ดิว ผมขับรถมาจอดที่หน้าบ้าน แต่ผมยังไม่ได้บอกพ่อผมเลยว่าจะพาสมาชิกใหม่มาอยู่ด้วย นั้นคือเซน ผมก็เลยหยิบมือถือขึ้นมาและแอ้ก็ลืมตาแล้วแอ้เพลอหลับไปพร้อมกับเซนทั้งคู่แอ้รู้แล้วว่าถึงแล้วและเซนก็ตื่นขึ้น เซนมองไปรอบๆด้วยเช่นกัน เซนมองแบบแปลกที่แปลกทาง
“ที่นี้ไหนเหรอพี่แอ้ “ เซนถามแอ้ด้วยท่าทางงัวเงียเพิ่งจะตื่น “บ้านคุณปู่ที่ใจดีที่สุดในโลก” แอ้บอกน้องเซน ผมเอามือไปยีหัวเซนอย่างเอนดู
“พ่อ” พ่อรับสายผมแล้ว
“ว่าไงดิว “ พ่อผมถามผม
“พ่อผมมีเรื่อง เออ ผมจะพาเด็กน้อยมาพักที่บ้านเราในฐานะลูกของผมและแอ้ ได้หรือเปล่าพ่อ” ผมถามพ่อผม ผมรู้ว่าพ่อผมเซเยสแน่นอน
“ทำไมจะไม่ได้ละ ว่าแต่ทำไมถึงพาเขามาอยู่ละพ่อแม่เขาไปไหน” พ่อถามผม ผมหันไปมองหน้าเซน แอ้จัดการเอาหวีที่ติดรถผมไว้ ขึ้นมาหวีผมแต่งผมให้เซน แถมยังงัดแป้งเด็กมาทาหน้าให้เซนอีกด้วย
“ผมจะบอกกับพ่อที่หลังนะพ่อ” ผมบอกพ่อผม
“อืม... พ่อเชื่อการตัดสินใจของลูกพ่อเอง ว่าแต่จะมาเมื่อไหร่ละ” พ่อถามผมว่าเมื่อไหร่
“พ่อผมอยู่หน้าบ้านพ่อแล้วอะ” ผมบอกพ่อผม พ่อผมหันมามองด้านนอกบ้านก็เจอรถผมจอดอยู่ทันที แน่นอนพ่อบังเกิดเกล้าถึงกลับเอามือท้าวซะเอวทันที
“งั้นก็เข้ามาซิดิวจะโทรทำไมของมรึง ลูกกรู ” พ่อผมเอ็ดผมใหญ่เลยและผมก็เปิดประตูลงไปพร้อมแอ้และแอ้ก็อุ้มเซนลงจากรถผม เซนมองไปรอบๆแบบตื่นเต้น ที่เจอบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้
“บ้านหลังใหญ่จังเลยพี่ดิวพี่แอ้” เซนพูดผมก็พยักหน้าและพาเซนเข้าบ้านทันเพื่อจะได้เจอพ่อผมคุณปู่ที่ใจดีที่สุดในโลก
“พ่อ” ผมเรียกพ่อผม พ่อขยับแว่นตาและมองเซนรอดเลนส์สายตามองมาที่เซนทันที
“เซนนี้คุณปู่ที่ใจดีที่สุดในโลก” ผมบอกเซน เซนยิ้มเขินอาย พ่อผมวางเอกสารลงและถอดแว่นตาออก พ่อผมควักมือเรียกเซนเข้าไปหา แอ้ดันหลังเซนและพยักหน้าให้เซนเข้าไป
“ไหนเข้ามาหาปู่ใกล้ๆซิลูก “ พ่อผมเรียกเซน เซนเข้าไปใกล้ พ่อผมเอานิ้งเสยผมที่บังหน้าเล็กน้อยขึ้น พ่อผมมองเพ็งพิจารณาใบหน้าเรียวได้รูป เค้าโครงจะว่าเหมือนแอ้ไหมก็เหมือนนะ
“ชื่ออะไรละเรา “ พ่อผมถามเซน
“ชื่อน้องเซนครับ คุณปู่ “ เซนเรียกพ่อผมว่าคุณปู่
“พ่อดิวมาแว้ว พ่อดิว พ่อแอ้ “เสียงมาริโอ้วิ่งออกมาคงได้ยินเสียงรถจอดหน้าบ้าน ผมทั้งคู่หันไปมองเด็กน้อยสามคนที่วิ่งออกมาจากห้องนั่งเล่น พี่ผมก็เดินออกมาพี่ดิม พี่ดรีม พี่หมอด้าด้วย
“หวัดดีครับพี่ดิม พี่ดรีม พี่ด้า วันนี้ไม่ไปโรงพยาบาลกันเหรอครับ “แอ้ถามแอ้ก้มลงหอมแก้มลูกชายสามคน ที่กอดผมและแอ้ด้วยความคิดถึง
“เมื่อวานพี่มีคนไข้เยอะเลยแอ้ คนไข้รถทัวป์มาลงโรงพยาบาลพ่อพี่ สนุกทำแผลมากครับน้องแอ้ กว่าพี่จะได้กลับเกือบตีสอง “ พี่ดรีมพูด คนเป็นหมอก็แบบนี้แหละ ถ้ายิ่งเป็นโรงพยาบาลตัวเองด้วยแล้วยิ่งต้องคอยสแปตลอดเวลา เพื่อมีเหตุขับขันเกิดขึ้น ผมพยักหน้ารับทราบ ลูกๆผมมองน้องเซนที่ยืนกับปู แอ้ควักมือเรียกเซน ที่ยืนมองน้องๆ เข้ามาหาแอ้ พี่ๆผมก็มองเซน ทุกคนพากันอึ้งไปหมด เป็นไงละผมไปทำมาเร็วทันใจ ไม่ต้องคอยเลี้ยงดูตั้งแต่แบเบาะ
“เออ .... นี่ .....ไปทำมาอีกแล้วเหรอ “ พี่ดิมถามผม ผมหยักคิ้วว่าใช่
“ดิว” แอ้ปรามผม
“พ่อมีสมาชิกใหม่ “ ผมบอกลูกๆแฝดของผมที่มองน้องเซนคนเดียวเลย
“อีกแล้วเหรอพ่อดิว “ ไอ ถามผม ไม่ได้บ่อยเลยนะ ผมผมว่าอีกแล้วได้ยังไง แค่กี่คนเอง นับก่อน เป็กซ์ ไอ ไอซ์ มาริโอ้ มีนและมิ้น และตอนนี้เซนอีกคนเอง หกคนเอง ไม่มากเลยนะ ผมยืนนำนิ้วอยู่พี่ๆมองผม
“นับถูกไหม มีกี่คนแล้ว “ พี่ดรีมถามผม
“หก “ ผมตอบ
“ครึ้งโหล่เอง “ พี่ดรีมพูด ผมพยักหน้าว่าใช่นะครึ้งโหล่เอง
“พี่เขาชื่อเซน และเซนนี้คือ ....”ผมแนะนำเซนกับลูกๆผม
“ลูกหมาที่พี่ดิวบอกเซนเหรอ “ ผมถึงกับอึ้งเลย กรรมเลยตอนนั้นแก้เหตุการณ์เฉพาะหน้าไปดันไม่ได้นึกถึงเหตุการณ์ต่อมา ลูกๆผมและพี่ๆ ผมพากันสะบัดหน้ามามองกันเป็นแถว
“แร๊ง!วะ ว่าหลานกรูเป็นลูกหมาเลยเหรอ “ พี่ดรีม
“เปิดตัวก็แรงขนาดนี้ จะอยู่กันได้ไหม “ พี่ดิมอีกคน
“เซน เออ นี้ไม่ใช่ลูกหมาครับ นี้เป็น น้องๆที่พี่ดิวพี่แอ้พูดถึงไงครับ “ แอ้บอกเซน
“ใช่ซิพี่แอ้พี่ดิวบอก และพี่ดิวยังบอกอีกว่า พันธุ์ชิวาวา “น้องเซนพูดหนักกว่าเดิมอีก ลูกๆผมถึงกับอ้าปากค้างกันเลยทีเดียว
“อู้ยย บอกสายพันธุ์ให้เสร็จเลยวะ กรุเลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะ ยังไม่รู้เลยว่าหลานกรูพันธุ์อะไร เพิ่งรู้วันนี้เอง “ พี่ดิมพูดและหันไปมองหลานๆ
“ผมก็ไม่เคยรู้มาก่อนเหมือนกัน แต่ที่นี้แน่ ๆ ตอนนี้พันแข้งพันขาไปหมดแล้วยืนกันดีดีซิลูก “ พี่ดรีมเพราะหลานไอ กับไอซ์กอดพี่ดรีมพันกันไปมา
“ทำไมเขาว่าเราเป็นลูกหมาพันธุ์ ชิวาวาละลุง “ น้องไอถามพี่ชาย
แน่นอนพี่ๆผมหันมามองผมแทน
“ก็ยังดีนะลูกนะที่เขายังบอกว่าเป็นชิวาวา ถ้าเป็นพิทบลูนี้ลุงเอาไปปล่อยวัดเลยนะ ดุเกินไปห้ามเลี้ยง “ พี่ดรีมบอกหลานๆผมนี้เกาหัวเลยครับ งานเข้า!
“แต่ไอซ์ คิดว่าไม่น่ารักสักเท่าไหร่นะลุงดรีม ถ้าไอซ์ต้องเป็นลูกหมา “ น้องไอซ์พูดทำแก้มป่อง กรรมเลยผม
“คือเออ ...คือว่า... เออ ..มุก.. มุกนะ เนอะเซนเนอะ มุกตลก ฮาๆ ขำหน่อย น้องเขาเล่นมุกนะลูกๆ ไอ ไอซ์ โอ้ “ ผมพูดว่าเซนเล่นมุกให้ขำนะ
“อ้อ มุก ลูกมุกตลก ช่วยขำหน่อย “ พี่ดิมพูดและพยายาทขำ
“ฮาๆ พี่เขาตลกดีนะว่าไหมอะ พี่ไอ พีไอซ์ ฮาๆ โอ้ชอบ ฮาๆๆ” มาริโอ้ ขำอยู่คนเดียวเลย
ไอและไอซ์หันมามองเซน แบบว่าไม่ขำด้วยอะ เซนก็มองโอ้หัวเราะใหญ่เลยก็เลย
“คิก คิก คิก “เซนหัวเราะกับเขามั้ง รู้เรื่องไหมนะว่าเขาหัวเราะอะไรกัน
“ฮาๆๆ เออ ตลกดี ฮาๆ “ พี่ดิมกับพี่ดรีม ช่วยกันขำอีก
“ขำไม่ออกอะเขาไม่อยากเป็นลูกหมา “ ไอ พูดทำหน้าหมุ่ยเล็กน้อย
“น้องไอซ์ก็คิดว่าไม่อยากเหมือนกันนะพี่ไอ “ น้องไอซ์ พูดเบาๆ
“น้องเซนนี้ไม่ใช่ลูกหมานี้เป็นลูกของพี่ดิวกับพี่แอ้ พี่รู้ว่าเซนอาจจะไม่เข้าใจแต่ไม่นานเซนก็จะเข้าใจเองนะครับ เออ พี่จะแนะนำ คนนี้ น้องไอ คนโตเลยแต่ไม่ที่สุด “ ผมพูดกับเซนและแนะนำน้องไอ น้องไอมองผมสองคน
“เป็นพี่ของไออีกแล้วอะ พ่อดิว พ่อแอ้ “ไอพูดแอบนอยด์อยากเป็นพี่คนโต
“เอานะไอ ยังไงไอก็เป็นพี่ของน้องแฝดอยู่ดี “ พี่ด้าสะกิดไอ ไอพยักหน้า
“และคนนี้น้องไอซ์ “ผมบอกเซน เซนมองน้องไอซ์ตอนนี้ไม่ขี้หายเท่าไหร่แล้ว ไอซ์ยิ้มให้เซน เซนทำท่าจะแตะแก้ม
“อย่า แตะแก้มน้องลูก “ ผมและพี่ๆ ผมร้องห้ามทันที เซนชักมือกลับด้วยอาการตกใจพร้อมหันไปมองพวกผม แต่คนที่ผมกลัวกำลังจะโกรธคือ น้องไอ
“อย่าจับน้องนะลูกนะ ดู อย่างเดียวพอลูก ดูแต่ตามืออย่าต้อง เดี๋ยวน้องคนนี้จะ ปี้ดดดด” พี่ดรีมพูด เซนหันไปมองไอ ทำท่าตกใจ
“เย็นไว้ลูก เขาไม่ได้ทำอะไรไอซ์นะลูกนะ เย็นไว้ ลุงจูนให้” พี่ดิมผมห้ามไอ และเอาโป้งและนิ้วชี้มาจูนสัญญาณให้ ฮาๆ
“และคนนี้.....”ผมกำลังจะแนะนำมาริโอ้
“เขาชื่อโอ้” ทำปากเป็นตัวโอเลยลูกผม “เว้ย” ผมร้องตกใจแน่นำตัวได้ฟินมาก ใครสอนมา
“ถ้าเรียกเต็มๆ คือมาริโอ้ “ทำปากเป็นตัวโออีกแล้ว
“คิก คิก คิกเขาชอบน้องโอ้จังเลย “ เซนพูดดูท่าจะคุยกันถูกคอนะเนี๊ยะ
“โอ้เขาน่ารัก น้องไอและน้องไอซ์ก็น่ารักน่ะน้องเซน “แอ้ก้มลงบอกเซนเซนยิ้มให้ผมและแอ้
“แล้วแขนพี่เซนทำไมห้อยต่องแต่ง อย่างนั้นละ ห่อยอยู่ข้างเดียวอะ ? “ มาริโอ้ถามเซน และชี้ไปที่แขนที่มียังมีเฝือกอ่อนและสวมผ้าคล้องแขนมาด้วย
“แขนพี่หักนะ โชคดีนะที่หักข้างเดียว ไอ้เว้ามันผลักพี่ตกบรรไดนะ “ เซนบอกมาริโอ้ พี่ๆผมก็พยักหน้า พี่ดรีมเดินไปจับดู ก็รู้ว่าแค่เดาะนะ เพราะว่าใส่เฝือกอ่อน
“พี่เลยแขนหักข้างเดียวใช่อะเปล่า ? “ มาริโอ้ ถามเซน
“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวโอ้ จะทำให้หักอีกข้างจะได้เท่าๆ กัน “ มาริโอ้พูด เว้ย ทำไมไปขู่เขาแบบนั้นลูกโอ้
“ไม่....โอ้ ....อย่าทำพี่เขา “ พวกผมรีบห้ามปรามมาริโอ้ทันที เซนที่มองโอ้ด้วยการตกใจที่บอกจะทำให้แขนหักอีกข้างพร้อมกับจะเดินหันหลังออกอีกด้วย ผมรีบคว้าไว้ก่อน
“จะไปไหนละเซน “ ผมถามเซน
“เขาไม่อยากแขนหักสองข้าง ไว้เซนมาใหม่ดีกว่า “ เซนหันมาพูด ผมรีบดึงกลับมาก่อน ต้องปลอบขวัญก่อน มาริโอ้ที่ยิ้มกริ่ม ผมคิดถูกหรือคิดผิดที่พาอยู่กับแสบผมเนี๊ยะ
“ไม่ทำพี่นะโอ้ “ แอ้ทำเสียงดู โอ้มองแอ้ หุบยิ้มไปนิดหนึ่ง
“โอ้ไม่ทำหรอก โอ้ล้อเล่น “มาริโอ้
“ไม่ลูก น้องไม่ทำแน่นอน น้องเล่นมุกลูก มุกตลก ฮาๆ ขำกันหน่อย ฮาๆ “ พี่ดรีมพูด แอ้ก็เอามือลูบหัวเซน
“น้องจะไม่ทำพี่เซน แน่นอน เชื่อพี่แอ้นะครับ ใช่ไหมครับ ไอ ไอซ์และมาริโอ้ “ แอ้พูดและขอความมั่นใจจากลูกๆผม ลูกผมพยักหน้า
“น้องโอ้ไม่ทำพี่เซนแน่นอน พ่อบอกไม่ให้รังแกใคร มันไม่ดี เมื่อกี้ โอ้ล้อเล่น! “ มาริโอ้พูด เซนเงยหน้ามองผมสองคน ผมพยักหน้า
“พี่ก็ไม่ชอบรังแกใครเหมือนกัน “ เซนพูด
“แต่พี่โดนเขารังแกบ่อยที่สุด “ น้องเซนพูดทำหน้าหงอยๆ พี่ดิมเอามือลูบหัว
“ลุงเชื่อว่าน้องๆไม่รังแกเซน หรือถ้าน้องเก๊นะ บอกลุงลุงจะตีน้องๆ “ พี่ดิมบอกเซน เซนเงยหน้ามองพี่ดิมพี่ชายของผม
“พี่เขาดีจัง พี่เขาพูดได้แต่พี่คนนั้นพูดไม่ได้ ปู่คงลืมใส่ถ่าน “ มาริโอ้พูด หมายถึงใครผมเพิ่งเห็นมีเด็กผู้ชายนั่งกอดเขาบนโซฟา ผมก็มองตกใจมายังไง เด็กคนนี้คือใครผมมองหน้าพ่อผม
“รอให้แบตเตอรี่พี่เขาเต็มก่อน ตอนนี้ลุงเสียบสายชาร์จ อยู่ “พี่ดรีมพูด
“ตลกกันน่าดูนะมรึง ลุงหลานเนี๊ยะ “ พี่ดิมพูด พี่ด้าหยักไหล่ ก็ลุงกับหลานเขารับส่งมุกกันได้ดีน่าดู
“งั้นเราไปเล่นกันดีกว่าพี่เซน เขากำลังเล่นเกมส์เต้นกัน พี่เซนไปนะ “มาริโอ้เรียกเซน
“แต่พี่เล่นไม่เป็น “ เซนพูด
“ไม่เป็นไรโอ้สอน “มาริโอ้บอกเซน
“แน่ใจเหรอว่านายสอนพี่เซนได้อะ โอ้ “ ไอผู้เป็นพี่ทักท้วงน้องชายของเขา
“งั้นให้พี่ไอสอนก็ได้ ไปกันนะ ไปกัน “โอ้พูดโยนไปให้ไอแทน และดึงรั้งน้องเซนไปด้วยกัน ผมกับแอ้เดินมานั่งที่โซฟา พี่ๆผมตามเข้าไปดูเด็กกันหมด ปล่อยให้ผมกับพ่อคุยกัน
“พ่อ เออ “ ผมนั่งถัดจากหนุ่มน้อยดูน่าจะวัยเดียวกับเซนเลย
“ชื่อแซน พ่อเขาถูกยิงเสียชีวิต เป็นคนสนิทของพ่อและภีมแถมเขายังเป็นสไนเปอร์มือดีอีกด้วย น่าเสียดาย และแซนเขาเสียใจมาก แถมดาบมานพ ก็ไม่มีญาติที่ไหนเลย แม่ของแซนพอคลอดแซนและทิ้งแซนไปเลย พ่อเลยว่าจะเอามาและรอดิวกับแอ้มาตัดสินใจ เพราะดูแล้ววัยใกล้เคียงกับแฝด แต่อ่อนกว่าเป็กซ์ปีหนึ่ง “พ่อผมพูด ผมก็มอง คงตกใจน่าดูที่พ่อมาเสียชีวิต
“ไม่พูด ไม่จา ไม่อะไรเลย พ่อคงจะเอาไปให้ที่ศูนย์เขาดูแล เขาเห็นพ่อเขาถูกยิงต่อหน้าต่อตาเลยดิว ช๊อกนะ “พ่อผมพูดผมนี้ใจหายเลยผมมองแซน แปลกนะ ชื่อ ซ เหมือนกัน แถมเข้ามาในบ้านผมวันเดียวกัน คงบังเอิญนะ
“ชื่ออะไรนะครับ พ่อ “แอ้ถามพ่อผม
“น้องแซน “พ่อผมพูด
“แซน เซน เข้ามาในบ้านเราวันเดียวกันเลยนะพ่อ แอ้ว่า ...” แอ้พูด
“แอ้บังเอิญนะและดูสภาพนี้ซิ ไม่รู้จะอยู่บ้านเราหรือเปล่า “ผมพูดผมหันไปมองแซนเงยหน้ามองผม น้ำตายังคลอๆที่ตาอยู่เลย
“พ่อ ไม่อยู่แล้ว พ่อทิ้งแซนไปแล้ว “แซนพูด ผมเอามือลูบหัวเบาๆ
“พ่อ ให้ด้าสั่งอาหารเที่ยงมาเลยไหมพ่อ “ พี่ด้าถามพ่อผม พ่อพยักหน้า
“นี้ดูเข้ากับแฝดได้ดีเลยนะ หามาได้ถูกมาก “พี่ด้าพูด เสียงหัวเราะชอบใจดังออกมาจากห้องนั่งเล่นเด็ก ๆ ผมหันไปมองแอ้ที่ยิ้มอย่างมีความสุข คงดีใจที่เซนเข้ากับแฝดผมได้ดี
“ด้า สั่งอาหารมาเผื่อแซนด้วยนะ “ พ่อผมบอกพี่ด้า พี่ด้าก็พยักหน้า
*************************************************************************************************************
แอ้
ผมก็ลุกขึ้นไปเพื่อจะไปดูห้องลูกและจะได้ดูว่าเซนจะนอนห้องน้องไอ ไอซ์และมาริโอ้ได้ไหม หรือไม่ให้นอนห้องดิวไปก่อน ผมเดินขึ้นไปดูห้องนอนลูกๆผมดิวเดินตามผมขึ้นไป ผมเปิดประตูเข้าไปห้องนอนที่ถูกจัดเก็บเป็นระเบียบมาก
“รู้ไหมใครทำ “ดิวถามผม ผมหันมายิ้ม
“พี่ด้า แน่นอน” ผมตอบดิว
“เป็กซ์ เป็กซ์ทำให้น้องทุกวันเลย ก่อนไปโรงเรียน “ ดิวบอกผม ผมหันมามอง ยิ้มนี้ผมพาเขามาเป็นลูกผมสองคนได้ถูกมากเขาดูแลน้องดีขนาดนี้เลยเหรอ ผมเห็นโต๊ะญี่ปุ่นที่ว่างไว้สามตัว
“เป็กซ์เขาออกแบบเองนะไว้ให้น้องๆนั่งทำการบ้าน บนห้อง มีคนละตัวเลย พี่ด้าบอกว่าพากันไปซื้อมาให้ “ ดิวบอกผม ผมพยักหน้า ใช่ได้ทีเดียว
“มีคนช่วยเลี้ยงแล้ว ทำเพิ่มดีกว่ามั้ง “ดิวพูดและเข้ามาโอบกอดผมจากด้านหลัง ดิวไซ้ไปตามซอกคอผม ดิวนี้หื่นตลอดเวลา ผมดันดิวออก ผมเดินไปดูตู้เสื่อผ้า แต่เสื้อผ้าลูกๆเต็มตู้ทุกใบเลยจะย้ายไปไหนดีละ จะได้หาที่ว่างให้เซน
“พ่อจะขยายห้องแฝดให้กว้างขึ้นและทำห้องให้เป็กซ์ใหม่ ให้น้องเซนไปนอนกัเป็กซ์ก่อนไหมละแอ้ “ ดิวบอกผม ผมพยักหน้า “ก๊อก ๆ “ เสียงเคาะประตู เป็กซ์เปิดประตูเข้ามาพอดีคงเพิ่งจะกลับมาจากเรียนพิเศษแน่เลย เป็กว์วิ่งเข้ามากอดดิว และกอดผม
“เป็กซ์คิดถึงพ่อดิวพ่อแอ้จังเลย “ เป็กซ์พูด
“เจอน้องคนใหม่หรืยังเป็กซ์ “ ดิวถามเป็กซ์
“เจอแล้วครับ น้องเซน น่ารักมาก “ เป็กซ์พูด
“พ่อต้องฝากอีกคนนะเป็กซ์ เป็กซ์คงเหนื่อยหน่อย “ ผมพูด เป็กซ์ยิ้มและพยักหน้าให้ผมว่าเขาสามารถดูแลน้องๆด้
“ปู่ให้มาตามพ่อแอ้พ่อดิวไปทานข้าวเที่ยงนะครับ “ เป็กซ์บอกผม ผมพยักหน้า และดิว ผมเดินลงมาดิวลูบหัวลูกชายคนโต เป็กซ์เขาเรียนเก่งมากผมเดินลงมาลูกๆผมนั่งทานอาหารกัน แต่ผมไม่เห็นน้องมีนและมิ้นเลยไปไหนละ
**********************************************************************************************************************
ดิว ผมเดินลงมารอทานอาหารกลางวัน ลูกๆผมไอ ไอซ์และ มาริโอ้ น้องเซนดูสนิทกันเร็วมาก พ่อผมจูงน้องแซนมานั่งดูท่าจะไม่อยากกินอะไรทั้งนั้นผมเห็นแบบนี้ใจหายถ้าผมต้องจากไปแบบพ่อของแซนละ ลูกๆผมจะเป็นยังไง อาชีพทหารเหมือนเอาชีวิตไปแขวนไว้บนเส้นดายก็ไม่ปาน
“นั่งนี้นะแซน กินข้าวก่อนนะลูก “ พ่อผมบอกแซน แซนนั่งข้างๆ ผมนั้นแหละ
“เอาละ เด็กๆ ห้ามเขี่ยผักออก จากจานนะ “แอ้บอกลูกๆผม
“เซนไม่เขี่ยผักออกแน่นอน พี่แอ้ “ เซนเรียกแอ้ สามแฝดผมหันมามองเซน
“อุ้ยย มองพี่ทำไมเหรอ “เซน
“ทำไมไม่เรียกพ่อแอ้ละ “ น้องไอซ์ถามเซน เซนเงยหน้ามองแอ้ แอ้ยิ้มให้เซน พยักหน้าให้เซน
“ต่อไปนี้เซนเรียกพี่แอ้ว่าพ่อนะ เซนอยากเรียกพ่อไม่ใช่เหรอครับ “ ผมบอกเซน เซนหันมามองหน้าผมและแอ้สลับไปมาก
“เซนเรียกได้จริงๆหรือเปล่า “ เซนพูดทุกคนพยักหน้า
“ครับเรียกได้ครับ “แอ้พูดและตักอาหารให้เซน
“ครับ พ่อแอ้ เซนชอบจังเลย “เซนพูดและยิ้ม ผมเห็นสายตาแอ้ที่มองเซน เขามีความสุขมากแต่แอ้ก็แอบทุกข์ใจเรื่องที่จะบอกเซนยังไงแม่เขาเสียไปแล้ว
“แอ้” ผมเรียกแอ้ ผมอธิบายกับพ่อและพี่ๆผมไปแล้วว่าทำไมผมถึงเอาเซนมาเลี้ยงทุกคนสะเทือนใจมากที่ได้รับฟังและยินดีที่จะดูแลเซนแทนผมสองคนช่วงที่ผมเรียนกัน ผมจะดูแลเขาเหมือนลูกแท้ๆผมทุกอย่างเลย
“พ่อแล้วมิ้นกับมีนละครับ “ แอ้ถามถึงลูกชายคนที่5 นับตั้งแต่มีเป็กซ์เข้ามา และคนเล็กตัวแสบผมมิ้นนั้นซิ พ่อมองแอ้และผม
“กริ้ง “เสียงโทรศัพท์แอ้ดังขึ้น “พ่อโทรมา “ แอ้พูดและเดินออกไปรับสายอาภีม ผมหันมามองพ่อผม พี่ๆก็มองผม
“ดิว ภีมรู้เรื่องเด็กๆแล้วนะ “ พ่อพูด ผมก็วางช้อนทันที
“ใช่ดิว อาภีมรู้แล้วว่ามรึงนะ อิบ อิบ ลูกชายเขาจนท้องโต มีลูกมาตั้ง.... เยอะ “ พี่ดิมพูดและเหล่มองหลานๆ ลูกของผม ผมนี้กังวลเรื่องแอ้มากและอาภีมโทรมาหาอีก ผมลุกพล้วดเลย แอ้เดินเข้ามาพอดีเลย
“พ่อเรียกให้เขาบ้านดิว กรูต้องไปตอนนี้ ไม่รู้ว่าพ่อรู้ได้ยังไงว่ากรูมา และพี่อั้มกำลังขับรถมารับ “ แอ้พูดสีหน้าแอ้ไม่ดีเอาเลยและผมนี้แย่กว่าถ้าอาภีม
“แอ้ อาภีมรู้เรื่องลูกๆเราแล้ว “ ผมบอกแอ้ แอ้ตกใจมาแอ้หันไปมองพ่อผม พ่อผมพยักหน้าพี่ๆ ผมด้วย
“แอ้ ภีมเขารักหลานมาก และดิวเลิกกังวลกลัวอะไรได้แล้ว ภีมเขาเป็นน้องพ่อ พ่อรู้ดีว่าภีมเขาไม่ทำอย่างที่เราคิดกันหรอก “ พ่อผมพูด
“แอ้ไปหาภีมซิ นี้มีนกับมิ้นอยู่กับภีมที่บ้านเมื่อวาน ไม่มีใครดูมีนเลยไปฝากไว้ พ่อโทรไปเมื่อเช้าปู่กับหลานเขากำลังหลงกันน่าดู “ พ่อบอกแอ้
“จะให้ดี พาคนนี้ไปด้วย น่าจะยิ่งทำให้ภีมยอมรับมันได้มากขึ้น เพราะคนนี้ก็ทำให้หลงได้ไม่ยากเช่นกัน “ พ่อผมพูดถึงเซนที่กำลังกิน
“แอ้ดิวไปด้วยนะ “ ผมบอกแอ้ แอ้หันมามองผม
“ไม่ต้องดิว ให้ภีมกับแอ้เขาคุยกัน เราอยู่บ้านนี้แหละดูลูกๆ พ่อๆ กับพี่ๆ ได้พัก พ่อยังไม่ได้พักเลยนะ “ พ่อผมพูด ผมก็พยักหน้า ตอนนี้เสียงรถแล่นมาจอดที่หน้าบ้านผม แอ้รีบเดินออกไป ผมลุกและเดินตามออกไป พี่อั้มอุ้มน้องมีนลงมาจากรถ
“พ่อแอ้ พ่อดิว “ น้องมีนวิ่งมาหาผมทั้งคู่
“พี่อั้มหวัดดีครับ “ ผมยกมือไหว้พี่อั้มรับไหว้ผม และแอ้
“พี่อั้ม “ แอ้เรียกพี่อั้ม
“พร้อมยัง พ่อให้มารับนะ รู้แล้วใช่ไหมแอ้ “ พี่อั้มพูดน้ำเสียงเรียบๆ แอ้พยักหน้า แอ้เดินเข้าไปในบ้านผมก็อุ้มน้องมีน
“พี่อั้ม ผมขอโทษที่ผมสองคน ปิดเรื่องนี้แต่ “ ผมพูดพี่อั้มยกมือห้ามผม
“พอแล้วดิว มันเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้วกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ และโชคดีนะที่ลูกๆมรึงน่ารัก ไม่งั้นมรึงเจ็บไปแล้วไอ้ดิว “ พี่อั้มพูดแอ้จูงน้องเซนออกมาพี่อั้มมองทำหน้าแบบ มีคำถาม ?
“ลูกผมสองคน” ผมบอกพี่อั้ม
“ไปแอบไว้ทีไหนอีกละ “ พี่อั้มถามผมสองคน เซนเงยหน้ามองผมสองคนและน้องมีนก็มองเซน
“พี่มาอีกแล้วเหรอพ่อดิว “มีนถามผม
“มาอีกแล้วนี้หมายถึงมากันบ่อยๆ เลยเหรอ มีไปไข่ทิ้งไว้ทีไหนกันอีกอะฮะ มรึงสองคน “ พี่อั้ม ถามผมกับแอ้ ว่าไปไข่ทิ้งไว้ที่ไหน คนนะครับ ไม่ใช่แม่ไก่
“พี่อั้มเดี๋ยวแอ้อธิบายเอง เรารีบไปกันเถอะ พ่อรอ เซนไปหาคุณปู่ที่น่ารักอีกคนนะ และนี่ลุงอั้ม หวัดดีครับหรือยัง เซน “แอ้พูดและบอกเซนให้ไหว้พี่อั้ม เซนก็ไหว้พี่อั้ม พี่อั้มยิ้มให้เซน
“ไปแอ้ พี่ไปก่อนนะ ดิว กรูหวังว่าพ่อกรูคงไม่ปี้ด ส่งพวกกรูมากระทืบมรึงหลังจากคุยกันเสร็จ “ พี่อื้มทิ้งท้ายไว้ได้น่ากลัวมากผมอุ้มน้องมีน น้องมีนเอามือมาลูบหนวดผมเล่น และมองแอ้ มีนโบกมือให้พี่อั้ม แอ้และเซนขึ้นรถ รถพี่อั้มถอยออกไปแล้ว
“พ่อดิว พี่เขาจะมาอีกหรือเปล่า “ มีนถามผม ผมพยักหน้า ผมอุ้มน้องมีนเข้ามาในบ้าน ดูมาริโอ้ ไอซ์และไอ ซึมไปเล็กน้อย คงเพราะแอ้ไปแล้ว
“เดี๋ยวพ่อแอ้ก็กลับมา และพี่เซนด้วยลูก “ ผมพูด ผมวางน้องมีนลง ผมหันไปมอง แซนที่นั่งเขี่ยข้าว ลูกๆแฝดของผมทานอาหารเที่ยงกันเงียบๆโดยมีลุงๆดูแล น้องมีนก็นั่งอ้อนพ่อผมไปด้วย เขาขี้อ่อน
“แซน ไม่ทานละ ทานหน่อยซิ “ ผมบอกแซน แซนเงยหน้ามองผม
“พี่รู้ว่าเราเสียใจนะ แต่เราต้องทาน ถ้าพ่อรู้ละ พ่อจะเสียใจไหมครับ ทานอันนี้ดีกว่านะ “ ผมพูดและตักอาหารให้แซน แซนก็พยักหน้า แซนทานที่ผมตักให้ พ่อมองผม เพราะว่าเขาเริ่มมีปฏิกริยาอาการบ้างแล้ว น้องแซนทานแม้จะได้นิดหน่อยแต่ดีกว่าไม่ทานเลย ลูกๆผมก็ไปนั่งดูการ์ตูนและมีนเขาไประบายสีกับเป็กซ์ในห้องผมจูงแซนเดินเข้าไปหาน้อง คงเพราะว่าแซนไม่พูดลูกๆผมเลยไม่ค่อยกล้าเข้าหา ผมพาแซนไปนั่ง ผมเป็นห่วงแอ้มากเลย จะออกหัวหรือก้อยนะ
หัวข้อ: [Mpreg]เรื่องรักวุ่นวายฯแอ้VSดิว เหตุที่แอ้ไปอยู่กับลุงหนึ่งไม่ได้คือแอ้. (อ่าน 28988 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก