว่าช่วงนี้แอ้ดุขึ้นเยอะเลย"

"มรึงว่ากรูเหรอดิว.."

"โอ้ยยแอ้อย่าหยิก..ซูู้ด..."

"กรูเพิ่งจะไปไม่ถึงหนึ่งวันมรึงออกลายเลยเหรอ ตอนปูนะกรูไม่เหวียงแต่ตอนนี้กรูจะเหวียงแล้วนะไอ้ดิว ไปถึงนะกรูคงต้องตัดของมรึงทิ้งซะละมั้งก่อนไปนะ" แอ้พูดดิวก็หนีบเลยของรักของหวง

"แอ้ดิวไม่ได้ทำอะไรกับเขา เขาแค่ได้จับแต่ไม่ได้...อิบ อิบ กับดิวนะ และน้องเขามาให้ดิวเองจะมาตัดของดิวได้ไงละ"

"ก็เพราะอันนี้ไงมันเป็นตัวการตัดซะจะได้เลิกวุ่นวายไง "แอ้หันมาพูดทำเอาคนที่คนนอนเอนเบาะลงไปด้านหลังต้องกุมน้องรักไว้อย่างแน่นหนา และแอ้ก็หันกลับไปขับรถต่อ ผมซิแอบอบยิ้ม อยากให้แอ้หึงแบบตลอดจังมันมีความสุข นั้นแสดงว่าแอ้บอมเปิดความรู้สึกลึกๆของตัวเองแล้ว ผมไม่อยากให้แอ้เก็บมันไว้และผมเองก็ต้องนั่งเดาเพราะมันไมได้ถููกเสมอไปทุกครั้งซะหน่อย แอร์เย็นจากเครื่องปรับอากาศสงผลให้ผมผลอยหลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้

"ดิว ...ดิว ..ถึงแล้ว" แอร์เรียกผม ผมก็ค่อยๆลืมตานี้ผมหลับไปตลอดทางเลยหรอ แถมยังปล่อยให้แอ้ขับอยู่คนเดียวเลย ค่อยๆดันตัวเองขึ้นนั่ง หน้าบ้านพอดีเลย แอ้กดเปิดประตูด้วยรีโมท

อื้ด!! เสียงบิดขึ้เกียจของผม ดีขึ้นเยอะเลยก่อนเดินทางมาเบียร์ห้ากระป๋องที่ผมดื่มเข้าไปพอได้หลับเข้าไปหน่อยก็ค่อยยังชั่ว ผมก้าวเท้าลงจากรถได้ยินเสียงพากันวิ่งเป็นขบวนออกมาเลย เพิ่งจะรู้่ว่าเป็นคุณพอลูกดกไปซะแล้ว

"พ่อดิว !!! พ่อแอ้!!! " แฝดสามเจ้าของงานวันเกิดของผม ผมก็อุ้มน้องไอซ์ขึ้นมากอดมาฟัดเล่น ยิ่งโตก็ยิ่งน่ารักนะลูกชายผมนี้ 6 ขวบแล้วซิ มาริโอ้ ไอนะเขาเข้าไปกอดแอ้ น้องมีนยืนรอให้ผมกอดเขาบ้าง ผมก็วางน้องไอซ์ลงก่อน คนนี้เรียกได้ว่าผมเลี้ยงดูอย่างถนอมมาราวกับลูกสาวน้องมีน
"พ่อดิว น้องมีนคิดถึงพ่อดิวมากที่สุด" น้องมีนบอก   

ฟ๊อด!! เสียงหอมแก้มผมดังขนาดนี้รู้แล้วว่าลุูกคิดถึงมาก ผมก้มลงเห็นมิ้นยืนเงยคอสั้นๆมองผม

"คิก ๆ น้องคงอยากให้พ่อดิวอุ้มบ้าง" นอ้งมีนพูด ดูทำตาซิไม่รู้ไปเรียนทำตาเจ้าเหล่เพทุบายนี้มาจากใคร ผมก็วางน้องมีนลงก่อนและอ้าแขนรับมิ้นมากอด

"เอิ้กๆ" มิ้นหัวเราะชอบใจเพราะว่าผมใช้จมูกซุกไซ้ มิ้นคงจั๊กจี๋ดูซิหัวเราะปากบานเลย

"ไง..ซี แซ๊กซ์ เป๊กซ์" ผมเรียกสามหนุ่มเข้ามากอด ไม่ค่อยแต่ผมก็ไม่ได้ทิ้ง ดูโตขึ้นเยอะมาก

"คิดถึงถึงพ่อฮะ" ซีพูด

"แซนมาหาพ่อมา" ผมเรียกแซน แซนตรงดิ้งมากอดผมทันที  ผมเงยหน้ามองพี่ๆที่ยืนกอดอกมองพวกผมครอบครับครัวใหญ่มาก พี่ดิมยกนิ้วให้ผม

"ไปครับเข้าบ้านกันดีกว่าและจะได้เป่าเค้กกัน พ่อขอโทษที่พ่อมาดึก" ผมบอกลูกๆแฝดของผมเดินกอดประครองแอ้กันไม่ยอมปล่อยเลย

"ปู่บอกพ่อไม่มา น้องไอซ์กลัวพ่อไม่มา" น้องไอซ์พูดและเดินกอดแอ้ ผมรู้สึกผิดที่ตอนแรกผมตัดสินใจจะไม่มา เห็นสีหน้าลูกๆตอนนี้ยิ่งรู้สึกผิดมากๆ แอ้พยักหน้าให้ผมเบาๆ

"มาแล้วไงครับแต่มาช้านิดนึง ..พ่อดิวพ่อแอ้มีของขวัญวันเกิดด้วยนะ" แอ้พูด

"เย้ๆๆ" คนที่ร้องเย้นี้มิ้น โชว์สองแขนเลย

"ของพี่เขามิ้น น้องมิ้นอีกเดือนหนึ่งลูก"แอ้พูด หุบยิ้มลงทันทีเลยลูกชายคนเล็กของผม หันมามองผมทำปากเบ้เลยอะ

"เดือนหน้าก็ได้แล้ว เดือนหน้าวันเกิดน้องมิ้นไง หึ!" ผมพูดกับลุูกชายคนเล็กผมอุ้มอยู่ตั้งแต่ไปอยู่กับพ่อภีมปภพนี้อ้วนขึ้นเยอะเลย อุ้มจะไม่ไหวแล้วเนี๊ยะ พอเดินเข้ามาก็ยกมือไหว้พี่ๆ พี่แพทก็อยู่วันนี้ อยู่กันครบหมดยกเว้นพ่อ

"พ่อมาพรุ่งวะดิว พ่อไปธุระและพ่อบอกว่าหลังจากใส่บาตรแล้วให้พาแอ้ไปโรงพยาบาลด้วย" พี่ดิมบอกผม ผมหันมามองหน้าแอ้นิดหนึ่งแอ้ก็ส่ายหัวว่าไม่รู้อะไรเลย แปลกดีแต่ก็ช่างผมอยากให้พ่อตรวจรางกายแอ้อีกครั้งอย่างละเอียด

"เอาละถ้าอย่างนั้นก็เตรียมตัวเป่าเค้กได้เพราะว่าจะห้าทุ่มแล้วครับ" พี่ดรีมพูด พี่อาร์มกับพี่หมอด้ายกเค้กก้อนสีเหลี่ยมพื้นผ้าเป็นตัวกาตูนย์ที่ลูกแฝดผมชอบ ไอรอนแมน มิกกี้เมาส์และลีโลสติกส์ อยู่ในแผ่นก้อนเดียวกัน เทียนปักลงตรงเค้กเรียบร้อย พี่แพทช่วยพี่หมอด้าจุดเทียนวันเกิด ทั้งหมด7 แท่งเขาเกิดพร้อมกันห่างกันละนาทีสองนาทีเอง

"หนึ่ง สอง สาม" พี่ดรีมพููดนั้นคือเตรียมร้องเพลงอวยพรวันเกิดพร้อมกัน

"แฮ๊ปปี้..เบิร์ด...เดย์..ทู..." พอเริ่มขึ้นท่อนแรกสิ่งที่ทำให้ทุกคนต้องลดเสียงลงจนเงียบกริบทันทีและพากันมองไปที่ตัวต้นเหตุที่โก้งตรูดอยู่จบแค่ทูเท่านั้นเอง

"ปู้ด!! ปู้ดๆ "ตัวต้นเหตุของพวกผมคือ  มิ้น!!!

"O_O" ทุกสายตาจับจ้องไปที่มิ้น

"เป้าเค้ก!!" ยืนทำท่าอายม้วนอยู่บนเก้าอี้

"รู้แล้ว!!!!!!!" พวกผมพร้อมใจกันมากตอบพร้อมกัน

"แล้วไปเป่าของพี่เขาทำไมละมิ้นมันใช่วันกิดเราที่ไหนวันเกิดพี่อัยย์ พี่ไอซ์และพี่มาริโอเขา" พี่ดิมถามมิ้น ทำหน้าตาเหรอหรา แต่พี่แฝดซิยืนกอดอกมองน้องคนเล็ก ก้มหน้าลงทันที

"มิ้น..เป่าของพี่เขาทำไมลูก" แอ้เดินไปก้มลงถามมิ้น นั้นยังตีหน้ามึนไม่รู้ไม่ชี้กันมากอดแอ้

"ไอ้โอมมรึงไม่ได้บอกลูกพี่มรึงเหรอว่า..วันนี้ไม่ใช่วันเกิดมันและนี้มาในฐานะแขกผู้มีเกียรติ..มันเป่าทำไมเนี๊ยะ" พี่อ้นหันไปเม้งพี่โอมที่ยืนถือกล้องถ่ายวิดิโอ้

"นี้มันเค้กของพวกพี่!!!" แฝดสามของผมพูดออกมาพร้อมกัน

"ไอ้โอมไปดูแลลูกพี่มรึงดิ เอาไปจูนก่อนไป ดูท่าจะอาการหนักมาก" พี่อ้นหันไปบอกพี่โอม พี่โอมเลยต้องเดินมาอุ้มมิ้นออกไปเอาไปอุ้มไว้ห่างๆเลย พี่หมอด้าและพี่แพทก็ช่วยกันจุดเทียนกันใหม่ ผมขำมิ้นกับแอ้

"ไม่ต้องขำเลยลูกชายดิวนั้นแหละ" พูดคราวนี้ก็เริ่มต้นร้องเพลงวันเกิดกันใหม่ และลูกชายแฝดสามคนของผมก็ช่วยกันเป่าเทียนพร้อมกัน

"อูเล่ "  " ฮิบๆ "  " ฮุูเล่"  "ฮิบๆ" ฮูเล่" 

"สุขสันวันเกิดลูก..เป็นเด็กดีนะลูกนะ..อะนี่ของลุง" พี่้อ้นอวยพรคนแรกเลยพร้อมกับกล่องของฝันสามกล่องใหญ่ พี่ดิมกับพี่แพท พี่หมอดรีมกับพี่อาร์ม พี่แดน พี่โอม ผมครอบครัวที่แสนอบอุ่นกลับมาอีกครั้ง ความรู้สึกนี้หายไปหลายปีอยู่ แต่วันนี้มันกลับมาแล้ว

"หกกล่องนั้นของใครวะ" พี่อ้นหันไปถาม พี่ดิม

"ของเดฟกับเอ็กซ์นะตัวไม่มาแต่ของมาโว้ย"

" หลานครับนั้นของลุงเดฟกับลุงเอ็กซ์" พี่ดิมบอก

"ลุงเดฟกับลุงเอ็กซ์เขาส่งคลิปมาอวยพรด้วยนะ " พี่หมอด้าเปิดให้ดูทางแล๊ปท๊อป

พี่เดฟ : สุขสันวันเกิดครับลูกลิงทั้งสาม
"โอ้ไม่ใช่ลูกลิงสักกะหน่อย" มาริโอ้ ผมแตะหัวเบาๆ
"มีความสุขมากนะลูก หนูเป็นเด็กดีของคุณพ่อดิวคุณแม่แอ้ " แอ้หันมามองหน้าผม ผมหยักไหล่ไม่รู้ไม่ได้บอกให้พูด
"ตั้งใจเรียนนะลุูก เดือนหน้าลุงกลับแล้วคิดถึงนะรู้ไหม คิดถึงน้องมีน น้องมิ้น เป็กซ์ ซี แซน เซนและแซน เป็นเด็กดีกันนะลูก บายครับ" พี่เดฟของผม

พี่เอ็กซ์  สุขสันวันเกิดหลานรักของลุง โตขึ้นมากแล้วซิ ไอ ไอซ์ มาริโอ้ เป็นเด็กดีกัน ลุงรู้ว่าหลานลุงไม่ดื้อแน่นอน มึความสุขสุขภาพแข็งและมีแรง
(กรูว่าแล้วเชียวมันต้องให้พรเช่นนี้) พี่ดิมกระซิบ แต่ลูกๆผมกระดิกหูกันเป็นแถวเลย
"ทำไมไม่แข็งแรงอะ แข็งและมีแรงคืออะไรอะ" เจ้าหนูจังไมของผม
"ไม่มีอะไรหรอกโอ้ " ผมย่อตัวลงพูด
"เดี๋ยวลุงก็จะกลับแล้ว คิดถึงหลานๆอยากกอดทุกคนเลย เจอกันเร็วๆนี้ลูก บาย" พี่เอ็กซ์พูดจบผมกับแอ้ก็ส่งของขวัญให้ลูกๆ คนละกล่อง มิ้นยืนมองทำปากห้อยเลย อยากได้บ้าง

"เดือนหน้ามิ้นก็ได้แล้ว " แอ้หันไปบอกลูกชายดูซิซบหน้าแอบค้อนอยากได้ของขวัญ

"ใช่เดือนหน้าวันเกิดน้องมิ้นนะ พี่มีนนะ" น้องมีนพูด มิ้นและมีนเกิดเดือนเดียวกันแต่ห่างหันปีครึ้ง ปีนี้ของขวัญวันเกิดเยอะเป็นพิเศษเลย

"พ่อว่าเอาไว้แกะกันพรุ่งนี้ดีกว่าวันนี้ดึกแล้วลูก" ผมหันไปบอกลูกแฝดของผม

"พรุ่งนี้พี่ช่วยแกะ" ซีลูกชายคนโตผม ตั้งแต่เอามาอยู่ด้วยรู้สึกเริ่มคุ้นเคยกับพี่ๆผมกันหมดแล้วแม้กระทั้งผม ซิยังเข้ามากอดผมเหมือนพ่อกอดลูกนั้นแหละ

"โอ้อยากแกะของพ่อก่อน" มาริโอ้พูด ผมพยักหน้าว่าได้ ถ้าอย่างนั้นให้แกะของที่แอ้เลือกซื้อไว้ให้ลูกๆก่อน ส่วนของผมนะผมฝากเงินเข้าบัญชีให้คนละแสนเงินที่พ่อให้ผมใส่บัญชีไว้ตั้งแต่ผมเกิดแล้ว สามหนุ่มก็พากันแกะของขวัญได้ของถูกใจดีใจกันใหญ่ ไอไอ้เครื่องบินบังคับ ผมเห็นลูกดีใจกับของที่แอ้ซื้อให้ผมก็อดที่จะดีใจแทนลูกไม่ได้อีกเช่นกันแอ้นี้รู้ใจลูกๆทุกคน

"ดิวขึ้นไปอาบน้ำก่อนซิท่าดิวจะเพลียแย่แล้ว"แอ้หันมาบอกผม ผมพยักหน้า  พวกพี่ๆยังคงอยู่กับลูกๆผม ผมเดินขึ้นไปบนชั้นสองเข้าไปในห้องนอนผมและจัดการถอดเสื้อผ้าอาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อยดูท่ามิ้นจะได้นอนกับผมและแอ้แน่ๆ เพราะถ้าพี่ๆอยู่กันครบแบบนี้ไม่ยอมตามพี่โอมไปนอนด้วยหรอก

"ดิวคืนนี้ฟุตบอลคู่เด็ดวะ คู่ที่มรึงอยากดูอะ " ไอ้เดี่ยวมันส่งข้อความหาผมก่อนที่ผมจะเข้าห้องน้ำกว่าจะมาก็ตั้งหนึ่งชั่วโมงรีบอาบน้ำก่อนจะได้ออกมาถางตารอไม่ได้เลยคู่แดงเดือดผมต้องไม่พลาด เพราะถ้าพลาดจะคุยกับเดี่ยวไม่รู้เรื่องทันที ผมใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็ออกมาจะอาบนานทำไมเพิ่งจะอาบก่อนออกมา ผมเปิดแอร์ไว้ที่ 18 องศาเป็นคนชอบความเย็น พร้อมกับทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่ม เปิดทีวีรอเลยอีกสี่สิบนาทีแนะ

"ดิว..ไม่นอนละพรุ่งนี้ตื่นแต่เช้านะใส่บาตรกับลูกๆ " แอ้เดินเข้ามาพอดีเลย แอ้เห็นผมนอนแผ่หราอยู่บนเตียงกดเลื่อยช่องไปเรื่อยๆ ยังไม่มีอะไรน่าดูเลยรอฟุตบอลคุ่โปรดผมอย่างเดียว

"พ่อว่าจะดูบอลก่อนนะแม่ คู่โปรดซะด้วย" ผมพูดแอ้สะบัดหน้ามามองผมแปลกใจละซิ

"อยากแทนตัวเองว่าพ่ออะและแอ้ก็แทนตัวเองว่าแม่ได้ไหมละ น่ารักดี" ผมนอนคะแคงบอกแอ้ แอ้ไม่พูดอะไรเขินละซิ

"มิ้นละแม่"

"เดี๋ยวคงจะมานะอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดนอนแล้วแต่คงนั่งมองของเล่นพี่ตาแป๋วอยากได้บ้างนะ" แอ้พูดก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป

"มาอาบน้ำก่อนหรือว่าจะมาชวนพ่ออาบน้ำนะ" ผมพูดพลิกตัวนอนคว่ำพร้อมกับแซวแอ้ที่เดินเข้าห้องน้้ำไปแล้วและล๊อกประตูทันที ผมพลิกมานอนเขาแขนหนุนศรีษะจะว่าไปก็ง่วงนิดๆพักสายตาสักสิบนาทีดีกว่า ผมพักกดเปลี่ยนช่องไว้ที่ละครช่องหนึ่งเกี่ยวกับเรื่องเสือสมิง บรรยากาศหน้ากลัวเหมือนกัน ผมค่อยปิดเปือกตาว่าจะพักสักแป๊กจะได้มีพลังดูฟุตบอลต่อจนจบ 

กึก!! เสียงกลอนประตู แอ้คงออกมาจากห้องน้ำแล้วแหละ

"แม่อีกยี่สิบนาทีปลุกพ่อหน่อยนะพ่ออยากดูบอลแต่ตาก็จะหลับซะให้ได้ "ผมพูดตายังคงหลับอยู่

"แฮ้" เสียงอะไรละมาดังข้างๆผม แอ้เล่นอะไรของแอ้เนี๊ยะผมก็ลืมตาขึ้น ผมนอนตะแคลงอยู่จึงพลิกไปมองมีตัวอะไรก็ไม่รู้สีออกน้ำตาลเข้ม  มีขนสั้นๆ ผมเงยหน้ามองมีหูด้วยตั้งดีจัง ปลายจมูกสีขาวมีนวดด้วย อืมม ตาเป็นเบ้าดำๆ ด้วย อ้อ ผมหันไปมองที่หน้าจอทีวีเหมือนกันเลย  หมี!!

เห้ย!! สะบัดหน้ากลับมามอง หมี มีหมีในห้อง

"ว๊าก!! " ผมร้องดังลั่นเลยและที่หน้าตาเหมือนหมีก็ร้องออกมาพร้อมกับผมนั้นแหละ หมีมายังไงหลงมาจากป่าไหนวะ ผมก็ถอยหนีซิหมีนั้นก็ปืนขึ้นเตียงหันซ้ายหันขวา และหันมามองผม ตอนนี้ผมกำลังจะค่อยๆ ถอยหลังช้าๆ มองหน้าผมและกางแขนมาแบบนี้จะรออะไรละดิว

"โว้ยย..วาวๆๆๆ ว๊าก!!" ร้องเลยผมแต๋วแตกก็ว่าได้หมีก็ยิ่งวิ่งเข้าหาผม ผมก็ถอยหลังกรูเลยซิครับ ถอยจนไปถึงขอบเตียง

ตุ๊บ! ผมหล่นลงไปนอนกับพื้นเพราะล่วงลงมาจากเตียงแม้จะไม่สูงแต่ก็จุก

"เว้ยยย" น้องหมีวิ่งตามหันไปมองแต่ข้างหลังไม่ได้มองข้างหน้าแบบนั้นพอมาถึงสุดขอบเตียงก็่ล่วงลงมาหาผมซิ

ปั๊ก!! เสียงลงมากระแทรกผม จุกยกกำลังสองแต่อันหลังนี้จุกกว่าอีก

"ฟัก!! " ผมสะบด

"อ้าห์!!" หมีน้อยเงยขึ้น แถมยังนั่งค่อมผมอยู่มองผมตาแป้วเลย เหมือนจะน่ารักแต่ยังไงก็ยังน่ากลัว

"ว๊าก!!!" แหกปากได้พร้อมกันดังกว่าเดิมอีกผม

"อะไรนะดิว เป็นอะไร" แอ้ออกมาจากห้องน้ำด้วยพันผ้ามาแบบลวกๆ และมองผมกับลูกหมีที่นั่งค่อมผมจนถึงหน้าอก

"แอ้ ..แอ้..มะ..หมี..หมีในห้องนอน))" ผมชี้บอกแอ้

ปึก!!! เสียงประตูถูกเปิดพร้อมกับพี่ๆผมและลูกๆผมที่ยังไม่นอนพากันเข้ามาในห้อง

"เกิดอะไรขึ้น" พวกพี่ๆผมเข้ามากันด้านใน

"ดิวหมีที่ไหน นั้นนะมิ้น" แอ้เอามือเท้าซะเอวและบอกผมว่านี้คือมิ้น ผมก็ก้มมองและเอามือจับใบหน้ามองใกล้ๆซิ ว่าใช่ลูกผมจริงไหม ทำปากจู่แบบนี้ ไอ้เจ้ามิ้นนี้เองแต่ชุดนี้มันชุดหมี

"โธ่! ไอ้ดิว มรึงแหกปากเพราะว่าลูกมรึงเขาแต่งเหมือนหมีนี่นะมรึงบ้าหรือเปล่า"

"นั้นดิ มรึงแยกแยะหมีจริงหมีปลอมไม่ออกหรือไง" พี่ดรีมพูด

"ที่มรึงละยังแยกแยะจระเข้จริงกับจระเข้ปลอมไม่ออกเลยครับน้องหมดดรีม" พี่ดิมหันไปถามพี่ดรีม

"โดนจนได้อะ" พี่ดรีม

"มิ้น! เอาชุดอะไรมาใส่เนี๊ยะ แล้วใครทำหน้าตาแบบนี้ด้วยละยิ่งเหมือนเข้าไปใหญ่ " ผมถามมิ้น มิ้นเงยหน้ามองแอ้และหันมามองผม ส่ายหัวอีก


"ก็แค่ชุดนอนดิว" พี่อาร์มพูดแสดงว่าพี่อาร์มซื้อให้แน่ๆ เลย

"และพี่ก็เป็นคนซื้อให้เองด้วย" พี่อาร์มพูด

"นั้น..มรึงมีปัญหากับเมียกรูไหม" พี่ดรีมพอมีเมียออกห่างน้องทันทีไม่เข้าข้างน้องเลย ชุดหมีนี้นะชุดนอนครับ

"และดูหน้าซิ ทามาซะเหมือนหมีเลยอะพี่แถมชุดก็เหมือน " ผมพูดและจับมิ้นหันหน้าไปโชว์พี่ๆผม

"เว้ยย..ใครไปทามิ้นละนั้นเมื้อกี้ยังไม่มีเลยนะ "พี่ดรีมพูด

"อันนี้ไม่ใช่ไอเดียกรู ไม่รู้วะ" พี่ดิม

"เออ..ใครวะ " พี่แดนหลักไหล่ ทุกคนก้มลงมองพี่ชายฝาแฝด

"อัยย์หรือเปล่า " ผมพี่ดิมก้มหน้าลงถามอัยย์พี่ชายคนโต

"อัยย์ไม่ได้ทำนะลุง"

"น้องไอซ์ก็เปล่า"

"มาริโอ้ไปไหน..มาริโอ้))))" พี่ดิมถาม

"น้องให้วาดให้))))  น้องอยากเป็นหมี))))) "มาริโอ้ตะโกนมาเพราะว่ารู้ตัวชิ้งวิ่งไปซะก่อน  มีลูกหลายคนนี้น่าปวดหัวนะเหมือนกันนะเนี๊ยะ แต่ที่แน่ๆ คนที่นั่งอยู่บนอกผมนี้ก็น่าปวดหัวที่สุด มิ้น ผมค่อยอุ้มพ่อตัวดี จมูกที่ถูกทาด้วยสีขาวแถมยังวาดหนวดข้างละ 3เส้น และเบ้าตาดำปืดขนาดนี้จะเช็ดออกไหม

"เอาละเด็กๆนอนได้แล้วพรุ่งนี้ตื่นมาใส่บาตรแต่เช้านะลูก" แอ้บอก ผมอุ้มมิ้นเข้าห้องน้ำ คงต้องเช็ดหน้าตาลูกชายคนเล็กก่อนแต่ที่แน่ๆชุดนี้คงต้องถอดไม่อย่างนั้นผมได้ตื่นมาตกใจอีกรอบ

"มิ้นถอดชุดออกนะลูก..ใส่ชุดธรรสดาก็พอ นอนหลับสบายเหมือนกันลุูก" ผมบอกมิ้น ผมวางมิ้นลงบนบันไดไว้ปืนหยิบของมีแค่สามข้ั้นและเอาไว้ให้ลูกยืนแปรงฟัน

"ถอดลุูก"ผมบอกมิ้นทำท่าไม่ถอด

"ไม่ถอดไปนอนกับลุงนะไ

"ชุดนอนมิ้น" มิ้นพูดก้มหน้าทำปากห้อยอีก

"ไว้ใส่วันอื่นลูก" ผมบอกมิ้น คือว่าเห็นชุดแล้วก็ตกใจ ใครซื้อให้นะ แอ้แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว แอ้เดินเข้ามาพร้อมกระดาษทิชชูเปียก ส่งมาให้ผมเช็ดหน้าเช็ดตา

"แอ้มีชุดเปลี่ยนไหมอะครับ ให้ใส่ชุดอื่นนะชุดนี้มีหวังดิวตื่นมาตกใจอีกรอบแน่ๆ"  ผมบอกแอ้ยืนกอดอก พยักหน้าว่ามี แอ้เดินออกไปสักพักก็กลับมาพร้อมชุดนอนกางเกงขาสั้นลายทาง

"แต่คงจะเล็กไปหน่อยแล้วนะซิ ลูกโตแล้ว ที่จริงชุดหมีก็น่ารักดีออกนะดิว หึๆ" แอ้พูดผมเช็ดหน้าเอาสีที่มาริโอ้ระบายให้เช็ดพักใหญ่ๆกว่าจะเสร็จ

"แอ้บอลคู่โปรดดิวมาแล้วอะ"

"งั้นก็ออกไปดูแอ้จัดการลูกเอง" แอ้พูดผมก็ต้องทิ้งให้เป็นหน้าที่คุณแม่ คุณพ่อติดบอลครับ รีบออกมาเปิดดูมาพอดีเลยกำลังจะลงสนาม ผมขึ้นมานอนดูสักพักมิ้นก็วิ่งออกมาจากห้องน้ำแต่ชุดนอนตัวเล็กนั้นแหละฟิตไปหน่อย ดูลูกผมอวบขึ้นนะเนี๊ยะ มิ้นปืนขึ้นมานอนกับผม

"พ่อดูตูน " ผมก้มหน้าลงมองส่ายหน้าว่าไมได้ เอาแล้วไงลูกจะแย้งทีวี นี้แหละเวลาลูกเล็กมันเป็นแบบนี้แหละ

"มิ้นไม่ดูการ์ตูนแล้วจะได้เวลานอนแล้วลูก" แอ้ออกมาบอกมิ้น ผมก็ยิ้มเมียเข้าข้างพ่อลูก ทำปากห้อยอีกแล้ว

"มานอนพ่อตบตรูดนอน .ฟ๊อด" ผมพูดและหอมหัวมิ้นหนึ่งที

"หัวหอมจริงๆ ใครสระผมให้มิ้นลูก"

"พ่อแอ้" มิ้นตอบผม มิ้นหยิบมือถือผมไปเปิดเล่นดูทีวีไม่ได้เล่นมือถือก็ยังดี ก้มหน้าก้มตากดปากก็ห้อย

"ไหนให้พ่อจุฟปากก่อนหอมไหม..จู๊ฟ" ผมพูดมันเงยหน้าขึ้นและลุกมานั่งที่อกผม อ้าปาก เฮาะๆ

"หอม ๆ " มิ้นพูดว่าปากเขาหอมแล้ว กลิ่นยาสีฟันแบบนี้แอ้จับแปรงฟันมาแน่ๆ


"แอ้จับแปรงฟันเมื่อกี้ดิว" แอ้พูดก่อนจะเดินมานอนลงที่เตียง มิ้นเลยเปลี่ยนไปกอดแอ้แทน

"นอนได้แล้วมาพ่อทำปูไต่ให้ดีกว่า"แอ้พูด ผมก็พลิกนอนตะแครงมิ้นนอนลงตรงกลางระหว่างผมกับแอ้ นอนให้แอ้ทำปูไต่ให้ ผมก็แกล้งจั๊กจี๋เอว

"เอิ้กๆๆ"

"ดิวพอแล้วเดี๋ยวลูกนอนละเมอ " แอ้บอกให้ผมหยุดแกล้งลูกมิ้น

"พ่อแอ้ ..พ่อดิวแกล้ง เอิ้กๆ " มิ้นฟ้องแอ้ว่าผมแกล้งให้แอ้ตีผม แอ้ตีไม่แรงหรอกแต่เน้นทำเสียงเอา ผมหันกลับมาดูฟุตบอลต่อเสียงมิ้นก็ค่อยๆหายไป ผมหันมาอีกทีหลับปุ๋ยไปแล้ว แอ้กำลังจัดท่านอนให้มิ้นดีดี มีแค่แอ้คนเดียวที่จัดได้เพราะว่าถ้าหลับท่าไหนต้องท่านั้นห้ามขยับเวลาตื่นมานี่งี่เง่าอย่าบอกใครเลย ร้องไห้ไม่หยุด

"ดิวแอ้ง่วงแล้ว แอ้นอนก่อนนะ ก่อนนอนปิดแอร์ก็ดีนะเพราะว่าในห้องไม่ร้อนมากและเดี๋ยวลูกไม่สบายดิว" แอ้บอกผม ผมพยักหน้า ผมหันมาดูฟุตบอลคู่โปรด วันนี้เล่นไม่ค่อยถูกใจแต่ก็เล่นดี เวลาผ่านไปได้สักพักผมเริ่มได้ยินเสียงการหายใจที่สำสมำเสมอของแอ้ แต่ว่ามันดังและเหมือนแอ้จะเหนื่อยเล็กน้อยเหมือนแอ้ต้องการอากาศมากกว่าเดิม มันแปลกๆ พรุ่งนี้พ่อให้ไปโรงพยาบาลจะได้บอกให้พ่อจับแอ้ตรวจให้ละเอียดเลย ผมก็เริ่มจะง่วงแล้วฟุตบอลก็ยังไม่จบ

"เดี่ยวกรูดูไม่จบวะผลเป็นไงส่งข้อความหากรูด้วยวะ" ผมส่งข้อความหาไอ้เดี่ยวก่อนจะลุกไปปิดแอร์และเดินไปข้างแอ้


"ฟ๊อด" หอมแก้มแอ้ก่อนเดินเข้าที่นอนตัวเอง
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-01-2016 19:22:42 โดย PFlove »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด