หัวข้อ: [Mpreg]เรื่องรักวุ่นวายฯแอ้VSดิว เหตุที่แอ้ไปอยู่กับลุงหนึ่งไม่ได้คือแอ้.

[boonpa]

  ตอนนี้บอกเลยรำคาญทุกคน มีแต่คนเอาแต่ใจ อึดอัด

[PFlove]

ติ๊ก ผมเดินลงมาข้างล่าง ผมเหลือบมองเวลาตอนนี้น่าจะเลิกเตะฟุตบอลกันแล้วแหละและคงกำลังเดินทางมาพักที่โรงแรมกันแล้ว ผมไม่ได้โทรไปถามหรอกว่าผลเป็นยังไง ผมเดินลงมาว่าจะเดินไปดุจุดที่ผมจะต้องขึ้นสวมนาฬิกาโชว์

“น้องติ๊กค่ะ สวัสดีค่ะ ทำไมทำหน้าตาแบบนั้นะละค่ะ “พี่เอ เพิ่งจะเดินทางมาถึงก็ตรงมาหาผมเลยแน่ละรีบมาเอาใจพ่อผมเพราะว่า โรงแรมพ่อผมใหญ่โตมักจะมีคนมาขอออกงานและพี่เอเขาจะได้หางานให้เด็กๆในสังกัดได้ด้วย

“ไม่มีอะไรครับ พี่เอ “ผมบอกพี่เอ

“ชุดน้องติ๊กพร้อมแล้วนะค่ะ วันนี้น้องติ๊กต้องหล่อเลิศที่สุดนาฬิกาฟังเพชรน้ำงามก็ต้องชิดซ้ายค่ะ พี่เอคอนเฟิร์มค่ะ” พี่เอพูดผมพยักหน้า ผมเห็นบอยกับธรรณ์เดินเข้าห้องน้ำแสดงว่าแจ็คมันกลับมาถึงแล้ว

“ผมขอตัวแป๊ปหนึ่งนะครับพี่เอ “ผมบอกพี่เอผมรีบเดินตามเข้าไปในห้องน้ำของห่างทันทีผมเปิดประตูเข้ามาผมคิดว่าทั้งคู่คงกำลังทำธุระอยู่ผมรีบล๊อกประตูไม่ให้ใครเข้ามาได้อีก และเอาป้ายว่ากำลังทำความสะอาดตั้งไว้  ผมก็เข้าไปอีกห้อง ผมยืนรอจนได้ยินเสียงเปิดประตูออกมา

“บอย เราต้องคุยกับแอ้และดิวนะปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้หรอก และบอยแน่ใจเหรอว่า แอ้นะเขามีลูกมดนะ “ ธรรณ์บอกว่าแอ้มันมีลูกมด ผมแปลออกว่ามดลูก แล้วที่ลูกไอ้ดิวมันคือเกิดกับแอ้เหรอแต่ผมไม่เคยเห็นแอ้มันท้อง เออ ใช่มันเดินทางไปอยู่ที่ค่ายกันกับดิวและลุงภาบ่อยๆก็ไม่แน่ ทำไมมันไม่เคยบอกผมเรื่องนี้เลย

“แน่ใจซิ เพราะยาที่แอ้กินน่ะเขาเรียกว่าฮอร์โมน มันจะช่วยสลายเลือดในมดลูกก็แอ้ไม่มีทางออกเหมือนผู้หญิงปกตินิแต่ถ้าขับออกไม่หมด ลุงภาเขาจะเป็นคนทำออกให้เจ็บนิดหน่อย” บอยพูดแล้วทำไมบอยถึงได้รู้ละ ผมได้แต่คิด

“ต้องหาติ๊กก่อนและขอเข้าไปคุยกับแอ้ ถ้าแอ้มีอย่างที่บอยเดาได้ถูกจริงแสดงว่าเด็กๆที่อยู่ที่บ้านลุงภาก็คือลูกแอ้” บอยรู้เรื่องเด็กๆด้วยเหรอ

“ดิวมีลูกเหรอ” ธรรณ์พูดแต่คงค้อนข้างดังไปหน่อย  “ธรรณ์อย่าเสียงดังซิ บอยไม่แน่ใจ  เพราะว่าพ่อบอยก็ยังไม่แน่ใจเลย อาภานะเขาเป็นแพทย์ที่วิจัยเรื่องย้ายเซลล์ทำให้ผู้ชายตั้งท้องได้และเขาก็ทำสำเร็จด้วย” บอยพูด หรือว่าจริงๆแอ้คือคนที่ถูกเลือกถ้าอย่างน้นดิวกับแอ้มันก็แต่งงานกันได้นะซิ ไม่นะ

“ไปรีบไปตามหาติ๊กเถอะ “ธรรณ์บอกกับบอยและรีบออกไป ผมรอสักพักก็รีบออกมาเหมือนกัน ผมรีบเดินไปคนละทางที่บอยและธรรณ์เดินไป ผมตรงไปหาเคาเตอร์พนักงาน

“ผมขอใช้โทรศัพท์หน่อย”ผมบอกพนักงานและรีบกดเบอร์ห้องพักผมทันที

“ฮัลโล” เสียงแอ้ที่ดูงัวเงียมาก

“แอ้ ...มรึงยังไม่ต้องลงมานะกรูจะขึ้นไปหาเดี๋ยวนี้ ..กรูมีเรื่องต้องคุยกับมรึงเยอะเลยแอ้” ผมบอกแอ้

“อืมม “แอ้มันตอบผมแค่นั้น ผมกดวางสายไป ผมเดินออกมาจากเคาเตอร์ ผมเห็นไอ้เดี่ยวมันเดินเข้ามาพร้อมกับชะนีที่ไปตามเฝ้ามันวันนี้สองคน อีกคนเดินควงแขนเดี่ยวมันเลยนะ เดี่ยวมันหันมาหยักคิ้วให้ผม ผมสะบัดไปมองทางอื่นดีกว่า

“ติ๊ก” แจ็คมันเรียกผม เจอจนได้ แจ็คมันเดินมาหาผม บอยและธรรณ์ด้วย

“แอ้ละวะ พวกกรูมีเรื่อง..” แจ็คมันถามผม  “แอ้มันปวดหัวมันขอนอนพัก แต่ปวดหัวเรื่องอะไรกรูไม่รู้นะ แต่ที่แน่ๆ มันปวดหลังจากที่ไอ้ดิวมันไปตอกย้ำว่ามันคบปู อันนี้กรูไม่ได้ทำอะไรนะ “ผมหันไปบอกไอ้แจ็ค

“งั้นพาแอ้ลงมาทานข้าวกับบอยแล้วกันนะติ๊ก” บอยบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินกลับขึ้นห้องทันทีผมมีเรื่องด่วนที่ต้องคุยกันกับแอ้ ผมเปิดประตูเข้าไปแอ้มันตื่นแล้ว

“แอ้” แอ้หันมามองผม ผมเห็นว่าแอ้หาอะไรสักอย่างคงจะเมโมรีการ์ด

“มันอยู่กับกรูแอ้ “ผมโชว์ให้มันดูว่ามันอยู่ในกระเป๋าสตางค์ผมนี้

“แอ้ กรูได้ยินบอยเขาพูดเรื่องยาที่มรึงกิน มันเป็นยาสำหรับคนที่มีมดลูก มรึงมีมดลูกด้วยเหรอ “ ผมถามแอ้ทันที แอ้หันมามองผมด้วยอาการตกใจ

“ไม่มี “แอ้ปฏิเสธ  “เลิกโกหกได้แล้ว มรึงคือคนที่เขาพูดกันใช่ไหม คนที่เขาเลือกให้รักษาเผ่าพันธ์ ใช่ไหมแอ้ ใช่ไหม” ผมเข้าไปถามแอ้

“และที่เขาพูดกับว่ามีเด็กอยู่ที่บ้านลุงภาก็คือลูกมรึงเหรอแอ้ กับไอ้ดิวเหรอ “ ผมถามแอ้ แอ้มันเงียบไม่ตอบ

“กรูไม่ใช่คนที่ถูกเลือก แต่กรูดันเลือกไม่ได้ ติ๊ก” แอ้บอกผม  ผมพยักหน้า

“พวกมรึงมีความสุขกันมากไหมที่ปิดกรูทุกเรื่องแอ้” ผมถามมันน้ำตาผมซึมออกมา

“ติ๊ก กรูไม่เคยคิดจะปิดมรึงนะ กรูไม่เคยคิดจะหลอกมรึงนะ กรูรู้ว่ามรึงรักไอ้ดิว กรูรู้” แอ้มันบอกผม 

“เด็กนั้นตอนนี้คือลูกดิว ต่อไปจะมีแค่ดิว “แอ้บอกผม ผมหันหลังหนี มิหน้าดิวมันถึงได้รักและถนอมแอ้มากขนาดนี้ ยิ่งคิดผมก็ยิ่งเจ็บ

“หมับ” ผมรู้สึกว่ามีคนมากอดผม แอ้นั้นเองตอนนี้แหละที่น้ำตาผมไหล ผมไม่ได้พูดอะไรอีกเลย

“ลงไปทานข้าวแอ้   “ ผมบอกแอ้พร้อมกับปาดน้ำตาตัวเองให้เรียบร้อยผมตัดการแต่งหน้ากลบเกลื่อนลงไปคงไปเจอไอ้ดิวและหวานใจคนใหม่ แอ้พยักหน้า ผมลงมาด้วยกันผมเข้าไปในลิฟท์แอ้มันหันมามองผม  พยักหน้าว่าผมโอเค ลิฟท์เปิดตอนที่ลงมาได้ชั้นหนึ่ง และคนที่เข้ามาในลิฟท์ก็คือไอ้ดิวและปู ดิวมันมองผมกับแอ้แว๊ปหนึ่ง ดิวมันก็จับมือปูมายืนใกล้ๆมัน ลิฟท์มันไม่ได้กว้างมากแต่ผมกับแอ้ยืนคนละมุมและไอ้ดิวกับปู ยืนโดยที่ไม่มีใครได้พูดอะไรเลย แต่ผมเห็นไอ้ดิวมันโอบเอวปูด้วย จนลิฟท์ลงมาชั้นล่าง ดิวมันก็เดินออกไปพร้อมปู มันไม่คิดแม้แต่จะทักทายผมกับแอ้ด้วยซ้ำ  ผมพาแอ้เดินไปห้องอาหาร ผมเห็นบอยและแจ็คยืนรออยู่ วันนี้บอยและแจ็คมีนต้องขึ้นเวทีกับผมด้วย

“แอ้ ขึ้นไปทานอาหารชั้นบนกัน”ผมบอกแอ้ แอ้หันมาพยักหน้า ผมพาแอ้เดินเลี่ยงขึ้นไปอีกชั้นหนึ่ง พนักงานรู้จักผมดี เขาก็ทักทายผม

“ผมขอห้องอาหารส่วนตัวอยากจะนั่งแบบส่วนตัวกับแฟน”ผมบอกพนักงานที่ดูแลเขาก้มองผมกับแอ้และยิ้มๆ ให้ พร้อมกับพาผมเข้าไปในห้องอาหารส่วนตัว แอ้นั่งลงผมก็เลือกเมนูอาหาร ผมนั่งทานอาหารกันเงียบๆไม่ได้พูดอะไร

“ติ๊กกรูขึ้นห้องก่อนได้ไหมวะ กรูขอไปทานยาก่อนวะปวดท้องอีกแล้ว” แอ้บอกผม ผมพยักหน้าก็ดีถ้าให้นั่งรอบอยคงเข้ามาพูดคุยกับแอ้แน่ๆ ผมเดินออกมาจากห้อง เห็นแอ้มันเอามือกุมท้อง

“แอ้กรูต้องลงไปดูสถานที่จัดงานก่อนวะ มรึงขึ้นไปเองได้ไหมวะ “ ผมบอกแอ้แต่พอดีจังหวะทีไอ้นาวินมันเดินออกมาพอดีเลย

“วิน มรึงไปส่งแอ้ที่ห้องกรูหน่อยชั้นที่ สิบเอ็ด แอ้มันปวดท้องมาก กรูมีธุระวะ”ผมบอกไอ้นาวิน แน่นอนมันรีบพยักหน้าและมันก็เดินไปกับแอ้เข้าไปในลิฟท์ โทรศัพท์ผมดังเพราะว่ามีข้อความเข้า ข้อความจาก พาย

“ติ๊ก กรูได้ยินว่ามรึงทำให้ดิวกับแอ้มันเลิกกัน มรึงทำแบบนี้ทำไมวะ กรูเคยบอกมรึงแล้วใช่ไหมว่าคนที่เขารักมรึงมากนะ มรึงไม่ควรที่จะทำร้ายมันไอ้แอ้นะ ถึงได้ไอ้ดิวมันจะไม่แสดงว่ามันก็รักมรึงแต่กรูเชื่อมันสองคนรักและเป็นห่วงมรึง แต่ความรักของมันแค่ไม่ตรงตามที่มรึงอยากได้ กรูอยากให้มรึงหยุดซะติ๊ก” พาย  ผมเดินลงมาชั้นล่างว่าจะโทรหาพาย แต่ระหว่างที่ผมกำลังเดินผ่าน ผมได้ยินเสียงการสนทนาของบอยกับใครสักคน ผมเลยแอบดู บอยกับดิวนิ

“ดิว บอยอยากให้ดิวคิดทบทวนให้ดีดีนะ บอยรู้เรื่องลูกๆของดิวกับแอ้” นั้นไงเรื่องลูกของดิวกับแอ้ ผมกำหมัดแน่น ความเจ็บปวดมันกลับมาอีกครั้ง

“ดิวรักแอ้มากไม่ใช่เหรอ ทำไมดิวถึงเลือกให้เป็นแบบนี้ละ..ดิว “ บอยถามดิว

“ดิว .. ถ้าแอ้ไม่รักดิว แอ้จะปล่อยให้ตัวเองมี...ลูกกับดิวเหรอ และบอยเชื่อว่าลูกๆของดิวต้องรักแอ้มากเหมือนกัน “บอยพูดกับดิว

“ดิวยอมที่จะไปเรียนแพทย์ทหารต่อให้ดิวต้องฝึกหนักกว่าใครๆ ดิวก็จะทำ ดิวยอมที่ขัดกับลุงหนึ่ง ไม่แต่งงานกับบอยไม่ใช่ทำเพื่อแจ็คหรอก ดิวทำเพื่อแอ้  “บอยพูด

“ใช่บอย….ดิวยอมรับว่าดิวเลือกที่จะขัดกับลุงหนึ่งเพราะแอ้ และดิวกำลังจะไปฝึกเพื่อดิวจะได้แอ้มาอยู่กับดิว มันหนักมากจริงๆ แต่ดิวก็ทำ ดิวทำได้แล้ว แต่แอ้เขาไม่รอดิว “ ดิวมันบอกว่ามันจะเข้าไปฝึกโหดเพราะว่าแอ้

“แถมลูกๆดิวก็รักแอ้แค่คนเดียว รักแอ้มาด้วย ลูกดิวไม่สบายก็ร้องหาแต่แอ้” ดิวมันพูด

“ไม่ลองคุยกับติ๊กดูละ เพื่อว่าอาจะมีบางสิ่งที่ไม่เข้าใจกัน บอยเข้าใจติ๊กนะ แต่ก่อนดิว แอ้และติ๊กมักจะไปไหนมาไหนกันสามคนแต่พอช่วงหลัง ดิวกับแอ้เริ่มไม่ค่อยไปไหนมาไหนกับติ๊ก” บอยพูดมันใช่เลย ทีแท้ช่วงที่มันหายไปก็ไปทำอะไรกัน

“ดิวก็ไม่มีอะไรจะคุยกับติ๊กมันหรอก ติ๊กมันเคยฟังดิวทีไหน เพลอมันไม่เคยชอบขี้หน้าดิวเลยด้วยซ้ำ คอยแต่จะกันแอ้กับดิวนะซิบอย ที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน ติ๊กแค่จะกันแอ้ ไม่ได้อยากไปกับดิวหรอก ดังนั้น ที่ผ่านมาดิวกับติ๊กอาจจะไม่ได้มีความสำคัญอะไรกันเลยดังนั้นมันจึงไม่แปลกที่เขาจะทำแบบนี้กับดิว ”ดิวพูด มันเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจผมเลยจริงๆ ที่ผ่านมานะผมอยากอยู่ใกล้มันมากต่างหาก 

“ดิว ... พี่ดิมนะ “ ปูวิ่งออกมาพร้อมกับส่งมือถือให้ดิว  “อะไรนะพี่ไอซ์นิ้วส้นเหรอพี่ ...เสียงไอซ์ร้องไห้งอแงใหญ่เลยอะพี่ ได้พี่ผมจะไปเดี๋ยวนื้ .. ผมจะตามหาแอ้แล้วกันนะ ครับพี่”

“บอยดิวต้องไปแล้วลูกดิวนิ้วส้น แถมคนนี้งอแงมากถ้าไม่สบายหรือว่าเจ็บตัว ดิวคงทานอาหารด้วยไม่ได้ “ดิวพูด ว่าลูกมันไม่สบาย

“แล้วแอ้ละดิว” บอยถามดิว

“ดิวจะโทรหาแอ้เอง”ดิวบอกว่าจะโทรหาแอ้ ผมก็รีบเดินกลับขึ้นห้องทันที ถ้าผมไม่ได้ยินจากปากดิวมันเองผมคงไม่ต้องทำขนาดนี้

“ผมขอเปลี่ยนห้อง ผมมีปัญหาห้องที่ผมพัก ไปห้องถัดไปก็ได้ ขอถัดไปสักสี่ห้าห้อง ด่วน “ผมโทรหาพนักงานที่รอบบี้ว่าขอเปลี่ยนห้องพัก ผมจะให้แอ้รู้ไม่ได้ว่าลุกไอ้ดิวกับลูกมันด้วย ผมพาแอ้ขึ้นลิฟท์ทันที ผมขึ้นมาถึงชั้นที่ผมพักอยู่ เห็นเจ้าหน้าที่รออยู่หน้าห้องผมผมรีบเข้าไปในห้อง ผมไม่เจอไอ้นาวินแสดงว่าแอ้ให้มันส่งแค่หน้าประตู

“แอ้ ย้ายห้อง แอ้กรูบอกว่าย้ายห้อง” ผมบอกแอ้ แอ้มันก็รีบลุกจากเตียงทันที ตามผมทันทีด้วยอาการตกใจ


“ผมจะเก็บเอาของบ้างส่วน คุณช่วยขนกระเป๋าไปไว้ที่ห้องผม “ผมบอกพนักงาน แอ้มองหน้าผม

“แอ้ไปรอห้องใหม่ กรูหยิบทุกอย่างไปเอง” ผมบอกแอ้ แอ้พยักหน้า ผมหยิบเอาของที่จำเป็นไปก่อน ของในเซฟอะไรพวกนี้  ผมเดินกลับมาที่ห้องเห็นแอ้มันกินยาอีกแล้ว

“แอ้ มรึงไม่ต้องลงไปดูกรูก็ได้นะ กรูแค่ยืนโชว์นาฬิกาหรูๆแค่นั้นเอง มรึงนอนพักนะ และใครมาเคาะห้องไม่ต้องเปิดนะ ถ้ากรูเสร็จแล้วจะโทรหามรึงก่อนแต่โทรเบอร์ห้องพักนะ “ผมบอกแอ้ แอ้หันมาพยักหน้า

“ถ้าทำตัวดีกรูจะคืน เมโมรีให้คืนนี้ แต่ขอดูก่อนนะ “ผมกระซิบบอกแอ้ ผมรีบเดินออกจากห้องเพราะว่าจะได้เวลาแต่งตัวแล้วด้วย พี่เอส่งข้อความตามผมแล้ว

“ใครถามว่าผมย้ายไปพักห้องไหนห้ามบอกนะ “ผมบอกพนักงานที่ดูแลทำความสะอาดชั้นของผม และส่งเงินให้สามพันบาทเป็นค่าปิดปาก ผมรีบเดินมาที่ลิฟท์ทันทีผมกดลิฟท์ลงไปมือผมสั่นไปหมด ขณะที่ลิฟท์กำลังลงลิฟท์ก็ดันเปิดในชั้นที่ไอ้ดิวมันพักอีก ผมต้องทำให้เป็นปกติ

“ดิวเราไม่รอแอ้เหรอ” ปูถามดิวขณะกำลังก้าวเข้ามาในลิฟท์  “ก็ดิวโทรหาแล้วเขาไม่รับนิปู คงไม่อยากให้...” ดิวเข้ามาพอดี ดิวมองผม

“แอ้ละ” ดิวถามผม   “นอนพัก เหนื่อยนะ  ไม่รู้เหนื่อยจากอะไรกรูขี้เกียจถามเพราะว่าลงไปข้างล่างแต่แอ้มันกลับขึ้นมาก่อนมันปวดท้องมันเลยให้ไอ้นาวินมันขึ้นมาส่ง พอกลับขึ้นมาก็เห็นมันนอนมันบอกว่าเพลียอยากนอน กรูก็เลยต้องปล่อยให้มันนอน เพราะว่าคนไม่อยากลงมาให้บังคับหรือไง”ผมพูดไอ้ดิวมันมองผม ตอนนี้ลิฟท์ลงมาชั้นล่างแล้วดิวรีบเดินออกไปทันที ผมกำลังหนีความจริงใช่ไหม ความจริงที่ดิวและแอ้มันรักกันมาก มันรักกันมานานตังแต่ตอนที่ผมสามคนยังสนิทกันแต่ผมเป็นแค่ส่วนเกินของมันสองคนเท่าน้ั้น ตอนนี้คนที่เจ็บปวดที่สุดคงเป็นผมมากกว่า

[PFlove]

 

[PFlove]

ดิว  หลังจากที่ผมลงมาจะทานข้าวกับบอย แจ็คและหลุยส์ และก็ธรรณ์ ผมได้รับสายจากพี่ดิมว่า ลูกชายคนผมแฝดคนที่สองนิ้วส้นร้องไห้งอแง ผมจับใจความได้ว่าร้องหาแต่แอ้น้องไอซ์เวลาไม่สบายจะงอแงหาแอ้ตลอดเลย ผมเลยจะพาปูไปด้วยผมอยากให้ลูกๆรู้สึกว่าปูทดแทนแอ้ได้ แต่ผมก็พยายามโทรหาแอ้นะจะบอกว่าลูกนิ้วส้นแล้วแต่เขาจะไปหรือไม่ ถ้าไปพรุ่งนี้ผมคงจะคุยกันเปิดอกไปเลยเรื่องลูก แต่นี้โทรไม่ติดไม่รับสาย พอเจอติ๊ก ติ๊กมันบอกว่าเพลียอยากนอนแถมติ๊กมันยังบอกว่า ไอ้นาวินมันเดินขึ้นไปส่งแอ้ทีห้องพัก ติ๊กมันเพิ่งจะลงมาข้างล่างมันบอกว่าคนไม่อยากจะไปบังคับได้ไง จริงด้วยซิคนไม่อยากไปจะไปบังคับเขาได้ยังไง

“ดิว “ บอยเรียกผม ผมจูงมือปู ผมพาปูไปด้วยเพราะว่าตั้งใจจะบอกที่บ้านให้รู้เรื่องของผมและแอ้และปูไม่คืนนี้ก็วันนี้เลย

“เจอแอ้ไหมดิว” บอยถามผม

“ดิวโทรไม่ติด แต่ไอ้ติ๊กมันบอกว่าแอ้เขาอยากนอนเขาเพลียมาก ไม่เป็นไรหรอกบอย เขาเลือกแล้ว บอยใจคนเราบังคับกันไม่ได้หรอกนะ”ผมบอกบอยแจ็คมันเดินมาพอดีเลย

“เห้ยดิวจริงเหรอวะ แอ้มันไม่สบายหรือเปล่า กรูได้ยินไอ้โซ่วมันบอกว่าไอ้นาวินขอไปส่งแอ้ที่ห้องเพราะว่าแอ้ปวดท้องมาก ไอ้นาวินมันเลยเดินไปส่ง กรูว่าไปหาแอ้ดีกว่าวะ ไปถามไอ้วินว่าห้องแอ้มันเบอร์อะไร” ไอ้แจ็คพูด มันจริงตามที่ไอ้ติ๊กมันพูดเลยว่าไอ้นาวินมันขึ้นไปส่ง ถ้าขึ้นไปส่งก็คงไม่ต้องบอกว่าเกิดอะไรขึ้น เป็นผมก็คงไม่ปล่อยไหว้หรอก

“แจ็ค กรูรีบวะ กรูคงไม่รอวะ “ผมบอกแจ็คผมรีบดึงปูออกทันที ผมคงไม่รอแล้ว ลูกต้องสำคัญที่สุด

“ดิว ไม่รอแอ้ละ ลูกดิวต้องกาแรอ้ไม่ใชเหรอ” ปูถามผมปูดึงรั่งผมไว้

“ได้ยินไหมว่าแอ้เขา...และดิวเชื่อเลยว่า มันเกิดอะไรขึ้นหากขึ้นกันไปสองคนแบบนั้น เป็นดิว ดิวก็ทำ” ผมพูดกับปู ปูเงียบไปเลยผมเดินตรงมาที่ผมจอดรถไว้ ผมจอดไว้ด้านนอก ผมตั้งใจว่าตอนเช้าจะออกแต่เช้า เลยจอดด้านนอกแทน ผมรีบเข้าไปสตาร์ทรถและปูก็เข้ามานั่งข้างๆผม ผมกุมมือปูไว้

“ปู ... คิดถึงแค่เราก็พอตอนนี้  “ผมบอกปู ผมออกรถทันที ไม่รู้ว่าน้องไอซ์เป็นยังไงบ้างนะ น้องไอซ์นี้พวกผมดูแลราวกับลูกสาวเลยก็ว่าได้ไม่แพ้น้องมีนเลย ผมกุมมือปูไปตลอดทาง ผมรีบขับรถอย่างเร็ว ค้อนข้างเร็วมากทีเดียว ปูก็คงแอบกลัวอยู่ ผมขับมาถึงบ้าน เห็นรถจอดอยู่แล้ว ผมส่งข้อความหาพี่ด้าระหว่างทางว่าผมใกล้จะถึง พี่ด้าบอกว่าน้องไอซ์กำลังกลับจากโรงพยาบาลแล้ว

“พี่ดรีมลูกผมละพี่” พี่ดรีมกัยพี่อาร์มออกจากบ้านพอดี พี่อาร์มมองผมกับปู

“อยู่ในบ้าน”พี่ดรีมบอกผม พี่ดรีมรู้เรื่องผมกับแอ้แล้วตั้งแต่วันที่ผมมาส่งพี่เดฟกับพี่เอ็กซ์วันนั้นแอ้หายไปได้สักสองวัน ผมมาส่งพี่เดฟกับพี่เอ็กซ์แอ้มันก็มากับติ๊กแถมมันยังหายไปอีกตอนนั้นผมเริ่มรู้แล้วแหละว่าผมกับแอ้เลิกกันแน่นอน และมันก็จริง ผมเดินเข้ามาผมได้ยินเสียงดังในห้องนั่งเล่นผมตรงเข้าไปหาไอซ์ทันที ไอซ์โผ่เข้าหาผม ผมเห็นที่นิ้วชี้ของไอซ์มี finger spint เป็นอลูมิเนียมครอบนิ้ว ผมเห็นลูกเจ็บแล้วอยากจะเจ็บแทนเหลือเกิน

“พ่อดิว พ่อดิวน้องไอซ์เจ็บที่สุด ฮือๆ พ่อแอ้ละ พ่อแอ้ละพ่อดิว”น้องไอซ์ถามผม อาภีมพ่อของแอ้มองผมและปูสลับกันไปมาพ่อผมเองยังไม่รู้ชัดเจนแต่ผมเชื่อว่าวันที่ผมพาปูมาดูแลมิ้นผมคอนเฟิร์มอีกทีแล้ว พี่ๆคงบอกพ่อแล้วเหลือแต่อาภีมและพี่อ้น พี่อั้ม พี่ๆบ้านอ.อ่างที่ยังไม่รู้เรื่องนี้ดี

“เดี๋ยวพ่อแอ้ตามาทีหลังครับน้องไอซ์ “ผมพูดกับไอซ์มาริโอ้เดินเข้ามากอดผม  “โอ้ไม่ตั้งใจทำพี่ไอซ์เจ็บ” มาริโอ้บอกผม

“พ่อเชื่อมาริโอ้ “ผมบอกมาริโอ้ 

“ดิว ..อ้นมันขอคุยด้วย อีกห้อง” พี่ดิมเดินมากระซิบกับผม ถ้าอย่างนั้นพี่อ้นคงรู้เรื่องนี้แล้ว ผมลุกขึ้น

“อยู่กับอาปูกันก่อนนะครับ เดี่ยวพ่อมา”ผมบอกลุกๆผม แต่ละคนพยักหน้า ผมเดินไปหาปู ผมจับมือปู ผมรู้ว่าพี่ๆผมไม่เห็นด้วยพี่แดนส่ายหัวและเดินกลับขึ้นห้องไปเลย พี่เดย์พี่ดิ๊บด้วย ผมเดินตามพี่ดิมออกไปอีกห้องหนึ่ง

“อ้นรู้เรื่องแล้ว แต่ที่แน่ๆ ทำไมไม่พาแอ้มาด้วยดิว” พี่ดิมถามผม  “พี่ดิม ผมเข้าถึงแอ้ไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตัวเขาหรือว่าเพราะใคร แต่ที่นี้ส่วนหนึ่งมาจากเขาด้วย” ผมบอกพี่ดิม

“พี่ดิม..” ผมจะพูดต่อพี่ดิมยกมือห้ามผม   “พี่ผิดหวังมากดิว ..”พี่ดิมบอกผมแค่นั้นผมเข้าไปในห้องพี่อ้นหันมามองผม
“ดิว ..นี้มันอะไรกัน มรึงสองมีปัญหาอะไรกัน “ พี่อ้นถามผม มันเป็นคำถามที่ทำให้ผมต้องกลืนน้ำลายเหนียวหนึดลงคอไป เพราะว่าผมเองยังจับต้นชนปลายไม่ถูกเหมือนกันว่าเกิดจากอะไร

“นั้นดิ..ปกติก็ไม่เคยมีปัญหาอะไรกันนิ แล้วนี้มันเกิดอะไรขึ้น พวกกรูยังไม่รู้เรื่องข่าว แต่กรูไม่แคร์ กรูอยากรู้ว่าที่มรึงตัดสินทำกันนี้มันเกิดจากอะไรกันแน่ แค่ข่าวงั้นเหรอ “พี่อั้มถามผม ผมยอมรับว่าปัญหาของผมสองคนมันเป็นปัญหาเงียบที่เก็บอยู่ภายในมีแค่ผมสองคนที่รู้

“พี่อ้น พี่อั้ม เรื่องของผมกับแอ้มันคาราคาซังมานานแล้วพี่ ผมเองก็ไม่รู้ว่าแอ้เขายังไง ผมยอมรับว่าแอ้กับผมมีแค่ที่บ้านที่รู้ พอออกนอกบ้าน ผมกับแอ้เป็นแค่เพื่อนพี่ พี่คิดว่าผมจะรู้สึกยังไง “ผมบอกพี่อ้นพี่อั้ม

“กรูก็คิดว่ามรึงรับตรงนี้ได้ตั้งนานแล้วดิว “พี่อ้นถามผม ผมยอมรับว่าผมพยายามที่จะไม่มองตรงนี้ที่ผมไม่สามารถเปิดเผยมันได้เหมือนคู่รักคนอื่นๆ ทั้งตอนนี้โลกนี้เปิดกว้างแล้ว แต่ที่ผมเปิดไม่ได้เพราะอะไร แอ้กลัวแต่ว่าลุงหนึ่งจะรู้เรื่องของผมและเขา ผมเองยังไม่กลัวเลย

“มรึงกับแอ้คุยกันหรือยัง “ พี่อ้นถามผม

“คุยกันแต่ไม่เคลียร์แน่ชัดว่าแอ้จะเอายังไงเรื่องลูก จะแบ่งกันหรือว่าจะยังไง เท่าที่คุยกันคือแอ้ขอแค่เซนเอาไว้ ส่วนคนอื่นให้ผมดูแลเหมือนเดิมแต่ผมไม่ได้จะมาปิดกั้นตรงนี้ เขายังเป็นพ่อของลูกผมเหมือนเดิมแต่สถานะของผมและเขามันไม่เหมือนเดิม ...ผมมีแฟนใหม่แล้วพี่อ้น”ผมบอกพี่อ้น พี่ถึงกับลุกขึ้นเลย ผมรู้ว่ามันเร็วมากการที่ผมมีแฟนได้เร็วไม่ถึงสัปดาห์เลย

“เพราะว่าผมแทบจะไม่ได้เจอแอ้เลยสองวันมานี้เขาอยู่กับติ๊กตลอดเลยไม่ห่างกันเลย เขาเลือกแล้วจริงๆพี่อ้น “ผมบอกพี่อ้น

“น้องปูนั้นเหรอแฟนใหม่ที่จะมาเป็นพ่อคนใหม่หลานกรูนะ”พี่อ้นหันมาถามผม ผมรู้ว่าการที่ทุกคนไม่เห็นด้วยเพราะว่าปูเป็นแฟนเดี่ยวตอนมันคบกันทุกคนรับทราบแต่พอเลิกกันมันได้ไม่ได้บอกใครผมเห็นใจปูนะ

“แหง๋ๆ” เสียงร้องไห้ผมหันไป ผมถึงกับถึงมาริโอ้ เดินมาได้ยินเข้าพอดี

“โอ้ไม่เอาอาปู โอ้ไม่เอา โอ้จะเอาพ่อแอ้คนเดียว!” มาริโอ้มาริโอ้ร้องไห้โฮเลย พี่อั้มรีบวิ่งตามไปทันที พี่ดิมมองผม

“ไอ้ดิว...กรูไม่อยากจะเชื่อเลย กรูเชื่อว่าน้องกรูทำเพราะมีเหตุผลที่มากกว่าแค่ที่มรึงบอกกรูมา ดิว ...แต่ถ้ามรึงคิดว่านี้คือทางออกได้ ..”พี่อ้นมองหน้าผม พี่อ้นเดินเข้ามาจะกระฉากคอเสื้อผมแต่พี่ดิมดึงไว้ก่อน ผมไม่หลบเพราะว่าเป็นใครก็คงโกรธผมรู้ดี พี่อ้นนะรักแอ้มาก แม้จะไม่แสดงออกอย่างชัดเจนก็ตาม ผมเดินออกไปที่ห้องที่ลูกๆผมอยู่ อาภีมกำลังจะกลับ ผมยกมืออาภีม อาภีมพยักหน้า พ่อผมแค่ยืนมองอาภีมผมรู้ว่าการที่ผมกับแอ้เลิกกันมันสะเทือนไปทุกคนเลย

“อาปูออกไปนะ อาปูออกไป “ผมได้ยินเสียงมาริโอ้ ผมรีบวิ่งไปที่ห้องนั่งเล่นมาริโอ้กำลังจะดันปูให้ออกไป ทุบตีปูด้วย

“มาริโอ้หยุดนะ อย่าทำแบบนี้ทำไมโอ้ไปทำอาปูละโอ้” ผมจับมาริโอ้ไว้ 

“ฮือๆ โอ้ตีอาปูทำไมละ โอ้ ฮือๆ “น้องไอซ์ตกใจที่เห็นโอ้แบบนี้ผมเองก็ไม่เคยเห็นมาริโอ้เป็นแบบนี้มาก่อน

“โอ้เกลียดอาปู โอ้ไม่อยากได้อาปู มาเป็นพ่อโอ้ โอ้อยากมีแค่พ่อดิวและพ่อแอ้” มาริโอ้พูดและพร้อมกับดิ้นจนหลุดมือผม น้องไอซ์กับไอซ์ลุกจากเก้าอี้มองปูแปลกๆ 

“ฮือๆ ไอซ์ก็ไม่เอา ฮือๆ “น้องไอซ์ก็ร้องไห้อีกคน ไอด้วยอีกคน  แต่ผมกำลังยืดมาริโอ้ มาริโอ้เข้าไปพยายามทุบตีปูผมกันโอ้ไว้จนคิดว่าต้องหยุดโอ้แล้วแหละ

“พ่อบอกให้โอ้หยุดไง”ผมตะหวาดเสียงดังใส่มาริโอ้ ผมยอมรับว่ามันค้อนข้างดังมากมาริโอ้หันมามองผมตกใจผมไม่เคยทำแบบนี้กับลูกเลยแม้แต่ครั้งเดียวจริงๆ

“ขอโทษอาปูเดี๋ยวนี้โอ้” ผมกลั้นใจบอกมาริโอ้ มาริโอ้มองหน้าผมน้ำตาลูกไหลแต่ใจผมนี้เจ็บที่สุด

“ไม่! โอ้เกลียดอาปู โอ้จะไม่รักพ่อดิวแล้ว “โอ้พูดพร้อมสะบัดมือผมให้ปล่อยเขา โอ้จะเข้าไปผลักปูอีกผมก็ทำท่าจะฝาดฝ่ามือลง โอ้มองผมน้ำตาเต็มเบ้าตาไปหมด 

“อย่านะดิว อย่าแม้แต่จะคิด “พี่ดิมรีบเข้ามาพร้อมกับอุ้มมาริโอ้ขึ้น

“ลุงดิม ฮือๆ พ่อดิวไม่รักโอ้แล้ว ฮือๆ โอ้อยากไปหาพ่อแอ้ โอ้อยากไปหาปู่ภีม ฮือๆ” ใจผมแทบสลายเลย ไอซ์มองผมและตรงเข้าไปกอดพี่ดิม ไอด้วยอีกคน

“ดิวพี่เลี้ยงหลานมาสักแอ๊ะพี่ก็ไม่เคยทำและดิวก็ไม่เคยทำแต่จะมาตีลูกเอาวันนี้นี่นะดิว มันถูกเหรอดิว “พี่ดิมพูดและอุ้มมาริโอ้ขึ้นไปทันที  ผมได้แต่ยืนมองผม ใช่ผมไม่เคยตีลูก เคยแต่สอนลูกเพราะว่าผมเชื่อเหมือนที่พ่อสอนผม ตีไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นสอนให้จำดีกว่า แต่วันนี้ผมเกือบพลั้งมือตีลูกแล้ว

“ปู พี่ขอโทษแทนหลานพี่นะ ปูคงไม่โกรธโอ้นะ “พี่หมอด้าเดินเข้ามาถามปู ผมเข้าไปดูปูน้ำตาปูไหล

“ไม่ครับพี่ด้าผมไม่เคยโกรธเด็กๆ ถ้าผมเป็นเขาผมก็ทำ ไม่มีใครอยากให้ใครมาแทนที่คนที่เขารักมากที่สุดหรอกครับ” ปูหันไปบอกพี่หมอด้า

“พาปูไปหาอะไรทานก่อนเถอะดิว หลานๆนะพี่ดิม กับพี่ดูแลกันเอง “พี่ด้าบอกผม ผมจูงมือปูเข้าไปในห้องครัว คงจะทำอาหารง่ายทานกันไปก่อนผมเข้าไปผมเปิดตู้เย็นจะทำอะไรให้ปูทานดีน่ะ

“ดิวปูทำเองดีกว่าดิวจะกินอะไรดี “ปูมายืนดูผมเพราะว่าผมนะไม่รู้จะเริ่มจากอะไรก่อนเหมือนกัน

“อะไรก็ได้ที่ปูทำได้ง่ายๆ ปูคงเหนื่อยแล้วตื่นแต่เช้ามืดแถมยังมาเจอ..”ผมพูด

“ปูโอเค งั้นข้าวผัดแล้วกันเนอะ “ปูบอกผม ผมพยักหน้า ปูก็จัดการทำอาหารผมนั่งลง ผมกดโทรหาแอ้ ติดเหมือนเดิมแต่ไม่มีคนรับสาย

“ดิว” พ่อผมเดินเข้ามาผมหันไปมองพ่อ ผมรู้ว่าพ่อคงไม่สบายใจเรื่องหลานเหมือนกัน ผมเดินไปหาพ่อผมไม่เคยทำเรื่องให้พ่อไม่สบายใจ 

“พ่อดิวขอโทษพ่อ”ผมยกมือไหว้ขอโทษพ่อผม พ่อผมเอามือมาแตะหัวผมเบาๆ

“มันอาจจะต้องใช้เวลานะดิว ...ปู ...ไม่ว่าจะหลานๆหรือว่าพี่ๆเราก็ต้องใช้เวลา แม้กระทั้งพ่อด้วย เพราะว่าแอ้เขาผูกผันกับบ้านนี้มานาน ไม่ว่าดิวจะมือคนใหม่แล้วหรือว่ายังไง พ่ออยากให้ดิวและแอ้เป็นเหมือนเดิมเหมือนก่อนเป็นยังไงก็อยากให้เป็นแบบนั้นดิว” พ่อพูดกับผมและปู แต่ตอนท้ายพ่อขอให้ผมกับแอ้กลับมาเป็นเหมือนเดิมความของพ่อคงเป็นเพื่อนที่โตมาด้วยกันเหมือนเดิม

“เพราะว่าพ่อเคยคุยกับดิวเรื่องนี้แล้วนะ ว่าถ้ามันมีปัญหาที่ใหญ่เกินว่าจะไปด้วยกันได้ ดิวจะยอมรับมันได้ไหม..ดิวบอกพ่อว่าดิวจะยอมรับมันได้ตอนนี้มันเกิดขึ้นแล้วดิว” ผมเงียบเลยผมเคยรับปากกับพ่อไว้จริงๆ

พ่อปู”ปูทำท่าจะพูดแต่พ่อพยักหน้า  “ปูไม่ผิดหรอกนะเรื่องนี้ ..พ่อต้องขอบใจนะที่ดูแลไอ้เสือของพ่อเวลานี้ใจมันยิ่งกว่าลูกแมวซะอีก ขอบใจที่ดูแลลูกชายพ่อ ปูทำดีที่สุดแล้ว “พ่อผมพูด พ่อเดินออกไปพ่อคงขึ้นนอนแล้ว ปูทำข้าวผัดให้ผมกินประทังหิวไปก่อน ผมทานเสร็จก็พาปูขึ้นห้องนอน

“ปูอาบน้ำก่อนนะ ดิวจะแวะไปดูลูกหน่อย”ผมบอกปู ปูพยักหน้า ผมเดินไปที่ห้องหน้าห้องนอนแฝดของผม

“ฮือๆ  โอ้อยากหาพ่อแอ้ ฮือๆ “มาริโอ้ยังไม่หยุดร้องไห้เลย

“โอ้ เดี๋ยวพ่อแอ้ก็มาแต่โอ้หยุดร้องก่อนได้ไหมลูก เดี๋ยวโอ้จะไม่สบายนะ และโอ้ร้องไห้แบบนี้พี่ไอซ์ พี่ไอก็พากันร้องไปด้วยกัน “พี่ดิมกำลังปลอบหลานอยู่

“ดิว..” ผมกำลังหมุนลูกบิดเข้าไปดูหลานผม พี่ดิ๊บเดินมาหาผม

“ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ละดิว”พี่ดิ๊บถามผม ผมพ่นลมผมแทบจะไม่อยากจะตอบคำถามพวกนี้แล้วว่าทำไม มันปวดใจผมทุกครั้งที่ผมต้องตอบมัน ฃ

“มันถูกเก็บมานานแล้วพี่ดิ๊บ ..แอ้เขาอาจจะไม่เคยมีผมเลยก็ได้ เขามีทางเลือกหลายทาง..แต่ทางเลือกที่เขาเลือกนะไม่ใช่ทางที่จะไปกับผมพี่ดิ๊บ “ผมบอกพี่ดิ๊บ

“ไม่ใช่แค่ติ๊ก ตอนนี้ไอ้พี่ภาณุมันก็เข้ามาจีบแอ้ พี่แอร์เขาคงอยากได้”ผมพูด พี่ดิ๊บมองผม

“แอร์อีกแล้วเหรอ...อย่าให้เจอนะ...ตั้งแต่กลับออกมาจากโรงเรียนเตรียมกรูก็ไม่เห็นหน้าแอร์มันเลยนะดิว” พี่ดิ๊บสะบดออกมา พี่บอกว่าไม่เจอกน้าพี่แอร์จะเจอได้ไงเขาแทบจะไม่เข้ากีบใครเลย

“ไอ้ภาณุนะมันสอบติดตำรวจแล้วมันจะไปเรียนตำรวจแล้ว มันไม่เรียนทหาร พ่อแม่มันอยากให้เป็นตำรวจมากกว่าและพ่อแม่มันก็ไม่ได้สนับสนุนเรื่องรักเพศเดียวกันที่กรูรู้มานะ แต่แอร์นี้..มรึงไปทำอะไรให้แอร์มันโกรธหรือเปล่าวะดิว”พี่ดิ๊บบอกผมเรื่องพี่ภาณุถ้าเป็นก่อนหน้าผมกับแอ้ ผมคงเซย์เยสแต่นี้มันจบไปแล้ว พี่ดิ๊บถามว่าผมไปทำอะไรให้พี่แอร์เขาโกรธ ผมแถบจะไม่ได้เจอหน้าเขาเจอแค่ผ่านๆ ผมแทบจะไม่กล้าทักเลยด้วยซ้ำ จะไปทำอะไรเขาได้ผมส่ายหน้า

“พวกกรูช๊อกกันมาเลยวะดิว เรื่องนี้ พี่แดนนี้โกรธแทนหลานมากเลยมรึงรู้ไหม กรูเห็นพี่แดนเขาไม่ค่อยอะไรกับมรึงกับแอ้น่ะ รักหลานเหมือนลุงรักหลานปกติ แต่นี้พี่แดนโกรธแซงหน้าหลานไปแล้วมรึง เฮ้อ! พี่ก็เห็นใจน้องพี่นะดิว “พี่ดิ๊บพูด พี่ดิ๊บตบบ่าผมและเดินกลับห้องไป ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนลูกๆผม ยังไม่มีใครนอนกันเลย พี่ด้าที่พยายามปลอบโยนไอซ์ และไอ ไอซ์มองผม ผมเข้าไปนั่งใกล้ๆลูกผม

“ไอซ์ ..”ผมเรียกไอซ์  “พ่อดิวทำไมพ่อไม่รักพ่อแอ้แล้ว ฮือๆ”ไอซ์ถามผมคำถามนี้ลูกจะรู้ไหมว่าพ่อโดนถามาไม่รู้กี่คนแล้ว

“ฮือๆ โอ้อยากไปหาพ่อแอ้ ลุงพาโอ้ไปได้หรือเปล่า โอ้ไม่อยากนอนที่นี้ โอ้อยากไปหาพ่อแอ้ ไปหาปู่ภีม โอ้อยู่กับพ่อแอ้อยู่กับปู่ภีมก็ได้ ฮือๆ “มาริโอ้ร้องไห้จะให้พี่ดิมพาไปบ้านอาภีม

“ดิว ไปนอนเถอะ พี่ๆดูหลานๆเองดีกว่า”พี่ด้าบอกผม ผมคงต้องปล่อยให้เป็นนาทีของพี่ๆผมแล้ว เพราะว่าตอนนี้ลูกๆแถมจะไม่อยากอยู่กับผมแล้ว ผมเดินกลับห้องด้วยหัวใจห่อเหี่ยว ผมกลับมาที่ห้องปูอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว ผมเดินเข้าไปกอดปูจากด้านหลัง ปูกำลังดูรูปถ่ายของผมและแอ้ ในห้องนอนผมไม่มีเพื่อนๆมาผมจึงตั้งรูปผมกับแอ้ไว้เยอะแยะแต่ถ้าห้องนอนบ้านที่กรุงเทพจะมีรูปพวกผมที่ไม่ใช่รูปคู่ตั้งแต่ในห้องนอนผมนี้มีทุกมุม มีทุกรูป แต่ละรูปเรียกว่ารูปที่สวีทหวานกันทุกรูป ปูหันมามองผม ผมค่อยประกบปากปูแต่แปลกนะปูไม่ตอบสนองผม

“ดิว..ที่ดิวบอกปูว่าแอ้เขาอาจไม่มีดิวอยู่เลย ดิวแน่ใจแล้วเหรอ ปูดูจากรูปถ่ายนี้แล้ว..แววตาแอ้ที่เขามองดิว มันมีดิวอยู่ในนั้นเต็มๆเลยนะดิว” ปูถามผม

“ดิวอาบน้ำนะ”ผมคิดว่าจะเลิกพูดเรื่องแอ้แล้ว ปูพยักหน้าและหยิบรูปนั้นรูปนี้ขึ้นมาดู ผมเดินไปหยิบกล่องที่ว่างเปล่าผมก็เริ่มเก็บรูปที่ฝาพนังลง

“ดิวทำอะไรนะ” ปูถามผมเพราะเห็นว่าผมกำลังเก็บรูปผมกับแอ้ลงลัง

“ดิวควรจะเก็บมันลงมันกำลังจะเป็นแค่ความทรงจำ” ผมบอกปู   “แล้วดิวจะเสียใจสิ่งที่สุด” ปูพูดและปูก็เดินมานั่งลงที่เตียง ผมวางมือจากการเก็บของผมเดินไปนั่งคุกเข่าตรงหน้าปู

“ปู ดิวไม่อยากให้ปูรู้สึกว่าดิวยัง....”ผมพูดแต่ผมเงียบ  “รักแอ้... ปูอยากบอกว่าเลิกรักใครสักคนมันยาก ถ้ามันยากจะเลิกรักทำไม ก็รักต่อไปซิ “ปูบอกผม ผมเงยหน้ามองปูว่าความมหายของปูคืออะไร

“อย่าเลิกรักแอ้ อย่าเลิกรักคนนี้เด็ดขาด”ปูบอกผม

“ไปอาบน้ำได้แล้ว ดึกแล้วนะ ปูง่วงแล้วด้วย ปูขอนอนก่อนได้ไหมดิว”ปูบอกผม ผมพยักหน้าว่าได้ผมเข้าห้องน้ำเปิดน้ำให้สายน้ำผ่านกายผม คำพูดของปูมันยังอยู่ในหัวผม อย่าเลิกรักแอ้ อย่าเลิกรักคนคนนี้เด็ดขาด

[PFlove]

 

[PFlove]

อยากรีบลงให้จบตอนนี้ 

[PFlove]

ติ๊ก หลังจากที่ผมเดินลงมาจากห้องพัก ผมรีบย้ายห้องพักไปอีกสี่ห้าห้อง เพราะว่าผมเชื่อว่าไอ้นาวินคงไปบอกพวกไอ้แจ็ค ไอ้ซ่หรือว่าไอ้เดี่ยวแล้วแหละว่าแอ้พักห้องไหน ถ้าไอ้ดิวมันพาแอ้ไป แน่นอนผมเชื่อว่าแอ้กับดิวมันก็คงกลับมาเป็นเหมือนเดิมนั้นแหละ  ผมยอมไม่ได้ ผมปล่อยให้แอ้มันนอนพักผมเก็บมือถือไว้ในเซฟเหมือนเดิม แถมลงมาเจอไอ้ดิวอีกผมเลยหยอดไปว่าไอ้นาวินมาส่งและแอ้มันบอกว่ามันเพลียผมเชื่อว่ามันคิดไปไกลถึงไหนต่อไหนแล้ว ระหว่างที่ผมเดินจะเข้าไปหาพี่เอ ว่าตกลงจะให้ผมแต่งหน้าทำผมตอนไหน ผมก็เจอไอ้เดี่ยวมันนั่งอยู่กับผู้หญิงที่มารออ่อยมันที่สนาม ดูผู้หญิงแต่งตัวซิ สายเดียวโชว์นมรั่งเท้าคางคุยกับไอ้เดี่ยว แถมมือนางก็กำลังไต่ต้นขาไอ้เดี่ยวเล่น สงสัยอยากจะจับมังกรยักษ์มันแย่แล้วละซิ

“น้องติ๊กค่ะ” พี่เอเรียกผมเสียงดังลั่นเลย เดี่ยวมามองทันที ทำให้ชะนีน้อยต้องชะงัก

“เดี๋ยวเข้าไปเตรียมแต่งหน้าเลยนะค่ะ อีกสิบห้านาทีก็ได้ค่ะ แต่ตอนนีพี่โทรหา อีกคนที่จะมายืนประกบกับร้องติ๊กดันโทรไม่ติดค่ะ นี้ถ้าเบี้ยวนะพี่จะไม่ป้อนงานอีกเลย” พี่เอบอกผม ผมพยักหน้า ผมหันกลับมาเห็นเดี่ยวมันมองผมหยักคิ้วให้ผม ยิ้มที่มุมปาก คงคิดว่าผมหึงละซึ  ถ้าให้เขาลูบคลำขนาดนี้ไม่พาขึ้นไปบนห้องเลยละไอ้ดำ ผมเดินไปบาร์เครื่องดื่มทันทีไปหาอะไรดื่มดีกว่าแก้เซ็ง

“วิสกี้ให้ผมแก้วหนึ่ง”ผมบอกพนักงานประจำบาร์ พนักงานเขาก็มองผม ผมรู้ว่าผมดูไม่ควรจะดื่มได้

“ผมสั่งวิสกี้แก้วหนึ่ง “ผมตอบย้ำเขาก็รับทำให้ผมทันที  ถ้าถามว่าผมมีความสุขไหมที่ทำกับดิวและแอ้มันแบบนี้ตอบได้ว่าไม่เลยไม่มีคสมสุขเลย ผมกลับเป็นคนที่ทุกข์ที่สุด ผมกลับเห็นความรักของแอ้ที่มีต่อดิว มันทำได้ไม่ห่วงตัวเองเลย และความรักที่ดิวมีให้แอ้ แอ้เลิกไปจากมันแอ้ไม่ได้อยู่กับมัน มันก็ยังรักแอ้ ดูจากที่มันตัดสินใจคบปูแฟนไอ้เดี่ยว เพราะว่าปูมีอะไรที่คล้ายๆแอ้ไง มันแสดงให้เห็นว่าดิวมันขาดแอ้ไม่ได้เลย แล้วผมก็คงไม่มีจุดยืนตรงไหนสักที

“วิสกี้ครับคุณติ๊ก” พนักงานวางแก้วให้ผม ผมโบกมือ ผมก็กำลังจะหยิบแก้ววิสกี้ขึ้นมาดื่ม แต่แก้วถูกใครบางคนยกหนีผมไป ผมเงยหน้าขึ้นมอง พี่เต้ พี่ชายคนที่เจ็ด พี่เต้ต่อจากพี่ตอล พี่เต้เรียนจบเภสัชกร ตอนนี้ประจำที่โรงพยาบาลของลุงภา โรงพยาบาลใหญ่และอลังการที่สุดของประเทศ มีแพทย์ที่เชียวชาญหลายๆด้านและพี่เต้ ก็เพิ่งจบเภสัชกรจากต่างประเทศแน่อนนต้องได้รับเกรียรติทำงานที่นี้ด้วย
“ติ๊ก ไม่ควรจะดื่มตอนนี้นะ จะขึ้นเวทีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ” พี่เต้ถามผม

“พี่เต้แค่แก้วเดียวนะ”ผมพูดและทำท่าจะแย้งคืนมาแต่พี่เต้ทำหน้าดุใส่ผม

“พี่ไม่ใหนายดื่ม ติ๊ก” พี่เต้พูดและส่งแก้วคืนให้กับพนักงานของโรงแรมรับแก้ววิสกี้คืนไป 

“ติ๊กไปคุยกับพี่ด้านโน้นซิ” พี่เต้บอกผม ผมก็มองเพราะว่าปกติพี่เต้จะไม่ค่อยจุกจิกกับผมเลย แต่วันนี้พี่เต้ดูจริงจังมากผมเดินตามพี่เต้ไป 

“ติ๊ก เราทำอะไรกับแอ้ เราจะคบกับแอ้ก็คบไป แต่ควรให้อิสระกับแอ้ นี้พี่ๆแอ้เขาติดต่อแอ้ไม่ได้เลย เขาอยากให้แอ้กลับบ้าน” พี่เต้บอกผม ผมยิ้มปนความเสียใจที่สุด

“เขาอยากให้แอ้มันกลับไปมากใช่ไหมพี่” ผมถามพี่เต้

“พี่โอ๊คโทรมาหาพี่  บอกพี่ว่า แอ้เขา...จำเป็นต้องกลับ...ติ๊กเรากับแอ้ไมได้คบกันจริงๆหรอกใชไหม ...แอ้เขามีคนรักอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ” พี่เต้บอกผม

“ผมไม่สนหรอกว่าใครจะพูดยังไงตอนนี้ผมกับแอ้คบกัน พี่เต้ และแอ้นะเขาไม่อยากไปเอง พี่เต้ “ ผมบอกพี่เต้

“พี่เต้ติ๊กต้องเตรียมตัวแล้ว”ผมบอกพี่เต้ผมเดินออกตากตรงนั้น แสดงว่าแอ้ต้องมีอิทธิพลอย่างมากกับลูกๆของดิว ผมจะเดินเข้าไปในห้องแต่งหน้าแต่เจอไอ้เดี่ยวที่ยืนกอดอก  ผมเลยเดินเลี่ยงให้ห่างๆเข้าไหว้

“หมับ” เดี่ยวมันจับแขนผมแถมมันยังลากผมไปอีก ลากไปตรงห้องที่พนักงานไว้เก็บอุปกรณ์ทำความสะอาด

“ไอ้ดำปล่อยกรูนะ มรึงจะลากกรูมาทำไม “ผมถามไอ้เดี่ยว ไอ้เดี่ยวมันปิดประตูลง แถมมันยังจับผมขึงกับฝาผนังอีกด้วย เพราะว่าห้องมันแคบผมเลยไม่อาจจะขัดขืนอะไรได้มาก

“เหนื่อยพอหรือยังติ๊ก ที่ทำอยู่นี้  ทำเพื่ออะไร ได้อะไรขึ้นมา เชื่อได้เลยคนที่เจ็บที่สุดเจียนตายนะคือตัวเอง เห็นไหมว่าทุกคนเขารู้กันหมดว่าแอ้กับดิวมันเป็นอะไรกัน มันรักกัน แค่มันไมได้บอกมรึงเพราะว่าแอ้มันแค่ความรู้สึกติ๊ก แต่ติ๊กไม่เคยแค่คนที่เขาแค่ตัวเองเลย” เดี่ยวมันพูด

“มรึงไม่เข้าใจกรูหรอกเดี่ยว”ผมพูดกับคนที่กดผมไว้กับข้างฝา

“ใครบอกว่าไม่เข้าใจ เข้าใจซิ เขาใจดีด้วย รู้ไหมว่าเดี่ยวเลิกกับปู เพราะใคร เพราะคนนี้ไง แต่คนนี้ก็ไม่เคยเห็นหัวใจเดี่ยวเหมือนกัน” เดี่ยวมันพูด ผมถึงกลับกลืนน้ำลายลงคอ

“จะทำร้ายตัวเองทำไมติ๊ก “เดี่ยวมันถามผม  “ แถมยังทำร้ายคนที่รักและหวังดีกับติ๊กทำไม “เดี่ยวมันพูด

“ปล่อยแอ้มันไปเถอะติ๊ก “เดี่ยวบอกผม

“มรึงรู้เรืองไอ้ดิวกับแอ้นานแค่ไหนแล้ว กรูถามว่ามรึงรู้เรื่องดิวกับแอ้มานานแค่ไหนแล้ว” ผมถามไอ้เดี่ยว

“นานแล้ว นานมากแล้ว แต่ความจริงมันเป็นยังไงให้มันทั้งคู่บอกนะ แต่ตอนนี้ ให้แอ้กลับบ้าน ลูกมันต้องการแอ้ เด็กๆนั้นไม่ใช่แค่ต้องการดิว ต้องการทั้งแอ้และดิว “เดี่ยวมันบอกผม

“คุณติ๊กไปไหนเนี๊ยะ จะต้องแต่งหน้าแล้วนะ โอ้ยวันนี้งานเข้าตลอดเลย เออยากจะบ้า” พี่เอนิ ผมรีบปลดล๊อกประตูเปิดออกมาก็เจอพี่เอ พี่เอมองผมว่าเข้าไปทำอะไรในห้องเก็บของและมองเดี่ยวอีกคน

“ติ๊ก”พ่อเรียกผม พ่อคงเดินหาผมอยู่ด้วย ผมเห็นแจ็คมันเดินตามพ่อผมมา แจ็คบอย คงไปคุยกับพ่อผมให้มาคุยกับผมเองแน่ๆ พ่อผมโบกมือให้แจ็คไป เตรียมตัวขึ้นเวที

“สวัสดีค่ะท่าน ตอนนี้มีปัญหาใหญ่ค่ะ ดาราชายอีกคนที่นัดไว้เบี้ยวค่ะ” พี่เอบอกดาราหน้าใหม่เบี้ยวไม่มายืนงานคู่กับผม

“เสร็จกี่โมง เดี่ยวจะรอ” เดี่ยวบอกผม

“อุ้ย เดี๋ยวนะค่ะ น้องคนนี้เป็นเพื่อนคุณติ๊กหรือเปล่าค่ะ เออ หน้าตาดี หุ่นดี ใช่ได้ ผิวก็ดีมาก แบบพระเอกบ้านๆแต่หล่อขั้นเทพ งั้นพี่ขอให้คนนี้ไปทำหน้าที่แทนนะค่ะน้องติ๊ก” พี่เอพูดผมก็หันมามองไอ้เดี่ยวนี้นะ

“เออ ผมว่าผม” ไอ้เดี่ยว  “ก็ดีนะ ตอนนี้คงหาใครไม่ได้ เดี่ยวช่วยพ่อหน่อยแล้วกัน”พ่อผมบอกไอ้เดี่ยว และพี่เอก็ลากไอ้เดี่ยวไปเลยพาแต่งตัวแน่ๆ

“ติ๊ก พ่อมีเรื่องจะคุย”พ่อบอกผม

“เรื่องแอ้ใชไหมพ่อ” ผมถามพ่อผม พ่อมองหน้าผม

“พ่อไม่รู้ว่าพ่อควรจะบอกเราว่ายังไง แต่ที่แน่ๆ มันไม่ส่งผลดีกับใครเลยติ๊กมีแต่ความเจ็บปวด”พ่อบอกผม พ่อเข้ามากอดผม

“พ่อผมก็เจ็บ เจ็บกว่านี้อีก เพราะว่ามันเจ็บมาหลายปีแล้วพ่อ “ผมบอกพ่อผม

“ติ๊ก พ่อมีอะไรจะให้นะ แบมือมาซิ” พ่อบอกผม ผมก็หันไปมองพ่อ ผมก็แบมือตามที่พ่อบอกผม พ่อกำบางอย่างวางลงกลางฝามือผมและพ่อก็รีบกุมมือผมให้กำมันไว้ทันที พร้อมกับบีบด้วย ผมรู้สึกเจ็บจี้ดเลย

“พ่อ เจ็บอะพ่อ”ผมพยายามจะให้พ่อคลายมือพ่อออกแต่พ่อยิ่งกำผมก็ยิ่งเจ็บ และพ่อก็หยุดเพราะสีหน้าผมบอกว่ามันเจ็บจริงๆ พ่อผมก็คลายมืออก พอผมแบมือออกผมเห็นว่าเป็นก้อนหิน

“ก้อนหินนะ ถ้ามันถูกวางไว้เฉยๆมันก็ไม่สามารถทำให้เราเจ็บได้แต่ถ้าเราไปหยิบมันขึ้นมามากำไว้ มันก็ทำให้เราเจ็บได้ ก้อนหินก็เหมือนความเจ็บปวดที่ใครบางคนอาจจะหยิบยื่นมาให้หรือว่าเราไปหยิบมาเองแต่ถ้าเราถือมันไว้กำมันไว้ มันก็เจ็บอยู่ที่เราไม่ใช่คนที่เขาให้เรา ถ้าเราเลือกที่โยนมันทิ้งไป ก็ไม่มีใครว่าเพราะมันแค่ก้อนหิน “พ่อบอกผม นี้ผมเป็นคนรับเอาความเจ็บมาไว้เองใช่ไหม

“อย่าเก็บมันไว้หากมันทำให้ลูกต้องเจ็บปวด “พ่อบอกผม พ่อเดินหันหลังออกไป เพื่อไปเช็คงานด้านอื่นต่อ 

“กริ้ง” เสียงมือถือผมดังขึ้น พี่ตุ๊   “ครับพี่ตุ๊” ผมกดรับสายพี่ตุ๊

“ติ๊ก โอเคหรือเปล่า” พี่ตุ๊ถามผม  “ทำไมละพี่ตุ๊ ติ๊กก็โอเคดีนิ พี่ตุ๊”ผมบอกพี่ตุ๊

“ไอ้อ้นมันโทรหาพี่มันบ่นพี่ใหญ่เลย มันอยากให้แอ้กลับบ้านแต่เราไม่ให้แอ้กลับ “พี่ตุ๊รู้เรื่องนี้ด้วย

“ติ๊ก พีไม่อยากให้มันซ้ำรอยเดิมนะติ๊ก ระหว่างความรักและมิตรภาพ พี่ขอให้เราเลือกมิตรภาพนะ ถ้าเสียมันไปแล้ว มันยากนะที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมติ๊ก ให้แอ้กลับบ้านซะ ติ๊ก” พี่ตุ๊บอกผม

“ติ๊ก พี่รู้ว่าเราเจ็บปวดแต่อย่าทำด้วยวิธีนี้ มันเป็นการทำร้ายคนที่ตัวเองรักติ๊ก ให้แอ้กลับไปหาลูกเขาติ๊ก  “พี่ตุ๊บอกผม  ผมกดตัดสายจากพี่ตุ๊ ผมควรจะเลือกเดินกลับเข้าไปนั่งแต่งหน้าทำผมเล่นมือถือโดยไม่สนใจดีไหม

“ฮือๆ เขาอยากอยู่กับแม่ “ผมได้ยินเสียงเด็กร้องไห้โยเย พนักงานของโรงแรมนี้แหละคงเลิกงานแล้วอุ้มเด็กน้อยออกมาจากห้องทำงาน ผู้ชายมารอรับคงเป็นสามีเขา เข้ามาช่วยถือของส่วนแม่ก็ปลอบขวัญลูกๆ มันเป็นภาพครอบครัว ผมเลยตัดสินใจ
*******************************************************************************************************************************
แอ้ ผมนอนหลับไม่สนิทหรอก พอติ๊กมันออกไปผมนอนร้องไห้ นี้ผมจะต้องไปอยู่กับลุงหนึ่งแถมผมกับดิวก็จบกันไม่สวยอีกด้วย แน่นอนแม้แต่ภาพความทรงจำก็คงไม่เหลือไว้ให้ผมสองคน ภาพที่ผ่านมาตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ มันพังทะลายลงไปแค่ในไม่กี่วันและลูกๆคงลืมผมกันหมดเพราะว่าปูคงจะทดแทนผมได้ไม่มาก็น้อย แต่ผมเชื่อว่าปูจะรักลูกผมได้ดีที่สุด

“แอ้” ผมสะดุ้งเพราะว่ามีมือมาแตะผม และไฟหัวเตียงก็ถูกเปิดขึ้นโดยติ๊ก ผมค่อยๆลุกขึ้น ติ๊กมองผม

“ไอ้ดิวมันรีบกลับบ้านเพราะว่า ลูกมันนิ้วซ้น “ติ๊กบอกผม ผมก็สะดุ้งเลย ลูกคนไหนละ

“คนไหน คนไหนมรึงรู้ไหม” ผมถามติ๊ก ติ๊กมองผม

“ติ๊ก กรูขอร้อง “ผมถามติ๊กอ้อนวอนคนตรงหน้า

“คนที่ชื่อไอซ์ “ติ๊กบอกผม น้องไอซ์เหรอ โธ่ไอซ์ รายนั้นยิ่งงอแงนะใครก็ไม่เอา ใจผมเริ่มจะไม่ค่อยดีแล้วซิ

“ดิวไปดูแล้วไช่ไหม ไปดับปูใชไหม” ผมถามติ๊ก ติ๊กพยักหน้าว่าใช่  ผมถอนหายใจออกมาพอสมควร

“ลุกขึ้นและเตรียมตัว ให้รถโรงแรมไปส่งมรึงที่บ้าน พี่มรึงคงรออยู่ ที่บ้าน “ติ๊กบอกผม ผมเงยหน้าขึ้นมองผมแถบจะไม่เชื่อหูตัวเองเลย

“อ้าว ลุกซิ จะไปไหม “ติ๊กมันขึ้นเสียงกับผม ผมรีบลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ผมออกมาติ๊กเอาทั้งหมดมาวางให้ผมกระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์ มือถือ

“ลงไปที่เคาเตอร์นะบอกว่ารถที่คุณติ๊กขอไว้ให้ไปส่งมรึงนะ กรูโทรบอกพนักงานแล้ว ไปซะแอ้ ก่อนที่กรูจะทำใจให้มรึงไปไมได้แอ้ มรึงคงมีความสุขกันมานานแล้วซินะ และกรูก็ทุกข์มานานแล้วเหมือนกัน”ติ๊กพูด ติ๊กมันหันหลังให้ผม ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันดูรถให้ผมไปหาลูกๆผมกับไอ้ดิว

“หมับ”ผมมันกอดติ๊ก

“กรูไม่เคยมีความสุขที่สุด ติ๊กเพราะใจกรูมันรู้ดีว่ามรึงทุกข์อยู่  มันไม่ใช่ความสุขที่สุด ความสุขที่สุดเคยเกิดขึ้นตอนที่กรูสามคน ดิว กรูและมรึง อยู่ด้วยกัน ติ๊ก กรูรักมรึงนะ “ผมบอกติ๊ก ผมไม่รู้ว่าคนตรงหน้าจะเชื่อผมไหม  และผมมันรีบออกจากห้อง
ทันที

“แอ้ถึงแล้วโทรหากรูนะ “ติ๊กบอกผม ผมก็รีบเดินลงมาชั้นล่าง ผมเห็นคนกำลังวุ่นวายกันมากเลย แขกที่มาร่วมงานเริ่มเยอะขึ้น

“แอ้ “ ธรรณ์เรียกผม ธรรณ์รีบวิ่งมาหาผม  บอยก็รีบเดินออกมาพร้อมกับแจ็คและไอ้หลุยส์คงจะตามหาผม เรื่องลูกผมแน่ๆ ผมว่าทุกคนคงรู้เรื่องหมดแล้ว

“แอ้ ลูกไอ้ดิวมัน”แจ็คบอกผม  “ กรูรู้แล้วกรูกำลังจะไป “ผมบอกทุกคน ผมพยักหน้าว่าผมต้องไปแล้ว ผมรีบไปติดต่อรถที่เคาเตอร์ทันที ผมต้องไปถึงที่บ้านผมตอนนี้และคงจะหาที่บ้านขับไป

“สวัสดีครับ คุณติ๊กติดต่อรถไว้ให้ผม ผมจะรบกวนไปส่งผมที่หมู่บ้านXXXXW “ผมบอกพนักงานโรงแรม พนักงานเขาก็รีบกดโทรตามรถให้ผม ผมหันมามองบอย บอยยิ้มให้ผม ทุกคนเดินเข้าไปด้านในงานใกล้จะเริ่มแล้ว ผมเดินออกมาและขึ้นรถที่ทางโรงแรมเตรียมให้ผมทันที

“ฮัลโลพี่โอ๊ค อยู่บ้านไหมพี่ ผมยื่มรถหน่อยซิพี่ผมจะ”ผมโทรหาพี่โอ๊ค

“แอ้รถมรึงอยู่นี้ที่พ่อซื้อให้นะ พ่อบอกว่าถ้ามรึงจะไปหาลูกให้เอารถนี้ขับไปเลย “พี่โอ๊คบอกผม พ่อบอกว่าซื้อให้รถให้ผมคันหนึ่งแล้วผมยังไม่ได้ไปเอาเลยไอ้ใช้ก็ตอนนี้แหละและคงต่อไปผมต้องใช้มันด้วย ดิวกับผมคงไม่ได้ไปรถคันเดียวกันแล้ว รถทางโรงแรมจอดส่งผมที่หน้าบ้านผม ผมขอบคุณเขาและรีบเข้าบ้าน พี่โอ๊คยืนรอผมอยู่ แอมวิ่งมากอดผม

“พี่แอ้ “ แอม  “แอมเป็นอะไร “ผมถามแอม  “ แอมรู้เรื่องหมดแล้วแอม สงสารพี่แอ้ที่สุด พี่ดิวนะพี่ดิว ทำไมทำแบบนี้ละ พี่แอ้นะทำเพื่อพี่ดิวมาตั้งแยะ “แอมพูดกับผม พี่โอ๊คเดินลงมาหาผม พี่โอ๊คกอดผม

“แอ้..พี่ยังหวังให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ “พี่โอ๊คบอกผม 

“เดี๋ยวผมขอไปหา..”ผมบอกพี่โอ๊ค  “ลูกมรึงสามคนนั้นนะ พี่เพิ่งพาไปทานข้าวเย็นนะ เพราะว่าอยู่กับไอ้เดียร์ “พี่โอ๊คบอกผม ผมพยักหน้ามผมเดินเข้าไปในบ้าน ผมเห็นเดียร์กำลังนั่งอยู่ในห้องนังเล่นซีและแซ็ก และก็เป็กซ์

“พ่อแอ้นี้” ซีเรียกผม ผมยิ้มซีวิ่งมาหาผม ผมกอดซี แซ๊กและเป็กซ์และเป็กซ์ ผมไม่รู้ว่าเขาจะรู้เรื่องของผมไหม

“ตั้งใจเรียนกันนะ รู้ไหม ดิวเขาหวังกับสามคนมาก ขึ้นนอนกันได้แล้วมั้งมันดึกแล้วนะ “ผมบอกทั้งสามคน ผมกำลังจะหันหลังออก

“พ่อแอ้ ... ผมไม่รู้ว่าผมเคยเรียกทีไหนมาก่อนไหม  ผมรู้สึกว่าผมรักคุณนะ อย่าไปเลยได้ไหม” ซีบอกผม น้ำตาผมจะไหลแต่ผมต้องกลั้นมันไว้

“พ่อไม่ได้ไปไหน “ ผมพูด และเดินออกตอนนี้น้ำตามันไหลออกมาแล้ว ผมรีบขึ้นรถเก๋งสีขาวที่พ่อผมซื้อให้ รุ่นเดียวกับรถพี่โอมเลย แต่ก่อผมขับรถไอ้ดิวจนชินแล้ว ต้องเริ่มเรียนรู้ไหมแล้วซินะ เรียนรู้หลายเรื่องเลยแหละผมคิดว่า

[boonpa]

  อย่างน้อยก็มีสักครั้งที่ติ๊กทำเพื่อคนอื่นบ้าง

[PFlove]

ติ๊ก ผมเดินลงมาชั่นล่างเพื่อลงไปทำงานที่ผมได้รับมอบหมายให้เรียบร้อย ผมปล่อยแอ้ไปแล้ว แอ้ไปหาไอ้ดิวแล้ว แต่ผมไม่รู้ว่าผมปล่อยแอ้ไปตอนนี้จะทันไหม ไอ้ดิวมันเอาปูมาเป็นแฟนแล้ว และถ้าแอ้กับดิวมันกับไปคืนดี ไอ้เดี่ยวก็คงกลับไปหาปู ผมก็คงเจ็บเหมือนเดิมอาจจะหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ ผมเดินลงมาถึงชั่นล่าง ผมเดินเข้าไปนั่งในห้องเพื่อทำการแต่งหน้า พี่เอเห็นผมรีบเข้ามาถึงตัวผมทันที

“น้องติ๊กค่ะพี่ก็หา ต้องเร่งแล้วค่ะ เพราะว่าอีกแค่” พี่เอ

“เซ็ตผมให้ผมก็พอหน้าผมแค่ลงแป้งก็พอ ไม่ต้องเมคอัพอะไรมาก ผมขอธรรมชาติ”ผมบอกพี่เอ พี่เอถึงกับงง เพราะว่าปกติผมต้องให้แต่งให้เนียนที่สุดแต่หน้าผมเนียนอยู่แล้ว ผมชอบอลังการงานสร้าง แต่วันนี้ขอแบบธรรมดา ธรรมชาติพอ ผมนั้งให้ช่างทำผมให้สักพัก ผมรู้สึกว่าช่างหยุดหรือว่าเสร็จแล้วผมเงยหน้ามองคนที่มายืนด้างข้างผม แจ็คกับบอย

“แอ้ไปแล้วใช่ไหมติ๊ก” บอยถามผม บอยนั่งลงข้างๆผม

“อืมม ไปแล้ว” ผมบอกบอย   “หมับ “ บอยเข้ามากอดผมน้ำผมมันไหล

“มรึงปล่อยมันสองคนไปเถอะวะ ติ๊ก มันดีกว่าที่มันจะทำให้มรึงไม่เหลือใคร เพราะว่ามรึงยังมีพวกกรูเป็นเพื่อนมรึงนะติ๊ก” ไอ้แจ็คที่ปกติปากหมากับผมอยู่แล้ว วันนี้มันเปลี่ยนไปเป็นคนละคน มันกอดผม

“มันสองคนคงเกลียดกรูมาก” ผมพูด 

“บอยว่าไม่ เราไม่เคยเกลียดกันมากขนาดนั้นหรอก บอยเชื่อว่า เราจะให้อภัยกันได้ เพราะว่าเราโตมาด้วยกันนะติ๊ก” บอยบอกผม

“เป็นไงวะ” เสียงดังมาจากด้านหลังผมไอ้หลุยส์ ธรรณ์นะเดินมาจับมือผม

“โอเคนะติ๊ก “ธรรณ์ถามผม ผมพยักหน้าว่าผมโอเค

“แอ้มันไปแล้วเหรอวะ” แจ็คบอกไอ้หลุยส์ ไอ้หลุยส์มันพยักหน้า มันแตะบ่าผมเบาๆ

“มาแล้วค่ะ ดาราจำเป็น เป็นเลยก็ดีนะค่ะ พี่เอช๊อบ ชอบ” พวกผมหันไปมองดาราจำเป็นผมก็ต้องอึ้ง ไอ้เดี่ยวพอมันแต่งสูทเท่ ทำผม แต่งหน้าเข้าไปนิดมันดูหล่อเท่ เป็นดาราได้สบายเลย แต่ละคนมองไอ้เดี่ยว อึ้งกันไปหมด

“ไอ้เดี่ยว” ทุกคนเรียกไอ้เดี่ยว

“อย่าเรียกไอ้ซิค่ะ ...คุณเดี่ยว” พี่เอ ผมก็พยักหน้า ว่าก็ธรรมดาแต่มันหล่อจริงๆ

“คนหล่อ ..ช่วยไม่ได้” ไอ้เดี่ยวพูดและหยักคิ้ว

“แล้วทำไมไอ้เดี่ยวมัน..” ไอ้แจ็คมันถาม  “ก็คนที่จะยืนประกบกับคุณติ๊กนะซิดัน...หายหัว พี่กลับไปจะแบนงานให้หมด” พี่เอบอกผม  “ช่างเขาเถอะครับพี่เอ ..เรียกช่างมาเติมให้ผมอีกนิดนะ หน้าผมซีดไปนิด” ผมหันไปบอกพี่เอ เพราะว่าไอ้เดี่ยวมันจัดเต็มผมก็ต้องเต็มเหมือนกัน ผมหยักคิ้วให้มัน พี่เอก็ควักมือเรียกช่างประจำของผมมา

“พวกกรูไปรอด้านนอกนะ เจอกันวะ” แจ็คมันบอกผม  “รอด้านนอกนะ “บอยบอกผม ผมพยักหน้า ไอ้เดี่ยวมันก็นั่งถ่ายรูปตัวมันเองอยู่นั้นแหละ พอช่วงที่ผมแต่งหน้าทำผมเสร็จ ผมก็ต้องเปลี่ยนชุด

“ถือให้”เดี่ยวเข้ามหาผม แบมือขอมือถือและกระเป๋าสตางค์ผมไป ผมก็ส่งให้ ผมเข้าไปเปลี่ยนชุดผมสวมสูท สูทวัยรุ่นดูดี ผมออกมาเห็นเดี่ยวมันกดมือถือผมดู ผมก็เข้าไปดึง

“เสียมารยาท” ผมบอกไอ้เดี่ยวแต่มันหาได้สำนึกไม่ มันยิ้มเยอะเย้ย 

“ไม่ค่อยสมจริงนะ ดูของเดี่ยวไหม สมจริงกว่าเยอะเลย” เดี่ยวมันโชว์รูปที่มันจูบผมทุกรูปเลยมันแอบบันทึกถ่ายไว้ ยอมรับว่ามันธรรมชาติมาก เดี่ยวมันหยักคิ้วให้ผม ผมแค่ค้อนมันเท่านั้น แต่หันหลังกับแอบยิ้ม

“หันมายิ้มก็ได้นะ จะแอบไปยิ้มคนเดียวทำไม “ ไอ้เดี่ยวมันพูดก็ผมหันมามันมีกระจกตรงหน้า

“ไอ้ดำ! “ ผมเรียกมัน พี่เอเดินมพอดีเลย ตอนนี้ด้านนอกกำลังทำพิธีเปิด กำลังจะบรรยายสิ้นค้าที่จะมาโชว์ในวันนี้

“กริ้ง” เสียงมือถือผมดังขึ้น ผมรีบกดรับเบอร์แอ้มันและเดินออกมาคุยด้านนอก

“ติ๊ก กำลังขับรถไปหาลูกกรูนะ....กรูเป็นห่วงนะ ..มรึงโอเคนะติ๊ก ...กรูไม่เคยคิดอยากทำร้ายจิตใจมรึงเลยจริงๆวะติ๊ก
กรูรักมรึงนะ “แอ้บอกผม

“กรูก็รักมรึงแอ้ กรูก็เสียใจที่กรูทำแอ้ เรื่องเมโมรีกรูจะทำลายมันคืนนี้ หรือว่ามรึงจะเก็บไว้ก็ได้นะกรูจะคืนให้ “ผมบอกแอ้

“กรูไม่เก็บหรอกติ๊ก...แต่กรูขออย่าส่งคลิปนี้ให้ใคร ...ลูกๆกรูต้องการดิว ไม่มีกรูคนหนึ่งแต่ควรจะมีดิวอยู่กับลูกๆกรูนะติ๊ก กรูขอละ “แอ้มันบอกผม

“กรูไม่เคยคิดจะส่งอยู่แล้วแอ้ กรูแค่พูดไปอย่างนั้น กรูทำร้ายคนที่กรูรักไม่ลงแต่เขาคิดว่ากรูคอยทำร้ายเขาตลอดเวลา กรูเสียใจวะ” ผมบอกแอ้

“มันแค่ไม่รู้ความจริงๆ  มรึงบอกมันซิมันจะได้รู้” แอ้บอกผม

“ไม่ละมันไม่มีประโยชน์ แค่นี้น่ะ กรูจะขึ้นเวทีแล้ว ขับรถดีดีนะแอ้ มรึงปวดท้องอยู่ไม่ใช่เหรอวะแอ้”

“ดีขึ้นแล้วกินยาไปก็ดีขึ้นแล้ว ...ถึงแล้วโทรหานะ “แอ้บอกผมก่อนจะกดตัดสายไป ผมเดินเข้ามาเดี่ยวมันยืนกอดอกมองผมมันแอบฟังอีกแล้ว

“นึกแล้วเชียวว่าต้องมีอะไรต่อรองกับแอ้มัน ..เมโมรีนี้ใช่ไหม” เดี่ยวมันถามผม มันโชว์เมโมรี ผมจะเข้าไปคว้าคืนแต่มันไม่ให้

“เดี่ยวเก็บเอง เดี๋ยวเกิดประจำปีมา อารมณ์แปรปรวนเหมือนคนวัยทองกลับมา เลยคิดทำอะไรบ้าๆขึ้นมาอีก” ไอ้เดี่ยวมันพูดและมันก็เก็บเมโมรีลงกระเป๋าสตางค์มันไป

“จะเก็บไว้ทำไม ดูไปก็เสียใจเปล่า “เดี่ยวมันถามผม ผมหันไปหน้าหนี ผมยอมรับว่ายิ่งดูยิ่งเสียใจที่สุด

“หมับ”เดี่ยวมันจับใบหน้าผมหันกลับมามองคนตรงหน้า “อืมม” เดี่ยวมันก็ประกบปากผม ผมยอมรับตอนนี้ผมกำลังอ่อนแอที่สุด

“อะแฮม” เสียงกระแอม ผมสะดุ้งผมหันไปพี่เต้

“พี่มาตามไปรอขึ้นเวทีได้แล้ว ดีนะที่ออกมาเอง ดีที่พ่อไม่ออกมาดูเองนะ น่ารักจริงๆน้องกรู ยืนจูบกับผู้ชาย” พี่เต้ผมแลปลิ้นให้ ผมเดินไปรอที่ข้างเวที กับเดี่ยว พี่เอเอากล่องนาฬิกาฝังเพชรมาให้ผมกับเดี่ยวสวมใส่เพื่อโชว์ ตอนนี้บอยและแจ็คนะขึ้นไปโชว์บนเวทีแล้ว นาฬิกาฝังเพชนมูลค่าร้อยล้าน แน่นอนวันนี้การ์ดฝีมือดีมาคุ้มกัน ผมเห็นลุงสามมาด้วย คงเดินทางมาที่นี้หลายวันแล้ว ไอ้สรจักรก็มาด้วย 

“เชิญชมชุดฟินาเล่ของงานได้เลยค่ะ “ ผมกับเดี่ยวเดินขึ้นไปวนเวที ผมยืนโชว์นาฬิกาให้ช่างภาพถ่ายรูปกันอย่างไม่เคาะเคยผมคิดว่าเดี่ยวมันจะเป็นแต่ไม่เลย มันยืนหน้ามาถ่ายคู่กับผมราวกับ ตอนนี้ผมขึ้นปกนิตยสารเกย์ก็ว่าได้เพราะว่ามันแนบชิดมาก ทำหน้าตาน่าหมันไส้หนัก

“แฟนใหม่หรือเหล่าอะ หล่ออะ คนนี้นี้หล่อมาก “ผมได้ยินเขาซุบซิบกัน

“บอกไปซิ ว่าไม่ใหม่ใช่มานานแล้ว” ไอ้เดี่ยวมันกระซิบบอกผม หยักคิ้วด้วยนะตอนนี้พิธีกรก็พูดแนะนำสินค้า ผมกับเดี่ยวก็ยืนให้ช่างภาพถ่ายรูป

“ในในวันนี้คุณเติ๊กได้มาเป็นฟิน่าเล่ของงาน ผมอยากให้คุณติ๊กโชว์เสียงเพราะๆให้แขกผู้มีเกรียติได้ฟังได้ไหมครับ..เพลงคู่ก็ได้ครับเพราะออกมาด้วยกัน ..เชิญครับ” ผมก็งงเลยไม่ได้เตรียมตัวเลย

“พี่ไม่ได้บอกผมเลยนะว่าให้ผมร้อง”ผมเดินไปถามพิธีกร เขาทำหน้างงเลย

“อันนี้เรามีในสคริปนะครับคุณติ๊ก” พิธีกรกระซิบบอกผม เดี่ยวเดินไปบอกรักดนตรี และเดินมาหาผม

“เอา ..ร้องได้อยู่แล้ว เลือกเพลงแล้วด้วย”เดี่ยวบอกผม ผมหันไปมองเลือกโดยไม่ถามผมนี้น่ะ เดี่ยวมันดึงผมออกไปยืนตรงกลางเวทีและดนตรีก็ขึ้น ผมหันมามองเดี่ยวเลยเอาเพลงนี้เหรอ ..อย่าใกล้กันเลย ..
https://www.youtube.com/v/_GO1RyWvG34
พอเพลงจบทุกคนปรบมือชอบเพลงที่ผมร้องกัน

“ขออีกเพลงครับ” เดี่ยว ผมหันมามองมันหลักไหล่ ดนตรีขึ้นผมก็รู้เลยว่าเพลงอะไร เพลงนี้ผมโหลดให้เดี่ยวมันฟังในรถ ตอนแรกที่คิดว่ามันไม่ชอบซะอีก
https://www.youtube.com/v/b64L7SY624k      อย่าบอกให้ใครรู้

“ขอบคุณคุณติ๊ก และ คุณ?”พิธีกรรู้จักผมแน่ละต้องไม่รู้จักเดี่ยว

“ผมชื่อเดี่ยวครับ กิตติศักดิ์ “เดี่ยวแนะนำตัว

“แฟนใหม่แน่ๆเลยอะ “นักข่าวเขากระซิบ เพราะผมก็มองเพราะคงคิดว่างานเข้าอีกแล้ว ผมก็ยืนให้นักข่าวถ่ายรูปคู่กันกับเดี่ยว พอเสร็จงานผมก็ลงมาจากเวทีกันแน่นอนนักข่าวเข้ามรุ่มเลย

“ตกลงแล้วเป็นอะไรกันค่ะ แล้วข่าวที่คุณติ๊กประกาศเป็นเกย์ละค่ะ ที่ว่าคบกับคุณแอ้นะค่ะ “นักข่าวถามผม ผมก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดี

“ขอโทษนะค่ะ พี่เอขอตอบแทนน้องติ๊กแล้วกันนะค่ะ คือว่าพอดีน้องติ๊กกำลังจะได้เป็นพระเอกหนังเรื่องใหม่เรื่องนี้ น้องติ๊กรับบทเป็นเกย์นะค่ะ คุณแอ้นี้เขาเป็นเพื่อนสนิทใช่ไหมค่ะน้องติ๊ก เพื่อจะได้กระฉากเรทติ้งหนังใหม่นะค่ะ” พี่เข้ามาแก้ข่าวให้ผม ผมพยักหน้ากับนักข่าว

“แล้วคนนี้ เป็นแฟนหรือเปล่าค่ะ” นักข่าวมุ่งประเด็นมาที่เดี่ยวทันที

“ผมกับเดี่ยวเป็นเพื่อนกัน เพื่อนในกลุ่มนะครับ แต่บังเอิญวันนี้ดารชายตัวจริงของผมเขาเบี้ยวงานนะครับ ไม่รับผิดชอบในหน้าที่ของตัวเอง เดี่ยวเลยมาทำหน้าที่แทน “ผมบอกนักข่าวเดี่ยวมองหน้าผมแถมผมยังแอบเหน็บดาราที่จู่ๆ ก็เบี้ยวไม่มางานผมรู้ว่าเขากลัวถูกมองว่าเป็นเกย์เพราะว่าผมกับแอ้ให้เขาออกไปแบบนั้น นั้นคือผมประกาศเรียบร้อยแล้ว

“แล้วคิดว่าจะเข้าวงการเลยไหมค่ะ ดูหน้าตาหล่อขนาดนี้ น่าจะมีแมวมองมาติดต่อแล้วแหละค่ะ” รักข่าวถามเดี่ยว

“ผมยังไม่แพลนอะไรตอนนี้นะครับ ตอนนี้กำลังจะบินไปเรียนต่อเมืองนอกด้วย” เดี่ยวให้ข่าวเดี่ยวมองหน้าผม ผมไม่เคยถามเรื่องนี้มก่อนเลยนะ เซอไพรส์ผมมาก

“งั้นผมขอตัวนะครับ ผมต้องไปเปลี่ยนชุดกันแล้วนะครับพี่ๆ ขอบคุณนะครับ” ผมบอกพี่ๆนักข่าว ผมรีบเดินเข้าห้องเพื่อเปลี่ยนชุด งานวันนี้จบลงด้วยดี จบลงทุกอย่าง

“ไม่เห็นเคยบอกเลยว่าจะไปเรียนเมืองนอก” ผมถามเดี่ยว

“กะว่าจะเซอไพรส์ ...แต่ดันได้เซอไพรส์อย่างอื่นซะก่อน “เดี่ยวบอกผม เดี่ยวเดินเข้ามายืนประจันหน้ากับผม

“มรึงไม่เกลียดกรูเหรอเดี่ยว” ผมถามเดี่ยว   

“ตอนแรกยอมรับเลย คนอะไรใจร้ายชะมัด..แต่นี้ชอบคนใจร้าย คนประเภทนี้เรื่องบนเตียงแรงเดี่ยวชอบ” เดี่ยวพูดมันพูดซะตรงเชียว


“รีบเปลี่ยนชุดได้แล้ว “ผมรีบเปลี่ยนเรื่องทันที  “ไปหาอะไรดื่มกันไหมในบาร์” เดี่ยวถามผม ผมพยักหน้าวันนี้พ่อผมอนุญาติให้เปิดผับเล็กแต่ไม่เน่นเครื่องดื่มมากให้พวกนักฟุตบอล ไม่มีความรุนแรงเกิดขึ้นแน่นอนจะมีแต่พวกผมและมีดนตรีเล่นกันสนุกๆด้วย ผมเปลี่ยนชุดผมเดินออกมาพร้อมเดี่ยว

“พี่เดียวค่ะ หนูก็หาพี่เดี่ยวว่าไปไหน ที่ไหนได้ไปยืนอยู่บนเวทีนี้เองอะ หล่อที่สุดอะค่ะ” ผู้หญิงที่ตามติดมันตั้งแต่ที่สนามฟุตบอลแล้ว ผมหันมามองเดี่ยวว่ามันกินอะไรจะชะนีหรือว่าไง

“พวกพี่โซ่วเขาเข้าไปในผับแล้ว เราไปแดนซ์กันนะค่ะ และวันนี้หนูบอกพ่อกับแม่ว่า ไปค้างบ้านเพื่อนพ่อกับแม่โอเค “ผมพยักหน้าแรงได้อีก โกหกพ่อแม่มานอนกับผู้ชาย ไอ้เดี่ยวมันก็ยิ้มๆและมันก็แกะมือเธอออก ดูน้องเขาจะมองเดี่ยวงงๆ นะ

“งั้นน้องก็ไปหาเพื่อนดีกว่าค่ะ นี้มันดึกเล็กน้อยแล้ว เดี๋ยวเพื่อนกลับจะหาไม่เจอนะค่ะ”เดี่ยวบอกน้องเขานี้มันโง่หรือว่าไงไอ้ดำ

“น้องเขาหมายถึงจะค้างกับมรึงนะ” ผมบอกไอ้เดี่ยว น้องเขายืนบิดไปมา

“ถูกต้องค่ะ” น้องเขาพูดแรงได้!

“จะมาค้างกับพี่ได้ยังไงครับน้อง “เดี่ยวมันถามน้องเขา  “ก็เราเป็นแฟนกันแล้วนี้ค่ะ” น้องเขาพูดผมเลยว่าจะไปก่อนดีกว่า

“หมับ”เดี่ยวหันมาจับมือผม น้องเขาก็มองผมกับเดี่ยวสลับกันไปมา พร้อมกับชี้นิ้ว อ้าปากค้าง

“พี่ยังไม่ได้บอกเลยนะครับว่าพี่เป็นแฟนน้อง พี่ไม่ได้จีบน้องนะครับ น้องเข้ามาคุยพี่ก็คุยปกติ พี่มีแฟนแล้วครับ คนนี้ครับแฟนพี่” เดี่ยวบอกน้องเขา มันบอกว่าผมเป็นแฟนมัน

“พี่มีแฟนเป็นผู้ชาย...กรี้ด” น้องเขากรี้ดปรี้ดแตกทันที

“ไอ้พี่เดี่ยวบ้า ยี้ ไม่น่าไปจับ...ของแกเลย..อี้สกปรก  ไอ้บ้า” น้องเขาด่าไอ้เดี่ยวใหญ่เลยแน่ละก็ตอนที่ผมเห็นเขานั่งคุยน้องเขาเอามือจับเดี่ยวน้อยในกางเกงใหญ่เลย

“อ้าว..ไม่ได้บอกให้จับนี้จับเองอะ ด่ากรูอีก” ไอ้เดี่ยว ผมก็มองไปทางอื่น

“ไปดรี้งกันดีกว่าที่รัก” เดี่ยวบอกผม ผมเดินเข้ามในผับส่วนตัวพวกไอ้โซ่วมันกำลังเมามันกับเพลง ผมเข้าไปนั่ง ไอ้ภาคินมันดรี้งหนักเชียวและนาวินอีกคน

“อกหักรักคุด ..เป็นแถว “ ไอ้มาร์คมันแซวเพื่อนมัน ผมเดินไปสั่งเครื่องดื่มมาประเดิมกับเดี่ยวมัน ผมกระดกรวดเดียวเลย

“ใจเย็นที่รัก” เดี่ยวกระซิบกับผม  “ เดี่ยว ขอเมโมรีคืนกรูทำลายมันเอง” ผมหันถามเดี่ยว

“เดี่ยวว่าให้ไอ้ดิวมันทำเองดีกว่า เดี่ยวจะไปให้มันมันจะได้รู้ความจริง “เดี่ยวบอกผม

“มันจะโคตรเกลียดกรูเลยดิวะเดี่ยว” ผมถามไอ้เดี่ยว  “ไม่หรอก เชื่อเดี่ยวนะ”เดี่ยวบอกผม เดี่ยวมันโอบเอวผมพร้อมกับยืนหน้ามาหาผม ปากมันเพยอมาแล้วว่าต้องการอะไร ผมก็ประกบปากมันผมสองคนดูดดื่มความหวานเหล้าที่เพิ่งดื่มเข้าไปด้วย ตอนนี้เพลงบนเวทีก็มัน ผมสองคนก็ร้อนแรงพอกัน

“ขึ้นห้องไหม..ไม่ไหวแล้ว ..ตั้งแต่น้องอะไรนั้นแหละ จับอยู่นั้นแหละ สงสัยของเขาจะดีจริง” เดี่ยวบอกผม

“ต้องลอง”ผมกระซิบ ผมเดินออกจากผับขึ้นห้องพักผมดีกว่า ผมเห็นบอยกำลังจะเช๊คเอาท์

“ติ๊ก พวกกรูจะไปธุระกันวะ มรึงจะตามไปไหม เพราะว่ากรูไปใกล้ๆกับที่พายอยู่ “ แจ็คบอกผม ผมพยักหน้า

“ตามไปวะ พรุ่งนี้กรูมีงานเคลียร์ให้จบและตามไป “ผมบอกไอ้แจ็ค

“เดี่ยวไปด้วยกันไหม” ไอ้หลุยส์มันถาม

“ไม่ได้ว่ะ แม่กรูเขาต้องไปโรงพยาบาลไปฟังผลนะว่า..เป็นเนื้อร้ายไหมกรูขออยู่ใกล้ๆแม่ก่อนวะ” เดี่ยวบอกผม ผมยังไม่ได้ไปเยี่ยมแม่ของเดี่ยวเลย

“เออๆ ดีวะ กรูส่งกระเช้าของเยี่ยมไปแล้ว ที่บ้านแม่มรึงอะ “ไอ้หลุยส์บอก ผมเดินกลับขั้นห้อง

“เดี่ยวกรูยังไม่ได้ไปเยี่ยมท่านเลยวะ” ผมบอกเดี่ยว

“แม่ก็ถามอยู่ว่าลูกสะใภ้ทำไมไม่มาเยี่ยมเลยนะ” เดี่ยวพูดผมหันมามอง

“แม่รู้ว่าเดี่ยวชอบใคร แต่แม่ยังไม่เคยเห็นเท่านั้นเอง แม่อยากเจอมากเลยนะ แต่เดี่ยวบอกว่าแม่ต้องทำใจหน่อยนะ เพราะว่าลูกสะใภ้แม่หัวดื้อ แรงได้อีก แม่บอกชอบ” ผมอยากจะด่าตรงที่มันว่าผมนี้แหละ ผมเดินเข้าไปในห้องนอน พอปิดประตูลงแค่นั้นไฟราคะก็พุดขึ้นมาทันที ผมสองคนกระโจนเข้าหากันราวกับว่าอดยากมานาน

“อืมม ..เดี่ยว..ซี้ด ...โอ้วว ..อืมมม ..อืมม” ผมควรครางกับลีลาที่เดี่ยวจัดให้ผม ผมนอนดิ้นไปมาอยู่บนที่นอน ผมยอมรับว่ามันสุดยอดมากจริงๆ

“อัดคลิปบ้างได้ไหม อยากไปโชว์ว่าใครจะเจ๋งกว่ากัน” เดี่ยวพูดผมกระดกหัวมองเดี่ยวมันเอากล่องวิดิโอมาว่างไว้บนหัวเตียง พร้อมกับบันทึกลีลารักของผม
 “โอ้วว ...เมียจร๊าเมีย ...เมียเดี่ยวสุดยอดเลยจร๊า เขาเรียกหมอนทอง ชะนีนี้เลิกกินไปได้เลย อู้ยย” ไอ้เดี่ยว

“มรึงลองกลับไปกินชะนีอีกซิ กรูจะตัดและโยนให้เป็ดมันกินซะ” เดี่ยวรีบหนีบของตัวเองทันที่ ผมก็จัดการกินสโมคกี้ไบท์ต่ออย่าเอร็ดอร่อย เขาเรียกฟุตลองของจริงด้วย มันยาวได้ใจจริงๆ

เเดี่ยวลีลารักที่ร้อนแรงใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงผมคิดว่าไอ้เดี่ยวคงเรียบร้อยไม่รู้กี่รอบๆแล้ว มันนี้หื่นดีจริงๆ ผมนั่งกดดูนั้นดูนี้ ไอ้เดี่ยวมันออกไปคุยโทรศัพท์กับแม่มัน มีสายเข้าทางสไกป์มาหาผม พายนั้นเอง

“พาย”ผมกดรับสายวิดิโอคอล

“ติ๊ก กรูดีใจนะที่มรึงหยุดมันทัน” พายบอกผม “กรูไม่รู้ว่าทันไหม ไอ้ดิวมันคบปูไปแล้ว”ผมบอกพาย

“เอานะกรูว่ามันสองคนต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิมแต่มรึงอย่าทำอีกนะ ติ๊ก” พายบอกผม

“แจ็คมันบอกว่าจะพาธุระที่ใกล้ที่กรูเรียนนี้ หิมะกำลังตกเลยติ๊ก มรึงมาหากรูนะ ไปแรดกัน” ผมยิ้มอกมา

“นี้มรึงไม่ทิ้งนิสัยเดิมเลยนะ ชวนกรูไปแรดอีกแล้ว”ผมบอกพาย ผมโคตรคิดถึงมันเลย

“ไม่มีใครแรดกับกรูได้เท่ามรึงจริงๆวะติ๊ก “นี้มันชมผมเหรอเนี๊ยะ

“เออ กรูไป รอไปถ่ายโฆษณาอีกตัวกรูบินไปเลย โอเคปะ”ผมบอกติ๊ก

“ที่รักแม่ผัวอยากเจอ...” ไอ้เดี่ยวมันเปิดประตูเข้ามาก็เรียกผมเลยแถมมันยังนุ่งแค่ผ้าขนหนูไม่รู้จักใส่เสื้อผ้า พายก็คงรู้แล้วแหละว่ามันคืออะไร

“อัลไรนะ” พายมันแซวผมทันท  “เออ กรูไม่ปิด “ผมบอก เดี่ยวมันนั่งลง มันทักทายพาย

“นานยัง” พายถามผมกับเดี่ยว  “ หลายยกแล้วแหละ” ไอ้เดี่ยวผมหันไป เอาหมอนตีมันเลย

“แรงวะ เดี่ยวทำพายเฮิรทนะ “ พาย   “พายอะน่ารักแต่ แต่เดี่ยวชอลแบบนี้ร้อนแรง..ถึงใจ”ไอ้เดี่ยว

“ติ๊ก กรูดีใจด้วยนะ เดี่ยวมันรักมรึงจริงๆนะ อย่าทำมันเสียใจละ “พาย

“อีพายมรึงต้องบอกมัน..วันนี้มันเกือบกินชะนีแล้ว”ผมพูด เดี่ยวสะบัดหน้ามามอง

“ก็คนมันหล่อชะนีเลยอยากงาบกล้วยเขาไปกินอะพาย “ ไอ้เดี่ยว

“แหวะ ...”พายมันแลปลิ้นพายมันทำอะไรมันก็น่ารัก

“พายแค่นี้น่ะ ..พรุ่งนี้กรูใกล้จะบินไป กรูโทรหามรึงว่ะ กรูต้องจองตั๋วเครื่องบินก่อนวะ กรูรักมรึงนะ คิดถึงมรึงมากเลยพาย “ผมบอกพาย

“กรูเหมือนกัน อยู่แบบไม่มีมรึงชีวิตโคตรจืดชึ้ดเลยสาด” พาย ไอ้เดี่ยวมันหันมามองผม

“เรื่องปกติของมัน”ผมบอกไอ้เดี่ยว เห็นมันเป็นเด็กเนิ้ดแต่มันเปรี้ยวได้ใจทีเดียวพายนะ ตัวเล็กแต่แรง

“เออ สวีทกันต่อแล้วกัน ...เดี่ยวมาด้วยไหม เดี๋ยวพายจะพาไปกินตับ” ไอ้เดี่ยวมันสะดุ้งทันทีเลย

“เดี่ยวติดธุระนะพาย..เกรงใจกลัวพายจะพาไปกินตับ” ไอ้เดี่ยว

“บายวะพาย กู้ดไนท์”ผมบอกพายและพายมันก็ตัดสายสไกป์ไป ผมหันมามองเดี่ยว

“ไม่ไปใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยวะเดี่ยว”ผมบอกเดี่ยว

“เดี๋ยวก็ถอดอีกเชื่อดิ” เดี่ยวพูด ผมเอาหมอนปาใส่ไอ้หน้าด้าน เดี่ยวนอนลงข้างๆผม

“เดี่ยวรักคนนี้จริงๆนะ เดี่ยวถึงได้ตัดสินใจไปเรียนเมืองนอก ที่จริงตั้งใจจะเรียนทหาร อยากเป็นเหมือนพ่อแต่แม่ซิ ขอไว้ยิ่งตอนแม่จะเข้าห้องผ่าตัดแม่บอกว่า แม่ไม่อยากให้เดี่ยวเป็นทหาร ได้ไหม แม่ขอเดี่ยวเหมือนแม่กลัวว่าจะไม่ได้ตื่นมาอีก “เดี่ยวบอกผม ผมนี้ใจหายแม่มันป่วยหนักเลยเหรอ

“เดี่ยวทำไมไม่บอกกรูละว่าแม่มรึงไม่สบายหนักเข้าโรงพยาบาล..และที่ขับรถไปทุกวันนี้ไปเฝ้าแม่เหรอ” ผมถามเดี่ยว

“อืมม แล้วคิดว่าไปไหนละ” เดี่ยวถามผม

“คิดว่าไปกับน้องขนมตาลอะไรนั้น”ผมพูดและทำหน้างอเลยนะ ใช่พากันไปกินข้าวเที่ยง แถมยังไปส่งเขาที่บ้านอีก ไปอีอ้อที่ไหนกันมอีก

“ตุ๊บ ๆๆๆ”ผมหยิบหมอนมารัวทุบไอ้เดี่ยวเลยเขาเรียกว่าโกรธไหลย้อน  “โอ้ยย โอ้ยย ติ๊ก ตีเขาทำไม “เดี่ยวมันก็หลบนะแต่ไม่พ้นหรอก

“ก็..”ผมจะพูดว่าผมหึงนะซิ

“หึงเขาเหรอ เขาไม่ได้มีอะไรกับน้องขนมตาลนะ เขาแค่ควงให้ตัวเองเห็นจะได้หึงเขาบ้างอะไรบ้าง” เดี่ยวบอกผม

“อย่าให้เจออีกนะ กลับไปเคลียร์เรื่องน้องเขาด้วย “ผมชี้หน้าบอกเดี่ยว

“ดุเหมือนกันนะเนี๊ยะ “ไอ้เดี่ยว ผมมองว่าไง  “เขาเคลียร์จบไปแล้วน้องขนมตาลอะไรนั้นนะ เหลือแต่” เดี่ยวพูดผมสะบัดมามองอีกเหลือแต่เรื่องอะไรอีก

“คนนี้แหละ ยังไม่ค่อยเคลียร์ขอเคลียร์อีกสักยกสองยกนะ อืมม” เดี่ยวมันหื่นได้ดีจริงๆ แต่ผมก็แรงพอกัน ขอมาจัดให้

[PFlove]

 

[PFlove]

แอ้ VS ลูก หลังจากที่ผมขับรถอย่างเร็ว เร็วจริงๆเหยียบเกิน120 ตลอดเลยเพราะว่าพี่โอ๊คบอกว่าพี่อ้นบอกมาอีกทีว่าลูกผมร้องไห้หาผมใหญ่เลยแถมตอนนี้มาริโอ้รู้เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างผมและดิวแล้วด้วย เหมือนว่ามาริโอ้จะรับไม่ได้ ผมรู้ว่าผมควรจะพูดกับลูกๆเอง ผมขับมาจนถึงบ้านพ่อภา ผมรีบลงจากรถ ผมเห็นไฟที่ห้องนอนลูกๆผมยังเปิดอยู่เลย

“แอ้” พี่หมอด้าอยู่ชั้นล่างของบ้านผมเข้ามาเจอพอดีและพี่แดนด้วย

“แอ้ มาแล้วเหรอพี่นึกว่าเราจะไม่มาซะอีก หลานๆพี่ร้องไห้งอแงใหญ่เลย”พี่แดนบอกผม ผมพยักหน้า

“พี่เอาน้ำให้หลานนะแอ้ แดนพี่ขึ้นไปก่อนนะ “ พี่ด้าบอกผม พี่ด้ารีบขึ้นบ้านตามผมทันทีผมรู้ว่าทำไม ผมรู้ว่าพี่แดนรักพี่ด้าเกินพี่ชาย แต่พี่ด้าซิไม่กล้าที่จะปฏิเสธน้อง ผมก็เห็นใจพี่ด้านะ

“ดีนะที่แอ้มาถึงพอดีนะ “ พี่ด้าบอกผม ผมพยักหน้า ผมเปิดประตูห้องเข้าไป แต่ละคนร้องไห้งอแงกันใหญ่เลยโดยเฉพาะมาริโอ้ และไอซ์ ไอซ์นะนิ้วเขาที่ครอบนิ้วอยู่ ผมตรงเข้าไปลูกๆ พี่ดิมมองผม

“พ่อแอ้ฮือๆ โอ้ไม่อยู่กับพ่อดิวแล้ว ฮือๆ โอ้จะไปอยู่กับพ่อแอ้ ฮือๆ” มาริโอ้พูดผมกอดมาริโอ้ พี่ดิมมองผมและเดินออกคงรู้ว่าเวลานี้ผมเท่านั้นที่จะปลอบเขาได้

“ดิวเขาเข้ากับลูกไjได้เลยตอนนี้ พูดง่ายๆว่าเด็กๆรับเรื่องนี้ไม่ได้เลยแอ้ พี่เลยบอกให้ดิวกับปูไปนอนแล้วแหละ”พี่หมอด้าพูด ผมมองลูกๆผม

“ที่ผ่านมาผมกับดิวปลูกฝังลูกผิดไปจริงๆ พี่ด้า ผมควรให้เข้ารับูรู้แค่ผมกับดิวเป็น...เพื่อนกัน “ผมพูดผมเอามือลูปหัวมาริโอ้ดูจะเสียใจมากที่สุดเพราะว่ามาริโอ้นี่เข้าค้อนข้างจะเซนซิทิฟสูงกว่าคนอื่นๆ

“เขามากับปู”ผมถามพี่ด้า  พี่ด้าพยักหน้า พี่ๆออกไปจากห้องเหลือแค่ผมกับลูกๆแฝด ไอกอดผมแม้ว่าจะไม่ร้องไห้งอแงแต่ผมรับรู้ได้ว่าเสียใจหนักเหมือนกัน

“พ่อแอ้น้องไอซ์ไม่ชอบเลยฮือๆ น้องไอซ์กลัวพ่อดิวจะไม่รักพ่อแอ้อีก น้องไอซ์ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลย ” น้องไอซ์ ผมดูที่นิ้วน้องไอซ์ เห็นแล้วสงสารลูกที่สุด นี่คงเจ็บน่าดู

“ไอ ไอซ์ และโอ้ พ่อยังอยู่ไม่ได้ไปไหน ยังอยู่กับลูก “ผมบอกลูกๆ ผม

“แต่พ่อดิวบอกว่าพ่อเขามีพ่อใหม่ โอ้ไม่เอา โอ้เกลียดอาปู” มาริโอ้ ผมหันไปมองมาริโอ้ ปาดน้ำที่เปียกแก้มให้โอ้

“มาริโอ้  พ่อดิวกับพ่อแอ้ก็ยังเป็นพ่อของลูกนะ ส่วนอาปูก็เข้ามาช่วยดูลูกลิงของพ่อ โอ้อาปูเขาน่ารักมากนะ โอ้ไม่ควรจะเกลียดอาปูนะ” ผมบอกมาริโอ้

“แต่เขาแย้งพ่อดิวไปจากพ่อแอ้” มาริโอ้บอกผม ผมก็มองรู้ได้ยังไง

“ไม่มีใครแย่งใครไปได้โอ้” ผมบอกมาริโอ้

“แต่เพื่อนของโอ้ก็บอกว่าเมียน้อย.... เหมือนพ่อดิวเลยใช่หรือเปล่า “ มาริโอ้ถามผม ผมยิ้มในความใสซื่อของมาริโอ้ ผมว่ามาริโอ้ยังไม่เข้าใจที่เขาพูดหรอก

“และเขาก็แย้งพ่อของเพื่อนโอ้ไปจากแม่ของเพื่อนโอ้และพ่อเขาก็รักเขาน้อยลง ไม่ซื้อของเล่นให้ ไม่พาไปเที่ยวและก็ไม่กลับบ้านแม่เขาเสียใจมากๆเขาบอกโอ้ พ่อแอ้ร้องไห้อะเปล่า “มาริโอ้พูดผมมองโอ้ ผมส่ายหัวแม้มันจะไม่เป็นความจริงก็ตามผมยอมรับว่าผมร้องไห้เสียแต่ต้องร้องโดยไม่ให้ใครเห็น

“ไม่จริงหรอกโอ้ พ่อดิวยังคงรักเราสามเหมือนเดิม เชื่อพ่อนะ และโอ้นะเป็นเด็กที่น่ารักที่สุดโอ้ โอ้จะไม่ทำตัวที่ไม่น่ารักใช่ไหมครับโอ้ ...บอกพ่อซิ” ผมถามมาริโอ้

“แต่ว่า”มาริโอ้

“ทำเพื่อพ่อแอ้นะ มาริโอ้ พ่อยังอยู่แต่พ่อดิวแค่หาคนที่มาช่วยดูแลเรา ส่วนพ่อก็ต้องไปต่อและพ่อจะกลับมาหาลูกๆพ่อ เพราะว่าหัวใจของพ่ออยู่ที่นี้”ผมบอกลูกๆผม

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูห้อง พี่หมอด้านะ เขาเปิดประตูเข้ามาพร้อมมีน ที่งัวเงียตื่นมา

“มีนเขาตื่นมาถามหลายรอบมากว่าแอ้มาหรือยัง “ พี่ด้าบอกผม ผมพยักหน้า พี่ด้าพาน้องมีนมาหาผม น้องมีนกอดผม

“พ่อแอ้ มีนคิดถึงพ่อแอ้”น้องมีน พี่ด้าที่ยืนมอง พี่ด้าถอนหายใจ

“พี่ดิมเสียใจมากเลยนะที่ดิวตัดสินแบบนั้น พี่ดิมไม่กล้ามาดูเลยเนี๊ยะ “ พี่ด้าบอกผม ผมพยักหน้า ผมต้องอธิบายพี่ๆของดิวอีกทีหนึ่งแต่ผมจะไม่อธิบายให้ดิวรู้ เขาจะรู้เมื่อผมไปแล้ว ดิวต้องเรียนที่นี้อยู่กับลูกๆที่นี้ มันเป็นช่วงที่สำคัญมาก

“แอ้ ดูหน้าเราซิ ไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย พักบ้างไหมแอ้” พี่ด้าเดินมานั่งข้างๆผมพี่ด้าถามผม ผมพยักหน้าว่าผมโอเค ผมน้องกอดปลอบใจลูกๆอยู่พักใหญ่ๆตอนนี้ก็ดึกมากแล้วแต่ละคนก็ง่วงแล้วแต่ฝืนไม่ยอมนอนโดยเฉพาะมาริโอ้กลัวผมจะหนีไป ผมส่งน้องมีนให้พี่หมอด้าเอาไปนอนก่อนเพราะว่ากำลังจะหลับอีกรอบแล้ว ผมหอมแก้มน้องมีนก่อนไป

“เอาละเด็กๆ นอนกัไนด้แล้วมาลูก พ่อกล่อมนอนกันนะ”ผมบอกแฝดสามคนของผม วันนี้เลยต้องนอนเตียงเดียวกันหมดเลย

“พ่อแอ้อยู่นะ พ่อแอ้อย่าไปนะ ถ้าพ่อไปเอาโอ้ไปด้วยนะนะ โอ้จะไปกับพ่อ ไปไหนก็ได้แต่โอ้จะไป นะพ่อแอ้” มาริโอ้บอกผม

“พ่อไม่ได้ไปไหนโอ้ พ่อยู่นี้ นอนซะลูกดึกแล้ว ฟ๊อด” ผมพูดผมหอมแก้มมาริโอ้ ผมกล่อมลูกๆอยู่สักพักใหญ่ผมเห็นลูกๆเป็ยแบบนี้ผมยิ่งเสียใจน้ำตาผมไหลหลังจากที่ลูกๆหลับกันหมดแล้ว ผมไม่อยากให้ลูกเห็นผมร้องไห้ผมรู้สึกเพลียมากตั้งแต่ขับรถมาแล้ว ผมฝืนขับมาตลอดทั้งทีผมรู้สึกปวดท้อง ผมจัดการพาทั้งสามคนแยกไปนอนคนละเตียงกัน ตอนผมอุ้มลูกผมรู้สึกปวดท้องน้อยมากจริงๆ ผมจัดการปิดเครื่องปิดปรับอากาศเพราะอุณหภูมิในห้องเย็นดีอยู่แล้ว ผมเปิดประตูออกมา ผมคงจะกลับบ้าน ผมเจอดิวที่ยืนอยู่หน้าห้องนอน

“ลูกหลับแล้วเหรอ” ดิวถามผม ผมพยักหน้าว่าหลับแล้ว

“คิดว่าจะไม่ได้มาซะอีก ไม่คิดว่าติ๊กมันจะยอมให้มาซะอีก “ดิวถามผม

“ติ๊กมันก็มีเหตุผลของมันนะดิว คนเราทุกคนล้วนมีเหตุผลแต่บางเหตุก็อาจจะทำให้ใครหลายคนมองและไม่เข้าใจว่าทำไปเพื่ออะไร “ผมบอกดิวผมจะเดินออก

“หมับ” ดิวจับแขนผม

“จะไปไหน” ดิวถามผม  “จะกลับบ้านซิ” ผมบอกดิว

“เที่ยงคืนแล้วนอนนี้แหละนอนห้องพี่โดมซิ “ดิวบอกผมแต่

“อย่าดื้อ นอนห้องพี่โดมเดี่ยวจะเอาเสื้อผ้าเข้าไปให้ “ดิวบอกผม ดิวดันไปที่หน้าห้องนอนพี่โดม 

“อาบน้ำซะจะได้นอนพัก อย่าดื้อลงไปละ “ดิวบอกผม ผมก็คงต้องนอนที่นี้แหละผมเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ ห้องนอนพี่โดม พี่อาบน้ำแต่ลืมไปห้องน้ำพี่โดมนิไม่ใช้ห้องน้ำดิว มันจะมีผ้าเช็ดตัวได้ยังไง

“ก๊อกๆ “เสียงเคาะประตูห้องน้ำ  “ผ้าเช็ดตัวแอ้ ในนั้นมันไม่มีไม่ใช่เหรอ” ดิวตะโกนบอกผม ผมก็หยิบเสื้อผมมาพอปิดได้บ้างในสวนสงวน ผมเปิดประตูแง้มๆ ดิวยืนผ้าเช็ดตัวส่งมาให้ผม ผมรีบดึงแต่ดิวมันไม่ปล่อย ทำให้ประตูเปิดกว้างขึ้น

“ก็เคยเห็นแล้ว เห็นมาหมดแล้ว” ดิวพูด ผมดึงผ้ามาจากดิวรีบปิดพันกายทันที เคยเห็นแล้วจำเป็นต้องเห็นอีกหรือไงผมคิดในใจผมเดินออกมาเสื้อผ้าถูกวางลงบนเตียงดิวเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้ผมแล้ว ดิวรู้ว่าผมแพ้ฝุ่นผมจัดการแต่งตัวให้เรียบร้อย

“มายังไง” ดิวหันมาถามผม ดิวกำลังเปลี่ยนปลอกหมอนให้ผม

“ขับรถมา พ่อซื้อรถให้ แต่ไม่ได้ไปเอา เพิ่งเอามานี้แหละ “ผมบอกดิว

“ก็ดีนะ มีรถขับเองคงไม่มีใครตามรับตามส่ง”ดิวพูดคงหมายถคงภาคิน ผมบอกภาคินไปแล้ววันที่เขามาส่งผม ภาคินมันบอกผมว่ามันชอบผม แต่ผมบอกไปว่าอย่าชอบผมเลย ผมไม่เคยคิดอะไรกับภาคินนอกจากเพื่อน ไอ้นาวินก็บอกผมอีกผมก็พูดที่พูดกับภาคิน ผมรู้ว่าสถานการณ์ของผมและดิวมันกำลังแย่ผมเลยไม่อยากทำให้มันแย่ไปกว่านี้

“จะใส่กลับพรุ่งนี้ไหมจะไปใส่เครื่องซักผ้าให้ “ดิวถามผมถึงชุดที่ผมใส่มาดิวรวบชุดผมไว้แล้วจะเอาลงไป

“แป๊ก” ผมลืมไปว่าแผงยาแก้ปวดที่พ่อภาให้ผมไว้อยู่ในกระเป๋า

“แอ้เป็นอะไรทำไมกินยานี้ละ” ดิวถามผม แน่นอนดิวต้องรู้ว่ายาตัวนี้ค้อนข้างแรงแสดงว่าปวดมากถึงได้ใช้ยาตัวนี้

“ก็ปวดหัวธรรมดา “ผมพูดและหยิบคืนมาดิวมองผม

“ปวดท้องอีกหรือเปล่าแอ้” ดิวนั่งลงข้างๆผม

“ไม่หรอก ไม่ปวด “ผมบอกดิวว่าผมไม่ปวดจริงๆ ผมปวดแหละแต่ผมจะดูแลตัวเองผมจะคุยกับพ่อภาพรุ่งนี้ ตอนนี้ดิวเขามีคนใหม่แล้วถ้าผมอ่อนแอให้เขาต้องมาดูแลมันจะยิ่งทำให้คนใหม่รู้สึกไม่ดี

“จะนอนแล้วเริ่มง่วงแล้วแหละ ไปดูปูเถอะทิ้งมาแบบนี้ปูเขาจะว่าเอานะดิว” ผมบอกดิว ดิวมองผมเหมือนมีบางอย่างที่อยากจะพูดผมก็เช่นกัน ผมไม่เคยโกรธเขาเลย อยากขอบคุณที่ผ่านมาดิวทำหน้าที่คนรักที่ดีที่สุดของผม แต่ผมคงมีบุญได้แค่นี้จริงๆ ดิวยังมองผม  ผมก็มองเขานั้นแหละ ผมกลืนน้ำลายลงคอเพราะว่าสายตาเขามันทำผมอ่อนแอ

“หมับ” ดิวขยับเข้ามาหาผมกระทันหันโดยไม่ทันได้ตั้งตัวพร้อมประกบปากจูบผม ดิวทั้งจูบทั้งไซ้

“ดิว ...อย่า..อืมม..ดิว..อืมม”ผมร้องห้ามและครางปนกันไป ผมรู้ตัวอีกทีก็ตอนนี้ถูกดันให้นอนลงบนเตียงดิวขึ้นมาค่อมผมไว้ มือดิวที่ลูบไล้ที่ท้องน้อยผม ผมบอกว่าอย่าแต่กายผมไม่ยอมฟังเลยมันตอบสนอมดิวตลอดเลย ดิวหยุดและมองผมที่นอนหายใจหอบเหนื่อยและดิวก็ถอดเสื้อเขาออกเหวียงลงไปข้างเตียง พร้อมกับก้มลงมาถลกชายเสื้อผมขึ้นและถอดมันอกไปจากทางหัว คงไม่ต้องบอกน่ะว่าจะเกิดอะไรขึ้น

“โอ้ว ..อืมม..โอ๊วะ ๆๆ “ผมครางตลอดเลยกัดฟันสุดแล้วเนี๊ยะไม่ให้ดังออกมาเพราะว่าถ้าใครมาเห็นจะคิดยังไง ผมเป็นคนรักเก่าแถมคนรักใหม่ก็อยู่ในบ้านแต่เขายังมามีความสัมพันธ์สวาทกับผมอีก

“ดิว..เบาๆ แอ้เจ็บ”ผมรู้สึกเจ็บที่ท้องน้อย ผมดันดิวไว้ตลอดเลยไม่ให้เขากระแทกผมแรงมาก

“เจ็บเหรอแอ้” ดิวถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่ ดิวหยุดและเอามือลูปคล้ำที่ท้องน้อย

“มีอะไรหรือเปล่าทำไมแอ้เจ็บละ..ปกติไม่นิ” ดิวถามผม 

“ไม่มีอะไรหรอก ..มรึงแค่ทำเบาๆหน่อยกรูเจ็บ”ผมบอกดิวแค่นั้น

“ไม่ทำแล้ว”ดิวบอกผม ผมก็พยักหน้าแต่เล่นซะกรูค้างเลยนะ ดิวไม่ทำแต่ดิวลดตัวลงไปและผมไม่คิดว่าดิวจะทำให้ผม เพราะว่าผมค้างอยู่

“อืมมม..โอ้วว..” ผมกระเจิงอีกครั้งเอ่นขึ้นลงตามจังหวะที่ดิวทำให้จนถึงสุดยอด ผมนอนหอบเหนื่อยอยู่บนเตียง ผมค่อยๆดันตัวลุกขึ้นนั่ง ผมตรงไปเข้าห้องน้ำชำระร่างกายเล็กน้อยพออกมาดิวก็ออกไปแล้ว เอาเสื้อผ้าผมไปซักให้ผมกำลังเอนตัวลงน้อย ผมยังคิดเลยว่าแล้วที่ผมกับดิวมีอะไรมันหมายความว่าอะไรละ ผมกำลังจะหลับแต่ก็ปวดท้องน้อย

“แอ้” ผมสะดุ้งดิวขึ้นมาหาผม พร้อมกับแก้วน้ำ  “กินยาเลยไหม ปวดไม่ใช่เหรอ” ดิวถามผม ผมพยักหน้าว่าได้ผมลุกขึ้นแกะเม็ดยากินแก้ปวด

“มีอะไรบอกนะ ดิวจะได้บอกพ่อ “ดิวบอกผม

“อืมมไม่มีอะไรหรอก ถ้าไม่ดีขึ้นแอ้บอกพ่อเองก็ได้ดิว ดิวไปดูแลปูเถอะทิ้งเขามานาน “ผมบอกดิว ดิวพยักหน้าดิวลุกขึ้น

“แอ้ลูกเลือกที่จะไม่อยู่กับดิวนะรู้ไหม ลูกเลือกที่จะอยู่กับแอ้ แอ้คุยเรื่องลูกกับติ๊กหรือยัง เขาจะได้ทำใจยอมรับมันได้ ”ดิวหันมาบอกผม ผมพยักหน้าไปอย่างนั้น ติ๊กนะไม่เอาเด็กเลยสักนิดและผมคิดว่าผมกับติ๊กคงไม่มีอะไรกันต่อแล้ว ผมเหลือแค่รอเวลาจะไปอยู่กับลุงหนึ่งแทนพี่แอร์ เท่านั้น
          หลังจากทานยาผมก็หลับไปต่อไป ผมหลับไปได้สักพักจนนาฬิกาผมดังขั้นผมจะออกจากบ้านตีหน้าไปหาน้องเซนก่อนที่ลูกๆแฝดผมจะตื่นมาและคงจะงอแงมากผมกลัวว่าปูเห็นมันจะยิ่งทำให้ปูและดิวมีปัญหา ผมค่อยย่องลงมา ผมได้ยินเสียงทีวีเปิดอยู่ใครกัน ผมกำลังเดินผ่าน ไฟสลัวๆ สลัวทำให้ผมเห็นว่าคนที่นอนอยู่คือดิว ดิวนอนอยู่ชั้นล่างเหรอ แถมไม่มีผ้าห่มด้วยนะ ผมเดินไปอีกห้องหนึ่งเป็นห้องเก็บพวกอุปกรณ์เครื่องนอนผมหยิบผ้าห่มผืนไม่ใหญ่ เอาไปห่มให้ดิว เปิดแอร์ก็เย็นขนาดนี้ ผมปิดแอร์ให้ด้วย

*******************************************************************************************************************************
 ดิว
     หลังจากที่ผมลงมาจากห้องพี่โดมที่แอ้นอนเมื่อคืน ผมไม่ได้เข้าไปนอนในห้องนอนผมหรอก ที่จริงเมื่อคืนผมตั้งใจว่าผมกับปูจะเป็นแฟนกันโดยสมบูรณ์ แต่ลูกผมดันนิ้วส้นผมเลยต้องมาหา พอมาแล้วเห็นลูกร้องไห้เสียใจเรื่องผมกับปู แถมร้องไห้หาแต่แอ้ผมเลยไม่มีอารมณ์ในเรื่องแบบนั้น แต่แอ้เขามาหาลูกๆผมเมื่อคืน ผมก็บังคับให้แอ้นอนที่บ้านผมเที่ยงคืนแล้วแอ้จะขับรถกลับยังไง และระหว่างที่ผมรอจะคุยกับแอ้ ผมก็ไม่รู้ตัวเองเหมอืนกันว่าผมทำไปยังไง ผมมีอะไรกับแอ้เหมือนเช่นที่ผมเคยๆกัน เรียกได้ว่าได้ระบายความเครียดไปได้เยอะเลยผม

“ดิว” ผมสะดุ้งเพราะว่ามีมือมาสะกิดผม พี่ด้านั้นเอง

“ทำไมลงมานอนข้างล่างละดิว” พี่หมอด้าถามผม ผมลุกขึ้น

“แต่พี่ว่าดีนะ ดิวยังไม่ควรทำแบบนั้น พี่ว่าเรื่องของปูดิวพักไว้ก่อนดีกว่า ตอนนี้ก็เป็นเพื่อนหรือจะคบกันแต่ขออย่าเพิ่งให้ถึงขั้นนั้นเลยนะดิว..เพราะว่ามันจะแก้ยากไปกว่าเดิม “พี่หมอด้าบอกผม ผมพยักหน้า

“ปูเขาทำอาหารในห้องครัวนะ ส่วนแอ้คงไปแต่เช้าแล้ว” พี่ด้าบอกผม พี่ด้ากำลังลุกขั้น

“พี่ด้า ขอบคุณนะที่เอาผ้าห่มมาให้ดิว “ผมบอกพี่ด้า

“พี่ไมได้เอามาให้นะ พี่เพิ่งลงมาเห็นเรานอนอยู่นี่แหละ” พี่ด้าบอกผม คงเป็นปูนะ ผมลุกขึ้นเดินเข้าไปหาปูที่วุ่นวายทำอาหารเช้าให้ลูกๆผม แต่ละอย่างลูกๆผมขอบทั้งนั้น

“ดิว ตื่นแล้วหรอ ไปล้างหน้าล้างตาซิ จะได้ทานข้าวเช้ากัน” ปูบอกผม

“ปูของคุณนะที่เอาผ้าห่มไปห่มให้ดิวนะ “ ผมบอกปู

“ผ้าห่มเหรอ? “ ปูทำหน้างง แสดงว่าไม่ใช่ปู  “ ดิวไปนอนที่ไหนละไม่ได้ไปนอนกับลูกเหรอ” ปูถามผม นั้นหมายความว่าปูไม่ได้เอาผ้าห่มมาให้ผม ถ้าอย่างนั้นก็แอ้แล้วแหละ

“ดิว ...นอนดูทีวีข้างล่างจนเพลอหลับไปนะ “ผมบอกปู ปูยิ้มๆให้ผม ผมเดินกลับขึ้นห้องเพื่อที่จะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมเห็นพี่ดิมกำลังจะออกไปลุยงานแน่ๆเลย แต่งชุดทหารครบเช็ตขนาดนี้ แต่พี่ดิมเดินเข้าห้องลูกๆผม ผมได้ยินเสียงร้องไห้แต่เช้าเลย เอาอีกแล้วลูกๆผม

“โอ้จะไปหาพ่อแอ้ โอ้จะอยู่กับพ่อ โอ้จะไม่อยู่กับพ่อดิว พ่อดิวใจร้ายพ่อดิวทำพ่อแอ้ร้องไห้โอ้ไม่ชอบ “มาริโอ้

“ฮือๆ”เสียงน้องไอซ์ร้องไห้ ไออีกคนและน้องมีนด้วย เมื่อวานแค่สามวันนี้สี่เลย

“พ่อไม่อยู่ซะด้วยพ่อไปประชุมแต่เช้าเลย” พี่หมอด้าบอกพี่ดิม ผมหันไปเจอพี่ดรีมมาแต่เช้าเช่นกันพี่ดรีมมองผม แต่ไม่พูดอะไร พี่ดรีมก็คงโกรธผมอีกคน

“เกิดอะไรขึ้นพี่ดิมหลานๆร้องไห้กันอีกแล้ว” พี่ดรีมถามพี่ดิม

“เอาอย่างนี้ลุงพาไปหาปู่ภีมนะ พ่อแอ้เขาอยู่บ้าน ลุงอาร์มบอกดีไหม” พี่ดรีมถามลูกผม

“ไป ไป โอ้ไป นะลุงดรีมนะ นะ ฮือๆ “มาริโอ้และพี่ดรีมก็พาลูกๆผมไปหมดเลย เหลือน้องมีน

“น้องมีนก็อยากไปน้องมีนไปด้วยได้หรือเปล่าลุงดิม”น้องมีนอีกคนผมไม่เหลือแล้วหมดแล้ว ผมได้แต่ยืนมองลูกๆผมไปกันหมดเลย ไปหาแอ้ ไปบ้านโน้นกันหมดเลย

“มรึงต้องทำใจนะดิว ลูกรักแอ้มาก ไม่มีใครบังคับใจใครได้ บางที่ที่ดิวคิดว่ามันดูเหมือนแต่มันแตกต่าง “พี่ดรีมบอกผมก่อนจะอุ้มหลานลงไปจากบ้านผม พี่ดิมมองผม

“ดิว”พี่ดิมกอดผมพี่ดิมรู้ว่าผมเสียใจที่สุดที่เห็นลูกๆเป็นแบบนี้

“พี่จะไปทำงานคงหลายวันกว่าจะกลับ ก็ดีเหมือนกันนะให้ไปอยู่บ้านอาภีมบ้าง อยู่ทีนี้ตอนนี้ด้าเอาไม่อยู่แน่ๆ “พี่ดิมบอกผม

“ตอนแรกผมว่าจะอยู่จนวันแข็งเพราะว่าสนามมีปัญหาอีกสองวันถึงจะถึงวันแข่งแต่ผมคิดว่าผมจะกลับวันนี้และพี่ดิม ลูกไม่ต้องการผมกับปู “ผมบอกพี่ดิม

“มันต้องใช้เวลาแต่นานแค่ไหนพี่ตอบไม่ได้ จริงๆดิว” พี่ดิมบอกผม พี่ด้าพยักหน้าตามพี่ดิมพูด พี่ดิมลงไปจากบ้าน ผมเดินตามลงมา ปูออกมายืนดู

“ลูกๆไปหาแอ้กันนะปูคงมีแค่ปูและดิวที่จะทานอาหารเช้ากัน”ผมบอกปู ปูพยักหน้า ผมเดินกลับขึ้นบ้านอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าผมจะพาปูไปหาแม่เขาและพากันกลับเลยไปนอนที่บ้านพักเลยแล้วกัน แจ็คมันบอกว่ามันจะไปกับบอย บอยว่าจะพาแบงค์และแจ็คไปเที่ยวด้วยกันดูความสัมพันธ์ว่าเป็นยังไงบอยคงอยากจะบอกแจ็คเหมือนกันว่าเขามีแจ็คน้อย แต่บอยบอกผมว่าฤทธิ์แจ็คน้อยเยอะเหมือนแจ็คไม่มีผิดเลย

[PFlove]

 

[PFlove]

ดิว VS ปู  แอ้ VS สรจักร อย่างนี้เขาเรียกคนหมดรักหรือว่าหึง
     เมื่อคืนผมดันเพลอไปมีอะไรกับดิวอีก เพราะว่าความอ่อนแอและเพราะว่าผมรู้สึกไม่ค่อยดี ใช่ปกติเวลาที่ผมไม่สบายผมมักจะอ้อนดิวเสมอ แต่เมื่อคืนผมไม่ควรให้ดิวทำแบบนั้นเลยดิวมีคนใหม่แล้ว ดิวควรที่จะหยุดมันได้แล้วแต่เมื่อคืนผมเองที่กลับปล่อยให้มันเลยเถิดไป

“พ่อแอ้ “ น้องมีนเรียกผม ผมหันมามองน้องมีน น้องมีนปืนขึ้นมากอดผม วันนี้ลูกๆมาอยู่กับผมกับพ่อผมกันหมดเลย เขาเสียใจที่ดิวพาปูมาและเด็กก็ดันได้ยินพี่อ้นกับดิวคุยกันเรื่องพาปูมาเป็นแฟนใหม่นั้นหมายถึงพ่อคนใหม่ มาริโอ้ได้ยินก็เลยต่อต้านไม่ยอมรับตรงนี้ นี้ผมทำร้ายลูกทางอ้อมใช่ไหม ลูกๆต่อต้านที่จะไม่ยอมรับใครเลย น้องจากผมและดิว

“พ่อแอ้ พ่อแอ้ไม่รักพ่อดิวแล้วเหรอครับ” น้องมีนกอดผมน้องมีนถามผม

“รักซิครับ” ผมบอกน้องมีน

“แล้วทำไมพ่อดิวพาอาปูมาละพ่อแอ้ คนเราเป็นแฟนกันต้องมีแค่สองคนไม่ใช่เหรอ ทำไมพ่อดิวพาอาปูมาและบอกว่าเป็นแฟนใหม่ละพ่อแอ้” น้องมีนถามผม

“พ่อดิวกับพ่อแอ้นะเป็นเพื่อนกัน  เพื่อนกับแฟนนะมัน...ไม่เหมือนกันลูก”ผมบอกน้องมีน น้องมีนทำหน้างง

“ไว้น้องมีนโตขึ้นน้องมีนจะเข้าใจเองลูก”ผมบอกน้องมีน น้องไอซ์เดินมานั่งกับผมอีกคน มากอดผม ตอนนี้ทังมีนและน้องไอซ์เลย เพราะว่าขี้อ้อนน่ารักแบบนี้ไง ดิวคอยแซวตลอดว่าเหมือนลูกสาวอ้อนแม่เข้าไปทุกวัน เซนก็มานั่งในห้องเดียวกัน เซนเขารู้เรื่องผมกับแอ้แล้วแต่เขายังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่แต่ก็ซึมไปทันที ผมบอกเขาแล้วว่าผมจะดูแลเขาไม่ทิ้งเขาแน่นอน

“พ่อน้องโอ้ตื่นแล้ว” ไอบอกผม มาริโอ้ร้องไห้จนหลับไปเลย ผมลุกขึ้นไปหามาริโอ้ทันที ผมกลัวมาริโอ้จะไม่สบายจังเลยวันนี้ไม่ค่อยกินอะไรเลย มาริโอ้ลุกขึ้นขยี้หูขยี้ตา เห็นผมก็โผ่เข้าหาผม

“โอ้ นั่งลงลูก พ่ออุ้มโอ้ไม่นะวันนี้”ผมบอกโอ้ไม่ให้ทิ้งน้ำหนักหาผมทั้งตัวผมรู้สึกปวดหน่วงๆ ที่ท้องน้อยมากจริงๆ

“พ่อแอ้ไม่สบายเหรอฮึกๆ” มาริโอ้ถามผม เตรียมจะร้องไห้อีกแล้ว

“ใช่คับ งั้นมาริโอ้อย่างอแงนะลูกนะ”ผมบอกมาริโอ้ พ่อผมออกไปธุระพี่หมอด้าก็มาช่วยผมดูแลลูกๆที่บ้าน ส่วนดิวนะเขาพาปูไปหาแม่เขาที่เซเมทารี่ หรือเรียกว่าสุสาน

“ มิ้นหลับปุ๋ยไปแล้วแอ้ “ พี่หมอด้าบอกผม มาริโอ้กอดผมไม่ยอมปล่อยเลยแถมเริ่มกลับมาดูดนิ้วอีกแล้ว นั่งเอาดูดนิ้วโป้งอีกแล้ว

“มาริโอ้ หนูจะกินอะไรไหมตั้งแต่เช้ายังไม่กินอะไรเลยนะ” พี่ด้าถามมาริโอ้

“นั้นซิโอ้ กินอะไรไหมลูก”ผมถามมาริโอ้ 

“กริ้งๆ” เสียงมือถือผมดังขึ้น เบอร์สรจักร ผมส่งมาริโอ้ให้พี่ด้าก่อนผมเดินออกมารับสายสรจักร

“ว่าไงจักร” ผมถามจักร  “แอ้อยู่บ้านไหม จักรมากับพ่อนะที่ค่ายฯอาภานะ จักรอยากเข้าไปหาแอ้ตอนนี้จักรจะขับรถไปที่บ้านอาภีมไปไหว้ท่านด้วย พอดีว่าจักรได้รับอีเมลแต่จักรยังไม่ได้ส่งให้ลุงหนึ่งนะ รอคุยกับแอ้ก่อน “สรจักรมา งานเข้าแน่ๆ ถ้ามาที่บ้านผมเห็นเด็กๆเต็มบ้านขนาดนี้ เรื่องนี้รู้ถึงหูลุงหนึ่งแน่ แต่จักรบอกว่าสรจักรมันได้อิเมล อย่าบอกนะว่าติ๊กมันส่งให้ไอ้จักรนะ

“จักรพ่อไม่อยู่นะ กรูกำลังจะออกไปธุระ เออเอาอย่างนี้ไหม เจอกันที่ร้านกาแฟกรูว่าจะไปซื้อชาเขียวกินอยู่” ผมบอกสรจักร

“เออ งั้นก็ได้แอ้เจอกันที่ร้านกาแฟสด ในค่ายฯก็ได้ “สรจักรบอกผม เอาไงดี ผมเดินเข้ามาหาพี่ด้า พี่ด้าเห็นสีหน้าที่ตกใจของผม

“เกิดอะไรแอ้” พี่ด้าถามผม  “พี่ด้าผมต้องออกไปร้านกาแฟสด สรจักรลูกชายลุงสามเขามาที่ค่ายฯเขาจะเข้ามาหาผมพี่ด้าถ้าเข้ามานะงานเข้าแน่ๆ ผมจะรีบไปรีบกลับ”ผมบอกพี่ด้า

“ไปเถอะพี่ดูได้ “พี่ด้าบอกผม

“พ่อจะไปไหน”มาริโอ้ถามผม

“เออ พ่อจะไปซื้อเค้กช๊อกโกแลตให้มาริโอ้นะ อยู่บ้านนะลูก พ่อพาเราไปไม่ได้ ถ้าพาไปต้องพาไปทั้งหมด วันนี้พ่อไม่ค่อยดีเท่าไหร่ดูแลเราทั้งหมดพร้อมกันไม่ได้แน่ๆ “ผมบอกมาริโอ้

“จริงๆนะพ่อกลับมานะ “มาริโอ้  “แน่นอนโอ้พ่อไปซื้อเค้กให้นะ แล้วไอซ์ด้วย ไอด้วย ช่วยลุงด้าดูแลน้องๆนะลูก พ่อจะรีบกลับ”ผมบอกลูกๆ ผมก็รีบออกและขับรถไปเลย ปกติสรจักรมันไม่เคยมากับลุงสามนี่ ผมพ่นลมออก ทำไมชีวิตถึงได้วุ่นวายมากกับการที่ต้องเก็บความลับไม่ให้ลุงหนึ่งรู้ผมก็อยากรู้ว่าทำไมเขาถึงได้มีอิทธิพลกับผมหนัก ผมตรงเข้าไปในร้านกาแฟประจำที่ผมมักจะมาซื้อขนมปังขนมหวานให้ลูกๆไว้กิน ให้พ่อผมและพ่อภาด้วย

“สวัสดีค่ะคุณแอ้วันนี้รับอะไรให้เด็กๆดีค่ะ” ผมเปิดประตูเข้ามา

“เอาเค้กช๊อกโกแล๊ตชิ้นเล็กๆนะครับและ ขนมปังลูกเกด แยมโรมะพร้าวอ่อน และคุ้กกี้ที่ทานกับกาแฟนะครับ “ผมบอกและผมก็ฝาดสายตามองหาไอ้สรจักร ผมมองไปรอบๆจนเจอผมรีบเดินเข้าไปหาสรจักร

“จักร มรึงบอกว่าได้อิเมล อิเมลอะไร? คลิปหรือเปล่าจักร”ผมนั่งลงและถามไอ้สรจักรทันที

“คลิป คลิปอะไรแอ้ อิเมลที่บอกว่าแอ้ต้องการไปฝึกที่ค่ายฯของลุงหนึ่งนะ จักรดีใจจนรอไม่ไหวอีกตั้งสองเดือนเลย จักรว่าจะเข้าไปบอกอาภีมว่าให้แอ้ไปปรับพื้นฐานก่อนไหม ไปอยู่บ้านจักรไปเที่ยวก่อน “สรจักรบอกผม ผมค่อยโล้งอกหน่อย

“แค่สองเดือนเองกรูก็ไปแล้วจักร ให้กรูได้อยู่กับเพื่อนๆก่อนได้ไหม” ผมบอกสรจักร สรจักรทำหน้าจ่อยไปเลย

“แล้วนี้มรึงได้อิเมลได้ยังไง “ ผมถามสรจักร

“ไม่รู้ซิ มีคนส่งมาให้ แอ้ไม่ได้ส่งให้จักรเหรอ จักรไม่แน่ใจว่านี้อิเมลของแอ้ไหม “ สนจักรจักรโชว์อิเมลเอดเดรสให้ผมดู มันไม่ใช่แต่ผมคุ้นๆนะเหมือนอิเมลพี่แอร์เลย

“เออ ช่างมันเถอะ สั่งอะไรทานหรือยัง “ผมถามสรจักร

“แอ้เอาอะไรดีละ “สรจักรถามผม   “ เอาขาเขียวแล้วกัน “ผมบอกสรจักร สรจักรเดินไปสั่งให้ผม ผมก็นั้งกดนั้นกดนี้เล่น ผมไม่ได้แตะมือถือมาสามวันแล้ว ผมกดเข้าไปดูในไอจี ผมเห็นดิวโพสรูปถ้ายมือประสานกัน กับข้อความ “ New love could to be change to new life “ เพิ่งจะโพสในวันนี้ตอนสายๆ ผมนั่งรอสักพักไอ้สรจักรมันก็เดินกลับมาพร้อมชาเขียวของผม

“แอ้..ดูวันนี้แอ้หน้าซีดมากเลยนะ เป็นอะไรหรือเปล่า วันก่อนก็ว่าซีดน่ะแต่วันนี้ซีดกว่าวันนั้นอีกอะแอ้” สรจักรมันทักผม มีหลานคนแล้วแหละที่ทักผมแบบนี้

“ไม่มีอะไรหรอกก็กรูตัวขาวนี้ เลยมองว่าซีดมั้ง” ผมพูดแก้ตัว สรจักรมันพยักหน้า ผมนั่งดื่มชาเขียวผมไปสรจักรมันก็คุยนั้นคุยนี้ ผมก็ฟังนะ ฟัง ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกว่าหวิวยังไงบอกไม่ถูก

“คุณแอ้ที่สั่งได้แล้วค่ะ “ เจ้าของหลานถือถุงขนมที่ผมสั่งมส่งให้ที่โต๊ะผมก็จ่ายเงิน สรจักรมองขนมที่ผมซื้อ

“แอ้ทานเยอะขนาดนี้เลยเหรอ” สรจักรถามผม  “อ้อซื้อไปให้พี่ๆ พ่อด้วยเอาไว้ทานกับกาแฟตอนเช้านะ”ผมบอกสรจักร ผมดูสีหน้ามันแล้วมันไม่เชื่อผมเท่าไหร่หรอก  ผมนั่งดื่มชาเขียวไปด้วยเล่นมือถือฟรีไวไฟไปด้วย

“แอ้ ...”สรจักรเรียกผม ผมละสายตาจากมือถือมองหน้าสรจักร

“แอ้..เราคบกันไหม”สรจักรมันถามผมว่าเราคบกันไหมผมเข้าใจความหมายของมันดี ผมวางมือถือลง

“แอ้ ..จักรรักแอ้จริงๆนะ “สรจักรบอกผม ผมยังไม่ตอบอะไร

“แอ้เลิกกับดิวแล้ว ดิวมันก็มีแฟนใหม่แล้วนะแอ้ “สรจักรพูด

“คบกับจักรนะแอ้ “สรจักรจับมือผมกุมไว้

“น้องดิว มาซื้อขนมให้เด็กๆเหรอค่ะ เอ๊ะ น้องแอ้เขาซื้อแล้วนี่ค่ะ”ผมหันไปมองดิวมันเข้าพร้อมกับปู ดิวมันมองมาทางผมผมรีบดึงมือออกจากมือสรจักรทันที ดิวเดินตรงมาทางโต๊ะผมพร้อมกับจูงมือปูมาด้วย

“ออกมาสวีทกันเหรอ”ดิวถามขึ้นไม่ระบุว่าถามใครแต่ผมรู้ว่าถามผมแน่นอน

“ก็ออกมาหาความหวานกันบ้าง เหมือนมรึงอะ  “สรจักรพูด ดิวมองผม

“แอ้ลืมไว้ที่หัวเตียงอะเมื่อคืน เอามาคืนให้ เข้าใจว่ามันเกะกะ...แต่ตอนออกมาสำรวจนิดหนึ่งนะ ดีนะที่ปูเขาเข้าใจเลยไม่ได้ว่าอะไร”ดิวมันส่งนาฬิกาข้อมือที่ดิวมันนั้นแหละที่ถอดออกให้ผมแถมมันยังพูดให้คิดได้ว่าเมื่อคืนผมทำอะไรกัน ผมแบมือรับนาฬิกาข้อมือคืนมา สรจักรมองหน้าไอ้ดิว

“รีบทานยาคุมฉุกเฉินด้วยนะเดี๋ยวจะไม่ทัน” ไอ้ดิมมันกระซิบกับผม ผมรู้ว่าไอ้สรจักรมันได้ยินแต่มันคงไม่เข้าใจเพราะมันไม่เคยรู้เรื่องของผมมาก่อน

“ไปกันดีกว่าปู  วันนี้เราไปสวีทกันที่ไหนดีนะ ที่บ้านพักแล้วกันเพราะว่าไม่มีมาร “ดิวพูด

“อ้อ..กินแล้วล้างชามให้กรูด้วยนะ” ดิวมันบอกสรจักรผมว่าอันนี้ จักรมันเข้าใจดี มันลุกขึ้นแต่ผมดึงแขนมันไว้

“อย่า...ไปกัดกับมันกรูขอ” ผมพูดผมรุ้ว่าดิวได้ยิน ผมก็ไม่คิดเลยว่าดิวมันจะพูดแบบนี้ ผมสวมนาฬิกาที่ข้อมือนาฬิกาอันนี้พี่อ้นซื้อให้ผมตอนวันเกิดดิวมันจะรู้ว่าผมรักมากหวงมากด้วย ดิวมันเดินออกไปแล้ว

“เห็นไหมแอ้ ..จักรว่า..”สรจักรพูดผมเงยหน้ามองหน้ามัน

 “ขอบใจจักรแต่กรูไม่ได้คิดกับมรึงเกินไปว่าลูกพี่ลูกน้อง ..กรูจะกลับแล้ว “ผมบอกสรจักรพร้อมกับลุกขึ้นผมหยิบกุลแจรถยนต์ผมพร้อมขนมที่ผมสั่งให้ลูกๆ ผมเดินออกจากร้านกาแฟทันที ผมรู้ว่าไอ้จักรมันวิ่งตามผมออกมา

“แอ้ ... “จักรเรียกผมพร้อมกับดึงแขนผมไว้

“ขอร้องละจักร แค่นี้กรูก็แย่มากพอแล้ว ..มรึงอย่ามาเพิ่มปัญหาให้กรูเลยนะ กรูขอร้องวะ “ผมหันไปบอกมัน แต่สรจักรมันดึงผมและรั่งตัวผมเข้าไปกอด

“จักรปล่อยกรู”ผมพยายามดันมันออก แต่จักรมันไม่ยอมปล่อยผม ผมเลยต้อง

“เพี๊ยะ”ผมตบหน้ามันไปหนึ่งที มันได้สติเลยปล่อยผม

“อย่าทำแบบนี้กับกรูอีก..ไม่อย่างนั้นไม่ว่าเพื่อนหรือว่าญาติกรูก็ไม่ให้มรึงจักร กรูมีอีกหลายอย่างที่มรึงรู้แล้วมรึงอาจจะเปลี่ยนใจไปเลยก็ได้นะ ดังนั้นกรูให้มรึงได้แค่เพื่อนจริงๆจักร “ผมหันไปบอกสรจักร ผมรีบเข้าไปในรถผมขับรถออกทันที น้ำตาผมไหลไม่ใช่ที่ผมต่อว่าไอ้จักรแต่มันไหลเพราะคำพูดที่ดิวมันพูดออกมา ดิวมันไม่เคยเป็นแบบนี้เลย เขาเรียกว่าเกลียดมากใช่ไหม ผมพ่นลมออกมา

“แอ้..อยู่ไหนแล้วมาริโอ้ร้องไห้หาแอ้อีกแล้ว “พี่ด้าส่งข้อความหาผม ผมรีบขับรถกลับบ้านทันที ผมว่าจะกลับไปโรงเรียนผมเปลี่ยนใจอยู่กับลูกๆดีกว่า ถ้าเป็นแบบนี้มีหวังดิวมันคงประชดประชันผมตลอดเลย

“แอ้ มะรืนนี้ไปโรงแรมด้วยนะ กรูจะเข้าไปดูไอ้เดี่ยวมันเตะบอล “ติ๊กส่งข้อความหาผมกำลังคิดเลยว่าจะไม่ไปดู

“ฮัลโลติ๊ก กรูว่าจะไม่ไปวะ” ผมบอกติ๊กมัน

“อะไรวะแอ้ กรูไม่มีเพื่อนสาด มรึงเป็นอะไรไปอีก ที่กรูไม่ให้ไปดูอยากจะไปดู แต่พอกรูชวนไม่ไปซะอย่างนั้นแหละสาด” ติ๊กมันบ่นผมทันที

“กรูไม่อยากไปวะติ๊ก” ผมบอกไอ้ติ๊ก

“เออๆ ถ้าอย่างนั้นมาที่โรงแรมนะ รอกรูที่นั้น”ไอ้ติ๊กบอกผม

“เออก็ได้ เจอกันวะ กรูไปรอที่ห้องเดิมนะที่พักกับมรึงอะ จองห้องให้ด้วยนะ “ผมบอกติ๊ก ก็ดีเหมือนกันผมว่าจะแวะไปหาต้นข้าวดีกว่า คิดถึงมัน ผมกดวางสายถ้าติ๊กบอกว่าไปดูไอ้เดี่ยวนั้นแปลว่ามันกับไอ้เดี่ยวดีกันแล้ว ผมดีใจด้วยผมรู้ว่าติ๊กมันก็รักไอ้เดี่ยวแต่มันยังตัดใจจากไอ้ดิวไม่ได้และตอนนี้มันรู้แล้วว่ามันควรจะเลือกใครส่วนผมมันจบถาวรแล้วและยิ่งถ้าผมไปอยู่กับลุงหนึ่งดิวกับผมก็คงห่างกันไปเลยและมันอาจจะไม่หวนคืนมาเหมือน พ่อผมกับลุงภาหรอก ผมกลับมาบ้าน มาอยู่กับลูกๆ วันนี้เรียกว่าไม่ใครซนเลยมีแต่มิ้นที่ยังเล็กมาหนักเลยไม่รับรู้อะไรเล ผมว่าดีนะไม่ต้องรับรู้ความเจ็บปวดพวกนี้

“พ่อแอ้ มิ้นรักพ่อแอ้” มิ้นบอกผม ยิ้มตาหยีให้ผม

“พ่อแอ้รักมิ้นนะ แต่มิ้นซนไปหน่อยนะ ซนพาให้ตัวเองเจ็บตัว หึ” ผมกอดมิ้นที่ปืนยึ้นมานั่งข้างๆผม น้องไอซ์นั่งกอดผมมไม่ยอมปล่อย มาริโอ้เดินมากอดผม น้องเซนมองผมก็ควักมือเรียกเซนอีกคน

“ เซนรู้สึกไม่มีความสุขเหมือนเดิม เหมือนความสุขหายไปยังไงก็ไม่รู้พ่อแอ้” เซนบอกผม

“ความสุขมันหายไปไม่ได้มันอยู่กับเรา แค่เราทำให้มีความสุขแค่นี้ความสุขก็กลับมาแล้วเซน” ผมบอกเซน

“เซนฝันถึงแม่อีกแล้ว แม่บอกว่ารักพ่อแอ้ให้มากที่สุด แม่บอกเซน” เซนบอกผม

“แล้วแม่ของพี่เซนไปปไหนเหรอพ่อแอ้”น้องไอซ์ถามผม

“แม่พี่เซนเขาไม่ได้ไปไหน แม่พี่เซนเขาอยู่กับพี่เซนตลอดเวลา “ผมพูด เซนทำหน้างงๆแต่ผมเชื่อว่าเมื่อผมพร้อมผมต้องบอกเซน คงไม่นานนีแหละผมจะปล่อยให้มันยึดยาวไม่ได้
     ผมอยู่กับลูกผมจนเย็น ผมก็ต้องกลับแล้วพี่อาร์มาเลิกงานมากับพี่ดรีมพอดีเลย ผมรู้สึกมีความสุข เพราะว่าผมรู้ว่าพี่ดรีมแอบรักพี่อาร์มและพี่ดรีมเป็นผู้ชายที่น่ารักที่สุด

“แอ้” พี่อาร์มเรียกผม ผมเพิ่งจะได้เจอพี่อาร์มวันนี้แหละ ผมตรงเข้าไปกอดพี่อาร์ม

“พี่คิดถึงเรานะ เพิ่งจะมาเหรอ ผอมไปนะ กินข้าวบางหรือเปล่า” พี่อาร์มทักว่าผมผอมไป

“กินพี่อาร์มแต่แอ้คงได้แค่นี้แหละ “ผมบอกพี่อาร์มขำ ขำ

“พี่ก็ว่าแอ้ผอมไปนะ “พี่ดรีมอีกคนขนาดนี้พี่ดรีมเห็นผมบ่อยๆนะยังทักผมเลย ผมคงต้องขุนตัวเองหน่อย เดี๋ยวตรวจสมรรถภาพร่างกายไม่ผ่านอีกแย่แน่ๆผม

“แอ้..พี่รู้เรื่องหมดแล้ว แอ้กับดิว พี่ว่าหันมาคุยกันดูก่อนไหม มีอะไรคุยกันตรงๆ แอ้” พี่อาร์มบอกผม ผมแค่ยิ้มๆ

“แอ้ต้องกลับแล้วอะพี่อาร์ม วันหยุดอาทิตย์หน้าแอ้จะมาหานะแอ้คิดถึงพี่อาร์ม ไม่เจอตั้งนาน พี่ดรีมดูแลพี่ชายแอ้ดีดีนะ แต่แอ้เชื่อว่าพี่ดรีมดูแลดีอยู่แล้ว” ผมพูดพี่ดรีมพยักหน้า

“จะกลับแล้วเหรอ “พี่อาร์มถามผม ผมพยักหน้าตอนแรกว่าจะไม่กลับ แต่ไอ้ติ๊กซิดันบอกให้ผมไปหาและรอที่โรงแรมก็ดีนะ ผมไม่อยากเห็นภาพบาดตาเหมือนกัน เห็นผมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แต่ข้างในเหมือนมีมีดแทงใจผมอยู่ตลอดเวลาเหมือนกัน ผมขับรถมาถึงโรงแรมติ๊กแล้วตลอดทางที่ผมขับมาปวดท้องมาตลอดเลยผมทานยาแก้ปวดเข้าไปตอนพักเติมน้ำมัน รอบนี้ยาก็เอาไม่อยู่ ผมคิดว่าขึ้นไปนอนพักก็คงจะดีขึ้นเอง ผมเดินกุมท้องแถบจะไม่ถึงห้องพักเลย พอถึงผมก็ทิ้งตัวลงนอนเลยผมต้องกัดปากตัวเอง พยายามไม่คิดมันจะได้ดีขึ้น ผมรู้สึกว่าผมกระหายน้ำมากกว่าปกติ ผมพยายามลุกขึ้นและหยิบน้ำมากระดก รู้ว่าว่าภายในมันร้อนวูบๆ ยังไงบอกไม่ถูก

“กริ้งๆ “ เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ติ๊กโทรหาผม  “ติ๊กอยู่โรงแรมแล้ว” ผมบอกติ๊ก

“แอ้ทำไมเสียงมรึงเป็นแบบนั้นละ เป็นอะไรหรือเปล่านี้มรึงปวดท้องอีกแล้วเหรอวะ กรูบอกไอ้ดิวไหมเห็นว่ามันพาปูกลับไปนอนที่บ้านมันนิ พอดีกรูคุยกับพี่เต้ พี่เต้เขาเห็น” ติ๊กบอกผม

“กรูโอเค กรูทานยาแล้วติ๊ก นี้มรึงอยู่ไหน” ผมถามติ๊ก

“ อยู่สนามบินกำลังจะเข้าเข้าไปที่ด่านตรวจคนเข้าเมืองและกรูคงขึ้นเครื่องเลย พายมันเพิ่งจะมาส่งกรู “ ติ๊กบอกผม

“มรึงจะไปดูไอ้ดิวมันเตะบอลไหม ไปดูมันหน่อยดิวะแอ้” ติ๊กบอกผม ผมเดาว่ามันไม่อยากให้ผมไปหรอก ไม่ไปจะดีกว่าไม่อยากให้มันฟุ้งซ้าน ผมจะไปห้ามใครได้ ไม่ว่าภาคิน หรือนาวิน หรือว่าไอ้สรจักร แต่ผมห้ามใจตัวเองได้ก็พอแต่ดิวไม่เคยเข้าใจผมเลย

“กรูมีเรื่องจะคุยกับมรึงและดิววะ กรูพร้อมที่จะคุยแล้วแอ้ แต่กรูต้องให้มรึงอยู่ด้วย กรูจะได้หมดสิ้นทุกสิ่งที่ค้างคาในใจแอ้” ติ๊กบอกผม ผมก็ว่าดีนะ มันจะจบไปแต่เรื่องผมกับดิวคงจบแล้ว

“ติ๊ก เรื่องคลิปที่มรึงเอามาต่อรองกรู ไม่ต้องบอกมันนะให้มันจบไปแค่มรึงและกรูพอ บางที่กรู มรึงและดิวอาจจะกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม “ผมบอกติ๊ก

“จะเอาอย่างนั้นเหรอแอ้ “ติ๊กถามผม  “อืมม “ผมตอบสั้นๆ

“เออ เดินทางปลอยภัยนะติ๊ก พรุ่งนี้มาหากรูก่อนแล้วกันนะ กรูออกไปที่สนามพร้อมมรึงนะ” ผมบอกติ๊กผมไม่กล้าไปคนเดียวหรอก ไปกับติ๊กดีกว่าผมคิดว่านะ

“เออ แค่นี้น่ะแอ้ เจอกันวะ” ติ๊กบอกผมผมกดวางสาย ผมยังคงดื่มน้ำขวดในห้องต่ออีกรู้สึกว่าน้ำที่ผมดื่มจะไม่พอ ผมเลยต้องโทรสั่งน้ำขึ้นมาอีก นี้ผมเป็นอะไรตอนอยู่บ้านมันก็ไม่เป็นแบบนี้น่ะ ผมเลยไม่ได้ไปหาพ่อภา ตอนนี้รู้สึกกระหายน้ำมากจะมีอาการคลื้นใส่ แถมยังปวดบีบในช่องท้องถีขึ้นอีกด้วย ปวดบีบมาแต่ละทีนี้ผมต้องบีบมือตัวเองทันที

“ก๊อกๆ “เสียงเคาะประตูผมค่อยพยุงตัวเองไปที่หน้าประตูผมเหลือบมองผ่านตาแมว น้ำที่ผมสั่งไว้มาส่งให้ผมแล้ว

“น้ำดื่มที่สั้งไว้นะครับ” พนักงานทางโรงแรมเอามาส่งให้ผม คงแปลกใจแต่เขาคงคิดว่าอยู่กันหลายคน ถึงได้สั่งมาโหลหนึ่งเลยพี่เขายกเข้าให้ผม เขามองผมยิ้มๆ

“ขอบคุณนะครับ”ผมบอก  “ไม่เป็นไรครับ มีอะไรโทรได้ตลอดนะครับ “ พี่เขาบอกผม ผมพยักหน้าให้ขอบคุณพี่เขาส่งยิ้มแปลกๆให้ผมนะ ผมปิดประตูลง ผมยังคงดื่มน้ำอยู่ตลอดเวลาแถมยังตามมาด้วยอาการปวดท้องมากขึ้น ถ้าพรุ่งนี้ไม่ดีขึ้นมคงให้ติ๊กขับรถให้ผมพาไปหาพ่อภา ผมอาบน้ำและจะได้นอนพักเพื่อว่าจะดีขึ้นผมไม่รู้ว่เพลอหลับไปตอนไหน ผมรู้สึกตัวอีกทีผมรู้สึกว่ามันร้อนมากขึ้นหายใจก็มีแต่ลมร้อน ผมเหลือบมองเวลาเกือบตีสี่แล้ว ผมค่อยยันตัวเองลุกขึ้น ผมก็ต้องงอตัวและทรุดลงนั่งกับพื้นผมปวดท้องมาก ปวดบีบมาก

“โอ้ยยย “ผมกุมท้องปานว่ามีอะไรบีบอยู่ในทอ้งผมตลอดเวลา ผมรู้สึกกายผมร้อนจัดมากผมค่อยคลานเข้าห้องน้ำ เพราะว่าผมดื่มน้ำไปจนหมดแล้ว จะโทรสั่งก็ไม่ได้ผมคงต้องดื่มน้ำก๊อกเอา ผมค่อยๆคลานเข้าไปในห้องน้ำ ทันทีที่ผมสัมผัสพื้นห้องน้ำเหมือนผมได้สัมผัสความเย็น

“ดิว..”ผมกลับเรียกชื่อนี้
*****************************************************************************************************************************
    ดิวตอนแรกผมว่าจะไปนอนบ้านพักและจะออกแต่เช้ามืดขับมาที่สนามผมเปลี่ยนใจผมขับรถกลับมาบ้านที่กรุงเทพฯ ผมเจอพี่เต้ พี่เต้บอกว่าติ๊กมันกำลังขึ้นเครื่องบินกลับมันไปเที่ยวกับพาย ผมคิวว่าที่เดี่ยวมันบอกผมว่าแอ้กับติ๊กมัแค่เกมส์ก็คงจะจริงแต่เล่นเพื่ออะไร แล้วตอนนี้ติ๊กคือตัวหลอกและใครคือตัวจริงละ อย่าบอกนะว่าไอ้สรจักร ถ้าอยากไปทำไมไม่บอกตรงๆละ แน่ละไอ้สรจักรหลานรักลุงหนึ่ง มันคงไม่พ้นได้ดูแลที่ลุงหนึ่งดูแลอยู่อนาคตก้าวไกลอีกด้วย

“ปู เดี๋ยวดิวมานะ วันนี้..”ผมพูดบอกกับปูผมยิ้มว่าคืนนี้ไม่รอดแน่ ยอมว่าผมกับปูยังไม่ถึงขั้นนั้นกันเลยผมตั้งใจตั้งแต่เมื่อคืนก่อนแต่ไอซ์ดันนิ้วซ้นแต่ผมดันไปมีอะไรกับแอ้ เพราะว่าความสับสนผมคิดว่านะ ผมห้ามใจตัวเองไม่ได้ทุกที ต่อไปคงต้องอยู่ห่างๆเขา 

“ซี แซ็ก” ผมเปิดประตูเข้าไป ผมเห็นสองหนุ่มนอนอยู่เตียงเดียวกันดูทีวี แซ๊กนะเขานอนหนุนไหล่ซี พอผมเปิดเข้าไปตกใจทั้งคู่

“ดึกแล้วลูก นอนได้แล้ว ดูท่าเตียงจะเกินนะ”ผมพูดแอบแซวเพราะว่ามีเตียงสองเตียงแต่ดันไปนอนเตียงเดียวกัน

“ก็ไอ้แซ๊กดิพ่อมันกลัวผี” ซีบ่นแซ๊ก

“ไม่มีผีหรอกนะแซ๊ก “ผมบอกอีกคน

“นอนกันได้แล้วนะ กู้ดไนท์และนอนเตียงใครเตียงมันโอเคนะ ซ่าแต่เด็ก ”ผมบอกซีและแซ๊ก ส่วนเป็กซ์เขาไม่อยู่ไปนอนค้างบ้านวิน วินเข้าตามมาเรียนกับเป็กซ์ที่กรุงเทพเพราะว่าพ่อแม่เขามีญาติอยู่ที่นี้ผมก็ว่าดีดูเขาสนิทกันช่วยเหลือกันเรียนเก่งเหมือนกันเลย ส่วนเรื่องเรียนพี่โดมเขาอุปการะอยู่ตอนนี้ ผมเดินกลับมาที่ห้องนอน เห็นปูนอนดูทีวีอยู่ ผมค่อยขึ้นไปบนเตียงปูหันมามองผม ปูสวมชุดนอนของผมชุดใหม่เลย

“ปู ..”ผมเรียกปู ปูหันมามองผม ผมค่อยเลื่อนใบหน้าผมเข้าไปใกล้ๆ ผมเอามือผมช้อนใบหน้าของปูและผมก็ประกบจูบเบาๆและแรงขึ้นตามลำดับผมรู้สึกได้ว่ามือปูนะลูบไล้ที่ท้องน้อยผม

“ปูพร้อมหรือยังที่จะเราสองคนจะเป็นแฟนกันโดยสมบูรณ์”ผมถามปู ปูมองหน้าผมเหมือนกำลังใช้ความคิด ผมเลื่อนมือผมลงไปลูบคล้ำกล้ามเนื้อท้องของปูและเลื่อนลงไปที่จุดอ่อนตอนนี้มันแข็งสู้มือมากเหมือนของผมตอนนี้

“ตอนนี้ปูยังคิดว่ามันไม่สมบูรณ์แต่อีกไม่นานปู “ผมบอกปูและทุกอย่างมันก็ดำเนินการไปตามธรรมชาติของมัน ที่ผมยังไม่กล้าเพราะว่าผมไม่เคยมีอะไรกับใครนอกจากแอ้ไม่เคยแม้แต่ภายนอกกับใครเลย นี้ครั้งแรกของผมบอกได้ว่ามันมีความสุขมาก ผมไม่รู้ว่านี้ผมหื่นไปหรือว่าเสพติดเซ็กซ์มากเกินไปผมจัดไปสามยกติด

“ตื่นมาทำไข่ลวกให้เลยนะ เพลียแล้วเนี๊ยะ”ผมแซวคนที่นอนหนุนอกผมอยู่ปู

“ดิว ปูขอบคุณที่ผ่านมา ปูและครอบครัวดิวดีกับปูมากจริงๆ ปูทำเพื่อคนที่เขามีบุญคุณกับปู ปูรู้ว่าบางทีคนอื่นอาจจะมองว่าปูไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง แต่ปูยินดี”ผมเหล่มองปู ปูพูดอะไรแปลก

“อย่าพูดแบบนี้อีกนะปู มันไม่ใช่การตอบแทนบุญคุณมันคนละเรื่องกันเลยนะปู นะครับ ปูมีคุณค่าในตัวเองเชื่อดิว”ผมบอกปู ผมปิดไฟหัวเตียงผมกอดปูจนผมเพลอหลับไป

“ดิว ..ดิว ...ดิว..”เสียงคุ้นๆหูเรียกชื่อผมตลอดหรือว่าปู ปูเป็นอะไรผมสะดุ้งตื่น เหงือเต็มใบหน้าผมไปหมดทั้งที่เปิดแอร์ปูที่ขดอยู่ในผ้าห่ม ก็สะดุ้งตื่นตามผม ผมเปิดไฟหัวเตียง

“ดิวร้อนเหรอ” ปูถามผม ผมเอามือแต่ใบหน้าตัวเองและเสื้อผมชุ้มไปด้วยเหงือแปลกมาก

“ดิวได้ยินเรียกชื่อดิวนะดิวตกใจคิดว่าปูเรียกนะ”ผมบอกปู 

“เพิ่งจะตีสี่เอง ปูไม่ได้เรียกดิวหรอก “ปูบอกผม ผมพยักหน้าคงฝันหรือว่าผมกังวลเรื่องปูมากไปนั้นเอง ผมกุมมือปูมาจูบ

“ดิวคงกังวลเรื่องปูมากดิวกลัวปูจะทิ้งดิวไปอีกคน ดิวไม่เหลือใครดิวแย่ๆแน่ๆ”ผมบอกปู ปูพยักหน้าและยิ้มให้ผม

“นอนต่อเถอะเดี๋ยวก็ไม่มีแรงจนได้”ปูบอกผม

“ถ้าไม่มีนี้โดนแซวเลยนะ ว่าปูทำอะไรดิวจนไม่มีแรง”ผมพูดปูหยิกผมผมล้มตัวลงนอนอีกครั้ง ผมพยายามขมตาให้หลับเพื่อจะได้ตื่นมาเตรียมพรั้อมเพราะว่านัดนี้สำคัญเหมือนกัน

“ดิว..ดิว..”ผมยังคงได้ยินแต่ผมต้องพยายามหลับให้ได้ผมต้องไม่ฟุ้งซ้าน

[PFlove]

ดิวVSแอร์ เกือบจะสาย
     ผมมาถึงสนามแข่งขันแต่เช้าเมื่อวานผมกลับมานอนบ้านพักมีแค่ผมกับปู เมื่อคืนผมกับปูเป็นของกันและกันโดยสมบูรณ์แล้วจริงๆ  ผมยอมรับว่าส่วนหนึ่งมาจากหึงแอ้กับไอ้สรจักรคนที่ผมกลัวมากที่สุด นั่งกุมมือกันขนาดนั้น ผมจะจบเรื่องของแอ้ผมจะล้างมันออกไปจากสมองผมสักทีส่วนลูกผมคงต้องให้เวลาผมบอกกับปูว่าแอ้เขาจะไปเรียนเมืองนอกกับติ๊ก ถึงตอนนั้นลูกๆผมคงจะดีขึ้น ให้ปูอดทนหน่อย แต่ตอนนี้ผมโทรหาไอ้เบอร์สิบผมไม่ได้เลยตั้งแต่เมื่อวาน และนี้มันยังไม่โผ่หัวมาเลยตกลงมันจะลงสนามกับพวกผมไหม ผมยืนกดมือถือหาไอ้เดี่ยว แต่ผมรู้สึกว่าผมเหมือนหน้ามึด

“ไอ้ดิว “ ไอ้โซ่วมันเดินผ่านมาพอดีผมเข้ามาจับแขนผมไว้ ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนนะ แม้แต่ครั้งเดียวเพราะว่าผมเป็นคนร่างกายแข็งแรงมาก   

“มรึงโอเคไหมวะ” ไอ้โซ่มันถามผม ผมตั้งตัวได้

“โอเควะ ไม่เป็นอะไรวะ “ผมบอกไอ้โซ่ ไอ้โซ่มันมองหน้าผม  “หนักเปล่าเมื่อคืนอะกับน้องปู” ไอ้โซ่ ผมหยักคิ้วว่านิดหนึ่ง

“ดิวตกลงไอ้เดี่ยวมันจะมาไหมวะ” ไอ้โซ่วมันถามผม

“กรูโทรหามันไม่ติดตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”ผมบอกไอ้โซ่ว

“แปลกวะ ปกติมันไม่เคยขาดการติดต่อเลยนะมรึง “ ไอ้โซ่วมันบอกผม

“เมื่อวันก่อนมันกลับกับพวกมรึงไหมวะ”ผมถามไอ้โซ่ว

“ไม่รู้วะ เมื่อวันก่อนไอ้เดี่ยวมันได้รับเชิญไปสวมนาฬิกาแสนแพงคู่กับติ๊กอะและมันเข้ามาแจมกับพวกกรูพักหนึ่งก็ออกไปพร้อมกับติ๊ก และตอนเช้าพวกกรูออกกันแต่เช้าเพราะว่าพี่แฮกซ์เขารีบกลับไปดูลูกน้องสาวไอ้กอล์ฟมัน กรูเลยไม่เจอไอ้เดี่ยวจนถึง ณ ตอนนี้ “ ไอ้โซ่วมันบอกผมว่าไอ้เดี่ยวมันไปกับไอ้ติ๊ก ตกลงมันยังไงกันอีกวะ หรือว่าไอ้ติ๊กกับแอ้มันเป็นแค่เรื่องที่กุขึ้น

“ขอบใจวะ กรูจะโทรหามันอีกทีวะ ถ้ามันยังติดต่อไม่ได้ มรึงเป็นเบอร์สิบแทนมันเลยวะ” ผมบอกไอ้โซ่ว ผมพยายามโทรหามันก่อน ไอ้เดี่ยวมรึงรับโทรศัพท์ซิวะ ผมไม่ได้อยากรู้ว่ามันจะมาเตะไหมผมอยากจะถามเรื่องไอ้ติ๊กับมันแล้วนะตอนนี้ มันยังไง

“ปัก”ผมตกใจแทบจะหันมาเสยปลายคางคนที่แตะไหล่ผมซะดังดีที่มันเป็นมวยเลยยกการ์ดขึ้นปกป้องคางมันได้ทัน

“ไอ้สัดเดี่ยว”ผมด่ามันทันที 

“กรูโทรหามรึงจนมือหงิกไปแรดทีไหนมา”ผมถามไอ้เดี่ยว ปูเดินออกมพอดีเลย

“กรูขอโทษวะ มือถือกรูดันตกน้ำ กรูเพิ่งจะซื้อใหม่เนี๊ยะแต่กรูดันกู้เบอร์เก่าๆไม่ได้เลย ซวยมาก “ไอ้เดี่ยวมันบอกผม

“เออ ๆ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว “ผมบอกไอ้เดี่ยว

“กรูมีข่าวดีเรื่องแอ้กับติ๊ก “ไอ้เดี่ยวมันบอกผม ผมหันไปมองปู

“เดี่ยว พอเรื่องแอ้ได้แล้ว มีคนพูดว่ามรึงกับติ๊กไปด้วยกัน กรูคงไม่ต้องเด่าต่อว่าไปไหนกัน แต่เรื่องแอ้พอแล้วกรูจบแล้ว เขาอยากทำอะไรเรื่องของเขา คนอื่นมองว่าเขาทำเพื่อกรู แต่กรูมองว่าเขาทำเพื่อตัวเอง “ผมบอกไอ้เดี่ยวผมเดินออกแต่ไอ้เดี่ยวมันดึงแขนผมไว้ และมันก็งัดอะไรสักอย่างออกมา ผมก็มอง มันเป็นเมโมรีในกล้องแน่นอน

“กรูไม่อยากดูคลิปมรึงตอนนี่วะ” ผมบอกไอ้เดี่ยว

“ไอ้ง้าว! มรึงดูนี้ ของมรึง มรึงจำได้ไหมว่ามรึงกับแอ้บันทึกคลิปกันไว้และคนที่ได้มันไปก็คือติ๊กและติ๊กมันบอกแอ้ว่ามันจะส่งคลิปนี้ ซึ้งมันจะทำให้มรึงไม่ได้เรียนหมอแน่ มรึงคิดว่าแอ้มันทำเพื่อมรึงไหม ไอ้ดิว” ผมรีบคว้าเมโมรีที่มือไอ้เดี่ยวมาถือ

“ดิว เมโมรีหายไปดิว “ผมจำได้แอ้พูดขึ้นแต่ผมบอกว่าแอ้อาจจะไปเก็บไว้ที่ไหนจนลืมก็ได้ ที่แท้มันหายไปและคนที่เอามันไปคือติ๊ก

“แต่อย่าโกรธติ๊กมันกรูขอ ตอนนี้มันก็เสียใจที่สุดเรื่องมรึงกับแอ้ และที่มันเสียใจมากที่สุดคือมรึงไม่เคยเข้าใจมันเลย ทั้งที่มรึง ติ๊กและแอ้โตมาด้วยกัน แถมมรึงยังปิดมันอีกเรื่องลูกๆมรึง กรูเข้าใจมันวะ “ เดี่ยวบอกผม ผมหันมามองหน้าปู แต่ว่าผม

“กลับไปหาแอ้ซะ ดิว ปูไม่ได้ทำทุกอย่างให้ดิวได้เพราะปูเก่ง ที่ผ่านมาแอ้นะเขาเป็นคนเล่าทุกอย่างว่าดิวชอบอะไร ลูกชอบอะไร พ่อชอบอะไรพี่ๆชอบอะไร ทุกอย่างที่แอ้เล่าให้ปูฟัง ปูถึงได้รู้ว่าคนนี้เขารักดิวและลูกดิวมากเท่าชีวิตเขา “ปูบอกผมพร้อมกับส่งกระดาษ ผมจำได้ลายมือแอ้นี้ ถ้าอย่างนั้น ของที่ปูซื้อให้ก็แอ้สั่งซื้อให้ลูกๆผม 

“แอ้ไม่ได้มากับมรึงเหรอวะ” เดี่ยวถามผม ผมส่ายหัว

“แป๊ปนะ กรูโทรหาเมียก่อน” ไอ้เดี่ยวบอกผมและมันก็กดสายหาใครสักคนที่มันเรียกว่าเมีย

“ที่รักอยู่ไหน กำลังจะถึงเหรอ ที่รักแอ้บอกไหมว่าจะมาไหม มาเหรอไปรอที่โรงแรมเหรอ อ้าวไม่มาดูไอ้ดิวเหรอ จริงดิมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว โอเค นี้ไอ้พระเอกมันรู้ความจริงแล้วที่รัก ไม่หรอกนะ ที่รักก็โทรหาแอ้แต่ไม่รับเหรอ อะไรนะแอ้มันบอกว่าปวดท้อง”ไอ้เดี่ยวมันคุยโทรศัพท์ ใจผมนี้ร้อนมากแสดงว่ายาที่แอ้กิน แอ้ปวดท้องอีกแล้วเหรอ

“อยู่ห้องไหน”ผมถามไอ้เดี่ยว

“ที่รักแอ้อยู่ห้องไหน ห้อง 1109 ห้องเดิมเหรอ “ไอ้เดี่ยวบอกเลขที่ห้องผมว่าท่าทางมันจะคุยยาวผมเลยถอดปลอกแขนกับตันทีมส่งให้ปูว่าให้มันทีให้มันเป็นไปเลยวันนี้ ผมยกให้

“ดิวจะไปไหน”ปูถามผม

“ไปหาเมีย”ผมบอกปู ปูพยักหน้าผมวิ่งออกไปแล้ว ผมกลับมาอีกมันยังคุยโทรศัพท์กับเมียมันอยู่เลยผมต้องไปหาแอ้ทำไมเรื่องใหญ่ขนาดนี้ไม่บอกผมเลยนะแอ้ ถ้าผมไปตำแหน่งกัปตันละ ผมรีบถอดปลอกกัปตันทีมและส่งให้ปูผมชี้ว่าให้ไอ้เดี่ยวมันผมยกให้เลยนาทีนี้ไม่เอาแล้วตำแหน่งกัปตัน ผมรีบหยิบกุลแจและรถมือถือผม ผมวิ่งออกทันที ไอ้โซ่วมันเรียกผม

“โซ่กรูยกตำแหน่งกับตันให้ไอ้เดี่ยววันนี้ กรูจะไปง้อเมีย” ไอ้โซ่มันก็พยักหน้าพร้อมอ้าปากค้าง

“คนไหนอีกละ” ไอ้โซ่  “มีคนเดียวโว้ยแม่ของลูกกรู “ผมตะโกนกลับผมวิ่งออกมาที่รถ เวรแล้วใครวะมาจอดด้านหลังผมเลยเข็นดูดีนะที่มันไม่ใส่เบรคมือ ผมเลยดันออก คนก็รีบ  ผมหยิบมือถือมากดหาแอ้ ดังนะแต่ไม่มีคนรับ แอ้รับสายยดิวหน่อยซิแอ้  ผมขึ้นรถได้ผมก็กดกระหนำโทรหาแอ้ทันทีโทรศัพท์แอ้ดังแต่ไม่มีคนรับสาย

“ติ๊ก แอ้ไม่รับสายกรูเลยวะ” ผมโทรหาติ๊ก  “มันก็ไม่รับสายกรูเหมือนกันไอ้ดิว  เมื่อคืนวานกรูโทรหามันเพิ่งจะมาถึงโรงแรม กรูกำลังจะขึ้นเครื่องบินกลับ เสียงมันไม่ค่อยดีเลยวะดิว”ไอ้ติ๊กบอกผม

“มรึงอยู่ไหนแล้ว”ผมถามไอ้ติ๊ก

“กรูเพิ่งจะได้ครึ้งทางเองรถแม่งติดยาวเยียดเลยวะดิว ไอ้แจ็คมันก็ใกล้จะถึงแล้ว กรูโทรบอกให้มันขึ้นไปดูแอ้ เพราะกรูไม่รู้ว่ามรึงจะ..” ไอ้ติ๊ก

“มรึงโทรขอกุลแจห้องพักให้กรูหน่อย “ผมบอกไอ้ติ๊ก

“ได้ดิวกรูจัดการให้...เพราะกรูทำกับมรึงสองคนมาเยอะแล้วดิว” ไอ้ติ๊กบอกผมตอนแรกผมควรจะโกรธมันนะแต่ตอนี้ผมคิดว่าไม่เพราะว่าผมเองก็มีส่วนผิด ผมก็รีบขับรถใจก็เป็นห่วงแอ้ พยายามโทรไปด้วยติดแต่ไม่มีคนรับอีกเช่นเคย และผมโทรอีกปรากฏว่า ฝากข้อความไปเรียบร้อยแล้วผมมาถึงโรงแรมก็ทิ้งรถให้พนักงานโรงแรมเลยผมวิ่งไปที่หน้าเคาเตอร์

“ขอโทษนะครับคุณติ๊กแจ้งเรื่องกุลแจห้อง 1109ไว้ไหมครับ” ผมถามพนักงาน

“แจ้งไว้ค่ะ คุณดิวใช่ไหมค่ะ  นี้ค่ะกุลแจ” เจ้าหน้าที่ส่งกุลแจให้ผม ผมรีบวิ่งขึ้นไปกดลิฟท์แต่ช่วงเวลานี้เกือบเที่ยงแล้ว คนใช้ลิฟท์ค้อนข้างเยอะด้วย ผมก็ตัดสินใจวิ่งขึ้น ผมกดโทรหาแอ้แต่ฝากข้อความเหมือนเดิม ผมวิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่งจนถึงชั้นที่ 11 ผมวิ่งไปหาห้องพักที่แอ้พักทันที วิ่งวนไปมา จนเจอ 1109 ผมรีบสอดการ์ดเข้าเครื่องรูด

“ติ๊ด” พอไฟเขียวรีบเปิดประตูเข้าไป ไฟในห้องยังสลัวๆอยู่เลย ห้องนั่งเล่นก็ไม่มี ผมวิ่งไปที่ห้องนอน บนเตียงก็เหมือนพิ่งจะลุกไปจากเตียงเห็นกระเป๋าถูกวางไว้ของยังอยู่ในกระเป๋า

“แอ้” ผมเรียกหาแอ้ ผมได้ยินเสียงก๊อกน้ำดังในห้องน้ำ ผมเห็นขวดน้ำจำนวนมากถูกวางไว้ที่หัวเตียงนี้แอ้ดื่มน้ำมากขนาดนี้เลยเหรอผิดปกติแล้วผมว่า ผมมาที่หน้าประตูห้องน้ำ

“แอ้อยู่ในห้องน้ำหรือเปล่าแอ้ “ผมเรียกแอ้แต่ไม่มีเสียงตอบรับเลย

“แอ้” ผมเรียกอีกทียังคงเงียบเหมือนเดิมมีแต่เสียงก๊อกน้ำที่ถูกเปิด ผมเลยตัดสินใจ กระโดดกระแทก

“โคล้ม..... oh!  Shit shit ” เสียงร่างผมกระแทกประตูดังสนั่นแต่ประตูเขาแทบจะไม่เป็นอะไรเลย ร่างผมกระเด็นออกมา ประตูเขาแข็งแรงใช้ได้ทำเอาผมเจ็บไหล่มากเลยแต่ผมก็เอาอีกกระโดดกระแทรกอีก

“โคล้ม ๆๆ” นับไม่ถ้วน ยอมรับว่าเจ็บแต่ผมต้องทำมีทางเดียวตอนนี้เพราะเรียกแล้วแอ้ไม่ตอบรับ ผมกระโดดกระแทรกจน

“ปึ้ง”ประตูเปิดเพราะกลอนแตกหักไปแล้ว ผมเห็นร่างแอ้นอนอยู่กับพื้นพร้อมก๊อกน้ำที่ถูกเปิดผมรีบปิดก๊อกน้ำก่อน แอ้นอนหายใจรวนริน

“แอ้ แอ้  แอ้ “ ผมเรียกแอ้ ผมประครางรางคนที่นอนกับพื้น ตัวแอ้ร้อนราวกับไฟเลย 

“แอ้ ทำไมเป็นแบบนี้ละแอ้ แอ้” ผมเรียกแอ้ ปากแอ้ขยับนะแต่ผมฟังไม่รู้เรื่องเลยเอาหูไปแนบ

“ดิว..ดิว ..ดิว”แอ้เรียกชื่อผม ผมรีบอุ้มแอ้ขึ้นไปวางบนที่นอนก่อน ผมค้นหาผ้าขนหนูผมรีบเอาไปชุบน้ำและมาเช็ดตัวก่อน

“โอ้ย...ดิว ..ดิว” แอ้กำลังไขว้ขว้าหาผม รีบเช็ดตัวแอ้ก่อนเพราะตอนนี้ตัวแอ้ร้อนมาก

“แอ้ ดิวอยู่นี้แอ้ ทำไมเป็นแบบนี้ เป็นอะไรทำไมไม่บอกดิวละแอ้ “ ผมบ่นคนที่ผมรีบปฐมพยาบาล

“น้ำ ..ขอน้ำ..”แอ้บ่นขอน้ำ ผมรีบหยิบขวดน้ำที่ถูกเปิดไว้ผมประครองแอ้และค่อยป้อนแต่ว่าแอ้สำลัก

“น้ำ น้ำ น้ำ “แอ้ร้องจะกินน้ำผมเลยตัดสินใจกรอกใส่ปากผมเองและผมก็ป้อนด้วยปากผมเองค่อยป้อนไปที่นิดแอ้กำลังกลืนลงไปตามที่ผมค่อยป้อนลงไปเลยไม่สำลัก

“แอ้...แอ้ ..แอ้” ผมพยายามเรียกแอ้

“อยู่ในห้องไหมวะ มันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ดิวมาถึงแล้วใช่ไหม “ เสียงไอ้แจ็ค ผมกำลังเช็ดตัวแอ้ ตอนนี้ไอ้แจ็ค บอย ติ๊ก เข้ามาในห้องมันเห็นแอ้นอนอยู่บนเตียงโดยที่ผมกำลังเช็ดตัวให้

“ดิว แอ้เป็นอะไรไปวะ” ติ๊กมันถามผมตกใจมันคงไม่เคยเห็นแอ้แบบนี้มาก่อน

“ดิว..ทำไมแอ้เป็นแบบนี้ละ” บอยตรงเข้ามาดู   “ตัวร้อนมากเลยดิว บอยว่าแอ้กำลังติดเชื้อ” บอยบอกผม

“หยิบโทรศัพท์ให้กรูหน่อยแจ็คเร็ว! ” ผมบอกไอ้แจ็ค มันก็รีบโยนมือถือมาให้ผม ผมส่งผ้าให้บอยเช็ดตัวแอ้ ผมรีบกดหาพ่อผมทันที

“พ่อ….แอ้เป็นอะไรก็ไม่รู้พ่อ ตัวร้อนมากเหมือนติดเชื้อเลยพ่อ ..ติ๊กบอกว่าแอ้บ่นปวดท้องมาหลายวันแล้วพ่อ พ่อ..”ผมโทรหาพ่อ

“ดิว พ่อทำให้แอ้คราวนั้นดิวจำได้ไหม ดิว..พ่อบอกว่าให้ดิวอย่าลืมไงดิว นี้เลยมาเยอะหรือยังดิว” พ่อบอกผมจริงซิผมมัวแต่..ไม่ได้สนใจแอ้เรื่องนี้เลย

“พ่อดิวไม่รู้พ่อแต่ตอนนี้แอ้กำลังแย่พ่อ” ผมบอกพ่อ

“พาแอ้มาหาพ่อด่วนเลยดิว ถ้าแอ้มีไข้แสดงว่าติดเชื้อแล้วดิว” พ่อบอกผม

“ได้พ่อผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้”ผมบอกพ่อผม

“เอาไงไอ้ดิว ดูแอ้มันแย่แล้วนะตัวมันร้อนมากเลยดิว” ติ๊กมันตกใจมาก

“กรูต้องพาไปหาพ่อกรูวะ ตอนนี้ “ผมบอกไอ้แจ็ค ผมเข้าไปอุ้มแอ้ขึ้น

“แจ็ค กุลแจรถแอ้มรึงขับรถแอ้ไป “ผมบอกไอ้แจ็ค   “ติ๊กโทรหาไอ้เดี่ยวให้มันมาขับรถให้กรู ส่วนมรึงก็ขับรถไอ้เดี่ยวไป”ผมบอกไอ้ติ๊กผมอุ้มแอ้ออกจากห้องพักบอยรีบเดินออกมาและกดลิฟท์ให้ผม ทันทีที่ลิฟท์เปิดไอ้หลุยส์กับธรรณ์ออกมาพอดีผมรีบเข้าไป

“กดชั้น G ให้กรูด่วนหลุยส์” ผมบอกไอ้หลุยส์มันรีบกดตกใจมาก

“ตัวร้อนมากเลยดิว ดิวทำไมปล่อยให้แอ้เป็นแบบนี้ละดิว” ธรรณ์ถามผม ผมมองแอ้ผมรู้สึกโกรธตัวเองที่สุด ที่ดูแลคนนี้ได้ไม่ดีพอจริงๆ

“แอ้ ..ดิวจะพาไปหาพ่อนะ แอ้ “ผมบอกแอ้  “ดิว ..ดิว ..”แอ้ยังคงเพล้อเรียกชื่อผม ทุกคนมองหน้าผมกันหมด ตอนนี้ลิฟท์ลงมาที่ชั้น G ผมอุ้มแอ้ออกมาคนก็มองตกใจ แต่ผมไม่สนใจผม

“ดิว” ไอ้เดี่ยวมันวิ่งมาหาผมพร้อมกับปู ปูมองแอ้ที่ผมอุ้ม

“แอ้เป็นอะไรนะดิว” ปูถามผม 

“ไอ้เดี่ยวมรึงขับรถให้กรู รถมรึงให้ติ๊กขับไป “ผมบอกไอ้เดี่ยว

“รถแอ้ไอ้แจ็คมันขับไป หลุยส์มรึงไปรถไอ้แจ็ค”ผมบอกไอ้หลุยส์ ไอ้หลุยส์มันสะบัดไปมองไอ้แจ็ค

“กรูว่ากรูขับดีกว่าวะ แจ็ควันนี้หลุยส์ขับให้นั่งกรูขอร้อง เพราะว่าวันนี้เมียกรูไปด้วย ขับอย่างมรึงเมียกรูด่าแน่ๆ “ไอ้หลุยส์พูดผมเข้าไปนั่งในรถ ผมก็มองปู ผมก็มองแอ้

“เลือกเขา เลือกคนที่เขารักดิว ปูไม่ได้รักดิวเท่ากับเขาหรอกนะ ยอมรับว่ามีบ้างคงเป็นเพราะความเหงา แต่ตอนนี้ดิวต้องเลือกเขา “ปูบอกผม ผมมองปูผมรู้สึกผิดมากที่สุด

“ปูดิวขอโทษ กี่ล้านครั้งดิวก็จะพูด”ผมพูดและผมก็เข้าไปนั่งเบาะหลังไอ้เดี่ยวมันเข้าไปนั่งหน้าที่คนขับ ไอ้ภาคินมันขับรถมาพอดีเลยมันเลยวิ่งมาดู

“แอ้เป็นอะไรกรูได้ยินพวกนั้นมันพูดกัน” ไอ้ภาคินมันวิ่งมาถาม มันเห็นผมประครองแอ้อยู่

“ดิว .ดิว..ดิว “แอ้ยังคงเพล้อหาผม มันคงรู้แล้วซินะ ว่าแอ้เลือกใคร ไอ้ภาคินมันถอยออก ผมปิดประตูลง ไอ้เดี่ยวมันออกรถทันที

“ไปโรงพยาบาลพ่อกรูวะ พ่อกรูกำลังจะถึง “ผมบอกไอ้เดี่ยว ผมบอกให้ปูส่งGPRS ให้ผม ผมรีบกดเส้นทางให้ไอ้เดี่ยวมัน

“ดิว..ดิว..แอ้..รัก..ดิวนะ..ดิว..”ผมต้องอึ้งมากแอ้บอกว่าแอ้รักผม เหมือนแอ้กำลังไขว้ขว้าหาผม ผมรีบคว้ามือแอ้ไว้

“ดิวอยู่นี้แอ้ ..ดิวรักแอ้ รักมาที่สุด”ผมบอกแอ้

“อันนี้ใช่ไหมที่มรึงอยากได้ยินนะดิว” ไอ้เดี่ยวมันถามผม ผมพยักหน้าผมอยากได้ยินคำนี้จากปากแอ้มาที่สุด

“ดิวขอโทษ..ที่ดิวงี่เง่าเอง ทั้งที่คนนี้ทำเพื่อดิว แต่ดิวกับมองเห็นแค่ตัวเอง แอ้อย่าทิ้งดิวไปนะแอ้ “ผมบอกแอ้ผมกุมมือแอ้ไว้ ไอ้เดี่ยวมันขับรถได้เร็วมากแซงซ้ายแซงขวาเลยทีเดียว ผมไม่แคริ์เพราะว่าตอนนี้ผมต้องพาแอ้ไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด แอ้ก็เพล้อหาผมอย่างเดียวเลย ผมได้แต่กอดแอ้ไว้ในอ้อมกอดผม

“แอ้ ..ลูกๆต้องการแอ้นะ แอ้อยู่กับดิวและลูกๆนะแอ้”ผมบอกแอ้ ผมไม่รู้ว่าเขาจะรับรู้ไหมตอนนี้ไอ้เดี่ยวมันขับเข้ามาจอดในโรงพยาบาลพ่อผมแล้วมันตรงไปจอดด้านหน้าแผนกฉุกเฉิน ผมก็รีบลงจากรถเจ้าหน้าที่เข้ามาหาผมทันที

“มีคนไข้ใช้ไหมครับ ต้องการรถเข็นนั่งหรือนอนครับ “เจ้าหน้าที่ถามผม

“เออ...คนไข้คุณหมอภาณุเดชครับ ผมเป็นลูกชายท่านครับ ผมชื่อดิวครับ”ผมบอกเจ้าหน้าที่ พี่เขาทำหน้างง

“พี่ธง ท่านผอ.โทรมาบอกลูกชายท่านจะเอาคนไข้ของท่านมาส่งให้พาไปแผนก OR ได้เลย เจ้าหน้า OR รออยู่แล้วพี่” พยาบาลแผนกห้องฉุกเฉินออกมาบอกเขาก็มองผม และพี่เขาก็เข็นรถเข็นนอนมาผมอุ้มแอ้ออกมาวางไว้บนเตียง ปูยืนมองแอ้กับเดี่ยว ผมวิ่งตามเจ้าหน้าที่ไปที่ห้องฉุกเฉิน ไอ้เดี่ยวมันคงรอพวกแจ็ค ติ๊กก่อน

“รอด้านนอกก่อนนะคุณดิว “เจ้าหน้าที่ออกมารับแอ้เข้าไปแต่ผมอยากจะเข้าไปดูแลแอ้ใกล้ๆ  ผมได้ยินเสียง พ่อผมเดินคุยมากับพี่ดรีม  พี่ดรีมมากับพ่อผมด้วย พี่หมอด้าด้วย พ่อผมรีบเข้าไปด้านใน

“ดิวรออยู่ด้านนอกก่อนนะ”พี่หมอด้าบอกผมไม่ให้เข้าไปด้านใน และพี่ด้าตามพ่อกับพี่ดรีมเข้าไป ผมได้แต่ยืนมองอยู่หน้าห้อง  ไอ้เดี่ยวมันขึ้นมากับติ๊กและปู  ไอ้แจ็ค บอย หลุยส์และธรรณ์ ผมนั่งลงที่เก้าอี้หน้าห้อง

“ดิว ทำไมปล่อยให้แอ้เป็นหนักขนาดนี้” พี่ดรีมออกมาถามผมพี่ดรีมดูโกรธมาก ผมก็เพิ่งเคยเห็นพี่ดรีมโกรธจัดขนาดนี้ครั้งแรก

“พี่ดรีม...แอ้เป็นหนักเลยเหรอพี่” ติ๊กมันถามพี่ดรีม

“ติดเชื้อแล้วด้วย ..พี่ผิดหวังในตัวเรามากเลยนะดิว “ พี่ดรีมต่อว่าผม ผมไม่เถียงเลยสักคำเพราะว่าผมผิดเอง ที่ดูแลแอ้ได้ไม่ดีพอ ผมได้แต่ก้มหน้ายอมรับคำต่อว่าจากพี่ดรีม

“แล้วแอ้มันเป็นอะไรกันแน่พี่ พวกผมเป็นเพื่อนมันนะพี่ มีอะไรที่พวกผมช่วยได้ผมจะได้ช่วย” ไอ้แจ็คมันถามพี่ดรีม พี่ดรีมมองหน้าผม

“พี่ว่าดิวควรจะเป็นคนบอกพวกเรานะ” พี่ดรีมบอกให้ผมเป็นคนบอก

“ว่าไงดิว” ไอ้แจ็คมันถามผม

“แอ้มีมดลูก แอ้ตั้งครรถ์ได้และแอ้จะต้องทานยาสลายเลือดในมดลูกถ้าเลือดออกไปมดพ่อกรูต้องเป็นคนทำและกรูดันไม่ได้สนใจเรื่องนี้  กรูมัวแต่คิดว่าเขาเลือกจะทิ้งกรูและลูก”ผมบอกทุกคน

“ลูกเหรอ มรึงมีลูกแล้วเหรอวะ” ไอ้หลุยส์มันถามผม

“กรูและแอ้ กรูขอโทษที่ปิดเรื่องนี้พวกมรึง “ผมบอกทุกคน

“พี่ดรีม พ่อบอกว่าให้เบิกอุปกรณ์ให้หน่อยด่วนเลย เพราะว่าพ่อบอกต้องเจาะเลือดที่ค้างตอนนี่เลย ไม่งั้นแอ้แย่แน่”พี่ด้าเปิดประตูออกมา ผมอยากจะเข้าไปแต่พี่ดรีมกัน

“พี่ดรีมผมอยากไปหาแอ้ พี่ดรีมดิวรู้ว่าดิวผิดมากที่ดูแลแอ้ไม่ดีพอ ดิวอยากได้โอกาสดูแลแอ้อักครั้ง พี่ดรีม” ผมบอกพี่ดรีม พี่ดรีมมองหน้าผม พี่ดรีมพ่นลมหายใจออกมา

“ผมรักแอ้พี่ ผมรักแอ้มากที่สุด  ให้แลกด้วยชีวิตดิวตอนนี้ ดิวก็ให้พี่ดรีม” ผมบอกพี่ดรีม พี่ดรีมพยักหน้า พี่ดรีมเข้าไปในห้อง ตอนนี้ทุกคนได้แต่ยืนมองภาวนาขออย่าให้แอ้เป็นหนักเลยผมด้วย

“พอใจมรึงหรือยังวะติ๊ก กรูถามว่าพอใจมรึงหรือยัง” ไอ้แจ็คถามติ๊ก ติ๊กมันยืนร้องไห้

“กรูไม่รู้ว่ามันจะเป็นหนักขนาดนี้ แอ้กรูขอโทษ “ติ๊ก ผมหันมามองไอ้ติ๊ก มันไม่ใช่คนผิดเรื่องนี้หรอก ผมนี้แหละที่ผิด ตอนนี้โทษใครไปก็ไม่เกิดประโยชน์

“ติ๊ก”บอยกอดติ๊ก ผมนั่งลงมือประสานกัน แอ้อย่าเป็นอะไรนะ อยู่เพื่อลูกนะแอ้  ปูยืนอยู่ผมหันไปมองปู ผมรู้สึกผิดมาก เหมือนผมเอาปูมาเป็นเครื่องมือทำร้ายคนที่ผมรักที่สุด ผมรู้ว่าปูอยากจะดูแลผม ตอบแทนที่ผมเคยช่วยเขาเรื่องแม่ของเขาและผมเชื่อว่าคนเราย่อมมีช่วงเวลาที่อ่อนแอ ปูคงกำลังต้องการใครสักคนพอดี

“ปู ดิวขอโทษนะ ดิวขอโทษจริงๆ ที่ดึงปูมาเกี่ยวข้อง”ผมบอกปู ปูหันมามองผม

“สัญญาได้ไหม ว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก ดีที่เป็นปูคนอื่นเขาคงไม่ยอมและดิวต้องเสียคนที่ดิวรักไปตลอด สัญญากับปูได้ไหมดิวจะไม่ทำแบบนี้กับแอ้อีก  “ปูบอกผม ผมพยักหน้า ผมดึงปูเข้ามากอด

“จะให้ดิวรับผิดชอบปูก็ได้นะ แต่ดิวคงให้หัวใจดิวกับปูไม่ได้” ผมบอกปู

“ปูไม่เอาแบบนั้นหรอกดิว ดูแลแอ้คนที่เขามอบให้ดิวทั้งกายและใจ เขาทำเพื่อดิวได้ขนาดนี้ ส่วนปูนะ ไม่ต้องหวงหรอก ปูโอเค” ปูบอกผม ผมพยักหน้า ผมโชคดีมากจริงอย่างที่ปูว่าถ้าเป็นคนอื่น ผมคงไม่ได้กลับมาหาแอ้ ใครจะยอมละจริงไหม

[chickygirl]

อ่านยาวเลยค่ะ ...ลุ้นมากกลัวแอ้กับดิวจะเลิกกันจริงๆสงสารเด็กๆค่ะ ขอให้แอ้ปลอดภัย 

[chickygirl]

อยากอ่านของพั่นญ์กับพี่แทคต่อจัง

[PFlove]

ดิวสัญญาจะไม่ทำแบบนี้ ต่อให้แอ้ทำให้ดิวโกรธมากแค่ไหนก็ตาม
   ผมนั่งใจจดใจจอรออยู่ด้านหน้าห้องที่แอ้ถูกนำตัวเข้าไป ผมลุกๆนั่งๆอยู่หลายรอบพ่อผมก็ยังไม่ออกมาซะที ผมได้ยินแต่ว่าเลือดในช่องท้องแอ้ออกมาก พ่อผมยังไม่ออกมาเลยพี่ดรีมและพี่ด้าด้วย

“ดิวใจเย็นนะ แอ้ต้องไม่เป็นอะไรเชื่อบอยนะ”บอยปลอบผม ผมพยักหน้า

“อย่าวิ่งซิลูก เดี๋ยวหกขล้ม”ผมได้ยินเสียงพี่แดน ผมหันไปมอง วิ่งมากันเป็นขบวนเลยลูกๆแฝดผม 

“พ่อดิว ฮือๆ “ น้องไอซ์วิ่งมากอดผมคนแรกเลย พวกไอ้แจ็คมันถึงกับมองกันอ้าปากค้างเลย ไอ และก็มาริโอ้ มาริโอ้ค้อนปู แต่มาริโอ้ก็กางแขนมากอดผม แฝดทั้งสามคนกอดผมพร้อมกับร้องไห้

“ลุงบอกว่าพ่อแอ้ไม่สบายมากมากพ่อดิว ฮือๆ “ น้องไอซ์ ร้องไห้ใหญ่เลย

“นี้ลูกๆมรึงเหรอวะไอ้ดิว” ไอ้แจ็คมันชี้ ผมพยักหน้า

“หน้าเหมือนดิวกับแอ้เลยอะ “ ธรรณ์พูดขึ้น ผมเห็นติ๊กมันลูกๆผมใหญ่เลย ดูลูกๆผมรักแอ้มาก

“น้องไอ น้องไอซ์ มาริโอ้สวัสดี อาแจ็ค ลุงบอย อาธรรณ์ และก็ อาหลุยส์ซิลูก”ผมบอกลูกๆผม หันไปไหว้ทั้งที่น้ำตาเต็มเบ้าตากันหมด เขารักแอ้มาก บอยเข้ามาเอามือลูปหัวแต่ละคน

“พ่อแอ้ไม่เป็นอะไรหรอกครับ “บอยบอก ลูกๆผมยังสะอึกสะอื้น พวกไอ้แจ็คมันยกมือไหว้พี่แดน พี่แดนมองผม

“แอ้เป็นยังไงบ้างดิว พี่ไม่คิดเลยนะว่าดิวจะทำกับคนที่รักดิวและลูกๆได้ขนาดนี้” พี่แดนมาถึงต่อว่าผม

“พี่แดน...ดิวรู้ความจริงหมดแล้ว ดิวเสียใจที่สุดพี่แดน”ผมบอกพี่แดน พี่แดนถอนหายใจออกมา

“จำไว้เป็นบทเรียนเลยดิว  อย่าทำอีก เข้าใจไหมพี่ขอละ เห็นลูกๆไหมพอรู้ว่าแอ้ไม่สบายร้องไห้กันรมาตลอดทางเลย ”พี่แดนบอกผม ผมพยักหน้า

“ฮือๆ หาพ่อ ฮือๆ” ผมได้ยินเสียงน้องมีน พี่เดย์เขาอุ้มมาด้วย บอยหันไปมอง บอยต้องสะดุ้ด แต่ละคนก็มองงงอีก ผมรีบรับน้องมีนเพราะว่ากางแขนมาหาผมแต่ไกลแล้ว ร้องไห้สะอึกสะอื้นใหญ่เลย

“นี้ลูกดิวเหรอ อายุเท่าไหร่อะดิว “บอยถามผม    “ ตอนนี้สามขวบเต็มแล้วบอย” ผมบอกบอย บอยยิ้มผมรู้ว่าบอยหมายความว่ายังไง เพราะว่าน้องมีนเกิดหลังน้องแบงค์ สองอาทิตย์  ผมรู้เรื่องนี้ดีเพราะว่าพ่อเขากังวลคนที่รับจ้างตั้งครรถ์ให้ผมกับแอ้จะคลอดก่อนกำหนด

“พ่อดิว พ่อแอ้ละน้องมีนไม่ชอบเลย พ่อดิวอย่ารังแกพ่อแอ้อีกนะ น้องมีนรักพ่อแอ้พ่อดิว ฮือๆ”ผมกอดน้องมันไว้ผม ภาพของผมตอนนี้ ผมกอดลูกๆผมไว้ ไม่รู้ว่าแอ้เป็นยังไงบ้างพี่แดนเดินไปเปลี่ยนชุดจะเข้าไปหาพ่อ  พี่แดนเป็นแพทย์เขามีสิทธิ์จะเข้าไปเพื่อว่ามีอะไรจะได้ช่วยได้

“แอ้ตั้งท้องตอนไหนยังไงวะ มรึงต้องเหลาให้กรูฟังแต่คงไม่ใช่วันนี้วะ” ไอ้แจ็คมันถามผม ผมพยักหน้า ว่าผมคงต้องบอกความจริงๆทุกคน

“ตอนนี้พ่อกำลังถ่ายเลือดที่ค้างอยู่เลือดเยอะมากเลยวะดิว”พี่แดนออกมาบอกผม ผมเริ่มใจไม่ค่อยดีเลย

“พ่อ ไอ้ดิวมันทำแบบนี้ผมไม่ยอมให้มันทำเป็นครั้งที่สองพ่อ  หลานผมนะรักแต่เรื่องนี้ผมยอมไมได้หรอกพ่อ และมันก็มีเมียใหม่ไปแล้ว น้องคนเดียวพวกผมดูแลได้พ่อ” พี่อั้มพูด ตอนนี้อาภีมเดินมากับพี่อั้มพี่โอม พี่เอส แต่ละคนมองผม

“ไอ้เอส ใจเย็นก่อน”พี่แดนเข้าไปห้ามพี่เอส พี่แดนรู้ว่าพี่เอสจะเข้ามาต่อยผม

“มรึงทำเชี้ยอะไรกับน้องกรูไอ้แดนมรึงไม่ต้องมาห้ามกรูเลยนะ “ พี่เอส แต่พี่แดนนะพยายามกันให้พี่เอสไว้

“ไอ้ดิว มรึงเห็นไหมว่าแอ้น้องกรูมันเป็นไง แต่มรึงซิกับมีความสุข ถ้ากรูปล่อยมรึงไว้กรูไม่ใช่พี่มันแล้วแหละ” พี่อั้ม พี่ดรีมเปิดประตูออกมาคงเราะว่าเสียงค้อนข้างดัง ตอนนี้พวกแจ็คมันก็ไม่กล้ายุ่งเพราะว่าพี่อั้ม ชี้ทำให้แต่ละคนไม่กล้ายุ่ง ผมลุกขึ้นผมเดินไปหาอาภีม  ผมย่อตัวลงและผมก็ก้มลงกราบเท้าอาภีมต่อหน้าทุกคน

“ดิวขอโทษที่ดิวดูแลคนที่ดิวรักที่สุดไม่ดีพอ แต่ดิวขอโอกาสดิวจะไม่ทำแบบนี้อาภีม ดิวรักแอ้ ดิวรู้ว่าครั้งนี้มันยากที่อาจะให้อภัยดิว “ผมบอกอาภีม อาภีมหันหน้าไปมองทางอื่น

“มรึงยังจะขอโอกาสอีกเหรอไอ้ดิว “พี่โอมชี้หน้าผม พี่โอมอุ้มน้องมิ้น มิ้นคงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พี่โอมเอามิ้นไปส่งให้พี่อาร์ม มิ้นเห็นแบบนี้เลยร้องไห้ตกใจ พี่โอมคงอยากจะเข้ามาเตะผม

“ลุงโอมอย่าทำพ่อ” น้องไอซ์เข้ามากอดพี่โอม ผมรู้ว่าสายตาพี่โอมนะเสียใจมากพี่โอม เขารักแอ้มาก แต่ถ้าพี่อ้นต่อให้หลานขอพี่อ้นก็ไม่ยั้งให้ผมแน่นอน ผมคงได้นอนกองกับพื้นไปแล้ว ลูกๆผมเข้าไปร้องห้ามพี่โอมกันหมด

“ลุงอย่าทำพ่อของโอ้นะลุงโอมนะลุงโอม ฮือๆ” มาริโอ้ตอนแรกโอ้บอกว่าโอ้จะไม่รักผมแล้ว แต่นี้มาริโอ้เข้าไปกอดขาพี่โอม

“ฮือๆ  หาพ่อ หาพ่อ หาพ่อ” มิ้นร้องไห้พยายามดิ้นลงมาจากพี่อาร์มอีกคนและพี่อาร์มก็ต้องวางน้องมิ้นลง มิ้นวิ่งมาหาผมอีกคน ผมไม่หลบพี่โอมเลย หรือพี่อั้มด้วย ผมยอมรับผลสิ่งที่ผมทำแต่ตอนนี้ลูกๆผมเขาขอพี่โอม

“โอม อย่า..พอแล้วโอม..เห็นแก่หลานโอม “อาภีมหันมาบอกพี่โอม

“ฮือๆ “ ลูกๆผมกอดผมร้องไห้แม้กระทั้งมิ้น ผมก็ต้องอุ้มมิ้นมากอดไว้ดูมิ้นตกใจมากจนตัวสั่น พ่อผมออกมาจากห้องแล้ว พ่อมองลูกๆผม

“พี่ภา แอ้เป็นไงบ้าง” อาภีมถามพ่อผม ผมก็ลุกขึ้นมองพ่อผม 

“ลุงภานอ้งผมละลุง” พี่อั้มถามพ่อผม

“ลุงภาแอ้เป็นยังไงบ้าง” ไอ้ติ๊กอีกคน 

“เอาละ ...แอ้ปลอดภัยแล้วเหลือแต่รอให้เลือดในช่องท้องออกมาให้หมดก่อน ไข้ก็ลดลงแล้ว เพราะว่าให้ยาฆ่าเชื้อแล้ว แต่ยังต้องดูอาการในห้องปลอดเชื้อก่อน “พ่อผมพูด ผมยิ้ม ผมเดินเข้าไปยกมือไหว้พ่อผมเลย ที่ช่วยคนที่ผมรักที่สุด

“ดิว พ่อขอคุยในห้อง ภีมด้วยนะ “พ่อบอกผม

“เออ ถ้าอย่างนั้น เอาลูกมาให้พวกเราช่วยดูแล้วกันนะดิว “บอยบอกผม บอยเข้ามาทำท่าจะอุ้มน้องมีน

“บอยให้แจ็คอุ้มดีกว่านะ”แจ็คบอก ธรรณ์แบมือขออุ้มน้องมิ้นแทน น้องมิ้นเขาชอบคนน่ารักอยู่แล้วรีบกางแขนไปหาธรรณ์เลย ปูเขาเข้ามาหามาริโอ้ มาริโอ้เงยหน้ามองผมรู้ว่ามาริโอ้โกรธปู

“โอ้ อย่าโกรธอาปูนะลูก เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับอาปู คนที่ผิดคือพ่อเอง ตอนนี้พ่อรู้แล้วพ่อสัญญาว่าพ่อจะไม่ทำแบบนี้อีกมาริโอ้ พ่อสัญญา”ผมบอกมาริโอ้ มาริโอ้กอดผม และยอมไปกับปูแต่โดยดี  ไอซ์และไอด้วยไอ้เดี่ยวมันอาสาพาลงไป ผมเดินตามพ่อผมกับอาภีมเข้าไปในห้องเล็กๆ ผมนั่งลงตรงหน้าพ่อผม

“แอ้นะปลอดภัยดีนะ เหลือแต่รอเลือดที่คั้งค้างออกมาให้หมด เลือดค้างเยอะมาก พี่ไม่แน่ใจนะว่าแอ้เขาตั้งครรถ์หรือเปล่าเพราะและอาจจะเกิดการแท้ง แอ้ไปกระทบกระเทือนอะไรมาหรือเปล่าดิว” พ่อบอกว่าเลือดแอ้เยอะมากพ่อผมสงสัยว่าแอ้จะแท้งและถามผมว่าแอ้ไปกระเทือนอะไรมาผมนึกได้ว่าวันที่แอ้ถูกลูกฟุตบอลอัด

“แต่ดูจากที่อัลตราซาวน์ช่องท้องไม่มีรกหรือว่าอะไร ตัวอ่อนอาจจะแค่ฝังในไข่ หรือไม่ก็ไข่ตกมากผิดปกติเกินไป “พ่อผมพูด
“มีวันหนึ่งที่โรงเรียนพ่อแอ้เขาโดนลูกบอลอัดท้องและคืนก่อนผมมีอะไรกับแอ้ผมไม่ได้ป้องกันแต่ที่ผ่านมาผมป้องกันมาตลอดผมใส่ถุง”ผมบอกพ่อ พ่อผมหยักหน้า อาภีมกอดอกมองผม ผมเลยไม่กล้ามองอาภีมเลย

“เอานะภีมดิว เขาสัญญาแล้วว่าจะไม่ทำอีก ถ้าทำอีก พี่จะไม่ขัดขวางการตัดสินของภีมเลย “พ่อผมขอผมกับอาภีมให้ผม

“ภีมจะให้แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้นนะ พี่ภา “อาภีมบอกพ่อผม

“อาจะไม่ใจอ่อนกับเราอีกถ้ามีครั้งที่สอง ทำไมเราสองคนไม่หันหน้ามาคุยกันว่าเพราะอะไรและนี้เรารู้หรือยังละว่าแอ้ทำไปเพราะอะไร”อาภีมถามผม

“วันที่ผมไปเที่ยวมัลดิฟกัน ผมเออ ผมไม่รู้ว่าใครเอายากปลุกเซ็กส์ใส่กระป๋องเบียร์ให้แอ้ดื่มและผมกับแอ้ก็มีอะไรกัน ผมเลยบันทึกวิดิโอไว้ดูแต่ วิดิโอ้นั้นดันตกไปอยู่กับ..เพื่อนผม ผมขอไม่บอกว่าใคร แล้วกันอาภีม และเขาก็บอกว่าจะส่งคลิปให้ทางมหาวิทยาลัยและแอ้กลัวผมจะไม่ได้เรียนเลย...ไปคบกับคนนั้น แต่มันประจวบเหมาะที่หลายคนที่ชอบแอ้ พอรู้เรื่องว่าผมกับแอ้เลิกกันก็พยายามเข้ามาจีบแอ้ผมเลยหึง ผมรู้ว่าผมผิดมากจนไม่น่าให้อภัยอาภีม”ผมพูด อาภีมกอดอกฟังผม

“แล้วถ้ามันมีแบบนี้อีกละดิว...จะมารักๆ เลิกๆ มีคนใหม่ประชดกันแบบนี้เหรอ.” อาภีมถามผม

“อาภีม ดิวไม่รู้สึกขาดแอ้เลยที่ผ่านมาดิวคิดว่าปูแทนได้แต่ปูเขาทำเพราะว่า แอ้เขาขอร้องให้ปูดูแลผมให้เหมือนที่เขาดูแลเพราะเขารู้ดีว่าผมทนไม่ได้หากเสียเขาไปอาภีม ดังนั้น ต่อไปหากมันจะไม่เกิดขึ้นอีกผมจะไม่ทำแบบนี้อีก ผมจะมั่นคงในความรักของผมกับแอ้ ผมจะไม่สัญญาแต่ผมจะทำให้อาเห็น “ผมบอกอาภีม

“ดิว..แอ้เขา..จะไปแทนแอร์นะคงจะไม่นานนี้แหละ เรารอได้ไหมถ้าหากแอ้ไปอาจจะไม่ได้เจอกันหลายปีแต่หลังจากจบแล้วจะยังไงต่ออาเดาไมได้หรอกนะ “อาภีมอบกผม ทำให้ผมถึงกับตกใจนี้แอ้จะไปแทนพี่แอร์เหรอ

“ว่าไงละดิว” อาภีมถามผม

“ผมจะรอแอ้ ผมจะอยู่กับลูกผมจะรอวันที่แอ้กับมาอยู่กับผมและลูก”ผมบอกอาภีม

“อาคงทำอะไรไม่ได้แอ้เขายื่นเรื่องไปแล้ว เหตุผลของเราด้วยที่บีบแอ้ดิว...อาคิดว่านะ อาเพิ่งจะรู้เมื่อวานี้เอง”อาภีมบอกผม

“ถ้าอย่างนั้น คืนนี้ให้ดิวดูแลแอ้นะภีม เดี๋ยวพาหลานๆ กลับไปนอนบ้านพักกัน นอนนี้ไม่ดีแน่เพราะว่าแอ้ฟื้นมาไม่ได้พักแน่ๆ” พ่อผมบอกอาภีม อาภีมพยักหน้า ผมเดินออกมาจากห้องที่คุยกัน อาภีมเดินไปคุยกับพี่อั้ม พี่โอมพี่เอส ผมเดินเข้าไปในห้องกับพ่อผมเห็นแอ้นอนอยู่ สภาพแอ้ตอนนี้ปวดใจผมมาก ผมกุมมือแอ้

“แอ้ ดิวรักแอ้นะ ดิวสัญญาว่าการกระทำครั้งนี้มันจะไม่เกิดขึ้นอีกต่อให้แอ้ทำให้ดิวโกรธมากแค่ไหนดิวก็ไม่ทำ ดิวกับลูกจะรอแอ้รอวันที่ครอบครัวเราได้อยู่ด้วยกันเหมือนเช่นคู่สามีภรรยาทั่วไปเขาทำกันแอ้”ผมแอ้ที่นอนอยู่บนเตียงมีสายน้ำเกลือและยาฆ่าเชื้อ แอ้ต้องใส่Tube เครื่องช่วยหายใจและตอนนี้เลือดที่ช่องท้องถูกเจาะใส่ถุง เจ้าหน้าที่กำลังเปลี่ยนถุงให้

“แอ้ถ้าดิวเลือกได้ให้ดิวเจ็บแทนดิวก็จะรีบทำทันที สงสารคนนี้ที่สุดนะรู้ไหม”ผมบอกแอ้ผมไม่รู้ว่าแอ้รับรู้ไหมตอนนี้

“หมับ”แอ้บีบมือผม ผมยิ้มแสดงว่าแอ้รับรู้แต่คงเพราะยาที่พ่อผมวางให้แอ้สลบ

“ดูอาการแอ้ก่อนนะ ถ้าไม่มีไข้อีกก็จะย้ายไปห้องพิเศษดิว” พ่อบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินออกมาพี่อั้มยืนอยู่พ่อผมพยักหน้าให้เข้าไปคุยกับพี่อั้ม ตอนนี้พี่อั้มรับหน้าที่พี่ชายคนโตไปก่อนพี่อ้นไม่อยู่และผมเองก็ไม่รู้ว่าจะรีบมาตอนไหน ผมคงไม่ทันได้อธิบายอะไรพี่อ้นเป็นคนยังไงผมรู้ดี

“พี่อั้ม ดิวขอโทษพี่”ผมเดินเข้าไป พี่อั้มมองผม พี่อั้มถอนหายใจ

“พี่ยังติดต่อพี่อ้นไม่ได้นะดิว แต่พี่ไม่รู้นะว่าพี่อ้นจะยอมไหม พี่อ้นนะรักแอ้มากนะดิว “พี่อั้มบอกผม ผมพยักหน้าว่าผมทราบดี

“ผมโง่เองพี่อั้มที่ไม่เคยรู้ว่าแอ้น่ะเขาทำเพื่อผมมากแค่ไหน กว่าจะรู้ก็ต่อเมื่อผมจะไม่มีแอ้อีกต่อไป ผมยอมรับว่าชีวิตผมเขวมากพี่อั้ม” ผมบอกพี่อั้ม

“อย่าทำอีกนะดิวพี่ขอให้มันเป็นครั้งสุดท้าย” พี่อั้มบอกผม ผมพยักหน้ากับพี่อั้ม

“คืนนี้ผมจะเฝ้าแอ้เองพี่อั้ม ลูกๆผมพ่อคงให้ไปนอนที่บ้านนะพี่” ผมบอกพี่อั้ม ผมเดินมาด้วยกัน

“ก็จะแบ่งไปนอนบ้านพี่บ้างพี่คงไม่ขับรถกลับคืนนี้ พรุ่งนี้จะมาดูแอ้ “พี่อั้มบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินลงผมคิดว่าพวกแจ็คมันคงพาลูกๆผมไปที่มุมกาแฟสดแน่ๆ จริงด้วย เด็กๆกับกินขนมเค้กกัน โกโก้ร้อนกัน มาริโอ้เมื่อกี้น้ำตาแตกแต่ตอนนี้กินเค้กช๊อกโกแลตของโปรดโดยมีปูดูแลใกล้ๆ ปูก็ดีนะขนาดมาริโอ้วันก่อนทั้งทุบทั้งตีปูเลยนะแต่ปูไม่โกรธโอ้เลย

“แอ้เป็นยังไงบ้างดิว “ บอยถามผมถึงแอ้ทันที ผมเข้าไปอุ้มมิ้นที่กินเลอะเทอะแก้มไปหมด

“ไข้ลดแล้วดิวรอให้พ่อย้ายแอ้ไปห้องพิเศษนะ คืนนี้ดิวจะเฝ้าแอ้เองบอย”ผมบอกบอย

“งั้นเรากลับไปนอนที่โรงแรมกัน”แจ็คพูดทุกคนพยักหน้า

“แต่พวกไอ้โซ่วมันต้องกลับแล้ววะ มันบอกว่าพ่อแม่พวกมันเป็นห่วงกันวะมาหลายวันแล้ว” ไอ้เดี่ยวมันพูด

“งั้นปูกลับพร้อมกับโซ่เลยแล้วกัน เพราะว่าไม่มีคนช่วยป้าแดง ปูขอโทษนะดิวที่อยู่ด้วยไม่ได้ ดูแลแอ้ดีดีนะ”ปูบอกผม ผมมองปู ผมกอดปู

“ปูดิวขอโทษนะ ดิวขอโทษจริงๆ ปูดีกับดิวมาก ไว้เราค่อยคุยกันนะ” ผมบอกปู

“แบบเพื่อน ปูขอละ รักมีได้แค่คนเดียว “ปูบอกผมและเดินออกไป ผมรู้ว่าปูเสียใจเหมือนกันใครก็ต้องเสียใจ ไม่มีใครอยากเป็นคนเจ็บหรอก

“เด็กๆ กลับไปนอนบ้านนะลูก “ผมบอกลูกๆผม

“แต่โอ้อยากอยู่กับพ่อ โอ้อยากอยู่กับพ่อแอ้” มาริโอ้พูด

“มาริโอ้กลับไปนอนบ้านปู่ บ้านปู่ที่นี้ บ้านปู่ภาและปูภีมพี่ซีพี่แซ็กพี่เป็กซ์ก็อยู่ลูกไว้พ่อแอ้แข็งแรงแล้วเราค่อยมาหาพ่อแอ้ “ผมบอกมาริโอ้

“น้องไอซ์ด้วยนะครับ “ผมบอกน้องไอซ์  “ ไอ ดูน้องนะลูก ช่วยลุงดูน้องนะลูก”ผมบอกลูกชายแฝดคนโต ไอพยักหน้า

“น้องมีนด้วยนะครับ ไม่ร้องนะครับคนดี”ผมบอกน้องมีน  “ฮึก ฮึก ฮึก” คนที่สตาร์ทร้องไห้คือมิ้น ดิ้นลงมากอดขาผม พี่โอมลงมาพร้อมกับอาภีมและพ่อผม

“มิ้นอยู่พ่อ.... มิ้นไม่ดื้อ.... มิ้นอยู่พ่อ” มิ้นเงยหน้าพูดกับผม

“มิ้นไปกับลุงโอมลูก พรุ่งนี้ค่อยมาหาพ่อแอ้ พ่อแอ้ไม่สบาย มิ้นอยู่ไม่ได้ลูก”ผมบอกมิ้น ทำหน้ามุ่ยเลย

“ถ้าอยู่ ปู่จะให้เขาใส่สายน้ำเกลือให้ด้วย”พ่อผมบอก มิ้นหดแขนกลัวละซิ

“มิ้นมาพ่อ”มิ้นพูดคงหมายถึงมาหาผมและแอ้แน่เลย

“ใช่แต่มาพร้อมพี่ๆเขานะลูก ฟ๊อด”ผมหัวมิ้นพี่โอมเข้ามาอุ้มตอนแรกก็ทำท่าจะไม่ยอมปล่อยขาผม ตอนนี้ทุกคนพากันกลับแล้วผม

“ดิวแอ้ย้ายไปห้องพิเศษแล้วนะ พรุ่งนี้พ่อจะมาดูแต่เช้า ถ้าแอ้มีไข้อีกหรือว่ามีอะไรที่ไม่ค่อยดีโทรหาพ่อทันที แต่พ่อคิดว่าไม่น่าจะมีอะไรแล้วเพราะการตอบสนองแอ้ดี”พ่อบอกผม ผมพยักหน้าผมเดินขึ้นไปชั้นคนไข้พิเศษ พ่อบอกเลขห้องพักของแอ้ไว้ ผมเข้าไปในห้องแอ้ยังคงนอนอยู่มีสายออกซิเจนพ่อคงให้เขาถอดสายที่เจาะให้เลือดไหลออก ออกไปแล้วแต่มันยังคงมีแผลอยู่ แอ้ตื่นมาต้องเจ็บแน่ๆเลย ผมจับมือแอ้ ผมหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา ผมหยิบแหวนที่วันก่อนผมดึงออกมาจากสร้อยคอแอ้ทำเป็นโยนทิ้งไปแต่ผมไม่ได้โยนทิ้งไปหรอก ผมหยิบมาสวมที่นิ้วนางข้างซ้ายแอ้มันใส่ได้พอดีเลย ผมจูบมือแอ้

“ แอ้เรื่องเราเขาทุกคนรับรู้แล้วนะต่อไปไม่ต้องปิดแล้วนะ ดิวจะรอแค่แอ้คนเดียวนะ ไม่ว่านานแค่ไหนแอ้จะกลับมาดิวหรือไม่ดิวก็จะรอ “ผมบอกคนที่ยังคงหลับไหล ผมลากเก้าอี้มานั่งข้างๆเตียงแอ้ ผมกุมมือแอ้ไว้ตลอด ยอมรับเริ่มที่จะเพลียแล้ว ผมเพลอหลับไปตอนไหนไม่รู้

“ดิว ..ดิว ..ดิว” ผมได้ยินเสียงแว้วๆ ผมสะดุ้ง ผมลืมตา แอ้ลืมตาแล้วแอ้เรียกผม

“แอ้ ..ปวดแผลเหรอ ดิวเรียกพยาบาลให้นะพ่อบอกถ้าปวดมากให้เขาฉีดยาให้นะ แอ้ “ผมบอกแต่แอ้รีบดึงแขนผม

“โอ้ย” แอ้ร้องเพราะว่าเจ็บผมรีบะถอยกลับมาหาแอ้

“แอ้เจ็บเหรอ...ถ้าดิวเจ็บแทนได้ดิวจะทำแอ้ “ผมพูดผมเอามือลูปหัวแอ้เบาๆ

“ปวดแต่ไม่มากพอทดได้”แอ้พูดกับผมน้ำเสียงเบามากๆ

“ทำไมมานั่งหลับตรงนี้ละดิว เมื่อยแย่”แอ้บอกผม 

“มันยังน้อยมากแอ้ที่แอ้เจ็บตอนนี้ ดิวไม่อยากห่างจากแอ้แม้แค่วินาทีก็ตามแอ้ ..ดิวรู้เรื่องหมดแล้วแอ้..ดิวเพิ่งรู้ว่าดิวโง่ที่สุด”ผมพูดแอ้มองผม แอ้มองมือที่ผมสวมแหวนลงไปแอ้เงยหน้ามองผมอีกครั้ง

“ถึงเวลาแล้วแอ้ที่มันควรจะอยู่ที่นิ้วนี้ ..คิดอีกทีต้องขอบใจไอ้ติ๊กมันนะทำให้เรื่องของเราถูกเปิด ทุกคนตกใจมาก ฝีมือเราเจ๋งมาก..”ผมบอกแอ้ แอ้มองผม

“แอ้ ..ดิวรักแอ้..ดิวสัญญาว่าต่อไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหนักหนาแค่ไหนดิวจะไม่ประชดด้วยการกระทำแบบนี้อีก ดิวจะเข้มแข็งกว่านี้ “ผมบอกแอ้

“แต่ดิวอยากให้แอ้บอกดิวปัญหาคืออะไร..ไม่ใช่แอ้ประเชิญมันคนเดียวเราเป็นสามีภรรยากันนะ สุขเราก็สุขด้วยกัน ทุกข์ก็ควรจะทุกข์ด้วยกัน “ผมบอกแอ้

“ดิวรู้หรือยังว่า”แอ้พยายามจะบอกผม  “รู้แล้ว ดิวจะรอให้รอจนแก่ตายดิวก็จะรอ” ผมบอกแอ้

“รอจนกว่าจะได้หมดลมหายใจไปด้วยกัน” ผมบอกแอ้ แอ้พยายามยกมือขึ้นปาปิดปากผม

“พอแล้วดิว”แอ้บอกผม  “แอ้ขอโทษนะที่ไม่บอกเพราะแอ้ไม่อยากให้ดิวมองติ๊กไม่ดี แอ้เข้าใจติ๊กนะ ที่ผ่านมาเราผิดเอง ติ๊กมันเสียใจมากและนานแล้วด้วยดิว..ดิวสัญญานะว่าจะไม่โกรธติ๊ก แอ้ขอร้อง” แอ้บอกผม ผมยอมรับว่าตอนที่รู้เรื่องโกรธมากแต่พอคิดทบทวนผมเองก็ผิดด้วย

“สัญญา”ผมบอกแอ้ ผมกุ้มมือแอ้ไว้ ผมมองยากจะปล่อยมือนี้อีกเลย

“แล้วปูละ” แอ้ถามผม  “แอ้..ดิวรู้สึกผิดที่สุดแต่ดิวขาดแอ้ไม่ได้ชีวิตดิวต้องมีแอ้ ปูเขาบอกว่าที่เขาทำให้ดิวจนดิวรู้สึกเหมือนขาดแอ้ได้แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่ ความจริงคือดิวหลอกตัวเอง “ผมบอกแอ้ ผมเอามือผมลูปแอ้ไปด้วย

“แอ้ให้อภัยดิวได้ไหมแอ้ ดิวรู้ว่ามันผิดมากที่ดิวทำแบบนั้น “ผมบอกคนที่นอมมองผมตาปริบๆ  แอ้พยักหน้าช้าๆ ผมลุกขึ้นผมจูบที่หน้าผากแอ้

“ดิวแอ้เริ่มปวดมากขึ้นแล้วอะ “แอ้บอกผม ผมเดินออกไปหาพี่พยาบาลหน้าเคาเตอร์ทันที

“ขอโทษนะครับพอดีแฟนผมเขาปวดแผลนะครับ คนไข้คุณหมอภาณุเดชนะครับ “ผมบอกพี่พยาบาล

“เดี๋ยวคุณนนท์ จะเข้าไปดูให้นะค่ะ “พี่พยาบาลบอกผม ผมพยักหน้าขอบคุณ

“แฟนกันจริงๆด้วยอะ ต้องแบบนี้ยืดอกพกไปเลยว่าเป็นเกย์ น่ารักอะ ฉันนะสาววาย”พี่เขาเป็นสาววายด้วยผมยิ้มใช้ต่อไปนี้ผมจะไม่กลัวใครทั้งนั้น แอ้คือแฟนผม คือแม่ของลูกๆผมแม้จะอยู่ในร่างผู้ชายก็ตาม ผมเดินกลับ คุณหมอแพทย์เวรคืนนี้ก็เดินตามผมเข้ามา

“คนไข้ปวดแผลใช่ไหมครับ” คุณหมอนนท์

“ครับพี่นนท์ แฟนผมปวดมากขึ้นแล้วพ่อผม นพ.ภาณุเดชนะครับบอกว่าถ้าปวดมากอาจจะให้ยาฉีดนะครับ” ผมบอกคุณหมอแพทย์เวรวันนี้

“ได้ครับพี่จะให้พยาบาลมาฉีดยากแก้ปวดให้นะครับ ..น่ารักดีนะครับ ดูแลกันดีจัง พี่นี้อิจฉาเลยนะครับคุณดิว”พี่หมอเขาบอกว่าจะเบิกยาให้และแอบแซวผมด้วยพี่เขารู้จักผมด้วย

“น้องชายพี่เขาเคยร่วมทีมฟุตบอลกับเราไง ที่ชื่อถุนนะ ตอนนี้เขาไม่ได้ไปเตะบอลแล้วเพราะว่าเรียนหนักเขาจะสอบแพทย์นะ”พี่เขาบอกผม ผมพยักหน้าผมพอจะนึกออกแล้ว ว่าคนไหน พี่เขาพูดและเดินออกผมรอสักพักพยาบาลก็มาพร้อมยาฉีด หลังจากที่ฉีดให้แอ้ ผมก็จัดเตียงนอนให้แอ้เพราะว่าตอนนี้เพิ่งจะตีสองเอง

“ดิวไปนอนที่โซฟาซิ นอนผิงตรงนี้เมื่อยแย่เลยดิว ไม่ดีด้วยนะ” แอ้บอกผม

“อยากอยู่กับแอ้ ดิวเป็นห่วงแอ้ แค่นี้ไม่ลำบากหรอกแอ้ “ผมบอกแอ้  “ อยากกอดเมีย..ไม่ได้กอดตั้งนาน ..คิดถึง”ผมบอกแอ้ แอ้พยายามจะไม่หัวเราะคงเพราะเจ็บแผล แอ้พยายามจะขยับผมดูก็รู้ขยับให้ผม ผมค่อยๆขึ้นไปบนเตียง

“อยากกอดไม่ใช่เหรอ” แอ้ถามผม ผมพยักหน้าผมค่อยทิ้งตัวลงกอดแอ้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ไม่อยากให้แอ้เจ็บ แอ้หันมามองผม

“แอ้รักดิวนะแต่แอ้ก็ทำร้ายดิวไม่รู้กี่ครั้งแล้ว แค่เพราะความกลัว “แอ้พูดกับผม ผมหยิบมือแอ้ขึ้นมาหอม ผมกอดคนในอ้อมกอดผมจนเขาหลับไปอีกครั้ง

[chickygirl]

  อย่าทำอีกนะดิว จริงอย่างที่ปูบอก ถ้าไม่ใช่ปูดิวต้องเสรยแอ้แน่ๆ
เด็กๆรักแอ้มากกับดิวมากจริงๆ 

[boonpa]

  เรื่องนี้ถือเป็นบทเรียนของทั้งสองคน จะเป็นคู่รักกันควรพูดกันทุกเรื่องที่เป็นปัญหา ไม่งั้นจะมีคำว่าเราไว้ทำไม

[naumi]

อ่านแล้วงงๆ ทำไมมีแต่คนด่าดิววะ ดิวทำอะไรผิด ก็ไอ้แอ้แม่งเป็นคนทิ้งดิวชัดๆ เห็นคนอื่นดีกว่าลูกกว่าผัว ต่อให้บอกว่าแคร์เพื่อนก็เหอะ แต่เพื่อนมันสำคัญกว่าครอบครัวขนาดนั้นหรอ แอ้ทำใครเสียใจมั่ง ลูกๆก็เสียใจ ดิวก็เสียใจ พ่อๆพี่ๆทุกคนเสียใจ แต่แอ้เลือกติ๊ก? เลือกทำให้ทุกคนเสียใจเพื่อไม่ให้ติ๊กเสียใจ? ห๊ะ???? พอดิวมีคนอื่นเข้ามาดูแลใจที่บอบช้ำทุกคนกลับว่าดิวผิด ลูกก็ไม่เอาดิว แต่กลับแอ้มีแต่คนโอ๋? คือตรรกะอะไรวะ โครตไม่เข้าใจ นี่ถ้ากูเป็นดิวนะ กูไม่เอาแล้วอ่ะจริงๆ

[ujen]

 

[PFlove]

ดิวVSแอ้ เมื่อทุกอย่างไม่เป็นความลับอีกต่อไป
     ผมยังจำอะไรได้ไม่มากว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม ผมจำได้ว่าผมปวดท้อง ผมรู้สึกร้อนไปหมดลมหายใจก็ร้อนมาก ล่าสุดผมเข้าไปในห้องน้ำและหลังจากนั้นผมก็เหมือนความฝัน ดิวมาหาผม ผมไคว้คว้าหาแต่ดิว เพราะจิตลึกๆผมเรียกร้องหาแต่เขา จนผมมารู้สึกตัวผมอยู่ในห้องสี่เหลี่ยม อยู่บนเตียง มีเสาและถุงน้ำเกลือห้อยอยู่และมีถุงเล็กๆ ผมรู้ว่านี้คือถุงน้ำเกลือที่ผสมยาฆ่าเชื้อ นี้ผมเป็นหนักขนาดนี้เลยเหรอ ผมรู้สึกเจ็บที่ท้องน้อยมากเลย ผมทำท่าจะคลำดูแต่ก็ติดว่ามีคนกอดผมผมค่อยกลั้นใจหันไปดู ดิวนั้นเอง ใช่ดิวมาเฝ้าผมผมตื่นมารอบหนึ่งแล้วผมคุยกับเขาแต่ด้วยฤทธิ์ยาตอนนี้ผมจำได้ไม่มาก ผมได้แค่ว่า ดิวบอกว่าดิวรักผมมากและดิวสัญญาว่าจะทำแบบนี้อีก แต่นี้มันเตียงคนไข้ดิวขึ้นมานอนกอดผมนี้น่ะ หลับสนิทด้วย

“พี่กำลังจะเข้าไปดูแอ้ พยาบาลรายงานว่าฉีดยาแก้ปวดไปรอบหนึ่งตอนตีสอง ดูหลานๆก่อนแล้วกันภีมค่อยมาหาแอ้ ได้พี่จะรีบรายงาน “เสียงพ่อภาพร้อมประตูถูกเปิดเข้ามา ผมค่อยหันไปมองด้วยความยากลำบากเพราะเจ็บแผล พ่อภามองผมและคนที่กอดผมหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงคนไข้

“อู้ยย” พยาบาลที่มากับพ่อภาร้องพร้อมกับเอามือปิดตาด้วย ผมนี้อายเขามาก พ่อภาหันไปบอกว่าให้ไปก่อน พ่อภาก็ปิดประตูลง พ่อภาเข้ามายืนเอามือเท้าซะเอวมองลูกชายตัวแสบของพ่อ

“ดิว ..ดิว ..ไอ้ดิว” พ่อภาเรียกดิว

“อะไรอะพ่อ “ดิวทำเสียงงัวเงีย ดิวค่อยๆลืมตาผมก็มองดิว

“นี้มันเตียงคนไข้ครับลูกครับ” พ่อภาบอกดิว

“อู้ยพ่อ เข้ามาตอนไหน” ไอ้ดิวรีบลุกเลยนะ พ่อพยักหน้าว่าให้ลงจากเตียง ดิวขึ้นมากอดผมตั้งแต่ตอนไหนจำไม่ได้ พ่อก็เดินอ้อมมาหาผม พร้อมกับสวมหูฟัง

“แม้ไอ้นี่ให้เฝ้านี้ก็เฝ้าจริงๆ ขึ้นมานอนด้วยกันอีกด้วย เตียงคนไข้ไม่ใช่เตียงคนเฝ้าไข้ “พ่อภาบ่นดิวใหญ่เลย

“แอ้ปวดมากไหมลูก เดี๋ยววันนี้พ่อจะทำการอัลตราซาวน์ช่องท้องเราอีกทีนะว่าเออ ยังมีอะไรค้างคาใน..ลูกมดไหม”พ่อภาพูดผมยังอายหน้าแดงทุกทีที่พ่อพูดถึงลูกมดผม ผมยังไม่ชิ้นกับลูกมดในตัวผมสักที มีมาตั้งแต่เกิด

“แอ้ปวดมากตอนตีสองนะพ่อ แพทย์เวรเลยสั่งยาฉีดให้พ่อ” ดิวบอกพ่อภา พ่อภาเปิดดูแฟ้มของผมและพยักหน้ากับดิว

“ขนาดแอ้ปวดท้องมากมรึงยังขึ้นมานอนเบียดแอ้นี่นะ เพิ่งจะมารักเมียมากนี่น่ะ ถ้าพ่อเป็นแอ้ให้มันนอนโซฟานั้นแหละ”พ่อภาพูด

“พ่อทำไมแนะนำเมียผมแบบนั้นละพ่อ” ดิวพูด พ่อภาฟังป๊อดผม

“ก๊อกๆ “พยาบาลและผู้ช่วย  “คุณหมอค่ะ ให้เข้าไปได้หรือยังค่ะ” พยาบาลถามพ่อภา พ่อภาพยักหน้าว่าได้ พี่เขาเข้ามาก็ปิดปากชำดิวและผม

“น่ารักเนอะ “พี่เขาแอบแซวแต่ผมนี้อายเขามากเลย ดิวนะดิว พี่เขาก็ทำการวัดไข้ผมพร้อมกับวัดความดันผม  พ่อภาคุยภาษาแพทย์กับพี่พยาบาลผมเข้าใจว่าให้ปรับน้ำเกลือให้ผมและให้เปลี่ยนน้ำเกลือให้ผมด้วยหลังตากขวดนี้หมด

“ความดันปกติแล้วนะแอ้ วัดตอนแรกดูน่าเป็นห่วงมากแต่คงเพราะว่าแอ้นะเสียเลือดมาก “พ่อภาบอกผม ผมพยักหน้า

“ผมสั่งโฟลิคเอซิคให้คนไข้เพิ่มด้วยนะครับ ให้ทานอาหาอ่อนๆไปก่อน ยาฆ่าเชื้อให้ตามปกติ “พ่อภาหันไปสั่งกับพี่พยาบาล พอพี่ๆเขาออกไป ดิวเข้ามาช่วยปรับเตียงให้ผมนั่ง

“โอ้ยย ดิว”ผมร้องเพราะว่าผมเจ็บตอนที่ดิวประครองผมให้นั้ง ดูสีหน้าดิวตกใจผมา ผมแอบยิ้มมันมีความสุขนะที่ได้อ้อนคนที่ตัวเองรัก

“นี้พ่อเจอะเอานะ ทำผ่านกล้องแผลเลยเล็กมาก แต่ถ้าผ่าคลอดเจ็บกว่านี้อีก”พ่อภาบอกผม ทำเอาผมสะดุ้งเลยหนีบขาทันทีทันใด

“พ่ออะมาขู่กันทำไมละพ่อ “ดิวหันบอกพ่อภา

“ขู่ไว้ แอ้จะได้ไม่ให้ อิบ อิบ ไง “พ่อภาพูด 

“พ่อแล้วลูกๆผมละพ่อ”ดิวถามหาลูกๆ จริงซิ 

“อยู่บ้านป่านนี้ปันป่วนภีมแย่แล้ว เมื่อคืนก็มีแบ่งไปนอนบ้านภีมบ้าง  “ ผมหันไปมองดิว

“เมื่อวานลูกๆมาร้องไห้กันใหญ่เลยแอ้ พอรู้แอ้..และดิวก็ได้ลูกๆอีกเช่นกัน ไม่งั้นพี่อั้ม พี่โอม พี่เอสกระทืบดิวแล้ว”ดิวบอกผม พี่ๆผมก็มาด้วย 

“เดี๋ยวสักพักคงพากันมาเยี่ยมเรานะแอ้ “พ่อภาบอกผม ผมพยักหน้า

“งั้นพ่อลงไปตรวจคนไข้ พิเศษพ่อหน่อยนะ เขาฝากครรภ์พิเศษไว้ เขามารอให้ตรวจดู รู้สึกว่าจะแท้งคุกคาม เพราะว่าตรวจแล้วไม่ได้ยินเสียงหัวใจลูก คนเป็นพ่อแม่ใจแถบสลายกันทุกคน “พ่อภาพูดผมใจเต็นผิดจังหวะเลย

“พ่อ” ดิวเรียกพ่อภา พ่อภาตกใจเล็กน้อย  “งั้นพ่อไปก่อนนะ เดี๋ยวจะขึ้นมาใหม่ “พ่อภาบอกผมก็มองดิว

“ดิว “ผมเรียกดิว 

“แอ้เลือดออกมากว่าคราวที่แล้วนะ พ่อคิดว่าแอ้อาจจะเกือบจะตั้งครรภ์  น่าจะวันที่แอ้โดนลูกบอลอัดทอ้ง” ดิวบอกผม ใจผมนี้สั่นเลย ผมกลืนน้ำลายลงคอ

“แอ้ แอ้ไม่ผิดหรอกนะ ถ้าเป็นแบบนั้นจริง เขาต้องมาเกิดกับเราใหม่แอ้ “ดิวบอกผม น้ำตาผมไหลออกมา

“แอ้ไม่เอานะ อย่าร้องไห้ซิแอ้”ดิวบอกผม ผมเอามือลูปท้องตัวเอง 

“แอ้ไปห้องน้ำไหมคับ “ผมดิวถามผม ผมพยักหน้า ดิวค่อยเดินอ้อมมาประครองผมลงจากเตียง ผมพูดเลยว่าเจ็บปวดมาก ดิวประครองผมแถบจะอุ้มผมเลยดีกว่า ดิวพาผมค่อยๆเดินเข้าไปในห้องน้ำผมกัดฟันไม่อยากร้อง ยิ่งเห็นสีหน้าดิวเป็นห่วงผมขนาดนี้

“แอ้มาแกะเชือกให้ “ ดิวกำลังจะช่วยแก้เชือกกางเกงให้ผม ผมหันไปมองว่าผมทำเองดีกว่า

“แอ้เห็นมาตั้งแต่เล็กกว่านิ้วก้อยแล้ว”ดิวบอกผม

“นะเขาทำให้จะยืนยังไงคนเดียวละแอ้ ถ้าล้มไปจะยุ่งนะแอ้ ให้ดิวอยู่นะ  “ดิวบอกผมผมจำเป็นต้องให้ดิวช่วยทั้งผมหมด จนไม่นานก็เรียบร้อยภาระกิจในห้องน้ำของผม

“ดิว ..โอ้ยย”ผมร้องตอนที่ดิวประครองผมเพื่อจะหันออกมันเจ็บจริงๆ ดิวทำหน้าตกใจเป็นห่วงผมที่สุด ดิวประครองผมออกมาจากห้องน้ำและพาผมกลับขึ้นเตียงไป ผมเห็นถาดอาหารมาส่งให้ผมแล้ว ดิวก็ลากมาให้ผม

“ดิวป้อนดีกว่า”ดิวบอกผม ดิวขึ้นมานั่งข้างๆ ผม ป้อนข้าวผมด้วย เหมือนปกติที่เวลาผมไม่สบายแหละเขามักจะทำแบบนี้ ผมยอมรับว่าผมเองก็ไม่เคยเอาเรื่องพวกนี้ไปปรึกษาพี่ๆหรือว่าพ่อผมเลยเพราะว่า ผมเห็นว่าเรื่องนอกบ้านเรื่องงาน มันก็มีเยอะอยู่แล้ว มันจึงทำให้ผมตัดสินทำอะไรลงไปเพื่อป้องกันคนที่ผมรักแต่มันกลับจะทำให้ผมเสียคนที่รักผมไปเพราะตัวผมเองจริงๆ

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูห้อง พวกแจ็ค บอย ธรรณ์และหลุยส์นั้นเอง เอากระเช้ามาเยี่ยมผมกันแต่เช้า

“สวีทกันแต่เช้าเลยนะ” ธรรณ์แซวผมกับดิว

“ที่จริงก็ทำปกตินะแต่แค่ไม่มีใครเห็น”ดิวพูดผมหันมาเหล่มอง

“ตอนนี้ทำไปเถอะ ลูกออกมาดกขนาดนี้ บอกพวกกรูบ้างอะไรบ้างสาด กรูเลยไม่มีลูกเลยแม่งมีทริคดีดีแต่ไม่บอกเลย”ไอ้หลุยส์มันพูดแซวผม บอยมานั่งข้างๆผม จับมือผม

“ลูกๆแอ้น่ารักมากเลยนะรู้ไหม “บอยบอกผม

“แล้วพวกมรึงสองคนจะเอายังไงตอ่ไปวะ ปูเขาโอเคใช่ไหมวะที่มรึงจะกลับมาหาแอ้ “แจ็คถามผมขึ้นผมหันไปมองดิว

“กรูรู้ว่ากรูโคตรเชี้ยเลยที่ดึงเขามา แต่กรูขาดคนนี้ไม่ได้จริงๆ วะ “ ดิวพูดพร้อมกับกุมมือผมไว้

“เออ กรูว่าปูเข้าใจวะ แต่คงเสียใจอยู่บ้างแหละ ไม่เป็นไรพวกกรูจะกลับกันวันนี้ปูพวกกรูดูแลกันเอง ไอ้เดี่ยวมันก็ไปดูแลไอ้ติ๊ก ความรักสลับขั้วกันได้ไวจริงๆ จนพวกกรูตามกันไม่ทันเลยวะ” ไอ้แจ็คมันพูด

“ไอ้ติ๊กมันส่งไลน์มาว่าจะถึงแล้ว  “ แจ็คพูด

“ดิวดูแลแอ้ดีดีละ  แอ้ต้องพักมากมากนะรู้ไหม หายแล้วค่อยกลับไปเรียนก็ได้” บอยบอกผม ผมพยักหน้า

“นี้พวกมรึงจะกลับกันเลยใช่ไหมวะ “ดิวถามทุกคน

“ใช่วะ พวกกรูหายหัวไปหลายวัน พี่ตุ๊คงหมายหัวไว้เรียบร้อยแล้ว “ ไอ้แจ็คพูด

“กรูคงรอให้แอ้แผลหายก่อนถึงจะลงไป นี้ว่าจะกลับไปพักที่ค่ายฯเลย แล้วค่อยกลับวะ อยู่กับลุกๆกรูก่อนวะ “ ดิวบอกทุกคน

“เออๆ เจอกันที่โรงเรียนวะ กรูสั่งของเล่นให้ลูกๆมรึงคนละชุดแล้ว ลูกดกว่ะแม่งตั้งสิบคน ลูกมรึงจริงๆ กี่คนวะดิว” ไอ้หลุยส์มันบอกว่าสั่งของเล่นให้ลูกๆผม

“ลูกกรูจริงๆนะ แฝดสามนะชุดแรก ลูกชุดแรกของกรูและแอ้ ตามมาก็น้องมีนและมิ้น ส่วนคนอื่นก็มีเป็กซ์กรูเจอเขาตอนขึ้นอุทยานถูกจับมาขายผลไม้ และเซนคนที่เรียนเทควันโดนะ แม่เขาเสียวันที่พวกกรูไปส่งเขา กรูเลยพาไปอยู่ด้วยกันและบังเอิญคนสนิทพ่อกรูเขาเสียทิ้งลูกไว้อายุไล่ๆกับเซนเลยรับอีกคนและพอขากลับมวันที่กรูมาสอบไม่ทัน กรูได้ช่วยรถที่เกิดอุบัติเหตุกรูช่วยได้แค่เด็ก พ่อแม่เขาเสียเลยรับอีกสองคน “ผมบอกพวกแจ็ค

“ตกลงแอ้มันไปท้องได้ไงวะ กรูไม่เห็นตอนมันท้องเลยนะมรึง” ไอ้แจ็คมันถาม

“ทำไมอะอยากเห็นเหรอ” ธรรณ์ถามแจ็ค ผมว่าธรรณ์ต้องรู้เรื่องบอยอย่างดี

“อยากเห็นดิ ตอนมันท้องโตคงน่ารักน่าดู” ไอ้แจ็คมันพูดผมเลยหยิบหมอนปาใส่มันดีนะที่ผมเจ็บแผลไม่งั้นมันโดนเยอะกว่านี้แน่ๆ

“แอ้ไมได้ท้อง พอเริ่มรู้ว่าท้องพ่อกรูก็ทำให้เหมือนการย้ายเด็กหลอดแก้วนั้นแหละ แต่ตอ้งทำก่อนหนึ่งเดือนนะ ไม่งั้นอันตรายและพ่อกรูก็จ้างคนเขามาตั้งครรถ์ให้ ยอมรับว่าลูกแฝดกรูเกิดจากการไม่ตั้งใจ เพราะกรูก็ไม่เคยรู้เรื่องแอ้ท้องได้

“แต่น้องมีนกับน้องมิ้นกรูสองคนตั้งใจ”ดิวหันมามองผมพร้อมกุมมือผมไว้

“จะมีอีกไหมวะ” ไอ้หลุยส์มันถาม  “อยากมีอีก แต่คงต้องรอให้แอ้ฝึกเสร็จก่อน เพิ่มอีกสักครึ้งโหล”ดิวพูด

“ไอ้เชี้ยมีได้นี้มีใหญ่เลยสาด” ไอ้หลุยส์พูด

“เออ งั้นพวกกรูต้องเดินทางกลับกันแล้ววะ ว่าจะไปเที่ยวที่โรงแรมอาภาษญ์ไปว่ายน้ำกันดีกว่า “ไอ้แจ็คมันพูดผมพยักหน้า

“เจอกันที่บ้านพักนะแอ้ พาลูกๆไปเล่นที่บ้านพักบ้างนะ “บอยบอกผม ผมพยักหน้า พวกแจ็คและบอย ธรรณ์กับหลุยส์กำลังเดินออก ระหว่างที่เปิดประตูออก ติ๊กและเดี่ยวมันเปิดประตูสวนเข้ามาพอดีเลย

“กลับแล้วเหรอวะ” ติ๊กถาม แจ็คพยักหน้า  ติ๊กเดินเข้ามาพร้อมกระเช้าที่เอามาเยี่ยมผม ไอ้ดิวมันมองติ๊ก ผมกลัวว่าดิวมันจะว่าติ๊ก

“แอ้เป็นไงบ้าง”ติ๊กมันเดินมาหาผม มานั่งข้างๆ ผม

“ดีขั้นแล้ว มรึงละ”ผมถามติ๊ก

“ก็..ดี..”ติ๊กตอบผมหันไปมองไอ้เดี่ยวกับไอ้ดิว มันนั่งคุยกัน

“แอ้กรูขอโทษวะ กรูไม่คิดว่ามรึงจะเป็นหนักแบบนี้วะ “ติ๊กบอกผม

“มรึงไม่ผิดหรอกติ๊ก กรูไม่เคยบอกมรึงเอง แต่ถ้ากรูเลือกได้กรูเลือกที่จะไม่มีจะดีกว่า มันเหมือนกรูคือสิ่งที่ผิดปกติวะ” ผมบอกติ๊ก

“กรูเลือกได้กรูอยากมีวะ มรึงได้ทำหน้าที่แม่ที่ผู้หญิงเขาได้ทำแต่มรึงเป็นผู้ชาย ลูกๆมรึงน่ารักวะ “ ติ๊กบอกผม

“ดูหน้ามรึงดีขึ้นเยอะเลยที่ผ่านมาซี้ดชิบหาย “ไอ้ติ๊กบอกผม มันแตะแก้วผม

“พอแล้วมึงดูหน้ามันดิ “ผมบอกเพราะไอ้ดิวมันเริ่มจะหน้าหงิกอีกแล้ว ติ๊กมันหันไปมองและมันกห็หันมายิ้มกับผม

“ทำมากกว่านี้ก็ทำมาแล้ว”ติ๊กพูดให้ดิวมันได้ยิน

“พอแล้ว มันงอนแล้วสัด” ผมบอกไอ้ติ๊ก

“งอนกรูเหรอไอ้ดิว”

“อย่าจับนาน ยิ่งน่ากลัวนะมรึงนะ” ไอ้ดิวพูด

“มรึงกลัวทำไม เอาไปก็ใช่ไม่เป็นวะ” ไอ้เดี่ยวมันแซวติ๊กเรื่องผม

“ไอ้เดี่ยว เดี๋ยวมรึงรู้ว่าใช้กันยังไง คืนนี้มรึงเจอกรูแน่” ติ๊กพูด

“ปูละ “ผมถามติ๊ก

“ปูกลับไปก่อนกลับไปพร้อมกับพวกไอ้โซ่ ปูบอกว่าต้องไปช่วยป้าแดงทิ้งป้าแกมาหลายวันแล้ว “เดี่ยวบอกผม ผมหันไปมองดิว ถึงยังไงเขาก็เป็นเมียดิว คนหนึ่ง

“กรูรู้ว่ามรึงอยากให้ดิวมันรับผิดชอบปู  แต่กรูคิดว่าปูไม่อยากได้แบบนั้น ทำอย่างอื่นทดแทนเถอะวะแอ้ “ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้า

“กรูอยากเห็นตอนมรึงท้องวะ” ไอ้ติ๊กพูด

“ไม่มีทางแน่นอน กรูไม่เอาอะ มันคงลำบากน่าดู มีแค่นี้แหละพอแล้ว”ผมบอกติ๊ก นี้ขนาดแค่เจาะน่ะไม่ได้ผ่าคลอด ผ่าคลอดพ่อบอกเจ็บมากกว่านี้อีก พวกผมคุยกันต่างๆนานา ๆ

“ที่รักกลับกันบ้างดีกว่า  แม่รอให้ลูกสะใภ้ไปทานข้าวที่บ้านด้วยนะ” เดี่ยวมันชวนติ๊กกลับบ้านผมหันมามองติ๊กเดี่ยวนี้เรียกลูกสะใภ้แล้วเหรอ

“ไอ้ดำมันบอกแม่มันนะ” ติ๊กบอกผม

“ดีแล้ว ...รู้ไหมความลับมันพร้อมจะกลับมาทำร้ายเราได้เสมอ  แต่ถ้าบอกซะตอนนี้ มันดีซะกว่าปิดเอาไว้นะติ๊ก “ผมบอกติ๊ก ติ๊กมันลุกขึ้นมันเดนไปหาไอ้ดิว

“กรูขอโทษวะดิว เรื่องทั้งหมดมันเริ่มจากกรูเอง “ติ๊กบอกดิว  “หมับ”ดิวมันกอดติ๊ก 

“กรูรักและเป็นห่วงมรึงนะติ๊ก กรูก็ผิด เมื่อก่อนไปไหนก็มีมรึงกรูและแอ้ มีหลังๆนี้กรูไปกับแอ้มันตลอดกรูมองข้ามความรู้สึกมรึงไปวะ  “ดิวบอกติ๊ก

“ขอบใจ  ดูแลมันดีดีละ กรูก็รักมันมากนะ เจอกันที่บ้านพักวะ “ติ๊กบอกผมกับดิว ตอนนี้ทั้งคู่ออกไป วันนี้เรียกได้ว่ายกภูเขาออกจากอกเลยดีกว่า มันโล้งมาก

“โล้งขึ้นเยอะเลย”ดิวหันมาบอกผม ผมพยักหน้าผมก็ด้วย

“รู้อย่างนี้ยืดอกบอกไปตั้งนานว่า ... เมียดิวเจ๋งที่สุด คุณแม่ลูกดก” ดิวบอกผมแซวผม

“ทำกันเพิ่มเลยดีกว่าไหม ... “ดิวบอกผม ผมเหล่มองได้ดิว นี้ผมยังเจ็บอยู่เลยนะ มันนี้หื่นมาก

“ก๊อกๆ “เสียงเคาะประตูห้อง

“ลืมอะไรอีกละครับ ไอ้คุณเดี่ยวผัวเมียจะสวีทกัน”ดิวพูดก่อนนะหันไปมองคนที่เปิดเข้ามาพ่อผมเอง

“เหรอดิว “  พ่อผม  “อู้ย พ่อตา อาภีมหวัดดีครับ” ดิวพูดพ่อภีมเข้ามาพร้อมกับพ่อภา พ่อภีมเหล่มองดิว พีอั้ม พี่โอมก็เข้ามา พี่อาร์มด้วย พี่อาร์มตรงมาหาผม

“เจ็บมากไหมแอ้ หึ” พี่อาร์มถามผม พี่อั้มเหล่มองไอ้ดิว พี่โอมด้วย

“ดิวสำนึกแล้วพี่อั้ม พี่โอม อย่ามองอย่างนั้นดิ ดิวเสียว” ไอ้ดิว

“ทีอย่างนี้มาเสียว สายตากรูสองคนนี่นะ” พี่อั้มพูดพี่อั้มนั่งลงข้างๆผม

“เป็นไงแอ้ ยังเจ็บอยู่ไหมลูก” พ่อภีมถามผม

“นิดหน่อยพ่อคงเพราะว่ายายังไม่หมดฤทธิ์ ถ้ายาหมดฤทธิ์คงปวดมากกว่านี้หน่อยนะพ่อ” ผมบอกพ่อ

“ลูกๆ”ผมละพ่อ” ผมถามพ่อภีม

“พรุ่งนี้ค่อยให้มาแล้วกันวันนี้แอ้ต้องพักเยอะๆนะ นี้ของเยี่ยมเยอะเลยเพื่อนๆคงพากันมาเยี่ยมแล้วซิ”พ่อภาบอกผม ผมพยักหน้าว่าใช่ เพื่อนๆ ผม

“พ่อเรื่องผม ลุงหนึ่ง” ผมถามพ่อผม

“ไม่รู้เรื่องหรอก เพราะว่า พ่อคุยกับ ลุงณะ ลุงภูมิ ลุงภาษญ์  อาเปรมดิ์ จะไม่มีใครพูดเรื่องนี้ กับลุงหนึ่ง เพราะว่าถ้ารู้เรื่องนี้ แอ้เรียนจบเขาไม่ให้แอ้กลับมแน่ แอ้ไปแค่เรียนจบพ่อจะให้แอ้กลับมาอยู่ที่ค่ายฯนี้เหมือนพี่ๆเขา” พ่อบอกผม มันเริ่มมีความหวังมากขึ้น

“ระหว่างนี้ ดิวก็ต้องคุมตัวเองนะ อย่าให้แอ้ท้อง เข้าใจไหม แอ้ต้องไปเรียนให้จบ รอได้ไม่ใช่เหรอ แค่ 6 ปีเอง” พ่อหันไปบอกดิว มันทำหน้าหง๋อยเลยนะที่ได้ยินว่า 6 ปี

“แต่ดิวจะเรียนแพทย์แค่ปีที่สองและตามไปฝึก แต่ยังไม่รู้จะได้ฝึกทีเดียวกันไหม ภาวนาะว่าให้ได้ที่เดียวกัน” พ่อผมบอกดิวมันค่อยยิ้มออกมาได้แต่ความหวังริบหรี่เหลือเกิน

“วันนี้แอ้ต้องไปเซาว์ช่องท้องดูอีกทีนะภีมว่ามีอะไรค้างอยู่ไหม “ พ่อภาบอกพ่อภีม ผมพยักหน้า ผมคงต้องเตรียมเคลื่อนย้ายลงไปอัลตราซาวน์ดู คิดแล้วผมก็เสียใจ ถ้าเป็นแบบที่พ่อภาบอกดิวจริงๆ ว่าผมท้องแต่เพราะวันนั้นผมรับลูกบอลแทนติ๊ก ลูกผมเลยแท้งไป ผมเสียใจนะ เสียใจที่สุด ผมเอามือลูบท้องตัวเองขอให้เขามาเกิดกับผมใหม่แต่เมื่อไหร่นั้นซิ ไม่รู้ เพราะว่าผมต้องไปตามที่พ่อผมบอกและพี่แอร์จะได้กลับมาอยู่กับพี่ๆ ผมแย้งเวลาเขามานานแล้ว ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองมันเหมือนกับว่ามีคนหนึ่งที่ต้องอยู่และคนหนึ่งที่ต้องไป ระหว่างผมกับพี่แอร์ เหมือนอยู่ที่เดียวกันไมได้แต่เพราะอะไรไม่รู้ ดิวเดินลงไปกับพ่อภา

“พ่อ แล้วพ่อบอกพี่แอร์เรื่องแอ้ไหม”ผมถามพ่อภีม  “จะไม่มีใครพูดเรื่องนี้พ่อส่งให้เขาไปอบรมคงจะกลับอาทิตย์หน้าเราคงดีขึ้นแล้ว กลับไปเรียน ไปใช่เวลาที่มีให้คุ้มค่า พ่อบอกตรงๆนะ พ่อกลัวเราจะไม่ได้”พ่อภีมพูดน้ำตาผมเริ่มมาปริมๆ ที่ผมกลัวที่สุดมันกำลังจะเกิดขึ้น

“เพราะแบบนี้ไงพ่อ...ผมถึงอยากให้ดิวอยู่ที่นี้ อย่างน้อยยังมีดิว อยู่กับลูก”ผมบอกพ่อผม

“พ่อเชื่อว่าดิวกับแอ้ต้องได้อยู่ด้วยกัน อาจจะไม่ใช้ตอนนี้ แต่จะเมื่อไหร่พ่อไม่รู้” พ่อบอก  ผมโผ่เข้าไปกอดพ่อดิว น้ำตาผมไหลรินออกมา ทำไมผมต้องเป็นแบบนี้มันเหมือนความรักถูกสาปไว้ยังไงก็ไม่รู้ทั้งที่ไม่น่าจะมีอุปสรรค์แต่มันก็มี

“อย่าเพิ่งคิดอะไรมากแอ้ ...พ่อกับลุงภาจะหาทางช่วยเราสองคน ...พ่ออยากให้เราสองคนอยู่ด้วยเป็นครอบครัวกัน..ยิ่งพ่อเห็นหลานแบบนี้พ่อเองก็ทนไม่ได้นะ แอ้”พ่อบอกผม ผมพยักหน้าผมปาดน้ำตาเพราะว่าผมต้องลงไปทำการอัลตราซาวน์ช่องท้องผมอีกครั้ง

[ujen]

 

[chickygirl]

 :เฮ้อ:ทำมลุงหนึ่งอยากได้แอ้ไปอยู่นะต้องมีเหตุผลซิ แล้วทำไม ถ้ามีแอ้ แอร์ไม่อยู่มันคืออะไรนะ  :ling1:อยากรู้ๆๆๆๆๆๆ

[PFlove]

ครอบครัวสุขสันดิวของดิวและแอ้
     ผมนอนโรงพยาบาลมาเป็นวันที่สองแล้ว ผมดีขึ้นเร็วมากผลการอัลตราซาวน์ทุกอย่างปกติแล้ว ลูกมดของผมก็อยู่ดีไม่มีอะไรผิดปกติ แอบเป็นห่วง ฮาๆ  แม้จะเคยคิดว่ามีทำไมวะ กรูเป็นผู้ชายตอนนี้เริ่มจะชินแล้ว คิดซะว่าเป็นส่วนหนึ่งเช่นตับไต กระเพาะอาหารที่เราต้องมีในร่างกาย ดิวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าผมเองก็เช็ดทำความสะอาด คนที่ทำให้ก็ดิวนั้นแหละ ดิวบอกว่าวันนี้ลูกๆตั้งใจมากจะมาหาผม ผมได้ยินเสียงคุยกันดังมากจากด้านนอกแล้วแหละ

“ของน้องมิ้นน่ากลัวที่สุดนะพี่ว่า” เสียงมาริโอ้ดังมาคนแรกเลย ดิวหันมามองผม ประตูถูกเปิดออก พี่ดรีม พี่หมอด้า พี่อาร์มก็มาด้วย พี่แดน พี่เดย์ พี่ดิ๊บ เดียร์และน้องชายผมแอม เดียร์กับแอมเขารักกันรุ่นนี้แล้วพี่ๆเขาไม่ห้ามกันแล้ว

“พี่แอ้ เจ็บมากไหม” แอมถามผม พร้อมกับกอดผมด้วย ลูกๆผมยืนรอกันที่เตียงผม

“พ่อแอ้ “มาริโอ้เข้ามาผมก่อนเลย ดิวเขาอุ้มาริโอ้ขึ้นมานั่ง มาริโอ้กอดผม

“มาริโอ้รักพ่อแอ้ที่สุดพ่อรู้หรือเปล่า”มาริโอ้ถามผม  “พ่อรู้ซิ พ่อก็รักมาริโอ้ แต่มากที่สุดไม่ได้เพราะว่าพ่อรักลูกๆเท่าๆกัน”ผมบอกมาริโอ้ มาริโอ้ส่งกระดาษให้หวาดรูปผมด้วยเหมือนตัวการ์ตูนเลย รักพ่อแอ้ หายไวไว ผมยิ้มพร้อมกับหอมแก้ม ดิวก็อุ้มคนต่อมา ไอซ์

“ไอซ์ยังเจ็บนิ้วอยู่ไหมลูก”ผมถามไอซ์  “ไอซ์เจ็บนิดหน่อย แต่พ่อแอ้เจ็บมากกว่า” ไอซ์บอกผม น่ารักจริงๆ

“พรุ่งนี้จะเอ็กซ์เรย์อีกทีถ้าไม่มีอะไรก็จะถอดออกแล้วแหละ เพราะดูท่าจะทำอะไรไม่ถนัดเลย “พี่ดรีมบอกผมพยักหน้า ไอซ์ส่งกระดาษวาดรูปให้ผม ผมหยิบมาดู เป็นรูปครอบครัวไอซ์เขาวาดสวยนะ วาดซะผมเป็นเจ้าหญิงมากกว่านะเนี๊ยะผมมองไอซ์ ข้อความ รักพ่อแอ้พ่อดิวที่สุด  ผมหันไปหอมแก้มน้องไอซ์

“พ่อดิวพ่อแอ้รักลูกๆนะครับ”ผมบอกไอซ์  ไอยืนรออยู่เช่นกัน ผมเห็นคนเล็กผมยืนถือกระดาษหน้างอแล้วนั้นนะ อยากจะขึ้นมาโชว์ผมแย่แล้ว

“พ่อแอ้ ไอรักพ่อครับ “ ไอบอกผม ไอวาดรูปให้ผมเหมือกันเฮ้อ ค่อยดูว่าผมเป็นผู้ชายหน่อย  “ฟ๊อด พ่อรักไอนะ พ่อภูมิใจที่ไอทำหน้าที่พีชายได้ดี”ผมบอกไอ และมองน้องมี แต่ดูท่าคนเล็กผมจะนอยด์แล้ว

“อยากให้พ่อดู”มิ้นหันไปบอกดิว     ผมพยักหน้าให้มิ้นขึ้นมาก่อน  น้องมีนเขาน่ารักถึงมิ้นขอบรังแกพี่ๆก็ตาม น้องมีนเขายอมให้มิ้นขึ้นมาก่อน อยากอวดแย่แล้วคนเล็กของผม

“พ่อแอ้ อาจจะตกใจถ้าดูของมิ้น”มีนบอกผม     ดิวก็ก้มลงอุ้มแสบผมขึ้นมา

“ห้ามดิ้นนะ ดิ้นโดนพ่อแอ้พ่อไม่ให้ขึ้นมานั่งกับพ่อแอ้อีกนะ พ่อแอ้เขามีแผลที่ท้องนี้รู้ไหมมิ้น” ดิวบอกน้องมิ้น  ม้นพยักหน้า แต่พอดิววางได้กระโจนหาผมดีนะที่ดิวยังไม่ได้วางมือเลยดิวก็รีบคว้ามิ้นกลับไปทันที

“อะ อะ อะ” มิ้นดิ้นให้ปล่อย

“มิ้นพ่อพึ่งจะบอกอยู่นะว่าอย่าดิ้นเดี๋ยวพ่อแอ้จะเจ็บ “ ดิวเอ็ดมิ้น

“เอากระดาษให้พ่อแอ้ดู ไว้พ่อแอ้หายแล้วค่อยมากอดพ่อแอ้นะมิ้น” ดิวบอกผมมิ้นทำหน้าเศร้าเลยผมก็รับกระดาษมาและพอกางออก ผมเห็นได้ถึงจิตนาการที่ไม่มีใครเข้าใจ ผมมองมิ้น มันเป็นภาพที่ยุ่งเหยิงมาก จนไม่รู้ว่านี้คืออะไร

“ทำไมอะแอ้” ดิวถามผม มิ้นก็มองผม

“พ่อรักลูกนะมิ้น “ผมควักมือเรียกดิวให้เอามิ้นมาใกล้ๆ หอมให้รางวัลหน่อย  “ฟ๊อด” ผมหอมมิ้น ดิววางมิ้นลงและหยิบกระดาษจากมือผมไปดู

“โอ้ว มิ้นนี้วาดอะไรเนี๊ยะ”ดิวหันไปถามมิ้น มิ้นยืนมองดิว

“พ่อแอ้.. มิ้น..พ่อดิว “มิ้นบอกว่าวาดผมกับมิ้นและดิว

“และพ่อกับพ่อแอ้อยู่ตรงไหน มีรูปวงๆ เนี๊ยะมิ้น ...ดูไม่รู้เรื่องเลยมิ้น..... จินตนาการสูงไปไม๊ลูก..ยิ่งนับวันยิ่งเข้าใจยากนะเรานะมิ้น” ดิวหันไปถามมิ้น มิ้นทำปากมุบมิบและก็ดึงกระดาษที่ดิวไป สะบัดบ๊อบใส่ด้วย  ผมเอื้อมมือไปตีแขนดิวที่ว่าลูกงอนเลยนะ และคนอีกคนที่รอให้ดิวอุ้มขึ้นมาหาผมน้องมีน มีนกอดผม ผมกับดิวทนุถนอมมีนกันมาก

“น้องมีนรักพ่อแอ้ที่สุด “น้องมีนบอกผม พร้อมกับโชว์กระดาษที่วาดให้ผมดู ผมถึงกับอึ้งเพราะว่ามันสวยมากจริงๆ  สวยจนผมคิดว่าน่าจะให้ส่งประกวดได้เลยดีกว่าสำหรับเด็กอายุสามขวบแบบมีน

“พ่อรักลูกนะ น้องมีนเป็นเด็กน่ารักมากรู้ไหม เป็นเด็กดีแบบนี้ตลอดไปนะลูก”ผมบอกน้องมีน

“ไอ้อั๋นมันจะขับรถมาส่งให้นะ รถพี่เต็มนะแอ้ ” พี่ดรีมบอกเพราะว่าผมมองหา ลูกๆคนอื่นไม่ได้มา

“พี่จะพาอาร์มไปเอาเอกสาร ก่อนนะดิว ดูลูกๆนะ เพราะว่าด้าเขามีเข้าสัมมนาเรื่องโรคธารัสซิเมียที่นี้ ตอนนี้” พี่ดรีมบอกผมกับดิว ผมพยักหน้าว่าได้ ประตูห้องถูกเปิดพี่อั๋น พี่โอ๊ค และพี่เต้มาด้วยพี่ชายแอ้เขานะ พี่เต้มองลูกๆผมและยิ้ม

“แอ้ดีขึ้นแล้วนะ แอ้พี่ขอโทษแทนน้องพี่ด้วยนะ  “พี่เต้บอกผม พี่เต้ส่งกระเช้าให้ดิว กระเช้าใหญ่เลยจากบ้านต.เต่า

“พี่ตุ๊เขามีเรื่องต้องเคลียร์ที่โรงเรียนนะ เลยมาไม่ได้แต่พี่ตุ๊เขาจะมาเยี่ยมวันหลังนะ” พีเต้บอกผม

“ไงครับคุณแม่ “พี่อั๋นทักผม ลูกๆผมที่ ผมรู้สึกว่าเขาเป็นลูกผมมาก่อนชาตินี้ น้องเซนเดินมาหาผม พี่อั๋นอุ้มเซนขึ้นมหาผม เซนกอดผม

“เซนไม่อยากให้พ่อแอ้เจ็บเลย “เซนบอกผม ผมเอามือลูปใบหน้าเซน น้องแซนมายืนข้างๆเตียงผม

“พ่อเจ็บนิดเดียวลูกเซน “ผมบอกเซน แซนยืนข้างๆผม ผมเอามือลูปหัวแซน

“แซนพ่อขอบใจนะที่ดูแลน้องให้พ่อ”ผมบอกแซนที่ดูแลเซน ผมได้ยินพี่ๆเล่าให้ผมฟังตลอด ซีก็ตรงเข้ามากอดผมอีกคน แม้จะไม่ค่อยได้ใกล้ชิดแต่เขาก็รักผมจนน่าแปลกใจ

“พ่อหายไว ไว นะครับ” ซีบอกผม แซ๊กอีกคน

“เป็กซด้วยพ่อแอ้หายไวไวนะครับ “เป็กซ์อีกคน ผมเห็นมีหนุ่มน้อยมากับเป็กซ์ เพื่อนเป็กซ์และเด็กคนนี้  พี่โดมเขาส่งเสียให้อยุ่ชื่อนาวิน

“พ่อแอ้หายไวไวนะครับ” วินเขาบอกผมเขาซื้อของเยี่ยมมาให้ผมด้วย

“เป็กซ์เราลงไปหาพ่อเราก่อนนะวันนี้พ่อเราพาคนมาอารมณ์ที่นี้นะ โทรกันนะเรื่องโครงงานพรุ่งนี้” วินบอกเป็กซ์ผมชอบตรงนี้เขาช่วยกันเรื่องเรียนนี้แหละ เป็กซ์พยักหน้า

“วิ้ว วิ้ว”ซีเขาแซว เกรียนจริงๆเลย เป็กซ์หันไปตีซีที่แซวเขา

“ถ้าอย่างนั้นผมไปส่งเดียร์ กับแอมเองนะพี่ “พี่อั๋นบอกพี่ดรีม

“วันนี้มีทำกิจกรรมที่โรงเรียนนะพี่แอ้”แอมบอกผม ผมพยักหน้าว่าไปเถอะ ทุกคนออกไปกันหมดเหลือแต่ลูกๆ ผม เซนลงไปนั่งกับแซน ผมยิ่งเห็นเขาทั้งคู่รักกันขนาดนี้แล้วผมรู้สึกว่าผมจะไม่กังวลเซนอักต่อไป แต่ขออย่าให้ผมคิดผิดเลยจนทำร้ายลูกผมเอง น้องมีนเขานั่งข้างๆผม กอดผมไม่ยอมปล่อยเลย

“น้องมีนมานั่งกับพี่เป็กซ์ไหมครับ นั่งแบบนี้จะโดนแผลพ่อนะครับ” เป็กซ์ถามน้องมีน

“มิ้นอยากอยู่พ่อบ้าง”มิ้นมายืนเกาะเตียงผมพร้อมกับอ้อนอยากขึ้นมานั่งมานอนกับผม

“ไมได้มิ้น มิ้นจะทำพ่อแอ้เจ็บ ไว้ให้พ่อแอ้หายก่อนมิ้น”ดิวเอ็ดมิ้น ทำหน้าซิน่าสงสาราก

“พี่มีนอะ” มิ้นชี้ว่าที่มีนทำไมเขามานอนกับผมได้

“พี่มีนเขาไม่เหมือนเรานิมิ้น” ดิวบอกมิ้นผมรู้ว่าไม่เข้าใจหรอก

“ดิว มิ้นขึ้นมาซิ ดูหน้าลูกซิดิว”ผมบอกดิวส่ายหัวว่าอย่าแต่ผมชี้ให้ดูหน้ามิ้น

“ก็ได้แป็ปเดียวนะมิ้น” ดิวบอกมิ้นทำท่าดีใจที่สุด ดิวอุ้มน้องมีนให้ไปอยู่กับเป็กซ์และอุ้มมิ้นขึ้นมานอนกับผม มิ้นเม้มปาก ผมเอามือลูปหัวมิ้นปัดผมที่ปรกหน้าผากมิ้นให้ มิ้นเขาถือกระดาษพร้อมกับปากกามาด้วยเขาก็นอนคว้ำวาดภาพใกล้ๆผม เห็นมิ้นวาดแล้วผมก็แอบปวดใจนิดหน่อย เป็นวงๆ  ดูไม่รู้เรื่องเลยแต่นี้มันคือจินนาการของเขา เขาอาจจะเข้าใจของเขานะ

“พ่อผมลงไปซื้อขนมได้ไหมพ่อดิว “ ซีถามดิว

“ได้..ซี”ดิวหันไปบอกซี

“พ่อไอ ไปด้วยได้ไหม ไอและไอซ์ โอ้จะไปไหม” ไอบอกดิว ไอซ์และโอ้พยักหน้า

“ดูน้องดีดีนะซีแซ๊กซ์ เซนและแซนไปด้วยใช่ไหมลูก เป็กซ์ไปด้วยแล้วกัน มีนไปกับพี่เป๊กซ์แล้วกันนะ “ดิวบอกลูกๆ มิ้นยังนอนวาดรูปเขียนนั้นเขียนนี่ดิวเขาก็เติมน้ำดื่มให้ผม และส่งแก้วให้ผมดื่มน้ำ จัวหวะที่มิ้นกำลังดีดขาเขามันตรงกับหน้าท้องผมพอดีเลยแต่ดิวเข้ามาคว้าเท้ามิ้นไว้ก่อน มิ้นตกใจมาก ทำท่าจะร้องไห้เพราะดิวกำลังจะเอ็ดมิ้น

“ดิว”ผมเรียกดิวผมส่ายหน้าว่าอย่ามิ้นยังเล็กมากเขาไม่รู้

“เห็นไหมพ่อบอกแล้วว่าจะโดนแผลพ่อแอ้ “ดิวบอกมิ้น มิ้นหดขา

“ดิวไม่โดนหรอก “ผมบอกดิว ผมกอดปลอบมิ้น

“พ่อเจ็บ พ่อเจ็บ” มิ้นพูด ผมมองมิ้น “นิดหน่อยลูก ไหนมิ้นวาดอะไรให้พ่อดูซิ “ผมพูดกับมิ้นมิ้นนะต้องค่อยๆพูดกับเขา เพราะว่าจินตนาการเขาไม่เหมือนคนอื่น 

“พ่อดิว พ่อแอ้ ปู่ “มิ้นบอกผมและก็บร้าๆ ผมก็มอง จินตนาการน้องมิ้น จริงๆลึกเขารักมาริโอ้นะดูซิวาดรูปเขายื่นกับมาริโอ้ 

“นี้มันพ่อหรือว่ามดเนี๊ยะ มิ้น พ่อว่ามดแล้วแหละลูก นี้สงสัยจะรังมดนะเนี๊ยะไม่ใช่บ้านลูก” ดิวพูดมิ้นเงยหน้ามองทำแก้มป่อง

“บ้าน ..พ่อ..”นั้นแสดงว่าโกรธแล้วนะ เงยหน้าขึ้นมามองดิวทำตาปะหลับปะเหลือกใหญ่เลย ดิวขำมิ้น

“ดิว เดี๋ยวลูกร้องจนได้”ผมเงยหน้าเอ็ดดิว ชอบแกล้งลูก

“มาพ่อวาดบ้านให้ดู นะ บ้านต้องวาดแบบนี้  นี่ตัวบ้าน นี่หลังคา อันนี้หน้าต่าง พ่อวาดมิ้นยืนอยู่ตรงนี้ดีไหม  “ผมคุยกับมิ้น ดิวเขากำลังบันทึกวิดิโอ้ให้ผมกับมิ้น ผมยอมรับว่ามิ้นเขาสอนค้อนข้างยากไม่ใช่ไม่เข้าใจนะเขาฟังแต่เขาเชื่อมั่นในความคิดตัวเองมากไปหน่อย

“แอ้เดี่ยวลูกๆขึ้นมาดิวจะขับรถไปซื้อเคเอฟซีมาทานกันบนห้องนี้นะ” ดิวบอกผม ผมพยักหน้า ดิวหันไปจัดการเก็บพวกของเยี่ยมผมเข้าที

“พ่อ นี้มิ้น” มิ้นเงยหน้ามองผมมิ้นเขาวาดตัวเขาเองแต่เท้ามิ้นกระแทกโดนแผลผมเต็มๆ เลย ผมก็กลั้นไว้ไม่ร้องมิ้นรู้ว่าเท้าตัวเองไปโดนมิ้นมองผมทำท่าจะเบ้ปาก ผมรีบทำนิ้วอย่าร้องเดี่ยวดิวจะรู้ คราวนี้ดิวอุ้มมิ้นลงแน่ๆ

“พ่อไม่เจ็บลูก “ผมบอกมิ้นเบาๆ  ดิวหันมามองผมและหันไปจัดข้าวของต่อ ลูกๆผมกลับขึ้นมาแล้วพร้อมขามคนละห่อสองห่อ มิ้นเงยหน้ามองแต่ละคน

“ลืมซื้อฝากไอ้มิ้นวะ”ซีพูด มิ้นหน้างอเลยที่นี้

“มิ้นลงมาข้างมาเล่นกับพี่ๆดีกว่าลูก”ดิวเดินมาอุ้มมิ้นลง

“เจ็บหรือเปล่าแอ้” ดิวกระซิบถามผม ผมเงยหน้ามองดิว  “ดิวเห็นนะ มิ้นเตะโดนแผลแอ้นะ” ดิวบอกผม ผมพยักหน้า

“นิดหน่อยนะ”ผมบอกดิว มิ้นลงไป น้องมีนเขาซื้อมาฝากมิ้น สงสัยเป็กซ์จะบอก แต่มิ้นดูท่าจะอยากได้ที่มาริโอ้มากกว่าที่มือตัวเองซะอีก

“แอ้ดิวไปซื้อเคเอฟซีนะ จะรีบมา ซี แซ็กไปกับพ่อลูก เป็กซ์ดูน้องๆและพ่อแอ้นะลูก” ดิวหันมาบอกผมและหันไปเรียกซีกับแซ๊กไปด้วย กันและบอกเป็กซ์ดูแลผม

“โอ้..มั้ง” มิ้นเดินวนตามมาริโอ้อยากจะกินขนมของมาริโอ้

“มาเอาของเขาทำไม ในมือนายไงก็มี มิ้น”มาริโอ้เดินวนหนีมิ้น

“มิ้นอะพี่ให้ อย่าไปแย้งโอ้ซิ โอ้เขาไม่ชอบตรงนายชอบแย้งนี้แหละ” ไอเขาเอ็ดมิ้น

“เอาของพี่ก็ได้พี่ให้มิ้น” ไอซ์
   
“โอ้ไม่รักเนอะ” มีหาพวกอีกน่ะ โอ้เขากินกูริโก๊ะป๊อกกี้แถมรสสตอเบอร์รี่อีกต่างหาก เหมือนของโอ้นะน่าสนใจมิ้นยังคงเดินวนอยากกินของโอ้

“พ่อ..โอ้..ไม่ให้” มิ้นเดินมาถูไถข้างเตียงผม   

“มาริโอ้แบ่งให้น้องหน่อยซิลูก”ผมเรียกมาริโอ้ มาริโอ้เดินมาหาผมและปืนขึ้นมายืนที่บันไดไว้ขั้นลง พร้อมกับส่งหอขนมมาให้ผม ผมหักแบ่งออกมาสองอันและส่งให้มิ้นเขาเอาไปกิน

“มิ้นชอบแย้งโอ้ พ่อแอ้ โอ้ไม่รักมิ้นได้อะเปล่า”มาริโอ้ถามผม   
 “มาริโอ้น้องยังเล็กมาก น้องไม่รู้หรอกว่านี้คือการแย้ง น้องรู้แค่ว่าเห็นโอ้ทำก็อยากทำทำบ้าง เห็นโอ้ได้ ก็อยากได้บ้าง โอ้เป็นพี่แล้วนะ โอ้ต้องแบ่งให้น้องก่อน  ไว้พอน้องมิ้นเป็นพี่น้องมิ้นก็จำทำแบบโอ้เหมือนกัน เข้าใจไหมลูก”ผมบอกมาริโอ้

“โอ้หย่อย..... โอ้อีกนะ”มิ้นเดินมาหาโอ้ ขอขนมของโอ้ ผมก็มองโอ้ ว่าโอ้จะทำยังไง โอ้ก็เลยหักแบ่งให้มิ้นไปอีกสองอัน

“น่ารักมากลูกโอ้ โอ้เป็นพี่แล้ว พี่ต้องดูแลน้องแบ่งปันให้น้อง พ่อเชื่อว่ามิ้นรักโอ้นะ “ผมบอกมาริโอ้ ตอนนี้ห้องพักผมวุ่นวายไปด้วยเด็กๆ พยาบาลก็เข้ามาตรวจดูน้ำเกลือให้ผม มองลูกๆผม ยิ้มๆ และเขาก็เอาขนมมาแจกลูกๆผม เขาอยากพามิ้นไปเล่นแต่มิ้นไม่ไป พอพี่ๆอยู่อยากอยู่กับพี่ๆ ผมค่อยๆลุกจะเข้าห้องน้ำ ดิวมาถึงพอดีเลยรีบวางกล่องเคเอฟซีและมาพยุงผมแทน พอผมออกมาซีและแซ๊กซ์และเป็กซ์นะเขาจักการแบ่งไก่ทอดให้ลูกผมแล้ว คนส่งข้าวก็เอาข้าวมส่งให้ผมแล้วด้วย ผมเดินกลับมานั่ง มิ้นถือถ้วยที่มีไก่ทอดแถมฉีกให้เรียบร้อย ผมว่าเป็กซ์แน่ๆ

“กินพ่อ” มิ้นบอกดิว่าจะขึ้นมานั่งกินกับผม ดิวเขาก็อุ้มมิ้นขึ้นมานั่งกับผม เอาถ้วยวางบนโต๊ะอาหารกับผมด้วย มิ้นมองข้าวต้มผม ผมเลยป้อนไปนิดหนึ่ง

“พ่อไม่หย่อย”มิ้นบอกผม ผมขำมิ้นเลย  “ตอนมิ้นไม่สบายพ่อยังป้อนมิ้นเลยนะ “ผมบอกมิ้นผมฉีกไก่และตักป้อนมิ้น

“น้ำหิว”มิ้นบอกผม จะคว้าแก้วน้ำผม ดิวถือแก้วประจำตัวมิ้นมาให้มิ้นรีบกินน้ำ ผมเพิ่งจะเห็นไก่เผ็ดนี้เอง

“ดิวเอาชิ้นไม่เผ็ดให้มิ้นซิ”ผมหันไปบอกดิว ดิวเขาเลยเปลี่ยนถ้วยให้มิ้นใหม่

“แล้วไปกินอันเผ็ดทำไมละมิ้น ...เผ็ดไหมนะลูก”ดิวบ่นมิ้นเลย กระดกน้ำขนาดนี้เผ็ดนะซิ

“พ่อน้องเขาจะกินอันเผ็ดนะพ่อเป็กซ์เลยฉีกอันเผ็ดให้น้อง”เป็กซ์บอกผม แบบนี้แหละเห็นพี่กินเผ็ดตัวเองเลยอยากกินบ้าง มิ้นหันไปเห็นมาริโอ้ถือถ้วยมันบดมองอยากกินบ้าง

“ดิว”ผมเรียกดิวและชี้ว่ามิ้นทำท่าจะกินมันบดบ้าง ดิวส่ายหัวผมยอมรับเลยว่าคนเล็กผมค่อนข้างเยอะ ดิวเดินไปขอตักมันบดที่มาริโอ้แบ่งมาใส่ถ้วยให้มิ้น มิ้นเขาตักมันบดกิน วันนี้ดูวุ่นวายมากแต่ผมคิดว่ามันคือความสุขของผมและดิวมากกว่า  ผมยิ่งมีความสุขมตรงที่ซี แซ็กซ์ เป็กซ์ แซนและเซนเข้ากับลูกๆผมได้ดี โดยเฉพาะไอ ไอซ์และมาริโอ้  มีน ส่วนมิ้นนี่ขอละไว้ในฐานที่เข้าใจกัน เพราะยังเล็กมากหนัก

“เอาละเด็กๆ ได้เวลากลับบ้านแล้ว เย็นนี้ลุงจะพาไปบ้านปูที่ค่ายฯกันนะ พรุ่งนี้พ่อจะพาพ่อแอ้กลับไปนอนพักที่นั้น”ดิวบอกเด็กๆ

“กลับแล้วเหรอพ่อดิว” น้องมีนที่กอดผมอยู่ยังไม่อยากกลับ

“พรุ่งนี้พ่อไปหาที่บ้านปู่ “ผมบอกมีน เอานิ้วเขี่ยผมที่ปรกหน้า หอมที่หน้าผากลูกชาย

“เอานะพรุ่งนี้เจอกัน “ดิวบอกทุกคนลุกเก็บทุกอย่างกลับบ้าน

“เป็กซ์ทำความสะอาดห้องพ่อดิวให้นะครับ”เป็กซ์บอกผม ห้องนอนดิวกับห้องนอนผมก็ห้องเดียวกันนั้นแหละ ดิวพยักหน้า

“กลับได้แล้วครับหลานๆไปถึงแพคกระเป๋าเลยนะ ลุงเราจะได้ออกเร็ว” พี่ดรีมขึ้นมารับหลาน

“พ่อไปนะ ..ไอซ์รอพ่อนะ ....รักพ่อที่สุด”นอ้งไอซ์เดินมาหอมแก้มผม ตามด้วยมาริโอ ไอ แซนและเซน ซีและแซ็กซ์ แต่ละคนเดินออกไปจากห้องเหมือนไม่อยากไปเลย ดิวก็ชี้ว่ากลับได้แล้ว ผมหันมาเจอ มิ้นนั่งอยู่ 

“ดิว... มิ้น”ผมชี้ มิ้นยังนั่งอยู่เลย

“มิ้น ..กลับบ้าน นั่งเนียนมาก”ดิวรีบไปอุ้มมิ้น

“อยู่พ่อ” มิ้นชี้บอกดิวว่าจะอยู่กับผม 

“เขาไปกันแล้วลูก ไปบ้านปู่ลูก ยังนั่งอยู่เลยคนนี้ ...ไปพ่อไปส่ง แสบเอ่ย เนียนมาก...น่ากลัวขึ้นทุกวันนะเราเนี๊ยะ” ดิวบ่นมิ้นทันทีรีบอุ้มมิ้นตาลงไป ร้ายๆจริงๆ คนนี้  ผมถอนหายใจออกมันคือความสุข แต่ความสุขของผมมันเหมือนสั่นคอนได้ตลอดเวลา อยู่บนความกลัวที่ว่าผมจะไปแล้วผมจะไม่ได้กลับมาอยู่กับลูกกับดิว ผมเองก็อยากรู้นะว่าทำไมลุงหนึ่งอยากได้ผมคนเดียวเลยไปอยู่กับเขา ไม่ใช่หลานรักซักหน่อย ทุกครั้งที่เจอเขาผมรู้สึกกลัว กลัวอย่างบอกไม่ถูก

[ujen]

 

[chickygirl]

อิจฉาลูกๆของดิวน่ารักมากเลยค่ะ ชอบน้องมิ้นดูท่าจะติดมาริโอ้นะ คิก คิก คิก 

[boonpa]

  เด็กๆอยู่ด้วยดูวุ่นวายกันมากแต่มีความสุขจริงๆ

[PFlove]

แอ้VSดิว ไม่ได้กลัวพี่อ้นครับแต่ผมยังไม่พร้อม 
     ผมกลับมาบ้านตั้งแต่เมื่อวานแล้วกะว่าจะมาพักฟื้นที่บ้านสักสองสามวันดิวบอกอย่างนั้น วันนี้ลูกๆผมยังคงอยู่ด้วยกันกับผมสองคนที่บ้าน  ดิวคุยกับพ่อภาและพ่อภีมแล้วว่าผมจะพาลูกๆไปเรียนทีกรุงเทพกันเพราะว่าดิวต้องไปเรียนกรุงเทพจะได้ดูลูกไปด้วยได้พี่แดนจะต้องลงมาช่วยพ่อผมแล้วพี่แดนเป็นแพทเอ็กเทิร์นปีนี้ปีสุดท้ายแล้ว พ่อส่วนพี่เดย์เขาก็ขึ้นเป็นแพทย์เอ็กเทิร์นต่ออีก พี่โดมก็ยังไม่กลับ พี่ดิมก็งานอาจจะเยอะขึ้น พี่หมอด้าก็งานเยอะอีก พี่ดรีมก็ไหนจะต้องดูแลพี่อาร์มก็เขาเป็นแฟนกันแล้ว ผมดีใจที่พี่อาร์มกับพี่ดรีมรักกันซะทีสมกับที่พี่ดรีมรอคอยพี่อาร์มมาหลายปีทีเดียวนี้ถ้ากล้าบอกไปตั้งแต่แรกๆก็คงเป็นแฟนกันนานแล้วแหละ

“แอ้...ลุกมาทำอาหารเช้าทำไมละแอ้ “ ผมยืนช่วยเป็กซ์ทำอาหารเช้าให้ลูกๆ เรียกว่าช่วยเพราะว่าผมทำอะไรไม่ได้มากยังเจ็บแผลอยู่เลย ผมคอยบอกเป็กซ์เอา น้องมีนก็เข้ามาช่วยนิดหน่อย ดิวเข้ามาบ่นผมอีกแล้วกลัวผมเป็นนั้นเป็นนี่ ผมรู้ว่าเขาเป็นห่วงผมมาก มากกว่าเดิมด้วยซ้ำ 

“เจ็บแผลอยู่นะที่รัก”ดิวเข้ามากอดผมน้องมีนที่ยืนกอดผมอยู่บนเก้าอี้เงยหน้ามองดิว

“ไม่เป็นไรทำนิดหน่อย เป็กซ์เขาช่วยอยู่แล้ว” ผมบอกดิว เป็กซ์หันมายิ้ม  ผมต้องสอนลูกๆ ให้ช่วยกันทำอาหารเพราะว่าพอเขาโตขึ้นเขาจะได้ดูแลตัวเองได้ ในเวลาที่ดิวหรือผมมได้อยู่กับเขาตลอดเวลา ก็เราสองคนอายุยังน้อยต้องมีหน้าที่การงาน ผมสอนเป็กซ์ทำอาหารเพราะว่าผมตั้งใจให้เป็กซ์เป็นพี่ดูแลน้องๆด้านนี้ไม่ว่าจะงานบ้านผมก็สอนเป็กซ์ทำได้มากซะด้วย  เป็กซ์ก็ช่วยพี่ด้าทำอาหารให้น้องด้วย พี่เลยเบาไปเยอะทีเดียว น้องมีนเขาไม่ได้ช่วยอะไรมากเพราะยังเล็กแต่ที่เขาทำประจำคือยืนกอดผมแบบนี้ มีนเขาติดผมมาก ผมรู้สึกว่าเขามีอะไรหลายๆอย่างที่คล้ายๆกับผมมากแถบจะเหมือนกันหมด ผมรู้ว่าเขาจะมีแต่ไม่เคยกล้าถามพ่อหรือดิว 

“พ่อดิว พ่อแอ้ฮะ ซีจะไปขี้จักรยานกับไอ้แซ๊กซ์นะพ่อ “ ซีเข้ามาบอกผมกับดิว ไอคงอยากไปด้วยแต่ก็ห่วงไอซ์

“ไอ ไว้รอไปตอนเย็นๆนะลูกตอนนี้รถมันเยอะ พี่ซีกับพี่แซ๊กซ์เขาจะระวังเราไม่ได้”ผมก้มบอกไอ ไอพยักหน้าว่าเข้าใจ ผมได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้าน พี่อั้มแน่เลย พี่อั้มพาเซนและแซนมาหาผม มิ้นด้วย เพราะว่ามิ้นวิ่งแจ้นเข้ามาหาผมกับดิวแล้ว ดิวรีบอุ้มเพราะว่ามิ้นจะมาตะกายให้ผมอุ้มแน่ๆ 

“ทำอะไรนะแอ้ มรึงยังเจ็บแผลอยู่นะ “ พี่อั้มบ่นผมอีกคน

“นั้นดิพี่อั้ม แอ้ดื้ออะพี่ ดิวบอกว่าอย่า ไม่เชื่อดิวเลยอะ“ดิวมันรีบฟ้องพี่อั้มทันที ผมก้มมองลูกชายน้องเซนและแซน เซนเข้ามากอดผม

“เซนเขาฝันถึงแม่อีกแล้ว แอ้” พี่อั้มบอกผม ผมก้มหน้าลงมองเซน ดูเซนซึมไปอีกแล้ว

“พี่ไปก่อนนะ พี่ต้องไปดูแล นักเรียนที่มาเข้าค่ายอาทิตย์นี้ “พี่อั้มบอกผม ผมพยักหน้า ผมจำต้องวางมือการทำอาหารเช้า

“น้องมีนไปอยู่กับพี่ไอซ์ก่อนนะลูก “ผมกระซิบบอกน้องมีน น้องมีนลงจากเก้าอี้ ผมจูงมือเซนเดินไปในบ้านดิวนะดึงแซนไว้ก่อน

“น้องเซนเป็นอะไรไปลูก” ผมถามเซน เซนเงยหน้ามองผมน้ำตารินไหล

“เซนคิดถึงแม่  เซนรู้สึกว่าแม่ไม่อยู่กับเซนอีกแล้วพ่อแอ้ “ เซนพูดน้ำตาผมซึมเลย ผมแอบปาดก่อนที่มันจะรินไหลออกมา

“ทำไมจะไม่อยู่ อยู่ซิลูกแค่แม่เขายัง...มาหาเซนไม่ได้ ..”ผมกอดเซนไว้ ผมหอมหัวเซน

“เซน..ไม่อยากอยู่กับพ่อแอ้แล้วเหรอครับ”ผมถามเซน เซนเงยหน้ามองผม สายตาใสซื่อนั้น

“เซนอยากอยู่กับพ่อแอ้..แต่เซนก็คิดถึงแม่..เซนไม่รู้..”เซนคงเริ่มสับสน ผมเอามือลูบหัวเซนเบาๆ ผมควรจะทำยังไงดีละ ดิวยืนกอดอกมองผมกับเซนดิวกังวลเรื่องมากเหมือนกัน ดิวเดินเข้ามาและย่อตัวนั่งลงตรงหน้าเซน

“น้องเซน ..ร้องไห้ทำไมละครับ ...น้องเซนไม่มีความสุขเหรอครับที่อยู่กับพ่อแอ้พ่อดิว กับปู่ กับลุง “ดิวถามน้องเซน น้องเซนหันไปมองดิวและเงยหน้ามองผม

“เซนมีความสุขที่สุด แต่เซนคิดถึงแม่ เซนกลัวแม่จะไม่มีความสุขเหมือนเซน” เซนพูด นี้คงเพราะว่าไปโรงเรียนเลยทำให้เซนเริ่มเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาหน่อย

“หมับ”ดิวเข้ามากอดเซนอีกคน

 “ พ่อดิวเชื่อว่าแม่ของเซนมีความถ้าเซนมีความสุข แม่ของเซนเขาคอยดูเซนอยู่ตลอดเวลา แต่ถ้าเซนร้องไห้ เซนไม่เข้มแข็งแบบนี้และที่แม่ของเซนจะไม่มีความสุขนะครับ..คนดี” ดิวบอกเซน  ดิวมองหน้าผม ผมอ่านสายตาดิวออกว่าดิวหมายถึงว่าถึงเวลาควรจะบอกเซนได้แล้ว

“พ่อแอ้เขารักเซนมากนะครับ ถ้าเซนร้องไห้แบบนี้พ่อแอ้เขาก็ไม่สบายใจรู้ไหมลูก “ ดิวบอกเซน เซนเงยหน้ามองผมเซนกอดผมเอาหน้าซุกอกผม ผมรู้สึกปวดใจที่สุดเลย ถ้าเลือกได้ผมอยากให้แม่เขาอยู่นะ เด็กๆก็ต้องการไออุ่นจากพ่อแม่ตัวเองกันทั้งนั้น

“เซนขอโทษ..แต่เซนคิดถึงแม่เท่านั้นเอง..เซนรักพ่อแอ้นะ “เซนเงยหน้ามองผม

“เซนจะเข้มแข้ง พ่อดิวพ่อแอ้ เซนจะไม่งอแงอีก” เซนพูดผมพยักหน้า

“เราไปทานข้าวกันดีกว่านะครับ น้องๆหิวข้าวแล้ว พ่อแอ้ทำของโปรดไว้ให้ด้วย ไปครับ” ดิวบอกเซน ดิวอุ้มเซนลงจากตักผม ผมเห็นหนุ่มน้อยที่แอบมองด้วยความกังวล แซน เซนหันมามองผม ผมพยักหน้า เซนก็วิ่งไปหาแซนเหมือนเดิม

“แอ้.... ดิวว่าเราต้องบอกเขาแล้วนะ ไม่อย่างนั้นเขาจะถามหาแม่เขาแบบนี้ตลอดบางที่บอกไปทุกอย่างมันจะดีขึ้น “ดิวบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินเข้ามาในห้องครัว ลูกๆผมเขามานั่งรอทานข้าวเช้ากันแล้ว ผมเดินเข้ามาผมก็มองว่ามีอะไรว่างอยู่มีถูกสีดำคลุม

“ซีกับแซ๊กซ์เขาปันไปซื้อมาให้แอ้นะ เปิดดูซิ” ดิวบอกผม ผมก็เปิดถุงดู ผมก็อึ้งเลยมันเป็นต้นมะลิ

“จะวันแม่แล้วนะ ลูกๆเลยตั้งใจซื้อมาปลูกกันที่บ้าน “ดิวบอกผม

“เดี๋ยวหลังทานข้าวเสร็จเราไปปลูกกันเลยนะ” ดิวบอกเด็กๆ น้ำตาผมไหลแต่ผมแอบปาดมันทิ้งไม่อยากให้ลูกๆเห็นเลย ผมรู้สึกเสียใจที่ผมยังต่อสู้เพื่อลูกผมได้ไม่ดีพอ ผมอ่อนแอ จนยอมที่จะทิ้งพวกเขาไป ทั้งที่พวกเขารักผมมากขนาดนี้ ผมนั่งอทานอาหารเช้ากันวันพร้อมหน้ากันมากครอบครัวผม ผมเห็นดิวมองอะไรอยู่

“ดิวดูอะไรนะ”ผมถามดิวเห็นดิวเปิดหนังสือเหมือนแบบบ้านเลย

  “ดิวดูแบบบ้านนะ ที่ดินด้านข้างบ้านพ่อที่กรุงเทพฯเขาขายแล้วพ่อซื้อไว้ ดิวจะปลูกบ้านลูกเราเยอะแล้วเราต้องมีบ้าน” ดิวบอกผม ผมมองหน้าดิว ผมยังไม่เคยคิดตรงนี้มาก่อนเลย

“พ่อจะปลูกให้และพอดิวเรียนจบเป็นหมดชดใช้ให้พ่อ “ดิวบอกผม ผมหันไปมองลูกๆที่กินกันไปเล่นกันไป

“พ่อบอกว่าอย่าเสียงดังบนโต๊ะอาหาร”ผมหันไปเอ็ดลูกๆ แต่ละคนเงียบกันหมด “คิก คิก คิก “มีแอบปิดปากหัวเราะกันอีก

“แป่งๆ” มิ้นเคาะชามข้ามผมหันไปมอง มิ้นรีบหดเลยตอนแรกพี่ๆเสียงผมไม่ได้ยินพอพี่ๆเงียบเลยได้ยินชัดเลยคนเล็กแสบจริงๆ

“ฮาๆ “พวกลูกๆผมขำมิ้นกันหมด

“แอ้ชอบแบบไหนดี สองชั้นพอไหม หรือว่าจะเอาคอนโดดี” ดิวถามผมแม้จะเอาคอนโดเลยนะ ผมนั่งดูแบบบ้านที่ถูกใจผมเห็นแบบบ้านหลังหนึ่งมันสวยดี ผมคงเน่นห้องนอนคนละห้อง หรือไม่ก็ห้องหนึ่งนอนกันสองคนได้ แต่คงไม่ทุกคนที่จะให้นอนด้วยซีและแซ๊กนี้เขาคงห่างกันไม่ได้ เซนและแซนอีก เป็กซ์นะให้เขานอนต่างหากรายนี้หนังสือเขาเยอะหน่อยเขาชอบอ่านหนังสือ และแฝดผมไม่รู้จะแยกดีไหมหรือทำห้องให้ยาวหน่อยได้นอนด้วยกัน มีนคงแยกห้องดีกว่า มิ้นนี้คงต้องให้นอนกับพี่ไปก่อนและแยกห้องให้เขาที่หลัง

“คิดไว้แล้วใช่ไหมว่าใครจะนอนห้องใคร “ดิวถามผม ผมพยักหน้า

“ปลูกบ้านก็ดีนะดิว เพราะว่าดิวต้องไปเรียนกรุงเทพฯ ดิวต้องรับส่งลูกไปเรียน พี่ดรีมกับพี่ด้าคงทิ้งที่นี้ไปไม่ได้ ยิ่งพี่ดรีมกับพี่อาร์มเขา..”ผมบอกดิว

“กลายเป็นพ่อลูกอ่อนตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัย”ดิวพูดผมหันมามองก็ความซ่าของตัวเองนั้นแหละ

“รู้ว่าของดิวเจ๋งไม่ต้องแอบชมในใจ”ดิวหันมาบอกผม  ผมแลปลิ้นให้คนอะไรอ่านความคิดเขาออกทุกทีเลย

“ แต่ดิวอยากให้แอ้อยู่กับดิว ..ดิวอยากรู้ว่าใครเป็นคนอยากให้แอ้ไปอยู่กับลุงหนึ่ง ดิวอยากไปด้วย ดิวไม่อยากให้แอ้ไปคนเดียวเลยดิว..ไม่ไว้ใจ..”ผมมองดิว

“ไอ้จักร” ดิวพูด ผมมองดิว  “ดิว..ไม่มีใครเอาหัวใจกรูไปได้ดิว “ผมบอกดิว

“ดิวต้องอยู่ ...พอแอ้จบก็กลับมาอยู่กับดิวแล้ว...ตอนนั้นกรูคงเลือกได้เอง..พี่ๆกรูยังได้มาอยู่ที่นี้เลยนะดิวทำไมกรูจะกลับมาไม่ได้ดิว”ผมบอกดิว ดิวพยักหน้า

“ว่าไงครับหลานๆ “ พี่เดย์ พี่ดิ๊บเขามาหาหลานๆ ซื้อดังเกิลโดนัทมาให้หลานๆด้วย

“พี่เดย์ พี่ดิ๊บ หวัดดีครับ” ผมยกมือไหว้พี่ชายดิว พี่ชายดิวเขาก็พยักหน้า  “หายหรือยังแอ้ “ พี่ดิ๊บเดินเข้ามาถามผม ผมโชคดีมากมากพี่ๆ บ้านของดิวรักและเอ็นดูผมเหมือนน้องแท้ๆเลยแถมยังรักลูกๆผมมากด้วยไม่ว่าจะลูกจริงๆหรือว่าลูกที่ผมได้เขามาดูแล มันเหมือนโชคชะตากำหนดไว้ยังไงก็ไม่รู้ ให้เด็กๆเหล่านี้ต้องมาอยู่กับผมและดิว แต่พูดไปดิวก็ไม่เชื่ออยู่ดี
*********************************************************************************************************************************
ดิว หลังจากทานอาหารเช้าและพี่เดย์กับพี่ดิ๊บมาบ้านซื้อดังกิลโดนัทมาให้ลูกๆผม ของชอบหลานๆทั้งนั้นเลย ผมเพิ่งสังเกตุเห็นพี่เดย์ดูจะเอาใจเป็กซ์มากเป็นพิเศษ แอ้หันมามองผม มันคงไม่ใช่อย่างที่ผมคิดนะ

“มองอะไรอยู่ตั้งนานดิว” แอ้ถามผม

“แอ้..ดิวรู้สึกว่าพี่เดย์เอาใจเป็กซ์มากกว่าคน...จนรู้สึกผิดปกติ”ผมกระซิบกับแอ้ แอ้ก็มองดูแอ้พยักหน้าว่าจริงด้วย

“คงไม่ใช่หรอกดิว...พี่เดย์อาจจะสงสารเป็กซ์มากกว่าคนอื่นเขาเท่านั้นเอง” แอ้บอกผม ผมพยักหน้าว่าขอให้เป็นอย่างที่แอ้คิดจริงๆ  ถึงเป็กซ์ไม่ใช่ลูกแท้ๆผมแต่ผมก็ไม่เห็นด้วยหากพี่เดย์จะคิดกับเป็กซ์เกินเลย มันไม่สมควร และคนรอบๆจะมองไม่ดีด้วย ทั้งพี่เดย์และเป็กซ์

“เอาละเด็กๆเอาต้นไม้ที่ซื้อให้พ่อแอ้ไปปลูกกันได้แล้วมั้งลูก”ผมบอกเด็กๆ 

“เย้ เย้ เย้ เราจะปลูกยังไงอะพ่อ” มาริโอ้ทำท่าดีใจแต่เดินมาถามว่าเราจะปลูกกันยังไง

“เราจะชุดหลุมกันและเอาต้นนี้ลงดิน แต่ว่าลูกๆต้องช่วยกันรดน้ำนะไม่งั้นมันตายแหงแก๋แน่ๆ”ผมบอกลูกๆผม  ผมลุกขึ้นพยุงแอ้ออกไปยังเจ็บแผลอยู่แต่แอ้นี้ผมยอมรับเลยอดทนที่สุดเลย คนอะไรก็ไม่รู้ จะอึดไปไหน ผมค่อยพยุงแอ้ออกมานั่งข้างนอก

“แอ้นั่งนี้น่ะ แดดร้อนนะ ดิวกับลูกๆจัดการเอง”ผมบอกแอ้

“โอ้ไม่ออกไปได้อะเปล่าโอ้ไม่ชอบมันร้อนอะพ่อดิว”ผมหันมา ลูกชาย จะเรียกลูกชายดีไหม ยืนทำปากมุบมิบไม่อยากไปตากแดด

“ถ้าอย่างงั้นนั่งกับพ่อแอ้ ถ้าพ่อแอ้หิวน้ำโอ้ไปเอาน้ำให้พ่อแอ้นะลูก” ผมบอกมาริโอ้ มาริโอ้พยักหน้า ผมละเชื่อเลยมาริโอ้ ลูกๆคนอื่นๆนี้ออกมาสนุกกันช่วยกันขุดดิน มิ้นนี้ช่วยป่วนมาเลย วุ่นวายมาก แต่ดูลูกๆมีความสุขดี ผมช่วยกันปลูกจนเรียบร้อย ต้นดอกมะลิของแอ้เขาลงดินเรียบร้อยแล้ว

“ทำไมเราต้องปลูกดอกมะลิด้วยละพ่อดิว” น้องไอซ์ถามผม แอ้เดินมาดูต้นมะลิที่ปลูกเรียบร้อยแล้ว

“ต้นมะลิ เป็นดอกไม้ที่เราจะมอบให้แม้ในวันแม่ไงครับน้องไอซ์ “เป็กซ์เขาเป็นคนบอกน้องๆ แน่นอนน้องยังทำหน้างงๆว่าทำไมทำไมให้แอ้เพราะว่าแม่คือผู้หญิง

“พ่อแอ้ก็เหมือนแม่ แต่พ่อแอ้นะเป็นผู้ชายแค่นั้นเองลูกๆ พ่อรู้นะว่าลูกอาจจะไม่เข้าใจ แต่พ่อแอ้เขารักลูกๆ ไม่แพ้ พ่อแม่คนอื่นๆ พ่อเชื่ออย่างนั้น ดังนั้นไม่ว่าพ่อแอ้จะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายพ่อไม่อยากให้ลูกพ่อแคร์ตรงนั้น อยากลูกพ่อแคร์แค่ว่าพ่อแอ้คือคนที่รักลูกๆที่สุด แค่นั้นพอ”ผมบอกลูกๆผมแต่ละคนหันไปมองแอ้และเดินเข้าไปกอดแอ้กันหมด แต่ลูกผมหายไปหนึ่งคน

“มิ้น ...มิ้นไปไหนนะลูก”ผมเรียกมิ้น  ผมเรียกมิ้น ทุกคนหันมองหามิ้น

“มิ้น..ให้โอ้” ผมได้ยินเสียงมิ้นใกล้ ผมหันไปมองมิ้นมายืนอยู่ข้างๆมาริโอ้ พร้อมกับหยิบไส้เดือนมาด้วย ยืนไปที่หน้าโอ้ เท่านั้นแหละ

“ว๊าก!! “มาริโอ้ร้องลั่นเลย สาวแตกเลยลูกผม มาริโอ้ เจอไส้เดือนเข้าไป นั้นไงกรี้ดกร้าดน่าดู  มาริโอ้ร้องไห้เลย ตายลูกผม กลัวไส้เดือน

“ฮือๆ ไม่เอา ไม่เอา ฮือๆ  เอาออกไป เอาออกไป  “มาริโอ้ร้องไหญ่เลยแถบกระโดดอีกต่างห่าก

“มาริโอ้..มันแค่ไส้เดือนเองลูก..น้องมิ้นเอาออกไปลูกพี่โอ้ไม่ชอบลูก “แอ้รีบปลอบโอ้บอกมิ้นตัวแสบผมที่ยืนไส้เดือนให้มาริโอ้ ผมรีบวางมือและหาผ้ามาเช็ดมือก่อน

 “ ฮือๆ ..โอ้ไม่ชอบไอ้มิ้นเลยอะ ฮือๆพ่อแอ้ ..ฮือๆ  “ผมเข้าไปอุ้มตัวแสบมิ้น

“ นี้ไปมุดอะไรมาเลอะเทอะไปหมด และนี้ไปจับมาจากไหนเนี๊ยะไส้เดือนเนี๊ยะ..มิ้น”ผมถามมิ้น

“ตรงโน้นพ่อ “มิ้นบอกผมไปตรงพุ่มไม้โน้นมันมีดินแฉะๆอยู่ พยายามมากลูกผม 

“มิ้นจับอะไรมาอะพ่อดิว น่าเกลียดจัง”น้องมีนเขากอดเป็กซ์

“เขาเรียกไส้เดือนน้องมีน ...ฮาๆ ไอ้โอ้กรี้ดเหมือนผู้หญิงเลยอะพ่อ” ซี พี่ๆผมวิ่งออกมาด้วยความตกใจพี่แดนกลับมาแล้วด้วยพี่แดนก็วิ่งออกมาดู

“เซนไม่กลัวแต่เซนก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่”น้องเซนพูด คนทีหัวเราะมิ้นนะมีซี แซ๊กและแซน มาริโอ้ค้อนพี่ๆใหญ่เลยที่หัวเราะเขา

“เกิดอะไรขึ้นวะดิว” พี่แดนถามผม

“นี้ไง”ผมดันให้พี่แดนดูมิ้นและพี่แดนก็เข้ามาดูที่มิ้นถือไว้ 

“ไส้เดือน”พี่แดนพูด  “แล้วใครกรี้ดวะ” พี่แดนถามผม ผมชี้ไปที่มาริโอ้ที่บ่อน้ำตาแตกเพราะไส้เดือน

“โธ่หลานลุงครับ ผู้ชายนี้ไหนกลัวไส้เดือนครับ..กรี้ดซะบ้านแถบแตกเลยครับ.” พี่แดนถามมาริโอ้หน้ามุ้ยเลยนั้นนะ หันมาตีลุงแดนด้วย แอ้เขาก็ขำลูกชายเขานะ ผมหันมาหยิบไส้เดือนจากมือตัวแสบและเอาไปปล่อยลงดิน

“พ่อมิ้นเอา”มิ้นบอกผมไม่ยอมให้ผมปล่อยลงดิน   

“ไม่เอามิ้น มันจะได้อยู่ในดิน เอาไปก็ตายเปล่าๆไม่ดีลูก เพื่อว่าไส้เดือนนี้มีพ่อมีแม่มันจะได้กลับไปอยู่กับพ่อแม่มัน “ผมบอกมิ้น

“ถ้าใครมาจับมิ้นไปบ้างละลูก ไม่ได้อยู่กับพ่อดิวกับพ่อแอ้ ปู่ ลุงและอาละ พี่ๆ ด้วย มิ้นจะร้องไห้หรือเปล่า”ผมหันมาถามมิ้น มิ้นกระพริบตาปริบ ๆ

“เล่นอะไรไม่เล่น เล่นไส้เดือน..เหม็นมือไหมนะ  “ผมแอบบ่นตัวแสบนิดหน่อย มีดมมือตัวเองไม่ดมเองคนเดียวเอามายื่นที่จมูกผมด้วย

“ทำอะไรกันหลังบ้านวะดิว”พี่แดนถามผม

“ซีและแซ๊กเขาไปซื้อต้นมะลิมาเลยเอามาปลูกหลังบ้าน”ผมบอกพี่แดน พี่แดนมองพี่แดนพยักหน้าเห็นด้วย

“ดิวเอาลูกๆไปอาบน้ำดีกว่า เลาะเทอะกันหมดแล้ว โดยเฉพาะมิ้นนั้นนะ “แอ้บอกผม หัวเลอะเทอะไปหมดเลย ลูกชายคนเล็กผม 

“ไปลูกไปอาบน้ำกันได้แล้ว ซีและแซ๊กและก็เป็กซ์วันนี้กลับพร้อมลุงดิ๊บเลยนะลูก”ผมบอกลูกๆผม และชุดที่จะกลับกรุงเทพกันวันนี้ด้วยเพราะว่าพรุ่งนี้ต้องไปเรียนกันแล้ว ผมพาแอ้ไปนั่งในห้องนั่งเล่น มาริโอ้ยังซะอึกซะอื้นอยู่เลย

“มาริโอ้ไปอาบน้ำลูก น้องไม่รู้ว่าโอ้ไม่ชอบไส้เดือนพ่อยังไม่รู้เลยลูก..พ่อก็เพิ่งจะรู้วันนี้แหละ กรี้ดซะพ่อคิดว่เป็นลูกสาวเลย! ”ผมบอกมาริโอ้ เพิ่งเห็นโอ้สาวแตกวันนี้แหละผม ปวดตับเลยจริงๆพูดเลย

“โอ้ไม่ชอบเหรอ..”มิ้นมายืนถามมาริโอ้

“ชอบบ้าไรอะ น่าเกลียด นายให้พี่อีกนะ พี่ไม่ให้ขนมนาย..ชิส์” มาริโอ้พูดพร้อมสะบัดบ๊อบใส่น้องอีก มิ้นยืนมองและสะบัดมั้งอีก โอ้วมายก๊อกหมดกัน

“มาริโอ้พ่อบอกอย่าสะบัดแบบนั้นไงลูก”ผมบอกมาริโอ้

“ทำไมอะพ่อ”หันมาถามอีก

  “เด็กผู้ชายที่ไหนเขาทำกันละลูกและทำแบบนั้นน้องทำตามเห็นไหม..โอ้ทำคนเดียวพ่อก็ปวดตับแย่แล้ว ”ผมบอกมาริโอ้เดินขึ้นบ้านไปแล้ว มาริโอ้นี้งอนเก่งที่สุดในบรรดาลูกๆผมเลย ขยันงอนจริงๆ   ผมพาลูกๆขึ้นไปอาบน้ำ  ผมลงมาจากชั้นบนลูกๆผมอาบน้ำแต่งตัวกันหมดแล้ว  ผมลงมาเห็นแอ้เพลียหลับปุ๋ยไปแล้ว ไม่รู้ว่าปวดแผลไหม

“ห้ามเสียงดังกันนะพ่อแอ้จะนอน”ผมบอกเด็กๆเบาๆ ผมเดินไปหยิบผ้าห่มมาห่มให้แอ้ เปิดแอร์ให้ไม่เย็นจนเกินไปให้แอ้ ผมเข้าไปเปิดการ์ตูนให้ลูกๆดู นี่พี่อ้นยังไม่รู้เลยนะว่าผมกับแอ้คืนดีกันแล้วและพี่อ้นยังไม่รู้ว่าแอ้เข้าโรงพยาบาลด้วย ถ้ารู้นะไม่รู้ว่าผมจะโดนเตะไหม

“ฮัลโลพี่ดิม ว่าไงนะไอ้ดิวเหรอพี่ อยู่บ้าน แอ้เหรอ ก็เจ็บแผลนิดหน่อย ก็มีเลือดออกในช่องท้องนะ ได้ดิวมันเลิกกับปูแล้วพี่ใช่พี่ พี่อยู่ไหนนะ กำลังจะรีบมา..มาเตะไอ้ดิวเหรอพี่ พี่อ้นด้วยเหรอ” ผมหูพึ่งเลย ใครจะรีบมานะผมลุกขึ้น เรียกพี่แดน

“พี่แดนใครอะ”ผมถามพี่แดน

“พี่อ้นกับพี่ดิม รู้เรื่องมรึงกับแอ้แล้ว พี่ดิมบอกจะรีบมา”พี่แดนบอกผม

“รีบมาเพราะว่าผมกับแอ้ดีกันเหรอพี่”ผมถามพีแดน

“รีบมากระทืบมรึงอะทั้ง ฟังจากน้ำเสียงนะ กรูว่ามรึงได้กินข้าวต้มแน่แต่ต้องมีคนหยอดให้นะ ”พี่แดนบอกผมพยักหน้าฮะ รีบมาเตะ

“พี่อ้นกับพี่ดิมเหรอพี่” ผมถามพี่แดน พี่แดนพยักหน้าว่าใช่ ผมก็รีบเลยครับ รีบขึ้นบ้านเก็บข้าวของที่ต้องใช้ คิดว่าน่าจะมะรืนนี้ค่อยมาแถมมานี้รีบมาเตะดิวอีกด้วยจะรออะไรละครับ เพ่นดิครับ เก็บเอาของทุกอย่างลงไปใส่รถลูกก็มองผมวิ่งขึ้นวิ่งลง เร็วมากเลยผมนะ หยัดทุกอย่างที่ต้องเอาไปใส่รถไว้

“แอ้ แอ้ “ผมเรียกแอ้ แอ้ลืมตามองผม

“เราต้องรีบไป” ผมบอกแอ้  “อะไรนะดิว” แอ้ถามผม

“เราต้องรีบไปแอ้..พี่อ้นพี่ดิมกำลังมา”ผมบอกแอ้

“ทำไมละ มาก็ดีแล้วนิ “แอ้บอกผม

“ไม่ดี..” ผมบอกแอ้ แอ้เหล่มองผมว่าทำไมละ

“เพราะว่า..ที่พี่อ้นกับพี่ดิมตั้งใจมามากคือมากระทืบเขานะที่รัก..ที่รักคงไม่อยากำพร้าสามี เป็นหม้าย เลี้ยงลูกคนเดียวใช่ไหม”ผมพูดแอ้ผม

“เว้อได้อีก” เสียงพี่แดน

“เอานะที่รักรีบเถอะ เราไปกัน….ดาบหน้านะ มา มาเขาอุ้ม ..”ผมบอกแอ้ผมค่อยช้อนแอ้ขึ้นแอ้ทำท่าจะไม่ยอมจะเดินเองถ้าแอ้เดินจะยิ่งช้า

“พ่อจะไปแล้วเหรอ พ่อจะเอาพ่อแอ้ไปแล้วเหรอ น้องมีนยังกอดพ่อไม่หายคิดถึงเลยนะพ่อดิว” น้องมีนเอียงคอถามผมลูกก็สำคัญ แต่ทำไมมารักคนเดียวกับพ่อเนี๊ยะเห็นทีพ่อจะยกให้ไม่ได้

“พ่อจะกอดแทนนะลูกนะ ตอนนี้พ่อรีบมาก ถึงมาที่สุดลูก” ผมบอกน้องมีน ผมก็รีบอุ้มแอ้ ออมใส่รถไปก่อนลูกออกมืนมองผมกันหมด

“ทำไมพ่อรีบจัง” มาริโอ้ถามผม  “นั่นซิพ่อ..พ่อบอกอีกหลายวันไม่ใช่เหรอพ่อ”ไอ อีกคน เอาเข้าไป

“น้องเซนก็ยังคิดถึงพ่ออยู่เลย”น้องเซนอีกคนสายตาลูกๆ แต่พ่อต้องเลือก..กลับดีกว่าอยู่ไมได้

“พ่อรักลุกๆทุกคนนะ แต่พ่อมีธุระด่วนมาก พ่อจะกลับมาทุกวันหยุดแต่ถ้า...เหตุการณ์ยังคุสาดอาจจะละไปสักสองสามอาทิตย์นะ มาอีกทีอาจจะมีน้องเลย “ผมบอกลูกๆ ผม อ้าวนั้นมีเครื่องหมายคำถามกันหมด ผมมองเวลาต้องรีบแล้ว

“พ่อรักลูก พ่อไปนะ พ่อรีบ”ผมบอกและวิ่งแจ่นขึ้นรถสตาร์ท ความรู้สึกมันบอกว่าเหมือนพี่อ้นพี่ดิมกำลังมาติดติด เลยต้องเบิ้นเครื่องและรีบออกตัวกลิ่นยางไหม้ ผมคิดว่าพี่ดิมจะมาทางที่ผมต้องออก ไปทางใหม่แล้วกันให้GPRS ทันนำ ผมรีบออกตัวแอ้มองผม ยังมี่หน้ามาขำอีก

“นี้ไม่รีบเลยนะ” แอ้หันมาถามผม 

“ไม่รีบ..ธรรมดา ..รีบมาก ...ถ้าเป็นวันแรกที่ดิวรอแอ้หน้าห้องตรวจนะ ยอม!  โดนอะไรก็ยอมแต่ตอนนี้มันเริ่มไม่อยากโดนแล้วอะ โดนไปนี้ตัวเองต้องมาหยอดน้ำข้าวต้มเขาเลยนะ” ผมบอกแอ้ ผมขับรถออกมาทางก็แคบดีแท้ แต่ก็ต้องมา ยิ่งกว่าหลบเจ้าหนี้ซะอีกนะผมว่า 

[chickygirl]

ลูกๆกฃดิวน่ารักเหมือนเดิม มาริโอ้ หนูกบัวไส้เดืนเหรอลูก หนูมิ้นนี้แสบมากแกบ้งแต่พี่โอ้เลยนะ
ดิว ป๊อดขนาดนี้ ที่หลังอย่าซ่าอีกละ