CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบ => ข้อความที่เริ่มโดย: PFlove ที่ 23-04-2015 16:05:47

หัวข้อ: [Mpreg]เรื่องรักวุ่นวายฯแอ้VSดิว เหตุที่แอ้ไปอยู่กับลุงหนึ่งไม่ได้คือแอ้.
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 23-04-2015 16:05:47

คำเตือน....นิยายเรื่องนี้แต่งมาจากจินตนาการดังนั้นสถานที่จึงไม่สามารถอ้างอิงได้
              นิยายเรื่องนี้เป็นแค่เรื่องแต่งขึ้นมา ผู้แต่งไม่ได้แต่งโดยอาศัยหลักวิชาการอ้างอิ้งซึ้งอาจจะไร้สาระแต่แต่งด้วยความต้้งใจจริง กรณีที่ไม่ชอบกดปิดได้เลยค่ะ o13
                :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน ให้คำแนะนำ ติชมและกำลังใจ ของคุณจริงๆ ค่ะ
It gonna be make you happy ...  :mew1:
             

***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกัน ภาคน้องๆเขารักกัน(รีไรท์) เปิดตัวพระเอกนายเอก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 23-04-2015 16:26:24

เปิดตัวพระเอกนายเอก
ผมชื่อดิว เป็นสมาชิกบ้าน ด.เด็ก คือบ้านผม ชื่อเล่น ด.เด็กหมดทุกคนพ่อผมเป็น ศร.นพ.พันเอก ภาณุเดช กิตติศักดิ์ฤทธิไกรแพร่ไพศาล (ยาวได้อีก) พ่อผมเป็นแพทย์ทหาร ติดยศชั้นสูงสุดแล้ว และเป็น ผู้อำนวยการและผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของโรงพยาบาลมีทั้งเอกชนลงทุนฝ่ายเดียวและโรงพยาบาลที่มีผู้สนับสนุนคือกึ่งเอกชน
     
ผมมีพี่น้องหลายคนทีเดียวแบบว่าพ่อขยัน.แต่ผมไม่ได้เกิดจากผู้หญิงที่พ่อแต่งงานเพราะพ่อผมไม่ได้แต่งงาน  งงละซิ ใช่ผมก็งง 555 มารู้จักพี่ผมกันดีกว่า
พี่ดิมพี่ชายคนโตพี่คนนี้จบแพทย์ทหารและพี่ดิมยังไปต่อยอดที่มหาวิยาชัยทางทหารชื่อดังของอเมริกาพร้อมกับพี่อ้นแถมยังได้ฉายาคู่หูบ้าระห่ำมาด้วย แถมได้เป็นหัวหน้าหน่วยอีกต่างหาก
พี่ดรีมพี่หมอเด็กพี่ดรีมไม่ชอบความท้าทายความสูงและความเสียงเลยเลือกเป็นหมอเด็กแต่ก็เข้าไปช่วย
งานโดยการออกหน่วยให้กับพอผมบ้าง
พี่โดมพี่โดมเพิ่งจบโทแพทย์สาขาออโธปิติกส์พี่โดมที่จริงต้องเป็นหมอทหารแต่เนื่องจากเรามีแพทย์ทหารเพียงพอแล้ว. พ่อเลยจึงดึงพี่โดมกลับมาเป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาบสาขาที่ รพ.ต้องการคือหมอกระดูก
พี่หมอด้า พี่คนนี้ดูแลผมและดูแลผลผลิตของผม อุ๊บ ยังไม่บอกตอนนี้ พี่ด้าเป็นแพทย์สาขาโรคเลือด พี่ด้าเพิ่งจบแพทย์ปีหกที่ผ่านมานี้เอง เป็นแพทย์เต็มทีตัวแล้ว
พี่เดฟ พี่หมอทหารของแท้ พี่เดฟ เรียนหมอ G.P.มาและฝึกโหดเหมือนทหารมากกว่าจะเป็นหมอนะผมว่า เพราะว่าพี่ได้เข้ารับการฝึกทุกอย่าง ไม่ว่าจะ คอมมานโด นักทำลายใต้น้ำหรือหน่วยซีลฯลฯ
พี่แดนกำลังจะเข้าปีห้าแพทย์เอ็กซ์เทิร์นพี่แดนกำลังเลือกสาขาเกี่ยวกับโรคไต ก่อนมีฝึกทหารบ้างเรียกว่าฝึกทุกคนเตรียมพร้อมหากจำเป็น
พี่เดย์เป็นแพทย์ปี3พี่เดย์จะเลือกสาขาโรคหัวใจพี่เดย์เรียนเก่งมากแน่นอนพ่อจึงแนะนำให้พี่เดย์เลือกโรคหัวใจและทางโรงพยาบาลต้องการแพทย์สาขาโรคหัวใจจำนวนมาก
พี่ดิ๊บ พี่แพทย์ปี2 ยังไม่ได้คัดสิ้นใจแน่นอน ว่าจะเลือกสาขาอะไรหรือจะเบนไปเป็นแพทย์ทหาร ยังไม่รู้
และ ผมดิว ชื่อเหมือนหวานนะแต่ผมนี้ ลุยแหลก ใครคงคิดว่าผมเป็นนางเอกแน่นอน รอดูกันต่อไป
และน้องสุดท้อง เดียร์ กำลังจะจบ ม.ต้นปีนี้
 พวกผมกำลังจะเดินทางไปอยู่ต่างตังหวัดที่มีแต่ภูเขาลำเนาไพร พวกผมถูกส่งไปเรีนน โรงเรียนประจำจังหวัดของอาภาษณ์พวกผมต้องไปเรีนนต่อม.4 ทั้งที่พวกผมเพิ่งจบม.6 ผมไม่เข้าใจว่าทำไมแต่ก่อนหน้านี้พวกผมก็ใช่ย่อยผมลืมบอกไปพ่อผมมีพี่น้องด้วยกัน5คนไม่ใช่พี่น้องคลานตามกันมาแต่โตมาด้วยกันด้วยความอุปการะของใครคนหนึ่งและพี่ๆน้องๆพ่อผมแต่ละคนก็เหมือนกับพ่อผมทีมีลูกๆโดยไม่มีภรรยา ผมรู้มาว่าฝีมือพ่อผมด้วย มันจึงทำให้ผมมีเพื่อนที่เกิดวันเดียวกันถึง 4 คนและมีเกิดหลังจากผม เกือบปี อีกหนึ่งคนคือพาย
    คนแรก บอย หน้าหวานมากผมว่าผู้หญิงชิดซ้ายไปเลย บอยเป็นลูกคนเล็กของลุงกฤษณะ พี่ชายคนโตของพ่อผม
   คนต่อมาคือแจ็คลูกชายคนเล็กของน้องชายพ่อผม อาภูมินทร์ อาภูมิเป็นCEOตั้งแต่อายุยังน้อย หุ้นส่วนธุกิจต่างๆมากมาย เศรษฐีระดับต้นๆของโลกเลยเพื่อนผมคนนี้ออกแนวเจ้าชายทะเลและหน้าตาที่หล่อเหลาเหมือนลูกครึ้งปนแขกขาวแจ็คเขามีเชื่อแขกและกำลังได้เป็นซีคแต่ต้องชะงักเพราะต้องdropมาเรียนใหม่มปลายใหม่แถม กันดาร
อีก และ ติ๊ก ลูกชายอาภาษญ์เจ้าของโรงเรียน ติ๊กเป็นดาราดังผลงานดีเด่นแต่ เป็นดาราเรื่องมากแห่งปี ได้ฉายานี้ทุกปี และขาวีน ตลอด และแน่นอนหน้าตาต้องหล่อเหลา สำอางค์มากชนิดชะนีไม่กล้าเฉียด
  และ น้องพายลูกชาย อาเปรมด์ น้องเล็กสุด พายอายุห่างจากพวกผมหกเดือนแต่พายเป็นเด็กอัจฉริยะ
     ผมได้ยินพ่อกับลุงและอาคุยกันว่า ทางองค์กรขาดบุคลากรทางการแพทย์ด้าน โรคหัวใจ การผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ และพายคือคนที่เขาเล็งแต่ผมดูแล้วพายไม่อยากเป็นหมอ พายชอบเดินแบบ และชอบร้องเพลงงมาก  และคนสุดท้าย คนนี้ขื่อแอ้ คนนี้คนพิเศษของผมพิเศษมากๆ แอ้เป็นลูกชาย อาภีมปภพ น้องชายพ่อผมและ หวานใจของพ่อผมด้วย   
     ผมรู้มาว่ากว่าพ่อผมกว่าจะได้อาภีมเป็นหวานใจพ่อผมผ่านมาหลายด้านมากมีคนชอบอาภีมหลายคน
และหนึ่งในนั้นคือลุงหนึ่งคนที่แข็งที่สุดในองค์กรแต่ตอนนี้พ่อและลุงกับอาขึ้นมาเท่าเทียมกันแล้วและ
ลุงหนึ่งคือคนที่ส่งพวกผมไปเรียนซ้ำทำให้หลายคนพากันนอยด์ผมว่าต้องมีอะไรพิเศษหรือต้องการพิสูจย์บางอย่างจากพวกผมแน่อน
"ก๊อก"เสียงเคาะประตูห้องผม
"ไม่ได้ล๊อก"ผมตะโกนตอบไป
เสียงนักร้องนำ วงคาราวานก็ตามมา"แอ๊ต))))"
"เสร็จยังมรึง" เสียงใสๆ น่ารักฟังดูก็รู้ว่านายเอกแน่ แต่พฤติกรรมจะขัดไปไหน
"ยัง ...อึมมม อึมมม อีก นิสสส  อึม " ผมทำเสียงกระเซ้า ยั่วยวน
"เดี๋ยวกระจะช่วยให้มรึงเสร็จเร็วขึ้น" ผมได้ยินจึงเงยหน้าขึ้น พระเจ้าแอ้มันหยิบกล่องทิชชูจะปาผมเลย
"อย่าปานะแอ้ มันเจ็บ "ผมร้องห้าม แต่แอ้มันปามาแล้ว สัญชาตินักฟุตบอลประจำ โรงเรียนเลยกระโดดและ
"โป๊ก" เสัยงดังนิดหน่อยไม่ใช่กล่องทิชชู้แต่เป็นหัวผมชนกับอย่างอื่น รู้อย่างนี้โดนทิชขู้เสียดีกส่า สาด!!! เจ็บกว่าอีก
"โอ้ย!!!แอ้มรึงเล่นบ้าไรเนี๊ยะ เจ็บนะ"ผม
"มรึงโดนหลบทำไม กล่องทิชชูนะยังไม่เจ็บเท่าที่มรึงโดดหลบไปปะทะซะหน่อย แล้วนี้มรึงแพ็คของหมดยัง "แอ้มันถามผมแบบ ขำ ขำ
" หมดแล้ว ก็ไม่มีอะไรมาก ซีดี ฟุตบอล หนังสือฟุตบอล และ แผ่นเกมส์ฟุตบอล "ผมตอบ ผมบ้าฟุตบอลมากนะครับ
"เหรอ !! ตกลงมรึงจะไปเป็นหมอข้างสนามฟุตบอลใช่ไหม "นั่นเหน็บตรูอีก
"แม้ ถึงยังไงการเรียน ไม่ได้ทิ้งซะหร่อย ว่าแต่ตัวเองเถอะ ขนหนังสือแสลมดังส์หมดยัง เล่นบาสเก็ตบอลก็ไม่ แต่อ่านแสลมดังส์ ตลกวะ"ผมพูดผมก็ไม่เข้าใจแอ้มันเหมือน แอ้เป็นเทควันโดสายดำหมาดๆ
" [-_>]"มีเหล่ตามามองอีก เหมือนใกล้จะมีเรื่อง
"เรื่องของกรู"นั้น
"เออ"ผมตอบไป แหละแอบเหล่มองอีกคนแอบยิ้มเล็กน้อย ใบหน้ารูปไข่ เรียวงามราวกับสตรี ริมฝีปากรูปกระจับบางสีแดงระเรื้อ ดูสวยมากเวลาทำปากจีบแบบจะจูบ แก้มระเรื่ออมชมพูธรรมชาติที่ผู้หญิงบางคนต้องพึ่งบรัชออนแต่แอ้ไม่ ดวงตราเรียวโต ไม่มากรองรับขนตาที่ยาวและงอนได้แบบธรรมชาติ สันจมูกเรียวสวยเหมือนบินไปทำที่เกาหลีมาเลยไม่เล็กไม่ใหญ่ สวยกำลังดี คิ้วที่โค้งเป็นธรรมชาติคนอะไรนะน่า.....
"เปี๊ยะ"เสียงดีดนิ้วพาเอาตื่นเลย แอ้ดีดนิ้วใส่หน้าผม
"มรึงนั่งฝันกลางวันอะไรอีก ฝันตั้งแต่เมื่อคืน ตื่นแล้วไม่จบเหรอวะ"นั้นดูรู้อีกว่าฝันมรึงและกำลังจะ อิบอิบกันด้วย
"และมรึงจะจ้องพิจารณาหน้ากรูทำแป๊ะไร อย่าให้รู้รู้นะว่ามรึง?......"แอ้ชี้หน้าผม
"มองว่าคนอะไรหูกางวะ"ผมพูดลุกไปแต่ จะไปห้องน้ำเพราะที่นั่งเพ็งพิจารณามันได้ผลน้องกำลังตื่น 555
"ไอ้ดิว"ผมได้ยินเสียงมาจากข้างหลังแต่ไม่ทันรู้ตัวร่างผมเหมือนถูกยกลอยและ
รู้อีกเหมือนมีหน้าแข้งใครขัดคออยู่ ไอ้แอ้นี้เองเล่นหมวยปล้ำแต่เช้าเลย
"แอ้ มรึงจะบ้าเหรอ"ผมพยายามแกะน่ะ แต่ไม่ออก
"ใครหูกาง"นี้ไม่เคยส่องกระจกเลยหรือไง
"เออ พูดเล่น ปล่อย เดี๋ยวคอเคล็ด"ผมพูด
"แอ๊ต"ใครเชิญพี่แอ๊ตมาอีกแล้ว เสียงประตูถูกเปิด ผมสองคนหันไปดู อุต๊ะ พี่เดฟ
"เว้ย!!!"เสียงอุทานของคนสามคน แน่ละตอนนี้คอผมขัดกับขาแอ้และมันก็กอดล็อกขาผมมันเหมือนท่า 69น่ะผมว่า 555
"พี่เดฟ"ผมกับแอ้รีบผละออกจากกัน
"เขาจะไปกันอยู่แล้วยัง เล่นปล้ำกันอีกเหรอ"พี่เดฟ พูดตกไปนะ
"พี่เดฟ "แอ้
"ฮาๆๆๆ พี่ล้อเล่น พ่อให้มาตามเห็นขึ้นมานาน อาภีมกับพี่อ้นมาตามแล้วแอ้ หรือจะให้พี่ลงไปบอกว่า รอสัก10 นาที ยังไม่เส็จ"พี่เดฟใจดีจริงๆ
"แม้ดีเลย จะให้ดี15นาทีได้ไหม"ผมบอก
"โอ้ยย"ผมร้องไอ้แอ้มันกระทืบเท้าผม และสะบัดก้นไปพร้อมหนังสือเลย
"หึ หึ หึ"พี่เดฟ
"ไม่ต้องหัวเราะเลย "ผมงอนพี่ชาย
"โทษทีวะที่พี่มาขัด กำลัง"
"กำลังจะคอเคล็ด"ผมพูดและเดินเข้าห้องน้ำเลย
"เหรอนึกว่ากำลังจะ ไอเจ็บเข่า"พี่เดฟ
"ไม่มีทาง ช่วงล่างฟิต"ผมโผล่ออกมาแก้ข่าวตัวเอง 555
[แอ้]
ผมชื่อแอ้ ผมเป็นสมาชิกบ้าน อ.อ่าง บ้านอ.อ่างและบ้าน ด.เด็ดสนิทกันมาก รุ่นสู่รุ่นและแน่นอนผมจะต้องสนิทกับไอ้ดิว
ผมเป็นลูกพ่อ ภีมปภพ ที่จำความได้ บ้านผมสมาชิกเยอะที่สุดในบรรดาพี่ชายน้องชายพ่อผม พ่อผมติดยศทหารสูงสุดและได้เป็น นายทหารหน้าตาหล่อที่สุด อันนี้เขาโหวตมา
พี่อ้นเป็นพี่ชายคนโต ห้าว บ้าระห่ำ และแน่นอนหน้าตากินขาด ดาราหลายคน
แต่พ่อไม่อนุญาติให้ไปเล่นหนังหรือละครเพราะเกรงจะกระทบกับหน้าที่การงานแต่พี่อ้นก็ไม่พ้นได้ลง grossip ทั้งที่ไม่ใช่ดาราแต่เด็กพี่แก ส่วนใหญ ดาราทั้งนั่น พี่อ้นนะได้ฉายาเจ้าชู้ตัวพ่อและคู่หู่ที่ขาดกันไม่ได้คือพี่ดิม พี่โจมีบ้างที่พี่อ้นบินไปต่างประเทศ
พี่อั้มพี่ชายคนที่สองเป็นทหารเหมือนกัน พี่อ้นพี่อั้มเป็นลูกหัวปีท้ายปีเลยสนิทกันมากกับพี่อ้น พี่อั้มจะ ระห่ำน้อยกว่าพี่อ้น พี่อั้มรุ่นเดียวกับพี่ดรีม ใช่พี่ดรีมเป็นลูกหัวปีท้ายปีกับพี่ดิมเช่นกัน
พี่โอม พี่คนนี้เพิ่งจบใหม่ พี่โอมรุ่นเดียวกับพี่โดมไปฝึกทหารด้วยกันมาแล้ว พี่โอมออกจะทะเล้น ฮาๆ
พี่อาร์ม กำลังเรียนโรงเรียนในร้อยต่างประเทศที่จริงจบแล้วแต่ยังไม่กลับมาบ้านเลยผมนี้คิดถึงมากพี่อาร์มรุ่นเดียวกับพี่หมอด้า
พี่เอ็ก พี่คนนี้รุ้นเดียวกับพี่เดฟ เพื่อนสนิทกันมากตัวติดกันตลอด พี่เอ็กซ์ไม่แพ้พี่อ้นเลย
พี่เอส  พี่คนนี้ นิสัยคล้ายๆพี่อ้นทะลึงตึงตัง
พี่โอ๊ค พี่คนนี้กำลังเรียนทหารที่มหาลัยมีชื่อต่างประเทศ พี่คนนี้กลับบ้านบ่อย
พี่อั้น พี่คนนี้ก็ไปเรียนกับพี่โอ๊คแต่น้องปีหนึ่ง หัวปีท้ายปีเหมือนกันแต่พี่โอิมไปที่หลัง
พี่ชายอีกคนที่เหมือนแฝดกับผมมากแต่นิสัยต่างกัน พี่แอร์ พี่แอ้นะมองว่าผมมาแย้งความรักพี่ๆ ผมจึงพยายามจะไม่ขัดใจพี่แอร์เพราะพี่ตอนเด็กสุขภาพไม่ดีเลยแถบจะไม่ได้อยู่กับพี่ๆ พี่แอร์ต้องอยู่ รพ.ตลอดจนเกือบห้าขวบได้กลับมาแต่เหมือนไม่ค่อยสนืทกับพี่คนไหน
"น้องชาย แอม และอิ้ง
และผมแอ้ แน่นอนเป้าหมายผมคือทหารผมสนิทกับดิว และติ๊กคือเราไปไหนมาไหนกันสามคนตลอด และ พายบ้างส่วนแต๊ค้ขาต้องตา ลุงภูมินทร์ เพราะแจ๊คเขามัหน้าที่ใหญ่รออยู่ บอย บอยเคยอยู่กับพสกผมตั้งแต่ 5 ขวบตอนเรียนอนุบาลและบอลกับแจ๊คเหมือนเป็นแฟนกันนะ แต่วันที่บอยมาผมเห็ว่าดิวก็คงชอบบอย บอยน่าะหน้าหวาน ตาสีฟ้านั้นดูมีเสน่แบะผมรู้มาว่าบอยคือคนสำคัญขององกรค์ บอยมีอะไรที่พิเศษมากๆ เขาจึงค้องการ บอยและดิว เขาบอกว่าดิวพร้อมทุกอย่าง แน่นอนผมเจ้าใจและพยายามจะบอกตัวเองดิวคือคนที้ถูกเลือก
    ทำไมผมอ่านแสลมดั้งเพราะว่า ตัวเอกมันคลายๆไอ้ดิวไง ผมกับมันเป็นได้แค่เพื่อนที่สนิทเท่านั่น ผมเดินลงมาจากห้องไอ้ดิว เรานี้ก็บ้าลืมตัวไปเล่นแบบนั่นกับมัน
   ผมกำลังถูกส่งไปต่างจังหวัดเห็นว่าเงียบมากแต่ผมชอบความเงียบ แต่ แจ๊ค ติ๊ก และ พาย พวกจิ๊กแจ็คและพายคงไม่คิดแบบนั้นแน่พวกนี้ชอบชีวิตในตัวเมือง แต่ดิวผมว่าเหมือนผมน่ะ เราชอบธรรมชาติ ผมกับดิว.ช.อบเข้าไปออกหน่วยกับพ่อภา (ทำไมเรียกพ่อภา ต้องรอตอนต้อไป) ถึวตะรู้เราขอบธรรมชาติ ชอบช่วยเหลือคนที่ห่างไกล เรามีอะไรคลายกันมาก
แต่มันกับเหมือนมีอะไรกั้นเราไว้
"แอ้"ผมสะดุ้งสุดตัวเลยผมเดินคิดอะไรเพลินๆตกใจหมดเลยพี่อ้นนะครับ
"มรึงเดินลงมายิ้มกริ่มมาเลยมา มรึงขึ้นไปทำอะไรมา "พี่อ้นจะทำหน้าแก่แซงพ่อทำไมเนี๊ยะ
"พี่อ้นแอ้แค่ไปตามไอ้ดิวและ"ผมพูด
"และไร?.."พี่อ้น
"เดินลงมานี้ไง เห็นพี่เดฟบอกพี้กับพ่อมาตาม"ผมพูด อย่านะพี่อ้นเขาไม่ใช่ทหารฝึกใหม่
"เหรอ มรึงหายไปนาน นึกว่ารีบไปล่วงหน้าแล้วไง 555" พี่อ้นอ่ะ ผมสะบัดบ๊อบใส่เลย อยากให้ไปจังเลยผมรักพี่อ้นนะเห็นดุๆแบบนี้ และนี้พี่อ้นก็เพิ่งกลับมาอยู่บ้าน
"บอกอย่าสะบัดแบบนี้"พี่อ้น
"ทำไมอะ"ผมหันมา
"เด็กผู้ชายที่ไหนเขาทำวะ"พี่อ้น
"อ้าวแอ้ แล้วไอ้เสือพ่อละ"พ่อภาถามาผม
"ยังนอนเป็นแมวขี้เซ้ายู่เลย"ผมตอบ
" หึ หึ หึ"พ่อภีมผม ขำ
"เวรเลย "พ่อภา
"ดิม ไปลากน้องรักมรึงลงมาจะไปแล้ว"พ่อภา
"อ้าวทำไมแม่แอ้ไม่ลากลูกชายลงมาด้วยละครับ"พี่ดิม
"ไอ้ดิม น้องกรู พ่อเฟ้ย ไม่ใช่แม่"พี่อ้น
"ถามดิ ไอ้ดิวมันเชื่องกับแอ้ กรูก็นึกว่าแอ้เป็นแม่... น้องกรู"พี้ดิม
" [นิ้วกลาง]" แปลว่าปฏิเสธ 555
"พอ พอ มรึงสองคนนี้น่ะ งั่นผมไปก่อนน่ะ พี่ภา พี่ตามไปแล้วกันนะ แอ้ไปเดี๋ยวสาย ไอ้อ้นไปถอยรถออกมา "พ่อภีมพูดและลุกขึ้นผมเห็นแล้วว่าดิวกำลังสะพายเป้ลงมากับพี่เดฟ หัวเราะชอบใจใหญ่เลยอย่าบอกน่ะที่คุยนะเรื่อง....
"แอ้ไปซิลูก"พ่อผมเร่งแล้ว ผมเดินออกมาเจอพี่ตุ๊พี่ชายคนโตไอ้ติ๊กดูท่าไอ้ติ๊กจะยังงอแงไม่อยากไป ปกติอยู่แล้ว ติ๊กเขาเป็นดารา
"ไง ตุ๊ น้องยังทำใจจากบ้านไม่ได้เหรอ"พ่อผมถาม
"มันเพิ่งมารักบ้านตอนนี้แหละครับอา แต่ก่อน ตะลอนไม่ค่อยติดบ้าน "พี่ตุ๊
"เอาน่ะยังไม่ชินที่โน้น อาไปก่อนนะ "พ่อผม
"พี่ตุ๊บอกติ๊กผมไปรอที่โน้นนะ"ผมบอกพี่ตุ๊
"อืมม แอ้ พี่จะรีบลากมันมันไปน่ะ "ผมก้าวเท้าขึ้นรถที่พี่อ้นมาจอดผมเข้าไปนั่งข้างๆพ่อผมแต่รถยังไม่ออก ทำไหมหว่าผมก็มองพี่อ้นก็มองผมผ่านกระจกมองหบัง ผมพยายามอ่านปากพี่อ้น
"มานั่งหน้า" อ้อให้ไปนั่งหน้า ว๊ากลืมตัวผมรีบออกจากรถไปนั่งด้านหน้ากับพี่อ้น
"แทนที่จะมานั่งหน้านะมรึงนั้"พี่อ้น
"แม้ลืมบ้างอะไรบ้าง"ผมพูดเบาๆ พี่อ้นออกรถออกแล้ว ผมเหลือยมองกระจกหลังรถพ่อภาออกมาแล้วและรถอาภาษญ์ก็ตามออกมา
"แม้ยิ้มกริ่มเชียวนะน้องกรู"พี่อ้น
"แกะลูกอมให้หน่อย"พี่อ้นสั่ง พี่มีภาคโหดกีบภาคน่ารักแต่เวลาโหดนี้น้องๆเกรงกีนหมด ผมก็แกะลูกอมให้พี่อ้น  ผมรักพี้อ้นน่ะและพี่อ้นน่ะไปอยู่กับหน่วยพิเศษตั้งหลายเดือน พอกลับมาผมก็ต้องไปเรียนไกลจากพี่อ้นอีก
"เป็นไร"พี่อ้นเอามือมาหยีผม
"พี่อ้นอ่ะผมเสียทรง"ผมพูด แต่จริงๆกลบเกลื่อนน้ำตา
"ไม่เอาน่า วันหยุดก็มาหาพี่แล้วแอ้ "พี่อ้นรู้
"ก็ไม่ได้อยู่กับพี่อ้นตั้งแต่พี่อ้นไปอยู่หน่วยพิเศษ พอพี่อ้นกลับมาแอ้ดันต้องไปนิ"ผมพูดเสียงสั่น
"ทำเป็นพูดดี เดี๋ยวก็ตามดิวไปที่ "พี่พูดน้ำเสียงแอบงอน
"พี่อ้นอ่ะ "ผมทำเป็นอ้อน
[ติ๊ก]
ผมเป็นสมาชิดบ้าน ต.เต่า แน่นอนสมาชิกมีต.ที่ชื่อเล่นทุกคน  ผมเป็นลูกพ่อภาษญ์ พ่อปมมีธุรกิจ โรงแรมชื่อดังทั่วประเทศ และโรงเรียน หลายแห่งมาก
พี่ตุ๊ พี่ชาบตนโต จบโทอเมริกา จบมาสามใบซ้อนเลยพี่ๆผมเลือกเรียนบริหารธุรกิจNBA และ บริหารเกี่ยวกับโรงแรม และเกี่ยวกับการบริหารกาศึกษา
พี่ตุ๊ รุ่นเดียวกับพี่อ้นพี่ดิมและพี่โจ แต่เป็นเพื่อนที่สนิทกันมากเรียกว่าเวลาที่พี้ๆพาพวกผมไปเที่ยวไกนพี่ๆจะคอยดูแลพวกผม แต่พี่ตุ๊กับพี่อ้นืและพี่ดิมมามีเรื่องปิดใจกันเพราะแฟนพี่ตุ๊ที่ชื่อขวัญ พี่ขวัญชอบพี่อ้นทั้งที่เขาคบพี่ตุ๊ พวกผมไม่ได้ชื้นชอบขวัญเลย และพี่อ้นก็คาซิโนว่าพอได้เขาแล้วพี่อ้นก็มักจะจบความสัมพันธุ์แต่ผมคิดว่าพี่อ้นรู้อะไรที่ไม่ดีของขวัญ แต่พี่ตุ๊ตอนนั้นรักพี่ขวัญเลยไม่ฟังใครจนพี่ตุ๊มาจับได้ว่าพี่ขวัญขึ้นคอนโดพี่อ้นะมีเรื่องชกต่อยกันพี่อ้นบอก
พี่ขวัญขึ้นไปหาเขาเองและพี่ขวัญก็กระโดดตึกเสียชีวิตโดยไม่มีใครทราบสาเหตุ พสกผมเฉยๆนะเขาทำตัวเอง พวกผมรู้ว่าพี่ตุ๊ไม่ได้รักพี่ขวัญพสกผมรู้ว่าพี่ตุ๊รักใครแต่มันมีปัญหากั้นเหมือนกระจกบางๆกั้นไว้(บอกได้แค่นี้รออ่านตอนรุ่นพี่เขารักกัน)พี่ตุ๊จบครุศาสตราเกียรตินิยมอันดับหนึ่งมหาวิทยาลัยชือดังของอังกฤษและการบริหารNBA
พี่ต๊ะ พี่คนนี้สนุกสนานร่าเริงพี่ต๊ะอยู่ดูแลโรงแรมที่อังกฤษให้พ่อและดูแลพวกพี่ต๋อมแต๋มและพี่ต้าที่เรียนที่อังกฤษกันกำลังจะจบโทด้านเศรษฐศาตร์
พี่ต๋อม พี่แต๋ม พี่สองคนนี้เป็นแฝดกัน กำลังจะจบปริญญาโทด้านการบริหารการโรงแรมมหาวิยาลัยเคมบริจ
พี่ต้า พี่คนนี้ผมรักมากเราแนวเดียวกันพี่เคยอยู่ในวงการมาก่อนแต่พอพี่ต้าไปเรียนอังกฤษก็ไม่ได้รับอะไรเลย พี่ต้ากำลังเรียนปริญญาโมหาวิยาลัยเคมบริจ
พี่พัฒน์ พี่ครูพัฒน์เป็นลูกบุญธรรมของพ่อผม พี่พัฒน์เข้าาอยู่ก่อนผมเกิดปมจึงรู้สึกว่าพี่พัฒน์คือพี่ชายแท้ๆและพี่พัฒน์นี้แหละที่พวกเราอยากได้มาเป็นหวานใจพี่ตุ๊ พวกผมดูออกว่าพี่ตุ๊รักพี่พัฒน์แต่อะไรก็ไม่รู้ทำให้พี่ตุ๊ไปคบขวัญที่เป็นเพื่อนพี่พัฒน์และพอคบกับพี่ตุ๊พี่ พี่ขวัญเลิกคุยกับพี่พัฒน์ไปเลย
พี่เต้ พี่คนนี้เรียนแตกต่างจากคนอื่น เรียนเภสัชกรตอนนั้เรียนอยู่ปีสี่แล้ว
พี่ตอล พี่ตอลเรียนบริหารแต่เลือกจะเรียนที่ประเทศไทย พี่ออกจะนุ่มนิ่มนะผมว่าเลยทำให้พี่ตุ๊หวงยังกับน้องสาว
พี่ตั้นกำบังเรียน ปี1 มหาวิยาลัยชื่อดังที่อังกฤษเพราะพี่ตั้นติดพี่บอลพี่เจเขาเรียกแก้งสามสาว 555
และผมติ๊กคือผมน้องคนสุดท้องแห่งบ้าน ต.เต่า
   ผมเป็นดาราด้วยน่ะรู้ยังผมสนิทกับดิวและแอ้มากมากที่สุดตอนเรียนประถมแต่พอมาเรียนมัผธยมผมสามคานเริ่มห่างกันดิวกับแอ้ออกต่างจังหวัดกันมาขึ้นผมยอมรับว่าผมแอบชอบดิวแต่ไม่มีโอกาสได้บอกเพราะไปไหนมาไหนมีผมกับดิวและแอ้ตลอดแต่เวลามันไปกันสองบางที่ผมรู้บางที่ไม่รู้ผมแบอิจฉาแอ้มันน่ะท ทำไมผมไม่ใช่คนที่ได้อยู่ข้างๆมันนะดิว เห้อ!!! และผมต้องทำตัวคิดแอ้มากเพื่อมันจะได้ไปกับมันอีก   
   ตอนนี้ผมต้องจากบ้านกรุงไปอยู่ ตจว ผมทำใจไม่ได้เด็กหนุ่มไฮโซอย่างผมว่างเป็นเดินสยามพาราก้อน และเซนทรัลเวิล์ด แต่เท่าที่ทราบแม้แต่เซเว่นอีเลฟเว่นยังไปไกลโผ้นเลย ไม่ตองถามถึงว่าอีพาย คุณหนูพิ้งแพนเตอรอเลยและไอ้คุณแจ็ค จะเป็นยังไงนีพวกผมพาประท้วงแต่ก็ไม่เป็นผลเลย เศร้าแป้ป!!
"ติ๊ก ไปได้แล้วลูกใครเขาจะออกเดินทางกันแล้ว "พ่อภาษญ์
"พ่อติ๊ก..."ผมหันไปT_T
"เราคุยกันแล้วและนั้น โรงเรียนพ่อ"พ่อพูด
"แต่.."ผม
"ที่เราต้องไปเพราะ เราเองนะ "พ่อพูดอีกใช่ผม ไอ้แจ็ค มีไอ้ดิวที่ติดพ่วงไปด้วยและไอ้แอ้ พายนิดหน่อย ทำเรื่องกันไว้เยอะระหว่างเรียนที่นี้เลยโดนทำโทษ แต่จะว่าพวกผมก็ไม่ถูกพวกนั้นเข้ามาหาเรื่องพวกผมทั้งที่ไม่ได้อยากจะมีในทุกทีที่พวกผมไปอยู่
"แล้วทำไมไม่ทำโทษอย่างอื่นละพ่อ "ผมพูด
"มีบางอยางต้องแก้ไข ถ้าลูกและทุกคนทำได้นั้นหมายถึงอนาคต ของลูกและทุกคน ถ้าลูกทำได้จะได้กลับไปเรียนมหาวิยาลัยทันที และพวกพ่อๆจะได้ไว้วางใจถึงภาระหน้าที่ที่ยิ่งมหญ่รอลูกๆอยู่"พ่อพูดทำเอาหน้าผม?
"ผมคงไม่ต้องทำอะไร พ่อรวยอยู่แล้ว"ผมพูด
"ติ๊ก!!!! "พ่อขึ้นเสียง
"พ่อรวยช่วยไม่ได้"ผมพูด
"พ่อจะตัดมรดกแกถ้าแก้ปัญหาที่โรงเรียนไม่ได้ "พ่อพูด
"เกี่ยวไรกับติ๊กอะพ่อ"ผมสะบัดบ๊อบ
"เกี่ยวแล้วกัน ไป ออกเดินทาง คุยกับลูกกรูแล้ว ต้องกินพาราตามทุกที "พ่อผม
"ทำไมอะพ่อปวดท้องเหรอพ่อ"ผมถามพ่อหันมาและส่ายหัว
"ไอ้ติ๊กมรึงทำพ่อกรูนอยด์"ผมเดินตามพ่อออก รถจอดรออยู่แล้วพร้อมข้าวของผม ผมไม่ได้แพคเลยนะ พี่ๆทั่งนั่นที่แพคให้
"นั้นของเขาหมดเลยเหรอ"ผมมองไปด้านในเต็มรถเลยวันรี้อาฟอร์จูนเนอร์ไปยังเต็มได้ขนาดนี้
"ใช่ติ๊กไม่ต้องขอบคุณนะน้องรักพี่เต็มใจ 555"ไอ้พี่เต้
"ไอ้พี่เต้"ผมหันไป
"แพ็คให้แบบไปนานเลย น้องติ๊ก "พี่ตั้นอีกคน
"พ่อดูดิ แพ็คเหมือนไม่ให้กลับมาแล้วอะ เขาไม่ไปแล้ว เขาจะอยู่นี้"ผมทำท่าจะหันหลังกลับพี่ตุ๊ดึงผมไว้
"ไอ้พวก นี้ แกล้งมันทำไมนิ "พ่อผม
"ก็ของจำเป็นเราทั่งนั้นอะ"พ่อพูดเออมันก็จริง
"แอเซสเซอรี่เยอะไปไหนนี้น้องกรู ผู้หญิงยังอาย "พี่ตุ๊
"มันเยอะสมฉายาเลยนะนี้ ไปขึ้นรถ ทั่งน่ารักน่าเต๊ะนะน้องกรู อ้อ ไอ้เต้ ไปรับไอ้ตอลด้วยวันนี้มันเลิกกี่โมงอย่าช้าละมรึง"พี่ตุ๊ พ่อเกล่มอง
"ครับพ่อ"พี่เต้
"อืมมดีมาก ว๊าก ไอ้เต้ กรูพี่มรึง"พี่ตุ๊
"มรึงแย้งหน้าที่กรูอีกแล้วตุ๊"พ่อผม
"อู้ย! แม้พ่อหมู่นี้มันมีอะไรแปลกๆ "พี่ตุ๊
"พี่นะแปลก ไม่ชอบเป็นพี่ชอบเป็นพ่อ"ผมพูดและเปิดระตู
"ขึ้นรถไปเลย ไอ้นี้"พี่ตุ๊ดันผมขึ้นรถ ผมหันไปพี่พๆากันโบกมือ ผมนิ้วกลางเลยเซ็งพี่ ระหว่างที่รถกำลังออกผมเห็นรถไอ้ดิสพึ่งออกหรือแอ้มันออกไปแล้ว ไม่ได้ไปด้วยกันนิ และรถพี่ดิมมาเทียบข้างรถพี่ตุ๊
"สวัสดีครับคุณครู ไม่ค่ยได้เจอกันเลย"พี่ดิม
"ดีครับอาภาษ์ ดีครับพี่ตุ๊"ดิวและมีหยักคิ้วให้ผมอีกนะ
"อยากเจอกรูมรึงกับไปเรียนใหม่ดิ"พี่ตุ๊ กดไลฟ์เลยผม 555
"เยี่ยม"พี่ดิม
"คัมแบคทูสคูลจะได้เจอมรึงตุ๊ เหตุผลดี ดีมาก "พี่ดิม

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกัน ภาคน้องๆเขารักกัน(รีไรท์)
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 23-04-2015 17:05:04

พาย
ผมน้องพายที่น่ารัก ผมชื่อพาย ผมเป็นลูกพี่ลูกน้องกับแจ็ค ดิว แอ้ ติ๊ก และบอยพ่อผมชื่อเปรมดิ์เป็นน้องเกือบสุดท้องมีอาเป้เป็นน้องสุดท้อง พ่อผมดูแลอาเป้มาตลอดจนอาเป้จบมหาลัยและได้น้ายไปอยู่กับลุงสาม ตอนนี้อาเป้เป็นแฟนพี้อธิคมเรียบร้อยแล้ว555 ส่วนพ่อผมมีลูกไม่มาก เหมือนคนอืนเขา แต่ความหล่อน่ารักนี้แน่นอนผมไม่แพ้ พ่อผมอยู่อีกค่ายที่ไกลมากค่ายทหารที่ป๊า และป๊าคือแฟนะ่อผมหรือลุงสี่น้องลุงหนึ่ง ดูแล พวกผมรับได้ที่พ่อจะมีแฟนเป็นผู้ชายพ่อเปรมดิ์มีลูกที่หลังเลยำม่เยอะเท่าไหร่
พี่คนโต พี่แพทพี่แพทจบนักเรียนนายร้อยแล้วแต่ยังไม่กลับเลยอและพอกลับมาผมก็ไปเรียนที่กันดารแล้ว พี่แพทหล่อเท่ แต่โครงหน้าได้พ่อผมเต็ม บางคนดูว่าหวานและหบังจากพี่แพททำเลสิคมาพี่แพทไม่ต้องใส่แว่นตาเลยหล่อขึ้นมาก
พี่พีช่วยพี่คนที่สองอ่อนกว่าพี่แพทปีหนึ่ง ที่จริงผมมีชายก่อนหน้าพี่แพทแต่เขาเป็นลูกบุญธรรมและเสียชีวิตไปตอนผมยังเล็กมากผมไม่รู้ว่าเหตุการณ์เป็นยังไงแต่รู้ว่าพี่พีชโกรธพี่แพทมากทุกวันนั้พี่พีชไม่คุยกับพี่แพทจะคุยแบบถามคำตอบคำ พี่พีชเรียนจบพร้อมพี่แพทเลยแต่พี่พีชเป็นหน่วยพิเศศฝึกโหดกว่าพี่แพทมาก
พี่พั้นญ์พี่คนนี้น่ารักที่สุดเปรียบเหมือนพี่สาวของผมพี่พั้นญ์ห่างจากพี่พีช สองปี ตอนนี้เรียนมหาลัยปีสาม
พี่พ๊อช รุ่นเดียวกับพี่ตอลเรียนมหาวิยาลัยปีสอง พี่พ๊อชกับพี่พั้นญ์สนิทกันมากไปไหนด้วยกันตลอด
พี่พีค พี่คนนี้รุ่นเดียวกับพี่ตั้น พี่พีคเรียนมหาลัยปีหนึ่งเกี่ยวกับช่างภาพ
และน้องพายน้องคนเล็กของบ้าน ผมดป็นเด็กที่เขาเรัยกอัฉริยะเรียนเก่งมากผมมีพี่น้องลูกบรรดาพี่ชายของพ่อผม ลุงๆผมนั้นเองพ่อผมเป็นน้องคนเกือบสุดท้องคนสุดท้องคืออาเป้อาเ้เป็นแฟนลุงสาม ผมอายุอ่อนกว่าดิวแอ้ ติ๊ก แจ็คและบอย หกเดือน ผมสนิทกับติ๊กมากเราได้เข้าวงการด้วยกันแต่ติ๊กมีผลงานมากกว่าเพราะว่าพ่อไม่อยากให้ผมรับงานเยอะืพ่อกลัวจะส่งผลกระทบถึงการเรียน ผมเรียนเก่งมากเขาจึงต้องการให้ปมเป็นแพทย์เกี่ยวกับโรคหัวใจ ผมอยากทำตามความฝันปมมากกว่า การได้ร้องเพลงแสดงละคร เล่นหนัง ถ่ายแบบเดินแบบที่ริงเป็นแพทย์ก็ทำได้นะแต่ลุงหนึ่งซิหัวโบราณชะมัดและพวกผมยังถูกทำโทษให้ไปเรียนต่างจังหวัดเหตุผลตามที่พวกมันว่านั้นแหละ 555
"พาย ทานเร็วๆเราจะได้ไปกันแล้ว"พ่อเปรมดิ์เร่งปมที่เขี่ยข้าวไปมาผมมาหาพ่อที่โรงแรมอาภาษญ์พ่อมาพักที่นี้ พอไม่ได้เข้าไปพักที่บ้านที่พ่อผมปลูกไว้กับลุงๆ
"กินซิพาย ป๊ารู้ว่าพายไม่ชอบที่ลุงหนึ่งบังคับทุกอย่าง"ป๊าพูดเอามือลูปหัวผม
"ป๊า พาย"ผมกำลังจะอ้อน
"พี่สี่ "พ่อเปรมดิ์
"ป๊าอยากช่วยนะ แต่สำหรับป๊าไม่มีอะไรดุไปกว่าเมียป๊าแล้ว"ป๊าพูดนั้นคือพ่อผมเอง
"พาย แค่ไปอยู่กับเพื่อน โอเคมันกันดารนิดหน่อย"พ่อเปรมดิ์
"ใช่นิดหน่อย เคยไปมานะนานแล้ว เออ มีภูเขา ถนนลูกลัง ออกไปในเมือง ยี่สิบหรือสามสิบ"พี่พีชพูด
"เมตร"ผมพูด
"กิโลเมตร"พี่พีช
"โห่ ไกลมากเลยอะพ่อ"ผม
"ไอ้พีช"พ่อผมหันไปจัโป้กพี่พีช
"เอานะพาย ไม่นานจะได้กลับมาเข้าเรียนมหาวิยาลัยแล้ว"ป๊าพูด
"พี่สี่จะกลับเลยใช่ไหมผมจะแวะไปส่งท่ีสนามบินและไปส่งพาย"พ่อผมหันไปบอกป๊า
"ไล่พี่เลยเหรอ"ป๊าพูดพ่อหันมาทำท่าจะงอนพ่อ
"พี่สี่พีชขับไปส่งเปราดิ์พ่อส่งพายเปรมดิ์ก็กลับเลยนะ"พ่อเปรมดิ้น
"ก็ได้ "ป๊า
"ทำไมพี่แพทยังไม่กลับอะพ่อ"ผมถามพ่อผม
"ทำไมอะไม่อยากมห้พี่ไปส่งใช่ไหม"พี่พีช
"ถ้าตอบว่าใช่ละ"ผมพูด
"พี่ก็จะไม่ไป"พี่พีชมสงสัยจะงอล
"พี่พีชอะพายล้อเล่น ก็พายไม่ได้เจอพี่แพทตั้งนานนมและพี่พีชก็กลับมาแล้วพี่แพทก็น่าจะกลับได้แล้ว"ผมเดินไปกอดพี่พีชทพี่พีชเหล่ตามองผม
"ติด ติด"เสียงข้อความเข้ามือถือพี่พีช
"พีชรับโทรศัพท์ด้วย "ข้อความ พี่เจสอย่าบอกนะว่าพี่พีชกับพี่เจสเออ ผมอ่านด้วยความเร็ว พี่พลุกและออกไปโทรด้านนอก
"พาย เตรียมตัวไปได้แล้ว "พ่อเปรมดิ์ ผมเดินออกไปพร้อมพ่อและป๊า
"กริ้งๆๆๆ"เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ติ๊กนะครับ
"พาย ออกเดินทางยัง"ติ๊กพอรับยิ่งคำถามมาเลยนะ
"กำลังจะออก แอ้ดับดิวละ ไปยัง"ผมถาม
"ไอ้สองคนนั้นมันรีบออกดิ มันชอบนี้สาด"ไอ้ติ๊ก ผมอมยิ้มได้อยู่ใกล้ชิดดิว
"อืมมงั้นเจอกันี่บ้านพักเลยนะ นี้กรูได้หนังสือเล่มใหม่ล่าสาด หล่อล้ำน่า....."ผมพูดแต่ลืมพ่อกับป๊าอยู่นี้พ่อเปรมดิ์หันมามองเลยอะ
"พาย"พ่อเปรมดิ์
"ก็แค่พูดเล่นกันพ่อ"ผมพูด
"ไม่เอานะเปรมดิ์พายไม่ทำแบบนั่นจริงๆหรอก"ป๊า
"ไม่ต้องมาให้ท้ายเลยนะ"พ่อเปรมดิ์
"แค่นี้นะเจอกันที่ บ้านพัก "ผมพูดกับติ๊กและกดวางสาย พี่พีชเดินตามมาท่าทางจะคุยอบบไมีสวยหรู
"พายนั่งหน้ากับพี่พีชนะพ่อ"ผมพูดผมเข้าไปนั่งข้างพี่พีชพ่อกับป๊านั่งด้วยกันพี่พีชออกรถทันที
"ติด ติด"ข้อความเข้าอีกแล้ว
"พีช พี่ยังคุยไม่จบเลยนะ"ข้อความที่ส่งมาผมเหลือบมอง พี่พีชไมีได้พูดอะไรและพี่พีชก็ปิดมือถือ
"พี่พี่ช"ผมเรียก พี่พีชเหล่มองผม
"ว่าไงพาย"พี่พีชถามผม
"พี่กับพี่เจส"ผมถามพี่พีช
"ไม่มีอะไร ห้ามบอกเรื่องนี้กับพี่แพท....พาย พี่ขอ"พี่พีชหันาพูดกับผมแค่ผมสองคนที่ได้ยิน ผมมองพี่พี่ พี่เจสเป็นเพื่อนพี่แพท
"เมื่อไหร่พี่จะพูดกับพี่แพท"ผมถาม ผมรู้ว่าคำตอบที่ได้คือความเงียบ
"อย่าถามพี่อีกพาย"พี่ชพูด ปมก็เอนหลังนั่ง ผมอยากรู้ว่าปมควรที่ะต้องทำนังไงผมจะทำทันทีเพื่อให้พี่แพทกับพีพีช พูดกัน




แจ็ค
ผมชื่อแจ็ค ดอ(ไม่)สั้น ผมล้อเล่น ผมเป็นสมาชิกบ้านจ.จาน แน่นอนพี่ผม จ.จาน ทุกคน พ่อผมชื่อพทอภูมิ หรือ ภูมินทร์ พ่อผมเป็นเศรษฐีตั้งแต่อายุยังน้อย และมีธุรกิจทั่วโลกตอนนี้พ่อผมมีเชื้อแขกขาว ดังนั้นผมจึงได้มาด้วยโดยปริยาย พ่อผมมีลูกหลายคน
พี่โจ พี่ชายคนโต พี่โจเป็นคนรูปหล่อ สาวๆหนุ่มๆจ่องจะงาบกันทุกคน  จบปริญญาตรีและโท หลายสาขา และตอนนี้พี่โจ บริหารงานแทนพ่อได้แทบทุกอย่างแล้ว พ่อกำลังดันชื่อพี่โจเข้าCEOถ้าได้พี่โจจะได้เป็นCEOที่อายุน้อยที่สุด พี่โจรุ่นเดียวกับพี่อ้น พี่ดิมและพี่ตุ๊
พี่โจ้ คนที่สอง พี่โจ้เป็นลูกหัวปีท้ายปี จึงห่างจากพี่โจไม่มาก พี่โจ้ช่วยงานพี่โจ และกำลังมีคลีนิค จักษุแพทย์กับพี่แจน กำลังเปิดเป็นศูนย์จักษุที่ทันสมัยที่สุด ใครคือพี่แจน?
พี่เจมส์พี่ชายคนที่สาม พี่เจมส์กำลังจะจบปริญญาโท พี่เจมส์รุ่นเดียวกับพี่โดมิและพี่เบียร์ พี่เบียร์พี่ชาย คนที่ผมรัก รักมากทีเดียว
พี่เจน พี่เจนจบตักษุแพทย์เกียรตินิยมอันดับหนึ่งมหาวิทนาลัยชื่อดัง และพี่เจนก็เป็นหวานใจพี่โจ้ แปลกใจใช่ไหมล่ะทำไมพี่น้องเป็นแฟนกันได้ตอบเลยว่า ไม่ได้แต่พี่เจนเป็นลูกของการ์ดของพ่อผมและเขาได้สละชีวิตช่วยพ่อผม ผมก็ฟังพี่โจมาเพราะผมเพิ่งเกิด นี้ครับ 555 ซึ้งตอนนั้นพี่เจนเพิ่งจะคลอดได้ไม่กี่วัน พ่อเลยอาสาดูแลพี่เจนเหมือนลูกแท้ๆ และพวกผมไม่รู้ว่าความรักของพี่โจ้กับพี่เจนเกิดขึ้นตอนนั้น แต่พอมารู้พี่เจนเรียบร้อยพี่โจ้ไปแล้วตอนแรกพ่อโกรธมากแต่พี่โต้ขอกว่าพี่โจ้รักพี่เจนมาตั้งนานแล้วและพร้อมจะดูแลไปทั้งชีวิตพี่โจ้พ่อเลยยอม
พี่เจสเพิ่งจบ ป.ตรีกำลังจะต่อโทป.ตรี มหาวิทยาลัยชื่อดังเช่นกัน พี่เจฟรุ่นเดียวกับพี่เดฟ พี่เอ็กซ์ และพี่ต้าดังนั้น ดังนั้นพี่เจสจึงเดินทางไปเมืองไทยค้อนข้างบ่อย ไปลัลลา
พี่เจฟ กำลัง เรียนปริญญาตรีปีที่4
พี่เจ เรียนมหาวิทยาลัยปี2 พี่เจเป็นเพื่อนกับ พี่บอลพี่ชายบอย คนที่ทำให้ผม กาสิก กาสิก พี่เจออกแนวพี่สาวผมมากว่า
บอยคือเด็กผูชายตาสีฟ้า ตักผมรากไทร ดูเหมือนเด็กเกาหลีแต่ในตาสีฟ้าผมจำได้แม่นวีนที่บอยเข้ามาอยู่กับพวกผมในความดูแลของพ่อผมตอนนั้น
ลุงกฤษณะประสพปัญหาบางอย่างผมไม่รู้เพราะตอนนั้นผมแทบไม่เคยสนใจอะไรพวกเอาแต่สนุกไปวันวัน และตอนที่ผมเจอเขา ผมคิดว่าบอยคือเด็กผู้หญิง หน้าเขาหวานมาก รอยยิ้มนั้นยังตราตรึงอยู่ในหัวผมเรือยมาและตอนนั้นผมเหมือนโดนธนูจากกามเทพปักที้อกข้างซ้าย
"คนนี้แหละแฟนกรู"คำพูดนี้หลุดจากปากผมทันที่ที่ผมเห็นหน้าเขา ทั้งที่ระยะไม่ใกล้เลยและพอเขา เข้ามาใกล้รอยยิ้มนั้นมันกระชากหัวใจผมไปหมดทันทีผมทำหน้าที่บอดี้การ์ดตามติดตลอด เวลานอนก็นอนกอดกัน ตั้งแต่อนุบาลแบะแถมบอยยังนอนห้องเดียวกับผม
จนกระทั้งวันหนึ่งเขาหายไป และไม่กลับมา จดหมายสักฉบับไม่มีหรือจะเสียงตามสายก็ไม่ปรากฎ ผมนี้เสียใจมาก ผมรักเขามาก ผมแทบทนไม่ได้ โชคดีที้พวกไอ้ดิว แอ้ ติ๊ก และพายทำให้ผมดีขึ้น จนตอนนี้ และผมก็คาซิโนว่าเรื่อยมาจนพ่อผมบอกข่าวร้ายผมต้องย้ายจากคาซิโนว่าเมืองกรุงไปอยู่ ตจว โอ้วไม่อยากจะคิดเลย ให้ตายเถอะ โรบิน !
"แจ๊ค เลิกนอยด์พ่อได้แล้ว"พ่อผม
"พ่อ ทำไมพ่อต้องฟังลุงหนึ่งมากกว่าลูกพ่ออ่ะ "ผมพูด
"แจ็ค"พี่โจเรียกผม พี่โจขับรถให้พ่อเองเลยวันนี้ ปกติเป็นพี่จอร์ส
"แจ็ค มันจะดีกับลูกน่ะ"
"พ่อมันจะดีได้ไงอ่ะ กันดารขนาดนั้นและพ่อผมเป็นว่าที่ซีค ดังนั้นผมควรที่จะต้องอยู่ในที่ที่เจริญซิพ่อ"ผมพูด
"แจ็คไม่ว่าจะเจริญหรือไม่เจริญ ทุกอย่างอยู่ที่ตัวลูก และมันจะทำให้ลูกพ่อมองเห็นอะไรได้มากขึ้น เชื่อพ่อ"พ่อพูด
"พ่อ  T_T"
 "แจ็ค เชื่อพ่อ พวกพี่ก็ผ่านมาแล้วแต่อาจจะไม่ เหมือนแจ็ค แจ็คมีหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่รออยู่"พี่โจอีกคน
"ถ้าผมอยู่ไม่ได้ผมขอกลับนะพ่อ"ผมพูด
"พี่ว่าน้องพี่น่าจะอยู่ได้ และคงไม่อยากกลับแล้วมั้งครับ"พี่โจ พูดผมมองพี่โจ
"ทำไมอะ"ผมถาม
"ดูนั้นซิรถใครจอดอยู่"ผมก็มองตามที่พี่โจบอก รถคุ้นๆเหมือนเคยเห็นแต่ไม่ได้เห็นมานานแล้ว
"พ่อจัดเซอไพรส์ให้ลูกชายเหรอ" พี่โจพูดพร้อมดับเครื่องผมก้าวเท้าลงจากรถ นี้พวกไอ้ดิวมาแล้วเหรอ รถจอดอยู่และคนในรถปริศนาก็ก้าวเท้าออกมา เขานั้นเอง หนุ่มน้อยตาสีฟ้า พร้อมกับลุงกฤษณ และคนขับรถน่าจะเป็นการ์ดคนสนิท
"อันนี้พ่อไม่รู้จริงๆโจ ว่าลุงเขาจะพาบอยมาเรียนที่นี้ งั้น"พ่อพูด
"พ่อคิดว่าผมลืมเรื่องที่เขาทำกับผมได้เหรอพ่อ ผมไม่ลืม "ผมพูดและหันไปมองทางอื่น ผมเดินตามพ่อและพี้โจเข้าไปด้านใน
"พี่ณะ "พ่อผมเรียกลุงณะ ลุงณะหันมาและยิ้มแต่ริยยิ้มเยือกเย็นดีแท้ ตกลงบ้านนี้เขาเป็นเจ้าชายน้ำแข็งกันหมดใช่ไหม
"สวัสดีครับลุงณะ"พี่โจ
"สวัสดีครับลุง"ผมเอง
"ดีโจ แจ็ค สบายดี"ลุงณะถาม
"เออ"พี่โจ
"ครับสบายมาก ไม่ได้มีอะไรทำให้ไม่สบาย อาจจะมีแต่จิ๊บๆ"ผมพูด แต่พ่อหันมาปรามด้วยสายตา พี่โจอีกคนด้วย
"ลุงภูมิ พี่โจ สวัสดีครับ"บอยเสียงน่ารักแต่ไม่อยากฟัง
"สวัสดีครับน้องบอย พี่ดีใจนะที่บอยกลับมา..."พี่โจ
"พ่อผมขอตัวไปหา....เพื่อนผมก่อนนะพ่อคิดถึงพวกมันไม่เจอมาสามวันแหละคิดถึงโคตรเลย"ผมพูดและเดินออกไปทสงที่ลุงๆอาๆ น่ังอยู่
"สวัสดีครับ ลุงภา อาภาษญ์ อาภีม"ผมยกมือไหว้
"ดีแจ็ค พวกนั่นนั่งอยู่ทางด้านหลังนะ "อาภาษญ์
"ครับ"ผมพูดและจะเดินไป พี่โจตามผมมาติดๆ
"แจ็ค ทำไมทำแบบนั่นละ ดูสีหน้าบอยซิ"พี่โจืดึงแขนผม
"แล้วผมละพี่ ดูเขาไม่ได้ทุกข์อะไรเท่าไหร่ ผมนี้โง่มาตั่งนาน"ผมพูด พี่โจ่อยมือผีผมรู้ว่าพี่รู้สภาพผมตอนที่เขาไปจากผมใหม่ๆเป็นยังไง
"แจ็ค"พี่โจ
"โอเค เดี๋ยวพี่ตามไป "พี่โจเดินกลับไปกลับไปหาพ่อแต่ผมเดิน เข้ามาตามทางเดิน และ
"มรึงคิดว่าไอ้โจมาไหม ครับ ไอ้หมอดิม"พี่อ้นแน่เลย
"ถ้ามรึงจะเติมไอ้นำหน้าไม่ต้องหมอตามแล้วสาด"พี่ดิม
"คงมามั้งทำไมอะพี่"ผมถาม
"คิดถึงมันวะ คิดถึง เราไม่ลัลลากันนานแล้วไง .....เว้ยยไอ้แจ็ค"พี่อ้น
"ดีครับพี่ดิม พี่อ้น พี่ตุ๊ดีครับ"ผมหวัดดีพี่เหลือบไปเห็นพี่ตุ๊อีกคน
"เห็นไหมพูดถึงมาเลย แต่กรูพูดถึงพี่มรึงนะเนี๊ยมาไหมเนี๊ยะ"พี่อ้น
"ทำไมเหรอพี่อ้น อยากให้พี่โจ"ผมถาม
"ก็อยากให้...."พี่อ้นกำลังจะพูดแต่พี่โจมานืนด้านกลังแล้ว แบะผมชี้ไปทางด้านหลัง ใครเอ่ย
"ปืด"พี่โจดึงขนจมูกพี่อ้น
"โอ้ย ไอ้โจกรูบอกอย่าดึงขนจมูกตรู ไอ้โรคจิต"พี่อ้น
"ดีวะดิม ดีวะตุ๊"
"ดีวะ นึกว่ามรึงจะไม่มา"พี่ตุ๊
"พี่โจ หวัดดีครับ"เพื่อนๆ ผมยกมือไหว้พี่โจ ผมเดินไปนั่งกับพวกมัน ปล่ยพี่เม้ามอยด์กันไป
"เป็นไงมรึง "ไอ้ดิว
"เกือบจะสบายดีแต่ตอนนี้ เริ่มป่วย"ผมพูดและนึกถึงคนนั้น
"อะไรของเมริงอีก ไอ้แจ็ค"ไอ้ติ๊กถามผมผมแค่กยักไหล่และนั่งลง หยิบเอา 4Gมากดหานั้นนี้ดูไปเรื่อยแต่สิ่งที่ผมดูได้ซึมเข้าหัวผมเลยมีแต่รอยยิ้มแบะใบหน้าคนนั้น คนนั้น ดูเขาไม่ได้ทุกข์อะไรเลยสักนิด




บอย
ผมบอย เป็นสมาชิกบ้าน บ.ใบไม้ พ่อผมเป็นพี่คนโตสุด ขื่อพ่อกฤษณะ ผมมีธุกิจมากมายและผมผมยังเกี่ยวพันกับสาย มาเฟียที่กรุงโซว์ แถมพ่อผมยังมีสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับอาภูมินทร์แต่ทุกอย่างเหมือนกยุดชะงักหลังจากที่ผมกับแต็คทำสิ่งที่ผิดพลาดลงไป แต่ใช่ว่าพ่อจะหายไปจากอาภูมิ พ่อกับอามีเจอกันบ้างแต่พ่อไม่ให้พวกผมรู้ ผมรู้ว่าอาภูมิรักพ่อผมมากและพ่อผมก็เช่นกัน เมิ่อไหร่นะทุกอย่างจะลงเอ่ยซะที
พี่บรูคส์พี่ชายคนโตของผมพี่บรูคส์แก่กว่าพี่ดิม พี่โจพี่อ้นะพี่ตุ๊  พี่บรูคส์ดูและกิจการแทนพ่อได้แล้วทดังนั้นพ่อจึงมีเวลาให้หนุ่มน้อยของผมเขาคือใคร?ขออุบไว้ก่อน
พี่บีม พี่คนี่สองกำลังเรียนรู้งานบริหารกับพี่บรูคส์ พี่บีมเพิ่งจะจบปริญญาโทพี่บีมอ่อนกว่าพี่โจ แถมพี่โจกำลังจีบพี่บีมอยู่ พี่บีมนะคิดว่าพี่โจจะพยายามมาล้วงความลับที่ผมหายไปจากแจ็คตลอด! พี่บีมไม่ค่อยชอบแจ็คนะครับ
พี่เบียร์กำลังจะจบปริญญาโท พี่เบียร์เรียนที่เดียวดับพี่เจมส์
พี่บี กำลังต่อปริญญาโทพี่บีพักไปอยู่กับลุงหนึ่งเกือบปี แถมมีหนุ่มมาชอบพี่บีตั้งสองคน พี่อิศเรศน้องชายพี่อธิคม แฟนอาเป้แถมยังเป็นลูกลุงสามน้องชายลุงหนึ่ง และอีกคนพี่มาตินคนนี้เป็นลูกบุญธรรมลุงหนึ่ง และผมรู้พี่บีนะชอบพี่อิศเรศ แต่แต่ลุงหนึ่งกับไม่เห็นด้วยที่พี่บีจะรักกับพี่อิศเรศ ผมสงสารพี่บีมาก พี่บีกลับมาดูแลผมตินที่ผมมีบางสิ่งในพุงผม
พี่บัส กำลีงจะจบปริญญาตรี พี่เรียนที่เคมบริจ
พี่บาส กำลังจะขึ้นปี 4 มหาวิยาลัยชื่อดังที่เดียวกันกับพี่บัส
พี่บอล กำลังเรียนมหาวิทยาลัยปี2 พี่บอลเป็นเพื่อนสนิทพี่เจเลยแหละ น่ารักเหมือนกัน แต่พี่บอลไม่เคยปริปากถึงความลับที่ผมจำใจเก็บเงียบ
และผมบอยน้องคนเล็กของบ้านแถมผมยังถูกเลือกให้มีสิ่งที่พิเศษทผมถูกสั่งพิเศษให้ตั้งครรถ์ได้ เพราะต้องการรักษาทายาทที่บริสุทธิ์ แถมยังต้องดูแลคนในองกรค์อีกมากมายกน้าที่การงานที่ยิ่งใหญ่มากรอปมอยู่มันพร้อมจะกดดันผมลอด
ชีวิตผมจึงขาดอิสระแทบทุกอย่าง ผมต้องออกงานกับพ่อผมตลอดตั้งแต่เล็กจนตอนนี้ ผมไม่ได้ไหลปไหนมาไหนคนเดียสต้องมีการ์ดเยอะแยะมากมาย ไปตรงไหนก็ได้ใชช้สิทธิพิเศษ แต่ถ้าเลือกได้ผมขอเป็นแค่คนธรรมดาดีกว่า
ผมจำภาพวันแรกที่ผมได้ไปอยู่เมืองไทยกับครอบครัวของอาภูมิ อาภา อาภีมและอาภาษญ์เพราะพ่อผมมีปัญหาบางอย่างที่ต้องพาผมไปจากพ่อและพี่ๆตอนแรกผมร้องให้ไม่อยากจากพี่ๆเลย แต่พ่อบอกผมต้องไป และเมื่อทุกอย่างเงียบพ่อจะรีบรับผมกลับ
 ตอนนั่นผม 5ขวบ ภาพที่ผมเห็นตอนลงจากรถโฟลครุ่นเก่า เด็กผู้ชายที่จ้องมองผมเหมือนผมเป็นสิ่งมหัศจรรย์แต่ผมกับสะดุดสายตาใครคนหนึ่งที่มองผมแบบแทบจะไม่กระพริบเลยเขาคือแจ็ค และมันคือจุดเริ่มต้นของความรัก ความผูกผัน ที่เรามีให้กันและกัน ผมอยู่กับเขา เรากิน เรานอนกอดกัน ภาพและไออุ่นยังตรึงอยู่กับผม แต่เหมือนสวรรค์แกล้ง ทำให้ผมต้องหายไปจากเขา 3 ปีหลังที่ผมถูกพาตัวกลับแบบกระทันหัน และภาพเหตุการณ์วันนั้นมันทำให้ผม สะดุ้งตื้น
"บอยเป็นอะไรลูกฝันร้ายเหรอลูก"ผมหลับมาตลอดทางเลยเพลียนะครับเมื่อคืนน้องแบงค์งอแงมากผิดปกติเหมือน(น้องแบงค์คือใครต้องติดตาม) จะรู้ผมต้องอยู่ห่างจากขา
" บอย โอเคไหมน้องพี่"พี่บรูคส์ เอามือมาลูบหน้าผม และส่งกระดาษทิชชูให้ผมซับเหงือที่ใบหน้าของผม
"ครับพี่บรูคส์ เมื่อคืนบอย"ผม
"แทบไม่ได้นอนเพราะ หลานตัวแสบพี่เหมือนรู้ว่าบอย"พี่บรูคส์
"บอยพ่อ กับพี่จะดูแลแบงค์อย่างดี บอยมาที่นี้ เพื่อเขานะ "พ่อพูดผมรูว่าผมต้องมาเพื่อบ้างสิ่งแต่ที่น่าหนักใจผมต้องปะทะกับแจ็คไม่รู้เขาจะให้อภัยเรื่องที่ผมหายไปได้ไหม เพราะจดหมายสักฉบับผมนังไม่สามาถเขียนถึงเขาได้ และความสัมพันธ์พ่อผมกับอาภูมิก็เงียบไปด้วยเพราะผมแท้ๆเลยผมรู้ว่าพ่อกับอาภูมิรักกันมาก แต่มันมามีปัญหาเพราะผม
ไม่กี่นาทีรถขับมาจอดหน้าบ้านหลังหนึ่งที่ดูโดดเด่นเป็นสง่ากว่าหลังไหนๆ ณ ที่นี้ ขณะที่ผมก้าวเท้าลงจากรถ ผมเห็นรถ รถแจ็คเข้ามาเทียบจอดถัดไปจากรถพ่อผม แต่พ่อผมกลับไม่รอเดินเข้าด้านในเลย พี่บรูคส์กระพริบตาให้ผมเดินเข้าด้านในผมจำต้ององเดินเข้าไป
"พี่ ณะ"เสียงิอาภูมิเรียกพ่อผม ผมหันไปแต่คนนั้นเขากลับเหลือบตามองไปทางอื่นคือไม่อยากมองหน้าผม นี้เขาคงไม่รู้ผมมาถ้ารู้คงไม่อยากมา
"ลุงณะสวัสดีครับ"พี้โจและแจ็คแต่เขาไม่ทักผมสักนิด
"พี่บรูคส์สวัสดีครับ "แจ็ค
"อาภูมิ พี่โจ สวัสดีครับ"ผมทักแต่อีกคนเขากลับทำเป็นไม่สนใจผมเลยด้วยซ้ำ และเขาก็เดินหนีออกไปอีก ผมเดินตามพ่อมานังกับอาภาณุเดช อาภีมปภพ อาภาษและอาเปรมดิ์
"ดีครับอา"ผมยกมือไหว้ "
"เป็นไงเราสบายดี"อาภาถามผม
"เออ พี่ณะ แล้ว ..."อาภากำลังจะถามถึงแบงค์ พ่อรีบขยิบตา เพร่ะอาภูมินั่งอยู่นี้
"พี่ณะมาไม่บอกผมเลย"อาภูมิถามพ่อผม
"บรูคส์พาน้องไปดูห้องพัก ดูความเรียบร้อยด้วยและ..."พ่อผมสั่งพี่บรูคส์
"บอยไปลูกไปดูห้องกับพี่บรูคส์ อะไนที่ต้องการเพิ่มบอกพี่บรูคส์"ผมพยักหน้าและลุกขึ้นพ่อคงมี้รื่องสำคัญที่ต้องคุยกัน
ระหว่างเดินขึ้นบันไดผมเหลือบมองแจ็คคุยกับดิว แอ้ ติ๊กแลพพายเขาดูมีความสุข เขาคงลืมเราไปนานแล้วมีแต่ผมซินะที่คิดิยู่ฝ่ายเดียวรอเขาอยู่ฝ่ายเดียวผมคงช้าไป



บทสนทนาพิเศษ ระหว่างพ่อๆ
"พี่ณะ ทำไม่พี่ไม่บอกผมว่าพี่จะมา ทั้งที่ทุกคนรูกันหมด ยกเว้นผม พี่โกรษอะไรผม"ภูมิมินทร์เปิดคำถามขึ้นทันที่กับพี่ชายที่เขารัก ภูมินทร์รักรักพี่ชายมานานและใช่กฤษณะก็มีใจให้แต่มันมีบางอย่างที่ทำให้ความามพันธ์ทั้งคู่ชะงักลง
"เออ "ทุกคนพากันอึ้งเพราะทุกคนรู้หมดยกเว้นภูมินทร์น้องคนที่ 3
"พี่ณะ นี้พี่ไม่ได้บอกพี่ภูมิเหรอว่าพี่จะมา"ภาษญ์กระซิบถามพี่ชายคนโต
"ไม่ได้บอก"พี่ชายคนโตตอบน้องชายเขา
"พี่ใจร้ายไปนะ"ภาษญ์
"ภาษ ..."ณะผผู้เป็นพี่
"เอออ ภีมดื่มอะไรไหมพี่หาอะไรดื่มสักหน่อย รู้สึกคุยนานคอแห้ง พี่ณะ ภูมิละ "ภาณุเดช คนที่2 ของบ้าน
"เข้าใจชิ้งนะพี่ภา"ภีมปภพ คนที่5ของบ้าน กระซิบ ถามพี่ชายแถมยังมีอะไพิเศษกันอีก ความรักของภาณุเดชกับภีมปภพสะท้อนความรักของดิวกับแอ้
"จะอยู่ทำไมเข้าจะได้คุยกัน มีอะไรจะได้เคลียร์กันเอง ไปซิภีมเราไป...อู้ย"ภาณุเดชพูดยอกล้อกับภีม ใช่เขาสองคนมีอะไรที่บึกซึ้งมากแต่ตอนนี้มันมีบางสิ่งที่แอบกันและกันไว้
"กริ้งๆๆๆๆ"มือถือภาษ75ดังขึ้น
"ลูกน้องโทร คงถามเรื่องงานนะ "ภาษญ์ขอตัวออกไปรับสาย
"มันตัดหน้าชิ้งเลย "ภากระซิบกับภีม
"เปรมด์ไปรอที่ห้องครัวนะพี่"เปรมดิ์น้องเกือบสุดท้อง มีน้องเลก็อีกคนห่างกันเกืบรอบ ชื่อเป้
"เดี๋ยวเอาน้ำเย็นมาให้นะ"และภากับภีมพากันขอตัวออกไปเหลือแค่สองคนน่ะตอนนี้ในห้องที่เปิดแอร์ไส้แต่คงช่วยลดอุณภูมิไมามาก ภูมิขยับมานั่งกับณะ ณะทำท่าจะขยับออกแต่อีกคนรั้งเอวเขาไว้
"อย่านะ ภูมิพี่ไม่อยากให้ลูก"กฤษณะร้องปรามภูมิ
"เห็น ทำไม่ละ ในเมื่อพี่รักผม และลูกผมเข้าใจกันทุกคน พี่ณะ "ภูมิพูด
"พี่ไม่สงสารผมบ้างเหรอ"ภูมิ
"ภูมิ พี่.."กฤษณะ
"พี่มีอะไร พี่บอกผม หรือเพราะแจ็ค มันทำอะไรไม่ถูกไม่ควรพี่บอกซิลูกชายภูมิ ภูมิรู้ว่า"ภูมิกำลังพูดปรับความเข้าใจกับพี่ชายสุดที่รัก
"ภูมิ เออพี่ไม่สะดวกคุยที่นี่"พี่ณะพูเกับร้องชาย
"พี่พักกับผมสักสองสามวันซิค่อยกลับ"สายตาที่อ้อนพี่ชาย
"อืม"สุดท้ายณะก็ใจอ้อนกับภูมิอีกแล้ว
"ผอมไปหรือเปล่า พักบ้าง ไอ้เจ้าบรูคส์โตพอที่จะช่วยได้มากแล้ว พี่ณะ ภูมิไม่อยากหลบซ้อนมันแล้วภูมิพร้อมพี่ละ"ภูมิจองมองพี่ชาย
"พี่"
"หมับ"ริมฝีปากอีกคนประกบปากคนที่กำลังรังเลในคำคอบ ทำเอาตกใจดันออกทันที
"ภูมิอย่า"ณะดันภูมิออกแต่สายตาภูมิ
"อย่าที่นี้พี่ขอ"กฤษณะ
"ที่อื่นได้ใช่ไหม"ภูมิถามและอมยิ้มเล็กน้อย
"ร้ายนะ ทั้งพ่อทั้งลูก"พี่ณะ
ภูมิมินทร์เข้าไปตามพี่ชายและน้องเพื่อจะเดินทางกลับ และคงต้องปล่อยให้ลูกๆเรียนรู้การ
"กลับกันได้ยัง ลูกๆคงอยากพัก"ผมพูดกับพี่ๆและน้องผม
"ยิ้มแบบนี้พี่ณะใจอ่อนกลับพี่อีกแล้วซิ"ภาษน้องชายผม
"มันแน่อยู่แล้ว เออภาษญ์พี่ณะกับพี่จะสวีทกันที่ กทม ก่อนบินกลับ ขอห้อง vip "ภูมิ เนื่องจากภาษมี รร.มีระดับมากมาย
"ได้ซิพี่ชายขอทั้งที น้องจัดให้ "ภาษญ์
"สปอนพี่มรึงจังนะ ไอ้ภาษ"พี่ภา
"นิดหนึงนะ ว่าแต่พี่กับภีมจะไปไหนกันต่อ"
"พี่จะพาภีมไปสวีทที่ค่าย" "ภีมจะกลับกทม" สองคนตอบแต่ไปคนละทางกันเลยภาณุเดชสะบัดหน้ามามองภีมปภพ
"คิก คืก นี้พี่ไม่ได้ตกลงกันก่อนหรือว่ามีใครงอนใคร"เปรมด์แซวผู้เป็นพี่
"ภีม"ภาณุเดช
"ทำไมภีมต้องไปด้วย "
"ไปค่ายก่อนพี่มีเครส ซีซ่า(ผ่าคลอด) แล้วสวีทอาหารค่ำกันค่อยกลับพร้อมกัน"ภาณุเดช
"เอานะไม่ได้มีอะไรทำในกรม ส่วนลูกๆอยู่ กทม ดูแลกันได้ ภาณเดช
"พ่อ"เจ้าตุ๊ลูดกชายคนโตภาษเจ้ามาพอดี
"ตุ๊ไปบอกไอ้ทหารกับหมอทหารให้อาลุงที เราจะกลับกันแล้ว"ภาณุเดชบอกหลานชาย ตุ๊พยักหน้ารับทราบและเดินออกไป
ทั้งหมดเดินออกมาที่ห้องีบแขก เห็นบอยลงมาแล้วกอดผู้เป็นพ่อ และบีคส์แบะบรรดาลูกเข้ามาด้านในกันหมดแล้ว พายเดินมากอดเปรมดิ์ ติ๊กือีกคนเดิรมากอดพาทย์ แน่นอนแอ้กับดิวถูกสอนให้เข้มแข็ง
"อยู่กันได้นะลูก ดิว แอ้ แจ็ค ติ๊ก พาย และช่วยกันดูแลบอย"ภาณุเดชพูด
"ครับพ่อ"ดิวรับปากผู้ดป็นพ่อ
"แจ็ค"ภูมิปรามลูกขายตัวเอง ขยิบตา
"ครับ"ติบแบบเสียไม่ได้จีงๆ
"ดิว อาฝากบอยนะ ไม่ค่อยจะดีตั้งตอนมาแล้ว ลุงฝาก"พี่ณะพูดทำเอาสกิทต่อมลูกชายภูมมินทร์ ภูมินทร์เลนขยิบตาให้พี่ชายปรามน้องชายหน่อย
"เอาละพ่อๆจะกลับกันแล้วมีงานรอเมคมันนี่ให้ลูก อย่าทำเรื่อง เพราะถ้ามีเรื่องแน่นอน ระนะเวลาจะยืดออกไปอีก ถ้าไม่อยากอยู่นี้ทำตัวดีดี พ่อขอร้อง และ พวกอาหารกากินรพ่อดูแลให้หมด จะไปไหนมีรถไว้ให้ข้อมูลสถานที่ในแฟ้มนั้น แต่เวลาไปเรียน มีคนขับรถมารับ ทางที่ดีอย่าขับรถออกไปเอง ยามาจำเป็นจริงๆ ได้ แต่พ่อคนขับรถสแปให้ มีคำถามอื่นไหม"ภาษญ์เป็นคนจัดการให้ทุกอย่าง
"วันศุกร์กลับบ้านได้ไหมอะพ่อ"ติํก
"ยังไม่เริ่มเลยลูกกรูถามกลับบ้านวันหยุดเลย ดีจริงๆ"ภาษญ์
"ได้ พ่อจะให้คนมารับติ๊กห้ามขับรถกลับเอง "ภาษญ์สั่งลูกชาย และบรรดาพ่อๆ พี่ก็พากันเดินออก
"โจพ่อมีธุระกับลุง... ที่กทม เรากลับไปก่อนน่ะ"ภูมิบอกลูกชาย คนโต
"โจ "อ้นลูกตัวแสบของภีมปภพ
"บรูคส์กลับก่อนพ่อไปกับอาและพาน้องไปด้วย บีมมารับกี่โมง "กฤษณะบอกลูชาย คนโตให้พาโจกลับด้วย
"อีกสองชั่วโมงบีมจะมารับที่ท่าอากาศยานในค่ายที่เราลงนะพ่อ งั้นโจไปกับพี่ไหม"บรูตส์บอกโจทำเอาอีกคนถึงกับ T_T   คืออ้น
"ได้ครับพี่ยินดีอย่างยิ่ง ไม่เกรงใจน่ะครับะบรูคส์ กรูไปนะอ้น "โจพูดและหันมาหยักคิ้วให้อ้น
"เอาจริงเหรอมรึง"บรูคส์ถามโจ ที่โจอยากไปด้วยเพราะน้องบีมที่โจเพียรตามจีบมาด้วย
"ครับพี่ผมพร้อมแล้ว ทั้งตัวและหัวใจ "โจ
"แค่นั่งเครื่องกับกรูเอาตัวเสื้อผ้า ก็พอ ฟังแล้วสยอง"และโจขึ้นรถไป
"อ้น ดิม ไม่ต้องไปส่งพ่อ เราสองต้องบินกลับพรุ่งนี้ "ภาณึเดช บอกลูกชาย
"แล้วพ่อจะไปนั้นกันอะ"
"ไปธุระ และอย่าซ่ากันมากจะรับเหรียญติดหน้าอกอีกอันกันแล้ว "ภาณุเดชบอกลูกชายกับหลานตัวแสบ
"ไปตุ๊ ไปหาพัฒน์ก่อนเจอกันที่กรุวเทพนะพี่ "ภาษณ์เขามีลูกของการ์ดที่สละชีวิตช่วยเขา แต่ละคนกว่าจะผ่านมาถึง

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกัน ภาคน้องๆเขารักกัน ตอนที่2 บอย vs แจ็ค ต้องลืมอดีตใช่ไหม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 23-04-2015 21:14:50

แจ็ค vs บอย
หลังจากที่พ่อกลับกันหมดแล้ว ทุกคนต่างพากันมากอดบอย ใช่ผมไม่ได้บอกและพวกมันก็ไม่รู้ว่าบอยมา
แต่ผมทำเป็นไม่สนใจแต่แอบเขม็งไอ้ดิวก็ว่าที้พ่อตาดันฝากลูกกับไอ้ดิวต่อหน้าต่อตากันขนาดนี้หักหน้า กันชัดๆเลยเพราะเขารู้ดีว่าผมกับบอย ใช่ซิเคยรักกันตอนนี้คงไม่
"บอยมาไม่บอกเลยสบายดีไหม คิดถึงอะ"ติ๊ก
"เข้ามาพร้อมแจ็คนั้นแหละ"ผมสะบัดไปมองทุกคนหันมามองผมกันหมดใช่แล้วะพวกมันกกำลังจะ
"หยุดเลย! พวกมรึงไม่ได้ถามกรูน่ะ"ผมออกตัวเลย
"แล้วคุณมรึงจะไม่มีประโยคบอกเล่าให้พวกกรูทราบบ้างเลยหรือไง สาด!"ไอ้ติ๊ก
"เออ ๆ กรูผิด ผิดตลอด หายใจก็ผิดมั่ง"ผมพูด
"ใช่"โอ้วแม่งพร้อมกันตอบเลยสาด
"เออ"งอนเลยเดินขึ้นห้องเลยผมหันมามองมีสายตาเขาที่มองผมผมหันกลับ
"เราต้องไม่มองเดี๋ยวใจอ่อน จะมองด้วยสายตาแแบบนั้นทำไม เว้ยย!"ผมรีบก้าวเท้าเร็วๆและเข้าห้อง และปิดประพร้อมเปล่งเสียงออกมา ผมกำลังจะทนไม่ได้ ตอนนั้นผมเสียใจมากและผมก็เฝ้ารอ จดหมาย สักฉบับก็ยังดีแต่ไม่มีเลยตลอดสามปี
  ผมจัดการกับข้าวของของตัวเองให้เข้าที่เข้าทาง ผมเอาหนังสือทักษะการว่ายน้ำมาด้วย ผมเป็นแชมป์ และทำลายสถิติของโรงเรียนมาแล้วทั่ว กทม ผมมีโค้ชและโค้ชอยากให้ผมลงซีเกมส์แต่พ่อไม่อนุญาติ ถ้ามีสระว่ายน้ำคงจะดี น้ำคงจะทำให้ผมเย็นลงได้
[บอย]
ผมนั่งคุยกับดิว แอ้ ติ๊กและพาย แต่เขาคนนั้นกับเดินหนีขึ้นห้องไปแล้วเขาเข้ามาเขาก็เจอผม แต่เขากลับ ไม่บอกดิว แอ้ ติ๊กและพายว่าผมก็มี เขาคงไม่อยากให้อยู่ที่นี้และคงไม่อยากอยู่ในที่ที่มีผม           
     เขาคงเกลียดผมมากถ้าคิดอีกมุมถ้าเป็นผมก็คงรู้สึกเหมือนกันผมจากเขาไปแม้คำลาก็ไม่มี แต่ที่ จากไปก็เพราะเขาส่วนหนึ่ง ด้วยและผมด้วย ถ้าผมปฏิเสธไม่ปล่อยให้มันเกิดขึ้นในวันนั้น มันคง           ไม่เป็นแบบนี้ และผมก็รอจดหมาย จากเขาก็ไม่มีหาผมสักฉบับ   ทั้งที่ผมเขียนหาเขา ไม่ว่าวันสำคัญอะไร ผมส่งการการ์ดให้เขาแต่เขาไม่เคยส่งให้ผมเลย
"บอยนี้ผิวสวยมากเลยนะ ผู้หญิงอายเลยอ่ะ พายชอบ แต่ผิวบอยคลาย กับแอ้เนอะผิว...." พายพูดชมผิวผม ผมยิ้มแต่แอ้ ส่งสายตาปรามแอ้ไม่ชอบให้บอกว่าเขาสวย 555
"เออ ไอ้แอ้กรูลืม มรึงหล่อมว๊าก!!!!"พาย
" เราไปว่ายน้ำที่สระว่ายน้ำใน รร.พ่อภาษญ์กันไหม และไปทานอาหารเย็นที่โรงแรมเลย" ติ๊กพูดขึ้นและทุกคนก็โอเค
"บอยไปว่ายน้ำกัน"ติ๊กชวนผม
"บอยไม่ได้เอาชุดว่ายน้ำมาด้วยซิ"ผมพูด ผมว่าจะไปก็กะว่าจะนั่งดูดีกว่า เพราะผมว่ายน้ำไมีแข็งด้วย
"ไม่เป็นไร ใส่ของพาย พายเอามาหลายชุด"พายพูด
"อย่า!"ทุกคนเลยร้องห้าม ผมละขำ
"ทำไมอ่ะ"พายแก้มป่องเลย
"ชุดมรึงอ่ะ อีพายพิสดารทุกชุด"ติ๊กพูด
"เออ เอาชุดแอ้ดีกว่าไหม"ดิวพูด แอ้ยิ้มให้ผม
"พวกมรึงนี้ ง่าวมาก"พายหันไปพูด
"อ้าวอีนี้ ปากน่าวางเท้าวะ"ติ๊กลุกติ๊กนั่งโดยมีดิวกั้นระหว่างพาย
"รองเท้ามรึงเบอร์ไรอ่ะ"พายลุกขึ้น
"เห้ย มรึงจะควิดกันทำไม "ดิวที่ห้ามสองคนนี้เขาแบบนี้แหละแต่จริงๆรักกันมากน่ะครับ ผมคิดถึง ภาพวันเก่าๆของผมและอีกคนที่นั่งชิดติดผมตลอดดูแลผมทุกอย่า แต่ตอนนี้ ไม่มีเขา แจ็ค
"บอยแป๊ปหนึ่งนะ "พายพูดและพวกพวกดิว แอ้ ติ๊กไปคุยกันท่าทางจะวางแผนอะไรกันแน่ๆเลย
"บอยใส่ของพายดีกว่า แอ้มันลืมมันเอามาชุดเดียว"ติ๊กพูดผมก็มองมีอะไรกันหรือเปล่า
"ก็ได้ แล้วเราจะไปกี่โมง แจ็คละเขา"ผมพูด
"ไปเลยไหม ไปเตรียมตัวเลยส่วนไอ้คุณหนูวุ่นวาย พวกเราจัดการเองบอยไปเตรียมชุดน่ารัก น่ารักน่ะ ส่วนชุดว่ายน้ำ พายจัดให้"พายพูด ผมยิ้มและลุกขึ้นเดินกลับห้องระหว่างนั้น
"มรึงแน่ใจน่ะว่า แผนนี้โอ"เสียงติ๊ก
"นั้นดิ"แอ้อีกคน
"ร้อบเปอเซนต์ อี แจ็คสติแตกแน่งานนี้ มรึงจะเห็นว่า"พายพูด
"มันกลับมาด้วยสภาพหมาป่วย"พูดพร้อมกันหมดผมขำเล็กน้อยที่ได้ยินแบบนั้น แต่ผมคงทำเขาเจ็บมาก ตอนนั้นผมเดินมาตามทางจนถึงห้อง ผมนอนข้างๆห้องใครนะ เออ ดิวหรือเปล่า หรือติ๊กนะ ผมหยุดดู
"แอ๊ต"เสียงประตูเปิดออก เป็นเขา แจ็ค นี้ผมกับเขาได้ประชันหน้ากันแบบใกล้มาก
"เออ ไฮ "ผมทัก
"ดี เม้ากันเสร็จแล้วคงมีเรื่องราวที่สนุกมากเลยนะตลอดเวลา 3ปี"เขาพูดทำเอาผมจุกพูดอะไร ไม่ออกและประตูก็ปิดลง
"แจ็คบอยขอโทษ บอยไม่ได้จากแจ็คไปนะ แต่เพราะเราสองคนทำอะไรที่ผิดพลาดมาก บอยไปเพราะ บอย.."ผมได้แต่พูดกับประตู
"แอ๊ด"อีกครั้งผมอ้าปากค้าง
"เพราะอะไร บอย เพราะอะไร ทำไม่บอยไม่ทำตามความรู้สึกตัวเองถ้าบอยค้านบอยคงไม่ต้องไป จากแจ็ค แต่บอยไม่ บอยมาให้แจ็ครักแล้วบอยก็ไป คำร่ำลาก็ไม่มี บอยรู้ไหมแจ็ครู้สึกยังไง เสียใจแค่ไหน บอยไม่เข้าใจ แจ็ครู้แล้ว ว่าตัวโง่มาก"แจ็ค ผมได้แต่มองเขาพูดอะไรไม่ออก
"ปั้ง"ประตูปิดลงอีกครั้ง ผมยืนอึ้งมาก ก้าวเท้าแทบไม่ออกเลย น้ำตามันไหลออกมา ผมเดินกลับห้องทั้งน้ำตา

[บอย]
ผมมาที่โรงแรมของอาภาษญ์ ห่างจากที่พักชั่วโมงครึ้ง โรงแรมที่สร้างนี้ มีวิวทิวทัศของภูเขา สไตล์ คันทรีทาวน์มีลูกค้าทั้งชาวไทยและต่างชาติ แต่ส่วนใหญ่ต่างชาติทั้งนั้น แจ็คเดินอยู่ข้างหลังผม เหมือนเขาไม่อยากจะมาเพราะผมแน่เลย
"บอยไปห้องเปลี่ยนชุดด้านโน้นกัน พวกดิวนะมันไปเปลี่ยนที่สระว่ายน้ำเลย "พายดึงแขนผม และพาผมไปห้องเปลี่ยนชุด และพายก็ส่งชุดว่ายน้ำให้ผม เออ ผมมองนี้จะให้ผม ใส่ชุด นี้จริงๆเหรอ กางเกงดูเล็กมากดูจะดูเซ็กซีไปน่ะ ปมมองชุดและพายสลับกัน
"พาย เออ บอยว่า"ผม
"ใส่เถอะผิวสวยๆอย่างบอย ใครก็เหลียวหลังมองกันทั้งนั้น บอย เราต้องมั่นใจ" พายพูด และผมก็ เข้าห้องเปลี่ยนชุด และออกมาโชว์ ติ๊กเดินมาดูด้วย
"พายบอยว่ามันฟิตไปนะ บอยเปลียนกลับดีกว่า"ผมเริ่มไม่หมั่นใจมันจะยิ่งทำให้แจ็คโกรธ
"บอย ใส่ชุดนี้แล้วบอยจะรู้อะไรดีดี"ติ๊กพูดหรือเขาหมายถึงแจ็ค
"ติ๊กกับพายหมายถึงแจ็ค?"ผมถามและทั้งคู่ก็พยักหน้า ถ้าเขาไม่รู้สึกอะไรนั้นหมายถึง ทุกอย่าง ระหว่างเรามันจบไปนานแล้ว และผมคงกลับไปเรียนที่อเมริกาเหมือนเดิม ผมคงทน อยู่ที่นี้ไมทำด้วย
[แจ็ค]
ผมมาว่ายน้ำกับพวกดิวแอ้ ติ๊ก พายและเขาคนนั้นบอย พวกมันไปขยันขยอให้ผมมา แต่ถ้า ไม่ชวน มีเรือนเพราะ ผมต้องมา ก็บอยมาคงสวมชุดว่ายน้ำแถมผิวสวยราวสตรีแบบนั้น ผมเปลี่ยนชุดที่ ข้างสระว่ายน้ำ แต่บอยกับพายไปเปลี่ยนชุดกันในห้องน้ำ แปลกทำไม่ไม่เปลี่ยนที่นี้ แค่ถอดกางเกง ออกก็เสร็จแล้ว ผมหย่อนเท้าลงสระน้ำ วันนี้มีคนมาว่ายน้ำพอสมควรก็วันเสาร์นี้
"ดิวกรูถามมรึงอย่างดิ ตกลงมรึงอยากดูแลบอยใช่ไหมวะ แต่ถ้าอยากมรึงได้ อยู่แล้วลุงณะปลื้ม มรึงมาก"ผมพูดกับมันไอ้ดิวหันมาเหล่ มันคงเซ็งกับคำถามที่ผมยิ่งทุกครั้งที่ ลุงณะแสดงให้เห็นว่า ปลื้มมันมากต่อหน้าผม
"กรูยินดีดูแลบอยเพราะบอยคือใครมรึงก็รู้ แต่ไม่ใช่อย่างที่มรึงคิด มรึงไม่รู้จักกรูใช่ไหม กรูโตมา กับมีงนะไอ้แจ็ค และมรึงก็ถามกรูแม่งทุกครั้ง "ดิวพูดดูมันของขึ้นแอ้ก็มองผมแอบขำผม
"กรูแค่"ผมพูดไม่ออก ก้มหน้าลง
"บางทีมันไม่ใช่อย่างที่มรึงคิดหรอกไอ้แจ็คและกรูเชื่อบอยไม่ได้อยากทำให้มรึงเจ็บ"ดิวพูด
"มรึงเลิกระแวงกรูได้เลย กรูไม่แย้งของมรึง"ดิวพูดกับผม
"โอ้ววว ! ผู้หญิงผู้ชายวะ ผิวสวยวะ "ผมได้ยินมันคงพูดถึงพวกสาวนุ่งบิกินนิมาว่ายน้ำแน่เลย ผมไม่ชอบ ผู้หญิงเลยไม่มอง
"เห้ย ผู้ชายวะ น่ารักกว่าเมียกรูอีกอ่ะ"อ้าวผู้ชายเหรอที่มันพูดถึง
"Shit! เสียงไอ้ดิว ผมก็หันไปมองบ้าง
"โอ้วshit!"ผมสบดออกมา ก็บอยใส่กางเกงว่ายน้ำตัวเล็กมากเผยให้เห็นพิวผ่องมาแต่ไกลแถมมีลายสัก ที่ตรงท้องน้อย ทุกคนโดยรอบสระว่ายน้ำพากันมองกันหมดเลยทั้งชายและหญิง มีฝรั่งที่มองบอย มองตามติดเลย ดูท่ามันจะ
"ไปไหนไอ้แจ็ค"ไอ้ดิวผมลุกขึ้นและเดินตรงไปหาบอยทันที
"โอ้วว"ผมดึงแขนบอยและดึงออกจากจุดนั้นผมและเอาผ้าขนหนูผื่นใหญ่คลุมทันที
"โฮ่! อะไรวะ "พวกผู้ชายรอบๆสระว่ายน้ำพากันโห่ทำไมชะนีข้างๆก็มี
"Fuc ***ing"นั้นโห่ด่ากรูอีกพอพ้นตรงนั้นบอยที่มีสีหน้าตกใจ
"ใครให้ใส่ชุดนี้เนี๊ยะ "ผมถามบอย
"ก็บอย  เออ เราไม่ได้ขุดว่ายน้ำมา พายเลยให้ยื่ม"ผมเห็นสีหน้าบอยบอยคงตกใจผมมากมื่อสั่นเล็กน้อย
"อิพายนะอิพาย! บอยคนเยอะแยะถ้ามีคนรู้จักบอยว่าบอยคือใครและเขาเอาไปพูดละ" ผมพูดแต่จริงๆ ทนไม่ได้ที่พวกนั้นมันมองเหมือนจะกินบอยทั้งตัวเลย หึ่งประมาณนั้น
"บอย เออ เราขอโทษ"
"โอเค แจ็คขอโทษ"ผมพูด
"แต่นี้แจ็คหวังดีนะ  เออ  อะบอยสวมเสื้อแจ็คแล้วกันนะ นั่งตรงขอบสระก็พอเพราะน้ำในสระค้อนข้างเย็น จะไม่สบายเอา"ผมพูดและบอยสวมเสื้อยืดผมที่ผมส่งให้แต่โดยดีค่อยยังชั่วหน่อยปิดมิดเลย
"ค่อยดีขึ้นหน่อย ไป"ผมพูดและจับมือบอยเดินเข้าไปมีแต่คนโชส์นิ้วโป้งคว่ำให้
"อดดูเลย"ผมพาบอยเดินผ่านไปและเห็นพวดดิว แอ้ ติ๊ก และพายพากันออกไปว่ายน้ำแล้ว บอยนั่งลง ตรงขอบสระ บอยว่ายน้ำได้ไม่แข็งผมจำได้ดี
"แจ็คจะออกไปว่ายน้ำกับพวกดิวก็ได้นะ"บอยพูด
"ไม่ละ ไม่ค่อยอยากว่ายน้ำวันนี้ นอยด์"ผมพูดแต่ลืมหันไปมองอีกคน ที่นอยด์คือพวกในนี้พากันมอง มาบอยแบบอยากจะกินบอยเลยนอยหรือเขาเรียกอาการหึงนั้นเอง
"บอยขอโทษ "บอยทำท่าจะลุกขึ้นแต่ผมจับมิไว้
"ไปไหน นั่งเป็นเพื่อนหน่อย"ผมพูด
"บอยนึกว่า"บอย
"นั่งนี้ "ผมพูดและหยิบครีมกันแดดมาส่งให้บอย
"ทาซะ"บอยก็รับครีมกันแดดดไปทา ผมก็มองผิวบอยสวยกว่าเดิมมากถ้าผิวผู้หญิงนี้เขื่อเลย และยิ่ง ใส่ชุดว่ายน้ำนั้นนะเดินเทียบกับนางสาวไทยได้เลย
"มาทาหลังให้"ผมเห็นบอยพยายามเอื้อมมือทาแผ่นหลังตัวเอว และบอยก็ส่งครีมให้ผมพร้อมหันหลัง ให้และ ผมค่อยๆถลกเสื้อขึ้นแต่ไม่ม่าก และพอทาได้มือผมสัมผัสผิวที่เรียบเนียนมาก ทำเอาผม ต้อง กลั้น ใจตัวเองกำลังจะทนไม่ไหว
"คิดไรอยู่เปล่า"เสียงกระซิบ
"คิดว่าคนอะไรผิวสวยและ ......เห้ย"ผมตกใจหมดเลยเพลอพูดไปเลยที่คิดไว้
"ทาครีม ไม่ได้คิด ไม่คิดเลย "ผมพูดหันหน้าหนีเลยทำท่าลุกขึ้นทันที
"บอยไม่ไปว่ายน้ำกันเหรอ"พายถาม
"มรึงลืมกันเหรอบอยว่ายน้ำไม่แข็ง"ผมพูด
"เออจริงวะ ลืมเลย แม้ มีคนจำได้ด้วยวะ "ติ๊กพูดขึ้น ผมลืมตัวเพราะผมพยายามไม่สนใจบอย
"บอยนั่งเล่นตรงนี้แหละ ดีแล้ว"บอยพูดและผมเห็นไอ้ดิวเดินมาที่พวกผมนั่งกัน
"จะไปซื้ออะไรมาดื่ม จะเอาไรไหม"ดิวถามพวกผม
"บอยขอน้ำเปล่าแล้วกัน "บอยพูด
"เอาเบียร์ มรึงสองคนละ "ผมบอกไอ้ดิว
"กรูเบียร์"ไอ้ติ๊ก
"เอาน้ำพั้น"พายพูด
"ดิว นั้น แอ้"บอยร้องขึ้นพวกผมหันไปมอง มีพวกผู้ชายกลุ่มหนึ่ง สามคนกำลังลุมล้อมแอ้อย่าบอกนะว่า มัจะลวนลามไอ้แอ้ ผมว่ามันคิดผิด
"Shit! "ไอ้ดิวรีบวิ่งไปไอ้ติ๊กไอ้พายผมจะไปก็ห่วงบอย
"ไปดูแอ้เถอะแจ็ค"บอยบอกผมและผมวิ่งตามไป
"มรึงถอยไป "ไอ้ดิวพักอกไอ้คนมีรอยสักเยอะมาก กระเด็นออกไปและดึงแอ้มาปกป้องมันหล่อมากตอนนี้
"มรึงอยากไขว้ใช่ป่ะ พวกกรูชอบน้องคนนี้ผิวสวย ถ้าเอาไปกก สัก"ดูมันพูดได้หยาบมาก
"ไอ้สัส"ดิวด่ามัน
"ทำไม มรึงอยากมีเรื่องกับพวกกรูมรึงคิดผิด"มันพูดผมเกาหัวเลย มรึงนะคิดผิด
"ไอ้ติ๊กเรียกการ์ดมรึงหรือใครก็มาช่วยดิวะ "พายบอกติ๊กที่ห่วงคือพวกมันและห่วงกลัวดิวซ้อมมันหนัก
"นี้มาทางนี้เร็ว"ติ๊กเรียกและมีพนักงานโรงแรมวิ่งมา
"ห้ามคุณดิว "ไอ้ติ๊กสั่งที่ช่วยห้ามไอ้ดิวเพราะดูไอ้ดิวของขึ้นขนาดนี้ไอ้สามตัว ตายคาตีนมันแน่
"พวกกรูชอบ เอาแล้วไม่ท้องดีวะ 555"พวกปากหมา "งามใส่"ไอ้ติ๊กิใช่ผมก็ว่างามใส้ละงานนี้ ไอ้ดิวมัน โมโหมากจะเข้าไปตะบันหน้ามันแต่พนักงานมาช่วยดึงตัวดิวไว้ พนักงานที่ว่า
มาสามสีคนพยายามจับไอ้ดิวคนเดียว
"คุณดิวอย่าครับคนเยอะเดี๋ยวจะเรื่องใหญ่ อย่าครับ"พนักงานคงเป็นระดับหัวหน้า
"อย่าปล่อย กรู่จะเอาหมาออกจากปาก ปล่อย"ดิวไม่ยอม
"ไอดิวอย่าไปเหอะวะอย่าไปแรกกับมัน"ผมพูดกับไอ้ดิวและพยักหน้าเรียกแอ้ แอ้มันยืนไม่ได้พูดอะไรนิ่งๆ แบบนี้แหละน่ากลัว
"555 พี่ว่าไปแปลงเพศดีกว่าพี่จะให้เงินแต่ ขอนอนฟรี"ไอ้ปากดียังคงพูดพร้ำเพรื้อ
"เพี๊ยะ"ไอ้ปากดีกำลังพูดไม่ทันจบ แอ้หันไปกระโดดเต๊ะเข้าที่ปลายคาง ทำเอาสะบัดและดระเด็นไป
"ตุ๊บ"ลงไปนอนแน่นิ่งสลบ ไอ้แอ้ ทันเทควันโดสายดำ ทุกคนมองกันหมด
"จัดให้ นอนฟรีสมใจ"แอ้พูด เพื้อนมันมองแอ้และถ่ยลอยกรูเลย
"สัส ทีเดียวสลบ"เพื่อนมันสบด
"มรึงอยากนอนฟรีเหมือนเพื่อนมรึงไหม กรูจัดให้"ไอ้แอ้ ทุกคนในสระปรบมือกันสนั่น
"ที่หลังถามพวกกรูก่อนระ มันเทควันโดสายดำ "ไอ้ติ๊กพูดพายหยักไหล่
"และไอ้ที่เขาห้ามนี้มันต่อยคนนอนหยอดน้ำเกลือมาแล้ว พวกพี่เขาเลยห้าม มรึงโชคดีนะเนี๊ย"ไอ้ติ๊กพูด
"อ้าวไปไหนอ่ะเห้ยไม่เอาเพื่อนมรึงไปด้วยละ"พวกมันว่งกระเจิงไปเลย
"มันกลับเองได้ ไปแล้วกรู นึกว่านิ่มนวลชวนฝัน สาดทีเดียวน๊อคเลย" พวกมันวิ่งอ้าวไปเลย เจ้าหน้าที่ ปล่อยแขนไอ้ดิวแล้วเพราะคนที่เขาห้ามไม่ได้จัดการพวกมันแต่เป็นแอ้
"ฤกษ์งามยามดีมาถึงมีเรื่องเลยกรู"ผมพูด
"กลับเหอะว่ะเสียอารมย์กลับไปกินข้าวที่บ้านพักดีกว่า "ไอ้ติ๊ก
"ตูม"ผมได้ยินเสียวคนตกน้ำ บอย ผมหันไปไม่เห็นบอยแล้วและคนที่โผ่จึ้นมาและว่ายน้ำไม่เป็นด้วยนั้น บอย
"ว้าย คนตกน้ำว่ายน้ำไม่เป็นด้วย" ผมไม่ฟังอะไรกระโดดลงไปและกรรเชียงอย่างเร็วไปหาบอย ด้วยเวลา อันเร็วมากผมได้ตัวบอยแลพาเข้าขอบสระ  พวกไอ้ดิวมันวิ่งมาผมพาร่างบอยขึ้นจากสระ และมองที่ บอยยื่น จะหล่นลงน้ำมาได้ยัวไง ห้างตั้งเยอะ มีเจ้าหน้าที่มาช่วยปฐมพยาบาลบอยหมดสติไปแล้ว
"คุณติ๊กค่ะพาไปห้องรับรองก่อนไหมค่ะ"เจ้าหน้าที่ถาม ติ๊กพยักหน้าผมเดินตามเจ้าหน้าที่เข้าไป เขาช่วยกันปฐมพยาบาลบอยอยู่ บอยคงแค่หมดสติไป
"เออ บอยหล่นลงสระได้ไงวะ"ดิวกระซิบถามผม ผมพยักหน้าคิดไม่ออกเลย
"แจ็คไปเปลี่ยนชุดก่อนดีกว่าวะและพอบอยฟื้นเรากลับกัน "ติ๊กพูดปมรับเสื้อผ้าไปห้องเปลี่ยนชุด

[บอย]
ผมค่อยๆลืมตาขึ้น ทำไมมันหนักมาก ผมมองที่นี้ที่ไหน ห้องสี่เหลี่ยมอีกแล้ว ผมสะดุ้ง ผมลุกขึ้นนั่งทันที แต่มีคนดันให้ผมนอนลง เป็นเจ้าหน้าทีดูจากเครื่องแบบที่เขาสวมใส่
"ใจเย็นๆค่ะ คุณแค่หมดสติคงตกใจที่ตกลงไปในสระว่ายน้ำ ตรงนั้นค้อนค้างลึกเจ้าหน้าที่โรงแรม ผมเริ่ม ลำดับภาพ ดิว แอ้มีเรื่องกันและเหมือนทุกอย่างจะจบลง แต่แล้วผมรู้สึกมีคนผลักผม และผมยื่น แบบ ไม่ทันได้ตั้งตัวก็ล่วงหล่นลงสระผมว่ายน้ำไม่แข็งเข้าขั้นไม่เป็นจะดีกว่า แล้วใครละที่ช่วยผม และใครกัน ที่ผลักผม เขาผลักทำไม แจ็คเขาคือคนที่ช่วยผมใช่ไหม ขอให้เป็นเขา
"บอยฟื้นแล้วเหรอ"พายเดินเข้ามาหาผมทันที
"บอยเป็นยังไงบ้างแล้วหล่นลงไปได้ยังไง"ติ๊กอีกคน ติ๊กถามผม
"บอยไม่แน่ใจว่าถูกปลักหรือเขาแค่ชน"ผมพูด และพยายามนึกแต่ปวดหัวตุบ ตุบเลยตอนนี้
"ไม่ต้องนึกแล้วบอยปลอดภัยแล้ว พี่ขอบคุณมากนะครับและขอโทษที่ ทำให้วุ่นวาย กันหมด" ติ๊กพูด กับเจ้าหน้าที่
"ไม่เป็นไรค่ะคุณติ๊ก มันเป็นหน้าที่พวกเราอยู่แล้ว "เจ้าหน้าที้พูด
"ตรงนั้นมีกล้องวงจนปิดที่ใครไม่ค่อยสังเกตุพรุ่งนี้น่าจะได้ภาพคนที่ผลัก"เสียงแจ็คคุยกับดิวเดินเข้ามาในห้อง
"พระเอกตัวจริงโดดลงน้ำช่วยบอยอยู่อีกฝั่ง แต่มันว่ายเร็วยังกับฉลามไปช่วยบอยขึ้นมา"ติ๊กพูด ผมมอง เขาดีใจที่สุดที่เขาช่วยผม
"บอย โอเคนะ"ดิวถามผมอต่อีกคนได้แต่มองอย่างเดียว ไม่คิดจะพูดอะไรบ้างเลยเหรอ
"ขอบใจนะแจ็คที่ช่วยบอย"ผมเปิดก่อน
"อืม "แค่นี้เหรอทุกคนมองและพยายามขยิบตา
"เอาละเรากลับกันดีกว่า เออพี่ลดาวัล รบกวนเจ้าหน้าส่งอาหารที่บ้านพักพวกผมทีนะครับ ตอนแรกว่าจะ ทานที่นี้" ติ๊กบอกเจ้าหน้าที่
"ได้ค่ะคุณติ๊ก"ผมเดินออกมาโดยมีติ๊กกับพายประครองผมเดินมาที่รถแล้ว ผมเข้าไปนั่งแถวด้านหน้า ของรถตู้
"บอยนั่งนี้นะ พวกเรานั่งหลังกัน"พายพูดแอ้ดิว ติ๊ก และพาย เข้าไปนั่งอยู่ด้านใน ตอนนี้ผมรู้สึก หนาวขึ้นมาแล้ว
"หนาวเหรอ"ผมสะดุ้งเพราะผมทำท่าว่าจะหลับ  แจ็คนั้นเอง เขาถอดเสื้อแจ๊กเก็ตคลุมให้ผม
"ไหลนี้หนุนได้นะถ้า...  "แจ็คพูด ผมเอนศรีษะไปหนุนความรู้สึกสมัยที่ผมอยู่กับเขา ตั้งแต่อนุบาล เวลานอนกลางวันก็นอนใกล้กันเขากอดผมตลอดเลย
[แจ็ค]
ผมก็เพลอหลับมาตลอดทางหลังจากเดินทางกลับ ผมหลับสนิทจนมีมือใครสักคนมาสะกิดผม ผมจึงบืมตาขึ้นถึงบ้านแล้วนี้ ผมหันไปมองคนที่หนุนไหล่ผมยังหลับอยู่ และแอ้ที่สะดิดผม
"มรึงอุ้มบอยขึ้นบ้าน"ไอ้ดิว ผมพยักหน้าและค่อยๆช้อนร่างบอยขึ้นเบาๆมือ
"  shit! บอยตัวร้อนวะดิว"ผมตกใจที่มือผมสำผัสร่างของบอย
"จริงดิ เออวะ เดี๋ยวกรูดูยาไว้ให้"ดิวคลำตัวบอยผมก็รีบอุ้มขึ้นบ้าน ผมพาร่างบอยเข้าห้องนอนบอย ผมวางบอยลงบนเตียงเบาๆ
"ตุ๊บ"มือผมปัดไป โดนหมอนอีกใบตดลงพื้นและมีบางสิ่งล่วงหล่นลง ผมหยิบมาดูเป็นรูปถ่ายผม ผมจำได้ พี่โจถ่ายให้ผมสองคน เราไปเที่ยวหน้าผากันไปดูทะเลหมอกด้วยกันและอากาศก็หนาวมากผมเพิ่งจะ แปดขวบเอง ผมนั่งบนโขดหินกันผมกอดบอยผมเอาศรีษะหนุนตักบอย และบอยหันมามองพี่โจ ที่ถ่ายภาพให้ปมรอยยิ้มที่ดูมีความสุข เรารักกันมากแทบไม่ห่างกันเลย
"แจ็ค"ผมตกใจรีบเก็บรูปใส่ในหมอนเหมือนเดิม บอยเรียกผม เชารู้ได้อย่างไรเขาหลับตาอยูและบอยค่อยๆลืมตาขึ้น
"ว่าไง บอย"ผมถามบอย
"ถึงบ้านแล้วเหรอ "บอยถามผมเสียงเบามาก
"ใช่ บอยมีไข้ด้วย "ผมพูดและประตูถูกเปิดออก ไอ้ดิวมาพร้อมกับข้าวต้ม
"บอยทานข้าวต้มและทานยานะ "ดืวพูด  ผมนะมองใครต้มวะผมมองข้าวต้มและไอ้ดิว
"แอ้มันต้มให้ "แล้วไปผมค่อยดีขึ้น
"ขอบใจนะดิว "บอยพยายามขยับลุกขึ้นยืน และทำท่าจะล้ม ผมรีบเข้าไปประครอง แต่ไปประสาน กับไอ้ดิวมันเข้ามาช่วยด้วย ไหนบอกไม่ไง อาการหมั่นใส่วะ เลยปล่อยและดันปล่อยพร้อมกันอีก
"ตุ๊บ"บอยร่วงลงพื้นดีที่ไม่สูง
"เว้ย!บอย"ไอ้ดิวรีบลงประครองบอย
"ไอ้แจ็คมรึงบ้าเปล่า"ไอ้ดิว
"มีมรึงแล้วนี้ "ผมงอนเดินกลับห้อง ดีกว่า
"ลงไปกินหญ้าเลยไป สาด "ไอ้ดิว ผมเดินกลับห้อง นี้ผมหึงใช่ไหม ใช่ไหม ไม่น่ะ ไม่ซิ เราบอกไม่สนใจ แล้ว เลิกแล้ว มันยากเย็นจริงๆ ผมเดินวนไปมาในห้อง เห็นหน้าซีดๆนั่นแล้ว
"ก๊อกๆ "เสียงเคาะประตูใครฟ่ะ ต้องทำหน้าปกติไม่รู้สึก ไม่รู้สึก
"มรึงจะกินไหมข้าว"ไอ้ติ๊กถามผม
"ไม่อะไม่หิว"ผมตอบ
"กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ทำไมไม่เข้าไปดูแลซะเลยละ"ไอ้ติ๊กพูด ติ๊กมันมองผม
"มรึงจะดราม่าทำไมแจ็ค"จิ๊กผมมองมันติ๊กมันดูแลผมพาผมไปปลดปล่อยตอนที่ผมเจ็บใหม่ๆด้วยจนผม ดีขึ้น
"กรูไม่ได้เป็นอะไร "ผมพูด ไม่ไม่รู้สึกอะไร
"กรูไม่เชื่อ เออไม่กินก็ไม่กินพวกกรูจะให้เขาเก็บกลับไปแล้วนะ "ไอติ๊กพูด ผมพยักหน้าและกำลังจะ ปิดประตูผมเห็นไอ้ดิวมันเดินออกจากห้องบอยพร้อมแอ้ มีแอ้อยู่ด้วยค่อยยังชั่ว
"อ้าว ชะเง้อ "ไอ้ดิวพูดมันหันมาเจอผมพอดี
"ก็แค่ดู"ผมพูดเสียงสูงนิดหน่อย
"เหรอ"ไอ้แอ้
"เป็นไงบ้าง"ผมถาม
"ใครอ่ะ"ไอ้ดิว มันกวนผมได้อีกมันรู้ว่าผมหมายถึงใคร
"ก็..บอย"ผมพูด
"กินยาสักพักคงหลับนะ พวกกรูจะเตรียมจัดของพร้อมไปเรียน "ไอ้ดิวพูดผมพยักหน้าปิดประตูลง หันกลับไปนั่งที่ปลายเตียง บอยนะพอไม่สบายตัวจะหลับยากจะตาย ผมละสงสารเขาทุกครั่งที้เขาป่วยเลย
"ทำไม ทำไมนะ เอาวะ"ผมลุกขึ้นเดินออกจากห้อง ผมเดินไปที่ห้องบอยและเปิดประตูเบาๆ ผมปิดลงเบาที่สุดผมเดินไปที่เตียงบอยยังลืมตาอยูเลยไฟที่สลั่วที่หัวเตียง
"แจ็ค"บอยเรียกผม
"นอนไม่หลับละซิ ทั้งที่ร่างกายเพลียขนาดนี้"ผมพูดและค่อยๆนั่งลงข้างๆบอย
"อืมม ยามันเหมือนจะทำให้หลับนะ"บอยพูด
"จำได้ไหม ว่าแจ็คต้องจับมือตลอดแทบทั้งคืนเลย"ผมถาม บอยยิ้มและพยักหน้า บอยส่งมือมาให้ผม ผมจับมือบอย บอยขยับปมนั่งผิงหัวเตียงบอยเงยหน้ามองผมผมเอามือลูปหัวเขาเบาๆ
"บอยขอโทษ"บอยพูด
"นอนเถอะบอย แจ็คจะอยูจนกว่าบอยจะหลับ"ผมพูดบอยค่อยๆหลับตาลง ผมเอามือลูปหัวบอยเบาๆ

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกัน ภาคน้องๆเขารักกัน ตอนที่2บอยvsแจ็ค
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 23-04-2015 22:51:05

กลับมาแล้ว  เห้ออออ  คิดถึง

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกัน ภาคน้องๆเขารักกัน ตอนที่2บอยvsแจ็ค
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 23-04-2015 23:04:50

อ้างจาก: naiin ที่ 23-04-2015 22:51:05  

กลับมาแล้ว  เห้ออออ  คิดถึง

คิดถึเหมือนกันค่ะ หายไปรีไรท์ใหม่
สบายดีนะค่ะ  :mew1: :mew1: กอด กอด

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกัน ภาคน้องๆเขารักกัน ตอนที่ 3 คัมแบคทูสคูล 1
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 24-04-2015 15:56:21

วันแรกของ come back to school
แจ็ค
ผมตื่นมาเพราะมีคนเดินไปปลุกแถมยังจัดชุดนักเรียนที่ต้องใส่อีกครั้ง ให้ด้วยน่ารักจริงๆ ผมเริ่มใจอ่อน แล้วใช่ไหม เมื้อวานทั้งวันผมนั่งไม่ได้ห่างเขาเลย ผมควรลืมอดีตใช่ไหมที่เขาทำไว้
"แจ็ค มรึงนั่งไปกับบอยนะ แอ้ไปมรั่งกับกรู "ไอ้ติ๊ก มันพูดแต่ผมดูหน้าไอ้ดิว มันเซ็ง
"ไม่เอาน่า ไอ้ดิวมันแค่สิบกว่านาที"ผมพูดกับดิว
"เออ พายไปเดี๋ยวไปสาย"ไอ้ดิวมันเดินออกไปพร้อมพาย ส่วนผมยืนรออีกคนกำลังเดินลงมา
"ไปกันหมดแล้วเหรอ  บอยขอโทษที่สาย"บอยพูด ผมเงยหน้ามองคนนั้น ผมไม่เคยเห็นบอยใส่ชุด นักเรียน ม.ปลายมาก่อน มันน่ารักมาก ผมตลึงเลย
"แจ็ค แจ็ค แจ็ค"บอยเรียกชื่อผม
"แต่งตั้งนาน ได้แค่นี้ ไปได้แล้ว"ผมพูดและเดินหันหลัง คนอะไรจะน่ารักทำไม่ทุกนาที มีช่วงไหน ที่ไม่นารักบ้างไหมเนี๊ยะ ผมคิด ผมเดินมาที่รถและเปิดประตูรอให้อีกคนเข้าก่อนแต่ยืน ทำไมทำหน้า แบบบนั่นละ
"ขึ้นรถซิ"ผมพูดบอยพยักหน้า
"หมับ"ผมจับแขนบอยไว้ บอยหันมามองผม
"วันนี้น่ารักมาก "ผมกระซิบ บอยยิ้มและเข้าไปนั่งในรถ อ้อเพราะไม่ทักว่าน่ารักนี้เอง ตอนนี้บอยยิ้มแล้ว
"เยสสส"ผมเอง
"แจ็ค ไม่ขึ้นรถละ "บอย  "อุ้ย!"มีชะโงกหน้าออกมามองเลยเห็นผมยิ้มรีบหุบยิ้มเข้าไปนั่งในรถ และรถก็ แล่นมา ผมยังไม่พูดอะไร บอยก็เงียบ
"เออ บอย" "เออ แจ็ค"ผมสองคนบทจะพูดก็จะพูดพร้อมกัน
"แจ็คก่อน" บอยพูด
"ขอบคุณนะที่จัดชุดให้ "ผมพูด
"ก็เคยทำให้นิ"บอยพูดใช่ก่อนที่เขาจะไปจากผม
"แล้วจะทำให้อีกไหม"ผมหันมาถามบอย
"ถ้า เจ้าของห้องไม่ล๊อกประตูไม่ให้เขาเข้าห้องซะก่อน บอยก็จะทำให้"บอยพูด ผมขยับเข้ามาใกล้ๆบอย
"อืมมม อย่าในรถนะแจ็ค"บอยดันหน้าผมไว้
"ไม่ได้จะทำอะไร นอกจากมองใบหน้าที่ที่น่ารัก ต่างหาก"บอยยิ้มกับผม เขาเขินน่ะ
   สักพักรถก็แล่นมาถึงโรงเรียน ผมก้าวลงจากรถ นักเรียนที่ยืนอยู่มองผมเป็นแถว ใช่มันคงแปลกที่ มีรถลีมูซีนมาส่งนักเรียนมั้งครับ มองไปกระซิบกันไป
 "เออ เราเป็นของแปลกเหรอวะ"ผมถามพวกไอ้ดิว แอ้ ติ๊กและพาย ที่ยืนรอพวกผม
"มันไม่เคยเห็นคนหน้าตาดีมั่ง หน้าปลวกทั้งนั่นเลย พ่อส่งมาทำไมก็ไม่รู้"พวกผมมองไอ้ปากดี
"มรึงอย่าหาเรื่องให้รองเท้า บาจา มันลอยมาหาปากมรึงได้ไหม"ผมพูดกับติ๊ก
"พวกมรึงหวงกรูเหรอ"ไอ้ติ๊กถามพวกผม
"พวกกรูห่วงตัวเองเพราะมันจะไม่ได้มาแค่ปากมรึง ไป หาห้องอาหาร ท่านข้าวดีกว่า" ผมพูดขึ้นแต่ละคนเห็นด้วย
"แจ็ค เขามอบตัวอีก 10นาทีนี้น่ะ "บอบพูดบอยถือกระดาษเอกสาร
"เราเคยอบรมแล้ว ขั้นเทพกันแล้ว ไปเถอะบอย ... พลุบ"ผมพูดและขยำกระดาษลงถีงขยะไป ผมพากัน เดินไปตามป้ายบอกทางจนมาถึงห้องอาหาร มีเด็กผู้ชายกำลังเข็ดโต๊ะคงเป็นลูกแม่ค้าแน่นอน
"น้องครับ พี่สั่งอาหารได้ไหมครับ"ไอ้ดิวถาม
"สั่งได้ครับ สั่งไว้เฉยๆเพราะหมดเวลา...."ไอ้เด็กน้อยมันตอบได้กวนตรีนมากๆ
"มีตังค์จ่ายนะเฟ้ย"ไอ้ติ๊กจะขึ้นอีกแล้วมรึง
"เออ พวกคุณๆ นี้ลูกเจ้าของโรงเรียนหรือเปล่าครับ ที่จะมาเรียนกันที่นี้" เออ มันรู้จักพวกผม
"รู้ได้ไงอะ"ผมถามภูมิ
"นี้ไงครับ "มันโชว์หนังสือพิมพ์ ไฮโซ ต้นตระกูลดัง มีเรื่องกันในผับชื่อดัง แถมซัดคู่อริซะน่วม ต้องเข้า โรงพยายลา มีรูปถ่ายพวกผมด้วย
"คราวหน้ารู้จักในทางที่ดีกว่าหน่อยนะ จำเริญ"ผมพูดและเดินผ่านเข้าไป
"ใจนะที่ยังอุตสาจำพวกกรู น่าภูมิใจจริงๆ"ไอ้ติ๊กอีกคน
"เดี๋ยวจะมีอีกข่าว กระทืบมรึงนี้แหละ"ไอ้พาย
"อู้ยยย แหะๆ สงสัยจะผิดงานวะกรู"
"ผิดมาก"ไอ้ดิวและแอ้
"แม้ อย่าเพิ่งนอยด์ครับ แม่ผมเคยทำงานในโรงแรมคุณภาษญ์ ตอนนี้คุณภาษญ์ให้แม่ผมมาเปิดร้าน ขายข้าวที่ โรงเรียนและตอนนี้ได้รับเกรียติ คอยทำอาหารดูแลคุณไครับ นั่งเลยครับอาหารเช้าพร้อมเสิร์ฟ ข้าวต้มกุ้ง แฮมชีส สลัดผัก  "ผมก็มอง มันอืม ใช่ได้ หายนอยด์ ผมนั่งลง สักพักไอ้กวนโอ้ยผมเมื่อสักครู่ ก็เอาอาหารมาเสริฟ
"นับว่าใช่ได้ ชื่ออะไรนี้เรา"ผมถาม
"ป๊อดครับ"ชื่อป๊อดมันตอบ
"แล้วมรึงป๊อดเหมือนขื่อ ป่ะ"ไอ้ติ๊ก ถามได้ดีมาก
"แน่นอน...ไม่.."มันพูดและหยุด
"กรูว่างานกำลังจะเข้า มรึงดู รุ่นพี่แน่นอน มันคงตรงมาหาพวกเรา"ไอ้ดิวพูดผมหันไปมอง พวกรุ่นพี่ กำลังเดินมาทางผมหน้าตาบอกบุญไม่รีบ พวกพี่ๆนี้คงโกรษที่พวกผมไม่ตรงไปห้องประชุม
"แม่ผมเรียกไปก่อนนะครับพี่ มีอะไรเรียกใช้ป๊อดได้ ยกเว้นตอนพี่มีเรื่อง..."มันพูดได้น่าเรียกใช้มันมาก และนั้นมันไปเลย
"ไอ้ป๊อดกรูยังไม่ได้ยินแม่มรึงเรียกเลยนะ"ไอ้ติ๊ก
"พี่ไม่ได้ยินกรอกครับ แม่ผมเรียกในใจ"ดูมันพูด
"มรึงนีมันไม่ป๊อด ธรรมดา "ไอ้แอ้ อย่างนียังไม่ธรรมดาอีกเหรอ
"มรึงป๊อดมาก"พวกผมประสานกันเลย
"ถูกต้องครับนั้นแหละที่ผมกำลังจะบอก ไปนะพี่ๆ"ไอ้ป๊อดดดดดดด
  "มีอะไรเรียกใช้ผมได้ตลอดครับพี่"
"มรึงยังจะให้พวกกรูเรียกมรึงอีกเหรอ ไอป๊อด"ผมขนาดนี้มันยังชิ้งเลย
"น้องๆ ครับทำไมไม่ไปที่ห้องประชุมกันละครับ นี้มันไม่ใช่เวลาทานข้าว" พี่คนหนึ่งพูดและ เอามือ เท้าหัวโต๊ะ มองจ้องหน้าพวกผม
"ผมเคยอบรมมาแล้วคงไม่ต้อง"ผมพูดมองหน้ารุ่นพี่แบบไม่ลัวเกรงมันสักนิด
"พี่ทราบว่า เคยเรียนมาแล้ว"มันพูดและแสยยิ้มใส่ผม
"และไม่ต้องพี่ใส่พวกผมด้วย พวกผมไม่ใช่น้องพวกคุณ"ไอ้ดิวพูดดูก็รู้น่าจะรุ่นเดียวกัน
"อ้าวเหรอ งั้นรบกวนช่วยทำตามที่เขาระบุในกระดาษกันหน่อย ทุกคนรอคุณๆๆๆๆ อยู่ คงมีมารยาทนะครับ "ผมนี้จีดเลย
"หมับ"บอยจับแขนผมกับสายตาห้ามปรามผม
"โชคดีนะมรึง"ผมพูดเบาๆ พวกผมลุกจากโต๊ะอาหารตามพวกนั่นไปผมเดินไปที่โต๊ะลงทะบียน มีนักเรียนใหม่มากมายมองมาที่ผมพร้อมดระซิบกระซาบ
"เซนต์ชื่อที่สมุดลงทะเบียนนะครับ"รุ่นพี่อีกคนบอกผม พวกผมลงชื่อกัยทุกคนบอยลงเป็นคนสุดท้าย ไอ้ดิว ไอ้แอ้ ติ๊กพายพากันมองหาที่นั่ง
"ที่ว่างตรงนั้นพี่จัดไว้ให้แล้วสำหรับ vip จัดที่ส่วนตัวจะได้ไม่ต้องมีเรื่องกับใคร"ดูมันพูดประชดพวกผม
"อย่าแจ็ค "ไอ้ดิว มันดึงแขน
"ปากน่าวางเท้าวะ"ไอ้ติ๊ก
"น้องครับ"ผมหันมามีคนเดินมาประกบบอยตอนกำลังลงชื่อ
"มีอะไรเหรอครับ"ผมเดินเข้าไปกัน
"แค่จะช่วยดูที่น้องลงชื่อ"มันพูดผมก้มลงมอง
"งั้นพวกผมไปนั่งกันได้แล้วใช่ไหมครับ "ผมพูดและดึงแขนบอยออกจากตรงนั่นผมเดินไปหาที่นั่ง
"มีปัญหาอะไรวะแจ็ค"แอ้มียถามผมกับบอย
"กรูไม่รู้แต่มันคิดอะไรไม่ดีกับบอยแน่ แม่งถ้างานเราจะหินวะ เราคงต้องหาพวก เป็นคนที่นี้"ผมพูด
"จะหาพวกที่ไหนวะ มรึงดูแต่ละคนมองพวกเราดิ เหมือนตัวประหลาด"ไอ้พายผมมิงจริงด้วย
"เราไปนั่งตรงไอ้หน้าหวานสองตนนั่นไหมเพื่อว่ามันอยากเป็นพวกเรา"ไอ้ติ๊ก ไอ้หน้าหวานสองคนนั้นนะที่จะเอามาเป็นพวก เวรเลยจะช่วยอะไรได้ไหม ผมคิดและเดินตรงไป
"ก็ยังดีวะไอ้แจ็คไป"ไอ้ดืวปมเดินมาที่สิงกนุ่มหน้าหวานนั่งอยู่ดูจะนอยด์ๆ
"นี้ น้องน่ารักพี่ๆนั่งได้ไหมครับ"จิ๊ก
"ฟีบ"หันดังขนาดนี้คงอยากให้นั่งน่าดู พวกพากันถอย
"ดูท่าจะไม่ได้วะ"ผมพูดกับพวกไอ้ดิว
"ใครน่ารักกรูหล่อเฟ้ย"คนที่นั่ง
"โอ่วว "ไอ้ติ๊ก
"มรึงมีปัญหาอะไรกับพวกกรูอีกอะ"ดูมนั่งถามขัดกับใบหน้าหวานๆของมันมาก
"ข้าวพูดกับเขาดีดีซิ"อีกคนที่น่ารักเหมิอนกัน
"ดูท่าจะนอยด์ นอยด์อะไรกันเหรอ"ผมถามถ้าตอบกลับมาว่าเป็นผมนะ อืมมพวกผมจะรีบเดินไปทันที่เลย 555
"ไอ้รุ่นพี่เชี่ยๆนั้นมันให้กรูย้ายห้องตอนกรูมาสอบกรูได้ห้องนี้ มาตอนนี้มันบอก ลูกหลานโรงเรียน จะมา เรียนห้องนี้"นั้นไงแต่มันคงนังไม่รู้ว่าไอ้ลูกหลานที่มันกล่าวถึงคือพวกผมเอง ผมมองหน้ากันแล้ว
"มันใช่เหรอวะ ที่พวกกรูต้องย้ายไปห้องอื่น สาดดดด"นั้นขึ้นแล้วไง
"เออ...."พากันพูดไม่ออก แต่อยากบอก พวกผมไม่รู้เรื่องสักนิด!
"มันหมายถึงพวกเราใช่ไหมวะ"ไอ้ติ๊ก นี้มรึงยังไม่รู้อีก็เหรอ
"มันเป็นเทวดาหรือไง ถึงเรียนกับพวกกรูไม่ได้!"ใส่อารมณ์ได้อีกเลยว่านอยด์มาก
"Shit"ผมเอง
"มันวิเศษมาจากไหน ทำไมฟันมันเลี้ยมทองมาหรือไง  "มันจัดเต็มมาลย
"และเขาจัดห้องให้กรูแล้วกรูต้องเรียนห้องนี้ซิถูกไหม"มาอีก
"ถูก"พวกผมประสานเสียงดัน เวรแล้วพวกผม
"มันคงไม่ใช่อย่างที่นายคิด พวกนั้นนนะเป็นคนดีแต่อาจจะมีข่าวบ้างเล็กน้อย และพวกมันอาจจะ ไม่รู้เรื่องก็ได้นะ แบบว่าเขาให้มามันก็มา "ผมพูด
"ทำไมมรึงรู้อะ"มันหันมาหาทันที และถามผม
"พวกกรูนี้แหละลูกหลานเจ้าของโรงเรียนที่มรึงชื่นชมอยู่ ชื่นชมซะซึ่งเลย"ไอ้ติ๊ก
"งามใส้"ไอ้หน้าหวานอีกคน :sad4:
"อืมมมมม"ไอ้ที่ใส่พวกผมเป็นชุด หันมามองและเตรียมลุกเลย o22
"หมับ "ผมดึงไว้ ใส่ซะยอะจะหนีซะงั่น
"จะไปไหน"ผมถาม
"จะให้กรูรอตรีนพวกมรึงเหรอ"แม้ผมก็นึกว่าแน่ 555
"ไม่เป็นไรมันเข้าใจผิดกันได้ เรามาเริ่มต้นกันใหม่ ดีไหม"ผมพูดพวกมันนั่งลงและพวกผม
"พวกกรูไม่รู้ว่ามันเอาอะไรใส่หัวมรึงนะ แต่พวกกรูไม่ใช่ที่พวกมันพูดและกรูมาเรียนที่นี้เพราะพ่อๆลุงๆ และอาขอร้อง มันมีบางอย่างต้องแก้ไข"ผมพูด
"ไม่ได้อยากมาเหรอ"อีกคนผมมอง
"แฮๆๆ เออ เราบลู "ชื่อน่ารักน่ากินเชียว
"ไม่ใช่ไม่อยากมา มันซับซ้อนน่ะ"แอ้พูดได้ดีมาก
"กรู ต้นข้าว " อีกคนแนะนำตัว
"กรูแจ็ค นี้ บอย"ผมแนะนำตัวและแนะนำบอย
"กรูดิว"
"กรูแอ้"
"กรู ติ๊ก"ไอ้ติ๊ก
"นายคือดารา เราชอบอ่านgrossip ดารา นายมีข่าว ขาวีน เป็นเกย์ เบี่ยวงาน มาสาย บล้าๆๆ"มันจัดมาเยอะเหมือนกันนะ
"พอแหละ กรูรู้แล้วมรึงติดตามข่าวกรูมากเกาะติดทุกสถาณการณ์ ทำไมมรึงไม่ไปติดตามละคร หนังหรือรายการเกมส์โชว์ที่เชิญกรูไปฟ่ะ"ไอ้ติ๊กไอ้แอ้ดึงไว้ ดีมาก
"อู้ยย ถ้าจะผิดเวลา"อีกคน
"เราชื่อพาย"พาย
"ยินดีตอนนี้แต่"ไอ้ต้นข้าว
"เรื่องห้องเรียนกรูจัดการให้ ติ๊กโทรหาลุงภาษณ์ให้หน่อย"ผมพูดและหันไปบอกไอ้ติ๊ก มัน่พยักหน้า รับทราบและจัดการโทรทัดที
"ขอบใจวะ "ต้นข้าวมันพูด
"ไอ้พวกรุ่นพี่นี้มันไม่ชอบมรึงเอาซะเลย ดู มันจ้องมองพวกมรึงดิ"ไอ้ต้นข้าว
"เออวะ ไปเหยีบบห่างมันตอนไหนวะ"ไอ้ดิว
"เราต้องพยายามไม่มีเรื่อง"บอย
"บอยมันยากนะที่ใช้ สันติ "ผมเอง
"แจ็คก็ใจเย็นลงหนอยซิ "บอยพูด
"ห้องเรามีแค่นี้เหรอวะ"พายถาม
"มีอีกมันอยู่บนห้องกันพวกไอ้ภาคิน พวกนี้ยังคับพวกทันไม่ได้หรอกและมันคือสาเหตุให้พวกกรู ต้องเรียนห้องนี้ "ไอ้ต้นข้าวมันพูดหน้าตาขมึ้งเชียว
"พี่กรูเรียนที่นี้แต้ไม่จบ พี่กรูติดคุก เพราะพวกมัน พี่กรูเป็นหัวหน้าแก้งแต่ถูกหักหลัง"ไอ้ต้นข้าว
"มรึงจะเข้ามาแก้แค้น"ผมถาม
"ตัวกะเปียกนี้นะ"ไอ้ติ๊กกกกก ผมหันไป
"มองกรูไหมอะ"ไอ้ติ๊ก
"ไม่สำนึก"ไอ้ดิวพูด
"ปากมรึงไง"ไอ้แอ้
"เราไม่ได้แก้แค้นเรามาหาความจริงมีคนบอกว่าพวกมันไม่ได้ทำและ ไอ้พี่ที่ยื่นกลุ่มนั้น ตอนนี้มันขึ้น เป็นหัวหน้าแก้ง ส่วนไอ้พี่ที่ยืนข้างๆพวกนั้นไอ้พี่แฮกกับไอพี่กอล์ฟ"ผมมองตามที่ไอ้ต้นข้าวมันบอก
"ถ้าจะงานเดียวกัน ยินดีอีกครั้ง"ผทมีเหล่เหมือนไม่อยากเลยวะ
"เออ ก็ได้"อืมม กว่ามันจะตกลง
"นี้น้องสองคนพี่บอกแล้วใช้ไหมครับว่าพวกน้องนะ.."มีพี่เดินมาทางพวกผมแค่แก่ในที่นี้ผมส่ามันจะเด็ก กว่าพวกผมอีกนะ น่าตบกะบาลวะ
"อย่าแจ็ค"ไอ้ดิว
"ผมจัดการเรืองสองคนนี้เรียนห้องผม รอรายงานแล้วกัน "ผมพูดหยักคิ้ว
"อ้อเหรอ มาถึงเบ่งเลยสาดดด"ดูปากมัน
"แจ็ค"บอยห้ามผม ดีนะมรึง
"เอาละขึ้นห้องเรียนกันได้แล้วนะค่ะนักเรียน "คุณครูพูดกฎระบียบจบพวกผมลุกและเดินเพื้อขึ้นห้องเรียน กันวันแรกก็เขม่วพวกผมแล้ว
"เห้ยใหญ่มาจากไหน กรูไม่สน"ผมหยุดหันมามองพวกมัน ถ้าไม่ติดถูกคาดโทษไส้ถ้ามีเรื่องจะต้องอยู่ต่อ
"อย่าเพิ่งไปแลกกับมัน"ไอ้ดิว
"สาด"ผมได้ยินมีคนด่า ก็ไอ้ติ๊กให้นิ้วกลางมัน
"ติ๊กเก็บนิ้วมรึง"ไอ้แอ้ พวกผมเดินจึ้นห้องเรียนกัน ม.4/2 ผมเดินเข้ามามีพวกที่ไอ้ข้าวมันพูดนั่งอยู่ ท่านั่งยังไม่ธรรมดาเลยบอกได้เลยห้องนี้ตะเดรสุดสุด แต่บะคนมองพวกผม
"มาแล้ววะ พวกคุณหนู หนู "ผมได้ยินคนในห้อง หนีข้างนอกยังมาเจอด้านในอีก กำ!
"เย็นไว้ไอ้แจ็ค "ไอ้ดิว
"นั่งนี้วะ เดินผ่านหมาหมาก็เห่าสาด "ไอ้ติ๊ก
"มรึงเหยียบห่างมันหรือเปล่าละ"ไอ้แอ้อีกคน
"คลื้ด.."มีคนลุกแต่อีคนดึงแขนไว้
"ไอ้ที่ดึงแขนห้ามนะคือ ไอ้ภาคิน พวกนี้ฟังมัน ถ้ามรึงอย่กได้พวกนี้ต้องซื้อใจภาคินก่อน "ไอ้ต้นข้าวพูด ผมมองมันแล้วก็สนใจมันนะ
"สวัสดีครับ นักเรียน"เสียงนุ่มนวลดังเข้ามา ครูประจำชั้นของวกผมแน่นอน ผมรู้จัก แต่เงียบเอาไว้ พวกนั้นคงยังไม่รู้
"พี่พัฒน์"ไอ้ติ๊กแต่ครูพัฒน์ จุปาก
"นักเรียนเคารพ "มีเสียง ไอ้คนนั่งแถวกลางใส่แว่นหนา เออ มันนั่งเงียบๆข้างพวกผม
"ไอ้แว่น ใครเลือกมรึงเป็นหัวหน้า"มีตนที่พูดขึ้น หนึ่งในพวกมัน
"ไม้เป็นไร ทรงพลเป็นหัวหน้าขั่วคราวไปก่อน"ครูพัฒน์
"ไอ้นี้เนียนดีวะ"ไอ้ดิวมันพูดผมเห็นด้วย
"ผม ครูพัฒน์เป็นครูทีปรึกษาของพวดเธอ ยินดีกบังการเปิดเทอมอีกครั่ง "ครูพัฒน์พูดและมองทุกคนและ มองมาทางผมรอยยิ้มที่ดูอบอุ่น ค่อยยังขั่ว
"ครูตุ๊ดดูแล"มีคนพูด พวกผมหันขวับ พวกผมถือมาก การข้ามรุ่นกัน
"สาด มรึงลามปรามครู"ไอ้ดิว ลุกพรวด พวกผมดึงกลับแถบไม่ทัน ไหนบอกให้กรูใเย็นไง
"หยุด"ครูพัฒน์ ปรามพวกผม
"ถ้าเธอไม่เคารพครูไม่ว่าหรอก นั่นแปลว่าเธอไม่เคยเคารพใครหรือแม้กระทั้งตัวเอง เอาละ มีบางวิชาที่ ครูยังเดินทางมาไม่ถึง ครูอยากให้พวดเธอใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ อ่านหนังสือ หรือหากิจกรรม ที่มีประโยชน์ทำ ครูจะเข้ามาพบปะพูดคุยกันทุกวัน วันนี้คงไม่มีอะไร งั้นแนะนำตัว ให้เพื่อนรู้จัก" ครูพัฒน์พูด
"พวกผมรู้จักกันแล้วแค่พวกผม และผมว่าพอแล้ว และคุณไฮโซ คงไม่อยากรู้จักพวก ผมเท่าไหร่" คนพูดขึ้นมีหยักคิ้วให้พวกผม
"ไอ้ปากดีนี้ขื่อโซ่ มันดุเดือดใช่ได้เลย พี่กรูบอกมา"ไไอ้ต้นข้าว นับว่าผมได้พวกไม่ผิดจริงๆแม้ว่ารูปร่างบอบบางไม่น่าจะมีประโยชน์แต่จริงมันมีดีเยอะวะ
"คำสั่งครู เธอไม่คิดอยากจะทำตามกันเลยใช่ไหม โซ่"ครูพัฒน์
"ถ้าไม่อยากรู้พวกผมงั้นไม่ต้องก็ได้มั่งครับครูพัฒน์"ไอ้ติ๊ก
"นี้ก็จะไม่ฟังครูอีกคนใช่ไหม ติ๊ก"ไอ้ติ๊ก ผมเห็นไอ้ภาคินสะกิดพวกมันให้ทำตามครูบอก
" ผม มาร์ค "คนโต๊ะแถวหน้าลุกขึ้นและนั่งลง
"ไอ้มาร์ค ไอ้นี้ก็เจ๋ง มันทำคนโดยเย็บมาแล้ว 18เข็ม"ไอ้ค้นข้าว ผมมองนี้นะเจ๋ง
"โซ่ว "อีกคน
"โซ่ ไอ้นี้ ปากมันขั้นเทพแต่ความโหดไม่เป็นรองใคร"ต้นข้าว
"กวนตรีนไม่เป็นรองใครด้วย"ไอ้ดิว
"ผมภาคิน"ไอ้ภาคิน
"ไอ้ภาคิน รักษาการหัวหน้ากลุ่ม กรูคิดว่าพี่กรูติดคุก และกรูคิดว่ามันอยากได้ตำแหน่ง แต่มันกลับไม่เอาทั้งที่พวกมันฟังมันนะ" ไอ้ต้นข้าวพูด และก็มาถึงพวกผมแนะนำตัวกันบ้าง จนถึงแอ้ ผมเห็นไอ้ภาคินมันมองแอ้
"ดิวไอ้ภาคินในมองแอ้วะผ"ผมกระซิบเบาๆ ไอ้ดิวมันหันไปมองเลย มันหึง
"กรูเห็นแล้วมันมองอยู่พักหนึ่งแล้ว "ไอ้ดิว
"เอาละ รู้จักกันแล้ว อยู่ห้องแล้ว รักกันหน่อยนะ แค่ปัญหาภายนอก โรงเรียนก็มากพอแล้ว ใช่ไหม ภาคิน"ครูพัฒน์พูดปัญหาข้างรอกโรงเรียนคืออะไร และทำไมเจาะจงถามไอ้ภาคิน มันต้องรู้อะไรแน่ๆ
"จะไปเดินสำรวจโรงเรียนกันก่อนก็ได้นะจนกว่าจะพักเที่ยงครูจะเข้าสอนบ่ายแทนอาจารย์ทวีศักดิ์ ที่ประสพอุบัติเหตุจนไม่สามารถมาสอนได้ตามปกติ"ครูพัฒน์พูด
"นักเรียน เคารพ"
"ขอบคุณครับคุณครู"
"ตุ๊ด" มีคนพูดขึ้นและพวกพวกผมเดินออกจากห้องกันีะหว่างเดินออก
"พลัก"เสียงหมัดใครกระทบกับใครคนหนึ่งผมหีนไปมองไอ้ดิวมันต่อยไอ้มาร์ค
"อย่าให้กรูได้ยินมรึงลามปรามครูพ้ฒน์อีก มรึงเจ็บกว่านี้แน่"ไอ้ดิวผมนิ้มมุมปาก ผมว่าหมัดไอ้ดิวหนัก เอาการทีเดียวไอ้มาร์คกุมปากมีเลือดซึมออกมาผมก
"พี่พัฒน์"ผมเรียกพี่ฟัฒน์ไว้พี่พัฒน์หันมา
"ยินดีตอนรับนะทุกคน"พี่พัฒน์พูด
"ยินดีตรงไหนอะพี่พัฒน์ เห็นแบบอยากกลับบ้านเลยอะ"ไอ้ติ๊กพูด พี้พัฒคือล๔กคนหนึ่งของลุงภาษญ์ และเป็นหวานใจพี่ตุ๊ด้วย
"พยายามอย่ามีเรื้องกันเข้าใจไหม  มีอะไรมาบอกพี่ "พี่พัฒน์พูด
"อ้อ พี่จัดให้อยู้ห้องนี้กับพวกภาคิน พวกนี้น่าสนใจนะหากจะยากได้แบลคอัพ ดีดี "พี่พัฒน์พูด
"พวกมันคงอยากได้พวกผมนะพี่"ผมพูดกับร่วมพัฒน์
"ลองดูซิพี่ว่าเราจทำได้ พี่ว่ากลับไปที่ห้องเดียวใครจะสงสัยเอาไม่มีใครรู้ว่าเรามาเรียนที่นี้เพื่ออะไรกัน  นะ และติ๊กพี่ตุ๊สั่งห้ามมีเรื่องเด็ดขาด"พี่พัฒน์พูดปมพยักกน้และเดินกลับเข้าห้องเรียนกัน วันนี้พวกผม แทบจะไม่มีอะไรทำเลย
พอช่วงบ่ายพวกผมก็พากันเดินสำรวจ โรงเรียนกัน ที่จริงนับว่าใช้ได้นะ โรงเรียนนี้เหมือนโรงเรียนเอกชน ทีมีระดับใน กรุงเทพฯ มีครบแทบจะทุกอย่างทุก แต่ พ่อบอกมีปัญกาต้องแก้ไข ผมเห็นมีสระว่ายน้ำด้วย แต่ไม่มีใครว่ายน้ำเลย แปลก โรงยิมมากมายแต่ไม่มีคนใช้เลย
"นักเรียนเยอะนะแต่ คุณครูน้อยมาก ปัญหาระดับชาติแล้วมั้งแบบนี้"ไอ้ติ๊ก
"เราจะเริ่มแก้ปัญหาจากตรงไหนดีวะ "ผมพูดเท้าเอว มองไม่เห็นทางแก้ปัญหาเลย นั่นหมายถึงจะได้ไป เรียนมหาลัยกันไหมในปีหน้านี้
"อย่างที่ครูพัฒน์พูดเราต้องเอาไอ้ภาคินเป็นพวกก่อน"ไอ้ดิว และหนุ่มๆ บอย แอ้ ต้นข้าว บลูเดินไปซื้อ น้ำมาให้พวกผม  แอ้สนิทกับต้นข้าว บลูเร็วมาก
"เขาเรียกน้ำจรวด แอ้ "ต้นข้าวบอกแอ้ ผมชิมเออ แปลกดี
"น้ำอัดลมโบราณ "ไอ้บลู
"เราได้ยินแว้วๆ ว่านายอยากได้พวกไอ้ภาคินเป็นพวกเหรอ "ต้นข้าวถามผม
"ถ้าทำได้ "ผมพูด
"มันพวกเยอะนะ จีงๆไอ้พวกนี้ไม่มีอะไรเลย มันเรียน ม.4 ปี้ที่แล้วแต่ มันมีปัญหากันปีที่แล้ว เลยต้องพัก การเรียน แต่โชคดีได้ดลับมาเรียนใหม่ "ต้นข้าวพูด
"แต่มันเลือกคนเป็นพวกนะ มันเอาแต่คนจริง"บลูพูด
"เห้ยได้เวลากลับบ้านแล้ว กลับบ้านดีกว่าเบื่อโคตร "ไอ้ติ๊กพวกผมลุกขึ้นกำลีงเดืนออก มีกลุ่ม นักเรียนวิ่งสวนมา
"พวกพี่อยู่นี้เอง "พวกมันพูดพวกผมมองมันแบบ งงมาก
"พี่มีคนรอกระทืบพี้อยู่ด้านหน้า โรงเรียนอะ อาวุธครบมือ ไม่รักไม่บอกนะเนี๊ยะ"มันพูดและวิ่งไป นี้มันรักพวกผมมากเลยนะวิ่งมาบอกกำลังจะได้กินตรีน
"อ้าวเชี้ย อยากกระทืบพวกกรูทำไม"ผมตระโดนถามกลับไป
"ไม่รู้พี่ อยากรู้เดินไปด้านหน้าเลยพี่"มีนตระโกนกลับ
"เอองั้นกรูไม่อยากรู้แล้วสาด"ไอ้ดิว
"เอาไงดีวะ นี้แค่วันแรกนะ "ไอ้ดิว
"ไปด้านหน้าเจอตรีนแน่ "แอ้
"วันนี้วันอะไรวะมีแต่ตรีนมาประเคนให้วะสาด "ผมพูด
"เอางี่ เรามีทาง ที้ไม่ต้องผ่าน ประตูด้านหน้า "ไอ้ต้นข้าว มันพูด
"งั้นพาไปดิ "ไอ้ติ๊ก พวกผมเดินตามต้นข้าวม ต้นข้าวมันพาพยกผมบัดเลาะมาตึกที่ผมไม่ได้มาสำรวจเป็นช๊อบเก่าๆ เก่ามาก คงไม่มีใครมาใช้นานมาก ไอ้ต้นจ้าวพามาที่ตรงประตู แต่มันล๊อกนี้
"ต้นข้าวมันล๊อกนี้"ไอ้แอ้ พวกผมเหล่มันพามาทำไมเนี๊ยะ และมันควักกุลแจออกมา และไข เห้ยมันเปิดได้
"ทางด่วน ประตูนี้มีแค่พี่กรูเปิดได้ ไปรีบไปก่อนที่ตรีนจะมา"ไอ้ต้นข้าวพูด

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกัน ภาคน้องๆเขารักกัน ตอนที่3 คัมแบคทูสกูล
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 07-05-2015 21:16:08

 :impress2:

หัวข้อ: : เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกัน ภาคน้องๆเขารักกัน #4.1สมาขิกใหม่พร้อมงานเข้า
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 08-05-2015 22:01:27

หลังจากที่ผมปืนข้ามรั่วออกมาได้ ถือได้ว่ารอดพ้นของสมน้ำหน้าคุณแล้วละ นั้นก็คือบาทาและอะไรอีกก็ไม่ทราบได้ รอส่งพวกผมกลับบ้าน เกิดมาหน้าตาดีเกิ้นก็แบบนี้แหละครับ ต้องทำใจ พวกผมก็ต้องพากันเดินเท้าออกมาจนพ้นป่ารก อัก โอ้วชีวิต ผมหันมาคอยพยุงบอย สงสารเขามาก ร้อนก็ร้อน แถมเดินก็ไกลอีกด้วย
"บอยไหวไหม ขี้หลังแจ็คไหม"ผมถาม
"แจ็ค บอยโตแล้วนะ เราไม่ใช่เด็กๆสมัยอนุบาลแล้วนะ ทีพอบอยเหนื่อยจะขี้หลังแจ็คตลอด"บอยพูด
"บอยจำได้"ผมถาม
"จำได้ดีทุกเรื่อง"บอย
"ถึงแล้ว กรูแทบตาย กรูรู้แล้วทำไมเขาถึงล๊อกไม่ให้ผ่าน"ไอ้ติ๊ก
"ทำไมอะ"ไอ้ดิว ขนาดไไอ้ต้นข้าวยังมอง งงกับไอ้ติ๊ก
"เพราะมันเดินลำบาก สาด กรูคันไปทั้งขาแล้วเนี๊ยะ"ติ๊กบ่นออกมา ไอ้ดิวหยักไหล่เรื่องปกติของมันอยู่แล้ว ก็คุณหนูนี้ครับ
"นั้นร้านไอศรีม แต่อาจจะไม่ฟินเวอร์เหมือน ไอศรีมในเมือง แต่ตอนนี้ต้องการความเย็นและความหวานมาก" พายพูดและพัดกระพือเสื้อเห็นผิวขาวนวลภายใต้เสื้อนักเรียนบางๆ
"หมับ"ไอ้ดิว จับเเสื้อพายไว้
"อย่ากระพือ มันเห็นข้างในเสื้อหมดแล้ว เดี๋ยวฟีโนโมนมันออกมาทำงาน "ดิวพูด แอ้นี้แอบขำ
"เออไปหาไอศรีมกินก็ดีนะ "ผมพูดด และพาบอยเดินไปที่ร้านไอศรีมกัน มีคนนั่งเยอะแต่ล้วนแล้วแต่เป็นนักเรียนหญิง โรงเรียนไหนหว่า เพราะว่าโรงเรียนผมเป็นโรงเรียยนชายล้วน
"สตรีคอนแวนด์ หห่างไป สี่ไฟแดง ชอบพากันมานั่ง มีทางลัดเดินมาถึงได้ "ไอ้ต้นข้าวผมเดินเข้าไปในร้านโอ้วแอร์เย็นช่ำดีชะมัด
"ดีขึ้นไหมบอย หน้าแดงหมดแล้ว"ผผมหันมาถามบอย บอยพยักหน้า ผมหาที่นั่งกัน พร้อมกับสายตาบรรดาสาวๆ มองและยิ้มและซุปซิบกัน
"หล่อชะมัดเลยอะ คนนั้นเหมือนดาราใช่หรือเปล่าหล่อกว่าในทีวีอีกอะไ"นี้คือคำชม เออชมแบบนี้ซิน่าชื่นใจ ผมหหันไปส่งยิ้มเท่ๆกัน
"อะแฮม! "เออมีเสียงกระแอม สงสัยไอศรีมติดคอ ผมหันไปปทางต้นเสียงมีโต๊ะหนึ่งที่พวกผมไม่ทันสังเกตุ ผู้ชายหน้าตามัน เถื่อนได้อีก
"ยิ้มกันทำไมครับสาวๆ เก็บไว้ให้พี่ดีกว่า ถึงพี่จะหน้าตาไม่ดีเท่า  แต่พี่แแมนทั้งแท่ง พี่ๆไม่เคยเอาตรูดกันก็แล้วกัน "มีคนปากดีมันว่าพวกผม
"ฮาๆๆๆ"ตามมาด้วยเสียงหัวเราะ
"อย่าไปแแลกกับพวกมัน แค่หมาเหานะแจ็ค"ไอ้ดิว
"รับอะไรดีค่ะ"ป้าคนในร้านออกมารับออเดอร์
"เอา ไอศรีมรสสตอเบอร์ เพิ่มทริบปิ้ง และราดด้วยแย้มสตอเบอร์ครับป้า"พายสั่ง
"ฮาๆ แมนอะไรกินสตอเบอรี่ว่า ตุ๊ด ชัดๆ"พวกมันว่าพาย
"กรูอยากรู้ สมองมรึงคิดได้แค่ว่ารสสตอเบอรี่แล้วต้องเป็นตุ๊ดเหรอวะ ถ้าเป็นเช่นน้นจริง สมองมรึงนี้ กลวงเอามากๆวะ"ไอ้ติ๊กมันขึ้นครับ ไอ้แอ้ดึงติ๊กนั่งลง
"ไอ้ติ๊ก"ดิว
"ก็มันว่าพาย"ติ๊กพูด พายนี้เงียบเลย ผมก็ขึ้นนะ แต่ไอ้ดิวคอยดึงไว้
"ปากดีนะมรึงอะ ไง ไม่มีงานเลยมาหาลำไพ่ที่นี้เหรอ มานอนกับพี่มาพี่จ่ายให้ตามชั่วโมง เอาวะพันหนึ่งให้ เยอะกว่าอีตัวอีกนะ"ไอ้ปากดีอีกคนหน้ามันบากแสดงได้ว่าผ่านมาเยอะ เวรแล้วกรู
"ไอ้สัด มรึงไปนอนกับคนที่บ้านมรึงดิ เพลอๆจะฟรี  "ไอ้ติ๊ก
"อย่างนี้ก็สวยดิ"พวกมันลุกเลย
"เออ ป้าว่าถ้าพร้อมสั่งเรียกป้านะ ร้านจะพังอีกไหมเนี๊ยะ ตาแก่"ป้าคนขายไอศรีมตอนนี้สาวๆเริ่มลุก ดิวมองหน้า ผมพยักหน้า บอยละเอาไง แอ้ไม่เท่าไหร่ คงพร้อมลุย ติ๊กด้วย พายอีกคนและต้นข้าวกับไอ้บลูละ
"ก็ได้ถ้ามรึงปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมแบบนี้เจอกันแบตัวต่อตัว ด้านนอก อย่าทำให้คนอื่นเดือดร้อน พ่อแม่คงสอนมา"ไอ้ดิว
"ความจำมรึงคงสั้น "ผมพูดและดิวมันก็พยักหน้าให้ผมออก แอ้ลุกแต่ดิวดันไว้
"ดูแลบอยแอ้ ติ๊กด้วย ถ้าเกิดอะไรหาทางหนีแล้วไปเจอกัน  แต่ตรงไหนดีวะ"ดิวพูดและหันมาถามผม ผมสะบัดหน้าจะรู้ไหม เพิ่งเคยมา
"ตรงไปเป็นสนามเด็กเล่น คนเยอะมันไม่กล้าทำอะไรหลอก "บลู
"เออ มรึงออกความคิดดีวันนี้นี้เอง"ไอ้ต้นข้าว ผมสองคนพยักหน้าและเดินออกไปด้านนอก ไอ้หัวตั้งกับไอ้หัวเหม่ง แถมหน้าบาก ยืนรออยู่มันถอดเสื้อโชว์กล้าม จะรอดไหมกรู ผมหันไอ้ดิวมันถอดเสื้อนักเรียนออก กล้ามมันใช่เล่น
"กำลังฟิตอยู่ ยังไม่เต็มทีแต่พอจะสู้ได้"ไอ้ดิวเพราะผมมองกล้ามมัน แน่นอนผมไม่มีกล้ามแขนไหญ่ๆ แต่แม่ไม้ไม่แพ้แน่นอน
"มรึงเล่นไอ้ผมตั้ง ไม่มีเชี้ยอะไรหรอก กรูเล่นไอ้หน้าบากท่าทางจะเอาเรื่องดูจากแผลที่หน้ามัน"ไอ้ดิว ผมเลยเปลี่ยนฝั่งกัน
"เห้ย มันกลัวมรึงอะไอ้ล้าน"อ้อชื่อล้าน
"กรูบอกให้เรียกกรู มิลเลี่ยน ไม่ใช่ล้าน"ไอ้คนนั้นพูด อยากกชื่อฝรั่งอีก ผมหันมามองหน้ากัน และลุยเลยคนในร้านมองกัน ตรึมเลย นี้กำลังใจหรือลลุ้นว่าจะตายคาตรีนพวกนี้ไหมกันแน่
บอย
ผมยืนมองแจ็คกับดิวด้านในผมเป็นห่วงเขาสองคนกันมากเลยไม่รู้ว่าพวกนั้นจะมีอาววุธไหม ตอนนี้ติ๊กโทรหาพี่ๆคนขับรถ รับแต่พวกดิวซิดูท่าจะไม่จบกันง่าย ตอนนี้ดิวกับแจ็คตรงเข้าไปแลกหมัดกันแล้ว ต่อยกันใหญ่เลย
"บอย ไม่เป็นไรหรอกสองคนนั้นนะ เด็กๆของไอ้ดิวกับแจ็ค "แอ้พูดแอ้เอามือล่วงกระเป็นยืนมอง ไม่นานหนักสองคนนั้นก็ล้มคว่ำ พวกมันลุกขึ้น จากที่นั่งดู
"หนูๆค่ะ เดี๋ยวจะเปิดประตูด้านหลังให้นะค่ะ วิ่งไปที่สนามเด็กเล่นนะ ส่วนด้านหน้าลุงเขาจะทำเสียงรถตำรวจ เราทำบ่อย พวกนี้จะได้ไป "ป้าคนขายไอศรีม ผมหันไปมอง
"ป้าดูก็รู้พวกคุณหนุ แต่พวกนี้อันทพาล แย่ อย่าไปยุ่งกับพวกมันเลยค่ะ ไปค่ะและโทรให้คนขัยรถมารับที่สนามเด็กเล่น ถนน ด้านหลังโรงเรียนนะค่ะ"ป้าเขาพูด แอ้พยักหน้าผมและผมเดินตามป้าเขาออกไป ต้นข้าวกับบลูนำพวกผม
"เดี๋ยวนะส่งข้อความหาแแจ็คก่อน"ผมพูดและส่งข้อความให้ไปเจอที่สนามเด็กเล่น วิ่งตรงไปรถรอที่นั้น"
แจ็ค
ผมตรงเข้าไปอัดไอ้ผมตั้ง มันดีแต่ท่าจริงๆ ผมส่อยมันล่วงได้ไม่ยากไอ้ดิวหินหน่อย ไอ้หน้าบากมันล้มยากแต่ไม่เกินไอ้ดิว มันล่วงลงไปแล้ว เพื่อนๆมัรพากันลุก
"ติด ติด"ข้อความเข้า ผมอ่านดู "เจอกันที่สนามเด็กเล่น วิ่งตรงไปรถรออยู่ที่นั้น บอยไปรอที่นั้นะนแจ็ค ระวัวตัวนะ บอยห่วงแจ็คนะ"กำลังใจมาเยอะเลยที่นี้ ผมเงยหน้า
"ดิว รถรอที่สนามเด็กเล่นวะ"ผมพูดดิวพยักหน้า
"พวกกรูไปกันได้ยัง"ไอ้ดิวถาม
"ยัง เพราะมรึงคงไม่ได้ไปไหน"เพื่อนมันพูดและหยิบปืนปากกาขึ้นมา เวรแล้ว พวกผมมือเปล่าซะด้วย แต่
"วี้ วอ วี้ วอ "เสียงรถตำรวจ
"รถตำรวจ เพ่นเฮอะ คดีกรูยังอยู่สาด "พวกมัน ผมหันซ้ายแลขวา คดีกระทืบกันในผับยังไม่จบเลย ไม่อยู่เหมือนกัน พากันวิ่งตรงไป ตำรวจมาเลยเหรอ ผมสองคนวิ่งๆ ๆ ๆ ไปจนถึงสนามเด็กเล่น เล่นซะหอบเลย
"ดิว"แอ้เรียกไอ้ดิวอยู่ตรงนั้นเอง ผมเดินไปหาบอย บอยเอาผ้าเช็ดหน้าชุบน้ำมาเช็ดให้ผม ตอนนี้รถมาจอดรอแล้ว ติ๊กกกับพายนั่งหน้าหงิกนิดหน่อย คงร้อนมาก
"ดีขึ้นไหมแจ็คดูซิ ปากมีเลือดซิบเลย"บอย ผมจับมือ
"ไม่เป็นไร แล้วบอยไม่เป็นไรใช่ไหม"ผลถาม
"อืมม ป้าในร้านไอศรีมให้ออกทางด้านหลังและป้าให้ลุงทำเสียงรถตำรวจไล่พวกนั้นให้นะ "บอยบอกผม โธ่เอ่ยนึกว่าตำรวจจริง วิ่งซะแช้มป์โอลิมปิก ตกอันดับไปเลย ถ้าตำรวจจริงงานงอกแน่ผม
"งั้นกลับบ้านกันดีกว่า ไอ้ต้นข้าวละ"ผมถาม
"ต้นข้าวเจอญาติพาเด็กมาเล่นที่เลยกลับไปแล้วพร้อมบลู"แอ้พูด ผมพยักหน้า วันนี้เหนื่อยมากไม่ไหวจะเคลียร์พวกผม

เพื่อนใหม่ และคิดว่ามันน่าจะดีขึ้นแล้วนะ
หลังจากที่พวกผมเดินทางกลับถึงบ้าน วันนี้เรียกกว่า ผ่านเรื่องเสี่ยงตายมาหลายด้านทีเดียวนี้วันแรกเองนะยังขนาดนี้เลย ผมก้าวเท้าลงจากรถ ตามด้วยบอย ไฟในบ้านเปิดอยู่
"คงเป็นไอ้ป็อดเอาอาหารมาส่งนะ"ไอ้ติ๊กพูด และ เสียงโทรศัพท์ของบอยก็ดังขึ้น บอยเลี่ยงไปรับสาย ผมได้แค่มอง
"เข้าบ้านเถอะวะ"ไอ้ดิวสะกิดผม ผมรู้ว่ามันตองมีเวลาส่วนตัวกันบ้าง แอบหึงหหรือผมกลายเป็นคนขี้ระแวงไปแล้วนะ
"ถ้ามันเป็นแบบนี้ทุกวันกรูตาย"ไอ้ติ๊กพูด
"ร้อนก็ร้อน แถมต้องมาวิ่งฝุ่นตลบกลบหน้าหนายังกับทารองพื้นสักสิบชั้นไว้ เซ๋ง"พายอีกคน พวกผมพากันเดินเข้าบ้าน แต่บอยยังคุยโทรศัพท์อยู่
"ไอ้ป๊อดมันมาและไปแล้วนี้หว่า"ดิวพูดมันเจอโน๊ตที้ไอ้ป๊อดเขียนไว้ 

"แอ้นอนกับกรูไม่ได้เหรอ"ติ๊กเริ่มงอแง
"แล้วกรูละ"พาย
"มรึงนอนกับพายดิ จะได้พอกหน้ากัน "แอ้พูด
"ใช่ ชอบเหมือนกันควรนอนด้วยกันดิ"ไอ้ดิว
"ติด ติด "ข้อความไอ้ติ๊ก
"พี่เอ ส่งมาว่ามีงานวะพาย"ติ๊กมันพูดและคงไปส่งไลน์คุยกับ ผู้จัดการส่วนตัวผมเดินเข้ามาด้านในแล้ว แอร์เย็นช่ำวื่นใจดีจัง ไอ้ป๊อดเปิดไว้แน่ พรุ่งนี้ต้องให้รางวัลซะหน่อย
"ใครวะในห้องนั่งเล่น"แอ้มันพูดขึ้นผมพากกันหยุดมอง เออมีคนนั่งอยู่
"ไม่รู้ว่ะ"ผมพูด
"อะไรวะ"ไอ้ติ๊ก
"ใครไม่รู้อยูในบ้านเราวะ"ผมพูด
"โจรกรือเปล่าก็ไม่รู้"พาย
"โจรที่ไหน นั่งซะเรียบร้อยบนโซฟาแบบนี้หวะ พาย อีง่าว"ไอ้ติ๊ก
"เข้าไปดูซิมัวแต่ควิดกันอยู่นั้นแหละ"ดิว
"ฮึ ฮึ ฮึ "แอ้
"มรึงขำนี้แหละกรูเจ็บที่สุด ไอ้แอ้"ติ๊ก
"เออ แป็บนะ กรูว่าคนใช้พ่อกรูส่งมาแน่นอนวะ กรูโทรขอพ่ออยากได้คนใช้อะ แม้พ่อนี้บอกไม่ส่ง ไม่ส่ง ที่ไหนได้ส่งมาให้อยู่ดี "ไอ้ติ๊ก พวกผมเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น ไอ้คนที่นั่ง หร้าตาดีนะ ผิวพรรณดูดี มันหล้อตี๋
"แน่ใจเหรอวะว่านี้ มันคนใข้ไอ้ติ๊ก"ไอ้ดิวดระซิบ ดูจากเสื้อผ้าหน้าผม เสื้อผ้าแบรนด์เนมทั้งชุด เงินเดือนคนใช้ทั้งปี ถึงจะซื้อได้นะผมว่า
"นี้ไปเอาน้ำเย็นๆ หรือน้ำหวานมาให้หน่อยดิ"ไอ้ติ๊กมันมองหน้าแบบงง ไม่เข้าใจ
"เห้ย!เข้าใจภาษาไทยปะนี้ หรือต่างด้าว"มันยังมองได้อีก ชี้ตัวมันเองด้วย ว่ามันเหรอ!
"ไป เอา น้ำ หวานมาให้พวกกรู หน่อย "ไอ้ติ๊กย่ำ พวกผมนั่งลง เหนื่อยมากวันนี้
"นี้ ฉันเอาน้ำผลไม้นะ เย็นๆด้วยละ"พายอีกคน
"พ่อกรูนี้ส่งคนใช้อะไรมาให้วะ"ติ๊ก
"พวกมรึงบอกกรูเหรอ"มันพูดได้แต่ พูดมรึงกับพวกผมอีก
"ติ๊กคนใช้มรึงแน่เหรอ"ไอ้แอ้ ถามติ๊ก
"อ้าวแบบนี้ หางานใหม่ได้เลย กรูโทรหาพ่อกรูก่อน "ติ๊ก ขึ้นเลยมันขึ้นง่าย
"จะได้กินน้ำไหมวันนี้"พายพูด ไอ้หน้าตี๋เดินออกไป ผมชะเงอทอวทำไมบอยคุยโทรศัพท์นานมาก
"ก็แค่คุยโทรศัพท์"ดิวมันพูด
"จะคุยอะไรหนักหนา นานวะ"ผมเอง
"อะน้ำ "ไอ้หน้าตี๋นฃนกน้ำมาให้ ของพวกผมมันเป็นน้ำเปล่า แต่สีมันขุ่นแปลกๆ มีน้ำแข็งมาด้วย และจองพายออกจะเขียวๆ
"อี้ นี้น้ำอะไรอ่ะมันเขียวและ เออ มีกลิ่น.."พาย
"นี้น้ำอะไรเนี๊ยะ"ผมถามไอ้หน้าตี๋
"ตอนเข้ามาเท้ามันเลอะนิดหน่อยกรูเลยล้างเท้าดีนะที่เก็บน้ำเอาไว้ เห็นกลับมาเหนื่อยเลย เอามาให้ดื่ม น่าจะชื้นใจ" ดูมันพูดน้ำล้างเท้ามันนี้นะจะทำงห้พวกผมชื้นใจได้ สาด
"Oh shit กลิ่นแม้ง !"ผมดมแล้วอยากอ๊วก
"มันคงไม่มีอะไรเหมาะเท่าน้ำล้างตรีนแล้ว พวกมรึงอะ"นั้นผมขึ้นดิ ผมลุกพรวดและดระฉากคอเสื้อ
"มรึงก็ลองต่อยกรูดิ "มันพูดแต่ผมรูสึกว่าอะไรเย็นๆที่พุง มีดพก จ่อที่พุงผม
"ถ้าไม่ยากใส้ไหล ถอยออกไป "ไอ้ดิวลุกขึ้นมีนคงรู้แล้ว ไอ้แอ้ และพายที่เตรียมจะกรีด ตกใจ
"มรึงเล่นแรงไปนะ"ไอ้ดิว มันลุกขึ้นแต่ไม่กล้าเขากลัวมันจะแท่งพุงผมเข้า
"กรูไม่ใช่คนใช้มรึง"มันพูด
"ไม่ทานอาหารเย็นกันเลยเหรอ "เสียงบอยเดินเข้ามาพอดี
"บอย!"ผมเรียกบอยแต่ ไอ้ตี๋มันก็เรียก บอย
"หลุยส์"บอยเรียกชื่อมัน ผมกระฉากมันกลับ มันสะบัดทำท่าจะต่อยผม บอยเดินเข้ามาเกือบจะใกล้
"หยุดนะแจ็คอย่า หลุยส์หยุด ดิวห้ามสองคนนี้ทีซิ"บอย
"ไอ้นี้มันใครอะบอย"พายถาม
"บอยให้หยุด "บอยออกเสียงผมกระชากคอและค่อมมันอยู่ มันเอามือกลุมใบหน้ามันราวกลับว่า มันโดนผมตะบันหน้าไปแล้วแต่ผมยังไม่ได้ต่อย
"แจ็คต่อยหลุยส์ทำไหม เขาเป็นเพื่อนเรา"บอยเข้าประครองไอ่หลุยส์ และดิวดึงผมแยกออก
"โอ้ย บอยย "ดูมันร้องทั้งผมยังไม่ได้ต่อยมันเลยด้วยซ้ำ
"นี้ไอ้ตี๋กรูยังไม่ได้ต่อยมรึงนะ "ผมพูดทุกคนมองเออ ใช่ภาพมันฟ้องแต่
"แค่จะ"ผมพูดเหมือนยอมรับแค่ครึ้งเดียว แต่เห็นหน้ามันแล้วหมันใส้ดูมันอ่อนบอย ผมว่าต่อยมันจริงๆดีกว่า
"อย่าไอ้แจ็ค "ดิวห้ามผม
"หยุดๆๆๆๆๆ อย่าทำมัน"ไอ้ติ๊กอีกคน วิ้งเข้ามาอีกคนปีะครองไอ้ตี๋นั่น ปัดฝุ้นให้มันอีก
"อย่าทำมัน โอ้ พ่อคุย ผมเสียทรงกรูจัดให้ใหม่"ไอ้ติ๊ก
"เชี้ยอะไรของมรึงไอ้ติ๊ก"พาย
"นี้มัน หลุยส์คนที่จะมาอยูกับเรา พ่อกรูสั่งพวกเราต้องรักมัน ดูแลมัน อยู่กับมัน  "ไอ้ติ๊ก
"มรึงคือคนที่พ่อกรูบอกจะมาอยู่กับพวกกรู"ไอ้ดิวถาม
"กรูมาอยู่กับบอย"ไอ้ตี๋มันพูด
"หลุยส์นี้เพื่อนเราทั้งนั้นนะ"บอยพูด
"หลุยส์ขอโทษนะที่ตามมาที่หลังอะ"ดูมันพูดกับบอยลึกซึ้งกันมาก
"ใครจะให้มรึงอยู่บ้านนี้ บ้านนี้เฉพาะพวกกรู"ผมพูด
"มรึงไม่ให้กรูอยู่งั่นเหรอ ไอ้แขก"มันเรีนกผม
"อย่าไอ้แจ็ค มรึงไม่ได้ยินเหมือนกรูมรึงไม่รู้หรอก ที่พ่อกรูพูดกับกรูอะ ถ้า เออ ตี๋หล่อนี้มันไม่อยู่กับเรา"ไอ้ติ๊กก
"แน่นอน พวกเราได้ตั้งรกรากถาวรกันที่นี้ แจ็คเย็นไว้ลูก"ไอ้ติ๊กมันรั้งผมอีกกคน
"ทำไมมันต้องอยูในบ้านนี้ กับพวกเรา"ผมถามไอ้ติ๊ก และชี้หน้ามัน
"หลุยส์เขาเป็น.."บอยตอบแต่ไอ้หยุยส์ยกมือห้าม
"ไม่ต้องบอกมันหรอก แค่บอยรู้ก็พอ"ดูมันพูดผมอยากตะยันหน้ามันจริงๆแล้วซิตอนนี้
"อย่า ไอ้แจ็ค"ไอ้ดิวดึงผมไว้อีก มันขึ้นเสียงดังขึ้น
"กรูจะอวก กับคำพูดมันวะ มรึงไปจำซีรีย์น้ำเน่าเรื่องไหนมากรูจะไม่หลงไปเปิดดู"พาย
"งั้นยินดีตอนรับนะ เจอกันแบบมิตรน่าดู ไปทานข้าวดีกว่า"ไอ้ดิวพูด
"โอ้ยย "ดูมันสำออยมั้ง เอามือกุมปาก
"เจ็บมากไหมหลุยส์"บอยถามมัน ดูสนิทสนมกันน่าดู
"กก็เจ็บนะ แต่หลุยส์โอเค "ดูมัน
"กรูไม่ได้ต่อยมันนะ"ผมกระซิบกับไอ้ดิว
"กรูเห็นนะ"ไอ้ดิว
"กรูก็ด้วย "ไอ้แอ้อีกคน
"มีถ้วยออสก้า กรูจะรีบให้แม่งเลยสาด"พาย
"มันแสดงเนียนกว่ากรูอีกเหรอวะ ใครมีรีเพล์ให้กรูบ้างวะ"ไอ้ติ๊กมันพูดมันไปโทรหาอาภาษญ์อยู่
"พ่อมรึงบอกอะไรมรึงวะ "ผมเอง ไอ้ติ๊ก
"พ่อกรูบอดว่ามันเป็นคนสำคัญไม่แพ้บอย ให้พวกเรารักและดูแลมัน ปกป้องมัน จากอะไรพ่อไม่บอก บอกแค่ถ้าทำไม่ได้ อย่าหวังว่าจะได้กลับ"ไอ้ติ๊กพูด พวกผมมานั่งที่โต๊ะอาหารกันแล้ว แบะไอ้หร้าตี๋มันนั่งข้างบอย ออดอ้อนกันหน้าดูเลย
"พวกมรึงอย่าทำหน้าแบบนั้น การที่จะไม่ได้กลับ สุดสยองมากสำหรับกรู"ไอ้ติ๊กพูด ผมเดินมานั่งที่โตะอาหาร มันนั่งติดบอยแจเลย ผมนั่งลงตรงข้ามบอย
"บอย หลุยส์เหมือนเก้าอี้บอยไม่ค่อยดี เปลี่ยนมานั่งตัวนี้ของหลุยส์ดีกว่า"ไอ้หน้าตี๋มันเปลี่ยนที่บอยซะงั้น บอยก็ยอม เจ็บใจ
"กินข้าวกันดีกว่าเนอะ อาหารดีดีทั้งนั้นเลย "ไอ้ติ๊กพูด ผมก็มองจะตักอะไรดีเห็น
"บอย ผัดผักของโปรดนะครับ"ดูมันที่จริงผมกำลังตักแต่มันตัดหน้า
"ที่บ้านเรียกปาดหน้าเค้ก"ไอ้ติ๊ก แอ้กระแทกไหล่ปรามเพราะมันยิ่งเพิ่มดรีกรีความร้อนผม
"หมับ"ผมดึงจานไว้
"กรูก็ชอบจานนี้"ผมพูด
"มรึงไว้ทีหลัง "ไอ้หน้าตี๋
"มันอยู่ตรงหน้ากรู"ผมพูด
"ไอ้แขกมรึงแดกอะไรก็ได้"ไอ้หน้าตี๋
"หลุยส์ให้แจ๊คไปก่อนเถอะ"บอยพูด
"บอยมันต้องให้บอยก่อนซิ"ผมยึดกันไปยึดกันมา "ฟิ้ว"จานหลุดมือกระเด็นไปทางอื่น
"มรึงอยากกินไปตักที้พื้นแล้วกันไอ้หน้าแขก"ไอ้หน้าตี๋
"เอาจานนี้แล้วกันนะ"มันหยิบจานอื่น ผมก็ดึงอีก
"อันนี้กรูจะกิน"ผมดึงมา
"ไอัหน้าแขกจานอื่นก็มีไปกินอันอื่นดิวะ"ผมไม่ยอมปล่อยยื้อแย้งกันแบบนั้นทุกอย่างที่มันแตะ
"เว้ย"เสียงที่ทำให้พวกปมสองคนหยุด สายตาสี่คู่ที่ดูจะโมโหมาก พร้อมกับจานที่ว่างเปล่าสี่จาน ผมเลยปล่อยมือและไอ้ตี๋ด้วยทำให้จานกับข้าวหลุดมือลงไปกระจายกับพื้น
"Shit จานสุดท้าย "ไอ้ติ๊ก ผมมอง โอ้ว shit กับข้าวกระจัดการะจายหมดเลย
"แล้วพวกกรูจะแดกอะไรมิทราบครับ ไอ้หน้าแขกก กับไอ้คุณหน้าตี๋ครับ มรึงจะบ้ากันช่วยคิดถึงปากท้อง พวกกรูบ้างอะไรบ้าง"ไอ้ดิว
"ก็.."ผมกับไอ้หน้าตี๋
"มรึงจะให้พวกกรูไปกินกับพื้นใช่ไหมเนี๊ยะ บ้าได้อีก"แอ้มันพูดน้อยแต่จุก
"จำเริญกรู คราวหน้ากรูจะให้เขาทำไว้สองชุดนะ เพื่อพวกมรึงสอง หมาบ้าเข้าสิง ไปหามาม่ากินดีกส่า แอ้ไปวะ "ไอ้ติ๊ก
"มรึงเก็บกันเองแล้วกัน อาหารหรูหราจากภัตราคาร แมงกองอยู่บนพื้นหมด สาด"ไอ้พาย ผมสองคนมองหน้า บอยผมรู้ว่าบอยเสีนใจมาก
"บอย หลุยส์ขอโทษ"ไอ้หน้าแขกมันจับแขนบอย บอยไม่ได้พูดอะไร ได้แต่เดินขึ้นไปชั่นสอง ผมมองตาม ด้วยสายตาที่เจ็บปวด
"มรืงเป็นคนเริ่มมรึงเก็บ"ไอ้หน้าตี๋เดินขึ้นไปตามบอย
"มริงทำอะไรของมรึงวะแจ็ค มรึงดูหน้าบอยดิ "ผมเสียใจมากที่ทำแบบนั่นลงไป แต่นาทีนั้นมันหมันใส่และอยากเอาชนะ พวกไอ้ดิว แอ้ พายและไอ้ติ๊กมาชาวยผมเก็บ
"มรึงจะกินมาม่าไหมวะ"ติ๊กมันถามผม ผมส่ายหัว
"ไม่ละ เออกรูขึ้นห้องนะ"ผมพูด
"เออ ไอ้แจ็ค ไอ้หลุยส์มันนอนกับมรึงนะ"ไอ้ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้าแต่ไอ้ตี๋นั้นจะนอนกับผมนี้นะสะบัดหน้ากลับมาทันที
"มรึงจะบ้าเหรอทำไมมันต้องนอนกับกรู"ผมโวยวายเลย
"มีแค่มรึงอะ กรูมีคู่กันแล้ว กับบอยก็ไม่ไดี หรือมรึงจะ"ไอ้ติ๊ก
"ไม่""ผมรีบปฏิเสธ
"ถ้างั้น นอนกับมัน รัก มัน กอดมัน กราบมันก่อนนอนจะดีมาก ดูแลมันด้วย"ไอ้ติ๊กพูด  ผมส่งนิ้วกลางให้มันเลย ผมเดิน เข้าห้องนอนแต่ไม่เห็นไอ้หน้าตี๋ มันคงจะไปปลอบบอย ดูสนิทกันมาก ที่โน้นคงสนิทกันมากกว่านี้ซินะ ผมจัดการอาบน้ำ ให้เรียบร้อยและจัดการจัดที่นอนเปิดแร์เย็นฉ่ำ และผมก็เอาหมอนไปที่พื้นให้มันนอนพื้นแล้วกัน555
"แอ๊ด"เสียงประตูเปิดเข้ามาผมนอนอยู่บนเตียง
"นี้มันอะไร ไอ้หน้าแขก"ดูมันถามผม ผมนอนอยู่บนที่นอน หันมามองหน้ามันแวปหนึ่งและหันกลับ
"ที่นอนมรึง ส่วนเตียงนี้ของกรู"ผมพูกไม่มองหน้ามัน
"แล้วผ้าห่มกรูละ"มันถามผม
"กรูว่ามันร้อน ไม่ต้องหรอกมรึงอะ"ผมพูด
"ร้อนบ้านมรึงดิ เปิดแอร์เอาจัดขนาดนี้ และดูมรึงห่อยังกับมัมมี่นี้นะร้อน bull shit "ดูมันพูด ว่ากรูอีกไอ้หน้า ตี๋ขึ้นเลยผมแต่ไม่ดีกว่า
"ห้องนี้กรูมาก่อนกรูมีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้ ในฐานะคนมาก่อน มรึงมาที่หลัง"ผมพูด
"ได้"มันพูดและะเดินออกจากห้อง"ไปเลย ผมไม่สนใจ สักพักประตูห้องถูกเปิด บอยเข้ามาในห้องนอน ผมก็มอง
" หลุยส์บอกไม่มีผ้าห่มนะแจ็ค"บอยพูดและมองผม
"และบอยว่าเปิดแอร์เย็นไปนะแจ็ค เดี๋ยว"บอยพูด
"ห่วงกันหนักเอาไปนอนที่ห้องเลย "ผมพูด
"คงคุ้นเคยกันดีมาก่อนแล้ว ตามสบาย "ผมพูด
"บอยแค่จะบอกว่าแอ้มันเย็นเกิดไป แจ๊คจะไม่สบายนะ แต่ถ้าแจ๊คคิดแบบนั่น หลุยส์ไปนอนห้องบอยแล้วกัน "ผมอึ้งไปเลย เอาจริงดิ เจ็บใจ
"ไปเลย "ผมพูดเขาสองคนออกจากห้องไปแล้ว
"โธ่โว้ยยยย"ผมระเบิดอารมณ์ออกมา

หัวข้อ: : เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกัน ภาคน้องๆเขารักกัน #4.2 สมาขิกใหม่พร้อมงานเข้า
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 10-05-2015 17:53:49

[บอย]
วันนี้มีเพื่อนใหม่มาอยู่กับพวกเรา ผมเคยเจอเข้าตอนออกงาน หลุยส์ เขาน่าสงสาร เขาเป็นคนสำคัญขององกรพ่อบอกผม  และที่แย่ไปกว่า 50 ชีวิตที่ถูกสัวหาร ล้านอนที่เขาเพิ่งจะหกขวบ และเขาเห็นเหตุการณณ์ทุกอย่าง ลุงหนึ่งเขาไปช่วย แต่มันสายเกินไป ถึงาจะถผูกดูแบมาอย่างดีแต่ บาดแผลในใจไม่มีใครลืมได้แน่นอน วันแรกที่ผมเจอเขา ตอนนั้นผม ถูกพรากจากแจ็คมาได้เกือบ 2ปี เขามีคนติดตามดูแลสองคน
"หลุยส์นอนบนเตียงบอยก็ได้นะ  บอยนอนพื้นได้"ผมพูดและเดิน้ข้าห้องน้ำทันที น้ำตาผมกำลังจะไหล พอผมมาเข้ามา ในห้องน้ำได้  น้ำในตาก็พลั่งพรูออกมาเลย ทำไมแจ็คคิดกับผมแบบนั่น นี้ตลอดเวลาเจาคิดอบยนั้นมาตลอดเลยใช่ไหม
"แจ๊ค ทำไมแจ๊คมองเราแบบนั้นละ แจ๊ครู้ไหมเราดีใจมากที่เราจะได้ เจอกันอีกครั้ง แค่สามปี นายเปลี่ยนไปได้ มากขนาดนี้เลยเหรอ ไหนบอกตะดูแลกัน อยู่ข้างๆกันไง ฮืออออๆๆๆๆๆ"ผมยืนร้องไห้ น้ำตาไหลไปหับสายน้ำ นี้ผมแบกหน้ามาทำไม ถ้าไม่ใช่เพราะรักเขา ภาพวันวานที่เขาดูแลผม ตามใจผม ตอนนี้มันกลายเป็นอดีตไปแล้วใช่ไหม
[]หลุยส์
ผมชื่อหลุยส์ ผมเป็นลูกหลานต้นตระกูลใหญ่มีธรกิจมากมาย มีสมุนมากมาย แต่ก็ต้องมาเจอเรื่องร้ายๆ ที่ทำให้ผมจำ มาจนทุกวันนี้ มันอยู่ในสายตาผม แม้ว่าผมจะถูกจำให้ซ้อนในตู้ก็ตาม บ้านผมถูกสังหาร หมดทั้ง ห้าสิบชีวิต และมันอยู่ ในสายตาผมตลอดจน มีคนมาช่วยผมพาผมออกมาจากที่ซ้อน แต่มันสายไปแล้วพ่อปแม่ผมเสียแล้ว ตอนนั้นผมแค่หกขวบ
"หลุยส์ฉันขอโทษที่มาช่วยไม่ทัน"เขาพูดกับผม
"ฉันจะดูแลเธอ เธอต้องกลับมายิ่งใหญ่เหมือนพ่อเธอ โจนาธาน สก๊อต นี้คือนายน้อยของนายสองคนดูแลเขาให้ดี "ขำพูดที่เขาพูดผมได้รับการดูแลเป็นอย่าวดีจริงๆ ผมเรียนแบบพิเศษมีครูมาสอนเป็นการสวนตัวไม่เคยไปเรียน เพราะไปไหนแต่ละทีต้องมีคนคุ้มกันตลอด และทุกคนมองว่าผมไม่ปกติ แต่ชอบชีวิตแบบนี้จนกระทั้ง ผมได้พบกับเขา หนุ่มน้อยตาสีฟ้า ทรงผมรากไทร น่ารัก แค่ยิ้มก็ละลายผมไปหหมด ผมเจอเขาตอนไปออกงาน เขาคนนั้นคือบอย
"หลุยส์นี้บอย ลูกชายอา"อากฤษณะ พี่ชายคนโตของห้าครอบครัวที่คนที่ดูแลผมเขาอุปการะ และผมรู้อีกว่าลูกคนเล็ก เขาคือคนที่ถูกเลือก ดังนั้นจึงเทียบเท่ากับผม และผมเพิ่งเจอเขาวันนี้เองสมคำเล่าลือจริงๆว่าใครเห็นต้องหลงรักก     
        ผมหลงรักเขาแล้ว ตั้งแต่เห็นจนได้พูดคุย ผมตามไปรียนพิเศษด้วย ทั้วที่ผมไม่ชอบเรียนกับคนอื่นๆ จนกระทั้ง วันหนึ่งบอยยอกผมว่าต้องไปเรียนเมืองไทยและแล้วผมก็ได้เจอคนที่ผมแอบชอบ บอย เขาน่ารัก อ่อนโยน ผมชอบ ในตาสีฟ้านั้น ริมฝีปากบาง บาง ที่น่าทะนุทะนอมด่วยริยจูบ และผมได้เจอเพื่อนแต่มีคนหนึ่ง ไอ้หน้าแขกนั้น มันทำท่า ว่าห่วงบอยมาก ราวกับว่ามันคือคนที่บอย มีอยู่ในหัวใจ ต้องไม่ใช่มันซิ ใช่ผมพยายา ที่จะเข้าไปพิจิต ใจบอยแต่ไม่สำเร็จ แต่ผมก็เหมือนได้ชียชนะ ผมได้มานอนห้องบอย เห็นสีหน้าไอ้แจ๊คและคำพูดที่ตัดพอบอย บอยคงไม่อยากมีมัน ในหัวใจแล้ว แต่ไม่
"บอยร้องไห้"ผทได้ยินเสียงสะอื้น ผมเอาหูแนบแอบฟัง จนเสียงเงียบเสียงเหมือนบอยกำลัวจะเปิดประตู
"เวรแล้ว"ผมรีบกลับรอนที่ที่นินตัวเอง บอยบอกให้ผมนอนบนเตียงบอยจะนอนพื้นนั้นหมายถึงเขาคงรู้ว่าใจผมคิดยังไง มันอาจจะห้ามใจตัวเองไม่ได้
"หลุยส์ทำไม่"บอยถามผมที่เห็นผมนอนพื้นแทนบอย
"หลุยส์นอนพื้นได้ครับ "ผมพูดกับบอย
"หลุยส บอย์ขอโทษนะบอยไม่ได้"บอยพูด
"ไม่เลยบอย หลุยส์เข้าใจ มันใช่ไหมที่อยู่ในหัวใจบอยตลอด "ผมถามบอย
"เออ .."บอยพูดไม่ออก
"หลุยส์ไม่ยากเชื่อเลยคนอย่างมันนี้นะที่จะดูแลบอยได้ ดู..."ผมพูดแต่สีหน้าบอย
"ไม่หรอก เขาดูแลบอยได้ดีมาก ดีที่สุด แต่บอยเป็นคนทำลายมันเองเมื่อ 3 ปีที่แล้ว บอยทำมันเอง ฮือๆๆๆๆ"บอยพูดและร้องไห้ ผมลุก ผมอยากเข้าไปปลอบแต่ผมทำได้แค่ยืนห่างๆมันเหมือนมีอะไรกั้นผมกับบอยไว้
"นอนเถอะหลุยส์ พรุ่งนี้ไปเรียน ราตรีสวัสด์นะ "บอยพูดและขึ้นเตียงผมจำต้องกลับไปนอน พยายามขมตาให้หลับ ผมพลิกไปพลิกมา
"บอย หลุยส์ขอโทษที่ทำให้บอยตื่น"ผมเห็นบอยลุกจากที่นอน
"บอยรู้สึกหิวนะขอลงไปหานมดื่มนะ"บอยพูดแบะเดินลวไป จะว่าลงไปก็หิวเหมือนกันนะ ผมเดินตามบอยลงไปทีหลัง ผมเห็นบอยรินนมใส่แก้วเาไว้สองแก้ว ของผมแน่นอน
"บอยนี้น่ารักจัง แต่.."ผมเห็นอีกแก้วมีโน๊ตแปะไว้
"ดื่มด้วยนะวันนี้แจ๊คไม่ได้ทานอะไร เป็นห่วงนะ"มันไม่ใช่ของผมนี้ ทั้วที่มันพูดจาแบบนั้นกับบอยนะ ทำไมละยังห่วงใยมันอีก
"อ้าวหลุยส์ หิวเหมือนกันเหรอ เอานมไหม"บอยเดินออกมาจากอ่างล้างมือ
"เออ หลุยส์ไม่ชอบดื่มนมนะ "ผมพูดเห็นแบบนี้ไม่อยากดื่มนมขึ้นมาทันที
"มีน้ำผลไม้นะ ถ้าไม่ชอบดื่มนม "บอยพูดและจะไปเปิดตู้เย็น
"บอย หลุยส์จัดการเองดีกว่า "ผมพูดกับบอย
"งั่นบอยขึ้นห้องก่อนนะ "บอยพูดและถือแก้วนมขึ้นไปบนห้อง มันเจ็บปวดยังไงบอกไม่ถูดเลยผม ผมรินน้ำผลไม้เพลินไม้ได้ทิงมันกล้นแก้ว
"เฮ้อ! "มีคนมองผมอยู่ตรงมุมห้อง ไอ้คนที่ดูท่าจะเอาเรื่อง ไอ้ดิว
"เขาไม่ใช่ของมรึงหรอก พวกกรูก็ไม่อยากซ้ำเติมมรึงนะ หลุยส์ กรูอยากให้มรึงมองกลับด้าน คนที่เสียใจคือคนที่มรึงพูดบอกกับตัวเองว่ารักเขา ถ้าเป็นกรูจะไม่มีวันทำร้ายคนที่กรูรัก "ไอ้ดิวมันพูดและมันก็เดินออกไป
 ผมเดินขึ้นมาด้านบนแล้ว ผมเห็นไอ้หน้าแขกมันเปิดประตูออกมาและเอาแก้วนมที่ดื่มหมดแล้ว วางไว้หน้าห้อง พร้อมมองหา ใครเอาแก้วนมมาวางไว้
"ไง อร่อยไหม "ผมถาม
"มรึงเอานมมาวางให้กรูเหรอ"มันถาม
"มรึงไม่ได้แดกอะไรเลยนิ และกรูหน้าตาดี และใจดีตามลำดับ บังเอิญลงไปหาอะไรทานกับบอย เลยพอจะนึกถึงมรึงบ้าง "ผมพูดกับมัน เกล่มองมัน ดูมันทำท่าแคะหูแบบไม่เชื่อเท่าไหร่
"งั่นกรูจะรีบไปอ้วกออกดีกว่าสาดดดดด"ดูมัน ผมยิ้มซะใจ ที่หรอกมัน ผมรู้ว่าเป็นบอยที่เอานมมาให้มัน ผมยอมเป็นคนร้ายเพื่อให้ได้นายเอก
"เดี๋ยว"มันเรียกผม ผมยังยืนหน้าห้องมันและกำลังจะเดินไปที่ห้องบอย ผมก็หันกลับมาแบะ
"ปึก!" มันเอากระดาษแปะที่หน้าผากผม
"เอาข้อความชวนขนหัวลุกมรึงคืนไปด้วย สาดดดด"มันพูด
"อ้อ พี่กรูเป็นหมอตา บางที่พี่กรูอาจจะมีไอเดียเก๊ๆทำให้ตามรึงโตได้ ตายังกะเม็ดก๋วยจี๋ "ดูมันว่าผม
"กรูไม่มีพี่เป็นหมอแต่กรูแนะนำหมอที่ทำให้จมูกแหลมมรึงให้ทู่ได้ จะให้ออกตังให้ก็ได้ กรูรวย!"มันจับปลายจมูกมัน
"ไอ้ตี๋มรึงว่าจมูกที่มีเสน่ของกรูเหรอ สาด "มันพูดเรียกไอ้ตี๋ลยเหีอสาดดด
"เหรอ ตรงไหนวะที่ว่ามีเสน่ ไอ้หน้าแขก"ผม
"กรูหล่อติดอันดับ top 10 รูปหล้อ หล่อ พ่อกรูก็รวย"มันพูดแล้วไง
"Shut up นี้มรึงยังตื่นมากัดกันอีกเหรอสาดดดด อย่าให้กรูออกไปได้นะมรึง สองตัว "เสียงไอ้ดิว เสียงมากจากห้องมัน
"นี้มันตีหนึ่งแล้ว มรึงยังควิดกันอีกเหรอ ไอ้กวาง"ไอ้ติ๊กอีกคน
"ถ้าตื่นมาหน้ากรูมีริ้วรอยนะมรึงสองตัว เตรียมตัวโดนกรูปล่ำได้เลย"เสียงเหมือนจะน่ารักแต่พาเอาปมสยอง ผมเดินกลับห้อง ไอ้แขกมัน fu** YOU ให้ผม ผมหันไป FU** YOU    ให้มันสองมือเลย
"ยังอีก มรึงเก็บนิ้วมรึงสองตัวเดี๋ยวนี้ หรือ จะให้กรูออกไปFU** อักคนมรึงเจ็บทั้งคู่แน่ "ไอ้ดิวมันแง้มประตูดู 
     ผมเปิดประตู้เข้าห้องเห็นบอยหลับไปแล้ว ผมเลยแปะกระดาษไว้ที่โต๊ะเขียนหนังสือของบอยแต่เพิ่ม อรรถรสนิ้วกลาง ลงในกระดาษ มรึงบอยคงเกลียดมรึงแน่ ไอ้แจ็ค ทันทีบอยตื่นมาเห็น ผมอยากดูแลเขา ไม่ใช่ให้คนแบบนั่นมาดูแล เพราะผมไม่เขื้อในตัวไอัแจ็ค ต่อให้ใครต่อใครมองว่าผมทำร้ายเขา ผมเชื่อว่า บอยต้องรักในสิ่งที่ผมทำให้เขา

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน บอยvsแจ็ค เหตุการณ์เริ่มบานปลาย
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 12-05-2015 21:37:28

ต่อจากเพื่อนใหม่ เมื่อคืนผมเพลอหลับไปทั้งน้ำตาอักครั้งผมตื่นมาก็เห็นโน๊ตแต่มันเป็นโน๊ตที่ผมติดไว้ที่แก้วนมแจ๊คนี้ทำไหมมาอยูที่โต๊เขียนหนังสือผมละ แถมยังมีวาดภาพ นิ้วกลางอีก แจ๊คนะแจ๊ค แอบเสียใจแต่ก็แอนขำปนกัน ผมแปลกใจนะปกติแจ็คไม่น่า จะเป็นแบบนี้นะ
"บอย "เสียงหลุยส์ผมหันไปมองขุดนักเรียนที่เขาใส่ ดูก็น่ารักดีนะหลุยส์นะ
"เออ หลุยส์เห็นติดไว้ที่แก้วนมนะ หลุยส์เห็นตั้งแต่ที่บอยรินนมไว้ แล้ว่ไม่คิดว่าบอยจะเอาไปให้แจ็ค น่าเสียดายคนไม่เห็นคุณค่า เอามาวางไว้หน้าห้องแบบไม่แยแส่ "หลุยส์พูดแต่ผมไม่อยากเขื่อว่าแจ็คจะเป็นคนแบบนั้นจริงๆ หรือนี้เขาเปลี่ยนไปจริงๆนะ
"ช่างมันเถอะหลุยส์ เราไปโรงเรียนกันดีกว่า "ผมพูดผมหยิบกระเป๋าไม่ได้ถือนานแล้วนะ ผมจำได้ว่าเขาถือกระเป๋าให้ผมทุกครั้งเลย เขาน่ารักมากแจ็คแถมยังผูกเชือกร้องเท้าให้ด้วย
"บอย ยิ้มอะไรเหรอ "ผมสะดุ้งตกใจ
"เออ บอย แค่คิดถึงตอนสมัย ที่บอยเรียนกับเพื่อนๆนะ มันเป็นความทรงจำที่ดีมาก เขาดูแลบอยเหมือนบอย เป็นเจ้าหญิงก็ว่าได้ หิหิหิ"ผมพูดไป ขำไปเล็กน้อย หลุยส์ที่นิ่งไป
"มันตลกดีนะแต่เป็นความทรงจำทีดีมากๆอยากเก็บมันตลอดไป"ผมพูด
"หลุยส์ถือกระเป๋าให้ไหม"ผมตกใจแต่ผมจะเก็บไว้ให้เขาถือคนเดียว หลุยส์บอยขอโทษ
"เออ บอยถือเองดีกว่านะ บอยโตแล้วหลุยส์"ผมพูดและเดินเลี่ยงออก ทันทีที่ ผมเปิดประตูก็เห็นแจ็คเปิดประตูออกมา เหมือนกันผมกำลังจะทักแจ็ค
"เจ้าหญิงของหลุยส์ หมับ"หลุยส์เรียกผมและดึงกระเป๋าไปถือให้ผม ผมเลยปฏิเสธไม่ได้จำต้องให้หลุยส์ไปถือให้
"เมื่อคืนนอนหลับสบายดีนะครับ หลุยส์เช่นกัน มีความสุขมากเลยที่นอนใกล้บอย "หลุยส์พูดกับผม
"เฮ้อ มีคนใหม่อะไรๆก็ดีเนอะ มีบ้างดีกว่า เปลี่ยนคนถือกระเป๋าใหม่ หาคนให้ให้ถือกระเป๋าบ้างดีว่าวันนี้" แจ๊คพูดผมพยายามจะดึงกระเป๋ามาถือเอง
"หลุยส์ขอบอยเถอะนะ"ทันที่ที่ผมสองคนเดินลงมา หลุยส์มองผมสายที่เศร้าและคืนกระเป๋าให้ผม
"หลุยส์ "หลุยส์คงเสียใจ หลุยส์เดินเลี่ยงไป ผมไม่ตามไม่อยากตามไปให้เขาเจ็บไปกว่านี้ผมรู้ว่าเขาคิดยังไง กับผมเพราะผมรักใครไม่ได้แล้วจริงๆ
"บอย ไปเรียนกันดีกว่า แล้วไอ้..หลุยส์ละ"ดิวเดินลงมาพร้อมทุกคนและแจ๊คเขาไม่มองหน้าผมเลย เบ้ปากด้วย
"เดินไปข้างนอกนะ บอยไปเรียกแล้วกันนะ"ผมพูดและเดินออกไปเรียกหลุยส์
"หลุยส์ เราจะ"ผมพูดหลุยส์หันมามองผม สายตาเขา
"ทำไมบอยรักไอ้แจ็ค หลุยส์ไม่ดีเหรอ หลุยส์ดีไม่พอเหรอบอย"ผมอึ้งที้หลุยส์ถามผม
"คือ เออ บอย ..บอยขอโทษ ต่อให้ไม่มีเขา บอยยังคงให้หลุยส์ได้แค่เพื่อน บอยขอโทษ"ผมพูดพร้อมกุมมือหลุยส์
"นี้ไม่ต้องไปแล้วมั้ง ขึ้นห้องเลยก็ได้"เสียงคนข้างหลังผม ผมรีบปล่อยมือหลุยส์ ทำไมต้องมาจังหวะแบบนี้ทุกทีซิ
"ผลั๊ก "เสียงหมัดกระทบใบหน้าแจ็ค
"มรึงเลิกพูดจาหมาๆแบบนี้กับบอย "หลุยส์พูด
"หมับ"แจ็คที่กระฉากคอเสื้อหลุยส์
"หยุดนะทั้งคู่เลย แจ็ค หลุยส์ หยุด "ผมพยายามห้ามสองคนที่กำลังจะต่อยกัน
"มรึงไม่มีสิทธิ์มาต่อยกรู"แจ็ค
"หมับ"ผมเขาไปดึงมือแจ็คไม่ให้ต่อยหลุยส์แต่แจ็คสะบัดแขนเขา มันทำให้ร่างผมกระเด็น
"ตุบ "ไปอยู่กับพื้น
"บอย"ทั้งคู่กรูเข้ามาหาผม
"มรึงปล่อยเลยนะไอ้หน้าแขกมรึงทำบอยแบบนั้แล้วยังมีหน้า เข้ามาช่วย"หลุยส์พยายามกันแจ็คออก ผมก็วุ่นวายอยู่ทามกลางสองคนนี้
"เพราะมรึงนั้นแหละ"แจ็คที่ไม่ยอม
""หมับ ตุ๊บ หมับ ตุ๊บ "ดิวเดินมาและจับคอเสื้อทั้งาองคนและเหวี่ยงไปจากตัวผม ดิวพยุงผมขึ้น
"บอยเป็นอะไรหรือเปล่า"แอ้ถามผมผมเจ็บเพราะกระแทกพื้น ติ๊กและพายวิ่งออกมาดู
"มรึง" "มัน"หลุยส์ กับแจ็ค
"มรึงเป็นคนสะบัดบอยลงไปกองกับพื้นไอ้แจก"หลุยส์พูด
"กรูไม่ตั้งใจ ถ้ากรูรู้ว่าบอยจะดึงแขนกรูไม่ทำหรอก กรูไม่ทำร้ายของที่กรูรัก"แจ๊คพูดขึ้น ผมมองแจ็ค จองที่เขารัก
"แต่มรึงพูดจาทำร้ายบอย"หลุยส์
"หยุด!! พอทั้งคู่ มรึงสองตัวนั้นแหละ"ดิวปรามทั้งคู่
"ไปบอย ปล่อยมันไว้นีเแหละ ทั้งคู่เลย "ดิวพูดและชี้หน้าทั้งคู่
"บอยไปนั่งรถคันเดียวกับแอ้ดีกว่า"แอ้พูดและประครองเดินไป ผมเดินเซเล็กน้อยเจ็บที่ข้อเท้า
"บอยอย่าไปกับไอ้หมาบ้าสองตัวนี้เลย "ติ๊กผมเดินออกมาและขึ้นไปนั่งบนรถกับแอ้และดิว
แจ็ค
 หลังจากทีผมเปิดฉากกัดกัน ผมพลั้งสะบัดบอย ไปกองกับพื้นเพราะบอยมาห้าม ผมไม่เคยทำบอยเจ็บแบบนี้เลย และนี้บอยก็ไปกับไอ้ดิวและแอ้แล้ว นี้ผมต้องนั่งรถคันเดียวกับไอ้ตี๋ใช่ไหม ผมเดินออกมาเห็นรถจอดอยู่คันเดียว ผมกับมันมองหน้ากัน แย้งกันจะขึ้นรถในประตูเดียวกันอีก
"ไอ้แขกมรึงไปขึ้นประตูโน้นซิ"ไอ้หบุยส์
"มรึงซิไปไอ้ตี๋ มรึงนะเพิ่งมาอยู่บ้านนี้ มรึงต้องให้เกียรติกรูขึ้นก่อน"ผมพูด
"มรึงให้กรูเกลียดขี้หน้ามรึงมากกว่าไอ้แขก "ไอ้ตี๋
"คุณหนูครับขอโทษที่พอดีไปยิ่งกระต่ายมา อุ้ย  เออ จะแย้งกันทำไมครับ ประตูมีสองด้านนะครับคุณหนู"คนขับรถเดินมาพอดี ผมเลยยอมเดินไปขึ้นฝั่งโน้นก็ได้ผมนั่งชิดติดประตู ไอ้หลุยส์ด้วยรถแล่นออกมาได้สักพักหนึ่ง ผมเห็นมันแชตคุยกับใครไม่รู้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ บอยแน่เลยห่างกันไม่ได้เลนระ ทำไมไม่เอาไปนั่งคันเดียวกันเลยละ และทันที่รถมาถึงโรงเรียนพอรถจอดสนิทผมก็รีบลงจากรถทันที และตรงไปห้องอาหาร มาถึงไม่เห็นบอย เห็นแต่แอ้กับติ๊ก และพาย ไอ้ต้นข้าวกับบลูคงยังไม่มา
"บอยละ"ผมถามพวกมัน
"ไปห้องพยาบาล"ไอ้แอ้ตอบ
"เป็นไร"ผมถาม
"ใครทำบอยเจ็บละ"ไอ้ติ๊ก ไอ้หลุยส์มันวิ่งตามมาพอดี
"บอยละ"ไอ้หลุยส์มันถึงก็ถามบ้าง
"นี้ที่หลังรอมาพรอมกันแล้วถามนะ มรึงสองตัวทำบอยขากระเพลกไปห้องพยาบาล นั้นไอ้ดิวพามานั้นแล้ว"พายพูดผมหันไปแต่ไอ้หลุยส์มันใกล้กว่ารีบปรี่เข้าไป พยุงบอยทันที พอบอยนั่งลง
"บอยเจ็บมากไหมครับ "ไอ้หลุยส์มันประครองเท้าบอย
"ไม่เป็นอะไรแล้วละหลุยส์"บอย
"ก็ดี"ผมพูดและนั่งลง ผมเลือกทาน อาหารเช้าโดยพยายามไม่มอง เอาใจกันน่าดู จนโว้นทนไม่ไหว ผมลุกพร้วดเดินออกไป ผมเดินไปเรื่อยๆ แแบไร้จุดหมาย จนมาหยุดที่ สระว่ายน้ำ
"อา ภาษญ์ ครับแจ็คนะครับ อาถ้าผมจะหาคนมาทำความสะอาดสระว่ายน้ำได้ไหมครับ"ผมโทรหาอาภาษญ์
"แจ็คจะใช้เหรอ เออ อาจะส่งคนไปทำให้วันนี้นะ "อาภาษญ์
"ขอบคุณครับอา "ผมพูดและกดวางสาย ผมเดินกลับไปเข้าแถวเพื่อรอขึ้นเรียน

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน บอยvsแจ็ค เหตุการณ์เริ่มบานปลาย
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 13-05-2015 08:08:24

แจ็ค
         ตอนนี้เป็นชั่วโมงกิจกรรม ผมเห็นบอยกับไอ้ตี๋พากันไปห้องสมุด หน้าอย่างไอ้ตี๋นี้นะ อ่านหนังสือ ผมว่าเขาไปหา ที่สวีทกันซิไม่ว่า น่าหมันใส้ (ที่บ้านคนเขียนเรียกหึง555)  ผมเลยต้องมาหาที่สงบๆในน้ำ ผมเห็นมีสระว่ายน้ำ และ อาภาษญ์คงรู้ใจหลานเลยให้คนมาทำความสะอาด ผมนะแชมป์ว่ายน้ำของเขตกทม เกือบได้ไปเอเชียนเกมส์แล้ว แต่พ่อ ผมเบรคไว้ ไ งั้นผมไปได้ไกลแล้ว
"สะอาดน่าว่ายดีจัง"ผมพูดขึ้นและเปลี่ยนชุดเตรียมจะว่ายน้ำ
"นี้สระว่ายน้ำของพวกเรา"ผมหันไปมอง และมองป้ายมันสระว่ายน้ำ โรงเรียนชัดชัด
"ไหนอะป้ายที่บอกสระว่ายน้ำนี้พวกเรา สระว่ายน้ำโรงเรียนชัดชัด "ผมพูด ชี้ให้มันดูด้วย ผมหันเปลี่ยนชุดต่อ
"ปากน่าว่างเท้าวะ"ไอ้คนที่มากับคนที่บอกผมสระว่ายน้ำเราหน้าตาเหมือนกันแฝดกันนี้หว่า
"ร้องเท้ามรึงเบออะไร"ผมกวนตรีนใส่พวกมัน
"มรึง..กวนตรีนวะ" พวดมันอีกคนแต่สองคนนั้นดึงไว้
"นี้มันสระโรงเรียน ทุกคนมีสิทธิ์"ผมพูดไม่สนใจ
"ถ้างั้นมาแข่งกัน ถ้านายชนะ นายก็ว่ายน้ำที่สระนี้ได้"มีแบบนี้ด้วยสระก็สระของโรงเรียน แถมโรงเรียนนี้ก็ของอาผม แต่ก็ได้ผมหยักไหล่ยินดีรับคำท้า
[บอย]
ผมมาห้องสมุดกันแต่ดันมาเจอรุ่นพี่เมื่อวันที่มอบตัว ผมกับหลุยส์เลยพากันออกจากห้องสมุดไม่อยากมีเรื่อง หลุยส์ก็มองหน้าพวกนั้น ผมรีบดึงหลุยส์ออก เลยไล่ลีอะไรทำเลยที่นี้
"พวกนี้ใครเหรอบอย"หลุยส์ถามผม
"รุ่นพี่นะ พวกบอยเจอวันมามอบตัว ดูท่าไม่ค่อยชอบพวกดิว แจ็คเท่าไหร่ "ผมพูด หลุยส์ยิ้มๆ คงคิดว่าพวกแจ็คเป็นอันทพาลละซิ แต่ผมเชื่อว่าหลุยส์จะเห็นความจริงเอง
"นี้แกไปดูเขาท้าประลองว่ายน้ำชิงสระว่ายน้ำกัน"ผมได้ยินนักเรียนม.ต้นเขาคุยกัน
"อย่าบอกนะว่าไอ้ ..แจ็ค"หลุยส์คงกำลังเรียกแจ็คหน้าแขก แจ็คก็เหลือเกินดันเรียกหลุยส์หน้าตี๋ พอกันทั้งคู่นะผมว่า
"บอยว่าใช่"ผมพูดและเดินตามเด็ดดบุ่มนั่นไป
"นี้แก คนที่ว่าเป็นลูกหรือหลานเจ้าของโรงเรียน ลงท้าประลอง หล่อน่ากินมากเลยอ่ะ ซิกแพกนี้นะ" ผมได้ยินก็อดอมยิ้มไม่ได้
"เราชอบพี่เขา เราจะขอพี่เขาเป็นแฟน"ผมได้ยินอีกคนน่าตาน่ารักใสๆดี พูดผมกุบนิ้มทันที ถ้าเขาขอตอนนี้ แจ็คคงรับคำขอเขาเพราะตอนนี้เขาเข้าใจผมผิดอีกด้วย
"เด็กที่นี้ไวไฟดีแท้นะ แต่ก็ดีไอ้หน้าแขกได้เลิกบ้า"หลุยส์แต่
"บอยเป็นอะไรไป"หลุยส์สะกิดผม
"เปล่า..ไปหาที่นั่งเถอะ"ผมพูดและมองหาที่นั่งที่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากสระมาก ผมเห็นสี่หนุ่มยืนบนแสตนเรียบร้อยแล้ว แจ็คจริงๆด้วย ผมยิ้ม ผมจำได้ตอนที่เขาได้คัดตัวผมไปนั่งใกล้ชิดติดขอบสนาม แค่ตอนนี้ถ้าผมนั่งขอบสระแบบตอนนั้น เขาคงไม่อยากโดดลงสระ ยิ่งหลุยส์มาด้วยแนนี้
"แจ็คมันเป็นนักกีฬาว่ายน้ำเหรอบอย"หลุยส์ถามผม ผมพยักหน้า
"ดูแต่ละคนซืมันจะ.."หลุยส์พูด
"บอยเชื่อแจ็คทำได้ ..เพราะเขาทำได้ดีมาตลอดหลุยส์"ผมพูดแต่ลืมไปผมหันมามองกบุยส์สีหน้าเขาเปลี่ยนไป เขาเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด
"ปี้ด"ปล่อยตัวนัดว่ายน้ำแล้ว แจ็คไม่เชิงนำเพาะน่าจะหลายรอบ ผมมองเขาตลอดเลย
"นี้เราเข้าไปคุยกับพี่รูปหล่อมาแล้ว พี่เขาชื่อแจ็ค พี่เขาโสดด้วย พี่เขาบอกไว้คุยกันหลังแข่งเสร็จแก" เด็กที่ผมเดินตามหบังพูดแบยนั้นทำเอามือผมเย็นขึ้นมาเลย  ทำไมเขาพูดแบบนั้น ผมอยากแสดงตัว ว่าผมกับ เขา เราาเป็นอะไรกันแต่ผมคงทำไม่ได้แล้ว
"บอยโอเคไหม"หลุยส์ถามผม ผมพยักหน้า ตอนนี้อบสุดท่ายแล้วและเป็นท่าที่เขาถนัดมาก แน่นอนเขานำริ้วเลยและ เข้าเส้นชัย
"เห็นไหมหลุยส์ เออ หลุยส์"หลุยส์เดินลงไปแล้วผมรีบลุกเดินตามผมดึงแขนหลุยส์แบบลืมตัวมันเป็นจังหวะ ที่แจ็คหันมามองพอดี และน้องที่ชอบแจ็คนะเขาวิ่งลงไปหาแจ็คและเอาผ้าซับหน้าให้เขาแบบที่ผมเคยทำให้เขา และเขานื่นหน้าให้ซับ มันบีบหัวใจผมมากเลย
"บอยไปเถอะ คนไม่เห็นค่า ช่างมัน"กลุยส์จับมือผมอละดึงผมออก
[หลุยส์]
 ผมดึงบอยออกมาจากสระว่ายน้ำผมรู้ว่าบอยเจ็บปวดแค่ไกน เพราะตอนนี้ผมก็เป็นผมถึเข้าใจบอย ผมพาบอย เดินออกมาสักระยะ มือบอยที่สั้นไปหมด 
"บอย อยากร้องให้ก็ร้องนะ"ผมพูดเท่านั้น บอยปล่ยโฮ้เลย บอยกอดผม ผมกอดบอยตอบ
"บอย หลุยส์อยากดูแลบอย ได้ไหม หลุยส์ รักบอยนะ"ผมพูด บอยหยุดร้องให้ บอยมองผมพร้อมปาดน้ำตา
"หลุยส์ บอยขอโทษ บอยทำไม่ได้ บอยรักหลุยส์ไม่ได้และบอยไม่เคยคิดแบยนั้นกับหบุส์"ผมอึ้งมาก เหมือนใครมากระฉากหัวใจออกจากร่างผมไป
"บอย.. ทำไม ไอ้แจ็คมัน"ผมพูดแต่บอยนกมือห้ามผม
"บอยมีเหตุปลต่อให้เขาทำอะไรที่แย่ไปกว่านี้ บอยก็มีใครไม่ได้ หลุยส์สักวันหลุยส์จะมีคนที่ดีกว่าบอย อยู่กับคนที่ เขารักหลุยส์ดีกว่านะ"บอยบอกผมและบอยเดินออกไปจากตรงนี้ผมยังอึ้งอยู่เลยต่อให้มันเลวกว่านี้เหรอแล้วเหตุผลอะไรที่บอย มีคนอื่นไม้ได้
[แจ็ค]
 ผลเป็นไปตามที่คาดไว้ผมชนะขาดลอย ผมขึ้นมาจากสระ มีเด็กนักเรียนม.ต้นวิ่งลงมา น้องเขาชื่อปีใหม่ เขาบอกว่าเขา ชอบผมมาก น้องเขาอยู่ม.2 เอง น้องไวไฟขนาดนี้ ผมบอกว่าผมโสด ก็โสดแล้วนี้ และผมดันหันไปเห็นไอ้ตี๋พร้อมกับบอย ที่กำลังวิ่งตามไอ้หน้าตี๋พร้อมดึงแขนไว้ นี้มาโชว์ติดจอบสระเลยเหรอ รู้ว่ารักกันมาก และจังหวะที่น้องเขาลงมาประชิด
"พี่แจ็คครับ เก่งที่สุดเลยครับ ใหม่ซับหน้าให้นะ"ผมยิ้มพร้อมยื่นหน้าให้ซับ บอยมองผม แล้วใง
"ที่นี้ เราคงใช้สระว่ายน้ำได้แล้วนะ "ผมพูดกับคนที่ท้าชิงกับผม
"เราต่อ และนี้ต๋องน้องชายฝาแฝดเรา นี้พี่ณุก พี่ ม.หก "ทั้งสามยื่นมือให้ผมแบบมิตรผมตอบกลับ
"ถ้าไม่รังเกียจ เราอยากได้นายร่วมทีมกับเรา แต่พวกเราไม่มีโค้ช โค้ชเซกิ บินกลับไปแล้ว มีปัญหากับอดีตครูใหญ่" ผมได้ยิน้ช่นนี้ ยินดีทันที
"ยินดี ส่วนโค้ช เรามีโค้ช ฝีมือดี เราโทรกริ่งเดียว ได้เลย "ผมพูด
"แจ๋วเลย"ไอ้คนชื้อต๋องร้องคนชื่อต่อพูด
"เออ พวกเราต้องไปแล้ว พรุ่งนี้ เรามาคุยกันอีกที "ไอ้ต่อพูดผมเซย์กูดบาย ก็จะกลับเหมือนกันแต่ มีหนุ่มน้อยก้มหน้าก้มตาอยู่ตรงหน้าผม เขินผม ตรงที่ผมยังอยู่ในชุดว่ายน้ำอยู่เลย
"รอพี่เปลี่ยนชุดแป็ปหนึ่ง"น้องเขาพยักหน้า และผมตรงเข้าก้องก็ดีเหมือนกัน ในเมือเขาทำได้เราก็ทำได้ ผมเดินออกมาพร้อมขุดวอมร์ม
"ชุดนี้พี่ก็น่ารักดีนะ"น้องเขาชมแปลกๆผมยิ้มเออ ชุดมันยังไงเหรอ
"ชุดนี้น่ารัก แต่ใหม่ชอบชุดว่ายน้ำมากกว่า" แร้ง!
"เออ พี่ว่าชุดว่ายน้ำไวโอกาสเหมาะๆก็พอนะ แกแดดนะเนี๊ยะ"ผมพูดมียิ้มตาหยีเลย
"หมับ"นั่นควงแขนผมซะงั้น ผมพยายาม แกะออก มันไม่คุ้นเคยและแขนนี้มีแต่บอยเท่านั้น
"ทำไมละครับพี่แจ็ค รัวเกียจเขาเหรอ"น้องปีใหม่
"น้องนะจะเสียหาย ถึงจะเป็นผู้ชายก็เถอะ"ผมพูดตัดบทเริ่มเซ็งแหละผม
"ก็ได้ครับ ปีใหม่ชอบพี่จริงๆนะ "นั่นผมเดินมาถึงรถที่จอดรอพวกผมแล้ว เห็นบอยยืนอยู่ มีแอ้ ติ๊ก และพาย  และไอ้หลุยส์ส์มันเดินถือแก้วน้ำมาพร้อมไอ้ดิว และหลุยส์มันส่งแก้วน้ำให้บอย แถมบอยยังหยิบผ้าเช็ดหน้า ซับหน้าให้มันอีก
"พี่ไปส่งบ้านเอาไหม"ผมหันไปถามน้องเขา รีบพนักหน้าทันที ผมเดินไปที่คนขับรถ
"วันนี้มีรถมากี่คันครับพี่ พอดีผมต้องการไปส่งน้องเขาที่บ้าน"ผมพูดกับพี่โชว์เฟอร์พี่เขามองปมยิ้มและเหล่มองน้องปีใหม่
"แฟนคลับนะครับพี่"พี่เขาพยักหน้า
"งั้น สิบนาทีได้ไหมครับคุณแจ็ค"ผมพยักหน้า ไอ้ดิวเดินมาหาผม ดึงแขนผมส่วนน้องปีใหม่ก็ควงแขนปมอยู่
"คุยกับกรูหน่อย"ไอ้ดิว
"น้องครับพี่ขอคุยกับไอ้หมอนี้หน่อย"ไอ้ดิวทำเอาน้องเขาตกใจเลยสาดดด
"ไอ้แจ็คมรึงทำบ้าอะไร มรึงอย่าประชดแบบนี้ ถ้าคนที่มรึงประชดไม่ใช่บอยกรูจะไม่ยุ่งกับมรึงเลย "ไอ้ดิว ผมสะบัดมือมันออก
"กรูไม่ได้ประชด กรูอาจจะคบน้องเขาจริงๆ มรึงก็ดูถ้าเขารักกรู เขาจะทำแบบนี้ไหม ที่มีไอ้เห็บหมานั้นตามติดตลอด กรูละคืออะไรของเขา"ผมพูดกับไอ้ดิว ผมไม่อยากทะเลาะกับมันไอ้ดิวปล่อยแแขนผม
"แค่นี้มรึงยังเด็กๆ กรูเจอยิ่งกว่ามรึงอีก "ไอ้ดิวพูดและมันเดินไปขึ้นรถพร้อมดันร่างบอยขึ้นรถไป และแอ้ไปนั่งรถกับไอ้ติ๊ก และพายที่นั่งีถอีกคันและออกไปเลยเหลือไอ้ตี๋ ผมดึงแขนน้องปีใหม่ขึ้นรถและไอ่ตี๋มันขึ้นมาด้วย
"ไอ้หน้าตี๋ใครเชิญมรึง"ผมถามน้องปีใหม่มองผมและมองไอ้หลุย์
"รถมีให้ใช้ส่วนร่วมไม่ใช่ส่วนตัว ไอ้แขก"ดูมัน
"แต่กรูจะไปส่งน้องเขา "ผมพูด
"ก็ไปดิ เวลานี้กำลังดี กินแซนวิสกัน"ไอ้ตี๋ ดูน้องที่นั่งตรงกลางทำหน้าตกใจ
"ไอ้ตี๋กรูไม่กินแซนวิสกับมรึง"ผมพูด
"ชอบขาวๆสไตล์เดียวกันแบ่งกันสนุกบ้างเหมือนที่ผ่านมาไง วันก่อนยัง"ไอ้ตี๋
"กรู"ผมกำลังจะอ้าปากแต่
"พี่แจ็คครับผมลืมของอะครับผมขึ้นไปเอาของก่อนพี่ไม่ต้องไปส่งผมหรอกครับผมลืมไป พ่อมารับนะครับ พ่อผมดุ ผมไปละ พี่ขอผมลงหน่อย"นั่นโดยอ้าวไปเลย น้องปีใหม่
"เออ คุณแจ็ค คุณหลุยส์จะให้ผมไปไหนดีครับ หรือจะให้พาไป ร้านเบเกอรี่ มีแซนวิสขายนะครับ"คนขับรถ
"ไม่กินแล้วครับ ผมไม่ชอบแซนวิส กลับบ้านเลยพี่ ไอ้ตี๋ มรึงนี้มารกรู ตลอดเลย ไอ้เวรร ไอ้เห็บหมา"ผมพูดและพี่คนขับีถก็ออกรถเลย
[บอย]
 หลังจากที่ผมกลับมาบ้านพร้อมดิว ผมก็ขึ้นห้องนอน ร้องไห้ ความอ่อนแอทำให้ผมคิดถึงพ่อ พี่ๆและเทวดาตัวน้อยของผม น้อวแบงค์
"แบงค์ พ่อคงดึงเขากลับมาไม่ได้แล้ว เราคงมีแค่สองคน ฮือๆ"ผมร้องไห้ ร้องไก้ จนเพลอกลับไป
"แด๊ด แด๊ด "ผมรู้สึกมีความสุข มีมือมาลูปแก้มผมเบาๆ น้องแบงค์แน่เลย เขากำลังหัดพูดด้วย
"แบงค์ พ่อรักแบงค์นะ"
"บอย บอย"ผมสะดุ้งเออไม่ใช่แบงค์ แต่เป็นแอ้ เขาเอามือปาดน้ำตาให้ผม ผมลุกขึ้นนั่ง แอ้มองผม แต่ผมพยายามหลบสายตาแอ้
"แจ็ครู้เรื่องนี้ไหม บอย"ผมมองแอ้ ผมรู้ว่าทุกคนรู้ว่าผมเป็นคนที่ถูกเลือกให้มีสิ่งพิเศษในตัวผม ผมส่ายหน้ากัยแอ้
"บอยพูดอะไรไม่ได้ในคอนนี้แต่อาจจะตลอดไปแอ้ แอ้อย่าบอกเรื่องนี้กับแจ็คนะเขารู้ตอนนี้ไม่ได้ เขา"ผมพูดกัยแอ้
"เขาไม่พร้อมและแอ้รู้ดีมีปัญหาตามมาแน่ บอย แอ้เข้าใจบอยนะ"แอ้กลุมมือผมไว้
"แอ้"ผมเรียกแอ้ผมรู้สึกบางสิ่งที่เหหมือนผมกับแอ้ และแแปลกใจที่แอ้กับเข้าใจผมได้ง่ายมากเหมือนเราตกใน สถานการณ์เดียวกัน
"เออ ไม่มีอะไร บอยลงไปทานอ่หารกันดีกว่านะ "แอ้พูดแบะลุกขึ้นมาปีะครองผม ผมรู้สึกแอ้มีบางอย่างแต่พูดไม่ได้ แต่เท่าที่ผมรู้มีแค่ผมที่เขาเลือก ผมเดินลงมากับแอ้ หบุยส์กัยแจ็คเข่ามาพอดี
"บอย เป็นอะไรไหมดูหน้าซีดๆ"หลุยส์ แต่แจ็คมองทางอื่น และเจาก็กดโทรศัพท์โทรออก
"น้องปีใหม่ พี่ขออธิบาย ไม่ใช่แน่นอน นะครับ ไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอน ถ้าอย่างนั่นพี่ทานข้าวก่อนนะครับ อาบน้ำแล้วเราคุยกันนะครับ ครับคนดี บายครับ"ผมแทบไม่อยากยื่นตรงนี้แล้วแอ้ พาผมเข้าห้องอาหารทุกคนพร้อมแล้ว ผมนัางจ้างดิว แอ กบุยส์ แจ็คที่นั่งข้างพายกัยติ๊ก
"วันนี้มรึงนั่งข้างกรูนี้นะ "พาย
"แม้พายอ่ะ ออกจะน่ารัก ตักผัดกุ้งให้แจ็คหน่อยดิครับ"พายมองแจ๊ค
"มือเป็นหง้อยเหรอครับคุณแจ็ค ทุกวันนี้ กรูยังตักให้กรูเองเลย "พายพูดแจ็คเลยตักเองผมแอบขำเล็กน้อยแบบว่าลืมตัว ไปว่าเราไม้ได้คุยกัน
"มรึงไปรับน้อง  น้อง อะไรนะ บ้องแบ้ว ให้เขามาตักให้ดิ"ติ๊กพูดแซว
"เขาชื่อปีใหม่ "แจ๊คพูด
"ยังใหม่สมชื่อหรือเปล่า"ไอ้ติ๊ก
"ใหม่เขาแต่เก่าของใครไม่หรือเปล่า"ไอหบุยส์
"หลุยส์ "ดิว
"แป๊ะ"ดืวแตะมือเห็นด้วย
"อ้อเดียวนี้ลุมกัดกรูแล้วใช่ไหมเนี๊ยะ เออ กรูไม่กินแล้ว "นั่นงอลไปเลยผมมองเลยเพิ่งกินไปได้สองคำเองและวันนี้ก็ว่ายน้ำเสียพลังงานตั้งเนอะ
 [บอย]
ผมนั้งทานอาหารกันดิว หลุยส์ คุยกันถูกคอมากขึ้น หลุยส์รู้ตักพี่อ้นพี่ดิม แต่ผมนะ ดึงจานแจ็คมาตักกับข้าวเพื่อเขาหิว
"บอย ยังจะเผื่อมันอีกเหรอ"พายพูด
"วันนี้เขาว่ายน้ำมา เดี๋ยวก็หิว ถ้ายังไงพายเดินไปเคาะประตูบอกว่า พายเก็บอาหารไว้ให้นะ เออ บอยขึ้นห้องก่อนนะ บอยจะโทรหาพี่นะ เจอกันพรุ่งนี้เช้านะ หลุยส์ คุยกับดิวก่อนก็ได้ "ผมพูดและลุกขึ้นเดินขึ้นห้องนอน ผทคิดนะถ้าบอกความจริงอาจจะไม่เป็นแบบนี้ หรือถ้าบอกไปจะแย่ลงกว่านี้ แค่นี้ก็แย่อยู่แล้วนี้เขาคิดตลอดว่าผมต้องมีคนอื่นใช่ไหม
"น้องปีใหม่ ก็ลองคบกันก่อน ไม่เป็นไรนี้ครับ พี่ก็อยากมีใครสักคนที่เดินข้างๆ กุมมือกัน กอดกันเวลาที่พี่รู้สึกเหนื่อย "ผมได้นินแค่นี้น้ำตาผมไหลอีกแล้ว ผมเดินกลับห้องนอน ผมทนไม่ได้แล้วผมคงต้องกลับ ขอโทษที่อยู่ร่วมภาระกิจนี้ไม่ได้
[หลุยส์ ]
ผมคุยกับไอ้ดิว แอ้ ติ๊ก ส่วนพายขอตัวขึ้นห้องก่อนสักพักใหญ่ ผมถึงได้รู้ว่า แต่ก่อน บอยกับแจ็ครักกันมากแค่ไหน เขาใกบ้ชิดกีนมากแค่ไหน มีแค่บอยที่ทำให้แจ็คมันสยบซิโรราบลงได้เหมือนลูกแมว แต่บอยต้องไปจากแจ็คเพราะผู้ใหญ่ ไม่ปลื่มไอ้แจ็ค แน่นอน ตำหน่งใหญ่โตรอ บอยอยู่และดูไอ้หหน้าแขกซิ
"กรูถามรึงจริงๆเหอะ หลุยส์ มรึงทำอะไรให้ไอ้แจ็คเข้าใจบอยผิด ทั้งที่มันกำลังจะดีตั้งแต่มรึงมา กรูไม่ได้โทษนะ"ไอ้ติ๊ก นี้มรึงไม่ได้โทษกรูเลยนะแต่ลงกรูเต็มๆ ไอ้นี้
"กรูรักบอย รักตั่งแต่นาทีแรกที่เจอแล้ว เขาน่ารักมาก "ผมพูด
"แต่เขารักกรูไม่ได้เหมือนมีบางอย่าง ที่เขาก็บอกกรูไม่ได้ "ผมพูดพวกมันก็คงไม่รู้
"บอยกับไอ้แจ็คนะเขารักกันมาตั้งแต่อนุบาลแล้ว และบอยก็หายไปจากพวกเรา สามปี ไอ้แจ็คมันเสียใจมาก กว่าพวกกรูจะทำมันกับมาเป็นปกติ เกือบปีนะมรึง"ไอ้ดิวพูด พวกมันพยักหน้าด้วยว่าจริง จริงเหรอที่มันเสียใจแล้วทำไมไม่พยายามติดต่อละ
"แล้วบอยหายไปทำไม "ผมถาม
"พวกกรูไม่รู้จริงๆตั้วแต่บอยไปไม่มีข่าวบอยเลย "ดิวพูด
"และมรึงดูดิ มันกำลังจะคบน้องปีใหม่อะไรนี้ ถ้ามนไม่ประชดแบบนี้ทำไม เป็นกรูจะไม่ทำเด็ดขาด"ผมพูด
"ขึ้นนอนเถอะวะ พรุ่งนี้ไปเรียน ถ้ามัน้ลือกแบบนี้แล้ว ปล่อยมัน"ดิวพูดผมเดินขึ้นห้อง
"นี้มรึงนอนกับบอยจริงเหรอวะ"ติ๊กมีนถามผม แบะดิวแอ้มันมอนมิงผม
"กรูนอนพื้น ถ้าจะได้ต้องมาทั้งใจ กรูลูกผู้ชายพอ"ผมพูด
"ขออีกนิดได้ไหมวะ"ไอ้ดิว
"มรึงบอกความจริงกับไอ้แจ็คที่มรึงโกหกมัน ทำเพื่อบอย "ไอ้ดิวผมมองหน้าไอ้ดิว
"เรื่องนมที่บอยถือไปให้มัน และเรื่องที่มรึงทำเหมือนบอยกับมรึงคบกันจริงๆ และถ้ามันยังตัดสินใจไปจากบอย มรึงจะจีบบอยกรูจะไม่เป็น ก้าง มรึงเลยหลุยส์"ไอ้ดิว
"ขอคิดดูก่อนระ"ผมพูดแบะผมก็เดินเจ้าห้องนอนผมจัดการที่ที้พื้นเหมือนเดิม
"Good night my princess "ผมพูดและทันทีที่หัวผมแตะหมอนผมสัมผัสบางอย่างผมหยิบออกมาดู มันเป็นรูปถ่ายแสดงว่าไม่ใช่หมอนใบเดิม เพราะผมเพิ่งเจอ รูปของเด็กผู้ชายชุดนักเรียนน่าจะม.ต้น บอยผมรู้ดีและมีศรีษะคนที่แนบกับโต๊ะนักเรียนแจ็ค รอยยิ้มที่ดูมีความสุขมาก แตกต่างจากตอนนี้มาก นี้ผมกำลังเห็นแก่ตัวใช่ไหม

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน แจ็คvsหลุยส์ผทไม่อยากให้บอยไป
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 13-05-2015 21:01:04

ช่วยให้เขาอยู่ต่อได้ไหม
แจ็ค
 ผมตื่นมาแต่เช้าแต่งชุดหล่อวันนี้เพราะว่าผมนัดน้องน่ารักมานั่งทานอาหารเช้าด้วยกัน กะว่าจะเปิดตัวไปเลย กำลังจะเรียนรู้กันและระหว่างที่เดินลงมา
"ครับพี่บรูคส์ ไม่เป็นไร เดี๋ยวบอยกลับครึ่งวัน ครับผม เจอกันนะครับ บายครับ"และบอยก็หันไม่ทันมองเพราะว่า ผมกำลังเดินลงมา บอยจะชักเท้ากลับอย่างเร็วเลยเสียการทรงตัว
"หมับ"ผมคว้าร่างบอยไว้ กลิ้นน้ำหอมอ่อนๆมันหอมยั่วยวนเหลือเกิน ผมมองบอย ตาคู่นี้ เด็กผู้ชายตาสีฟ้า ดวงตาที่ทำให้ผมหลงไหลในทุกครั้งที่มองแต่มันมีอะไรที่ซับซ้อนเกินไปสำหรับผมใข่ไหม
"แจ็ค"บอยเรียกผม
"คนดูแลไปไหนละ เห็นตามติดยังกับปาท่องโก้"ผมพูดและบอยก็ยืนเองได้แล้ว จากนั่นผมก็เดินออกมา ขึ้นรถไม้ได้พูดอะไรกับใครผมเห็นไอ้ดิว มันออกมาด้วย คุยอะไรกับบอย
"ออกรถเลยไหมคับคุณแจ็ค วันนี้มีรถ 4คัน "ผมพยักหน้า นั่นคือรถอีกคันของบอยกับไอ้หลุยส์ มันชนะแล้ว เพราะผม ยอมถ้อยแล้ว ผมนั่งมาจนถึงโรงเรียน น้องปีใหม่รอผมอยู่หน้าประตู
"รอนานไหมครับ "ผมถามน้องปีใหม่ และมองเออวันนี้น้อองเขาใส่กางเกงเรียกว่าสั้นมาก ดีนะที่ไม่ครูยืนหน้าประตู ครูอาจารย์ที่นี้เหลือน้อยเต็มที
"ก็สักพักได้แล้ว เออ แล้วว"น้องเขาคงหมายถึงไอ้หลุยส์ มันมาพร้อมบอยพอดี
"มากับแฟนมัน "ผมพูด อีกคนยิ้มเขินด้วยผมพาน้องน่ารักเดินเข้าห้องอาหารเหมือนเคย แต่น้องเขาเดินเหมือน นางสาวไทยเลยส่งยิ้มให้ไปทั่วและแขนก็ควงแขนผมอยู่ผมว่าจะดึงออกแต่บอยกับหลุยส์เดินข้างหลังผม ผมเลยปล่อยให้เขาควงไปก่อน ผมเห็น ไอ้ป๊อดกำลังจัดโต๊ะอาหาร
"อาหาร พร้อมแล้ว .เออ "ไอ้ป๊อดเหล่มองน้องปีใหม่
"จัดเก้าอี้เพิ่มด้วยไอ้ป๊อด ทานอะไรดีครับปีใหม่"ผมถาม น้องเขามองผม จะบิดทำไมครับ
"ไอ้ป๊อดจัดตรีน... ไก่ให้น้องเขาหน่อย "ไอ้ติ๊ก น้องสะบัดหน้าไปมองคนที่พูดผมด้วบ
"ผมไม่กินตรีนแต่เช้าครับ"น้องปีใหม่ตอบทันที
"สุดยอดเชื่อพี่ ตรีนที่ร้านไอ้ป๊อด หนาหนุ่ม ราวกับทาโลชั่นทุกคืนก่อนนอน"ไอ้ติ๊กผมกัดปากให้มันหยุด
"อ้าวแจ็คแฟนมรึงเหรอ "พายถามผม
"ครับ"น้องน่ารักตอบให้ทันทีทันใด
"ชื่ออะไรเราอะ"พายถาม
"ปีใหม่ครับ"น้องปีใหม่ตอบ
"พี่ถามไอ้แจ็ค น้องขื่อปีใหม่ ตอบทำไมเนี๊ยะ"พายย น้องปีใหม่มองหน้าผมเลิกลัก มองผม
"เก้าอี้ได้แล้วครับ นั่งได้เลยครับ"ไอ้ป๊อด แต่มันเก่ามาก นี้มันไปขุดที่ไหนมา
"ทำไมเก่าขนาดนี้ละ"น้องปีใหม่มองเก้าอี้และมองไอ้ป๊อด พร้อมกับหันมามองผม
"ไอ้ป๊อดมรึงไปขุดที้ไหนมาเก้าอี้นี้อะ"ผมถามไอ้ป๊อด
"ไม่มีแล้วครับพี่แจ็คเก้าอี้หายาก และผมต้องช่วยแม่ด้านไหนอีก"ไอ้ป๊อดพูด
"นั่งเถอะครับน้องใหม่ พอน้องนั่งปุ๊ป มันจะใหม่ทันที เพราะน้องชื่อใหม่ enjoyครับผม "ไอ้ป๊อด บอย กับหลุยส์มานั่งที้โต๊ะผมก็นั่งลงและพยักหน้าให้ น้องปีใหม่นั่งงงน้องเข้าก็นั่งแต่ขยับเก้าอี้เข้ามาเบียดผมซะงั้น
"น้องใหม่นั่งดีดีซิครับ "ผมพูดค่อยขยับออกไปหน่อย หน่อยจริง ๆครับ
"เออ นี้น้องปีใหม่ เป็นแฟนคลับ"ผมพูดแนะนำน้องปีใหม่กับทุกคน แต่ละคนทำเป็นหูทวนลมกันทั้งนั้น
"เมื่อวานแฟนคลับ วันนี้เป็นแฟนพี่แล้วครับ"เห้ย!ผมสะบัดหน้าทุกคนเช่นกัน
 "โอ้วว กูดด เวรี่กูด"ไอ้ดิวว
"แจ่ม!"ติ๊ก
"เราเป็นเพื่อนกันไปก่อน ค่อยๆดูกันไปนะน้องใหม่ "ผมพูดกับน้องปีใหม่
"ก็ดีครับพี่แจ็คเพราะ พี่เป็นคนแรก.....ของใหม่"น้องใหม่
"จริงเหรอ"เสียงพาย
"ไม่ครับ อู้ยย จริงครับพี่"นั้นน้องปีใหม่ไม่องบอกก็ว่าไม่จริงผมพยายามจับมือน้องใหม่ออกเพราะพยายามจะยุ่ง แต่เป้ากางเกงของผมนี้เแหละ
"อย่าครับน้องใหม่ "ผมกระซิบทำเสียงดุแล้วนะ ได้ผลน้องเขาหยุดแล้ว ต้องหาหนังสือมาปิด
"พี่แจ็ค วันนี้วันเกิดน้องใหม่ ไปงานวันเกิดน้องใหม่นะครับ มีปาร์ตี้เย็นนี้ "ผมสะบัดหน้ามอง
"พร้วดด"เป็นแถว
"เยี่ยม เจอกันเมื่อวาน วันนี้มีปาร์ตี้วันเกิดเลย พรุ่งนี้แต่งเลยไหม ฉลองมงคลสมรส"ไอ้ดิว ผมก็เออ มันแปลกนะนี้
"เริศ เจอเมื้อวาน มีวันเกิดเลยวันนี้"ไอ้ติ๊ก
"นะครับ คุณพ่อคุณแม่อยากเจอพี่แจ็ค และผมมีเซอไพรส์"น้องเขาพูด
"มรึงได้สะใภ้ฝากพ่อแน่นอน "ไอ้แอ้อีกคน แต่มองหน้าน้องใหม่และมองเห็นอีกคนหยุดทานอาหารแล้ว และบอยลุกขึ้นทันทีบอย ไม่มองปมสักนิดไหลุยส์วิ่งตามไปติดๆ
"ไปนะครับพี่แจ็ค"มีอ้อน
"ครับไปครับ พี่ว่าเรากลับห้องก่อนนะ จะเข้าห้องเรียนแล้ว "ผมพูดน้องปีใหม่พยักหน้า ผมส่งกระเป๋าให้น้องเขา และน้องเขาก็เดินไป ผมหันมาทุกสายตามองมาที่ผม
"มรึงทำแบบนี้ทำไม"ไอ้ติ๊กถามผม
"นั่นดิวะแจ็ค ทำทำไม ทำให้มันได้อะไรขึ้นมา"พาย
"ตอนที่บอยไปจากเมริง มรึวยังไม่ทำแบบนี้เลย นี้มรึงเป็นบ้าอะไร บอยนะเขาแคร์มรึงห่วงมรึง สารพัด นี้เขาอุสาต์ เก็บอาหารเย็นเพราะมรึงต้องหิวเมื่อคืนให้มรึง"พาย อาหารจานนั่นไม่ใช่พายเหรอ
"ไม่ใช่พายเหรอ"ผมถาม
"มรึงเป็นพ่อกรูหรือไง fu** มรึง"พาย
"ตามใจมรึงแล้วกัน ไอ้แจ็ค ถ้ามรึงคิดดีแล้ว ไปวะ เข้าแถว "ไอ้ดิวพูดก่อนจะเดินไปกับพวกแอ้ และติ๊ก
"ฟู"ผมผ่อนลมออกจากปาก  ผมเดินไปทางด้านหลังมันเคยเป็นแปลงเกษรแต่ตอนนี้รกร้างไปแล้ว ผมยืนมอง ไปแบยไร้จุดหมายใช่ว่าผมไม่เจ็บนะเจ็บมาก ที่เห็นสายตาคู่นั้น
"เว้ยยบ "ทำเปล่งออกมาสุดเสียง
"เว้ยย"แต่อันนี้ไม่ใช่ผมนะ ใครวะบนหัวผม มีคนิยู่ข้างบนเหรอเวรแล้ว ผมรีบหลบและมองกาช่องทางออกวิ่งเลยผม แบะมันก็ได้เวลาวิ่งมาเข้าแถวพอดีผมม่ถึงเกืบสุดท้ายมีเพื่ยวิ่งมาอีกคนต่อท้ายผม ผมหันไปมอง
"ไอ้แขก" "ไอ้หลุยส์"ต่างชี้หน้ากัน อย่าบอกนะว่า
"เข้าแถวนักเรียน ห้ามเล่นหรือคุยกันนะค่ะ"คุณครูพูด ผมลดมือลงนี้มันเป็นคนตะโกนด้านบนเหรอ แต่มันจะทำทำไม มีนสมหวังแล้วนี้
บอย
ผมทนฟังไม่ได้ที่เขาพูดจากยอกล้อกันเล่นกันกับน้องคนนั้น เพราะปกติมีแค่ผมตนเดียวเท่านั้น ผมเดินออกมา ผมจะไปหาพี่พัฒน์ ผมคงไปซะดีกว่ากลับไปอยู่กับลูก ผมคงพาเขากลับไปหาลูกไม่ได้ถ้าเป็นแบบ นี้เขาคงไม่จำเป็น ต้องรู้ว่าสามปีที่ผมหายไปหายไปทำไม
"บอย "หลุย์ส์"หลุยส์ดึงแขนผมไว้
"บอยอย่าให้คนคนเดียวมาทำร้ายบอยซิ"หลุยส์พูด
"ใช่ บอยจะไม่ให้เขาทำร้ายบอยอีก แต่บอยไม่โกรธเขาหรอกบอยทำร้ายเขาก่อน "ผมพูด
"บอยจะกลับอเมริกา "ผมพูด ดูหลุยส์ตกใจมากที่ได้ยินแบบนั้น
"หลุยส์.."ผมรู้ว่าเขาจะต้องตามผมแน่นอน
"หลุยส์ต้องอยู่ที่นี้ ทำให้ได้ หลุยส์ต้องการพวกเขา บอยไม่ใช่ทุกอย่างของหลุยส์ และอีกหลายร้อยชีวิตรอหลุยส์ แจ๊ค ดืว แอ้ ติ๊ก และพายคือคนที่จะช่วยหลุยส์"ผมพูดกับหลุยส์
"หลุยส์รอคนที่รักหลุยส์ดีกว่านะ  เขาอาจจะกำลังมา "ผมพูดและยิ้มให้ ผมเห็นพี่พัฒน์ผมรีบวิ่งไปหา
"พี่พัฒน์"ผมเรียกพี่พัฒน์ พี่เขายิ้มให้ผม
"พี่บรูคส์โทรหาพี่แล้ว มีปัญกาอะไรหรือเปล่า บอกพี่ได้นะบอย"พี่พัฒน์
"ผมคิดถึงะพี่ๆและ.."ผมพูด
"น้องแบงค์"ผมตกใจเล็กน้อยพี่พัฒน์รู้เรื่องน้องแบงค์
"พี่ไม่บอกใครหรอก พี่ตุ๊นะเขาบอกพี่ พี่คิดว่าพี่ตุ๊ไว้ใจพี่ "พี่พัฒน์พูดผมยิ้ม
"กลับไปแล้วถ้าคิดว่าสบายใจ กลับมานะ บางที่ความออ่อนแอ อาจทำให้เราตดสินใจด่วนไป และพี่จะทำให้เป็นว่าบอยลานะ พี่เชื่อว่าบอยไม่อยากทิ้ง...เพื่อนๆไป"พี่พัฒน์
"งั้นวันนี้บอยจะ"ผมพูด
"ผมจะกลับไปแพคของเลยครับ ผมไปเลยนะครับพี่พัฒน์ "ผมผูดและยกมือไว้พี่พัฒน์ และพี่บรูคส์กำลังไปคุยงานจะรีบบินมารับให้เร็วที่สุด พี่บรูคส์อยากให้ผมกลับมากดว่าพี่บรูคส์ไม่ไว้ใจแจ็ค และหลานก็งอแงมาก แบงค์นะครับ พ่อจะได้อบู่กับเราแล้ว แต่าจจะมีแค่เราสองคน
"พี่มารับบอยเลยนะครับ ขอบคุณครับ"ผมโทรหาคนขับรถให้มารับผม ผมออกมาจากห้องไม่เจอหลุยส์แล้ว เจอดิว แอ้ และ พายกำบังจะเดินไปเข้าแถว
"บอย"พาย
"บอยจะกลับไปเรียนที่อเมริกา"ทุกคนตกใจ
"บอยเรื่องไอ้แจ็คพวกเรา"ติ๊ก
"อย่า บอยไม่อยากทำให้เขา แย่ไปกว่านี้  ยังไงเราก็ต้องเจอกัน ดูแลหลุยส์ด้วยนะ "ผมพูดผมเดินหันหลัง ออกมาทันทีเพราะน้ำตามันจะไหลตามออกมาเลยผมเดินตรงไปนั่งรถเพื่อกลับไปแพคของกลับ ผมจะเอาแค่บางส่วนกลับเท่านั่น

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน แจ็คvsบอย ขอให้เขาอยู่ กับผม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 15-05-2015 21:27:30

หลุยส์
 ผมได้ยินแบบนั่นผมทำใจไม่ได้ นี้บอยจะไปเพราะไอ้แจ็คงั่นเหรอ และที่ผมทำ มันไม่ได้ทำให้เขาหันมามองผมเลยใช่ไหม ผมเดินมาทางด้านหลังที่ผมทานอาหารกัน ผมขึ้นไปชั้นสองด้านหลังเป็นแปลงผักรกร้าง
"โว้ยยย"ผมตระโกนออกไปคงทำได้แค่นี้
"โว้ยยย"เห้ยยย ใคนวะ ด้านล่าง มันคงมีชะต่กรรมคล้ายๆผม แต่มันเป็นใคร ปมแบอละพอดีสัญญาณ้ข้าแถวดังขึ้นพอดี ปมเลยวิ่งลงไป เหมือนวิ่งตามใครสัดคน จนกระทั้งผมวิ่งมาต่อข้างหลังมัน ซวยอีกห้องเดียวกันอีกแบะมันหันมามองผม ซวยซ้ำสอง ไอ้แจ็ค
"ไอ้ตี๋" "ไอ้แขก"ผมสองคน
"นี้เข้าแถวนะค่ะนักเรียน"คุผณครูเดินมาพอดีผมไม่ได้พูดอะไรกับมัน จนกระทั้งเข้าแถวเสร็จและพากันเดินขึ้นห้องเรีนน
"หมับ"ผมดีะฉาก คอเสื้อมัน และดันมันติดกำแพง
"มรึงจะต่อยกรูเหรอไอ้ตี๋"ไอ้แจ็ค ผมอยากต่อยมันมาก แต่
"ถ้ากรูเป็นมรึงนะ กรูจะฟังเหตุผลคนที่กรูรัก "ผมพูด
"มันไม่มีอะไรต้องฟังแล้ว ปึก"มันพูดและสะบัดมือผมออก
"มรึงได้แล้ว สมใจมรึงแล้ว กรูแพ้ กรูยอมถอย เชิญ  fu** you  "ไอ้แจ็คมันพูดและเดินไปขึ้นห้อง
พี่โจนาธาน ถึง โรงแรมหรือยัง"ผมโทรหาการ์ด พี่เขาเป็นอดีตนายทหารกล้าส่งให้คอยคุ้มกันผมมาตั่งแต่ผมสูญเสีย  50 ชีวิตในบ้านผผม
"วันนี้ผมไม่อยากเรียน "ผมพูด
"ครับคุณหลุยส์ เดี๋ยวพี่ให้คนไปรับนะครับ"พี่โจนาธานกับเซนซิกิ เขาเป็นการ์ดที่ดูแลผมได้ดีมาก ฝีมือสุดยอดมาก เป็นอดีตนายทหาร แต่พี่โจนาธาน ลาออกดเพราะเขาได้ตัดสินใจผิดพลาดทำให้ผู้ใต้บังคับบัญชาเสียชีวิต พี่เขาเลยรับผิดชอบโดยการลาออก และพี่เซนเซกิก็ออกด้วย และมาดูแลผม ทั้งคู่โดยคำสั่ง ลุงหนึ่ง แต่พี่เขาสองคนก็เป็นแฟนกันหลังจากลาออกจากราชการ ผมนั่งรอไม่นานรถบีมูซีนก็มารับผมแล้ว และตรงไปที่โรงแรมพ่อของไอ้ติ๊กทันที
"พี่โจนาธาน พี่เซนเซกิ"ผมเดินเข้ามาด้านในแล้ว พี่เขากอดผม เราเหมือนครอบครัวมากกว่าลูกน้องเจ้านายเสียอีก
"สควอซ กันไหมพี่ "ผมพูดและตรงไปที่คลับกันเลย ผมเดินไปคิดไป ผมมาที่นี้เพราะอยากอยู่กับบอยแต่นี้เขากำลัง จะไปเพราะไอ้หน้าแขก 
"มีเรื่องกวนใจ"พี่เซนเซกิ ถามผม พี่ๆสองคนนี้รู้ใจผมราวกับโตมาด้วยกัน เรียกว่ามองตาแล้วรู้ใจดีกว่า
"ครับพี่ ผมเจอบอยแล้ว"ผมพูด
"เจอหนุ่มในดวงใจ ทำไม?"พี่โจนาธาน
"และเจอคนที่เขารักมาตลอด"ผมพูด
"เอออ "พี่เซนเซกิกับพี่โจนาธานมองหน้ากัน
"วันนี้ไม่เสียเหงือไม่เลิก "ผมชอบเล่นเวลาเจอเรื่องหรือปัญหากวนใจ ผมสามารถลงกับมันได้
แจ็ค
 ผมเดินเข้ามาในห้องเรียนและคิดว่าจะเป็นคนนสุดท้ายผมแวะไปคุยกับไอ้ต่อ ไอ้ต่องเรื่องโค้ชของผม เขาจะมาเทรนให้ทุกวันพุธ แต่สิ่งที่ทำให้ผมชะงัก เก้าที่ว่างทั้งคู่นี้หายไปทั้งคู่ ไม่เรียนมันแล้ววันนี้ผมเดินออกเลย
"พี่มารับผมที่โรงเรียนหน่อยครับ ผมมีธุระ ครับ"ผมพูด
"ได้ครับ คุณแจ็ค "พี่คนขับ ผมรอสักพักพี่เขาก็มา ผมขึ้นไปนั่งรถ
"ไปโรงแรมครับพี่"ผมพูด
"ครับ ว่าแต่วันนี้วันอะไรนี้ครับ "พี่เขาพูด
"วันพุธครับพี่"ผมพูด
"ผมทราบครับวันพุธคุณแจ็ค"
"พี่ถามผมอะ"ผมพูด
"ผมหมายถึงวันนี้เป็นวันพิเศษอะไรนี้ผมวิ่งมานี้รอบที่สามแล้ว ผมมารับคุณบอย คุณหลุยส์และะคุณแจ็ค นี้แหละครับ จะมีอีกไหมครับนี้"พี่เขาถามผมไม่ยากฟังเลนเอาหูฟังอุตหูไม่อยากฟังว่าสองคนนั้นไปไหนกัน ทันที่ผมถึงโรงแรม ผมตรงไปที่สระว่ายน้ำเลยขอว่ายน้ำดับร้อนดีกว่า ผมลงว่ายทันที ว่ายอยู่พักนึ่งจนเเริ่มเย็นลงผมเข้ามานั่งที่ขอบสระ
"กริ้งๆๆๆ"เสียงโทรศัพม์ผมดังขึ้น
"สวัสดีครับ"ผมกดรับสาย
"พี่แจ็ค พี่ไปไหนอะครับ "น้องปีใหม่ นั้นเอง
"พี่เออ พี่ มาหาซื้อของขวัญให้น้องไงครับ"ผผพูดไปไม่อยากให้ถามมาก
"อยากได้อะไรครับ"ผมถาม
"ลิมโบกินี่"อ้อ ว๊าก
"แพงไปไหมครับ น้องใหม่"ผมร้องถาม
"น้องใหม่ล้อเล่นครับพี่แจ็ค "น้องใหม่แต่รู้ว่าที่เล่นทีจริงแบบเพื่อได้คิดว่างั้นนะผมว่า
"ไม่น่าลำบากเลยครับพี่แจ๊ค ว่าแต่ นาฬิกาไม่เอานะครับเยอะแล้ว ของตั้งโชว์ไม่เอานะครับ สร้อยคอมีแล้ว ร้อยข้อมือก็มีแล้ว ไม่มีอะไรนะ อ้อ นิ้ว นางข้างซ้ายนะครับไม่มี"น้องเขาบรรยายซะยาวเชียวผลลับคือจะเอาแหวนหมั้น
"น้องใหม่แหวนพี่ซื้อให้ได้แต่คงไม่ใข่สำหรับนิ้วนางข้างซ้ายนะครับ มันยังไม่ถึงเวลาน้องใหม่"ผมพูด เห้ยไอ้หลุยส์ มันมาทำไมที่นี้
"แค่นี้ก่อนนะครับเจอกันที่ บ้านน้องนะครับ "ผมคัดบทและวางสายผมรีบจะออกไปแต่ มีแต่ กกน.
"ว้ายย "พนักงานโรงแรมเห็นผมเข้าตกใจทำไมคราบ ผมเลยเดินกลับยังไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยลืมไปยังอยู่ในสภาพ กางเกงว่ายน้ำ โชว์ซีกแพกผมเลนต้องถอยกลับมาแต่งตัว และผมก็เดินหาไอ้หลุยส์ แต่หาไม่เจอแล้วไปไหนของมันนะ และมันมากับใครสองคน การ์ดเหรอ ผมเดินหาจนไม่อยากหาแล้ว ผมเดินไปที่รอบบี้
"สวัสดีครับ"ผมทักและส่งบัตรแสดงตัวให้เจ้าหน้าที่
"คุณแจ็ค มีอะไรให้เราช่วยค่ะ"เจ้าหน้าที่ถามผม
"ผมต้องการห้องพักตอนนี้นะครับ"ผมพูดว่ายน้ำเหนื่อยแล้วเลยจะพักสักงีบค่อยกลับและไปงานวันเกิด
"ได้ค่ะ นี้ค่ะห้อง คุณแจ็ค "เจ้าหน้าส่งกุลแจโซนผู้บริหารให้แน่นอน ซุปเปอร์วีไอพี
"รบกวนหาของขวัญ วันเกิดเพื่นให้ผมหน่อย เอาเป็นนาฬิกาข้อมือ ข้อมือค่อนข้างเล็กประมาณนี้นะครับ เอาสีชมพู "ผมพูดเจ้าหน้าที่หน้ารอบบี้ และชี้ว่าข้อมือเท่าๆกับพี่เขา ขอสีชมพูด้วย
"ได้ค่ะ จะรีบจัดหาให้ พอดีมีบรูท นาฬิกาของ สวิส อยู่ที่นี้ เดี๋ยวดูให้นะค่ะ "เจ้าที่พูดผมส่งยิ้มหล่อๆเท่ให้ก่อนเดินขึ้นไป
"นี้วันนี้วันอะไรนะ ทาญาติผูบริหารมากันสองคนเลย หล่อทั้งคูเลย ตอนเช้าหล่อแบบตี๋ๆ" ผมได้ยินและถอยกลับ
"ขอโทษนะครับ มีคน หน้า แบบ ไอ้ตี๋ อุ้ย หน้าตาตี๋ๆมาพักที่นี้ด้วยเหรอครับ"เจ้าหน้าตกใจที่ผมน้นกบับมาถามทันที
"มาติดต่อค่ะ แต่ไม้ได้พักค่ะ เออ."เจ้าหน้าที่มองผม
"อ้อ คือแบบเพื่อเจอกันจะได้กลับคันเดียวกันประะหยัดน้ำมันดี นะครับ "ผมพูด
"หล่อมากเลยค่ะ ใจคุณแจ็คหล้อมาก"เจ้าหน้าทีชมผม ที่จริงแล้วไม่ใช่อยากรู้ว่ามันมาทำอะไรกับใครแล้วบอยละ
"ใช่เลยนั้นแหละผม ถ้าเจอรบกวนโทรหาผมเลยนะครับ ผมรักมันมว๊าก"ผมพูดกัดฟัน
"ถ้าจะรักมากจริงๆ เฮอะๆๆ"
"ฝากด้วยนะครับ คุณเจ้าหน้าที่ คนสวย "ทิ้งท้ายไว้หน่อยและเดินขึ้นห้องพักไปเลย มันมากับใครแล้วบอยละไปไหน ผมเดินไปถึงห้องพักจัดการอาบน้ำชำระกายอักริบก่อนจะล้มตัวลงนอน ผมมองเพดาน ภาพความน่ารักของบอย ตอนที่เขาเพิ่งจะมาวันแกพุดขึ้นมา
"วันนี้เรามีสมาชิกใหม่นะ แจ็คทำตัวดีดี เขาเป็นลูก ลุงณะ "พ่อผมพ่อภูมิ
"มีรถมาจอดแล้วลุงภูมิ"พวกผมวิ่งไปมอง มีคนเปิดประตูให้ด้วยและเด็กน้อยที้ก้าวเท้าลวจากรถ มองเห็นจากในบ้าน ทรงผมร่กไทร สวมเสื้อเชิร์ตกางเกงขาสั้นรองเท้าคัทชูสไตล์เด็กฝรั่งอยู่แล้ว
"น่าตาน่ารักวะ"ไอ้ดิว
"แน่ใจนะว่านี้คือเด็กผู้ชาย"ผมจ้องมอง
"ไม่น่ารักธรรมดา.."ผมพูดพวกมันมองผม
"น่ารักมากกกก คนนี้แหละแฟนกรู"ตอนนั้น
"ฮะ มรึงบ้าเปล่านั้นเด็กผู้ชายยยย"พวกไอ้ดิว ไอ้แอ้ ไอ้ติ๊กและ พาย
"หิ หิ หิ คิดได้ไงวะกรู"ผมณะตอนนี้หวนคิดไปแล้วอดขำไม่ได้ แถมรอยยิ้มนั้น วันแรกที่เขาก้าวเข้าบ้านมันทำให้ผมตะลึง และมันไม่ใช่แค่ผมทุกคนที่เห็นต้องกลวรงกรอยยิ้มนั้น มันจึงเป็นเหตุผลที่ผมผมพยายามที่จะเป็นเจ้าของเขา ผมกอด เขาทุกคืนแม้กระทั่งไปเรียนอนุบาลนอนกลางวันผมก็กอดเขา เรากอดกัน
 "อืมม"ผมเพลอหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้ตอนนี้ผมลืมตาขึ้นมาและ หยิบโทรศัพท์มาดู
"Shit" นี้มันหกโมงแล้ว หกโมงเย็นแล้วผมรีบลุกต้องไปงานน้องปีใหม่รีบอาบน้ำและเปลี่ยนชุดหล่อทันที ผมรีบลงมาด้านล่างที่รอบบี้
"ขอโทษนะครับ ของขวัญผมละครับ"ผมถามเจ้าหน้าที่ คนใหม่
"เออ ของคุณ"เจ้าหน้าที่คนใหม่
"แจ็คครับและผมคืนห้องครับ"ผมส่งบัตรใหเและกุลแจห้องเจ้าหน้าที่จัดการส่งของขวัญให้
"รบกวนเรียกรถให้ผมด้วยครัย"เจ้าหน้าที่พยักหน้าผมยิ้มและสักพักรถก็มารับผม
"กริ้งงง "นั่นน้องปีใหม่
"ครับน้องปีใหม่พี่กำลังบึ่งไปเดี๋ยวนี้ เจอกันครับ "ผมพูดแบะตัดบทวางสายทันที
บอย
 ผมกลับมาเก็บข้าวของที่จำเป็นลงกระเป๋าเดินทางและผมเพลอหลับไป ผมตื่นมาได้เวลาเลิกเรียนแล้วแต่ พี่บรูคส์ยังไม่มาเลย
"พี่ยรูคส์"ผมโทรหาพี่ชายสุดที่รัก
"บอยพี่จะรีบไปให้เร็วที่สุดครับ ตอนนี้พี่"พี่บรูคส์พูด
"ไม่เป็นไรครับผมไม่อยากให้พี่เหนื่อย พี่มารับพรุ่งนี้ก็ได้ "ผมพูด
"พี่อยากรับคืนนี้เลยพี่อยากให้น้องบอยกลับคืนนี้เลยด้วยซ้ำ ไอ้แจ็คใช่ไหมที่ทำให้บอยไม่ยากอยู่ พี่ยิ่งอยากไปรับและกระทืบมันซะเดี๋ยวนี้"พี่บรูคส์
"ไม่มีใครทำให้บอยอยากกลับ บอยคิดถึงพี่ๆ และน้องแบงค์"ผมพูดน้ำตากำลังจะไหล
"เออ บอยพี่จะรีบเคลียร์งานเดี๋ยวนี้นะครับคนดี "พี่บรูคส์
"ครับพี่บรูคส์"ผมกดวางสายไป และประตูห้องผมถูกเปิดจากดิว กับแอ้ เขากลับกันมาแล้ว ตามมาด้วยติ๊กและพาย
"บอยจะกลับไปจริงๆเหรอ"ดิวถามผม
"ใช่ บอยคิดว่ากลับดีกว่า บอยขอโทษที่อยู่ร่วมภาระกิจนี้ไม้ได้ บอยเหมือนเห็นแก่ตัว"ผมพูด แอ้ที่จับแขนผม
"แล้วพี่บรูคส์มารับกี่โมง"พายถามผม
"ยังไม่รู้เลย มีปัญหาที่ โซล"ผมพูดผมจะกลับไปรีบเรียนให้จบจะได้ช่วยพี่บรูส์ได้
"แล้ว แจ็ค กับหลุยส์ละ"ผมถาม
"ไอ้หลุยส์ไม่ได้เข้าห้องส่วนแจ็คมาถึงแต่พอเห็นเก้าอี้บอยกับไอ้หลุยส์เท่านั่นหายไปเลยมันบ้า ป่านนี้เสร็จน้องปีใหม่ของมันแต่เก่าของคนอื่นแล้ว"ติ๊กผมเงียบเลย นี้ผมเสียเขาไปแล้วจริงๆเหรอ
"เพื่อนน้องปีใหม่คุยกันว่าวันนี้น้องปีใหม่มีเซอไพรส์ จะเอาไอ้แจ็คทำสามีให้ได้ "ติ๊กผมมองทุกคน
"ไอ้แจ็คมันคงคบน้องเขาแล้วมั้ง "พาย
"ก็คงจะดีนะ น้องเขายังเด็กน่ารัก เอาใจแจ็คเก่ง "ผมพูด
"บอย "แอ้จับมือผม
"บอยโอเค บอยขอเก็บของต่อก่อนนะ "ผมพูด
หลุยส์
 วันนี้ผมซัดสคว๊อทลงหนักทุกช๊อตเลย ผมควรทำยังไงดี ยินดีให้เขากลับไป และบอยคงลืมแจ็คได้ มันจะดีใช่ไหม หรือผมควรที่ไปตามมันและง้อมันให้บอย
"โว้ยยย ... เพล้ง..ๆ "ผมตะเบงเสียงออกพร้มปาไม้แบทลงกับพื้น
"ผมควรทำยังไง "ผมถามพี่โจนาธาน
"ทำในสิ่งที่ถูกครับ พี่เชื่อว่าคุณหลุยส์รู้ว่าต้องทำยังไง "พี่โจนาธานพูดพี่เซกิพยักหน้า
"ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม แต่ความรักมันทำรายทุกิย่างลงได้เหมือนกัน บางทีคุณกลุยส์อาจตะคิดว่าทำไปแล้วคุ ณหบุยส์ต้อวสูญเสีย แต้พี่ว่าไม่ อาจจะได้อะไรดีดีกลับมานะครับ "พี่เซนเซกิพูดกับ
"พอเถอะครับคุณหลุยส์"พี่เซนเซกิห้ามผมเล่นต่อใช่ผมว่ามันพอแล้ว ผมคงต้องทำอะไรบางอย่าง
"พี่โจนาธานดูรถให้ผมคันหนึ่งเอาโฟวิวนะครับผมจะไปดระฉากคอมันกลับ "ผมพูดแต่บ้านน้องเขาอยู่ที่ไหนละ เออ ต้องถามหาว่าใครขับรถไปส่งไอ้แจ็ค
แจ็ค ตอนนี้ผมมาที่งานแล้วเกือบสองทุ่มแล้ว ผมให้คนขับรถมาส่ง บอกว่าจะโทรตามให้มารับผมกลับอีกที ผมเห็นมีรถจอดมากมายหลายคันทีเดียวไม่ใช่งานเล็กๆเลยระเนี๊ยะ
"กริ้ง"เสียวโทรศัพท์ผมดังขึ้น
"สวัสดีครับ พี่มาถึงแล้วครับกำลังเดินเข้างาน "ผมพูดตามอลไปรอบๆ จนผมเกือบจนใครคนหนึ่ง หน้าตาดุดุ ไว้กนวดเหมือนวงคาราบาวเลย
"สวัสดีครับ ผม"
"เป็นแฟนเจ้าปีใหม่ใช่ไหมเรา"มีผู้ชายเกือบจะกลางคน แต่งตัวแบบ สาวกฮาเรย์ออกมาต้อนรับผม
"ฉันเป็นพ่อปีใหม่ "อ้อพ่อปีใหม่ผมยกมืไหว้
"เออ ผม.."ผมมองไปรอบๆงานเหมือนไม่น่าจะใช่แค่งานวัดเกิดเลย
"เข้าไปข้างในงานซิ "ทำเสียงดุได้อีกนะครับคุณพ่อระหว่างเดินเข้าคนก็มองกันหมดเลย
"คนนี้เหรอว่าที่คู่หมั้นน้องปีใหม่ หน้าตาหล่อมากอะ ชะนีอิจฉา"คนในงาน พูดจากันแปลกๆ
"เข้าไปทำพิธีกันข้างใน "พ่อน้องปีใหม่บอกผม
"พิธีอะไรครับ ผมไม่เข้าใจ"
"พิธีหมั้นไง มรึงจะหมั่นกับลูกกรูไม่ใช่เหรอ"
"เอี้ยด!"ผมเบรคสุดตัวเลย
"ผมมางานวันเกิดน้องเขานะครับ เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าครับ ถ้าเข้าใจผิดผมกลับก่อนดีกว่า"ผมพูดทำท่า จะหันหลังกลับแต่พ่อน้องปีใหม่ดึงผมไว้
"วันเกิดบ้อะไรมันเกิดเดือนมกราคม วันที่ 1 มันถึงชื่อปีใหม่ เวรจริงมีลูกชายดันได้ลูกเขย" งามใส้ละผม ปีใหม่หลอกผมเหรอเนี๊ยะ
"ผมยังไม่พร้อม"ผมพูด
"มรึงต้องพร้อมแล้ว ถ้าไม่พร้อมมรึงน่วมออกไปแน่"นั้นลูกน้องเพียบ ไม่คิด้ลยน่าตาน่ารักจะมีพ่อเป็นมาเฟีย ผมถูกลากเข้ามาในบ้าน มีคนนั่งรอผมน้องปีใหม่ด้วยแต่งชุดซะน่ารัก
"ตุ๊บ"ผมถูกดันให้นั่งลวข้างๆน้องปีใหม่
"น้องปีใหม่พี่ว่าเรารีบไปนะเพิ่งเจอกันเมื่อวานเองนะ จะหมั่นแล้วเหรอ"ผมถามทันที
"ที่จริงใหม่อยากแต่งงานเลยด้วยซ้ำ แต่พ่อซิ"โอ้วเวรเลย
"พี่ยังไม่รู้พี่รักน้องใหม่หรือเปล่า"ผมพูด
"อยู่ไปพี่จะรักเองแหละ จ๊วบ"กำของผม
"เอาละ สวมแหวนหมั้น หมั่นแล้วห้ามเบี้ยวต้องแต่งนะมรึง"สมพรปากไอ้แอ้มันจริงปมจะได้สะใภ้ฝากพ่อจริงๆ ว่าที่พ่อตาส่งกล่องแหวนให้ผม
"สวมเลยจร๊า "ว่าที่แม่ยายอีก ถามผมไหม ว่าอยากสวมไหมดีกว่า
"มันหมั้นไม่ได้"ใครว่าอย่กจูปปากแม่งเลย ผมหันไปไอ้ตี๋ของผม ผมลุกพรวด
"ทำไมละ"ว่าที่แม่ยาย ถามไอ้ตี๋
"เมียมันกำลังคลอดลูกกกกก ผมรีบมารับมัน ตอนนี้ลูกคนที่ 7 กำลังจะลืมตา "shit แต่ดี
"ไหนลูกบอกเขาโสดไง ค่ะลูกใหม่"ว่าที่แม่ยาย
"พี่แจ็คนี้มันอะไรกันครับ "น้องใหม่
"พี่หมั้นไม่ได้จริงๆ"ผมพูดกับน้องปีใหม่
"ผมมารับมันกลับ"ไอ้ตี๋มันเขามาดึงแขนผม
"หรือมรึงอยากจะเป็นเขยบ้านนี้ "ไอ้ตี๋กระซิบถามผม
"ไม่แน่นอน "ผมกะซิบ
"มรึงหลอกลูกกรู"พ่อตาเวรแล้ว
"ผมไม่ได้หลอกน้องเขานะครับ "ผมพูด
"ไมได้หลอกซะหน่อย น้องนี้หลอกมันต่างหาก ลูกยู fu** ING BITCH  บล้าๆๆๆ "มันมาเป็นชุด
"มรึงด่าขนาดนี้พาคนมากี่คนวะ"ผมกระซิบ
"กรูคนเดียว"เวรรรแล้ว
"งั่นมรึงอย่าอยู่เลยยยย"เกือบจะเป็นพ่อตา
"แน่นอน ไม่อยู่ จ้างให้ก็ไม่อยู่ วิ่งงงงงง"ผมกับไอ้ตี๋ พากันวิ่งลูกน้องวิ่งตามเป็นคะบวนเลย
"ไอ้ตี๋มรึงมาช่วยกรูทำไม กรูไม่อยากจะเชื่อมรึงเลย"ผมวิ่งไปถามมันไป
"กรูทำเพื่อบอย"ไอ้หลุยส์
"มรึงนี้นะ"ผมถามมัน
"ใช่กรูนี้แหละ ทำเพื่อคนที่กรูรัก กรูทนไม่ได้ที่เห็นบอยเสียใจ "ไอ้หลุยส์
"กรูมีเรื่องจะบอกมรึง ว่าคืนนั่น คนที่เอานมไปให้มรึงอ่ะ บอย และกระดาษที่มรึง fuck youก็บอยเขียน"ไอ้หลุยส์มันพูด
"เอี้ยด"เสียงฝีเท้าเบรค มันหลอกผมไอ้ตี๋
"ผลั๊ก"ผมกระโดดกระฉากคอเสื้อมันเลยทำให้ผมล้มไปทับมัน
"ทำไมมรึงเพิ่งมาบอกกรู"ผมถามมัน
"กรูรักเขา มรึงไม่เข้าใจกรูหรอก แต่ที่แน่ๆ บอยกำลังจะกลับ"ไอ้หลุยส์
"อะไรนะ"ผมถาม
"กรูบอกว่าบอยกำลังจะกลับอเมริกา"ไอ้หลุยส์ย้ำอีกครั้ง
"กรูว่าตอนนี้เพ่นก่อนได้ไหม ถ้าไม่เพ่นตอนนี้กรูกลับมรึงได้กลับบ้านเก่าแน่ไอ้แขกกก"ผมมองนังตามมาอีก
"ไปที่รถเร็ว"ไอ้แขก ผมวิ่งไปไอ้ตี๋ทำท่าจะขึ้นขับีถแต่ผมดึงมันลง
"กรูขับมรึงไม่ชินพื้นที"ผมกระฉากไม่ให้มันขึ้นไปทำหน้าที่คนขับ
"แล้ว มรึงละ"มันถามผม
"กำลังจะชิน ขึ้นมาเร็ว "ผมบอกมันและออกรถทันที่
"โคล้ม"ผมถ่อยชนรถใครไม้ร่ไม่สน และก็เหลี้ยวพวงมาลัยออกตัวทันที่ไม่ลืมที่จะเฉี่ยวรถอีกคัน
"Shit !มรึงชนรถเขา"ไอ้ตี๋ผมเร่งออกมาอย่างรวดเร็ว
"บอยจะไปกี่โมงง"ผมถามไอ้หลุยส์
"กรูไม่รู้แต่คงคืนนี้"ผมมองนี้มันจะสี่ทุ่มแล้วว ผมรียเหยียบคันเร่งเพิ่ม
"อาจะยังไม่ก็ได้นะ"ดูมันเอาไงแน่ ผมหันไปเหล่มองมัน
"ก็บอยไม่ได้บอกเวลานี้หว่า"ไอ้หลุยส์
"เอี้ยด"เวรแล้วปิดถนน "ข้างหลังก็ตามมา เอาไงดี
"ตายแน่งานนี้ "ไอ้หลุยส์
"ไอ้แจ็ค รถพี่โจนาธาน การ์ดกรู"ผมมองกระจกมีรถออกมาจ่กความมืดสามสี่คันและไอ้ที่วิ่วตามเบรค กันหมด
"เวรี่กู้ด"ผมพูดและมอง ทางที่จะลงใช่มันเป็นทางชัน มันเป็นทุ่งผมเปลี่ยนเกียร์เป็นโฟว์วิล
"ไอ้แจ็คมรึงอย่าบอกกรูนะว่า มีงจะไปทางนี้ ไม่ ไม่ ไม่ !!!"ใช่ผมไปทางนั้นแหละ กลัวอะไรรถก็โฟว์วืล ผมขับมาอย่างเร็วที่สุด
"พี่โจนาธานโทรมา ...ครับพี่"ไอ้หลุยส์มันเเปิดลำโพงคุย
"ดีครับคุณหลุยส์ พี่เคลียร์ให้แล้วจบแล้ว"ผมค่อยโล่งอกหน่อย
"แต่เขาฝากบอกว่าอย่ามามาให้เห็นอีก"การ์ดอึกคนของไอ้หลุยส์พูด
"แน่นอนจ้างก็ไม่ไปแล้ว"ผมกับไอ้หลุยส์พูดพร้อมกัน
"555 โอเคครับ คุณหลุยส์พรุ่งนี้พี่กลับแล้ว คุณแจ็คพี่ฝากคุณหลุยส์ด้วยนะครับ "พี่เขาหัวและพูดฝากมันกลับผม ทำไมผมรู้สึกสงสารมันขึ้นมาทันทีก็ไม่รู้
"แน่นอนพี่ ถึงมันจะกวนผม ผมไม่ทิ้งมันหรอก"ผมพูด ไอ้ตัวดีหยักไหล่ใส่ผม ผมขับรถมาถึงบ้านโอยสวัสดิภาพ ผมลวจ่กีถทันทีท่เห็นห้อวบอยยังเปิดไฟอยูนังไม่ไป แต่
"หลุยส์กรูขอบใจวะที่มรึงไปตามกรู ที่จริงมรึงจะไม่ทำก็ได้ ใจวะ"ผมพูดผมกอดมัน
"มรึงกระทบกระเทือนอะไรมาเปล่าเนี๊ยะ"ดูมันซิ
"ฟ๊อด"หอมแก้มแมงเลนแล้วรีบวิ่ง
"เย้ยยย fuck  มรึงไอ้แจ็ค ยี่ ขนลุกวะ"ไอ้หลุยส์มันตระโกนตามหลังผม ผมรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องบอย ผมไปหยดกน้าประตูทำท่าจะเคาะประตู แต่ตะเราจะพูดอะไรดี "ไฮ บอย " ไม่ ไม่ เฮ บอย แจ๊คกลับมาแล้ว " "ไม่ไม่ เอาวะ พูดไม่ได้จูปอย่างเดียวเลย  "
"ก๊อกๆๆ"ผมเค่ะประตู
"ดิวเข้ามาซิ"เรียกชื่อไอ้ดิว
"ไอ้ดิว พรุ่งนี้ค่อยเคลียร์มรึง วันนี้ง้อก่อน"ผมพูดและเปิดประตูเข้าไปทันที บอยแพ็คของลงระเป๋าแล้วด้วย
"เอออ.. แจ็ค"บอยเรียกชื่อซะผมตกใจหมดเลย
"เออ ใช่แจ็คเอง บอยจะไปไหนอะ ไม่อยู่กับแจ็คแล้วเหรอ"ผมพูดแล้วค่อยๆเดินเข้าหาบอย บอยไม่ได้พูดอะไรมองผม
"บอยย"ผมอ้อน
"บอยจะกลับ"บอยพูดและหันไปจัดการของต่อไม่สนใจผม
"บอย แจ็คขอโทษ มันก็ต้องมีบ้าง "ผมพูด บอยหันมาชี้ไม่ให้เข้าใกล้
"มีอะไรบ้างละ "บอยหันมาถามและหันกลับไปจัดของ ผมดูข้าวที่เก็บ นี้กะไปแล้วไปลับเลยเหรอ
"ก็เล่นชวนมัน เออ ไอ้หลุยส์มานอน ไหนมันจะโกหกว่านมนั้นมันเป็นคนเอามาให้แจ็ค และมันทำท่าเหมือน เหมือน มันได้กอดบอยทุก ใครจะทนได้"ผมพูด
"แจ็คเลยส่งอันนี้ให้บอยใช่ไหม"บอยเดินไปหยิบกระดาษส่งให้ผมดูผมรับมา
"ว๊าก!"ตกใจครับผมเขียน นิ้วกลาง
"เขาไม่ได้ให้บอยนะ เขาให้ไอ้ตี๋ เอ้ย ไอ้หลุยส์ต่างหาก และนิ้วกลางนี้แจ็คไม่ได้ว่ดนะ ดูก็รู้ วาดโคตรขี้เหล่เลย"ผมพูด
"เหรอ แล้วกลับมาทำไม ไม่ไปลงหลักปักฐานกับน้องปีใหม่ละ"บอยมีเหล่และหันกลับ
"อันนี้เรียกหึงนะ"ผมเอง
"เหรอ "บอย
"เวลาโกรธนี้น่ากลัวนะเนียะ บอย" ผมเดินเข้าไปกอดไปไซ้
"แจ็คขอโทษ อืมม"ผมพยายามจูป บอยพยายามปัดแต่ไม่เป็นผล ผมรุก และดันบอยลงบนที่นอน
"แจ็ค ขอโทษเรื่องน้องปีใหม่ เขาไม่สามารถเข้ามาในใจแจ็คเพราะ มันมีแต่บอย แจ็คขอโทษที่ทำแบบนั้น แจ็คงี่เง่า แต่เขารักบอยนะ ในหัวแจ็คมันวนเวียนแต่เรื่องของเรา "ผมพูดบอยยิ้มมีหันหน้าหนีแต่ผมดันกลับ
"หนีทำไม เขาชอบรอยยิ้มนี้ "ผมทำท่าจะจูปบอย บอยก็เพยอปากเล็ก แต่!
"ก๊อกๆๆ"ใครวะนี้
"แจ็คเคลียร์เอง  นะที่รัก "ผมรีบลุกไปเปิดประตู และผมว่าไอ้ดิว ไอ้แอ้ แบะติ๊ก ถือบางอย่างแบยของขวัญมาให้เพราะบอยจะกลับมันคกใจที่เห็นผม
"ไอ้แจ็ค!"เรียกซะเพราะเชียว
"เออ ตอนนี้ไม่รับแขก ของพวกนี้เก็บไปเลย เอาไว้เป็นของขวัญแต่งงานแล้วกันนะ กู้ดไนท์"
"เดี๋ยว"ผมทำท่าจะปิดแต่มันดันไว้
"มรึงมาได้ไง กรูนึกว่าถูกส่งเขาเรียนหลอนกับน้องเขาไปแล้ว สาด"ไอ้ดิว
"แค่เกือบ มันหลอนมากไม่อยากเอ่ยถึง"ผมเอง
"ไม่มีอะไรแล้ว แค่นี้น่ะ มีอะไรไว้พรุ่ง 7โมงครึ้งแถลงการณ์ ตอนอาหารเช้า อันนี้คือคำเชิญ กู้ดไนท์..ปัง"ผมพูดและปิดประตูปืดไฟด้วย
"แจ็คปิดไฟทำไม....อืมมมม"ใช่ผมจัดการ
"ปรับความเข้าใจกันใหม่ไงจร๊า อืมมม "
"แจ็ค...."แค่นั้นไม่ต้องถามเกิดอะไรขึ้น
ดิว
     พวกผมเสียที่บอยต้องกลับ ทั้งที้อย่กให้อยู่แต่บางที่อาจจะดีกว่า เพร่ะไอ้แจ็คคนเดียสเลยนี้มันกินหญ้าแทนข้าวหรือไง มันโง่ดีแท้มีเพชรอยู่ในมือแท้ๆ และนี้คงไปโป่งโป้งฉึ้งกับน้องปีใหม่อะไรนั้นเรียบร้อยแล้ว ดูยังไงก็รู้ว่าน้องรั้นอยากงาบมัยใจจะขาด
"ไม่ไปตามไอ้แจ็คจริงๆเหรอดิว"แอ้ถามผม ผมส่ายหน้าผมเปิดประตูไปห้องยอย ติ๊กมันออกมาแล้ว
"พายอะ"แอ้ถาม
"ขัดสีฉวีวรรณอยู่นั้นแหละ ให้มันไปที่หลังแล้วกัน ว่า แต่กรูได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามาวะ"ไอ้ติ๊ก
"คงไอ้หลุยส์อะ"ผมพูด
"ก๊อกๆๆ"ผมเคาะห้องบอย สักพักก็มีคนเดินมาเปิด
"ไอ้แจ็ค"มันมายังไงของมัน
"เออ วันนี้ไม่รับแขก ของพวกนี้เก็ยไว้เป็นขอขวัญวันแต่งงานเลยแล้วกัน กู้ดไนท์"นั้นมันรีบพูดและจะปิดประตู พวกผมดันไว้ ยังง อนู่
"เดี๋ยว "ผมพูด
"มรึงมาไง กรูนึกว่ามรึงถูกส่งเข้าเรือนหลอนไปกับน้องปีใหม่แล้วซะอีก"
"แค่เกือยมันหลอนมากไม่อย่กเอ่ยถึง"มันพูด
"เหรอ!"พวกผม
"ไม่มีอะไรแล้ว แค่นี้นะ มีอะไรรอพรุ่งนี้ 7โมงครึ้งจะแถลงการณ์บนโต๊ะอาหารเช้า อันนี้คำเชิญ กู้ดไนท์...ปั้ง"มันพูดเสีจปิดประตูล๊อกเลย
"สาดดดดด"พวกผม
"นี้มันส้นตรีนอะไรเนี๊ยะ"ผมพูดแต่ละละหยักไหล่เบ้ปาก
"เชี้ยมันปิดไฟใส่กลอน อันนี้คือเรียกว่าเข้ามุงนอนแล้วนะเนี๊ยะ"ไอ้ติ๊กก้มดูที่ประตู
"เว้ยย "ผมสามคน ไอ้หลุยส์เดินมาาภาพหมาป่วยมาก
"กรูทำถูกแล้วใช่ไหมวะ"ไอ้หลุยส์
"ไอ้นั้นเหมือนหมาดีใจที่เจ้าของกลับบ้าน ไอ้นี้เหมือนหมาหลงทางกับเจ้าของเลยวะ"ผมพูด
"มรึงหล่อมากว่ะ ใจมรึง อ่ะ กรูกอดที สาดมรึงเท่มากหลุยส์ ที่จริงก็อยากจูบมรึงเลยนะเนี๊ยะ"ไอ้ติ๊ก
"อย่ากรูขอร้อง"ไอ้หลุยส์
"ใจวะมรึง พวกกรูอยากให้บอยอยู่กับพวกกรู ปึกๆ"ผมกอดมันตบหลังสองที"
"ตบขนาดนี้เอามีดมา่แทงเลยดีกว่า"ไอ้หลุยส์
"ขอบใจนะ "
"มรึงไม่กอดกรูเหรอ"มันถามแอ้ แอ้หันมามองผม
"ปึก ปึก"ผมกอดแทน
"กรูกอดแทนเหมือนกัน"ผมกอดมันแทนแอ้ มีเหล่มอง
"เออยังงั้นไปนอนเถอะว่า happy กันแล้ว กูดไนท์สะหลุยส์ พวกผม ตอนนี้มีแค่ผมสามคน ติ๊ก หันมามองผมสองคน และแอ้อย่าบอกนะว่าจะชวนแอ้ไปนอนด้วยนะ
"แอ๊ด"เสียงประตูเปิดออกมา
"เว้ยย"ตกครับผมกระโดดกอดแอ้ และคิดว่าไอ้ติ๊กเช่นกัน
"พาย"แอ้
"นี้พาย มรึงสองตัวเป็นอะไรเนี๊ยะ ลงหนัก"แอ้
"อีพาย พีปลวก กรูตกใจ ออกมาสภาพพอกหน้า ขาวโพลนแบบนี้"ติ๊กมาเป็นชุด
"กรูแกะไม่ออก กรูว่ากรูเอาน้ำยาผิดทาหน้าวะ ขวดที่วางหน้าตูกระจกอะ"พาย
ไอีบ้านั้นมันกาวน้ำ อีพาย อีง้าว"ติ๊ก
"มรึงเอามาวางหน้าตู้ทำไหมอีติ๊ก"พาย
"มรึงไปช่วยมันแกะเลย "ผมพูด
"เร็วเลย กรูพอกนานไปแล้ว"พายพูดติ๊กก็เดินเข้าห้องไป
"หึๆ"แอ้ที่ขำ แอ้หันมามองผม
"เข้าห้องก่อนที่จะมีมาร"ผมพูดและดันแอ้เข้าห้อง ล๊อกประตูทันที
"บอยไม่ต้องไปแล้วและไอ้แจ็คกับบอยเข้าใจกันซะที "ผมหันมาและพูดกับแอ้
"อืม "แอ้พยักหน้าและเดินคงเตรียมตัวอาบน้ำ
"แอ้ "ผมเดินตามแอ้เข้ามา
"ว่าไงดิว "แอ้ถามผม ขณะที่กำลังถอดนาฬิกาข้อมือ
"แอ้ อาบน้ำกัน"ผมพูด แอ้หันมามองผม
"ดิวรอไม่ไหวหรอก วีคเอนนะ นะ มาแล้วด้วย"ผมพูดพยักหน้าว่าดิวน้อยมันพองแล้ว
"ดิว ไอ้หื่น "แอ้พูด ผมเข้าไปอดแอ้จากด้านหลัง
"พรุ่งนี้ดิวนัดสไกส์กับพี่ดรีม และ ลูกๆนะแอ้ "ผมพูด
"ลูกๆคิดถึงเรามากนะ พี่ดรีมบอก โดยเฉพาะ ไอซ์ คิดถึงแอ้มาก "ผมพูด
"แอ้ คิดถึงลูก "แอ้พูด
"วันหยุดไปหาลูกกันนะ แอ้"ผมพูด แอ้หันมา ผมปลอดกระดุมเสื้อให้แอ้ ผมสองคนช่วยกันถอดเสื้อผ้ากันและกันออก แต่ปากผมสองคนยังดูดดื่มกันและกัน

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน แอ้VSดิว ความลับ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 16-05-2015 13:57:02

 :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน แอ้VSดิว ความลับ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 16-05-2015 14:41:29

ดิว VS   แอ้
หลังจากที่ไอ้แจ็คมันสมหวัง มันกับบอยกับมารักกันมากขึ้น ไอ้หลุยส์ที่ไอ้แต่มอง บางมราก็สงวสนมันนะ แต่ไอ้แจ็คกับบอย ก็คบกันมานาน และพวกผมเชื่อว่าไอ้แจ๊คมันรักบอยมาก มากกว่าไอ้หลุยส์แน่นอน ตอนนี้พวกผมทานอาหารกันเรียบร้อยแล้วและกำลังแยกย้ายขึ้นห้อง
"แอ้ มรึงนอนกับกรูนะคืนนี้ กรูอยากนอนกับมรึง"พวกผมเตรียมแยกย้ายไปนอนกัน ผมนอนกับแอ้ ตลอดอยู่แล้วแน่นอนมาที่นี้ต้องนอนกับแอ้แต่
"ทำไมวะ มรึงก็นอนกับพายดิ"ผมพูดแบบนอยด์ๆ
"ทำไมวะดิวกรูอยากนอนกับมันบ้าง และอิพายมันก็อยากนอนห้องเดียวกับมรึง จริงไหม พาย"ไอ้ติ๊กพูด ผมหันไปมองพายและมองหน้าติ๊กและผมแบบงงๆ แต่ไอ้ติ๊กมันขยิบตาให้พายผมก็
"พายมัน.." ผมทำท่าจะค้านแต่ "เออ กรูนอนกับมรึงติ๊ก"ผมกำลังจะพูดแอ้ก็พูดสวนขึ้นทันที ทำไมต้องยอมกันมากตลอด แอ้ไม่นึกถึงผมเลย ความรู้สึกผม ทั้งที่ผมกับแอ้....
"เอนจอยส์แอนด์สวีทดรีม ไปแอ้ไปอาบน้ำกันดีกว่า ขัดหลังให้หน่อยบล้าๆๆๆ" ติ๊กมันพูดและผมก็จำใจเดินเข้า ห้องพักผมกับพาย ผมไม่ได้รังเกลียดอะไรพายนะแต่ผมอยากนอนกอดแอ้ เราเคยนอนกอดกันและยิ่งมาอยู่แบบนี้ด้วย
"พายอาบน้ำก่อนแล้วกันน่ะดิวจะโทรหาพ่อนะ "ผมพูด พายพยักหน้าเบาๆ และเดินเข้าห้องไป พายอาบน้ำนานอยู่แล้ว ผมได้ยินไอ้ติ๊กมันบ่น อาบที่ชั่สโมงกว่าไหนตะคลืน ไกนตะสครับ อีกมากมาย
"ฟู "ผมพ่นลมออกมา ผมอุตสาห์ว่าจะสไกส์คุยกับลูกชายแฝดสามคนกับแอ้ นี้ไม่ได้เจอเกือบสองสามอาทิตย์แล้วด้วย ผมจัดการกดโน๊ตบุคออนไลน์ และทันทีก็มีสายโทรเข้ามา
"พี่ด้า พี่ดรีมดีครับพี่ "ผมทักพี่ชายผม ตาผมมองหา
"อยู่นี้  คิก คิก คิก "แฝดสามคนของผม
"คิดถึงพ่อดิวววว ใหญ่ๆ"ดูซิทั้งสามคนของผม ทำมือด้วย จะไม่ให้ผมและพ่อผม พี่ๆผม หลงคงเป็นไปไม่ได้
"พ่อแอ้ละพ่อดิว "น้องไอซ์ติดแอ้มากที่สุด และดูท่าจะเป็นหวัดอีกแล้ว
"พ่อแอ้ เขาหลับแล้วพ่อแอ้เขาเพลียนะ พรุ่งนี้ค่อยคุยกับพ่อแอ้นะ ครับน้องไอซ์"ผมพูดมีพยักหน้าเบาๆ
"พี่ดรีม ไอซ์ไม่สบายอีกแล้วเหรอพี่"ผมถามะชายคนที่สอง
"เออวะดิว คงไปแพ้เกษรดอกไม้นะ พรุ่งนี้พี่จะพาไปฉีดยาแก้แพ้ เห็นครูบอกว่าวันนี้พาไปดูสวนที่นักเรียนรุ่นพี่เขาปลูก นะดิว และหลังจากกลับมา ไอซ์ก็จามตลอดจนคุณครูต้องหาผ้าปิดปากให้ แต่แค่น้ำมูกไม่มีไข้หรอก"พี่ดรีมผมเป็น หมอเด็ก
"พ่อ พ่อ พ่อ พ่อๆ"น้องมาโอ้แฝดคนที่สามตั้งท่าจะคุยกับแต่
"โอ้ยย เมื่อไหร่จะได้คุยละโอ้ พ่ออยู่นั้นแหละ "พี่ดรีม ผมละขำเลย
"ลุงอะโอ้ลืมเลย "ลูกชายแฝดคนเล็กโอ้หรือมาริโอ้ พอลุงทักเข้าหน่อยลืมซะงั้น
"โอเค ลูงจูนให้ใหม่"พี้ดรีมพูดและเอานิ่วโป้งนิ้วชี้จับขมับมาริโอ้ และขยี้เบา เขาเรียกจูนสัญญาณ
"ดีขึ้นไหมลูก"พี่ดรีมถามโอ้ มีพยักหน้ารับมุขพี่ขายผม ผมนี้ฮาได้อีก
"เมื่อไหร่พ่อดิว พ่อแอ้จะมา โอ้อยากกอดพ่อดิว โอ้อยากกอดพ่อแอ้ โอ้อยากให้พ่อดิว กับพ่อแอ้กอดโอ้" ผมเอา มือเกาหัวเลย
"สัญญาณลูกมรึงคนนี้แปรปรวนเอามาก กรูว่าเอาไปบูทเครื่องใหม่และลงตัวแสกนไวรัสรุ่นล่าสุดท่าจะดี พวกกรู ต้องแปลไทยเป็นไทยอีกทีถึงจะ เก็ต!!!!   "พี่ดรีมผมนี้ขำและยิ่ง ถ้าแอ้อยู่ตรงนี้ด้วยคงจะขำลูกชาย และมีความสุขที่ได้เห็นความน่ารักของลูกๆ
"เร็วๆนี้ลูก โอ้ พ่อแอ้ก็อยากกอดโอ้เหมือนกัน"ผมพูดมียิ้มตาหยีเชียว
"ไอ ละลูกคิดถึงพ่อไหม"ผมถามแฝดคนโตของผม
"ไอคิดถึงพ่อครับแต่ไอจะไม่ร้องให้เพราะไอเป็นพี่"ไอพูดผมยกนิ้วให้เลย เยี่ยมมาก มีแต่คนบอกไอนะใจเด็ดเหมือนผม รักน้องดูแลน้องได้ดีไม่ให้ใครมารังแก โดยเฉพาะ ไอซ์ออกจะห่วงมากจนแทบไม่ให้ใครเข้าใกล้เลย และนี้ แหละที่ผม กังวลถึวอนาคต ส่วนไอซ์ออกจะนุ่มนวลเหมือนแอ้ มาริโอ้นี้ออกจะอิโนเซนมาก มีมุขตลกตลอดแบบท ี่ไม่รู้ตัว เลยว่า เป็นคัวตลกของบ้าน
"แล้วนี้ลิงน้อย ทำป้าด้า หัวปั่นหรือเปล่า"ผมถาม และพี่ด้าแอบค้อน
"ไม่เลยพ่อดิว เขาเป็นเด็กดี จริงไหมป้าด้า"มาริโอ้พูดน่าจริงๆเรียกพี่ชายผมว่าป้าอีกแล้ว
"พรุ่งนี้ไม่ทำคุกกี้ ให้กินแล้วเรียกป้า"พี่ด้า ฮาๆ งอนหลาน
"มรึงทำพี่สาวมรึงงอนไอ้ดิวว"พี่ดรีม
"พี่ดรีม ด้าอะพี่ชายต่างหาก และดิวอย่าทำให้หลานเรียกพี่ว่าป้าจนติดปากได้ไหม วันก่อนไปเรียกป้ากลางห้างเลย พี่อายเขา"ผมหัวเราะร่วนเลยย ผมไม่ได้ยินเสียงน้ำในห้องแล้วหรือพายอาบน้ำเสร็จแล้วนะ
"งั้นแค่นี้ก่อนะพี่ แค่นี้นะลิงน้อย อย่าซนมาชื่อฟังลุงๆนะลูกและนอนได้แล้ว นอนหลับฝันดี พ่อรักลูกนะ "ผมพูด
"รักพ่อที่สุด"ทั่งสามคนและผมกดปิดวีดิโอคอล ผมพับโน๊ตบุ๊คเก็บและลุกจากเตียง ผมก็ต้องตกใจที่เห็นพาย ยืนอยู่ มีเสื้อคลุมอาบน้ำพายคงเห็นที่ผมคุยวีดิโอคอลกับลูกๆ ยังไม่มีใครรู้มันมีหลายเหตุผลมากที่ผมยังบอกไม้ได้
"เอออ ดิว พายขอโทษ"พายพูดและจะเดินหลบไป
"พาย คือ เออ "ผมทำท่าจะอธิบาย ผมรีบดึงแขนพายไว้
"พาย ดิวไม่ได้อยากปิดเรื่องนี้ แต่มันยากที่จะพูด"ผมพูดกับพาย
"นั้นลูกดิวกับแอ้ใช่ไหม "พายถามสายตาพายแปลกๆ เหมือนเสียใจ
"ใช่ พาย"ผมตอบ
"แอ้เขา ท้องได้"เป็นคำถามที่บีบหัวใจได้มากทีเดียว
"พายรู้เรื่องนี้มาก่อน แต่มันถูกยกเลิกไปนานแล้ว การที่เขาวิจัยทำให้ผู้ชายท้องได้ แต่ทำไมแอ้"พายถามผม
"มันซับซ้อน แต่แอ้ไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้ ส่วนดิว.."ผมพูด
"ดิวนั้นต้องการแบบนี้ เพราะ ดิวรักแอ้ใช่ไหม "พายถามผม
"อืมมม พาย ดิวรักแอ้ "พายก้มหน้าลง
"เป็นอะไรพาย"ผมถามพายมีสีหน้าเศร้าอย่างเห็นได้ชัดเจน
"พายชอบดิว "ผมตกใจ ฮาร์ดแอทแทคอีกรอบ ผมมองพาย
"พาย ดิว เออ..."ผมพูดไม่ออกเลย นี้ ไม่น่าเชื่อว่าพายรักผม
"ไม่เป็นไรหรอก "พายพูดและมองผม
"พาย ถึงยังไงเราโตมาด้วยกัน ดิวไม่เคยทิ้งพาย แต่ดิวขอโทษที่ให้มากกว่าเพื่อนไม่ได้จริงๆ"ผมพูดกับพาย
"เออนะ แค่ไม่รักแบบแฟนไม่ได้หมายความว่าทุกอย่างที่ดีดีที่เรามีต่อกันมันจะพังไปด้วย พายมีเหตุผลพอ แต่ดิวกับแอ้คง ต้องรับมือกับอีติ๊กแย่เลยมันเอาแต่ใจมากและมันติดแอ้มาก แต่มันก็ติดดิวนะ"พายพูด
"ฟู! "ผมถอนหายใจเลย ปัญหาเรื้อรัง
"ติ๊กมันยังไม่รู้ ถ้ามันรู้คงบ้านแตกแน่ และ ทุกคนด้วยซ้ำ ที่ไม่รู้บอยและ แจ็คด้วยใช่ไหมดิว"พายถามผม
"ดิวยังบอกใครตอนนี้ไม่ได แค่แอ้กับดิว พายก็ดูซิยังเปิดเผยไม่ได้เหมือนแอ้กลัวอะไรบางอย่างและ พ่อบอกมันจะ ส่งผลกระทบคนหลายคน พาย อย่าเพิ่งบอกใครได้ไหมเริ้องนีเ"ผมพูดกับพายเชิงข ร้อง
"ดิว พายไม่ทำร้ายคนที่พายรักหรอก และพายรู้เหมือนกันว่า มันจะสงผลกระทบเป็นวงกว้างแต่พายเชื่อมันจะดีขึ้น ดิวกับแอ้ต้องทำให้หลายคนยอมรับเรื่องนี้ได้ "พายพูด
"หมับ"ผมกอดพาย
"พายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดนะ ขอโทษอีกครั้ง"ผมพูดกับพายเอามือลูบหัวเบาๆ
"อย่ากอดนาน"นั้นผมปล่อยเลย
"เดี๋ยวเปลี่ยนใจ"มีแบบนี้ด้วย ผมเกาหัวเลย
"555 "พายกับผมหัวเราะออกมาพร้อมกัน
"เดี๋ยวดิวอาบน้ำและดิวจะลงไปนอนที่โซฟา นะพาย"ผมพูด
"ทำไมละดิวว"พายพูด
"พาย เออ ดิว เป็นผู้ชาย "พายทอง
"แล้วกรูไม่ใช่เหรอ"พาย ก็ใช่นะ
"ใช่ แต่มันน้อยกว่า "ผมพูดและเลิกคิ้วจะพูดถูกไหมวะ
"มรึงว่ากรูเป็นตุ๊ดเหรอ"ดูซินั้นไปกันใหญ่
"ไม่ใช่ คือ ดิว มีความรู้สึกนะ เออ แบบว่า เออ..มัน...แบบนั้นอะ"ผมพยายามตะอธิบายกลัวพูดผิดจะไปกันไหญ่
"พอแล้ว! เขารู้แล้ว เพราะมันเออมัน โด่เล็กน้อยนะดิวน้อยอะ"เวรแล้วหันข้างหลบ
"555"พายมีขำอีกนี้ไม่อายเลย เขาซิอาย
"ห้องน้ำไหม"พาย เป็นคำแนะรำที่ดีมาก
"ก็ดีนะ นอนเลยแล้วกันนะ คืนนี้ยกเตียงให้ ฝันดีนะ "ผมเดินเลี่ยงเข้าห้องน้ำเอามือกุมน้องสุดที่รักเดินเข้าห้องน้ำไป  จะมาโด่เด่อะไรตอนนี้ มันผิดเวลาผิดคนด้วย
แอ้
ผมนอนกับติ๊กคืนนี้ ผมเข้าใจมันนะแต่ตั้งผมกับดิวมีแฝดสามก็ไม่ค้อยได้ไปไหนกับมัน และมัน ก็กำลังมีผลงานมากมาย เลยห่างๆกัน ผมยอมขัดใจดิวเพราะว่า
"แอ้ กรูถามจริงๆมรึงกับไอ้ดิว"ติ๊กเปิดประโยคนี้อักแล้ว
"ไม่มีอะไรนะติ๊ก"ผมพูดกำลังจะเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ
"หมับ"ติ๊กจับแขนผม ติ๊กมันบีบมือ บีบแน่นเข้าทุกทีจน ผมรู้สุกเจ็บ
"ทำไมมันต้องอยากนอนแต่กลับมรึง และเหมือนมรึงสองคน อะไรปิดบังกรู"ติ๊กพูดและมือยังบีบแขนผมอยู่
"ก็แค่นอน ...เตียงเดียวกัน แค่นั้น"ผมพูดผมพยายามแกะมือติ๊กมันออก
"แน่เหรอ มรึงแน่ใจเเหรอ กรูไม่เชื่อ กรูเคยเปิดประตูเข้าไปมรึงสองคน กอดกันขนาดนั้น ไหนมรึงสัญญาแล้วไงว่า มรึงกับมันจะไม่!! แอ้ มรึงหรอกกรู ใช้ไหมแอ้ ใช่ไหมแอ้ ..เพลี๊ยะ"ติ๊ก มันพูดเขย่าตัวผม ผมพยามดันตัวมันออก และมือมันตบเข้าที่หน้าของผม
"แอ้ แอ้ กรูขอโทษ "มันส่งผลให้ปากผมแตก ผมยกมือห้ามและเดินเข้าห้องน้ำเพื่อสงบสติอารมณ์ตัวเอง ผมเปิดน้ำในห้องน้ำ  น้ำที่ไหลจากฝักบัว ผมสุดลงนั่ง
"ดิว กรูไม่ควรรักมรึงงง "ผมร้องไห้ออกมาปนกับสายน้ำ

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน แอ้VSดิว ความลับ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 16-05-2015 14:44:29

ติ๊ก ผมเหมือนคนใจร้ายใช่ไหมที่พยายามดึงแอ้ออกมาจากไอ้ดิว ผมไม่ได้ต้องการแอ้ ผมรักไอ้ดิว แต่ผมก็รู้ว่ามัน ไม่ได้คิดอะไรกับผมเลย ใช่แต่ก่อนเราสามคนไปไหนมาไหนกันสามคนตลอดแต่ผมมีงานถ่ายแบบ เล่นหนัง ฯลฯ และดิวกับแอ้มันชอบไปช่วยลุงภาณุเดชตอนที่ลุงภาณุเดชออก หน่วยกันบ่อยๆด้ว และผมรู้ว่าดิวมันคือคนที่ถูกเลือก ให้คู่กับบอย แต่ผมดูก็รู้ว่าดิวไม่ได้อะไรกับบอยเลย ผมดูก็รู้ว่า ไอ้ดิวมันรักแอ้มาก ผมทำใจไม่ได้ ผมเลยขอแอ้ ว่ามันกับดิวอย่าคบกันได้ไหม แต่ผมยังไม่เคยบอกไอ้ดิว นะว่าผมรักมัน มันเข้าใจว่าผมรักแอ้และพยามยามแย้งแอ้ไปจากมัน "แอ้ กรูขอโทษ"ผมพลั้งมือตบหน้าไอ้แอ้ไป นี้มีนเข้าห้องน้ำไปแล้ว บ่อยครั้งที่ผมเปิดประตู เข้าไปเจอแอ้กับดิว มันกอดกันผมเจ็บปวดในหัวใจ ทำไมคนบนเตียงนั้นไม่ใช่ผม ผมทรุดลงที่ข้างเตียง ผมรู้ว่าแอ้มันรักมันห่วงผมมาก แต่มันก็บอกผมเสมอมันกับไอ้ดิวไม่มีอะไรพิเศษแต่การกระทำมันไม่ใช่
"แอ๊ด"ประตูห้องน้ำถูกเปิดออกมา
"แอ้ กรูขอโทษ"ผมตรงไปหาแอ้มัน
"อืมม "แอ้พยักหน้า ผมจับปากมันดู
"โอ้ย"ผมแตะตกที่ผมจบหน้ามัน มันร้อง
"ใส่ยาให้นะ มานั่งซิ"ผมดึงมือมันมานั่งที่เตียงหยิบหลอดยาออกมาและแตะที่ปลายนิ่วผม และค่อยๆป้ายที่ปากแอ้เบาๆมือ
"ติ๊ก กรู ดืวไม่เคยคิดจะทิ้งมรึงนะ และมรึงก็รู้ กรูกับมันไม่มีทาง "แอ้พูด
"หมับ"ผมกอดแอ้ ผมลุกขึ้นมานั้งผมกอดแอ้ ตาผมมองมัน ผมไม่รู้ทำไม ผมก้มหน้าลงผมกำลังพยายามจะจูปแอ้
"อย่าติ๊ก มรึงไปอาบน้ำเถอะ"
"แอ้มรึงทำไมไม่ให้กรูจูบละ "ผมถามพร้อมกับลุกขึ้น
"มรึงจะบ้าเหรอ "แอ้
"หรือมรึงไม่ใช่รุก มรึงเป็นรับหรือไง"ผมถามมัน สีหน้ามันเปบีายรไป
"ไม่ใช่อะไรทั่งนั้นแหละ จะนอนแล้วนะ ง่วง รีบอาบน้ำและมานอนละติ๊ก เดียวหน้ามรึงไม่ใสหรอก"แอ้พูดเออจริงมองนาฬิกาจะสี่ทุ่มแล้ว วิ่งแจ่นเข้าห้องน้ำกว่าจะเข็ดหน้าสครับหน้สล้างหน้า ลงโลชันและครีมบำรุงอีก
ดิว
ผมลงมานอนชั้นล่าง นอนที่โซฟา ต่อให้ไม่รัก มันก็มีความรู้สึกนะ ผมยอมลงมานอนข้างล่างดีกว่า ทำไมนะแอ้ ทำไมไม่ขัดใจติ๊กมันบ้างนะ ผมอยากประกาศบอกความจริงเรื่องผมกับแอ้ ว่าตอนนี้ผมกับแอ้เป็นมากกว่าเพื่อน และมากกว่าแฟน จะเรียกสามีภรนยาก็ได้เรามีลูกด้วยกันแล้ว แอ้เป็นเด็กพิเศษ ที่สามารถตั่งครรถ์ได้ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ นอกจากพ่อผมและพี่ๆผมและผม เหตุการนี้มันเกิดขึ้นเมื่อห้าปีที่แล้ว ตอนนี้แฝดผมสี่ขวบแล้ว
  วันนั่นพ่อผมพาพวกผมไปพักที่บ้านพักคุณหมอ และเกิดการปะทะกันทำให้มีตนเจ็บมากมาย พ่อเลยต้องเข้าไปช่วย ซึ่งพ่อปล่อยผมกับแอ้ไว้ตามลำพัง พี่ดิมและพี่ดรีมก็เพิ่งจะเป็นหมอเอ็กเทรนพ่อเลยพาไป เข้าไปช่วยพ่อ และวันนั้น ผมก็ดผูหนังเล่นเกมส์กันสองคน ผมเล่นเกมส์มวยปล้ำกัน
"เบื่อแล้วดิว "แอ้พูดผมแอบเอาหนังโป้พี่ดิมมาใส่เครื่องเคยแอบดูแต่ระหว่างดูกผ็จินตนาการเป็นแอ้ตลอดเลย จริงๆก็ ไม่ได้แอบดูหรอก ดูกับพี่ดิมนั้นแหละ
"งั่นดูหนังกันไหม"ผมถามแอ้
"เรื่องไรอะ "แอ้ถามผม
"สเปเชียว"ผมพูดและยื่นหน้าไปหาแอ้
"ไม่อะ"แอ้ทำท่าจะลุก ผมดึงมือแอ้ให้ลงนั่งและเดินไปเปิดดีวีดี และภาพที่ขึ้นบนหน้าจอคนสองคนกำลีงมีเซ็กซ์กัน แอ้มองทีวีและมองผม
"งั่นมรึงดูคนเดียวแล้วกัน"แอ้พูดทำท่าจะลุก
"ดูด้วยกัน หรือว่าไม่กล้าดู แสดงว่ากลัวจะจินตนาการเป็นดิวใช่ไหมแอ้ "ผมพูดกับแอ้
"ไม่มีทาง ดิว"แอ้พูด
"นั่งดูด่วยกันซิ"ผมพูดแอ้ก็นั่งลง ระหว่างที่ดู ผมค่ยๆขยับไปนั่งข้างๆ แอ้  น้องมันกหันมามองผม ตอนนี้ผมได้กลิ่นตัวแอ้ กลิ่นตัวแอ้ แอ้เป็นคนที่ตัวหอมแม้ไม่ใส่น้ำหอม หอมเหมือนฟีโนโมนมือผมเริ่มโอบเอวแอ้
"ทำอะไรดิว"แอ้
"เหมือนในหนัง แอ้ ดิวรักแอ้นะ "ผมพูด
"อย่านะดิว"แอ้แต่ผมไม่ฟังแล้วนาทีนี้ ดันร่างแอ้ลงนอนผมขึ้นค่อมทันทีเหมือนในหนังเปรียบเลย แต่ในหนังมัน ผู้ชายกับผู้หญิง ผมจับแขนแอ้ ไว้เหนือหัวแอ้และไซ้ลงที่ซอกคอแอ้ดินนะพูดอะไรฟังไม่รู้
"เป็นของดิวนะดิวรักแอ้"ผมทำไปโดนสัญชาติญาณหรือเปล่ามันดำเนินไปของมันเองแอ่ไม่ได้ต่อต้านผมแล้วคงเคลิบ เคลิ้ม กับการเร้าโรมของผม ผมปลดกางเกงแอ้ออกและของผมเอง
"ดิว"แอ้
"โอ้ยยยย "แอ้ร้องแต่ผมยังคงดำเนินการต่อไม่รู้นานแค่ไหน
"แอ้ "ผมเสร็จแล้ว ผทมองแอ้ที่ผมค่อมอยู่ แอ้ร้องไห้ ผมสนุกจนไม่ได้มองคนผมทาบทับ
"ออกจากตัวกรู ฮึกๆ ฮึก"แอ้ร้องไห้แอ้พยายามดันผมออก
"แอ้ "ผมเรียกแอ้พยายามดันผมออก แต่ผมพยายามจะกอดรั้งแอ้
"แอ้ดิวรักแอ้"ผมพูด
"รักเหรอ เขาทำแบบนี้กันเหรอ มรึงแค่ อยาก มี เซ็กซ์ดิว "แอ้พูดและร้องไห้
"พ่อ เหนื่อยมากเลยอะ ทำไมบ้านเงียบไปเล่นจั้มจี้กันที่ไหนเนี๊ย ดิว แอ้"พี่ดิวเรียกผม แอ้ถอยหนีออกจากตัวผม และประตูก็เปิดออก พ่อ พี่ดิม พี่ดรีม ตกใจกันหมดกับภาพที่เห็น
"ดิวทำอะไรแอ้ "พ่อตรงเข้ามาหาแอ้ แอ้มันกอดพ่อผมมันร้องไห้
"พ่อ ดิวขอโทษ แต่ดิวรักแอ้ พ่อดิวรักแอ้"ผมพูดกับพ่อ
"ดิวพ่อรู้แต่ไม่ควรทำแบบนี้แอ้เขาจะ..."พ่อพูดแต่ไม่หมด
"จะอะไรพ่อ"ผมลุกจะถามพ่อแต่พยักหน้าเรียกพี่ดิม มาดึงผม พ่อภาอุ้มแอ้ออกไปจากห้อง มันยังค้างคาอยู่เลย แอ้จะอะไรอะ
"ใส่เสื้อผ้าซะดิว นี้มรึงไวไฟไปนะเนี๊ยยะ อิบ อิบ กันแล้ว"พี่ดรีมพูดผมสวมเสื้อผ้า ตาคอยมองพ่ออุ้มแอ้ไปไหน
แอ้
 ผมร้องไห้ออกมามากมาย ผมก็รักมันนะ แต่มันไม่ควรทำแบบนี้กับผม ตอนนี้พ่อภาพาผมมาที่ห้องอีกห้องพ่อให้ผม อาบน้ำแต่งตัว พ่อตรวจดูส่วนที่ดิวมันสอดใส่ ก็คงเจ็บนั้นแหละตัวแค่นี้น้องใหญ่ชิบเลยสาด!ผมด่าในใจ
"แอ้ ทานยาลูก"ผมรับยาจากพ่อภามาทาน
"ดิวรักแอ้พ่อรู้ แอ้ละรักดิวไหม"ผมก้มหน้าลง
"แต่แอ้ไม่เหมือนเด็กผู้ชายทั่วไปนะแอ้ คือแบบว่า เป็นผู้ชายที่พิเศษ พ่อไม่รู้มันจะ เกิดขึ้นไหม เพราะ พ่อไม่แน่ใจว่าแอ้จะ ?"ผมงงกับที่พ่อภาพูดมากเลย
"ถ้ามีอะไรผิดปกติกับตัวเราบอกพ่อทันทีนะแอ้ "พ่อภาพูดผมยังไม่เข้าใจอะไรได้แต่พยักหน้ารับ
"นอนพักซะแอ้ "พ่อดึงผ้ามาห่มให้ผม ผมเริ่มเพลียตาเริ่มปิดลง คงเริ่มมีไข้เพราะไอ้ดิววว คนเดียวเลย
[ดิว ]
  ผมนั่งๆลุกๆ เดินไปเดินมากระวนกระวายใจ พ่อจะคุยอะไรกับแอ้ แอ้มันจะบอกพ่อว่าอะไร เพราะแอ้มันปากแข็ง ทำไมนะ รักผมมันผิดตรงไหน
"ไอ้น้องดิวครับ จะลุกๆนั้งๆทำไมเนี๊ยะครับ "พี่ดรีมพูดทั้งที่หลับตา พี่ดรีมนอนอยู่บนเตียง กับพี่ดิม
"พี่เวียนหัวครับ"พี่ดรีม
"เออ ไอ้ดิวมรึงทำไอ้พี่ชายมรึงนอนไม่หลับ ว่าแต่มรึงหลับอยู่มรึงเวียนหัวได้ไง !"พี่ดิมที่นอนอยู่บนเตียง พี่ดรีมนะนอนหนุนแขนพี่ดิมอยู่คือหมอนในห้องมีใบเดียว อย่าได้คิดว่าพี่ดิมกัยพี่ดรีมจะ เพราะพี่ดิมกับพี่ดรีมน่ะ สนิทกันมากเฉย พี่น้องหัวปีท้ายปี
"จริงก็ไม่ได้หลับหรอก"พี่ดรีม
"เหรอ งั่นรีบลุกขึ้น หนักแขน"พี่ดิมพูดและประตูห้องถูกเปิดพ่อภา
"พ่อ พ่อผมรักแอ้นะ แอ้มันไม่มีทางพูดหรอกพ่อผมรู้ว่าแอ้ นะ."ผทพูดแต่พ่อยกมือห้ามผม
"พ่อรู้แต่ พ่อห้ามเราทำกับแอ้แบบนี้อีกเพราะแอ้เขามีความ้สียงในการตั้งครรถ์สูง แอ้เขามีบ้างสิ่งไม่เหมือนเด็ก ผู้ชายปกติ"ผมมองพ่อผมพูดถ้าเช่นนั้นที่ผมเห็นในแฟ้มเอกสาร มันเป็นจริงซิ
"พ่อ ผมเคยเห็นแผ่นงานของพ่อ ผมอ่านดู ทำมแอ้เขาถึงสามารถที่ตะท้องได้ "ผมถามพ่อ
"แอ้เขามีปัญหาและเกือบเสียชีวิตตอนรั้นแอ้เพิ่งสองขวบเอง พ่อเลยต้องหาทางช่วยเหลือแอ้ แต่มันเป็นวิธี ทำให้แอ้ผิดธรรมชาติไป ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ดีแต่ถ้ามี ดิวจะรับผิดชอบมันได้ไหม"พ่อพูดกับผม
"ดิวเชื่อว่าได้เพราะผมเพราะผมรักแอ้ "ผมพูดกับพ่อ
"ดีมาก แอ้หลับแล้วเข้าไปซิ"พ่อพูด
"ระวังโดนเตะออกมาละ"พี่ดิมอะ ผมเดินไปที่ห้องที่แอ้นอนอยู่ ผมเปิดประตูเข้าไปแบบ้บาที่สุด แอ้นอนขดอยู่บนที่นอน ผมค่อยๆขึ้นไปบนเตียง
"แอ้"ผมเรียกแอ้ ตัวแอ้อุ้นๆ มีไข้แน่เลย ผมทำท่าอยากกอดแต่กลัวแอ้มันจะ
"จะกอดก็กอดตั้งท่าอยู่ได้"แอพูดตานังหลับอยู่ ผมเปิดป้าห่มและแทรกตัวเข้ไปผมกอดแอ้ไว้ในอ้อมกอดผม
"แอ้ดิวรักแอ้นะ รักมาตั้งนานแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดิวพร้อมจะรับมันแค่แอ้เชื่อในตัวดิวนะ "ผมพูดกับแอ้
   เวลาผ่านไปเดือนกว่าอาภีมมารับแอ้กลับไป ผมก็กลับไปด้วย ไปใช้ชีวิตปกติ แต่แอ้ไม่คอ่ยปกติ แอ้ป่วยวันเว้นวันเลย กินอะไรก็อ๊วกออกมาหมด พ่อบอกว่าโรคกระเพราะ และอาภีมค้องออกไปหน่วยรบพิเศษ พาพี่อ้น พี่อั้มไปด้วย พี่โอมไปฝึกอยู่ พี่คนอื่นๆก็เรียน ผมกับแอ้ปิดเทอมใหญ่
"พี่ภา แอ้ยังไม่หายเลยนะภีมว่า..."อาภีมพูดกับพ้อแอ้นอนอยูที่โซฟา ผมนั่งอยู่ข้างๆ
"ภีมพี่จะพาไปตรวจเองนะ ที่โรงพยายาล ภีมไปเถอะพี่ดูแลเอง ดิวก็อยู่"พ่อพูดและอาภีม พยักหน้าและเตรียมตัว ออกเดินทางหลังจากนั้น
"แอ้ ไปโรงพยาบาลลูก"พ่อพาแอ้ไปโรงพยาบาลพ่อผม และตรวจแบบละเอียดละเอียดมาก ตรวจเลือด ตรวจปัสสาวะ และอัลตราซาวน์ชองท้อง หลังจากนั่นแอ้นอนพักที้ห้องพักแพทย์ ผมนั่งนอนรอฟังผลกัน
"แอ้ ดิว "พ่อเข้ามาในห้องที่ผมสองคนอยู่
"พ่อแอ้เป็นอะไรพ่อ"ผมถามพ่อ
"แอ้ท้อง "พ่อพูดผมยิ้มเพราะผมรู้ว่าแอ้มีโอกาสท้องได้แต่แอ้ซิน้ำตาไหลออกมาเลย
"พ่อแอ้เป็นผู้ชายย แอ้ท้องไม้ได้ ฮือออ"แอ้ พ่อมองผม
"แอ้ นั้นลูกเรา"ผมพูดกับแอ้
"แล้วพ่อกรูละดิว และกรูต้องท้องกรูจะทำยังไง "แอ้พูดผมำท้ไเคิดถึงตรงนี้ ะวกไอ้ติ๊ก อจ็ค และพายอีก และเพื้อนที่โรงเรียนด้วย
"พ่อรู้ ไม่ต้องห่วงมันแค่เดือนเศษ พ่อทำได้แต่ถ้ามากกว่านี้ไม่ได้ พ่อเห็นเราป่วยแล้วพ่อก็คิดว่าใช ่พ่อเตรียม แล้วไม่ต้องร้องนะ "พ่อภาพูด
"ดิวละ"พ่อถามผม
"ผมยืนยันคำเดิมผมยอมรับสิ่งที่ผมทำ เพราะใจผม"ผมพูดกับพ่อ
"แอ้ต้องท้องโต"แอ้ถามพ่อผม
"ไม่ต้องท้องโต พ่อหางวิธีไว้ให้แล้ว พรุ่งนี้เราจะทำกัน และแถมไม่ธรรมดา มีตั้งสามคนเลยนะแอ้ ในท้องนี้"พ่อผมพูด แอ้มองหน้าผม มองหน้าพ่อผมและ
"แอ้ แอ้ "มันนิ่งไปเลย
"พ่อแอ้เป็นอะไรไปพ่อ"
"เป็นลม ไปเอายาดมมา"พ่อผมพูด พอพ่อบอกสามคนในท้องมันเป็นลมไปเลย
  หลังจากวันนั้น แอ้ก็กลับมาเล่นได้ปกติ พ่อบอกอาภีมว่าแต่เจาะเอาบางอย่างไปตรวจ แต่ความจริงพ่อย้าย ลูกๆผมไปไว้กับผู้หญิงรับจ้างตั้งครรถ์ ตอนนี้ผ่านไปเก้าเดือนแล้ว ตลอดเวลาผมกลับไปเรียนใช้ชีวิตปกติ แต่ผมดูแลแอ้มากขึ้น
 "แอ้อยู่กับลุงภานะ พ่อต้องไปต่างจังหวัดอีกแล้ว"อาภีมพาแอ้มาบ้านผมแต่เช้าเหมือนทุกครั้งที่อาภีมจะออกต่างจังหวัด
"พ่อไม่พาแอ้ไปด้วยละ"แอ้พูด
"อยู่กับพ่อดีกว่าแอ้ ภีมไปเถอะพี่ดูแลเอง ดูแลตัวเองด้วยละ "พ่อผมพูด พ่อกอดแอ้ไว้ก่อนที่อาภีมจะเดินออกไป ผมกพบังทานอาหารเช้ากันพร้อ พี่ๆ
"แอ้ข้าวต้มไหมพี่ด้าตักให้"พี่ด้า แอ้พยักหน้า พ่อกลับมานั่งลง ที้โต๊ะอาการ
"ดิวแอ้ น้องคลอดแล้ว เมื่อวานนี้  น้องปกติดี วันนี้พ่อจะพาไปดู "พ่อพูดแอ้ทำช้อนตกพื้น แอ้มือสั่น
"แอ้ "ผมเรียกแอ้ พี่ๆมองแอ้กันหมดเลย
"ไปดูก่อน เอายังไงว่ากันอีกทีนะแอ้ ไม่ต้องกลัว "พ่อพูดแอ้ะยักหน้าผมทานอาหารเข้ากันต่อ สะพักผมก็ตรงไป โรงพยาบาล กับพ่อผม แอ้บีบมือผมตลอดทางเลย พอผมถึง โรงพยาบาลพ่อพาผมสองคนขึ้นไปที่ห้องพักเด็กแรกเกิด พ่อพาผมมาที่ตู้กระจก มีเด็ดนอนเรียงกันมากมาย พ่อผมมากอยู่ที่เด็ดที่นอนอยู่พ่อขี้ให้ดู ตู้แก้วที่ค้อนข้างใหญ ่มีเด็ก สามคนนอนเรียงกัน ผมมองะอ พ่อะยักกน้า ผมรู้เลนว่าใช่ ลูกๆผม
"นี้สามคนนี้แอ้ ดิว "มันเป็นสายสัมผันพิเศษผมรู้ทันทีลูกๆผม ผมหันไปมองแอ้ที่ยืนมองน้ำต่แอ้ไหล
"แอ้ร้องไห้ทำไม"ผมถามแอ้
"ไม่รู้ซิดิว น้ำตามันไหลออกมาเองอะะ"แอ้พูด ลูกผมนอนเรียงกันสามคนเลยคนที่สามดูจะหิว หันมาดูดแก้มคนที่สอง ใหญ่เลยพอปากหลุดก็ร้องพอดูดได้ก็เงียบ
"ดิวดูซิคงหิวนะ"แอ้พูดดู แอ้ยิ้มมีความุข
"ลูกเรานะ ดิวจะเลี้ยงเขา แอ้ด้วยนะ "ผมพูด
"ในฐานะอะไรละ"แอ้ถามผม
"พ่อไง "ผมพูด
"ถ้าเขาถามละเขาเกิดมายังไงดิว"แอ้ถามผม
"บอกความจริง ดิวเชื่อว่าลูกจะรักแอ้มาก"ผมพูดแอ้ทำหน้ากังวลม่ก
"ใช่แอ้ ดิวเชื่อลูกจะเข้าใจ"ผมพูดผมกอดแอ้ แอ้ดูมองเด็กน้อยสามคน
"แอ้ ดิว ได้เวลา ป้อนนมแล้วไปเข้าไปจะได้รู้ว่าป้อนนมยังไง"พ่อพูดผมและแเข้ามาในห้องเด็ก พี่ไเขาเข็นลูกๆผมออกมาแล้ว คนที่สามนี้ร้องให้น่าดู
"คนนี้หิวเก่งค่ะ แต่ถ้าอิ่มนะ น่ารักมาก "พี่คนที่ดูแลพูด แอ้มองคนที่เขาเอาขึ้นมาป้อนนมก่อน และพี่เขาส่งให้แอ้ลองอุ้ม
แอ้อุ้มได้และแอ้ลองป้อนนมเอง
"ยกขวดนมตั้งนะค่ะ ไม่งั้นน้องจะท้องอืด เพราะมีลมเข้าไปในท้อง"พี่เขาบอก
"คุณดิวจะอุ้มคนไหนดี คนนี้ดีกว่า อุ้มเบาๆนะค่ะ อย่าทำเขาตกใจ เขาไม่ค่อยชอบเสียงดุหรือดัง นี้ค้ะ"ผมอุ้มคนที่สอง ตัวเขาเย็น ผมมองยังกับลูกสาวมากกว่านะเนั๊ยะ
"ป้อนนมดูนะค่ะ"พี่พยายาลเขาส่งขวดนมให้ผม และอีกคนพี่ะยาบาลป้อนเอง แอ้นะดูดหมดขวดแล้ว
"อุ้มพาดบ่ายนะค่ะ อย่างนั้นและค่ะเพื่อไล่ลมออก จากท้องค่ะ คุณแอ้นี้เก่งจัง ถ้าคุณแอ้เป็นแม่นี้พี่เชื่อนะค่ะ"พี่พยาบาลพูด ผมสองคนคบุกคลีกับน้องหรือลูกแฝดผมสองวันติดเลย ไม่ไปไหนเลย
"พ่อจะให้พี่ๆเขาช่วยที่นี้ก่อนจนกว่าจะนั่งได้จะพาไปศูนย์เด็กเล็กที่ ค่ายทหาร ภีมจะได้ไม่รู้เรื่องนี้ "พ่อพูด แอ้ก้มหน้าลงเศร้าอีกแล้ว
"วันหนึ่งแอ้ต้องบอกภีมแต่พ่อรู้ไม่ใช่ตอนนี้ "พ้แพูด
"เอาละมีขื่อน้องกันหรือยัง "พ่อถามผมสองคน
"คนโต ชื่อ ไอ "ผมพูด แอ้โอเค
"คนที่สอง ตัวเขาเย็น ชื่อไอซ์" ผมพูด
"คนที่สาม ผมไม่รู้"ผมพูด และหันไปมองแอ้
"คนที่สามขื่อมาโอ้ "แอ้พูด
"มาริโอ้ โอเคพ่อ และนี้คือที่มาของแฝดสามของผม แต่พอแฝดสามคนผมได้สองขวบ เอาอีกแล้วงานผมเข้า ผมทำแอ ้ท้องอีกแล้ว คนนี้เรียกว่าพิเศษจริงผมขอพ่อ ผมรู้พ่อทำได้ คนนั้น้องมีนตอนนี้ได้สองขวบแล้ว และตอนที่น้องมีนคลอด พ่อผมก็ไปทำคลอดให้บอยด้วย ผมเลยรู้ว่าบอยหายไปไหนแต่พูดหรือบอกแจ็คไม้ได้พ่อสั่งห้าม และต่อมาปีหนึ่งจัดอีกคน ตามมา ชื่อน้องมิ้น อันนี้ซนมาก กำลังหัดเดินแค่คลานก็ไปทางไหนนี้กระจายไปหมดข้าวของ ไม่อยากคิดตอนเดินได้

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน แอ้VSดิว และติ๊ก มันซับซ้อน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 17-05-2015 13:25:08

[ดิว]
 ผมหลับไปนานแต่จำได้ตอนลงมาไม่มีผ้าห่มนะ ใครนะเอาลงมาให้ผม ผมหันไปมองนาฬิกา เวรแล้ว ตีห้าแอ้ตื่นไปวิ่งแล้ว ผมรีบลุก รีบคว้าชุดเปลี่ยนทันที และรีบวิ่งตามออกไป แอ้วิ่งอยู่ข้างหน้าผมไม่ไกลผมรีบวิ่งไปจนเกือบทัน และวิ่งช้าลง คอยๆวิ่งตาม มองก้นงามๆนั้น
"เอี่ยด!"ผมเบรคสุดตัวเลยเพราะแอ้หยุดกระทันหัน และเหมือนมีบางอย่างมันโค้งมนเหมือนปลายเท้าที่ส่งตรง มาวาดรูป หนวดให้ผม เท้าแอ้นั้นเอง
"วาดหนวดให้ซะงั้น"ผมพูด
"มรึงมองก้นกรู มรึงนี้มันทะลึ้งตลอดเวลาเลยนะ "แอ้พูด
"อยู่ข้างหน้าก็เลยมอง ไม่ได้มองก้นอย่างเดียวมอง มาหมด อืมม"ผมพูด
"อะอะ ไม่เอานะ จะชวนเล่นกังฟูแต่ช้าเลยนะ เมื้อคืนไม่มีใครเล่นด้วยละซิ"ผมพูด
"แอ้ เอาผ้ามาห่มให้ดิวเหรอ "แอ้ออกวิ่ง ผมวิ่งตาม ชกอากาศ ไปด้วย ผมฝึกชกมวยกับ นายทหารท่านหนึ่ง เขาเแงเรื่งแม้ไม้มวยไทย มวยไชยา
"แล้วทำไมไม่นอนบนห้องละ"แอ้ถามผม
" แอ้พายรู้เรื่องลูกเราแล้วนะ เพราะดิว สไกส์คุยดับลูกๆเมื่อคืน และพายออกมาเห็น"ผมบอกแอ้ แอ้หยุด
"ดิวถ้า"แอ้คงหมายถึงบอกติ๊ก
"พายรู้ว่าไม่ควรบอกใคร มันจะกระทบกับบอยด้วย และยิ่ง ติ๊กนะ พายไม่บอกแน่นอนเพราะพายรู้ว่าติ๊กเป็นยังไง ไม่ซิทุกคนรู้"ผมพูด
"ติ๊กมันน่าสงสารดิว อย่างี่เงา"แอ้พูด
"แอ้ แล้วดิวละ มันต้องเป็นแบบนี้ไปอีกนานไหม แอ้ "ผมพูด แอ้มิงปมและแอ้เดินกลับแล้ว
"พายบอกดิวว่า พายชอบดิว"ผมพูดแอ้หยุด
"พายก็ดีนะ และคงไม่ต้องเจอปัญหาอะไรเหมือนกรูดิว"แอ้
"หมับ "ผมกอดแอ้
"แอ้ ดิวรักแอ้นะ และดิวเลือกแล้ว "ผมพูด
"ถ้าปัญหามันใหญ่กว่าที่มรึงคิดละถ้ามรึงยังจะเลือกกรู ไหม"แอ้พูดและสะบัดมือปมจากแขน
"ดิวจะสู้ให้ถึงที่สุด แอ้"แอ้นนะหันหลังให้ผม
"ขึ้นบ้านอาบน้ำเตรียมตัวไปเรียนเถอะดิว "แอ้พูดผมเดินขึ้นด้านชั้นบนทันที ผมก็เดินตามแอ้ขึ้นบ้าน ทำไมแอ้คิดว่าปัญหามันจะใหญ่เกินกว่าที่ผมจะรับมันได้ ทำไมไม่เชื่อในตัวผม  ผมมาถึงหน้าห้องตัวเองผมได้ยินเสียงบอยและแจ็ค ก็คงจะคงตื่นแล้ว หลุยส์แล้ว จะว่าไปก็สงสารมันนะไอ้หลุยส์ ที่มันยอมถอยจากบอยและแอ้เดินเข้าห้องติ๊ก ผทก็เข้าห้องตัวเองแต่ หรือพาไปห้องติ๊ก มันเงียบมากเตียงถูกเก็บเรียบร้อย
"แอ๊ด"ประตูถูกเปิดโดยแอ้
"เออมาเอาชุดนะ พายไปไหนอะ"แอ้ถามผม
"ไม่รู้ซิ"ผมพูด แอ้เดินมาเลือกชุดที่จะใส่ ผมหันซ้ายแลขวาไม่มีพายแน่นอน เลยเข้าไปทางด้านหลังแอ้และ
"หมับ ... "ผมจับแอ้พลิกมาและจูปแอ้ โดยที่แอ้ไม่ทันตั้งตัว
"ดิว...อุ๊บ ...ดิว...อุ๊บ"แอ้พยายามดันผมออก ผมจับมือแอ้ขึงไว้กับกำแพงทั้งจูปทั้งไซ้
"อย่าไอ้ดิวว"ผมพยายามดันแอ้ลงไปที่เตียง มีดิ้นหนีอีก
"อย่าไอ้ดิว... "ผมจับแอ้ขึงไว้ และขึ้นไปค่อมแอ้ไว้
"เอออ.. "ผมหันไปมอง พายออกมาจากห้องน้ำพอดี สวมเสื้อคลุม มองผมสองคน และเพราะแอ้ดิ้นหนีผมตลอดเลยพาผมสองคนมาที่ขอบเตียงแล้ว มันทำให้แอ้จะหล่ยจากเตียง ผมเลยต้องพลิกตัวไม่เช่นนั่น แอ้คงกระแทกพื้นแน่
"ตุ๊บ"แอ้ค่อมผมอยู่ " ในท่านั่งโอ้ว มันเพอร์เฟคมาก ถ้าไม่มีพายอยู่
"พายมันไม่ใช่นะ พาย"แอ้ะยามจะอธิบาย
"มันชัดมากขนาดนี้เลยนะมรึง เออ แต่ทำเวลาหน่อยแล้วกันนี้มันหกโมงครึ้งแล้ว กรูไปแต่งตัวที่ห้องไอ้ติ๊กนะ "และพายหยิบชุดที่เตรียมมา 
"ดิว"แอ้
"อาบน้ำกัน ยิ่งช้ายิ่งสายนะ และเขาคงเดากันได้ว่าทำอะไรอยู่ แต่จริงๆแล้ว ทำ"ผมพูด แอ้ค่อยๆลุกผมเดินตามเข้าห้องน้ำไปติดๆ ไม่ต้องบอกนะว่า ตามไปทำอะไร 555หลังจากอาบน้ำด้วนกันแล้วผมก็ออกมาแต่งตัว เพื่อเตรียมตัวไปเรียน
"แอ้ ไอซ์งอแงหาแอ้นะเมื่อคืนอะ”ผมพูด
"อย่าบอกนะว่าไอซ์ไม่สบาย ดิว"แอ่หันมาถามผม
"ใช่ แอ้ ครูพาน้องไอซ์ไปดูสวนดอกไม้เที่รุ่นพี่ปลูก คงแพ้เกษรดอกไม้ สันนี้พี่ดรีมพาไปฉีดยาแก้แพ้"ผมพูด
"นี้แอ้บอกครูหลายครั้งแล้วนะ ไม่ให้ พาไอซ์ไปอยู่ใกล้ที่มีเกษรดอกไม้"แอ้พูด
"คุณแม่มันเป็นกิจกรรมนี้ทำเป็นคุณแม่ห่วงลูกไปได้ และถ้าฉีดครบครอสไอซ์จะหายจากภูมิแพ้แอ้"ผมพูดกับแอ้ ผมแต่งตัวเสร็จแล้ว และพากันเดินออกมาพอผมสองคนเปิดประตู
"ติ๊ก"แอ้ ติ๊กยืนรอหน้าประตู
"มรึงบอกไปเอาชุด แค่นั้น"ติ๊กพูดและเดินออก
"ติ๊ก"แอ้ดึงแขาติ๊ก ติ๊กมันสะบัด
"ติ๊ก ก็แค่แอ้มาอาบน้ำแต่งตัว และนี้ห้องกรูกับแอ้"ผมพูดผมเริ่มจะไม่ไหวกับมันแล้วนะ
"แต่มันนอนกับกรูเมื่อคืน และมันบอกรูว่าจะไปเอาแค่ชุด กรูรอมัน"ติ๊ก
"ติ๊ก แอ้ขอโทษ"แอ้พูด
"ทำไมต้องขอโทษ ไม่ได้ทำอะไรผิด"ผมพูด
"ใช่ มรึงไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ต้องขอโทษ "ติ๊กพูดและสะบัดแขนแอ้ ติ๊กเดินลงไปด้านล่างทันที
"หมับ"ผมดึงแขนแอ้ไว้
"พอได้แล้วแอ้ ตามใจมันทำไม มันนิมัยเสียแล้ว"ผมพูด
"กรูผิด"แอ้
"แค่ไม่กลับไปที่ห้องนะผิด แอ้"ผมถามแอ้
"กรูผิดแล้วกัน "แอ้พูดและรีบตามติ๊กลงไปผมอยากจะบ้า
"เว้ย "ผมตะเบงเสียงออกมา
แอ้
ผมรีบเดินตามติ๊กลงมา ผมทั้งวิ่ง ทั้งเดินตาม ติ๊กกำลังโกรธที่ผม บอกแค่ไปเอาชุดแต่ไอ้ดิวซิ จริงๆก็ผมใจอ่อนด้วย อาบน้ำกับมัน และคงไม่ต้องบอกว่าอะไรด้วย
"ติ๊ก "ผมดึงแขนไว้
"จัดมาแล้วซิ ทำไมร่านมากเหรอ"ติ๊กพูดกับผม มันพูดแงมากวันนี้
"ติ๊ก"ผมอึ้งมากที่ติ๊กพูด
"ตอนกลางดึกก็ลุกเอาผ้าห่มไปให้กัน ตอนเช้ามืดก็ออกไปวิ่งกัน แถมยังหลอกว่าไปเอาชุดที่ไหนได้ ไป"ติ๊ก
"พอได้แล้วติ๊ก ถ้ามรึงจะคิดอะไรก็เรื่องของมรึงแล้ว กรูเหนื่อยแล้ว ติ๊ก"ผมพูดและถอยออก
“มรึงคงเหนื่อนมากที่คอยโกหกกรู “ ติ๊กพูดและมองผมและเดินออก ผมก็เสียใจนะ ที่มันพูดแบบนั้น ผมยืนนิ่งจนไอ้ดิวลงมา
"อ้าว ไอ้ตัวดีละ"ดิวถามผม
"ออกไปแล้ว"ผมพูด
"ยังไงนี้แอ้ เห็นวิ่งมาง้อมัน"ดิวถามผม
"ไปโรงเรียนได้หรือยังละ"ผมถามและเดินออก
"เออ ตามไม่ทันสักคนกรู"ดิวผมหันขวับมาและพอออกมา ติ๊กยังอยู่แต่มีรถแค่คันเดียว ติ๊กยืนอีกทาง ผมก็มายืนอีกทาง ไม่มองหน้ากัน ดิวออกมา
"เออ ขึ้นรถเลยไหมครับ พอดีคุณพายรีบเลยไปก่อน เห็นบอกว่าไปกันสามคนได้"คนขับรถถาม
"ครับไปได้เลย  ติ๊กขึ้นรถดิ แอ้ ขึ้นรถดิ"ดิวพูดและมองผมสองคน ผมหันมามอง ผมไม่รู้ว่าใครจะขึ้นก่อน
"เอา มองกันอยู่นั้นแหละ ใครก็ได้ขึ้น สักคน เป็นอะไรกันนี้"ดิวถาม
"กูก่อน มรึงนั่งกลางนะไอ้ดิว"ติ๊กพูดและก้าวเท้าขึ้นรถ ดิวมอง
"อะไรกัน"ดิวถามแบบไม่ออกเสียง
"ไม่มีไร "ผมพูดและดิวเดินเข้าไปนั่งกลาง ผมก็นั่งริม ตลอดทางไม่ได้พูดอะไรกันเลย
"อะฮืม"ดิวกระแอม แต่ผมนิ่ง ติ๊กมันก็ชิตแชตมันไม่ได้สนใจ จนกระทั้งรถมาจอดผมก้าวเท้าลงจากรถ และตามมาด้วยดิวและติ๊ก ผมเดินออกจังหวะที่ติ๊กเดินออกเช่นกันจนเกือบจะชนกันแต่ผมหยุดติ๊กก็หยุดและผมเลี่ยงเดินออกติ๊กก็เช่นกัน พวกนั้นคงไปห้องอาหารกันแล้ว ผมเดินเหมือนตัววีกันเลย จน
"หยุด"ดิว เสียงดิวคงบอกผมหรือติ๊กหรือสองคน
"ทั้งคู่"ดิว
"เป็นอะไรกันนี้ นี้เป็นอะไรกัน "ดิวถามผมหันไปมองติ๊ก
"อีกคนนี้งอลเพราะรออีกคนไปเอาชุดและไม่กลับ อีกคนรีบลงไปง้อ ง้อกันยังไง งอลกับเขาไปเหมือนกัน นี้เป็นอะไรกัน ประจำเดือนไม่มากันเหรอ ทั้งคู่"ดิวถามผม
"ไอ้ดิว"ผมกับติ๊ก
"จะเดินหน้างอคอหักเป็นปลาทูกัน เข้าห้องอาหารให้พวกไอ้แจ็ค ไอ้หลุยส์ และบอยมันแซวใช่ไหม"ดิวถามผมสามคน ว่า 3P กัน
"ทุกวันนี้เขาก็มองกันอยู่แล้ว เหมือนสามคนผัวเมียกันอยู่แล้ว "ดิวพูดกับผมและติ๊ก ใช่พวกมัน แซวผมสามคน ว่า
"เดี๋ยวจับทำเมียทั้งคู่เลย"ไอ้ดิวพูด ผมสองคนหันไปมองมัน
"จะงอลกันทำไม แอ้มันไปเปลี่ยนชุด และพอดีพายมันขอกลับไปแต่งตัว แอ้มันก็เลยเปลี่ยนที่ห้องไปเลย แค่นี้เอง ติ๊ก "ดิวพูด
"จริงเหรอ"ติ๊ก
"คิดว่ามีอะไรอีก"ดิวถาม
"ก็"ติ๊กทำเสียงอีกอัก
"มรึงพอใจหรือยังติ๊ก"ผมพูดผมยังโกรธมันอยู่ที่มันว่าผมแบบนั้น
"แล้วนี้ไปงอลมันทำไมอะ แอ้"ดิวหันมาถามผม ผมสะบัดหน้าไปมองมัน ดิวเลิกคิ้ว
"ก็มันว่ากรู"ผมพูด และหยุดผมลืมตัว
"ว่า ว่าอะไร"ดิวถามทันที และหันไปเหล่มองไอ้ติ๊ก
"กรูขอโทษ "ติ๊กพูดขึ้น
"ว่าอะไรแอ้ ติ๊ก"ดิวหันไปถาม ติ๊กมันหน้าเสีย
"หึ"ดิว
"ที่กรู โกหกมัน ว่ากรูโหก "ผมโกหกดิว ผมลืมตัวถ้าบอกไปตามจริงได้ดิวคงว่าติ๊กแน่ๆ
"กรูขอโทษแอ้"ติ๊กพูดขึ้นทันทีเพราะมันรู้ว่าถ้าผมบอกว่ามันว่าอะไรผมไอ้ดิวต้องโกรธมากแน่ๆ และผมก็ไม่อยากให้มันแย่ไปกว่านี้ ผมเลยต้องหยุด
"มีแค่นี้ใช่ไหม"ดิวพูด ผมก็ะยักหน้า
“ถ้าอย่างนั้น จบ “ดิวพูดผมก็พยักหน้า 
“กริ้งๆ”โทรศัพท์ติ๊กดังขึ้น
“พี่เอ เดี๋ยวตามเข้าไป”ติ๊กพูด ดิวพยักหน้าว่าเข้าไปก่อน
“ไม่ทันกินข้าวแล้วเนี๊ยะ”ดิวพูดจะเข้าแถวแล้ว
“ดิว ขอบใจนะที่ไม่ได้บอกว่า”ผมขอบใจที่ดิวไม่ได้บอกหมดว่าเราทำอะไรกัน
“ไม่ได้ชอบโกหกนะ แต่จำใจ ดิวรู้ว่าติ๊ก มันต้องว่าอะไรที่แรงแน่ๆ ไม่งั้นแอ้ไม่โกรธขนาดนี้ แต่ทำไมแอ้ไม่บอกดิว แอ้ปิดทุกอย่างที่ติ๊กมันทำกับแอ้ บอกดิวซิ ดิวจะได้รู้ว่าต้องทำยังไง “ดิวพูด ดิวมองผม ผมหันไปทางอื่นแทน
“ไม่มีอะไร ดิว”ผมพูด ติ๊กเดินตามมาทันพอดี
“แอ้”ดิวไม่เชื่อ
“ไม่มีอะไร จริงๆดิว “ผมพูดดิวพยักหน้าแบบจำยอม เพราะติ๊กเดินเข้ามาแล้ว
“จะกินข้าวกันก่อนไหม ถ้ากินก็ไม่ไปเข้าแถว “ติ๊กพูด ผมมองไอ้ดิว ไอ้ดิวมันพยักหน้าว่าตามนั้น

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน แจ็ค ต้องหาใครสักคนให้หลุยส์
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 18-05-2015 06:20:04

แจ็ค
ผมดีใจที่ผมกับบอยเข้าใจกันสักที แม้ส่วนหนึ่งมันจะมาจากไอ้หน้าตี๋ อ้อผมสัญญากับบอยแล้วจะไม่เรียกมันว่าหน้าคี๋อีก ช่วงนี้เป็นช่วงที่ผมมีความสุขอีกครั้งกับคนที่ผมรัก บอย แต่ผมก็สงสารไอ้หลุยส์มันนะ มันเศร้าทุกทีที่ผมกับบอยสวีตกัน มันรักบอย และผมก็รักบอย แต่ผมคงจะ
"มรึงดูหน้าไอ้หลุยส์ดิ แจ็ค"พายผมมานั่งทานอาหารเช้ากันแล้ว
"แล้วมรึงจะให้กรูทำไง 3pหรือไง"ผมถาม
"ต้องหาแฟนให้หลุยส์มัน"พายพูดเออจริงดิ
"ใครละ"ผมถามผมหันมาเจอ บอยก็แชทคุยกับใครนะ อ้มยิ้มใหญ่เชียว บอยรีบเก็บมือถือลง
"ดีวะ โทษทีนะที่มาช้าไอ้บลูดิจะแต่งคิกขุไปไหนก็ไม่รู"ไอ้ต้นข้าวเดินพร้อมไอ้บลู ทำหน้าเหมือนแม่นอยด์ลูกเลย เออมองไปมองมาไอ้บลูมันก็น่ารักดี ผมลุกขึ้นจับไอ้บลูหมุนดู บลูมันมองงง ๆ
"มองไรเหรอ เราน่ารักเหรอวันนี้  "บลูพูด
"มว๊าก"พวกผมพูดพร้อมกันกับพาย มันคิกขุได้อีก
"ไอ้บลูไง"ปิ้งไอเดีย
"บลู มรึงว่าไอ้หลุยส์มันหล่อไหม"ผมถามไอ้บลู
"ก็หล่อนะ"บลูพูดตอนนี้ไอ้หลุยส์มันไม่อยู่ไปหาที่เช็คเมล มันคอยเช็คธุรกิจของมันตลอด มันมีภาระต้องรับผิดชอบ ก็ไม่มีพี่น้องนี้หนา แต่ผมซิมีพี่ๆ คอยดูแลกิจการของพ่อผม
"มรึงถามมันไหมอะ "ต้นข้าว จะเอาไอ้ต้นข้าวก็ไม่ปากมันจัดเกิน
"เป็นแฟนไอ้หลุยส์ไหม"ผมถามไอ้บลู
"พร้วด!"น้ำเปล่าพ่นใส่หน้าราวกับ น้ำมนต์ จากไอ้ต้นข้าว
"อี้ "พาย หน้ากรูนี้ บอยตกใจส่งผ้าเช็ดหน้าให้ มันให้น้ำมรมาทำไมเนี๊ยะไม่ได้ขอ
"ขอโทษวะแจ็ค"ไอ้ต้นข้าว ผมยกมืออีกรอบมรึงโดนแน่ ผมยังรอคำตอบจากบลู
"ไม่เอาอะ "บลู :impress3:
"มรึงอย่าสี่ยงเลย ไอ้หลุย์มันคงไม่ชอบของแปลกแบบไอ้บลูหรอก"ต้นข้าวมันพูด เออ จริงวะแล้วตะหาใครวะ
"ไปเข้าแถวกันเถอะวะ"ผมเอง ไอ้ดิวมันเพิ่งจะมา เออไปทำอะไรกันมา สามคน พวกผมมอง สามคนนี้คือ แอ้ ดิว ติ๊ก
"ดูหน้าตาเคล้งเครียด ตกลงวันกันไม่ได้เหรอ เออ มีสองคนแต่วันดันเลขคี่ "ผมถาม
"แจ็ค"บอยปรามปม
"Fu** you"  สามนิ้วเรียงเลยนะ  :mew5:เต็มๆ  ผมเดินไปเข้าแถวตามปกติ สักพักก็ขึ้นห้องเรียน แต่สภาพไอ้หลุยส์ซิ บอยก็มอง
"บอย"ผมเรียกบอยกลัวบอยจะ
"บอยหวังว่าจะดีขึ้นเร็วๆนี้"บอยพูด ผมเข้าไปนั่งในห้อง เห็พวกไอ้ภาคินอยู่ในห้องกันแล้วแต่แปลก วันนี้ไม่มีเสียงไอ้ปากดีอย่างไอ้โซ่วเลยมันเงียบปิดปกติ ไอ้นี้มักจะ แหน็บพวกผมเป็นประจำ พอผมเข้ามานั่งไอ้หลุยส์มันดันถิยโต๊ะมันไปรั่งคนเดียวซะงั้น
"หลุยส์ไม่นั่งด้วยกันเหรอ"บอยถามหลุยส์ส่ายหน้า วันนี้มันดันโต๊ะไปนั่งคนเดียวด้านหลังปกติจะนั่งสามคน โดนแซวประจำ
"สวัสดีครับคุณครู"ครูพัฒน์เข้ามาพบปะตามปกติ
"สวัสดีครับคุณครู"พวกผมสะยัดหน้ามองกันเป็นแถวพวกไอ้คินมันสวัสดีครับคุณครูแถมไม่มีเสียงแปลกปลอมเร็ดลอด
เหมือนเคยอีกด้วย
"เป็นไป๋ได้"ไอ้แว่น หัวหน้าห้องมีนตั้งมันเอง ตั่งแต่วันแรก
"วันนี้มันแปลกวะ"ผมกระซิบกับพวกกดิว หลุยส์
"สวัสดีครับนักเรียน  เป็นไงบ้างโซ่ว"ครูพัฒน์ทักทายและถามไอ้โซ่วแสดวว่ามีบางอย่างสีหน้ามันแย่ลงทันที
"เดี๋ยวลงไปหาครูนะ"ครูพัฒร์พูด โซ่วพยักหน้ารับ ผมพากันมอง มันต้องมีปัญหาอะไรกันแน่ๆ
"เอาละวันนี้ครูพาเพื่อนใหม่มาหนึ่งคน "ครูพัฒน์พูด
"เห้ย! ใช่ไอ้เดี่ยวไหมวะ"ผมได้ยินไอ้มาร์คมันถามไอ้ภาคิน
"เข้ามาซิครับ"คีพัฒน์เรียกคนที่ยื่นด้านรอกเข้ามาและมันใช่เลย ผมนั่งตัวตรงมองเลยไม่น่าระก ธรรมดาน่ารักมาก ผมมองเห็นทุกอย่างในตัวเขา ดูน่ารักใกล้เคียงบอยมาก ไอ้หลุยส์
"นักเรียนคนใหม่ ที่จริงมีสองคน แต่มาคนเดียว เดี๋ยวอีกคนคงต้องไปเรียนห้องอื่น นี้ ธรรณ์ "ครูพัฒน์แนะนำ
"น่ารักวะ มรึงว่าไหมหลุยส์"ผมเห็นหลุยส์มันก็มองแต่ทำเป็นไม่สนใจที่พวกผมมอง
"นั่งตรงไหนดีละ"ครูพัฒน์
"ครูครับนั่งข้างหลุยส์เลยครับ"ผมยกมือ
"ไม่เอา ไอ้หน้าแขก"ดูมันไอ้หลุยส์
"ไปนั่งข้างหลุยส์ก็แล้วกันนะ ธรรณ์"ครูพัฒน์แบะพอดีครูสมพร เดินมากาครูพัฒน์พอดี และหลุยส์เดินมาแล้ว ท่าเดืนที่ดูสง่าทำให้รู้ว่าไม่ธรรมดาแน่นอน
"อันนี้ถึงจะสมน้ำสมเนื้อหน่อย"ผมพูด
"ไม่เอา กรู..."ไอ้หลุยส์และทันเดินมาถึงพอดีแต่ไอ้หลุยส์
"เออ"ธรรณ์ทำหน้าตาเลิกหลัก ทำท่าจะเดินกลับไปหาครูพัฒน์ ครูพัฒน์มองพวกผม
"แจ็คไปนั่งกับหลุยส์ ธรรณ์นั่งกับบอย ไปซิ"บอยรีปพูดและดันแขนผมให้ลุก เวรเลยผมเลยต้องลุก
"เออ นายนั่งกับบอยแล้วกัน เพื่อนเราขี้อายนะ ที่จริงปกติไม่ มันหน้าด้านสุดๆ"ผมพูดไอ้หลุยส์สะบัดหน้ามามองผมและ ผมนั่งลงข้างๆมัน
"มรึงเป็นอะไรของมรึง"ผมถามไอ้หลุยส์
"กรูคุ้นๆหน้าเขาวะ เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน "หลุยส์พูด ผมมองธรรณ์คุยกับบอยสนิทกันดีจังเร็วเนอะ
"นี้เพื่อนเรา ดิว แอ้ ติ๊ก และ พาย"บอยแนะนำทุกคน
"นั้นนเพื่อนใหม่ที่นี้ ต้นข้าวกับบลู"บอยแนะนำ เออจากการแนะนำเหมือนรู้จักกันมาก่อน ไม่มั้งคงเพราะบอยมนุษยสัมพันธ์ ดีมั้ง
"และ นี้แจ็ค กับ หลุยส์"บอยพูดผมก็คิดว่าจะบอกว่าผมเป็นแฟนเขาหุบยิ้มเลย ไอ้หลุยส์ไม่พูดอะไรเงียบตลอด
"ดูแลเพื่อนใหม่กันด้วยนะ ธรรณ์เพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี้ เขาเคยอยู่แต่ตอนเด็กๆ มีอะไรช่วยเหลือเพื่อก็ช่วยนะ และโซว์ไปกับครูนะ ไปเรา"พี่พัฒน์พูด
"ขอบคุณครับคุณครู" ทุกคนลุมยิงคำถามกับเพื่อนใหม่ยกเว้นไอ้หลุยส์
หลุยส์
ผมยอมรับว่าเสียใจเรื่องบอยแต่พอเห็นเขายิ้มผมก็มีความสุข ส่วนไอ้แจ็คมันก็เป็นมิตรกับผมมากขึ้น มันแปลกนะ คือปกติปมไม่มีเพื่อนเลย ช่วงนี้ไปไหนมาไหนกันสามคนตลอด แต่มันก็ทำให้รู้สึกเป็นส่วนเกิน และวันนี้ดันมีนักเรียน ใหม่เข้ามาหนึ่งคน ชื่อธรรณ์แต่ผมคุ้นหน้าเขาเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนแต่ปมตงไม่ได้ใจ และนี้เหมือนไอ้แจ็ค อยากจะพลักดันให้ผมจีบเขาอีก ยอมรับว่าน่ารัก และดูลักษณะคล้ายยอยมาก ไม่ว่าจะการพูด ยิ้มแต่สีตาเท่านั้น ที่แตกต่างกัน
"หลุยส์ มรึงไม่สนใจเขาเหรอวะ เขาน่ารักดีนะ"ไอ้แจ็ค
"มรึงรำคาญกรูแล้วใช่ไหม"ผมถามไอ้แจ็ค
"หลุยส์ กรูรู้มรึงอยากมีใครสักคน และกรูไม่เคยรำคาญมรึงนะ "ไอ้แจ็ค ผมเหล่มองจริงเหรอ
"เออ ก็เคย ยอมรับว่าเคยอยากคลิกมรึงออกไป แต่พอเมริงไปลากกรูออกมาจากปาร์ตี้สยอง กรูก็เปลี่ยนไป ความรู้สึกกรูเปลี่ยนไป หลุยส์ จริงๆนะ"ไอ้แจ็คพูดทำตาซะซึ้งมาก  :man1:
"เย้ยย"ดูมันทำท่าสยอง :katai1:
"ฮาๆ กรูล้อเล่น ไอ้หลุยส์ "ไอ้แจ็ค :laugh:
"กรูไม่ได้เปลี่ยนไปทางนั้น ไม่แน่นอน"แจ็คพูด
"กรูก็ด้วย ขนลุกวะ"ไอ้เวรร ผมเองตกใจหมดเลยกรู 
"อะหนุ่มๆ น้ำ "บอยส่งน้ำมห้แจ็ค แจ็คมันรับมา แต่อาการมันแปลกๆเหมือนงอน
"อะของนาย ชาเขียว"ผมมองรู้ได้ไงว่าชอบชาเขียว
"รับไปซิ"ผมมอง และรับมาแบบ งง อ้อ บอยคงบอก
"แจ็คงอนอะไรบอยเนี๊ยะ "บอยถามแจ็ค
"เปล่า"เสียงมันสูง
"งอนเพราะบอยไม่ได้บอกธรรณ์เหรอว่าเราเป็นอะไรกัน"บอยถามแจ็คมัน
"นี้เรารู้กรอกนะว่าเป็นอะไรกัน"ธรรณ์พูดปิดปากขำด้วยนะ
"เหรอ มีญาณวิเศษเหรอ"ผมถามเขา เวรแล้วผม รีบปิดปาก
"ขึ้นไปรอข้างบนนะ "ผมรีบปลีกตัวออกทันที
"น้องน่ารักครับ ขื่ออะไรเหรอครับ น่ารักจัง พี่ชื่อบร้าๆๆๆผมไม่รอฟังขึ้นมาบนห้องเจอพวกไอ้ดิวนั่งรอเรียนชั่วโมงก่อนพักทานข้าวเที่ยง พอขึ้นมาผมเห็นบนโต๊ะที่ธรรณนั่งกลับบอยมี ขนม จดหมาย ดอกไม้ เยอะแยะ ผมมอง
"เออ ของธรรณ์นั้นแหละแรงกว่ากรูอีก "ไอ้พาย แบะธรรณ์ บอยกับเดินมาเวยกัน ดีกันแล้วสวีทกันใหญ่เลย
"ของธรรณ์เหรอเนี๊ยะ" บอยถามทุกคนพยักหน้า
"แร๊ง"ติ๊ก
"สเน่แรงนะธรรณ์"ผมไม่ได้พูดอะไร ไอ้แจ็คนั่งลงข้างผม
"มรึงต้องรุกแล้ว ดูดิทุกเพศทุกวัยเลยมรึงที่ส่ง จม. ขนม ดอกไม้มาให้ธรรณ์"แจ็คพูด ธรรณ์ที่เปิด จม.อ่านกัน หัวเราะคิกคักกัน สักพักคุณคร็ก็เข้ามาสอนปมก้มหน้าก้มตาเรียนแบบต้องไม่สนใจ
แจ็ค
        ทันที่เลิกเรียน พวกผมพากันไปหาอะไรทานกันตอนเที่ยงแต่ไอ้หลุยส์มันดันไม่ไป มันอ้างว่า มันไม่หิวมีธุระ จะใช้อินเตอเน็ตที่ห้องสมุด แต่ความจริงมันหลบหน้าธรรณ์ หลบทำไม น่ารักขนาดนี้ ผมพูดเลยว่าธรรณ์ซูซีกับบอยมาก 
"หลุยส์เขาไม่พอใจอะไรเราหรือเปล่า"ธรรณ์ถามพวกผม
"เออนั้นดิไม่เห็นมากินข่าวเลย"ไอ้ต้นข้าวพูด
"ปกติมันไม่เป็นแบบนี้นะมรึง มันปวดฟันเปล่า"ไอ้ติ๊ก ธรีณ์มีสีกน้ากังวลมาดขึ้น
"มันบอกไปห้องสมุด "ผมพูดขึ้น อบะธรรณ์ลุกขึ้นทันที
"ธรรณ์"บอยเรียกธรรณ์
"เราจะไปถามเขาไม่พอใจอะไรเราหรือเปล่า "ธรรณ์ พวกผมวางช้อนกันหมดและมองธรรณ์
"เออ ธรรณ์ แจ็คว่ามันคงแค่"ผมพูดเชิงห้ามธรรณ์
"เรายากรู้เราต้องรู้ คลื้นนน"พวดฃกผมมองอ้าปากค้างแรงได้อีก
"เยี่ยม"เยี่ยพูดแค่นั้นธรรณ์เดินไปทางห้องสมุดแล่ว
หลุยส์
 ผมนั่งเสริชหานั้นหานี้ไปเรื่ยเปื่อย ท้องก็ร้องนิดหน่อย ทำไมนะ ไม่ดล้าสู้หน้าเขา ทำไมเขาต้องน่ารักเหมือนบอยด้วย ทำไมทำไม
"ทำไมไม่ไปกินข้าว"ผมตกใจ คนที่มายื่นข้างหลังผม ธรรณ์ ผมลุกพล่วด ถอยกลังยื่นให้ห่างนิดหนึ่ง
"ทำไมนายถึงไม่ไปทานข้าว"ธรรณ์กอดอกถามผม
"ก็ ไม่หิว"ผมตอบ
"นายไม่ชอบหน้าเราใช่ไหม "ผมสะบัดหน้ามามอง
"ไม่ ไม่นิ"ผมพูดและพยายามหลบสายตา
"ไม่จริง นายไม่มองหน้า แสดงว่าจริงๆแล้วนายไม่ชอบเรา ได้เราจะย้ายห้อง"ธรรณพูด
"หมับ"ผมจับมือธรรณ์ไว้ ธรรณ์มองหน้าผม แบบว่าดึงทำไม
"ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ คือ เรา ไม่มีอะไรหรอก ไม่ได้ไม่ชอบหน้า"ผมพูด
"มองหน้าด้วยซิถึงจะเชื่อ"เห้ย เอางั่นเลยเหรอ
"ตกลงไม่ชอบหน้าเราใช่ไหม"ดูซิเอากน้ามาใดล้อีกปมหลับตาอยู่
"ถ้าอย่างนั้น.."
"ไม่ได้ไม่ชอบ"ธรรณ์ทำท่าจะเดินออก ผมลืมตาทันที ทำให้ผมเห็นใบหน้าได้ย่างชัดเจน ผิวหน้าเนียนมาก ตากลมโต สมูกที่โด้งเรียวเล็กสไตล์ดาราเกาหลี ริมฝีปากที่บางเข้ารูปสีแดงระเรื่อชวนให้อยาก คิสสส คิ้วก็เข้มแต่โค้งรับ ใบหน้ารูแไข่ คนอะไรเพอเฟคมาก :haun4:
"หลุยส์ "ผมสะดุ้งคื่นจากผวัง
"ไปทานข้าว"ธรรณ์ดึงแขนผมและเรียกว่าลากดีดว่าจนมาถึงโต๊ะอาหาร ไม่วายจะมีะวกขนมนมเนย มากมายว่างอยูตรงหน้าพวกไอ้แจ็ค ไอ้ดิว ผมก็มองแบบว่าของใครวะ
"ของธรรณ์อะ แรงไม่เลิก"พาย ธรรณ์หัวเราะและะวกหนุ่มๆเหลือเมามอยกัน โดยเฉพาะบอยคุยกันเข้าขากันดีกับธรรณ์แปลก แต่ดี
"มรึงคิดเหมือนกรูเลย บอยสนิทกับธรรณ์เร็วมาก ป่านว่ามาจาก สปีชีย์เดียวกัน"ไอ้แจ็ค
"มรึงหึงเหรอ ดูก็รู้ ไม่หน้าหึงเลยละ"ผมพูด
"แจ็ค กรูได้ยินพวกไอ้คินมันพูดถึงคนชื่อเดี่ยววะ ดูมันกลัวๆยังไงไม่รู้คนที่ครูพัฒน์บอกจะมาเรียนที่ห้องเรา แต่ไม่มา"ผมกับไอ้แจ็ค
"ถ้าไอ้ภาคินกลัวขนาดนั้น พวกเรา คง ไม่ต้องคิดอะไรมาก ย้ายห้องหนี มันคงโหดสาด ! "ไอ้แจ็คมันพูด
"ตกลงนี้กรูมาเรียน มาหาเพื่อน หรือมาเล่นเกมส์ผ่านด้านวะ"ผมพูด
"ที่รู้ รู้ พวกกรูยังไม่ผ่านด้านไหนสักด้าน นี้มีมาอีก จำเริญกรู"ไอ้ดิว
“แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่จะได้กลับวะ”ติ๊กพูดขึ้น
“ยังไม่รู้เลยว่าจะเริ่มจากตรงไหนไปไหน และนี้ นักเรียนที่นี้ ครูก็แทบจะไม่พอ กรูว่าไม่นาน ก็คงได้ปิดตัวลง และยิ่งมีพวกข้างนอกเข้ามาหาเรื่องกันบ่อยแบบนี้ด้วยนะ ใครก็พาลูกหนีไปเรียนที่อื่นกันหมด “พายพูดขึ้น พวกผมก็พยักหน้า จริงที่พายพูด
"ไปขึ้นห้องเรียนกันดีกว่า หลุยส์ แจ็ค ดิว"บอยเรียกพวกผม ระหว่างที่กำลังจะลุก
"ธรรณ์ หลุยส์มันจะช่วยถือของนะ"ไอ้แจ็ค ผมสะบัดหน้าไปบอกตอนไหน ผมส่ายหน้าไม่
"จริงซิ ขอบใจนะ"นั้นส่งมาเลย ผมหันไปแยกเขี้ยวใส่ไอ้หน้าแขกเลย ผมเดินตามหลังไม่ว่ายแอบดูการ์ด จม.ที่เขเขียนมาให้มีส่งรูปให้ด้วย
"แจ็ค มีหล่อแบบนี้ใน โรงเรียนนีเด้วยเหรอวะ"ผมหันไปถามไอ้แจ็ค
"จริงดิมันอยู่ส่วนใน ของโรงเรียรกรูจะไปฆ่ามันให้มรึง "ไอ้แจ็ค ผมมองหน้ามันเยอะไปไหม
"เชีย! หล่อขนาดนี้ กรูรีบตอบกลับรับเป็นแฟนเลย"พาย มันทำให้รู้สึกดีมาก
"เอาไปเลยไหม"ผมหันไปถาม
"เขา ให้ธรรณ์ไม่ได้ให้กรูนิ "พายเดินแทรกขึ้นไปเลย
"อะมีงถือเหอะวะ"ผมส่งให้ไอ้แจ็ค มันทำท่าจะเดินหันหลังกลับ ผมว่าจะไปหาที่สงบๆนั่งดีกว่า สงสัยต้องเปลี่ยนเสปค ผมได้ยินเสียงฝีเท้าคนวิ่งตามลงมา ผมลงมาด้านล่างตึกแล้ว ไอ้แจ็ค
"หลุยส์มานี้ "มันกระฉากผมเข้าห้องน้ำครูชาย มันปิดประตูลงกลอน มันจะทำอะไรผม ไม่นะ
"ผลัก"มันดันลงนั่งลงบนฝาชักโคก และแล้วความจริงก็เปิดเผย มัน มัน ยกขาขึ้นตั้งข้างลำตัวผม มันจะค่อมผมเหรอ
"กรูเตะไข่มรึงนะ"ผมพูด
"กรูก็เตะมรึงกลับไง"ไอ้นี้
"มรึงต้องรุก มรึงต้องทำให้เขาเห็นฮีโร่ในตัวมรึง"ไอ้แจ็คพูด
"เห็นยังไงอะ ให้กรูเตะหมาโชว์หรือไงละ"ผมถามมัน
"กรูมีแผน "ผมไม่อยากเชื่อแผนมันเลยย
"มรึงเคยดูหนังไทยไหม ที่เขาจ้างคนร้ายไปชุดนางเอก .."ไอ้แจ็ค
"และคนร้ายมันก็ได้นางเอกไป แต่งงานกันมีลูกด้วยกัน สร้างครบอครัวด้วยกัน "ผมพูด
"ใช่ แบบนั้นแหละ..เว้ยย ไม่ใช่"ไอ้แจ็ค
"มีงก็เข้าไปช่วยและมรึงคือฮีโร"แจ็คพูด
"เอาน่า กรูอุตสาคิดให้ ธรรณ์นะเขาเหมาะกับมรึงมาก เชื่อกรู "ไอ้แจ็คพูด อุตสาคิดเหรอ นี้คือแผนที่มันคิดเหรอ
"มรึงแค่ทำตามกรู รับรอง ถึงสวรรดิ์ชั้น7 แน่นอน "ไอ้แจ็ค และมันก็เปิดประตูห้องน้ำแต่ มีครูอยู่หน้าหเองสองคน และสภาพผมกับมัน คือมันค่อมผมอยู่ แบะตอนมันดึงผมเข้ามากระดุมหลุดด้วย
"นี้ไงค่ะครูพัฒน์ ตายแล้ว เธอไปทำอะไรกันในห้องน้ำครู บัดสีบัดเถลิง ครูพัฒน์นี้นักเรียนห้องครูนะค่ะ ทำแบบนี้ไม่ถูกนะค่ะ ถึงจะเป็นโรงเรียนชายล้วนก็เถอะค่ะ อิฉันรับไม่ได้ค่ะ "คุณประจำชั้นห้องถัดจากพวกผมไป
"อืมม"ไอ้แจ็คมันชักขาออก ครูพัฒน์เลิกคิ้วมองผมสองคน
"ไปทำอะไกันในนั้นน่ะ"ครูพัฒน์ถาม
"ผมมาคุยกันครับ คุยกันเนอะ"ไอ้แจ็คผมลุกขึ้นแต่งตัวให้เรียบร้อย
"คุยกันอะไร แม้ถึงสวรรชั้น7เลยนะค่ะ  จะรักจะชอบกันเก็ยไปทำที่บ้านนะค่ะ"คุณครู
"อันนี้แนบฟังแล้วมั้งเนี๊ยะ"ไอ้แจ็ค
"ถ้ามันมีช่องครูคงไม่ได้ฟังอย่างเดียวหรอกค่ะ เสียดายมากที่ไม่ได้ดู   "ผมมอง เอางั้นเลยเหรอ
"อุ้ยไม่ใช่ค่ะ นักเรียน นักเรียนผิดนะค่ะ ทำผิดรู้ไหมค่ะ"ครูผู้หญิง
"พี่ศรีครับ ผมจัดการเอง จะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกแน่นอน"ครูพัฒน์
"แน่นอน และมันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นด้วย กับไอ้ตี๋นี้"ไอ้แจ็ค
"พอแล้ว ออกมาจากห้องน้ำและตามครูมา"ครูพัฒน์ ผม เดินตามคีพัฒน์
"ไปทำอะไรกันในนั้น"ครูพัฒน์ถามมีแอบขำด้วยนะ
"พี่พัฒน์ผมกับไอ้ตี๋ไม่มีแน่นอน"ไอ้แจ็ค
"ผมด้วยไม่มีทาง"ผมพูด
"พี่เชื่อ! แต่อย่าทำอีก มีที่ตั้งเยอะแยะทำไม่ไม่ไปคุย เอาละไปเข้าห้องเรียนกันได้แล้ว เออ แจ็ค ตอนนี้ครอบครัวโซว์เขามีปัญหาด้านธุรกิจ ครูเลยปรึกษาอาภาษญ์ พ่อบุญธรรม อาภาษญ์ ให้พ่อของแจ็ค เข้าช่วยและ พ่อของแจ็คตอบรับกลับมาแล้ว เราโอเคนะ และโซว์เขาจะคอยช่วยพวกเธอเขาบอกครู"ครูพัฒน์พูด พวกผมพยักหน้าตามนั้น และเดินไป ผมก็จะหันไปอีกทางเข้าห้องเรียน เจอหน้าเขา น่าตาน่ารักนั้น
"มาทางนี้ไอ้หลุยส์"มันดึงผมไปอีกทาง
"จะไปไหนไม่ขึ้นห้องหรือไง"ผมถาม มันล่กมาที้ห้องอาหาร
"ป๊อด"มันเรียกไอ้ป๊อด
"มีอะไรให้ป๊อดใช้ครับพี่ บอกป๊อด"ไอ้ป๊อด นี้นะ
"กรูอยากได้นักเลง จ้างมาชุดหนุ่มน่ารักที่มาใหม่นั่งที่โต๊ะทานข้าววันนี้ และกรูจะให้ไอ้พระเอกนี้เป็นฮีโร มรึงทำได้ไหม"ผมสะบัดให้ไอ้ป๊อดนี้นะ
"กรูจ่าย เพื่อเพื่อน แต่ห้ามต่อยมันกลับ ให้มันวิ่งไปต่อยและนักเรงกระเจิงงง"ไอ้แจ็ค
"ได้พี่ป๊อดจัดให้ ตอนไหนดีพี่"ไอ้ป๊อด
"ชั่วโมงกิจกรรม กรูจะให้บอยพาธรรณไปด้านหน้า หามาสัก สองคนสามคน พอดี จับมือได้ จับนิดเดียวนะเดี๋ยวของเพื่อนกรูฉ้ำ เข้าใจไหมป๊อด"ไอ้แจ็ค
"จะดีเหรอให้ไอ้ป๊อด..."ผมพูดมองหน้ามัน
"เชื่อใจป๊อด ทุกงาน.."มันพูด
"เออนะ "ไอ้แจ็คมันพูด
"ไปเข้าห้องเรียน ทำเหมือนไม่มีอะไรเข้าใจไหม "ไอ้แจ็คนี้มันช่วยผมขนาดนี้เลยเหรอออออ
แจ็ค
ผมเดินกลับมาที่ห้องเรียน เห็นพวกไอ้ดิว แอ้ ติ๊กและพาย ต้นข้าว กับบลูกำลังเม้ามอยด์อะไรกันอยู่ ผมเข้าไปนั่ง บอยกับธรรณ์หัรมามองผมสองคน และมีขำกันด้วยระ
"มีอะไรกันเหรอ"ผมถาม
"กรูได้ยินเด็กม.ต้นมันคุยกัน มรึงสองคน ไป fucking กันในห้องน้ำครูเหรอวะ "ไอ้ดิว แม่งพวกมันหัวเราผมสองคน บอย ธรรณ์ด้วย
"ไม่ใช่น่ะ เขาไม่คิดสั้นแบบนั้นแน่นอน หมดกันกรู"ไอ้หลุยส์
"เออ กรูfuckingกันมา มันมาก ซี้ดซาดกันดังไปหน่อยอาจารย์เลยได้ยิน"ผมพูด
"ไอ้แจ็คคคคคค"ไอ้หลุย์มันอายธรรณ์แน่เลย สักพักอาจารย์ก์เข้ามาสอนผมนั่งเรียนกันจนหมดคราบ ตอนนี้เป็นชั่วโมงกิจกรรมแล้ว
"ไอ้ป๊อดพร้อมยัง"ผมส่งข้อความ
"คนที่ผมจ้างกำลังมาครับ เจอกันหน้าประตู 2.30"ไอ้ป๊อด
"ธรรณ์ ห้องสมุดกันไหม วันนี้ไม่อยากฟันดาบ"บอยพูด
"วันนี้ไม่ฟันดาบเหรอครับที่รัก"ผมถาม
"ไม่ละ จะไปว่ายน้ำหรือเปล่า หลุยส์ละไปกับแจ็คไหม"บอยถาม
"ต้องไปอยูแล้ว"ผมรีบตอบ
"ไปต่อกันที่สระเหรอ"ไอ้ติ๊กพูด พวกผมลุกขึ้นเก็ยกระเป๋าเดินลงเพื่อไปชั้นล่าง ชั่วโมงกิจกรรมสำหรับชมรมแต่ ไม่มีชมรมสักชมรม แปลกดี
"หมับ"ผมรั้งเอวบอยไว้ที่มุมตึก ร่างบอยถูกผมดึงมาชนกับอกผม
"แจ็คไม่เอาเดี๋ยวครูมาเห็น"บอยทำท่าดันผมออก
"ก็อย่าน่ารักซิอดใจไม่ไหว"ผมพูด
"แจ็ค"บอย
"บอย เดี๋ยวบ่ายสองครึ้งพาธรรณ์ไป ที่หน้าประตู ไปทานไอศรีมกัน หลุยส์ มีอะไรจะคุยกับธรรณ์ นะ"ผมพูด
"ทำไมต้องหน้าประตูโรงเรียนละ"บอยถาม
"มีแผนอะไรอีกหรือเปล่า"แม้รู้ทันตลอด
"ไม่"ผมตอบ
"ไม่เชื่อ"บอย
"น่านะ แจ็คไปคุยธุระแป็ปเดียวจะรีบออกไปรอที่ประตูโรงเรียนนะครับ ที่รักของแจ็ค"ผมพูด
"ชอบทำให้บอยใจอ่อนอยู่เรื่อยเลยนะ.."บอยพูดผมเดินออกตากมุม และปล่อยบอยไปกับธรรณ์ ผมออกไปกับไอ้หลุยส์ ไปที่สระ เห็นพวกไอ้ต่อ ไอ้ต๋องมากันแล้วแต่พี่ณุ ไม่ได้มา
"พี่ณุก ขาแพลงเเลยไม่ได้มา "ไอ้ต่อพูด
"เออไม่เป็นไร ถ้ายังงั้น พรุ่งนี้โค้ช มาเราคุยพร้อมกัน เพราะตอนนี้กรูมีงานช่วยชาติ ให้มีคู่เกย์เพิ่มอีกหนึ่งคู่"ผมพูดไอ้ต่อ ต๋องมองมาที่ไอ้หลุยส์และผม
“เออ ไม่ต้องมอง ไม่ใช่กรูกับมัน”ผมพูดและชี้ไอ้หลุยส์และผม ไอ้คู่เกย์ที่จะได้เพิ่มเนี๊ยะ
"อย่าได้คิดว่ากรู กับมันนะ "ผมพูดต่อ พวกมันพยักหน้าเหมือนทำใจให้เชื่อ เชื่อเถอะ พระเจ้าจอร์สมันยอดมาก
"เออๆ กรูก็นึกว่า หันมาปะกันเองแล้ว งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ "ไอ้ต่อพูด
"บายวะ "ไอ้ต๋อง มันหันมาบายยังมีขำ อีกนะ ผมหันมา มองไอ้หลุยส์ มันหยักไหล่ เพราะผมคอยช่วยมันนี้แหละเลยถูกมองว่าผมเปลี่ยนมาปะกับมันแทน
"ฮัลโล บอยครับ ไปหน้าประตูเลยได้ไหม และ ทำเป็นลืมของต้องกลับไปเอา ตอนนี้แจ็คกำลังพาพระเอก ไปหานายเอก"ผมโทรหาบอย
"มีอะไรพิเศษหรือเปล่า"บอยถาม
"มีครับรับรองว่า คืนนี้บอยจัดรางวัลให้แจ็คแน่นอน "
"จริงอะ"ดูซิ
"ทำไมค้องทำเสียงแปลกใจ ไท่เชื่อเขาเหรอ"ผมพูด
"อย่างอนได้ไหม โอเคบอยพาธรรณ์ไปเดี๋ยวนี้"ผมกดวางสายและดึวแขนไอ้หลุยส์ลากดีกว่า
"ทำไมวะหลุยส์อย่าป๊อด "ผมสองคนเดินไปที้ประตูด้านหน้า ผมะยายม โทรหาไอ้ป๊อดแต่มันฝ่กข้อความ
"ป๊อดส่งคนมาได้เลยกรูพร้อมแล้ว "ผมส่งข้อคสามหามัน
"บอยกับธรรณ์มาแล้ว "หลุยส์บอกผม ผมแอบอยู่หบัวพุ่มไม้กัน
"พี่แอบดูเพื่อนตัวเองทำไมแะ"ใครวะหันมามอง น่าจะมอต้น
"อย่าเผือก"ผมสองคนพูดะร้อมกัน  มันวิ่งอ้าวหนีไปทัน และบอยคงกำลังปลีกตัวไป ตามที่ผมบอก บอยดหมือนหาผมกับหลุยส์ ธรรณ์ยืนอยู่
"ไอ้ป๊อด กรูบอกให้ส่งคนมาได้แล้วไง"ผมส่งข้อความหาไอ้ป๊อดอีกครั้ง
"แจ็ค นั้นใช่ไหมวะที่มึงจ้างมา"ผมหันไปมองมี ห้าคนเดินเข้ามาทางประตู เหมือนเด็กเทคนิค เทคโน มากเลย เห็นมันกระซิบกันและเร่งมาที่ธรรณ์
"น่าจะใช่วะ"ผมพูด
"มีงดูพวกมันดิ มรึงจะให้กรูตายคาตรีนมันหรือไง"ไอ้หลยส์
"กรูจ่ายคังแล้ว มันคงทำหน้าและท่าทางให้สมจริงไปอย่างนั้นแหละ "ผมพูดอละพวกมันเดินมาหาธรรณ์ และพูดคุยอะไรสักอย่างธรรณ์หันหลังเดินออก มันจับขอมือธรรณที่กำลังจะหันหลังออก
"ออกไป แสดงตัว เร็ว"ผมดีนไอ้หลุยส์
หลุยส์
ผมนั่งเล็งดูกลุ่มนักเลงที่เข้ามาและมันกำลังจะลวนวามธรรณ์ และผมก็ถูกดันออกมาจากที่ซ้อน และยืนจังก้ามองพวกที่กำลังดึงลากธรรณ์
""เห้ย มรึงจะทำอะไรกัน"ผมถามพวกมัน พวกนั่นหันมามองผม
"ก็จะชวนน้องน่ารักไปหาอะไรทำ มรึงเผือกอะไรด้วย "มันพูดถามผม
"กรูไม่ให้เขาไปกับมรึง ปล่อยแขนเขาเดี๋ยวนี้"ผมพูดทำหน้าเข้ม แต่มันหาได้กลัวไม่ ผมหันไปหาไอ้แจ็ค มันก็พูดให้ผมอ่านปาก "แสดงไป "ไอ้ผู้กำกับ ผมหันกลับมา
"กรูบอกให้ปล่อยแขนเขาไง "ผมขึ้นเสียง
"ถ้ากรูไม่ปล่อยมีงจะทำไม"มันถามขึ้นเสียงดังกลับมา
"กรูก็จะ ......"ผม
"ผลั๊ก"ผมต่อยมันทันทีหน้ามันสะบัด แขนธรรณ์หลุดจากมือมัน มันหันขวับมาทัน เออไม่เห็นมันหนีตามที้ไอ้แจ็คบอกเลย และมันหันมา พร้อมกับ
"ผลั๊ก"ต่อยผมกลับ ผมกระเด็นออกมาเลย แตรู้่สึกว่ามีคนมารับไอ้แจ็ค
"ไอ้แจ็คไหนมรึงบอกเขาไม่ต่อยกรูกลับไง"ผมถามมัน
"เออ มันอาจจะตกใจมรึงอะ หรือมันอาจจะให้สมจริงมากต้องมีต่อสู่สักนิด มีงไปอีกรอบบ"ไอ้แจ็คมันพูดและดันผทผลักผมขึ้น
"เอาอีกเหรอ"ผมถามมัน และเอาก็เอาวะผมตรงปรี่เข้าไปหามันอีก ตั้งการ์ด

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน แจ๊คVSบอย จบตอนหาใครให้หลุยส์
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 18-05-2015 21:12:55

แจ็ค
     วันนี้ผมจะช่วยให้มีเกย์เพิ่มอีกคู่ให้ได้ ผมพาไอ้หลุยส์มาทำหน้าที พระเอกจำเป็นแถมจ้าง คนร้ายจำเป็นมาด้วย  ผมยืนมอง ไอ้หลุยส์มันโดยต่อยกลับ ทั้งทีผมตดลงกันแล้วห้ามต่อยกลับ เล่นนอกบท ไอ้ป๊อดมันโดนแน่
"พี่แจ็ค"ไอ้ป๊อดมันวิ่งมา
"ไอ้ป๊อด กรูบอกแล้วใช่ไหม ห้ามต่อยกลับ "ผมหันมา
"ก็ใช่ไงพี่แต่ ตอนนี้พวกนั่นยางแตกขอเวลา สิบห้านาทีพี่"ไอ้ป๊อดเออแบ้ว ผมขี้ พวกนี้ละ
"อ้าวพี่จ้างคนอื่นแล้วเหรอพี่"เวรเลย ไอ้ป๊อดถามแบบนี้นั้นก็ไม่ใช่คนร้ายที่ผมจ้างมา นี้มันของจริงนี้หว่า!
"ไม่ใช่คนของมรึงเหรอ"ผมถามไอ้ป๊อด
"ไม่แน่นอนครับพี่"ไอ้ป๊อด และงานเข้าไอ้หลุยส์
"แจ็คนี้มันอะไร"บอยลงมาพอดี มีคนจับแขนธรรณ์จะลากธรรณ์ไป
"บอย บอย "ธรรณ์ ไอ้หลุยส์มันเข้าไปต่อยคนเดิมอีกหมักและ
"ผลั๊ก "มันโดนต่อยกลับมา ผมปรี่ไปรับมันอีก
"แจ็ค มันต่อยกรูอึกแล้ว มรึงจะให้กรูไปรับตรีนมันอีกไหม"ไอ้หลุยส์ถามผม
"ไม่ต้องแล้วหลุยส์มันไม่ใช่ที่กรูจ้างมา"ผมพูด
"นี้ปล่อยเพื่อนเรานะ "บอย พยายามจะเข้าไป
"ไอ้ป๊อด ไปดึงเมียกรูไว้ก่อน"ผมเรียกไอ้ป๊อด ไอ้ป๊อดวิ่งไปดึงบอยไม่ให้เข้าไป
"เกิดอะไรขึ้นอีก มีนักเรียนอื่นมาหาเรืองอีกแล้วเหรอ โอ้ยสงสัยฉันต้องย้ายไปสอนที่อื่นแล้ว เออ?"ครูคนที่เห็นผมกับหลุยส์ในห้องน้ำครู เดินลงมาพอดี
"เธอ เธอสองคนอีกแล้วทำไมฉันต้องมาเจอเธอสองคนในสภาพแบบนี้อีกแล้ว"เสียงคุณครูเสียงนี้คุ้นมาพอผมเงยหน้าขึ้นมา อ้อ คุณครูที่แอบฟังผมกับหลุยส์ คุยกันนั้นเองในห้องน้ำ
"สภาพไหนอะครับ"ผมถามและก้มลวมองใช้ผมโอบประครองมันจึงทำห้ผมอยูใรท่าค่อมมัน omg!อีกแล้วเหรอ
"ตุ๊บ"ผมปล่อยไอ้หลุยส์ลงพื้น ร่างมันกองกับพื้น
"โอ้ว! Shit "ไอ้หลุยส์
"อาจารย์ครับผม อธิบายได้แต่หลังจากที่ไอ้พวกนี้มันออกไปแล้วนะครับ"ผมพูดอาจารย์มองและ
"รบกวนอาจาร ไล่พวกมันให้ผมทีนะครับ พลีส"ผมพูดขอร้องอาจารย์
"โอเค ครูไปหาคนมาช่วย หลังจากนั่นค่อยอธิบาย ดูแลเพื่อนนะ ...ฟิ้วว"อาจารย์แกวิ่งไปเลย ผมได้แค่มอง
 "อาจารย์ยังวิ่งแล้วเราจะอยู่ทำไม อายุยังไม่ถึงคงพร้อมมีเรื่อง ฟิ่วว"คนที่ไปเรียกอาจารย์ วิ่ง ตามอาจารย์ไป จำเริญจริงๆ
"ไอ้แจ็คมรึงไปตาม คนอื่นมากรูจะช่วยธรรณ์  "ไอ้หลุยส์พูด มันลุกขึ้น
"มรึงปล่อยนั้นผู้ชายข้าใครอย่าแตะ"ภาคไหนวะนี้ ผมมองมันวิ่งไป
"ไอ้ป๊อดมรึงจะยื่นบื้ออยู่ใย ไปตามไอ้ดิวมา บอกมันว่า ค่ายไอ้พี่หลุยส์กับกรูจะแตกแล้วมาช่วยเร็ว" ผมพูดและจะเข้าไปช่วยหลุยส์มัน
"แจ็ค จะดีเหรอ มันมีอาวุธหรือเปล่า"บอยดึงแขนผม
"นั่นเพื่อนแจ็ค บอยอยู่ตรงนี้นอย่าเข้าไป  ย้ำว่าอย่าเข้าไป "ผมพูดตรงเข้าไปช่วยไอ้หลุยส์ทันที จะไปมือเปล่าได้ไง ไอ้หลุยส์มันก็คนจริง มันพยามปกป้องธรรณ์ เอาสะ ผมหยิยไม่ไม่ใหญ่มาก
"ผลั๊ก"ผมวิ่งไปตะบันหน้าไอ้คนที่เข้ามาช่วยเพื่อนมันลุมไอ้หลุยส์
"ไอ้แจ็ค มรึงไปตามคนอื่นมา"
"กรูให้ป๊อดไปแล้ว กรูไม่ทิ้งมรึงลุยเดี่ยวแน่นอน มรึงเพื่อนกรูนะ"ผมพูด ไอ้หลุยส์มันเหวียงธรรณ์ไปหาบอย
"ใจวะ"ไอ้หลุยส์ ผมหันหลังชนกัน พวกนั้นมันกำลังจะเข้ามา และมีคนกนึ่งตรงดิ่งไปหาบอย บอย เห็นไม้เลยหยิบมาถือแน่นอนบอยเป็นนักกีฬาฟันดาบ
"โอ้ยย "ผมได้ยินเสียงร้องเพราะโดยบอยจัดไปหลายที และผมกับหลุยส์
"มรึงมาช่วยกรูหน่อยจับไอ้หน้าหวานนี้หน่อย"มีคนเดินเข้าไปจะลุมบอย ผมมมองจะเข้าไปช่วยบอย
"ผลั๊ก"เข้าที่หน้าผม หน้าผมสะบัด มีเลือดซิบที่มุมปาก มันตรงปรี่มาและ
"ผลั๊ก... ตุ๊บ"มีคนโดนต่อยล้มลง ผมเงยหน้าไอ้ดิว ไอ้ที่ล้มไปและนิ่งไปเลย
"เชีย! ที่เดียวสลบ"เพื่อนมันมองเพื่อนมันอีกที ผมลุกขึ้น มีสามตนแล้ว ไอ้ดิวจัดการคนที่ ปรี่ไปเข้าหาบอย
"มรึงซ่ามากหนักใช่ไหม ผลั๊ก ผลั๊ก พลั๊ว "สามทีมันกระเด็นไปเลย ผมสามคนหันมาจะจัดการอีกสองเพราะอีกคนผมกับไอ้หลุยส์เล่นมันหมอบไปแล้ว และแน่นอนมันก็หมอบเหมือนกัน
"ฟลั้บ"เสียงมันงัดมีดพกออกมา ไอ้ดิวพยักหน้าให้ผมสองคนไปจัดการอีกคนผมรีบวิ่งไปหาบอย ทันที เพราะมีอีกคนและธรรณ์ก็อยู่กับบอย  ไอ้ดิวมันเล่นคนนี้เอง ใช้เวลาไม่กี่นาที มีดในมือมันกระเด็นไปและไอ้คนนั้นก็มอบไปกับพี้น เรียกว่าสลบคาตรีนไอ้ดิว ผมกับไอ้หลุยส์จัดการอีกคน จนกมอบไปเช่น กัน SHITนีเพวกผมเล่นมันหมอบไปหมดเลยเหรอ
"ดิว ระวัง"บอยตระโกนคนที่ดิวมีนซัดดระเด็นไปมันลุกขึ้นมาและหยิบมีด ที่คนงานเอามาถางหญ้าตรงปรี่หาไอ้ดิวจากข้างหลังและ โอ้ว ไม่นะมันจะฟันไอ้ดิว
"หลั๊ก ฟ้วว ตุ๊บ"ไอ้แอ้ มันสกายคลิกคนที่วิ่งมาซะลอยไปเลย สลบเลยที่เดียว มีแทคทีมแตะมือกันด้วยนะ ไอ้ดิวกับแอ้
"หลุยส์ เป็นไงบ้างเจ็บไหม ธรรณ์ขอบใจนะ "ธรรณ์สิ่งเข้าไปประครองไอ้หลุยส์
"ผลงานดีนะ"บอยเดินมาหาผม
"แน่นอน"ผมพูด
"ตรงไหนวะ เห้ยเขาาบอกมรึงมีเรื่องกัน ใคนวะ"ไอ้ติ๊กมันมาได้เร็วจริงๆตอนงานมัยจบแล้ว มันวิ่งมาแต่
"ป๊าป!"มันเหยียบลงกลางตัวคนที่นอน
"เว้ยย ไอ้ติ๊ก"พวกผม ร้องออกมามันก้มมองที่เท้าไอ้คนถูกเหยีบลมันเอามือกุมท้องชี้หน้า
"เว้ยย กรูไม่รู้เรื่อง กรูไม่ผิดนะ เพราะกรูไม่เห็น"ไอ้ติ๊ก
"อีตุ๊ดดด"ดูมันชี้พวกผม
"อีติ๊กแม่งไม่รอกรูเลยสาด "พายวิ่งมาในตำแหน่งเดียวกัน
"พาย อย่า"พวดผมร้องห้ามไม่ทัน
"ผลั๊ก"เท้าเล็กๆของพายเต๊ะหน้าคนที่ไอ้ติ๊กเหยียบมันนอน่นิ่งไปเลย
"อีพาย มรึงเตะมัน สาด นิ่งเลย "ไอ้ติ๊ก
"ว๊ากกกก กรูไม่รู้เรื่อง กรูไม่ได้ กรูไม่ได้ตังใจนะ  ตายแน่เลยยย กรูไม่ได้ทำ!"พายแสดงอาการตกใจ วิ่งไปริบเลย พวกผม
"พาย! "พวกผม
“มันตายหรือเปล่าละ”พาย
"มันแค่สลบ"ไอ้ดิวเดินเข้าไปจับชีพจรดู
"พวกพี่ทำได้ไงอะ จัดการเรียบเลยอ่ะ "มีคนมามุงดูกันมากมาย ตอนนี้ ที่แรกวิ่งหายกันไปหมด
"เอออ "พวกผม งานเข้าอีกแล้ว งานพ่อต้องรู้แน่นอน
"หมอบราบคาบแบบนี้พ่อรู้เข้า ได้ย้ายไปเรียย ม.1ใหม่เพราะคงได้อยู่กันอีกนาน"ไอ้ติ๊ก
"พี่เขาไม่ธรรมดาวะสุดยอดเลย"พวกที่มามุงดู
"ไหนเปิดทางให้ครูหน่อยซิ มีใครเป็นอะไรไหม  เออ "ครูพัฒน์รีบมาดูพวกผมและมองไปรอบๆ มีคนนอน ครูพัฒน์มองพวกผม ผมรีบทิ้งไม้
"เขาบอกพวกเธอโดนลุม นี้อะไร โอ้ยตาย อธิบายมา"ครูพัฒน์
"เราป้องกันตัว"ผมพูด
"เล่นซะหมอบขนาดนีเเลยนะ โอเค เดี๋ยวครูจัดการเอง พี่ศรีโทรตามคนมาช่วยครับ และพวกเธอกลับบ้าน ไปทำแผลกันได้แล้ว ปากคอแตกหมด แต่พวดนี้สลบ ดีนะที่ไม่มีอาวุธนะโชคดีแค่ไหน เนี๊ยะ  ดิว แจ็ค หลุยส์"ครูพัฒน์แต่คนที่มุงยกนิ้วให้พวกผมกันทั้งนั้น
"ไปแยกย้ายกลับบ้าน"ครูพัฒน์พูด ผมมองเวลารถคงมารอแล้ว
"พี่แจ็ค"ไอ้ป๊อดวิ่งมา
"คนของผมมาแล้วพี่ แสดงต่อเลยไหม  "ไอ้ป๊อดดด
"มรึงจะให้กรูแสดงอีกเหรอ"ไอ้หลุยส์ :sad4:
"เอาแบบเมื่อกี่เลยไหม พี่เท่กันมาก"ไอ้ป๊อดด
"แจ็ค"บอยหันมากอดอกมองผม และพวกไอ้ดิว ไอ้แอ้ ไอ้ติ๊ก และพายด้วย ธรรณ์ที่พยุงหลุยส์ก็มองผมและหลุยส์สลับกัน
"แผนมรึงเหรอ วืดมาก"ไอ้ดิวว
"กรูว่าแล้ว มันต้องหางานให้ทำ"ไอ้ติ๊ก
"มรึงดูหน้าพวกกรูนะไอ้ป๊อด นี้โดยต่อยมาขนาดนี้ ไม่ต้องแสดงต่อแล้ว สาดด"ผมหันไปพูดอยากเตะมันจริงๆ
"งั้นให้กลับเนอะ ไปนะถ้าจะงานเข้าอีก"ไอ้ป๊อดมันพูดและรีบวิ่งไปเลย ทิ้งระเบิดให้กรูได้ดีมากไอ้ป๊อด
“อู้ยย”หันมาเจอหน้าบอยเต็ม
"แจ็ค นี้มันอะไร"บอยกอดอกมองผม
"เออ คืออ มันละเอียดอ่อนมากต้องใช้เวบาในการทำความเข้าใจ "ผมพูด
"เหรอ"สองคนติ๊ก และพาย
"อืม คงใช้เวลาอธิบายยาวเลย "แอ้มันพูด
"บอยคิดว่าบอยเป็นคนเข้าใจง้ายและบอยมีเวลาฟัง เรากลับไปคุนกันที่บ้านเรื่องนี้"บอยพูด
"ธรรณ์จร๊ากลับบ้านเลยไหม หลุยส์ไปส่ง"รั้นความกล้าม่าเลยมันจะชิ้ง
"ได้ซิ กลับเลยไหม ไปทำแผลดีกว่า บอยธรรณ์กลับก่อนนะ ถึงแล้วธรรณ์โทรหา ขอบใจดิว แอ้ แจ็คมากเลยนะ ไปหลุยส์รถของธรรณ์มาแล้ว"และทั้งคู่ก็ลำลา ะร้อมพากันจะขึ้นรถ
"หลุยส์ กรูไปเป็นเพื่อนไหม "
"ไม่เป็นไรไม่ต้องห่วงกรูแล่ว กรูมีห่วงแล้ว ดูแลตัวเองเถอะ ปากแตกเลยกรู นั้นแม่รออยู่ไปขึ้นรถโน้น"ไอ้หลุยส์
"ขึ้นรถแจ็ค"บอยกอดอกเลิกคิ้วมอง
"แจ็คแม่เรียกขึ้นรถ"ไอ้ติ๊ก และพวดมันจึ้นรถไปกันหมดแล้ว ผมเดินคอีกไปขึ้นรถ
"วันนี้เปิดประตูให้เขาด้วย"ผมพูด
"ใช่!"ฟังแล้วน่ากลัวมว๊าก ...
ตบท้าย ระหว่างที่แจ็ค หลุยส์กับและดิว ทีตามมาช่วยปะทะกับพวกที่ชอบมาหาเรื่องนักเรียนต่างถิน ซึ้งพวกของภาคิน มีไอ้โซ่ว ไอ้มาร์ค และ ว่าน นักเรียนต่างห้อง แฟนน้องชายภาคิน และเพื่อนๆอีกสองสามคน ยืนมองอยู่ด้นบนอาคารกะว่าถ้าไม่ไหวจะลงมาช่วย แต่
"สาด! ดูหมัดดแม่งดิ ไอ้ดิวอะ มัดหนักขนาดต่อยทีเดียวสลบเลยนะมรึง "คนที่ขื่อมาร์ค
"กรูโดนไปแล้ว หนักจริงวะแต่มันคงออมไว้ไม่งั้นกรูคงสลบเหมือนไอ้นั้น"ไอ้โซ่ว ถูกดิวต่อยตอนแซวครูพัฒน์ ว่าครูตุ๊ด
 "กรูว่าไอ้ที่น่ากลัวมากกว่าพวกนั้นน่ะ สองคนหลังนี้วะ ไอ้ที่เป็นดารา แม่งมาถึงกระทืบกลางตัวไอ้เก่งเลยแถม อีกคนที่หน้าหวานๆน่ารักคิกขุ กรูอุตสาแอบเล็งแม่งตามมาเตะหน้าสะบัดสลบเลย แถมแม่งกระโดโล้ดเต้นดีใจอีก โรคจิตวะ "ไอ้มาร์คพูด
"กรูว่าไอ้คินนะมันมองคนที่เต๊ะนั้นมากดว่า เต๊ะที่เดียวสลบเลย เจ๋งวะ "ไอ้โซ่วพูดภาคินยิ้มที่มุมปาก ใช่ภาคินมันมองแอ้ บ่อย แอบมองด้วย ใช่ภาคินแอบ ชอบแอ้ แลละภาคินรู้อะไรเกี่ยวกับแอ้จากไอ้สรจักร (สรจักรคือใครติดตามตอนต่อไป)

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน แจ๊คVSบอย คนที่ใช่ของหลุยส์
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 21-05-2015 21:20:12

หลุยส์
   และแล้วคนที่ใช่สำหรับผมเขาถูกส่งมาให้ผมแล้ว คือธรรณ์ ครั้งแรกที่หน้าเขา เขาละหม้ายคลายคลึงกับบอยมากหน้าตาและกิริยาท่าทาง แต่ออกจะหมั่นใจตัวเองมาก ก็เด็กนอกนี้นะแต่แปลกมาเรียนที่นี้ทำไม และไอ้แจ็คมันิยากให้ผมเปิดใจบ้างมันเลยวางแผนแต่ผิดคาดอย่างมาก เจอของจริงขึ้นมา ผมเห็นคอนที่ไอ้พวกนั้นฉึดกระฉากแจฃขนเขาแล้วเขากลัว ผมไม่รู้ว่าทำไมแต่ต้องช่วยเขา
"หลุยส์"ธรรณ์เรียกผมระหว่างที่นั่งในรถเพื่อเดินทางกลับบ้านของธรรณ์
"ครับ"ผมขานรับ
"ยังเจ็บอยู่ไหม ขอธรรณ์ดูหน่อย มีเลือดซิบ ซิบ ด้วย เช็ดให้นะ"ธรรณ์พูด และธรรณ์ก็ซับเลือดที่มุมปากให้ มันทำให้ผมเห็นใบหน้าที่ชัดเจน
"จำเราไม่ได้เหรอ"ธรรณ์ถามผม ยิ้มเล็กน้อย ผมเลิกคิ้ว
"ไม่ได้ครับ"ผมพูด
"ใช่ซินายมาเฝ้ามองแต่บอยนิ "นี้เขารู้แสดงว่าเขากับบอย
"เราเป็นเพื่อนบอยเรียนพิเศษที่เดียวกัน"ร้ายกาจ นี้เขารู้จักกันมาก่อนเหรอไม่บอกกันบ้าง งั้นไอ้แจ็คก็คงไม่รู้ มีเพื่อน555
"อ้าวเหรอ"ผมหันหน้าหนี
"งอนเราเหรอ"ธรรณ์ถามผม
"ไม่นิ"
"นี้แหละงอน "ธรรณ์ทำไมเข้ารู้พฤติกรรมผมดีจริงๆ ใช่ครับผมงอน
"เราชอบหลุยส์ เราเลยตามบมาเรียนที่นี้"ผมสบัดหน้าไปมองธรรณ์
"เรารู้ว่านายผ่านความเจ็บปวดมา เราเองก็เช่นกันเราสูญเสียครอบครัวเพราะอุบัติเหตุ เราอยู่กับพ่อแม่บุญธรรมตอนนี้ เราเข้าใจนะหลุยส์...หมับ"ธรรณ์พูดและกอดผม มันอบอุ่นในหัวใจแปลกๆ ผมกอดเขากลับ ตอนนี้รถมาจอดที่หน้าบ้าน หลังค้อนข้างใหญ่โต ผมด้าวเท้าลงมา
"ไม่มีใครอยู่หรอก นอกจากธรรณ์ คนขับรถ และแม่บ้านที่ดูแล "ธรรณ์ผมหันมามอง
"ธรรณ์คงเหงาน่าดู ไปอยู่กับหลุยส์ไหม"ผมถามธรรณ์ ธรรณ์มองผม ผมก็รีบก้มหน้า
“ถามเขาไปได้ยังไงวะ ไปอยู่กับหลุยส์ไหม “ผมพูดกับตัวเอง ใช่มันคงเร็วไปที่จะถามแบบนี้
"ในฐานะอะไรละ"ธรรณ์ถามผม
"แฟน"ผมเงยหน้าพูดกับธรรณ์และ ธรรณ์ก็มองผม
"ตกลง"ผมตกใจที่ธรรณ์ตอบว่าตกลง แต่ในใจอยากกระโดยเซย์เยส ดังๆ แต่แกล้งดีกว่า
"หลุยส์พูดเล่น"ผมพูด แก้มป่องทันที ทำท่าโมโห
"หลุยส์"ธรรณ์
"555 ล้อเล่น พูดจริง เป็นแฟนหลุยส์นะ "ผมถามธรรณ์หันขวับกลัลมาได้น่ากลัว และน่ารัก
“ตกลง”อู้ยย ผมก็มอง มียิ้มเขินนะแต่เขินแบบน่ารัก  นี้ผมมองเห็นทุกพฤติกรรมในตัวธรรณ์น่ารักไปหมดเลย หรือว่ามันคือความรักนะ
"ตี๋น้อย ไปเข้าบ้านดีกว่า "ธรรณ์ดึงแขนผมผมเดินเข้ามามีแม่บ้านออดมารอรับ
"คุณธรรณ์ จะรับอาหารว่างไหมค่ะ มีเพื่อนมาด้วยเหรอค่ะวันนี้"แม่บ้านถามและมองผม ผมยกมือไว้
"ครับป้า นี้คุณหลุยส์ เป็นเพื่อนของคุณบอยนะครับป้า ถ้าอย่างนั้นป้าตั้งโต๊ะอาหาร สำหรับสองทีนะครับป้าแก้ว "ธรรณ์พูดและดึงแขนผมขึ้นบ้าน มีห้องมากมายเลย แล้วจะให้นอนห้องไกนเนี๊ยะเพิ่งเจอกันเขาคง
"นอนห้องเดียวกันนะ ห้องอื่นยังไม้ได้ทำความาะอาดเลย"ธรรณ์พูด ปทสะบัดหน้ามอง
"ไม่เป็นไร หลุยส์"
"เราเป็นแฟนกันแล้วไป อายน้ำดีกว่า มาเร็ว"ธรรณ์ดึงลากผมมาที่ห้องเขา และดึวผมเข้าห้องเลย พอพ้นประตูธรรณ์ปิดประตูและ เขาจูปผม ผมทำอะไรไม่ถูกเลย ธรรณ์ดันผมลงที่เตียง เขาก้มลงมาจูปผม และผมก็จูปเขาตอบ เราสองสองคนจํปกันพักใหญ่
"อาบน้ำกันดีกว่า"ผมผงะ อาบน้ำกันเลยเหรอ"ผมถาม
"เร็วนะอย่าช้า จ๊วบ"ธรรณ์เดินเข้าห้องน้ำผมที่มองตาม สักพัก ถุงเท้าลอยออกมา ตามมาด้วยกางเกงนักเรียน oh my gozz และ เสื้อนักเรียน ก็ลอยออกมา ขนาดนี้แล้วใครจะทนไหว ผมเดินตามเข้าห้องน้ำก่อนเข้า ถอดชุดออกก่อนด้วยเหลือแต่ กางเกงในตัวจิ้ว และตามเข้าไปติดๆเช่นกัน 
   [แจ็ค]
 ระหว่างที่นั่งนักเรียบร้อยอยู่ในรถ บอยกอด อกมองผมตลอดเลยและผมก็ก้มหน้าสำนึกผิดค  นขับรถก็มองผมสองคนเป็นระยะระยะq ตอนนี้เหมือนแม่กำลังอบรมลูกมาก
"แจ็คทำไมทำแบบนั้นละ"บอยถามผม
"แจ็คก็รู้บอยไม่ชอบความรุนแรงและโชคดีแค่ไหนที่พวกนี้ไม่มีอาวุธ เช่น ปืน "บอยพูดผมได้แต้ก้มหน้า
"บอยรู้ว่าแจ็คหวังดีกับหลุยส์"
"แจ็คขอโทษ"ผมพูด
"แต่แจ็คเชื่อว่าถึงแจ็คจะไม่ได้เฟคบทฮีโร และไอ้หลุยส์จะปกป้องคนที่มันรักได้ เหมือนแจ็คที่พร้อมดูแลคนที่แจ็ครัก"ผมพูด บอยมองหน้าผม ผมกำลังจะ
"ถึงบ้านแล้วครับคุณหนู"ตนขับรถ
"แจ็ค "บอยปรามผม แม้เปลี่ยนคนขับรถดีไหมเนีณยะ
"ขอโทษนะครับที่ต้องขัดจังหวะ "คบขับรถพูด ผมก้าวเท้าลงมา
"เออแจ็ค ธรรณ์นะเขาชอบหลุยส์ "บอยบอกผม ผมมอง งงครับเพิ่งมาวันนี้นะ
"เขาชอบหลุยส์มานานแล้ว ธรรณ์เป็นเพื่อนบอย ตั่งแต่อยู่อเมริกา "บอยพูด
"นี้รู้จักกันมาก่อน ร้ายมากไม่บอกกันบ้างเลย "ผมเองอึ้ง
"นี้แจ็คอย่าบอกนะว่า งอนกันนะ "บอย
"ใช่แจ็คงอน "ผมเดินขึ้นบ้านเลย ไม่คุยกับใครด้วย
"สงสัยโดนแม่ดุวะ 555"ไอ้พวกนี้ ปีะตูถูกเปิด้ข้ามาโดยบอย
"นี้แจ็คจะงอนบอยใช่ไหม"บอยกอดอก
"ก็ไม่บอกแจ็คบ้าง"ผมหันไปพูด
"ถ้าบอยบอกแจ็คก็บอกหลุยส์นะซิ และที่บอยไม่บอกเราเป็นอะไรกันเพราะธรรณ์เขารู้หมดแล้ว"บอยพูดเออใช้ลืมถามเองกรี
"ไม่งอนแล้วครับบบ จ๊วบ"ผมตรงปรี่เข้าไปไถแบบแมวเหมียวเลย
"งั้นไปทานข้าวกัน เออ ว่าแต่หลุยส์จะกลับได้ไหมเนี๊ยะ "บอยถามผม
"แจ็คโทรถามให้นะ "ผมพูดจริงอยากติดตามผลแต่แน่นอน ไอ้หลุยส์มันคงสั่นเป็นเจ้าเขา ส่วนอีกคนคง ม้วนบิดอาย ไม่ได้กันพอดีไม่เป็นไรพรุ่วรี้เทรนให้เอว อิ อิ อิ
"หัวเราะอะไรแจ็ค"บอย
"อุ้ย เปล่าจร๊าที่รักเขาโทรเดี่ยวนี้แหละ"ผมพูดกดโทรหาหลุยส์
"ไงวะมรึง "ผมถาม
"ก็โอเคนะ และ.."หลุยส์
"กรูรู้แล้ว เมียกรูสารถาพความผิดหมดแล้ว ฮาฮาฮา อุ้ยย"ผมพูดไปหัวเราะไปบอยเท้าเอวเลยมองผม
"เมียบอกหมดแล้ว"ผมพูดใหม่
"กรูว่าบอยกำลังอยู่ข้างๆ บอยไอ้แจ็คมันผลักหลุยส์ไปหาตรีนมาด้วย สองรอบเลยย"ไอ้หลุยส์ผมปิดไมล์แทบไม่ทัน
"ตกลงมรึงจะกลับไหมเนี๊ยะ"ผมถาม
"คิดว่าไม่ดีกว่าเพื่อว่ามันจะ?"
“แล้วมรึงจะนอนที่ไหนวะ พื้นเหรอ ฮาๆ มรึงชอบนอนพื้นบอยบอกกรู”ผมพูดแซวมัน
“ไอ้แจ็ค”ไอ้หลุยส์
"เออ พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน ค่อยวางแผนชิงรักหักสวาทกัน กูดไนท์นะ "ผมพูดและกดวางสาย
"หลุยส์ไม่กลับคืนนี้ คงนอนเฝ้าน้องธรรณ์ "ผมพูดจินตนาการ คงนั่งเฝ้านินเฝ้าและอีกคนควเขินอยู่นั่น 555
   [บอย] 
ผมเดินลงชั่นล่างกับแจ็ค เพื่อทานอาหารเย็นกันทุกคนคงรออยู่แล้ว เพราะง้อคนนี้แหละทุกคนเลยต้องรอเลย และเสียงโทรศะผมดังขึ้น ระหว่างที่ผมกำบังเดินลงบันได
"แป็บ หนึ่งนะแจ็ค"ผมพูดจะหันหบังเดินไปหาที่คุย
"มีความลับอีกแล้ว"แจ็คพูด
"โอเค คุยตรงนี้ "ผมก็กดรับสายพ่อผมเองตรงหน้าเขา เพราะคิดว่าน้องแบงค์ไม่ได้อยู่กับพ่อตอนนี้พ่อคงยังอยู่ที่โซล
"พ่อครับ "
"บอยเป็นไงบ้างลูกผมแนบหูฟังเลยทันที
"สบายดีครับพ่อ พ่อละ"
"เรื่อยๆนะ ยุ่งๆนิดหน่อย วันศุกร์นี้เข้า กรุงเทพฯนะ พ่อจะไป คุยธุระกับ อาๆเขา "พ่อพูดผมรูว่าอีกคนได้ยิน
"เยสส"ดูทำท่าดีใจ
"เสียงบอยหรอลูก"พ่อถามผม
"ผมดูหนังนะครับ เดี๋ยวจะทานอาหารเย็นแล้วครับ"ผมพูด
"งั้นไปทานอาหารได้แล้วเจอกันวันเสาร์นะบอย พ่อรักลูกนะ และลุงหนึ่งจะมาด้วย วันเสาร์ แค่นี้นะบอย"ผมอึ้งไปเลยลุงหนึ่งจะมาด้วย แจ็คได้ยินแน่เลย
"ทำไมลุงหนึ่งต้องมาอะ เขาต้องพูดอะไรเกี่ยวกับแจ็คและบอย ก็อาจจะฟังเขา"เอาอีกแล้วแจ็ค
"แจ็คมันอาจจะไม่มีอะไร แค่แพลน สิ่งที่บอยต้องทำ บอยมีหน้าที่รออยู่แจ็คก็รู้ "ผมพูดแต่ผมรู้ว่าจริงๆแล้วน่าจะเป็นอย่างที่แจ็คคิดทำไมนะความรักของผมสองตนมันถึงไม่เป็นที่ยอมรับของลุวหนึ่ง แถมผมเองก็ทำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่ค้าน
"เขาไม่เห็นด้วยที่เรารักกัน บอยก็รู้"ผมมองแจ็คผมรู้แต่
"ถ้าแจ็คทำให้ลุงเห็นว่าแจ็คดีพอที่จะดูแลบอย ทุกอย่างมันก็จะดีขึ้นแจ็ค "ผมพูด แจ็คเงียบผมรู้มันทำให้เขาไม่สบายใจ ผมรู้ ผมสองคนเดินคุยกันจนลงมาชั่นล่างแล้ว แจ็คหยุด ขออย่าให้กลับมางอนกันอีกนะขอร้อง ผมพูดในใจ
"หมับ"ผมกอดเขา
"บอยรักแจ็คนะ บอยเชื่อว่าเราทำได้"ผมพูดแจ็คกอดผมตอบ
"แจ็ครักบอยมากที่สุด แจ็คอยากแต่งงานกับบอย แจ็ครู้แจ็คยังไม่ดีที่สุดในตอนนี้และหลายคนไม่อยากคาดหวังอะไรจากแจ็คแต่แจ็คจะทำให้ได้"แจ็คพูดผมยิ้มออกมา
"แป็ก"เสียงเหมือนที่เขาดึงงานปาร์คี้และมีริบบิ้นสีโรยลงมา พวกพาย ติ๊ก ดิว และแอ้ นั้นเอง
"สารภาพรักซะที่ เย้ๆๆ ดีใจด้วยนะมรึงแจ็ค ลดความบ้าลงหน่อยกรูสงสารบอย"ติ๊ก ผมนี้เขินเลย
"เออ เนี๊ยะพ่อก็โทรบอกให้กลับเข้ากรุงเทพนะ แต่ เพราะผลงานวันนี้ออ่ะ พ่อเม้งกรูชุดใหญ่เลยสาด"ติ๊ก
"กรูด้วย "พาย
"กรูก็โดน"ดิว
"ไม่ต้องมองกรูเลย กรูก็ด้วย"แอ้อีกคน ทุกคนมองแจ็ค
"กรูยังอะอาจจะเร็วๆนี้พ่อคงโทรมา"แจ็คคนเดียวแปลกนะ
"ไปทานข้าวเฮอะะวะหิวแล้ว "ดิวพูด 
   [แจ็ค]
          หลังจากที่ผม ทานอาหารเย็นเรียบร้อย ต่างตนตาางจึ้นห้องอาบน้ำ ดิวแอ้และติ๊ก ชอบนั่งอยู่ชั้นล่าง แอ้อ่านการ์ตูน ดิวติดตามเกี่ยวฟุตบอล ติ๊กติดตามเทรนแฟชั่นและข่าวบันเทิง ส่วนลงมานั่งด้วยบ้างแต่ส่วนใหญประทินผิวในห้องมากกว่า ผมกับบอยอาบน้ำแล้ว บอยขออ่านเอกสาร เกี่ยวกับกฏของสำนักที่บอยจะต้องรับตำแหน่ง อาจจะหลังจากที่จบภารดิจที่นี้ ผมก็ด้วยต้องรับคำแหน่งซีคแต่ยังไม้ได้อ่านเลย ผมเลยอาสามาเอานมให้บอย
"เสร็จแล้วเหรอแจ็ค"ไอ้ติ๊ก
"เออ เสร็จแล้ว เพลียมากมากหาอะไรดื่มกหน่อย"ผมพูด
"เหรอ  "พวกมันแซวผม แบบว่าไม่เชื่อ  ผมเดินเข้ามาในห้องครัว โทรหาพี่โจดีกว่าโจสามารถาบเรื่องลุงหนึ่งได้
"พี่โจ"
"ว่าไงครับงานอะไรเข้าครับน้องพี่"พี่โจ
"พี่โจคิดว่าแจ็คมีแต่เรื่องเหรอ"ผมถามน้อยใจ
"ไม่จริงเหรอครับ"พี่โจ
"จริงครับมีเรื่อง"ผมพูด
"เว้ยยย"พี่โจ555
"แต่เรื่องของพ่อ พี่โจ ลุงณะจะมา กทม และบอกให้บอยเข้า กทม ด้วยพี่  แถมลุงหนึ่งก็มาด้วย และทุกคนถูกเรียกเข้า กทม หมด โดยที่ทุกคนคิดว่าเป็นเพราะมีเรื่อง"ผมพูด
"มีเรื่องกระทืบคนที่เข้าไขว้กับน้องพี่กับไอ้หลุยส์ใช่ไหม พ่อกำลังรอฤกษ์งามไปหานะน้องพี่"พี่โจ
" จริงดิพี่โจ เห็นเงียบๆ พ่อรอจัดเหมือนกันเหรอ"ผมพูด
"ว่าแต่ลุงหนึ่งจะไปทำไม แต่พี่จะสืบให้นะครับ และอย่ามีเรื่องกันบ่อยน่ะแจ็คเลี่ยงได้เลี่ยงน้องพี่ เพราะลุงณะเขาไม่ชอบคนชอบใช้วามรุนแรง แจ็ค"พี่โจพูด
"ผมรู้พี่โจ "ผมพูด
"โอเคได้เรื่องยังไงพี่รีบโทรหา "พี่โจ
"ขอบคุณครับพี่โจ พี่โจ พักบ้างนะ พี่เจนะบอกพี่โจ ทำงานเยอะมาก ผมเป็นห่วง"ผมพูด
"พี่โอเค แจ็ค พี่เจมส์จะจบแล้วใกล้จะมาช่วยพี่ได้เต็มที่แล้วแจ็ค ตั้งใจเรียนนะแจ็ค แค่นี้ก่อนนะพี่มีประชุมต่อ "พี่โจพูด ผมกดวางสายพี่โจ รีบเอานมไปให้บอย และจะได้นอนกอดบอยแถมพรุ่งนี้ต้องไปรอรับคู่รักคู่ใหม่อีกด้วย
[หลุยส์ ]
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมกับธรรณ์กทานอาหารด้วยกันเรียบร้อย ผมพากันมานั่งที่ห้องนั่งเล่น ดูทีวี ผมนอนหนุนตัก ธรรณ์  ผมเอามือธรรณ์มากอดไว้ รู้สึกดีจังตอนนี้ หลังจากที่แจ็คกับบอยเข้าใจกันเพราะไม่มี ผมไปขว้าง เขารักกันมาก ผมได้แต่มองแต่ตอนนี้ผมมีเป็นของผมแล้ว
"ธรรณ์ "ผมเรียกธรรณ์ ผมลูปมือธรรณ์เล่น มือธรรณ์นิ่มมาก ธรรณ์ก็ลูปไล้ต้นแขนผมไปมาตาก็มองทีวี
"ว่าไงครับ ตี๋น้อย"ธรรณ์เรียกผม
"ของเขาเล็กเหรอ"ผมถาม
"แม้ตี๋นี้ ใหญ่ไปนะ 555"ดูซิพูดไม่มีเขินเลยผมนี้กับเขินแทน ธรรณ์หัวเราะผม
"ไปอยู่กับหลุยส์นะ นะครับ"ผมมองหน้าธรรณ์
"จ๊วบ"ธรรณ์ก้มลงจูปผม โอ้ว อเมสซิ่ง
"โอเค"ธรรณ์ตอบผม
"งั้นพรุ่งนี้ธรรณ์จะให้ป้ากับพี่ๆเขากับไปดูแลพ่อกับแม่บุญธรรมนะ "ธรรณ์พูดผมพยักหน้า
"ธรรณ์ หลุยส์มีความสุขมากเลยนะ ความสุขมันหายไปจากหลุยส์ตั้งแต่.."ความสุขของผมหายไปตั้ง ที่บ้านผมสูญเสีย 50 ชีวิตเพราะมีคนเข้ามาสังหาร พ่อดีนผมไว้ในตู้ไม่ให้ผมสงเสียงและปมก็สูญเสียเขาวันนั้น ผมจำได้ผู้ชายใส่ชุดทหารดปิดตู้ผมคิดว่าเขาคือคนร้ายทันที่ผมออกผมทุบตีเขาไม่ยั้ง เขาพูดแค่ว่า ฉันขอโทษที่มาไม่ทัน แบะเขากอดผม เขาก็อุ้มผมออกจากตรงนั้น
"ไม่เอาไม่พูด แล้วหลุยส์ ธรรณ์จะอยู่ข้างๆหลุยส์"ธรรณ์พูดกับผม
"อืมมม"ธรรณ์จูปผมอีกแล้ว
"ขึ้นห้องไหม"ธรรรณ์พูดกัดปากด้วย
"ฮะ...อย่าบอกนะว่า อีก ก่อนลงมาก็สองยกไปแล้วนะ"ผมถาม
"นะ ไปนะที่รัก จ๊วบ" oh! Shit!    ผมแต่ก็ตามไปแต่โดยดี 555
 

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน แจ๊คVSบอย คนที่ใช่ของหลุยส์
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 22-05-2015 07:07:57

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน แจ๊คVSบอย ขอให้ความสุขอยู่นานๆ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 22-05-2015 21:37:34

[แจ็ค]
     ผมตื่นมาแต่เช้าเพื่อไปรอรับเพื่อนผมไอ้หลุยส์ ทันที่รถเข้ามาจอดส่งผมส่งพวกผม พอผทก้าวเท้าลงจากรถกัน นักเรียนรุ่นน้องๆ ต่างพากันยิ้มทักทาย บ้างก็ยกนิ้วหัวแม่มือให้เลย ผมหันมามองหน้ากัน มันอะไรกันวะ
"พี่หวัดดีครับ"พวกผมยืนงง กันเลย ปกติมันไม่ทำกันนะ วันนี้แปลกมาก
"จริงดิ?"ผมถามพวกไอ้ดิว พากันยกไหล่ ไม่รู้
"พี่ดีครับ พี่เจ๋ง มากเลยอะเมื่อวาน "ผมก็ยิ้มๆ อ้อ!กระเทิบคนนี้มันมองว่าเจ๋งวะ
"เห้ย! รถไอ้หลุยส์กับธรรณ์มาแล้ว"ไอ้ติ๊ก พอรถจอดธรรณ์ก้าวเท้าลงมา บอยเดินไปรับ้ลย ผมมองไอ้ตัวดี มันลงจากรถแล้ว ขุดนัดเรียน สวมอสวมแว่นตาเรย์แบน เยี่ยม
"มรึงจะบ้าเหรอ มรึงจะสวมแว่นตาเรย์แบนทำไม"ผมเดินไปหามัน
"เว้ยยย"ผมตกใจมันเปิดแว่นออกนิดหนึ่งและรีบสวมคืน
"มรึงรู้แล้วใช่ไหมว่าทำไหมกรูต้องสวมแว่นตา  เพลียโคตร!"ไอ้หลุยส์ คงนั่งมองหน้ากันทั้งคืนละศิ
"ฮึกๆๆ"ไอ้ดิวไอ้แอ้มันขำอ้หลุยส์
"มรึงสองคนไม่พูดกรูก็เจ็บนะ ไอ้ดิว ไอ้แอ้ สาด! "ไอ้หลุยส์
“มรึงไปทำอะไรมาละ เมื่อวานไม่ได้โดนต่อยตาไม่ใช่เหรอ”ไอ้แอ้มันถามมันขำ
“เออ  นั้นดิ”ไอ้ดิว
“อย่าบอกนะว่า สภาพที่เป็นแบบนี้ มรึงชวนเขาคุยสักประวัติกันทั้งคืนเหรอ”ผมถามมัน มันมองผมและเหล่ไปมองธรรณ์ที่คุยกับบอย แต่ผมแบบนั้นนะ เพราะดูท่าจะใหม่ทั้งคู่
"ไม่เป็นไร ชวนน้องเขามานอนที่บ้านเราเลย มรึงจะได้ อิบ อืบ"ผมพูด
"กรูชวนแล้ว และเขาตกลง และ กรูนะเสร็จเขาไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว"ไอ้หลุยส์ ผมนี้วืเดเลย
"มรึงเสร็จเขา ไม่ใช่เขาเสร็จมรึงง"ผมพูดมันพยักหน้า ว่าใช่
"ดูซิ สงสัยที่เขาขำกันอยู่ คงเม้ามอยด์กรูกันอะ "ผมหันไปดู ปิดปากขำกันใหญ่เลย ธรรณ์ บอย พาย และไอ้ติ๊ก
"แจ๋ว!"ผมพูด หาให้ถูกคนมาก ผมเดินไปห้องอาหารเพื่อทานอาหารเช้ากันปกติ
“ไปหาอะไรโด๊ปหน่อย ไอ้หลุยส์”ผมพูดและกอดคอมันเดินไปห้องอาหาร แต่ไอ้หลุยส์มันมองหน้าผม
"อ้าว เป็นอะไรอีกละ  "ผมถามมัน 
"มรึงเรียกชื่อกรูได้ ไอ้แจ็ค ปกติมรึงไม่เรียก”หลุยส์มันพูด
"เออ กรูจะไม่เรียกมรึงไอ้หน้าตี๋อีก และคุณมรึงก็อย่าเรียกกระผมว่าหน้าแขกด้วยนะครับ”ผมพูด
"โอเค"ไอ้หลุยส์พูดและทำนิ้วโอเคด้วย
“กรูดีใจวะที่มรึง มีคนที่ใช่และเขาพร้อมจะดูแลมรึง กรูขอให้มรึงมีความสุขนะหลุยส์ ที่ผ่านมากรูขอโทษวะ “ผมพูดไอ้หลุยส์มันมองผม
“ขออย่าให้มีเรื่องหรือปัญหาเหมือนกรู “ผมพูด
“มรึงมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าวะแจ๊ค มรึงช่วยกรูมาเยอะแล้ว บอกกรูได้นะแจ็ค “ไอ้หลุยส์พูด
"พรุ่งนี้บอยไปพักที่กรุงเทพ "ผมพูด
"แน่ละวันหยุดสามวัน และมรึงไม่ดีใจเหรอ"ไอ้หลุยส์
"ลุงณะมา และลุงหนึ่ง ทุกคนเข้ากรุงเทพหมด แต่ไม่มีใครบอกให้กรูเข้าเลย มันหมายความว่าไงวะ  "ผมกำลังจะพูดโทรศัพท์ผมดังขึ้นพี่โจ
"แป็ปวะ มรึงเข้าไปห้องอาหารก่อน บอกว่าพ่อกรูโทรมา"ผมหลบออกมา
"ดีครับพี่โจ ได้เรื่องไหมพี่"ปมถามพี่ชายทันที
"ไม่ถามเลยพี่สบายดีไหม"พี่โจ
"พี่โจ อะ"
"ได้เรื่อง เขาจะคุยเรื่องที่เขาแพลนกันไว้ เรื่องคนที่จะแต่งงานกับบอยกันแล้ว เพื่อรักษาต้นตระกูลอันบริสุทธิ์ เขาเลือก แล้วแต่ใครพี้ไม่รู้ พี่รู้ว่าไม่ใช่แจ็ค"ผมแทบอยากจะ ตระโกนดังๆเลย ผมรู้ว่าลุงณะรู้ว่าผมรักบอย และลุงหนึ่งก็รู้ "ผมเงียบไปเลย
"แจ็ค แจ็ค แจ็ค"พี่โจ
"ทำไมอะ ผมไม่ดีตรงไหนพี่"ผมพูด
"และพ่อรู้แล้ว พ่อจะเข้าไปช่วย พ่อเตรียมบินพรุ่งนี้ก่อนเขาเรียกคุย แจ็คห้ามทำอะไร บ้าๆ พ่อจะช่วย ส่วนพี่จะไปดูงานแทนพ่อ พี่เจมส์ หยุดเลยได้มาช่วยพี่ดูทางนี้กับะโจ้นะ พี่ๆทุกคนอยากช่วยน้อง ดังนั้นน้องต้องอย่าทำเรื่อง พี่รู้ว่าเรารักบอยมาก "พี่โจ ผมพ่นบมออกจากปาก
"โอเคพี่"
"อย่าเพิ่งนอยด์เรามีทางเลือกเชื่อพี่แค่นี้นะ พี่ต้องประชุมต่อ "พี่โจพูด พี้โจงานเยอะผมสงสารพี่โจ ผมเดินกลับไปที่โต๊ะ บอยมองผม พอผมนั่งลง บอยบีบมือผม ผมมองไอ้หลุยส์มันยอกบอย
"โกโก้ ร้อนๆนะเพื่อจะดีขึ้น"บอยพูด
"เออ มรึงกินไปก่อนพวกกรูจะไปเตรียมตัวเข้าแถวนะ"ไอ้ดิว ไอ้แอ้ลุก และติ๊ก ตามด้วยพาย
"มันจะดีขึ้นแจ็ค"ธรรณ์พูดและลุกขึ้น
"ไปห้องน้ำดีกว่าตี๋น้อย"ผมมองยิ้มเลยเหตุผลนี้ใช่ไหมที่ไม่ให้เรียก
"ห้ามแซว"ไอ้หลุยส์ มันลุก เดินโอบเอวธรรณ์ไปคือพวกมันปล่อยผมอยู่กับบอยสองคนตอนนี้
"บอยรู้แจ็คกำลังวุ่นวายใจมาก บอยไม่ต่างกัน บอยขอโทษที่ไม่มีสิทธิ์ทำอะไรเลย"ผมมองบอย และผมสองคนกอดกัน
"บอยรักแจ็ค แต่ได้แค่บอกแจ็ค บอกใครไม่ได้เลย "ผมรู้ว่าบอยร้องให้เสื้อผมมันเปียกผมดันบอยออกและซับน้ำตาให้
"แจ็ครักบอย แจ็คสัญญาแจ็คจะต้องทำให้ลุงณะเห็นว่าแจ็คดูแลบอยได้ แจ็คตะทำให้ได้"ผมพูดและบอยยิ้มออกมา
"ต้องอย่างนี้ซิ ซีคน้อยของบอย"ผมเบิกคิ้วมอง
"ไม่น้อยนะ ค่อนข้างจะใหญ่นะ และมันออกจะยาวนะ"ผมพูด บอยเขินกน้าแดงเลย
"แจ็ค บ้า "บอยพูดและ
“โอ้ยย บอย”ผมร้องเพราะโดนหยิกพุง
"ไปเข้าแถวกันดีกว่า "ผมพูดและทันที่ที่บอยลุก บอยทำท่าจะล้ม ผมเข้าไปรับ
"บอยเป็นอะไร"ผมถามบอย
"หน้ามืดนะแจ็ค"บอนพูดผมประครองบอย ครูพัฒน์ผ่านมาพอดีจะไปที่เข้าแถว เพื่อควบคุมนักเรียน
"เป็นอะไรไปนะบอย"ครูพัฒน์ถามผม
"บอยหน้ามึดนะครับ "ผมพูด
"งั่นไม่ต้องเข้าแถว ไปห้องพยายาลเลยนะ เดี๋ยวะบอกเพื่อนๆให้ ไปแจ็คพาบอยไป"ครูพัฒน์
 ผมพาบอยมาห้องพยายาลแล้ว อาจารย์ให้บอยนอนพักสักพักจะดีกว่า บอยคงเครียด ผมควรทำยังไงดี ปมจับมืบบอยตลอดเลย นั่งอยู่ข้างๆเอามือปัดผมที่ปกหน้าผากเล็กน้อยและกำบังจะ
"พลื้ด"มีคนเปิดผ้าม่านออก มารดีแท้วะ
"อาจารย์ครับไอ้นี้มันทำมิดีมิร้ายเพื่อนชายด้วยกันครับ"ไอ้หลุยส์ไอ้เวร ผมลุกจะเต๊ะมัน และมองหาอาจารย์ เออ ไม่มี มันขำผมใหญ่เลย
"บอยเป็นไงบ้างวะ"ดิวมันถาม และมันหยิบทีาสัดความดัน อาจารย์มาวัดทันที
"ความดันปกตินะ "ดิวพูด
"บอยคงเครียดนะแอ้ว่า"แอ้พูดพูด
"กรูมีเรื่องจะคุย"ไอ้หลุยส์มันดึงแขนผมออกมาด้านนอก
"ดรูไม่รู้ใครนะ ที่เขาเลือก แต่ถ้าบอยไม่อยู่ในที่เขาคุยกัน มันจะไม่เกิดอะไรขึ้น "ไอ้หลุยส์พูด หรือว่ามันจะ
"มรึงให้กรูพาบอยหนีไป และไปตั้งรกรากดันใหม่เหรอ"ผมถาม
"ปื้ด"มันดึงขนจมูก
"แค่พาไปเที่ยว แก้ปัญกาตอนนี้ก่อน "เออจริงซิ
"แล้วมรึงไปไหนไหมวะ"ผมถามมัน
"กรูจะพาธรรณ์ไปฮันนิมูนที่ปารีส"ไปปารีสเลยเหรอ ไปไกลไปไหม
“ก็คนมันรวยช่วยไม่ได้”ไอ้หลุยส์ ผมพยักหน้า 
"กรูไม่ได้ไปธรรมดานะมรึง"ไอ้หลุยส์พูด
"มรึวจะเหาะไปเหรอ"ผมถาม
"ช่าย ถ้า จะให้ดีว่าจะนั่งพรมวิเศษไป...เว้ยย สาด! ไม่ใช่ "มันทำท่าจะดึงขนจมูกผมอีกแล้ว
"หมับ..หยุดยุ่งกับจมูกกรู"ผมรีบปิดจมูกและจับมือมันไว้
 "กรูจะไปคุย เราจะมีทางทำธุระกิจที่ลุงหนึ่งขะปฏิเสธไม่ได้ว่าเราเจ๋ง แต่เราจะคุยกันหลังจากที่มรึงกลับมา"ไอ้หลุยส์พูดมันชี้หน้าผม
" แน่นอนหุ้นส่วนกรูคือมรึง เราจะเริ่มมตั้งแต่ตอนนี้ และอย่าเพิ่งบอกธรรณ์ "หลุยส์พูด
"บอยด้วย"ผมพูด
"โอเค "ผมสองคนจับมือกัน
"ไอ้สองคนนี้มัน ถ้าจะหางานทำกันอีกแล้ว"ไอ้ติ๊ก เดินมาพอดีกำลังทำสนธิสัญญากันอยู่เลย ผมสองคนหันไป
"ไม่นิ"ผมพูดพร้อมกัน
"ไม่เลย"ไอ้หลุยส์ มันจะเสียงสูงทำไม มันแซงหน้ากรู
“โอโห่! เดซิเบลมรึงสองคน สูงปรี้ด น่าเชื่อมาก”ไอ้ติ๊ก พูดไอ้ดิวแอ้เดินเข้ามาพอดี
“บอยละ”ดิวถามผม ผมพยักหน้าด้านไหน ดิวมันเดินเข้าไปดูบอย แอ้ และติ๊ก
“มรึงเอาไอ้ดิวเข้าร่วมด้วยไหม”ผมถาม
“แน่นอน มันนะตัวตั้งตัวตีกรูเลย กรูมองไว้มากกว่านั้น ดังนั้นเราต้องดึงไอ้ดิว ไอ้แอ้เข้ามา”ไอ้หลุยส์พูด
“รอคุยพร้อมกัน เมื่อกลับมาถึง”ไอ้หลุยส์ ผมพยักหน้า 
"อีกสองชั่วโมงลงมารับบอย บอยคงดีขึ้น "ดิวมันเดินออกมา และพวกผมพากันเดินขึ้นห้องเรียน ผมจะทำให้ลุงหนึ่งอึ้ง กับความสามารถพวกผม ให้ได้ ผมขึ้นห้องเรียนกันแล้ว
"พี่โจ"ผมโทรหาพี่โจอีกทีหบังจากเรียนเสร็จ กำลังจะเดินลวไปรับบอยขึ้นห้องเรียน
"ว่าไงแจ็ค"เายงะฌจดูเหนื่ยๆ"
"พี่เหนื่อยไหม พี้โจ"ผมถามพี่โจ พี้ดูแลผมมาตั้งแต่เด็ดแทบตะแทนพ่อเลยแหละ
"ดีขึ้นแล้วน้องพี่ละ เป็นไงบ้าง"พี้โจ
"ดีขึ้นแล้ว พี่โจผมอยากไปเที่ยว ผมให้พี่ปีเตอร์ไปขับรถแบะเป็นการ์ดผมได้ไหม"ผมุามพี่โจ
"ได้ซิไปพักกลับมาค่อยคุยกัน ว่าจะทำยังไงกันดี แต่จะเอาไอ้ปีเตอร์เหรอ พี่ว่าเอาพี่ชัชดีกว่าไหม"ผมขำออกมา พี่ปีเตอร์นะเป็นเพื่อนพี้โจ แต่ผมว่าพี่คนนี้ดีกว่าาจะได้ตามใจผมได้ เพราะกลัวตกงาน
"ไม่เอาอะ พี่ปีเตอร์แหละพี่่ชัชจะได้ดูแลพี่ได้"ผมพูดพี่ชัชนะอดีตสไนเปอร์กองทัพ ผลงานดีเด่นมากมายแค่มาเสียเพื่อนรักเขาไป พี่เขาเสียใจมากเลยลาออก และพ่อผมไปทาบทามมาให้มาดูแลพ่อกับพี่โจ
"งั้นตามใจนะ แค่นี้ก่อนนะ แจ็ค พี่มีคนมาหานะ"พี่โจ
"ได้ครับ แจ็ครักพี่โจนะ บาย"ผมกำลังจะกดวางสาย "ไอ้อ้น อืมมม ..ตรูดดด"ผมรีบเอาโทรศัพท์แหนบหูอีกที่ได้ยินแค่นั้น พี่อ้นคงแกล้งพี่โจอีกแล้ว ไม่จริงหรอกพี่โจชอบพี่บีม ตามจิกจีบอยู่ เป็นไปไม่ได้พี่โจกับพี่อ้น
"บอย"ผมเดินเข้ามาเห็นบอยกำบังจะลุก ผมเข้าไปประครอง
"ดีขึ้นไหมครับที่รัก"ผมถามบอย
"ดีขึ้นแล้วแจ็ค วันนี้ตอนบ่ายพ่อส่งคนมารับบอยแล้วนะแจ็ค "บอยบอกผม
"สงข้อความหาแจ็คบอยพักที่ไหน แจ็คจะย่องไปหา "ผมพูด
"หื่นตลอดเลยนะ"บอยพูดผมก็มองหน้าบอย
“ไม่รู้ซิ อยากอยู่ด้วยทุกนาที เพราะทุกนาทีของเราสองคนมันมีความเสี่ยงซ้อนอยู่ตลอด ทำไมเรา สองคนไม่ไปเกิดและรักกันเหมือนเช่นคนธรรมดาทั่วไป ทำไมเราสองคนต้องมีพันธะบ้าๆ นี้ติดตัวมาด้วย “ผมพูดออกมา บอยเอามือมาลูปใบหน้าผม
“บอยอยากเลือกได้ แต่บอยเลือกไม่ได้”บอยพูด
“ใช่ บอยคือคนที่ถูกเลือก”ผมพูด
“บอยอยากเป็นคนเลือกมากกว่าแจ็ค ที่จะถูกเลือก”ผมสองคนกอดกันอีกครั้ง และผมก็พยุงบอยขึ้น เพื่อลงไปทานอาหาร บ่ายๆ บอยจะต้องไปแล้ว ผมจะต้องไปเช่นกัน 
“หลุยส์ จะไปพร้อมกันเลยไหม บอยจะเข้า กรุงเทพบ่ายนี้”ผมถามไอ้หลุยส์ ธรรณ์เดินมาช่วยประครองบอย
“ไปเลยดิ มรึงด้วย เราไปที่สนามบินกันก่อน และมรึงค่อยชิ้งออก “ไอ้หลุยส์ ผมเดินมาที่โต๊ะอาหาร พวกไอ้ดิว ไอ้แอ้ ติ๊กและพาย ต้นข้าว และบลู นั่งอยู่แล้ว
“ป๊อด เอาข้าวต้มมาให้คุณบอย ไม่เอาอะไรที่มัน มัน ใส่ลงมา เขาเรียกอะไรวะ”ผมพูดแต่เรียกไม่ถูก
“กระเทียมเจียว”ไอ้ต้นข้าว
“เออ นั้นแหละไม่ต้องใส่มา”ผมพูด บอยหันมายิ้มให้ผม ทำหน้าทีที่รักดี
“พี่ไม่ชอบความสนุกเหรอครับ”ไอ้ป๊อด พวกผมหันไปมอง อะไรของมัน
“มัน มัน คือความสนุก”ไอ้ป๊อด
“มันใช่เวลามาเล่นไหมไอ้ป๊อด พวกกรูหิว”ไอ้ติ๊ก
“เดี๋ยวมรึงได้มันแน่ “พายอีกคน
“อู้ย ป๊อดล้อเล่น กลับข้าวจะมาในไม่เกิน  สิบห้านาทีแน่นอน แม่ป๊อดเร็งทำให้อยู่ งั้นป๊อดเข้าไปนะ”ไอ้ป๊อด
“รีบไป ก่อนจะเจอ ปลาตรีน”ไอ้หลุยส์
“อ้อ มีแล้ว ในครัวนะครับพี่หลุยษ์ ป๊อดไม่เอา”ไอ้ป๊อด มันรีบไปเลย
“จะไปไหนกัน ธรรณ์ หลุยส์ ”บอยถาม
“ตี๋น้อยจะพาไปเที่ยวปารีส เอาอะไรไหมบอย”ธรรณ์พูดดูธรรณ์มีความสุขมาก
“แน่ละเมียขอมา สามีจัดให้”ไอ้หลุยส์ มันพูดมีจับคางกันด้วยนะ น่ารักเชียว พวกผมมองสองคนนี้
“เออ หวานไปไหม๊”ผมพูด
“อุ้ย!”ไอ้หลุยส์  หันมาเจอทุกสายตาเลย
“บทจะรักกัน ก็รักกันเกิ้น”ไอ้ดิว
“เออ วะ เกรงใจกันบ้าง “ไอ้ติ๊ก
“แต่น่ารักดี บลูชอบ”ไอ้บลู
“ชอบที่เขารักกันหรือชอบไอ้หลุยส์”ผมถาม
“ชอบ....”ไอ้บลู
“ไอ้บลูอย่า กรูชอบสไตล์นี้ แบบนั้นเก็บไว้อย่างนั้น”ไอ้หลุยส์พูดมันชี้ไปธรรณ์ ธรรณ์นี้ขำเลย
“กรูไม่ชอบมรึงนิ เขาชอบอ่านนิยายวาย มันจิ้นมากเลยอะ”ไอ้บลู”พูด
“ตอนนี้กรูก็จิ้นมาก อยากกินข้าวแล้ว ไอ้ป๊อด เร็ว”พาย ฮาๆ พวกผม เวลามีความสนุกมันก็เป็นแบบนั้ ผมมองทุกคน อยากรักษาความสุขไว้นาน แต่เหลือไอ้ดิว ไอ้แอ้ และติ๊ก ซินะ มันสามคนต้องการอะไร ยัวไงทำไมไม่บอกให้พวกผมรู้กัน

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน แจ๊คVSบอย ผมต้องทำอะไรสักอยาก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 23-05-2015 12:04:12

[แจ็ค ]
ผมเข้ามาพักในกรุงเทพเหมือนกันมาตั้งแต่เมื่อวานพร้อมบอยแต่แยกทางกันที่สนามบินทำเหมือนว่าผมไปกับไอ้หลุยส์แต่จริงๆแล้วไม่ได้ไปด้วย   บอยส่งข้อความหาผมว่าพักที่ไหน เป็นโรงแรมในเครือของอาภาษญ์ และผมก็พักตึกตรงข้ามกันเลย
"สวัสดีครับคุณแจ็ค "ผมมองคนที่เดินเข้ามาในห้องพี่ปีเตอร์
"ส่องๆหนุ่มๆเหรอครับ"ดูถามซิ
"ส่องหนุ่ม และหนุ่มของผมก็พักอยู่ตรงข้ามกันนี้ พร้อมหรือยังพี่ที่จะไปลักพาตัวหนุ่มของผม"ผมพูดเพราะรถลุงณะออกไปแล้ว
"พร้อมครับ ที่จะลักพา...ลักพาตัววววว..มันจะดีเหรอครับคุณแจ็ค... หาคนที่เขาอยากจะไปดีกว่าไหมครับ หน้าตาหล่อๆ พ่อรวยมหาศาลแบบนี้ กระดิกนิ้วก็มา อย่าไปลักพาตัวเลยครับ "พี้ปีเตอร์พูด
"ไปพี่ อย่าป๊อดนะพี่"ผมพูดผมลุกขึ้น
"ว่าแล้วทำไมคุณแจ็คเลือกพี่...คุ้มกันคุณแจ็คเสียงมากกว่าคุ้มกันคุณพ่อคุณแจ็คกับคุณโจอีกนะครับ"บ่นแต่ต้องเดินตาม
"เสี่ยงตรงไหน สบายจะตาย"ผมพูด
"เสี่ยงตกงานตลอดเวลาครับ"ผมเดินลงมาข้างล่าง และเข้าไปในรถ พี่ปีเตอร์ขับไปยีงตึกตรงข้ามที่ผมพัก พี่ปีเตอร์แบกบัตรนรถเข้าไปจอด
"ที่รักเดี๋ยวขึ้นไปหานะ "ผมส่งข้อความหาบอย
"แจ็คมีการ์ดอยู่หน้าห้องบอยด้วยนะ"บอยส่งข้อคสามกลับหาผม
"ไม่ใช่ปัญหา สิบนาทีเจอกัน"ผมส่งข้อความหาบอย และเดินเข้าไปใน ตัวโรงแรมสุดหรู มีการ์ดยืนคุมที่ลิฟ
"มีการ์ดคุ้มกันอันนี้ไม่ธรรมดานะครับคุณบอย พี่ว่าเรากลับไปตั้งหลักก่อนดีกว่าไหม"พี้ปีเตอร์ผมดึวไว้ และจังหวะที่มีคนออกมาจากลิฟท์ค่อนข้างเยอะ วุ่นวายในช่วงที่กำลังวุ่นวาย กับคนที่แห่กันออกมา ผมรีบดึงพี่ปีเตอร์แทรกเข้าลิฟท์ไป
"ชั้นไหนครับที่รัก"ผมส่งข้อความ
"ชั้นที่ 59 ห้อง 5909 " บอย
"ชั้นที่ 59 พี่ เออ ไปชั้นที่ 60 ดีกว่า "ผมพูดพี้ปีเตอร์กดลิฟ สักพักลิฟท์มาถึงชั้นที่ 60 ผมเดินออก มีการ์ดเฝ้าตรงลิฟท์ด้วย สองคน
"พี้ปีเตอร์"ผมเรียกคือจัดการที
"ให้พี่เข้าไปคุยเหรอครับ"พี่ปีเตอร์ ผมนี้
"ทำยังไงก็ได้ให้ผมเดินเข้าไปหาที่รักผมได้ โดยไม่มีการ์ดมาขวางผม"ผมพูดกับพี่ปีเตอร์
"จะดีเหรอครับนี้คนของคุณบรูคส์นะครับ พี่ว่า ..."พี่ปีเตอร์ทำท่าจะเดินกลับ
"เอาแค่สลบพอพี่เร็วซิ"พี่ปีเตอร์ และพี่ปีเตอร์เดินออกไป กล้าๆกลัวๆ ผมส่งสัญญาณให้จัดการซะที  พี่เขาสะกิดไหล่การ์ดและพอการ์ดหันมาต่อยเขาทันทีอีกคนพี่เขา คาราเต้คลิกสลบคาที
"ขอโทษนะครับพี่"พี่ปีเตอร์เดินเข้าไปสะกิดและการ์ดหันมาพี่ปีเตอร์จัดการฟันศอกใส่ ทั้งคู่
"มรึง"อีกคนกระดกหัวยังไม่สลบดี พยายามชี้หน้าพี่ปีเตอร์ ผมนี้โธ่ พี่ปีเตอร์
"ยากส์"พี่เขาตกใจเต๊ะอีกที่สลบเลย
“ขอโทษนะครับ ที่ปีเตอร์ต้องกระทำด้วยความรุนเรงกับพี่”พี่ปีเตอร์พูด
"ดีมากเลยพี่"ผมพูดและเดินออกมา
"ดีตรงไหนครับคุณแจ็ค ตื่นมาจะจำหน้าพี่ได้ไหม และถ้าพี่เขาเจอพี่ที่ไหน กระทืบพี่แน่ๆ"ผมพากันเดินมาที่ห้องพัก มีการ์ดหนึ่งคน ยืนอยู่ ผมพยักหน้าพี่ปีเตอร์
"อีกแล้วเหรอครับ"พี่ปีเตอร์
"ครับพี่ เร็วนะพี่ก่อนที่ชุดแรกจะฟื้นขึ้นมา พี่นะงามใส้นะไม่ใช่ผม"ผมพูด
"เกิดอะไรขึ้น พี่ไม่ต้องห่วง ผมจะช่วยพี่เอง"ผมพูด
“ค่อยยังชั่วหน่อย ช่วยปกป้องใช่ไหมครับ"พี่ปีเตอร์
"ผมจะช่วยหางานใหม่ให้พี่"ผมพูด
"เอี้ยด"เสียงเบรคสุดตัว
"ล้อเล่นนะพี่ "ผมพูดพี่ปีเตอร์ออกไปคุยอะไรกับการ์ดและพากันเดินออกไปป คงไปจัดการข้างนอก ผมรีบไปที้หน้าห้อง
"ก๊อกๆ"ผมเคาะห้อง
"บอยแจ็คอบู่หน้าห้องแล้ว"ผมส่งข้อความ
"แอ๊ต..."เสียงประตูเปิด
"หมับ....อืมมม อืมมมมม"ผมกอดบอย จูปปากทันที
"พร้อมหรือยังครับ"ผมถามบอย บอยมองผม
"ถ้าบอยไม่เข้าไปคุยทุกอย่างจะไม่เกิดขึ้นในวันนี้ "ผมพูดบอยทำท่าตกใจ
"แจ็คไม่ได้หรอก  และบอยจะลองขอโอกาสให้แจ็คพิสูจน์ดู"บอย
"อย่าโลกสวยนะบอย เขากำลังจะมัดมือบอยกับใครสักคน แจ็คเชื่อว่าไอ้ดิวแน่ นะบอย ไปเที่ยวกันแจ็คไปไหนกับบอยสองคนบ้าง แบบสวนตัว "ผมพูด การ์ดผมเดินมาแล้ว
"เรียบร้อยแล้วครับคุณแจ็ค หลับไหลกันไปตามๆกัน"พี่ปีเคอร์
"นี้พี่ทำอะไรกับพี่ๆการ์ดผม"บอยถามและมองไปรอบๆการ์ดหายไปหมด
"เออ อันนี้คุณแจ็คสั่งพี่ทำตามครับ พี่เป็นแค่ลูกน้องตัวเล็กๆ"พี่ปีเตอร์พูด ผมกับบอยหันไปมองเล็กตรงไหน
“เออ แค่เคยตัวเล็กนะครับ แต่พอดี กินเก่งไปหน่อยและด้วยหน้าที่การงานเลยต้องบึก เอาไว้ขู่เขา “พี่ปีเตอร์ พูด ผมกับบอยพยักหน้า เข้าใจก็ได้
"แค่สลบนะ ไปเร็วบอย พี่ปีเตอร์ลงไปเอารถมาอผมที่ทางลงตรงลานจอดรถ ไปบอยก่อนที่การ์ดจะตื่นมากีะทืบการ์ดแจ็ค"ผมพูด นั้นพี่ปีเตอร์สิ่วไป้ลนไปเอารถผมดึงแขนบอบ ผมเห็นลิฟท์แต่เป็นลิฟท์เฉะาะเาหน้าที่ พาบอยเข่าไปทันที
"นี้ลิฟท์เจ้าหน้าที่นะค่ะ ใช้ไม่ได้นะค่ะ "พนักงานทำความสะอาด
"นี้ครับ บัตรผ่าน"ผมส่งให้ แบงค์สีเทา บอยหันมามองผม ผมขยิบตา
"ใช้ได้เลยค่ะ จะกี่รอบก็ได้นะค่ะ เชิญค่ะ "เปลี่ยนทันที บอยหยิกผมเบาๆ ผมรีบลงมาและออกก่อนชั้นลานจอดรถ ผมเดินลงยันไดอย่างเร็ว รถมาจอดรอแล้ว ผมสองคนเข้าไปในรถทันที และรีบออก แต่ติดปัญหาตรงแลกบัตร
"เร็วซิพี่ปีเตอร์ เดี๋ยวการ์ดคนอื่นรู้"ผมเร่งพี่ปีเตอร์
"นายผมปวดท้องมาก ต้อวไปโรวพยาบาลเดี๋ยวนี้"พี่ปีเตอร์ ผมกุมท้องตัวเอง บอยก็สวมแว่นตาเรแบรนด์อัมพรางใบหน้า และ
"เชิญครับ "และรถก็แล่นออกมา ค่อยยัวชั่ว พอพ้นโรงแรมอาภาษญ์ ผมค่อยหายใจโล้งหน่อย ผมหันมามองบอย 
"อย่าแจ็ค "ผมกำลังดึงบอยมาหอมแก้ม
"พี่ปีเตอ์พาไป หาห้องเสื้อผ้าแฟชั่นก่อนนะครับ"ผมพูด
"เราที่เปลี่ยนชุดก่อน เราจะไปแบบไม่ให้ใครรู้"ผมพูด
"แต่พ่อ..อุ๊บ"ผมเานิ้วปิดปากบอย
"แจ็คอยากมีเวลาสวีทกับบอยให้มากที่สุด "ผมพูดกับบอย
"บอยรู้แจ็ค"
"ห้องเสื้อตรงนั่นดีไหมครับ"พี่ปีเตอร์ถามผม ผมมองเออแนวดี
"ได้เลยพี่"พี่ปีเตอ์เข้าไปจอด ผมเดินเข้าไป มีเจ้าหน้าที่มองปมสามคน
"ผมอยากได้ชุดลำรอง "ผมพูดและเจ้าหน้าที่ครหนึางพาพวกผมไปเลือก ผมเลือกขุดกางเกงขาสามส่วน เสื้อเชิร์ต แบบว่าพร้อมจะไปทะเล
"แจ็คบอยเข้าไปลองนะ"บอยและสักพัก บอยก็ออกมา
"มันน่ารักนะ น่ารักไป "ผมส่ายหัว
"ไม่เหรอ เอาใหม่ก็ได้"บอยพูดมีค้อน
“น่ารักเกินไปก็ไม่เอา ชิ”บอยพูดแอบงอนนะเนี๊ยะ และบอยก็เดินเข้าไปใหม่ ไปลองชุดอื่น
"มันดูดี ดูดีเกินไป "ผมส่ายหัว มันดูมีระดับเกินไป ไม่ใช่นักท่องเที่ยวธรรมดาแล้ว
"ไม่เหรอ งั่นเอาใหม่นะ "บอยพูดและเดินกลับเข้าไปใหม่ ผมเลือกมาแล้ว ชุดนี้ซิ คือเราจะไปแบบ รักท่องเที่ยวและที่จะไปคือทะเล
"บอยชุดนี้"ผมส่งให้ บอยมองผมและเข้าไปลอง
"พี่ปีเตอร์ อะของพี่"ผมส่งให้พี่ปีเตอร์ พี่เขาก็มอง
“พี่ด้วยเหรอครับ"พี่ปีเตอร์
“ไม่เอาใช่ไหมครับ”ผมถาม
“เอาครับ โอ้ว ราคา ขนาด คงไม่กล้าซื้อเอง ขอบคุณนะครับคุณแจ็ค พี่ลองเลย ได้ใส่ชุดแพงไปหรอกสาวแล้วเรา อิ อิ อิ”พี่ปีเตอร์นี้น่ะ
"งั้นผมลองห้องนั่นเลยนะครับ"ผมพูดกับเจ้าหน้าที่  สักพักผมก็เปิดผ้าม่านออกมาพร้อมกันสามคน แจ๋ว
“ใช่มองต้องแบบนี้ “ผมพูดและมองกระจกกัน บอกออกแนวแอบหวานไว้ แต่ยังไงไม่มีใครรู้หรอกเพราะผู้ชายสมัยนี้ไม่ได้แต่งดูดันแบบคาวบอยกันเท่าไหร่
"โอเค ขอบคุณนะครับคุณพนักงานคนสวย"ผมขอบคุณพนักงาน ดูซิเขินเลยครับ
"เออ ดูจากการแต่งตัวแล้วเหมือนเราจะไปทะเล ทะลกรุงเทพเหรอครับ"พี่ปีเตอร์ถามผม จะไปทำไมทะเลกรุงเทพ ผมมองพี่ปีเตอร์
"เราจะไปพัทยา"ผมพูด
"แน่นอนครับพี่ไปถูก ไปดูทิฟฟานี่โชว์ ชอบมาก....เว้ยยย ไกลไปไหมครับ คุณแจ็ค"พี่ปีเตอร์พูด และหันกลับมามองผมใหม่อีกที ผมพยักหน้าว่าชัดเจนแล้ว คือพัทยา
“คุณแจ็ค )))))))”พี่ปีเตอร์จะตระโกนเรียกชื่อผมทำไม ผมเอานิ้วแคะหู ดังไปนะ
“พี่ขอโทษครับ แต่ว่า มันจะเสี่ยงมากไปไหมครับ”พี่ปีเตอร์
"ยิ่งไกลยิ่งดี ผมต้องการพื้นที่ส่วนตัวพี่ปีเตอร์ "ผมพูดกับพี่ปีเตอร์
"จัดให้ผมแบบนี้อย่างละสามชุด ผมจ่ายการ์ด"ผมพูด
"เสื้อผ้าใหม่ก็ชอบอยู่แต่คุณแจ็คคุณบอยครับ แค่ลักพาคุณบอยคุณบรูคส์ก็อยากจะหักคอพี่แล้ว นี้พาไปถึงพัทยา ตายงานนี้"พี่ปีเตอร์ปมกับบอย ขำพี่เขานะ
“ไม่ตายหรอกพี่ปีเตอร์ แค่สาหัส พี่บรูคส์”ผมพูด
“แจ๊ค ไปขู่พี่ปีเตอร์เขา”บอย
“เห็นไหมครับคุณบอย พี่อยากกลับไปเป็นเด็กดี คุ้มกันคุณโจดีกว่า อันตรายน้อยกว่าคุณแจ๊คอีก อันตรายกับสถานภาพพี่นะครับ”พี่ปีเตอร์บ่นๆ ผมจ่ายเงินเสร็จก็เดินออกมา ขึ้นรถ พี่ปีเตอร์กลับเข้ามาขับรถ และออกเดินทางกัน
“เลทโกว ทู พัทยา “ผมพูดพี่ปีเตอร์มองผมจากกระจกมองหลัง และออกเดินทางกันแล้วผมมุ่งหน้าสู่พัทยา พ่อแจ๊คขอโทษนะที่ขัดคำสั่ง แต่แจ๊คต้องทำ เพราะแจ๊คเชื่อว่าลุงหนึ่งไม่รับฟังใครทั้งนั้น แต่ถ้าบอยไม่อยู่มันจะยืดออกไปได้อีก ผมกำลังจะทำให้เขาอึ้งในตัวผมเร็วๆนี้
“คิดอะไรอยู่”บอยถามผม
“คิดว่าพอพ่อกับลุงณะรู้ว่าแจ็ค พาบอยออกมา คงโกรธน่าดู แต่แจ็คต้องทำเพราะ แจ็คต้องรักษาของรักของแจ็ค”ผมพูดกับบอย 
"พักบ้างดีกว่าเนอะที่รัก แจ็ครักบอยมากแจ็คจะไม่ยอมเสียบอยไป "ปมหันไปพูดกับบอย
"บอยเชื่อแจ็ค" บอยพูดและเอาหัวมาผิงไหล่ผม ผมเอามือบอยมาลูปเล่น หอมแก้มนิ่มๆนั้น
“แจ๊ครักบอยนะ รักมาด้วย รักตั้งแต่วันแรกที่เจอแล้ว “ผมพูดบอยเงยหน้ามองผม บอยยิ้ม
“รู้แล้ว รู้ตั้งแต่ที่ แจ๊คมองบอยแล้ว ตอนแรกก็ดูตลกดีนะ ที่บอยมองแจ๊คแบบเรียกว่าจ้องตลอดเลย
“หนาวไหมครับ “ผมถามบอย
“นิดหน่อย “บอยพูดผมถอดเสื้อแจ๊คเก็ต คลุมให้บอย ผมนั่งคุยกันต่างๆนานถึงเรื่องสมัยเด็กๆ มันน่ารักมากนะและความทรงจำตอนไปเที่ยวสวนสนุมกัน พวกผม และพี่ๆ ไปดูแล พี่โจ พี่อ้น พี่ดิม และพี่ตุ๊ และพี่บีมอีกคน พี่โจ พี่อ้น พี่ดิม แย้งกันจีบพี่บีม ผมจำได้ดี
“ถึงแล้วครับคุณแจ๊ค เออ จะข้ามฝากตรงนั้นเลยไหมครับหรือหาเรือด่วนพิเศษ “พี่ปีเตอร์ถามผม ผมก้าวขาลงมา จะข้ามไปพัก ที่เกาะล้านดีกว่า ผมออกมาบิดขี้เกียจและ
“เดี๋ยวผมข้ามไปกันเองนะพี่ปีเตอร์ พี่คอยอยู่ฝั่งนี้ หากเกิดอะไรขึ้นผมโทรหาพี่ทันที”ผมพูดพี่ปีเตอร์ยิ้มและ
“ไม่ดีกว่าครับ พี่ไปดูแลอย่างใกล้ๆ ชิดๆ ดีกว่าไหมครับ ยิ่งคุณบอยมาด้วยแบบนี้”พี่ปีเตอร์พูด
“พี่ปีเตอร์ ผมอยากมาแบบ นักท่องเที่ยวกัน ถ้าพี่ไปใครก็รู้ซิ วุ่นวาย นะพี่ ผมไม่ให้เกิดเรืองแน่นอน “ผมพูด บอยมองหน้าผม
“จะดีเหรอครับ”พี่ปีเตอร์
“เอานะพี่ อ่ะ นี้ ผมให้ไว้ จะได้หาห้องพักและสาวๆ มากอด “ผมให้ตังค์พี่ปีเตอร์ไว้ พี่เขามอง ไม่ทันไร มีสาวรอส่งซิกให้อยู่แล้ว
“เออ ถ้าอย่างนั้น มีอะไรนี้โทรหาผมทันทีเลยนะครับ คุณบอย คุณแจ๊ค”พี่ปีเตอร์ ผมเดินมาที่ตรงท่าลงเรือ ผมหันไปเห็นป้าย แนะนำที่พัก ผมเดินเข้าไปดูข้อมูลกัน
“พักแบบไหนดี บอย”ผมถามบอย
“เออ ไม่รู้ซิ แจ็คเลือกซิ เพราะปกติ บอยจะพักแต่โรงแรมอาภาษญ์ ซึ้งมันดีอยู่แล้ว”บอยพูด
“เออ เอาแบบไม่หรูมากนะ หรูมากเดี๋ยวไม่ใช่พวกแบคแพ็คมาเที่ยว”ผมพูดและมองหา
“สวัสดีครับ “มีหนุ่มหน้าออกจะลูกครึ้ง เดินมาหาผม
“สนใจหาห้องพักเหรอครับ”เขาถามผม พูดไทยได้ชัดเจน
“ผม ชื่อหรั่ง”เขาแนะนำตัว
“เราแจ็ค นี้บอย เพื่อนเรา เรามาหาที่พักเอาแค่ สองคืน “ผมพูด
“เพื่อนกันเหรอ”หรั่งถามผมสองคนย้ำ
“ใช่ เพื่อน บอย นายจะเอาห้องแบบไหนดีอะ เอาแบบมี สปาด้วยไหม เพื่อหาสาวๆ มา ลงอ่างสปาด้วยกัน”ผมพูดผมเห็นมันเหล่มองบอย บอยหันมามองผม ผมพูดแบบเพื่อนชาย พูดกันออกจะห้าวๆ ผมขยิบตา
“เออ เอ้อ ดี นาย คิดว่าไง เรา ง้ายๆ อะ “บอยพูดขึ้น แม้จะไม่ค้อยธรรมชาติแต่เรียกว่า โอเค หรั่งพยักหน้า
“เออ เรามีห้องพัก สองเตียงนอน ถ้าสนใจเชิญด้านโน้นได้ และมีจัดหาเรือข้ามฝากให้ด้วย “หรั่งพูดผมพยักหน้า
“พร้อมอาหารเช้า เรามีบาร์ด้านล่าง “หรั่งพูด เขาคงเชื่อว่าผมสองคนแต่เพื่อนกันมาหาที่พักและอาจจออฟสาวๆ แต่จริงๆ ไม่ใช่ แต่มาหาที่สวีทกัน ผมเดินมากรอกข้อมูลและจองห้องพักเรียบร้อย พร้อมได้ตั๋วลงเรือ เพื่อข้ามฝากไป ระหว่างที่ไปยืนรอ
“แจ๊ค คนที่ชื่อหรั่งนี้เขามองแจ๊คแปลกๆ นะ บอยพูดผมหันมา
“หึงเขาเหรอ”ผมถาม
“แจ๊ค บอยห่วงแจ๊คต่างหาก
“แจ๊คนะเห็นมันมองบอยต่างหาก มองแบบ น่าตะบันหน้ามันนะ”ผมพูด ตอนนี้เรือเข้ามาเทียบท่าแล้วผมเดินลงเรือกัน ผมเดินไปนั่งด้วยกัน ประมาณกลางๆ ผมก็เอามือถือมาถ่ายรูป
“บอย มีคน มองเราอยู่ด้านหลังอะ”ผมพูดเพราผมเห็นในกล้องถ่ายรูป มีหนุ่มสามคนมองผมกัน สองคนหน้าตาคุ้นๆ ผิวขาว หุ่นนี้ล้ำๆ ปานว่าเป็นทหารก็ว่าได้อีกคน หุ่นล้ำแต่ผิวคล้ำ ผมกับบอยหันไปพร้อมกันเขาก็หันไปมองทางอื่นกัน ผมเห็นอีกคนลุกขึ้นเพื่อรับโทรศัพท์
“บอยนั่งนี้นะ เดี๋ยวแจ็คมา”ผมพูดและลุกขึ้นไป จังหวะที่มีคนลุกเดินถ่ายรูปผมเลยหลบอีกสองคนได้และไปทางที่อีกคนเดินออกไป ผมแอบอยู่ด้านหลังคนนั้น
“เจอแล้วครับ ครับเป้าหมาย”เป้าหมายถือผมหรือบอย
“ไม่น่าจะมีอะไร มาแบบนักท่องเที่ยว ครับ ผมจะจัดการให้เรียบร้อย ได้ครับ”เฮ้ย จัดการเลยเหรอ ผมรีบเดินกลับมาเป็นห่วงบอยแต่
“นายน่ารักมากเลยนะ ขอถ่ายรูปหน่อยซิ”คนที่ผิวคล้ำๆ เดินมาขอบอยถ่ายรูป
“ไม่ได้ห้ามถ่าย”ผมเดินมากัน และดันบอยไปด้านหลัง
“ห่วงเหรอ”ดูมันถาม
“ก็บอกห้ามถ่าย “ผมบอกมันและบอยลุกขึ้นห้ามผมเอาไว้ ดีนะที่ที่รักห้าม และคนนั้นก็เดินกลับไปคุยกับเพื่อนมัน
“มีอะไรแจ็ค พวกเขาแค่นักท่องเที่ยวเอง”บอย
“มันพูดว่าเจอเป้าหมาย และพร้อมจัดการ ใครก็ไม่รู้ บอยเราต้องระวังตัว”ผมพูดบอยมองผม และ
“แจ๊ค เห็นไหม เรามันกันลำพัง มันเสี่ยง”บอยพูด และหันไปมองสามคนนั้น สามคนนั้นยิ้มมาให้บอย ผมนี้ fuck you  ให้พวกนั้น ทันที่ที่เรือถึวฝั่วผมรีบพาบอยสะพายกระเป๋าเดินขึ้นจากเรือและ เดินหาที่พักหรั่งมันบอกว่า หาง่าย ห่างจากท่าเรือนิดเดียวเอง ผมเดินไป ก็เจอ โรงแรม ออกจะกลางเก่ากลางใหม่และเดินเข้าเช๊คอินทันที
“สวัสดีครับ ผมจองห้องพักไว้ จากท่าเรือ “ผมพูด
“เออ ขอบัตรด้วยนะครับ “ผมส่งบัตรผมให้ดู ชื่อผมคงไม่มีใครรู้จักในที่นี้ เจ้าหน้าทีมองผม และส่งบัตรคืนให้
“ผมพักสองคืน และเช็คเอาท์เช้าวันจันทร์ “ผมพูดบอยมองผม ผมพยักหน้าตามนั้น คนที่เช๊คอินก็โทรหาใครสักคนและ
“นี้ครับห้องคุณ ติดทะเลฝั่งโน้น บรรยากาศเรียกว่าดีทีเดียว ขอให้มีความสุขนะครับ มา ฮันนิมูนกันเหรอครับ”เจ้าหน้าทีบอกผม ผมดีใจที่ได้ห้องติดทะเล แต่อันหลังถามว่ามาฮันนิมูนกันเหรอ ผมเงยหน้ามอง
“เหมือนคู่รักหรือคนเพิ่มแต่งงานกัน แม้สมัยนี้ ชายกับชายมันไม่แตกต่างแล้วว่าไหมครับ”เจ้าหน้าที
“เออ ผมก็คิดเช่นนั้นนะ แต่ผมสองคน เพื่อนกัน ใช่ไหมวะบอย เห้ยเขาบอกเราเป็นคู่เกย์กันวะ” ผมพูดบอยมองผมแบบตกใจไม่ทันตั้งตัวผมขยิบตา
“อ้อ เออ เราเพื่อนกันวันนี้หาหญิงกันนะ เอ้ย วะ “บอยผมพากันเดินขึ้นไป มันยังมองยิ้มๆ ให้ผม ผมเดินขึ้นไปที่ห้องพัก เฮ้อ บรรยากาศดีดี้ ผมกอดบอย ผมจูปบอย ดันบอยลงเตียง
“นี้เพื่อนกันเขาทำแบบนี้เหรอ”บอยถามผม
“โธ่บอย เราไม่รู้ว่าพวกนั้นเป็นใคร และมีเจตนาแบบไหน แจ๊คป้องกันบอยน่ะ บอยคือสุดที่รักของแจ๊ค และตอนนี้อยากได้ รางวัล ขอจัดสัก ยกก่อนลงไปเล่นน้ำทะเลกันนะ จ๊วบ “ผมพูดและจัดการปลดเสื้อผ้ากันและกัน

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ดิวคือคนที่ถูกเลือก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 23-05-2015 19:22:25

ดิว
   วันนี้วันหยุดของโรงเรียน แถมได้หยุดตั้งสามวันแต่ดันไปไหนไม่ได้ เพราะเนื่องจากวันก่อนมีนักเรียนมาหาเรื่องและจะฉุดธรรณ์ไปพวกผมเลยสะกัมมันซะหมอบส่งผลให้บรรดา พ่อๆเรียกผมเข้า กทม เลยอดไปหาลูกเลยผมและไอ้ตัวที่งอแง มันบอกผมสองคนไม่มีเวลาให้มัน มันบอกว่าให้ไปตีกอล์ฟที่โรงแรมพ่อมัน กรูชอบตายละตีกอล์ฟ ผมชอบกีฬาแอทเวนเจอร์มากกว่า แค่แอ้ซิให้ไปกับมันหน่อย
"แอ้"ผมขับรถมาที่โรงแรม 9 ดาว อาภาษญ์ ติ๊กเรียกแอ้ พายมาด้วย ผมกันเดินไปที่จุดตีกอล์ฟกันเลย ไม่มีอย่างอื่นหรือไง ผมชอบกีฬาพล่ดโปนมากกว่า เสก็ตบอร์ด สกีน้ำ ขับโกลคลาส อะไรพวกนี้แต่ก็ตีเป็นนะกอล์ฟนะ
"ลุงณะนี้หว่า"ผมพูด
"ว่าที่พ่อตามรึงอะ"ไอ้ติ๊กมันหันมาหาผม นิ้วกลางให้ไป
"มรึงพูดแบบนี้ไอ้แจ็คมันจะกินหัวกรู "ผมพูดและพวกผมเดินไปหาลุงกฤษณะ อาภาษญ์ แต่อาภูมินทร์พ่อแจ็คไม่มา
"สวัสดีครับลุงณะ อาภาษญ์"พวกผมยกมือไว้
"ดีดิว แอ้ ติ๊ก พาย"ลุงณะ
"บอยอยู่นี้เหรอครับลุง"ผมถาม
"กำลังมานะ แล้วพ่อเราละ"ลุงณะถามผม
"ผมยังไม่เจอพ่อเลยพอเข้าบ้านก็ขับรถมาที่นี้เลย "ผมพูด
"เดี๋ยวคงตามมานะพี่ เกือบทุ่มแนะพี่"อาภาษญ์
"งั้นพวกผมไปตีกอล์ฟกันนะครับลุงณะ อาภาษญ์"ผมขอตัวออกมานั่งที่โต๊ะจุดตีกอล์ฟ พายนะเขาวอร์มร่างกายเลย ผมนั่งลง เบื่อไม่ค่อยชอบเลยกี่ฬาในร่ม ผมทองพายกว่าจะได้ตี ทาครีมกันแดดน่าดู
"ทำไมมรึงไม่พอกมาจากบ้านอีพาย"ติ๊ก
"อ้าวอีนี้ นี้มันทุก 2ชั่วโมง "พาย
"แอ้ทาหลังให้หน่อยถึงคอเลยนะ ไม่อยากมีปลอก"พายส่งครีมให้แอ้ แอ้ทาให้หลังให้พาย
"เออ แอ้ขึ้นไปชั้นบนกัน มีอะไรจะให้ดู พายมรึงตี กับไอ้ดิวไปก่อนนะ"
"ปิดประตูตีกันเลยไดไหม ไป ดิว ไปห้องโน้นดีกว่า ไม่แคบแหละไม่กว้างเกินไป"
"เว้ยย"ผมเองตกใจ พาย
"โอ้ยอีนี้ หื่นว่ะ ไม่สมกับหน้าตาเลย ตีกอล์ฟ"ติ๊ก ติ๊กมันดึงแขนแอ้ไปเลย ผมรู้ว่าต้องเป็นแบบนี้ ผมนั่งมองไปรอบๆ มีกลุ่มผู้หฯงหร้าตาน่าระกคงสาวออฟฟิตนะ มารั่งสามสี่คน มองมาที่ผมกระซิบกระซาบกัน ผมหันไปส่งยิ้มหวานมาให้ ทั้งกลุ่มเลย
"หล่ออะ กล้ามก็ใหญ่ น่ากินจัง"ผมผู้ชายนะครับไม่ใช่คัฟเค้ก หันไปกี่รอบก็มองยิ้มหวานทำตาชวนขวัญ ผมหันกลับมาพายมันตีโดนบ้างไม่โดนบ้าง ขาก็หนีบขนาดนั้น
"พาย กางขาให้มันกว้างๆหน่อย หนีบแบบนั้นนจะตีได้ไหม"ผมถาม
"กว้างแค่ไหนละ แค่นี้พอไหมละ ไม่เคยตีนิ"พายพูด ผมลุกขึ้น
"มานี้ตีให้ดู"ผมพูดและจัดการตีให้พายดู ไม่ชอบแต่เล่ยเป็น
"แปะๆๆๆ"สาวๆโต๊ะนั่นตบมือใหเผมใหญ่เลย
"ชะนีกลุ่มนี้จ้องจะงาบกล้วยมรึงอะ"พายกระซิบ
"กางแบบนี้ใช่ป่ะ"พายทำตามแร่มันกว้างไม่พอ ผมยื่นอยู่ด้านหลังเลนเอาไม้กอล์ฟ เขี่ยเท้าพายให้กว้างอีก พายมันทำท่าจะล้ม ผมคว้าเอวพาย พายมันคงตกใจด้วย ผมแกล้งมันด้วยแหละ
"ดิว ไอ้บ้า"
"555 มันต้องกว้างๆ"ผมพูด เสียงสาวกลุ่มข้างๆพากันลุก
"เกย์นี้หว่าชะนีเซ็ง"ผมไม้ได้หันมองแต่เงยมาเจอพาย ทำท่าว่าผมนี้แซบมาก ชะนีพากันสะบัดเลยไปเลยไปนั่งไกลโผ้นเลย
"พาย"ผม
"หรือจะไปกับชะนี"พาย
"เขาไม้ไปกับชะนี เข้าไปกับเก้ง"ผมพูด
"ดีมาก หัดให้ใหม่ ยื่นแบบนี้ใช้ป่ะแล้ว"พายผมก็มองผมตัดท่าให้ไหม ยื่นยังกับโพสถ่ายแบบ ผมจับมือพาย
"ต้องตีแบบนี้ "
"ตีได้แล้วดิว"พาย
"นั้นไปแป็บเดียวเองนะ ถ้านานกว่าคงไปเปิดห้องแล้ว "ไอ้ติ๊ก หน้าพายเปลี่ยรไป แบะพายมันวางไม้เดินไปเลย
"ไอ้ติ๊กปากมรึงเหรอเนี๊ยะ"ผมเอง
"พายย มรึงไปไหนนี้มรึงงอนกรูเหรอ "ติ๊ก
"มีงไปง้อมันเลย มรึงทำมันงอน"แอ้พูดแอ้ถือน้ำมาและส่งให้ผม ติ๊กเดินตามพายไป
"เป็นอะไร แอ้ทำไมหน้าซีดละ "ผมเห็นหน้าแอ้
"ไม่มีอะไร"แอ้
"แอ้! "ผมว่าไม่ใช่
"จริงๆ ดิว"แอ้พูดแอ้นั่งลง ผมก็ตีกอล์ฟต่อ
[ติ๊ก]
ผมเดินออกมากับแอ้ ผมพาแอ้ไปคุยเรื่องที่วันนี้ลุงหนึ่งตะมาแบะลุงกฤษณะก็มาด้วยเขาจะมาทำข้อตกลงกันระหว่าง บอยกับดิว จะหาข้อสรุปจะให้หมั้นกันก่อนเข้ามหาลัยและจบปุ๊ปให้แต่งกันเลย แอ้หน้ามันเปลี่ยนสีเป็นซีดเลย ผมรู้ว่าผมทำให้มันเจ็บ แต่ผมก็เจ็บมานานแล้วนะที่มันสองคนทำ ระหว่างเดินออกมา ผมเห็นดิวมันสอนพายตีกอล์ฟ
"แอ้ กรูลืม กุลแจรถทรี่อบบี้อะ"ผมพูดแอ้เดินกลับไปเอาให้ผม และผมได้ถ่ายรูปพายกับดิว
"ไม่เห็นมีเลยติ๊ก"แอ้พูดผมคลำหาในกระเป๋ากางเกง
"อยู่นี้วะ "ผมพูดและเดินออกมา เดินมาที่นั่งตรงที่ตีกอล์ฟ
"แม้ขนาดไปแป็ปเดียวยังขนาดนี้ ถ้าไปนานกส่านี้ไม่เปิดห้องเลนเหรอ"ผมแซว พายหนุดตีและหันมามอง พายมันวางไม้ตีกอล์ฟ มันเดินออกไปซะงั่น
"ติ๊ก นี้ปากมรึงเหรอ"ไอ้ดิว
"มรึงไปง้อเลยมรึงทำมันงอน"ไอ้แอ้ ผมเดินตามมัน ปกติพูดมากกว่านี้ไม่เห็นงอนเลย ผมเดินและวิ่ง
"พาย"ผมดึงแขนมัน มันหันมา มันร้องไห้
"พาย กรูขอโทษ มรึงร้องทำไม ทีเวลากรูจิกมีงแรงกว่านี้ไม่เห็นมรึงโกรษกรูเลยนะ"ผมพูด มันจะเดินออก
"พาย"ผมดึงแขนพายไว้
"ทำไมมีงโกรษละ อย่าบอกกรูนะว่ามีงชอบไอ้ดิว"ผมถามมันเลนหน้ามองผมและหันหนี ผมดึงมันหันกลับมา
"พายชอบดิวใช่ไหม"ผมถาม
"อืมม แล้วมรึงแซวแบบนี้ทำไม"ผมแทบล้มทั้งยืน นี้พายมันชอบดิวอีกคนแล้วเหรอ ถ้าแอ้มันไม่ได้ พายมันก็มีโอกาสเพราะเขาเลือกให้พายเป็นหมอ ผมได้ยินพ่อพูดกับอาเปรมดิ์ หมอโรคหัวใจที้กำลังขาดแขลนอยู่
"มีงได้บอกมันไหม ไอ้ดิว"ผมถามพาย
"บอกไปแล้ว แต่ดิวเขามีคนที่รักแล้ว ดิวมันรักมาก ดิวมันพร้อมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เขา "พายพูด
"มรึงหมายถึงไอ้แอ้ใช่ไหม"ผมถามพายต่อ
"มรึงรู้ดี และกรูรู้ที่มรึงทำนะ ไม่ได้อยากได้แอ้ มรึงอย่าทำร้ายมัน แอ้มันรักมรึง มันห่วงมรึง มันแคร์มรึง "พายพูดกับผม ผมหันหน้าออกไม่อยากพูดเรื่องนี้
"มีงกำลังทำร้ายตัวเองติ๊ก " พายพูด
"พอเถอะพาย มรึงไม่เข้าใจกรูหรอก"ผมพูดและจะเดินกลับ
"มีงจะไปที่โต๊ะไหม ถ้าไม่ไปกรูจะขึ้นไปดู บรูท dutyfree ข้างบน และอย่าาบอกไอ้ดิวเรื่องกรูกับแอ้ "ผมเดินออกมาทันที ผมกลัวพายมันจะบอกเรื้องผมกับแอ้ ผมเดินกลับมาที้โต๊ะ เก็บของ
"ไม่ตีกอล์ฟเหรอ"ดิวถามผม
"ไม่ละ ขี้เกลียจแล้ว"ผมพูด
"นี้มรึงชวนมาตีกอล์ฟเองนะ แล้วพายละ"ดิวถาม
"ไปรอข้างบน ไปดู บูทdutyfree ที่มาร่วมโครงการ เที่ยวทั่วไทย กันดีกว่า"ผมพูด ยิ่งคิดยิ่งเสียใจที่พายมันพูด
 ดิว
ผมเดินตามไอ้ติ๊กที่เดินคุยกับแอ้กระหนุงหนิงขึ้นไปด้านบน บทมันจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนซะงั้น ตามกันไม่ทันเลยไม่ว่าใครทั้งนั้น นี้เขาเรียกว่าอารมร์แปรปรวรเพราะฮาร์โมนหรือเปล่า ผมเดินขึ้นมาก็เห็นพายที่นั่งออยู่แล้วผมเดินไปหาพายทันที ผมรู้ว่าพายเสียใจที่ไอ้ติ๊กมันพูด
"พาย เป็นอะไรหรือเปล่าครับ "ผมนั่งลงข้างๆพายเอาแขนโอบไหล่พาย
"ไม่เป็นไรแล้วดิว"พายพูดกับผม ผมรู้ว่าฝืนยิ้มนิดหน่อย
“ไม่เอาหน้า เดี๋ยวไปหาไอศครีมทานกันหลังจากเดินช๊อปปิ้ง”ผมพูดกับพาย
“นี้กรูไม่ใช่ลูกมรึงนะ “พายพูด
“อ้าวเหรอ เห็นหน้าเด็ก เลยนึกว่ารุ่นเดียวกัน”ผมพูด
“อันนั้นไม่ใช่หน้าแล้ว สมอง ไอ้บ้าดิว”พาย พูดหันมาจะทุบผม
“อารมร์ดีแล้วใช่ไหมมรึง “ติ๊กถามพาย ที่กำลังหยอกเล่นกับผม ก็ชะงัก
"พาย กรูขอโทษ เออ กรูรู้ปากไม่ดีโอเคไหม มรึงนี้งอนเป็นชะนีไปได้"ไอ้ติ๊กพูด
"ที่หลังมรึงจะพูดคิดหน่อยนะมรึง "ผมพูดกับติ๊ก แอ้มองผมมและเดินเข้ามาเอามือลูปหัวพาย พวกผมเห็นแบบนี้รักกันมากนะ
"รู้ แล้วนะ ไป ไปหาแหวน นาฬิกา เก๋ๆ ใส่ดีกว่า "ติ๊กพูด พวกผมเดินไปที่บูท เครื่องประดับชั้นนำ แน่นอน ติ๊กมันเล็งนากาข้อมือรุ่นไหม ราคาแพง
"แอ้เอาไหม ซื้อให็"ติ๊กพูด
"ไม่เอาอะ..เรือนล่าสุดยังม่ได้ใส่เลยนะ พอแล้วติ๊ก"มีซื้อให้ก่อนหน้านี้อีกเหรอ ผมก็เดืนมองไปเรื่อย จนไปสะดุดแหวรกลมเกลี้ยงคู่รักเข้า ผมเห็นพวกนั้นกำลังเลือกนั้นเลือกนี้โดยเฉพาะ ติ๊กและพาย
"ขอโทษนะครับขอลองแหวนคู่นี้ได้ไหมครับ"ผมถามพนักงาน พนักงานหยิบออกมาจากตู้ให้ผมดูและลอง
"ได้เลยค่ะจะซื้อ.."พนักงานถามผม
"ชู!"ผมทำนิ้วปิดปาก ผมลองสวมนิ้วผมแม้พอดีเป๊ะเลยเหลืออีกวง  พนักงานก็มองผม แอบยิ้ม ผมแอบเห็นนางรีบถอดแวนนิ้วนางข้างซ้ายนางออกทันที แบบว่านิ้วว่างแล้วนะ
"ผมขอไปหาคนลองก่อนนะครับ ใกล้ๆนี้แหละ"ผมพูดให้อ่านปาก
"ค่ะ"ตอบให้อ่านปากเหมือนกัน ผมดูแหสนสองวง อีกวงใหญ่กส่าผมลองดูแล้วพอดี และอีกวงพนักงานชี้
"ขอเอาไปให้ ว่าที่ภรรยาลอง"ผมพูดให้อ่านปาก เจ้าหน้าก็มองหาเพราะไม่มีผูหญิงเข้ามาคอนรี้ นอกจากเธอ มีทำเขิน นึกในใจไม่ใช่คุณครับ ผมค่อยๆเดินไป กระเทิบไปข้างๆแอ้ที่กำลังดู้สองคนนั้นเลือกนาฬิกา ผมแบล่วงมือไแหยิบมือแอ้ด้านซ้ายแอ้หันมาตะเอ็ดผมแต่ผมจุ๊ปาก และสองคนนั้นยังยังวุ่นวายอยู่ ปมแอบบองแหวนที่ริ้วนางแอ้ โอ้วมันพอดีเป๊ะ
"ไม่เอาดิว"
"แค่ลองเท่านั้นเอง ไม่สวยเนอะ "ผมพูดและเดินออกมาแอ้มองผมและหันกลับไป ติ๊กกับพายไม่ได้หันมาสนใจอะไร พอผมกลับมาคนขายนังอ้าปากค้างอยู่ มีขี้คนที่ผมลองแกวนแอ้รีบหันกลับ
"นี้ครับ บัตรเครดิต เออรบกวน แพ๊คให้แบบมิดชิดเลยนะครับ "ผมพูด
"นะครับคุณพนักงานงคนสวย "ผมพูดยอ มีเขินผมด้วย
"ค่ะ"และพนักงานตัดการบรรจุลวกล่อง เออ มีแถบสร้อยหนึ่งเส้นค่ะโปรโมชั่นเฉพาะวันนี้"
"ครับขอบคุณครับ"ผมตอบและรับของมา
"ตกลงเหมาหมดตู้ไหม"ผมเดินกลับมาและถามแบยประชดหน่อย
"เกือบแหละ"ไอ้ติ๊ก
"แอ้มรึงจะเอาอะไรไหม"ติ๊กถามแอ้ แอ้มอวไปที่แผงสร้อยคอ
"เอาสร้อยไว้ให้ .. ไอ้แอม ไอ้อิ้งและ กรูใส่เอง "ผมมองแอ้พูด สร้อยที่แอ้เลือกนะเส้นเล็กและค่อนข้างสั้น ผมว่าให้สามแฝดผมมากกส่า
"ตามใจแล้วกัน "ติ๊กพูด
"กริ้ง! "เสียงโทรศัพท์ปมดังขึ้น ผมกดรับสายพ่อผมทันที
"ครับพ่อ"
"ดิว อยู่ที่โรงแรมอาภาษญ์หรือเปล่า "พ่อถามผม
"ยังอยู่ ครับพ่อ"ผมตอบ
"ไม่ต้องกลับนะ พ่อจะเอาชุดไปให้เปลี่ยน เรามีธุะสำคัญต้องคุยกัน และพ่อกับอาภีมกำลังจะไปที่นั้น"พ่อพูด
"ครับพ่อ"ผมตอบกลับและกดวางสาย
"เสร็จแล้วไปไหนต่อดี"พายถาม
"พ่อดิวโทรมาบอกอยู่รอที่นี้พ่อกำลังจะมา แอ้ด้วยแน่เลย "ผมพูดติ๊กหันมามองผมและแอ้
"เฉพาะไอ้แอ้เเหรอที่จะอยู่กับมรึงที่นี้ดิว"ไอ้ติ๊กถามผม เอาอีกแล้ว
"ก็อยู่หมดนี้แหละและพ่อภีมยังไม่ได้โทรมาเลย"แอ้พูด
"ฮัลโล แด๊ด อยู่หน้ารีเซฟชั่นเหรอแด๊ด พายไปเดี๋ยวนี้ "พายรับโทรศัพท์สายอาเปรมดิ์ อาเปรมดิ์มาด้วย
"พ่อเปรมดิ์มา พายไปหาพ่อนะ คิดถึงที่สุดเลยย"พายวิ่งอ้าวไปเลย
"ก็ไม่แน่ใจเลยว่ามันโตแล้วหรือยัง ว่าไหม"ผมพูดและหันมายิ้มๆ  มันน่ารักนะพายตัวเล็ก ทำอะไรก็น่ารัก
"บางครั้งก็คิดแบบนั้นนะ แต่พายมันทำอะไรมันก็น่ารักอยู่แล้ว ไปไหว้อาเปรมดิ์กันดีกว่า"แอ้พูด พวกผมเดินมาที่หน่าเคาร์เตอร์ อาเปรมดิ์ มาด้วยชุดทหาร เต็มยศ พายกอดอาเปรมดิ์คงคิดถึงมา อาดปรมดิ์มากับพี่พันญ์ พี่พ๊อช ผมสามคนยกมือไหว้
"ดีครับพี่พ้ันญ์ พี่พ๊อช"พวกผม
"ดี เป็นไงบ้างเรา "พี้พ้ันญ์
"สบายดีครับพี่ "ผมตอบ
"ดีครับอาเปรมดิ์"ผมหันไปไหว้อาเปรมดิ์ น้องชายพ่อพวกผม แต่ไม่เล็กสุด เล็กสุดนี้อาเป้
"ดีดิว แอ้ ติ๊ก เป็นไงละ ทำยังไงไปกระทืบซะหมอบเลย แถม เจ้าตัวดีนี้อีก"อาเปรมดิ์
"แดด เขาไม่ได้ทำอะไรนะ"พาย
"มรึงอะเตะเขาสลบ"ติ๊ก
"น้องพี่นี้นะ "พี่พีช มาถึงพอดี พวกผมยกมือไหว้ ไม่ได้เจอพี่แพทนานเลยเคยเจอตอนยังเรียนประถมที่นี้ พี่พีชหล่อ สมาร์ท แต่ใครก็บอกพี่แพทหล่อ ออกแนวหวานเหมือนอาเปรมดิ์ตอนหนุ่มๆ
"ใช่น้องพี่นีเแหละ"ผมพูด
"ไม่อยากเชื่อ "พี่พีช
"ไอ้พี่พีช ไปไกล ไกลเลย ต้องมาใกล้เลย"พายทำท่างอนกับพี่พีช พี่พีชก็แกล้งพาย ผมว่าเพราะความน่ารักของพายนี้แหละพี่ถึงได้รักและหวงนพาย โดยเฉพาะพี่แพท พี่แพทนะโทรถามคุยกับพายตลอดผมได้ยินพายคุยโทรศัพท์กับพี่แพทแถบจะทุกวันได้
"ให้ะหอมหน่อยคิดถึงน้องสาว"พี่พีช
"พายเป็นน้องชายย" พวกผมเดินไปหาที่นั่งกัน ผมรอพ่อด้วย เดี๋ยวพ่อคงมาถึง ผมนั่งคุยกัน ผมเห็นเจ้าหน้าที่วิ่งกันวุ้นวายปานว่าคนสำคัญกำลัง หรือพ่อผม คงไม่ค้องวุ่นวายขนาดนี้มั้ง และพสกผมต้องตกใจคนที่เขารอต้อนรับเข้ามาคือ ลุงหนึ่ง มาชุดทหารเต็มยศเลย
"ลุงหนึ่งมาทำไมอะพ่อ"พายถามแบยตกใจ แต่อาเปรมดิ์ทำนิ้วคาดที่ปาก ไม่ให้ถาม
"พี่หนึ่งสวัดดีครับ"อาเปรมดิ์ ลุวหนึ่งเดินมา แอ้ที่นั่งข้างผมกระเทิบออกทันที
"มาถึงนานหรือยังละเปรมดิ์"
"เพิ่งมาถึงพี่หนึ่ง"
"สวัสดีครับ ลุงหนึ่ง"ผมพูด ยกมือไหว้ และทุกคน ลุงหนึ่งมองและสะดุดที่แอ้ แอ้มันสะดุ้ง
"เป็นไงแอ้ ได้ข่าวว่า..."ลุงหนึ่งทักแอ้ และเหล่มามองผมด้วย
"กำลังเตรียมตัวเข้านักเรียนทหาร ภีมบอกมาแบบนั้น เตรียมตัวถึงไหนแล้ว"ลุวหนึ่งเปิดประเด็นกับแอ้ก่อนเลย พวกผมมองหน้ากัน งงม่ก
"ก็ อ่านหนังสือบ้างแล้ว และพี่อั้มติวให้บ้างครับ ลุง"แอ้ตอบ
"ดิว พ่อมาถึงหรือยัง "ลุงหนึ่งถามผมบ้าง
"กำลังมาครับลุง"ผมตอบแบบ สบายๆ ผมไม่ได้เก็งอะไรเลย พวกนี้มันพูดถึงลุงหนึ่ง   อย่างนั้นอย่างนี้พออยู่ตรงหน้าหงอกันหมดยกเว้นผมกับไอ้แจ็ค
"ดี จะได้คุยกันให้จบวันนี้"ผมเงยหน้าคุยอะไรให้จบ
"งั่นพี่ไปห้องพักก่อนนะ ติ๊ก พาย เบาๆหน่อย อ่านข่าวแล้วอยากหาอะไรคุมหัว เป็นทำไมก็ไม่รู้ดารานี้ "ลุงหนึ่งพูด โอ้วโดนกันทั่วหน้า
"ไม่เห็นมีข่าวอะไรของพายเลยอะ แดด"
"ชุ!"อาเปรมดิ์ให้พายเงียบ ลุงหนึ่งพูดและเดินไป อาเปรมดิ์ไม่อยากให้พายต่อปากต่อคำกับลุงหนึ่ง พ่อผมด้วยเช่นกัน ใช่ไม่ว่าจะผิดจะถูกห้ามปีนเกลี้ยวกัน บ้านพวกผมถือกันมาก 
"แอ้ เป็นอะไร"ผมกระซิบถามแอ้
"ไปห้องน้ำ"แอ้พูด ผมรีบลุกตามระหว่างที่ติ๊กมันกำลังเม้ามอยด์กับพี่ๆของพาย พอปมเข่ามาในห้องน้ำ ผมเห็นแอ้ท่าทางไม่ค่อยดี
"แอ้ เป็นอะไร"ผมถามแอ้ ผมดึงแขนแอ้ไว้ หน้าแอ้ซีดเอามาก
"กรูกลัวลุงหนึ่งจะรู้เรื่องของ"แอ้พูด
"เรื่องของเรา ดิวอยากบอกเรื่องมันจะได้จบ และดิวกับแอ้"
"จะได้ต่างคนต่างไป มรึงจะไม่ได้เจอกรูอีก มรึงจะเอาแบบนั้นใช่ไหม"แอ้พูด
"แอ้ มันจะ"ผม
"พอดิว มรึงไม่เข้าใจ"
"หมับ”ผมจับไหล่แอ้
“พูดให้เข้าใจซิ ว่าทำไม และดิวต้องทำยังไงแอ้ "
"แอ็ด"เสียงประตูเปิดออกมา ผมสองคนตกใจมาก นึกว่าลุงหนึ่งซะอีก พี่พีชนั้นเอง แทบฮาร์ดแอทแทคผมสองคน เอามือกุมหัวใจตัวเอง
“พี่พีช ตกใจหมด”ผมพูด
“ตกใจทำไมวะ นี้มันห้องน้ำใครก็เข้ามา มรึงบ้าเปล่า”พี่พีช เออ จริง
"ปลอบกันเสร็จยังจะใช้ห้องน้ำ"พี่พีชพูด
"เชิญครับพี่ ทำผมสองคนหัวใจจะวาย"ผมเอง
"มรึงคิดว่าลุงหนึ่งเหรอ หน้าประตูโน้น รออยู่"พี่พีช
"ว๊าก”ผมร้องออกมา
"จริวดิพี่พีช"แอ้ถามพี่พีช
"กรูล้อเล่น มีอะไรจะถามอีกไหม กรูจะปลดทุกข์ "พี่พีช
"โอเค งั้นไม่กวน "ผมสองคนรีบออกจากห้องน้ำ พ่อผมมาถึงแล้วพร้อมอาภีทพ่อของแอ้ ผมเดินมาหาพ่อผมและอาภีม
"แอ้ กลับบ้านไปอยู่กับน้อง พี่อั้มรออยูที่รถแล้ว "อาภีมพูดกับแอ้
"แล้วทำไมแอ้ไม่"ผมจะอ้าปากถามแต่พ่อ "ดิว"พ่อปรามผม พ่อส่ายหน้าอย่าถามต่อ ผมต้องหยุด อาภีมมองผม
"ได้ครับพ่อ"แอ้ตอบรับ
"งั่นกรูไปด้วยแอ้ ไปดูหนังห้องกรูนะ กรูโทรบอกพ่อก่อน"ติ๊กอีกคน
"พายไปกับติ๊กดีกว่า พี่พันญ์ พี่พ๊อชไปด้วยกันไหม"พาย
"ไม่ดีกว่า พี่รู้สึกไม่ค่อยดี ขอพักที่นี้ดีกว่า "พี่พั้นญ์ แอ้เดินออกไปแล้วอะ
"ดิวไปห้องรับรอง เร็ว"พ่อล่กผมเลนดีกว่า
"พ่อ ทำไมแอ้ไม่อยู่ด้วนกันอะ และนี้มันเหมือนคุยงานกันไม่น่าจะ เกี่ยวอะไรกับดิว"ผมพูดกับพ่อ
"เกี่ยว เรามาคุยเรื่องดิวโดยเฉพาะ และอย่าทำอะไรที่เสียมารยาท ลุงหนึ่งนะพี่ชายพ่อนะดิว ให้เกรียรติหน่อย"พ่อพูดผมจำต้องเดินตามพ่อไปห้องพักกับพ่อแบบช่วนไม่ได้ หรือเราเกิดมาหล่อเกินไป
  แอ้
   ผมเดินออกมาจากรอบบี้เพื่อไปที่รถ พี่อั้มรออยู่ เขาต้องคุยกับดิวและบอย เรื่องที่เขาเลือกให้ดิวคู่กับบอยมันถูกแล้วใครก็ดูออกดิวจะทำอะไรเพื่อองค์กรได้มาก ดิวมีความสามารถหลายด้าน เป็นได้ทั้งหมอและทหาร และเขายังมองเห็นอะไรได้อีกหลายอย่างในตัวดิว
"แอ้ มรึงรูไหมทำไมลุงหนึ่งมาวันนี้"ติ๊กดึงแขนผมไว้
"ไม่อะ ไม่รู้"ผมตอบติ๊ก
"กรูรู้ เขาจะให้ดิวหมั้นกับบอยให้เร็วที่สุด ก่อนเรียนมหาวิทยาลัย"ติ๊กบอกผม
"อืมม ก็ดี"ผมกำลังจะหันหลังเดินออก น้ำตาจะไหล แต่ต้องฝืนไว้
"ดีใจไหม ไม่มีใครได้มันทั้งนั่น ทั้งมรึงและกรู ติ๊ก"ผมพผูดและเดินออกทันที ผมเดินมาขึ้นรถ ะอั้มกำงัวดูคลิบวิดีโอ คลิบโป้อีกแล้ว
"อืมม อ้า  อืมม "
"พี่อั้ม"ผมเรียก
"แป้บหนึ่งแอ้ โอ้ววว "
"กลับบ้าน แอ้อยากกลับบ้าน "ผมพูดเสียงสั้นเล็กน้อย พี่อั้มรีบปิดหนังที่เปิดอยู่ และหันมามองผม
"เป็นอะไรแอ้ "พี่อั้มตกใจ น้ำตาผมไหล ผมกอดพี่อั้ม พี่กอดผมตอบ
"แอ้ ไม่เอาน่ะ อย่าเพิ่งไปคิดอะไร พี่เชื่อว่าพ่อกับลุงภามีวิธีรับมือเรื้องนี้ได้ ไปกลับไปนอนพัก กับน้องรักสองหนอรอพี่สาวมันอยู่"พี่อั้มพูด
"พี่อั้มแอ้พี่ชายนะ"ผมพูดมันทำให้ยิ้มออกมาได้นิดหนึ่ง ที่พี่อื้มแซวว่าผมเป็นพี่สาวไอ้แอมกับไอ้อิ้ง
"เออ นี้ถ้าเป็นพี่อ้นมรึงโดนเตะไปแล้ว ร้องไห้ให้ผู้ชายแบบนี้"ผมนิ่งเลยใช่ต่อหน้าพี่อ้นผมคงไม่กล้า และพี่อั้มก็ออกรถเพื่อนกลับบ้าน ผมได้แน่นั่งนิ่งคิด ทำไมนะ ทำไมผมถึงมีปัญหาเรื่องความรัก ผมเกิดผิดทีผิดเวลาหรือเปล่า
               ติ๊ก ผมไอ้แต่ยืนมองแอ้ขึ้นรถไป ผมรอรถที่โรงแรมจะไปส่งผม ผมพูดไปใช่ว่าผมไม่เจ็บนะเจ็บที่สุด จริงไม่มีใครได้มันเลย  ทำไม ดิวมันต้องเป็นคนที่ถูกเลือก และทำไมคนที่มันอยากจะเลือกไม่ใช่ผม ทั้งที่แต่ก่อนเราสามคนสนิทกันมาก มันไปรักกันตอนไหน 
"มรึงทำแบบนี้ทำไม กับคนที่รักและห่วงมีงติ๊ก"พายมายืนข้างหลังผม
"มันคือความจริงไม่ใช่เหรอ"ผมพูดกับพาย
"กรูเชื่อว่าดิวมันจะทำทุกวิถีทางเพื่อแอ้ มันรักแอ้ "พายพูด
"มันกล้าขัดลุงหนึ่งเหรอ ไอ้แอ้นะ"ผทพูด
"ไม่ใช่แค่ แอ้ กรู มรึงด้วยนิ พาย ที่ไม่ได้มัน”ผมพูดกับพาย
"มรึงจะไปกับกรูไหม พาย"ผมถาม
"ไม่ละ อยู่กับพี่ดีกว่า "พายพูดและเดินหันหลังขึ้น ผมมองพาย สรุปคือแค่ไอ้ดิวคนเดียวมีคนเสียใจถึงสามคนเลยเหรอ
"สักวันมรึงจะไม่เหลิอคนที่รักมรึงติ๊ก"พายพูดก่อนเดินเข้าไปด้านใน
"ออกรถได้เลยพี่"ผมพูด ผมเอนหบังที่เบอะ น้ำตามันศึมออกมา ภาพที่ผมสามคนไปไกนมาไหน มีความสุจกัน มันแทบจะเป็นอดีต ตอนนี้ภาพ ดิวแอ้สองคนมันกำลังเข้ามาแทน ทำไมบะดิว กรูไม่ดีพอให้มรึงรักหรือไง

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน ดิวVSแอ้ พิเศษความรักของรุ่นพ่อ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 24-05-2015 14:00:22

    ดิว
             ผมเดินขึ้นห้องพักกับพ่อภาและพ่อตา(แต่พ่อตายังไม่รู้) อาภีมปภพ ผมเดินตามหลัง แม้พ่อกับหวานใจพ่อคุยอะไรกันสองคน ตอนนี้อยากกับไป...หาแอ้ วันหยุดทั้งรอมาตั้งหาวัน
 "เกิดอะไรขึ้น ภาษญ์"พ่อผมถามอาภาษญ์ น้องชายพ่อผมและเป็นพ่อไอ้ติ๊กและ เป็นพี่ชายอาภีม ที่กำลังรีบเดินลงไปชั้นล่างแน่เลย เหมือนกำลังวุ่นวาย น่าจะมีแขก vip
"พี่ภูมิมาถึงแล้ว และกำลังจะตรงไปหาพี่ณะ "อาภาษญ์พูด พี่ภูมิก็คืออาของผมและน้องชายพ่อผมกับพี่ชายพ่อตาผม และกับอาภาษญ์ และกุกกิ๊กกับลุงณะ วุ่นวานดีเนอะ แต่
"อ้าว มันก็มาปกติ มันจะปรี่ไปหาใครได้นอกกจากพี่ณะ"พ่อผมพูด ก็เข้ากิ๊กกัน อาภูมินี้เจ๋งนะ ข้ามไปเล่นเอารุ่นพี่เลย แถมเป็นพี่ใหญ่ด้วย
"พี่ณะไม่ได้บอกว่าจะมาที่นี้ พี่ณะไม่ได้บอกอะไรพี่ภูมิเลย"อาภาษญ์พูดแปลกนะผมว่า
"อีกแล้วเหรอ"พ่อผมกับอาภีมพูดพร้อมกัน
"แล้วใครโทรบอกมันละ"พ่อผมถามอาภาษญ์
"ภาษญ์เอง"อาภาษญ์ตอบ
"มรึงก็รักพี่มรึงจริง  แล้วนี้มันมาอารมณ์ไหนละ หึงหรือว่าไง เพราะ คู่อริมาด้วย จะมาคุยหรือมาตีกันละงานนี้ บอกให้กรูสองคนรู้หน่อยจะได้หาโล้ไปด้วย"พ่อผมพูด
"พี่ภา"อาภีมปรามพ่อผม ผมเห็นแบบนี้ทีไหร นึกถึงแอ้ แอ้คอยปรามผมตลอดเหมือนอาภีมกับพ่อผมนั้นแหละ
"ไม่หรอกนะ พี่สามอยู่ในห้องผม"อ้อพี่สามคือลุงสามน้องลุงหนึ่ง และตอนนี้เขาได้เปิดตัวไปแล้วอย่างเป็นทางการ ว่าคบหาดูใจกับ หนุ่มหล่อเจ้าของโรงแรมหรู มากมายหลายสาขา อาภาษญ์
"พอจะช่วยได้ถ้าปะทะกัน "อาภาษญ์พูด
"อย่าแซวน้องขอร้องเลย ไปดูพี่ณะกับพี่ภูมิก่อนนะพี่"อาภาษญ์
"พี่ภาไม่ไปดูเหรอ พี่ณะก็ใจร้ายเกินไปนะ "อาภีมหันมาพูดกับพ่อผม
"ไปดูทำไม เขารักกันไม่ตีกันตายหรอก เดี๋ยวไอ้ภูมิมันก็ง้อกันบนเตียงจะไปดูหนังสดเหรอ"พ่อผมพูด
"แต่ที่แน่ๆคงเคลียร์กันนาน"ผมหูผึ่งเลยจริงเหรอ
"พ่อครับ อาครับ ผมกลับไปเคลีย์อะไรที่สำคัญที่บ้านบ้างได้ไหมอะครับแล้วจะรีบมา"ผมพูดพ่อกับอาหันมามองผมพร้อมกันและ
“คิดว่าพ่อกับจะเชื่อว่ามรึงจะกลับมาเหรอดิว”พ่อผม อาก็มองผม ผมยิ้มๆ
“ไม่เชื่อ! “ อาภีมพูด
“อู้ยย”ผมร้องออกมาเลย
" อยู่นี้ ห้ามกระดิกไปไหน ไกลจากตาพ่อ  "พ่อผมพูด
“ แม้ลูกกรูทุกตัว เก่งเรื่องชิ้ง แต่วันนี้ ไม่มีทาง”พ่อผมพูด
"เข้าไปเปลี่ยนชุดเดี๋ยวนี้"พ่อผม ผมเข้าไปเปลี่ยนชุด ที้พ่อเตรียมให้ เสื้อสูท ทำไมต้องทางการด้วยนะ ผออกมาจากห้อง พ่อนั่งติดกับอ่ภีม ผมแฮบปี้นะถ้าพ่อกับอาภีมจะรักกัน
"ภีมไม่กินกาแฟละเย็นหมดแล้ว"พ่อผม
"ทำไมพี่ไม่ใส่ครีมให้ภีม"อาภีมหันมามองพ่อผม คงชงกาแฟดำให้อาภีมแน่เลยหรือไม่ก็ใส่ครีมให้น้อยมาก
"ภีม ใส่ครีมเยอะไม่ดี แค่นีเแหละพอแล้ว "พ่อผมพูด
"ภีมลืมไป มีคุณหมอขี้บ่นนั่งข้างๆ "อาภีม ทำให้ผมนึกถึงแอ้ แอ้ เหมือนอาภีมไม่มีผิดเลยและผมรู้มาว่ากว่าพ่อจะได้อาภีมมาก็ยากอยู่นะ อุปสรรคความรักไม่ต่างจากผมเลย ตอนนี้พวกผมอยากให้พ่อกับอาภีมลงเอ่ยกันสักทีแต่ ผมดันมามีลูกกับแอ้ที่เป็นผู้ชายพ่อเลยยังลงเอ่ยกับอาภีมไม่ได้เพราะมันยังเปิดเผยไม่ได้
"ดิว ดิว ไอ้ลูกดิว"ผมสะดุ้ง
"คิดอะไรอยู่”พ่อถามผม
"คิดถึงแอ้ อยากไปนอนกับแอ้"ผมพูดอาภีมสะบัดหน้ามามอง ผมรู้ว่าอาไม่ได้ยินชัดแน่นนอน
"มันบอกดเปิดแอร์ให้เย็นอีกหน่อยมันร้อนนะ มันชอบนอนตากแอร์"พ่อผม
"แต่ภีมได้ยินว่าแอ้นะ แหละดิวยังบอกจะไปนอนนกับแอ้อีก "อาภีมพูด ถูกแล้วครับ
"งั้นพี่นัดมาตรวจสุขภาพอีกครั้งนะ ดีไหม"พ่อผม
"นี้พี่ว่าภีมหูไม่ดีเหรอ"อาภีมหันมาหาพ่อผม
"คนแก่ตีกัน"ผมพูดขึ้น
"ไอ้ดิว"ทั้งคู่เลย
"ไปนอนเปิดแอร์ในห้องก่อนไปดิว"พ่อผมพูดผมก็ลุกยังไม่วายบ่น
"อยากได้แอ้ ไม่อยากได้แอร์"ผมพูดกับพ่อ
"ในห้องมีแอร์ มันคิดถึงแอร์ที่บ้านนะภีม ติดแอร์ที่บ้าน  เหมือนกันลูก ถ้ายี่ห้อนี้ไม่ดีเท่าที่บ้านพ่อจะบอกอาภาษญ์ให้นะ ไปลูก อยู่แล้วเดี่ยวกรูได้เต๊ะลูกโชว์ "พ่อผมพูดกับอาภีม อาภีมมองพ่อผมและผมสลับกันไปมา
"ไปซิดิว"พ่อหาเรื่องให้ลูกไปไกลๆนะนี้
"สองคนพ่อลูกนี้มีอะไรแปลกๆนะ" อาภีมพูด
   พิเศษของพ่อ ภูมินทร์กับกฤษณะ ผมยืนอยู่ในห้องพักรับรอง ผมรู้ว่ามันผิดแต่อนาคตบอยสำคัญมาก เราจึงต้องหาคนที่เหมาะสมให้บอย และทุกคนลงความเห็นกันแล้วก็คือดิว ลูกชายภาณุเดช ผมรู้ว่าบอยกับแจ็ครักกันมาก ผมรู้ว่าความเจ็บปวดมันเป็นอย่างไรผมรู้ดี แต่พอถึงรุ่นผม ผมจึงเข้าใจ ว่ามันยากที่จะแยกแยะความรักกับความเหมาะสม ไม่ใช่แจ๊คไม่เหมาะสมด้วยฐานะแต่ เราต้องการคนมีความสามารถ
"ทำไมคุณบอยยังไม่มาอีก "ผมถามคนของผม ผมกำลังแต่งตัวพร้อมลงไปคุยกับพี่หนึ่ง
"ผมพยายามโทรหาแต่เครื่องคุณบอยปิดเครื่องและที่ห้องพักไม่มีคนรับคร่บท่าน"คนของผม
"โทรหาการ์ด มีอะไรดกิดขึ้นหรือเปล่า”ผมก้มหน้าติดกระดุมและเมื่อเงยหน้าขึ้นก็พบว่ามีคนที่ยืนข้างหลังผมหันขวับไปมอง
"ภูมิ"ผมหันกลับแต่ 
"หมับ"ภูมิจับจับลำตัวผมและเอาแขนกั้นผมไว้ไม่ให้ผมหนี
"พี่ปิดผมอีกแล้ว"ภูมิถามผม ใบหน้ายื่นมาชิดกับผมจนหายใจรดแก้มผม ผมมองภูมิใกล้ สายตาจริงจัง 
"พี่แค่มาคุยธุระของลูก"ผมตอบ
"พี่กำลังทำร้ายลูก ทำร้ายหลาน แจ็คเป็นหลานพี่นะ"ภูมิพูด
"พี่ต้องเลือกอนาคต ภูมิ"ผมพูด
"ความรู้สึกละ พี่ละเลยมันได้เหรอ"ภูมิถามผม และ
"คลื้น"ภูมิเอามือเปิดประตูตู้เสื้อผ้า มันเหมือนห้องมากกว่าตู้นะ และพยายามดันผมเข้าไป
"พี่ก็รู้ อืมม ว่า มันทรมาแค่ไหน ที่ถูกกีดกัน อืมมม"ภูมิพูดไปปากก็ไซ้ ผมไซ้ลงที่ซอกคอ และขึ้นมาปดขยี้ที่ริมฝีปากผมแปลที่ผมกลับไม่ได้ต่อต้านเลย
"Shit"เสียงคนที่เข้ามา ภาษญ์ เข้ามาพอดีผมจะดันภูมิออกก็ไม่ยอมออก ภูมิหันไปมองภาษญ์
"เออ ในนั้นมันแคบไปไหมพี่"ภาษญ์แซวผมสองคน
"กำลังจะย้ายไปที่เตียง"ภูมิพูดกับน้องชายตัวดี
"โอ้ยย"ผมหยิกที่พุง และผมเดินออกมาจากห้องแคบๆนั้น
"ใครบอกมันละว่าพี่อยู่ห้องไหน"ผมถามน้องชายตัวแสบผม
"ภาษญ์เอง ภาษญ์ไม่อยาก เห็นพี่สองคน งอนกันนิ มีอะไรทำไมไม่พูดกันไปเลยละภาษญ์ว่าผิด แต่พี่ภูมิกับพี่ณะ ก็พี่ชายภาษญ์ระ  "ภาษญ์พูดผมเลยโกรษน้องผมไม่ลงเลย
"มรึงก็รักพี่มีงน่าดูเลยนะ"ผมพูดกับภาษญ์ และหันมาเหล่มองอีกคน
"บอยยังไม่มาเหรอพี"ภาษญ์ถามผม
"ให้คนของผมไปดูไหม "ภูมิถามผมและคนของผมก็เข้ามาในห้อง
"มีอะไร"ผมถามคนของผมดูสีหน้ามีปัญหาแน่ๆ
"คุณ บอยหายไป พร้อมกับการ์ดถูกทำร้าย ดูจากกล้องวงจรปิด คุณแจ็คพาคุณบอยออกไป กับการ์ดคนสนิทคุณโจครับ"ผมหันมามอวภูมิเลย ทั้งพ่อทั้ลูกเลยนะ
“ภูมิ นี้ลูกภูมิ ทำเรื่องอะไรอีก “ผมหันมาถามภูมิ
“งามใส้ ไอ้แจ็ค บอกอย่าทำอะไรไงทำไมไม่เชื่อพ่อวะ”ภูมินทร์
“เออ ภูมิว่า อาจจะแค่พาไปเที่ยวที่ไหน ใกล้ สงสัยจะไปเดินห้างเดี๋ยวก็มา”ภูมินทร์พูดกับผม ผมมองเวลามันใกล้ได้เวลาแล้วนะ
"ถ้าทางงานนี้ต้องเคลียร์เองพี่ภูมิ ภาษญ์ไปนะ"ภาษญ์ชิ้งออกไปทันที ผมหันมามอง
"ทำไมถึงต้องมาพาบอยไปวันนี้ และเวลานี้ พี่ว่าลูกภูมิ คงไม่ได้แค่พาไปและพามาส่งแล้วมั้ง"ผมหันไปถามภูมิ
"และนี้มันจะได้เวลาแล้ว จะให้พี่ทำไงละภูมิ"ผมพูด ภูมิพยายามโทรหาแจ็ค
"ปิดเครื่อง ไม่เป็นไรผมโทรหาการ์ดโจ"ภูมิ
"ฮัลโล ไอ้ปีเตอร์ มรึงพานายมรึงไปไหน ฮะทะเล มาอยากไปทะเลอะไรตอนนี้ถึงแล้วด้วย ข้ามเรือไปแล้ว โรงแรมไหน ไม่รู้ มรึงนะมรึงทำไม่ขัดใจนายมรึงบ้าง และนี้มรึงขัดคำสั่งกรู กรูนี้พ่อมัน คนจ่ายเงินเดือนมรึง เออ ดูนายดีดีนะ "ภูมิพูดและกดวางสาย
"ไปทะเลพัทยา ไม่น่าจะมีอะไร "ภูมิพูด
ทะเลพัทยา ไปทะเลพัทยา ไม่น่าห่วงเหรอภูมิ”ผมถามด้วยอาการตกใจมาก
"เออ พี่ผมจะส่งการ์ดไปเพิ่ม พี่ณะ ภูมิเชื่อลูกภูมิ "ภูมินทร์พูดและจับมือผมบีบ  เพราะสีหน้าผมดูกังวลมาก

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ พิเศษความารักรุ่นพ่อ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 24-05-2015 15:55:24

“ว่าไงเจอไหม” พี่สามเดินมาที่ห้องผมทันที ภาษญ์คงเดินไปบอกพี่สาม พี่สามคือน้องชายของพี่หนึ่ง พี่หนึ่งมีพี่น้องทั้งหมดห้าคน พี่หนึ่ง พี่สอง แต่พี่สองคือน้องชายบุญธรรม พี่สาม พี่สี่และพี่ห้า ที่เสียชีวิตไปแล้ว
"ไปพัทยากันพี่ "ผมพูดกับพี่สามและหันมามองภูมิผลงานลูกชายเขาละ
"พี่ให้ลูกๆพี่สองดูให้ ไม่ต้องห่วง เตรียมตัวเข้าห้องประชุม มีอะไรพี่จะเข้าไป "พี่สามพูดพี่สามไปโทรศัพท์
“บอยกับแจ็คนี้นะ”ผมสะบดออกมา
"ก็เขารักกันนี้พี่ณะ เป็นภูม ภูมิต้องทำ เพื่อปกป้องของที่รัก เพราะภูมิทำมาแล้ว ภูมิไม่อยากให้มันเกิดกับลูกอีก พี่ณะ "ภูมิพูดผมหันไปมอง ใช่ผมสงองคนเจ็บปวดมามากเหมือนกัน ภูมินทร์เข้ามากอดผม หอมผม 
"แต่ไม่ใช่จะลักพาลูกพี่ไปเกิดอันตรายขึ้นมาละภูมิ ทั้งคู่ด้วย ไม่ได้ห่วงแค่ลูกตัวเองห่วงทั้งคู่"ผมพูด
"ภูมิเชื่อว่าลูกภูมิดูแลบอยได้"ภูมิมองผม สายตาชวนให้ใจอ่อนทุกที
"เขินเหรอ "ผมหันหน้าหนี
"ร้ายกาจทั้งพ่อทั่งลูก"ผมพูด
"ก็ลูกภูมินิ อยากได้ของสูงต้องวางแผนสูง อืมมม เหมือนพ่อเลย วางแผนมาเยอะนะ ขอบอกกว่าจะได้คนนี้ "ภูมิพูด มันก็จริง อุปสรรค์มันเยอะมาก และทุกวันนี้ยังไม่ลงตัวสักที ผมก็เหนื่อนเหมือนกันนะ
"พอแล้วจวนได้เวลาแล้ว พี่จะบอก บอยไม่สบาย "ผมพูด
"ภูมิไป"
"รอพี่อยู่ในห้องพี่ไม่อยากให้เราไปชวนพี่หนึ่งทะเลาะ"ผมพูด
"ถ้าเขาไม่พยายามมาแย้งคนที่ภูมิรัก ภูมิก็ไม่ทำหรอก"ผมหันมามองภูมิ
"พี่ไม่ได้อะไรกับพี่หนึ่งนะภูมิ"
"แต่พี่หนึ่ง"
"ภูมิไม่เชื่อใจพี่หรือไง "ผมพูด น้อยใจ ผมหันหน้า นี้ที่นอน มีอะไรด้วย ถ้าไม่รักจะยอมให้แบบนี้ไหม
"คนที่พี่หนึ่งรักไม่ใช่พี่  ภูมิ เลิกคิดแบบนั้นกับพี่และพี่หนึ่งได้แล้ว "ผมพูด
"แล้ว คนนั้นใครละ พี่บอกภูมิซิ”ภูมิถามผม ผมรู้ว่าคนนั้นคือ ภีมน้องชายผมเอง แต่พูดไปทำไม ในเมื่อภีมมีภาอยู่แล้ว
"พี่ไม่รู้ และเรื่องมันผ่านมานานแล้วนะ ภูมิ"ผมหันมาพูดทำหน้าดุ แต่ก็ใจอ้อนเพราะภูมิอีก
"พี่ณะ ภูมิรักพี่ณะ เมื่อไหร่พี่จะให้ผมดูแลพี่ซะที "ภูมิกอกผมจากด้านหลัง
"ก๊อกๆ มีคนมาเคาะห้องผม
"เข้ามาได้ "ผมกับภูมิผละออกจากกันแล้ว
"คุณหนึ่งให้มาเชิญคุณกฤษณะไปที้ห้องประชุมครับ"ผมพยักหน้า พร้อมถอนหายใจ
"ผมตามไปอยู่หน้าห้อง เพื่อว่ามีอะไร ภูมิจะได้เข้าไป นะพี่ณะ ผมไม่ให้พี่เผชิญมันคนเดียวหรอก"ผมมองคนดื้อ นี้เชื่อเลยว่าแจ็คดื้อเหมือนใคร
"อืมม "ผมพยักหน้าเบาๆ พูดมาขนาดนี้คงห้ามปรามไม่ได้  ผมเดินออกมมจากห้องเพื่อตรงไป ห้องที่เตรียมไว้คุยกัน พี่หนึ่งจะเชื่อไหมที่ผมจะบอกว่าบอยไม่อยู่เพราะบอยไม่ค่อยสบายแต่สุขภาพ บอยไม่ค่อยดีตั้งแต่ บอยให้กำเนินดแบงค์ และบอยก็ไม่สามารถที่จะมีบุตรได้อีก บอยมีได้แค่ครั้งเดียว พี่หนึ่งจะมาสืบเรื่องนี้ไหม ผมนี้มีทุกอย่างที่ต้องระแวงไปหมดในหัว
"ดูสีหน้าไม่ดีเลย ภูมิขอโทษแทนลูกด้วยแต่ภูมิเชื่อที่เขาทำเพราะว่าเขารักและห่วงของเขา "ภูมิพูดกับผม ภาษญ์เดินมาแล้ว กับพี่สามแต่พี่สามแยกไปที่แบลคแคนยอนด์
      [ ดิว]
           หลังจากที่นั่งมองพ่อกับอาภีมสวีทกันมาพอสมควร ผมก็ถูกพามาที่ห้องรอ ลุงณะ แต่ยัวไม่เห็นบอยเลยไอ้แจ็คมันไม่มาหรือไงแปลก ที่อย่างนี้เจือกไม่มาแสดงตัวตนไปไหนของมันนะ ไม่เคยฟังนิยายหรือไงพระเอกขี้ม้าขาวมาช่วยนะ แต่ไม่ช่วยบอย ช่วยผมมออกไป เง้อแล้วชะเง้ออีก ขอให้มีปาฏิหารย์ที่เถอะ
“ดิว ชะเง้ออะไรตื่นเต้นเหรอ”พ่อผมหันมากระซิบ
“มากเลยพ่อ พ่อที่ไหน เอาลูกมาให้เขาเฉือด “ผมหันไปกระซิบกับพ่อ
“ มรึงดันเกิดมาหล่อทำไมละนั่งนิ่งๆ”พ่อผมกระซิบ
“พ่อทำมาหล่อทำไม บอกแล้วเอาแค่พอประมาณ “ผมพูดพ่อหันมาเหล่
“อุ้ยย”ผมร้องพ่อกระทืบเท้า อาภีมเหล่มองผมกับพ่อผม
“ไม่มีอะไรภีม หยอกเล่นกันตามประสาพ่อลูกรักกัน”พ่อผม
“อืมม “อาภีม
"พี่ก็ไม่คิดว่าไอ้แสบของภูมิจะทำแบบนี้นี้ภาษญ์"ลุงณะกับอาภาษญ์เดินมาด้วยกันบ่นอะไรสักอย่างสีหน้าลุงณะเหมือนจะมีเรื่อง หรือว่าการสนทนาวันนี้ต้องยุติ โอ้วว สิ่งศักดิ์คุ้มครองดิวแล้ว สถาณภาพดิว
“เกิดอะไรพี่ณะ"อาภีมถามลุงณะทันที
"ไอ้แจ็คมันพาบอยไปจาก กรุงเทพแล้ว "ลุงณะพูดขึ้น ไอ้แจ๊ค มันขี้ม้าขาวมาแล้วจริง และพาบอยไปจากกรุงเทพ
"Shit"พ่อผม " เยส "ผมเอง กรูรอดแล้ว แต่ทุกคนกับมองมาที่ผมหมดเลย แบบว่า
"เก็บไว้ดีใจนอกเวลาได้ไหม ..,ดิวว"พ่อผมกัดฟันเล็กน้อย
“มันบอกว่าไม่นะ”พ่อผม ทำเสียงให้ใกล้เคียง
“ได้ยินชัดเจนเลย ว่าเยส”อาภาษญ์พูด พ่อหันมามองผม ลุงณะยิ้มๆ นะ ผมก็ยิ้มๆ
“ใช่ พี่ก็ได้ยิน “ลุงณะพูด พ่อผมกับอาภีมหันมามองผม และคนของลุงณะมาเรียกลุงณะไปมีคนโทรมาแน่เลย
"อย่าบอกพี่หนึ่งว่าบอยไม่อยู่และแจ็คพาไป งานช้างแน่"อาภาษญ์พูดและเดินออกไป
"เออ ผมว่ามันเป็นเวลาที่เหมาะมากที่เราจะชิ้งกัน บอยไม่อยู่ บอยมาไม่ได้ ที่จะคุยคงไม่ได้แล้ว ผมกลับบ้านนะครับพ่อ นะครับ อา "ผมพูดและเดินออกแบบเนียนๆ
"ปึด"พ่อดึงคอเสื้อผมไว้
"นั่งลง ยังไปไหนไม่ได้ และไม่ต้องโทรหาพี่ๆมรึงมาช่วยเพราะ พ่อ ขู่มันไว้  ใครช่วย ขึ้นเวรทั้งอาทิตย์ "พ่อโหดอะ ผมเลยว่าทำไม ไลน์ วอชแอพ และอื่นเงียบมาก มีข้อความมาว่า
"ห้ามโทรหา ยกเลิกเป็นพี่น้องหนึ่งวัน กรู ก็รักมรึวนะแต่ขึ้นเวรทั้งอาทิตย์กรูไม่เอา ดูแลตัวเอง พี่ดรีม"พี่ดรีม ผมหันมามองพ่อ นี้พ่อขู่พี่ๆห้ามช่วยผม แบบนี้เลยเหรอ เอาเวรโรงพยาบาลมาเป็นข้อต่อลอง แน่นอนพี่ต้องเลือก ไม่ช่วยผม พ่อใจร้ายมว๊าก พ่อคงรู้ พ่อหันมาหยักคิ้วให้ผม
"กรูไปเมืองนอกพรุ่งนี้กลับไม่ต้องโทรมา พี่โดม "เว้ยยย พี่โดมผม เชื่อตายเลยไปวันเดียวนี้นะ
"อย่าโทรหากรูนะไอ้ว่าที่เจ้าบ่าว เข้าหอแล้วคอ่ยโทร "พี่แเดน หมดแล้ว ตัวช่วย เออพี่หมอด้า
“ไอ้ด้ามันเข้าเครสกับอาจารย์หมอ ไม่ต้องโทรหานะ มันไม่เอาโทรศัพท์ไป อยู่บ้าน “พ่อพูด ผมเงยหน้ามองพ่อนะพ่อ
“ฮาๆ แกล้งลูก ดีวะ”พ่อผม พ่อนะพ่อ
"นั่งลง หมดคนช่วย นั่งลงซะ "พ่อผมอะผมจำใจกลับมานั่งลงอย่างสงบ สักพักลุงหนึ่งก็เข่ฃ้ามาพร้อมลุงณะ ลุงหนึ่งนั่งลงและมองเก้าอี้ถัดจากผมที่ว่าง และอาเปรมดิ์เดินตามเข้ามาด้วย มานั่ง 
"บอยละ"ลุงหนึ่งถามบุงณะ
"บอยไม่สบาย แต่ผมคุยได้ ผมคุยแทน"ลุงณะพูด
"ก็ดีระ เป็นไงบ้างภา ภีม ยุ่งกันทั้งคู่เหรอ"ลุงหนึ่งถามพ่อผมกับอาภีม 
"ก็เรื่อยๆพี้หนึ่ง"อาภีมตอบ
"ภาละยุ่งทั้งงาน โรงพยายาลและที่บ้านเลยนิ"ลุงหรึ่งอต่ตามองผมซะงั้น
"ก็ยุ่งนะพี่ แต่ลูกผม ผมยอม ต่อให้วุ่นวายกส่านี้ยังไงก็ลูกผม "พ่อตอบได้เจ๋งมาก
"เอาละ ตามที่คุยกันนะ เรื้องดารรักษาางที่ถูกที่ควร ยอยคือเก็กที่เราเลือก และเราต้องหาคนที่เหมาะสม ที่จะแต่งวานกับบอย พวกะเลือกมาแล้ว คือดิว"ผมสะบัดหน้า ผมืำท่าจะลุกค้า พ่อเอามิอดัรไว้
"อย่าลุก"พ่อผม
"จะมีงานหทั่นให้เร็วที่สุด และเรียนจบแต่วเลย และทำยังำงก็ได้ให้บอยมีลูก"ผมปื้ดเลย
"ลุงเอากฏอะไรมาตัดสินผม่รู้ รู้แต่ว่าผมไม่เห็นด้วย"ผมลุกพร้วดเลย พ่อห้ามไม่ทัน ลุงหรึ่งยกมือห้ามพ่อผม
"ผมกับบอยไม่ได้รักกัน โอเค ให้ผมดูแลผมยินดี และผมเชือในที่นี้ใคีก็รู้ว่าบอยกับแจ็คเขากัน ความเหมาะมันอยู่ที่คนสองคนเขารักกัน และผมมีคนที่ผมเลือกแล้วด้วย "ผมพูดทุกคนทองผมหมดเลย
"ใคร"ลุงหนึ่งถามผม
"เขาดีที่สุดของผม "ผมพูด
"ถ้ามรึงไม่เอาบอยได้ แต่อย่าให้เป็นคนที่กรู คิดละ มรึงเอาไม่ได้"ลุงหนึ่งพูดลุงหนึ่งลุกขึ้นด้วย
“ผมไม่รู้ว่าใช่หรือไหม และผมจะไม่ถามด้วยที่ลุงหมายถึงคือใคร  แต่ถึงจะใช่ผมก็จะเอา”ผมพูดด้วยเสียงแข็
"ใครก็ได้ที่ไม่ใช่ไอ้แอ้"ลุงหนึ่งชี้เหน้าผม ผมนิ่งไปแค่เสี้ยววินาที
"ผมจะ...."ผมตอบแต่พ่อผมลุกและยกเมือห้ามผมกับลุงหนึ่ง
"หยุดดิว! ออกไปข้างนอก"พ่อหันมาขึ้นเสียงกับผม 
"ถ้าลุงได้รู้สิ่งที่ผมทำลุงจะอึ้ง และผมจะทำทุกสิถีทางให้ได้มันมา "ผมลุกแบะเดินออกไปเลย พยานามระวับควาทโกรธ พ่อผมเดินออกมา
"ดิว "พ่อผมเรียกผมไว้ ผมกำลังขึ้นเลย ทำไมต้องเป็นแอ้ที่เขาห้าม ทำไมละ
"พ่อผมขอโทษ แต่.."ผมหันมาผมรู้ว่าไม่ควรกระทำเช่นนั้น ตระกูลผมถือกันมาเรื่องปีนเกลียวรุ่นที่แก่กว่า
"นั้นพี่กรู"พ่อผมพูด ผมรู้ว่าเขาคือพี่ชายพ่อผม
"ผมรู้พ่อ แต่ แอ้คือทุกอย่างของดิว"ผมพูด
"ฟู"พ่อพ่นบทออกจากป่าก
"ผมยอมทำทุกอย่างให้ได้แอ้  "ผมพูดกับพ่อ
"แม้ว่ามันจะยากหรือหนัก"พ่อพูดเชิงถามผม
"ผมจะทำ"ผมพูด
"กลับบ้านไปก่อน ให้พี่ๆเขาไปส่ง และนี้ กุลแจรถ คันสีขาวโฟววิลนะ พ่อซื้อให้ กลับไปค่อยคุยกัน พ่อรู้ว่ามันต้องป็นแบบนี้ พ่อดูไว้ให้แล้วว่าเราต้องทำยังไงดิว"พ่อพูด ผมพยักหน้าและผมก็เดินลงมาด้านล่างเพื่อติดต่อคนขัยรถไปส่งผมที่บ้าน ผมสงสารพ่อนะที่ต้องมาแบกเรื่องพวกนี้ของผมอีก

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันบอยVSแจ๊ค งานเข้าอีกแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 24-05-2015 20:36:36

 [ บอย ]
 วันนี้ผมกับแจ็คไปเล่นน้ำทะเล ถ่ายรูป ดำน้ำดูประการังกันมีคสามสุขมาก เรามีคสามสุขแบบคู่รักทั่วไป ไม่แคร์สายตาใครเลยที่มองผมสองคน แถมผมยังเจอสามคนที่เจอในเรือด้วยเขาเดินถ่ายรูปใกล้ๆพวกผม ซึ้งมันทำให้แจ๊คนอยด์ เขาเรียกหึงนะครับ ผมเลยพากันเดินกลับห้องพักเพื่อจะอาบน้ำและลงมาทานอาหารเย็นกัน  แต่ก็อดห่วงพ่อไม่ได้ป่านนี้ห้องประชุมจะคุสาดไหมนะ
"แจ็ค บอยว่าคนนั้นเขามองเราสองคนแปลกๆนะ ผมพูดเห็นที่เหมือนเป็นคนดูแลโรงแรมนี้แต่ดูยังยี่นมอก มองผมสองคนแปลกๆตั้งแต่มาแล้วนะ
"ไม่มีอะไรหรอกครับบอย เราขึ้นห้องอาบน้ำกันดีกว่า"แจ็คพูด ผมเดินขึ้นห้อง แจ็คเปลี่ยนสวมผ้าขนหนูเรียบร้อยแล้ว แลัตามด้วยผม แจ็คเปิดน้ำรอผม ผมเดินเข้าไป ใรห้องน้ำเป็นฝักยัวเพดาน ผมปลดผ้าขนหนูออก เผยให้เห็นผิวกายผม แจ็เอามือมารูปหน้าท้องผม
"บอยมีแผลเป็น"แจ็คพูด ถ้าไม่สังเกตุจะไม่เห็น แบะปมยังมีรอยสัก ผมเพิ่งสักเมื้อปีที่แล้ว
"แจ็คจำตอนเล็กๆที่เราอาบน้ำด้วยกัน "แจ็คพูด และมันทำให้ผมนึกถึงตอนนั่นที่เรามีอะไรกันแบ้วผมก็ท้อง แจ็คก้มลงจูปผมผมและทุกอย่างก็ดำเนินการไปตามขั้นตอนจนจบ
  ผมออกมาจากห้องน้ำ ผมแต่งตัวเตรีนมลงไปกาอะไรทานกันและนั่งดื่มกันแบบชิวๆ ผมกดเปิดโทรศัพท์ผม พอดีพ่อโทรเข้ามาพอดีเลย
"พ่อ"ผมกดรับสายพ่อผม
"บอย อยู่ไหนลูก "พ่อถามผม
"พ่อบอยขอโทษ "ผมพูด
"พ่อเป็นห่วงรู้ไหม ไปแบบนั่นมีนอันตรายจะไปก็บอกพ่อจะได้หาการ์ดคุ้มกันไปด้วย"พ่อพูด
"พ่อแล้วลุง"ผมถามหาลุงหนึ่ง
"แน่นอนเขาต้องหัวเสีย และเขายังยืนยันจะให้บอยคู่ดิว เพราะการกระทำไอ้แจ๊คแบบนี้ มันน่าไหม ถ้าไม่ไปไหนกัน มันทำอะไรแบบนี้  พ่อกำลังจะขอโอกาสให้แจ็คนะบอย เพราะบอยพ่อเข้าใจว่าความรักสำคัญนะ แต่องกรณ์ต้องการบอยและคนที่คู่ควร"พ่อพูด
"ผมรู้พ่อแต่ผมยังไม่พร้อมตอนนี้ ผมขอใช้เวลาที่มีให้มีความสุขที่สุด "ผมพูด
"ผมรู้ว่าองค์กรต้องมาก่อน...."ผมพูดแบะกันมาเจอแจ็คยืนอยู่
"พ่อแค่นี้ก่อนนะครับ ผมจะดูแลตัวเองไม่ต้องเป็นหวง บายครับ"ผมรียตัดบทวางสายพ่อผม ผมหันมาแต่แจ็คทำท่าเดินออก
"แจ็ค "ผมเรียกเขาแต่เขายกมือห้ามผม
"แจ็คอยากให้บอยเป็นของแจ็คแต่บอยแค่ต้องทำเวลานี้ให้มีความสุข แค่นี้เหรอบอย แค่นี้ที่บอยคิดเหรอ แจ๊คคิดมากกว่านั้น แจ็คไม่อยากเสียบอยไป แต่บอยไม่ ใช่ไหม"แจ็คพูดโดยไม้ได้หันมาและแต็คเดินออกจากห้องไป ผมทรุดลงนั่งบนเก้าอี้ น้ำตาผมไหลออกมา
"แจ็คบอยรักแจ็ค แต่หน้าที่ก็สำคัญและไหนจะแบงค์อีกละแจ็ค ฮือๆๆๆ"
    [แจ็ค]
  ผมได้ยินบอยพูดกับพ่อเขา นี้เขาแค่มาเพื่อใข้เวลาที่มีความสุขกับผมแต่แล้วเขาก็กลับไปยอมทำตามที่ลุงหนึ่งต้องการดหรอบอย ทำไมละบอย ผมออกมาก็สั่งเบียร์มากระดกไปสามแก้วติกๆ
"นั่งด้วยได้ไหมครับ"ผมมองหร้าเออคนที่อยู่โต๊ะรีเซฟชั่นนั่นเอง
"เชิญ"ผมพูด
"เรา หรั่ง "เขาแระนำตัวอีกครั้ง
"เราจำนายได้นายอยู่ที่โต๊ะนรีเซฟชั่น ยินดีนะ"ผมพูด
"ดื่มแบบนี้ทะเลาะกับแฟนละซิ"หรั่งพูด
"ไม่แน่ใจมีแฟนหรือไม่มี"ผมพูด
"เอานะ เดี๋ยวก็ดีกัน"หรั่งพูด
"เอาเราไปเอาของดีมาให้ดื่มนะ "หรั่งพูด
"ไม่ดีกว่าเราดืมแค่เบียร์"ผมพูด
"เชื่อเราซิ มาทั้งทีดื่มอะไรที่พิเศษหน่อย รอแป็บ"หรั่งพูดและเดินหายไป สักพักมาพร้อมกับถาดและแก้วเหล้าแก้วเล็ก ผมมองหรั่งและ
"แข่งกันคนละแก้ว "หรั่งพูด ก็นาสนใจสงานจะวอดก้า ผมก็รับมา
"ทีเดียวหมดแก้ววว"หรั่งและรอบๆก็เฮ ลุ้นผม
"อึก..โอ้วส"ผมเองสุดยอดมาก และหรั่งด้วย
"ต่อเลย"ผมก็ต่อ
"ต่ออีก ผมก็ต่อ
"ต่ออีก"ผมก็ต่อ ตอนนี้ ภาพมันเบลอๆ จนไม่รู้ว่ามันคือภาพอะไร แต่ผมเห็นที่ชัดเจนมาก บอย ใช่บอยอยูครเดียวแต่ผมลุกไม่ได้แล้ว มันทรงตัวไม่อยู่แล้ว
“เราจะขึ้นไป แฟนเราอยู่ห้อง.....ฟุ๊บ”ผมจำได้ว่าผมบอกว่าจะขึ้นห้องบอยอยู่ที่ห้องและมันก็หายไปทันที ความรู้สึกผม
"เอาขึ้นไปบนห้องไอ้พวกนั้นรออยู่ มรึงได้พี้ยา นี้แหละลูกค้าชั้นดีพวกมรึง เอาแบบที่ให้ติดเลยนะมรึงและเดี๋ยวกรูจะตามขึ้นไปสนุกกับมันซะหน่อย น่ากินวะ นี้คิดเหรอว่ากรูไม่รู้จักมรึง ลูกเศรษฐีระดับโลกแบบนี้"ผมได้ยินแค่นี้
 [บอย]
   ผมร้องไห้ ร้องไห้ ร้อบไปนานแค่ไกนไม่รู้ จรฟุ๊บลงที้โต๊ะ ผมสะดุ้ง นี้มันจะสามทุ่มแล้ว แต็คก็กายออกไป ผมเลยสวมเสื้อคบุมเดินออกมาลงมาที่บาร์มองหาแจ็คบาร์ไม่ใหญ่ ผมพยายามมอวหา จนเจอเขาคนรั้นไง ที่อยู่รีเซฟชั่นผมตรงไปหาเขา
"นาย"ผมเรียกเขา
"มีอะไรให้ช่วยไหมครับ"เขาถามผมแบบไม่ได้ย่กสนใจกรือตำผมได้ทั้งที่ก่อนหน้านี้จ้องมองผมสองคนตลอดนี้ที่แท้เขาเล็งแจ็คเหรอ
"นายเห็นเพื่อนเราไหมที่มากับเราอะ"ผมถาม
"เพื่อนคุณคนไหนละ พอดีเรามีแขกเข้าออกมากมายผมจำไม่ได้ทุกคนหรอก"เข่พูด
"แต่คุณมองเราสองคนตลอด "ผมพูดกับเขา
"ผมมองแขกทุกคน ขอตัวระครับผมมีแขกที่โต๊ะ"เข่พูดตัดบทและเดินไปเลย แต่ไปคุยกับใคีกฌไม่รู้ผมพยายามทองหา ผมเห็นนาฬิาแจ็คตกที่พื้น มันต้องเกิดอะไรขึ้นแน่เลน ผมเดินออกไเพื่อโทรศัพท์หาพี่ปีเตอร์
"หมับ"มีคนมาตับแขนผมหน้าตาน่ากลัวมาก
"น่ารักจริงๆด้วย ไม่มีเพื่อนเหรอ"
"มี"คนคนตอบแทนผม ผมหันไปผมจำได้ พี่เขาเป็นลูกลุงสอง ฉายาบ้านนี้คือสี่เหลาทัพ
"กรูนี้แหละเพื่อน ผลั๊ก ผลั๊วะ"พี่คนหนึ่งเตะและถีบคนที่ดึงแขนผมไส้และคนอื่นๆกีะเจิง ผมมองพี่เขาผมำม่รู้ชื่อ
"พี่ไปส์ อันนี้พี่ปาร์ค พวกพี่คือลูกของลุงสอง พ่อพี่ให้มาดูเราสองคน มาแบบนี้ไม่ดีนะครับ "พี่ไปส์กระซิบกับผม และมีเพื่อนพี่เขาอักคน ผมรู้จักลุงสอง แต่ไม่เคยเจอลูกๆลุงสองมาก่อน
"อันนี้เพื่อนพี่ ชื่อทัช พอดีพี่ๆเรือพี่ขึ้นฝั่งใกล้ เลยแวะมาช่วยได้ "พี่ปาร์คพูด
"พี่ไปส์ แจ็คหายไป ผม"ผมพูดด่วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"ใจเย็นๆนะครับ เรากลับไปข้างใน แต่ ไปในฐานะแฟนพี่ ควงแขนหน้อยให้สมจริง "พี่ไปส์พูด ผมทอง และทำตาม
"ดีครับ "ผมเดินกลับเข้าไป คนรั้นมองผมตกใจทำไมผมกลับเข้าม่และมีมาอีกสามคนด้วย ผมนั่งลง ที้โต๊ะว่างๆ
"ขอโทษนะครับ รู้จักน้องคนนี้กันหรือครับ"คนนั้นเดินมาถามพี่ไปส์
"รู้ซิรู้ดีที่เดียวน้องเขาเป็นแฟนพี่ และคน มาด้วนแฟนไอ้นี้มัน"พี่ไปส์ชีไปที้พี่ปาร์ค  พี่ปาร์คหันมาชี้ตัวเอง พี่ไปส์พยักหน้า
“อืมม แฟนกรูเอง “พี่ปาร์คพูด แจ๊คนี้นะ
“นี้กำลังหาตัวเลย หนีมามีกิ๊กแม่งตะฆ่าทั้งคู่ พี่โหด "พี่ปาคพูด คนนั้นมองแบบไม่อยากเชื่อแน่เลย
"หน้าไม่ให้แต่ใจ พี่โหด ลองไหม"พี่ปาร์ค คนนั้นแค่นิ้งๆและเดินกลับไปที่โต๊ะพนักงาน
"คนนี้แหละที่น่าสงสัยมากที่สุดพี่ไปส์”ผมพูดพี่ไปส์พยักหน้า และพี่ทัชเพื่อพี่เขาไปเดินสำรวจรอบๆ ก็เดินเข้ามา
“เห็นมีกลุ่มหนึ่งที่น่าสงสัย มันพูดอะไรแปลกว่ามันกำลังจะเอา ของดีไปเล่นกับใครสักคนข้างบน แถมมันบอกว่า เป็นคนพิเศษของลูกเจ้าของ เขาจะขึ้นไปสนุก “พี่ทัชพูดผมใจสั่นเลย แจ๊คหรือเปล่า
“ตรงไหนวะ “พี่ไปส์ถามพี่ทัช
“ด้านหลัง ตอนนี้เหมือนรออะไรส่วนเพื่อนมันขึ้นไปแล้วสองคน “พี่ทัชพูด
“ไอ้นี้ค้อยลงมาจัดการ “พี่ปาร์คพูดและ พากันเดินไปทางที่พี่ทัชพูด ผมเดินไปทางด้านหลัง มีคนยืนสูปบุหรี่ เหมือนรออะไรบางอย่าง พี่ไปส์และพี่ทัชเดินเข้าไป สะกิด
“อะไร”คนหันมาถามพี่ไปส์ แบบว่าเอาเรื่องมาก
“นาย เห็นเพื่อนเราไหม “พี่ไปส์ ส่งรูปในมือถือผมให้เขาดูรูปแจ็ค คนที่รับไปดูตกใจเล็กน้อย และ
“ไม่อะ อย่ามาถามมากกรูไม่ใช่ ตำรวจท่องเที่ยว หาคนไปหาที่อื่น กรูนอยด์อยู่”คนนั้นพูด
“งั้นกรูช่วยไหม”พี่ทัชถาม
“ถ้าถามมากเดี๋ยวได้ช่วยคือเป็นอะไรที่ไว้ลองเท้าให้กรู “คนนั้นเขาพูดกับพี่ไปส์ กับพี่ทัช
“พรึย .... อ๊าก โอ้ยย ไอ้สัด มรึง”พี่ไปส์ จับแขนบีดและ ดันไว้กับกำแพง คนนั้น ร้องออกมา
“กรูถามว่าไอ้คนในรูปมรึงเห็นไหม “พี่ไปส์ถาม
“อ๊าก โอ้ยย สาดกรูเจ็บ”คนนั้นพูด
“บอกมาดิวะ ว่ามรึงเห็นหรือไม่เห็นไม่งั้น แขนมรึงหักแน่”พี่ไปส์พูด
“สาด กรุบอกแล้ว มันอยู่ข้างบน โน้น พวกไอ้เต๋ากำลังเอายาขึ้นไป พี้มันอยู่ เพราะไอ้หรั่งมันจะเอาทำเมียมัน”คนนี้รีบพูดผมตกใจมาก จะพรี้ยากันเลยเหรอ ผมหันมามองพี่ปาร์ค
“ใจวะ พล๊อค”พี่ปาร์คออกมาและเอาฝามือที่ไปตรงคอและคนนั้นสลบไปทันที พวกผมสามคนรีบค้นหากุลแจห้อง และโทรศัพท์มือถือคนนั้นดังขึ้น
“ไอ้ทัชรับซิ”พี่ไปส์บอกพี่ทัช
“ดีวะ เอามายังละกรูรออยู่  เออ ด้านหลัง”พี่ทัชพูดและส่งสัญญาณมือกับพี่ไปส์ พี่ปาร์ค พี่เขาสองคนช่วยกันหาม คนที่พี่เขาทำสลบไป เอาไปแอบไว้ และพี่ไปส์ กับพี่ปาร์ค ดึงแขนผมเอาผมไปแอบไว้ สักพัก มีสองคนเข้ามาหา พร้อมเอาซองอะไรสักอย่างมา
“เป้าหมายเอายามาส่งแล้ว  สอยมันเลยนะ “พี่ไปส์เอานิ้วกดที่หู พี่เขามีเครื่องฟังและสปีค สำหรับสือสาร พี่เขาเป็นทหาร
“เออ แค่นี้กรูมีภาระกิจต่อ “พี่ไปส์พูด พี่ไปส์ กับพี่ปาร์คสะกิดผม พี่เขามีกุลแจห้อง และพาผมเดินขึ้น ผมมองแล้ว
“ไม่ต้องหวง ไอ้ทัชมัน เจ๋ง”พี่ไปส์พูดและพากันเดินขึ้นไปด้านบน ผมเดินขึ้นทางบันไดหนีไฟ ผมไปตามหมายเลขห้องที่ติดที่กุลแล ผมเดินมาหยุดที่หน้าห้องพัก เบอร์กุลแจที่ผมถือมา
“ปาร์คเอาบอยไป หลบ “พี่ปาร์คพูด ผมก็มองพี่ปาร์คว่ามันอันตราย
“ไปครับบอย “พี่ปาร์คดึงผมไปหลบ และพี่ไปส์ที่เคาะประตู  และมีคนออกมาเปิดพี่ไปส์และคุยสักพักพี่ไปส์ก็เข้าไป ผมนี้มองแบบเป็นห่วงพี่เขามาก
“ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง พวกนี้จิ๊ป ๆ ของพี่ไปส์เชื่อพี่”พี่ปาร์ค ผมได้ยินเสียงโครมครมดังอยู่ในห้องและพี่ปาร์ค พาผมออกจากที่หลบ พี่เขามาที่หน้าประตูและ ขยับลูกบิด สักพักประตูก็ถูกเปิดออกโดยพี่ไปส์ ผมเดินเข้าไปในห้อง พวกที่อยู่ในห้องนอนกองกับพื้น โอ้ว มาย ก๊อต พี่เขาทำได้ยังไงคนเดียวล้มหมดนี้เลยเหรอ
“พี่ถูกฝึกมา ให้แพ้ไม่เป็น”พี่ไปส์พูดและผมมองหาแจ็ค ผมตรงไปมีคนนอนอยู่บนเตียงแจ๊ค ผมเห็นที่แขนเขาถูกรัดด้วย ยาง และมีเข็มฉีดยาวางอยู่ ผมตกใจมาก
“ยังไม่ได้ฉีดลงไปแค่กำลังจะ ไอ้พวกนี้มันหาลูกค้าที่มีตังแบบนี้ นี้เอง “พี่ปาร์คพูด
“แจ็ค “ผมเรียกแจ็คที่นอนไม่ได้สติ 
“บอย บอย “แจ็คเขาเรียกชื่อผม ผมเอามือลูปใบหน้าแจ็ค เบาๆ
“ชุ”พี่ไปส์ ทำนิ้วจุที่ปาก แบบว่ามีคนมาที่ประตูและพี่ไปส์ พี่ปาร์ค ชักปืนสั้นขึ้นมาและจ่อไปที่ประตู
“ปึก”มีคนดันประตูเปิดเข้ามาพร้อมจ่อเปิดเข้ามาด้วย
“เกือบโดนสอยแล้วกรู “คนที่ดันเข้ามาพี่สองคนคงรู้จักดีเลยลดปืนลง พร้อมมองไปรอบๆห้อง ที่เห็นมีคนนอนมอบ มีคนเข้ามาในห้องอีกพร้อมกับรวบตัวพวกในห้องออกไป  พาลงมาด้านล่าง พี่ๆเขาพาร่างแจ็คไปที่รถ ผมเห็นหรั่งที่ยืนมอง ผมหันไปมองเขา
“พี่ครับผมขอเวลาสักครู”ผมเดินมาหาหรั่ง และ
“เพี๊ยะ “ผมตบหน้าเขา
“อย่าแตะคนรักของฉันอีก “ผมพูด หรั่งมองหน้าผม
“อย่า แม้แต่คิด”พี่ปาร์คชี้หน้าหรั่งมีคนที่วัยกลางคนวิ่งเข้ามา
“ใน ลูกคุณภูมินทร์ “เขาถามหาพ่อของแจ็ค
“ผมพาเขาเข้าไปในรถแล้ว คุณสอบถามลูกชายคุณเองแล้วกัน ตอนนี้ผมต้องพาคุณบอยลูกคุณ กฤษณะ ไปโรงแรมของพวกผมก่อน พรุ่งนี้ คุณภูมินทร์และคุณกฤษณะคงเข้ามา ส่วน พวกคนร้ายนี้ ผมให้เจ้าหน้าที่ที่นี้เขาจัดการเอง “พี่ไปส์พูดและพวกผมก็เดินมาขึ้นรถ
“บอย แจ็ครักบอยนะ “แจ็คเขาเพล้อ
“ยาที่แจ็คโดนไป เขาไม่ได้ทำให้เขาหลับสนิทนะ มันเหมือนคนหลับแต่เขารู้สึกนะ ทุกอย่างแต่ทำอะไรไม่ได้ พี่ก็ทำอะไรไม่ได้ คงรอให้ยามดฤทธิ์ไปเอง”พี่ไปส์พูด ผมพยักหน้า ผมกอดเขาไว้ แจ็ค
“พ่อน้องๆกำลังเดินทางมา คงใกล้ถึงแล้วแหละ “พี่ไปส์พูด ผมพยักหน้า

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ดิวเลือกแอ้ พิเศษของพ่อ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 25-05-2015 09:24:58

   [ แอ้]
ผมเพลอหลับไปทั้งน้ำตา ผมตื่นมาเพราะ พี่อั้มมาสะกิดผม ผมค่อยๆลุกขึ้นนั่ง นี้เกือบทุ่มแล้ว ดิวคงกำลังรับฟังข้อตกลงและคงยากที่จะปฏิเสธมันได้ และคงต้องยอมรับมันเพราะดิวคือคนที่ถูกเลือก
  "แอ้ โอเคไหม"พี่อั้มถามผม
"โอเคพี่อั้ม ผมเพลอหลับไปเท่านั้นเอง "ผมพูดกับพี่อั้ม พี่อั้มเอมือลูปหัวผมเบา   ๆ
"จะกินอะไรไหม"พี่อั้มถามผม
"ไม่ละพี่อั้ม ผมไม่หิว"ผมตอบ ประตูถูกเปิด  โดยพี่อ้น พี่อ้นกลับมาแล้ว
"ไง "พี่อ้น ถึงพี่อ้นจะดุแต่ผมก็รัก รักมากทีเดียว พี่อ้นดุเพราะอยากให้น้องๆเข้มแข่ง ไม่อยากให้อ่อนแอ
"หมับ"ผมกอดพี่อ้น ตอนนี้ผมอยากได้อ้อมกอดจากพี่อ้นมาก
"ตื่นมาก็งอแงเลยเหรอ"ผมเงยหน้ามองพี่อ้น แปลกจังไม่ดุ
“ยังอีก เดี๋ยวโดนเต๊ะ “ผมรีบปาดน้ำตา พี่อ้นอยากให้ผมเข้มแข็ง ไม่ให้อ่อนแอ
"เปล่าสักหน่อย"ผมพูดและมองพี่อ้นอีกที
"แอ้ติ๊กมาบอกว่าพรุ่งนี้ติ๊กมันจะไปกับพัฒน์ให้เราไปกับติ๊ก พี่ว่าก็โอเคนะ"พี่อ้น พูดกับผมพี่อ้นคงรู้ว่าผมเสียใจเรื่องไอ้ดิว ถึงพี่อ้นจะไม่เคยพูด และการไปกับติ๊กมันคงจะดิ ต่อแต่นี้ผมคงจะทำตัวห่างมันไว้ หรือย้ายห้องนอนเลย
"โอเคพี่อ้น "ผมพูดพร้อมพยักหน้า
"ถ้าไม่หิวก็อาบน้ำดูทีวีและก็นอนซะ ล๊อกหน้าต่างให้ดีอย่าให้ใครปีนหามีงนะ"พี่อ้นพูด พี่อั้มยิ้ม
"ครับผม "ผมตอบรับ และพี่อั้มกับพี่อ้นก็ออกไป ผมอาบน้ำทันที ว่าจะเอาสร้อยไปฝากพี่ด้าให้เด็กๆซะหน่อย
"ถ้าดิวแต่งกับบอยก็ดีซิ เราจะได้แน่ใจว่ามีคนรักกลูกเราแน่นอน "ผมพูด กับตัวเอง
"แป๊ก "มีคนปาอะไรขึ้นมา ก้อนหินผม ผมลุกไปหยิบ หอมาด้วยกระดาษ
"แอ้ลงมาหาดิวหน่อย"ผมอ่านและวิ่งไปที่หน้าต่าง ผมมองไปที่ตรงพุ่มไม้ไหวๆ ไอ้ดิว มันยื่นอยู่ทำไมกลับมาเร็วละแต่สีหน้า     ดิวไม่ดีเอาซะเลย ผมเลยค่อยๆย่องลงมา พี่ๆคงอาบน้ำกันอยู่ ผมเดินลงมาถึงชั้นล่างและ เดินมาที่ดิวยื่น ก่อนหน้านี้
"หมับ อืมมมม "ดิวดึงผมไปที่พุ่มไม้ ดิวจูปผม ไซ้ผม 
"ดิว เดี๋ยวพี่อ้นเห็น "ผมดันดิวออก
"แอ้ ดิวรักแอ้นะ ดิวเลือกแอ้ เลือกตั้งแต่มีแฝดแล้ว ดิวไม่ต้องการใคร ดิวต้องการแค่คนนี้ แอ้ "ดิวพูดกับผม พูดเร็วมากฟังแถบจะไม่ทัน แต่ผมพอจับใจความได้
"แต่"ผมกำลังอึ้งอยู่
"หมับ"ดิวปิดปากผม
"ดิวเท่านั้นที่เลือก ดิวเลือกแอ้ "ดิวพูด ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่คงไม่ค่อยดีแน่นอน ผมกอดดิวกลับ ดิวหยิบกล่องออกมาและดิวก็เอาแหวนออกมา ดิวจับมือผมข้างซ้ายพร้อมสวมแหวน แหวนที่ดิวพยายลองตอนอยู่ที่ โรงแรม ผมคิดว่าดิวล้อเล่นซะอีก มันสวมลงที่นิ้วนางผมพอดีเลย และดิวก็ส่งอีกวงให้ผมสวมให้เขา
"เราจะแต่งงานกัน แอ้ "ดิวพูดผมยิ้มออกมาเลย
"เสียงไอ้แอ้นี้หว่า"พี่อ้น ผมดันไอ้ดิวลงไปที้พุ่มไม้ และถอดแหวนก่อนพี่อ้นต้องถามแน่
“ดิวเก็บไว้ก่อน”ผมพูดและส่งให้ ดิวทำหน้า
“ดิวไปถึงโน้นค่อยให้นะ เอาขึ้นไปตอนนี้กรูโดนซักแน่”ผมพูดและ ก่อนถอยหลังออกมาเหมือนยืนคนเดียว
"พี่อ้น"ผมเงยหน้ามาเจอพี่อ้น
"มรึงลงไปทำอะไรนะ ไอ้แอ้ กรูบอกให้มรึงดูทีวี และเตรียมตัวนอน "พี้อ้นถามผม
"เออ ของหล่นนะแอ้เลยลงมาหา เจอแล้วและกำลังจะขึ้นแล้วพี่อ้น"ผมพูด พี้อ้นเงยหน้ามองใช่มันไม่ได้ตรงกับห้องนอนผมเลย
"หล่นมาไกลเนอะ ปามาเองเปล่ามรึง นี้นัดหนุ่มมาแอบคุยเหรอมรึง"พี่อ้น
"ไม่มีจะขึ้นแล้ว "พูดทำแก้มป่อง
"รีบขึ้นห้องเลย นั้นเสียงรถพ่อมาแล้วมรึง"พี้อ้นพ่อกลับมาแล้วนิ พอพี่อ้นหายเข้าไป
"ดิวไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ก็กลับไปเรียนแล้ว แอ้เชื่อดิวจะทำได้ จะรอนะ จ๊วบ"ผมพูดและจูปไปทีหนึ่งผมรีบเดินกลับมาที่บ้าน มีรถจอดอยู่คงมาส่งพ่อภีม  ผมรีบเดินเข้าบ้านทันที
"ภีม บอกพี่ซิ ว่ามันยังไงกัน ตกลงแอ้กับดิวเขายังไงเขารักหรือไง"ผมสะดุ้งเสียงลุงหนึ่ง
"ถ้าเขาจะรักกันภีมจะไม่ห้ามเลย "พ่อภีมพูด พ่อจะไม่ห้ามความรักของผมสองคนนี้” จริงเหรอที่พ่อจะไม่ห้ามผมสองคน
"แต่พี่ห้าม"ลุงหนึ่งห้ามผมกับดิวเหรอ ทำไมละ
"พี่จะมาห้ามทำไม แอ้เป็นลูกภีมแล้ว และพี่เองที่"พ่อภีมพูดแปลกๆ
"ใช่พี่เองที่บอกให้ภีมอย่าเก็บแอ้ไว้ แอ้ผิดปกติ และนี้ใช่ว่าพี่ไม่รู้ระว่า ไอ้ภามันทำอะไรกับแอ้ แต่พี่กลัวภีมจะเดือดร้อน พี่ถึงได้ปล่อยให้มันเงียบ มาจนถึงตอนนี้ และพี่มีสิทธิ์ที่จะห้าม “ลุงหนึ่ง
“ผมรู้ว่าพี่ทนได้ แม้กระทั้งจะเห็นแอ้ ตายต่อหน้าพี่ ผมทำไม่ได้ และตอนนี้เขาเป็นลูกผม ผมมีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจให้เขา”พ่อภีมขึ้นเสียงดังขึ้น ผมไม่เคยเห็นพ่อผมโกรธขนาดนี้ และต่อหน้าลุงหนึ่งแต่ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนน้ำตาจะไหล จริงๆแล้วเขาไม่ได้อยากให้ผมอยู่ เขาอยากให้ผมตายเหรอ
"ภีมรักษาแอ้จนหายแล้ว ภีมรักแอ้  ... เหมือนลูกภีม"พ่อผมพูดผมกำลังหัน ผมไม่ได้ยินประโยคหลังชัดเจนเท่าไหร่
"แต่แอ้..."ผมสะดุ้งตกใจ
"โคล้ม"ผมชนอะไรบางอย่างล้ม พ่อวิ่งออกมาดู ตอนนี้น้ำตาผมไหลมามากมาย
"แอ้ แอ้ ฟังพ่อก่อน"พ่อภีมและลุงหนึ่งที่มองผม ลุงหนึ่งตกใจเหมือนกัน แต่ผมไม่ควรอยู่ตรงนี้ ทำไม ผมผิดปกติมากจนเขาไม่อยากให้ผมมีชีวิตอยู่เลยเหรอ ผมวิ่งออกมา
"แอ้วิ่งทำไม"พี่โอม
"พี่โอม กุลแจรถละ"ผมถามพี่โอมคงเพิ่งจอดรถ
"น่ารักวะน้องกรู วิ่งมาจะเอากุลแจเก็บให้ นี้ไง ลูกรักเลยนะ เพิ่งถอยออกมา "พี่โอมพูดและผมคว้ากุลแจ และวิ่งออกมาเลย
“ไอ้นี้ จะรับวิ่งไปดูลูกรักกรูเหรอ ดูแต่ตานะมรึง อย่าสะกิดเดี๋ยวเป็นรอย “พี่โอมตระโกนตามหลังออกมาผมเห็น รถเก๋งฮอนด้า สีขาว รุ่นใหม่ล่าสุดเลย ผมรีบเข้าไปในรถพร้อมสตาร์ททันที่ ผมต้องออกไปจากตรงนี้ 
"แอ้ จะไปไหน"พี่อ้นตะโกนผมไม่ได้ฟังอะไรทั้งนั้นผมเร่งเครื่องและขับออกไปเลย 
[ดิว]
 ผมเดินกลับบ้าน ยังอึ้งอยู่เลยระแอ้จูปปากผมปกติไม่นะ อยากได้อีกแต้พี่อ้นซิ ผมเดินมาที่หน้าบ้าน ผมกำกุลแจรถที่พ่อบอกซื้อให้ คนนี้ซินะ  วีโก้โฟวิลสีขาว ถูกใจมาก แต่พรุ่งนี้เแอ้คงจะไปกับติ๊ก
"ปรื้น"เสียงรถที่เร่งออกไปอย่างรวดเร็ว ใครหนอรีบอะไรขนาดนั้น รถพี่โอมนี้ คงรีบไปโป่ง โป้งฉึ้ง และรถที่โรงแรมมาส่งพ่อผมพอดีสวนกับรถคันนั้น
"ไอ้แอ้มรึงจะไปไหนนน"เสียงพี่อ้นถามแอ้ เฮ้ย! ที่เร่งออกไปนั้นแอ้เหรอ งามใส้ ! ปกติแอ้มันทำแบบนี้ ถ้าไม่มีเรื่อง
"ไอ้แอ้ รถกรูเพิ่งถอยมาเมื่อวาน ขับแบบนี้คงได้เจิมแน่นอน ลูกรักของโอม พี่อ้น ดูน้องพี่ดิ "พี่โอมอีกคนแต่น้ำตาแถบไหลรถคันนั้นรถพี่โอม
“กรูเห็นแล้ว แล้วมรึงให้กุลแจน้องไปทำไม “พี่อ้นหันมาเม้งพี่โอม 
"ดิวไปดูแอ้ มีอะไรแน่ๆ "พ่อพูดผมมองคนที่เดินออกมาลุงหนึ่ง ชัดเลย ผมโดดขึ้นรถผมขับตามออกไปทันที่ แอ้ขับเร็วมากผมก็เร่งตามจนทัน เกือบร้อยหกสิบแล้วนะแอ้ ผมแซงจนเทียบเท่าแอ้พยามสงสัญญาณบอกแอ้ ให้เบาลง ชะลอรถลงแต่แอ้ไม่มอง ผมเลยเหยียบทะลุ ร้อยหกสิบแซงแขึ้นไปและ พอพ้นผมหมุนพวงมาลัยเลี่ยว เพื่อขวาง ถ้าแอ้ชนก็โดนผมเต็มๆ แอ้เบรคสุดตัว ผมรีบลงจากรถกลิ้นยางใหม้คุ้งไปหมด ผมรีบไปเปิดประตูรถฝังคนขับ ผมกอดแอ้ แอ้ตัวสั่นไปหมด มือยังจับพวกมาลัยแน่น
"ใจเย็นแอ ใจเย็น "ผมพูดและกอดแอ้ ผมค่อยๆ แกะมือแอ้ออกจากพวกมาลัย
"แอ้ดิวจะเอารถเข้าข้างทางนะครับ "ผมพูดแอ้พยักหน้า ผมพาแอ้ลงจากรถและ พามานั่งที่รถผม ผมกลับเข้าไปเอารถเข้าจอดไหล่ทาง และ
"พี่อ้น ผมไม่รู้เกิดอะไรขึ้น ตอนนี้ผมอยู่กับแอ้ ผมจะจอดรถไว้ทีไหล่ทางนะพี่ ผมจะพาแอ้ไปกับผม "ผมโทรหาพี่อ้นและรีบพูด
"เออได้ดิว พี่จะไปเอารถไอ้โอมเอง ป่านนี้มันนั่งร้องไห้ ห่วงรถใหม่มันแล้ว ดูแลไอ้แอ้น้องพี่ด้วยนะ "เสียงพี่อ้นกังวลมาก ผมกดวางสายและปลดเบลออก ปมะาแออกมาจากรถ พาไปที่รถผม  ผมเห็นรถเปิดไฟกระพริบเพื่อจอดไหล่ทางรถพี่ดิม ผมก็ขับรถออกทันที่พี่ดิมคงพาพี่อ้นมาเอารถแล้ว ผมขับไปที่คอนโดผม แอ้เงียบตลอดเลยผมขับไปจับมือแอ้ไปจนมาถึงคอนโดของผม
"แอ้ ถึงแล้ว"ผมบอกแอ้
"ดิวเขาไม่ได้อยากให้กรูอยู่ "แอ้พูดเสียงสั่นๆ
"แต่ดิวอยากให้แอ้อยู่ แอ้เราจะอยู่ด้วยกันแอ้  "ผมพูดผมจับใบหน้าแอ้ แอ้โผ่มากอดผมแอ้ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ผมกำหมัดแน่น ผมคงต้องปะทะกับเขาครั้งใหญ่แต่คงไม่ใช่ตอนนี้ เขาต้องมาพูดว่าเขาไม่ให้ผมเลือกแอ้แน่นอน แต่ผมไม่เข้าใจที่แอ้บอกผมว่าเขา ไม่ให้แอ้อยู่นั้นหมายถึงอะไร ทำไมอาภีมไม่ทำอะไรเลยแอ้ลูกอาภีมนะ
"ขึ้นห้องกันดีกว่าแอ้ "ผมพูดผมพาร่างแอ้ขึ้นห้องพักผม รีบมาเลยไม่ได้คุยอะไรกับพ่อเลย พ่อบอกดูไว้ให้ผมแล้ว ถึงจะยากจะหนักผมจะทำ ผมพาแอ้มาที่ห้องตรงไปที่เตียง แอ้นั่งลงที่ข้างเตียงและผมก็นั่งลงข้างๆ
"ต่อให้ดิวต้องปะทะกับลุงหนึ่งดิวจะทำ แอ้ ดิวเลือกแอ้ หัวใจดิวเลือกแอ้ อย่าฟังใครว่าใครจะเลือกให้ดิวคู่ เพราะดิวเลือกแอ้ เท่านั้น "ผมพูดกับแอ้ แอ้กอดผม ผมก้มลงจูปแอ้ แอ้จูปผมคอบแถมมิอแอ้ที่ปลดกระดุมเสื้อผม ผมค่อยเอนแอ้ลงบนที่นอน ตอนนี้เสื้อผมถูกดึงออกแล้ว ผม ก็ช่วนแอ้ปลดกระดุมเสื้อแอ้
"วันนี้น่ารักนะ"ผมกระซิบผมกำลังค่อมร่างแอ้อยู่
"เร็วซิ รอนานแล้ว"แอ้ เสืเอผ้าออกไปจากตัวแอ้หมดแล้ว เร่งด้วย
"ได้ดิวจัดให้ เมียขอมาจัดให้"ผมพูด
“ดิว แอ้รักดิวนะ แต่ไม่อยากทำร้ายดิว”แอ้พูดกับผม ผมมองแอ้ แอ้ไม่เคยพูดคำนี้กับผมเลย ผมยิ้มออกมามากที่สุด ผมดีใจที่สุดที่ได้ยินแบบนี้
    ผมภีมปภพ
        ผมออกมามองแอ้ แอ้ได้ยินที่พี้หนึ่งยอกว่าที่จริงเข่ไม่อย่กให้ผมเก็บแอ้ไว้ แอ้ผิดปกติที่ชองท้อง พี่หนึ่งต้องการให้ปล่อยแอ้ไป คือให้เขาตายแต่ผมทนไม่ได้ผมีบแอ้มาพี่ภาทำทุกวิธีจนหาวิธีได้แต่มั แอ้เลนหายแต่นี้ไม่รู้ตะเตลิดไปไหน
"ภีม"พี่ภา รีบเดินมาหาผม ผมลงไปหาพี่ภา
"พี่ภาแอ้ ขับรถออกไปแล้ว "ผมพูดเสียงผมสั้นเครือ
"ไอ้ดิม เอารถออก พาอ้นขับตามไป และภีมดิวมันตามไปแล้ว ดิวมันหยุดแอ้ได้ไม่มีอะไรหรอกภีมเชื่อพี่"พี่ภากอดผม มือผมสั่นไปหมด อ้นรีบลงไปขึ้นรถดิมและขับออกไป
"พี่หนึ่ง พี่ทำเกินไปแล้ว"พี่ภาโกรธมากแต่ผมดึงไว
“อย่าพี่ภา พี่ภา อย่า”ผมกอดพี่ภาไว้ ผมไม่เคยเห็นพี่ภาโกรธขนาดนี้เหมือนกัน  พี่หนึ่งไม่ได้พูดอะไรเลยได้แต่ยืนมองผมกับพี่ภา และพี่หนึ่งก็เดินลงไปและขึ้นรถไปทันที รถที่มาส่งและรถก็แล่นออกไปทันที่ เช่นกัน
"ภีม "พี่ภาณุเดชบีบมือผม
"ไปพักที่โงแรมภาษญ์แล้วกันนะ บางที่เราอาจจะคุยกันกับพี่ณะ  "พี่ภาพูดผมพยักหน้า
"อั้มลุงดูแลพ่อเราเอง ขึ้นไปนอนกันเถอะ ดรีมเอากุลแจรถมาให้พ่อ"พี่ภาบอกกับลูกๆผม แต่ละคนพยักหน้ารับทราบ พี่ภาเคยดูแลลูกๆผมตอนที่ผมป่วยหนัก ผมออกจากป่าก็ป่วยหนัก พี่ภาดูแลรักษาผม และดูแลลูกๆให้ผมด้วย ทำให้ลูกๆผมเคารพรักพี่ภาเหมือนพ่อคนหนึ่งเช่นกัน  ตอนนี้พี่ภาพาผมไปนั่งในรถเบนซ์และพี่พาขึ้นมานั่งด้านคนขับและขับพาผมออกมา พี่ภากุมมือผมอยู่ผมมองพี่ภาไม่ว่าจะกี่ครั้งพี่ภายังอยู่ข้างผมเสมอ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ดิวเลือกแอ้ พิเศษของพ่อ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 25-05-2015 20:58:16

 :oo1: :impress2: :mew1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคพิเศษ รุ่นพ่อเขารักกันและรุ่นพี่อู่กับพี่อธิคม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 26-05-2015 20:45:31

 พิเศษของพ่อ  เปรมด์ บ้านพ.พาน
      ผมเป็นน้องเกือบเล็กสุด วันนี้มาเพราะพี่ๆเรียกผมมาแต่ไม่ได้คุยอะไรกันเลยเพราะมีเรื่องซะก่อน คือบอยกับแจ๊ค หนีไปเที่ยวกัน เรียกได้ว่าหนีการสนทนาครั้งนี้ก็ว่าได้ และดิวที่มีปากเสียงกับพี่หนึ่งเพราะเขาไม่เห็นด้วยที่จะให้เขาแต่งงานกับบอยทั้งทีเขาไม่ได้รักแม้จะเขาจะถูกเลือกก็ตาม  พอผมกลับมาห้อง เห็นพายนอนซึมๆอีก นี้มันอะไรกัน ที่จริงพายบอกว่าจะไปกับติ๊กแต่อยู่ดีดีก็เปลี่ยนใจ เหมือนมีปัญหาอะไรกัน
"พ่อ พายไม่อยากเรียนหมอ"พายพูดขึ้นมา
"พ่อ "พาย ผมกอดพาย พายเป็นเด็กอัจริยะ แต่ก่อนผมดีใจมากแต่ตอนนี้ผมเสียใจมากเพราะเขาแพลนไว้แล้วพายต้องเป็นหมอและเป็นหมอโรคหัวใจด้วย ผมกอดน้องพาย ลูกชายผม พายเขาน่ารักตัวเล็กๆ ขี้อ้อน ยิ่งแพทนี้รักพายมาก
“พ่อพายอยากเลือกทางเดินของพายเอง “พายพูดกับผม
"เปรมดิ์ ไอ้สี่โดนยิง"พี่สามวิ่งมาหาผมที่ห้องพัก  ผมตกใจมากมาก
"ป๊า โดนยิงเหรอลุง"พาย พายเรียกพี่สี่ว่าป๊า ลูกๆผมทุกคนยกเว้น แพท ที่ยังไม่ยอมรับพี่สี่ เพราะความเจ้าชู้ของพี่สี่ แต่ก่อนนะ แต่ถามว่าตอนนี้มันจบไหม พี่สี่นะจบแต่บรรคู่ขายังคอยพยายามติดต่อพี่สี่ พี่สี่นะรูปหล่อ หุ่นดี ทั้งคารม ขนาดแก่แล้วนะ
“พั้นญ์ได้ยินว่าป๊าถูกยิง”พั้นญ์ที่พักอีกห้องหนึ่งวิ่งออกมาพ๊อชด้วย และ พีช
“ใช่ ลุงสี่ถูกยิง”พี่สามบอกลูกๆผม
"เปรมดิ์ไปกับพี่ ส่วน พีช พั้นญ์กับพ๊อช เดี่ยวไปส่งขึ้นเครื่องไฟว์พิเศษ "พี่สามพูดและหันไปบอกลูกๆผม 
"พาย พรุ่งนี้ไปกับติ๊กนะ ลูก และพีชดูแลน้องอย่าทิ้งน้องไปไหนละ"ผมพูดผมรีบตามพี่สามออกไปทันที
"ทำไมวันนี้มีแต่เรื่อง"พี่บ่นออกมา
“พี่หนึ่งคงไปกับเราด้วย “พี่สามหันมาพูดกับผม และผมเดินออกมาเจอพี่ภาษญ์ พี่ภาษญ์คงรู้เรื่องพี่สี่แล้วเช่นกัน
"ภาษญ์เสร็จงานแล้วไปหาพี่เลยนะ"พี่สามพูดกับพี่ภาษญ์ พี่ภาษญ์พยักหน้า
“พี่ภาษญ์ เปรมดิ์ฝากพายไปกับติ๊กด้วยนะพี่พรุ่งนี้”ผมบอกพี่ชายผม
“พี่จัดการให้เปรมดิ์ ไปดูพี่สี่เถอะ “พี่ภาษญ์พูดกับผม
"ไปเปรมดิ์ "พี่หนึ่งออกมาพอดี พี่หนึ่งบอกผม ผมรีบลงลิฟท์ไปชั้นจอดรถพิเศษทันที  พี่สี่นะพี่สี บอกว่าอย่าซ่ามาก ไม่ฟังกันเลย
       ภาณุเดช ผมขับมาถึงโรงแรมภาษญ์แล้ว ผมเลยต้องพาภีมกลัมาโรงแรมไอ้ภาษญ์ ก่อนเลี้ยวรถเข้าโรงแรม ผมเห็นรถวิ่งออกไปขบวนยาวเหยียดแบบนี้รถพี่หนึ่งแน่นอน กลับแล้วหรือไง แค่กลับก็ดี ทำผมโมโหด้วยนะ ภีมมองหน้าผม
“พี่ภา “ภีมเรียกผม
“พี่โอเค ภีม “ผมพูดและนำรถเข้าไปจอดด้านหน้า ผมลงมาและส่งกุลแจรถให้เจ้าหน้าที่นำรถเข้าไปจอด
"เร็วซิภูมิ"อีกคู่วิ่งลงเหมือนมีงานเข้ามและการ์ดก็รีบ ตามลงมาแถบไม่ทัน ผมสองคนมอง
"เกิดอะไขึ้นพี่ภูมิ พี่ณะ"ภีมถามพี่ชายทั้งสองคน
"ก็ลูกชายตัวดีพี่เรานะมีเรื่อง  "พี่ณะ อ้าวไอ้หลานแจ็คผมงานเข้า
"นี้มันอะไรวะนี้ มีแต่เรื่อง"ผมพูด
"สันเสาร์ไงพี่ภา ศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก "ไอ้ภูมิพูดผมหันมา มันใช่เวลาไหม น่าเตะจริงๆ ไอ้น้องคนนี้
"อุ้ย.. ไม่อยากให้เครียดเจอมาหนักกันแล้วและ พี่ณะเด็กสองคนปลอดภัย "ภูมินทร์พูดผมพยักหน้า
"รถมาแล้วพี่ณะไปเถอะ และ พี่ภากับภีม จะนอนที่นี้กันใช่ไหม ห้องผมเลยเปิดแอร์เย็นฉ่ำเลย"ไอ้ภูมิผมหัน
"เออ อันนี้ค่อยดีหน่อย"ผมพูดแต่อีกตนหันมามองขวับเลย
"มีอะไรโทรมานะ ภูมิ "ผมพูดและทั้งคู่ขึ้นรถไปเลย แต่ก่อนพวกผมค้านกันมากที่น้องจะมาจะรักพี่ แม้จะไม่ใช่พี่น้องร่วมสายเลือด และพวกผมก็ใจอ่อนภูมิทำให้พวกผมเห็นว่า เขาดูแลพี่ณะได้ ทุกวันนี้ภูมิก็ทำอยู่ พวกผมผ่านอะไรมาเยอะเมื่อไหร่จะได้เวลาปลดระหว่างสักทีนะ ผมเดินขึ้นมาที่ห้องพักที่พี่ณะและภูมิพักกัน 
"หมับ"ผมดึงรั้งเอวภีมไว้และดึงภีมเข้ามากอด ผมรู้ว่าภีมกำลังอ่อนแอ ภีมรักแอ้มากผมรู้ว่าแอ้ไม่ใช่ลูกภีมจริงๆ แอ้เกิดจากผู้หญิงคนเดียวกันกับที่อุ้มท้องแอร์ ภีมก็รับแอ้มาดูแลจนเรียกว่ารักเหมือนลูกแท้ๆแล้ว  ภีมกอดผมตอบผมก้มลงประกบริมฝีปากบางๆนั้น อย่างทะนุถนอม ผมค่อยๆดันภีมไปหาเตียงนอน และดันภีมลงนอน ปากยังคงทำงานกันทั้งคู่ ผมถลกเสื้อขึ้นถอดมันออก  ภีมก็เช่นกัน
"ภีม เมื่อไหร่ภีมจะพร้อมให้พี่ดูแล ภีมแบกรับมันมามากแล้วภีม พี่พร้อมแล้ว ลูกพี่โอเค ที่พี่จะเปิดตัวกับภีมแบบเป็นทางการ "ผมพูด  ภีมมองผม
"ขอเวลาภีมอีกหน่อยพี่ภา ภีมรู้ว่ามันไม่แฟร์กับพี่เลย และพี่ก็ดูแลภีมไม่เคยบ่นสักคำ พี่เหนื่อยไหมพี่ภา"ภีมพูดและถามผม
"ดูแลคนที่รัก พี่ไม่เคยรู้สึกเหนื่อย "ผมพูดกับภีม
"แต่หลังจาก อิบ อิบ อาจจะเหนื่อย เพราะแก่แล้ว"ผมพูดกับภีม
"พี่ภานี้ "ภีม
"ขอบคุณที่พี่อยู่ข้างภีมเสมอ ไม่ว่าเวลาไหนพี่ก็ยังคงอยู่กับภีม "ภีมพูดกับผม
"แต่  เหมือนพี่มีความลับกับภีมนะ"ภีมพูดขึ้น shit กลับมาโหมดนี้อีกแล้ว ผมดันตัวขึ้นนั่ง
"ไม่นิ"ผมพูด
"เสียงสูง"
"อุ้ยยย ไม่ ไม่มี ตอนนี้"ผมพูดเสียงต่ำ
“เออ อาบน้ำกันก่อนไหม พี่เหนียวตัวจังอยากให้ภีมขัดหลังให้ “ผมเอนตัวไปหาภีมอีกครั้ง
“พี่ภา นี้เก่งนะ”ภีมพูด ผมยิ้ม
“ชิ้งเก่งตลอด “ภีม
“นะ มาโรงแรมที่มีอ่างสปาทั้งที มาขัดผิวหลังให้พี่หน่อย “ผมอ้อน
“แถมยังชิ้งไปทางนี้ตลอด ไม่อยากเชื่อเลย พี่นี้หื่นมาก แก่ป่านนี้แล้วนะ”ภีมบ่นแต่ก็เดินตามเข้าห้องน้ำอยู่ดี เออ โรงแรมหรู่มันดีอย่างนี้นี้เอง ห้องน้ำมีกระจกด้วย รอบเลย ภีมมองไปรอบๆและมองผม
“พร้อมยัง “ผมพูดและอะไรจะเกิดขึ้นจิตนาการเอาเอง 555





      ผมเปรมดิ์ ตอนนี้ผมนั่งเครื่องบินส่วนตัวพี่หนึ่ง มาหาพี่สี่เป็นการด่วน ผมนั่งใจก็พะว้าพะวง ว่าพี่สี่จะเป็นหนัก ใช่แต่ก่อนพี่สีเจ้าชู้มาก จนผมแทบจะไม่อยากจะทน แต่พอพี่สีมาง้อขอคืนดี ผมก็ใจอ่อนให้เขาทุกที เพราะผมรักเขาแต่ ถามว่าทำไมผมยังรักเขาเพราะว่า เขาไม่เคยละเลยหน้าทีดูแลผมและลูกๆผมเลย ทั้งที่ลูกๆพี่สี่ก็มี พี่สีมีภรรยาอยู่ด้วยกัน มีลูกด้วยกัน แต่พี่สียังลัลล่า แถมไม่ได้ลัลล่ากับบรรดาหนูๆผู้หญิง กับบรรดาหนุ่มๆ พี่สีแต่งงานเพราะว่าวันหนึ่งเขาดันเมาและไปมีอะไรกับแฟนเพื่อนและเธอก็ท้อง และพี่สีก็แต่งงาน พี่สีทำผู้หญิงท้องก่อนหน้านี้อีก ตอนเรียนมัธยม แต่พี่สีเขารับแค่เด็กมาดูแล ส่วนผู้หญิงที่พี่สีแต่งงานก็อยู่กับพี่สี จนมีลูกด้วยกัน 6 คน พี่สีเริ่มจีบผมและตามผมเมื่อ 10 ปีที่แล้วนี้เอง ซึ้งเขาได้หย่าขาดตากภรรยาเขาแล้ว เพราะภรรยาเขาขอแยกทางไปมีชีวิตของเขา เพราะภรรยาเขาจับได้ว่าเขามาตามจีบผมและผมก็คบกับพี่สี่ไม่รู้ทำไมเหมือนกันมันบอกไม่ได้ และพี่สี่เขาก็บอกภรรยาเขาว่าเขาเลือกผม เพราะเขารักผม ภรรยาเขาไม่พูดหรือต่อว่าผมสักคำ เขาแค่ยิ้มให้ผมและเก็บเสื้อผ้าออกจากบ้านพี่สี่ไป แค่นั้น แต่ผมก็ไม่อาจจะย้ายเข้าไปอยู่บ้านพี่สี่ผมทำใจไม่ได้ และลูกๆเขายังรักแม่เขาอยู่ผมทราบดี
"พี่สี่ "ผมเข้าไปในห้องคนไข้ พี่สี่นอนอยู่ โดนยิงที่หัวไหล่ และ พุง ด้วย ผมตรงปรี่ไปหาทันที ถึงพี่สี่จะเจ้าชู้แต่ก่อนนะ แต่ตอนนี้ผมรู้ว่าพี่สีเลิกแล้ว แต่พี่สี่รักและดูแลครอบครัวผมอย่างดี
"เปรมดิ์ โอ้ยย "พี่สี่ทำท่าจะลุกนั่ง
"น้องรักมรึงไม่เห็นเรียกชื่อมรึงก่อนเลยวะ ไอ้สาม"พี่หนึ่งพูด
"ผมไม่ใช่เมียมันนิพี่ เป็นไงมรึง ไปรับกระสุนตรงไหนมาวะนี้"พี่สามแซวพี่สี่ และถามพี่สี่ ไม่รู้ออกไปซ่าตรงไหนมา 
"คงเป็นพวก ขนยานะพี่ อู้ย!  "พี่สี่พูดคงเจ็บแผล เพิ่งออกจากห้องผ่าตัดมาแน่เลย
"พักยาวเลยมรึง "พี่หนึ่งพูดกับพี่สี่
"ดีเลยอยากพัก พี่ไปอยู่กับเปรมดิ์นะ "พี่สี่พูดอ้อนผม
“นี้อยากไปอยู่กับเปรมดิ์มรึงลงทุนกระโดดไปรับกระสุนเลยเหรอ “พี่หนึ่งถามพี่สี่
"เปรมดิ์ก็ต้องลุยงาน  พี่สี่"เปรมดิ์พูดพี่สี่ทำหน้าเศร้าลง
 "แต่ก็ได้ ว่าแต่พี่ทานอะไรหรือยัง เปรมดิ์ซื้อมาให้ไปแกะให้นะ"ผมพูด และลุกไปหยิบของกินไปใส่จาน
"หวานกันนี้เกรงใจนิดหนึงกรูนอยด์ เมียก็งานจะเยอะไปไหน "พี่สามหมายถึงพี่ภาษญ์แน่เลย ลูกยังเรียนไม่จบนิ มีแค่ตุ๊ะกับต๊ะะเท่านั่นเอง แถมไหนจะงานโรงแรมและโรงเรียนที่เปิดเพิ่มหลายแห่ง
"แต่คงไม่นานหรอก ลูกพี่ๆภาษญ์จะจบกันแล้วนะ "ผมพูด
"ช่าย แต่ของสี่คงอีกนานลูกยังเล็ก "ผมหันไปเอาองุ่นปาให้เลย พี่สี่พูด
"เออ มันคงดีขึ้นแล้วปากดีได้ขนาดนี้ พวกพี่กลับนะเปรมดิ์  วันนี้ shit day "พี่หนึ่ง ผมรู้ว่าพี่หนึ่งแบกอะไรเยอะจากพี่สี่
"ครับพี่ คืนนี้ เปรมดิ์ดูพี่สี่เอง"ผมพูด พี่หนึ่งกับพี่สามพยักหน้ารับทราบ
"เปรมดิ์ พี่ขอคุยด้วนหน่อยซิ ด้านนอกนะ"พี่หนึ่งพูดผมมองพี่หนึ่งและหน้า
"ทำไมต้องคุยด้านนอกละ คุยตรงนี้ไม่ได้เหรอะหนึ่ง"พี่สี่นี้อีกคน
"ธุระ มรึงเข้าใจไหม สี่ "พี่หนึ่งพูด ผมเดินออกมากับพี่หรึ่งด้านนอก พี่กนึางมองหน้าผม ในมือถือ samsung note เหมือนจะโชว์อะไรบางอย่าง
"พาย กับ ดิว เขาคบกันเหรอ"ผมเลิกคิ้วและมองภาพในมือถือพี่หนึ่งชัดๆอีกที พาบกับดิว ดิวยืนด้านหลังพาย พายกำลังตีกอล์ฟ ท่ายืนถ้าผมไม่เคยคุยกับลูกผมคงเข้าใจแบบเดียวกับพี่หนึ่งไปแล้ว พายคุยกับผมตลอดว่าดิวนะเขาชอบแอ้ ไม่ใช่เขา
"ไม่นิพี่ เป็นไปไม่ได้พายกับดิวเพื่อนกัน ถ้ามีอะไรพิเศษ เปรมดิ์ต้องรู้แต่นี้ไม่"ผมพูดปฏิเสธให้ลูกผม
“แน่ใจนะเปรมดิ์ แต่ภาพมันฟ้องมากเลยนะ “พี่หนึ่งพูด
“จะรักจะชอบพี่ไม่ว่า แต่ไม่ใช่ตอนนี้”พี่หนึ่งพูด ผมก็มองพี่หนึ่งแบบไม่เข้าใจ พี่หนึ่งจะไม่ว่า
“มันบอกไม่ได้รักบอย พี่ไม่ว่ามันหรอก แต่ถ้ามันจะคบพายพี่ก็ไม่ห้าม แต่ต้องไม่ใช่...”พี่หนึ่งพูดแต่เงียบไป
“ช่างมันเถอะ เปรมดิ”พี่หนึ่ง
"เปรมดิ์เชื่อว่า พายกับดิวไม่มีอะไรพิเศษแน่นอน แต่รูปนี้เปรมดิ์ไม่รู้ แล้วใครส่งให้พี่"ผมถามพี่หนึ่ง
"ไม่สำคัญหรอกเปรมดิ์ พายต้องดป็นหมอโรคหัวใจ พายเป็นเด็กเรียนเก่งเรียกว่าอัจฉริยะ และเราต้องการตอนนี้ แต่ภาพนี้ จะไม่ได้เป็นหมอแน่ เพลอๆจะได้เป็นเมียไอ้ว่าที่หมอของไอ้ภามันซะก่อน จะรักจะชอบให้รอ"พี้หนึ่ง ผทก้มกร้าผมรู้เลนหมายถึงอะไร
"พี่หนึ่งจะให้ผมบังคับลูกอีกแล้วใช่ไหม แค่ แพท กับพีช โดยเฉพาะพีช ที่ยังคับให้เป็นทหารทั้งที่"ผมพูด
"ไม่ยาก แต่เขาจะรู้ว่าเปรมดิ์หวังดี เตรียมส่งพายเข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้เลย ภายใน ปลายเดือนนี้ "พี้หนึ่งพูดกับผม
"พี่ไม่เข้าใจเปรมดิ์หรอก ว่าการเป็นพ่อบังคับจิตใจลูกมันปวดใจผมแค่ไหนพี่หนึ่ง"ผมพูดกับพี่หนึ่ง
“พี่อาจจะเข้าใจก็ได้นะเปรมดิ์ แต่ถ้าให้ลูกหลานได้ดี พี่ยอมให้เขาเกลียดพี่ ดีกว่าพวกเขาไม่ประสพความสำเร็จในชีวิต “พี่หนึ่งพูดและเดินออกไป ผมก็เดินกลับเข้าห้องไปพี่สามคงรู้ว่าพี่หนึ่งจะคุยอะไรกับผมพี่สามไม่ได้พูดแค่แตะไหล่ผมและเดินออก  ผมเข้ามาในห้องหยิบผลไม้มาให้พี่สี่
"พี่หนึ่งคุยอะไร สี่หน้าเปรมดิ์ไม่ดีอาซะเลย "พี่สี่ถามผม
"เออ.,"ผมทำท่าจะไม่พูดเรื่องนี้แต่พี่สี่กุมมือผม
"บอกพี่เปรมดิ์ "พี่สี่
"พี่หนึ่งจะให้พายเรียนหมอ และเป็นหมอโรคหัวใจ ก่อนมาพายบอกผมพายไม่เรียนหมอ พี่สี่เปรมดิ์"ผมพูดเอมมือกุมหน้า ปวดใจมากที่ต้องบังคับลูก
"หมับ "พี่สี่กอดผม เพาะเขาเป็นแบยนี้ไง ต่อให้เต้าชู้ผมก็ยังรักเขา
"พี่จะคุยกับพี่หนึ่ง ลูกเปรมดิ์ก็เหมือนลูกพี่ พี่รักเหมือนลูกพี่ระเปรมดิ์"พี่สี่
"แต่ลูกพี่ "ผมพูดยังรู้เลยเก็กๆทางพี่าโอเคกับรักจองผมสองคนไหม
"พี่จะคุยอย่างเป็นทางการเร็วๆนี้ ไอ้ทิค แทค จะจบแล้ว ไอ้ราฟ ก็ไม่ต้องฝึกหนักแล้ว ริท กับริว เจอกันแล้วสองคนนี้โอเค พี่ว่านะ และ พี่ว่ามีสองลูกที่เขาไม่กล้าปฏิเสธเปรมดิ์แน่นอน "พี่สี่ มีอีกเหรอ 
"สองลูกในเป้ากางเกงพี่นี้ไง "พี่พูดน่าตีหนัก ทะลึงจริงๆเลยพี่สี่นี้
     ลุงหนึ่ง ผมนั่งเครื่องกลับมาค่าย ที่ผมไปตั่งซะไกลโผ้น วันนี้ผ่านมาหลายเรื่องมากแต่ละเรื่องทำเอาคนที่ต้องแบกภาระทุกอย่างอย่างผมต้องปวดหัว ก็ หลานๆตัวดี เมื่อไหร่จะเข้าใจว่าผมหวังดี แต่ยอมรับว่าเผ็ดการเหมือนทหารไปหน่อยก็ผมเป็นทหารนี้ครับ แถมวันนี้ผม ทำให้แอ้เสียใจอีก และ ภาณุเดชโกรธผมมาก ถึงมันจะนานมากแล้วและผมควรจะยอมรับความจริงซะทีเรื่อง ภาณุเดชกับภีมปภพ สองคนนี้เขารักกัน ส่วนผมรักภีมมากดูแลภีม แต่ผมก็เสียภีมให้ไอ้ภาณุเดชไปจนได้ ภาพวันนี้ที่ภีมห้ามภาไม่ให้เข้ามาปะทะกับเพราะความโกรธ เขาห่วงภาไง
  "ท่านครับถึงแล้วครับ"ผมคงเผลอหลับไป ผมลืมตาและลงจากเครื่องบินส่วนตัว มีรถมารอรับผมเพื่อกลับไปด้านในค่าย ฯ ผมก็ตรงเข้าห้องพักทันทีเหนื่อยเหลือเกิน ผมนี้คงแก่แล้วซินะ
"กริ้งๆๆ"โทรศัพท์ผมดังไอ้สี่น้องชายผมนั่นเอง เรื่องพายแน่นอนผมพ่นลมหายใจก่อน
"ว่าไงสี่”ผมถามสี่น้องชายผม
"พี่พี่หนึ่งพี่ทำแบบนี้ พายเขา..ไม่ได้"สี่พูดเรื่องพายกับผมทันที
"ไม่ยากเป็น แต่พายเรียนเก่งมาก เรียกได้ว่าอัฉริยะ พายเรียนได้สบายมาก และนี้คืออนาคตของพาย สี่ "ผมพูดกับสี่
“แต่ผมคิดว่าการบังคับกัน แค่เพราะพายเป็นเด็กอัจฉริยะ มันไม่ถูก พี่หนึ่ง”สี่พูด
“แล้วจะให้พาย ที่เป็นเด็กอัจฉริยะไปทำอะไร แสดงหนังแสดงละคน ร้องรำทำเพลงเหรอสี่ “ผมขึ้นเสียง
“แค่แพทกับพีช ที่พี่ให้เปรมดิ์ บังคับยังไม่พอเหรอพี่ ....อู้ยย”ไอ้สี่มันขึ้นเสียงใส่ผม ทั้งที่มันเจ็บแผลนี้นะ
“พี่หนึ่ง ผมขอละ ผมดูเปรมดิ์กับลูกๆเขาได้ “สี่พูดกับผม
"พี่ให้ไม่ได้สี่ และสี่วันข้างหน้าเขาจะรู้เองว่ามันดีกับเขา "ผมพูดกับสี่
"แต่พี่."ไอ้เจ้าสี่น้องผมยังดึงดัน
"สี่ พี่ก็ไม่ยากบังคับให้หลานพากันเกลียดพี่หรอกนะ แต่มันนี้มันดีกับพวกเขา และพวกเขาเกิดมาพร้อมกับ หน้าที่ที่ติดตัวตั้งแต่เขาลืมตาดูโลก ไม่มีตัวเลือกอื่น มันถูกกำหนดแล้ว "ผมพูดตัดบท
"สี่พี่เหนื่อยแล้ว ไว้คุยกันวันหลังนะ เราก็นอนได้แล้วนะพักได้แล้ว แผลก็เจ็บ มรึงยังมาชวนพี่ทะเลาะอีก  "ผมพูดและกดตัดสายทันที่  พอผมเดินเข้ามาผมเจอลูกบุญธรรมรอผมอยู่ ชื่อมาติน
"พ่อ"มาตินเดินมารับผม
"ทำไมยังไม่เข้านอนละ"ผมถามมาติน มาตินเป็นลูกบุญธรรมผมเจอเขาตอนเข้าไปในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ตอนนั้นเขาแค่ ไม่กี่เดือนเอง และผมก็รับเขามาเป็นลูกบุญธรรมผม พร้อมกับ
"เออ"มาตินทำท่าจะถามผมแต่ผมยกมือเบรค
"ไปนอนซะ มาติน "ผมพูดแค่นั้นผมเดินกลับเข้าไป ส่วนผมตรงไปโต๊ะทำงานก่อน ผมเอนหลังที่เก้าอี้ทำงาน ผมเหนื่อยเต็มที่แล้ว
"หมับ"ผมสะดุ้งทันที่ที่มีมือมาเกาะแขนผม ผมลืมตา คนนั้นคือสอง สองเป็นคนเดียยวที่คนละพ่อละแม่กับพวกผม สองเป็นน้องตนที่สอง ผมมีน้องชายชื่อสองแต่เขาเสียไป และหลังจากนั้นพ่อก็ได้สองมาและให้เขาชื่อสอง
"เหนื่อยก็ปล่อยวางได้แล้วพี่หนึ่ง"สองพูดกับผม
"พี่ก็ไม่ได้อยากแบกมันไว้คนเดียวนะ เพราะไม่มีใครเข้าใจพี่เลยสอง แม้แต่น้องๆ"ผมพูด
"และนี้วันนี้ ก็ไม่ได้คุยอะไรเลย เพราะลูกไอ้ภูมิตัวแสบมันพาบอยออกไป ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง"ผมพูด
"แจ็คปลอดภัยแล้ว บอยด้วย ครับพี่หนึ่ง ลูกๆผมช่วยได้ทัน ไปส์กับปาร์คนะ"สองพูด
"สองคนนี้ก็ทำอะไรไม่คิดถึงคนที่เป็นห่วงบ้างเลย"ผมพูด
"แล้วทำไมพี่ไม่ทำให้เขารู้ว่าพี่เป็นห่วงละ"สองพูดผมมองหน้าสอง
"แต่ละคน และวันนี้ ไอ้ดิว นี้มันดื้อเอามาก ดือเหมือน.."
"ภาณุเดช เป็นคนเดียวที่พี่บังแทบจะไม่ได้เลย แต่ที่ภาเขาทำมันดีซะด้วยซ้ำพี่ก็รู้ "สองพูด
"และนี้ยังมามีเรื่อง พายอีก มีคนส่งรูปให้ดู กำลังตีกอล์ฟ ไอ้ดิวสอนให้ ถ้าสองได้เห็น สองจะเดาได้เลยว่าเราอาจจะไม่ได้หมอโรคหัวใจ อาจจะได้สะใภ้บ้านไอ้ภาณุเดชเร็วๆนี้แน่"ผมพูดน่าจริงๆ
"หึๆๆๆ"สองผม
"พี่เลยให้เปรมดิ์สงพายเข้าเรียนหมอก่อนคนอื่นเดือนหน้านี้เลย"ผมพูด
"เปรมดิ์ยอม?"
"ก็ตัดพ้อพี่บ้างแต่ที่หนักหน่อยไอ้สี่มันโทรมาเม้งพี่ใหญ่ พอกันกับไอ้สามนะ มันสองคนนี้ปกป้องลูกเลี้ยงกันน่าดู"ผมพูด คิดในใจไม่น่ายินยอมให้มันเอาน้องๆผมมาทำเมียกันเลย แต่ดีกว่าให้คนอื่นได้น้องๆผมเพราะไม่รู้ว่าจะดูแลน้องๆผมได้ดีหรือเปล่า แต่กว่าพวกนี้จะรักกัน วุ่นวายกันมาก วุ่นวายรุ่นพ่อยังไม่พอมาวุ่นวายรุ่นลูกอีก ผมนี้ปวดกะบาลตัวเอง
"หลานแต่ละคน มันเหมือนใควะนี้"ผมสะบดออกมา
"เหมือนพี่...ตอนหนุ่มๆไง "สองพูด
"นี้สองว่าพี่อีกคนเหรอเนี๊ยะ"ผมหันมาพูดกับร้องชายผม น้องพิเศษของผม สอง
"สองเปิดน้ำอุ่นไว้รอแล้ว อาบน้ำไหม จะได้ดีขึ้น ปล่อยวางบ้างได้แล้ว แก่แล้วนะ"สองพูดทำท่าจะลุกจากที่เท้าแขนเก้าอี้นวมผม
"หมับ"ผมคว้าเอวไว้
"มาตั้งแต่เมื่อไหร่"ผมถามสอง
"สักพัก มาเคลียงานบนโต๊ะให้พี่และพี่จะได้พัก"สองพูดกับผม ผมมองโต๊ะโลงไปเยอะเลย
"นอนนี้นะ คืนนี้ "ผมพูดกับสอง และลูปแขนสอง
"สอง โกรษพี่ไหมที่พี่ไม่เปิดเผยเรื่องของเราเหมือนพวกน้องๆเขาทำกัน "ผมถามสอง
"สองเข้าใจพี่ ไปอาบน้ำเถอะ น้ำเย็นซะก่อน "
"อาบด้วยกันไหม"ผมถาม
"ขนาดนี้แล้วก็คงต้องอย่างนั่น"สองพูด ผมลุกจากเก้าอี้ สองปลดกระดุมเสื้อให้ผมผมไม่ลืมปลดกระดุมเสื้อสอง ผมาองคนมีความสัมพันธ์ที่ลึกศึ้งกันมานานมาก แต่ผมนะรัก ภีมปภพมาตั้งนานแล้ว แต่ก็ต้องเสียให้ไอ้ภาณุเดช แถมรุ่นลูกมันยังจะ...มาเอาคนที่ผมห้ามอีก มันน่าจริงๆ
พี่ อู่ กับพี่อธิคม (ตอนนี้พี่อธิคมเป็นแฟนพี่อาเป้แล้ว)
    ผมเพิ่งเสร็จภาระกิจ ติดเครื่องหมายให้กับชุดที่มาฝึกหน่วยซีล กว่าจะจบแต่รุ่น เล่นเอาพวกผมต้องทำหน้าโหดจน ปวดกล้ามเนื้อหน้าไปหมด แถมต้องฝึกโหด ๆ เพื่อให้ใกล้เคียงกับสถาณการณ์จริงมากที่สุด เพราะเอาเข้าจริงๆ ไม่มีโอกาสมาขอเริ่มใหม่แน่นอน ตอนนี้ผมกำลังโทรหาพ่อผม พ่อสี่พ่อของผม และลุงสามพ่อของให้อธิคมลุงของผม โทรมาบอกผมว่าพ่อผมโดนยิง พ่อนะพ่อ ไปรับลูกกระสุนทำไม ลูกเป็นห่วง (ผมกับพ่อสนิทกันเหมือนเพื่อน เหมือนพี่เลยเพราะว่าพ่อมีผมตอนอายุยังน้อย
“ว่าไงไอ้อู่”พ่อผม น้ำเสียงเหมือนเจ็บแผล
“พ่อ กระโดดไปรับลูกกระสุนทำไมพ่อ”ผมถามพ่อผม
“ไอ้เวร ใครเขาอยากกระโดดไปรับลูกตะกรั่ววะ “พ่อผม
“ก็ลุงสามโทรมาบอกพ่อถูกยิงอะ”ผมถาม
“ลุงมรึงบอกว่ากรูถูกยิง ก็คือมันยิงกรู ไอ้อู่ กรูไม่ได้ขอรับกระสุนมัน”พ่อผม นี้แหละพ่อผมครับ แสดงว่า อาการไม่น่าเป็นห่วงแล้ว
“อู้ยย เจ็บแผลเลยกรู เพราะมรึงนี้ถามได้กวนตรีนมาก ทำให้กรูเจ็บแผลเลยเนี๊ยะ โอ้ย ไอ้ลูกเวร”พ่อผม
“พี่สี เจ็บแผลเหรอ”เสียงหวานใจพ่อผม อาเปรมดิ์แน่นอน
“ใช่จร๊า เจ็บมากเลย “พ่อผม พ่อผมนะเจ้าชู้ตัวพ่อเลย และแน่นอนลูกชายพ่อคนนี้น้อมรับมรดก แต่ก่อนนะครับตอนนี้อู่รักเมีย
“พ่อที่ผมกวนตรีนพ่อเพราะมันจะทำให้พ่อเจ็บแผลและพ่อก็จะอ้อนหวานใจพ่อนะ อันนี้ลูกตั้งใจมาก”ผมพูด
“มรึงตั้งใจกวนตรีนกรูมากอู่ “พ่อผม
“แล้วนี้พ่อโอเคนะ “ผมถามพ่อเสียงอ่อยลง
“พ่อโอเคอู่ โดนที่หัวไหล่ ยังไกลหัวใจอู่ “พ่อผมพูดผมรู้ว่าพ่อโดนสองทีด้วยซ้ำแต่พ่อไม่บอก พ่อกลัวผมเป็นห่วง ถึงพ่อจะมีผมตั้งแต่เรียนมัธยม แต่พ่อดูแลผมเรื่อยมาเพราะแม่ผมก็ทิ้งพ่อไปทันที ผมเลยสนิทกับพ่อผมมาก เรียกว่าเป็นทุกอย่าง พ่อ พี่ เพื่อน มันเลยทำให้ผมตัดสินใจเดินตามพ่อผม
“พ่อไม่ต้องออกไปลุยแล้วพ่อ ผมขอละ”ผมพูดขอพ่อผม
“อืมมนะ “พ่ออีกแล้ว ทุกทีเลย
“น้องๆก็เป็นหวงพ่อนะ”ผมพูด
“อืมม อู่ พ่อไม่เป็นอะไรหรอกนะ มรึงนิ อาทิตย์หน้านี้กลับบ้านบ้างนะ”พ่อผมพูด
“กรูให้อภัยมรึงแล้ว กลับมาให้กรูเจอหน้าลูกกรูบ้าง เดี๋ยวกรูลืม “พ่อผมมุกอยากให้กลับบ้านพ่อผม 555
“ได้พ่อ แต่เดี๋ยวถาม เมียก่อนไปด้วยกันหรือเปล่า พ่อสามีอยากเจอลูกสะใภ้”ผมพูด ภรรยาผมคือน้องปิ๊ก (จะมาในตอนพิเศษ ) ตอนนี้ปิ๊กย้ายมาอยู่ที่ค่ายฯเดียวกันกับผมแล้ว ปิ๊กคือลูกคนโตของลุงสอง กว่าปิ๊กจะเป็นแฟนผม ยากเย็นจริงอะไรจริง และนี้ผมกำลังจะขอปิ๊กแต่งงานซะที
“พ่องั้นแค่นี้นะพ่อ นอนอ่อนหวานใจพ่อต่อแล้วกัน เจอกันอาทิตย์หน้านะพ่อ “”ผมพูด
“โอเคอู่ อย่าซ่ามากละ ลูกกรู พ่อเป็นห่วง แค่นี้นะ”พ่อพูดและกดวางสายทันที
“เห้ย! อากรู พ่อมรึงอะเป็นไงบ้างวะ”ไอ้อธิคมถามผม
“คุณอธิคมครับมรึงจะถามว่าอากรูอย่างเดียวก็ได้กรูเข้าใจง่าย สาด ไอ้นี้”ผมหันมา
“เหรอ! เข้าใจง่าย”ไอ้อธิคม
“พี่อู่ พี่อธิคม ผมสองคนจะกลับแล้วนะพี่”ผมหันไปเสียงไอ้เอ็กซ์ น้องไอ้อ้น  และไอ้เดฟ น้องไอ้ดิม พวกผมจำได้ดีวันที่เด็กพวกนี้มันกลั้นแกล้งผมจนสยองเด็กไปนาน แต่ผมได้เอาคืนตอนมาฝึกนี้แหละ เอาคืนแบบรุ่นต่อรุ่นเลย 555
“จะกลับแล้วก็ไปดิ ไปถูกไหมประตูอะ หรือต้องให้พวกตรูเตะส่ง”ผมพูดหยักหัวกวนเล็กน้อย แถมด้วยหยักคิ้ว
“โห่! พี่อู่ ไม่คิดถึงเอ็กซ์เหรอ”ไอ้เอ็กซ์ไอ้นี้
“คิดถึงมาก น้ำตาพวกกรูไหลพลากเลยที่รู้มรึงจะกลับ ไอ้เอ็กซ์”ผมพูด
“มรึงจะอยู่ต่อหรือไง”ไอ้คาโต้มันถาม
“ไม่แน่นอน อยากกลับบ้าน ผมมีภาระกันนะพี่ นี้น้องๆ นอนรออยู่ “ไอ้เอ็กซ์
“อืมม มันจะบอกว่าของมันดี มีเด็กนอนรอวะ “ไอ้อธิคม
“ไป ไป ไปได้แล้ว โม้เหมือนพี่มรึงเลย ไอ้อ้นอะ”ผมเอง ทำมือไล่มัน
“ไปซะทีเฮอะ”ไอ้อธิคม พูดมันนั้งเอาแขนเท้าเก้าอี้ยาว
“แล้วนี้หมดยัง เหมือนมรึงเนี๊ยะ”ผมถามไอ้สองคนนี้มีมองหน้ากันและ
“หล่อแบบผมสองคนเหรอพี่”ไอ้เอ็กซ์  มันช่างกล้า
“ฮึกๆๆ”ไอ้คาโต้ มันรู้ว่าที่ผมถามว่าเหมือนมัน นี้เหมือนแบบไหน แม้คิดได้ไงว่าหล่อเหมือนกัน
“กรูหมายถึง กวนตรีนเหมือนมรึงสองคนเนี๊ยะมีอีกไหม ถ้ามีอีกจะได้ ห้าขั้นสูงกว่าไว้ตอนรับ “ผมพูด
“โห่ พี่แค่นี้ก็โหดแล้วนะ พี่ดิมยังไม่เจอโหดเท่ารุ่นผมเลยนะ”ไอ้เดฟพูด
“งั้นพวกผมต้องไปแล้วพี่อู่ พี่อธิคม พี่คาโต้ ขอบคุณนะครับที่ฝึกให้พวกผม “ไอ้เอ็กซ์
“โชคดีวะ “ไอ้คาโต้
“โชคดี มรึง “ไอ้อธิคม
“โชคดีสำลีแปะหัว”ผมพูด
“ขอบคุณคร๊าบ “มันสองคนพูดและเดินไปเพื่อที่จะขึ้นรถไปต่อที่ ผมก็มอง กัน ผมจำได้วันที่ไปช่วยไอ้อธิคมมันดูแลไม่ซิไอ้อธิคมมันหลอกผมไปกับเป้ เพราะพี่ๆ เขามีเรื่องกันต้องไปต่างประเทศทิ้งลูกๆอยู่บ้าน มันหลอกว่าเด็กเยอะ ไอ้ผมก็คิดว่าเด็ก 15 16 อะไรประมาณนี้ เด็กเกรียนทั้งนั้น
“ฮัลโล เมียจร๊า เลิกแล้วเหรอ ผัวไปรับเดี๋ยวนี้ คิดถึง จ๊วบ”ไอ้อธิคม ไอ้คาโต้มันมอง เมียมันกลับ แต่โทรศัพท์กรูไม่ดังซะที เมียยังไม่กลับอีกเหรอ วันนี้เมียไปอบรบ จะอบอะไรหนักหนา เมียผมคือน้องปิ๊ก
“เออ เมียกลับแล้ว ต้องรีบไป ไปจัดสักดอก สองดอก “ไอ้อธิคม มันเดินไปขึ้นรถมันทัน ผมก็ เดินตามไปนะ รถมันจอดด้านหน้าผม
“ฮัลโล ปิ๊ก เสร็จหรือยัง”ผมโทรหาปิ๊ก
“พี่อู่ ปิ๊ก อบรมอยู่”ปิ๊กพูดเสียงกระซิบ
“พี่คิดถึงอะ”ผมพูด
“พี่อู่ ปิ๊กเพิ่งจะมาตอนเช้านี้เองนะ”ปิ๊ก
“ชั่วโมงเดียวพี่ก็จะขาดใจแล้ว คนรักคนหลงเมียอะทำไงได้”ผมพูดไอ้อธิคม มันเยอะเย้ยผม
“ปิ๊กจะรีบกลับ แค่นี้นะ อย่าโทรมาอีก อบรมอยู่ ตรูด”ปิ๊ก เมียว่าผมเป็นตุ๊ดอีก เดี๋ยวคืนนี้จัดซะสามดอก ผมมองไอ้คมมันสงสัญญาณ ให้ถอยรถออก ผมไม่สน  ตอนนี้ไอ้คาโต้มันขับออกไป ไม่ ทำมือบายเรียบร้อยแล้ว ไปน้องน้องหมอ สัตว์แพทย์ อดีตเด็กเก่าผม
“เห้ย ไอ้ ทะนัดเรื่องเทพ ถอยรถดิวะ กรูจะไปรับเมีย”ไอ้อธิคม ตะโกนมา
“กรูชื่อธนัฐเทพ ไม่ใข้ทะนัดเรื่องเทพ สาด “ผมพูดโชว์นิ้วกลาง ไอ้ตาโต้มันออกรถมันไปแล้ว
“ไอ้เวรกรูบอกให้ถอยรถไงกรูรีบ”ไอ้อธิคม
“กรูไม่รีบ เมียยังไม่เลิก”ผมพูด
“อ้อเหรอ งั้น รถมรึงเพิ่งถอยมาได้ ครบเดือนยัง”ไอ้อธิคมมันถามผม
“ครบแล้วทำไมอะ”ผมถามมันกลับ
“ประกันละ”มันถามหาประกันทำไม
“มีแล้วเฟ้ย ชั้น1 ชั้น3 กรูไม่ชอบ สูงไป  ”ผมตอบมัน
“ได้! โทรประกันมรึงเลย กรูจะเจิมรถมรึงให้เดี๋ยวนี้ “ไอ้อธิคมพูด
“ปรื้น ๆ “มันเร่งเครื่อง มันจะถอยงามใส้ รถผม
“สาด! อย่านะมรึง ลิมโบกินี่ลูกพ่อ จะโดนมันรังแก ”ผมด่ามันกระโดนขึ้นรถถอยออกมาแถบไม่ทันไอ้เวรมันจะเจิม ลิมโบกินิ ลูกรักผม
“ไอ้ ....ฟักมรึง ”ผมจะด่ามัน fuck you
“มรึงรอเมียไปแล้วกัน กรูขอนำไปจัดเมียกรูล่วงหน้าก่อน ปรื้นๆๆ”นั้นดูมันมีเร่งเครื่องโชว์และขับออกไปโล้ดเลย
“โอ้ยย คิดถึงเมีย รอเป็น ผบ.ก่อนนะจะงดกิจกรรมห้ามพรากเมียไปอบรม “ผมตระโกน

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันบอยVSแจ๊คX พี่เจ แจ๊คงานเข้า
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 27-05-2015 21:27:12

พิเศษ พี่เจ บ้านจอจาน วันนี้ผมมาดูน้องชายผมกับพี่เจมส์ พี่โจกับพี่โจ้ ติดงานมาไม่ได้ พ่อบอกว่าไอ้แจ็คมันงานเข้า ถึงผมจะง้องแง้งกับแจ๊คมันบ่อยแต่แจ็คเป็นน้องชายผมนี้ ผมเป็นห่วงมากแถมยังมากับบอยอีกต่างหาก
“พี่เจมส์ เจปวดฉี่อะ ไหนบอกแป็ปเดียวนานโคตร”ผมบ่นและมองหาห้องน้ำเลย นั้นไงเห็นแล้ว ผมรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำระหว่างที่กำลังวิ่งเข้าไป ผมเจอใครสักคนที่ยืนอยู่ หน้าห้องน้ำ  หล่อมากเลย พี่เขาหันมายิ้มให้ผม แบบเท่ๆ แต่ตอนนี้ปวดฉี่กลั้นมาตั้งนานแล้วไม่ไหวแล้วผมวิ่งพลวดเข้ามาและ
“โคล้ม”ผมชนใครสักคน โอ้ยยเจ็บก็เจ็บ ฉีก็ปวด
“นี้ จะยืนกวางเป็นอนุสาวรีย์ทำไมหน้าประตู มีมารยาทไหมเนี๊ยะ”ผมพูดและลุกขึ้นมา ผมก็มอง เออ หน้าคุ้นๆ นะเหมือนคนที่ยืนหน้าห้องน้ำแต่แค่ละหม้ายคล้ายๆนะ แต่ผมว่าคนหน้าห้องหล่อกว่าเยอะเลยเท่กว่าด้วย คนนี้ดูกวนโอ้ยมากกว่า  และ คนตรงหน้าผมก็มองผม และ
“นี้ วิ่งมาชนคนนะ ขอโทษสักคำไม่มี ยังแถมาว่าเขาอีก ปกติไหมเนี๊ยะ”ดูถามผมซิ โอ้ยย ดีนะที่ปวดฉี
“ก็ มายืนขวางที่ตรงประตู มันเป็นทางเข้าออก “ผมพูดและผมรู้ว่าผมกำลังแถ
“อ้อเหรอ”มีเดินรุกเข้ามาหาผมด้วย แต่ผมถอยหลัง
“ปากดีเนอะ สงสัยต้อง ต้อง  “ผมก็  เห้ย! จะบ้าเหรอจะทำอะไรผม ผมหันไปซ้ายแลขวาและ
“โป้ก”ผมเห็นมีอะไรวางอยู่ไม่รู้ หยิบมาตีไปทีหนึ่ง
“โอ้ยย นี้ จะบ้าเหรอ “เขาร้องขึ้นผมรีบหมุดหนีและเข้าห้องน้ำเลย ล๊อกประตู
“นี้เปิดมาเดี๋ยวนี้เลยนะ เดี๋ยวจับทำเมียเลยนี้ โอ้ยย ตีมาได้ หน้าอันหล่อเหลาของกรู “เสียงคนข้างนอก
“นี้หล่อแล้วเหรอ ที่บ้านไม่กระจกหรือไง “ผมตะโกนถาม จริงๆไม่ทันได้สังเกตุหรอก เพราะปวดฉีแต่มันไม่ไปจากประตูซะที
“สงสัยกรูจะได้เมียในห้องน้ำนี้แหละวะ “ดูมันพูดซิ ปวดฉี่นะเนี๊ยะ ผมหันไปหยิบสายฉีด
“เว้ยย นี้ “ผมฉีดน้ำใส่เลย ฉีดน้ำไล่ประมาณนั้น ทำไมเวลานี้ไม่มีใครมาใช้ห้องน้ำเลยหรือไง ไอ้โรคจิตนี้จะได้ไป ยืนบิดปวดนะเนี๊ยะ
“นี้มันเปียกนะ”คนข้างนอก
“ไอ้ปาร์ค ไปยังรถรอ ไอ้นี้ มรึงท่อปัสสาวะมีปัญหาเหรอ  แล้วทำไมมรึงเปียกแบบนี้ละ มรึงเหยี่ยวยังไงของมรึงเนี๊ยะ”เสียงคนข้างนอกคงมีคนเข้ามามาตามไอ้ คนบ้า ลากออกไปเลย คิดในใจ จะฉี่ตอนนี้ก็กลัวมันพังประตูเข้ามา
“กำลังออกไป พี่ไปส์  ฝากไว้ก่อนนะเจอที่ไหนจับ ทำเมียเลย “นั้นดูซิ ผมยืนนิ่งจนเสียงเงียบไปแล้วและค่อยๆ แง้มประตูดู ออกไปแล้วค่อยยังชั่วหน่อย คนบ้าน จ้างให้ก็ไม่ไปเจแน่นอน
แจ็ค
 ผมรู้สึกไม่ดีเลย แต่พยายามจะลืมตาขึ้น ภาพสุดท้ายคือใบหน้าบอย ที่ผมเห็น ผมทิ้งเขาไว้ในห้องคนเดียว บอย บอย บอย ผมลืมตาและดีดตัวแต่ คนที่รายล้อมไม่ใช่บอย
"Shit"เพราะมีคนมุงดูผม พี่เจมส์ พี่เจส แบะพี่สาวผม (ล้อเล่นพี่เขาผู้ชายพี่เจ)
"ใช่ shit มรึงอะ shit "พี่เจมส์ ผมหันไปมองหา บอยแต่ไม่มี บอย
"เกือบโดยพรากประตูสวรรดิ์แล้วมรึง"พี่เจ เออ ไอ้ ไอ้หรั่งงง แล้วบอยละ
"บอยละพี่ บอยละเป็นอะไรไหม พี่"ผมถามพี่เจมส์
"ไม่เป็นอะไร โชคดีที่ลูกลุงสองมาช่วยไว้ทัน"พี่เจมส์พูด มีคนมาช่วยผมงั้นเหรอ
"บอย"ผมเรียกบอยเดินเข้ามาพร้อม ลุงณะเวรแล้วผม บอยเดินมาหาผม พ่อเข้ามาด้วย ตอนนี้ในห้องบรรยากาศคุสาดมาก
"บอยแจ็คขอโทษ บอยไม่เป็นอะไรใช่ไหม"ผมถามยอยสำรวจบอย
"ไม่แจ็ค บอยขอโทษที่ปบ่อยแจ็คออกไปคนเดียว "บอยขอโทษผม
"แจ็คทำไมเราทำแบบนี้ รู้ไหมมันอันตรายมาก แจ็ค ลุงคิดว่า"ลุงณะพูด ผมนี้ตกใจมาก บอยด้วย
"ไม่น่ะลุง ผมรักบอยผมไม่อยากเสียบอยไป ผมเลย"ผมพูดกับลุง
"พี่ณะ ผม"พ่อกำบังจะพูดลุงณะยกมือห้าม
"ลุงคิดดูแล้ว บอยควรจะ.."
"พ่อ บอยรักแจ็ค พ่อ และบอยก็ผิดที่ไม่ขัดค้านแจ๊ค เพราะบอยก็ไม่อยากมีคนอื่น บอยรักเขา "บอยพูดออกมา ผมหันไปมองบอย คำนี้แหละที่อยากฟังแถมบอยยังพูดต่อหน้าลุงณะอีกด้วย
"พี่ณะเด็กรักกันขนาดนี้  พี่ทำได้ลงเหรอพี่"พ่อผมพูดผมกอดบอย
"แต่ดูที่แจ็คทำ มันเสียงอันตราแค่ไหน พี่ไม่ได้ห่วงแค่ลูก มันก็หลานพี่ แต่ บอยคือคนสำคัญ ภูมิก็รู้"ลุงณะพูด ปมลุกจากเตียงเดินไป ผมก้มลงกราบลุงณะ
"แจ็คขอโทษที่ทำอะไรไม่คิด ต่อไปแจ็คจะคิดทบทวนให้ดีกว่านี้ลุง ผมรักบอย "ผมพูดลุงณะพ่นลมออกมา ลุงณะมองผมมองบอย
"ต่อไปจะไปไหนก็บอกไม่ได้ห้ามแต่ให้บอกจะได้มีคนติดตามมาดูแล "ลุงณะพูดและ แฃเดินออกจากห้องไปตามด้วยพ่อผม ผมลุกขึ้น ปมดีใจมากที่บอยกล้สบอกลุงว่าเจารักผม
"แจ็ครักบอย "ผมกอดบอย พี่ๆเดินออกจากห้อง พี่ปล่อยให้ปมอยู่กันสองคนในห้อง  ผมกอดบอย ผมหอมบอย ผมสำรวจบอย ว่าเป็นอะไรหรือเปล่า
“บอย แจ็คขอโทษ “ผมพูดขอโทษบอย
“บอยรักแจ็คนะ แจ็คหายไป บอยทำอะไรไม่ถูกเลย “บอยพูดกับผม ผมดีมาก
“แจ็คจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วบอย “ผมพูด ผมเงยหน้าขึ้น จูปบอย แต่แค่นั้น ผมยังรู้สึกเพลียมาก บอยหาอะไรมาให้ผมกิน ผมค่อยลุกขึ้นนั่ง บอยป้อนผม

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันบอยVSแจ๊คXพี่เจ แจ๊คงานเข้า
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 27-05-2015 22:03:29

รอมิกซ์-ธีม ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันบอยVSแจ๊คXพี่เจ แจ๊คงานเข้า
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 27-05-2015 22:40:05

อ้างจาก: PetitDragon ที่ 27-05-2015 22:03:29  

รอมิกซ์-ธีม ๆๆๆ

สวัสดีค่ะ PettiDragon คงอีกยาวเลย เพราะว่าไฟว์พี่หายไปหมดเลยตอนเอาคอมฯไปซ้อม เลยตัดสินใจ รีไรท์ใหม่หมดเลย โครงเรื่องเหมือนเดิม พยายามปรับเพิ่ม ให้สนุกมากขึ้นหรือเปล่า ติชมได้เลยนะค่ะ ยินดีมากมาก

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน ติ๊กX พี่ตุ๊VSพี่อ้นกับพี่ดิม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 28-05-2015 06:15:06

ตอนนี้ มีพิเศษพี่ๆ เพื่อแนะนำตัวและนิสัยนิดหน่อย ต้องขออภัยหากใช้คำพูดบางประโยคในเนื้อเรื่องดูรุนแรงเกินไปด้วยนะค่ะ 
      ติ๊ก
 เมื่อคืนแอ้มันโทรหาผมมันบอกว่า มันนอนคอนโด ดังนั้นมันจะให้พี่มันไปส่ง แต่ผมไม่เชื่อมันหรอกเพราะผมเห็นไอ้ดิวขับรถตามออกไป ผมรู้ว่ามันมีเรื่อวแน่ไอ้เพราะลุงหนึ่งตามอาภีมมาที่บ้าน
 "ดีครับพี่เอส"ผมเดินออกมาเจอพี่เอสเดินงัวเงียมาแต่เช้า
"ดีครับน้องติ๊ก รอแอ้มันหรอครับ"พี่เอสถามผม
"เปล่าครับแอ้มันนอนคอนโดมัน "ผมตอบพี่เอส พี่เอสเลิกคิ้วมองผม
"จริงดิ แต่พี่ไปนอนคอนโดมันมานะ ไม่เห็นแม้แต่เงามัน สงสัยไปfuckingกับหนุ่มที่ไหนแน่เลย น้องพี่ย่อมเหมือนพี่ "ผมเงียบเลยมันโกหกผมอีกแล้วแอ้
"งั้นพี่ขึ้นบ้านก่อนนะ ง่วง งวง "พี่เอสพูดและอ้าปากห้าว ไปนอนยังไงยังง่วง!
"พี่ไปนอนคอนโดไอ้แอ้ ทำไมพี่ยังง่วงอีกอะ"ผมถามพี่เอส
"เออ นอนน่ะนอน แต่มันนอนคนละแบบ และท่าเจอท่ายากนะ แน่นอนต่องไม่อยากจะนอน..."พี่เอสนี้มันนอนแบบไหนเนี๊ยะ จะบอกว่าตัวเองไป อิบ อิบ กับใครมาก็บอกมาเถอะ ผมทำท่าจะเดินต่อไปรอพี่พัฒน์ที่รถดีกว่า ไอ้แอ้น่ะไอ้แอ้โกหกกรู
"รู้จักท่ายากไหม ไม่รู้จักซิท่า ว่างๆะพาไปฝึก พี่มีเยอะ แบ่งปันกันได้"ไอ้พี่เอสพูด  ผมมองพี่เอส แบบว่าทำไมอะ
"น้องกรูไม่ต้องใช้ท่ายากหรอกมั้ง ไอ้เอสสส"พี่ตุ๊ลงมาพอดีเลย ผมหันไป หยักไหล่
"อุ้ย พี่ตุ๊ สะ สะหวีดดีครับพี่"พี่เอสทักทายพี่ตุ๊
"มรึงจะเอาท่ายากอะไรมาเทรนน้องดรู ไอ้ พลทหาร"พี่ตุ๊
"ท่ายาก เกี่ยวกับ การฝึกทหารเพื่อน้องติ๊กอยากเรียนรู้เป็นวิยาทาน"พี่เอส ผมหันไปมองพี่ตุ๊ ไม่เลยนะไม่ร้องขอ และหันมามองพี่เอส
"คงไม่ต้องมั้ง เอส เพราะน้อกรูนี้จบมา บริหารโรงแรม กับเป็นครูสองอย่างนี้ ไม่คงไม่จำเป็น! ต้อใช้"พี่ตุ๊ พูด
"งั้นไม่เป็นไร งั้นเอสลาละพี่ กู้ดไนท์ เอ้ย กู้ดมอนิ่งนะครับทุกคน  "พี่เอสพูด
"ดูท่าจะง่วงนอนนะมรึงนี้ จะขึ้นไปนอนข้างบน หรือจะนอนตรงนี้ละ "พี่ตุ๊พูดและยกกระเป๋าพี่พัฒน์จะขึ้นรถ
"อุ้ย  นอนบนบ้านดีกว่าพ่อเพิ่งซื้อเตียงให้ใหม่ เด่งดีนะ จะ.... "พี่เอสมีจะมาชวนผมอีกนะ
"รีบขึ้นไป เดี๋ยวเตียงมรึงจะไม่ได้ใช้ "พี่ตุ๊ดพูด
"งั้นไปนะพี่ตุ๊ อยากนอนเตียงใหม่ เดินทางให้สนุกนะน้องติ๊ก “พี่เอสพูด
"พี่เอส เออ ท่ายากนะ ผมมีหมดแล้วคงไม่ต้องฝึกแล้ว "ผมเรียกพี่เอสผมกระซิบ มีเอสมองหน้าผม
"แจ๋ว! "พี่เอสขึ้นบ้านไปโล้ด ผมเดินมารอจึ้นรถ ะพัฒน์เอางานมาทำด้วยอ่ะ (พี่พัฒน์คือใครจะมาในตอน เรื่องรักวุ่นวาย ของพี่ๆ)
"พัฒน์งานบางงานแบ่งคนอื่นทำบ้าง "พี่ตุ๊บอกพี่พัฒน์
"คนไหนละ พี่ตุ๊ ไปจะหมดแล้วที่อยู่ก็ล้นมือกันกันคนแล้วพี่ตุ๊"พี่พัฒน์หรือครูพัฒน์พูด ผมแอบขำเลย
"โอเค นี้คอมเพลนพี่ใช่ไหมเนี๊ยะ "พี่ตุ๊พูดกับพี่พัฒน์
"เปล่าซะหน่อย "พี่พัฒน์พูดมีแอบค้อนพี่ตุ๊
"ไม่นาน  ครูที่จบใหม่พร้อมทำงานจะเดินทางไปเร็วๆนี้ อย่าทำหน้างอซิ มันเหมือนปลาทูแม่กลอง"พี่ตุ๊
"คิก คิก คิก"ผมขำพี่ชายผม
"มุขสมัยไหนนี้ "พี้พัฒน์พูด พี่พัฒน์ขึ้นรถและตามด้วยผม
"ห้ามขับเร็ว เร็วได้ไม่เกิน 80 "พี่ตุ๊สั่งพี่พัฒน์ เร็วได้แค่ 80 แล้วจะถึงเมื่อไหร่ละ
"ปกติพี่พัฒน์ก็ขับไม่เร็วอยู่แล้ว วิ่งจอกกิ้งยังเร็วกว่าเลย"ผมพูด
"อุ้ยติ๊กว่าพี่ขับช้าเป็นเต่าเหรอเรานิ"พี่พัฒน์หันมา
"เพราะอย่างนี้ไง ถึงให้ออกแต่เช้ามีเวลา ลัลล่าในรถกันหลายชั่วโมง "พี่ตุ๊พูด อ้อ มิหน้าปลุกแต่เช้าตรู่เลย
"ห้ามเปลี่ยนให้ติ๊กขับเด็ด เข้าใจไหม คุณครู ถ้าไม่เชื่อนะ"พี่ตุ๊สั่งพี่พัฒน์
"ครูใหญ่จะทำโทษครูเล็กเหรอ"ผมถามพี่ตุ๊
"ใช่ ครูใหญ่คนนี้จะทำโทษ"พี่ตุ๊พูดลืมตัวแน่เลย พี่ตุ๊สะบัดหน้ามามองผม ที่แอบขำ  พี่ตุ๊นี้ปากแข็งนะรักพี่พัฒน์ก็ไม่ยอมแสดงออกต่อหน้าพวกผมหรอก
"เอานี้ไปได้แล้ว ทั้งครูครูอละลูกศิษย์เลยนะน่าจับตีก้นทั้งคู่"พี่ตุ๊ พี่พัฒน์สตาร์ทรถ พี่ตุ๊มองพี่พัฒน์
"จะหอมแก้มก็หอม เขาไม่แอบดูหรอก"ผมพูด หันไปทางอื่น พสกผมอย่กให้ะตุ๊ลงเอยกับพี่พัฒน์ ผมรู้ว่าพี่ตุ๊กับพี่พัฒน์รักกันแต่ติดที่พี่พัฒน์ดป็นบูกบุญธรรมพ่อ แต่ผมรู้มากกว่านั้น ผมรู้ว่าพี่ตุ๊กับพี่พัฒน์โป่งโป้งชึงกันแล้ว ด้วย
"ฟ๊อด "เสียงดังเชียวพี่ตุ๊นี้ และพี่พัฒน์เลื่อนปิดกระจก รถแล่นออกมาแล้ว
"เราไปรับพายกันใช่ไหม ติ๊ก"พี้พัฒน์ถามผม ผมพยักหน้า เพราะว่าพ่อโทรมาบอกว่าอาเปรมด์งานเข้าให้ผมแวะไปรับพายด้วย พาไปด้วยกัน ผมยังคิดเรื่องที่พายบอกว่ามันชอบดิวและมันบอกดิวไปแล้ว และมันก็ไม่ได้บอกผมต่อว่าไอ้ดิวว่ายังไงกับมัน มันแค่บอกว่าดิวมีคนรักแล้ว และผมคิดว่าเป็นไอ้แอ้ ทำไมนะ ทำไมต้องมีคนต้องการมรึงมากขนาดนี้ ลุงหนึ่งก็จะให้คู่กับบอยอีก
“ติ๊ก เป็นอะไรหรือเปล่า”พี่พัฒน์เห็นผมเงียบไป ผมหันไปยิ้ม ผมส่ายหน้า
“พี่เอ ยังป้อนงานให้เราอยู่ไหม อย่าหักโหมหนักติ๊ก “พี่พัฒน์พูด
“ก็ไม่เยอะหรอก แต่ถ้าเยอะก็คงจะดี พี่พัฒน์ ติ๊กเบื่อที่จะเรียนที่นั้น “ผมพูดกับพี่พัฒน์
“พี่เข้าใจ เราอยากจะเข้ามหาลัย และมีเวลาทำนั้นทำนี้เยอะแยะ และที่นั้นแทบจะไม่มีอะไรสำหรับติ๊กเลย”พี่พัฒน์พูด
“แต่ ถ้าเราจะมองให้มันเป็นความสุข มันก็ทำได้นะ”พี่พัฒน์พูด
“พี่ชอบเหรอพี่พัฒน์”ผมหันไปถาม
“เออ พี่”พี่พัฒน์
“พี่พัฒน์ รักพี่ตุ๊ ใช่ไหม และติ๊กเชื่อว่าพี่ตุ๊ รักพี่พัฒน์เหมือนกัน “ผมพูดพี่พัฒน์หันมามองผมแว๊ปหนึ่งและหันกลับไป ขับรถต่อ
"เมื่อไหร่ะตุ๊กับพี่พัฒน์จะ แฮปปี้แอนดิ่งซะที พี่ตุ๊จะเก็กไปไหนก็ไม่รู้ พวกผมนี้จะหมดความอดทนว่าจะคุยกับพี่ตุ๊กันอยู่แล้ว"ผมพูดกับพี่พัฒน์ พี่พัฒน์มองผม
"เออ"พี่พัฒน์เงียบไปเลยที่นี้ พี่ตุ๊ก็เก็กอยู่นั้นแหละ พวกผมจะอกแตกตายกันอยู่แล้ว สงสารพี่พัฒน์ 
"พี่พัฒน์น้อยใจไหม "ผมถามพี่พัฒน์
"ก็มีบ้างนะแต่ พี่เข้าใจพี่ตุ๊ ติ๊ก"พี่พัฒน์พูด
“พี่พัฒน์คงเสียใจมากที่เห็น พี่ตุ๊ไปกับ พี่ขวัญตอนนั้น พวกผมสงสารพี่กันมากเลยนะ “ผมพูด แม้ว่าพี่ขวัญจะเสียไปแล้วก็ตาม ตอนนั้นพี่พัฒน์คงต้องทนเห็นคนที่ตัวเองรักไป เอาใจคนอื่นคือพี่ขวัญซึ้งเป็นเพื่อนสนิทพี่พัฒน์ แต่พอเขาได้พี่ตุ๊เขากลับไม่พูดกับพี่พัฒน์เลย และพี่ตุ๊ก็เอาใจเขามากจนพวกผมนี้หมันใส้มาก แต่มันจบไปแล้วนิ
“ติ๊กรักพี่พัฒน์นะ พี่เหมือนพี่แท้ของติ๊ก “ผมพูด
“พี่ก็รักติ๊กนะ เป็นหวงเรานะ บางวันก็เห็นเราไม่มีความสุขเลย ติ๊ก อะไรที่ทำให้เราไม่มีความสุข โย้นมันทิ้งไปบ้างก็ได้นะ หึ”พี่พัฒน์พูดตอนนี้พี่พัฒน์ขับรถเข้ามาจอดด้านหน้าโรงแรมแล้ว พายมันยืนรออยู่ มีหนุ่มล้ำยืนอยู่ไม่ไกลจากมัน
“อีพาย ไปได้แล้ว ฮอร์โมนมรึงนี้ทำงานตลอดเลยนะ”ผมเปิดกระจกแซว พายมันน่ารัก
“ไปก่อนนะ “พายบอกคนนั้น ไอ้คนนั้นดูท่าจะอยากได้เบอร์โทรพายมาก
“เอาเบอร์พ่อน้องเขาไหม มีนะ พ่อน้องเขาเป็น ผบ.ทบ “ผมตระโกนถาม พี่คนนั้นทำท่าตกใจ รีบเดินเข้าไปด้านในทันที
“อีติ๊ก มรึงสะกัดกรุอะ เขาอุตสายืนฉีกยิ้มให้กรูตั้งนาน พี่พัฒน์ดูซิ”พาย
“หึๆ พาย พี่ว่ามันยังไม่ถึงเวลานะ เรียนก่อนดีกว่าไหม “พี่พัฒน์พูด และออกรถ
“เป็นไงบ้างมรึง”ผมถามพายผมรู้ว่าทำให้มันเสียใจเมื่อคืน
“เมื่อคืนเหรอ มีหนุ่มๆล่ำมาเพียบเลย ที่โรงแรมลุงภาษญ์อะ เมื่อคืนเขาประกวดโดมอนแมน แก “อีพาย
“ทำไมมรึงไม่โทรบอกกรู “ผมเอง หันขวับมาเลย
“นี้ใส่เสื้อกรามทั้งนั้น กางเกงยีนส์ก็ฟิต! น่าดูมว๊าก”พายพูด
“พอได้แล้ว อุ้ย พี่ทนฟังไม่ได้ เราสองคนนี้ คุยอะไรกันเนี๊ยะ พี่ตุ๊มาได้ยิน โดนแน่ๆเลย”พี่พัฒน์ 555
“ก็เลยต้องเม้ากันหลับหลังนี้ไงพี่พัฒน์”พายพูด
“และเราสองคนนี้นะ จะทำให้พี่ใจแตกไปด้วยนะเนี๊ยะ”พี่พัฒน์ พูดเหล่มองผมสองคน

    พี่อ้น แอน พี่ดิม VS พี่ตุ๊
          บ้าน อ.อ่าง เมือคืนไอ้น้องผมมันดันมาได้ยินประโยคเด็ดจากลุงหนึ่ง ว่าไม่ได้อยากให้มันอยูเพราะตอนเด็กๆแอ้ป่วยหนักและหลังจากที่ลุงภารักษาแอ้หายดี แอ้ก็เข้ามาดป็นสมาชิกในครอบครัวผมนับจากนั้น ผมสงสารน้องนะแต่ผมเขื่อว่าเมื้อคืนไอ้ดิวดูแลแอ้ได้เลยจำยอม ผมเดินออกมากำลังไปเข้ากรม จบมาได้สักพักลุยงานแบบบ้าคลั้ง พอผมออกมาก็เจอไอ้หมอดิม และ เจอไอ้คุณตุ๊กำลังโบกมือลาเมียไปทำงานไกลโผ้น ผมหยักคิ้วให้ไอ้ดิมคู่หูผม คือหมอทหารดิม
"ร่ำลาเมียรักเหรอครับคุณครูใหญ่ (มั้ง) "ผมพูด แซว
"หึ หึ หึ"ไอ้ดิม มรึงช่วยดรูแค่นี้เองเหรอ ไอ้ตุ๊หันมาเอามือเท้าเอวมองผมและหันไปมองไอ้ดิม
"แน่นอน พัฒน์ที่รักกรูเขาไปทำงานต้องออกมาส่งกันหน่อย ไม่เหมือน มรึง และมรึง พอ อิบ อิบ เสร็จ ก็แยกทาง หรือง่ายๆ น้ำแตกก็แยกทาง "ไอ้ตุ๊มันพูด และทำท่าอิบ คือ ชูสองนิ้วเหนือหัวมัน
"แน่นอนก็ไม่ต้อง ถ้าให้ยืนส่งทุกคนคงงปวดขาแย่เลย แค่ไอเจ็บเขาก็แย่แล้ว แบบว่า เยอะอ่ะ มาเป็นคันรถวะ "ผมพูด พร้อมหันไปหาไอ้หมอดิม
"แปะ"แปะมือกัน
"แน่นอน เพิ่งขึ้นรถกลับไป   แซบมาก"ไอ้ดิมอีกคน
"อืมม... ใช้งานมาก มันจะเสือมสภาพเร็ว ไม่ค่อยอยากรับงาน พองานเข้า มันจะแป๊ก และไอ้ประเภทคุยแบบนี้นะ น้องมันมักจะสั้นๆ นะ และมักจะใช้เวลาไม่มาก เขาเรียกนกกระจอกยังไม่ทันกินน้ำ "ไอ้ตุ๊มันพูดและเดินเข้าบ้าน ผมสองคนก้มมองเป้าตัวเองสาด..ตุ๊
"มันว่ามรึงอะ"ผมรีบโบ้ยเลย
"มรึงนั้นแหละคงไปเปิดให้มันดู มันเลยพูดถูก"ไอ้หมอหมาดิมมม
"สวัสดีครับพี่อ้น "น้องหมอด้าออกมาจากบ้านจะไป โรงพยาบาลแน่นอน
"มันว่ามรึงอะไอ้หมอดิม มิน่าเสร็จเร็วเชียว อย่างที่มันพูดนี้เอง"ผมพูดไอ้ดิมนิ้วกลางให้ผม มันกำบังนกกระเป๋าขึ้นรถ ไม่ลืมยกนิ้วกบางให้ผม ไอ้โอมมันกำบังออกมา ผมรู้น้องผมแอบชอบน้องหมอด้าอยู่ ผมชี้ให้ไอ้โอม หมอด้า ระหว่างที่ไอ้ดิมก้มจัดรถมัน ผมแอบส่งกุลแจรถให้ไอ้โอม แน่นอนน้องผมมองตาแล้วรู้กัน
“จัด”ผมพูดให้อ่านปาก มันเข้าใจเร็วจริงอะไรจริงไอ้โอม
“โอ”มันพูดให้อ่านปาก
"ไอ้คุณดิมครับ นี้มรึงไม่ตรงไปค่ายกับกรูเลยเหรอ"ผมก้มลงถามมัน พร้อมกับควักมือให้ไอ้โอมดำเนินแผนมันต่อมันดึงดีะเป๋าจากมือหมอด้าและดันหมอด้าไปที่รถ  หมอด้าหันไปหันมา ชี้พี่ไอ้พี่ดิม  ผมชี้ไอ้ดิมและชี้ผมว่าให้มันไปกับพี่ ผมส่งภาษามือกัน
"กรูจะไปส่งน้องกรูก่อน"ไอ้หมอดิมตอบผม
"ไอ้ดิม นั้นไรอะ"ผมรีบชี้ก่อนมีนจะถอดหัวมันจ่กดระโปรงท้ายรถ
"จะอะไรก็ปืนไงมรึง  ทำไมครับคุณพลทหารอ้นไม่ได้จับมาสองอาทิตย์ ลืมเหรอครับว่าปืนหน้าตาเป็นแบบไหน อ้อ คงจับแต่ปืนกระบอกเล็กมรึงละซิ"ไอ้ดิม ดูมันพูดว่าปืนในกางเกงผมเล็ก
"ไอ้ดิม อีกอันอะ เอาอะไรไปว่ะเซ็กทอยด์เหรอ"ผมถามมันอีก
"กรูไม่มี แน่นนอน ถ้ามรึงอาจจะใช่ "ไอ้ดิม ผมเหลือบมองมองไอ้โอมมันกำลังเข็นรถออกไป และมันขึ้นรถแล้ว ทำมือโอเคแล้ว
"ตกลงมรึงจะทำอะไรก่อนนี้"ผมถามมันอีกที
"เอ๊ะไอ้อ้นก็กรูบอกจะไปส่งร้องกรูก่อนไง"ไอ้หมอดิม และโอมมันสตาร์ทรถแล้วและกำลังจะ
"น้องกรูรออยู่ มรึงก็ชวนกรูคุยจริงไอ้พลทหารอ้น"ไอ้ดิมมันมองหน้าผม
"หมอด้า  หมอด้า!"ไอ้ดิมมันปิดท้ายรถแต่น้องหมอด้ามันไปแล้ว
"น้องหมอด้า  น้องกรูหาย"ไอ้ดิม ผมชี้รถไอ้โอมมันกำลังจะพ้นประตูไป
"ไอ้โอม มรึงมีสิทธิ์อะไรขโมยน้องกรูไปขึ้นรถมรึง"ไอ้ดิม ตะโกน
"ผมจะไปโรงพยาบาลพี่ ช่วงนี้หัวใจเต้นผิดจังหวะ เดี๋ยวไปส่งให้ วันนี้จะตรวจหมดทุกจุดของร่างกายเลยพี่ "ไอ้โอม
"โรงพยาบาลนี้ไม่มีสิทธิ์รักษาของมรึง และมรึงจะตรวจอะไรหนักหนามรึงเพิ่งตรวจไปอาทิตย์ที่แล้ว "ไอ้ดิม
"ผมยอมจ่ายพี่ โรงพยาบาลนี้ บริการถึงใจ เลยอยากไปทุกวัน"ไอ้โอม
"โรงพยาบาลพ่อกรู บริการประทับ ประทับใจโว้ย ไม่ใช่ถึงใจ "ไอ้ดิม รถไอ้โอมแล่นออกไปแล้ว และไอ้ดิมมันหันมา fucking ใส่หน้าผมเลย นิ้วกลาง
"มรึงให้กรูทำไม ไปให้ไอ้โอมมันโน้นมันเอาน้องมรึงไป ไป fu**  ing มันโน้น"ผมพูดเอาแขนเท้ารถมัน
"มันน้องมรึง "ไอ้ดิม ผมพยักหน้า
"แน่นอน มันก็ผลผลิตพ่อกรู แต่ ไอ้จู๋ มันคนละอันกันกับกรู หรือจะใช้ด้วยกันดีนะ"ผมทำท่าคิด
"ได้กรูจะตัดออกให้เหลืออันเดียว อาจจะตัดของมันหรือของมรึงจะได้ใช้ด้วยกัน อ้อ กรูถนัดตัดออก ไม่ถนัดต่อ"ไอ้หมอดิม
"เออ ไหน ไหนแล้ว กรูไปกับมรึงไอ้คุณหมอดิม รบกวนยกกระเป๋าขึ้นรถด้วยนะ จ๊วบ"ผมพูดพร้อมส่งจูบ และเปิดประตูขึ้นรถ
"ไอ้อ้น มรึงไปกับกรู รถกรู และ น้ำมันกรู แถมกรูยังขับ มรึงยังให้กรูยกกระเป๋ามรึงอีกเหรอ...มรึง มรึง"ไอ้ดิม ผมมอง มันชี้ผม มันกล้ามาก และ
"มรึง เทพ มาก สาด"ไอ้ดิม โธ่กรูก็ฟังตั้งนาน ชมกรูนี้เอง สาด 555
"เยส ไอ แอม 555"ผมยอมเต็มแต่โดนดีว่ากรู เทพ
"ดิม เร็วนะ อยากไปสวีทกับมรึงแย่แล้ว "ผมตะโกนออกไป แกล้งมัน
"กรูบอกอย่าพูดแบบรั้น"ไอ้ดิมมันตอบกลับมาทันที
"ทำไมอะ"ผมถามกลับ
"มันชวนกรูขนลุกสาด"ไอ้ดิม
"เร็ว น้องกรูมาแล้ว โด่เด่แล้ว ดิมจร๊า 555"ผมแกล้งมัน ไม่ต้องคิดมากผมกับมันไม่แน่นอน สายเดียวกัน
"shit! เปิดหนังเอ็กซ์ในรถกรูอีกสาด ไอ้พลลทหารอ้น"ไอ้ดิม เดินมาขึ้นรถ ผมเอาฟรชไดว์เสียบและเปิดหนังโป้ที่ไอ้โอมน้องรักโหลดให้ไว้
"บลิ้วอารมณ์ไประหว่างทางวะดิม 555"
"Fu** มรึง"ไอ้ดิม
“มรึงนี้ก็ให้กรูจริง เอาลง”ผมพูดและจับนิ้วกลางมันลง
“อันเดียวก็ชักไม่ไหวแล้ว สาด”ผมพูดและไอ้ดิมก็ออกรถ ผมสนิทกันมาโตมาด้วยเกิดยังเกิดวันเดียวกันเลย เทพไหม อยู่ด้วยกันตลอด ฝึกอะไรก็ไปฝีกด้วยกัน ขนาดจะมีความสุข ยังพามันไปด้วยเลย เด็กผมเยอะ มันน่ะไม่ค่อยหาแต่เด็กผมพอเจอมันนี้ไปกับมันทุกคน เซ็งแป๊ป!

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน ติ๊กX พี่ตุ๊VSพี่อ้นกับพี่ดิม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 28-05-2015 09:14:33

 :hao5: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน ดิวVSแอ้ ดิวเลือกแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 28-05-2015 20:49:52

ดิว
  ผมลืมตาขึ้น เช้าแล้วนี้แต่คนที่หนุนไหล่ผมยังหลับอยู่เลย ผมเอานิ้วเกลียแก้มใสๆนั้น เมื่อคืนแอ้ร้องไห้อย่างหนักที่เดียว แอ้เสียใจที่ลุงหนึ่งพูดแบบนั่น ผมนี้แค้นมาก ผมอยากรู้ว่าทำไม อาภีมถึงยอมลุงหนึ่งเรื่องแอ้ ลุงหนึ่งกับแอ้เป็นอะไรกันแน่ อย่าบอกนะว่าลุงหนึ่งจะเอาแอ้ ผมนี้ไม่ยอมเด็ดขาด เพราะถ้าไม่อย่างนั้น ลุงหนึ่งจะมาห้ามผมกับแอ้ทำไม
"กี่โมงแล้วดิว"แอ้งงัวเงียถามผม ทั้งที่ตายังหลับ
"เจ็ดโมงแอ้ ต่ออีกหน่อยก็ได้นะ กว่าแอ้จะได้นอนปาเข้าไปเกือบตีสอง"ผมพูด
"ที่จริงน่าจะได้นอนตั้งแต่เที่ยงคืนนะ "แอ้ลืมตามองผม แอ้พูด แต่ยิ้มเล็กๆมันช่างน่ารัก
"อืมมม"ผมก้มลงประกบริมฝีปากเรียวได้รูป แอ้จูปผมกลับ ผมจูปและไซ้แอ้ ตัวแอ้หอมตลอดเวลา ขนาดยังไม่อายน้ำ ใส่น้ำหอมเลยนะ นัวหอมขนาดนี้
"แอ้ดิวคุยกับพ่อแล้วนะ พ่อมีวิธีที่จะช่วยเราสองตนนะ แอ้ เชื่อใจดิวนะ ดิวจะทำ "ปมพูดสีหน้าแอ้กังวล
"แอ้ไม่อยาก..อุ๊บ"แอ้จะพูดห้ามผม ผมรู้ว่ามันค้อนข้างหนัก
"ดิวจะทำเพื่อลูก เพื่อคนที่ดิวรัก "
"ทั่งที่ลุงหนึ่งประกาศว่า ห้ามเป็นแอ้งั่นเหรอดิว"แอ้พูด
"แต่ดิวก็ประกาศว่าดิวจะเอา "ผมพูด แอ้ดันตัวลุกขึ้นหยิบดล่องแหวนที่ผมซื้อให้เมื่อคืน ผมส่งให้แอ้เมื่อคืนแต่พี่อ้นดันโผ่มา ซะก่อนและแอ้ก็คืนให้ผม แอ้บอกให้ ผมให้เขาวันหลัง ผมหยิบติดมือมาด้วย ผมเปิดกล่องและส่งให้แอ้ แอ้รับไปและ
“อะ”แอ้ส่งกล่องกลับมาให้ผม
"ทำไมละแอ้ ดิวซื้อให้แอ้ ดิวรักแอ้ ดิวเชื่อว่าแอ้รักดิว "ผมพูด
"ปลดตะขอสร้อยคอให้แอ้หน่อยจะใส่ไว้ที่สร้อยคอ "แอ้พูด ผมมองแอบนอยใจนิดกนึ่งแต่ดีกว่าแอ้แอ้ส่งคืนให้ผม
"ดิวแหวนนะจะอยู่ที่นิ้ว หรือที้ไหนไม่สำคัญ มันสำคัญว่าใจ อยู่ไหน เท่านั้น "แอ้พูด ผมแกะตะขอสร้อย แอ้ให้ผมสวมแกวนไส้ที่สร้ยคอ และ ดันตะขอกลับเข้าไป
"ขอบคุณนะ "แอ้พูด ผมมองแอ้
" ทั้งแหวนและเมื้อคืน ขอบคุณนะ ดิว "ผมเอามือแตะใบหน้าเรียวได้รูป
"ดิวทำเพราะใจดิวแอ้ "
"แอ้โชคดี แต่มีบางคนที่น่าสงสารนะดิว เขาไม่โชคดีเหมือนแอ้"ผมมองใครนะ
"แอ้หมายถึงใคร"
"คนที่เขายากให้ดิวรักเขาเหมือนที่ดิวรักแอ้"แอ้พูด
"พายเหรอแอ้ ...พายเข้าใจดิว และดิวรักใครไม่ได้แล้วแอ้ "ผมพูด แอ้ยิ้มและบุกขึ้นเข้าห้งน้ำไป ผมรีบตามไป อาบน้ำด้วยกัน เรามีความสุขทุกครั่งที่ได้อาบน้ำด้วยกัน ผใออกมาแต่งตัว เตรรยมตัวกลับ
"แอ้ ลงไปหาอะไรทานข้างล่างไหม"ผมุถามแอ้
"ไม่มีอะไรในตู้เย็นเหรอดิว"แอ้ถามผม
"น่าจะมีนะเพราะพี่ดิ๊บมานอนอยู่นะเรียนหนัก"ผมพูด
"แอ้ทำกินเองดีกว่า กินไรดีอะ"แอ้ถามผม
"ไข่ม้วนดีกว่า "ผมพูด
"ชอบเหมือนลูกๆเลยนะ"แอ้แซวผม
"แม่ของลูกทำอร่อยนิ"ผมพูด ผมเตรียมตัวออกมา ผมเปิดประตูออกมา เดินมาที่ ครัวและ
"เดฟ มีอย่างอื่นไหมนอกจากไข่"พี่เอ็กซ์ พี่เดฟ พี่เดฟพอทนพี้เอ็กซ์นี้ซิ พี่เดฟหันมาเจอผม มีเดฟสยัดหน้ามามองและผมก็ชี้พี่เอ็กซ์
"ดิว"แอ้ตกใจผมด้วยที่ตกใจ
"โป้ก"พี่เดฟ เปิดประตูตูเย็นโดนหน้าพี่เอ็กเพื่อว่าพี่เอ็กจะได้ไม่หันมาเห็นผมสองคน ผมรีบหมอบกับพื้น ทั้งคู่
"โอ้ยย เดฟ มรึงบ้าเปล่า เปิดตู้เย็นใส่หน้ากรูทำไม หน้าตาที่หล่อขั้นเทพของกรู "พี่เอ็กว่าพี่เดฟใหญ่เลย ก็โดนเข้าไปขนาดนั้น
"เอ็กซ์ กรูขอโทษ เจ็บไหม "พี่เดฟ พูดและเข้าไปถามแบบว่าช่วยบังให้ผมด้วย
"มาโดนบ้างไหมสาดดดด"พี่เอ็กซ์ถามพี่เดฟ
"กรูจะเปิดดูให้ไงว่ามีอย่างอื่นไหม "พี่เดฟพูดผมกำลังหมอบคลานกันเลย
"แล้วมรึวทำไมไม่รอให้กรูเดินไปถึงค่อยเปิดฟ่ะ  โอ้ยย เจ็บ หัวกรูโนไหมเนี๊ยะ ถ้าโนมรึงเจ็บ "พี่เอ็กซ์
“ไหนดูซิ ไม่โน่”เสียงพี่เดฟ
“มรึงหลอกกรูเปล่าเนี๊ยะแบบว่าให้กรูรู้สึกดี”พี่เอ็กซ์ระหว่างที่พี่กำลังสนทนาผมก็
"เอาไงดิว กรูว่แล้วนอนคอนโดกรูก็ไม่เอา แล้วนีเพี่เดฟะมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ไอ้ดิว "แอ้ มาเป็นชุด
"แอ้ ปืนลง บันไดหนีไฟ "ผมพูด ผมหมุดออก เพราะออกทางประตุไม่ได้แน่นอน พี่เอ็กซ์ต้องเห็นแน่นอน  พี่เดฟ เหมือนจะเดินไปหยิบของอะไรสักอย่างให้พี่เอ็กซ์
"แป็ก"พี่เอ็กซ์ทำของหลน ถ้าก้มมาก็เจอดันอะดิ
"เอ็กซ์ "พี่เดฟเรียกพี่เอ็กซ์
"พลุ๊บ"พี่เดฟช่วยเอากระป๋องครอบหัวพี่เดฟ ระหว่างนี้รีบวิ่งกันเลนครับ
"ไอ้สาดเดฟ วันรี้มรึงเป็นเชียอะไรของมรึงเนี๊ยะมาครอบหัวกรูทำไมสาด และกรูไม่เอากระป๋อง ตอนนี้ !"พี้เอ็กซ์
"เออ มันหลุดมือ ไมได้่ตั้งใจ"พี่เดฟ
“ทำไมมรึงไม่เปลี่ยนจากกระป๋องเป็นไฟฉายให้กรูวะสาด มืดวะ “พี่เอ็กซ์
“อุ้ยย กรูเอาออให้นะ”พี่เดฟ
“กรูทำหลุดมือ จริงๆนะ”พี่เดฟ
"เหรอ! แต่มันลงหัวกรูนี้นะ มรึงแม่นไปหรือเปล่า แล้วของกรูหายไปไหนเนี๊ย นี้ขนาดเมื้อคืนไม่ได้ดื่มมรึงยังรั่วได้ขนาดนี้ เดฟ "พี้เอ็กยืนขึ้นเม้งพี่เดฟทั้งที่กระป๋องยังครอบหัวอยู่เลย ผมปืนจากระเบียง สูงอยู่ระแต่ก็ต้องทำ และผมกับแอ้ พากันปีนลง ทำไมพี่เดฟจะม่ก็ไม่บอก ผมปีนลงมาอย่างเร็วมาก จนเกือบถึงพื้น ผมมีกระเป๋าลงมาด้วย
"ผมช่วยไหมครับ "มีคนรอช่วยดีเลย ผมรีบส่งดระเป๋าให้ เงยหน้ามองแอ้ที่ตามผมลวมาติดๆ
"ขอบคุณครับพี่.,เว้ยย"ผมหันไปขอบคุณ ดันเป็น พี่รปภ
"ผมเห็นอะไรผิดสังเกตุเลยมาดูนะครับ นึกว่าขโมย ไม่คิดว่าจะเป็นคุณดิว คุณแอ้ ปืนคอนโดตัวเองทำไมเหรอครับ  เอ๊ะหรือว่า ลิฟท์เสีย แต่ถ้าลิฟท์เสียบันไดในอาคารยังใช้ได้นะครับ ใช้บันไดในอาคารดีกว่านะครับ"พี้ปรภ
"เออ ผมหัดไว้เพื่อ เกิดไฟไหม้ จะได้รู้ว่าบันไดใช้ยังไง เนอะแอ้เนอะ"ผมพูดแอ้พนักหน้า
"สุดยอดเลยครับคุณดิว คุณแอ้ "พี่เขาชม
"งั้นผมสองคนขอตัวนะครับธุระเยอะ"ผมพูดแบบขอตัว
"เชิญครับ เออ คุณเอ็กซ์กับคุณเดฟมานี้ครับ ผมเห็นรถ มิน่าละตอนเที่ยงคืนครึ้งผมเดินสำรวจ โอ้ย พาใครมาอิบ อิบแน่เลย ซีดซาดน่าดู ครางกันซะผมนี้ขนรุก  "โอ้ว shit เพราะเวลานั่นแหละที่ผมสองคนอิบ อิบกัน ผมหันมามองแอ้  มันกัดปาก
"คงจะใช่ แต่อย่าแซวนะพี่ผมเตือน เมื่อคืนจบไม่สวย และตืนเข้ามายังมีอารมย์ค้าง ถ้าพี่แซวขึ้นมางานอาจจะงานเข้า ช่วงนี้พี่เขาฝึกโหดมาก "ผมพูด
"จริงเหรอครับ โชคดีที่คุณดิวบอกผมก่อน งั้นไม่แซวครับ "พี่ รปภ.
"ผมขอตัวนะครับ "ผมรีบพากันออกมาทันที่ และรีบไปขึ้นรถทันทีผมขับรถออกมา แอ้มองผม เมื่อคืนอยากบอกว่าแอ้สุดยอดมาก โอ้ว
“ทำไมมองแบบนั้นละดิว”แอ้ถามผม
“เมื่อคืน สุดยอด อยากได้อีกอะ”ผมพูด
“ไอ้บ้าไอ้หื่น “แอ้หันมาตีผม หน้าก็แดงเขินแน่เลย
“เมื่อคืนหนังเอ็กซ์ชิดซ้ายเก็บไปได้เลย “ผมพูด แอ้หันหน้าหนี
“หิวไหม แวะหาอะไรทานกันก่อนไหม แอ้”ผมถาม
“ที่ไหนดีละ”ผมถาม
“เออ มานรูดไหม “ผมถามแอ้
“ไอ้ดิว “
“โอ้ยแอ้อย่า ดิวขับรถ เขาล้อเล่น ร้านอาหารแถวนี้ก็ได้ ผมพูดกับแอ้ และเลี้ยวรถเข้าไป เพื่อหาอะไรทานกันลองท้องก่อนเดินทางกลับ ไม่อยากกลับเลยอยากอยู่แบบนี้กันสองคน แต่ทำยังไงได้มีภาระกิจรออยู่ ต้องทำให้เสร็จ
  แอ้
     ผมเดินทางกลับเพื่อมาเรียน วันนี้ยังเป็นวันหยุดของผมสองคน ไม่รู้ว่าไอ้ติ๊กจะโกรธผมไหมที่ไม่ได้กลับด้วยกัน แถมยังโกหกว่านอนคอนโด ตัวเองอีก คงไม่มีพี่คนไหนไปนอนคอนโดผมแล้ว ไปบอกไอ้ติ๊กว่าไม่เจอผมนะ งานเข้าเลยทีเดียว ผมนั่งหลับๆตื่นๆ มากับไอ้ดิว  แถมยังปวดท้องอีกต่างปาก ปวดท้องน้อย นี้กลับไปจะต้องเอากระเป๋าน้ำร้อนมาอัง พอผมทำแล้วมันดีขึ้น พ่อภาก็แนะนำให้ทำนะ แต่ถ้าปวดมากให้ไปหาพ่อ นี้เพิ่งเดินทางออกมาไม่อยากให้ดิวขับรถกลับไปกลับมา เลยทน
“แอ้ แวะซื้ออะไรเข้าไปกินก่อนไหม “ดิวถามผม ดิวแวะซุปเปอร์มาเก็ตในเมือง ผมก็เดินลงมาเพื่อเข้าไปหาซื้อพวกนมอะไรพวกนี้ไว้กิน และพวกขนมไว้เอาไปทานกัน เดินเข้ามาก็เจอชั้นที่มีขนมเด็กๆ คิดถึงมาริโอ้
“พ่อแอ้ โอ้กินอันนี้ไอ้อะเปล่า โอ้กินไม่เยอะ โอ้ไม่อยากฟันพุ แต่โอ้ขอซื้อนะพ่อแอ้”โอ้อ้อนผมทุกทีที่พาเข้าไปในซุปเปอร์มาเก็ต
“แม่เซน ซื้อได้ไหม”เด็กน้อยที่ดูจะแก่กว่าลูกผมหน่อย กำลังอ้อนแม่ของเขาซื้อขนม
“เซน วันนี้ซื้อไม่ได้แม่มีตังค์มาพอดีจ่ายค่าไฟนะ ไว้เงินแม่ออกอีกวีคหนึ่งแม่ซื้อให้นะ “ผมก็มอง และเด็กคนนั้นเดินคอตกตามแม่เขาไป
“แอ้ นมและก็ ขนมปัง พวกยูโรเค้ก เอาอะไรอีกไหม”ดิวไปหยิบพวกนมขนมปังใส่ตระกร้ามาและผมก็เดินไปหยิบขนมที่เด็กคนนั้นหยิบแต่ไม่ได้ซื้อ ราคา 35 บาท ผมก็หยิบใส่ตระกร้า
“แอ้ ลืมไปหรือเปล่า ลูกไม่ได้มาด้วยนะ”ดิวพูดเบาๆกับผม
“เอ๊ะหรือว่าคิดถึงลูกจนต้องกินขนมเหมือนลูก”ดิวยังแซวผมอีก ดิวเอาตระกร้าไปจ่ายเงิน ผมมองเด็กน้อย เด็กน้อยหันมามองผม ผมยิ่งรู้สึกสะดุดตาเด็กคนนี้มากเหมือนมีอะไรบ้างอย่างที่ดึงดูดผม เขายิ้มให้ผม ตอนนี้แม่เขารอจ่ายบิลอยู่
“ไปแอ้เสร็จแล้ว “ดิวพูด ผมก็เดินออกและหยิบขนมที่ผมซื้อไว้ ผมเดินผ่านผมถุงที่หนุ่มน้อยถือ
“พี่ซื้อให้”ผมพูดและเด็กคนนั้นมองผม และมองขนมและยิ้มให้ผมผมเดินออกมาที่รถ
“แอ้ “ดิวเห็นเหตุการณ์พอออกมาดิวก็เรียกผม
“เห็นเขาหยิบ เขาอยากได้แต่แม่เขาซื้อให้ไม่ได้นะ ดิว “ผมพูดและเข้ามานั่งในรถ ดิวก็เข้ามาและ
“รู้ไหมว่าดิว นะโชคดีที่เลือกแอ้เป็นแม่ของลูกๆดิว “ดิวพูดผมหันไปมอง
“ผู้หญิงบางคนยัง ทำกับลูกได้ไม่ดีเท่าแอ้เลยนะ”ดิวพูด
“แต่แอ้ เป็นผู้ชาย “ผมพูด
“ไม่ใช่ปัญหา เพราะดิวสามารถ”ดิวพูดแต่ให้ผมยิ้ม
“สามารถทำผู้ขายท้องได้ เจ๋งปะ”ดิวพูดผมนี้หันมาทำท่าจะหยิก ระหว่างที่กำลังออกรถ ผมเห็นเด็กคนนั้นชี้ให้แม่เขาดูว่าผมเป็นคนซื้อขนมให้เขา แม่เด็กคนนั้นมองและโค้งขอบคุณผม ผมก็ตอบรับผมยินดี ดิวขับรถออกมาแต่
“โอ้ยย”ผมรู้สึกปวดขึ้นมาอีกแล้ว
“แอ้เป็นอะไร”ดิวถามผม
“ปวดท้อง สงสัยโรคกระเพราะแน่เลย”ผมพูดกับดิว
“ไหวไหมแอ้”ดิวถามผม
“ดิวกลับไปทานยาก็หาย”ผมพูดและดิวก็ขับรถต่อ ผมก็พยายามเก็บอาการไม่ให้แสดงออกมาว่าปวด จนดิวขับรถมาถึงบ้านพัก ผมว่าคงมาถึงกันหมดแล้ว บอย แจ็ค ติ๊กและพาย หลุยส์กับธรรณ์ด้วย คงไปสวีทกันที่ปารีส ผมเดินเข้าบ้าน
“ไงครับ ไปสวีทที่ไหนกัน เพิ่งมา”ไอ้หลุยส์ถามผม  ผมเดินเข้ามาโดยที่ดิวหิวกระเป๋าเข้ามาให้ผม ไม่ให้ผมถือ
“แล้วเพื่อนมรึงละกลับมาหรือยัง “ไอ้ดิวถามไอ้หลุยส์
“นั้นเข้ามาแล้ว นั่งอยู่นั้น เกือบโดนพรากประตูสวรรดิ์แล้วมันอะ”หลุยส์พูด แต่ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลย เดินขึ้นบ้านก่อนดีกว่า แต่ผมมาเจอติ๊กที่ยืนรออยู่
“ติ๊ก”ผมเรียกติ๊ก
“เพลียมาเลยเหรอแอ้”ติ๊กถามผม
“ติ๊ก “ผมเรียกชื่อเขาเบาๆ
“มรึงโกหกกรูทำไมว่าไปนอนคอนโดมรึงมา แอ้”ติ๊กถามผม
“กรูเจอพี่เอส เขาไปนอนคอนโดมรึงมา เขาบอกว่าไม่เจอมรึง มรึงไปนอนกับไอ้ดิวมาใข่ไหม”ติ๊กถามผม ติ๊กเดินลงมาประชิดผม
“กรูไปนอน”ผมกำลังจะบอกว่าไปนอนที่อื่นไม่อยากให้ติ๊กมันโกรธผมมาก
“พอแล้ว พอได้แล้ว มรึงเลิกโกหกซะที”ติ๊ก มันจับแขนผม บีบ ผมพยายามแกะออก และผมก็ปวดท้องมากอยู่แล้ว
“ติ๊ก ปล่อย”ผมพูดแต่ติ๊กยิ่งบีบแขนผมแน่น ผมพยายามสะบัด
“ติ๊กมรึงทำอะไรแอ้”เสียงพายจากด้านบน พายออกมาเห็น ติ๊กปล่อยและผมก็ทรุดลง
“ไอ้ติ๊ก”เสียงคนวิ่งมา ไอ้แจ็ค บอย หลุยส์และธรรณ์ และดิวที่วิ่งมาพร้อมกับเข้ามาประครองผม
“ไอ้ติ๊ก มรึงทำอะไรแอ้”ติ๊กที่ตกใจหน้าซีดแต่ผมปวดมาก
“ไม่ ติ๊ก ไม่ได้ทำอะไรกรู ดิว โอ้ยยย ”ผมพูดเสียงผมเบามากผมเอามือกุมท้องผมไว้
“ติ๊ก มรึงทำอะไรแอ้”แจ็คถามติ๊ก
“กรูไม่ได้ผลักมัน”ติ๊กพูด
“มรึง”ดิวทำท่าจะลุก ผมดึงไว้
“อย่าดิว มันไม่ได้ทำ กรูปวดท้องตั้งแต่นั่งรถมาแล้วดิว”ผมพูด ดิวก็มองผมและ
“อึบ”ดิวมันอุ้มผมลอยและพาผมขึ้นห้องทันที ดิวค่อยๆวางผมลงที่เตียงเบาๆ
“แอ้ไหวไหม ดูหน้าซิซีดมากเลย ดิวว่าดิวขับรถพาแอ้กลับไปหาพ่อดีกว่า ปวดท้องน้อยด้วยเน๊ยะ ไม่น่าจะใข่โรคกระเพราะนะแอ้”ดิวทำท่าจะโทรหาพ่อภา
“อย่าดิว กรูไม่เป็นไร และถ้าพาไปหาพ่อถาจะบอกว่ายังไง พวกนั้นต้องถามเยอะเลยดิว “ผมดึงแขนดิวไว้
“ดิว เอากระเป๋าน้ำร้อนไปใส่น้ำร้อนมาให้หน่อย เดี๋ยวก็ดีขึ้น นะดิว”ผมพูดกับดิว ดิวที่มองผม
“ถ้าไม่ดีขึ้น ดิวจะขับรถพาแอ้ไปหาพ่อ “ดิวพูด
“อืมม ถ้าไม่ดีขึ้นค่อยไป”ผมพูดดิวเดินไปหยิบในตู้และลงไปด้านล้าง ผมนอนกุมท้อง ปวดมากเลย และเมื่อคืนไอ้ดิวก็จัดผมซะหลายท่าเลย สักพักดิวก็เดินขึ้นมาพร้อมกระเป๋าที่ใส่น้ำร้อนเรียบร้อยแล้ว และส่งมาให้ผม ผมรับมาและมาอังที่ท้องน้อย มันดีขึ้นมาหน่อย ดิวลงไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าและจัดตู้เสื้อผ้าให้ผมและเขา ดิวนะเจ้าระเบียบมาก และดิวสอนลูกให้มีระเบียบมาก เพราะผมก็ระเบียบมากเช่นกัน
“แอ้ ดีขึ้นไหม “ดิวขึ้นเตียงมานอนข้างผมและถามผม
"อืมม"ผมพยักหน้า
"ก๊อกๆ"เสียงเคาะประตูพร้อมกับมีคนเปิดประตูเข้ามา แจ็ค บอย และธรรณ์ และหลุยส์ เข้ามา ผมก็ตกใจ เพราะถ้าพวกนั้น
เห็นว่าผมอังกระเป๋าน้ำร้อน โดยเฉพาะบอยต้องรู้แน่เลยว่าผมมีเหมือนเขา ผมเลย
"ปึก"เอากระเป๋าน้ำร้อนออกและซ้อนไว้ใต้ผ้าห่ม
"โอ้วว"ดิวร้อง ผมก็แง้มดู ผมเอากระเป๋าน้ำร้อนไปพักไว้ที่เป้าไอ้ดิว
"แอ้ เป็นไงบ้าง ปวดมากไหม ไปโรงพยาบาลหรือเปล่า"บอยเข้ามาถามผม
“ไม่เป็นไร นอนพักก็ดีขึ้นนะบอย”ผมพูด
“เออ แน่นะ พวกกรูตกใจมรึงมากเลยนะ ไอ้ติ๊กนี้มันเหลือเกินวะ ว่าไหมไอ้ดิว”แจ็ค
“อืมม”ดิว
“อ้าวมรึงเป็นไรป่วยไปกับมันเหรอ”ไอ้หลุยส์
“สบายดี”ดิว
“ดูท่าว่า แอ้คงอยากจะพัก งั้นนอนพักแล้วกันพวกเราไม่กวนดีกว่าไหม”ธรรณ์พูด ผมพยักหน้า
“เออ ว่าหน้ามันซีดนิดหน่อย งั้นพักผ่อนวะ พรุ่งนี้ไปไม่ไหวก็หยุดพัก”แจ็คพูดและทุกคนพากันเดินออกไป
ผมก็ยิ้มให้ทุกคนจนประตูถูกปิดลง และ
“โอ้วว shit”ดิวร้องออกมาและกระโดดลงจากเตียงวิ่งไปห้อง น้ำผมก็รีบลุกตามไป ดิวถอดกางเกงออกและ เอาน้ำรด น้องดิวในกางเกง
“แอ้ เกือบสุกไหมเนี๊ยะ อู้ยย ร้อน “ดิวพูดออกมาผมละขำเลย
“ไม่ต้องมาขำ เดี๋ยวเกิดใช้งานไม่ได้จะมานั่งเสียใจนะ ไม่ทำดิวเลย”ดิวพูดกับผม
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ไหนดูดิ แค่แดงๆเอง “ผมเดินเข้ามายืนมอง แบบขำ ขำ
“แกร็ก “เสียงประตู ผมก็เดินออกมา ปรากฏว่าเป็นพายกับติ๊ก ติ๊กที่กล้าๆ กลัวๆจะเข้ามาหาผม
“แอ้ มรึงเป็นไงบ้าง”พายถามผม
“ดีขึ้นแล้ว”ผมพูด
“แอ้ กรูไม่ได้ตั้งใจนะ “ติ๊กพูด
“อืมม ไม่เกี่ยวหรอกกรูปวดท้องตั้งแต่นั่งรถมาแล้ว ติ๊ก”ผมพูด
“หมับ”ติ๊กมันกอดผม
“แอ้ กรูขอโทษ “ติ๊กเหมือนมันจะร้องไห้
“ดิว”พายเรียกดิวที่ออกมาจากห้องน้ำ ดิวมองติ๊กที่กอดผม ดิวหันไปมองทางอื่น เขาไม่เขื่อว่าติ๊กไม่ได้ทำผมเจ็บ
“งั้นมรึงนอนพักเถอะนะแอ้ พรุ่งนี้ไปไหวไหม ไม่ไหวให้กรูอยู่ดูแลมรึงนะ”ติ๊กพูด
“ไม่ดีกว่า เดี๋ยวมรึงก็ทำแอ้อีก”ดิว ผมหันไปปรามดิว
“ไอ้ดิว กรูไม่ได้ทำแอ้”ติ๊กพูด
“กรูไม่เชื่อ”ดิวพูด
“ก็กรูบอกว่าไม่ได้ทำไง”ติ๊ก
“อย่าให้กรูเห็นอีกนะ “ดิว
“หยุด”ผมพูดขึ้น
“หยุดดิว ติ๊กไม่ทำกรู กรูเป็นอยู่แล้วดิว “ผมหันไปบอกดิว
“งั้นกรูไปห้องกรูนะ มรึงมันมองกรูเป็นมารอยู่แล้วดิว”ติ๊กพูดผมรู้ว่าติ๊กมันเสียใจที่ดิวมองมันแบบนั้น และติ๊กก็เดินออกไปพายได้แต่มองและเดินตามออกไป ผมก็หันมามองดิว
“ดิว ติ๊กไม่ได้ทำอะไรกรูทั้งนั้น ใช่มันแค่จับแขนกรู และพอมันปล่อยแขนกรูก็ทรุดลงไปเอง ดิว มรึงเขื่อที่กรุพูดบางนะดิว”ผมพูดและค่อยๆล้มตัวลงนอน ผมเริ่มปวดอีกแล้ว ผมก็ล้มตัวลงนอนตามผมเช่นกัน ผมเห็นสีหน้าติ๊กแล้ว ผมรู้ว่ามันเสียใจที่ดิวพูดแบบนั้น ทำไมเราต้องมารักคนเดียวกันด้วยติ๊ก
“หมับ”ดิวกอดเอวผม ดิวนอนตะแครงอยู่ด้านหลังของผม ผมหันไปมองดิว และหันกลับมา
“ดิวรักแอ้มาก ดิวไม่ว่าดิวจะพูดสักกี่ล้านครั้ง แต่ดิวก็จะพูด “ผมพยักหน้า ตอนนี้ผมเริ่มจะอยากพักแล้ว ตาเริ่มล้าลง และคงจะปิดในเร็วๆนี้
“นอนพักนะแอ้ ดิวอยู่กับแอ้ เราจะอยู่ด้วยกันทุกที ต่อให้ต้องไปในที่ลำบาก ดิวก็จะไปด้วย”ผมได้ยินแค่นั้น ผมรู้ว่าผมยิ้มออกมา แอ้เช่นกัน ผมพูดในใจ
 ดิว ผมนอนกอดแอ้ มือก็กดโทรศัพท์ไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมกดเช็คอิเมลที่พ่อส่งมาให้ผม ผมเช็คดูว่ามันคืออะไรรายละเอียดที่ผมจะต้องเลือกเรียนพ่อผมคงไปคุยและปรึกษากับผู้รู้มาเรียบร้อยแล้ว ผมเลือกแล้วว่าจะไปทางแพทย์ทหาร แต่หลักสูตรการฝึกทหารหฤโหดมาก เอาวะ เพื่อให้ได้เมียมาอยู่กับลูก แต่ผมต้องรู้ก่อนว่า ทำไมลุงหนึ่งไม่ให้ผมเลือกแอ้ ทั้งทีลุงบอกว่าใครก็ได้ถ้าไม่เอาที่ไม่ใช่แอ้
“กํอกๆ”ผมตกใจเสียงเคาะประตูผมรีบเดินไปเปิดประตูอย่างเบาที่สุดกลัวแอ้ตื่น
“ดิว ว่างยัง ลงไปคุยกับพวกกรูหน่อย “แจ๊คมันพูด
“แอ้เป็นไงบ้าง”แจ็คมันถามผม
“มันดื้อไม่ยอมให้พาไปหาพ่อกรู “ผมพูด
“ก็มรึงเพิ่งขับรถมา มันห่วงมรึงอะดิ”แจ็คพูด
“ไปลงไปคุยกับกรู กรูได้ยินมาว่ามรึงกับลุงหนึ่งปะทะกันเมื่อวันก่อน “แจ็คพูดผมเดินลงมาชั้นล่างแล้วไอ้หลุยส์มันนั่งรออยู่ผมมอง มีแค่แจ็ค หลุยส์
“บอยกับธรรณ์เขาอยู่ข้างบน “แจ็คพูดผมนั่งลง
“ไอ้หลุยส์มันกำลังจะทำธุรกิจ “ผมก็พยักหน้า
“ธุรกิจที่ ลุงหนึ่งมีความจำเป็นต้องใช้ “ไอ้หลุยส์
“เออ มรึงอย่าบอกนะว่า มรึงจะเกี่ยวพวกอาวุธ”ผมพูดขึ้น
“อืมม แต่จะมีให้มากกว่านั้น กรูได้เลือกดูพวกที่ ฉลาดเข้าขั้นอัจฉริยะไว้ ในองค์กรแล้ว ระหว่างนี้ก็ดำเนินเล็กๆน้อย ๆพอพวกมรึงจบ มันจะได้ทันกัน”ไอ้หลุยส์
“ดิว มรึงจะไปทางไหน”แจ็คถามผม
“กรูเลือกแล้ว แพทย์ทหาร และกรูเลือกลงหลักสูตรที่โหดมาก กรูยอม กรูไม่ยอมเสียแอ้ไป กรูอยู่กับแอ้มาตั้งแต่กรูจำได้ ”ผมพูดกับพวกมัน
“ดี มรึงจะได้ไอ้แอ้อยู่กับมรึง ตกลงมรึงกับแอ้ คบกันอยู่ใช่ไหม แต่ทำไมมรึงต้องปิดพวกกรูวะเรื่องมรึงกับแอ้ “แจ็คพูดและถามผม
“กรูกับแอ้”ผมอยากจะพูดแต่ แอ้บอกไว้ว่า อย่าบอกเรื่องกรูกับมรึงนะ ถ้าเรื่องนี้ไปถึงหูลุงหนึ่ง กรูคงไม่ได้อยู่กับมรึงดิว
“เพื่อนกันที่สนิทกันมาก เรียกว่าคู่หู่ที่ขาดกันไม่ได้”ผมพูดออกไป
“ไอ้ดิว กรูไม่เชื่อ”แจ็คพูดมันมองหน้าผม
“เอานะ มันคงยังไม่พร้อมตอนนี้ ”ไอ้หลุยส์ พูด
“เออ เอาเป็นว่า มีกรู ไอ้หลุยส์และมรึง อย่าบอกเรื่อวนี้กับบอยและธรรณ์ “แจ็คมันพูดผมก็พยักหน้า แน่ละบอยรู้คงไม่เห็นด้วยแน่
“เออ ไปขึ้นไปดูเมียมรึงเหอะวะ”ไอ้หลุยส์พูดผมพยักหน้า ขึ้นไปถามว่าแอ้จะกินอะไรดีกว่า เดี๋ยวอาหารเย็นก็คงจะมาแล้ว ผมเดินขึ้นมาชั้นบน และกำลังจะเปิดประตู
“ดิว”ผมได้ยินเสียง เลยหันมา บอย
“บอย ว่าไง”ผมถามบอย
“ลงไปคุยกับแจ็คและหลุยส์มาเหรอ เขาคงชวนดิวร่วมด้วยใช่ไหม”บอยพูดและถามผม
“บอยรู้”ผมถามบอย
“ใช่บอยรุ้ แต่ไม่ห้าม อยากเห็นแจ็คทำอะไรด้วยตัวเอง “บอยพูด
“ดิวก็ด้วยก็ดีนะ บางอย่างมันต้องแก้ไข บอยเข้าใจ”บอยพูด
“แต่อย่าดึงแอ้เข้ามา บอยเตือน “บอยพูดผมหันมามองบอย
“อย่าดึงแอ้มาปะทะกับลุงหนึ่ง คนที่เสียใจที่สุดคือแอ้”บอยพูด
“บอยรู้อะไร”ผมหันมาถามบอย
“เออ บอยไม่รู้แต่บอยเตือนดิว แค่นั้น “บอยพูด
“บอย”ผมดึงแขนบอยก่อนที่บอยจะเดินกลับ
“บอยพูดได้แค่นี้ดิว บอยขอโทษนะ แต่บอยต้องเตือนดิว”บอยพูดและแกะมือผมออกบอยเดินกลับห้องไปแล้ว ผมเดินเขามาในห้อง เห็นแอ้ยังนอนอยู่ ผมคล้ำตัว มีไข้เล็กน้อย ผมเลยไปหยิบผ้าชุบน้ำเพื่อจะมาเช็ดตัวแอ้
“แอ้ “ผมเรียกแอ้เบาๆ ว่าจะให้แอ้ลุกมากินยา
“พ่อ ! พ่อ ! “แอ้เพลอหาอาภีมเหรอ
“พ่อ “แอ้ยังคงเรียกพ่อ จะเพ้อทำไมแอ้ก็อยู่กับอาภีมอยู่แล้ว
“แอ้”ผมเรียก แอ้สะดุ้งตื่น
“ดิว “แอ้มองผม
“แอ้มีไข้ กินข้าวต้มไหม ดิวต้มให้ “ผมถามแอ้พยักหน้า
“แอ้เพ้อหาอาภีม “ผมพูด แอ้มองผมแบบไม่อยากเขื่อ
“แอ้เรียก พ่อ พ่อ “ผมพูด
“แอ้ฝัน แต่ในความฝันไม่ใช่พ่อภีมนะดิว แค่เงาดำๆ ร่างใหญ่ๆ  แอ้เรียก พ่อ เหรอดิว โอ้ยย”แอ้พูดและพยายามดันตัวเองลุก
“แอ้ นอนลง แค่ความฝันนะ”ผมพูดและดึงผ้าห่มมาห่อตัวแอ้ไว้
“ดิวจะลงไปต้มข้าวต้มให้นะ เดี๋ยวมา “ผมพูดและหอมที่หน้าผากแอ้ แอ้ยักหน้าอย่างว่าง่าย ตอนไม่สบายนี้พูดอะไรก็ฟัง ไม่รู้ซิว่าทำไม แต่ผมอย่กให้อ้อนกับผมบางก็เท่านั้น

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน ไอ้เดี่ยวที่ใครก็กลัว มันมา!
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 29-05-2015 21:33:45

คนที่เขาเกรงกลัวมาถึงแล้ววันนี้ ไอ้เดี่ยว ผมชื่อเดี่ยว ผมเคยเรียนที่นี้ แต่ผมดันมีเรื่องกับไอ้ธงรบ และผมก็ป้องกันตัวเลยแท่งมันไปด้วยมีดพก ส่งผลให้พ่อบุญธรรมย้ายผมไปจาก โรงเรียนนี้ ผมรู้ว่าทุกคนรู้ว่าใครผิดแต่สิ่งที่ทุกคนมองผม คิอ แม่งโหดมาก และคอนนี้ผมดลับมาเรียนที่นี้อีก ไม่รู้ทำไม ปมไม้ได้มาอาทิตย์ที้แล้ว เพร่ะครบรอบวันตายพ่อผม พ่อเป็นทหาร
 "สวัสดีครับ อาจารย์"ผมเดินเข้ามาที่ห้องพักครู ผมยกมือไหว้ อาจารย์ในห้อง
"สวัสดีครับ ติดต่อเรื่องอะไรครับ "อาจารย์ถามผม
"ผมชื่อ นายกิตติศักดิ์ ผมย้ายมาเรียนที่นี้ครับ พอดี อาทิตย์ที่แล้วครบรอบวันเสียชีวิตพ่อผมครับ "ผมพูด
"อ้อ เรานั้นเอง เออ เธอต้องย้ายห้องนะ "อาจารย์บอกผม ทำหน้างงทำไมละตอนมาสมัครเขาระบุห้องให้ผมแล้ว
"แค่ย้ายห้องเฉยๆ เธอมีปัญหาเหรอ กิตติศักด์"อาจารย์ถามผม อย่าบอกนะว่าที้ไอ้พวกกนั้นพูดเพราะลูกหลานเจ้าของโรงเรียนมาเรียนห้องนี้มัน มันเลือกคนที่ตะเรียนกับมัน ผมอุตสาจะได้เรียนห้องนี้ กับพวกไอ้ภาคิน
"งั้นไปรอเข้าแถวนะเธอเรียนห้อง 8 ครูมารศรี จะดูแลเธอนะ ส่วนครู ชื่อครูพัฒน์ มีอะไรมาคุยกับครูได้นะ"ครูที่ชื่อครูพัฒน์ บอกผม ผมพยักหน้าและเดินออกมาจากห้อง ผมเห็นมีรุ่นพี่ ผมจำมันได้ มันชื่อโก๋ กับ เจ๋ง
"ดีวะเดี่ยว หลายคนพูดว่ามรึงกำลังจะมา ก็มาจริงๆด้วย ว่าแต่ โดนย้ายห้องเรียนไหมวะ เพราะห้องนี้เขาคัดคนเรียนวะ เห็นย้ายไปห้องอื่นหลายคนเลยวะ อย่างนี้แหละ ลูกคุณหนู"พวกมันพูดแสดงว่าไอ้คุณหนูๆนี้ด้วยใช่ไหมที่ทำให้ผมถูกย้ายห้อง
"เรื่องของมัน ว่าแต่มาพูดนี้จะยื่มมือกรูจัดการให้เหรอ ไม่มีปัญญาหรือไง"ผมพูด ไอ้โก๋ทำท่าจะใส่ผม ผมควักมีดพก มันถอยเลย แค่ด้ามไม่มีมีดหรอกครับ แค่ขู่มันเท่านั้น
"กรูรู้ว่ามรึงให้พวกไอ้ท๊อชเข้ามา วันก่อน ถ้าแน่จริงทำไมทำเองละไอ้โก๋"ผมเรียกมันไอ้ ผมไม่นำถือมัน
"ไปเหอะวะ "ไอ้เจ๋งมันดันเพื่อนมัน ผมเดินลงมาด้านล่าง เพื่อไปที่รถ พอผมมาถึง เห็นรถตัวเอง เท่านั้น ใครวะ มันทำกับรถที่ผมรักได้ขนาดนี้ ผมมองรอบคัน และเห็นที่กระจกที่ผมติดสติดเกิร์ สมบัติพ่อให้มาแต่มีต่อท้าย จอดตรงนี้เหรอสาด! ต่อมโมโหระเบิด ขึ้นมาทันที มันเป็นใคร ผมมองหาเห็นเก็กนักเรียนกลุ่มหรึ่งผมจำได้ว่าเห็นนั่งก่อนขึ้นไป อละมันพ่นสีงานอยู่ ถ้าทางว่าไม่อยากโต
"โคล้ม"ผมเตะโต๊ะลมลง พวกนี้มองหน้าผม
"ใครทำรถกรู"ผมถาม พวกมันมองหน้ากัน
"ไปเตรียมเข้าแถวดีกว่า"ยังอีกทำเป็นจะเดินออกโดยไม่สนใจผม
"ผลั๊ก "ผมจับคนหนึ่งและกดหน้าลงที้โต๊ะ
"โอ้ยพี่"มันร้องออกมา
"กรูถามว่าใคร กรูว่าพวกมรึงวะ กรูจำได้มรึงพ้นสีงานอยู่ มรึงอยากตายคาตรีนกรูใช่ไหม กรูเดี่ยว มรึงรู้จักไหม"ผมพูดแบะกดหัวมันลงเพื่อนมีนตกใจ
"พี่ที่ชื่อเดี่ยวที่เขาว่าโหดนะเหรอ"อีกคนร้องออกมา แสดงว่ามันรู้ ผมหันไปยิ้มแบบเท่ๆ
“กรูเอง”ผมพูด
"พี่ เขาจ้างพวกผมอีกที "เด็กที่ผมกดหัวไว้มันพูดออกมา
"ใคร?"ผมถามเสียงดัง
"ลูกหลานคุณหนู เจ้าของโรงเรียนอะพี่ ปล่อยผมนะ"เด็กที่ผมกดหัวไว้พูดและร้องขอ
"มันอยู่ไหน"ผมถาม
"ห้องอาหาร หน้าร้านป้าแดงแม่พี่ป๊อดอะ"ผมปล่อยไอ้เด็กนั่นผมเดินตรงไปทันที่ที่ห้องอาหาร  ว่าจะไม่ยุ่งแล้วนะจัดแม่งทีเดียวเลยสาด

   ติ๊ก ผมนั่งรถออกมากับพายก่อน ผมนั่งเงียบไม่ได้พูดอะไร แอ้มันคงไปพร้อมดิว ทุกคนคงเห็นว่าผมร้ายเมื่อวานผมไม่ได้ทำอะไรมันเลย แต่แอ้มันก็บอกว่ามันปวดท้องตั้งแต่นั่งรถมา สีหน้ามันบอกว่าปวดมาก ผมนี้ตกใจมาก
"ติ๊กเป็นอะไรวะ"พายถามผม
"พายกรูไม่ได้ทำแอ้มันเมื่อวาน"ผมพูด
"อืมมกรูเชื่อ แอ้มันก็พูดว่ามรึงไม่ได้ทำอะไรมันทั้งที่ทุกทีมรึงขอบลงไม้ลงมือกับมัน ทุกครั้งเลย"พาย
"คิดว่ากรูต้องทำ กรูแค่ถามว่ามันโกหกกรูทำไมและกรูแค่ดึงแขนมันไว้ให้มันอธิบาย "ผมพูด พายมองผมว่าให้อธิบายเรื่องอะไร
"มันไปนอนคอนโดไอ้ดิว "ผมพูดมันเจ็บนะ
"ติ๊ก พอเถอะมรึง ถ้ามันเจ็บก็พอเถอะมรึง"พายพูด รถที่ผมนั่งมาวิ่งมาถึงตัวเมืองแล้ว ตอนนี้กำลังจะผ่านสี่แยกไฟแดงแต่เลนผมไฟเขียวพอดี
“เว้ยย” “ปรี้น!!!!!” ผมก็ถึงกลับหัวทิ่มเพราะร้องออกมาด้วยความตกใจ เพราะว่ามีรถกระบะโหลดเตียร์ แต่งลายเท่ ปาดหน้า ทำให้คนขับรถผมถึงกลับเบรค ตัวโก่งเลยทีเดียว
“ไอ้นี้มันขับรถยังไงของมัน จะรีบไปหาเตี่ยมรึงเหรอ”คนขับตะโกนด่าหรือถามวะ
“พี่รู้ได้ไงอ่ะ ว่าเขารีบไปหาเตี่ย”อีพายถาม
“ไม่รู้หรอกขับ ขับแบบนี้ มันคงจะรีบไปหาเตี่ยมันแน่ๆ”พี่คนขับพูด
“เป็นอะไรกันหรือเปล่าครับคุณหนู”พี่คนขับถามผม
“พี่ บอกแล้วอย่าเรียกคุณหนู “พวกผม
“ขอโทษทีลืมตัวทุกที ลืมไปว่าโตกันหมดแล้ว เฮอะๆ”คนขับรถพูดและขับรถเพื่อตรงไปโรงเรียนผม ไม่นานรถก็เข้ามาจอดด้านในโรงเรียนแล้วผมลงจากรถเดินเข้าโรงอาหาร พวกแจ๊คคงตามมาเองขี้เกลียดรอ  ระหว่างนั่นผมเห็นรถใครเข้ามาจอดหน้าตึก ห้องธุรการเลยวะ แต่ แต่งลายเท่แบบนี้ มันรถที่ปาดหน้ารถผมนี้
“มองไรติ๊ก”พายถามผม ผมโบ้ยปากที่รถคันที่จอด
“เห้ย! รถคันนี้มันปาดหน้ารถเรานี้หว่า”พายพูด
"มันเปรี้ยววะ แต่ก็แต่งเท่ดีนะ "พายพูดชมมันทำไม
"สั่งสอนหน่อย แม่งขับรถก็แย่ ยังจอดได้แย่มาก "ผมพูด ผมเห็นพสกเด็ก ม.1 กำลังพ่นสีสเปย์ ทำชิ้นงานกันผมเดินไป
"น้องพี่มีอะไรสนุก สนุกให้ทำ "ผมถาม
"อย่าเลยวะติ๊ก"พาย
"ว่าไง มีค่าเหนื่อยนะ พันหนึ่งพอปะ"ผมถามพร้อมโชว์แบงค์สีเฑา เด็กพวกนี้มองสนใจขึ้นมาเลย ผมก็หยักไหล่ลุยเลย มันเจือกจอดไม่ดูอะไรเลย ผมช่วยกันพ่นสีสเปย์จนทั่วคัน ผมพ่น มรึงจะรีบไปหาเตี่ยมรึงเหรอ สาด! และ สมบัติพ่อให้มา(จอดตรงนี้เหรอสาด!)
"เอาละ ดีมาก "ผมเดินตรงไปโรงอาหารกันต่อเลย สบายใจแล้วที่นี้
"ไอ้ติ๊กถ้ามันลงมานะ มีนะฆ่ามรึงแน่ สัดจำสภาพเดิมไม่ได้เลย"พายพูด
“มันเจือกปาดหน้าเรานี้ว่า คราวนี้มันจะได้รู้ว่า”ผมพูด
“มรึงเป็นคนทำ”พาย
“ใช่กรูนี้แหละ เว้ย อีพาย อีบ้า  มันจะได้รู้ว่ามัน แหย่มกับใคร”ผมพูดกับพาย 
  แจ็ค
    เช้าวันนี้พวกผมเดินทางมาโรวเรียนแต่เช้าพวกผมึนกันเรืองจะปฏิวัติบางอย่างคือแก้ไขกฏลุงหนึ่งแต่ผมแพลนกัน คงมีผม หลุยส์และดิว ผมไม่กล้าชวนบอยคงไม่เห็นด้วยแน่นอน และผทเห็นไอ้ดิวมันรักแอ้เมื่อวานแอ้ปวดดท้องผมไม่รู้ว่าไอ้ติ๊กมันทำอะไรแอ้ไหมแต่ที่เห็นคือแอ้มันกองอยู่กับพื้นต่อหน้าไอ้ติ๊ก  เมียดันห้ามผม ผมเลยหาทางกันติ๊กกับแอ้ ผมยอมใจร้าย
 " ดิว ออกมาได้แล้วพวกกรูออกกีนมาแล้ว ติ๊กด้วย"ผมส่งข้อความ ไอ้ดิวมันจะขับรถไปเอง
"แจ็ค ทำอะไรอีก"ยิยถามผม
"แค่ เราต้องดัดนิสัยใครบางคนบอย"ผมพูด
"ติ๊กก็น่าเห็นใจนะ แจ็ค"บอยพูด
"แล้วไอ้ดิวกับแอ้ละบอย"ผมุถามบอย
"ก็ทั้งหมดนั่นแหละ แอ้กับดิวเขามีอะไรที่เราไม่รู้ และ"บอยพูดและหันมามองผม
"มันยากที่จะช่วย แจ็คถามมันกี่ครั้งมันก็ปฏิเสธ "ผมพูด และรถผมมาถึงในโรงเรียนแล้วพร้อมรถไอ้หลุยส์แม้เดินสวีตกันกับธรรณ์ ผมช่วยได้คู่หนึ่งแล้ว
"อันนั่นก็ผลงานแจ็ค แจ็คทำดีที่สุดแล้วเรื่องดิวกับแอ้ "บอยพูด
"แจ็คจะทำอีก "ผมพูด
"แจ็คจะเอาชนะลุงหนึ่ง"บอยพูด
"แจ็คกับหลุยส์ เรานิวเจเนอเรชั่น เราจะเปลี่ยนมัน "ผมพูด
"แจ็คไม่ได้แค่ชนะ แจ็คทำเพื่อให้ได้บอย "ผมพูดอักคนยิ้ม
"ไปกินข้าวเช้าดีกว่า"บอย
"เขินเหรอ"ผมกระแทกไหล่บอย
"แน่ละโดนหยอดแต่เช้าแบบนี้"บอยพูด ผมเดินเข้าและต้องหยุดมองรถที่จอดหน้าตึกธุการ ใค่ทำมันฟ่ะ เละได้อีก หรือมันแต่งมันแบบนี้เนี๊ยะ
"แนวโคตร นี้เทรนใหม่เหรอมรึง"ไอ้หลุย์
"ยี้"ธรรณ์ร้องออกมา
"เหมือนมีใครแกล้งเลยอะ แย่นะ"บอยพูด
"คงเด็กมือบอยไปห้องอาหารดีกว่า ดีนะที่เราไม่เอารถมา กำ"ผมพูดแบะพากันเดินไปห้องอาหาร
"ดิว ถึวไหนแล้ว จอดด้านนอกเลยนะอย่าเอารถเข้ามาถ้าไม่อยากเหมือนรถที่จอดหน้าอาคาร และรถมรึงสีขาว คงแย่กว่ามันเยอะวะ "ผมโทรหาไอ้ดิว
"เออ กำลังเข้าที่จอด กรูไม่จอดหน้าอาคารอยู่แล้ว นี้กำลังเดินเข้าไป เจอกันวะ ต้นข้าว บลู"ไอ้ดิวพูดว่าเอารถเข้าที่จอดมันเจอ ไอ้ต้นข้าวและบลูแน่นอน ผมเข้ามานั่งก็เห็นติ๊กมันนั่งเขี่ยข้าว
"กินไม่ลงเหรอ"ผมถามติ๊ก มันเงยหน้ามองผมทันที บอยหันขวับมาเลย
"บอย ไอ้แจ็คมันว่าติ๊กอีกแล้ว"ติ๊กดูมันอ้อนบอย
"แจ็ค"บอยปรามผม
"กรูถาม กรูว่ามรึงตรงไหน นี้แม่ลูกกันเปล่าเนี๊ยะ"ผมพูด
"สวัสดีครับพี่ กินอะไรกันดี วันนี้มีข้าวต้มไก่ ข้าวมันไก่ต้มและทอด เสต็กไก่ "มันมามีแต่ไก่นะวันนี้
"เพิ่งผ่านสาทจีนมาเลยมีแต่ไก่ ครับพี่"ไอ้ป๊อดพูด
"ข้าวต้มไก่แล้วกันและนี้ตกลงมรึงหาคนที่จะมารับงานนักสืบให้กรูได้ยัง ไอ้ป๊อด"ผมถามไอ้ป๊อด และบอยหันมามองผม
"ได้แล้วพี่เขารับงานไปทำแล้ว วันสองวันนี้ผมจะพาไปแนะนำตัวครับ ผลงานดีแน่นอนพี่ ป๊อดรับรอง"ไอ้ป๊อดพูด ไอ้หลุยส์เงยหน้าขึ้น
“มรึงยังกล้ารับรองอีกเหรอป๊อด มรึงดูมุมปากกรู “ไอ้หลุยส์มันคงหมายถึงวันที่ผมให้ไอ้ป๊อดจ้างคนมาเป็นนักเลง คิดแล้วก็ขำ 555
“อู้ย อันมันผิดพลาดทางเทคนิคนิดหน่อยครับพี่หลุยส์”ไอ้ป๊อด
"เอาข้าวต้มไก่มาหมดเลยป๊อด"ไอ้หลุยส์ ผมเห็นไอ้ดิวเดิน้ข้ามากับแอ้แล้ว แต่เก้าอี้ข้างติ๊กมันวางมันคงบังคับให้แอ้นั่วกับมันแน่นอน ผมขยิบตาให้พาย ผมจะรีบย้ายมันก็จะรู้
"โอ้ยย ติ๊กพริกเข้าตากรู พาไปห้องน้ำหน่อย"เห้ย! ลงทุนไปไหม ทุกคนมอง
"อะไรเนี๊ยะอีพาย ไปอีซุ้มซ้าม"ติ๊กบ่นและพาพายไปเลย
"มันลงทุนมากไปไหม๊!"ไอ้หลุยส์
"นี้วางแผนกันอีกแล้ว"บอยหันมาบ่นผมอีกแล้ว ผมหยักคิ้วให้
"ขยันเนอะ คิก คิก คิก"ธรรณ์แซวและ ดิวกับแเอ้เดินมาที้โต๊ะแอ้มองหาติ๊กแน่นอน ต้นข้าวบลู ก็เข้ามาพร้อมกัน และนั่งลง
"มันไปห้องน้ำ"ผมตอบ
"ดิวให้แอ้นั่งข้างใน "ผมพูดหยักคิ้วไอ้ดิวมันรู้มันดันแอ้นั่งเก้าอี้ตัวใน และมันนั่งด้านนอกแทน
"มรึงเห็นรถที่จอดด้านหน้าไหมวะ ใครทำ แม่งวะ"ผมพูดขึ้น
"เออ เห็นวะ  ถ้าเป็นกรูนะ ตาย เอาตายเลยสาด "ไอ้ดิวพูด สักพักไอ้ติ๊กมันเดินกลับมาพร้อมพาย
“กรูว่ากรูคุ้นๆว่ารถคันนี้ แต่จำไม่ได้”ไอ้ต้นข้าวพูด
“เหมืนอบลูเลยเหมือนรถใครสักคนที่อยู่ในแก้งพี่ข้าวปั้น “ไอ้บลูพูด
“วันนี้มีอะไรบ้างวะ”ดิวถามผม
“สารพัด ไก่ ข้าวต้มไก่ ข้าวมันไก่ต้มและทอด และเสต็กไก่ “ผมพูด
"ข้าวต้มไก่ดีกว่า เอาไหมแอ้ ยังปวดท้องอยู่นิแอ้ ดิวว่ากินอะไรอุ่นๆดีกว่า"ดิวพูดด้วยความห่วงใย ห่วงแบบนี้ชัดแล้ว ผมหันไปเหล่มองบอย ที่ยิ้มๆให้ผม 
“ด้วยดิ”ไอ้ต้นข้าว
“บลูด้วย”ไอ้บลูพูด
"ป๊อด ข้าวต้มไก่เพิ่ม 4 ที"ผมตระโกนไป
"ตกลงแล้วนี้เราจะทำยังไงกันต่อกับโรงเรียนนี้"ไอ้หลุยส์ถามพวกผม ผมส่ายหัวกันหมด ขี้เกียจคิดแล้ว ไม่รู้ว่าแต่ละวันเจออะไรบ้าง
“แม่งมีตรีนมาประเคนให้ทุกวันแบบนี้ ตาย “พายพูดขึ้น
"ฟิ้ว....ตุ๊บ"เสียงยางสิ่งลอยมากับสายลม และตกลงตรงกลางโต๊ะอาหาพวกผม ผมมองหน้าตาคุ้นๆนะ เหมือนตรีนมาอีกแล้วกรู
“fuck”ไอ้หลุยส์
“กรูเพิ่งพูดถึงตรีนมาเลย”ไอ้หลุยส์
"ใครสั่งมาวะ หน้าตาแบบนี้คงไม่ใช่ข้าวต้มไก่ที่กรูสั่งแน่นอน"ไอ้ดิวพูด หน้าตาแบบนี้ข้าวต้มบ้านมรึงดิ! 
"ไอ้ติ๊กมรึงเดินผ่านไอ้ป๊อดแล้วสั่งอะไรที่พิเศษมาไหม หน้าตาคุ้นแบบว่าหาได้ตามท้องตลาดทั่วไป บาจาซะด้วย"ผมถามไอ้ติ๊ก
"เหมือนจะเป็นปลาหมึกแต่กลิ่นนี้ ท่าทางตายมานานแล้ววะ"ธรรณ์พูดและแอบขำ
"ของมรึงหรือเปล่าอีพาย"ไอ้ติ๊ก
"ไม่แน่นอน เหม็นขนาดนี้ กรูว่านะซื้อใหม่ดีกว่าไหม "พายพูด
"กรูจะซื้อใหม่แต่หลังจากกระทืบพวกมรึงแล้ว"เสียงลอยมาทางด้านหลังพวกผม
"ใครวะ แล้วจะกระทืบพวกกรูทำไมอะ"พวกผมหูพึงและถามพร้อมกันหมดเลย พร้อมหันไปมอง มีคนยืนหน้ามันมีใครไปเผาบ้านมันมาเลย สาด ใส่ร้องเท้าข้างเดียวชัดเลยนี้และของมัน
"พวกกรูไปทำอะไรให้จะถึงจะมาขออนุญาติกระทืบกรูเนี๊ยะ"ไอ้หลุยส์
“ไอ้นี้ใครวะข้าว”ผมกระซิบถามไอ้ต้นข้าวก็มอง
“กรูคุ้น แต่กรูจำไม่ได้”ไอ้ต้นข้าว  วันนี้ผลงานมันแย่มากช่วยไม่ได้เลย
"มรึงเห็นรถที่จอดหน้าตึกไหม"มันถามพวกผม ถึงรถที่จอดหน้าตึก อ้อคงคั้นที่เล๊ะๆนั้น
"ก็เห็นดิ รถนี้หว่า คันออกจะใหญ่ พวกกรูต้องเห็นดิ"ไอ้หุลย์ พูด
"มีคนจ้างเด็กเวร พ้นสีรถกรู และมันอยู่ในกลุ่มมรึง"อ้อ มันบอกว่า เห้ยใครวะ ผมหันมามองหน้ากัน
"ไอ้ติ๊ก รถคันรั้นแน่เลยที่มรึง "พายหันไปถามไอ้ติ๊ก ทุกคนหันไปทางไอ้ติ๊กกันหมด
"ไอ้ติ๊ก นี้มรึงรับงานอีกแล้วเหรอ"พวกผมหันมาถามมัน
"มรึงรู้ไหมกรูคือใคร"อ้าว่เชี้ยแล้วไง
"แน่นอน พวกกรูต้องไม่รู้ มรึงยังไม่รู้เลยว่ามรึงคือใคร"ไอ้ดิว เออจริงวะ
"ปากน่าวางเท้าวะ"มันพูด
"แล้วรองเท้ามรึงเบอร์ไรอะ"พาย ดึงมันไว้ก่อน ตัวมันเล็กแต่เปรี้ยววะ อย่าไปซ่ากับมัน
"มรึง"ไอ้คนนั้นชี้พวกผม
"เว้ยย! คลื้น"พวกผมร้องตกใจมันทำท่าจะเข้ามา พากันลุก อาการมันนี้เหมือนมาบ้าขัดๆเลย
“ไอ้ป๊อดมันไปไหนวะ ให้มันโทรหาเทศบาลมาจับมันไปดิ มันบ้าเปล่าเนี๊ยะ!”ผมหันมาพูดมองหาไอ้ป๊อด พวกกรูจะตายแล้วมันไม่ออกมาดูเลย 
"กรูเดี่ยว"มันแนะนำตัวมัน รู้เลยที่นีเ อ้อมันนี้เองไอ้เดี่ยว
"อ้อมันคือไอ้ไอ้เดี่ยวที่พวกไอ้ภาคินกลัว เว้ยยยย"ไอ้หลุยส์
“เว้ยย!” พวกพากันร้องลุกอย่างเร็วเลยจากเก้าอี้
“พี่เรียกป๊อดเหรอครับพี่ จะรับ ตรีน..ไก่ เพิ่มเหรอครับ”ไอ้ป๊อดกว่ามันจะออกมาเจือกถามว่าผมจะรับตรีนกันไหมอีก
“ไม่”พวกผมตอบพร้อมกันและผมชี้ให้ไอ้ป๊อดดูไอ้หมาบ้า คือแบบช่วยพวกกรูด้วย ไอ้ป๊อดมันหันไป
“อ้อ พี่เดียว”ไอ้ป๊อด
“เว้ยย! พี่เดี่ยว พี่เดี่ยวมา มา มา มา แล้ว แล้ว แล้ว “ไอ้ป๊อดมันตกใจแถมตระโกนพร้อมแอคโค้
"พี่ครับ ร้านปิดงดบริการ เจอกันเที่ยง ถ้าพี่ๆยังอยู่  ฟิ้วว"ไอ้ป๊อด มันหันกลับเข้าร้านมันไปเลย
"นั้นพรมรึงเหรอไอ้ป๊อด"พวกผม
"ไอ้ติ๊กมรึงไปทำรถไอ้เดี่ยวทำไมวะ "ผมกัดฟันถามไอ้ติ๊ก
"กรูไม่รู้ว่านั้นรถไอ้เดี่ยวที่เขาล้ำลือกันนี้กว่า "ไอ้ติ๊ก
"และไอ้นี้มันขับรถปาดหน้ารถที่กรูนั่งมาด้วยน่ะ ถามอีพายดิ "ไอ้ติ๊กพูด
“กรูไม่รู้ ว่าใช่รถมันไหม แต่ที่แน่ๆมรึงนะทำรถมัน”ไอ้พายพูด
“ที่รู้ตอนนี้ กรูขอไม่เคลียร์ นะ กรูไม่ไหวจะเคลียร์”ไอ้หลุยส์ พูด
"และ มรึงยังทำให้กรูกระเด็นไปอยู้ห้องอื่นอีก ไอ้คุณหนู"ไอ้เดียวพูด
"อีกแล้วเหรอ กรูไปทำอะไร กรูเป็นนักเรียนไม่ใช่นักบริหาร นะมรึง จะได้รับใครหรือย้ายใครก็ได้"ผมพูดขึ้น
“ใช่ ถ้ากรูทำได้แบบนั้น  ไม่ต้องย้ายมรึงหรอก  นี้กรูย้ายตัวเองไปดีกว่า แต่ไปจากโรงเรียนนี้นะ”ไอ้ติ๊กมันพูด
"กรูไม่สน กรูก็อยากเจอพวกมรึงวะ ได้ยินว่าล้มพวกไอ้ท้อซได้ อยากรู้ว่าแน่แค่ไหน"ไอ้เดี่ยว
"กรอบ"มันหักนิ้วมือพร้อมลุย
"ไม่แน่หรอกแบบว่าฟลุ๊กอะ นะ เออ พวกเราก็อยากเจอ เดี่ยวนะ “ผมพูดไอ้เดียวมันมองแบบไม่เชื่อวะ
“ อะไรที่เราเข้าใจผิดกันมาเริ่มต้นกันใหม่ไหม มานั่งคุยกับ ปรับความเข้าใจกันดีไหม  ดีไหม"ผมถามแต่ท่าทางจะไม่
"ปึก"มันทำพวกผมถอยจากโต๊ะกันหมดกำปั้นมันกระทบฝามือแบบกรูพร้อมมาก
"กรูว่ามันคงไม่อยากจะปรับอะไรกับมรึงแล้วแหละแจ๊ค  และดูเหมือนจะมาโล๊ะบัญชีแค้นเลยวะ แบบล้างบางอะ "ไอ้หลุยส์มันช่วยได้มาก
"ใครจะออกมาลุยกับกรู กรูให้สิทธิ์ตัวต่อตัว ..พลึบ"ไอ้เดี่ยวพูดมันถอดเสื้อมันออก กล้ามมันเหรอนะ มันแค่มัธยมปลายเองนะ ดูจากกล้ามแล้ว มันคงผ่านสมรภูมิมาเยอะ หรือเรียกง่ายๆ ว่าเจ็บมาเยอะ มันคงทำคนเจ็บมาเยอะนะผมว่า
“เห้ย”ไอ้หลุยส์มันสะกิดผม ผมหันไปมอง
"แจ็คกรูว่า ลองดู  เพื่อว่ามันชอบคนจริงจะได้มาเป็นพวก "ไอ้หลุยส์พูดกับผม ผมหันไปมองไอ้เดี่ยว มันก็น่าสนใจมากนะแต่
"แล้วจะให้ลองกับใคร"ผมกระซิบถามกลับ
"อืมม"ไอ้หลุยส์โบ้ยไปที่ไอ้ดิว เออไอ้ดิวมันฝึกมวยมากับครูมวย 
"งั้น ถอยหลังคนละหนึ่งก้าว พร้อมกัน "ผมพูดให้อ่านปากกันยกเว้นไอ้ดิว
"ตกลงใคร หรือจะทั่วหมด"มันตระโกนถาม
"พลึบ"ผมก้าวเท้าถอยหลังกันหมด ยกเว้นไอ้แอ้ผมก็ดึงมันถอยมาด้วยพร้อมกัน
"มรึงใช่ไหม"ไอ้เดียวมันชี้ที้ไอ้ดิว ไอ้ดิวมันชี้ตัวเองและหันมามองพวกผม
"เว้ยยย"มันร้องเลยพวกผมพยักหน้ามรึงนั่นแหละเพื่อน
"กรูอีกแล้ว"ไอ้ดิวถามพวกผม
"นาทีนี้ต้องมรึงวะ สู้เขาทาเคชิ"ผมพูด
"ไอ้......"ไอ้ดิวมันทำท่าจะด่าผม
"แจ็ค บอยว่าอย่าดีกว่า ดูคนนี้น่ากลัวยังไงก็ไม่รู้"บอยพูดกับผม
"เอานะบอย มันน่าจะไม่มีอาวุธ "ผมพูด ผมหันไปหยักคิ้สกับไอ้หลุยส์ ผมเชื่อไอ้ดิวฝีมือมันเจ๋งพอตัว ไอ้ดิวมันถอดเสื้อออกฝากแอ้ไว้ สร้อยแหวนนาฬิกา แอมันเอาผ้าเข็ดหน้าพันมือให้ ดิวมันเดินออกไปยืนประชันหน้ากับไอ้เดี่ยวแล้ว
"หาเก้าอี้นั่งดีกว่าวะ"ผมพูดและและทุกคนก็มองหาเก้าอี้นั่งกัน ผมหันไปพยักหน้าให้บอยและธรรณ์นั่งด้านหลังเพื่อมีอะไรจะได้คุ้มกันได้และ ผมนั่งลงนั่งไขว้และเอาศอกตั้งมองดูมวยคู่เด็ด ไอ้หลุยส์มันมานั่งข้างผมท่าเดียวกันเป๊ะ! ตอนนี้มีคนมามุ่งดูมากมาย ไอ้ดิวมันตั้งการ์ดแล้ว มีนเริ่มกันแล้ว ไอ้เดี่ยวมันเดินวนหาจังหวะ มันเป็นมวยทั้งคู่
"มันละงานนี้มรึง"ไอ้หลุยส์พูด ผมหยักคิ้ว
"จริงด้วยพี่"เสียงใครไอ้ป๊อด ข้างๆผม มันมาตอนไหน
"ไหนมรึงบอกปิดร้านไง...โป้ก"ผมหันมามองและเอากำปั้นเคกกระบาลมันไปทีหนึ่ง
"แฮะๆ แม้พี่ ก็พี่เดี่ยวใครๆก็รู้พี่แกโหดแต่พี่แกรักเพื่อนโคตรๆเลย แต่เพื่อนพี่เดี่ยวหักหลังพี่เขา และพี่เดี่ยวดันไปแทงพี่ธงรบที่ว่าโหดเหมือนกันอีก ทุกคนพากันสยองนามพี่เดียวเลยนะพี่แจ็คและ พี่เดี่ยวนะ จริงๆดีมากเลยนะ และเป็นคนจริงทีเดียว ป๊อดนะชอบพี่เขา"ไอ้ป๊อดพูด ผมสองคนเหล่ไอ้นี้น่ากลัวแล้วนะมรึว
“ผมไม่ได้ชอบแบบพวกพี่ชอบกันแบบนั้น  ผมนะมีแฟนเป็นผู้หญิงนะ “ไอ้ป๊อด ผมพยักหน้าหันไปนอดูมวยกันต่อ 
"ฟิ้ว"หมัดส่วนอากาศไปหาไอ้เดี่ยวแต่ไอ้เดี่ยวหลยมันส่วนกลับมาทันควันไอ้ดิวโยกหลบได้แบบเฉียดฉิว หมัดผ่านข้างหูไปมาสองข้างและไอ้ดิวก็หลบไอ้ทุกจังหวะ
"โห"พวกกองเชีย มันเสีบดายที่ไอ้เดี่ยวต่อยไม่โดนใช่ไหม ผมชะโงกมอง
"ผลัก"ไอ้ดิวตีศอกโดนมันเค็มถึงกับเลือดออกจมูกมันแค่ปาด
"ผลั๊ก ผลั้ก ผลั๊วะ"มันตรงมาใส่ไอ้ดิวชุดหนึ่ง ไอ้ดิวโดนไปหมัดหนึ่งเต็ม ไอ้ดิวถึงกับถอยมาตั้งหลัก
"แจ็ค"บอยร้อง ไอ้ดิวมันลุกขึ้นและเข้าใส่ไอ้เดี่ยวเหมือนกันไม่มีผิดอย่างรวดเร็ว
"ผลั๊ว ผบะ ผลัก"ไอ้ดิวใส่ไปขุดหนึ่งไอ้เดี่ยวตัวงอไปเลย 
"เยส"ผมกับไอ้หลุยส์ ร้องออกพร้อมกัน ไอ้ดิวเอานิ้วโป้งแตะปลายจมูกและเรียกไอ้เดี่ยวให้มันลุกขึ้น
"ผลัก"ไอ้เดี่ยวมันลุกและเข้าใส่ไอ้ดิวมันหลบได้อีกเช่นกัน เห็นแบบนั้นไอ้เดี่ยวมันเลยวิ่งเข้าใส่ไอ้ดิว มันเอาหัวโคกไอ้ดิว
“โป้ก”เสียงดัง พวกผมพากันตกใจ ไอ้ดิวถอยหลังกรูเลย ไอ้ดิวเอามือกุมที่คิ้วมัน
"โอ้ว SHIT"ผมร้อง ไอ้ดิวเลือดออก
"แจ็ค"ทั้งบอย "หลุยส์" ธรรณ์  "ไอ้ดิวคิ้วแตกเลยอะ"พาย แอ้มันนั่งไม่ติดเลย แอ้มันลุกขึ้น ไอ้ดิวหันมา ว่ามันโอเค และมันเดินเข้าตั้งการ์ดรอ
"กรูถูกใจไอ้นี้วะ เรื่องรถกรูจักการ เรื่องห้องเรียนมรึงจัดการ และให้ไอ้ตัวดีมรึงไปขอโทษมันด้วย"ไอ้หลุยส์พูด ผมหน้า
"ติ๊กโทรหาอาภาษญ์ให้ไอ้เดี่ยวเรียนห้องเรา "ผมหันไปบอกไอ้ติ๊ก
"มรึงจะให้มัน"ติ๊กมันจะปฏิเสธแต่ผมชี้หน้า เพราะมันเองนะ
"พลืด"ผมลุกขึ้นยีน และสองคนนั้นยังแลกหมัดกันอยู่ ปัก ปัก ดังสะนั่นดีแท้
"แป๊ะๆๆ เอาละ โชส์จบแล้ว สุดยอดวะ"ผมพูดไอ้เดี่ยวมันมองหน้าผม ผมเดินเข้าไป
"มรึงเจ๋งวะ พวกกรูสนใจมรึงวะ ไอ้เดี่ยว "มันสะบัดหน้ามามองผม
"เห้ย! สนใจแบบ ว่าเราเพื่อนกันดีไหม และรถมรึงเพื่อนกรูจัดให้ ส่วนห้องเรียนไอ้ติ๊กจัดให้และมันจะขอโทษมรึงเรื่องรถ"ผมพูดและหันไปมองไอ้ติ๊ก ที่นั่งหน้างอแล้ว ไอ้เดียวมันหยักคิ้วทีหนึ่ง
“ติ๊ก”ผมเรียกมัน
"อะไร...ก็ได้"ไอ้ติ๊กพวกผมทองหน้ามัน
"กรูแจ็ค "ผมยื่นมือไป ไอ้เดี่ยวมันยื่นมือกลับมา แบบงงเล็กน้อย
"กรูหลุยส์"ไอ้หลุยส์
"นี้ไอ้ดิว มันเจ๋งใช่ไหม "ผมแนะนำไอ้ดิวยื่นมือไป
"เออยอมรับหมัดมรึงเจ๋งวะ"ไอ้เดี่ยว
"มรึงก็ด้วย"ไอ้ดืว แอ้มันเอาน้ำแข็งหอผ้ามาให้ไอ้ดิวประคบที่คิ้วและไอ้เดี่ยวประคบจมูกมันตอนนี้ต่างคนเลือดสาดกัน
"หมัดกรูเหรอ"ไอ้เดี่ยวถามไอ้ดิว
"หัวมรึงอะ สาดคิ้วกรูแตก"ไอ้ดิวพูด
"ไปห้องพยาบาลเหอะวะ นี้ไอ้แอ้ และหน้างอนั้นไอ้ติ๊ก และน้องพาย "ผมพูดมันพนักหน้า
"อีกสองคนน่ารักน่ารัก บอยกับธรรณ์ อันนั้นห้ามมองนาน ของกรูสองคน"ผมพูด แต่สองคนนั้นกำลังค้อนผมกับไอ้หลุยส์อยู่
“และนั้น ไอ้ต้นข้าว กับไอ้บลู”ผมบอกมันเหล่มองไอ้ต้นข้าวกับไอ้บลู มองเหมือนมันจะคุ้นๆหน้าแน่นอน
"เจอกันที่ห้องเรียนวะเดี่ยว" ผมบอกมันและตบไหล่มันไปอีกที
“ไปวะเข้า แถว บอย ธรรณ์ไปเข้าแถวเตรียมเข้าห้องเรียน”ผมพูด
    เดี่ยว
หลังจากแลกหมัดกันเป็นที่เรียบร้อย ผลปรากฏว่าผมได้มิตรภาพจากพวกนี้ ตอนนี้ผมได้กลับมาเรียนห้องไอ้ภาคินและ ผมได้รู้ว่าพวกนี้ไม่ได้หยิ่งอย่างที่พวกนั้นใส่ไฟเลย ตอนนี้ผมกำลังไปห้องพยาบาลกัน ผมมองคนที่ผมเล็งตั้งที่แต่ที่ผมเข้าม่แล้า เขาชื่อแอ้ น่ารักมากเลย ไม่ได้ดูนุ่มนิ่ม อ่อนแอ่น ไม่รู้ซิมันบอกไม่ถูก แต่ผมรู้สึกว่าเข้าถึงไม่ได้ เพราะไอ้ดิวแน่เลย
"ดิว คิ้วแตกขนาดนี้ ไปโรงพยาบาลดีกว่าไหม"แอ้ถามดิว
"เออนั้นดิ ไปโรงพบาลเหอะวะ น่าจะต้องเย็บนะมรึง"อีกคนพูดผมว่าหน้าไอ้นี้มันบะหม้ายคล้ายพี่ข้าวปั้นมาก พี่ข้าวปั้นคือหัวหน้าแก้งพวกผมตอนเข้ามาเรียนใหม่ๆ แต่ดันโดน แกล้งและตำรวจก็จับพี่แกไป 
"ไม่ต้องหรอก แอ้ไปหยิบดระเป๋าอุปกรณ์แพทย์ให้ดิวที "ดิวมันบอกแอ้ แอ้พยักหน้าและเดินไปทันทีพร้อมเพื่อนอีกสองคน
"พ่อกรูเป็นหมอทหาร แน่นอนกรูต้องเป็นตามพ่อ และกรูติดตามพ่อ เหมือนเรียนรู้พื้นฐานการแพทย์ไปในตัว "ดิวพูดกับผม
"จมูกมรึงยังมีเลือดไหลอยู่เลย กรูทำให้ไหมดูมันบิดนิดหน่อยนะไอ้เดี่ยว"ดิวมันพูดและเล็งจมูกผม 
"มรึงทำได้จริงอะ"ผมถามมัน
"เออ "ไอ้ดิวพูด ผมนืน มันเล็งจมูกผมมันจับจมูกผมและ
"พล๊อก"
"Fu**"ผมร้องลั่นเลยแต่ มันดีขึ้นจริงๆ
"เป็นไง ดีขึ้นไหมสะ"ไอ้ดิวถามผม แอ้วิ่งมาะร้อมกระเป๋าแพทย์ ผมเดืนจึ้นที่ห้อวะยาบาลกัน
"ดิว ใครสอนมวยให้มรึงวะ มันคล้ายกับมวย พ่อกรูเลยวะ"ผมถามมันพ่อผมเป็นนักมวยด้วย และเป็นครูสอนด้วย พ่อผมเป็นทหาร
"เขาเป็นทหารคนสนิทของพ่อกับอากรู อากรูคือพ่อของแอ้"ไอ้ดิวพูด
"เขาเสียชีวิตไปแล้วกรูโคตรเสียดายเลย เขาชื่อ"ไอ้ดิวอย่ายอกนะว่า พ่อผมนะ
"ชาติชาย จ่าสิบเอก ชาติชาย "ผมกับไอ้ดิวเอ่ยชื่อพร้อมกัน
"มรึงรู้จัก"พร้อมกันอีก
"เขาคือพ่อกรู"ผมพูดขึ้นไอ้ดิวมันมองหน้าผม
"กรูเสียใจด้วยวะ เดี่ยว พ่อกรู อากรูพ่อของแอ้ก็เสียใจมาก ที่จ่าแก่มาจากไป "ดืวพูด
"ไม่เป็นไร กรูภูมิใจพ่อกรูวะ ว่าแต่พ่อของแอ้นี้ พันเอก ภีมปภพ ใช่ไหม"ผมถาม
"ใช่ พ่อกรูเอง"ผมมอง คนที่ตอบคือแอ้
"หน้ามันหวาน แต่คำพูดนี้ไปคนละทางเลย"ไอ้ดิว
"สาด ดิว"แอ้
"ท่านมางานศพพ่อเราวะ"ผมพูด
"กรูก็ไปนะ "แอ้พูด
"แล้วทำไมดิวไม่ได้ไปอะ"ไอ้ดิว
"มีงไปเก็บตัวนักฟุตบอลเยาวชน และมรึงก็ไปต่อยเขา สุดท้ายเลยไม่ได้ไปแข่งไงดิว"แอ้พูด ผมก็มองไอ้ดิว มันใช่ย่อยนะไอ้นี้
"เออวะ"ไอ้ดิวพูด
"นี้มรีงใช่ย่อยนะเนั๊ยะ"ผมพูด
"มันด่าคนที่กรูรัก "ดิวพูดและมองแอ้ นี้คือคนที่มันรักใช่ไหม ผมเดินมาถึงห้องพยาบาลกันแล้ว
"เป็นอะไรมาเนี๊ยเลือดอาบมาเลย อุ้ยนี้เธอต้องเย็บแล้ว ครูเรียก .."ครูประตำห้องพยาบาลคกใจมาก
"ไม่เป็นไรครับครับครู ผมทำแผลเองได้ไม่ต้องไป รพ หรอกครับ ผมขอใช้อุปกรณ์เท่านั้น"ดิวพูด แอ้จัดการเตรียมอุปกรณ์ให้ดิวได้แบบคล่องแคล้ว
"เดี่ยว อะ อันนี้ทาปากมรึงซะ "แอ้ส่งครีมทาแผลมาให้ผม ผมรับมา ไอ้ดิวมันทำการเย็บแผลมันเองโดยมีแอ้คอยช่วย

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน ไอ้เดี่ยว เพื่อนใหม่ของพวกผม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 30-05-2015 07:53:21

    แจ็ค
     หลังจากที่พวกผมทดสอบได้เดี่ยว และได้มันมาเป็นเพื่อน ผมก็บอกให้ไอ้เดี่วกับไอ้ดิวไปทำแผล ไอ้แอ้ไอ้ต้นข้าวและบลูมันตามไป ต้นข้าวกับไอ้บลูมันติดแอ้ ยังกับลูกสมุน หรือนางสนมดีนะ ซ้ายขวา ฮาๆ ส่วนพวกผมไปเข้าแถวหน้าเสาธงกันหลังจากเสร็จพิธีหน้าเสาธง พวกผมก็เดินขึ้นห้องเรียนกัน แต่สิ่งที่แปลกบอยกับธรรณ์เดินด้วยกันทิ้งผมกับไอ้หลุยส์ซะงั้น
"บอย นี้งอนกันใช่ไหมเนี๊ยะ"ผมถามคงเรื่องส่งให้ไอ้ดิวไปเจ็บตัวแน่เลย
"ธรรณ์ด้วยอะ"ไอ้หลุยส์อีกคน
"ใช่"ทั่งคู่เลย ดูซิเดินไม่หันมามองผมสองคนเลยอะ
"พลึบ"เสียงคนกระโดดออกมาจากที่ซ้อน
"เว้ยย"พวกผมตกใจ แต่ไอ้หลุยส์มันกระโดดขี่ผมเลยสาด และไอ้ที่โผ่ออกมา คือไอ้โซ่ว
"มีอะไรเนี๊ยะตกใจหมด โจรมุมตึกหรือไงมรึงนะ"ผมพูดดันไอ้หลุยส์
"กรูได้ยินมรึงจะหาคนสืบ ไอ้ภาคิน กับพี่แฮกเหรอสะ กรูว่า อย่าเลยพวกนี้ไม่มีอะไร ถ้าจะสืบพวกไอ้โก๋ดีกว่า"ไอ้โซ่วพูด
"ไอ้คินมันดีนะมรึง กรูกำลังช่วยพูดแต่ดูมันสนใจพวกมรึงไม่ใช่น้อย "ไอ้โซ่ว ผมมองหน้ากัน
“ไม่ต้องสนกรูหรอก กรูมีเมียแล้ว”ไอ้หลุยส์
“กรูก็ด้วย”ผมพูด
“ไอ้บ้า สนแบบว่าผูกมิตรไมตรี “ไอ้โซ่ว
“เออแล้วไป สาด เล่นซะกรูตกใจ “ไอ้หลุยส์
"เออ กรูเชื่อมรึง โซ่ว กรูไม่ได้สืบเอาอะไรมากหรอก แค่อย่างรู้มรึงเป็นยังไงจะได้หาทางเข้าถึง"ผมพูดกับไอ้โซ่ว
"เออๆ จะช่วยอีกแรงแต่ตอนนี้กรูไปก่อนนะ มันยังไม่รู้ว่ากรู กับพวกมรึง..อิบ อิบ "ไอ้โซ่วดูมันพูดทำนิ้ว แบบสู้ตายแบบ ว่า อิบ อิบ  พูดดีกว่าไหมเดี่ยวใครเข้าใจกรูสองคนถูกสาด
“มรึงบอกมาเลยว่ากรูสองคนกับมรึงเพื่อนกัน สาด! ไอ้ข่าวในห้องน้ำมันยังอยู่มรึงอย่ารับงานใหม่ได้ไหม”ผมพูดกับมันก็มีนักเรียนเดินสวนไปมา
"และขอบใจวะโซ่ว ว่าแต่ครอบครัวมรึงโอเคนะ มีอะไรให้ช่วยบอกวะ พ่อกรูก็ถามอยู่ "ผมพูดกับไอ้โซ่ว
"ขอบใจวะ ตอนนี้โอเคมากตอนแรกกรู ไม่โอเคเอาซะเลย  ไปก่อนนะมรึง "มันพูดมันรีบเดินไป
"จะเอาจริงเหรอแจ็ค"บอยถามผมด้วยความเป็นห่วง
"งอนอยู่ไม่ใช่เหรอ"ผมถาม
"อ้อ ลืม ไม่ถามก็ได้ไปธรรณ์นั่งกับบอยนะ ปล่อยสองคนนี้นั่งด้วยกันไปเลย ชิ"บอย
"ไอ้แจ็ค กรูอยากนั่งกับเมียกรู"
"นั่งกับกรูนี้แหละ จะได้เป็นเมียกรู "ผมหันไปบอกไอ้หลุยส์
"อย่าพูด กรูขนลุก สาด มรึงกับกรูต้องห่างกันสักพัก....."ไอ้หลุยส์มันพูด  ผมเดินมาที่ห้องเรียน เข้าไปนั่ง พสกไอ้คินมาแล้วแต่วันนี้มีเด็กหน้าใหม่มานั่งกับไอ้คินด้วยพายและติ๊กมันมาก่อนแล้วและไอ้บลูไอ้ต้นข้าวมันก็ขึ้น มาแล้ว ดูซุมหัวดูหนุ่มๆในนิตยสารอีกแล้ว แต่ผมไม่เห็นไอ้ดิว กับไอ้เดียยและแอ้
“ไอ้ดิวมันทำแผล กรูเสี้ยวใส้ เลยขอขึ้นมาก่อน มาดูอันนี้ดีกว่า เสี้ยวกว่าอีก”ไอ้ต้นข้าว มันพูดและชี้
“ไอ้โรคจิต”ผมเอง
“แม้ต้นข้าว พูดแบบนี้ อยากมั้งแล้วอะ”ธรรณ์
“มาดูของเขาดีกว่าไหม”ไอ้หลุยส์
“ไอ้ตี๋น้อย”ธรรณ์
“ฮาๆ ของมรึงเล็ก”ติ๊ก
“งอนนนน”ไอ้หลุยส์
"นี้ อันนี้กำลัง อินเทรนตอนรี้เลย พายว่าจะสอยซะหน่อย"พายพูด สอยแปลว่าไปซื้อมา  ผมนั่งลง บอยกับธรรณ์นั่งด้วยกันคุยกันกระหนุงหนิงดีจัง ผมหันมาก็เจอไอ้หลุยส์ ผมดีนะที่มันรักธรรณ์มาก มากจน ห่างกันไม่ได้แม้แต่วินาที ทำท่าจะตาย!!! รักกันเกิ้น!
"สวัสดีครับนักเรียน"ครูพัฒน์เข้ามาพอดีที่ด้านหน้าห้อง
"นักเรียนทำความเคารพ”ไอ้แว่น
"สวัสดีครับคุณครู"ทุกคนพูดพร้อมกันแต่มันทุกคนเลยวันนี้
"นายกิตติศักดิ์อยู่ไหน ที่ว่าย้ายกลับเรียนห้องนี้ “ครูพัฒนถามพวกผม
"ใครอะครับ ไอ้เดี่ยวหรือเปล่าครับ"ผมถามทุกคนหันมามองผมกันหมด พวกไอ้ภาคิน มันดูช๊อกมาก ที่ไอ้ยินชื่อไอ้เดี่ยว ผมหันมาแปะมือกับไอ้หลุยส์
“อันนี้ก็อินเทรนมาก พวกกรูก็สอยมาแล้ว”ไอ้หลุยส์หันไปบอก พาย ติ๊ก ต้นข้าวและไอ้บลู 
"ครูครับ ที่ชื่อเดี่ยวใช่ไหมครับ"ผมยกมือถามถามอย่างเป็นทางการ
"เออ"ครูพัฒน์ ทำท่าว่าจะงง
"ใช่ครับครู ไอ้เดี่ยวคือ นายกิตติศักดิ์"ไอ้โซ่วมันยกมือ ผมสังเกตุพวกไอ้ภาคิน มันหันหน้ามองกันใหญ่  ตกใจละซิแต่มีเรื่องตกใจแห่งปีมันอยู่กับพวกผมแล้ว 555 ผมกำลังหัวเราะในใจและคิดว่าไอ้หลุยส์เช่นกัน ได้มันมาจะไม่มีใครเอาตรีนมาประเคนให้ผมอีกแล้วแน่นอน หรือจะโดนหนักกว่าเดิมวะ อันนี้แค่คิดก็ เออ สยอง
"แล้วไปไหนละ"ครูพัฒน์
"ไปห้องพยาบาลครับ ไอ้ดิวด้วยครับครู"ผมยกมือตอบ
"อ้อ ไปห้อง"ครูพัฒน์
" ห้องพยาบาล!!!! นี้มาถึงยังไม่เข้าห้องเรียนเลยนะไปห้องพยาบาลแล้ว เกิดอะไรขึ้น แจ็คลุกและบอกครูเดี๋ยวนี้"ครูพัฒน์สะบัดหน้ากลับแน่นอนต้องตกใจ
"เออ คือ รับน้องกันนิดหน่อยระครับครู ไม่มีอะไรมาก "ผมพูดหันไปหยักหน้าให้พวกไอ้คิน
"จริงนะ งั้นนั่งลง พวกเธอนี้นะ ครูเพิ่งเคลียร์เรื่องเมื่อวันพฤหัสบดีที่แล้วไปนะ ยังจบไม่ค่อยสวย แล้วนี้เอาใหม่อีกแล้วเหรอ "ครูพัฒน์ หันมาเม้งพวกผม ผมลืมบอกไปว่า ครูพัฒน์ช่วยไม่งั้นโดนพ่อทำโทษกันเป็นแถวแน่นอน แต่ผู้ปกครองเด็กที่พวกผมป้องกันตัว บ้างคนจะไม่ยอมเอา แต่พ่อผมก็ใช้เงิน ดีน่ะที่พ่อมีตังค์
"แล้วนั้นใครนะ ที่นั่งข้างภาคิน"ครูพัฒน์ถาม พวกผมหันเออ ไม่คุ้นหน้า มาใหม่แน่เลย
"ชื่อว่านครับ เรียนห้อง8 ผมเห็นย้ายคนอื่นมาได้ขอเพื่อนผมกรึ่งคนเขามีปัญหากับนักเรียนห้อง8"ภาคินตอบครุพัฒน์
"แต่ครูว่า"ครูพัฒน์กำลังจะค้านแน่เลย นาทีนี้แหละ เพื่อซื้อใจมันได้
"ให้เขาเรียนห้องนี้เถอะครับครู มีเพื่อนเยอะๆดีครับ"ผมพูดพวกผมพยักหน้า
"โอเค งั้นเดี๋ยวมาแจ้งครูชื่อนามสกุลอักทีนะจะได้ย้ายมาห้องนี้ "ครูพัฒน์
"ขออนุญาติเข้าห้องครับ"ไอ้แอ้ และไอ้เดี่ยว
"เข้ามาซิแอ้ และนี้นายกิติศักดิ์ใช่ไหม หน้าตาบวม ดีนะไม่มากแล้วดิวละ"ครูพัฒน์ และดิวเดินเจ้ามาพร้อมผ้าปิดแผลที่คิ้วมัน
"ดิวคิ้วเธอ"ครูพัฒน์ทำท่าตกใจคิ้วไอ้ดิว ดีน่ะที่มันคิ้วตก
"แค่แตกครับแต่ผมเย็บแล้ว สองเข็ม"ดิวมันพูดก้มให้ครูดูอีก
"นี้เธอเย็บเองเหรอ"ครูพัฒน์ถามไอ้ดิว
"ครับ"ดิวตอบแบบมั่นใจมาก มันเย็บมันเอง  มันติดตามอาภา เรียกว่าเรียนแพทย์ไปในตัว
"เว้ยย"พวกไอ้คินมันพากันร้องพร้อมกัน ที่ไอ้ดิวมันหันไปโชว์
"เวลาเข็มมันทิ่มผ่านผิวหนังนะ โอ้ว สุดยอด ลองไหม๊!"ไอ้ดิวมันหันไปทางพวกไอ้คิน
"ไม่ละไอ้บ้า มรึงนี้โรคจิตนะเนี๋ยะ!"ไอ้มาร์คร้องออกมา
"ไปนั่งที้ได้แล้ว แล้วเรานั่งตรงไหนละ "ครูพัฒน์ถามไอ้เดี่ยว
"นั่งกับพวกผมครับ"ไอ้ดิว
"โอเค ไปนั่งได้แล้วนะ รู้จักเดี่ยวกับว่านแล้วนะ ครูหวังว่าจะไม่มีเรื่องทะเลาะวิวาท หรือรับน้องแบบนี้อีก"ครูพัฒน์
"ดิว เดี่ยว"ครูพัฒน์
"ครับ"ไอ้ดิวกับไอ้เดี่ยว เดี่ยวมันนั่งหลังไอ้ติ๊ก
"ครูเตือนเพราะเร็วๆนี้ครูวิชาสังคมศาสตร์ และ อาจารย์ฝ่ายปกครอง คนใหม่จะมา เขาโหดมากนะ ลดความซ่าลงหน่อย จะมากหาว่าครูไม่เตือนไม่ได้นะ เตือนแล้ว "ครูพัฒน์พูดและมองพวกผมทุกคน
"ใครก็ตาม มาก็อยู่ไม่นาน อะครู"พวกไอ้คิน
“ครูรับรองว่าคนนี้อยู่นาน เชื่อครู และเขาจะแก้ไขปัญหาทุกอย่างในโรงเรียนได้ดี “ครูพัฒน์พูด ผมหันมามองหน้ากัน อย่าบอกนะว่าพี่ตุ๊จะมา พี่ตุ๊นะไม่เหมือนพี่ๆผม หลักการล้วนๆ ไอ้ติ๊กมันหดเลยมันกลัวพี่ตุ๊มากกว่ากลัวพ่อซะอีก
"นักเรียรเคารพ "หัวหน้าห้อง
"ขอบคุณครับคุณครู"พวกผม
    เดี่ยว หลังจากที่ผมเรียนคาบแรกเสร็จพวกผมก็ลงไปห้องน้ำกัน ผมเดินผ่านพวกไอ้ภาคิน ไอ้ภาคินมันเหล่มองผม มันหยักคิ้ว ให้ผมไม่ได้มีอะไรน่ากลัวอย่างที่มันพูดแต่ถ้าผมเอาจริงมันรู้ว่าจะเป็นยังไง ผมคนจริงเหมือนพ่อผม
"ดีวะ"ผมทักพวกภาคินมันกนักคิ้วอีกที
"ดีวะ มรึงเข้ากับพวกไอ้ดิวได้เร็วดีนะ"ไอ้ภาคินถามผม
"มันไม่เห็นแบบที่เขาพูดเลย มรึงว่าไหม"ผมถามไอ้ภาคิน และเหล่มองไอ้มาร์ค มันหยักไหล่ ไอ้นี้ผมรู้จักพ่อมันเป็น อบต
“เออ "มันพูดแค่นั้น ผมแค่หยักคิ้วและเดินออกไปหาพวกไอ้ดิว
"มีไรวะ"ไอ้ดิวมันถามผม คงหมายถึงผมกับไอ้ภาคิน
"ทักเพื่อนเก่า "ผมบอกไอ้ดิว
"พวกมันกลัวมรึงมา"แอ้พูดกับผม แต่เออ หน้าหวานน่ะ
“มรึงจะมองหน้ากรูทำไม หน้ากรูหวานแต่ อย่าคิดว่ากรูจะอ่อนแอ่นนะมรึง”ไอ้แอ้ ผมพยักหน้า
"แน่ละ กรู แท่งเพื่อนพวกมันนี้หว่า "ผมพูด
"แต่กรูทำเพราะกรูป้องกันตัว ไอ้ภาคินมันเจ๋งนะมรึง พวกเพื่อนมันนี้ใช้ได้ทีเดียว"ผมพูด กับพวกไอ้ดิว ผมหมายถึงพวกไอ้สรจักร ธงรบและไอ้อธิป
"เดี่ยว กรูติดต่ออู่ใกล้ๆให้มรึงแล้วนะ เขาจะมาก่อนเที่ยง "ไอ้หลุยส์มันบอกผม
"กรูไปขนของออกจากรถก่อนนะ "ผมพูดกับพวกมัน
"มีของเยอะเกรอ เราไปช่วยไหม อยากช่วย "พาย กระโดดมาเกาะแขนผม พาเอาสยิว
"เว้ยย"ผมร้อง
"ร้องทำไมเนี๊ยะ"พาย พวกไอ้ดิวมัรพากันขำ
“ไม่เป็นไรพาย เดี่ยวพายจะเหนื่อยนะ”ผมพูดมีค้อนขวับเลยน่ะ แค่ค้อนใส่ก็คมกริบ แมลงวันบินผ่านนี้ขาดสองท่อนแน่นอน ฮาๆ
"มรึงขนออะไรมาเยอะหรือไง"ไอ้ดิวมันถาม
"กรูกำลังหาที่พัก คอนโดใกล้โรงเรียน กรูไม่อยากพักบ้านแม่กับพ่อบุญธรรม"ผมพูดผมยังเสียใจเรื่องพ่อ ผมรู้ว่าแม่ต้องมีใครสักคนดูแล และแม้ว่าพ่อผมจะจากไปนานหลายปีก็ตาม
"จริงดิ มาพักกับพวกกรู บ้านกรู"ไอ้แจ็ค แต่ละคนพยักหน้ายกเว้น คนที่ทำรถผมผมหันไปมองคนนั้น ผมว่าคุ้นๆน่ะ ดาราแน่เลย
"ทำไมอะ "แต่อีกคนที่ชื่อติ๊ก
"มันเพื่อนพวกกรู"ไอ้แจ็ค
"ไปขนของขึ้นรถกรูเดี่ยว "ไอ้ดิว มันกอดคอปมเดินไป แอ้ด้วย พายิยากมาแต่ติดคนหน้างอ มาไม้ได้ ไอ้ต้นข้าวกับบลู ผมคุ้นหน้ามันนะ ต้นข้าว
"มรึงน้องพี่ข้าวปั้น"ผมหันไปถามไอ้ต้นข้าว
"ใช่ นายรู้จักพี่เรา"ต้นข้าวตกใจที่ผมรู้จักพี่ชายมัน
"เราเข้ามาเรียน พี่ข้าวปั้นเป็นหัวหน้าแก้ง แต่.."ผมรู้ว่ามันต้องเสียใจเรื่องพี่มันติดคุก
"แต่ตอนนั้นที่กรูเห็นมรึงนี้ มรึงผูกจุกสองจุกข้างหน้า "ผมพูดอธิบาย ถึงตอนนั้น มันติดพี่ข้าวปั่นมาแม้ว่าจะเรียนคนละโรงเรียนกันกับพี่ข้าวปั้น แถมเป็นน้องหัวหน้าแก้ง
"คิก คิก คิก"แอ้มันขำทันทีเลย
"ใช่เลย เมื่อก่อนมันชอบทำผมแบบนั้น "บลูอีกคน
"จริงเหรอไอ้ข้าว ฮาวะ ไหนลองผูกให้พวกกรูดิ"ไอ้ดิวมันบอกไอ้ต้นข้าว 
"ไอ้เดี่ยว มรึงไม่จำตอนที่กรูดีดีหน่อยวะ ตอนนั้นมันร้อนโว้ยยย กรูเลยผูก สาด"ต้นข้าว
     หลังจากขนของเสร็จพวกผมก็ขึ้นนมาเรียนกัน และลงไปทานข้าวกัน ทุกคนในห้องอาหารมองพวกผมกับไอ้ดิวกัน คงเพราะประลองหมัดกันตอนเช้า  และผมก็ได้เข้ามาอยู่ในกลุ่มนี้อีก
"เดี่ยว มรึงจะตามไปดูรถที่อู่ไหม ถ้าไปนี้เบอร์โทร"หลุยส์มันให้ผมมาผมดูชื่อ ช้าง ช่างยนต์แบะเครื่องเสียง ผมรู้จักดีเลย
"กรูรู้จัก "ผมบอกไอ้หลุยส์
"ติ๊กไปกับมันด้วย "แจ็คพูด อีกคนสะบัดหน้ามามองผมเลย ผมหยักคิ้วหงึกๆ
"ทำไมต้องไปด้วย รถมันนะไม่ใช่รถกรูซะหน่อย"ติ๊กพูดขึ้น
"แล้วผลงานใครอะ "ผมถามติ๊ก หันมาค้อนผมด้วยนะ
"ใช่ ผลงานมรึงอะ "ไอ้ดิว ติ๊กไม่ได้พูดอะไรอักเลย ก้มกน้าก้มตาทานและเล่นโทรศัพท์ ไอ้ดิวก็คอยหันมาดูแอ้ แอ้มันเป็นอะไร แอบเป็นห่วงนิดหน่อยแต่ไม่กล้าถาม
"แอ้ มันปวดท้องวะ"ดิวพูดมันคงรู้ว่าผมมอง มันเลยบอก
"ไหวไหมมรึงแอ้ "แจ็คถามแอ้
"นั่นซิแอ้ หน้าซีดมากเลย"บอยพูดขึ้น
"กรูพาแอ้กลับบ้านวะ "ไอ้ดิวพูดขึ้น แอ้เงยหน้ามอง
"กรูให้พี่เขามารับ และไอ้เดี่ยวมรึงขับรถกรูไปดูรถมรึง"ไอ้ดิวมันพูดและส่งกุลแจให้ผมทันที
"กรูกลับไปกับมันดีกว่าไหมดิว"ติ๊กพูดขึ้น
"ติ๊ก มรึงก็เป็นคนทำไอ้แอ้มันปวดท้องตั้งแต่เมื่อวาน ให้ไอ้ดิวมันดู ส่วนมรึงนี้รับผิดชอบไปดูรถไอ้เดี่ยวมัน"แจ็คหันมาพูดกับติ๊ก และ ติ๊กก็ลุกขึ้นทันทีและเดินออกไปเลยตามด้วยพาย ผมว่ามันมีปัญหารักสามเศร้ากันแน่เลย ไอ้ดิว แอ้และติ๊ก แล้วมันแย้งใครกันละแย้งแอ้เหรอ เห็นแบบนี้ ทั้งรุกทั้งรับเลยเหรอ
"คิดอะไรของมรึงไอ้เดี่ยว"ไอ้ดิว ผมมองตามคงมองนานไปหันมาเจอสายตาพวกมันมองผม
"เห็นเงียบๆฟาดเรียบนะเนี๊ยะแอ้"ผมพูด
"ไอ้เชี้ยเดี่ยว"แอ้มันจะเตะผม แต่ดีที่มันปสดท้อง
"ครับพี่ผมจะออกไปเดี่ยวนี้ "ดิวพูดและหันมาจะพนุงแอ้ แต่มันำยุงยังกับแอ้เป็นคนท้อง พยุงแบบนี้ไม่ใช่เพื่อนแล้ว แอ้เงยหน้ามองทุกคนที่มองแอ้กันหมด
"ไอ้ดิว"แอ้
"ปล่อยกรู"แอ้
"ปล่อยทำไมละปวดท้องอยู่"ไอ้ดิว
"โอ้ยย! แอ้หระทืบเท้าทำไม"แอ้กระทืบลงที้เท้าดิว บอยนี้ขำเลย
"ประครองแบบบนี้ เตรียมเป็นพ่อได้เลยมรึง "ไอ้หลุยส์พูด และไอ้แจ็คแป๊ะมือเห็นด้วย
"มันบ้า "แอ้
"น่ารักดีออกนะแอ้"บลู
"มาเป็นกรูไหมไอ้บลู"แอ้
"กรูนะ ให้อุ้มไปเลย"บลู
"มรึงนี้เด็กใจแตกนะอีบลู"ต้นข้าว
"กรูไปนะ เดี่ยวเอากระเป๋าพวกกรูกลับด้วย "ไอ้ดิวพูดและเดินพาแอ้ไปแต่ไม่ประครองอล้สแอ้มันดันออก ผมทอง มองจนออกไป
"ตกลงมันยังไงวะคู่นี้"หลุยส์มันถาม
"เป็นคำถามที่ดีมาก กู้ด  เควสชั่น "แจ็ค
"สงสารดิวเนอะ ดูก็รู้ดิวนะรักแอ้มากนะ เห็นเมื่อวานนะ ดิวโมโหติ๊กมากเลยนะ"ธรรณ์พูดขึ้น อ้อ เหตุการณ์มันเกิดเมื่อวานด้วย
"เมื่อวาน กรูไม่รู้ว่าอะไรคือความจริง เหมือนไอ้ติ๊กมันผลักแอ้ลงไปกองกับพื้น และแอ้มันก็ปวดท้อง "แจ็คพูด ติ๊กผลักแอ้เหรอ ชักยังไงแล้วซิ ถ้าเป้าหมายคงไม่ใช่ แอ้แน่ เหมือนนางอิจฉาทำร้ายนางเองมากกว่านะเนี๊ยะ ผมคิด
"ปวดเหมือนคนปวดปีะจำเดือนเลยอะ "ธรรณ์พูดทุกคนหันไปมอง
"ทำไมรู้อะ ตัวเองมีประจำเดือนเหรอ"หลุยส์ถาม
"ไอ้ตี๋ ธรรณ์ไม่มี แตธรรณ์เคยเห็นลูกสาว ป้าแก้วเขาปวดแบบนี้"ธรรณ์
"ไม่ใช่แน่นอนแอ้มันผู้ชาย มันไม่มีลูกมดแน่นอนธรรณ์ ฮา ฮา ฮา"แจ็คผมนี้ตกใจไปด้วย
"เมียกรูฮาวะ ฮาฮาฮา"หลุยส์ แต่ที่ไม่ขำคือธรรณ์กับบอย คนอืนขำแต่นิดหน่อย ผมก็กลั้นหัวเราะนะ
"เออ ไอ้ติ๊กนี้มัน ชอบแอ้เหรอ"ผมถามขึ้น ทุกคนหยุดขำและมองมาที่ผม
"กรูว่าไม่"แจ็คมันพูดขึ้น
"ธรรณ์ก็เห็นด้วย"ธรรณ์อีกคน
"กรูก็จะถามหลายครั้งแหละ ติ๊ก แอ้ และไอ้ดิว มันยังไง กี ง้ง งง สาด"ไอ้ต้นข้าว ผมเหล่มัน
"ไม่ต้องหล่มองเลย หน้ากรูหวาน กรูโหดมาก"ไอ้ต้นข้าว
"ตรงไหนของมรึงนี้"หลุยส์ถามไอ้ต้นข้าว
"พวกกรูก็อยากให้มันสองคนบอกความจริงนะ พวกกรูจะได้ช่วยมัน และไอ้ติ๊กแม่งก็ไม่บอกอะไรที่มันต้องการ จะได้รู้ทำไมมันถึงทำแบบนั่น"แจ็คพูด
"บอยว่าเขาคงมีเหคุผลที่บอกไปใครก็ช่วยเขาไม่ได้ "บอยพูด
"แสดงส่าปัญหามันใหญ่ และคงต้นเหตุมาจาก ลุงหนึ่ง"หลุยส์พูด ลุงหนึ่งอีก ชีวิตพวกนี้ซับซ้อนดีแท้ ดีนะที่ชีวิตเราเรียบๆง่ายๆ
"ขึ้นห้องเรียนเฮอะวะ "แจ็คพูด ผมเงียบเลย
"พลึบ"แจ็คมันกอดคอผม
"มรึงชอบแอ้เหรอวะ กรูเห็นนะแอบมองมันนะ "ไอ้แจ็ค มันถามผม ถามไอ้โดนมาก
"ยอมรับวะ แต่เห็นมรึงพูดกันแบบนี้ และที่กรูเห็นไอ้ดิวมันรักมากทีเดียว กรูไม่กล้าเข้าไปแทรกแน่นอน"ผมพูดกับไอ้แจ๊ค พวกผมเดินขึ้นห้อง ผมยังมองหาอีกคนที่เดินออกไป
"มองหาใครไอ้ติ๊กเหรอ เดี๋ยวมันก็มา เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย สงสัยประจำปีเคลื่อนอีกแล้ว "ไอ้แจ๊คพูด ผมหันไปขำมันนะ 

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน ดิวVSแอ้ และ เดี่ยวVS ติ๊ก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 30-05-2015 12:49:18

   ดิว
 ผมพาแอ้กลับบ้านก่อน แอ้ปวดท้องมากแต่ยังดื้อไม่ยอมให้ผมพาไปหาพ่อผม พ่อภาณุเดช แอ้บอกจะไปให้พ่อตรวจดูในวันหยุดนี้ แอ้ไม่อยากให้ ติ๊ก แจ็ค บอย และพายสงสัยเรื่องแอ้มีลูกมด
"ขอบคุณครับพี่"ผมพูดและแอ้นะหลับพิงไหล่มาผมตลอดทาง แอ้กินยาาแก้ปวดเข้าไป ผมจุ๊ปากพี้เขาไม่ต้องเรียกผมอุ้มแอ้อย่างเบาๆ พี่เขามองผม
"เออ กลัวคุณแอ้เขาเหวี่ยงเอา ถ้าปลุก เฮอะๆ ขอบคุณนะครับ "ผมหันไปพูดพี่เขาพยักหน้า แน่นอนต้องไม่เชื่อ ผมพยักหน้าขอบคุณอีกทีและอุ้มแอ้เข้าบ้านทันที
"ดื้อจริงๆเลย แอ้"ผมบ่นเล็กน้อยผมอุ้มแอ้ขึ้นห้อง เปิดแอร์
"พ่อแอ้ปวดท้องอีกแล้ว"ผมโทรหาพ่อผม
"พามาหาพ่อซิดิว"พาอผม
"แอ้ไม่ยอมอะ แอ้จะไปวันหยุดนะพ่อ"ผมพูด
"เอาน้ำร้อนประคบไปก่อน ดิว"พ่อผมบอกผม ผมเดินลงมา ต้มน้ำ มิหน้าละแอ้ถึงไอ้เอากระเป๋าน้ำร้อนใบเล็กๆมาด้วย เพราะไว้ทำแบบนี้นี้เอง
"พ่อเคยบอกแอ้ไว้ว่ามันจะช่วยได้นะ "พ่อพูด
"ทำไมอะพ่อ"ผมถามพ่อผมระหว่างรอต้มน้ำ
"ก็แอ้เขามีลูกมดนี้มรึง"พ่อผมพูด เออ ลืมไปเลย เพราะไม่ได้ทำผลผลิตนาน สองปีแล้วซิ
"สงสารแอ้มากที่เห็นเขาปวดนะพ่อ"พ่อพูด
"พ่อก็รู้สึกผิดที่ทำให้แอ้เขาเป็นแบบนี้ดืว"พ่อผม
"แต่ผมดีใจนะพ่อ ที่ผมมีลูกกับแอ้ได้แต่ มันเปิดเผยไม้ได้พ่อ ผมอยากจะ"ผทพูด
"บอก มันยากดิว สำหรับตอนนี้  ดิว! "พ่อผมพูด พ่อผมพ้นลมออกมา
"ผมรักแอ้พ่อ ผมอยากอยู่กับแอ้ กับลูก ผมไม่ได้อย่กได้อะไรทั้งนั้นพ่อ "ผมพูด
"พ่อรู้ แต่ ดิวเกิดมาในสถานะการณ์แบบนี้ ปฏิเสธมันไม่ได้ดิว ไม่ว่าใครทั้งนั้น ทั้ง บอยและแจ็ค พาย และติ๊ก ทุกคนมีสิ่งที่เขากำหนดติดตัวไว้แล้ว และดิว"พ่อพูด
"ดิวจะทำตามที่ถูกต้องของดิวพ่อ "ผมพูด
"เห้อ"พ่อผมถอนหายใจ
"ผมขอโทษพ่อ"ผมพูด
"อืมม พ่อรู้ว่าต้องเป็นแบบนี้ พ่อให้พี้โดมเขาส่งอิเมลเอกสารไปอ่านซะนั้นคือที่ดิวจะทำ ถ้าอยากไอ้เมียอยู่กับดิว "พ่อผมพูด
"ได้พ่อ ต่อมันยากดิวจะทำ พ่อฝากบอก ลูกๆปมด้วยนะพ่อผมคิดถง จะไปหาเร็วๆนี้ อยากฟัดลูดแย่แล้ว"ผมพูด
"นี้ดีหน่อย ดิมกลับไปค่าย ช่วยได้เยอะ ยิ่งโตยิ่งซนนะลูกๆมรึงนิ "พ่อผมพูดแต่ผมรู้พ่อรักหลานๆ
"แค่นี้นะดิวพ่อมีเครสพิเศษต้องทำคลอดด่วน ไว้คุยกันลูก "พ่อพูดแบะกดตัดสายผมจัดการเอาน้ำร้อนใส่กระเป๋า ผมหันมาเห็นแอ้ยืนอยู่
"แอ้ลงมาทำไม"ผมตรงไปหาแอ้
"เหนื่อยไหมดิว"แอ้ถามผม
"ไม่ ไม่เคยเหนื่อยที่จะทำมห้คนที่ดิวรัก"ผทพูด
"หมับ"แอ้กอดผม
"ดิวชอบนะเวลาแอ้ป่วย แต่ก็ดิวก็สงสารแอ้นะ "ผมพูด
"บ้าหรือเปล่าชอบให้คนป่วย อ้อ ว่าที่คุณหมอลืมไป"แอ้
"เวลาป่วยเท่านั้นที่แอ้จะอ้อนดิว "ผมพูด
"แอ้ บางครั้งตนเราก็ต้องอ่อนแอบ้าง ดิวก็เป็น "ผมพูดผมมองหน้าแอ้
"แอ้ไม่ยากให้ดิวไปฝึก มันโหดเกินไป แอ้ว่าอยู่แบบนี้ก็ดีแล้วดิว แอ้"แอ้กำลังจะห้ามผม
"ดิวจะทำให้ทุกคนยอมรับและราจะอยู่กันเช่นสามีภรรยาทั่วไปแอ้ "ผมพูด ผมเอามือเสยผมด้านของแอ้ขึ้นให้ได้มองใบหน้านั้นชัดๆ
"ดิวต้องนึกถึงลูกๆไม่ใช่นึกถึงแแอ้ ดิว"แอ้พูดและมองหน้าผม
“ดิวนึกถึงตลอด แต่จะให้มีแค่ลูกๆ มันไม่ครบแอ้ ดิวอยากมีแอ้ มีลูกๆ มันถึงจะเรียกว่าครอบครัว แอ้”ผมพูด 
"แอ้ เชื่อใจดิว นะ ไปข้างบนเถอะ "ผมพูด ผมรู้ว่าพูดอะไรไปตอนนี้แอ้ก็ไม่เห็นด้วยผมรู้ว่าที่ผมจะไปโหดมากแต่หลังจากที่ผทเรียนแพทย์แล้ว ผมะาแอ้จึ้นมาบนห้อง แอนอนลง พร้อมกับเอากระเป๋าน้ำร้อนทาบไว้ที่ท้องน้อย ผมเอามือลูปหัวแอ้ ผมนอนคะแขงข้างๆแอ้ เอานิ้วเกลียปมแอ้เล่นไปมา สักพักแอ้ก็หลับตาลงอักครั้ง ผมลุกไปเปิดโน๊ตบุคอ่านเอกสารที่พ่อส่งมาให้
   เดี่ยว
    หลังจากเลิกเรียน พวกแจ็ค หลุยส์และสองหวานใจต่างพากันกลับบ้าน ผมเดินมาที่รถไอ้ดิวจอด ผมจะขับไปคุยกับเจ้าของอู่ ผมบอกว่าไม่ต้องให้ติ๊กมากับผมหรอก ดูท่าจะไม่อยากมาผมไม่ชอบบังคับใจใคร
"ปิด "ผมกดปลดล๊อดและเข้าไปนั่ง
"ปึก"มีคนเข้ามานั่งด้วย ผมเงยหน้ามอง เป็นติ๊ก
"ก็บอกไม่ต้องมาก็ได้ ไปเองได้"ผมพูดกับติ๊ก
"มันสั่งกรู อยากไปด้วยตายละ และนี้มันรถไอ้ดิว เพื่อมรึงเอาไปขาย"ดูพูดเข้า น่าไหมเนี๊ยะ
"ไม่เอารถไปขายแล้ว จะเอาคนนั่งข้างๆนี้แหละไปขาย"ดูหันขวับกลับมาเลย และ
"โอ้ย"ผมร้องก็มันหยิกหูผม เจ็บซะด้วย
"หมับ.....อืมมมมม"ผมหันมาจับข้อมือและดึงเข้าหาตัวผมพร้อมกับประกบปากจูปเลยและดันตัวผมไปค้อมไว้ ผมดันเบอะนอนลงทันที คนเบื้องล่างตกใจดิ้น แต่ดิ้นได้พักหนึ่งก็หนึ่ง ผมรู้ว่าผมจูปเก่ง สาวๆบอกมาและนี้คือจูปกับผู้ชายคนแรกด้วย ไม่เคยจูปกับผู้ชายมาก่อน แค่คิดเพราะผมเริ่มไม่อยากคบผู้หญิงมาพักหนึ่งแต่ยังไม่ได้ลอง ได้ลองวันนี้แหละ เดี่ยวเอ่ย!
"อืมม"คนเบื่องล่างครางออกมา เหมือนเริ่มสงบแล้ว ผมก็ถอนปากออก ติ๊กหายใจหอบเลย แสดงว่าจัดไปนานนิดหนึ่ง ผมเอามือแตะริมฝีปากตัวเอง ก็ไม่ต่างจากจูปสตรีเลยนะ ปากนี้นิ่มนวลได้อีก
"ไอ้"นั้นพอถอดปากออก จะด่าต่ออีก
"ลองอีกที ปล้ำทำเมียในโรงเรียนเลย ดีไหม "ผมชี้ ทั้งที่ค่อมอยู่
"ลุกไป"ติ๊กตวาดผม ผมดันตัวเองกลับมานั่งที่คนขับ อีกคนเอามือปาดริมฝีปากตัวเองใหญ่เลย
"ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก"ผมหันมาพูดก่อนเคลื่อนรถออกจากโรงเรียน แล้วอีกคนนั่งนิ่งไม่กล้าปากดีอีกเลย จะว่าไป เพิ่งได้จูปผู้ชายครั้งแรก ปากนิ่มไม่แพ้สตรีเลยนะเนี๊ยะ เริ่มติดใจ ผมเอามิอลูปริมฝีปากตัวเอง ผมขับมาถึงอู่ ผมลวจากรถ ที่นี้เป็นอู่เก่าๆแต่ผลงานนี้ดีมากทีเดียว เขามีอู่เครือข่าย มีอุปกรณ์ทันสมัย ถ้าเขาทำไม่ได้เขาจะเรียกเพื่อนมาช่วยทำ
"แน่ใจนะว่านีเอู่ซ่อมรถ"ติ๊กถามผม ผมหันไป ดูท่ามองแบบ คุณหนูแสนสะอาด
"ทำไมอะ"ผมถาม
"สกปรกมาก "ติ๊กพูด นี้ไม่เคยเข้าอู่หรือไง
"นี้อู้ซ่อมรถไหนก็เหมือนๆกัน อู่นะไม่ใช่โรงพยาบาลจะได้สะอาดถูกหลักอนามัย"ผมพูดมีค้อนขวับๆเลย
"ถูกต้องไอ้หนุ่ม"คนที้กำลังนอนซ่อมใต้ท้องรถหมุดดออกมา แน่นอน เลอะเทอะไปหมด ทั้งเนื้อตัวเสื้อผ้าและทรงผม ดีที่จำได้ว่าเจ้าของอู่
"สวัสดีครับน้า"ผมยกมือไหว้ แต่อีกคนดูก็รู้เลยว่าอยากจะวิ่งไปหาที่อาเจียน
"เป็นไงเราหายหน้าหายตาไปไหนมาละ แล้วนั่นใคนละแฟนเหหรอ"ผมหันไปมองอักคน มีจิกสายตา
"เออ"ผมทำท่าจะพูด
"สมัยนี้แล้วไม่ใช่เรื่องแปลกแล้ว "เจ้าของอู่พูด  ผมยิ้มๆ ไม่ปฏิเสธอีกคนค้อนผมน่าดูเลย ขยันค้อนจริงๆ
“นั้นรถเราใช่ไหมที่ไปลากมาจากโรงเรียน ใครมันอุตริทำรถมรึงแบบนี้วะ ลายนี้กรูแต่งให้มรึงไปนิ “เจ้าของอู่ผมหันมามองคนข้าง ยิ้ม โดนด่า สมไหม
“ไอ้เดี่ยว”อีกคนกัดปาก
“เป็นพวก ว่างงานนะลุง ไม่มีอะไรทำ อย่าให้เจอนะ จะได้หาอะไรให้ทำ จะได้ไม่ต้องว่างมาทำรถคนอื่นเขา หางานแบบจับทำเมียเลยดีไหม น้า  “ผมพูดและหันมามองอีกคน ที่หันหน้าหนี
"เออๆ เข้าไปเลือกจะเอาแบบเดิมหรือเปลี่ยนลายอะไรก็บอกมา "เจ้าของอู่ชวนผมเข้าไปในออฟฟิต และเขาเอาหนังสือแบบรถมาให้ดู ผมก็เลือกดูอีกคนก็นั่งข้างๆผมนั้นแหละ
"ไม่เอาลายนี้นะดูบ้านนอกวะ"อีกคนพูดขึ้น
“ที่นี้ก็บ้านนอกนะ”ผมพูดกับอีกคน
“มรึงก็ทำให้มันดู ไฮโซ ไม่ต้องทำตามสภาพที่มรึงอยู่ได้ไหม “อีกคนพูดขึ้น ผมยิ้มๆ เลือกดูต่อ
"ว่าลายไหนดีละ"ผมหันไปถามอีกคนเอาเข้ามามอง ใบหน้าเขาเข้ามาชิดกับผม จนได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ
"ก็เอาสีเดิมนั้นแหละ เพิ่มตรงนี้ ไอ้ตรงมุมนี้ไม่ต้องเอาหรอกเยอะเกิน รก และก็บร้าๆๆๆ "ติ๊กพูด ใช้ได้นี้ และผมส่งที่ผมเลือกให้เจ้าของ เขาตกลงผมออกไปนั่งรอและติ๊กมันมีเก้าอียาวแค่ตัวเดียว ติ๊กนั่งกดโทรศัพท์
"เออ ไอ้หนุ่มรอแป็บระ จะไปดูอู่เพื่อนแบบที้เอ็งจะเอาไหมถ้าไม่มีจะให้เลือกใหม่"เจ้าของอู่พูดขับรถออกไป ผมนั่งรออยู่กับติ๊ก
“อีกนานไหมเนั๊ยะหิวแล้ว"อีกคนเริ่มงอแง
"เดี๋ยวก็มา"ผมพูด ผมนั่งรอสักพัก ฝนก็ตกลงมาซะวั้นอย่างหนักเลย กำ
"ฝนดันมาตกอีก"ติ๊ก อน่นอนอาดาศมันเย็นอยู่แล้ว ผมเดินไปหยิบเสื้อแจ็คเก็ต บิ๊กไบด์มาให้อีกคนใส่
"สะอาด"ผมส่งให้ ติ๊กมองผมมองเสื้อที้ผมส่งให้ และรับไป สวมไว้ ผมนั่งลงข้าง เจ้าของคงติดฝนแน่เลย
"พลึบ"อีกคนนั่งและเพลอหลับเลยมาพิงไหล่ผม ผมระเอามือสอดไปที่เอวเขา มันทำให้ผมใกล้ชิดอีกคนมากขึ้น กลิ่นน้ำหอมราคาแพงลอยมาแตะจมูกผม ผมได้สังเกตุใบหน้าคนนี้ใกล้ๆ ผิวหน้าที่เรียบเนียนมาก ผมเคยคิดนะว่าดาราสวนใหญ่ก็ใช้เอฟเฟค แสงสีช่วยแต่นีเไม่ต้องเลยมันเนียนมาก มิหน้าถึงมีผลงานมากมาย ผมรู้ตักเขา แต้ไม้ได้สนใจอะไร ก็ดารานี้ ผมก้มลงค่อยเบื่อนตัวเข้าไปผมประกบปากนั่นเบาๆ ผมรู้สึกได้ว่าอีกคนก็ทำตามที้ผมทำ คือตอนรี้เราสองคนจูปกัน 
"อืมมม"มีครางเล็กน้อย แต่พอเขาลืมตาเท่านั้นแหละ
"เพลี๊ยะ "เสียงฝามือกระทบใบหน้าผม ติ๊กตบหน้าผม
"ใครให้มรึงจูปกรู "ติ๊กถามผม
"ก็"ผมก็ตกใจตัวเองนะทำไปได้ยังไง
"อย่าทำกับกรูแบบนี้อีก "ติ๊กลุกและเดินไปขึ้นรถ ตอนนี้ฝนเริ่มซาแล้วเจ้าของอู่เข้ามาพอดี
"โทษทีนะ ฝนตกหนักมาก เออ ที้อู่เพื่อนมี งั่นพรุ่งรี้จะเริ่มทำให้แล้วกันคงไม่เกินอาทิตย์นี้ ได้แน่นอน "น้าเจ้าจองอู่พูดผมพยักหน้า และเดินมาขึ่นรถ โดยที่ติ๊กนั่งอยู่ในรถแล้ว ผมขึ้นมานั่ง
"ขอโทษนะ"ผมพูด
"มรึงอย่าทำอีก "ผมออกรถออกมาจากอู่ผมขับมาด้วยความเงียบ
"ชอบแอ้เหรอ "ผมถามติ๊กหันขวับมามองผม
"นี้อย่าทำตาแบบนี้ได้ไหม ดูน่ากลัวชะมัด "ผมพูด
“แล้วไปทำให้แอ้มันเจ็บตัวทำไมละ”ผมถามติ๊ก ถ้ารักเขาใครเขาจะทำให้คนที่รักเจ็บตัว ไม่มีหรอก
"มันคงพูดเรื่อง"ติ๊กพูด
“ใช่ แล้วทำจริงไหมละ”ผมถาม ติ๊กหันไปมองทางอื่น
“ใช่ กรูเคยทำและกรูไม่ได้ตั้งใจ ส่วนที่พวกมันพูดเรื่องเมื่อวาน กรูไม่ได้ทำ กรูแค่จับแขนมัน พอมันสะบัดให้กรูปล่อย มันก็ลงไปนั่งกับพื้นแล้ว และไอ้ดิวที่วิ่งมาดู พวกมันเลยบอกว่ากรูทำ”ติ๊กพูดน้ำเสียงคือเสียงใจมาก
“อืม เชื่อ”ผมพูด ติ๊กหันมามองผม
“หิวไหม หิวแล้วเนี๊ยะ ทานบะหมี่ กันร้านนี้อร่อยมากเลยนะ มาทานกับแม่ประจำ”ผมพูดกับติ๊ก  ติ๊กมองผม ผมเลี้ยวรถเข้าไปจอดหน้าร้าน คนเยอะมาก
“ร้านนี้เหรอ”ติ๊กถามผมและมองร้านแล้วไม่อยากเชื่อ
“มาเถอะ ของดีต้องร้ารแบบนี้ ตึกนี้เก่ามากเลยนะ และคนขายนี้เขาเป็นคนจีนมากจากแผ่นดินใหญ่”ผมพูดแนะนำร้านติ๊กเงยหน้ามองตึกนี้และ
“เดี๋ยว”ผมดึงแขนไว้ทำท่าจะกลับขึ้นรถ
“ไปลองดู “ผมพูดและดันอีกคนเข้าไปในร้าน
“กี่ที่เฮีย”มีคนเข้ามาถามผม
“สองที”ผมตอบ ติ๊กมองไปในร้ารแทบจะไม่ทีทีว่างเลย
“ด้านในสุดเลย แล้วเอาไรอะ”เด็กเสริฟถามผมสองคน
“ติ๊ก เอาไร”ผมถาม
“ไม่รู้ “ติ๊กพูด
“ไม่รู้ ไม่มี ที่นี้มีแค่ บะหมีเกี๊ยว “เด็กเสริฟ
“เอาบะหมีเกี๊ยวน้ำมาสองที”ผมพูดและดันอีกคนเข้าไปด้านในเพื่อไปหาที่นั่ง ติ๊กนั่งลงสายตายังมองไปรอบๆ แบบกลัวอะไรสักอย่าง
“กลัวทำไม ไม่มีอะไร เอาน้ำอะไร ชาดำ เก็กฮวย หรือ โค้ก “ผมถามติ๊ก
“ทำไมต้องพามาที่นี้”ติ๊กถามผมเสียงดังนิดหนึ่ง
“นี้ลองกินแบบนี้ดูบ้าง จะกินแต่อาหารหรูๆ ในภัตราคารอย่างเดียวทำไม น่าเบื่อ”ผมพูดและหันไปเรียกน้องเด็กเสริฟ
“น้องครับ พี่ขอ เก็กฮวย สองที”ผมพูด
“ก็ดูซิ วุ่นวาย ดูแต่ละคนกินซิ บางคนก็ดูมูมมาม “ติ๊กพูด
“ใช่มันมีหลายระดับนิ และคิดว่าทุกที่แหละ “ผมพูดกับคนตรงหน้า และสักพัก น้ำก็ถูกนำมาเสริฟ พร้อมกับบะหมี่ที่ผมสองคนสั่ง ติ๊กได้แต่มอง ยังไม่กล้ากิน
“ลองกินดูซิ อร่อยนะ และราคาก็แพง มันจึงทำให้มีคนมากมายมากิน บางคนมีเงินเยอะแต่เขาไม่อยากเสียเงินมาก บางคนมีเงินจำกัดก็ไม่สามารถไปกินที่แพงๆได้ก็มาที่นี้”ผมพูดกับติ๊ก
“ไม่ลองไม่รู้ “ผมพูดติ๊กจัดการชิม และผมก็มองคนตรงหน้า
“อืมม ใช่ได้ “ติ๊กพูดขนาดยังไม่ปรุงเลยนะ และติ๊กเขาก็ปรุงเพิ่มนิดหน่อย ผมก็กินบะหมี่ตรงหน้าผม อีกคนกินซะลืมเลยว่าตอนแรกนะกลัวแค่ไหน ผมละขำเขาเลย
“เป็นไง”ผมถามตอนนี้กินหมดแล้วนี้
“ใช้ได้ ปกติ กินที่โรงแรมพ่อ เชฟ มาจากเมืองจีนเลยนะ แต่นี้รสชาติไม่แพ้กันเลย แต่ฉันก็ไม่ชอบสภาพร้านค้าแบบนี้อยู่ดี”ติ๊กพูด
“กลับกันเลยไหมอะ เหนียวตัวแย่แล้ว อยากอาบน้ำ”ติ๊กพูดพูด ผมพยักหน้าและเรียกเด็กเสริฟมาเก็บเงิน ผมพากันกลับบ้าน ผมขับรถกลับ อีกคนที่ดูท่าจะเพลียเลยเพลอเอนหลีงหลับไป ผมหันไปหยิบเสื้อแจ๊คเก็ตมาคลุมให้ ผมก้มมองใบหน้าเนียนๆนั้น แต่เขาเป็นถึงดารา และลูกมหาเศรษฐีอีกด้วย เขาคงไม่มองผมหรอก

 ดิว
      ตอนนี้ผมทานอาหารเย็นเรียบร้อยแล้วแอ้ด้วย แอ้ยังปวดท้องแต่ไม่มากแอ้บอกว่าจะรอให้วันหยุดจะไปหาพ่อที่ค่ายทหาร เพราะคิดถึงลูก และตอนนี้ผมเตรียมจะ สไกด์กับลูกๆผม แต่วันนี้ดึกไปหน่อยมัวทำนั้นทำนี้ จะสามทุ่มแล้ว
“แอ้พร้อมยัง”ผมถามแอ้ที่นอนอยู่บนเตียงผมเปิดโน๊ตบุค และนอนตะแครงกอดแอ้อยู่ ผมก็กดเปิดออนทันที และกดสไกส์ไปหาพี่ดรีมทันที
“มาแล้ว “เสียงพี่ดรีมกดรับแล้ว
“พี่ดรีม ดีครับ “ผมทักพี่ดรีม
“พี่ดรีมดีครับ”แอ้
“ดีวะดิว แอ้ เป็นไงบ้างพ่อบ่นว่าแอ้ ปวดท้องเหรอ”พี่ดรีมถามแอ้
“ผมดีขึ้นแล้วพี่ดรีม แล้ว ลิงน้อยไปไหนละครับ”แอ้ถามพี่ดรีม
“ กำลังมา แต่สภาพนี้คงจะ ออนได้ไม่นาน จะไปสู่นิพพานกันหมดแล้ว”พี่ดรีมพูด คือว่าง่วงนอนแล้ว นั้นมาแล้ว พี่ดรีมอุ้มขึ้นมานั่งบนเตียงที่ละคน ดูแต่ละคนตานี้จะปิดกันแล้ว
“ดิวลูกง่วง”แอ้หันมาบอก
“ไงลูก “ผมทัก
“ดีครับพ่อ ห้าววววว”ไอพูดและหาว ปากกว้างเชียว
“อู้ย ง่วงของแท้ “ผมพูดกับแอ้
“พ่อดิว พ่อแอ้ ไอซ์คิดถึง “ไอซ์ก็ตาจะปิดแล้ว แต่อีกคนคนละทำไมเงียบแท้ปกติไม่เงียบนะ
“พี่ดรีม โอ้ละพี่”ผมถามพีดรีม
“นี้ไง นั่งโง้กอยู่นี้ “พี่ดรีมพูด และปรับกล้องไป โง้ก และก็ โง้ก
“โอ้”พี่ดรีมสะกิด
“แจ็ปๆ เช้าแล้วเหรอ เราไปเรียนอีกแล้วเหรอลุงดรีม โอ้เหมือนยังไม่ได้นอนหลับปุ๋ยๆเลย”มาริโอ้ ถามพี่ดรีม
“คิก คิก คิก”แอ้ขำลูก
“โอ้ยย ยังไม่ได้นอนจะเช้าได้ยังไง นี้พ่อดิว พ่อแอ้ ออนอยู่”พี่ดรีมพูดกับมาริโอ้ 
“เหรอ พ่อดิว พ่อแอ้”มาริโอ้ แต่ไม่หันมาทางนี้ละลูก
“ทางนี้โอ้ “พี่ดรีม นั้นต้องจับหันมาให้ตรงโน๊ตบุคพี่ดรีม
“เว้ยย ทางนี้ โน๊ตบุคลุงอยู่นี้ ถ้าไม่ไหวแล้ววะไอ้ดิวลูกมรึงไปแล้ว ”พี่ดรีม ผมกลั้นหัวเราะแอ้ด้วยก็หันผิดทาง
“พ่ออยู่นี้”พี่ดรีมอุ้มมานั่ง โอ้พยายามลืมตา
“พ่อดิว พ่อแอ้ด้วย โอ้คิดถึงมาก ห้าว แต่โอ้ ง่วงมากกว่า “มาริโอ้บอกว่าคิกถึงผมสองคนแต่ว่าตอนนี้ง่วงมาก 
“พี่ดรีมพาไปนอนเถอะดูท่าจะไม่ไหวแล้ว “แอ้พูด
“โอ้ ไอซ์ และไอ พ่อแอ้กับพ่อดิวจะไปหาอาทิตย์นี้น่ะ พ่อแอ้รักลูกนะ”แอ้พูด
“รักพ่อที่สุดดดดดด”แต่วันนี้เสียงยายไปหน่อยนะ
“เวลาถ่านจะหมดมันเป็นแบบนี้ เออ ตกลงกลับอาทิตย์กันใช่ไหม ดีเลย กลับมาเอาลูกไปเลี้ยงบ้าง พี่เห็นเด็กเยอะแล้ว ที่โรงพยาบาลก็มีแต่เด็กมาหา ตั้งแต่แรกเกิด กลับมายังเจอเด็กอีก แถมกินนอนกับเด็กอีก “พี่ดรีมพูด
“ก็พี่เป็นหมอเด็กนี้ แน่นอนต้องมีเด็กมาติด”ผมพูดแอ้หันมาตีผม
“แต่เด็กของกรู ต่ำกว่า 15 ทุกคน น้อยสุดก็ 1 สัปดาห์ น่าภูมิใจมาก”พี่ดรีมพูด
“เออ แค่นี้นะ จะเอาไปนอนแล้ว โอ้ไปเรียบร้อย”พี่ดรีมพูด มาริโอ้คอคับไปเรียบร้อยแล้ว คือหลับแล้ว และผมก็กดปิดสไกส์ แอ้หันมามองผม
“ยังปวดอยู่ไหมแอ้ หึ”ผมถามแอ้ ผมเอานิ้วเกลี่ยผมแอ้เบาๆ
“ดีขึ้นแล้ว ได้เห็นลูกๆ แอ้ดีขึ้น แอ้ไม่รู้ว่าแอ้ทำร้ายลูกหรือเปล่า ถ้าเขาโตขึ้นเขาเป็นยังไง จะสงสัยแอ้ไหม จะรังเกียจแอ้ไหม จะมองว่าแอ้แปลกไหม แอ้คิดไปทุกอย่างเลยดิว”แอ้พูด
“อุ้บ อืมมม”ผมก้มลงประกบปากแอ้
“พอได้แล้ว ปล่อยมันแอ้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ดิวอยู่กับแอ้ แต่ดิวเชื่อว่าพ่อภาสอนลูกเราดี เชื่อซิ “ผมพูดกับแอ้ ผมเอามือลูปแขนแอ้เล่น ผมชอบทำแบบนี้ประจำ ผิวแอ้เนียนมาก
“ฟ๊อด”ผมหอมแอ้
“งั้นคืนนี้ให้พักหนึ่งคืน”ผมพูดแอ้เลิกคิ้วมองผม
“คืนนี้งดไม่ทำการบ้าน”ผมพูด
“ไอ้บ้า “แอ้หันมาหยิกผม
“ถึงอยากทำก็ไม่ให้ทำ “แอ้พูดผมเอานิ้วมาไต่ที่แขนแบบปูไต่

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน ดิวVSแอ้ และ เดี่ยวVS ติ๊ก
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 30-05-2015 13:49:57

นึกว่าแอ้จะมีลูกอีกคนซะแล้ว ตัวละครเยอะมากยังงงอยู่นิดหน่อย

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน ดิวVSแอ้ และ เดี่ยวVS ติ๊ก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 30-05-2015 17:14:44

อ้างจาก: boonpa ที่ 30-05-2015 13:49:57  

นึกว่าแอ้จะมีลูกอีกคนซะแล้ว ตัวละครเยอะมากยังงงอยู่นิดหน่อย

ขอบคุณน่ะค่ะ ตอนที่แล้วแนะนำนิสัยตัวละครแต่ละคน และจะมาเป็นตอนๆใน ภาค พี่ๆเขารักกันแน่นอนค่ะ ฝากด้วยนะค่ะอันไหนต้องแก้ไขปรับปรุง ติชมได้เลยน่ะค่ะ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน วันนี้แหละที่เราจะได้พวกภาคิน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 31-05-2015 06:56:36

และแล้วก็ได้พวกภาคินมาเป็นพวกผม
   แจ๊ค
 วันนี้พวกผมตื่นมาเรียนกันแต่เช้าเหมือนเดิม ไอ้ติ๊กนะไอ้ติ๊กเจือกแหกปากมีผี ที่จริงน้องพายดันพอกหน้า เลยเป็นเหตุให้พวกผมคื่นมาตีหนึ่งกว่าๆ ทำเอายังง่วงอยู่เลย ตอนนี้ผมมีสมาชิกใหม่ชื่อไอ้เอี่ยว และมันก็มาพักที่บ้านผม ตอนแรกพวกผมก็กลัวมันมากแต่จริงๆแล้ว มันดีนะผมว่า และมันก็เข้าใจพวกผมกันใหม่เรียบร้อยแล้ว เพราะมันได้ยินบางคนพูดถึงพวกผม แต่ช่างมันเถอะ พวกผมมแคร์  และวันนี้ไอ้เดี่ยวมันก็เอาติ๊กมาโรงเรีนนด้วย ผมว่ามันสองคนแปลกๆนะแต่ดีมันจะได้เลิกทำร้ายแอ้กับดิว ผมเข้าแถวเคารพธงชาติ และเดินขึ้นห้องเรียนปกติ วันนี้นี้ไอ้ป๊อดมันเอาเอกสารมาให้พวกผมดู แต่ละคน ประวัติใช้ได้เลย ไอ้โจ๋ ไอ้โก๋ และไอ้เจ๋ง เลวได้อีก  แต่ผมว่าพวกมันเหมือนถูกจ้างมาเรียนมากกว่า
"เห้ย!ทำไมไม่มีใครยู่บนห้องเลย"ไอ้หลุยส์และปกติพวกผมขึ้นนมาจะเจอพวกไอ้ภาคิน แต่นี้ว่างเปล่า พาเอาพวกผมงง ถึวมันจะไม่เข้าแถวกันแต่มันไม่เคยขาดเรียน
"มันไปไหนกันวะ"ผมพูดขึ้นเป็นคำถามที่ไม่มีใครตอบได้ เพราะแต่ละคน ส่ายหน้ากันหมด
"คงปวดฟันมั้ง"พายพูดเข้าใจหาเหตุนะ ดีน่ะที่ทำหน้าตาน่ารักไม่งั้นโบกไปแล้ว
"ปวดหมดนี้นี้นะเหรอ ตลกแล้วพาย"บลูนี้ก็อิโนเซนเกิ้น พวกผมนั่งลงประจำที่รอครูพัฒน์เข้ามาพบปะทุกเช้า ผมรอสักพักไม่เห็นมาเลย จนกระทั้ง ว่าน คนที่มาใหม่พร้อมไอ้เดี่ยวเดินเข้ามานั่งแต่ พวกไอ้คินไม่มา ว่านเป็นคนเดี่ยวในกลุ่มที่ยิ้มให้พวกผม ว่านนั่งลงและงัดสมุดตั้งหนึ่งขึ้นมา อย่าบอกนะว่านกำลังลอกงานที่ต้องส่งวันนี้ให้พวกภาคิน
"ว่าน พวกไอ้ภาคินหายไปไหน"ผมถามว่าน ว่านหันมามองคงคิดว่าจะบอกพวกผมดีไหม
"ว่าน พวกเราไม่ได้คิดร้ายอะไรกับพวกมันนะ พวกเราอยากเป็นเพื่อนกับพวกมันด้วยซ้ำ ถ้ามีอะไรจะได้ช่วย"ผมพูดพวกผมก็เห็นด้วยนะ การที่หายไปหมดแบบนี้มันแปลกมากต้องมีเรื่องแน่ะๆ
"มีเพื่อนในกลุ่มถูกทำร้าย อาการสาหัส "ว่านพูดน้ำตาคลอเบ้าเลย
“หนักแค่ไหนอะ”ไอ้หลุยส์ถาม
“นอนอยู่ไอซียู ยังไม่ได้สติเลย”ว่านพูด พวกผมตกใจกันมาก
"มันเล่นแรงแบบนี้เลยเหรอวะ"ไอ้ดิวพูดขึ้น
"อาการเป็นตายเท่ากัน แถมตำรวจก็ทำอะไรพวกมันไม่ได้ เพราะไม่มีหลักฐานแต่พวกเรารู้ว่าเป็นพวกมัน  "ว่านพูด
"โอ้ว shit"ไอ้หลุยส์
"เมื่อไหร่วะว่าน พวกไอ้ท๊อชใช่ไหม"ไอ้เดี่ยวถาม ไอ้ท๊อชนี้พวกที่เคยมาในโรงเรียนและจะฉุดธรรณ์แน่เลย
"เมื่อวานตอนที่พวกภาคินแยกย้ายกันแล้ว เดี่ยว"ว่านพูด ว่านมันรู้จักเดี่ยว เพราะไอ้เดี่ยวเคยเรียนที่นี้
"มันคงดักรอนะ เพราะว่า พวกนี้เก่งแบบว่าหมารอบกัด เอาเข้าจริงไม่มีเชี้ยอะไรเลย"ไอ้เดี่ยวพูด
"แล้วว่านมีอะไรให้พวกเราช่วยไหม"บอยถามว่าน
"เออ"บอยลุกไปหาว่านแล้ว และผมลุกตามไปดู
"เยอะขนาดนี้พวกเราช่วย นะแจ็ค"บอยพูด และผมก็พยักหน้า
"ช่วนกันเดี๋ยวก็เสร็จ มาว่านเราช่วย"ผมหยิบสมุดพวกนั่นมา และแจกจ่ายคนละเล่ม
"กรูด้วยเหรอ"ไอ้ติ๊ก ผมหันไป ทุกคนช่วยกันหมด
"สมุดใครวะ ลายมือปลวกมากแล้วกรูจะเขียนลายมือให้ปลวกแบบมันได้ไหมเนี๊ยะ "ไอ้ติ๊ก เรื่องมากจริงๆ
"เอามานิ เอาเล่มนี้ไป"ไอ้เดี่ยว ติ๊กมันรับมา
"ค่อยยังชั่วหน่อยแต่ก็"ติ๊ก
"ปลวกอยู่ดี มีใครที้ไม่ปลวกไหมติ๊ก "ผมหันไปถามมัน ไอ้นี้มันดาราเรื่องมากตลอด สมฉายาที่เขาให้ “เยอะ”ทุกเรื่อง
“กรูไงสาด”ติ๊กและ ให้นิ้วกลางผมอีก ผมนั่งเขียนนั่งลอกการบ้านมห้พวกมันจนเสร็จ
"ว่านเสร็จแล้ว"ต้นข้าว ว่านหันมาและลุกขึ้นจะมาเอาสมุดกลับแต่ ว่านมันยืนโคลงเคลงแล้มล้มลงซะงั่น
"ตุ๊บ"
"เห้ย..ว่าน "พวกผมลุกไป ไอ้ดิวมันวิ่งไปดู
"น่าจะแค่เป็นลม"ไอ้ดิว
"เออ ส่งห้องพยาบาล"ผมพูดและมองไอ้ดิว
"ดิว อุ้มว่าน"แอ้บอกไอ้ดิว ไอ้ดิวมัน
"ฮะ"ไอ้ดิว มันจะตกใจทำไมของมัน แค่อุ้มว่าน
"อุ้มว่านไปห้องพยาบาล"แอ้พูดย้ำอีกครั้ง 
"มากรูเอง"ไอ้เดี่ยวอาสาอุ้มว่านไปห้องพยาบาล ตามด้วยไอ้ดิว แอ้ ต้นข้าว บลู วิ่งไปดู ผมกลับมานั่งที่กัน สักพักอาจารน์ก็เข้ามาสอนพวกผมตามปกติ ผมเรียนจนหมดคาบนี้อาจารย์สอนยาวเลย และอาจารย์ไม่ถามพวกผมสักคำว่าพวกภาคินหายไปไหน
"ว่านเป็นไงบ้างวะ"ผมถามไอ้ดิวหลังจากหมดคาบกำลัวจะลงไปทานอาการเที่ยงกัน
"กรูสั่งไอ้ป๊อดเอาข้าวต้มไปให้ไอ้ว่านมัน"ไอ้ดิวบอกผม
"เห้ย! ทำไมนักเรียนบ้างคนกลับบ้านวะ"ไอ้ติ๊กพูดขึ้น
"เออนั้นดินี้เพิ่งจะช่วงเช้าเองนะ ถ้าอาจารย์ปล่อยก่อนพวกเราต้องรู้ดิ "ผมมองและพูดขึ้น ถ้าจะมีอะไรพิเศษครูต้องประกาศซินี้ไม่นิมีเลย
"เห้ย ทำไมกลับบ้านเร็วกันอะ"ไอ้เดี่ยวเรียกเด็กคนหนึ่งไว้ มีหันซ้ายแลขวาอีก
“มรึงนั้นแหละ”พวกผม ค่อยเดินเข้ามาเยอะจริงๆ ดูท่าจะแค่ ม.1 
"วันนี้ พายุเข้าพี่ ถ้าเขาบอกพายุเข้า ก็พาดันกลับบ้านกันหมด พวกพี่ถ้าไม่อยากเจอพายุ ผมแนะนำรีบกลับเถอะพี่ ผมไปนะ"เด็กมันพูดพายุเข้าพากันกลับบ้าน
“กรมอุตุไหนบอกมรึงมาวะ”ผมถามเพราะดูข่าวไม่เห็นจะมีเลย มีที่ไหนพายุเข้า เด็กนักเรียนพากันกลับบ้านก่อนเวลา
"มันคนละพายุพี่ และสยองมากพี่ เชื่อผม "เด็กมันตะโกนกลับมา พวกผมเดินไปที่ห้องอาหารแน่นอน โล้ง มีนักเรียนน้อยมากผมเดินไปร้านไอ้ป๊อดไม่ซิร้านแม่ไอ้ป๊อด เหมือนเช่นเคย
"ดีป๊อด วันนี้มีอะไรพิเศษบ้าง"ผมถาม
"ตรีนพี่"ผมสบัดหน้าไปมอง
"ไอ้ป๊อด"พวกผม
"ยำตรีนไก่พี่ มีต้มซุปเปอร์ตรีนไก่"ดูมัน พูด เอาตรีนมากแนะนำพวกกรูอีกแล้ว
"มันเป็นลางไหมวะ ตรีนมาแบบนี้ "ไอ้หลุยส์ถามผม
"มีอย่างอื่นที้ไม่ใช่ตรีนไหม ไอ้ป๊อด"ไอ้ดิว
“พวกกรูเบื่อตรีน ป๊อด อย่าพูดถึงตรีนบ่อย กรูไม่ไหวจะเคลียร์”ไอ้ติ๊ก
“และถ้าพูดถึงมาก ตรีนกรูนี้จะไปอยู่ที่ปากมรึงป๊อด”พายพูด
“ถ้าตรีนพี่พาย ป๊อดก็ว่าโอนะ ดูท่าจะนิ้ม นิ่ม”ดูมันโรคจิตได้อีก
“เย้ยย”พาย
"มีครับ วันนี้มี ขาหมูพะโล้ แกงส้มผักรวม มีน้ำพริกลงเรือ และปัดหมี่ซั้วทรงเครื่องมังสวิรัชครับพี่"ไอ้ป๊อดพูด เออค่อยยังชั่วหน่อย
"บอยธรรณ์เอาผัดหมีซั้วนะ"บอยกับธรรณ์ พวกไอ้ดิวแอ้ ต้นข้าว บลูมีนเดินไปสั่งก๋วยเตียวกัน ติ๊กมันเดินไปสั่งที่ร้านไหนไม่รู้ แต่ที่รู้คือไอ้เดี่ยวหายไปด้วย
"พี่เอาข้าวผัดกุ้ง แต่กุ้งมังกรนะ"ไอ้หลุยสั่งผมมองหน้ามัน มันจะมีเหรอมรึง มันหยักคิ้ว
"มีกุ้งและมังกรครับพี่ มันแยกกันมานะพี่ ได้ไหมพี่หลุยส์"ไอ้ป๊อดถามไอ้หลุยส์
"แถมไม่ใช่มังกรธรรมดานะพี่ มังกรทอง"ไอ้ป๊อด ไอ้หลุยส์มันหันไปมองอีกที ผมนี้ขำแทนมัน มรึงเล่นกับใครไม่เล่นเล่นกับไอ้ป๊อด 
“กรูไม่น่าเล่นกับมรึงเลยสาด”ไอ้หลุยส์พูด
"555"ผมขำมันเลย
"เอาแค่กุ้งแชบ๊วยพอ สาด "ไอ้หลุยส์พูด
"พี่เอาเหมือนมัน"ผมสั่ง ผมเห็นไอ้ติ๊กมันเดินกลับมามันไปสั่งสปาเก็ตตี้มาและไอ้เดี่ยวด้วย
"ไอ้ป๊อดวันนี้ เกิดอะไรขึ้นนักเรียนกลับบ้านเกือบหมด"ผมถามไอ้ป๊อด
"วันนี้เขาบอกพายุเข้าพี่ เห็นไหมแม่ผมทยอยเก็บของแล้วถ้ามีคนบอกพายุเข้าแม้ค้าจะปิดร้านเร็วกันหมด เก็บของเข้าที่"ผมก็มอง
"น้ำจะท่วมเหรอ"พายถาม
"เปล่าครับ ที่เก็บเพราะข้าวของพังหมด แต่เดี๋ยวพี่ก็รู้ว่าพายุที่ว่าคืออะไร และพี่อาจจะไม่อยากอยู่รอดูอีกแน่นอน เชื่อป๊อด"ไอ้ป๊อดผมนั่งทานกันไป งงกันไป ตอนนี้มีแค่พวกผมแล้วแม่ค้าถยอยปิดร้านแล้ว พายุอะไรของมันนี้
"เห้ย! พายุมาแล้ววะ "ผมได้ยินพวกข้างนอกตระโกน
“อ้าว เวรแล้วพายุกรูยังไมได้กินข้าวเลยสาด”ไอ้หลุยส์
“เวรแล้วทำไมมาเร็ววะ พี่คงไม่กินแล้วข้าว “ไอ้ป๊อด
“เห้ย! พวกกรูหิ้ว ไอ้ป๊อด”พวกผม
"โคร้ม "เสียงอะไรเหมือนคนทุ่ม อะสักอย่างแล้วพายุแต่ข้างนอกแดดเปรี้ยงเลยนะ
"ผลั๊ก โคร้ม  "เสียงมีคนเกวียงใครเข้ามาชนโต๊ะ เห้ยนี้เหรอพายุที่มันว่า มีพวกหน้าตาบอกได้ว่า ไม่ได้มาดี
"พี่มรึงไปไหน "ไอ้คนที่ผลักเด็กคนนั้นเข้ามาชี้หน้าถามและมันเดินมา เอาเท้าเหยียบไว้พวกผมลุกกันแล้วเตรียมถอย
"นี้เหรอวะพายุ ทำไมไม่บอกกรูว่าเขาจะมากระทืบกันสาด กรูจะได้รีบเก็บกระเป๋ากลับบ้าน บอกพายุใครจะไปรู้วะ"ไอ้ดิว
"เราค่อยๆออกกันแบบเงียบๆดีไหม"ไอ้หลุยส์หันมากระซิบกันกับพวกผม
"เห็นด้วยอย่างแรง"ไอ้เดี่ยว ที่ใครว่ามันโหด มันเตรียมออกก่อนเพื่อนเลย
"นั้นมันน้องไอ้ภาคินนี้"ไอ้ต้นข้าวพูด และผมชะงักเท้าไว้
"เห้ย งั่นก็งานเราดิ ถ้าเราช่วย น้องไอ้ภาคิน มันอาจจะ"ผมพูด
"ขอบใจมรึงพร้อมดูดปากเหรอ สาด"ไอ้หลุยส์พูด
"เอานะ ดิว เดี่ยว หลุยส์"ผมพูดกับพวกมันดูมันมองหน้าผม
“เห้ยย จะดีเหรอว่ะ อย่าไปยุ่งเลย “ไอ้หลุยส์พูด
“พวกเราต้องการพวกไอ้ภาคิน วิธีนี้แหละที่จะได้ใจมัน ซื้อใจมัน”ผมพูดกับพวกผม
“เออ กรูว่าแล้วไอ้ป๊อด เสนอตรีนแต่เช้า ได้จริงอะไรจริง”ไอ้ดิว มันพูด 
"บอย ธรรณ์ ต้นข้าว บลู พาย และ ติ๊ก อยู่ห่างๆ"ผมพูดบอกที่รักผมและคนอื่นๆให้ถอยไป
“แจ๊ค”บอยเรียกผม ผมหันไปมอง
“ระวังคัวด้วยนะ “บอยบอกผม ผมยิ้มพยักหน้ารับทราบ
“หลุยส์”ธรรณ์เรียกไอ้หลุยส์เหมือนกัน
“ไม่ต้องห่วงเขา เขาจะดูแลตัวเองเพื่อ ยู”ไอ้หลุยส์มันตอบ
“ไม่ใช่ ไม่ได้รูดซิบ”ธรรณ์พูด ผมก้มมองไอ้เวรลืมรูดซิบ ไอ้เวรโชว์ตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี๊ยะ
“อุ้ยย แม้นึกว่าหวงกัน ห่วงหลุยส์น้อยๆนี้เอง “ไอ้หลุยส์  ผมหันมามองไอ้ติ๊กกัน มันไม่ถอย
"กรูลุยด้วย"ไอ้ติ๊ก
"แอ้ "ดิวกำลังจะบอกให้แอ้ไปอยู่กับบอยแน่เลย
"กรูด้วย"แอ้ ผมหันกลับไป และเดินกลับไปพร้อมขึ้นไปนืนบนโต๊ะ
"เห้! รังแกเด็กไม่เจ๋งจริงนี้ อย่างนี้เขาเรียกอะไรวะ "ผมเรียกพวกทันและตระโกนไป พวกมันหันมามองพวกผม
"เขาเรียกเก่งกับหมาซ่ากับเด็กวะ "ไอ้ดิว ตะโกนตอบ
"มรึงรู้ไหมว่ากรูเป็นใคร"อ้าว ไอ้นี้   ทำไมต้องถามพวกกรูแบบนี้ มันเป็นคำถามที่ตอบยากมาก
"มรึงยังไม่รู้เลยสาด แล้วกรูจะรู้ไหมมรึง"ไอ้หลุยส์ หันไปแปะมือกับมัน ใช่พวกผมจะไปรู้ได้ไง
"กรู พ่อทุกสถาบัน"พวกผมถึงกับหันมามองหน้ากัน 
"ชิบหาบแล้ว ถ้าพ่อขี้เหล่หน้าปลวกแบบนี้ กรูขอไม่เอาอะ"ไอ้ติ๊ดพูด ผมยกนิ้วโป้งให้มันพูดได้โดนมาก
"เห็นด้วย ไม่ปลวกธรรมเา ปลวกมาก"พาย อยูข้างหลังยังขอมีส่วนร่วม
"ไอ้พวกลูกตุ๊ด"ไอ้นั้นมันชี้หน้าด่าพวกผม มันเอื่อมบุพการีพวกผม
"ไม่ใช่เรื่องจองพวกมรึวกับไปกินนมพ่อไป"สาดดด
"งั้นงานพวกกรูแล้วละมรึง เดี๋ยวมรึงได้กินตรีนกรูแทนนม สาด"ผม พวกไอ้ดิวมันก็ของขึ้นแล้ว พวกผมกระโดดลงจากโต๊ะ หาอาวุธ มีคนเสือกอาสุธให้เป็นไม้ ไอ้ป๊อด ผมหยิบมาคนละอัน ตรงปรี่ไปหามัน ไอ้พวกนั่นก็ดรู่เข้ามา
"เดี๋ยวมรึงได้รู้ใครพ่อมรึงสาด"ไอ้หลุยส์ พวกผมตะลุมบอลกันน่าดู ผมตะบันหน้าไอ้คนด่าพ่อพวกผมไม่ยั้ง
"สาด พ่อกรูจะเป็นอะไรก็เรื่องของพ่อกรู หนักกัวมรึวเหรอส่ด และนี้มันโรงเรียนอากรูเขาเอาไว้เรียนไม่ใช่สนามลองตรีนมรึง ผลั๊ก"มันกระเด็นไปแน่นิ่งเลย
"มีอีกไหม"ผมถามพวกมันหมอบกันหมดแล้ว
"ไหนวะ "เสียงคนมาและพกกมันก็มายืนดูพวกที่มอบและพวกผมที่มีอาวุธคนละอันชัดเลยว่าผลงานใคร
"ใครทำน้องกรู"มันชี้พวกผม ไอ้คนที่ผมตะบันหน้า โอ้ว shit
"พลึบ"ชี้กรูหมดเลย
"อย่าอยู่เลยมรึง ลุย"งามใส้มาอีกเหรอ ไม่กลัว ผมเข้าไปใส่มัน ไอ้หลุยส์มายืนหลังชนกันกับผม เพราะตอนนี้พวกมันล้อมผมกันและไอ้ดิวกับแอ้ ติ๊กกับไอ้เดี่ยว
"บอย"ผมได้ยินเสียงธรรณ์ เพราะตอนนี้มีคนเข้าไปหาพวกบอย บอยนะเก่งกีฬาฟีนดาบอยู่แล้ว ผมเต๊ะไม้ส่งไปให้บอย บอยใช้มันได้ดี
"โอ้ยย สาด ใครมาช่วยกรูดิ ลองชุดไปทำเมียดูซิ"ผมได้ยินมันขึ้นผมเลยใส่ไอ้พวกตรงหน้าผมจะได้ไปช่วยเมีย
"แจ็คไปดูบอยกรูช่วยไอ้หลุยส์เอง "ไอ้เดี่ยว ติ๊ก เข้ามาช่วยไอ้หลุยส์ ผมวิ่งไปมีคนเข้าไปช่วยไอ้นั่นและบอยกำลังเสียหลัก  มันกำลังตะเอาไม้ฟาดเมียผมผม ผมวิ่วเข้าไปเพื่อรับไม้แทนเมีย
"โผล๊ะ"มีคนวิ่งมาเอาไม้ตีคนที่จะตีบอยแต่ผมวิ่งไปเอาตัวบังไว้  รักเมีย ไอ้คนนั่นแน่นิ่งไปเลยและคนที่มาช่วยผมมันสวมหมวกกันน๊อก มันเป็นใครการแต่งตัวเนิดๆแบบนี้คุ้นๆนะ
"เราเอง"เว้ย มันคือไอ้หัวหน้าห้องนิ ไอ้เด็กเนิ้ด ห้องผมเอง
"แบบว่ากำลงสมัคร ประธานโรงเรียน ต้องรักษาภาพพจน์ แต่มิตรภาพก็สำคัญ"มันพูด และพูดได้ดีมากผมซึ้งเลย
"ใจวะ ปิดไว้หน้ามรึงปลวกมาก "ผมพูดขอบใจและปิดหมวกกันน๊อดมันลงเหมือนเดิม ผมเห็นว่าพวกมันเริ่มเข้ามาเยอะขึ้นพวกผมแย่แน่
"พี่เอาอะไรเพิ่มไหม"ไอ้ป็อดถามผม มันคงหมายถึงอาวุธ ถามยังกับสั่งข้าว
"มรึงไปดึงน้องไอ้คินออก สงสัยต้องชิ้งวะคนมันเยอะกว่า"ผมพูดกับไอ้ป๊อด
"ได้พี่ ผมมีทางหนี "ไอ้ป๊อดมันพูด
"บอยไปหลบตรงนั้นกัน จ๊วบ"ผมพูดและจูปไปหนึ่งที่ ผมวิ่งเข้าไปประกบไอ้หลุยส์
"หลุยส์ คนมันเยอะวะ"ผมพูด
"เออ ต้องหาทางชิ้งวะ"ไอ้หลุยส์
"ผลั๊ง ผล๊ะ ๆๆ"ไอ้ติ๊กมันฟาดใครสักคน
"เป็นไง ตรีนกรูอิ่มดีไหม"ไอ้ติ๊กแต่มีคนวิ่งมาพร้อมไม้
"ติ๊กระวัง หลัง"ผมตระโกนไป
"ผลั๊ก "ไม้ฟาดลงแต่กลางหลังไอ้เดี่ยวเลย เดี่ยวมันวิ่งไปรับไม้แทน มันทำไปได้ ดีน่ะที่ไม้มันแค่ไม้กวาด ไม่ใช่ไม้หน้าสาม
"ผลั๊ก ผลั๊ว ตุ๊บ"อันนนี้ ไอ้แอ้ มันคาราเต้ ซะไอ้นั่นสลบ ติ๊กมันวิ่งไปประครองไอ้เดียว
"เดี่ยว มรึงวิ่งมารับทำเชี้ยอะไร"ไอ้คิ๊กผมวิ่งไปดูมัน
"โอ้ยย นี้คำขอบคุณเหรอ"ไอ้เดี่ยวพวกมันยังเข้ามาอีก
"มรึงตายวันนี้"พวกมันมันโกรธมาก
"ปี้ดดดดดด"เสียงนกหวัด
"ตำรวจมาเหรอวะ"ไอ้คนที่ยืนและบอกผมตายวันนี้
"ไม่ใช่"มีคนตระโกนมา
"แต่โหดกว่าตำรวจพี่ ทหารมาาาาาาา"เห้ยย ทหารมา ใครเชิญมาละ
"อาวุธครบมือพี่"พวกมันพูด ผมก็หันมามองหน้ากันแล้ว
"ชิพหายแล้ว"ไอ้แอ้ทิ้งไม้เลยมีง ไม่ทันแล้ว
"พี่ครับวิ่ง ทางนี้พี่"ไอ้ป๊อด แน่นอนพวกผมต้องวิ่งทหารมา
"ไม่ต้องหนี ทำไมไม่พกสมุดปาก พกมาทำไมมีดมันของมีคม มาให้พวกพี่ตบตรูดนอนเดี๋ยวนี้"เสียงนี้ เสียงนี้ชัดเลย
"เสียงคุ้นๆวะ เหมือนพี่กรูเลย "ไอ้แอ้ พูด ไม่คุ้นธรรมมาใช่แน่นอน มาแบบตรบตรูดนอนแบบนี้เพราะบ้านไอ้แอ้ ทะลึ้งและโหดกันที้งบ้าน พวกพี่ๆมันนะ
“ยังอีก ดิ้นมากเดี๋ยวเสียบตรูดเลยจะได้นิ่งๆ “เสียงพีเขาผมตั้งใจฟังกันชัดเลย
“เสียงพี่โอมอะ”ไอ้แอ้ ทิ้งไม้เลย
"แม้พายุ มรึงเจอพวกกรูหน่อย พายุสงบแน่มรึง ไหนไอ้พายุมันอยู่ไหน)))) "ผมวิ่งกันสุดขีดวิ่งตามไอ้ป๊อด ไอ้ป๊อดมันประครองน้องำอ้ภาคินและเพื่อนน้องไอ้ภาคิน ไปทางด้านหลัง ไปทางช๊อบเก่า ผมพากันวิ่งไปมีประตูแต่ล๊อก คงมักุลแจ
"ไขดิไอ้ป๊อด"ไอ้ดิว บอก
"ไขยังไงอะพี่ ผมไม่มีกุลแจ"ไอ้ป๊อดพูด
"แล้วมรึงพามาทำแป๊ะอะไน ประตูนี้ มรึงไม่มีกุลแจ"ไอ้หลุยส์ ถาม
"คงต้องปีนวะ "ไอ้เดี่ยวพูด
"ที่ผมพามาประตูนี้เพราะรถพวกพี่ๆภาคินรออยู่ "ไอ้ป๊อด ผมก็จัดการ หาที่และให้บอยเหยียบไหล่ผมขึ้นไปผมย่อตัวลงและเอามือตบไหล่ ให้บอยรู้ว่าให้เหยียบขึ้นไป
"เหยียบไหล่ไอ้แจ็คมันเลยที่รัก "ผมก็มองไอ้หลุยส์ มันบอกเมียมันเหยียบไหล่ผม
"สาด นี้เมียมรึงไม่ให้เหยียบไหล่มรึงวะ"ผมถามไอ้หลุยส์
“ฝากเมียกรุอีกคน ไหน ไหนมรึงก็แมนแล้ว เหยียบเลยจร๊า เขาช่วยดัน ไม่ต้องห่วงเขา เดี๋ยวเขาตามไปติดๆ “ไอ้หลุยส์ ผมอยากเต๊ะมันจริงๆ
"เร็วธรรณ์"เมียผมยื่นมือมาแล้ว ธรรณ์ก็ปืนขึ้นไป ตามด้วยไอ้หลุยส์ และไอ้หลุยส์มันยื่นมือมารับผมปืนตามขึ้นไป ผมกับไอ้หลุยส์โดดลงมารอรับบอยกีบธรรณ์ ผมลงมายืนที่พื้นเรียบร้อยแล่ว ไอ้ดืว ไอ้เดี่ยยวมันข่วยกันส่งพาย ติ๊ก ต้นข้าว และบลู และแอ้
"ไปช่วยรับหน่อยซิแจ็ค"บอยบอกผม ผมเดินไปรอรับ
"ติ๊ก โดดลงไป"ไอ้ดูท่าจะกลัวความสูง
"มันสูงอะ”แต่ไอ้เดี่ยวมันรอรับอยู
"ลงมาซิรอรับอยู่ เดี๋ยวอาจารย์มา จบกัน"ไอ้เดี่ยว มันบอกติ๊ก ติ๊กที่มองซ้ายแลขวาไม่ลงมาซะที
"ติ๊ก"พวกผมเรียกมัน
"ข้าว โดดลงมา"ผมบอกต้นข้าว ให้กระโดดลงมา ผมทำท่ารอรับมันอยู่และต้นข้าวก็กระโดดลงมาทันที 
"หมับ"ผมรับมันได้ และตามมาด้วยบลู
"เห้ย ตรงโน้น"นั้นเสียงมาแล้ว มีคนกำลังจะวิ่งมาแน่เลย
"ผลั๊ก"แอ้มัน เอาเท้าถีบไอ้ติ๊กลงและแอ้กระโดดตามลงมา และพายด้วยพร้อมกันซะงั่น
"ชิพหายแล้วโดยพร้อมกัน "ผมเพิ่งรับไอ้บลู ไอ้ดิวมันจะรับใครวะนะ
"หมับ" ไอ้ดิวมันรับแอ้ไว้  " พลุ๊บ"ถ้าอย่างนั้นเสียงลงไปที่พุ่มไม้ก็คือ น้องพาย
"เว้ยยย พาย เวรแล้ว  "ผมพากันวิ่งดู น้องพาย มันขึ้นมามันด่ายับแน่
"ฮือๆๆ ไอ้ดิวบ้า ทำไมไม่รับกรู มรึงดูสภาพกรูดิ ไอ้บ้า บร้าๆ "นั้นไงมาเป็นชุด พากันเอานิ้วแคะหูกันเป็นแถวเลย พวกผมรีบช่วยกันน เอาพวกกิ้งไม้แห้งออกเดี๋ยวนางจะเหวี่ยงมากกว่าเดิมถ้าเห็นสภาพนางตอนนี้ในกระจก
"ไอ้ดิว ทำไมมรึงไม้ไปรับพายกรูลงมายืนได้ เจือกไม่ไปรับพายมัน"ไอ้แอ้ หันมาเม้งไอ้ดิว
"พาย มรึงลงไปที่พุ่มไม้นิไม่เจ็บไม่ใช่เหรอ "ติ๊กพูด ติ๊กมันรู้ว่าพายน่ะ ไม่เหมือนพวกผม ที่อีดและอดทน
"ดูกรู ดูผมกรู "พายมันนุ่งเหยิงอยู่ติ๊กมันช่วยจัดให้ ถึงติ๊กมันจะปากร้ายแต่มันก็รักพายนะ
“ดีขึ้นแล้ว”ติ๊กพูด
"พี่ไปเถอะตอนนี้พวกอาจารย์จะมาผมวิ่งตามไอ้ป๊อดไปเจอพวกไอ้ภาคินมันรออยู่มีรถหลายคันเลย
"ขึ้นรถเลยดิว ไปที่บ้านพี่แฮกกัน"ไอ้ภาคินพูด ผมไปรถไอ้มาร์ค ผมบอย ธรรณ์อละไอ้หลุย์ ไอ้ดิวมันไปรถไอ้โซ่ต้นข้าว พาย ไปรถเพื่อนไอ้ภาคิน ผมไม่รู้จัก
"ไอ้เดี่ยว "ไปรถไอ้ภาคิน ประมาณสิบกว่านาทีก็มาถึงบ้านหลังใหญ่มีพวกพี่แฮก เออ หรือมันจะพามาให้พวกนี้กระทืบวะ ผมคิดในใจ และทันทีที่ผมออกมาจากรถ 
"พวกนี้ลูกน้องพี่แฮกซ์ "ไอ้มาร์คพูด ไอ้ดิว แอ้ และ ไอ้เดี่ยว ไอ้ติ๊ก ลงจากรถไอ้โซ่
"ขอบใจวะที่ช่วย น้องเรา"ไอ้ภาคินขอบใจพวกผม
"ไม่เป็นไรวะ "ผมพูด
"ว่าแต่พวกนี้มันเข้ามาบ่อยเหรอวะ พอมีคนได้ยินว่าพอพวกมันจะมา ทุกคนจะพากันกลับบ้านหมด"ไอ้ดิวถามไอ้ภาคิน
"พวกมันคงไม่กล้าแล้ว วันนี้ ครูฝ่ายปกครองคนใหม่มา ครูเขารู้ได้ไงก็ไม่รู้ วันนี้พาทหารมาจัดการพวกไอ้พายุ นี้พวกกรูไปช่วยกัน วางตะปูเรือใบให้พวกมันหนีไม่ได้ และไปช่วยกันปิดประตูโรงเรียนด้านอื่นๆไว้ "ไอ้มาร์คพูด นับว่ามันยังรักโรงเรียนอาผมกัน
"ใครวะครูคนใหม่"ผมถามพวกมัน ทุกคนส่ายหน้าว่าไม่รู้
"โอ้ยยย"ผมเห็นไอ้ติ๊กมันดูหลังไอ้เดี่ยว
"เอาน้ำแข็งไหม กรูเอามาให้ "ไอ้ภาคินมันถาม แน่ละก็ไอ้เดี่ยวมันรับบไม้แทนไอ้ติ๊ก ถ้าไม่รักกันคงไม่ทำแบบนี้แน่นอน ผมหันมามองบอยที่มองติ๊ก
"หักไหมมรึง"ไอ้ติ๊ก
"ไม่หรอกแต่มันคงช้ำอะ มรึงดูแลมันเลย"ไอ้ดิว  ไอ้แอ้เดินไปหาต้นข้าว และพายที่ลงจากรถ หน้างอคอหักมาเชียว
"บอย ร้อนไหมครับ"ผมเดินมาถามบอย
"ไม่ละ แจ็คละเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนหรือเปล่า "บอยถามผมพร้อมสำรวจความหล่อผม 
"ขอบคุณนะ ที่จะเข้ามารับไม้แทนเขาอะ "บอยพูด
"แน่นอน ต่อให้รับลูกปืน..อุบ"บอยเอามือปิดปากผมทันที
"อย่าพูด"บอยผมยิ่ม ผมมองพายกับต้นข้าว
"เป็นอะไรวะมรึง"ผมถาม
"แม่ง ซวยนั่งมากับไอ้โรคจิต นะ"ผมมองเพื่อนมห้ภาคิน หน้าตาเอาเรื่องอยู่
"น้องน่ารัก ไม่ขอบคุณพี่ธงรบ กับพี่กีตาร์สักคำเหรอครับ "เพราะแบบนี้นีเเอง
"น่ารักหลายคนเลยด้วยวะ ไอ้กี่ตาร์ "ผมก็จับบอยไว้ข้างหลังแน่นอนไอ้หลุยส์ด้วย ไอ้ดิวมันท้าวซะเอวแล้ว
"หวงวะเห้ย"ไอ้คนที่พูด
"น้องน่ารักบ้านป้ามรึงดิ พวกกรูหล่อ"ไอ้ติ๊ก
"ปากแบบนี้พี่ทำเมียมาหนักต่อหนัก "ดูมันพูด แอ้เข้าไปดึงติ๊ก
"จะว่าไปคนนี้ก็น่า...."มันลามปรามถึงไอ้แอ้อีกคน ก็คงงานงอกแน่!
"พลั๊ก"ไอ้ดิวมันส่งหมัดตรงไปไอ้นั้นหน้าสะยัดไปเลย
"เว้ย  ไอ้เสาธง"เพื่อนมันร้องออกมา (ปล. เพื่อนมันไม่ค่อยชอบเรียกว่าธงรบ มันชอบเรียกเสาธงกันฮาๆ)
"มรึง ...ขวับ! "มันลุกมาได้ มันดึงมัดพกออกมาทันที
"ไอ้ธง"ไอ้เดี่ยวมันรู้จักไอ้นี้มันเรียกชื่อไอ้คนที่เอามีดพกออกมา และมันหันมามองไอ้เดี่ยว
"ไอ้เดี่ยว"
"หยุดไอ้ธง นีเเพื่อนกรู นั้นพ่อมรึงรออยู่นั้น"ไอ้ภาคินพูด  เพื่อนมันลากคอไอ้ธงรบไปทันที
"ไอ้สองคนนี้มันเพื่อนกรู ไอ้ธงรบนักเรียนเตรียมทหาร และไอ้กีตาร์มันเรียน คอนแว่น ม.6แล้ว ไอ้สองคนนี้มันเจ๋งนะแต่มีเจ๋งกว่านี้อีก อยากให้พวกมรึงเจอมันวะ"ไอ้ภาคินพูด แค่ไอ้ธงรบกับไอ้กีตาร์ ผมก็ว่าปัญหากำลังจะเกิด ดูมันซิโรคจิตไปทั่วขนาดนี้
"แล้วไอ้บลูละ มันมากับเพื่อนน้องมรึงอะ"ต้นข้าวพูด เออไอ้บลู
"ไอ้แชมป์แน่เลย ไม่มีอะไรต้นข้าวเดี๋ยวมันก็มา "ไอ้ภาคิน
"กรูว่า งานนี้มันคงไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ มันยังมีแบล๊คอีก "ไอ้ภาคินพูดมันรุ้จักพวกที่มานี้ดี
"ก็ร่วมมือกันดิกรูสนใจพวกมรึงนะและกรูรู้มาว่าพวกมรึงไม่ได้อยากทำลาย โรงเรียนนี้ " พูดผมอ่านที่ผลงานคนที้ไอ้ป๊อดให้สืบมา นับว่าใช้ได้ เหมือนตรงเพราะไอ้คินมองผมแบบว่าผมรู้ได้ยังไง
"ที่ให้ไอ้ปูห้อง 8 มาสืบกรูเหรอ"ไอ้ภาคิน มันรู้แม้กระทั้งคนสืบ ผมยังไม่รู้เลยว่าว่ามันชื่อไอ้ปู
"ไอ้บลูมาแล้ว"พายผมมองมีนมารถมอเตอร์ไซด์
"เด็กคนนี้กรูเห็นบ่อยวะ เหมือนมันแอบชอบบลูวะ"ไอ้หลุยส์ ไอ้ข้าวตรงปรี่ไปเลย มันเพื่อนหรือแม่วะนั่น
"ไอ้แชมป์นะ รุ่นเดียวกับน้องกรูและลูกพี่ลูกน้องไอ้กีตาร์ เพื่อนไอ้ที่มรึงตะบันหน้าไปนะ "ไอ้ภาคินพูด
"พลั๊ก"ไอ้ต้นข้าวกระโดดต่อยหน้าไอ้แชมป็
"shit"พวกผมวิ่งไปห้ามมันไอ้ต้นข้าวสะบัดมือเจ็บซิครับ
"ข้าว ไปต่อยแชมป์มันทำไม"บลูเข้าไปห้ามไอ้ต้นข้าว
"มันพามรึงไปไหนมา"ไอ้ต้นข้าวถามไอ้บลู
"อุ้ยย พี่ผมแค่พาไปแวะกินไอติมกันครับ"ไอ้เด็กนั้นตอบ
"ข้าว มันไม่มีอะไรหรอกไอ้แชมป์"ไอ้ภาคินมันพูดขำ ขำ
"แม่หวงลูกนะมรึงนิ ข้าว"ไอ้ดิว ไอ้สองตัวนั่นก็มิงต้นข้าวอนู่มันซุบซิบคุยกัน
"เข้าไปด้านในกัน"ไอ้ภาคินพูดปมเดิร้ข้ามาได้ในทักทายเพื่อนๆไอ้ภาคิน
"พี่แฮกซ์"ผมทัก
"ใจนะที่ช่วยน้องไอ้ภาคิน นี้ กอร์ฟ"พี่แฮกซ์พูดแนะนำอีกคน ที่อยู่ข้างๆพี่เขา พี่แฮกซ์คือรุ่นพี่พวกผม ตอนแรกคิดว่าจะเป็นคู่อริกับพวกผมแน่นอน แต่จริงๆเป็นพวกไอ้คิน พี่แฮกซ์ที่บ้านทำธุรกิจส่งออกส่วนกอร์ฟ คือแฟนพี่แฮกซ์เขา น้องสาวเรียนอยู่คอนแวนด์ เห็นว่าท้องในวัยเรียนเลยเปลี่ยนโรงเรียนมาหลายทีแล้ว ที่ปูสืบมาให้ผม อันนี้ของแถมไอ้ป๊อดบอกมา  ทุกคนทักทายพวกผมดี มีสองคนมองได้กวนตรีนได้อีก อีกคนมันเขมงมองไอ้เวที่ต่อยมัน
"ไอ้ธงรบ ไอ้กีตาร์ นี้เพื่อนพวกกรู"ไอ้ภาคิน 
"ไม่น่าเชื่อ เปลี่ยนสไตล์เพื่อนเป็นคุณหนูแล้ว"ไอ้ธงรบมันถามไอ้ภาคิน แสดงว่ามันก็คงรู้จักพวกผมแต่อาจจะยังไม่ดีพอ
"แล้วน้องน่ารักละ"ไอ้กีตาร์มันชี้มาที่ต้นข้าว
"น่ารักบ้านเตี่ยมรึงดิ"นั่นขึ้นอีก ดีนะบอยดึงไว้ ของมันขึ้นง่ายกว่าพวกผมอีก
"เออ งั้นพวกกรูกลับนะไม่มีอะไรแล้วนิ "ผมได้ยินเสียงนี้คุ้นๆหูพวกผมน่ะ 
"ไปไอ้เสาธง"มันเรียก ไอ้กวนตรีนนี้ ผมหันมามอง

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน วันนี้พวกผมจะซื้อใจพวกภาคิน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 31-05-2015 08:21:34

 :pig4: คำผิดยังเยอะอยู่นะคะ โดยเฉพาะชื่อตัวละครทำให้นึกว่ามีคนใหม่มาเพิ่ม รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน วันนี้พวกผมจะซื้อใจพวกภาคิน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 31-05-2015 10:28:21

อ้างจาก: boonpa ที่ 31-05-2015 08:21:34  

:pig4: คำผิดยังเยอะอยู่นะคะ โดยเฉพาะชื่อตัวละครทำให้นึกว่ามีคนใหม่มาเพิ่ม รอตอนต่อไปค่ะ

ขอบคุณค่ะ จะรีบแก้ไขให้  :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน วันนี้พวกผมจะซื้อใจพวกภาคิน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 31-05-2015 17:23:39

อ้างจาก: boonpa ที่ 31-05-2015 08:21:34  

:pig4: คำผิดยังเยอะอยู่นะคะ โดยเฉพาะชื่อตัวละครทำให้นึกว่ามีคนใหม่มาเพิ่ม รอตอนต่อไปค่ะ

พิมพ์แก้ให้แล้วนะค่ะ บางประโยคแก้ไขใหม่ค่ะ ขอโทษที ตอนที่ลงนี้ไม่ได้ตรวจทานก่อน 

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน จบตอนซื้อใจภาคิน เดี่ยวเจอปู
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 31-05-2015 20:09:41

"ไอ้จักร"ผมกับไอ้ดิว ไอนี้มันลูกคนเล็กลุงสามพวกผม น้องชายลุงหนึ่ง 
"เห้ย สาด พวกมรึงเองเหรอ กรูก็นึกว่าใคร "ไอ้จักรมันเดินมาทุกคนมองกันหมดพร้อมไอ้สองคนนั่น
"มรึงรู้จักมันเหรอวะ"ไอ้ธงรบถามไอ้สรจักร (สรจักรคือน้องชาย พี่อธิคม )
"มันลูกพี่ลูกน้องกรูไอ้ธง "ไอ้สรจักรตอบ
"ดีวะ "ไอ้แอ้  มันทักไอ้สรจักร แน่นอนมันต้องรู้จัก
"ดี"ไอ้ติ๊ก และพายหยักไหล่ทักทาย
"กรูได้ยินฉายา แต่ไม่รู้เป็นพวกมรึงวะ "ไอ้จักรพูด
"นี้ไอ้ธงรบ และไอ้กีตาร์และนั่นไอ้ อธิป เพื่อนกรู"ไอ้จักรแนะนำเพื่อนมัน และเหล่มองไอ้หลุยส์
"ไอ้หลุยส์"ผมแนะนำ
"มรึงนี้เองกรูได้ยินชื่อมรึงแต่ไม่เคยเจอตัววะ พี่โจนาธาน สบายดีนะ"ไอ้จักรมันทัก
"สบายดี พี่อธิคมละ"ไอ้หลุยส์รู้จักพี่ชายของไอ้จักร พี่อธิคมแฟนอาเป้พวกผม (จะมาในตอนพิเศษ ความรักรุ่นอา)
"พี่กรูสบายดีวะ "ไอ้จักรตอบ
"แล้ว"ไอ้จักรโบ้ยปากไปที่บอยกับธรรณ์ ถ้ามันรู้จักธรรณ์ไม่แปลก นี้ถามถึงบอย
"บอยไง"ผมตอบมัน มันนิ่งและใช้ความคิด
"อ้อ! ลูกอากฤษณะ ได้ยินที่เขาพูดมาว่า หนุ่มตาสีฟ้า ใครเห็นต้องหลงรัก จริงอย่างที่เขาพูดจริงๆ"ไอ้จักรพูด ใช่ใครก็พูดกันแบบนั้น บอยมีนัยตาสีฟ้าจริง มันชวนให้หลงไหล และยิ่งรอยยิ้ม มันดูสุขุมและอ่อนโยน
"ถือเป็นคำชม ขอบคุณนะ"บอยตอบ
"คนนี้ ธรรณ์"ผมแนะนำ
"แฟนกรู"ไอ้หลุยส์ มันออกตัวเลยนะ
"ก็คงทั้งคู่มั้งมีเจ้าของแล้ว"ไอ้จักรพูด
"พวกมรึงจะไปต่อในบ้านไหมวะ "ไอ้ภาคินถามพวกผม
"กรูไม่อะ กลับไปฉึก ฉึก เด็กดีกว่าไอ้จักรไปกับกรูเปล่า"ไอ้ธงรบมันพูด
"ไม่ละกรูมีเรื่องคุยกับพวกมัน "ไอ้จักรหันไปบอกเพื่อนๆมัน 
"ตามใจ ฟัก มรึง"ไอ้ธงรบพูดและหันหลังกลับ
"ไอ้เสาธง มรึงงอนกรูยังกับผัวเมียงอนกันสาด "ไอ้จักรมันพูดกับเพื่อนมัน
"มรึงละไอ้ต้าร์"ไอ้ธงบถามอีกคนไอ้กีตาร์
"กรูมีนัดทานข้าวเย็นที่บ้านเพื่อนแม่กรู ไม่อยากไปแล้วซิ อยากไปทาข้าวกับน้องต้นข้าว"ดูมันพูด
"เว้ยยย"พวกผมเพราะไอ้ข้าวขึ้นอีกแล้ว ยึดมันไว้ก่อน ใจเย็นลูก กรูว่ายืนกับไอ้โรคจิตนานไอ้ต้นข้าวได้ต่อยมันแน่ๆเลย สงสารไอ้ข้าวมัน หมัดจะเจ็บเอา
"ไอ้เชี้ยนี้มันโรคจิตนะเนี๊ยะ"ไอ้ติ๊ก เพื่นไอ้กีตาร์เงมันออกไป
"เออ คุยกับพวกกรูหนอยก็ดีวะ กรูกำลังอยากได้คำแนะนำดีดี ดูท่ามรึงจะรู้จักที่นี้ดี "ผมพูดกับไอ้จักร
"ไอ้คินพวกกรูกลับก่อนนะ เจอกันที่โรงเรียนพรุ่งนี้ เออ เจอกันที่ห้องอาหารเลยวะ กินข้าวกับพวกกรู "ผมบอกไอ้ภาคิน มันยกนิ้วโป้งให้ผม ว่าโอเค
"งั้นให้พวกนี้ไปส่งที่หน้าโรงเรียนวะ "ผมพนักหน้า ไอ้จักรมันเดินมากับพวกผม ผมถามถึงลุงสาม และไอ้จักรมันยังถามผมถึงงานที่เข้า ผมรู้ว่ามันรู้เพราะว่า ลุงสามเป็นพ่อไอ้สรจักรและเป็นคนโทรให้พี่ไปส์กับพี่ปาร์คมาช่วยผม
   เดี่ยว พวกไปหลบอยู่บ้านพี่แฮกซ์ เพราะมีเรื่องกับนักเรียนที่เข้ามากระทืบน้องไอ้ภาคิน ผมได้เจอไอ้จักร กับไอ้ธงรบมันอีกครั้ง และไอ้อธิป แต่ไอ้กีตาร์นี้ผมไม่รู้จักตอนนั่น มีนคงไม่อยากญาติกับผมหรอกไอ้ธงรบนะเพราะผมแท่งมัน ผมเดินมาเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตา เจ็บหลังเหมือนกัน วิ่งไปรับไม้แทนติ๊ก แต่ผมเห็นตอนที่ติ๊กตกใจวิ่งมาดูผมทันที ทำให้ผมอมยิ้มออกมาเลย เหมือนในหนังเลยไม่มีผิด
"ติ๊ก ไอ้เดี่ยวมันช่วยมรึงนะ"เสียงพายผมรีบเข้าห้องน้ำอีกห้องทันที 
"แล้วไงอะ "ติ๊ก แล้วไง นี้เเหรอที่เขาพูด
"แสดงว่ามันชอบมรึง"พายพูด
"มรึงจะให้กรูไปชอบมันเหรอ กรูเป็นใครแล้วมันอะ "ติ๊กพูด ผมนี้จุกเลย ใช่ เขาเป็นดารานี้
"เดี๋ยวก็กลับแล้ว อยากจะกลับไปลัลลาแย่แล้ว อยากไปเรียนมหาลัยแล้ว  มาเรียนที่นี้ทำไมก็ไม่รู้"ติ๊กพูดเขาไม่ได้อยากมาอยู่ที่นี้ แน่ละเขาเป็นดารา ใครอยากมาอยู่ที่ไม่ค่อยเจริญมากแบบนี้ละ ถ้าถามว่าไปอยู่ที่ฟาร์มของ ป๊าผมเขาคงไม่เอาแน่นอนเพราะว่าป๊าผมเน้นอยู่แบบพอเพียงแม้ว่าป๊าจะรวยมากแล้วก็ตาม ยังเป็นพ่อเลี้ยงอีกด้วย แต่ใช่ชีวิตสมถะ มาก
"แล้ว มรึงจะเสียใจติ๊ก"พายพูดกับติ๊ก ผมนี้แหละที่เสียใจ ตอนนี้ ผมไม่ควรที่จะไปมีใจให้เขาเลย
"ปึก "โทรศัพท์ผมหล่น ไถลออกไปข้างนอก และมีคนก้มลงเก็บ
"เดี่ยว"ติ๊ก ใช้หน้าจอมันรูปผม ผมเปิดประตูออก
"ชิพแล้ว"พาย ติ๊กมองหน้าผม ผมยื่นมือไปจอโทรศัพท์คืนและเดินออกทันที ผมทนมองเขาไม่ได้
"เดี่ยว"ติ๊กเรียกผม แต่ผมยกมือเบรค ผมเดินออกไปจากตรงนั่นทันที
"กริ้งๆ"มีสายเขา อู่ซ้อมรถนั้นเอง
"ครับพี่ "
"รถมรึงเสร็จแล้วมารับได้เลย ไวดีไหม พอดีตนช่วยเยอะ "ผมดีใจมากที่ได้ยินแบบนั้น
"ได้ครับผมจะไปเอาเดี่ยวนี้"ผมพูดและกดวางสาย
"หมับ"มีคนดึงแขนผมไว้ ติ๊ก
"เดี่ยวฟังกรูก่อน"ติ๊ก
"เรารู้นายเป็นใคร เราเป็นใคร "ผมแกะมือติ๊กออกและหันหลังออก
"ไอ้เดี่ยว"ติ๊กเรียกผม แต่ผมไม่ฟังอะไรเดินออกไปทันที 
"ดิว รถกรูเสร็จแล้ววะ กรูจะไปเอาเดี่ยวนี้ “ผมบอกไอ้ดิว
“ไปยังไงละมรึง”ไอ้ดิวถามผม
“กรูจะนั่งรถวินแถวนี้ไปเอารถ"ผมพูด
"เดี่ยวเสร็จแล้ว แวะมารับพวกกรูด้วยวะ รถทางโรงแรมไม่ว่าง "ไอ้ดิวพูดคงหมายถึงมาพวกมันนั้นแหละ เมื่อเช้าผมขับรถไอ้ดิวมาเรียน และพาติ๊กมาเรียนด้วย  ผมก็พยักหน้ารับทราบ ผมเดินออกมาเรียกรถวินทันที ผมยืนรอ ผมพ่นลมออกมาจากปาก แต่มีคนมายืนข้างๆผม คือติ๊ก
"อะไรอีก"ผมหันมาถามคนที่ยืนข้างๆผม
"ไอ้หลุยส์มันให้กรูจ่ายไปก่อน กรูก็ต้องไปดิ "ติ๊กพูด รถวินมาแล้วแต่มีคันเดียว
"พี่มีอีกคันไหม"ผมถาม
"มีคันเดียวไอ้หนุ่ม ถ้ารออีกนาน ไปทางเดียวกันไหม "รถวินถามผมและอีกคน
"ไปที่เดียวกัน "ติ๊กตอบทันที
"อ้าว งั่นก็ไปด้วยกันซิ ขึ้นมา "รถวินพูดและสตาร์ทรถ
"ขึ้นก่อน "ผมพูด คือให้ผมขึ้นก่อนและ ให้ติ๊ก ขึ้นที้หลีง
"เกาะแน่นๆละเดี๋ยวหล่นลงไปหรอก "ผมหันไปบอกติ๊ก ติ๊กกอดผมคงไม่เคยนั่งรถวินซินะ ดูกลัวๆด้วย ผมจับมือมากอดเอวผมไว้แน่น ไม่นานก็มาถึงอู่รถ ผมรีบตรงไปดูรถผม อืมม เกือยเหมือนเดิมแต่มีที่ติ๊กออกแบบให้ใหม่
"อืมม ดีขึ้นมาเยอะเลย ของเดิมมันเยอะไป ดูรก!"ติ๊กพูด นี้อย่าบอกนะที่แกล้งเพราะรถมันแต่งมาไม่สวยถูกใจ  ผมและติ๊กเดินเข้าไปในออฟฟิต ตรวไปจ่ายเงินกับเมียเจ้าของ เขามีเครื่องรูดบัตรเครดิต
"เรียบร้อยแล่วค่ะ มีปัญหาอะไรกับมาทีอู่ได้รับประกัน 6 เดือน "ภรรยาเจ้าของอู่พูด
"อะกุลแจรถ ปรับคาร์คให้ใหม่เหยียบเบาๆละมันแรง"น้าเจ้าของอู่บอกผม ผมยกนิ้วเยี่ยมมาก
"ขอบคุณครับน้า"ผมพูด
"เป็นแฟนกันเหรอค่ะ "เมียเจ้าของอู่ถามผมและมองติ๊ก
"แต่หน้าน้องเขาคุ้นๆนะเหมือนคนที่เล่นละคร ตอนนี้เลย"ติ๊กหัน
"ไม่ใช่ครับแค่หน้าเหมือนหลายคนก็บอก และผมกับเดี่ยวไม่ใช่แฟนกัน "ติ๊ก
"เพื่อนกัน"ผมพูดทันที ผมรู้
"มีจ่ายตังให้กันด้วยเหรอ"เมียเจ้าของ
"เป็นคู่กรณีผมด้วย "ผมพูด
"อ้อเข้าใจแล้วค่ะ "ผมพูดอีกตนเดินไปขึ้นรถผมเดินมาขึ้นรถและขับออกจากอู่
"ขอบใจนะ"ผมพูด
"อืมม"ติ๊ก
"เดี่ยว มรึงชอบกรูเหรอ"ติ๊กถามผม
"เอี้ยด"ผมตกใจเหยียบเบรคทันที
"โอ้ย ไอ้เดี่ยว นี้หน้ากรูชนขึ้น เสียโฉมนะมรึง"ติ๊ก และหันขวับมาเลย
"ก็เล่นถามแบบนั่น ตกใจ"ผมพูดและออกรถ
"ตกลงว่าไง"ติ๊ก
"หรือมรึงแค่จะช่วยไอ้ดิว"ติ๊กถามผม ผมหันไปมอง
"เดี่ยวกรูรักมรึงไม่ได้ กรูเป็นเพื่อนมรึงได้ เพราะกรู"ติ๊กรีบพูดทันที
"รอคนที่เขาไม่รัก จะรอทำไม"ผมถามผมเคยรอใครบางคนที่ผมรักแต่เข่ไม่รัก ผมรอแล้วรอเรา สุดท้ายเขาก็ไปรักคนอื่น คนนั่นเป็นผู้หญิง
"มรึงไม่เข้าใจหรอก แต่สักวันกรูอาจจะได้เขามา "ติ๊กพูดแค่นั้น ผมว่าผมเงียบดีกว่าตอนนี้พูดอะไรไปเขาก็ไม่ฟังอยู่ดี
"อืมม เพื่อนก็เพื่อน เพราะจริงๆแล้ว เราชอบผู้หญิงเรามีแต่แฟนเป็นผู้หญิง เราอาจจะไม่ได้ชอบแบบนี้จริงๆก็ได้นะ”ผมพูดให้คนข้างๆสบายใจ
“เออ ดีแล้วที่มรึงชอบผู้หญิง ชอบเพศที่สังคมยอมรับ อย่าชอบแบบพวกกรูเลย สังคมยังไม่ค่อยอยากยอมรับกัน กรูยังต้องคอยปฏิเสธความจริงกับนักข่าวอยู่เลย และต้องคอยหาข่าวว่าชวนนางเอกคนนั้นคนนี้ไปทานข้าวเพื่อกลบเกลื่อน “ติ๊กพูดและมองไปนอกรถ เขาดูเศร้ามาก ผมสงสารเขานะ มันต้องมีอะไรที่เป็นผม ผมต้องรู้ให้ได้ว่าอะไร ผมคิดว่าไม่ใช่แอ้หรอกที่ติ๊กต้องการ แต่ว่าเป็นไอ้ดิวเหรอ?
 แจ็ค
    ผมกลับมาถึงบ้านแล้วผมขับรถไอ้ดิวกลับมา ไอ้ดิวมันรอไอ้เดี่ยวมารับและคงตามพวกผมมาติดผมเห็นรถมัน ผมรีบกลับมาเพราะไอ้ป๊อดมันจะพาคนที่รับงานผมไปทำมาแนะนำตัว  ตอนนี้ผมเดินเข้ามาในบ้าน เหนื่อยโคตรเลยวันนี้ มีคนจัดโต๊ะอาหารอยู่ในห้องอาหาร
"ดีครับพี่ๆ รับน้ำใบบัวบกกันไหมครับ"ไอ้ป๊อด ผมนั่งเอนไปกับโซฟา ไอ้นี้มาถึงกวนเลย 
"ไอ้หลุยส์จัด"ผมหันไปบอกไอ้หลุยส์
"ผลั๊ก"เท้าไอ้หลุยส์
"พี่ครับผมล้อเล่น รับน้ำอะไรดี วันนี้ป๊อดยินดีบริการ "ไอ้ป๊อดโดนไปทีหนึ่งสมใจเลย
"น้ำอะไรก็ได้ขอเย็นๆ "ผมพูดแะป๊อดมันเดินเข้าไป ไอ้ดิว แอ้ พาย ติ๊กมาพอดี เลยตามมาด้วยไอ้เดี่ยว แต่ละคน หมดสภาพ เหนื่อย
"มาแล้วครับน้ำเย็นชื้นใจ ดีครับพี่ดิว พี่เดี่ยว พี่แอ้ พี่ติ๊ก เออ พี่พายที่รัก"ผมขำมันเลยดูพายค้อนมันดิ
"เดียวมรึงจะโดนตรีนคนน่ารักของมรึง"ผมพูดขึ้น 
"ไปเอาน้ำมาเลย "ไอ้ดิวสั่งคงเหนื่อยจริงงานนี้ แต่ละคนนั่งลงแบบ เหมือนไปแบกหามอะไรมาเลย
"ไอ้จักร เข้ามาดิ"จักรมันให้พวกไอ้คินมาส่ง  ไอ้จักรมันเข้ามานั่ง กับพวกผม
"ตกลงมรึงต้องการอะไรจากพวกไอ้ภาคินมันวะ"ไอ้จักรมาถึงดปิกประเด็นเลย
"กรูรู้สึกถูดชะตากับพวกมัน ไม่รู้วะ แต่ตอนนี้พวกกรูมีภารดิจแก้ปัญหาโรงเรียนอากรู อาภาษฯ มรึงต้องรู้จักดิ"ผมพูด
"แน่นอน แฟนกรูพ่อกรูดรูจะไม่รู้จักได้ไว จริงไหมติ๊ก"ไอ้จักรพูดและแน่นอนมันหันไปมองไอ้ติ๊ก
"Fu** มรึง"ติ๊ก หันมาโชว์นิ้วกลางให้ทันที
"เออ พวกมันช่วยมรึงได้แน่ ซื้อใจมันได้แล้วนิ "ไอ้จักรพูด
"มรึงเป็นไงดิว ตกลงมรึงจะไปเป็นหมอโรงพยาบาลหรือหมอทหารวะ"ไอ้จักรมันหันไปถามไอ้ดิว
"แน่นอนกรูเลือกหมอทหาร”ไอ้ดิวตอบทันที
"แอ้ละ"จักร ถามแอ้
"ก็รู้อยู่แล้วนิ "แอ้มันต้องเป็นทหารแน่นอน
"มาแล้วครับพี่ คนที่รับงานพี่ไปทำ "ไอ้ป๊อดมันพาใครตนหนึ่งเข้ามา ตัวเล็กๆ ขาวๆ นี้เหรอวะสายสืบกรู พวกผมหันไปมอง
"นี้ครับพี่ปู"ผมยังอึ้งได้อีก มันตัวเล็ก น่ารักที่เดียว พวกผมพากันอ้าปากค้าง
"ที่ไปเสี่ยงนี้คนนี้เหรอ"ผมถามไอ้ป๊อดและชี้
“สาด น้องเขาน่ารักขนาดนี้เอาไปเสี่ยงทำไมวะ”ไอ้หลุยส์และธรรณ์เหล่
“น่ารักนะ แต่เขารักเมีย”ไอ้หลุยส์
"นั้นซิ"บอยอีกคนที่มองไอ้ป๊อด 
"เราทำได้ "คนนั่นที่ชื่อปูตอบ
"แต่มันเสียงเกินไป ไม่เอาแล้ว แจ็ค"บอยหันมาบอกผม
"เรายินดีทำเพราะเราต้องการเงิน"ปูพูดตรงๆ
"ต้องการเงินทำไรอะ เล่นยาเหรอ"เดี่ยว แต่พวกผมหันไปมองมันคนเดียวเลย  มรึงถามตรงไปไหม
"อุ้ยย"ไอ้เดี่ยว
"แม่เราป่วยเป็นมะเร็งเราต้องการเงิน "ปูพูด เสียงอ่อยลงทันที
"แน่เหรอ"ไอ้เดี่ยว อีกแล้วเหรอ ผมหันมามองมันอีกที
"อุ้ยย อีกแล้ว"ผมหันมามองไอ้ดิว แบบว่าพาเพื่อนมรึงไปจูนก่อนไหม
"เดี่ยว ไปข้างหลังกับกรูวะ "ไอ้ดิวมันลากคอไอ้เดี่ยวออกไปเลย
"เอาอย่างนี้ เราต้องการแค่ พวกไอ้โก๋ มันทำงานให้ใคร ที่จ้างมันมาก่อกวนก็พอ "ผมพูดกับปู
"ถ้ามันอันตราย ปูต้องถอยนะ ต้องนึกถึงแม่ "บอยพูดกับปู
"มีอะไรให้ช่วยบอกแล้วกัน "ผมพูด และผมก็หยิบเงินออกมาปึกหนึ่ง ส่งให้ปู
"อันนี้ค่าตอบแทน "ผมพูดไอ้เดี่ยวมันเดินเข้ามาพร้อมไอ้ดิว
"ส่วน พวกอื่นกรูจะสืบให้ พวกกรูเยอะอยู่"ไอ้จักรพูด
“เพราะว่าพวกอื่นไม่ธรรมดาเหมือนไอ้โก๋ มันกระจอก ดังนั้น อันนี้เสียงแน่ๆมรึงปู”ไอ้จักรพูดผมพยักหน้าเห็นด้วย
"ตั้งโต๊ะอาหารแล้ว ทานได้เลยไหมครับ "ไอ้ป๊อด
"ป๊อด"ไอ้ดิวมันควักมือเรียกไอ้ป๊อด ไปคุย
"ปูทานด้วยกันซิ"บอยชวนปู บอยเขาออนโยนกับทุกคนจริงๆผมถึงรักเขาตรงนี้แหละ
"ไม่ละ พอดีเราต้องรีบกลับ"ปูพูด
"พี่ปู แม่ผมโทรมาให้ไปรับนะ "ป๊อด
"อ้าว งั่นส่งพี่ที่ในเมืองพี่นั่งรถวินไปก็ได้ป๊อด"ปูพูด
"ไม่เป็นไรเดี่ยวไปส่งให้ได้ "ไอ้ดิว ผมพนักหน้าแผนการอีกแล้ว ผมมองหน้าไอ้ดิวเลิกคิ้วแบบว่ามัน ไอ้ดิวพยักหน้า ผมเห็นสีหน้าไอ้ติ๊กหงิกลงทันที
“อ้อเหรอ ไอ้เดี่ยว ร้ายนะมรึง”ผมแซว
"เออก็ดี กรูต้องกลับแล้ว กรูไปกับไอ้เดี่ยวเลยวะ มีอะไรโทรหากรูแล้วกัน"ไอ้จักร แต่ปู่
"ไปซิ ไปส่งให้"ไอ้เดี่ยว
"ไปกินข้าวดีกว่าพาย กรู หิววะ "ติ๊กเดินนำหน้าไปเลย ผมเดินตามเข้ามาในห้องอาหาร
"แผนอะไรมรึงวะดิว"ผมถามไอ้ดิวเสียงดัง อีกคนผมรู้ว่าเขาฟังอยู่
"ไอ้เดี่ยวมันสนใจ ปูวะ"ไอ้ดิว พูด
"จริงเหรอ ปูน่ารักดีนะ"ธรรณ์พูด
"อะไรวะ คนน่ารักอยู่ที่นี้ตั้งคน"พาย ผมหันไปมอง
"มรึงหมายถึง มรึงเหรอพาย”ไอ้ติ๊ก
"ใช่ แต่ก็โอนะเดี่ยวมันจะได้แฮปปี้ "พายพูด ผมนั่งทานอาหารกัน เม้ากันเรื่องของวันนี้กันไป ไม่รู้พรุ่งนี้จะเจออะไรอีกแต่คำถามว่าใครคือครูใหญ่คนใหม่ ติ๊กมันบอกว่าโทรหาพ่อแต่พ่อไม่ยอมบอก แต่พอติ๊กมันถามหาพี่ตุ๊ อย่าบอกนะว่าพี่ตุ๊ ติ๊กบอกว่าพี่ตุ๊ไปดูงาน ตจว คงไม่ใช่น่ะ พี่ตุ๊โหดจะตายและหลักการล้วนๆ
     เดี่ยว ผมขับรถไปส่งไอ้จักรกับปู ผมรู้ว่าวันนี้ปากไม่ดี ผมเหล่มองเขาผ่านกระจกมองหลังง หน้าตาเขาไม่ค่อยมีความสุข คงทุกข์เรื่องแม่แน่ๆเลย ผมรู้สึกผิด ที่ปากหมาไปหน่อย
"มอง มอง"ไอ้จักร มันเป็นเพื่อนผมมาก่อน แม้จะไม่นาน
"สบายดีไหมวะมรึง"ผมถามไอ้สรจักร
"สบายดี มรึงละ กรูไม่คิดว่ามรึวจะกลับมา และเป็นพวกไอ้ดิว "ไอ้จักรพูด ผมก็ไม่คิดว่าผมจะได้กลับมาเหมือนแต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมยังไม่เข้าใจตัวเองเลย 555
"ตอนแรกก็ไม่คิดนะ แต่พอกรูได้เจอมันวันแรก มันคนจริงวะกรูชอบ "ผมบอกไอ้สรจักร
"พวกกรู คนจริงทั้งนั้นและมรึงคบถูกแล้ว "ไอ้จักรมันหันมาพูดกับผม
"ไอ้ธง"ผมถามถึงไอ้ธงรบ 
"มันคงจำกรูไม่ได้ "ผมพูดขึ้น
"มันจำมรึงได้แต่ มันคงยังสยองพุงมันอยู่ เหตุการณ์วันนั้นกรูไม่โทษมรึงหรอก กรูก็บอกไอ้ธงรบมันว่ามันนะผิด และมันไม่เคยเอ่ยถึงอีกเลย แต่มันเก๊กมรึงก็รู้มันไม่มีอะไรหรอก"ไอ้จักร
"ส่งกรูแยกด้านหน้า หน้าเซเว่นอะไอ้ธงรอกรูอยู่"ไอ้จัดรพูด ผมก็จอดส่งไอ้จักร และมองคนนั่งหลัง มีเหล่มองผมด้วยนะ คือแบบว่าไม่ออกรถ 
"มานั่งหน้าซิครับ"ผมพูด ปูถึงได้ลงมากนั่งหน้ากับผม
"หมับ"มือผมโดนมือปูเพราะผมจะช่วยเขาคาดเข็มขัด มือนิ่มมากเลย สายตาผมประสานสายตาของปู ค้างอยู่นิดหนึ่ง 
"อยู่ซอยไหน"ผมถามปู และหันกลับไปทำหน้าทีคนขับรถต่อ
"ไปอีกสามซอย ก็จะเป็นขุมชน "ปูบอก ผทก็ออกรถ ผมเหล่มองคนข้างๆที่นั่งไม้ได้พูดอะไร
"ขอโทษ"ผมพูด ปูหันมามอง
"เรื่องอะไร"ปูถามผม
"ตอนที่คุยกันนะ"ผมพูด
"ช่างมันเถอะ"ปูพูดและหันกลับไป
"ยังโกรษอยู่เหรอ "ผมถามปูพร้อมหันไปมอง
"คลื้ด"ท้องใครบางคนนี้เอง ปูแน่เลย เอามือกลุมท้องตัวเอง
"หึๆๆ หิวเหรอ ก๋วนเตี๋ยว ปากซอยเป็นไง หิวเหมือนกัน "ผมพูดและเบี้ยวรถเข้าไแหาที่จอด ผมจอดและ
"ไปซิ"ปูมองผม ผมลงจากรถเปิดประตูให้ด้วย ผมเดืนมาหาโต๊ะนั่ง และปูนั่งลงตรงหน้าผม
"รับอะไรดีครับพี่"คนรับออเดอร์
"เส้นใหญ่ ใส่ทุกอย่าง"ผมบอกคนที่มารับออเดอร์
"ป๋า โต๊ะ นี้ใหญ่ทุกอย่าง"ผมสะบัดหน้ามอง โต๊ะอื่นก็มองผม
"คิก คิก คิก "ปูขำผม
"แล้วน้องละครับ"มันถามปูมั้ง
"เส้นเล็กน้ำตกหมู"ปูสั่ง
"เล็กตกหมู ยังดีไม่เล็กทุกอย่าง 555"ไอ้คนรับออเดอร์
"ทำไมรู้จักป๊อดละ"ผมถามพร้มรินน้ำให้
"แม่เราช่วยแม่ป๊อดทำอาหารนะ แต่พอแม่ป่วยเราลย ทำแทน "ปูพูด ผมสงสารเขาเลย
"แล้ว"ผมกำลังถามว่าพ่อละ
"พ่อเราเสียไปนานแล้วตั้งแต่เรายังไม่เกิด "ปูพูด
"พ่อเราเพิ่งเสียไปได้ ได้ 3 ปี "ผมพูด
"เสียใจด้วยนะ"ปูพูด และก๋วยเตี๋ยวก็มาเสริฟ
"อะ"ปูคีบลูดชิ้นให้ผม
"ทำไมละ"ผมถามปู
"มันเยอะอะกินไม่หมดหรอก นี้จะไม่เอาใช่ปะ"ปูพูดและเงยหน้ามาถามผม
"เอา "ผมพูด ผมนั่งทานไปคุยนั่นคุยนี้ จนสักพักผมก็ทานกันเรียบร้อย ผมขับรถไปส่งปูที่บ้านในขุมชน บ้านสองชั้นดลางเก่ากลางใหม่
"ขับรถดีดีนะ เจอกันที้โรงเรียน"ปูพูดผมโบกมือ เท่าที่คุยกันปูเขาสู้ชีวิตมากทำทุกอย่างที่ให้ได้เงิน สงสารเขามากเลย ผมขับรถกลับมาถึวก็เกือบ ห้าทุ่มแล้ว คงหลับกันหมดแล้ว
"กึก"เสียงคนเตะอะไรบ้างอย่างตรงบันได ผมเดินไปดู ติ๊กกำลังหันกลังขึ้น
"หมับ"ผมดึวไว้
"ลงมาดูเหรอ"ผมถามคนที่ผมดึงไว้ ติ๊ก
"ลงมาดื่มน้ำ และจะขึ้นนอนแล่ว "ติ๊ก
"หรือว่าหึงที่"ผมถาม
"ไม่หึง ดีใจด้วยปูนะขาดูเหมาะสมดีนะ "ผมปล่อยมืออีกคน
"คงจะจริงเขา อาจจะเหมาะกับคนอย่างเดี่ยว"ผมพูดและหันหลังไปเข้าครัวจะดื่มน้ำและขึ้นรอนเหมือนกัน ผมเดืนมาขึ่นห้องนอน อาบน้ำ สวมชุดนอน ผมเห็นซองซีดี เพลง ใครนะ
"เพลงในรถมรึงปลวกมาก :p"ผมหัวในลำคอ ติ๊กซินะ ผมเลยเอาวอคแมนมาใส่ซีดี ฟังเพลง อืมมใช่ได้ ฟังแล้วชอบทั้งนั่นเลย  ถามว่าผมรักติ๊กไหม ติ๊กว่าใช่แต่เขาไม่มองผมหรอก ผมควรเลือกคนที่รักผมใช่ไหม อย่างผมบอกว่าผมชอบผู้หญิงเพราะว่า ผมเคยจีบผู้หญิงมาก่อนแต่หลังจากอกหักผมไม่เคยคิดจีบผู้หญิงอีกเลย และผมไม่ได้เสียใจอะไรมากเลยที่ผมอกหักแปลกไหมครับ หรือว่าลึกๆแล้วผมไม่ได้ชอบผู้หญิง เพราะว่า ผมไม่ชอบไปเดินห้าง ไปช๊อปปิ้ง เลือกไปแต่สถานทีที่โรแมนติก ชอบไปในที่ลุยๆ มากกว่า ว่าแล้วก็นอนดีกว่า

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน คุณครูคนใหม่และเพื่อนใหม่
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 01-06-2015 08:32:50

เดี่ยว ผมตื่นมารอที่รถแต่เช้ารอคนนั้นแหละวันนี้ว่าจะพาไปโรงเรียนเอง ผมเพิ่งจะได้รถมา ไอ้ดิวกับแอ้ ก็ลงมากันแล้วไอ้ดิวมันก็ขับรถมันไป ส่วน บอยกับแจ็คไปรถทางโรงแรมจัดมารับส่ง หลุยส์กับธรรณ์ด้วย  ตอนนี้พายกับคนที่ผมรอคือติ๊กลงมาแล้ว
"กรูไปกับมรึงนะแอ้ "ติ๊กบอกแอ้ทันที แสดงว่ารถไม่มาอีกคันคงต้องมีใครมากับผม 
"ไม่ไปกับไอ้เดี่ยวละ"ไอ้ดิวถามติ๊ก
"นั้นดิ "พายอีกคน แต่แอ้ไม่ได้พูดอะไร จริงด้วยแอ้แถบจะไม่เคยขัดติ๊ก มันต้องมีอะไร
“มรึงก็ไปกับมันดิ”ติ๊กพูดกับพาย นั้นไง
"เออ ขอบใจนะ ซีดี ที่ให้มา แต่เขาไม่ดูหนังเอ็กซ์ในรถ"ผมพูด ติ๊กยิ้มแบบภูมิใจแต่ก็ถึงกับไถลตอนผมบอกไม่ดูหนังโป้ในรถ ผมเดินจะขึ้นรถ
"กรูให้ผิดแผ่นเหรอ"ติ๊กทุกคนหันไปมองที่ติ๊กกันหมดแบบว่ามันมีหนังโป้ด้วยเหรอวะ
“มรึงมีเหรอ”ไอ้ดิวถาม
“ไม่แน่นนอ กรูไม่มี”ติ๊กพูด
"ไม่รู้ซิ แต่ซี้ดซ้ดสนั่นเลยแหละ"ผมพูดและทำเสียงพร้อมขึ้นรถสตาร์ท
"ไม่จริงอะ ไหนมรึงเปิดดู "ติ๊กวิ่งขึ้นมาบนรถ ผมโบกมือไอ้ดิวดันพายขึ้นรถและแอ้ออกรถเลยไปเลย ส่วนติ๊ก หาปุ่มกดใส่แผ่นลงไปและ ผลปรากฏว่า เป็นเพลงไม่ใช่หนังเอกซ์ อย่างที่ผมกล่าวหา 555
"ไอ้เดี่ยว"หันขวับมาเลย
"โอ้ยย ติ๊ก โอ้ยย หู "ติ๊กมันบิดหูผมสอวข้างพร้อมกันเลย
"ปึก"เปิดประตูลงไปแต่เขาไปกันหมดแล้ว
“อ้าวกรูละ"ติ๊ก
"ก็คันนี้ไง หรือจะเดินไปก็ดีนะ ฝุ่นก็แดง แดดก็ร้อน กส่าจะถึงคงจำสถาพนี้ไม่ได้แน่ "ผมพูด ติ๊กที่มองผม
“อ้าว ตัดสินใจ “ผมก็ค่อยๆ ออกตัว ติ๊กหันมาจะก้าวเท้าขึ้น ผมก็แกล้ง ออกตัวอีก ขึ้นไม่ได้ และหยุด พอจะขึ้นออกตัวอีก
“เห้ย! มรึงจะให้กรูไปด้วยไหมไอ้เดี่ยว”นั้นเวลาโกรธผมชอบแกล้งเขา
“อะจร๊าไม่แกล้งแล้ว ขึ้นเลย “ผมพูดผมหยุดรถแล้ว อีกคนขึ้นมาหน้างอมาเลย  ผมก็เปิดฟังเพลงที่ทำให้ผมไปด้วย
"เพลงเพราะดีนะ "ผมเอ่ยขึ้นและมองคนข้างๆ ดูหน้าเศร้าๆนะ
"อืมม"อีกคนตอบมา
"ไม่อยากมาด้วยขนาดนั่นเลยเหรอ"ผมถามติ๊ก
"เปล่านี้ "ติ๊กหันมามองผม และหันกลับไปกดเลือกฟังเพลง  ระหว่างที่ผมเดินทางไปโรงเรียน ติ๊กก็ค้นดูนั้นดูนี้ ในรถผม ไม่ได้ดูธรรมดา จัดให้อีกต่าง
"รถรกมาก"ติ๊ก บ่นเลย บ่นเหมือนแม่ผมไม่มีผิดเลย แม่ผมคือผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุด ผมพูดกับแม่ว่า ผมจะรักคนที่ผมรักให้เหมือนผมรักแม่ผม
"อะไรที่ไม่ใช้ทิ้งบ้าง จะเก็บไว้ชิงโชคเหรอ รถก็ดูดีนะ ภายนอกอะ"ดูซิบ่น แต่ผมชอบ คิดถึงแม่ผมเลยบ่นผมทุกอย่างแต่บ่นเพราะท่านรักผม
"คนขับก็ดูดีนะ ว่าไหม"ผมพูดมีเหล่มอง
"นิดหนึ่ง"ติ๊ก พูด
"นี้รูปใครอะ"ผมมอง รูปผมตอนเด็กกับพ่อแม่
"รูปเราตอนเด็กๆถ่ายกับพ่อ ตอนไปหาพ่อที่ค่ายที่พ่อทำงานนะ "ผมพูด
"จริงอะ เด็กๆอ้วนวะ แก้มป่องเลยอะ "ติ๊ก ผมก้มลวดูตอนรถติดไฟแดง กลิ้นน้ำหอมอ่อนๆ โชยมาแตะจมูกผม ผมเพลอสูด
"ปี้ปๆๆๆ"เวรแล้วไฟเขียว ผมรีบออกตัว ติ๊กมองผมค้าง
"น้ำหอมมันหอมนะ"ผมพูดเอามือเกาหีวแก้เขิน
"ชอบกลิ่นนี้เหรอ "ติ๊กถามผม และดมเสื้อต้วเอง
"อืม "ผมตอบในลำคอ
"ให้เอาไหม น้ำหอมมีเยอะ"ติ๊กหันมาพูดกับผม
"ไม่อะกลิ่นมันหอมดูอ่อนหวานเกินไป "ผมพูดมีค้อนด้วย
"ไม่เห็นมีกลิ่นน้ำหอมเลย ไม่ใส่เหรอ"ติ๊กยืนหน้ามาดมกลิ่นน้ำหอมที่ตัวผม ผมนี้ตกใจเลย
“เว้ยย ติ๊ก”ผมเสียหลักนิดหน่อย คือมันเขินมาก ติ๊กเงยหน้ามองผม และหันกลับไปจัดของต่อ
"ซื้อไม่เป็น"ผมตอบ ตอนนี้ มาถึงโรงเรียนแล้วแต่รถทุกคันจอดด้านนอก รปภ.โบกให้ไปจอดอีกทาง


แจ๊ค วันนี้มีครูคนใหม่ใครนะ?
วันใหม่เพื่อนใหม่และครูคนใหม่  วันนี้ผมเดินทางมาโรงเรียนกันแต่เช้า ไอ้ดิวขับรถตามากับไอ้เดี่ยว ผมรู้สึกแปลกที้หน้าโรงเรียนวันนี้ประตโรงเรียนปิดเปิดแค่ประตูเล็ก ให้นักเรียนเดินผ่าน งั่นรถก็เข้าไม่ได้นะซิ
"เกิดอะไรขึ้นนะแจ็ค"บอยถาม รถไอ้หลึยส์จอดเช่นกัน รปภ.โรงเรียนวิ่งมา
"วันนี้เข้าไปส่งด้านในไม่ได้นะครับ ต้องจอดส่งด้านนอก หรือเข้าที่จอดที่เตรียมไว้ห้ามนำรถเข้าด้านในครับ"รปภ.บอกผม
"ทำไมละครับปกติเข้าได้"ผมถาม รปภ ที่ออกมาบอกพี่คนขับรถ
"วันนี้ครูใหญ่คนใหม่สั่งครับ"รปภ .บอกพวกผมรถไอ้ดิวก็จอดส่งแอ้กับพายแบะแล่นไปเจ้าที่รอดที่ รปภ.โบกไว้ตามมาด้วยไอ้เดียวที่จอดให้ติ๊กลง  มาถึงก็ทำหน้างงกันทั้งนั่น
"ทำไมวันนี้รถเข้าไปไม่ได้แถมต้องจอดข้างรอกอีกด้วย"ติ๊กถามขึ้น
"ทำไมไม่เข้าโรงเรียนกันละครับ นักเรียน"เสียงใครสัดคนที่คุ้นหู พวกปมหันไป
"พี่ตุ๊"พวกผมเปล่งเสียงออกมาพร้อมกัน
"งามใส้"ไอ้ติ๊กแน่ละ พสกผมผิดระบียบกันหมดตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
“งามมาก น้องกรู”พี่ตุ๊พูดและมองทุกคนแน่ละผมรู้กันดีอยู่แล้วว่าไม่มีส่วนไหนที่ถูกระเบียบเลยมีแค่บอยนะที่ไม่ค่อยผิด
"มาเข้าประตูนี้ "พี่ตุ๊เรียกไอ้ดิวไอ้เดี่ยสเดินมาถึวพอดี
"เว้ย พี่ตุ๊"ไอ้ดิวมันร้องตกใจได้อีก
"จะตกใจกันทำไมครับ เข้ามาครับ "พี่ตุ๊ เรียก ผมเดินผ่านประตูเข้ามา
"แม้ ผิดหมดทุกอย่างตั่งแต่ร้องเท้า ถุงเท้า กางเกง เสื้อ ไม่เคยไปโรงเรียนกันเหรอครับน้องๆพี่ "พี่ตุ๊พูด พี่ตุ๊นะเคร่งครัดมากเรื่องกฏระเบียบ ใครก็รู้
"บอยเข้ามาก่อนเลย  บอยโอเคนะ มีแค่ร้องเท้าเนอะ ของพี่ก็น่ารัก พี่ว่าน่ารักกว่านะ  ไปลองหาไซด์น้องบอยใส่ดูนะครับ "พี่ตุ๊ พี่ตุ๊พูดและชี้ให้บอยไปติดต่อคุณครูผมมองไป เสื้อผ้าสำเร็จรูปเยอะแยะไปหมดที่เอาแบบนี้เลยเหรอ
"แจ็ค นี้มันร้องเท้าเด็กแร็พหรือเปล่า ที่นี้ไม่ต้องการเด็กแร็พ ที่นี้ต้องการเด็กนักเรียน ไปทางนั้นเปลียนกางเกงด้วย เสื้อด้วย ทรงผมพออภัยครับครู เพราะมันเด็กพิเศษที่ผมแจ้งนะครับคุณครู แต่เสื้อผ้า ถุงเท้าองเท้าเปลี่ยนหมด และแอสแซสซารี่ไม่ต้องเยอะ ไม่ได้เอามาตั้งบรูทโชว์ของนอก ถอดออกเก็บไว้บ้านบ้าง หรือจะไม่ต้องพกมาเลยก็ได้นะแจ๊ค รู้ว่าพ่อรวย "ผมโดนให้ไปเลือกชุดนักเรียนเปลี่ยนใหม่หมดทุกอย่างแถมโดนว่าเครื่องเครื่องประดับที่สวมใส่มา แต่พี่ตุ๊คงยังไม่เห็นน้องที่รัก หนักกว่าผมอีก 
"ไงเรา หลุยส์ พอมาอยู่กับพวกนี้ใจแตกหมดพอกันไปเปลี่ยนใหม่หมด เหมือนไอ้ตัวดีของไอ้โจไม่มีผิดเพี้ยรเลย ที่หลังเรื่องแต่งกายนักเรียนมาปรึกษาพี่นี้นะหลุยส์ ปรึกษาผิดคนนะเนี๊ยะไป "ไอ้หลุยส์มันก็โดน
"ร้องเท้าเพิ่งถอยมาจากแอลเอ "ไอ้หลุยส์
"ของพี่ใกล้ๆกับแอลเอ แต่ ร้อยเอ็ดนะ ไปเลยไม่มีข้อยกเว้น"พี่ตุ๊
"แล้วนี้ ชื่ออะไรเร่"พี่ตุ๊
"ธรรณ์ครับ"ธรรณ์
"แต่งอะไรก็น่ารักเรานะ แต่แต่งให้ถูกๆ ยิ่งแต่งถูกระเบียบยิ่งน่ารัก เชื่อพี่ไปเปลี่ยนครับ”พี่ตุ๊บอกธรรณ์ ฮาๆ เปลี่ยนเกือบหมดเหมือนกัน 
"น้องพายของพี่ กระโปรงสั้นหรือกางเกงครับนี้ ทั้งสั่นทั้งบาน หัวใจะจวายนะครับ เสื้อนี้รัดได้อีกอย่าโชว์มากเก็บไว้ให้พี่ๆดูพอนะ ไปเปลี่ยนหมดทั้งตัว"พี่ตุ๊พูดเอามือกุมหน้าอกไปด้วย พายมันตัวเล็ก ขาวด้วย ขาวมาก แขนขาเรียวราวกับผู้หญิงก็ว่าได้ 
“สงสัยต้องถ่ายรูปให้ไอ้แพทดูหน่อย นี้น้องสาวหรือน้องชายกันแน่”พี่ตุ๊พูดกับพาย
“ไอ้เลยพี่ตุ๊เราเซลฟี้กัน ชีสสสสสส แช๊ะ  “และพายหยิบมือถือรุ่นไหมไอโฟน 6ออกมาและกดหน้าจอ และมันช่างกล้าเซลฟี่กับพี่ตุ๊
“ส่งเลยไหม เว้ยย พี่ตุ๊”พายถามพี่ตุ๊ บางครั้งผมก็คิดว่ามันยังไม่โต หรือต่อมอิโนเซนทำงานผิดที่ เรียนก็เก่งนะมันนะ เก่งมากที่เดียว
“ไปเปลี่ยนให้พี่หน่อยนะครับน้องพาย “พี่ตุ๊พูด พายมันเดินหน้างอมาเรียกชุดที่เดียวกับพวกผม
“นี้ชุดอะไรเนี๊ยะ”พายถาม
“นักเรียนไงจร๊าน้องพาย พี่มาร์คช่วยเลือกไหม”ไอ้มาร์ค
“แม้ตาดีจัง ว่าแต่รู้เหรอว่าเขาจะใส่ไซ้อะไร”พายถาม
“ แต่พี่พัฒน์ว่าให้พี่ดูให้ดีกว่าไหม”พี่พัฒน์ยืนอยู่ข้างๆ
“พ่อดุไม่ใช่เหรอเรานะ “พี่พัฒน์เบรคไอ้พาย ไอ้มาร์ครีบถอยเลย
“พี่พัฒน์อะ”พาย
“น้องพาย “พี่พัฒน์ ทำท่าเลิกคิ้วมอง สงสัยอาเปรมดิ์จะฝากดูแลมันเป็นพิเศษแน่นอน พายเลือกชุดและเดินไปเปลี่ยน
"น้องกรู นี้ชุดอะไรนี้ ฮะติ๊ก รอนี้อันนี้เดี๋ยวพี่เปลี่ยนให้เป็นพิเศษ ไม่มีสักนิดที่จะถูก มาเรียนนะไม่ได้มาเดิน แคทวอร์ค "ผมบ่น ให้มายืนข้างๆ ทำหน้างอน
“นาฬิกาก็แพง ใส่มาทำไม นี้ใส่น้ำหอมอะไรเนี๊ยะ อาบมาเลยเปล่าเนี๊ยะ”พี่ตุ๊บ่นใหญ่เลย แน่ละไอ้ติ๊กมันหนักกว่าผมอีก ผมนะได้ยินหลายคนพูดว่าติ๊กมีแต่ของใช้ราคาแพง
“พี่ตุ๊ “ติ๊ก
"แอ้ อืมม"พี่ตุ๊
"ผมไม่ผิดเลยใช่ไหมครับพี่ตุ๊"ถึงคิวไอ้แอ้แล้ว 
"ไม่ ไม่มีถูกเลย ไปเปลี่ยนใหม่แอ้ แต่ยังดีที่ไม่ออกมาหมือนไอ้พี่อ้น พี่คงขอยาดมแน่แอ้ ด้านโน้นเลย "พี่ตุ๊ คนต่อมาไอ้ดิว
"พี่ตุ๊สวัสดีครับ"ไอ้ดิว
"ไอ้ส่าที่คุณหมอ ชิบเต๊ะบอลซิท่า"พี่ตุ๊
"พี่ตุ๊รู้ด้วย"ไอ้ดิว
"นี้มันรองเท้านักกีฬาแต่ที่นี้ต้องการร้องเท้านักเรียน "พี่ตุ๊
"อุ้ยยย"ไอ้ดิว
"นี้มันรองเท้านักกีฬาแต่ที่นี้ต้องการรองเท้านักเรียนตอนนี้ เพราะมันยังไม่ใช่เวลาเต๊ะบอล หรือเอาไว้เต๊ะ... "ไอ้ดิว
"แล้วเราละขื่อะไร"ไอ้เดียวสะดุ้งเลย
"ชื่อเดี่ยวครับ คุณพี่"มัรเนกซะเพราะเชียว
"ร้องเท้าก็ผิดแล้ว "พี่ตุ๊
"ฮาๆๆๆ พี่มันเพิ่งซื้อมาเมื่อวานด้วย ฮาๆๆๆ"ไอ้ติ๊ก
"ทำไมรู้อะ"พี่ตุ๊
"ก็ไปกับมันมา"ผมหันไปมองกันมันไปกันตอนไหน พี่ตุ๊มองไอ้ติ๊ก สลับมากับไอ้เดี่ยว
"อุ้ยย เออ คือแบบว่า ให้ไปข่วยเลือก เบื กไม่เป็น"ไอ้เดี่ยว
"อืมมม "พี่ตุ๊ กอดอกมอง
"กางเกงก็ผิด"พี่ตุ๊
"ฮาๆๆ นี้ก็ด้วยพี่ตุ๊"ไอ้ติ๊ก
"ไปซื้อกันมา เบือกกางเกงเองถูก"พี่ตุ๊ พสกผมเหงือแตกแทนเลยไอ้เดี่ยว
"เสื้อด้วยไหม"พี่ตุ๊
"แน่นอนเสื้อด้วย "ไอ้ติ๊ก
"กรูว่าไอ้เดีายวโดนหนักงานนี้"ไอ้ดิว มันเปลี่ยนรองเท้าแล้ว
"กางเกงในด้วยไหมเนี๊ยะ"พี่ตุ๊
"ใช่พี่ "ไอ้ติ๊ก
"งั้นไอ้ตนนี้ผมเลือกใส่ให้มันเอง เดี่ยวพี่ดูแลเอง ชื่อเดี่ยวใช่ไหม"พี่ตุ๊ ผมว่าไอ้เดี่ยวงานเข้าแน่
"ครับพี่ "
"ไป"พี่ตุ๊พามันไป
"โชคดีนะมรึง เจอกันที่ห้องอาหารสะ ดูท่าจังานงอก "ผมพูดกัน ตอนนี้ผมเดินไปหาที่เปลี่ยนชุดกัน พอผมเปลี่ยนก็เดินเข้าไปที่ห้องอาหารกันทันที พวกไอ้ภาคินมันมานั่งรอพวกผมกันแล้ว ปกติไม่เคยเห็นที่ห้องอาหารเลย
"ดีวะ "ผมทัก
"เออดีวะ นี้มรึงโดนเปลี่ยนเหมือนกันเหรอวะ"ไอ้โซ่ว มันก็โดน 555
"เออ "ไอ้มาร์ค ผมนั่งลงที่โต๊ะ ไอ้ป๊อดเอาเมนูมาให้ดู ว่ากินอะไรดี บอยกับธรรณ์สั่งกันแล้ว
"เอาข้าวผัดอเมริกันวะป๊อด"ผมบอก
"ไอ้นาวิน"ไอ้ภาคินมันเรียกใครสักหนึ่ง
“เพื่อนกรู มันเจ๋งนะเป็นลูกพี่ลูกน้องไอ้โซ่ว มันชื่อนาวิน "ผมพยักหน้ากน้าตามันหล่อใช่เล่น 
"ไอ้นาวินนี้เพื่อนกรู แจ็ค หลุยส์ บอยและธรรณ์"ไอ้ภาคินแนะนำ
"และนั่นไอ้ดิว แอ้ "ไอ้ภาคินแนะนำมันก็มองแต่มาสะดุดที้ไอ้ซะงั้น
"อะฮึม"ไอ้ดิวแบบว่ามองนานไปนะ
"ไอ้นาวิน"ไอ้ภาคินดึงให้มันนั่งลง มันยังมองแอ้ ตอนนั่งลงแล้ว บอยขำเล็กน้อย ผมว่าขำที่ไอ้ดิวมันหึงนะครับ
"ต้นข้าว และบลู"ไอ้ภาคิน
"อันนี้รู้จัก น้องพี่ข้าวปั้น"ไอ้นาวินมันพูดแต่ตายังมองแอ้
"ไอ้ป๊อด เอามีดมาใหม่ดิ"ไอ้ดิวเรียกไอ้ป๊อด
"เว้ยย"พวกผม ไอ้นาวินสะดุ้งได้สติเชียวมรึง
"ทำไมเหรอะมันไม่คมเหรอ"ไอ้ป๊อดวิ่งมา
"กรูอยากได้คมกว่านี้ ปึก"ไอ้ดิวพูด
"อันนี้เรียกหึงวะ"ไอ้หลุยส์พูดกับผม
"กรูก็ว่าอย่างนั้นแหละ"ผมกระซิบกลับ555 พายติ๊กมาแล้ว และไอ้เดี่ยว เดินมานั่งไอ้เดีายวเรียบร้ยมาเลยนะ
"ทำไมกรูโดนหนักอยู่คนเดียววะ"ไอ้เดี่ยว
"พี่ตุ๊อะ พี่ชายไอ้ติ๊กมัน"ผมพูด
"จริงดิ"ไอ้เดี่ยวร้องเลย
"นี้นาวิน เพื่อนเรา"ไอ้ภาคิน
"เห้ย มรึง "ไอ้ติ๊ก
"มรึงรู้จักมันเหรอ"ผมถาม
"รู้ดิ กรูได้ยินมันเล่นกีตาร์โคตรเจ๋งเลย "ไอ้ติ๊ก
"ดีวะ มาถึงโดนแต่เช้าเลย เห้ยโดนกันหมด ฮาๆๆๆ"มาถึงก็กวนตรีนเลยไอ้มาร์ค มันเพิ่งเปลี่ยนเสร็จ บ่นมาเลยนะ 
"ว่าน"ไอภาคินเรียกว่าน ว่านมันแยกกับเด็กที่ผมช่วย ดูท่าทางเด็กนั้นข่มว่านน่าดู พวกผมมอง
"ว่านมันเป็นแฟนกับน้องกรู "ไอ้ภาคิน มันกินเด็กเหรอเนี๊ยะ ว่านเดินมานั่งข้างภาคิน เสียงกริ่งเข้าแถวดังพวกผมลุกไปเข้าแถววันนี้พวกไอ้ภาคินมันเข้าแถวด้วย แปลกแต่ดี ผมทำกิจกรรมหน้าเสาธงปกติ ของทุกคนแต่ผมเบื่อมาก เพราะเคยทำแล้วและผมก็จบกันมาแล้วยังต้องมาทำอีก พอเสร็จกิจกรรม ครูที่ดูแลนักเรียนเข้าแถวตอนเช้าขึ้นไปพูดและแนะนำว่าครูคนใหม่จะขึ้นมาแนะนำตัว คือพี่ตุ๊นั้นเอง
"สวัสดีครับนักเรียนที่น่ารัก ไม่ต้องแปลกใจว่าใครยื่นอยู่ตรงนี้ ผมเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองและเป็น ผู้อำนวยการโนงเรียนนี้ เมื่อสานได้ตอนรับกันเป็นอย่างดีไปแล้ว มาถึงก็ได้ปราบปรามนักเลง ครูหวังว่าจะได้เห็นเป็นครั้งสุดท้าย โนงเรียนนี้มีไว้เรียน ไม่ได้มีไว้ตีกัน พรุ่งนี้จะมีครูอาสามาสิน คนาวนี้เราจะมีครูครบทุกวิชา ตอนนี้ครูเขาไปอบรม วิชาป้องกันตัว ดังนั้นนักเรียนเกเร เราจะมีครูโหดไว้รับมือ"พี่ตุ๊
"ต้องขอบใจนักเรียนที่ช่วยเพื่อนที่โดนลุมเมื่อวาน นับว่าใช้ได้ เราเรียนที่เดียวกันต้องรักกันอย่าให้ใครมารังแก แต่เราอย่าไประรานใครก่อน เพราะมันจะส่งผลกระทบที่เป็นระยะยาว แถมกับรุ่นน้องๆต่อๆไปอีก  ถ้าเลี่ยงได้ควรที่จะเลี่ยง"พี่ตุ๊พูด
“ถ้าเลือกได้ กรูก็ไม่อยากเอาหน้าตาอันเหล่อเหลา แม้ว่าตากรูจะเล็ก แต่มันหล่อ ไปแลกกับตรีนใคร มรึงว่าไหม”ไอ้หลุยส์ผมหันมา เอานิ้วเบิกตามัน
“ถ้าตามรึงโตกว่านี้จะเห็นด้วยมาก “ผมพูด และมันก็โชว์นิ้วกลางให้ผมอีกแล้ว
  เดี่ยว หลีงจากทำกิจกรรมกร้าเสาธงเสีจแล้ว ะสกผมเดินขึ้นหเองระหว่างรั้นผมเห็นปูกัขเพื่อน ผมหยุดมองเขา เขาคุยหัวเราะกับเพื่อน มันน่ารักดีนะผมว่า
"ปู"ไอ้ดิวตระโกนเรียกปู ผมหันไปปิดปากแทบไม่ทัน ปูหีนมาทันที
"ไอ้เดีายวแอบมอง"ไอ้ดิว ปูหันมายิ้มให้ผม ผมยิ้มกลับให้
"เดี่ยว ชวนกินข้าวเที่ยง"ไอ้ดิวตรพโกนอัก ปูหันมายกนิ้วโอเค
"ไงวะ ฝีมือ ไปขึ้นห้อง"ไอ้ดิว ผมเดินมาขึ้นห้องเรียน รอยนิ้มนั้นมันน่ารักกีนะ ผมเดินมาที้โต๊ะ คิ๊กที่นั่งก้มหน้าก้มตาเขียนอะไรำม่รู้ทุกคน ชี้ที่ติ๊กให้ไอ้ดิวดู ผมก็มองแบบ งงเกิดอะไรขึ้น
"ติ๊ก มรึงหงุดหงิดเรื่องไรเนี๊ยะ"พาย
"เมนท์ไม่มากรือเปล่า"ไอ้ดิวมันถาม แอ้มันตีห้ามไอ้ดิว
"เมนท์กรูไม่มานานแล้ว สาดดิว เพราะกรูไม่มี"ติ๊ก ทุกคนหันมามองผมขยิบต่กรือว่าหึงผม
"ติ๊ก"ผมเรียกติ๊ก
"ขวับ"หันมาอุ้ยพาเอาเดี่ยวตกใจ
"เว้ยย "ผมร้องตกใจ
"เรียกไหม"ติ๊กถามผม
"ลองเสียง"ผมพูดน่ากลัวแท้ ติ๊กหันกลับขวับเลย ไอ้ดิวมันหันมามองผมและพูดให้ผมอ่านปากคนเดียว “มันหึงมรึง”ไอ้ดิว
“จริงอะ”ผมพูดให้มันอ่านปากด้วยเช่นกัน และติ๊กเงยหน้ามองผมกับไอ้ดิว ไอ้ดิวมันหันกลับไปทันทีผมก็ก้มหน้าก้มตาอ่านหนั่งสือบอล ฮาๆ สักพักครูประจำวิชานีเก็เข้ามาสอนตามปกติ แต่คุนๆน่ะผมว่า เหมือนเจอกันที่หน้าประตู

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันคุณครูคนใหม่และเพื่อนใหม่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 01-06-2015 21:56:54

ตอน คุณครูคนใหม่และเพือนๆที่พวกผมเพิ่งจะซื้อใจด้วยการช่วยน้องไอ้ภาคินไว้ และหน้าที่ที่ครูใหญ่มอบหมายให้ทำกัน
 
  แจ็ค ผมนั่งกับบอยเหมือนเดิมวันนี้ ตอนนี้ผมมีความสุขแต่ไม่รู้จะนานแค่ไหนเพราะความวุ่นวายมีนเข้ามาทุกวันเลย แต่ผมพร้อมรับมือกับมัน หมับผมจับมือบอยมาบีบเล่นเหมือนเคย

"มือบอยนิ่มจัง "ผมพูด

"หอมด้วยอะ"ผมพูด

"แจ็ค อายเขา"บอยตีปรามผม

"สวัสดีครับ นักเรียน"คุณครูเข้ามา แต่เสียงนี้ไม่ใช่ครูพัฒน์นะ

"พี่ตุ๊ อีกแล้ว"พวกผม นี้เหรอที่ครูพัฒน์บอกว่าครูวิชาสังคมศาสตร์คนใหม่

"นักเรียนเคารพ"หัวหน้าห้องคือไอ้แว่นนั้นเอง

"สวัสดีครับ นักเรียน "ครูตุ๊เดินเข้ามาทุกคนเงียบเพราะเจอกันที่หน้าประตูทุกคนแล้ว

“จะจับมือเขาอีกนานไหมแจ๊ค ลองมือพี่ไหมเพื่อจะนุ่มกว่า”พี่ตุ๊ ผมรีบวางมือบอยทันที ทุกคนหันมามองผมกับบอยกันหมดเลย

“เออ สงสัยต้องโทรหา พี่บรูคส์บางแล้ว ไม่ได้คุยกันนาน “พี่ตุ๊อะ จะฟ้องพี่บรูคส์คิดเหรอว่าแจ๊คไม่กลัว กลัวครับ 

“แต่งตัวกันได้เรียบร้อยดีมาก ขากลับไปเอาชุดไว้สำรองด้วยนะ ครูมีไว้ให้ จะได้พอใส่ทุกวัน”พี่ตุ๊ ผมหันมานี้ผมต้องใส่ชุดนักเรียนเฉยๆ นี้ทุกวันเหรอ

“โห่”พวกผม

“ไม่ต้องร้องด้วยความดีใจ ถ้าใครผิด โดนสองเท่า”พี่ตุ๊พูด

"ผมมาเป็นครูสอนวิชาสังคมศึกษา ผมชื่อ ครูตุ๊ ยินดีอย่างยิ่งที่ได้มาสอนห้อง พิเศษ เรียกว่าพิเศษ เพราะมีปัญหาบ่อย! "ครูตุ๊ หรือพี่ตุ๊ พี่ตุ๊มองทุกคน

"เมื่อวานเป็นไง มันไหม ตะลุมกันมันไหม"พี่ตุ๊รู้ถาม

"ถามว่า ปกป้องคนในโรงเรียนผิดไม่ ไม่ แต่ไม่ถูกที่มีเรื่องกันในสถาบันแบบนี้"พี่ตุ๊

"เมื่อวานใครมีเรื่องในห้องอาหาร ลุกขึ้นซิ"พี่ตุ๊ถามพสกผมมองหน้ากัน

"เร็ว"พี่ตุ๊ ยินกึงนั่งบนโตะอาจารย์หน้าห้อง

"พวกผมครับ ครู"ผมยกมิอขึ้นกัน และตามด้วยหัวหน้าห้อวมันคือคนที่ใส่หมวกกันน๊อก

"เห้ยไอ้เด็กเนิดนี้มันไปตีกับเราด้วนเหรอวะ"ไอ้ติ๊ก

"มันช่วยกรูเมื่อวานมีนสวมหมวกกันน๊อก"ผมพูด

"ลุกขึ้นยืน วันนี้ยืนเรียน แค่ทำโทษเบาะๆน่ะ เอาละเปิดหนังสือหน้าบร้าๆๆๆ"ครูตุ๊ พวกผมลุก แต่คลื้น เสียงเก้าอี้ถูกเลื่อนมากมาย พวกภาคิน พี่ตุ๊กำลังเขียนบนกระดาน หันมามอง

"ยืนทำไมกัน "พี่ตุ๊ถามพวกภาคินที่ลุกขึ้นยืนตามผมกันหมด

"พวกผมมีสวนร่วมด้วยครับ"ไอ้โซ่ว มันทำพวกผมซึ้ง

"เยี่ยม!  รับผิดชอบร่วมกัน ยืนเรียน "พี่ตุ๊และก็ บล้าๆๆๆๆๆๆ พี่ตุ๊สอน โอ้ยอยากจะบ้า สองคาบนะชั่วโมงนี้เมื่อยมาก พี่ตุ๊สอนจอกหมดสองคาบ

"โอ้วว "พวกผม สะบดออกมาพร้อมกันเมื่อยมาก

"ขอบใจที่ยืนเป็นเพื่อนครู แม้น่ารักจริงๆห้องนี้ สงสัยต้องให้ยืนเรียนทุก ทุกวัน"ไม่นะ ผมพูดในใจ

"สวัสดีค่ะคุณครูใหม่ไฟแรง"ครูสมถวิลรอสอนวิชาต่อไป

"นักเรียนห้องนี้น่ารักดีครับครู นี้ยืนเรียนเป็นเพื่อนผม ที่ยืนสอนสองคายไม่บ่นสักคำ"พี่ตุ๊ แอบบ่นในใจต่างหาก

"จริงซิ แม้ครูนี้เก่งนะค่ะซื้อใจนักเรียน"ไม่จริงทำร้ายนักเรียนมากกว่า

"ครูลองให้เขายืนต่อก็ดีนะครับ"พี่ตุ๊ พวกผมสะบัดหน้าไปมองอาจารย์สมถวิล วันนี้ครูสวยมาก อย่าบอกว่าจะให้ผมยืนเลยนะพลีส!

"อืมมท"ผมพากันส่ายหน้าไม่นะครับคุณครู

"เอาไว้คราวหน้าดีกว่าวันนี้คงเมื่อยแล้ว ค่ะ"ครูสมถวิลพูดค่อยโล้งอกหน่อย

"งั้นพอแค่นี้เตรียมเรียนวิชาต่อไป"พี่ตุ๊พูด

"อ้อ ก่อนพักเที่ยงครึ้งชั่วโมงไปหาพี่ที่ห้องพักครู "พี่ตุ๊เดินมาหาพวกผมและ บอกพวกผมทำเอาสยองนะ แถมทำนิ้วเชือดคอ ตายแน่งานนี้ ตายแน่

"โอ้วมายก๊อด"ไอ้ติ๊ก

"เชิญครับหัวหน้าห้อง  อีกอย่างนักเรียนที่รัก เจอกันพรุ่งนี้ ตอนบ่าย ส่วนรายงานที่ครูสั่ง รายงานคู่ ทำและส่งพรุ่งนี้เช้า ก่อน 8 โมงเช้า "พี่ตุ๊ โหดไปนะ เรียนบ่ายดีใจ แต่รายงาน ส่งตอนเช้า ไม่นะ
"ฮะ "พวกผมทั้งห้องร้องเลย รายงานคู่ที่ต้องทำเป็นคู่ แน่นอนผมคูบอย ธรรณ์คูหลุยส์ ดิวมันคู่แอ้ และ มีสามคน ที่ต้องคกลงกันไปคู่เด็กเนิ้ด

“มีอีกให้ตกใจ พรุ่งนี้สอบ”ครูตุ๊พวกผมอยากเป็นลม ทำรายงานและสอบ

“ไม่ได้ขู่ แค่พูดให้นอนไม่หลับ จะได้ทำรายงานมาส่งทัน เชิญครับหัวหน้าห้อง”พี่ตุ๊พูดและให้หัวหน้าห้อง
“นักเรียนเคารพ”หัวหน้าห้อง
“ขอบคุณครับคุณครู”ผมพูดพร้อมกันและเรียนวิชาตอ่ไปทันที ไม่ได้พักเลยผม แต่ยังดีที่ได้นั่ง เมื่อยมากพี่ตุ๊นะพี่ตุ๊ มาถึงก็โหดใส่น้องๆเลยอ่ะ พอเรียนคาบต่อไปเสร็จ

"กรูคู่ไอ้แว่นแทน "พาย พูดขึ้น ไอ้แว่นหันมาเซย์เยส
"พาย"ติ๊ก

"เอา มรึงกลัวอะไรอะติ๊ก"พาย

"ไม่นิกลัวมันทำไม "ติ๊กพูด อ้อ ไอ้พายมันวางแผนให้ติ๊กคู่กับไอ้เดี่ยว  และตอนนี้ผมเรียนวิชาต่อไปจนหมดคราบ อาจารย์ปล่อยด่อนครึ้งชั่วโมง

“ไอ้คินไปรอพวกดรูที่ห้องอาหาร เดี๋ยวพวกกรูไปหาพี่ เออครูตุ๊กันกันวะ"ไอ้ดิวมันพูดพวกมันพยักหน้าพวกผมรีบเดืนไปที่ห้องพักครู ห้องครูใหญ่ พี่พัฒน์เปิดประตูออกมาพอดีเลย

"สวัสดีครับพี่พัฒน์"พวกผม

"เป็นไงพี่บอกแล้วอย่าซ่ากันอะเข้าไปพี่ตุ๊รอิยู่"พี่พัฒน์

"พี่พัฒน์ขู่ใช่ไหมเนี๊ยะ"ผมพูดกับพี่พัฒน์

"ไม่ได้ขู่ เข้าไปได้แล้ว"พี่พัฒน์ พกกผมเดินเข้ามาในห้อง มายืนด้านหน้า โต๊ะพี่ตุ๊ โต๊ะพี่ตุ๊เอกสารเยอะมาก งานพวกนี้คงดองมานานเลย และพี่ตุ๊คงปวดหัวน่าดู พวกผมเห็นใจพี่ตุ๊เลยอะ และ พี่ตุ๊ก็เงยหน้ามองพวกผม

"ลากเก้าอี้เข้ามานั่ง"พี่ตุ๊และชี้ให้พวกผมไปดึงเก้าอี้มานั่งล้อมโต๊ะพี่ตุ๊กัน

"เอาละ เป็นหาสาเหตุกันเจอหรือยัง"พี่ตุ๊ถามพวกผม ดีนะที่พวกผมให้ ปูไปสืบมาก่อนแล้วเลยมีผลงาน ผมงัดกระดาษออกมา

"ก็พอได้บ้างแล้วพี่ตุ๊ มีคนางนักเลงในคราบนักเรียนมาเรียนพี่ตุ๊ พวกไอ้โก๋ "ผมพูดจากที่ปูสืบมาให้พวกผม

"โอเค พี่จะตามดู นักเรียนกลุ่มนี้"พี่ตุ๊พูดและรับกระดาษไปอ่านดู พี่ตุ๊พยักหน้า ผลงานดี

"ตอนนี้กำลังลงสมัคร ประธานนักเรียน"พี่ตุ๊พูด พวกผมพยักหน้ากัน ที่ทราบเพราะว่าไอ้เด็กเนิ้ดมันบอกพวกผม แล้วพี่ตุ๊บอกพวกผมทำไม?

"พี่อยากให้พวกเราลงสมัคร"พี่ตุ๊พูด อ้อ พวกผมลงสมัครด้วยนั้นเอง

"เว้ยย ลงทำไมอะพี่ตุ๊"ผมสะบัดหน้า ร้องออกมา ทำต้องลงอะ
 
"พี่บอกให้ลงก็ลง ทำยังไงก็ได้ให้นักเรียนที่นี้เลือกพวกเรา ให้บอยเป็นประธาน "พี่ตุ๊พูดและให้ทำให้นักเรียนที่นี้เลือกพวกผมอีกด้วยและให้บอยเป็นประธาน

"พี่ตุ๊"บอย ทำท่าจะค้านแต่

"บอยทำได้พี่เชื่อ"พี่ตุ๊บอกบอย

"สอง พี่กำลังจะให้มีชมรม นักเรียนจะได้ไม่ว่างกัน และน้องๆพี่ด้วย ติ๊ก มาช่วยงานอกสารพี่"พี่ตุ๊พูดและหันไปบอกให้ไอ้ติ๊กมาช่วยงานเอกสารพี่ตุ๊

"อะไรอะพี่ตุ๊ เขามาเรียนหนังสือนะ"ไอ้ติ๊กรีบทำท่าจะค้านพี่ตุ๊ชี่มันทันที

"ติ๊กนี้โรงเรียนพ่อนะเราต้องช่วยกัน "พี่ตุ๊พูด

"พาย อาเปรมดิ์จะส่งครูมาสอนพิเศษ พายต้องเตรียมเป็นแพทย์"พี่ตุ๊หันมาบอกพาย

"แต่พาย"พายผมสงสารมันเลย พวกผมรู้ว่าพายมันเป็นเด็กอัจฉริยะ แต่มันก็อยากทำตามใจตัวเองบ้าง ไม่ใช่ให้แต่เรียน

"คำสั่งอาเปรมดิ์ พี่คงขัดไม่ได้นะพาย"พี่ตุ๊พูดว่าลุงหนึ่งบีบอาเปรมดิ์มาอีกทีแน่เลย

"แอ้ พี่เห็นเราเคยเป็นครูสอนเทควันโด เด็กเล็ก มีโรงเรียนเด็กเล็กใกล้ๆเรานี้ อยากเปิดสอนไหม "พี่ตุ๊ถามไอ้แอ้ ผมดูไอ้ยิ้มมีความสุขนี้มันรักเด็กขนาดนั้นเลยเหรอ ผมนะอยากเต๊ะออกไปไกลๆที่เดียว กลัวเด็ก!

“ไอ้แอ้มันรักเด็กจนผิดปกติไปหรือเปล่า รักแบบว่าเหมือนมีลูกมาแล้ว เลยวะ”ไอ้หลุยส์ผมแอบแป๊ะมือมันว่าเห็นด้วย

"ก็ดีครับพี่ตุ๊ ผมจะได้มีอะไรทำ "แอ้พูด มันยิ่มดีใจมาก

"แจ็คเราก็ตั้งชมรมว่ายน้ำเลย บอยก็ตั้งชมรมฟันดาบที่บอยชอบ"พี่ตุ๊หันมาทางผม ผมโอเคทันทีผมมีทีมแล้วมีโค้ชแล้วและจะได้ฝึกรุ่นน้องๆด้วย

"หลุยส์ละ"พี่ตุ๊ถามไอ้หลุยส์

"เอ  หลุยส์ขอเอาเวล่ดูแลกิจการ ธรรณ์จะช่วยผมครับพี่"ไอ้หลุยส์ตอบ มันกำลังจะเปิดบริษัท ค้าอาวุธและวิจัย มันแค่เริ่มต้นเพื่อผมและมันในอนาคต พี่ตุ๊พยักหน้ารับทราบแต่คงไม่รู้ ว่าอะไรที่ผมสองคนจะทำกัน ฮาๆ ทุกคนจะยอมรับมันโดยเฉพาะลุงหนึ่ง

"ดิว ว่าไง"พี่ตุ๊ไอ้ดิว

"ผมอยากตั้งทีมฟุตบอล ผมเห็นพวกภาคินมันเต๊ะบอลกันมันใช้ได้เลยพี่ตุ๊"ไอ้ดิวพูดผมเคยไปยืนดูด้วยมันเจ๋งจริง

"กรูด้วยดิ"เดี่ยวบอกไอ้ดิว ไอ้ดิวยกนิ้วโอเค

"มรึงนี้นะ ไอ้ดำ"ติ๊ก พี่คุ๊เหล่ไอ้ตัวดี ไอ้ติ๊ก

"มรึงนี้นะไอ้เดี่ยว"ไอ้ติ๊ก ถามไหม

"นี้ เป็นศูนย์หน้านะครับ ทำประตูมานับไม่ถ้วน อยากลองไหม เดีายวคืนนี้จะทำประตูให้ดู"ไอ้เดี่ยว  พวกผมสะบัดหน้าไปมองมัน มรึงจะบ้าเหรอ มาบอกอะไรตอนนี้ว่าจะทำประตูมัน ตนอที่พี่ชายมันนั่งอยู่นี้

"เหรอ"พี่ตุ๊ หันมองไอ้เดี่ยวและติ๊กสลับกัน

"ผมล้อเล่นครับพี่"ไอ้เดี่ยว รีบทันทีเลยนะ

"ให้จริง ถ้าน้องกรูโดนมรึงยิงประตูนะ มรึงเจ็บ”พี่ตุ๊พูด พวกผมขำมัน หาเรื่องไงครับ

"ชิ"ไอ้ติ๊ก 

"ต้นข้าวกับบลูละ "พี่ตุ๊

"ผมยังไม่รู้เลย"ต้นข้าวเอิวันนี้ดูมันเศร้ามาก ผิกปกติ

"พี่ตุ๊ มีก้องดนตรีไม่ใช่เหรอพี่ ติ๊กอยากเล่นดนตรี ไอ้ดิว ด้วย พาย"ติ๊ก

"ดีซิพาย"มันชอบร้องเพลงพายนะเห็นตัวเล็กๆแบบนี้เสียงดีมาก

"พาย แต่"พี่ตุ๊จะห้ามพาย คงกลัวพายจะไม่เรียนแพทย์ อย่างที่เขาแพลนไว้แน่เลย

"พี่ก็อย่าบอกพ่อพายซิ "พายอ้อนพี่ตุ๊

"หาเรื่องให้อามาเตะพี่เอานะเรานิ พาย"พี่ตุ๊พูดแต่ยอม 555

"นะพี่ให้มันเถอะ"ผมพูดอีกคน

"โอเค เดี๋ยวไปดูอันไหนใช้ไม่ได้จะซื้อมาให้ใหม" พี่ตุ๊พูด

"งั้นพวกผมไปทานข้าวกันก่อนนะครับพี่ ตุ๊ "ผมพูด พี่ตุ๊พยักหน้า พวกผมออกจากห้งพี่ตุ๊ ตินนี้พี่พัฒน์เอาอาหารเที่ยงมาให้พี่ตุ๊
แล้วน่ารักจริงๆ

"วี้ด วิว"พวกผมแซว

"เดี๋ยวโดนแซวอาจารย์ใหญ่ "พี่ตุ๊ ผมเดินลงไปที่โรงอาหารกัน ผมมองหน้ากันพยักเพยอไปที่ไอ้ต้นข้าว ให้แอ่มันถาม

"ต้นข้าวมรึงเป็นอะไรหรือเปล่าวันนี้"แอ้มันถามต้นข้าวใช่วันนี้มันเงียบมากเลย พวกผมหันมามองมันกันหมดเลย

"นั่นดิ กรูดูมรึงซึมๆนะต้นข้าว"ไอ้ติ๊กอีกคน

"เมื่อวานเพื่นแม่กรูมาทานข้าวเย็นที่บ้าน มากับครอบครัวเขา และลูกชายเขาคือไอ้กีตาร์"ไอ้ต้นข้าว เวรกรรม เคราะห์ซ้ำกรรมสัดไอ้ต้นข้าวกรู

"ไอ้โรคจิตรวันก่อนเหรอมรึง"ไอ้พายถาม

"เออดิพาย แม่งเคาะห์ซ้ำกรรมสัดกรู "ไอ้ต้นข้าวพูด

"และมันยังบอกแม่กรูมันชอบกรู"ผมตดใจกันหมด

"ต้องไม่ให้อยู่แล้ว"ไอ้ดิวมันหมายถึงแม่ไม่อนุญาต

"แม่กรูยินดี"ไอ้ต้นข้าวพูด งามใส้เลยพวกผม

"Shit"ผมสะบดออกมา

“แม่มรึงยินดีที่ผู้ชายจีบมรึง “ไอ้หลุยส์

"มันยังบอกพวกมรึวมีแต่เรื่องนี่ไปมีเรื่องกับนักเลงใหญ่ แม่กรูกลัวจะให้กรูย้านโรงเรียน กรูจะทำไงดีวะ"ไอ้ต้นข้าว

"อ้าว ทำไมมันพูดวั่นละวะ"ไอ้ดิว

"งั้นมรึงต้องหาแฟน"ไอ้ติ๊ก พูด

" ใครวะ"ไอ้เดี่ยว คนแรกเลยที่ถาม

"ต้องหาใครเป็นแฟน ไอ้ดิวไม่ได้ มันดูรู้ว่าไอ้ดิวไม่ใช่ ไอ้หลุยส์"ไอ้ติ๊กพูดชื่อแต่ละคนพากันเสียว ฮาๆ

"ไม่นะกรูรักเมีย"ไอ้หลุยส์

"กรูบาย ไม่ใช่ว่าไอ้ข้าวไม่น่ารักน่ะแต่ใครก็รู้ว่า"ผมพูด

"มรึงเกาะติดบอยไม่ต่างกับปลิง"ไอ้ติ๊กพูด บอยพยักหน้าเห็นด้วยกับมันซะงั้น 

"ไอ้เดี่ยว"ทุกคน ลงความเห็นกันหมด

"อ้อ กรูนั้นเอง "ไอ้เดียวพูดและ

"เห้ย มรึงจะบ้าเหรอ "ไอ้เดี่ยวตกใจหันมามองพวกผม

"เอานะมรึงช่วยมันหน่อย ช่วนเพื่อน มีน้ำใจไหมไอ้ดำ"ไอ้ติ๊ก

"เออ เดีายวช่วยมันหน่อยวะ "ผมพูด ไอ้ดิวด้วย

"ก็ได้ เป็นวันไหนละ"ไอ้เดี่ยว

"ตั้งแต่วันนี้ "ไอ้ติ๊กพูด

"วันนีเลยเหรอ "ไอ้เดี่ยวตกใจได้อีก

"เออ"ไอ้ติ๊กถ

"จับมือกันเดิน เลย นี้ไอ้แชมป์ กรูได้ยินมันเรียกพี่กีตาร์ดูมันคุยสนิทกันเรื่องถึงไอ้กีตาร์เร็วแน่"ไอ้ติ๊ก

"ใช่ไอ้แชมป์เป็นลูกพี่ลูดน้องกีตาร์"ไอ้บลูพูด

"ทำไมมรึงรู้อะ"ไอ้ต้นข้าวถามไอ้บลู ไอ้บลูมันสะดุ้งเลย ไม่ทันแล้วมรึงเพลอพูดความลับออกมาแล้ว และต้องพูดออกให้หมดแล้วละงานนี้ว่า ?

"ก็ไอ้แชมป์บอกบลู ตอนที่แชมป์ไปส่งบลูที่บ้านอะ "ไอ้บลูมีเขินด้วยนะ ตกลงไอ้เด็กนี้มันจะเล่นไอ้บลูจริงๆใช่ไหมเนี๊ยะ ไอ้บลูกินเด็ก
 
"ไอ้บลูมรึงไปกับมันมาอีกแล้วใช่ไหม"ไอ้ต้นข้าวแม่ห่วงลูกอีกแล้ว

“เอานะ ไอ้ต้นข้าว เพื่อไอ้เด็กนี้มันรักไอ้บลูจริง “ผมพูดเพราะดูท่าไอ้บลูจะชอบไอ้แชมป์อะไรนี้ด้วย
 
"เห้ย ไอ้แชมป์ จับมือไอ้ต้นข้าวเร็วดิ ไอ้เดี่ยว "ไอ้ติ๊กพูด ไอ้แชมป์มันเดินลงมากับเพื่อนๆ มันแล้ว ไอ้เดี่ยวยังงงๆ ไอ้ติ๊กจับมืไอ้เดี่ยวให้จับมือต้นข้าวทันที  และพวกผมเดินคุยกับแบบปกติ ในขณะที่ไอ้เดี่ยวมันเคอะๆเขินๆหรือมันกลัวไอ้ต้นข้าวก็ไม่รู้

"คิก คิก คิก"บอยกัยธรรณ์พากันขำมันพวกผมก็กลั้นหัวเราะกัน
 
"เดินดีดีดิวไอ้เดี่ยว"ไอ้ติ๊ก ผู้กำกับ หนังรักเรื่องนี้ ดูต้นข้าวมันเขินนะ
 
"เห้ย! ไอ้แชมป์มันมองใหญ่เลยวะ "พาย  พวกผมเดินจนพ้น เข้ามาในห้องอาหาร ผมดห็นไอ้ป๊อดเหมือนส่งใครขึ้นรถกะบะและออกไปทันที

"ดีครับพี่ๆอาหารพร้อมแล้วพี่"ไอ้ป๊อดทักพวกผม

"ใครวะ ที่มรึงส่งขึ้นรถไป"ผมถามไอ้ป๊อด

"พี่ปู แม่พี่ปูช๊อคคีโมพี่ปูเลยรีบไปดู พี่เดี่ยวพี่ปูฝากบอกว่า"ไอ้ป๊อดและมันควักกระดาษโน๊ตออกมอ่าน

" ทานข้าวด้วยกันไม่ได้นะ ไว้วันหลังนะ อิบ อิบ"ดูมันอ่านและทำนิ้ว สองนิ้วขึ้นลง

"เอามานี้ กรูอ่านเอง"ไอ้ติ๊กหยิบกระดาษมาอ่าน

"อะของมรึงอะ "แต่มันส่งให้ไอ้เดี่ยววและมันก็เดินเข้าด้านในเลยผม ผมได้ยินพวกพายคุยกับไอ้ดิวว่าไอ้ติ๊กมันยอกไอ้เดี่ยวว่ามันรักไอ้เดี่ยวไม่ได้มัน มันมีคนให้มันรอแล้วแต่ใครผมไม่ ผมคิดว่าไม่ใช่ไอ้แอ้แน่ ไอ้ดิวเหรอ?

"ไอ้ป๊อด รพ.ไหน"ไอ้เดี่ยวถามไอ้ป๊อดทันที

"โรงพยายาลประจำจังหวัด ห้อวผู้ป่วยอนาทานะ แม่พี่ปูเขาไม่มีสิทธิ์ใช้ในการรักษา"ไอ้ป๊อด

"กรูรู้ กรูจะไปหาปู"ไอ้เดี่ยว

"เดี่ยวกรูไปด้วย"ไอ้ดิว

"แอ้ ไปด้วนกันไหม"ดิว แอ้พยักหน้า ว่ามันจะไปด้วย แต่แอ้หันมามองไอ้ติ๊ก ผมเดาว่ามันไม่ไปแน่นอน เพราะมันทำเป็นไม่สนใจ

"มีอะไรให้ช่วยโทรมาดิว"ผมตระโกนไปบอกพวกไอ้ดิว มันก็ทำนิ้วว่าโอเค และพากันเดินเข้าไปด้านนอก ส่วน ติ๊กมันนั่งหน้างอคอหัก พวกผมดูออกทันทีว่า มันหึง แต่ทำไมตอนไอ้เดี่ยวมันชอบมันดันปฏิเสธละ พวกผมไม่เข้าใจมันเลยจริงๆ

"หึงเหรอ"ผมพูดลอยๆ ขึ้นมา ติ๊กมันหันมามองผม มันรู้ว่าผมหมายถึงมัน

“แจ๊ค”บอยห้ามผมอีกแล้ว นี้มันมีอะไรดี แอ้ก็ไม่ขัด บอยก็คอยปรามผม ผมยอมรับว่าผมกัดมันบ่อย แต่ผมกับมันเรียกว่าสนิทกัน ถึงยังไงมันก็ไม่เคยโกรธผมอยู่แล้ว

"หึงทำไม ไหนบอกจะช่วยไอ้ข้าว เห็นแก่ตัววะ "ไอ้ติ๊กพูด

"แค่นั้นก็พอแล้ว ต้นข้าวว่าไอ้กีตาร์คงรู้แล้ว"ต้นข้าวพูดเพราะไม่อยากให้ติ๊ก รู้สึกแย่มั้ง หรือไม่อยากให้ติ๊กโกรธไอ้เดี่ยว

"ไอ้ภาคิน"ผมเรียกมัน ไอ้ภาคิน พวกมันเดินมานั่งโต๊ะยาวกับพวกผม

"เออ พวกกรูจะลงประธานนักเรียนกันกรูต้องการให้พวกมรึงช่วย เพราะนี้คืองานพวกกรู"ผมพูด พวกมันพยักหน้ารับทราบ

“แล้วพวกมรึงจะหาเสียงกันยังไง “ไอ้ภาคินถามพวกผม พวกผมมองหน้ากันและ
 
"เราแสดงคอนเสริตซิ หาเสียงในตัว "พายพูด เออ ผมเห็นด้วยเลยยกนิ้วให้กับไอเดียเจ๋งๆของพาย
 
"ไอ้โซ่วมันตีกลองเจ๋ง ไอ้นาวินกีตาร์มันเจ๋งนะมรึง"ไอ้ภาคินพูดขึ้น ผมพยักหน้า
 
"เออ งั้นก็มีไอ้ดิวมือกีตาร์อีกคน ไอ้แอ้เบส ไอ้แจ็ค คีบอร์ดให้พพกกรูหน่อย"ไอ้ติ๊กพูด

“กรูจะเป็นสปอนเซอร์ให้พวกมรึง กรูไม่ลงวะ”ผมพูดกับไอ้ติ๊ก

“แล้วใครจะเล่นคีย์บอร์ด “ไอ้ติ๊กถาม
 
"ไอ้มาคมันเล่นได้ "ไอ้โซ่วพูด

“โอเค ตามนั้น”ไอ้ติ๊กพูด
 
"กรูกับ พาย ร้องนำ "ติ๊กพูด

“ไอ้เดี่ยวมันเล่นกีตาร์เก่งนะมรึง แถมมันยังร้องเพลงเพราะอีกต่างห่างเสียงมันดีวะ”ไอ้โซว์พูด ไอ้ติ๊กสะบัดหน้าไปมอง แบบไม่เชื่อ

“จริงเชื่อกรู “ไอ้โซ่ว์ย้ำ ไอ้ภาคินอีกคน

“งั้นให้ไอ้เดี่ยวอีกคน”ผมพูด

"วันไหนดีวันศุกร์ไหม "ผมถามทุกคน ทุกคนเห็นด้วย

"กรูสปอนเซอร์ อีกคน"ไอ้หลุยส์พูด ผมหันไปแป๊ะมือมันทันที

"เอาอย่างนี้ผลงานดีพาเที่ยวมัลดิฟวะ"ไอ้หลุยส์พูด ผมยกนิ้งโป้ง

"โอวะอยากไปวะ เมาดิบ"ไอ้มาร์ค แต่มันคนละความหมายเลยนะมรึง เมาดิบ กับมัลดิฟ เนี๊ยะ

"ไอ้มาร์ค เมาดิฟ ไม่ใช่เมาดิบ สาด"ไอ้โซ่วพูด พวกผมละฮามันเลย พวกผมทานอาหารกัน จะว่าไป พวกไอ้ภาคินนี้มันดีนะ ตอนแรกที่เจอ พวกผมนี้คิดไม่ออกจะญาติดิกับพวกมันยังไง ผมเห็นไอ้หลุยส์มันมอง และมันคงคิดอะไรในหัวมันแน่เลย

“คิดอะไรหลุยส์ “ผมถามไอ้หลุยส์

“คิดถึงอนาคต “ไอ้หลุยส์ ผมมองมัน

“กรูจะทำให้พวกนี้ อยู่กับพวกผม กับองกรค์พวกเรา มรึงคอยดู”ไอ้หลุยส์พูด ผมก็พยักหน้า ผมคิดว่ามันทำได้ แต่ก่อนนะ ผมไม่คิดว่ามันจะมีอะไรดีเลย แต่ตอนนี้ มันมีดีกว่าที่คิดจริง ๆ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน เดี่ยวxปูxติ๊ก และหึงดิวXแอร์
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 02-06-2015 07:15:44

    ไอ้เดี่ยว ผมรีบมาที่รถผม ไอ้ดิวและแอ้วิ่งตามามาผมจะไปดูปูที่โรงพยาบาล โรงพยาบาลประจำจังหวัดผมรู้จักตอนที่พ่อผมถูกยิง พ่อผมไปที่โรงพยาบาบนี้แหละและพ่อผมก็เสียชีวิตที่นี้ ที่จริงกำลังจะรีเฟอร์ไปโรงพยาบาลค่ายทหารที่พ่อของได้ดิวดูแลอยู่ แต่ไม่ทัน คนมาใช้บริการเยอะมาก หนาแน่นเลยทีเดียว แถมพยาบาลก็ดุ บางคนเปรียบเปรยเหมือนโรงฆ่าสัตว์ และยิ่งไม่มีสิทธิ์ในการรักษาไม่ต้องพูดถึงเลยจะได้รับการดูแลแบบไหนกัน ผมขับมาจนถึงลานจอดรถ ผมลงจากรถ

 "หาของเยี่ยมด้วยดิว "แอ้พูด ผมคลี้ดระดาษไอ้ป๊อดมันเขียนชื่อนามสกุงแม่ของปูให้ด้วย ป้าเทียมใจ แสงสี ผมเดินตรงไปที่เวชระเบียนทันทีเพื่อถามหาห้องพักที่แม่ปูพักรักษา

"สวัสเครับผมมาเยี่ยมคนไข้ชื่อคุณป้าเทียมใจ แสงสี"ผมถามเจ้าหน้าที่ อ้วนๆ สวมแว่นตา เหล่มองผมลอดแว่นตา ผมคิดในใจนี้คือการมองคนมาใช้บริการเหรอ

"เขียนใส่กระดาษ และรอ"ผมก็มองนี้บริการดีไปไหมเนี๊ยะ คือบริการดีดีหายไปไหนหมด ผมยื่นกระดาษที่มีชื่อนามสกุลให้เจ้าหน้าทีเขาก็รับไป ผมขยับมายืนไม่ไกลมากหนัก

"ว่าไง"ไอ้ดิวถามผม เพราะสีหน้าผมเริ่มหงุดหงิด

"เขาให้กรูรอ บริการดีมากเลย"ผมพูดประชด

"คนเยอะนี้ไอ้เดี่ยว"แอ้พูดขึ้น
 
"คุณเทียมใจ แสงสี อยู้ตึกคนไข้อนาถาข้างตึกสงฆ์ "เจ้าหน้าพูดย่ำชัดเจนคนไข้อนาถา ผมนี้โมโหแต่ดิวดึงผมไว้

“อย่าไอ้เดี่ยว”ไอ้ดิวพูด ผมเดินไปตามที่เขาบอก มีป้ายบอกทางค่อยยังชั่วหน่อย พอพวกผมเดินผ่านร้านค้าแอ้เข้าไปซื้อนมตราหมีมาสองแพ็ค ผมเดินไปตามป้ายบอกทางนั้น
 
"ถ้าบริการแย่แบบนี้กรูจะให้พ่อขอรับแม่ปูไปรักษาทรพ.ในค่ายทหารดีกว่าวะ "ดิวพูด

“พ่อกรูโดนยิงและพามาที่นี้ พยาบาลแถบจะไม่ทำอะไรเลย และมีสายโทรมาว่าให้รีเฟอร์พ่อกรูไปที่โรงพยาบาลในค่ายที่พ่อมรึงดูแล แต่พ่อกรูทนไม่ไหวเลย เสียชีวิต ตอนนั้นกรูแถบอยากจะเอาปืนมายิ่งแม่งเลย”ผมพูดผมยังเดือดอยู่เลย

“ไอ้เดี่ยว”แอ้มันแตะไหล่ผม  ผมพยักหน้าว่าผมโอเค ผมรู้ว่าผมทำไมได้หรอกตอนนั้นนะ ตอ่ให้อยากทำก็เถอะ พวกผมเดินมาถึงห้องพักคนไข้อนาถาที่เขาว่า เป็นห้องรวม คนไข้เยอะมาก ผมเดินเข้าไปมองหาว่าเตียงไหน จะถามพยาบาลหน้านี้บอกยบุญไม่รับเอาซะลย
 
"นั้นปู"แอ้ผมมองตามแอ้ ผมเดินตรงไปปูนั่งกลุมมือแม่เขาอยู่ แม่เขาดูผอมมาก อิสโรยมาก

"ปูเพื่อนลูกหรือเปล่า"แม่ของปูพูดด้วยน้ำเสียงของคนที่แทบจะไม่มีแรง  พวกผมยกมือไหว้แม่ของปู และปูหันมาทำหน้าตกใจที่ดห็นพวกผมมาหาเขา

"เดี่ยว ดิว แอ้" ปู

"พวกเรามาเยี่ยมแม่นาย"ดิวพูดและแอ้ส่งนมให้ปู นมที่แอ้แวะซื้อมาให้

"ขอบใจแต่"ปู

"ไม่เป็นไรนะปู"แอ้ พูด

“พวกเราเต็มใจมาเยี่ยม “ดิวพูดอีกคน

"ใครเป็นญาติคุณเทียมใจ รบกวนออกไปคุยกับเจ้าหน้าทีการเงินด้านนอกด้วย "มีพยายาลอายุเยอะแล้วเดินมาเรียกแต่พูดได้ห้วนมาก บอกเลย
 
"เออ แม่เดี๋ยวปูมานะ"ปูพูดและเดินอแกไปดูแม่ของปูกังวลมาก
 
"เขาคงจะทวงค่ายานะ แม่สงสารปู"แม่ของปูพูดด้วยน้ำตาคลอเบ้า ค่ารักษาเหรอ
 
"เดี่ยว นีเเงินกรูกับแอ้ นะเอาไปช่วยปูจ่าย ทำยังไงก็ได้ให้ปูรับเงินนี้"ไอ้ดิวกระซิบกับผม ผมพยักหน้าและเดินออกไป ผมเดินออกมาก็เห็นเจ้าหน้าทียืนสองคน

"น้อง ค่ายาคีโมมันแพงนะค่ะ น้องต้องหามาจ่ายได้แล่วค่ะ"เจ้าหน้าทีพูดกับปู

"ผมขอเวลาสองสามวัน"ปูพูด

"เท่าไหร่ครับ "ผมเดินเข้าไปถามทันที ปูหันมาผมยกมือเบรคไว้

"เดี่ยว ไม่นะ"ปูพูดแต่

"เท่าไหรครับผมจะจ่ายเดี๋ยวนี้"ผมพูดมองหน้าเจ้าหน้าที ว่าพวกเขานี้มารยาททรามมากที่ ทวงกันแบบนี้ทั้งที่นี้โรวพยาบาลรัฐบาล แต่แค่แม่ของปูเขาไม่มีสิทธิในการรักษษเช่นคนอื่นเท่านั้น และเขาเป็นคนไข้ที่ไม่มีตังค์

"หมื่นห้าพันบาทค่ะ"เจ้าหน้าที่โชว์ใบแจ้งค่ารักษาให้ผม

"ผมยินดีจ่ายตอนนี้ ไปห้องการเงินได้เลยใช่ไหมครับ "ผมพูดเจ้าหน้าที่พยักหน้า  ผมก็เดินตามทันที ปูมองผม
"ไปจ่ายเถอะปู ไม่ต้องห่วง มีเมื่อไหร่ค่อยให้เรากับดิว "ผมพูดกับปู  ผมพากันมาที่ห้องการเงิน เอาเงินออกมานับ เพื่อจ่ายค่ารักษาพยาบาล

"หนึ่งหมื่นห้าพันบาทครบถ้วนนะครับ คุณเจ้าหน้าที่"ผมส่งเงินให้เจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าทีทำการตรวจนับอีกครั้งและกำลังจะออกใบเสร็จ แต่ผมนะปากไว้

"ผ่านISO มาทำไมการพูดจากับผู้ใช้บริการได้แย่มาก "ผมพูดมีคนหันมามองผมสองคนหมดเลย 

"จริงด้วย ไม่มีมารยาท บริการก็แย่ เงินก็ภาษีเรา"คนข้างๆผม ผมหยักคิ้วให้คนที่กำลังออกใบเสร็จคงโกรธผมมาก

“ใช่ แถมทำงานก็ช้ามาก รอมาจะชั่วโมงแล้วนะแค่จ่ายเงินเนี๊ยะ”มีผู้หญิงคนหนึ่งมาบนเหมือนกันข้างๆ และเท่านั้นมาเพียบเลยสมน้ำหน้า

"ใบเสร็จ"คนนั้นส่งใบเสร็จให้ผม และมีค้อนผมสองคนด้วยที่ผมจุดประกายคนข้างๆให้ลุมบ่นกันใหญ่เลย
 
"ไม่มีใครเขาบอกเหรอครับคุณว่าควรมีค่ะลงท้าย บริการนะเขาไม่เลือกสถานะกันกรอกนะครับคุณ"ผมพูดแต่ปูดึงผมออก ไม่อยากให้ผมม มีเรื่องกับเจ้าหน้าที ที่นี้ ผมเดินออกมายังห้องคนไข้เห็นแอ้กำลังประครองแม่ปูทานน้ำ

"ขอบใจนะแอ้"ปูรีบเข้าไปช่วยด้วยอีกคน

"ไอ้ดิวละแอ้"ผมถามแอ้ไอ้ดิวไม่อยู่
 
"แม่ของปูเขารู้จักพ่อภานุเดชพ่อของดิวนะ  เพราะแม่ของปูเคยรับดูแลพี่ๆของดิวตอนที่พี่ๆดิวเกิด ดิวเลยไปโทรหาพ่อภา เราจะย้ายแม่ขอวปูไปโรงพยายาลในค่ายทหารของพ่อดิว "แอ้พูด ปูมองแอ้

"แต่พวกเราไม่มีสิทธิ์อะไรเลยนะแอ้"ปูพูด

“พ่อของดิวนะใจดีมาก เขาไม่มาห่วงมีสิทธิ์หรือไม่มีหรอกปู”แอ้พูดและไอ้ดิวเดินเข้ามาแล้ว

"ครับพ่อขอบคุณครับ"ไอ้ดิวมันคุยกับพ่อมันเสร็จแล้ว

"ไม่เป็นไรปู คุณน้าคนนี้ดูแลพี่ๆของดิว พ่อดิวยินดีจะรับแม่ของปูไปรักษาอย่างดี ที่รพ.ในค่ายทหารของพ่อดิว ไม่ไกลมา พรุ่งนีเพ่อจะให้รถที้โรงพยายาลมารับ และวันหยุดดิวกับแอ้จะกลับไปที่ค่ายกันด้วย ไปหาแม่ของปูด้วยกันก็ได้น่ะ"ดิวพูด ปูกอดแม่ของเขา ปูเขาดีใจมาก ที่แม่เขาจะได้รับการดูแลดีกว่านี้ ผมดีใจแทนจริงๆ ผมหันมองไอ้ดิว ผมเชื่อว่าถ้าต่อไปไอ้ดิวได้ทำหน้าที่เหมือนพ่อของเขา เขาจะทำแบบนี้เช่นกัน ผมเองก็อยากจะทำให้ตัวเองมีประโยชน์เหมือนกัน ผมอยากเจอท่านอีก ผมต้องเจอท่านที่เป็นพ่อของดิวและแอ้ให้ได้

"คุณหนู"แม่ปูพยายามยกมือไว้ดิว

"อย่าเรียกผมคุณหนูเลยครับ ตัวโตขนาดนื้ เรียกไปไม่มีใครเชื่อแน่นอน "ไอ้ดิวพูดและจับมือแม่ของปูไม่ให้ไหว้ไอ้ดิว

"ปูกลับไปเรียนเถอะนะการเรียนสำคัญ"แม่ของปูพูดกับปู

"และไปช่วยป้าแดงทำอาหารด้วย ป้าแดงยิ่งไม่มีคนช่วยอยู่ "แม่ของปูพูดกับปู แสดงว่าป้าแดงนี้สำคัญกับปู ป้าแดงคือแม่ของไอ้ป๊อด

"ขอโทษนะค่ะ เตียงนี้ชื่อคุณเทียมใจ แสงสีใช่ไหมค่ะ"เจ้าหน้าทีท่านหนึ่งเดินมาถาม
 
"ใช่ครับ"ปูตอบแทนแม่ของเขา

"ศ.นพ.พันเอกภาณุเดช ได้ส่งเอกสารทางแฟกซ์มาให้ ผอ.โรงพยาบาลว่า คุณคือคนไข้ของคุณหมอจะให้รีเฟอร์พรุ่งนี้ เดี๋ยววันนี้จะย้ายเข้าห้องคนไข้พิเศษก่อน มีพยาบาลดูแลนะค่ะ "เจ้าหน้าพูดดีทีเดียว ดีกว่าตอนแรกมากราวกับหน้ามือกับหลังเท้า ผมหันมามองไอ้เดี่ยว พ่อของดิวเจ๋งจริงๆ

“ใครก็เกรงใจ แต่พวกกรูไม่เคยเอาชื่อนามสกุลพ่อมาขู่ใครเล่นนะมรึง พ่อเอาตายเลยมรึง ถ้ามีเหตุ อาจจะได้”ไอ้ดิวพูดผมเชื่อมัน

"ไปปูกลับกันเถอะ ไม่ต้องห่วงแม่แล้วปู"ผมพูด  ปูยิ้มให้ผมสองคนรอยยิ้มที่ดูดีกว่าตอนที่มาเห็นทีแรก และพยาบาลมาเข็นมาปูไปแล้ว  ผมพากันเดินลงมา พวกผมเชื่อใจว่าพ่อของดิวจะดูแลแม่ของปูดี  ผมเดินมาถึงชั้นล่าง ผมจับมือปูมาตลอด  ผมสงสารเขามาก บางคนมีพร้อมก็พร้อมไปซะทุกอย่าง บางคนขาดก็ขาดไปซะทุกอย่างเช่นกัน

"ขอบใจนะ เดี่ยว"ปูพูดกับผม

"กินข้าวหรือยัง "ผมถามปู

"เออ "ปู แสดงว่ายัง

"พวกเรายังเลยไปหาอะไรทานกันดีกว่า "แอ้พูดและผมพากันเดินไปขึ้นรถ ปูไปนั่งกับแอ้ด้านหลังดูสองคนนี้เขาคุยกันสนิทกันเร็วดีจัง

"ปูเขาน่ารักนะ มรึงว่าไหม "ไอ้ดิวพูด ผมรู้ว่ามันจะให้ผมตัดใจจากติ๊ก ผมก็คิดว่าผมควรเลือกคนที่ ผมจะเลือกได้ใช่ไหม

"มรึงหมายความว่าไง"ผมถามไอ้เดี่ยวทั้งที่รู้ความหมายดีอยู่แล้ว

"ปูเขาน่ารักกว่าไอ้ติ๊ก กรูกลัวมันทำมรึงเจ็บกรูเตือน"ไอ้ดิวพูดผมนิ่งไปเลย จริงอีกคนเขาคงไม่จำเป็นเพราะเขาพร้อมทุกอย่าง

"กรูไม่ได้กันมรึวนะเดี่ยว"ไอ้ดิวพูด ผมพนักหน้ากับมัน ผมมาถึงร้านอาหารใกล้ ก็เข้าไปหาอะไรทานกัน ในร้านอาหาร ผมกับปูคุยกันมากขึ้น ยิ่งเห็นความน่ารักของปู แต่ผมยังไม่รู้สึกพิเศษ หรือมันอาจจะแค่เริ่มต้น ผมรู้ว่าเขาคนนั้นสูงเกินไปสำหรับผม

"เห้ย! กลับเถอะวะ นี้เวลากิจกรรมแล้ว และต้องไปทำรายงานส่งพี่ตุ๊อีก "ไอ้ดิวพูดขึ้น

  ดิว
       ผมกลับมาถึงโรงเรียนแล้ว เดินเข้าไปในโรงเรียน แต่ตอนนี้ชั่วโมงกิจกรรม แจ็คไปว่ายน้ำแน่นอน และบอยคงไปดูสถานทีจะเปิดชมรมฟันดาบ เห็นว่ามีน้องๆเข้ามาสมัครเพียบ บางคนติดนิยายญีปุ่น ที่ชอบกีฬาฟันดาบ  และผมเดินไปที่สนามฟุตบอลตอนนี้พวกภาคิน กำลังเตะบอลกัน ปูยื่มโทรศัพท์เดี่ยสโทรหาไอ้ป๊อด
 
"ดิว แอ้ ไอ้เดียว"ต้นข้าว เดินลงมาหาพวกผมพอดีเลย

"ไอ้ติ๊กละ"แอ้ถามหาไอ้ติ๊กทันที

"กลับบ้านแล้ววะ สงสัยจะ นี้"ไอ้ต้นข้าวพูดและชี้ไปที่ไอ้เดี่ยว ไอ้เดี่ยวมัน รู้ว่าหมายความว่ายังไง ผมหันไปมองหน้ามัน ผมพูดไปแล้วนะ ว่าใครที่มันควรจะเลือกดูแล
 
"ลูกมรึงนี้ งี่เงาเนอะแอ้"ผมพูด และแอ้มันหันขวับมามองผมเลย
"ไอ้ดิว มาเตะบอลกันวะ "ไอ้โซ่ วิ่งมาเรียกพวกผม แน่นอนผมารีบพยักหน้า
 
"ไอ้เดี่ยว เตะบอลดีกว่าวะ"ผมพูด และมันก็พยักหน้า ผมสองคนวิ่งตามผมลงไป ผมสองคนไปอยูข้างเดียวกับไอ้โซ่ว ว่าน ไอ้มาร์ค ไอ้ภาคินเป็นประตู และเพื่อนไอ้ภาคินห้องอื่น ผมลงเตะบอลกัน ไอ้โซ่มันเจ๋ง ไอ้ว่านเห็นเงียบๆ มันไวมาก เลยนะ ผมมองแล้ว อยากปั้นพวกมันจริงๆเลย

"มันเจ๋งวะ ถ้าได้มาเป็นทีมนะ สุดยอดวะ"ผมพูดกับไอ้เดี่ยว

"มรึงก็สุดยอดวะเดี่ยว "ผมพูดมันเข้าขากับผมได้ดี ส่งรับได้ลงตัวทีเดียวผมเก่งศูนย์หน้า
 
"เยส เยส เยส"ตอนนี้เข้าประตูไปแล้ว พสกไอ้โซ่ว มันดีใจน่าดู ผมเต๊ะยิงยาวไอ้เดียวซัลโวเข้าไปแบบสวยงาม

"สุดยอดเลยวะ ไอ้ดิว  ปึก!"ไอ้โซ่ว

"เออ กรูมีข่าวดีจะบอก ว่าพี่ตุ๊ให้กรูตั้งชมรมฟุตบอลเอาไหมมรึง กรูมีโค้ช พี่ชายกรู สุดยอดนะ พี่กรูคนนี้ "ผมพูด หลังจากที่เสร็จสิ้นการเต๊ะบอล พวกผมเข้ามานั่งพักกัน ผมเลยบอกพวกมันทันที

"นักกีฬามหาวิยาลัย เกือบติดทีมชาติแต่ดันไปฝึกหฤโหดซะก่อน พี่กรูเป็นแพทย์ทหาร  "ผมพูดกับพวกมัน

"เออ สนใจวะ"พวกไอ้ภาคินพูดขึ้น

“กรูด้วยวะ “ไอ้โซ่ ผมยกนิ้วให้เลย

"คืนนี้กรูถามพี่กรูวะว่ามาได้เมื่อไหร่ แต่คิดว่าพรุ่งนี้วะ "ผมพูดกับพวกภาคิน

"เออ ๆ มาเมื่อไหร่ กรูก็พร้อมเสมอ  ถ้างั้นพวกกรูกลับบ้านก่อนวะ คิดถึงแม่”ไอ้มาร์ค พูด
“แม่ไร”ไอ้โซ่มันถาม
“แม่ทูนหัว”ไอ้มาร์ค
“เออ งั้นกรูกลับก่อนวะ วันนี้กรูต้องไปหาพวกไอ้จักร”ไอ้ภาคินพูดผมพยักหน้า พวกผมก็ต้องกลับแล้วเหมือนกัน

“เจอกันพรุ่งนี้วะ "พวกภาคินพูด และผมเดินมาที่แอ้นั่งแต่ ไอ้เวรนี้อีกแล้วมานั่งคุยกับแอ้และปู ตอนที่ผมลงไปเต๊ะบอล มันเป็นเพื่อนไอ้ภาคิน และญาติของไอ้โซ่
 
"ไอ้ดิว"ไอ้เดี่ยวเรียกผมแต่ไม่ฟัง ผมเดินขึ้นไปบนอัศจรรย์ทันที

"แอ้กลับบ้าน"ผมพูดหยิบกระเป๋าเป้ผมและแอ้ ขึ้นมา
 
"เออ ผู้ปกครองมารับแล้วเหรอครับ"ดูมันถามแอ้ มันว่าผมเป็นผู้ปกครอง ผมนี้ถลกแขนเสื้อแล้วกรูพร้อมจะมีเรื่อง
 
"ผู้ปกครองบ้านป้ามรึงดิ"ผมพูดใส่หน้ามันทันที

"อย่าไอ้ดิว"แอ้ลุกขึ้นห้ามผมทันที
 
"ไอ้นาวิน มรึงจะกลับไหมบ้านอะ"ไอ้โซ่มันเรียกไอ้นาวินคือไอ้นี้  ให้กลับบ้าน
 
"จะกลับไหมบ้านมรึงอะ"ผมถามย้ำอีกที
"กลับซิครับ ดุวะพันธ์อะไรวะ"ดูมันชมผมว่าผมพันธ์อะไร

“พันธ์อะไรก็ได้ ที่ทำให้มรึงน่วมได้ก็แล้วกัน”ผมพูดแอ้ยังดันผมไว้ไม่ให้มีเรื่อง ผมยอมรับเวลาหึง หน้ามึดเหมือนกัน

“ฮาๆ ไอ้ดิว”ไอ้เดี่ยวมันขำผม

"คิก คิก คิก "ปูอีกคนที่ขำผม

"ปูไม่ขำเลยนะ "แอ้พูด และหันมามองผม พร้อมส่ายหัวด้วยและดึงกระเป๋าไปถือเอง

"มรึงหึงเหรอไอ้ดิว"ไอ้เดี่ยวถามผม

"เป็นมรึงอะ"ผมถามกลับทันที

"แน่นอน ต้องหึง"ไอ้เดี่ยวพูด มีเหล่ไปที่ปู 

   ตอนนี้ผมเดินตามแอ้ที่เดินจั้มอ้าว ไม่รอกันทเลย ผมเดินออกมาก็เห็นไอ้แจ็คมันขึ้นรถแล้ว มันส่งสัญญาณมาว่าเจอกันที่บ้าน ผมทำนิ้วโอเค และดึงแอ้ไว้ ให้รอผมก่อน

“เดี่ยวกลับพร้อมกรูเลยไหม”ผมหันไปถามไอ้เดี่ยว

"กรูไปส่งปูก่อน"ไอ้เดี่ยวพูด  และผมโบกมือให้มัน ผมและแอ้ เดินไปที่รถของผม ดีทีเอารถมาคือรถทางโรงแรมจะได้ไปใช้ประโยชน์อย่างอื่นแทน

"ดิว มรึงอย่าทำแบบนี้ได้ไหม"แอ้พูดขึ้นทันทีที่ผมขึ้นรถ

"แอ้ ดิวรักแอ้ ดิวไม่ไช่พระอิฐพระปูนนะ ที่ให้ ไอ้ ไอ้ "ผมพูดขึ้นเหมือนกัน

"นาวิน"แอ้พูดชื่อมัน
 
"จำชื่อมันได้ด้วย"ผมพูด

"เวลาหึงนี้งี่เงานะ" แอ้พูดขึ้นเช่นกัน

"ใช่ดิวรู้ ว่าดิวงี่เงา แต่ ไม่รักดิวจะหึงไหมแอ้"ผมพูดและใส่เกียร์ออกตัว และขับรถออกจากที่จอดรถทันที
 
"ก็แค่มาคุย "แอ้พูดอธิบาย ผมรู้ว่าแค่มาคุย แอ้คิดแค่นั้นแต่ไอ้คนที่แค่มาคุยมันคิดมากกว่านั้น

"มันจีบ"ผมพูดและเหล่มองแอ้

"กรูรู้ ว่าควรทำยังไงดิว กรูมีภูมิคุ้มกันพอ"แอ้พูดและหันมาหาผม

"จริงอะ"ผมถามแอ้ พร้อมกับเหล่มองนิดหนึ่ง

"ห้ามยิ้มกลับ"ผมพูดเชิงสั่งกับแอ้

"ฮะ"แอ้สะบัดหน้าหันกลับมามองผมทันที

"ห้ามส่งสายตาปิ้งปิ้ง"ผมพูดอีก

"ห้ามพูดคำหวานด้วย"ผมพูด

"มรึงจะบ้าหรือเปล่าดิว กรูไม่เคยทำอยู่แล้ว "แอ้พูด หันมามองผมเต็มเลยทีนี้

"ก็มันหึง อย่าทำนะ "ผมอ้อนแอ้
 
"ถ้าลูกมรึงทำก็น่ารักดีนะดิว ไอ้แบบนี้อะ"แอ้พูดแต่แอบยิ้มไปทางอื่น ผมขับถออกมา ใกล้ถึงบ้าน เหลือเวลาอาการเย็นตั้งสามสิบนาทีได้  ผมจอดรถที่ไหล่ทาง แอ้มองว่าผมจอดทำไม ผมกดล๊อกประตูรถ

"จอดทำไมดิว"แอ้ถามผมทันที
 
"กลับไปบ้านต้องทำรายงานส่งพี่ตุ๊ไม่ได้อิบ อิบ อะ ดิวขออิบ อิบตรงนี้ได้ไหมแอ้"ผมหันไปบอกแอ้ แอ้มันตกใจแต่ช้าไปแล้ว ผมปลดเข็มขัดผมและกระโดดไปค่อมแอ้ไว้  ผมไว้มากเรื่องนี้ขอบอก ผมไซ้ซอกคอแอ้ และสลับขึ้นมาจูปแบบดูดดื่ม ตอนแรกแอ้ก็ดันผมออก สักพักก็โอบผมไว้

"แอ้ไปเบาะหลังกันนะ ตรงนี้มันแคบไป"ผมพูดและแอ้นะมองผม แต่ แอ้ก็ขยับเปลี่ยนไปที่เบสะหลังผมปลดกระดุมเสื้อปลดหมดแล้วและซิบกางเกงถูกรูดลงเรียบร้อย  ทันทีที่แอ้ไปที่เบาะหลังผมก็ตามไปผมถอดเสื้อผมออก และกางเกงนักเรียนของผมและแอ้ โอ้วว โอ่ว โอ้ววว สัมผัสได้ว่ารถมันโย้กเย้กเลย ไม่นานผมก็เรียบร้อย ผมลงจากรถ แต่งตัวให้เรียบร้อยแอ้แต่งในรถและ ไปนั่งเบาะหน้าเหมือนเดิน  ผมรีบขึ้นมาทำหน้า ที่คนขับ
 
"อืมม สุดยอด"ผมพูดและหันมากัดปากตัวเองโชว์แอ้

"ไอ้หื่น"แอ้หันมาพูด

"แม้ อืมม อืมม ดิว  อืมม"ผมทำเสียงหยอกแอ้
 
"ดูดคอกรูอีกเปล่านี๊ยะ"แอ้ถามผมพร้อมกับสำรวจคอตัวเองที่กระจก

"ไม่ได้ดูดก็บอกห้ามนิ"ผมทำเสียงงอน

"ดิวอย่างอนได้ไหม กรูไม่อยากอธิบายกับติ๊กมัน มัน.."แอ้พูดว่าแอ้ต้องอธิบาย ผมหันมามองแอ้ทันที

"มันทำไม"ผมถามแอ้

"มัน ก็จะงอนกรูไงดิว เพราะมันสงสัยกรูกับมรึงอยู่"แอ้พูดกับผม ผมว่ามีมากกว่านั้นอีก แต่แอ้ไม่ยอมบอกผม

"บอกความจริงไปซิแอ้"ผมพูดกับแอ้ให้บอกความจริงกับติ๊ก ผมนะพร้อมบอกแล้วผมเชื่อว่าทุกคนโอเค แต่ไอ้ติ๊ก ผมไม่รู้ มันจะหวงแอ้อะไรหนักหนาก็ไม่รู้
 
"บอกไม่ได้ ถ้าบอก "แอ้พูด และผมหยุดรถทีนทีพร้อมกับหันมาเหมือนแอ้มีอะไรที่ไม่ยอมบอกผม
 
"ถ้าบอกแล้วติ๊กจะทำไมแอ้ บอกดิว แอ้ "ผมถามแอ้

"ไม่มี เลิกถามดิว กรูขอ นะดิวอย่าถาม"แอ้ ดูซีเรียสขึ้นมาทันที มือแอ้สั่น

"หมับ "ผมกอดแอ้

"โอเคดิวไม่ถาม  วันที่แอ้พร้อมแอ้บอกดิวนะ ดิวจะได้รู้ถ้ามันเป็นปัญหาของเราดิวจะได้แก้ไขมันนะแอ้ "ผมพูดผมลูปต้นแขนแอ้ แอ้พยักหน้ากับผม แอ้กอดผมกลับ แต่ผมต้องรู้ให้ได้มันคืออะไร ที่แอ้เก็บไว้
 
ไอ้เดี่ยว
 ผมไปส่งปูกลับมาบ้านแต่รถไอ้ดิวยังไม่ถึง แต่ตอนขับรถผ่าน ผมเห็นรถใครจอดที่ตรงไหล่ทางตรงต้นไม้ใหญ่ คิดว่าไม่ใช่รถไอ้ดิว เพราะมันค้อนข้างมืดแต่ที่แน่แน่ รถนี้โย้งเชียว ผมรู้เลยว่าจอดโป้งโป้งฉึ้งกันแหงๆ

"กลับมาแล้วพาย"ผมเห็นพายนั่งเอามือเท้าคาง หันมามองผม ผมดูพายทำรายงานเสร็จแล้ว เวรแล้วรายงานผมคู่ติ๊ก

"อันนี้ไม่รู้นะ ดูเอาเอง "พายพูดผมมองติ๊ก หน้าตอนนี้โหดมาก

"ติ๊ก ทำรายงานกัน"ผมกระเทิบเข้าไปนั่งใกล้ๆ คนที่นั่งกดโทรศัพท์ไม่สนใจว่าผมเข้ามา ผมมองกระดาษเกลื่นเลยที่ขยำทิ้ง นี้เขียนไม่ถูกหรือว่า อารมณ์โกรธเข้าสิ่งเนี๊ยะ

"ติ๊ก"ผมเรียกอีกทีแต่ยังเงียบ

"เดี่ยวรู้ว่าเดี่ยวผิดที่ไม่ได้มาช่วย"ผมพูดกับติ๊ก คราวนี้ได้ยินและหันมามองผม

"ใช่มรึงมาคู่กรูทำไมก็ไม่รู้ เป็นไงพากันไปสวีตมา ย้ายไปอยู่ห้องมันเลยดิ...ปึก"ติ๊กพูดขึ้นเสียงพร้อมปารายงานใส่ผม และลุกเดินขึ้นบ้านไป ผมลุกขึ้นมองทุกคน ทุกคนมองผมกันหมด แอ้ดิวเพิ่งเข้าก็มองและหันมามองผมด้วยมันคงเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น

"ให้กรูยินดีหรือไว้อาลัยให้มรึงดีที้ไอ้ติ๊กมันหึงมรึง"ไอ้หลุยส์พูด

"ไอ้ตี๋ไม่ต้องแซวเขามาทำรายงานต่ออย่าเนียน"ธรรณ์พูด
 
"มันเป็นอะไรวะเดี่ยว"ไอ้ดิวถามผม
 
"คงโกรธ ที่กรูไม่ช่วยทำรายงาน"ผมพูด ผมเดินเข้าไปในครัว เอาขนมน้ำผลไม้ไปมห้คงดีขึ้น ผมจัดการจัดจานและรินน้ำผลไม้ที่ติ๊กเขาชอบ ผมเดืนขึ้นห้องติ๊ก

"ก๊อกๆ""ผมเคาะประตูห้องติ๊กเดินมาเปิดและตะปิดแต่ผมดันไว้

"อย่าเดี๋ยวมันหกแล้วอดกินนะ"ผมพูดติ๊กมองที่ผมถือมา น้ำผบไม้ที่ติ๊กชอบนั้นแหละ ติ๊กปล่อยให้ผมเข้ามาผมนะถืองานขึ้นมาด้วย ผมวางทุกอย่างลง และ ติ๊ดเอาโต๊ะญี่ปุ่นมากางทำรายงาน เขารู้ว่าผมต้องขึ้นมา

"มานั่งซิ เดี๋ยวเราทำเอง "ผมพูดติ๊กนั่งลง เหล่มองผม

"เราขอโทษแต่ไม่ได้ลืม เราไปดูแม่ของปูมาเขาน่าสงสารนะติ๊ก ค่ารักษาก็ไม่ค่อยมี "ผมพูดกับติ๊ก ติ๊กมองผมและพยักหน้า ไปอย่างนั้นแหละ ผมไม่รู้ทำไมเขาไม่ชอบปู มีอะไรทำไมไม่บอกละ
 
"นี้ก็รีบกลับมาช่วยทำรายงานเลยนะ "ผมพูดง้อหน่อย  และส่งแก้วน้ำผลไม้ให้ติ๊กมองผม และรับไปดื่ม
"อืมม พอแล้ว มรึงเขียนเลยนะ "ติ๊กพูดให้ผมหยุดอธิบาย และส่งปากกาเมจิกให้ผมเขียน ผมก็รับมา มองอีกคนที่ดื่มน้ำผลไม่ไปด้วย
 
"เดี่ยวไม่สวยมานิกรูเอง ไอ้ดำ "ติ๊กก้มลงมองผมก็เขียนโอเคน่ะแต่ไม่เฟอเฟคพอ นั้นแย้งผมไปเขียนเลย
 
"ตัดรูปดิ มองหน้ากรูอยู่ได้ มองแล้วรายงานมรึงจะดีขึ้นหริอไง"ติ๊กเม้งผม บางทีผมก็ชอบแบบเดิมดีน่ะ ไม่รู้ซิหรือว่าเราโรคจิตนะ 555 ชอบแบบที่เขาเป็น
 
"คราบแม่"ผมพูด

"โอ้ย! ติ๊กหยิกหูอีกแล้ว บอกอย่าหยิกหู "ผมร้องติ๊กหยิกใบหูผม ตอนนี้ผมนอนลงกับพื้นพยายามแกะมือติ๊กออกแต่อีกคน1ลืมตัวค่อมตัวผมไว้

“นี้กรูไม่ใช่แม่มรึงนะ “ติ๊กพูดยังหยิกหูผมติดอยู่เลย แต่

"ท่านี้ก็ดีเหมือนกันนะว่าไหม"ผมพูดหยักหน้าให้ติ๊กก้มดูค่อมตรงน้องผมพอดีเลย
 
"เห้ย!"ติ๊กรีบลุก และผมดึงรั้งคนที่ค่อมผมไว้ทำให้ติ๊ก ไม่ทันตั้งตัว ติ๊กก้มลงมาหาผมเต็มๆ ทำให้ปากเราประสานกัน ผมมองหน้ากัน จ้องกัน ใช่ปากทั้งคู่เหมือนอยากจะประสานกันแย่แล้ว ผมเลยพลิกอีกคนที่นอนลงและผมค่อมไว้ ผมก้มลงจูปทันที อีกคนทีรออยู่

"ติ๊ก ตกลง มรึงจะให้กรู เว้ยยย "พายเปิดประตูเข้ามาพอดี ผมสองคนหันไปเจอเต็ม แต่ดีที่ถอดปากออกจากันแล้ว แต่ผมนะค่อมติ๊กอยู่ ผมสองคนรีบผละออกจากผม ผมก็ลุกขึ้นและติ๊กลุกขึ้นนั่ง  พายปิดประตูลงมองผมสองคนสลับไปมา

"พายไม่ใช่นะ ไม่ใช่อย่างที่มรึวคิด มันแค่อุบัติเหตุ "ติ๊กพูดขึ้น

"จริงอะ"พายถาม

"จริงพายไม่มีอะไร กรูกับมันแค่หยอกเล่นกัน แค่นั้น เหมือนเวลากรูเล่นกับแอ้  มัน มันมีเมียแล้วคือไอ้ปู "ติ๊กพูดขึ้นผมหันไปมองเคยเล่นแบบนี้กับแอ้เหรอ ไม่เชื่อเด็ดขาด
 
"งั่นมรึงเอาไปทำเลยเดี่ยว กรูจะอาบน้ำแล้ว เอาไปทำที่ห้องนะ"ติ๊กพูดและเดินเข้าห้องน้ำผมได้แต่เก็บกระดาษรายงานไปทำที่ห้อง ผทเดินไปนี้เขาคิดว่ามันเหมือนที้เขาเล่นกันเหรอ

"มันก็แบบนี้เแหละเดี่ยว แต่ถ้ามรึงคิดว่าคนที่รักมรึงดีกว่าเลือกเขาเถอะวะ รายงานให้กรูช่วยบอกนะ กรูเสร็จแล้ว ไอ้แว่นมันทำเกือบเสร็จตั้งแต่ที่โรงเรียนแล้ว"พายพูด และผมพยักหน้า ผมเดินออกกลับห้องผม ทำรายงาน ผมนั่งทำรายงาน นั่งปั่น ทำไปได้เกือบครึ้งแล้ว ดูเวลานี้เกือบห้าทุ่มแล้ว ผมก้มหน้าก้มตาเขียนต่สักพักประตูห้องถูกเปิดออก

"เดี่ยว"ผมหันไปมองติ๊ก ถือแก้วนมมาด้วย ผมหันไปบิดขี้เกียดทีหนึ่ง
 
"ถึงไหนแล้ว "ติ๊กถามผม
 
"เกินครึ้งแล้วละ "ผมตอบและหันมามอง
 
"อะ นม "ติ๊กส่งแก้วนมให้ผม ผมรับมา
 
"มาเขียนต่อเอง "ติ๊กพูดและดันผมให้ลุก  ผมก็พักดื่มนมและติ๊กที่เขียนรายงานต่อให้ผม หลังจากที่ผมดื่มนมเสร็จก็ช่วยติดรูปที่รายงาน ผมสองคนช่วยกัน จนรายงานเสร็จ เกือบตีสอง เหลือหน้าปกกับสารบันอีก

"เหลือหน้าปกอีกเหรอ หาว.."ติ๊กพูด ดูท่าจะง่วงนอนแล้ว ผมหันไปมองคนที่ปิดปากหาง

"เดี่ยวทำเอง ไปนอนเถอะ"ผมพูดกับติ๊ก

"นอนรอนะ เสร็จแล้วเรียก จะตรวจดูก่อน ติ๊กพูดและเดินไปเอนตัวลงนอนที่เตียงผม ผมจัดการเขียนหน้าปก ผมเคยช่วยงานศิลป์ หลวงตามาก่อน และผมก็ทำได้ดีซะด้วย เสร็จแล้วผมลุกมาดู ติ๊กหลับปุ๋ยไปแล้ว ผมเลยปิดไฟนอน ผมค่อยๆหมุดเข้าไปในผ้าห่ม ทันที่ที่ร่างผมเอนลงที่นอน

"หมับ "ติ๊กพลิกมาสวมกอดผมทันทีผมก็เอาแขนผมกอดร่างติ๊กให้มาหนุนไหล่ผม

“เวลาไม่มีฤทธิ์นี้น่ารักนะรู้เปล่า”ผมพูดเบา

“อืมม”นั้นมีเสียงออกมาจากลำคอ ผมนี้ตกใจ

“ติ๊ก”ผมเรียกเบาๆ แต่ไม่มีเสียงตอบแสดงว่าหลับจริง ผมค่อยๆหลับตาลงง่วงเหมือนกัน

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันเดี่ยวXติ๊ก ตกลงยังไงสองคนนี้
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 02-06-2015 23:32:47

     เดี่ยว
       ผมตื่นมา เพราะไอ้ดิวมันมาเรียกและมันกำลังจะไปโรงเรียนแล้วด้วย  นี้ผมตื่นสายเหรอเนี๊ยะแน่ละกว่าจะได้นอนเกือบตีสองได้  ผมเลยบอกว่าจะตามไปและพาติ๊กไปด้วย ผมจัดการอาบน้ำให้เรียบร้อยก่อน และออกมาแต่งตัว

"อืมมม กี่โมงแล้ว"ติ๊กตื่นมาพอดี ติ๊กถามผม

"เจ็ดโมงสิบห้า "ผมบอก ติ๊ก

"อ้อ..เห้ย สายแล้ว"ติ๊กร้องและลุกพร้วดเข้าห้องน้ำผมทันที ผมก็หยักไหล่งง จัดการแต่งตัวต่อ

"เห้ย ทำไมไม่มีของใช้กรูเลยวะ "ติ๊กตะโกนออกมา ขณะที่ผมกำลังแต่งตัว

"จะมีได้ไงนี้มันห้องน้ำเดี่ยว"ผมพูดและแต่ตัว วันนี้จะหวีผมเท่ๆหน่อย

"เดี่ยว ไปเอาครีมอาบน้ำ โลขั่นทาผิวและชุดอาฟเตอร์เชฟให้หน่อย เดี่ยว"ติ๊กบอกผม ผมได้ยินแต่

"อะไรนะ "ผมกวน ผมตะโกนถามแต่จริงๆแล้วได้ยินชัดเจนว่าให้เอาอะไรบ้าง
 
"เดี่ยว เอาที่บอกไปอะให้หน่อย พลีส"ติ๊ก ผมหันมามอง มีเปิดประตูแง้มๆโผ่มาแค่หน้า ผมเดินไปกยิบให้ ติ๊กรีบอาบน้ำและออกมาเตรียมตัวไปเรียน
 
"เดี่ยว มานี้"ติ๊กเรียกผม ผมเดินเข้าไป ติ๊กก็ฉีดน้ำหอมให้ผม
 
"กลิ่นนี้ก็หอม"ติ๊กพูด ผมพากันไปโรงเรียน โดยที่ทุกคนไปกันหมดแล้ง ทันที่ขึ้นรถ ติํกก็เอนเบอะ แบบว่ายังง่วงอยู่ ผมขับมาถึงโรงเรียน นี้มีนแปดโมงสิบห้าแล้วเข้าแถวกันแล้ว ผมจอดรถและรีบวิ่งแต่ประตูปิดแล้ว
 
"น้าครับเปิดประตูให้หน่อยครับ"ผมเรียก รปภ ที่นั่งอยู่

"สายแล้วนะครับ ห้ามเข้าแล้วครับ"รปภ.บอกพวกผม และผมก็เหลือบมองเวลาลา ยังได้อยู่นี้

"แต่นี้เพิ่งจะสิบแปดเอง "ผมพูด เพราะเพิ่งจะ 8.18 นาทีเอง กำลังเข้าแถวอยู่

"เดี๋ยวผมจัดการเอง"เสียงพี่ตุ๊  เดินมือไขว้หลังมาพอดี มาที่ประตูเหล็กและลอดสายตามองผมสองคน

"พี่ตุ๊ "ติ๊กเรียกพี่ชายเขา และพี่ตุ๊ก้มดูนาฬิกาข้อมือตัวเอง
 
"ทำอะไรอยู่ นี้มันแปดโมงสิบกว่านาทีแล้ว "พี่ตุ๊ ผมกับติ๊กมองหน้ากันสลับกันไปมา
 
"ทำรายงาน"ผมตอบพร้อมกัน พี่ตุ๊มอง
 
"ทำรายงาน อิบ อืบ หรือเปล่า เลยมาถึงป่านนี้!"พี่ตุ๊พูดรายงานและทำนิ้วเหนือหัวแบบว่า อิบ อิบ

“รายงานพี่ตุ๊แน่นอนไม่ใช่ อิบ อิบ”ผมตอบและทำนิ้วตาม พี่ตุ๊มอง อุ้ยสะดุ้ง

“อุ้ยย”

“รายงานพี่นั้นแหละและเมื่อวานไอ้เดี่ยวมันไปเยี่ยมแม่เพื่อนป่วยที่โรวพยาบาล เลยมาช่วยช้า กว่าจะเสร็จเกือบตีสอง "ติ๊กพูดผมมอง ผมคิดว่าเขาจะไม่พูดเรื่องที่ผมไปเยี่ยมแม่ปูซะอีก

"อืมม เข้ามา ให้ครั้งนี้ครั้งเดียวนะครั้งหน้าโดนทั้งคู่"พี่ตุ๊ พยักหน้าให้ รปภ.เปิดประตู ผมเดินเข่ามายกมือไหว้พี่ตุ๊แบะสอ่วไปเข้าแถวกัน แดดก็ร้อนเปรี้ยงเลย ผมสิ่งตามมาเข้าแถวต่อจากไอ้ดิว

"ไอ้เดี่ยว วันนี้พี่กรูมาวะ ชมรมฟุตบอล "ไอ้ดิว ผมพยักหน้า ผ ทำกิจกรรมหน้าเสาธงตามปกติ หลังจากเลิกแถว วันนี้วิช่พละ เป็นวิชาแรกนี้หว่า กำ ผมเดินไปที้อัศจรรย์เล็กกัน วันนี้ ตีแบทกัน แต่ผมนี้ง่วง ไม่อยากตีแยทเลย ผมเดินขึ้นไปนั่ง ติ๊กเดินตามผมขึ้นไป ผมนั่งลง ขันเข่าไว้ ติ๊กนั่งลวตรงหน้าผม ตรงระหว่างที่ผมชันเข่า

"ง่วงชิบเลย "ติ๊กพูด

"เดี่ยวตีแบทกันไหม"ไอ้ดิว ผมโบกมือบาย ติ๊กก็เอนหลังมา หาผมเหมือนนั่งโซฟาประมาณนั้นและหลับตาลง ผมหยิบเอาเสื้อแจ็คเก็ตในกระเป๋ามาคลุม ทั้งผมและอีกคน ผมพล่อยหลับไปได้สักพัก

"โอ้ย เดี่ยวแดดเข้าตากรู"อีกคนร้อวขึ้นมาตกใจหมด พระอาทิตย์ส่องมาตรงผมสองคนพอดี แสงมันจึงเจ้าตาคนที่นอนพิงผม

"หยิบเรแบรนด์ให้หน่อย ในกระเป๋า"ติ๊กบอกผมผมหันไปหยิบและสวมให้ด้วยดี

"ค่อยยังชั่ว มีงตัวเดียวเลยไอ้เดี่ยว กรูง่วงเนี๊ยสาด"บ่น บ่น แต่มันกลับทำมห้ผมขิ้มออกมา แบบไม่รู้ตัว ผมกัมหน้าลงมองคนที่หลับโดยที่เสื้อยังคบุมผมสองคน เมื้อคืนได้กอด ได้หอมไปหลายฟ๊อดคนนี้ยังไม่ตื่นเลย

"โป้ก"ลูกขนไก่แน่เลย มัน กล้งผมแน่เลย เปิดผ้าคลุมดูว่าใคร ผมเห็นไอ้ดิว ไอ้นี้มันตีมาแน่นอน

"อะไรของมรึง"ผมถาม และมันชี้ ไปทางด้านหลังผม ผมหันไป ว๊าก พี่ตุ๊

"ติ๊ก ติํก "ผมเรียก อีกคนให้ตื่น พี่ตุ๊ยืนกอดอกพยักหน้ามองผมแบะอีกคน

"อะไรเดี่ยว กรูง่วง "ติ๊ก

"พี่ตุ๊"ผมบอก

"กรูเคยเห็นแล้ว พี่กรู เห็นทุกวัน มาโรงเรียนยังเห็น นี้หลับกรูยังต้องเห็นอีกเหรอ "ติ๊กยังหลับตาพูด พี่ตุ๊พยักหน้า พี่ตุ๊กอดออกมาผมและชี้อีกคน

"ใช่ ทุกเวลา นั่งทำอะไรกันสองคน!"พี่ตุ๊พูด

"เห้ย เสียงพี่กรู"นั้นเด้งเลยหันมาเจอเลยเป็นไงละ ละบอกแล้ว ผมสองคนหันไป เต็มๆ พี่ตุ๊

"เว้ยยย"ติ๊ก

"นั่งทำอะไร เอาเสื้อคลุมด้วย คิดว่าไม่มีใครมองเห็นใช่ไหม "พี่ตุ๊ต ผมเอสเสื้อที่ผมคลุมหัวกันแดดให้

"ก็มันง่วงและคลุมแดดมันส่องอะพี่ตุ๊ "ไอ้ติ๊กผมะยักหน้าร่วมด้วย

"แน่ใจนะ  พี่ว่าถ้าจะรักจะชอบพี่ไม่ว่า ทำแบบนี้ในที่โจ่งแจ้งมันใช่เหรอติ๊ก เดี่ยว"พี่ตุ๊

"ใคร ผมกับมันเพื่อนกัน นั้นแฟนมัน ต้นข้าว มานี้เห้ยแฟนมีงอยู่นี้ "ติ๊กตระโกนเรียกต้นข้าวที่ไปซื้อน้ำมา มันมองเลิกหลัก ติ๊กมันตระโกนดังมากคนมองจากตึกลงมา ปูอยู่บนตึกด้วย ปูมองแป็ยหนึ่งและเดินเข้าห้องไป

"นั้นแฟนมันนั้น"ติ๊กบอกพี่ตุ๊ ต้นข้าว บลู แอ้ เดินมาที่ผมนั่ง

"เราเป็นแฟนไอ้เดี่ยวมันเหรอ "พี่ตุ๊ถามต้นข้าว ต้นข้าวมองติ๊กพยักหน้าเป็นสัญญาณให้ตอบว่าใช่

"ใช่ ใช่ คะครับ"ต้นข้าวแบบยังงได้อีก พี่ตุ๊มองต้นข้าวสลับกับผมและติ๊ก
 
"งั้นแล้วไป "พี่ตุ๊

"เห็นไหมพี่ตุ๊ "ติ๊กลุกขึ้นบิดขี้เกียด และรับน้ำจ่กแอ้ ดื่ม แอ้ส่งให้ผมขวดหนึ่ง และไอ้ดิวมันวิ่งมารับน้ำที้แอ้ซื้อ ให้

"ไอ้เดฟ กับไอ้เอ็กซ์มากี่โมงดิว"พี่คุ๊ถามถึงพี่ชาบดิวที่ว่าจะมาเป็นโค้ชให้นักฟุตยอล

"มาถึงนี้ก็ บ่าย  3 โมงพอดีครับพี่ตุ๊"ดิวพูด

"โอเค  พี่มีไปประชุมที่โรงแรมคิดว่าคงทัน "พี่ตุ๊พูดและเดินออกไปรถตู้มารอรับแล้ว ครูพัฒน์ก็ไปด้วย และพายเดินมากับไอ้มาร์คพอดี

"ไอ้มาร์คมันจีบพายวะ"แอ้พูด ดูคุยกันกระหนุงหนิง น่ารักเชียว มันทำพายเขินพายเลย

"ผลั๊ก"

"เว้ย"พวกผม นั้นคือท่าเขินของพายเหรอ ผลักซะไอ้มาร์คกระเด็นไปเลย ไอ้มาร์ลุกขึ้นมา

"พาย ครับเขินเบ่าๆหน่อยครับ กรูว่ากรูจะตายก็จีบน้องพายนี้แหละครับ"ไอ้มาร์ค

"ก็มาค์คอะ"พายทำท่าจะขินอีก ดีที่ไอ้มาร์ครับมือพายไว้ก่อน

"พอจร๊าๆ เขินแต่พองาม เขินมาร์คเดี๋ยวมาร์คช้ำในตายก่อน"ไอ้มาร์ค 

 ติ๊ก
 ผมนั่งดื่มน้ำที่แอ้มันซื้อมาให้ ผมง่วงมากผมนั่งหลับผิงไอ้เดี่ยวมัน สวมอว่นตาเรแบรนด์แต่ไม่ได้หลับหรอก ผมมองหน้าไอ้เดี่ยว มันเป็นคนที่หล้อเข้ม หล่อแบบว่าเป็นพระเ อกได้สบายๆเลย ไม่เอา เดี๋ยวไอ้เดี่ยวทำเราจะตกงานถ้าแนะนำให้พี่เอ แต่จริงๆถ้าไอ้เดี่ยวพอมันเข้าวงการก็มีคนมาเกาะแกะอีก ผมสับสนในใจมากๆ ผมแอบรักไอ้ดิวแต่มันไม่มีใจให้ผมเลยผมได้แต่รอ ผมรู้ว่าคน ชอบคือแอ้ มันไม่มีทางได้แอ้แน่นอน แอ้คือคนที่ลุงหนึ่งบอกไม่ให้มันเอา ผมยังจะรอไอ้ดิวต่อไป ทำไมคนชอบไอ้ดิวเยอะ พายก็ชอบไอ้ดิว แต่ผมเชื่อว่าอาเปรมดิ์ได้เห็นคลิปที่ตีกอล์ฟกันแล้ว พายกรูขอโทษนะ ที่ต้องทำแบบนั้น

"ไปห้องน้ำกัน และจะขึ้นเรียนแล้ว"แอ้พูด ผมพยักหน้า ว่าเห็นด้วย

"บลู ต้นข้าว ไปห้องน้ำกันวะ"แอ้พูดและมันสองคนมันลุกตาม

"พายไปห้องน้ำกัน"ผมเรียกพาย เพราะมันนั่งอยู่กับไอ้มาร์ค และพายมันก็ลุกมาหาผม ผมเดินไปห้องน้ำ ไอ้ดิวโบกมือไม่ไป ไอ้เดี่ยวด้วย ผมเดินมาถึงห้องน้ำ ห้องเรียนอื่นคงหมดคาบกันแล้วเลยลง มาเข้าห้องน้ำกัน
 
"คนเยอะวะ ไปห้องน้ำชั่นสองกันไหมวะ "ต้นข้าวถามพวผมผม และ ผมก็เห็นด้วยนะ เพราะพวกผมเรียนชั้นสามกัน ผมเดินตามขึ้นไป ผมเห็นปูอยูกับเพื่อนใกล้เๆห้องน้ำ

"ต้นข้าว มรึงเป็นแฟนไอ้เดี่ยวเลยดิ มันนิสัยดีนะมรึง และมรึวกับมันดูหมาะสมกันดี "ผมพูดกับต้นข้าว  ผมพูดดังนิดหนึ่ง

"เห้ย"ไอ้ต้นข้าวมันร้องออกมา
 
"เมื่อเช้ามัน มาส่งมรึงอีกไหมละ"ผมถามถึงไอ้ต้ากับต้นข้าว

"ไม่วะ"ต้นข้าวพูด
 
"ของไอ้เดี่ยวมันดีก็งี่แหละ "ผมพูดและเดินเข้าห้องน้ำไปทันที
 
"ติ๊กมรึงตั่งใจพูดให้ไอ้ปูมันได้ยิน ทำแบบนี้ทำไมวะ "พายพูดขึ้น มันหันไปมองพาย
 
"เออ กรูตั้งใจ กรูไม่เชื่อคนอย่างปู มาหลอกหรือเปล่าก็ไม่"ผมพูดกับพาย
 
"ติ๊ก เขาไม่ได้หรอก แม่เขาป่วยจริง "แอ้พูด ผมหันมามองไอ้แอ้ด้วย ใช่ซิมันไปด้วยกันมาเมื่อวานนิ

"อ้อ มรึงพากันไปเยี่ยมมากับไอ้ดิวกรูลืม เดี๋ยวนี้ เออ ออไปกับคนอื่นแล้วใช่ไหม แอ้"ผมพูดและจะเดินออก

"หมับ"แอ้มันดึงแขนผม

"อย่างี่เงาได้ไหมติ๊ก มรึงมีพร้อมในขณะที่คนอื่นเขาข่ด มรึงไม่เข้าใจเข่หรอกติ๊ก"แอ้พูดว่าผมมีพร้อม ใช่พร้อมในความสุขจอมปลอมหลอกตัวเองไปวันวัน

"กรู ยังขาด คนที่กรูรัก และเหตุผลที่กรูขาดเพราะใครบางคนเห็นแก่ตัว"ผมพูด แอ้มันปล่อยแขนผมและเดินออกมาทันที ผมเดืนขึ้นก้องเรียนเลย ทำไม เมือก่อนมันก็มีผม มีกันสามคน แต่มันกับเลือกแอ้ กรูไม่ดีตรงไกน

"ปึก"ผมเดินมาชนใครสักคน ผมเงยหน้ามองคนนั้นคือ ปู

"ขอโทษนะ"ปูพูด  ผมมองและพยักหน้า ก่อนจะ เอามือปัดที้ไหล่ผมเอง และเดินไปทันที

"แกไปทำอะไรเขาหรือเปล่าวะปู"เพื่อนของปูถามปู  ผมไม่แคร์ ผมก็เดินขึ้นมาบนห้อง พวกดิวมันขึ้นมาแล้ว ผมตรงไปนั่งเก้าอี้ ไม่พูดไม่จากับใครทั้งนั้น

"เป็นอะไรของมันวะ"ไอ้แจ็คพูดเชิงถาม  คนอื่นๆ

"ติ๊ก แอ้ละ"ดิวถามผมแต่ถามหาไอ้แอ้
 
"ไม่รู้กรูขึ้นมาก่อน "ผมตอบ

"ก็มรึงไปห้องน้ำกับมัน"ไอ้ดิว

"ใช่ กรูเสร็จก่อนก็ขึ้นมาก่อน "ผมตอบและเปิดหนังสิอแบบว่าไม่ยากสนทนาอะไรทั้งนั่น สัพักแอ้ พาย ต้นข้าวและบลูเดินเข้ามา ดิวทำท่าจะถามแอ้ ผ มไม่ได้สนใจ เสียงเก้าอี้ ถูกลากคงพายนั่งกับผม พอผมหันไป กลายเป็นแอ้และพายนั่งกับดิวแทน
 

"ติ๊ก "แอ้มันเรียกผม ผมหยุดชะวัก และเขียนต่อ ทำเป็นไม่สนใจ

"อย่าทำแบบนี้ได้ไหม"แอ้จับแขนผม ผมพ่นลมออกมา ผมเงยหน้ามองแอ้ โดยมีสายตาไอ้ดิวที่มองผมสองคน สายตาที่มอง คงมองว่าผมวุ่นวายกับแอ้ และสายตาที่มองแอ้มันหวงใยแอ้ มันช่างต่างกัน

"ติ๊ก"แอ้เรียกผมอีกที

“มรึงให้กรูรู้สึกยังไง กรูเพื่อนมรึงนะ”ผมหันมาพูดกับแอ้มัน
 
“ติ๊ก มรึงเพื่อนกรู แต่ที่กรูพูดเพราะกรูไม่อยากให้คนอื่นมองมรึงไม่ดีถ้ามรึงทำแบบนั้นติ๊ก”แอ้มันพูด ผมก็มองมัน เออจริงซิ ผมไม่ทันได้คิดซะด้วยซ้ำ

“มรึงเป็นใคร ลูกเจ้าของโรงเรียนนะ”แอ้พูดกับผม ผมเพิ่งคิดได้เออ จริงผมเป็นใคร และคนนั้นเป็นใคร

“ตี๊ก”แอ้เรียกผม

"กรูโ เค แอ้ "ผมพูด ผมพยักหน้า แอ้มันยิ้มกลับมาให้ผม ตอนนี้อาจารย์เข้สอนแล้ว ขณะที่ผมกำลังเรียน อาจารย์กำลังขึ้นหัวข้อบนกระดานดำ

"ติ๊ก"เดี่ยวมีนเรียกผม พอผมหันไปมันส่งกระดาษให้ผม ผมรับมาอ่าน

"เป็นอะไร โกรธอะไรแอ้มัน "ไอ้เดี่ยว เขียนมาให้ผมอ่าน

"ไม่มีอะไร แฟนกันก็งอลกันบ้าง ธรรมดา"ผมเขียนต่อและส่งไปให้ไอ้เดี่ยวมัน

"หลอกเด็กอนุบาลดีกว่าไหม ว่าแอ้เป็นแฟนนะ "เดี่ยว มันเขียนส่งมาให้ผม แถมหยักคิ้วอีก ให้ผมอีกนะ

"มรึงไม่เชื่อก็เรื่องของมรึง กรูสองคนรักกันมาก "ผมเขียนแบะส่งไปให้มัน โดยไม่ได้หันไปมอง ผมรู้ว่ามันเดาผมออกหมดแล้วว่าผมต้องการใคร

"อืมมม รักกันมากใช่ไหมค่ะ นักเรียน"ผมสะดุ้ง แสดงว่าคนที่รับกระดาษไม่ใข่ไอ้เดี่ยว เป็นคุณครูเนตร ครูคนใหม่ที่พี่ตุ๊หามาสอนพวกผม คนข้างโหดเฮี้ยบ!

"รักสามเศร้าเหรอค่ะนักเรียน งั้น ออกไปยื่นคาบไม้บรรทัดหน้าห้อง ใครเขียนคนแรก"ครูเนตร พูดและมองผมสามคน

"ผมครับ"ไอ้เดี่ยว ครูพยักหน้าออกไปหน้าห้อง

"และใครที่เธอเขียนให้"ครูถามเดี่ยวก่อนเดินออกไป

"ให้ติ๊กครับ"เดี่ยว  มันตอบว่าให้ผม ผมหันไปแอบโชว์นิ้วกลางให้มันเลย

“อะฮืม”ครูเนตร

"ลุกขึ้น และใครคือแฟนเธอติ๊ก"ครูเนตรถามผม ผมมองไอ้ดิวและผมก็ก้มลงมองติ๊ก

"แอ้ครับ"ผมตอบแอ้มันสะบัด และคนที่สะบัดหน้ามาพร้อมกัน คือไอ้ดิว
"ลุกค่ะ รักสามเศร้าเราสามคน แต่รบกวนไปตกลงกันนอกเวลาเรียนนะค่ะนักเรียน ออกไปยืนด้านนอกเลยค่ะ คาบไม้บรรทัดพร้อมกระต่ายขาเดียว "ครูเนตรสั่งผมสามคน

"ผมว่า ตกลงกันวันกันไม่ลงมากกว่าครับอาจารย์"ไอ้มาร์ค

"555"พวกมันขำผมสามคน ผมแอบหัน fuck มัน ตอนอาจารย์เพบอ

"อยากไปช่วยเขาไหมละ โซ่ จะได้ไปยืนด้วยกัน"ครูเนตร บอกไอ้โซ่

"ไม่ละคราบ ไม่ยุ่งเรื่องผัวๆเมียๆ คร๊าบ"ไอ้โซ่  และผมสามตนยืนหน้าห้อง และคาบไม้ยรรทัดพร้อมยืนกระต่ายขาเดียวด้วยกางแขนออก ครูเข้าไปสอนต่อ

"อึง อึง"ผมออกเสียงรอดไม้บรรทัดส่าเพราะมันคนเดียว และขี้หน้ามัน ไอ้เดี่ยว

"ใครกันแน่ เห็นไหมแอ้มันโดนไปด้วยเลย"ไอ้เดี่ยวมันดึงไม้บรรทัดออกจากปากมันและพูด 

"ใช่กรูไม่รู้เรื่องดรูก็ดันโดน  สาด"ไอ้แอ้ อีกคน ดึงไม้บรรทัดออกและพูด

"ไอ้แอ้ มรึงทิ้งกรูเลยนะ"ผมหันไป พูดกับไอ้แอ้

"นี้ ออกมายืนหน้าห้องยังซ่าอีก เดี๋ยวให้ไปยืนกลางสนามเลย"คุณครูออกมาผมจำต้องคาบไม้บรรทัดและยืนกระต่ายขาเดียว จังหวะที่ ห้องอื่นเปลี่ยนคาบพอดี ดันเป็นห้องไอ้ปู  และไอ้ปูก็เดินผ่าน เพื่อนๆมันขำพวกผม และไอ้เดีายวมันทำท่าตลกให้ปูดี  ปูขำมัน ผมนี้เจ็บใจ ผมมองมันไอ้เดี่ยว
 
"อู้ย"มันร้องที่หันมาเจอหน้าผม

"ตลกบริโภคนะมรึงนี้ "ผมว่ามัน และหันมาคาบไม้บรรทัดต่อ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน แอ้เจอน้องเซนอีกครั้ง
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 02-06-2015 23:36:45

แอ้
วันนี้ช่วงบ่ายผมนั่งกับไอ้ติ๊ก ผมรู้ว่ามันโกรธที่ผมเหมือนเข้าข้างปู แต่ผมไม่อยากให้คนอื่นมองมันไม่ดี มันเป็นถึงลูกเจ้าของโรงเรียนนะ แถมตอนระหว่างเรียนไอ้ติ๊กกับไอ้เดี่ยวมันเขียน จมหากันโต้ตอบกันและดันพ่วงผมลงไปด้วยเลยโดนทำโทษยืนหน้าห้อง และตอนนี้หมดคาบแล้ว มันสองคนนี้น่ะ ผมก็รู้สึกแปลกๆนะ

"ติ๊กมรึงไปหาะตุ๊เลยเปล่า"พายหันมาถามติ๊ก

"แอ้ กรูไปเลยนะ เดี๋ยวสาย พี่ตุ๊บ่น เสร็จแล้วโทรหาละจะได้ไปรับ วันนี้ซ้อมดนตรีนะ  จ๊วบ"ติ๊ก ดูมันทำซิ ทุกคนมองผมหมดเลย

"บอยไปเถอะ อย่าไปอิจฉาเขา "แจ็ค ผมโชว์นิ้วกลางมันเลย มันแซวผม และดึงแขนบอยออกไป บอยยังมองผม
 
"ธรรณ์"ผมรู้ว่าไม่มีใครเชื่อเรื่องผมกับติ๊กแน่นอน

"คิก คิก คิก"ธรรณ์ขำผมก่อนเดินออกไปกับหลุยส์

"วันนี้กรูรีบกลับบ้านวะแม่มีผธุระวะแอ้ พรุ่งนี้เจอกันนะแอ้ หวังว่าพรุ่งนี้กรูคงไม้ได้ยินข่าวดีไปกว่ามรึงเป็นแฟนไอ้ติ๊กนะ 555"ไอ้ข้าวอีกคน

"กรูไปรอที่สนามกันเลยนะ ถ้าจะเคลียกันยาวเลย งานนี้ เมีนพี่มีชู้......"ไอ้เดี่ยว แถมทันยังร้องเพลงแซวผมอีกก่อนมันเดืนออกไปพร้อมไอ้ภาคิน ตอนนี้เหลือแค่ผมสองคนกับไอ้ดิว

"ดิว "ผมเรียกดิว ผมรู้ว่ามันงอนผม
 
"อย่างอนกันได้ไหม แค่ติ๊กงอนกรูก็แย่แล้ว"ผมพูดกับดิว
 
"มันงอนเรื่องอะไร เลิกตามใจมันสักทีได้ไหมแอ้ "ดิวหันมาพูดกับผมพร้อมกับลุกขึ้นมาหาผมด้วย

"มันเป็นใครละ เพื่อนกรูหรือเปล่า ที่จะให้กรูทำตามที่มรึงบอกดิว "ผมหันไปถามไอ้ดิวและพร้อมจะยกกระเป๋าพวกอุปกรณ์ที่จะไปสอนเด็ก วันนี้ผมเปิดสอนวันแรกตื่นเต้นมากเหมือนกัน แต่ก็นะ เจอแบบนี้หายตื่นเต้นไปนิดหนึง 

"หมับ"ดิวแย้งผมไปถือซะงั้น ผมหันมามองว่าทำไม

"ยังปวดท้อง ห้ามถือของหนัก อันนี้พ่อบอก "ดิวพูดและดึงไปถือให้ผม  ผมเดินลงมาชั้นล้างกับดิว

"มันไม่จริงใช่ไหมแอ้"ดิวถามผมขณะที่เดินลง ผมก็มองดิว

"เรื่องที่เป็นแฟนติ๊ก "ดิว ถามมผม ผมรู้ว่าดิวนะรู้คำตอบดีอยู่แล้ว

"อืมม อันนีเกรูไม่รู้ว่าติ๊กมันจะ"ผมพูดกับดิว 

"พูดแบบนั้น แอ้ ดิวหึง"ดิวพูดกับผม
"กรูเห็นมรึงหึงทุกคนอะ เพลอๆกับหมาด้วยมั่งมรึงอะ"ผมพูดกับดิว

“ก็อาจจะเต๊ะหมาด้วย ”ไอ้ดิวพูด ผมสะบัดไปมองกรูประชดนะไอ้นี้

“อุ้ย! ดิวล้อเล่น “ไอ้ดิวพูด แม้ไอ้บ้านี้

"ไม่รักจะหึงไหมละแอ้ "ดิวบอกผม ผมหันมาก็ใจอ่อนกับสายตานั้อีกแล้ว

"แต่มันมากไปดิว "ผมพูด ตอนนี้ผมเดินมาถึงอาคารเรียนที่พี่ตุ๊เตรียมไว้ให้ผมแล้วมีเบอะเรียบร้อย  นักเรียนยังมาไม่ถึง        ดิววางกระเป๋าผมลง

"ก็มันทนไม่ได้นิแอ้  "ดิวพูด ผมหันมามองหน้าดิว
 
"ได้ดิวจะพยายามไม่หึง...มาก"ดิวพูดผมยิ้มออกมานิดหนึ่ง พยายาม 
"พยายามไม่หึงเลยจะได้ไหม ดิว "ผมพูดกับดิว และหันไปเปิดกระเป๋าเพื่อเครียมอุปกรณ์ออกมารอเด็กๆ

"ดิวไปได้แล้วพี่เดฟ พี่เอ็กซ์จะรอเอานะ"ผมบอกดิว

"รอนะมารับ ห้ามยกกลับเอง มันหนักนะแอ้ อันนี้พ่อสั่งดิวจริงๆนะ ห้ามดื้อ "ดิวพูดกับผม ผมหันไปมอง สั่งยังกับเด็กสองขวบเลยนะ

“เป็นห่วง เห็นตอนแอ้ปวดท้อง ดิวโคตรสงสารเลย”ดิวพูด

“อืมม”ผมแค่พูดในลำคอ ดิวกำลังเดินออก

"ดิว "ผมเรียกดิว  ดิวก็หันมา

"รีบมารับนะ รอ "ผมพูด ดิวยิ้มให้ผมผมรู้ว่าเขาอยากให้ผมอ่อนเขาบ้างอะไรบ้างแต่นะผมไม่อยากอ้อนเขามาก เพราะว่าผมกลัวใจผมเองต่างหาก ถ้าวันหนึ่งผมต้องไปจากเขา  ผมไม่อยากคิดแล้วตอนนี้  ผมเดินมาจัดของสำหรับเด็กๆ สักพักผมก็เห็นคุณครูพานักเรียนมา ประมาณ สิบห้าคน มีทั้งเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชาย
 
"สวัสดีค่ะ คุณแอ้ใช่ไหมค่ะ นี้ค่ะนักเรียน ที่จะมาเรียนเทควันโดกับคุณแอ้ นักเรียนค่ะ นี้พี่แอ้นะค่ะ "คุณครูที่พามาถามผม และผมพยักหน้าคุณครูก็แนะนำนักเรียนตัวน้อยของผม น่ารักจริงๆ เลย

"เอาละ ห้ามดื้อ ห้ามซน พี่แอ้ก็คือคุณครูนะค่ะ ถ้าดื้อพี่แอ้มีสิทธิ์ทำโทษเข้าใจไหมค่ะ "คุณครูพูดผมก็ยิ้มให้

"ครูอ้อยค่ะ คุณแอ้ เออ ประมาณหกโมงเย็น ผู้ปกครองจะข้ามารับที่นี้เลยนะค่ะ นี้รายชื่อเด็กๆและชื่อผู้ปกครองเด็กค่ะคุณแอ้ และนี้ค่าสอนนะค่ะ เออ มีน้องเซนที่แม่เขาจะมาให้ ถ้าเย็นนี้เขาไม่ให้ วันจันทร์ พี่อ้อยคงไม่ส่งมาเรียนนะค่ะ "ครูพี่เลี้ยงบอกผมผมพนักหน้า ผมมองตามที่พี่เบี้ยงโบ้ยปากไป เห็นนั่งอยู่ห่างจากเพื่อนหน่อย เด็คนนี้ที่ผมเจอตอนที่กลับจาก กทม และเด็กคนนี้เหมือนมีอะไรพิเศษกับผมมาก ตั้งแต่วันนั้น และตอนนี้ที่ผมเจอเขา ผมรู้สึกถึงความผูกผันกับเขายังไงก็ไม่รู้ เหมือนผมกับเขาได้อยู่ด้วยกันมาก่อน แต่ที่จริงแล้วไม่เลย

"ชื่อน้องเซนค่ะ แม่เขาทำงานโรงงานเป็นแม่บ้าน เลิกงานก็เย็นมาก รายได้แค่พอปะทังไปวันวันค่ะ น้องเซนเข้ากับเพื่อนไม่ค่อยได้เพราะ ไม่ค่อยได้มาเรียน แต่แปลกนะค่ะ น้องเซนเขารักเรียนมาก อ่านเขียนได้คล่องมากค่ะ เรียกว่าเรียนเก่งก็ว่าได้ค่ะ"ครูอ้อยบอกผม  ผมก็พยักหน้าและมองเซน น่าจะแก่กว่าลูกๆผมปีหนึ่ง
 
"งั้นพี่อ้อยไปก่อนน่ะค่ะ"ครูพี่เลี้ยงพูดผมพยักหน้า

"ครับ" ผมเดินไปหาเด็กคนนั้นที่ชื่อเซน

"ไม่ขยับไปนั่งใกล้ๆเพื่อนละเซน"ผมถามเซน เซนเงยหน้ามองผมตาแป้วเชียว ผมยิ่งมองเขาใกล้ๆ ยิ่งบอกไม่ถูกมันเหมือนคนดีใจที่ได้เจอคนที่ไม่ได้เจอกันนานและพลัดพลากจากกันไปนาน

"กลัวเพื่อนไม่อยากให้เซนนั่งด้วย"เซนพูดกับผม และมองเพื่อนที่เล่นกัน แต่ไม่มีใครชวนเซนเล่นเลย

"ไม่หรอก  มากับพี่"ผมพูดและแบมือ เซนยืนมือมาให้ผมจับและผมก็จูงมือเซนลุกขึ้นเพื่อเดินไปหาเพื่อนๆ
 
"สวัสดีครับ “ผมทักเด็กๆ

“สวัสดีครับ / สวัสดีค่ะ พี่แอ้”เด็กๆทักทายผม แสดงว่าครูอ้อยสอนมาแน่นอน

“สวัสดีครับทุกคน พี่ชื่อพี่แอ้ พี่ยินดีจะสอน เทควันโดน้อง แต่ พี่อยากให้ เพื่อนคนนี้นั่งด้วยกันได้ไหมครับ เราเพื่อนกันใช่ไหมครับ "ผมถามเด็กๆ ทุกคนมองมาที่เซน

“น้องเซนอยากนั่งกับเพื่อนไหมครับ”ผมถามเซน เซนพยักหน้า
 
"นั่งกับเราก็ได้เซน"เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเรีนกเซนนั่งลง

"เอาละ  วันนี้เราจะมาทำความรู้จัก อะไรคือเทควันโด บร้าๆๆๆๆๆๆๆ"ผมก็อธิยายและเริ่ม สอนขึ้นพื้นฐาน ดูเด็กๆชอบมากและสนุกกับที่ผมสอน โดยเฉพาะเซน เขามีพรสวรรดิ์นะผมว่า เซนเขาสนใจและใส่ใจมาก
 
"เซนเตะได้พี่แอ้ เย้ เย้"ดูเขายิ้มมีความสุขกว่าตอนแรกที่มานั่ง ห่างๆเพื่อนตอนนี้มีเพื่อนแล้ว นิ เขสนุกกับเพื่อนๆ

"เก่งมาก เซน"ผมชม และได้เวลาเลิกเรียรแล้วผู้ปกครองเริ่มมารอกันแล้ว
 
"นี้ครูฝึกเหรอ ที่ว่าเป็นลูกชาย พันเอกภีมปภพหรือเปล่า แถมบ้านยี่ เป็นเกย์ทั้งบ้าน หน้าตาดีอะ จะว่าหล่อก็หล่อ จะว่าสวยก็สวยนะ ชะนีอิจฉา "ผมได้ยิน จะดีใจดีไหม ผมหันไปยิ้ม ๆให้ เขารู้ว่าผมได้ยินก็ยิ้มกลับมาให้ผม
 
"เอาละ กลับบ้านได้ กลับไปฝึกเองที่บ้านและคราวหน้า พี่จะสอนท่าต่อไปให้นะครับ พรุ่งนี้ไม่ได้มาเรียนกันเพราะว่า พรุ่งนี้ เราเลิกเร็วกันใช่ไหมครับ งั้น เจอกันวันจันทร์  เลิกแถวครับ "ผมบอกเด็กๆ

"เย้!"เด็กๆพากันวิ่งไปหาผู้ปกครอง แต่เซนยังมองหาคงยังไม่มา แม่ของเซน

"เซน แม่ยังไม่มาเหรอครับ"ผมถามเซนและเก็บอุปกรณ์เขาที่เก็บของ ผมไม่เอากลับ เซนเดินมาช่วยผมเก็บ น่ารักจริง

"คร๊าบ แม่คงยังไม่เลิกงาน ครับพี่แอ้"เซนบอกผม
 
"มานั่งกับพี่แอ้มา  แล้วนี้เซนหิวไหม "ผมเรียกเซน ให้เซนมานั่งกับผม ผมถามว่าหิวไหม เห็นคลำท้อง ผมเอาขนมยูโรเค้ก ด้วยและน้ำผลไม้ ดิวซื้อให้มาด้วย
 
"อะ"ผมส่งให้และแกะให้ด้วย ผมแปลกใจทำไ มรู้สึกพิเศษกับเซนแบบที่ไม่ เคยรู้สึกกับเด็กคนอื่นๆมาก่อน ความรู้สึกแบบนี้เหมือนตอนที่ผมดูแลและทำให้ลูกๆ ผมนะ  นี้เกือบหกโมงแล้ว ดิวเดินมาหาผมแล้ว ดิววางกระเป๋าลง ดิวมองเด็กที่นั่งกินขนมกับผม

"ไปแป็บเดียว คลอดลูกแล้วเหรอ"ไอ้ดิวถาม  ผมแถบตะยันด่วยเท้าเลยดีที่ เซนนั่งอยู่กับผม
"คิก คิก คิก"เซนขำผมกับดิว 

“เซนนี้พี่ดิว”ผมบอกเซน เซนมองผมและดิว

"ดู ท่าะหิวนะ "ดิวพูดเพราะกินยูโรเค้ก ตุ้ยๆเลยและกินน้ำผลไม้ด้วย

"หิว เขาไม่ได้กินข้าว เพราะเขาหาช้อนไม่เจอ เพื่อนเอาไปซ้อน"เซนพูด ผมหันไปมอง โธ่เอ้ย!

"เออ นี้"ดิวถามผม คงหมายถึงเซน เห็นมีแค่เซนคนเดียวตอนนี้
 
"มาเรียนเทควันโด รอแม่เขามารับนะ ดิว"ผมบอกดิว และเซนที่เงยหน้ามองผม

"ชื่ออะไรครับ "ดิวถามเซน

"ชื่อเซน"เซนตอบแต่ห้วนไปหน่อยนะ

“ชื่อเซนครับ”ผมพูดให้เซนฟังจะได้พูดตอบดิวใหม่อีกครับ ผมรู้ว่าเขาเข้าใจว่าที่ผมบอกคือต้องมีครับลงท้ายด้วย

“ชื่อเซนครับ”เซนพูดตามผม น่ารักมากเลย

"น่าจะเท่าๆกับไอ ไอซ์และโอ้ระแอ้"ดิวพูดกับผม

"น่าจะแก่กว่าปีหนึ่ง"ผมบอกดิว
 
"พี่ดิวเป็นแฟนพี่แอ้เหรอ"เซนถามดิว และผมสะยัดหน้าไปมองเลย
 
"เซน พี่เป็นผู้ชาย"ผมพูดกับเซน

"อ้าวเหรอ นึกว่าเป็นพี่สาว"เซน ทำเอาไอ้ดิวขำเลยตอนนี้ ผมนี้มองไอ้ดิว ตลกมากไหม
 
"เซน" ผู้หญิงอายุประมาณ สามสิบต้นๆ มาเรียกเซน ผมหันไปมอง เขาเป็นแม่ของเซนผมจำเขาได้ที่ร้านสะดวกซื้อ
 
"แม่มาแล้วพี่แอ้ พี่ดิว  "เซนพูด ผมจูงเซนออกมาหาแม่เขา แม่เขายิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มตอบ
 
"ขอโทษนะค่ะที่มาช้า"คุณแม่ของเซนพูด

"ไม่เป็นไรครับ "ผมบอกตอนนี้เซนไปกอดแม่เขาแล้ว ผมยิ่งมองยิ่งมีความสุขแปลก ๆ
 
“วันจันทร์ใช่ไหมพี่แอ้ "เซนหันมาถามผม

"เออ เซนไม่ได้ลูก  เงินแม่ยังไม่ออกเลย "แม่ของเซนพูด เซนเงยหน้ามองแม่ของเขาแบบไม่เข้าใจ

“เซนไม่ได้มาเรียนแล้วลูก”แม่ของเซนพูด

"คุณแม่น้องเซน ไม่ต้องจ่ายครับ  ผมให้เซนมาเรียนกับผมฟรี  ผมไม่เก็บเงิน  เซนเขามีพรสวรรดิ์"ผมพูดกับแม่ของเซน แม่ของเซนมองผม

"ขอบคุณนะค่ะ ที่อยากให้เรียนเพราะ ไม่มีใครอยู่กับเซน แต่รายได้ดิฉัน กับค่าใช่จ่ายที่เยอะมากมายมันไม่พอกัน  "แม่ของเซนพูด ผมนี้สงสารเขาสองคนจับใจผมเลย ผมหันมามองดิว ดิวมองผมดิวพยักหน้า  ผมรู้ว่าสงสารทุกคนไม่ได้

"ใช่ และไอ้เว้าก็จะฆ่าเซน"เซนพูดขึ้น

"เซน อย่าพูดอย่างนั้นซิ"แม่ของเซนปรามเซน

"คือเป็นลูกพี่ชายแฟนนะค่ะ ค้อนข้างเกเร พ่อของเซนเขาเสียคั้งแต่เซนเกิดได้ไม่กี่วัน "แม่เซนพูด ผมนี้ยิ่งสงสารเซนมากขึ้น  ลูกผมนี้โชคดีที่มีพร้อมทุกอย่าง  ไม่ลำบากเลยสักนิด

"วันจันทร์มาเรียนนะเซน"ผมพูดกับเซน เซนพยักหน้า

"คุณเลิกงานเมื้อไหร่ก็มารับแล้วกัน ผมเข้าใจ ผมยินดีที่จะดูแลเขาให้ ผมรู้สึกชอบเขา "ผมพูด กับแม่ของเซนเ แม่ของเซนยิ้มอย่างดีใจ ผมเอามือลูปหัวเซน ที่มองผม สายตาที่บริสุทธิ์ 
 
"ถ้าอย่างนั้น ไปก่อนนะค่ะ ต้องพาไปซื้อซีโครงไก้ย่าง ใจดี เอาไปเลี้ยงหมาจอนจัดนะค่ะ"แม่เซนพูดและก้มมองเซนด้วยความเอ็นดู

"เหมือนพี่แอ้เลยนะ ชอบซื้อลูกขิ้นเลี้ยงน้องหมา"ดิวพูด เดินไปหาเซน เอามือลูปหัวเซน ผมแอบค้อน เพาะผมเคยซื้อเลี้ยงสุนัขหน้าโรงเรียนประจำ รถขายลูกชิ้นมาจะซื้อแต่ไม่เคยเกิน และเอามาเลี้ยงหมา 
 
"หมับ "ดิวส่งแบงค์ร้อยให้เซนใบหนึ่ง

"พี่ฝากซื้อให้น้องหมาด้วย พี่แอ้นะเขาชอบเลี้ยงน้องหมาประจำเหมือนเซน  "ดิวพูดกับเซน
 
"น้องหมาต้องดีใจแน่เลย แต่ .."เซนพูดและมองแม่ของเขา คงกลัวแม่จะว่า

“พี่ให้ “ดิวพูดและมองแม่ของเขา ว่าพวกผมเต็มใจจะให้

"ขอบคุณพี่เขาซิ และเราต้องรีบไปแล้วก่อรอาโก จะปิดร้านศะก่อนน้อวหมาอดกินแน่ๆ "แม่ของเซนพูด
 
"ไปก่อนนะค่ะ ขอบคุณที่ให้เซนเรียนอีกครั้งค่ะ คุณแอ้"แม่ของเซนพูดและจูงเซนออกไป ผมมอง ดิวหันไปช่วยผมเก็บของเข้าที และปิดช๊อบ ช๊อบนี้พี่ตุ๊จัดไว้ให้ผมสอนเด็กๆโดยเฉพาะ
 
"พี่เดฟกับพี่เอ็กซ์กลับแล้วเหรอดิว "ผมถามดิว แปลกจังพี่เอ็กซ์ไม่เดินมาตามหาผม
 
"อืมมม แถมพี่เดฟ รีบไปส่งว่านนะแอ้  ดูท่าจะ ปิ้งว่าน"ดิวพูด ว่านที่นั่งกับภาคิน แต่ว่านเป็นแฟนไอ้ภาคีย์นิ และมันหึงจะตายไป

"ดิว ว่านเป็นแฟนน้องไอ้ภาคินนะ น้องมันหวงว่านจะตายไป"ผมพูดเพราะว่าต้นข้าวเล่าให้ผมฟัง

"ระว่างเด็กนั่นกับคุณหมอทหาร จบใหม่ๆ อย่างพี่เดฟ เด็กนั่นสู้ไม่ได้หรอก แอ้"ดิวพูด ผมหันไปมอง

"พี่เอ็กซ์ ถามถึงแอ้ไหม"ผมถามดิว

"ถาม ว่าแอ้เป็นยังไงบ้าง "ดิวบอกผม ผมหันไปมองว่าแล้วดิวมันจะตอบว่ายังไง
 
"ดิวเลยบอกว่า แอ้ไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ อาเจียน เวียนหัว  ก็อย่างนี้แหละ  เดือนสองเดือนแรก มักจะแพ้ "ไอ้ดิวพูดแต่ที่มันบรรยายมามันอาการคนท้องนิ  ผมหันขวับมาเลยไอ้ดิว
 
"โอ้ย แอ้ "ผมตีด้วยกระเป๋า ก็พูดแบบนี้มันอาการคนท้องชัดๆ
 
"ล้อเล่นๆ บอกกแอ้สบายดี อ่านหนังสือเตรียมสอบทุกคืน หลังจากกอ่านเสร็จเราก็ ทดสอบสอบภาคปฏิบัติกันต่อแค่นี้เอง "ไอ้ดิว มันก็ยังไม่พ้นอยู่ดี

"ไอ้ดิวมันก็ยังไม่พ้อนเรื่องบนเตียงอยูดี ไอ้หื่น "ผมเอาสมุดมาตีดิว มันไม่เจ็บหรอกครับผมเดินมาถึงตรงมุมตึก ติ๊กยืนอยู่ ไม่รู้นานแค่ไหน เขาอาจจะเห็นผมสองคนเดินหยอกล้อกันมา

"ติ๊ก"ผมเรียกติ๊ก
"กำลังจะเดินไปหา และ ดิวรับมีมาแล้วนิ  ไอ้ดิวพวกกรูซ้อมดนตรีกัน ไอ้เดี่ยว ไอ้โซ่ว์ ไอ้นาวิน ไอ้มาร์ค รอมรึงสองคนอยู่ "ติ๊กพูดและเดินนำไปทันที ผมมองดิว

“ติ๊ก"ผมเรียกติ๊ก แต่ดิวดึงแขนผมไว้

"ปล่อยมันบ้าง งอนอะไรไร้สาระ "ดิวพูดและ ผมสองคนเดินตามเข้ามาในห้องซ้อมดนตรี อุปกรณ์ครบมากและใหม่ด้วย พี่ตุ๊เพิ่งจะซื้อมาแน่เลย ผมวางกระเป๋าลงและขึ้นไปจัดเบส ผมปรับเบสได้ และดิวก็ไปปรับกีตาร์

"ดีครับ แอ้ "นาวินทักผม ผมพยักหน้าทักทาย ผมยิ้มให้

“วันนี้ไม่เห็นแอ้เลย “นาวินพูดว่าไม่เห็นผม
“อ้อวันนี้แอ้...สอนเทควันโดเด็กเล็กนะ วิน”ผมพูดกับวิน ในสายตาไอ้ดิวที่มันมองนาวิน

"แอ้ มายืนตรงนี้ "ดิวเอาอีกแล้วนะเพิ่งพูดไปว่าอย่าหึงมากไง
 
"เออ ไม่ให้ยืนตรงกลางเหรอ "นาวินถาม ผมก็มองนาวิน

"ตรงกลางระหว่างกรู กับไอ้เดียว ยกเว้นมรึง มรึงนั้นตรงบรรได  "ไอ้ดิว และมันชี้ไปตรงบรนไดทางขึ้น นาวินมอง และหันกลับมมองไอ้ดิว คือมันห่างกันมากและจะให้นาวินไปยืนทำไมตรงนั้น  ผมเลยแอบกระทืบเท้ามันไปทีหนึ่ง

“อู้ยย แอ้”ดิว

"บอกว่าอย่าเยอะไง"ผมกัดฟันพูด

“แล้วกรูยืนตรงไหนวะ”ไอ้เดี่ยวขึ้นมาพอดีเลย

“นี้มรึงยืนกันหมาให้กรูหน่อย “ไอ้ดิว ผมหันไป อีกแล้วนะ

“หมาไหนอะ”ไอ้เดี่ยว มันถามไอ้ดิว และไอ้ดิวโบ้ยปากไปที่นาวิน ไอ้เดี่ยวหันมาเจอนาวินมันก็เลยเข้าใจทันทีว่า

“อ้อ หึงนี้เอง”ไอ้เดี่ยว ผมหันมา ชี้ไอ้เดี่ยว

“มาแอ้มายืนนี้ ให้เดี่ยวยืนข้างนาวินมันเอง นาวินทีรัก”ไอ้เดียว
“เห้ยย ไอ้บ้า สยองวะ”นาวินพูดและตี๊กขึ้นมาแล้วและพวกผมก็ซ้อมเพลงกัน เพลงที่จะใช้ในการเล่นพรุ่งนี้ พรุ่งนี้วันศุกร์ ส่วนใหญ่เป็นเพลงของบอดี้สแลมทั้งนั้นเลย  และตบท้ายด้วยเพลง น้ำตาของ บอดี้สแลม ติ๊กมันร้องได้เศร้ามาก

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันเดี่ยวxติ๊ก/แอ้เจอน้องเซนอีกครั้
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 03-06-2015 20:46:56

 :กอด1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันเดี่ยวxติ๊กX คอนเสริตและ ปูหายไป
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 04-06-2015 07:31:32

เดี่ยว ผมต้องเลือกแล้วใช่ไหม

        เมื่อวานผมซ้อมดนตรีกันเกือบสี่ทุ่มเพื่อวันนี้ จะแสดงคอนเสริตเพราะว่าพวกบอยและแจ๊คจะลงแข่งสมัครประธานนักเรียนกัน  และผมได้สิทธิ์ร้องนำกับติ๊ก ผมนะเสียงดีใครๆก็บอก ติ๊กไม่เชื่อแต่เมื่อวานแค่ซ้อมนะ ทุกคนยังอึ้งได้อีก และวันนี้เอาจริง ผมกำลังรอขึ้นคอนเสริตกัน ตอนนี้ผมเดินลงมาที่ห้องอาหาร เครื่องดนตรีถูกติดตั้งเรียบร้อยแล้ว ผมมองหาปู เมื่อวันก่อนไปหาแม่ของปูและผมได้ชวนให้เขามาฟังผมร้องเพลงด้วย

"ไอ้เดี่ยว"ติ๊กเรียกผม

"ว่าไง"ผมถามติ๊กที่วิ่งมาหาผม ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้

"เดี่ยว"ติ๊กดันหน้าผมออก

"ได้ยินมาว่าไอ้กีตาร์จะมามรึงเตรียมเพลงหวานๆไว้ยอด ไอ้ข้าวด้วย"ผมมองติ๊ก ผิดหวังจริงที่ได้ยินแค่เขาบอกผมให้เตรียมเพลงไว้จีบต้นข้าว ไม่ได้ถามอย่างอื่นเลย

" วิ่งมาเพื่อบอกแค่นี้ใช่ไหม"ผทถามและ ผมหันหลังเดินขึ้นเวทีทันที

"เดี่ยว ทำไม"ติ๊กถามผม

"ทำไม ถามตัวเองดีกว่าไหม "ผมหันหลังเดินขึ้นไปบนเวที จัดการปรับสายกีตาร์ตัวเอง ไอ้ดิวและแอ้ขึ้นมาปรับของตัวเองแล้ว ตอนนี้นักเรียนเริ่มทะยอยกันเข้ามาแล้ว แน่นแนต้องมีโต๊ะประธาน นั้นคือแจ็ค บอย หลุยส์ ธรรณ์ และโต๊ะอาจารย์ที่มาร่วมชมวันนี้พวกไอ้ภาคิน มันก็มา ผมเห็นไอ้แชทป์มันยืนอยู่ มันโทรกาใครสักคน มันคอยมอง ผมกับไอ้ต้นข้าว

"เรียนอาจารย์ที่เคารพ และเพื่อนๆ น้องๆทุกคน วันนี้เราได้มีการแสดงคอนเสริตจาก นักเรียน ม.4 และก่อนที่เราจะแสดงคอนเสิรต เราขอเชิญคุณบอย คุณแจ็ค คุณหลุยส์ คุณธรรณ์ ขึ่นมากล่าวแน่นำตัวในการลงสมัครประธานครั่งนี้ ผมมองหาปู ไม่เห็นมาเลย ไหนว่าจะมาดูไง หรือว่าวอนอะไรผมนะ "เดี่ยว"ติ๊กเรียกผมที่ยืนอยูด้านข้าง รอให้แนะนำตัวและเสนอนโยบายให้เรียบร้อยจะได้ขึ้นแสดง

"มองหาใครนะ"ติ๊กถามผม

"หาปู บอกว่าจะมาดูไม่เห็นมาเลย"ผมพูด ผมหันไปติ๊กมองผมและะทำท่าจะหันหลังกลับทันที
 
"หมับ"ผมจับแขนเขา

"หึงเหรอ "ผมถาทติ๊ก และติ๊กก็แกะมือผมออก
 
"ตกลงติ๊กจะเอายังไง เดี๋ยวก็ทำให้เดี่ยวรัก เดี๋ยวก็ทำเหมือนไม่มีอะไร บอกซิติ๊ก ว่าต้องการกันหรือเปล่า "ผมถามติ๊ก ทันทีผมเริ่มสับสนแล้วนะ กับการกระทำของเขา ผมมองติ๊ก ติ๊กที่ยืนตรงหน้าผ เขาได้แค่กลืนน้ำลายลงคอและ

"กรูไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น มรึงคิดไปเอง กรูไม่เคยรักมรึงเกินไปกว่าเพื่อน"ติ๊กพูด ผมได้แค่พยักหน้างั้นเหรอ
 
"งั้นเดี่ยวจะคบกับปู"ผมพูดกับติ๊ก ผมรอดูว่าเขาจะว่ายังไง

"ก็ดีแต่ช่วยเรื่องไอ้ข้าวก่อนแล้วจะไปคบกับใครมรึงก็ไป "ติ๊กพูดและเดินกลับขึ้นไปบนเวที ผมยืนอยู่คนเดียว ทำไมต้องรักเขา เท่าไมวะเดี่ยว มันสับสนในใจผม

"เดี่ยว ขึ่นมา"ดิวเรียกผม ผมเดินก็ก้าวเท้าขึ้นเวทีไป ดูแล้ว งานนี้ แจ็ค และบอยได้คะแนนนำแน่ และรุ่นพี่พวกไอ้โก๋ ยืนมองด้วยความหมันใส้ ผมเริ่มโซโล เพลงโดยการเทส เสียงดนตรีก่อน
"มาเริ่มเพลงแรกกันเลย ถ้าไม่อยากเจ็บตัว แนะนำให้เอาเก้าอี้ออก เพราะเราจะโดดกัน มาดนตรี "ติ๊ก  เพลงแรกของพวกผมคือ ไฟรัก (วงแครช) ตามด้วย the end วงลิงคินพาร์ค จังหวะมันมาก สองเพลงนี้ พายขึ้นมาแจม และต่อด้วย one more night อีนนี้ผมแจมด้วย สามเพลงเล่นเอาซะหอบเลย

"เรามาพักด่วยเพลง รักเบาๆ จากพี่เดี่ยวหมอบให้ ต้นข้าว แฟนพี่เดี่ยวหน่อย"ติ๊กพูดออกไมล์
 
"วี้ด วิ้ว"เสียงคนแซว ผมเห็นไอ้กีตาร์มันมองแถบจะขึ่น มาฆ่าผมเลยด้วยซ้ำ และผม ก็จัด ใ ขอมาเพล
รักซึ้งๆ

When you say nothing at all   เพลงที่ผมร้องให้ ต้นข้าว และตามด้วย โลกกลมพรมกมลิขิต ผมหันไปมองไอ้กีตาร์หายหัวไปแล้ว มันคงไปวางแผนแน่เลยผมคงต้องรับมือหนักเลยทีนี้

"กีตาร์มันไปแล้ว พอใจหรือยัง"ผมกระซิบกับติ๊ก

"เดี่ยวอย่างอนดรูได้ไหม"ติ๊กพูด

"ติ๊ก กรูขอร้องนะ "น้องพาย ติ๊กพยักหน้า พายเข้าไปคุยเลือกเพลง และจังหวะมันขึ้นมา ติ๊กหันไปมองพาย
น้ำซึมบ่อทราย  [https://youtu.be/jZB7foWTcjk] พายร้องได้เพราะมาก เงียบกันทั้งห้องอาหารเลย พอพายร้องจบ ติ๊กมันก็ดึงผมไปอยูตรงกลาง ติ๊กดีดมือ ดนตรีขึ้นผมรู้เลยเพลงอะไร  ลิมไปก่อน[https://youtu.be/NnomIK8okpM] จังหวะมันสนุกขึ้นเลยทำให้ผมลืมไปว่างอนกัน แถมตามมาด่วย nothing on you [https://youtu.be/-IRFA_9XP6g]

" มีใครอยากฟังพี่ดิวร้องย้างยกมือ"ติ๊กพูด ยกมือกันเป็นพลึบ
"ไหน ๆแฟนคลับขอมาดิวจัดให้สักเพลง "ไอ้ติ๊ก ดิวมันมายืนตรงกลาง มันหันไปบอกทุกคน มันเลือกเพลง แค่บอกว่ารักของ หมีพรู  ดิวมันร้องเพลงเพราะ [https://youtu.be/EIG1czJYnC8] และ
“ขอร้องอีกเพลงแล้วกัน “ไอ้ดิวมันพูด และมันหันไปบอกข้างหลังและผมว่าขอเพลง ของขวัญ ชัดเลยว่าให้ใคร เพลงนี้มันร้องให้แอ้ เสียงมันดีทีเดียว [https://youtu.be/N-ivpq1Exzs]  ติ๊กที่ยืนมอง สักพักติ๊กลงจากเวทีไปเลย หลังจบเพลงผมรีบลงเวทีไปดูติ๊ก ที่นั่งคุยอยู่กับ พาย

"กรูขึ้นไปร้องต่อ มรึงดูมันด้วยนะ"พายพูดและขึ้นไปเล่นจังหสะเพลงมัน มันต่อ พายมันชอบร้องเพลง ผมนั่งยองๆตรงหน้าติ๊ก

"ติ๊ก ถ้ามันเจ็บก็พอเถอะ “ผมพูดติ๊กมองหน้าผม

"มรึงไม่เข้าใจกรูไอ้เดี่ยว"ติ๊กพูดและจะลุกหนีผมดึงแขนติ๊กไว้ ผมดึงเขาเข้ามากอด

"เข้าใจดิ ว่ารักคนที่เขาไม่รักมันเจ็บยังไง "ผมพูด ติ๊กนะกอดผม

"เดี่ยว กรูรักมรึงไม่ได้ เพร่ะกรูก็เลิกรักคนนั้นไม่ได้เหมือนกัน "ติ๊ก
 
"แต่ก็เป็นเพื่อนมรึงได้ "ติ๊กพูดและดันผมออก ติ๊กมองหน้าผม

"ร้องเพลงไหม"ผมถามติ๊ก ผมรู้ว่าบางที่มันจะทำให้รุ้สึกดีถ้าได้แสดงอะไรบ้าๆ ออกมา  ผมสองคนเดินขึ้นเวทีดัน ร้องเพลงกันต่อ เพลงของบอดีแสลม จนเกือบบ่ายสองคอนเสริตจึงเลิก ผมลงมานั่งพักกันด้านล่าง
 
"ผลงานดีวะ เรทติ้งพกกรูพุ้งเลยวะ"ไอ้หลุยวส์ ผมลงมานั่งดื่มน้ำ

"เสียงมรึงดีสะเดี่ยว"ต้นข้าวพูด

"อะไอ้ดำ กินซะไ งั่นคืนนี้มรึงเจ็บคอแน่ "ติ๊กเอาน้ำอุ่นมีมะนาวมาใก้ผมดื่ม ค่อยยังชั่ว

"แม้ดูแลกันดี้ดี เลยนะ"ไอ้มาร์คมันแซวผมกับติ๊ก ติ๊กมันเอาแก้วเปล่าปาไอ้มาร์ค

"ก็เพื่อนกัน"ติ๊กพูด

"พี่เดี่ยว พี่ปูหายไป"ไอ้ป๊อดวิ่งมาหาผม แอ้กับดิวมันลงมานั่งโต๊ะพอดี

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันเดี่ยวxติ๊กX คอนเสริตและ ปูหายไป
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 05-06-2015 08:33:03

https://youtu.be/N-ivpq1Exzs (ftp://youtu.be/N-ivpq1Exzs) เพลงของขวัญ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันเดี่ยวต้องไปช่วยปู
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 05-06-2015 08:41:27

"พี่เดี่ยว พี่ปูหายไป"ไอ้ป๊อดวิ่งมาหาผม แอ้กับดิวมันลงมานั่งโต๊ะพอดี
 
"หายไปไหน"ผมรีบถามไอ้ป๊อดทันที

"นั้นดิ "ไอ้ดิวถามไอ้ป๊อด

"ตั้งแต่เมื่อวานแล้วพี่เดี่ยว  ก็พี่ปูบอกกลับไปบ้านแหละจะมาค้างบ้านผม เพราะช่วยงานครัวแม่ผม และลูกพี่ลูกน้องพี่ปูเพิ่งออกมาจากคุกด้วย ไอ้นี้มันเชี้ยมาก มันหาเด็กส่งไอ้เจต พี่เดี่ยวรู้จักมันนิ"ไอ้ป๊อดพูด ปมลุกพร้วดเลย ไอ้เจตมันหาเด็กติดยา และบางทีหลอกไปส่งพวกบางคนที่ยากมีเซ็กหมู่เรียกว่ารุมโทรม

"ที่ บ้าน ปู ใช่ไหม"ผมถามผมเคยไปแต่

"หลังที่พี่ไปส่งนะ บ้านของแม่พี่ปู่ ตอนนี้  คนซื้อไปแล้ว "ป๊อดพูด
 
"งั้นอยู่ที่ไหนละ "ผมถามไอ้ป๊อดทันที
 
"ชุมชนร่วมใจ ด้านในสุด พี่ข้าวรู้จัก"ไอ้ป๊อดพูด ต้นข้าวมันเดินกลับมาที้โต๊ะมันไปซื้อน้ำกลับมา
"ต้นข้าว มรึงรู้จักบ้านไอ้ปูไหม อยู่ ชุมชนร่วมใจ"ผมถามต้นข้าว ทันทีไอ้ต้นข้าวมันทำหน้างงๆ

"ตรงข้ามบ้านพี่เก่งเพื่อนสนิทพี่ข้าวปั้น "ไอ้ป๊อดบอกต้นข้าว

"อ้อ งั่นกรูรู้จัก "ไอ้ต้นข้าว มันทำท่านึกออกและบอกว่ามันรู้จัก

"มรึงจะไปเหรอ ให้พี่ตุ๊"ไอ้แจ็คมันลุกขึ้น

"กรูจะไปช่วยเขา "ผมพูดแค่นั้น ผมหันมามองติ๊กที่ยืนมองผม ยังไงผมก็ต้องไปช่วยปู

"เดี่ยวกรูไปด้วย"ไอ้ดิวลุกขึ้น มันดึงแขนผมไว้ ผมหันมามองสายตามัน สายตาของเพื่อนแท้ ผมพยักหน้า
 
"แอ้ ไปไหม"ดิวถามแอ้ แอ้หันไปมองติ๊ก ติ๊กหันไปทางอื่น
 
"ไป"แอ้ตอบและลุกขึ้นเช่นกัน
 
"ติ๊กละไปไหม"ดิวหันไปถามไอ้ติ๊ก ผมก็มองเขา

"ไม่ละ ไม่ไป ไปทำไม เรืองจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ "ติ๊กพูดและลุกไปจากโต๊ะทันที  ตามด้วยพายที่วิ่งตามติ๊กไปติดๆ

"บลูมรึงอยู่นี้"ต้นข้าวบอกบลู

"เออ มันอยู่กับพวกกรูได้"ไอ้หลุยส์ ผมรีบเดินออกมาไปตะไปที่รถแต่ประตูดันปิด ผมวิ่งไปหา รปภ.ที่ทำหน้าที่เปิดปิดประตู

“ลุง ครับเปิดประตูให้หน่อย ผมมีเรื่องที่บ้านผมต้องรีบไปครับ ลุง "ผมบอกเขาด้วยน้ำเสียงร้อนรน
 
"เรียกซะแก่เชียว ผอ.ให้เปิดได้ตอนเลิกเรียรแล้วเท่านั้น"รปภ ตอบผม

"เปิดให้หน่อยเถอะครับ พวกผมมีธุรจริงๆ "ไอ้ดิวพูดอ้อนวอนอีกคน
 
"เปิดประตูให้เขา"เสียงมาจากด้านหลังผม พวกผมหันไป เป็นพี่ตุ๊  พี่ตุ๊รู้ได้ยังไงว่าผมจะออกไปข้างนอก อย่าบอกนะว่าติ๊กเดินไปบอกพี่ตุ๊นะ ผมยิ้มออกมา

"เออพี่ตุ๊ผม"ไอ้ดิวมันจะอธิบาย

"ติ๊กบอกพี่แล้ว ว่าให้พี่ลงมาเพราะ เขาคงไม่เปิดถ้าไม่มีคำสั่งพี่ "พี่ตุ๊พูด งั้นที่เขาลุกไปคือเดินไปหาพี่ตุ๊ ผมยิ้มเลย แสดงว่าเขาก็มีมีน้ำใจเหมือนกันนะแม้ว่าจะไม่แสดงออกให้เห็นชัดเจนก็ตาม ผมเดินมาขึ้นรถ และขับออกไปตามที่ต้นข้าวบอก ปมขับไปถึงชุมชน ชุมชนนี้ดูลึกลับน่ากลัวเพราะเหมือนจะเป็นแหล่งมั่วสุมเล่นยากันได้ง่าย ผมขับไปตรงข้ามบ้านเพื่อนของพี่ข้าวปั่น มีบ้านดลางเก่ากลางใหม่ อยู่หลังหนึ่ง

"หลังนี้แน่เลยเดี่ยว"ต้นข้าวพูด
 
"ต้นข้าวอยู่หลัง แอ้"ไอ้ดิวบอก ผมเดินนำเข้าไป และกดกริ่ง กดอยูสองสามที ก็มีคนเดินออกมาลายสักเต็มตัว มันสวมแค่กางเกงบอลตัวเดียว
 
"มรึงมาหาใคร"มันถามแบบไม่มีคำว่ามิตรภาพเอาซะเลย

"มาหาปู ปูอยู่ไหม"ผมถามคนตรงหน้า

"ปู ปูไหน ไม่มี"มันตอบได้ห้วนมาก

"มี มันอยู่ นี้เพราะนี้บ้านของปู"ผมพูดกับคนตรงหน้า ผมเดาว่าไอ้คนนี้แน่เลยที่ไอ้ป๊อดบอกว่าลูกพี่ลูกน้องที่ชอบหาเด็กส่งไอ้เจต แลกกับยา ผมดูสภาพน่าจะเพิ่งอัพยามาด้วย

"ก็กรูบอกไม่มีไง มรึงอยากเจ็บหรือไง"มันพูดขึ้นเสียงกับพวกผม  ผมยืนประชันหน้ากับมันอยู่แบบไม่กลัว
 
"ปูอยู่ไหน"ผมขึ้นเสียงดังใส่มันคราวนี้
 
" มรึงไม่บอก ใช่ไหม"ผมถามมัน อีกครั้ง และพยักหน้า แบบว่าพร้อมจะอัดมันแล้ว

"ผลัก"ผมตะบันหน้าใส่มัน ไปหนึ่งที่และตามไปซ้ำ ต่ออีกหลายที

"ไอ้สาด พอแล้วแล้ว"มันร้องห้ามผม และไอ้ดิวเข้ามาจับผมให้หยุดต่อยมัน พอมันลุกมาได้ผม จับคอมันไว้
 
"กรูถามว่า ปูอยู่ไหนบอกพวกกรูมา "ผมถามมัน ไอ้ดิวยืนมองหน้ามัน กำหมัด แบบว่าถ้าไม่บอกตะบันอีกแน่
 
"กรูไม่รู้ว่ามันอยู่ไหนตอนนี้ กรูรู้แค่ว่า ไอ้เจตมันพาไปแต่ไปไหนกรูไม่รู้ "มันตอบ ผมทำท่าจะต่อยมันอีก

"มรึงจะต่อยกรูกรูก็ไม่รู้อยู่ดี มันแค่มาพาไป"มันพูดกับผมและไอ้ดิวมันมือผมไว้

“กรูว่มันไม่รู้จริงๆ วะ ต่อยไปก็เท่านั้นไอ้เดี่ยว”ไอ้ดิวพูดผมปล่อยคอมัน
 
"ถ้าปูเป็นอะไร กรูจะกลับมาคิดบัญชีกับมรึง"ผมพูดและพากันขึ้นรถก่อนที่พวกมันในบ้านจะออกมา เพราะมีคนเปิดตูออกมาดูคงเป็นพวกที่มาพี้ยากัน ผมออกรถถอยออกมาจากซอยนั้นทันที
 
"จะไปหาปูกันที่ไหนวะ "ไอ้ดิวพูดขึ้น ผมก็มืดแปดด้านเลย ไอ้เจตผมไม่รู้ที่อยู่มันด้วย ถ้ารู้นะจะไปกระทืบแม่งตอนนี้เลย

"ไอ้เจตกรูรู้จัก มันส่งเด็กใก้พวกมีตัง เอาไปฟันเล่น มันเชี้ยมาก ทำไมต้องเป็นปูวะ"ผมพูดขึ้น ผมรู้แค่ฉายาความเชี้ยมันเท่านั้น และคนที่มันพาไปดันเป็นปูอีก

"ไอ้เจตมันรับจ้างทั่วไป ทุกอย่างที่ทำให้มันได้ตังค์ เดี่ยว ตอนพี่กรูโดนหักหลังมันน่าจะร่วมด้วยวะ และกรูว่าคนที่ปูไปสืบก็คงจ้างมันมาด้วยวะ"ต้นข้าวพูด ผมหันมามองหน้าไอ้ดิว 

"นี้พวกกรูทำมันลำบากเหรอวะ"ไอ้ดิวพูด

"ไม่น่าจะให้ปูสืบตั้งแต่แรก  "ไอ้แอ้พูดขึ้น
 
"แจ็ค พวกกรูหาปูไม่เจอวะรู้แค่ไอ้เจตพาไปแต่ไปไหนไม่รู้ และที่มันเป็นแบบนี้เพราะมันทำงานให้พวกเรา เออ แม่งกรูมึดแปดด้านเลย พี่มันบอกไม่รู้ รู้แค้คนที่มารับไปคือไอ้เจต เอออ ดีเลยกรูลืมนึกถึงไอ้จักร มันคงรู้ มรึงโทรเลย กรูรอ"ดิวมันโทรหาไอ้แจ็ค ผมหันมามองไอ้ดิว

"ไอ้จักรน่าจะรู้ "ดิวมันพูด เออผมลืมมันไปเลย
"ไอ้แจ็คโทรมาแล้ว"ไอ้ดิวพูดและกดรับสาย

"ว่าไงแจ็ค ไอ้ธงรบมันรู้จักเหรอ เออ งั่นพวกกรูกลับไปที่โรงเรียนวะ เจอกันแค่นี้"ไอ้ดิว พูดและวางสาย

"เรากลับไปรอที่โรงเรียนวะ รอไอ้จักรมันจะไปหาไอ้ธงรบ มันบอกว่าไอ้ธงรบมันรู้จักไอ้เจตดีทีเดียวเพราะว่าไอ้เจตมันเอาเด็กมาให้ไอ้ธงรบบ่อย "ไอ้ดิวพูด ผมขับถออกมาใจก็อยากไปถามไอ้ธงรบ แต่มันคงบอกผมหรอกเคยเอามีดเสียบมันไว้ด้วย

“กริ่ง เสียงโทรศัพท์ ไอ้ดิวดังอีกแล้ว ผมกำลังออกมาถนนใหญ่แล้ว

"ว่าไงจักร อะไรนะปูอยู่กับไอ้ธงรบ "ไอ้ดิวพูดว่าปูอยู่กับไอ้ธงรบ ผมกึงกับเบรคกระทันหันทันที
 
"เว้ยย ไอ้เดี่ยว"ทังคันเลยร้องออกมาพร้อมกัน ผมหันมามองไอ้เดี่ยว มันส่งปูให้ไอ้ธงรบ แล้วมันไม่ทำอะไรไปแล้วเหรอวะเนี๊ยะ
 
"แล้วคอนโดมันอยูไหน ไอ้เดี่ยวมันรู้ เออ กรูไปเดี่ยวนี้ ใจวะ"ไอ้ดิวมันพูดว่าคอนโดไอ้ดิว เท่านั้นแหละผม กลับรถทันที่ ไอ้ดิวมันวางสายแล้ว ผมรู้จักคอนโดหรือมันเรียกรังรักสำหรับสำเร็จความไคร่มัน นี้มันทำระยำกับปูแล้วหรือยังก็ไม่รู้ ถ้าใช่ มันกับผม ขาดกันสะบั้นกันวันนี้แน่ ผมรีบเหยียบไปเลย
 
"ไอ้เดี่ยว กรูรู้ว่ามีงห่วงปูมากนะ แต่ช่วยห่วงกรูบ้างอะไรบ้าง "ไอ้ดิวผมหันมามันเกาะที่จับข้างกระจกอย่างแน่นและข้างหลังแอ้กับไอ้ต้นข้าวด้วย

"เออ ไอ้เดี่ยว เดี๋ยวมรึงไม่ได้ไปช่วยไอ้ปู ขับเบาๆลงหน่อย "แอ้ ผมค่อยได้สติ ผมลดความเร็วลง

"ฟู ค่อยยังชั่ว กรูหัวใจจะวายแอ้  "ไอ้ต้นข้าว  ผมขับมาจยถึงคอนโด ไอ้ธงรบ ผมตรงไปชั้นที่ไอ้ธงรบอยู่ทันที ไม่ฟังใครทั้งนั้น ผมไปถึงหน้าห้องไอ้ธงรบ ผมเคาะประตูดังสนั่น จนใครๆพากันเปิดประตูออกมาดู และไอ้ธงรบมันก็เปิดประตูออกมาผมเห็นสภาพมันสวมแค่ผ้าขนหนูแล้วอยากตะบันหน้ามันจริงๆ
 
"เห้ย กรูยังไม่ได้ ทำอะไรเด็กมรึงนะ "ไอ้ธงรบมันพูด
 
"มาแล้วเหรอวะ อยู่ในห้องวะ "ไอ้จักรมันออกมาตามมาด้วยไอ้กีตาร์ ไอ้กีตาร์อีกตัว มันคงกำลังทำระยำกับปูเหมือนกัน เพราะเสื้อมันไม่ติดกระดุม ต้นข้าว มองหน้าไอ้กีตาร์

"ต้นข้าว"กีตาร์ตกใจที่เห็นต้นข้าวมากับพวกผม

"อยู่ห่างๆกรู คนที่พูดพล้ำเพลอให้แม่กรูมองว่าดีที่แท้เชี้ยยิ่งกว่าหมา "ต้นข้าวพูด ผมเดินตามไอ้จักรเข้าไปในห้องนอน
 
"ไอ้เจตมันเอาปูมาส่งให้ไอ้ธงรบ มันไม่รู้ว่าเป็นคนของพวกมรึง "ไอ้จักรมันพูดแก้ตัวให้ไอ้ธงรบและไอ้กีตาร์

"แล้วมันอยู่ไหน"ไอ้ดิวถามไอ้จักร คงหมายถึงไอ้เจต
 
"มันแค่นกต่อ แต่กรูจัดให้ทีหลัง "ไอ้จักรมันพูด พอจักรเปิดประตูห้องผมเห็นปูที่ถูกมัดมือมัดปาก นอนดิ้นอยู่บนเตียง ผมรู้เลยว่าตอนนี้ปูโดน

"เออ ไอ้เจตนะไม่ใช่พวกไอ้ธงที่ทำน้องปูมรึงเป็นแบบนี้  "ไอ้จักรมันพูด ผมถอดเสื้อผมสวมให้ปู พวกผมแก้หมัดปู ปูก็โผลมากอดผมทันทีและไซ้ด้วย


"Shit"ไอ้ดิวสะบดออมาทันที สะบดออกมาแอ้กับต้นข้าวมองปู ก็แน่ละปูดูเรียบร้อยราวกับผ้าผับไว้  มาเจอแบบนี้ปูเปลี่ยนไปเป็นแมวยั่วสวาทเลยและ ผมอุ้มปูออกมา มือไม้ปูก็ลูปไล้ผมไปทั่วเลย
 
"มีงต้องขอบใจกรูนะ ที่ช่วยให้มรึงสนุกกันต่อ"ไอ้ธงรบ ผมหันไปแต่

"ผลั๊ก"ไอ้ดิวมันจัดหมักตรงไปที่ไอ้ธงรบ และไอ้กีตาร์จะเข้ามาแต่แอ้หันขวับตั้งท่าส่งเท้าแต่มันชักเท้ากลับทันซะก่อนไม่งั้นมันโดนแน่
 
"ไม่เข้าไปอะ"ไอ้จักรถามไอ้กีตาร์ที่ถอยออกไป

"เคยได้ยิ้นทีเดียวสลบไม่อะ"และไอ้กีตาร์มันหันไปดูไอ้ธงรบ ที่จับหน้าคงเจอหมัดไอ้ดิวเล่นซะมึนเลยซิท่า หมัดมันหนัก

"ขอบใจวะจักร "ผมพูด พวกผมเดินออกจากห้องกัน พวกผมเดินมาที่ลิฟท์ ปูที่ผมอุ้มก็ยั่วยวนผมน่าดู

"งานหนักละมรึงไอ้เดี่ยว ดีนะที่พรุ่งนี้วันหยุดนะ"ไอ้ดิวพูดขึ้น ช่วยได้มากเลยนะ
 
"ไอ้ดิวมรึงนี้"แอ้ปรามไอ้ดิว

"ดูสภาพนี้ซิแอ้  น้ำมันหมดสต๊อกแน่ "ไอ้ดิวมันพูด ให้กำลังใจผมมาก
 
"ต้นข้าว รอพี่ก่อน พี่ทำไปเพราะพี่หึงต้นข้าว พี่หึงที่ต้นข้าวไปเป็นแฟนมัน"ไอ้กีตาร์มันตามออกมา และมันบอกว่าที่ทำกับปูเพราะหึงที่ผมกับต้นข้าวเป็นแฟนกัน แต่ไอ้ปูไปเกี่ยวอะไรด้วย ผมทำท่าจะออกไปเล่นมัน

“อย่าไอ้เดี่ยว “ไอ้ดิวห้ามผม
“เอาไอ้ปูกลับบ้านดีกว่า”ไอ้ดิวพูดผมก็พยักหน้า โชคดีของมัน

"กรูไม่ใช่แฟนมัน และกรูทำไปเพราะกรูอยากให้มรึงออกไปจากชีวิตกรู กรูยากอยู่กับเพื่อนๆกรู ไม่ใช่มรึง "ต้นข้าวพูดมันบอกความจริงไอ้กีตาร์แต่มันบอกว่ามันอยากให้ไอ้กีตาร์ออกไปจากชีวิต ผมว่ามันหนักกว่า บอกว่าผมเป็นแฟนมันอีกนะ เพราะหน้าไอ้กีตาร์แย่ลงมากทีเดียว

"และมรึงไม่มีวันรู้หรอกว่าเพื่อนแท้เป็นยังไงกีตาร์ "ต้นข้าวพูด

"ตอนนี้กรูเกลียดมรึงมาก "ต้นข้าวพูดในขณะที่ลิฟท์กำลังจะปิด ผมเดินลงมาชั้นล่างดีที่ไอ้จักรมันให้เสื้อคลุมมาอีกตัว  ผมก็พยายามมจับมือปูให้นิ่งๆตอนเดินผ่านคนดูแลตึก ผมเดินมาที่รถกันแล้ว

"เออ เจอแล้ว เกือบวะดีที่ไอ้จักรมันห้ามไว้ ปูเหรอ ไม่น่าห่วง กรูห่วงไอ้เดียวมันคางเหลืองก็คืนนี้ โดนปลุ๊กเซ็กส์มาแบบนี้ใครจะจัดการปราบน้องปู ก็ต้องไอ้เดี่ยวดิ นี้มรึงจะไปเที่ยวกับบอยเลยเหรอวะ  เออ เดินทางปลอดภัยวะ กลับมาคุยกัน เออ บาย "ไอ้ดิว ผมอุ้มปูเข้าไปนั่งหลัง

"เดี่ยว กรูขับเอง แอ้นั่งหน้า "ดิวมันพูดผมพยักหน้า

"กรูด้วยได้ไหมอะรู้สึกกรูคือส่วนเกิน"ไอ้ต้นข้าวพูด  แอ้มันพยักหน้าคือนั่งหน้ากันสองคนและไอ้ดิวขับ พอผมขึ้นรถได้ ปูใส่ผมจัดเค็ม ทั่งไซ้คอจะทั้งตัวอยู่แล้ว

“ไอ้ดิว ออกรถดิวะ “ผมเร่งมัน มันหันมายิ้มเยอะเย้ยให้ผม
 
"อืมมมม"แม้เจ้า แน่นอน เดี่ยวไม่ใช่พระอิฐพระปูน มันโด่เด่ขึ้นมาตัวแต่อุ้มขึ้น มาแล้ว

“ไหวไหมมรึง ไอ้เดี่ยว”ไอ้ดิวมันถามผม
“ใกล้จะไม่ไหวแล้วกรู เร็วๆ “ผมเร่งไอ้ดิว มันก็ออกรถขับรถกลับบ้านพักแน่เลย อ้อแต่คงต้องไปส่งไอ้ต้นข้าวก่อน ไอ้ต้นข้าวมันโทรเช๊คไอ้บลูแล้วนิ บลูคงกลับบ้านแล้ว ผมเห็นไอ้แชมป์มันตามรับตามส่งอยู่ เด็กม.2 รุ่นเดียวกับไอ้คีย์

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันเดี่ยว ต้องไปช่วยปู
เริ่มหัวข้อโดย: nat-teen-nat ที่ 05-06-2015 08:53:21

 :katai2-1: รออ่านจ้า  :mew1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน ดิวVSปแอ้ และ ติ๊ก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 05-06-2015 21:32:24

    ดิว ตอนนี้ผมไปช่วยน้องปูของไอ้เดี่ยวมาจากพวกไอ้ธงรบ และไอ้กีตาร์ ผมพาไอ้ต้นข้าวไปส่งบ้าน และพวกผมก็ขับรถกลับบ้านเลย เพราะว่าเวลานี้เลิกเรียนแล้ว  บอยกับแจ็คเขาจะไปสวีทที่กรุงโซลกันแล้ว ตอนนี้หน้าหนาว ขาจะไปที่คู่รักเขาจะไปกันในวันอีพ และไอ้หลุยส์กับธรรณ์ด้วยไปด้วยกัน  ส่วนแจ๊คมันบอกว่า พายบอกว่าอาเปรมดิ์มารับคงไปขึ้นเครืองบินสวนตัว ส่วนติ๊ก ไม่มีใครผมได้คุยกับมันเลย ตั้งแต่เกิดเรื่อง มันคงงอนแอ้ที่ มากับผม และงอนที่ไอ้เดี่ยวไปช่วยปูอีก พกกผมดูก็รู้มันไม่ชอบปูเอาซะเลย ทั้งทีมันปฏิเสธไอ้เดี่ยว แต่เหตุผลไม่มีใครเข้าใจมันสักคน ไอ้เดี่ยวก็ไม่เข้าใจ

"เดี่ยว พาขึ้นห้องมรึงไปเลย "ผมบอกไอ้เดี่ยว มัรก็อุ้มปูขึ้นห้องนอนมันไปทันที
 
"พรุ่งนี้เราไปหาลูกๆกันนะแอ้ และแอ้ต้องไปให้พ่อตรวจนะ  "ผมพูด แอ้หันมามองผม

"ดิว แอ้ยังไม่รู้เลยว่าพ่อจะไปที่ค่ายฯไหม"แอ้พูด
 
"แอ้ลูกๆคิดถึงเราแย่แล้วนะ"ผมพูดกับแอ้

"โอเค ดิวโทรถามพี่เดฟ ว่าอาภีมไปไหม พี่เดฟว่าจะถามพี่เอ็กซ์อยู่ มีเอกสารที่อาภีมต้องเซนต์ให้พี่เดฟด้วย น่าจะเป็นเหตุผลที่พี่เอ็กซ์จะบอกพี่เดฟ "ผมพูดและกดโทรศัพท์หาพี่ชายผมทันที

"ว่าไงดิว"พี่เดฟถามผม
 
"พี่เดฟ ตกลง อาภีมไปที่ค่ายฯไหมพี่อาทิตย์นี้"ผมถามพี่เดฟทันที
 
"ไม่นะ เอ็กซ์บอกว่าไม่ไปนะ "พี่เดฟ ผมหันมาบอกให้แอ้อ่านปากว่าไม่ไป แอ้พยักหน้า
 
"ผมสองคนจะไปที่ค่ายฯกัน  และจะเข้าไปที่โรงพยาบาลด้วย พาเพื่อนไปหาแม่เขา ผมให้พ่อรีเฟอร์เขาไปรักษาที่ รพ.ค่ายทหาร เขาเคยเป็นแม่นมพี่ดิม ดรีม พี่โดม ด้วยนะพี่เดฟ “ผมบอกพี่เดฟ

“อ้าวเหรอ เห็นพี่โดมพูดอยู่นะ ว่ากำลังสั่งยาจากนอกราคาแพงให้ คนที่เคยเลี้ยงดูพี่โดม ตอนเกิด”พี่เดฟพูด

“และว่าจะไปสวีทกันบนเขาด้วย”ผมพูดและมองแอ้ เป็นที่แรกที่ผมมีอะไรกับแอ้ด้วย

"โอเค ไปสวีทกัน แต่ไม่ต้อง เมคเบบี้มานะ "พี่เดฟพูดแม้ห้ามอะไรที่ยากจะห้ามอีกแล้ว

"เออ แค่นี้ก่อนนะดิว ไอ้เอ็กซ์มันขึ้นมาแล้ว พี่จะเข้าไปที่ค่ายฯเหมือนกัน พี่คงไปถึงวันเสาร์ค่ำๆ เพราะว่ามีออกหน่วยเช้า และขึ้นเวรให้พ่อ เช้าวันอาทิตย์อีก"พี่เดฟพูด

"โอเคะเจอกันพรุ่วนี้พี่เดฟ "ผมพูดกำลังจะกดวางสาย

"จอกันดิว"พี่เดฟก็กดวางสาย ผมหันมาหาแอ้ ผมกอดแอ้ ไซ้ที่ซอกคอขาวนวล ดีใจจะได้เจอลูกๆแล้ว แอ้คงเหมือนกัน ผมสองคนถึงมีลูกอายุน้อยแต่ผมรักลูกผมมากเลยนะ เพราะว่าพ่อผมแสดงให้ผมรู้ว่าพ่อรักพวกผมมากแค่ไหน มันทำให้ผมแสดงต่อลูกผมเช่นกัน
 
"ดิว "แอ้ปรามผม แอ้คงกลัวเดี่ยวลงมาเห็น
 
"แอ้ คืนนี้ ไม่มีมาร จัดหนักนะคืนนี้  "ผมพูดอ้อนแอ้และยังไซ้ไปด้วย แอ้ก็ปล่อยให้ผมไซ้ มือแอ้ก็ลูปไล้แผ่นหลังผม ตอนนี้ไม่ห้ามแล้ว
 
"พอก่อนดิว แอ้จะไปต้มข้าวต้ม วันนี้ทานข้าวต้มกันนะ ให้ปูด้วย "แอ้พูด ผมพยักหน้า แอ้เดินเข้าครัวไป แอ้ทำอาหารอร่อยไม่แพ้สตรีเลย ผมนั่งลงเปิดดูฟุตบอลที่ผมชอบ เพื่อว่าจะมีทริคดีดี จะได้นำมาใช้
 
"ติ๊ก"ติ๊กเปิดประตูเข้ามาแต่มันไม่ทักผม ผมก็เรียกมัน
 
"อืมม "ติ๊กตอบผมแค่นั้นและติ๊กกำลังจะเดินขึ้นไปข้างบน มันงอนพวกผมจริงๆด้วย

"ติ๊ก พรุ่งนี้กลับบ้านหรือเปล่า"ผมถามติ๊ก

"กลับ กรูไปกับพี่ตุ๊ พรุ่งนี้ และกรูจะไปนอนกับพี่ตุ๊ มรึงจะได้ไม่มีมาร"ติ๊กพูด มันได้ยินที่ผมพูดกับแอ้เหรอ  ผมลุกขึ้นผมเดินตามติ๊กไป ข้างบนบ้าน เพราะว่าไม่อยากเสียงดังเดี๋ยวแอ้จะออกมาปกป้องมันอีก
 
"ติ๊ก "ผมดึงแขนมันไว้ ติ๊กสะบัดมือผมให้ปล่อย ผมก็ปล่อยมือ
 
"กรูมันเป็นมารของมรึงสองคนไปแล้วใช่ไหม ดิว"ติ๊กมันถามผม น้ำเสียงมันโกรธเอามาก
 
"ติ๊ก มรึงทำตัวเอง ทั้งที่แต่ก่อนมรึงไม่เป็นแบบนี้ กรูไม่รู้อะไรทำให้มรึวเป็น...เปลี่ยนไปแบบนี้ "ผมพูด

"มรึ งไม่รู้ลยใช่ไหมว่าอะไรทำให้กรูเป็นแบบนี้ ดิว!"ติ๊กมันพูดและมองผม ผมก็มองกลับ

"มรึงรักแอ้มันใช่ไหม"ติ๊กถามผม

"ใช่ ! กรูรักแอ้และแอ้ก็รักกรู  "ผมพูดกับติ๊ก

"สรุปคือมรึงสองคนรักกัน นานแค่ไหนแล้วละ ที่มรึงปิดกรู"ติ๊กถามผม ว่านานแค่ไหนแล้ว

"กรูรักแอ้ มาตลอด แต่ติ๊กกรูสองคนยังเป็นเพื่อนมรึง แต่มันต้องมีช่องว่างกันบ้าง มรึงเข้าใจไหม"ผมพูดกับติ๊ก
 
"แอ้คือทุกอย่างของกรู "ผมพูดอีก ติ๊กมองผมและหันหลังจะเข้าห้อง
 
"อย่าตามกรู "ติ๊กยกมือเบรคผม  ผมได้แต่ พ่นลมออกมานี้มันไม่เข้าใจผมสองคนเลยใช่ไหม ทั้งที่ผมคิดว่ามันจะเข้าใจผมสองคนที่สุดเพราะเราอยู่ด้วยกันไปไหนกันตลอด
 
"เดี่ยว"ผมเรียกเดี่ยว มันเปิดประตูออกมา คงได้ยินคนคุยกัน
 
"ปูเป็นไง"ผมถามมัน

"ดีขึ้นแล้ว"เดี่ยวพูด

"เหนื่อยเลยดิมรึง เอาไข่ลวกไหม"ผมถามมันแบบขำ ขำ

"กรูเพิ่งเคยเห็นปูสภาพนี้ น่ารักดีเหมือนกันนะมรึง ลองกับแอ้มั้งไหมวะ"ไอ้เดี่ยวมันถามผม
 
"น่าลองวะ"ผมพูด แต่ไม่กล้าหรอกแอ้ เอาผมตายเลยถ้าทำแบบนี้ แค่คิดก็ ขำแล้วผม

"แอ๊ด"ติ๊กมันออกมาจากห้องแล้ว มันมองผมกับเดี่ยวแว็ปหนึ่งและมันเดินไป

"ติ๊ก"เดี่ยวมันเรียกและจะตามแต่ ผมดึงมันไว้
 
"มันกำลังโกรธกรูกับแอ้ กรูบอกมันว่า กรูรักแอ้ และมรึงอย่าเพิ่งเข้าหน้ามันตอนนี้เลย มรึงจะซวย สองเท่า"ผมพูดกับไอ้เดี่ยว ไอ้เดี่ยวมันมองหน้าผม

“กรูยอมรับว่า มันไม่ควรพูดไป แต่กรูต้องการให้เขารู้ว่า ควรปล่อยกรูสองคนได้แล้ว เดี่ยว เพื่อนก็คือเพื่อนแต่มันต้องมีที่ว่างให้กรูสองคน แบบคนรักบ้าง”ผมพูดกับไอ้เดี่ยว มันก็พยักหน้า

"แอ้กำลังต้มข้าวต้มให้ มรึงบอกปูว่าพรุ่งนี้ไปเยี่ยมแม่ และจะพาไปสวีท บนยอดเขา อุทยานใกล้ค่ายทหาร สุดยอดวะ "ผมพูด และหยักคิ้วให้เดี่ยว
 
"ไปมาบ่อยละซิ"ไอ้เดี่ยวมันถามผม
 
"ไปถามแอ้ดู เด็ดกว่าไปเสม็ดอีก เสร็จทุกรอบ"ผมพูดกับไอ้เดี่ยว
 
"เออ กรูรอข้างล่างนะ ปูดีขึ้นแล้วพาไปกินข้าวละ "ผผพูดและเดินลงไป เห็นแอ้ยืนมอง อยู่ที่ประตู อย่าบอกนะว่าออกมาเจอติ๊ก

"แอ้ มองหาใคร"ผมถาม ทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว

"ติ๊กมาใช่ไหมดิว "แอ้หันมาถามผม แสดงว่าไม่ได้เจอกัน

"อืมม มาเอาของเขาและจะไปนอนบ้านพักครูพัฒน์กับพี่ตุ๊ พรุ่งนี้เขาจะกลับ กทมกับพี่ตุ๊ "ผมบอกแอ้ 

"ดิว พูดอะไรกับติ๊กหรือเปล่า"แอ้กันมาถามผม
 
"เออ ไม่ แค่ถามว่า จะกลับบ้านหรือเปล่าแค่นั้น"ผมพูด  ผมรู้ว่าแอ้ไม่เชื่อ
 
"เหมือนติ๊กโกรษ"แอ้พูดและกอดอก มองผม แบบขอความจริง แต่ผมนะว่าที่คุณหมอ ดริฟเก่ง

“ใช่ มันโกรธที่แอ้ไปกับดิวไง และ ไอ้เดี่ยวอีกละ ไปช่วยปู แค่นั้น  “ผมพูดกับแอ้

“แน่ใจนะ แล้วทำไมติ๊กไม่เข้าไปหาแอ้  “แอ้ถามผม

“มันพาลไปหมดแหละแอ้ “ผมพูด 

“แอ้เชื่อดิวบ้างซิ”ผมอ้อนแอ้ แอ้พยักหน้าแบบจำใจเชื่อ ผมรู้

"แอ้ มันต้องมีช่องว่างกันบ้าง ระหว่างเราและติ๊กนะแอ้ "ผมพูดกับแอ้ ผมจับไหล่แอ้ และกอดแอ้ ผมรู้ว่าแอ้เสียใจ  แอ้รักและเป็นห่วงติ๊ก ผมก็รักมันนะ แต่มันเลือกทำตัวเอง
 
"ข้าวต้ม จะเสร็จแล้ว ดิว ปูเป็นยังไงบ้าง "แอ้ถามผม
 
"ดีขึ้นแล้ว เดี่ยวมันปราบซะหมอบไปแล้ว "ผมพูดกับแอ้

"หื่นพอกัน กับมรึงเลยนะ ใครเข้าใจส่งมาเป็นเพื่นมรึงเนี๊ยะ"แอ้พูดและกำลังเดินหันหลังกลับเข้าครัว
 
"หมับ...อืมมมม ผมจับแอ้หมุนกลับและจูป ผมบดขยี่เบาที่ริมฝีปากน ผมจับมือแอ้มาโอบรอบคอผม ผมดันแอ้ไปที่โต๊ะ ยกตัวแอ้ให้นั่งบนโต๊ะ ปากยังทำวานอยู่ แอ้ตอบสนองผมได้ดี เอ๊ะ ไม่ขัดขืนเลยส่งสัยคืนนี้ดิวได้จัดก่อนไป บ้านพักบนเขาแน่นนอน

"อะฮึม"เสียงใครกะแอม ผมสองหันไปไอ้เดี่ยว มันพาปูลงมา  แอ้รีบผลักผมออก มารคือมันนี้กำลังได้ที่เลย
 
"ข้าวต้มเสร็จหรือยังละ  ถ้ายังกรูจะขึ้นไปต่อกันบ้าง "ไอ้เดี่ยวพูดแอหันไปคว้ากล่องทิชชู้จะปาไอ้เดี่ยว

"แอ้อย่าเอาทิชชู้ปามัน"ผมห้ามแอ้

"มรึวห่วงเพื่อนมรึงเหรอเหรอ"แอ้ถามผมทันที

"กล่องทิชชูมันไม่เจ็บ ปาไปก็เท่านั้น  จะปาหาอันอื่นปามัน เช่น สากตำพริก หรืออะไรประมาณนี้  "ผมพูด กับแอ้ ไม่ได้ห้ามนะ แต่ให้เปลี่ยนอุปกรณ์ดีกว่าไหม แอ้มองกล่องทิชชู้และพยักหน้าเห็นด้วยว่าปาไปก็เจ็บ ปูนี้ปิดปากขำ ไอ้เดี่ยวมันโดนหลบหลังปูแล้วด้วย

"ไอ้เชี้ยดิว มรึงรักกรูมาก แทนที่มรึงจะห้ามสาด"ไอ้เดี่ยวมันพูด

"มรึงไม่ใช่เมียกรูนิ มาเป็นเมียกรดิ กรูจะรักมรึงมากกว่านี้ "ผมพูดเล่นกับมัน
 
"เป็นยังไงบ้างปู"แอ้เดินไปถามปู

"มึนๆอยู่เลย "ปูพูด

"ก็โดนยา...อุบ"ผมกำลังจะพูดไอ้เดี่ยวปิดปากผมทันที

"ยานอนหลับ"ไอ้เดียวพูด ไอ้เดี่ยวไม่ได้ปูว่าโดนยาปลุกเซ็ก

"อืม แค่ยานอนหลับ เดี่ยวก็ดีขึ้น ไปทานข้าวดีกว่า "แอ้พูด ผมเดินตามแอ้ ผมมองไอ้เดี่ยว

"กรูไม่อยากให้ปูรู้สึกแย่ ที่รู้ว่าตัวเองโดนยาปลุกเซ็ก"เดี่ยวพูด ผมพยักหน้ารับทราบ
 
"พรุ่งนี้ตกลงไปหาแม่ปูวะ "เดี่ยวพูด ผมพยักหน้าโอเค ตอนนี้แอ้กับปูนั่งคุยกัน ดูคุยกันถูกคอจริงๆ ผมนั่งทานข้าวต้มกัน และขึ้นห้องไปแพ๊คกระเป๋าเพื่อนออกเดินทางพรุ่งนี้ แอ้ขึ้นไปก่อน ผมเดินออกไปจัดรถ เช็ครถ ไอ้เดี่ยวด้วย ปูขอตัวไปพักยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่
“แอ้”ผมเดินขึ้นห้องมาแล้ว ผมเห็นแอ้ จัดของลงกระเป๋าเสื้อผ้าลูกแอ้ไปซื้อมาอีกแล้ว แอ้นะรู้ใจลูกมาลูกนี้ชอบชุดที่แอ้ซื้อทุกคนเลย

“มีแตของลูกอะ”ผมพูดแอบงอน

“ดิว ในตู้”แอ้พูดและผมก็เดินไปเปิดดู ผมก็เจอเสื้อผมแอ้ซื้อให้ผมชอบใส่เสื้อโปโล ทำคอตั้งๆ

“หายงอนยังอะ”แอ้ถามผม สีฟ้าซะด้วย แถมลายใหม่ล่าสุดอีกด้วย

“หายแล้วครับ แอ้อาบน้ำกัน “ผมชวนแอ้อาบน้ำ ผมรู้ว่าแอ้ยังไม่ได้อาบน้ำ แสดงว่ารอผมแน่นอน  ผมเดินมาขอมือแอ้ และหยักไหล่ไปเข้าห้องน้ำอาบน้ำกัน  แอ้ก็ลุกตามผม

ติ๊ก  ผมกลับมาบ้านพักพี่พัฒน์และพี่ตุ๊ ผมเสียใจมากที่ไอ้ดิวมันบอกผมแบบนั้น ว่ามันรักแอ้ และแอ้คือทุกอย่าง แถมไอ้เดี่ยว มันก็คง เรียบร้อยปูไปแล้ว ใครก็พูดกันว่าปูโดนยาปลุกเซ็กส์แบบนั้น ไอ้เดี่ยว ก็คงไม่รอด ผมไม่รู้ว่าผมเสียใจที่ไอ้ดิวบอกว่ารักแอ้มากกว่า ไอ้เดี่ยวไปช่วยปูและมันก็เลือกปูแล้วแหละ มันยังชมเลยว่าปูน่ารัก อย่างนั้นอย่างนี้
“ติ๊ก”ผมสะดุ้ง เพราะว่าพี่พัฒน์เรียกผม

“เป็นอะไร เขี่ยข้าวอยู่นั้นแหละ หรือว่าพี่พัฒน์ทำไม่อร่อย”พี่ตุ๊พูด

“ไม่มีทางที่พี่พัฒน์ทำไม่อร่อยแต่วันนี้ติ๊กไม่ค่อยหิว”ผมพูด

“แน่ใจนะ หรือว่าไม่สบายเนี๊ยะ”พี่พัฒน์พูดและเอามือมาอังหน้าผากผมว่ามีไข้ไหม

“ตัวก็ไม่ร้อนนะ”พี่พัฒน์พูดแน่ละ ผมไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย

“งั้นผมขอตัวไป อาบน้ำ ผมว่าจะเข้านอนแล้ว วันนี้ร้องเพลงเหนื่อย”ผมพูดและลุกขึ้นผมเดินกลับเข้าห้องนอนอีกห้องพี่ตุ๊ให้คนมาทำความสะอาดแต่พี่ตุ๊เลือกที่จะนอนห้องเดียวกับพี่พัฒน์ เมื่อไหร่พี่ตุ๊จะเปิดตัวพี่พัฒน์ในฐานะแฟนซะทีนะ  ผมเข้าห้องน้ำอาบน้ำ ขณะที่ผมอาบน้ำน้ำตาผมมันไหลรินมากับสายน้ำ ผมจะร้องมันให้พอ

“พี่ตุ๊”ผมออกมาจากห้อง เห็นพี่ตุ๊นอนอยู่บนเตียง ในชุดนอนแล้ว คงอาบน้ำแล้วเหมือนกัน

“มานั่งนี้มา “พี่ตุ๊เรียกผม

“จะมาอบรมอะไรก่อนนอนอีกอะ”ผมพูดกับพี่ตุ๊ ผมมานั่ง ข้างๆพี่ตุ๊

“เป็นอะไร บอกพี่ซิ”พี่ตุ๊ถามผม เห็นพี่ตุ๊ดุ ดุแบบนี้ก็มีช่วงเวลาที่อ่อนโยนนะ ผมกอดพี่ตุ๊ พี่ชายคนโตผม ใครก็บอกว่าพีตุ๊ดูสุขุมและอบอุ่น แต่บางช่วงผมก็อยากได้เฮฮาแบบพี่ดิมกับพี่อ้นนะ แต่เวลานี้อ้อมกอดพี่ชายคนนี้ผมอยากได้มากกว่าใครทั้งนั้น

“พี่ตุ๊ ยังรักพี่โจอยู่ไหม”ผมถามพี่ตุ๊ พี่ตุ๊เคยรักพี่โจแต่พี่โจปฏิเสธพี่ตุ๊พวกผมรู้ พี่ตุ๊เสียใจมาก

“ถามทำไมละ “พี่ตุ๊ถามผม

“ก็แค่อยากรู้ “ผมพูดกับพี่ตุ๊

“พี่ก็ยังรัก คนเรารักแล้วเลิกรักไม่ได้หรอกแต่มันเปลี่ยนไปแล้วติ๊ก หรือบางทีมันอาจจะไม่เคยเกิดขึ้นเลย มันแค่ความรักของเพื่อน ที่โตมาด้วยกัน บางทีมันแยกแยะไม่ออกหรอกนะติ๊ก”พี่ตุ๊พูด พี่ตุ๊มองผม

“พี่ไม่อยากให้มันซ้ำรอย อีกครั้งกับน้องพี่”พี่ตุ๊

“เออ อะไรอะ”ผมถาม และไม่กล้าสบตาพี่ตุ๊

“ติ๊ก ชอบไอ้ดิวใช่ไหม”พี่ตุ๊ถามผม แบบตรงมาก ผมหันกลับมาหาพี่ตุ๊

“พี่ตุ๊ จะไปชอบมันได้ไง มัน”ผมพูด

“ติ๊ก พี่ว่านะ แอ้มันก็รักติ๊กนะ และห่วงใยติ๊กมาเช่นกัน และดิวมันก็รักเรานะ แต่มันอาจจะไม่ได้มากไปกว่าเพื่อน “พี่ตุ๊พูดผมคงได้แค่นั้นจริงๆ

“คำว่าเพื่อนนี้แหละยั่งยืนที่สุด ติ๊ก “พี่ตุ๊พูด พี่ตุ๊เอามือมาลูปหัวผมเบาๆ

“ยังมีคนที่รักน้องพี่ “พี่ตุ๊พูดนี้คงให้ผมตัดใจใช่ไหม

“พี่ตุ๊ ติ๊กได้ยินพี่ตุ๊คุยกับพี่โจนะ ที่พี่ตุ๊ บอกพี่โจตอนนั้นก่อนที่พีโจจะบินไปเรียนเมืองนอก ว่าถ้าพี่โจคบกับพี่ตุ๊ ก็ห้ามคบพี่อ้น “ผมพูดพี่ตุ๊มองผม และ

“ฟู่”พี่ตุ๊พ่นลมออกมาใช่มันหลายปีผ่านมาแล้ว

“มันนานแล้วติ๊ก และตอนนี้มันก็เปลี่ยนไปหมดแล้ว ตอนนั้น พี่ก็เท่าๆเรานี้แหละย่อมทำอะไรที่ไม่คิดบ้าง ถ้าหากย้อนเวลากลับไปได้พี่จะเลือกไม่ทำแบบนั้น ติ๊ก”พี่ตุ๊พูด

“พี่ตุ๊  ติ๊กอยากให้พี่ตุ๊รักพี่พัฒน์ ติ๊กอยากให้พี่ตุ๊ แต่งงานกับพี่พัฒน์นะ เมื่อไหร่พี่จะบอกรักพี่พัฒน์ซะทีละ จะรอให้เสียพี่พัฒน์ไปก่อนหรือไง”ผมพูดกับพี่ตุ๊ พี่ตุ๊มองหน้าผม

“คงเร็วๆนี้แหละ “พี่ตุ๊พูดผมทำตาโต ดีใจที่สุดเลย ดีใจแทนพี่พัฒน์

“จริงนะพี่ตุ๊ พวกผมนะอึดอัดอยากบอกแทนจะแย่แล้ว”ผมพูด

“แน่ละพ่อสื่อทั้งนั้นนิ เอาละนอนได้แล้วพรุ่งนี้ออกเดินทางแต่เช้านะ พี่มีงานเอกสารไปช่วยพ่อ”พี่ตุ๊พูดและลุกขึ้น

“ติ๊กไม่มีงานอะ เงียบมาก สงสัยพ่อโทรเบรคงานแน่เลย ติ๊กไปช่วยพี่ทำเอกสารนะ “ผมพูดพี่ตุ๊สะบัดหน้ามามองผม

“ทำไมอะ พอจะไปช่วยก็ทำเป็นไม่เชื่ออะ พอไม่อยากไปก็เข็นจังเลย”ผมพูดทำน้ำเสียงงอน

“ต้องไปหาอะไรแคะหู “พี่ตุ๊พูดผมแลปลิ้นใส่พี่ชายผมเลย และหยิบมือถือมากดฟังเพลงจะได้หลับตาลงซะที ไม่อย่างนั้นผมคงหลับไม่ลงและพรุ่งนี้ค่อยโทรหาพายด้วยว่ามันไปแรดที่ไหน เห็นบอกว่าอาเปรมดิ์มารับ 

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันเปิดตัวแฝดสามของแอ้และดิว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 06-06-2015 14:24:54

เปิดตัวเด็กน้อยแห่งบ้าน ด.เด็นและ อ.อ่าง(ปล.บ้านอ.ยังไม่รู้)
ไอ แฝดพี่คนโต นิสัยมุทะลุดุดันเหมือนดิวไม่มีผิดเพี้ยรเลย เข้มแข็งไม่ยอมร้องไห้ง่าย ๆ แบบที่ดิวสอนและไอทำหน้าที่พี่ได้ดี ไม่มีใครกล้ารังแกน้องแฝดเขาเลย โดยเฉพาะน้องแฝดคนที่สองที่ไอห่วงเอามากมาก จนดิวกับแอ้ และพี่ๆของ ดิวกังวลจะส่งผลถึงตอนที่เขาทั้งคู่โตขึ้น ทุกคนได้แต่หวังว่าอาการห่วงน้องมากจะหายไป

ไอซ์แฝดคนที่สองที่สุขภาพไม่แข็งแรงเหมือนพี่ชายฝาแฝดและนัองชายฝาแฝดเท่าไหร่ ไอฟซ์ดูอ้อนแอ่นน่าถนุถนอม ดวงตาหวานๆ ปากนิด จมูกหน่อยซึ่งแน่นอนใครก็อยากจับ มันจึงเป็นเหตุให้พี่ชายอย่างไอห่วงน้องเอามากๆ เพราะความน่ารักหน้าตาที่ดูหวานราวเด็กผู้หญิงทำให้ใครต่อใครก็อยากจะแตะต้อง กอด หรือหอม

โอ้ หรือมาริโอ้ แฝดคนที่สามออกจะอโนเน๊ะ น่ารักใสซื้อ ด้วยคำพูดอิโนเซ้นทำให้ใครต่อใครหลงไหลและหลงกล แต่อย่างหลังมากกว่านะ 555

เด็กทั้งสามตื่นมาแต่เช้าตรู วันนี้ปู่ของเขาไปตรวจคนไข้แต่เข้า ลุงๆก็ไปทำหน้าที่คุณหมอและไปเรียน กันหมด ลุงดิมพี่ชายคนโตของดิวก็เพิ่งลงเวรมาติน้ช้าป่านนี้คงยังไม่ตื่น ตอนนี้คนที่ทำหน้าที่ดูแลเด็กก็คงเป็นอาที่อายุน้อยของพวกเขานั่นเอง อาเดียร์ หนุ่มนัอยกำลังนอนนฝันหวาน

"แอมจร๊า จ๊วบๆๆๆ"อาของพวกเขากำลังจ๊วบๆกับหมอนข้าง ไวไฟจริงอายุแค่14 ปีเอง น้องคนเล็กบ้าน ด.เด็ก แอบชอบแอม เรียกว่าแอบคบกันอยู่เพราะยังกลัวตรีนพี่ชายคนโตของบ้าน อ.อ่าง

"โห่ สงสัยอาเดียร์จะหิวข้าวพี่ไอ ดูซิดูดหมอนข้างดัง จ๊วบๆๆเลยอะ"หลานที่อิโนเซนมากๆ น้องโอ้

"ใครบอก อันนี้ลุงดรีมเคยบอก เขาเรียก หื่นกามในความฝัน"ไอ ออกจะแกแดดมากกว่าเพื่อน

"หื่นกามคือไรอะ มันดีอะเปล่า"มาริโอ้ อีกฉายาคือเจ้าหนูจังไม

"มันดีไหมอ่ะพี่ไอ ไอซ์ไม่รู้"น้องไอซ์แฝดคนที่สองถามพี่ชายคนโต

"ไม่ดีหรอกครับน้องไอซ์ เอาอย่างนี้เรามาปลุกอาเดียร์กันดีกว่า อาเดียร์จะได้โทรสั่งของชอบเรากัน เอออ พี่คิดก่อนน่ะปลุกยังไงดี เพราะดูแล้ว ท่าจะตื่นยาก "ไอพี่ชายคนทำท่าคิด

"ทำให้อาเดียร์ตกใจ เขาดูหนังมา แบบว่าไฟไหม้ น้ำท่วม บ้านจะพังอะไรอย่างนี้อะ"มาริโอ้บอกพี่ชายคนโต

"ใช่โอ้พี่เพิ่งเห็นนายออกความคิดสุดยอดวันนี้แหละ"ไอ o13พูดชมน้องชายของเขา ทำเอามาริโอ้ งง คือแค่วันนี้เหรอ

"แล้วที่ผ่านมาละ"มาริโอ้ถามพี่ชาย (●_●)  :hao4: สไตล์อิโนเซ้นของเขา

"ไม่ได้เรื่อง "ไอ :mew5:บอกน้องชายแฝดคนเล็กของเขา  และเสียงหัวเราะ “คิก คิก คิก “  :mew5:  อันนี้ไอซ์แฝดคนที่สอง ขำน้องชายแฝดคนที่สาม T_T

"พี่ไอ"มาริโอ้" พี่ชายหันมา   :sad4:น้องท่าทางจะเหวี่ยงแน่ๆ ไอตกใจลืมตัวไป [*;*] ว่าน้องชายแฝดคนที่สาม งอนเก่งมาก

"พี่ชมโอ้เหรอ ว่าความคิดโอ้ สุดยอด  เย้!!!"มาริโอ้ทำดีใจ  :-[ แต่ทำเอาไอเกาหัวเลย งงกับน้องตัวเอง

"บางครั้งพี่ไม่เข้าใจนายเลยโอ้ บ่งต๋ง"ไอ มีใช้คำพี่แอตคาราบาวด้วย[●_?]

"โอเค เราสามคนมาปลุกอาเดียร์กัน"ทั้งสามคนพยักหน้าเข้าใจตรงกัน

"อาเดียร์ ตื่นเร็ว ไฟไหม้ ไฟไหม้ ))))))"พี่ชายคนโต ไอ เลือกเอาเหตุผลไฟไหม่มาปลุกผู้เป็นอาของเขา

"อืมม ไฟไหม้ โทร 199 เดี๋ยวรถดับเพลิงก็มา แจ็บ แจ็บ"ผู้เป็นอายังไม่ยอมตื่นอีก ยังมีบอกให้ไปโทรแจ้งอีก ไอที่เกาหัวงง ไม่ได้ผลอะ

"น้ำท่วม น้ำท่วมอาเดียร์ตื่นเร็ว เร็วน้ำจะท่วมบ้าน))))))" ไอซ์คนที่สองตะโกนกรอกหูผู้เป็นอาแบบกลัวๆ กล้าๆ เหมือนกล้วว่าผู้เป็นอาอาจจะตกใจ

"น้ำท่วมเหรอ ในอ่างหรือเปล่าอะ ไปดึงจุกออกเดี๋ยวน้ำก็ลงท่อ"ผู้เป็นอาหลับหูหลับตาพูดกับหลานๆ ไอซ์หันไปมองพี่ชายและน้องชายแฝดพร้อมส่ายหัวไม่ได้ผลอะ

"แผ่นดินไหว แผ่นดิน ไหว ไหว ไหว "อันนี้มาริโอมีแอคโค้ด้วยพร้อมกับ เรียกพี่ๆมาช่วยกัน สั่นคลอนไปมาให้เหมือนแผ่นดินไหวจริงๆ

"แผ่นดินไหวเหรอ แผ่นดินไหว ไหว ไหว "ผู้เป็นอากำลังเคลิ้มได้ยินอะไรแว้วๆก่อนหน้านี้  ไฟไหม้  น้ำท่วม แผ่นดินไหว เห้ย! มาหมดมาเลย 2012 แน่นอน อยู่ไม้ได้แล้วรักชีวิตต้องคิดหนี ผู้เป็นอาดีดตัวขึ้นและ 

"ไม่ ไม่น่ะ     เอาไงดี ต้องออกจากที่แคบ คุณครู บอกให้หาทางออก ทางออกคือทางที่เข้ามา หลักการดีนะนี้ ประตู ใช่เลย นาทีฉุกเฉินไม่ต้องพกอะไรติดตัวไป ไฟฉายไม่เอาดีกว่า เพาะไม่รู้อยู่ตรงไหน  ตุบ ตุ๊บ ตุ๊บ"ได้ผลที่หลานใช้วิธีนี้ปลุกผู้เป็นอา อาเขาวิ่งแจ้นลงไปแล้วแต่

"หลานๆๆๆๆ หลานอา หนีเร็วลูก โอ้วมายก๊อต ต้องพาหลานหนี"ยังดีที่ผู้เป็นอาวิ่งกลับมาจูงหลานๆลงไปพากันออกไปนอกบ้านอย่างลนลาน

“เราจะไปไหนกันอะอาเดียร์”หลานมาริโอถามผู้เป็นอาที่มองไปรอบๆ

"มีหลานด้วย มีภาระเยอะ ต้องขอความช่วยเหลือ เหมือนในหนังเลย ต้องไปขึ้นเครื่อง และไปขึ้นยานหนี "ผู้เป็นอาแสดงว่าดูหนังเมื่อคืนไม่จบ แต่ทำไมไม่สังเกตุ รอบๆ บ้าง  อาการผู้เป็นอาหนักนะเนี๊ยะ

"หนีเร็ว 2012 มาแล้วโลกจะแตก)))))))))"อาเขาออกไปตะโกนด้านส่งเสียงดังวุ่นวายไปถึงเพื่อนบ้านรอบๆ 

"ไอ้หนุ่มมรึงเมายาม้าหรอเมายากันยุงวะ"ลุงข้างบ้านตะโกนข้ามรั่วมา

"ไฟจะไหม้ น้ำจะท่วมโลก แผ่นดินจะไหว  โลกนี้กำลังจะถึงกาลวสาน 2012 ชัดๆที่เขาบอกโลกจะแตกไง ลุงอะไปอยู่ไหนมา"นั้นยังมีหน้าไปว่าเขาอีกนะ

"เอ็งนะไปอยู่ไหนมา นี้มัน 2015 เฟ้ย ถ้าฝันร้ายก็กลับไปนอนไป๊!  ตะโกนซะกรูตกใจ"ลุงข้างบ้านตะโกนกลับมาทันที

"ลุง นี้2015 "มีตะโกนถาม และคนที่ให้คำตอบก็โผ่ศรีษะข้ามรั่วมาให้เห็นหน้าชัดๆ

"เออ "ประสานเสียงจากเพื่อนบ้าน ที่มามุงดูกันทุกคน

"มรึงไม่มีปฏิทินเหรอะ"ลุงข้างบ้านถามผู้เป็นอา

“ถ้าไม่มีนี้กรูมี เดี๋ยวกรูให้ “แถมยังจะให้ปฏิทินอีก ของฟรีก็ดีอยู่นะแต่ไม่เอาดีกว่า ส่ายหัวไม่เอาอะ

“อู้ยย ออกมากันหมดเลยเนอะ  “ผู้เป็นอาพูดพร้อมมองเพื่อนบ้านใกล้เคีนง คือทุกสายตามองแบบว่าอยากจะเข้ามารุมกระทืบก็ว่าได้ บางก็กระเตงลูกเล็กมาด้วยแสดงว่าที่ตะโกนนะต้องไปปลุกๆเด็กตื่นขึ้นมามาแน่นอน เฮอะๆๆ และผู้เป็นอา หน้าหน้าบรรดา มหลานๆตัวแสบยื่นหัวเราะชอบใจและเพื่อนบ้านที่ชะโงกมองรอบรั่วบ้านสลับกันไปมา

"เฮอๆ เมื้อคืนเขาดูหนัง 2012 อะ ดูแล้วไม่จบ เฮ้อๆๆ ๆ"ผู้เป็นอา อายมากก็ทุกสายตาเลย
 
"งั่นกลับไปดูให้จบ ตะโกนซะผู้คนตกใจกันหมด ดีน่ะที่เป็นลูกคุณหมอ "จากเพื่อนข้างบ้าน และทุกคนก็พากันกลับไปทำหน้าทีของตัวเองที่ค้างต่อ เหลือไว้แค่อาและหลานๆ
 
"อู้ย!  ดีน่ะที่ตำแหน่งพ่อปกป้องลูก"ผู้เป็นอาค่อยเดินเข้าบ้านพร้อมหลานพากันขำ ผู้เป็นอา
 
"แกล้งอาทำไมเนี๊ยคนกำลังฝันหวาน กลับไปนอนต่อดีกว่า"ผู้เป็นอาทำท่าจะขึ้นไปนอนต่อ

"อาเดียร์ จอมขี้เกียจ พวกเขาหิวแล้วนะ"ทั่งสามคนพูดออกมาพร้อมเพียงกัน

"หิวก็โทรไปสั่งอาหารตามสั่งซิครับ สั่งอาก็งคงไม่ได้กิน อาหารต้องสั่งพ่อครัวแม่ครัวครับ  ส่วนอานะคือพ่อทูนหัวของอาแอม แอมจร๊า  หุ หุ หุ "อาจอมหื่น
 
"ได้เขาจะโทรไปสั่งกับปู่ก็ได้ "หลานคนโตคือไอพูดขึ้น
 
"ดีเลย เฮ้ยโทรสั่งปู่กรูโดนตีนปู่ซิงานนี้"ผู้เป็นอาแต่ถ้าเช่นนั้นจะโดนเท้าพ่อตัวเองเพราะพ่อกำลังหลงหลาน 555 เรียกว่าช่วงนี้ หลานฟีเวอร์
 
"หยุด! หยุดก่อนหลานรักของอา อาล้อเล่น โอเคอาสั่งให้ รักนะต๊วบๆๆ"ผู้เป็นอาดึงหลานๆกลับมา พยายามจะหอมด้วย

"แหว๊ะ!  อาเดียร์ยังไม่ได้แปรงฟัน"ไอ้หลานแฝดคนโตพูด และหลานๆตัวแสบพากันดันหน้าผู้เป็นอาออกกันทุกคน

"อาเดียร์จะล้างหน้าแปรงฟัน ขอเวลาสิบนาทีจะลงมาสั่งให้ "และผู้เป็นอาเดินหายขึ้นบ้านไปสักพักก็ลงมา
และหยิบโทรศัพท์มาและค้นหาสมุดที่จดเบอร์ไว้

"เอาละใครจะเอาอะไรบ้าง บอกมา"ผู้เป็นอาถามหลานๆทั้งสามคน

"เขาเอาพิซซาหน้า หน้า หน้า "มาริโอ้พูดแต่ คงลืมปกติ ลุงๆมักจะสั่งให้

"หน้าจะได้กินชาติหน้าโอ้ยหน้าอยู่นั้นแหละ ฮาวาเอี้ยนแล้วกันน่ะ"ผู้เป็นอาพูดและโอ้ก็ทำนิ้วว่าโอเค

"เขาเอาไก่เคนตักกี้" น้องไอซ์พูด ไก่ทอดเคเอฟซีนั้นเอง

"เขาเอาแมคโดนัล"น้องไอพูดขึ้น ผู้เป็นอาก็เมมโมรี แต่ ทำไมสั่งกันคนละทีเลยละ นี้ไม่ได้ปรึกษาหารือกันมาก่อนหรือไง
 
"ทำไม่สั่งที่เดียวกันเลยละครับ"ผู้เป็นอาถามหลานๆ

"ไม่!!!!"ชัดเจนเต็มสองรู้หูผู้เป็นอาเลยเพราะทั้งสามลุกมาและกรอกเสียงที่หูอา ถึงกับต้องเอานิ้วแคะหู

 "ถ้ากินไม่หมดน่ะ อาจะทำโทษ"ผู้เป็นอาพูดขึ้นและกำลังคิดแผนทำอะไรดีนะ ล้างรถพ่อเราดีกว่า เราจะได้ไม่ต้องล้างเองใช้แรงงานเด็ดถนัด

"แล้วจะสั่งอย่างละเท่าไหร่ ชุดเล็ก"อาถามหลาน และคิดแผนไปด้วย
 
"เอาชุดใหญ่ๆเลย ไอและไอซ์"ชุดใหญ่กินไม่หมดแน่นอน ไม่ต้องล้างรถแถมอิ่มจังตังอยู่ครบ ผู้เป็นอาก็ดำเนินการคิดแผน

"พิซซ่าเอาเท่านี้ ...."มาริโชว์มือให้ผู้เป็นอาดูว่าเอา5ถาด

"พิซซ่า 5 ถาดโอ้ยเอาไปเลี้ยงใคร ...เออ ก็ได้"ผู้เป็นอาจะค้านแต่ ถ้าสั่งมาเยอะเหลือทำโทษได้แถมตัวเองได้กินด้วย ฮาๆๆ

"เอาละทำข้อตกลงสนธิสัญญาเบาริ่งกันก่อนนะ "อาพูดกับหลานๆแต่

"-_? "ทั้งสามคนเลย เด็กเล็กขนาดนี้จะไปรู้จักได้ไง คนเขียนว่าถ้าจะอาติ๊งต๊อง อู้ย!  หันมามองกลับไปเขียนต่อ

"ถ้ากินไม่หมด ล้างรถปู่  รดน้ำต้นไม้  ถอนหญ่าในแปลงดอกไม้ปู่ ถ้าโออาโทรสั่งเดี๋ยวนี้เเลย"ผู้เป็นอาพูดข้อตกลงกับหลาน ๆเรื่องใช้แรงงานเด็กถนัดจริงๆ

"โห่!!"หลานๆ ร้องอออกมาพร้อมๆกันแหละ

"ว่าไง?"ผมเองและหลานๆหันไปรวมหัวกัน

"จะดีเหรอพี่ไอ"ไอซ์น้องแฝดคนที่สองถามพี่ชายคนโต

"เราจะกินหมดอะปล่าวววว"มาริโอ้ อันนี้เป็นคำถามที่ฮิทติดปากเขามา อะปล่าว ไม่ว่าจะถามอะไรเขาต้องลงท้ายด้วยคำนี้เสนอ มันเป็นลักษณะเฉพาะตัวของเขาเลย
 
"หมดซิ "ไอพูดกับน้อง เพราะเขาสามคนมีแผนไว้แล้ว และทุกคนก็หันมา

"โอเค"พร้อมกัน

"ห้ามคืนคำนะ "ผู้เป็นอาพูดและกดโทรสั่งทันที่ และเขาก็นั่งมองหลานๆ หยักคิ้วให้ด้วย มีห้างสรรพสินค้าไมไกล สามสิบนาทีอาหารที่สั่ง ก็จะมาส่ง

"เอาละอาะจะไปเตรียมอุปรณ์ให้น่ะ อิอิ สบายเราละไม่ต้องล้างรถ รดน้ำต้นไม้ ถอนหญ้า 555 "เดินไปหัวเราะ แต่ผู้เป็นอาไม่รู้หรอกว่าหลานมีเด็ดกว่านั้นอีก เวลาผ่านไปไม่นานนอาหารมาส่ง ครบทุกที่ที่ผู้เป็นอาสั่ง

"อาไปเอาละนะ หลังจากกินเสร็จเตรียมตัวเหนื่อย555"ผู้เป็นอาเดินออกไปหน้าบ้านเพื่อรับอาหาร

"ไปเปิดประตูด้านหลังเร็วพี่ไอมากันแล้ว"มาริโอ ไอวิ่งไปเปิดประตูหลังบ้าน เพื่อต้อนรับเพื่อนๆที่เป็นลูกๆของเจ้าหน้าที่ในค่ายฯเข้ามาเกือบสิบห้าคนได้
 
"อาหารมาแล้วเรากินกันน่ะ เราสั่งเยอะเลย"ไอพูดและทุกคนก็เขามาในบ้านหมดแล้ว ระหว่างนั้น ผู้เป็นอาเดินยิ้มกริ่ม เข้าบ้านพร้อมที่สั่งทั้งหมดและ

“เย้เราจะได้กินของอร่อยๆแล้วนะ แต่เราต้องกินให้หมดนะ ไม่งั้นเราสามคนโดยอาจอมขีเกียจให้ล้างรถปู่แน่ๆ”มาริโอ้พูด

“ไม่ต้องห่วง เรากินเก่งมากมาก พ่อเราบอกให้เราหยุดกินบ้างก็ได้”เด็กอ้วนเพื่อนของเขาสามคน

“ดูหุ่นนายเราก็รู้แล้วละ ว่านายกินเก่งมาก”ไอ พี่ชายคนโตพูดขึ้น

“น้องโบว์อาจจะกินนิดหน่อยแต่น้องโบว์จะกินเยอะ”เด็กผู้หญิงชื่อน้องโบว์พูดขึ้น เพื่อนสนิทกับน้องไอซ์

“ไอซ์ก็กินไม่เยอะหรอก แต่จะกินเยอะเหมือนกัน”ไอซ์พูดขึ้นและผู้เป็นอากำลังเข้ามาพร้อมอาหารที่สั่ง

"มาแล้วเยอะขนาดอาเชื่อว่า......."ผู้เป็นอาหยุดชะงักทันที่ที่เห็นเด็กมากมายในบ้าน เยอะแยะไปหมด
 
"กินหมด.....อะไรนี้"ผู้เป็นอาพูด และมองไปรอบๆ มีแต่เด็ก หรือเราตาลาย เอานิ้วขยี้ตา เห้ยเด็กยังเยอะเหมือนเดิม เอาไหม อาจจะโดนแดดตาพร้ามัว ไม่เด็กเต็มไปหมดเลย มาจากไหนเนี๊ยะ 

"เพื่อนเรา มากินที่เขาสั่งไง เพราะอย่างงี่ไงเราถึงสั่งกันเยอะ!  "ไอบอกผู้เป็นอาของเขา
 
"ไม่เห็นบอกก่อนเลย"ผู้เป็นอาเสียรู้หลานๆ 555

"สะใภ้"หลานคนที่สาม โอ้พูดขึ้น

"เซอไพร์ไม่ใช่สะใภ้ งานนี้กรูล้างรถเหมือนเดิม  ถอนหญ้าเหมือนเดิม รดน้ำต้นไม้เองเหมือนเดิม เพลอๆที่สั่งมานี้จะพอไหมก็ไม่รู้ ที่รู้ๆ กรูไม่ได้กินแน่ๆ "ผู้เป็นวางถาดอาหารลงและจัดการอุปกรณ์ปราตี้ให้หลาน บริการเป็นเด็กเสริฟอีก พวกเด็กๆสนุกกับการกินๆๆๆๆ

"เด็กอนุบาลที่นี้เขาดีจริงอะไรจริงมีนัดเพื่อนมาปาร์ตี้กันแล้ว จำเริญหลานกรู"ผู้เป็นอาบ่นไปมองหลานๆและเพื่อนไปด้วย

“ติดตึ่ง”ข้อความจากที่รัก แต่ แอมส่งมาถามว่า [อยู่ไหน อย่าให้รู้นะว่าไปติดเด็กที่ไหน]นั้นไม่เข้าใจกันเลยใครอยากจะมาเฝ้าเด็ก ถ้าไม่ใช่พ่อบังคับมา  ผู้เป็นอาคิด

[ติดเด็ก แถมเด็กเล็กมาก แต่เขาอยากไปติดตัวเอง เขาอยากกลับ กทม แง้ๆๆๆๆๆ]และส่งข้อความกลับไปในทันที

[ค่อยยังชั่วหน่อย พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว อย่าลืมของฝากนะ จุ๊บๆ]นั้นแอมหวานใจของผู้เป็นอา อายุยังน้อยนิด แต่คิดมีแฟนกับเขาแล้ว  ส่งรูปคิส มาให้ อู้ยย จุ๊บ จุ๊บด้วย หันซ้ายแลขวา คลิกรูปหน้าโปรไฟว์ขึ้นมาและ จุ๊บ ๆ

“คนอะไร จูบโทรศัพท์ “ผู้เป็นอาถึงกับชะงักมีเด็กมายืนด้านหลัง

“เห้ยย! ไปกินโน้น ทะลึงแล้ว เป็นเด็ก แถมน้องก็เล็กนิดเดียว”ผู้เป็นอาพูดกับเด็กคนหนึ่งที่มาปาร์ตี้กับหลานเขา

“อาจจะใหญ่กว่าก็ได้นะ”นั้นยังมีว่าผู้เป็นอาของแฝดอีก แต่คนเขียนว่าอาจจจะจริงนะ 555

"อาเดียร์ซอสหมด"หลานรักบอกอา ไอ วิ่งมาหาอา  กำลังดูหนังมันมัน ก็ต้องวิ่งไปหาซอสมะเขื้อเทศ กินกันเก่งจริงๆ ปาไปห้าหกขวดเลย ผู้เป็นอาวิ่งกลับมา

"อาเดียร์ น้ำหมดแล้ว"น้ำดื่มหมดอีกแล้วกินเก่งจริงอะไรจริงเลยเด็กๆพวกนี้ นี้ไม่เคยกินกันหรือไง ผู้เป็นอาคิดในใจ
 
"อาไปเอาน้ำดื่มให้นะ"ระหว่างที่เดินไปเอาและเดินกลับ ผมได่ยินเสัยง " นายยิ่งเราทำไมอ่ะ "เราไม่ตั้งใจ"เรายิ่งนายคืนบ้าง"แป้ด!!!!  ปิ้ด! โครม คราม เสียงถ้วยพลาสติกหล่น และเสียงหัวเราะของเด็ก มันก็ปกติแต่ดีที่ให้ใช้ถ้วยพาสติดปลอดภัยหายห่วงผมเดินออกมาถึงกับ ช๊อค ซินิม่า แต่บะคนมีซอสมะเขือเทศบนหัวกันทั้งนั้นแล้วบ้านผมละงานเข้า

"โอ้ ปิด ปิด ปิด"ดูฉีดไปทั่วเลยบ้านพ่อของผู้เป็นอา ก็คือปู่ของแฝดนั้นเอง
 
"โอ้มายก๊อต! มันเกิดบ้าอะไรขึ้น หยุด หยุด หยุด ...แพล๊ด "ผู้เป็นอาพยายามจะห้ามแต่มีบางสิ่งพุ่งเข้ามาในปาก

"แจ๊ป ๆๆ ซอสมะเขือเทศ ใครฟะ ... น้องไอซ์"คนที่ฉีดเจ้ามาในปากผูเป็นอาคือน้องไอซืที่น่ารักและเรียบร้อย

"อาเดียร์ ไอซ์ขอโทษ ไอซ์ จะ จะ "น้องไอซ์

"โอเคน้องไอซ์มายื่นข้างนี้โธ่ เรียบร้อยอย่างกับผ้าผับไว้ มายับเอาวันนี้เอง หลานกรู"ผู้เป็นอาพูดและจับน้องไอซ์มายืนข้างๆ

"เห้ย อย่านั้นถ้วยรางวัลตอบปัญหาตรู อย่า เดี๋ยวแตก)))))"ผู้เป็นเห็นเด็กคนหนึ่งชนโต๊ะมีถ้วยรางวัล้ข้าแข่งขัน ตอบปัญหาที่ประเทศจีนแถมยังไปกับแอมด้วยเลยรักมากถึงกับกระโดดตัวพุ่งไปรับ

"ได้แล้วถ้วยที่รักและห่วงแหน แอมจร๊าเขารักษาสมบัติของเราได้!!!!โอ้วพระเจ้า ...เว้ยยยย พลุ๊บ"กระโดดรับได้แบบพระเอกหนังบู่กระโดดยิ่งผู้ร้ายเลย และแรงกระเด็นมาพาเอาร่างไปหมุดอยู่ในช่องแถมออกไม่ได้

"ใครก็ได้ช่วยมาดึงอาหน่อยเร็ว พลีส!!"ผู้เป็นอาร้องบอกหลานเขา

"พลีสสสส!"ผู้เป็นอา

"อึบ อึบ"มีคนดึงคงหลานรัก แต่ไม่ออก

"อาเดียร์โอ้ดึงไม่ออก อารออยู่นี้นะ "มาริโอ้ตะโกนกรอกหูผู้เป็นอา
 
"โอ้จะกลับมาช่วยอาเหรอ"อาถามหลานกลับซึ้งใจจริงๆ

"ไม่อะ อารอปู่มาแล้วกัน "มาริโอ้ปู่มาก็เย็นแล้ว โธ่ กำ! ของผู้เป็นอา :katai1:

   

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันเปิดตัวแฝดสามของดิวและแอ้
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 06-06-2015 15:45:55

 :laugh: จะสงสารเดียร์ดีมั๊ยคิดหลอกใช้แรงงานเด็ก โดนเด็กทำป่วนเลย คำผิดยังมีอยู่บ้างนะจ๊ะแต่น้อยลงเยอะเลย (ตะโกนพิมพ์ผิดนะไม่มีตัว ร จ้า)

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันเปิดตัวแฝดสามของดิวและแอ้
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 06-06-2015 16:37:14

อ้างจาก: boonpa ที่ 06-06-2015 15:45:55  

:laugh: จะสงสารเดียร์ดีมั๊ยคิดหลอกใช้แรงงานเด็ก โดนเด็กทำป่วนเลย คำผิดยังมีอยู่บ้างนะจ๊ะแต่น้อยลงเยอะเลย (ตะโกนพิมพ์ผิดนะไม่มีตัว ร จ้า)
[/quote
จะรีบแก้ไขให้ทันทีเลยค่ะ มีคำไหนที่ผิดบอกได้เลยค่ะ ไม่ค่อยแม่น 

จะรีบลงตอนต่อไป ความน่ารักเด็กๆยังมีอยู่ เดี่๋ยวลุงบ้าน อ.อ่างจะเจอกับหลานแต่เขาไม่รู้ว่านี้คือเด็กทีเกิดจากแอ้ค่ะ รอนิดนุงนะค่ะ น่าจะลงพรุ่งนี้ค่ะ  :mew3:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันพี่ดิมพี่คนโตดิวและเหมือนงานเข้า
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 06-06-2015 18:08:42

    เปิดตัวลุงสุดหล่อ ลุงดิม ตั้งแต่กลับมาลัลล่ากับไอ้อ้นพี่ชายคนโตของงบ้าน .อ่าง กลับถึงพ่อให้ให้ขึ่นเวร แพทย์ GP เลย เพิ่งลงเวรดึกกลับมาตอนเช้านี้เอง พ่อสั่งให้ตื่นมาดูหลานบ้าง มีหลานกะเขาแล้วผม เฮ้อ!บรรยากาศคันทรีทาวน์มันดีแบบนี้เอง ไม่ต้องวุ่นวายเพราะรถติด ควันพิษก็เยอะ เขาเรียกว่าภูมิแพ้กรุงเทพนั้นเองแต่เด็กๆในคอนโทรลก็อยู่ใน กทม กันหมด 555 ผมออกมายื่นที่ระเบียงในบ้าน บ้านพ่อผมปลูกด้วยไม้สักทั้งบ้านถูกออกแบบได้คลาสสิคมาก  และมองลงไปชั่นล่าง แถมมีเด็กๆวิ่งเต็มบ้านไปหมด มันช่าง ช่าง ช่าง
"เห้ย!!! จำได้บ้านตรูมีเด็กแค่สามคนและอีกสองยังเล็กมากหนักแต่นี้ 1 2 3 4 5.......18 "ผมนับดู  นับได้ 18 คน หรือว่าตื่นมาตายังมัว การมองเห็นไม่ชัดเท่าที่ควร เอา ขยี่ตาและ มองไหม นั้นไง ยังเหมือนเดิม ยังเยอะเหมือนเดิม

"Oh! Shit มาจากไหนวะนี้ "ผมเดินอ้าวลงมาเลย โอ้วเวรแล้วบ้านทำไมมีแต่สี.."สีแดงเต็มบ้านไปหมด โธ่ บ้านไม้สักแถม สีแดงนี้กระจายไปเต็มไปหมด

“งามไส้”ผมสะบดออกมา
 
"ลุงดูหัวเขาซิ"ไอ ผมก้มดูเห้ย! เลือดเด็กมาตีหลานผมยันในบ้านเลยมันหยามกันเกินไปแล้ว

"เลือดออกเลยเหรอลูก ใครทำหัวหลานลุงแตก ก่อนอื่น ไป โรงพยาบาล เดี๋ยวค่อยกลับมาแก้แค้น เลือดทั่งตัวเลย!  มาริโอ้”ผมพูดออกมา นั้นไอ อีกคน และน้องไอซ์ด้วย สถาบันไหน มาเนี๊ยะ 

"จ๊วบ ! มันซอสมะขือเทศนี้หว่า"ผมตกใจมากแต่หลานเอาซอสป้ายที่ปากผม

"ใช่ ใช่ คิก คิก คิก "ผมตกใจมากนึกว่าเลือด

“ค่อยยังชั่วหน่อยแค่ซอสมะเขือเทศ เห้ย ซอสมะเขือเทศ “ผมมองไปรอบๆอีกที ไม่ขนมาหมดครัวเลยเหรอเนี๊ยะ

 "นี้มันสงครามซอสมะเขือเทศกันหรือไง...หยุดเดี๋ยวนี้ “ผมพูดแต่ไม่มีใครหยุดให้กรุสักคนเลย

“หยุด บอกให้หยุด “ผมขึ้นเสียงดังขึ้น ทุกคนหยุดและหันมามอง และจะเล่นกันต่อ ช่วยกลัวกันสักนิดเถอะ

“บอกให้หยุดไง ...ถ้าไม่หยุด จะจับไปโยนเป็นอาหารจระเข้ ที่บ่อหลังบ้านให้หมดเลย กำลังได้เวลาอาหารเที่ยงเลย "ผมตะโกนให้หยุดและมีขู่จริงๆไม่มีจระเข้หรอกครับ หยุดหมดเลย

"มีจระข้ด้วยเหรอลุงดิม ไออยากลงไปดู"ผมมองอยากลงไปดูจระเข้ เลยเหรอ ไมใช่ชาละวันนี้ลูกที่จะดำลงไปดู

"เอาละ ปาร์ตี้จบแล้วเชิญแขก ไม่รับเชิญกลับบ้าน บ้านใครบ้านมัน "ผมพูดทำหน้าดุ

"โห!!!! เพิ่งมากันอะ"นี้ขนากเพิ่งมากันนะบ้านตรูยังเละได้ขนาดนี้ถ้าอยู่เป็นวันมีหวังไฟไหม้บ้านเหลือแต่ตอแน่

"เดี๋ยวนี้ ..บาย"เด็กๆต่างพากันเดินออก ปมหันไปมอ เดินคอตกเป็นแถวทำหน้าดุอีก วิ่งอ้าวไปหมดเลย

"Omg!  พระเจ้าช่วย เอาเด็กนี้ไปทอดที่เถอะ เล่นอะไรกันนี้หลานลุง แล้วอาเดียร์ละ"ผมมองหลานๆ มีก้มหน้าแอบยิ้ม กันอีกเพราะรู้ว่าผมดุไม่จริง

"พี่ดิม"เสียงน้องชายผม แต่ผมมองหาแล้วไม่เจอมันอยู่ไหนละมีแต่เสียง

"เดียร์เหรอ มรึงอยู่ไหน"ผมถาม

"ดึงเขาออกไปที"ไอ้เดียร์ มันตอบว่าให้ดึงมันออกไปที แต่ดึงจากตรงไหน นี้มันกลัวเด็กขนาดหาที่แอบเลยเหรอ เป็นอาที่ปกป้องหลานได้ดีมาก น่าให้รางวัลคุณอาดีเด่นแห่งปี

"ที่เท้าลุงอะ คิก คิก คิก" ไอเป็นคนบอกผมและทุกคนพากันขำ ผมก็ก้มดู เห็นหลังไหว ติดอยู่ในที่แคบ

 "เว้ยย! มันหมุดไปได้ยังไง" จ๊ากตัวมันเข้าไปติดในช่องแคบน้องกรู

"คิก คิก คิก "หลานๆพากัยขำอาอีกผมดึงไอ้เดียร์ออกมา

"พี่ดิม เดียร์.."ดูมันออกมาก็มั่วเลย

"อยู่ทางนี้"ผมกับหลานๆ พูดพร้อมกัน

"กรูอยู่ข้างหลังมรึงนี้"ผมพูด พอมันผมก็อยากจะขำมันนะ สงสารก็สงสารเหมือนกัน มั้นเต็มไปด้วยซอสมะเชือเทศไม่ต่างจากหลานเลย

"คิก คิก คิก"หลานๆ พากันขำไอ้เดียร์เช่นกัน ผมหันมามองจะขำเขาทำไม ตัวเองก็ไม่ได้ต่างกันเลย 

"พี่ดิม ฮือๆ เขาโดนเด็กรังแก "มันจะเข้ามากอดผมเท้ายันไว้มันก่อน ก็รักนะแต่ไม่ใช่ตอนนี้ ตัวมึนเต็มไปด้วยซอสมะเขือเทศ

"พี่ดูซิ "มันพยายามอีกจะดันดันเข้ามาใกล้ๆ

"กรูเห็นแล้วเดียร์  เห็นว่า มรึงนะโดนเด็กรังแก แถมเด็กที่นี้ส่วนใหญ่คือเด็กอนุบาล เพราะที่นี้มีแค่สถานอนุบาลเด็กเล็ก "ผมพูดกับน้องชายคนเล็กของผม

"นั่นแหละที่เดียร์ยิ่งเจ็บใจมาก "มันพูดมาได้
 
"ใช่กรูก็เจ็บใจมาก แต่ไม่ใช่เด็กอนุบาลนั้นนะ  กรูเจ็บใจมรึงนี้แหละ โตขนาดนี้เรียนมัธยมแล้ว มาแพ้เด็กอนุบาล จำเริญน้องกรู"ผมพูดกับน้องชายคนเล็กและอาของหลานๆ

"มรึงพาหลานๆและคุณมรึงไปอาบน้ำไปเดียร์ และ ไอ ไอซ์ และโอ้พ่อดิว พ่อแอ้กำลังจะมารับ ไปอาบน้ำไปลูก"ผมพูดเด็กทำตาโตดีใจใหญ่เลย คนที่เขารอคอยกำลังจะมาหาเขาแล้ว แอ้กับดิว

"พ่อมา พ่อจะมา อาเดียร์อาบน้ำเร็ว "พากันวิ่งขึ้นบ้านเพื่อจะอาบน้ำ เด็กสามคนนี้รักดิวกับแอมาก มากจนพวกผมนี้อิจฉาสองคนนี้จริงแต่ต้องจอบคุณทำให้บ้านมีสีสันมากขึ้น และตอนนี้ด้วย แต่สีแดงจากซอสมะเขือเทศแล้วนี้ตรูจะทำยังไงกับพวกนี้ดี อ้อ นึกได้แล้ว 

"ฮัลโลครับ คุณวัลลพใช่ไหมครับ รบกวนส่งคนมาทำความสะอาดบ้าน ศ.ผอ.แพทย์ภาณุเดชหน่อยครับ"ผมโทรหาคนที่รับทำความสะอาดบ้านพัก

"บ้านคุณหมอ เอ๊ะ! คนของผมเพิ่งทำความสะอาดไปเมื่อวานนะครับ"คุณวัลลพ

"ผมทราบครับแต่วันนี้ มันหนักกว่าเมื่อวาน เกณคนมาเยอะๆเลย มาตีราคาหน้างานแล้วกัน ได้โปรด"เองเชิงขอร้องรู้ว่าเพิ่งมาเมื่อวานแต่วันนี้คิดถึงอยากให้มาอีก

"ได้ครับได้ ถ้าจะงานใหญ่จริง อีก 1 ชัาวโมงครับ"คุณวัลลพ ตอบรับผมแล้วดีใจมาก ที่ไม่ต้องทำเอง

"ได้ครับขอบคุณครับ"ผมวางสาย และผมได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้านผมแล้ว คงเป็นไอ้น้องดิวของผมแน่นอน เพราะว่าดิวโทรมาบอกว่าจะมาหาลูกวันนี้

"พี่ดิมดีครับ พี่ทำอะไรกับบ้านอะ "น้องชายผม แม้มันคิดได้เนอะหรือลืมไปมีลูกลิงอยู่ในบ้านด้วย สามคนไม่ซิจ่าฝูงลิงดีกว่า

"ลูกๆมรึงเขามีปาร์ตี แต่จัดหนักไปนะ"ผมพูดกับดิว 

"ลูกผมเหรอ สุดยอด"ดูมันมองผลงานลูกๆมัน มันพูดว่าสุดยอด น่าเตะมันแทนลูกมันจริงๆ

"แอ้ไม่มาเหรอดิว"ผมถามเพราะไม่เห็นแอ้ตามเข้ามา

"นั้นไง "ดิวชี้ให้ผมมอง แอ้กำลังจูงมือน้องมีนเดินมา ตอนนี้สองขวบแล้ว กำลังเรียนรู้คงถามโน้นถามนี้น่าดู ผมมองแหละยิ้มออกมามันเป็นภาพที่น่ารักมาก

"คิดอะไรกับแม่ของหลานพี่อ่ะ...โอ้ย พี่ดิมดึงขนจมูกเขาอะ"ไอ้ดิวมันพูดหึงละซิผมดึงขนจมูกเลย

"มองเพราะคิดถึงตอนที่เรากำลังหัดเดินจนเราเดินได้พ่อก็ยังอยู่เคียงข้างเรา หนุนเรา พี่รักพ่อมากเลยนะดิว ยิ่งเห็นภาพดิวกับแอ้รักลูกรี้มันทำให้มองเห็นความรักของพ่อมากขึ้น""ผมพูดกับดิว ผมหันไปกอดไหล่ น้องชายผม ผมภูมิใจในตัวดิวมันมาก เห็นอายุน้อยแบบนี้นะ ดิวกับแอ้รักลูกเขามากเลยนะ และเขาสองคนไม่เคยทิ้งการเรียนเลย และทำได้ดีซะด้วย ได้ยินว่าผลการทดสองสมรรถภาพ ผ่านแล้ว เหลือแค่รอไปสอบข้อเขียน ทั้งคู่

"ดิวรักพ่ออยู่แล้วแต่ตอนนี้มากขึ้น ดิวจะทำตามที่พ่อบอกดิวเชื่อมันคือสิ่งที่พ่อคิดว่าดีที่สุด"ดิวพูดผมนี้กอดมันเลย

"ยุง ยุง"นั่นแต่ยังยุงเหมือนเดิม เรียกผมครับ  น้องมีนทันทีที่เข้ามาในบ้าน มีนเรียกผม

"ลุง ลุงดิมลูก ไม่ใช่ยุง พี่ดิมสวัสดีครับ"แอ้บอกน้องมีน

"พี่เลี้ยงบอกร้องงอแงมากแอ้เลยเอามาด้วย พ่อไม่อยู่เหรอพี่ดิม"แอ้พูดและถามผมหาพ่อภาณุเดชผม

"ใกล้จะกลับแล้วละะแอ้ เดี๋ยวพี่ดูแลให้ มาหายุง เอ้ยหาลุงลูก ฟ๊อด!"ผมอุ้มน้องมีนขึ้นมามีนเขาน่ารัก ตาเขาหวานเหมือนแอ้ไม่มีผิดเพี้ยนเลย และ ยิ้มนี้ละหม้ายคล้ายแอ้มากๆด้วย  แถมคิ้วยังโค้งสวยได้รูป ปากนิด จมูกหน่อยแถมได้ผิวหอมมาจากแอ้เต็มๆ เลย

"เออ เกิดอะไรขึ้นกับบ้านอะดิว"แอ้ถามที้เห็นบ้านเต็มไปด้วยซอสมะขือเทศ

"ผลงานลูกๆเรา"ดิว มันภูมิใจจริงๆ

"จริงซิพี่ดิม แอ้ขอโทษนะพี่แอ้ช่วยเก็บ"แอ้ทำหน้าตกใจ

"ไม่เป็นไรแอ้พี่มีคนมาช่วยทำความสะอาด เดี๋ยวเขามา และพี่ต้องขอบใจแอ้ซิที่ทำให้บ้านพี่สมบูรณ์ มันมีความสุขมากกว่า เรื้องแค่นี้จิ๊บๆๆ"ผมพูดกับแอ้

"ถ้าพ่อภีมกับพี่อ้น เขาจะคิดแบบพี่ไหม "แอ้พูด ใช่ซิยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้ผมเข้าใจความรู้สึกแอ้นะ และต้องมาแบกมันไว้คนเดียวอีก แต่โชคดีนะที่ไอ้อ้นมันคลุกคลีอยู่กับผมแต่ไม่เคยระแคะระคายเรื่องนี้เลยไม่งั้นผมเองนี้แหละที่จะทำความลับแตกคนแรก

"แอ้ "ไอ้ดิวเรียกแอ้

"แอ้ พี่เชื่อว่าไอ้อ้นนะถ้ามันรู้ มันจะดีใจ ดูภายเหมือนคนไม่รักเก็กแต่มันต้องรักหลานเชื่อพี่ "ผมพูดกับแอ้

"พ่อแอ้ พ่อดิว"มาริโอ้วิ่งมาทั่ง กกน.ตัวเดียวเลยหลานผม

"ฟ๊อดๆๆๆ"คงคิดถึงมาก หอมซะดังเชียวและรัวเลย

"พ่อดิวหอมมัง "ผมหอมแก้มลูก " ฟ๊อด! " หอมดังซะเลย " หอมจริงๆ ลูกใครนะ "ดิวมันแย้งหอมลูกกับแอ้ มันเป็นภาพที่น่ารัก

"คิก คิก คิก พ่อดิว หนวดพ่อดิวอ่ะ คิก คิก คิก"โอ้พยามดันหน้าให้ดิวออก

"ดิว เดี๋ยวลูกคัน บอกให้โกนก่อนมาก็ไม่ยอมโกน มาพ่อแอ้ใส่ชุดให้ โอ้ นี้ชุดที่พ่อแอ้ซื้อให้นี้ "แอ้พูดแมันดันหน้าไอ้ดิวออก

"เขาชอบมาก"มาริโอ้พูดกับแอ้

"พ่อพี่ซักแถบทุกวัน ใส่วันเว้นวันเลยแอ้ "ผมพูดกับแอ้เช่นกัน

"พ่อซื้อให้อีกนะ และนี้พ่อแอ้ซื้อชุดใหม่มาให้โอ้ด้วยนะ  "แอ้ พูดโอ้ดีใจใหญ่เลย

"น้อง มีน หอม หอม"มาโอ้ มีนนี้ดีดตัวตัวเลย กอดกันพี่น้องเขารักมาก คงเห็นภาพพี่ๆน้องๆในบ้านผมเรารักกันแถบจะไม่ทะเลาะกันเลย มีงอนกันบ้างแต่ก็งอนกันได้ไม่นาน

"พ่อดิว พ่อแอ้ ฟ๊อด!"ไอ ลูกชายแฝดคนโตดิว แค่วิ่งมากอด คนนี้ดิวเขาสอนให้เข้มแข็งมาก

"พ่อดิว ฟ๊อด พ่อแอ้ ฟ๊อด ไอซ์คิถึงพ่อที่สุด"น้องไอซ์แฝดคนที่สอง ทั้งกอดทั่งหอม กอดไม่ยอมปล่อยเลย แต่ละคนพากันกอดกันคงคิดถึงมาก น่ารักที่สุดนะผมว่า มันต้องไม่ลืมภาพนี้ไปตลอดทั้งชีวิต

"พี่ดิวดีครับ พี่แอ้ดีครับ หมับ ? ฟ๊อด!" อันนี้ไอ้เดียร์กอดและหอมอีกด้วย

"-_?"ผมกับไอ้ดิว อันนี้ใครบอกให้มันทำนิ

"ไอ้ดิวน้องมรึงเป็นอะไรนี่"แอ้พูดพร้อมดันหน้ามันออกและ ไอ้ดิวถลกแขนเสื้อแล้ว

"ไอ้เดียร์นั้นเมียกรู"ไอ้ดิว

"อู้ย! เห็นหลานกอด เลยกอดมั้งแถมหอมแก้มให้ด้วย  แหะๆๆๆ "น้องเดียร์มันพูด

"อืมม "แอ้ ดันไอ้เดียร์ออก

"ขี่ตู่อย่ามากอดพ่อเขานะ"มาริโอ้

"ห้ามหอมด้วยเขาห่วง น้องไอซ์"

"ไช่ห้าม หอมแก้มพ่อแอ้เขา เขาให้พ่อดิวหอมคนเดียว"อันนี้ไอ ขู่ด้วยนะ

"มรึงมากอดกรูนี้ และก็มาหอมกรูนิ ไอ้นี้ลืมตัวบ่อยนะ"ไอ้ดิว เห็นแบยนี้มันรักน้องนะ เดียร์ห่างจากไอ้ดิวเกือบสามปี

"ดิว ป่านนี้ปูกับเดี่ยวมาแล้ว"แอ้พูดผมหันไปมองใครอะเพื่อนเหรอ ผมได้ยินอยู่เหมือนกันว่าแม่ของเพื่อนดิวมารับการรักษาคีโมที่โรงพยาบาลในค่ายฯ

"เพื่อนผมนะพี่  แม่เขาป่วยเป็นมะเร็ง และเขามีปัญกาด้านการรักษา รพ.ที่เขารักษาอยู่ และเขายังเคยเป็นคนเลี้ยงพี่โดมกับพี่โอมด้วยนะพี่ ผมเลย"ดิวพูด

"ดีแล้วดิว งั้นไปเถอะพี่ดูน้องมีนเอง เออ งั่นวันนี้ให้ดรีมมัน รับไปฉีดวัคซีนดีกว่า "ผมพูด มีนน่ะน่ารักมาก เลี้ยงง่ายมาก มียิ้มโชว์ขึ้นมาหกซี่แล้ว

"น้องมีน ฉีดยาเจ็บเหมือนมดกัด"มาริโอ้ ผมมอง ร้องแหกปากคนแรกเลยดีกว่า

"จริงเหรอโอ้ "ไอถามน้องชายแฝดคนเล็ก

“ไม่อะ”มาริโอ้ ตอบแบบทำเอาผมกับไอ้ดิวแถบจะไถล แล้วจะบอกน้องทำไมว่าเจ็บเหมือนมดกัด

“พี่ก็คิดว่าว่าไม่นะ โอ้ พี่ไอซ์เห็นโอ้ร้องไห้ตั้งแต่ยังไม่โดนฉีดเลย”ไอซ์อีกคน
 
"พี่ว่ามดตัวนั่นตัวใหญ่เท่าช้างนะ  เพราะว่า พี่เจ็บมว๊าก น้องมีน"มาริโอ้ ผมนี้เกาหัวเลย มีนตอนแรกยิ้มๆนี้หุบยิ้มเลย 555

"โอ้ไปขู่น้องเดี๋ยวจะโดน"แอ้พูดและขำมาริโอ้

"มีนไม่ร้องหรอกมีนเก่ง ฟ๊อด"แอ้พูดและหอมแก้ม ยิ้มออกเลยหลานผม น้องมีน  โซ่ทองคล้องใจที่เรามองไม่เห็นมีจริงทั่งที่ ไม่ได้ตั้งท้องเองแต่ลูกๆแอ้รับรู้ว่าเขาเกิดจากใคร ได้โดยไม่ตองบอกเลย

“งั้นผมเอาสามคนนี้ไปกับผมนะพี่”ดิวพูดผมพยักหน้า

“น้องมีน ฟ๊อด”ไอซ์เขากางแขนผมเลยย่อตัวให้เขาสองคนกอดกัน มีหอมน้องด้วย และตามด้วยไอ แต่ถ้าเป็นอีกคนนะ เจ้ามิ้นไม่ใครกล้าหอมแบบนี้เพราะมิ้นเขาหมันเขี้ยว พี่ๆ อยากขยำพี่ๆ มากกว่า  นิสับไปทางไอ้โอมลูกชายคนที่สามของอาภีมปภพ

"พี่ดิวขากลับแวะซื้อนมเย็นให้หน่อย น่ะ น่ะ "ไอ้เดียร์ดูมันอ้อนเป็นลูกแมวเลย

"เออ ๆ มรึงเลิกไถพี่ได้แล้ว กรูขนลุก"ไอ้ดิวพูดและดันหัวมันออก

"ร้านไหนอ่ะ"ดิวมันถาม

"ร้านเดิมหลานรักผมรู้จัก"ไอ้เดียร์

"อ้อ โอ้จำได้ ร้านป้านมยานเหมือนถุงกาแฟ และเวลาสั่งต้องทำท่า ส่ายนมเยอะๆด้วย "มาริโอ้ และยังเต้นเอามือจับส่ายไปมาอีกหลานตรู

"ใช่เลยหลานอา  ... อู้ย"ผมสามคนไอ้อาเดียร์มันสอนหลานได้ดีมาก

"ไปดิวรีบไป"แอ้บอกดิว

"ดีนะที่แอ้รีบ ไม่งั้นมีง"ไอ้ดิว

"ที่กรูเร่งเพราะเดี๋ยวกรูได้เเตะน้องมรึง"แอ้พูด 555

"พี่แอ้ อย่าเตะเขานะ"ไอ้เดียร์ดูมันพูด

"แอ้ไม่ต้องเดี๋ยวพี่เตะมันให้ "ผมพูดบอกแอ้

ดิวvsแอ้ และ สามหนุ่มน้อย
ผมขับรถออกมาจาดบ้านผมนัดไอ้เดี่ยวกับปูที่จะมาดูแม่ แม่ของปู รีเฟอร์มาเมื่อวันก่อนและได้รับคีโมเลยมีคนไข้สละสิทธิ์ไปรับทีอื่น ผมพาลูกชายมาด้วยผมไม่กลัวที่จะปิดบังไอ้เดี่ยว ปู เพราะผมเขื่อว่าพวกมันไม่เาไปพูดแน่แต่ที่ผมกลัวคือไอ้ติ๊ก ผมไม่รู้ทำไม

"พ่อจะพาเราไปฉีดยาอีกแล้วเหรอ เขาเพิ่งโดนมาเองนะ "มาริโอ้

"เอากี่เข็มดีวันนี้"ผมพูด

"เอาสองเข็ม อ๊า ไม่เอา "มาโอ้ทำท่าจะร้องไห้คนนี้กลัวเข็มฉีดยามาก

"ดิว มรึงจะแกล้งลูกทำไม มาริโอ้ไม่ฉีดลูก"แอ้ปลอบมาริโอ้

"โป่งพ่อดิว แล้ว"มาริโอ้

"พ่อล้อเล่น"ผมพูด

"ดิวแอ้เห็นรถพ่อภีม"แอ้พูดผมก็มอง

"จริงดิแอ้ไหนพี่เดฟบอกพ่อแอ้ไม่มาไง"

"นั้นดิ ดิวแอ้บอกพ่อว่าไม่ได้ไปไหนด้วย "แอ้เริ่มตกใจ

"เออดิวไปจอดชั้นบนดีกว่าแอ้"ผมพูดและเลี้ยวรถขึ้นไปจอดบนชั่น3 ของตึก

"เอาละเด็กๆ วันนี้พ่อมีแขกพิเศษ เพื่อนพ่อสองคน วันนี้ ทำตัวให้น่ารักกันหน่อย นะครับคุณลูกๆ ถ้าทำได้ จะมีรางวัล "ผมทำข้อตกลงกันกับลูกๆ มีพนักหน้ารีบทราบ อยากเจอเพื่นใหม่แย่แล้ว

"ดิวเราไปหาพ่อก่อนไหม "แอ้ถามผม

"ดิวไม่รู้ว่าพอวันนี้ขึ้นวอดหรือลง GP  นะซิแอ้ เออ ไปทางนั้นดีกว่า "ผมพูด

"ทางนี้ดีกว่า ทางนั้นมันจะเป็นทางออก แอ้ไม่อยากเจอพ่อ"แอ้พูด

"แอ้อาจจะเป็นคนอื่นขับรถพ่อภีมมา พี่เดฟไม่โกหกหรอก"ผมบอกแอ้

"ดิวไปอีกทางเหอะ"แอ้ ดึงแขนผมไว้ไม่ให้ไปทางที่ผมบอกว่าจะไป

"แอ้ดิวว่าทางนี้ปลอดภัยอยู่แล้ว"ผมพูดกับแอ้

"มรึงนี้กรูบอกทางนี้"แอ้ดูยังอีก

"พ่อดิว พ่อแอ้เราจะไปทางไหนกันแน่ ไอ ไปไมถูกแล้วนะ”ผมลืมไปมีลูกมาด้วย ไอซ์ก็มองผมสองคน

"โอเค โอค ไปทางพ่อแอ้"ผมจับมือลูกอละแอ้ ผมจำได้ผมจูงมาสองคน

"แอ้ลูกอยู่กับแอ้กี่คน"ผมถามแอ้

"น้องไอซ์คนเดียว ทำไมเหรอ"แอ้ถามผม

"ดิวก็ไอคนเดียว"ผมตอบแอ้
 
"เรามีสามคนนิแอ้"ผมพูดผมหีนไปมองกันว่างเปล่า มาริโอ้หายไป

"ดิวมาริโอ้หายไปไหนอ่ะ"แอ้ถามผม เวรเลยผมลูกหาย

"พ่อตอนที่พ่อดิวกับพ่อแอ้เถียงกันโอ้มันเห็นรถไอติมอ่ะ มันคงลงไปข้างล่าง"งานเข้า ไอบอกผมว่ามาริโอ้อาจจะลงไปที่รถขายไอศครีม

"ทำไมเพิ่งบอกพ่อละไอ"ผมถามไอ

"พ่อเถียงกันไอไม่รู้จะบอกตอนไหน"ไอพูด เออจริงจะว่าลูกก็ไม่ถูกอีก มัวแต่เถียงกันไปทางนั้นทางนี้ผมหันมามองหน้ากันเป็นไงละลูกตัวดีหายเลย

"แอ้นั้นไง เดินอ้าวไปนั่น ลูกนะลูก!,"ผมชะโงกมองนั้นไงเดินไปข้างล่างนั้นไง ลูกตัวแสบผมเดินอ่าวตรงดิ่งไปที่รถขายไอติม ดูท่าเดินน่าตะไปหาเรื่องเขามากกว่าไปซื้อไอติมนะนั้น  และมีคนยื่นอยู่สามคนกับพ่อค้า ผมพากันวิ่งลงไป

"เอี้ยด!"เสียงผมเบรค และหดเข้ามุม ตามด้วยแอ้และเด็กๆ

"ดิว นั้นพี่อ้น พี่อั๋น และพี่โอ๊ค ตายแน่กรู"แอ้พูด

"ทำไมเหรอพ่อ อุ๊บ"ผมเอามือปิดปากลูกแฝดคนโต

"จุ๊ๆๆๆ"ทำนิ่วห้ามสงเสียง

"แอ้พาลูกไปชั้นสอง ดิวจะไปลากลูกตัวแสบเข้ามา หลวงพ่อ ช่วยลูกรอดปลอดภัยจากตีนพี่เมียด้วยเถิด ลูกนะลูกหางานให้ตลอด!"

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันพี่ดิมพี่คนโตดิวและเหมือนงานเข้า
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 07-06-2015 07:49:07

 :o8:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันพี่ดิมพี่คนโตดิวและเหมือนงานเข้า
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 07-06-2015 08:32:11

 :hao4: ดิวความจะแตกมั๊ย แต่แตกก็ดีนะจะได้ไม่ต้องกลุ้ม
 คำผิดจ้า (งามใส = งามไส้), (ไช่ห้าม = ใช่ห้าม),  (เห็นแบยน จะเขียนว่าเห็นแบบนี้หรือเปล่า), (แอ้พูดและหอมแก้ม ยิ้ ตทกยี้ลยหลานผม  ประโยคนี้อ่านไม่เข้าใจเลย)

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันพี่ดิมพี่คนโตดิวและเหมือนงานเข้า
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 07-06-2015 08:52:34

อ้างจาก: boonpa ที่ 07-06-2015 08:32:11  

:hao4: ดิวความจะแตกมั๊ย แต่แตกก็ดีนะจะได้ไม่ต้องกลุ้ม
 คำผิดจ้า (งามใส = งามไส้), (ไช่ห้าม = ใช่ห้าม),  (เห็นแบยน จะเขียนว่าเห็นแบบนี้หรือเปล่า), (แอ้พูดและหอมแก้ม ยิ้ ตทกยี้ลยหลานผม  ประโยคนี้อ่านไม่เข้าใจเลย)

จะรีบแก้ไขให้เลยค่ะ  :mew2:
 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันพี่ดิมพี่คนโตดิวและเหมือนงานเข้า
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 07-06-2015 09:05:30

อ้างจาก: boonpa ที่ 07-06-2015 08:32:11  

:hao4: ดิวความจะแตกมั๊ย แต่แตกก็ดีนะจะได้ไม่ต้องกลุ้ม
 คำผิดจ้า (งามใส = งามไส้), (ไช่ห้าม = ใช่ห้าม),  (เห็นแบยน จะเขียนว่าเห็นแบบนี้หรือเปล่า), (แอ้พูดและหอมแก้ม ยิ้ ตทกยี้ลยหลานผม  ประโยคนี้อ่านไม่เข้าใจเลย)

"มีนไม่ร้องหรอกมีนเก่ง ฟ๊อด"แอ้พูดและหอมแก้ม ยิ้มออกเลยหลานผม น้องมีน  โซ่ทองคล้องใจที่เรามองไม่เห็นมีจริงทั่งที่ ไม่ได้ตั้งท้องเองแต่ลูกๆแอ้รับรู้ว่าเขาเกิดจากใคร ได้โดยไม่ตองบอกเลย" แก้ให้แล้วนะค่ะ ขอบคุณมากเลย ตอนเช็คข้ามประโยคนี้ไป  :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันลุงอ้นเจอหลานโอ้ครั้งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 07-06-2015 09:46:24

ลุงอ้นปะทะหลานโอ้ ครั้งแรก
                 ผมชื่ออ้น พี่ชายคนโตไอ้แอ้ ผมมา โรงพยาบาล ลุงภาณุเดช เพราะพ่อผม พ่อภีมปภพ ต้องการมาดู ลูกชายเขา แอ้น้องชายผมช่วงนี้มีอะไรแปลกๆพ่อบอก และแอ้มันบอกไม่ได้กลับบ้าน มีติวหนังสือกันกับเพื่อนชื่อต้นข้าว แต่มีคนบอกพ่อว่ามันจะมาที่โรงพยาบาลกับไอ้ดิวมาทำไม ฝากท้องเหรอ 555 บ้าไปแล้วน้องผมผู้ชาย แต่ที่แน่ๆ มันโดนแน่ถ้ามาจริงๆ ไอ้แอ้ ตอนนี้พวกผมรอดักมันอยู่กับน้องตัวแสบ ไอ้โอ๊ค กับ ไอ้อั้น ที่รถขายไอศรีมยี่ห้อดัง ยืนกันแบบเท่ๆ สวมแว่นตาเรย์แบน

"ทำไมมีแต่รสช๊อกโกแลตเนี๊ยะ พ่อค้า"ไอ้อั้นน้องชายผม

"ลองถอดเรแบนออกสักแป็ปดีไหมครับ"คนขายไอศรีมแนะนำ

"เออวะ แว่นตานี้เอง เอาอันนี้ รสสตอเบอรี่ "มันติ้งต้องได้อีก แต่งชุดทหารมาแบบเท่ๆ กินไอติมรสสตอเบอรี่

"พี่อ้นนี้เรายังไม่เห็นไอ้แอ้ เลยนะเรามาดังรอแต่ไก่โห่แล้วนะพี่"ไอ้โอ๊ค

"นั้นดิพี่ ข่าวกรองมั่วหรือเปล่าก็ไม่รู้ พี่อ้น "ไอ้อั๋นพูด ผมหันไปมองมรึงว่าพ่อกรูเหรอ

“เขาไม่ได้ว่าพ่อนะพี่อ้น เขาว่าคนส่งข่าวมาหาพ่อต่างหาก “ไอ้อั๋น

"ขอให้เป็นอย่างนั้น กรูไม่อยากให้น้องโกหกพ่อ"ผมพูดระหว่างนั้นมีเด็กน้อยเดินมาและมาหยุดแถมเงยหน้ามองพวกผม พร้อมกับยิ้มหวานมาเชียว

"เห้ย เด็กวะ"ผมหันไปกระซิบกับไอ้อั๋น

"เด็กจริงด้วยพี่"ไอ้อั้น มันตาดีมาก

"เด็กเล็กมาก เล็กทุกอย่าง วะพี่อ้น   "ไอ้โอ๊คดูมันแซวเด็กเล็กทุกอย่าง ยังกับ สั่งก๋วยเตี๋ยวเลยมัน

"เอ้ย กระพริบตาให้ด้วยวะ"ผมพูดกับน้องๆให้ดูเด็กนี้  แต่จะกระพริบตาทำไมและจะกระพริบอะไรหนักหนาเยอะไปนะ

"มันจะกระพริบเยอะไปไหนวะ สงสัยเด็กนี้ตามีปัญหา คงมาหาหมอตาวะ" ผมพูดกับน้องผมผม

"เว้ย! พอ จะกระพริบอะไรหนักหน้า "ผมพูด ดูซิขนตาตีกันพับๆเลย เด็กอะไรขนตายาวดีแท้ น่าเอามาทำไม้กวาดจริงๆ

"นี้ลูกพ่อค้าหรือเปล่า"ไอ้โอ๊คถามคนขายไอติม

"ไหนครับ ... ไม่ใช่ครับลูกผมเพิ่งจะคลอดได้สามวันเองครับ แต่ผมจำได้ลูกค้าประจำ ปกติมาซื้อกับพ่อ พ่อไม่มาหรือหนู"พ่อค้าพูดลูกค้าประจำ อ้อพวกผมพยักหน้า

"พ่ออยู่บนโน้น พ่อเถียงกับพ่อ และพ่อกับพ่อก็คงไม่รู้ และพ่อกับพ่อคงกำลังจะรู้ว่า โอ้ เขาลงมาแล้ว" เด็กพูด

"-_?"พวกผม งงกับที่เด็กพูดมาก

"มรึงเข้าใจที่เด็กมันพูดไหมวะ"ผมหันมาถามน้องๆผม

"แน่นอน! พี่อ้น ไม่เข้าใจ"ไอ้อั้นบอกผม

"งั้นแสดงว่ากรูปกติ เพราะกรูก็ไม่เข้าใจวะ แต่เด็กมันสับสนอะไรหรือเปล่า ทำไมไม่พ่อกับแม่ หรือปูกับย่า ตากับยายอะไรแบบนี้  แต่นี้มัน พ่อกับพ่อวะ "ผมพูดกับน้อง

“”สงสัยจะสมการย้ายข้างนะพี่อ้น  แบบว่า ตอนแรกก็พ่อกับแม่ และ ข้างบ้านก็คงพ่อกับแม่เหมือนกัน และคงทำไปทำมา พ่อข้างบ้านย้ายมาอยู่กับพ่อเด็กนี้  ผลเลยออกมาเป็น พ่อกับพ่อ ไงพี่อ้น “ผมหันไปมองมันคิดสมการนี้ขึ้นมาได้ยังไง ผมเองนี้ยังคิดไม่ได้เลยนะ  สมการย้ายข้างแบบนี้  ผมมองไอ้โอ๊ค

"สมการมรึง อุบาศมาก "ผมพูดเลย

"เด็กต่างดาวเปล่าเนี๊ยะ พูดภาษาอะไรเนี๊ยะ ฟังไม่รู้เรื่อง"ไอ้อั่น มันถามเด็กตรงหน้าผม

"อึบ"ปืนขึ้นมายืนตรงที่ยืนและมองหน้าพวกผม

"ถ้าทางเด็กจะอยากไขว้ วะพี่"ไอ้อั้น เด็กนี้นะ

"ลุง เป็นทหารอะเปล่า"พวกผมมองชุดตัวเอง ชุดมันก็ใช่นะ ท่าทางจะมีปัญหาเรื่องสายตานะเนี๊ยะ

"ทำไมเหรอ ชุดนี้เหมือนพ่อค้าไอศรีมหรือไง อย่าคิดว่าเด็กแล้วไม่กล้ารังแกนะ ฉายา เก่งกับหมา ซ่ากับเด็กเตะผู้หญิง "ผมพูดกับเด็ก มีเงยหน้ามองผม เอียงคิดนิดหน่อย

"ลุงมีปืนใหญ่อะเปล่า"มาถามหาปื่นใหญ่อีก

“เด็ก ถามหาปืนใหญ่วะ”ผมหันบอกกับน้อง ๆ

“ส่งสัยจะมาขอยื้มปืนใหญ่เราวะพี่ ของเด็กมันคงใหญ่ไม่ทันอะ”ไอ้อั๋นมันเทพมาก คิดได้

"แน่นอนต้องมี ถามทำไมอะ อะจะขอดูละซิ"ไอ้โอ๊ค มันถามเด็ก  ยิ้มตาหยีมาเลย

“เห้ยย มาขอดูปืนใหญ่ ไวไฟนะเนี๊ยะ ประชากนเกย์มาแล้วหนึ่งคนไอ้อั๋นพูดขึ้น แบบขำขำ

"ไม่ให้ดู ...เด็กเล็ก อย่างนี้ให้ดูไม่ได้หรอก อายุ18 แล้วค่อยมาขอดู"ผมพูดกับเด็ก นั้นเด็กมันทำหน้า งงได้อีก จะงงทำไมเนี๊ยะ

"ลุงเขา..."เด็กเรียกผมว่าลุง

"อีกอย่างนะ อย่าเรียกลุง เรียกไม่ได้ "ผมพูด มีทำท่าคิด บอกไม่ให้เรียกลุงจะคิดอะไรหนักหนา

"เรียกลุงไม่ได้เหรอ”ยังถามผมอีก 

“ถ้าทางจะมีปัญหาเรื่องการฟังเพิ่มนะเนี๊ยะ ก็บอกเรียกลุงไม่ได้”ผมพูดย้ำ

"แปลกจัง เรียกลุงไม่ได้ ลุง เขาเรียกได้นะ เขาสอนให้อะเปล่าอะ ลุง "เด็กมันบอกผมครับ และที่ผมบอกว่าเรียกไม่ได้นะคือบอกไอ้เด็กคนนี้ว่าห้ามเรียกผมต่างหาก

"พี่อ้นใจเย็นๆพี่เด็กพี่"ไอ้อั้น ดีที่น้องห้ามผม

"ที่บอกนะ คือเรานะห้ามเรียกนี้ ว่าลุง  "ผมพูดทำหน้าดุ ยังทำหน้าตีมึนกลับมาอีก

"ก็ลุงบอกว่าลุง เรียกลุงไม่ได้ไม่ใช่เหรอ"เด็กถามผมอีก
 
"ทำไมจะเรียกไม่ได้ ลุงนี้เรียกได้ รู้จัก "ผมบอกเด็ก

“เขาก็เรียกลุงได้ นะลุง เขามีลุงเยอะแยะเลย”เด็กน้อยบอกผมว่าลุงเยอะ ถ้าเยอะแล้วจะมาเรียกนี้ว่าลุงทำไมเนี๊ยะ พระเจ้าช่วยเอาไอ้เด็กคนนี้ไปเก็บที !

“ถ้ามีเยอะแล้วก็เก็บไว้ไปเรียกลุงตัวเอง ห้ามเรียกลุงที่นี้”ผมพูดของจะขึ้น เด็กนี้สอนยากจริงอะไรจริง ทำหน้างงอีก นี้ไม่มีหน้าเวอร์ชั่นอื่นหรือไง  ผมรู้เหตุผลแล้วห้ามพรากผู้เยาว์อายุต่ำกว่าสิบแปด มันสอนยากนี้เอง

“ที่นี้ก็ไม่ได้เหรอ แต่เขามีลุงที่นี้นะ เขาเรียกลุง ที่นี้เหมือนกันนะ ลุง!”เด็กน้อย อยากจะบ้า

"กรูว่าไอ้เด็กนี้ พ่อแม่มันชงนมปนเปื้อนให้กินแน่ๆเลยวะ”ผมหันมาพูดกับน้องๆ แต่ละคนพยักหน้า

“ลุง”นั้นยังอีก สอนยากจริงๆ

“นี้พูดไม่เข้าใจเหรอว่าห้ามเรียกลุง “ผมพูด

“สงสัยลุงจะไม่ค่อยสบาย ลุงพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง”อ้าวเห้ย! ว่ากรูไม่สบายแถมพูดไม่รู้เรื่อง ไม่รู้ตัวเองเลยใช่ไหมเนี๊ยะว่าตัวเองนะแหละที่พูดไม่รู้เรื่อง

“โอ้เลยฟังลุงไม่รู้เรื่อง แต่ลุงไม่ต้องเสียใจนะ โอ้ก็ชอบลุงนะ “เด็กนี้มันพูดเหมือนดูดี ถามตรูยังว่าว่าชอบมันไหม เกาหัวเลย เคยคุยกับคนที่พูดคนละภาษา แต่ยังไม่หนักหนาเท่าคุยกับเด็กนี้เลยผมว่านะ

“นี้ ฉันนี้ที่ต้องพูดประโยคนั้น ว่าเรานะถ้าจะไม่สบาย พูดอะไรไปไม่รู้เรื่องสักอย่าง “ผมพูด ทำหน้างง เกาหัวอีก

“เขาเหรอ เขาไม่ได้ไม่สบายนะลุง  เขาไม่ได้มาหาหมอ แต่เขามาหาปู่ เพราะว่าปู่เขาเป็นหมอ “อืมม กรูว่าวันนี้คุยกันไม่รู้เรื่องแน่ตรู ทำให้ตรูงง หนักกว่าเดิมอีก
 
“เยี่ยม มรึงว่าไหม”ผมพูดเลย หันมาหาน้องๆ พ่อค้ายิ้มเจื่อน นี้คือลูกค้าประจำมรึงเหรอ คุยกันเข้าใจด้วยผมละนับถือ

“มันเก่งมาก ที่ทำให้กรูงง ได้ขนาดนี้ มันแน่มาก “ผมพูดกับน้องๆผม 
 
"เด็กนี้กวนตรีนวะพี่อ้น"ไอ้โอ๊คพูด เห็นด้วยอย่างแรง

"กวนตรีนคืออะไรเหรอ “เด็กน้อยถามพวกผม

“หรือแปลว่าน่ารักอะเปล่า เพราะใครๆก็บอกโอ้ อะน่ารักที่สุด "ผมหันมามองหน้ากัน  เด็กนี้มันไม่รู้จักคำว่า กวนตรีน ได้จัดให้

"ใช่เลย เรานี้กวนตรีนมาก ฮาๆ"ไอ้อั้น ผมหันมาแป๊ะมือกันสามคนซะใจ

“เอิ๊กๆๆๆ”นั้นขำอีก มีแบบนี้ด้วย หลอกด่านะเนี๊ยะ

“ฮาๆ  โอ้ยย เด็กไม่รู้ว่ะ “พวกผม พ่อค้าเกาหัวตัวเอง (ทำไป๊!ได้ )

"สงสารเด็กเนอะ ดันซวยมาเจอผู้ใหญ่แบบนี้ แถมสอนเด็กผิดๆอีก กำของเด็ก! "พ่อค้าพูด

"ขวับ"ผมสามคนหันมามองพ่อค้า มันว่าใคร
 
"อุ้ยย ตามสบายเลยครับพี่ๆ "พ่อค้าพูด

"งั้น ลุง ลุง และลุง โอ้ว่า กวนตรีนเหมือนโอ้เลยนะ แต่ โอ้คิดว่า ลุง กวนตรีนมากกว่าโอ้อีกอะ "กำ เด็กมันย้อนผมสามคน ไม่คิดว่าเด็กมันจะเล่นย้อนกลับแบบนี้

"ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว "พ่อค้าพูด

"รับไปเต็มๆ เป็นไงละไอ้อั๋น โดยเด็กเล่นเลยมรึง "ผมหันมาพูดกับไอ้น้องชายผม

"ไม่น่าส่งมุกให้มันเลย มันเอามาเล่นเรากลับซะอย่างนั้นนะพี่  “ไอ้อั๋นพูด

“พี่ผมว่าเราไปกันดีกว่าไหม คุยกับเด็กนี้ แล้วรู้สึกเสียสุขภาพ”ไอ้อั้นมันพูด คนขายไอศรีมมองผมสามคน (คนขายคิดในใจดังๆ และมองเด็กน้อย ว่า เด็กน่าจะเสียสุขภาพมากกว่าไหม สงสารเด็กแท้หนอ)

“ เออ พี่อ้นเราไปกันดีกว่า  คุยกับเด็กนี้เราเสียผู้ใหญ่หมด ปกติเราก็มีกันน้อยอยู่แล้ว “ไอ้โอ๊คพูด มันพูดถูกไปกันดีกว่า ไม่ไหว เด็กนี้ทำผมอยากตาย ขอไปตายแป๊ป! ผมทำท่าจ่ายตังไม่ไหว ไปดีกว่า

"ลุงทหารจะไปไหนอะ เขาอยากกินไอติมอะ"เด็กเรียกพวกผม และบอกพวกผมว่าอยากกินไอติม ผมหันมามอง ชี้ว่า บอกผมใช่ไหมมีพยักหน้าว่าใช่

"อยากกินไอติม นั่นบอกพ่อค้าดิครับ อาการหนักนะเรานี้ นี้ทหาร ไม่ใช่พ่อค้าขายไอติม "ผมพูดอยากกินไอติมแต่ดันไม่บอกคนขายมาบอกผม ที่เป็นทหารรูปหล่อ พ่อรวย

"ใช่แล้วหนู อยากกินไอติมต้องบอกพ่อค้าถึงจะได้กินนะหนู"พ่อค้าบอกเด็กมันพูดกับลูกค้าชั้นดี ดีมากที่เดียวผมคิดนะ พูดซะเพราะมาก

"แต่เขาไม่มีตัง" เด็กพูดว่าเด็กไม่มีตัง พวกผมมองเด็กและ

"ไม่มีตัง ฮาๆ ไม่มีเงิน "พวกผมขำเด็กอยากกินไอติมแต่ไม่มีตัง เด็กเกาหัว งงละซิว่าพวกผมหัวเราะกันทำไม

“พ่อค้าเด็กอยากกิน ไอติม แต่ไม่มีตังซื้อ  ฮาๆ”ไอ้โอ๊คหันไปชวนพ่อค้าขำด้วย

“ฮาๆ “ทั้งพวกผมและพ่อค้า “ เด็กไม่มีตัง “พ่อค้าพูดและเด็กมองพวกผมและพ่อค้าสลับไปมา

"งั่นบอกพี่ทหารแล้วกันหนู"อ้าวไอ้นี้เจือกโยนกลับมาซะงั้นผมสามคนสะบัดไปมองพ่อค้าพร้อมกัน

“เว้ยย”พวกผมสามคนร้องออกมาพร้อมกันสะบัดไปมองพ่อค้าและกลับมามองเด็ก

"พอเด็กไม่มีตังมันโยนกลับมาซะงั่น"ไอ้อั้นกระซิบ

“ฮาๆๆ”เด็กน้อย ดันหัวเราะขึ้นมา อยู่ดีดีก็หัวเราะ ผมสามคนหันไปมอง

"หัวเราะทำไม”ไอ้อั้นถามเด็ก

“ไม่ขำเหรอ”เด็กมันถาม

“ไม่”ผมสามคน พูดพร้อมกัน

"ลุงทหาร โอ้ อยากกินอันนี้ แต่โอ้ไม่มีตังค์ "เด็กมันชี้แมกนั่มเลย ราคาตั้ง 45 บาท 

"มันไม่มีตังมันชี้แมกนั่มวะ มันไม่ธรรมดาวะ"ผมพูดกับน้องๆผม

"ลุงทหารใจดีอะเปล่า"เด็กมันถาม ถามแบบนี้ตอบยากนะเนี๊ยะต้องเลือกแล้ว ผมเลือก

"ไม่อะ หน้าตาดีอย่างเดียว"ผมตอบเด็ก

"แต่คุณครูบอกโตขึ้นเราต้องใจดี เราถึงจะเป็นคนดีนะ  "เด็กพูด ฟังแล้วเหมือน เด็กมันว่าเอาเลยนะ

“และครูยังบอกอีกว่า ถ้าเป็นคนร้าย อาจจะโดนตำรวจยิงตายแหงแก๋”เด็กพูด นั้นให้พรกรูอีก

"กรูรู้สึกเหมือนเด็กมันว่ากรูเลยวะ แถมยังให้พรอันเป็นมงคลกับกรูอีก "ผมหันมากระซิบกับน้อง

"ใช่เลยพี่เด็กนี้ว่าพี่อะ"ไอ้อั้น

"เห็นด้วยเด็กนี้ว่าพี่โตมานิสันไม่ดี นิสัยแย่ ครูไม่สังสอน บร้าๆๆๆ"ไอ้โอ๊คมันพูด แต่ทำไมมันได้ยินเยอะกว่าผมวะ เด็กมันว่าผมขนาดนี้เลยเหรอ ผมหันไปมองเด็ก เด็กส่ายหัว ผมว่าไอ้น้องเวรมันหรอกด่าพี่มันแล้วแหละ

"ไอ้อั้นหลบ"ผมพูดและ

"ได้ จัดให้ ฟลุ๊บ"ไอ้อั้นมันรักพี่มันมาก มันพลุบหลบให้ผม

"เพลี๊ยะ!"ตีฉาบให้เลย

"เด็กมันว่ากรูนิดเดียวมรึงใส่ซะเยอะ นิสัยนะมรึงนี้"ผมพูด ผมสามคนหันมาทางเด็ก   

"ตกลงลุงใจดีอะเปล่า "เด็กถามอีกครั้ง

"พ่อค้า เด็กอยากกินแมกนั่มอะ จัดให้เด็กกน่อย และนี้ค่าไอติม สามแท่ง สิบห้าบาทไม่ต้องทอน"ผมทำท่าจะชิ้ง  ไปดีกว่า ปวดหัวกับเด็ก

“ตั้งแต่มาขายนี้ได้แค่  15 บาทเอง แถมจอดนานเป็นชั่วโมง “พ่อค้ามันพูด อ้าวแล้วนี้พวกกรูผิดเหรอครับ ผมหันไป

“แถมจะให้เลี้ยงไอติมแมกนั่มเด็กอีก ยังไมได้ครึ้งเลยเนี๊ยะ”พ่อค้าพูด

"ถามว่าพ่อค้าใจดีไหม อยากใจดีนะครับ แต่ลูกเพิ่งคลอดได้สามวัน ไหนจะค่าหมอค่าพยาบาล"มันดราม่าเลยผมสามหันมามองมันและถอยหลังกลับมา ฟังปัญหาชีวิตอีกกรู

“โอโห้!” ผมหันไปมองเด็กกัน

“รู้เรื่องเหรอ”ผมถาม

“ไม่รู้ “ดูเด็กตอบ

“แล้วร้องทำไม”ไอ้อั๋นถามมียืนบิดเขินอีก
 
“นี้พี่ต้องจ้างพยาบาลมาดูลูกเหรอพี่"ไอ้อั้นถามพ่อค้า

"จ้างมาดูแลผม"พ่อค้าตอบ

"เว้ยยย"พวกผม งั้นไม่ใช่แล้วไม่น่าสงสารแล้วเนี๊ยะ

"ล้อเล้นครับ หมายถึงค่ารักษาพยาบาล ที่โรงพยาบาลครับ แถมค่าบ้าน ผ่อนค่ารถ ทั่งรถเล็ก รถใหญ่ ไปกระทั่งรถเข็นให้ลูกก็ผ่อน"ราชาเงินผ่อนตัวจริงนะเนี๊ยะ

"เห้ย! ลูกพี่เพิ่งคลอดได้สามวัน พี่ จะรีบซื้อรถเข็นไปทำไม"ไอ้อั้น มันฉลาดมาก

"พอลูกนั่งไอ้ก็ผ่อนหมดพอดี และจะได้เตรียมผ่อนรถมอเตอร์ให้มันต่อเลย  "พ่อค้าพูดอ้อ วางแผนจะผ่อนต่อได้อีก

“และยังต้องผ่อน....”พ่อค้า
 
"ยังมีอีกเหรอ"ไอ้อั๋นถาม

“ยังได้อีก”พ่อค้าตอบ

"ทีสี ตู้เย็น เครื่องซักผ้า ดีวีดี เครื่องเสียง หม้อหุงข้าว กะทะไฟ ตู้เสื้อผ้า ถังไอติม ก็ยังผ่อนอยู่"มันผ่อนทุกอย่าง ผมว่าทุกชิ้นที่อยู่ในบ้านเลยมั้ง

"มีอะไรที้ไม่ผ่อนไหมเนี๊ยะ"ไอ้โอ๊คถามพ่อค้า

"เมีย"พ่อค้า

"ไม่ผ่อน"ผมสามคนพูดและชี้

"เพิ่งผ่อนหมดกับพ่อตา"ผมไถลเลย มันผ่อนทุกอย่างยังดีที่ผ่อนเมียหมดแล้ว

"อย่าไปบอกอีแก่มันนะ นี้กำลังไปดาวน์เมียน้อยทำเรื่องกู้เงินอยู่"น่าเห็นใจนะมรึงนี้

"เบอร์เมียพี่เบออะไรอะ"ไอ้อั่นผมหันมามันขอเบอเมียเขาทำไม

"08××××3443"ไอ้นี้ก็บ้าจี้ไปบอกเบอเมียมันซะงั่น

"สวัสดีครับ ผมโทรมาแจ้ง ตอนนี้คำอนุมัติเช่าซื้อเมียน้อยพี่เขาอนุมัติแล้วครับ มารับได้เลยครับ โอ้ว จะผ่อนโลงให้พี่เขาต่อเลยเหรอครับได้ครับ อนุมัติพร้อมกันไปเลย เอ๊ะ!งั้นโลงไม่ต้องผ่อน ผมแถม "ไอ้อั้น

"เว้ย นี้โทรจริงเหรอ"พ่อค้า

"ล้อเล่น "ไอ้อั้น

"ผมล้อเล่นไม่กล้าผ่อนเมียน้อยหรอก แค่นี้ก็หาไม่ทันแล้ว คนหาเช้ากินค่ำ "พ่อค้า

"มันดราม่าได้อีก "ผมพูดหันมามองหน้าเด็ก

“ลุงดูซิ ถ้าลุงไม่ซื้อไอ้ติมให้เขา พ่อค้าอาจจะร้องไห้งอแง “นั้นไงดึงให้ผมเลี้ยงจนได้เด็กนี้

"ตกลงนี้จะให้เลี้ยงไอติมใช่ไหมเนี๊ยะ"ผมถามเด็กที่ยืนเกาะถังไอศรีมอยู่ พยักหน้า

"เลี้ยงเด็กมันหน่อยเถอะพี่สงสารเด็ก"ไอ้อั้นพูด
 
“เออ พี่เลี้ยงมัน เพื่อว่าจะได้โตขึ้นมาจะได้เป็นอนาคตของเราไงพี่ “ไอ้โอ๊ค

“อนาคต มรึงดูกี่ขวบเอง รอนานโคตร”ผมพูดกับน้องๆ ชี้ให้ดู

“และปัจจุบันยังพูดกันไม่รู้เรื่อง แล้วอนาคตคิดว่าจะคุยกันรู้เรื่องไหมเนี๊ยะ “ผมพูดอีก

“นะพี่เลี้ยงมันหน่อย”ไอ้อั๋น

“เออเลี้ยงก็ได้วะ”ผมหันมา

"ลุงใจดีจัง พ่อค้าเอา แม็คม่า หนึ่งกระบอก  "เด็กพูด

“เว้ยย นั้นมันปืน”ผมสามคนร้อง พ่อค้าด้วยตกใจ เด็กสั่งปืนวะ

“พ่อค้ามีแต่แม๊กนั่ม ไม่มีแม็คม่าลูก”พ่อค้า

“เอิ้กๆ เอาแม๊กนั่ม “เด็กพูดมีขำด้วย มันรู้จักแม๊กม่าด้วย ไม่ธรรมดานะเนี๊ยะ และหันมายิ้มตาหยีมาให้พวกผมด้วยและหันไป พ่อค้ารีบหยิบส่งให้เลยนะไม่ค่อยรีบเลยนะเนี๊ยะ

"ทำไมต้องกินอันนี้เนี๊ยะ ทำไมไม่ไม่กินอันละ 5 บาท กินซะแพงเขียว อันนี้มันมันตั้ง 45 บาท"ผมถามเด็ก

"ลุง อันนี้อร่อยที่สุด"เด็กพูด

"แน่ละก็มันแพงขนาดนี้"ผมบอกเด็ก เหล่มอง มีแอบยิ้ม ไม่เคยสำนึกเลย

"พ่อค้าเห็นด้วยกับเด็ก"พ่อค้า ก็เมริงคนขายนี้สาด

"สี่สิบห้าบาทใช่ไหมเนี๊ยะ "ผมถามพ่อค้า น้องก็ไม่เจอแถมต้องมาเสียตังเลี้ยงไอติมแมกนั่มให้เด็กอีก ผมหันไปมองยังยืนอีกไม่ไปอีก
 
"เออ"มีมองไอติมและเงยหน้ามองผมสลับกันไปมา

"อันนี้ของเขาคนเดียว แล้วพี่ไอละพี่ไออาจจะร้องไห้งอแง "เด็กพูดทำเสียงน่าสงสารดีไหมเนี๊ยะ

"ใครอีกอะ"ผมถามเด็ก

"พี่ไอ"มีพี่อีกเหรอ

"แสดงว่ามีพี่ด้วยพี่อ้น เหมือนเวลาพี่ซื้ออะไรมา ผมเห็นก็ร้องไห้อยากกินอะ "ไอ้อั่น มันช่วยเด็กดราม่า
 
"มีพี่น้องว่างั่น จะเอาอีกอันด้วย อย่าบอกนะว่า"ผมถามเด็ก

"พี่ไอชอบเหมือนกัน"เด็กมันพูด จะชอบเหมิอนกันทำไมนี้ มันแพง ดูทำตาปริบๆอีก

"มันจะชอบเหมือนกันทำไม แล้วทำไมกรูต้องไปซื้อให้พี่ด้วยวะเนี๊ยะ"ผมพูดและเหล่ตามองอีกคน ก้มหน้า ทำท่าเสียใจ

“อะ เอามาอีกอัน กินเยอะกว่ากรูสามคนอีก “ผมบอกพ่อค้า และพ่อค้ารีบหยิบมาทันที

"อันนี้มาริโอ้ อันนี้พี่ไอ เออ พี่ไอซ์อีกคน พี่ไอซ์อาจจะร้องไห้งอแง"เด็กนี้ยังมีอีกเหรอ

"ตกลงนี้มีพี่น้องกี่คนกันแน่"ผมถามเด็ก

"เรามีกันสามคน เราชอบเหมือนกัน ทุกอย่างเลย"เวรเลยดันมาเจอเด็กแฝดสาม

"กรูชักอยากจะเห็นหน้าพ่อแม่เด็กนี้แล้ววะ ขยันทำมาตั้งสามคน แต่ไม่ให้ตังลูกบ้างอะไรบ้างวะ"ผมพูดขึ้น

“ใช่ครับ ลืมบอกไป เด็กนี้เขาเป็นแฝดสาม มาที่ไหร ซื้ออันนี้สามอันทุกทีครับ เอาอีกอันเลยนะหนู”นั้นพ่อค้า เห้ย! มันส่งให้เด็ก ถามกรูยัง นี้เท่ากับว่าผมต้องจ่าย  135 บาทเลยนะ

"ถ้าเด็กนี้มันมีอีก กรูนี้แหละที่จะร้องให้ นี้กรูโดนไป  135 บาทแล้วนะ"ผมพูดกับน้องๆ พวกมันยิ้มแหยๆ ให้ผมกันทั้งสองคนเลย

"พ่อดิวด้วย พ่ออาจจะร้องไห้งอแง "เว้ยย มันมาอีกแล้ว มันเยอะแล้ว มุกร้องไห้งอแง

"นี้เอาไปให้พอทั่งบ้านเลยไหม ปู่ย่าตายาย ลุงป้าน้าอา จะได้ไมต้องมีใคร่ร้องไห้....งอแง!"ผมมือท้าวซะเอวด้วยหันไปพูดกับเด็ก เน้นมาก ตรงงอแง

“กรูเดาว่า อีกสักพักไอ้เด็กนี้จะได้ร้องไห้งองแงวะ ไอ้อั๋น เพราะโดนพี่เรากระทืบ”ไอ้โอ๊ค มันใช่เลยแหละ

"ลุงใจดีที่สุด"ตรูประชดดดด

"ประชด!"ผมพูด

"ประชดคือไรอะ เขาไม่รู้ อะลุง "นั้นเด็กมันพูด แต่ตอนนี้ควันเริ่มออกหผมูแล้ว อยากกระทืบเด็ก

"นี้ ถามหน่อยเคยรู้อะไรบ้างไหมเนี๊ยะ"ผมกอดอกถามเด็กตรงหน้า

"เขาเหรอ “มีชี้ตัวเองด้วยนะ คุยตั้งกันอยู่ตั้งนาน

“ เขาไม่รู้อะไรมากหรอก ตอนนี้เขายังเด็ก ลุงรู้อะเปล่าอะว่าเขาเป็นเด็ก"ผมอยากจะบ้าเด็กมันย้อนถามผม

"แน่นอนต้องรู้ ไอ้เปี๊ยก เอ้ย!  "ผมพูดกัดฟันแล้วนะ

 “เขาชื่อมาริโอ้ เขาไม่ได้ชื่อไอ้เปียก!”เด็กมันย้อนผมอีกแล้ว แถมยังเลียนเสียงไอ้เปี๊ยก!

“ ไอ้เปี๊ยก! นะคนขับรถของปู่”เด็กนี้ ทำผมประสาทเสีย โอ้ยยยยยยยย ใครส่งมันมาฟ่ะ 

"ไอ้ อั้นโทรหาทนายดิ"ผมหันไปบอกน้องชายผมทันที

"พี่จะให้ทนายมาคุยกับเด็กเลยเหรอ"ไอ้โอ๊ค พูดขึ้น

“ยอดเยี่ยมมากเถียงเด็กไม่ได้ เรียกทนายมาคุย”คนขายไอ้ติม ผมไปมองสงสัยต้องมีสองคุ่กรณีงานนี้ คนขายก้มหน้าดูแลไอติมตัวเองต่อ

"ถามว่าถ้ากรูพลาดพลั้งกระทืบเด็ก แถมเด็กเล็กโดนกี่ข้อหาวะ "ผมหันมากระซิบ

"สงสัยติดคุกตลอดชีวิตพี่ เพราะนี้มันไม่ใช่เด็กธรรมดา เด็กอนุบาลด้วยมั้งพี่"ไอ้อั้น

“เขาอยู่อนุบาล ฉอง”นั้นทำนิ้วสอง

“นั้นไงพี่อนุบาลสองเอง เว้ยย! อนุบาลเอง “ไอ้อั๋น ตกใจเด็กอนุบาลสอง

“พี่อ้น ผมว่าพี่รอ ให้เด็กมันขึ้นมัธยมหรือมหาวิทยาลัยก่อนเราค่อยมาเอาคืนดีกว่าไหมพี่”ไอ้โอ๊คพูดผมสามคนหันมาสุมหัวคุยกัน 

“คุยอะไรกันเหรอลุง”ผมก้มดู

“เว้ยย “เข้ามาตอนไหนอยู่ตรงกลางระหว่างผมสามคน ผมมองเด็กน้อย ที่ยืนเอียงคอมองผม จะว่ามันน่ารักมันก็น่ารักนะ แต่ผลงานที่ทำผมประสาทมันมากกว่า ความน่ารักมันอีก

“กรูทนไม่ไหวแล้ววะ “ผมพูดเพราะถ้ายืนนานไปกว่านี้ ได้เข้าไปหาหมอตรวจตัวเองแน่ๆ

"อย่านะพี่เขาไม่อยากกำพร้าพี่"ไอ้โอ๊คมันรั้งผมดีที่น้องห้าม

"ปึก .."ผมควักบางอย่างออกมาวาง น้องๆตกใจ

" อะนี้ มีงบแค่สองร้อยบาท จะกินไหมไอติมเนี๊ยะ อย่าช้า เดียวเงินนี้จะกลับลงดระเป๋าและอดกิน"ผมพูดทำหน้าดุเข้าไว้ และควักเงินออกมาสองร้อยบาท

“มีแค่นี้เองเหรอ”มีถามอีก โดนเด็กดูถูกแต่

“ลุงของโอ้ บอกว่าสีแดงซื้อได้นิดเดียว สีเทาซื้อได้เยอะแยะเลย ลุงไม่มีสีเทาเหรอ”มาถามผมอีก  อืมมมม มีแบงค์ร้อยมันผิดตรงไหน เพราะปกติจ่ายผ่านบัตรเฟ้ย!!
 
“ใช่!  มีแค่นี้ จะกินไหมไอติมเนี๊ยะ ถ้าไม่ เอาที่มือคืนไปด้วย ”ผมพูดกับเด็กมีมองที่มือ
 
"ก็ได้ ก็ได้ งั่นของเขา ของพี่ไอ และพี่ไอซ์ กี่อันแล้วอะลุง"นั้นลำบากอีก ผมนับไอติมที่เด็กถือไว้

"สามแล้ว"ผมพูด พยามยามขันติ อ้น ขันติ ท่องไว้

"แต่โอ้อยากซื้อให้พ่อดิว กับพ่อ แอ๊บ.."เด็กกำลังจะพูดแต่มีมือใครมาปิดปากเด็กและอุ้มเด็กขึ้น ผมเงยหน้ามอง

"เห้ยยย "ผมสามคนร้องออกมาพร้อมกัน เพราะว่สคนที้อุ้มเด็กก็คือ.....

"ไอ้ดิว " พวกผมเรียกชื่อมันพร้อมกันเลย ไอ้ดิวน้องไอ้ดิม คู่หูผมเอง

"ดีครับพี่อ้น พี่อั้น พี่โอ๊ค"อย่าบอกนะว่ะนี้ลูกมัน

"นี้ลูกมรึงเหรอ"ผมถามไอ้ดิว

"โอ้ยย นี้แหละครับพ่อเด็ก"พ่อค้าคนเฟิร์ม ชัดเลย ไอ้ดิว มิหน้ากวนตรีนเหมือนใคร ไม่เหมือนมันก็เหมือนไอ้ดิมนี้แหละ และที่บอกลุง ลุง อืมมม

"ครับพี่ ลูกผมน่ารักไหมพี่ "ไอ้ดิว มันถามว่าลูกมันน่ารักไหม

“มาก น่ารัก น่ากระทืบมาก”ผมพูดพร้อมกัดฟัน
 
“อู้ย”ไอ้ดิว มันอุ้มลูกมัน

"ที่หลังมรึงหัดให้ตังค์ลูกบ้างนะมรึง ลูกมรึงอยากกินไอติมแถมแพงอีกต่างหาก แต่ไม่มีตัง"ผมพูด ไอ้ดิวมันเหล่ลูกมัน

"ปกติลูกผมพกบัตรเครดิตครับพี่"ไอ้ดิว มันช่างกล้าพูดมาก

"บัตรเครดิตบ้านมรึงดิ ใช้ซื้อไอติมรถเข็น"พี่โอ็คพูด

"ไม่ได้แน่นอนครับผม ผมไม่มีเครื่องรูดบัตรนะครับ "พ่อค้าอีกคน

“อ้อเหรอ งั้นคราวหน้าจะให้ไปกดที่ตู้ ไว้ เฮอะๆๆ”พวกผมพยักหน้า ว่าใช่
 
“ลุงเขาเลี้ยงไอติมเราด้วยพ่อดิว”เด็กน้อยหันไปบอกไอ้ดิว

“ขอบคุณนะพี่ไปลูก ผมมีธุระรออยู่ผมนะพี่ๆ”ไอ้ดิวทำท่าจะชิ้ง
 
"เออ นี้ลูกมรึงเหรอ มรึงมีลูกกับใครวะ พวกกรูไม่หยักกระรู้ว่ามรึงมีเมียแล้ว กรูพลาดไปตอนไหนวะ"พี่อั่น คำถามที่ดีมาก

"เรื่องมันยาวแบบว่าซับซ้อนซ้อนเงื่อนมาก คือมันยากที่จะเข้าใจ แบบว่าวิวัฒนาการมันซับซ้อนนะพี่ ต้องใช้เวลามากในการทำความเข้าใจถึงหลักการและขั้นตอนที่ยุ่งยาก เพราะว่ามันมีหลักวิทยศาสตร์เข้ามาเกี่ยวข้อง และตอนนี้ผมรีบมากพี่ๆ ผมจะหาเวลาว่างมาอธิบายวันหลัง โอ้ไปลูกพ่อรีบ"ดูมันพูด พากันงงไปตามๆกัน

"มันก็เป็นภาษามนุษย์ย์นะแต่ กรูไม่เข้าใจอย่างแรง กรูเชื่อแล้ววะว่านี้ลูกมรึง พูดได้รั่วเหมือนกันมาก "พี่โอ๊คพูด ไอ้ดิวมันอุ้มลูกมันออก

“เออไปเฮอะ อยู่กรูก็ฟังไม่รู้เรื่อง “ผมพูดแต่ เห้ย! ไอติม

"เดี๋ยว"ผมเรียกไว้มันสะดุ้ง และค่อยๆหันมา

"ปึก"ผมดึงไอติมคืน จากมือเด็ก หลานไอ้ดิม มันมีตัง ไม่เลี้ยง

"พ่อค้าเอาตังคืนมา"ผมดึงไอติมคืนพ่อค้า

"อย่าบอกนะว่าไม่รับคืน เดี๋ยวมรึงเจ็บ"ผมพูด

"แต่ลุงบอกจะเลี้ยงอะ ลุงโกหกอะพ่อ"ดูเด็กมันฟ้องพ่อ

"ไม่เลี้ยง พ่อมีตังให้พ่อซื้อ"ผมพูดไอ้ดิวก็พยายามอุ้มออกไป

"ไปนะพี่อ้น พี่อั้น พี่โอ๊ค ไปโอ้ไม่กินลูกนะ ไม่ค่อยสบาย..ผมไปนะพี่ๆ "ไอ้ดิว

"คุณครูบอกโกหกตกนรก "เด็กน้อยหันมา

"อ้าวเห้ยให้พรกรูอีก  ลูกมรึงเป็นพระปะเนี๊ยะ ขยันให้พรกรูจัง"ผมตะโกนตามหลังมันไป มันรีบอุ้มลูกมันไป พ่อค้าเก็บไอติมลงถัง

"เขาจะบอกพ่อแอ้ ลุงนิสัยไม่..อุ๊บบบบบ"นั่นมีวิ่งกลับมา ถ้าทางไม่อยากจบ  แต่ผมได้ยินไม่ถนัด

"เด็กมันว่าไรวะ"ผมถามน้องผม

"เด็กน้อยจะไปฟ้องพ่อแอ้มันอะพี่ว่าพี่นิสัยไม่ดี"ไอ้อั่น

"อ้อ"ผมเองไอ้แอ้ พ่อแอ้ เห้ยย

"ไอ้แอ้ "ผมหันไปเลยวิ่งตามเลย

"เดี๋ยวค่าไอติมละคุณ"พ่อค้ายืนตั้งนานยังไม่ได้จ่ายตังมัวเถียงกับเด็ก
"พี่อ้นนนนน"ไอ้พ่อค้ามันยึดน้องผมไว้

"มรึงก็จ่ายไปก่อนนนนนน"

"เขาไม่มีตัง"ไอ้เวรเพิ่งเม้งเด็กไปเมื่อกี้

“บัตรเครดิตมรึงไง”ผมตระโกนกลับมา

“วงเงินเต็ม”ไอ้น้องผม หนักกว่าเด็กอีกเวรรรรร

“ถึงมีเงินในบัตรก็ไม่ได้ บอกแล้วไง ไม่มีเครื่องรูดบัตรรรร”คนขายตะโกนมา

"ยึดมันไว้ก่อนเดี๋ยวลงมาจ่าย"ผมวิ่งอ้าวหาไอ้ดิวแสดงว่าน้องผมต้องมากับมันแน่นอน

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันลุงอ้นเจอหลาน มาริโอ้ ครั้งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 07-06-2015 14:05:14

 o18

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันลุงอ้นเจอหลาน มาริโอ้ ครั้งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 07-06-2015 15:49:27

ลูกโอ้หาภัยให้พ่อดิวแระ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ วันนี้งานเข้าทั้งวัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 07-06-2015 19:01:28

ดิว
  ผมออกไปรีบอุ้มลูกชาย กำลังจะบอกชื่อแอ้ ผมอุ้มและปิดปากลูกนะลูกคนนี้แหละที่เฝ้าระวังมาก เพราะรับงานให้ตลอด ผมรีบหาเรื่องชิ้งและกลับขึ้นตึกก่อนเลย ระหว่างที่อุ้มลุกหนีพี่อ้น เข้ามา เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
 
"ดิวอยู่ไหน"ผมกำลังจะตอบพ่อวางลูกลง มาริโอ้วิ่งออกไปอีก  "แค่นี้นะพ่อ งานเข้า"ผมตัดบทบอกพ่อและวิ่งงออกไป อย่าไปซ่ากับเขาลูก

"เขาจะไปบอกพ่อแอ้ ว่าลุงนิสัยไม่.,อุ๊บ "ผมอุ้มกลับออกไปอุ้มลูกตัวดีเข้ามาแต่

"ไอ้แอ้"นั้นเลยรู้เลย หาที่ซ้อนก่อน หมุดลงไปใต้โต๊ะ เอามือปิดปากลูกไว้ ลูกนะลูก

"อืมม อืมม อืมม"ยังอีก

"ชู้"ผมทำมือ

"มันหายไปไหนวะ "เสียงพี่อ้น เข้ามาแล้ว

"เจอนะจะเต๊ะ เต๊ะพ่อมันก่อน และ เต๊ะลูกทีหลัง"พี่อ้น

"อุบบบ"ยังอีก ลูกผมส่งเสียงเล็ดลอดออกมา พี่อ้นเดินมาที่ผมแอบ ตายแน่งานนีและตายแน่
 
"ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด "เสียงโทรศัพท์พี่อ้นดังขึ้น

“ใครว่ากรูเป็นตุ๊ดอีกกรู้เป็นเกย์ อ้อ พ่อที่รัก “พี่อ้น

"ครับพ่อ ผมเจอไอ้ดิวพ่อ อะไรนะพ่อทำไมกลับอะผมจะ ก็ได้พ่อ จะไปเดี๋ยวนี้ ครับ"ระฆีงข่วยชีวิต พี่อ้นเดินลงไปแล้ว ผมเอามือออกจากปิดป่กลูก ฮาร์ดแทอทค ผมพาลูกชายออกมาจากใต้โต๊ะ

"ลุงคนนี้นิสัยไม่ดีโอ้ไม่ชอบเลย"มาริโอ้ พูดขึ้น

"ลุงเขาไม่ได้นิสัยไม่ดีลูก  ลุงคนนี้คือพี่ชายพ่อแอ้ และเขายังไม่รู้ว่ามีหลานที่น่ารักอย่างโอ้ พ่อเชื่อว่าถ้าลุงรู้ลุงจะรักโอ้มากๆ "ผมพูดกับมาริโอ้

"ลุงยังไม่รู้เหรอ ถ้ารู้อาจจะเลี้ยงไอติมโอ้ใช่อะเปล่า"มาริโอ้พูดและถามผม  ผมก็พยักหน้า
 
"งั่นเราไปบอกลุงกัน ว่าเขาเป็นลุกพ่อแอ้ "มาริโอ้ พูดและทำท่าจะหันออกไป ว๊าก! บอกก็งานช้างละซิ

"เดี๋ยว! โอ๋!  ตอนนี้ไม่ดีแน่ เราจะบอกตอนที่ลุงเขาอารมณดี์กว่านี้อย่าเพิ่งไปบอกตอนนี้ พ่อยังไม่พร้อม"ผมพูดนึกถึงกฏเหล็ก ใครอิบ อิบ น้องต้องโดนพิสูจน์ จัดหนักด้วย ไม่เอา ส่ายหัว ยังไม่พร้อม

"ทำไมอะ ลุงเขาจะไม่รักโอ้เหรอ"มาริโอ้

"รัก แต่ไว้เราค่อยบอกนะ เออ โอ้ไม่โกรธ ลุงนะครับ "ผมบอกโอ้ ลูกชายผม นิ่งเงียบใช่ความคิด ผมก็ลุ้น

"โอ้ไม่โกรธก็ได้ เพราะลุงอะ ชมโอ๋ด้วยนะพ่อดิว”มาริโอ้พูด

“ชมว่าอะไรลูก”ผมถามลูกชาย

“ ชมว่าโอ้กวนตรีน"มาริโอ้    :o9:  พูดเสร็จก็ นั้นหันหลังเดินขึ้นไปเลย   :oni1:      อันนี้แหละที่โอ้ควรจะโกรธ นะพ่อว่า

"โอ้ อันนี้ซิโอ้ควรจะโกรธ!"ผมพูดกับลูกชาย :sad5:

"ตกลงพ่อดิวจะให้โอ้โกรธกรือไม่โกรธ โอ้งงแล้วนะ"มาริโอ :confuse: กอดอกด้วย

"มาริโอ้ พ่อว่าเราต้องคุยกัน ปรับกันหลายเรื่องเลย พ่อว่าโอ้กำลังสับสน.. เยอะเลย"ผมพูด มีเหล่มองผมอีก

"โอ้ก็คิดว่าโอ้ เริ่มจะงง นะพ่อดิว โอ้ว่าพ่อดิวอาจจะไม่ค่อยสบายเหมือนลุงเลย พูดไม่รู้เรื่องเลย "มาริโอ้  :m28:  หันมาพูดว่าผมไม่สบายอีก พ่อสบายดี โอ้ต่างหากผมคิดนะ

"ใช่ งงทุกเรื่อง แม้กระทั้งที่พ่อพูด ลูกก็งง เออ คงต้องใช้เวลา ไปลูกไปหาพ่อแอ้กันเถอะ พ่อไม่ไหวจะเคลียร์ "ผมจูงตัวแสบมาหาแอ้ ดูซิพี่ๆสองปิดปากขำมาริโอ้กัน

"โอ้ ทำไมลงไปแบบนั้นละโอ้ "แอ้กอดมาริโอ้

"ทำไมเหรอพ่อแอ้"มาริโอ้

"ถ้ามีรถวิ่งมาละลูก "แอ้ห่วงลูกตรงนี้แหละ

"โอ้อาจจะเจ็บ พ่อแอ้อาจจะร้องให้ ใช่อะเปล่า"มาริโอ้ถามแอ้

"ก็รู้นิ ที่หลังจะไปไหนบอกพ่อดิว พ่อแอ้ ก่อนนะ "แอ้ บอกลูกชายเขา

"หมับ"มาริโอ้กอดแอ้ แอ้ใจอ้อนกับลูกตรงนี้แหละ

"ไปหาปู่กันดีกว่า เดินห้ามแตกแถวหายไปไหนอีก พ่อขอร้อง เหมือนพาลิงมาเที่ยวเลย"ผมพูดกับลูก ไอซ์ที่ขำน้องชายตัวเอง ซนเหมือนลิง

“พี่ไอ พ่อดิวว่าพวกเราเป็น มังกี้อีกแล้วอะ”นั้นดูพูดเขาซิ ผมบอกลิง โอ้เข้าใจว่า มั้งกี้ เออ ใช่มันความหมายเดียวกัน โอ้ว มานก็อซ!

“โอ้ พ่อบอกนายคนเดียวนะพี่ว่าเพราะนายซนมาก พี่กับพี่ไอซ์ไม่ได้ซนกับนายซะหน่อย”ไอพี่ชายพูดกับน้องชายฝาแฝดคนเล็ก

“พี่ไอซ์ว่าโอ้ซนเหรอ”มีหันมาถามพี่ชายแฝดคนที่สองด้วยนะ

“พี่ก็ว่าโอ้ซนนิดหน่อย คิก คิก คิก”ไอซ์พูดขึ้น

“พ่อแอ้ว่าโอ้ซน อะเปล่า”โอ้ถามแอ้ที่จูงมาริโอ้อยู่

“ซน! แต่พ่อเป็นห่วงมากกว่า อย่าทำอีกนะ ห้ามลงไปคนเดียว ถ้าใครมาพาไปละ หายไปจากพ่อละ ทำยังไง”แอ้พูดอธิบายกับมาริโอ้ 

“โอ้ ไม่อยากไปจากพ่อแอ้ พ่อดิว โอ้จะไม่ลงไปคนเดียวอีก นะนะ “โอ้พูดกับแอ้ น่ารักตรงนี้แหละ เจ้าตัวแสบ แอ้จูงมาริโอ้ กับไอซ์ ผมจูงไอ ผมพากันเดินมาตามทาง นั้นห้องทำงานพ่อผม แต่

"เอี้ยด"เบรคอีกแล้ว อาภีมปภพ  ออกมาจากห้องพ่อผม ผมรีบหลบเข้ามุมแต่พ่อผมแย้มประตูเห็นพวกผม ผมชี้อาภีม

"หมับ"พ่อดึงอาภีมกลับเข้าห้อง ฮาๆๆ พ่อผม และชี้มือไปอีกทาง พ่อถ่วงเวลาให้แน่นอน ผม จะ ได้ รีบชิ้งหนีกัน

"ไปทางโน้นกันลูก ใครถึงก่อน เราจะ.."ผมพูด

"ฟิ้ว" มาริโอ้ ไปก่อนเลยยังพูดไม่จบเลย แต่เพราะคนนี้แหละที่จะทำให้งานเข้า

"โอ้นายขี้โกง"ไอวิ่งตามน้องแบบกลัวแพ้

"พ่อดิว"น้องไอซ์ผมก็อุ้มวิ่งตามลูก ตามด้วยแอ้ พากันวิ่งให้เร็วที่สุด ครอบครัวสุขสันมาก

“พ่อดิวงั้นไอซ์ก็ไม่ได้รางวัลนะซิ ไอซ์ไม่ได้วิ่ง “ไอซ์บอกผม

“ฟ๊อด”ผมหอมแก้ม

“นี้แหละรางวัลที่พ่อให้ ให้ไอซ์ก่อนเลย”ผมพูด

“คิก คิก คิก โอ้ต้องงอนพ่อแน่ๆเลย”ไอซ์พูดและขำผม

“ก็น้องตัวดีเรานะ รับงานให้พ่อตลอดเลย ต้องใช่มุกนี้ดูซิวิ่งอ้าวเลย ยิ่งไปเร็วยิ่งดี จะได้เจอเพื่อนใหม่ “ผมพูดกับไอซ์

“ลุงดิมกับลุงดรีมก็พูดเหมือนพ่อเลยนะ ว่าโอ้ชอบรับงานให้ลุง “ไอซ์พูด ผมหันมามองแอ้ที่วิ่งตาม

"อย่าวิ่วเร็วโอ้"แอ้ตะโกนบอกโอ้

"วิ่งไปเลยลูกให้พ้นตึกนี้  "ผมบอกลูก แอ้มองผม 

"เลี้ยวซ้าย ลงบันไดเลยลูก"ผมตะโกน เพราะกำลังจะพ้นตึกนี้แล้ว ผมวิ่งลงมา ชั้นล่างและ

"ปึก" "ปึก" เอี้ยด!” เสียงเบรคและโอ้ชนใครสักคน และผมเบรคทัน ตามมาด้วยแอ้
 
"ปู่"ลูกๆผมเรียกคนนั้นคือพ่อผม เขาลงลิฟท์

"วิ่งซะหอบเชียว ทำไมไม่ลงลิฟท์ อุตาห์ชี้ให้ลงลิฟท์กัน"ผม อ้อ มาริโอ้พาวิ่งเลย ผ่านลิฟท์ มาริโอ้!!!!

"เรียกแล้วว่ามีลิฟท์ ไม่มีฟังแอ้เลยอะพ่อ แฮ็กๆ"แอ้ พูดอาการเหนื่อยเพราะวิ่งตามผม ผมก็เหนื่อยวางไอซ์ลงก่อน อุ้มลูกด้วยนิ

"พ่องั้นโอ้กับพี่ไอ ถึงพร้อมกันพ่อต้องให้รางวัลสองชิ้นอะเปล่า"มาริโอ้

"ใช่ครับ มา ฟ๊อด ...,ฟ๊อด"ผมเดินไปหอมคนละที

"นั้นงงอีก พ่อกำลังจะบอกว่าใครชนะ พ่อจะหอมแก้ม "ผมพูดขึ้น

"พ่อดิวขี้โกงอะ"มาริโอ้พูดขึ้น กอดอกด้วย

"โอ้นายขี้โกงกว่าต้องรอให้นับก่อนถึงจะวิ่ง "ไอ พูดกับน้องชาย

"เอาละ พอแล้ว .."พ่อผม

"พ่อภีมมาหาถามหาแอ้ใช่ไหมพ่อภา"แอ้พูดถามพ่อผม

"ใช่ มีคนส่งข้อความบอกภีมว่าเรากับดิวจะมา พ่อว่าภีมคงระแคะระคาย เด็กๆแล้วแหละ"พ่อผมพูด

"แอ้ ภีมรักแอ้มากนะ "พ่อพูด

"ผมคงต้องบอกพ่อเร็วนี้ใช่ไหมพ่อภา"ผมดีใจนะเรื่องผมกับแอ้จะได้ลงเอ่ยซะที

"เอาละไปหาเพื่อนเถอะ เออดิว แม่เพื่อนเราเขาเป็นระยะสุดท้ายแล้ว "พ่อผมพูด ผมกับแอ้ตกใจนะ

"พ่อบอกไม่ได้ว่าเมื่อไหรแต่คงไม่นานนี้และเขาบอกให้พ่อบอกลูกเขาว่าเขาดีขึ้นมาก ทั้งที"พ่อพูด

"มันไม่ใช่"ผมพูด

"แอ้สงสารปูจัง"แอ้พูด

"ไปดูเพื่อนกันเถอะ แล้วนี้จะพาไปด้วยใช่ไหมดิว ห้ามเอาลูกเข้าไปนะ"พ่อผมพูด ผมพยักหน้า

"งั้นโอ้ไปกินไอติมได้ไหมอะปู่"มาริโอ้

"ไอติมที่ไหนอีก เมื่อวันก่อนเรากินหมดแล้ว ตอนที่พี่ไอซ์เขารอฉีดยา นี้เปิดตู้เย็นค้างจนน้ำแข็งละลายหมด แม่บ้านต้องมาช็ดทำความสะอาดให้ปู่"พ่อผมพูดขึ้น

"นายกินหมดกล่องเลยเหรอโอ้"ไอพูดกับน้องชาย

"ก็ ก็ ก็"มาโอ้พูดไปเอานิ้วชี้มาจิ้มกันแบบนี้คือรู้ว่าตัวเองผิด :m17:

"เอานะเดี๋ยวปู่สั่งใหม่"พ่อผมพูด

"งั่นพวกผมไปหาเพื่อนก่อนนะพ่อ "ผมพูดและจูงลูกๆไปทางห้องที่แม่ปูพัก แอ้มองลูกๆที่เดิน มองโน้นมิงนี้ คุยกันสนุกสนาน แต่สีหน้าไม่ใช่

"แอ้"ผมเรียกแอ้

"แอ้กลัวว่าวันหนึ่งแอ้ต้องจากลูกๆ แอ้จะทำยังไง"แอ้พูดกับผม

"ไม่มีวันนั้นแอ้ "ผมพูดกับแอ้

"ดิว แอ้"

"เราจะไปด้วยกันแอ้ ทุกที "ผมพูดกับแอ้

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ วันนี้งานเข้าทั้งวัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 08-06-2015 07:37:10

 :mew2:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ วันนี้งานเข้าทั้งวัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 08-06-2015 19:19:18

 :mew1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน พิเศษพ่อคุณปู่โอ้เจอคุณย่า
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 08-06-2015 21:30:28

หลังจากเปิดตัวสามหนุ่มน้อย
พิเศษของพ่อ พ่อ ผมภีมปภพ เมื่อวานตอนดึกๆ ผมได้รับเมจเสจ ว่า แอ้จะเดินทางมาที่ค่ายทหาร ที่พี่ชายผมภาณุเดชเป็น ผู้อำนวยการดูแลอยู่ พี่ชายผมเดินทางเข้าออกกรุงเทพกับค่ายทหารนี้ ผมก็เข้าออกอยู่นะ แต่คงจะไม่นานนี้จะมาประจำการไม่อยากเดินทางแล้วลูกๆเป็นห่วง

        แต่ที่ผมมาวันนี้เพราะว่าผมเริ่มระแคะระคายถึงความพิเศษลูกผม แอ้ และพี่ชายตัว จริงก็ไม่ใช่แค่พี่ชายผมหรอก ผมกับพี่ภาณุเดช รักชอบกันแบบคนรัก มาตั้งแต่ผมยังเด็กๆ เราไม่ใช่พี่น้องแท้ แต่เกิดจากห้าตระกูลที่เป็นเพื่อนกันและถูกสังหารพวกผมได้รับการอุปการะ จากพี่หนึ่ง จนพวกผมเรียกว่าได้ดีกันทุกคน
     แต่เนื่องจากแต่ก่อนสังคมไม่ยอมรับความรักเพศเดียวกันมันทำให้พวกผม และด้วยหน้าที่การงาน ทำให้พวกผมต้องมีทายาท นี้ซิ และพี่ภาณุเดชเป็นแพทย์สาขาสูตินารีและได้ทำการวิจัยค้นคว้าทำให้พวกผมได้มีทายาทสมใจ และหนึ่งในนั้นคือแอ้ แอ้ผมได้รับมาเป็นลูกผมแอ้ผิดปกติคือมีบางสิ่งคล้ายกับมดลูกและแอ้กำลังจะเสียชีวิต พี่ภาสืบหาจนเจอเด็กที่มีทุกอย่างตรงกับแอ้และเขาได้เสียขีวิตลงในวันที่เราเจอเขา เราจึงทำการถ่ายทอดบางสิ่งที่สมบูรณ์

             และนั่นคือสิ่งเริ่มผิดปกติเรื่อยมาตั้งแต่ผมต้องออกงานต่างจังหวัดบ่อย ปล่อยลูกอยู่กับพี่ภา ซึ่งแนน่อน้ขาต้องคลุกคลีกับดิว และต่อมาบ้านพี่ภาก็มีเด็กอยู่บ้าน แต่ทำไมแอ้ไม่บอกผมว่ามันเกิดอะไรขึ้น
            วันแรกที่ผมเห็นเด็กที่ร้านเบเกอรี่ผมไม่ได้บอกพี่ภาว่าผมจะไปที่ค่ายผมกำลังนั่งดื่มกาแฟ ในมุมหนึ่งของร้านกาแฟสด เบเกอรี่ พี่ภาเดินเข้ามาแต่มองไม่เห็นผมกรอกเพราะผมนั่งหลบตรงมุม เขามาพร้อมเด็กสามคนกำลังน่ารักเชียว

"ปู่ โอ้ อย่างกินอันนี้นะปู่"คนหนึ่งเดินมาชี้เค้กช๊อดโกแลต หน้าตาเขาละหม้ายคล้ายๆแอ้นะแต่ไม่มาก แต่ออกไปทางบ้านพี่ภาอยู่แน่เลย

"ไม่ได้โอ้ อย่ากินช๊อกโกแลตเยอะ มาเอานี้ลูก พายสัปรด หรือ ขนมปังลูกเกด"พี่ภาพูด ดูยื่นมองเค้กช๊อกโกแลตติดเลยน่าจริงๆทำไม่ซื้อให้สักชิ้น

"คุณปู่ น้องไอซ์เอาอั้นนั้นอะได้หรือเปล่า"เสียงเด็กอีกคน
"ได้ซิ อันนี้ปู่ให้ เห็นไหมโอ้พี่ไอซ์เขายังเอาชิ้นนี้เลย อย่างองแง มานี้เร็ว ปู่รีบ มาริโอ้"พี่ภาพูดกับหลาน ที่ยืนที่ตู้เค้กช๊อกโกแลตไม่ห่าง

“ปู่รู้หรือเปล่า โอ้ยังไม่ได้กินช๊อกโกแลตเลย สักนิดหนึ่ง”เด็กนั้นชื่อโอ้ 

“เพราะอะไรละ”พี่ภาเขาถามหลานชายเขา

“เพราะว่า อาทิตย์นี้ลุงๆ ใจร้ายมากมาก ไม่ซื้อให้โอ้เลย”เด็กน้อยพูดดูทำหน้าซิ

“วันนี้ปู่ก็ใจร้าย ไม่ซื้อเหมือนกัน โอ้มาดูทางนี้มาเลือกอย่างอื่น “พี่ภานั้นไงใจร้าย จริงด้วย ผมนี้อยากออกไปซื้อให้เอง แต่ออกไม่ได้

"ไอเอาอันนี้ด้วยครับปู่"ผมเพิ่งเห็นอีกคน ดูยังไงก็เหมือนดิวมาก นี้มีสามคนเลยเหรอ พี่ภา

“โอ้ มาซิ อันนี้พี่ว่าอร่อยนะ วันนั้นโอ้ยังกินกับพี่ไอซ์เลยนะ”เสียงน่ารัก ผมแอบมอง คนนี้น่ารักหน้าตาเขาละหม้ายคลาย ลูกชายผมคนที่สี่  อาร์ม ไปเรียนที่เมืองนอก เกี่ยวกับวิชาทหารนี้แหละ ส่งอิเมลให้เดินทางกลับได้แล้วแต่ยังไม่กลับมาเลย

“ก็วันนั้นโอ้หิว มาก ไม่มีอะไรกิน นิพี่ไอซ์”เด็กน้อยพูดไม่ยอมห่างจากตู้เค้กช๊อกโกแลตเลย

“เค้กช๊อกโกแลตไว้รอกินวันเกิดพร้อมพี่ๆ “พี่ภาพูด

“แล้วเมื่อไหร่อะปู่ “เด็กน้อยทำตาโตถาม

“อีกนานนะโอ้ คงปีหน้า”พี่ชายเด็กคนนี้ตอบ

“นานมาก))))  ปู่อะ”นั้นทำหน้างอนเลย น่าสงสารจริงๆ

"สวัสดีค่ะคุณปู คุณหลาน แม้หล่อทั่งปู่ทั้งหลานเลยนะค่ะ"เจ้าของหลาน

"แม้หล่อทั้งปู่ทั้งหลานเลยนะ "ผมทวนคำพูด แอบค้อน

"ขอบคุณนะครับ "พี่ภาพูด

“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นละลูกโอ้”เจ้าของหลานถามเด็กน้อย

“ปู่ไม่ให้กินเค้กช๊อกโกแลตคุณป้าคนสวย”ดูซิพูดอ้อนอีกคน

“โธ่ น่าสงสาร “เจ้าของร้าน

“ไม่อยากให้เขาทานมากนะครับ ทานมาเยอะแล้ว”พี่ภาพูด

"อยากกินช๊อกโกแลตเหรอครับ วั้นอะนี้คุณป้าให้  คนละอัน "คนขายหยิบช๊อดโกแลตรูปไข่มาแจก

“อย่าให้เยอะนะครับ “พี่ภาพูด

“คุณป้าคนสวย”มาริโอ้ พูดขอบคุณ
 
"ไม่อยากเป็นคุณป้า อยากเป็นคุณย่าแล่วซิ"เจ้าของหลาน ผมแอบมองพี่ภาจะว่าไง พี่ภาเขายืน อามือเกาหัวเล็กน้อย

"นี้ค่ะมาริโอ้ ช๊อกโกแลต "

"โอ้ขอสามอันเลยได้อะเปล่า ครับ"เด็กคนชื่อโอ้เหรอ

"ได้ค่ะนี้ค่ะ"

“แต่คุณปู่มีคุณย่าแล้ว “อีกคนที่ชื่อ ไอซ์ พูดขึ้น มีคุณย่าแล้วเหรอ ผมนิ่งรอฟัง

“ใช่ครับคุณป้าคนสวย  คุณปู่โอ้ มีคุณย่าแล้ว แต่คุณย่าโอ้ไม่สวย “มาริโอ้พูด

“จริงเหรอ อุ้ยย ดีนะที่เราสวย “อีกคนพูดมาได้ยังไง เข้าใจว่าสวยจริง

“คุณปู่บอกคุณย่าหล่อ”มาริโอ้พูด

“อ้อ คุณย่าหล่อ ฮะ คุณหมอเนี๊ยะ”คงเข้าใจแล้วซิว่า คุณหมอตรงหน้าเป็นอะไรพี่ภา ยิ้มๆ

"อุ้ย หล่น ช๊อกโกแลตหล่น "มาริโอ้พูดและมันก็กลิ้งมาหาผมด้วย
 
"โอ้ไปหยิบเองคร๊าบ"ผมก็ก้มลงหยิบเด็กน้อยวิ่งมาที่โต๊ะข้างๆผม  ผมลุกขึ้น และผมก็ส่งช๊อดโกแลตให้ เด็กนี้นิ้มตาหยีให้ผม

"ขอบคุณครับ"หลานผมแน่เลย ตอนที่ได้มองใกล้ ตากลมโต ปากนิด จมูกหน่อย คนนี้จมูกโด่งมาก

"แต่ โอ้ว่าเหมือนคุณย่าที่ปู่บอกเลย"กำแล้วผม

"ไม่ใช่ลูกกไม่ใช่คุณย่านะครับ"ผมพูด ตอนนี้อยากหยิกพี่ชายตัวดีหนัก

“คุณปู่บอกว่าเป็นคุณย่า ถ้าเจอคุณย่าให้บอกคุณปู่ เพราะว่าคุณปู่บอกโอ้ว่าคุณย่าชอบหนีคุณปู่ไปเที่ยว”โอ้พูดและวิ่งไปเลย งานเข้าซิครับและไม่เคยหนีเที้ยวซะหน่อยพี่ภา

"คุณปู่ คุณย่า คุณย่า โอ้เจอคุณย่า"ผมรีบลุกไปจากโต๊ะก่อนที่พี่ภาจะมาเห็น พี่ภานะพี่ภา อย่าบอกระว่าหัดให้หลานเรียกผมว่าคุณย่านะ

"ไหนลูก คุณย่าไหน คุณย่าอยู่บ้านลูก "พี่ภา หลานผมดึงมือมาที่โต๊ะที่ผมนั่ง

"อ้าว เมื่อกี้โอ้เห็นคุณย่า"โอ้ ผมหนีเข้าห้องน้ำใกล้กับที่ผมนั่ง ไปยืนแอบมอง เกือบไปแล้วผม

“ไหนละค่ะคุณย่า อยากเห็นจังเลย หน้าตาเป็นแบบไหนค่ะ น้องโอ้”เจ้าของร้านถาม

“คุณย่า หน้าตาเหมือนคุณย่าเลยครับ”มาริโอ้ ตอบผมแอบขำออกมานิดหน่อย เจ้าของร้านเกาหัวเลย

“เออ งั้นผมขอตัวเลยดีกว่ามีเครสรออยู่นะครับ”พี่ภาพูด

“แล้วคุณย่าละคุณปู่”มาริโอ้พูด

“พี่ไม่เห็นคุณย่าเลยนะโอ้”อีกคนที่หน้าตาไปทางดิวมากกว่าพูดขึ้น

“ใช่พี่ไอซ์ด้วยนะโอ้”อีกคนพูด

“คุณย่าอยู่ที่บ้านลูก แต่ เดี๋ยวปู่ไปถามว่าคุณย่าหนีคุณปู่เที่ยวอีกหรือเปล่า”พี่ภาพูด ผมรู้ว่าเขามองหาผมด้วย

"อุ้ยโทรศัพท์ลูกค้า ใครนั่งโต๊ะนั้น"ผมลืมโทรศัพท์ เจ้าของร้านเรียกเด็กมาถาม

"คุณภีมปภพนะค่ะ คงลืมเดี๋ยว น้อยเอาเข้าไปไว้หน้าเคาเตอร์นะค่ะ"เด็กเสริฟ เลยาจำผมได้ ทำงานที่ร้านนี้มานานแล้ว

"อ้อเหรอ"พี่ภามองไปรอบๆร้าน เลยรู้เลยว่าผมอยู่ในร้าน

"คงยังอยู่ อาจจะเข้าห้องน้ำ "พี่ภาพูดขึ้น
 
"งั้นผมไปนะ ผมมีเคสรออยู่ ขอบคุณนะครับสำหรับช็อกโกแลต ไปไอ ไอซ์และโอ่ "พี่ภาพูดและดันหลานๆออก
"คุณย่าละปู่ "หลานผมถามถึงผ

"เดี๋ยวปูต้องทำโทษคุณย่าแล้ว ที่คุณย่าเล่นซ้อนแอบกับปู่  "พี่ภาพูด มาว่าผมเล่นซ้อนแอบอีกนะ
 
"อย่าทำคุณย่าร้องไห้นะปู่ เดี๋ยวคุณย่าไม่รักปู่"หลานผมอีกคน ยิ่งได้ยินแบบนี้นิ่งอยากจะให้แอ้บอกความจริงผมซะที

“โอ้ก็ชอบเล่นซ้อนแอบ ไว้โอ้เล่นกับคุณย่า”ผมยิ้มออกมาเลย ก็เด็กอะนะ ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้เจอกันซะทีนะหลาน ต้องโทษพี่ชายตัวแสบของผมนี้แหละ
 
  ผมยืนคิดยังขำตัวเองอยู่เลย ตอนนี้ผมกำลังเดินไปที่ห้องพี่ภาณุเดช ผมตรงไปที่ห้องทำงานพี่ภา ก็ลูกตัวดี ก็คือแอ้ มีคนส่งข้อความหาผมว่าแอ้จะมา แต่จะมาหรือเปล่าต้องถามพี่ชายตัวแสบน่าจะรู้เห็นด้วยทุกเรื่อง
 
"ก๊อกๆ"ผมเคาะประตู

"เชิญครับ"พี่ภา

"ภีม"พี่ภาเห็นผมเดินเข้าห้องมา
 
"เซอไพรส์พี่เหรอ มาไม่บอกกันเลย"พี่ภาเงยหน้าถามผม พร้อมรอยยิ้ม

"มีเซอร์ไพรส์จากพี่มากกว่า แอ้มาหาพี่หรือเปล่าวันนี้"ผมนั่งลงตรงข้ามพี่ภา ที่เซนต์เอกสารอยู่

"แล้วแอ้บอกว่ามาหรือเปล่า"พี่ภาถามผม

"บอกว่าไม่ไปไหนจะอยู่อ่านหนังสือ แต่มีคนส่งข้อความว่ามากับดิว นี้พี่กับดิวทำอะไรกัน"ผมถามพี่ชายผมทันที พี่ภาวางมือจากการเซนต์เอกสาร

"แล้วภีมเชื่อลูกหรือเชื่อคนอื่น "พี่ภาถามผม ผมมองพี่ภา ผมถอนหายใจออกมาทีหนึ่ง

"ใช่แอ้กับดิวจะมา เพราะว่าแม่เพื่อน้ขามาให้คีโม แอ้รู้ว่าภีมต้องการให้แอ้อ่านหนังสือ เตรียมสอบเข้าทหาร "พี่ภาพูด

"หมับ"พี่ภาลุกเดินมานั่งข้างผม โอบไหล่ของผม

"แอ้รักภีมมาก มากจนไม่ยากให้ภีมผิดหวังในตัวเขา "พี่ภาพูด

"แล้วทำไมไม่บอกภีมละ เรื่องแค่นีหรือมีอะไรมากกว่านี้ พี่ภา"ผมถามพี่ชายผม

"วันที่แอ้พร้อมแอ้จะต้องบอกภีมแต่ตอนนี้มีแค่นี้ ภีม "พี่ภาพูด ผมเงียบ

"นี้มาเหวี่ยงพี่โดนเฉพาะใช่ไหม แบบว่าไม่ได้มาเพราะว่าคิดถึง "พี่ภาถามผม ผมหันเลี่ยงไปทางอื่น

"หึ!  แต่พี่คิดถึงนะ ย้ายมาอยู่ที่นี้ซะทีซิ "พี่ถาพูดใกล้ๆหูผม ทำท่าจะหอมแก้มผมแต่ผมดันออกคนเจ้าเหล่
 
"ภีมเป็นห่วงลูก ทำไมถ้าจะมาก็บอกซิ ไม่ได้ห้ามสักหน่อย"ผมพูด แก้เขินพี่ชายผม

"อ้าวจะกลับแล้วเหรอ"ผมลุกขึ้น พี่ภาดึงแขนผมไว้

"พี่ทำงานอยู่ไม่ใช่เหรอ และภีมมีเซนต์เอกสารในกรมฯด้วย "ผมตอบพี่ชาย

"ภีมจะกลับเมื่อไหร่ "พี่ถาถามผม

"ภีมว่าจะกลับวันจันทร์ ทำไมละ"ผมหันมาถามพี่ชาย
"พี่เข้าไปรับ พี่มีเครสซีซ่า ที่ กทม "พี่ภาพูดกับผม (เครสผ่าคลอด)

"ตามใจแล้วกัน งั้นภีมกลับนะ เบื่อพี่จอมเจ้าเหล่ "ผมหันมาพูดและหันหลังออก

"แต่ก็ดี กำลังคิดถึงอยากเห็นหน้า ถึงได้เจ้าเหล่ ไม่งั้นไม่ได้เห็น เหตุผลพี่ใช้ได้ไหม"พี่ภา พูด ผมกดโทรศัพท์หา อ้น ลูกชายคนโต รออยู่ด้านล่าง
 
"อ้น มารอรับพ่อได้แล้ว "ผมบอกลูกชายผม

"พ่อ ผมเจอ..ไอ้ดิว "ไอ้อ้น ผมหันมามองพี่ภาที่เดินมาอยู่ตรงหน้าผม

"กลับบ้านพ่อมีธุรในกรมฯอ้น ไม่มีเวลารอแล้ว อ้น เร็วๆนะ "ผมพูดกดวางสาย พี่ภาเอามือมาแตะใบหน้าผม

"พักบ้างนะภีม อาหารเสริมที่พี่ให้ทานบ้างไหม"พี่ภา แม้ว่าช่วงนี้ห่างๆกันมีเจอกันบ้างแต่อาหารเสริมนี้พี่ภาส่งให้ผมตลอดเลย

"ภีมก็ทานอยู่ "ผมพูดกับพี่ชาย และคุณหมอขี้บ่น
 
"เมื่อไหร่ภีมจะย้ายมาซะที เราน่าจะอยู่ด้วยกันได้แล้วนะภีม "พี่ภาพูดกับผม ผมหันมามองพี่ภา พี่ภาถามผมแบบนี้บ่อยมาเลยนะช่วงนี้
 
"ผมกำลังทำเรื่องอยู่ และภีมก็เหนื่อยแล้ว "ผมพูดและเดินออก ผมเปิดประตูห้องแต่เหมือนเห็นอะไรแว๊บๆที่มุมตึก  พี่ภาเปิดประตูตามผมออกมาและ
"หมับ"พี่ภาดึงผมกลับเจ้าห้อง มีพิรุจอีกแล้ว และมือเหมือนกำลังสื่อสารกับใครอยู่ ด้านนอก ผมก็มองมือพี่ภา พี่ภาเห็นผม เลยเก็บมือเข้ามา และทำท่าจะโอบกอดผมแทน ผมกอดอกมองพี่ชายตัวดี ว่ามีอะไรไหม

"ภีม ไม่หอมแก้มพี่ก่อนกลับเหรอ นิดหนึ่งนะ ไหนก็มาแล้ว ทีหนึ่งก็ยังดีนะ พี่ว่า "พี่ภาพูดกับผม

"ที่ดึงภีมกลับแค่หอมแก้มเหรอ มีอะไรด้านนอกหรือเปล่า"ผมกอดอกถามพี่ชายผม

"ไม่นี้ ไม่มี  แค่อยากให้หอมแก้มหน่อย ถึงแก่แล้วก็อยากได้นะ "พี่ภ่พูด พี่ภาเดินเข้ามาประชิดตัวผมและ ประกบปากจูปผม หลายนาทีอยู่เหมือนกัน

"พอแล้วเดี๋ยวใครมาเห็นเขา และนี้ขอแค่หอมแก้มไม่ใช่เหรอ "ผมพูดพร้อมดันพี่ภาออก

"ว่า พี่มีแฟนน่ารัก "ผมยิ้มเล็กน้อย

"เปล่าเขาจะได้รู้ว่า ผอ.รพ.นี้หื่น"ผมพูด
 
"ฮาๆๆ แต่ไม่ทุกคนนะ ที่พี่จะหื่น มีคนเดียวนะ"พี่ภาพูดผมยอมรับว่าพี่ภาเขาไม่เคยเจ้าชู้เลย มีคนมาสนใจเยอะแยะ พยายามทอดสะพานมากมาย แต่พี่ภาไม่เคยสนใจเลย

"ผมกลับแล้วนะ มีเอกสารรอผมไปเซนต์พี่จะมารับกี่โมงบอกด้วยแล้วกันนะพี่ภา "ผมเปิดประตูเดินออกมา ผมมองก็ไม่มีอะไรแล้ว แต่ผมว่าผมเห็นนะ

"สำรวจอะไรเหรอ "พี่ภาเปิดประตูกอดอกมองผม
"ไม่นิ ผมกลับนะ "ผมพูดและเดินลงบันได พี่ก็เดินออกจากห้อง ผมหันไปเห็นผมเดินลงมาผมโทรหาอ้นแล้วว่าผมจะกลับแล้ว นี้เมื่อไหร่แอ้จะบอกผมละ ผมเดินลงมาชั่นล่าง อ้นเอารถมาจอดรอผมแล้ว ผมขึ้นไปนั่ง

"น้องละอ้น"ผมถามขึ้นรถมาก็ถามหาไอ้เจ้า อั้น กับโอ๊ค

"มันรีบกลับเข้าไปเซนต์ชื่อ คงกลับเข้าไปด้านในแล้วละพ่อ พ่อทำไมเราไม่"อ้นพูดและถามผม

"น้องมาจริงแต่แม่เพื่อนเขาให้คีโม เขาเลยมาเยี่ยมนะอ้น"ผมพูดและอ้นก็ออกรถออกมาแล้ว

"แล้วใครบอกพ่อว่าแอ้มากับดิว มันคงคิดไม่ดีกับแอ้แน่พ่อ"อ้นพูด อ้นขีบรถออกกำลังจะพ้นตึกหน้าเห็นรถไอ้เจ้าดรีมจอดอยู่ลูกคนที่สองของพี่ภาณุเดช รุ่นเดียวกับอั้ม ขณะที่รถของผมจอดรอรถคันคืนทยอย ตรงทางลงตึก แต่ดรีมนะ กำลังจัดของท้ายรถอยู่ จึงไม่เห็นรถผม  และรถผมเทียบกับรถดรีมแล้ว  เห็นเด็กคนหนึ่งอยูในรถ รถคันนี้รถพี่ชายผมรถเบนซ์ผมจำได้ติดฟิมล์ไม่หน้าทำให้เห็นเด็กชัดเจน

"พ่อมีเด็กในรถอะ"ไอ้อ้นผมหันไปมองเด็กน้อยลุกขึ้นยืนมองผมจากด้านใน ตอนรถเทียบกันพอดี หน้าตาเข้าเหมือนแอ้มาก เด็กนั้นมองผมเด็กนั่นยิ้มให้ผม เกาะกระจก เหมือนพยายามเรียกผมนะแต่อ่านปากแล้ว

"ย่า" ย่าอีกแล้วเหรอ พี่ภา!!

"พ่อเด็กนั้นเรียกพ่อว่าย่าอะ 555"ไอ้อ้น เหมือนพยายมมเรียกดรีมแต่ดรีมกำลังยุ่งอยู่

"ตลกมากไหมอ้น"ผมถามลูกชายตัวดี ที่หัวเราะผมใหญ่เลย ไม่มีอะไรไม่งั้นปามันไปแล้วไอ้ลูกคนนี้

"ตลกดิพ่อ ดู ย่า ย่า ย่า"ไอ้อ้นผมหันมาเจอ ผมก็หยิบทิชชู้ปาใส่ลูกชายตัวเองทันที
“พ่ออ้นเจอไอ้ดิวนะ มันมากับเด็กคนหนึ่งนะพ่อ แถมเด็กนี้บอกว่ามีพี่น้องด้วยกันสามคน และเด็กนั้นคือลูกไอ้ดิวพ่อ “อ้นพูด ผมนี้เงียบเลบ อย่าบอกนะว่าที่พี่ภาทำให้แอ้เพื่อช่วยชีวิตแอ้ มันใช้งานได้จริงและถ้าอย่างนั้นแอ้ก็ให้กำเนิดได้นะซิ

“พ่อ ตกลง แล้วแอ้”ไอ้อ้นมันถาม

“คงต้องรอให้ใครสักคนบอก ไม่ลุงภา ก็ แอ้เป็นคนบอก แต่นี้ทั้งคู่ยังปิดปากเงียบ พ่อไม่รู้ว่า เพราะ ลุงภาอาจจะกลัวว่าเรื่องที่เขายกเลิกวิจัยให้ผู้ชายท้องได้ จะกลับมามีผลกระทบหรือเปล่า ตอนนี้คงไม่ต้องทำอะไรนะอ้น”ผมพูดกับลูกชายผม

     พี่ดรีม ดารารับเชิญ

    ผมกำลังก้มหน้าก้มตาจัดของพวกแพมเพิรส นมกระป๋อง ผมไปรับน้องมีนมาฉีดวัคซีนวันนี้น่ารักมากไม่ร้องเลย ตอนนี้อยู่ในรถ ผมจัดของเสร็จและเดินมาหาหลานมีเกาะกระจกมอง คงมองรถแล่นผ่านไปมา

"น้องมีน "ผมเปิดประตูรถ เรียกหลานจะพาไปนั่งข้างหน้า

"ย่า"น้องมีน ชี้ คงหม้ายถึงต้นหญ้านะ

"ต้นหญ้า สีเขียวลูก"หลานกำลังเรียนรู้

"ย่า ย่า "น้องมีนพูด ผมเงยหน้าขึ้นชี้ไป ต้นหญ้าเหรอ

“ลุงรู้จักต้นหญ้า ลูก ต้นหญ้าสีเขียว พระอาทิตย์สีแดง”ผมหลานกำลังหัดจำสีนะครับ

“ย่า!”อีกแหละ นั้นทำแก้มป่องทำไม

"ต้นหญ้า"ผมพูด

"ย่า ย่า อืมม"อ้าว งอนทำไมอะ นั้นหันหลังให้อีก  หันมาเหมือนค้อนด้วย แสดงว่าป้าด้าทำให้ดูใช่ไหมเนี๊ยะ ทำซะเหมือนเชียว เวลาด้ามันงอนนะครับ :a6:
 
"งอนลุงทำไมอะ ก็นั้นต้นหญ้าไงลูก"ผมย่ำ :katai1:

"ย่า!"กำ :m17:

“ลุงรู้จักต้นหญ้า เพราะลุงจอดรถตรงนี้ประจำลูก”ผมพูดกับมีน

“ย่า”นั้นยังพูดทำแก้มป่อง พร้อมกอดอกด้วย งอนของแท้หลานตรู ผมยกมือขึ้น ทำไมถึงงอนผมละเนี๊ยะ

"สงสัยผลข้างเคียงของวัคซีน อารมย์แปรปรวนนะหลานตรู"ผมพูด

"ย่า ก็ย่า กลับบ้านกันแล้วลูก ไปลูกมาลุงอุ้มไปนั่งเบาะหน้า "ผมอุ้มมีนไปนั่งเบาะหน้า จะเอาไปส่งพี่ดิม พอดีแอ้พามาจากครูพี่เลี้ยงเลยพามาฉีดวัคซีนซะเลย
“อ้าว งอนอีก นั้นนั่งกอดอก แบบนี้เรียกว่างอน
“ด้า ด้านะด้าบอกแล้วอย่าทำให้หลานดู  แล้วมางอนลุงทำไมเนี๊ยะ ครับหลานครับ”ผมพูด
“ลุงบอกอย่าสะบัดแบบนั้น หลานตรู “ผมพูดเพราะเล่นสะบัดดังฟวับ!แบบนั้น

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน พิเศษพ่อคุณปู่โอ้เจอคุณย่า
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 09-06-2015 08:47:13

 :impress3: :impress3:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกัน พิเศษพ่อคุณปู่โอ้เจอคุณย่า
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 09-06-2015 16:12:31

 :hao4: ลุ้นจะแย่นึกว่าความลับจะแตก

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ มีคนพิเศษมาแนะนำลูกๆ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 10-06-2015 07:41:18

         ดิว ผมเดินมาถึงตึกห้องผู้ป่วยแผนกผู้ป่วยพักฟื้นหลังได้รับคีโมและศูนย์โรคมะเร็ง ไอ้เดี่ยวคงอยู่ด้านในกับปูแล้ว แม่ของปูอยู่ห้องคนไข้พิเศษ ที่จะได้รับการดูแลจากพยาบาลอย่างใกล้ชิด ดังนั้นปูจึงไม่จำเป็นต้องเฝ้า

“อยู่ด้านนอกกับพ่อแอ่นะพ่อจะเข้าไปหาอาเดี่ยวกับอาปู "ผมบอกเด็กๆ ก่อนเดินเข้าไปด้านใน และตรงไปที่ห้องที่แม่ของปูพักอยู่ ในห้อง มีคนไข้แค่ สองเตียงผมเลยมองเห็นเดี่ยวกับปู  ปูกำลังป้อนน้ำให้แม่ของเขา

"ดิว "ปูเรียกผม เดี่ยวและแม่ปูหันมามอง

"สวัสดีครับ "ผมยกมือไหว้ แม่ปูรีบยกมือรัยไหว้ผม

"ดิว ขอบใจนะแม่บอกว่าทุกคน ดูแลแม่ของปูดีมาก "ปูหันมาพูดกับผมน้ำเสียงปูดูมีความสุข ผมยิ้มตอบรับผมก็ดีใจที่แม่ของเขาได้รับการดูแลอย่างดีเช่นกัน ผมทราบมาว่าแม่เขาดูแลพี่ผมดีมากทีเดียว แต่แม่ของปู ไปอยู่ทื่อื่นก่อนตอนนั้นผมยังไม่เกิด เลยไม่ได้เลี้ยงผมอีกคน

"ไม่เป็นไร อันนี้พ่อดิวทำให้ เพราะน้าเขาดูแลพี่ๆของดิวมาตั้งนานแล้ว "ผมพูดกับปู

"ดูคุณน้าดีขึ่นมากนนะครับ"ผมทักแม่ของปู

"งั้นปูไปกับเพื่อนเถอะ เพราะเดี๋ยวแม่จะเข้าไปทำกายภาพ "แม่ของปูพูด ปูก็พยักหน้ารับทราบ
 
"งั่นแม่ผมลานะครับ ผมจะขับรถพาปูมาหาแม่อีก "เดี่ยว มันเรียกแม่ปูว่าแม่ ผมเหล่มองหยักคิ้วด้วย มันพัฒนาเรียกแม่ของปูว่าแม่แล้วเหรอ  มันหยักคิ้วกลับ ว่าใช่

"ผมกลับก่อนนะครับ มีอะไรบอกพ่อหรือพี่ๆของผมได้นะครับ คุณน้า "ผมพูดกับแม่ของปู

"ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะคุณดิว"แม่ของปู จับมือสายตาเขา ดีใจที่ได้รับการช่วยเหลือจากพวกผม ผมพยักหน้า

"เรียกผม  ดิวก็พอครับ น้า "ผมบอก ผมยกมือไหว้ลาแม่ของปูและพวกผมพากันเดินออกมา ผมเห็นเจ้าหน้าที่มารอจะพาแม่ของปูไปทำกายภาพแล้ว ผมดูสีหน้าปูดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ที่เห็นว่าแม่ของเขามีคนดูแลดีอย่างดี

 "ดิว แอ้ละ "ปูถามหาแอ้กับผม

"อยู่ด้านนอกนะปู พอดีมีคนพิเศษจะแนะนำให้รู้จัก "ผมพูดปูทำหน้างง และไอ้เดี่ยวมันไม่งง เพราะว่าผมบอกมันไปแล้วว่าผมจะแวะหาลูก ดังนั้นผมจึงอธิบายไปหมดแล้วว่าแอ้ตั้งท้องได้ มันบอกว่าอยากเห็นตอนแอ้ท้องโย้ แต่ผมบอกว่าพ่อผมทำให้แอ้เลยไม่ได้ท้องโย้ น่าเสียดายเหมือนกันและไม่รู้จะมีโอกาสได้เห็นแอ้ท้องโย้เหมือนคุณแม่ทั่วไปไหม ผมกลัวว่าแอ้จะไม่ยอม ไม่ซิ ไม่ยอมแน่ๆ  และการที่ผมบอกไอ้เดี่ยวมันไปแล้ว เพราะผมไว้ใจมันที่สุด และบอกมันว่าห้ามบอกติ๊กเรื่องนี้ เพราะติ๊กอาจจะเป็นสายให้ลุงหนึ่งก็ได้ อันนี้ผมแค่คิดเอาเอง  และเพราะว่ามันเป็นเพื่อนแท้ผมด้วย 
                 และเมื่อผมเปิดประตูออก มา ภาพที่ผมเห็นมันน่ารักมากและกับคนที่เดินผ่านไปมา บางคนก็มองและอมยิ้ม รวมทั้งผมด้วย คือ ลูกที่กำลังเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้แอ้ฟัง มาริโอ้ที่นั่งตักแอ้นั่งหันหน้าเข้าหาแอ้ ไอนั่งข้างซ้าย และไอซ์นั่งข้างขวา ต่างคนต่างเล่ากันใหญ่คงเรื่องที่โรงเรียนส่วนโอ้กลัวแอ้ไม่ฟังเขาจับหน้าแอ้ให้มองเขาเล่า
 
"นี้ลูกมรึงกับแอ้เหรอวะไอ้ดิว "ไอ้เดี่ยวถามผม ปูหันมามองหน้าผมสองคน

"บอกปูเถอะ ปูไม่บอกใครหรอก  ปูแอ้น่ะเขามีลูกมด เขาเลยมี เบบี๋ได้"ไอ้เดี่ยวบอกปู ปูหันมามองหน้าผม

"จริงเหรอดิว"ปูถามผมด้วยอาการตกใจ แต่ตกใจแบบ มันดูอัศจรรย์นะผมว่า

"จริงปู แต่เรื่องนี้ยังไม่ควรบอกใคร"ผมพูดกับปู ปูพยักหน้ากับผม ปูมองแอ้กับลูกๆผมด้วยความเอ็นดู

"ดิวปูไม่บอกใครหรอก แต่น่าอิจฉาแอ้มากเลยนะ ที่ได้ทำหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่  "ปูพูด และมองแอ้ ผมนั่งลงข้างๆน้องไอซ์แฝดคนที่ สองของผม ไอซ์หันมากอดผม คนนี้ผมทะนุถนอมราวกับลูกสาวเลย เพราะต้องดูแลอย่างใกล้ชิด น้องไอซ์เป็นภูมิแพ้ แต่ ตอนนี้โรงพยาบาลผมมีหมอโรคภูมิแพ้แล้วและพี่ดรีมกำลังรวมวิจัยการรักษษ ตอนนี้ได้มีการนำเข้า ยาฉีด รักษาโรคภูมิแพ้ และ มีโอกาสหาย  100 เปอร์เซน

"โม้อะไรให้พ่อแอ้ฟังคนเดียวเลย พ่องอนนะ "ผทพูดและหอมแก้มน้องไอซ์ และฟัดด้วย

"พ่อดิว ไอซ์ไม่ได้โม้ มาริโอ้ต่างหาก  คิ คิ คิ พ่อดิวไอซ์ จั๊กจี๋ คิก คิก คิก"ไอซ์หัวเราะใหญ่เลย

“พี่ไอซ์อะว่าโอ้โม้ อะพ่อ  โอ้ไม่ได้โม้นะพ่อแอ้ “มาริโอ้ บอกแอ้ ผมรู้ว่ามันเป็นภาพที่น่ารักที่สุด พี่ๆบอกผมเสมอ

"เอาละพ่อมีคนพิเศษมาแนะนำให้รู้จัก "ผมพูดเด็กๆและเด็กๆก็หันไปมองไอ้เดี่ยวกับปูพร้อมกัน แอ้ด้วย

"คนนี้อาเดี่ยว เพื่อนพ่อ คนนี้ อาปู "ผมแนะนำ ให้ลูกๆผมรู้จัก

"แฟนอาเดี่ยว"ไอพูดขึ้น ไอ้เดี่ยวยกนิ้วโป้งให้ลูกผมเลย  แอ้หยักหน้าให้ผม ไอ บางทีแอ้ก็บอกลูกชายผม เพราะทะลึงคล้ายๆผมนะ แถมใจร้อนเหมือนผมด้วย และดูท่าจะหมัดหนักใช่เล่น เพราะครูเรียกพี่ๆ ผมไปหาหลายครั้งแล้วเรื่องต่อยเพื่อนแต่ต่อยเพราะว่า มีรังแก น้องไอซ์ที่น่าทะนุถนอมของเขา
 
"เอาละลูกพ่อแนะนำตัวกันหน่อยเริ่มจากพี่คนโตก่อนเลย  ไอ"ผมพูดและมองลูกแฝดคนโต ชื่อไอให้แนะนำตัว เพื่อน้องจะได้แนะนำตาม พี่ชายเขา
 
"ผมชื่อไอเป็นพี่ใหญ่"ไอพูด ผมยกนิ้วให้เลย

"นี้กางเกงมันใหญ่หรือน้องในกางเกงมันเล็กไป"ไอ้เดี่ยวมันแซวลูกชายผม และไอ หันมองผมกับแอ้ใหญ่เลย

"ไอ้เดี่ยวอย่ากวนลูกกรู"ผมหันไป เม้งมันเลย

"ลุงบอกว่าสักวันมันจะโต"ไอพูด ผมว่าแล้ว นี้แหละน่านิสัยผมเลยแหละ

"คนที่สองเลย"ผมพยักหน้าไปที่ไอซ์แต่ไอซ์แอบหลังแอ้ไอซ์ขี้อายนะครับ

"นี้กลัวอาเดี่ยวเหรอ ไม่ต้องกลัวครับ อาเดี่ยวไม่กัด"ไอ้เดี่ยวย่อตัวลงพูดกับไอซ์ ไอซ์แอบยิ้มและมองแอ้

“ไอซ์แนะนำตัวซิลูก ไอซ์เก่งอยู่แล้ว”แอ้พูดกับไอซ์

"เขาชื่อน้องไอซ์ เขาเป็นน้องและเป็นพี่ด้วย"ไอซ์พูดไม่ดังมาก แต่ยังมีแอบหลังแอ้
 
"คนที่สาม ใครน่ะ"ผมพูด มาริโอ้เดินออกมาข้างหน้าเดินไปยื่นตรงด้านหน้าปู ปูก็มอง มาริโอ้  แสดงว่าต้อง เซอไพรส์แน่นอน ลูกคนนี้มีเซอไพรส์ให้ผมกับแอ้ตลอด

"เขาชื่อมาริโอ้  พ่อเขาชอบอาคนนี้จังเลย ดูกวนตรีนดีจัง"นั้นไงเซอไพรส์ลูกผม!ไปว่าเขาทำไม ปูหันมามองเดี่ยว และแน่นอนไอ้เดี่ยวมันต้องขำ

“ฮาๆๆ “ไอ้เดี่ยว    “คิก คิก คิก”อันนี้ปู  แต่มาริโอ้  เกาหัวงง หันมามองผมกับแอ้

"เห้ย! ดิว ลูกมรึงเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าวะ หน้าตาย่างปูนี้ระกวนตรีน ฮาวะ "ไอ้เดี่ยวแต่ผมสองคนฮาไม่ออก เลย

“ดิว ลูกมรึงเล่นมุขอะไรเนี๊ยะ”แอ้กระซิบถามผมทันที

"น้องโอ้ไปว่าอาปูทำไมละลูก"ผมถามลูกชายตัวแสบ 

"นั้นดินายไปว่าอาปูเขาทำไมอะโอ้ "ไออีกคน โอ้ทำหน้าตกใจ

"โอ้ไม่ได้ว่า!  โอ้ชมต่างหาก และลุงๆเขายังชมว่าโอ้เลยนะ ว่าโอ้กวนตรี! "มาริโอ้ อ้อ พี้อ้น และแอ้ก็หันมามองหน้าผม

"ก็พี่อ้นไง ตอนตัวแสบลงไปที่รถขายไอศกรีมนะแอ้ "ผมกระซิบกับแอ้

"พีอ้นนะพี้อ้น"แอ้ พูดขึ้นมาเบา ๆ พี่เมียผมไม่ธรรมดา แทบจะทุกคน ยกเว่นพี่อาร์ม และเจ้าชายน้ำแข็งพี่แอร์ ดีนะที่พี่แอร์ไม่ได้มาที่ค่ายฯนี้เลย และไม่เคยคิดจะมาด้วยมั้ง ผมว่านะ พี่แอร์ไม่ค่อยชอบหน้าผมเท่าไหร่และคอยกันผมกับแอ้ตลอดเลย

"โอ้ มันไม่น่ารักนะลูก คำนี้อะ คำว่า กวนตรีน ไม่น่ารักเลยโอ้ "แอ้บอกมาริโอ้

"ใช่ ครูยังเคยว่าห้ามเราพูดนะโอ้ เพราะมันไม่ดี มันไม่เพราะ และเพื่อนอาจจะโกรธ เพื่อนก็จะไม่เล่นกับเราไงโอ้  "ไอซ์บอกน้องชายโอ้มองผมกับแอ้

“มันไม่ดีเหรอพ่อแอ้ แต่ว่าลุง ”มาริโอ้เข้าไปกอดแอ้

“ไม่เป็นไร โอ้ไม่รู้แต่โอ้จะไม่พูดคำนี้กับคนอื่นอีกนะมาริโอ้  “แอ้บอกมาริโอ้แอ้รู้ว่ามาริโอ้นะเสียใจ   

"งั้นลุงก็ว่าโอ้นะซิ พ่อแอ้ "มาริโอ้พูดเสียงอ่อยๆ

“ลุงคงไม่ตั้งใจนะลูก พ่อแอ้เชื่ออย่างนั้น เพราะว่าลุงอ้นนะเป็นพี่ของพ่อแอ้นะ ลุงอ้นนะใจดีที่สุด ”แอ้พูดกับโอ้ มาริโอ้ กอดแอ้ เสียใจ ที่ทำตัวไม่น่ารักออกไป

"โอ้ไม่ได้ว่าอาปูนะพ่อแอ้ "โอ้พูดกับแอ้ โอ้กลัวแอ้โกรธด้วยนะผมว่า

"หมับ"ปูดึงมาริโอ้เข้าไปกอด

"อาปูเชื่อครับว่ามาริโอ้ น่ารักไม่ว่าอาปูแบบนั้นแน่นอน "ปูพูดกับมาริโอ้ และเอามือลูปหัวมาริโอ้

“โอ้สัญญาโอ้จะไม่พูดคำนี้อีก มันไม่ดี เดี๋ยวไม่มีใครรัก”มาริโอ้พูดทำหน้าเศร้าๆ
 
"เอาละเราไปหาอะไรกินกันดีกว่า เด็กๆหิวแล้ว และกินไอติมกันด้วย  "ผมพูดขึ้น ไอ กับไอซ์ดีใจที่จะได้กินไอติม และเด็กๆรู้ว่าไปร้านอาหารประจำแน่นอน ไอศกรีมที่เด็กชอบทาน

"เย้ เย้ โอ้ได้กินไอติมแล้ว"มาริโอ้ หายเศร้าเร็วจริงๆ ลูกชายผม

“นายไม่เศร้าแล้วเหรอ”ไอถามน้องชายตัวเองที่ลีมตัวกระโดดโล้ดเต้นดีใจจะได้กินไอติมจนลืมทำหน้าเศร้า ผมไม่แปลกใจทำไมเวลาครูมีกิจกรรม แสดงละคร หรือแต่งตัวประกอบเล่านิทาน มาริโอ้ คุณครูมักจะเลือกมาริโอ้เสมอ

“อุ้ย ลืม “มาริโอ้ พูดแบบเขินๆ

“ฮาๆ ลูกมรึงนี้ฮาดีวะดิว ตั้งคณะตลกได้เลยนะมรึง”ไอ้เดี่ยวพูด ผมก็คิดว่างั้นแหละนะ

"แต่หลังจากกินข้าวก่อนนะโอ้"แอ้ พูดกับมาริโอ้  โอ้เงยหน้ามองแอ้ คงคิดว่าจะได้กินไอศกรีมก่อนเป็นอันดับแรกแน่นอน แต่ไม่ใช่กับแอ้แน่ๆ แอ้มองโอ้

"แต่โอ้"มาริโอ้ หุบยิ้มนิดหนึ่ง ไม่ค่อยอยากทานข้าวคนนี้ ตัวถึงได้ผอม หุ่นดี้ ดีเลยลูกผม

"กินข้าวก่อนแล้วค่อยกินไอติมโอ้"ผมพูดกับมาริโอ้  โอ้จำยอมพยักหน้า

"ไปวะเดี่ยว  ปู"ผมพูด ผมหันมาอุ้มไอซ์ แอ้จูงไอ และปูจูงมาริโอ้ แม้ดูสนิทกันเร็วดีจัง
 
"ไปไหนต่อดีวะ "ไอ้เดี่ยวหันถามผม

"กรูจะพาไปนอนบ้านพักในอุทยานวะเดี่ยว บรรยากาศน่า...อิบ อิบ วะ"ผมพูดกับไอ้เดี่ยว ไอ้เดี่ยวมันก็หันมาแป๊ะมือกับผม เพราะเหตุนี้ถึงได้เป็นคู่หูกันได้ 555 

"อิบ อิบ คืออะไรเหรอพ่อดิว"ผมลืมไปว่าผมอุ้มลูกอยู่ น้องไอซ์ถามผมและมองผม แบบว่า

"ดิว"แอ้หันมาปรามผม

"ไม่มีอะไรลูก พ่อจะทำรายงาน อิบ อิบ กันนะ "ผมบอกไอซ์และโชว์สองนิ้วสู้ตายขยับขึ้นลงแบบเหมือน เป็นสัญญาลักษณ์เครื่องหมายคำพูด คือละไว้ในฐานที่เข้าใจกัน นี้ถ้าแอ้เดินใกล้ผมนี้โดนไปแล้ว โดนหยิก ฮาๆ  พวกผมเดินลงมาชั้นล่างและกำลังจะออกทางประตูด้านหน้าเพื่อไปที่จอดรถกัน

"เออ เดี่ยว มรึงจอดรถตรงไหน"ผมถามเดี่ยว

"ด้านหน้าวะดิว"เดี่ยวตอบผม ผมพยักหน้าแต่ผมจอดบนตึก เลยว่าจะขึ้นไปเอารถก่อน และให้แอ้กับลูกๆรออยู่ตรงนี้ดีกว่า จะได้ไม่ต้องพากันเดินขึ้นไป ไอซ์จะเหนื่อย คนนี้เหนื่อยง่าย เพราะภูมิแพ้นี้แหละ

"งั้นแอ้ไปกับเดี่ยว ส่วนดิวจะขึ้นไปเอารถเอง น้องไอซ์ไปกับอาเดี่ยวนะครับ "ผมพูด น้องไอซ์พยักหน้า และผมก็ส่งน้องไอซ์ให้เดี่ยวแต่น้องไอซ์จะเดินเอง

"ไอ ไอซ์ มาริโอ้"เสียงมีคนเรียกลูกชายทั่งสามคนของผม ผมหันไปมอง มีเด็กผู้ชายวิ่งมาทางพวกที่ผมยืน

"ไทม์ "ลูกๆผมเรียก แสดงว่ารู้จักกัน  คงจะเป็นเพื่อนลูกๆของผมที่โรงเรียนในค่ายฯ นั้นเองและมีผู้หญิงคนหนึ่งอายุราวๆ สามสิบกว่าๆ เดินตามมาด้วยและยิ้มมาให้พวกผม

"พ่อดิว พ่อแอ้ นี้เพื่อนของไอ ไอซ์และโอ้ด้วย ชื่อไทม์ครับพ่อ"ไอบอกผมแนะนำเพื่อนให้ผมกับแอ้รู้จัก

“สวัสดีครับ พ่อดิว กับพ่อแอ้”ไทม์เรียกชื่อผมกับแอ้ถูกด้วย

“เก่งจังเลย ชื่อน้องไทม์เหรอครับ”แอ้ถามไทม์

“สวัสดีค่ะ “แม่ของน้องไทม์

“น้องไอซ์พูดถึงพ่อแอ้กับพ่อดิวให้ไทม์ฟังบ่อยมากมาก”น้องไทม์พูด แอ้นี้เอามือลูปหัวไอซ์ 

"คุณแม่ นี้ไงไอ"เพื่อนลูกผม แนะนำไอให้แม่เขารู้จักเช่นกัน

"นี้เหรอที่ชื่อไอ ขอบใจนะที่ช่วยไทม์ "แม่ของน้องไทม์ พูด ผมสองคนมองหน้ากัน ขอบคุณเรื่องอะไรละ ผมก็มองลูกๆผม ไอ ที่ก้มหน้า อ้อเขิน ไม่เป็นไร ผมหันกลับมามอง แม่ของไทม์เพื่อนลูกๆผม

"นี้คุณพ่อเหรอค่ะ ดูยังเด็กอยู่เลยนะค่ะ"คุณแม่น้องไทม์พูดขึ้น

“เออ “แอ้หันมามองหน้าผม

“สมัยใหม่แล้วค่ะ  สังคมเปิดกว้างมากขึ้น จะพ่อแม่ หรือจะพ่อทั้งคู่ เดี๋ยวนี้เป็นที่ยอมรับกันหมดแล้วค่ะ รวมทั้งดิฉันด้วย “แม่ของน้องไทม์พูดขึ้น ผมสองคนหันมายิ้มให้ ผมดีใจที่เขาคิดแบบนั้น แอ้จะได้สบายใจนะผมว่า

"แต่ คุณสอนลูกได้ดีมากน้องไทม์พูดถึงเพื่อนเขาตลอดเลย และสามวันก่อนยังช่วยน้องไทม์ เขาโดนเพื่อนรังแกนะค่ะ น่าภูมิใจนะค่ะ "คุณแม่น้องไทม์พูด ผมกับแอ้นี้ยิ้มภูมิใจลูกชายจริงๆ น้องไอ

“พ่อผมและพี่ๆผมนะครับ ปู่กับลุงของน้องไอ ไอซ์และมาริโอ้ สอนไว้นะครับ ผมกับแอ้ เราสองคนเป็นพ่อของเด็ก แน่นอนเราต้องสอนเขาให้ช่วยเพื่อน และปกป้องน้องๆและคนที่อ่อนแอกว่า  “ผมพูดด้วยความภูมิใจแต่ไอ ยังเงียบอยู่


"ใช่ ไอช่วยไทม์ ไทม์เล่นกับไอซ์และนีโน่มาแกล้งไอซ์ ไทม์เลยผลักนีโน่และนีโน่ก็ผลักไทม์ และนีโน่ก็กระโดดมาทับไทม์ ไทม์หายใจไม่ออก ไอก็มาช่วย ไอ.."ผมสองคนฟังด้วยความ ภาคภูมิใจมาก ไอยืนอยู่นิ่ง ๆ ไม่ได้พูดอะไร

"พี่ไอก็กระโดดถีบ”  มาริโอ้ :z6: ผมกับแอ้หันไปมองมาริโอ้ ทันที คงแค่ช่วยให้ออกจากตัวไทม์ ผมยิ้มด้วยความภูมิ ให้คุณแม่น้องไทม์ ลูกเป็นฮีโร่

“จริงนะพ่อ พี่ไอกระโดดถีบได้เหมือนมดเอ็กซ์มากเลยนะพ่อดิว พ่อแอ้  และนีโน่ก็กระเด็นไป กลิ้ง กลิ้ง กลิ้งไป และ นีโนก็ไปชนตู้” มาริโอ้ :hao3:

“อุ้ยย”ผมร้องออกมาชนตู้เลยเหรอ

“และ”มาริโอ้

“มีอีกเหรอ”ผมร้องถามมาริโอ้

“อีกเยอะ" มาริโอ้ "อู้ย งอนเข้าซะละมั้งนี้ "  ผมพูดและหันไปสบตาลูกไอ ของพ่อ พองานเข้าที่ไหร แอ้โย้นมาให้เป็นลูกผมเลยทุกทีคนนี้

“ตู้ที่มีตระกร้าของเล่นวางอยู่เยอะแยะเต็มไปหมด!  และตระกร้าของเล่นก็หล่นลงมา ทับตัวนีโน่ คุณครูก็เข้ามาและครูก็ตกใจมว๊าก"มาริโอ้เล่าได้เห็นภาพมาก ตอนนี้ความภาคภูมิใจเริ่มหายไป แล้ว ผมสองคน

"ครูโมก็เข้าไปยกตระกร้าออกจากหัวนีโน่ และเลือดก็พุ่งกระจายออกมา"มาริโอ้ ตอนนี้ผมว่าแอ้ อยากเป็นลม

"เว้ยย"ผมร้องออกมา เลือดออกเลยเหรอ เล่นกันแรงมาก

“และ”มาริโอ้พูด

“มีอีกเหรอโอ้ ”ผมถามลูกชายแฝดคนที่สามพยักหน้า

“พ่ออย่าเพิ่งตกใจนะ “มาริโอ้พูดเอามือตบไหล่ผมให้กำลังใจพ่อดีมาก ตอนนี้ผมย่อตัวฟังน้องชายเล่าเหตุการของพี่ชาย พร้อมหันไปเหล่มองตัวดี มิน่าเงียบมากไม่พูดสักคำเลย

“พอครูโมจับนีโน่ลุกขึ้น แขนนีโน่ก็ห้อยโตงเตงด้วยนะพ่อดิว ”มาริโอ้ ทำให้พ่อรู้สึกดีขึ้นมาเลย
 
"ครูโมก็พานีโน่ไปโรงพยาบาล"มาริโอ้ เล่าได้มันมาก มิหน้าไอไม่พูดอะไรเลยเงียบกริบ  มันเป็นแบบนี้นี้เอง มันจบไม่สวยนี้เอง ทำไมเรื่องนี้ผมกับแอ้ไม่รู้เรื่องเลย

“อันนี้พ่อตกใจได้แล้วแหละ โอ้ว่า”มาริโอ้  :hao3:  พ่อไม่อยากตกใจพ่อขอยาดมได้ไหม ให้แอ้นะไม่ใช่ผม  :a5:
 
"ทุกวันนี้เขายังไม่มาเรียนเลยนะ"น้องไทม์ พูด หะ! ไม่มาเรียนเลยเหรอ

"โอ้ว่า อาจจะตายไปแล้วก็ได้นะ ไทม์  "หนักกว่าเดิมอีกมาริโอ้ !!!

"หึๆ ไม่ถึงขนาดหรอกจ๊ะโอ้ เออ พอดีว่าแม่เด็กนั้นเป็นเพื่อนดีฉันสมัยเรียน เราไม่เจอกันนาน เขารู้ว่าลูกเขาดื้อและเกเรมาก เขาไม่ว่าอะไรไอหรอกค่ะเพราะทุกคนพูดเหมือนกันหมดว่าลูกเขาผิด คงอาทิตย์หน้าถึงจะมาเรียนได้ และเพื่อนดิฉันบอกว่านีโน่นะเรียบร้อยขึ้นมากเลย"แม่น้องไทม์พูด ถึงกระนั้นก็เถอะแต่ ไอลูกผมทำลูกเขาเจ็บ

"แต่ลูกผมทำเขาเจ็บถ้ายังไงขอเบอร์โทรจะได้หาของไปเยี่ยม"ผมถามแม่ของน้อวไทม์ตาก็เหล่ลูกไอ ตัวแสบ มีหลบด้วยนะ

"นี้ค่ะเบอร์"แม่น้องไทม์ ให้เบอร์จากมือถือเขามาผมรีบบันทึกไว้ทันที

"อุ้ยต้องขอตัวนะค่ะ พอดีมีธุระต่อ"แม่น้องไทม์พูดและหันไปจูงน้องไทม์

"เจอกันที่โรงเรียนนะ ไอ ไอซ์  มาริโอ้ และโอ้ พรุ่งนี้เราเล่น พ่อแม่ลูกกันอีกนะ "ไทม์พูด มีชวนเล่นพ่อแม่ลูกกันด้วยน่ารักจริงๆ ลูกมาริโอ้ ทำไมไอไม่เรียบร้อยเหมือนน้องๆนะ

“ได้ซิ แต่โอ้ไม่อยากเล่นเป็นพ่อแล้วนะ โอ้จะเล่นเป็นคุณแม่ “ ผมสะบัดหน้าไปมอง เออ คงต้องทำใจ 

“ได้ซิ เจอกันที่โรงเรียนนะ เราไปแล้วนะ บาย “น้องไทม์  และพวกผมพากันโบกมือ  และหันมา ไอ กำลังเดินเนียนๆ

“ไอ”ผมสองคนเรียกไอ แอ้รีบเดินไปหาลูก และหันมายกมือเบรคผมคือแอ้จะคุยเอง

“โอ้เล่าไม่สนุกเหรอ พ่อดิว ”มาริโอ้เงยหน้ามองผม เพราะตอนนี้แอ้กำลังเดินไปหาไอ พี่ชายแฝดคนโต เรียบร้อยแล้ว   

“ไม่เลยลูก เล่าได้มันส์มาก ที่หลังช่วยห้ามปรามพี่ชาย ขาโหดนิดหนึ่งนะลูก”ผมพูดกับมาริโอ้และเดินตามแอ้ทันที
 
“โอ้ห้ามไม่ทัน สักกะที”มาริโอ้ พูด ไอ้เดี่ยวมันขำลูกผม มันน่าขำตรงไหน

“น้องไอซ์ก็ห้ามพี่ไอไม่ทัน”น้องไอซ์อีกคน ตอนนี้ปูจูงน้องไอซ์อยู่

“ลุงแนะนำว่า ลงแข่งขันเล่านิทานเลย เล่าได้มันมาก”ไอ้เดี่ยวบอกมาริโอ้  ปูตีแขนห้ามเดี่ยวผมเดินตามแอ้กับไอ

"ไอ ไม่ต้องเนียนเลย "แอ้เรียกไอไว้

"ไอ ทำไมทำเขาเจ็บขนาดนี้ละลูก "แอ้เดินไปหาไอ แอ้น่ะไม่เคยตะหวาดเสียงดังใส่ลูกๆอยู่แล้ว แอ้จะค่อยๆคุยกับลูก คือเราสองคนจะสอนเขาให้เขาเข้าใจ สอนให้จำดีกว่า ตีให้เขาจำ

"ลูกมรึงใช้ได้เลยวะ คนนี้ กรูชอบวะ"ไอ้เดี่ยวพูดถึงไอ แน่นอนไอเหมือนผมมาก  คือใครจะมาว่าพ่อผม หรือว่าแอ้ ไม่ได้เลย และตอนนี้ผมเริ่มเห็นแล้วว่ามันไม่ดี
 
"ไอ ขอโทษครับพ่อแอ้ นีโน่รังแกไอซ์บ่อยๆด้วย "ไอพูดขึ้น
 
"พ่อรู้ว่าไอ ต้องการปกป้องน้อง แต่ทำเขาเจ็บขนาดนี้เกินไปนะไอ "แอ้ พูดกับไอ 

"ไอ"ไอก้มหน้าลงสำนึกผิด

"พ่อหวังว่าจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก พ่อไม่อยากให้ใครมองลูกว่าเป็นเด็กเกเรเหมือนกันนะไอ "แอ้ย่อตัวลงจับไหล่ไอ สายตาแอ้ที่มองไอ้ ไม่ได้โกรธเกลี้ยวอะไรเลย

"ครับ ไอจะไม่ทำแบบนี้อีก "ไอพูดกับแอ้

"แล้วถ้าเขารังแกพวกเราอีกละพ่อแอ้"น้องไอซ์พูดขึ้น
 
"มาริโอ้ก็ไม่ชอบนะพ่อดิว ที่เขาแกล้งพี่ไอซ์และมาริโอ้ แต่เขาไม่กล้าแกล้งพี่ไอ คนเดียว "มาริโอ้พูด ก็น่าจะใช่และนี้เล่นทำเขาเจ็บขนาดนี้ คงเข็ดไปอีกนาน

"อันนี้ ลุงๆจะจัดการให้ ลุงจะไปหาครูเอง หรือถ้ามีอะไร บอกครูโม "แอ้พูดทั้งสามคนพยักหน้ารับทราบ

"ปูชอบที่แอ้สอนจัง แอ้นี้เป็นแม่ ที่เพอร์เฟคมากนะดิว"ปูพูด ผมแยกตัวเดินไปรถผมและขับรถลงมารับ แอ้ ไอซ์ และ ไอ สวนมาริโอ้ไปกับปูและเดี่ยว

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ มีคนพิเศษมาแนะนำลูกๆ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 10-06-2015 09:29:10

 :เฮ้อ: เริ่มเห็นความแสบของไอแล้ว แต่โอ้นี่ฮามากเล่าได้เป็นหนังบู๊เลย  (คำผิดจ้า พ่อดิว ไอซ์ไม่ได้โม้ มาริโอ้ต่างหาก  คิ คิ คิ พี่ดิวไอซ์ จั๊กจี๋ คิก คิก คิก"ไอซ์หัวเราะใหญ่เลย) จะเขียนว่าพ่อดิวหรือเปล่าคะ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ มีคนพิเศษมาแนะนำลูกๆ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 10-06-2015 21:19:32

อ้างจาก: boonpa ที่ 10-06-2015 09:29:10  

:เฮ้อ: เริ่มเห็นความแสบของไอแล้ว แต่โอ้นี่ฮามากเล่าได้เป็นหนังบู๊เลย  (คำผิดจ้า พ่อดิว ไอซ์ไม่ได้โม้ มาริโอ้ต่างหาก  คิ คิ คิ พี่ดิวไอซ์ จั๊กจี๋ คิก คิก คิก"ไอซ์หัวเราะใหญ่เลย) จะเขียนว่าพ่อดิวหรือเปล่าคะ

แก้ไขให้แล้วนะค่ะ ขอบคุณมากมาย ที่ช่วยติงคำผิด น่ารักมากเลย อยากกฏให้คะแนนเป็ด 100 เป็ดไปเลย

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ดิวงานเข้า พิเศษพี่โดม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 10-06-2015 22:46:48

                ผมขับมาถึงร้านอาหาร ร้านนี้ครอบครัวผมพากันมาทานกันบ่อยมาก และมีเครื่องเล่นให้เด็กๆด้วย แน่นอน มาถึงก็พากันไปที่เครื่องเล่นทันที  แอ้ และปูไปดูแลเด็กๆ ผมกับไอ้เดี่ยวเดินมานั่งที่โต๊ะ สั่งเบียร์มาจิบคนละขวด

"กรูอิจฉามรึงวะ ดิว ครอบครัวมรึงน่ารักมากเลยวะ "ไอ้เดี่ยวพูดและผมสองคนมองไปที่สนามเด็กเล่น แอ้ที่แกว่งชิงช้าให้ไอซ์ ส่วนมาริโอ้กับ ไอ ก็เล่นม้าโย้ก โดยมีปูดูแลอยู่

"แต่ปัญหากรูกับแอ้ เยอะมาก กรูนะพร้อมที่จะผ่านมันไปให้ได้แต่แอ้ซิ "ผมพูดขึ้น ผมละกลัวแอ้จะไม่ยอมที่จะสู้กับ ไม่ใช่ว่าแอ้กลัวแพ้ แต่แอ้กลัวว่าผลกระทบจะลงที่ลูกมากกว่า ผมรู้ดี

"มรึงต้องผ่านมันไปได้เชื่อซิ "ไอ้เดี่ยว

"เรื่องปูเอาไง"ผมถามมัน

"กรูจะพาเขามาอยู่กับกรูจะลำบากใจพวกมรึวไหมวะ ถ้าไม่งั่นกรูจะพาไปหาห้องอยู่"ไอ้เดี่ยวพูด

"เห้ย! อยู่ได้ บ้านพวกกรูและไอ้แจ็คกับบอย หลุยส์ ธรรณ์โอเคอยู่แล้ว"ผมพูดกับไอ้เดี่ยว

"ใจวะ"ไอ้เดี่ยว และอาหารก็มาเสริฟแล้ว มีข้าวผัดไข่ของเด็กของพวกผม ต้มยำทะเล ปลาเนื้ออ่อนผัดฉ่า ทอดมันปลากราย ปลาเก๋าราดพริก และทะเลชุปแป้งทอด ของลูกๆผม

"เอาละ เด็กมาทานได้แล้วลูก"ผมเรียก แอ้พาเด็กเข้ามา นั่งเก้าอี้เด็ก ไอ้ซ์ นั่งข้างแอ้อีกไอนั่งข้างแอ้และผม

"มาริโอ้นั่งข้างอาปู "มาริโอ้พูด ดูไอ้เดี่ยวกับปูเป็นพ่อแม่จำเป็นของลูกผมไปแล้ว

"เอาปลาไหมครับมาริโอ้"ปู ดูซิเอาใจมาริโ น่าดู เข้าทางเขาแลยแหละ มาริโอ้เขาชอบคนเอาใจ และแอ้ก็ดูแลลูกชายทั้งสองน้องไอ และไอซ์ ไอนั่งข้างๆผม ไอแถบจะไม่ต้องดูแลมากมายเขา เพราะไอพยายามจะทำอะไรด้วยตัวเองเพราะเขาคิดเสมอว่าเขาคือพี่ที่ต้องดูแลน้องๆ ผมภูมิใจในตัวไอตรงนี้

"มันเผ็ดนะไอ"ผมบอกน้องไอ ผมเห็นว่าจะตักผัดฉ่าใส่จานตัวเอง 

"ไอคิดว่าไอกินได้ครับพ่อ"ไอพูดกับผม

"เอานิดเดียวพอก่อน "ผมตักชิ้นเล็กๆให้ไอ และดูแล้วว่าไอกินได้แต่ก็ดื่มน้ำตาม
 
"เผ็ดไหมลูก"ผมถามลูกชาย น้องไอ

"นิดหนึ่งฮะพ่อ"ไอ พูดกับผม

"เก่งมาก "ผมบอกลูกชายผม ไอยิ้มแบบภูมิใจ

"แต่ไอซ์กินไม่ได้ อะพ่อดิว "ไอซ์พูดและมองผม

"ไม่เป็นไรไอซ์ ตอนนี้ยังโตอีกหน่อยก็กินได้ลูก"ผมบอกไอซ์ ผมนั่งทานไปได้สักพัก ทุกคนเริ่มอิ่มแล้ว มาริโอ้ทำตาปริบๆส่งมาหาผมกับแอ้ คืออยากกินไอศกรีมแล้ว

"งั้นสั่งมากินกับอาปู มาริโอ้ กินเยอะไม่ดีนะ "แอ้พูดมาริโอ้ มาริโอ้พยักหน้า และต่างพากันเลือกรสไอศกรีม 

"ดิวเอาไหม"แอ้ถามผม ผมส่ายหน้าไม่ละ

"งั่นไอ กับไอซ์คนละครึ้งถ้วยนะ เอารสอะไรดี"แอ้ถามลูกชายทั้งสองคน

"เอารสช๊อกแลตชิพ พ่อแอ้ พี่ไอชอบ"ไอซ์ พูดกับแอ้

"โอ้ เอา สตอเบอรี่"มาริโอ้  คนรับออเดอร์ก็มารับออดเดอร์ไป ไม่นานไอศกรีมก็มาตามที่สั่ง แอ้ขอถ้วยเพิ่มเพื่อที่จะ แบ่งไอศกรีมให้ลูกๆสองคน มาริโอ้ทานกับปู มีไอ้เดี่ยวแย้งทาน 555

"พ่อดิว ไอซ์ ป้อน"ไอซ์ตักไอศกรีมมาให้ผม

"อัม.. อร่อยที่สุดในสามโลกเลย ลูกใครนะน่ารักจริงๆ"ผมพูด พูดกับน้องไอซ์

"ลูกพ่อดิว พ่อแอ้"ไอซ์ ผมทานกันไปเก็ยถาพความสุขกันไปด้วย จนไอศกรีมหมดผมก็เรียกเด็กเสริฟมาเพื่อขอบิลค่าอาหารจะได้จ่ายตัง

"พ่อดิว โอ้ปวดฉี่"โอ้วิ่งมาหาผม

"ทำไมไม่บอก อาปูละ อาปูพาไปโอ้"ปูพูดและมองมาริโอ้

"ไม่เอาอะเดี๋ยวอาปูแอบดูปืนใหญ่เขา"มาริโอ้พูด

"ฮาๆๆ ฮาวะ นั่งกันตั้งนาน แต่ฉี่ไม่ยอมให้พาไปกบัวแอบดู ไม่ต้องกลัว อาปูเขาดูของอาเดี่ยวเบื่อแล้ว"ไอ้เดี่ยวพูด แอ้เลยปาด้วยทิชชู้

"ไปลูก "ผมพามาริโอ้ไปห้องน้ำ

"ใครจะไปห้องน้ำไหม"ผมหันมาถาม ไอและไอซ์ส่ายหัว ผมพาโอ้ไปห้องน้ำทันที ระหส่างที่เดินดันเจอครอบครัวเจ้าปัญหา อยากเป็นทองแผ่นเดียวกันกับบ้านพวกผมทั้งบ้านตั่งแต่พี่ชายคนโต นี้ก็จ้องแต่จะงาบพี่ดิมผมท่าเดียว และมาคนที่สองอีกเรียกว่าพี่ๆผมเห็นบ้านนี้หาทางหนีเลยดีกว่า  แถมน้องสาวนี้อยากงาบกล้วยผมน่าดู ผมไม่อยากให้พ่อมีปัญหากับคนพวกผมเลยพยายามเลี่ยง ผมรีบดันมาริโอ้เข้าห้องน้ำทันที และยืนรอจนลูกชายทำธุรเขาเสร็จเรียบร้อย

"ล้างมือด้วยลูก"ผมบอกหลังจากเสร็จเรียบร้อย และพากันเดินออกมาแต่ดันปะกับคุณหนูดาริกา  นี้แหละที่น่ากลัว

"คุณดิว "ผมต้องชะงัก อุตสาว่าจะไม่เจอแล้วนะ

"ดีครับ "ผมทัก โอ้มองผู้หญิงที่ทักผมวันนี้นี้แต่งขุดแซกคว้านคอซะลึกมาก เธอก้มลงมองมาริโอ้ และดันหันหน้ามาตรงกับผมแน่นหวังจะให้เห็นสองเต้าของเธอ  ผมก็พยายามหันหน้าหนี  ขอกลับไปดูเต้าแบบๆของแอ้ดีกว่านะดูก็รู้มีซิลิโคน กล้มกลิ้งได้แบบนี้

"น่ารักจังเลยค่ะ นี้เหรอค่ะลูกคุณดิว แต่ไม่ถามนะค่ะว่ากลับใคร น่าสงสารนะ อยากมีคุณแม่ไหมค่ะ "ผมสะบัดมามอง เธอเงยหน้าทำตาเซ็กซีใส่ผมด้วย

"ไม่"มาริโอ้สะยัดมือเธอออก 

"ไม่น่ารักเลยน่ะค่ะ"คุณหนูดาพูดกับมาริโอ้ แต่ตายังมองผม

"คุณดิวค่ะ คุณพ่อดามาด้วยเข้าไปทักทายหน่อยซิค่ะ "ดาริกาพูดและพยักเพยอไปทางโต๊ะที่ครอบครัวเธอนั่งอยู่ ผมพยักหน้ารับทราบแต่

"เออ ผมมากับ แอ้และเพื่อนผม"ผมบอกคุณหนูดาริดาจอมยุ่ง คุณหนูนี้รู้จัก แอ้แต่ผมรู้มองว่าคุณหนูนี้มองแอ้ไม่ค่อยดี ทั้งทีแอ้ไม่เคยไปทำอะไรให้เลย เข้าขั้นโรคจิตนะผมว่า


"ดาเห็นแล้วค่ะ แต่พ่อดาก็เป็นผู้หลักผู้ใหญ่นะค่ะ เจ้าไปหาท่านหน่อยดีกว่าไหมค่ะ คุณดิว"คุณดาริกาพูด ผมก็มองไปที่โต๊ะท่านหันมาพยักหน้าทักทายผม

"ก็ได้ครับแต่ผมขอพาลูกผมกลับโต๊ะก่อนแล้วกันครับคุณดา  "ผมพูดและอุ้มมาริโอ้ ผมเดินกลับไปที่โต๊ะ

"โอ้ นั่งนี้นะลูก"ผมวางมาริโอ้ที่เก้าอี้เด็ก

"พ่ออย่าไปนะ โอ้ไม่ให้ไป"โอ้กอดผม แอ้ก็มองผมว่าเกิดอะไรขึ้น

"คุณพินิจเขาให้ดิวไปหาที่โต๊ะนะแอ้"ผมพูด ทุกคนมองไปที้โต๊ะคุณพินิจโดนมีคุณหนูดาริกายืนและยิ้มมาทางโต๊ะผม

"ไปซิดิว โอ้มานั่งกับพ่อแอ้ พ่อดิวไปคุยธุระ โอ้ ไม่ดื้อนะ"แอ้พูดและเข้ามาจับมาริโอ้ ที่ลงมาห้ามผม ไม่ให้ผมไป ผมแกะมือมาริโอ้ออก ผมจำต้องเดินออกมาเพื่อไปที่โต๊ะคุณพินิจ ทำเพื่อพ่อทนไว้ดิว ผมเดินมาถึงก็ยกมือไว้ท่าน และคุณหญิงภรรยาท่าน

"นั่งซิค่ะคุณดิว"ผมมองและจำใจนั่งลง แอ้ก็มองผม ตอนนี้ปู กับเดี่ยวพาเด็กๆออกไปเล่นที่สนามเด็กเล่น ตามด้วยแอ้

"คุณหมอภาณุเดชสบายดีนะค่ะ"คถณหญิง ตอนนี้คุณหนูดาอะไรนี้ ขยับเก้าอี้มาชิดผม ผมพยายมมจะหนีแต่เก้าอี้มันติดขยับไม่ไปแล้ว

"ครับพ่อผมสบายดี"ผมพูด

"เมื่อไหร่คุณดิวจะเข้าไปเรียนมหาวิยาลัยซะทีละค่ะ ดาจะได้ชวนไปทานข้าว ดูหนังบ้าง ..หมับ"แากนางก็พูดมือก็คอยจับมือผม ผมก็พยายามเอามือหนี

"ลูกดาพูดถึงคุณดิวตลอดเลยตั้งแต่กลับจากอเมริกา ถ้าไม่รังเกียรติ รับลูกดาไปทานข้าวได้นะค่ะ หรือจะมาทานที่บ้านก็ได้นะค่ะคุณดิว "คุณหญิงเอ่ยขึ้น ผมคิดในใจเขาเรียกพยายามเอาลูกใส่พานให้นะเนี๊ยะ

"คือผมไม่ว่างนะครับ ต้องเลี้ยงลูก"ผมพูด

"แม้จ้างคนเลี้ยงซิค่ะ "ยายคุณหนูดา พูดขึ้นทันที

"ไม่ละครับ ในเมื่อมีได้ต้องเลี้ยงได้ เออ เพื่อนผมรอนานแบ้วผมขอตัวนะครับ"ผมพูดทำท่าจะลุกแต่ยายคุณหนูดาไม่ยอม

"พ่อ"คุณหนูดาเรียกพ่อของเขา ผมหันมามองท่านพินิจ

"คุณดิว ผมสนใจคุณนะ ไม่ลองเปิดใจกับน้องดาหน่อยละครับ น้องดาเขามีคนเลือกเยอะนะแต่น้องดาสนใจคถณดิว นี้ผมห่วงลูกนะแต่อยากได้คนดีอย่างคุณดิว"คุณพินิจพูดขึ้น ผมหันมา

"ตอนนี้ผมสนใจแต่เรื่องเรียน ขอตัวนะครับ "ผมพูดตัดบทและลุกขึ้นทันที แต่ มาริโอ้วิ่งมาหาผม

"พ่อ โอ้ปวดฉี่อีกแล้ว "มาริโอ้บอกผม เอ๊ะ เพิ่งพาไปห้องน้ำมานิ ปวดอีกแล้ว 

"คุณป้า อุ้ย คุณน้าคนสวยให้พ่อพาโอ้ไปห้องน้ำได้ไหมครับ "มาริโอ้พูด และทำตาปริบๆ ผมเหล่มอง ส่งสายตา ให้คุณหนูดาริกา แต่เมื่อกี้ในห้องน้ำยังสะบัดมือเขาออกอยู่เลย ผมว่าลูกตัวแสบกำลังมีแผนนะ

"อย่างนี้ซิถึงจะน่ารัก ให้น้าพาไปไหมจ๊ะ"คุณดาพูดถามมาริโอ้ ผมมองโอ้ อย่าน่ะลูก โอ้มองหน้าผมและ

"อุ้มเขาได้หรือเปล่า "มาริโอ้พูด ผมว่ามันผิดปกติแล้ว เพราะมาริโอ้ ไม่ให้ใครอุ้มง่ายๆ

"ได้ซิ"คุณหนูดาพูดและอุ้มมาริโอ้ขึ้น

"หมับ"และโอ้ก็กอด ผมแปลกใจมากขึ้น เมื่อกี้ยังไม่ชอบเขาอยู่เลยนะ
 
"คุณป้าโอ้ไม่ไปกับคุณป้าแล้ว โอ้จะไปกับพ่อดิว"มาริโอ้พูดและพยายามดิ้นลงจากคุณดาริกา ผมว่าแล้ว งานเข้าแน่นอน 

"วางโอ้เดี๋ยวนี้"มาริโอ้พูดเสียงดัง

"นี้อะไรเนี๊ยะ "และคุณดาเธอก็วางมาริโอ้ลง

"พ่อพาโอ้ไปห้องน้ำนะ พ่อดิว"มาริโอ้พูด ผมก็พยักหน้า

"ผมขอตัวนะครับ พาลูกไปห้องน้ำและผมคงต้องลาเลยผมจะกลับแล้ว "ผมพูดกับครอบครัวคุณพินิจ และพามาริโอ้เดินมาเข้าห้องน้ำผมว่าลูกชายตัวดีทำเรื่องแน่เลย แต่ได้กลิ่นอะไรเหม็นๆเหมือนกลิ่นขี้หมานะ แหละถ้าจะขี้หมาเปียกด้วย

"โอ้ แปมือซิ"ผมเห็นมาริโอ้ เอามือซ้อนไว้ด้านหลังตลอดเลย 

"โอ้"ผมทำเสียงดุ และมาริโอ้ก็แปมืออกผมจะเป็นลม แสดงว่าที่กอดเขานั้นก็เอาขี้หมาไปทาเขานะซิ งามไส้  ลูกชายผม

"มาริโอ้ ทำอะไรนะลูก"ผมถามมาริโอ้

"ก็ทาขี้หมาให้ป้าเขาไง"มาริโอ้พูด ก้มหน้าลงรู้ว่าผิด
 
"กรี้ด! คุณพ่อดูด้านหลังดาซิค่ะ กรี้ด หัวดาด้วย แหวะ ไอ้เด็กบ้า ดาไม่ยอม"เสียงแบบแสบแก้วหูมาเลย และผมอุ้มโอ้ขึ้นมาล้างมือ ต้องเอาสบูล้างซะหลายรอบเลย กว่าจะหายเหม็น

"หายเหม็นหรือยังอะพ่อดิว"นั้นยื่นมือมาให้ผมดมให้ ตัวเองไม่กล้าดมมือตัวเองด้วย ดีไหมละลูกชายผม

"หายแล้วมาริโอ้ไปกลับบ้านลูกแสบจริงๆ"ผมพูดและอุ้มมาริโอ้ออกมาแต่ไม่เห็นครอบครัวตัวแสบแล้ว ผมเดินไปที่สนามเด็กเล่นจะบอกว่าผมพร้อมกลับบ้านแล้ว แต่ผมเห็นคุณหนูดามายืนตรงหน้าแอ้ ผมรีบเดินไป

"เด็กนี้ลูกแกใช่ไหม หัดสั่งสอนลูกซะบ้างนะ "คุณหนูดาพูด

"นี้คุณดา ลูกผมนะผมสั่งสอนดีอยู่แล้ว ก่อนจะว่าเด็ก ดูตัวคุณเองซะก่อนนะ"แอ้ พูดกลับ

"อย่ามาปากดีนะอี้ตุ๊ด คุณดิวนะเขาจะเป็นคุณหมออนาคต ปล่อยให้เขาไปมีครอบครัวที่ปกติดีกว่าไหม โลกสวยคิดว่ารักไม่จำกัดเพศเหรอ ผิดปกติทั้งพ่อทั่งลูก"คุณหนูดาพูด ผมนี้ ขึ้นเลย แสดงว่ายังไม่รู้จักด้านมืดของผมดี งั้นได้เห็นกันละวันนี้

"พ่อแอ้ ฮือๆ"ผมยืนกำหมัดลูกๆผมกอดแอ้
 
"นี้คุณแรงไปแล้วนะ"ไอ้เดี่ยว ผมจับไอ้เดี่ยวว่าผมจัดการเอง และผมส่งมาริโอ้ให้ปู ผมเดินมาหยุดด้านหลังคุณหนูดาริกา

"พ่อดิว"ไอเรียกผม

"คุณดิว "นางหันมาตกใจที่ผมยืนอยู่ด้านหลัง และที่เธอตกใจคือสีหน้าผมมากกว่าที่ตอนนี้ดูโหดสาด! เลยทีเดียว

"คุณมีสิทธิ์อะไรมาว่าลูกผม "ผมถามคุณดาเสียงดัง คุณดาถอยหลังออก

"ก็เด็กเปรต ..เด็กนี้ทำดาก่อนนี้ค่ะคุณดิว "คุณดาพูดและหันมาชี้ มาริโอ้  เรียกลูกผมเด็กเปรตเหรอ  งั้นได้เห็นดีกันแน่
 
"ปึก"ผมจับคอดาริกา ดันไวกับกำแพง
 
"คุณดิว ดาหายใจไม่ ออก"คุณดาพูดและพยายามแกะมือผมออก มีคนยืนมองผมเต็มไปหมด แต่ผมไม่สน

"ดิวอย่า"แอ้ห้ามผม แอ้จับผม แต่ตอนนี้เลือดมันเข้าตาผมแล้ว
 
"ผมจะรักจะชอบผู้ชาย มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ และคุณอย่ามายุ่งกับลูกผม กับแอ้อีก ไม่งั้นคุณจะรู้ว่าผมทำได้มากกว่านี้อีก ..โคล้ม"ผมผลักเธอกระเด็นไป แอ้เขามาดึงผมไว้ไม่ให้เข้าไปซ้ำอีก ผมรู้ว่าผิดมาที่ทำร้ายผู้หญิงผมหันมาจับมือแอ้ที่จับแขนผมไว้
 
"อย่าดิว อย่า"แอ้ห้ามผม แอ้กอดให้ผมใจเย็น ใช่ยายคุณหนูดาเห็นผมเป็นซาตานก็วันนี้แหละ

"ผมว่าขี้หมาที่ลูกผมทาให้ยังสะอาดว่าใจคุณอีก คุณดา "ผมพูด ตอนนี้พ่อแม่คุณดาออกมาจากร้านและพากันมองผม และลูกสาวเขาที่ลุกขึ้นพร้อมจับคอตัวเอง

"ห้ามลูกคุณนะ หยุดบ้าได้แล้ว ผมมีลูกมีเมียแล้ว อยู่ห่างผมอย่าให้ผมเหลืออดไปกว่านี้ คุณพินิจ "ผมพูด ตอนนี้คุณพินิจมาประครองลูกสาวเขาขึ้น

"แอ้ กลับกันเถอะ ไอ ไอซ์ ไปลูก"ผมจับมือแอ้และแอ้จูงลูกๆ ออกจากตรงนี้ ใช่เด็กๆตกใจที่เห็นผมทำแบบนั้น ผมเดินมาที่รถ แต่ยังไม่ได้ ขึ้นรถ แอ้ดันเด็กๆขึ้นรถกันหมดแล้ว ผมยังยืนอยู่

"หมับ"แอ้มากอดผม  แอ้รู้ว่าผมโกรธมาก โกรธจนระงับอารมณ์ตัวเองไม่ได้

"ดิว แอ้โทษ แอ้คือต้นเหตุ"แอ้ ผมหันไปกอดแอ้กลับ ผมเอามือลูปหัวแอ้ มันเป็นอ้อมกอดที่ทำให้ผมเย็นลงจริงๆ
 
"แอ้ดิวขอโทษที่ทำแบบนั่นต่อหน้าลูก "ผมพูด ไอ้เดี่ยว ที่ยืนมอง โอ้กอดปูโอ้ก็คงตกใจมาก ผมหันไปกอดโอ้

"โอ้ พ่อขอโทษ "ผมกอดมาริโอ้

"โอ้ ขอโทษ โอ้ทำเขาโกรษเขาเลยว่าพ่อแอ้ พ่อดิวก็เลยโกรษเขา ฮึก ๆ ๆ "มาริโอ้พูด

"หมับ "ไอ กับไอซ์ที่มากอดผมไว้ ไอซ์กับไอ ลงจากรถมากอดผมกับแอ้ พวกเรากอดกัน

"พ่อสัญญาจะไม่ทำแบบนี้อีก "ผมพูดกับลูกๆและกับแอ้ด้วย
 
"กลับบ้านเถอะดิว นี้จะหกโมงเย็นแล้วไม่ขึ้นไปบนอุทยานเหรอ "แอ้พูด ผมพยักหน้า

"เย้ๆๆๆ"เด็กๆดีใจกันใหญ่เลยแต่

"วันนี้เอาเด็กไปด้วยไม่ได้อากาศกนาวเดี๋ยวไม่สบาย"แอ้พูดกับลูกๆ ทุกคน หุบยิ้มออกมาเลย

"หว่า! พ่อแอ้ โอ้อยากไปด้วย "มาริโอ้พูดด้วยน้ำเสียงผิดหวังอย่างแรงเลย

"เอาไว้ไปทะลกับพ่อดีกว่า "ผมพูดกับมาริโอ้

"จริงนะพ่อดิว"มาโอ้  ผมพากันขึ้นรถกลับบ้าน ไอ้เดี่ยวขับรถตามผมมาที่บ้าน ผมคุยกันแล้วว่าจะไปนอนบ้านบนเชิงเขากัน ผมกลับมาถึงบ้านแบ้ว รถพี่ๆ ปมจอดที่บ้านกันหมดแสดงว่าวันนี้ไม่มีใครขึ้นเวรดึก คงอยู่บ้านกัน แต่พี่เดฟยังไม่มา ผมพาเด็กๆ ลงจากรถ ดูเด็กๆซึมเลย ผมเสียใจมากที่ทำแบบนั้นต่อหน้าลูกๆ ไอ้เดี่ยวจอกรถแล้ว

"เดี่ยวเอารถกรูไปวะรถมรึงเตี้ย ขึ้นไม่ได้แน่"ผมพูดกับไอ้เดี่ยวและมันพยักหน้า

"งั่นกรูขนกระเป๋าใส่รถมรึงเลยวะ"ไอ้เดี่ยวพูดผมพยักหน้าและกำลังจะหันไปช่วยมันขนกระเป๋าใส่รถผม

"แอ้พาลูกๆกับปูเข้าบ้านเลย อาดาศเย็นๆเดี๋ยวลูกไม่สบาย "ผมบอกกับแอ้ และ แอ้ก็พยักหน้าพร้อมดันลูกๆเข้าบ้านก่อน 

"ฟ๊อด"ผมหอมแก้มแอ้ ปูก็มองยิ้มๆ และ ลูกๆพากันปิดตา

"อันนี้ดูได้แค่หอมแก้ม มากกว่านี้ห้ามดู "ผมพูด และแอ้เอามือจับหัวลูก แอ้พาปูเดินเข้าบ้านไป ผมเดินมาช่วยเดี่ยวขนกระเป๋าและเครื่องดื่ม และกระเป๋าผมกับแอ้

"ดิว มรึงทำได้ดีสะ ปกป้องครอบครัวมรึง กรูนับถือวะ"ไอ้เดี่ยวพูดกับผม

"แต่กรูไม่ควรทำต่อหน้าลูกๆ"ผมพูดกับไอ้เดี่ยว

"กรูเพิ่งเห็นมรึงโมโหได้น่ากลัววันนี้เองวะ ยอมรับเลยวะ "ไอ้เดี่ยวพูดกับผม

"แอ้กับลูกคือหัวใจกรู กรูจะให้ใครมาว่าไม่ได้ แต่แอ้ก็บอกกรูเสมอนะให้กรูอดทน กรูทำไม่ได้วะเรื่องเดียวเลย"ผมพูดกับไอ้เดี่ยว

"ป๊าป"ไอ้เดี่ยวตบไหล่ผม หลังจากขนกระเป๋าเสร็จผมเดินตามแอ้กับปูเข้ามาในบ้านแอ้เพิ่งจะถอดรองเท้าลูกๆเสร็จเอง

"ง่วงนอนแล้วมั่งเนี๊ย" ผมพูด คือตอนนี้เกือบ สองทุ่มแล้ว

"เสียงพ่อคุยกับพี่ๆแน่เลยดิว คงห้องนั่งเล่นนะ"แอ้พูดผมตรงไปห้องใหญ่ มีทีวีจอใหญ่ เป็นห้องนั้งดูทีวีของพ่อผม และพี่ๆคงนั่งอยู่ด้วยเสียงคุยกันดังออกมานิดหน่อย
 
"พ่อบอกได้แล้วมั่ง มันจะได้ลัลลาให้เต็มที่ก่อนจะไป พ่อ "เสียงพี่ดิมพูด
 
"อ้าวกลับมาแล้วเหรอ แล้วทำไม ทำหน้ากันแบบนั้นละ "พ่อผมหันมาตอนผมเดินเข้ามาแล้ว พี่ดิม พี่ดรีมและพี่โดมนั่งอยู่

"ใครทำหลานกรูวะ"พี่โดมถาม และลุกเลยพี่โดมรักหลาน แต่ละคน

"ฮึกๆ ฮึกๆ ลุงโดม ฮึกๆ" น้ำตาแตกกันเป็นแถว พี่โดมเดินมาและ

"หมับ"พี่โดมกอด แต่ไม่ได้กอดหลาน กอดไอ้ปูทำไม พ่อผมถึงกับ มองและถอดแว่นออก พี่ดิม พี่ดรีม อ้า ปากชี้พี่โดม และหลานๆเงยหน้ามองคือหลานๆนะกางแขนรอลุงกอดแต่ลุงดันไปกอด อาปูซะนี้

"มันทำได้ยังไงวะไอ้ดรีม"พี่ดิมถามพี่ดรีม พี่ดรีมยังมองพี่โดมค้าง อ้าปากค้างด้วย

"มันเนียนมาก แม่จำเนียร ส่งมันมาแน่ๆเลย "พี่ดรีมหันไปพูดกับพี่ดิม

"พี่โดม"ผมเรียกพี่โดม สะกิดด้วย ยังอีกยังไม่ยอมปล่อยปูมันอีก
 
"พี่โดม นั้นไม่ใช่หลานพี่"ผมเรียกให้ปล่อย ไอ้เดี่ยว ที่มองแบบงงมาก และแน่นอนคนที้ถูกกอดนะรู้สึกงง มากกว่านะผมว่า และ แอ้อีกคน ที่งงไปตามๆกัน

"พี่มรึงเนียนมากอดไม่ปล่อยเลยอะ"แอ้หันมากระซิบกับผม
 
"พี่โดม "ผมเรียกเสียงดัง พี่โดมค่อยได้สติ

"พี่กอดแฟนไอ้เดี่ยวมันทำไม"ผมถามพี่โดม พี่โดมมองไอ้เดี่ยวที่ยืนเกาหัว งงได้อีก ที่ปูถูกกอด

"อ้าว!  SHIT! ปืนต้นงิ้วละมรึงงานนี้ "พี่ดรีมสะบดขึ้นมา
 
"เออ อ้าว อ้อไม่ใช่หลานเหรอ เห็น น่ารัก เหมือนกัน "พี่โดมพูด มันไม่น่าจะใช่เหตุผลเลยนะ พี่โดม
 
"หมับ ๆ"อันนี้ลดต้วลงมากอดหลาน ๆ

"หลานลุง หอมเนอะ "พี่โดม พี่โดมพาหลานเข้าไปหาพ่อผม หลานไม่ร้องไห้เแล้วเพราะงงกับลุงโดมมากกว่า

"หลานน่ารักเนอะ"พี่โดมพูด โดยที่พ่อผมกับพี่ดิมและพี่ดรีมยังมองพี่โดม

"เหรอ! ครับคุณโดม มรึงทำได้ไง "พี่ดิมถามพี่โดม

"ทำไม ไม่บอกกรูบ้างว่ามรึงจะทำแบบนี้ "พี่ดรีมอีกคน

"ทำไม มรึงจะทำกับมันด้วยหรือไง "พี่ดิมถามพี่ดรีม

"ใช่"พี่ดรีมตอบ

"ไงปู อย่าไปถือสานะ คิดซะว่า บริจากกอดให้มันหน่อย อายเขาวะ"พ่อผมพูด ปูยิ้มเขินๆ
 
"นี้พี่เรา พี้ดิมพี่ชายคนโต พี่ ดรีมและพี่โดม "ผมแนะนำพี่ เดี่ยวกับปูยกมือไหว้
 
"พี่ดิม พี่ดรีม พี่โดม นี้ เดี่ยว และ ปูแฟนไอ้เดี่ยว"ผมแนะนำ

"โดม มรึง แพ้ปูวะ ฮาๆ "พี่ดิม ผมขำเลยแอ้อีกคน พวกผมรู้กันว่าพี่โดมกินปูไม่ได้ทุกอย่างกินได้ยกเว้นปู  แต่ปูยังทำหน้างง ผมว่าไอ้เดี่ยวมันเข้าใจมันขำ  และผมรู้ว่าพี่ดิมก็หมายถึงปูที่ผมพามาด้วย
 
"รู้ว่าแพ้ก็ดีนะ อย่ากินเข้าไปจะแพ้หนักกว่าเดิม "พ่อผมพูดและหันมาเหล่มองพี่โดม ตอนนี้พี่โดมโดนลุม

"อ้าวไปไหนอะ ไปหาลูกมรึงเหรอ "พี่ดรีม ตอนนี้พี้โดมลุกเลยสงสัยจะงอน พี่โดมไม่มีลูกหรอกครับ พี่โดมมีหน้าที่นอนกับ มิ้น ลูดชายคนเล็กผม ตอนนี้ได้ขวบครึ้งแล้ว คนนี้แสบมาก เรียกว่าเป็นที่เกรงกลัวของพี่ๆ เพราะว่าขี้หมันเขี้ยว
 
"แม่เราดีขึ้นนะปู"พ่อพูดกับปู ทั้งทีจริงๆแล้วไม่ได้ดีขึ้นมากและพ่อผมรู้ว่า แม่ของปูคงอยู่ได้ไม่นานแค่รอเวลา ผมขอให้พ้นช่วงปูเรียนมัธยมจบก็ยังดี 

"ผมกราบขอบพระคุณท่าน"ปูเรียกพ่อผมว่าท่าน

"พ่อนี้แก่มากนะเนี๊ยะ"พี่ดิม ปูหน้าาเจื่อนไปนิดหนึ่งคงคิดว่าเรียกผิดไปมั้ง

"กรูไม่เคืองเขาเท่ามรึงพูดนะไอ้ดิม พรุ่งนี้ขึ้นเวรเช้าบ่ายไปเลย "พ่อผมพูดและทำโทษที่ว่าพ่อแก่ ให้ขึ้นเวรเช้าบ่ายเลย ผมกันแอ้ขำพี่ดิมกันเลย

"อ้าวพ่อทำไมงั้นอะ"พี่ดิมร้องออกมา

"เรียกพ่อก็ได้นะ ไม่ต้องเรียกท่าน ฟังดูพ่อแก่ยังไงก็ไม่รู้ ดูซิไอ้พวกนี้มันแซวพ่อเลย  "พ่อผมพูดแกมขำ ตอนนี้หลานๆพากันนั่งกอดพ่อผม ลูกๆผมติดปู่มาก

"ครับพ่อ"ปูตอบพ่อผม
 
"พ่อ ไอ้เดี่ยวเป็นลูก จ่าชาติชาย ทหารคนสนิทอาภีม"ผมพูด และพ่อผมมองเดี่ยว
 
"จริงเหรอ เราเป็นลูกคุณชาติชาย"พ่อผมถามไอ้เดี่ยวอีกที
 
"จริงครับพ่อ "เดี่ยวพูด เดี่ยวมันรู้ว่าพ่อผมคงไม่ให้เรียกท่านแน่นอน

"แล้วครอบครัวเป็นไงบ้าง หายเงียบไปเลย ภีมปภพ คนที่พ่อเราติดตามนะเขาต้องการให้ความช่วยเหลือครอบครัวเรานะ "พ่อผมกับเดี่ยว

"แม่ผมแต่งงานใหม่ กับปลัดอำเภอนะครับ และเป็นพ่อเลี้ยงของฟาร์มทางเหนือด้วยนะครับ"เดี่ยวบอกพ่อผม

"อืมม "พ่อผมพยักหน้ารับทราบ
 
"แล้วนี้จะไปนอนบนเขาใช่ไหม รีบไปก่อนจะมืดมากไปกว่านี้มันอันตรายตอนขับรถนะดิว "พ่อผมพูดกับผม

"ถ้าอย่างนั้น ลุงดิม ลุงดรีมพาหลานๆไปอาบน้ำซะ จะได้นอน ดูท่าจะง่วงกันแล้ว"พ่อผม พี่ดิมและพี่ดรีมลุกและพาหลานๆขึ้นบ้านกัน
 
"แอ้ มานั่งใกล้ๆพ่อซิ "พ่อเรียกแอ้ แอ้เดินเขาไปนั่งข้างพ่อผม พ่อผมรักแอ้เหมือนลูกแท้ๆเลย

"ยังปวดท้องไหมลูก"พ่อถามแอ้

"ตอนนี้ไม่ปวดแล้วพ่อ"แอ้พูดกับพ่อผม และเรียกพ่อผมว่าพ่อด้วยไม่ได้เรียกว่าลุงเหมือนพี่ๆบ้านออ.อ่าง ก็ลูกสะใภ้แล้วนี้แม้จะไม่ได้เป็นทางการ

“แต่ตอนที่แอ้ปวดนะพ่อ ดูทรมารเลยอะพ่อ  ผมนี้สงสารแอ้มากเลยพ่อ”ผมพูดกับพ่อ พ่อพยักหน้า  แอ้ไม่ยอมบอกพ่อแม่ว่าตอนที่เขาปวดมันเป็นยังไง เหมือนเกรงใจพ่อผม

"พรุ่งนี้ลงจากเขามาให้พ่อจะดูหน่อยนะแอ้ อาจจะต้องทำก่อนกลับนะดิว"พ่อพูด ผมกับแอ้พยักหน้า
 
"งั้นผมขึ้นไปบอกลูกก่อนละไปกันแล้วนะพ่อ"ผมพูด พ่อพยักหน้า
 
"แอ้ปูไปด้วยได้ไหม"ปูพูดและแอ้ก็พยักหน้า

"เออ ดิวกรูขอคุยกับ พ่อก่อนได้ไหม "ไอ้เดี่ยว ผมพนักหน้า มันคงอยากถามเกี่ยวกับพ่อมันนะ ผมเดินขึ้นชั้นบน มาที่ห้องแฝด แอ้เดินไปห้องน้องมีน ลูกชายคนที่สี่  และเป็นลูกสาวของผมด้วย  จริงๆแล้วเป็นผู้ชาย ลูกคนนนี้ผมสั่งมาแบบพิเศษ แอ้ยังไม่รู้ ถ้ารู้คงเม้งผมแน่ ผมเลยค่อนข้างถนอมมากทีเดียว ผมเปิดประตูเข้าห้องนอนแฝดผม ตอนนี้ดรีมกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจากอาบน้ำเช็ดตัวเรียบร้อยแล้ว
 
พิเศษพี่โดมขอนิดหนึ่ง ผมนั่งอยู่กับพ่อจนดิวและเพื่อนเขามาแต่มีบางสิ่งที่ให้ผมมองค้างเลยคือเพื่อนไอ้ดิว ชื่อน้องปู หน้าตาเขาน่ารัก ปากนิดจมูกหน่อย ดูน่ารักแบบเรียบๆ แบบใสๆ แต่ดันมาตกม้าตายตรงที่เป็นแฟนเพื่อนไอ้ดิว คือไอ้เดี่ยว ทำไมนะ ทำไมฟ้าแกล้งโดม
"พี่โดม "หมอด้าเรียกผม น้องชายต่อจากผม พร้อมกับหยักคิ้วให้ดูแสบที่หลับแล้ว หมดแบทแล้ว เพราะว่าวันนี้ไม่ได้นอนกลางวันเลย เลยทำให้มันหมดฤทธิ์เร็วนะวันนี้  ผมค่อยๆ อุ้มช้อนตัวดีอย่างเบามือ ยังคงท่าเดิมไว้ไม่เปลี่ยนแปลง
 
"พี่พาไปนอนห้องพี่เลยนะ "ผมพูดให้ด้าอ่านปาก ตอนนี้หลับสนิทแล้วและแอ้เปิดประตูเข้ามา ผมก็พยักหน้าว่าหมดฤทธิ์แล้ว แอ้มองแต่ไม่กล้าหอมแก้มแน่นอนเพราะกลัวแสบตื่น แอ้ตรงไปหาน้องมีน และทำนิ้วจุปากไม่ให้เสียงดัง และ ผมรีบออกจากห้องก่อน ผมออกจากห้องมาก็เจอ นายฟ้า น้องปู น้องเขามองผมที่อุ้มแบบแทบจะคงสภาพเดิม ท่านอนตอนยกมา คือนอนกางขาแบบนี้ แถมทำท่าจะขำอีก

"เออ ผมช่วยเปิดประตูให้ไหมครับพี่โดม"น้องเขาถามผม ผมพยักหน้าแบบว่าดีมากเลย
 
"ห้องเยื้องๆกันนี้นะครับ"ผมพูดและโบ้ยปากไปห้องนอนผม น้องปูเขาเปิดประตูห้องให้ผม ผมค่อยๆเดินเข้าห้อง ผมหันมา

"รบกวน ดึงผ้าห่มออกให้พี่หน่อยครับ "ผมพูดเบามาก หาเรื่อ งให้น้องเขาอยู่ต่อและปูเขาทำตามที่ผมบอกน่ารักจริงๆ ผมค่อยๆวางแสบลงแบบเบามากๆ ถึงมากที่สุด ขณะที่กำลังจะลงวาง ปรากฏว่า แซบลืมตา ผมแทบหยุดหายใจ งามไส้ละ แต่แสบหลับตาต่อ ค่อยยังชั่วผม

"ฟู"ผมพ่นลมออกมาเลย และวางลงทันที

"คิก คิก คิก"ปูขำผม แต่ไม่ดังมาก

"ถ้าตื่นมาหลับยากมาก"ผมพูด และหันมามองอีกคนที่ยืนมองแสบผม และเงยหน้ามองผม ปูเขาหัวเราะน่ารักนะครับ
 
"ห้องรกไปหน่อย หนุ่มโสดก็อย่างเนี๊ยะ อยากมีคนมาช่วยดูแลห้อง แต่คงไม่มีแล้วแหละ"ผมพูดขึ้น
 
"คุณหมอรูปหล่ออย่างพี่โดม ปูไม่เชื่อหรอกจะไม่มีใครอยากจะมาดูแลห้องนอนให้"ปูพูดกับผม

"เออ งั่นผมขอตัวไปห้องสามหนุ่มน้อยก่อนนะครับ"ปูพูดกับผมขอตัวไปหาแฝดสามผมแน่นอน

"ขอบคุณนะครับ"ผมพูดกับปู

"เรื่องอะไรเหรอครับ"ปูถามผม พร้อมหันมา

"ขอบคุณที่เกิดมาหน้ารัก เอ้ยไม่ใช่ ขอบคุณที่มาเปิดประตูให้นะครับ"ผมเพลอพูดที่คิดออกไปซะนี้

"คิก คิก คิก  เป็นหมอก็ทำให้ขำได้เหมือนกัน"ผมมองเบิกคิ้ว

"คือปกติ เจอแต่หมอที่มักจะพูดอะไรที่เป็นทางการมากกว่านะครับ ไม่ค่อยได้เจอคุณหมอมุกเยอะแบบนี้ "ปูพูด และปูก็เดินออกไป ผมนั่งลงที่เตียง ผมยอมรับว่าชอบปูตั้งแต่หันมาเห็นเลยทีเดียว ทำไม ถึงเจอกันช้าไป เกลียดเพลงนี้จริงๆมันจี๋ใจดำหมอโดม เป็นหมอกระดูก รักษาคนกระดูกหักแต่คงรักษาอกหักตัวเองไม่ได้แน่นอน เศร้าแป็บ! หมอโดม

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ดิวงานเข้า พิเศษพี่โดม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 11-06-2015 08:12:19

 :hao7:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ดิวงานเข้า พิเศษพี่โดม
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 11-06-2015 09:28:32

โอ้นี่ถ้าจะแสบที่สุดในพี่น้อง สงสารพี่โดมอกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่ม
 (ครั้งนี้คำผิดเยอะมากค่ะก็อบมาให้แต่ที่อ่านแล้วไม่เป็นประโยคนะคะ 1. ้ามาจับโอ้ำว้ผมเดินออกมาที่โต๊ะคุณพินิจ ทำเพื่อพ่อทนไว้ดิว ปมเดินม่ถึงนกมือไว้ท่าน 2.เธอก้มลงมองมาริโอ้ และดันหันกน้ามาตรงกับผมแน่นินหสังให้เห็นสิวเต้า ผมะยายามหีนหนี)

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ดิวงานเข้า พิเศษพี่โดม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 11-06-2015 22:21:37

อ้างจาก: boonpa ที่ 11-06-2015 09:28:32  

โอ้นี่ถ้าจะแสบที่สุดในพี่น้อง สงสารพี่โดมอกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่ม
 (ครั้งนี้คำผิดเยอะมากค่ะก็อบมาให้แต่ที่อ่านแล้วไม่เป็นประโยคนะคะ 1. ้ามาจับโอ้ำว้ผมเดินออกมาที่โต๊ะคุณพินิจ ทำเพื่อพ่อทนไว้ดิว ปมเดินม่ถึงนกมือไว้ท่าน 2.เธอก้มลงมองมาริโอ้ และดันหันกน้ามาตรงกับผมแน่นินหสังให้เห็นสิวเต้า ผมะยายามหีนหนี)

ขออภัยอย่างแรง ผิดเยอะมากตอนนี้ พี่แก้ไขให้หมดแล้วนะค่ะ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ เดี่ยวVSปู
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 11-06-2015 22:44:01

ดิว
     หลังจากที่ส่งตัวแสบขึ้นห้อง พี่ดรีมทำหน้าที่ดูแลอยู่ ผมเห็นหน้าลูกๆแล้วก็ต้องรีบออกจากห้อง ผมกลัวจะโมโหยายคุณหนูดาริกาขึ้นมาอีก และพวกเดินลงมาเพื่อจะออกเดินทางขึ้นเขากันทันที พ่อผมมีบ้านพักอยู่บนเขาแถมบ้านหลังนี้แหละที่ผมมีอะไกับแอ้ครั้งแรก จึงทำให้มีสามหนุ่มน้อยแฝดของผม  ผมเอาเครื่องดื่มมาด้วยพวกบาร์คาดี้ และเบียร์จากบ้านผม ผมขับรถผมขึ้นไป เพราะรถไอ้เดี่ยวมันเตี้ยเกินไป
 
"ถึงแล้ว เป็นไงเดี่ยว"ผมจอดรถหน้าบ้านพัก ไอ้เดี่ยวมันมองไปรอบๆ
 
"กรูชอบบ้านแบบนี้บรรยากาศแบบนี้ "ไอ้เดี่ยวพูด ผมพยักหน้า ว่าผมก็ชอบ 

"แต่แน่นอนไอ้ติ๊กไม่ชอบ"ผมพูด ผมก็ลืมไปปูมาด้วย  ปูยังคุยกับแอ้ คุยกันได้ถูกคอมาก

"ขึ้นบ้านดีกว่า เดี๋ยวลงมาล่นกีตาร์ ก่อกองไฟกัน "ผมพูดและพากันขึ้นบ้าน มีอยู่สามห้องนอน แอ้หยุดมองห้องที่ผมนั่งเล่นเกมส์ดูทีวี และ

"คิดถึงเหรอ เดี๋ยวไปทบทวนในห้องดีกว่า ตรงนี้มัน โจ่งแจ้งไป ไอ้เดี่ยวมันคงไม่ต้องแอบดู มันดูได้สบายเลยนะแอ้ "ผมกับแอ้  แอ้หันมาทันที ทำท่าจะฟาดผม แต่ไอ้เดี่ยวขึ้นมาพอดี

"อ้าวๆ ในห้องซิครับ เดี๋ยวคนนี้เขาอยากได้บ้าง"ไอ้เดี่ยวแซวผม  ผมพาแอ้มาที่ห้องพัก ห้องพักสะอาด เพราะว่ามีคนมาทำความสะอาดอยู่เรื่อยๆ มีคนมาดึงคัทเอาไว้ให้แล้วแสดงว่าพ่อโทรบอกให้และมีน้ำดื่มมาไว้ให้ด้วย

"ปึก"ผมวางกระเป๋าลง แอ้เตรียมหาผ้าขนหนูให้ผม

"อืมม อาบน้ำกันนะแอ้ "ผมกอดแอ้จากด้านหลัง พอแอ้หันมาผมจัดการถอดเสื้อยืดพอดีต้วแอ้ออก ปากก็จูปคนตรงหน้า มือก็เลือนไปปลดกระดุมรีวายตัวโปรดแอ้ สีซี้ด พอดีตัวแอ้ ผมห็ถอนหลังมาถอดเสื้อยืดโบโล พอดีตัวผมเช่นกัน  โชว์กล้ามแขนเป็นหมัดๆ และซิกแพค แต่ยังไม่มากพอ จะเอาให้มากกว่านี้  และปลดกระดุมกางเกง ไม่พอดีจนฟิตแบบแอ้ ผมถอดมันออก แอ้นั่งลงถอดของตัวเองแล้ว ผมส่งสัญญาณ ว่าเข้าห้องน้ำกันดีกว่าตอนนี้พร้อมมาก
เดี่ยว
    หลังจากที่ผมคุยกับพ่อของไอ้ดิว ผมอยากเจอท่านมานาน เพราะผมรู้ว่าท่านจะเป็นห่วงครอบครัวผมแต่ผมนะโชคดีที่แม่ผมเจอพ่อเลี้ยง พ่อเลี้ยงรักแม่ผมมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ก่อนที่แม่จะแต่งงานกับพ่อผมซะอีก แต่พอแม่แต่งงานพ่อเลี้ยงก็ยังรอแม่ผมอยู่ ผมไม่เคยถามเหตุผล และตอนนี้ผมได้คุยกับท่าน ว่าครอบครัวผมสบายดี ไม่ได้ลำบากอะไร และพ่อของดิวถามผมเรื่องอยากเดินตามรอยพ่อผมไหม่ ผมบอกเลยว่าผมสนใจมาที่เรียนทหาร และอยากเดินตามรอยพ่อแต่แม่ผมนะขอไว้ว่าไม่อยากให้ผมเป็นทหาร เพราะพ่อผมเสียไปเร็วเกินกว่าที่แม่จะรับได้ ผมก็บอกกับท่านว่าขอเวลวผมตัดสินใจก่อน
         ตอนนี้ดิวพาผมและปูมาที่บ้านพักบนเขาแล้ว ผมชอบมากเลย ผมชอบบรรยากาศแบบนี้มาก  และผมพาปูเข้ามาอีกห้อง ห้องนอนสะอาดสะอ้าน ยังกับโรงแรมระดับเจ็ดดาว ผมวางกระเป๋าลง ปูคงชอบวิวที่นี้ ปูมองไปที่หน้าต่าง

"ปูชอบที่นี้เหรอ"ผมถามพร้อมถอดขุดตัวเองออก เมื่อวานผมไม่ได้ทำอะไรปูมากไปกว่าแค่ภายนอก ผมแต่รอให้ยาปูหมดฤทธิ์ แค่นั้นภายนอกของผมก็คือแค่กอดจูป ไซ้แค่นั้น ผมไม่รู้ จิตใจผมวุ่นวายมาก ตอนนั้น และผมยอมรับว่าผมยังค้างอยู่ ผมคงต้องเลือกคนที่ ผมจะไขว่ขว้ามาได้ ผมถอดออกจนเกือบหมด เหลือแต่ กางเกงในตัวจิ๋ว พอปูหันมา

"เดี่ยว"ปูรีบปิดตาตัวเองทันที
 
"ปิดทำไม เขายังไม่ได้แก้หมด"ผมพูดกับปู

"ก็ มันก็เหมือนหมดและ"ปู ผมเดินไปหยุดตรงหน้า ผมดึงมือปูออก ปูมองผม

"เป็นแฟนเดี่ยวนะ เดี่ยวจะดูแลปู "ผมถามปู ปูมองผม สีหน้าแบบว่ามีคำถาม

"แล้ว "ปูคงหมายถึงติ๊ก

"เขาสูงเกินไปสำหรับเดี่ยว"ผมพูดกับปูและหันไหมองทางอื่น

"บางทีมันอาจจะเป็นแค่อะไรที่บางมากกั้นอยู่ แต่เดี่ยวดีกับปูนะ ปูจะอยู่ข้างๆเดี่ยวจนกว่าเดี่ยวกับเขาจะรู้ใจตัวเอง "ปูพูดกับผม

"คงไม่มีวันนั้น"ผมหันมาพูดกับปู
 
"หมับ"ผมจับเอวปูเข้าหาผม ผมจูปปู และบดขยี่มันลงไปแบบทะนุทะนอม ริมฝีปากปูนิ่มนวลไม่แพ้ปากสตรีเลยให้ตายซิ ผมจับชายเสื้อปูและถลกขึ้นมาทางศรีษาเพื่อจะได้ถอดมันออกไป ผิวกายปูนวลเนียนเพลอๆจะยิ่งกว่าสตรีอีก ผมไซ้ลงที่ซอกคอและไล่ลงมา ผมดันปูไปที่เตียงนอน และดันปูนอนลง ผมจัดการปลดกระดุมกางเกงปูออก

"พร้อมไหม ที่จะเป็นของเดี่ยว "ผมถามปู

"อืม"ปูพยักหน้าแบบกล้าๆกลัวๆ
 
"อืมม"ผมขึ้นไแค่อมปูและเริ่มจากปลุกเร้าอารมย์ปู บนเรื่อนร่างที่ปราศจากอาภรใดๆแล้ว ผมว่าคนที่นอนคงร้อนระอุพอสมควร ดิ้นไปมาตามที้ผมปลุกเร้า และเราก็ดำเนินเกมส์รักของเราต่อ

    ผมจัดการแต่งตัวออกมาจากห้องมา ผมเห็นไอ้ดิวมัน ออกมาจัดเตรียมขนมอบกรอบ เครื่องดื่มแล้ว เตรียมความพร้อมออกไปร้องเพลงกันแล้ว
 
"ไงวะไอ้เดี่ยว จัดอีกแล้วเหรอมรึง เมื่อวานไม่พอ เหรอครับ "ไอ้ดิวมันแซวผม
 
“เมื่อวานกรูไม่ได้ทำอะไรปูนะมรึง”ผมพูดกับไอ้ดิว

“ทำไมวะ “ไอ้ดิวมันหันมาถามผม ผมว่ามันรู้ว่าทำไม ผมแปลกใจที่ผมกับมันมองตานี้รู้ใจกันแบบคู่หูกันมานานมาก

“มรึงสับสน เรื่องติ๊ก “ดิวมันพูดผมหันไปมองทางอื่น

“มรึงควรเลือกคนที่มรึงจะคว้ามาได้ กรูบอกเลย ปูนะ ถึงเขาจะไม่ได้ดูดีเท่าติ๊กแต่ปูเขาน่ารักนะมรึง เพลอๆจะมากกว่าติ๊กอีก”ไอ้ดิวพูด

“เดี่ยวมรึงจะเป็นทหารไหมวะ”ดิวมันถามผม ผมรับกระป๋องเบียร์จากดิวมากระดก

“กรูอยากได้มรึงเป็นคู่หูกรูวะ “ไอ้ดิวพูด ผมมองมันและ

“แม่กรูขอไว้ อย่าเป็นทหารวะ แต่ถ้าถามใจกรูนะ กรูอยากเป็นเหมือนพ่อว่ะ “ผมพูดและหันมามองหน้ามัน

“ยังมีเวลาไอ้เดี่ยว “ไอ้ดิวพูดตอนนั้แอ้กับปูออกมาจากห้องแล้ว ผมพากันขนอุปกรณ์ลงไปและก่อกองไฟด้านหน้าบ้านพัก ดิวหยิบกีตาร์ลงไปสองตัวผมและดิว แอ้นั่งลงข้างๆดิว ปูนั่งข้างๆผมเช่นกัน สองคนนี้ตอนนี้น่ารักมากนะผมคิดว่า ปูคอยป้อนขนมให้ผม แอ้ก็คอยป้อนขนมให้ดิว ผมแล้วดิวมันมีความสุขมากที่แอ้อ้อนและดูแลดิวมันแบบคนรักแบบนี้

“มองอิจฉาเขาเหรอ”ปูถามผม

“ปู เดี่ยว แอบชอบแอ้ตอนที่เดี่ยวเจอพวกไอ้ดิวใหม่ๆ”ผมบอกปู ปูมองหน้าผมและยิ้ม

“ปูไม่แปลกใจเลย ไม่ใช่เดี่ยวคนเดียวหรอก มีหลายคนที่แอบชอบแอ้ บางคนก็อยากจีบแต่กลัวดิวนะ ทุกคนรู้ว่าดิวหวงแอ้”ปูพูดผมเลิกคิ้วจริงเหรอที่มีหลายคนแอบชอบแอ้ คงรวมถึงไอ้นาวินลูกพี่ลุกน้องไอ้โซ่ด้วยนะผมว่า 

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ สมาชิกใหม่เพิ่มอีกคน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 12-06-2015 06:56:30

สมาชิกใหม่ของบ้าน
  เมื่อคืน ร้องเพลงกันจนเกือบตีหนึ่งและดื่มกันแต่พอประมาณ เมื่อคืนแอ้น่ารักกับผมมาก ผมชอบแอ้ตอนที่แอ้ทำตามหัวใจตัวเองแบบนี้จัง ไอ้เดี่ยวมันมองผมกับแอ้ตลอดมันแทบจะไม่เคยเห็นภาพนี้เลย ตั้งแต่มาอยู่ และตอนนี้ผมเดินเล่นที่หน้าผา ถ่ายรูป พระอาทิตย์ขึ้น อากาศค้อนข้างหนาวเย็น ผมกอดแอ้ที่จุดชมวิว ตอนเช้ายังไม่ค่อยมีใครเท่าไหร่และยังไม่ถึงหน้าท่องเที่ยวด้วย ถึงมีก็มองว่าแอ้ เหมือนผู้หญิงตัดผมสั้นมากกว่า
 
"แอ้ ยังปวดท้องอยู่ไหม ดิวนะสงสารแอ้มากเลยนะ "ผมพูดกับแอ้ผมเอามือลูปท้องน้อยแอ้
 
"ไม่แล้ว ดิวแอ้ว่า"แอ้จะไม่ให้พอตรวจให้แน่เลย

"อย่าดื้อซิครับ อย่าดื้อแข่งกับลูกซิ แค่ลูกดิวก็ไม่ไหวจะเคลียร์แอ้ "ผมพูดกับแอ้แบบขำ ขำ
 
"ไอ้เดี่ยวไปวะ กรูต้องพาแอ้ไป หาพ่อ ปูจะได้ไปหาแม่ก่อนกลับ"ผมพูดและผมเดินจะไปที่รถที่พวกผมจอด
 
"ไปห้องน้ำก่อนดีกว่า"แอ้พูด พวกผมก็เดินไปห้องน้ำกันก่อน มีคนมานอนกางเต้น และพากันไปใช้ห้องน้ำกันด้วยเวลานี้เลยต้องยืนรอค้อนข้างนานนิดหนึ่ง

"ทำไมมรึงขายไม่หมด ถ้าขายไม่หมดไม่ต้องกินข้าว"เสียงผู้ชายวัยรุ่นยืรกันสอ
งสามคน มันล้อมเด็กผู้ชาย ที่ถือกระจาดผลไม้ คงเป็นพวก คุมเด็กเร่ร่อนให้ขายผลไม้ ดอกไม้ แต่เด็กที่มันคุมหน้าตาจัดว่าดีทีเดียว ผิวพรรณ์ก็ดีท่าสะอาดกว่านี้หน่อย

"ยังไม่ได้กินตั้งแต่เมื่อวานเลย ฮึก ฮึก"เด็กนั้นร้องไห้

"วันนี้ก็ไม่ต้องกิน เดี๊ยะ บัด!"มันทำท่าจะซัดเด็กนั้น
"แอ้"ผมเรียกแอ้ที่ยืนมองจ้องอยู่สักพัก แต่ไม่ทันแล้วเมียตรงเข้าไปแล้ว
 
"หมับ"แอ้จับมือคนนั้นค้างไว้ไม่ให้ซัดเด็กตรงหน้า
 
"ทำเด็กไม่อายบ้างเหรอ"แอ้ถาม ไอ้คนที่จะซัดเด็กคนนั้น

"มรึงเสือกอะไรด้วย เดี๋ยวจับทำเมียซะเลย"ดูปากมันพูดว่าแอ้ ผมนี้ขึ้นเลย ผมตรงเข้าไป
 
"ผล๊อก ...โอ้ยย สาด "แอ้บิดมือมันไขว้หลัง และอีกคนจะเข้า มาาผมกระโดดถีบกระเด็นไป อีกคนคว้าไม้จะเข้ามาตีผม ไอ้เดี่ยว จระเข้ฟาดหางไปถึงกับกระเด็นไปอีกคน  แอ้ที่ดันเด็กคนนั้นมาไว้ด้านหลัง
 
"ไอ้เชี้ย เรียกคนมาช่วยดิ"ไอ้คนที่ทำท่าจะซ้อมเป็กซ์ให้เพื่นมันเรียพวกกมัน พวกมันผิวปาก แป็บ! เดียวมากันเพียบเลย งานเข้าซิครับ ผมไปยืนประกบแอ้ ไอ้เดี่ยวประกบปู

"มรึงซ่าผิดทีแล้ว"มันพูดขึ้น

"กรูว่าพวกมรึงนที่ซ่าผิดที ผิดเวลา และผิดคน"เสียงใครดังมา ผมหันไป เป็นลูกพี่ลูกน้องพวกผม ลูกลุงสี่นั้นเอง พี่ทริค พี่แทค พี่ราฟ พี่ริวและไอ้ฐาปนัฐ รุ่นเดียวกับผม
 
"เมื่อวานไม่เข็ด เดี๋ยวจัดให้หนักกว่าเมื่อว่าน"พี่ทริค พวกมันหันไปมองและพากันถอย พวกพี่ๆเขาเดินลงมา

"ดีครับพี่ ขอบคุณนะพี่"ผมและแอ้ยกมือไหว้พี่ๆ

"ดีวะดิว แอ้"ไอ้ฐาปนัฐมันทักผมสองคน และมองไอ้เดี่ยวกับปู
 
"ดีวะฐา"แอ้ทักไอ้ฐาปนัท
 
"เดี่ยวนี้ลูกพี่ลูกน้อง ลูกลุงสี่พวกกรูวะ"ผมแนะนำไอ้เดี่ยว รู้จัก

"ดีครับพี่ๆ  ดีวะนาย"เดี่ยวมันทักทายพวกพี่ๆ และหันมาทักไอ้ฐา

"กรูเคยเห็นมรึงที่บ้านไอ้จักร "ฐาปนัทพูด กับเดี่ยว ว่าเคยเห็นเดี่ยวและแน่ละ ฐาปนัทต้องสนิทกับสรจักรอยู่แล้ว ลุงสี่นะน้องชายลุงสามนี้ครับ

"เป็นไงขึ้นมาซ่ากันที่นี้วะดิว"พี่ทริค ถามพวกผม

"พอดีขึ้นมาเปลี่ยนบรรยากาศกันบ้างนะพี่"ผมตอบพี่ๆ พี่ๆเขาพยักหน้ามองผม ก็มากันเป็นคู่ๆแบบนี้

"พี่ละมากันเมื่อไหร่"ผมถามพี่ๆ

"พวกพี่มากันได้สองอาทิตย์แล้วส่วน ไอ้ฐากับริว มาเมื่อวาน "พี่ทริค พี่ริวนี้เขาหน้าหวานกว่าใครทั้งหมดเลยนะ
 
"เดี๋ยวจะกลับแล้ว พวกมรึงละ"พี่พี่ราฟบอกผม

"จะกลับแล้วพี่ งั่นผมไปก่อนนะ พ่อผมรอ เออ ขอบคุณนะครับพี่"ผมยกมือไหว้ลา พี่ทริค พี่อทค พีราฟ พี่รืวและฐาเดินกลับขึ้นไปคงมาพักบ้านพักอีกโซนหนึ่ง
 
"ดิวแล้วเด็กนี้ละ"ผมลืมไปเลย เด็กคนนี้ยืนตัวสั่นอยู่ด้านหลังแอ้
 
"กรูว่ากลับไป ตายแน่เล๊ะคาตรีนเลยละมรึง "ไอ้เดี่ยวพูดผมมองเด็กน้อยที่กลัว

"หนู ชื่ออะไรครับ"ผมถามเด็กคนนั้น

"ชื่อเป็กซ์ แต่ส่วนใหญ่เรียกวาเป็กซ์"เด็กคนนี้ตอบ ผมพยักหน้า แอ้ก็กอดไว้  แอ้มองผม

"อายุเท่าไหร่เนี๊ยะ "ปูถามเป็กซ์

"เจ็ดขวบมั่ง"เป็กซ์ตอบมีมั้งด้วย

"ทำไมมาอยู่กับคนพวกนี้ละเป็กซ์ "แอ้ถามเป็กซ์

"เป็กซ์ไม่รู้ เป็กซ์จำได้ว่าเป็กซ์มากับคุณพ่อคุณแม่ และเป็กซ์ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พ่อเปิดประตู บอกให้เป็กซ์วิ่งหนี ให้ไกลที่สุด และพอเป็กซ์วิ่งมาก็ได้ยินเสียงปืน เป็กซ์กลัว เป็กซ์นั่งอยู่ในที่มีต้นข้าวโพดเยอะๆ ฮือๆๆ เป็กซ์กลับออกไปก็ไม่มีพ่อแล้ว ฮือๆๆ"เป็กซ์ กอดเป็กซ์ ปูที่เอามือลูปหัว

"แล้วพวกนี้ก็เห็นเป็กซ์เดินตามถนน เขาเอาตัวผมมาและให้ขายผลไม้แลกข้าวกิน เมื่อวานยังขายไม่ได้เลย"เป็กซ์พูด

"โธ่เอ่ยนี้คงไม่ได้ไปโรงเรียนซินะ"แอ้พูด แอ้เอามือลูปหัวเป็กซ์

"เอาไง กลับไปตายแน่มันแค้นพวกมรึงหนักและเด็กนี้ได้รองตรีนพวกมันแน่"ไอ้เดี่ยวพูด

"เอาอย่างนี้ ไปอยู่บ้านพี่ "ผมพูดกับเป็กซ์ เป็กซ์เงยหน้ามองผมและ แอ้ก็มองหน้าผม

"นะแอ้ เด็กอยู่ในบ้านเพิ่มอีกคน ไม่จนลงหรอก "ผมพูดกับแอ้
 
"อุ้ย"แอ้มองเพราะท้องเป็กซ์ร้องดังมาก

"หึๆ หิวนะ"ปูพูดและขำเป็กซ์

"เดี๋ยวขับรถออกจากตรงนี้ ไปแวะหาซื้อออะไรทานกันเป็กซ์"ผมพูดและแอ้ก็จูงเป็กซ์เดินไปขึ้นรถ ก่อนไปเอาผลไม้ทิ้งไว้ตรงนี้แหละ แอ้เอาผ้าขนหนูชุบน้ำและเช็ดหน้าให้เป็กซ์ เช็ดตามเนื้อตามตัวให้เป็กซ์

"ผิวพรรณดีนะ คงเป็นลูกคนมีตัง แต่เกิดอะไรขึ้น เราไม้ได้ยินข่าวฆาตกรรมแถวนี้เลยนะดิว"แอ้พูด แอ้กอดเป็กซ์ไว้

"อุ้ย! ดิวมีรอยไหม้ด้วย"แอ้พูด ผมก็มอง รอยกลมๆ เหมือนบุหรี หรือธุปเทียนใหม่อะไรประมาณนี้

"เขาเอาบุหรี่จี้"เป็กซ์พูดเบาๆ

"เลวจริงๆพวกนี้"แอ้สะบดออกมา
 
"คงต้องให้พ่อส่งคนขึ้นมาตรวจดูบ้างและกวาดล้างพวกนี้ ไม่ทำงานเอง เอาเด็กมาทรมารเพื่อหาเงินให้พวกมัน เลว "ผมพูดกำหมัด ผมพูดในฐานะที่ผมมีลูก แอ้นะมองเป็กซ์เอามือลูปดู เจ็บนิดหน่อย

"แผลยังใหม่ๆ เอาฮีรูดอยทาก็หายแอ้"ผมพูดผมจอดพักทานอาหารร้านอาหารข้างทาง แอ้สั่งข้าวผัดให้เป็กซ์ทาน กินใหญ่เลยคงหิวมาก

"ค่อยๆเป็กซ์"แอ้พูด เป็กซ์มองแบบเขินๆ

"เป็กซ์ได้กินแต่มาม่า ห่อหนึ่งกินสองคนกับเพื่อน แต่เพื่อนหายไปจะสองอาทิตย์แล้ว"เป็กซ์พูด
 
"ไปอยู่บ้านพี่  ไปอยู่กับน้องๆ ลูกๆของพี่นะ น้องน่ารัก"ผมพูด เป็กซ์พยักหน้า เห็นตามตัวมีแผลแล้วอยากกระทืบพวกนั้นจริงๆทำได้ยังไงกับเด็กตัวแค่นี้

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ สมาชิกใหม่เพิ่มอีกคน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 12-06-2015 09:11:25

 ดิวได้ลูกเพิ่มมาโดยไม่ต้องทำเลยนิ ไม่ชอบเดียวเลยเหมือนใช้ปูเป็นตัวแทนความต้องการ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้พี่เอ็กซ์รููู้เรื่องแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 12-06-2015 22:45:14

     สักพักผมก็ขับรถกลับมาที่บ้านก่อน พ่อคงยังอยู่ในบ้าน ผมพาเป็กซ์ลงมาจากรถดูเขากลัวๆกล้าๆที่จะเข้าบ้านผม ผมเอา มือลูปหัวเบาๆ เป็กซ์มองผมและแอ้ แบบว่าแน่ใจเหรอที่จะพาเขามาอยู่ที่บ้านนี้
 
"เข้าบ้านกัน คุณปู่ใจดีนะ"ผมพูด แอ้พยักหน้า ผมจูงเป็กซ์เข้ามาในบ้าน เสียงดังวุ่นวายมาจากห้องนั่งเล่นของพ่อผม พ่อแบ่งโซนก้องนั่งเล่นแต่ละคน บางคนขอบดูหนังก็เธียเตอร์รูม ห้องจอทีวี ใหญ่ไว้ดูฟุตบอล ห้องนี้ส่วนใหญ่ ผมกับพี่เดฟ ห้องของพ่อผม มีครบทุกอย่างเพราะหลานๆมักจะนั่งกับพ่อผม
 
"พ่อ"ผมเรียกพ่อ ตอนนั้นแสบผมกำลังดูการ์ตูน หัวเราะะกันคิกคัก หันมาเจอผม วันนี้อยู่ครบเลยมีนที่นั่งอยู่กับพ่อ มิ้นคนเล็กกำลังปืนป่ายเล่นกับไอ ก็วันหยุดโรงเรียนและสถานอนุบาลเด็กเล็กก็หยุด
 
"พ่อมาแล้ว พ่อมาดูการ์ตูน อาปูมาดูการ์ตูน "มาริโอ้ ดึงแขนอาปูให้มานั่งด้วยและไอ้เดี่ยวมันก็ไปนั่งกับลูกๆผม เล่นกับลูกๆผม มันก็รักเด็กดีนะ ถ้าดูจากหน้าตาเหมือนน่าจะกระทืบเด็กมากกว่ารัก
 
"พ่อผมมีสมาชิกใหม่มาแนะนำ"ผมเดินไปหาพ่อ ทันทีที่น้องมีนเห็นแอ้ น้องมีนต้องโผ่มาหาแอ้ทุกที และแอ้ก็อุ้มน้องมีน  พ่อมองคนที่แอบข้างๆผม
 
"ผมทำมาเมื่อคืนพ่อ"ผมพูดกับพ่อ พ่อผมขยับแว่นตาและละสายตาจากหนังสือพิมพ์

"มรึงจะเอาตรีนเดียวหรือสองตรีนคู่"พ่อผมถาม มีให้เลือกด้วยเป็นไงละพ่อผม

"ฮาๆ"ไอ้เดี่ยวขำผม

"ล้อเล่นพ่อ พอดีไปแล้ว แอ้เห็นพวกที่บังคับเด็กขายผลไม้ ผลอุทยานกำลังจะทำร้ายเป็กซ์ แอ้เข้าไปช่วยมีเรื่องกันนิดหน่อย และเป็กซ์คงอยู่บนนั้นไม้ได้ ผมเลยรับมาอยู้ด้วย เป็กซ์นั้นคุณปู่ภาที่ใจดีที่สุดในโลก "ผมอธิบายให้พ่อฟัง พ่อมองเป็กซ์

"ไหนเข้ามาหาปู่ซิ"พ่อผมเรียกเป็กซ์ และผมดันเป็กซ์เข้าไปหาพ่อผม พ่อมองพิจารณา

"ผิวพรรณดีพวกนั้นคงไปลักพาตัวมาจากที่อื่น "พ่อผมเหมือนที่ผมคิดเลย

"พ่อแม่ชื่ออะไรละ จำได้ไหม"พ่อผมถามเป็กซ์

"ผมจำได้แค่พ่อชื่อพ่อเกษม แม่จัน"เป็กซ์พูด
 
"แค่นั้นรึ"พ่อผมถาม

"ครับ"เป็กซ์

"พ่อ "ผมเรียกพ่อ พ่อมองผม

"จะให้อยู่แบบไหนยังไงละดิว"พ่อถามผม ผมมองเด็กๆที่มองเป็กซ์ อยากรู้จักกันแย่แล้ว
 
"เป็นลูกผมแล้วกัน ดูไม่ห่างจาก ไอ ไอซ์และโอ้มาก "ผมพูด เป็กซ์มองผมและแอ้
 
"เป็กซ์ว่าไงลูก"ผมถามเป็กซ์ทันที
 
"ครับ"เป็กซ์พูดหันมากอดผม ผมกอดเป็กซ์ และผมชีให้ไปกอดแอ้ เป็กซ์กอดแอ้ด้วย

“ต่อไปเรียกพ่อดิว พ่อแอ้เหมือนน้องๆเขา”พ่อผมพูด

"เอาละ เด็กๆ เรามีสมาชิกใหม่ อยากรู้จักไหม"ผมถามลูกๆผม แต่ละคนพากันลุกขึ้นทันที

"อ้า"คนแรกเลยสงเสียงมาทั้งที่ยังพูดไม่ค่อยได้พูดได้เป็นคำ คำ มิ้น ลุกขึ้นยืนเดินเกาะเดินมาหาผม และเข้าไปจับพี่เป็กซ์เขาต้องกันไว้ก่อนเพราะว่าเพลอๆจะกัดเอา คนนี้ดุ

“ไม่กัดพี่เป็กซ์นะมิ้น”ผมอุ้มมิ้นขึ้น ชี้พี่เป็กซ์บอกลูกชายตัวดี

“ป๋อ! “มิ้นเรียกผม แต่ยังไม่ชัด

“นี้พี่เป็กซ์”ผมชี้ มิ้น มีเม้มปาก หมั่นเขี้ยว

 
"เขาชื่ออะไรเหรอพ่อดิว"ไอ ถามผม

"พี่เป็กซ์ "ผมบอกไอ
 
"อ้าว งั่นไอก็ไม่ใช่พี่แล้วซิ"ไอพูดขึ้น น้องไอซ์ เดินมากอดแอ้ และกอดน้องมีนที่แอ้อุ้มอยู่
 
"ยังเป็นพี่เหมือนเดิมแต่ เราจะมีพี่ใหญ่เพิ่มมาดูแลเรา พี่เป็กซ์ นี้ไอ "ผมอธิบายกับน้องไอ ที่ทำหน้าแบบว่าจะไม่ได้เป็นพี่ใหญ่ และแนะนำเป็กซ์ด้วย
 
"คนนี้น้องไอซ์ "ผมชี้น้องไอซ์น้องไอซ์มองเป็กซ์ เป็กซ์ยิ้มให้ไอซ์

"และคนนี้ มาริโอ้"ผมแนะนำมาริโอ้ แฝดคนที่สาม

"และ คนนี้น้องมีน "ผมชี้คน แอ้อุ้มมีนิ้มตาหยีน่ารักมาก

"และคนนี้ น้องมิ้น พ่อแนะนำอุ้มด้วยความระมัดระวัง"ผมแนะนำคนที่อุ้ม มิ้นโผ่เข้าหาผม เอามือลูปหนวดผมเล่น

"เพราะมิ้นมันดุมว๊าก ดุกว่าหมาอีกนะพี่เป็กซ์"มาริโอ้ นั่นมิ้นหันขวับ กัดปากหมันเคี้ยวมาริโอ้  โอ้รีบกระโดดแอบข้างปู ปูนี้ปิดปากขำมาริโอ้เลย

"เออ ดิวงั้นกรูพาปูไปหาแม่ปูก่อนนะ"ไอ้เดี่ยวพูด และผมพยักหน้าเห็นด้วย

"พ่อแล้วแอ้เอาไงอะ พ่อจะให้ไปโรงพยาบาลเลยไหม"ผมถามพ่อ พ่อขยับแว่นตามองผม

"เดี๋ยวทำที่บ้านนี้แหละ แป็บเดียว นะแอ้"พ่อผมพูดกับผมและแอ้ แอ้พยักหน้า
 
"หลานๆ ลุงไปทำงานแล้ว ฟ๊อด ฟ๊อด ฟ๊อด"พี่โดมเดินลงมาพอดี  จะไปลงตรวจแล้ว เดินมาหอมแฝดผม และเดินมาหา น้องมีน มีนเอี้ยงแก้มให้เลยยิ้มตาหยีให้พี่โดม  ส่วนมิ้นพอเห็นพี่โดมมอง มิ้นที่ที่ผมอุ้มอยู่ อันนี้หมุดหลบกับผม
 
"หนีลุงเหรอ ฟ๊อด! ฟ๊อด! ฟ๊อด”เสียงดังเชียว พี่โดมไล่หอมมิ้น มิ้นดิ้นจนแทบจะปืนขึ้นหัวผมอยู่แล้วผมจับไว้  พี่โดมหันมาเจอเป็กซ์ ขมวดคิ้ว งง ครับ

"นี้หลานเยอะจัดจนจำไม่ได้หรือมรึงเพิ่งไปทำมาเมื่อคืนวะคนนี้"พี่โดมถามผม
 
"ทำมาเมื่อคืนโตไวทันใจไหมพี่"ผมพูดกับพี่โดม
 
"ดิว! “แอ้

“พี่โดมเออพอดีแอ้กับดิวเจอเป็กซ์ ที่อุทยานอยู่กับพวกที่บังคับเด็กให้ขายผลไม้นะพี่โดม และเขาไม่มีพ่อแม่ ผมสองคนเลยรับมาอยู่ด้วยกัน เขาจะเป็นลูกผมสองคน "แอ้พูดกับพี่ดดม

"ชื่ออะไรละเรา"พี่โดมถามเป็กซ์

"ชื่อเป็กซ์ครับ "เป็กซ์ ตอบพี่โดม

"นี้ลุงโดม สวัสดีลุงโดมหรือยัง"แอ้บอก เป็กซ์ยกมือไหว้ลุงโดม
 
"ยินดีตอนรับนะเป็กซ์ มีอะไรก็บอกลุง สามแซบนี้แกล้งบอกลุงเลยนะลุงจัดการให้ "พี่โดมพูดกับเป็กซ์

"เขาไม่แกล้งพี่เป็กซ์ หรอกลุง พี่เป็กซ์เรามาเล่นกัน"ไอเรียกพี่เป็กซ์

"โดม ขึ้นไปดูแม่ของปูให้พ่อหน่อยนะ ดูว่าต้องให้ plasil inj  เพิ่มไหม และถ้าวันนี้แม่ของปูเพลียๆ ยกเลิกกายภาพไปก่อนวันหนึ่งนะ "พ่อสั่งพี่โดม  พี่โดมพยักหน้า เพราะหมอใหญ่สั่งงานพี่โดมมองปูและเดี่ยว แต่ผมว่ามองปูกับเดี่ยวต่างกันนะ ฮาๆ

“ปูจะแวะไปหาแม่เขาก่อนนะ “ผมพูดกับพี่โดม

"งั้นเดี๋ยวไปพร้อมกันเลยแล้วกัน "พี่โดมพูดกับปูและเดี่ยว

"พี่โดม เน๊กไท้เบี้ยวนะ"แอ้เรียกพี่โดม แต่แอ้นะอุ้มน้องมีนอยู่ ผมยิ่งไม่ได้เลยเพราะว่าผมอุ้มมิ้นอยู่

"ปูจัดให้แล้วกัน"ปูพูดและ หันไปจัดเน๊กไท้ให้พี่โดม วันนี้พี่โดมแต่งไปเต็มยศเลย เสื้อเชิ้ตเน็กไท้ กางแสลปพอดีตัว สวมสูทโรงพยาบาลทับ พี่โดมหล่อแบบเข้มๆเหมือนผม ใครๆมักจะบอกหล่อแบบสุขุม

"งั้นกรูไปนะดิว แล้วเจอกัน "เดี่ยวพูด ปูและเดี่ยวและพี่โดมก็พากันออกไป

 แอ้
     ตอนนี้พ่อพาผมขึ้นมาบนห้อง พ่อเตรียมอุปกรณ์การแพทย์ไว้พร้อมแล้ว พ่อบอกว่าประมาณครึ้งชั่วโมงก็เสร็จ ผมขึ้นมานอน บนเตียง พ่อสวมถุงมือ และหันมามองผม

"พ่อจะฉีดยาชาให้ก่อนนะแอ้"พ่อบอกผม ผมพยักหน้า พ่อก็ฉีดยาชาให้ผม ประมาณ สิบนาทีผมเริ่มชา พ่อเดินเข้ามา

"รู้สึกชาแล้วใช่ไหมแอ้"พ่อถามผม ผมพยักหน้าและพ่อก็ลากเก้าอี้มานั่งข้างๆผมต่ำลงไปทางพุงผมเรียกว่าท้องน้อยดีกว่า  พอดึวอุปกรณ์ที่เป็นสายไม่ใหญ่ไม่เล็กมาก ผมรู้สึกเย็นที่ท้องน้อยค้อนทางข้างลำตัว พ่อคงทาแอลกอฮอลให้ผม ผมรู้สึกว่าพ่อทำอะไรสักอย่างแต่ผมไม่กล้าก้มมอง จนเวลาผ่านไปสักยี่สิบนาที

"แอ้"พ่อเรียกผม

"นอนพักก็ได้นะ พอดูดเอาเลือดที่ค้าง ถ้าผู้หญิงเขาเรียกประจำเดือน "พ่อพูดกับผมผมพยักหน้า

"แต่แผลเล็กมาก ไม่ต้องห่วง "พ่อภาพูดผมพยักหน้า ผมนอนมองเพดาน ตาผมค่อยๆหลับลง ผมเริ่มฝัน ผมฝันว่าผมอยู่ในสนามเด็กเล่น ตอนนี้ผมกำลังแกว่งเด็กน้อยน่ารักคนหนึ่งอยู่แต่หน้าตาเขาผมไม่คุ้นเคย ไม่ใช่ไอโอ้ หรือมาริโอ้ มีน หรือมิ้น เป็กซ์ก็ไม่ใช่ แต่ผมแกว่งเขาอยู่ที่ชิงช้า ในสนามเด็กเล่นที่รายล้อมไปด้วยเด็กๆและผู้ปกครอง
 
"พ่อแอ้ "ผมหยุดแกว่งและมอง เด็กน้อยหันมามองผม
 
"เขาต้องไปแล้ว เขาจะกลับมาใหม่นะ "เด็กน้อยที่ผมแกว่งชิงช้าพูดและกระโดดลงจากชิงช้าทันที และผมนะแกว่งไม่แรงมาก

"ไปไหนละ อยู่กับพ่อซิ"ผมพูดกับเด็กคนนั้น ผมแทนตัวเองว่าพ่อด้วย และเด็กคนนั้นหันมายิ้ม ผมเหมือนเห็นใบหน้าผมและดิวสลับกันในหน้าเด็กคนนั้น เด็กน้อยนั้นหันมายิ้มให้ผม

"ก็ยังไม่ถึงเวลาของเขานิ แต่เขาจะมานะ เขารักพ่อแอ้"เด็กคนนั้นหันมาบอกผมทั้งที่วิ่ง และผมก็วิ่งตาม เหมือนไม่อยากให้เขาไปจากผม ผมวิ่งตามเท่าไหร่ก็ไม่ทัน ผมวิ่ง วิ่ง ภาพมันเลื่อนลางออกไป แต่เด็กน้อยนั้นวิ่งไป วิ่งไป จนผมมองไม่เห็นเขาแล้ว และผมวิ่งแต่เหมือนวิ่งอยู่กับที จึงไม่ทันเด็กที่ผมเรียกว่าลูก
 
"อย่าไป อย่าไป อย่าไปลูก "

"แอ้ แอ้  แอ้ "ผมสะดุ้งตื่นพ่อภาเรียกผม ให้ผมได้สติ ผมค่อยลืมตามอง ภาพที่ผมเห็นคือเพดานห้อง
 
"เป็นอะไรลูก"ผมลืมตา นี้ผมฝัน ไปเหรอ ผมมองพ่อภา พ่อเอาผ้ามาเช็ดหน้าผม หน้าผมเปียกไปด้วยเหงื่อ

"แอ้ฝันพ่อ แอ้ฝันถึงเด็ก เขาหนีแอ้ไปเขาบอกว่าเขาจะกลับมา มันยังไม่ถึงเวลาของเขา เขาเรียกผมว่าพ่อแอ้ด้วยนะพ่อ  "ผมพูดใจผมยังสั่นอยู่เลย มือผมก็สั่น พ่อจับมือผม

“เขาหนีผมไป พ่อ ผมวิ่งตามเขา วิ่งเท่าไหร่ก็ไม่ทัน พ่อ”ผมพูดพ่อเอามือลูปหัวผมเบาๆ

"ไม่มีอะไรลูก แค่ความฝันนะ และนี้เสร็จแล้ว นี้แอ้หลับไปเกือบชั่วโมงเลยนะ "พ่อพูด ผมคอ่ยๆขยับ ผมก้มมองแผลเล็กมาก
 
"ค่อยๆลุกแอ้ เดี๋ยวจะหน้ามึด และพ่อจะให้ยาไปกินนะ มันเป็นฮอโมนแอ้ต้องกินประจำอย่าให้ขาด บอยก็ทานตัวนี้นะ"พ่อบอกผมแต่ทำไมบอยถึงทาน

"พอหมายพึงบอยเขา"ผมถามพ่อ

"ใช่บอยเขาเหมือนแอ้ เพราะทางองค์กรเขาต้องการผู้สืบทายาทที่บริสุทธิ์ และบอยได้ใช้สิทธิ์นั้นไปแล้วและบอย จะไม่สามารถใช้ได้อีกด้วยปัญหาสุขภาพ "พ่อพูด ถ้าบอยได้ใช้สิทธ์นั่น นั้นหมายถึงบอยท้องไปแล้วกับใครละ และที่ใช้สิทธ์นั้นอีกไม่ได้คือบอยท้องอีกไม่ได้ ใช่ไหม

"เอาละถ้ายาหมดมาหาพ่อนะแอ้"พ่อภาบอกผม ผมค่อยๆลุกเดินว่าจะลงไปหาดิวกับลูกๆ ไม่รู้ทำอะไรกันอยู่นะผมเดินลงมาถึงชั้นล่าง ผมไปห้องของพ่อ เห็นความน่ารัก เด็กๆกำลังก้มลงระบายสีกัน มีเป็กซ์เป็นพี่ใหญ่ดูแล อ้อวันนี้พี่เดย์อยู่ 

"พี่เดย์ สวัสดีครับ"ผมทักทายพี่เดย์ ผมมองชุดที่เป็กซ์ใส่

"สวัสดีครับแอ้ นี้ไปทำกันยังไงออกมาโตได้ขนาดนี้"พี่เดย์แซวผม

"พี่เดย์อะ"ผมพูด

"พี่ล้อเล่น "พี่เดย์

“ชุดเก่าพี่ ดีนะที่ยังเก็บไว้ เลยใส่ได้ อาจจะหลวมไปหน่อยแต่ก็โอเค จะให้ใส่ชุดแฝดไม่ไหว ฟิตเกิ้น”พี่เดย์พูดทำเอาผมขำ แน่ละถึงแก่กว่าปีหนึ่งแต่ตัวใหญ่กว่าอยู่แล้ว

“แอ้คงต้องรบกวนพี่ด้า ดูชุดให้น้องเป็กซ์ด้วยแล้วแหละ”ผมพูด เป็กซ์กำลังสอนน้องระบายสีกัน


"แล้วมิ้นละพี่ละพี่เดย์"ผมถาม

"รายนั้น ร้ายมาก เล่นกับใครได้ที่ไหน เกเรเขาไปทั่วเลยนั้นไปอยู่กับไอ้ดิว คงไปนอนดูฟุตบอลกับไอ้ดิวนะ"พี่เดย์พูด

"พ่อแอ้"มีนเรียกผม ผมก้มดูกระดาษที่น้องมีนถือมา มีนระบายสี มีนระบายได้สวยมาก ผมละเชื่อเลย นี้แค่เข้าเรียนเตรียมนะ ยังไม่ได้เข้าอนุบาลเต็มตัว

"เก่งมากมีน "ผมชมมิ้น

“พ่อแอ้ ไอ้มิ้น อะ”ผมก็มองที่มีนชี้ มิ้นแกล้งแน่ๆเลย ระบายต้นหญ้าสีดำเล๊ะเลย

“น้องไม่รู้ลูกน้องไม่รู้ว่าต้นหญ้าสีเขียว”ผมพูดกับมิ้น

“งั้นพี่จะวาดรูปน้องหมา ตรงนี้ให้  “เป็กซ์บอกน้องมีน น้องมีนพยักหน้าว่าเอาตามนั้น และไปนั่งกับเป็กซ์ทันที ผมก็ลุกและและเดินออกไปดูดิวจะถามว่าจะกลับเมื่อไหร่ ผมเดินมาที่ห้องที่ดิวนั่งประจำดูฟุตบอลและกีฬาห้องนี้ทีวีจอใหญ่ดูได้ซะใจทีเดียว บ้านนี้คอบอลเยอะ ผมก็นั่งดูกับดิวมันนั้นแหละ ไม่ได้คอบอลแต่อยากอยู่ใกล้ๆ ผมเจอพ่อลูกเขานอนอยู้บนโซฟา ดิวหลับและมิ้นน้อนคว้ำอยู่บนแผ่นอกของดิว มันเป็นภาพที่น่ารักที่ผมไม่ลืมเก็บไว้ ผมเก็บภาพแบบนี้ไว้ทุกคน ตอนลูกแรกเกิดทุกคน ดิวเอามานอนที่อกเขา ลูกแรกเกิดตัวเล็กๆแดงๆ มันน่าดูมากและมันบอกความหมายได้มากมายทีเดียว

"แอ้ "ดิวตื่นเพราะได้ยืนเสียงผมแชะ ภาพเขากับมิ้น

"เสร็จแล้วเหรอแอ้"ดิวถามผมผมพยักหน้า
 
"เจ็บหรือเปล่า "ดิวถามเขาคงกังวลมาก เพราะการกระทำที่ดูห่วงใยผมแบบนี้มันทำให้ติ๊กต้องเจ็บปวด เพราะติ๊ก ก็รักดิวและผมเหมือนคนที่เห็นแก่ตัวเพราะผมมีโอกาสสนิทกับดิวมากกว่าเขา
 
"ว่าไงครับ เจ็บหรือเปล่า"คงเพราะผมนิ่งไม่ตอบเลยถามย้ำ

"ไม่ดิว "ผมตอบ ดิวพยักหน้า น้องมิ้นคนที่ดิ้นอยู่บนอกเพราะดิวขยับตัว
 
"ร้ายมาก "ดิวชี้มิ้นให้ผมดู ดิ้นแต่ยังไม่ตื่น นอนตรูดโด่งเชียว

"ก็มิ้น นิดิว พี่โดมบอกว่าร้ายเหมือนพี่โอมเลยนะ "ผมพูดและทำท่าจะอุ้มมิ้นที่หลับอยู่

"แอ้ย่าเพิ่งอุ้มลุกนะแอ้ พ่อลืมบอกโดยเฉพาะมิ้นเดี๋ยวจะทำแอ้งานเข้า "พ่อพูดและพ่อมาอุ้มเอง พ่ออุ้มมิ้นพาดบ้ามิ้นตื่นมามองปู่เขาและหลับบนบ่าพ่อภาต่อ
 
"ตื่นแต่เช้าตรูเลย ตีห้า สภาพเลยเป็นแบบนี้"พ่อภาพูดถึงมิ้น

"ดิวพ่อทำให้แอ้แล้วนะ แอ้จะต้องทาฮาร์โมนตลอด และถ้าแอ้ทานหมด ให้พามาหาพ่อ อย่าลืมเด็ดขาดดิว"พ่อพูดกำชับดิว

"ระยะเวลาทานฮอร์โมนของแอ้ แค่ไหนพ่อ "ดิวถามพ่อ

"สองเดือน อย่าลืมทานนะลูก ทานให้หมด หมดแล้วมาหาพ่อ "พ่อภาย้ำกับผม ผมก็พยักหน้ารับทราบ
 
"นี้บ่ายสองแล้วกลับกันได้แล้ว เย็นมากขับรถอันตรายดิว เราไม่ใช่ตัวคนเดียวมีแอ้ไปด้วย"พ่อพูดกับดิว

"ครับพ่อผมรู้ ว่าคนนี้สำคัญกับผมและลูก"ดิวพูด

"ดี รักษาให้ดี ดิว"พ่อพูด ผมหันมามองดิว ผมนี้โชคดีมากเลย พ่อภาก็เรียกได้ว่าพ่อสามี เพราะมันเหมือนผมมีสามีแล้ว พ่อภาดูแลผมดีเหมือนลูกแท้ๆเลย รักและห่วงใยผมด้วย แถมผมยังรู้มาอีกว่าพ่อภา นี้แหละที่ให้ชีวิตผมอีกครั้ง ผมเกือบเสียชีวิตแล้วตอน สองขวบ แต่พ่อภาก็ช่วยผมจนผมรอดมาได้ พร้อมกับเพิ่มสิ่งที่ผู้ชายไม่มีให้กับผมคือมดลูก ที่จริงผมมีตั้งแต่เกิด ลักษณะเหมือนแต่มันเป็นพิษทำร้ายผมเอง ตอนนี้ผมเป็นผู้ชายที่ตั้งครรถ์ได้แล้ว น่าอิจฉาไหม ผมไม่คิดแบบนั้นเลย

"แอ้พรุ่งนี้พ่อจะกลับกทม กับภีมนะ "พ่อภาพูดกับผม ผมก็พยักหน้า
 
"น้องพ่อ พ่อรู้ว่าภีมรักแอ้ห่วงแอ้ และดูก็รู้ถ้ารู้มีหลานคงหลงหลานมากกว่า "พ่อภาพูดผมยิ้มออกมาเลย ผมอยากให้เป็นแบบนั้นเร็วๆจัง ผมคงต้องบอกพ่อเร็วๆนี้  พ่อภาอุ้มมิ้นขึ้นห้องแล้ว ผมหันมามองดิว

“แอ้ หิวไหม “ดิวถามผม ผมส่ายหน้า

“ดิวละทานอะไรหรือยัง ลูกๆด้วย”ผมถามแอ้และลูกๆ ด้วย

“ทานกันแล้วแหละตอนที่แอ้ หลับนะ ดิวขึ้นไปดู ดิวสงสารแอ้จัง “ดิวพูดและเอามือลูปหัวผม และจับใบหน้าผม ดิวจะจูปผม

“อะแฮ้ม”เสียงคนกระแอม ผมสองคนหันไปมอง พี่เดฟนั้นเอง พี่เดฟคงมาตั้งแต่เมื่อวาน และคงเพิ่งจะลงเวรมาด้วย เพราะสวมเสื้อแพทย์อยู่

“ทำอะไรกันครับ “พีเดฟถาม

“เปล่าแค่จะ คิส “ไอ้ดิวมันบอกพี่เดฟ

“เด็กๆละ”พี่เดฟถามผมสองคน

“อยู่ห้องโน้น อ้อ ผมเพิ่งทำมาเพิ่มอีกคนนะพี่เดฟ เดินได้ไม่ต้องอุ้ม”ดิวพูดผมหันไป

“โอ้ยย แอ้ “ผมหยิกเลยพี่เดฟ มองแบบว่าจริงเหรอ

“พี่เดฟ พอดีผมเจอเด็กที่เขาบังคับไปขายผลไม้บนอุทยานและถูกทำร้าย ชื่อเป็กซ์แก่กว่า แฝดผมสองปีนี้แหละ “ผมพูดกับพี่เดฟ และพี่เดฟพยักหน้า

“เออ ดิว แอ้ พี่มีอะไรจะบอกนะ”พีเดฟ เรียกผมและทำท่าจะบอกอะไรสักอย่าง

“เอ็กซ์มากับพี่ด้วย”พี่เดฟพูด ผมมองพี่เดฟ และมองหาพี่เอ็กซ์

“เอ็กซ์มันรู้เรื่อง แฝดแล้วนะและเมื่อวานเจอกันแล้ว”พี่เดฟพูดผมกับดิวตกใจมาก ถ้าพี่เอ็กซ์รู้แล้วพ่อก็คง รู้แล้ว

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้พี่เอ็กซ์รููู้เรื่องแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 13-06-2015 07:08:24

 :o12:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้พี่เอ็กซ์รููู้เรื่องแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 13-06-2015 14:27:04

งานเข้าเต็มๆ แอ้จะทำไง

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้พี่เอ็กซ์รููู้เรื่องแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 13-06-2015 15:48:26

ผมก็เหมือนกันไม่ชอบเดี่ยวอย่างแรง ปูก็น่าทำตัวให้มีคุณค่าหน่อย เฮ้ออารมณ์เสีย ก็เข้าใจว่าปัจจุบันนี้มันก็ไม่ต่างจากนี้เท่าไหร่ มันเลยทำให้รู้ว่าชีวิตนี้คงหาความสุขยากถ้าปล่อยว่างไม่ได้

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ แอ้ต้องบอกพ่อเร็วนี้!
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 14-06-2015 07:47:44

“เออ ดิว แอ้ พี่มีอะไรจะบอกนะ”พีเดฟ เรียกผมและทำท่าจะบอกอะไรสักอย่าง

“เอ็กซ์มากับพี่ด้วย”พี่เดฟพูด ผมมองพี่เดฟ และมองหาพี่เอ็กซ์

“เอ็กซ์มันรู้เรื่อง แฝดแล้วนะและเมื่อวานเจอกันแล้ว”พี่เดฟพูดผมกับดิวตกใจมาก ถ้าพี่เอ็กซ์รู้แล้วพ่อก็คง รู้แล้ว

“พ่อคงรู้แล้วใช่ไหมพี่เดฟ”ผมถามพี่เดฟ

“พี่แล้วพี่เอ็กซ์ไม่บอกพี่อ้นแล้วเหรอพี่”ดิวพูดขึ้น

“ยัง”เสียงพี่เอ็กซ์ผมสองคนหันไปมอง พี่เอ็กซ์เขามาพอดี วันนี้ไม่ได้สวมชุดทหารใส่ชุดลำรอง แบบเท่ๆ มาเชียว ผมหันไปมองพี่เอ็กซ์

“แอ้ พี่ขอคุยด้วยหน่อย”พี่เอ็กซ์บอกผม ว่าขอคุยด้วยสีหน้าพี่เอ็กซ์ดูซีเรียสมาก และพี่เอ็กซ์ระบุเลยว่าแค่ผมแน่นอน

“เอ็กซ์”พี่เดฟเรียกพี่เอ็กซ์เหมือนพี่เดฟจะพูดอะไรสักอย่าง แต่พี่เอ็กซ์ยกมือห้ามไว้ พี่เดฟเลยหยุด

“กรูคุยกับน้องกรูเดฟ ”พี่เอ็กซ์บอกพี่เดฟ และผมก็พยักหน้าแต่ดิวมันจับมือผมไว้ ผมพยักหน้าว่าผมโอเค เอาวะอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด 

“ดิว กรูคุยกับพี่กรู”ผมพูดดิว ดิวมันจับมือผมไว้ ดิวมันคงกลัวว่าผมจะไม่ได้อยู่กับดิวและลูก ใช่ว่าดิวคนเดียวที่กลัวผมก็กลัวเช่นกัน พี่เอ็กซ์เดินออกจากห้อง ดิวจะตามแต่พี่เดฟ ดึงมันไว้ผมเดินตามพี่เอ็กซ์ออกมา จนเดินไปด้านหน้าบ้าน

“แอ้ ทำไมเรื่องใหญ่ขนาดนี้ถึงปิดพ่อกับพี่ๆ “พี่เอ็กซ์หันมาหาผม สายตาพี่เอ็กซ์บอกถึงความรู้สึกว่าพี่เอ็กซ์เสียใจมาก ผมไดดเก้มหน้าลง น้ำตาผมกำลังจะไหล

“หมับ”พี่เอ็กซ์กอดผม

“พี่เอ็กซ์แอ้ขอโทษ “ผมพูดพี่เอ็กซ์กอดผม

“แบกมันมานานแค่ไหนแล้วมรึง”พี่เอ็กซ์ถามผม เห็นพี่เอ็กซ์ทะลึงตึงตังแต่เวลาพี่เอ็กซ์สุขุมก็มีน่ะ

“แอ้ไม่อยากทำให้พ่อเดือดร้อนพี่เอ็กซ์ “ผมพูดเพราะว่าหากเขารู้ว่าผมเป็นผู้ชายที่ตั้งครรถ์ได้ พ่อจะโดนสอบ

“แอ้ บอกได้นี้ เราจะได้ช่วยกันไม่ใช่เก็บไว้คนเดียว “พี่เอ็กซ์พูด พี่เอ็กซ์ปาดน้ำตาที่ใบหน้าผมออก

“เป็นแม่คนแล้วนะแอ้ ขี้แหยอีก”พี่เอ็กซ์พูด พร้อมยิ้มให้ผม

“พ่อรู้หรือยังพี่เอ็กซ์”ผมถามพี่เอ็กซ์

“เอาจริงๆนะ พ่อรู้แล้ว”ผมมองพี่เอ็กซ์

“แต่พ่อรอให้แอ้บอก แอ้ต้องบอกพ่อนะ “พี่เอ็กซ์พูด

“พี่อ้นละ”ผมถามพี่เอ็กซ์ ผมแค่พี่อ้นมาก

“รู้แล้ว ได้ยินว่าเจอหลานแล้วคนหนึ่ง แสบมากพี่อ้นบ่นเลยอะ”ผมก็นึกได้มาริโอ้นั้นเอง ผมขำออกมา

“พี่อ้นก็เหลือเกิน นี้สอนอะไรหลานผิดๆมาก็ไม่รู้”ผมพูดขำพร้อมน้ำตา

“เออได้ยินอยู่ เห็นคุยกับไอ้อั้น ไอ้โอ๊ค ว่าห้ามบอกพ่อ กลัวพ่อรู้พ่อจะประเคนเท้าให้เพราะรู้ดีว่าพ่อคงเลือกหลานนะ”พี่เอ็กซ์พูดกับผม

“ผมจะบอกพ่อเร็วๆนี้พี่เอ็กซ์”ผมพูดกับพี่เอ็กซ์

“นี้มาหาหลานเหรอ”ผมถามพี่เอ็กซ์

“อืมม เพิ่งเจอไปเมื่อวานไม่ได้เล่นด้วยเท่าไหร่”พี่เอ็กซ์พูด

“เมื่อวานพี่เล่าให้พ่อฟัง อย่าเพิ่งไปบอกไอ้เดฟนะว่าพี่บอกพ่อนะ แอ้ พอพี่เล่าเรื่องหลานๆให่พ่อฟัง พ่อนี้ยิ้มออกมาเลย พวกพี่ไม่ได้เห็นรอยยิ้มพ่อแบบมีความสุขแบบนี้นานแล้วนะแอ้ พี่ขอให้บอกพ่อได้แล้วพ่อคงอยากได้หลานไปดูบ้าง”พี่เอ็กซ์พูด ผมพยักหน้า

“ไม่ใช่รอจนครบทีมฟุตบอลค่อยบอกละ”พี่เอ็กซ์พูด

“แม้พี่เอ็กซ์นิ “ผมพูดกับพี่เอ็กซ์

“เออ เข้าไปด้านในเถอะ จะกลับเลยหรือเปล่า อ่านหนังสือบ้างนะแอ้ “พี่เอ็กซ์พูดผมกับพี่เอ็กซ์กำลังเดินเข้าด้านใน พอเข้ามาดิวที่รออยู่ก็ตรงเข้ามาหาผม ดิวเห็นคราบน้ำตาผม

“พี่เอ็กซ์ผมรู้ว่า มันผิด แต่ทุกอย่างผมเป็นคนผิด ไม่ใช่แอ้พี่ และลูกผมต้องการแอ้กันทุกคน พี่เอ็กซ์”ดิวพูดขึ้นทันที พี่เอ็กซ์ก็มองไอ้ดิว ผมด้วย

“ดิว กรูยังไม่ได้ว่าอะไรมรึงเลยนะ”พี่เอ็กซ์ ผมพยักหน้า

“ก็ผมกลัวว่าพี่จะ เอาแอ้ไปจากผมและลูก”ดิวพูดกับผมและพี่เอ็กซ์

“กรูไม่เอามันไปหรอกนะ กรูสงสารหลาน แต่มรึงห้ามยิงประตูน้องกรูบ่อยหนัก จะครบทีมฟุตบอลแล้วมรึง”พี่เอ็กซ์

“พ่อแอ้ พ่อดิว  น้องมีนหิวนมนะครับ”เป็กซ์วิ่งออกมาหาผม กับดิว และเรียกผมว่าพ่ออีกด้วย

“เออ เดี๋ยวพ่อชงให้น้อง เออ เป็กซ์อยากชงให้น้องไหมเพื่อพ่อไม่อยู่”ผมพูดกับเป็กซ์ ผมลืมไป พี่เอ็กซ์อยู่พี่เอ็กซ์ชี้เป็กซ์และมองผมกับดิวสลับไปมา

“นี้มรึงทำกันมาอีกแล้วเหรอ”พี่เอ็กซ์พูด

“เออ  เมื่อคืนบรรยากาศมันให้น่าซ้อมยิงประตูนะพี่ “ไอ้ดิว

“สาดดิว! และน้องกรูมรึงไม่คิดจะรักษาประตูมรึงบ้างเลยเหรือไง ให้มันยิงอยู่ได้ ”พี่เอ็กซ์

“ไอ้ดิว “ผมจะตีมันเลย

“พี่เอ็กซ์ไปเชื่อไอ้ดิวมัน พี่เอ็กซ์คนนี้ผมพามาอยู่ด้วย เรื่องมันยาวพี่เอ็กซ์ไว้ไปรีเพลเอากับพี่เดฟแล้วกัน”ผมพูดและพาเป็กซ์ไปสอนชงนมให้น้อง พี่เอ็กซ์เกาหัวอยู่เลย

“มีแบบนี้ด้วยให้กรูไปรีเพลย์เอา รีเพลย์อะไรวะไอ้ดิว”พี่เอ็กซ์ถามไอ้ดิว 

“อ้อผม อัดลงแผ่นไว้นะ คลายๆกับ อาโออินะพี่”ไอ้ดิวน่าจริง เลยผมพาเป็กซ์มาในครัวและหยิบกล่องนมมาให้เป็กซ์ดู มีสองกล่อง

“ กล่องสีฟ้านี้ของมีน กล่องสีเหลืองไข่ไก่นี้ของน้องมิ้นนะ เป็กซ์ และมีช้อนตวง ของมีนนะ ตักสี่ช้อนและน้ำอีก สองร้อยห้าสิบ ตามขีดนี้เลยนะ  เป็กซ์ และใส้น้ำ 250 ซีซี ตามขีดนี้เลยนะแก้วนี้ จำได้ไหมลูก”ผมพูดและและเป็กซ์มองหน้าผม

“งงหรือเปล่า เป็กซ์ ”ผมถามเป็กซ์

“ไม่ครับ ....พ่อแอ้”ผมยิ้ม เป็กซ์เขาเรียกผมว่าพ่อ

“และ น้องมีนนะเขาจะดื่มนกกล่อง กล่องสีส้ม น้องมีนจะดื่มตอนเช้าก่อนไปโรงเรียนและกล่องสีฟ้าน้องมีนจะดื่มก่อนนอน ส่วนนมชงน้องมีนเวลาเขาหิวเท่านั้นเป็กซ์”ผมหันมาอธิบาย เป็กซ์พยักหน้า ผมยืนมองเป็กซ์

“พ่อแอ้ครับ “เป็กซ์เรียกผม  ขณะที่ผมชงให้เป็กซ์ดู

“ขอบคุณนะครับที่ให้ผมมาอยู่ที่นี้”เป็กซ์พูด

“อยู่นี้คงดีกว่าอยู่กับพวกนั้นนะ และพ่อแอ้กับพ่อดิวจะตามหาคนในครอบครัวเราให้ได้ “ผมพูดผมเอามือลูปหัวเป็กซ์ และ

“เป็กซ์ไม่อยากตามหาแล้ว เป็กซ์คิดว่าพ่อกับแม่เป็กซ์คงไม่ได้อยู่กับเป็กซ์แล้ว และเป็กซ์รู้สึกว่า นี้คือครอบครัวเป็กซ์ที่หายไป เป็กซ์ไม่รู้ว่าทำไม เป็กซ์รู้สึกเหมือนเคยอยู่ กับพ่อแอ้พ่อดิวมาก่อน และน้องๆ เป็กซ์รู้สึกเหมือนได้กลับบ้านแล้ว”เป็กซ์พูดผมหันไปมอง มันแปลกมากเลยนะ

“ถ้าเป็กซ์คิดแบบนั้นพ่อก็ดีใจนะ แต่พ่อแอ้กับพ่อดิวต้องหาว่าเป็กซ์คือใครและมาจากไหนตอนนี้ปู่คงจะแจ้งชื่อและนามสกุล ในฐานะลูกพ่อแอ้พ่อดิวไปก่อน เป็กซ์”ผมพูดและส่งนมที่ชงเรียบร้อยให้เป็กซ์

“เอาไปให้น้อง แก้วนี้ของน้องมีน ส่วนขวดนั้นของมิ้น ไว้มิ้นตื่นค่อยชง”ผมพูดเป็กซ์พยักหน้าและเดินออกไป ผมเดินตามแต่ผมแยกที่จะเดินขึ้นไปชั้นบน

“เป็กซ์ถ้าพ่อดิวถามบอกว่าพ่อแอ้ ขึ้นไปดูห้องน้องๆ และเป็กซ์นอนกับน้องก่อนนะคืนนี้ ปู่จะดูห้องให้เราอักที “ผมพูดและขึ้นไปชั้นสองทันที ผมจะไปดูห้องนอนลูกๆ ก่อนไปจะสำรวจดูก่อนว่ามีอะไรขาดหรือเปล่า  ก่อนที่ผมจะเดินทาง 
   ห้องนอนลูกผม มีทั้งหมดสามเตียง  เตียงน้องไอผ้าปูที่นอนลาย ไอรอนแมนเขาชอบ และน้องไอซ์ ลายมิกกี้เมาส์ ส่วนมาริโอ้ จะเป็นลายลีโลสตีส  ผมยืนมอง ภาพตอนที่ลูกๆผมคลอด และผมกับดิวช่วยกันป่อนนมและอุ้มลูก ภาพนั้นน่ารักและวุ่นวายไปพร้อมกัน ก็เวลาหิวก็หิวพร้อมๆกันสามคน ผมเปิดตู้เสื้อผ้าลูกชายผม

“จริงซิ เรามีเสื้อผ้าที่ลูกไม่ใส่ หลายชุดอยู่เอาไปให้น้องเซนดีกว่า  “ผมพูดกับตัวเองและค้นดู ยังอยู่ในห่ออยู่เลย มีเสื้อผ้าเยอะมาก บางชุดก็ไม่ได้ใส่ ผมจะเก็บไว้อีกช่องหนึ่งเสื้อผ้าหรือของใช่ที่ซื้อมาแล้วยังไม่ได้ใช่ แต่ผมสังเกตุ มีห่อสีดำแต่มันสูงไป ผมเลยหันไปเจอเก้าอี้ ว่าจะหยิบมาดู เพื่อว่าเป็นของที่ลูกไม่ใช่จะได้เอาไปให้น้องเซน ผมก็ขึ้นไปยืน บนเก้าอี้

“แอ๊ด”เสียงประตูถูกเปิด ตอนนี้ผมกำลังเอื้อมมือไปหยิบ

“แอ้ทำอะไรนะ”ผมตกใจ ผมไม่ได้สังเกตุตอนแรกว่าขาเก้าอี้มันเกยกับ พรหมที่ไม่เรียบเลยทำให้เก้าอี้ที่ผมยืนกำลังจะล้ม

“แอ้”เสียงดิว ตัวผมกำลังจะหล่นนะผมว่า

“หมับ”ผมหลับตาปี๋ ผมคงตกลงมาแน่ๆ แต่ผมรู้สึกว่ามีคนมารับ ผมก็ค่อยๆลืมตาขึ้นและมองคนที่มารับผมไว้ ก็ดิวนั้นแหละ

“แอ้ ทำไม ไม่ระวังละ จะเอาอะไรเนี๊ยะ”ดิวถามผมเชิงเอ็ดผม

“โอ้ยย”ผมเจ็บตรงที่พ่อผมทำให้

“แอ้ ดิวเรียกพ่อนะ”ดิวทำท่าจะลุก

“ดิวไม่เป็นไร แอ้โอเค แอ้แค่จะหยิบถุงสีดำนะดิว ว่าจะมาดูของที่ลูกไม่ใช่แอ้จะเอาไปให้น้องเซน น้องเซนใส่เสื้อผ้าเก่า และแอ้คิดว่าจะดูกระเป๋า แอ้จำได้ว่าแอ้เคยซื้อไว้ใบหนึ่งแต่ไม่มีใครใช้”ผมพูดกับดิว ผมมองดิว

“โอเค ดิวหยิบให้ “ดิวพูดและพยุงผมลุกขึ้น ดิวก็ปืนขึ้นไปหยิบถุงสีดำที่ผมคิดว่าน่าจะใช้ถุงที่ผมใส่กระเป๋าไว้  และผมก็รับมาเปิดออกมาดู ใช่จริงๆ ด้วยกระเป๋าลาย ทอยด์สตอรี่ แต่เป็นตัวเอกที่เป็นคาวบอย ไม่มีใครใช้โอ้ก็ไม่เอา  ผมก็ไม่รู้ว่าผมซื้อทำไม แต่ก็ซื้อมาแล้ว

“แล้วมีอะไรอีกไหม ที่จะไปให้น้องเซน “ดิวถามผม ผมก็มองไปที่เสื้อผ้า สี่ห้าชุด ยังใหม่อยู่เลย

“แอ้ รักเซนมากไปหรือเปล่า “ดิวถามผม

“แอ้ไม่รู้ แอ้รู้ว่าแอ้ อยากทำให้เขา อยากดูแล แอ้ตอบไม่ได้ดิว ว่าทำไม “ผมพูดขึ้นมามันบอกเหตุผลไม่ได้ ตั้งแต่ที่ผมเจอเขาครั้งแรกที่ ร้านสะดวกซื้อแล้ว ผมรู้สึกสะดุดกับเซนมาก 

“โอเค แต่ที่ดิวเป็นห่วงคือ ถ้าวันหนึ่งเขาไม่ได้มาเรียนกับแอ้หรือย้ายไปอยู่ที่อื่น ดิวกลัวแอ้เสียใจเพราะดูแอ้ ห่วงเขามาก ดิวดูจากสายตาแอ้นะ “ดิวพูด ผมรู้สึกใจหายขึ้นมาทันที ที่ดิวพูดแบบนั้น 

“แอ้”ผมสะดุ้ง ดิวเรียกผมและตอนนี้ดิวยืนหน้าเข้ามาใกล้ๆกับผมพร้อมกับจะจูบผมด้วย แต่ผมได้ยินเสียงรถ น่าจะรถไอ้เดี่ยวเข้ามาจอดแล้ว

“ดิว เดี่ยวมาแล้ว “ผมบอกดิว

“เตรียมกลับกันได้แล้วดิว เดี่ยวจะไปถึงที่โน้นเย็นมากรถ น่าจะเยอะด้วย ดิวจะขับลำบาก”ผมพูดกับดิว ดิวก็พยักหน้า ดิวถือของที่ผมจะเอาไปลงมาพร้อมกัน ผมเดินไปที่ห้องที่ลูกผมอยู่ ผมยังเห็นพี่เอ็กซ์ เล่นเกมส์เต้นกับมาริโอ้ ดูท่าเต้นซิ มันใช่ท่าเต้น เล่นเกมส์ที่ไหนละ มาริโอ้ที่ขำลุงเขาใหญ่เลย

“พ่อผมจะเอาเสื้อผ้าและกระเป๋าที่ลูกๆไม่ใช่ไปให้ เด็กที่เรียนเทควันโดกับผม เขาไม่มีนะพ่อ”ผมพูดกับพ่อภาณุเดช พ่อพยักหน้า   

“งั้นพวกผมกลับกันเลยนะพ่อ “ดิวพูด และ

“พ่อแอ้ จะกลับแล้วเหรอ “ไอซ์วิ่งมาหาผมมากอดผม  น้องมีนอีกคนที่มากอดผมทำท่าจะให้ผมอุ้ม

“น้องมีนวันนี้พ่อแอ้อุ้มไม่ได้ลูก พ่ออุ้มนะ อยากหอมแก้มพ่อแอ้ใช่ไหมครับ”ดิวก้มลงบอกน้องมีน ดิวก็อุ้มน้องมีน น้องมีนกอดผม หอมแก้มผม

“พ่อจะกลับแล้ว ไว้พ่อแอ้กับพ่อดิวจะมาหาอีกนะลูก”ผมพูด ไอ เดินมากอดดิวและกอดผม และมาริโอ้ด้วย ผมกอดกันกลมเลย ผมแถบจะไม่อยากไปจากลูกเลย ผมหันไปเห็นเป็กซ์ ผมก็ควักมือเรียกเป็กซ์มา

“ดูแลน้องๆนะเป็กซ์เราเป็นพี่คนโตนะ และน้องๆต้องเชื่อฟังพี่เป็กซ์”ผมพูด กับลูกๆผม

“ครับพ่อ “ไอพูดขึ้น

“ครับพ่อแอ้ น้องไอซ์จะไม่ดื้อกับพี่เป็กซ์”น้องไอซ์ผมเชื่อไอซ์ไม่ดื้อเลยไอซ์น่ารักมา ผมมองมาริโอ้คนนี้ไม่เชิงว่าดื้อ แต่จะเข้าใจยากสักนิดหนึ่ง

“โอ้ ก็ไม่แน่”ผมก็มอง มาริโอ้

“มาริโอ้ ต้องไม่ดื้อเลย ไม่ใช่ไม่แน่”ดิวพูดกับมาริโอ้

“ฮาๆ พ่อดิว โอ้ล้อเล่น โอ้ไม่ดื้อแน่นอน”มาริโอ้ ผมเอามือลูปหัวมาริโอ้

“ไอ้เดี่ยวไปวะ “ดิวเรียกเดี่ยว

“พ่อผมไปนะครับ “ผมพูดและยกมือไหว้ ดิวก็ยกมือไหว้ พ่อภาเหมือนกัน รวมทั้งไอ้เดี่ยวและปูด้วย

“พี่เดฟ พี่เอ็กซ์ พี่เดย์ผมไปนะพี่”ดิว ลาพี่ๆ และพวกผมด้วย ผมก็พากันเดินออก 

“แอ้ ดิว”พี่เอ็กซ์เดินออกมา ผมกับดิวก็หันไปมอง เดี่ยวพยักหน้าว่าไปรอที่รถนะ ผมหยุดมองพี่เอ็กซ์ พี่เอ็กซ์เดินมาหยุดตรงหน้าผมสองคน

“แอ้ ดูแลตัวเองดีดีนะ หายปวดท้องหรือยัง “พี่เอ็กซ์พูด

“หายแล้วพี่เอ็กซ์ พ่อทำให้แอ้แล้ว ไม่ปวดแล้วพี่”ผมพูดกับพี่เอ็กซ์

“ดิว พี่ฝากน้องพี่ด้วยนะ ดูแลให้ดี  คนนี้พี่รักมาก “พี่เอ็กซ์ ผมก็เข้าไปกอดพี่เอ็กซ์เลย

“ดิว แอ้ พี่คิดว่า ถึงเวลาที่เราสองคนต้องบอกพ่อพี่แล้วนะ อย่าไปให้นานไปกว่านี้”พี่เอ็กซ์พูดกับผมสองคน

“ครับพี่ ผมจะบอกอาภีมเร็วๆนี้ ผมพร้อมที่รับผิดชอบ ผมรักแอ้ พี่เอ็กซ์ แอ้และลูกคือทุกอย่างของผมพี่ ผมสัญญาจะดูแลเขาให้ดีที่สุด”ดิวพูดกับพี่เอ็กซ์

“อืมม ดี ถ้า มรึงดูแลน้องกรูไม่ได้ กรูคงไม่ต้องบอกนะ ว่ากรูจะทำอะไร ดิว จำคำที่มรึงพูดไว้ให้ดี “พี่เอ็กซ์พูดกับดิว

“ไปกันได้แล้ว ขับรถดีดี ละ เจอกันวันจันทร์ “พี่เอ็กซ์พูดผมกับดิวเดินมาขึ้นรถ ผมหันไปมองดิว 

“ดิวสัญญาว่าเราจะไปด้วยกันทุกที แม้กระทั้งวันที่ต้องหมดลมหายใจ”ดิวพูด ผมหันมาจะเอามือปิดปากแต่ดิวจับมือผมไว้

“ดิวพูดจริงๆ ดิวรักแอ้นะ “ดิวพูดกับผมและดิวก็ออกรถ ผมนั่งคิด ผมมีความสุขกับดิว ดิวทำให้ผมทุกอย่าง แต่อีกคนที่เขาเฝ้ารอ เขากับไม่เคยได้รับความสุขแบบนี้แบบที่ผมได้ ผมอยากบอกดิวว่า  ดิว แอ้รักดิวนะ แต่แอ้ไม่รู้ว่า แอ้จะได้อยู่กับดิวและลูกไหม ถ้าลุงหนึ่งเขาไม่ให้เราอยู่ด้วยกันละ ผมก็ไม่รู้เหตุผลว่าทำไมลุงหนึ่งถึงไม่ให้ดิวเลือกผมเหมือนกัน ทำไมดิวไม่ไปรักคนที่ดิวอาจจะไม่เจออุปสรรคแบบแอ้นะดิว

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ แอ้ต้องบอกพ่อเร็วนี้!
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 14-06-2015 19:23:55

 :impress2: :กอด1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ แอ้ต้องบอกพ่อเร็วนี้!
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 15-06-2015 06:45:27

 :o12:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ แอ้ต้องบอกพ่อเร็วนี้!
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 15-06-2015 08:24:58

 :hao4: ลุงหนึ่งนี่มีอิทธิพลมากเลย จะเป็นคนทำให้เรื่องเปลี่ยนไปใช่มั๊ย

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันบอยVSแจ๊คและพี่เบียร์VS พี่เจมส์
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 15-06-2015 20:55:57

บอยVSแจ๊ค และ พี่เบียร์VS พี่เจมส์
แจ๊ค ผมพาบอยมาสวีทกันไกลถึงกรุงโซล แถมผมยังพวงพี่เจมส์มาด้วยพี่เจมส์ขอมาเพราะว่าพี่เบียร์มาด้วย ผมรู้ว่าพี่เจมส์ชอบพี่เบียร์และพี่เบียร์นะเป็นเพื่อนพี่เจมส์เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันด้วย ตั้งแต่เกิดเรื่อง ผมกับบอยได้ไปไหนด้วยกันง่ายขึ้น ลุงณะ คงกลัวผมแอบพาบอยไปเที่ยวอีก

“แจ๊ค “บอยเรียกผม ผมหันไปมองเราเตรียมจะออกไปจุดชมวิว ที่คู่รักหนุ่มสาวเขาชอบไปกันในวันอีฟ บอยสวมชุดกันหนาว สวมแว่นตา เหมือนแว่นสายตา แบบเด็กเนิ้ดแต่บอยสวมแล้วน่ารักมาก ผมหันไปยิ้ม ผมก็หยิบมาสวมบ้าง

“ดูแปลกดีนะ”บอยพูด วันนี้ผมจะพรางตัวไปกัน ผมลุกขึ้นและเดินไปหาบอย

“ฟ๊อด”ผมหอมแก้มบอย

“บอย แจ๊ครักบอยนะ รักมากด้วย”ผมพูดกับบอย บอยมองผม และ จูบผม

“บอยก็รักแจ๊ค รักมากพอกัน”บอยพูดกับผม

“ก๊อกๆ”เสียงเคาะประตูห้องคงพี่เจมส์หรือพี่เบียร์แน่เลย ผมเดินไปเปิดประตู พี่เจมส์และพี่เบียร์ก็พร้อมแล้ว ที่ออกไปเที่ยวด้วยกัน พรางเหมือนกัน

“ไปได้แล้วมั้งครับ”พี่เจมส์พูด และหันไปยิ้มกับพี่เบียร์ ผมเดินลงมาชั้นล่างของโรงแรมชื่อดัง ตอนนี้รถมารอรับผมสองคนแล้ว ช่วงนี้นักท่องเที่ยวค้อนข้างเยอะ เพราะเป็นช่วงไฮซีซั่น  พี่เบียร์เดินคุยกับพี่เจมส์ เบียร์กับพี่เจมส์นะสนิทกันมาก แต่ผมดูสายตาพี่เจมส์ออกว่า รักพี่เบียร์มากกว่าเพื่อนสนิทแน่นอน หรือเขาเรียกเพื่อนสนิทคิดไม่ซื้อนั้นเอง

“หล่อจังเลยอะ ทั้งคู่เลยอะ”มีผู้หญิงเดินผ่านพี่เจมส์กับพี่เบียร์เหลี่ยวหลังกันทุกคน แถมเดินผ่านผมสองคนก็ยิ้มแต่พอมองที่มือผมจับกันก็สะบัดหน้ากลับซะงั้น

“คิก คิก คิก “บอยขำ ผมหันมายิ้ม หยักไหล่ ไม่แคร์

“บอย ดูนั้นซิ “ผมชี้ให้บอยดู คนปั่น มนุษย์หิมะ

“เขาปั่นสวยนะ แจ๊ค”บอยพูดและยืนมอง

“ถ่ายรูปกัน”ผมบอกบอยและดึงบอยเข้าไป พร้อมกับยกมือถือขึ้นมาเซลฟี่กัน ผมเอาแก้มแนบชิดแก้มบอย และกดถ่ายรูป พร้อมกับ เอารูปมาเช๊คดู ปรากฏว่ามี

“พี่เจมส์”ผมหันไป มายืนแลบลิ้นด้านหลังตอนไหน พี่เบียร์ยืนขำ

“ถ่ายไหมเลย”ผมพูดและหยิบกล่องมาถ่ายกันไหม ผมหันไปเห็นพี่เจมส์จะเอาแบบผมบ้าง แต่พี่เบียร์ไม่เอาแก้มชน พี่เจมส์ทำหน้าซิ

“ไอ้เจมส์เร็ว ๆมรึงจะบ้าเหรอ จะถ่ายแบบนั้นได้ไง “พี่เบียร์เรียก และพี่เจมส์ก็ถ่ายเซลฟี่กัน

“พี่ถ่ายให้ดีกว่าไหม ”พี่เบียร์หันมาถามผมสองคน พี่เบียร์ก็ถ่ายรูปให้ผม ผมกอดบอยจากด้านหลัง และยืนถ่ายรูปตอนนี้คู่หนุ่มสาวมากันมากมายแล้ว คนเริ่มเยอะขึ้น หิมะก็ตกตลอด

“หนาวไหมครับ”ผมถามบอย ถึงจะมีถุงมือแต่ก็ยังไม่อุ่นพอแน่เลย ผมเลยหันไปจับมือบอยสองมือมาซุกไว้ในกระเป๋าเสื้อโค้ชผม คือตอนนี้เรายืนหันหน้าชนกัน
“อุ่นขึ้นไหมครับ”ผมถามบอย บอยพยักหน้า และบอยเข้ามากอดผม เราสองคนกอดกัน ผมก้มลงจูบบอย เราสองคนจูบกันท่ามกลางหิมะ ที่ตกลงมา

“บอยเราจะมาเจอกันที่นี้ทุกปี เราจะมาที่นี้กันทุกปี นะครับ “ผมพูดกับบอย

“ห้ามลืมละ “บอยพูดกับผม

“ไม่ลืมอยู่แล้ว แต่บอยเตือนแจ๊คหน่อยก็ดีนะ ความจำสั้น แต่น้องแจ๊คยาว”ผมพูดบอยยิ้มแต่สะบัดคงคิดว่าจะลงรักฉันยาวแน่เลย ชื่อหนังนะครับ

“แจ๊ค”บอยทำท่าหยิกผม

“ความจำสั้น แต่รักของแจ๊คยาว “ผมพูดกับบอย

“แจ็คจะรักบอยตลอดไป เราจะแต่งงานกัน แจ๊คจะทำให้ลุงหนึ่ง ลุงณะเห็นว่าแจ๊คปกป้องบอยได้ “ผมพูดกับบอย บอยมองหน้าผม พร้อมจับที่ใบหน้าผม

“บอยเชื่อว่าแจ๊คจะดูแลบอย และ.....”บอยพูดและหยุดแค่นั้น

“และอะไรเหรอ”ผมถามบอย

“เออ คนในองกรค์”บอยพูดผมพยักหน้าผมรู้ว่าบอยมีภาระหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ที่ตระกูลของเขาทิ้งไว้ให้บอยคนเดียว คือตระกูลชื่อดังในกรุงโซล ที่บอยต้องดูแล ส่วนผมก็มีหน้าที่ซีครออยู่

“หนาวไหม หนาวบอกได้ ให้กอดฟรี”พี่เจมส์เดินมากับพี่เบียร์ตรงที่ผมสองคนยืนกัน

“มรึงเก็บไว้เหอะไอ้เจมส์ แม้กอดฟรี พูดมาได้ ไปหากอดเด็กๆ อิโนเซนโน้น”พี่เบียร์

“พวกนั้นอยากกอดแย่แล้วแต่ไม่ให้ นี้เสนอให้เลยไม่เอาเหรอ”พี่เจมส์

“ไม่อะ”พี่เบียร์พูด ผมนี้ขำพี่ชายผมทั้งสองคน

“อากาศเริ่มเย็นมากแล้วแจ๊คเดี๋ยวบอยจะไม่สบาย เออ เราไปหาร้านโอเด้งชื่อดังแถวนี้ ทานอะไรอุ่นๆกันดีกว่าจะได้กลับโรงแรมพรุ่งนี้เดินทางกลับแต่เช้าเลยนิ “พี่เบียร์พูด ผมก็พยักหน้าเห็นด้วย เพราะตอนนี้แก้มบอยเย็นมาแล้วด้วย และผมไม่อยากให้บอยป่วย

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันบอยVSแจ๊คและพี่เบียร์VS พี่เจมส์
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 18-06-2015 07:48:36

 :impress2:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ความรู้สึกที่พิเศษกับเซน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 18-06-2015 08:00:37

    หลังจากที่พวกผมพาปูไปหาแม่พวกผมก็กลับมาเรียนกันตามปกติ เมื่อวานพี่โดมโทรมาบอกว่าปูไปเฝ้าแม่ของเขา และพี่โดมก็เจอปู พี่โดมเลยพาปูไปทานข้าว แถมพี่โดมยังรับปากกับแม่ของปูว่าจะดูแลเพราะว่า เหลือเวลาไม่มากแล้วและแม่ของปูยังขอร้องพ่อผมกับพี่ๆไม่ให้บอกปูอีกด้วยเพราะว่ากลัวปูจะเสียใจ กลัวปูจะอยู่ไม่ได้ แต่ผมคิดว่าน่าจะบอกปูจะได้ใช่เวลาที่ไม่มากหนักอยู่กับแม่เขาให้เต็มที

         ไอ้เดี่ยวมันไปรับปูกลับตอนเช้านี้เอง ผมไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับพี่โดมและปู เพราะว่าพี่โดมโทรหาผมให้ผมบอกปูขอคุยด้วยหน่อย และให้ผมต่อสายให้เพื่อจะคุยกับปู ผมรู้ว่าพี่โดมชอบปู ส่วนไอ้เดี่ยวผมก็สงสัยกับมันมันมาก เมื่อวานพายไปเรียนพิเศษกับมาดึก เพราะมีทดสอบอะไรไม่รู้พายไม่ได้บอก แต่ผมเห็นไอ้เดี่ยว มันออกจากห้องไอ้ติ๊กตอนดึกๆ ก่อนพายจะกลับ มันยังไงของมันกันแน่
 
“ปู”ผมเรียก ผมกับแอ้กำลังเดินขึ้นห้องเรียนกัน ไอ้เดี่ยวคงมาแล้ว เพราะผมเห็นปูเดินจะขึ้นห้องเรียนเช่นกัน

“ดีดิว ดีแอ้”ปูทักผมสองคน

“เออ ไอ้เดี่ยวละ”แอ้ถามปู เพราะว่าเห็นแค่ปูคนเดียว อย่าบอกนะว่ามันไม่ได้ไปรับนะ

“ขึ้นห้องไปแล้วนิ”ปูพูดกับผมและแอ้ ค่อยยังชั่วดีที่มันไปรับปูมา ไม่งั้นมันโดนผมแน่ เพราะปูนะดีกับมันมาก ผมนี้เสียดายแทนพี่โดมผมเลย แต่พี่โดมเจอปูทีหลังได้เดี่ยวนี้ทำยังไงได้

“เราขอตัวไปห้องเรียนก่อนนะ ไว้คุยกัน”ปูพูดเพราะว่าอาจารย์คงใกล้เข้าสอนแล้ว

“ปู”ผมเรียกปู

“ปูพี่โดมอยากจะคุยกับปูนะ มีอะไรหรือเปล่า”ผมถามปู สีหน้าปูเปลี่ยนไปนิดหนึ่ง ผมว่ามีเรื่องแน่เลย

“เออ ไม่มีอะไรหรอก คงแค่อยากถามว่าปูมาถึงหรือยังนะ”ปูพูด ผมพยักหน้าคงเป็นแบบนั้น แต่สีหน้าปู และน้ำเสียงพี่โดมผมว่ามีเรื่องแต่ไม่อยากถาม (ไม่ใช่ไม่อยากรู้แต่ไม่อยากถาม )เพราะว่าพี่น้องกันก็จริงแต่บางเรื่องรอให้เล่าให้ฟังเองดีกว่า

“งั้นเอาเบอร์พี่โดมมาก็ได้ ปูมีโทรศัพท์แล้ว เดี่ยวซื้อให้ปูนะดิว”ปูพูด และโชว์โทรศัพท์ใหม่ อ้อ เมื่อวานมันหายไปกับไอ้ติ๊ก ด้วย ไปซื้อโทรศัพท์ให้ปูนี้เอง ผมก็กดเบอร์บันทึกในเครื่องให้ปู

“อย่าลืมโทรหานะ พี่โดม กับปูมีปัญหาอะไรกันดิวไม่รู้แต่น้ำเสียงพี่โดมดูกังวลมากเลยนะปู “ผมพูดและเดินออกมากับแอ้ ผมหันไปจับมือแอ้ แอ้ยังมองปูแบบงงๆ ผมเดินขึ้นห้องเรียนกัน ที่ผิดไปคือผมกับแอ้ลืมตัวจับมือกันเดินขึ้นมา น้องๆเขาก็มอง และคุยกัน ซิบกระซิบกัน หัวเราะกันบ้าง

“โอ้ยย”ผมต้องร้อง แอ้หยิกผม และพยักหน้าให้ดูมือผมที่จับมือแอ้ ก็จับมืออะ

“อุ้ย แม้แอ้แค่จับมือไม่มีใครคิดอะไรหรอก”ผมพูดกับแอ้

“มรึงหันไปมอง รอบๆดิ”แอ้พูดแบบกัดฟันให้เสียงรอดไรฟันออกมาและผมก็หันไปมองรอบๆ

“อู้ย”ผมร้องและแอ้แกะมือผมออก ทำท่าจะโบกอีกทีด้วย ผมเดินขึ้นห้องเรียน วันนี้พี่เอ็กซ์กับพี่เดฟ มาเทรนให้อีกเมื่อวานว่านไม่ได้มาซ้อม ดูพี่เดฟ มองหาและว่าน คงรออยากฝึกว่านคนเดียวมั้งนะอันนนี้แอบแซวในใจ 555

“นั้นไงไอ้ตัวดีมานั่งแล้วดิว”แอ้พูด ผมเดินเข้าห้อง 

“เห้ย!  เย็นนี้อย่าเลทนะ มรึง”ผมพูดตอนที่ผมเดินผ่านพวกไอ้ภาคิน

“เออๆ วันนี้กรูจะให้ไอ้ภาคินซ้อมด้วย ให้มันเป็นประตูวะ”ไอ้โซ่วมันบอก ผมหยักไหล่ได้เลย

“ว่าน วันนี้อยู่ซ้อมหรือเปล่า”ผมถามว่าน ว่านมองหน้าภาคิน

“ถ้ากรูอยู่มันอยู่ได้ มรึงก็รู้ไอ้คีย์โคตรงี่เง่า”ไอ้ภาคินมันพูดว่าน้องมัน  อ้อมันถึงได้ลงซ้อมด้วยเลย

“มรึงลงเล่นเลยดิ”ผมบอกไอ้ภาคิน

“กรูชอบดู กรูไม่ชอบเล่น”ไอ้ภาคินพูด

“กรูชอบดูและเล่น.... ดูอย่างเดียวเสียของสาด!!.”ไอ้มาร์ค ไอ้เวรนี้มันทะลึงมาก ไอ้ภาคิน เอาสมุดปาใส่มัน ผมนั่งลงแต่ไอ้
ติ๊กไม่อยู่ที่โต๊ะ มีแค่ไอ้เดี่ยว บอยกับแจ๊ค หลุยส์และธรรณ์ด้วยคงไปประชุมกับคุณครูเรื่องการพัฒนาโรงเรียน พายก็คงไปกับติ๊กแน่นอน วันนี้ต้นข้าวไม่มาเรียน สองวันแล้ว ไอ้บลูด้วยหายไปทั้งคู่ เพราว่าเมื่อวาน ไอ้กีตาร์มาส่ง แถมมีคนจะขับรถชนต้นข้าวอีก ดีที่ไอ้กีตาร์มันช่วยไวทันและมันจะวิ่งไปเล่นคนที่ชนต้นข้าวอีก ผมมาถึงพอดี มันก็รักต้นข้าวมากเลยนะทั้งที่ไอ้ต้นข้าวด่าว่ามันสาระพัด แปลกดี

“ติ๊ก “แอ้เรียกติ๊ก โชว์สมุดว่าการบ้านเสร็จหรือยังทันทีที่ติ๊กเดินเข้ามาพร้อมพาย

“เสร็จแล้วไอ้ดำลอกอยู่”ติ๊กพูด ผมลืมมมองมันลอกการบ้าน ไอ้ติ๊กอยู่

“นี้ไอ้เดี่ยว มรึงซื้อโทรศัพท์ใหม่ให้ปูเหรอวะ”ผมถามไอ้เดี่ยวที่ก้มหน้าก้มตาทำการบ้าน

“เออ เขาไม่มี จะได้เอาไว้โทร....”ไอ้เดี่ยวพูดและเงียบไป ผมหันไปมองไอ้ติ๊กที่มองผมและหันไปมองไอ้เดี่ยวพร้อมกับ

“พลึบ”ดึงสมุดกลับมา

“ยังไม่เสร็จเลยเพิ่งได้ครึ้งเดียวเอง”ไอ้เดี่ยวพูด

“ทำเองเลย คิดซะบ้างก็ดีนะมรึง ฟักมรึง”นั้นไอ้เดี่ยวร้องเลย และติ๊กดึงสมุดกลับไปแล้ว ผมยากฮามาก

“ไอ้ดิว มรึงอะ กรูจะเสร็จอยู่แล้ว เอาของมรึงมาเลย ให้คิดบ้าอะไรในสิบนาทีครูจะเข้าแล้ว”ไอ้เดี่ยวผมต้องงัดสมุดส่งให้มันไปลอก การบ้าน

“คิดมาเยอะแล้ว ขี้เกียดคิด”ดูคำตอบมันบ้างน่าเตะมาก ผมหันกลับมาเตรียมอุปกรณ์ พายติ๊ก และแอ้หันมาคุยอะไรกัน ก็คงเรื่องกระจุกกระจิก สักพัก บอยกับธรรณ์และไอ้หลุยส์และแจ๊คก็เข้ามา

“สนุกไหมดิว “แอ้หันมาถามผม

“มากแอ้ ดูหน้าไอ้ตัวดีของแอ้ดิ หงิกเลยอะ แสดงว่าไอ้เดี่ยวมันไม่ได้บอกว่าซื้อให้ใครเมื่อวานนะ”ผมพูดกับแอ้เบาๆ แอ้หันไปมองติ๊ก


“ไอ้ดิว กรูจะมีการแข่งขัน ว่ายน้ำจากทุกโรงเรียนวะ “ไอ้แจ๊คพูดผมพยักหน้าเห็นด้วย

“และตอนนี้ พวกกรูกำลังจะติดต่อ ส่งนักฟุตบอลท้าเตะกับ นักฟุตบอลเยาวชน ต่างประเทศ น่าจะเกาหลีน่ะที่เขาจะสนใจ แบบผูกมิตร มรึงสนใจไหม”ไอ้แจ๊คถามผม ผมพยักหน้าดีทีเดียว

“แต่ขอเวลาให้พี่กรูฝึกพวกนี้กันก่อนวะ เอาไว้ท้าใกล้ๆแถวนี้ก่อนวะแจ๊ค  พี่เอ็กซ์กำลังทำเว็บเพจถ้ามีคนสนใจเขาจะติดต่อมา”ผมพูดกับแจ๊ค มันก็พยักหน้า

“เออ ไม่ใช่ตอนนี้นะไอ้ดิว ”ไอ้แจ๊คพูดและอาจารย์เข้ามาสอนพอดี ผมเตรียมเรียนวิชาต่อไป และเดี่ยวจะได้ลงไปซ้อมฟุตบอล แอ้คงอยากไปสอนเทควันโดแย่แล้ว แอ้บอกว่าแอ้รักเซนมาก ดีใจที่ได้เจอเซนทุกครั้ง ความรู้สึกเหมือนได้ของรักกลับคืนยังไงก็ไม่รู้ ทำเอาผมขนลุก ผมยิ่งเป็นคนขี้กลัวอยู่นะ

แอ้
       หลังจากเลิกเรียนแล้วผมก็รีบหยิบกระเป๋าผมจะลงไปสอนเทควันโดเด็กต่อ เด็กที่นี้น่ารักมากมันยิ่งทำให้ผมคิดถึงลูกๆ และโดยเฉพาะเซน เขามีอะไรที่พิเศษมาก เขาเข้ากับผมได้ดี น่ารัก ไม่รู้ซิผมรู้สึกคุ้นเคยกับเขามากทีเดียว ยิ่งเวลาที่เขากอดผมนะ ผมมองเขาด้วยสายตาที่รักเขามาก ดิวยังพูดเลยว่าสายผมที่เซนมันเหมือนสายตาผมที่มองลูกๆผม แปลกนะ แต่     ไอ้ดิวคงไม่เห็นด้วย ถ้าจะพูดเรื่องนี้บ่อย ดิวขี้กลัวขึ้นสมองบ้านนี้กลัวผีทั้งบ้านก็ว่าได้ 555

“แอ้”ดิวเรียกผม ตอนนี้เดินผมสองคนเดินมาถึงช๊อบแล้ว ผมกำลังเตรียมอุปกรณ์ออกมารอเด็กๆ

“ว่าไงดิว”ผมหันไปถามดิว

“มานี้ซิ”ผมก็ขมวดคิ้ววันนี้มาแปลก ผมเดินออกไปหาดิว

“ฟ๊อด”ดิวมันหอมแก้มผม ผมเอามือลูปแก้มตัวเองมองไปรอบมีใครอยู่ไหมเนี๊ยะ

“ดิว เดี๋ยวใครมาเห็นจนได้”ผมปรามดิว

“อยากหอมก่อนไปนิ ดิวยังคิดเลยนะ อยากให้แอ้อยู่กับดิว และดิว หอมแก้มก่อนออกไปทำงานทุกวัน ”ดิวพูด

“แล้วกรูละ จะทำอะไรถ้ามรึงไปทำงาน”ผมถาม อย่าบอกนะว่าแม่บ้าน จะเอานิ้วจิ้มตาแม่งเลย

“ก็ท้องโตอยู่บ้าน เลี้ยงลูก น่าจะโหลหนึ่งพอไหม จะได้ไม่เหงา  ”ไอ้ดิวมันพูด

“อย่าหยิกพุง  วันนี้โดนมาหลายทีแล้ว แอ้  “รีบเอามือปิดพุงตัวเอง ผมชอบหยิงแม้ดิวจะไม่มีก็ตาม แปลกนะเขามีซิกแพคแล้ว ก็ดิวมันฟิตร่างกายดีไง

“ได้”ผมพูดและ

“โอ้ยย หยิกหูทำไมแอ้ โอ้ยย เจ็บ”ผมหยิกหูแทน

“ไปได้แล้วพี่เดฟ พี่เอ็กซ์รอ”ผมพูดและดิวก็เอากระเป๋าเป้สะพายไปเดินออกไป ผมจัดการอุปกรณ์ของเด็กเรียบร้อย เด็กก็มาถึงกันแล้ว ผมหันไปมองเซนที่วิ่งมาหาผม ผมซื้อกระเป๋านักเรียให้ไหม่ด้วยเห็ฯของเขาเก่ามาก เซนเขาชอบมาก ตอนนี้แฝดผมไปซื้อกระเป๋านักเรียนกันแล้วจะขึ้นเรียนป.1 กันแล้ว

“พี่แอ้”เซนมากอดผม

“ไงครับ  กระเป๋าใบใหม่”ผมถามเซน เซนกอดกระเป๋าที่ผมเอามาให้

“เซนชอบมากมากเลยพี่แอ้ “เซนพูดเขายิ้มและเอากระเป๋าไปวางกับเพื่อนๆ แถมเซนยังเข้ากับเพื่อนๆได้ดีอีกด้วย ผมก็มองเขายิ้มอย่างมีความสุข

“คุณแอ้นี้น่ารักนะค่ะ ดูซิเซนเข้ากับเพื่อนได้ดีมาก ตอนมาแรกๆนะคะ ยังคิดว่าคงเข้ากับเพื่อนไม่ได้เลย และยิ่งมาบ้างไม่มาบ้าง แต่นี้แม่เขามาส่งทุกวันเลยนะค่ะ “คุณครูพี่เลี้ยงพูดผมก็พยักหน้าเห็นด้วย

“ถ้าอย่างนี้นพี่กลับนะค่ะ”พี่เลี้ยงบอกผม ผมพยักหน้าและเตรียมตัวสอนท่าต่อไปให้เด็ก ตอนนี้พี่ตุ๊ซื้ออุปกรณ์มาให้ผมเพิ่มแล้ว และถ้าผมต้องไปเรียนต่อ พี่ตุ๊คงจะหาครูคนใหม่มาสอนหรือเปิดอย่างเป็นทางการไปเลยรับสอนเทควันโดที่นี้ 

“เอาละเด็กๆ เรามาเรียนท่าต่อไปกันดีกว่าวันนี้เรามีอุปกรณ์ เพิ่ม วันนี้พี่แอ้จะสอนเต๊ะสูง จับคู่เลยครับ”ผมบอกเด็กๆ

“เซนคู่เรานะ”เด็กผู้ชายเรียกเซน

“เซนคู่น้องกี้นะ”เด็กผู้หญิงถามเซน เสน่แรงนะเนี๊ยะ เซนมองว่าจะเลือกผู้หญิงหรือผู้ชายแน่เลย

“น้องกี้ ....”เซนเรียกเด็กผู้หญิง เด็กผู้ชายนั้นหน้าเศร้าลงไปเลย

“น้องกี้คู่กับแตงโมดีกว่านะ แต่เซนยังเล่นกับน้องกี้ได้นะ น้องกี้อย่าโกรธเซนนะ นะ  “เซนพูด แถมพูดได้ดี คือว่าเซนเลือกผู้ชาย เซนเขาไปคู่กับเด็กผู้ชายชื่อน้อง เคน พ่อแม่เขาชอบเคน ธีรเดช ผมก็เริ่มสอนท่าเตะสูงให้เด็กๆ ผมดูแล้วเซนทำได้ดีแต่ยังไม่แข็งแรงมากพอเท่านั้นเอง ผมสอนจนหมดเวลา และผู้ปกครองมารีบกันแล้วด้วยผมก็เลิกแถว และเด็กๆก็กลับบ้านยกเว้นเซนเ แม่เขาต้องออกจากที่ทำงานช้า เกือบทุกวัน แต่ผมยินดีที่จะดูแลเซน

“เซน มานั่งกับพี่เร็ว”ผมเรียกเซนที่ช่วยเก็บอุปกรณ์เรียบร้อยแล้ว เซนมานั่งกับผมมานั่งตักผม

“ทำไมเซนชอบกอดพี่แอ้ก็ไม่รู้”เซนพูดผมก็มอง อย่างเอนดู

“เออ เราไปดูพี่ดิวเต๊ะฟุตบอลกันไหมครับ”ผมถามเซน เซนยิ้มตาหยีมาให้ผม ผมก็หากระดาษมาเขียนไว้ว่า ผมพาน้องเซนไปซื้อขนมในโรงเรียน เดี๋ยวกลับมา เพื่อว่าแม่ของเซนจะมาแล้วไม่เจอ

“พี่แอ้ติดไว้ทำไหมเหรอครับ”เซนถามผม

“เพื่อคุณแม่มาไม่เจอไง จะได้รู้ว่าเราไปไหน และจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง ว่าน้องเซนอาจจะมีใครขโมยไป คุณแม่เสียใจแย่เลย ”ผมบอกน้องเซน และผมก็ปิดช๊อฟ และพาเซนเดินไปที่สนาม เซนจับมือผม ผมหันไปมอง มันมีภาพซ้อนขึ้นมา  เหมือนเหตุการณ์นี้เคยเกิดขึ้น แต่นานมาก ผมสะบัดหัวเราผิดปกติไหมเนี๊ยะ

“พี่แอ้”เซนเรียกผม แต่เมื่อกี้ที่ผมจูงเขา เขาเหมือนเรียกผมว่าแม่ ผมคงหูแว้วไปเองถ้าไปเล่าให้ดิวฟัง ดิวคงพาผมไปหาพ่อภาอีกแน่ ก็พ่อภาเป็นหมอนี้ครับ

“ไปแวะซื้อไอติมกันก่อนไหมหรือว่าจะกินอะไรดี”ผมถามเซน

“อะไรก็ได้ทีกินได้”เซนตอบผมผมนี้ขำเลยนะ ผมเดินไปแวะซื้อของที่ร้านค้าก่อน เซนเลือกขนม ส่วนใหญ่จะเป็นขนมไทยๆ มากกว่า ไม่ค่อยกินขนมอบกรอบแปลกนะ และผมก็พาเขาเดินไปที่สนามฟุตบอล ผมยืนมองดิวที่กำลังซ้อมฟุตบอลอยู่ และหาที่นั่งดูกับเซน แต่นั่งบนหญ้าแทน มีคนมาดูหลายคนอยู่นะ

“นั้นไงพี่ดิว  พี่แอ้ พี่ดิวหล่อมากมาก”เซนชมดิวว่าหล่อมากมาก ผมนี้ยิ้ม

“เซนพูดผิดเหรอครับพี่แอ้ ”เซนเอียงคอถามผม

“ไม่ครับ พี่ดิวหล่อมาก”ผมพูดและแกะขนมให้เซนกิน ดิวหันมามองผม และเซน ดิว ชี้มาทางผมสองคน เซนลุกขึ้น

“พี่ดิววววว”เซนเรียกดิว ผมหันไปเห็นติ๊กที่ยืนดูกับพี่ตุ๊ ติ๊กมองผมกับเซน ผมหันไปมองและติ๊กก็หันไปดูไอ้ดิวที่สนามเหมือนเดิม

“นั่งลงเร็วเซน “ผมบอกเซน วันนี้ภาคินเป็นประตูให้ ผมมองแต่ละคนเจ๋งๆทั้งนั้นจริงๆ ด้วย ว่านวิ่งได้เร็วและเลี้ยงลูกส่งลูกได้ดี วันนี้พี่แฮกซ์กับกอล์ฟ แฟนพี่เขามาลงเล่นด้วย เรียกว่ามีตัวเก่งหลายคนทีเดยว และนาวินด้วย

“แอ้”นาวิน มันเรียกผม เซนเงยหน้ามองผม ผมยิ้มทักทายให้

“ไอ้วินกลับมาเตะบอล ไอ้เชี้ยนี้ ออกนอกลู่ตลอดนะมรึงอะ “ไอ้โซ่มันตะโกนเรียกนาวินกลับกลับไป 

“เพื่อนพี่นะครับ”ผมบอกเซน ผมนั่งดูฟุตบอลและคอยแกะขนมให้เซนไปด้วย ผมมัวแต่ก้มๆ เงยๆ ดูขนมให้เซน พอผมเงยหน้ามาอีกที ลูกฟุตบอลกำลังตรงมา ทางเซน ด้วยความเร็วมาก ผมหันมามองเซน ไม่รู้ซิว่าสัญชาติญาณหรือเปล่าผม ลุกและเอาตัวบังเซน ผมคิดว่าผมเจ็บยังดีกว่าเซนเจ็บ ผมกอดเซนไว้แน่น ความรู้สึกเหมือนผมเคยทำแบบนี้มาก่อน

“พลุ๊ฟ”เสียงอะไรถูกเตะออกไป ผมค่อยๆหันมามอง ดิว มันวิ่งมาเตะลูกฟุตบอลทิ้งแต่เป็นไปได้ไง ดิวอยู่ตั้งไกล ผมหันไปมองคนในสนามและอัศจรรย์ มองมาที่ผมกับเซนและดิวกันหมด ผมเงยหน้ามองดิว

“ทำได้ไง”ผมอึ้งมาก

“ก็ลูกฟุตบอลมันตรงมาหาแอ้กับเซน”ดิวพูดด้วยเสียงหอบเหนื่อยเหมือนวิ่งตาเต็มทีเลย 

“โห่ พี่วิ่งเร็วยังกับ ซุปเปอแมน”เซนพูดขึ้น

“ถ้าเหอะมาได้เหอะมาเลย ทำไมไม่ไปนั่งข้างบนละแอ้ ตรงนี้ลูกบอลมันมาถึง”ดิวถามผมเชิงเอ็ดผม

“ไม่ได้ ว่าเพราะลูกเขาจะเจ็บคนเดียว ดิวหมายถึงแอ้ด้วย และยิ่งที่ทำเมื่อกี้โดนเข้าไปจุกเลยนะแอ้ ”ดิวพูดผมเงยหน้ามอง ผมยิ้มออกมา

“เออ แอ้จะพาเซนกลับแล้วนะดิว เดี๋ยวแม่เขาก็มารับแล้ว”ผมพูด กับดิว น้องเซนที่มองผมกับดิวสลับกันไปมา

“เดี๋ยวดิวจะเลิกซ้อมแล้ว “ดิวพูด ผมก็พยักหน้า ผมเห็นพี่เดฟ พี่เอ็กซ์เดินมาทางนี้แล้วคงมีคนไปบอก พี่เอ็กซ์มองเซนที่ผมกอดไว้

“ไอ้แอ้ ลูกมรึงเหรอ”พี่เอ็กซ์ ถามผม และมองเซน

“แอ้เป็นไงบ้าง มีคนบอกพี่ว่าลูกบอลมันจะโดนแอ้ โดนไหม”พี่เดฟถามผม

“ไม่ครับพี่เดฟ เออ ดิวเขา”ผมตอบและชี้ไปที่ไอ้ดิว

“มีคนบอกมรึงวิ่งยังกับจรวด เชี้ย งง ทั้งสนาม”พี่เอ็กซ์พูดขึ้น ผมก็มองทุกคนยังมองอยู่เลย

“ไม่รู้ซิ แต่วิ่งยังไงก็ได้ให้ทันอะพี่”ดิวบอกกับพี่เอ็กซ์ พี่เอ็กซ์พยักหน้า 

“นี้คือเด็กที่มาเรียนเทควันโดกับแอ้เหรอ น่ารักดีนะ ชื่ออะไรครับ”พี่เดฟ ย่อตัวลงถามน้องเซน

“คนนี้พี่ชายพี่ดิว ลุงเดฟ และนี้พี่ชายพี่แอ้ ลุงเอ็กซ์”ผมบอกกับเซน เซนยิ้มให้พี่ๆผม พี่เดฟเอามือลูปหัวเซนอย่างเอ็นดู เซนดูไล่เลี่ยกับลูกแฝดผมเลย น่าจะแก่กว่าปีหนึ่งได้

“มรึงให้เรียกลุงทำไมวะแอ้  กรูแก่เลย”พี่เอ็กซ์พูด แม้ก็มีหลานแฝดและอีกสอง ก็ต้องเรียกลุงอยู่ดี พี่เอ็กซ์นี้

“รู้ว่าแก่บ้างก็ดีนะพี่เอ็กซ์”ผมพูดแซวพี่ชาย มีสะบัดหน้ามามองผม

“อ้าวไอ้นี้”พี่เอ็กซ์

“เออ งั้นไม่เป็นไรแล้วก็ดี พี่ตกใจหมดแอ้ “พี่เดฟพูดและก้มมองเซนที่ยิ้มตาหยีให้

“งั้น แอ้ไปรอที่ช๊อปนะดิว”ผมบอกดิวและพาเซนออกจะได้ไปรอแม่เขาด้วยไม่รู้ว่าป่านนี้มาถึงหรือยัง

“ทำไมต้องไปรอที่ช๊อบ วะแอ้”พี่เอ็กซ์ถามผมทันที และหันไปมองไอ้ดิว

“ก็แม่เด็กเขาจะมารับที่นั้นนี้ พี่เอ็กซ์คิดอะไรเนี๊ยะ”ผมหันไปถามพี่เอ็กซ์

“ก็นึกว่า ไอ้นี้มันนัดไปเมคเบบี้ อีก 5 คนแล้วนะมรึง  ไม่ซิ  6 คนแล้ว นะลูกมรึงสองคนนะ”พี่เอ็กซ์พูด พี่เอ็กซ์เขารู้เรื่องผมแล้วแต่ยังไม่ได้บอกพ่อ แต่ผมเดาว่าพ่อรู้แล้วแหละ ผมคงต้องบอกเองเร็วๆนี้ ผมเดินกลับไปพร้อมเซน ผมยังยิ้มอยู่เลยที่      ดิววิ่งมาเซฟผมกับเซนไว้ เพราะความรักไงถึงทำให้เขาทำแบบนั้นได้ใช่ไหม

“เมคเบบี๋คืออะไรอะพี่แอ้”น้องเซนถามผม ผมก้มหน้าลง เซนที่มองผม

“เออ เซน”ผมก้มหน้ามองและมองพี่เอ็กซ์ เซนที่เงยหน้ามองผมกับพี่เอ็กซ์

“เมคเบบี๋ก็คือทำให้มีน้องตัวน้อยๆ ไงครับ”พี่เอ็กซ์

“อ้อ”เซนพูดขึ้นมา

“เข้าใจด้วย “พี่เดฟถามเซน

“รู้ จะต้องท้องโต โต และมีน้องอยู่ในท้อง “เซน อธิบาย ทำท่าด้วยนะ ว่าต้องท้องโตและมีน้องอยู่ในท้องอีก

“แกแดดนะเราเนี๊ยะ “ผมเอานิ้วจิ่มจมูกน้อย

“พี่แอ้กับพี่ดิว มีลูกแล้วเหรอ เหมือนที่แม่พูดเลย แม่บอกเซนว่าพี่แอ้น่าจะมีน้องแล้ว หรือไม่ก็พี่ดิว “ผมก้มมองเซนแม่เขาดูผมออกเหรอ ว่าผมเหมือนคนมีลูกแล้ว

“แม่บอกว่าพี่แอ้ ดูอ่อนโยนและน่ารักมากมาก ใครได้เป็นลูกนะ โชคดีมากมาก “เซนพูดขึ้น พี่เดฟเขายิ้มให้ผม

“พี่แอ้นะเขามีตั้ง 5 คนแล้ว “พี่เดฟพูดกับเซนผมมองพี่เดฟอะ

“จริงเหรอครับ ลุง สุดหล่อ”นั้นมีชมพี่เดฟอีกด้วย

“พูดแบบนี้ เอาไปอยู่ด้วยอีกคนดีไหม “พี่เดฟพูด

“แล้วลุงไม่หล่อเหรอ”พี่เอ็กซ์ถามเซน

“ลุง น่ารักมากกว่า น่ารักเหมือนพี่แอ้เลย “ผมนี้ขำเลย พี่เอ็กซ์

“เห้ย ! ต้องหล่อซิ ไม่ใช่น่ารัก ส่วนพี่แอ้นี้เขาสวยตางหาก”พี่เอ็กซ์พูดเซนทำหน้างง

“ฮาๆ “พี่เอ็กซ์ขำเซน ผมนี้อยากตีพี่ชายตัวเองจังเลย

“งั้น ดิวไปที่สนามไปพราะว่าเอ็กซ์จะโชว์ชุดนักฟุตบอล “พี่เดฟพูดและผมก็จูงเซนออกมาผมเดินผ่านอัศจรรย์ ผมเห็นติ๊กกับพี่ตุ๊ออกมายืนดู1พวกนักเรียนซ้อมฟุตบอลกัน ติ๊กคงออกมายืนดูดิวนะ

“แอ้ เอาลูกมาดูพ่อเต๊ะเหรอ”ไอ้เดี่ยว ผมหันไป เจอกล่องขนม เลยปาใส่ไอ้เดี่ยว

“แอ้ เป็นไง โดนลูกบอลหรือเปล่า”พี่ตุ๊ถามผม ทันทีที่ผมกำลังจะเดินผ่าน ติ๊กได้แค่มองผม

“ไม่ครับพี่ตุ๊”ผมตอบพี่ตุ๊และพี่ตุ๊ก็มองเซนที่ผมจูงมา

“เด็กที่มาเรียน กับแอ้นะครับพี่ตุ๊ แม่เขามารับช้าหน่อย”ผมตอบพี่ตุ๊

“เหรอแอ้ กรูเห็นมรึงเอาตัวบัง ปานว่าเด็กนี้ลูกมรึงเลยนะ กรูไม่คิดเลยนะว่า มีความเป็นแม่ในตัวมรึงด้วย”ติ๊กพูด ผมนี้อึ้งไปเลยนะ

“ติ๊ก”พี่ตุ๊ ปรามติ๊ก และติ๊กเลยลงไปเลย

“แอ้ อย่าไปถือสาอะไรติ๊กมันเลยนะ “พี่ตุ๊พูด

“ผมไม่เคยโกรธมันเลยพี่ตุ๊”ผมพูดและจูงเซนเดินออกกลับไปที่ช๊อบ ผมไม่ได้พูดอะไร จนเซนกระตุ๊กมือผม

“พี่แอ้ เสียใจเหรอ พี่คนนั้นพูดไม่ดีเหรอ”เซนถามผม ผมก้มหน้าลง

“ไม่มีอะไรครับ รีบไปครับ ตอนนี้คุณแม่คงมารอน้องเซนแล้ว “ผมพูดและเซนก็พยักหน้าผมเดินมาถึงจริงด้วยคุณแม่น้องเซนมารอแล้วด้วย

“ขอโทษนะครับ ผมพาเซนไปซื้อขนมมานะครับ ”ผมพูดและเซนวิ่งไปหาแม่ของเขาแม่ของเซนยิ้มให้ผม

“ไม่เป็นไรค่ะ เพิ่งมาถึงเหมือนกัน เกรงใจคุณแอ้มากเลยนะค่ะ ที่ต้องรบกวน แถมค่าสอนก็ไม่ได้จ่ายให้ เออ พอดีว่า ดิฉันเลยซื้อผลไม้มาให้ คิดว่าคุณแอ้น่าจะชอบทานผลไม้มาก “แม่ของเซนส่งถุงผลไม้ให้ผม

“ขอบคุณนะครับ คราวหน้าไม่ต้องลำบาก ผมนะเต็มใจ ผมว่างและเปิดสอนอยู่แล้ว และน้องเซนก็น่ารัก ผมยินดีที่จะดูแลเขาให้ “ผมพูดกับแม่ของเซน แม่ของเซนพยักหน้าและขอบคุณผมอีกครั้ง

“ต้องกลับก่อนนะค่ะ รถเพื่อนรออยู่นะค่ะ สวัสดีพี่แอ้ก่อนเร็วเซน “แม่ของเซนพูดเซนหันมา หอมแก้มผมและโบกมือบาย บาย ผมยืนมองเซนเดินกลับ ใจหายอีกแล้ว แค่เด็กกลับบ้านเองนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็มานิ เรานี้อาการหนักนะเนี๊ยะ

“แอ้”ดิวเรียกผม ผมหันมามองดิว ดิวเดินมาแล้วแต่ทั้งชุดนักกีฬาเลยมีแต่เหงือ

“ทำไมไม่อาบน้ำมาก่อนละดิว”ผมถามดิว

“นี้ไงจะไปอาบ แต่มาชวนแอ้ไปอาบด้วย”ผมสะบัดหน้าไปมอง แน่นอนไม่

“แอ้นะ ติ๊กมันกลับไปแล้ว เร็วซิ “ดิวดึงแขนผม ลากดีกว่า

“ดิว ไม่เอา แอ้ไม่อาบที่นี้แอ้จะไปอาบที่บ้าน”ผมพูด

“นะแอ้ เร็วๆ “ดิวยังอีกดึงผมเรื่อบมาจนถึงห้องน้ำ ผมมองซ้ายแลขวา

“พี่เอ็กซ์กับพี่เดฟละ”ผมถามดิว

“กลับแล้วแหละ หลังจากเลิกแถวก็ไม่เห็นอีก และวันนี้ ไอ้คีย์มาเม้ง ว่าน และลากว่านกลับบ้านอีกด้วย “ดิวพูดและดึงผมเข้าไปในห้องน้ำ ดิวก็ปิดประตูห้องน้ำทันที

“แล้วพี่เดฟ “ผมถามพี่เดฟต่อยคีย์อีกไหม

“พี่เอ็กซ์ห้ามไว้ “ดิวพูดและถอดเสื้อตัวเองออก

“ดิวอาบเถอะแอ้”ผมพูดและจะหันหลังออกแต่ดิว นะดึงผมกลับและจูบผม ไซ้ที่ศอกคอด้วย มือดิวก็ปลดกระดุมเสื้อผ้าผม ผมยอมรับว่าทุกทีที่เห็นดิวถอดเสื้อผมกระเจิงทุกทีและมันก็จบลงแบบนั้นตลอดเลย

“ดิวเสร็จยังจะได้กลับบ้าน นี้ติ๊กกลับหรือยังก็ไม่รู้ วันนี้พายก็ไม่มา ไปไหนนะ “ผมพูดกับดิว และ เสียงประตูถูกเปิดเข้ามา ดิวเอามือมาปิดปากผม

“อะไรเนี๊ยะ ไอ้ดำ มรึงจะคุยอะไรกับกรู “เสียงติ๊กและไอ้ดำนี้คือไอ้เดี่ยวที่ติ๊กมันชอบเรียก

“ปูไปทำอะไรให้ทำไมต้องไปเหน็บเขาด้วยละ”ไอ้เดี่ยวมันดึงติ๊กเข้ามาในห้องน้ำ

“ไม่นิ แต่แค่รู้สึกว่า ใส่หน้ากากยังไงก็ไม่รู้ อ้อ ขอโทษนะลืมไปเขาเป็นเมียมรึง “ติ๊กพูด

“ติ๊ก “เดี่ยว ผมกับดิวก็แอบมองลอดช่องเล็ก เห็นติ๊กกำลังจะหันหลังออก

“มันคงแค่ เรียกติ๊กมาคุยนะดิว”ผมพูดกับดิว และผมหันไปอีกที ไอ้เดี่ยวมันดึงติ๊กกลับและมันก็จูบติ๊ก

“และก็จูบกัน”ผมพูดขึ้น ดิวทำท่าจะออกไป แต่ผมดึงไว้ออกไป ติ๊กมันก็รู้ซิว่าผมกับดิวอยู่ในห้องน้ำด้วยกัน

“อย่าดิว”ผมพูดเสียงเบาที่สุด

“แต่ไอ้เดี่ยวดูมันทำดิ หลับหลังปู ถ้ามันไม่รักปู ทำไมไม่พูด พี่โดมรักปูนะแอ้”ดิวพูด ผมหันไป เดี่ยวมันถอนปากออกจากปากติ๊กแล้ว

“เพี๊ยะ”เสียงดังมากที่ใบหน้าไอ้เดี่ยว ติ๊กตบหน้าไอ้เดี่ยว

“มรึง ไม่มีสิทธิ์มาจูบกรู มรึงมีเมียแล้วและกรูไม่อยากใช้ของร่วมกับใคร”ติ๊กพูดและออกไปจากห้องน้ำทันที่ ผมสองคนได้แค่มอง ตอนนี้ไอ้เดี่ยวมันยืนนิ่ง และมันก็พ่นลมออกมา

“กริ่งๆ”เสียงโทรศัพท์เดี่ยวมันดังขึ้น

“ปูเหรอ เดี่ยวจะไปรับเดี๋ยวนี้ ไม่เป็นไร เดี่ยวไปอาบน้ำที่บ้านเลย ปูจะได้ไปทำกับข้าวที่บ้านไง ครับรอที่หน้าประตูเลยครับ “เดี่ยวมันรับสายปูและมันก็เดินออกไป

“ฟู่”ผมสองคน พ่นลมออกมา เกือบไปแล้ว ติ๊กเกือบเห็นผมกับดิวในห้องน้ำ

“เกือบไปแล้วดิว”ผมพูดขึ้นและออกจากห้องน้ำกันทันที ผมรีบแต่งตัวและเดินออกไปเพื่อตรงไปที่รถจอดกัน จะได้กลับบ้าน ดูสีหน้าไอ้ดิวซิ

“ดิว “ผมเรียกดิว

“บางทีมันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้ ดูก็รู้ติ๊ก ไม่ได้เล่นด้วย ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอกนะ “ผมพูดกับดิว ดิวมันพยักหน้าแค่นั้นและผมเดินมาที่รถผมจอดผมเห็นไอ้เดี่ยวมันขับรถออกมา

“ดิว”ผมเรียกดิว ให้มันทำหน้าปกติ

“ไงวะ ไปสวีทที่ไหนกันมา”ไอ้เดี่ยวมันจอดรถและลดกระจกลง

“ในห้องน้ำ”ไอ้ดิวพูด ไอ้เดี่ยว ตกใจนิดหนึ่ง

“มรึงละ “ไอ้ดิวมันถาม

“เออ ก็ไปรับปูมาจะไปบ้าน ปูจะทำอาหารให้ทานวันนี้ “เดี่ยวพูด ปูชะโงกหน้ามองผมสองคน และยิ้ม

“ดีเลย แล้วนี้มรึงเห็นไอ้ติ๊กไหม”ดิวถามหาติ๊ก ผมสะบัดหน้ามามอง ดิวขยิบตา

“ไม่เห็นแล้วนิ คงให้พี่ตุ๊ขับรถไปส่งมั้ง “เดี่ยวพูด

“เออ ๆ เจอกันที่บ้านนะมรึง “ไอ้ดิวพูดและไอ้เดี่ยวก็พยักหน้าและขับรถออกไป ผมหันมามองดิว ดิวพยักหน้า และผมสองคนก็เดินไปขึ้นรถเพื่อกลับบ้านกัน ผมว่าจะไปช่วยปูทำอาหารเย็นนี้ด้วย

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ความรู้สึกที่พิเศษกับเซน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 18-06-2015 10:42:29

เรื่องเดียวกับปูยุ่งเหยิงมากเลย  คำผิดเยอะเลยคะงวดนี้

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายผู้ชายเขารักกันภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ความรู้สึกที่พิเศษกับเซน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 18-06-2015 21:13:22

อ้างจาก: boonpa ที่ 18-06-2015 10:42:29  

เรื่องเดียวกับปูยุ่งเหยิงมากเลย  คำผิดเยอะเลยคะงวดนี้

แก้ไขให้แล้วนะค่ะ ขอบคุณมากมายเลยค่ะ :katai4:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ แอ้ว่าปูรักพี่โดมและเดี่ยวบอกรักติ๊ก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 19-06-2015 06:59:50

      ตอนนี้ดิวขับรถมาถึงบ้านแล้ว ผมเดินเข้าไปในบ้าน เห็นแจ๊คกับบอยกำลัง ดูรายละเอียดงานของโรงเรียนกัน ตอนนี้บอยแจ๊คเขาเป็นประธานโรงเรียนแล้ว

“แอ้ กลับมาแล้วเหรอ”บอยทักผม ผมพยักหน้า

“แอ้ วันนี้ ธรรณ์เห็นแอ้ กับเด็ก น่ารักดีนะ แถมแอ้ยังปกป้องเขาราวกับลูกแอ้เองเลยนะ”ธรรณ์พูด

“แม้ธรรณ์ ก็ถ้าลูกเขาเจ็บขึ้นมาละ แอ้จะไปทำทีไหนมาใช่เขาละ”ผมพูดขึ้น 

“ทำใช้นะได้ แต่กลัวออกมาไม่เหมือน”ดิวพูดขึ้น ทุกคนหันมามองผมกับดิวกันหมด แจ๊ค บอย หลุยส์และธรรณ์ ผมหันไปเหล่ไอ้ดิว

“อุ้ยย ล้อเล่น ทำไม่ได้หรอก ธรรณ์”ดิวพูด

“แม้ ตกใจหมดเลยนึกว่าทำได้จริง”ธรรณ์พูดและขำผมสองคน ผมหันไปเหล่ตัวดี เกือบทำงานเข้าแล้วไหมละ

“ปูอยู่ในครัวใช่ไหม “ผมถาม ทุกคนพยักหน้า

“งั้นดิวไป ทำการบ้านก่อน แอ้ไปช่วยปูทำกับข้าวดีกว่า “ผมพูดและเดินตรงไปที่ห้องครัว ผมเห็นไอ้เดี่ยวมันช่วยหันหมูให้ปูอยู่ มันก็น่ารักดีนะ

“เดี่ยว หันแบบนี้ซิ อันนี้ชิ้นใหญ่เกินไป “ปูบ่นเดี่ยว ผมนี้ขำมันเลยดูก็รู้ว่าไม่เคยเข้าครัวเลย ไอ้ดิวนะเข้าครัวเป็นผู้ช่วยผมตลอด

“ก็เดี่ยวไม่เคยช่วยแม่ทำกับข้าวนี้ปู นี้งานแรกเลยนะ “เดี่ยวพูด

“น่าจะงานสุดท้ายด้วย”ผมพูดพร้มอกอดอกมองหมูที่ไอ้เดี่ยวมันหัน

“นี้มรึง ไปเป็นลูกเขยใครไม่ได้นะ หันแบบนี้ติดคอตาย”ผมพูดและจับมีดที่ไอ้เดี่ยวผมจะทำเอง

“เดี่ยว ไอ้ดิวกลับมาแล้ว แอ้ช่วยปูทำเองดีกว่า “ผมพูด เดี่ยวหันไปมองปูและลุกไปล้างมือ ผมให้ไอ้เดี่ยวไปเพื่อว่ามันจะไปคุยเรื่องฟุตบอลกันกับไอ้ดิว ผมก็ทำหน้าที่หันหมูแทน

“วันนี้ปูทำอะไรบ้าง “ผมถามปู

“ก็มี ปลาเก๋าราดพริก และก็ปลาจาระเม็ดทอดเกลือ และผัดผักรวม และแกงจืดหมูสับ “ปูหันมาบอกผม ที่ผมถามคือจะได้ช่วยได้ถูก ปูทำปลาไว้แล้ว ผมเลยช่วยหันผักต่างๆที่ปูเตรียมไว้

“แอ้ ปกติแอ้ทำอาหารให้ลูกๆทานเองเหรอ”ปูถามผม

 “ใช่ปูเวลาที่แอ้ไปหาลูกนะ ตอนเช้าๆแอ้จะทำไข่ม้วนเขาชอบมาก ดิวก็ชอบนะ และลูกๆแอ้ชอบสปาเก็ตตี้กัน พี่ๆชอบสปาเก็ตตี้ผัดขี้เมา แอ้นะดูเอาในยูทูปนะปู ทำพอได้ไม่ได้มากหรอก น้องมีนนะเขาชอบทานผักมาก ส่วนมิ้นนี้ไม่ค่อยชอบผักแต่แอ้จะพยายามหันให้เล็กๆ เขาทานข้าวผัดได้นะมิ้นนะ “ผมพูดกับปู

“แอ้นี้น่ารักมากเลยนะ ปูไม่แปลกใจทำไมทั้งบ้านรักแอ้มากกันทุกคนเลย “ปูพูดผมหันไปยิ้มให้ปู

“แอ้โตมาก็เจอพวกพี่ๆของดิวแล้ว เรียกได้ว่าคลุกคลีอยู่กับบ้านนี้ตั้งแต่เกิดเลยมั้ง “ผมพูดกับปู ผมช่วยปูทำอาหารกันจนเสร็จเรียบร้อยและช่วยปูจัดโต๊ะอาหาร ตอนนี้ได้เวลาที่ทุกคนจะลงมาทานอาหารกันแล้ว

“หอมจังเลยะอะ”ธรรณ์เดินเข้ามาพร้อมไอ้หลุยส์ แจ๊คและบอยก็ตามออกมา

“จริงด้วยดูน่าทานมากเลยนะปู”บอยพูด ทุกคนนั่งลงผมได้ยินเสียงไอ้ดิวเดินคุยกันมากับไอ้เดี่ยว  และทั้งคู่ก็เข้ามาในห้องอาหารเหลือแค่ติ๊ก ส่วนพายนะวันนี้ไม่มาเรียนคงเป็นพรุ่งนี้เช้าแน่เลย พวกผมชักจะเป็นห่วงพายแล้วซิ ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ว่าจะรอให้พายกลับมาก่อน

“ไอ้ติ๊กละ “แจ๊คถามถึงติ๊ก ทุกคนส่ายหัว ไอ้เดี่ยวก็ไม่รู้  ว่าติ๊กไปไหน พวกผมคิดว่ามันกลับมาแล้วนะ

“เสียงรถวะ “ไอ้หลุยส์พูด และสักพักติ๊กก็เดินเข้ามา พร้อมถุง ไปซื้อของมาอีกแล้ว ของเบรนเนมด์ทั้งนั้นราคาแพงมาก

“ไอ้ป๊อดเอาอาหารมาเสริฟแล้วเหรอ”ติ๊กถามขึ้น

“ไอ้ป๊อดไม่มามันไปออกงานกับแม่มัน ที่ต่างจังหวัด โรงแรมในเครือพ่อมรึง อากรูด้วย “ไอ้แจ๊คตอบแทน

“แล้ว”ติ๊กถามและโบ้ยปากที่อาหารที่จัดอยู่บนโต๊ะ

“ปูกับแอ้ เป็นคนทำอาหารวันนี้”ดิวตอบติ๊ก ติ๊กมองผมและปู

“นั่งซิติ๊ก”ผมบอกติ๊ก

“ไม่อะ ไม่กิน มียาพิษหรือเปล่าก็ไม่รู้”ติ๊กพูดและจะหันหลังขึ้น

“ติ๊ก ถ้ามีกรูตายไปแล้ว กรูกินอยู่นี้ไง”แจ๊คพูดขึ้น บอยหันมาแตะแขนแจ๊ค

“ติ๊ก กรูเป็นคนทำกับปูนะ”ผมพูดกับติ๊ก ติ๊กหันมามอง ทุกคนก็มองติ๊ก

“นั่งลงกินด้วยกันติ๊ก ปูเขาทำอาหารอร่อยมากเลยนะ “บอยพูดให้ติ๊กนั่งลง

“นั่งลงซิ “ดิวดึงเก้าอี้ ติ๊กนั่งลงข้างไอ้ดิว ผมก็เดินไปนั่งอีกข้างของติ๊กมัน ปูมองติ๊ก และจะหันหลังกลับ

“ปู ทานด้วยกัน นั่งซิปู”บอยพูด ปูก็ยิ้ม ทำท่าว่าจะ

“ทานด้วยกันเลยปู “แจ๊คอีกคน ไอ้เดี่ยวไม่ได้พูดอะไรเลย พวกผมนั่งทานกันไปคุยกันไป อาหารที่ปูทำ อร่อยมาก ปูบอกว่าป้าแดงสอนปู  ป้าแดงแกเป็นเชฟของโรงแรมพ่อของติ๊ก  ติ๊กก็ทานแบบเงียบๆ ผมก็พยักเพยอให้ดิวมันตักอาหารให้ติ๊กมันหน่อย ดิวก็ทำท่าจะไม่นะ ผมทำหน้าดุ ให้ตักให้มันหน่อย

“ติ๊ก อะ อันนี้อร่อยนะ “ดิวมันตักเต้าหู้ไข่ให้ติ๊ก ติ๊กมันมองดิวและผมด้วยมองดิวเขม้งเลยมันแกล้งติ๊กอีกแล้ว

“ขอบใจนะดิว แต่กรูไม่ทานเต้าหู้ มรึงก็รู้”ติ๊ก ผมก็จะห้ามแล้วแต่ไม่ทัน ไอ้ดิว มันรู้แต่มันแกล้งไง ผมรีบตักเต้าหู้ออกจากจานของติ๊กมาใส่จานผม

“ฮึกๆ”ไอ้ดิวมันหันไปหัวเราะในลำคอให้ไอ้เดี่ยว

“ดิว”ผมเรียกเสียงรอดไรฟันออกมา

“อะ อะ กินปลาไหม ตักให้”ไอ้ดิว มันก็ตักปลาให้ค่อยดีขึ้นมาหน่อย

“กินปลาเยอะๆ จะได้ฉลาดๆ”ไอ้ดิวพูดผมสะบัดหน้าไปมองไอ้ดิวอีกแล้ว ติ๊กสะบัดหน้ามามองไอ้ดิวเช่นกัน

“เห็นด้วยวะ”แจ๊คอีกคน แถมมันยังแทคทีมแตะมือกันอีก

“แจ๊ค”บอยเรียกแจ๊ค และหันมาแจ๊ครีบนั่งลงทันทีทานต่อ ไอ้หลุยส์ที่รู้ว่าถ้าแทคทีมด้วยคงโดนด้วยมันไม่ได้พูดอะไรแต่แอบส่งซิกกัน

“หลุยส์ “ธรรณ์

“อู้ยย เห็นด้วยเหรอ”หลุยส์

“เหรอ กรูก็อยากฉลาดกว่านี้นะ ถ้ากินแล้วมันทำให้กรูตาสว่างกรูจะกินแม่งทุกชั่วโมงเลย “ติ๊กพูดและลุกขึ้นทันที ติ๊กไม่ทานต่อพวกผมได้แค่มอง

“ปล่อยมันไปก่อน เดี๋ยวมันก็หาย มันขยันงอนจะตายไป “แจ๊คพูดและทานอาหารเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมมอง ดิวเคาะจานผมเบาๆ ให้กระเทิบไปนั่งที่ติ๊ก ผมก็ลุกย้ายไปนั่งใกล้ดิวมัน

“เก็บอาหารไว้ให้ติ๊กด้วยนะ แอ้”ธรรณ์พูด ผมพยักหน้า พวกผมทานกันต่อก็คุยกันเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปเรื่อย ผมสังเกตุเดี่ยว ดูกระวนกระวายยังไงก็ไม่รู้

“พายจะกลับยัง ยังไม่รู้ ทำอะไรอยู่วะ เออ เป็นห่วง แค่นี้น่ะ”ไอ้แจ๊คมันโทรหาพาย

“ไม่แน่ว่าจะกลับไหม “แจ๊คพูดพวกผมพยักหน้า ผมเห็นปูหยิบจานข้าวที่ตักอาหารไว้ให้ติ๊กแล้วอย่าบอกนะว่าจะขึ้นไปเองนะ ผมเลยทำท่าว่าจะลุก

“ปู แอ้เอาไปให้เองดีกว่า”ผมพูด

“คิดว่ามันจะกินของมรึงเหรอแอ้ มันก็งอนมรึงอยู่นะ”ไอ้แจ๊คพูดขึ้น ผมมองไอ้ดิว

“มันก็งอนดิวอยู่”ดิวพูด

“งั้นกรูไปเอง “เดี่ยวพูดและลุกขึ้นพร้อมหยิบจานข้าวจากมือปู เดี่ยวยิ้มให้ปู และเดินขึ้นไปชั้นบนพร้อมสายตาพวกผมที่มองและหันมามองหน้ากัน

“ตกลงมันชอบไอ้ติ๊กใช่ไหม”ไอ้หลุยส์มันถามขึ้นแต่ปูนะเดินถือจานไปใส่เครื่องล้างเรียบร้อยแล้ว

“แล้วปูละ”ธรรณ์ถามขึ้นเบาๆ

“กรูไม่รู้ว่ามันทำอะไรอยู่ แต่กรูต้องคุยกับมัน ถ้ามันไม่เอาปู พี่โดมกรูพร้อมจะรับปู พี่โดมชอบปู”ดิวพูดขึ้น

“เออ พี่โดมดีเลย เป็นคุณหมอหล่อด้วย สนับสนุนวะ”ไอ้แจ๊คพูดขึ้น ผมเหลือบไปเห็นปูเข้ามาพอดีผมเลยเดินไปเข้าไปในครัวไปช่วยปูทำความสะอาด เก็บโน้นเก็บนี้

“ปู  พี่โดมเป็นยังไงบ้าง”ผมถามปู ปูหันมามองหน้าผมและ

“พี่โดม เขาก็น่ารักนะ รักหลานมากเลยนะ แถมยังเป็นคุณหมอที่เก่งมาก ปูได้ยินพยาบาลและเจ้าหน้าที่คุยกันนะ “ปูพูด ผมก็พยักหน้าว่ามันจริง พี่โดมบรรจุได้ สองปีเองคนไข้ติดตึมเลย

“ปู ชอบพี่โดมไหม “ผมถามปู ปูหันมามองผมนิ่ง

“ไม่ เคยคิดแบบนั้นเลยแอ้ พี่โดมเหมือนพี่ชายที่แสนดีมากกว่านะ ปูคิดแค่.....นั้น”ปูพูด

“ปู”ผมเรียกปู ผมว่าปูชอบพี่โดม

“แอ้ ปูจะขึ้นไปการบ้านก่อนนะ การบ้านเยอะ”ปูพูดและเดินออกไปทันที  ผมว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน ปูดูกังวลที่ผมถามเกี่ยวกับพี่โดม

“แอ้ ปูว่าไง”ดิวเข้ามาถามผม และคงเห็นว่าปูเดินออกจากห้องครัวไปด้วย

“ปูบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับพี่โดมแต่แอ้ว่าไม่ใช่ เหมือนมีอะไรเกิดขึ้น อาจจะทำให้ปูเข้าใจอะไรผิด “ผมพูดกับดิว และหันมองดิว

“ดิวต้องคุยกัเดี่ยวว่ามันจะเอายังไง เพื่อนดิวนะ”ผมพูดแค่นั้นก็เดินเลี่ยงออกเหมือนกันว่าจะขึ้นไปดูติ๊กมันหน่อย  ผมเดินไปถึงหน้าห้องติ๊ก ผมก็ขยับลูกบิดประตู ไม่ได้ล๊อกผมเลยแย้มประตู

“ทำไม มรึงห่วงกันมาก็ไปปกป้องเขา ไม่ต้องมาบอกให้กรูไปทำดีกับเขา ไม่จำเป็น และนั้นเมียมรึง”ติ๊กพูดกับเดี่ยว เสียงดังพอสมควร

“ที่เดี่ยวไม่อยากให้ติ๊กทำกับปูแบบนั้น เพราะอะไรรู้ไหมติ๊ก”เดี่ยวถามติ๊ก

“เพราะอะไร ก็นั้นเมียมรึงไง “ติ๊กพูดเสียงดังเล็กน้อย ฟังน้ำเสียงก็รู้ว่าโกรธ

“มรึงห่วงเมียมรึง”ติ๊กพูดกับเดี่ยว พร้อมชี้นิ้วไปด้านนอกคงหมายถึงชี้ปูนะ

“ไม่ใช่ ห่วงคนนี้  เดี่ยวไม่อยากให้ทุกคนมอง ติ๊กไม่ดี เดี่ยวห่วงคนตรงหน้านี้”เดี่ยวพูดผมเลยไม่กล้าก้าวเท้าเข้าห้องเลย ติ๊กที่ยืนมองหน้าเดียวนิ่งและค้างท่าอยู่แบบนั้น

“เดี่ยวรักติ๊ก”ผมยิ่งอึ้งเข้าไปใหญ่

“หมับ “เดี่ยวที่ตรงเข้าไปกอดติ๊ก และผมหันมาเห็นดิวกำลังเดินขึ้นคงจะมาคุยกับเดี่ยวถ้าดิวเข้ามาตอนนี้ผมรีบปิดประตูลงทันที และมองดิว

“ไอ้เดี่ยวละมันยังอยู่ในห้องไอ้ติ๊กไหม”ดิวถามผม

“ไม่นิ คงเข้าห้องไปแล้ว”ผมพูดกับดิว

“ดีดิวจะคุยกับมัน”ดิวพูด

“หมับ”ผมจับแขนดิวไว้ ไม่ให้ดิวไป

“มีอะไรแอ้”ดิวมองหน้าผม และมองไปที่ห้องติ๊ก

“ไอ้เดี่ยวมันยังอยู่ในห้องนี้ใช่ไหมแอ้”ดิวถามผมและชี้ไปที่ห้องติ๊ก เข้าไปตอนนี้งานงอกแน่

“ดิว “ผมดึงแขนดิว และดันดิว ไปที่ห้องนอนของผมและดิว ผมดันเข้ามาและปิดประตูลง ผมปล่อยแขนดิว ดิวมองผมแบบงงได้อีก

“อย่าเพิ่งไปคุยเลยดิว”ผมบอกดิว ผมไม่อยากให้ติ๊กมันรู้สึกแย่ไปกว่านี้ ผมเห็นแก่ตัวกับปูใช่ไหม ผมคิดในใจ

“แสดงว่าต้องมีอะไร ในห้องนั้น”ดิวทำท่าจะออกจากห้อง ผมก็ดันดิวไปที่เตียง

“ดิว”ผมเรียกดิว ดิวมองผม ก็ผมค่อมดิวอยู่

“เออ ที่ไม่ให้ไปเพราะแบบนี้ใช่ไหม”ดิวถามผม พร้อมกับจับเอวผมไว้ ไม่ให้ผมลุก

“ได้ งั้นดิวไม่ไปก็ได้ อยู่จัดให้คนนี้ก่อน ”ดิว พลิกผมลงไปนอนและขึ้นมาค่อม นี้ผมโดนมันจัดอีกแล้วใช่ไหม ไอ้เดี่ยว มรึง นี้ผมช่วยมันนะเนี๊ยะ โอ้วว มายก๊อต

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ แอ้ว่าปูรักพี่โดมและเดี่ยวบอกรักติ๊ก
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 19-06-2015 10:09:02

เริ่มหมั่นไส้เดียวแล้ว จับปลาสองมือ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแจ๊คVSบอย เหตุเกิดก่อนไปมัลดิฟ ใครคือไอ้แบงค์
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 20-06-2015 12:33:55

แจ๊ค วันนี้มีการแข่งขันนักกีฬาว่ายน้ำ โรงเรียนในเครือของอาภาษญ์  นักเรียนหลากหลายสาขาเดินทางมาโรงเรียนที่ผมเรียนกัน มีโรงเรียนที่ผมเพิ่งเรียนจบมาด้วย แต่ผมไม่แน่ใจว่าน้องๆ มันจะจำพวกผมได้หรือเปล่า เพราะมันอาจจะแซวได้ว่าพวกผมจบแล้วทำไมไปเรียนมหาวิทยาลัยกัน แต่กลับมาเรียนมัธยมไหม

“แจ๊ค เป็น ไม้สุดท้ายเลยนะ “โค้ชผมชื่อ เคนชิโร่ เขาบอกผม ผมพยักหน้า ตอนนี้พวกผมพร้อมมากและผมได้น้องม.3 มาหนึ่งคนได้ต่อ และไอ้ต๋องมันไปแมวมองมา มันบอกเก่ง ผมทดสอบแล้วมันเก่งจริง ขนาดอายุยังน้อยนะ และมีไว้เพื่อผมไม่ว่างมันจะได้ลงแทนกันได้

“ขอเชิญตัวแทนเข้าประจำแท่นได้เลยครับ”กรรมการเรียกนักกีฬาตัวแทนแล้วผมก็เดินออกไปยืนพร้อมกัน ผมลงแข่งขันไป1หลายรายการแล้ว นำทุกอย่าง และตอนนี้ เหลือแข่งผสมสี่ท่า และโค้ชให้ผมเป็นไม้สุดท้าย ผมหันมามองหน้ากันกับทีมผมและ เอากำปั้นชนกันว่าพร้อม ไอ้ต่อมันว่ายได้ไวพอๆกับผมแหละ ไอ้ต๋องก็ถนัดท่าที่ผมไม่ค่อยถนัด

“ปี้ด”ตอนนี้พี่ณุกเป็นคนแรก ผมยืนมองพี่ณุกก็กระโดดลงสระหลังจากที่กรรมการสงสัญญาณพร้อมแล้ว ออกตัว พี่ณุกวันนี้ทำได้ดี ไม่เรียกว่านำโด่ง แต่ก็นำ และตามด้วยไอ้ต่อ และตามด้วยไอ้ต๋องผมก็ถอดชุดวอร์มออกและเตรียมลงไปรอในสระน้ำเพื่อจะได้ว่ายน้ำท่าผีเสื้อ ตอนผมถอดชุด มีแต่เสียงหวีด หวิว ผมหุ่นดี ยอมรับสูง แม้ไม่มีซิกแพคแบบไอ้ดิวและกล้ามแบบนั้น หุ่นผมก็ทรมารใจสาว ผมหันไปมองที่รักที่นั่งอยู่ ผมชี้ว่า เขาคือกำลังใจผมนะ บอยพยักหน้าและยิ้มมาให้ผมบอย ผมลงไปในสระแล้วและ เตรียมลงท่าเพื่อพร้อมแข่งขันและ ปี้ด ผมก็ออกตัวทันที แน่นอนตอนว่ายน้ำ ไม่รู้หรอกว่าคนบนอัศจรรย์จะลุ้นแค่ไหนเพราะผมไม่อาจรู้ได้ว่านำหรือตาม จน ถึงขอบสระ ผมก็ผลุดขึ้นจากน้ำ ผมรู้สึว่ามีคนมาก้มมองผม บอย

“ทำได้ดีทีเดียว “บอยพูดและมองไปที่แป้นสถิติ ผมทำลายสถิติ

“เยส”ผมร้องออกมา ผมเงยหน้ามองบอย ไม่ติดว่ามีคนมากมายจะจูบซะหน่อย ผมปินขึ้นจากสระ คนที่แข่งขันก็จับมือแสดงความดีใจ

“แจ๊ค สุดยอดวะ ทำลายสถิติเดิมด้วย แถมห่างขนาดนี้ใครจะมาทำลายสถิติมรึงได้วะ “พี่ณุกพูด  บอยส่งผ้าเช็ดตัวให้ผม ผมรับมา และรอกรรมการประกาศว่าใครได้เข้าไปชิงตัวแทนแข่งขัน

“ทีมได้เข้ารอบชิง คือทีมของโรงเรียนสาขา XXX “ผมก็กระโดดกันเลย ทีมผมเองครับ ผมหันมามองบอย อยากจูบแต่คนเยอะทำไม่ได้ พวกผมกอดกัน ดีใจมาทุ่มเทฝึกฝนกัน

“ไปรับรางวัลด้านใน”บอยพูด ผมเดินลงจากอัศจรรย์เข้าไปห้องพัก แน่นอนรางวัลที่รออยากได้ ผมก็ได้ทันที ผมตรงเข้าไปจูบ
“บอย บอยไปมัลดิฟกันนะ แจ๊คอยากไปสวีทกับบอย “ผมพูดกับบอย บอยยิ้มให้ผม

แจ็ค vs บอย
บอย
ช่วงนี้ผมมีความสุขมาก ภาพความสุขด่อนผมจากเขาไปมันย้อนกลับมาหาผม แต่ผมรู้สึกหวาดระแวงมันจะหายไปอีก วันหยุดที่ผ่านมาผมสองคนไปสวีทดันที่กรุงโซล เราไปเที่ยวเกาะที่คู่รักเขามักจะไปกัน พี่เจมส์กับพี่เบียร์พี่ชายผมก็ไปด้วย และ เรายังสัญญาว่าวันอีฟเราจะมาที่นี้กัน พรุ่งนี้แจ็คจะไปเที่ยวมัลดิฟอีก หลุยส์ด้วยแต่ธรรณ์ไปไม่ได้ธรรณ์ต้องไปทำธุระ แน่นอนหลุยส์ต้องงอนแต่หลุยส์เข้าใจธรรณ์ และวันนี้แจ๊คยังได้ผ่านเข้ารอบคัดเลือกตัวแทนไปแข่งขันว่ายน้ำอีกด้วย

"กริ้ง"ตอนนี้มีสายเข้า พี่บรูคส์นี้ ผมกดรับสายทันที

"สวัดดีครีบพี่บรูคส์"ผมทักทายพี่ชายคนโตของบ้านบอใบไม้ผม พี่บรูคส์

"บอยกลับบ้านหรือเปล่าอาทิตย์นี้"พี่บรูคส์ถามผมทันที แสดงว่าต้องมีอะไรผมรู้ว่าว่าวันจันทร์ผมต้องเข้าไปเพราะวันอังคารมีงานที่บ้านผม แต่พวกดิวว่าไม่ต้องไปนิ เฉพาะพวกผมแต่ผมต้องไปแน่นอนพ่อบอกผมไว้  แจ๊คอันนี้ผมไม่แน่ใจยังไม่ได้ถามเขาเลย

"มีอะไรหรือเปล่าพี่บรูคส์"ผมถามพี่ชายทันที

"ฮือๆๆ หา บอย หาบอย ฮึกๆๆๆ๐ๆเสียงลูกชายผมน้องแบงค์

"พี่บรูคส์ น้องแบงค์เป็นอะไร"ผมถามพี่ชายทันที

"แบงค์ไม่สบายนะ ไม่กินข้าว ตาก็เจ็บ ร้องหาแต่น้องพี่เนี๊ยะ"ผมรู้สึกเจ็บในหัวใจมาก ที่ได้ยินลูกไม่สบายและร้องหาผมตอนนี้ แถมพรุ่งนี้แจ๊คจะไปมัลดิฟอีกผมต้องเลือกระหว่างลูกกับแจ๊ค ทั้งที่อยากเลือกทั้งคู่
 
"หาแด้ด หาแด้ด ฮือๆๆๆ"ดูซิร้องใหญ่เลยเสียงข้างพี่บรูคส์ ฟังเสียงก็รู้ว่าไม่สบาย

"ไม่ร้องนะ เดี๋ยวบอยมา ยิ่งร้องยิ่งหายใจไม่ออกนะหลานลุง"พี่บรูคส์คงกำลังพยายามปลอบ

"พี่บรูคส์ บอยจะกลับ พี่ส่งคนมารับผมเลยพี่บรูคส์"ปมตัดสินใจไม่ไปมัลดอฟกับแจ็ค ผมต้อง้ลือกหัวใจของผมและคิดว่าของเขาด้วยแม้ว่าเขาจะยังไม่รู้ตอนนี้

"บอยมีเครื่องรออยู่ที่สนามบินไปขึ้นได้เลย แค่นี้ก่อนนะ แบงค์อาเจียนร้องมากไปหน่อย เดินทางปลอดภัยนะน้องพี่"พี่บรูคส์พูดผมอยากจะมีประตูโดเรม่อนจังตอนนี้ เพราะผมจะไดไปหาลูกผมได้เลย ผมต้องไปแล้วผมรอไม่ได้แล้วผมต้องไปตอนนี้เลย

"แจ็ค"ผมหันมาเจอแจ็ค แจ็คยืนอยู่ด้านหลังผม ผมคิดว่าเขาไปถึงสระว่ายน้ำแล้วซะอีกเพื่อจะไปหาโค้ชของเขา
 
"แจ็ค บอยต้องกลับ บอยไปด้วยไม่ได้"ผมพูดกับแจ็ค แจ็คมองหน้าผม แบบตกใจมาก

"กลับไปหาใครละ "แจ็คถามผมทันที ผมตกใจ

"แจ็ค บอยจำเป็นต้องกลับไป"ผมพูดแต่บางสิ่งที่พูดไม่ได้ เพราะว่าผมสัญญากับพ่อแล้วจะไม่ปริปากเรื่องแบงค์กับแจ็คจนกว่าเขาจะทำ หน้าของเขาได้ ซึ้ง ไม่รู้ ว่าที่จะทำได้ไหมด้วยซ้ำ

"ใคนละแบงค์ มันคือใคร แล้วแจ็คละ แค่แก้ขัดที่นี้ใช่ไหมบอย  "แจ็คพูด ทำเอาผมหน้าชาไปเลยนี้เขามองผมแบบนี้เหรอ ผมนะมีแค่เขามาตลอดเลยนะ ไม่มีใครเข้ามาได้สักคนแต่

"แค่แจ็คคนเดียวไม่พอใช่ไหมบอย!!"แจ็คพูดกับผม

"เพี๊ยะ"ผมตบหน้าเขา ผมลืมตัว ตบหน้าเขา ผมมองมือตัวเอง และแจ็คที่จับใบหน้าเขาพร้อมกับมองผม

"แจ็ค"ผมลืมตัวตบหน้าเขาไปดังมากหน้าแจ็คสะบัด แถมผมยังเจ็บ ทั้งมือและใจของผมที่ตบคนที่ตัวเองรัก

"แจ็คคิดแบบนี้มาตลอดเลยใช่ไหม แจ็คไม่เชื่อใจบอยเลยใช่ไหม "ผมพูดและเดินออก

"หมับ"แจ็คจับแขนผมไว้

"ตกลงจะไปหาไอ้แบงค์ใช่ไหม"แจ็คถามผมมือที่กำแขนผมไว้มันเจ็บมากแต่ไม่เท่าใจผมหรอก

"ใช่เพราะเขาคือคนสำคัญของบอย "ผมพูดและแจ็คก็ปล่อยมือผมทันที

"แจ็คคงไม่สำคัญพอ "แจ็คพูดและเดินหันหลังให้ผมทันที ผมก็หันหลังออกกเพื่อหลบซ้อนน้ำตา   ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ทำไมผมบอกเขาไม่ได้ว่าคนสำคัญของผมก็คือคนสำคัญของเขาเช่นกัน

"สวัสดีครับ ผมบอย รบกวนมารับผมที่โรงเรียนด้วยครับ ผมต้องเดินทางกลับด่วน"ผมโทรหาคนขับรถทันที

"ได้ครับคุณบอย คุณบรูคส์โทรมาแจ้งผมแล่วครับ และผมกำลังจะถึงครับ เพราะ เครื่องจะออกในอีก 40 นาทีครับ "คนขับรถบอกผม ผมหันไปมอง เขาไม่ตามผมออกมาเลยด้วนซ้ำ เมื่อไหร่ เขา จะ เข้าใจผมซะที และเมื่อไหร่ผมจะได้บอกเขาว่าแบงค์คือใคร ผมรอสักพักรถก็มารับผม ผมเข้าไปนั่งในรถทันที เพื่อตรงไปสนามบิน

แจ็ค
ผมเดินมาถึงสระว่ายน้ำ ทำไมบอยถึงเป็นแบบนี้ และไอ้แบงค์นี้มันคือใคร ผมต้องรู้ให้ได้ จะได้กระทืบได้ถูกๆ แต่ดูท่าบอยจะแคร์มันมากด้วย นี้ผมอุตสาจะไปสวีทกันที่มัลดิฟด้วยกัน ผมหงุดหงิดมากเลย ผมเดินไปเจอหลุยส์กับธรรณ์ ยืนอยู่ด้วยกัน

“แล้วบอยละ”ไอ้หลุยส์ถามผม

“เขาไปแล้ว “ผมบอกไอ้หลุยส์

“อะไรนะ ไปไหนละ”ไอ้หลุยส์มันถามผม

“ไปหาไอ้แบงค์ มรึงรู้จักไหม ใครคือไอ้แบงค์ มันสำคัญมากขนาดที่บอย ไม่ไปมัลดิฟกับกรูและเลือกไปหาไอ้แบงค์”ผมพูดขึ้นเสียงกับไอ้หลยุส์ ไอ้หลุยส์มันทำหน้างง แสดงว่ามันไม่รู้และหันไปหาธรรณ์

“แจ็ค ก็ไปกับหลุยส์สองคนซิ เพราะว่า ธรรณ์ก็ไม่ได้ไปนะ”ธรรณ์พูดกับผม

“แต่แจ๊คตั้งใจไปสวีทกับบอย ที่นี้ กับเพื่อนๆ ส่วนธรรณ์เหตุผลที่ต้องไปชวนทางบ้าน มันฟังขึ้นแต่นี้ แฟนที่แจ็ครักไปหาคนอื่น ธรรณ์แจ็ค ทำใจไม่ได้หรอกนะ “ผมพูดและเดินออก ผมทนไม่ได้

“ฮัลโล พี่ครับมารับผมไปโรงแรมอาภาษญ์ที่ครับผมจะพักที่นั้นคืนนี้”ผมโทรหาคนขับรถ

“แจ๊ค”ไอ้หลุยส์วิ่งตามผมมา และ

“กรูไปส่งธรรณ์ขึ้นเครื่องและจะไปหามรึง พรุ่งนี้ไปมัลดิฟกัน ไม่เอาน่ะมรึงบอยคงมีธุรด่วน อาจจะไม่ใช่อย่างที่มรึงคิดมากก็ได้นะแจ๊ค มรึงเชื่อกรู”ไอ้หลุยส์มันพูดและวิ่งกลับไปหาธรรณ์ รถมารอรับธรรณ์แล้วและรถผมก็มารอรับผมเช่นกัน ผมเป็นคนเดียวของเขาจริงหรือเปล่า บอย แต่บอยเป็นคนเดียวของแจ็ค ผมคิดแบบนั้น

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแจ๊คVSบอย เหตุเกิดก่อนไปมัลดิฟ ใครคือไอ้แบงค์
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 20-06-2015 15:09:39

เรื่องแจ็คกับบอยดูยุ่งเหยิงมาก แถมแจ็คยังไม่รู้เรื่องแบงค์อีก (ตอนบอยคำผิดเยอะเลยคะ)

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว แอ้นั้นลูกเขา / เดี่ยวมรึงมีปูแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 20-06-2015 17:25:15

ดิว
     ผมไปดูไอ้แจ๊คมันแข่งขันว่ายน้ำกับโรงเรียนในเครือข่ายของอาภาษญ์และมันได้เป็นตัวแทนกัน ผมดีใจกับมันด้วย มันรักกีฬาว่ายน้ำมาก หลังเที่ยงผมขึ้นมาเรียนกันอีกหนึ่งวิชา ตอนนี้ชั่วโมงกิจกรรมแล้ว พรุ่งนี้ผมจะเดินทางไปมัลดิฟกัน ด้วยเครื่องยินส่วนตัวเช่าเหมาลำ และตอนเช้าจะไปรับไอ้ต้นข้าว มันให้ผมไปเพื่อพ่อแม่จะได้ไว้วางใจก็ไอ้กีตาร์ดันไปบอกว่าพวกผมหาตืเรื่องกัน แจ๊คก็ชวนพวกไอ้สรจักรไปกับพวกผมด้วยแน่นอนผมว่าไอ้กีตาร์ต้องไปด้วย

"แอ้ ไปหรือยัง"ตอนนนี้เลิกเรียนแล้วและผมกำลังจะไปหาพี่เอ็กซ์กับพี่เดฟ และผมจะไปส่งแอ้ก่อน ยิมสอนเทควันโดก่อน ผมถามแอ้ สองสามวันนี้แอ้ดูเป็นห่วงเซนมากเพราะว่าน้องเซนไม่มาเรียนเทควันโด สามวันแล้ว ผมกลัวมากกลัวว่าแอ้จะเสียใจดูแอ้รักเซนมากเกินไปนะผมว่าไม่ได้อิจฉาเด็ก แม้จะคิดเล็กน้อย555

"มรึงจะไปส่งแอ้ใช่ป่ะ"ไอ้เดี่ยวถามผม ผมพยักหน้า

"เออวะ มรึงไปรอที่สนามก่อนเลยวะ "ผมพูดมันพยักหน้า มันมองหาติ๊กแน่เลย ช่วงนี้ติ๊กเหมือนกลบหน้าไอ้เดี่ยวตั้งแต่ไอ้เดี่ยว เอาปูมาอยู่ด้วย และไอ้เดี่ยวต้องคอยเทียวรีบเทียงส่งปูไปช่วยป้าแดงและไปหาแม่เขาที่โรงพยาบาลพ่อผม
 
"เออเจอกันที่สนามนะ"ไอ้เดี่ยวพูด และเดินออกไปทันที ที่เดินออกทันทีเพราะว่าติ๊กเดินออกไปกับพายแล้ว

"ตกลงไอ้เดี่ยวมันยังไงของมันดิว "แอ้ถามผม ผมหันมามองหน้าแอ้

"ไม่รู้มันซิแอ้ "ผมพูดผมสะพายกระเป๋าลงมาเพื่อเดินไปส่งแอ้

"และนี้ติ๊กก็เหมือนหลบหน้า แอ้แทบจะไม่เจอติ๊กเลยนะ บางวันก็ไปนอนที่โรงแรม"แอ้พูดกับ

"แต่ดีนะไม่ต้องมาเป็น กขคง ดิว "ผมพูดแอ้หันขวับเลยนะ มาเลย ผม ถามว่ามันเป็นก้างชิ้นใหญ่ของผมแต่ผมก็รักมันนะ มันเป็นเพื่อนพวกผมโตมาด้วยกัน  เป็นหวงมันเหมือนกัน ผมเดินมาสักพักก็ถึงโรงยิม วันนี้นักเรียนมาถึงเร็ว ครูพี่เลี้ยงพามาส่งเร็ว ผมว่างกระเป๋าลง

"พี่แอ้ "เสียงเด็กเรียกแอ้ ผมหันไปมอง น้องเชนเด็กที่แอ้บ่นว่าหายไปหลายวัน ผมแปลกใจว่าทำไมแอ้รู้สึกพิเศษกับเด็กตนนี้มาก ทั้งทีไม่เคยคลุกคลีกันมาก่อนเลย

"น้องเชนหายไปหลายวันเลยนะพี่แอ้คิดถึง  แล้วทำไมแขนเป็นแบบนั้นละ น้องเซน"แอ้พูดด้วยอาการดีใจอย่างมากที่เจอเซนดีใจปานว่าได้ของรักคืนเลยทีเดียวและถามเชนเพราะแขนถูกเข้าเฝือกผมจับดูแค่เฝือกอ่อนคงไม่ได้หัก แต่ก็สงสาร ในฐานะคนมีลูกเล็กๆ คงเจ็บน่าดู

"ไอ้เว้ามันผลักเซนตกบันได แต่แม่บอกว่าโชคดีที่แขนหัก"เซนพูดแอ้ดึงเซนเข้ามาก่อนทันที  ผมนี้รู้สึกอยากเห็นหน้าพ่อแม่เด็กที่รังแกเซนจังทำไม เขาไม่ห้ามลูกเขา ไม่ให้ทำร้ายคนอื่น
 
"แม่บอกว่ายังดีที่ไม่ใช่คอเซนหัก"ผมแอบขำเซน แต่แอ้ซิ

"ยังมีหน้ามาเล่นมุกอีกนะ ทำไมไม่ป้องกันตัวละเซน "แอ้พูด ผมย่อตัวลงนั่งข้างๆเซน เช่นกัน
"ต่อไปเขาจะอยู่ห่างๆ แม่บอกอีกไม่นาน เซนจะไปอยู่ที่อื่นที่ไกลจากไอ้เว้าแล้วละพี่แอ้  แต่อาจจะไกลจากพี่แอ้ พี่ดิว"เซนพูด ผม เอาละมือลูปหัว ตอนนี้ผมเข้า ใจแล้วว่าทำไมแอ้ถึงได้รู้สึกพิเศษกับเซนมากขนาดนี้
 
"ดิวไปหรือยัง"แอ้หันมาถามผม

"พี่ไปซ้อมฟุตบอลก่อนนะ เดี๋ยวมารับไปกินไอติมอีก "ผมพูดเซนก็พยักหน้ายิ้มตาหยีให้ผม ผมเอามือลูปหัวเบาๆ เซนแก่กว่าแฝดผมปีหนึ่งเซนกำพร้าพ่อตั้งแต่เกิดแถม แม่เขาต้องอาศัยอยู่กับแม่สามี ต้งทำงานจ่ายค่าน้ำค่าไฟ ค่าอาหารแถมพวกนั้นยังมองว่าเซนเป็นลูกติดมาจากคนอื่น เลยทำให้พวกเขาไม่รักเซนเหมือนลูกหลานแท้ๆ ผมเคยคิดนะว่าจะมีแค่ในนิยาย ชีวิตจริงก็มีเหรอเนี๊ยะ ผมเดินมาที่ซ้อมฟุตบิลวันนี้พี่เดฟ พี่เดฟ พี่เอ็กซ์มาเทรนให้ปกติ

แอ้ 
      ผมสอนเทควันโดเด็กๆ จนผู้ปกครองมารับ เซนก็ช่วยผมเก็บอุปกรณ์เหมือนเช่นเคยแม้จะว่าแขนเขาจะมีผ้าผันห้อยไว้ ดิวบอกว่าไม่ได้หักหรอกเพราะเข้าเฝือกอ่อนคงแค่ ร้าวหรือซ้นนะ

“น้องเซนมานั่งกับพี่แอ้เร็วครับ “ผมเรียกเซนและแกะขนมไว้รอแล้ว เซนมานั่งตักผมเหมือนเดิม ผมรู้สึก เจ็บแทนเขายังไงก็ไม่รู้ที่รู้ว่าเขาต้องเจ็บตัวเพราะโดนรังแก

“พี่แอ้ กินกันคนละครึ้งนะ “เซนแบ่งยูโรเค้กให้ผมครึ้งหนึ่ง

“น้องเซนกินเถอะพี่มีเยอะแยะเลย เซนกินเถอะนะ”ผมพูดผมเอามือลูปผมที่เป้ปกหน้าผากของเซน

“ฟ๊อด”ผมหอมแก้มเซน

“เซนเหมือนพี่แอ้เคยทำแบบนี้นะ เซนเคยฟันนะ แต่มันน่ากลัวมากมาก เซนตื่นมาเซนร้องไห้ แม้ก็บอกว่าเซนอาจจะดูหนังน่ากลัวมา”เซนพูดผมก็มอง

“เล่าให้พี่แอ้ฟังซิครับ “ผมบอกเซน

“เซนฝันว่า เซนอยู่ในบ้าน มีเสียง เหมือนในหนังเรื่อง คู่กรรมเลยนะพี่แอ้ เซนดูในทีวี ที่มีเครื่องบินเยอะๆและมีระเบิด เซนอยู่กับพี่แอ้ พี่แอ้ผมยาวมากพี่แอ้ใส่ชุดเหมือนผู้หญิงเลย และมีตั้งหลายคน พี่แอ้กอดเซน และมีคนอื่นด้วย ทุกคนร้องไห้ เซนก็ร้องไห้ “เซนพูดผมรู้สึกแน่นหน้าอกขึ้นมาทันที เหมือนเจ็บข้างในมากกว่า

“พี่แอ้ พี่แอ้ “เซนเรียกผม ผมเอามือกุมหน้าอกตัวเอง

“พี่แอ้”เซนเรียกผม

“พี่แอ้ เซนจะไปเรียกพี่ดิว”เซนตกใจผม ผมก็ดึงแขนเซนไว้

“เซนพี่ไม่เป็นไรแล้ว เซน”ผมพูดผมดีขึ้นแล้ว

“เซนกลัว”เซนพูดน้ำเสียงสั่นๆ ผมดึงเซนมากอด

“พี่ขอโทษ นะเซน พี่ไม่เป็นอะไรแล้ว”ผมพูดและยิ้มให้เซน ผมหันไปเห็นดิวเดินมาแล้ว วันนี้มาเร็วจัง ดิวเดินมาเห็นผมสองคนกอดกันอยู่

“เป็นอะไรไปครับคุณแม่คุณลูก “ดิวถามผมกับเซน

“พี่แอ้ ไม่สบาย พี่แอ้เขา....”เซนกำลังจะบอกดิว ผมหันมาเอามือปิดปากเซน

“แอ้เป็นอะไร”ดิววางกระเป๋าลงทันที

“ไม่ดิวไม่มีอะไร”ผมพูด ผมรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่ผิดปกติ ที่ผมได้ฟังความฝันเซนแล้วผมรู้สึกเหมือนผมอยู่ในเหตุการณันั้นจริงๆ แต่ผมรู้ว่าดิวไม่คิดแบบนั้นแน่นอน อาจจะพาผมไปให้พ่อตรวจวุ่นวายอีก

“แอ้ “ดิวไม่เชื่อผมที่ผมบอกว่าไม่เป็นอะไร

“ดิว แอ้โอเค เออ ดิว พาเซนไปซื่อไอติมกินก่อน แอ้จะเก็บของเขาทีอีกหน่อยเพราะว่าหยุดสามวัน “ผมพูดและดิวก็พยักหน้า ผมหันไปเก็บของเข้าที่ให้เรียบร้อย ระหว่างที่ดิวพาเซนไปร้านค้าใกล้ๆ โรงเรียน ผมยังคงคิดถึงความฝันที่น้องเซนพูด มันจริงเหรอ เป็นเรื่องจริงเหรอ ที่เคยเกิดขึ้นและผมเคยเป็นผู้หญิง

“คุณแอ้ค่ะ”ผมสะดุ้งที่มีคนมาเรียกผม แม่ของเซนนั้นเอง ผมหันมามอง แม่เขาหิ้วของมาฝากผมอีกแล้ว

“แม่น้องเซนครับไม่ต้องลำบากหรอกนะครับ ผมเกรงใจ”ผมพูดกับแม่ของน้องเซน

“ไม่ลำบากหรอกค่ะ สำหรับคนที่ดูแลลูก ที่เป็นดังดวงใจอย่างดี น้อยเกินไปด้วยซ้ำนะค่ะ”แม่ของน้องเซนพูดกับผม

“เออ เซนบอกว่าคุณแม่จะพาเขาไปอยู่ที่อื่น”ผมพูดขึ้น

“ค่ะ ดิฉันได้งานใหม่ และมีที่พักสำหรับดิฉันและลูก “แม่ของเซนพูดผมก็เงียบไปพักหนึ่ง

“ดิฉันขอโทษนะค่ะ ที่เซนมาเรียนกับคุณแอ้ไม่ได้อีก ดิฉันดูก็รู้คุณแอ้รักแกมาก บางทีเหมือนรักมากกว่าดิฉันสะอีก”แม่ของน้องเซนพูด ผมก็มองและ

“ไม่แน่นอน คุณแม่น้องเซนต้องรักเซนมากกว่าแอ้อยู่แล้ว”ผมพูด

“เซนเขาฝันถึงคุณแอ้บ่อยมาก แต่ในฝันเขาบอกคุณแอ้เป็นแม่เขานะค่ะ ดิฉันยังขำอยู่เลยค่ะ แกคงรักคุณแอ้มากพอกัน”แม่ของเซนพูด ผมก็ยิ้มเก็บไปฝันไปเป็นแม่เลยเหรอ

“คุณแม่มาแล้ว คุณแม่  นี้พี่ดิวซื้อให้เซนกล่องหนึ่งเลยไว้กิน ที่บ้าน”ผมก็มองดิวซื้อไอศรีมให้เซนกล่องหนึ่เลยเหรอ

“พอดีรถขายส่งมาดิวเลยซื้อให้นะ”ดิวพูดและเอามือลูปหัวเซน

“ดิฉันคงจะไปกันอาทิตย์หน้าแต่น้องเซนยังเรียนที่นี้อีก  วันพุธนะค่ะ น้องเซนอยากมาอยู่กับพี่แอ้ ”แม่ของเซนพูดกับผมสองคน ผมก็พยักหน้า และก้มลงมองเซฯ

“เซนจะได้ไปอยู่ที่ดีดีแล้วนะ อย่าลืมพี่แอ้นะครับ พี่แอ้กับพี่ดิวจะไปหาน้องเซนทันทีที่พี่แอ้ว่าง”ผมพูดกับเซนผมดึงเซนเข้ามากอดไว้ กอดไว้แบบนั้น

“แอ้ ปล่อยลูกเขาได้แล้วแอ้”ดิวสะกิดผมให้ปล่อยเซน แม่เขาก็มองแต่มองแบบยิ้มๆ

“ถ้าอย่างนั้นเรากลับกันดีกว่า วันนี้จะพาไปทานหมูกะทะ และนี้คุณแอ้เปิดเรียนวันพุธเลยใช่ไหมค่ะ”คุณแม่เซนถามผม ผมพยักหน้าเพราะว่าวันอังคาร พวกผมเพิ่งเดินทางมาถึงกันแน่นอน

“ครับ “ผมพูดและมองเซน ตอนนี้แม่เขาจูงเซนออกไปแล้ว ผมได้แต่มองมันเจ็บปวดยังไงบอกไม่ถูกจน

“แอ้  แอ้”ผมสะดุ้งดิวสะกิดเรียกผม

“เออ กลับเลยไหมดิว “ผมหันมาถามดิว ผมเดินไปปิดช๊อฟแล้ว พรุ่งนี้ต้องไปรับ ต้นข้าวและบลูแต่เช้าด้วย

“แอ้ ดิวว่าแล้วแอ้ต้องรักเซนจน ทนดูเขาไปอยู่ที่อื่นไม่ได้ แอ้ “ดิวพูดกับผม

“ดิว ก็เซนเรียนกับแอ้ “ผมหันมาพูดกับดิว

“แอ้ นั้นลูกเขา อยากได้แบบนั้นเดี๋ยวคืนนี้ทำให้ เอาให้ออกมาเหมือนเปรี้ยบเลย “ดิวหันมาพูดกับผม ทะลึ้งตลอดเวลาเลย

“ถ้าทำเองไม่ได้ค่อยไปลักลูกเขา นี้เราทำเองได้ แถมสุดยอดคุณลูกอีกต่างหาก”ดิวพูดผมนี้อยากหาอะไรปาใช่สุดยอดมาก นี้พี่ด้าบอกแอ้ว่า ไอไปต่อยใครก็ไม่รู้ เพราะมาจับแก้มน้องไอซ์ ส่วนมิ้นตอนนี้ก็ กินยากมาก มีน่ารัก ไม่ค่อยมีงานเข้าอยู่สองคนเองไอซ์กับมีน แต่ดีที่ตอนนี้มีเป็กซ์มาเป็นพี่ใหญ่ เป็กซ์ไปทดสองแล้วเขามีไอคิวดีมาก เป็กซ์จะเข้าเรียน ป.2 เร็วๆ นี้ ตอนนี้เรียนปรับพื้นฐานก่อน

เดี่ยว
 ผมแทบจะไม้ได้เจอหน้าติ๊กเลยตั้งแต่ ผมพาปูมาอยู่ด้วย เขาหลบหน้าผม ทั้งที่เขาบอกมห้ผมไปคบปูเองนะ ผมขับรถกลับบ้านมาพร้อมดิวและแอ้ ผมมาถึงก่อนและดิวตามมา ผมสะพายกระเป๋านักกีฬา พรุ่งนี้จะไปเทีายวมัลดิฟ วันนี้ปูไปช่วยป้าแดงแม่ของไอ้ป๊อดทำอาหาร ผมบอกว่าให้พัก ไหนจะเรียนไกนจะช่วยงานป้าแดงอีก ปูบอกว่าป้าแดงมีบุญคุณ

"ติ๊ก มรึงจะถอดลงมาเองเลยเหรอระวังระมรึง เออ กรูลืมวะออกไปเก็บของข้างนอกแป็บวะ "เสียงพายผมเดินเข้ามา ภาพที้ผมเห็น ติ๊กกำลังปืนบันได ขึ้นไปทำอะไรสักอย่างที้ห้อยโตงเตง แต่จังหวะที่ติ๊กเอื้อมบันไดมันขยับแน่นอนกำลังจะล้ม ผมทิ้งกระเป๋าทันที่และ

"เว้ยย"เสียงติ๊ก ผมเข้าไปรอรับติ๊ก

"ตุ๊บ"ผมรับได้ และ บันไดเอนลง ผมเอาแขนรั้งบันไดไว้ ติ๊กเอาหน้าซบอกผมไว้ และค่อยๆเงยหน้าขึ้นมอง

"เดี่ยว"ติ๊ก ผมพยักหน้า แขนก็รั้งบันไดไว้ไม่ให้กระแทกคนที่ผมวิ่งมารับ  หนักอยู่เหมือนกัน ดีนะที่ฟิตกล้ามเนื้อแขนเป็นอย่างดี

"ไง"ผมทักติ๊ก

"ก็ดี"ติ๊ก

"เดี่ยวละ"ติ๊กทักผม

"ก็ดี แต่หนักนะ"ผมพูดและเงยหน้ามองบันได

"ว่ากรูอ้วนเหรอ"ติ๊กดันคิดแบบนั้นอีก

"บันได"ผมพูด
 
"อึบ"มันเริ่มหนักแขนเริ่มล้า ร่างติ๊กดันลงมาปากติ๊กอยู่ห้างแต่ไม่ถึง2เซนเอง มันเย้ายวนให้ผมอยากจูป

"เว้ยยย "ไอ้ดิวมัเข้ามาและแอ้ด้วย

"มาแล้วติ๊ก เว้ยย"พายอีกคน

"shit!  ไอ้ดิวมันรีบมาช่วยผมดึวบันไดขึ้น จากผมสองคน

"เออ หรือว่าจะอยู่แบบนี้ต่อก็ได้นะ อะกรูวางเหมืออนเดิม "ไอ้ดิว มันจะมาเล่นมุขอีก

"ไอ้บันไดนี้แหละจะทำกรูตาย เอาออก ขออยู่แบบนี้โดยไม่มีบันไดได้ไหม"ผมพูด ติ๊กมองผมค้างอยู่สักพักก็รีบยกบันไดออกจากผมสองคนทันที

"ติ๊กเป็นอะไรหรือเปล่า"แอ้ตรงมาหาติ๊ก และถามติ๊กทันที 

"เป็นไงบ้างมรึงตกใจละซิ "พาย อีกคน ผมค่อยๆยันตัวลุก

“แต่พวกกรูช๊อกยิ่งกว่า”พายพูดคงหมายถึงสภาพผมสองคนที่พวกมันออกมาเห็นนะ

"โอ้ย"ผมเจ็บแขน

"ไหนกรูดูดิหักไหมมรึงไอ้เบอร์สิบกรู แต่ถ้าแขนหักช่างมันมรึงใช้ขาไม่ใช่แขน"ไอ้เวรดิวผมอยากถีบมันจริงๆ มันจับอขนผมสำรวจ

"ไม่หักสะคงเจ็บเพราะมันกระแทกวะกรูมียานวด "ไอ้ดิว

"แต่กรูไม่มีคนนวดนะมรึง"ไอ้ดิว

"หาให้ด้วย"ผมพูดเล่นผมลุกขึ้นตอ๊กยังไม่ไเพูดอะไร และเดินขึ้นห้องไปเลย ผมลุกขึ้น แอ้ได้แต่มอง พายก็มองผม ผมเดินขึ้นห้อง เพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

"ก๊อกๆ" เสียงเคาะประตู ควเป็นไอ้ดืวปมกำลังเช็ดตัวอยู่เลนเดิน ออกไป เปิดประตู

"ไง"ผมทักก่อนจะเปิด และ

"ว๊าก ไอ้เดี่ยว"ติ๊กร้องตกใจที่เห็นผมนุ่งผ้าขนหนูแบบหมิ่นเหม่

" จะตกใจทำไมเนี๊ยะ ไม่ได้แก้ผ้าสักหน่อย แค่ขั้นเรดอาร์"ผมพูด ติ๊กเอามือที่ปิดตาออก ผมกอดอกมองมือที่ถือหลอดยามาด้วย

"เอายามาให้"ติ๊กพูด

"แล้วทาให้หรือเปล่าทาเองไม่ได้ด้วย เพราะเจ็บแขนขวา นี้ยังใส่เสื้อผ้าไม่ได้เลยนะ"ผมพูด อีกคนเหล่มองผม

"เจ็บเว้อร์"อีกคนพูดและเดินแทรกผมเข้ามาในห้อง ผมปิดประตูลง ผมเดินมานั่งใกล้ ติ๊กกำลังเปิดหลอดยา ออกและหันมา ทายาที่แขนผมมันเขียวเล็กน้อย

"โอ้ย"ผมร้องเหมือนเจ็บมากแต่ตริงๆแล้วเจ็บนิดเดียว

"เดี่ยวเจ็บเหรอ ติ๊กขอโทษ"ติกที่ตกใจวางหลอดยาลงหันมาเอามือลูปแขนผม ผมอมยิ้ม ติ๊กเงยยหน้าขึ้นมาเห็นพอดี

"ไอ้เดี่ยว"ติ๊ก ทำท่าจะทุบผม ผมก็เอาแขนรวบเอวดึงรั่งร่างคนนั้นเข้ามาและประกบปากจูปคนตรงหน้า ผมไม่เคยห้ามใจตัวเองได้สักทีกับคนนี้ ผมไม่รู้ว่าผมสองคนจูปกันนานแค่ไหน ผมทาบบับร่างติ๊กอยู่บนเตียง ผมหยุดเพราะอีกคนดันอกผมให้หยุดผมสองคนหายใจหอบเหนื่อยกันทั้งคู่ ผมมองคนที่นอนอยู่เบื่องล่าง แก้มแดงระเรื้อเห็นได้ชัดเจน ซอคอที่แดงจากการฟัดของผม

"อย่า เดี่ยว"ผมก้มลงจะต่อ แต่ติ๊กร้องห้าม

"มรึงมีปูแล้ว ปล่อยกรู"ติ๊กพูด และดันผมให้ออก ติ๊กลุกขึ้นและเดินออกไปทันที ใช่ผมมีปูแล้ว แต่ใจผมยังมีเขาอยู่ วันนี้ปูไปช่วยป้าแดง และพรุ่งนี้ผมต้องพาปูไปส่งที่โรงพยาบาล ดิวมันบอกว่า ให้ปูพักที่บ้าน พี่ด้าจะดูแลปูให้ ปูไม่อยากไปทั้งที่แม่เขาป่วยหนัก ผมก็เห็นด้วยนะ ตอนแรกผมก็จะไม่ไป แต่ปุบอกว่า ไปสนุกกับเพื่อนและที่ไปนี้ชุดนักฟุตบอลทั้งนั้นเลย ผมเลยต้องไป และปล่อยให้ปูอยู่ที่นี้

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว แอ้นั้นลูกเขา/ เดี่ยวมรึงมีปูแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 21-06-2015 06:33:15

 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว แอ้นั้นลูกเขา/ เดี่ยวมรึงมีปูแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 21-06-2015 08:46:41

เดียวนี่โคตรเลยจะรวบทั้งสองคน

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ไปรับต้นข้าวและบลูเราจะไปมัลดิฟกัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 21-06-2015 18:15:34

แอ้ VS ดิว
เช้าวันนี้ผมตื่นมากันแต่เช้าเพื่อไปรับต้นข้าวและบลูที่บ้านของต้นข้าว ผมขับรถออกมากันแล้ว ตอนที่ผมขับรถออกมา และจะเข้าซอย บ้านต้นข้าว แอ้บอกว่า บลูไปนอนบ้านต้นข้าวแล้วเมื่อคืน ผมเลยไม่ต้องวนไปรับบลูอีก

“ดิวนั้น น้องเซนกับแม่เขานิ “แอ้มองเห็นน้องเซนกับแม่กำลังจะเดินอยู่

“ปี๊นๆ”ผมบีบแตรทันทีที่กำลังจะผ่านสองคนแม่ลูก และเปิดกระจก

“พี่ดิว พี่ดิว”น้องเซนเรียกผมแอ้ก็ชะโงกไปมองเซน

“พี่แอ้ด้วยแม่ “น้องเซน

“สวัสดีค่ะ ไปไหนกันค่ะ”แม่น้องเซนทักผมสองคน

“ไปบ้านเพื่อนนะครับอยู่ด้านในซอย บ้านน้องเซนอยู่ในซอยนี้เหมือนกันเหรอครับ”ผมถามแม่น้องเซน

“ใช่คะคุณดิว หลังสีฟ้านั้นนะค่ะ “แม่น้องเซนตอบ

“งั้นผมไปก่อนนะครับเพื่อนรอ พี่ก่อนนะน้องเซน วันพุธอย่าลืมไปเรียนนะ พี่ดิวจะเอาของขวัญไปให้”ผมพูดกับเซน เซนหันมายิ้มให้ผม และโบกมือให้ผมด้วย ผมขับรถมาจอดที่หน้าบ้านต้นข้าว บ้านต้นข้าวแล้ว มีรถจอดอยู่เหมือนกัน คงมีแขกมาบ้านต้นข้าว ผมลงจากรถและไปกดกริ่งทันที สักพักต้นข้าวก็เดินออกมาเปิดประตู

“เข้ามาซิดิว แอ้ “ต้นข้าวเรียกผมสองคน บ้านต้นข้าว ต้นไม้เยอะมาก สงสัยว่าพ่อแม่เขาชอบปลูกต้นไม้แน่นอน

“ดิว แอ้”บลูเรียกผมสองคน

“เข้าไปในบ้านก่อน พ่อกับแม่อยู่ในบ้านนะ “ต้นข้าวพูด

“มีแขกเหรอต้นข้าว”แอ้ถามต้นข้าว

“มีแขก เพื่อนแม่เรานะ และเป็นแม่ไอ้พี่กีตาร์ดีนะที่วันนี้มันไม่มา”ต้นข้าวพูดผมสองคนพยักหน้า ผมเดินตามต้นข้าวเข้าไปในบ้าน ต้นข้าวพาผมเข้ามาที่ห้องรับแขก มีคนอยู่ในบ้าน ห้าคน ผมเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่น่าตาจัดว่าสวยเหมือนไปทางลูกครึ้ง แต่จะว่าไปไอ้กีตาร์ก็ไปทางลูกครึ้ง เกือบครึ้งคิดว่าเสี้ยวดีกว่า เธอหันมาเห็นผมสองคนเธอยิ้มผมก็ยิ้มตอบ

“พ่อครับแม่ครับ นี้เพื่อนต้นข้าว ดิว และแอ้”ต้นข้าวแนะนำผมกับพ่อแม่ของเขาผมสองคนยกมือไหว้

“น้าแก้วและอาวิชัย นี้เพื่อนต้นข้าวครับ”ต้นข้าวแนะนำคงเป็นพ่อแม่ไอ้พี่กีตาร์ผมก็ยกมือไหว้ ท่านทั้งสองก็ยกมือรับไหว้ผม

“เออ นั้น น้องสาวไอ้ ...เอ้ย พี่กีตาร์”ต้นข้าวแนะนำผู้หญิงที่ส่งยิ้มมาให้ผมแต่แอ้ด้วยไหมผมไม่รู้แต่คิดว่าจะด้วย 

“สวัสดีครับ”ผมทักทาย

“สวัสดีค่ะ พี่ชื่อพี่ดิว หรือเปล่าค่ะ”น้องเขารู้จักผมด้วย ผมหันไปมองแอ้

“ครับพี่ชื่อดิว และนี้พี่แอ้ครับ”ผมแนะนำ เธอมองแอ้ และหันกลับมามองผม

“พ่อแม่เป็นคนที่นี้หรือเรา”พ่อของต้นข้าวถามผมสองคน

“ไม่ใช่ครับ แต่ผมมาเรียนโรงเรียนของอาผมครับ พ่อผมเป็นแพทย์ทหาร ศาสตราจารย์นายแพทย์ พันโท ภาณุเดช “ผมบอกพ่อต้นข้าวไป พ่อกีตาร์หันมามองผมกับแอ้ทันที

“งั้นอีกคนลูก พันโท ภีมปภพใช่หรือเปล่าครับ”พ่อกีตาร์ถามแอ้

“ครับผมเป็นลูกชายท่าน”แอ้ตอบพ่อของกีตาร์

“อ้อ ผมรู้จักท่าน ท่านสบายดีทั้งคู่นะครับ”พ่อของกีตาร์ถามผมสองคน

“สบายดีครับ “ผมตอบพ่อของกีตาร์ แม่ของกีตาร์ยิ้มให้ผม พ่อแม่ก็ดูเป็นมิตรดี แต่ทำไมลูกชายถึงได้ ไม่ค่อยอยากเป็นมิตรกับพวกผมเท่าไหร่เลย แปลกดี

“จะเดินทางกันกีโมงละ แล้วต้นข้าวเตรียมกระเป๋าหรือยังลูกให้เพื่อนรอนานไม่ดีนะลูก”แม่ของต้นข้าวพูด

“เตรียมแล้ว แอ้ขึ้นไปบนห้องกรูกัน เอ้ย ห้องเรากัน”ต้นข้าวพูดสงสัยว่าแม่จะไม่ค่อยปลื้มให้ลูกพูดไม่เพราะแน่นอน

“เออ งั้น ดิวรอด้านล่างนะ ขอไปเดินที่สวน”ผมพูดและแอ้ก็เดินตามต้นข้าวและบลูขึ้นไป ผมขอตัวพ่อแม่ต้นข้าวเดินไปรอที่สวนดีกว่า ผมดูน้องไอ้กีตาร์มองผม พยายามสงสายตาหรือผมคิดมากไปเองก็ไม่รู้ ผมเดินออกมาหาที่นั่ง เป็นชิงช้า ผมก็หยิบมือถือมากกดเช๊คไทม์ไลน์ของผม ผมก้มดูเห็นเชือกร้องเท้าหลุดเลยวางมือถือข้างๆตัวและก้มลงผูก

“หมับ “มีคนหยิมือถือผม ผมคิดว่าแอ้ แน่เลย ผมก็ผูกรองเท้าต่อและเงยหน้าขึ้นมาถึงกับผงะ

“เว้ยย”ผมร้องออกมาน้องสาวไอ้กีตาร์ หยิบมือผมไปกดอะไรสักอย่างและ

“เม้มเบอร์ให้แล้ว โทรหาด้วยนะ”ผมก็มองใครขอน้องเขาวะ ผมก็กระเทิบหนี มีเดินมานั่งข้างผมด้วย

“เขาชื่อเปียโน่”น้องเขาบอกผม ผมก็พยักหน้ายิ้มๆและค่อยๆกระเทิบออก

“เขาชอบพี่ดิว”ผมก็เห้ยย มาชอบทำไม ไม่เคยชอบผู้หญิง

“เออ ตรงดีนะ แต่พี่”ผมทำท่าจะพูดว่าผมไม่ชอบผู้หญิง

“เปียโน ไม่แคร์ เปียโนนะ ทำให้เกย์กลับใจมาหนักต่อหนักแล้ว แต่ไม่มีใครถูกใจเปียโนสักคน เปียโนว่าเปียโนชอบพี่ดิวมากกว่า"เปียโนพูดและกระเทิบมาหาผมมาเบียดผมจน

“พลึบ”ผมต้องเป็นฝ่ายลุกขึ้นแทน เปียโนมองผมและยิ้มพร้อมกับเอามือท้าวคางมองผม ผมรู้ว่าน่ารักดี แต่ผมไม่ชอบแนวนี้และคิดในใจ โรคจิตพอพอกับพี่เลยนะน้องนะ

“ดิว “แอ้เดินลงมาพอดีเลย แอ้ก็มองผมและเปียโน

“พอดีน้องเขาออกมาคุยด้วยเฉยๆ”ผมบอกแอ้ แอ้ก็พยักหน้า

“ไม่ได้มาคุยธรรมดา เรามาจีบกันต่างหาก พี่แอ้ คงไม่ว่าอะไรนะค่ะ หากเปียโนจะชอบพี่ดิว บ้าง”เปียโนลุกขึ้นและควงแขนผม แต่ผมพยายามแกะมือเธอออก

“อ้อ อันนี้แล้วแต่พี่ดิวเลยครับ “แอ้พูดและต้นข้าวกับบลูเดินลงมาพร้อมกระเป๋า ต้นข้าวมองเปียโนและผมสลับกันไปมา ผมก็แกะมือเปียโนออกจนได้

“ไปกันได้แล้วใช่ไหม ไปกันดีกว่าเนอะ พี่ไปนะครับเปียโน”ผมพูดและรีบบอกลาน้องเปียโนแต่

“หมับ ฟ๊อด”โอ้วมายก๊อซ เปียโนดึงผมเข้าไปหอมแก้ม ผมรีบดันเธออกแทบไม่ทัน

“อย่าลืมรีบโทรหาเปียโนด้วยนะค่ะ เปียโนพิมพ์ไว้ว่า ที่รักของพี่ดิว”เปียโนพิมพ์ในมือถือผม ผมก็รีบเดินออกมาและรีบตรงไปที่รถตัวเองและมองกระจก รอบลิปสติก สีแดงติดแก้มเลย ผมรีบเอากระดาษทิชชู้เช็ดออกทันที

“คิก คิก คิก”แอ้ที่ยืนขำผม

“คนอะไรวะ นี้ถ้าไม่เกรงใจว่าเป็นลูกเพื่อนแม่ไอ้ต้นข้าวนะ ดิวด่าไปแล้ว ลบแม่งก็ลบไม่ออก คนบ้าอะไรทาซะแดงแจ้ด ไปเดินนี้วัวขวิดแน่นอน”ผมบ่นออกมาและ

“อะ”แอ้ส่งกระดาษเช็ดก้นลูกผมมาให้ผมเช็ดหน้า เออ ค่อยยังชั่วหน่อย

“เป็นไง ไอ้ดิว มรึงเห็นหรือยัง กรูว่าไอ้กีตาร์หนักแล้วนะ เปียโนมันหนักกว่าอีก “ไอ้ต้นข้าวพูด และทั้งหมดก็ขึ้นรถผมก็ขึ้นรถทำหน้าที่คนขับรถ ผมต้องไปต่อเครื่องที่ค่ายฯทหาร เพราะว่าไอ้แจ๊คและไอ้หลุยส์มันเช่าเหมาลำไว้

“ติด ติด ติด”มีข้อความส่งหาผม

“พี่ดิว เปียโนคิดถึงนะ อย่าไปให้ใครหอมแก้มนะ เอาไว้ให้เปียโนหอมคนเดียว”ผมก็กดดูอยากจะบ้า ตอนนี้ขนรุกขึ้นมาทันที

“สงสัยว่าจะชอบมรึงจริงนะเนี๊ยะ”แอ้พูดขำ ๆกับผม แต่ผมอยากให้แอ้หึงผมมากกว่า ผมไม่ได้พูดอะไรแอ้ก็ไม่ได้พูดอะไร แค่หันไปคุยกับต้นข้าวและบลู ผมหันไปมองแอ้เป็นระยะ ระยะแอ้ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอว่ามีคนจะมาเอาผมไปเป็นแฟนนะ แต่ผมซิแค่คนมามองหรือยิ้มให้ผมยักแยกเขี้ยวใส่เลยนะ

“ดิว เปลี่ยนน้ำหมอเหรอ”แอ้ถามผม ผมก็มอง เออ ใช่พี่ๆเดย์เอารถผมไปใช้ คงเห็นว่าไม่มีกลิ่นน้ำหอมเลยเอามาใส่ให้แน่เลยผมลืมไป ว่าแอ้แพ้น้ำหอม

“พี่เดย์นะ แอ้ “ผมพูดและรีบเก็บเอาใส่เก๊ะด้านหน้ารถทันทีแต่คงไม่ทันแล้ว ดูสีหน้าแอ้เปลี่ยนไปทันทีคงรู้สึกไม่ค่อยดี ผมรีบนำรถเข้าข้างทางทันที

“แอ้”ผมเรียกแอ้แต่แอ้เปิดประตูลงไปแล้วทำท่าจะอ๊วก

“แอ้ เป็นอะไรไปวะ เมื่อกี้ยังดีดีอยู่เลย”ต้นข้าวถามแอ้ ผมรีบวิ่งไปลูปหลังแอ้ทันที

“กรูแพ้น้ำหอมนะ”แอ้พูด แต่ผมว่าแค่แป๊ปเดียวไม่น่าจะใช่

“แอ้แน่ใจนะว่าแพ้น้ำหอม ไม่ใช่แอ้ท้อง”ผมถามแอ้ เพราะว่าผมไม่ได้คุ้มนะหลังจากที่พ่อผมทำให้แอ้ แต่ผมไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ผมก็ไม่ได้คุม คือไม่ได้สวมถุง ผมพูด แอ้เงยหน้ามองผม และ ต้นข้าว ผมลืมไปต้นข้าวกับบลูยืนอยู่ด้วย ทั้งคู่มองผมสองคน สลับไปมาก

“ดิว”แอ้เรียกผม

“เออ คือ “ผมก็ไม่รู้จะพูดว่ายังไง

“ไม่เป็นไรหรอก เรื่องส่วนตัว กรูสองคนไม่ยุ่งหรอกวะ แต่แอ้โอเคนะ “ต้นข้าวพูดแอ้มองผม

“ต้นข้าว บลู”แอ้เรียกต้นข้าวและบลูที่กำลังจะขึ้นรถผม

“บอกมันเถอะแอ้ หลุดออกมาขนาดนี้แล้ว แอ้”ผมพูดกับแอ้

“ต้นข้าว บลู คือ กรูสองคน”ผมพูด

“เป็นอะไรกัน กรูดูก็รู้แล้วดิว “ต้นข้าวพูด

“ใช่บลูก็รู้แล้ว”บลูอีกคน

“กรูสองคนมีลูกแล้ว”ผมพูดกับต้นข้าว

“กรูสองคนก็ .... อันนี้ไม่รู้เหลามาเลย “ไอ้ต้นข้าวพูดหันมาทางผมสองคนทันทีตกใจผม

“เหลาในรถได้ไหมอะ บลูร้อนจะละลายอยู่แล้ว”บลูพูด ผมก็พาแอ้ขึ้นรถ และผมก็ขึ้นมาทำหน้าที่คนขับรถ พร้อมกับหยิบ ยาดมให้แอ้

“กรูสองคนมีลูกแล้วและ ลูกนะเกิดจากกรูและแอ้ แอ้เขามีลูกมดในท้อง เหมือนผู้หญิงทั่วไป”ผมพูด ไอ้ต้นข้าวยังขมวดคิ้วงง แต่บลู

“สุดยอดเลยวะแอ้”บลู ต้นข้าวสะบัดหน้าไปมองบลู และ

“มรึงรู้เหรอลูกมดคือ อะไร”ต้นข้าวถามไอ้บลู ผมก็มองไอ้บลู

“ลูกมดก็คือมดลูกไง ต้นข้าว “บลูพูด

“แต่กรูขออย่าบอกไอ้ติ๊กนะ กรูสองคน “ผมกำลังจะขอให้อย่าบอกติ๊ก

“กรูรู้ตรงนี้ดี ดิว แอ้ กรูถึงไม่ค่อยแซวมรึงสองคนต่อหน้าไอ้ติ๊กไง “ต้นข้าวพูดผมก็พยักหน้าขอบใจมันสองคน ตอนนี้ผมขับรถมาเรื่อย ๆคอยมองแอ้ที่ดมยาดมอยู่ ผมลืมสำรวจรถก่อน ไม่น่าเลย

“แอ้โอเคหรือเปล่า”ผมถามแอ้ แอ้หันมาพยักหน้าให้ผมว่าโอเค บลูสงลูกอมเปรี้ยวๆให้แอ้ น่าจะช่วยได้ จนผมขับรถมาถึงที่ค่ายทหาร ผมมองหาพี่เดฟ ยังไม่มา แต่พวกไอ้แจ๊ค และไอ้หลุยส์มาถึงแล้วแต่สีหน้าไอ้แจ๊ค มันหงิกมาก

“แอ้ รอตรงนี้นะดิว ไม่อยากเดินไป เดี๋ยวพวกไอ้โซ่มันแซว”แอ้พูด

“หาว่าท้องเหรอ”ผมถามแอ้

“โอ้ยย”นั้นหยิกหูผมเลยนะ และผมก็เดินไปทางไอ้แจ็คและหลุยส์และพวกไอ้ภาคิน แต่ไม่เห็นไอ้ภาคิน

“ไอ้ภาคินไปพร้อมกับไอ้สรจักรเลย นี้พี่เดฟ กับพี่เอ็กซ์ใกล้ถึงแล้วรอแป๊ปหนึ่งวะ”ไอ้หลุยส์บอกผม ผมพยักหน้า

“ส่วนไอ้ตัวดี ไอ้ติ๊กไปพร้อมกับพี่ตุ๊  เมื่อวานพี่ตุ๊ไปหาน้องๆเขา เลยจะนั่งเครื่องจากที่นั้นตรงไปมัลดิฟเลยวะ และนั้นเพื่อนมรึงไอ้เดี่ยว”ไอ้หลุยส์บอกผมก็เห็นไอ้เดี่ยวเดินออกมาแล้ว มันพาปูไปหาแม่แต่เช้า เพราะว่าปูจะไม่ไปกับพวกผม ปูจะอยู่กับแม่ ปูบอกว่า เขาไปก็ไม่สนุก เพราะว่าเป็นหวงแม่ และผมก็ให้ปูไปพักกับพี่ๆ ผม จะได้ไม่ต้องนอนหน้าห้อง ปูก็รับปากผมและพี่ด้าจะดูแลปูให้ด้วย
     ตอนนี้ผมเดินลงมาหาแอ้ ว่าจะรอพี่เดฟ กับเอ็กซ์กำลังมาถึงผมก็เจอพี่ดิม เวรแล้วทำไมเจอพี่ดิมที่นี้แล้วพี่อ้นละ ผมเห็นต้นข้าวส่งขวดน้ำให้แอ้ เกิดอะไรขึ้น

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ไปรับต้นข้าวและบลูเราจะไปมัลดิฟกัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 21-06-2015 21:12:36

 :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ไปรับต้นข้าวและบลูเราจะไปมัลดิฟกัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 22-06-2015 07:44:54

 :oo1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ไปรับต้นข้าวและบลูเราจะไปมัลดิฟกัน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 22-06-2015 11:57:21

แอ้จะมีน้องอีกแล้วเหรอ ครอบครัวลูกดกจริงๆ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ต้องรีบไปก่อนพี่เมียจะมา
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 22-06-2015 21:31:00

     ตอนนี้ผมเดินลงมาหาแอ้ ว่าจะรอพี่เดฟ กับเอ็กซ์กำลังมาถึงผมก็เจอพี่ดิม เวรแล้วทำไมเจอพี่ดิมที่นี้แล้วพี่อ้นละ ผมเห็นต้นข้าวส่งขวดน้ำให้แอ้ เกิดอะไรขึ้น

“พี่ดิมหวัดดีพี่ “ผมยกมือไหว้พี่ชายผม

“แอ้ อ๊วก ใส่ไอ้อ้น “พี่ดิมบอกผม ผมตรงไปหาแอ้

“แอ้ไหวไหม”ผมถามแอ้ แอ้ยกมือว่าโอเค

“ได้อาเจียนแล้มันดีขึ้นดิว”แอ้พูดกับผม พี่ดิมมองผมและแอ้ เลิกคิ้วแบบมีคำถามที่ผมสองคนต้องรู้ว่าจะถามว่าอะไร

“พี่ดิม ไม่ได้ท้อง แอ้รู้ แอ้แพ้น้ำหอมที่ไอ้ดิว พี่เดย์เขาใส่ไว้ในรถนะ “แอ้อธิบายกับพี่ดิม พี่ดิมก็พยักหน้า

“ที่แน่ๆ ไอ้อ้นรอมาซักจนสะอาดแน่”พี่ดิมพูดแอ้มองผม แบบกังวลมากและรถพี่เดฟกับพี่เอ็กซ์และว่านมาถึวแล้วเดินมาหาพวกผมทันที พี่ดิมเลิกคิ้วมองว่าน

“พี่นี้ว่านเพื่อนผม”ผมแนะนำไหว้ไว้พี่ดิม พี่ยกมือรับไหว้และมองพี่เดฟผมยิ้มแบบมีเรศนัย ให้พี่ชายผม

“พี่ดิม “พี่เดฟ

“น้องว่านคือนักฟุตบอลที่ไอ้เดฟมันตั้งใจเทรนมากพี่”พี่เอ็กซ์พูด

“เหรอ อืมมม เข้าใจเลือกคนเทรนนักเตะเนอะดิว “พี่ดิมพูดเสียงดังแบบให้พี่เดฟ ได้ยินชัดชัด

“แล้วแอ้ มรึงเป็นอะไร”พี่เอ็กซ์เดินมาหาแอ้ทันที

“แอ้แพ้ น้ำหอมในรถไอ้ดิวนะพี่เอ็กซ์และนี้พี่อ้นก็มาด้วย แอ้อ๊วกใส่พี่อ้นไป และพี่อ้นคงลงมาถามแอ้แน่พี่เอ็กซ์ว่า ……”แอ้พูดและผมกับพี่ดิมก็มองแอ้ และหันมามองพี่เอ็กซ์กันหมดรวมทั้งพี่เดฟด้วย

“อู้ยย มองกันหมดเลยเนอะ”พี่เอ็กซ์

“มรึงบอกพี่อ้นเหรอ”พี่เดฟถามพี่เอ็กซ์

“เห้ยย! ไม่ได้พูดอะไรเลยนะ สักนิดหนึ่งก็ไม่นะ “พี่เอ็กซ์พูด ผมมองพี่เดฟ

“เอ็กซ์มรึงสัญญากับกรูแล้วนะเอ็กซ์”พี่เดฟพูดกับพี่เอ็กซ์

“งั้นก็ รีบไปก่อนพี่อ้นลงมาดิ จะอยู่ทำไม “พี่เอ็กซ์เป็นความคิดที่เริศมากผมรีบพยุงแอ้และไอ้ต้นข้าวและบลูเดินตามพวกผม ผมพากันไปขึ้นเครื่อง พี่ดิมคงรับหน้าพี่อ้นให้ พอผมขึ้นมาทุกคนมาพร้อมแล้ว ไอ้มาร์ค ไอ้โซ่ ไอ้นาวิน ไอ้มาร์ชเพื่อนไอ้นาวิน ไอ้แชมป์อีกคน ว่านเดินขึ้นไปนั่งเครื่องนั่งกับพี่เดฟ พี่อ้นนั่งกับแอ้ ผมเดินนั่งกับไอ้เดี่ยวมันดูสีหน้ามันกังวล
“เป็นวะเดี่ยว”ผมถามไอ้เดี่ยว เดี่ยวมันหันมามองหน้าผมและ

“กรูกังวลเรื่องปูยังไงก็ไม่รู้วะ”เดี่ยวพูด

“เอานะ พี่ด้ากรูดูแลได้ แต่ดีนะที่มรึงหวงปูบ้างอะไรบ้างปูนะดีกับมรึงนะไอ้เดี่ยว “ผมพูดกับไอ้เดี่ยว มันก็พยักหน้า

“อย่าไปหวังอีกคนเลย กรูเตือนมรึง จะเป็นรักแท้ดูแลไม่ได้นะมรึงถ้าเสียปูไป”ผมพูดแค่นั้น  มันก็เพื่อนผมไม่อยากอีกคน ผมตบไหล่มัน และตอนนี้เครื่องใกล้ออกแล้ว ผมนั่งอ่านหนังสือฟุตบอลที่ไอ้เดี่ยวมันซื้อมาด้วย ผมเหล่มองมัน มันเหมือนนั่งคิดทบทวนอะไรสักอย่างแต่ไม่อยากถามมัน เพราะถ้ามันอยากบอกผมว่ามันบอกเอง

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว/เดี่ยวVSติ๊ก เหตุเกิดที่มัลดิฟ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 23-06-2015 22:32:37

    ปาร์ตี้  หลังจากที่มาถึงพวกผมก็เริ่มต้นฝึกซ้อมกัน พี่ตุ๊กับพัฒน์และติ๊กมาถึงแล้วดูเดี่ยวมันบอกไอ้ติ๊ก ติ๊กมันต้องอยู่ติดกับพี่ตุ๊และพาย ด้วย แอ้ไปอยู่กับต้นข้าวและบลู พวกผมก็เริ่มวิ่ง โดยมียางรถพ้วง แน่นอนยังไม่ชิ้น มันเลยดูโหดไป ผมฝึกกันจนถึงเวลาใกล้อาหารเย็น ก็เลิก และเข้ามารับประทานอาหารทะเลสดๆ ผมเห็นไอ้แจ๊คมันนั่งอยู่กับพวกไอ้หลุยส์และไอ้สรจักร ไอ้ธงรบ และไอ้กีตาร์มันพยายามเข้ามาทักต้นข้าวแต่ต้นข้าวไม่ยอมคุยกับมัน

“แอ้ เอาอะไรเพิ่มไหม”ผมถามแอ้ ผมเดินมานั่งที่โต๊ะ

“ไม่ละ “แอ้ตอบผม ผมเห็นมีหนุ่มคนหนึ่งเดินมานั่งโต๊ะถัดจากพวกผมดูมองมาที่โต๊ะที่พวกผมนั่ง หน้าตาคุ้นๆนะ แต่นึกไม่ออก ว่าใคร

“ต้นข้าวพี่คนนี้เปล่าที่ทักนายตอนไปห้องน้ำ”บลูถามต้นข้าว ผมก็มองต้นข้าว

“เออ เจอกันน่ะ พี่เขาเข้ามาทักทายนะ “ต้นข้าวพูดเขินๆ มาถึงมันได้งานเลย แรงนะเนี๊ยะ

“แต่แอ้ว่า ระวังไว้หน่อยนะ”แอ้พูด ผมหันไปมอง อิจเขาทำไม

“ไม่ได้อิจฉาไอ้ต้นข้าวมัน แต่ระวังไว้หน่อย มาตั้งไกล ขนาดนี้”แอ้พูดกับผม ผมก็พยักหน้าว่าก็จริงนะ แปลกอยู่ ผมเห็นพี่เดฟกับพี่เอ็กซ์เดินมาทานอาหารเย็นกันแล้ว พี่เดฟยืนมองว่านที่ไปนั่งทานกับไอ้ภาคิน ผมนี้สงสารพี่เดฟมาก พอพอกับพี่โดมผมเลย

“ไอ้ติ๊กและแอ้ “ผมถามแอ้ แอ้เงยหน้ามองผม และส่ายหน้า มองหาไอ้เดี่ยวมันก็ไม่อยู่ ผมเห็นพายนั่งกับพี่พัฒน์

“ไอ้ตัวดีละ”ผมถามแอ้

“มันเดินไปเอาโทรศัพท์ จะโทรหาปู”แอ้พูดผมก็พยักหน้าแล้วไป ผมสงสารปูมาก มันนี้ถ้าไม่เอาเขาไม่บอกตั้งแต่แรก ผมจะได้สนับสนุนให้พี่โดมจีบซะเลย ผมก็ทานอาหารกันต่อวันนี้จะเล่นคอนเสริตกันเอง ที่หน้าลาน พวกผมคุยกันไปไว้กับพวกไอ้โซ่ไอ้มาร์ค เพราะว่ามีเครื่องดนตรีที่รีสอทนี้

เดี่ยว
      ผมเดินออกมาจากห้องอาหาร ผมจะไปเอาโทรศัพท์โทรหาปูหน่อย ผมเดินมาถึงทางเดิน ผมยังไม่ได้คุยอะไรกับติ๊กเลยไม่รู้ว่าโกรธอะไรกับผมหรือเปล่า หรือว่าเพราะว่าผมบอกเขาไปเมื่อวานว่าผมรักเขาไปแล้ว และตอนเช้าที่ผมไปส่งปู ผมกับปูคุยกันเปิดใจคุยกัน ผมรู้สึกว่าปูเปลี่ยนไป ไม่ใช่แค่ปู ผมก็ด้วย ผมไม่ได้รักปู ผมเห็นเขาแล้วผมอยากดูแลแล ผมสงสารเขา แต่ใจผมทำไม่ได้ ผมไม่ควรปิดกั้นเขาใช่ไหม

“โอ้ยย “ผมได้ยินเสียงคนร้อง ใครกัน เสียงดังมากจาห้องแคบๆ เหมือนห้องเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาด

“ปล่อย”เสียงดังแบบไม่เต็มที่ผมว่ามีคนถูกทำร้ายแล้วแหละ ผมเดินไปดู ผมก็เปิดประตู ภาพที่ผมเห็น มีคนร่างใหญ่ผิวดำกำลังจะทำมิดีมิร้าย ติ๊ก เท่านั้นของผมขึ้นเลย ผมรีบกระฉากคอเสื้อไอ้เวรนั้นทันที

“เสือกไร”มันถามผม ผมก็มองหน้ามันติ๊กที่ดิ้นถอนหนี ผมเห็นเอามือกุมท้องมันต่อยท้องติ๊กเหรอ

“เดี๋ยวก็รู้ว่ากรูเสือกทำไม”ผมพูดและ ถีบมันและตะบันหน้ามันไม่ยั้ง มันไม่ตั้งตัวถึงมันจะพยายามตั้งตัวก็ไม่ทันผมหรอก ผมใส่ไม่หยั้ง จนมันนิ่ง ผมเลยรีบไปดูติ๊ก

“ติ๊ก มันทำอะไร”ผมถามติ๊ก ติ๊กยังจุกอยู่ เลยพูดได้ไม่เต็มปากหนัก

“เดี่ยว “ติ๊กเรียกผม ผมหันมามันหยิบไม้จะมาฝาดผมสองคนแน่ผมก็โอบกอดติ๊ก แต่ไม้ไม่ได้ลงคงเพราะมีเสียงคนเดินคุยขึ้นมา

“เฮ้ เกิดอะไรขึ้น”นักท่องเที่ยวสองคนร้องทักขึ้นไอ้ผิวดำนั้นทิ้งไม้และวิ่งออกไปทันที 
“นายเป็นอะไรหรือเปล่า”คนหนึ่งรีบเข้ามาถามผม ติ๊กมองหน้าผม

“ไม่เป็นไรแล้ว ขอบใจมาก “ผมพูดและสองคนนั้นก็มองหน้ากัน เขายิ้มกัน

“โอเค งั้นเราไปนะ ไปกัน คริส”เพื่อนอีกคนเรียกคนที่เข้ามาถามผม และทั้งคู่จับมือกันออกไป อ้อรู้เลยว่าเขาเป็นอะไรกัน ผมก็หันมาทางติ๊ก ติ๊กเอามือกุมท้อง

“มันต่อยท้องเหรอ”ผมถามติ๊ก

“เรียกว่ากระทืบดีกว่า “ติ๊กพูดผมนี้อยากตะบันหน้ามันอีก ผมก็เข้าไปอุ้มติ๊กขึ้นผมจะพากลับห้อง ติ๊กมองหน้าผม

“เดินไม่ได้หรอก จะรอให้ใครมาเห็นก่อนไหม”ผมถามติ๊ก และอุ้มร่างนั้นลอยขึ้น ผมอุ้มออกมา

“เดินตรงไป เลี้ยวขวา และหลังแรก “ติ๊กบอกผม ผมก็อุ้มติ๊กไปถึงและติ๊กก็ส่งคีย์การ์ดให้ผมแสกนเข้าห้องพัก ห้องพักที่นี้เป็นกะโล สามารถมองลงไปเห็นทะเลสีครามสวยงามมาก ผมก็เปิดประตูเข้าไปและวางติ๊กลงที่โซฟา ผมรีบ ก้มลงนั่งย่อตัวลงระหว่างขาติ๊ก ติ๊กก้มมองผมแบบตกใจ

“จะทำอะไรนะ “ติ๊กถามผม

“จะดูว่ามันต่อยเป็นยังไงบ้าง “ผมบอกติ๊ก ผมค่อยถลกเสื้อยืนพอดีตัวของติ๊ก ผมมองผิวที่เนียนมาก

“โอ้ยย ไอ้เดี่ยว “ติ๊กร้องเพราะว่าผมกดลงไป

“จะไปบอกไอ้ดิวมัน”ผมพูดและทำท่าจะลุกแต่ติ๊ก ดึงมือผมไว้

“อย่าบอกไอ้ดิว แอ้ นะ กรูขอละ โทรหาพี่ชายกรู พี่ตุ๊ ให้พี่ตุ๊มาหากรู อะโทรศัพท์”ติ๊กส่งโทรศัพท์ให้ผม ผมก็กดโทรหาพี่ตุ๊ทันที

“ว่าไงติ๊ก อยู่ไหน ลงมาทานข้าว “พี่ตุ๊พูดสาย

“พี่ตุ๊ ผมเดี่ยว”ผมพูด


“ไอ้เดี่ยวมรึงไปอยู่กับน้องกรูได้ยังไง”พี่ตุ๊ ผมนี้ตกใจโทรศัพท์แถบหลุดมือ

“พี่ตุ๊ ติ๊กให้พี่มาหาหน่อย มาคนเดียวนะ มีเรื่องนะครับ “ผมพูดพี่ตุ๊เงียบไป และ

“พี่ไปเดี๋ยวนี้ “พี่ตุ๊พูดและผมหันไปมองติ๊ก คงเจ็บที่มันต่อยท้องติ๊ก ผมมองติ๊ก ผมลุกขึ้นมานั่งข้างๆ ติ๊ก

“เจ็บมากไหม”ผมถามติ๊ก ติ๊กมองหน้าผม และ

“มาโดนมั้งไหมละ “ติ๊ก ผมนี้ขำเลยถ้าไม่ตอบแบบนี้ คงไม่ใช่ติ๊ก และสักพักห้องพักก็ถูกเปิดเข้ามาโดยพี่ตุ๊ พี่ตุ๊เห็นติ๊กนั่ง เอามือกุมท้องและมองผม

“เกิดอะไรขึ้น”พี่ตุ๊ถาม

“มีคนทำร้ายติ๊กพี่ “ผมพูดกับพี่ตุ๊ พี่ติ๊ก นั่งข้างติ๊ก และมองติ๊ก

“ติ๊กไม่เป็นไรพี่ตุ๊มันแค่ต่อยท้อง แต่ไอ้เดี่ยวเข้ามาพอดี”ติ๊กพูด ผมรู้ว่าเขาต้องตกใจและหวาดกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้นแน่นอน

“มันไปไหนแล้วเดี่ยว”พี่ตุ๊ถามผม

“ผมต่อยมัน และพอดีผมเข้าไปจะพยุงติ๊ก มันก็หงัดไม้จะตีผม แต่จังหวะที่มีนักท่องเที่ยวเดินขึ้นมา มันเลย วิ่งหนีไปได้พี่ “ผมพูดกับพี่ตุ๊ พี่ตุ๊พยักหน้า

“แล้วจะลงไปทานอะไรไหม “พี่ตุ๊ถามติ๊ก

“ไม่ดีกว่าจะอยู่ในห้อง เดี๋ยวติ๊กล๊อกประตู พี่ตุ๊ไปดูแลพี่พัฒน์เถอะ และไม่ต้องบอกใครนะพี่ ผมขอนะ”ติ๊กพูดและบอกพี่ตุ๊ว่าไม่ต้องบอกใครว่าเกิดอะไรขึ้น แน่ละจะโดนทำมิดีมิร้ายใครจะอยากประจารตัวเอง

“งั้นพี่จะเอาอาหารมาให้ที่นี้ และจะเอาครีมมาให้ทานะ ดูซิ ซ้ำด้วย “พี่ตุ๊พูด

“แล้วเราละทานอะไรหรือยัง”พี่ตุ๊ถามผม ผมก็เงยหน้ามองพี่ตุ๊

“ยังครับเดี๋ยวจะลงไปพอดีผมลืมของนะครับ “ผมพูด พี่ตุ๊ก็มอง ผมก็รู้ตัวว่าคือให้ออกไปได้แล้วผมก็พยักหน้าและลุกขึ้น ผมเดินกับไปที่ห้องพักผม ไม่ไกลกันเลยนะ ผมเดินไปยิ้มไป ผมได้อุ้มเขากลับห้อง ผมจะตรงไปเอามือถือโทรหาแม่ผมและปูก่อนค่อยลงไปทานอาหาร


        ดิว
         ตอนนี้ผมกำลังเตรียมเครื่องดนตรีผมจะขึ้นเล่นดนตรีกัน แต่ผมมองหาไอ้ตัวดี ไอ้เดี่ยว มันเดินออกมาแล้ว ไปนานมาก ไปโทรถึงเกาะไหนของมัน แอ้นั่งอยู่กับต้นข้าว บลู และมีหน่มที่มาจีบต้นข้าว ตอนนี้ไอ้กีตาร์มันยิ่งหน้าหงิกมากขึ้นเพราะต้นข้าวดูคุยกับคนที่มาจีบได้สนุกสนานดี ที่มาจีบชื่อนิคกี้

“เดี่ยว”ผมเรียกไอ้ตัวดีให้ขึ้นมาแจมกับพวกผม มันเดินขึ้นมา

“มรึงโทรหาปูยัง เป็นยังไงบ้าง”ผมถามไอ้เดี่ยว

“ปูเหรอ เออ ก็ดี”เดี่ยวพูดผมมองหน้ามัน

“มรึงกับปูมีอะไรหรือเปล่า “ผมถามไอ้เดี่ยว ไอ้เดี่ยวมันมองผมและ

“ไม่มีนิ ปูเขาสบายดี “เดี่ยวพูดและเดินหยิบกีตาร์ มันจะเล่นกีตาร์

“ไอ้ดิว “พี่เอ็กซ์เดินขึ้นพี่เอ็กซ์จะร้องเพลงแน่เลย พีเอ็กซ์กับพี่เดฟ เขาเป็นนักร้องประจำวง ที่ร้องในผับที่พี่ดิมและพีเอ็กซ์พี่โจด้วยเป็นหุ้นส่วนอยู่ ผับชื่อดังและไฮโซมาก มีผู้จัดการที่เป็นเพื่อนพี่เขาดูแลให้

“เดฟ มานั่งเลยมรึง “พี่เดฟพูด ผมว่าพี่เดฟมองหาว่านแน่นอน ผมลืมเหลา ตอนที่พวกผมทานอาหารเย็นเสร็จ ไอ้ว่านมันดันเดินลงทะเลหาไป พี่เอ็กซ์กับพี่เดฟ ลงไปดำน้ำช่วยขึ้นมาและผายปอดพร้อมปั้มหัวใจพวกผมใจหายมากหนึ่งว่างานเข้าแล้วผมไอ้ว่านมันไม่หายใจแล้ว แต่พี่เดฟช่วยจนมันฟื้นขึ้นมาได้และไอ้ภาคินมันก็พาว่านไป เขาเรียกว่าตาอยู่คว้าพุงปลาไปกิน

“มาเลยเพลงแรกพี่ขอ Sugar “พี่เอ็กซ์พูดผมก็เริ่มโซโล่กันเลยเพลงแรงกระโดดกันใหญ่ พี่ตุ๊เดินมานั่งพายก็นั่งดริ้งกับพี่พัฒน์ ดีน่ะที่พัฒน์อยู่จะได้ปรามมันไม่ดื่มมาก ผมกลัวมันกับไอ้มาร์ค แต่มีหลายคนกระซิบบอกผมว่าไอ้มาร์ชที่มากับไอ้นาวินมันชอบไอ้มาร์ค มันแปลกดีน่ะผมว่า

“พี่ขอร้องเพลง ทำมาหากินกัหน่อย กับเพื่อนคู่ขา”พี่เอ็กซ์พูด

“เห้ยย พี่”ผมร้องออกมาพี่เดฟสะบัดหน้ามามองพี่เอ็กซ์

“เอ็กว์อย่าพูดอย่างนั้นความหมายมันเปลี่ยนสาด”พี่เดฟ พูดออกไมล์

“คู่หู”พี่เอ็กซ์

“ค่อยยังชั่วหน่อย ผมนี้ตกใจพี่”ไอ้โซ่ มันพูด

“เพลงไรดี เพลงนี้เลย Thinking our loud และ I’m not the only one มิกซ์ด้วยกันมาฟัง ฟังแล้วน้องจะรู้ว่า  “ พี่เอ็กซ์พูด

“รู้ว่าอะไรพี่”ไอ้มาร์คมันถามพี่เอ็กซ์

“ฟังไม่รู้เรื่อง”พี่เอ็กซ์

“แป้ว”พวกผมทำเสียงกีตาร์

“มาโดนตรีนมา”พี่เอ็กซ์

“เห้ย” พวกผมลุกกันเลยโดนตรีนไม่เอา

“ล้อเล่น ดนตรีมา “พี่เอ็กซ์


“หน้าตาไม่ดีทำแบบนี้ไม่ได้นะ ไม่ต้องเสียใจ”พี่เอ็กซ์หันมาบอกพวกผมอีก
“
https://youtu.be/gGgakt3niys (https://youtu.be/gGgakt3niys)

และพี่เดฟกับพี่เอ็กซ์ก็ร้องเพลง พี่เดฟกับพี่เอ็กซ์ร้องเพลงด้วยกันเสียงพี่ๆผมดีกันทุกคนพูดเลย ผมสนุกกันมาก็มีนักร้องนำผับชื่อดังมาร้องให้ฟังแบบนี้ จนพี่เดฟ ขอลงจากเวทีเพราะว่าว่านเดินมา คงอยากจะมาขอบคุณพี่เดฟ ผมหันไปเห็นพี่เอ็กซ์มองพี่เดฟ และหันมาร้องเพลงแจมกับผมต่อ ผมเลยขอร้องเพลงให้แอ้สักเพลง

“พี่เอ็กซ์ผมขอร้องเพลงหนึ่ง “ผมพูดกับพี่เอ็กซ์พี่เอ็กซ์พยักหน้าและหันไปหยิบกีตาร์พี่เดฟมาเล่น

“เพลงนี้ขอร้องให้คนที่คอยให้กำลังใจกัน ไม่ว่าจะนานแค่ไหนเขายังอยู่ข้างผมเสมอ ขอบคุณที่รักกัน “ผมพูดและร้องเพลงนี้ ผมรู้ว่าแอ้รู้ว่าผมร้องให้เขา แอ้ยืนฟังและดื่มเบียร์กระป๋อง ไปด้วย และผมสองคนก็สนุกกันต่อ พี่เอ็กซ์ขอตัวลงไป คงไปหาอะไรดื่ม

เดี่ยว ผมร้องเพลงสนุกกับพวกไอ้ดิว แต่ใจผมไม่ได้อยู่ตรงนี้ ผมก็ลุกขึ้น ผมขอตัวลงไปแบบว่าขอไปห้องน้ำ ผมเดินออกมาทางทางเดินและตรงไปที่พักทันที ผมหยิบเครื่องดื่มมาสีกระป๋อง ผมเดินไปที่หน้าห้องพักติ๊กที่ผมอุ้มไปส่ง นอนหรือยังก็ไม่รู้

“ก๊อกๆ”ผมเคาะประตู และติ๊กก็ลุกขึ้นมาเปิดประตู ติ๊กมองผม

“เห็นไม่ออกไป เลยเอามาให้ “ผมพูดติ๊กมองดูที่ผมถือมา

“สนับสนุนให้กรูมีแอลกอฮอในร่างกายน่าดูนะมรึงนะ”ติ๊กพูดขำขำ และมองผม

“เข้าไปได้ไหม”ผมถามติ๊ก ติ๊กพยักหน้า ผมเข้าไปและติ๊กก็นั่งลงที่โซฟา ผมก็เปิดกระป๋องเครื่องดื่มส่งให้

“ยังเจ็บอยู่ไหม”ผมถามติ๊ก ติ๊กส่ายหน้า

“ไม่ออกไปสนุกละ”ผมถามติ๊ก

“ไม่ละ ไม่อยากออกไป แค่ได้ยินเพลงก็รู้แล้ว ว่ากรูไม่ควรออกไป”ติ๊กพูดแสดงว่าเดินไปดูมาแล้ว คงได้ยินเพลงที่ดิวมันร้องให้แอ้แน่เลย

“ติ๊ก พอเถอะ ถ้ามันเจ็บปวด”ผมพูดและกุมมือติ๊กไว้ ติ๊กหันมามองผม

“กรูก็อยากรู้กรูควรจะหยุดมันยังไงเดี่ยว”ติ๊กพูด ผมก็ดันร่างนั้นเข้ามาหาอกผม ผมกอดเขาไว้

“เดี่ยว มรึงพูดจริงเหรอเมื่อวานว่ามรึงรักกรู “ติ๊กถามผม ผมดันติ๊กออก

“จริง พูดจริง แต่เดี่ยวก็ผิดกับปู ใช่เดี่ยวพยายามรักปู  เดี่ยวรู้ว่าติ๊กไม่มองเดี่ยวหรอก เดี่ยวไม่คู่ควร”ผมพูดกับติ๊ก ติ๊กมองผม

“กรูไม่ได้หมายถึงมรึงไม่คู่ควร กรูก็ไม่วิเศษไปกว่าใครแค่กรู “ติ๊กพูดและเงียบไป ผมขยับเข้าไปใกล้มากขึ้น ผมมองใบหน้านั้นได้ชัดเจนมาขึ้น ติ๊กมองผม ผมสองคนสบตากันแน่นอนปากต้องขยับตาม

“หมับ อืมม”ติ๊กเป็นคนดึงผมเข้าไปและจูบผม ผมสองคนจูบกัน ผมดันติ๊กลงบนโซฟา และผมก็ไซ้ไปมาตามศอกคอ ตามเนื้อตามตัว คนเบื้องล่างดูจะร้อนแรงนะวันนี้ ผมสองคนกอดรัดฟัดกันบนโซฟาพักหนึ่ง

“ไปที่เตียงดีกว่าไหม”ผมถามติ๊ก ติ๊กมองผม และพยักหน้า

“เดี่ยวล๊อกประตูด้วย”ติ๊กหันมาบอกผม ผมหันไปล๊อกประตูไม่ลืมแขวนป้ายห้ามรบกวน ผมเดินตามไปที่เตียง ผมยืนอยู่ทีปลายเตียงติ๊กขึ้นไปนอนอยู่บนเตียง ผมก็ตามขึ้นไปค่อมติ๊กไว้

“หมับ”ติ๊กถลกชายเสื้อผมและถอดออกทางด้านศรีษะ เผยให้เห็น อกที่กว้าง ผมฟิตทุกวัน และซิกแพค ที่ผมได้จากการซิตอัพ ตอนที่พ่อผมยังอยู่ ผมเอามือลูปท้องที่แบนราบของติ๊กภายใต้เสื้อยืด พอดีตัว และผมก็จับชายเสื้อพร้อมถอดออกเช่นกัน ทำให้ผมได้เห็นผิวที่ขาวเนียน ปกติเห็นแต่ตอนทีติ๊กถ่ายรูปลงปกนิตยสารมากกว่า วันนี้เห็นแบบเต็มๆตา มือติ๊กที่ลูปไล้ไปตามแผ่นอกผม

“ติ๊กเดี่ยว รักติ๊กนะ รักตั้งแต่ .....เมื่อไหร่ไม่แน่ใจ สงสัยปากดีมั้งเลยรัก”ผมพูดติ๊กมองผมและ

“โอ้ยย”ติ๊กกัดผม ผมร้องออกมาเลย

“มรึงชมกรูใช่ไหมไอ้เดี่ยว”ติ๊กพูด อุ้ยกัดที่พุงด้วยผมเอามือลูบพุงตัวเอง คนที่กัดผมขำผม อู้ย เจ็บเหมือนกันนะ

“ถ้าคนที่ไม่รักแล้วมันเจ็บ เปิดใจให้คนที่รักดีกว่าไหม ติ๊ก”ผมพูดกับติ๊ก ติ๊กมองหน้าผม และยิ้มแบบเท่ๆ ไม่ได้ยิ้มจนเห็นไรฟัน ผมรู้สึกว่ามือติ๊กกำลังปลดกระดุมกางเกงยีนส์ผมที่ละเม็ด จนหมด และผมก็ถอยหลังลุกขึ้นผมถอดกางเกงผมออก ผมพยักหน้าบอกให้ติ๊กถอดของตัวเองออก ติ๊กก็จัดการถอดกางเกงตัวเองออก ผมก็ถอด กางเกงในออกเช่นกัน ติ๊กก็ชะโงกมอง

“เห้ย”ติ๊กร้องออกมาเลยมันใหญ่เกินตัวรู้ ว่าหุ่นผอมๆ อาจจะดูน้องไม่ใหญ่คิดผิดมาก ผมขึ้นไปค่อมติ๊กทันทีและ ดึงกางเกงในติ๊กออก ผมก็ก้มลงไซ้ ไปตามตัว และผมก็มองหน้ามัน คงไม่ต้องบอกว่าผมจะทำอะไรต่อไป ฮาๆ

“โอ้ยย เดี่ยว เจ็บ”ติ๊กร้อง ก็คงครั้งแรก มันก็เจ็บแบบนี้แหละ แต่เดียวก็สนุกผมคิดน่ะ ผมดำเนินกานไปต่อจนเรียบร้อย ผมก็พากันเข้าห้องน้ำเพื่อล้างตัวกัน

“ฟ๊อด “ผมหอมแก้มติ๊ก ติ๊กมองผม และเราสองคนก็จูบกัน

“ขอดูแลได้ไหมคนเนี๊ยะ”ผมบอกติ๊ก ติ๊กมองผม และ

“แล้วปูละ “ติ๊กถามผม

“เดี่ยวกับปู เราไม่ได้เป็นแฟนกันแล้ว แต่เดียวขอดูแลปูอีกคนได้ไหม แค่ดูแลเขา เขาน่าสงสารนะติ๊ก และปูเขาก็ดูแลเดี่ยวดี ไม่แพ้กัน ติ๊ก เดี่ยวขอละ”ผมพูดกับติ๊ก ติ๊กหันหลังออกทันทีผมรู้ว่าเขาไม่พอใจ ปู แต่ผมจะทิ้งปูไม่ได้ ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ และกอดติ๊กจากด้านหลัง

“ติ๊ก เดี่ยวรักติ๊กนะ ขอแค่เรื่องเดียว เรื่องปู”ผมพูดกระซิบกับติ๊ก

“ตามใจมรึงแล้วกัน “ติ๊กพูด ผมพลิกร่างติ๊กหันมาหาผม

“กรูอาจจะถูกมองว่ากรูแย้งมรึงมาเดี่ยว”ติ๊กพูดกับผม

“ไม่เคยแย้งมา มันเป็นของคนนี้ตั้งนานแล้ว แค่คนนี้ไม่กล้าพอเท่านั้นเอง จน ปูบอกเดี่ยวว่าให้เดี่ยวทำตามหัวใจตัวเองได้แล้วเดี่ยวจะทำตามหัวใจตัวเองแล้ว “ผมพูดกับคนตรงหน้า

“จะออกไปสนุกกับเพื่อนๆไหมละ “ติ๊กถามผม

“ไม่ละอยากอยู่กับเมีย”ผมพูด ติ๊กมองผม

“อย่าเถียงเดี๋ยวโชว์อีกยกเลย”ผมพูด และผมก็นั่งลงที่เตียง ติ๊กเปิดหนังดู และขึ้นมานอนบนเตียงกันกับผม ผมนอนและกอดเอวติ๊ก

“เวลาไม่มีฤทธิ์นี้น่ารักดีนะ “ผมพูดกับติ๊ก ติ๊กหันมายิ้มให้ผมและหันกลับไป ดูหนั่งต่อ

ดิว งานเข้า
     หลังจากที่ร้องเพลงสนุกสนานจนเสียงแหบเสียงแห้ง ผมก็รู้สึกว่าตัวดีไอ้เดี่ยวหายหัวไป ไปไหน ช่างหัวมันแล้วผม ผมเดินลงมาหาแอ้ ตอนนี้ดูไอ้ต้นข้าวจะคุยกับพี่นิคกี้เพลินมาก ผมเดินมาหาแอ้ที่ยืนอยู่ แอ้ดื่มเบียร์ไปแล้วสองกระป๋องเหรอ เบียร์ไฮเนเก้นและ  แถมมีอีกขวดโคโลโดว์ ใครเอามาให้แอ้วะ อันนี้ไม่คุ้น เหมือนกัน

“แอ้ “ผมเรียกแอ้ แอ้หันมาหาผม ดูท่าจะเมาแล้วนะ แต่ดี ดิวชอบ ผมเข้าไปประครองแอ้ แอ้มองผมแต่วันนี้มองแปลกๆนะ มองไม่เหมือนทุกทีเลย ตาเหยิ้มๆ ยังไงก็ไม่รู้

“แอ้เมาแล้วใช่ไหมเนี๊ยะ”ผมถามแอ้ แอ้พยักหน้าว่าเมา

“บลู แอ้กินไปกี่กระป๋องเนี๊ยะ”ผมถามบลู

“สองกระป๋องกับอีกหนึ่งขวด”บลูบอกผมบลูมันนั่งอยู่กับไอ้แชมป์

“เห้ย แค่นี้ไม่น่าเมาได้ขนาดนี้เลยนะ”ผมถามไอ้บลู และ

“หมับ”แอ้เอาแขนมาโอบรอบคอผม

“ดิว จูบแอ้ดิ”เห้ยย ผม ไอ้บลูมัไนด้ยิน มันหันมามองผมเลย เวรแล้ว ผมว่าไม่ธรรมดาแล้วงานนี้

“ดิวจูบซิ “แอ้พูดและไซ้ผมด้วย ผมว่าพวกนี้เอาอะไรใส่ในเบียร์แล้วแอ้คงไปดื่มมา ผมได้ยินมันคุยกันว่าจะแกล้งไอ้มาร์คกับไอ้มาร์ชกัน

“แอ้เอาเบียร์มาจากไหนบลู”ผมถามบลู แอ้ก็กอดไซ้ มือลูบไปมาตามเนื้อตัวผม ผมต้องจับมือแอ้ไว้ก่อน

“โอ้วว”ที่ร้องเพราะว่าแอ้บีบไข่ผม

“ใหญ่เนอะ”แอ้พูด เห้ย ปกติแอ้ไม่พูดแบบนี้นะ

“ไปเอามาจากคูเลอร์ตรงโน้นอะ ตรงที่พวกไอ้โซ่มันวางไว้อะ”บลูผมก็หันไปเจอไอ้โซ่ ผมควักมือเรียกมันมา มันก็วิ่งมาหาผม และมันมองแอ้แบบไม่เชื่อสายตามันเอง มีขยี้ตาด้วย

“ใช่แอ้เหรอว่ะ”ไอ้โซ่มันถามผม และชี้แอ้ทีไซ้ผมอยู่

“ใช่ มรึงใส่อะไรในเบียร์หรือเปล่า”ผมถามไอ้โซ่ โซ่มันมองกระป๋องเบียร์และ มันก็มองหน้าผม

“ไปเอามาจากคูเลอร์ตรงโน้นใช่ไหมกระป๋องนี้อะ ที่มีกากากบาดไว้”ไอ้โซ่มันถามผมก็เพิ่งเห็น

“เชี้ยแล้ว กรูใส่ยาปลุกเซ็กส์ไว้”ไอ้โซ่ ผมนี้อยากจะเตะมันจริงๆเลย งานเข้าแล้วผม ผมหันไปมองหาพี่เดฟ ก็ไม่อยู่ ผมคงต้องพาแอ้ออกจากตรงนี้ก่อน ดูซิไซ้ผมใหญ่เลยลวนลามผมใหญ่เลย

“กรูพาแอ้ไปหาที่สงบก่อนนะ ดูแลตัวเองกันละ “ผมพูดและหันไปบอกไอ้บลูด้วย ผมประครองแอ้ออกไปอย่างเงียบๆ ผมว่าถ้าแอ้รู้ตื่นมาเม้งแน่ แต่ไม่ได้ผมต้องพาแอ้ไป ไปห้องผม ไอ้เดี่ยวมันอยู่ไหมถ้าอยู่ให้ออกไปหาอะไรทำข้างนอกก่อน ผมคงต้องใช่เวลานานเลยกว่าแอ้จะสงบ ผมพาแอ้มาเรื่อยๆ จน

“ดิว “ผมก็ตกใจพี่ตุ๊กับพี่พัฒน์ กำลังเดินลงมา ถ้าเห็นแอ้สภาพนี้ต้องบอกพี่อ้นแน่เลย ผมเลยดันแอ้ไว้ที่พุ่มไม้ก่อน ผมทำท่าเหมือนผมยิงกระต่ายอยู่

“ครับพี่ตุ๊ พี่พัฒน์”ผมทัก

“เว้ย ทำอะไรมรึง”พี่ตุ๊ถามผม

“พอดี ผมยิงกระต่ายอยู่นะพี “ผมพูดไป เอามือดันหัวแอ้ไว้อย่าโผ่ออกมา

“อ้อเหรอ พัฒน์อย่าไปดูของมัน ของมันเล็ก”พี่ตุ๊พูด เห็นก่อนไหมพี่ค่อยว่าของผมเล็ก

“เออ แล้วทำไมไม่ไปยิงในห้องน้ำวะ “พีตุ๊พูด

“ผมรีบพี่”ผมพูดแต่ตอนนี้รู้สึกเย็น ผมก้มอง แอ้ปลดเข็มขัดกางเกงยินผมและรูดซิบให้ด้วย แถมงัดน้องดิวออกมาเอาออกมาทำไม ผมรีบจบมือ

“พี่ตุ๊ อย่ายืนมองดิพี่ ฉี่ไม่ออก”ผมหันไปพูด

“เออ ๆ กรูไปแล้ว”พี่ตุ๊พูด และเดินออกไปพร้อมพัฒน์ ผมค่อยโล่งหน่อยและดันแอ้ขึ้นมาแอ้ก็กอดผมไว้ไซ้ผมด้วยผมรีบปิดประตูก่อน เก็บน้องเข้าทีก่อนและพาแอ้ขึ้นไปที่ห้องพักผม ผมปิดประตูลงกลอนทันที ตอนนี้แอ้เริ่มถอดเสื้อผ้าออกแล้ว

“ร้อนมากเลย ดิว มามะมา หาอะไรทำกันดีกว่า “ผมหันมาอีกที โอ้ว shit แอ้ถอดออกจนเกือบหมดแล้ว ผมรีบเข้าไป ดันแอ้เข้าห้องนอนก่อนเลย ถามว่าดิวชอบไหมแบบนี้ชอบมากนะ ดูแอ้ร้อนแรงดีจัง

“งั้ม”แอ้ทำเสียงอยากงั้มผมด้วย แอ้ขึ้นมาค่อมผมไว้ และกระฉากเข็มขัดผม และปลดเข็มขัดผมออก พร้อมดึงกางเกงผมไปที่ปลายเท้าทันที และดึงออกไป แอ้กัดปากตัวเอง ผมไม่อยากเชื่อว่ายาปลุกเซ็กส์ยีห้อนี้ดีจริงอะไรจริง ผมถอดเสื้อผมออกโชว์แผ่นอกกว้างๆ และแอ้ก็ดึงกางเกงในผมออกไปเรียบร้อยแล้ว แอ้ก็ดึงกางเกงในตัวเองออกและโยนทิ้งไป ตอนนี้ไม่มีอะไรปิดกายกันทั้งคู่ คงไม่ต้องบอกว่า จะเกิดอะไรขึ้น  แอ้ไซ้ผม ไซ้ไปทั้งตัวตั้งแต่ซอกคอลงไปเรื่อย ไปจนถึงท้องน้อยเลย วันนี้แอ้ดูเหมือนแมวยั่วสวาทมากผมไม่เคยเห็นแอ้แบบนั้มาก่อนเลย ผมเลยลุกขึ้นและหยิบกล่องวิดิโอ มากดบันทึกไว้ แอ้น่ารักมาก

“มาเร็วซิดิว “แอ้เรียกผม ผมค่อยๆคลานกลับขึ้นเตียง และผมสองคนก็กอดจูบกันอย่างร้อนแรง ความรุ่มร้อนของฤทธิ์ยาทำให้แอ้รุกผมแรงขึ้น และแรงขึ้น
        โอ้วว แอ้ โอ้วว เบา เบา แอ้ โอ้วว Shit แอ้ เดี๋ยวของดิวหัก แถมเตียงก็โยกไปมาดังเอี้ยด แอ๊ด ๆ ดีนะที่บ้านใครบ้านมันค่อยยังชัวไม่มีใครได้ยิน

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว/เดี่ยวVSติ๊ก เหตุเกิดที่มัลดิฟ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 23-06-2015 22:58:34

 :m25:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวหลังงานเข้าและเดี่ยวVSติ๊กคงห้ามไม่ได้
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 25-06-2015 23:19:21

แอ้ VS ดิว หลังจากเหตุการณ์สงบ เจอนางแมวแอ้ยั้วสวาททำเอาผมนอนลุกไม่ขึ้นเลยก็เล่นควบยังกับขี้ม้าแบบนั้นแถบอยากบอกเมื่อคืนเล่นท่ายากล้วนๆ โอ้ว มายก๊อต ดิว นี้ชอบมาก ผมรู้สึกว่าคนข้างผมลุกไปแล้ว ไปเข้าห้องน้ำ ผมยังคงนอนตอเพลียมากฟ้าเหลือแหละวันนี้

“ดิว”เสียงแอ้เรียกผมดังลั่นเลย ผมต้องลืมตาอย่างยากลำบากและเดินไปเข้าห้องน้ำ ผมเห็นแอ้ชี้ลงไปตระกร้าขยะในห้องน้ำ ผมก็ก้มมองใช่ กองถุงยาง

“นี้อะไรดิว”แอ้ถามผม  ผมยกมือนิ้วเสยผม ตาปรือๆ

“ถุงยางไงแอ้ พ่อบอกให้คุมไว้ก่อนอย่าเพิ่งเมคเบบี๋ตอนนี้พ่อไม่ว่าง หรือว่าแอ้อยากเมคเบบี๋ละ ดีนะที่ดิวพกมากล่องหนึ่ง เกือบไม่พอ น้ำหมดซะก่อน หมดเกลี้ยงเลยเนี๊ยะ เช้านี้ไข่ลวกแน่นอน”ผมพุดและจะเดินออก

“โอ้ยย”แอ้หยิกผมอย่างแรง

“นี้ใช้กับใครขนาดนี้เนี๊ยะ”แอ้ถามผม

“แอ้ เรานอนกันสองคน มีแอ้กับดิว แน่นอน ดิวต้องใช้กับแอ้ แค่คนเดียว “ผมพูดแอ้มองผมสะบัดกลับมาและ

“ไอ้ดิว มรึงจะบ้าเหรอ หมดกล่องขนาดนี้เลยเหรอ ก้นกรูไม่พังเหรอ”แอ้พูด

“นี้เมื่อคืน แอ้เองล้วนเลยนะ ที่ปลุกดิว มีหลักฐานนะ นี้อัดวิดิโอเอาไว้ด้วยไม่เชื่อดูได้เลย ดิวบอกพ่อ แอ้บอกไม่พอให้ทำไงอะ “ผมพูดและแอ้ก็วิ่งไปหยิบกล่องแคนนอน มาและเปิดดูวิดิโอที่ผมอัดไว้ และ

“โอ้วว โอ้วว ดิว ดิว “นั้นเป็นไงควบเองเลย ผมนอนเด้งอยู่เบื้องล่าง แถมยังมีอีกมากมายแอ้ดูแล้วยังมีปิดตาใช่ ทำไปได้ยังไงก็ไม่รู้ และ

“ดิว มรึงวิดิโอทำไม ถ้ามีใครมาเปิดละ “แอ้พูดและผมก็หยิบกล่องคืนมา

“อย่าลบนะ เอาไว้ดู เด็ดกว่าอาโออิอีกอะ”ผมพูดแสนเสียดาย

“ไอ้หื่น”แอ้พูด

“เมื่อคืนน่ารักมากเลยนะ เมียใครนะ”ผมหอมแก้ม

“ถอดเมมโมรี่มากรูเก็บเอง ไว้อยากดูมากขอ ไปหาเมมโมรีอันใหม่ใส่กล่องเลย”แอ้พูด ผมกระเทิบเข้าไปใกล้ๆแอ้ เอามือลูบแขนแอ้ หอมด้วย คนอะไรเนื้อตัวหอมไปหมดเลย

“ดิวไม่ออกไปวิ่งเหรอ”แอ้ถามผม

“ออกไปยังไง ฟ้าเหลืองขนาดนั้น และนี้ไอ้เดี่ยวมันไปนอนไหนก็ไม่รู้”ผมพูดขึ้นและ

“งั้นกรูกลับห้องก่อนนะเดี๋ยวติ๊กและพายได้ถามกรูแน่ งานจะเข้าเอา เจอกันที่ห้องอาหารเลยนะดิว”แอ้พูดและแต่งตัวให้เรียบร้อย

“หมับ “ผมกอดแอ้จากด้านหลัง

“ต้องอีกนานแค่ไหน ที่ดิวจะได้ใช่ชีวิตแบบเปิดเผยมันซะทีแอ้ “ผมถามแอ้ แอ้หันมามองผม

“แอ้ไม่รู้ดิว “แอ้พูด

“แอ้อยากอยู่กับดิวและลูกหรือเปล่า “ผมถามแอ้ แอ้เงยหน้ามองผม

“อยากซิอยากอยู่แต่ไม่อยากทำให้ดิวต้องลำบาก “แอ้พูดและจะออกจากห้อง

“ถ้าดิวทำได้ละแอ้”ผมกอดอกพูดกับแอ้

“แอ้เชื่อว่า วันนั้น ต้องมาถึง เข้าไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว หิวแล้วไปเจอกันที่ห้องอาหารเลยนะ “แอ้หันมาพูดและเดินออกไป คงตรงไปห้องพักไอ้ติ๊กแน่นอน

ติ๊ก ผมลืมตาตื่นขึ้นมาผมนอนหนุนไหล่ใครสักคน ผมก็พลิกไปดู เดี่ยวนั้นเอง เมื่อคืนผมเป็นของไอ้เดี่ยวจนได้ เดี่ยวมันหุ่นดีมากแถมผิวก็สีแทน ที่ผมเรียกไอ้ดำ เพราะว่ามันดำว่าผมแต่จริงๆแล้วไม่ได้ดำมากเลย และหุ่นนี้ดูดีกว่าพระเอก หรือนายแบบบางคนซะอีก

“หมับ”ผมสะดุ้ง คนที่ผมตะแครนมอง ดึงผมเข้าไปกอดซะงั้น

“เดี่ยว”ผมพยายามดันแต่ไม่ออก

“กลัวมองเห็นไม่ชัดให้มามองใกล้ๆ”เดี่ยวพูดและพลิกผมให้นอนลงและเดียวนอนค่อมผมอยู่ และจ้องผม

“อรุณสวัสด์ครับที่รัก”เดี่ยวบอกผม ผมยิ้ม แต่รู้สึกว่าอะไรมันทักทายผมอยู่ ใต้เข็มขัดผมและผมก็ก้มมอง ไอ้เดี่ยวน้อยมันพงกหัวทักทายผม ไอ้นี้มันหื่นมากผมก็เลย ยกเข่าขึ้น

“ปั๊ก”เข้าที่เป่าไอ้เดี่ยว

“โอ้ว! Shit!ทำน้องเดี่ยวทำไม โอ้วว “เดี่ยวมันพลิกไปนอนกุมน้องในกางเกงใหญ่เลย

“ตื่นมาก็หื่นเลยนะ ไอ้เดี่ยว ไอ้บ้า”ผมพูดและลุกขึ้น แต่เดี่ยวยังตัวงออยู่ ผมหันไปมองหรือว่าเล่นแรงไป ผมรีบตรงไปหาไอ้เดี่ยว

“เดี่ยว เดี่ยว”ผมเรียก เดี่ยวยังเงียบ ไม่ตอบรับ

“เดี่ยว กรูขอโทษ กรูว่ากรูกระแทกไม่แรงเลยนะ ไอ้เดี่ยว มรึงอย่าแกล้งกรูแบบนี้ซิ”ผมร้องออกมาและเขย่ามัน

“หมับ”เดี่ยวมันกอดรั้งผมลงไปนอน

“เป็นห่วงเหรอ”ไอ้เดี่ยวถามผม

“ไอ้เดี่ยว มรึงแกล้งกรูเหรอ “ผมถามไอ้เดี่ยว

“ก็อยากรู้ว่าเป็นห่วงเขาไหม แบบที่เขาเป็นห่วงตัวเองอะ”เดี่ยวพูด

“ก๊อกๆ “ผมก็ตกใจ มีคนเคาะประตุห้องนอน พี่ตุ๊หรือเปล่าก็ไม่รู้ ผมรีบลุกขึ้นและ

“เดี่ยว ทำไงดี พี่กรูแน่เลย”ผมพูดขึ้นเดี่ยวมันก็ทำหน้างง

“กรูยังไมพร้อมให้พี่กรูรู้เดี่ยว เออ มรึงรีบไปโดนลงไปทางหน้าต่างก่อนเลย”ผมพูดและก็ดันมันลุกขึ้น ผมดันมันไปทางหน้าต่าง ผมรู้ว่าสภาพมันนะมีแค่กางเกงในตัวเดียว แต่ทำไงได้

“ลงไปซิ”ผมพูดและดันมันลงไปทันที

“ติ๊ก เดี่ยวมีแต่กางเกงในนะตอนนี้”ติ๊กมันตะโกนขึ้นมา ผมก็โกยเสื้อผ้ามันและโยนลงไป พร้อมกันออกไปเปิดประตูและคนที่มาเคาะประตูคือ แอ้นั้นไอ้แอ้ ไอ้เวรเอ่ยทำเอาผมตกใจแต่มันกลับมาห้องเช้านี้นะ ไปนอนทีไหนมา

“แอ้ “ผมเรียกมัน

“ติ๊ก กรู ไปนอนห้องไอ้ต้นข้าวกับไอ้บลูนะ กรูเมานิดหน่อยเดินกลับมาไม่ไหว”แอ้พูดกับผม ผมคงเชื่อมันน่าดูและไอ้เดี่ยวมันก็นอนห้องนี้กับผมแต่จะให้แอ้มันรู้ไม่ได้ว่าผมกับไอ้เดี่ยวเมื่อคืนเราทำอะไรกัน เพราะเรื่องนี้จะรู้ถึงหูไอ้ดิวแน่นอน

“ดูสภาพมรึงซิ เข้ามา”ผมพูดและไอ้แอ้มันก็เข้ามาแต่ผมดันหันไปเห็นร้องเท้าไอ้เดี่ยว ผมลืมโยนลงไปให้แอ้

“แอ้”ผมดึงไอ้แอ้เข้ามาหาผม ไม่ให้มันหันเจอร้องเท้า แอ้มันมองผม

“มีอะไรติ๊ก”แอ้ถามผม

“เออ แอ้ กรูหานาฬิกาไม่เจอไปดูให้หน่อยซิในห้องน้ำหรือเปล่าและกรูจะดูตรงเตียงนอนอีกที นะกรูกลัวว่าลืมไว้แล้วแม่บ้านเขามาทำความสะอาดเขาจะ เอาไปนะนะแอ้”ผมพูดแอ้มันก็พยักหน้าและเดินเข้าไป ผมก็รีบหยิบร้องเท้าและ

“ตุบ ตุบ “ผมโย้นร้องเท้าผ้าใบไอ้เดี่ยวลงไปทางที่ผมโยนเสื้อผ้าไอ้เดี่ยวลงไปนั้นแหละ  ผมโยนไปทีละข้าง

“โอ้ยย “เสียงไอ้เดี่ยวมันร้อง ผมก็ก้มลงไปมอง ร้องเท้าไปลงที่หัวมันพอดีเป๊ะ

“เสียงใครร้องเหรอวติ๊ก”แอ้รีบเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมก็ยืน และ อ้อ กรูเอง ก็ เออ หัวกรูไปชนกับขอบหน้าต่างอะ อู้ยย เจ็บเนอะ”ผมพูดแอ้มันก็เดินมาดูหัวผม

“มรึงเอาหัวโหม่งเหรอ ไอ้ติ๊ก เพราะถ้าเดินธรรมดาไม่น่าจะโดนนะ”แอ้พูดแต่ก็เอานิ้วมาแตะผมแกล้งทำเป็นว่าเจ็บตรงที่มันกดดู ให้สมจริงหน่อย

“ไปแต่งตัวได้แล้วจะได้ลงไปทานอาหาร กรูนัดไอ้ดิว”แอ้พูดผมหันไปมองว่ามันนัดตอนไหน แอ้หันมาทำหน้าตกใจ

“เออ กรูเจอมันเมื่อคืนก่อนไปนอน มันบอกว่าไปรอทานอาหารตอนเช้าด้วยกัน และไอ้เดี่ยวด้วยมั้งหวังว่ามันคงไม่ไปเมาที่ไหน “แอ้พูด

“ไอ้เดี่ยวเหรอ มันจะไปเมาที่ไหน มัน......”ผมก็ลืมตัวไป แอ้หันมามองผม

“หึ”แอ้เลิกคิ้วถามผม

“อ้อ กรูเจอมัน วิ่งผ่านห้องพักกรูนะ กรูตื่นมาพอดีมันเลยบอกว่า เมื่อคืนไม่ได้เมา คุยกันนิดเดียว นิดเดียวจริงๆ”ผมพูดไอ้แอ้ก็พยักหน้าแบบว่ามันคงเชื่อ ผมนี้แอบพ่นลมออกมาเลย โกหกได้ไม่เนียนเอาซะเลยผม คิดว่านะ ผมเข้าไปเตรียมตัวและแอ้มันก็เตรียมตัว

“ก๊อกๆ”เสียงเคาะประตูห้องและผมก็เปิดอีกครั้ง ถึงกับตกใจพี่ตุ๊

“ตกใจทำไมติ๊ก “พี่ตุ๊ถามผม

“แสดงว่ามีใครอยู่ในห้อง”พี่ตุ๊พูดและดันประตูเข้ามา ก็เจอไอ้แอ้เดินออกมาจากห้องน้ำ พอดีเลย

“พี่ตุ๊อรุณสวัสดิ์ครับ”แอ้มันทักพี่ตุ๊ พี่ตุ๊มองแอ้และมองผม

“ไงละพี่ตุ๊ ชอบกล่าวหาว่าเขาพกใครไว้ในห้อง “ผมพูดและพี่ตุ๊ก็พยักหน้า

“พี่เอาน้องพายมาคืน เมื่อคืนนอนกับพัฒน์สบายใจไปเลย น้องพาย”พี่ตุ๊บอกเหตุผลว่าทำไมมาที่ห้องผมแต่เช้าแบบนี้และพาพายมาส่งด้วยดาสภาพมันก็รู้ได้ว่าเมาเหมือนหมาแน่เมื่อคืน พายเดินเข้ามาแบบงัวเงีย

“อาบน้ำอาบท่าซะนะพายและออกไปทานอาหารเช้า เมื่อคืนเมาได้น่ารักมาก ไอ้แพทมันน่าจะมาเห็นนะเรานะ “พี่ตุ๊พูด

“พี่ตุ๊อะ นานๆที”พายมันหันไปพูด

“พายไปอาบน้ำดิจะได้ดีขึ้น”แอ้มันบอกพายและพายก็พยักหน้า พายเข้าไปอาบน้ำและแต่งตัวผมสองคนรอพายเตรียมตัวจนเสร็จก็เดินไปห้องอาหารทันที ผมไม่รู้ว่าไอ้เดี่ยวมันจะโกหกว่ายังไงต่อหน้าไอ้ดิว ผมละกลัวมันรักษาความลับไม่ได้นี้ซิ

 ดิว ผมเดินมาห้องอาหารกับไอ้เดี่ยวแล้วด้วยสภาพ เหมือนไม่ค่อยได้นอนแต่ไอ้เดี่ยวมันดูดีกว่าผมเยอะผมนี้รู้สึกฟ้าเหลืองๆ ยังไงก็ไม่รู้ผมเดินมาที่ห้องอาหารเพื่อทานอาหารเช้า ผมเจอไอ้แจ็คม้นนั่งอยู่ สภาพมันดีขึ้นกว่าเมื่อวาน เมื่อวานเมามาก มันนั่งเล่นมือถือสมาร์ทโฟนมัน และไอ้หลุยส์ ผมเห็นไอ้จักร มันนั่งอยู่กับไอ้กีตาร์ ดูท่าทางไอ้กีตาร์มันนอยด์มากเพราะว่ามีหนุ่มมาจีบไอ้ต้นข้าวแถม ติดด้วย

“ดีตอนเช้าวะไอ้ดิว ไอ้เดี่ยว เป็นไง ดูสภาพมรึงสองคนดิ “หลุยส์มันหันมาทกัผม ผมก็หยักไหล ไม่มากมาย แต่หมดน้ำอันนี้คิดในใจดังดังคนเดียว

“ไปทานอาหารเช้าเถอะวะมรึง “ไอ้หลุยส์มันบอกผม

“เออ แล้วค่อยคุยกันวะ “ผมพูดและเดินไปที่จุดตักอาหาร ผมก็เดินไปเล็ง ไม่มีไข่ลวงเอาไข่ทอดก็ได้ สามใบเลยผมต้องโด้ฟหน่อย ไอ้เดี่ยวมันไม่ได้ถามอะไรผมมากเลย ผมก็พากันเดินมานั่งและมองหาแอ้และไอ้เดี่ยวมันก็ชะเงอมองหาด้วยเช่นกัน แต่มันออกหาใครกันแน่

“เดี่ยว”ผมเรียกมันสะดุ้ง

“อะไรไอ้ดิว อยู่ตรงนี้ใกล้ๆเรียกยังกับอยู่ห่างเป็นวา”ไอ้เดี่ยวมันพูดขึ้น

“มรึงมองหาใครอยู่ นัดใครมาทานข้าว”ผมถามไอ้เดี่ยว มันก็ก้มหน้าลง

“ไม่มีใครแค่มองไปแบบนั้น แหละ”ดูมันพูด ตอแหลมากผมคิดในใจ และแอ้กับติ๊กก็เดินมา พร้อมกับน้องพายด้วย แต่พอขึ้นมาน้องพายก็เดินไปตักอาหารและไปนั่งทานกับไอ้มาร์ค ก็ไอ้มาร์คมันจีบพายนี้ ส่วนติ๊กกับแอ้ก็เดินไปตักอาหารเช้าและมานั่งกับพวกผมเหมือนปกติ แต่รอบนี้นั่งลงกันได้ถูกทีเนอะ เพราะว่าผมกับไอ้เดี่ยวมันนั่งคนละฝั่งกัน ปกติต้องนั่งด้วยกันและแอ้กับติ๊กก็นั่งด้วย แอ้นั่งลงข้างผม ติ๊กมันไปนั่งฝั่งเดียวกับไอ้เดี่ยว ผมก็มองไอ้เดี่ยวกับติ๊ก ดูมันสนิทกันมากขึ้นกว่าปกตินะ

“ดิว มองอะไรละกินซิ”แอ้เรียกผม ผมก็สะดุ้งและก้มหน้าก้มตาทาน

“เอาปะ”ติ๊กมันตักผักออแกนิกส์ให้ไอ้เดี่ยวมัน จะว่าไปมันก็มีโมเมนนี้กับเขาเหมือนกันเนอะแปลกดี

“แปลกใจมากละซิ”แอ้ถามผม ผมพยักหน้า ผมปล่อยให้มันสองคนคุยกันไปกระหนุงหนิง ผมยกมือเรียกไอ้ต้นข้าวและบลูเดินมา ต้นข้าวเดินมาหาพวกผม แถมวันนี้คนที่ชื่อนิกกี้ ก็มาด้วย มาทานข้าวด้วย

“ให้พี่นิกกี้นั่งด้วยคนได้ไหมวะ”ต้นข้าวถามพวกผม ผมพยักหน้าว่าได้

“ขอบคุณนะครับ เออ อรุณสวัสดิ์ทุกคน นอนหลับสบายดีกันนะครับ “พี่เขาถามและมองพวกผมสี่คน

“แต่ดูสีหน้า เหมือนผ่านศึกหนักมาทั้งคืน”พี่เขาพูด

“ไม่ สบายดี “ผมสี่ตอบพร้อมเพียงกันโดยไม่ได้นัดหมาย

“งั้นเชื่อแล้วครับว่านอนหลับสบายดีกัน “พี่เขาพูด

“พี่นิกกี้ไปตักอาหารกันดีกว่า”ต้นข้าวชวน ผมหันไปเจอสายตาไอ้กีตาร์มองต้นข้าว แบบคนอกหัก มันยังไม่ได้รักกันกับต้นข้าวเลยนะ แต่พอมันหันมามองพี่นิกกี้มันเหมือนอยากจะกระโดขย้ำเขามากกว่า

“วันนี้มีปาร์ตี้ ฟูลมูน วะ “ติ๊กพูดขึ้น

“พี่ตุ๊ว่าจะให้ไปกันนะเราเดินไปกันได้ ใกล้ๆ นี้ “ติ๊กพูดขึ้น

“ไปดิ เดินไปรับ”เดี่ยวพูดผมเงยหน้ามองไอ้เดี่ยว

“ก็เดินไปด้วยกัน ไง”ไอ้เดี่ยว มันแถนะผมว่า

“กรูเดินออกมาถูกไอ้เดี่ยว เจอกันด้านหน้ารีเซฟชั่นเลย “แอ้พูดแบบขำขำ ผมก็หยักคิ้วสมน้ำหน้ามรึง

“ฟักมรึง”มันโชว์นิ้วกลางส่งให้ผม ผมนั่งทานกันได้สักพัก ผมหันไปเห็นไอ้กีตาร์มันลุกและเดินไปหาต้นข้าวและพี่นิกกี้

“งานเข้าแล้ววะ”ผมวางช้อนและมองกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไอ้กีตาร์มันจะดึงแขนต้นข้าวออกไป แต่ต้นข้าวขืนไว้และสะบัดให้หลุด ผมก็ลุกขึ้น ผมเดินไปดู

“มีอะไรต้นข้าว”ผมถามต้นข้าว

“ก็ไอ้เชี้ยนี้ดิ มันจะดึงกรูออกไปคุย กรูไม่คุยและมันไม่ได้เป็นอะไรกับกรูสักหน่อย “ต้นข้าวพูด

“พี่เป็นห่วง ไอ้นี้มันใส่หน้ากาก”ไอ้พี่กีตาร์พูดผมก็ มองสองคนและผมแปลกใจทำไมไอ้พี่นิกกี้ไม่เข้าปกป้องต้นข้าวเลย ถ้าเป็นผู้ชายแมน แมน ต้องปกป้องทันทีเลยซิ

“อย่ามาแตะกรูนะไอ้กีตาร์”ต้นข้าวพูด ผมพยักหน้าให้มันปล่อยไม่อยากให้มีเรื่องวุ่ยวายไปกว่านี้ ไอ้สรจักรมันเข้ามา ดึงไอ้กีตาร์ออกไป พร้อมไอ้ธงรบอีกคน มันมองพี่นิกกี้แบบอยากจะตะบันหน้าแย่แล้วแต่จำต้องออกไป ผมรู้ว่าไม่ใช่นิสัยของไอ้ธงรบแน่ เพราะมันลุยแหลก ไม่ว่าใครหน้าไหน และไอ้ต้นข้าวก็กลับมานั่งกับพี่นิกกี้และบลูไปนั่งกับไอ้แชมป์ ผมก็กลับมานั่งทานอาหารกันต่อ ผมว่าไอ้พี่นิกกี้นี้แปลกๆนะ ไม่แหมือนเกย์รุก หรือผู้ชายแมนที่มาจีบปกติทั่วไปเหมือนมีอะไรแอบแฝงอยู่

“มีอะไรดิว”แอ้ถามผม

“ขึ้นไปบนห้องค่อยคุยกัน แอ้ “ผมพูดและสักพักผมก็ทานอาหารกันเรียบร้อยแล้ว

“ติ๊ก ไปเดินทะเลถ่ายรูปกัน “เดี่ยวมันเรียกติ๊ก

“กรูเคยเห็นทะเลแล้วไปออกจะบ่อย”ติ๊กพูด

“ไปถ่ายให้หน่อย จะถ่ายตัวเองยังไง ไม่ได้อยากได้รูปเซลฟี่”ไอ้เดี่ยว

“เออ ไปถ่ายให้มันหน่อยดิ “แอ้พูดกับติ๊ก ติ๊กมันก็พยักหน้าและเดินออกไปพร้อมไอ้เดี่ยวและสะพายกระเป๋ากล้องแคนนอนไปด้วย ผมหันมามองไอ้ต้นข้าวว่ามันจะยังไงต่อ

“กรูไปหาไอ้บลูว่ะ พี่นิกกี้เอารถมาจะพาไปเที่ยวใกล้นี้”ต้นข้าวพูด

“กลับมาโทรหาพวกกรูด้วยนะ “ผมพูดเบาๆแต่พี่นิกกี้ได้ยิน

“ไม่ต้องห่วงครับ พี่พากลับมาอย่างปลอดภัย แน่นอน “พี่เขาพูดผมพยักหน้าและทุกคนก็แยกย้ายไป เหลือแค่ผมกับแอ้ ผมว่าจะเดินไปหาไอ้แจ็คมันหน่อย

“แอ้เข้าห้องน้ำก่อนนะดิว เจอกันตรงทางเดินนะ”แอ้พูดและเดินออกไปผมเดินขึ้นไปหาไอ้แจ็คผมเห็นมัน นั่งอยู่มองออกไปที่ทะเล
“แจ็ค”ผมเรียกมัน มันก็หันมามองผม

“ว่าไงดิว”แจ็ค

“มรึงดีขึ้นแล้วใช่ไหม”ผมถามไอ้แจ็ค ผมนั่งลงตรงข้ามมัน ไอ้แจ็คมันเฮิร์ทเรื่องบอยไม่มาและบอยกลับไปหาไอ้แบงค์ผมไม่รู้ว่าไอ้คนนี้เป็นแฟนที่โน้นหรือเปล่าแต่แจ็คมันพูดว่าพี่บรูคส์โทรมา ให้บอยกลับด่วน ผมนะรู้ว่าบอยมีลูกและไล่เลี่ยกับน้องมีนแต่ไม่รู้ว่าชื่ออะไร มันเลยทำให้ผมคิดได้สองทางว่ากลับไปหาลูก หรือไม่ก็แฟนที่โน้นอาจจะเป็นอะไรต้องรีบกลับไป

“กรูพยายามให้ดีขึ้นวะดิว มันกลับมาอีกแล้วใช่ไหมวะความรู้สึกแบบนี้ รอบนี้กรูรักเขามากกว่าตอนนั้นอีกนะ ตอนนั้นมันยังเด็กมาก”ไอ้แจ็คพูด

“กรูว่ารอฟังจากปากบอยดีกว่ามรึงก็รู้อะไรมาไม่เคลียร์ “ผมพูดกับมัน

“แล้วนี้มรึงเป็นไง ทำไมเมื่อคืนหายหัวไปเร็วจังวะ”ไอ้แจ็คมันถามผม

“เออ ก็กรู ซ้อมเหนื่อยนะ”ผมพูด แต่จริงๆแล้วงานผมเข้าต่างหาก ฮาๆ

“เออๆ งั้นเจอกัน คืนนี้เที่ยวฟูลมูนสั่งลา มัลดิฟกัน “ไอ้แจ็คพูดผมพยักหน้าและลุกขึ้น

“พวกมันโดนใจมรึงน่าดูไอ้ดิว กรูคุยกับไอ้หลุยส์ กรูจะทำยังไงก็ได้ให้มันพวกมันได้เข้ามาอยู่ในองกรค์ของเราวะ มรึงเห็นด้วยไหม”ไอ้แจ็คมันถามผม ผมหันมาหยักไหล่ ได้ยิ่งดี ผมก็เดินออกมาผมเดินไปที่ทางเดินเพื่อไปหาแอ้ ผมเดินไปก็เจอแอ้ที่ออกมาจากห้องน้ำและ มีไอ้สรจักรเดินตามออกมาแถมไอ้จักรมันจับแขนแอ้ไว้ แอ้หันไปมองไอ้จักร ต่อมหึงผมทำงานได้ดีอีกแล้ว ฮาๆ ผมก็เดินเข้าไป ผมกับไอ้สรจักรเคยต่อยกันเพราะผมหึงแอ้ตอนที่มันมาเจอพวกผมใหม่ๆทำให้รู้ว่าหมัดผมกับมันไม่ได้

“แอ้”ผมเรียกแอ้

“ไอ้ดิว”ไอ้สรจักรมันมองผม และมันก็ปล่อยแขนแอ้

“ไอ้จักรมันถามเรื่องไอ้ข้าวกับพี่นิกกี้นะดิว”แอ้บอกผม ผมก็มองหน้ามัน มันก็หยัพไหล่

“กรูสองคนไม่รู้ เพราะว่านี้มันก็สวนตัวเของไอ้ต้นข้าว มันจะตัดสินใจเลือกใครอันนี้กรูสองคนแค่มองแต่ไม่ใช่คนตัดสินใจ”ผมพูดกับไอ้จักรมัน มันก็พยักหน้า

“แค่ให้เตือนไอ้ต้นข้าวมันหน่อย พวกกรูคิดว่ามันมาไม่ดีไม่ได้จะช่วยไอ้กีตาร์นะ กรูคิดว่ามันหน้าคุ้นๆ กรูเคยเห็นมันกับพวกไอ้ท๊อช แต่มันอาจจะหน้าเหมือนแค่ภาวนะ กรูไปนะ ไปนะแอ้ “จักรมันพูดและเดินออไป ผมหันมามองแอ้ ว่ามีอะไรมากกว่านั้นไหม ผมมองด้วยความเป็นหวง เพราะดูสีหน้าแอ้เปลี่ยนไปนิดหนึง เหมือนมีอะไรให้ต้องคิด

“ไม่มีอะไรดิว “แอ้พูดและเดินออกผมได้แต่เดินตามแอ้ขึ้นไปบนห้องพัก พวกไอ้เดี่ยวยังไม่เข้ามาคงยังถ่ายรูปกัน

“ดิว กรูไปห้องไอ้ติ๊ก กรูเห็นร้องเท้าไอ้เดี่ยวที่ห้องไอ้ติ๊กแม้ว่ามันจะพยายามปิดกรูนะ แต่กรูเห็นแว็ปเดียวก็รู้เลยว่าร้องเท้ามัน”แอ้พุดผมก็มองแอ้ ผมเอามือขึ้นมาท้าวซะเอว

“มันคงห้ามไม่ได้แล้วแต่ดิวต้องคุยกับไอ้เดี่ยวว่ามันจะเอายังไง ไม่เอาปูก็ปล่อยปูไป พี่โดมรักปูไม่ใช่เหรอ “แอ้ถามผม

“แล้วปูรักพี่โดมหรือเปล่าละ ดิวไม่รู้แอ้”ผมพูดกับแอ้

“แอ้ก็ไม่รู้ว่าอะไรทำให้ ปู เหมือนกลัวที่จะคบกับพี่โดม “แอ้พูดแค่นั้น

“กลับไปค่อยคุยแล้วกันนะแอ้ ตอนนี้ขึ้นห้องกันดีกว่า “ผมพูดและพยักเพยอ

“ไม่เอาแล้ว เมื่อคืนมรึงจัดกรูนับไม่ถ้วนเลยนะ สาด “แอ้บ่นผมและเดินนำไปขึ้นห้องไปเพื่อไปพัก วันนี้ไม่ได้ฝึกกันอะดูสภาพเมื่อคืนเมากันน่าดู ฮาๆ ก็มาเที่ยวทั้งทีอะนะ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวหลังงานเข้าและเดี่ยวVSติ๊กคงห้ามไม่ได้
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 26-06-2015 06:46:11

 :mew3: :mew1: :mew4:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวหลังงานเข้าและเดี่ยวVSติ๊กคงห้ามไม่ได้
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 26-06-2015 08:43:20

 :really2: ยุ่งเหยิงน่าดูงานเข้าตลอด

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว งานเข้าต้นข้าวหายและเดี่ยวไปหาปู
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 28-06-2015 16:27:48

แอ้
   ผมนอนเล่นมือถืออยู่ในห้องนอนกับไอ้ดิว แต่ในหัวผมวุ่นวายไปหมด เพราะอะไรนะเหรอ ก็เพราะว่าตอนที่ผมเข้าห้องน้ำผมไปเจอไอ้คสรจักร ไอ้จักร มันหลานรักลุงหนึ่งเลยก็ว่าได้ มันห้าวหาญได้ทุกอย่างและเป็นลูกชายอาสามอีกที่เป็นน้องชายลุงหนึ่ง ไอ้จักร มันถามผมว่าเมื่อไหร่จะไปฝึก มันรออยู่ ผมก็ไม่คิดอะไร มันคงรอแบบว่า จะได้เป็นเพื่อนกัน แต่มันพูดจากแปลกๆ และมันยังเอาแขนมากั้นผมไว้ และมันทำท่าจะจูบผมอีก ผมมองหน้ามัน มันก็พูดว่า ถ้าผมไม่ได้มาอยู่ที่นี้ ไอ้ดิวคงไม่ได้แอ้ม ผมหรอก แต่มันบอกว่ามันจะรอผม กลับไปหาลุงหนึ่ง คงไม่นาน เจอกัน ผมนี้กังวลมาก ว่าลุงหนึ่งกำลังทำอะไรทำไมต้องเป็นผมแค่คนเดียว

“แอ้ มีอะไร “ผมก็สะดุ้ง ดิวถามผม

“เห็นกดเลือนมือถือไปมาแต่เหมือนแอ้ไม่ได้ดูมันนะ แอ้มีอะไรหรือเปล่า”ดิวถามผม ผมส่ายหน้า ผมก็ได้ยินเสียงติ๊กกับเดี่ยวเดินมาแล้วคงเสร็จแล้ว

“ดิว แอ้ไปนะ เสร็จแล้วไปเจอกันที่ด้านหน้ารีเซฟชั่นนะ “ผมพูดและลุกขึ้น ไอ้เดี่ยวเข้ามาพอดี ผมก็แทรกตัวออกไป ติ๊กกับพายรออยู่ ไอ้ต้นข้าวและบลูด้วย  คงไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดกัน ตอนนี้เกือบห้าโมงเย็นแล้วนิ

“แอ้ เจอกันที่หน้ารีเซฟชั่นเลยใช่ปะ”ไอ้ต้นข้าวมันถามผม

“อืมข้าว เจอกัน”ผมพูดและเดินขึ้นห้องพัก ผมเห็นติ๊กมันนั่งกดดูรูปในกล้องถ้ายรูป ที่ไอ้เดี่ยวมันเอามาด้วย

“พายอาบน้ำก่อนนะ”พายพูดและเดินเข้าห้องน้ำไป ผมก็นั่งลง ผมยังคงคิดถึงเรื่องได้จักร ผมกลัวว่าผมต้องไปจากแอ้และลูกจริงๆ ผมจะทำยังไง

“แอ้ “ติ๊กเรียกผม ผมสะดุ้งเฮือกเลยทำเอาติ๊กมันตกใจ

“เป็นอะไรวะแอ้”ติ๊กมันถามผม

“ไม่มีอะไรก็เล่นเรียกแบบนี้ตกใจ คนกำลังคิดอะไรเพลินๆ”ผมพูดขึ้น

“ขวัญอ่อนนะมึงนะ นี้มรึงดูรูปนี้ดิ ตอนที่พวกไอ้ดิวไอ้เดี่ยวฝึกและลากยางรถยนต์ดิตลกวะฮาๆ”ติ๊กมันโชว์รูปให้ผมดู ขนาดนี้ยังดูโหดเลยและถ้าไอ้ดิวต้องไปฝึกมันจะโหดกว่านี้อีก ใจจริงผมอยากให้มันเลือกเป็นหมอบ้านมากกว่าด้วยซ้ำจะได้มีเวลาอยู่กับลูกด้วย

“ทำไม มรึงทำหน้าแบบนั้นวะแอ้”ติ๊กมันถามผม

“กรูคิดถึงถ้าต้องไปฝึกทหาร มันจะเจอโหดกว่านี้อีกนะ ติ๊ก”ผมพูดขึ้น

“มรึงกลัวไหม แอ้ ที่ต้องไป”ติ๊กมันถามผม

“ถามว่ากลัวไหม มันก็ต้องแหงอยู่แล้วติ๊ก แต่กรูไม่มีทางเลือก”ผมพูดและลุกขึ้น พายออกมาจากห้องน้ำแล้ว ผมก็ว่าจะอาบน้ำต่อ จากพาย

“พายมาดูนิ ไอ้มาร์ค มันทำหน้าตลกว่ะมรึง “ติ๊กคุยกับพายต่อ ผมเดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำ ผมปล่อยให้สายน้ำไหลผ่านตัวผม ผมจะได้สบายใจมากขึ้น และผมก็ออกมา ตามด้วยติ๊กที่เข้าไปอาบน้ำต่อ สักพักผมก็แต่งตัวกันเรียบร้อยแล้ว

“ไปได้หรือยังติ๊ก”ผมถามติ๊กที่แต่งตัวอยู่ พายนะเสร็จแล้ว แต่ออกไปโทรหาอาเปรมดิ์

“เสร็จแล้วแอ้ ไปกัน วันนี้มรึงหล่อนะ แต่น่ารักมากกว่าวะ ฮาๆ”ไอ้ติ๊กมันพูดน่าเตะจริงๆเลยไอ้บ้านี้ผมก็เดินลงมาเจอพายที่คุยโทรศัพท์เสร็จพอดี ผมก็ชะเงอมองหาต้นข้าวมันคงไปรอที่ด้านหน้ารีเซฟชั่นเรียบร้อยแล้ว ผมเดินมาก็เจอไอ้ดิว ไอ้เดี่ยว ที่นั่งรออยู่แล้ว แต่ไม่เห็นต้นข้าวและบลู

“ต้นข้าวกับไอ้บลูมันไปแล้ว ไปกับพี่นิ้กกี้และ บลูมันไปกับไอ้แชมป์ “ดิวพูดพวกผมพยักหน้าและพากันเดินไปที่งาน คงไปหาอะไรทานกันที่งานเลย 

“รอมาร์คด้วย”ไอ้มาร์คมันวิ่งมา มันนัดกับพายไว้นี้เอง

“สายนะเนี๊ยะ แทนที่จะมารอก่อน “พายบ่นเลย

“แต่งให้หล่อที่สุดสำหรับพายคืนนี้”ไอ้มาร์ค

“ที่สุดแล้วเหรอมรึง”ไอ้ดิวมันถามไอ้มาร์ค

“เออ กรูอาจจะไม่หล่อที่สุดแต่ลีลากรู เด็ดที่สุด เขื่อกรู “ไอ้มาร์ค

“คืนนี้ต้องลอง”พายอีกคน

“พาย”พวกผม

“พายล้อเล่น”ค่อยยังชั่วหน่อยพวกผม ผมเดินออกมา และมองหา ร้านอาหาร ว่าจะไปนั่งทานกันหน่อย ก่อนเข้าไปด้านในผับ 1ผมเดินไปทานพวกอาหารทะเลกัน ผมส่งข้อความหาต้นข้าว “ ถามว่ามันอยู่ไหน “

“แอ้กรู นั่งทานกันอยู่ด้านใน “ต้นข้าวมันส่งข้อความกลับมาหาผม

“เออๆ พวกกรูทานก่อนแล้วเจอกันด้านในวะ “ผมส่งข้อความตอบกลับ

“เจอกันด้านในเลยนะแอ้ แค่นี้ก่อนนะ กรูปวดฉี จะไปห้องน้ำ เจอไอ้บลูบอกให้มันรีบเข้ามาหากรูเลยนะ สาด”ไอ้ต้นข้าวส่งข้อความหาผม และให้บอกให้บลูด้วยนะ ผมนี้ขำมันเลยทำยังกับว่ามันเป็นแม่ไอ้บลูเองเลบ

“วันนี้คนมายเยอะวะ”ไอ้ติ๊กพูดขึ้น อืมมแบบว่ามีนักท่องเที่ยวรีสอร์ทใกล้เข้ามาร่วมด้วย ผมก็นั่งทานอาหารกันไม่ได้สนใจอะไร

“ไอ้เวย์ ไอ้ข้าวหอมมันพาเหยื่อเข้ามาหรือยังวะ เห็นบอกว่าเหยือมันน่ารักและซิงวะ อยากสนุกแล้วซิ “ไอ้โต๊ะข้างๆผมพูดขึ้น ผมทำเป็นว่าไม่สนใจอะไร

“เห็นว่าเป็นน้องแท้ แต่ที่แน่ๆ ผู้ชายนะมรึง”ผมได้ยินแบบนั้น ก็แค่เหล่มอง ใจผมนึกเป็นห่วงต้นข้าวขึ้นมาเฉยเลย คงไม่มีอะไรยังคงนั่งทานต่อไป

“ดิว แอ้ กรูเข้าไปหาไอ้ภาคินก่อน พายไปด้วยกันไหม ไอ้ภาคนบอกว่า แจ็คอยู่ด้านในด้วย “มาร์คมันบอกจะเข้าไปก่อน ผมก็พยักหน้าและมันก็ชวนน้องพายเข้าไปด้วย  ผมสี่คนยังนั่งแช้กันอยู่ด้านหน้า เห็นคนถยอยพากันเข้าไปด้านในแล้ว ผมนั่งกันต่ออีกสักพักก็

“เข้าไปด้านในกันดีกว่า “ดิวมันบอกพวกผม ผมก็พยักหน้า และลุกขึ้นเดินเข้าไปด้านในทันที ผมเพิ่งจะเดินผ่านโต๊ะพวกที่คุยกันเรื่องคนของมันพาเหยือมาให้ พวกมันมองผมกับติ๊ก

“ถ้าน่ารักหน้าหวานแบบคนนี้กรูยอม อีดถัวดำวะ”ผมได้ยิน ไอ้ดิวก็ด้วย ไอ้ดิวมันจะเข้าไป แต่

“อย่าดิว”ผมดึงรั่งแขนดิวไว้

“อย่าไปแลกกับหมา”ผมกระซิบ พยักหน้าให้เดินออก พวกมันก็มองไอ้ดิวและผม

“มีผัวมาด้วยวะ”ผมได้ยินแต่ดันไอ้ดิวออกไปให้เร็วที่สุด

“ปากแม่งน่าเอาขี้หมาอุดปาก”ตี๊กพูดพร้อมอารมณ์เสีย ผมเดินเข้าไปด้านในผับแล้ว มีวงดนตรีเตรียมพร้อมแล้วแต่คนเยอะมากผมเลยมองหาคนข้าวไม่เจอ

“ต้นข้าวมรึงอยู่ไหนกรูหามรึงไม่เจอ”ผมส่งข้อความหาต้นข้าว แต่ว่ามันไม่ตอบกลับมามันเงียบไปแลย คนก็เยอะหรือว่ามันไม่ได้ยินเสียงข้อความจากผมนะ ผมก็ชะเงอมองหา

“ต้นข้าวมันนั่งตรงไหนของมัน”ดิวมันถามขึ้นและพวกผมช่วยกันมอง

“ดิว แอ้ กรูไปหา พี่ตุ๊ก่อนวะ นั้นไงพี่ตุ๊พี่พัฒน์”ไอ้ติ๊กพูดและพยักหน้าไอ้เดี่ยวไปกับมัน ผมก็อยู่กันสองคนแล้ว ผมค่อยๆเดินแทรกเข้าไปด้านในกัน เพื่อไปหาไอ้บลูก่อนเพื่อว่าไอ้ต้นข้าวจะอยู่กับไอ้บลู ผมเดินเข้าไปแต่คนค้อนข้างเยอะมาก

“พี่เดฟ ผมเข้ามาด้านในกันพี่ เออ ได้ได้พี่ พี่อยู่กับไอ้ว่านใช่ปะ โอเคพี่  ได้พี่ยังไงดิวโทรหา แค่นี้ก่อนนะพี่เดฟ เสียงดังมาก สวิทดีดีละเดี๋ยวไอ้ภาคินไปฟ้องน้องมัน ฮาๆ”ไอ้ดิวคุยกับพี่เดฟ ผมก็มอง

“พี่เดฟ อยู่กับว่าน ส่วนพี่เอ็กซ์เจอะเพื่อนใหม่ก็เลยไปคุยกับเพื่อนใหม่ “ดิวพูดผมก็ยพยักหน้า ผมเดินแทรกกันจนะเข้าไปด้านในได้ใช่เวลานานมาก เกือบชั่วโมงจนเข้าไปถึง พวกไอ้ถาคิน ไอ้มาร์ค ไอ้โซ่ ไอ้ มาร์ช และพวกนักฟุตบอลห้องอื่นที่มาด้วย มันกำลังยืนทั้งดืมทั้งกิน ทั้งเต้นกันสนุกสนาน ยกเว้นไอ้ภาคินมันนั่งดื่มเฉย

“ไงวะไอ้คิน”ดิวถามไอ้ภาคิน ไอ้คินมันเงยหน้ามองผมคน

“ดีวะ “ไอ้คินมันตอบ

“เห็นไอ้บลูไหม และไอ้ต้นข้าวด้วย”ผมถามไอ้ภาคิน

“ไม่ได้อยู่รอแอ้  ตรงทางเข้าเหรอ”ภาคินถามผม ผมส่ายหน้า ว่าไม่ ผมก็มองหารอบเพื่อมันจะแทรกผู้คนเข้ามา

“เดี๋ยวมันก็มากันแอ้ “ดิวพูดและ

“ดื่มอะไรไหม “ดิวถามผม

“เอา เบียร์แล้วกัน “ผมตอบ

“เอาเบียร์แบบเมื่อคืนอีกปะ สุดยอด”ดิวมันกระซิบกับผม ผมหันขวับไปมองไอ้ดิว ไอ้ภาคินมันไม่ได้ยิน มันก็มองผมสองคน

“ดิว “ผมเรียกมัน มันคงรู้ว่า เรียกเพื่ออะไร มันก็เดินไปหาเครื่องดื่มให้ผม ผมเห็นไอ้แจ๊คมันนั่งกับไอ้หลุยส์ดูท่าจะดื่มไปหนักอยู่ พายนั่งอยู่กับไอ้มาร์คด้วย  พายก็ดื่ม พายกับติ๊กมันดื่มกันเก่งอยู่แล้ว ตอนนี้เพลงก็เริ่มมัน ดิวมันก็ไปแดนซ์กับพวกไอ้โซ่ ผมนั่งมอง และ

“มาแอ้ มาสนุกกัน “ดิวมันเรียกผม ผมส่ายหัวว่าไม่ แต่ดิวมาดึงลากผมไป เพลงช้าๆเต้นคลอๆ กัน ผมหันมามองภาคินมันมองผมกับดิว คงไม่เคยเห็นภาพนี้มาก่อน ผมก็โยกคลอๆ เบาๆ กับดิวไป แม้กระทั้งเพลงเร็วก็เต้น ผมเคยไปผับกับพี่ๆ
“ไอ้จักร”ได้ยินไอ้ภาคินมันเรียกสรจักร ผมหันไปมองไอ้จักรมันเข้ามาพอดี มันก็มองผมกับดิว และเพื่อนๆมันอีก จักรมันหันไปมองทางอื่น

“ไอ้บลูนิ”ผมบอกไอ้ดิว  ดิวหันไปมองเห็นไอ้บลูมันเดิน เข้ามาพร้อมไอ้แชมป์ และไอ้กีตาร์

“บลู “ผมเรียกไอ้บลู

“แอ้ เห็นไอ้ต้นข้าวไหม “บลูถามผม

“ต้นข้าวมันส่งข้อความหาแอ้ว่ามันอยู่ด้านในแต่ตอนที่ส่งข้อความหาแอ้ มันบอกจะรีบไปเข้าห้องน้ำ และแอ้คิดว่า มันเจอบลูแล้วนะ”ผมบอกไอ้บลู บลูมันตกใจมาก

“ถ้าจะงานเข้าแล้ววะ “ไอ้ธงรบพูดขึ้น

“มีอะไรแอ้”ดิวถามผม

“ไอ้บลูไม่เจอไอ้ต้นข้าว “ผมพูดกับดิว

“กรูว่างานเข้าแล้ววะไอ้ดิว พวกกรูหมั่นใจว่าไอ้นี้มันเป็นพวกไอท๊อช”ไอ้สรจักรมันพูดขึ้น  พวกผมมองหน้ากัน

“กรูเห็นมีทหารหรือตำรวจนอกเครื่องแบบกรูไม่แน่ใจ มาด้วย แถวหนี้ แต่ละคน เหมือนมาเก็บงานน่าจะมีการส่งยากันที่นี้วะ”ไอ้จักรพูด  ผมก็ทันได้สังเกตุ เออ จริงด้วย อย่าบอกนะว่าพี่เอ็กซ์ก็ตั้งใจมาเพราะจะมีเหตุแบบนี้เกิดขึ้นด้วย

“งั้นไปบอกให้พี่ตุ๊พาทุกคนออกไปก่อน และไปติดต่อหาเรือเลย ไปจากที่นี้ “ไอ้ดิวมันพูด

“เราแยกกันไปเพราะที่นี้มีห้องน้ำสี่ทิศ “ไอ้สรจักรพูด

“แอ้อยู่กับบลูที่นี้นะ ไม่ต้องไป “ดิวบอกผมแต่ผมกำลังจะค้าน ผมเห็นสีหน้าไอ้บลู ก็เลย พยักหน้า พวกไอ้ภาคิน ไอ้สรจักร พวกไอ้มาร์ค ไอ้โซ่ ไอ้นาวินด้วย ก็ออกไปช่วยหาต้นข้าวกันหมด ผมนั่งอยู่กับไอ้บลู

“บลูต้นข้าวไม่เป็นอะไรหรอก “ผมพูดกับบลูมจับมือบลูไว้

“แอ้ พี่ตุ๊ ให้พวกเราไปขึ้นเรือกลับตอนนี้เลย ที่นี้เขามีเรื่องกันวะ”ไอ้ติ๊กมันวิ่งมา พร้อมไอ้เดี่ยว

“ต้นข้าวหายไปวะ และพวกไอ้ดิวกำลังไปตาม กรูต้องรอไอ้ดิวก่อน”ผมพูดกับติ๊ก

“อะไรนะ “ไอ้เดี่ยวมันถามผม

“ต้นข้าวหายไปเดี่ยว พวกกรูคิดว่าเป็นพวกที่มันคุยกันด้านหลังที่เรานั้งนั้นแหละ “ผมพูดขึ้น ไอ้เดี่ยวมันหันไปมองติ๊ก

“แต่กรูต้องไปแล้วแอ้ “ติ๊กพูดและผมเห็นพี่ตุ๊กับพี่พัฒน์ กำลังแบกพายที่เมาแอ้ไปพักใหญ่ๆแล้วและไอ้หลุยส์มันก็พยุงไอ้แจ็คที่เมาก่อนหน้าพายอีกมั้ง

“ว่าไงแอ้”พี่ตุ๊ถามผม

“ผมจะรอไอ้ดิว ก่อนนะพี่ตุ๊ และผมกลับพร้อมพี่เดฟ พี่เอ็กซ์ได้พี่”ผมพูดผมหันไปมองไอ้เดี่ยวว่ายังไง

“เออ ติ๊ก เดี่ยวต้องไปช่วยไอ้ดิว “เดี่ยวพูด

“งั้นกรูไปพร้อมพี่กรูนะ ยังไงกรูก็ยังไม่กลับเพราะว่า พรุ่งนี้วันเกิดพี่ต้า พี่ชายกรูแอ้ “ติ๊กพูดและเดินออกไป พร้อมกับพี่ตุ๊พัฒน์ ไอ้เดี่ยวมมันเดินออกไป คงไปตามหาดิวแน่นอน ผมนั่งรออยู่ด้านใน ผมโทรหาพี่เอ็กซ์ว่าพี่เอ็กซ์อยู่ไหน

“ว่าไงไอ้แอ้ เออ พี่ไม่ว่างคุย พี่วิ่งอยู่ “พี่เอ็กซ์รับสายผมด้วยเสียงหอบเหนื่อย

“วิ่งทำไมอะพี่เอ็กซ์”ผมถามพี่เอ็กซ์ผมตะเบงแข่งกับเสียงดนตรี

“กรูวิ่งตามล่าไอ้คนส่งยา แอ้ เดี๋ยวพี่โทรกลับ ฟั้ก!  แค่นี้น่ะแอ้ ตรูดๆๆๆ”ผมก็ต้องตกใจอีกทีพี่เอ็กซ์วิ่งตามคนส่งยาที่ไหนอีกเนี๊ยะ 

“แอ้ “พี่เดฟ วิ่งเข้ามา คงเจอพี่ตุ๊แล้วและว่านด้วย

“เราต้องออกกันแล้วแอ้”พี่เดฟ บอกผม และมองหาไอ้ดิวแน่นอน

“พี่เดฟ ไอ้ดิวไปตามหาต้นข้าว และพี่เอ็กซ์วิ่งตามหาคนส่งยาอยู่พี่เดฟ”ผมพูดกับพี่เดฟ

“อะไรนะ ที่ไหนละ”พี่เดฟถามผม ด้วยความตกใจผมเห็นหน่วยนอกเครื่องแบบเข้ามาด้านในแล้วและให้ทุกคนหมุดลงใต้โต๊ะ กันหมดและนักดนตรีก็หยุดเล่น

“ขอโทษนะครับ รบกวนหมอบลง ผมต้องการค้นตัว มีคนรายงานว่ามีการนำยาเข้ามาค้าในผับแห้งนี้”เจ้าหน้าที่พูด พี่เดฟก็ส่งบัตรประจำตัวให้เจ้าหน้าที่

“ผมรู้จักคุณ “เจ้าหน้าที่พูดและ

“นี้เป็นน้องชายผมเอง และเพื่อนๆ “พี่เดฟบอกเจ้าหน้าที่ เขาก็พยักหน้า

“คุณเอ็กซ์แจ้งว่ากำลังตามตัวคนร้ายด้านโน้น “มีคนเดินเข้ามาบอกเจ้าหน้าที่คนแรก พี่เดฟก็วิ่งออกไป

“พี่ครับ เพื่อนผมหายไป และน่าจะมีคนที่น่าสงสัยเกี่ยวกับการส่งยา ลักพาตัวเพื่อนผมไปนะครับ ตอนนี้พื่อนๆผมไปตามหา เพราะจุดสุดท้ายที่หายไป คือห้องน้ำครับ”ผมบอกเจ้าหน้าที่เขาก็หันไปคุยกันและ แยกย้ายกันไปตามหาต้นข้าวแน่นอน  ตอนนี้ผมเดินออกมาด้านนอกผับกันแล้ว ผมและบลูและก็ว่าน พวกผมยืนมองด้วยใจจดจ่อ เป็นห่วงต้นข้าว ผมสามคนกอดกัน

“นั้นไงพวกดิวลงมาแล้ว”ผมก็หันไปมองดิว และไอ้เดี่ยว ภาคินก็ลงมาและผมเห็นไอ้กีตาร์มันอุ้มต้นข้าวลงมา ไอ้สรจักรมันคุยโทรศัพท์อยู่ ไอ้ธงรบ  ผมรีบเดินไปดูต้นข้าว

“ไม่เป็นไรแล้วแอ้”ดิวพูด

“ใครทำมัน”ผมถามไอ้พี่กีตาร์

“คนที่จีบมันนั้นแหละ ที่ชื่อนิ้กกี้ แต่จริงๆแล้วมันขื่อข้าวหอม เป็นพี่ต้นข้าว แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน และอะไรต่อ แอ้รอมันมาเหลาแล้วกัน เพราะเดี่ยวฟังแล้ว โคตรงงเลยอะ”ไอ้เดี่ยวพูด  ผมว่าผมถามผิดคนจริงๆ

“เห้ย พวกรูจะข้ามเรือไปและมี่เครื่องบินส่วนตัวมารับ ดิวมรึงจะไปกับพวกกรูไหม”ไอ้สรจักรมันถาม

“กรูต้องรอพี่กรูก่อนจักร งั้นมรึงพาต้นข้าวกับบลูไป และว่านกลับไปพร้อมภาคินเลยใช่ไหม”ผมหันไปถาม บลูพยักหน้าและว่านด้วย

“งั้นเจอกันที่โรงเรียนเลยวะ กีตาร์ดูต้นข้าวด้วยนะ”ดิวพูด พี่กีตาร์พยักหน้า

“พี่ดูอยู่แล้ว ต่อให้เขาเกลียด พี่แค่ไหน พี่ก็ยังอยากที่จะดูแลเขาอยู่ดี ไม่ต้องหวง “พี่กีตาร์พูด และพากันเดินออกไป ผมหันมามองดิว เป็นหวงพี่เดฟกับพีเอ็กซ์

“พี่เดฟกับพี่เอ็กว์ไปไหนอะแอ้”ดิวถามผม
“พี่เอ็กซ์นะซิไปตามล่าคนส่งยา ที่ไหนก็ไม่รู้ พี่เอ็กซ์นะพี่เอ็กซ์ “ผมพูดและโทรศัพท์ ดิวก็ดังขึ้น

“สวัสดีครับพ่อ  อะไรนะพ่อ แม่ของปูเสียชีวิตแล้ว”ผมกับเดี่ยวหันมามองไอ้ดิวพร้อมกันเลย ไม่จริงนะ

“อะไรนะไอ้ดิว”ไอ้เดี่ยวถามดิว แต่ดิวยกมือห้าม

“ได้พ่อผมรอพี่เดฟพี่เอ็กซ์มาผมจะรีบกลับไปตอนนี้เลยครับพ่อ พ่อจะส่งเครื่องบินด่วนมารับผมเลยใช่ไหมพ่อ ได้ครับพ่อ ครับเจอกันครับพ่อ”ดิวพูดและ

“แม่ของปูเสียชีวิตแล้ว เดี่ยว “ไอ้ดิวมันถามไอ้เดี่ยว และ

“ผลั๊ก”ผมก็ตกใจดิวมันต่อยหน้าไอ้เดี่ยว

“ดิว พอ “ผมห้ามไอ้ดิว

“กรูไม่รู้ว่าสภาพจิตใจปูจะเป็นยังไง แต่สภาพจิตใจมรึงตอนนี้มีความสุขมาก ที่ได้ ...... คนที่มรึงอยากได้แล้ว “ไอ้ดิวมันพูดผมก็มองแบบงงมาก

“อะไรดิว”ผมถามดิว

“พวกไอ้ภาคินมันเห็นมรึงจูบกับไอ้ติ๊กที่หาด มรึงถึงขั้นไหนกันแล้วละ แล้วไอ้ปูมันผิดอะไรวะ เดี่ยว “ดิวมันถามไอ้เดี่ยว  ไอ้เดี่ยวไม่ได้พูดอะไรเลยมันลุกขึ้น และปาดเลือดมุมปากออก

“กรูรักติ๊ก กรูพยายามแล้ว ส่วนปูนะกรูยังดูแลเขาอยู่ และกรูกับเขา กรูไม่ทิ้งปูเด็ดขาด”ไอ้เดี่ยวมันพูด และดิวมันหันหลัง ดิวพ่นลมออกมา ผมได้แต่ยืนอึ้ง พูดอะไรไม่ออก

“ตามใจมรึงแล้ว กันแต่ถ้ามรึงไม่รักมรึกก็ให้ปูกับพี่กรู พี่โดมเขารักปู”ดิวหันมาพูด


“เออ กรูขอคุยกับปูก่อนนะ กรูไม่อยากให้เขามองว่ากรูโยนเขาให้ใคร ได้ไหมดิว “ไอ้เดี่ยวมันพูดผมก็ว่ามันมีเหตุผลนะ

“อืมม ตอนนี้มรึงต้องรู้ว่ามรึงควรดูแลใคร “ดิวพูดผมหันไปเจอพี่เอ็กซ์กับพี่เดฟ เดินออกมาแล้วผมวิ่งไปหาพี่เอ็กซ์ดูท่าจะบาดเจ็บออกมาด้วย

“พี่เอ็กซ์ ทำไมทำแบบนี้ละ แอ้เป็นห่วง”ผมรีบพูด

“แอ้ มรึงเป็นคุณแม่แล้วนะจะงอแงทำไม และพีไม่ได้เป็นอะไร “พี่เอ็กซ์พูด

“อืมมมันไม่เป็นอะไรมากหรอกแค่ซ้นและช้ำในนิดหน่อย เดี๋ยวพี่พาไปกระดก แอลกอฮอสักแก้วสองแก้วก็หายแล้ว”พี่เดฟพูด

“พี่เดฟอะ”ผมพูดขึ้น

“พี่ พวกผมต้องรีบกลับ เพราะว่าพ่อโทรมาบอกว่า แม่ของปูเสียชีวิตแล้วและพ่อกำลังส่งเครื่องบินมารับเรากลับ เราหาเรือไปจากเกาะนี้ก่อนดีกว่าพี่ เพราะว่าทุกคนไปกันหมดแล้ว”ดิวพูดพวกผมพยักหน้าเห็นด้วยผมก็รีบออกไปหาเรือข้ามฝากและผมก็ได้แต่แพงมากทีเดียวเพราะยามวิกาลแล้วด้วย แต่ก็ต้องยอมจ่าย เพื่อจะไปขึ้นเครื่องบินส่วนตัวกลับกันแล้ว เพื่อจะได้พาไอ้เดี่ยวไปหาปู ไปดูแลปู ผมสงสารปูมาก และนี้ต้องมาสูญเสียแม่ไปอีก ทั้งที่มีกันแค่สองคนเอง

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว งานเข้าต้นข้าวหายและเดี่ยวไปหาปู
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 28-06-2015 16:53:52

 :3123:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว งานเข้าต้นข้าวหายและเดี่ยวไปหาปู
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 28-06-2015 19:01:58

 :sad4: ปูนี่เคราะห์ซ้ำ กรรมซัดจริงๆ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันเดี่ยวขอปูอย่าทำอีกนะ ดิวแอ้ครอบครัวสุขสัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 30-06-2015 13:28:04

    เดี่ยว ผมต้องรีบเดินทางกลับพร้อมดิวและแอ้ ทั้งทีตอนแรกผมจะไปกับ ติ๊กไปงานวันเกิดพี่ชายคนที่ห้า พี่ต้า แต่ได้ดิวมันบอกผมว่า แม่ของปูเสียชีวิตแล้ว ผมก็ทิ้งปูไม่ได้ ผมรีบขึ้นไปบนห้อง แถมพี่ดรีมยังบอกดิวว่าปูจะกระโดดตึกผมยิ่งทิ้งเขาไม่ได้เด็ดขาดเลยที่นี้

“ปู”ผมเข้าไปกอดปู ผมเห็นสายตาพี่โดมที่มอง ผมรู้ว่าเขารักปู ผมควรที่จะคุยกับปูหากเจอคนที่ดีกว่าผม ผมควรให้เขาเลือกใช่ไหม  ผมรู้ว่าผมดูแลเขาไม่ดีพอแถมผมยังไปมีอะไรกับติ๊กอีก ผมกอดร่างของปู ปูลืมตามองผม

“เดี่ยว”ปูเรียกชื่อผม

“อืมม เดี่ยวเอง เดี่ยวรีบมาเลยนะ ปู ทำไมทำแบบนั้นละ ปูจะทิ้งเดี่ยวไปเหรอ”ผมถามปู ปูลุกขึ้นและกอดผมไว้ ผมก็เอามือลูปหัวปูเบาๆ

“สัญญานะว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก ปู “ผมดันปูออกและพูดกับปู

“อืมม”ปูพยักหน้า

“เดี่ยว  ปู”ตอนนี้พ่อของดิวเข้ามาในห้องพักแล้ว ผมก็หันไปยกมือไหว้ท่าน

“ปู ศพแม่เราจะเผาหรือว่าจะฝังตามประเพณีคริสเตียนละ”พ่อของดิวถามปู ปูเคยบอกว่าเขานับถือคริส

“ฝังที่สุสาน ตามศาสนาคริสครับพ่อ “ปูพูด

“อืม งั้นจะไว้ที่ห้องจัดงานสักสามคืนแล้วค่อยนำไปฝังนะ “พ่อของดิวพูดขึ้น ปูก็พยักหน้า

“คืนนี้นอนพักที่ห้องนี้แล้วกันนะ และอย่าออกไปกระโดดเล่นอีกนะ เจ้าหน้าที่ของพ่อวิ่งกันวุ่นวายหมด “พ่อดิวพูดแกมตลกๆ ผมหันมามองปูที่ก้มหน้าลงคงอายพ่อดิว

“เดี่ยว ปูขอบคุณนะที่กลับมาดูแลเราแต่ เราโอเค แล้วเดี่ยวละ กับติ๊กนะ “ปูถามผม ผมก็เงียบไป

“เดี่ยว ทำตามหัวใจตัวเอง ความรักกับความสงสารมันต่างกันนะ “ปูพูดกับผม

“ปูละ ถ้า มีคนที่ดีกว่า เดี่ยวยินดี และยิ่งเป็นพี่โดม”ผมพูดกับปู

“เดี่ยวปูขอร้องอีกเรื่องหนึ่ง อย่าบอกพี่โดมเรื่องเราสองคน “ปูพูดผมเงยหน้ามองปู

“ปูอย่าคิดว่าปูไม่ดีพอซิ”ผมพูด

“ไม่ใช่ พี่โดมจะไม่ไปเรียนต่อ หลังจากที่พี่โดมกลับมาปูค่อยบอกก็ได้ ถึงยังไงตอนนี้ปูก็ต้องตั้งใจเรียนก่อน ไม่อยากเขวเหมือนกัน”ปูพูดกับผม ผมพยัก้หน้า

“นะเดี่ยวปูขอละ “ปูพูดผมพยักหน้า

“เออ เดี่ยวอาบน้ำก่อนนะ และจะมานอน เดี่ยว นอนพื้นดีกว่านะ ปูนอนบนเตียง”ผมพูดปูก็มอง

“นอนด้วยกันไม่ได้เหรอแบบพี่น้อง  เราก็ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นมาตั้งนานแล้วนิเดี่ยว “ปูพูดทำแก้มป่อง

“โอเค แต่เดี่ยวว่าเดี่ยวนอนพื้นดีกว่านะ เพราะว่าปูน่ารักกลัวอดใจไม่ได้มั้ง เดี่ยว ไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะครับ “ผมพูดกับปู ปูหันมายิ้ม และผมก็เดินเข้าห้องน้ำไป อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าจะได้นอนพัก ผมไม่ได้หลับบนเครื่องเลยคิดถึงแต่เรื่องปู และมีเรื่องติ๊กอีก เดี่ยวต้องส่งขอ้ความหา คงได้งอนแน่นอน  กลับมาค่อยง้อแล้วกันนะ
***************************************************************************************************************************
ครอบครัวสุขสัน ดิว VS แอ้ ผมพาไอ้เดี่ยวกลับมา ผมรู้ว่ามันอยากไปกับติ๊ก และติ๊กต้องงอนมันแน่นอน แต่ปูก็น่าส่งสารผมหวังว่ามันจะคุยกับปู และบอกความจริงที่เกิดขึ้น ผมรู้ว่ามันต้องแอบไปมีsomething wrong กับติ๊กแน่นอน ไม่งั้นแอ้จะเห็นร้องเท้ามันอยู่ที่ห้องไอ้ติ๊กเหรอ

“ดิว แอ้ “พ่อผมเดินเข้ามา พร้อมกับ อุ้มน้องมิ้นและจูงน้องมีนมาด้วยดูท่าน้องมีนจะง่วงแย่แล้วนี้ได้เวลานอนเขาแล้วด้วย

“พ่อรู้ว่าเราสองคนมาเลยพามาด้วย เพราะว่า สามคนที่บ้าน เดย์กับเป็กซ์ดูอยู่ “พ่อพูดกับผมและแอ้ ผมเดินไปอุ้มน้องมีน พอผมอุ้มขึ้นพาดบ่า ร้องมีนก็ซบไหล่ผมแล้วง่วงมากแล้ว

“มิ้น”แอ้เรียกมิ้นเพราะว่ามิ้นพยายามตะกายผมจะให้อุ้มด้วย 

“งั้นผมสองคนนอนพักที่นี้กันเลยนะพ่อ “ผมพูดและแอ้ก็พามิ้นเข้าห้อง อยู่ตรงข้ามห้องที่เดี่ยวและปูพัก ผมก็อุ้มมีนเข้าห้องพักเช่นกัน แอ้รีบจัดเตียง จะได้ให้มีนนอนเลย ผมวางน้องมีนลง แอ้ก็เอาชุดนอนมาเปลี่ยนให้มีน ปล่อยน้องมิ้นเดินอยู่ ผมหันไปเปิดการ์ตูนให้ดูท่าจะยังไม่ยอมนอนง่ายๆ แน่นอน

“มิ้นการ์ตูน peppa pig  “ผมเรียกมิ้น มิ้นหันมาและมายืนดู แต่ใกล้ไปหน่อยผมเลยต้องไปอุ้มออมายืนใกล้ๆทีวีหน่อย เพราะว่าทีวีมันจอใหญ่อยู่แล้ว ผมเดินเข้ามามีนหลับปุ๋ยไปแล้ว

“ดิว ไปเอากระเป๋าเข้ามาก่อนนะ จะได้ดูว่าเสื้อผ้าชุดไหน ยังไม่ได้ซักจะได้ใส่ลงเครื่อง และกระเป๋าแอ้ด้วยนะ ดิวทำให้”ผมพูดแอ้ยิ้มและพยักหน้าให้ผม

“มิ้น มานั่งดูนี้ลูก ใกล้ไปแล้ว “ผมออกมาเห็นมิ้นกลับไปยืนดูทีเก่าอีกแล้ว

“ดู ตูน”มิ้นชี้ที่ทีวี

“ไปนั่งดู ตรงโน้น เดี๋ยวพ่อตีเลย มันใกล้ไปมิ้น”ผมอุ้มมานั่ง และหันไปยกกระเป๋าเสือผ้าผมและแอ้

“มิ้นกินนมไหมลูก “แอ้เดินออกมาถามมิ้น

“นมหิ้ว”มิ้นพูดหันมาพูดกับแอ้

“หิวนม”แอ้พูดกับมิ้น

“นมหิ้ว”มิ้นยังอีก

“พ่อแอ้บอกว่า ให้บอกว่าหิวนม ไม่ใข่นมหิ้ว มิ้น! “แอ้พูด ผมละขำพ่อลูกเขาเถียงกัน และแอ้เดินไปชงนมให้มิ้น ผมก็เอาเสื้อผ้าเข้าเครื่องซักผ้าเรียบร้อย

“แหง๋  ๆๆ”เสียงมันร้องผมออกมาจากห้องเล็ก มิ้นไม่อยู่ที่โซฟา งานเข้าแล้วแสดงว่าเข้าไปแกล้งมีนแน่เลย

“เสียงมีนนิดิว แล้วมิ้นไปไหนละ”แอ้ถามผม ผมมองกันไปที่ห้อง น้องมีน ไอ้ลูกตัวแสบไปแกล้งพี่อีกแล้วแน่ๆเลย ผมกับแอ้รีบตรงไปที่ห้องนอนทันที

“พี่ไม่เล่น พี่จะนอน แหง๋ๆๆ “มีน ผมเข้าไปก็เจอเลยตัวดีไปปลุกมีน

“เล่น.....ตูน..... มีน .....ดูตูน.....”ตัวแสบผมดึงและเขย่าพี่มีนเขาใหญ่เลย

“มิ้น พี่มีนไม่เล่นลูก พี่มีนนอนแล้ว”ผมดึงตัวแสบดูยึดไม่ยอมออก มันก็ลุกขึ้นนั่งร้องงอแงแล้ว

“ฮือๆ”มีนร้องไห้แล้ว คือถ้าเขาง่วงเขาจะงอแงถ้ามีคนไปกวนเขา แต่ก็มีอยู่คนเดียวเลย มิ้น  แถมชื่อนี้ใครๆก็เรียก มิ้น ทั้งบ้านนะผมว่าเพราะว่าชอบแกล้ง และเป็นตัวป่วน

“ดิวดูมีนแล้วกัน แอ้จัดการเอง”แอ้เดินมาและชี้มิ้น มิ้นก้มหน้าลง

“พี่มีนไม่เล่นแล้ว มาเล่นกับพ่อแอ้ เร็วนี้นมใครไปดูการ์ตูนกันดีกวา พ่อแอ้ไปดูการ์ตูนเป็นเพื่อน มาเร็ว ไม่ดูพ่อแอ้ปิดเลยนะ”แอ้พูดมิ้นเดินไปจับมือแอ้ เดินออก

“พ่อ แอ้ ตูน  หมู.....”มิ้น ผมก็อุ้มน้องมีน มาพาดบ่า

“โอ๋ๆๆ มาพ่อโอ๋นะ ไม่ร้องลูกเดี๋ยวหายใจไม่ออกเงียบ “ผมอุ้มน้องมีน และตบก้นเบาๆ มีนเริ่มเงียบแล้วคงกำลังจะหลับต่อแล้ว ผมก็วางมีนลงนอนและยังตบตรูดเบาๆ

“ฮีก ฮึก มิ้น อะ พ่อ ดิว”มีนพูด

“น้องไม่รู้ว่ามีนง่วง นอนนะพ่ออยู่นี้ “ผมพูดกับมีน ผมกล่อมมีนนอนได้สักพักมันก็หลับต่อผมก็เอาผ้าห่มผื่นเล็กมาห่อมให้ ปรับแอ้ให้อยู่ในระดับปกติไม่เย็นเกินไป และออกมาข้างนอก

“ พ่อ  บ้าน  หมู “มิ้น แอ้กำลังวาดรูปในกระดาษ ให้มิ้นดู

“ดิวไปอาบน้ำซิ “แอ้หันมาบอกผม

“มีน “มิ้นพูดให้เรียกมีนออกมาดู  ผมส่ายหัว

“พี่มีนนอนแล้ว เราอยู่ข้างนอกนี้เลยห้ามเข้าไปแกล้งพี่ “ผมพูดสั่งห้าม แต่คงเชื่อตายเลยมิ้น ไม่รู้ว่าได้ใครมา แสบเหลือเกินคนนี้ ห้ามไม่กี่นาทีทำ  ทำเอาลุงและปู่ปวดหัวไปตามตามกัน ฮาๆ ผมเข้าไปอาบน้ำและสวมชุดนอนเรียบร้อยแล้ว พอผมออกมาก็เจอแอ้ที่กำลังตัดเล็บให้มิ้นอยู่อันนี้แถบจะไม่มีใครทำได้เลยมิ้นดื้อและไม่ค่อยยอมให้ตัด ง่ายๆมีแค่แอ้คนเดียว

“ชู้!!  ไหนเงยหน้าดูจิ้งจกซิมีกี่ตัวบอกพ่อก่อน”แอ้เขาหลอกล้อมิ้น

“จก ..จก ..ห้า....ตัว”ผมเงยหน้ามองมีสามตัวเอง เอามาจากไหนอีกสอง และมิ้นเรียกได้คำสั้น

“ไหนนับก่อน จกหนึ่งตัว จก สองตัว และจกสามตัว “แอ้พูดกับมิ้น  มิ้นมัวแต่มองจิ้งจกเลยปล่อยให้แอ้ตัดเล็บได้ตามใจชอบ

“จก...มา.. ไหม ....พ่อ “มิ้นถามแอ้

“มากินตับเด็ก ที่ไม่ยอมตัดเล็บ เล็บดำปี๋เลย นี้พ่อตัดให้แล้วไม่ดำแล้ว จ๊กไปแล้ว “ผมยืนมองกอดอกยังขำเลยพ่อลูกเขาคุยกัน

“จกไป.... ไป “นั้น มีไล่จิ้งจกด้วยนะ

“อ้าว! ดิวอาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ”แอ้หันมาเจอผมที่ยืนกอดอกมองอยู่

“ไปล้างมือและเท้า พ่อดิวจะได้เอาชุดนอน ยีราฟมาใส่ให้ “แอ้บอกมิ้น

“เอา ฉิงโต้”มิ้นพูด

“ไม่มีสิงโตวันนี้มีแต่ยีราฟ น้องมิ้น สิงโตอยู่บ้าน “แอ้บอก ผมก็เดินเข้าไปหยิบที่แอ้พาดไว้ และแอ้ก็พามิ้นไปล้างมือล้างเท้า ล้างหน้าล้างตาด้วยพร้อมหอออกมากับผ้าขนหนู แก้ผ้ามา ผมหยิบแพมเพิร์สมารอใส่ให้ด้วยเดี๋ยวฉีรดที่นอน

“ไม่ใส่เพิร์ส”มิ้นพูด

“แอ้ไปอาบน้ำเลยก็ได้ ดิวจัดการเอง”ผมพูดและอุ้มมา

“ไม่ใส่ไม่ได้เดี๋ยวฉีรดที่นอน นี้ที่นอนลุงเขานะมิ้น “ผมบอกมิ้น

“ไม่ใส่ ไม่ใส่”มิ้นส่ายหัว ผมก็จับและสวมแพมเพิร์สไว้  แต่จริงๆ มิ้นไม่ค่อยฉีรดที่นอน เพราะว่ามิ้นตื่นและเรียกว่าฉี่ ๆ แต่ผมกลัวว่าวันนี้จะเหนื่อยจนไมได้ยินเสียงลูกเลยใส่ดีกว่า

“ชุดของใคร”ผมถามมิ้น

“มิ้น “มียกมือ และผมก็สวมชุดให้ พ ร้อมอุ้มขึ้นมากอดมาฟัด

“อ้า!  อืมมม คิกๆ ป๋อ! ”มีดิ้นหนีผม หนวดขึ้นมาเป็นตอๆมิ้นเลยจั๊กจี๋  มิ้นปีนผมไต่บ่นตัวผม ผมก็เปิดดูข่าวกีฬา รอจนแอ้ออกมา แอ้อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว

“พ่อแอ้  “มิ้นเรียกแอ้  และกางแขนให้แอ้อุ้ม

“เอาละเข้านอนกันได้แล้ว ดึกมากแล้ว ห้าทุ่มกว่าแล้ว “แอ้พูดกับมิ้น ผมก็ปิดทีวีปิดไฟ แอ้พามิ้นเข้าห้องนอนแล้ว แถมยังสอนให้มิ้นไหว้พระก่อนนอนอีกด้วย

“พ่อจะปิดไฟแล้วนะ “ผมพูด

“พ่อแอ้ กุ๊ก กู๋”มิ้นกระโดดกอดแอ้

“ไม่มีมิ้นไหว้พระแล้วไม่มีกุ๊ก กุ๊ก กู๋”แอ้พูดและทำเสียงด้วย ผมก็ปิดไฟ แอ้นะเปิดไฟหัวเตียงไว้ มีนนอนโดยมีผมกั้นไว้กลัวตัวแสบจะเอาเท้ามาเตะ ผมเอาหมอนขางกันมีนไว้อีกที แต่น้องมีนอนไม่ดิ้น แอ้ก็เอี้ยมมือไปปิดไฟบนหัวเตียงและผมก็ล้มตัวลงนอน

“ปี๋ ปี๋ ป๋อ ป๋อ “นั้นไง ตัวแสบ แอ้ก็ต้องเปิดไฟ

“ไม่มีมิ้น นั้นมันเหงาผ้าที่พ่อแอ้ตากไว้ลูก “แอ้พูดผมก็พลิกมามอง มิ้นมองผมสองคนสลับไปมา

“ไม่มี นอนได้แล้วแสบ”ผมพูดและดันมิ้นลงนอน

“นอนแล้วนะหลับตา หนึ่ง สอง สาม แป๊ก”แอ้ก็ปิดไฟ และ

“พ่อ กุ๊ก กุ๊ก กู๋ “นั้นอีกแล้ว แอ้ก็ต้องเปิดไฟหัวเตียงอีก ผมเงยหน้ามองอะไรอีกละคราวนี้

“มิ้น นั้นมันเงาต้นไม้ด้านนอก ลูก “ผมพูด

“อะนอนเคร้ง เคร้ง “ผมพูดและมิ้นก็ลงนอน

“ต้องนอนแล้วนะ ถ้าไม่นอนกุ๊ก กุ๊ก กู่มาจริงๆแน่”แอ้พูด

“หลับตาเลย”แอ้พูดและ

“แป๊ก”แอ้ปิดไฟ

“ป้อ ป้อ “นั้นอีกแล้ว แอ้ก็ต้องเปิดไฟแต่

“มิ้น”ผมสองคนเรียกชื่อพร้อมกัน

“เดี๋ยวพ่อแอ้จะตีแล้วนะ ดึกแล้วมิ้นนอนได้แล้ว หลับตา “แอ้พูดและชี้มิ้น ผมก็มอง

“พ่อดิวก็จะตีเหมือนกันดึกแล้วลูก “ผมพูดมีหด

“นอนลง ไม่มีนี้ไงพ่อกอดไว้ไม่มีกุ๊ก กุ๊ก กู๋ “ผมพูดและกอดตัวแสบและแอ้ก็ปิดไฟ

“ห้ามเรียกอีกนะมิ้นนอนได้แล้ว นี้พ่อดิวพ่อแอ้กอดไว้ไม่มีกุ๊ก กุ๊ก กู๋  “แอ้พูดผมกอดลูกชายพร้อมกัน ผมหอมแก้มแสบ นอนยากจริงๆคนนี้ ฮาๆ ผมเข้าใจพี่ๆเลย  พอมิ้นหลับผมก็ หอมแก้มแอ้ที่กอดลูกชายเพลอหลับไปคงพร้อมๆกันนันแหละ แอ้คงเพลียแย่แล้ว และผมก็พลิกมากอดน้องมีน แม้จะมีหมอนกองกั้นไว้ก็ตาม ไม่นานผมก็หลับไปตามๆกันด้วยความอ่อนล่าจากการเดินทางเช่นกัน

        ผมลืมตาตื่นขึ้นมา ตอนนี้เกือบแปดโมงเช้าแล้ว ผมไม่เห็นแอ้และน้องมีนแล้ว คงตื่นแล้วแหละ และมิ้นด้วยนี้ตื่นแต่เช้าเลยเหรอไม่นาเชื่อ แต่ผมรู้สึกอะไรหยุกหยิกในผ้าห่ม และตรงระหว่างขาผมด้วย ผมเลยเปิดดู

“มิ้น”ผมอยากจะบ้าตาย มิ้นหมุดเข้าไปอยู่ไต้ผ้าห่ม แถบท่านอนนี้กางได้หมดเลยทั้งแขนขา จะพาไปหาที่ไหนที่รับสอนท่านอนที่เรียบร้อยให้ลูกมิ้นผมได้ไหมเนี๊ยะ แต่ไม่อยากปลุกเดี๋ยวงอแง ผมเลยไม่อยากขยับ ผมก็เอื้อมไปหยิบ มือถือมากดเช็คดูนั้นดูนี้ ผมได้รับอิเมลตอบรับแล้วการเรียนแพทย์ทหาร พ่อผมคงได้รับเช่นกัน

“ฉี่ ฉี่”ผมได้ยินเสียง มิ้นบอกว่าจะฉี่

“ฉี่ไปเลยลูก พ่อใส่แพมเพิร์สให้แล้ว”ผมบอกลูกชายตายังอ่าน เอกสารในมือถือผมอยู่

“ฉี่!”นั้นเสียงดังขึ้นและผมรู้สึกว่ามิ้นหมุดออกมาจากผ้าห่มแล้ว ผมก็ลดมือถือมิ้นกำลังจะเดินมาหาผมแต่มิ้นกำลังจะก้าวเท้าลงตรงกลางระหว่างขาผมแน่นอนมันเป็นจุดสำคัญของผม

“มิ้นอย่าลูก”ผมร้องออกมาไม่ทันแล้ว

“โฮ้ยย มิ้น เหยียบน้องพ่อทำไม”ผมก็ต้องกุมน้องชายผมไว้ มิ้นเหยียบลงไปเต็มๆ แตกไหมเนี๊ยะ ลูกชายผม

“เกิดอะไรขึ้น ”แอ้วิ่งออกมาและมีนที่วิ่งออกมาด้วยอีกคน ผมนอนกุมน้องชายผมไว้ จุกจนพูดไม่ออก แต่มือผมนะชี้ไปที่มิ้น

“ฉี่! ฉี่! ฉี่!”มิ้นร้องจะไปฉี่

“อ้อลูกจะฉี่”แอ้พูดผมอยากจะบ้า จะบอกว่าลูกนะเหยียบน้องชายคนเล็กที่ผมรักมากที่สุดต่างหาก และแอ้ก็อุ้มมิ้นไปทันที จะรีบอุ้มไปไหน ไม่มาดูกันเลย และผมนะใส่แพมเพิร์สลูกอยู่แล้ว มีนที่ยืนมองผม

“พ่อ เป็นอะไรเหรอพ่อดิว ปวดท้องหรือเปล่า”น้องมีนถามผม

“พ่อ ไม่ได้ ปวดท้องลูก แต่น้องพ่อถูกน้องทำร้าย อู้ยย “ผมร้องออกมามีนเกาหัว งง

“มิ้น พ่อดิวใส่แพมเพิร์สให้แล้วไงทำไมไม่ฉี่ในแพมเพิร์สไปเลยละมิ้น “แอ้เดินอุ้มลูกชายออกมา ถอดกางเกงเรียบร้อยแล้ว

“ดิว เป็นอะไรนะ”แอ้เพิ่งจะถามผม

“พ่อดิวบอกว่า น้องชายถูกทำร้าย”มีนบอกแอ้ให้ แอ้ก็มอมงผม

“ฮาๆ ใครทำ”แอ้ขำผมและถามผมอีก

“จะใคร ก็มีคนเดียวเลย เหยียบเต็มตรีนเลย แตกหรือเปล่าก็ไม่รู้ “ผมพูด แอ้มองมิ้น  มิ้นส่ายหัว ไม่รู้เรื่อง ลูกตัวแสบผม  ผมก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัยวเพราะต้องเอาลูกชายไปไว้ที่บ้านและจะไป ช่วยงานไว้อาลัยแก่แม่ของปูด้วย ป่านนี้ปูคงนำศพแม่ของเขาไปไว้ที่ห้องทำพิธี และจะเคลื่อนศพทำพิธีกรรมที่โบสถ์ก่อนนำไปฝัง ผมสองคนสงสารปูจับใจผมเลย

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันเดี่ยวขอปูอย่าทำอีกนะ ดิวแอ้ครอบครัวสุขสัน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 30-06-2015 18:43:42

 :o น้องพ่อดิวแตกมั๊ยอ่ะ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันบอยVsแจ็ค พิเศษ ที่มาของน้องแบงค์
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 30-06-2015 19:19:03

พิเศษของบอย  เมื่อบอยท้องได้ เพราะเขาคือคนพิเศษที่ถูกเลือกแต่แค่ท้องกับคนที่เขาไม่ได้เลือก เฮ้อ น่าปวดหัวดีแท้
    ผมมาพักอยู่กับอาภูมินทร์ ตอนนั้นพ่อบอกมีเรื่องแต่ผมยังเด็กมาก และมันทำให้ผมได้เจอเด็กชายคนหนึ่งเขาดูแลผมได้ดีมาก แจ็ค ผมกิน นอนเล่นกันตลอด และมันคือความรักของผมสองคนที่เกิดขึ้น

"บอย ทำอะไรอะ "ผมนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นนี้พวกดิว แอ้ ติ๊กคงไปกันแล้ว ติ๊กเริ่มมีงานถ่ายแบบแล้ว ตอนนั้นผมเพิ่ง 13 ปีเอง ดิวกับแอ้ไปที่ค่ายทหารกันกับอาภาณุเดชและไปบ่อยมากทุกวันหยุดเลยทำให้พวกผมเริ่มไม่จับกลุ่มกันเหมือนตอนเด็กๆก็โตแล้วซินะ
 
"อ่านหนังสือ จะสอบแล้วแจ็ค"ผมพูดแจ็ค และแจ็คล้มตัวลงนอนหนุ่นตักผม

"บอยอ่านให้แแจ็คฟังด้วยดิ ฟ๊อด"แจ็คพูดอ้อนผม หอมมือผมด้วยนะ

"เขาเรียกขี้เกียจ"เขาพูดยิ้มๆ แจ็ค ดันตัวขึ้นนั่งและประกบปากผม ใช่เราจูปกันแแล้ว เฟิร์สคิสกันนานแล้วโดยที่อาภูมิไม่รู้ แต่ผมว่าอาภูมิรู้ว่าเราสองคนรักกัน

"เออแจ็ค แล้ว บู บู ไปไหนอะ "ผมถามแจ็ค หมาที่เพื่อนพี่เจนพี่ชายบุญธรรมของแจ็คและแฟนพี่โจ้ด้วย เขามาฝากไว้ และพี่โจ้ไปกลับพี่เจนเลยฝากเราสองคนอีกที แจ็คสะดุ้งตกใจทันทีทีผมถามถึงน้องหมา

"อย่าบอกนะว่าหมาหายไปนะแจ็ค"ผมวางหนังสือลง แจ็คพยักหน้า ผมพากันลุกจากโซฟาไปเดินหาหมากันรอบบ้านเลย บู บู พันธ์ชิวาวา ผมเดินหาจนมาเจอ เจ้าบูบูสีขาว กลายเป็นสีดำไปแล้วเหม็นด้วย

"ตายแน่งานนี้"แจ็ตพูดขึ้น คือจำสภาพเดิมแทบจะไม่ได้ ไปตกอะไรมาก็ไม่รู้
 
"เราจับมันอาบน้ำกันนะนะ แจ็คไม่เคยอาบน้ำหมามาก่อนด้วย บอยต้องช่วยแจ็คแล้ว"แจ็คพูดผมพยักหน้าและพาไปตรงที่มีสายยางโชคดีที่ บูบู ไม่ค่อยดื้อ ผมเลยช่วนกันล้างตัวบูบูกกันได้ไม่ยาก แต่พาเอาผมสองคนเปียกไปตามๆกัน ผมพาบูบูไปไว้อีกห้องเปิดพัดลมให้ จะได้แห้ง
"เสร็จซะที แจ็คบอยไป ล้างตัวก่อนนะ "ผมพูดและเดินขึ้นห้องเข้าห้องน้ำเปลี่ยนชุด ผมถอดเสื้อผ้าออกหมดแล้ว และ

"คลื้น"ประตูห้องน้ำเลื่อนออกแจ็ค ผมตกใจมาก ผมกินนอนด้วยกันก็จริงแต่ไม่เคยอาบน้ำด้วยกันเลยนะ

"แจ็ค"ผมเอาเสื้อปิดบังร่างกาย แจ็คนะไม่มีอะไรปิดบังร่างกายเขาเลย เขาเดินตรงลมหาผมเขาพยายามดึงเสื้อที่ผมถอดไว้เอามาปกปิดร่างกายผมแม้ปิดได้ไม่มิดก็ตาม

"บอย เราเป็นแฟนกันนะ "แจ็คพูด ผมก็มองผมยอมรับว่าเราตกลงเป็นแฟนกัน แต่รับรู้แค่แจ๊คและพี่ๆเท่านั้นเองยกเว้นพ่อผม

"แต่มันยังไม่สมควรนะแจ็ค และบอยไม่รู้ว่าพ่อจะยินยอมให้เราสองคนไหม"ผมพูดกับแจ๊ค

"หมับ"แจ็คกอดผม และไซ้ผมและดึงเสื้อที่มือผมออก ตอนแรกผมก็ไม่ยอมแต่ด้วยที่ไม่เคยโดนกระทำแบบนี้มือไม้ผมตอนนี้อ่อนไปหมดแล้วแจ๊คเลยดึงเสื้อที่ผมพยายามปกติดออกไปจนได้

"ทำให้เขายินดีซิถ้าบอยเป็นของแจ็คแล้ว"แจ็คพูดและเขาก็เร้าโรมผม ปกติเราได้แค่จูปกันแต่วันนี้เข้าไซ้ไปทุกอณูของเรือนร่างผมเลย

"บอยผิวสวย แจ็คชอบ"แจ็คพูดไปหอมเรื่อนร่างผมไปด้วย ผมเริ่มรู้สึกแปลกนี้เข้าเรียกว่ามีอารมณ์ใช่ไหม และและแจ็คดันผมหันหลังให้เขาแต่เขายังคงจูปผม ผมรู้สึกว่าขาผมถ่างออกและรู้สึกมีบางอย่างกำลังจะเข้ามาในกายผม

"โอ้ย แจ็ค เจ็บ"ผมร้องออก
"เจ็บแแต่สนุกเชื่อแจ็คนะที่รัก เราจะเป็นของกันและกันแล้ว อืมมม ฟิต มาก"แจ็ค พูดและเขาดำเนินการต่อ ผมเจ็บมาก จนกำมือแน่นและมันก็คลายลงผมรู้สึกตัวเบา เบามาก และร่างทีโยกไปมาตามคนด้านหลังจนเขานิ่ง แจ็คดันผผมกลับมาและจูปผม
"แจ็ครักบอยนะเราเป็นของกันและกันแล้ว เขาเรียกว่า เป็นเมียแจ็คแล้ว อย่าไปส่งยิ้มหวานให้ใครนะที่รัก "แจ็คพูดกับผม ผมจูปเขาตอบ

     และหลังจากเหตุการณ์วันนั้นผมป่วย ไม่มีไข้ กินอะไรก็อาเจียน อะไรที่เคยชอบผมกับรู้สึกผอืดผอม กินไม่ได้ แทบเวียนหัว บ้านหมุนอยู่บ่อยๆ และเป็นลมแดดบ่อยมาก ผมมีอาการแบบนี้เกืบสองเดือนหลังจากที่ผมเป็นของเขา

"วันนี้บอยป่วยอีกแล้ว"อาภูมิพูดผมเป็นหนักผมอาเจียน เวียนหัว ไม่มีแรง แจ็คที่บีบมือผมตลอด
 
"เอาไงดีพี่ภูมิ "อาภาษญ์ถามอาภูมิ

"พี่ภามาหรือยัง ถ้าไม่อย่างนั้น พี่จะไม่ไปประชุมพาบอยไปตรวจให้ละเอียดดีกว่า"อาภูมิพูดและมองหน้าผม พร้อมเอามือมาลูปหัวผม อาภูมินทร์รักและเอ็นดูผมเหมือนลูกอาภูมิเลยคนหนึ่ง น่าจะเป็นเพราะว่าอาภูมิรู้ว่าแจ็คและผมรักกัน 

"แจ็คไปด้วยพ่อ"แจ็คพูดจะขอไปด้วย แต่วันนี้สอบนิ ผมจำได้

"แจ็ควันนี้สอบนะ"อาภูมิบอกแจ็ค

"แต่ว่าบอยไม่สบายแจ็คไม่ไป"แจ็คพูดกับอาภูมิและมองหน้าผม

"พี่ภามาแล้วพี่ภูมิ"อาภาษญ์ และอาภานุเดชก็เดินเข้ามาในห้อง 
"แจ็คไปโรงเรียนได้แล้ว อย่าดื้อนะแจ็ค  "อาภูมิพูด ผมพยักหน้าว่าให้แจ็คไปโรงเรียนผมไม่ยากให้แจ็คดื้อกับอาภูมิ
 
"แจ็คจะรีบกลับนะ แจ็ครักบอยนะ "แจ็คพูดและเดินออกไปแบบไม่เต็มใจหนัก
 
"อาการบอยเป็นยังไงบ้าง"อาภามายืนข้างๆผม เอาที่ฟังปอดมามาฟังปอดผม
 
"เวียนศรีษะ อาเจียน และเป็นแบบนี้วันเว้นวันแต่วันนี้หนักหน่อยพี่ภา "อาภูมิพูดผมก็พยักหน้าว่าตามที่อาภูมิบอกเลยกับอาภาณุเดช พ่อของดิว

"บอยลุกให้อาฟังปอดด้านหลังหน่อยนะ"อาภาพูดผมพยักหน้าและค่อยๆดันตัวลุกขึ้น อาภูมิช่วยผมพยุงตัวขึ้นนั่ง ผมยังรู้สึกโคลงเคลงอยู่เลย

"ทานได้ปกติไหมบอย"อาภาถามผมและผมก็หันไปตอบอาภาทันที

"ช่วงนี้ผมทานไม่ค่อยได้ อะไรที่บอยชอบ บอยกลับทานไม่ได้บางอย่าง บอยได้กลิ่นเหม็นทั้งที่คนอื่นไม่ได้กลิ่น บอย...."ผมพูด อาภาชะงักและดึงที้ฟังปอดออกทันที
 
"เอาบอยไปโรงพยาบาลด่วน"อาภาพูดเสียงแข็งกับอาภูมิและอาภาษญ์ ทำให้อาทั้งสองทำหน้างงและตกใจ รวมทั้งผมด้วย ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมอยู่ๆ อาภาให้พาผมไปโรงพยาบาลด่วน ทั้งที่อาการผมไม่น่าจะมีอะไรมากแค่คลื้นไส้ อาเจียน และเวียนหัวเองนะ 

"บอยเป็นอะไรพี่ภา"อาภูมิที่ตกใจมากที่ได้ยินแบบนั้น
 
"พ่อ .... ลุงภาดีครับ "พี่โจ้เดินเข้ามาพอดี คงมาเรียกอาภูมิเห็นว่ามีประชุมบอร์ดกันวันนี้ สำคัญซะด้วย

"พี่ภา บอยเป็นอะไรมากถึงกับต้องไปโรงพยาบาลด่วน"อาภูมิถามอาภา อาภามองหน้าผมและ

"พี่ต้องตรวจ เราจะไปประชุมใช่ไหมภูมิ  แต่พี่ดูแลบอยเอง "อาภาพูดกับอาภูมิว่าไม่ต้องอยู่ก็ได้อาภาจะดูแลผมเอง

"แต่"อาภูมิ

"พี่ภูมิไปประชุมเถอะ ภาษญ์อยู่วันนี้ไม่มีอะไรทำ "อาภาษญ์บอกอาภูมิ และอาภูมิก็พยักหน้า ผมก็เห็นด้วยเพราะอาการผมคงไม่ได้หนักหนามากที่อาภูมิจะไม่ไปประชุม เพราะว่ามันสำคัญกว่านะผมว่า และอาภูมิก็เดินตามพี้โจ้ออกไป อาภามองผมและพยักหน้าว่าพร้อมจะพาผมไปโรงพยาบาลแล้ว  ผมพยายามจะลุก แต่มันโครงเครงผมทำท่าจะล้ม อาภาเลยเข้ามารับผมไว้ และส่งที่ฟังปอดให้อาถาษญ์ถือ และร่างผมก็ถูกอาภาอุ้มลอย ผมถูดอุ้มลงมาและอาภาก็ว่างผมไว้ที่เบาะหลังน่าจะรถอาภาเอง ผมถูกพาส่งโรงพยาบาล นี้ผมเป็นอะไรกันแน่
 
"อาจะตรวจเราแบบละเอียดนะ เจาะเลือด ตรวจคลื้นหัวใจ "อาภาพูดกับผมตอนนี้ผมอยู่ในห้องพิเศษ

"ภาษญ์โทรตามพี่ณะพี่ภา "อาภาบอกอาภาษญ์ ผมตกใจมากถ้าบอกพ่อ พ่ออาจจะมองว่าแจ็คทำผมป่วยและพ่ออาจจะว่าแจ็ค

"อาภา"ผมทำท่าจะค้าน

"อาต้องบอกพ่อเราบอย "อาภาพูด ผมจำต้องพยักหน้า และอาภาษญ์เดินออกไปจากห้องแล้ว อาภานั่งลงข้างเตียงผมที่ผมนอนอยู่

"อาถามจริง เรากลับแจ็ค มีอะไรกันหรือเปล่า"ผมตกใจหน้าซีดทันที ที่อาภาถามผมแบบนั้น
 
"บอย ต้องบอกอา มันสำคัญมากนะบอย"อาภามองผม

"บอย เออ บอย มีอะไรกับแจ็คเมื่อสองเดือนที่แล้ว วันที่บอยอยู่บ้านกับแจ๊คสองคน "ผมพูดก้มหน้าลงไม่กล้สสบตาอาภา

"เมื่อไหร่นะบอย"อาภาถามผมด้วยน้ำเสียงตกใจพอสมควร

"น่าจะะเกือบสองเดือนแล้วอาภา"ผมบอกอาภา ผมเงยหน้าขึ้นมองอาภา
 
"บอย เราไม่เหมือนเด็กผู้ชายทั่วไป รู้ตัวหรือเปล่า "อาภาพูดผมเงยหน้าขึ้นมองแบบไม่เข้าใจที่อาภาพูด และตอนนี้ เจ้าหน้าที่เข้ามาในห้องกันแล้ว

"ตรวจตามที่ผมเขียนในใบแพทย์เลยนะครับ"อาภาบอกเจ้าหน้าที  ผมยังคงไม่เข้าใจผมไม่ใช่เด็กผู้ชายธรรมดายังไง ตอนนี้เจ้าหน้าที่รุมตรวจเช็คผมทุกอย่าง ตรวจความดัน ตรวจคลื้นหัวใจ และนำเลือดผมไปตรวจ เวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง ผมเริ่มเวีนดศรีษะอีกครั้ง

"เดี๋ยวอาจะฉีดยาให้แล้ว นอนพักซะนะบอย พ่อเรากำลังจะมาถึง "อาภาพูดผมสลึมสลือเพราะฤทธิ์ยาที้อาภาฉีดให้ผม ตาผมค่อยๆปิดลง

  ผมหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้ ผมลืมตาขึ้นมาผมไม่เวีนนศรีษะแล้ว ผมลืมตามองห้องสี่เหลี่ยม ห้องพักในโรงพยาบาลอาภาณุเดชผมยังไม่ลุกในทันทีผมได้ยินเสียงคนคุยกัน เสียงพ่อผม ผมจำได้ดี

"บอยท้องตอนนี้ไม่ได้นะภา มันเร็วเกินไป"เสียงพ่อผมแต่พ่อบอกว่าผมท้องไม่ได้แน่นอนผมเป็นเด็กผู้ชายนะพ่อ ผมต้องท้องไม่ได้

"พี่ณะ เราไม่มีทางเลือก นี้จะสองเดือนแล้ว ภาทำอะไม่ได้ ต้องปล่อยให้บอยท้องเองโดยธรรมชาติ "เสียงอาภาบอกพ่อผมแต่ปล่อยให้ผมท้องเองโดยธรรมชาติ มันไม่ใช่ธรรมชาตินะมันผิดธรรมชาติ ผมรีบลืมตาและลุกขึ้นนั่งทันที   
"ภูมินะภูมิ พี่ไม่น่า..."พ่อผมพูดและคงเห็นว่าผมลุกขึ้นนั่งแล้ว  พ่อจึงเดินข้ามาในห้องที่ผมพักอยู่ พ่อเดินตรงมาหาผม ผมมองพ่อผม  ผมกำลังจะลุกไปหาพ่อไปกอดพ่อ ผมคิดถึงพ่อมาก

"บอย"พี่บีมที่เข้ามาประครองผมเพราะกลัวว่าผมจะล้ม ผมมองพ่อณะ
 
"งั้นพี่จะพาบอยกลับวันนี้ตอนนี้ ไม่ต้องบอกภูมิว่าเพราะอะไร "พ่อผมตกใจมากที่พ่อพูดแบบนั้น

"พ่อ ทำไม บอยไม่เป็นอะไรแล้ว พ่อ"ผมพูดกับพ่อ ผมไม่อยากทิ้งแจ๊คไป

"ไม่บอยต้อง กลับบ้าน บีมไปบอกให้เตรียมเครื่องเราจะบินกลับ เดี๋ยวนี้"พ่อบอกพี่บีม พี่บีมพยักหน้าและพยุงผมกลับมานั่งที่เตียงเหมือนเดิม และพี่บีมก็เดินออกไป น้ำตาผมไหลอาบแก้ม ผมมองพ่อผม
 
"แล้วแจ็คละพ่อ"ผมถามพ่อด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

"เขาจะรู้เมื่อบอยไปแล้ว บอย พ่อต้องพาเรากลับเดี๋ยวนี้  พ่อคิดผิดมากที่ฝากเราไว้กับ ...”พ่อพูดได้แค่นั้น ผมร้องไห้ออกมา ตกลงผมป่วยเป็นอะไรและพ่อพาผมกลับโดยไม่ให้ร่ำลาแจ็คเลย เพราะอะไร ทำไม คำถามนี้วนเวียนในหัวผมนานผมนอนร้องไห้มากจนผมเพล้อหลับไปอีกรอบ
 
         ผมหลับไปอีกครั้งไม่น่าจะใช่เพราะตัวผมเองคงเพราะฤทธิ์ของยา ตอนนี้ผมลืมตาขึ้นมาผมอยู่ในห้องที่คุ้นเคย แต่นานมากแล้วตั้งแต่เด็ก ผมยังคงจำได้ดี ห้องนอนผมเอง และตอนนี้เตียงนอนของผมก็รายล้อมไปด้วยพี่ๆผม พี่เบียร์ พี่บัส พี่บาส พี่บอล และพี่บรูคส์พี่ชายคนโต ผมค่อยๆลุกขึ้นนั่งพี่บรูคส์กอดผมทันที
 
"บอยพี่ขอโทษ พี่ควรดูแลน้องพี่เอง พี่ไม่ควรไว้ใจไอ้แจ็ค"พี่บรูคส์พูดผมเงยหน้ามองพี่บรูคส์

"ไม่นะพี่บรูคส์เขาดูแลบอยดีมาก พี่บรูคส"ผมพูดกับพี่ชายคนโตของผม ผมรู้ว่าพี่บรูคส์ไม่ค่อยปลื้มแจ็คเท่าไหร่ เพราะความที่ซ่าของเขา

"พ่อแล้วบอยจะกลับไปได้เมื่อไหร่ ช่วงนี้สอบแล้วด้วย"ผมถามพ่อทันที ผมคงแค่มาพักกับพี่ๆและพ่อ
 
"บอยจะไม่กลับไป"พ่อพูดด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว

"พ่อทำไมละพ่อ พ่อบอยกับแจ็ค"ผมพูดกับพ่อและมองพี่ๆทุกคนผมไม่เข้าใจนี้มันเกิดอะไรกับผม

"บอยทำไมบอยปปล่อยให้ แจ็คมันทำกับเราแบบนี้ บอย "พ่อพูดผมมองพ่อ หรือพ่อรู้ว่าผมกับแจ็คมีอะไรกัน นี้ลุงภาบอกพ่อเหรอ

"พ่อบอกน้องเถอะ"พี่เบียร์หันไปบอกพ่อผม ว่าให้บอกผม แต่บอกอะไรผมหันไปมองพ่อ

"บอยรู้ไหมว่าเราเป็นอะไร และแจ็คไม่ใช่คนที่ทุกคนเลือก บอย"พ่อผมพูดกับผม ผมรู้ว่าผมต้องเป็นอะไร หน้าที่ที่ติดตัวผมตั้งแต่เกิด และแจ็คกับผมคนละสายกันผมรู้ แถมแจ็คยังไม่มีทีท่าว่าจะเป็นไปตามที่เขาควรจะได้เป็นไหม

"บอยไม่เข้าใจแต่นี้หัวใจบอย บอยควรจะได้เลือก"ผมพูดกับพ่อผม

"คนที่รัก"ผมพูดน้ำเสียงเบาลง สายตาพ่อผมไม่ได้โกรธเหมือนตอนแรกแต่แฝงไว้ด้วยความเจ็บปวด

"ตอนนี้บอยท้องได้ 8 สัปดาห์แล้ว "พ่อพูดผมช๊อคมาก ผมท้อง ท้องได้ไง ผมเป็นผู้ชาย ภาพวันที่เรามีอะไรกันพุดขึ้นมาตามลำดับ จนจบ
"ไม่ ไม่จริง บอยไม่ท้อง บอยเป็นผู้ชาย บอยท้องไม่ได้  ไม่จริง ไม่จริงใช่ไหมพ่อ  "ผมพรึมพรำออกมา ผมพร้ำพูดว่าผมท้องไม่ได้ ผมคิดไปต่างๆนานา ถ้าแจ็ครู้แจ็คคงมองว่าผมแปลกประหลาดและเขาคงหนีผม และไหนจะดิว แอ้ ติ๊กและพายอีกละ ทุกคนจะมองผมแบบไหนกัน

"บอยคือคนที่เขาเลือกให้รักษาเผ่าพันธิ์ที่บริสุทธิ์แต่เราไม่มีลูกผู้หญิงเรามีกันไม่ได้ เราจึงเลือกให้บอยได้รับสิทธิ์นี้แต่ บอยไม่ควรท้องตอนนี้และกับแจ็ค"พ่อพูด พี่บีเข้ามาในห้อง พี่บีตรงมากอดผมน้ำตาผมไหลรินลงมา ที่ผมท้องได้เพราะเขาเลือกให้ผมเป็นแบบนี้ และไม่ใช่กับแจ็คด้วย

"บอยจะไม่กลับไป และแจ็คจะไม่รู้เรื่องนี้ เด็ดขาด พ่อจะไปกรุงโซล เพราะภูมิต้องตามไปถามพ่อแน่นอน ถ้าพ่อไปโซลเขาจะไปที่นั้นไม่มาที่นี้ ดูแลน้องกันดีดี "พ่อพูดพี่บีกอดผมเอามือลูปหัวผมเบาๆ ผมกอดพี่บีตอบทันที

“ฮือๆๆ พี่บี”ผมร้องไห้ออกมา พี่ๆเข้ามาเอามือลูปหัวผม ผมเห็นพี่บรูคส์ที่กำหมัด ด้วยความโกรธ

“พ่อผมจะไป ถามไอ้แจ็คมัน มันทำแบบนี้กับน้องผมได้ยังไง”พี่บรูคส์พูดผมผละจากกอดพี่บี ไม่นะถ้าพี่บรูคส์ พี่บรูคส์คงทำร้ายแจ็คแน่นอน

“ไม่นะพี่บรูคส์”ผมร้อมห้ามพี่บรูคส์ 

“ไม่บรูคส์ เราจะไม่ทำอะไรทั้งนั้น และทุกคนด้วย “พ่อผมห้ามปรามพี่บรูคส์ พี่บรูคส์หันมามองพ่อผม แบบไม่เข้าใจ

“บอกบอลด้วยว่า ก็คุยกับเจเหมือนเดิมแต่ไม่ต้องว่าบอย ท้อง ส่วนเบียร์ไปมหาวิทยาลัยเจอเจมส์ก็ทักทายปกติ ไม่ต้องชวนมาบ้านนะช่วงนี้ “พ่อผมบอกพี่ๆ ผม ว่าให้ทุกคนทำตัวปกติเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น
 
"และหาครูมาสอนบอยที่บ้าน ตามหลักสูตร "พ่อพูดและเดินออกไปจากห้องนอนผม  พี่บอลกลับมาพอดี พี่บอลมองผมและเข้ามาหาผม

"บอย "พี่บอลเข้ามากอดผม ผมเห็นสีหน้าพี่บรูคส์ที่โกรธมาก คงโกรธแจ็คมาก เขาไม่ผิด ถ้าจะผิดก็ผมด้วยที่ไม่รู้ว่า ตัวเองพิเศษยังไงจะได้ห้ามปรามเขา แต่นี้ผมกลับปล่อยให้มันล่วงเลยไปจนยากจะแก้ไข

     เวลาผ่านไปเร็วมาก ตอนนี้ผมท้องโตมากเข้าหกเดือนแล้ว อาภามาตรวจครรถ์ให้ผมทุกเดือนเลย และผมได้อัลตราเซาว์ไปแล้ว ผมได้ลูกชาย ตอนแรกสีหน้าผมกังวลและผมรู้สึกว่าเพราะคนในท้องผมคือสาเหตุที่ทำให้ผมกับแจ็คต้องห่างกัน แต่พอผมเห็นเขาในจอมอนิเตอร์ ผมรักเขามากขึ้น
"ดูน้องซิ ทำท่าต่อยมวยด้วย "พี่บีพูดและยิ้มที่เห็นภาพอุลตราซาวน์หลานในครรถ์ผม ผมก็ยิ้มนะมันยิ้มออกมาเอง ถ้าแจ็คมาเห็นเขาจะยิ้มหรือยี๋กันแน่เพราะแจ็คนะไม่ชอบเด็กเอาซะเลย
 
"ผู้ชายนะเนี๊ยะ จู่เห็นชัดเลย"อาภาแซวผมด้วยว่าลูกในครรถ์ผมเป็นผู้ชายแน่นอน

"ทำเป็นแซว"พ่อผมพูดกับอาภา ตอนนี้พ่อดีขึ้น พ่อยังยืนยิ้มที่เห็นอุลตราซาวน์หลานในครรถ์ผม

"แม้พี่ณะ เป็นคุณปู่ เอ๊ะ! หรือคุณย่าดีละ"อาภาแซวพ่อผม พ่อหันขวับมาเลยมองน้องชายตัวเอง

"เดี๋ยวจะโดน ภา "พ่อผมพูด พ่อมองหลานและยิ้ม ทุกคนเลยนี้ ขนาดยังไม่คลอดเลยนะ

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันบอยVsแจ็ค พิเศษ ที่มาของน้องแบงค์
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 30-06-2015 20:20:13

 :hao3:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันบอยVsแจ็ค พ่อจะรักเจ้าเท่าชีวิตของพ่อ แบงค์
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 01-07-2015 07:40:23

                ผมเรียนพิเศษอยู่กับบ้านและไปสอบตามระเบียบของโรงเรียนทุกอย่าง แต่ผมมีปัญหาที่ว่าตอนนี้ผมท้องโย้ แถมผมเป็นผู้ชายท้องได้อีกจึงเป็นเหตุให้ผม ต้องเปลี่ยนครูมาสอนบ่อยมาก เพราะแต่ละคนมองผมแปลกๆ ก็ใช่ชายท้องได้ต้องแปลกก็ต้องอยู่แล้ว ผมต้องเปลี่ยนครูมาสอนคนแล้วคนเล้า จนสุดท้ายผมเปลี่ยนมาเป็น พี่ตุ๊มาสอนผมแทน พี่ตุ๊เพิ่งจบปริญญาโท พี่ตุ๊สอนได้ดีมาก ผมเรียนไม่เครียดด้วย และดีที่ช่วงหลัง ไม่แพ้ท้องเลย ไม่ต้องวิ่งอ๊วก ทะเลาะกับชักโคกทุกวัน ตอนนี้ผมตั้งครรถ์ได้ แปดเดือนกว่าแล้ว ตอนนี่อาภามาประจำโรงพยาบาลที่ใกล้กับผม เพราะกลัวว่าผมจะคลอดขึ้นมา แต่ถ้าตามกำหนด อีกสองสัปดาห์ ผมว่าจะไปสอบสัปดาห์ก่อน จะได้จบมัธยมต้นซะที

"บอย งั้นพี่นัดพาเราไปสอบเลยนะดูจากแบบฝึกหัด บอยพร้อมจะสอบแล้ว"พี่ตุ๊พูดกับผม พี่ตุ๊ตรวจแบบฝึกหัดที่ผมทำ

"ครับพี่ตุ๊"ผมบอกพี่ตุ๊

"เออ พี่ตุ๊แจ็คเขา"ผมภามเพราะติ๊กน่าจะบอกอะไรพี่ตุ๊บ้าง

"มันลัลล่ากับไอ้ติ๊กทุกวันนี้ เพิ่งมีเรื่องกันในผับชื่อดังกับลูกไฮโซ "พี่ตุ๊ ผมรู้สึกตึก ตึก ที่ท้องผม แต่จริงๆรู้สึกตั้งแต่ เรียนคาบแรกแล้ว คงจะหิ้วข้าวทำไมหิวเร็วจังนะวันนี้

"พักทานข้าวก่อนไหม เห็นคลำท้องคงหิวละซิ"พี่ตุ๊พูดและมองผม ตอนนี้ท้องอุ้ยอ้าย ดีนะที่โตแค่ท้อง จะลุกจะนั่งก็ต้องมีคนพยุงตลอดเวลาเลย ผมนี้เข้าใจคนท้องขึ้นมาทันทีเลย

"สงสัยนะพี่ตุ๊ หิวเร็วไปนะ เพิ่งจะ สิบเอ็ดโมงเอง"ผมพูดและพยามยามดันตัวลุกแต่
 
"โอ๊ะ "มันเจ็บขึ้นมาจี้ด ผมทรุดนั่งลงพี่ตุ๊หันมาด้วยความตกใจ

"เป็นอะไร บอย"พี่ตุ๊เข้ามาประครองผมทันที

"เจ็บ โอ๊ะ พี่ตุ๊ เจ็บ"ผมชี้ที่ท้อง ตอนนี้มันบีบผมมาก จะว่าเหมือนอยากจะไปห้องน้ำก็ด้วยแต่ผมเพิ่งถ่ายไปเองนะ และนี้มันปวดแบบหน่วงๆและบีบ เหมือนมีมือมาบีบท้องผมไว้ตลอด

"เจ็บท้อง เวรแล้ว ใครอยู่ข้างน้อง บอยเจ็บท้อง"พี่ตุ๊ตระโกนไปด้านนอก สักพักพี่ๆผมก็พากันวิ่งมาผมเอามือกุมท้องตัวเองโอ้วมันปวดมากจริง ปวดแบบบอกไม่ถูก

"บอยเป็นอะไรอะพี่"พี่บัส ถามพี่ตุ๊ ผมก็เอามือกุมท้อง ตอนนี้มันปวดมากขึ้นแล้ว

"เจ็บท้องจะคลอด"พี่ตุ๊บอกพี่บัส

"ฮะเจ็บท้อง ตายแน่ ทำไง ไอ้บาสโทรหาพ่อ บอยจะคลอด"พี่บัสวิ่งออกไปตะโกนบอกพี่บาส

"อู้ย พี่ตุ๊ โอ้ย  โอ้ย  "ผมร้องดังขึ้น ผมเริ่มจะไม่ไหวแล้ว ผมได้ยินเสียงโวยวายดังมาจากด้านนอก

"พี่เบียร์บอยเจ็บท้อง"พี่บัสบอกพี่เบียร์ที่เพิ่งเข้ามาในบ้านอีกคน
 
"บอยเจ็บท้องแล้วทำไงอะ ไม่เคยซะด้วย "พี่เบียร์ แต่ละคนวิ่งวุ่นวายไปมาผมบีบมือพี่ตุ๊ไว้แน่น พี่ตุ๊ก็มองพี่ๆผม

"เว้ย จะวิ่งกันไปมาทำไมวะ  หารถซิวะ  จะได้พาไปโรงพยาบาล เห้ย! "พี่ตุ๊ตะโกนบอกพี่ๆผม  พี่บีเข้ามาหาผมและจับมือผม แต่ผมบีบมือบีกลับ พี่บีรับรู้ได้ว่าผมปวดมาก

"บอย บอย "พี่บี ผมเปลี่ยนมาจับมือพี่บี

"พี่บีบอยเจ็บอะ โอ้ยย เจ็บ โอ้ยยยยยย "ผมพูดเสียงสั่น จะร้องไห้ออกมาเลยไม่เคยปวดมากขนาดนี้มาก่อนเลย แม้ว่าจะปวดและหายไปและปวดอีกทีก็ตาม แต่ผมพูดเลยว่าปวดทีหนึ่งผมนี้แทบขาดใจ

"อึบ"ร่างผมโดนยกให้ลอยขึ้นโดยพี่ตุ๊ พี่ตุ๊อุ้มผมขึ้น

"รถอยู่ไหน "พี่ตุ๊ถามและอุ้มผมเดินอย่างเร็วออกไปจากห้อง พี่ตุ๊ถามพี่ๆผมว่ารถจอดอยู่ไหน
 
"วิ่งเบาๆพี่เดียวหลานสะเทือน"พี่บัสบอกพี่ตุ๊

"เอา บอยก่อน หลานมรึงนะเอาไว้ทีหลัง และอยู่ในท้องมันไม่ล่วงไปไหนแน่ มันไม่มีทางออก และ ไหนรถเร็ว! "พี่ตุ๊พูด

“คันนั้นเลยพี่”พี่บาสบอกพี่ตุ๊ และร่างของผมก็ถูกดันเข้ามาในรถทันที พี่บีขึ้นมานั่งข้างๆผมพร้อมจับมือผมไว้ด้วย ผมบีบมือพี่บีตลอดที่มีอาการปวด อาการนี้จะมาพักๆแต่ปวดนานสักสิบนาที หายไปแป็ปหนึ่งมันารอีกแล้ว
 
"โอ้วว โอ้ว พี่ บี บอย โอ้ว โอ้ย บอยไม่ไหวแล้ว ฮือๆ  โอ้ยยย  "ผมร้องออกมาดังขึ้นเรื่อยๆ ผมปวดมากขึ้น

"พ่อผมกำลังถึงโรงพยาบาลพ่อละ  เออ อาภารออยู่แล้ว ได้ครับนี้ขึ้นห้องพิเศษเลยใช่ไหมครับพ่อ”เสียงพี่เบียร์โทรหาพ่อผม พ่อผมมาถึงโรงพยาบาลก่อนผมอีก

“โอ้ยย เจ็บ แจ๊ค ช่วย บอยด้วย”ผมพูดออกมา ตอนนี้ผมนึกถึงหน้าเขา แจ็ค ผมเจ็บเหมือนจะขาดใจซะให้ได้ตอนนี้ และผมอยากให้คนที่บีบมือผมเป็นเขาเหมือนทุกครั้งที่ผมไม่สบาย แต่มันไม่มีเขาอยู่ในตอนนี้ เขาจะรู้ไหมว่าผมเจ็บปวดมากแค่ไหน ผมมองไม่เห็นอะไรน้ำตามันบดบังทุกอย่าง ผมรู้แค่ว่าร่างผม ถูกอุ้มออกมาและเหมือนถูกวางลงบนเตียงพร้อมกับถูกเข็นไป ไปไหนไม่รู้ ตาผมเห็นแต่แสงไฟ ไปตลอด

“แจ็คบอยรักแจ็คนะ บอยอยากอยู่กับแจ๊ค”ผมพูดออกมาโดยไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

“บอย บอย”เสียงพี่บีเรียกผมตลอด

“เข็นคนไข้เข้ามาด้านในได้เลยครับ และเตรียมให้น้ำเกลือก่อนเลยนะครับ และบร้าๆ”เสียงอาภาสั่งเจ้าหน้าที่ ตอนนี้ผมเบลอมองอะไรได้ไม่ชัดเจนคงเพราะน้ำตาไปหมดด้วย ผมรู้สึกเจ็บที่ข้อมือ เหมือนมีอะไรแท่งและเหมือนมีสายระโยงระยางไปมาด้วย ร่างผมถูกเข็นไปต่อผมหลับตาลง ภาพในหัวผมตอนนี้คือแจ็ค และผมเห็นภาพเด็ก ใบหน้าสลับกับแจ็คไปมา ผมไม่รู้สึกเจ็บแล้ว

“บอย “ผมค่อยๆ ลืมตา มีคนเรียกผม ผมเห็นรางๆและชัดมากขึ้น อาภาณุเดชนั้นเอง สวมเครื่องแบบชุดผ่าตัดเรียบร้อย

“บอย น้องจะคลอดแล้วนะ ตื่นเต้นไหม”อาภาบอกผม ผมมอง อาภาเอาผ้ามากั้นผม

“อาจะผ่าตลอดให้ อาจะบล๊อกหลังให้นะ และไม่ต้องกลัวไม่เจ็บแถมยังได้เห็นหน้าน้องทันทีเลยที่คลอด “อาภาณุเดชบอกผมให้คลายกังวล ผมเหลือบไปเห็นพ่อผมยืนมองผม สายตาพ่อผม เป็นห่วงผมมาก

“พี่ณะจะดูจริงๆอะ”อาภาณุเดชถามพ่อผม

“พี่ว่าไม่ดีกว่า พี่ดูไม่ได้หรอกภา งั้นพี่ออกก่อนนะ พี่ฝากลูกพี่ด้วยนะ ภา”พ่อณะบอกกับอาภา

“ไม่ต้องห่วง แต่ถ้าพี่ณะอยู่ดูนี้ผมอาจจะต้องทิ้งคนนี้ไปดูพ่อของหลานที่เป็นลม”อาภาแซวพ่อผม ผมได้แต่นอนมองเพดานและเห็นหลอดไฟมากมายที่ส่องไปที่พุงผมแน่นอน ลูกผมจะคลอดแล้วเหรอ แจ็คลูกเราจะคลอดแล้ว ผมรู้สึกตัวทำอย่าง ผมได้ยินเสียงอาภาขออุปกรณ์จากเจ้าหน้าที ผมเห็นเจ้าหน้าที่เข้ามาช่วยอาภาหลายคนมา และทุกคนมองผมและยิ้มให้ผม เป็นกำลังใจให้ผมมาก มีคนจับมือผมไว้ด้วย

“อาจะฉีดยาก เพื่อบล๊อคหลัง และหลังจากฉีดยา บอยต้องงอขาและกอดเข่าตัวเองไว้ ประมาณ 20 นาทีจนยาออกฤทธิ์”อาภาบอกผม ผมหันไปเห็นเข็มใหญ่มาก แต่หลังจากฉีดอาจะให้ผมกอดขาทั้งที่ท้องผมโตแถมปวดอยากจะคลอดแย่แล้วด้วยเนี๊ยะนะ ผมมองอาภา

“อารู้ว่ามันยากแต่มันต้องทำนะบอย อดทนหน่อย หลังจากนั้นจะได้เห็นสิ่งที่วิเศษที่สุด เชื่ออา”อาพูดผมก็พยักหน้าและผมถูกพลิกให้นอนตะแครงและ ผมรู้สึกเจ็บที่สันหลังเจ็บมากเขาคงฉีดยาชาเข้าไปแล้ว และมีคนดันผมให้นอนหลาย พร้อมกับ จับขาผมให้งอเข้าหาตัวผมพร้อมกับเอามือผมไปจับหัวเข่าไว้ มันทรมารและอึดอัดมาก ผมไม่รู้จะทนได้ถึง 20 นาทีไหม

“ใจเย็นนะค่ะ น้องกำลังจะคลอดออกมาแล้วนะค่ะ คุณแม่มือใหม่ “พยาบาลคนหนึ่งพูดแต่แทนผมว่าคุณแม่ มือใหม่ ผมเริ่มไม่รู้สึกอะไรแล้วตั้งแต่ท้องผมลงไป ผมกอดเข่าผมอยู่อย่างนั้นจนแทบจะไม่อยากทนแล้ว และ

“เอาละ ได้แล้วแหละ “อาภาเดินเข้ามาหาผม พร้อมกับ เจ้าหน้าทีช่วยกัน จับผมนอนหงาย ผมค่อยรู้สึกโล้งหน่อย ตอนที่ผมงอตัวมันทรมารจริงๆเลย และตอนนี้ผมก็ไม่รู้สึกอะไรเลย ตอนนี้ผ้าปิดกั้นผมไว้ไม่ให้ผมเห็นท้องผม ผมนอนมองเพดานห้อง

“อาจะพาลูกชายตัวน้อยออกมาหาบอยแล้วนะ เตรียมตื่นเต้นได้เลย “อาภาบอกผม ผมก็แอบกลัวว่าผมจะรู้สึกเจ็บแล้วผมจะทำยังไงดี ผมหลับตาปี่ ผมกลัวมาก ผมรู้ว่าผมกุมมือใครสักคนแน่นมาก ผมไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปกี่นาที แต่นานพอสมควรและ

“ขอที่ดูดจมูกเด็กหน่อย”ผมได้ยินเสียงอาภาบอกว่าขอที่ดูดจมูกเด็ก อย่าบอกนะว่าลูกผม


“อุแหว๊ อุแหว๊ “เสียงเล็กๆนั้น ผมอยากผลักผ้าม่านออกจังเลย

“เอาละ เสียงดีจริงๆ “ผมได้ยินเสียงอาภา และอาภาก็เดินมาหาผม

“บอย ลูกชายเรา”อาภาพูด ผมพยายามมอง เขา เด็กตัวแดงๆ ที่ดิ้นอยู่บนมืออาภาที่สวมถุงมือแม้จะมีคราบเลือดผมไม่ได้สนใจตรงนั้นผมมองลูกชายที่ดิ้นไปมา ผมมองจมูกเขาที่แหลมมาก

"พ่อจะรักเจ้าเท่าชีวิตของพ่อ แบงค์"ผมพูดชื่อนี้ออกมา ผมคิดว่านี้คือชื่อที่เหมาะสำหรับเขา

“รู้เลยลูกใคร”อาภาพูดผมยิ้มกับอาภา จมูกแบบนี้ผมรู้เลยว่าลูกเขานั้นแหละ

“อาจะให้เขาเอาไปอาบน้ำให้เรียบร้อย และอาจะเย็บปิดปากแผลให้เราแล้ว อาจะให้เขาวางยาเรานะ บอยจะรู้สึกเหมือนหลับไป พักผอนซะนะ ตื่นมาจะได้เจอลูกชาย  “อาภาพูดกับผม ผมพยักหน้า ผมรู้สึกว่ามีคนเอาอะไรสักอย่างมาจิ้มใส่น้ำเกลือผมและผมรู้สึกเคว้งคว้างมาก ตาผมเริ่มปิดลง

“แจ็ค ลูกของเรา เขาน่ารักมาก เขามีจมูกเหมือนแจ็คด้วยนะ บอยจะรักเขาดูแลเขาแจ็ค เราสามคนจะได้อยู่ด้วยกัน อยากให้ถึงวันนั้นจัง แจ็ค บอยรักแจ็ค บอยรักลูกของเรา” ........

  ผมไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน แต่ในความฝันผม ผมฝันว่าแจ๊คเขาอุ้มลูกชายผม ผมเรียกเขาแบงค์ ผมมีความสุขมากที่ได้อยู่พร้อมหน้ากันสามคนพ่อ พ่อและลูก แต่มันแปลกที่ไม่ใช่พ่อแม่ลูกเหมือนครอบครัวคนอื่นๆ แต่ความฝันของผมก็ต้องยุติลงเพราะเสียงสนทนา

“อะไรนะภา ภาจะบอกพี่ว่าบอย ท้องไม่ได้อีกงั้นเหรอ”พ่อผมคุยกับอาภาณุเดช

“ใช่ พี่ณะ เสี่ยงมาก เสี่ยงต่อชีวิตบอยมาก”อาภาพูดกับพ่อ

“ภา บอยต้องสืบต้นตระกูลที่เขาเลือกกันและถ้าเรื่องนี้รู้ถึงหูพี่หนึ่ง เรื่องใหญ่แน่ ทุกวันนี้พี่หนึ่งก็ถามพี่อยู่ว่าบอยเป็นไง พี่หนึ่งเขาห่วงเรื่องนี้มาก และคนที่พี่หนึ่งเลือกก็ไม่ใช่แจ็ค แต่ดันได้ลูกที่ออกมาเป็นลูกไอ้แจ็ค”พ่อพูดผมรู้มานานแล้วว่าคนที่เขาเลือกให้ผมไม่ใช่แจ็ค ผมรู้ว่าเขากำลังให้ผมแต่งงานกับผู้ชาย ผมไม่เข้าใจเหตุผลว่าทำไมทั้งที่อยากได้คนสืบสกุลแต่ผมรู้ในตอนนี้แล้วว่าผมถูกเลือกให้ตั้งครรถ์ได้ เหมือนผู้หญิงทั่วไป

“ผมไม่รู้พี่ณะ แต่มันเกิดขึ้นแล้วที่เขาทำนายไว้ และเด็กคนนี้จะยิ่งใหญ่เพราะพ่อเขาจะเข้ามามีอิทธิพลในองค์กร”อาภาพูดกับพ่อผม ว่าแจ๊คจะกลับมายิ่งใหญ่ตามที่เขาทำนายไว้และลูกผมด้วยเหรอ

“ภา....”พ่อผม แต่พ่อหันมาเจอผมที่นอนลืมตาแล้ว ผมเจ็บแผลมากเลย พ่อเลยเดินมาหาผมทันที อาภาเดินมาหาผม ผมขยับก็เจ็บมาก และผมก็มองหาลูกผม

“พ่อลูกชายผมละ”ผมถามพ่อผม พ่อหันไปมองอาภาณุเดช

“นอนอยู่ในห้องเด็กนะ พยาบาลเขาดูแลให้ บอยยังเจ็บแผลอยู่นะ”อาภาพูด แต่ผมอยากจะเจอลูกมากลเย

“ผมโอเคอาภา ผมอยากเจอลูก”ผมพูด

“เดี๋ยวพยาบาลก็พามาบอย แต่วันนี้คงยัง ตอนนี้พามาน้องก็ไม่ได้แต่นอน หลับ พรุ่งนี้ อาจะให้เขาพามาให้บอยดูนะ แต่ว่าอาจะต้องเดินทางกลับคืนนี้ก่อน “อาภาพูดว่าเขาจะพามาให้ผม และอาภาจะเดินทางกลับแล้วด้วย

“ภาไปเถอะ แพทย์ที่นี้ดูแลบอยได้”พ่อผมพูดกับอาภา

“ยังไง ผมโทรหาพี่ณะนะ และเลือกสิ่งที่ถูกต้องพี่ภา อย่าให้สิ่งอื่นมามีอิทธิพลไปกว่าลูกของพี่”อาภาพูดกับพ่อก่อนออกไปจากห้องพ่อเดินกลับมาหาผมและเอามือลูปหัวผม

“พ่อผมรู้ว่าแจ็คไม่ใช่คนที่เขาเลือกแต่แจ็คคือคนที่บอยเลือก “ผมพูดกับพ่อผม

“แต่พ่อจะรอดูวันที่มันทำได้ก่อนนะบอย ตอนนี้อย่าเพิ่งไปบอกอะไรแจ็ค ละตอนนี้ยังมองไม่เห็นอะไรในตัวแจ็คเลย พ่อขอเอาไว้ก่อนนะ บอย”พ่อผมพูดกับผม ผมพยักหน้า ผมรู้สึกเจ็บแผลมาก

“ขออนุญาตินะคะ คุณหมอภาณุเดช บอกให้เข้ามาฉีดยาแก้ปวดให้คนไข้ค่ะ และคนไข้อาจจะง่วง นะค่ะ”พยาบาลเข้ามาพร้อมเข็มฉีดยาและบอกพ่อผม พ่อผมพยักหน้า และเขาก็ฉีดเข้าเส้นผมทันที เพื่อระงับอาการปวดแผลผ่าตัดผม ผมอยากเห็นหน้าลูกแล้ว อยากเห็นเขาไวไวแล้ว แบงค์ลูกพ่อ พ่อรักลูกนะและพ่อเชื่อว่าพ่อแจ็ครักลูกพ่อเช่นกัน

 ผมไม่รู้ว่าหลับไปอีกนานแค่ไหน ผมลืมมาตื่นมาอีกที ผมเริ่มจะขยับได้แต่ไม่มากหนั เพราะเจ็บแผลอยู่ ผมเห็นพี่บี พี่บัส และพี่บาส นั่งคุยกันอยู่พอพี่ๆเห็นผมตื่นแล้วก็ลุกมาหาผม

“พี่บี “ผมเรียกพี่บี

“ยังเจ็บอยู่เหรอครับน้องพี่ พี่นี้สงสารน้องมากเลยนะ”พี่บัสพูดผมพยักหน้าว่าผมโอเค

“เออ แล้วลูกผมละ”ผมถามหาลูกผมตั้งแต่เกิดยังไม่ได้อุ้มเลย

“อยู่ห้องเด็กแนะ พี่บรูคส์ไปดูอยู่ เห็นว่าร้องไห้น่าดู”พี่บีพูดยิ้ม

“เหรอ ทำไมไม่เอามาหาบอยละ โอ้ยย”ผมพยายามจะลุก

“บอยยังเจ็บแผลอยู่เลยนะ”พี่บีพูดและพี่บีก็ปรับเตียงให้ผมกึ่งนั่ง

“ขอดูเขาก็ยังดีนะพี่บี”ผมพูดกับพี่บี เชิงขอร้อง

“ไปบอกพี่บรูคส์ซิว่าพาหนุ่มน้อยเข้ามามาหาบอยหน่อย “พี่บีบอกพี่บาส พี่บาส ก็พยักหน้าและเดินออกไปผมนี้ตื่นเต้นมากเลย

“น่ารักมาก แต่จมูกแหล่มไปหน่อยนะ”พี่บีพูดแสดงว่ไปดูกันมาแล้ว ผมยิ้มออกมาเลยก็เหมือนพ่อเขาซินะ สักพักพี่บาสก็กลับมาและผมก็มองไหนลูกผมละ พี่บาสเปิดประตูค้างไว้ และพี่บรูคส์ก็เข็นอ่างแก้วเข้ามา มีเด็กนอนดิ้นอยู่ในอ่างแก้ว ผมพยายามจะเอื้อมไปแต่เจ็บแผลเหลือเกิน

“พี่อุ้มไปให้ดูบอย”พี่บรูคส์พูดและช้อนตัวเด็กแรกเกิดขึ้นมา และเอามาว่างข้างๆผม ผมพยายามขยับพื้นที่ให้ตัวน้อย ที่นอนลง ทำปากมุมมิบๆผมเอานิ้วเกลี่ยผ้าห่อที่ปกปิดใบหน้าออกนิดหน่อยเพื่อให้ได้เห็นใบหน้าเขาได้ชัดเจนขึ้น ผมยิ้มออกมาน้ำตาผมไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวเลย

“น้องแบงค์”ผมพูดชื่อนี้ออกมา พี่ๆมองผมกันหมด เลิกคิ้วมองผม

“ยังไงก็ลูกแจ็ค นะพี่”ผมพูดขึ้น

“อืมม ตามใจน้องแล้วกัน น้องแบงค์ ก็ดีนะ “พี่บรูคส์พูด ผมก็ยิ้มออกมา และเอานิ้วชี้ยื่นให้น้องแบงค์กุม น้องแบงค์กุมนิ้วผม ผมก็ยื่นใบหน้าผมเข้าไปใกล้ น้องแบงค์ยกมือขึ้นมาแตะแก้มผม และมองผมแต่ไม่ได้กระพริบตา

“น้องยังเห็นไม่ชัดนะบอย”พี่บรูคส์พูดผมยิ้มให้กับแบงค์ ตอนนี้ผมรักเขามากเท่าชีวิตผมเลย

“พ่อรักลูกนะ”ผมพูดออกมา

“เอาละพี่เอาน้องลงก่อนนะ ไว้แผลน้องพี่ดีขึ้นแล้วค่อยอุ้มนะ อุ้มตอนนี้แผลจะปริเอาได้”พี่บรูคส์พูดผมนี้เสียดายมาก

“หลานอยู่ไหนอะ”ผมได้ยินเสียงพี่เบียร์ พี่เบียร์รีบเข้ามาในห้อง พี่บรูคส์กำลังอุ้มลงอ่างแก้ว ให้น้องแบงค์เขาอยู่ในอ่าง แต่พอพี่บรูคส์ว่าง

“แอะ แอะ แอะ”แบงค์ร้องออกมา

“อุแว๊ อุแว๊ “ร้องดังขึ้นเลยทันที

“ร้องทำไมละลูก นอนในนี้ก่อน พ่อบอยเขายังอุ้มหนูไม่ได้ “พี่บรูคส์ น้องแบงค์ยังร้องไห้อยู่

“พี่ให้เขานอนกับผมก่อนก็ได้”ผมพูดกับพี่บรูคส์ พี่บรูคส์ก็อุ้มแบงค์มานอนข้างๆผม น้องแบงค์เงียบเลยทันที ที่นอนข้างๆผมพี่มองกันหมดมันอัศจรรย์มาก ผมหอมที่หัวเขาเบาๆ ผมอยากรู้จังว่าถ้าแจ็ครู้ว่าเขามี แจ็คน้อยจะเป็นยังไงบ้างนะ ผมได้แต่คิดผมก็นอนมองตัวนอนที่ดิ้นอยู่ข้างๆ ผมสักพักก็หลับปุ๋ยไปแล้ว แต่เวลาผ่านไปเกือบอาทิตย์ผมต้องออกจากโรงพยาบาลผมเริ่มเดินได้และอุ้มลูกได้ มันทำได้เองโดยธรรมชาติแต่เหตุการณ์หนึ่ง ผมต้องไปอยู่กรุงโซล และพ่อๆกับพี่ๆ ด้วย ส่วนน้องแบงค์ต้องไปอยู่กับอาภูมินทร์แต่ในฐานะ เด็กทีเกิดในบ้านผม ไม่ได้กับผม ผมนี้เป็นห่วงแบงค์มากและผมต้องห่างลูกอีก ไม่รู่ว่านานแค่ไหน อาจจะเป็นอาทิตย์แค่คิดใจก็หายแล้วผม

“ไปเถอะบอย อาภูมิ เขาบอกว่าแจ็คไม่มานะและเจนเขาจะเป็นคนดูแลแบงค์เอง”พ่อผมพูดกับผม แต่ใจจริงผมอยากให้แจ็คมาเขาจะได้เจอลูกแม้จะไม่รู้ว่านี้คือลูกเขาแต่ผมเชื่อว่าโซ่ทองที่มองไม่เห็นได้ด้วยตาเปล่าจะทำให้เขารู้สึกพิเศษบ้าง ผมจำต้องหันหลังขึ้นรถไปอีกคันและแบงค์ไปอีกคัน ผมน้ำตาไหลออกมา

“ไม่เอานะบอย น่าจะแค่อาทิตย์เดียว”พ่อผมพูดกับผม ผมพยักหน้า ผมเหลียวมองจนรถลับตาไป

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันบอยVsแจ็ค พ่อจะรักเจ้าเท่าชีวิตของพ่อ แบงค์
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 01-07-2015 07:57:49

น้องแบ็งค์มาแระ หวังว่าแจ็คจะเข้าใจ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันบอยVsแจ็คบ้านจอจานเจอน้องแบงค์ ครั้งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 01-07-2015 09:09:46

พิเศษโจ บ้านจอจานเจอหลานครั้งแรกแต่ไม่รู้ว่าหลานตัวเอง
     พี่โจพี่ชายคนโตของบ้าน ผมรีบไปรับเจนเพราะว่าพ่อให้เจนกลับไปบ้านไปดูแลเด็กเล็ก เล็กมาแบบว่าเพิ่งเกิดมากเลย และมาจากบ้าน บอใบไม้อีกด้วยแถมพี่บรูคส์ก็โทรมาย้ำให้ผมดูแลดีดีอีกด้วยน้ำเสียงโหดได้อีก แถมยังถามย้ำว่าแจ็คมาไหมเหมือนไม่อยากให้ตัวดีผมมาเลย และแจ็คไม่ได้บอกอะไรผมว่าไม่มาแน่นอน

“พี่โจ แล้วเด็กนั้น ลูกใครละทำไมพี่บรูคส์ถึงได้ย้ำมากให้เราดูแลให้ดีราวกับว่าเป็นหลานที่เกิดจากใครสักคนในบ้านของ พี่บรูคส์ละครับพี่โจ”เจนพูดขึ้นผมพยักหน้า อย่าบอกนะว่าลูกน้องบีมของผมน้องบีมไปทำใครท้องมาแต่ไม่เป็นไรพี่โจพร้อมรับผิดชอบน้องบีมเสมอ คิดแล้วแอบเศร้าแป๊ป!
            ผมขับรถมาถึงบ้าน ก็รีบเดินเข้าบ้าน ผ่านพี่คนดูแลบ้านผมก็ยิ้มให้และเดินเข้าไปด้านใน เห็นไอ้โจ้ที่ผมให้มันดูแลเด็กของพี่บรูคส์แต่มันออกมาทำอะไรข้างนอกแบบนี้

“โจ้ทำไมไม่ดูแลเด็ก”ผมถามไอ้โจ้น้องคนที่สองของผม พอโจ้มันหันมามันเดินมาหาผมทันทีและ มันเดินไปกอดเจน

“เจนของพี่ “ผมนี้หันไปมอง เอามือท้าวซะเอว รู้ว่าแฟนมันแต่ก็เป็นน้องของผมอยู่นะ กอดไม่เกรงอกเกรงใจกันเลย

“พี่โจ อะ คนคิดถึง คิดถึงมาก”ไอ้โจ้ ผมหันไปเอามือดันหน้ามันออกมันจะหอมเจน

“พี่โจ อย่าเกล้งดี เขาจะหอมภรรยา”ไอ้โจ้

“พอแล้วพี่โจ้ จะหอมอะไร เจนไม่ได้ไปนานเป็นเดือนๆสักหน่อย ไปแค่สองวันเอง”เจนพูด

“พี่ถามว่าทำไมไมดูแลเด็ก”ผมถามย้ำ

“อยู่ในห้อง “โจ้มันบอกอยู่ในห้อง อยู่ตามลำพังเหรอ

“มรึงปล่อยเด็กอยู่ตามลำพังเหรอโจ้”ผมถามโจ้ เจนก็พยักหน้าว่าเห็นด้วยกับคำถามของผม

“ไม่ได้อยู่ตามลำพัง อยู่กับตัวดีของพี่ เซอไพรส์ ไอ้แจ็คมา”ไอ้โจ้พูดแล้วไป แต่

“อะไรนะมรึงปล่อยให้เด็กอยู่กับแจ็ค ที่ไม่ชอบเด็กเห็นแล้วอยากเตะอะนะ ไอ้โจ้ )))))))))”ผมพูดและรีบเดินปรี่เข้าไป ในห้องทันที มันไม่ได้ยินน้ำเสียงพี่บรูคส์มันไม่รู้หรอกว่า น่ากลัวแค่ไหนถ้าเด็กนั้นมีรอยขีดข่วนหรือหนักกว่านั้น ผมตายแน่ ผมเดินเข้ามาก็ถึงกับอึ้ง

“หิวหรือไง นายเพิ่งกินไปนะ “ผมเห็นแจ็คก้มหน้าคุยกับเด็ก มันแปลกมาก และเจนที่ตามผมเข้ามา

“พี่โจ ดีครับ เซอไพรส์”แจ็คเงยหน้ามองผม ผมนี้ยืนมองยิ้มให้น้องตัวแสบเซอไพรส์มาก

“มาก ไหนบอกไม่มาไง น้องพี่ ถ้าพ่อรู้นี้โดนนะ ”ผมถามตัวดีและต่อว่าด้วย ผมลงนั่งข้างๆเด็กน้อยที่ดิ้นอยู่ในเบาะ ทำปากดุ๊บๆอยู่ในเบาะ

“โจ้ เด็กนี้กินนมไปตอนกี่โมง”ผมถามโจ้ โจ้มันก็รู้เพราะว่าช่วยกันเลี้ยงน้องๆมาโดยเฉพาะไอ้เจ้าแสบผมแจ็ค

“น่าจะหิวแล้วแหละพี่ พอมาถึงผมก็ให้กินเลย 4 ออนส์”โจ้พูดผมก็พยักหน้า

“งั้นเจนไปชงให้ดีกว่า “เจนพูดและเดินออกไปกับโจ้ ผมก็ค่อยๆช้อนเด็กเล็กขึ้นมาผมมองหน้า ผมว่าหน้าตาคุ้นนะ และแจ็คยืนหน้ามาหอมมันทำให้ผมเห็นได้ชัดเจนแต่ผมคิดว่าตาอาจจะฝาดไป ผมขยี้ตาและมองอีกทียังเหมือนเดิม คงหลอนไปนะหรื่อว่าที่เขาบอกว่า ถ้าให้เด็กอยู่กับใครจะหน้าไปทางนั้นพอเปลี่ยนไปก็จะหน้าตาไปอีกคน จริงเหรอ

“พี่มองผมแบบนั้นทำไมอะ พี่โจ”แจ็คเรียกผม ผมเลยได้สติ และมองตัวแสบ

“ก็พี่แปลกใจปกติ แจ็คแถบจะเตะเด็กดีกว่า “ผมพูดและมองตัวแสบ

“อยากเตะนะที่ได้ยินว่ามาจากบ้าน บ.ใบไม้”แจ็คพูดขึ้น

“เห้ย”ผมร้องออกมา

“ฮาๆ ผมล้อเล่น ตอนแรกก็ไมได้สนใจนะ พอได้เห็นหน้า ผมไม่รู้อะ แต่อยากอุ้ม “แจ็คพูดและเอานิ้วเกลี่ยแก้มเด็กน้อยเล่น จนโจเอานมมาให้ผมก็รับมาแต่

“ผมอยากป้อนได้ไหมอะพี่โจ”แจ๊คถามผม ผมก็พยักหน้าและส่งเด็กให้แจ๊คอุ้ม แจ๊คก็รับไปอุ้มแบบถนอม และผมก็ส่งขวดนมให้ แจ็ครับไปและเตรียมจะป้อน ผมนี้ประหลาดใจมากหันมามองหน้าเจน และโจ้ แต่

“แจ็ค นั้นมันจมูกน้องงงงง”ไอ้โจ้ ผมหันมา ดันเอาจุกนมจิ้มเข้าไปจมูกแต่ผมรู้ว่าแจ็คมันแย่เล่น

“ฮาๆ ผมล้อเล่นนะพี่โจ้”แจ็ค

“แจ็คเห็นแล้วหมันเขี้ยวยังไงก็ไม่รู้ พร้อมกับรู้สึกประหลาด เหมือนเขาเป็นของขวัญยังไงก็ไม่รู้ “แจ็คพูด
ผมก็ปล่อยให้แจ็ค ป้อนนมน้องเขาเอง

“กริ้งๆ”พ่อผมโทรมาผมรีบกดรับสายพ่อผมทันที

“เป็นไงโจเด็กนะ”พ่อผมถามหาเด็กเลยนะ

“พ่อติดเด็กเหรอ “ผมถามพ่อ

“ไอ้นี้ พ่อถามว่าเด็กเป็นยังไง ลุงณะโทรหาพ่อ ถามหาเด็ก ดูท่าจะเป็นห่วงเอามากทีเดียว”พ่อผมพูดกับผม

“พ่อเหมือนพี่บรูคส์ โทรหาผมสั่งผมมากยังกับว่าเด็กนี้เป็นลูกหรือหลานแท้”ผมพูดกับพ่อ

“อืมม แต่ถึงยังไงเขาก็ยืนยันว่าเป็นแค่เด็กในบ้าน ว่าแต่ไอ้ตัวดีมันไม่ได้ไปใช่ไหม ลุงณะก็ถามพ่อเหมือน”พ่อผม ผมหันมามองตัวแสบผม

“มาพ่อ อยู่นี้เลยดูแลตัวเล็กอยู่นี้พ่อ”ผมพูดกับพ่อ

“เห้ย ไหนมันบอกไม่ไปไง”พ่อผมยังถามเลย พ่อยังตกใจเลย

“บอกพ่อว่าแจ็คไม่กลับแล้ว แจ็คอยู่นี้แจ็คติดเด็ก ฮาๆ “แจ็คพูดข้างโทรศัพท์ผมให้พ่อได้ยิน

“พ่อได้ยินไหมว่ามันติดเด็ก”ผมบอกพ่อผม

“ได้ยินแล้วและนี้พ่อกำลังจะไปที่บ้านนะ งั้นเดี๋ยวเจอกันโจ ดูแลเด็กดีดีละ อย่าให้ไอ้แจ็คมันเตะเด็กละ “พ่อผมพูดผมนี้ขำออกมาเลย

“ฮาๆ”ผมขำพ่อผมผม

“พ่อ ผมว่ามันไม่กล้าเตะเด็กหรอก มันกลัวพี่บรูคส์เตะมัน แค่นี้นะพ่อเดินทางปลอดภัยครับพ่อ รักพ่อครับ”ผมกดวางสายและหันมามองแจ๊ค และเด็กน้อยที่ทานนมอิ่มแล้ว

“อุ้มพาดบ่าด้วยแจ็คน้องจะได้ไม่ท้องอืด”เจนบอกแจ็คและสอนแจ็คอุ้มพาดบ่าและแจ็คก็ทำได้ดีมาก ผมว่าน่ารักมากถ้าบอกว่าคุณพ่อมือใหม่นี้เชื่อเลยนะ ผมหันไปเห็นไอ้โจ้มันถ่ายรูปแจ็คตอนนี้

“เอิ้ก”นั้นเรอออกมาดังซะด้วย

“ฮาๆ “แจ็คมันขำเด็ก และผมเข้าไปช่วยประครองวางลงที่เบาะกลัวแจ็คมันเหวียงลูกเขาลงที่เบาะ แต่ผมเชื่อว่าแจ็คไม่ทำแบบนั้นแน่นอน ผมก็ปล่อยให้สองคนนั้นอยู่ด้วยกัน เพราะถ้าได้ทานนมแล้วสักพักคงจะหลับนะ พฤติกรรมของเด็กแรกเกิดอยู่แล้ว แจ็คนั่งเล่นเกมส์ และสวมหูฟังเลยไม่มีเสียงดังรบกวนเด็กน้อย แถมยังคอยหันมาดูเด็กน้อยเป็นระยะ เจนเข้าไปเอาผ้าห่มให้และทับที่หน้าอกจะได้ไม่นอนผวา อันนี่พี่เลี้ยงที่ดูแลน้องๆผมบอกมา ผมสามคนยืนมองน้องชายผมนี้ไม่คิดว่าจะทำแบบนี้ได้ก็ทำได้เนอะ

“เจนแปลกใจมากเลยอะพี่โจ”เจนพูด

“มีเด็กเล็กในบ้านก็ดีเหมือนกันเนอะ ไม่รู้พ่อจะรู้สึกยังไง “ผมพูดขึ้น

“ถ้าอย่างนั้น ผมกับเจนจะทำให้พี่โจ”ไอ้โจ้ผมกับเจนหันไปมองพร้อมกันและ

“โอ้ยย”ผมดี้ดปลายจมูกเลยไอ้นี้

“อย่าให้มันทำนะ คืนนี้นอนกับพี่เจน”ผมหันไปบอกเจน

“อะไรอะห้ามสร้างความร้าวฉานให้ผมดีพี่โจ เจน เรามาทำกันบ้างดีกว่าเนอะ”ไอ้โจ้

“ไม่ เพราะทำยังไงก็ไม่ได้อยู่ดี แวะ”เจนพูดและหันแลบลิ้นให้ไอ้โจ ผมก็ว่าจะเข้าไปหาคอฟฟี้ทานดีกว่าเดินทางมาไม่ได้หลับได้นอนเลย และคงจะหาที่งีบสักพัก ปล่อยให้คุณพ่อจำเป็นดูแลไปแล้วกัน ผมออกไปดูงานคนงาน ปล่อยให้พ่อคุณพ่อจำเป็นเลี้ยงน้องไป พอผมกลับมาพ่อผมก็มาแล้ว มาเป็นคุณปู่จำเป็นอีกคน พ่อผมอุ้มตัวน้อย สงสัยจะหลงว่าเป็นหลานแน่ๆ

“ไงลูก ใครทำหนูร้องลูก แจ็คเหรอลูก เดี๋ยวปู่ตีเลยเนอะ “พ่อผม ผมก็ยืนมอง ทั้งพ่อและแจ็ค ลุมดูแลเด็กน้อยกันใหญ่เลย

“ดูท่าพ่อจะอยากได้หลานแล้วนะพี่ “ไอ้โจ้มันกระซิบกับผม

“นี้ถ้าเป็นลูกน้องบีมจริง กรูรับเป็นพ่อให้เลย มรึง ด้วยความเต็มใจ”ผมหันไปกระซิบกับไอ้โจ้น้องชายผม มันมองผมแบบว่าไม่อยากเชื่อ คือน้องบีมจะเต็มใจกับผม ผมมองตาก็อ่านใจมันได้เลย

“อย่าดึงขนจมูก หมดแล้ว ทั้งพี่ทั้งเมียแย้งกันดึง”ไอ้โจ้

“มาแล้วไหน ใครบอกว่าไอ้แจ็คมีลูก อุ้ยย จริงด้วย”ไอ้เจมส์มาถึงพอดี

“ผลงานผมพี่เจมส์”ไอ้แจ็คพูด

“น่าเชื่อตายเลย “ไอ้เจมส์

“ทำไมกลับละวันนี้ หรือว่ารู้ว่าน้องรักมรึงจะมาเซอไพรส์”ไอ้โจ้มันถามเจมส์

“มาเซอไพรส์พ่อต่างหากและมาโดยไม่ได้นัดหมายไอ้แจ็คซะหน่อย พี่โจ้”ไอ้เจมส์พูด

“พ่อไปทานอาหารเย็นก่อนดีกว่า เจนดูแลเอง”เจนบอกพ่อ และเข้าไปอุ้มเด็กน้อยพวกผมพากันเข้าไปทานข้าวกันหลือแม่เจนที่ดูแลเด็กน้อยอยู่

“แจ๊ค ไหนเราบอกพ่อว่าไม่ไง ไอ้ลูกคนนี้”พ่อผมบ่นลูกชายคนเล็กทันที

“แม้พ่อ พอพ่อถามว่าแจ็คจะมาไหมนั้นแสดงว่าต้องมีอะไรแน่ๆ ผมเลยต้องมาไงพ่อ”แจ็คมันตอบพ่อผม พ่อผมสะบัดหน้ามามองแจ็ค

“วันนี้แจ็คเอาเด็กไปนอนด้วยนะพ่อ “แจ็คพูดขึ้นพวกผมสะบัดหน้าไปมองแจ็คทั้งหมด

“อย่า”และพูดออกมาพร้อมเพียงกันโดยไม่ได้นัดหมาย คือกลังลูกเขาบาดเจ็บ ยิ่งตัวเล็กนิดเดียว

“ไม่เอาแจ็คน้องเล็กเกินไป “ผมหันไปบอกแจ็ค

“ผมไม่นอนทับหรอก นะ ผมเอาไปดูแลเอง ไม่รู้ว่าทำไม ผมอยากดูแลเด็กนี้อะ ถ้าจะให้ดี ขอเลยได้ไหม”ไอ้แจ็ค พูดผมนี้ เด็กนะไม่ช่ตุ๊กตาบาบี้  แถมมันทำอาหารอะไรไม่ได้สักอย่างแม้กระทั้งไข่ทอด เด็กอดตาย

“น่ะ แจ็คเอาไปนอนด้วยคืนนี้”แจ็คพูดผมหันมามองพ่อผม

“เอา แต่ระวังหน่อยนะ และจะตื่นได้ไหมถ้าร้องกินนมเนี๊ยะ”พ่อผมพูดกับแจ็คนั้นซิผมหันไปมองน้องชายผม

“ได้ซิ  พ่อเชื่อแจ็คซิ”แจ็คพูดผมก็คงต้องยอม ผมนั่งทานอาหารกัน ดูแจ็คตื่นเต้นพอทานอาหารเสร็จก็รีบขึ้นไปจัดเตียงนอนผมและผมก็อุ้มเด็กน้อยที่น้องเจนได้ป้อนนมไปแล้ว กำลังจะเข้านอนแล้วแน่เลย นอนเร็วดีจัง เจนก็เอาเบอะเด็กไปด้วย

“แจ็ค ไม่ให้น้องนอนกับแจ็คบนเตียงนะ เดี๋ยวแจ็คดิ้นมาทับ พี่เจนจะให้นอนข้างเตียงเรานะ ที่ซอกนี้นะเพราะน้องจะได้ไม่หนาวตอนแจ็ตเปิดแอร์ “เจนพูดและจัดที่นอนให้เด็กน้อยตอนนี้หลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมกอดผมแล้วเลี้ยงง่ายมาก กินและนอน ก็เด็กแรกเกิดนี้ครับ ผมกับเจนก็นอนมอง และ

“ถ้าน้องหิวนมนะ นมในขวดแบ่งนี้น่ะแจ็ค และน้ำร้อนพี่ใส่ขวดเก็บความร้อนไว้ “เจนอธิบายให้แจ๊คฟัง แจ็คพยักหน้า ผมก็ออกมาจากห้องพักแจ็ค

“เจนเราไป นอนกันบ้าดีกว่าไหม พี่ว่าลองทำเบบี๋ดูบ้างดีกว่าเนอะ”ไอ้โจ้พูดและผมนึกขึ้นได้ว่าผม จะต้องส่งมันไปประชุมแทนงั้นเทรนมันคืนนี้เลยดีกว่า

“โจ้ อีกสองวันจะให้ไปประชุมไปพี่จะเทรนให้ก่อน”ผมพูดโจ้สะบัดหน้าหันมามองผม

“ไปเลย โจ้ “ผมเร่ง และหันไปขยิบตาให้น้องเจนผม

“เจนรอที่ห้องนะพี่โจ้ ถ้ามาช้าอาจจะหลับก่อนและห้ามปลุก ไปนะ สวีทกันสองคนพี่น้อง “เจนพูดแบบหยอกเล่นกันไอ้โจ้และผมก็ดึงแขนไอ้โจ้เข้าห้องเพื่อนจะได้เทรนการเข้าห้องประชุมและจะได้ไม่ขายหน้าเขา ผมพาเข้ามาและหยิบแฟ้มเอกสารที่ผมต้องใช้ในการประชุมส่งให้โจ้เคยไปแล้วแต่ส่วนใหญ่มีผมไปด้วย ตอนนี้ผมต้องปล่อยน้องไปคนเดียวบางแล้วผมคิดว่านะ ผมก็พูด บร้าๆๆๆ

“เว้ยยย!  ไม่!  ไม่! ”เสียงร้องไอ้น้องแจ็คผม ผมก็ตกใจลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานและพ่อก็ออกมาจากห้องนอนพ่อและน้องๆผมทุกคนแต่ผมวิ่งไปแล้วไม่ได้ไปดูน้องน่ะ ไปดูเด็ก ไม่น่าเลย ผมเปิดประตูเข้าไป ที่ห้องนอนแจ็คผมก็เจอ แจ็คมันเอาเด็กมานอนบนเตียงและน้องตัวแสบผมกำลังเอามือป้อง เหมือนป้องอะไรสักอย่าง ผมสังเกตุ ตัวมันเปียกไปหมด

“เป็นอะไรแจ็ค”ผมถามแจ็ค พ่อผมเดินเข้ามา

“อุแหว๊ๆๆๆๆ”เด็กน้อยร้องด้วยอาการตกใจ พ่อผมรีบเข้าไปอุ้มขึ้นมาโอ๋ๆ ทันที

“ฉี่นี้ ทำไมไม่ใส่แพมเพิร์สให้หลานก่อนนอนกันละ”พ่อผมพูดว่าฉี่ และถามถึงแพมเพิร์มว่าพวกผมไม่ใส่ให้เด็กน้อยเหรอ

“ใส่นะพ่อ เจนใส่เองอะ แล้วไปไหนละแจ็ค”เจนถามไอ้แจ็คน้องชายผม ส่วนไอ้โจ้กับไอ้เจมส์มันขำน้องชายตัวแสบของมันกันใหญ่

“ก็แจ็คกลัวน้องในกางเกงเด็กจะรีบเล็กนิดเดียวเลยถอดออกอะ ไม่รู้ว่าจะ ฉีรดได้ขนาดนี้ แจ็คเปียกหมดเลย เหม็ดด้วย “แจ็คพูดผมอยากจะขำและสมน้ำหน้าอยู่นะ พ่อผมก็อุ้มเด็กน้อยขึ้นมาปลอบโยนให้หายตกใจ

“งั้นพ่อเอาไปนอนห้องพ่อแล้วกัน เจนเอาที่นอนเด็กมาให้พ่อด้วยนะเจน ไปลูก แจ็คมันแกล้งเหรอพรุ่งนี้ปู่ตีเลยเนอะ “พ่อผมอุ้มตัวเด็กน้อยออกไปแล้ว

“ไปนอนห้องไอ้เจมส์เลย เปียกไปหมดเลย แจ็ค”ผมพูด

“แต่อาบน้ำก่อนเลยนะแจ็ค  ฮาๆ”ไอ้เจมส์มันขำน้องมันน่าดู

“พี่เจมส์อะ “ไอ้แจ็ค แต่เดินตามไปแต่โดยดี ผมนี้ส่ายหัวเลย และผมคงให้ไอ้โจ้ไปนอนได้แล้ว ดูท่าอยากจะกลับไปกอดเจนแย่แล้ว ผมพยักหน้าว่าไปนอนได้แล้วรีบดึงเจนไปเลย

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันบอยVsแจ็คบ้านจอจานเจอน้องแบงค์ ครั้งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 01-07-2015 11:19:49

 :laugh: คุณพ่อแจ็คป่วนน่าดู

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันบอยVSน้องแบงค์ เขาจะรักแด้ดคนเดียว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 01-07-2015 14:43:47

   บอย ระหว่างเดินทางไปหาแบงค์ ผมร้องไห้เสียที่แจ็คเขาไม่ไว้ใจผมเลยนี้เขากับคิดว่าผมไปหาแบงค์และแบงค์คือผู้ชายคนอื่นที่ผมมีตอนที่ผมจากเขาไปและคบเขาแค่แก้ขัดที่นั้นอีก แต่ที่ผมเสียใจหนักกว่าคือผมไม่อาจจะบอกความจริงเขาได้ว่าแบงค์คือคนที่เกิดกับเขา แต่คิดอีกทีถ้าผมบอกไปเขาจะรับผมได้หรือเปล่านี้ซิ  ผมเลยเพลอหลับไปทั้งน้ำตา จนกระทั้ง

“คุณบอยครับถึงแล้วครับ”คนขับรถบอกผม ผมก็ลืมตาขึ้นทันที ที่คนขับรถเรียกผม ผมเห็นบ้านหลังใหญ่ ก็บ้านผมนั้นเอง นี้ผมหลับไปนานเลยเหรอ ผมพยักหน้าและเดินลงจากรถ ผมต้องไม่ร้องไห้ต่อหน้าลูก ผมพูดในใจและเดินเข้าบ้านแม่บ้านเดินมาหยิบของที่ผมซื้อมาเพื่อเป็นของฝาก ผมยิ้มทักทายแต่ละคน

“คุณบอย ผมไปหรือเปล่าค่ะ “แม่นมที่ดูแลผมและลูกๆผมตอนนี้ แม่ศรีผ่อง เดินเข้ามาถามผมด้วยความเป็นห่วง

“ไม่ผอมลงหรอกแม่ผ่อง ยังเหมือนเดิมแค่แม่ผ่องไม่เจอบอยนานเท่านั้นเอง”ผมพูดและรีบเดินเข้าบ้าน

“แบงค์ อย่าวิ่งซิ เดี๋ยวหกล้ม “เสียงพี่ชายผมพี่บรูคส์ นั้นเอง วันนี้อยู่กับหลาน และน้องแบงค์คงรู้ว่าผมมาแล้วแน่นอน

“แด้ด แด้ด “น้องแบงค์วิ่งกางแขนมาหาผม ผมก็ย่อตัวลง ผมกอดลูกชาย ผมคิดถึงมากที่สุด ทั้งกอดและหอมแก้ม

“แด้ด แด้ ไม่ ไป”แบงค์ชี้ว่าไม่ให้ผมออกไปอีก

“คุณบอยครับอีกถุงหนึ่งครับพอดีหลงอยู่ในรถ”คนขับรถเดินถือถุงใบเล็กเข้ามาให้ผม ผมหันไปรับ และ

“บอยไม่ไป บอยไม่ไป”แบงค์พูดและผลักคนขับรถผมอออกคงคิดว่าเข้ามาตามผมออกไปข้างนอกอีกแน่เลย

“อย่าทำแบบนั้นน้องแบงค์ไม่น่ารักเลยนะ แลพ่อไม่ได้ไปไหน พ่อเพิ่งมา”ผมพูดกับแบงค์  คนขับรถยิ้มให้แบงค์และเดินออกไป ผมหันมาอุ้มตัวแสบผม และผมก็หันไปเจอพี่บรูคส์ ผมยกมือไหว้พี่บรูคส์

“ผอมไปหรือเปล่าน้องพี่ “พี่บรูคส์ทักผม

“ไม่ผอมหรอกพี่บรูคส์”ผมพูดขำขำ กับพี่บรูคส์ ตอนนี้น้องแบงค์กอดผม ผมหันมามองยังมีคราบน้ำมูก และผมสังเกตุตามีขี้ตาแล้วข้างซ้ายและข้างขวาก็แฉะแล้วด้วย

“ไม่ยอมให้เช็ดให้ทำอะไรเลยบอย”พี่บรูคส์พูด

“พ่อทำให้นะ เอาไหม”ผมพูด แบงค์มองไปรอบๆและหันมาพยักหน้าให้ผมเบาพร้อมกับจับผ้าขนหนูผืนเล็กที่เขาติดมาก มาอมที่ชายผ้า เขาชอมทำแบบนี้มากแถมพฤติกรรมแบบนี้ผมจำได้ว่าพ่อภูมิเคยเล่าให้ผมฟังว่าสมัยแจ็คเด็กๆติดผ้าขนหนูมาก ห้ามหาย ห้ามซัก ห้ามทิ้งแม้จะเน่ามาก ฮาๆ เอาไว้อมตอนนอน

“ป้าศรีเอาน้ำอุ่นมาให้ผม เดี๋ยวบอยเช็ดตัวน้องแบงค์เอง ดูมอมแมมมากเลยและ เอาน้ำอุ่นแยกมาให้ผมชุดหนึ่งผมจะเช็ดทำความสะอาดตาและจมูกน้องแบงค์”ผมพูดและอุ้มน้องแบงค์ที่กอดผมแน่นไม่ยอมปล่อยไม่ยอมลงจากตัวผมเลย กลัวผมจะหนีหายเขาไปอีก ผมก็มองใบหน้าลูกชาย ที่แก้มยังเปื้อนคราบน้ำตาและน้ำมูกอยู่เลย แถมชายผ้าขนหนูอีกด้วย

“ไม่อมแล้วแบงค์โตแล้วนะลูก”ผมพูดกับแบงค์  ผมออกมานั่งที่ระเบียงด้านหลังบ้าน มีปลาคาร์ฟที่พ่อผมเลี้ยงเอาไหว้หลอกล้อน้องแบงค์ ผมมีลูกกรงกันน้องแบงค์ตกลงไปด้วย

“ปลา แด้ด  ปลา มา”น้องแบงค์พูดผมหันไปมองอุปกรณ์ทำความสะอาดถูกจัดมาให้เรียบร้อยพร้อมอ่างไว้อาบน้ำ ผมก็จัดการเช็ดทำความสะอาดปลายจมูกที่บวมแดงจากการขยี่  ยิ่งเห็นแบบนี้ยิ่งสงสารและผมก็เช็ดตาให้คงอักเสบเล็กน้อยแล้วแหละผมว่า

“ไหงครับ แม้พอแด้ดมาให้เช็ดให้ไม่งอแงสักนิดเลยนะหลานลุง”พี่บรูคส์พูดผมเงยหน้ามอง

“พ่อกำลังจะถึงแล้วบอย และ พ่อบอกว่าพรุ่งนี้เจนจะมาดูตาของน้องแบงค์ให้ พ่อบอกว่าเจนเขาน่าจะดีกว่าพาไปหาหมอที่โรงพยาบาล “พี่บรูคส์พูด ผมเงยหน้ามองพี่บรูคส์แบบว่า พี่เจนจะสงสัยในตัวแบงค์ไหมว่าเป็นลุกของใคร

“ก็ได้ครับ”ผมตอบพี่บรูคส์ไป ตอนนี้ผมอาบน้ำน้องแบงค์เสร็จเรียบร้อยแล้ง

“คุณหนูแบงค์ ไม่งอแงเลยนะค่ะคุณบอย ตอนอยู่กับก้อย อาบน้ำที่เหมือนคนทะเลาะกันเลยค่ะ “ก้อยพี่เลี้ยงน้องแบ
ค์และก็เป็นหลานป้าศรีผ่องแกด้วย

“ทำไม ดื้อกับพี่ก้อยละครับน้องแบงค์”ผมถามน้องแบงค์

“แบงค์ไม่ดื้อ”หันไปบอกก้อยพี่เลี้ยงเขาทำแก้มป่องด้วย

“ค่ะไม่ดื้อค่ะ “ก้อยพูดเอาใจ น้องแบงค์ ผมก็กอดเขาไว้ แบงค์เงยหน้ามองผม ผมได้เห็นใบหน้าชัดเจนของน้องแบงค์มันทำให้ผมได้เห็นใบหน้าแจ็ค ซ้อนขึ้นมาด้วย ไม่รู้ว่าป่านนี้เป็นยังไงบ้างนะ

“ต้องทานยาแล้วค่ะคุณแบงค์”ก้อยเข้ามาพร้อมยาที่น้องแบงค์ต้องทาน คนที่ผมอุ้มหันไปเห็นเท่านั้นแหละดีด ตัวขึ้นกอดคอผมเลย

“แด้ด ไม่ กิน แด้ด ไม่กิน”น้องแบงค์ไม่ชอบกินยาเหมือนกันไม่มีผิดเลยเรื่องเดียวเลยที่ผมเองก็เอาไม่อยู่เหมือนกันเรื่องกินยานี้แหละ

“ฮือๆ ไปนะ ไปนะ”นั้นหันไปไล่ พี่ก้อยเขาอีกด้วย

“ก้อย ไป  ก้อย ไป”เรียกเป็นเพื่อนเลยนะ ผมก็จับแบงค์ให้นั่งลง

“ยานี้หวานไม่ขมมากหรอกนะคนเก่งของแด๊ด “ผมพูดแต่ดูท่าแล้วเด็กที่นั่งอยู่บนตักผมจะไม่ยอมกินท่าเดียวเลย

“ถ้าแบงค์ไม่กินยาแบงค์ก็จะไม่หายนะ และแด๊ด ไม่พาไปเที่ยวดู มนุษย์หิมะอีกนะ “ผมพูดแบงค์ไปเที่ยวยุโรปกับผมก่อนที่ผมจะบินไปเรียนกับพวกแจ๊ค ดิว แอ้ ติ๊กและพาย เขาชอบมากทีเดียว แต่ตอนนี้เกิดอาการลังเล

“และบอยจะกลับ   ......”ผมพูดกับแบงค์ และทำท่าว่าจะส่งเขาให้ก้อยพร้อมขยิบตาให้ก้อยแกล้งทำเป็นลุกขึ้นมารับ แต่แบงค์กอดคอผมไว้แน่นมาก

“แด๊ด ไม่ ไป กิน กิน”ร้องใหญ่เลย ผมก็นั่งลงและหันไปรับถ้วยยามา พร้อมจ่อที่ปากของน้องแบงค์  แบงค์มองผม และมองถ้วยยาที่ผมถือไว้

“หึ”ผมเลิกคิ้วมองแบงค์ว่าเอายังไง

“อ้า”น้องแบงค์อ้าปากรอและหลับตาปี๋ ผมนึกถึงภาพที่แจ็คไม่สบายและต้องทานยาได้ดี เรียกว่าทานยากมาก เลยเป็นเหตุให้เวลาไม่สบาย ไม่ค่อยอยากบอกใครแถมจะกินทีนี้ไม่ได้ต่างจากแบงค์ตอนนี้เลย ผมก็หยิบแก้วยาและกระดกให้แบงค์ซดยา พอยาเข้าปากแบงค์ไปได้ก็แลปลิ้นแบบรสชาติมันคงแปลกๆ

“อีก อย่างเดียวค่ะ คุณแบงค์”ก้อยหยิบแก้วสุดท้ายมาให้

“อืมม”แบงค์ทำท่าจะปฏิเสธอีกแล้ว ผมเลิกคิ้วมอง

“อืมม”มีพยักหน้ารับแบบเศร้าและผมก็จัดการให้แบงค์ทานยาจนครบ ผมอุ้มเขาไปห้องนั่งเล่นเพื่อพาไปเล่นของเล่นกับเขา ของเล่นพัฒนาทักษะที่พี่ๆผมคอยซื้อมาให้ และแต่ละอย่างแบงค์ทำได้ดีทีเดียวเรียกว่า ฉลาดมาก ผมนั่งมองน้องแบงค์ต่อนั้นต่อนี้ เป็นรูปเป็นร่างบ้าง ไม่เป็นบ้าง แต่นี้มันคือจินตนาการของเขา

“น้องแบงค์สร้างอะไรครับ”ผมถามลูกชาย

“บ้าน... ต้นไม้.... บอย... ?”แบงค์พูดและหยุดที่อีกคน และแบงค์หันมากอดผม และหอมแก้มผมด้วย

“รักแด้ด “แบงค์บอกผม ผมก็หอมที่หน้าผากแบงค์

“พ่อรักแบงค์ที่สุด และพ่อเชื่อว่าอีกคนก็รักลูกพ่อที่สุดถ้าเขาได้รู้”ผมพูดกับแบงค์

“ใครเหรอแด้ด “แบงค์ถามผม

“พ่ออีกคน “ผมพูดแบงค์ทำหน้างง

“ไม่ รักแด้ดคนเดียว”แบงค์พูด ผมก็ยิ้มก็แบงค์เขายังไม่รู้นิว่าคนนั้นคือใครแต่คงไม่นาน แจ็คต้องทำให้พ่อของบอยเห็นให้ได้นะว่าแจ็คจะดูแลบอยและลูกได้ ผมได้แค่คิดเท่านั้นคงต้องรอเวลาแต่แบงค์ก็โตขึ้นทุกวัน ถ้าวันที่เขาโตขึ้นมาเขาจะรับผมและแจ็คได้ไหม และยิ่งผมเป็นคนอุ้มท้องเขามาอีกละ ผมจะทำยังไงถ้าลูกรับผมไม่ได้

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันบอยVSน้องแบงค์ เขาจะรักแด้ดคนเดียว
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 01-07-2015 19:03:02

เรื่องของบอยยุ่งเหยิงน่าดู จะเคลียร์ได้มั๊ย

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันบอยVSน้องแบงค์วันนี้พี่โจ้และพี่เจนได้เจอแบงค์
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 02-07-2015 08:09:01

บอย และน้องแบงค์ VS ลุงโจ้กับลุง(หรือป้านะ)เจน ครั้งแรก  ผมตื่นมาแต่เช้าลงมาทำอาหารให้แบงค์ทานปกติเหมือนตอนที่ผมอยู่กับเขา ผมทำอาหารเองเลยรู้ว่าน้องแบงค์ชอบอะไรไม่ชอบอะไร ดfและต้องทำยังไงถึงจะหลอกล้อให้เขาทานได้

“ก้อยจัดโต๊ะอาหารเลยนะ และแม่ครัวว่าวันนี้ตอนเที่ยงผมมีแขกมาทานอาหารด้วยสองคนและพี่บรูคส์ด้วย”ผมหันไปบอกก้อย และผมก็เดินขึ้นมาบนบ้าน และเดินไปที่ห้องนอนผมเมื่อคืนผมเอาเตียงนอนแบงค์มาไว้ที่ห้องนอนผม จะได้ดูแลได้แต่เมื่อคืนแบงค์ไม่ตื่นร้องทานนมเลย นอนยาวเลย

“แบงค์”ผมเห็นน้องแบงค์ตื่นมาขยี่หูขยี่ตาใหญ่เลยมีขี้ตาเยอะเลยวันนี้

“น้องแบงค์ อย่าขยี่ตาซิลูก”ผมรีบอุ้มและจับมือร้องแบงค์

“ฮือๆ”เขาคงรำคาญ ผมก็เดินออกจากห้องนอนผมทันที

“ป้าศรีผ่องครับ ผมรบกวนเอาน้ำอุ่นและสำลีให้ผมหน่อยครับ ผมจะเช็ดตาให้น้องแบงค์”ผมเรียกป้าศรี  พอป้าศรีได้ยินแบบนั้นก็จัดการจัดหาให้ผมทันที ผมจับมือน้องแบงค์ไว้

“บอย เกิดอะไรขั้น”พี่บีมเดินลงมาชั้นล่าง

“น้องแบงค์มีขี้ตาเยอะเลยครับพี่บีมและนี้พยายามจะขยี่อย่างเดียวเลย”ผมพูดและจับมือแบงค์ไว้ พี่บีมก็ดู

“เริ่มอักเสบแล้วนะเนี๊ยะ อย่าขยี่ซิน้องแบงค์ ไหนคนดีให้ลุงดูหน่อย อืมม ขี้ตาสีเขียวเล็กน้อยแล้ว”พี่บีมดูและร้องห้ามปรามแบงค์ พอป้าศรีเอาชุดลำลีมาให้ผมก็จัดการเช็ดให้โดยมีพี่บีมช่วยผม อุ้มน้องแบงค์ แต่แบงค์ดิ้น  ผมใช่เวลาซักพักในการทำเช็ดดวงตาให้เขา ดีนะที่พี่บีมลงมาช่วย

“เรียบร้อยแล้ว ร้องเก่งน่าดูเลยนะ  ฟ๊อด!“พี่บีมพูดและหอมแก้มแบงค์

“อาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วไปทานกันดีกว่า พี่บีมด้วย พี่บีมเป็นยังไงบ้างครับ เออ”ผมพูดและผมก็ขวนพี่บีมทานอาหารเช้ากันพร้อมตัวดีของผม 

“พี่ดีขึ้นแล้ว พี่โจให้ยาพี่มาทานะบอย”พี่บีมพูดผมพยักหน้า พี่โจนี้ก็น่ารักนะ ตามจีบพี่บีมตั้งแต่สมัยที่ผมไปอยู่กับอาภูมิ แต่พี่บีมซิ ผมไม่รู้ว่าทำไม แต่เหมือนพี่บีมมีคนที่รักมากอยู่แล้ว แถมช่วงสองปีมานี้พี่บีมกับพี่บรูคส์เหมือนมีปัญหากันแม้ว่าต่อหน้าพ่อผมกับพวกผม พี่บีมกับพี่บรูคส์จะคุยกันปกติแต่มันมีบางอย่างที่ทำให้พวกผมรู้ว่าพี่บรูคส์กับพี่บีมมีปัญหากัน และไม่สนิทกันมากเหมือนเมื่อก่อนหน้าสองปีที่ผ่านมา  ผมเข้าไปนั่งทานอาหารเทียงกันปกติ พี่บีมก็ทานไปเล่นกับหลานไปด้วย และผมก็เอายาให้น้องแบงค์ทานและนั่งเล่นกันพักหนึ่ง พอได้สักพัก แบงค์ก็ง่วงนอน ผมเลยพาไปนอน

“กริ้งๆๆ”เสียงมือถือผมดังขึ้น ผมรีบหยิบมาดูและเปิดเครสออกดูหน้าจอ ผมคิดว่าแจ็คซะอีกแต่ไม่ใช่เลย เป็นธรรณ์

“บอย ถึงบ้านหรือยังครับ”ธรรณ์ถามผม

“ถึงแล้วธรรณ์ เมื่อวานนี้บอยมาถึงและวุ่นวายกับน้องแบงค์ แถมงอแงเหมือนกลัวว่าบอยจะทิ้งเขาไปอีก “ผมพูดพร้อมกับหันไปมองตัวน้อยที่นอนกอดผ้าที่เขาติดมาก

“คงไม่สบายตัวนะบอย และยิ่งบอยหายไปจากเขานาน เขาเลยยิ่งกลัว “ธรรณ์พูดผมมองน้องแบงค์นี้ผมทำถูกหรือเปล่าที่ผมไปเพื่อจะทำให้พ่อของเขารู้ว่าผมต้องการเขา และเขามีความสำคัญกับผมแค่ไหน แต่ผมบอกความจริงเรื่องผมกับแบงค์ไม่ได้นี้แหละที่ทำให้ผมยิ่งปวดใจมากที่สุด

“พ่อลูกนี้ติดบอยพอพอกันเลยนะ”ธรรณ์พูดทำเอาผมยิ้มออกมาเล็กน้อย

“แถมงองแงเก่งไม่แพ้กันด้วย”ธรรณ์พูดอีกก็ถูกอีก  พ่อลูกคู่นี้งอแงเก่งหมือนกันมากทีเดียว

“ตี๋น้อยบอกว่าเมื่อคืนเมามาก แถมพูดอีกนะ จะไปเตะ ไอ้แบงค์ ฮาๆ “ผมได้ยินนี้ น่าจริงๆ จะมาเตะลูกตัวเองนี้นะ ถ้ามาและเห็นตัวแค่นี้จะเตะลงไหมนะ ผมเอานิ้วเกลี่ยแก้มตัวนอนเล่นมีนอนและยิ้ม

“บอย ธรรณ์เห็นใจบอยมากเลยนะที่ต้องแบกมันไว้คนเดียว โดยทีอีกคนก็ยังไม่รู้ และไม่รู้ว่าเขาจะได้รู้ไหม “ธรรณ์พูด ทำเอาผมนิ่งไปเลย ถ้าเขาทำไม่ได้ เขาก็จะไม่มีวันได้รู้เรื่องนี้พ่อผมพูดกับผม

“ธรรณ์อยากไปหาน้องแบงค์จังแต่ตอนนี้ยุ่งมาก “ธรรณ์พูด

“ไว้ว่างแล้วค่อยมาหาก็ได้มั้งธรรณ์แค่นี้เอง”ผมพูด

“จะไปยังไงละ ยิ่งตอนนี้ ไอ้ตี๋น้อยตามติดเหมือนปิงเลยนะ”ธรรณ์พูดผมนี้ขำเลย เมื่อก่อนมีแต่คนว่าผมกับแจ๊คตอนนี้มีเพิ่มมาอีกคู่แล้วเหรอ คือธรรณ์และหลุยส์

“เออ ธรรณ์แค่นี้ก่อนนะ ตอนนี้พี่โจ้กับพี่เจน พี่ชายของแจ็คเขามาดูตาที่ตอนนี้น่าจะอักเสบแล้ว”ผมพูด

“เออ แล้วพี่เขาจะไม่บอกแจ็คเหรอ”ธรรณ์พูด

“พี่เขารู้แค่ว่า เป็นเด็กในบ้านบอยเท่านั้น พี่ๆ ไม่เคยรู้เรื่องบอย เออ บอย”ผมพูด

“สามารถตั้งครรถ์ได้ ถ้าเป็นธรรณ์ ธรรณ์ก็คิดว่าจะยืดอกเลยว่าได้ทำหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ ธรรร์ไม่เข้าใจบอยได้ดีหรอก แต่ธรรณ์ไม่เคยมองว่าบอยผิดปกติ แต่กลับมองว่าเป็นสิ่งที่วิเศษที่สุดและแบงค์เขาต้องภูมิใจในตัวบอย เชื่อธรรณ์นะครับ”ธรรณ์พูดให้กำลังใจผม

“ขอบคุณครับธรรณ์ “ผมพูด

“งั้นไว้ค่อยคุยกันแล้วกันนะธรรณ์  บอยคิดถึงนะ บายครับ “ผมพูดและกดวางสายทันที ผมรีบเดินลงไปด้านล่างผมพยักหน้าให้ก้อยขึ้นไปดูแลน้องแบงค์ด้านบนก่อน ผมเดินไปรอพี่ๆที่หน้าบ้าน

“ไม่ได้มานานเลยเนอะเจน บ้านลุงณะ ตกแต่งสวยเลยตอนนี้ เราเอาแบบนี้บ้างไหมเจน”ผมได้ยินเสียงพี่โจ้ คุยกับพีเจน ผมรู้ว่าพี่โจ้กับพี่เจนไม่ใช่พี่น้องแท้ๆกันเลยรักกันได้

“แม้พี่โจ้เจนว่าหลังใหญ่ไปนะ ถ้ามีลูกมีหลานได้ก็ว่าไปอย่าง”ผมได้ยินแบบนี้ก็หุบยิ้มไปนิดหนึ่ง

“น้องบอย”พี่เจนเข้ามาถึงก็ทักผมทันที ผมยิ้มให้พี่เจน ผมเข้าไปกอด พี่เจนเหมือนพี่แท้ๆผมเลย

“ดีครับน้องบอย กลับมาบ้านเหรอครับ แล้วนี้ปล่อยให้น้องพี่ไปลัลล่าที่มัลดิฟคนเดียวเองเหรอครับ ไม่น่าเชื่อว่า ไอ้แจ็คมันจะยอม”พี่โจ้พูดผมกับพี่เจนก็หันไปมองพี่โจ้พร้อมกัน

“พี่โจ้ก็รู้อยู่แล้วว่าไม่มีทาง แต่บอยคงใจแข็ง กับแจ็คนะซิ “พี่เจนพูด ผมยิ้มว่าใช่เลย ผมใจแข็งไม่ยอมไปและเขาคงงอนผมน่าดูเลย

“แต่พี่ว่าดีแล้ว อย่าตามใจแจ็คมากหนัก “พี่เจนบอกผม

“แล้วนี้เด็กคนไหนเหรอครับที่จะให้พี่กับเจนมาดู เอ้ย พี่เจนคนเดียวครับมาดู เห็นว่าตาอักเสบ “พี่โจ้พูด

“อยู่ด้านบนนะครับ น้องเขาเป็นหวัด และร้องไห้งอแงมากไป คงเอามือไปขยี่ปล่อยด้วย เลยอักเสบ นี้เมื่อวานบอยมาถึงก็เอาน้ำอุ้นเช็ดทำความสะอาดให้แต่พอตื่นมาตอนเช้า มีขี้ตาเยอะเลยครับพี่เจน บอยนี้ตกใจมาก”ผมพูดและผมลืมตัวไป พี่โจ้กับพี่เจนมองผมแบบว่าทำไมผมห่วงเด็กที่ผมให้พี่เขามาดูอาการมากจนผิดปกติ

“เออ.... คือ ..... เออ .......น้องเขาเป็นเด็กในบ้านผมนะครับ และบ้านผมไม่มีเด็กเล็ก พอน้องเขาเกิดมาผมก็รู้สึกเอ็นดูเลย เอามาดูแลเองบ้าง...นะครับ”ผมพูด เกือบไปแล้วผม

“อ้อ! พี่โจ้นี้ตกใจหมดเลยครับน้องบอย แม้เล่าอาการน้องได้เหมือนคุณแม่ของน้องเองเลย แต่พี่เชื่อว่าไม่ใช่แนนอนน้องบอยเป็นผู้ชาย เนอะ เจน เนอะ”พี่โจ้พูด ผมนี้น่าจริงๆเลย แต่ผมก็ยิ้มแหยๆ ให้ และผมก็เดินนำพี่ๆ สองคนขึ้นบนบ้านทันที ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ น้องแบงค์ตื่นตอนหรือยังนะ

“นอนบนบ้านเลยหรอครับ”พี่โจ้ถามผม

“พอดีว่า พอผมมาถึงผมก็จะเอาเขามานอนเล่นนั่งเล่นในห้องนะครับ “ผมพูด และพี่บีมออกมาจากห้องพอดีเหมือนกำลังเตรียมตัวออกไปข้างนอก

“พี่บีมสวัสดีครับ”พี่เจนยกมือไหว้พี่บีม พี่เจนห่างจากาพี่บีมเหมือนห่างจากพี่โจ้นั้นแหละ

“ดีครับบีม”พี่โจ้ทักพี่บีม พี่โจ้รุ่นเดียวกับพี่บีมเลย

“ดีโจ้ และเจนมาดูหลาน เออ ...ลูกคนใช้ในบ้านให้เหรอ “พี่บีมทักเกือบหลุดว่ามาดูหลานแล้วซิ

“แต่ผมต้องออกไปข้างนอกก่อนเพราะว่ามีงานเข้า ผมคงไม่ได้ดูแล บอยให้ก้อยเขาพาโจ้กับเจนไปดูแล้วกัน “พี่บีมพูด และบอกผมเป็นนัยว่าให้แค่พี่โจ้กับพี่เจนไปดูกันเอง ผมก็เดินลงไปกับพี่บีม ผมเห็นพี่โจ้กับพี่เจนเดินเขาห้องนอนผมแล้ว ผมหวังว่าน้องแบงค์จะไม่อาระวาดจนเกินไปนะ ฤทธิ์ยิ่งเยอะๆอยู่แต่ได้จากผมแน่นอน ได้พ่อเขาเต็มตอนเด็กๆ คนหน้าตาแปลกๆเขาหาเขาไม่ได้เลย กรี้ดและทุบเขา แต่แบงค์ไม่ทำแบบนั้นแค่อาจจะไม่ให้อุ้มง่ายๆ เท่านั้นเอง ผมลงมาหาพี่บีม คนในบ้านมารอที่ชั้นล่างกันหมดแล้ว พี่บีมคงเรียกมา

“ทำตามทีคุยกันไว้นะ ห้ามเรียกคุณแบงค์ หรือคุณหนู ให้เรียกน้องแบงค์กัน และ ตอนนี้น้องแบงค์คือลูกของก้อย เข้าใจตามนี้นะ อย่าทำให้ แขกสองคนที่มาวันนี้ระแคะระคายเรื่องบอยและแบงค์เป็นอะไรกันขึ้นมา ไม่อย่างนั้นผมจะกลับมาและหักเงินเดือน อันนี้ผมพูดจริงเพราะมันส่งผลกระทบกับพ่อผมและบอยโดยตรง “พี่บีมพูดกับทุกคนในบ้านผม และพี่บีมก็ออกไป ผมนี้เป็นห่วงว่าแบงค์จะให้ตรวจแต่โดยดีไหม ผมเลยเดินขึ้นไปด้านบน

“คุณบอย ค่ะให้ป้าขึ้นไปดูเองดีกว่าไหมค่ะ”ป้าศรีผ่องบอกผม แต่ผมส่ายหัว ผมเดินขึ้นไปหยุดที่หน้าห้องนอนผมทันที

“หาแด้ด หาแด้ด ไป  ออก ไป๋ หา แด้ด “เสียงน้องแบงค์นี้ เอาไงดีดูท่าจะไม่ยอมง่ายๆซะด้วยซิ

“ไปนะ ออกไป นะ “นั้นไล่พี่เจนกับพี่โจ้แน่เลย

“น้องแบงค์อย่านะค่ะ อย่าทำแบบนั้นไม่น่ารักเลยค่ะ “ก้อยเอาไม่อยู่แน่ ผมหันมามองป้าศรี ป้าศรีก็เอาไม่อยู่ผมเลยตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป สิ่งที่เห็นคือข้าวของในห้องกระจายไปหมด และพี่เจนกับพี่โจ้ไอยู่มุมห้องแล้ว น้องแบงค์น่ะน้องแบงค์

“ไป๊”นั้นมีไล่ ลุงอีกนะ แม้ว่าลุงจะยังไม่รู้ก็ตาม

“พี่โจ้นี้ก็แมนมากเลย เอาเจนบังพี่ทำไมเนี๊ยะ”พี่เจน

“พี่เชื่อว่า ความน่ารักของเจนจะทำให้น้องเขาไม่หยิบอันแข็งๆปาเราสองคน เจน”พี่โจ้พูด

“แบงค์”ผมเรียกน้องแบงค์ แบงค์หันมาน้ำตาเต็มเบ้าตาไปหมด

“แด้ด แด้ด”แบงค์เรียกผมและกางแขนหาผม

“แด้ด!”อันนี้พี่โจ้กับพี่เจนร้องออกพร้อมกันเลย

“เออ พี่โจ้ พี่เจน “ผมหันไปมอง

“ตกลงลูกน้องบอยเหรอครับ”พี่โจ้พูด ผมก็มองก้อย เอาไงดี

“ลูกของก้อยค่ะแต่ว่าก้อยไม่มีสามีค่ะ สามีก้อยทิ้งไปตั้งแต่น้องยังไม่คลอด แถมเป็นแค่คนใช้ฐานะก็ไม่ดี คุณบอยช่วยเหลือมาตลอดตั้งแต่ท้องจนคลอด ดิฉันเลยยกให้เป็นลูกบุญธรรมค่ะ”ก้อยพูดขึ้น ผมหันมายิ้มพูดได้ดีมาก แบงค์กอดผมแน่น ไม่ยอมปล่อย ผมหันไปหาผ้าขนหนูมาเช็ดน้ำตาและน้ำมูกให้

“แบงค์ทำแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ “ผมพูดกับแบงค์ แบงค์เงยหน้ามองผมและหันไปมองพี่โจ้และพี่เจน

“ใจร้าย”นั้นหันไปชี้พี่โจ้ซะงั้นพี่โจ้ชี้หน้าตัวเองอีกนะ หลานบอกว่าใจร้าย

“ตรงไหนครับน้องแบงค์ครับ พี่นี้ถูกหนูรังแกชัดชัดนะครับ ปานั้นปานี้อย่างเดียวเลยนะลูกนะ “พี่โจ้แต่พี่เจนเอาศอกกระทุ้งแขนพี่โจ้

“นี้ลุงหมอเจน จะมาดูตาของน้องแบงค์น้องแบงค์ตาเจ็บรู้ไหมครับ อย่าดื้อนะ ไม่งั้น แด้ด ไม่อุ้มนะ”ผมพูดแบงค์เงยหน้ามองผมและพี่เจนค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆ และพี่โจ้ด้วย ตามพี่เจนเข้ามาอีกคน 

“พี่เจน มี ลูกอมด้วยนะ แต่เอาไว้หลังจากให้ เออ ลุงเหรอ บอย “พี่เจนพูดแต่หันมาถามว่าพี่เจนเป็นลุงเหรอ

“ไม่ใช่แน่นอนเจน ป้า”พี่โจ้พูด พี่เจนหันไปมองและ

“ปึด”ดึงจนจมูกพี่โจ้ซะงั้น  “โอ้ย เจน ดึงขนจมูกพี่ทำไม “พี่โจ้ร้องทันที

“เอิ้กๆ”แบงค์หัวเราะร่วนเลย 

“ไม่น่าเชื่อว่าตัวแค่นี้ชอบให้คนเจ็บตัวถึงจะหัวเราะ”พี่โจ้พูดและพีเจนนั่งใกล้ แถมหยิบเอาชุกะจุ๊บขึ้นมาอันหนึ่ง น้องแบงค์ มองแต่พี่เจนยังไม่ให้

“คนนี้พี่เจน คุณหมอที่ใจดีมากมาก ไม่ฉีดยาแน่นอน “พี่เจนพูดเท่านั้นคนที่ได้ยินยิ้มตาหยีมาเลย แต่ทำไมไม่ยอมตั้งแต่แรกนะแบงค์ 

“ลุงโจ้ด้วยนะ ดูหน้าตาลุงก็รู้เนอะว่าหน้าตาดี ใจต้องดี “พี่โจ้พูด แบงค์เงยหน้ามองและ หันมาเบะปากจะร้องไห้ซะงั้น

“คิก คิก คิก พี่โจ้ ไปยืนไกลๆเลย หน้าตาดีเกินไป เด็กกลัวเห็นไหม “พี่เจนหันไปบอกพี่โจ้ พี่เจนก็หยิบอุปกรณ์ในกระเป๋าออกมาน้องแบงค์ก็เหลือบมองและแอบกับอกผม สนใจแต่ก็กลัว หรืออายลุงเจนก็ไม่รู้

“ไม่เจ็บแน่นอนครับ”พี่เจนพูด ผมก็มองแบงค์ และพี่เจนก็ตรวจโดยการฟังป๊อดและ ตรวจว่ามีไข้ไหม พอดีวันนี้ไม่มีไข้ และตรวจดู โพงจมูก แบงค์ร้องดิ้นนิดหน่อยและก็หยุดร้อง และพี่เจนก็ตรวจดูตา

“เอาละเสร็จแล้ว น่าจะเพราะมีเชื้อโรคติดที่มือนะ และน้องเอามือตรงนั้นไปขยี่ ช่วงนี้ยังไงก็ล้างมือน้องบ่อยๆหน่อยแล้วกันนะค่ะคุณแม่”พี่เจนพูด

“ครับพี่เจน “ผมพูดผมลืมตัว

“เออ ไม่ใช่คนนั้นเหรอ”พี่โจ้ชี้ไปที่ก้อย ผมลืมตัวตอบรับแทนก้อยซะงั้น ก้อยก็ชี้ตัวเอง ก้อยก็คงลืมไปเหมือนกันเป็นคุณแม่จำเป็น

“อ้อ  ค่ะ ค่ะ เป็นแม่ค่ะ”ก้อย

“เออ คือผมคิดว่าบอกผมนะครับ ผมไม่ได้ยินคำว่าคุณแม่ นะครับพี่โจ้ เออ พี่ก้อยอย่าลืมนะ “ผมหันไปบอกก้อยพี่เลี้ยงน้องแบงค์ทันที

“ค่ะคุณบอย ก้อยจะไม่ลืมค่ะ ว่าเป็นแม่ค่ะ”พี่ก้อยพูด

“และพี่จะให้ยาทานไว้ตัวนั้เป็นตัวเสริมภูมินะ วันละครึ้งช้อนชาก็พอ ส่วนยาลดน้ำมูกตัวนี้นะ ยาแก้แพ้แต่ละทานไปสักวันสองวันถึงจะออกฤทธิ์ ถ้าตัวที่ลดทันทีเลยในเด็กเล็กแบบนี้พี่ไม่แน่นำนะ เพราะว่าจะทำให้เสมหะไปค้างที่ปอด”เจนพูดผมพยักหน้าว่าผมเข้าใจ

“และนี้ยาหยอดตาตอนเช้าและยาป้ายตาตัวออยส์เมนท์  ป้ายก่อนนอน วิธีหยอดและป้ายพี่มีมาให้ด้วย”พี่เจนพูด

“ไม่เป็นไรผมเคยทำให้ ลูก….”ผมพูดหลุดออกมาอีกแล้ว

“ลูกของก้อยนะครับ ผมเคยช่วยเขาดูแลตอนเล็กๆน้องตาเจ็บ ใช่ไหมก้อย”ผมพูดและหันไปขอกำลังเสริม

“ใช่ค่ะ คุณบอยทำเองทุกอย่างเลยค่ะ ดูแลเอง เวลาไม่สบายเช็ดตัวเองด้วยนะค่ะ คอยวัดไข้ คอยห่มผ้าให้ ดูแลแบบไม่ห่างเลยอะค่ะ”พี่ก้อยพูด เออ ผมมองพี่โจ้ยิ่งทำหน้างงเข้าไปใหญ่เลย

“แม่พี่ก้อยชมผมเกินไปและนี้วิธีหยอดและป้าย เอาเก็บไว้ด้วยนะครับ”ผมแก้ตัวให้ตัวเอง ไม่รู้จะทันไหม ไม่น่าเลยผม และส่งถุงยาให้ก้อยถือไว้ ผมอุ้มน้องแบงค์ขึ้น เพราะดูท่าจะเริ่มไม่อยู่สุขแล้ว

“ถ้าอย่างนั่นพี่โจ้กับพี่เจนอยู่ทานอาหารด้วยกันก่อนนะครับผมหันไปบอกพี่เจน พี่เจนก็พยักหน้า ตอนนี้พี่เจน กำลังจะหยอดตาให้น้องแบงค์ผมก็ช่วยจับ และพี่เจนก็ยอดตาแบงค์ได้สำเร็จ

“อย่าขยี่นะแบงค์”ผมพูดและดึงมือแบงค์ไว้ ห้ามปรามแบงค์ไว้นั้นเอง จนยาเริ่มแห้ง ซึมเข้าไปหมดแล้วและพี่เจนกับพี่โจ้ก็เก็บอุปกรณ์และผมก็อุ้มหลานลงมาและก้อยเดินลงบอกคนในห้องครัวว่าให้จัดโต๊ะอาหารได้แล้ว เที่ยงพอดีเลย พอผมเดินลงมา พี่บรูคส์กลับมาพอดีเลย

“พี่บรูคส์ดีครับพี่”พี่โจ้แลพี่เจนที่ทักพี่บรูคส์

“ไหงตรวจหลานพี่เป็นไงบ้าง”พี่บรูคส์ถามแต่เราคุยกันแล้วนิจะไม่แสดงว่าแบงค์คือหลานเดี๋ยวเขาจะสงสัย พี่โจ้กับพี่เจนหันมามองผมและแบงค์ทันที

“พี่บรูคส์ เหนื่อยไหมครับ”ผมรีบแทรกตัวลงไปหาพี่บรูคส์และ

“พี่ เดี๋ยวพี่โจ้และพี่เจนก็สงสัยหรอก”ผมกระซิบ

“เออ พี่ลืม”พี่บรูคส์กระซิบกลับมา

“เออ คุณลุงคุณหลานดูสนิทกันมากเลยเนอะเจนเนอะ อิจฉาเนอะ”พี่โจ้พูด

“เออ อ้อ ไม่ใช่ลุง ไงครับ น้องแบงค์ เออ  ก้อย เอาลูกไปก่อนไป จะคุยธุระกัน”พี่บรูคส์พูด ก้อยหันมามองและ

“เอาลูกไปก่อน”พี่บรูคส์พูดเสียงรอดไรฟัน พี่ก้อยยังเฉยๆ จนพี่บรูคส์พูดอีกที

“อ้อ ค่ะ ลูกค่ะ ลืมไปว่ามีลูก มาค่ะไปเล่นกันดีกว่านะค่ะ “ก้อยก็รีบมาอุ้ม ทันที น้องแบงค์ไม่ยอมออกจากผมกอดผมติดเลย

“ไม่ ไป ไม่ไป “แบงค์ไม่ยอมไป

“ลุง ไล่ ไล่”นั้นหันมาชี้พี่บรูคส์ให้ไล่ก้อยไป แน่นอนสายตาพี่โจ้และพี่เจนที่มองพวกผมสลับกับก้อย

“ลุง ตี ก้อย “แบงค์กอดรัดผมไว้ว่าไม่ไปแบะหันไปบอกพี่บรูคส์ ชี้มือให้ตีพี่ก้อยเขาอีก

“ตีไม่ได้ ห้ามตี “พี่บรูคส์พูดกับแบงค์ และหันไปยิ้มกับพี่เจมส์และพี่เจน ผมว่าความจะแตกเอานะวันนี้

“เออ ถ้าดื้อนะลุง จะให้บอยกลับวันนี้เลยนะ แบงค์”พี่บรูคส์กระซิบกับแบงค์ แบงค์เงยหน้ามองและสะบัดหน้าหนีด้วย คืองอน นั้นเอง

“ก้อยพาไปก่อนนะ และดูอาหารเที่ยงให้ทานเลยนะ “พี่บรูคส์พูด และแบงค์ก็จำต้องไปกับก้อยพี่เลี้ยง

“โจ้ สบายดีไหม งานเริ่มเยอะแล้วซิ เพราะว่าได้เข้ามาช่วยโจเต็มที”พี่บรูคส์ถามพี่โจ้

“ครับยุ่งครับ ทั้งงานนอกและงานใน”พี่โจ้พูด พี่บรูคส์สะบัดหน้าไปมองพี่เจน

“คือว่าเจนเขาเปิดศูนย์เกี่ยวกับ จักษุแพทย์โดยตรง แน่นอนผมต้องยุ่งครับพี่บรูคส์ เพราะต้องเข้าไปช่วยสุดที่รักดูแล “พี่โจ้พูดและหันไปมองพี่เจน

“ดีแล้ว มีคนที่รักก็ต้องดูแล อย่าปล่อยปะละเลย เสียไปแล้วมัน เรียกคืนยากนะ และยิ่งน่ารักแบบเจนนี้ด้วย “พี่บรูคส์พูด

“อาหารพร้อมแล้วค่ะคุณๆจะทานเลยไหมค่ะ “ป้าศรีผ่องเข้ามาตามพวกผม  พวกผมพยักหน้า ผมเดินเข้าไปห้องอาหาร

“คุณบอยค่ะอันนี้อาหารของคุณหนูแบงค์ ให้ก้อยพาคุณแบงค์เข้ามาทานด้วยกันเลยหรือว่าคุณบอยจะไปป้อนเองที่หลังดีค่ะ”ป้าศรีผ่องถามผม แต่ผมเงยหน้ามองป้า ขยิบตาและบอกว่าพี่โจ้และพี่เจนมองผม

“อ้อค่ะ ทราบแล้วค่ะ ป้าออกไปก่อนนะค่ะ ทานได้เลยค่ะ”ป้ารีบพูดตัดบทและออกไป

“ป้าเขารู้เรื่องได้ยังไงอะครับน้องบอย พี่ไม่เห็นบอยพูดอะไรสักคำ “พี่โจ้

“ป้าเขาเป็นคนดูแลบอยมาตั้งแต่เกิดนะครับ เลยไม่ต้องพูดอะไรมาก  “ผมพูดขึ้น

“ดีเนอะ  คนใช้บ้านเรานี้พูดเมื่อกี้เดินไปสองก้าว กลับมาถามไหมอีกแล้ว”พี่โจ้พูด ก็คนใช้เขานะ ผู้ชายเกือบทั้งหมดไม่มีผู้หญิงเลยมีก็แต่คนที่เอาภรรยามาอยู่ด้วยเท่านั้น ผมนั่งทานอาหารกันโดยไม่ได้ถามอะไรถึงแบงค์กันมาก ผมหันไปมองพี่บรูคส์  พี่บรูคส์คุยกับพี่โจ้ส่วนใหญ่ก็เรื่องธุรกิจ ส่วนผมก็คุยกับพี่เจน เรื่องนั้นเรื่องนี้ไปทั่ว

“ขอบคุณนะครับพี่บรูคส์ น้องบอย อาหารอร่อยมาเลย ไว้มาบ่อยๆดีกว่า”พี่โจ้พูด ผมและพี่บรูคส์หันไปมองพร้อมกั้นแต่ผมนะยินดีเสมออยู่แล้ว แต่คงต้องคุยกันดีดีเลยเรื่องแบงค์วันนี่ทุกคนหลุดหมดเลย เกือบแล้วความลับแตก

“ถ้าผมว่างนะครับ”พี่โจ้พูด

“มาได้แต่พวกพี่ไม่ค่อยอยู่บ้านกันและนี้บอยต้องไปเรียนเลยแทบไม่มีใครอยู่พ่อพี่ก็ไปดูงานที่โซล และตอนนี้เราต้องเตรียมพร้อมที่บอยจะรับตำแหน่งแล้วด้วย”พี่บรูคส์พูดผมก็พยักหน้า พวกผมเดินออกมาที่ห้องรับแขกแล้ว

“งั้นผมลาเลยแล้วกันนะครับพี่ เพราะว่าเจนต้องไปดูแลคนไข้ที่จะเตรียมผ่าตัดต่อกระจก”พี่โจ้พูด ผมพยักหน้า และผมเดินออกไปส่งพี่โจและพี่เจน หน้าบ้านกัน

“ฝากสวัสดีลุงณะด้วยนะพี่บรูคส์ เสียดายจึงที่เจนไม่ได้เจอลุงณะ”พี่เจนพูด พี่บรูคส์พยักหน้า

“ผมด้วยนะพี่”พี่โจ้อีกคน และพี่โจ้กับพี่เจนกำลังจะขึ้นรถ

“ไปนะ.... ไปนะ... จะไปหาแด้ด... ออกไป... ก้อยไป”น้องแบงค์ไล่ก้อยไม่ให้เข้ามาหา ผมนี้ส่ายหัวเลย และพอแบงค์วิ่งมาหาผม  พี่โจ้พี่เจนก็ออกรถไปแล้ว ผมโบ้กมือบาย บายพี่โจ้และพี่เจน

“ลูกแบงค์มาหาแม่ก้อยค่ะ”ก้อยเรียกแบงค์แต่ตอนนี้เขาไปกันหมดแล้วนะ

“ก้อย ไม่ต้องแสดงแล้ว ที่ตอนนี้แสดงซะเนียนเชียว เฮ้อ! พี่ว่าถ้าไอ้สองคนนี้มาบ่อยพี่ไมเกนรับประทานแน่ “พี่บรูคส์พูดทำเอาผมนี้ขำเลยนะ และก็อุ้มตัวดีขึ้นอุ้มไว้ พ่อเขาจะรู้ไหมว่าพ่อบอยนะ หัวปั่นกับเรามากแค่ไหน ผมพูดในใจและหอมแก้มลูกชาย
“ก้อยไปก่อนนะค่ะ วันนี้ก้อยโดนไล่ทั้งวันเลยค่ะ ก้อย...ไป....ก้อย... ไป... คราวนี้พี่ไปแล้วค่ะงอนค่ะ”พี่ก้อยพูดกับน้องแบงค์ มีแลบลิ้นให้เขาอีกนะ และหันมากอดผมไว้

“พี่บรูคส์ พี่รินทร์เป็นยังไงบ้าง  “ผมถามพี่บรูคส์เพราะว่าเมื่อวานพี่บรูคส์รีบไปดูพี่รินทร์ ที่เป็นเลขา และตอนนี้เป็นคนดูแลพี่บรูคส์ด้วย เรียกว่าแฟนก็ว่าได้ คนที่บ้านพักโทรมาบอกว่าพี่รินทร์เป็นลม ผมเห็นสายตาพี่บีมแล้วสงสารพี่บีม ผมว่าพี่บีมรักพี่บรูคส์มากกว่าพี่ชายแน่นอน และพี่บรูคส์ด้วย แต่ด้วยเหตุผลอะไรไม่ทราบ พี่บรูคส์เลือกเอาพี่รินทร์มาเป็นเลขาและพี่บรูคส์ก็ประกาศว่าคบกับพี่รินทร์แล้วตอนนี้

“ดีขึ้นแล้วบอย พี่รินทร์เขาแค่พักผ่อนน้อยนะบอย ตอนนี้พี่ให้หยุดพักและให้นอนพักอย่างเดียวเลย รินทร์นะดื้อ จะช่ายงานพี่อย่างเดียวเลย”พี่บรูคส์พูด

“ก็งานพี่นะเยอะมาก บอยอยากจะรีบเรียนให้จบจะได้ช่วยพี่บรูคส์ได้มากขึ้นจังเลย  “ผมพูดกับพี่บรูคส์และอุ้มน้องแบงค์เขาบ้าน

“มะรืนนี้จะมีงาน พี่ว่าบ้านจอจานคงมาแต่แจ็คพี่ไม่รู้ ดังนั้น พรุ่งนี้บอยอาจจะห่างๆกับแบงค์หน่อยนะ ลุงหนึ่งมาด้วยงานจะเข้าเอา ต่อให้เราเทรนคนในบ้านเราแต่มันก็ห้ามตัวแสบหลานพี่ไม่ได้อยู่ดี บอยเข้าใจใช่ไหมครับ”พี่บรูคส์พูดผมมองคนที่ผมอุ้ม บางครั้งแบงค์ก็เอาแต่ใจจนเกินไปเหมือนกัน ผมเคยคิดว่าอาจจะหายไป แต่มันก็ยังคงเป็นอยู่ และด้วยความที่เป็นหลานคนเดียวและคนแรก เลยทำให้ปู่และลุงๆตามใจกันน่าดูอีก ผมก็ยอมรับว่าด้วยอีกคนเพราะกลัวลูกไม่รักผมไง

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันบอยVSน้องแบงค์วันนี้พี่โจ้และพี่เจนได้เจอแบงค์
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 02-07-2015 12:24:35

 :เฮ้อ: จะปิดได้นานแค่ไหน

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแจ็คVSแบงค์ ปะทะกันอีกครั้งและฉันไม่ใช่mamyนะ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 02-07-2015 14:30:47

แจ็ค  มาแสดงซะทีหายไปนาน กลัวไม่ได้ค่าตัว ฮาๆ ผมได้ไปเที่ยวมัลดิฟ เมากันดิบๆ ทุกวันก็ทำไมละผมเฮิร์ท คนที่ผมรักมากกลับมากับผมแต่ไปหาไอ้แบงค์ ไอ้แบงค์มันเป็นใคร ไม่รู้แต่ถ้ารู้จะกระทืบมันด้วยเท้าผมเอง ผมพูดในใจทุกวัน และผมก็เมาแม่งมันทุกวันเลยจนกระทั้งคืนล่าสุดผมก็เมาตั้งแต่งานเริ่มเลย จน จน จำอะไรไม่ได้เลย

“โอ้ย ใครเอาอะไรมาทุบหัววะเนี๊ยะ ปวดมาก”ผมค่อยๆลืมตาขึ้น แบบยากเย็น ผมเห็นภาพลางๆ นี้มันห้องนอนผมนี้ มายังไงวะ ห้องที่บ้านพ่อภูมินทร์ผมเอง เห้ย ใครพาทะลุประตูโดเรมอนมาส่งวะเนี๊ยะ ผมลืมตาโพรงเลยที่นี้

“มาได้ยังไงวะ ก่อนจะไม่รู้ตัว อยู่มัลดิฟอยู่เลยอะ”ผมพูดขึ้นและประตูห้องผมถูกเปิด พ่อสุดที่รักผมเอง กอดอกมองผมและ

“ตื่นเดี๋ยวนี้และแต่งตัว ชุดอยู่นั้นแจ็ค ไปงานบ้านลุงกฤษณะ “พ่อบอกผม ฮะนี้มันกี่โมง เพิ่งจะ 8 โมงเช้าเองนะ

“ห้ามล้มตัวลงไปนอนต่อ “พ่อผมบอกห้ามผม รู้อีกว่าลูกสุดที่รักจะนอนต่อ

“ไอ้เจฟ ดูน้องด้วยนะ ถ้าแจ็คมันไม่โผ่ไปที่งาน พ่อจะยึดรถเรา ไม่ให้ขับไปซ่าที่ไหนอีก”นั้นพ่อผม ทำโทษพี่ไม่ใช่เรา ทำไปเลยพ่อ

“และแจ็คด้วย”อ้าว ผมด้วยเหรอ รถพ่อซื้อให้ แถบจะไม่ได้ขับรถ ยังจะมาห้ามกันอีกอะ

“ไม่ใช่แค่รถ ทั้งบัตรเครดิตทุกอย่างพ่อจะอาหยัดไม่ให้ใช้ทั้งนั้น ลุกขึ้นแต่งตัว และไปงาน “พ่อผมพูดและเดินออกไป

“ผมแค่รถใช่ไหมพ่อ”พี่เจฟถามพ่อผมพี่เจฟ

“เหมือนกัน ทั้งรถและบัตรเคดิต ดังนั้นลากน้องชายตัวดี ไปงานให้ได้ด้วย เจฟ พ่อไม่ได้ขู่นะ เอาจริง”พ่อพูดผมได้ยิน และพี่เจฟก็เข้ามาในห้องนอนผม

“แจ็คลุกเลย อย่าทำให้พ่อลงโทษพี่ไปด้วยเลยนะ เมื่อวานเมามาเหมือนหมาเลยมรึง พ่อเม้งพวกพี่กันทั้งบ้านแล้วนะ”พี่เจฟดึงผ้าห่มออกจากตัวผม

“ไปทำไมอะ แจ็คไม่ชอบอะไม่นั่งน่าเบื่อ “ผมพูด

“ที่เวลาเขาเชิญก็ไม่อยากไป ที่เขาไม่เชิญทะลึงอยากไปลุกเลยไปอาบน้ำ หรือจะให้พี่ยกน้ำมาราดให้บนที่นอน “พี่เจฟพูด ผมก็ต้องลุกขึ้นและเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ ใช่เมื่อก่อนอยากไปตัวสั่น แต่นี้ผมไม่อยากไป ไม่อยากไปเห็นไอ้แบงค์ อะไรนั้นมันต้องมาอยู่ติดกับบอยแน่เลย

“ดูน่าเซ็ง เป็นอะไรไปอีกละแจ็ค”พี่เจฟถามผม ผมลงมาพร้อมที่จะไปงานบ้านลุงณะเรียบร้อยแล้ว พี่เจฟด้วย ผมไม่เห็นใครอยู่บ้านหรือว่าไปกันหมดแล้วนะ

“ไปกันหมดแล้วไม่ต้องมองเลยเหลือแค่นายกับพี่ และเราควรจะรีบไปได้แล้วแจ็ค “พี่เจฟ เร่งผมผมก็เดินออกมา รถพี่ชัช รอพวกผมอยู่แล้ว ผมเข้าไปนั่งแบบเซ็งได้อีก จะไปทำไมนะ

“ฮัลโล ไอ้หลุยส์มรึงพากรูกลับมาบ้านทำไมวะ “ผมโทรไปไอ้หลุยส์

“กรูไม่ได้พา พี่โจมาลากมรึงกลัไบปต่างหาก ไอ้แจ็ค “ไอ้หลุยส์พูด ผมหันไปมองพี่เจฟ

“เมื่อคืนพี่โจไปพาแจ็คกลับมาเหรอ”ผมถามพี่เจฟ

“ใช่ครับคุณแจ็ค คุณแจ็คเมามากเลยครับ ผมกับคุณโจแบกคุณแจ็คขึ่นรถ “พี่ชัชพูด

“แจ็คพ่อเป็นห่วงมรึงเรื่องนี้มากนะ เบาๆ หน่อย แต่นี้ทำไมมรึงกลับมาเมาอีกอะ อย่าบอกนะว่างอนกับบอยอีกอะ”พี่เจฟรู้อีกแล้วว่ามันใช่ ผมไม่ได้พูดอะไร แค่มองไปนอนกรถ

“เขามีคนอื่นอยู่ด้วยพี่เจฟ”ผมพูด ตอนนี้รถกำลังเลี้ยวเข้าบ้านลุงกฤษณะ บ้านหลังใหญ่โต พื้นทีกว่า ร้อยเอเคอร์ได้ มีคนใช้เยอะแยะมากมาย แต่ไม่ค่อยมีใครอยู่เพราะว่าลุงกฤษณะมีธุรกิจที่กรุงโซวและบ้านพักที่นั้น และที่อื่นอีก เยอะแยะไปหมดพอๆกับพ่อผมนั้นแหละครับ ไปทำงานที่ไหนมีที่พักพร้อมรออยู่

“ใครวะแจ็ค ใครมันจะมาแย้งของรักของน้องพี่ บอกพี่มา พี่จะจัดการให้ “พี่เจฟพูด ผมก็เออ นึก นึกมันชื่ออะไรนะ มันติดที่ปากผมนี้ตอนนี้ผมเดินเข้างานมีคนมามากมาย ผมเห็นรถจอดอยู่  ผมเดินผ่านหน้าบ้าน เพื่อนไปทางหลังบ้านที่พื้นทีจัดงานโดยเฉพาะ  บ้านลุงณะดูร่มรื่นมาก ลุงกฤษณะชอบต้นไม้

“คุณแบงค์ค่ะ อย่าวิ่งค่ะเดี๋ยวหกขล่มนะค่ะ”ผมก็นึกขึ้นได้ใช่ มันชื่อไอ้แบงค์

“พี่เจฟ มันชื่อไอ้แบงค์พี่”ผมพูดและพี่เจฟที่กำหมัดต่อยที่อุงมือพี่เจฟเอง

“พี่จะจัดการให้น้องเอง มันจะมาเป็นเซี้ยนน้องพี่ไม่ต้องห่วงพี่พวกเยอะ แต่หน้าตาเป็นวะแจ็ค”พี่เจฟพูดและถามถึงหน้าตา เอาละซิ ยังไม่เคยเห็นแม่งเลยนะ

“ไม่รู้อะ มันคงอยู่ในงานนนี้นะพี่”ผมพูด

“คุณแบงค์ค่ะ”เสียงดังแว้วมา

“คงใช่นะเพราะพี่ได้ยินว่า คุณแบงค์วะ แต่ถ้าพี่เจอพี่จะอัดมันให้น่วมและจับมันหยัดเข้ารูถั่วดำ ดีไหมน้องรักของพี่”พี่เจฟ ผมหันมา ใช่เลย ต้องแบบนี้

“คุณแบงค์”นั้นเสียงดังมาใกล้ขึ้นทุกที

“พี่เดี๋ยว ชื่อนี้เหมือนอยู่ใกล้ๆ นี้เอง” ผมหยุดฟัง! เหมือนมีเสียงฝีเท้าวิ่งมาทางผมและผมหันไปก็

“ตุ๊บ “มีอะไรมาชนแข้งผมเข้าอย่างจังแต่ผมไม่เจ็บ และผมก็มอง สิ่งที่มาชน เป็นเด็ก ตัวประมาณ หัวเข่าผมได้ เด็กนั้นกระเด็นถอยหลังไปและ หงานท้องพร้อมเท้าที่ชี้ขึ้นฟ้า ผมก็มอง มาจากไหนเนี๊ยะ

“คุณแบงค์”เสียงผู้หญิงวิ่งตามมาและร้องเรียกชื่อ

“นี้เหรอ ที่ชื่อแบงค์”ผมถาม และจะเข้าไปถามว่าใช่เด็กนี้เหรอ ทำไมบอย ติดเด็กนี้เหรออและนี้สอยมาเก็บไว้ตั้งแต่ตัวแค่นี้เลยเนี๊ยะนะ  ไอ้แบงค์

“อย่าแจ็ค มรึงจะบ้าเหรอ นี้เด็ก มรึงไม่จับยังจะซ้ำเด็กอีก “พี่เจฟ ดึงผมไว้และพี่เจฟรีบลงไปจับเด็กน้อยให้ลุกขึ้น เด็กน้อยเอียงคอมองผมและพี่เจฟ

“ขอโทษนะค่ะ คุณหนู วิ่งไม่ระวังเอง “คนที่ดูแลเขาพูดขอโทษผม

“ตกลงเด็กนี้ชื่อแบงค์เหรอ”ผมถามผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนนั้นตกใจมาก ผมก้มมองเด็กน้อย เด็กน้อย เงยหน้ามองผมและหันไปกอดพี่เลี้ยงหรือแม่ก็ไม่รู้ ดูยังวัยรุ่นอยู่นะ

“พี่ก้อย เขากลัว  “เด็กนั้นบอกว่ากลัวผม ผมยืนเอามือล่วงกระเป๋า และมอง

“คนบ้าแน่ๆเลย”นั้นว่าผมอีกนะ

“อย่าแจ็ค เข้างาน เข้างานเลย “พี่เจฟดึงผมและพี่เลี้ยงเด็กนั้นก็รีบอุ้มเด็กไป ผมนี้ ยังไม่รู้เรื่องเลยว่าตกลง ไอ้แบงค์นี้คือเด็กนี้เหรอ คงต้องหาบอย และถามความจริง พี่เจฟดึงและลากแขนผมออกมาก ก่อนจะมีข่าว เด็กเจ็บหนักเพราะผมเอง

“แจ็ค นี้เหรอ แบงค์ที่มรึงอยากให้พี่ไปกระทืบนะ เด็กแค่นี้นี้นะ มรึงจะบ้าเหรอ “พี่เจฟพูดขึ้น

“ผมไม่รู้ว่าใช่ไหมแต่ เด็กนี้ชื่อแบงค์ และเป็นใครกัน เป็นลูกของใคร ลุงณะเหรอ ที่จะมีลูกเล็กอีกคน เป็นไปไม่ได้พี่เจฟ “ผมพูด ผมถูกลากเข้ามาตรงที่พวกพี่ๆ ผมนั่งกันแล้วแต่ไม่เห็นพ่อผมเลย พี่โจด้วย มีแค่พี่เจสที่นั่งกดโทรศัพท์เล่นอยู่

“ไอ้เจฟ เอาน้องรักมรึงมาได้แล้วเหรอ กรูนึกว่ามรึงโดนยึดรถแน่พร้อมบัตรเครดิต”พี่เจสหันมาแซวพี่เจฟ

“เกือบแล้วดีที่น้องยังรักพี่มันอยู่ ทำไมพ่อไม่ให้พี่เจสปลุกมันเองละ”พี่เจฟพูด

“ถ้าให้พี่ปลุกเอง มันจะเจ็บหนักมาก”พี่เจสพูดผม บีมจมูกและทำนิ้วหัวแม่โป้งคว้ำลง ให้พี่เจส

“ไปห้องน้ำดีกว่า ปวดฉี่เลยเนี๊ยะ พี่เจส ดูแลน้องพี่ด้วยนะ มันจะกระทืบเด็กพี่”พี่เจฟพูดและหันมาบอกพี่เจสอีกว่าผมจะกระทืบเด็ก

“ไม่ใช่เด็กธรรมดา เด็กเล็กมาก “พี่เจฟ

“อ้าวไอ้นี้  อยากไปกินข้าวฟรีเหรอมรึง “พี่เจสถามผม

“ยังไม่ได้กระทืบจะถามว่า เด็กนี้ชื่อแบงค์หรือเปล่า”ผมพูดแอบค่อยพี่เจฟ และพี่เจฟก็เดินออกไป

“ให้มาทำไมอะพี่เจส น่าเบื่อจะตายไป “ผมพูดบ่นกับพี่เจสเลย ผมหันไปเห็นคนของลุหนึ่งด้วยนิ และผมเห็นลูกบุญธรรมลุงหน่าง พี่มาติน และน้องชายพี่มาติน  ชื่อ มาคัส คนน้องนี้ไม่ค่อยลงลอยกับใครเลยในตระกูลพวกผม มีแต่คนไม่ชอบ

“พี่โจละพี่เจส”ผมหันไปถามพี่เจส พี่เจสหันมามองผม

“มรึงมาเพื่อสำภาษญ์พี่อย่างเดียวเลยใช่ไหมครับน้องแจ็ค มรึงเป็นนักข่าวเหรอ”พี่เจสเงยหน้ามาทำหน้านอยด์

“โห่แค่อยากคุยด้วย เขาโลนลี่อะ”ผมหันไปบอกพีเจส

“ไม่เห็นมีอะไรทำเลย เขาออกไปนั่งรถเล่นนะ ไปหาที่นั่งดื่มกาแฟ และอะไรทานนะพี่เจส อย่าบอกพ่อนะ พองานเสร็จ พี่ส่งข้อความบอกแจ็คจะรีบเข้ามาเลย “ผมบอกพี่ชายผม พี่เจสหันมามองผม

“เออๆ อยู่ก็ถามพี่ซักอยู่นั้นแหละ ระวังด้วยละอย่าไปนั่งทับตรีนใครเขาเข้า”พี่เจส เป็นห่วงน้องมาก ผมรีบเดินออกทันทีเพราะว่าพี่โจ้กับพี่เจนเดินลงมาแล้วเดี๋ยวจะไปไม่ได้ ผมเรีบเผ่นดีกว่าไปหาอะไรทำดีกว่า ผมชะเงอมองหาเด็กนั้นด้วยถ้าเจอนะจะ ซักให้สะอาดกว่าซักพี่เจสอีกคอยดูนะ ผมเดินออกมาถึงที่รถพวกผมจอดอยู่ ผมก็ เข้าไปหาพี่คนขับ วันนี้พีปีเตอร์และพี่ชัชทำหน้าที่คนขับรถเองเลย  เพื่อคุ้มกันด้วย

“พี่ปีเตอร์ แจ็คเบื่ออะ ขับรถพาแจ็คไปหาที่นั่งดื่ม หรือกินหรืออะไรก็ได้ แล้วค่อยกลับมาใหม่”ผมพูดกับพี่ปีเตอร์พี่เขาสะบัดหน้ามามองผม

“คราวที่แล้วพี่เกือบได้งานใหม่เลยนะครับคุณแจ็ค นี้เอาอีกแล้วเหรอครับ”พี่ปีเตอร์

“พี่ปีเตอร์อะ ไปใกล้ๆไม่ไกลเลย นะ และพี่โจไม่ใจร้ายไล่พี่ออกหรอกเชื่อผม “ผมพูดกับพี่ปีเตอร์พื่ชัชยืนอยู่ด้วย

“ไปใกล้ๆ ใช่ไหมครับคุณแจ็ค”พี่ชัชถามผม

“งั้นพี่พาไป ไอ้ปีเตอร์นะมันไม่ค่อยขัดใจคุณแจ็ค แต่มันก็กลัวตกงาน “พี่ชัชพูดและผมก็เดินไปขึ้นรถ พี่ชัชพูดและเดินไปถอยรถออกมาเพื่อมารับผม  ผมยืนสักพักก็ขึ้นไปนั่งบนรถ พี่ชัชทำหน้าที่คนขับพาผมออกไป ก่อนที่รถผมจะถึงหน้าประตู ผมเห็นมีรถแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว ผมจำได้รถลุงหนึ่ง นี้ลุงหนึ่งกลับแล้วเหรอ หรือว่าทะเลาะกับพ่อผมอีกแล้ว และถ้ารีบแบบนี้แสดงว่าพ่อผมชนะแน่นอน ฮาๆ 

“รถคุณหนึ่งนี้ครับ ทำไมวันนี้รีบขับออกไปอย่างเร็วเลยก็ไม่รู้นะครับ”พี่ชัชถามผม ผมหยักไหล่  ผมไม่ได้สนใจอยู่แล้ว ผมจะสนใจทำไม เขาไม่ชอบหน้าผม แถมยังจะคอยกีดกันบอยจากผมอีก พี่ชัชขับรถออกไป ผมก็ปล่อยให้พี่ชัชทำหน้าที่ไกด์นำผมไปจากบ้านลุงณะ เพราะผมเบื่อไม่มีอะไรทำ

“ฮัลโล ว่าไงไอ้ดิว”โทรศัพท์ผมดังขึ้นได้ดิวมันโทรหาผม

“แม่ปูเสียชีวิตแล้ววะ มรึงจะมางานไหมวะ”ไอ้ดิวมันโทรหาผม แม่ของไอ้ปูเสียชีวิตแล้ว

“จริงเหรอวะ ทำพิธีแบบไหนวะ”ผมถามไอ้ดิว

“คริสเตียน จะทำพิธีที่โบสถ์พรุ่งนี้ และฝั่งที่โบสถ์ มรึงจะมาไหมละ”ไอ้ดิวมันถามผม

“ไปดิ จะบินกลับพรุ่งนี้แต่เช้าเลยตอนนี้กรูมาบ้านลุงณะ “ผมบอกได้ดิว

“มรึงเจอบอยยังละ กรูว่านะมรึงอย่ามานั่งงอนบอยเหมือนเด็กๆเลยวะ”ไอ้ดิวมันพูด

“กรูยังไม่เจอเขากรูออกมาหาอะไรทำข้างนอกกรูเบื่อเดี๋ยวกลับเข้าไปก็จะ ไปง้อ  กรูเห็นลุงหนึ่งกลับแล้วด้วย มรึงก็รู้กรูไม่ค่อยอยากเข้าหน้าเขาเท่าไหร่”ผมพูดกับไอ้ดิว

“เออ พวกกรูก็เหมือนมรึงนั้นแหละ และลากไอ้ตัวดี ไอ้ติ๊กมาด้วยนะ ยังไงปูก็เพื่อน “ไอ้ดิวพูด

“เอาอะไรมาลากมันละ มันไม่ด่ากรูหูชาก่อนบินไปถึงหรือไงไอ้ดิว”ผมพูด

“เอานะ ลากมันมาด้วยแค่นี้นะ กรูงานเข้า (พ่อไอ้มิ้นกัด) ตรูดๆ “ไอ้ดิวมันก็ชิ้งวางสายเลยนะ แถมผมได้ยินเสียงใครเรียกพ่อวะ เฮ้ยย นั้นจะโทรกลับมันคงรับหรอกเพราะมันบอกงานมันเข้า ตอนนี้รถผมวิ่งมาจอดไฟแดง สัญญาลักษณ์บอกว่าจะมีรถไฟผ่าน แต่รถลุงหนึ่งนะผ่านออกไปก่อนสัญญาณไฟสีส้มจะขึ้นและไปหยุดตรงกลางระหว่างรางรถไฟ ผมก็ชะโงกมอง   และรถลุงหนึ่งก็วิ่งไป

“คุณแจ็คมีเด็กยืนอยู่ “พี่ชัชพูด ผมก็มอง เด็กที่ยืนหน้าตาคุ้น แต่รถไฟกำลังมา

“ปึก”ผมรีบเปิดประตูออกไป และวิ่งรอดเครื่องกีดกั้นออกไปและผมก็คว้าตัวเด็กนั้นไว้ และรีบรอดผ่านเครื่องกีดกัดออกไปอีกฝั่งซึ้งรถไฟวิ่งมาแล้ว นี้มันตั้งใจฆาตกรรมกันชัด

“ฮือๆๆๆ”เด็กน้อยที่ผมช่วยไว้กอดผมด้วยความกลัว ตัวที่สั่นเทา ร้องไห้ใหญ่เลย ผมกอดเขาไว้ ถึงผมจะไม่ชอบเด็กอยากเตะเด็กแต่ผมไม่มีทางทำแบบนี้เด็ดขาดมันโหดร้ายเกินไปนะและทันที่ที่รถไฟไปหมดขบวน รถพี่ชัชก็รีบขับมาหาผม ผมรีบเข้าไปในรถทันทีและพี่ชัชก็ออกรถ ผมก็ดึงเด็กน้อยที่กอดผม และมองหน้าเด็กน้อยนี้ชัด

“ฮึก ๆ หา แด้ด “ผมก็มอง นี้มันเด็กที่ผมเจอที่บ้านลุงกฤษณะนี้

“พี่ชัชเด็กนี้อยู่ที่บ้านลุงกฤษณะพี่ชัช”ผมพูดพี่ชัชมองผมผ่านกระจกหลัง

“พี่ก็ว่าพี่เคยเห็นอยู่กับ เหมือนพี่เลี้ยงเลยครับเพราะว่าเขาเรียกคุณหนูแบงค์”พี่ชัชพูด เด็กนี้มองไปรอบๆ รถและมองผม ดูท่าทางจะกลัวมากตัวนี้สั่นเทาเชียว มองไปรอบ

“นี้ ไม่ต้องรองแล้ว เขาทำร้ายนายหรือไง “ผมถาม มีเงยหน้ามองผม และโผ่เข้ามากอดผมอีกอีก

“ดูท่าจะชอบอยู่กับคุณแจ็คนะครับนะ แสดงว่าคงถูกพามาโดยไม่เต็มใจ “พี่ชัชพูด ผมก็รู้ก็รู้สึกแปลกๆ ความรู้สึกมันแปลกมาที่เด็กคนนี้กอดผม ผมรู้สึกอยากกอดเด็กคนนี้ ผมกอดเขา จนเด็กคนนี้หยุดตัวสั่น และหันมามองไปรอบๆอีกครั้ง และไม่กลัวแล้ว เหมือนรู้สึกว่าปลอดภัยแล้ว

“พากลับไปส่งดีไหมครับ พี่ว่าคงหากันให้วุ่นวายแล้ว”พี่ชัชพูด ผมก็พยักตอบกลับ ตอนนี้เด็กน้อยนั่งข้างๆผมแล้วตามองไปรอบ เหมือนไม่คุ้นเคยหรือเคยมา

“แบงค์”ผมบองเรียกชื่อชื่อเด็กนี้ดู ปรากฏว่าหันมาทันที มองผม ผมเห็นเอานิ้วโป้งขึ้นมาดูดใหญ่เลย

“สงสัยจะหิวแล้วนะครับ นี้จะเที่ยงแล้วนะครับ “พี่ชัชพูด

“เออ ผมมีขนมพอดีภรรยาพี่ซื้อไว้ให้เพื่อรอคุณนานๆ จะได้มีอะไรไว้ทานนะครับและน้ำผลไม้ “พี่ชัชพูดว่าพี่เขาพกขนมปังมาด้วย เป็นเค้กยูโร่และน้ำผลไม้  ผมก็รับมาและแกะ แบงค์มองที่มือผม คงหิวจริงๆ ผมเปิดออกและจะส่งให้ไปถือเอง

“คุณแจ็คครับ พี่ว่ะบิให้น้องที่ละนิดดีกว่านะครับ ชิ้นใหญ่น้องอาจจะไม่รู้ว่ากลืนได้หรือกลืนไม่ได้ และจะติดคอน้องได้นะครับ”พี่ชัชบอกผม ผมก็บิและให้พี่ชัชดูไม่เคยมีเด็กอยู่ใกล้ๆนี้ครับ พอพี่ชัชพยักหน้าผมก็เอาขนมไปจ่อที่ปากแบงค์ แบงค์ค่อยๆงับเข้าปากไป คงอร่อยถูกใจเขา เลยขยับมานั่งตักผมแทน

“หิวหรือไง เรา”ผมถาม มีพยักหน้า

“น้ำ”กินไปได้สักพักรู้จักขอย้ำผมก็หยิบน้ำผลไม้ และเอาหลอดเจาะให้ดูด แบงค์ดูดน้ำผลไม้และหันมากินขนมที่มือผมจนหมด

“คุณแจ็คนี้เลี้ยงเด็กได้นะครับนี้”พี่ชัชพูด แบงค์ลุกขึ้นเกาะกระจกมองไปข้างนอก

“หมา มา มา”ตอนรถวิ่งผ่านสุนัขที่เขาจูงมาเดินเล่นมีควักมือเรียกหมาอีกนะ

“มันไม่ได้ยินนายหรอกนะ “ผมพูดแบงค์หันมามองผม ผมเพิ่งเห็นดวงตาและสายตาแบบนี้มันช่างคุ้นเคย เหมือนคนที่ผมเคยเจอเหมือนหลายปีก่อนใหม่ ๆ  บอยนั้นเอง 

“หมับ”นั้นไง ว่าแล้วต้องจับปลายจมูกผมจนได้

“หมับ”ผมจับปลายจมูกเด็กน้อยตอบ เออ คล้ายผมเลย

“อะ”มีตีมือผมด้วยนะไม่ให้จับ ปลายจมูกเขา

“ก็นายจับปลายจมูกฉันก่อนนิ “ผมพูด มียกมือมาปิดปลายจมูกตัวเองไม่ให้จับ พ่อเคยบอกว่าตอนเด็กๆ ใครก็ชอบจับปลายจมูกผม และผมก็เอามือมาปิดเพื่อไม่ให้จับ คงเป็นแบบนี้ซินะ

“อุ้ยย “เด็กน้อยร้องด้วยความตกใจออกไปนอกรถตอนที่จะผ่านสนามเด็กเล่น มองใหญ่เลยหรือว่าไม่เคยมา

“อยากลงไปหรือไง”ผมเอานิ้วจิ้มและถาม

“ไป  เล่น  กัน”แบงค์พูด ผมก็มองพี่ชัช

“จะพาลงไปไหมครับดูท่าจะไม่เคยไปเล่นนะนั้นนะ มองใหญ่เลย”พี่ชัชพูดผมก็พยักหน้า พีชัชเอารถเข้าจอดข้างทาง และผมก็อุ้มตัวแสบลงจากรถทันที พอลงมาได้วิ่งไปที่เครื่องเล่นเลยนะแต่มองเขาเล่นเพราะคงยังไม่เคยเล่น

“ไม่เล่นละ”ผมเดินไปย่อตัวลงถาม มีหันมามองผม เอานิ้วชี้ จิ้มที่ปากเหมือนทำท่าคิด ผมเคยเห็นรูปถ่ายตอนผมเล็กมากๆ น่าจะสองขวบกว่าๆชอบยืนทำท่านี้ เด็กนี้มีอะไรแปลกๆเหมือนผมหลายอย่างนะเนี๊ยะ

“เล่นม้าโยกไหมละ”ผมถามและชี้ไป แบงค์วิ่งตรงไป  และนั่งแต่นั่งคนเดียว แถมมองอันอื่นที่เขามาเล่นกันสองคน ที่โยกเยกกันสนุกสนาน  ผมยืนมองมีหันมามองผมทำตาปริบๆ นี้อย่าบอกนะว่าให้ผมนั่งด้วยนะ ผมมองยังมองด้วยสายตาอ้อนวอนได้อีก

“เฮ้อ! นี้ฉันต้องนั่งกับนายใช่ไหม แบงค์”ผมพูดและย่อตัวลงนั่ง เด็กข้างๆก็มอง รู้ว่าตัวโตแล้ว ไม่ต้องมอง ผมหันไปทำหน้าดุ

“ว๊าก”นั้นวิ่งหนีไปเลย

“คิก คิก คิก”แบงค์หัวเราะ ผมก็แกล้งให้นั่งลอยอยู่บนอากาศ ไม่ให้ลง ตอนแรกก็ดีพอสักพักพยายามจะดันตัวให้ดิ่งลงให้ได้

“get down “แบงค์บอกจะลงแล้ว ให้วางเขาลง ผมก็ทำเป็นไม่ได้ยิน
“I’m deaf”ผมพูดแปลว่า ผมหูไม่ดี หูตึง ไม่ได้ยิน มีทำแก้มป่องด้วยนะ

“put me down right now” ผมก็มอง และเอานิ้วแคะหูแบบว่า ว่าอะไรนะ

“Can you put me down, please? “ค่อยน่าฟังหน่อยคือผมรอให้เขาพูดให้มันเพราะๆหน่อยนั้นเอง

“yes I can”ผมตอบและค่อยๆลุกและค่อยปล่อยให้ม้าโยกลดลงช้าๆ  พอลุกขึ้นมาได้ ผมก็เดินไปหา

“ที่หลังจะพูดกับใครต้องพูดเพราะๆรู้ไหม “ผมย่อตัวลง ว่าทำไมผมไม่ทำคามที่เขาบอกครั้งแรกเพราะเขาพูดไม่เพราะนั้นเอง

“มาหมี่”ผมได้ยินเสียงเด็กเรียกแม่ของเขา เด็กที่มาเล่นข้างๆ และแม่เขาก็มาจูงไป คงให้มาเล่นและเดินไปธุระน่ะครับ แบงค์ยืนมองแบบว่า งง อะไรนี้ซิ 

“แบงค์กลับบ้านกันดีกว่าครับ”ผมเรียกแบงค์ แบงค์เงยหน้ามองผม และ

“มาหมี่ “หันมาเรียกผม มาหมี่มันแปลว่าแม่ ทำไมไม่เรียกแด้ดดี้ ผมสะบัดหน้ามามองและตอนนี้ ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ในสนามเด็กเล่นมองผมกันหมดเลย เอาซิงานเข้าแน่นอน แจ็ค ผมก้มลงมอง ตัวแสบ ทำไมเรียกแบบนั้นละ ผมกระเทิบไปหาแบงค์ใกล้ๆ และ

“เรียกแด้ดดี้ “ผมบอกและยิ้มให้ทุกคนในสวนเด็กเล่นที่ซุบซิบกันแล้ว

“มาหมี่”นั้นเงยหน้าเรียกผมมาหมี่อีก

“อย่าเรียกมาหมี่”ผมหันมาพูด

“มาหมี”ดังขึ้นมาอีก ผมเลยอุ้มแบงค์ตัวลอยเลยวิ่งออกจาสนาม อายเขามากเลย และวิ่งมาที่รถพร้อมเปิดประตูรถเข้าไปและหยัดร่างแบงค์ไว้ในรถผมรีบขึ้นรถมานั่งทันที พยายามจะไม่ หันไปรังแกเด็ก

“มาหมี”แบงค์เรียกผมแต่ร้องไห้ไปด้วย พี่ชัชที่ตกใจมาก

“เกิดอะไรขึ้นครับคุณแจ็ค พี่ชัชถามผมทันที

“ก็เด็กนี้ซิพี่ชัช ดันเรียกผมว่ามาหมี่ ผมไม่ใช่มาหมี่นะพี่”ผมพูดกับพี่ชัช

“ฮาๆ โธ่คุณแจ็ค เด็กคง เออ คง ไม่รู้คำว่ามาหมี่ไว้เรียกได้เฉพาะผู้หญิงที่เป็นแม่หรืออาจจะไม่เคยมีแม่”พี่ชัชพูด ผมหันไปมอง มีนั่งติดกับประตู ก้มหน้าลง น้ำตาไหลอาบแก้ม ผมก็ใจหายโดยไม่รู้ตัว นั่งกอดเขา
“มาหมี่ ฮือๆๆ”นั้นร้องไห้แต่ยังเรียกมาหมี่อีกนะ

“คุณแจ็ค น้องคงไม่เข้าใจ คำว่ามาหมี่หรอกนะครับ “พี่ชัชพูด

“และเราต้องกลับกันแล้ว และถ้าคุณแจ็คไม่โอ๋หรือปลอบตอนนี้ กลับไปสภาพนี้ ใครๆก็คงเชื่อว่าคุณแจ็ค พาไปรังแกมาแน่ๆเลยครับ”พี่ชัชพูดเออ มีเหตุผล

“นะครับ ยอมเด็กหน่อย”พี่ชัชพูด ผมก็พ่นลมออกจากปาก เอาวะ กลับเกิดเด็กนี้เป็นหลานพี่บรูคส์ แจ็คตายแน่

“โอเค ให้วันเดียว  “ผมพูดและมองแบงค์  แบงค์เงยหน้ามองผม

“มาหมี่”เรียกผมว่ามาหมี่ชัดเจน

“คิก คิก คิก”พี่ชัช

“พี่ชัช ต้องไม่มีใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาด ว่าเด็กนี่เรียกผมว่ามาหมี่”ผมพูดกับพี่ชัช พี่เขาพยักหน่าแต่ขำผม ผมหันมาและ กางแขนให้แบงค์ขยับมาหาผม

“มาหมี่ “เรียกไปเลยให้ แบงค์เรียกผมและเข้ามากอดผม เอาหัวซบลงทีตักผม

“คงง่วงนอนแล้วละครับคุณแจ็ค”พี่ชัชพูด และผมก็มองร่างเล็กๆทีนอนขด คงหนาว ถึงพี่ชัชจะลดแอร์ลงแล้วก็ตาม ผมก็ถอดเสื้อสูทผมห่อร่างแบงค์ไว้ และดึงมาอุ้มไว้

“หมับ “แบงค์กอดผมแน่น 

“รักแด้ด ฮือๆ อยู่กับแด้ด ฮือๆ”เสียงสะอื้นทั้งที่หลับนี้นะ ผมก็เอานิ้วเขี่ยผมที่ปกปิดหน้าผากออกอย่างเบามือ ผมรู้สึกพิเศษ มันเป็นอะไรที่แปลกมาก ซึ้งปกติผมแทบจะไม่แตะต้องตัวเด็กเลยผมไม่ชอบ และยิ่งเด็กมอมแมมด้วยนะยิ่งไม่ชอบเลย

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแจ็คVSแบงค์ ปะทะกันอีกครั้งและฉันไม่ใช่มอมมินะ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 02-07-2015 15:44:18

 o3 แจ็คนี่เซ้นส์ไวดีจัง

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแจ็คVS บอยดารารับเชิญพี่โจ แจ็คไม่น่าทำนะ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 02-07-2015 17:27:04

พี่โจ ตอนนี้ผมเข้าไปเดินเล่นในบ้าน บใบไม้ พี่ชัชโทรมาหาผม ว่าแจ็คเบื่อจะขอให้ขับรถพอไปเที่ยวใกล้ๆ หรือหาที่นั่งดื่มกาแฟ อะไรแบบนั้น ไม่อยากนั่งในงาน ผมได้ยินมาว่าน้องชายผมเฮิร์ทจากบอยอีกแล้ว เพราะว่ามีหนุ่มใหม่ บอยนี้นะ ผมไม่อยากเชื่อเลย ผมเดินเข้ามาในห้องห้องหนึ่ง มีแต่รูปถ่ายเต็มไปหมดเลย ผมเดินมาหยุดที่โต๊ะ เอ๊ะรูปถ่ายผมกับบีม และน้องบอยกับแจ็ค นารักนะเนี๊ยะ ผมยืนใกล้ชิดกับน้องบีมแม้จะนานมากแล้วก็ตาม

“คนอะไรนะ เหมาะสมราวกับกิ่งทองใบหยก “ผมพูดเบาๆและ หันไปมองซ้ายขวาว่าไม่มีใครมา ผมก็หยิบกรอบรูปขึ้นมา รูปนี้ผมยังไม่มี ส่วนใหญ่เป็นรูปหมู่ และมีพวกไอ้อ้น ไอ้ดิมและไอ้ตุ๊

“อึด”นั้นพยายามแกะฝาปิดกรอบรูปด้านหลังออกจะเอารูปไปเก็บไว้อย่างดี หากรอบเลี่ยมทองใส่ดีกว่า ฮาๆ

“แกะยากจริงๆ  ของบริษัทไหนวะ ถ้าถือหุ้นจะถอนหุ้นออกเลย”ในฐานะที่ทำให้ผมแกะไม่ออก ฮาๆ คืออยากจะขโมยรูปเขาอะนะ

“แกะได้ไหมครับ ให้ผมช่วยไหมครับ พี่โจ”ผมได้ยิน แม้ดีเลยเพื่อว่าคนในบ้านจะแกะออกง่ายกว่าผม ผมก็เงยหน้าและจะส่งให้ไปแกะให้ที ผลปรากฏว่าคนทีมายืนหน้าตาเหมือนคนในรูปเลยเนอะ เหมือนมากเลยผมมองสลับกันไปมา

“ไม่เหมือนผมเหรอครับ”บีมกอดอกถามผม

“เหมือนจร๊า แม้มาเงียบๆพี่ตกใจมาก”ผมพูดและจำใจต้องวางกรอบรูปนั้นลงทันที

“อันนี้ ที่บ้านผมเรียกว่าขโมย”บีมยังคงกอดอกมองผมอยู่

“เออ พี่แค่เห็นว่ามีอะไรมายังหน้านอ้งบีม พี่เลยว่าจะเอาออกมเช็ด ให้สะอาด สะอาดนะครับ เนอะ  เฮอะๆ”ผมพูด มาตอนไหนวะ ที่เดินหาตั้งนานไม่ออกมาพอจะขโมยรูปออกมาเลยของเขาดีจริงๆ

“เหรอครับ อืมม ผมจะพยายามเชื่อนะครับพี่โจ”บีมพูดและทำท่าจะหันหลังออก

“อ้าวมาแค่นี้เหรอครับ แม้นึกว่ามาตามหาพี่เป็นห่วงพี่กลัวพี่เดินหลง”ผมพูดกับน้องบีม

“อย่างพี่โจนี้นะจะเดินหลงทางไม่น่าจะใช่มั้งครับ เพราะพี่ไม่ใช่เด็ก สองขวบ”บีมพูด

“พี่นี้แหละตัวดีเลย ตอนนี้พี่ก็ว่าพี่หลงนะ แต่หลงอยู่ในหัวใจร้องบีม”ผมพูด บีมหันมามองผม  เหมือนจะพูดอะไรสักอย่างหนึ่งแต่

“คุณบีมค่ะ คุณแบงค์หายตัวไปค่ะ ตอนช่วยกันหารอบบ้านเลยค่ะ “คนใช้ก็วิ่งเข้ามาและทำให้การสนทนาของผมสองคนต้องหยุดชะงักเนื่องจาก คนใช้ของบีมบอกว่าคุณแบงค์หายไป ผมคุ้นๆชื่อนี้มากเลย เคยได้ยินทีไหนนะ อืมม นึกก่อน ได้ยินเมื่อวานนี้ ตอนที่ไปลากตัวดีของผมกลับบ้านไงได้ยินมาตลอดทางเลย ว่าแจ็คอยากไปเตะไอ้แบงค์  อ้อ

****************************************************************************
    บอย    บ้านผมมีงานวันนี้ผมต้องคอยแอบน้องแบงค์ เลยปล่อยให้น้องแบงค์อยู่ตามลำพังกับคนดูแล พี่เลี้ยง หลังจากเสร็จพิธี ผมก็เดินหาเพื่อจะให้พาน้องแบงค์มาทานอะไรบ้าง ผมคิดถึงลูกชายใจจะขาด และวันนี้ผมได้ยินมาว่าแจ็คมาแต่ออกไปแล้วเพราะเบื่อ ผมอยากให้แบงค์และแจ็คได้เจอกันบ้าง เพื่อว่าแจ็คจะมีความรู้สึกพิเศษอะไรบ้าง

“ป้าศรีผ่อง เออ  น้องแบงค์ละครับ “ผมถามป้าศรีผ่อง

“เนี๊ยะป้าหานางก้อยไม่เจอค่ะ มันพาคุณแบงค์ออกไปเดินหายไปเป็นชั่วโมงเลยค่ะ”ป้าศรีผ่องพูด ตอนนี้ผมใจคอไม่ดีเลย

“ช่วยกันหาเลยดีกว่าไหมป้า เพราว่าหายไปนานมากแล้ว คือถ้าเดินหรือเล่นไม่น่าจะไม่เห็นแต่นี้ไม่มีใครเห็นเลยค่ะคุณบอย”คนใช้อีกคนพูดขึ้น และทุกคนก็แยกย้ายกันไปหา

“เกิดอะไรขึ้นบอย”พี่บี เดินมาถามผม

“น้องแบงค์ไปอยู่ทีไหนก็ไม่รู้ และก้อยก็หายไปหากันไม่เจอด้วยพี่บี บอยใจไม่ดีเลย “ผมพูดขึ้น ผมใจหายยังไงบอกมถูก ตอนนี้พี่เบียร์และพี่บอลไปช่วยคนงานเดินตามหากันใหญ่แล้ว ผมยิ่งมือไม้สั่นไปหมด ขออย่าให้น้องแบงค์เป็นอะไรเลยนะ ผมคงขาดใจตรงนี้

“เจอ ก้อยแล้วค่ะคุณบอยแต่ไม่เจอคุณแบงค์และ ก้อยก็ถูกทำร้ายสลบอยู่ตรงพุ่มไม้ หน้าบ้านค่ะ “คนใช้ที่บ้านเดินมาบอกผมพี่บี พี่บีมรีบเข้าไปในบ้านทันที เห็นก้อยนั่งก้มหน้า หน้าตาบวมจากการถูกตบตี ผมนี้ใจหายมาก

“ก้อยใครทำก้อย แล้วลูกบอยละ”ผมถาม

“เขาอุ้มคุณแบงค์ไปค่ะแต่ก้อยไม่เห็นหน้าค่ะ เพราะว่าตอนที่ก้อยไล่จับคุณแบงค์ อยู่ๆก็มีใครก็ไม่รุ้เอาถุงมาครอบหัวก้อยและมันก็ตบตีก้อยค่ะ และก้อยก็ไม่รู้อะไรอีกเลยค่ะ “ก้อยพูดผมนี้แทบล้มทั้งยืน ดีที่พี่บีมและพี่บีรับผมไว้

“บอย”

“จำได้ไหมว่าคุยกับใครในงานบ้าง”พี่บรูคส์ถาม

“เออ มีอยู่คนหนึ่งค่ะ เขาถามว่าคุณหนูชื่อแบงค์หรือเปล่า ตอนแรกดิฉันไม่รู้หรอกค่ะว่า เขาชื่ออะไร มาทราบที่หลังคือ คุณแจ็คค่ะเพราะว่าคนที่มาด้วยเขาห้ามไว้ คิดว่าจะเข้ามาทำร้ายคุณแบงค์ แต่ก้อยไม่หมั่นใจว่าคนที่ทำร้ายเป็นเขาหรือเปล่า”ก้อยพูดผมยิ่งใจหายเข้าไปใหญ่แจ็ค ไม่มีทาง ไม่มีทาง เขาต้องไม่ทำร้ายลูกตัวเองไม่มีทาง แจ็ค


*****************************************************************************

     พี่โจ   ผมก็รีบเดินออกตามมา นั้นไงรวมตัวกันหน้าบ้าน พี่ๆน้องๆบ้านบอใบไม้ ผมเห็นบอยที่ยืนอยู่ ร้องไห้ แทบขาดใจ แสดงว่า คุณแบงค์นี้ไม่ธรรมดาแน่นอน ต้องมีอะไรที่พิเศษ ผมว่าอาการแบบนี้มันลูกในไส้ชัดชัด แถบร้องรำไห้แทบขาดใจแบบนี้ส่วนใหญ่คนเป็นแม่เขาจะทำกัน เพราะว่าเขาต้องอุ้มท้องมาและไหนจะเจ็บปวดตอนคลอดอีก  ผมเดินไปหาน้องๆ ผมแล้ว

“เกิดอะไรขึ้นกัน “ผมถามน้องๆผม ที่ยืนอยู่ เจก็ยืนอยู่กับบอลด้วย และตอนนี้เรียกว่าคนงานและคนใช้ในบ้านออกมาพากันหากันใหญ่เลย ดูวุ่นวายมาก 

“หลานไอ้บอลมันหายไปอะ”เจพูด บอลก็พยักหน้าและ

“เออ ไม่เชิงว่าเป็นหลาน เด็กในบ้านนะครับพี่โจ แต่พวกเรารักเหมือนหลานผมแท้ๆ เลย”บอลพูดขึ้น

“ครับ แล้วหายไปไหนละครับ”ผมถามน้องบอล

“แม้พี่โจถ้ารู้ก็ไปหาแล้วแหละ”เออ นั้นซิเนอะ จริงด้วย ฮาๆ ไม่น่าถามเลยตรู ผมมองหาไอ้เจมส์หายไปไหนของมันวะ

“ไอ้เจมส์ละ “ผมถามไอ้เจฟ

“ไปหาหลานกับพี่เบียร์แถบโน้นอะ “ไอ้เจฟมันพูดโฮ้วไปลึกเลยนะไอ้นื้

“หากันเจอไหม แล้วดูแลเด็กยังไง กัน  ผมถามว่าดูแลหลานผมยังไงกัน”พี่บรูคส์จะเบงเสียงเอ็ดคนใข้ในบ้าน ผมก็งงกันอยู่ไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี พ่อและลุงกฤษณะเดินลงมาข้างล่างแล้ว บอลเดินไปหาพ่อเขาแล้ว ก็คือลุงของผมเอง ผมสังเกตุบอยเสียใจแทบขาดใจเลย และเจนกับโจ้เดินกลับมาหาผม

“พี่ดูซิ เด็กที่ผมมาดูเมื่อวันก่อนหายไป บอยเสียใจอย่างหนัก ผมว่าเด็กนี้ต้องมีอะไรเกี่ยวข้องแบบไม่ธรรมดากับบอย”ไอ้โจ้มันพูด  ผมก็พยักหน้า ว่าเห็นด้วย  ไอ้เจ วิ่งกลับมาหาพวกผม

“พี่เจอพี่เลี้ยงเด็กแล้วถูกทำร้าย แถมเขายังบอกอีกนะว่า คนที่เด็กนั้นเจอล่าสุดคือแจ็ค”เจพูดทำเอาพวกผมหันมามองหน้ากัน อย่าบอกนะว่าไอ้แจ็ค และอย่าบอกนะว่าที่มันบอกจะเตะไอ้แบงค์ก็คือเด็กนี้

“พี่โจ ได้ข่าวยังเขาบอก คนที่เด็กเจอล่าสุดคือ”ไอ้เจมส์วิ่งมาอีกคน

“ไอ้แจ๊ค”พวกผมประสานเสียงกัน

“มันออกไปนานแล้วนะ เออ พี่ชัชโทรหาพี่บอกว่าไอ้แจ็คจะออกไปข้างนอกพี่เลยอนุญาติ “ผมพูด

“นั้นไงมันกลับมาแล้วพี่”ไอ้เจฟพูดผมหันไปพร้อมกัน เออ มันอุ้มใครมา นั้นไงเด็ก เจอแล้ว แต่ ไอ้แจ็คมันตาลูกเขาไปทำอะไรมา อุ้มกลับมาเลยเหรอ ผมว่าไม่ธรรมดาแล้ว ผมเริ่มที่จะมองหน้ากันและเริ่มที่จะรู้ว่าต้องทำยังไง

“เพี๊ยะ”บอยวิ่งลงไปหาและบอยก็รับร่างเด็กน้อยไป พร้อมกับมอบของสมน้ำหน้ามีนให้หนึ่งฉาด เต็มๆหน้าเลย หน้าไอ้แจ็คผมสะบัด และบอยก็กอดเด็กนั้นไว้ในอ้อมกอด พร้อมพาขึ้นบ้านไปทันที ทิ้งไว้แค่ความงง ของบ้านจอจาน

“ไอ้บ้านจออจาน “พี่บรูคส์ ผมหันไปมองพร้อมกัน

“มันคือสัญญาณบอกว่าเราต้องวิ่งใช่ไหม”ไอ้โจ้ มันพูดแต่ผมออกแล้วและไม่ลืมดึงแขนน้องชาย เจน ติดมือมาด้วย

“ใช่พี่วิ่งเถอะ”ไอ้เจสบอกและมันก็วิ่งตามผม

“เมียกรูละ”ไอ้โจ้

“กรูเอามาแล้ว”ผมตระโกน 

“ไอ้เจฟ ดูน้องมรึงด้วยไอ้แจ็คอะ”ไอ้โจ้ตะโกน และไอ้โจ้มันก็ดึงแขนไอ้เจวิ่งตามผมออกมา

“พี่โจละ “น้องเจของผม

“อยู่ข้างหน้านั้นไง พี่คนโตวิ่งไม้แรกเลยยยย”ไอ้โจ้

“กรูไม่ใช่ไม้แรก พ่อโน้นโว้ย พ่อออกรถไปแล้วมรึง”ผมบอกและวิ่งมาที่รถ

“ไอ้บ้านจอจานมรึงทำอะไรหลานกรู ....ปัง!” พี่บรูคส์แต่ผมวิ่งมาที่รถแล้ว

“รีบออกรถไอ้ปีเตอร์”ผมเข้ามานั่งในรถเจนและตามด้วยไอ้โจ้ และเจ ส่วนไอ้เจสมันเข้าไปรอในรถที่พี่ชัชขับมา รถผมคนขับยังทำหน้างงอีก

“ไอ้ปีเตอร์ออกรถ”ผมสั่งอีกครั้ง

“รีบกันเหรอครับ”ไอ้ปีเตอร์ มันมีหน้าหันมาถามทำไมไม่ดูสภาพที่มีเหงือท่วมแบบนี้รีบไหม

“รีบไหม ถ้าไม่อยากมี เจ้านายใหม่ ก็รอให้เขาตามมาซีลพวกผมก่อนแล้วกันครับพี่”ไอ้เจมส์ที่เข้ามานั่งข้างไอ้ปีเตอร์

“อ้อ เห้ย นั้นมาเป็นขบวนเลย ได้ครับ อารมณ์รักเจ้านายพุ้งปรี้ด ....ปรื้นๆๆ”และไอ้ปีเตอร์มันก็ออกรถจนได้พวกผมค่อยโล่งหน่อยผมขับตามรถพี่ชัชแล้ว

“ไอ้แจ๊คนะไอ้แจ๊ค กำลัง สวีทกับเบียร์อยู่เลยพอหลานหายแถมไอ้คนน่าสงสัยดันเป็นไอ้น้องแจ็คอีก “ไอ้เจมส์พูด   

“แจ็คจะทำแบบนั้นได้ยังไง เจนไม่เชื่อหรอกพี่โจ”เจนบอกผม ผมก็ไม่เชื่อแน่นอนต้องกลับไปถามเจ้าตัวแล้วกันว่าเกิดอะไรขึ้นหรือแค่พาไปเที่ยวเล่นเฉยๆ  ไม่รู้ว่าสภาพน้องชายผมตอนนี้เป็นยังไงบ้างนะ อย่าบอกนะกลับมาเฮิร์ทหนักอีกแล้ว ยิ่งเห็นตอนที่บอยตบหน้าแจ็คแล้วผมตกใจเลย

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแจ็คVS บอยดารารับเชิญพี่โจ แจ็คไม่น่าทำนะ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 02-07-2015 18:30:06

 :try2: แจ็คได้ของแถมฟรีๆทั้งที่ไม่ได้ทำ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯภาคน้องๆเขารักกันแจ็คVS บอย เขาจะเป็นลูกของเราได้ไหม บอย
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 03-07-2015 08:29:27

    บอย   ผมได้ยินว่ามีคนอุ้มแบงค์เข้ามาแล้ว จากคนใช้ในบ้านผม ผมและพี่ๆก็ออกไปดูทันที ภาพที่ผมเห็นคนที่อุ้มน้องแบงค์มาคือแจ็ค ผมแทบล้มทั้งยืน ทำไมเขาทำแบบนี้ละแจ็ค นั้นลูกเขานะ ผมวิ่งลงไป

“แจ็ค ทำไมทำแบบนี้”ผมถามคนที่อุ้มร่างเด็กน้อยแถมห่อมาด้วยเสื้อสูทของเขาเอง

“ทำอะไรอะก็อุ้มมาคืน”แจ็คพูด

“หมับ”ผมรับแบงค์ที่หลับ ผมก้มมอง เห็นแต่คราบน้ำตา

“แล้วเด็กนี้ใครอะ เด็กคนนี้เหรอที่บอยบอกว่าจะมาหา”แจ็คถามผม ผมเงยหน้ามองเขา

“ใช่ เด็กคนนี้แหละ แหละเขาคือหัวใจของบอย แจ็คไม่มีวันเข้าใจหรอก”ผมพูด

“นี้ พามาคืน ไม่ขอบคุณเลยเหรอ”แจ็คถามผม เพราะว่าผมกำลังจะระงับความโกรธของผมอยู่ พี่บีมลงมาและผมหันไปส่งร่างของแบงค์ให้พี่บีมอุ้มไป

“แจ็ค เขาเป็นเด็กนะ แจ็คจะโกรธที่บอยไม่ยอมไปด้วยก็มาทำกับบอย แจ็คไม่ควรไปทำกับแบงค์”ผมพูดกับแจ็ค

“อ้อ นี้มองว่าแจ็คเป็นแบบนั้นใช่ไหม “แจ็คถามผม ผมก็แค่มองแจ็คและกำลังหันหลังเดินขึ้นบ้านผมไม่อยากจะพูดอะไรผมเจ็บที่ใจผมนี้

“ที่จริงไม่น่าเข้ายุ่งเลยนะ ไม่น่าอุ้มมาเคยหรอก น่าปล่อยให้ อยู่ที่รางรถไฟนั้นเลย บอยไม่เคยเชื่อในตัวแจ็คเลย”ผมได้ยินแบบนั้นผมหันหลังไปหาแจ็คและ

“เพี๊ยะ”ผมตบหน้าเขาทันที ครั้งนี้ผมรู้ตัวว่าผมตบเขาและผมตั้งใจ แถมผมยังเจ็บทั้งมือและใจอีกด้วย แจ็คจับใบหน้าตัวเอง เขาคงรู้สึกได้ถึงฝามือที่ปะทะแก้มเขา

“ไอ้บ้านจอจานมรึงทำอะไรหลานกรู”พี่บรูคส์เข้าไปเอาปืนออกมาแล้วและ

“ปัง”ยิงขึ้นฟ้าไปหนึ่งนัด

“แจ็คไปก่อน แจ็ค”พี่เจฟเข้ามาถึงรั่งแจ็คไป ผมได้แต่ยืนน้ำตาอาบแก้ม และเดินเข้าบ้านเพื่อไปดูน้องแบงค์ไม่รู้ได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า ผมรีบเขาไปหาลูกชายของผมที่หลับสนิท

“ไม่มีร่องรอยการถูกทำร้ายนะ”พี่บีมพูด และพี่เบียร์ พี่บัส พี่บาสที่ยืนดูดูอยู่ด้วยกัน ผมเข้าไปโอบกอดน้องแบงค์ใจผมแทบสะลาย ผมอุ้มท้องเขามาตั้งเก้าเดือน ถ้าเขาเป็นอะไรไปผมคงอยู่ไม่ได้

“แบงค์ แบงค์”ผมเรียกแบงค์เบาๆ ตอนนี้เหมือนเขาเริ่มลืมตาขึ้น

“แด้ด แด้ด”แบงค์เห็นหน้าผมแบงค์ดีใจมา เพราะตั้งแต่เช้า เราสองคนยังไม่ได้กอดกันเลย ผมกอดแบงค์ไว้ในอ้อมกอด

“บอยน้องไม่ได้เป็นอะไรก็ดีแล้วนะ แต่พี่ว่าแจ็คคงไม่ได้จะทำร้าย”พี่บีพูด

“ให้คนเช็คดูกล่องวงจนปิดซิว่า มีรถใครออกไปเวลาเดี๋ยวกับที่รถของไอ้แจ็คออกไปบ้าง”พี่บรูคส์บอกคนที่ดูแลความปลอดภัยให้บ้านผม

“น้องแบงค์ ใครพาหนูไปลูก”ผมถามน้องแบงค์ น้องแบงค์มองผมและกอดผม และส่ายหัว ตัวเขาสั่นเทาเหมือนกลัวมาก ทำไมแจ็คถึงได้ทำแบบนั้ ทำไมนี้เขาเป็นลูกแจ็คนะ

“พาน้องไปอาบน้ำอาบท่าก่อนดีกว่า ดูมอมแมเหมือนไปเล่นอะไรมาเลย”พี่เบียร์พูดผมก็มองมีขี้ดินด้วย

“ไปทำอะไรมาแบงค์”ผมถามน้องแบงค์

“เล่น “แบงค์พูด

“เพื่อนเยอะๆ และ  มาหมี่ “แบงค์พูดผมก็เลิกคิ้วขึ้นแบบงง ใครกันมาหมี

“บอยพาแบงค์ไปอาบน้ำดีกว่านะ “พี่บีพูดและผมก็อุ้มน้องแบงค์ขึ้นบ้านเพื่อไปอาบน้ำ อาบท่า ตอนนี้ที่บ้านผมก็สงบแล้วผมอาบน้ำให้น้องแบงค์ ดูน้องแบงค์กลับมาเหมือนเดิมแล้ว ระหว่างที่กำลังเล่นในอ่างน้ำของเขา

“แบงค์ แจ็คทำอะไรลูกหรือเปล่า”ผมถามแบงค์ โดยที่ไม่รู้ว่าเขารู้จักไหม แบงค์เงยหน้ามองผม แบบไม่เข้าใจ

“ไม่มีอะไรลูก วันนี้ลูกไม่รู้ว่าเขาเป็นใครสักวันลูกจะรู้ หรืออาจจะไม่มีวันรู้เลย”ผมพูดน้ำตาผมไหลออกมา

“หมับ “แบงค์ยืนขึ้นและกอดผมไว้

“โอ๋ๆ”แบงค์พยายามปลอบผมไม่ให้ผมร้องไห้ ผมปาดน้ำตาทิ้ง

“พ่อจะเข็มแข็ง และแม้จะมีแค่พ่อคนเดียวพ่อก็จะเลี้ยงดูหนูให้ดีที่สุด “ผมพูดและผมก็อุ้มน้องแบงค์ขึ้นจากอ่างอาบน้ำพร้อมกับพาไปแต่งตัวผมคงยังไม่กลับ ไม่อยากกลับไปเจอหน้าเขาเลย ผมทนไม่ได้ ที่เขาจะทำร้ายลูกผมพาแบงค์ไปนั่งเล่นในห้องนั่งเล่น  เล่นของเล่นกับลูกชายผม 

“คุณบอยค่ะคุณท่านเรียกหานะค่ะ เดี๋ยวป้าผ่องดูคุณแบงค์ให้นะค่ะ”ป้าศรีผ่องเข้ามา

“แบงค์เดี๋ยว แด้ดมานะครับ แด้ดไปหาคุณปู่ก่อนนะลูก นั่งเล่นกับป้าศรีผ่องไปก่อนนะครับ ห้ามดื้อนะครับ”ผมบอกลูกชาย แบงค์เงยหน้ายขึ้นมามองผมและก้มหน้าก้มตาต่อ เลโก้ต่อไป ผมเดินออกมาเห็น พ่อและพี่ๆกำลังดูอะไรสักอย่างในไอแพตผมเดินเข้าไป

“บอย แจ็คไม่ได้ทำ “พ่อพูดขึ้น ผมก็มองทุกคนและพี่บีก็ส่งไอแพตให้ผมดูมีคนโพสในยูทูป ว่า ฮีโร่ ช่วยเด็กที่ถูกนำมายืนระหว่างที่รถไฟกำลังจะแล่นผ่าน ทางรถไฟ แต่ไม่มีใครทราบว่าคนที่เข้ามาช่วยและอุ้มเด็กคนนั้นไปเป็นใคร หากใครมีข้อมูลแจ้งกับแอดมินด้วย และผมก็กดเพล์ดูวิดิโอ้ ภาพที่ผมเห็นคือแบงค์ที่ยืนร้องไห้ และตอนนี้ที่กั้นรถไฟกำลังเลื่อนลงช้า ผมก็เห็นผู้ชายวิ่งรอดที่กั้นและอุ้มแบงค์ขึ้นพร้อมกับพาแบงค์ออกจากตรงนั้นก่อนที่รถไฟจะแล่นมาด้วยความเร็วสูงสุด ใจผมหายมากที่เห็นภาพนี้ ผมเงยหน้ามองพี่ๆ

“มีคนโพ๊ส บอย แจ็คเขาไม่ได้ทำ เขาช่วยแบงค์”พี่เบียร์พูด ผมน้ำตาไหลเลย ที่ผมกับไม่เชื่อในตัวเขาเลย

“นี้ผมทำผิดอีกแล้วเหรอ ฮือๆ”ผมร้องไห้ออกมาทันที่ พี่บีมเข้ามากอดผมไว้

“ดูจากกล่องวงจนปิด รถที่แล่นออกไปก่อนรถไอ้แจ็คคือรถลุงหนึ่งนี้พ่อ “พี่บรูคส์พูด

“ลุงหนึ่งเพิ่งจะกลับก่อนที่พ่อจะรู้ว่าแบงค์หายไปนะบรูคส์ “พ่อผมพูดขึ้น

“งั้นแสดงว่าใครนั่งรถลุงหนึ่งออกไป แล้วมันเป็นใคร “พี่บรูคส์พูด

“พ่อจะถามลุงหนึ่งเอง เพราะนั้นพี่ชายของพ่อ “พ่อผมพูดขึ้น

“บอย ไปง้อเขาซิ  “พ่อผมพูดขึ้น ผมหันไปมองพ่อผม

“ไปเถอะ แบงค์นะลุงๆเขาดูแลได้ยังไงบอยก็ต้องเดินทางกลับอยู่แล้ว “พ่อผมบอกผม ผมมองพี่ๆ พี่บรูคส์พยักหน้า ใช่ผมต้องไปง้อเขา เขาช่วยลูกของเราแม้ว่าเขาจะไม่รู้ ผมก็เดินขึ้นบ้านและแพ๊คกระเป๋าทันที ผมคงไม่ไป หาแบงค์เพราะว่าเขาจะงอแงจนผมไม่กล้าทิ้งเขาไป ผมเดินลงมาชั้นล่าง เห็นพ่อเรียกการ์ดมาอบรมคงวางแผนการดูแลน้องแบงค์กันให้ปลอดภัยกว่านี้ แค่เพราะตำแหน่งที่ผมจะได้และแบงค์ที่ต้องต่อจากผม เขาถึงกับทำกับแบงค์ลูกผมแบบนี้เลยเหรอ พ่อจะไปง้อพ่อของลูก เขาเท่านั้นที่จะปกป้องลูกพ่อได้ ผมรีบก้าวเท้าขึ่นรถ พี่บอลไปกับผม คงไปหาพี่เจด้วยกันเลย ผมนั่งหลังกับพี่เจ พี่เจกุมมือผมตลอดเลย
**********************************************************************************************************************
     แจ็ค ผมได้นั่งเงียบไม่ได้พูดอะไร ถามว่าผมเจ็บไหมที่โดนตบ ตอบได้ว่า เจ็บโคตร  แต่ผมเจ็บใจมากกว่า ทำไมบอยไม่เชื่อในตัวผมเลย นี้ผมดูเหมือนคนที่ไม่มีหัวใจทำได้แม้กระทั้งเด็กจริงๆเหรอ ผมนั่งเงียบมาตลอดทาง พี่เจฟที่กอดคอผม พี่เจฟรู้ว่าผมเสียใจมาก

“แจ็ค มรึงไม่ได้เอาเด็กนั้นออกไปใช่ไหม”พี่เจฟถามผม ผมส่ายหน้าว่าไม่ได้ทำ

“คุณแจ็คช่วยเด็กคนนั้นต่างหากละครับ เด็กคนนั้นถูกใครก็ไม่รู้เอาไปทิ้งไว้ที่ รางรถไฟ ตอนที่จังหวะรถไฟกำลังจะแล่นผ่าน คุณแจ็คลงจากรถไปอุ้มไว้ ผมเห็นกับตาผมเลยครับคุณเจฟ “พี่ชัชพูดขึ้น

“ใครกัน พี่เห็นหน้าไหมครับ”พี่เจสถามพี่ชัช

“พี่ก็เชื่อนะว่าแจ็คไม่ทำแต่พี่ไม่รู้จะช่วยพูดยังไง”พี่เจอีกคนที่นั่งข้างๆผม แม้เราสองคนจะทะเลาะกันบ่อยมาก ผมชอบแกล้งพี่เจ แต่พี่เจก็รักผม พี่เจกอดผม

“มันคงจบแล้วระหว่างผมและบอย “ผมพูดกับพี่ๆ ผมส่งข้อความหาไอ้หลุยส์ทันทีว่าผมจะกลับพรุ่งนี้แต่เช้ามและไปงานศพแม่ของปูทันที และผมก็ส่งข้อความหาไอ้ติ๊กด้วยให้เจอกันที่สนามบินกลับพร้อมกันเลย และไอ้ติ๊กมันตอบกลับมาว่าโอเค ผมว่าจะบอกมันตอนขึ้นเครื่องแล้วกัน จะได้บังคับมันไปงานได้ แต่บอยเขาคงตัดสินใจที่จะไม่กลับไปแล้วผมว่านะ

“แจ็ค”พี่โจเรียกผม แต่ผมเดินขึ้นบ้านทันทีไม่ได้พูดอะไรกับใครแม้แต่พ่อผมเลย ผมเดินขึ้นห้องพักและเข้าห้องอาบน้ำ ผมยังจับสายตาที่บอยมองผมได้เลยมันเจ็บปวดมากที่ได้เห็นแบบนั้น ผมคงไม่ดีพอสำหรับเขาจริงๆ และใครๆคงมองผมเป็นแค่อันตพาร และคงทำอะไรเองไม่ได้ พึงสมบัติพ่อแต่ฝ่ายเดียว อยู่ในห้องน้ำนานพอสมควร

“แจ็ค”ผมเดินออกจากห้องน้ำมาแล้ว เห็นพ่อนั่งรอผมอยู่ในห้องนอน และพี่โจ กับพี่โจ้

“พ่อผมไม่พร้อมจะคุยเรื่องวันนี้”ผมพูดกับพ่อ

“แจ็ค พวกพ่อรู้ความจริงแล้ว พ่อว่าเราควรจะไปคุย”พ่อผมพูดแต่ผมยกมือห้าม

“พ่อ ผมกับบอยคงไปกันไม่ได้แล้วจริงพ่อ “ผมพูดแค่นั้น

“เด็กนั้นมีอะไรที่เหมือนแจ็คมากนะพ่อ โจ้สงสัยว่า”พี่โจ้

“มันเป็นไปได้ยังไงบอยเขาเป็นผู้ชาย”พ่อผมพูดขึ้น

“ก็คงไปทำใครท้องมา แต่ช่างมันเถอะพ่อ ผมไม่ใส่ใจอะไรทั้งนัน และผมไม่ทานอาหารเย็นนะ ผมอยากพัก ผมจะกลับพรุ่งนี้ด้วยพ่อ แม่เพื่อนผมเสีย ผมจะไปงานศพ “ผมพูด  พี่ๆและพ่อผมก็คงรู้ถ้าผมไม่คุยคือไม่คุยและผมก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงนอนผม ผมนอนฟังเพลงมไปเรื่อย  ภาพเด็กคนนั้นยังอยู่ในหัวผมเลย ไม่ว่าการยิ้มหรือทุกกิริยาบท ผมเลยลุกไปหยิบเอาอัลบัมผมที่ถูกถ่ายเก็บไว้ตั้งแต่แรกเกิดจนโจ ผมหยิบมาเปิดดู ผมก็ยิ้มนะ มันน่ารักมาก ตอนเด็กๆผมนี้น่ารักเหมือนเด็กที่ชื่อแบงค์เลย ผมเปิดดูไปเรื่อย

“ก๊อกๆ”เสียงเคาะประตูห้อง

“คุณแจ็คครับ”คนใช้ในบ้านผมคงขึ้นมาเรียกให้ผมลงไปทานอาหารเย็น

“ไม่ทานอะไรทั้งนั้น จะนอนแล้ว “ผมตะโกนไป

“ผมจัดการเองพี่ไปเถอะ”เสียงนี้ที่ผมได้ยินเสียงเยือกเย็นและสุขุมผมจำได้ดีแต่เขาจะมาทำไมในเมื่อเขาเกลียดผมแล้วมั้งป่านนี้ ผมคงหูแว้วไปเอง ผมยังคงดูรูปถ่ายอยู่จน

“แอ๊ด”เสียงประตูถูกเปิด ผมเงยหน้าขึ้นมอง  บอย  นี้ผมตากวาดไปหรือเปล่า บอยเข้ามาในห้องผม เดินถือจานอาหารเย็นมาให้ผม คือสลัดซีซ่าที่ผมชอบทาน ผมเพ็งมองอีกครั้งจน บอยเข้ามายืนใกล้ๆตรงหน้าผม

“ไม่ทานจริงเหรอ”บอยถามผม จะว่าหิวไหมก็หิวขึ้นมาทันทีแต่

“ไม่ละ ไม่ทาน มาทำไมละ มาดูเหรอว่าคนนี้รู้สึกยังไง ใช่ แจ็คมันเป็นอย่างที่ทุกคนคิด แต่ที่แย่ไปกว่านั้น คือบอยก็คิด”ผมเงยหน้าพูดและวางอัลบัมลง

“แจ็ค “บอยวางจานสลัดลงและเรียกชื่อผม ผมหันหน้าหนี ผมงอน

“บอยขอโทษ แต่ถ้าแจ็ครู้ว่าแบงค์สำคัญแค่ไหน แจ็คจะเข้าใจบอย “บอยพูด

“ถ้าแจ็คไม่ดี อย่างที่เขาว่าบอยไปหาคนที่ดีก็ได้นะ”ผมพูด บอยที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม มองผม ผมสังเกตเห็นมือที่บีบกันไว้

“แจ็คไม่เคยไม่ดีสำหรับบอยเลย บอยไม่เคยคิดแบบนั้นเลย แจ็ค และบอยไม่เคยรักใครเลยนอกจากแจ็ค ต่อให้เราห่างกันกี่ปี ในใจบอยก็ยังคงเป็นแจ็คเสมอ “บอยพูด ผมได้แต่เงียบ

“งั้นบอยกลับแล้วกัน พรุ่งนี้บอยก็จะเดินทางกลับเช่นกัน อย่าลืมทานด้วยละบอยทำมาให้ “บอยพูดและเดินออก ผมแค่อยากให้ง้ออีกนิดเท่านั้นเอง

“คลื้น”ผมได้ยินเสียงเก้าอี้ บอยกำลังจะล้ม แต่มือไปดันเก้าอี้เลื่อน ผมรีบลุกจากเตียงอยากไวและรับร่างบอยไว้ บอยหมดสติไปแล้ว หน้าที่ซีดมากเหมือนไม่มีเลือดเลย

“บอย “ผมเรียกบอยและ

“ใครอยู่ข้างนอกเข้ามาหน่อย บอยเป็นลม”ผมตะโกนและอุ้มบอยขึ้นไปวางบนเตียงผม

“บอย บอย แจ็คขอโทษ “ผมเรียกบอย ให้บอยฟื้น มือบอยเย็นมากเลย ผมกุมมือไว้

“บอย ฟื้นซิบอย”ผมเรียกตอนนี้ห้องผมถูกเปิดเข้ามาคงมีคนได้ยิน พี่โจเข้ามาในห้องผม

“มีอะไรแจ็ค”พี่โจถามผม

“บอยเป็นลมพี่โจ ช่วยหน่อย “ผมพูดเสียงสั่นด้วยความที่เป็นห่วงบอยมา ผมกุมมือบอยไว้

“แจ็คเดี๋ยวพี่ไปหายาดมนะ และให้เจนขึ้นมาดู แจ็คปลดเข็มขัด และเสื้อผ้าให้หลวมๆนะ แต่ไม่ใช่แก้ผ้านะน้องพี่”พี่โจพูดผมก็ทำตาม

“บอย แจ็ครักบอย แจ็คไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นสามปีที่ผ่านมา และเด็กนั้มายังไง แต่ช่างมันเถอะ แจ็ครับมันได้แค่บอยบอกแจ็คเท่านั้น “ผมพูดกับคนที่หมดสติ อยู่จนพี่เจนเข้ามาและข่วยกันปฐมพยาบาลบอย จนบอยฟื้น พี่บอลที่นั่งอยู่ข้างๆ

“บอยเป็นยังไงบ้าง นี้แสดงว่า บอยอดหลับอดนอนดูแบงค์ทั้งคืนละซิ “พี่บอลพูด ผมที่นั่งอีกฝั่งกุมมือบอย

“เออ ไม่หรอกพี่บอล “บอยค่อยลุกผมประครองบอยให้ลุกขึ้น

“งั้นพี่จะฉีดวิตามินบี ให้เข็มหนึ่งนะ ดูท่าเราจะเพลียนะบอย “พี่เจนพูดและหันไปจัดการเตรียมฉีดยา บอยมองผม

“หมับ”ผมกอดบอย

“บอยแจ็คขอโทษ “ผมพูดกับบอย

“บอยต่างหากที่ต้องขอโทษ “บอยพูดกับผม พี่เจนก็ฉีดวิตามินเข้ากระแสเลือดให้บอย

“นอนพักนะบอยแจ็คอย่าทำให้บอยไม่สบายใจอีกนะ ไม่แน่อาจจะมาจากความเครียด พี่คิดว่านะ”พี่เจนพูดผมก็มองบอยทำไมบอยต้องแบกอะไรไว้ด้วยทำไมไม่บอกกันละ

“บอยนอนที่นี้นะ พรุ่งนี้กลับพร้อมแจ็คนะ นะครับคนดี”ผมพูดกับบอย และพี่ๆก็ออกไปเหลือแค่ผมสองคน ผมกุมมือบอย ผมหอมฝ่ามือของบอย

“จีคบอยขอบคุณนะที่ช่วยแบงค์”บอยพูด ผมก็มอง ผมควรจะถามดีไหมว่าแบงค์คือใคร

“แจ็คคงอยากจะถามว่าเขาคือใคร “บอยอ่านสายตาผมออก ผมพยักหน้า

“เขาคือลูกของบอย “บอยพูด

“ว่าแล้วเชียว สายตามันบอกนะ เขาได้ดวงตาจากบอย แววตาเขาเหมือนบอยมาก แต่กับใครแจ็คไม่ถามแล้วกันนะ  มันจะตอกยำเพราะบางที่บอยอาจจะไม่อยากจำมัน”ผมพูดกับบอย บอยมองตาผม

“บอยจำมันตลอด และบอยก็เสียใจมาก ที่ทำให้มันเกิดเรื่องที่วุ่นวายแบบนี้”บอยพูดกับผม

“แล้วเขาจะเป็นลูกเราสองคนได้หรือเปล่า”ผมถามบอย

“แจ็คคิดว่าไงละ”บอยถามผมกลับ

“อืมม แจ็คคิดว่าเริ่มชอบนิดหนึ่งนะ แต่ดูท่าจะร้ายไม่ใช่เล่นเลยนะ “ผมพูดขึ้น เพราะว่าเห็นจากบางที่เวลาไม่พอใจอะไร ก็แสดงออกมาเลยว่าไม่พอใจจะทำไม อะไรประมาณนี้

“หึๆ คิดว่าร้ายกาจเหมือนใครละ “บอยถามผม ผมก็คิดนะ เหมือนใครนะ

“ไม่รู้อะ จะว่าเหมือนบอยเหรอไม่เลย บอยแทบจะไม่เคยร้ายกับใครเลยจริงๆ “ผมพูดก็มันนึกไม่ออก จะเป็นเหมือนพี่บรูคส์ก็ไม่ใช่พี่บีมเหรออันนั้นนิ่งเงียบราวกับคุยกับภูเขามากกว่า และพี่บีเหรอไม่แน่นอน พื่เบียร์ก็ไม่ ไม่มีใครแล้วอะ พี่บัสพี่บาส พี่บอลยิ่งไม่ใข่ใหญ่เลย ผมส่ายหัวว่านึกไม่ออก

“แต่ช่างมันเถอะ วันนี้ลูกบอยเรียกแจ็คว่ามาหมี่ตอนไปเล่นที่สนามเด็กเล่นด้วยนะ “ผมพูด

“อ้อ อึๆ มิหน้าละบอกว่าเพื่อนและมาหมี่ แจ็คนี้เองอะ”บอยพูดผมก็มอง แสดงว่าเด็กนั้นบอกบอยเหรอ และทุกคนคงรู้หมดแล้ว หมดกันแจ็ค

“หมดเลยแจ็ค นี้แจ็คนะควรจะเป็นแด้ดดี้ ไม่ใช่มาหมี่ เพราะมาหมี่นี้ต้องให้บอย”ผมพูด บอยหันมามามองผมเลย

“นี้”บอยบีมปลายจมูกผมไว้

“บอย ไว้ว่างๆพาแบงค์ไปเที่ยวกับแจ็คบ้างซิ เพื่อจะได้ปรับตัวเข้าหากันได้บ้าง “ผมพูดกับบอย บอยยิ้มและพยักหน้า

“เออ ถ้ามีเป็นของตัวเองคงจะดีเนอะ ว่าแต่มาแล้วมาทำเบบี๋กันดีกว่าไหม คิดแล้วอยากมีลูกอ่ะ “ผมพูดและเลื่อนตัวไปและจูบบอย บอยก็ตอบสนองผมได้ดี มือผมค่อยๆปลดกระดุมเสื้อบอยและกางเกงด้วย ผมค่อยๆไซ้ไปตามซอกคอขาวนวลนั้น กลิ่นหอมจากตัวบอย ผมจำได้กลิ้นนี้เหมือนของแบงค์ที่ผมอุ้มไว้เลย เออจะแปลกอะไรก็เขาพ่อลูกกัน ผมก็จัดการต่อ

“อืมมม”บอยที่ครางออกมาเบาๆ 

“บอยแจ็ครักบอยนะ ขอบคุณที่ยังไม่เคยทิ้งคนงี่เงาคนนี้ไปไหน “ผมพูดกับบอย

“ไม่รู้ว่าทำไม หรือว่าบอยชอบคนงี่เงาก็ไม่รู้ซินะ คิก คิก คิก”บอยพูดผมก็ไซ้ บอยก็ขำคงจั๊กจี๋ระ

“ขอบคุณที่วันนี้แจ็คยังมีบอยเป็นแรงบันดาลใจให้แจ็ค แจ็คจะทำให้เขาเห็นว่าแจ็คไม่ใช่อย่างที่เขาคิด แจ็คมีดีกว่านั้นอีก ที่รักของแจ็ค “ผมพูดและแน่นอนเกมส์รักร้อนแรงก็เริ่มขึ้น และปะทุขึ้นเรื่อยๆ

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันบอยVSแจ๊ค เขาจะเป็นลูกเราสองคนได้ไหม
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 03-07-2015 09:45:28

ขนาดบอยเกริ่นนิดๆ แจ็คยังไม่รู้อีกว่าลูกตัวเอง

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ทำยังไงดีเมื่อชะนีมาป่วน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 04-07-2015 09:13:43

หลังจากที่เสร็จงานฝังศพแม่ของปูผมก็กลับมาเรียนกันตามปกติ วันนี้ผมมาซ้อมกันเองโดยไม่มีพี่เดฟ พีเอ็กซ์ ผมซ้อมกันอย่างหนักเพราะว่าวันพฤหัสบดีนี้ผมเลื่อนมาจากวันพุธ ผมจะมีท้าแข่งนัดแรกพวกผมพร้อมกันมาก ขณะที่ผมกำลังวิ่งในสนามก็ได้ยินเสียง

“พี่ดิวสุดหล่อแฟนน้องเปียโน สู้ สู้”งามไส้ ใครกันวะ เท่านั้นแหละหันไปมองกันทั้งสนามเลย และผมไปเป็นตอนไหน

“ไอ้ดิว มรึงเป็นแฟนน้องเปียโนกรูเหรอ”ผมหันมาไอ้โซ่ มันทำหน้าแบบ ใครแย้งกระดูกมันไปแทะ

“กรูไม่รู้เรื่อง และ น้องเปียโน่ของมรึงเหรอ “ผมถามไอ้โซ่ 

“ใช่กรูจีบเขาอยู่ จีบมาจะเข้าปีที่ห้าแล้ว “ไอ้โซ่พูด

“งั้นมรึงรีบจีบให้ติดเลย และกรูไม่เอา มรึงเข้าใจกรูไหม”ผมหันไปตะโกนกรอกหูมัน

“ไอ้ดิว ใครวะ “ไอ้เดี่ยวมันวิ่งมาทำท่าจะแซวผม

“นี้มรึงเป็นเสือใบเหรอวะ”ไอ้เดี่ยว

“กรูไม่ใช่เสือใบโว้ย กรูปักใจเป็น เกย์ฝั่งเดียว “ผมพูดตอนนี้หมดเวลาซ้อมแล้วผมต้องรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดและจะได้ไปรับแอ้ตามปกติ หลังจากเลิกผมก็รีบหยิบกระเป๋าและเพ่นเหน็บออกไปทางด้านข้างเพื่อไม่ให้ผ่านด้านหน้ากลัวชะนีน้องเปียโนเห็น

“พี่ดิวอยูไหนค่ะ เปียโนรอซับเหงือให้อยู่”นั้นส่งข้อความเข้ามือถือผม รีบลบทันทีและเดินเข้าห้องน้ำไปเลย เพื่อไปอาบน้ำวันนี้น้องเซนมาหรือเปล่าก็ไม่รู้ ดูแอ้คิดถึงเซนมากแล้ว ผมละกลัวมากเลยนะกลัวว่าแอ้จะรักเซนมากเกินไป

“แก๊ก”ผมได้ยินเสียงประตูถูกล๊อก คงมีคนมาใช้ห้องน้ำ ผมรีบแต่งตัวและออกจาห้องน้ำมาผมก็ต้องตกใจอย่างแรง เปียโนเข้ามาในห้องน้ำ โดยที่มีแค่ผมสองคน งามไส้ละที่นี้ดิว

“เปียโน เข้ามาทำไมครับ ไม่ดีนะครับมันไม่งามและคนที่จะเสียหายนะเปียโนนะครับ ”ผมพูดและเป็นฝ่ายถอยหนี

“ก็เปียโนบอกว่ารอพี่ดิมอยู่แต่พี่ดิวดันหนีเปียโน่นี้ค่ะ เปียโนเลย มาหาเองเลยค่ะ พี่ดิวนี้หุ่นดีนะ มีซิกแพ็คด้วย กล้ามก็มี น่า....”เปียโนพูดพาเอาผมนี้ขนลุกน่าสยองมากนี้ขนาดนางเป็นผู้หญิงนะและพยายามเดินเข้าหาผม แต่ผมถอยไปจนติดกำแพงแล้ว

“ไม่เอาเปียโน เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าจะเข้าใจผิดนะครับ และพีไม่ได้ชอบเปียโน พี่ไม่ชอบแบบเปียโน “ผมพูดและหลับตาปี่ กลัวมากราวกับเห็นผีในทีวีก็ไม่ปราน

“เปียโนชอบพี่ดิวนี้ค่ะ”เปียโน่พูด ผมลืมตาเปียโนยืนอยู่ตรงหน้าผมยังไม่เข้ามาหาผมทันที

“เปียโน ไอ้โซ่มันชอบเปียโนนะ พี่ว่า ชอบคนที่ชอบเราดีกว่าไหม “ผมพูดพยายามเกลี่ยกล่อม

“แอ้มาที่ห้องน้ำชายด่วน”ผมส่งข้อความหาแอ้

“มาให้เปียโนหอมดีดีมาเร็ว”เปียโน่ ทำท่าจะเข้าหาผม ชุดนักเรียนโรงเรียนนี้บางดีนะ ดูซิ แถบใส่เสื้อในสีแป้ดเลยอะพอเปียโนจะเข้ามาหอมผม ผมก็ฟุ๊บตัวลงนั่งและหมุดหนีไปข้างหลังเปียโนทันทีผมวิ่งแต่

“โคล้ม”เสียงถีบประตูดังจนประตูพังเปิดเข้ามา ไอ้เดี่ยวนั้นเอง และติ๊กที่เดินปรี่เข้ามา

“นี้ใครให้เข้ามา เขาต้องการความเป็นส่วนตัวกัน”เปียโน่หันไปแว้ดไส่ติ๊ก ติ๊กยืนเอามือท้าวซะเอว

“โรงเรียนไหนเนี๊ยะและนี้รู้เลยว่าจบ รด มาเรียบร้อยแล้วแถมไม่ใช่ รด ธรรมดา  11 รดซะด้วย “ติ๊กพูดแรงได้อีกว่าร้องเขาสิบเอ็ดรอดอ ภาษาพูดแต่ถ้า 11รด โอ้ว แรดนั้นเอง เฮ้ยย ชมกันเกินไปไหม

“กรี้ด! แกด่าฉันเหรอ อีกดาราตุ๊ด ไม่ซิ อีมนุษย์ตุ๊ด”เปียโนด่าติ๊กเอาแล้วไง

“น้อยแน่ะ อีชะนี  อีสุวรรณมาลี อีปลวก อีกระรอก อีกรูปรี ดูหน้ามรึงซิ อีชีเน่”ติ๊กด่ามาเป็นชุดผมฟังไม่รู้เรื่องเลยสักคำ

“อีชีเน่แปลว่าอะไรอะแน่ใจนะว่านี้คือคำด่า”ไอ้เดี่ยวมันสะกิดถามติ๊ก ติ๊กหันไปและ

“อีชีเน่ก็แปลว่า สวยใสจนเกินหน้าเพราะว่าโบ๊ะแป้งมาหนาว้อกไง ว้อกแบบชะนีนี้อะ”อ้อผมสองคนเข้าใจทันที และน้องเปียโนคงเข้าใจตรงกันด้วยเพราะหน้าน้องเขาหงิกมาก

“กรูด่าไม่เก่งแต่กรูตบเก่ง”นั้นไงและน้องเปียโนก็เข้าไปตบติ๊ก ผมก็รีบเข้าปห้ามไปกันไว้

“ไอ้เดี่ยวยืนทำ K อะไร มาช่วยจับดิมรึง”ผมหันไปเม้งไอ้เดี่ยว มันก็เก้ๆ กัง ๆ อยู่นั้นแหละ ผมก็เข้าไปตรงกลางซะงั้นและ

“ฉาด”แต่ที่หน้าผมนะ ใครวะเนี๊ยะหนักดีแท้น้องเปียโน

“ฉาด”เข้าที่หน้าเปียโน่ 

“แกตบฉัน อีตุ๊ด มรึงเจ็บหนัก”นั้นไง พากันลุมกันใหญ่จนออกมาข้างนอกห้องน้ำ ตอนนี้มี่คนมาลุมดูกันใหญ่เลย ผมหันไปเห็นแอ้วิ่งมาพร้อมเซนด้วย แอ้มองผมและติ๊ก ไอ้โซ่วิ่งมาด้วยและมองผมอีก

“ไอ้ดิว เขาตบแย้งมรึงเหรอ”ไอ้โซ่ถามผม

“กรูไม่รู้เรื่อง”ผมพูด

“ไอ้เดี่ยว จับติ๊ก “ผมพูดและ  “ไอ้โซ่จีบน้องเปียโน่ของมรึง”ผมหันไปบอกไอ้โซ่ด้วย

“ผลั๊ก”เสียงมีใครสักคนกระเด็นไป ไอ้เดี่ยวมันกระเด็นไป ผมเข้าไปจับติ๊กเพราะว่ายังไงผู้ชายก็ดูน่าเกลียดที่จะตบกับผู้หญิงแม่จะไม่ใช่ชายแท้ก็ตาม ผมเข้าไปรวบติ๊กไว้ แต่น้องเปียโน่มันดิ้นหลุดมาจากไอ้โซ่ได้

“ผลั๊ก” เสียงดังฟังชัดมาก และ “โอ้วว น้องกรู  เปียโนเตะไข่พี่ทำไมครับ”ไอ้โซ่ น้องเปียโน่เตะไข่ไอ้โซ่ ทำเอาไอ้โซ่ทรุดลงไปกองกับพื้นเลยพร้อมกุมตัวประกันในเป้ากางเกงมันไว้หน้าแน่นมาก และน้องเปียโนก็

“เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ”เวรแล้วสามทีซ้อนเลยที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของติ๊ก ผมรีบปล่อยมือเลย ติ๊กมันหันมามองผม มันอาจจะฆ่าผมแน่ ที่ไปยึดมันให้น้องชีเน่ของมันตบเอาตั้งสามที

“มรึงจับกรูให้อีชะนีมันตบกรูเหรอไอ้ดิว”นั้นไงหันมาเม้งกรูเลย

“กรูไม่รู้ว่าเขาจะเข้ามาเบิ้นขนาดนี้”ผมพูด

“อีชะนี  อีหนอนปลาร้าค้างปี อีสตอเบอรี่นานาชาติ อีมอดใบไผ่ อีไส้ติ่งปลาฉลาม อีเสลดแย้  “นั้นไงมาเป็นชุดเลย ด่าได้เจ็บมากแต่คนที่ฟังรอบพากันขำเลยและไอ้แจ๊คมันวิ่งมา บอยด้วย ธรรร์และหลุยส์มองผมพวกผม

“เกิดอะไรขึ้น”มาถึงถามพร้อมกันเลย

“อีมนุษย์ตุ๊ด ว้อก “นั้นด่าได้แค่นั้นแหละน้องเปียโน

“ทำไม อิกองขี้หมา อิยาไม่เขย่าขวด อิจรวดไร้ขา”ทำไปได้ยังไง ด่าเขาได้ยังไงแบบนี้ไปขุดมาจากไหน ส่วนน้องเปียโน่โต้ตอบไม่ถูกเลยละซิ

“กรี้ด!”กรี้ดใส่เลย

“ยังมีอีกนะ”ติ๊ก

“อีกเหรอ”พร้อมกันมาก

“ อิเยินไม่รับเย็บ อิตะเข็บกลับด้าน อิก้านหมามุ่ย อิทุยคูโบต้า”ยังจะด่าเขาอีกเหรอ

“พอแล้ว อย่าไปด่าเขามาก เขาทำความเข้าใจไม่ทัน ไปติ๊กไปเถอะ ”ผมเข้าไปดึงติ๊กออกเรียกว่ากอดรั่งให้ออกดีกว่า

“มรึงเก่งแต่ปากนี้หว่าแน่จริงมาตบกับกรู”นั้นไงไปท่าอีติ๊กมันทำไม และติ๊กมองผมและมันก็

“โป๊ก”เอาหัวมาชนผมและมันก็ปรี่เข้าไปเลย หาชะนี เปียโน่ และ

“ห้ามกันดิวะ”ผมเอามือกุมหน้าผากตัวเอง มันหัวแข็งดีนะเนี๊ยะ แอ้เข้ามาหาผม

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ละ ดิว”แอ้ถามผม

“แอ่ อี้ แอ่ อี้ แอ่ แอ่ “เสียงดนตรีโหมโรงชัดชัด มันไม่ได้ห้ามมันเป็นดนตรีปลุกเล้าแล้วสาด

“ไอ้เดี่ยวไปเอารถ ไอ้แจ๊คเข้ามาช่วยกรู”ผมเรียกบอยก็ดันแจ็คมันเข้ามาช่วยห้าม ตอนฝุ่นตลบไปหมด

“ไอ้โซ่ดึงเปียโนไว้”ผมพูด ตอนนี้ไอ้เดี่ยวมันขับรถเข้ามาแล้ว ผมกับไอ้แจ๊คไปดึงไปลาหติ๊กออกมา

“ปล่อยกรู กรูจะจัดการ อีชะนีโอท๊อปนี้ อีแร้งวัยทอง อีของดองไม่เค็ม...อุ๊บ “ติ๊กผมกับไอ้แจ็คช่วยจับและไอ้แจ็คมันก็เอามืออุดปากไว้ให้หยุดด่าเขา ผมสองคนพากันดึงติ๊กออกมาและไอ้โซ่กับไอ้มาร์คมันยึดน้องเปียโน่ไว้ แรงพอกันเลยผมอยากจะบ้า

“แจ๊คหยัดใส่รถไอ้เดี่ยว”ผมพูดและพาร่างติ๊กใส่รถไอ้เดี่ยวและปิดประตูไอ้เดี่ยวก็ออกรถไปเลย ตอนนี้พี่ตุ๊และคุณครูท่านอื่นๆวิ่งมาดูกันหมดแล้ว ผมถึงกับปาดเหงือเลยทีเดียว

“ปล่อย “เปียโนบอกไอ้โซ่ให้ปล่อย

“พี่ดิวค่ะดูเปียโนซิ ช้ำไปหมดแล้วเนี๊ยะ”เปียโนพูด

“หยุด! เธอเป็นใครเนี๊ยะไม่ใช่นักเรียนที่นี้ซะหน่อย”เสียงครูผู้หญิงถามเปียโน และพี่ตุ๊เดินมาทางพวกผมมองหาไอ้ติ๊กแน่นอน

“ดิว แล้วติ๊กละ “พี่ตุ๊ถามผมทันที

“ไปแล้วพี่ ไม่งั้นน่ะ พี่จะได้เห็นน้องพี่ในร่างกาลี “ไอ้แจ๊คพูด

“นี้มันตบกับคนนี้เหรอ”พี่ตุ๊ถามพวกผมและชี้ไปที่น้องเปียโนที่ตอนนี้สภาพผมยุ่งเหยิงมาก พวกผมก็พยักหน้าว่าใช่

“เวรแล้ว นี้พรุ่งนี้มันมาบอกให้ไปหาพี่ที่ห้องครูใหญ่แต่เช้าเลยนะ”พี่ตุ๊พูด

“ครับพี่”ผมรับคำสั่ง พี่ตุ๊ส่ายหัวเลย น้องพี่เขาแรงได้อีก ดีที่พวกผมจับหยัดใส่รถไอ้เดี่ยวไปแล้วไม่งั้นงานเข้ากว่านี้อีก 

“เอาละ นี้เธอมาทำอะไรที่นี้”ครูผู้หญิงถามเปียโน่และเพื่อนๆ

“มาหาแฟนค่ะ หนูเป็นแฟนพี่ดิวค่ะ และหนูก็มาคุยกัน และอยู่ อีกกระเทยโอทอปก็มาตบหนูคะ”เปียโน่พูด พี่ตุ๊หันมามองหน้าผม แอ้ด้วย

“ผมไม่ได้นัดเปียโนมา น้องเขามาหาผมเองและผมกับน้องเขาไมได้เป็นแฟนกัน “ผมพูดครูผู้หญิงหันมามองผมและหันไปมองเปียโน

“เธอเป็นผู้หญิงนะ ทำอะไรอย่าให้เกินงามหนัก มันไม่ดีต่อเธอและผู้ปกครอง ออกไปกันได้แล้ว อย่าให้ครูเห็นอีกนะ “ครูผู้หญิงบอกเปียโน่ เปียโน่หันมามองผมและเดินออกไปกับเพื่อนๆเธอด้วยอาการไม่สบอารมณ์หนัก ผมเห็นไอ้โซ่มองเปียโน่

“นี้มรึงเสน่แรงขนาดนี้เลยเหรอวะดิว “ไอ้แจ๊คมันแซวผม ผมหันไปหาแอ้ แอ้กำลังจะพาเซนกลับ ผมเพิ่งเห็นมีใครมายืนอยู่ด้วย หน้าตาคุ้นๆนะ

“เซนไปครับ แม่คงรอมารับเซนแล้ว”แอ้พูดกับเซน

“แอ้ “ผมเรียกแอ้  ผมเดินมาหาแอ้ และมองอีกคนที่ยืนอยู่เขายิ้มให้ผม

“ใครอะแอ้”ผมถามแอ้

“พี่ภาณุ เพื่อนพี่แอร์นะ “แอ้พูดผมก็พยักหน้า

“เพื่อนไอ้ดิ๋บพี่ชายเราด้วยแต่ไม่ค่อยสนิทมาก”พี่เขาพูด ผมพยักหน้า

“แอ้ไว้พี่มาหาใหม่นะ เพราะว่า แอร์มันฝากพี่ดูแลเราให้ที “พี่ภาณุพูด

“ไม่ต้องหรอกครับ ผมดูแลแอ้ได้อยู่แล้ว ลำบากพี่เปล่าๆ”ผมรีบพูดทันที่ น้องเซนมาจับมือผมและยิ้ม ยกนิ้วโป้งให้ด้วย พี่ภาณุมองหน้าผม และมองแอ้

“ดิว กลับพร้อมกันเลยไหมวะ กรูรอหน้าประตูวะ”ไอ้แจ๊คมันตะโกนมาผมพยักหน้าและหันมาอุ้มเซนขึ้น

“กินไอติมหรือยังครับวันนี้”ผมหันมาถามเซน

“ยังเลยพี่ดิว “น้องเซนตอบผม ผมหยักคิ้วให้พี่ภาณุ

“เออถ้าอย่างนั้นพี่กลับก่อนนะครับแอ้ พี่กลับก่อนนะดิว และ น้องเซน”พี่ภาณุพูดและขอตัวกลับเลย ผมเห็นเซนแลบลิ้นให้ด้วยแสดงว่าไม่ถูกชะตาเหมือนกัน แต่ความหมายของผมและเซนจะตรงกันไหมก็ไม่รู้ ผมนะหึง นี้แสดงว่าพี่แอร์เขาพยายามจะให้ไอ้พี่ภาณุมาจีบแอ้แน่เลย เพราะว่าพี่แอร์เขาไม่ชอบหน้าผม คอยกันผมกับแอ้ตลอดเลย

“พี่ดิว น้องเซนไม่ชอบพี่คนนั้นเลยอะ น้องเซนอยากนั่งกับพี่แอ้ อยากกอดพี่แอ้บางเขาก็มาชวนคุยอยู่นั้นแหละ คอยจะนั่งใกล้ๆพี่แอ้ เขาไม่ชอบ”น้องเซนพูดกับผม

“พี่ดิวก็ไม่ชอบครับ”ผมพูดแอ้เหมือนจะได้ยินนะ ผมสามคนเดินถึงที่ช๊อบก็เจอแม่ของเซนรออยู่

“คุณแม่ “เซนวิ่งไปหาแม่ของเขา และกอดแม่ของเขา

“พี่แอ้ ซื้อของมาฝากน้องเซนด้วย ดูซิ เสื้อน่ารักมากมาก”เซนโชว์เสื้อทีแอ้ซื้อมาฝากจากมัลดิฟ

“ขอบคุณนะค่ะคุณแอ้  ให้เรียนฟรี ยังมีของฝากมาให้เซนอีก ดิฉันเกรงใจมากเลยนะค่ะ”แม่ของเซนพูด

“ไม่เป็นไรหรอกครับ เซนเขาเป็นเด็กน่ารัก และแอ้เชื่อว่า ทุกคนก็จะทำเหมือนที่แอ้ทำ เซนทำตัวให้น่ารักแบบนี้ไปตลอดนะครับรู้ไหม จะได้มีแต่คนรักเซนเหมือนพี่แอ้รักเซน”แอ้ก้มตัวลงเอามือลูปหัวเซน

“งั้นดิฉันลานะค่ะ พรุ่งนี้มาใหม่นะค่ะ “แม่ของเซนพูดและโบกมือลาผมสองคน ผมหันไปช่วยแอ้ถือกระเป๋า ดูแอ้มองเซนซิ

“แอ้ “ผมสะกิดเรียกแอ้ แอ้สะดุ้งและหันมามองผม

“มองเซนแบบนั้นอีกแล้วแอ้ “ผมบอกแอ้ คือมองเหมือนใครพลากของรักไปจากแอ้อย่างนั้นแหละ

“พรุ่งนี้ดิวจะไป ส่งพี่โดมเลยใชไหมดิว”แอ้ถามผม ผมพยักหน้า และเดินผมสองคนก็เดินออกมาพร้อมกัน ผมเห็นไอ้โซ่ที่นั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อน ดูหน้ามันดิ

“ไอ้โซ่ยังไม่กลับอีกเหรอว่ะ”ผมถามไอ้โซ่

“ยังวะ “ไอ้โซ่มันตอบแบบเซ็งๆ

“เป็นอะไรโซ่”แอ่ถามไอ้โซ่

“กรูไม่หล่อเลยเหรอวะ”ไอ่โซ่ถามผมสองคน ผมก็มองหน้ากัน

“ก็หล่อนี้ แอ้ว่าหล่อนะทำไมละ”แอ้ถาม

“ก็น้องเปียโน่บอกว่าหน้ากรูเหมือนหมาแดกแฟ้ป อย่าซะเอาะมาจีบเขานะซิ “ไอ้โซ่ ผมหันไปมองหน้าแอ้และพยักหน้าว่าไอ้โซ่มันชอบน้องเปียโน่

“ไม่เอานะ บางทีเขาอาจจะไม่ได้ชอบแบบโซ่ แต่โซ่หาคนที่ชอบสิ่งที่โซ่เป็นซิ”แอ้พูดกับโซ่

“นี้อุตสาตามจีบมาห้าปีแล้วนะแอ้”โซ่มันพูด

“ไปไอ้โซ่กลับบ้าน “ไอ้นาวินมันเรียกโซ่ และมันก็มองแอ้ ผมก็หันไปมองหน้ามัน

“อู้ยย”ไอ้นาวิน และมันก็ลากไอ้โซ่ไปขึ้นรถยาริสของมัน และออกตัวไป ผมเดินออกมาเจอไอ้แจ๊คและบอยยืนรออยู่ มันรอไปรถของผม แสดงว่ารถไม่รับคันหนึ่ง หรือไม่ไอ้หลุยส์ไปธุระแน่เลย

“รถไม่ว่างวะ กรูเลยบอกว่ากลับพร้อมรึงได้ “แจ็คพูดผมพยักหน้าและแอ้กับบอยขึ้นไปนั่งแคบหลังกันผมนั่งหน้ากับไอ้แจ๊ค ผมขับรถออกเพื่อจะได้กลับบ้านกัน

“ไอ้ดิว มรึงรู้เรื่องพายหรือยัง “ไอ้แจ๊คมันถามผมเรื่องพาย ผมหันไปมองหน้ามัน

“มีอะไรเหรอวะ “ผมถามไอ้แจ๊ค

“พายไมได้มาเรียนกับพวกเราแล้วนะมรึง เพราะว่าเขาให้พายเข้าเรียนแพทย์เลย “ผมหันไปมองด้วยความตกใจดูสีหน้าไอ้แจ๊คมันซิ

“กรูสงสารพายว่า มันไม่มีสิทธิ์เลือกแค่เพราะว่ามันอัจฉริยะเหรอวะ”แจ็คพูด ผมก็ใจหายเหมือนกัน ภาพที่พายอยู่กับพวกผม

“แต่มันก็ดีนะพายมีอนาคตแล้ว เหลือแค่พวกเรา เมื่อไหร่จะได้ไปเริ่มมันสักที “ผมพูดและเลี้ยวรถเข้าที่จอดผมเห็นรถไอ้เดี่ยวมันจอดอยู่แล้ว ติ๊กคงอยู่ด้านบน บอยและแอ้ก้าวเท้าลงจากรถ

“วันนี้ปูทำกับข้าวอีกแล้วแน่เลยบอย แอ้ไปช่วยปูดีกว่า”แอ่พูดและเดินเข้าบ้านไปพร้อมบอย ผมหันมามองไอ้แจ็ค

“เป็นไงบ้างวะ เมื่อวาน ที่บ้านลุงณะ”ผมถามไอ้แจ็ค

“เออ บอยบอกกรูความจริงกรูแล้ววะ “ไอ้แจ๊คพูดผมหันไปมองหน้ามันนี้มันรู้ความจริงแล้วเหรอว่าบอยท้องได้ มีลูกกับมันด้วย งั้นผมคงเปิดเผยเรื่องแอ้กับผมได้แล้วซิ  ผมมองหน้าไอ้แจ็ค

“กรูไม่อยากจะเชื่อเลยวะว่าบอยจะ”ไอ้แจ็คพูด

“มีลูกได้”ผมพูด

“เออ อะดิ บอยไปทำใครท้องมาก็ไม่รู้ กรูไม่อยากเชื่อร้ายกาจ พอกรูรู้แบบนี้เสียวตรูดขึ้นมาเลยสาด”ไอ้แจ็คมันพูดผมนี้อ้าปากค้าง ไม่ใช่ตกใจที่บอยนะ ตกใจในความโง่ของมั้นต่างหาก โง่ได้อีก

“นี้มรึงกินหญ้าหรือกินข้าววะ “ผมถามไอ้แจ็ค

“แน่นอนกรูต้องกินข้าว แต่บางที่ก็สเต็กนะ แต่พิซซ่าไม่ค่อยอะ แป้งเยอะวะ “ไอ้แจ๊คพูด มันช่างกล้ามาก นี้แหละที่เขาเรียกว่ากินหญ้าของแท้

“กรูว่ามรึงกินหญ้าว่ะ”ผมพูดและเดินเข้าบ้านทิ้งไว้แค่ความ งง เท่านั้น ไว้กับมัน ผมเดินเข้ามาในบ้านเห็นไอ้ติ๊กมันนั่งอยู่และบอยกำลังทำแผลที่โดน น้องเปียโนตบเอาแต่ดีที่ได้ ติ๊กไปช่วยไม่เช่นนั้นผมเสร็จเปียโน่แน่นอน นางแรงได้อีก

“ขอบใจวะติ๊ก เป็นไงบ้าง แก้มบวมเลยนะ “ผมเดินมาจับค้างและพลิกดูแก้มไอ้ติ๊ก

“เออ ทำไมพายยังไม่มาเรียนวะ”ติ๊กถามพวกผมนี้มันยังไม่รู้เหรอว่าพายไม่ได้มาแล้ว

 “ถ้าอีพายอยู่นะกรุไม่เจ็บแบบนี้แน่ มันต้องช่วยกรูตบจิก อีชะนีหน้าว้อก แน่นอน”ติ๊กพูด

“ติ๊ก พายไม่ได้มาเรียน พายเขาให้มันไปเรียนแพทย์แล้ว ตอนนี้เหลือแค่พวกเรา เท่านั้น”แจ๊คมันพูด ติ๊กมันทำหน้าตกใจไม่เชื่อและติ๊กก็หันไปมองบอย บอยก็พยักหน้าว่ามันคือความจริง ติ๊กเงียบไปเลย

“ทำไมวะ พายมันบอกไม่อยากเรียนหมอนี้หว่า แล้วเห็นพี่เอ บอกว่ามันจะได้เล่นละครมันขออาเปรมดิ์แล้วเรื่องหนึ่งก็ยังดี มันก็ไม่ได้นะซิ แล้วกรูจะนอนกับใครวะ “ติ๊กพูดมันทำท่าจะร้องไห้ พวกผมกอดมันไว้

“เดี๋ยวก็ได้ไปเรียนแต่แค่ยังไม่ใช่ตอนนี้เท่านั้นเอง”บอยพูดกับติ๊ก

“คืนนี้กรูจะนอนกับมรึงก่อนแล้วกันติ๊ก”แอ้ยืนกอดอก แอ้พูดว่าจะนอนกับติ๊กก่อนผมก็พยักหน้า มันคงยังไม่ชินที่จะนอนคนเดียว

“เดี๋ยวไอ้ดิวมันก็โกรธกรูอีกอะ”ติ๊กพูด

“กรูให้มั้นไปนอนกับมรึงก่อนแล้วกัน กรูมีเหตุผล ติ๊ก”ผมพูดและ

“อาหารเย็นเสร็จแล้วนะ ไปทานได้แล้ว “ปูเดินออกมาเรียกผมพวกผม ผมดูว่าติ๊กมันก็ไม่ได้อะไรกับปูมากขึ้นแต่ยังไม่ได้ชอบอยู่ดี พวกผมลุกเพื่อไปทานอาหารกัน

“ปู พรุ่งนี้จะไปส่งพี่โดมไหม พี่โดมเขาไปเรียนแล้วนะ “ผมหันไปถามปูก่อนเดินเข้าไปในห้องอาหาร ปูมองหน้าผม และเงียบไป

“ปู ไปส่งพี่โดมหน่อยซิ เขาอยากให้ปูไปนะ “ผมพูดกับปู

“ปูขอดูก่อนนะว่าไปได้ไหม ถ้าไม่ได้ปูจะฝาก จดหมายไปให้แล้วกันนะดิว”ปูพูดและเดินเข้าห้องอาหารเช่นกัน ผมนี้สงสารพี่โดมมาก บ้านผมนี้มีอาถรรอะไรหรือเปล่า มีปัญหาเรื่องความรักกันทุกคนเลยซินะ

   

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ทำยังไงดีเมื่อชะนีมาป่วน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 04-07-2015 10:11:38

 :m31:  :a5:  สาวเจ้ามาแรงแต่ติ๊กแรงกว่าไฟแลบเลย

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว เลือกคนที่รักเราดีกว่านะเปียโน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 12-07-2015 15:08:32

          แอ้  ผมเดินมาสอนเด็กที่มาเรียนเทควันโดเองเพราะว่าดิวบอกว่าจะไปส่งพี่โดมขึ้นเครื่องและจะกลับมาซ้อมฟุตบอลพร้อมพีเดฟเลย พี่เดฟกับพี่เอ็กซ์จะก็ไปส่งพี่โดมด้วยเหมือนกัน และไอ้เดี่ยวก็เป็นคนยกกระเป๋ามาให้ผมเพราะไอ้ดิวมันสั่งไว้แม้ตัวไม่อยู่มันก็ให้คนอื่นช่วยผมถือมา ไม่อยากให้ถือของหนัก

“ขอบใจนะเดี่ยว”ผมหันไปบอกเดี่ยว

“อืมม แต่ไอ้ดิวคงใกล้ถึงแล้วแหละ “ เดี่ยวพูดและเดินออกไป ผมก็หันมาจัดโน้นจัดนี้

“แอ้” ผมหันไปตามเสียงที่เรียกผม พี่ภาณุ เขามาอีกแล้ว พี่เขาจบจากที่นี้ไปสามปีแล้ว พี่เขาจบม.ต้นที่นี้และไปต่อเตรียมทหารกับพี่แอร์

“พี่ช่วยนะครับ” พี่ภาณุพูดผมก็พยักหน้า

“เห็นว่าแอร์บอกว่าจะไปที่บ้านที่ค่ายฯทหารเย็นนี้นี้ครับแอ้” พี่ภาณุพูด

“จริงเหรอพี่ภาณุ” ผมหันไปถามผมดีใจนะผมอยากให้พี่แอร์ ใช่เวลากับพี่ๆบ้าง เพราะว่าพี่แอร์นะมองว่าพอผมเข้ามาก็แย้งความารักพี่ๆไปหมด ทั้งที่มันไม่ใช่ ผมเชื่อว่าพี่ๆก็รักพี่แอร์กันทุกคนนั้นแหละ

“และเห็นว่าจะแวะมาหาแอ้นะแต่ไม่รู้ว่าจะมาพรุ่งนี้หรือเปล่า” พี่ภาณุพูดกับผม ตอนนี้คุณครูพาเด็กๆมาแล้วผมเห็นเซนสวมเสื้อที่ผมซื้อให้มาด้วยวันนี้

“พี่แอ้ “ เซนวิ่งมากอดผม พี่ภาณุมองผมกับเซน

“วันนี้สวมเสื้อที่พี่แอ้ซื้อให้มาด้วยเพื่อนชมใหญ่เลยว่าเซนหล่อมาก” เซนพูดกับผม

“นี้ถ้าบอกว่าเป็นลูกของแอ้พี่เชื่อเลยนะ ดูรักกันจังเลย “ พี่ภาณุพูดเซนเงยหน้ามอง

“ใช่เขารักพี่แอ้มากมาก ลุงอย่ามาแย้งพี่แอ้เขาไปนะ” เซนพูด ผมก็สะบัดหน้ากับไปมองเซนว่าพูดอะไรอย่างนั้น

“เด็กนะพี่ภาณุ” ผมพูดกับพี่ภาณุ

“ดูท่าจะห่วงพี่แอ้มาก พอ พอกับพี่ดิวเลยใช่เหรือเปล่า” พี่ภาณุพูด

“พี่ดิวก็หวงพี่แอ้ เพราะว่าพี่ดิมรักพี่แอ้” เซนพูดผมก็เอามือปิดปากแต่ไม่ทันแล้วเซนพูดไปแล้ว

“เออ พี่คงต้องกลับแล้ว แม่พี่ให้ไปรับที่ตลาดแล้ว ไว้พรุ่งนี้พี่มา…” พี่ภาณุพูดผมพยักหน้าแต่พี่ภาณุบอกว่าพรุ่งนี้จะมาอีก

“จะมาอีกเหรอ มาทำไมทุกวันเลย พี่ไม่มีอะไรทำเหรอ” เซนถาม ผมก้มมองเซนเลย เซนที่กอดอกมองพี่ภาณุและเอียงคอนิดหน่อย ใครสอนมานะ ดิวแน่เลยน่าจริงๆเลยดิวนิ

“ฮาๆ นี้ ไม่ธรรมดานะเนี๊ยะเราเนี๊ยะ เอ๊ะ หรือว่าพี่ดิวจ้างมากันพี่แอ้นะ” พี่ภาณุขำเซนย่อตัวลงถามเซน

“เออ พี่ไปดีกว่าเดี๋ยวทำเด็กนอยด์ ไว้เจอกันนะแอ้  ไปก่อนนะเซน” พี่ภาณุพูดผมก็มองเซน เซนรู้ตัวว่าไม่น่ารักเลยก้มหน้ารู้ว่าผิดนั้นเอง

“เซนไม่น่ารักเลยนะครับ รู้ไหมว่าเป็นเด็กห้ามทำกิริยาแบบนี้นะครับ เมื่อวานพี่แอ้บอกเซนว่าให้เซนเป็นเด็กดีทำตัวให้น่ารักจะได้มีคนรักเยอะๆใช่ไหมครับ” ผมย่อตัวลง ผมพูดกับเซน

“เซนไม่อยากให้เขามาทำให้พี่ดิว เสียใจ เซนอยากให้พี่แอ้กับพี่ดิวรักกันสองคนเท่านั้น ...พี่แอ้” เซนพูด ผมก็มองเซน

“เซน คนเราต้องมีมากกว่าสองคน ไม่ใช่ว่าทุกคนเข้ามาจะเป็นแฟนเรากันหมด เป็นไปไม่ได้ บางคนเขาเข้ามาแค่เพื่อนต้องการมิตรภาพ เซน ส่วนเรื่องความรักนะมันเป็นเรื่องที่คนสองคนจะไว้ใจเชื่อใจกัน” ผมพูดกับเซน เซนมองผมแบบว่ายังไม่ค่อยเข้าใจดี

“ไว้เซนโตเซนจะเข้าใจเอง ตอนนี้พี่แอ้ว่าเราขึ้นไปเรียนกันต่อได้แล้วนะ “ ผมบอกเซนเซนพยักหน้า ผมก็พาเซนขึ้นไปบนช๊อปผมก็สอนเทควันโดตามปกติ ดูช่วงนี้เพื่อนๆเข้าเซนได้ดีทีเดียว ผมดีใจนะที่เขาสนุกกับเพื่อนๆไม่เหมือนตอนมาใหม่เลยที่เอาแต่นั่งไม่กล้วคุยกับเพื่อนกลัวเพื่อนจะไม่อยากเล่นด้วย คงเพราะแต่ก่อนมีแต่เสื้อผ้าเก่าๆ มอมแม แต่ตอนนี้มีเสื้อผ้าใหม่ๆ ที่ผมเอามาให้และซือ้ให้ด้วย มันคงเป็นเรื่องปกติที่ทุกคนต้องมองจากภายนอกเท่านั้น ตัดสินแค่นอก แต่ไม่เคยสอนลูกผมแบบนั้นเลย
***************************************************************************************************************
ดิว ผมขับรถกลับจากการที่ไปส่งพี่โดมขึ้นเครื่องไปเรียนเมืองนอกคงจะปีกว่าสองปีกว่าจะจบ แต่พี่โดมพอวันหยุดพี่โดมก็คงกลับมาเรื่อย เพราะว่าพี่โดมคิดถึงหลานและวันนี้ปูแอบไปส่งพี่โดมด้วยผมดีใจนะ ดูสีหน้าพี่โดมดีขึ้น ที่เห็นปูไปส่งที่สนามบิน ผมพาปูกลับมาด้วย

“ปู โอเคแล้วใช่ไหมเรื่องแม่นะ” ผมถามปู ปูพยักหน้า และหันมายิ้มให้ผม

“มีอะไรให้ดิวช่วยหรือให้พ่อดิวช่วยบอกเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ เพราะว่าพี่โดมเขาฝากปูกับพ่อและดิว “ ผมพูดกับปู

“ไม่มีหรอกดิว ตอนนี้ปูก็ได้ไปช่วยป้าแดง ปูมีรายได้บ้างแล้ว “ ปูพูด

“พี่โดมไม่อยากให้ปูหักโหมนะรู้ไหม” ผมพูด ผมกำลังเลี่ยวรถเข้าที่จอดเพื่อส่งปูผมหันไปเห็นน้องเปียโนมาอีกแล้ว เอาไงดี ไม่อยากให้มาวุ่นวายกับผมแล้วผมรู้ว่าแอ้ก็ต้องรู้สึกอะไรบ้างแค่แสดงออกไม่ได้เท่านั้นเอง

“ปูแกล้งเป็นแฟนดิวให้หน่อยได้ไหม “ ผมบอกปู ปูหันมามองหน้าผม

“เนี๊ยะมาตามจีบดิวอะ แอ้ก็ไม่กล้าเปิดตัวเอง “ ผมพูดกับปู ปูก็ขำผมและพยักหน้า พอผมก้าวเท้าลงจากรถ

“พี่ดิว เปียโนมารอพี่ดิวนะเนี๊ยะ” เปียโนพูดและมองปูที่ก้าวเท้าลงจากรถของผม

“เออ ใครเหรอพี่ดิว” เปียโนถามผม

“แฟนพี่ครับ” ผมพูดเปียโนสะบัดหน้าไปมองปู และมองผม

“ดิว ไปซ้อมฟุตบอลได้แล้ว “ ปูพูดและควงแขนผม ผมก็เต็มใจอย่างแรก

“พี่ไปก่อนนะครับน้องเปียโน เออ จะเข้าไปดูก็ได้นะครับ ไอ้โซ่มันจะได้มีกำลังใจ” ผมพูดและเดินเข้าไปกับปูทันที

“แกเขาคงเป็นเกย์ถาวรแล้วแหละพอเถอะวะ “ เพื่อนของเปียโนพูด

“ไม่กรูจะอยู่” เปียโนพูดกับเพื่อของเขา และผมรู้ว่าเขาเดินตามเข้ามา ผมเดินเข้าไปที่สนาม ผมเจอไอ้เดี่ยว ไอ้เดี่ยวมันก็มองปูทีเกาะแขนผม

“อะไรของมรึงเนี๊ยะดิว” ไอ้เดี่ยวมันกระซิบถาม

“ข้างหลังกรูนี้ไง กรูเลยให้ปูช่วย” ผมบอกไอ้เดี่ยว ไอ้เดียวเลยหันไปมอง น้องเปียโน่

“ไอ้โซ่น้องเปียโนมรึงมา” ไอ้เดี่ยวมันตะโกน เปียโน หันขวับมาเลยและไอ้โซ่วิ่งออกมาเลยทั้งที่สวมรองเท้าฟุตบอลข้างเดียว มองหาเปียโน

“เปียโน มาดูพี่เหรอครับ” ไอ้โซ่มันจะโกนมา เปียโน่ โชว์นิ้วกลางให้มันเลย ฮาๆ น้องเขาแรงได้อีก และเปียโนก็นั่งลง วันนี้เพื่อนไม่ตามมา เปียโนมองผมและปู

“งั้นปูขึ้นไปหาป้าแดงก่อนนะ ดิว” ปูพูดและทำท่าจะเดินออก

“ฟ๊อด” ปูหอมแก้มผมด้วยโชว์เปียโน เปียโนเห็นหน้านีงอเลย เปียโนมองปูจนปูเดินไปทันที ตอนนีพี่เดฟกับพี่เอ็กซ์เดินมาแล้ว วันนี้ผมไม่เห็นไอ้ว่านเลยมั้นไปไหนของมัน

“ไอ้ภาคินไอ้ว่านไม่มาซ้อมฟุตบอลเหรอว่ะ” ผมถามไอ้ภาคิน 

“ไอ้ว่านไม่ได้มาโรงเรียนและไอ้ภาคีย์ด้วย ไปไหนกันมั้ง “ ไอ้ภาคินพูด ตอนนี้พี่เดฟ เดินหน้าตาบึ้งตึงเข้ามาแล้ว ผมก็มองพี่เดฟ พี่เดฟเหมือนตรงมาจะเอาเรื่องไอ้ภาคินมากเลย

“อย่าไอ้เดฟ” พี่เอ็กซ์ดึงพี่เดฟเอาไว้ ไอ้ภาคินมันก็มองพี่เดฟว่ามีอะไรหรือเปล่า

“ไอ้ภาคีย์น้องมรึง ทำร้ายว่านอีกแล้ว และคราวนี้ถึงกับเลือดตกยางออกเลย กรูทนไม่ได้แล้วนะ กรูจะให้ว่าน อยู่กับกรูกรูไม่ให้ว่านกลับ” พี่เดฟพูดกับภาคิน

“พี่เดฟ ใจเย็นพี่ไอ้ภาคินมันไม่รู้เรื่องนี้หรอก“  ผมพูดกับพี่เดฟ ดูพี่เดฟวันนี้โกรธมากทีเดียว พี่เอ็กซ์ก็ช่วยยึดพี่เดฟไว้

“งั้นพี่ให้ไอ้ว่านมันอยู่กับพี่ก่อนแล้วกัน เย็นนี้ผมจะกลับไปจัดการไอ้คีย์มันเองพี่” ไอ้ภาคินพูด ดูพี่เดฟจะเย็นขึ้นมานิดหนึ่ง เอาละพวกเราไปซ้อมกันต่อ เพราะมะรืนนี้จะมีการท้าแข่งกันแล้ว

“กรูไม่ซ้อมแล้วกันกรูจะกลับไปจัดการไอ้คีย์” ไอ้ภาคินพูดและมันก็เดินออกทันที ดูมันโกรธมากพอดู ผมหันมาซ้อมฟุตบอลกันกับพี่เดฟและพี่เอ็กซ์ที่อยู่ข้างขอบสนามดูการซ้อมของผม ผมก็ซ้อมกัน แต่ผมไม่เห็นน้องเปียโน่แล้วนะคงกลับไปแล้ว

“ไอ้โซ่” ผมเรียกไอ้โซ่ทำหน้าซึมอีกแล้ว

“กรูคงตัดใจแล้ววะ คนเขาไม่ชอบ” ไอ้โซ่มันพูดและมันก็วิ่งในสนามซ้อมกันต่อ ผมซ้อมกันจนเหงือออกและก็ไปอาบน้ำพี่เดฟกับพี่เอ็กซ์ขอกลับก่อนพี่เดฟจะไปดูว่าน ผมดูรูปถ่ายที่พี่เดฟถ่ายว่าว่านถูกทำร้าย ดูท่าจะโดนผลักจนล้มแขนขามีแต่รอยถะลอกไปหมด ผมละสงสารว่านมาก ไอ้เดี่ยวมันก็รีบกลับ มันบอกว่าจะพาปูไปส่งที่ป้าแดงรับงานเป็นรีสอร์ทเปิดใหม่ใกล้ๆ ติ๊กนะวันนี้จะไปนอนกับพี่พัฒน์ ติ๊กบอกติ๊กมันคงคิดถึงพาย

    “ดิว เจอกันพรุ่งนี้ว่ะ” ไอ้มาร์คบอกผมผมพยักหน้า และโบกมือ ไอ้โซ่มันกำลังเก็บของจะกลับแล้ว ผมก็เดินออกไปหาแอ้ รีบไปรับแอ้กลับบ้านดีกว่า จะได้พากันไปทำกิจกรรมสองคนเพราะว่าติ๊กไม่อยู่ แอ้ต้องนอนกับผมแน่นอน ผมเดินมาถึง

“น้องก็ไปบอกพี่ดิวเองซิครับ น้องมาบอกพี่ทำไม พี่ไม่อาจจะบังคับใจใครได้” เสียงแอ้แต่คุยกับใครละ ผมก็แอบดู น้องเปียโน

“พี่ก็ปล่อยพี่ดิวไปซิ ให้พี่ดิวนะไปมีแฟนเป็นผู้หญิงดูก่อน เปียโนว่าพี่ดิวเขาอาจจะไม่เคยรู้ว่ามีแฟนเป็ผู้หญิงมันดีแค่ไหน และเป็นที่ยอมรับแกสังคม “ น้องเปียโนพูดกับแอ้

“น้องก็ไปบอกเขาเองซิครับ “ แอ้พูดด้วยน้ำเสียงที่รำคาญ ผมก็นึกว่าน้องเขากลับไปแล้วซะอีก

“พี่ก็ออกไปจากชีวิตพี่เขาซะที ไปคบพี่สรจักรซิ พี่เขาชอบพี่ไม่ใช่เหรอ เห็นพี่สรจักรบอกว่ารอพี่อยู่ กลับไปอยู่กับเขาซะทีซิ” ผมได้ยินแบบนี้แสดงว่าวันนั้นที่มัลดิฟที่แอ้ดูท่าทีกังวลไอ้จักรมันต้องพูดอะไรแน่ๆเลย ใช่ซิมันหลานรักลุงหนึ่งเลยด้วยซ้ำ นี้ผมมีศัตรูที่ร้ายกาจอยู่ใกล้ๆโดยไม่รู้ตัวเลยเหรอ


“และยังมีพี่ภาคินเขาก็ชอบพี่ พวกนี้นะเพื่อนพี่ชายเปียโนทั้งนั้นเขาคุยกันอยู่แล้ว พี่นะตัวเลือกเยอะแยะ เหมือนจะน่าภูมิใจเนอะ” เปียโนพูด ผมนี้จี้ดเลยและผมก็ออกมา ยืนด้านหลังเปียโน แอ้หันมาเจอผม แอ้ตกใจมาก

“เปียโน”  ผมเรียกเปียโน เปียโนหันมาเห็นผมเธอก็ตกใจหน้าซีดเผือกทันที ผมรู้ว่าตอนนี้ผมดูโหดมากเวลาโกรธ  ผมทนไม่ได้ทีเขามายืนว่าแอ้ฉอดแอ้รู้ว่าผมจะทำอะไร

“อย่าดิว “ แอ้รีบเข้ามาขวางผมทันที

“นี้พี่พูดแล้วไงว่าพี่ไม่ชอบแบบเปียโน น้องนี้พูดไม่รู้เรื่องใช่ไหมครับ “ ผมพูดและจะเข้าหา ผู้หญิงอะไรมั่นใจตัวเองเกิ้น

“อย่าดิว “ แอ้พยายามห้ามผม

“และชีวิตพี่ พี่เลือกเองได้ พี่มีสมองพอที่จะตัดสินเองได้ครับน้องเปียโน! ว่าใครดีหรือไม่ดีสำหรับพี่ น้องไม่ต้องมาเลือกให้พี่ ” ผมพูดและจะเดินเข้าหาเปียโนแต่แอ้ดึงรั่งผมไว้ แอ้รู้ว่าผมกำลังโกรธมาก 

“โคล้ม” น้องเขาชนอะไรสักอย่างล้มลงไปและพยายามลุกขึ้น อย่างรนราน เพราะไม่เคยจอผมแบบนี้มาก่อน ผมยอมรับว่าผมโมโหขึ้นมาอะไรก็หยุดไม่อยู่แต่แปลกมีแค่แอ้ที่หยุดผมได้



“ไปซิเปียโน” แอ้หันไปบอกเปียโน เปียโนรีบวิ่งออกไปทันที แอ้กอดผมไว้ ผมนี้เลือดขึ้นหน้าเลย แอ้พยายามให้ผมใจเย็นๆ ผมจี้ดเรียกว่าหลายเรื่องเลยตั้งแต่ได้ยินเรื่องไอ้สรจักรด้วย และไอ้ภาคินนะมันเรื่องเล็กผมรู้ว่ามันไม่เข้ามายุ่งกับแอ้แน่นอน

“แอ้ ทำไมแอ้ไม่บอกดิวเรื่องไอ้จักรวันนั้นใช่ไหมที่มันพูดอะไรกับแอ้ แอ้ถึงได้ดูกังวลแอ้มันพูดว่าแอ้ต้องกลับไปอยู่กับลุงหนึ่งเหรอ” ผมถามแอ้เสียงดัง  แอ้มองผมแว็ปหนึ่งและหันไปมองทางอื่น

“ฟู่” แอ้พ้นลมออกมาทางปากคงยากที่จะอธิบายว่าทำไม ผมสองคนต่างเงียบไปเกือบสิบนาที จนผมรู้สึกเย็นลงแล้ว   

“แอ้” ผมเรียกแอ้

“แอ้ไม่รู้ มันอาจจะไม่ใช่ เพราะพ่อไม่ได้บอกอะไรแอ้นิดิว แอ้เลยไม่เอามาใส่ใจ  และมันเป็นแค่คำพูดนะดิว” แอ้พูดกับผม ผมหันหลังผมพ่นลมออกมา ทุกคนที่เข้ามาจีบแอ้ผมไม่กลัวมันเท่ากับไอ้สรจักรเลย

“ดิว” แอ้เรียกผม แอ้เดินมากอดผมจากด้านหลัง

“ดิวไม่มีอะไรมาทำให้ใจกรูเปลี่ยนได้หรอกดิว ไม่มีใครเข้ามาได้หากกรูไม่เปิดใจดิว“ แอ้พูดผมหันมามองแอ้

“ดิวรักแอ้ ดิวยอมรับว่า ดิวกลัวเพราะว่าไอ้จักรมันเป็นหลานรักลุงหนึ่งแอ้ “ ผมพูดกับแอ้ แอ้มองผมและยิ้ม

“แล้วกรูต้องรักเขาด้วยเหรอ...ไอ้บ้า” แอ้บอกผม เออ จริงซิ เนอะ ผมยกมือเกาหัวตัวเอง

“เวลาหึงนี้น่ากลัวเหมือนกันมรึงนิ” แอ้พูดกับผมแถมยังขำผมอีกนะ

“ก็เพราะรักมากไง “ ผมพูด

“ไปกลับบ้านได้แล้ว ถ้ามาริโอ้อยู่นี้คงต้องบอกว่าดิว...” แอ้พูด

“โอ้ว่าพ่อดิวอาจจะไม่ค่อยสบาย.... ว่าคนอื่นเขาไม่สบายไปหมดยกเว้นตัวเอง ลูกชายแอ้เลยนะคนนี้  “ผมพูดเลียนแบบลูกชายผม ผมถือกระเป๋าให้แอ้ผมเดินออกไปเพื่อจะขึ้นรถที่ผมจอดไว้ ตอนนี้ก็เกือบหกโมงครั้งแล้ว เริ่มมืดแล้วด้วย

“แอ้วันนี้เซนมาเรียนหรือเปล่า” ผมถามแอ้

“มาซิแถมใส่ชุดใหม่ที่แอ้ซื้อให้มาด้วยน่ารักมากเลย ใส่ได้พอดีเลย” แอ้พูด ดูแอ้เขามีความสุขที่เซนชอบที่เขาซื้อที่เขาทำให้ผมเดินมาขึ้นรถผมผมก็ขับรถออกจากโรงเรียนขณะที่ผมกำลังจะผ่านรั่วโรงเรียน ผมเห็นมีสิ่งผิดปกติ ตรงหัวมุมรั่วโรงเรียนเหมือนมีการทำร้ายกัน ผมจอด

“ดิว อย่าลงไปนะ” แอ้ห้ามผมเพราะพวกมันอาจจะมีคนร้าย ผมก็เลยหยิบเหลียวรถเพื่อให้ไฟด้านหน้ารถส่องไปที่กลุ่มนั้น ผมเห็นคนที่นอนอยู่ คือไอ้โซ่ กับอีกสามสีคนที่กำลังทำอะไรเหมือนมันกำลังขมขืนผู้หญิง

“ปรื้นๆๆ” ผมบีบแตรดังลั่นเลย พวกมันก็เงยหน้ามอง ผมเห็นมีรถกระบะกำลังออกมาอีกคันผมจำได้ไอ้เดี่ยวมันเพิ่งออกจากโรงเรียนเหมือนกัน ไอ้เดี่ยวมันจำได้ว่ารถผมมันเลยจอดด้านหลังผม ผมมีพวกแล้วผมลงจากรถทันทีและเดินตรงไป

“พวกมรึงทำอะไร” ผมถามไอ้สามคนนั้นมองผมกับไอ้เดี่ยว ผมเห็นไอ้โซ่มีเลือดที่พุง

“หนี” พวกมันพูดกัน แต่ผมไม่ให้มันหนี ผมเข้าไปขวาง คนที่มีมีดในมือ มันยืนมีดมาจะแท่งผม ผมก็พลิกหลบและเอาฝ่ามือตีที่ข้อมือมันจนมีดหลุดจากมือและผมก็ใส่มันเลยต่อยจนลงไปคลุกฝุ่นและไอ้เดี่ยวก็จัดการอีกคน ติ๊กลงมาจากรถมันเข้าไปรับติ๊ก และแอ้ด้วยที่ลงมาแอ้วิ่งไปดูผู้หญิงที่นอนตัวสั่นเสื้อถูกฉีกขาดแอ้เอาเสื้อวอมสวมให้ ผมสองคนเล่นไอ้สามคนซะหมอบไปเลย

“ดิว ไอ้โซ่ถูกแท่ง”  ติ๊กบอกผม

“พี่ตุ๊ มีนักเรียนถูกทำร้ายพี่ตุ๊ อยู่ตรงหัวมุมที่จะไปโรงเรียนอนุบาล ไอ้โซ่พี่ตุ๊ มั้นถูกแทง ได้พี่ครับพี่”  ไอ้ติ๊กมันโทรหาพี่ตุ๊ ผมก็หาเชือกมามัดไอ้สามตัวนี้ไว้ด้วยกัน เดี๋ยวพี่ตุ๊ก็คงออกมาผมรีบเข้าไปดูไอ้โซ่

“โซ่ โซ่” ผมเรียกไอ้โซ่ แอ้หยิบเอากระเป๋าเครื่องมือแพทย์ออกมา ผมรีบหาผ้ามาพันเผื่อห้ามเลือดก่อนพี่ตุ๊ขับรถออกมาแล้ว

“ฮือๆ พี่โซ่”  เปียโนลุกขึ้นมาดูไอ้โซ่ 

“เปียโน่มันไม่ได้ทำอะไรเปียโนใช่ไหม “ ไอ้โซ่มันยังมีน่าไปห่วงเขาอีกพี่ตุ๊ลงจากรถมาดูและโทรหาตำรวจ

“ดิวเอาโซ่ไปโรงพยาบาลเลย” พี่ตุ๊บอกผมผมก็ช่วยกันพยุงโซ่ไปโรงพยาบาล แอ้ที่พยุงเปียโนขึ้นรถ ดูเปียโน่เสียขวัญมาก ไอ้เดียวตอนนี้รถตำรวจมาแล้ว รปภ ก็มายืนกับพี่ตุ๊ ผมขับรถพาไอ้โซ่ไปโรงพยาบาล ตอนนี้เปียโนคงรู้แล้วคนที่รักน้องเขานะเป็นยังไง

“ฮือๆ พี่โซ่เปียโนขอโทษ ฮือๆ พี่โซ่ “ เปียโนร้องไห้ ผมขับมาถึงห้องฉุกเฉิน

“เพื่อผมถูกแทงครับพี่ “ ผมบอกและเจ้าหน้าที่เข้าพาไอ้โซ่เข้าห้องฉุกเฉิน เจ้าหน้ากันไม่ให้เปียโนเข้าไป แอ้ดึงเปียโนไว้ เปียโนร้องไห้ กอดแอ้ แอ้เขาพยายามปลอบ ติ๊กและเดี่ยววิ่งเข้ามาแล้ว

“กรูโทรบอกไอ้ธงรบ ไอ้ธงรบมันโทรจะไปบอกไอ้กีตาร์พี่ชายของเปียโนให้และไอ้โซ่นะกรูโทรไปบอกพี่ชายมันพี่ขิม เดี๋ยวก็คงมากันนะ” ไอ้เดี่ยวพูด ผมยืนมองแอ้ที่ปลอยโยนเปียโน เปียโนร้องไห้สะอึกสะอื้นคงตกใจมากด้วย

“ไอ้โซ่ไม่เป็นอะไรหรอกเปียโน “ ผมบอกเปียโน

“พี่โซ่นะบอกให้เปียโนกลับตั้งนานแล้วแต่เปียโนยังดื้อ ดีที่พี่โซ่ไม่ยอมกลับก่อน แต่เปียโนทำให้พี่โซ่ถูกแท่งพี่ดิว พี่แอ้ “ เปียโนพูดพร้อมกับปล่อยโฮออกมาอีกรอบ

“เปียโน โซ่มันรักเปียโนมากนะ มันจีบเปียโนมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอครับ ถ้าเป็นคนอื่นจีบไม่ติดนี้เขาไปจีบคนอื่นแล้ว เชื่อพี่นะครับ เลือกคนที่เขาอยู่เพื่อรอเราดีกว่า “ ผมพูดกับเปียโน เปียโนมองหน้าผม

“ขอบคุณน่ะค่ะพี่ดิว พี่แอ้ ทั้งทีเปียโนทำไม่ดีกับพี่สองคน ทั้งที่เปียโนพยายามแย้งพี่ดิว จากพี่...แอ้ “ เปีนโนพูด ผมก็เงยหน้ามองแอ้  ผมสองปลอบเปียโนกันได้สักพักตอนนี้พ่อแม่โซ่พี่ชายและพี่สาวก็มากันและไอ้กีตาร์มากับต้นข้าวและพ่อแม่ของกีตาร์ พี่ชายกีตาร์และพ่อแม่ต้นข้าวก็มาถึง

“เปียโน” ไอ้กีตาร์มันเรียกน้องสาวมันและเปียโนที่กอดกีตาร์ร้องไห้ตัวสั่น

“มันทำอะไรเปียโนหรือเปล่า” ไอ้พี่กีตาร์ถามเปียโน เปียโนส่ายหัว

“พี่ดิม พีแอ้ และพี่เดี่ยวมาช่วยเปียโนไว้พี่กีตาร์ ฮือๆ “ เปียโนพูด

“พี่กีตาร์ พี่โซ่ พี่โซ่ถูกแท่ง ฮือๆ “เปียโนพูดเสียงสั่น ผมทั้งหมดยกมือไหว้พ่อแม่ของทั้งสอง

“ไอ้โซ่มันช่วยเปียโน ส่วนไอ้สามคนน่ะพวกกรูจัดการเรียบร้อบป่านนี้พี่ตุ๊ส่งโรงพักแล้วแหละ”ผมพูดกับพี่กีตาร์

“ขอบใจมากนะดิว  “ ผมพยักหน้าว่าไม่เป็นไร ต้นข้าวกอดเปียโน คงสนิทกันเหมือนพี่น้องกันนะ ผมก็ว่าจะขอตัวกลับเลยดีกว่า

“ลูกดิว ลูกแอ้ แม่ขอคุยด้วยหน่อยซิลูก” มาของต้นข้าวเดินมาพูดกับผมเบาๆ

“ครับแม่”  ผมพูดและผมกับแอ้ก็เดินออกมาด้านนอก แม่ของต้นข้าวเดินออกมาหาผมสองคน

“แม่อยากให้ต้นข้าวย้ายไปเรียนที่กรุงเทพกับกีตาร์ เขาจะดูแลลูกชายแม่ แต่ต้นข้าวทำท่าจะไม่ไป เพราะเขาติดลูกสองคนมาก ลูกรู้ไหม “ แม่ต้นข้าวพูดผมก็พยักหน้า

“ตั้งที่ต้นข้าวถูก พี่แท้ๆทำร้ายแม่กินไม่ได้นอนไม่หลับ แม่เสียลูกชายไปติดคุกคนหนึ่ง อีกคนที่แม่ยกให้เขาดูแลก็มาทำร้ายน้องตัวเองอีก และต้นข้าวแม่เสียเขาไม่ได้ ลูกเข้าใจแม่ใช่ไหมลูก” แม่ของต้นข้าวพูดกับผมสองคน

“แม่เชื่อว่ากีตาร์ ปกป้องต้นข้าวได้ และแม่เต็มใจที่จะให้ต้นข้าวมีแฟนเป็นผู้ชาย แม่ก็สาววายคนหนึ่งแต่เรื่องนี้แม่ไม่ได้บังคับนะ ส่วนพ่อของต้นข้าวคงต้องให้เวลาเขานิดหนึ่ง เขายังรับไม่ค่อย....ได้ “ แม่ต้นข้าวพูดผมกับแอ้ก็ยกมือเกาหัวนิดหนึ่งเออ มีแบบนี้ด้วยแม่เป็นสาววาย ยินดีปรีดาที่จะให้ลูกชายมีสามีเป็นผู้ชาย

“ครับผมสองคนจะพูดกับต้นข้าวพรุ่งนี้เอง และผมสองคนคงไม่นานก็ต้องไปเรียน กรุงเทพกันอยู่แล้วเนอะแอ้” ผมพูดแอ้ก็พยักหน้า

“ขอบใจลูกสองคนมากเลยนะ แอ้แม่หอมที่หนึ่ง” นั้นแม่ขอหอมแก้มแอ้เหรอ แอ้มองผม ผมก็พยักหน้าให้หอม เพราะเขาเข้าชมรมสาววายไปแล้ว ให้เขาหอมเถอะ!

“ฟ๊อด” แม่ต้นข้าวหอมแก้มแอ้

“คิดว่าลูกสาวแล้วกัน น่ารักเชียว แก้มก็นิ่มนะเนี๊ยะ” แม่ต้นข้าวชมแอ้ แอ้นิ้มแหยๆ

“ครับนิ่มมาก ราวกับก้นเด็กอ่อนเลย” ผมพูดแม่ต้นข้าวก็หันมา ทำท่าจะตีผม ก็หอมทุกวันต้องรู้ดี

“แม้เราเนี๊ยะ “ แม่ต้นข้าว แต่แอ้หันขวับมาหาผมเลยทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

“ แม่ไปนะลูก อย่าลืมที่แม่ขอนะลูกนะ ว่างๆไปทานข้าวบ้านแม่บ้างนะ แอ้และดิว ชวนเพื่อนๆคนอื่นๆมาด้วยซินะ แม่ไปแล้วลูก ” แม่ต้นข้าวบอก แอ้หันมามองผม ผมก็พยายามจะกลั้นหัวเราะนะ แต่มันก็มีเร็ดรอดออกมาอยู่ว่าผมกำลังจะหัวเราะแอ้ แอ้ยิ้มให้แม่ของต้นข้าวและแม่ของต้นข้าวก็เดินเข้าไปด้านในผมเดินมาที่ลานจอดรด ไอ้เดี่ยวคงไปรอที่รถแล้ว ผมเดินจับมือแอ้ ปัญหาชะนีกวนใจไปจากดิวซะที่ผมนี้โล้งอกไปเลย

“ทำไมมองแอ้แบบนั้นละดิว” แอ้ถามดิว

“แอ้ ดิวดีใจนะที่ปัญหาเรื่องเปียโนจบไปซะที สาธุขออย่ามีปัญหาอื่นเข้ามาอีกเลย ลูกไม่ไหวจะเคลียร์ ลูกไม่ได้ตั้งใจเกิดมาหล่อเลยจริงๆ “ ผมพูดและยกมือขึ้นเหนือหัวเลยแค่นี้ก็ปวดหัวจะแย่แล้วผม ผมเห็นรถไอ้เดี่ยวมันเปิดไฟไว้ในรถผมเดินไปก็เห็นไอ้เดี่ยวกับติ๊กหัวชนกันดูยูทูปอะไรกันอยู่

“ก๊อก” ผมเคาะกระจกรถไอ้เดี่ยวและไอ้เดี่ยวมันก็เลื่อนกระจกลง

“กลับบ้านได้แล้ว” ผมพูดไอ้เดี่ยวก็พยักหน้าผมก็เดินมาที่รถผม ผมรถมีคาบเลือดนิดหน่อยพรุ่งนี้ค้อยล้างแล้วกันผมกับแอ้และเดี่ยวกับติ๊กขับรถกลับบ้านกันนี้เกือบห้าทุ่มแล้วเหรอเร็วชะมัดเลย แอ้ดูเพลียๆแอ้เอนเบาะลงและหลับไปไม่กี่นาที ผมก็ขับรถเปิดเพลงๆคลอๆเบาๆ กลัวแอ้ตื่นผมรักแอ้มาก รักมากเท่าชีวิตผมเลยก็ว่าได้ ผมจะปกป้องดูแลแอ้และลูกผมสัญญา

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว เลือกคนที่รักเราดีกว่านะเปียโน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 12-07-2015 19:17:55

มีแต่เรื่องยุ่งๆนะคู่นี้

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว เลือกคนที่รักเราดีกว่านะเปียโน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 12-07-2015 19:29:39

อ้างจาก: boonpa ที่ 12-07-2015 19:17:55  

มีแต่เรื่องยุ่งๆนะคู่นี้

 :mew6: มีเรื่องเข้ามาได้ตลอด คู่นี้ไม่ซิ ทุกคู่เลยดีกว่า อย่าเพิ่งเบื่อกันนะค่ะ รออ่านให้ถึงรักรุ่นลูกๆด้วยนะค่ะ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวคุยกับต้นข้าว/ไปเยี่ยมโซ่/แม่เซนขอร้อง
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 17-07-2015 13:03:11

ดิว VS แอ้ 
     ผมเลิกเรียนกันแล้ว ผมกำลังจะไปเยี่ยมไอ้โซ่ที่โรงพยาบาลกันแต่ผมเรียกไอ้ต้นข้าวออกมาคุยธุระกันก่อนพวกไอ้แจ็ค หลุยส์มันโทรขอรถทางโรงแรมมารับเพื่อจะพาไปเยี่ยมไอ้โซ่เหมือนกัน และที่ผมเรียกต้นข้าวออกมาคุยเพราะว่าผมจะพูดที่แม่ของต้นข้าวขอร้องผมกับแอ้ไว้

“ว่าไงดิว แอ้ มีอะไรเหรอ” ต้นข้าวถามผม

“ต้นข้าว แม่มรึงบอกกรูสองคนว่าเขาอยากให้มรึงย้ายไปเรียนกับพี่กีตาร์” แอ้พูดกับต้นข้าว

“เออ “ ต้นข้าวเงียบไปพักหนึ่งต้นข้าวไม่ได้บอกพวกผมเรื่องที่มีเขาต้องการให้เขาไปเรียนและพักกับพี่กีตาร์เลยและหลังๆนี้ต้นข้าวก็ไม่เคยด่าพี่กีตาร์ให้พวกผมฟังด้วยแสดงว่ามันคงเริ่มเปิดใจให้พี่กีตาร์แล้วแหละครับหลังจากที่ไปช่วยต้นข้าวไว้

“กรูรู้มรึงอยากอยู่กับพวกกรู แต่นั้นมันอนาคตมรึงนะข้าว” แอ้พูด ผมพยักหน้า

“และบางมันอาจจะดีกว่า เพราะพี่กีตาร์เขาจะดูแลมรึงได้ ต้นข้าว” ผมพูด

“มรึงอยากให้กรูไปเหรอวะ ดิว แอ้”ต้นข้าวถามผม น้ำตามันคลอๆ

“กรูไม่อยากหรอก ต้นข้าว แต่กรูสองคนเดี๋ยวก็เข้าไปเรียนที่กรุงเทพฯเหมือนกัน ไม่นานนี้แหละ “ แอ้พูด ผมก็พยักหน้าว่าจริง

“จริงนะ แล้วถ้ากรูย้ายไป พวกมรึงจะลืมกรูไหม “ต้นข้าวพูด

“ไม่แน่นอนต้นข้าว “ แอ้พูดและเข้าไปกอดต้นข้าว

“กรูชอบพวกมรึง กรูอยู่กับพวกมรึงกรูโคตรมีความสุขเลยวะ “ ต้นข้าวพูด ผมเอามือไปลูบหัวต้นข้าว

“ก็ได้ กรูจะไปเรียนที่กรุงเทพฯรอพวกมรึงสองคน โทรหากรูด้วยนะ สไกด์คุยด้วยนะ ฮึกๆ” ต้นข้าว ผมพยักหน้า ว่ายังไงพวกผมก็ต้องติดต่อกับต้นข้าวแน่นอน 


“งั้นพวกกรูไปเยี่ยมไอ้โซ่ก่อนนะ ต้นข้าว และมรึงก็ไปคุยกับพี่ตุ๊ ให้เรียบร้อย แม่มรึงจะได้สบายใจ ก่อนมรึงไป พวกกรูจะไปเลี้ยงส่งมรึงกัน “ไอ้ดิวพูด ต้นข้าวพยักหน้า ต้นข้าวมันบอกไม่ไปเยี่ยมไอ้โซ่ เพราะว่าเมื่อวานมันก็อยู่จนหมดเวลาเยี่ยมกันแล้ว วันนี้เลยไม่ไป ผมกับแอ้พากันเดินไปที่ลานจอดรถ พวกผมจะไปเยี่ยมไอ้โซ่กัน ก็ไอ้โซ่มันดันโดนเขาฝากมีดไว้ทีพุงแต่ คนฝากเปลี่ยนใจถอดมีดออกจากพุงมันกลับไปด้วย ทำไมถึงมาคนมาฝากมีดไว้ที่พุงไอ้โซ่ เพราะว่ามันคือฮีโร่ ช่วยน้องเปียโนไม่ให้ถูกพวกวัยรุ่น พวกผมมารู้ทีหลังมันเป็นอริ ไอ้พี่กีตาร์ ไอ้สรจักร และไอ้ธงรบ แต่ผมว่าไอ้สรจักรมันจัดการให้แน่นอน

“มันอยู่ห้องพิเศษวะ”ผมเดินมาบอกพวกแจ๊ค  เพราะว่าแจ๊ค บอย หลุยส์ และธรรณ์มาเยี่ยม ไอ้โซ่ด้วยเหมือนกัน ยังไงก็เพื่อน ผมว่าพวกไอ้มาร์ค ไอ้ภาคินมันมาเยี่ยมกันแล้วแหละ ผมยืนรอแอ้ ติ๊กและไอ้เดี่ยว เดินไปซื้อของเยี่ยมให้โซ่ที่ร้านค้าของโรงพยาบาล

“นี้ถ้าไม่ใช่ไอ้โซ่มันเจ็บนะกรูไม่มาเด็ดขาด “ ติ๊กมันเดินบ่นมาเรื่อยเลย มันยังแค้นน้องเปียโนที่ตบหน้าติ๊กไปสามทีซ้อนวันก่อน

“เอานะติ๊กน้องเขา เรื่องมันผ่านไปแล้วนะ” แอ้พูดกับติ๊ก

“ผ่านเชี้ยอะไรแอ้ แก้มกรูยังเจ็บอยู่เลยนะ ” ติ๊ก

“จริงอะ เมื่อวานเขาเอายาทาให้แล้วไง ไม่มีรอยนิ้วมือแล้ว” ไอ้เดี่ยว  ยืนรอสามคนเดินมาถึงก็กดลิฟท์เพื่อขึ้นไปศัยกรรมชาย  ห้องพิเศษ แน่ละครอบครัวไอ้กีตาร์มีอันจะกิน และไอ้โซ่ช่วยน้องมันด้วย เขาเลยให้มันนอนห้องพิเศษเลย ผมเดินมาถึงก็เดินไปที่ห้องพักที่โซพักอยู่ทันที ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป  ผมก็เจอพวกไอ้ภาคีย์ ไอ้มาร์ค ไอ้มาร์ช และไอ้ตัวดี ที่ไม่ค่อยอยากจะเจอเลยให้ตายซิ ไอ้นาวิน

“เข้ามาเลย “ไอ้มาร์คมันบอกพวกผม ผมเดินเข้ามาในห้อง

“ไงไอ้โซ่ แม้เข้าทางเลยนะมรึง มึนดูแลดี้ ดี”ไอ้แจ๊คมันแซวพร้อมวางกระเช้าเยี่ยมไว้ให้  น้องเปียโนมาดูแลไอ้โซ่ติดขอบเตียงคนไข้

“ขอบคุณนะค่ะ พี่แจ๊ค”น้องเปียโนทักแจ๊ค แจ๊คมันก็แปลกใจรู้จักมันได้ยังไง

“รู้จักพี่ด้วยเหรอครับ” แจ็คถาม

“รู้ค่ะ รู้มากกว่านั้น  รู้ว่าเป็นแฟนพี่บอย” น้องเปียโน พูดและหันไปยิ้มทักทาย บอย

“แสดงว่าแฟนคลับตัวจริง” แจ็ค

“คนนี้พี่หลุยส์ พี่ธรรณ์ แน่ๆเลยใช่ไหมค่ะ”เปียโนทัก

“ครับ และคนนี้ข้างๆนี้แฟนพี่ “ไอ้หลุยส์มันรีบออกตัวเลยนะ

“ใจวะที่มาเยี่ยม ...อู้ยย” ไอ้โซ่มันพยายามลุกขึ้นนั่ง เปียโนเข้าไปประครองทันที

“วี้ด วิว”ตามมาด้วยเสียงแซว

“ไอ้โซ่ อันนี้กรูกับแอ้ หายเร็วๆนะมรึง วันนี้กรูเลยขาดตัววิ่งเลยสาด!”ผมพูดกับไอ้โซ่

“เออ ไม่ต้องห่วง มรึงได้เจอกรูแน่ อู้ยย แต่ตอนนี้กรูปวดแผลชิบเลยสาด!”ไอ้โซ่พูด

“อะ นี้ของกรู กับไอ้เดียว”ติ๊ก มันวางลง

“แต่งงานกันแล้วเหรอ”ไอ้โซ่พูด

“โซ่ มรึงอยากได้อีกแผลไหม” ติ๊กถามไอ้โซ่

“ไม่เอา แค่นี้ก็จะตายแล้ว”ไอ้โซ่

“พี่ติ๊กค่ะ เปียโน ขอบคุณนะค่ะ”เปียโน เรียกติ๊ก ติ๊กหันขวับไปมอง

“ติ๊ก”แอ้ที่เรียกติ๊ก ปรามติ๊ก 

“เอามาเยี่ยมเพื่อน ไอ้โซ่มันเพื่อนฉัน”ติ๊กพูด

“เปียโนขอโทษที่วันก่อนเปียโน.....”เปียโน

“ตบหน้าตาอันหล่อเหล่า ของฉัน” ติ๊ก

“ค่ะ”เปียโน

“พอแล้ว ติ๊ก มรึงจะอะไร มรึงก็ตบน้องเขาซะผมยุ่งไปหมด “ไอ้แจ๊คพูด ติ๊กมันเลยเดินไปหาที่นั่ง

“ไอ้โซ่ แล้วมรึงจะเอายังไงกับพวกที่แท่งมรึงวะ”ไอ้หลุยส์ถามไอ้โซ่

“เดี๋ยว พี่ซอ กับ พี่กีตาร์เขาจัดการเองค่ะพี่หลุยส์ เห็นว่าพี่จักรจะช่วยด้วย แต่จริงเปียโนอยากให้มันจบ เปียโนกลัวพวกมันกลับมาทำร้ายเปียโนและพี่โซ่อีก” เปียโนพูด

“พี่ว่าพวกมันคงไม่แล้วแหละ และคราวนี้เปียโนคงรู้แล้วใช่ไหมครับ ว่าใครรักเปียโน” ผมพูดกับเปียโน

“พี่ดิว”เปียโน

“ชาย “ ผมพูด   “เว้ยยย ไม่ใช่” ผมร้องปฏิเสธทันที ไอ้โซ่มันสะบัดบ๊อบมามองผมเลย

“เปียโนล้อเล่นนะค่ะพี่ดิว ตอนนี้เปียโนรู้แล้ว ว่าคนที่จะดูแลเปียโน คือ .....พี่โซ่”เปียโนพูดผมพยักหน้าเห็นด้วย

“แล้วมรึงจะออกจากโรงพยาบาลได้เมื่อไหร่วะโซ่”  ไอ้เดี่ยว

“น่าจะพรุ่งนี้ใช่ไหมจร๊า เปียโนที่รักของพี่” ไอ้โซ่ มันพูดหันไปถามเปียโน

“แม้พี่โซ่อะ น่าจะพรุ่งนี้ เพราะว่าหมอบอกว่าเป็นไม่มากไม่ได้โดนอวัยวะสำคัญอะไร”เปียโน่พูด

“พี่ว่ามันคงไม่อยากจะกลับแล้วแหละมั้ง “ไอ้เดี่ยวมันแซว

“ถ้าอยู่แล้วมีน้องเปียโน กรูยอมวะ ขอลาป่วย เทอมหนึ่งเลย”ไอ้โซ่

“พี่โซ่  เปียโนตามไปดูแลให้ที่บ้านไง” เปียโน

“แซงพวกกรูเห็นๆเลยสาด”ไอ้หลุยส์ มันแซว

“ทำไมอะอิจฉาเขาเหรอ ตี๋น้อย “ธรรณ์ถามและหยิกแก้มหลุยส์

“ถ้าอย่างนั้น พวกกรูกลับกันเลยวะ “ไอ้แจ๊คมันพูดผมพยักหน้าเห็นด้วย

“เออ งั้นกรูกลับมั้งวะ นั่งดังดูมันสวีทกัน จนเอียนแล้วเนี๊ยะ”ไอ้ภาคินพูด

“อิจฉาก็บอกมา สาด! “ไอ้โซ่

“มันต้องอิจฉาอยู่แล้วเพราะว่าไอ้คิน มันได้แต่มอง “ ไอ้มาร์คมันแซว ผมก็หันไปมองมัน ผมรู้ว่าไอ้คินมันชอบแอ้ แต่ยังดีที่ไม่ได้คิดเข้ามาจีบ มันก็รู้ว่าผมห่วงมาก ผมได้ยินพวกไอ้มาร์คมันแซวไอ้ภาคินอยู่บ่อยๆ เหมือนกัน ผมเดินจะออกจากห้อง

“เชิญครับแอ้”ไอ้นาวินมันรีบเปิดประตูให้แอ้ ทันที

“ใจวะ “ผมรีบเดินแทรก คิดซะว่าเปิดให้ผมแล้วกัน ไอ้นาวินทำหน้าตาเหลอหลา สมน้ำหน้ามัน 

“อันนี้ที่บ้านเรียกหึงวะ”ไอ้หลุยส์มันพูดแซวผม ผมเดินลงมาถึงชั้นล่างกันก็แยกย้าย ไอ้เดี่ยวมันไปกับติ๊กเพราะว่ามันรถคันเดียวกัน

“ดิว มรึงอย่าทำแบบนี้ดิวะ “ แอ้พูดกับผมตอนเดินไปที่รถ

“ก็คนมันขึ้หึงอะ ดูดิ กี่คนเนี๊ยะที่ชอบแอ้ ไอ้ภาคิน ไอ้นาวิน แถมยังมีไอ้สรจักรโผ่มาอีก  อ้ออีกคนไม่รู้ตั้งใจมาจีบหรือ พี่แอร์พลักดันมา ไอ้พี่ภาณุ  “ผมพูด

“แต่มันไม่แฟร์ ที่มรึงทำได้ฝ่ายเดียว กรูไม่มีสิทธิ์ที่จะไปหึงไปหวงมรึงเลยด้วยซ้ำ “ แอ้พูด ผมหันมามองแอ้

“ที่จริงดิวนะอยากให้แอ้ หึงดิวบาง หวงดิวบ้าง และแอ้มีสิทธิ์เต็มๆเลย ที่แอ้จะทำแต่แอ้... “ผมพูดกับแอ้ ผมมองหน้าแอ้

“เพราะว่า กรูทำไม่ได้ไง ใครเขาก็อยากได้กันทั้งนั้น กรูถึงอยากให้มรึงเลือกคนที่เขาทำได้ “แอ้พูดและจะเดินไปขึ้นรถแต่

“หมับ”ผมกอดแอ้ไว้ ผมกอดรั่งแอ้ไว้

“ดิวไม่อยากไม่อยากได้ใคร นอกจากคนนี้ ต่อให้ไม่เคยหึง ไม่เคยหวง ดิวไม่คิดจะว่าแอ้เลยนะ อาจจะมีน้อยใจบ้างยอมรับ แต่อย่าบอกให้ไปเลือกคนอื่นได้ไหมแอ้ ได้ไหม ดิวเลือกแอ้แล้ว เลือกคนนึ้คนเดียว “ผมพูดกับแอ้ แอ้หันมามองผม

“ที่จริงก็แอบหึงอยู่นะ “แอ้พูดยิ้มๆ

“กับใครอะ “ ผมพูดและหลี่ตานึก ไม่มีใครแล้วนิ

“หึงเขากับเปียโนเหรอ”  ผมถามแอ้ 

“แค่เคยหึง แต่ช่างมันเถอะ ตอนนี้ไม่หึงแล้ว ไปกลับโรงเรียนได้แล้ว ดิว แอ้จะรีบไปหาเซน”แอ้พูด พูดให้ผมคิดอีกแล้ว หึงผมกับใคร ละบอยแน่เลย ใช่ผมถูกเลือกให้คู่กับบอย แต่ถ้าแอ้บอกช่างมันเถอะก็ช่างมันเถอะ ผมขึ้นมานั่งบนรถและขับรถออก ไม่รุ้ซิว่าทำไม เวลาขับรถ ผมชอบจับมือแอ้ไปด้วย ทำแบบนี้ประจำเลย มือแอ้นี้นุ่มมาก

“ฟ๊อด” ผมหอมมือแอ้

“ดิว “แอ้หันมาปรามผม ผมหันไปมองรถข้างเพราะว่าผมติดไฟแดงอยู่ รถคันข้าง เป็นรถเมย์เล็ก มองกันทั้งคันเลย ผมหยักคิ้วให้ด้วย แน่ละที่มองเพราะว่าผู้ชายทั้งคู่นี้ครับ ฮาๆ แอ้นี้หันหน้าหนีอายละซิ

“ทำไมละ เรารักกัน” ผมพูด

“มรึงไม่อายกรูอาย กรูผู้ชายดิว”แอ้พูด

“อีกทีได้ปะ” ผมถามแอ้ แอ้หันขวับมาและเอามือหนีผม แต่แอ้ยิ้มๆ

“ทำไมอะ” ผมถามแอบงอนนิดหน่อย

“กลับไปทำที่ห้อง “ แอ้พูด

“ทำที่ห้องเหรอ กลับตอนนี้เลยได้ไหม บอกพี่เดฟ เต๊ะบอลไม่ไหว  ป่วย” ผมพูด

“ไม่ได้ วันนี้แอ้มีสอนเด็กๆ และยิ่งเซนจะไปแล้วด้วย แอ้ยิ่งไม่อยากขาด “ แอ้พูด ผมก็มองแอ้ อักแล้ว ต่อมอยากได้ลูกเขาทำงานอีกแล้ว แอ้

“แอ้ อย่าทำแบบนี้ซิ ดิวกลัว” ผมพูด แอ้หันมามองผม

“กลัวทำไม” แอ้ถาม

“กลัวแอ้ เอาลูกเขาไปซ้อนไม่ให้เขาเอาลูกเขาไป “ผมพูด

“นี้ดิวจะบ้าเหรอ ใครจะกล้าทำ ตำรวจได้มาจับแอ้ซิ “แอ้พูดขำ ขำ


“ดูแอ้ รักเซนมากเกินไปแล้วนะแอ้และพอเซนต้องเดินทางไป แอ้จะทนไม่ได้ แอ้จะเสียใจมาก ดิวไม่อยากเห็นแบบนั้นนะแอ้”ผมพูดกับแอ้ แอ้เงียบแป๊ปหนี่ง และหันมาพยักหน้า

“ลูกเราก็น่ารักกันทุกคนอยู่แล้ว โดยเฉพาะลูกสาวของแอ้” ผมพูด

“ใครอะลูกสาวแอ้” แอ้หันมามองผม

“น้องมีนไง เห็นแอ้ประคบประหงม ราวกันลูกสาวให้กินอาหารดีดี บำรุง กลัวลูกผิวไม่สวยเหมือนแม่เหรอ” ผมแซวแอ้ แอ้หันมาหยิกแขนผมเข้า ผมเลี้ยวรถเข้าโรงเรียนแล้วผมก็จะขึ้นไปเก็บข้าวของและจะไปส่งแอ้ที่ช๊อบก่อนเลยระหว่างที่ผมเดินเข้าโรงเรียน ผมก็เจอพี่กีตาร์มารับต้นข้าวกับบลูกลับบ้าน

“ต้นข้าว บลู กลับแล้วเหรอ” แอ้ถามทั้งสองคน

“หวัดดีคับ พี่กีตาร์ “ผมยกมือไหว้ทักทายพี่กีตาร์ แม้จะแก่กว่ากันไม่มากก็ตาม

“สวัสดีครับ แอ้ ดิว  พี่มารับต้นข้าว กับบลูกลับบ้านก่อนเพราะว่าวันนี้พี่จะเข้ากรุงเทพฯกันเลย จะพาทั้งบลูและต้นข้าวไปทำเรื่องย้ายนะครับ”พี่กีตาร์พูด

“พี่ขอบคุณเราสองคนมากเลยนะครับ ที่ช่วยให้เด็กดื้อ ยอมตามไปเรียนกับพี่ซะที” พี่กีตาร์พูด ต้นข้าวหันมามองพี่กีตาร์เลย มือถือกระเป๋าทำท่าจะเอามาตีให้พี่กีตาร์

“อย่านะ ต้นข้าว มันเจ็บนะ” พี่กีตาร์

“ก็มรึงดูมรึงพูดดิ” ต้นข้าว

“ว่ากรูเป็นเด็กดื้อ” ต้นข้าว

“ไม่เป็นไรหรอกพี่กีตาร์ เพราะยังไงผมสองคนก็จะเข้าไปเรียนที่กรุงเทพฯ เร็วๆนี้แหละครับ พี่ก็ดูแลต้นข้าวให้พวกผมด้วย มันเป็นเพื่อนรักของพวกผม”ผมพูดกับพี่กีตาร์

“บลู ดูแลต้นข้าวมันด้วยนะ “แอ้บอกบลู

“ถ้าอย่างนั้นพวกพี่กลับก่อนนนะครับ “พี่กีตาร์พูด

“เจอกันวันจันทร์นะ แอ้ ดิว “ต้นข้าว

“เจอกันวันจันทร์นะ”บลูอีกคน ผมสองคนก็ยืนมองจนเดินออกไปจากประตูโรงเรียน ผมเดินขึ้นห้องเรียนทันที ดูแอ้คงใจหายที่ต้นข้าวและบลูกำลังไปเรียนที่กรุงเทพ ไปเรียนก่อนด้วยถึงจะไม่แสดงออกชัดเจนแต่ผมก็ดูรู้ว่าแอ้คงจะเหงา เพราะต้นข้าว บลู ดูจะคุยกันกับแอ้ได้ถูกคอทีเดียว และไปไหนจะเซนอีกที่จะไปอยู่ที่อื่นอีก

“แอ้ “ผมเรียกแอ้ แอ้หันมามองผม

“คนที่แอ้รักกำลังจะไปทีละคนดิว “แอ้พูดกับผม

“เหลือดิวไง ดิวไม่ไปไหน” ผมพูด

“แอ้ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นแอ้ หรือดิวที่ต้องไป  “ แอ้หันมาพูดกับผม

“ถ้าต้องไป ก็ไปด้วยกัน ถ้าต้องอยู่ก็จะอยู่ด้วยกัน ไม่เอานะ เดี๋ยวก็ไปหาเซนแล้วจะร้องไห้งอแง ไปโชว์เซนเหรอครับ คุณแม่”ผมพูดแซวแอ้ ผมเอานิ้วโป้งปาดน้ำตาที่มันเออปริ่มๆที่ขอบตาแอ้ เบาๆ ผมเดินพาแอ้ขึ้นห้องเก็บกระเป๋าและเตรียมจะเดินไปส่งแอ้ก่อน พี่เดฟ พี่เอ็กซ์คงใกล้จะถึงแล้ว วันนี้ผมจะไปแข่งกับสโมสร สีรุ้ง ชื่อแปลกๆนะ แต่คงไม่มีอะไรแปลกๆหรอกเพราะพี่เอ็กซ์คงสกรีนให้แล้วแหละและอาจจะเลือกสีไม่ถูกเลยจัดทั้งเจ็ดสีไปเลย ฮาๆ คิดเอาเอง


แอ้  ดิวถือกระเป๋าเดินมาส่งผมที่ช๊อปเหมือนเดิม ผมว่าจะรีบสอนและจะรีบพาเซนไปดูดิวเตะบอลที่สนามทันทีวั้นนี้ไม่ได้จะสอนอะไรมาก และช่วงนี้ผู้ปกครองก็มารับกันเร็วมีแค่เซน แต่ผมชอบนะ ผมได้อยู่กับเขานานๆ จนกว่าแม่เขาจะมารับ ผมเดินมาถึงคุณครูก็เดินมาส่งแล้วแต่ไม่มีเซน

“ขึ้นไปรอพี่แอ้ข้างบนเลยค่ะ” ครูพี่เลี้ยงบอกเด็กๆ และเดินมาหาผมสองคน ผมก็มองมือที่ถือจดหมายหนึ่งฉบับ

“วันนี้น้องเซนกลับบ้านเร็วค่ะคุณแอ้ แม่เขามารับกลับนะค่ะและได้ฝากจนหมายเอาไว้ให้ คุณแอ้ด้วยนะค่ะ”ครูพี่เลี้ยงพูดผมก็รับมาและจะเปิดอ่านแต่ครูพี่เลี้ยงวันนี้มองผมแปลก เหมือนจะถามหรือจะพูดอะไรสักอย่างแต่ดูสีหน้าแล้วกล้าๆ กลัวๆ ยังไงก็ไม่รู้

“มีอะไรหรือเปล่าคับ” ผมถามพี่เลี้ยง

“คือไม่รู้ว่าจะถามดีไหมแต่ถามดีกว่าค่ะ รู้สึกท้องอึด ถ้าไม่ได้ถาม” พี่เลี้ยงบอกผมถ้าไม่ได้ถามผมจะอึดอัด เรื่องอะไรกัน ผมหันไปมองดิว ดิวหยักไหล่

“ได้ซิครับ ถามได้ครับ “ผมบอก

“ตกลงคุณแอ้ ชอบแม่หม้ายเหรอค่ะ “ ผมถึงกับอึ้งกับคำถาม และดิวมันก็สะบัดบ๊อบมามองผม เหมือนจะขำผมนะ

“อะไรนะครับ คุณครู “ ผมถามครูด้วยน้ำเสียงที่ตกใจ

“ก็เห็นผู้ปกครองน้องเซนฝากจดหมายไว้ให้นี้ค่ะ นึกว่ามีซัมซิ้งรองกัน และน้องเซนยังบอกอีกว่ากำลังจะมีพ่อเร็วๆนี้ด้วย เลยคิดนะค่ะ “ครูพี่เลี้ยงคิดว่าผมจีบแม่น้องเซนเหรอ

“และยิ่งคุณแอ้รักเซนมาก ราวกับจะเอาไปทำลูก ยิ่งคิดใหญ่เลยค่ะ “นั้นไง ผมหันไปมองดิวที่ที่หันหลังหนี มันขำผมอยู่

“เออ ผม ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษกับแม่น้องเซน ที่ผมรักเพราะเซนเขา....”ผมจะบอกว่าเหมือนลูกผมก็ไม่ได้

“เขาน่ารักนะครับ ส่วนคนที่มาเป็นพ่อ ผมไม่รู้ตรงนี้จริงๆนะครับ “ผมพูด ครูพี่เลี้ยงก็ยิ้มให้ผม

“งั้นไปก่อนนะค่ะ และวันนี้ผู้ปกครองคงมารับกันเร็วหน่อยนะค่ะ คุณแอ้ เพราะว่าจะมีการปิดถนน ตอนห้าโมงเย็น คุณแอ้จะได้ไม่ร้อง นั่งเลี่ยงเด็กยันหกโมง “ ครูพี่เลี้ยงพูดผมพยักหน้าและ ครูก็เดินออกไป ผมก็หยิบซองจดหมายมาฉีก

“ฮาๆ แอ้ นี้ไปทำอีท่าไหน เขาถึงได้เข้าใจว่าแอ้จะไป เป็นพ่อให้น้องเซยอะ “ ดิวมันแซวผม

“ไปเตะบอล “ ผมหันมาไล่เลย

“ไปอยู่แล้ว เออ ไม่แกะจดหมาบรัก ออกมาอ่านเลยเหรอ “ ดิวพูดและชะเง้อมองผม


“ไปเลย นี้เขาเขียนให้กรูคนเดียวนะดิว ดู หน้าซอง คุณแอ้ ไม่มีคุณ ดิว ไปเลย” ผมไล่ดิว มีหันมาทำหน้างอคอหักเลยนะและรีบเดินไปเลย ผมแอบขำ ผมเปิดซองออกมาอ่าน

“ถึงคุณแอ้
    ดิฉันมีเรื่องรบกวนคุณแอ้ ดิฉันจะย้ายออกพรุ่งนี้ตอนกลางคืนแต่ติดตรงที่ เลิกงานก่อนไม่ได้คงต้องเดินทางตอนกลางคืน ยังไงดิฉันขอฝากน้องเซนไว้ที่บ้านคุณแอ้ได้ไหมค่ะ  ไม่รู้จะเป็นการรบกวนไปหรือเปล่า นี้เบอร์โทรดิฉันนะค่ะ 044xxxxxxxxx พรุ่งนี้ดิฉันจะเอากระเป๋าน้องเซนไปฝากไว้ที่คุณครูก่อนและจะรบกวนคุณครูนำไปให้ที่คุณแอ้นะค่ะ ได้หรือไม่ได้ยังไงรบกวนโทรบอกด้วยได้ไหมค่ะ ขอบคุณนะค่ะ เราสองคนแม่ลูกโชคดีมากที่ได้เจอคุณแอ้คุณดิว ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะ

แม่น้องเซน “
ผมได้อ่านจดหมายแม่น้องเซน ผมก็หยิบมือถือมากดตามเบอร์ที่ให้ไว้ในกระดาษ

“สวัสดีค่ะ “แม่ของน้องเซน

“สวัสดีครับ ผมแอ้นะครับคุณแม่น้องเซน ผมจะบอกว่า ได้ครับถ้าคุณแม่จะฝากเซนไว้กับได้ครับ แต่ผมว่าเอากระเป๋ามาฝากไว้ที่ผมดีกว่านะครับอย่าไปฝากคุณครูเลยครับ ผมเกรงใจ” ผมพูด ผมบอกให้นำกระเป๋ามาให้ผมโดยตรงดีกว่า ยิ่งโดยมองว่าผมจีบแม่น้องเซนอยู่ด้วยแถมถ้าเอากระเป๋าไปฝากให้เขาเอามาให้ผมอีก คงมองไปถึงไหนไหนแน่เลย

“เออ ก็ได้ค่ะ คุณแอ้ ถ้าอย่างนั้นตอนพักเทียงดิฉันจะเอากระเป๋าไปฝากที่คุณแอ้ได้ไหมค่ะ “ แม่น้องเซนถาม

“ได้ครับ เข้ามาแล้ยโทรหาผมเลยค่ะครับ ผมจะลงมา” ผมบอกแม่น้องเซน

“ขอบคุณนะค่ะ เจอกันพรุ่งนี้เที่ยงนะค่ะ แค่นี้ก่อนนะค่ะ กำลังเดินทางกลับกันค่ะ ตอนนี้มาดูที่พักที่จะพาเซนมาอยู่ด้วยค่ะ ที่พักที่มากเลยค่ะ เราสองคนแม่ลูกโชคดีมากเลยค่ะ ตั้งแต่เจอคุณแอ้คุณดิวแล้ว “คุณแม่เซนพูด

“ผมดีใจด้วยนะครับ เออ ถ้าอย่างนั้นผมคงต้องวางสายเหมือนกันน้องๆรอเรียนกับผมอยู่ ฝากบอกเซนว่าผมคิดถึง พรุ่งนี้เจอกัน บายครับ”ผมกดวางสายและขึ้นไปสอนเด็กๆเหมือนเดิมแต่ที่นั่งเซนว่างเปล่า ผมใจหายเหมือนกัน แค่วันนี้ผมยังใจหายแบบนี้เลยและต่อไปคงว่างไปตลอด ผมจะเป็นอย่างที่ดิวกลัวหรือเปล่า ที่ผมจะทนไม่ได้ถ้าเซนไป

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวคุยกับต้นข้าว/ไปเยี่ยมโซ่/แม่เซนขอร้อง
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 17-07-2015 15:04:51

 :เฮ้อ: หมดเรื่องยุ่งไปหนึ่งเรื่องก็มีมาอีกเรื่อง

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวดูแลน้องเซน /เดี่ยวXติ๊ก แอบไปสวีทกัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 18-07-2015 11:00:18

แอ้
     ผมมาเรียนใจผมก็รอแม่ของเซนโทรหาผมเพื่อจะนำกระเป๋าของเซนมาฝากไว้ที่ผม เขาจะให้เซนนอนกับผมคืนนี้ ไม่ถึงคืนหรอก แม่เขาก็จะมารับเขาไปแล้ว ใจผมหวันไหวยังไงบอกไม่ถูก

“นายศักดิ์รินทร์ มีญาติมาขอพบที่ด้านหน้าประตูทางเข้า ติดต่อเจ้าหน้าที่ด้านหน้าด้วยครับ” ครูประกาศเรียกผม ผมก็ลุกขึ้น ขออนุญาติอาจารย์ประจำวิชาที่ผมเรียน

“ไอ้แอ้ใครมาเป็นญาติมรึงวะ” ติ๊กถามผมทันที ผมหันไปมองดิวที่ลุกด้วยดิวจะลงไปด้วย

“พี่กรูมั้ง “ผมบอกติ๊ก

“ศุภมงคล จะไปด้วยเหรอ”อาจารย์ถามดิวและขยับแว่นตามองดิว แบบมีคำว่าไปทำไมในเมื่อเขาเรียกชื่อผมคนเดียว

“ครับอาจารย์ พอดีว่าผมสองคนมีญาติคนเดียวกัน” ดิวมันบอกอาจารย์ ติ๊กเงยหน้ามองไอ้ดิว แจ๊คและหลุยส์มันซุบซิบอะไรกันทันที ไอ้ดิวหางานให้กรูอธิบายไอ้ติ๊กอีกแล้ว

“ก็เชิญค่ะ” อาจารย์อนุญาติผมสองคน ผมเดินออกมาพร้อมสายตาที่ทุกคนที่มอง ผมหันไปมองช่วงนี้ตามติดผมมากเลยนะได้ดิวนี้ แถมยังเดินทำไม่รู้ไม่ชี้อะไรเลยนะ ผมรีบเดินลงมาชั้นช่างของอาคารเรียน ผมเดินไปทางด้านหน้าประตูทางเข้า ผมก็เจอแม่ของเซนที่นั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อน พร้อมกระเป๋าลากไม่เล็กไม่ใหญ่

“คนนี้ใช่ไหมครับ ญาติคุณแอ้” น้ารปภ ถามผม น้าเขารู้ว่าพวกผมเป็นลูกหลานเจ้าของโรงเรีนคงแปลกใจว่าทำไมถึงได้มารู้จักผู้หญิงคนนี้และเขาแสดงตัวเป็นญาติผมอีก

“ครับผมสองคนรู้จัก “ ผมตอบ รปภ. ไป เขาก็ปล่อยให้ผมได้สนทนากัน

“ขอโทษคุณแอ้คุณดิว ที่มารบกวนก่อนเวลาเที่ยงนะค่ะ นี้กระเป๋าน้องเซน ดิฉันต้องเอามาฝากคุณแอ้ไว้ก่อน นี้บอกคนที่บ้านว่าจะเอาเซนไปอยู่กับเพื่อนจะได้ทำงานสะดวก ๆ เขาเลยยอมค่ะ “แม่ของเซนบอกผมสองคน ผมพยักหน้าว่าเข้าใจว่าเขาไม่อยากให้แม่ของเซนออกไป ถ้าออกไปใครจะคอยจ่ายค่าน้ำค่าไฟ ผมนี้สงสารสองคนแม่ลูกนี้มากทีเดียว

“ผมขอถามหน่อยซิครับ ว่าทำไมคุณแม่ไว้ใจผมให้เซนไปอยู่กับผม “ ผมถามแม่ของเซน แม่ของเซนมองผมและดิว

“ผมถามเฉยๆ ครับ ส่วนตัวของผม ผมยินดีอย่างยิ่งที่จะได้ดูแลน้องเซนผมยินดีมาก “ ผมรีบบอกแม่ของเซนกลัวเขาคิดว่าผมจะลำบากใจที่จะดูแลเขา

“ดิฉันรู้สึกไว้ใจ และอุ่นใจถ้าเซนอยู่กับคุณแอ้ คุณดิว ดิฉันเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน บางทีเขาอาจจะเคยเป็นลุกคุณแอ้มั้งค่ะ “แม่ของเซนพูดแต่ตอนท้ายคงพูดขำ ขำมากกว่า

“ขนาดนั้นเลยเหรอครับ แสดงว่าฮอร์โมนคุณแม่ของแอ้ทำงานดีนะครับเนี๊ยะดูออกด้วย “ ดิวพูดผมหันไปจะโบกให้

“น้องเซนเขาบอกดิฉันว่า คุณสองคนมีลูก” แม่ของเซนพูด ผมสองคนหันมามองแม่ของเซน

“ดิฉันไม่ถามหรอกค่ะว่ามียังไง ตั้งแต่ดิฉันได้เจอคุณแอ้ ดิฉันรู้ได้เลยว่าคุณแอ้ มีน้องแล้ว ดิฉันสังเกตุจากแววตาที่เอ็นดูเซนราวกับแก้วตาดวงใจ” แม่ของเซนพูดกับผมสองคน

“นี้จะเดินทางคืนนี้เลยเหรอครับ ไม่อันตรายไปเหรอครับ “ ดิวถามแม่ของเซน

“ก็กลัวนะค่ะ แต่แค่สองชั่วโมงกว่าเท่านั้นเองค่ะและดิฉันเดินทางตอนกลางวันไม่ดีแน่ เดี๋ยวทางนี้จะรู้ว่าฉันหนีเขาไป คุณแอ้ก็ทราบดีนี้ค่ะว่าเขากลัวไม่มีคนจ่ายค่าน้ำค่าไฟ ค่าอาหาร “แม่ของเซนพูดผมสองคนพยักหน้าว่าเข้าใจ แต่ก็อดเป็นหวงไม่ได้

“ดิฉันจะรีบเข้าไปรับเซนทันทีเลยนะค่ะที่เลิกงานและพอดีเพื่อนๆขอเลี้ยงส่งก่อนไปด้วยคงจะเข้าไปรับ ประมาณ สามทุ่มกว่าๆนะค่ะ “แม่ของเซนบอกผม ผมพยักหน้ารับทราบ

“คุณแอ้ เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ”แม่ของเซนถามผม สีหน้าผมคงบอกว่าผมใจไม่ค่อยดีที่เซนจะไปจากผมแล้ว

“คือผมใจหายนะครับ “ ผมพูด ดิวแตะแขนผม ผมพยักหน้าว่าผมโอเค

“เซนก็ใจหายนะค่ะ เซนเขารักคุณแอ้มาก มากจนเก็บไปฝันเลยค่ะ คิก คิก คิก “ แม่ของเซนพูดและขำผมด้วย

“ฝันอะไรครับ “ ดิวถามขึ้นทันที

“เล่าให้ฟังหน่อยได้ไหมครับ “ ดิว ผมนึกถึงที่เซนเล่าให้ผมฟังแล้วผมถึงกับแน่นหน้าอกหายใจไม่ออก ถ้าเล่าอีกผมคงเป็นอีกแน่ ผมเลย

“เออ คุณแม่ครับ ถ้ายังไงผมสองคนต้องขึ้นไปเรียนกันก่อน เดี๋ยวคุณครูประจำวิชาจะว่าผมสองคนเอานะครับ” ผมรีบชิ้งทันทีดิวเงยหน้ามองผม

“งั้นดิฉันกลับเข้าทำงานก่อนนะค่ะคุณแอ้ คุณดิว ดิฉันขอบคุณอีกครั้งหนึ่งนะค่ะ ดิฉันสองคนแม่ลูกโชคดีมากเลยนะค่ะ และเซนเขาโชคดีที่ได้เจอคุณแอ้ เขาดีใจเหมือนเจอคนที่พลัดพลากจากกันไปนานแล้วกลับมาเจอกันใหม่ อะไรอย่างนั้นเลยนะค่ะ”แม่ของเซน

“ยังไงโทรหาผมนะครับถ้าเข้าไปรับเซน “ผมพูดและแม่ของเซนก็เดินออกไป ดิวมองผมด้วยสายตาที่มีคำถาม ผมก็หยิบกระเป๋าจะไปใส่รถดิวก่อน

           พอได้เวลาผมก็ลงไปสอนเทควันโดเด็กตามปกติ เซนมากับครูพี่เลี้ยง วันนี้เสื้อเซนเหมือนมีคนเขียนอะไรให้ด้วย มีลงชื่อเพื่อนๆด้วย คงเพราะเซนจะไปเรียนที่อื่นแล้วนั้นเอง ผมก็สอนเด็กๆ ส่วนดิวก็ไปซ้อมฟุตบอลตามปกติ วันนี้พี่ภาณุไม่มา เพราะว่าเขากลับกรุงเทพฯไปแล้วไปกับพี่แอร์ แต่พี่แอร์ไม่ได้แวะมาหาผมหรอก ผมอยากเจอพี่แอร์นะ แต่ผมไม่รู้ทำไมพี่แอร์ถึงไม่มานะ  ผมสอนจนได้เวลาที่ผู้ปกครองมารับเด็กๆยกเว้นเซน 

"เซน วันนี้ไปนอนกับพี่นะ เดี๋ยวแม่จะเข้าไปรับ "  ผมพูดกับเซน ตอนนี้ผมรอดิวมารับ 

"ดีจังคืนนี้ได้อยู่กับพี่แอ้ เพราะพรุ่งนี้เซนจะไปอยู่ที่ไกลๆกับแม่แล้ว เซนคงคิดถึงพี่แอ้กับพี่ดิวมากๆ"  เซนพูดผมเอา มือลูปหัวเซน

"ไปอยู่ที่อื่นจะได้ไม่มีใครแกล้งเราอีก และอย่าทิ้งที่พี่สอนละ"  ผมพูดผมกอดเซนรู้สึกใจหายนะที่เซนจะไป และไม่มาเรียนกับผมอีกแล้ว เซนช่วยผมเก็บอุปกรณ์ในขณะที่เด็กๆ กลับกันหมดแล้ว ดิวก็เดินมารับผมตามปกติ ผมยังขำเรื่องเมื่อวานที่พี่เอ็กซ์นัดคนมาท้าเตะแต่เป็นสาวเสียบวิ่งหนีกันจ้าระหวั่นเลย

"ไง คุณแม่คุณลูก "    ดิวเดินเข้ามาถึงก็ทำให้ต้องหันไปหาอะไรปาใส่ดิว ก็เรียกผมคุณแม่

"คิก คิก คิก" เซนปิดปากขำผมสองคน

"พี่แอ้บอกพี่ดิว ว่าเซนจะไปนอนที่บ้าน " ดิวนั่งลงข้างๆเซน ดิวถามน้องเซน

"ใช่ครับพี่ดิว แม่จะไปรับเซนพี่ดิวและเซนจะไปอยู่ไกล มาก มากเลยนะพี่ดิว " เซนบอกดิว

"ไกลแค่ไหน พี่จะไปหา ขับรถไปแป็ปเดียว" ดิวพูดกับเซน

"ดิว ไอ้เดี่ยวละ" ผมถามดิว

"แยกย้ายไปอาบน้ำก็ไม่เห็นมันเลยนะ " ดิวบอกผม ผมเก็บอุปกรณ์เรียบร้อยแล้ว 

"ติ๊กละ" ผมถามดิว

"หายเหมือนกัน" ดิวพูดพร้อมหยักไหล่

"เป็นห่วงติ๊กมันนะ พายไม่อยู่แบบนี้ติ๊กคงเหงาเลยทำให้บางวันก็ไม่อยากกลับไปนอนที่บ้านไปนอนกับพี่พัฒน์พี่ตุ๊แทน" ผมพูดกับดิว

"มันหายไปทั้งคู่ คิดดูแล้วกันแอ้ " ดิวพูด ดิวยกกระเป๋าให้ผม ผมจูงมือเซน

"ดิวก็ห้ามเพื่อนดิวซิ หรือจะเอายังไงก็เลือกมาเลย " ผมพูดเซนมองผมสองคนสลับกันไปมา

"เราไปนั่งทานไอศครีมกันดีกว่าไหม " ดิวถามเซน เซนยิ้มดีใจ ผมเดินจูงเซนและดิวด้วย ดูเซนมีความสุขเอามากๆเลยวันนี้ ผมพากันไปที่ร้านไอศรีมดิวขับรถพาผมสองคน ร้านที่ผมเข้าไปวันแรกก็มีเรื่องเลยนั้นแหละครับ

"สั่งเลยไหมครับ" เด็กผู้ชายหลานเจ้าของหลานเดินมาถามสามคน

"เอารสอะไรดีเซน"ผมถามน้องเซนที่มองแต่คงไม่รู้ว่าจะเลือกกินรสไหนแน่เลย

"เซนกินได้หมด พี่แอ้เลือกให้เซนดีกว่า"เซนพูด ผมก็ส่งยิ้มให้เซน

"งั้นเอา ช๊อกชิพ อัลมอลพารีนครับ แล้วดิวละ"ผมเลือกให้เซนเรียบร้อยแล้วเลยหันไปดูดิว 

"เอาช๊อกชิพกับรัม ดีกว่าครับ "ผมบอกคนที่มารับออเดอร์ 

"ไม่เอาวิปครีมนะครับ ทั้งสองถ้วยเลย"ดิวสั่ง

“ครับ งั้นรอสักครูนะครับ “หลานเจ้าของร้านก็รับออเดอร์ไป เซนมองผมกับดิว เหมือนมีคำถาม?

"วิปครีมคือที่ขาว ขาว หรือเปล่าพี่แอ้ เหมือนจะอร่อย เซน....."น้องเซนพูดคงเคยเห็นแต่ยังไม่เคยกินแน่เลย

"ใช่ครับ แต่มันไม่ดี อย่ากินเชื่อพี่ดิว"ดิวพูดกับเซนว่ามันไม่ดีต่อสุขภาพ

"ใช่ไม่ดีครับเซน  "ผมอีกคนบอกเซน

"เชื่อๆ ถ้าไม่ดี เซนจะไม่กิน "เซนผมกับแอ้อมยิ้มเลย แอ้เอามือลูปหัวเซน ผมดูสายตาแอ้ แอ้รักเซนมากนะเนี๊ยะ

"กริ้ง"เสียงโทรศัพท์ดิวดังขั้น ผมก็มอง

"ไอ้ตัวดีหายหัวดีนะที่โทรมา"ไอ้ดิว และไอ้ดิวมันกดเปิดโฟน

"อยู่ไหนมรึง"ดิวถามไอ้เดี่ยว

"มาส่งปู ปูไปช่วยป้าแดง "ไอ้เดี่ยวบอกดิว

"เออ ที่ไหนวะ"ดิวถาม

"ที่รีสอจเปิดใหม่ ขับรถมา หนึ่งชั่วโมง "ไอ้เดี่ยว

"ที่ขึ้นไปทางเขานั้นใช่ไหมวะ ไปถึงแล้วถ่ายรูปมาให้ดูหน่อยเพื่อพาเมียไปเปลี่ยนบรรยากาศวะ"ดิวพูด ผมนี้หันขวับมาเลย เอามือปิดหูเซนไม่ให้ฟัง

“ดิว” ผมเรียกดิวและพยักหน้า เซนนั่งอยู่ เซนมองดิวและหันมามองผม

"เดี่ยว กรูลืมครีมอาบน้ำในห้องน้ำโรงเรียนอะ ทำไมมรึงไม่หยิบมา เพิ่งซื้อมา "เสียงติ๊กข้างๆไอ้เดี่ยว แถมลืมครีมอาบน้ำปกติ ติ๊กมันไม่อาบน้ำในห้องน้ำนักกีฬาแน่นอน ไม่ได้เล่นกีฬาอะไรนี้ และนี้มันไปส่งปูเอาติ๊กไปทำไม

"เออ แค่นี้ก่อนนะมรึง ตรูดๆๆ" ไอ้เดี่ยวรีบวางสาย ผมมองหน้าไอ้ดิว สีหน้ามันไม่ค่อยดี

"เห้ย วันนี้กรูไปอาบน้ำห้องน้ำ นักกีฬา ตึดด้านหลังอะ ที่ปกติไม่ค่อยมีใครไปใช้ พอดีอาทิตย์นี้นักฟุตบอล ม.4 มาใช้กันเยอะ กรูเลยไป แม่งได้ยินของดีวะ"โต๊ะด้านหลังผม นักเรียนโรงเรียนผมนี้แหละ กำลังคุยกัน

"อะไรวะ " เพื่อนมันถาม

"ซีดซาดกันน่าดู " มันพูดถึงอะไรกันอย่าบอกนะว่า

"อะไรของมรึงซีดซาด ใครเอาส้มตำไปกินในห้องน้ำหรือไง" เพื่อนที่มาด้วยกัน มันเข้าใจคิดเนอะใครจะอุตริเอาส้มตำไปกินในห้องน้ำฟ่ะ

"ควาย คนเอากัน กรูไม่กล้าปีนดู" อีกคนพูดดีแล้วที่ไม่ปืนดู

"ไอ้เชี้ย เสียของเป็นกรูนะปีนดูแถมถ่ายคลิปด้วย" เพื่อนมันด่าอีกคนทันที

"สาด กรูไอ้ยิน ฮืมม เดี่ยว อืม โอ้ว แค่ชื่อ เดี่ยว....กรูก็ไม่กล้าปีนแล้ว มรึงไม่รู้จักไอ้เดี่ยวที่มันเคยแท่งไอ้พี่ธงรบเหรอ คิดก็น่าเสียดายอดดูเลย แต่กรูได้ไอ้นี้มา ครีมอาบน้ำวะ หอมมาก ยังกับน้ำหอมราคาแพงผสมลงไปเลยวะ "  ผมได้ยิน งั้นที่ไอ้ติ๊กพูดกับเดี่ยวลืมครีมอาบน้ำ

"ยี้ห้อนี้แพงมากนะมรึง กรูว่าไอ้ดารา นั้นแนะเลยวะ ของมันแต่ละอย่าง แพงโคตร "นั้นไง มันพูดถึงติ๊ก

"ดิว"ผมเรียกดิว

"ตามนั้นแหละที่พวกมันคุย"ดิวพูดกับผม ผมชักจะเป็นหวงติ๊กแล้วนะ เพราะว่าเรื่องไอ้เดี่ยวกับปูก็ยังไม่รู้ว่ายังไงกันแน่

"มรึงคุยกับเพื่อนมรึงเลยนะ จะเอายังไง"ผมพูดกับดิว เซนที่กำลังตักไอติมทางก็มองผมกับดิวสลับกันไปมา

"มีอะไรเหรอพี่แอ้พี่ดิว "เซนมองผมสองคนสลับไปมา

"ไม่มีอะไรครับ อิ่มหรือยังอิ่มแล้วได้กลับกัน จะได้อาบน้ำ เดี๋ยวแม่ก็คงมารับอาจจะดึกหน่อย "พูด เซนพยักหน้า ผมเรียกน้องมาเก็บเงินและจ่ายเงิน จังหวะที่ผมลุก ไอ้คนที่คุยกันหันมาเจอผมพอดี ถึงกับผงะ

"อุ้ย พี่ดิว "มันเรียกชื่อผมทันทีที่ผมลุกขึ้น ผมพยักหน้า

"แอ้เอา เซนไปรอที่รถก่อน ขอเวลาดิวแป็ปหนึ่ง" ดิวพูด ไอ้คนนั้นกับเพื่อนหน้าซีดไปนิดหนึ่ง ผมพาเซนออกผมหันไปมองดิวคุยอะไร หรือขู่ดีกว่า พวกมันยืนฟัง และพยักหน้าและดิวก็เดินออกมา

"ดิว คุยอะไรกับพวกนั้น" ผมถามดิวขึ้นมาบนรถแล้ว

"แค่เตือนอย่าไปพูดต่อ ไอ้เดี่ยวโหดมาก พวกนี้แค่ได้ยินชื่อไอ้เดี่ยวมันก็ไม่กล้าหรอก ยิ่งรู้ว่าเราสองคนรู้ว่ามันคือคนพูด มันยิ่งปิดปากเงียบแอ้ " ดิวพูดและออกรถออกมาจากร้านไอติม

"พร้อมหรือยังจะไปนอนกับพี่ดิว พี่แอ้แล้ว" ดิวถามเซน เซนลุกมานั่งเบาะเล็กๆที่กั้นระหว่าวผมกับดิว เป็นที่เก็บของ

"พร้อมมาก"เซนบอกผมสองคน ภาพตอนนี้ผมสองคนเหมือนครอบครัวกันมากดูเซนมีความสุขมาก ผมดีใจมากที่เขามีรอยยิ้ม เหมือนเด็กคนอื่นๆ บางครั้งเซนดูหงอยเหงาเพราะ เขามีไม่ครบเหมือนเด็กคนอื่น มีแม่แม่ก็ต้องทำงานหนัก ไม่มีพ่อคอยดูแลอีกคน แถม อยู่บ้านก็ไม่มีใครรักเพราะคิดว่าเป็นลูกติดมาไม่ใช่ลูกหลานตัวเอง แถมสังคมรอบๆ ก็เต็มไปด้วยพวกติดยาอีก ผมนี้สงสารเซนจับใจ
*******************************************************************************************************************************************************




 เดี่ยว
   ผมพาติ๊กมากับผมด้วย วันนี้ผมกับติ๊ก อิบ อิบ กันที่ห้องน้ำโรงเรียน เป็นห้องน้ำที่ไม่มีใครไปใช้ แต่พอผมออก ผมเห็นอีกห้องเปียก แต่คงไม่มีใครสนใจ ช่างมัน ผมยอมรับว่าผม ห้ามใจตัวเองไม่ได้ และช่วงนี้ผมกับปู ไม่เคยมี อะไรกันเลย ปูก็ไปช่วยฝานป้าแดงทุกวัน ผลรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของผมกับปูเปลี่ยนไป แต่ผมยังดูแลปูเหมือนเดิม

"ปู จะให้มารับโทรมานะ อย่าหักโหกมละพักบ้าง"ผมพูด

"อืมม ใจนะที่มาส่ง ปูจะค้างที่นี้เลย ไปโรงเรียนกับป๊อดเลย ปูไปก่อนนะเดี่ยว ติ๊ก"ปูบอกผม และหันไปยิ้มให้ติ๊กที่ยืนทำเป็นไม่มองปู ผมเอาศอกกระทุ้งติ๊ก

"ติ๊ก"ผมเรียกอีกคนก้มหน้าก้มตากดโทรศัพท์ ผมรุ้ว่าเขาไม่ค่อยชอบปู

"อืม"ติ๊ก ผมออกรถ ผมรู้ที่เขาไม่ชอบคือเหมือนปูจะมาเกาะให้พวกผมดูแล แต่จริงๆไม่ใช่เลยปูช่วยป้าแดงปูได้เงิน ทั้งที่ผมก็ให้ปูใช้นะ ไหนจะพี่โดมโอนเข้าบัญชีมาให้ทุกเดือน ปูไม่เคยกดออกมาใช้เลย

"ติ๊ก เลิกอคติกับปูได้แล้ว"ผมหันมาพูดกับติ๊กเชิงขอร้อง เพราะว่าผมไม่อยากให้คนอื่นมองติ๊กไม่ดี

"ก็ไม่ได้อะไรนิ" ติ๊กพูดแต่ผมไม่เชื่อ

"ติ๊ก" ผมเรียกชื่อเขา ผมเอานิ้วไปลูปแก้ม

"อย่าลูปเดี๋ยวสิวขึ้น ไอ้เดี่ยว กรูขี้เกียจไปหาหมอสิว"ติ๊กพูดและจับมือผมลงไม่ให้ลูบแก้มเนียนๆนั้น

"ก็แก้มนุ่มนิ " ผมพูดติ๊กหันมาเหล่ แต่ยิ้ม ผมขับมาถึงหน้าผา ที่ผมอยากพาติ๊กมาดู เป็นจุดชมเมือง ที่สวยมาก

"หยุดรถทำไมอะเดี่ยว" ติ๊กถามผม

"ออกไปดูอะไรกัน " ผมพูดติ๊กมองหน้างง ผมเปิดประตูออกไปและติ๊ก

"โห่ สวยมากเลยอะ ไม่ยักกะรู้ว่า กันดารแบบนี้มีความสวยซ้อนอยู่ด้วย " ติ๊กพูด และยังงัดไอโฟนรุ่นล่าสุดมาถ่ายรูป

"เดี่ยว"ติ๊กเรียกผมเข้าไปและแชะถ่ายรูปคู่กัน

"อีกรูปซิ" ผมพูด และ

"ติ๊ก ตรงนั้นอะไรอะ หันไปดูดิ "ผมบอกติ๊กหันไปมองทันทีและผมก็

"ฟ๊อด....แชะ"ผมหอมแก้มและเอานิ้วแตะถ่ายรูปที่มือถือ

"เดี่ยว" ติ๊กหันมาเอามือลูปแก้มตัวเอง มีเขินเล็กน้อย

“ห้ามลงไอจีนะ กรูไม่อยากตอบคำถาม นักข่าว “ ติ๊กพูด ผมก็พยักหน้า ช่วงนี้ผลงานติ๊กก็ไม่ค่อยมีอยู่เดี๋ยวจะยิ่งหนักเขาไปใหญ่ ตอนนี้ลมเริ่มเย็นแล้ว ผมถอดแจ็คเก็ตสวมให้ติ๊ก ติ๊กหันมามองผม สายตาประสานกัน

"อืมม"ผมหันไปจูบและติ๊กก็เพยอปากรอเราสองคนจูบกัน จากเบาๆเริ่มหนักหน่วง และเริ่มควบคุมมันไม่ได้ผมดันไปจนถึงรถ ปากมือผมสองยังทำงานได้ดี

"ปีก "ผมเปิดประตูรถและพากันเข้าไปในรถข้างคนขับ ผมดันร่างติ๊กลง ติ๊กดูหอบเหนื่อยเล็กน้อย ผมรู้ว่าเขาเริ่มมีอารมณ์ มันช่างน่ารักจริงๆ

"พลึบ"ผมถอดเสื้อออกและและปลดเข็มขัดพร้อมตะขอและซิบลง ผมก้มลงแและปลดของอีกคน ตอนนี้เบาะถูกปรับให้อยู่ในระดับนอนราบ ผมขึ้นไปค่อมอีกคน ที่นอนมองผมสายตามันยั่วยวนหลือเกิน

"เร็วซิ"ติ๊กพูด ผมก้มลงไซ้กอดจูปร่างคนเบื่องล่าง มันหนักหน่วงเอามาก คนเบื่องล่างก็ตอบรับผมเป็นอย่างดี

"โอ้ว โอ้ววว "เสียงติ๊กที่คราง (หลังจากนั้นจินเอานะครับว่าเกิดอะไรขึ้น ฮาๆ)

    หลังเสร็จภาะกิจกันในรถ ผมกอดติ๊ก หอมแก้มนิ่มๆนั้น ผิวกายติ๊ก ขาวเนียนก็ลูกคุณหนู แถม บำรุงสารพัด แต่ผมรู้วาแอ้ไม่ได้บำรุงอะไรเลยแค่ครีมทาผิว ผิวแอ้เนียนสวยราวสตรีก็ว่าได้

"มองอะไร" ติ๊กถามผมมองเขานานไปนิดหนึ่ง

"ผิวสวย" ผมชมผิวพรรณของติ๊ก ผมเอามือลูบไล้เบาๆ

"ไอ้บ้า ผิวสุขภาพดี ก็พอ"ติ๊กพูด

"แอ้ ยิ่งผิวสวย ราวผู้หญิง"ผมพูด ติ๊กก็หันมามองผมเขม่งเลย เขาหึงผมเหรอเนี๊ยะ

"ก็เห็นแค่แขน ขา แค่นั้น ก็รู้แล้ว ว่าผิวแอ้เขาดี ติ๊กก็ผิวสวย"ผมรีปพูดแก้ทันที

"แอ้มันสวยแปลกๆ มันเหมือนผู้หญิงไปทุกที ยิ่งใกล้มันนะ ตัวมันหอมมาก ทั้งทีไม่ได้ใส่น้ำหอม "ติ๊ก เรื่องจริงไม่กล้าชมต่อเดี่ยวคนนี้เหวี่ยง

"กลับกันเถอะ "ติ๊กพูดผมพยักหน้าและลุกขึ้นแต่งตัว พร้อมเข้าไปทำหน้าที่คนขับรถ ผมขับรถกลับ ผมกุมมือติ๊กไว้ตลอด ติ๊กมองธรรมชาติข้างทาง ถ่ายรูปไปด้วย เขาดูมีความสุข ผมก็มีความสุข อยากให้เขาเป็นแบบนี้ตลอดไป เลิกกลายเป็นนายมารร้ายซะที 

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวดูแลน้องเซน /เดี่ยวXติ๊ก แอบไปสวีทกัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 18-07-2015 15:51:29

 :mew2:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวดูแลน้องเซน /เดี่ยวXติ๊ก แอบไปสวีทกัน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 18-07-2015 19:15:36

แอ้ติดเซนมาก เวลาจากต้องร้องไห้แน่

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวดูแลน้องเซน /เดี่ยวXติ๊ก แอบไปสวีทกัน
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 19-07-2015 01:01:08

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว พี่ให้เรียกพ่อดิวได้/ ขอให้เป็นแค่ฝันไป
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 19-07-2015 14:03:44

ดิว
  ผมกลับมาถึงบ้าน บอยกับแจ็ค และหลุยส์กับธรรณ์นั่งกันอยู่ที่ห้องรับแขกนั่งสวีตกันดีกว่า หลังจากกลับมาจากมัลดิฟไอ้แจ็คดูดีขึ้นนะ ที่ตอนอยู่มัลดิฟ เมาเป็นหมา มันงอนที่บอยไปหา เด็กที่ชื่อแบงค์ ผมนี้คันปากอยากบอกเด็กนั้นก็น้ำเชื้อมันนั้นแหละ สาด แต่บอกไม่ได้จะกระทบคนข้างๆผมด้วย แถมมันไปเจอลูกชายบอยมาแล้วและมันก็เข้าใจว่าบอยนะไปทำใครท้องมา มัน ง้าวได้อีกนะผมว่า

"ไอ้ดิว ไอ้แอ้ มาแล้วเหรอวะ รอมรึงสองคนอยู่ "ไอ้หลุยส์บอกผม

"วันนี้เรามีสมาชิกใหม่ มาอยู่ด้วย "ผมพูดทุกคนมองเซน

"เด็กไปหรือเปล่ามรึงจะเอาเข้าแก้งพวกกรูเนี๊ยะ รอโตดีกว่าไหม"ไอ้แจ็คถาม มันละสายตาจากจอทีวี หันมามองเซนเด็กน้อย

"ไอ้บ้า น้องเขาแค่มาพัก เดี่ยวแม่เขาก็มารับ"ผมพูด

"ชื่ออะไรครับ"ธรรณ์เดินมาถาม จับแก้มด้วย ธรรณ์เป็นคนน่ารักเซนก็เลยทำท่าเขินเลย ทำท่าจะแอบหลังแอ้ แต่ธรรณ์ดึงไว้ซะก่อน

"ไม่ต้องเขิน บอกพี่เร็ว พี่มีขนมนะ"ธรรณ์บอกเซน

"ที่เขาไม่เห็นจับแก้มแบบนี้เลย เขาหึง"ไอ้หลุยส์มันแซวธรรณ์

"เบื่อแล้ว  จับแก้มเด็กดีกว่า หอมได้ไหมครับ"ธรรณ์พูด ไอ้หลุยส์มันไถลเลย ฮาๆ สมน้ำหน้ามัน

"เขา ชื่อเซน แม่บอกหอมได้ แต่ถ้าผู้ชาย อย่าหอมนาน ถ้าผู้หญิงให้หอมนานๆ"เซนพูด

"อู้ย มีแบบนี้ด้วยเหรอ "ธรรณ์พูด บอยเอามือลูปหัว ผมรู้สายตาเขามองเซนคงนึกถึงตัวเล็ก
 
"ไปอาบน้ำกันดีกว่า จะได้ลงมากินข้าวกัน"แอ้บอกเซน เซนพยักหน้า

"บอยไปช่วยแอ้อาบน้ำ น้องเซนกันดีกว่า"ธรรณ์บอกบอย บอยพยักหน้าและเดินตามแอ้ขึ้นไป ทันที ผมว่าเซนอาจจะรุ่นเดียวกับลูกของบอยนะ แต่ผมไม่รู้ว่าลูกของบอยชื่ออะไรหน้าตาเป็นยังไงผมยังไม่เคยเจอเลย

"อ้าว เห้ย!  เมียกรู ไปไหน"ไอ้หลุยส์ตะโกนถามธรรณ์

"ไปดูช้างเด็ก  "ธรรณ์ตะโกนกลับมา

"ไปดูทำไมเล็กนิดเดียว มาดูนี้"ไอ้หลุยส์ตะโกน ไอ้แจ็คมันส่ายหัวเลยทำไปได้

"ดิว ไอ้ติ๊กอะ"ไอ้แจ็คมันถามผม ผมนั่งลงที่โซฟา

"ไปกับไอ้เดี่ยว"ผมพูด คำพูดไอ้สองคนในร้านไอศรีมยังอยู่ในหัวผมเลยแต่บอกไอ้แจ็คเรื่องใหญ่แน่

"ไปทำไมวะ กับไอ้เดี่ยว มันไปส่งปูไม่ใช่เหรอวะ"ไอ้หลุยส์พูดและมองหน้าผม

"คงไปเที่ยวดูรีสอร์จใหม่"ผมพูดไปอย่างนั้น แต่ผมคิดว่ามีมากกว่าไปดูรีสอจน์ ผมว่ามันเล่นกันตั้งแต่ที่ มัลดิฟแล้วแหละ

"ตกลงมันคบกันใช่ไหม ไอ้ดิว"ไอ้แจ็คมันหันมาถามผม ผมมองหน้าไอ้แจ๊คและไอ้หลุยส์

"กรูไม่รู้วะ จริงๆ "ผมพูด

"ถ้าคบกันก็ดีนะ มันจะได้เลิก เป็น กขคง ของมรึง"ไอ้แจ็คพูดมันก็ถูกแต่ปูละ

"แล้วไอ้ปูละ "ไอ้หลุยส์ถามขึ้น

"Shit กรูลืมไปเลยนะมรึง แล้วที่นี้ใครเมียหลวง ใครเมียน้อยวะ "ไอ้แจ็คพูด พอดีผมหันไปเจอไอ้ติ๊ก เดินเข้ามาพอดีเลย

"ติ๊ก"ผมเรียก และสะกิดไอ้แจ็ค

"อ้าว กลับมาแล้วเหรอ"ไอ้แจ็คมันถามติ๊กที่ยืนหน้างอเพราะว่าติ๊กได้ยินที่แจ็คมันนินทาอยู่ทั้งหมด

"อืมม "ติ๊กตอบแค่สั้นๆและเดินขึ้นห้องเลย  ไอ้แจ็คมองหน้าผม

"มันโกรธมรึงอะ มันได้ยินที่มรึงพูด "ผมหันมาพูดกับไอ้แจ็ค

"เรื่องของมันเถอะ "ไอ้แจ็ค ไอ้เดี่ยวตามเข้ามาอีกคนพร้อมกระเป๋าสัมภาระ ผมลุกขึ้นและตรงไปหาไอ้เดี่ยวผมดึงไอ้เดี่ยว เข้าไปหาที่คุย โดยที่มันไม่ได้ตั้งตัว

"อะไรของมรึงวะดิว"พอผมปล่อยมือ ไอ้ตัวดีมันถามผม

"มรึงจะเอายังไง ตกลงมรึงจะเอาใคร ไอ้ติ๊ก หรือไอ้ปู "ผมถามมัน มันหลบตาผม มันไม่กล้าสบตาผม

"ปูมันผิดอะไร "ผมถามไอ้เดี่ยว ไอ้เดี่ยวมันเงียบนิ่งมันไม่ตอบผม

“ว่าไงไอ้เดี่ยว มรึงเพื่อนกรูนะ “ผมบอกมัน มันมองหน้าผม

"กรูกับปู เออ กรูไม่ได้รักปู แต่กรูยินดีจะดูแลเขา"ไอ้เดี่ยวพูดออกมาว่ามันไม่ได้รักปูแต่ยินดีจะดูแลนี้มันจะเอาทั้งคู่เหรอ

"ในฐานะอะไร หอกข้างแคร่มรึงเหรอ แล้วปูละ จะมีความสุขไหม มรึงดูไอ้ติ๊ก ตั้งแง้กับปู แถมมรึงตามเอาใจเขาขนาดนี้ มรึงถามปูบ้างไหม เป็นยังไง เสียใจไหม"ผมถามไอ้เดี่ยว

"มรึงไม่เอาปูก็ให้พี่กรู พี่โดม พี่กรูเขารักปู "ผมพูด ไอ้เดี่ยวมันนิ่งเงียบไปเลย อย่าบอกนะว่ามันจะเก็บไว้ทั้งสองคน 

"และครีมอาบน้ำ สงสัยผสมทองลงไปด้วย แพงมากลืมไว้ในห้องน้ำมีคนเก็บมา แต่ไม่ต้องห่วงกรูบอกไปแล้ว ว่าห้ามไป พูดต่อ เพราะมันได้ยินมรึงสองคนทำอะไรในห้องน้ำ แม้มันไม่เห็นหน้าตา แต่ของแพงแบบนี้ไม่ใครซื้อมาใช้หรอก นอกจากจะ เงินเหลือกินเหลือใช้ และมันคงไม่พ้น ไอ้ติ๊ก ใครก็รู้มันใช้ของแพง"ผมพูดยาวเลย และส่งครีมอาบน้ำ ที่ไอ้สองคนนั้น เก็บมา ผมขอมันมา ผมคืนให้มัน และเดินออกมาทันที ผมเดินขึ้นห้อง เปิดประตูเข้ามาเห็น แอ้ บอยและธรรณ์ ลุมช่วยกัน แต่งตัวหนุ่มน้อย เซนสวมชุดนอนน่ารักเชียว ผมจำได้แอ้เป็นคนซื้อ ชุดนอนสิงโต ชุดนอนเด็กๆ อ้อนี้ซื้อให้เซนด้วย เพราะแอ้ เขาซื้อให้ลูกๆผม

"เซนชอบมากเลย"เซนพูดและก้มมองชุดนอนที่แอ้นำมาให้เซนใส่ ดูท่าจะชอบจริงๆ

"น่ารักนะเนี๊ยะ นอนกับพี่ดีกว่าไหม"ธรรรณ์ถามเซน

"เดี๋ยวตี๋น้อยก็งอนหลอก"บอยพูดแซว ธรรณ์

"เบื่อตี๋แล้วอะ"ธรรณ์หันมาพูดกับบอย

"รอเด็กน้อยโตก่อนดีกว่าไหม ธรรณ์"ผมแซวทั้งบอยและธรรณ์

"รอนานเลยอะดิเพิ่งจะ กี่ขวบนะ แอ้"ธรรณ์พูดและถามแอ้

"ห้าขวบ"แอ้บอกธรรณ์

"แอ้ "ติ๊กเรียกแอ้ ติ๊กเปิดประตูเข้ามา และมองพวกผมและเซน ดูหน้าตาก็รู้ว่าไม่สบอารมณ์อยู่ 

"ใครอะ"ติ๊กถาม ด้วยน้ำสียงดุๆ เซนเลยกลัว หันไปมองแอ้

"เด็กที่เรียนกับแอ้นะ ติ๊กกลับมานานแล้วเหรอ"แอ้ตอบและถามติ๊กกลับ 

"สักพักแล้ว  แล้วทำไมต้องเอาเด็กมาที่นี้ด้วย พ่อแม่เด็กอะ"ติ๊กถาม เซนเริ่มกลัว ผมเข้าไปกอดเซนไว้

"กรูเอามาเอง แม่เขาไม่อยู่ เดี๋ยวมารับ"ผมพูด ติ๊กมองผม ตอนนี้บอยกับธรรณ์มองหน้ากัน แบบไม่รุ้ว่าเกิดอะไรขึ้น

"ติ๊ก เป็นอะไรไป ดูหงุดหงิด ใครทำให้หงุดหงิดอีกละ แจ็คหรือเปล่า ถ้าใช่บอยไปจัดการให้ "บอยถามติ๊ก 

"ไม่มีอะไรนะบอย นอยด์นิดหน่อย "ติ๊กพูดและปิดประตู

"แอ้ไปดูเอง บอย"แอ้พูดและจะเดินไปดูไอ้ติ๊กแน่นอน

"ไม่ต้องตกใจนะครับ พี่ติ๊กเขาไม่มีอะไรหรอก พี่ติ๊กเขาใจดี"แอ้พูดกับเซน

"ไม่จริงอะ แม่มดชัดๆ"ผมพูดขึ้นธรรณ์ขำเลยที่ได้ยินที่ผมบอกว่าแม่มด บอยที่พยายามจะไม่ขำ

"ดิว"แอ้  ปรามผม ผมหยักไหล่

"ตกลงเขาเป็นแม่มดเหรอ"เซนถามทันที ทำเอาบอยและธรรณ์ขำเซนพราะความอิโนเซ้นของเขานั้นเองเชื่อว่าติ๊กเป็นแม่มดจริงๆ ฮาๆ

"คิก คิก คิก "บอยกับธรรณ์ หัวเราะเซนพูด

"พี่เขาไม่ใช่แม่มดแน่นอนเซน ไปเชื่อพี่ดิว “ธรรณ์พูดและขำ

“ ดิวนิ นิสัยนะไปว่าติ๊กเขา"ธรรณ์พูด

"พี่เขาไม่ใช่แม่มดจริงๆนะพี่น่ารัก  เซนไม่อยากโดนแม่มดสาปเป็น แมลงสาป"เซนพูดแถมชมธรรณ์อีกต่างหาก แต่ประโยคท้ายพวกผมหลุดขำกันหมดเลย ผมชอบความใส่ซื่อของเด็กๆตรงนี้แหละ

"ฮาๆ เป็นแมลงสาปเลยเหรอ "ผมถามเซน เซนพยักหน้าคอนเฟิร์ม

"ใช่ มีคนบอกมา "เซนเงยหน้าบอกผม

"เอาละ ดิวพาลงไปก่อนและดูอะไรที่ไม่เผ็ดนะ ถ้าไม่มีแอ้จะลงไปทอดไข่ให้"แอ้บอกผมให้พาเซนลงไปก่อน เพราะว่าโต๊ะอาหารพร้อมแล้ว

"อยู่กับพี่ดิวก่อนนะ เดี๋ยวพี่แอ้ลงไปนะครับน้องเซน"แอ้พูดผมพยักหน้า และพาเซนลงมาด้านล่าง ตรงไปห้องอาหารเลย เห็นไอ้เดี่ยวมันนั่ง มันคงกำลังงใช้ความคิด

"เดี่ยว มรึงหวัดดีสมาชิกใหม่กรูยัง"ผมสะกิดถามมัน

"หวัดดีครับ เห้ย เด็ก สาดดิว ไอ้เวร ให้กรูไหว้เด็ก มรึงบ้าเปล่า "ไอ้เดี่ยวมันหันมายกมือไหว้

"คิก คิก คิก"เซนหัวเราะไอ้เดี่ยว

"ไปทำมาจากไหนวะ โตเร็ววะ "ไอ้เดี่ยว

"กรูไปทำมาที่โรงยิมที่แอ้สอนเทควันโด"ผมพูดและหาเก้าอี้สูงหน่อยให้เซนนั่ง

"มิหน้าไปแล้วหายไปเกือบครึ้งชั่วโมง ไปทำลูกนี้เอง "ไอ้เดี่ยวพูด

"ไอ้เดี่ยว  มรึงพูดซะกรูเชื่อเลย"ไอ้แจ็คอีกคนมันเชื่อว่าผมทำมาเองจริงๆกับแอ้

"คืนนี้ทำลูกกันบ้างดีกว่า"ไอ้หลุยส์ชวนธรรณ์ ธรรณ์เงยหน้ามอง

"ทำไม่เห็นได้ซะที"ธรรณ์ดพูด

"ธรรณ์นี้พูดอะไรเนี๊ยะ เซนอยู่ คิก คิก คิก"บอยปรามธรรณ์แบบขำขำ

"งั้นมรึงมาแข่งกับกรูใครทำลูกได้ก่อนกันชนะ"ไอ้แจ็คพูด

"แป็ก"ช้อนกับซ้อมหล่นจากมือบอยทันที

"บอยเป็นอะไรไปครับ"แจ็ครีบหันมาถามบอย

"ไม่มีอะไรแจ็ค"บอยพูดสีหน้าบอยเปลี่ยนไป ผมนี้สงสารที่เขาต้องเก็บมันเอาไว้บอกอีกคนก็บอกไม่ได้  แถมอีกคนยังไม่เป็นที่น่าเชื่อถือของ ลุงกฤษณะอีกด้วย น่าหนักใจเหมือนกัน และสักพักแอ้กับติ๊กก็เดินลงมา

"มีอะไรที่ไม่เผ็ดไหมดิว"แอ้ถามผม

"มีผัดผักกับหมี่ฮ่องกง บอยว่าเซนน่าจะทานได้ ทานได้ไหมครับ"บอยพูดและส่งจานหมีผัดมาให้ผมเพื่อจะตักให้เซน

"ได้ เซนชอบกินผัก"เซนพูด แอ้ยิ้ม เอามือลูปหัว ติ๊กนั่งแต่ไม่ได้นั่งข้างไอ้เดี่ยวเหมือนเคย มันมานั่งข้างเซน เซนหันไปมองแบบ กลัวๆ

"แอ้นั่งข้างกรูดิ เดี๋ยวเด็กนี้กินข้าวกระเด็นใส่จานกรู"ติ๊กพูดและเหล่มองเซน

"เซนมานั่งข้างนี้ดีกว่า เดี๋ยวแม่มดสาปเอา"ผมกระซิปกับน้องเซนพอผมบอกแม่มดจะสาปเอารีบกระโดดลงจากเก้าอี้ทันที ฮาๆ กลัวแม่มด(ติ๊ก)

"ไอ้ดิว มรึงว่ากรูเหรอ"ติ๊กมันได้ยิน ผมรีบเปลี่ยนเซนมานั่งระหว่างผมกับไอ้เดี่ยว

"หล่อนะเนี๊ยะเรานิ"ไอ้เดียวมันพูดกับเซน

"พี่เดี่ยวก็หล่อเหมือนกัน "เซนพูด

"แอ้ คืนนี้นอนกับกรู "ติ๊กพูดขึ้นอีกแล้วครับมันมาอีกแล้ว แอ้มองผม

"อืมม"แอ้ตอบติ๊กว่าจะไปนอนด้วย  ผมก็ตักกับข้าวให้เซน ตักผัดหมี่ให้แต่หั่นให้เซนก่อนด้วย 

"ดิว ทำเหมือนดิวมีลูกแล้วเลยนะ ถ้าคนไม่เคย เขาคงไม่หั่นให้แบบนั้น "ธรรณ์พูดและก็มองที่ผมทำให้เซน

"เออวะ กรูก็คงไม่ทำแบบนั้น เพราะกรูยังไม่เคยมี และกรูก็ทำไม่เป็นด้วย  "ไอ้หลุยส์พูด
 
"เดี๋ยวลูกเขาติดคอ ต้องไปทำใช้เขาอีก"ผมพูดหันมาเหล่แอ้

"แต่พี่ดิว บอกว่าพี่ดิวมีลูก"เซนผมหันมามองเซน อย่าพูด ทุกคนวางช้อนกันหมดพร้อมกับหันมองมาที่ผมกันหมดเลย ผมลืมไปว่าดันบอกเซนไปแล้วและผมก็ไม่ได้เตรี้ยมกับเซนห้ามพูดถึงลูกๆ 

"?"นั้นไงทุกสายตาเลยมองมาที่ผมกันหมดเลย

"ลูกหมา เพิ่งซื้อมา น่ารักมาก"ผมพูดและขยิบตาให้เซนอย่าทำงานเข้าพี่
 
"อ้อ เออ น่ารักนะ พันธ์อะไรนะดิว"แอ้หันมาช่วยผม
 
"สงสัยจะชิวาวา "ผมพูดขึ้น  ทุกคนพยักหน้าและทานอาหารกันต่อ

"แต่"เซน อีกแล้วเหรอ

"เซนกินนี้ไหมอร่อยมาก ไม่เผ็ด "แอ้พูดและรีบตักนั้นตักนี้ให้เซน เบี่ยงเบนความสนใจไปทางอื่นดีกว่า  แต่ทุกคนยังมองผมสองคน ผมไม่นาเลยใครจะไปคิดวันนี้เซนจะมาอยู่บ้านผม

"ตกลงลูกอะไรวะ"ไอ้หลุยส์

"กรูก็ไม่รู้วะ ลูกสองห้อยมันมั้ง "ไอ้แจ็ค ผมช่วยกันป้อนเซน เกือบแล้วผมกับแอ้ ผมนั่งทานอาหารและผมกับแอ้ทำหน้าที่เหมือนพ่อแม่ให้เซนวันนี้ มันยิ่งทำให้ผมคิดถึง ลูกๆ ผม เมื่อไหร่จะได้มีเวลาอยู่กับลูกแบบนี้ซะทีนะ หลังจากที่ผมทานอาหารเสร็จ ผมก็พาเซนขึ้นห้อง เปิดการ์ตูนให้เซนดู ตอนนี้เกือบ สองทุ่มแล้ว แปลกจังแม่ของเซน ยังไม่โทรมาบอกเลยว่าจะมารับกี่ทุ่ม

"คิก คิก คิก"เซนขำการ์ตูนที่ผมเปิด ผมนอนอยู่บนเตียง และเซนที่นั่งผิงผมดูการ์ตูน ผมคิดถึงน้องมีน มีนเหมือนลูกสาวผมเลย เพราะมีนคือสิ่งที่พิเศษของผม ผมสั่งทำมาแบบพิเศษ อันนี้แอ้ไม่รู้ ว่ามีนจะเหมือนแอ้ และมีนชอบดูการ์ตูนหมีพลู และนั่งผิงผมแบบนี้

"หนาวหรือเปล่า เซน พี่จะได้ปิดแอร์"ผมถามเซน

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ดิวร้อน "เซนหันมาพูด กลัวผมร้อนอีกน่ารักจริงเลย 

"งั้นเข้ามาในผ้าห่มกับพี่ดิว "ผมพูดเซนก็หมุดเข้าในผ้าห่ม เซนหันมายิ้มให้ผมและหันไปดูการ์ตูนต่อ

"ก๊อกๆ"เสียงเคาะประตู และคนที่เปิดเข้ามาคือแอ้  แอ้ไปนอนกับไอ้ติ๊ก ปล่อยให้ผมนอนกับเซนคืนนี้

"ดิว อย่าให้เซนนอนดึกนะ และนี้แม่เซนยังไม่โทรมาเลยอะว่าจะมารับตอนไหน"แอ้บอกผม ด้วยนามเสียงที่กังวล

"แม่ของเซนกำลังเดินมาหรือเปล่าแอ้"ผมพูดกับแอ้

"โทรไป ติดแต่สักพักฝากข้อความและพอแอ้โทรอีกทีปิดเครื่องแล้วดิว"แอ้พูด

"คงกำลังยุ่งนะ "ผมพูด

"เซน ทานนมก่อนนอนไหม พี่แอ้เอามาให้แต่ไม่มีขวดนมนะ"แอ้ถามเซน เซนมองแอ้และพยักหน้า แอ้ลุกขึ้นเพื่อไปเอานมให้เซน

"เซนจบตอนนี้เราต้องนอนกันแล้วเดี๋ยวแม่แอ้ว่าเอา"ผมพูดกับเซน

"เซน ชอบจัง แม่แอ้ "เซนพูดและขำ

"แต่เซนไม่เคยเรียกพ่อ มาก่อนเลย เซน "เซนพูดและทำเสียงเศร้า ผมเอามือลูปหัวเซน เบาๆ

"งั้นคืนนี้ พี่ดิว ให้เรียกพี่ว่าพ่อได้ ดีไหม "ผมพูดเซนหันมามอง

"จริงเหรอ พี่ดิว เออ พ่อดิว"เซนพูดเซนยิ้มดีใจ ผมพยักหน้า

"อนุญาติให้กอดได้ คืนหนึ่ง "ผมพูด เพราะพรุ่งนี้เซนก็จะไปแล้ว เซนกอดผม

"ฟ๊อด"ผมหอมที่หน้าผากเซน แอ้ก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมนม และเซนให้เซนดื่ม  หลังจากดื่มเสร็จก็พาเซนไปบ่วนปาก และพากลับมานอนกลับผม

"นอนได้แล้วเซน เดี๋ยวแม่เซนมาพี่แอ้มาเรียกนะ "แอ้พูดกับเซน

"พี่แอ้ วันนี้พี่ดิว ให้เซนเรียก พ่อดิวได้"เซนพูดแอ้มองผม ผมหยักคิ้ว

"งั้นนอนได้แล้ว ฟ๊อด! "แอ้พูดและหอมเซน

"หมับ"เซนกอดแอ้

"เซน ชอบกอดพี่แอ้จัง กอดแล้วรู้สึกเหมือนเซนกอดแม่ "เซนพูดว่ากอดแอ้เหมือนได้กอดแม่แสดงว่าฟีโนโมนแม่เด่นแน่นอนฮาๆ

"คิกๆ"ผมขำแอ้

"ดิว"แอ้หันมาดุผมด้วย

"เซน พี่เป็นผู้ชายนะ "แอ้ หันไปบอกเซน

"ก็เซนรู้สึกแบบนั้นจริงนี้หนา เซนรักพี่แอ้นะ แต่เซนก็รักแม่ เซน"เซนคงเสียใจที่ต้องไปอยู่กับแม่แล้ว

"ไม่เอานะ พี่แอ้จะไปหา สัญญา จะไม่ลืมเซน" แอ้พูด และเดินออกจากห้องไป ก่อนออกแอ้เปลี่ยนเป็นไฟดวงเล็ก ให้ผม เพราะไม่แน่ใจว่าเซนจะกลัวความมืดหรือหรือเปล่า ผมกอดเซนไว้ ไม่นานเซนก็หลับ เขาเหมือนลูกๆผมนะ มันยิ่งทำให้ผมคิดถึงลูกๆ ป่านนี้คงกอด ลุงๆแทนผมกับแอ้
   
        แอ้ ผมกลับห้องมานอนกับติ๊ก วันนี้ติ๊ก แทบจะไม่พูดอะไรเลย  เหมือนมีเรื่องให้เขาคิด แต่ผมคงไม่กล้าถาม ผมหลับๆตื่นๆ คอยเดินไปดูเซน ว่าหลับดีไหม คอยดูโทรศัพท์ เมื่อไหร่แม่เซนจะโทรมา ผมพยายามโทรก็ยังฝากข้อความ จนตอนนี้ผมหลับสนิทไปแล้ว

"คุณแอ้ค่ะ ดูแลเซนด้วยนะค่ะ เขาจะเป็นเด็กดีของคุณแอ้ เพราะเขารอจะได้อยู่กับคุณ " แม่ของเซน หรือเขามาแล้ว ผมสะดุ้งตื่น นี้ผมฝันไปเหรอ ผมหยิบโทรศัพท์มาดูเวลา เกือบเที่ยงคืนแล้วนี้ ผมลุกจากเตียงให้เบาที่สุด

"แอ้ มรึงไปนอนกับไอ้ดิวเลยดีกว่าไหม มรึงห่วงเด็กนั้นน่าดู มรึงลุก นั่ง และเดิน  กรูจะได้นอนไหมเนี๊ยะ"ติ๊ก ตื่นขึ้นมา ด้วยอาการงัวเงียและหัวเสียอย่างมาก

"ไปนอนห้องไอ้ดิวเลยก็ได้ กรูนอนได้แอ้"ติ๊กพูดและล้มตัวลงนอนพร้อมหันหลังให้ผม ผมก็ลุกแลเดินเข้าห้องไอ้ดิวอีกครั้ง ดิวยังคงกอดเซนที่หลับสนิด ผมปรับแอร์ให้เบาลงหน่อย เซนอาจจะไม่คุ้นเคยยกับการ นอนห้องแอร์

"แอ้"ดิวสะดุ้งตื่นอีกครั้ง

"ดิวแอ้ขอโทษ ทำให้ตื่นอีกแล้ว "ผมพูด

"กี่ทุ่มแล้วแอ้"ดิวถามผม

"เที่ยงคืนแล้ว แต่แม่เซน"ผผมพูด

"ยังไม่โทรมา  แอ้ เขาอาจจะเปลี่ยนใจเดินทางตอนเช้าก็ได้นะแอ้ เดินทางกลางคืน มันอันตรายแอ้"ดิวพูด ดูสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น

"แอ้ใจคอไม่ดีเลย รู้สึกกังวลมาก และแอ้ฝันว่าแม่เขาฝากเซนกับแอ้"ผมพูดกับดิว

"ไม่เอานะแอ้ นอนเถอะ พรุ่งนี้ไปเรียนนะแอ้"ดิวพูดกับผม

"อืม"ผมพยักหน้าและผมเดินกลับมาที่ห้องติ๊ก แต่

"กึกๆ"ติ๊กล๊อกห้อง ผมเดินกลับไปที่ห้องดิวอีกครั้ง

"ว่าไงแอ้"ดิวถามผม

"ติ๊กล๊อกห้อง"ผมพูดกับดิว

"นอนด้วยกันซิ"ดิวพูด พร้อมขยับให้ผมนอนลงตรงกลาง คือเขาจะให้ผมกอดเซนนั้นเอง ระหว่างที่ผมค่อยทิ้งตัวลงนอน เซนก็รู้สึกตัวซะก่อน

"พี่แอ้ แม่มาหรือยัง" เซนลืมตาขึ้นทันทีที่ผมกอดเขา เซนพลิกมามองผม ดูก็รู้ยังง่วงอยู่เลย

"ยังครับ นอนต่อนะครับเซน  "ผมพูดและผมก็กอดเซนไว้ ผมหอมที่หัวเซนเบาๆ  “หมับ" เซนกอดผมตอบทันที

"หมับ" อันนี้ดิวกอดผม   "ฟ๊อด" ดิวหอมแก้มผม ผมค่อยๆหลับตาลง ใจผมขออย่าให้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นเลย ขอให้เป็นแค่ความฝันเท่านั้น ที่ผมฝันว่าแม่ของเซนมาบอกว่าเซนรอจะอยู่กับผม ไม่นะ ถึงผมจะอยากได้เขามากแค่ไหน แต่ระหว่างผมกับคนที่ให้กำเนิดเขา เซนต้องอยากอยู่กับแม่เขามากกว่าอยู่แล้ว ผมได้แต่ภาวนะ อย่าให้เกิดเรื่องขึ้นเลยนะ

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว พี่ให้เรียกพ่อดิวได้/ ขอให้เป็นแค่ฝันไป
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 19-07-2015 15:05:47

 :serius2: ค้างอย่างแรง

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว พี่ให้เรียกพ่อดิวได้/ ขอให้เป็นแค่ฝันไป
เริ่มหัวข้อโดย: janji ที่ 19-07-2015 16:09:18

อยากอ่านต่ออ่ะ ชอบมากเรื่องนี้ :mew1: :ling1: :impress2: :-[

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว พี่ให้เรียกพ่อดิวได้/ ขอให้เป็นแค่ฝันไป
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 19-07-2015 18:07:02

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: ขอบคุณมากมายเลยค่ะ

 :L2: :L2: :L2: มีกำลังใจขึ้นมาเยอะเลย พรุ่งนี้รีบมาลงต่อ  :mew3: :katai4:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว พี่ให้เรียกพ่อดิวได้/ ขอให้เป็นแค่ฝันไป
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 19-07-2015 19:28:49

 :mew2:  จะเกิดเรื่องไม่ดีกับแม่เซนหรือเปล่า แต่เรื่องนี้อ่านกี่ตอนก็ไม่ชอบเดี่ยวกับติ๊กซะที

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวและน้องเซน ฝากเซนด้วย.........
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 20-07-2015 12:52:01

ดิว
      ผมหลับต่อหลังจากที่แอ้ เดินมาหาผมรอบสุดท้ายพร้อมกับนอนกับผมและเซน เนื่องจากไอ้ติ๊ก คงโกรธที่แอ้เอาแต่ห่วงเซน เลยล๊อกห้องนอนซะเลยไม่ให้แอ้เข้าไปนอนด้วย ผมก็ขยับให้แอ้นอนกอดเซนเพราะไหนๆ ตอนเช้าเซนก็จะไปกับแม่เขาแล้วนิ ผมก็กอดแอ้ต่ออีกที แอ้น่ารักมาก ภาพนี้ผมจะจำไว้ และเซนด้วยเขาคงจะจดจำความรู้สึกนี้ไว้ ว่าแอ้รักเขาแค่ไหนแม้ว่าจะไม่ใช่ลูกแท้ๆก็ตาม
 
"ดิว" แอ้เรียกผม แอ้สะกิดให้ผมตื่นได้แล้ว เพราะว่าตอนนี้เกือบหกโมงเช้าแล้วจริงซิผมต้องไปส่งเซนที่บ้านก่อน

"ว่าไงแอ้ " ผมถามแอ้ แต่เซนยังหลับอยู่ เซนกอดผมอยู่

"แอ้โทรหาแม่เซนไม่ติดดิว"แอ้พูดกับผมเบาๆ  ผมมองแอ้ ถามว่าผมกังวลตอบว่ากังวลเหมือนกันแต่ผมจะแสดงอาการแบบนั้นไม่ได้แค่ผมเห็นแอ้กังวลใจและเป็นห่วงก็แย่แล้วถ้ายิ่งผมแสดงออกไป แอ้จะยิ่งกังวลมากไปกว่าเดิม 

"เราคงต้องไปที่บ้านเขา เพราะไม่อย่างนั้น ใครจะดูเซน "แอ้พูดกับผม ผมมองเซนที่ยังหลับอยู่เลยเด็กน้อย  ผมพยักหน้าพร้อมกับลุกขึ้นไป อาบน้ำแต่งตัว หลังจากแต่งตัวเรียบร้อยแอ้ก็ปลุกเซนให้ตื่น เซนน่ารักมากตื่นง่ายมากไม่เหมือนลูกๆผม ยังลีลา โดยเฉพาะมาริโอ้ ต้องอุ้มเข้าห้องน้ำ แถมตายังหลับอยู่เลย อันนี้พี่ดรีม บ่นให้ฟัง เพราะต้องไปอยู่ที่ศูนย์เด็กเล็กทุกวัน

"แม่ยังไม่มาเหรอพี่แอ้" เซนถามแอ้ แอ้กำลังแต่งตัวให้เซน แอ้ค้นเอาจากกระเป๋าที่แม่เขาจัดมาให้

"เดี๋ยวพี่จะพาไปส่งให้นะครับเซนเพราะว่าพี่ดิวกับพี่แอ้ต้องไปเรียนกัน"แอ้พูด เซนพยักหน้า ผมพากันออกจากห้อง ระหว่างที่เปิด  ประตูออกมา ก็มาปะกับไอ้เดี่ยว มันเปิดประตูห้องออกมาจากห้องไอ้ติ๊ก อย่าบอกนะว่าที่ล๊อกเพราะไอ้เดี่ยวเข้าไป ผมกับแอ้มองหน้ามัน เซนที่เงยหน้ามองผมกับแอ้ สลับกันไปมากับไอ้เดี่ยวที่ค่อยๆปิดประตูลงเบาๆ มันไม่กล้าสบตาผมสองคน

"เออ เมื่อคืนมีเรื่องต้องคุยกัน"ไอ้เดี่ยวรีบอธิบายกับผมสองคน 

"กรูสองคนก็มีเรื่องต้องคุยกับมรึง แต่ รอกรูสองกลับจากไปส่งเซนก่อน เจอกันที่โรงเรียน อ้อ เตรียมเหตุผลไว้ให้ กรูสองคนด้วยนะมรึง" ผมพูด และพาเซนลงไปข้างล่าง ผมขับรถออกมาทันที่เพื่อตรงไปบ้านเซน แอ้หยิบกระดาษใบสมัครที่แม่ของเซนกรอกข้อมูลไว้ออกมาดู บ้านเลขที่ของเซน

"เซนจำได้ไหมครับ บ้านเซนไปทางไหน"ผมถามเซนที่นั่งตรงเบาะเล็กๆ

"จำได้เซนจำได้พี่ดิว "เซนบอกผม และเซนคอยบอกว่าเหลี้ยวทางไหนบ้าง

"เมื่อคืนหลับสบายดีไหมเซน" แอ้ถามเซน เซนพยักหน้า

"หลับสบายที่สุด เซนฝันว่าเซน กอดแม่ "เซนพูด แอ้หันมามองผม นี้เซนสัมผัสฮอร์โมนคุณแม่จากแอ้ได้ด้วยเหรอ ก็เซนนอนกอดแอ้อยู่

“พี่ดิว พี่แอ้จะลืมเซนหรือเปล่า “ เซนถามผมกับแอ้ คงหมายถึงถ้าเข้าไปแล้วจะลืมเขาหรือเปล่า

“ไม่ลืมแน่นอนครับ เพราะว่าพี่กับพี่แอ้จะไปหาเซนบ่อยๆ “ ผมพูดกับเซน เซนยิ้มดีใจ ผมมองแอ้ยิ้ม ผมขับมาตามที่เซนบอกจนเข้ามาในซอยดูในซอยท่าจะวุ่นวายมีรถเยอะแยะไปหมด

“เซน ในซอยนี้วุ่นวายทุกวันไหมลูก “ ผมถามน้องเซนเพราะมีทั้งคนทั้งรถที่จอดและไหรรถที่จะออกจากซอยอีกละ ถ้าเป็นแบบนี้ทุกวันปวหัวตายเลย

“ปกติ ไม่ค่อยมีรถเท่าไหร่นะพ่อดิว “ เซนพูด ผมหันไปมอง เซนยักเรียกผมว่าพ่อเรียกตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ แอ้หันมามองผมแอบยิ้มให้ผมด้วย เซนเห็นผมกับแอ้มองเขา มียิ้มเขินๆด้วยนะที่เพลอเรียกผมว่าพ่อดิว แต่ผมชินแล้ว ลูกๆก็เรียกแบบนี้

"ดิว มีรถตำรวจด้วย" แอ้พูด ผมก็มองจริงด้วยซิ คงมีเรื่องแน่เลย ซอยนี้ใครก็พูดว่ามีแต่เด็กติดยาค้ายาบ้าง 

"ก็คงมีเรื่องกัน มันปกติของในนี้มั้ง ดูท่าจะพวกขี้ยาเยอะอยู่นะ"ผมบอกแอ้ เพราะว่าดูสีหน้าแอ้กังวลมากขึ้น ผมจับมือแอ้ไว้ ผมบีบเบาๆว่าไม่มีอะไรหรอก 

"มี มุลนิธิร่วมกตัญญูด้วยดิว รถปอเต้กตึ้งอะด้วยดิว"แอ้พูดผมก็หันไปมอง มีจริงด้วย 

"แอ้ ไม่มีอะไรหรอก ไหนบ้านหลังไหนครับเซน บอกพี่ดิวซิ"ผมถามเซน ว่าบ้านของเซนหลังไหน เพราะมีหลายหลังมากซ้อนกันสลับกันไปมา

"ข้างในหลังคา สีแดง แดง" เซนพูดแต่มีรถเยอะไปหมด แถมมีคนมุ่งหน้าบ้านเพียบเลย ชักจะไม่ธรรมดาแล้วซิ

"สงสัย อาโก๊ะ โดน ตำรวจจับ อีกแล้ว อาโก๊ะ ติดยาแม่บอกและห้ามเข้าใกล้ด้วย" เซนพูด ผมพยักหน้าก็อาจจะเป็นไปได้ ผมคิดว่าเซนไปยากที่นี้ก็ดีนะ จะได้ไม่ต้องเจอสิ่งที่ไม่ได้ถ้าอยู่ที่นี้อาจจะเสียอนาคตได้ 

"ดีแล้วอย่าไปใกล้ และอย่าเอาอย่างเขานะเซนมันไม่ดี " ผมหันมาพูดกับเซน เซนพยักหน้ารับปากผมว่าจะไม่เอาอย่างที่ไม่ดี

"ไปครับพวกพี่พาไปหาแม่" ผมหันไปบอกเซน

"ปึก" เสียงเหมือนบางอย่างกระตุก

"พี่ดิว พี่แอ้ สร้อยเสร็จขาด หายไปไหนไม่รู้แม่ซื้อให้เซนด้วย เซนไม่อยากทำมันหาย อยู่ไหน ...ก็ไม่รูเ. " เซนพูดว่าสร้อยขาดและพยายามก้มลงควานหา ผมหันไปมองกำลังก้มหาใหญ่เลยแอ้ก็ ชะเง้อมอง บ้านเซน

"งั้นพี่ไปช่วยหา เซน" ผมพูดและจะเปิดประตูลงไป

"ดิว อยู่กับเซนที่รถก่อนนะ แอ้จะไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น " แอ้พูดและเดินลงจากรถไปผมเข้าไปช่วยเซนหาสร้อยคอ ที่นั่งด้านหลัง สีหน้าเซนไม่ดีเลยที่สร้อยหาย
********************************************************************************************************************************************************************************
         แอ้ ผมมาถึงบ้านของเซน แต่คนเยอะแยะมากมาย และมีรถตำรวจ รถปอเต็กตึ้ง ผมว่ามันไม่ธรรมดาแล้ว แต่เซนบอกว่าอาของเขาอาจจะโดนตำรวจจับ ผมว่าไม่น่าจะใช้เลยให้เซนอยู่กับดิวที่รถก่อน ผมเดินมาถึงหน้าบ้านเซนแต่ไม่กล้าเข้าไป ผู้คนที่รายล้อมมุกดูเหตุการณ์ที่บ้านของเซนแสดงว่าจุดเกิดเหตุคือบ้านเซนแน่ๆ  ผมเห็นป้าคนหนึ่งยืนอยู่ ผมเลยเข้าสอบถาม

"ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นครับ " ผมถามป้า  ป้าแกหันมามองผม

"ผมเป็นพี่ที่ฝึกสอนเทควันโดให้กับเซนนะครับ" ผมบอกป้าที่ยืนดูเหตุการณ์ ดูท่าจะบ้านใกล้ๆนี้แหละเพราะดูจากการแต่งตัวแบบลวกๆเพื่อออกมามุงดูกับเขา

"อ้อ เห็นเซนออกมาฝึกเตะทุกวัน เขาบอกครูแอ้ สอนมา " ป้าเขาพูด ผมยิ้มดีใจที่เซนเขาไม่ได้ทิ้งที่ผมสอนให้เลยแถมเอามาฝึกซ้อมที่บ้านอีกด้วย

"เออ " ผมชี้ไปที่บ้านเซนว่าเกิดอะไรขึ้นกับบ้านหลังนี้

"แม่ไอ้เซนถูก ฆาตกรรม นี้ไอ้เซนมันก็ไม่อยู่ สงสัยแม่ไอ้เซนมันพาไปอยู่กับใครแล้ว และแม่มันดันกลับมาขนข้าวของแต่ใครทำนี้ไม่มีใครรู้ น่าสงสารไอ้เซนจริงๆ ได้แต่ภาวนาให้เซนไปจากอีย่าใจยักษ์ที่เถอะ เซนเป็นเด็กน่ารัก เรียบร้อย พูดจากก็ไพเราะ" ผมยืนนิ่ง อึ้งถึงขึ้นช๊อก ผมแถบหยุดหายใจที่ได้ยินป้าเขาบอกวา แม่เซน ถูกฆาตรกรรม ไม่นะ ไม่จริง ผมไม่เชื่อ แล้วเมื่อคืนว่าบอกนะว่าเขาไปเข้าฝันผม

"นั้นไงเขาเอาศพ ลงมาแล้ว "ป้าเขาพูดไม่นะ ไม่จริง ไม่จริงใช่ไหม ผมเห็นเจ้าหน้าที่ช่วยกันแบกห้าม บางสิ่งลงมาแถมยังพันด้วยผ้าขาวลักษณะการพันมาแบบนี้นั้นหมายถึง ศพผู้เสียชีวิต ผมเข้าไปยืนมอง จนกระทั้งที่เขาห้ามกำลังผ่านหน้าผมและ

"ปึก"มีแขนโผ่ออกมาจากผ้าที่เขาพันศพพร้อมบางสิ่งที่หล่นลงมา  เจ้าหน้าที่ห่ามเปลพากันตกใจรวมทั้งคนรอบๆข้าง เจ้าหน้าทีวางเปลนั้นลงทันที

"ซวยแล้ว! สายสินขาด พวกมรึงผูกกันยังไงวะ" ผมได้ยินเจ้าหน้าที่พูด ผมเห็นมีกระดาษปริวตกลงมา ผมจึงก้มลงหยิบเป็นกระดาษชิ้นเล็กที่ถูกกำไว้แน่นสภาพมันยับยู้ยี่มาก  เหมือนเขาจะบอกอะไรผมนะ  ผมรีบหยิบมันขึ้นมาระหว่างที่เจ้าหน้าที่และคนที่มุงดูกำลังวุ่นวาย

"ฝากเซนด้วย" เป็นลายมือที่เขียนด้วยความพยายามมากตัวหนังสือโย้เย้ไปมาบอกได้ว่าเขากลั้นใจเขียนเพื่อบอกให้รู้ ผมรีบหันหลังออกทันที ผมรีบเดินให้เร็วที่สุด ให้มาถึงรถที่ดิวจอดไว้ ทันที่ที่ผมเดินไปถึงผมก็เปิดประตูเข้าไปนั่ง ผมพยายามตั้งสติตัวเอง ผมเห็นดิวกับเซนกำลังหาสร้อยที่ขาด นี้เขายังไม่รู้ว่าเขาได้สูญเสียแม่เขาไปแล้ว ผมจะบอกเขายังไง เซน

"เจอแล้วนี้ไงครับแต่ว่ามันขาดแล้วเซน ..เอาอย่างนี้พี่ดิวเอาไปซ้อมให้เอาไหมครับและพี่ดิวกับพี่แอ้จะขับรถไปให้... อ้าวแอ้ " ดิวเงยหน้ามาเจอผมนั่งในรถ

"ดิว ออกรถ" ผมบอกดิว ดิวก็เงยหน้ามองผม

"กรู บอกให้ออกรถไงดิว " ผมขึ้นเสียง ดิวตกใจและรีบลงออกจากแค๊บหลังดิวเข้ามานั่งที่นั่งคนขับดิมมองหน้าผม สายตาเขาถามผมว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ผมพูดไม่ได้ มันพูดไม่ออก มันตันไปหมดในใจผม เจ็บปวดแทนเซนมาก ผมเองที่ทนเห็นเขาเสียใจไม่ได้
"ออกรถ ได้โปรด ออกรถเดี๋ยวนี้ ออกไปจากตรงนี้ "เสียงผมสั้นเครือผมหันไปมองดิวด้วยสายตาที่อ้อนวอนเขา  ดิวขับรถออกมาทันที ผมรู้ว่าเซนตกใจกับอาการของผมตอนนี้ แต่ผมมีเรื่องที่ตกใจมากไปกว่านั้นอีกและผมเชื่อว่าเซนคงยอมรับมันไม่ได้แน่ๆ  ดิวขับรถออกจากซอยพอถึงปากซอย ก็เลี้ยวไปคนละทางกับรถที่เขานำร่างของแม่เซนไปอีกทาง ดิวขับออกมาโดยที่ไม่รู้ว่ากำลังจะไปที่ไหน และผมเองก็ไม่รู้ว่าผมจะไปไหน มันเคว้งคว้าง ในหัวผมคิดแต่ว่าทำไมต้องเกิดกับเซน ผมทนเห็นเขาเสียใจไม่ได้ ผมไม่รู้ว่าทำไม

"แอ้" ดิวเรียกผม และดิวเปิดไฟขอทางเพื่อนำรถเข้าจอดข้างทาง ผมรีบเปิดประตูลงจากรถทันที น้ำตาผมกำลังจะไหลออกมา ดิวเดินลงมากจากรถเดินตรงหาผม  ดิวกอดผมตัวผมสั่นไปหมด

"เกิดอะไรขึ้นแอ้? "ดิวถามผม ดิว เอามือลูปใบหน้าผม ผมหันไปมองเซน เซนที่ยืนมองผมสองคนเซน มีน้ำตาคลอ คงตกใจมาก

"แอ้เซนตกใจมากนะรู้ไหม ดูซิ เขาคงคิดว่าแอ้ โกรธเขาแน่เลย แอ้  แอ้มีอะไรเกิดอะไรขึ้น "ดิวพูดดิวยังกอดผมไว้

“ใจเย็นๆแอ้  แอ้ตัวแอ้สั่นไปหมดแล้ว เกิดเรื่องขึ้นใช่ไหมแอ้ “ ดิวปลอบผมและถามผม 

"ดิว แม่เซนถูกฆ่า เขาตายแล้ว และระหว่างที่แอ้ยืน เขาส่งกระดาษนี้ให้แอ้….ดิว"ผมพูดเสียงสั้น และส่งกระดาษที่แม่เซนพยายามเขียนให้ดิวอ่าน  ดิวคงตกใจไม่แพ้กัน ผมสองคนไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นด้วยซ้ำ
 
"ดิว แอ้ควรทำยังไง ดิว ฮือๆ"  ผมพูดพร้อมกับร้องไห้ออกมาผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่และผมก็กอดดิว เราสองคนกอดกันนานกว่าสิบนาทีจนผมเริ่มมีสติมากขึ้น ผมเย็นลงบ้างแล้ว

“ดิว แอ้ควรทำยังไง แม่ของเซนเขาไม่ได้อยู่ดูแลเขาแล้วดิว แล้วเซนจะอยู่ยังไงดิว “ ผมพูดกับดิว  ดิวมองหน้าผม

"ทำตามที่เคยคิดไว้ซิ อยากได้เขาเป็นลูกไม่ใช่เหรอ "ดิวบอกกับผม

"แล้วเรื่องแม่เขาละ แอ้ทำไม่ได้ แอ้บอกไม่ได้ เซนอาจจะรับไม่ไหว" ผมเงยหน้าขึ้นมองดิว

"เออ! … บอกเขาว่าแม่เขาไปทำงานไกลๆ แม่เขาฝากให้อยู่กับเรา และเมื่อเขาพร้อมเราค่อยบอกความจริง ดีไหมแอ้ " ดิวบอกกับผมผมหันไปเหล่มองน้องน้องเซนยืนเกาะกระจกมองผมสองคน ด้วยอาการตกใจอย่างมาก

"มีเพิ่มอีกคนไม่จนลงหรอก พ่อรวย" ดิวพูดมันทำให้ผมยิ้มออกมาได้นิดหน่อย

"ไปเข้าไปในรถ เซนตกใจแย่แล้ว แอ้" ผมพยักหน้าผมเช็ดน้ำตาให้แห้ง

“แอ้ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้นะดิว ใช่แอ้อยากได้เขา แอ้ไม่รู้ว่าทำไม  แต่ ....” ผมพูดกับดิว

“เอานะ แม่เขาเสียไปแล้ว ไม่มีใครอยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้น แต่โชคดีที่เซนไปนอนกับเรานะแอ้ ถ้าเซนไม่ไป อาจจะเป็นเซนด้วยแอ้ “ ดิวพูด จริงซิ โชคดีที่เซนไปอยู่กับผมเมื่อคืน ถ้าเป็นเซนด้วยผมก็คงทนไม่ไหวเหมือนกัน

" งั้นวันนี้เราพาเขาอยู่กับลูกๆเราเลยนะ " ดิวพูด

“เลิกร้องไห้ได้แล้วคุณแม่ เดี๋ยวเซนก็รู้จนได้ “ ดิวพูดผมก็ปาดน้ำตาให้แห้งและ พยักหน้ากับดิวว่าผมโอเคแล้ว ผมเดินไปเปิดประตู เซนหันมมองผม แววตาฉ่ำไปด้วยน้ำตาที่คลอๆ

"เซน มาหาพี่แอ้ซิครับ"  ผมพูดผมกางมือให้เซนข้ามามาหา เซนทำตามและโผ่มาหาผม เซนตัวสั่นไปหมดคงตกใจผมกอดเขาไว้

"พี่ขอโทษนะ ตกใจหรือเปล่า" ผมถามเซนทันทีและพยายามทำน้ำเสียงให้เป็นปกติ

"พี่แอ้ โกรธเซนหรือเปล่า" เซนถามผม เซนเงยหน้ามองผมทำตาปริบๆ

"ไม่ครับ ไม่มีอะไร "ดิวพูดพร้อมลูบหัวเซนเบาๆ

"เออ แม่น้องเซนไม่อยู่ แม่น้องเซนเขาไปทำงานไกลมาก และเขาพาเซนไปไม่ได้ ดังนั้นเซนจะอยู่กับพี่แอ้และพี่ดิวไหม" แอ้ถามเซน

"ทำไมแม่ไม่พาเซนไป แม่จะทิ้งเซนหรือเปล่า" เซนพูดด้วยคำถามของเด็กใสซื่อ ผมมองหน้าดิว

"ไม่ครับแม่ไม่เคยทิ้งเซน แต่ที่แม่เซนไป อาจจะลำบากที่จะพาเซนไปด้วย แต่แม่น้องเซน รักเซนมาก เขาไม่ไปไหนจากเซนแน่นอน" ดิวพูดผมกอดเซนไว้

“ใช่แม่ไม่เคยไปไหนจากเซน แม่อยู่กับเซนตลอดเวลาและตลอดไป  เซน “ ผมพูดน้ำตาผมเริ่มมาคลอแต่ผมปาดมันออกก่อนที่เซนจะเงยหน้าขึ้นมาเห็น

"เซนอยู่กับพี่นะ " ผมพูดเซนพยักหน้าแบบยังไม่ค้อยเข้าใจมากหนัก

"แต่พี่ เออ แม่มด "เซนทำท่าจะถามถึงติ๊กแต่ดันเพลอเรียกติ๊กว่าแม่มดแน่เลย

"ฮึก" ดิวหัวเราะในลำคอทันทีเลยนะ

"ไปอยู่บ้านพี่ดิว ไม่มีแม่มด มีแต่ปู่และลุงๆที่ใจดีที่สุดและน้องๆที่น่ารัก ไม่มีใครรังแกเซนแน่นอน " ดิวบอกเซน

“เขาจะรักเซนเหมือนพี่แอ้พี่ดิวหรือเปล่า “  เซนถามผมและดิว ผมสองคนพยักหน้าพร้อมกัน

“และแม่จะกลับมารับเซนใช่ไหมครับพี่แอ้พี่ดิว “  เซนถามผม ผมไม่อาจจะมองหน้าเขาได้ตอนนี้เพราะว่าแม่เขากลับมาไม่ได้อีกแล้ว

“ไปอยู่กับพี่เซนจะได้เรียนหนังสือนะ ส่วนแม่ เขาจะกลับมาหาเซน  ...... “ดิวเลยตอบเซนแทนผมแต่คำตอบตอนท้ายเสียงดิวเบาลงมาเพราะดิวรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้

"เอาละเราออกเดินทางกันเลยนะ”  ดิวบอกผมและเซนพร้อมกับออกรถเพื่อนเดินทางไปบ้านพ่อภาณุเดช ผมสองคนต้องเอาเซนไปฝากพ่อไว้ ผมจะทำให้พ่อภาเหนื่อยหรือเปล่านะ

"แวะหาซื้ออะไรให้เซนกินก่อนดีกว่า ดูท่าว่าจะหิว หิวไหม " แอ้พูดและถามเซน

"นิดหนึ่งครับพี่แอ้ " เซนพูดทำนิ้ว  ผมพาเซนเข้าไปในเซเว่นอีเลฟเว่น ซื้อของทานได้นิดหน่อย แซนวิชแฮมชีสและพวกเครื่องดื่ม

"นั่งกับพี่แอ้นี้แหละครับน้องเซน" ผมบอกเซนและดิวก็หาที่กลับรถเพื่อตรงไปหาพ่อภาณุเดช ผมกอดเซนไว้กับอกผมตลอด ไม่อยากปล่อยเขาลง ผมสงสารเขา

"มิหน้า เซนเห็นแม่นั่งรถ แม่โบกมือให้เซน แม่ยิ้ม แม่คงไม่อยากให้เซนร้องตาม " เซนพูดผมก้มมองแต่ดิวซิหันมาทำตาโต ดิวนะกลัวขึ้นสมองเลยดีกว่า

 "พี่สัญญาว่าจะดูแลเซนให้ดีที่สุด " ผมพูดเซนเงยหน้ามองผม และกอดผมไว้ ผมกับเซนกอดกันดิวก็ขับรถไป ผมเพลอหลับไปกันตอนไหนไม่รู้เพราะว่าเมื่อคืนผมแทบจะไม่ได้นอนเลยเป็นห่วงแม่เซนมาก แต่ตอนนี้ผมคงไม่ต้องห่วงแล้ว เขาไปสบายแล้ว เหลือแค่เซนเท่านั้น แต่ผมยังคงแปลกใจกับคำพูดที่ผมฝันเมื่อคืน เขารอจะอยู่กับคน จริงเหรอเซนรออยู่กับผมจริงเหรอ

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวและน้องเซน ฝากเซนด้วย.........
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 20-07-2015 14:39:38

 :mew4: สงสารน้องเซนจัง

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวและน้องเซน ฝากเซนด้วย.........
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 20-07-2015 15:19:52

 :sad4: สงสารเซนจัง

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวและน้องเซน ฝากเซนด้วย.........
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 20-07-2015 18:31:05

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
พรุ่งนี้มาลงต่อ เซนเจอแฝดของดิว จะเป็นยังไงน่า  :mew4:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว พาพี่มาให้แฝดอีกแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 21-07-2015 12:35:18

            ดิว ผมขับรถมาจอดที่หน้าบ้าน แต่ผมยังไม่ได้บอกพ่อผมเลยว่าจะพาสมาชิกใหม่มาอยู่ด้วย นั้นคือเซน ผมก็เลยหยิบมือถือขึ้นมาและแอ้ก็ลืมตาแล้วแอ้เพลอหลับไปพร้อมกับเซนทั้งคู่แอ้รู้แล้วว่าถึงแล้วและเซนก็ตื่นขึ้น เซนมองไปรอบๆด้วยเช่นกัน เซนมองแบบแปลกที่แปลกทาง

“ที่นี้ไหนเหรอพี่แอ้ “ เซนถามแอ้ด้วยท่าทางงัวเงียเพิ่งจะตื่น  “บ้านคุณปู่ที่ใจดีที่สุดในโลก” แอ้บอกน้องเซน ผมเอามือไปยีหัวเซนอย่างเอนดู

“พ่อ” พ่อรับสายผมแล้ว

“ว่าไงดิว “ พ่อผมถามผม

“พ่อผมมีเรื่อง เออ ผมจะพาเด็กน้อยมาพักที่บ้านเราในฐานะลูกของผมและแอ้ ได้หรือเปล่าพ่อ”  ผมถามพ่อผม ผมรู้ว่าพ่อผมเซเยสแน่นอน

“ทำไมจะไม่ได้ละ ว่าแต่ทำไมถึงพาเขามาอยู่ละพ่อแม่เขาไปไหน” พ่อถามผม ผมหันไปมองหน้าเซน แอ้จัดการเอาหวีที่ติดรถผมไว้ ขึ้นมาหวีผมแต่งผมให้เซน แถมยังงัดแป้งเด็กมาทาหน้าให้เซนอีกด้วย

“ผมจะบอกกับพ่อที่หลังนะพ่อ” ผมบอกพ่อผม

“อืม... พ่อเชื่อการตัดสินใจของลูกพ่อเอง ว่าแต่จะมาเมื่อไหร่ละ” พ่อถามผมว่าเมื่อไหร่


“พ่อผมอยู่หน้าบ้านพ่อแล้วอะ” ผมบอกพ่อผม พ่อผมหันมามองด้านนอกบ้านก็เจอรถผมจอดอยู่ทันที แน่นอนพ่อบังเกิดเกล้าถึงกลับเอามือท้าวซะเอวทันที

“งั้นก็เข้ามาซิดิวจะโทรทำไมของมรึง ลูกกรู ” พ่อผมเอ็ดผมใหญ่เลยและผมก็เปิดประตูลงไปพร้อมแอ้และแอ้ก็อุ้มเซนลงจากรถผม เซนมองไปรอบๆแบบตื่นเต้น ที่เจอบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้

“บ้านหลังใหญ่จังเลยพี่ดิวพี่แอ้” เซนพูดผมก็พยักหน้าและพาเซนเข้าบ้านทันเพื่อจะได้เจอพ่อผมคุณปู่ที่ใจดีที่สุดในโลก

“พ่อ” ผมเรียกพ่อผม พ่อขยับแว่นตาและมองเซนรอดเลนส์สายตามองมาที่เซนทันที

“เซนนี้คุณปู่ที่ใจดีที่สุดในโลก” ผมบอกเซน เซนยิ้มเขินอาย พ่อผมวางเอกสารลงและถอดแว่นตาออก พ่อผมควักมือเรียกเซนเข้าไปหา แอ้ดันหลังเซนและพยักหน้าให้เซนเข้าไป

“ไหนเข้ามาหาปู่ใกล้ๆซิลูก “ พ่อผมเรียกเซน เซนเข้าไปใกล้ พ่อผมเอานิ้งเสยผมที่บังหน้าเล็กน้อยขึ้น พ่อผมมองเพ็งพิจารณาใบหน้าเรียวได้รูป เค้าโครงจะว่าเหมือนแอ้ไหมก็เหมือนนะ

“ชื่ออะไรละเรา “ พ่อผมถามเซน

“ชื่อน้องเซนครับ คุณปู่ “ เซนเรียกพ่อผมว่าคุณปู่

“พ่อดิวมาแว้ว พ่อดิว พ่อแอ้  “เสียงมาริโอ้วิ่งออกมาคงได้ยินเสียงรถจอดหน้าบ้าน ผมทั้งคู่หันไปมองเด็กน้อยสามคนที่วิ่งออกมาจากห้องนั่งเล่น พี่ผมก็เดินออกมาพี่ดิม พี่ดรีม พี่หมอด้าด้วย

“หวัดดีครับพี่ดิม พี่ดรีม พี่ด้า วันนี้ไม่ไปโรงพยาบาลกันเหรอครับ “แอ้ถามแอ้ก้มลงหอมแก้มลูกชายสามคน ที่กอดผมและแอ้ด้วยความคิดถึง

“เมื่อวานพี่มีคนไข้เยอะเลยแอ้  คนไข้รถทัวป์มาลงโรงพยาบาลพ่อพี่ สนุกทำแผลมากครับน้องแอ้ กว่าพี่จะได้กลับเกือบตีสอง “ พี่ดรีมพูด คนเป็นหมอก็แบบนี้แหละ ถ้ายิ่งเป็นโรงพยาบาลตัวเองด้วยแล้วยิ่งต้องคอยสแปตลอดเวลา เพื่อมีเหตุขับขันเกิดขึ้น ผมพยักหน้ารับทราบ ลูกๆผมมองน้องเซนที่ยืนกับปู แอ้ควักมือเรียกเซน ที่ยืนมองน้องๆ เข้ามาหาแอ้ พี่ๆผมก็มองเซน ทุกคนพากันอึ้งไปหมด เป็นไงละผมไปทำมาเร็วทันใจ ไม่ต้องคอยเลี้ยงดูตั้งแต่แบเบาะ

“เออ .... นี่ .....ไปทำมาอีกแล้วเหรอ “ พี่ดิมถามผม ผมหยักคิ้วว่าใช่

“ดิว” แอ้ปรามผม 

“พ่อมีสมาชิกใหม่ “ ผมบอกลูกๆแฝดของผมที่มองน้องเซนคนเดียวเลย

“อีกแล้วเหรอพ่อดิว “ ไอ ถามผม  ไม่ได้บ่อยเลยนะ ผมผมว่าอีกแล้วได้ยังไง แค่กี่คนเอง นับก่อน เป็กซ์ ไอ ไอซ์ มาริโอ้ มีนและมิ้น และตอนนี้เซนอีกคนเอง หกคนเอง ไม่มากเลยนะ ผมยืนนำนิ้วอยู่พี่ๆมองผม

“นับถูกไหม มีกี่คนแล้ว “ พี่ดรีมถามผม

“หก “ ผมตอบ

“ครึ้งโหล่เอง “ พี่ดรีมพูด ผมพยักหน้าว่าใช่นะครึ้งโหล่เอง 

“พี่เขาชื่อเซน และเซนนี้คือ ....”ผมแนะนำเซนกับลูกๆผม

“ลูกหมาที่พี่ดิวบอกเซนเหรอ “ ผมถึงกับอึ้งเลย กรรมเลยตอนนั้นแก้เหตุการณ์เฉพาะหน้าไปดันไม่ได้นึกถึงเหตุการณ์ต่อมา ลูกๆผมและพี่ๆ ผมพากันสะบัดหน้ามามองกันเป็นแถว

“แร๊ง!วะ ว่าหลานกรูเป็นลูกหมาเลยเหรอ “ พี่ดรีม :o

“เปิดตัวก็แรงขนาดนี้ จะอยู่กันได้ไหม “ พี่ดิมอีกคน  :hao4:

“เซน เออ นี้ไม่ใช่ลูกหมาครับ นี้เป็น น้องๆที่พี่ดิวพี่แอ้พูดถึงไงครับ “ แอ้บอกเซน

“ใช่ซิพี่แอ้พี่ดิวบอก และพี่ดิวยังบอกอีกว่า พันธุ์ชิวาวา “น้องเซนพูดหนักกว่าเดิมอีก ลูกๆผมถึงกับอ้าปากค้างกันเลยทีเดียว  :m12:

“อู้ยย บอกสายพันธุ์ให้เสร็จเลยวะ กรุเลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะ ยังไม่รู้เลยว่าหลานกรูพันธุ์อะไร เพิ่งรู้วันนี้เอง “ พี่ดิมพูดและหันไปมองหลานๆ

“ผมก็ไม่เคยรู้มาก่อนเหมือนกัน แต่ที่นี้แน่ ๆ ตอนนี้พันแข้งพันขาไปหมดแล้วยืนกันดีดีซิลูก “ พี่ดรีมเพราะหลานไอ กับไอซ์กอดพี่ดรีมพันกันไปมา

“ทำไมเขาว่าเราเป็นลูกหมาพันธุ์ ชิวาวาละลุง “ น้องไอถามพี่ชาย   :m28: แน่นอนพี่ๆผมหันมามองผมแทน

“ก็ยังดีนะลูกนะที่เขายังบอกว่าเป็นชิวาวา ถ้าเป็นพิทบลูนี้ลุงเอาไปปล่อยวัดเลยนะ ดุเกินไปห้ามเลี้ยง “ พี่ดรีมบอกหลานๆผมนี้เกาหัวเลยครับ งานเข้า!   :m26:

“แต่ไอซ์ คิดว่าไม่น่ารักสักเท่าไหร่นะลุงดรีม ถ้าไอซ์ต้องเป็นลูกหมา “ น้องไอซ์พูดทำแก้มป่อง กรรมเลยผม    :mew2:

“คือเออ ...คือว่า... เออ ..มุก.. มุกนะ เนอะเซนเนอะ มุกตลก ฮาๆ  ขำหน่อย น้องเขาเล่นมุกนะลูกๆ ไอ ไอซ์ โอ้   “ ผมพูดว่าเซนเล่นมุกให้ขำนะ

“อ้อ มุก ลูกมุกตลก ช่วยขำหน่อย “ พี่ดิมพูดและพยายาทขำ  o7

“ฮาๆ  พี่เขาตลกดีนะว่าไหมอะ พี่ไอ พีไอซ์  ฮาๆ  โอ้ชอบ ฮาๆๆ” มาริโอ้ ขำอยู่คนเดียวเลย    :m4: ไอและไอซ์หันมามองเซน แบบว่าไม่ขำด้วยอะ  เซนก็มองโอ้หัวเราะใหญ่เลยก็เลย

“คิก  คิก คิก “เซนหัวเราะกับเขามั้ง รู้เรื่องไหมนะว่าเขาหัวเราะอะไรกัน   :mew4:

“ฮาๆๆ เออ ตลกดี ฮาๆ “ พี่ดิมกับพี่ดรีม ช่วยกันขำอีก :sad4:

“ขำไม่ออกอะเขาไม่อยากเป็นลูกหมา “ ไอ พูดทำหน้าหมุ่ยเล็กน้อย

“น้องไอซ์ก็คิดว่าไม่อยากเหมือนกันนะพี่ไอ  “ น้องไอซ์ พูดเบาๆ

“น้องเซนนี้ไม่ใช่ลูกหมานี้เป็นลูกของพี่ดิวกับพี่แอ้ พี่รู้ว่าเซนอาจจะไม่เข้าใจแต่ไม่นานเซนก็จะเข้าใจเองนะครับ เออ พี่จะแนะนำ คนนี้ น้องไอ คนโตเลยแต่ไม่ที่สุด “ ผมพูดกับเซนและแนะนำน้องไอ น้องไอมองผมสองคน  :confuse:

“เป็นพี่ของไออีกแล้วอะ พ่อดิว พ่อแอ้ “ไอพูดแอบนอยด์อยากเป็นพี่คนโต

“เอานะไอ ยังไงไอก็เป็นพี่ของน้องแฝดอยู่ดี “ พี่ด้าสะกิดไอ ไอพยักหน้า

“และคนนี้น้องไอซ์ “ผมบอกเซน เซนมองน้องไอซ์ตอนนี้ไม่ขี้หายเท่าไหร่แล้ว ไอซ์ยิ้มให้เซน เซนทำท่าจะแตะแก้ม

“อย่า แตะแก้มน้องลูก “ ผมและพี่ๆ ผมร้องห้ามทันที เซนชักมือกลับด้วยอาการตกใจพร้อมหันไปมองพวกผม แต่คนที่ผมกลัวกำลังจะโกรธคือ น้องไอ

“อย่าจับน้องนะลูกนะ ดู อย่างเดียวพอลูก ดูแต่ตามืออย่าต้อง เดี๋ยวน้องคนนี้จะ ปี้ดดดด” พี่ดรีมพูด เซนหันไปมองไอ ทำท่าตกใจ

“เย็นไว้ลูก เขาไม่ได้ทำอะไรไอซ์นะลูกนะ เย็นไว้ ลุงจูนให้” พี่ดิมผมห้ามไอ และเอาโป้งและนิ้วชี้มาจูนสัญญาณให้ ฮาๆ

“และคนนี้.....”ผมกำลังจะแนะนำมาริโอ้

“เขาชื่อโอ้” ทำปากเป็นตัวโอเลยลูกผม “เว้ย” ผมร้องตกใจแน่นำตัวได้ฟินมาก ใครสอนมา   :a9:

“ถ้าเรียกเต็มๆ คือมาริโอ้ “ทำปากเป็นตัวโออีกแล้ว   :m3:

“คิก คิก คิกเขาชอบน้องโอ้จังเลย “ เซนพูดดูท่าจะคุยกันถูกคอนะเนี๊ยะ  :m18:

“โอ้เขาน่ารัก น้องไอและน้องไอซ์ก็น่ารักน่ะน้องเซน “แอ้ก้มลงบอกเซนเซนยิ้มให้ผมและแอ้

“แล้วแขนพี่เซนทำไมห้อยต่องแต่ง อย่างนั้นละ ห่อยอยู่ข้างเดียวอะ ? “ มาริโอ้ถามเซน และชี้ไปที่แขนที่มียังมีเฝือกอ่อนและสวมผ้าคล้องแขนมาด้วย 

“แขนพี่หักนะ โชคดีนะที่หักข้างเดียว ไอ้เว้ามันผลักพี่ตกบรรไดนะ “   เซนบอกมาริโอ้ พี่ๆผมก็พยักหน้า  พี่ดรีมเดินไปจับดู ก็รู้ว่าแค่เดาะนะ เพราะว่าใส่เฝือกอ่อน

“พี่เลยแขนหักข้างเดียวใช่อะเปล่า ? “ มาริโอ้ ถามเซน

“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวโอ้ จะทำให้หักอีกข้างจะได้เท่าๆ กัน “ มาริโอ้พูด เว้ย ทำไมไปขู่เขาแบบนั้นลูกโอ้ 

“ไม่....โอ้ ....อย่าทำพี่เขา “ พวกผมรีบห้ามปรามมาริโอ้ทันที เซนที่มองโอ้ด้วยการตกใจที่บอกจะทำให้แขนหักอีกข้างพร้อมกับจะเดินหันหลังออกอีกด้วย ผมรีบคว้าไว้ก่อน

“จะไปไหนละเซน “ ผมถามเซน

“เขาไม่อยากแขนหักสองข้าง ไว้เซนมาใหม่ดีกว่า “ เซนหันมาพูด ผมรีบดึงกลับมาก่อน ต้องปลอบขวัญก่อน  มาริโอ้ที่ยิ้มกริ่ม  ผมคิดถูกหรือคิดผิดที่พาอยู่กับแสบผมเนี๊ยะ

“ไม่ทำพี่นะโอ้ “ แอ้ทำเสียงดู โอ้มองแอ้ หุบยิ้มไปนิดหนึ่ง

“โอ้ไม่ทำหรอก โอ้ล้อเล่น “มาริโอ้

“ไม่ลูก น้องไม่ทำแน่นอน น้องเล่นมุกลูก มุกตลก  ฮาๆ ขำกันหน่อย ฮาๆ “ พี่ดรีมพูด แอ้ก็เอามือลูบหัวเซน

“น้องจะไม่ทำพี่เซน แน่นอน เชื่อพี่แอ้นะครับ ใช่ไหมครับ ไอ ไอซ์และมาริโอ้ “ แอ้พูดและขอความมั่นใจจากลูกๆผม ลูกผมพยักหน้า

“น้องโอ้ไม่ทำพี่เซนแน่นอน พ่อบอกไม่ให้รังแกใคร มันไม่ดี เมื่อกี้ โอ้ล้อเล่น!  “  มาริโอ้พูด เซนเงยหน้ามองผมสองคน ผมพยักหน้า

“พี่ก็ไม่ชอบรังแกใครเหมือนกัน “ เซนพูด

“แต่พี่โดนเขารังแกบ่อยที่สุด “ น้องเซนพูดทำหน้าหงอยๆ พี่ดิมเอามือลูบหัว

“ลุงเชื่อว่าน้องๆไม่รังแกเซน หรือถ้าน้องเก๊นะ บอกลุงลุงจะตีน้องๆ “ พี่ดิมบอกเซน เซนเงยหน้ามองพี่ดิมพี่ชายของผม

“พี่เขาดีจัง พี่เขาพูดได้แต่พี่คนนั้นพูดไม่ได้ ปู่คงลืมใส่ถ่าน “ มาริโอ้พูด หมายถึงใครผมเพิ่งเห็นมีเด็กผู้ชายนั่งกอดเขาบนโซฟา ผมก็มองตกใจมายังไง เด็กคนนี้คือใครผมมองหน้าพ่อผม

“รอให้แบตเตอรี่พี่เขาเต็มก่อน ตอนนี้ลุงเสียบสายชาร์จ อยู่ “พี่ดรีมพูด

“ตลกกันน่าดูนะมรึง ลุงหลานเนี๊ยะ “ พี่ดิมพูด  พี่ด้าหยักไหล่ ก็ลุงกับหลานเขารับส่งมุกกันได้ดีน่าดู

“งั้นเราไปเล่นกันดีกว่าพี่เซน เขากำลังเล่นเกมส์เต้นกัน พี่เซนไปนะ “มาริโอ้เรียกเซน

“แต่พี่เล่นไม่เป็น “ เซนพูด

“ไม่เป็นไรโอ้สอน “มาริโอ้บอกเซน

“แน่ใจเหรอว่านายสอนพี่เซนได้อะ โอ้ “ ไอผู้เป็นพี่ทักท้วงน้องชายของเขา

“งั้นให้พี่ไอสอนก็ได้ ไปกันนะ ไปกัน “โอ้พูดโยนไปให้ไอแทน และดึงรั้งน้องเซนไปด้วยกัน ผมกับแอ้เดินมานั่งที่โซฟา พี่ๆผมตามเข้าไปดูเด็กกันหมด ปล่อยให้ผมกับพ่อคุยกัน

“พ่อ เออ “ ผมนั่งถัดจากหนุ่มน้อยดูน่าจะวัยเดียวกับเซนเลย 

“ชื่อแซน พ่อเขาถูกยิงเสียชีวิต เป็นคนสนิทของพ่อและภีมแถมเขายังเป็นสไนเปอร์มือดีอีกด้วย น่าเสียดาย และแซนเขาเสียใจมาก แถมดาบมานพ ก็ไม่มีญาติที่ไหนเลย แม่ของแซนพอคลอดแซนและทิ้งแซนไปเลย พ่อเลยว่าจะเอามาและรอดิวกับแอ้มาตัดสินใจ เพราะดูแล้ววัยใกล้เคียงกับแฝด แต่อ่อนกว่าเป็กซ์ปีหนึ่ง “พ่อผมพูด ผมก็มอง คงตกใจน่าดูที่พ่อมาเสียชีวิต

“ไม่พูด ไม่จา ไม่อะไรเลย พ่อคงจะเอาไปให้ที่ศูนย์เขาดูแล เขาเห็นพ่อเขาถูกยิงต่อหน้าต่อตาเลยดิว ช๊อกนะ “พ่อผมพูดผมนี้ใจหายเลยผมมองแซน แปลกนะ ชื่อ ซ เหมือนกัน แถมเข้ามาในบ้านผมวันเดียวกัน คงบังเอิญนะ 

“ชื่ออะไรนะครับ พ่อ “แอ้ถามพ่อผม

“น้องแซน “พ่อผมพูด

“แซน เซน เข้ามาในบ้านเราวันเดียวกันเลยนะพ่อ แอ้ว่า ...” แอ้พูด

“แอ้บังเอิญนะและดูสภาพนี้ซิ ไม่รู้จะอยู่บ้านเราหรือเปล่า “ผมพูดผมหันไปมองแซนเงยหน้ามองผม น้ำตายังคลอๆที่ตาอยู่เลย

“พ่อ ไม่อยู่แล้ว พ่อทิ้งแซนไปแล้ว “แซนพูด ผมเอามือลูบหัวเบาๆ

“พ่อ ให้ด้าสั่งอาหารเที่ยงมาเลยไหมพ่อ “ พี่ด้าถามพ่อผม พ่อพยักหน้า

“นี้ดูเข้ากับแฝดได้ดีเลยนะ หามาได้ถูกมาก “พี่ด้าพูด เสียงหัวเราะชอบใจดังออกมาจากห้องนั่งเล่นเด็ก ๆ ผมหันไปมองแอ้ที่ยิ้มอย่างมีความสุข คงดีใจที่เซนเข้ากับแฝดผมได้ดี

“ด้า สั่งอาหารมาเผื่อแซนด้วยนะ  “ พ่อผมบอกพี่ด้า พี่ด้าก็พยักหน้า
*************************************************************************************************************
แอ้
   ผมก็ลุกขึ้นไปเพื่อจะไปดูห้องลูกและจะได้ดูว่าเซนจะนอนห้องน้องไอ ไอซ์และมาริโอ้ได้ไหม หรือไม่ให้นอนห้องดิวไปก่อน ผมเดินขึ้นไปดูห้องนอนลูกๆผมดิวเดินตามผมขึ้นไป ผมเปิดประตูเข้าไปห้องนอนที่ถูกจัดเก็บเป็นระเบียบมาก

“รู้ไหมใครทำ “ดิวถามผม ผมหันมายิ้ม

“พี่ด้า แน่นอน” ผมตอบดิว   

“เป็กซ์ เป็กซ์ทำให้น้องทุกวันเลย ก่อนไปโรงเรียน “ ดิวบอกผม ผมหันมามอง ยิ้มนี้ผมพาเขามาเป็นลูกผมสองคนได้ถูกมากเขาดูแลน้องดีขนาดนี้เลยเหรอ ผมเห็นโต๊ะญี่ปุ่นที่ว่างไว้สามตัว

“เป็กซ์เขาออกแบบเองนะไว้ให้น้องๆนั่งทำการบ้าน บนห้อง มีคนละตัวเลย พี่ด้าบอกว่าพากันไปซื้อมาให้ “ ดิวบอกผม ผมพยักหน้า ใช่ได้ทีเดียว

“มีคนช่วยเลี้ยงแล้ว ทำเพิ่มดีกว่ามั้ง “ดิวพูดและเข้ามาโอบกอดผมจากด้านหลัง ดิวไซ้ไปตามซอกคอผม ดิวนี้หื่นตลอดเวลา ผมดันดิวออก ผมเดินไปดูตู้เสื่อผ้า แต่เสื้อผ้าลูกๆเต็มตู้ทุกใบเลยจะย้ายไปไหนดีละ จะได้หาที่ว่างให้เซน

“พ่อจะขยายห้องแฝดให้กว้างขึ้นและทำห้องให้เป็กซ์ใหม่ ให้น้องเซนไปนอนกัเป็กซ์ก่อนไหมละแอ้ “ ดิวบอกผม ผมพยักหน้า “ก๊อก ๆ “ เสียงเคาะประตู เป็กซ์เปิดประตูเข้ามาพอดีคงเพิ่งจะกลับมาจากเรียนพิเศษแน่เลย เป็กว์วิ่งเข้ามากอดดิว และกอดผม

“เป็กซ์คิดถึงพ่อดิวพ่อแอ้จังเลย “ เป็กซ์พูด

“เจอน้องคนใหม่หรืยังเป็กซ์ “ ดิวถามเป็กซ์

“เจอแล้วครับ น้องเซน น่ารักมาก “ เป็กซ์พูด

“พ่อต้องฝากอีกคนนะเป็กซ์ เป็กซ์คงเหนื่อยหน่อย “ ผมพูด เป็กซ์ยิ้มและพยักหน้าให้ผมว่าเขาสามารถดูแลน้องๆด้

“ปู่ให้มาตามพ่อแอ้พ่อดิวไปทานข้าวเที่ยงนะครับ “ เป็กซ์บอกผม ผมพยักหน้า และดิว ผมเดินลงมาดิวลูบหัวลูกชายคนโต เป็กซ์เขาเรียนเก่งมากผมเดินลงมาลูกๆผมนั่งทานอาหารกัน แต่ผมไม่เห็นน้องมีนและมิ้นเลยไปไหนละ

**********************************************************************************************************************
      ดิว ผมเดินลงมารอทานอาหารกลางวัน ลูกๆผมไอ ไอซ์และ มาริโอ้ น้องเซนดูสนิทกันเร็วมาก พ่อผมจูงน้องแซนมานั่งดูท่าจะไม่อยากกินอะไรทั้งนั้นผมเห็นแบบนี้ใจหายถ้าผมต้องจากไปแบบพ่อของแซนละ ลูกๆผมจะเป็นยังไง อาชีพทหารเหมือนเอาชีวิตไปแขวนไว้บนเส้นดายก็ไม่ปาน

“นั่งนี้นะแซน กินข้าวก่อนนะลูก “ พ่อผมบอกแซน แซนนั่งข้างๆ ผมนั้นแหละ

“เอาละ เด็กๆ ห้ามเขี่ยผักออก จากจานนะ “แอ้บอกลูกๆผม

“เซนไม่เขี่ยผักออกแน่นอน พี่แอ้ “ เซนเรียกแอ้ สามแฝดผมหันมามองเซน

“อุ้ยย มองพี่ทำไมเหรอ “เซน

“ทำไมไม่เรียกพ่อแอ้ละ “ น้องไอซ์ถามเซน เซนเงยหน้ามองแอ้ แอ้ยิ้มให้เซน พยักหน้าให้เซน

“ต่อไปนี้เซนเรียกพี่แอ้ว่าพ่อนะ เซนอยากเรียกพ่อไม่ใช่เหรอครับ “ ผมบอกเซน เซนหันมามองหน้าผมและแอ้สลับไปมาก

“เซนเรียกได้จริงๆหรือเปล่า “ เซนพูดทุกคนพยักหน้า

“ครับเรียกได้ครับ “แอ้พูดและตักอาหารให้เซน

“ครับ พ่อแอ้ เซนชอบจังเลย “เซนพูดและยิ้ม ผมเห็นสายตาแอ้ที่มองเซน เขามีความสุขมากแต่แอ้ก็แอบทุกข์ใจเรื่องที่จะบอกเซนยังไงแม่เขาเสียไปแล้ว

“แอ้” ผมเรียกแอ้ ผมอธิบายกับพ่อและพี่ๆผมไปแล้วว่าทำไมผมถึงเอาเซนมาเลี้ยงทุกคนสะเทือนใจมากที่ได้รับฟังและยินดีที่จะดูแลเซนแทนผมสองคนช่วงที่ผมเรียนกัน ผมจะดูแลเขาเหมือนลูกแท้ๆผมทุกอย่างเลย

“พ่อแล้วมิ้นกับมีนละครับ “ แอ้ถามถึงลูกชายคนที่5 นับตั้งแต่มีเป็กซ์เข้ามา และคนเล็กตัวแสบผมมิ้นนั้นซิ พ่อมองแอ้และผม

“กริ้ง “เสียงโทรศัพท์แอ้ดังขึ้น  “พ่อโทรมา “ แอ้พูดและเดินออกไปรับสายอาภีม ผมหันมามองพ่อผม พี่ๆก็มองผม

“ดิว ภีมรู้เรื่องเด็กๆแล้วนะ “ พ่อพูด ผมก็วางช้อนทันที

“ใช่ดิว อาภีมรู้แล้วว่ามรึงนะ อิบ อิบ ลูกชายเขาจนท้องโต มีลูกมาตั้ง.... เยอะ “ พี่ดิมพูดและเหล่มองหลานๆ ลูกของผม  ผมนี้กังวลเรื่องแอ้มากและอาภีมโทรมาหาอีก ผมลุกพล้วดเลย แอ้เดินเข้ามาพอดีเลย

“พ่อเรียกให้เขาบ้านดิว กรูต้องไปตอนนี้ ไม่รู้ว่าพ่อรู้ได้ยังไงว่ากรูมา และพี่อั้มกำลังขับรถมารับ “ แอ้พูดสีหน้าแอ้ไม่ดีเอาเลยและผมนี้แย่กว่าถ้าอาภีม

“แอ้ อาภีมรู้เรื่องลูกๆเราแล้ว “ ผมบอกแอ้ แอ้ตกใจมาแอ้หันไปมองพ่อผม พ่อผมพยักหน้าพี่ๆ ผมด้วย

“แอ้ ภีมเขารักหลานมาก และดิวเลิกกังวลกลัวอะไรได้แล้ว ภีมเขาเป็นน้องพ่อ พ่อรู้ดีว่าภีมเขาไม่ทำอย่างที่เราคิดกันหรอก “ พ่อผมพูด

“แอ้ไปหาภีมซิ นี้มีนกับมิ้นอยู่กับภีมที่บ้านเมื่อวาน ไม่มีใครดูมีนเลยไปฝากไว้ พ่อโทรไปเมื่อเช้าปู่กับหลานเขากำลังหลงกันน่าดู “ พ่อบอกแอ้

“จะให้ดี พาคนนี้ไปด้วย น่าจะยิ่งทำให้ภีมยอมรับมันได้มากขึ้น เพราะคนนี้ก็ทำให้หลงได้ไม่ยากเช่นกัน “ พ่อผมพูดถึงเซนที่กำลังกิน

“แอ้ดิวไปด้วยนะ “ ผมบอกแอ้ แอ้หันมามองผม

“ไม่ต้องดิว ให้ภีมกับแอ้เขาคุยกัน เราอยู่บ้านนี้แหละดูลูกๆ พ่อๆ กับพี่ๆ ได้พัก พ่อยังไม่ได้พักเลยนะ “ พ่อผมพูด ผมก็พยักหน้า ตอนนี้เสียงรถแล่นมาจอดที่หน้าบ้านผม แอ้รีบเดินออกไป ผมลุกและเดินตามออกไป พี่อั้มอุ้มน้องมีนลงมาจากรถ

“พ่อแอ้ พ่อดิว “ น้องมีนวิ่งมาหาผมทั้งคู่

“พี่อั้มหวัดดีครับ “ ผมยกมือไหว้พี่อั้มรับไหว้ผม และแอ้

“พี่อั้ม “ แอ้เรียกพี่อั้ม

“พร้อมยัง พ่อให้มารับนะ รู้แล้วใช่ไหมแอ้ “ พี่อั้มพูดน้ำเสียงเรียบๆ แอ้พยักหน้า แอ้เดินเข้าไปในบ้านผมก็อุ้มน้องมีน

“พี่อั้ม ผมขอโทษที่ผมสองคน ปิดเรื่องนี้แต่ “ ผมพูดพี่อั้มยกมือห้ามผม

“พอแล้วดิว มันเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้วกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ และโชคดีนะที่ลูกๆมรึงน่ารัก ไม่งั้นมรึงเจ็บไปแล้วไอ้ดิว “ พี่อั้มพูดแอ้จูงน้องเซนออกมาพี่อั้มมองทำหน้าแบบ มีคำถาม ?

“ลูกผมสองคน” ผมบอกพี่อั้ม

“ไปแอบไว้ทีไหนอีกละ “ พี่อั้มถามผมสองคน เซนเงยหน้ามองผมสองคนและน้องมีนก็มองเซน

“พี่มาอีกแล้วเหรอพ่อดิว “มีนถามผม

“มาอีกแล้วนี้หมายถึงมากันบ่อยๆ เลยเหรอ มีไปไข่ทิ้งไว้ทีไหนกันอีกอะฮะ มรึงสองคน  “ พี่อั้ม ถามผมกับแอ้ ว่าไปไข่ทิ้งไว้ที่ไหน คนนะครับ ไม่ใช่แม่ไก่

“พี่อั้มเดี๋ยวแอ้อธิบายเอง เรารีบไปกันเถอะ พ่อรอ เซนไปหาคุณปู่ที่น่ารักอีกคนนะ และนี่ลุงอั้ม หวัดดีครับหรือยัง เซน “แอ้พูดและบอกเซนให้ไหว้พี่อั้ม เซนก็ไหว้พี่อั้ม พี่อั้มยิ้มให้เซน

“ไปแอ้ พี่ไปก่อนนะ ดิว กรูหวังว่าพ่อกรูคงไม่ปี้ด ส่งพวกกรูมากระทืบมรึงหลังจากคุยกันเสร็จ “ พี่อื้มทิ้งท้ายไว้ได้น่ากลัวมากผมอุ้มน้องมีน น้องมีนเอามือมาลูบหนวดผมเล่น และมองแอ้ มีนโบกมือให้พี่อั้ม แอ้และเซนขึ้นรถ รถพี่อั้มถอยออกไปแล้ว

“พ่อดิว  พี่เขาจะมาอีกหรือเปล่า “ มีนถามผม ผมพยักหน้า ผมอุ้มน้องมีนเข้ามาในบ้าน ดูมาริโอ้ ไอซ์และไอ ซึมไปเล็กน้อย คงเพราะแอ้ไปแล้ว

“เดี๋ยวพ่อแอ้ก็กลับมา และพี่เซนด้วยลูก “ ผมพูด ผมวางน้องมีนลง ผมหันไปมอง แซนที่นั่งเขี่ยข้าว ลูกๆแฝดของผมทานอาหารเที่ยงกันเงียบๆโดยมีลุงๆดูแล น้องมีนก็นั่งอ้อนพ่อผมไปด้วย เขาขี้อ่อน

“แซน ไม่ทานละ ทานหน่อยซิ “ ผมบอกแซน แซนเงยหน้ามองผม

“พี่รู้ว่าเราเสียใจนะ แต่เราต้องทาน ถ้าพ่อรู้ละ พ่อจะเสียใจไหมครับ ทานอันนี้ดีกว่านะ “ ผมพูดและตักอาหารให้แซน แซนก็พยักหน้า แซนทานที่ผมตักให้ พ่อมองผม เพราะว่าเขาเริ่มมีปฏิกริยาอาการบ้างแล้ว น้องแซนทานแม้จะได้นิดหน่อยแต่ดีกว่าไม่ทานเลย ลูกๆผมก็ไปนั่งดูการ์ตูนและมีนเขาไประบายสีกับเป็กซ์ในห้องผมจูงแซนเดินเข้าไปหาน้อง คงเพราะว่าแซนไม่พูดลูกๆผมเลยไม่ค่อยกล้าเข้าหา ผมพาแซนไปนั่ง ผมเป็นห่วงแอ้มากเลย จะออกหัวหรือก้อยนะ

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว พาพี่มาให้แฝดอีกแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 21-07-2015 14:43:02

สงสัยดิวกับแอ้จะได้ลูกเพิ่มอีกคนซะแล้ว

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว พาพี่มาให้แฝดอีกแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 21-07-2015 17:44:29

 :haun5: มีลูกเต็มบ้านจริงๆคู่นี้

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ไม่รู้ว่านี้คือเรื่องบังเอิญไหม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 22-07-2015 16:22:25

      แอ้ ผมนั่งเงียบมาตลอดทางเลยไม่ได้พูดอะไร  เซนก็นั่งมองไปรอบ ๆผมกังวลมากเลย พ่อคงเสียใจสิ่งที่ผมทำ แถมผมยังปิดพ่อได้นานมากขนาดนี้อีก ผมนี่เป็นลูกที่แย่มากเลยใช่ไหม

“แอ้ “พี่อั้มบีบมือผมไว้ พี่อั้มมองผม

“ทำไมกังวลอย่างนั้นละแอ้ พ่อนะรักแอ้มากนะ และมันไม่ใช่อย่างที่แอ้กลัวเลยซักนิด แต่ต่อไปมีอะไรบอกพ่อหรือพี่ๆ เข้าใจไหม “ พี่อั้มพูด รถเลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน ผมหันไปมองเซนที่ดูกังวลไม่แพ้กับผมเช่นกัน

“เซน ไปหาคุณปู่นะลูก”ผมหันไปบอกเซน เซนพยักหน้า ผมเดินลงไปเปิดประตูให้เซนที่นั่งเบาะหลังมากบผมและพีอั้ม ผมจูงมือเซน พี่อั้ม เอามือลูบหัวเซนเบาๆ ผมเดินเข้าไป ใจผมนี้เต้นดังมาก ผมกลัวจะเห็นพ่อเสียใจผมทนไม่ได้แน่ ผมเดินเข้าไปก็เจอพ่อทีนั่งรอผมอยู่ที่โซฟา พ่อหันมามองผม

“พ่อหวัดดีครับ “ ผมยกมือไหว้พ่อ เซนเห็นผมทำเซนก็ทำตาม พ่อผมมองเซน

“แอ้ “ พี่โอ๊คเรียกผมแต่หยุดชะงักไว้แค่นั้น พี่อั้มโบกมือให้เข้าไปด้านในกันก่อน พ่อกับผมจะคุยกัน

“น้องเซนไปอยู่กับลุงอั้มก่อนนะลูก “ ผมย่อตัวลงบอกน้องเซน น้องเซนมองผมและส่งมือให้พี่อั้มจูงไป ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆพ่อผม

“นั่งลงซิแอ้ “ พ่อบอกผมน้ำเสียงเรียบๆ ผมนั่งลง

“ใครนะที่เราพามาลูกเราเหรอ “ พ่อถามผม

“พ่อน้องเซนเขาเป็นคนที่มาเรียนเทควันโดกับผมและเขา .... “ผมพูดและเงียบพ่อมองผม

“แม่เขาเสียชีวิตเมื่อเช้า เมื่อวานแม่เขาฝากผมไว้นะพ่อและผมก็รักเซนเหมือนลูกๆผม “ ผมพูดกับพ่อ

“อืมม จะเอามาเลี้ยงดูเป็นลูกงั้นซิ” พ่อถามผม ผมพยักหน้า

“แอ้ ทำไม เรื่องใหญ่ขนาดนี้แอ้ไม่บอกพ่อ  “ พ่อพูดผมรู้ว่าผมผิด ผมได้แต่ก้มหน้าลง

“พ่อแอ้ ขอโทษ พ่อ แอ้ไม่อยากให้พ่อเดือดร้อนเพราะแอ้ “ ผมเงยหน้าขึ้นตอบพ่อผม พ่อมองผมและหันไปทางอื่น

“พ่อไม่ได้กลัวจะเดือดร้อนเลยนะ แอ้ แอ้ลูกพ่อนะ “ พ่อพูด พ่อหันมามองผม น้ำตาผมไหลริน

“แอ้เข้ามาพ่อซิ “ พ่อเรียกผมเข้าไปนั่งใกล้ ผมเดินเข้าไป นั่งใกล้ๆพ่อ ผมเงยมองหน้าพ่อ ผมเสียใจที่ทำให้พ่อผิดหวังในตัวผม

“หมับ “ พ่อกอดผม ผมก็กอดพ่อผม

“พอแล้วแอ้ ลูกพ่อจะเป็นอะไรก็ช่าง พ่อรักแอ้แบบที่แอ้เป็น พ่อไม่แคร์คนอื่นไปกว่าลูกพ่อนะแอ้ “ พ่อพูดผมยิ้ม ผมหันไปเห็นเซนที่ยืนเกาะประตูแอบมองผมกับพ่อ ผมรีบปาดน้ำตา เซนดูเหมือนจะร้องไห้

“มาหาปู่ซิลูก “ พ่อผมเรียกเซน เซนทำท่าจะเข้ามาดีไหม ผมพยักหน้าให้เขาเข้ามาเซนเดินมาหาผม

“พี่แอ้... พ่อแอ้โดนว่าหรืเปล่า “เซนถามผม เสียงสั่น ๆ

“ปู่ไม่ได้ว่าพ่อแอ้นะ มานี้ซิมาใกล้ๆปู่ “ พ่อผมพูดและยืนมือมาผมดันเซนเข้าไปหาพ่อผม พ่อผมมองหน้าเซนพ่อผมเอามือปาดผมที่ปิดหน้าเล็กน้อยเพื่อมองใบหน้าเซนชัดชัด

“หน้าตาดีนะ ผิวพรรณดีทีเดียว “ พ่อผมชมเซน

“เซนขอโทษ ที่ปู่โกรธที่พ่อแอ้ พาเซนมา “ เซนพูดเบาๆ

“หึๆ ไม่ได้โกรธ แล้วนี้ทานอะไรกันหรือยัง แอ้ละ “ พ่อถามผมและเซน

“ผมยังไม่ได้ทานเลยพ่อโทรบอกว่าจะให้แอ้มานิ “ ผมบอกพ่อ พ่อพยักหน้า พ่อหันไปมองเซน

“เซนทานมานิดหน่อย “ เซนพูด


“ไปกินข้าวกับปู่ เออ แอ้ไปเรียกโอมซิมันหลับกับหลานแน่เลยเห็นเงียบไปทั้งคู่บนห้องนอนมันนะ “ พ่อบอกผม ผมลืมไปเลยว่ามิ้นอยู่บ้านพ่อ นี้นอนอกับพี่โอมเหรอ

“เมื่อคืนเกเรน่าดู ไอ้โอมมันแถบจะไม่ได้นอน เพราะตัวดีทำท่าจะไม่ยอมนอน “ พ่อผมพูดนั้นแหละนิสัยมิ้นเขา ผมเดินขึ้นไปบนบ้านพร้อมเซน ผมจูงเซน

“เราจะไปไหน อะพ่อแอ้ “เซนถามผม

“ไปดูน้องตัวแสบ “ผมพูดผมเปิดประตูเข้าไปสิ่งที่ทำให้ผมและเซนขำ พี่โอมนอนอยู่ที่พื้น ขาพาดเตียงและมิ้นนอนอยู่บนเตียงคนเดียวเลยแถมนอนกลางขวางเตียง คงเป็นเพราะแบบนี้พี่โอมเลยลงมานานที่พื้นแทน

“น้องนอนตลกจัง “ เซนพูดผมเดินเข้าไป

“พี่โอม พี่โอม “ ผมสะกิดเรียกพี่โอมเงยหน้ามองผม เซนกอดขาผมขำพี่โอม พี่ชายผม พี่โอมงัวเงียลุกขึ้นมานั่ง

“ทำไมลงมานอนที่พื้นละพี่โอม “ ผมถามพี่โอม

“ถามว่าทำไม ถามลูกมรึงดีกว่า ว่าที่นอนอยู่นั้นนะมันเตียงกรูหรือเตียงมัน เมื่อคืนมันทำให้กรูอยากจะหนีไปอยู่ดาวอังคาร สุดยอดมากแอ้ “ พี่โอมพูดและพี่โอมมองเซน

“ชีวิตกรูนี้โดนทำร้ายมากแค่ไหน  มรึงคิดดูและกรูอยากรู้ใครส่งมันมาให้มรึงวะแอ้ อะไรเข้าขวัญมรึงก่อนมรึงจะให้กำเนิดมันเนี๊ยะ “ พี่โอมบ่นผมใหญ่เลยคุณลุง

“ใครอีกอะมรึง “พี่โอมชี้มาที่เซน

“ลูกชายแอ้ น้องเซน น้องเซนนี้ลุงโอม  “ผมแนะนำพี่โอมกับเซน

“ลุงเขาหล่อเหมือนพี่แอ้เลย  อุ้ยย พ่อแอ้ “เซนพูดแม้เข้าใจพูดนะ พี่โอมยิ้มให้เซน

“แล้ว “ พี่โอมคงถามถึงพ่อแม่ของเซน ผมขยิบตาแบบว่าขอละไว้ก่อนเดี๋ยวจะอธิบายอีกทีตอนหลัง พี่โอมพยักหน้าว่าเข้าใจ มิ้นกระดกหัวขึ้นมานั่งแล้วคงได้ยินเสียงคุยกัน มิ้นมองผมแบบสลึมสลือและมิ้นก็มองผมให้ชัดขึ้นแถมขยี่ตาอีกต่างหาก

“ป้อ แอ้ “ มิ้นพูดและลุกพร้อมกระโดดลงมาเลย

“เห้ย อย่ากระโดดลงมา “ พี่โอม เพราะว่าลงมาที่กลางตัวพี่โอมเต็ม

“ตุ๊บ “ เสียงดังเลย  “โอ้ยย shit กระโดดลงมาทำไมครับ “ พี่โอมร้องออกมาทับที มิ้นไม่ได้ห่วงลุงเลยลุกขึ้น

“ป้อแอ้ ป้อแอ้ “มิ้นลุกจากพี่โอมวิ่งมากอดผมไว้ ผมกอดและหอมมิ้น ผมคิดถึงมิ้นไม่แพ้คนอื่นๆ เลย มิ้นหอมผมใหญ่เลยหอมซ้ายหอมขวา จุ๊บปากด้วย

“พี่โอมไปทานข้าวได้แล้ว “ผมบอกพี่โอม

“กรูจะช้ำในตายเพราะลูกมรึงนี้แหละ” พี่โอมบ่น ผมอุ้มมิ้นขึ้นและเซนเกาะผม ผมพากันเดินออกมาจากห้องนอนพี่โอม

“มิ้นดื้อกับลุงๆหรือเปล่าครับ “ ผมถามมิ้น มิ้นส่ายหัว ผมว่าดื้อแน่นอน  แต่เขาดื้อในแบบของเขาน่ะ บางที่มันก็น่ารักมาก ไม่ได้ดื้อเหมือนเด็กทั่วไปจนพูดไม่ฟัง

“ป้อแอ้ มาไม “ มิ้นถามผม

“มาหาเราไง ไม่คิดถึงพ่อแอ้เหรอ นี้พ่อแอ้มีพี่เซนมาด้วย พี่เซน นี้น้องมิ้น ห้ามเก๊พี่เซนเด็ดขาด ห้ามกัดพี่เซนด้วยนะครับ  “ ผมบอกมิ้น มิ้นก้มหน้ามองเซนตอนแรกหมันเขี้ยวตอนนนี้ยิ้มตาหยีเลย

“นี้คือลูกหมาอีกแล้วเหรอ “ เซนพูดตอนผมเดินลงมาพอดี พี่อ้นกลับมาทานอาหารเที่ยงพอดีเลย

“ไม่ใช่ลูก นี้น้องมีน น้องคนเล็กน้องเซนไง “ ผมบอกเซน

“แอ้  “ พี่อ้นเรียกผมเสียงค้อนข้างดัง เซนตกใจกระโดดหลบข้างหลังผมทันที พี่อ้นมองเซนที่หลบ และมองมิ้นที่หันไปมองพี่อ้น

“มรึงพาใครมา ลูกมรึงเหรอ” พี่อ้นถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่

“เซนออกมาลูกนี้ลุงอ้น ลุงอ้นใจดีเซน “ ผมเรียกเซน พี่อ้นเดินมาหอมมิ้น และพี่อ้นก็ดึงเซนที่แอบข้างหลังผม เซนกลัวพี่อ้นคงเพราะชุดทหารที่สวมมาด้วย

“กลัวลุงทำไมละครับ ลุงดุเหรอ “ พี่อ้นถามเซน

“ลุงทหารดุแน่เลย “ เซนพูด

“ฮาๆ ไม่ลูก ลุงทหารหล่อลูก “ พี่อ้นพูดเซนเงยหน้ามอง ผมก็พยักหน้าให้เซน เข้าไปหาพี่อ้น เซนเข้าไปใกล้ๆ พี่อ้นก็มองหน้าเซน และเงยหน้ามองผม

“ไว้ค่อยอธิบายได้ไหมละพี่อ้น “ ผมบอกพี่ชายคนโตผม พี่อ้นลุกขึ้น

“หลายเรื่องเลยแอ้ที่ต้องอธิบาย “ พี่อ้นพูด

“ฟ๊อด “อันนี้พี่อ้นหอมหัวผม พี่อ้นเป็นพี่ที่ผมรักมาก ผมรักพี่ๆทุกคนเท่ากัน ผมนี้โชคดีมากที่มีพี่ที่พร้อมจะเข้าใจผมแต่ผมผิดเองที่มีอะไรปิดพี่ชายผม ทั้งที่พี่ๆ ผมเป็นห่วงผมสาระพัด

“พี่อ้น แอ้รักพี่อ้นนะ แอ้ขอโทษ “ ผมพูด พี่อ้นมองผม

“ที่หลังมีอะไรบอกพี่นะแอ้ อย่าปิดแบบนี้ มรึงแบกไว้ทำไมคนเดียว บอกพี่นี้ พี่จะได้ช่วย ไม่มากก็น้อยแอ้ มรึงน้องกรูนะ และกรูก็รักมรึงมากแอ้ “ พี่อ้นพูด

“ไปกินข้าวกันดีกว่าหิวจนจะเป็นพายุแล้ว “พี่อ้นพูด พี่โอมเดินลงมาพอดีเลย

“ลูกมรึงโอม “ พี่อ้นแซวพี่โอม

“ให้ไอ้แอ้มันเอาไปบ้างเฮอะ” พี่โอมพูด พี่อ้นจูงเซนเดินเข้าไปในห้องอาหาร อาหารถูกจัดไว้เรียบร้อยแล้วพร้อมรับประทาน ผมนั่งลงข้างมิ้น มิ้นเคาะจาน ผมหันไปทำนิ้ว

“ชู “มิ้นมองผมและวางช้อนลง พี่อั้มมองผม

“ทำได้ไง “ พี่อั้มถามผมเบาๆ ผมพยักหน้า ว่าผมทำได้ มิ้นมองพี่ๆ ผมผมตักอาหารให้มิ้น มันก็ตักแต่มันกระเด็น

“มิ้น ตักเบาๆ “ ผมหันไปบอกมิ้น มิ้นก็ค่อยๆตัก และทานไม่ค่อยเลาะเทอะ เลอะเทอะให้น้อยที่สุด

“มิ้นทานผักลูก ไม่เอาไม่เขี่ยออก “ ผมต้องบังคับมิ้นตลอดเลย

“พี่ชอบทานผักนะน้องมิ้นผักอร่อยมาก” เซนบอกมิ้น มิ้นมองเซน

“ผัก ไม่ หย่อย” มิ้นพูด

“กินเยอะๆนะผัก แต่ปลานี้หยุดกินได้แล้ว เดี๋ยวเยอะไปกว่านี้ ลุงไม่ไหวจะเคลียร์” พี่โอมพูดพี่โอมนี้นะว่าหลานชัด ชัดเลย มิ้นวางช้อนและมองพี่โอม

“ยุงแพนด้า “ มิ้นเรียกพี่โอมว่าแพนด้า แต่ผมสังเกตุที่เบ้าต้าเมือนมีวงกลมจางๆนะ

“ตาไปโดนอะไรมาพี่โอม “ ผมถามพี่ชายผม

“โดนอะไรถามลูกชายมรึงดิ ครับว่ากรุโดนอะไรมา มันวงกลมตากรู แถมกรูต้องไปฝึก ลูกเสือสามัญรุ่นใหญ่ กรูต้องใส่แว่นตาเรแบนทั้งวันถอดไม่ได้เลย “ พี่โอมพูดผมหันไป ชี้ตัวแสบผม
******************************************************************************************************************************
     ดิว ผมอยู่กับลูกๆผม เป็กซ์ ไอ ไอซ์ โอ้และน้องมีน และแซน แม้จะแค่นั่งมองน้องเล่น ผมรู้สึกถูกชะตากับเด็กคนนี้ยังไงก็ไม่รู้ ผมปล่อยให้ลูกๆนั่งเล่นกันไปก่อนหลังจากที่ทานอาหารเย็นเสร็จ แอ้โทรมาบอกผมแล้วว่า ทุกอย่างโอเค ผมก็สบายใจไปเปาะหนึ่งแล้ว แต่ผมสองคนก็ยังต้องเก็บเรื่องนี้ไว้ก่อนจนกว่าพวกผมจะเรียนจบ ตอนนี้ผลการสอบคัดเลือกผมผ่านแล้วเหลือเขาไปคัดร่างกายเท่านั้น   

“น้องมีนไปนั่งเล่นกับพี่ๆก่อนน่ะลูก “ ผมกระซิบกับน้องมีนที่นั่งกอดผมไม่ยอมปล่อยเลย

“พ่อดิวจะไปไหน “ มีนถามผม

“พ่อจะไป ดูพี่แซน ลูก “  ผมบอกลูกชายผมน้องมีน น้องมีนก็พยักหน้าผมเดินมานั่งข้างแซน แซนเงยหน้ามองผม ผมเหมือนคุ้นเคยกับเขามาก่อนนะ หรืออาจจะเคยเจอทีไหนสักที

“น้องแซน “ ผมเรียกน้องแซน

“ไม่ไปเล่นกับน้องๆละครับ “ ผมถามแซน

“แซนคิดถึงพ่อ “ แซนพูดกับผม แซนมองหน้าผม ตาเป็นประกายว่าเขารักพ่อเขามากแค่ไหน

“พ่อไปแล้ว พ่อไปไกลๆแล้ว แซนไม่อยากอยู่โดยไม่มีพ่อ “ แซนพูด

“แซน พ่อไม่ได้ไปไหน พ่อยังอยู่ “ ผมพูดกับแซน

“พ่อ แซน ไม่อยู่แล้ว “ แซนพูดกับผม

“อยู่ในใจแซน “ ผมพูดและชี้ไปที่อกของเขาแซนมองผม

“แซน แซนยังต้องอยู่นะ แซนต้องดำเนินชีวิตของแซน โดยมีพ่อยืนดูอยู่ บนฟ้า เขามองแซนอยู่ พ่ออาจจะเสียใจถ้าแซนเป็นแบบนี้ และพ่อของแซนเขาเสียชีวิต เพราะปกป้องเราะนะ หึ ! “ ผมพูดกับแซน แซนมองหน้าผม

“แซนจะอยู่ยังไง แซนไม่มีพ่อแล้ว “ แซนถามผม แสดงว่าพ่อเขาต้องสอนลูกให้โตเป็นผู้ใหญ่มากเลยนะถึงได้ถามแบบนี้

“อยู่ด้วยกันไหม ฉันยินดีนะ  “ ผมถามแซน แซนมองหน้าผม

“แซนว่าไง “ ผมถามเซน อีก แซนก้มหน้าลง

“น้องๆ นะอยากเล่นกับแซนนะ เชื่อพี่ไหม “ ผมถามแซน แซนมองน้องๆ ที่หันมามอง แซนกัน

“มีคนที่สูญเสียมากกว่าเราจนไม่เหลือใครเลย เขายังต้องอยู่เลยนะ เราละ ว่าไง “ ผมถามแซนอีกครั้ง แซนเงยหน้ามองผม และหันมากอดผม

“ถ้าแซนไม่อยู่กับฉัน แซนต้องไปอยู่บ้านเด็กกำพร้านะ ว่าไงครับ “ ผมถามแซน แซนเงยหน้ามองผม

“แซนไม่อยากไปอยู่นั้น แซนไม่ชอบที่นั้น เซนไม่อยากเป็นเด็กกำพร้า ฮือๆ  “ แซนพูดกับผม ผมโอบกอดเขาไว้ ผมพยักหน้านั้นคือตอบว่าเขาจะอยู่ที่นี้

“งั้นอยู่ทีนี้ด้วยกัน  ฉันยินดีนะที่เราจะเรียกฉันว่าพ่อเหมือนน้องๆ  “ ผมบอกแซน แซนพยักหน้าเบาๆ 

“น้องๆ อยากให้พี่แซนเล่นด้วยไหมลูก “ ผมถามลูกๆ ผม ทุกคนหันมามองผมและมองแซน

“พี่เขาพูดได้แล้วเหรอ พ่อใส่ถ่านแล้วเหรอ “ มาริโอ้วิ่งมาถามผม และมองแซน

“พี่ไม่ใช่หุ่นยนต์ซะหน่อย “ แซนพูดกับมาริโอ้ 

“พี่จะเล่นกับเราหรือเปล่า “ มาริโอ้ถามแซน แซนมองหน้าผมพยักหน้า แซนก็เดินไปนั่งแรกๆก็อาจจะแค่นั่งดูน้องเล่นกันก่อน ลูกๆผมเล่นเกมส์ กระโดดไกล เป็นเกมส์กีฬา มีกล้องดังนั้นจะวิ่งที่กล้องเหมือนเราเป็นตัวการ์ตูนในทีวีและกระโดดแข่งกันว่าใครกระโดดได้ไกลที่สุด พ่อผมเดินมาหาผม

“พ่อกำลังหาเบอร์มูลนิธิที่เขาจะดูแลเด็กที่พ่อแม่ประสพอุบัติเหตุหรือเสียชีวิตเพื่อนำเด็กนี้ไปดูแล “ พ่อบอกผม ผมเงยหน้าบอกมองพ่อผม

“ไม่ต้องแล้วพ่อ แซนเขาจะอยู่กับเรา “ ผมบอกพ่อ พ่อผมมองแซนที่เริ่มจะเข้าหาน้องๆแล้ว พ่อหันมามองผม แบบว่าทำได้ไง

“ถ้าอยู่ได้จะดีมากเลยนะ พ่อของแซนเขาทำประโยชน์ให้ทางค่ายฯเราเยอะมากทีเดียว แล้วดิวจะรับเขาเป็นลูกอีกคนใช่ไหมลูก “พ่อถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่ ผมถูกชะตากับเด็กคนนี้เด็กคนนี้ดูมีแววตาที่ค้อนข้างมุ่งมั่น แต่ตอนนี้แค่เสียขวัญที่พ่อเขามาจากไปเท่านั้นเอง ผมจะปั่นเด็กคนนี้ให้เป็นทหาร ให้ได้ 

“พี่แซนเล่นบ้างซิ “ ไอ บอกแซน แซนก็ลุง เขานั่งดูน้องๆอยู่พักใหญ่ พอถึงตาที่เขาเล่น ผมนั่งนอนดูไอแพต ดูข่าวกีฬา ผมปล่อยให้เด็กนั้งเล่นกันไป

“พ่อดิว “ น้องมีน สวมชุดนอนลงมาข้างล่างแล้ว มีนเดินมาหาผม มีนเขาขี้อ้อน ผมรักมากยอมรับว่าดูแลทะนุทะนอมมาก

“ฟ๊อด “ ผมรับมีนขึ้นมานั่งกับผม ผมหอมแก้มน้องมีน

“คิดถึงพ่อจัง “ มีนพูด

“พ่อก็คิดถึงน้องมีน เป็นไงลูก ลุงบอกว่าน้องมีนได้รางวัลชนะเลิศ ระบายสี อยากได้อะไรเป็นรางวัลบอกพ่อซิ “ ผมถามน้องมัน น้องมีนมองผม

“อยากได้กอดจากพ่อแอ้พ่อดิว มีนไม่อยากได้อย่างอื่นมีนมีเยอะแล้ว “ มีนพูด ผมก็พลิกมีนมากอด

“เมื่อไหร่พ่อจะอยู่กับมีน กับพี่ๆ มีนไม่อยากให้พ่อไป “ มีนพูดกับผม

“ไม่นานลูก เดี๋ยวมันและพี่ก็ไปเรียนที่กรุงเทพแล้วพ่อดิวกับพ่อแอ้ด้วย เราอยู่ด้วยกัน “ ผมพูดกับมีน

“มีนอยากไปเร็วๆ “ มีนพูด ผมได้กลิ่นกายหอมๆ จากน้องมีน กลิ่นนี้เหมือนแอ้เลย และมีนก็มีทุกอย่างเหมืนแอ้ ผมถึงได้ต้องดูแลอย่างดี ปานว่าพ่อหวงลูกสาวดีกว่า

“เด็ก ๆ ขึ้นห้องแปรงฟันได้แล้วนี้เกือบสองทุ่มแล้วนะ “ พี่ด้าพูดผมเหลือบมองนาฬิกา นี้มันเกือบสองทุ่มแล้วเหรอ ผมพยักหน้าให้เด็กหยุดเล่นกันได้แล้ว เด็กหันมาทำหน้าหมุ้ยกันนิดหน่อย พี่ด้าอุ้มน้องมีนขึ้นไปด้วย ลูกแฝดผมเดินตามพี่ด้าผมไปกันหมดเหลือแค่แซน ผมก็มองแซน

“ไปนอนกับพ่อไหม “ ผมถามแซน แซนมองผม เพราะว่ผมแทนตัวเองว่าพ่อ 

“ไปครับ “ แซนบอกผม ผมพาแซนขึ้นห้องนอนผม ผมหาแปรงสีฟันอันใหม่ของลูกๆมาให้แซนใช้ แซนน่าจะดูแลตัวเองได้ดี ผมคิดว่า จ่าแกคงสอนแซนให้ทำอะไรด้วยตัวเอง เพราะบางทีจ่าแกก็ออกไปลาดตะเวนคิดว่าน่าจะมีใครดูให้ช่วงเวลาไม่กี่วัน  ผมจัดที่นอนและกั้นไว้ให้แซนนอนกับผม

“คุณ ....เออ.. พ่อ ..ดิว “ แซนเรียกผม ผมหันไปมอง ผมเปิดทีวีดูฟุตบอลอยู่

“ว่าไงแซน “ ผมถามแซน

“พ่อดิว เหมือนพ่อนพของแซน เลย “ แซนพูด ผมกวักมือให้แซนเข้ามานอนใกล้ ๆ

“ไม่เหมือนหรอกแต่ฉันจะดูแลแซน ทำหน้าที่พ่อให้ พ่อของแซนเขากล้าหาญมากนะ โตขึ้นเราต้องกล้าหาญแบบพ่อของแซนนะ รู้ไหม “ ผมพูดกับแซน แซนพยักหน้า

“พ่อจะอยู่ในใจแซนตลอดไป  “ แซนพูด ผมพยักหน้าว่าใช่

“นอนได้แล้ว ห่มผ้าซะด้วย ถ้าหนาวบอกพ่อดิวจะได้ปิดแอร์ “  ผมบอกแซน แซนพยักหน้า

“เซนเขาก็เหมือนแซนนะ “ ผมบอกแซน ผมว่าเขาน่ะจะเห็นเซนนะ

“น้องผู้หญิงที่น่ารักน่ารักเหรอพ่อ” แซนพูด ผมนี้ขำเลย แซนบอกว่าเซนเป็นน้องผู้หญิง

“เซนเขาเป็นผู้ชาย ไม่ใช่หญิง พรุ่งนี้เขาก็มา และพ่อแอ้อีกคน “ ผมบอกแซน แซนพยักหน้า ผมก็ไม่รู้ว่ามันคือเรื่องบังเอิญหรือว่าชะตาฟ้าลิขิต วันนี้บ้านผมมีเด็กสองคน ซ.โซ่เหมือนกันเลยเข้ามาอยู่พร้อมๆกัน แถมมาด้วยสถาณการณ์คล้ายกันๆ อีกคนเสียแม่แต่ไม่เคยอยู่กับพ่อ อีกคนเสียพ่อ แต่ไม่เคยอยู่กับแม่ แถมวัยใกล้เคียงกันมาก แซนห่างจากเซนแค่ สองเดือนเอง เรียกว่าแก่เดือนก็ว่าได้ พรุ่งนี้ค่อยบอกแอ้ดีกว่าว่ามีลูกเพิ่มอีกหนึ่ง ผมเอาตัวลงพร้อมกับปิดทีวี

ผมก็ไม่รู้ว่ามันคือเรื่องบังเอิญไหม ที่ผมได้ลูกเพิ่มอีกสองคน แถมยัง ซ.โซ่เหมือนกันอีก และมาด้วยเหตุการณ์คล้ายๆกัน เซนเสียแม่แต่ไม่เคยมีพ่อ แซนเสียพ่อแต่ไม่เคยมีแม่ ผมพยายามคิดว่ามันบังเอิญนะ ไม่มีเรื่องเล้นลับเข้ามาเกี่ยวข้องอันนี้ภาวนาในใจเพราะว่าผมขี้กลัวคับ เรื่องเล้นลับนี้กลัวมากพูดเลย :katai1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ไม่รู้ว่าใช่เหตุบังเอิญหรือเปล่า
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 22-07-2015 16:42:46

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ไม่รู้ว่าใช่เหตุบังเอิญหรือเปล่า
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 22-07-2015 18:47:03

 :pig4:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ดิวทำได้ไง/ลูกๆเข้ากันได้ดี/ งานเข้า?
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 23-07-2015 17:47:13

ดิว ผมลืมตาตื่นมาตอนเช้า ทีข้างๆผมว่างเปล่า แซนละ ผมรีบกระดกหัวมองไปรอบๆ แซนยังอยู่ในห้องแซนนั่งเปิดดูรูปถ่ายผมและลูกๆผม ผมค่อยๆพลิกตัวมานอนตะแครงมองแซน เมื่อคืนเขากอดผมจนหลับไป ผมหวังว่าผมจะทดแทนพ่อของเขาที่จากไปได้ไม่มากก็น้อย ผมหวังอย่างนั้น

“แซน “ ผมเรียกแซน แซนหันมามองผม สีหน้าเขาดีขึ้นมาก

“ทำอะไรอยู่ลูก” ผมถามแซน

“ดูรป น้องๆ น้องน่ารักจัง “ แซนพูด ผมพยักหน้า ผมค่อยๆ ลุกขึ้น บิดขีเกียจนิดหน่อย ผมก็ลุกจากเตียง ผมเดินไปหาแซน ผมย่อตัวลง ก้มลงมองรูปถ่ายที่แซนกำลังเปิดดู งานปีใหม่ เมื่อปีที่แล้ว ที่ผมหนีพวกไอ้ติ๊กมาจัดกันที่บ้านที่ค่ายฯทหารนี้ แต่ไอ้ติ๊กมันไปฉลองปีใหม่กับพี่ๆที่เมืองนอก ที่พี่ต้า พีต๊ะ อยู่ อยู่แล้ว 

“ไปล้างหน้าแปรงฟันกันดีกว่าน้องแซน จะได้ลงไปทานอาหารเช้ากับปู่และน้องๆ “ ผมบอกแซน แซนพยักหน้าแซนเดินเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการตัวเอง ผมก็เก็บที่นอน ผมคงต้องมาจัดสรรว่าจะให้นอนห้องไหนดี นอนกับเซนจะได้หรือเปล่านะ เพราะว่าผมยังไม่รู้เลยว่าสองคนนี้เข้ากันได้ไหม  แต่เซนเขาน่ารักอยู่แล้วก็ลูกแอ้นิ (เซนลูกของแอ้ แซนนี้ถ้าจะลูกผมแล้วแหละ )

“ก๊อกๆ “เสียงเคาะประตูห้องนอนผม ผมเดินไปเปิดประตู เป็กซ์เดินมาเคาะประตูห้องผม

“ว่าไงเป็กซ์ “ ผมถามเป็กซ์

“พ่อแอ้ให้เป็กซ์มาตามพ่อดิวกับน้องแซนไปทานข้าวเช้าครับ “ เป็กซ์แอ้มาแต่เช้าเลยเหรอ ร้ายนะไม่ขึ้นมาเรียกกันเลย ผมพยักหน้าผมเห็นแซนออกมาจากห้องน้ำแล้ว

“งั้นเอาน้องชายอีกคน แซน ลงไปก่อนพ่อจะตามลงไป “ ผมบอกและเป็กซ์ก็เข้าจูงแซนออกไป ผมรีบเข้าห้องน้ำจัดการตัวเองให้เรียบร้อย ผมเดินลงมาชั้นล่าง ผมได้ยินเสียงดังมาจากห้องอาหาร คงลูกๆผมนั้นแหละ ทานกันจะเสร็จแล้วผมเห็นแซนนั่งข้างเซน เซนเขาน่ารัก แต่ดูแซนจะเขินเซนนะ เขินทำไมน่าคิดนะ

“พี่ทานหมดแล้ว “ ไอ บอกน้องไอซ์

“ ไอซ์ก็ทานหมดแล้วพี่ไอ พี่แซนกับพี่เซนละ “ ไอซ์ถามแซนและเซน ในจานเกลี้ยงทุกจาน แอ้เขาทำอาหารอร่อย ถูกใจลูกทุกอย่าง ผมเดินไปหยิบหนังสือฟุตบอล แอ้คงแวะซื้อที่ตลาดมาให้ผม แอ้นี่รู้ (สามีอีกนะ ) ฮาๆ

“เห้ยย ผักมาจากไหน “ ผมนั่งลงผมเงยหน้ามองจานไอมีผักวางอยู่

“โอ้ก็หมดแล้ว อ้า..... ผักมาจากไหนอะ “ มาริโอ้

“แซนยังทานไม่หมดเหรอ “ เซนถามแซน มีผักวางอยู่แซนถึงกับเกาหัว ผมว่ามีที่มาและที่ไป ผมยิ้มและทุกคนก็หันมามองแสบ มิ้นของผมนั้นเอง ผมว่าคนนี้แหละต้นเหตุ เพราะว่าคนนี้ไม่ชอบทานผัก

“มิ้น “ เรียกชื่อมิ้นพร้อมกันหมดเลย

“อย่าเสียงดังกันซิ พ่อแอ้บอกห้ามเสียงดังบนโต๊ะอาหาร “ แอ้หันมา พร้อมกับไข่มวนและโกโก้ร้อนให้ผม ผมรับมา

“พ่อไอ้มิ้นอะ “มาริโอ้ แอ้ก็มองลูกชายตัวดีที่เคี้ยวข้าวตุ้ยๆ เลย

“พี่ไม่ผัก พี่ไม่รัก ป้อแอ้ “ มิ้นเขาบอกพี่ๆ ไม่ทานผัก ไม่น่ารัก พ่อแอ้ ผมแปลให้ เก่งเข้าลูกพูด แต่คนอื่นคงเข้าใจลูกผมยากนิดหนึ่งนะ

“ใครพี่ทานกันหมดแล้ว ผักนายนั้นแหละมิ้น “ ไอ พูดและ ตักผักกลับไปให้มิ้นแต่มิ้นยกจานหนี แอ้กอดอกมองลูกชายผมก็มองแอ้ว่าจะเอายังไง แอ้หันมาเหล่ผมนิดหนึ่ง

“มิ้นพ่อเห็นนะว่าเราตักผักไปใส่จานพี่ๆ  กินผักให้หมดนะมิ้น “ แอ้ดุมิ้น

“ผักไม่หย่อย “ ผักไม่อร่อยมิ้นบอก

“พ่อผัดผักสุขและมันก็หวานมิ้น ถ้ากินไม่หมด พ่อไม่ให้ไปเล่น “ แอ้พูดมิ้นทำปากจู๋ พี่ก็ตักผักมาคืนจานมิ้นกันหมด

“ของนายกินไปเลย ไม่หมดห้ามเล่นด้วยพ่อบอก และพี่จะไปเล่นกันแล้วด้วย....แบร๋ “ มาริโอ้ แต่ละคนถือจานเปล่าไปให้แอ้ล้างผมก็มองลูกชายคนเล็ก ที่ต้องทานผักตามที่แอ้สั่ง ดูท่ามองผักในซิมองเหมือนอะไรก็ไม่รู้

“พี่กินผักหมดแล้วนะมิ้น ผักอร่อยนะ  “น้องมีนพูดและหยิบจานเปล่าไปส่งให้แอ้

“นายชอบกินผักเหรอ แซน “ เซนถามแซนที่ไม่ได้เอาผักคืนน้องแต่กินแทน

“ก็มันเหลืออะ “ แซนพูดเสียงอ่อย ๆ ผมหันมามองหยักหน้าว่าไปเล่นกับน้องเถอะ

“พี่แซนพี่เซนไปเล่นกันดีกว่า “มาริโอ้ ล้างมือเสร็จก็มาเรียกเซนและแซน เซนกำลังจะลงจากเก้าอี้ แต่เซนเขามีแขนข้างเดียวอีกข้างยังมีผ้าคล้องแขนไว้ ผมว่าจะลุกไปช่วยแต่ ภาพที่ผมเห็นถึงกับอมยิ้ม แซนรีบกระโดดลงก่อนและไปรอรับเซนให้ค่อยๆหันหลังลงจากเก้าอี้ แซนเขาประครองเซน ผมยิ่งแปลกใจมากขึ้น

“ขอบใจนะแซน “ เซนพูด

“พ่อแอ้เซนกับแซนไปเล่นกับน้องนะพ่อแอ้ “ เซนเขาเรียกแอ้ว่าพ่อได้สนิทใจเร็วจังแอ้พยักหน้า และแซนก็ถือจานเปล่าไปส่งให้แอ้ 

“เป็กซ์ไปดูน้องก็ได้พ่อล้างเองลูก” แอ้บอกเป็กซ์ เป็กซ์พยักหน้าและเดินออกไปผมหันมาเหล่มองมิ้นที่มองพี่ๆ เดินออกไปกันหมด นี้แหละผลของการลีลากิน ไม่กิน

“คลื้น “ เสียงลากเก้าอี้โดย น้องมีน น้องมีนลากเก้าอี้ไปข้างๆแอ้ แอ้ก้มลงมามอง มีนก็ปีนขึ้นไป ยืนบนเก้าอี้

“มีนทำอะไรลูก” แอ้ถามมีนและ  “หมับ “ มีนกอดแอ้

“มีนอยากกอดพ่อแอ้ “ มีนพูดมันเป็นภาพที่น่ารักมาก ผมรีบหยิบมือถือมาถ่ายรูปไว้ เหมือนลูกสาวกอดแม่เลยนะ ผมหันมาเจอหน้าลูกชายคนเล็ก

“พ่อไม่ผัก “ มิ้นพูดว่าไม่อยากกินผัก อยากไปเล่นกับพี่ๆ

“มาพ่อช่วยกิน “ ผมบอกมิ้น มิ้นดันจานมาตรงหน้าผม

“แต่มิ้นกินด้วยนะ ให้พ่อกินคนเดียวได้ไง “ ผมบอกมิ้น ทำหน้ามู้ทู้อีกนะ

“เร็ว พี่ไปเล่นกันหมดแล้วนะ “ ผมบอกมิ้น มิ้นก็เอาช้อนตักผัก ให้ผมนี้ชิ้นใหญ่เชียวแต่ตัวเองตักชิ้นเล็กมากเข้าปากตัวเอง ผมเคี้ยว มิ้นตักผักให้ผมอีกแล้วและตักให้ผมอีก เจ้าเหล่จริง

“พ่อกิน พ่อกิน “มิ้นเร่งผมด้วยนะ   “ชู้!! เดี๋ยวพ่อแอ้ได้ยิน “ ผมบอก มิ้นรีบปิดปากและป้อนผม ผมก็ชี้ให้กินบ้าง มิ้นทำหน้ามู้อีกแล้วและตักผักกินจนหมดจาน

“เอาจานไปให้พ่อแอ้ดู ว่าหมดแล้ว “ ผมกระซิบบอกมิ้น มิ้นลุกจากเก้าอี้ถือจานเปล่าไปหาแอ้

“ป้อ หมด ป๊อ หมด “ มิ้นบอกแอ้ที่ละจากการคุยกับมีน คุยกันกะหนุงกะหนิงเหมือนลูกสาวคุยกับแม่เลย มีนเขาคุยเรื่องที่โรงเรียน และเม้าเรื่องมิ้นด้วย

“กินเองเหรอครับ “ แอ้ถามแสดงว่าแอ้รู้ว่าผมช่วยมิ้นกิน

“ปึก “ มีตีพุงตัวเองว่ากินเอง

“เก่งมาก “ แอ้พูดมิ้นก็จะหันหลัง

“มิ้น....ล้างมือด้วยลูก “ แอ้เรียกมิ้นไว้มิ้นหันมาและเดินไปจะปีนผมต้องลุกไปอุ้มมิ้นล้างมือ และวางแสบลง เท่านั้นแหละวิ่งขากางไปหาพี่เลยอยากเล่นกับพี่

“พ่อแอ้มีนว่ามิ้นให้พ่อดิวกินอีกแล้ว “ มีนกระซิบกับแอ้


“แน่นอนอยู่แล้วเพราะว่าน้องชายเรานะเจ้าเหล่เหมือนพ่อดิว “ แอ้พูดนี้ชมกันเหรอเนี๊ยะ

“ชมพ่อเหรอ ฟ๊อด “ ผมพูดและเข้าไปหอมแก้มน้องมีน ห้อมแก้มน้อมมีนก็ไม่ลืม  “ฟ๊อด “ อันนี้ดังกว่าผมเลื่อนขึ้นมาหอมแก้มแอ้ น้องมีนปิดตาแต่แอบดูรอดนิ้วมือ

“ดูได้ พ่อไม่หวงลูก เมื่อกี้ลูกไม่เห็นงั้น พ่อหอมอีกทีนะ “ ผมหอมแก้มแอ้โชว์ลูกมีน แอ้เอาศอกมากระทุ้งให้ผมหยุด

“โอ้โห้ สวีทกันจริงๆเลยนะ “ ผมหันไปมองว่าใครพี่แดน พี่ชายคนที่ห้าของผม เพิ่งมาถึง

“นิดนึงพี่แดน “ ผมหันไปบอกยกมือไหว้พี่ชายอีกที

“ดีครับพี่แดน “แอ้ทักแอ้กำลังล้างชามอยู่น้องมีนลงจากเก้าอี้วิ่งไปหา เพราะว่าพี่แดนถือของฝากมาให้แน่นอน

“ฟ๊อด “ พี่แดนหอมหลานเสียงดังเชียว พี่แดนเป็นหมอเอ็กเทิร์นอยู่ที่โรงพยาบาลของพ่อผมที่กรุงเทพ ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมพ่อไม่ให้พี่แดนมาเป็นหมอที่โรงพยาบาลในค่ายฯนี้เหมือนกัน ผมช่วยแอ้ล้างต่อจนเสร็จ ผมหันไปเห็นพี่แดนซื้อสีชุดใหญ่มาให้มีนเลยมีสีสำหรับระบายทุกแบบเลย มีทั้งสีช๊อค สี่น้ำมัน สีไม้ สีเมจิก ถูกใจน้องมีนเขาละ มีนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลย

“ให้รางวัลที่ชนะเลิศระบายสี “ พี่แดนพูด

“ขอบคุณนะครับพี่แดน ขอบคุณลุงแดนหรือยังคับน้องมีน “ แอ้พูด พี่แดนพยักหน้า ว่าไม่เป็นไร

“แต่มีนกลัวว่าน้องมิ้นจะหักสีของมีนอีก” มีนพูดทำแก้มป่อง

“เวลาจะใช้ก็บอกลุงๆ จะได้หาที่ให้มีนระบายและน้องหยิบไม่ถึงนะ รู้ไหม “ แอ้พูดกับมีน มีนพยักหน้ารับทราบ

“พี่แดนเห็นลูกผมอีกสองคนยัง “ ผมบอกพี่แดน พี่แดนสะบัดหน้ามองผม แบบจริงอะ

“จริง มีเพิ่มมาสองคน แต่พี่ไม่ต้องห่วงเดินได้วิ่งได้ ไม่ต้องเริ่มอุ้ม “ ผมพูด กับพี่แดน

“มันไวขนาดนั้นเลยเหรอครับ “ พี่แดนพูด

“ใช่พ่อดิวพาพี่มาให้น้องมีนอีกแล้วลุงแดน คิก คิก คก “มีนพูดอีกคน พี่แดนพยักหน้า

“พี่แดนทานอะไรไหม แอ้มีข้าวผัดอยู่ และไข่ม้วน “ แอ้พูดพี่แดนพยักหน้าบอกแล้วว่าแอ้นะ ทำอะไรที่บ้านผมชอบกินไปหมด น้องมีนดูท่าจะเห้อสีใหม่วิ่งไปหาสมุดระบายสีของเขานั้นแหละวิ่งกลับมาใช้สีใหม่ที่พี่แดนผมซื้อมาให้

“ดิวแอ้จะขึ้นไป เอาเสื้อผ้าเซนใส่ตู้ห้องนอนพี่โดมนะให้นอนห้องพี่โดมไปก่อน พ่อบอก และพี่ด้าเอาเสื้อพี่โดมไปเก็บไว้อีกห้องแล้วด้วย “ แอ้พูดผมพยักหน้า ผมนั่งลง

“พี่แดน พี่จะไปฝึกหรือเปล่า” ผมถามพีแดน พี่แดนจบหมอทหารแต่พ่อให้ไปต่อสาขาเลยเป็นหมอเอ็กเทิร์นช้าไปสองปี พ่อให้พี่แดนต่อหมอสาขาโรคประสาท เกี่ยวพวกเส้นประสาททั้งหลาย เพราะแพทย์สาขานั้ก็จำเป็นไม่น้อย

“ไม่รู้ว่า รอพ่อบอก ดิวละ ได้ข่าวว่าคะแนนผ่านฉลุยเลยมรึง เหลือแต่ความฟิต “ พี่แดนพูดฟิตใส่หน้าผมเลย มีนรีบเอามือปิดหนังสือ กลัวเปียก ฮาๆ ผมขำลูกชายผม

“ผมฟิต! มากพูดเลย “ ผมบอกพี่แดน พี่แดนนี้เอามือปาดหน้าแบบว่าน้ำลายกระเด็นตรง ฟิต! นี้แหละ

“เออ งั้นผมไปช่วยแอ้จัดตู้ให้ลูกชายคนใหม่ก่อนน่ะแอ้กำลังเห้อ ลูกสาวพ่อคุยกับลุงไปก่อนนะลูก ฟ๊อด” ผมพูดและหอมแก้มนอ้งมีน

“น้องมีนลูกชายต่างหากพ่อดิวนิ “ มีนพูดทำแก้มป่อง

“แต่กรูคิดว่าหลานสาววะ “ พี่แดนพูดอีกคนมีนหันไปเหล่มองแอบงอน

“โอ๋ ๆ ลุงล้อเล่น “ พี่แดน  ผมเดินออกมาเห็นแอ้แอบมองลูกๆผมเล่นกัน โดยเฉพาะคู่ใหม่ แซนและเซน ผมเดินเข้าไปแอ้ทำนิ้งห้ามส่งเสียงดังเหมือนกำลังแอบฟังลูกคุยกัน ผมก็แอบฟังบ้าง

“ใครทำแขนนายหักอะเซน “ แซนเขาทำเซน เซนก้มมองแขนตัวเอง

“ไอ้เว้า ...นิสัยไม่ดีหรอก เก๊เราตลอดเลย เราสู้ไม่ได้ ไอ้เว้าผลักเราตกบรรได ตั้งสามขั้นเลยนะ แต่ ดีที่ไม่ใช่คอเราหัก  “ น้องเซนตอบแซน แซนที่มองทำสีหน้าตกในตรงที่เซนบอกว่ายังดีทีไม่ใช่คอเซนหัก

“นายโดนคนอื่นรังแกบ่อยเหรอ” แซนถามเซน

“ใช่ เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม “ เซนตอบแซน

“ไม่เป็นไร ต่อไปนี้เราจะปกป้องนายเอง เซน“ คำพูดนี้ทำเอาผมกับแอ้หันมามองหน้ากัน

“จริงนะแซน  แซนสัญญานะ “ เซนพูดและยกนิ้วก้อยเกี่ยวก้อยกัน ผมไม่รู้ว่าพูดไปตามประสาเด็กหรือเปล่า (จุดเริ่มต้นความรักของแซนและเซน )


“ดิว จะดีเหรอ ถ้า “ แอ้คงหมายถึงถ้าเขารักกันขึ้นมาจริงๆละ จะมีปัญหาตามมาหรือเปล่า ผมก็มองแอ้

“ถ้าเป็นแบบนั้น ดิวจะให้แซนเป็นทหาร “ผมพูดกับแอ้ แอ้มองผมว่าทำไมผมมั่นใจว่าแซนจะอยากเป็นทหาร

“ดิวเชื่อว่าลูกไม้ย่อมหล่นไม่ไกลต้น “ ผมพูดกับแอ้ แอ้หันเหล่มิ้นที่เล่นอะไรก็ไม่รู้ ไม่ไหวจะเคลียร์เลย

“มิ้นนี้หุ่นอะไรของนาย น่าตาน่าเกลียดจัง “มาริโอ้ หุนยนต์ที่มิ้นเล่นไม่แขนก็ขา บางที่ก็เอาอีกตัวมาใส่อีกตัว เอาหัวอีกตัวไปต่ออีกตัวผมสองคนละปวดหัวมากกับน้องมิ้น

“พอดีช่วงนั้นพายุเข้าเลยพลัดไปซะไกลเว้อ “ ผมบอกแอ้เพราะจะเหมือนผมก็ไม่ ยิ่งแอ้ยิ่งไม่เลย ไปเอาลูกใครมาหรือเปล่าก็ไม่รู้  ผมกับแอ้เดินขึ้นไปบนบ้านผมแวะเอากระเป๋าเสื้อผ้าของเซนที่ห้องนอนผมด้วย ลากไปให้แอ้จัดตู้ให้เซนกับแซนนอนห้องเดียว ผมเปิดประตูเข้าไป ตอนนี้พี่ด้าน่าจะเอาผ้าปูที่นอนผื่นใหม่มาปูให้แซนและเซน ทุกอย่างมีครบหมดแล้ว แอ้เปิดกระเป๋าแซนออกแอ้ก็หยิบเสื้อผ้าเซนของมา เสื้อผ้าที่ถูกพับไว้อย่างเป็นระเบียบ ผมก็รับไปและจัดใส่ตู้เสื้อผ้าให้แอ้ ผมจัดเสื้อผ้าเซนเรียบร้อยแล้ว ผมดูแล้วมีเสื้อผ้าแซนอยู่ในตู้แล้วด้วย ผมหันไปเจอแอ้กำลังรื้อช่องที่ฝากระเป๋าเหมือนแอ้เจอบางอย่างแอ้ก็หยิบออกมาเป็นซองเอกสาร ผมย่อตัวลง แอ้เปิดเอกสารออกดู

“ใบเกิดเซนนี้ ดิว สมุดการรับวัคซีนด้วย แม่เขาใส่ไว้ในนี้หมดเลยดิว “ แอ้พูดแอ้เปิดเอกสารออกดู เซนเกิดวันที่ 13 เมษายน พอดีเลย แอ้มองและเงียบไปแอ้เหมือนเอามือกุมหัวใจนะ

“แอ้ แอ้เป็นอะไร “ ผมถามแอ้มีอาการแปลก

“ไม่มีอะไรดิว “ แอ้พูด แอ้พยักหน้าให้ผมว่าแอ้โอเคผมจัดการจัดตู้เสื้อผ้ากันจนเวลาผ่านไปได้ เกือบสามสิบนาที ผมลืมไปว่าโทรศัพท์ อยู่ในห้องนอน รีบไปเอาดีกว่า ผมว่าจะโทรหาไอ้เดี่ยวว่ามันจะไปไหนไหม จะได้ชวนมาเที่ยวบ้านผม ผมเดินไปถึงก็พบว่ามีสายกระหน่ำเข้ามาเกือบ 150 สาย ทั้งหมดไอ้เดี่ยว ไอ้แจ็ค ไอ้ติ๊ก เยอะแยะเลย เกิดอะไรขึ้น

“ว่าไงไอ้เดี่ยว “ ผมกดโทรหาไอ้เดี่ยว

“กว่าจะรับได้นะครับ คุณดิว “ ไอ้เดี่ยวมันเม้งผม

“มีอะไรกระหน่ำโทรได้ขนาดนี้วะ “ ผมถามไอ้เดี่ยว

“จะมีอะไร วันนี้มีสอบ เมื่อวานหลบไปสวีทกันที่ไหน ติดต่อไม่ได้เลย” ไอ้เดี่ยวมันบอกว่ามีสอบ เว้ยย สีสอบเหรอ

“สองวิชาอะไรวะ “ ผมถามไอ้เดี่ยว 

“วันนี้มีสอบพุทธศาสนาไง ที่จะมีอาจารย์ต่างโรงเรียนมาคุมสอบแถมวิชานี้อาจารย์ อรุณี ให้ห้องเราเข้าสอบกันทุกคนไม่ให้ขาดถ้าขาด จะได้ไข่ไปกินหนึ่งใบ “ ไอ้เดี่ยวมันพูดงามไส้เลยผม ถ้าไม่ไปสอบจะติด 0 วิชานี้ เอาไงดี

“สอบกี่โมง “ ผมถามไอ้เดี่ยวตอนนี้สิบโมงครึ้งแล้วด้วย

“สอบบ่ายโมงตรง “ ไอ้เดี่ยวพูด ก็น่าจะทันอยู่

“เออ กรูไปเดี๋ยวนี้แค่นี้นะ เจอกัน “ ผมพูดและกดวางสาย ผมวิ่งออกมาจากห้องแอ้ออกมาพอดีเลย

“มีอะไรดิว “ แอ้เห็นมีท่าทีตื่นตะหนก วิ่งออกมาจากห้องตัวเอง

“แอ้ มีสอบวิชาพุทธศาสนาตอนบ่ายโมง และวิชานี้ครูอรุณีบอกว่าใครไม่เข้าสอบ ติด 0 “ ผมบอกแอ้ เท่านั้นแอ้ทำตระกร้าหลุดมือเลยตกใจ

“ดิว ถ้ากรูได้ 0 ขึ้นมาพ่อเล่นกรุแน่  “ แอ้พูด

“ยังทันอยู่ แอ้นี่สิบโมงครึ้งเอง “ ผมบอกแอ้ ผมกับแอ้รับเข้าไปในห้องอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว ผมแต่งตัวด้วยชุดนักเรียน ม.ปลาย ผมรีบลงจากบ้านทันที พ่อกลับมาถึงพอดีเลย

“พ่อ! ผมกับแอ้งานเข้าต้องรีบกลับ ผมมีสอบ “ ผมบอกพ่อ  พ่อผมพยักหน้า

“ผมจัดเสื้อผ้าของเซนใส่ตู้แล้วนะพ่อ  “ แอ้บอกพ่อผม ผมสองคนรีบไปที่ห้องที่ลูกผมนั่งเล่นกันอยู่

“พ่อกลับจะกลับแล้วลูก “ผมบอกลูกๆผม ทุกคนหันมามองผม เซนด้วย เซนวิ่งมากอดแอ้

“พ่อแอ้จะไปแล้วเหรอ “ เซนถามด้วน้ำเสียงที่กังวล

“เซนอยู่นี้นะอยู่ปู่ ลุง และน้อง และ แซน “ แอ้บอกเซน แซนมองแอ้

“ดูน้องด้วยนะแซน “ แอ้เหมือนจะบอกฝากเซนกับแซน แซนพยักหน้าแซนดึงแขนเซน เซนก็ปล่อยจากการกอดแอ้ แอ้ไปหอมลูกทุกคน ผมรีบเดินออก พ่อผมเดินเข้ามาดูลูกๆผมแทน ตอนนี้แต่ละคนทำหน้าหงอยกันหมดใจหายเหมือนกัน ผมรู้ว่าลูกอยากอยู่กับผมสองคน ผมรีบไปขึ้นรถทันที   ผมขับออกไปอย่างรวดเร็ว เพื่อนไปให้ทันสอบ เวลาก็เดินเร็วจริงๆ ตอนนี้ปาเข้าไปเกือบเที่ยงแล้ว ผมเพิ่งจะไปได้ครึ้งทางเอง ถ้าไปไม่ทันผมกลัวว่าถ้าแอ้ติด 0 ขึ้นมาอาภีมต้องว่าแอ้และผมแน่เลย สีหน้าแอ้ดูกังวลมากโทรศัพท์แอ้แบทหมดแต่เพราะว่าแอ้มัววุ่นวายกับลูกๆเลยไม่ได้ชาร์จแบทเตอรี่

“ติ๊กโทรหากรูเกือบร้อยสายเลยดิว “ แอ้พูดตอนทีแอ้เปิดเครื่องแล้ว ผมว่ามันปกติ ไม่มีอะไรมันก็โทรหาแอ้ ประมาณนี้อยู่แล้ว ถ้าเห็ฯว่าผมกับแอ้หายไปด้วยกัน

“ดิว “ แอ้เรียกผม เวรแล้วเกิดอะไรขึ้น ทำถนน  ถนนเส้นหลักนี้นะ ทำให้รถติดกันเป็นแถม ผมนึกขึ้นได้มีอีกเส้นแต่ไม่ค่อยมีรถวิ่ง เป็นเส้นใน เพราะว่ามันอ้อมนะ ผมก็รีบกลับรถและวิ่งไปอีกทางเพื่อไปเส้นใหม่

“ดิวจะทันไหม “ แอ้ถามผมสีหน้ากังวลมาขึ้นอีก ผมก็รีบเหยียบเลย ปาเข้าไป เที่ยงสิบแล้ว ตายแน่งานนี้ เพราะเป็นเส่นในและไม่มีรถสวนไปมามากหนักหรือแทบจะไม่มีเลยดีกว่า ผมขับมาด้วยความเร็วสูง กะว่าอย่างน้อยไปให้ทันบ่ายโมงพอดี

“ดิวขับเร็วไปหรือเปล่า “ แอ้ถามผมด้วยน้ำเสียงที่กังวล

“ดิวกลัวแอ้ไปสอบไม่ทันนะ “ ผมหันไปบอกแอ้และหันกลับมาสนใจกับการขับรถต่อ ขณะที่รถผมแล่นด้วยความเร็วค่อนข้างเร็ว

“ดิว รถชน “ เสียงแอ้พูดข้างหูผมแต่ผมจะเบรคุทันทีไม่ได้ ผมต้องค่อยชะลอและแตะเบรคแต่ก็เลยมาไกลพอสมควร ผมมองผ่านกระจกมองหลังพอจะเห็น รถเก่งกลางเก่ากลางใหม่ กระโปรงหน้าเปิดและยุบไปเกือบถึงด้านหน้าคนขับ ควันลอยพุ้งขึ้นมา

“ดิว มีคนเจ็บหรือเปล่าก็ไม่รู้ “แอ้พูด ผมเองก็ไม่แน่ใจ แต่ว่าตอนนี้มันเที่ยง ครึ้งแล้วนะ ผมหันไปมองแอ้

“แอ้เราจะสายนะซิ” ผมบอกแอ้

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ไม่รู้ว่าใช่เหตุบังเอิญหรือเปล่า
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 23-07-2015 18:04:11

 :katai1: ลุ้นมาก

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ดิวทำได้ไง/ลูกๆเข้ากันได้ดี/ งานเข้า?
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 23-07-2015 21:14:11

จะทันมั๊ยอ่ะ ลุ้นตัวโก่ง

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ผมผิดไหมที่ช่วยไว้ไม่ทัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 25-07-2015 12:42:54

“ดิว ถ้ามีคนเจ็บละ “ แอ้หันมาพูดกับผม ผมก็เลยตัดสินใจถอยหลังยาวมาให้ถึงที่เกิดเหตุ น่าแปลกไม่มีรถผ่านมาสักคนเลย ผมเอารถจอดข้างทางคนละฝั่งถนน ผมกับแอ้ลงจากรถ ผมก็ไม่แน่ใจว่าแค่รถเปล่าหรือว่ามีคนอยู่ในรถ กลิ่นน้ำมัน

“แอ้ กลิ่นน้ำมันรั่ว ระวังด้วยนะแอ้ “ ผมบอกแอ้ให้ระวัง ผมเดินไปที่รถ ผมเห็นมีเด็กนั่งเบาะหลังสองคน และมีผู้ชายสองคนอยู่ด้านหน้ารถ เด็กที่อยู่ด้านหลังคนหนึ่งหัวแตก และอีกคนพยายามที่จะแกะเซฟตี้เบลท์ตัวเองเพื่อจะไปช่วยคนข้างหน้า

“โป้กๆ โป้ก ๆ  “ ผมเคาะกระจก ให้เด็กนั้นรู้ว่าผมจะช่วยเขา แอ้วิ่งไปเอาชะแรงที่ผมมีในรถ มาให้ผม ผมก็เลยตัดสินใจ เอาชะแรงเคาะกระจก ผมเริ่มได้กลิ่นเหม็นไหม้แล้วด้วย

“โผล๊ะ “เสียงกระจกแตก ผมเอี้อมมือไป งัดล๊อกขึ้น ผมเปิดเข้าไปที่ฟังคนขับก่อน

“ช่วยลูกช่วยเมียผมไปก่อน “ ผู้ชายพูดด้วยน้ำเสียงที่ฝืนมากสงสัยจะบาดเจ็บสาหัส ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด

“เร็วครับ รถผมติดแก๊ส “ เขาพูดว่ารถเขาติดแก๊ส ผมมองผู้หญิงที่อาการหนักพอกัน พยายามเอื้อมมือมาจับมือผู้ชายผมรีบเขาไปด้านหลังและหยิบเอามีดคัทเตอร์ออกมา ผมตัดเซฟตี้เบล มีดที่ผมใช้คมมาก เป็นมีที่พี่ดิมใช่ในการทหาร และผมก็นำร่างเด็กชายที่ได้รับบาดเจ็บที่หัว ออกมาและส่งให้แอ้รับไป ผมเข้าไปอีกฝั่ง ตอนนี้กลิ่นเหม็นไหม้รุ่นแรงขึ้นผมรีบตัดเซฟตี้เบลแต่ทันทีที่เซฟตี้เบลขาด

“แม่ “ เด็กคนที่ผมจะช่วยพยายามจะเข้าไปดึงแม่เขา พยายามจะเข้าไปดึงเซฟตี้เบลออก ผมสังเกตุเห็นประกายไฟ

“เอาลูกดิฉันออกไปก่อน ได้โปรด”เสียงผู้หญิงฟังดูก็รู้ว่าเจ็บหนัก เขาบอกให้ผมเอาลูกเขาออกไปก่อน ประกายไฟเริ่มลุกไหม่เร็วขึ้น ผมว่าถ้าช้าไปกว่านี้ เกิดระเบิดแน่

“ดิว “ แอ้เรียกผม ผมก็รีบดึงร่างเด็กชายอีกคน เด็กนั้นดิ้นจะไม่ยอมออกมากับผม

“ปล่อยกรู...แม่  ...แม่ “ ผมจับยึดและดึงออกมาสุดแรงจนหลุดออกมาจากรถ ผมก็ทั้งกอดทั้งยึด ผมว่าไม่ค่อยดีแล้วผมดึงและลากออกมา

“ปล่อยกรู จะหาแม่ แม่ “ เด็กนั้นร้องผมรากออกมาตอนนี้ไฟลุกขึ้นที่หน้ากระโปรงรถ ผมทั้งดึงทั้งลากทั้งกอด แอ้ก็กดโทรหาตำรวจแอ้กำลังแจ้งจุดเกิดเหตุ

“ปรึ้ม” เสียงดังสนั่นไปหมดดีที่ผมลากออกมาไกลพอสมควรแล้ว ไฟกำลังลุกท้วมรถอย่างรวดเร็ว ผมว่าสองคนนั้นไม่รอดแล้ว

“แม่ “ เสียงเด็กที่ผมกอดไว้ร้องเรียกแม่สุดเสียง

“อย่า เธอเขาไปก็ช่วยอะไรไม่ได้  พ่อกับแม่เธอให้ฉันพาเธอออกมาเพราะเขาอยากให้เธอปลอดภัย “ ผมบอกเด็กคนนั้นที่ร้องไห้ดินทุรนทุราย

“ฮือๆ  แม่” เด็กนั้นร้องเรียกแม่ของเขาผมยังกอดไว้ ทำไมผมสองคนต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย ตอนนี้รถตำรวจวิ่งมาที่เกิดเหตุแล้ว แอ้คงแจ้งด้วยว่าอาจจะมีไฟลุกท่วมตามมารถดับเพลิงมาถึงก็เข้าไปจอดและฉีดน้ำดับไฟที่รถคันที่เกิดเหตุทันที ผมยังกอดรั่งเด็กที่ผมช่วยไว้ จนเจ้าหน้าที่ดับเพลิงเรียบร้อยแล้ว

“คุณเป็นคู่กรณี หรือว่าผู้ที่ผ่านมาเจอเหตุการณ์นี้ “ เจ้าหน้าที่เดินมาถามผม

“ผมขับรถผ่านมาครับ ผมไม่รู้ว่าใครเป็นคู่กรณี ผมกำลังจะไปเรียนกัน “ ผมบอกเจ้าหน้าที่

“ปล่อยกรูจะไปหาแม่ “ เด็กที่ผมช่วยพยายามดิ้นจะไปที่รถ เจ้าหน้าที่มองเด็กที่ผมกอดรั้งไว้

“อย่าให้เด็กไปเลย ไม่น่าดูหรอก “ เจ้าหน้าที่ร่วมกตัญญูเดินมาที่ผมยืนกันอยู่

“เด็กนี้อยู่ในรถ ผมช่วยได้แค่เด็กๆ เท่านั้น “ ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เบามาก ผมช่วยพ่อแม่เขาไม่ได้

“ทำไมคุณไม่ช่วยแม่ผม ฮือๆ “ เด็กที่ผมกอดรั้งไว้หันมาต่อว่าผม

“เอาอย่างนี้ผมจะพาเด็กพวกนี้ไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายและจะสืบหาญาติพี่น้องเขาต่อไป  เออ ผมขอทราบชื่อนามสกุลคุณทั้งสองคนด้วยนะครับ “ เจ้าหน้าทีบอกผมและถามชื่อนามสกุลผม เจ้าหน้าที่ท่านอื่นเดินมาดึงรั่งเด็กที่ผมช่วยไว้และพาอีกคนที่บาดเจ็บขึ้นรถไปผมได้แต่มอง ผมหวังว่าจะติดต่อญาติของพวกเขาได้ ผมรู้สึกผิดที่ช่วยพ่อหรือแม่เขาสองคนไม่ได้ ถ้าเขาไม่มีญาติละ เขาจะอยู่อย่างไร ผมรับกระดาษผมเขียนชื่อนามสกุลของผมทั้งคู่ พอเจ้าหน้าที่เห็นนามสกุลของผมก็รู้เลยว่าลูกเต้าเหล่าใคร

“ลูกดอกเตอร์ พลเอก.นายแพทย์ภาณุเดช และ ท่านพลเอก ภีมปภพ “เจ้าหน้าที่ถามผมสองคนผมพยักหน้า

“ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวไปเรียนก่อนนะครับ นี้เบอร์โทรผม โทรหาผมได้นะครับ “ ผมบอกเจ้าหน้าที่ ผมคงต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ต่อเพราะว่าตอนนี้ผมช้าไปแล้วสิบกว่านาทีไม่ทันแล้วแหละผมว่า ผมเดินไปขึ้นรถ ผมยังหันไปมองรถที่พาเด็กสองคนที่ผมช่วยไว้ดูท่าจะไม่เกิน 8 ขวบแต่เด็กที่ผมดึงรั้งดูใจเด็ดมากไม่ห่วงชีวิตตัวเองเลย

“ดิว ขึ้นรถเถอะ “ แอ้เรียกผม ผมพยักหน้าผมขึ้นรถและขับรถออกไป

“อาทิตย์นี้มันอะไรกันเนี๊ยะ มีแต่เรื่อง และแต่ละเรื่องนี้มัน เกี่ยวกับความเป็นความตายทั้งนั้นเลยแอ้ “ ผมบ่นขึ้นมาทันที ผมขับรถไม่เกินยี่สิบนาทีก็ถึงโรงเรียนผมรีบเดินขึ้นไปบนห้อง เพื่อนไปขออนุญาติอาจารย์เข้าสอบ

“สวัสดีครับอาจารย์ ผมจะขอเข้าห้องสอบนะครับ  “ ผมเห็นเพื่อนยังนั่งทำข้อสอบกันอยู่ ผมเดินไปที่ครูประจำห้องสอบห้องผม เป็นครูจากโรงเรียนอื่น ครูเขามองผมและ

“เธอไม่รู่ใช่ไหมว่า ห้ามสายเกินยี่สิบนาที และที่จริงไม่ควรจะสายเลยแม้สักนาที “ ครูที่ประจำห้องสอบบอกผมสองคน

“ผมมีเรื่อง...” ผมจะอธิบายแต่

“ก็พูดกันอย่างนี้ทุกคนและวิชานี้เข้าสอบบ่ายโมงถ้าอย่างนั้นเธอสองคนก็ไม่มาเรียนตอนเช้าละซิ” ครูประจำห้องสอบต่อว่าผม แอ้ดึงผมไว้ไม่ให้ผมต่อปากต่อคำอาจารย์

“ครูให้เธอสอบไม่ได้ และครูอรุณีสั่งไว้ว่าถ้าขาดสอบให้รายครูอรุณีด้วย เพราะว่าคนที่ขาดสอบวิชาวันนี้จะได้ 0 ทันที “ ครูประจำห้องสอบผมบอกผมสองคน นี้ผมไปทำความดีมานะเนี๊ยะ

“ขอโทษนะคับ คุณครู ผมขออนุญาติให้เด็กสองคนนี้เข้าห้องสอบได้ไหมครับ เนื่องจากว่า เด็กสองคนไปทำความดีที่น่าชื่นชมมา เขาช่วยเหลือคนที่ประสบอุบัติเหตุระหว่างที่เขาเดินทางมาและเมื่อวานเขาไปทำธุรด่วนที่บ้านมานะครับ “พี่ตุ๊เดินมาขอครูที่คุมห้องสอบให้ผมสองคน

“จริงเหรอค่ะ” ครูที่คุมสอบถามพี่ตุ๊ย้ำและหันมามองหน้าผม

“ครับ เจ้าหน้าที่หน่วยกู้ภัยเพิ่งจะโทรมาบอกผมว่านายศักรินทร์ และนายศุภมลคลได้ช่วยเหลือเด็กชายสองคนออกมาจากรถที่ขับไปชนเสาหลักกิโลเมตรข้างทางส่วนพ่อแม่เด็กเสียชีวิต เพราะเขาสองคนช่วยได้แค่เด็กเท่านั้น “ พี่ตุ๊พูด พี่มองผมสองคน และหันไปมองครูที่มาคุมสอบห้อง

“และถ้าครูไม่อรุ่มอร่วยบ้าง เด็กทีไหนจะอยากทำความดีละครับ ใช่ไหมครับคุณครู “ พี่ตุ๊พูดครูผู้คุมสอบหันมองผมสองคน

“ก็ได้ แต่ดิฉันคงให้ได้แค่เวลาที่เหลือนะค่ะครูใหญ่ “ครูที่คุมสอบบอกพี่ตุ๊และผมสองคน

“เชิญค่ะ “ ครูผุ้คุมสอบส่งชุดข้อสอบให้ผมสองคน ผมเดินเข้าไปในห้อง ทุกคนมองผมสองคนโดยเฉพาะติ๊กที่มองแอ้ตลอดที่ผมเดินเข้าไปนั่งโดยไม่ได้ทักทายอะไร  แจ๊คมันหันมามองผมเพราะว่าผมนั่งเฉียงจากมัน

“ไปไหนมา “ ไอ้แจ็คมันพูดให้ผมอ่านปาก

“เดี๋ยวค่อยเล่า” ผมพูดให้อ่านปากเช่นกัน

“อะแฮม !  ได้สิทธิ์ในการสอบแต่ไม่ได้สิทธิ์ในการคุยกันในห้องสอบนะค่ะ “ ครูเม้งผมเลย ผมก็ก้มหน้าก้มตาทำข้อสอบทันทีผมรีบทำเพราะว่าใกล้จะหมดเวลาแล้ว ทุกคนเริ่มถยอยออกจากห้องสอบแล้ว ผมเห็นติ๊กลุกขึ้นติ๊กแอบส่งกระดาษโน๊ตให้แอ้ ก่อนออกไปส่งข้อสอบ

“แอ้ “ ผมเรียกแต่แอ้หันมาทำนิ้วจุ๊ปากไม่ให้ถาม ผมก็ทำไปคิดไป ไอ้ติ๊กมันมีอะไรกับแอ้และผมหรือเปล่านะ ก็เมื่อวานผมไปโดยไม่ได้บอกใครเลยว่าไปไหน ผมนั่งก้มหน้าก้มตาทำข้อสอบต่อไปจนหมดเวลาทั้งผมและแอ้ก็ต้องเอาข้อสอบไปคืนอาจารย์

“ ดิว พี่ตุ๊บอกกรูว่าให้มรึงไปหา “ ติ๊กมันบอกผม ผมพยักหน้าและจะหันไปดึงมือแอ้

“แค่มรึงคนเดียว พี่ตุ๊ไม่ได้เรียกไอ้แอ้ “ ติ๊กมันบอกผม
“มรึงไปซิ กรูอยู่กับติ๊ก “แอ้บอกผม แอ้พยักหน้าให้ผมไปคนเดียว ผมจำต้องเดินออกไปหาพี่ตุ๊คนเดียว
*****************************************************************************************************************
แอ้ หลังจากที่ผมได้เข้าห้องสอบ เนื่องจากพี่ตุ๊มาช่วยขออาจารย์ เพราะว่าผมสองคนไปช่วยเหลือรถที่ประสบอุบัติเหตุ แถมผมยังช่วยได้แค่เด็กสองคน ผมยังไม่รู้เลยชะตากรรมจะเป็นยังไงต่อไป เขาเสียทั้งพ่อและแม่มันทำให้ผมยิ่งใจไม่ดี หวนคิดถึงลูกๆผมถ้าเสียผมหรือดิวไป แต่ลูกผมยังโชคดีที่มีปู่และลุงที่ดูแลได้ไม่น้อยไปกว่าผมสองคนแน่นอน
“ปึก “ กระดาษวางตรงหน้าผม กระดาษโน๊ต ผมเงยหน้ามองคนวาง ติ๊ก ติ๊กก็เดินออกจากห้องไปเพื่อส่งกระดาษคำตอบ ผมหยิบมาคลี้อ่าน

“แอ้ “ ดิว เรียกผม ดิวคงเห็นติ๊ก ส่งอะไรให้ผม ผมทำนิ้งจุ๊ปากไม่ให้ถามเดี๋ยวโดนดุอีก ผมทำเสร็จแล้วผมก็คลี่กระดาษอออมาอ่าน

“แอ้ คุยกับกรูด้วย มรึงคนเดียวนะ “ ติ๊กมันบอกให้ผมคุยกับมันด้วยคงเป็นเรื่องที่ผมหายไปกับไอ้ดิวโดยไม่ได้บอกใครเลย ก็มันเร่งด่วน แต่ผมคงบอกไม่ได้ว่าผมเอาเซนไปอยู่ที่บ้านเพราะถ้าบอกมันจะสาวไปถึงลูกๆผมอีก

“หมดเวลาแล้วนะค่ะ “ ครูผู้คุมสอบแจ้งผมสองคน ผมลุกขึ้นตามาด้วยไอ้ดิว ผมส่งกระดาษคำตอบให้อาจารย์ ติ๊กยืนรอผมอยู่หน้าห้องเรียบร้อยแล้ว ติ๊กหันมามองผม ติ๊กกำลังจะเอ่ยปากพูดกับผมดิวก็ออกมาพอดีเลย

“ดิว พี่ตุ๊ให้ไปหาที่ห้องพัก” ติ๊กบอกดิว ดิวพยักหน้าและดิวก็คว้าข้อมือผม

“แค่มรึงคนเดียว พี่ตุ๊ไม่ได้เรียกไอ้แอ้ “ ติ๊กรีบบอกไอ้ดิวทันทีว่าแค่มันคนเดียว

“มรึงไปซิ กรูอยู่กับติ๊ก “ผมหันไปบอกไอ้ดิว ผมพยักหน้าให้มันไป ดิวก็จำต้องเดินไปหาพี่ตุ๊ ตอนนี้เหลือแค่ผมกับติ๊ก

“หายไปไหนมาแอ้ “ ติ๊กถามผม น้ำเสียงเรียบ

“พอดีมีธุรด่วนนะ พ่อให้ไปหา ก็เรื่องที่จะไปทดสองสมรรถภาพร่างกาย เข้าเรียนนายร้อยนะ “ ผมบอกติ๊ก ติ๊กแค่กระพริบตา

“ไปคุยทางโน้น”ติ๊กบอกกับผม ผมพยักหน้าผมเดินตามติ๊กไป ผมเห็นต้นข้าวกับบลูยืนอยู่ ทั้งคู่มองผม ผมพยักหน้าว่าไม่มีอะไร ผมเดินตามติ๊กออกมาจนถึงด้านช๊อป

“มรึงไปไหนกันมา ทำไมนอนที่ห้องด้วยกันมันไม่พอเหรอแอ้ “ ติ๊กถามผม 

“ติ๊กกรูไป....ธุระ “ บอกติ๊ก ว่าผมมีธุระ

“มรึงหลอกเด็กดีกว่าไหมแอ้ มรึงสองคนมรึงความสุขกันมากไหมแอ้ “ ติ๊กถามผม ผมได้แต่ยืนนิ่งกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก ผมรู้ว่าน้ำเสียงที่ติ๊กถามผม มันเจ็บปวด

“ติ๊ก “ ผมหันไปเรียกติ๊ก

“มรึงก็รู้ดี ว่ากรู คิดยังไงกับมัน “ ติ๊กหันพูด ติ๊กมองหน้าผม ผมจำต้องหันไปทางอื่น ทำไมต้องมาเป็นคนเดียวกันด้วย

“ทำไมวะ แอ้  ทำไม  ทำไมมรึงทำกับกรูแบบนี้วะแอ้ ทำไม “ ติ๊กมันจับไหล่ผมเขย่า

“ติ๊ก กรูเจ็บ ปล่อย กรู “ติ๊กมันบีบไหล่ผมแร่งขึ้นและเขย่าผมแรงขึ้นด้วย ผมพยายามดันติ๊กออก

“เสียงดังมาจากข้างบนแจ็ค” เสียงบอยบอกแจ็ค ผมหันไปมอง แจ็คและบอยคงกำลังขึ้นมาห้ามไอ้ติ๊ก

“ทำไมมันต้องรักมรึงไอ้แอ้ ทั้งกรู มรึงและมันโตมาด้วยกัน แต่ทำไมมันรักมรึงคนเดียวแอ้ “ ผมหันมา

“ฉาด “เข้าที่หน้าผม ทำให้ร่างผมกระเด็นไปตามแรงตบของติ๊ก และจังหวะที่เป็นทางลงบรรไดด้วย ผมยังตัวเองไม่อยู่ ผมคงต้องหล่นลงไปแน่นอน

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ผมผิดไหมที่ช่วยเขาไว้ไม่ทัน /ติ๊กVS แอ้
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 25-07-2015 15:05:48

 :beat: โคตรไม่ชอบติ๊กเลย

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ผมผิดไหมที่ช่วยเขาไว้ไม่ทัน /ติ๊กVS แอ้
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 25-07-2015 17:29:48

 :katai1: เกลียดติ๊กจริงๆเลย คนอะไรไม่ยอมระบความจริง

เอาใจช่วยดิว กับ แอ้ น่ะ

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวVSติ๊ก รักนี้มีหลานคนที่ต้องเศร้า
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 25-07-2015 17:50:59

“เห้ย! เวรแล้ว ไอ้แอ้  “ เสียงใครสักคนร้อง  “แจ็ค” เสียงบอยผมจำได้ดี “หมับ “ มีคนมารับผม ไอ้แจ็คมันมารับผมไว้ทัน  ผมมองคตนที่มารับผมไว้ ไอ้แจ็ค 

“เวรแล้ว ถ้ากรูรับมรึงไม่ทัน ตาย “ ไอ้แจ็ค มันพูดผมนี้ตกใจมาก แจ็คประครองผมลุกขึ้น ผมเงยหน้ามองติ๊ก เขาทำกับผมได้ยังไง ติ๊กตกใจพอใจ


“มรึงทำอะไรมัน “ แจ็คตะเบงเสียงถามติ๊ก ด้วยความโกรธบอยขึ้นมาถึงพอดีเลย และมีคนวิ่งขึ้นด้วยเช่นกัน ดิว ดิวมองผมและติ๊ก ดิวก็เข้ามาประครองผมแทนไอ้แจ็ค

“มรึงทำแบบนี้ได้ยังไงติ๊ก มรึงจะฆ่ากันเลยนะเนี๊ยะ”แจ็คถามติ๊ก ดิวมันมองติ๊ก 

“กรูไม่ได้ตั้งใจ กรูไม่รู้ว่ามันจะตกลงไปได้” ติ๊กพูด

“มันทำอะไรมรึงแอ้ “ดิวเข้ามาถามผม ตัวผมยังสั่นเพราะตกใจ ผมส่ายหน้าได้อย่างเดียวเลย

“มันทำอะไร ไอ้แจ็ค “ดิวหันไปถามไอ้แจ็ค

“กรูไม่รู้ กรูรู้แต่ว่าแอ้มัเนกือบตกจากบรรไดนี้และดีที่กรูรับไอ้แอ้มันทัน “ แจ็คพูด ดิวหันไปมองติ๊ก

“กรูบอกมรึงแล้วใช่ไหมติ๊ก ว่ามรึงทำแอ้อีก กรูไม่เอามรึงไว้แน่ “ ดิวเดินตรงไป ผมจะคว้าแต่ไม่ทันดิว มันตรงไปพร้อมปล่อยหมัดตรง

“อย่าดิว “ ผมร้องห้ามไอ้ดิว  “ไอ้แจ็ค จับแอ้” ดิวมันบอกให้ไอ้แจ็คจับผมไว้ แจ็คมันก็ทำ

“ดิว ใจเย็นๆก่อน “บอยร้องห้ามดิว แต่ไม่ทันแล้ว หมัดกำลังสวนอากาศไปหาติ๊ก ติ๊กไม่ได้หลบแค่ยืนหลับตา

“หมับ ...ปึก” มีคนมารับหมัดไอ้ดิว แทน  ไอ้เดี่ยว

“ไอ้เดี่ยว ถอย” ดิวบอกให้ไอ้เดี่ยวถอย

“กรูไม่ถอย กรูรู้ว่ามรึงกำลังโกรธกรูเชื่อว่าติ๊กไม่ได้ตั้งให้ที่จะผลักแอ้ให้ตกบรรได “ไอ้เดี่ยวพูด

“กรูก็เชื่ออย่างนั้น มันแค่จังหวะที่ กรูยืนตรงนี้และเรามีปากเสียงกันนิดหน่อย กรูพยายามอธิบายว่าทำไมกรูถึงต้องไปกับมรึงดิ  และติ๊กมันแค่สะบัดกรูออกเท่านั้น แต่กรูก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้วดิว “ ผมพูดดิวหันมามองผม

“กี่ครั้งแล้วแอ้ ที่มันทำ กี่ครั้งแล้ว มรึงโตมากับพวกกรูซะเปล่า มรึงไม่มีความรักความอาทรให้พวกกรูเลยติ๊ก “ ดิวพูด ติ๊กมันมองไอ้ดิว และรีบเดินแทรกลงไปทันที ผมเห็นว่าน้ำตามันไหล ไอ้เดี่ยวหันจะตาม

“มรึงไม่ต้องเสือกตามกรูมา” ติ๊ก หันมาบอกไอ้เดี่ยว

“หมับ “ บอยถึงแขนไอ้เดี่ยวไว้

“ปล่อยมันสักพัก มรึงไปก็ไม่มีประโยชน์เดี่ยว” แจ็คหันไปบอกไอ้เดี่ยว

“แอ้ไม่เป็นอะไรแน่นะ “ ดิวเข้ามาถามผม ผมพยักหน้าผมหันหลังเดินออก ผมเสียใจ ที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น ผมเสียใจกับมันทุกครั้ง มันเหมือนเป็นความผิดติดอยู่ในใจผมตลอด

“แอ้ “ ดิว ผมยกมือห้าม

“กรูขออยู่คนเดียวสักพัก ดิว “ ผมพูด ผมเดินลงมาชั้นล่าง  ผมคงขอไปหาที่นั่งคิดไตรตรอง นี้ผมเห็นแก่ตัวไปใช่ไหม ใช่สามคนเคยสนิทกันมาก อยู่ด้วยกันกินนนอนเล่นด้วยกัน แต่ผมไม่รู้ว่าดิวมันชอบผมตอนไหนแต่ผมรู้ตลอดว่า ติ๊กมันชอบดิวส่วนผมผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความรักของผมมันเกิดพร้อมกันกับติ๊กหรือเปล่า ผมไม่ได้ดีใจเลยที่มันเลือกผม เพราะผมทำให้ใครอีกคนเจ็บ ผมรู้สึกผิดเหมือนมันเคยเกิดขึ้นมาแล้ว ผมไม่รู้ว่าเมื่อไหร่
******************************************************************************************************************
ติ๊ก ผมวิ่งออกมาน้ำตาผมไหล สายตาไอ้ดิวมันแค่แอ้มากแค่ไหน มันก็ยิ่งทิ่มแทงในใจผมเท่านั้น ผมรู้สึกเจ็บปวด มันเหมือนเคยเกิดขึ้นมาแล้วกับผม ทำไม ดิวไม่เคยรักผมเหมือนที่รักแอ้เลย ทำไม ผมไม่ได้สิ่งนั้น ทั้งที่ผมกับดิวและแอ้ โตมาด้วย เราสนิทกัน แต่ดิวไม่เคยมองหัวใจผมเลย
“พี่เอ ผมจะไปถ่ายหนังเรื่องที่ค้างอยู่ให้เสร็จ เจอกันที่สนามบินสุวรรณภูมินะครับ “ ผมบอกพี่เอทันทีที่พี่เอกดรับสายเตาเป็น ผู้จัดการส่วนตัวผมเอง

“น้องติ๊กของพี่ โอ้ยยพี่นี้ดีใจจนกระโดดตัวลอยแล้วค่ะ พี่จะรอนะจร๊าจะให้พีไปรับเลยไหม พี่ยินดีมาก”พี่เอ

“ไม่ตอ้งครับผมจะรีบไปคงประมาณ สองชั่วโมงถึง “ ผมบอกพี่เอ ผมเห็นพี่ตุ๊ยืนคุยอยู่กับคุณครูของโรงเรียน พี่ตุ๊เห็นผมก็รีบผละจากการสนทนาพี่ตุ๊เดินตรงมาหาผมทันที

“ติ๊ก “เพราะว่าผมไม่หยุด ผมเดินจั้มอ้าวให้ออกจากตรงนี้

“พี่ครับ มารับผมด้วยและไปส่งผมที่สุวรรณภูมิ เดี๋ยวนี้ “ผมโทรหาคนขับรถ

“ได้ครับคุณติ๊ก “คนขับรถบอกผม

“หมับ” พี่ตุ๊ดึงแขนผมไว้ ดีนะที่ผมปาดน้ำตาออกไปหมดแล้ว ผมพยายามทำสีหน้าให้ปกติที่สุด

“เป็นอะไร” พี่ตุ๊ถามผม พี่ตุ๊มองผม ผมหันไปมองทางอื่น

“พี่ถามว่าเราเป็นอะไร แล้วนี้จะไปไหน โทรตามคนขับรถให้ไปส่งที่สนามบิน จะไปไหน “ พี่ตุ๊ถามผม

“ผมจะไปถ่ายละครให้จบ “ ผมหันมาบอกพี่ตุ๊

“ก็เราคุยกันแล้วไง แค่เสาร์อาทิตย์ พรุ่งนี้ค่อยไป “ พี่ตุ๊บอกผม

“ผมจะไปวันนี้และ หนึ่งอาทิตย์เต็ม “ ผมหันมาบอกพี่ตุ๊ สายผมแข็งกราวมากผมรู้ดี พี่ตุ๊ ชะงักไปนิดหนึ่ง สายตาผมมันบอกว่าผมพยายามอดกลั้นมันไว้ที่สุด

“ฟู่ “ พี่ตุ๊พ่นลมออกมาจากปาก ผมรู้ว่าผมดื้อกับพี่ผมมาก

“จะไปใช่ไหม “ พี่ตุ๊ถามผมด้วยน้ำเสียงที่แผ่วลง ผมพยักหน้าว่าใช่ ผมต้องไป ไปซะดีกว่าทนอยู่ตรงนี้ ผมทนไม่ได้

“หมับ” พี่ตุ๊กอดผม    

“อืม ไปก็ดี ไปพักสักอาทิตย์หนึ่ง พี่ลาครูให้ อะไรที่มันวุ่นวาย เอาออกไปบ้างแบกไว้ทำไม มันไม่เกิดประโยชน์ ติ๊ก “ พี่ตุ๊บอกผม ผมพยักหน้าผมคงต้องพยายามตัดมันออกไปใช่ไหม

“พี่หวังว่าหนึ่งอาทิตย์คงทำให้อะไร อะไรดีขึ้นนะ นี้ไปถ่ายทำกันที่กรุงโรมใช่ไหมพี่จะคอยโทรถาม คุณเอนะ ห้ามไปเหลวไหลที่ไหนเด็ดขาด “ พี่ตุ๊บอกผม ผมพยักหน้า ผมเห็นมีคนรถมาจอดด้านหน้าแล้วผมรีบเดินออกไปขึ้นรถทันที

“ติ๊ก “ เสียงไอ้เดี่ยว มันเรียกผมแต่ไกล ผมมขึ้นรถไปแล้ว ผมปิดประตูทันที

“ออกรถ ผมรีบ” ผมบอกคนขับ คนขับก็พยักหน้าและออกรถปทันที ผมควรจะหยุดมันใช่ไหม ควรจะหยุดมันได้แล้วใช่ไหม ผมนั่งเงียบมาในรถไม่ได้พูดอะไรนอกจากฟังเพลงจากไอโฟนของผมแต่เพลงที่เล่นไม่ได้เข้ามาอยู่ในหัวผมเลย มีแต่เสียงที่วนเวียนของไอ้ดิวมันดังอยู่ในหัว

“ถึงแล้วครับคุณติ๊ก” คนขั้บรถบอกผม เขาจอดส่งผมที่ประตูทางเข้าหมายเลขสี่ ผมลงจากรถผมก็เจอพี่เมฆ การ์ดที่ดูแลพ่อผม เอากระเป๋าเดินทางพ่อผมคงให้พี่ผมจัดมาให้เพราะพี่ตุ๊คงบอกว่าผมจะเดินทาง ผมพยักหน้าของคุณและลากกระเป๋าเดินทางเข้าไปด้านในพอดี ผมจะต้องหาห้องเปลี่ยนชุดก่อนเลย

“พี่เอ “ผม โทรหาพี่เอ

“อยู่ไหนค่ะน้องติ๊กของพี่เอ “ เสียงแหลมแสบแก้วหูมาเชียว

“อยู่ชั้นบนพี่ประตูหมายเลขที่ 4 ผมต้องการห้องเปลี่ยนชุด ผมสวมชุดนักเรียนมา” บอกพี่เอ

“ได้ค่ะพี่เตรียมห้องรับรองไว้ให้คุณติ๊กแล้วค่ะ พี่จะขึ้นไปหาณะ บัดนาว “ พี่เอพูด ผมก็กดวางสายทันที ผมเห็นสายตาคนเดินผ่านไปผ่านมามองผม

“แกใช่ ดาราขาหวีนหรือเปล่า ที่วีนแหลกแถมคำพูดตอบนักข่าวแรงจนสะอึกหงายหลังกันเป็นแถว “ ผมได้ยินคำชมผมหันไปมอง ว่าผมได้ยิน นางรีบเดินหนีเลย

“น้องติ๊กของพี่เอ ค่ะ ไปค่ะพีเตรียมห้องรับรองไว้ให้แล้วค่ะ พี่ดีใจมากเลยนะค่ะ เรื่องนี้จะได้ปิดกองสักทีและเราจะได้ไปถ่ายเรื่องใหม่กันต่อนะค่ะน้องติ๊กที่รักของพี่ “ พี่เอ พูดผมเบ้ปากใส่เลย ผมว่าผู้หญิงที่ว่าตอแหล ยังชิดซ้าย พี่เขาพาผมเดินลงมาชั้นที่สองมีรถทางโรงแรมมารอรับผม  โรงแรมชื่อดัง Novotel อยู่ติดสนามบิน ผมเข้าไปนั่งพร้อมพี่เอ

“ก็หาอะไรทำไปก่อนซิ แล้วนี้ยาย จีน่า มาถึงหรือยัง โอ้ย นางสายประจำ นัดเช้ามาบ่าย นัดบ่ายมาเย็น ฉันจะเบื่อพอไม่มีงานก็โทรมาร้องห่มร้องไห้ รีบตามนางมานะ อย่าให้ฉันเหวี่ยง แค่นี้นะ “ พี่เอ ผมหันไปมอง เบื่อที่เล่นกับนางเหลือเกิน

“พี่เอรู้ค่ะว่าน้องติ๊กไม่ค่อยปลื้มยายจีน่า แต่ทางผู้กำกับเขาชอบยอมนิดหนึ่งนะค่ะ “ พี่เอ พูดผมก็พยักหน้า

“ถ้าเลี่ยงได้ ผมขอไม่รับงานคู่กับเธอบ่อย ได้ไหมครับพี่เอ “ ผมหันไปบอกพี่เอ

“ค่ะ พี่เอจะพยายามเลี่ยงให้นะ “ พี่เอพูดผมเดินเข้าไปในห้องพัก ผมรีบเข้าไปอ่าบน้ำชำระร่างกายทัน ผมหวังว่าความเย็นของน้ำที่รดตัวผม มันจะช่วยผมได้บ้าง ทุกครั้งที่เห็นทั้งคู่ มันเหมือนมีอะไรก็ไม่รู้มันแท่งใจผมตลอดเวลาเลย มันเจ็บปวดที่สุด ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมแต่งตัวตามสไตล์ของผมกางเกงยืนขาเดฟ ยี่ห้อ chaps เสื้อยืดสีชาวมีลายที่หน้าอก พร้อมสวมเสื้อสูทพอดีตัวทับ ผมหยิบกระเป๋าสตามค์ ยี่ห้อแพง หลุยส์ ผมสัมผัสได้กับบางสิ่งที่ชิ้นไม่เล็ไม่ใหญ่เหมือนสีเหลี่ยมค่งหมู ผมก็เปิดและเคาะมันออกมา มันคือเมมโมรี่สติกในที่ใส่ในกล้องถ่ายรูปหรือวิดิโอ ผมเอามาจากโต๊ะเขียนหนังสือของแอ้ ผมไม่ได้ตั้งใจได้มันมาหรอกผมไปหาปากกาที และผมก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าข่างในมันคืออะไร ผมว่ามันคงมีอะไรเกี่ยวกับแอ้และดิวแน่ๆ

“น้องติ๊กค่ะพร้อมหรือยังค่ะ พี่ว่าเราไปกันดีกว่านะค่ะ ตอนนี้กองเราที่จะเดินทางไปทำงาน รอน้องติ๊กอยู่คนเดียวแล้วนะค่ะ “ พี่เอเดินเข้ามาบอกผม ผมพยักหน้าว่าพร้อมแล้ว ผมไม่ได้บ่นอะไรพี่เอ

“วันนี้น้องติ๊กปวดฟันหรือเปล่าค่ะ” พีเอถามผม

“ทำไมละครับ หรือเพระว่าผมไม่บ่นอะไรพี่เลย พี่เลยเหงาหู แต่ถ้าผมไปแล้ว เรื่องนั้นเรื่องนี้ไม่ได้ดังใจผม ผมวีนนะครับ และช่วยบอกดาราสมทบด้วยว่า เต็มใจเล่นหน่อยผมเสียเวลา” ผมพูดกับพี่เอ แอบเหวี่ยงเล็กน้อย ไม่นานผมก็เดินทางมาถึงห้องพิเศษ พวกผมจะไปโดยเช่าเหมาลำเพื่อไปถ่ายทำละครมีแค่ฉากที่ผมต้องไปตามนางเอกที่หนีผมไปอยู่ต่างประเทศ ไปตามง้อ

“มาแล้วเหรอค่ะพี่เอ จีน่ารอนานแล้วนะค่ะ ไม่ซิ ทั้งกองเลยดีกว่า รอคนคนเดียว จะมาจะไม่มา หลายอารมณ์เกิ้น ประจำเดือนมาไม่ปกติหรือไงก็ไม่รู้” จิน่ามาถึงนางก็จิกผมเลย ผมเอามือเท้าเอวเลย

“แม้จีน่า รอนิดรอหน่อยนะ ทีเวลาหล่อนสายละ แถมฉากสำคัญอีก รอเธอไปเกือบค้อนวัน “ พี่เอพูดจิน่าหันมาค้อนขวับ ๆ

“น้องเคน เพื่อนพระเอกมาแล้วใช่ไหมค่ะ ไป ไป เตรียมขึ้นเครื่องกว่าจะไปถึงนั้งตรูดบานเลยกรู “พี่เอพูดผมเดินจะไปขึ้นเครื่อง เครื่องบินชำเหมลำเพื่อไปถ่ายทำหนังและภาพยนต์โดยเฉพาะ

“น่าเบื่อชะมัดต้องมีฉากจูบกับพระเอกที่เป็นตุ๊ดเป็นเกย์อีกอะ ตัดไปได้ไหมฉากเนี๊ยะ “ ผมได้ยินนางชะนีบ่น ผมหันไป มองหน้าเธอ เธอทำปากเบ้ หันไปทางอื่น

“ปากแบบนี้ไง ถึงได้ตกกระป๋องเร็ว แต่ที่จริงน่าจะตกไปตั้งนานแล้วนะ “ ผมพูดกับจีน่า จีน่ามองหน้าผมแบบเอาเรื่องมาก

“แกว่าฉันเหรอ ใครว่าฉันตกกระป๋อง งานรอฉันเยอะจะตายไป คิวแน่นตลอดทั้งปี ไม่เหมือนแกหรอก ละครกำลังถูกดองเพราะว่า แถมกำลังจะโดนนักข่าวแบนด้วยโทษฐานที่ตอบคำถามไม่รู้จักคิด “ นางยังพูดใส่ผมอีกนะ

“ถ้างานเธอเยอะจริง เธอมารับเล่นละครเรื่องเดียวกับฉันทำไม ไปเล่นเรื่องอื่นที่ไม่มีฉันซิ แต่คงทำไม่ได้เพราะว่าตอนนี้ทุกเรื่องฉันรับหมดแล้ว “ ผมพูด จีน่าหันมาค้อนผม

“ได้ข่าวว่าโทรมาอ่อนพี่เอ ขอละครจะเอาตังไปอัพ....” ผมพูดและเหล่อมองเธอ ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าเลย นางไปทำศัลยกรรมมาหมด

“อัพอะไรพูดดีดีนะ “ จีน่า

“ก็คงเริ่มจากคางที่บิดๆเบี้ยวๆก่อน คงไปให้หมอกระเป๋าทำให้ละซิ และ ตามลงมาด้วยนม ซีลิโคนหมดอายุหรือเปล่า ไปคนละทางกันหมดแล้ว หรือไม่ก็ไม่ผ่านอย . และขานะ เริ่มใหญ่แล้วนะไปฉีดโบท๊อกขาเรียวเพิ่มได้แล้ว ขายังกับปล่องผักตบชะวา “ผมพูดนางก็มองสำรวจตัวเองตาก็ปะหลับปะเหลือกมองผมแบบไม่พอใจที่ผมวิจารหุ่นเธอ

“นี่” นางทำท่าจะตบผม  “อย่าลองดี ไม่อย่างนั้นได้ให้หมอรื้อหน้าใหม่หมดแน่ ตั้งแต่ดั้งลงมาเลย “ผมชี้หน้าเธอ จีน่าถึงกลับชักมือกลับ ผมเดินไปหาพี่เอ เพื่อเข้าด้านตรวจพิเศษ ถ้าไม่ติดว่าผมกำลังหนีความวุ่นวายในใจผม ผมคงไม่ไปร่วมงานกับนางบ้านี้แน่นอน

“ติ๊กครับ “ ผมหันไปเจอ เคน ดาราหน้าใหม่ เขามาเล่นบทตัวรอง เป็นเพื่อนผมในเรื่อง

“กรอกขอ้มูลในใบผู้โดยสารขาเข้าและขาออกก่อนนะครับ “ เคนพูดและส่งมาให้ผมใบหนึ่ง

“เคนค่ะ แล้วของจีน่าละค่ะ” จีน่าเดินมาถามเคน นางยืนเด้งหน้าอกใส่เคนซะอย่างนั้น และหันมาเหล่มองผม ผมก็เดินออก เดินไปหาที่เขียนที่อื่นดีกว่า

“ไปขอที่พี่เอซิครับ ผมหยิบมาแค่สองใบเอง “ เคนตอบได้ดีมาก ทำให้จีน่าหน้างอไปเลย ผมแอบยิ้มที่มุมปาก ผมกำลังกรอกรายละเอียดอย่างรวดเร็ว ผมกรอกได้เร็วมากเพราะว่าผมบินอยู่บ่อยๆ ผมเงยหน้าขึ้นมาก็เจอเคน

“มีอะไรหรือเปล่าเคน “ ผมถามเคน ดารารุ่นน้องผมปีหนึ่ง เคนได้เข้าวงการเนื่องจากมาประกวดโดม่อนแมนแม้ไม่ได้ที่หนึ่งแต่ด้วยหน้าตาและเข้ากับคนได้ดีงานจึงรุมเร้าเข้ามามากกว่าอันดับหนึ่งลูกไฮโซซะอีก

“เปล่าครับ เคนแค่อยากมองหน้าพี่ติ๊ก เคนตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้ร่วมงานกับพี่ พี่หน้าใส่สมกับที่เขาพูดกันจริงๆนะครับ “ เคนพูดพร้อมเอามือท้าวคาง

“ขอบใจนะที่ชม” ผมพูดพี่เอเดินมาหาผมพอดีเลย

“ไปเข้าห้องตรวจคนเข้าเมืองกันดีกว่าค่ะน้องติ๊ก เครื่องรอแล้วพร้อมจะบิน น้องเคนกรอกรายละเอียดหรือยัง อะนิ ทุกคนเร็วๆเขา ที่ทำงานละเคลื่อนไหวราวกับเต่าคลาน พอเลิกกองปุ๊บกระต่ายเข้าสิ่ง ไม่เห็นแม้แต่เงา” พี่แอ้บ่นผมเดินนำหน้าไปติดต่อเรื่องเอกและเดินเข้าไปหาซื้อหมอนรองคอผมลืมเอามา

“พี่ติ๊ก ผมมีมาสำรองอันหนึ่งนะ ถ้าไม่รังเกียจแต่ผมซื้อมาใหม่ทั้งคู่นะ “ เคนเดินตามผมไปที่ร้านในด้านในของสนามบิน เคนส่งหมอนรองคอให้ผมใบหนึ่ง เขามีสองใบ ผมพยักหน้าและรับไปหนึ่งใบ ผมเดินแทรกเคนออกทันที ผมไม่โง่ที่จะไม่รู้ว่าเคนกำลังแจกขนมจีบให้ผมอยู่ ผมก็ปล่อยให้ทำไป เพราะว่ามันยิ่งทำให้จีน่า ตาร้อนตาไฟใส่ผม ตอนนี้นางหมดสิ้นภาพนางเองที่ใส่ซื่อและอ่อนหวานในเรื่อง ผมว่าตัวร้ายที่เล่นเรื่องนี้ชิดซ้ายเธอไปได้เลย เคนทำตัวติดกับผมแถบจะทุกฝีก้าวเลยดีกว่า ผมเหลือบมองมือถือผม มีข้อความเข้ามา เดี่ยว

“ติ๊ก เดี่ยวเป็นห่วงนะ ถึงแล้วโทรหาเดี่ยวด้วยนะ รักนะครับ “ เดี่ยวส่งข้อความมาหาผม ผมก็ปิดเครื่องมือสื่อสารทุกชนิดทันทีที่ผมขึ้นไปนั่งบนเครื่องยิน แอร์บัสเครื่องสำหรับเช่าเหมาลำ เคนเลือกมานั่งข้างๆผม หลังจากเครื่องบินทะยานสู้นานฟ้าผมก็เอนเบาะนอนลงทันที ผมใช้หมอนรองคอที่เคนให้ผมมานั้นแหละ 

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวVSติ๊ก รักนี้มีหลายคนที่ต้องเศร้า
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 25-07-2015 18:10:18

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวVSติ๊ก รักนี้มีหลายคนที่ต้องเศร้า
เริ่มหัวข้อโดย: Jinn ที่ 25-07-2015 19:20:53

เพิ่งได้มาอ่านเรื่ีองนี้ตอนรีไรท์ใหม่


โดยรวมชอบเรื่องนี้มาก แต่ที่เคยอ่านเวอร์ชั่นเก่า คาใจเรื่องของแอ้กับสรจักร อ่านถึงตอนนั้นแล้วไม่อยากอ่านเลย อยากให้มีแต่แอ้ดิวค่ะ คู่นี้เขารักกันมาแต่เด็ก ฟันฝ่าอุปสรรคมาก มีลูกกันก็ตั้งหลายคน ไม่น่าจะไปมีประเด็นกิ๊กกั๊กนอกกาย นอกใจเลย ยอมรับว่าหัวโบราณ รับเรื่องพวกนี้ไม่ได้เลย

ถ้าคนเขียนรีไรท์ใหม่แล้วตัดเรื่องราวของแอ้กับสรจักรออกไปนี่เราจะแฮปปี้และอินกับครอบครัวสุขสันต์ของแอ้และดิวเป็นอย่างมาก(คือดราม่านะมีได้ แต่อย่าหนักเลยค่ะ เห็นใจคนอ่านบ้าง)

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวVSติ๊ก รักนี้มีหลายคนที่ต้องเศร้า
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 25-07-2015 19:29:07

อ้างจาก: Jinn ที่ 25-07-2015 19:20:53  

เพิ่งได้มาอ่านเรื่ีองนี้ตอนรีไรท์ใหม่


โดยรวมชอบเรื่องนี้มาก แต่ที่เคยอ่านเวอร์ชั่นเก่า คาใจเรื่องของแอ้กับสรจักร อ่านถึงตอนนั้นแล้วไม่อยากอ่านเลย อยากให้มีแต่แอ้ดิวค่ะ คู่นี้เขารักกันมาแต่เด็ก ฟันฝ่าอุปสรรคมาก มีลูกกันก็ตั้งหลายคน ไม่น่าจะไปมีประเด็นกิ๊กกั๊กนอกกาย นอกใจเลย ยอมรับว่าหัวโบราณ รับเรื่องพวกนี้ไม่ได้เลย

ถ้าคนเขียนรีไรท์ใหม่แล้วตัดเรื่องราวของแอ้กับสรจักรออกไปนี่เราจะแฮปปี้และอินกับครอบครัวสุขสันต์ของแอ้และดิวเป็นอย่างมาก(คือดราม่านะมีได้ แต่อย่าหนักเลยค่ะ เห็นใจคนอ่านบ้าง)

 :mew1: ขอบคุณมากมายเลยที่ชอบคู่นี้ แอ้และดิว ตนแต่งก็ปวดใจกับภาคที่แล้ว เลยเอามารีไรท์ใหม่ มารื้อใหม่ พยายามให้ชัดเจนมาขึ้น พยามให้เห็นถึงความรักและร่วมฟันฝ่าอุปสรรค์มาด้วยกัน แม้จะมีช่วงผลัดพรากแต่ก็ยังรักกัน ส่วนตอนของสรจักรจะปรับแต่งไม่ให้แอ้ดูเป็นคนที่ผิด (แต่ต้องมีนิดหนึ่งนะอย่าเพิ่งหนีกันไปนะ เพราะว่าฉากนี้ดิวจะต้องไปทวงคนรักคืน )

 :L2: :L2: ให้รางวัลคนอ่าน น่ารักที่สุด

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวVSติ๊ก รักนี้มีหลายคนที่ต้องเศร้า
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 25-07-2015 22:15:56

 :hao4: หวังว่าติ๊กจะคิดได้บ้าง

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ความฝันของแอ้..มันคืออะไร/ ผมขอไปดูเขา..
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 26-07-2015 13:27:43

แอ้ ติ๊กไม่ได้มาโรงเรียนเลยผมพยายามโทรติดต่อ โทรศัพท์ก็อยู่กับพี่เอตลอดเลย พี่เอบอกว่าติ๊กยุ่งไม่สะดวกคุย เพราะว่ากำลังถ่ายละคร พี่เอบอกว่าหลังจากเลิกกองจะให้ติ๊กโทรหาแต่ติ๊กมันก็ไม่โทรหาผมเลย จะโทรไปตอนนี้ก็คนละเวลากันแล้ว ติ๊กบินไปถ่ายละครถึงกรุงโรมเลย

“แอ้ นี้พี่ดรีมโทรมาว่าช่างเข้ามาทำห้องนอนให้เซนและแซนแล้วนะ “ ดิวเดินเข้ามาในห้องนอน หลังจากที่อาบน้ำเรียบร้อยแล้วผมรีบวางโทรศัพท์ลง

“โทรหาติ๊กเหรอ “ ดิวถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่ ผมเป็นห่วงติ๊ก

“ติ๊กไม่รับโทรศัพท์แอ้เพราะไม่อยากคุยหรือเปล่าก็ไม่รู้ “ ผมพูดผมเดินไปที่โต๊ะเขียนหนังสือ ผมเปิดลิ้นชักออกมา ผมรู้สึกว่าเหมือนมีใครมาค้น ผมก็หยิบกล่องเล็กๆ ที่ผมใส่เมมโมรีการ์ดที่ดิวมันดันอัดคลิปผมกับดิวตอนที่กำลังอิบ อิบกัน ที่มัลดิฟไว้ และตอนนี้มันไม่อยู่

“ดิว เอาเมมโมรีไปหรือเปล่า “ ผมหันมาถามดิว ดิว หันมามองหน้าผม

“ไม่นิ แอ้ ทำไมอะ หายไปเหรอ “ ดิวถามผม ผมพยักหน้าผมรีบรื้อค้น ไม่น่าจะหายไปนะ

“มันอาจจะอยู่ในกระเป๋าเดินทางที่เอาไปมัลดิฟก็ได้นะ เดี๋ยวอาทิตย์นี้กลับไปดูที่บ้านก็ได้ “ ดิวพูด ผมไม่แน่ใจแต่ผมเชื่อว่าไม่มีใครเข้ามาค้นของในห้องแต่ละคนแน่ๆ ผมพยักหน้า

“นอนได้แล้วมั้ง ง่วงแล้งอะ อยากกอดแย่แล้ว “ ดิวทำเสียงอ้อนผม ผมพยักหน้า ผมเดินไปปิดไฟห้องนอน ดิวก็เปิดไฟดวงเล็กๆ ทันทีที่ผมล้มตัวลงนอน ดิวก็ดึงผมเข้าไปกอดทันที

“แอ้ดิว มีความสุขที่สุดเลย เรานี้สุดยอดนะ ลูกด่ก ดก “ ดิวมันพูดผมนี้แอบค้อน

“เซนเป็นยังไงบ้างดิว “ ผมถามดิว ผมถามถึงน้องเซน

“น้องเซนกับน้องแซนไปเรียนที่ศูนย์แล้วนะ พี่ดรีมบอกว่าเข้ากับเพื่อนๆได้ดีครูบอกว่าเข้าป.1ได้เลยนะ “ ดิวบอกผม ผมดีใจจังเลย

“ฟู่ “ ผมได้ยินเสียงดิว ถอนหายใจออกมาไม่ดังมาก

“ดิวถอนหายใจทำไมเหรอ” ผมถามดิว ดิวมองผม

“ดิวคิดถึงเด็กสองคนที่เราช่วย ไม่รู้ว่าสภาพจิตใจจะเป็นยังไง เขาเสียทั้งพ่อและแม่ไปพร้อมๆกัน “ ดิวพูดขึ้น ผมหันไปมองดิว

“เขาคงตามหาญาติได้แล้วแหละดิว ไม่เห็นเจ้าหน้าที่โทรหาดิวเลยนิ “ ผมพูดดิวพยักหน้า

“นอนเถอะดิว พรุ่งนี้ได้ตื่นไปเรียน “บอกดิว ดิว กอดผมไว้ดิวหอมแก้มผม ผมพลิกตัวเองหันมามองดิว ดิวก้มลงประกบปากผม เราจูบกันสักพัก

“วันนี้เพลียมาก วันนี้พี่เดฟพี่เอ็กซ์เทรนโคตรหนักเลย พรุ่งนี้ค่อยทำการบ้านนะ “ ดิวพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ ผมพยักหน้า ผมพลิกหันไปผมก็ค่อยหลับตาลงช้า ช้า
********************************************************************************************************************




คืนแรกกับความฝันของแอ้
         ความรู้สึกเจ็บปวดเจียนตาย เจ็บปวดที่ท้องที่ยืนนูนขึ้นมา เวลาปวดขึ้นมาทีนี้แทบขาดใจเลย  ปวดบีบเหมือนปวดเกร็งในช่องท้อง เหมือนเวลาที่ทานอะไรเข้าไปแล้วอาหารเป็นพิษ ปวดเหมือนมีอะไรมีบีบท้องไว้และคลาย บีบและก็คลายอยู่แบบนั้น

“โอ้ยย  โอ้ยยย “ คนที่ร้องอยู่ในสภาพกึ่งนั่งกึงนอน ร้องโอดครวญใหญ่เลย

“อ้าวพวกเอ็ง รีบผูกผ้าเข้าซิ คุณกิ่งแก้วเธอจะคลอดแล้ว “ เสียงคนแก่วัยเกือบห้าสิบร้องบอกผู้คนรอบข้างที่วุ่นวายหยิบโน้นหยิบนี้

“แม่กิ่งแก้วเจ็บท้องเหรอ ยายอุ่น“ ผู้หญิงแต่งตัวดีทรงผมบ่งบอกได้ว่าคนละระดับกับหญิงวัยกลางคนที่กำลังคลำท้องคนที่นอนร้องควรคราง นี้ผมกำลังเจ็บท้องเหรอ และคนหญิงสาวที่มาดูอาการ ก็จับมือพร้อมกุมไว้ หน้าตาละหม้ายคล้ายคนที่ผมคุ้นเคย แต่ด้วยทรงผมและเรือนร่างที่เป็นผู้หญิง ผมกับเห็นใบหน้า ติ๊ก

“ค่ะคุณชมจันทร์ คุณกิ่งแก้วเธอจะคลอดแล้วนะค่ะ “

“แม่กิ่ง เธอจะให้ลูกคุณพี่อีกแล้วนะ ฉันดีใจแทนแม่กิ่งจัง ฉันไม่บุญเลย แม่สักคนฉันก็ยังไม่มี “

“วันนี้วันดีมากนะเจ้าค่ะ วันนี้เป็นวันขึ้น ๑ ค่ำ เดือนห้า “ เสียงผู้หญิงแก่ตอนนี้ผ้าถูกห้อยลงมาหญิงวัยกลางคนจับมืผมไปกำผ้าที่ผูกไว้กับขื่อ เขาฟันไว้กับมือผมด้วย

“แม่กิ่งฉันรอด้านนอกนะ “ เสียงหญิงสาวที่นั่งข้างๆ บอกคนที่กึงนั่งกึ่งนอน ขาที่ตั้งขึ้นและกางออก มันเจ็บปวดจนเจียนตายเหลือที่ไหลรินออกมาตามผิวหนังเพราะไอความร้อนจากหมอดินที่ถูกตั้งไว้ข้างเพื่อให้ได้รับไอร้อน

“แม่กิ่งเบ่งเลย หัวออกมาแล้ว คุณหนูของบ่าว “

“อืมมมม เออะๆ แฮกๆ อืมมมมม โอ้ยยย “

“อุแหว๊ๆ อุแหว๊ “ เสียงเด็กน้อยร้องออกมาดังลั่นไปหมด ร่างที่อ่อนเพลียถูกจับให้นอนราบลงกับพื้น ตอนนี้ควาเจ็บปวดได้อันตะทานหายไปแล้ว

“เมียข้าอยู่ไหน เมียข้าคลอดลูกแล้วใช่ไหม “ เสียงขุนพิทักษ์ แม่ทัพฝ่ายหน้าร้องถามบ่าวในเรือนทันที

“แม่อุ่น แม่กิ่งเมียข้าให้ลูกหญิงหรือลูกชาย”

“ลูกชายเจ้าค่ะ ท่านขุนพิทักษ์“

“ลูกชายรึ ไหนข้าดูซิ “

“รอให้นางอ๊อด เอาไปอาบน้ำอาบท่าก่อนดีกว่าไหมเจ้าค่ะ มีแต่คราบเลือด ไม่น่าอุ้มหรอกเจ้าค่ะ “

“เออๆเร็ว ๆ นะ “

“แม่กิ่ง “

“พี่พิทักษ์ ฉันให้ไม่ได้ให้ลูกสาวพี่อีกแล้ว “

“ไม่เป็นไรแม่กิ่ง ไว้เราทำกันใหม่นะ “

“พี่จะทำอีกเหรอจ๊ะ “

“เอานะ แต่พี่จะรอให้เอ็งแข็งแรงก่อน นี้เพิ่งจะห้าคนเอง ทำจนกว่าจะได้ลูกสาว ไว้เชยชม “

“ฟ๊อด”เสียงหอมเสียงดัง คนที่นอนหันไปมองคนที่ยืนด้วยสายตาที่เจ็บปวด

“อ้าวชมจันทร์ มาดูกิ่งด้วยรึ” ขุนขุนพิทักษ์หันไปถามคนที่ยืน ที่ไม่เคยได้รับความรักความเอาใจใส่แม้แต่น้อยจากผู้ชายที่ได้ทำหน้าที่เป็นแม่พิทักษ์ของค่ายเลยสักนิด

“ก็แม่กิ่งให้ลูกกับพี่พิทักษ์น้องจึงเป็นห่วงจึงตามมาดูมาแล เดี๋ยวพี่พิทัพษ์ก็จะหาว่าน้องนี้ใจจืดใจดำ และน้องก็จะกลับเรือนแล้ว พี่จะขึ้นไปทานข้าวบนเรือนกับน้องหรือไม่”

“ไม่ละ ข้าจะดูแลเมียข้า เอ็งทานได้เลยไม่ต้องรอข้า “

“พี่ “ กิ่งสะกิดเตือนผู้เป็นสามี ถึงอย่างนั้นผู้หญิงคนนั้นก็ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียของสามีเธอเช่นกัน

“เอ็งเจ็บข้าจะดูแลเมียข้า “  สายตาคนที่เจ็บปวดมันช่างเหมือนมาก เหมือนสายตาของติ๊ก นี้ผมคือคนที่นอนคลอดลูกเหรอ

“มาแล้วเจ้าค่ะท่านขุนพิทักษ์ ลูกชายเจ้าค่ะ”

“ไหน หน้าตาหวานราวหญิงสาวเลยนะลูกชายข้า”

“อย่าพูดอย่างนั้นซิเจ้าค่ะ ต้องบอกว่าหน้าเกลียดหน้าชังนะเจ้าค่ะ เขาห้ามชมเด็กเล็กกันนะเจ้าค่ะ มันไม่ดีเจ้าค่ะ “

“แม่กิ่งดูหน้าลูกชายข้าซิ หน้าตาหวานราวกับเจ้าเลยนะ ดีนะที่มีไอ้จู๋ไม่งั้นคิดว่าเป็นลูกสาวข้าแน่ๆ ฮาๆ “

“ข้าให้ชื่อเคเชนทร์  ข้าได้ช้างเผือกจากในป่ามาหนึ่งเชือก ดังนั้นข้าจึงให้ลูกชายข้าว่าเคเชนทร์ “ผู้ชายที่แต่งตัวเหมือนทหารในวัง ผมก้มหน้องใบหน้าเด็กน้อยเขาช่างเหมือน เหมือนน้องเซนมากผมคิดว่าน่ะ ผมเอี้อมไปแนะหน้าเขา

“แม่กิ่งฉันเจ็บปวดที่คุณพี่ดูแลและรักแต่แม่กิ่ง ทำไมฉันถึงไม่มีบุญได้อุ้มลูกกับเขาบ้าง คุณพี่คงรักฉันบ้างนะแม่กิ่ง “เสียงนี้ก่องอยู่ในหัวผม

“แฮ้กๆ “ ผมสะดุ้งตื่นขึ้นซะก่อนเด็กทีผมอุ้มไว้ในอ้อมกอดและผมเองยังเป็นคนคลอดเขาเองอีกและเสียงของความเจ็บปวดของอีกคนที่ไม่ได้รับความรักจากชายที่ตัวเองรัก

“แอ้ “ ผมสะดุ้งอีกครั้งดิว สะกิดเรียกผม พร้อมหันไปเปิดไฟที่หัวเตียง ดิวมองผม

“เป็นอะไรไปแอ้ ดูซิเหงือแตก ร้อนเหรอ แต่แอร์ก็เปิดอยู่นะ “ ดิวถามผม ผมกำลังกลืนน้ำลายลงคอ ผมฝัน ฝันว่ากำลังคลอดลูกและ มีผู้หญิงที่มีแววตาเศร้าสร้อยจากการที่คนรักไม่ดูแลหรือสนใจเขาเหมือนติ๊กมาก และคนที่เป็นพ่อของเด็กที่ผมให้กำเนิดก้เป็นดิว หรือว่าเราคิดมากไปจนเก็บไปฝัน

“ว่าไงแอ้” ดิว

“ฝันนะ “ ผมพูด

“ฝันร้ายเหรอ แอ้ “

“ก็ไม่เชิงอะ ไม่เป็นไรแล้วดิว “ ผมพูดดิวเอามือมาปาดเหงือที่หน้าฝากผมออก

“ดิวไปเอาน้ำมาให้นะ “ ดิวพูดและเดินออกจากห้องไป ลงไปเอาน้ำมาให้ผม ผมก้มลงมองพุงผมเอง ผมเคยให้กำเนิดเขาจริงเหรอ ๆ  ดิวถือแก้วน้ำเข้ามาและส่งให้ผม ผมรับมาดื่ม

“ดีขึ้นไหมแอ้ ฝันเรื่องอะไรอะ ปกติแอ้ก็ไม่ค่อยฝันนะ “ ดิวถามผมด้วยความเป็นห่วง

“ช่างมันเถอะ” ผมตัดบทเพราะว่าถ้าผมเล่าไปดิวคงบอกว่าผมคิดเรื่องติ๊กและเรื่องเซนมากไป จนเอามาประติดประต่อ ผมก็ล้มตัวลงนอนต่อ
-
-
-
 ความฝันคืนที่สอง ผมหลับตาลง หลังจากเสร็จภาระกิจเรื่องบนเตียงกับคนที่นอนข้างๆ พอเสร็จก็แสนจะเพลีย ดังนั้นทันทีที่หัวผมถึงหมอนก็หลับปุ๋ยเลย
  “คเชนทร์ มาหาแม่ซิลูก” เสียงหญิงสาวร้องเรียกเด็กชายที่กำลังหัดเดิน เด็กน้อยผมจุก ไม่ได้สวมเสื้อสวมแค่กางเกงหมือนจูงกระเบน หรือชุดของกุมารทองสมัยนี้วิ่งเล่นตอนนี้อุ้มท้องโยอีกคน

“คุณกิ่งเจ้าค่ะ อิฉันพาแม่เรียม จะให้มาดูแลคุณคเชนทร์ ลูกคุณกิ่งนะเจ้าค่ะ”ผมหันไปมองผู้หญิงที่ผมจะเอาดูแลลูกผม ลูกๆ อีกสี่คนกำลังวิ่งเล่นกันอยู่ ผมมองผู้หญิงที่ก้มกราบผม ทันทีที่เงยหน้าขึ้น ผมเห็นใบหน้าแม่ของเซนซ้อนขึ้นในความฝัน

“อิฉันจะดูแลคุณหนูด้วยชีวิตของอิฉันเลยเจ้าค่ะ “ ผมพยักหน้า และคเชนทร์กับแม่เรียมดูเข้ากันได้ดี แม่เรียมดูแลได้ดีเหลือเกิน

“ฉันเจ็บปวดเหลือเกิน แม่กิ่ง คุณพี่ไม่ขึ้นไปดูดำดูดีฉันเลบ แม่กิ่ง ฉันควรทำยังไง “ น้ำตาคนที่เจ็บปวดเพราะความรัก

“ฮือๆ “ เสียงร้องไห้สะอึกสะอื่น

“แอ้ แอ้ เป็นอะไรแอ้ “ ผมสะดุ้มสุดตัวดิวเรียกผม

“เป็นอะไรร้องไห้ทำไม แอ้ “ ดิวถามผม ผมส่ายหัวว่าไม่ได้ร้องนิ มือดิวมาแตะแก้มผม แก้มผมเปียกจริงๆด้วย ผมร้องไห้กับความฝันตัวเองเหรอ

“ฝันอีกแล้วเหรอ แอ้ต้องเล่าให้ดิวฟังแล้ว สองคืนติดแล้วนะ มีอะไรหรือเปล่าเครียดมากไปหรือเปล่าแอ้ หึ!” ดิวถามผม ผมส่ายหัวว่าไม่มีนิ มีแค่เรื่องติ๊ก ผมมองหน้าดิว ผมควรจะเล่าดีไหม

“แอ้ฝัน ฝันตัวเองเป็นผู้หญิง ฝันว่าแอ้ คลอดลูก และเด็กคนนั้นหน้าตาเหมืนเซนเลยดิว มันเป็นยุคต์ไหนแอ้ไม่แน่ใจ เหมือนในเรื่องสีแผ่นดิว หรือนางทาสอะไรประมาณนี้ดิว “ ผมเล่าให้ดิวฟังดิวทำหน้าเหวอและ

“ฮาๆ  แอ้ ดูหนังมาไปหรือเปล่า โอ้ยย อันนี้ไม่ใช่ฝันร้ายนะแอ้ “ดิวซิขำผมใหญ่เลย

“ในฝันมีดิวด้วยนะ แต่งชุดเหมือนขุนศึก ประมาณนั้น” ผมพูดเบาๆ

“ฮาๆ  ชัดเลยหนัง ไม่พระณเรศรก็เรื่องบางระจันแน่ๆ แอ้ ดูหนังมากไปแอ้ ฮาท้องแข็งเลยนะ เนี๊ยะ” ดิวมันขำผมเป็นขำผมตายเลยนะ

“และแอ้ยังฝันถึงติ๊กอีกด้วยนะ “ผมหันมามองในยุคต์ผู้ชายมีเมียได้หลานคนนี้มันมีเมียทีเดียวสองคนเลยเหรอ ผมหันขวับไปมองดิว ดิวสะดุ้งมองหน้าผม

“ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ “ ผมตีด้วยหมอนที่ผมใช้หนุ่นนี้มันมีเมียสองคนเลยเหร “โอ้ยย หยุด แอ้ ตีดิวทำไม ไปทำอะไรให้ เดี๋ยวซิ ใส่ไม่ยั้ง1เลย” ดิว   “หมับ” แขนผมถูกจับให้หยุดตี ผมลืมตัวตีดิวไปซะหลานทีเลย

“ฝันอะไรเกี่ยวกับติ๊กแล้วมาตีดิวทำไม เจ็บนะเนี๊ยะ” ดิวบ่นผมอุบเลย

“นอนเถอะแอ้ มันแค่ความฝัน ช่วงนี้แอ้คงกังวลมากไป กังวลหลายเรื่องเลย ไหนจะเรื่องเซน ไหนจะเรื่องติ๊กอีก สงสัยต้องหาอะไรให้แอ้ทานมั้งแล้วลดความเครียดบ้าง “ ดิวบ่นผม ผมค่อยเอนตัวลงนอนอีกครั้งทำไมผมฝันได้ประติดประต่อกันแบบนี้ละ

ความฝันคืนที่สาม ผมไปออกงานกับขุนพิทักษ์(ก็คือดิว) ในเมืองหลวงไปพร้อมกับแม่ชมจันทร์ แต่พี่ขุนพิทักษ์หันมาดูแลแต่ฉัน ทำไมพี่ขุนพิทักษ์ถึงไม่รักแม่ชมจันทร์เท่ากับที่พี่รักฉันละ สายที่เจ็บปวดมันทำให้ฉันนี้ไม่ได้มีความสุขไปด้วยเลย

“เกิดอะไรขึ้นนะพี่ขุนพิทักษ์” ทันทีที่เรือสำปั้นมาเทียบจอดที่บ้าน บ่าวมากมายกำวุ่นวายเหมือนงบหาอะไรสักอย่าง ตอนนี้น้ำท่วมตลิ่งเพราะว่าเป็นหน้าน้ำหลาก

“เกิดอะไรกันขึ้นพวกมรึงลงไปทำอะไรกันในน้ำนั้นรึ” พี่ขุนพิทักษ์ถาม

“คุณท่านค่ะ คุณหนูคเชนทร์ร้องลงไปนั่งเรือเล่นกับแม่เรียมเจ้าค่ะ และเรือเกิดล้มเจ้าค่ะ “ พอได้ยินแบบนั้นคนเป็นแม่ถึงกับหัวใจสลาย กิ่งล้มทั้งยืนดีที่ขุนขุนพิทักษ์รับร่างเธอไว้

“กิ่ง กิ่ง “ ขุนขุนพิทักษ์

“พี่ขุนพิทักษ์ ลูกฉัน “

“ลูกไม่เป็นอะไรหรอกแม่กิ่ง “ ขุนขุนพิทักษ์ตอบภรรยา

“เจอแล้วเจ้าค่ะ “ คนที่งบอยู่ในน้ำ อุ้มร่างลูกชายของแม่กิ่ง (น้องเซน) ที่ตัวซีดเผือกขึ้นพร้อมกับร่างของแม่เรียมอีกคนที่ไม่มีลมหายใจแล้วเช่นกัน

“ฮือๆ  ลูกแม่ ฮือๆ “

“ตอนที่งมอยู่ ร่างแม่เรียมกอดคุณหนูไว้แน่นอยู่ใต้เรือที่คว่ำขอรับ “ บ่าวผู้ชายพูด

“แม่เรียมไหนบอกจะดูแลลูกฉันไง ฮือๆ  “ ผมร้องไห้ออกมา ผมเหมือนไขว้ขวาหาลูกผม ตอนนี้ภาพนั้นหายไปแล้ว

“คุณแอ้ คุณแอ้ ฉันขอโทษที่ฉันดูแลเขาไม่ดี ฉันพาเขามาคืนให้คุณ เขารักคุณมากนะค่ะ ฉันฝากลูกเซนด้วย ไม่ซิ เขาไม่ใช่ลูกฉัน เขาเป็นลูกคุณ “

“อย่าเพิ่งไปซิครับ อย่าเพิ่งไป แม่น้องเซนอย่าเพิ่งไป “

“แอ้ แอ้ แอ้ “ ดิวเรียกผมจนผมได้สติ ผมนั่งอยู่และผมเหมือนพยายามเรียกใครไว้ที่ตรงปลายเตียงผม ดิวมองหน้าผม

“ฝันอีกแล้วเหรอแอ้ และนี้เรียกใครอย่าเพิ่งไป “ ดิวถามผม ผมหันมามองดิว ดิวรีบ หยิบกระดาษทิชช้าซับเหงือที่หน้าผม

“แม่ของเซน เขาอยู่ปลายเตียงนี้ไงดิว เขาบอกว่าเขาดูแลเซนไม่ดีในชาติก่อน นี้เขาเอามาคืนให้แอ้ ดิว แอ้ ยังฝันอีกนะว่าเซน จมน้ำ ดิว ดิว แอ้เป็นห่วง โทรหาพี่ดรีมได้ไหมดิว “ ผมพูดด้วยน้ำเสียงละล้ำละลัก

“เว้ยย แอ้พูดเป็นเล่นนะ “ ดิวร้องออกด้วยความตกใจดิวรีบเปิดไฟในห้องทันที และกลับขึ้นมาบนเตียง

“แอ้ แอ้ ใจเย็นๆ ตอนแอ้ก็คุยกับลูกๆแล้วนิ “ดิวกอดผม ผมเหมือนเหนื่อยมากหายใจหอบด้วย คงเพราะอเดนาลีนในร่างกายผมมันสูบฉีดมากจากความฝัน

“แอ้ไม่มีอะไร แอ้คิดมากไป ดิวต้องถามพ่อแล้วว่าเอาอะไรให้แอ้กินดี แอ้ดูเครียดมากเกินไปแล้ว แอ้เล่นเอาเรื่องนั้นเรื่องนี้มาประติดประต่อฝันกันขนาดนี้เลยนะแอ้  “ ดิวปลอบผม ดิวเอามือมาลูบหลังผมแต่ก็มีแอบบ่นผม ผมเครียดมากไปจริงเหรอ ไม่เห็นมีท่าทีว่าผมจะเครียดอะไรเลยนะ  ผมเริ่มสงบลง 

“ดื่มน้ำไหมแอ้ ดิว ...”ดิวบอกว่าจะลงไปเอาน้ำให้ผม แต่ผมยกมือว่าผมโอเค ดิวก็ค่อยดันผมนอนลง ดิวกอดผมทันที ผมคิดมากไปจนเอาไปฝันเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนี้เลยเหรอ แต่ความฝันสุดท้ายนี้แม่ของเซนมายืนที่ปลายเตียงนี้จริงๆนะ

“หมับ “ ดิวกอดผมจากด้านหลัง  “นอนพักได้แล้วแอ้ ดิวรักแอ้นะ ดิวเป็นห่วงนะแอ้ “ ดิวพูดและพร้อมจับมือผมไปหอมเบาๆสองผมค่อยหลับตาลงอีกครั้ง ผมจะไม่ทิ้งน้องเซนเด็ดขาด ผมจะรักเขาให้เหมือนที่ผมรักลูกผม ผมสัญญา

***********************************************************************************************************************

ดิว ผมตื่นมาตอนเช้าเหมือนทุกวัน วันนี้เป็นวันที่สามแล้วนะที่แอ้ฝัน ถามว่าผมกังวลก็กังวลนะ กลัวก็กลัว นี้มันเกิดอะไรขึ้นกับผมและแอ้กันแน่ ผมคิดว่าแอ้เครียดมาเกินไป

“ดิว แอ้มันเป็นอะไรวะสีหน้าไม่ค่อยดีมาสองสาววันแล้วมรึง “ ไอ้เดี่ยวมันถามผม ไอ้เดี่ยวพอไอ้ติ๊กไม่อยู่มันก็ไปนัวเนียไอ้ปูต่อไอ้นี้ แต่ผมอยากให้มันเลือกคนที่รักมันดีกว่านะ ผมหันมามองไอ้เดี่ยว

“แอ้ฝันร้ายนะ “ ผมพูดกับไอ้เดี่ยว

“ตกลงมรึงรับเด็กที่มาเรียนเทควันโดกับแอ้ เป็นลุกจริงๆเหรอวะ “ ไอ้เดี่ยวมันถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่ แอ้เดินขึ้นมาแล้ว แอ้ไปห้องน้ำกับต้นข้าวและบลู เห็นว่าอาทิตย์หน้าแล้วซิที่ต้นข้าวกับบลูต้องไปเรียนที่กรุงเทพกัน

“แอ้ “ ผมเรียกแอ้ แอ้นั่งลงข้างผมในห้องเรียน

“ประกาศ นายศักรินทร์และนายศุภมงคลเชิญที่ห้องครูใหญ่ตอนนี้ด้วยครับ ขอบคุณครับ “ เสียงประกาศตามสายเรียกผมกับแอ้ไปพบที่ห้องครูใหญ่ ก็คือห้องพี่ตุ๊นั้นเอง ผมสองคนลุกขึ้น

“เห้ยทำไมอาทิตย์นี้มรึงเข้าออกห้องพี่ตุ๊เป็นว่าเล่นเลยวะ “ ไอ้หลุยส์มันถามผม ทุกคนมองผมสองคน ผมเดินออกมาเกิดอะไรขึ้นอีกนะ แอ้ดูสีหน้ากังวลมากขึ้นกว่าเดิมอีก ผมกุมมือแอ้ไว้

“ก๊อกๆ “ผมเคาะประตูห้องพักพี่ตุ๊ และเปิดเข้าไปทันทีผมเข้าไปในห้อง มีเจ้าหน้าที่ ผมดูจากเครื่องหมายมาจากกรมประชาสงเคราะห์ 

“นั่งลงซิศักรินทร์ ศุภมงคล “ พี่ตุ๊บอกผม ผมยังทำหน้างงอยู่เลยมีเรื่องอะไรอีก

“นี้เป็นเจ้าหน้าที่กรมประชาสงเคราะห์ ที่รับเด็กสองคนที่เราช่วยไว้ไปดูแล เด็กสองคนนั้นไม่มีญาติทีไหน เพราะว่าพ่อของเด็กกับแม่ของเด็กเพิ่งจะแต่งงานกัน เขามีลูกติดมาด้วยกันทั้งคู่ “ พี่ตุ๊บอกผม เด็กที่ผมช่วยไว้วันก่อน

“พ่อของเด็ก เพิ่งย้ายมาจากภูเก็ตเขาศูนย์เสียครอบครัวไปตอนเกิดสึนามิ และแม่ของเด็กก็ไม่มีพ่อแม่หรือญาติพี่นอ้ง มีแค่ยายเขาก็เสียไปนานแล้วและเขาก็เลิกกับสามีหลายปีแล้ว จนมาเจอกันเลยมาแต่งงานกันและในวันที่เขาจะย้ายไปประจำเป็นครูชายแดนกันก็ดันเกิดอุบัติเหตุซะก่อน”พี่ตุ๊เล่าเหตุการณ์ทุกอย่างเจ้าหน้าที่คงไปสืบมานั้นเอง

“แล้ว” ผมจะเอ่ยถามพี่ตุ๊

“เด็กนั้นไม่ยอมที่จะอยู่ที่ศูนย์เลย เขาอยากเจอคุณสองคนตอนนี้  “ เจ้าหน้าที่บอกผม ผมหันไปมองหน้าแอ้

“เธอสองคนจะไปหรือไม่ตามใจนะ พี่ไม่บังคับ “พี่ตุ๊บอกผม ผมหันมามองหน้ากันอีกที

“ผมไปดูก่อนแล้วกันพี่ตุ๊” ผมพูด เจ้าหน้าที่พยักหน้า ผมลุกขึ้นและออกไปพร้อมกับเจ้าหน้าที่ผมนั่งรถตู้ออกไปกัน เด็กสองคนนั้นอยากเจอผมกับแอ้เหรอ บางที่ผมก็คิดว่ามันเป็นเรื่องของโชคชะตาหรือความบังเอิญกันแน่ แถมเกิดขึ้นติดติดกันเลยตั้งแต่เซน และแซนและเด็กสองคนนี้อีก แถมแอ้ยังมาฝันอะไรก็ไม่รู้  ไม่จริงนะ มันไม่มีอะไรพิสูจน์ได้สักหน่อย

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ความฝันของแอ้..มันคืออะไร/ ผมขอไปดูเขา..
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 26-07-2015 15:01:22

สงสัยจะได้ลูกเพิ่มอีกแล้วแน่เลย

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ความฝันของแอ้..มันคืออะไร/ ผมขอไปดูเขา..
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 26-07-2015 15:21:40

 :really2: ครอบครัวลูกดกจริงๆได้มาอีกสองแน่ๆ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว สมาชิกใหม่อีกสองครบสิบคนพอดี
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 26-07-2015 17:28:51

        ผมไปที่สำหนักงานกรมประชาสงเคราะห์ที่ดูแลและคุ้มครองเยาวชน ผมเดินเข้าไปด้านในสำหนักงาน มีหลายหน่วยงานตั่งอยู่ในตึกนี้ ผมเดินตามเจ้าหน้าที่เข้าไป 

“น้องเขาอยู่ห้องโน้นค่ะ “ เจ้าหน้าที่ในนั้นบอกผม ชี้ไปอีกห้องหนึ่ง ผมเดินไปกับแอ้ ผมมองผ่านกระจก เห็นนั่งกันหน้าหง๋อยเลย อีกคนที่ได้รับบาดเจ็บมีผ้าก๊อซแปะหัวไว้

“ชื่อซีอายุ 8 ปี กับ 3 เดือน และอีกคนชื่อแซ๊ก อายุ 8 ปี พอดี “ เจ้าหน้าที่ส่งแฟ้มให้ผม ผมพยักหน้า และเปิดประตุเข้าไปด้านใน เด็กสองคนมองหน้าผม

“จะให้เจ้าหน้าที่อยู่ด้วยไหมค่ะ” เจ้าหน้าที่ถามผมสองคน

“ไม่ดีกว่าครับ ผมคุยกันเองดีกว่า “ ผมบอกแอ้และผมนั่งลงตรงหน้าเด็กที่ผมช่วยไว้วันก่อน

“คุณทำไมไม่ช่วยแม่ผม “ เด็กคนที่ชื่ซีถามผม

“คุณรู้ไหมว่าชีวิตผมสองคนเป็นยังไง “ ซียังคงยิงคำถามใส่ผม ไม่หยุด ผมหันมามองแอ้

“ซี ฉันรู้ว่านายคิดว่ามันเป็นความผิดชองฉันสองคน แต่ฉันก็พยายามช่วยเขาแล้วนะ ฉันขอโทษ” ผมพูดกับคนที่ถามผม น้ำตาทั้งคู่ไหลรินลงมาอาบแก้ม

“นายสองคนไม่อยากไปอยู่ที่ศูนย์ใช่ไหม” แอ้ถามซีและแซ๊ก

“ผมไม่อยากไปอยู่ที่นัน ฮือ ๆ ผมไม่อยากเป็นเด็กกำพร้า ฮือๆ  “ ซีพูดและปากน้ำตาที่อาบแก้มผมหันมามองหน้าแอ้

“ไปกับฉันไหม “ ผมถามซี ซีเงยหน้ามองผมและแอ้ น้ำตายังไหลริน

“ไปอยู่กับฉันไหม ฉันยินดี ที่จะดูแลเธอสองคนนะ “ ผมพูดกับซีและแซ๊ก แอ้พยักหน้าว่ายินดีนะ

“เอาเป็นว่าฉันจะรับรองดูแลเธอทั้งคู่ ให้ได้เรียนหนังสือ “ ผมพูดและลุกขึ้น แอ้หันมามองผม ผมเดินออกไปที่หน้ห้อง ผมเดินตรงไปหาเจ้าหน้าที่คนที่พาผมเข้าไปคุยกับซีและแซ๊ก

“ผมคุยกับเด็กแล้วผมยินดีจะดูแลเขาทั้งคู่และเขาสองคนก็ยินดีที่จะไปอยู่กับผมและครอบครัว   “ ผมบอกเจ้าหน้าที่แน่นอน เขาต้องมองว่าผมยังเป็นนักเรียนอยู่เลยจะดูแลได้อย่างไร

“ผมจะโทรให้พ่อผมมารับรองอีกที พลเอก นายแพทย์ ภาณุเดช “ ผมบอกเขาผมก็หยิบมือถือขึ้นมา ผมเล่าให้พ่อผมฟังแล้วว่าผมได้ไปช่วยเด็กไว้สองคน แต่ผมไม่รู้ว่าเขาจะเป็นยังไงตามหาญาติได้ไหม

“พ่อ “ผมเรียกพ่อผม

“งานเข้าอีกแล้วหรอลูกกรู “ พ่อผมฟังจากน้ำเสียงผม

“พ่อจำที่ผมเล่าได้ไหมพ่อว่าผมไปช่วยเหลือเด็กที่รถชนหลักกิโลเมตรข้างทางและพ่อแม่เขาเสียชีวิตตรงนั้นเลย พ่อตอนนี้เจ้าหน้าที่ติดต่อหาผม เด็กสองคนนั้นอยากเจอผมและแอ้ เขาไม่อยากไปอยู่ที่ศูนย์ ผมจะรับรองพาเขาไปอยู่กับเราได้ไหมพ่อ ผม...” ผมพูดอธิบายให้พ่อผมฟัง ยังไม่ทันได้จบ

“ได้ซิ แล้วเราจะรับรองเขาได้ไหม ให้พ่อไปไหม พ่อกำลังจะกลับจากโรงพยาบาลจังหวัด อีกสามสิบนาทีถึงแยกที่ไปโรงเรียนเรานั้นแหละ “พ่อผมบอกผม

“ครับพ่อผมอยากให้พ่อมารับรองเพราะว่าเขาไม่เชื่อว่าผมจะดูแลเด็กสองคนนี้ได้ งั้นดิวรอพ่อที่นี้นะ เจอกันครับพ่อ “ ผมพูดด้วยความดีใจ ผมกดวางสาย และหันไปหาเจ้าหน้าที่

“พ่อผมกำลังเดินทางมา อีกสามสิบนาที “ผมบอกเจ้าหน้าที่

“งั้นดิฉันจะเตรียมเอกสารไว้ให้เลยนะค่ะ “ เจ้าหน้าที่บอกผม ผมเดินเข้าไปในห้องที่เด็กสองคนนั่งอยู่แอ้ก็นั่งอยู่ดูเด็กสองคนหยุดร้องไห้แล้ว

“รอพ่อภามารับรองให้อีกทีแอ้ “ ผมบอกแอ้ แอ้พยักหน้า ผมมองเด็กสองคนดูท่าทางอิดโรย

“หิวข้าวกันไหม ระหว่างรอคุณปู่ไปอะไรกินกันก่อนดีกว่า “ผมบอกเด็กๆและแอ้ เพราะว่านี้มันเที่ยงแล้วด้วย เด็กๆลุกตามผมสองคนออกมา

“ผมจะพาเด็กไปหาอะไรทานที่ร้านอาหารใกล้ๆนี้ก่อนนะครับเพราะว่านี้เที่ยงแล้ว พ่อผมมาก็คงเข้ามาบ่ายโมงเลย ยังไงรอบกวนเตรียมเอกสารให้พ่อผมด้วยนะครับ ที่จะรับรองเด็กสองคนนี้” ผมบอกเจ้าหน้าที่ ผมเดินออกมาเดินไปที่ร้าน สำนักงานนี้ตั้งอยู่เป็นตึกแถว สามคูหาติดกันและด้านข้างมีร้านอาหารอยู่ ผมเข้าไปนั่งที่โต๊ะ เด็กๆเดินไปดูว่าจะทานอะไรดี ร้านนี้เป็นร้านข้าวราดแกง ครัวใต้ ก็คืออาหารใต้นั้นเอง ผมดูทางที่ซีสั่งอาหารเขาไม่ทานเผ็ดเลย ส่วนแซ๊กนี้แกงไตปลา แสดงว่าอยู่ใต้มาแน่นอน

“เราชื่อซีใช่ไหม “ผมถามคนที่ผมกอดรัดออกมาจากรถ คนนี้ใจเด็กมากผมเห็นผ้าที่พันมือคือเขาพยายามดึงเข็มขัดนิรภัยที่รัดตัวเขาไว้แน่นให้ออก จนมันบาดมือตัวเอง

“ครับ ผมชื่อซี ผมเป็นลูกแม่พิมพ์ ส่วนคนนี้ชื่อแซ๊ก เป็นลูกคุณอาอดุลย์ “ ซีบอกผมและแนะนำแซ๊ก ผมดูจากประวัติ ใช่ซีเป็นลูกติดผู้หญิง ส่วนแซ๊กเป็นลูกติดผู้ชายและทั้งคู่ก็ตกลงอยู่ด้วยกันพร้อมทำเรื่องย้ายไปเป็นครูชายแดนกันทั้งคู่

“ฉันจะรับเธอสองคนเป็นลูกฉันและ แอ้ “ ผมบอกเด็กสองคนมองผมกับแอ้สลับไปมา

“คุณสองคนเป็นแฟนกัน “ ซีถามผม

“ใช่แต่ แค่ยังเปิดเผยไม่ได้เท่านั้น แต่ฉันสองคนมีลูกๆที่บ้านอีกนะ เธออายุ 8 ขวบกันก็คงเป็นพี่คนโต และตอนนี้ฉันรอคุณปู่มาเซนรับรองว่าฉันสองคนดูแลเราได้” ผมพูดซีพยักหน้าและยังคงทานต่อ ดูท่านจะหิวใช่เล่นนะเนี๊ยะ

“นี้หิวขนาดนี้เลยเหรอ” แอ้ถามทั้งคู่

“ผมสองคนไม่ได้ทานข้าวตั้งแต่เมื่อวาน “ ซีพูดแซ๊กพยักหน้าแถบจะไม่พูดเลย พูดน้อยต่อยหนักหรือเปล่านะ  ผมรอจนเด็กสองคนทานข้าวกันหมดจานแถมเบิ้นอีกต่างหากคนละสองจานเลยแหละ

“กริ้ง “เสียงกริงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ผมรีบกดรับสายทันทีพ่อผมโทรมาหาผม

“พ่ออยู่ไหน” ผมถามพ่อผม

“พ่อขึ้นมาบนสำนักงานแล้ว เจ้าหน้าที่เขาแจ้งว่าเราพาเด็กๆไปทานข้าว” พ่อผมถึงในสำนักงานแล้ว

“ครับพ่อผมจะไปเดี๋ยวนี้” ผมบอกพ่อผม และหันมามองซีและแซ๊ก

“เอิ๊ก” ซีเพลอเรอออกมาซะดังเชียวคงอิ่มมาก

“คิก คิก คิก กินอิ่มเกินไปจะปวดท้องเอานะ ซี “ แอ้ขำซี

“ผมขอโทษครับ “ ซีพูด ผมก็ลุกขึ้น

“แอ้พ่อมาแล้วอยู่ด้านในแล้วด้วย ไปครับคุณปู่มาถึงแล้ว” ผมบอกเด็กๆ ผมเดินไปจ่ายเงินค่าอาหารและพาเด็กสองคนเดินขึ้นไปบนสำนักงาน เจ้าหน้าที่เรียกผมเข้าไปในห้องประชุมเล็ก พ่อผมกำลังกรอกเอกสารอยู่ ผมกับแอ้ยกมือไหว้พ่อผมเป็นเรื่องปกติแล้ว

“ซี แซ๊ก ไหว้คุณปู่ซิ “ ผมบอกเด็กสองคน 

“หวัดดีลูก “พ่อผม รับไหว้ซีและแซ๊กและหันกลับคุยกับเจ้าหน้าที่ต่อ

“ลูกผมเขาสามารถดูแลเด็กสองคนนี้ได้แน่นอน เขาจะมีที่พักมีอาหารการกิน และได้เรียนหนังสือทำที่เขาอยากจะเรียน ผมขอยืนยัน” พ่อผมบอกกับเจ้าหน้าที่ระดับสูงของสำนักงาน เขาก็พยักหน้าแน่นอน ตำแหน่งพ่อผมไม่ธรรมดาอยู่เป็นถึงผอ.โรงพยาบาลและ มีตำแหน่งในค่ายทหาร มันรับรองได้อยู่แล้ว

“จะรับเด็กไปวันนี้เลยหรือเปล่าครับท่าน”

“ดิวกับแอ้จะกลับที่บ้านเลยไหม “ พ่อถามผม เสาร์อาทิตย์นี้พี่เดฟ พี่เอ็กซ์ไม่มาเทรน พี่เดฟ กับพี่เอ็กซ์บอกว่าเพื่อนจะมาเลี้ยงที่จะไปฝึกอีกรอบ

“ว่าจะกลับพ่อ เออ ดิวมีเรื่องจะคุยกับพ่อเรื่องแอ้ “ ผมบอกพ่อ ผมพูดเชิงกระซิบกับพ่อผม พ่อพยักหน้า

“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวท่านรอเอกสารจากเลขาฯผมสักครูนะครับ เดี๋ยวผมขอตัวพอดีมีเดินทางไปประชุมจังหวัด “ เจ้าหน้าที่พ่อผมคุยธุระอยู่ขอตัวไปทำงานของเขาต่อ ผมนั่งลงข้างๆพ่อ

“เดี๋ยวเราจะไปไหนกันอะครับ” ซี ถามขึ้น

“ไปอยู่บ้านคุณปู่ ไปเข้าห้องน้ำก่อนก็ได้นะ เอกสารเรียบร้อยเราจะเดินทางกันเลย “ ผมบอกซี ซีหันไปมองแซ็ก

“มรึงจะไปห้องน้ำเปล่า” ซี พ่อผมสะบัดหน้าไปมอง ผมก็ยิ้มน้องเขาเปรี้ยวพ่อ

“ไปซิ “ แซ๊คตอบนิ่ม และพากันเดินออกไปเข้าห้องน้ำ

“เปรี้ยวน่าดู “ พ่อผม แอ้กับผมยิ้มๆ ให้พ่อผม 

“พ่อแอ้เป็นอะไรก็ไม่รุ้สงสัยจะเครียดมากฝันเป็นตุเป็นตะเลยนะพ่อ” ผมบอกพ่อแอ้สะบัดหน้ามามองผม

“ดิว กรุไม่ได้ฝันเรื่อยเปื่อยนะ “ แอ้ทำท่าจะโบกผม

“เป็นอะไรไปลูกแอ้ เครียดอะไรมากไปหรือเปล่า แล้วฝันอะไรละเล่าให้พ่อฟังซิ “ พ่อผมหันไปทางแอ้ พ่อผมถามแอ้ แอ้มองหน้าผม

“พ่อแอ้ฝันถึงแม่น้องเซนแต่ไม่ใช่ตอนนี้ แอ้ไม่รู้ว่ายุคในเวลาไหน แอ้ฝันว่าแอ้เป็นแม่ แอ้คลอดเขา” แอ้เล่าให้พ่อผม ผมหยักไหล่ แน่นอน หมอไม่ค่อยเชื่อเรื่องเล้นลับ ต้องมีที่มีที่เป็นและพิสูจน์ได้พ่อผมหันไปฟังแอ้ต่อ

“พ่อแอ้ฝันเหมือน มันเกิดขึ้นกับแอ้ และคืนสุดท้ายแอ้ฝันว่าแม่ของแซนเขามาบอกว่าเขานำลูกแอ้มาคืนให้แอ้แล้ว แอ้รู้ว่ามันยากที่จะเชื่อ “แอ้พูดกับพ่อ พ่อผมพยักหน้า พ่อเข้าใจได้ไงอะ

“พรุ่งนี้พาเด็กๆทำบุญที่วัด พาซีและแซ๊ก เซนและแซนด้วย ให้เขาทำบุญให้พ่อแม่ของเขาแล้วกัน เพื่อว่าอะไรจะดีขึ้น “ พ่อบอกผมและแอ้

“เราจะไปวัดไหนละพ่อ “ ผมถามพ่อ

“วัดนี้ ขับรถไปประมาณ หนึ่งชั่วโมง วัดนี้พ่อกับภีมเคยพาแอ้กับดิวไปให้หลวงพ่อท่านตั้งชื่อให้ “พ่อผมบอกผมซีและแซ๊ดเดินกลับมาแล้ว และเจ้าหน้าที่เอาเอกสารการรับรองดูแลเด็กทั้งสองมาให้พ่อผมเรียบร้อย

“งั้นกลับกันเลยแล้วกันนะครับ ขอบคุณครับ “ พ่อผมบอกเจ้าหน้าที่ผมเดินลงมา พ่อขับรถเบนซ์ของพ่อมาเอง

“พ่องั้นไปส่งดิวที่โรงเรียนดิวจะขับรถดิวกลับไปด้วย “ ผมบอกพ่อผม

“แอ้ขับรถให้พ่อเองดีกว่าพ่อจะได้พัก “ แอ้บอกพ่อผม พ่อผมพยักหน้า ผมขึ้นรถพ่อผม พ่อผมขับพาผมมาส่งที่โรงเรียน ผมเดินไปบอกเพื่อนๆ ผมว่าผมจะกลับไอ้แจ็คมันบอกว่ามันจะไปบ้านบอย ครั้งแรกในรอบปีที่มันกล้าเข้าบ้านลุงณะ

“ลุงภาหวัดดีครับ” แจ็คยกมือไหว้พ่อผม  “อาภาหวัดดีครับ” บอยยกมือไหว้พ่อผมเช่นกัน

“ดีแจ็ค บอย สบายดีไหมเรา “พ่อผมทั้งคุ่

“สบายดีครับลุง “ แจ็คตอบ

“แล้ว “ พ่อผมจะถามถึงลูกของบอยแต่หันไปมองแจ็ค

“น้องแบงค์สบายดีครับอา ตอนนี้กำลังดื้อเลย บอยก็ไม่รู้จะทำยังไง เอาแต่ใจด้วย “ บอยบอกพ่อผม

“เหมือนพ่อมั้ง” พ่อผมพูดหันไปเหล่มองไอ้แจ็ค ผมว่ามันไม่รู้สึกอะไรหรอก เซ้นมันไม่ค่อยดีนะผมว่า

“ลุงว่าดื้อและเอาแต่ใจเหมือนบอยเหรอครับ ลุงพูดผิดหรือเปล่าคำ บอยนะไม่ใช่คนเอาแต่ใจตัวเองเลยนะ แต่ถ้าแจ็ค แจ็คจะไม่เถียง “ ไอ้แจ็ค พ่อผมหันไปมองยิ้มๆ

“งั้นลุงกับดิวและแอ้กลับกันก่อนนะเดี๋ยวจะถึงที่บ้านมึด” พ่อผมบอก ผมไม่เห็นไอ้เดี่ยว มันหายไปไหนของมัน

“ไอ้เดี่ยวละวะ” ผมถามไอ้แจ็คื

“มันไปกับปูอะไปไหนไม่รู้วะ” ไอ้แจ็คมันบอกผมเดินไปถอยรถลงมาแผมเอามาจอดรอรับซีและแซ๊ก ที่เปลี่ยนมาขึ้นรถผม แอ้ไปนั่งทำหน้าที่คนขับรถพ่อผมแทน  ผมออกรถทันที ดูซิจะสนใจเรื่องขับรถน่าดู

“อยากขับหรือไงซี” ผมถามซี

“ฮะ ผมเคยลองสตาร์ทรถพ่อ แต่ผมยังไม่ได้ขับหรอก แค่สตาร์ทพ่อก็เม้งบ้านแตกแล้ว ฮะ” ซีบอกผม ผมละขำเลย

“แซ๊ก ง่วงก็นอนได้นะ มีผ้าห่มผื่นเหล็กอยู่ด้านหลังลูก” ผมบอกแซ๊ก แซ๊กพยักหน้า ซีมองหน้าผม

“มีอะไรเหรอซี” ผมถามซี

“คุณจะให้ผมสองคนเรียกว่าพ่อจริงๆเหรอ “ ซีเขาถาม

“ตามใจแล้วกันอยากเรียกอะไรละ หรือว่าไม่ดีถ้าเรียกฉันกับแอ้ว่าพ่อ “ ผมถามซี ซีเงียบไป

“ก็คุณยังดูเด็กๆอยู่เลยอะ “ ผมยิ้ม

“รอไปที่บ้านก่อนแล้วกัน แล้วจะรู้” ผมบอกซี ซียิ้มให้ผมเพิ่งเห็นรอยยิ้มเด็กคนนี้ครั้งแรก ยิ้มมีเสน่ดีเหมือนกันนะ ผมขับรถไป ซีก็ถามโน้นถามนี้ ตามประสาเด็กอะนะแต่บางความคิดเขาโตเกินวัยไปมากทีเดียวดีเลยสมกับที่จะได้เป็นพี่ใหญ่ของบ้านๆผม

********************************************************************************************************************************

ผมขับรถมาถึงบ้าน ก็เกือบหกโมงเย็นแล้ว ผมเดินเข้ามาก็เจอพี่หมอด้าเพิ่งกลับมาถึงพร้อมพี่ดรีม พี่หมอและเป็กซ์กำลังขนพวกสังฆทานที่พ่อผมสั่งให้ซื้อไว้ให้ซี แซ๊ก แซนและเซนเอาไปถวายพระพรุ่งนี้

“พ่อแอ้กลับมาแล้ว พ่อดิวด้วย “ เป็กซ์วิ่งมากอดผม

“พี่ด้าผมมีสมาชิกใหม่ “ ดิวบอกพี่หมอด้า พี่ด้ามองสองหนุ่มที่เดินตามดิวเข้ามาในบ้าน

“นึกว่าพูดเล่นมีมาจริงๆด้วย  นี้สอยเด็กโตมาอีกแล้วเหรอครับ แอ้ดิว ขี้เกียจทำเบบี้กันเหรอครับ “ พี่ดรีมแซวผมกับดิว

“ซี แซ๊ก นี้ลุงดรีมและลุงด้า และนี้เป็กซ์ “ ผมแนะนำพี่ด้าและพี่ดรีม และเป็กซ์ เป็กซ์ส่งยิ้มให้ซีและแซ๊ก ซีเห็นเป็กซ์เลยยื่นมาจะเช๊คแฮนด์ ฝรั่งไปไหม เป็กซ์ก็ยืนมือแต่ซีเอามือไปเสยผมซะงั้นเป็กซ์เลยเหวอไปนิดหนึ่ง

“ถ้าจะไม่ธรรมดา” พี่ดรีมพูด

“แล้วนี้บรรดาลูกๆผมไปไหนกันหมดละพี่” ดิวถาพี่ดรีม

“กำลังมา พ่อ ผมสั่งอาหารให้แล้วนะ วันนี้ อาภีมจะมาทานด้วยและไอ้โอม ไอ้เอส ไอ้โอ๊ค ไอ้อั๋น ไอแอมและไอ้อิ้ง “พี่ดรีมบอก มาเกือบหมดบ้านเลยนะบ้านผม  ผมพาซีและแซ๊กขึ้นไปหาห้องพักก่อนผมว่าจะให้นอนห้องเดียวกับเป็กซ์ ห้องเป็กซ์เขามีสองเตียงเดิมเป็นห้องนอนของพี่เดย์กับพี่ดิ๊บ   ผมพาซีและแซ๊กขึ้นไปบนห้องนอน เป็กซ์ด้วยอีกคน

“เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาไปซื้อเสื้อผ้าหลังตากนำอาหารไปถวายพระกันแล้วนะซี แซ๊ก คืนนี้เป็กซ์ดูชุดให้ซี แซ๊กเขาใส่สักชุดสองชุดแล้วกันนะ “ ผมหันไปบอกเป็กซ์

“ได้ฮะ เป็กซ์มีตั้งหลานชุด ป้าด้าพาไปซื้อบ่อย จนใส่ไม่ทันแล้ว “ เป็กซ์พูดขำขำ

“มีป้าด้วยเหรอเราไม่เห็นป้าเลย” ซีทำหน้างง ถามเป็กซ์

“ที่จริงลุงนะแต่หลานๆชอบเรียกป้า ลุงด้านะ “ แอ้พูด ซีพยักหน้า พอหลังจากที่ห้องนอนกันเรียบร้อยแล้วผมก็เดินลงเพื่อจะได้ทานอาหารกันลูกๆ ผมกลับมาแล้ว ดูท่าทางจะวุ่นวายกันอยู่นะลูกๆผม ผมเดินลงมา

“มิ้นอย่ามาดึงของพี่ อันนี้ของพี่ กล่องนี้ของพี่ ไอ้มิ้น “ มาริโอ้ กำลังแย้งกล่องที่ถูกห่อไว้ผมว่าพี่เดย์กับพี่ดิ๊บเล่นอะไรกับหลานผมอีกแน่เลย เอากล่องของเล่นที่ห่อกระดาษห่อของขวัญและให้หลานหยิบเอาว่าใครเอาอันไหน เพราะของจะไม่เหมือนกัน

“ฮือๆ ป้อ โอ้ .....” มิ้นทำท่าร้องไห้ฟ้องผมกับดิว ตาฉ่ำมาเลย   

“อืมม....ให้ “ มิ้นส่ายหัวและบอกว่าให้แปลกว่าโอ้ไม่ให้น้องนั้นเอง

“มิ้นเอากล่องอื่นซิลูก มีตั้งหลายกล่อง” แอ้พูด ไอและไอซ์ ไปนั่งแกะกันสองคนกลัวมิ้นแย้ว แซนและเซนเขาช่วยกันแกะ กันใหญ่เลย

“เอากล่องโอ้ “ มิ้นไม่ยอมยืนทำปากจู๋ ไม่ยอมซะด้วย มาริโอ้ที่ยืนเอากล่องไปซ้อนไว้ข้างหลัง

“โอ้ครับ เปลี่ยนไปเอากล่องโน้นได้ไหมลูก กล่องโน้นอาจจะเป็นของที่โอ้ชอบก็ได้นะ “ ผมย่อตัวลงบอกมาริโอ้ เพราะมิ้นทำท่าจะร้องไห้งอแง ดูซิกอดขาดิว ไม่ปล่อยเลย

“ก็ได้ พ่อไอ้มิ้นนิสัยไม่ดีนะพ่อแอ้ “ มาริโอ้พูดและยืนกล่องของตัวเองส่งให้มิ้น มิ้นรีบรับไปทันที ผมหอมแก้มน้องมาริโอทีหนึ่ง

“เอาละเด็ก พ่อมีพี่ชายคนโตมาให้สองคน “ ดิวบอกลูกๆผม ทุกคนหันมามองซีและแซ๊กกันหมด

“พี่มาอีกแล้วหรอพ่อ” ไอ ดิวสะบัดหน้าไปมองลูกชายแฝดไม่ใช่คนโตสุดแล้วตอนนี้

“พี่เขาชื่อซีและพี่แซ๊กนะ เป็นคนโตสุดตอนนี้ “ ดิวแนะนำ

“เออ น้องๆครับกางเกงมันใหญ่หรือว่าน้องในกางเกงมันเล็กมากอะครับ” ซีพูดขึ้น ลูกๆผมถึงกับเอมมือไปกุมเป่าตัวเองกันหมดผมหันไปมอง ดิวก็เหล่มองผมซี

“อย่าเพิ่งลูกเดี๋ยวน้องตกใจ” ดิวกระซิบ

“แรงได้อีก “ พี่ดรีมอกมาได้ยินพอดีเลย

“ทำไมเขารู้ละว่าน้องเรายังไม่โตเท่าไหร่ “ มาริโอ้หันไปถามพี่ๆ

“ฮาๆ พี่ล้อเล่น” ซีพูด  ผมค่อยยังชั่วหน่อย พ่อภีมเดินออกมาจากห้องนั่งเล่นของพ่อ ภาพความน่ารักที่ผมได้เห็นวันนี้ พ่อภาเดินโอบพ่อภีมออกมา เหมือนติดคุยธุรอะไรกันอยู่

“พ่อหวัดดีครับ “ ผมไหว้พ่อผม  “พ่อ ...อาภีมหวัดดีครับ” ดิว พ่อผมก็ยกมือรับไหว้พ่อผม พ่อผมมองซีและแซ๊ก

“สองคนนี้เหรอพี่ภา กี่คนแล้วเนี๊ยะ “ พ่อผมถามพ่อภา พ่อภาพยักหน้าแสดงว่าพ่อภาอธิบายให้พ่อผมฟังแล้วแน่เลย ว่าสองคนนี้เป็นมายังไง

“พี่แอ้” ผมหันไปมองไอ้แอมน้องชายผม แอมมันวิ่งมากอดผม ยังกับลูกผมอีกคนแนะ

“แอมคิดถึงพี่แอ้มากเลย “ แอมอ้อนผมใหญ่เลย

“พี่แอ้ “เสียงอีกเสียงไอ้อิ้ง น้องชายคนเล็กของผมกำลังจะวิ่งมา และมันก็เข้ามากอดผมอีกคน

“พี่ดิมดีครับ พี่ดิวนี้ร้ายมาก แอบหลานไว้ซะเยอะเลย “ แอมหันไปไหว้ไอ้ดิวมีแอบเหน็บนิดหน่อย

“โทษพี่ได้ยังไงครับแอม ต้องโทษไอ้เดียร์ที่มันไม่บอก” ดิวพูดเดียร์ที่นั่งเก็บห่อของขวัญหลานสะบัดหน้ามามองดิวเลย

“เห้ย พี่ดิว ทำไมโยนให้เดียร์ละ นี้พี่บอกเดียร์เองนะห้ามบอกอะ ตัวเองเขาไม่ผิดนะ  “ ไอ้เดียร์ แอ้หันไปค้อน ผมรู้กันหมดแล้วว่าเดียร์กับแอมนะเขากำลังอินเลิฟกันอยู่

“ไปทานข้าวกันได้แล้วมั้ง วันนี้โต๊ะอาหารแทบจะไม่พอ พ่อเลยให้ดรีมเอาโต๊ะตัวเล็กมาวางให้เด็กๆนั่งทานกัน “ พ่อภาพูด พ่อภีมหันไปมองหลานๆ ก็ลูกๆผม ซีและแซ๊กดูจะเข้ากับน้องได้ดี เป็กซ์ก็ดูแลน้องมีน น้องมิ้นได้ดี

“ผลงานเราสุดยอดเหมือนกันนะว่าไหม มีเข้าไปกี่คนแล้วเนี๊ยะ “ ดิวพูดผมหันไปเหล่

“สิบแล้วดิว” ผมหันไปบอกดิว

“งั้นทำมาอีกสองคนพอเลย แต่สองคนนี้ขอทำเองนะ งดรับลูกคนอื่น “ ดิวพูดผมหันไปหยิบพุ้งดิวที่ไม่ค่อยมี  “โอ้ยย “ดิวร้องออกมาดังพอสมควร

“อะไรกันสวีทกันต่อหน้าต่อตาพวกกรูเลยนะ ไอ้ดิว “ พี่โอมพูด วันนี้ครอบครัวผมเรียกว่ามีความสุขกันที่สุด พี่ๆบ้านด.เด็ก และพี่บ้านอ.อ่างกลับมาสนิทกันมากเหมือนเดิมอีกครั้ง วันนี้พี่ดรีมพี่ด้า พี่แดน พี่เดย์ พี่ดิ๊บ อยู่กัน พี่ดิมอยู่กรุงเทพเพราะว่ามีการก่อจราจลที่กรุงเทพเลยต้องไปดูแลกับพี่อ้น เป็นกำลังเสริม พี่เดฟกับพี่เอ็กซ์บอกเพื่อนมาหา ก็คงพี่เจส พี่แพท พี่ต้าผมไม่แน่ใจว่ามาหรือเปล่า ส่วนบ้านอ.อ่าง วันนี้พี่โอม พี่เอส พี่โอ๊ค พี่อั๋น  และแอมกับอิ้ง และสิ่งที่ทำให้ผมแอบอมยิ้มคือพ่อภีมกับพ่อภา เหมือนจะเปิดเผยมากขึ้นพวกผมแอบมองกันเป็นระยะ เขาเรียกว่าคนแก่สวีทกัน

“คุณย่า” มาริโอ้เรียกพ่อผมว่าคุณย่า   “ฮาๆ พ่อ ตกลงเป็นคุณย่าถาวรแล้วใช่ไหมพ่อ ฮาๆ “พี่โอมหัวเราะพ่อผมเอง ดูซิ

“อย่าเรียกคุณย่าซิโอ้ “ พ่อผมบอกลูกชายผมแฝดคนที่สามของผม

“คุณปู่บอกว่าถ้าคุณย่า อยู่กับคุณปู่ ให้เรียกคุณย่า ปู่จะได้ไม่งง เพราะโอ้อาจจะงงด้วยนะคุณย่า” มาริโอ้ ทำเอาทุกคนมีเครื่องหมาย ? นี้อยู่บนหน้ากันหมด คือไม่เข้าใจ

“นี้หลานเราพูดภาษาฝรั่งเศษหรือเปล่า ฟังไม่เคยเข้าใจสักที” พี่อั้น พูดพ่อเลยเอากระดาษทิชชูปาใส่พี่อั๋นเลยง

“ โอ้นั่งกับคุณย่าได้หรือเปล่า “มาริโอ้ถามพ่อผม

“ทำไมละมาริโอ้ ไม่นั่งกับพี่ๆ น้องๆ ละ” พ่อภาถามมาริโอ้

“ไอ้มิ้นมันตักข้าวและมันก็สะบัดๆ เต็มชามโอ้ โอ้ไม่ชอบเลยคุณย่า” มาริโอ้ ผมหันไปมองมิ้น ผมทำนิ้ว ว่าอย่าแกล้งพี่ๆ ดูซิแต่ละคนเอามือปิดชอบตัวเองหมดแล้ว

“มิ้น “ ผมเรียกมิ้น มิ้นหันมามองผมหน้าตาเลอะเทอะไปหมดเลย

“อีกอย่างนะ ถ้ามีโรงเรียนไหนรับสอนจากเด็กกะโปโลกลายเป็นคุณหนู รีบบอกเลยนะ จะพาหลานพี่ไปสมัครทันที “ พี่โอมหันไปบอกพี่ดรีม

“ถ้ามีกรูส่งไปนานแล้วสาด” พี่ดรีมบอกพี่โอม มิ้นค่อยลดช้อนลง แสบจริงๆเลยลูกชายคนนี้ผมหันมาเจอดิว เลยหยักคิ้วว่าไงละลูกชายดิว

“อ้าว โย้นให้เป็นลูกดิวเลยนะ “ ดิวเงยหน้ามองผม รุ้ว่าผมจะบอกว่าอะไร รู้อีกนะ

“กินเสร็จแล้วเอาลูกไปอาบน้ำด้วยนะ ดิว ลูกมิ้นนะ” ผมบอกดิว ดิวพยักหน้า ผมนั่งทานข้าวกัน ดูพี่ๆผมกับครอบครัวดิว หันมาสนิทกันเหมือนเดิม คุยกัน ยิงมุกกันจนเป็นเรื่องปกติของสองครอบครัวนี้ และลูกๆผมกับเด็กที่ผมพามาอยู่ด้วยก็เข้ากันได้ดีทีเดียว แต่ซีออกจะกวนๆ หน่อย ดูท่าไอจะเข้ากันได้ดีกับซี ไอเขาเหมือนดิวแถบจะทุกอย่าง

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว สมาชิกใหม่อีกสองครบสิบคนพอดี
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 26-07-2015 17:55:22

 ครอบครัวสุขสันต์

:mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว สมาชิกใหม่อีกสองครบสิบคนพอดี
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 26-07-2015 18:42:15

 :hao3: ดิวนี่กะเหมาโหลถูกกว่าแน่เลย มีขออีกสองนะ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวพาเด็กไปถวายหาพระกัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 27-07-2015 17:15:39

วันนี้ผมพาเด็กๆไปถวายอาหารพระและสังฆทาน
         ผมปลุกลูกๆผมตื่นนอนกันแต่เช้าที่ตื่นโดยไม่งอแงก็จะมีซี แซ๊ก เป็กซ์ แซนและเซน ทั้งหมดนีเขาโตแล้วและรู้ทุกคนรู้ว่าวันนี้เขาต้องไปทำอะไร เพื่อให้พ่อแม่ของเขายกเว้นแต่น้องเซนคนเดียวที่ยังไม่รู้ ส่วนไอกับไอซ์ก็งัวเงียกันหน่อย มาริโอ้นี้หนักหน่อย แถบจะไม่อยากลืมตาเลย ดิวต้องอุ้มไปด้วย หลับคาบ่าดิวอยู่เลย พี่ๆ บ้านอ.อ่าง มาถวายข้าวพระกับผมกันหมด แต่พี่ดรีม กับพี่ด้า และพี่แดน พี่เดย์ พี่ดิ๊บ ไม่ได้ไป พวกพี่เขาจะจัดห้องนอนใหม่ให้เซนและแซน วันนี้มีเซอไพรส์

“พ่อดิว พ่อแอ้ เราจะไปไหนเหรอครับ ” น้องไอซ์ถามผมกับดิว ดิวขับรถฟอร์จูนเนอร์นั่งได้เจ็ดคน แฝดสาม น้องแซนและเซน น้องมีนและมิ้นมาคันเดียวกันกับผม ซีและแซ๊ก ไปคันเดียวกับพี่โอม เป็กซ์ด้วยอีกคน  น้องมีนเขาขอไปกับพ่อผมและพ่อภา มาริโอ้นั่งหลับมากับผมตลอดทางเลยผมเอามานั่งหน้าด้วย รายนี่เขางอแงเวลาตื่นนอนตลอด

“คิก คิก คิก  พ่อแอ้ น้องยังหลับปุ๋ยอยู่เลยอะ “ เซนเขาชะโงกมองมาริโอ้ที่หลับอยู่บนตัวผม เซนขำมาริโอ้ ผมพยักหน้า มาริโอ้ดิ้นพลิกตัวมากอดผม

“ไม่ยอมตื่นเลยนะโอ้ จะถึงแล้งลูก ไม่ลุกมาดูภูเขาเหรอลูก” ดิวพยายามปลุกมาริโอ้ แต่ไม่เป็นผลมีปัดมือดิวออกด้วยนะ

“โอ้ “ ดิวพยายามเรียกและเอานิ้วมาจั๊กจี้ มาริโอ้

“อืมม โอ้จะนอน  ฮือๆ “นั้นร้องจนได้ ผมต้องตีแขนปรามดิวให้หยุด อีกครั้งทางปล่อยให้โอ้นอนไปก่อนดีกว่า ผมต้องตบก้นมาริโอ้ ผมเห็นแซนและเซนเขาคุยกันน่ารักจริงๆ แซนและเซนเขาเอาหนังสือนิทานที่มีสติกเกอร์ติดเป็นการฝึกทักษาให้เด็ก ไอซ์นะเขานั่งผิงไอ ดูการ์ตูนไปด้วย ดิวรู้ว่าผมมองคู่นี้อยู่นะ

“โตขึ้นไอคงจะหายเองนะแอ้ “ ดิวพูด ผมขอให้เป็นแบบนั้นนะ เรื่องหวงน้องเนี๊ยะ ไอและไอซ์พ่อผมฝากไว้กับผู้หญิงคนเดียวกันเรียกว่าแฝดท้องเดียวกัน แต่ดูจากอาการหวงของไอแล้วผมละกลัวว่าจะมีปัญหาไปถึงตอนโต มิ้นเขาก็ดูการ์ตูนกับไอนั้นแหละ แต่เพราะว่าไอหน้าเขาคมแบบดิว เวลาดุมิ้นเลยไม่กล้าแกล้ง 

   ดิวขับรถมาได้สักพักก็ถึงวัดหนึ่งไมไม่ใหญ่โตมาก พื้นที่ค้อนข้าวกว้าง มีต้นไม้ร่มรื่นดีมากทีเดียว ตอนนี้มาริโอ้ลืมตาแล้ว นอนได้เต็มทีอีกมาตลอดทางเลย

“พ่อแอ้ถึงแล้วเหรอ หาว …”มาริโอ้

“ถึงแล้วลูก ตื่นได้แล้ว “ผมพูดดิวเดินลงไปบิดขี้เกียจและเปิดประตูให้ลุกๆผมลงจากรถ รถพี่ๆผมเข้าจอดกันทุกคันแล้ว ซี แซ๊กและเป๊กซ์วิ่งมาหาผม

“ฉี่ ๆ “มิ้นร้องปวดฉี่ ทั้งที่สวมแพมเพิร์สให้แล้วนะ ดิวต้องรีบอุ้มและพาไปหาที่ฉี่  พี่ๆผมถืออาหารคาวหวานที่พ่อผมสั่งจากร้านอาหารประจำให้มีทั้งอาหารคราวอาหารหวาน และผลไม้ด้วย

“เอาละ ซี แซ๊ก เป็กซ์ แซนและเซน พร้อมแล้วใช่ไหมเราจะเอาอาหารและเครื่องสังฆทานไปถวายพระกันนะ “ ผมบอกทุกคน แฝดสามคนของผมยืนมองผมยังไม่ค่อยเข้าใจ น้องมีนเดินมากอดผม

“สวัสดีครับจะมา….” พ่อภากล่าวทักคนที่ทำหน้าที่กวาดลานวัด ชายวัยชรา อายุน่าจะเลยหกสิบปีไปแล้ว มองพวกผมทั้งหมดและ

“มาถวายอาหารพระใช่ไหมครับ เชิญด้านบนกุฏิเลยครับ หลวงพ่อท่านทราบดีอยู่แล้วครับ หลวงพ่อรออยู่ด้านบนแล้วครับ เชิญเลยครับ “  ชายแก่บอกพ่อและพวกผม 

“ครับขอบคุณครับ” พ่อภาขอบคุณ  “พี่บอกหลวงพ่อไว้เหรอว่าเราจะมา” พ่อภีมกระซิบถาม

“ไม่ได้บอกอะไรเลยเมื่อวานพี่ก็กลับมาถึงก็ยุ่งกัน ไม่มีเวลาโทรหรอกภีม “ พ่อผมพูดว่าไม่ได้บอกหลวงพ่อว่าจะมาถวายอาหารแต่หลวงพ่อท่านทราบได้อย่างไร ผมเดินขึ้นไปบนกุฏิ กิฎิทำจากไม้ เหมือนบ้านในสมัยก่อน ผมพากันนั่งลงหลวงพ่อท่านนั่งรอพวกผมอยู่แล้วจริงๆด้วย ผมพากันกราบหลวงพ่อ

“มาแล้วเหรอ กำลังรออยู่  อาตมารู้ว่าพวกโยมจะมา  นานแล้วนะท่านที่ไม่ได้มาวัดนี้เลย งานคงยุ่ง อย่างนี้แหละคนใหญ่คนโต “ หลวงพ่อพูด พ่อผมพยักหน้าว่ายุ่งจริง ๆ

“มิ้นอย่าไปเดินเล่นมานั่งกับพ่อเร็ว “ ดิวเรียกมิ้นที่เดินสำรวจไปมาไม่ยอมมานั่งดีดี  ลูกคนนี้ เดินสำรวจนั้นสำรวจนี้จนดิวต้องรีบไปอุ้มมานั่งตัก

“เด็กสี่คนไหนละที่จะให้มาถวายอาหารและของหวาน นี้ใช่ไหม “ ผมก็ต้องตกใจอีกครั้งหลวงพ่อรู้ได้อย่างไรว่าผมมาทำให้พ่อแม่ของเด็กทั้งสี่คน ผมหันไปมองพ่อภีม พ่อภีมพยักหน้า ผมก็ควักมือเรียกซี แซน แซน และเซน มานั่งแถวหน้า เซนหันมามองผม ผมกระเทิบไปนั่งใกล้ๆเซน

“เราจะถวายอาหารให้หลวงพ่อกันนะเซน” ผมบอกเซน เซนพยักหน้าผมกับดิว ก็ประเคนอาหารกับเด็กๆทั้งสี่คน หลังจากถวายอาหารค้าวและหวานแล้วผมก็ ถวายสังฆทานต่อเลย ผมให้ซี แซ๊ก แซน ส่วน เซนนี้ผมเข้าไปถวายด้วยเหมือนเซนจะกลัวๆ

“ตั้งใจกรวดน้ำกันนะ นึกถึงผู้มีพระคุณ พ่อแม่ที่ล่วงลับไปแล้ว และผู้มีพระคุณปัจจุบัน อาจจะไม่ใช่แค่ภพนี้อาจจะหมุนเวียนมาหลายภพหลายชาติ “หลวงพ่อบอกซี แซ๊ก แซนและเซน ส่วนเซนเงยหน้ามองผมตลอดเลย

“กรวดน้ำซิลูก เซน นึกถึงแม่ แม่จะได้ไม่ลำบาก แม่จะได้อยู่สุขสบาย “ผมบอกเซน เซนก็จับมือผม ผมถือที่กรวดน้ำและผมก็ท่องแทนเซนเบาๆ เซนมองหน้าผมตลอด หลังจากกรวดน้ำเสร็จหลวงพ่อก็ให้ศิลให้พร เซนถอยมานั่งกับผม ไอซ์ที่นั่งอยู่ข้างๆผมกอดหน้านี้ก็กระเทิบเข้ามาใกล้ผม น้องมีนนะลุกจากพี่อั้ม มานั่งตักผมแทน ผมนั่งพนมมือรับศิลรับพร

“ฮาๆ  สงสัยมันอยากได้ของดีวะ “ ผมได้ยินพี่แซวผมเงยหน้ามองมิ้นลุกไปนั่งแถวหน้าซี แซ๊ก และแซน แถมก้มลงไหว้หลวงพ่อซะตรูดโด่งเชียว พอหลวงพ่อให้ศิลให้พรจบ หันมามองมิ้นไหว้ใหญ่เลย

“หลวงพ่อครับ ผมขอน้ำมนต์กลับไปสักโอ่งได้ไหมครับ “ พี่โอมขอน้ำมนต์ไปทำไมตั้งโอ่ง

“จะให้หลานผมคนนี้อาบน้ำมนต์  ต้มน้ำมนต์ให้กิน ก่อนนอนจะแจะที่หน้าทุกวันก่อนก่อน เพื่อว่าจะสงบนิ่งลงบ้างนะครับหลวงพ่อ หลานผมของขึ้นตลอด” พี่โอมนี้ว่าลูกผม

“ดูท่าจะเอาเรื่องจริงๆ นะคนนี้ มามา ให้น้ำมนต์สักที “ หลวงพ่อพูดและหยิบขันน้ำมนต์มีที่ไว้พรมให้น้ำมนต์คนที่มาทำบุญถวายสังฆทาน

“แปะ ๆ “หลวงพ่อเลยแปะน้ำมาต์ที่หัวไปสองที

“แหง๋ ...เปียกๆ “ลุกเดินกลับมาหาดิวทันที เอามือขึ้นมาปาดเช็ดหัว แถมยังเอาหัวไปไถกับเสื้อดิวอีกด้วย พี่ๆผมพากันขำลูกผมด้วย ผมเองก็อดขำไม่ได้เหมือนกัน

“เจริญพรญาติโยม  วันนี้วันดีโยมหมอภาณุเดชและโยมภีมปภพ พาลูกๆมาทำบุญ นานแล้วนะที่ไม่ได้มา “ หลวงพ่อ พวกผมก็ก้มลงกราบอีกครั้ง

“เด็กสี่คนนี้ เลี้ยงเขาให้ดีนะ เด็กสี่คนนี้มีความกตัญญูรู้คุณเป็นเลิศ และจะมีสองคนที่จะได้อย่างเราอยากได้ “ หลวงพ่อพูดว่าให้เลี้ยงดูทั้งสี่คนให้ดีและชี้ไปที่ดิวว่าดิว ดิวอยากได้อะไรจากเด็กสี่คนนี้และจะมีแค่สองคนนั้นหรือ

“คราวนี้คงหมดห่วงแล้วละซิ เขารักลูกเธอไม่ต้องกังวล ไปสู่ภพภูมิที่ดีซะ เด็กคนนี้เขามีบุญาธิการดี หมดห่วงหมดกังวล เธอดูแลเขาได้ดีที่สุดแล้ว ”หลวงพ่อพูดผมก็มอง หลวงพ่อมองไปทางด้านหลังสุด จะว่าคุยกบพี่โอ๊ก กับพี่อั๋นก็ไม่ใช่ และหลวงพ่อก็มองมาที่ผม

“เขามาด้วยแม่ของเด็กนะ เขาดีใจนะที่ลูกเขาจะมีคนที่รักเขาได้ไม่น้อยกว่าเขาที่เป็นแม่ในชาตินี้ เขานั้งอยู่ตรงนั้น  “หลวงพ่อบอกผมและชี้ไปทางด้านหลัง ถัดไปจาก พี่โอ๊ค พี่อั๋น แต่ผมไม่เห็นใครเลยนะ แต่ผมเชื่อมาจริงตอนนี้ขนผมเริ่มลุก

“หลวงพ่อครับ บอกเขาทีว่าผมจะรักและดูแลลูกเขาอย่างดี ไม่ให้น้อยไปกว่าลูกแท้ๆของผมสองคน” ผมบอกหลวงพ่อ หลวงพ่อพยักหน้า

“เขาได้ยินแล้ว เขาไปแล้วแหละ” หลวงพ่อพูด ทุกคนที่นั่ง พากันหันเลิกลักกันไปหมด

“หลวงพ่อบอกใครอะ “ พี่โอมพูดพร้อมหันหน้าไปทางที่หลวงพ่อชี้ไป เป็นที่ว่างด้านหลังของพี่โอ๊คและพี่อั๋น

“ไอ้โอ๊ค ไอ้อั๋น หลวงพ่อบอกให้มรึงสองคนไปยังภพภูมิที่ดีอะ หลวงพ่อเขามองมาทางมรึงอะ” พี่เอส หันไปบอกพี่โอ๊คกับพี่อั๋นซะนิ

“เว้ยย ไม่เอาเขาชอบภพนี้ เขาไม่ไปได้ไหม” พี่โอ๊คร้องออกมาทันทีตามมาด้วยการขยับมานั่งแถวเดียวกับพี่เอส พี่อั๋นด้วย 

“อาตมายังจำได้อยู่เลยนะ ตอนที่พามา เพิ่งจะไม่กี่วันเอง “หลวงพ่อหันไปคุยกับพ่อภีมและพ่อภา

“มาอีกทีมีลูกแล้ว มีกี่คนแล้วละ” หลวงพ่อถามผม

“ตอนนี้มีลูกสาว 3 ครับ “ดิวตอบว่ามีลูกสาวสาม ผมสะบัดหน้าหันไปมอง ลูกสาวที่ไหน

“ไหนอะลูกสาวมรึงไอ้ดิว “ พี่อั้มถามไอ้ดิว

“ก็นั่งกอดแม่อยู่นั้นไหน กระหนาบซ้ายกว่าและบนตักหนึ่ง เหมือนลูกสาวไหมละ” ดิวหมายถึงเซนที่นั่งกอดผมอยู่ด้านซ้ายและไอซ์กอดผมอยู่ด้านขวาแถมมีนก็นั่งตักผมเอาหัวผิงอกผมกอดผมอยู่ด้านหน้า

“ดิว “ ผมเอง  “พ่อดิว “อันนี้สามหนุ่มของผมแบบว่างอนที่ว่าเขาเป็นลูกสาว แถมสะบัดพร้อมกันอีก

“เว้ยย สะบัดแบบนี้ใช้เลยนะครับหลานครับ “ พี่เอสแซวลูกๆผม

“ตอนนี้มี สิบคนแล้วครับหลวงพ่อ” ดิวตอบหลวงพ่อพยักหน้า

“เดี๋ยวพี่พาหลานๆเลี้ยงปลาด้านหน้าวัดกันดีกว่า “ พี่อั้มพูดผมก็ก้มมองลูกๆสามคนที่กอดผมอยู่

“ไปกับลุงๆ ดีกว่าไหมไปให้อาหารปลากันนะ “ ผมบอกทั้งสามคน แซนลุกมาหาเซน เขาพยุงเซน เซนเพิ่งจะถอดเฝือกอ่อนออก แต่ยังคล้องผ้าไว้บ้างเวลา น้องมีนลุกไปหาดิวให้ดิวจูงไป ไอซ์เขาติดพี่อั้ม ไอก็ลุกไปพร้อมๆกับไอซ์ตอนนี้ลูกๆผมพี่ๆผมลงไปข้างล่างกันหมดแล้ว

“ครอบครัวอบอุ่นดีนะ ” หลวงพ่อพูดขึ้น

“เด็กสองคนนี้ ไม่ซิ โตแล้ว เขาสองคนนีเกิดมาด้วย อำนาจ บารมี และบริวาร “หลวงพ่อชี้มาที่ผมกับดิว หลวงพ่อบอกพ่อภากับพ่อภีม

“คราวก่อนอาตมาพูดเรื่องนี้ทันทีที่อาตมาเห็นเด็กสองคนนี้ โยมคงไม่ค่อยเชื่อไม่ซิไม่เชื่อเลยดีกว่า คงคิดว่าอาตมาพูดอะไรฟังไม่รู้เรื่อง “ หลวงพ่อท่านพูดขึ้น พ่อบอกว่าเคยพ่อผมกับดิวมาให้พระท่านตั้งชื่อให้ ตอนนั้นคงเพิ่งเกิดเอง

“ยอมรับครับว่าใช่ เพราะว่าคนที่เรียนแพทย์ จะเน้นหลักการและสิ่งที่พิสูจน์ได้จริงเท่านั้น พูดง่ายๆว่าไม่เน้นสายศาตร์ แต่ตอนนี้คงต้องเชื่อแล้วละครับหลวงพ่อ จะมาอีกไหมครับท่าน” พ่อภาพูดและถามว่าจะมาอีกไหม

“เด็กที่มาพึ่งใบบุญก็คงหมดแล้ว เหลือลูกตัวแล้ว” ผมกับดิวสะบัดหน้าไปมองพร้อมกัน

“ทำอย่างที่ตั้งใจไว้ในทุกภพทุกชาติ แต่ชีวิตทุกคนล้วนต้องมีอุปสรรคขวากหนาม แต่เชื่อว่าความดีจะทำให้ฟันฝ่าไปได้ด้วยดี หมั่นบำเพ็ญเพียรภาวนาไว้บ้างก็ดีนะ ทุกข์ในใจจะได้คลายไปบ้าง ใจเราทุกข์ ทุกอย่างมันก็ทุกข์ ใจเราสุข ทุกอย่างมันก็สุข จะสุขหรืจะทุกข์อยู่ที่ใจของเรา...เมื่อไหร่ที่พร้อมก็มาร่วมสร้างพระถวายร่วมกันอีกนะ  “หลวงพ่อท่านพูดผมก้มลงกราบ เพราะใจผมกำลังทุกข์ มันคงเป็นที่ใจผมเองที่คิดกังวลมากไป ผมคงต้องปล่อยวางมันไปบ้าง หลวงบอกให้ผมกันดิวมาสร้างพระถวายร่วมกันอีก แสดงว่าเราเคยสร้างพระถวายด้วยกันมาแล้ว

“อาตมาขอให้โยมๆทั้งหลาย อยู่เย็นเป็นสุข ไม่มีโรคมีภัย ไม่ว่าจะกระทำการสิ่งใดให้เจริญก้าวหน้ายิ่งๆขึ้นไป มีแต่คนนับหน้าถือตา “หลวงพ่อท่านให้พร

“งั้นพวกผมลาเลยแล้วกันนะครับหลวงพ่อ รบกวนเวลาหลวงพ่อมานานแล้ว หลวงพ่อจะได้พัก” พ่อภากล่าวลา ผมกราบท่านอีกครั้ง ผมลุกขึ้น ผมเดินลงไปพร้อมๆกับดิว ใจผมตอนนี้มันสุขอย่างบอกไม่ถูกที่ได้พาลูกๆมาทำบุญกันวันนี้ ผมเดินไปยังที่พี่ๆ และลูกๆผมกำลับให้อาหารปลา เป็นบ่อปลาที่ถูกทำขึ้น ที่ไม่มีคลองมีแต่บึงเท่านั้น พ่อทั้งสองคน คงเข้ามาบำรุงวัดดูมีน้ำใช้ มีไฟฟ้า และพ่อน่าจะเคยมาบ่อยอยู่นะผมคิดว่า

“แอ้ ดีขึ้นไหม “ ดิวถามผม ผมพยักหน้าว่าผมดีขึ้นแล้ว ผมยืนมองลูกๆ กำลังหัวเราะสนุกสนานกับพี่ๆ ผม

“เราจะเลี้ยงเขาทั้งหมดให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ “ ดิวพูดผมหันไปมองดิว

“ดิวแอ้ถามหน่อยซิ ดิวอยากได้อะไรจากเด็กสี่คนที่พระท่านบอกแต่มีแค่สองคนเท่านั้น ดิวคิดอะไรในใจเหรอ” ผมหันไปถามดิม ดิวมองหน้าผม

“ดิวจะให้เขาเป็นทหาร ทหารกล้า ดิวแค่คิด ดิวยังไม่รู้เลยว่าโตขึ้นเขาจะเป็นไหมแต่ดิวจะค่อย ๆ ป้อน “ ผมมองดิวจะได้เหรอ นี้เพิ่งจะกี่ขวบเอง

“ดิวไม่รู้ซิ ว่าทำไม ตั้งแต่ดิวเห็นเด็กสี่คนนี้แล้วดิว คิดว่าดิวต้องให้เขาเป็นทหาร “ดิวพูดกับผมผมพยักหน้า

“พ่อแอ้ พ่อดิว มาให้อาหารปลากับน้องมีน “ น้องมีนวิ่งมาดึงแขนผมกับดิว

“น้องมิ้น พี่ว่าอันนี้มันอาหารปลานะ ไม่ใช่อาหารนก “ เซนเขาบอกมิ้น ที่เอากระป๋องคว้ำลงบนพื้น จะให้อาหารนกพิราบที่บินมาลงที่พื้นกิน  ดูซิกระจายเต็มพื้นไปหมดเลย

“นั้นดิ มิ้น นายจะกองบนพื้นทำไม “ไอเอ็ดมิ้น ผมหันมองดิว  “เป็นเรื่องปกติของมิ้นนะ บอกซ้ายไปขวา บอกขวา ไปซ้าย ดูซิทำอะไรเหมือนพี่ๆเขาที่ไหนละ “ ดิวบ่นลูกชายเขา

“อ้าวทำไมทำอาหารหกบนพื้นกันละครับ” พี่โอมเอ็ดหลานๆผม

“ไอ้มิ้นมันทำ” ตอบพร้อมกันมากและชี้มาที่มิ้น พี่โอมมองมิ้น มิ้นก็หันไปมองพี่

“ตีนะ” ตัวเองผิดจะหันไปตีคนอื่นเขาอีก 

“ใจดีกับหมูหมากาไก่ นก ลุงเข้าใจ แต่นี้มันเลอะเทอะไปไหมมมมมมม มิ้น “ พี่โอมว่ามิ้นใหญ่เลยพร้อมกับเก็บใส่กระป๋องเล็ก

“ขวับ”มิ้นสะบัดเดินออกมาเลยจะไปคว้ากระป๋องคนอื่นแต่ละคนก็หวง ซิไม่ให้ “นี้มันของพี่นะมิ้น” ไอเอ็ดน้องชายเขาใหญ่เลย แต่ละคนกอดกระป๋องไว้แน่นเลย 

“แหง๋ พี่... ไม่.. รัก..” มิ้น หันมาฟ้องผมสองคน ดิวเดินไปและอุ้มมิ้นขึ้นมา ดิวอุ้มมาหาผม มิ้นกางแขนมาหาผมทันที  มิ้กอดคอผมไว้ ผมรู้สึกได้ว่ามิ้นกำลังดูดนิ้วหัวแม่มือตัวเองอยู่นะ

“หิวนมแล้วมั้งมิ้น” ผมถามมิ้นดูหงุดหงิดยังไงก็ไม่รู้ มิ้นหันมามองหน้าผม

“นมหิว “ นั้นไง มิ้นบอกผม ผมพยักหน้ากับดิว

“เดี๋ยวไปกินบนรถนะมิ้น จะกลับแล้วลูก” ดิวบอกมิ้น พร้อมหอมแก้มมิ้น ทั้งที่ผมอุ้มอยู่  “แฉะ” พี่เอส เขาถ่ายรูปผมกับดิว และมิ้นไว้ พี่เอสเขาเอากล้องตัวโปรดเขามาด้วย

“เด็กๆ เข้าไปถ่ายรูปกับพ่อแอ้พ่อดิวเร็วลูก” พี่เอสเรียกลูกๆผม ดิวนะอุ้มมีนขึ้น ซียืนข้างหน้าดิว แซ๊กยืนติดๆกับซี (ขานี้ไม่ยอมห่างกันเลย) เซนมายืนข้างหน้าผมและแซนด้วย (อันนี้ก็เหมือนกันติดกันมาก ) แฝดสามคนของผมยืนตรงกลางลำหน้าไปนิดหนึ่ง

“เอาละนะ ยิ้ม เห้ย เดี๋ยวมิ้นลุงบอกให้ยิ้มไม่ใช่ทำหน้าปวดขี้” พี่เอส มิ้นหน้าหมุ่ยเลย

“หิวนม “ ผมบอกพี่อั้ม พี่อั้มพยักหน้า

“มิ้นยิ้มหน่อยลูก จะไปเล่นเครื่องเล่นกันแล้วนะ “ ดิวบอกมิ้น มิ้นหันไปมองกล้อง ไม่ยิ้มมากแต่ก็ยิ้มนิดหนึง พี่เอสก็แฉะเก็บภาพนี้ให้ผมและครอบครัว 

“เดี๋ยวเราไปหาอะไรทานกันที่ร้านอาหาร ชายคลอง ร้านนี้บรรยากาศดี อาหารเขาก็สดใหม่ “พ่อภาบอกพวกผม ผมพากันเดินออกมิ้น มิ้นไม่ยอมเดินแล้วงอแงแล้วถ้าหิว หรือง่วงจะงอแงมาก

“มิ้นพ่อดิวอุ้มมาลูก พ่อแอ้หนักลูก” ดิวพยายามดึงมิ้นไปอุ้มเอง แต่มิ้นไม่ยอมปล่อยผม

“ไม่ พ่อ อุ้ม “ มิ้นบอกดิวไม่ให้อุ้ม

“แล้วนี้ใครอะ” พี่โอมถามมิ้น เพราะว่าผมก็พ่อนะ

“แม่” มิ้นน่าจริงๆเลย บอกผมว่าแม่ “เดี๋ยวพ่อไม่อุ้มเลยนะ เรียกพ่อว่าแม่อะ  “ ผมบอกมิ้น มิ้นหมุดหนี  ผมหันไปพยักหน้ากับดิวว่าผมอุ้มได้ ดิวเดินไปจูงน้องมีนแทน

 พ่อลูกเขาคุยกันยังพับพ่อคุยกับลูกสาว “ คิก คิก คิก พ่อดิวขี้โม้ “ มีนพูดคงโมอะไรกันแน่เลย เซนและแซนเขาเดินอยู่ข้างหน้าผมเขาจับมือกันเดินด้วยนะ น่ารักจริงๆ “ นายต้องเดินระวังนะเดี๋ยวนายจะหกขล้มอีก” แซนเขาบอกแซน และอีกคู่ไม่ได้จับมือหรอกแต่เดินติดกันไม่ห่าง

“ไอ้แซ๊กระวังขี้หมา เดี๋ยวมรึงก็เหยียบหรอก” ซีเขาบอกแซ๊กเสียงดัง  “เราเห็นนะ เราไม่เหยียบสักหน่อย” แซ๊กเถียงเบาๆ  ส่วนเป็กซ์เขาเดินคุยกับพี่เอส คงสนใจเรื่องถ่ายภาพเหมือนกัน ลุงเขาสอนหลานใหญ่เลย พี่เอสเขาเป็นช่างภาพ เวลามีงานในกรมหรือในค่ายฯ แฝดสามคนผมเดินโม้กับพี่อั้ม พี่โอม พี่โอ๊ค และพี่อั๋น

“ลุงอั้ม โอ้ว่าลุงอั๋นไม่ค่อยสบาย ลุงอั๋นพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง” มาริโอ้   “ว่าลุงไม่สบายอีกแล้ว..เรานะไม่ค่อยสบาย ฟังลุงไม่รู้เรื่องเองต่างหาก “ พี่อั๋น  “ฮาๆ ไอคิดเหมือนลุงเลย ฮาๆ โอ้นายนะไม่สบาย ฮาๆ “ ไอ ทำเอาโอ้กอดอก

“โอ้จะโกรธแล้วนะ” พี่ๆผมพูดแทนมาริโอ้ซะอย่างนั้น

“โอ้ไม่ได้จะโกรธแล้วนะ  แต่โอ้โกรธแล้วด้วย ชิ ! “ นั้นเดินฉับ ฉับ ฉับ ไปอ้อนพ่อผมแทน

“ลุงบอกอย่าทำแบบนั้นไงลูก” พี่โอม

“ทำไมอะ” มาริโอ้หันมาถามพี่โอม

“ไม่มีผู้ชายเขาทำกันแบบนั้นลูก” พี่โอม ฮาๆ พวกผม

“ปู่ลุงเก๊ “ มาริโอ้ไปอ้อนพ่อผมทันที “ลุงไหนเก๊ละ” พ่อผมถามมาริโอ้  “ลุงโอม” มาริโอ้พี่โอมสะบัดหน้ามา พ่อผมหากิ่งไม้ปาใส่พี่โอมทันทีพ่อผมเข้าข้างหลาน  “เห้ย ลุงไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับหลาน ลุงแค่หน้าตาดีอย่างเดียว” พี่โอม ดิวถอยรถออกมาจอดและผมก็ขึ้นไปบนรถผมอุ้มมิ้นไว้ดิวก็ชงนมให้แน่นอนมีลูกเล็กอุปกรณ์ชงนมต้องมี เมื่อไหร่มิ้นจะกินนมกล่องซะทีนะ สงสัยผมต้องเด็ดขาดกับมิ้นแล้วแหละ 555

******************************************************************************

ดิว ตอนนี้ขับรถกลับมาถึงบ้านแล้ว วันนี้วุ่นวายกันมากับอาหารเที่ยง เพราะว่าผมพาลูกไปครบเลย แน่นอนต้องหัวปั่นกันเป็นแถวแค่มิ้นก็ไม่ไหวจะเคลียร์ซนมาขากลับนี้หลับปุ๋ยกันมาตลอดทาง แอ้ด้วยแอ้ก็หลับมาในรถมีแค่ผมขับรถ

“อืดดดด” ผมออกมาบิดขี้เกียจ หลังจากนำรถเข้ามาจอดหน้าบ้านพ่อผมเรียบร้อยแล้ว ผมเห็นพี่ๆ ผมเปิดผ้าม่านห้องของเซนและแซน วันนี้มีเซอไพรส์ พี่ๆผมทำห้องนอนใหม่ให้สองหนุ่ม ซื้อเตียงนอนให้ใหม่   

“เอาละเด็กๆ ถึงบ้านแล้วครับ “ ผมเรียกทุกคนแอ้ก็ขยับลืมตา มิ้นบิดขีเกียจ อยู่บนตักแอ้ มิ้นหลับมากับแอ้ตลอดเลย มิ้นลุกขึ้นกอดแอ้ดูยังงัวเงียอยู่เลยหรือเปล่า  ผมเปิดประตู นอ้งแซนลงมาก่อนและรอรับน้องเซน และตามลงมาด้วยไอและไอซ์ที่ลงตามหลังไอมาติด และผมก็มอง อ้าว อีกคนละ ผมชะโงกมองมาริโอ้หลับไม่ตื่นเลย ผมต้องหมุดเข้าไป

“มาริโอ้ ลูก ตื่นลูกถึงบ้านแล้วลูกพี่ๆเขาลงไปหมดแล้วนะโอ้ “ ผมบอกมาริโอ้ มาริโอ้ งัวเงีย นั่งมองผม และค่อยๆลุกขึ้น ซีและแซ๊กก็เดินลงจากรถกันมาแล้วเป็กซ์อีกคน

“อ้าวๆ หลาน ทำไมทำหน้าตาง่วงนอนกันมาแบบนั้นละ” พี่ดรีมถามหลานๆผม มาริโอ้ ค่อยๆเดินเข้าบ้าน พี่ดรีมมองมาริโอ้

“ไปล้างหน้าล้างตากัน ป้าด้าทำขนมไว้ให้กินอีกแล้ว” พี่ดรีมบอกหลานๆ  ผมมองพี่ดรีม

“เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวให้เซนขึ้นไปข้างบนเลย” พี่ดรีมบอกผมและแอ้ ผมสองคนพยักหน้า พี่ดรีมเดินเข้าไปในบ้าน

“เซนมานี้ซิลูก เมื่อเช้าน้องเซนไม่ได้เก็บที่นอนเหรอลูก” พี่ดรีมถามเซน ผมกับแอ้สะบัดหน้าไปมองพร้อมกันเซนหน้าเสียเลบ เซนมองหน้าพี่ดรีม

“เซนว่าเซนเก็บแล้ว” เซนพูดเสียงอ่อยๆ ผมขยิบตาแรงไปไหม พี่ดรีมขยิบตาอีกว่าไม่หรอก

“งั้นขึ้นไปดูซิ แซนด้วย รับผิดขอบร่วมกัน ไปขึ้นไปดูนะ “ พี่ดรีมบอกเซน เซนเดินขึ้นไปคงกลัวว่าจะถูกดุแน่ๆเลย ผมเดินตามหลังไปห่างๆ พี่ดรีมพาเซนและแซนขึ้น เซนกำลังไปที่ห้องนอนพี่ดรีม

“เดี๋ยวไปไหน ห้องนี้ไม่ใช่เหรอ” พี่ดรีมถามเซน เซนก็มองห้องที่พี่ดรีมชี้มันเป็นห้องนอนไว้ให้ไอ้เดียร์แต่พ่อผมคงยกให้เซนกับแซน เซนมองและส่ายหัว เซนชี้ไปที่ห้องพี่โดม

“ห้องนี้ เปิดซิ ลุงว่าห้องนี้นะ “ พี่ดรีมพูดเซนยังทำหน้างง และพี่ดรีมก็บิดลูกบิดเปิดประตูให้เซนเข้าไปและแซนด้วย

“ลุงงงงง” เซนเรียกพี่ผมดังงง แสดงว่าเห็นห้องแล้ว ผมเดินไปดูเช่นกัน เตียงนอนสองเตียง เตียงนอนลายมิกกี้เมาที่เซนชอบและลายซุปเปอแมนที่แซนชอบ มีโต๊ะเขียนหนังสือ ตู้เสื้อผ้าสองตู้แยกแยะไว้ด้วยลายการ์ตูนที่แต่ละคนชอบ ฃ

“เซอไพรส์” พี่ด้าเข้ามา เซนมองพี่ๆผม และหันมามองผม

“ชอบไหมเซน”แอ้เข้าไปถามเซน

“ชอบมากที่สุดในโลกเลย “เซนพูด แอ้หอมแก้มเซน ผมเอามือกุมหัวแซนที่ยืนมองไปรอบ

“แซนละ ชอบไหมลูก” ผมถามแซน แซนพยักหน้าหลายทีติดกันเลย

“แซน ดูซิ มีที่ทำการบ้านด้วย เขาชอบที่สุด” น้องเซนหันมาบอกแซน นาฬิกาปลุกก็มี ทีวี แถมการ์ตูนเยอะและเลย

“ไหนลองเปิดผ้าห่มบนเตียงดูซิ บนเตียงมีอะไรก็ไม่รู้ ลุงว่าจะเปิดดูแต่รอหลานดีกว่า”พี่ดรีมบอก เซนและแซนวิ่งไปที่เตียงตัวเองและเปิดผ้าห่มออก ปรากฏว่าเป็นกลองชองเล่นคือรถบังคับคันใหญ่ คนละคัน

“โห๋! ลุงลิมโบกินี่ด้วยอะ แซนชอบ” แซนพูดแม้รู้จักรุ่นของรถด้วยนะ ผมกับแอ้หันไปยกมือไหว้พี่ดรีมขอบคุณเซอร์ไพรส์ลูกชาย

“แซนเราไปเล่นกันนะ “ เซนพูดกับแซน แซนพยักหน้า

“ ไว้พรุ่งนี้ค่อยเล่นดีกว่าลุก อาบน้ำอาบท่ากันไปนั่งดูหนังกับพี่ก่อนดีกว่า “ ผมบอกลูกชายทั้งสองคน มีหน้าหง่อยนิดหน่อยแต่ก็

“พรุ่งเรากลับมา แซนจะทำสะพานให้รถแซนและเซนขึ้น เราจะเล่นด้วยกัน เซน “ แซนพูดแอ้ส่งสัญญาณให้ไปขอบคุณลุงดรีมและลุงด้าด้วย

““ลุงดรีมขอบคุณครับ  ป้าด้าขอบคุณครับ “ เซนและแซนเข้าไปขอบคุณและหอมคนละที ผมเดินลงมาข้างล่าง ๆ มีเสียงดังมาจากห้องเด็ก พี่ๆผมและพี่ๆ แอ้เข้าไปนั่งดูหลานเล่นเกมส์กัน ซีและแซ๊คกเขาก็เล่นเกมส์เต้นกับลูกผม ซีนี้ใช้เล่นนะเนี๊ยะ ดูท่าจเกรียนนิดหน่อย

“ไงครับไปดูห้องมาแล้วชอบใจไหมครับ “ พี่แดนถามน้องเซนและน้องแซน

“ต่อไปก็ห้อง น้องซีและแซ๊ก คราวนี้กรูจะเอาห้องใครละวะ “ พี่ดรีมพูดขึ้น พี่แดนหันไปมองพี่ดรีมตอนนี้ห้องพี่ดิ๊บถูกจัดให้เป็นห้องนอนเซนและแซนแล้ว

“เห้ย! เอาอีกเหรอ “ พี่แดนถาม

“ใช่ คราวนี้เวลาพวกมรึงกลับบ้านพร้อมๆกันก็เตรียมตัวขี่กันนอนได้เลยเพราะ เหลือห้องเดียวแล้ว” พี่ดรีมพูด

“และถ้ามันยังไม่หยุดพาลูกมาอีกนะ กรูว่า พวกมรึงได้หาเต้นนอนที่สนามกันแน่วะ “ พี่โอมพูด ทำเอาพี่ๆหันมมองผมกับแอ้กันหมดเลย

“น้องดิวที่รักครับ มรึงช่วยหยุดรับบริจากลูกสักพักนะครับ พวกกรูไม่มีห้องจะนอนแล้วครับ” พี่เดย์พูด

“รู้แล้ว หยุดแล้ว เอาแค่นี้” ผมพูด

“ผมหยุดรับเพิ่มเท่าได้เท่านันนะ แต่จะให้หยุดผลิตคงยาก” ผมพูดุทกคนหันมามองผมกันหมดเลย

“มรึงจะผลิตมาอีกเหรอ ไอ้ดิว ไอ้แอ้ “ พี่โอ๊ค

“นั้นดิพี่ อิ้งค์ยังจำชื่อหลานได้ไม่หมดเลยเนี๊ยะ “ อิ้งค์พูด แอ้หันมาจะหยิกผม ผมมองพี่ๆ น้องๆ ผมเล่นกับหลาน มีความสุขกันน่าดู ผมเห็นน้องมีนอยู่อีกห้อง เขากำลังอ้อนคุณปู่คุณย่า เขาเรียกว่าโซ่ทองคล้องใจช่วยให้พ่อผมกับอาภีมเปิดใจกันไว้มากขึ้นใช่ไหม ดูซิหัวเราะกันใหญ่เลยปู่ย่าหลาน

“ดิวแอ้ไม่เคยเห็นพ่อหัวเราะมีความสุขแบบนี้นานแล้วนะ “ แอ้หันมาบอกผม ผมพยักหน้า พ่อผมด้วยเหมือนกัน

“วันนี้เราจะกินอะไรกัน สั่งร้านเดิมกันไหม” พี่ด้าเดินเข้ามาถาม

“พี่กินได้ทุกอย่างที่น้องด้าชอบครับ น้องด้าชอบอะไรพี่ชอบหมด “ พี่โอมพูดหยอดพี่ด้าผมอีกแล้ว

“พี่ด้าเขาชอบตรีนพี่โอม” พี่แดนพูด ขำ ขำ  “ใช่พี่ก็ขอบตรีน....เว้ยย ตรีนไรอะ” พี่โอมร้องสะบัดไปมองหน้าพี่ด้าผมเลย

“ยำตรีนไก่ “ พี่ด้าพูด   “พี่ว่าเรียกยำเล็บมือนางดีกว่าไหม ฟังดูน่ารักสำหรับหมอด้า อย่าเรียกยำตรีนเลยพี่ละเสี๊ยว เสียว” พี่โอม 

  “พี่หมอด้า โอ๊คนะไม่เรื่องมากเลย โอ๊คกินง่ายมาก แค่ขอกินฟรี “ พี่โอ๊คอีกคน

“งั้นเอากระเพราหมูมาคนละกล่องพอด้า ไม่ต้องไข่ดาว เป็นห่วงสุขภาพมัน กินไข่เยอะไม่ดี  “ พี่ดรีมพูด บ้านอ.อ่างหันมามองกันหมดเลย

“ง่ายไปไหม พี่ดรีมเรียกทั้งทีเรียกกระเพราะหมูนี้นะ “ พี่โอ๊คพูด 

“โธ่พี่ดรีม ถ้าไม่เป็นการเกรงใจจนเกินไป อั๋นขอเพิ่มข้าวผัดปู  กุ้งต้มเกลือ ปลาเก๊าราดพริก กุ้งแม่น้ำราดซอสมะขาม และ ...” พี่อั๋นพูด

“นี้เกรงใจแล้วเหรอไอ้อั๋น “พี่เดย์หันไปถามพี่อั๋น

“มากเลยเดย์ กรูโคตรเกรงใจ ขออีก...” พี่อั๋น

“พี่เลือกให้เมนูเด็ดอั๋น ตรีน...” พี่ดรีม  “เว้ยยย “ บ้านอ.อ่างนี้ร้องหมดเลย

“ตรีนอะไรไอ้ดรีม ถ้าที่ร้านไม่มีนี้กรูจัดให้” พี่อั้มถามพี่ดรีม

“ตรีนไก่ เอาซุปเปอร์เลยนะ เผ็ดๆ สุดยอด!” พี่ดรีม ความสุขของบ้านอ.อ่างและบ้านด.เด็กกลับมาอีกครั้งนี้ยังไม่ครบนะครับ ยิ่งถ้าพี่ใหญ่อยู่นะ จะฮามากกว่านี้ และพี่เดฟกับพี่เอ็กซ์ด้วยยิ่งเข้าไปใหญ่ รู้อย่างนี้ดิวประกาศตั้งนานแล้วว่าดิวมีหลาน นั่งนอนเครียดอยู่ได้ตั้งนาน

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวพาเด็กๆที่ผมเอามาดูแลไปทำบุญให้พ่อแม่เขา
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 27-07-2015 18:37:40

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวพาเด็กๆที่ผมเอามาดูแลไปทำบุญให้พ่อแม่เขา
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 27-07-2015 21:30:46

 :man1: เป็นครอบครัวใหญ่ทีมีความสุขกันมากเลย

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวพาเด็กๆที่ผมเอามาดูแลไปทำบุญให้พ่อแม่เขา
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 28-07-2015 01:50:59

 :L2: :L2:ขอบคุณกำลังใจจากคุณujen และ คุณboonpa นะค่ะ คนแต่งขอพักของคู่นี้ไว้ก่อน จะลงคู่อื่นๆบ้าง ตอนหน้าคู่นี้จะกินมาม่า

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกัน ติ๊กงานเข้า "แอ้มาหากรูที่กรุงเทพได้ไหม"
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 14-08-2015 18:31:19

งานเข้าติ๊ก

 ผมตัดสินใจมาถ่ายทำละครไกลถึงโรมผมตั้งหน้าตั้งตาถ่ายให้เสร็จ เดี๋ยวก็คอยส่งข้อความหาผม คอยโทรหาผมตลอด เดี่ยวมันก็ดีกับผมรักผมขนาดนี้แต่ทำไมผมยังไขวขว้าหาความรักที่ไม่มีวันจะได้มาจากไอ้ดิวก็ไม่รู้
      วันพรุ่งนี้ต้องปิดกองแล้วซิ ผู้กับกำกับและสปอร์เซอร์ของละครเรื่องนี้ จึงปิดผับที่โรงแรมที่พวกผมผักให้พนักงาน ดาราและเจ้าหน้าที่อื่นได้สนุกสนานกันก่อนบินกลับพรุ่งนี้ หลังจากที่ผมอาบน้ำแต่งตัวผมก็ลงมาร่วมแจมด้วย

“พี่ติ๊ก” เคนเข้ามาเรียกผมทันที เคนนี้ก็ตามติดผมเป็นปิงเลย ทันทีที่ผมเดินเข้าห้องในผับเพื่อหาที่นั้ง เคนเดินมาหาผมอย่างเร็ว โดยทิ้งให้จีน่าที่ยืนคุยกับเคนยืนเหวอไปเหวอมา

“ชิส์ มีของดีตรงหน้าดันจะไปคว้าอะไรก็ไม่รู้ “จีน่าเธออารมณ์เสียขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดและเดินไปทางอื่นทันที

“ว่าไงเคน” ผมถามเคน เคนมองผมและยิ้มๆ

“หาที่นั่งดื่มกันหน่อยไหมครับ วันนี้พี่ติ๊กนารักนะครับ “ เคนชมผม ผมยิ้มๆ

“พี่ว่าพี่หล่อนะ” ผมบอกและเดินแทรกเคนเข้าไปที่บาร์น้ำทันที ผมนั่งลง พนักงานที่บาร์เดินมาหาผม

“รับอะไรดีค่ะ “ พนักงานถามผม  “ วิสกี้ครับ “ ผมบอกพนักงาน เขาก็พยักหน้าคีย์ข้อมูลลงหน้าจอและผมก็ต่ายเงิน ผมรับแก้ววิสกี้มา เคนก็สั่งเหมือนผมเช่นกัน

“เชียร์” เคนถือแก้วมาขอชนแก้วกับผม ที่จริงคั้วเล่นก็ดีนะ ผมก็ชนแก้วตอบ

“แหวะๆ “เสียงชะนีจีน่าแหวะผมสองคน  “ทำไม่เหรอ ตาร้อนหรือไง ไม่มีคู่เหรอ น่าสงสารเนอะ เด็กเสริฟนะว่างอยู่ “ผมพูดจีน่าหันมาค้อนใส่ผมทันทีและเดินสะยัดก้นงอนๆไปทันที วันนี้เธอแต่งมาไว้ยั้วผู้ชายโดยตรงดูท่าจะมายั่วเคนซะด้วยแต่เคนกลับไม่สนใจนางเลย

“ทำไมไม่สนใจจีน่าละเคน ดูนางอยากงาบนายใจจะขาด” ผมถามเคนตรงๆ เคนกระดกวิสกี้ และหันมามองผม

“ผมไม่ชอบแบบจีน่าหรอกครับ ผมว่าพี่ติ๊กรู้ดีว่าผมชอบแบบไหน “ เคนพูดพร้อมกับมองผม เคนยื่นหน้ามาใกล้ๆกับผม แต่ผมถอยออกก่อน เพราะว่าเคนทำท่าจะหอมแก้มผมด้วยซ้ำ

“ผมน่าชอบแบบตรงหน้าผมนี้มากกว่า”เคนบอกผมว่าเขาชอบแบบผม

“วิสกี้พี่หมดนะพี่...”ผมทำท่าจะลุก

“พี่ติ๊กผมไปเอาให้ดีกว่า “ เคนบอกผม ผมก็พยักหน้า ผมคิดว่าอีกแก้วเดียวขึ้นห้องดีกว่า  ขืนอยู่นานงานจะเข้าเอาพี่เอเดินถือโยกย้ายสายก้นซ้ายขวามาทางผมแล้ว

“คุณน้องติ๊กค่ะ อย่าดื่มเยอะนะค่ะคุณตุ๊ย้ำกับพี่หนักหนาว่าห้ามคุณน้องติ๊กเมาไม่งั้นพี่....” พี่เอบอกผมว่าพี่ตุ๊สั่งแถมยังทำนิ้วเฉือดคอตัวเองผมพยักหน้า ตอนนี้เคนเดินกลับมาพร้อมกับวิสกี้ ของผมและเขา

“ผมว่าอีกแก้วเดียวผมจะขึ้นแล้ว “ผมบอกพี่เอ เคนส่งแก้ววิสกี้ให้ผมแล้ว พอดีจังหวะ มีผู้ชายน่าตาดีแต่งตัวดูดีเดินมาหาเคน

“เคน “ ผมหันไปมอง ดูเคนทำหน้าตกใจที่เห็นคนนี้เข้ามาเรียกและเคนก็หันมามองผมผมว่าคงเป็นแฟนแน่เลยๆ

“ก็เคนไม่รับสายพี่เลยอะ และนี้ ..”  เขาต่อว่าเคนเป็นการใหญ่ แถมชี้มาที่ผมอีกต่างหากอ้อ ชอบจีบรุ่นใหญ่และดูท่าจะกระเป๋าหนักด้วย เคนรีบดึงแขนพี่คนนั้นออกไปคุยด้านนอก ผมเลยรีบกระดกแก้ววิสกี้ที่เคนเอามาให้ผม ผมรีบชิ้งขึ้นไปดีกว่าไม่ไหวผมไม่อยากเป็นข่าวว่าไปแย้งแฟนไฮโซแค่นี้พ่อก็ปวดหัวมาแล้ว ผมรีบเดินจะขึ้นลิฟท์ ระหว่างที่ผมจะเข้าไปในลิฟท์ ผมรู้สึกมึน ๆ จะว่าผมเมาก็ไม่ใช่ซิ เพิ่งจะแก้วที่สองเอง ผมต้องรีบกลับห้องแล้วแหละผมว่ามีแปลกๆ มันร้อนๆ วู้บๆในกายผมแปลก

“อืมมม ..รีบเข้ามาซิ .ยืนบื้ออยู่ได้ วันนี้วันอะไรวะ ชะนีเซ้ง..เอิ้ก....” ผมได้ยินเสียงผู้หญิงที่ดูท่าจะเมามาก ผมไม่ได้สนใจ ผมรีบเข้าไป ผมรู้สึกเหมือนจะควบคุมตัวเองไม่ได้ มือผมสั่นไปหมด ผมหยิบการ์ดมาแตะเพื่อจะไปชั้นที่ผมพักแต่มันถูกกดไว้แล้วแสดงว่าคนนี้ไปชั้นเดียวกัน

“โอ๊ะๆๆ  ... ขอโทษนะค่ะ...เอิ้ก” ผู้หญิงคนข้างๆผมถลาลามากอดผมซะอย่างนั้นปกติไม่เคยรู้สึกสัมผัสกับการกอดของผู้หญิงสักนิดแต่นี้มันกลับทำให้ผมใจเต้นแรง เหมือนจะควบคุมมันไม่ได้ เหมือนผมต้องการมากจน ยับยังใจตัวเองไมได้ เหมือนผมต้องได้มัน ผมคว้าร่างเธอเข้ามากอดและผู้หญิงคนนี้ก็เมามากเลยปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ผม   ผมไม่รู้ว่าผมทำอะไรลงไปบ้างมันเร็วมาก ผมรู้แค่ว่าผมห้ามมันไม่ได้ เหมือนคนตายอดตายยากมาจากไหนก็ว่าได้

“อืมมม...โอ้วๆๆ อืมมม ..ผัวจร๊า ผัวจร๊า อู้ยยย “ ผมได้ยินแค่นั้น ผมก็ไม่รู้อีกเลยว่าเกิดอะไรขึ้น
-
-
-

“กริ้งๆๆๆ” เสียงมือถือ ดังขึ้น  แต่หัวผมหนักมากมันยากที่จะลืมตาดู

“กริ้งๆๆๆๆ” เสียงมือถือดังขึ้นมาอีกรอบ

“นี้รับสายซะทีซิ ปล่อยให้ดังอยู่ได้” เสียงผู้หญิงนิ ผมรีบลืมตาขึ้นมาทันที จะมามีผู้หญิงในห้องนอนผมได้ยังไง ผมหันไปมองมีคนนอนข้างเตียงผมจริงๆด้วย เป็นผู้หญิงแถมนางยังซุกอยู่ในผ้าปูที่นอนของโรงแรม เหมือนผมและเหมือนว่านางจะไม่ได้ใส่อะไรเลย ผมก็เปิดดูผมก็เช่นกัน ผมรีบลำดับเหตุการณ์ ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมดื่มวิสกี้ที่เคนเอามาให้ผมแก้วที่สองเท่านั้นและผมก็รีบเดินขึ้น ระหว่างนั้นผมก็เจอใครสักคนในลิฟท์ดูท่าจะเมา ตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกร้อนๆวูบๆตามเนื้อตามตัว เหมือนผมกำลังมีความต้องการทางเพศอย่างรุนแรงผมไม่รู้ว่าผมทำอะไรลงไปบ้าง แต่ตอนนี้ผมไม่มีอะไรติดตัวเลย ผมมองดูเสื้อผ้าที่ถูกถอดกระจัดกระจายออกไป รอบๆเตียง แถมยังมีกางเกงในของใครเนี๊ยะ ผมใช่นิ้วคีบลงไปจากเตียง

“ใครโทรมาเหรอค่ะที่รัก”ผมได้ยินเสียงผู้หญิงคนข้างๆผม 

“ใครที่รักของเธอ” ผมตะคอกเสียงใส่คนที่นอนข้างๆเตียงผม นางค่อยๆ หันมามองผม และผมก็ต้องช๊อกอีกรอบ นางจีน่า

“กรี้ดดดด” หลอนกรี้ดออกมาดังลั้นพร้อมกับรีบดีดตัวขึ้นแถมนางยังไม่มีอะไรปิดตัวเรียกได้ว่านอนแก้ผ้า ผมรีบหันหน้าหนีเลยดีกว่า

“นี้หลอนจะยืนแก้ผ้าโชว์ฉันอีกนานไหม ไปหาอะไรใส่ อุบาศ” ผมพูดออกมาอย่างหัวเสียผมรีบลุกจากเตียงโดยมีผ้าห่มพันตัวเองเข้าห้องน้ำไปทันที ผมอยากจะบ้าผมรีบสังเกตุตัวเอง ผมไม่โง่ที่จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อคืนผมมีเซ็กซ์กับนางโดยที่ผมไมได้ป้องกันด้วย

“เป็นไปได้ยังไง “ผมสะบดออกมา

“กรี้ดดดดด “ นางก็ยังกรี้ดเหมือนคนบ้าอยู่ด้านนอกผมรีบเข้าห้องน้ำล้างเนื้อล้างตัวเอาความสกปรกออกไป  ผมรีบแต่งตัวและออกมา จีน่าเธอยังเอาผ้าปูที่นอนพันกายไว้เท่านั้น

“แกขมขืนฉันอีกตุ๊ด” จีน่าต่อว่าผมทันทีที่ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ

“ฉันไม่ได้ขมขืนเธอ แต่ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดบ้าอะไรขึ้น “ ผมบอกจีน่า ผมนั่งลงบนเตียง ผมพยายามทบทวน นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก

“ทำไมฉันถึงได้ซวยอย่างนี้วะ แม่งดันมามาอะไรกับ ...” จีน่า พูดจะว่าผม ผมสะบัดหน้าหันมาชี้หน้าเธอ

“ถ้าพูดอีกนะ ฉันจะเลอะฟันเธอออกมาจีน่า และฉันไม่ได้อยากจะมีอะไรกับเธอ แต่มันต้องมีใครเอาอะไรใส่ในเหล้าให้ฉันกิน”ผมพูดขึ้น ผมต้องไปถามเคน

“นี้แกจะไปไหน” จีน่าถามผม 

“แกต้องรับผิดชอบฉันด้วยนะ แถมเมื่อคืนถุงก็ไม่ได้ใส่ “ จีน่าพูดขึ้นมา

“ใช่ไง ฉันนี้ซวยมากที่ดันมามีอะไรกับเธอ ติดโรคมาหรือเปล่าก็ไม่รู้ “ ผมพูดจีน่าลุกขึ้นจากเตียงทันที

“ฉันไม่เคยไปซ้ำซ่อนที่ไหนนะ แก ....และถ้าฉันเกิดท้องขึ้นมาละ” ผมสะดุ้งถอยหลังเลยทันที ผมคงไม่ซวยขนาดนั้นหรอกนะ

“นี้เอาการ์ดมาซิ ไม่รู้ว่าคุณติ๊ก เป็นยังไงทำไมป่านนี้ยังไม่ตื่นนะและนี้ห้องยายจีน่าก็ไม่ใครอยู่เลย ใครหิ้วไปซะแล้วก็ไม่รู้ เบื่อจริงแม่คนสวยประจำกอง “เสียงพี่เอ คงเป็นเพราะว่าโทรแล้วผมไม่ได้รับสายเสียงพี่เอเข้ามาด้านในแล้ว ห้องของผมเป็นห้องสูท มีห้องรับแขกและห้องนอนด้านใน

“คุณติ๊ก ตื่นหรือยังค่ะ  “เสียงพี่เอ ผมหันมามองหน้ายายจีน่า จีน่ารีบหนีบผ้าปูที่นอนเข้าห้องน้ำทันที ผมเดินออกไปพี่เอและทีมงานที่เอาชุดมาให้ผม

“พี่เอ ครับ ให้พี่ๆเขาออกไปก่อนได้ไหมครับ “ ผมบอกพี่เอ พี่เอหันมามองผม และ

“ไปออกไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวพี่โทรตาม” พี่เอาพูดพร้อมกรีดไม้กรีดมือบอกให้พี่ๆเขาออกกันไปก่อน  พี่เอหันมามองผม

“มีอะไรค่ะน้องติ๊ก ดูทำหน้าเข้าซิ ฉากเดียวค่ะน้องติ๊ก เดี๋ยวปิดกองแล้ว ก็ไม่ต้องเจอยายจีน่าอีกแล้ว” พี่เอพูด ตอนนี้จีน่าเดินออกมาจากห้องพร้อมแต่งชุดของเธอเรียบร้อยแล้ว พี่เอมองจีนาด้วยอาการตกใจ เอามือปิดปาก และหันมามองผม


“พี่เอ มันเป็นอุบัติเหตุ ผมไม่รู้ว่ามันเกิดบ้าอะไรขึ้นกับผม คนที่รู้ดีที่สุดคือ เคน “ ผมพูดกับพีเอ จีน่านั่งลงด้วยอาการไม่ค่อยพอใจหนัก

“แล้ว มันยังไงค่ะ น้องติ๊ก “พี่เอถามผม พร้อมหันไปมองจีน่า

“จีน่า แกเข้ามาขมขืนน้องติ๊กเหรอ “ พี่เอถามจีน่าทันที  “ พี่เอ ใครจะอยากมาขมขืนตุ๊ด” จีนาพูดสวนออกมาทันทีเหมือนกัน

“นายจะเอายังไง แถมเมือคืนแกก็ไม่ได้ป้องกัน “ จีน่าถามผม

“มันคงไม่ซวยขนาดทำให้เธอท้องหรอกจีน่า “ ผมหันพูดกับจีน่า 

“ไม่รู้แหละ ยังไง ฉันก็เสียหาย  ฉันเรียกค่าเสียหาย 10 ล้าน” จีน่าพูดผมกับพี่เอสะบัดหน้าไปมองหน้าเธอ

“จีน่าเธอจะบ้าเหรอ ฉันแค่มีอะไรกับเธอและมันเกิดโดยที่ฉันไม่ตั้งใจ ฉันต้องเสียเงินสิบล้านให้เธอนี้นะ” ผมหันไปตะคอกใส่จีน่าทันที

“นั้นซิ จีน่า เธอจะบ้าเหรอ สาวโสดก็ไม่ใช่ “ พี่เออีกคน

“งั้นจีน่าจะโทรตามนักข่าวขั้นมาเดี๋ยวนี้ และจีน่าจะไปตรวจร่างกายเดี๋ยวนี้ด้วยว่ามีการร่วมเพศกันจริง”จีน่าพูดพร้อมกันหยิบมือถือขึ้น

“อย่านะจีน่า” ผมกับพี่เอ ห้ามปรามเธอพร้อมกัน

“ขอเวลาฉันหน่อย “ ผมบอกจีน่า จีน่ากอดอกพร้อมหยักไหล่ว่าได้ เดินออกไปจากห้อง ผมเดินออกไปที่ระเบียงห้องพัก 

“โว้ย ทำไมมันซวยอย่างนี้วะ “ ผมสะบดออกมาเสียงดัง ผมได้ยินเสียงพี่เอกำลังต่อว่าจีน่าอยู่ ผมหยิบมือถือมาโทรหาพี่ต้า พี่ต้าเป็นพี่ที่เข้าใจผมที่สุด

“ว่าไงติ๊ก” พี่ต้ารับสายผม

“พี่ต้า “ ผมเรียกพี่ต้า  “ติ๊กเกิดอะไรขึ้น “ พี่ต้าคงรู้ว่ามีเรื่องไม่ดีแน่

“พี่ต้า ผมนอนกับ......ผู้หญิง “ ผมบอกพี่ต้า

“อะไรน่ะติ๊ก...มรึงมีอะไรกับเขาหรือเปล่า แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไงติ๊ก และนี้อยู่ที่ไหน ติ๊ก” พี่ต้าถามผมรัวเลย

“พี่ต้าติ๊กไม่รู้ ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อคืนติ๊กดื่มวิสกี้แค่สองแก้ว แต่แก้วที่สองติ๊กรู้สึกมึน ๆ มันแปลก ติ๊กเลยขึ้นห้องและติ๊กจำอะไรไม่ได้เลย ตื่นมาก็มี ยายจีน่า นางเอกปากหมา ที่มันชอบเหน็บแนมติ๊กอะพี่ นอนแก้ผ้าอยู่ข้างๆ” ผมบอกพี่ต้า

“แล้วมันจะเอายังไง “ พี่ต้าถามผม

“มันจะเอาเงินสิบล้านบาทพี่ ไม่งั้นมันจะบอกนักข่าวพี่” ผมพูด ผมเอามือปิดหน้า

“ติ๊กพี่จะคุยกับพี่เอและยายจีน่าเอง กลับวันไหนติ๊ก” พี่ต้าถามผม

“ถ่ายอีกฉากก็กลับแล้วพี่  “ ผมบอกพี่ต้าเสียงอ่อยๆ

“งั้นพรุ่งนี้พี่จะแอบกลับไทย ไปเจอกันที่ไทยแล้วไปทำข้อตกลงกันกับยายจีน่า แค่นี้ก่อนนะพี่จะคุยกับพี่เอเอง “ พี่ต้าพูด พี่ต้ากดวางสายไปทันที ผมภาวนาว่าอย่าจะอะไรตามมาอีกเลยนะ เช่นยายจีน่าท้อง ผมซวยแน่ๆ เลย

“แอ้”ผมกดโทรหาแอ้  หลังจากที่ผมมาถ่ายทำละครผมไม่ได้โทรหาแอ้มันเลย

“ว่าไงติ๊ก กลับหรือยัง”แอ้ถามผมด้วยความหวงใย

“กลับวันนี้แหละถึงพรุ่งนี้เช้า แอ้ มาหากรูที่กรุงเทพได้ไหม กรูขอละ “ผมถามแอ้ ผมจะไม่ถามว่ามันอยู่ไหนผมไม่อยากจะเจ็บปวดมากไปกว่านี้ ผมเดาได้ว่ามันอยู่กับไอ้ดิว(แอ้ นี้เสื้อดิวใช่ไหม) เสียงดิวถามแอ้ นั้นไงมันอยู่ด้วยกัน

“ติ๊กมรึงเป็นอะไรหรือเปล่า” แอ้ถามผม

“ติ๊ก “ แอ้เรียกผมเพราะว่าผมเงียบผมไม่รู้จะพูดอะไรดี มันบอกไม่ถูกเลย

“แอ้ มาหากรูได้ไหมแอ้”ผมถามแอ้อีกครั้ง

“ได้ เย็นนี้กรูจะเข้าไปกับพี่กรูนะ ไปรอที่โรงแรมอาภาษญ์ จะให้ไปรับที่สนามบินไหม ขับรถไปรับ” แอ้ถามผม

“ได้ซิมารับนะรอที่สนามบินเครื่องคงลงประมาณ เจ็ดโมงเช้า เจอกันนะแอ้ “ผมบอกแอ้  ผมกดวางสายผมต้องลงไปถ่ายทำละครตอนสุดท้ายให้เสร็จซะทีจะได้กลับบ้าน ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเมื่อคืนผมมีอะไรกับผู้หญิงจริงๆทั้งที่ไม่เคยเลย  และไม่เคยคิดซะด้วยซ้ำ

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกัน ติ๊กงานเข้า "แอ้มาหากรูที่กรุงเทพได้ไหม"
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 14-08-2015 21:00:35

 :katai1: :katai1:

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกัน ติ๊กงานเข้า "แอ้มาหากรูที่กรุงเทพได้ไหม"
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 15-08-2015 13:17:56

 :mew1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้Vsติ๊กผมทำตัดสินทำเพื่อไม่ให้คนที่รักเดือดร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 07-09-2015 13:56:43

แอ้ VS ติ๊ก
 หลังจากที่ผมได้รับโทรศัพท์ ว่าติ๊กให้ผมเข้าไปหาเขาและไปรอรับกลับด้วยหลังจากที่ไปถ่ายละคร ผมพังน้ำเสียงของติ๊กฟังดูไม่ค่อยดีเลย และพอดีว่าพี่เอสกลับกรุงเทพฯผมเลยติดรถพี่เอสกลับด้วย ผมไม่อยากขับรถเลยพ่อกำลังจะซื้อรถให้อยู่ ที่ไม่อยากขับเพราะว่ามีรถไอ้ดิวอยู่แล้วนี่ บางที่ผมก็ขับเองให้ดิวมันนั่ง

“วันจันทร์ไม่ไปโรงเรียนเหรอแอ้” พี่เอสถามผม

“ไปซิแต่หาติ๊กมันก่อนพี่เอส “ผมหันไปบอกพี่เอส พี่เอสพยักหน้า

“ติด ติด” เสียงข้อความเข้ามือถือพี่เอส พี่เอสเขาวางไว้ข้างๆ ผม

“พี่เอส ..อย่าลืมซื้อถุงเข้ามาด้วยนะ ถุงหมด ไม่งั้นคืนนี้ซอไม่ให้นะ ..จุ๊บๆ” ผมก้มมองพอดีเลย ผมแอบยิ้ม

“พี่เอส เด็กพี่บอกถุงหมดอะ” ผมบอกพี่เอส 

“เห้ย! ไอ้นี่ อ่านข้อความพี่เดี๋ยวโดน ...ถุงอะไรวะหมด ..”พี่เอสว่าผม พี่เอสหยิบมือถืนมาดูเพื่ออ่านข้อความ

“ฮัลโลซอ ถุงอะไรหมดจร๊า”พี่เอสโทรหาเด็กเขา ผมว่าชื่อนี้ผมคุ้นๆนะ หรือว่าชื่อเดียวกัน ผมเคยได้ยินพี่อ้นโทรคุยกับใครสักคน ชื่อซอเหมือนกัน  “ถุงยางเหรอ ..เอากลิ่นอะไรดีอะ ..กลิ่นเดิมไหม ได้จร๊าพี่ซื้อไปเดี๋ยวนี้ ...พี่ไปรับกี่โมง สี่ทุ่มเหรอ ได้จร๊า ..จร๊า รักนะ จุ๊บ จุ๊บ” พี่เอสพูดผมก็มอง คงไม่ใช่นะ คงจะชื่อเหมือนกัน

“มองอะไรแอ้” พี่เอาถามผม

“มองว่า ชื่อคุ้นๆนะ แอ้ได้ยินพี่อ้นคุยกับใครแต่เอ่ยชื่อนี้นะ ว่าซอ”  พี่เอสสะบัดหน้ามาหาผมด้วยความตกใจแถบพาลเสียการควบคุมรถไปอีก

“พี่เอส” ผมเรียกพี่เอส

“ไอ้แอ้มรึงอย่าบอกพี่อ้นนะมรึง” ผมหันมามองพี่เอา อย่าบอกนะว่าคนเดียวกัน

“เห้ย! พี่เอส ทำไมทำยังงั้นอะ” ผมถามพี่เอส

“ก็พี่รักซอ แต่ซอเขาดันเป็นเด็กในสังกัดพี่อ้น แถมตอนนี้พี่อ้นก็ไม่ได้..มาดูแลซอ มีแต่พี่ที่ตามรับตามส่งเวลาเขามีอีเว้นอะ ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน “ พี่เอสพูด

“พี่ต้องบอกพีอ้นนะ พี่อ้นรู้เองพี่อ้นต้องโกรธแน่ๆ” ผมบอกพี่เอส

“อืมม น่า รู้แล้ว มรึง น้องกรูหรือพี่กรูเนี๊ยะ” พี่เอสบอกผม ตอนนี้พี่เอสกำลังเลี้ยวเข้าไปที่โรงแรมที่ผมจะไปพักรอติ๊ก เป็นโรงแรม เก้าดาว ติ๊ก จองห้องพักให้ผมแล้วแถมติดต่อรถให้ไปส่งผมที่สุวรรณภูมิด้วยเพื่อไปรอรับติ๊กเครื่องจะลง สองทุ่ม

“แอบเอาใครมาอิบ อิบเปล่าแอ้  พี่จะบอกพี่อ้น” พี่เอส

“งั้นเขาก็บอกพี่อ้นเหมือนกัน” ผมบอกพี่เอส

“อ้าวเห้ย! ไอ้แอ้มรึงกล้าเอามาต่อรองกับพี่เหรอ..คิดว่าพี่ไม่กลัวใช่ไหม ..อย่าบอกนะน้องแอ้ของพี่...จ๊วบๆ “พี่เอส ผมหันไปแหล้บลิ้นให้เลย ผมเดินเข้าไปติดต่อที่เคาเตอร์ประชาสัมพันธ์ ผมได้กุลแจห้องพักเรียบร้อย ว่าจะนอนพักสักครึ้งชั่วโมงคอยแต่งตัวไปรอรับติ๊ก ผมไม่รู้ว่าติ๊กมีปัญหาอะไรกัน แต่คงไม่ใช่ปัญหาเล็กๆแน่นอน ผมเพลอหลับไปได้สักพักจนนาฬิกาปลุกมือถือที่ผมตั้งดังขึ้นผมก็รีบลุกขึ้นอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมเดินลงมาชั้นล่างทันที เพื่อติดต่อประชาสัมพันธ์

“สวัสดีครับ ผมติดต่อรถที่จะไปรับคุณติ๊ก ที่สนามบินนะครับ” ผมบอกเจ้าหน้าทีเขาก็เช็ดข้อมูลทางคอมพิวเตอร์ให้ผมทันที

“รถพร้อมแล้วค่ะ เชิญด้านหน้าได้เลยนะค่ะ รถกำลังจะออกมารอรับแล้วค่ะ “ เจ้าหน้าที่บอกผม ผมพยักหน้าพร้อมกับเดินออกไปรอรถด้านหน้าทันที รถที่มารับเป็นรถเบนซ์ ผมเดินเข้าไปนั่งด้านหลัง

“แอ้..คิดถึงนะ ถึงกรุงเทพหรือยัง เดี๋ยวดึก ดึก ดิวโทรหานะ” ดิวส่งข้อความหาผม คงวุ่นวายกลับลูกๆอยู่แน่เลย

“ได้ซิ เดี๋ยวสี่ทุ่มแอ้โทรหาดิวดีกว่า เอาลูกๆเข้านอนก่อนนะ อย่าให้ลูกนอนดึกละ “ผมส่งข้อความกลับหาดิวทันที

“ครับคุณแม่ ..พ่อรักแม่นะ จ๊วบ” ดิวน่าจะจริงๆเลย แต่มันก็ทำให้ผมอมยิ้มขึ้นมาได้ รถที่ผมนั่งมากำลังจะจอดส่งผมชั้นที่สอง ผมจะได้เดินเข้าไปรอตรงทางออกผู้โดยสารเที่ยวบินต่างประเทศได้สะดวก ผมเดินไปยืนรอตรงที่คนรอกัน เยอะตอนนี้ติ๊กคงกำลังรับกระเป๋าอยู่ ผมยืนได้สักพักผมก็เห็น หนุ่มหล่อที่กำลังเดินออกมาสวมแว่นตาราคาแพง แต่งชุดดูดี ถือกระเป๋าหลุยส์ออกมาด้วย พร้อมลากกระเป๋าเดินทางใบค้อนข้างใหญ่

“แกนี้ดารานิ ที่ชื่อติ๊กอะ หล่อเนอะแก “ มีผู้หญิงสกิดเพื่อนเธอที่หันมามองเธอและหันไปมองติ๊ก ทำท่าเบ้ปาก

“เกย์” เพื่อนเธอพูดออกมาทันที

“เกย์บ้าอะไรมีคนแค๊ป บทสนทนา ดาราอักษรยอ จ. เขามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับ พระเอก ต.เต่า อาจจะมีข่าวดีเร็วๆ นี้ด้วยนะแก” ผมได้ยินสองสาวข้างผมสนทนาเขาคงไม่รู้ว่าผมยืนรอติ๊กอยู่

“แอ้รอนานไหม” ติ๊กเดินมาหาผมทันที พร้อมถอดแว่นตาออกมา ผมหันไปยิ้มให้สงสาวที่อ้าปากค้างนินทาติ๊กอยู่

“ไม่นานหรอก ไปกันหรือยังละ เหนื่อยไหม” ผมถามติ๊กพร้อมหันไปรับกระเป๋าเดินทางมาลากให้ ก่อนจะเดินผ่านผมหันไปยิ้มให้สองสาวด้านหลังผม ที่ยังอ้าปากค้าง ขากรรไกรค้างแล้วมั้งนะ

“ทำไมจีบชะนีเหรอมรึง” ติ๊กถามผม

“ก็รู้ว่าไม่เคยอยู่แล้ว” ผมบอกติ๊ก ติ๊กหันมายิ้มกวนๆให้ผม ผมสองคนเดินออกที่ชั่นที่รถจอด

“พี่ครับ มารับผมได้เลยครับ “ติ๊กโทรบอกคนขับรถ ผมเดินออกมายืนรอกันสองคน พร้อมสายตาคนที่มารอรถเขาก็มองผมกับติ๊กแน่นอน ผมดันมายืนกับดารานี่ครับ ถามว่าคนในสังคมรู้จักผมไหมรู้จักในฐานะลูกชายพันเอกภีมปภพและน้องชายพี่อ้น หนุ่มหล่อไฮโซที่มีข่าวกับดาราหนุ่มไปทั่วดังยิ่งกว่าดาราจริงๆซะอีก ก็อย่างนี้แหละวงการไฮโซ

“ไปทำอะไรมาช่วงนี่หน้าใสเชียวแอ้” ติ๊กพูดพร้อมกับเอามือมาลูปแก้วผมด้วย ผมจะหลบหนีก็ใช่ที

“ไม่ได้ทำอะไรนี้แค่ไม่นอนดึกเท่านั้นเอง” ผมบอกติ๊ก

“พรุ่งนี้มีถ่ายแก้อีกฉากอะ ไปกับกรูหน่อยดิแอ้” ติ๊กบอกผม

“พรุ่งนี้ไปเรียนนะ ทำไมไม่บอกกรูวะ “ผมบอกติ๊ก

“ทำไมอะ อยู่ด้วยไม่ได้เหรอ หวงอะไรจะรีบไปหาไอ้...” ติ๊กพูด

“เออ ๆกรูไปกับมรึง “ผมหันไปบอกตัดบทจะได้ไม่ทะเลาะกันอีก

“ต้องแบบนี้ซิ ..ฟ๊อด” ติ๊กมันยืนหน้ามาหอมแก้มผมอย่างเร็วโดยที่ผมมทันได้ตั้งตัว ที่จะปัดออก รถมาจอดรอพอดีเลยคนขับรถก็ลงมาขนกระเป๋าขึ้นรถ ติ๊กจับมือผมเดินไปที่รถ ทุกสายตาที่จับจ้องมองผมกับติ๊ก

“กลับโรงแรมเลยนะครับ “ ติ๊กบอกคนขับรถ “ครับผม” คนขับตอบพร้อมกับออกรถทันที

“พี่ต้า ติ๊กจะถึงโรงแรมแล้ว นางจีน่าคงไปถึงแล้วเช่นกัน พี่ต้า เจอกันนะครับ บาย”ติ๊กโทรหาพี่ต้า ผมหันมามองพี่ต้ากลับมาแล้วเหรอ

“คืนนี้ลงมาผับกันนะน่ะแอ้ อยากดื่มอะ” ติ๊กพูดพร้อมกับ ยืนใบหน้าของติ๊กมาทำท่าจะเพยอปากจูบผมในรถนี้น่ะ ผมนี้ตัวเกร็งเลยนะ เพราะว่าปากติ๊กนะเพยอรอตะครอบปากผมอยู่แล้วมันทำให้ต้องกลืนน้ำลายลงคอ

“แช๊ะ” เสียงมือถือกดถ่ายภาพจากติ๊ก

“ติ๊กทำอะไร” ผมถามติ๊กทันที

“แค่ถ่ายเอาไว้ดู ปากมรึงน่าจูบดีนะแอ้ “ ติ๊กบอกผม และติ๊กก็หันไปนั่งกดมือถือของเขาเล่นต่อ

“ทำไมทีกับกรูมรึงต้องเกร็งขนาดนั้นละ แต่ทำไมทีกับไอ้ดิว มรึงไม่เห็นเป็นแบบนี้เลยละ พออยู่กับได้ดิว มรึงนี้เหมือนแมวยั่วสวาทเลยนะ” ติ๊กพูดผมหันมามอง

“บ้าหรือไงติ๊ก ไม่มีอะ” ผมบอกปฏิเสธติ๊กแต่ผมไม่กล้าที่จะสบตาติ๊กโดยตรง ติ๊กยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย รถแล่นเข้าไปยังด้านหน้าโรงแรม ตอนนี้เป็นเวลาเกือบสองทุ่มครึ้งแล้ว

“เอากระเป๋าไปเก็บไว้ที่ห้องพักผมกับคุณแอ้ “ติ๊กบอกพนักงานที่รอตอนรับ

“ไม่ขึ้นห้องก่อนเหรอติ๊ก” ผมถามติ๊ก

“ใจเย็นนะ ได้ขึ้นแน่นอน ที่รัก” ติ๊กบอกผมพร้อมกับเอานิ้วเชยคางผมเบาๆ

“อย่าเล่นบ้าๆแบบนี้ดิวะติ๊ก”ผมดึงมือติ๊กออกเพราะว่าคนขนกระเป๋ายังมองผมกับติ๊กเลย

“ไปหาอะไรทานกันและไปนั่งดื่มกันสักแก้วสองแก้วค่อยขึ้นห้องพัก แอ้” ติ๊กบอกผม ผมหยักไหล่ ผมเดินตามติ๊กเข้าไปในห้องอาหาร

“คุณติ๊กค่ะ คุณต้ารออยู่ด้านในแล้วค่ะ“พนักงานทางโรงแรมบอกติ๊ก ผมเดินตามติ๊กเข้าไปด้านในสุด มีโต๊ะอาหาร พื้นทีเหมาะส่วนตัว เหมาะที่จะทานอาหารแบบไม่มีใครเดินไปเดินมาวุ่นวาย เป็นสวนตัวดี ผมนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับพี่ต้า ผมยกมือไหว้พี่ต้า พี่ต้ามองผมและหันไปมองติ๊ก

“เรามีข่าวดีแห่งปี ผมกับแอ้ กำลังคบกันอยู่” ผมถึงกับสะบัดหน้าไปมองติ๊ก

“อ้อ เหรอ จริงเหรอแอ้ “ พี่ต้าถามผมยิ้มๆ

“เออ ...” ผมไม่ทันได้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ

“เออ เดี๋ยวนะพี่มีสายเข้า เดี๋ยวพี่ไปรับสายก่อนนะ “ พี่ต้าบอกผมสองคนพร้อมกับลุกไป

“ติ๊ก อะไรเนี๊ยะ มรึงทำไมบอกพี่ต้าแบบนั้น” ผมหันไปต่อว่าติ๊กทันที

“ทำตามที่กรูพูดไปแล้ว ..เป็นแฟนกรู พรุ่งนี้นักข่าวจะมาดักถ่ายรูปกรูกับมรึงแอ้ ทำให้เขารู้ว่าเราเป็นแฟนกัน..แอ้ “ ติ๊กบอกผม ผมทำท่าจะปฏิเสธ

“นี้” ติ๊กมันหยิบบางอย่างออกมาจากซองมือถือ มันเป็นเมโมรีการ์ดกล้อง อย่าบอกนะที่ผมหาไม่เจอเพราะว่ามันอยู่กับติ๊ก

“ติ๊กได้มันมาได้ยังไง”ผมทำท่าจะคว้าคืนแต่

“ถ้าไม่อยากให้วิดิโอที่มรึงอัดกับไอ้ดิวที่มัลดิฟ ถูกส่งไป มรึงรู้ไหมว่าอะไรจะเกิดขึ้น มันคงไม่ได้เรียนแล้วแหละแพทย์นะ แม้แต่ทหารมันก็คงไม่ได้เป็น..”ติ๊กบอกผม

“เรามีเรื่องต้องตกลงกันเยอะเลย... แอ้...ที่รัก” ติ๊กบอกผม พี่ต้าเดินกลับเข้ามาแล้ว

“อย่าให้พี่ต้าสงสัย “ ติ๊กกระซิบกับผม พี่ต้าเดินกลับมานั้งที่นั่ง ผมเห็นว่ามีผู้หญิงร่างเล็กเดินมานั่งด้วยอีกคน แฟนพี่ต้าเหรอ เธอแต่งตัวได้เปรี้ยวมาก เธอนั่งลงตรงข้ามกับผม

“เธอชื่อจีน่า “ ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้าทักทาย เธอก็ยิ้มๆ

“เอาละ เราจะเริ่มสนทนากันได้หรือยังละ ฉันไม่ค่อยหิว ไม่อยากทาน” จีน่าเธอพูดขึ้นว่าให้เริ่มบทสนทนา มันหมายความว่าอะไรกัน

“ได้..ก่อนอื่นฉันขอแนะนำให้เธอรู้จัก แฟนฉันก่อน ..ชื่อแอ้ เธอน่าจะรู้จักพี่ชายเขานะ คุณอ้น “ติ๊กแน่นะผมให้จีน่าเธอรู้จักในฐานะแฟน  จีน่าหันมามองผมเหยียดนิดหนึง

“เอาละจีน่าเธอต้องการเงินเท่าไหร่ว่ามาแต่ไม่ใช่สิบล้าน” พี่ต้าเริ่มบทสนทนา

“จีน่าเสียหายนะค่ะ แถมต้องมามีอะไรกับคนที่ไม่ได้รัก จีน่าขอสิบล้านค่ะ “ จีน่าเธอพูดว่ามีอะไรกับคนที่ไม่ได้รัก อย่าบอกนะว่าติ๊ก ผมหันมามองหน้าติ๊ก ติ๊กขยิบตาว่าอย่าเพิ่งถาม

“ฉันให้ได้แค่สามล้าน ขาดตัว จะเอาไหม หรือถ้าเธออยากจะออกไปประจานตัวเองก็ได้นะ น้องฉันก็มีแฟนแล้วเป็นผู้ชายด้วย เธอคิดว่า ใครจะเชื่อเธอจีน่า “จีน่ามองติ๊กและหันมามองผม

“เอายังไง ถ้าไม่อย่างนั้นก็ไม่ต้องได้อะไรเลย คิดว่า โชคเธอไม่ดี”พี่ต้าพูด จีน่าเธอคงโกรธน่าดู

“สามล้านก็ได้” จีน่าเธอพูดอย่างเสียไม่ได้ ผมเห็นพี่ต้าเขียนเช๊คให้จีน่า พร้อมกันส่งให้เธอ

“แล้วถ้าจีน่าท้องละค่ะ” จีน่าเธอถามพี่ต้า

“ค่อยมาว่ากันอีกทีเธอคงไม่ดวงซวยขนาดนั้นมังจีน่า และถ้าฉันรู้ว่าสิ่งที่เกิดมันเป็นแผนการชั่วๆ ที่เธอหวังจะได้เงินจากฉันจะก่อ อย่าว่าแต่สามล้านเลย สตางค์เดียวก็จะไม่มีวันได้อยากฉัน” ติ๊กพูด จีน่าได้ยินเช่นนั้นก็ลุกพล้วดไปทันที พี่ต้าเรียกคนมารับออเดอร์ ผมก็สั่งอาหารทานกันโดบที่ผมยังม่ได้ถามติ๊กสักคำ

“งั้นพี่กลับก่อนเลยนะติ๊ก พี่ต๊ะกับ พี่ต๋อมและพี่แต๋มกลับมาด้วย “พี่ต้าบอกติ๊ก

“พี่ไปก่อนนะแอ้...อย่าฉลองกันหนักละคืนนี้ “ พี่ต้าบอกผม 

“ไปหาอะไรดื่มกันไหมหรือว่าไปดื่มบนห้องดีแอ้ บนห้องมีอ่างน้ำวนด้วยแชร์น้ำกันนะแอ้ “ ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้าว่าอะไรก็ได้ตอนนี้ ผมยังคิดถึงที่ติ๊กบอกผมให้ผมเป็นแฟนเขา เพื่อแลกที่ติ๊กจะไม่ส่ง คลิปนั้นให้ลุงหนึ่งดูแน่ๆเลย ผมลุกจากโต๊ะอาหารเดินกลับขึ้นห้องพักกับติ๊ก

“ติ๊ก ... มรึงให้กรูมาเพราะเรื่องเมโมรีนั้นใช่ไหม ... “ผมถามติ๊กทันทีที่เข้ามาในห้องพัก

“ไม่เชิง กรูดันโดนอีจีน่าหรือไอ้เคนกรูก็ไม่รู้นะมันวางยากรูจนกรูไปมีอะไรกับจีน่า และจีน่ามันดันไปคุยกับเพื่อนมัน เรื่องมันมีเซ๊กกับพระเอก ต.เต่าที่เล่นหนังด้วยซึ้งมันก็หมายถึงกรู แอ้ กรูจะเป็นแฟนมรึง ดูซิว่าใครจะเชื่อใคร “ ติ๊กพูด

“แล้ว” ผมถาม

“กรูไม่ส่งถ้ามรึงเป็นแฟนกรู แต่กรูอยากให้มรึงบอกไอ้ดิวว่ามรึงตกลงเป็นแฟนกรูแน่ๆ  ถึงยังไงมรึงก็ต้องไปฝึกอยู่ดีแอ้ มรึงกับมันไม่ได้อยู่ด้วยกันอยู่แล้ว..หรือมรึงจะไม่ไปแอ้” ติ๊กเดินเข้ามาถามผม

“เปลี่ยนเสื้อผ้าและไปรอในอ่างน้ำวนนะ เราจะแก้ผ้าอาบน้ำกัน อยากรู้ว่า มรึงมีอะไรดีนะ ดิวมันถึงติดใจมรึงแอ้” ติ๊กมันบอกผม

“กรูจะรอแชมเปญแป๊ปหนึ่ง” ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินไปกดปิดมือถือเพราะว่ามันจะสี่ทุ่มแล้ว ดิวก็คงจะพยายามโทรหาผมแน่ๆ ผมถอดเสื้อผ้าออกหมด ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำเอาไว้เป็นอ่างน้ำวน ผมไม่รู้ว่าที่ผมจะบอกดิว ดิวมันจะเข้าใจผมไหม ผมไม่อยากทำให้มันลำบาก

“ดิวกรูขอโทษนะ ที่กรูคงไปกับมรึงได้แค่นี้จริงๆ “ผมพูดออกมา

“แอ้” ผมหันมามองติ๊กที่เดินเข้ามาพร้อมกับเสื้อคุม ติ๊กถือขวดแชมเปญแช่ในถังน้ำแข็งมาและแก้วที่มีน้ำแข็งสองสามก้อนในแก้วมาสองใบ ติ๊กวางแก้วไว้ด้านข้างอ่างน้ำ พร้อมกับเดินมาหาผม แอ้นั่งลงที่ขอบอ่าง

“เครียดเหรอแอ้ ไม่เอาน่ะ ....ถ้ามรึงคิดว่าแค่นี้มรึงเจ็บ มันน้อยกว่าที่กรูเจ็บเยอะแอ้”ติ๊กพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปปลดปมที่ผมขมวดเสื้อคุมไว้ พอติ๊กดึงเสื้อคุมก็ถูกเปิดมันเผยให้เรือนร่างผมที่ปราศจากชุดชั้นใน ติ๊กก็จับมือผมไปดึงปมชุดของเขาเช่นกัน ติ๊กก็ไม่มีชุดชั้นในเช่นกัน

“ลงอ่างกันนะ สองวันมานี้กรูเจอเรื่องแย่ๆ มาเยอะแล้วแอ้ “ ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้า ผมถอดเสื้อคุมออกโยนไปไว้ที่อื่น ติ๊กก็เช่นกัน ผมลงไปในอ่างพร้อมกัน ลงไปแช่น้ำที่หมุนวในอ่าง ติ๊กหันมามองหน้าผม ผมรู้สึกได้ว่ามีมือมาลูกที่หน้าท้องผมเลื่อนลงมาที่ท้องน้อย และเลื่อนลงไปเรื่อยจนถึงส่วนสงวนของผม ผมหลับตาปี่


“ใช่เล่นนะ” ติ๊กบอกผม พร้อมกันไปรินแชมเปญและส่งมาให้ผม ผมก็รับมาดื่ม

“พรุ่งนี้หลังจากถ่ายละครเราไปเที่ยวเชียงใหม่กันนะ แล้วค่อยกลับไปเรียน” ติ๊กบอกผม  ผมพยักหน้าว่าคงเลือกอะไรไม่ได้แล้วแหละผม ติ๊กยื่นหน้ามาหาผม

“จูบกรูซิ แอ้ “ ติ๊กบอกผม

“เร็วซิแอ้” ผมก็ยืนปากไปหาปากติ๊ก ทันทีที่ปากผมแตะริมฝีปากติ๊ก ติ๊กก็จูบผมทันที ผมก็ดำเนินการตามที่ติ๊กทำกับผม ผมรู้สึกว่ามีบางสิ่งที่กำลังบันทึก ผมหันไปมองติ๊กใช้มือถือกดบันทึกภาพตรงนี้ไว้

“ติ๊ก ไม่เอา” ผมหันไปจะแย้งมือถือ   “ไม่ทันแล้วแอ้ กรูบันทึกไว้เรียบร้อยแล้วแอ้ ..อย่าดื้อละ ไม่งั้นภาพนี้คงได้ถึงไอ้ดิวแน่ “ ติ๊กบอกผม 

“แอ้ ลุกไปเอาไฟแช๊คให้หน่อยซิจะมาจุดเทียนสปา “ติ๊กบอกผม ผมก็ลุกขึ้นจากอ่าง ผมเดินไปหาว่าไฟแช๊คมันอยู่ตรงไหน แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ

“ติ๊กไม่มีอะ” ผมเดินเข้ามาบอกติ๊ก ติ๊กำลังรินแชมเปญให้ผม

“ไม่มีไม่เป็นไร ...มาลงมาแช่น้ำต่อกำลังอุ่นดีเลยแอ้” ติ๊กบอกผม

“ติ๊กกรูไม่อยากดื่มแล้ว” ผมบอกติ๊ก ที่ส่งแชมเปญมาให้

“ดื่มอีกแก้วเดียวพอแอ้ อย่าป๊อดนะ “ ติ๊กขยั้นขยอให้ผมดื่ม ผมก็รับมาดื่ม

“หมดแก้วนะ “ ติ๊กบอกผม

“นะหมดแล้วแล้วขึ้นกรูง่วงแล้วเหมือนกัน” ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้าพร้อมกับกระดกไปหมดแก้ว พอหมดแก้ว ผมรู้สึกมึนๆนะ ปกติผมแถบจะไม่ดื่มแชมเปญ ปกติดื่มแค่เบียร์พอ หรือว่าเมาแชมเปญนะ ผมลุกขึ้นจากอ่างหยิบผ้ามาเช็ดตัวติ๊กก็ลุกขึ้นจากอ่างน้ำแล้วเหมือนกัน ผมเช็ดตัวเสร็จก็สวมเสื้อคุมทันแต่ผมรู้สึกว่ามันมึนหัวมาก จนทรงตัวแทบจะไม่อยู่

“แอ้ ...เมาแล้วเหรอ” ติ๊กเข้ามารับผม ประครองผม ผมหันไปมองติ๊ก มันไม่เหมือนเดิม มือไม้ตีกลูกไล้ที่หน้าท้องผม มันทำให้เลือดในตัวผมยิ่งสูบฉีดมาขึ้น ไม่น่ะ ติ๊กจูบผมอย่างรุ่นแรงแถมผมยังตอบสนองเขาได้ดี

“ติ๊ก อย่า” ผมพยายามจะดันติ๊กออก เพราะสมองผมสั่งแต่เหมือนกายผมจะทรยศมันไม่ยอมทำตามเลย ผมรู้สึกว่าร่างผมถูกดันลงที่เตียงเรียบร้อยแล้ว

“อยากรู้ว่าคลิปใครจะเจ๋งกว่ากัน “ ผมได้ยินแค่นั้นผมก็ควบคุมตัวเองไม่ได้

“อืมม... อืมมมม.”มีแต่เสียงครางของคนสองคนบนเตียงนอน ผมเหมือนจะรับรู้ทุกอย่างแต่มันควบคุมอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง ผมทำอะไรต่อมิอะไรลงไปโดยที่ผมไม่สามารถควบคุมมันได้

“ตื้ด ๆๆๆ” เสียงมือถือผมไม่รู้ว่าใครโทรหาผม

“แอ้ แอ้ “ ผมได้ยินเสียง เสียงนี้ผมจำได้แต่ผมไม่สามารถตอบสนองเสียงนั้นได้ เสียงของดิว

“แอ้ได้ยินดิวไหม นอนหรือยังแอ้ .... “ เสียงเหมือนถูกเปิดลำโพง

“อาห์ ..อืมมม ...อืมม...โอ้วว “ผมครางออกมาเพราะว่ามีบางสิ่งลงไปครอบน้องชายที่ผมแทบจะไม่ได้ใช้งานมันเลย

“โอ้ววว ...อืมม ...ซี้ด...อาห์ ...อืมม อืมม อืมม”

“ตรูดๆๆๆๆ” เสียงโทรศัพท์ดังเพราะถูกตัดสาย ผมก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย ร่างผมเหมือนล่องลอยไปในอากาศ ผมรู้ตัวแต่ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย ผมเลยต้องปล่อยมันไปตามนั้น
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาตอนเช้าไม่เช้ามากเกือบแปดโมงเช้าได้ ผมยังรู้สึกมึนๆอยู่เลย ผมจำได้ว่าเมื่อคืนผมเดินออกจากห้องน้ำแต่หลังจากนั้นผมไม่รู้อีกเลยว่าเกิดอะไรขึ้น ผมรู้สึกว่า ตัวผมนอนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียง มีนิ้วมือใครบางคนเขี่ยแก้มผมอยู่ ผมค่อยลืมตาด้วยความยากลำบาก ผมก็พบว่าเป็นติ๊ก ที่นอนเอาผ้าคลุมเตียงมาห่อหุ่มตัวไป เหมือนจะไม่มีอะไรติดตัวเช่นกัน

“ติ๊ก “ ผมเรียกติ๊ก

“แซบเหมือนกันนะ มรึงนะ” ติ๊กบอกผม ผมค่อยเปิดผ้าที่ห่อตัวผมไว้เช่นกัน ผมไม่มีอะไรปิดกายเลยมีแต่ถุงยางที่สวมไว้ มันถูกใช่งานเรียบร้อยแล้ว เฮ้ย! เป็นไปได้ยังไง

“ติ๊กมรึงทำบ้าอะไร ทำแบบนี้ทำไม “ ผมถามติ๊ก

“คราวนี้มรึงก็บอกไอ้ดิวไอ้แล้วว่าเราเป็นแฟนกัน ตื่นได้แล้วที่รัก อาบน้ำแต่งตัวลงไปทานอาหารเช้ากัน จะได้ไปที่กองถ่าย” ติ๊กบอกผมพร้อมกับลุกออกไปจากเตียงทั้งที่ตัวเองก็เปลือยเปล่าไม่มีอะไรปิด ผมก็จำต้องลุกขึ้น เพื่อเข้าห้องน้ำอาบน้ำชำระร่างตัวเองเช่นกัน

“แอ้ ใส่เสื้อตัวนี้น่ะ มันพอดีและมรึงใส่แล้วดูแมนดี “ ติ๊กหันมาบอกผมพร้อมหยิบเสื้อเชิ้ตพอดีตัวที่สามารถพับแขนได้ มาให้ผม ผมพยักหน้าผมรับมาใส่

“แอ้ ฉีดน้ำหอมให้นะ กลิ่นนี้นะหอมดี ฉีดซะบ้างนะ กลิ่นตัวมรึงนะเหมือนกลิ้นหอมเหมือนผู้หญิงยังไงก็ไม่รู้” ติ๊กบอกผม พร้อมกับฉีดพ่นน้ำหอมให้ผม

“พร้อมยัง  ส่วนพวกเสื้อผ้านี้พี่เอเขาจะให้เด็กเขาขึ้นมาแพ๊คให้ “ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้าผมคงแทบจะไม่ได้คิดอะไรเลยมันคิดให้ผมหมดแล้วนิ ผมหยิบมือถือมาเปิดเครื่อง ผมต้องตกใจกับเบอร์โทรนับร้อยสายจากดิว ที่โทรหาผม พร้อมกับข้อความ

“แอ้เกิดอะไรขึ้น โทรหาดิวด้วยนะ ดิวเป็นห่วง” ดิวโทรหาส่งข้อความหาผมตอนเวลา เกือบห้าทุ่มได้ ผมจำไม่ได้เลยว่าผมเข้านอนตอนกี่ทุ่ม มันมึนตึบไปหมด ผมเดินลงมาชั้นล่างกับติ๊ก

“นั้นมาแล้วแก “ ผมได้ยินเสียงคนบอกว่ามาแล้วพร้อมกับวิ่งกรูกันเข้ามานักข่าว

“ขอโทษนะค่ะคุณติ๊ก มีคนแจ้งทางเราว่าวันนี้คุณติ๊กมาพักที่โรงแรมคุณพ่อพร้อมกับแฟนนะค่ะ”นักข่าวถามติ๊ก ติ๊กหันมายิ้มแบบมีเลศนัยกับผม พร้อมกับ

“คงต้องบอกพี่ๆเขาแล้วนะที่รัก “ติ๊กจับมือผม

“ใช่ครับ ผมเป็นเกย์ และผมก็มีคนรู้ใจอยู่แล้วด้วย พวกพี่สื่อคงรู้จักดี ลูกชายพลเอกภีมปภพ น้องชายคุณอ้น ที่มีข่าวอยู่เป็นประจำ เราคบกันมาหลายปีแล้วพอดีว่าคุณแอ้เขาไม่พร้อมหลายๆอย่าง เลยเพิ่งจะมาบอกกับพี่วันนี้ ผมต้องขอโทษพี่ๆด้วยนะครับ” ติ๊กบอกนักข่าวทุกคนรุมกันถ่ายรูปทั้งผมและติ๊ก ติ๊กดึงผมเข้าไปใกล้ๆ

“ไม่เป็นไรนี้ค่ะ ยึดอกบอกความจริงไปเลยค่ะว่า เป็นอะไร ดูเหมาะสมกันดีนะค่ะ” นักข่าวสาวไม่ทราบจากช่องไหนเหมือนกัน

“คุณแอ้ ชอบคุณติ๊กตรงไหนค่ะ “ นักข่าวถามผม ผมหันมามองหน้าติ๊ก

“ผมคิดว่ามันพัฒนามาจากเพื่อนก่อน เราสนิทกันมาก ไปไหนด้วยกันตลอดตอนเด็ก ด้วยพ่อของเราสองคนค้อนข้างสนิทกัน ความผูกผันมันเลยเปลี่ยนเป็นความรัก มันบอกไม่ได้ว่าตอนไหน เมื่อไหร่ ..แต่มันเกิดขึ้นแล้ว “ผมตอบนักข่าวติ๊กหันมามองผม

“เออ ผมต้องขอตัวไปทานอาหารก่อนนะครับ เดี๋ยวผมจะต้องไปถ่ายละครอีกฉากก่อนนะครับ ยังผมจะนัดแถลงการอีกทีหนึ่งนะครับ ตอนนี้คุณแอ้เขินแย่แล้วเขาไม่ชิ้นกล่องนะครับ “ ติ๊กบอกนักข่าวและดึงผมออกมาทันที เพื่อเดินไปทานอาหารกัน

“ที่มรึงพูดมานะมันหมายถึงไอ้ดิวใช่ไหมแอ้ .... ความรักมันพัฒนามาจากความผูกผันเหรอ ....ถ้ามันเป็นจริงแสดงว่ากรูก็คงเป็นแค่ส่วนเกินมรึงสองคนซินะที่ผ่านมา” ติ๊กพูด พร้อมกับปล่อยมือ ผมเดินตามติ๊กไป ผมอยากจะโทรหาดิวมาก ผมรู้ว่าดิวคงกระวนกระวายเป็นห่วงผมมาก แต่โทรไปจะบอกว่าอะไร และอีกไม่กี่ชั่วโมง ข่าวนี้คงถูกแพร่สะพัดออกไปดิวก็คงจะรู้เรียบร้อยแล้ว

“ ดิว กรูต้องเลือกให้มรึงอยู่กับลูกนะ เพราะยังไงกรูก็เลือกไม่ได้อยู่แล้วกรูต้องไปดิว “ ผมได้แต่พูดกับตัวเอง ผมไปนั่งทานอาหารตามปกติ ผมสองคนทานกันไปโดยไม่ได้พูดอะไรเลย  จนเรียบร้อยติ๊กพยักหน้าว่าต้องไปแล้ว ผมถึงได้ลุกขึ้น มีรถตู้จากกองถ่ายมารอรับผมและติ๊ก รถตู้สุดหรูอลังการ

“เชิญเลยค่ะน้องติ๊กของพี่เอ น่ารักที่สุด อุ้ย คุณแอ้” พี่เอ ผู้จัดการส่วนตัวของติ๊กเขาผมยกมือไหว้ตามปกติ

“มาด้วยเหรอค่ะ คุณแอ้ ถ้าพ่อไม่ห่วงนะจะให้เล่นหนังคู่กันไปเลยประชันความหล่อ” พี่เอพูดผมยิ้ม ผมไม่เคยสนใจงานพวกนี้อยู่แล้วต่อให้พ่อไม่หวงห้ามก็ตาม ผมขึ้นไปนั่งบนรถกับติ๊ก

“พี่เอครับ ยังไงผมฝากดูแล แอ้ ผมหน่อยนะครับ ระหว่างที่ผมถ่ายทำ เพราะว่าแอ้เขาเป็นแฟนผม “ ติ๊กหันไปบอกพี่เอ พี่เอพยักหน้าแต่พอติ๊กบอกว่าผมเป็นแฟนเท่านั้นแหละพี่เอสะบัดบ๊อบมาทันที

“อะ ..อะ ..ไรนะค่ะ น้องติ๊ก”พี่เอถามย้ำ

“เมื่อเช้ามีนักข่าวมารอสำภาษญ์ ผมไม่รู้ว่าใครบอก เขาเห็นผมกับแอ้เดินออกมาพร้อมกัน ผมเลยเปิดตัวไปเรียบร้อยแล้วพี่เอ ผมกับแอ้เป็นแฟนกัน ผมคิดว่าคงนัดแถลงการณ์อย่างเป็นทางการอีกที เมื่อแอ้พร้อม” ติ๊กบอกพี่เออย่างชัดเจน

“ค่ะคุณติ๊ก ถ้ามีนักข่าวหรือสื่อมวลชนทางอื่นติดต่อมาพี่จะแจ้งให้ว่าน้องติ๊กจะนัดแถลงการณ์เองอีกครั้งค่ะ ...เซอไพรส์มากค่ะ มีแต่เซอไพรส์ทั้งนั้น” พี่เอพูดอันหลับนี้หันไปคุยกับใครก็ไม่รู้ ติ๊กนั่งไขว่ห้างพร้อมกันเอนศรีษะมาพิงไหล่ผม สักพักติ๊ก็หลับ ผมยังคิดถึงเรื่องที่จะพูดกับดิวไม่ออกเลย ผมจะบอกกับดิวว่ายังไงละ “ดิวกรูขอโทษที่ต้องทิ้งมรึง ด้วยความจำเป็น มรึงคือความหวัง พ่อหวังกับมรึงมากที่จะให้มรึงเป็นแพทย์ทหาร และเป็นความหวังขององค์กร กรูไม่ใช่ความหวังของมรึง “ผมพูดกับตัวเอง สักพักรถก็แล่นเข้าไปยังสถานที่ถ่ายทำละคร เป็นบ้านของคนมีเงินที่ปลูกไว้ให้เป็นสถานที่ถ่ายทำละคร หรือภาพยนต์ติ๊กลงจากรถ พร้อมกับรีบเดินตามเจ้าหน้าที่ทันทีเพื่อไปแต่งหน้าทำผม เปลี่ยนชุด

“คุณแอ้ไปนั่งตรงโน้นไหมค่ะ เดี๋ยวพี่จะเอาเครื่องดื่มของว่างไปให้ ไปนั่งตรงบ้านทรงไทยริมน้ำนะค่ะ ไวไฟใช่ฟรีได้นะค่ะ “พี่เอาบอกผม ผมพยักหน้า

“คุณแอ้ รับเครื่องดื่มอะไรดีค่ะ ชา กาแฟ ค่ะ “พี่เอถามผม

“ผมขอชาเชียวครับพี่เอ ขอบคุณครับ “ผมบอกพี่เอ ผมเดินที่ศาลาริมน้ำทันที ผมนั้งลงเหมือนคนหมดอะไรตายอยาก ผมนั่งลงพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมากดเปิดดู นับร้อยสายจากดิว พร้อมกับข้อความ ผมไม่กล้าจะโทรกลับไปหาดิวเลยจริงๆ

“ขอโทษนะค่ะ พี่เอให้เอามาให้ค่ะ” ผมหันไปมอง มีผู้หยิงถือชาเขียวพร้อมกับเค้กมาให้ผม ผมพยักหน้าพร้อมกับรับมาวางไว้ ผมหันไปก็ยังเห็นเขายืนกระซิบพร้อมกับส่งยิ้มให้ผม ผมก็ส่งยิ้มกลับว่าขอบคุณที่เอามาให้ผม

“คนนี้แฟนคุณติ๊กเขาแก เดี๋ยวนางก็ให้พี่เอเชดหัวออกไปจากกองหรอก” อีกคนบอกผู้หญิงที่ยกของมาให้ผม

“หน้าตาหล่อมาก หล่อแบบ หล่อน่าสวยอะ แก ฉันชอบแบบนี้อะ” ผมควรจะดีใจดีไหมทำไม ผมชอบได้ฉายา หล่อหน้าสวยตลอดเลยนะถ้าดิวอยู่ตรงนี้มันคงจะขำผมซินะ

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้Vsติ๊กผมทำตัดสินทำเพื่อไม่ให้คนที่รักเดือดร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 07-09-2015 15:50:12

เกลียดติ๊กมากกกกกกกกกกกก

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้Vsติ๊กผมทำตัดสินทำเพื่อไม่ให้คนที่รักเดือดร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 07-09-2015 16:08:20

 :m16: ติ๊กนี่เคยทำอะไรเพื่อคนอื่นบ้างมั๊ยนะ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ให้กลับไปเป็นเพื่อนดิวทำไม่ได้หรอกแอ้
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 09-09-2015 13:41:27

ดิว VS แอ้ เมื่อเขาเลือกแล้วผมคงต้องยอมรับมัน
 ผมไปโรงเรียนใจผมก็เป็นห่วงแอ้ผมไม่ทราบที่แท้จริงว่าแอ้ไปทำอะไรที่กรุงเทพฯ หรือว่าผลการสอบออกมาแล้ว ผมกับแอ้ไปสอบกันแล้ว ผลของผมจะออกเมื่อผมไปสอบแพทย์อีกทีผมได้สอบแพทย์โคว้ต้า ผมไม่เคยกลัวตรงนี้เลยผมทำได้อยู่แล้ว แต่แอ้นี้ซิ แถมผมโทรไป ผมยังได้ยินเสียงอะไรสักอย่างฟังไม่ศัพท์คงต้องรอให้แอ้มาชี้แจงเอง

“ไอ้ดิว วันนี้พวกนี้พวกเราไม่ต้องอยู่ซ้อมใช่ไหมวะ “ ไอ้เดี่ยวมันถามผม ผมพยักหน้าใช่

“เป็นอะไรไปวะ แล้วนี้แอ้ไม่มาเรียนเหรอ หายไปกับติ๊กเลยวะ กรูคิดว่าเขาน่าจะกลับจากไปถ่ายละครแล้วนะ”ไอ้เดี่ยวมันถามผม จริงซิหรือว่าไปอยู่กับติ๊ก

“กรูไม่รู้ว่ะ โทรหาแอ้ไม่ติดเลย ปิดเครื่องตลอดเลยตั้งแต่เมื่อคืนยันตอนนี้” ผมบอกไอ้เดี่ยว

“แล้วนี้มรึงจะไปไหนวะ” ผมถามไอ้เดี่ยว เพราะว่ามันเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้ว

“เออ แม่กรู เข้าโรงพยาบาลวะ กรูต้องรีบไปดูแม่ กรูยังไม่รู้เลยว่าปูจะไปช่วยป้าแดงที่โรงแรมยังไงเลยวะ แถมกรูคงไปรับกลับไม่ได้ แม่กรูมีแววว่าจะผ่าตัดคืนนี้” ไอ้เดี่ยวพูด

“กรูไปส่งและไปรับให้ด้วย กรูว่างวะ” ผมบอกไอ้เดี่ยว

“ใจวะดิว เดี๋ยวแอ้มันก็กลับทำหน้าเป็นลูกร้องหาแม่ไปได้ แม่แอ้! “ไอ้เดี่ยวผมส่งนิ้วกลางให้มันทันที ผมเดินไปรอปูที่ผมว่าปูกำลังจะเดินลงมาไอ้เดี่ยวมันออกไปแล้ว

“ปู “ ผมเรียกปู  ปูหันมามองผม พร้อมกับยิ้มมาให้ปกติ ปูนี้ดูดีดี นี้น่ารักนะ รอยยิ้มแบบนี้คล้ายแอ้ๆ แค่คล้ายๆแอ้ มันมีความแตกต่างกันอยู่ มิหน้าพี่โดมถึงได้รักปูมาก

“วันนี้ดิวไปส่งและจะไปรับด้วย ไอ้เดี่ยวมันต้องไปดูแม่มันนะ แม่มันอาจจะต้องผ่าตัดคืนนี้” ผมบอกปู

“ไม่เป็นไรหรอกดิว ..”ปูทำท่าจะปฏิเสธผมด้วยความเกรงใจอีกแล้ว

“เอานะปู เดี่ยวมันฝากปูไว้ ดิวไปส่ง ไปครับ” ผมบอกปู ปูพยักหน้าจำยอม ผมเดินไปที่รถ

“วันนี้งานใหญ่เหรอปู”ผมถามปู

“เออวันนี้ทำอาหารเลี้ยงคนที่เขามาสัมมนาและทำกิจกรรมที่โรงแรมนะ มีอาหารเย็นและของหวานมือค่ำ นิดหน่อยนะ “ปูบอกผม ผมพยักหน้า ปูเข้าไปนั่งในรถผม

“รถดิวนี้สะอาดดีนะ ใครทำให้เนี๊ยะ” ปูถามผม ผมหันไปยิ้ม

“แอ้นะ...ขึ้นมานั่งรถเมื่อไหร่จัดนั้นจัดนี้ให้ตลอด แม้กระทั้งจอดไว้เฉยๆ ยังเก็บทำสะอาดซะเกลี้ยง.แอ้เขาโยนทิ้งหมดเขากลัวเวลาลูกขึ้นรถโดยเฉพาะคนเล็กจะหยิบจับอะไรขึ้นมาใส่ปาก ” ผมบอกปู ผมอมยิ้มไปด้วย

 “แอ้นี้น่ามากเลยนะ เป็นแม่ที่น่ารักและเป็น..แฟนดิวที่น่าที่สุด ดูแลให้ดีดีนะ” ปูบอกผม ผมพยักหน้าแต่นี้แอ้ไม่กลับมาบ้านสองวันแล้วนะ รู้สึกใจหายยังไงก็ไม่รู้

“ดิวมีอะไรหรือเปล่าสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยไม่สบายหรือเปล่า” ปูถามผม ผมหันไปมองปู

“เออ ไม่มีอะไรนะ “ผมบอกปู

“แล้วแอ้ละ ปูไม่เห็นตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ” ปูถามผมอีก

“แอ้เขาไปกรุงเทพฯกับพี่เขานะ คงไปเรื่องสอบนะ “ผมบอกปู ปูพยักหน้า

“แสดงว่าคิดถึงแอ้แน่ๆเลย เดี๋ยวแอ้ก็กลับแล้วดนะดิวงอแงแข่งกับลูกเหรอดิว ฮึๆ” ปูแซวผม ผมหันไปยิ้มผมขับรถมาส่งปูที่โรงแรมแล้วตอนนี้

“ให้ดิวมารับกี่โมงโทรบอกดิวนะครับปู อย่าเกรงใจ เดี่ยวมันฝากปูกับดิว “ผมบอกปู ปูพยักหน้า

“ตุ๊บ”มือถือผมหล่นไปด้านหลังเพราะว่าข้อศอกปูไปโดน  ปูเลยรีบจะหันไปเก็บ ผมก็หันไปเก็บเหมือนกันมันจังหวะเดียวกัน มันทำให้ ใบหน้าผมกับปูใกล้กันมาก ยิ่งมองใกล้ๆ ปูก็ยิ่งน่ารัก เพราะว่าปูดูสุภาพอ่อนหวานมั้ง

“ดิว” ปูเรียกผมทำให้สติผมกลับคืน ผมรีบถอยตัวออก ปูเอื้อมไปหยิบมือถือส่งให้ผม

“ปูไปนะ เดี๋ยวถามป้าแดงก่อนว่าให้ปูเลิกกี่ทุ่มจะโทรไปบอกนะ ขับรถดีดีนะดิว ปูเป็นหวง” ปูบอกผม ผมพยักหน้า ผมออกรถทันที นี้ผมคิดบ้าอะไรในหัวนี้ เมื่อกี่ผมเกือบจะจูบปูแล้ว ไม่นะ จะต้องไม่ทำอีกดิว ผมได้แต่บอกตัวเอง ผมขับรถกลับมาถึงบ้านผมเดินเข้าไปในบ้านเกือบหกโมงเย็นแล้วนิ มันปกติที่แจ๊ค บอย หลุยส์และธรรณ์จะต้องนั่งดูทีวีกันที่ห้องนั่งเล่น

“ดูอะไรกัน” ผมถามขึ้น ไอ้แจ็คมันกดปิดทีวีซะงั้น

“เออ ดูข่าวงี่เงา “ไอ้แจ็คมันพูดทันที   

“ข่าวอะไรวะ”ผมถามทุกคน ทุกคนมองหน้ากัน

“ข่าวไอ้ติ๊กอีกแล้วเหรอวะ” ผมถามแบบว่ามันเรื่องปกติ

“เห้ย ดิวมรึงจะอาบน้ำก่อนไหม หรือจะทานข้าวเลยวะ พวกกรูหิวแล้ววะ” ไอ้หลุยส์มันถามผมทันที

“กินก่อนก็ได้วะ หิวเหมือนกันเพราะว่าเดี๋ยวกรูต้องไปรับปู แทนไอ้เดี่ยววะ” ผมบอกและหันหลังเดินจะเข้าครัว

“บ้าดิ บอกมันไปมันจะแย่กว่าเดิมไหม ดูสีหน้ามันดิแค่แอ้ไม่กลับมาเมื่อวาน วันนี้ด้วยยังไม่ค่อยดีเลย และถ้า” ผมได้บินแว้ว แต่ผมเดินต่อเข้าไปในห้องอาหาร อาหารถูกจัดไว้เรียบร้อยแล้ว ผมเดินไปนั่งวันนี้มีสองทีที่ไม่มีคนนั่ง แอ้และติ๊กใช่มันคืออะไรผมเริ่มคิดแล้ว อ้อมีไอ้เดี่ยวอีกทีหนึ่งอันนี้ผมทราบว่าแม่มันเข้าโรงพยาบาล

“ไอ้เดี่ยวไปไหนวะดิว” แจ๊คถามผม

“แม่มันเข้าโรงพยาบาลคงผ่าตัดด้วยคืนนี้มันเลยกลับไปดูแลแม่มันนะ”ผมบอกแจ๊ค

“เหรอดิว งั้นอย่าลืมซื้อของไปเยี่ยมด้วยนะแจ๊ค” บอยบอกแจ๊ค แจ๊คพยักหน้า

“เออ เปิดทีวีดูไหม” ผมถามทุกคน  “ไม่ดีกว่า”ตอบพร้อมกันมาก ผมก็มองทุกคนว่ามีอะไรกันหรือเปล่า

“กินข้าวเหอะ ดูทีวีไปกินข้าวไป มันอันตราย” ไอ้หลุยส์พูดทุกคนหันไปมองไอ้หลุยส์

“คออาจจะเคล็ดขัดยอก” ไอ้หลุยส์พูด   “ เห็นด้วย..กินข้าวกันเถอะเนอะ  “ไอ้แจ็ค เดี๋ยวนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลย ผมก็นั่งทานอาหารไปอย่างเงียบๆ ตั้งแต่เช้ายันตอนนี้ผมยังไม่ได้รับสายจากแอ้เลย แม้กระทั้งข้อความก็ไม่มีเลย แอ้ทำอะไรอยู่ไม่บอกให้ผมรู้บ้างนะ ผมทานอาหารสักพักก็ขอตัวลุกขึ้นไปนั่งพักบนห้องเดี๋ยวจะได้อาบน้ำแต่งตัวรอไปรับปู

“ติด ติด” มีข้อความเข้ามือถือผม ผมรีบหยิบมาดูหวังให้เป็นแอ้ 

“ดิว เดี๋ยวสามทุ่มมารับปูนะครับ ขับรถดีดีนะ “ปู ส่งข้อความหาผมบอกให้ผมไปรับสามทุ่ม ไม่ใช่แอ้ ผมกดโทรหาแอ้อีกครั้ง

“กรุณาฝากข้อความหลังได้ยินเสียงสัญญาณ ตุ๊ด..” ฝากข้อความอีกแล้ว 

“แอ้ เป็นอะไรไม่โทรหาดิวเลย มีอะไรหรือเปล่า ดิวเป็นห่วงนะ ดิว..กังวลมากเลยนะแอ้ โทรหาดิวหน่อยนะ ดิวรักแอ้นะ” ผมฝากข้อความเสียงไว้ให้แอ้อีกครั้ง ผมไม่รู้เลยที่ผมฝากแอ้ได้กดอ่านกดฟังบ้างไหมนะ มันแปลกที่แอ้ไม่ติดต่อกลับหาผมเลย มันเกิดอะไรขึ้น ผมนั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบไปได้สักพัก ผมก็เหลือบมองนาฬิกา นี้เกือบจะสามทุ่มแล้วผมต้องไปรับปูแล้วนิ ผมเดินลงมาชั่นล่างเงียบๆ

“มันทำอะไรของมันวะ นี้มรึงโทรหาแล้วมันบอกว่าจะกลับมาเมื่อไหร่ไอ้ติ๊กอะ” หลุยส์

“มันบอกว่า มะรืนนี้ ตอนนี้กำลังสวีทน้ำเน่ากับแอ้อยู่ มันบอกที่มันให้สัมภาษญ์กับสื่อนะแอ้มันพูดเองและมันสองคนตกลงเป็นแฟนกัน!” แจ็คมันพูดว่าแอ้บอกว่าเป็นแฟนติ๊ก แอ้ให้สัมภาษญ์กับสื่อเหรอ ใช่ผมแทบจะไม่เคยดูข่าวบรรเทิงเลยสักนิดแต่ส่วนมากจะได้เขาพูดกันซุบซิบกันว่าดาราคนนั้นคนนี้มีข่าว แอ้ไปให้สัมภาษญ์ตอนไหน

“อย่างเพิ่งบอกให้ดิวมันรู้ละ “ แจ็คมันพูด ผมเลยต้องเดินเลี่ยงออกไปอย่างเงียบๆ ผมเดินออกมาที่รถ ผมยังไม่ได้เปิดประตูรถ นี้มันนเป็นเรื่องจริงเหรอ  ผมกดโทรหาแอ้อีกครั้งฝากข้อความเหมือนเดิม

“แอ้ ที่เขาบอกแอ้ให้สัมภาษญ์กับสื่อว่าเป็นแฟนติ๊ก มันคือเรื่องจริงหรือเปล่าแอ้ แอ้มีอะไรทำไมไม่คุยกับดิว มันเกิดอะไรขึ้น แอ้เราต้องคุยกันนะ อย่าหายเงียบแบบนี้แอ้ ดิวขอร้อง”ผมกรอกเสียงฝากข้อความไป ผมหวังว่าแอ้จะโทรกลับหาผมทันที ผมก้าวเท้าขึ้นรถพร้อมกับสตาร์ทรถเพื่อออกไปรับปู

“กริ้งโทรศัพท์ผมดังขึ้นขณะขับรถผมและผมสวมสมอล์ทอคอยู่ผมเลยกดรับทันที

“ปูเหรอ ดิวกำลังขับรถไปรับครับรอแป๊ปหนึ่งนะครับ”ผมกรอกเสียงไป เพราะว่าน่าจะเลทนิดหน่อยแน่ๆ

“ดิว กรูเอง” แอ้

“แอ้ ทำไมไม่โทรหาดิวเลย ดิวโทรหาแอ้เป็นร้อยสายแล้วนะ ทำไมแอ้ไม่ติดต่อกลับเลย ดิวเป็นห่วง “ผมถามแอ้ตอนนี้ผมเลี้ยวรถเข้ามาจอดในโรงแรมที่ปูมาช่วยป้าแดงเรียบร้อยแล้วปูยืนรออยู่แล้ว ปูเดินมาที่รถพร้อมเปิดประตูแต่เห็นผมกำลังคุยโทรศัพท์จึงทำท่าจะปิด ผมควักมือให้เข้ามาได้มารอในรถได้ เพราะว่าผมคงคุยกันนานเลย

“ว่าไงแอ้” ผมถามแอ้เพราะว่าแอ้เงียบไม่โต้ตอบ

“ดิวกรูอยู่กับติ๊ก” แอ้บอกผม ผมพ่นลมหายใจออกมาเลย ถ้าอยู่กับติ๊กและที่เขากำลังพูดกันตอนนี้มันเป็นเรื่องจริงเหรอ

“ดิวยังไม่เห็นข่าวหรอกนะแอ้เพราะปกติดิวไม่ใช่คอข่าวดารา แต่ดิวได้ยินที่เขาพูดกัน ..แอ้ให้สัมภาษญ์กับสื่อว่าคบกับติ๊กอยู่”ผมถามแอ้ ปูมองผม ผมพยักหน้าว่าผมโอเค

“เรื่องจริงดิว ..กรูคบกับติ๊กจริงๆ ตามข่าว “ แอ้บอกผม

“แอ้ .... แล้วดิวละ ลูกละแอ้ ติ๊กมันทำอะไรบอกดิว ดิวขอคุยกับมันหน่อย มันอยู่ข้างๆไหม” ผมถามแอ้

“ติ๊กเขายุ่งอยู่นะ ดิวกรูกับมรึงมันไปกันไม่ได้ไกลอยู่แล้ว มรึงควรจะอยู่ตรงไหน มรึงรู้ดี และกรูควรจะอยู่ตรงไหน กรูก็รู้ดีดิว ขอบใจนะทุกอย่างที่ผ่านมา”แอ้พูด

“ดิวไม่เชื่อว่าแอ้จะตัดสินใจเองที่ทำแบบนี้ “ผมบอกแอ้ ปูจับมือผมไว้เพราะรู้ว่าผมโกรธ แต่ไม่ได้โกรธแอ้ ผมว่าไอ้ติ๊กแน่ๆ

“แค่นี้นะดิว มารับปูใช่ไหม ปูออกมาหรือยังละ “แอ้กำลังจะวางสาย

“ปูออกมาแล้ว “ผมบอกแอ้

“กลับบ้านเถอะ พรุ่งนี้กรูก็กลับแล้ว กรูมาเชียงใหม่กัน จะกลับแล้วเจอกันแต่ คงเป็นแบบเพื่อน “แอ้พูด

“แอ้ ตกลงแอ้เลือกที่จะไปกับติ๊กใช่ไหม แอ้เลือกที่จะทิ้งดิวและลูกใช่ไหม”ผมถามแอ้มันเป็นคำถามที่ปวดใจผมมากที่สุด

“ใช่ไหมแอ้” ผมถามแอ้ผม เอนหลังผิงเบอะมองไปข้างนอกรถ

“ใช่ดิว ...กรูขอโทษที่กรูไปด้วยกันกับมรึงไม่ได้ ...เรามาได้แค่นี้ดิว”แอ้พูด

“เรากลับไปเป็นเพื่อนกันนะดิว” แอ้บอกผม

“แอ้ดิวก้าวผ่านคำว่าเพื่อนมาแล้วแอ้ จะให้กระโดนกลับไปเป็นเพื่อน ดิวทำไมได้ “ผมบอกแอ้ ผมพ่นลมออกมา ปูจับมือผมไว้

“งั้นก็แล้วแต่ดิวแล้ว ...ถ้าดิวคิดว่ากลับไปเป็นเพื่อนไม่ได้มันคงไม่เหลืออะไรเลยใช่ไหม...”แอ้ถามผม

“แค่นี้ก่อนนะดิว กรูต้องเข้าไปกับติ๊กแล้ว ขับรถกลับบ้านดีดีนะ “แอ้พูดและกดวางสายไปทันที

“ดิว ...”ปูเรียกผม ผมยกมือห้ามผมยังไม่พร้อมที่จะคุย ผมกดหาเบอร์ไอ้ติ๊กทันที

“ฮัลโลว่าไง “ ติ๊กมันรับสายผมน้ำเสียงไม่รู้สึกอะไรเลย

“มรึงทำอะไรติ๊ก กรูไม่เชื่อที่แอ้จะให้ข่าวแบบนั้น เพราะตัวแอ้เอง มรึงจะเอาอะไรติ๊ก กรูกับแอ้รักกัน “ ผมบอกติ๊ก

“แน่ใจเหรอ ถ้ามันรักมรึง มันจะยอมมีอะไรกับกรูเหรอ มรึงกลับไปบ้านนะไปดูคลิปที่กรูส่งให้นะดิว” ติ๊กมันบอกผม ผมเห็นอิเมลเข้าเพราะมือถือผมเตือนแต่ผมไม่รู้จักไอดีคนที่ส่ง ผมเลยยังไม่เปิดดู

“กรูกับแอ้คบกัน และแอ้มันก็จะไปเรียนทหารเร็วๆนี้นิ มันกับกรูอยู่ใกล้กันไม่ต่างกับไปด้วยกันนั้นแหละดิว ส่วนมรึงก็เป็นคนที่ถูกเลือก ..ดีใจด้วยนะ แค่นี้น่ะ กรูกำลังจะเขาไปสวีทกันในผับ “ติ๊กมันพูดและกดวางสายใส่ผมทันที

“ดิวใจเย็นๆ มันไม่น่าจะใช่ตามข่าว” ปูบอกผม ผมหันไปมองปู ปูเห็นข่าวนั้นเหรอ

“แอ้ให้สัมภาษญ์ว่ายังไงปู “ผมถามปู ปูนิ่ง ปูทำท่าจะไม่บอกผม

“ได้โปรดบอกดิว ตามที่แอ้พูด”ผมบอกปู

“แอ้เขาบอกว่าเขาคบกับติ๊กมาหลายปีแล้ว ....และความรักของเขาและติ๊กมันพัฒนามาจากเพื่อนจากการที่เขาสนิทกันในวัยเด็กอะไรประมาณนี้แหละ ดิว ปูว่ามันอาจเป็นการแค่ให้สัมภาษญ์ไปเท่านั้น ดิวควรจะเชื่อใจแอ้ “ ปูบอกผม

“คิดถึงลูกซิดิว” ปูบอกผมอีก

“กลับบ้านกันเถอะ”ผมหันไปบอกปูผมขับรถออกมา ผมไม่ได้พูดอะไรเลย ทำไมแอ้ตัดสินแบบนั้น มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นซิ หรือว่าที่แอ้พูดว่า ผมกับแอ้ไปกันไมได้ไกลแอ้เลยเลือกที่จะไปกับสิ่งที่คิดว่าไปได้ไกลกว่าผม ผมยอมรับว่าผมสับสนวุ่นวายมาก

“หมับ” ปูจับมือผมกุมไว้

“ใจเย็นๆนะ ค่อยๆคุยกัน แอ้กลับเมื่อไหร่ดิวก็ค่อยๆคุยกับแอ้ บางทีอาจจะเป็นแค่การใช้อารมณ์ตัดสินไม่ใช่เหตุผล “ปูบอกผม ผมพยักหน้า ผมจอดรถผมก็รีบขึ้นห้องทันที

“อ้าวดิววววววว” ไอ้หลุยส์มันเรียกผมแต่ผมรีบขึ้นไปเปิดอิเมลที่ติ๊กมันบอกว่าส่งให้ผม

“เกิดอะไรขึ้นวะ” ผมได้ยินคำถามคงถามปู

“ไอ้ดิวมันรู้เรื่องแล้ว...เวรแล้วกรู” ผมไม่สนใจผมเปิดประตูเข้าห้องผม พร้อมหยิบแล๊ปท๊อปมาเปิดทันที ใจผมมันร้อน เครื่องก็ทำงานช้าไม่ทันใจ มีการแจ้งเตือนทางไอจีว่ามีการอัพรูป ผมรีบเข้าไปกดดู ติ๊กมันโพสรูปที่มันจูบกับแอ้ในอ่างน้ำ นี้ลงอ่างน้ำด้วยกันแนบชิดกันขนาดนี้เลยเหรอ ตอนนี้แล๊ปท๊อปผมทำงานแล้วผมรีบเปิดเช็คอิเมลผมทันทีและค้นหาอิเมลที่แปลกๆ ผมกดเข้าไปดู มีวิดิโอ ส่งมาให้ผม ผมรีบคลิกเข้าไปกดเล่นทันที

“อืมม ....อืมมม..”เสียงครวญครางของคนสองคนบนเตียงในโรงแรมหรู ผมรีบกดปิดทันที ผมคงไม่ทนดูจนจบหรอก

“เขาเลือกแล้วนิ...”ผมได้แต่บอกตัวเองแบบนั้น ผมนั่งพิจารณาแหวนที่ผมซื้อมาพร้อมกันวันนั้นของแอ้นะเขาหอยไว้ที่คอสวนผมสวมไว้ที่นิ้วนางข้างซ้าย มันคงผิดที่ผมเองที่อยากจะได้แอ้ แต่ผมไม่เคยรู้เลยว่าหัวใจเขาพร้อมจะให้ผมไหม ผมคิดว่าลูกจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น แต่มันไม่ใช่เลย

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ให้กลับไปเป็นเพื่อนดิวทำไม่ได้หรอกแอ้
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 09-09-2015 14:33:19

 :serius2: ไม่เข้าใจแอ้แคร์คนอื่นมากกว่าคนที่อยู่ข้างกาย บอกทำเพื่อดิวแต่จริง ๆเพื่อตัวเองมากกว่า

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSปูผมตัดสินใจแล้วเหมือนกันผมคงต้องการใครสักคน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 12-09-2015 13:08:06

ผมตื่นมาวิ่งแต่เช้า สองสามวันนี้ไม่มีแอ้มาวิ่งกับผม มันแปลกนะถ้าเป็นเมื่อวานก็แค่คิดว่าพรุ่งนี้แอ้ก็มาวิ่งแต่พอเหตุการณ์เมื่อวานนี้ มันทำให้ผมรู้ว่าต่อไปคงไม่มีแล้ว แอ้กับดิว ผมเดินขึ้นมาบนบ้านผมรีบไปที่ห้องนอนเดี่ยวเพราะว่าปูนอนอยู่ห้องเดี่ยว

“ก๊อกๆ”ผมเคาะประตูห้องไอ้เดี่ยว ไอ้เดียวไม่อยู่ผมจะเอาปูไปโรงเรียนด้วยกัน

“ดิว..ว่าไง? “ ปูเปิดประตูออกมาปูกำลังแต่งตัวจะไปโรงเรียน

“ไปกับดิวนะ ดิวแต่ตัวแป๊ปหนึ่ง” ผมบอกปู ปูพยักหน้าผมรีบกลับมาห้องตัวเองเพื่ออาบน้ำแต่งตัว

“ดิว “บอยกำลังเปิดประตูออกมา บอยเห็นผม บอยเรียกผม ผมหันไปยิ้มให้บอยเหมือนเช่นเคย

“รู้เรื่องที่เกิดขึ้นแล้วใช่ไหมดิว ใจเย็นๆนะ บอยเชื่อว่าคงมีอะไรผิดพลาด บอยเชื่อว่าแอ้รักดิวนะ” บอยบอกผม ผมพยักหน้าไปอย่างนั้นผมว่ามันไม่ผิดพลาดแล้ว มันใช่แล้วเขาเลือกที่จะทำแบบนั้นกันเอง ผมเข้าห้องพร้อมกับรีบอาบน้ำและแต่งตัวภายในไม่กี่สิบนาทีผมก็เรียบร้อย ผมกลัวว่าปูจะรอนาน ผมลงเห็นปูยืนอยู่ด้านล่างรอผม ผมคิดว่าปูจะดื้อไม่รอผมซะอีก

“เสร็จแล้วครับไปโรงเรียนกัน”ผมบอกปู

“คิก คิก คิก “ปูปิดปากขำผมพร้อมกับจับตัวผมไว้และดันผมหันมาทางเขา

“ติดกระดุมไขว้กันรู้ไหมเนี๊ยะ” ปูพูดพร้อมกับขำผมไปด้วยผมก้มมองจริงด้วย ปกติแอ้จะติดให้ผม และวันนี้รีบด้วยเลยติดไม่ได้ดูเลยผม ปูติดให้ผมใหม่ เราใกล้กันมากจนลมหายใจผมดแก้มใส่ๆของปู ปูเงยหน้ามองผมและก้มลงติดกระดุมให้ผมต่อ


“ได้คุยกับพี่โดมบางไหม ทางเมล”ผมถามปู  ปูส่ายหัวว่าไม่

“ปู ทำไมละ ทำไมปิดกั้นตัวเอง พี่ชายดิวไม่ดีพอเหรอ” ผมถามปู

“ไม่ใช่ ปูต่างหาก ที่ไม่ดีพอ เสร็จแล้วครับ ไปเรียนกันดีกว่าเนอะ” ปูบอกผมเพื่อจะเปลี่ยนเรื่องที่จะพูดถึงพี่โดม พี่โดมก็คอยส่งอิเมลถามผมถึงปูตลอด ผมยังไม่ได้บอกเรื่องที่ไอ้เดี่ยวมันบอกผมว่ากับปู ลดระดับลงแค่เพื่อนแต่มันยังดูแลทุกเรื่องของปูเหมือนเดิม ผมพยักหน้าพร้อมกับเดินออกมาพร้อมกัน ปูขึ้นไปนั่งในรถผม ผมขับรถออกมาทันที เพื่อที่จะได้ไปถึงโรงเรียนและมีเวลาทานข้าวเช้าก่อนเข้าแถว

“เดี่ยวบอกดิวแล้วใช่ไหมเรื่องของปูและเดี่ยว” ปูถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่

“อย่าบอกพี่โดมนะ ปูไม่อยากให้พี่โดมเขาทิ้งการเรียนและกลับมาหาเด็กกะโปโลอย่างปู “ปูบอกผม ผมถอนหายใจออกมาหนึ่งที

“ปูไม่ใช่เด็กกะโปโล ปูมีความสามารถ ปูทำอาหารได้เก่ง แค่ได้รับโอกาสที่ดีจะได้นำไปต่อยอด และปูจะได้มัน พี่โดมเขาพร้อมสนับสนุนปูนะ” ผมหันไปบอกปู

“ พี่โดมควรที่จะได้เจอคนที่ดีกว่าปู ดิว คนที่คู่ควรทุกอย่าง” ปูบอกผม ผมคงต้องพยักหน้าเพราะว่าผมคงไปบังคับเขาไม่ได้บางทีปูอาจจะไม่ได้รักพี่โดมแบบที่พี่โดมรักปูก็ได้นะ ผมเลี้ยวรถเข้ามาในที่จอดตามปกติ วันนี้ปูหอบรายงานมาแสดงว่ามีพรีเซนรายงานกลุ่มแน่ๆเลย ผมรีบลงจากรถมาช่วยปูถือ ผมเปิดประตูให้ปู จัวหวะที่ปูก้าวขาลงมันเกิดผิดจังหวะ ทำให้ปูจะหล่นจากรถที่ค้อนข้างสูงของผม ผมรีบรีบปูไว้ ปูเลยเอาแขนโคบคอผมโดยสัญชาติญาณ แต่ผมไม่รู้ว่าผมทำโดยสัญชาติญาณไหม ผมจ้องมองปู มองริมฝีปากนั้น ริมฝีปากบางๆนั้น

“อืมม”ผมประกบปากจูบปูไปโดยไม่รู้ตัว

“ดิว “ปูเรียกผม ผมถึงได้ตกใจตัวเอง

“ปูดิวขอโทษนะ” ผมรีบปล่อยปูให้เป็นอิสระ หน้าปูนี้แดงอย่างเห็นได้ชัด

“ปูรีบขึ้นห้องดีกว่า เพื่อนรออยู่บนห้องนะ “ปูพูดและรีบเดินแทรกผมขึ้นไปทันที

“ทำอะไรวะดิว”ผมถามตัวเอง ผมเดินเข้าโรงเรียนเช่นกัน เดินเข้ามาก็เจอไอ้เดี่ยวยืนรอผมอยู่แบบเท่ๆ

“ขอบใจวะที่พาปูมาด้วย “ไอ้เดี่ยวมันบอกผม ผมพยักหน้าและเดินเข้าไปในโรงอาหารพร้อมกัน

“กรูดูข่าวเมื่อวานแล้ว ช๊อคได้อีก ติ๊กมันทำอะไรของมันวะ มรึงคิดว่า มันแค่การให้ข่าวไหมวะ “ เดี่ยวมันถามผม ผมหยุดและมองหน้ามัน

“กรูกับแอ้จบกันแล้ว” ผมบอกไอ้เดี่ยว และเดินต่อทันที

“หมับ” ไอ้เดี่ยวมันจับแขนผมรั้งไว้

“กรูว่าติ๊กมันกำลังเล่นเกมส์มรึงอย่าไปบ้ากับมันดิวะ “เดี่ยวมันบอกผม

“เขามีอะไรกันแล้ว” ผมบอกไอ้เดี่ยวไม่เสียงดังมาก ไอ้เดี่ยวมันอึ้งได้อีกซิท่า อ้าปากค้างเลย

“จริงดิ” เดี่ยวมันถามผม ผมพยักหน้า

“เยี่ยม” ไอ้เดี่ยวมันพูด

“มรึงจะเอายังไงต่อไปวะ” เดี่ยวมันถามผม

“เขาเลือกแล้วกรูจะทำอะไรได้วะ เขาไปกันได้ดีกว่ากรู กรูมันดันซวยมาเป็นคนที่เขาเลือก มรึงเขาใจกรูไหม กรูบอกเขาแล้วว่ากรูเลือกเองได้ กรูเลือกเขา แต่เขาไม่เลือกกรู “ ผมพูดแค่นั้น

“กรูว่ามรึงต้อง ใช้แผนเดียวกัน กับที่ติ๊กมันทำ” ไอ้เดี่ยวมันพูดผมหันมามองแผนอะไรละ

“กรูจอดรถกรูเห็นนะว่ามรึงจูบปู”ไอ้เดี่ยวมันกระซิบผมนี่ตกใจมาก มันเห็นได้ไงวะ

“กรูไม่ตั้งใจไอ้เดี่ยว “ผมรีบปฏิเสธ

“มรึงกำลังวุ่นวายในใจมรึง กรูเคยเป็น ปูก็น่ารักนะมรึง บางที่มรึงลองคบปู เพื่อว่ามันจะทำให้อะไรดีขึ้นก็ได้นะ เที่ยงนี้ไปกินข้าวกับปูและคุยกับปู ให้ปูช่วยมรึงวะ เชื่อกรู” ไอ้เดี่ยวพูดผมมองไอ้เดี่ยวว่ามันจะได้ผลเหรอ

“ลองดู “ไอ้เดียวผมเดินไปนั่งพวกไอ้แจ็คมีนทานกันเสร็จแล้วผมหยักไหล่ทักทานแค่นั้น ผมก็สั่งอาหารมานั่งทานกับไอ้เดี่ยว

“แม่มรึงเป็นไงบ้างวะ”ผมถามไอ้เดียว

“ตกลงผ่าตัดวะ ตัดลูกมดออกเลย “ไอ้เดี่ยวมันพูด ผมรู้ว่าลูกมดนะคือมดลูก
“เออ กรูจะไปเยี่ยมวะ “ผมบอกมัน เดี่ยวมันพยักหน้า ผมนั่งทานอาหาร พวกแจ็ค บอย หลุยส์และธรรณ์มันลุกไปแล้ว พวกไอ้ภาคินมันก็ทานเสร็จมันก็ลุกไปเหมือนกัน

“เห้ย ดูข่าวปะ ดาราที่เรียนที่นี้อะ ทื่ชื่อพี่ติ๊กอะ เขาประกาศว่าเขาเป็นเกย์และเขาคบกับพี่แอ้ พี่ที่เรียนที่นี้เหมือนกันที่ พี่เตะเสยปลายคางทีเดียวสลบอะ “ ผมได้ยินรุ่นน้องโต๊ะข้างหลังคุยกัน

“อ้าว เป็นแฟนพี่ติ๊กเหรอวะ กรูเห็นส่วนใหญ่พี่เขาอยู่กับพี่ดิว ใครเขาก็คิดว่าเป็นแฟนพี่ดิว “ผมได้ยินแล้วมันเจ็บจีดเลยนะผมวางช้อนทันที

“แดกไม่ลงเลยทีนี้” ไอ้เดี่ยวมันบอกผม ผมพยักหน้าไอ้เดี่ยวมันก็อิ่มเหมือนกัน รีบกินน้ำและลุกขึ้นทันทีโดยไม่ได้หันไปมองโต๊ะข้างหลังผมไปเข้าแถมโดยไม่ได้พูดอะไรกับใครทั้ง แม้กระทั้งเข้าห้องเรียนผมก็เรียนอย่างเดียวไม่พูดไม่คุยและผมรู้ว่าทุกคนเข่าใจว่าผมไม่พร้อมจะคุย ตั้งแต่แอ้โทรมาผมแค่ครั้งนั้นก็ไม่โทรอีกเลย จนกระทั้งเรียนคาบที่สี่ผ่านไป ผมรีบออกมาพร้อมกับไอ้เดี่ยว ไอ้เดี่ยวมันดึงแขนผมไปกับมัน ผมเดินไปที่ห้องที่ปูเรียนอยู่ เห็นเพื่อนๆเพิ่งจะออกมาจากห้องพักเที่ยงเหมือนกัน

“นี้ปูไปทานอะไรกันดีอะ” เพื่อนๆปูถามปู เพื่อนปูส่วนใหญ่เป็นกระเทยกันหมดมีแมนบางนะ

“อะแฮม” ไอ้เดี่ยวมันส่งเสียง

“ว้ายเดี่ยว ไม่เจอเดี่ยวมารับปูนานเลยนะ “เพื่อนๆปูทักเดี่ยว

“ใช่ไม่เจอนานแต่ต่อนี้อาจจะไม่ได้เจอเดี่ยวแล้วอาจจะเจอหนุ่มหล่อข้างๆเดี่ยวแทน” ไอ้เดี่ยวบอก เพื่อนๆปูเขาส่งยิ้มให้ผม พร้อมกับมองผมและปูสลับกันไปมาก ปูตีแขนเพื่อนๆเขา

“ปูเดี่ยวกับดิวมารับไปทานข้าวนะ ไปกินข้าวกัน” เดี่ยวบอกปู

“อิจ..อะ มีหนุ่มหล่อตั้งสองคนมารับไปทานข้าวอะ” เพื่อนๆปูแซวปู ปูหันไปตีเพื่อนๆของเขา

“ไปครับ” เดี่ยวบอก ปูเดินออกมากับผมสองคน

“มีอะไรพิเศษเหรอเดี่ยว”ปูถามเดี่ยว

“มีซิ ลงไปแล้วเราคุยกัน “เดี่ยวบอกปูและไอ้เดี่ยวมันก็ดันผมเข้าไปเดินกับปู มันออกมาเดินถัดจากผม ปูหันมามองผม หน้าเริ่มแดงเล็กน้อย คงเพราะเมื่อเช้าแน่ๆเลย

“ดิวขอโทษเมื่อเช้า”ผมกระซิบกับปู ปูพยักหน้าว่าไม่เป็นไร ผมเดินไปหาที่นั่งที่ไม่ใกล้กับกลุ่มนักเรียนมากหนัก ผมเดินไปดูว่าจะทานอะไรดี ผมเดินไปหยุดที่ร้านมาใหม่ สุกีน้ำโบราณ น่าทานดีผมเลยสั่ง

“สุกี้น้ำครับ”แต่ผมสั่งพร้อมกับคนที่เดินตามหลังผมมา ปูนั้นเอง

“ทานสุกี้เหมือนกันเลยอะ” ปูบอกผม ผมพยักหน้า ผมยืนรอจนแม่ค้าเขาทำให้ผมเรียบร้อย

“ปูมาดิวยกไปเอง “ผมบอกปู ผมเขาของปูใส่ถาดเดียวกันหลังจากปรุงเสร็จ ผมยกมาที่โต๊ะได้เดี่ยวมันสั่งอาหารมานั่งทานแล้ว

“แม้ แม้ ดูแลกันทันทีเลยนะ “เดี่ยวมันแซว

“เดี่ยวอะ เดี๋ยวใครเขาได้ยินเขาก็เอาไปพูดหรอก”ปูปรามไอ้เดี่ยวทันที

“ปูที่เดี่ยวกับดิวจะพูดก็คือเรื่องนี้แหละ “เดี่ยวพูดปูหันไปมองหน้าเดี่ยวและหันมามองหน้าผม

“ปูเป็นแฟนไอ้ดิวมัน” เดี่ยวพูดปูถึงกับมือไม้อ่อนตะเกียบหลุดมือทันที ดีที่ผมรับไว้ได้

“ขอบใจนะดิว”ปูหันมาบอกผมทีรับตะเกียบให้ไม่ตกพื้น

“จะให้ปูเป็นแฟนดิว “ปูถามยำด้วยอาการตกใจ

“ใช่ เพราะว่าดิวและเดี่ยวคิดว่านี้คือแผนอะไรสักอย่างของติ๊ก แอ้ไม่ใช่เป้าหมายที่มันทำแบบนี้ ปูเป็นแฟนมันหน่อย นะปูช่วยดิวมันนะ ดูมันซิตอนนี้มันหงอยเหงาเศร้าซึมมาก สงสารมันปู”เดี่ยวมันพูดอาการผมซะเว้อ

“ช่วยดิวมันหน่อยนะปู “เดี่ยวมันอ่อนปู

“แอ้นะเขาดีกับปูมากนะ และดิวก็รักแอ้มากด้วยนะ ปูไม่อยาก..”ปูพูด

“แอ้กับดิวจบกันแล้วเขาเลือกแล้วปู “ผมบอกปู ปูไปมองเดี่ยว ผมสามคนทานอาหารกันต่อ และหลังจากทานอาหารผมก็ไปหาที่นั่งพักที่ตรงสระน้ำโรงเรียน ไอ้เดี่ยวมันเห็นรุ่นน้องเล่นเบตองกันมันเลยขอไปเล่นด้วยผมไม่ค่อยชอบผมเลยขอนั่งดูตรงสนามหญ้าปูก็นั่งอยู่ด้วย เมื่อคืนผมแทบจะไม่ได้ได้นอนเลยมันคิดทุกอย่างในหัว

“ปู ขอหนุนตักได้ไหมดิวง่วง”ผมบอกปู ปูพยักหน้าว่าได้ ผมเลยเอนตัวนอนลง ผมนอนหนุนตักปู

“ถ้ามันเหนื่อยก็พักก่อนก็ได้นะดิว ปูเชื่อว่าทุกอย่างมันจะดีขึ้น “ปูบอกผม ผมค่อยลับตาลงผมไม่รู้ว่าเพลอหลับไปนานแค่ไหน จนกริ่งโรงเรียนดังขึ้น ผมสะดุ้งตื่นเพราะว่าปูเรียกผม

“ดิว เข้าห้องเรียนแล้ว” ปูบอกผม ผมค่อยลุกขึ้นนี้ผมหลับไปจริงๆด้วยไม่ใช่แค่ต้องการพักสายตา

“เมื่อคืนไม่ได้นอนเหรอ” ปูถามผม  ผมพยักหน้าว่าใช่ ผมลุกขึ้นได้เดี่ยวมันเดินมาหาผม

“เริ่มบทแฟนกันเลยเหรอ หนุนตักกันเลยอะ ตักนิ่มดีไหม หมอนนี้ชิดซ้ายไปได้เลย” ไอ้เดี่ยวมันแซวผม ผมไล่เตะมันเลยไอ้นี้ ผมเดินแยกกันกับปู

“ปู ดิวไปรับนะ วันนี้ดิวไม่มีซ้อม ไปเยี่ยมแม่ไอ้เดี่ยวก่อนและดิวไปส่งที่โรงแรมเอง” ผมบอกปู ผมขยิบตาให้หนึ่งทีก่อนจะเดินขึ้นห้องเรียนเรียนตามปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับผมเลย แต่ผมว่าตอนนี้ผมดีขึ้นมาหน่อย พวกไอ้แจ็คหันมามองผม ไอ้หลุยส์ด้วย บอยและธรรณ์

“มรึงคุยกับแอ้แล้วเหรอวะ” แจ็คมันหันมากระซิบกับผม ผมเลยหน้าขึ้น

“คุยแล้ว จบแล้ว”ผมบอกไอ้แจ็ค มันตกใจแต่อาจารย์เข้ามาพอดีเลย มันหันมามองผมอีกทีแบบไม่เชื่อที่มันได้ยินแน่นอน  ผมพยักหน้าว่าที่ผมพูดนะถูกต้องแล้ว แจ็คมันหันกลับไปเรียนผมเรียนโดยไม่ได้คุยเรื่องที่คุยกับแจ็คจนกระทั้งหมดคาบ ผมรีบออกทันที

“ดิว “ บอยเรียกผม

“ดิว ไม่พร้อมจะคุยเรื่องนี้บอย แต่ดิวกับแอ้จบแล้ว ดิวจะไปเยี่ยมแม่ของไอ้เดี่ยวและไปส่งปูแทนไอ้เดี่ยวช่วงที่เดี่ยวมันไปดูแลแม่มันที่โรงพยาบาล หรืออาจจะดูแลตลอดไป.. ดิวคิดว่าเปิดใจให้คนอื่นบ้างก็ดีบอย” ผมพูดและเดินออกมาทันที พร้อมไอ้เดียว ผมเดินลงมาปูนั่งรออยู่แล้วที่ม้าหินอ่อน

“เจอกันนะพี่ปู “ไอ้ป๊อดมันบอกปูและวิ่งไป ไปหาป้าแดง ที่บอกเจอกันคือที่โรงแรมเพื่อทำงานกัน

“รอนานไหมครับ” ผมถามปู

“ไม่นานหรอก เพื่อนเพิ่งจะเดินออกไปเอง” ปูบอกผมยิ้ม

“หมับ” ผมจับมือปู  “ไปครับ เออ เดี่ยวไปแวะซื้อของฝากกันด้วยเนอะที่ร้ายดอยคำ หาซื้อเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพไปเยี่ยมแม่ของเดียวกันนะครับ” ผมบอกปู ปูมองมือผมที่จับมือเขา

“พร้อมจะเดินไปกับดิวไหม”ผมถามปู

“พร้อมแม้ว่าจะเป็นแค่ตอนนี้ ดิวต้องเข้มแข็ง ดิวต้องนึกถึงลูกนะ “ปูบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินไปที่รถไอ้เดี่ยวมันเดินนำหน้าไปแล้วมันกำลังขับออกมา

“เจอกันที่โรงพยาบาลวะ กรูแวะซื้อของเยี่ยมก่อน “ผมบอกไอ้เดี่ยว มันพยักหน้ามันเหล่มองมือผมที่จับมือปู

“เยี่ยม” มันบอกแค่นั้นพร้อมกับปิดกระจกและขับรถออกไป ผมรู้ว่ามีหลานคนที่มองผมจับมือปู ผมไม่เคยเดินจับมือแอ้เลยแอ้กลัวคนจะมองจะเอาไปบอกติ๊ก ปูขึ้นมานั่งในรถสิ่งที่ปูทำคือจัดรถผมเหมือนที่แอ้ทำไม่มีผิด แอ้ขึ้นมนั่งก็จะจัดนั้นจัดนี้แอ้บอกว่าต้องจัดให้เรียบร้อย  เพื่อลูกขึ้นรถจะได้ไม่หยิบนั้นหยิบนี้ใส่ปากยิ่งยิ่งซนมาก แอ้เขาเก็บทิ้งหมดอะไรที่ไม่ใช้ ถังขยะนี้แอ้เทให้บ่อยๆมาก

“ดิวจอดจอดตรงถังขยะแป๊ปหนึงนะ ปูเอาถึงขยะไปทิ้งให้” ปูบอกผมพอผมจอดรถปูก็รีบลงไปเอาขยะทิ้งให้ผม ผมเอามือเท้าคางมองปู จนปูขึ้นมานั่งบนรถ

“มีอะไรเหรอดิว” ปูถามผม

“ขอบคุณครับ”ผมยืนหน้าไปบอกขอบคุณที่ข้างหูปู  ทำเอาคนนั่งข้างเขินผมทันที ผมขับรถออกไปทางที่จะไปโรงพยาบาลผมแวะซื้อของเยี่ยมก่อน ผมไม่รู้จะซื้ออะไรดีเลยซื้อรังนกให้แม่ของเดียว ส่วนปูนะเขาซื้อผลไม้สดไปเยียม พวกสาลี แอปเปิ้ล อะไรพวกนี้ น่ารักจริงๆ

“ดิว ตกลง พวกดิวจะกินอะไรกัน ปูจะได้ทำให้ถูก ระหว่างขนมจีนน้ำยาป่ากับ สปาเก็ตตี้ วันทีดิวกับเพื่อนจะไปแข็งกันนะ” ปูถามผม

“ปูว่าจะเพิ่มพวกข้าวผัดอเมริกันอีกอย่างนะเพื่อคนไม่ชอบเลยทั้งสองอย่าง” ปูบอกผม ผมพยักหน้าว่าเห็นด้วยนะ

“ข้าวผัดทะเลแล้วกันเนอะ” ปูบอก ผมพยักหน้าว่าดีเลย

“พวกผลไม้ด้วยไหมดิว ผลไม้ก็ดีนะ “ปูบอกผมหันไปยิ้ม

“หมับ”ผมจับมือปูไว้   “ ตามที่ปูเห็นสมควรเลย คนเก่ง”ผมบอก ปู ปูยิ้มผมไม่ค่อยเห็นรอยยิ้มปูหนัก เวลาปูยิ้มนี้น่ารักดีนะ ผมคิดว่าผมขับรถมาถึงโรงพยาบาลผมหาที่จอดยากเหมือนเดิม ผมวนหาจนได้ที่จอด ผมเดินไปทางประชาสัมพันธ์ เห็นเดี่ยวยืนรอผมอยู่แล้ว

“ไปวะแม่กรูนอนห้องพิเศษวะ” ไอ้เดี่ยวมันบอกผม ผมพยักหน้า คนค่อนข้างเยอะ ผมเลยจูงมือปูไว้ด้วย ผมทำเหมือนทุกครั้งกับแอ้ ถ้าเป็นคนเยอะๆแบบนี้แอ้ไม่ค่อยมาสนใจเรื่องนี้ปล่อยให้ผมทำไปแบบลืมตัว พอมารู้ตัวก็กระทืบเท้าผมทุกที คิดแล้วก็อดขำไม่ได้ แต่มันคงไม่มีแล้ว ผมเข้าไปในลิฟท์กัน

“อะแฮม กรูรู้ว่ารักกันมากเกรงใจสายตาคนรอบๆหน่อย ไม่ใช่หนุ่มสาวนี้มรึง” ไอ้เดี่ยวมันบอกผม ผมหันไปมองรอบ เขามองและมีปิดปากขำผมด้วยนะ ผมรีบปล่อยมือปูทันที ปูก็ทำหน้าเขินอีก

“จับเพลิน ...มือนิ่มนี่หว่า” ผมหันไปกระซิบบอกไอ้เดี่ยว  ไอ้เดี่ยวมันหยักคิ้วว่าแน่นอนเออ มันจับมาก่อนนี้หว่า ผมลืมไป ผมเดินตามเข้าไปในห้องพิเศษ แม่เดี่ยวนอนอยู่บนเตียง

“สวัสดีครับแม่ “ผมและปูยกมือไหว้แม่ของเดียว

“สวัสดีลูก นี้ลูกดิวใช่ไหมและนั้นแอ้เหรอที่เป็นแฟนดิว” แม่เขาถามผม ผมหันไปมองไอ้เดี่ยวมันเกาหัว

“กรูลืมอัปเดทข้อมูลให้แม่ฟังวะ มันเรื่องเก่ามากแล้ววะ ฮาๆ” ไอ้เดี่ยว

“แม่ อับเดฟใหม่แล้ว แอ้นะทิ้งมันไปแล้ว ตอนนี้เป็นน้องปู “เดี่ยวบอกแม่ของเขา ผมส่งของเยี่ยมให้ ไอ้เดี่ยวก็รับไป

“เป็นไงลูกสบายดีไหม เดี่ยวนะพอกลับบ้านนะพูดถึงดิว ดิวนี้เป็นลูกชายนายแพทย์ภาณเดชเหรอค่ะ ท่านสบายดีไหมค่ะ และคุณภีมปภพด้วย” แม่ของเดี่ยวถามหาพ่อผมและอาภีมพ่อของแอ้

“สบายดีทั้งคู่ครับ ตอนนี้อาภีมย้ายไปประจำการทีค่ายฯเดียวกับพ่อผมอยู่ดูแลครับ”ผมบอกแม่ของเดี่ยว

“ท่านดีกับครอบครัวเราแม่มากดิว “แม่ของเดียวบอกผม

“แม่ละครับเป็นยังไงบ้าง” ปูถามแม่ของเดียว

“แม่ดีขึ้นแล้วแหละปู “แม่ของเดี่ยวบอกปู ผมไม่แปลกใจเพราะว่าปูเขาอ่อนโยน เหมือนแอ้นั้นแหละไปทางไหนใครก็รักและเอ็นดู ผมนั่งอยู่คุยกับแม่ของเดียวสักพัก

“แม่ครับปูต้องไปแล้วปูมีช่วยงานป้าแดงแม่ครัวที่โรงเรียน แต่ป้าแดงเขารับงานทำอาหารที่โรงแรมคนที่มาจัดสัมมนานะครับ “ปูบอกแม่ของเดียว

“น่ารักจริงๆ ขยันด้วย พ่อแม่ต้องภูมิใจมากแน่ๆลูก”แม่ของเดียว ปูหน้าจ๋อยไปนิดหนึ่ง

“แม่ แม่ของปูเขาเสียไปแล้ว ได้สองเดือนแล้วแม่” เดี่ยวบอกแม่ของเขา

“แม่ขอโทษนะลูก โธ่พ่อคุณ แล้วพ่อละลูก”แม่ของเดียวถามปู

“พ่อผมเสียไปตั้งแต่ผมยังไม่เกิดครับแม่  “ปูบอกแม่ของเดี่ยวทำให้แม่ของเดี่ยวรู้สึกสงสารปูแน่ๆ แม่ของเดียวกอดปู

“หนูต้องเข้มแข็งนะลูกนะ “แม่ของเดี่ยวบอกปู ผมเดินมาจากห้องพักพิเศษ

“กรูจะไปส่งปูและรอรับเลยและกรูจะพาปูไปโรงเรียนด้วย เพราะว่าเขาคือแฟนกรู “ผมบอกไอ้เดียวปูหันมามองผม ผมยิ้มให้ ผมเดินลงข้างล่างผมจูงมือปูไปด้วยเหมือนเช่นคนรักเขาทำกัน ผมพาปูมาส่งที่ทำงานเรียบร้อยแล้ว

“ดิวจะรอปูจริงๆเหรอ กลับไปพักผอนดีกว่าไหม “ปูบอกผม

“รอดีกว่า ผมบอกปู ผมพยักหน้าว่าโอเค ผมเปิดทีวีดูในรถได้ ผมเอนเบอะนอนลงรอปู ผมหยิบหนังมาเปิดดู หนังตลก ซื้อมายังไม่ได้ดูเลย ผมนั่งไปเกือบชั่วโมง

“ดิว ทานอะไรหน่อยซิ” ปูเอาอะไรมาให้ผมสักอย่าง อาหาร

“หิวแย่แล้ว ทานหน่อยนะ” ปูบอกผมพร้อมกับคีบส่งมาให้ผม ป้อนผมนั้นเอง

“อร่อยจัง อะไรอะ” ผมถามปู “ ผัดหมีฮองกงนะ” ปูบอกผมพร้อมกับป้อนผมอีกด้วย ปูถือขวดน้ำมาให้ผมด้วย ผมทานจนอิ่มพุงกางเลยทีเดียว

“ใครทำเนี๊ยะ”ผมถามปู

“ปูทำ ครั้งแรกเลยนะ “ ปูบอกผม ผมยิ้ม

“เก่งมาก ทำอร่อยนะ รสนี้ลูกๆดิวต้องชอบแน่ๆเลย  “ผมบอกปู

“วันหยุดไปเที่ยวกันไหม ไปหาลูกๆดิวกัน “ผมบอกปู ปูมองผมว่าจะดีเหรอ

“ดิวคงต้องการใครสักคนอย่างทีไอ้เดี่ยวมันพูด ตอนนี้ดิวบอกไม่ถูกกับความรู้สึกตัวเอง ปู”ผมบอกปู ปูพยักหน้า

“ปูเข้าไปช่วยป้าแดงอีกแป๊ปหนึ่งจะกลับแล้วแหละดิว รอแป็บหนึ่งนะ”ปูบอกผม

“ดิวจะไปห้องน้ำเหมือนกัน “ผมบอกปู ผมเดินลงมาจากรถ ผมเดินเข้าไปพร้อมกับปู ผมโอบเอวปูเข้าไป ปูแค่หันมามองผม

“พี่ปู แม่บอกว่าพี่ปูกลับได้เลยนะไม่มีอะไร...เออ..ป๊อดน่าจะมีแล้วแหละ” ป๊อดมันพล้วดออกพอดี ป๊อดมองแขนผมที่โอบเอวปูไว้

“พี่ดิวหวัดดีครับ โอบกันด้วย” ป๊อดมันยกมือไหว้ผม แถมแซวที่ผมโอบเอวปู

“ก็แฟนกัน”ผมบอกและเดินแยกไปเข้าห้องน้ำ ปูเดินเข้าไปด้านในกับป๊อด ผมเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวสักพักก็เดินออกมาผมเห็นปูออกมารอแล้ว แสดงว่ากลับได้แล้วซินะ ผมรับกระเป๋าเป้ที่ปูใส่เสื้อผ้ามาเปลี่ยนมาถือให้

“ปู ดิวพูดจริงนะ เป็นแฟนดิวนะ”ผมบอกปูอีกที ปูมองผม ผมดันปูไว้ที่ตรงประตู ผมประกบปากปูผมจูบปูค่อยๆเบาๆ และไล่ไปหนักขึ้น แรงขึ้น ผมไซ้ลงมาที่ซอกคอปู

“วันนี้ไม่อยากกลับบ้านเลยอะ “ผมบอกปู

“แล้วจะไปไหนละดิว” ปูถามผม

“ขึ้นรถเถอะครับ”ผมบอกปู ผมเปิดประตูรถให้ปู ปูเข้าไปนั่ง ผมก็เข้าไปนั่ง ผมกุมมือปูตลอดเลย ผมขับไปเรื่อยๆ จนแบบไม่มีจุดหมายว่าจะไปทีไหนดีนะ ที่ไม่อยากกลับเพราะว่าวันนี้แอ้และไอ้ติ๊กมันกลับมาแล้ว

“ปู เข้านี้นะ”ผมบอกปูพร้อมกับชี้ เป็นโรงแรมม่านรูด ที่ดูดีที่สุดในแถวนี้ ตกแต่งสวยดี ผมเลี้ยวรถเข้าไปทันที ดีนะที่ผมเปลี่ยนชุดแล้วเป็นชุดนักกีฬาแทน พนักงานเข้ามาตอนรับผมทันที

“สวัสดีครับ ชั่วคราวหรือว่าค้างคืนครับ” พี่เขาถามผม ผมไม่เคยเลยหันไปมองปูว่าคืออะไร

“ชั่วคราวก็คือไม่เกิน 3 ชั่วโมง 450 บาท ค้างคืนก็คือ700 บาท ออกเที่ยงพรุ่งนี้ เอายังไงครับ” พนักงานถามผม

“ค้างคืนครับ ”ผมพูดและควักแบงค์สีเฒาส่งให้เขาก็รับไป

“ในห้องมีน้ำดื่มให้ฟรื อาหารเครื่องดื่มโทรสั่งได้ ถุงยางมีขายบอกผมได้นะครับ” ผมก็ยิ้มมีถุงยางให้ด้วยแต่ผมมีแล้ว

“ผมเอาเบียร์สองขวด และเลย์มาหอหนึ่งรสอะไรก็ได้ “ผมบอกและจ่ายเงินเลยเด็กเสิร์ฟจะได้เอามาให้และไม่มาอีก  ผมรับเงินทอน

“ติ๊ป “ผมส่งแบ่งร้อยให้ใบหนึ่ง

“ไม่ชอบให้รบกวนมาก เข้าใจนะ” ผมบอกเด็กเสริฟเขาพยักหน้าและส่งกุลแจห้องให้ผม ผมพาปูเดินเข้าห้องพักปูมองผมว่าเอาจริงเหรอนนอนที่นี้จริงเหรอ

“เข้าไปซิปู ปูกลัวเหรอ”ผมถามปูขำ ขำ ปูหันมาค้อนผมทีหนึ่ง

“ดิว ..จะทำแบบนี้จริงๆเหรอ ปูคิดว่า” ผมมองปู

“ดิวคิดดีแล้วปู “ผมบอกปู ผมเดินไปนั่งที่เตียง แข็งไปหน่อยนะ ผมเปิดทีวี เปิดมาก็หนังโป้เลยเยี่ยม ปูหันไปมองทางอื่นเลยเขิน ผมเดินไปหาปู ผมนั่งลงที่เตียงกับปูเอานิ้วเกลี่ยแก้มปูไปมา ผมค่อยไล่ลิ้มรสจากริมฝีปากปูเบาๆ และค่อยๆจูบหนักหน่วง

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูผมลุกไปเปิด เป็นเด็กเสริฟที่เอาเบียร์ น้ำดื่มและขนมขบเคี้ยวมาให้ผม เลย์ห่อใหญ่ ผมรีบรับมา ผมก็เหล่มองเด็กเสริฟว่าทำไมไม่ไปซะทีละ

“อย่าดูแลอย่างดีนะพี่นะ ไม่ให้ใครผ่านมารบกวนแน่ๆ” คนตรงหน้าผมบอกผม ผมพยักหน้าดีมาก แต่จะให้ดีให้มันรีบไปซะทีมันนี้แหละรบกวนผมมาก เด็กเสริฟนั้นก็รีบเดินไปคงรู้ว่าผมกำลังนอยด์ ผมปิดประตูล๊อกทันที ผมเก็บเบียร์ใส่ตู้เย็นไปขวดหนึ่งเปิดมาดื่มขวดหนึ่ง เพื่อกระตุ้นมันหน่อยเพราะว่าผมกับปูยังไม่คุ้นเคยมั้ง ผมไม่เคยมีอะไรกับคนอื่นมาก่อนเลยจริงๆ มีแต่แอ้คนเดียวและมันไม่จำเป็นเลยที่ต้องเอาอะไรมากระตุ้น มันสปาร์คขึ้นเองได้ตลอดเวลาที่อยู่ใกล้ๆแอ้ ยิ่งได้กลิ่นหอมๆตัวแอ้นี้ผมนี้โด่เด่ทันตาเห็นเลย

“ดื่มเบียร์ไหม”ผมนั่งลงข้างปูที่มองผม ผมกระดกเบียร์เข้าปากไป ผมส่งให้ปู ปูลังเลที่จะดื่มดีไม่ดื่มดีและปูก็ตัดสินใจดื่มมันลงไป ปูทำท่าจะขย้อนมันออกมา ดูท่าจะไม่เคยดื่ม ปูมองหน้าผม ผมพยักหน้าให้ดื่มอีกที ปูก็ว่าง่ายดื่มอีกทีผมรับขวดคืนมา ผมรีบประกบปากปูก่อนที่ปูจะรีบกลืนเบียร์ลงไป ผมชอบทำแบบนี้กับแอ้ แอ้นะเขาดื่มได้แถมดื่มเก่งด้วย ผมเอาลิ้นผมเข้าไปผัวผันในปากของปู พร้อมลิ้มรสเบียร์ในปากนั้น ปูโอบกอดรอบคอผม ผมดันปูให้มานั่งค่อมผม


“อาบน้ำกันไหม เพื่อจะดีขึ้น”ผมบอกปู ปูเงยหน้ามองผม ปูพยักหน้าเบาๆ ผมและปูลุกขึ้นจากปลายเตียง ผมถอดเครื่องประดับออกวางไว้ ปูยืนมองผมดูผม ผมว่าปูรู้สึกกล้าๆกลัวๆ ผมจูงมือปูเข้าห้องน้ำ ผมเริ่มถอดเสื้อผ้าตัวเองก่อน ปูก้มมองซีกแพคผม แม้จะน้อยกว่าพี่โดมแต่ก็ใช่เล่น ปูกลืนน้ำลายลงคอ ผมเหลือแต่กางเกงยืดตัวจิ๋วเท่านั้น ผมมองปูว่าถอดซิ ปูค่อยๆถอดเสื้อยืดพอดีตัวออกผมช่วยปูถอด ผิวปูเนียนไม่แพ้แอ้เลย ตัวเล็กๆ พอกันแต่แอ้นะสูงกว่า สูงเท่าๆกับผม ปูค่อยๆปลดกางเกงผมก็ช่วยดันกางเกงลงไปกองกับพื้น ปูยิ่งหน้าอายเข้าไปใหญ่เลย ผมเริ่มจูบก่อนเลยและไซ้ไล่ลงมาตั้งแต่คอและลงไปเรื่อย หองน้ำที่เป็นอ่างและมีฝักบัวผมจูงมือปูเข้าไปในอ่างน้ำและเปิดน้ำจากฝักบัวรดกายผมทั้งสองคนใช่มันแค่การเริ่มต้น บทรักของผมสองคนไม่ได้จบแค่นั้น ผมเพราะว่าตอนนี้ผมเตลิดไปไกลเกินจะหยุดมันได้แล้ว หลังจากอาบน้ำผมไปต่อกันที่เตียงเพิ่งจะรู้นะว่าแข็งมาก

“อืมม...อาห์ ...อืมมม ....ปู ..เยี่ยม ...ดิวชอบ ...แบบนั้นแหละปู “ ผมเองก็เลือกแล้วเหมือนกัน ผมและปูกำลังเล่นบทรักที่เล้าร้อนบนเตียง ผมเป็นคนธรรมดาทีมีอารมณ์รัก โลภ โกรธ และหลง มีตัญหาราคะ ยิ่งเวลาแบบนี้ผมบอกตรงๆว่าผมเคว้งมาก ขอบคุณที่ปูเข้ามามันดีขึ้นมาก ผมไม่เคยนอกใจแอ้แม้จะสักวินาที นี้เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่ผมนอกกายและใจไปพร้อมๆกัน

***************************************************************************************
ตอนนี้เป็นตอนที่พีคที่สุด ที่แต่งตอนนี้อยากให้รู้ว่าคนเรามีช่วงอ่อนแอ และความอ่อนแอทำให้เราตัดสินใจอะไรลงไป โดยไม่ได้คำนึงว่าผลที่ตามมา  :ling1: หามันทำให้ขัดกับความรู้สึกคนอ่านขอโทษด้วยนะค่ะ  :mew6:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSปูผมตัดสินใจแล้วผมคงต้องการใครสักคนจริงๆ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 12-09-2015 18:12:08

 :m16: สงสารปูเหมือนเป็นตุ๊กตา เค้าให้ทำอะไรก็ทำ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ เสียใจแต่มันคือทางเดียวที่มีตอนนี้
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 15-09-2015 17:50:33

 แอ้ ผมกลับมาหลังจากที่ไปกับติ๊ก นี้ผมไม่ได้กลับมาบ้านเลยสี่วัน นับจากที่ไปและการตัดสินใจไปหาติ๊กมันทำให้ผมเกิดเรื่องขึ้น เพราะว่าติ๊กได้เมโมรีการ์ดที่ใช่บันทึกวิดิโอตอนที่ผมกับดิวไปมัลดิฟและใครก็ไม่รู้ดันใส่ยาปลุกเซ็กส์ในกระป๋องเบียร์พอผมไปหยิบมาดื่มแน่นอนคืนนั้นของผมและดิวมันร้อนแรง ผมเอามาเปิดดูแล้วผมยังไม่อยากเชื่อเลยว่านั้นคือผมแต่จริงๆเป็นเพราะยาและผมก็โดยยาอีกครั้งกับติ๊ก ยังดีที่มันให้ผมเป็นรับ ถ้าไม่ใช่ผมคงงานเข้าแน่ๆ ติ๊กมันไม่รู้ว่าผมมีลูกมด ทำไมเกิดมาเป็นคนพิเศษนี้มันยากจริงๆ ถ้าเลือกได้ไม่อยากได้เลย แต่ผมนับว่าโชคดีที่มีลูกๆที่น่ารัก แค่คิดถึงลูกก็ใจหายแล้ว ถ้าถามว่าทำไมผมต้องยอมติ๊ก หนึ่ง ผมผิดที่ผมก็รู้ดีว่าติ๊กรักดิว สอง ดิวเป็นความหวังขององค์กร พ่อภาตั้งใจมากที่จะให้ดิวเป็นแพทย์ทหาร หรือเป็นทหารไปเลยและดิวเองก็มีความสามารถ ผมเคยได้ยินพ่อคุยกับใครสักคนหนึ่ง

“ผมเห็นหลายๆอย่างในตัวลูกชายท่านคนนี้ ผมเชื่อว่าเขาทำได้แน่นอน ดูเขามีความสามารถเหมือนท่านเลยนะครับ คุณหมอภา “ที่ผมเพรอไปได้ยินพ่อคุยกับใครสักคนในห้องทำงานพ่อ

“ครับ ผมตั่งใจมากที่จะให้ดิวทำหน้าที่ตรงนี้ ผมเชื่อว่าดิวลูกชายผมทำได้ ขอบคุณนะครับท่านที่สนับสนุนเช่นกัน”คำพูดที่พ่อพูดวันนั้นมันทำให้ผมต้องเลือก ...

“แอ้ “ เสียงที่ทำให้ผมได้สติ ตอนนี้ถึงบ้านพักแล้วเหรอ ติ๊กเป็นคนขับรถมาเอง แถมขับเร็วมากด้วย

“อืมม” ผมสงเสียงให้ติ๊กรู้ว่าผมรู้แล้ว ผมก้าวเท้าลงจากรถ ผมไม่เห็นรถไอ้ดิวเลย ผมมาถึงเกือบทุ่มครึ้งแล้ว ปกติดิวกลับมาแล้วนิ แต่นี้ไม่มีรถดิว คงไปกับเดี่ยวเพราะรถเดี่ยวไม่อยู่ ผมเดินเข้าบ้านพร้อมติ๊ก ผมลากกระเป๋าเข้าไปในบ้าน

“มรึงขับเร็วแบบนี้ไงพีตุ๊ถึงไม่ให้มรึงขับรถมาเรียน” ผมหันไปบอกติ๊ก

“ขับช้าเมื่อไหร่ถึง”ติ๊กมันถามผม

“เมื่อยมากเลย”ติ๊กบอกผม ผมเข้ามาก็เจอแจ็ค บอย หลุยส์และธรรณ์ที่จริงก็เรื่องปกติ ทุกคนหันมามองผมกับติ๊ก
“กลับมาแล้วเหรอ ไปฮันนิมูนกันมาเหรอ” แจ๊คมันถามขึ้น

“ฮันนิมูนบ้าอะไร เที่ยวธรรมดา” ผมบอกไอ้แจ็ค

“ก็ไอ้...” แจ็คมันชี้มาที่ติ๊ก ผมหันไปมองติ๊ก

“ไม่ต้องปิดหรอก  ไปฮันนิมูนมาก็บอกเขาไปแอ้ มรึงจะปิดทำไม ป่านนี้ข่าวออกไปถึงไหนไหนแล้วที่มรึงบอกว่ากรูกับมรึงคบกันอยู่นะ”ติ๊กพูด ถ้าอย่างนั้นทุกคนก็รู้กันหมดแล้วผมหันมามองอีกที บอยมองผมเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง

“ขึ้นบ้านนะ กรูไม่หิว กินกันมาแล้ว ที่ร้านอาหารเวียดนาม” ติ๊กบอกพร้อมกับลากกระเป๋าขึ้นห้อง ผมก็เดินขึ้นห้องตามติ๊กไปด้วย

“แอ้ พวกกรูขอคุยกับมรึงหน่อยดิวะ “ แจ็คมันเดินมาจับแขนผมไว้ บอยพยักหน้ากับผม

“ติ๊ก เดี๋ยวกรูขึ้นไป” ผมบอกติ๊ก ติ๊กหยักไหล่ ผมเดินไปนั่งที่นั่งโซฟา ผมนั่งลง ทุกคนมองผม

“แอ้ เอาจริงๆนะพวกกรูดูมรึงกับดิวออกนะ ว่ามรึงกับดิวมีอะไรพิเศษกัน “แจ็คพูด ทุกคนพยักหน้า

“ติ๊ด ตึง” เสียงมือถือผมดังขึ้นมีข้อความเข้า “ แอ้รีบขึ้นมา..กรูกำลังดาวโหลดคลิปมรึงอยู่” ติ๊กส่งข้อความลงมาหาผม

“กรูกับดิว ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น...จริงๆ อาจจะเป็นเพราะว่า บ้านกรูกับดิวสนิทกันมันเลยมองดูเหมือนอย่างที่ทุกคนคิด ที่จริงๆไม่มี ..แค่นี้ก่อนนะ รู้สึกเหนื่อยอยากอาบน้ำ “ผมบอกทุกคนและรีบเดินขึ้นไปทันที ทุกคนมองผมผมรีบเข้าไปในห้องติ๊กทันที


“ติ๊กมรึงจะมากไปแล้วนะ”ผมเข้าในห้อง ติ๊กมันกำลังโหลดใส่คลิป แต่ยังไม่โพส ผมรีบเข้าไปดึงแล็ปท๊อปออกมาแต่พอผมเปิดดู มันเป็นคลิปตอนที่ผมกับติ๊ก ไปเดินเที่ยวถนนคนเดินกัน ผมพ่นลมออกมาเลย

“แต่ถ้ามรึงไม่ขึ้นมา อาจจะเป็นคลิปมรึงจริงๆที่กรูจะอัพโหลด” ติ๊กบอกผม ติ๊กลุกพร้อมกับเดินมาหาผม

“อาบน้ำกัน “ติ๊กบอกผม ติ๊กชี้ลากจากจุดกึ่งกลางลำคอผมและไล่ลงไปเพื่อจะปลดกระดุมเสื้อผม

“คืนนีหวังว่าไม่ต้องใช้ยาช่วยนะ “ติ๊กบอกผม ผมต้องพ่นลมออกมา ติ๊กมันใช่ยาปลุกเซ็กส์กับผมมาสามวันติดเลย

“ติ๊ก...ไม่เอา เมื่อเช้ากรูก็อ๊วกมรึงก็เห็น มันทำกรูรู้สึกไม่ค่อยดี” ผมบอกติ๊ก

“ก็ได้แต่คืนนี้ต้องทำเอง....”ติ๊กบอกผมก่อนนะเปลียนเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำไป ผมเหลือบไปเห็นโน๊ตบุ๊คบนโต๊ะเขียนหนังสือ ติ๊กเปิดค้างไว้

“ติ๊ก” ผมหันไปเรียกติ๊ก ผมเดินไปหา เดินเข้าไปประกบตัวติ๊ก ติ๊กมองผมแบบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง

“อาบน้ำเลยซิ ...คืนนี้จะได้เล่นสนุกกัน...”ผมพูดพร้อมกับใช้นิ้งผมไล้ที่หน้าท้องแบนราบของติ๊ก ไม่มีซิกแพ๊คแต่มันดูดี สมกับดาราเจ้าสำอางค์ ติ๊กมองผม

“ได้...ว่าแต่ไม่อาบพร้อมกันเหรอ” ติ๊กถามผม

“อาบก่อนดีกว่านะ...แอ้ว่าจะไปเอาเสื้อผ้าจากห้องดิวมาไว้นี้บ้าง” ผมบอกติ๊ก ผมเอานิ้งเชยค้างทำท่าจะจูบ

“อืมม” ติ๊กดันผมไว้ มองผมแบบงงๆ

“วันนี้มาแปลกนะ เออกรูอาบน้ำก่อน ไปเอาเสื้อผ้ามาไว้ที่นี้ให้หมดเลยก็ดีนะ “ติ๊กบอกผมก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ผมจัดการเอาเสื้อผ้าในกระเป๋าออกมาเพื่อจะทำเป็นว่าผมจัดตู้ฝั่งที่พายเคยเก็บเสื้อผ้า คงต้องเป็นทีใส่เสื้อผ้าของผม ผมหยิบเสื้อผ้าราคาแพง ซึ้งปกติผมก็ซื้อแต่ไม่เยอะแต่งวดนี้ติ๊กมันซื้อให้ผมซะเยอะเหมือนจะโล๊ะของเก่าเลยดีกว่า ผมได้ยินเสียงติ๊กเปิดน้ำผมก็รีบไปที่โต๊ะเขียนหนังสือผมรีบกดไล่หาว่า คลิปดิวกับผม ติ๊กมันเก็บไว้ที่ ผมใช่วิธีลัดพี่โอมสอนผมมา ผมเลือกดูไฟว์คลิปที่ถูกเก็บไว้มีหลายคลิปอยู่ ผมกดดูจนผมเจอ ผมรีบกดลบทันทีแถมตามไปลบที่ถังขยะด้วย

“ดิว กรูขอโทษนะที่ทำให้มรึงลำบาก “ผมบอกกับตัวเอง

“คิดว่าลบในนี้แล้วกรูไม่มีสำรองเหรอแอ้”ผมก็ต้องตกใจเสียงมาจากด้านหลังผม ติ๊ก มันเปิดน้ำไว้แต่มันยังไม่อาบ ผมหันมามองติ๊ก

“กรูมีสำรองเยอะแอ้ ..กรูจะลบเองเมือมรึงบินไปกับกรูแล้ว แอ้” ติ๊กบอกผมก่อนนะเดินกลับเข้าห้องน้ำไปอีกที

“แอ้..มาอาบน้ำกันเร็วๆ” ติ๊กชะโงกหน้าออกมาเรียกผม ผมจำต้องลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำไปด้วย เหตุเพราะความคึกคะนองของผมและดิวแท้ๆ แต่ผมทำไปเพราะไม่มีสติ แต่ดิวมันดันบันทึกเอาไว้อีก ผมอาบน้ำพร้อมกับติ๊ก ติ๊กพยายามเล้าโลมผมทุกอย่าง

“โอ้ยย กรูเบื่อมรึงวะแอ้ไม่ได้อย่างใจเลย” ติ๊กมันเริ่มหงุดหงิดผมที่ผมไม่ถึงใจเขา ติ๊กมันเลยดันผมออก พร้อมกับออกจากห้องน้ำไปทันที ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่ดิวทำแบบนี้กับผม นี้ไม่กี่นาที ผมก็กระเจิงแล้ว แต่กับติ๊กไม่เลย ผมเดินออกมาจากห้องน้ำเห็นติ๊กนอนเล่นมือถืออยู่บนเตียง ผมจัดการทาครีมบำรุงตามปกติ ติ๊กก็ซื้อให้ผมอีกนั้นแหละ

“แอ้พรุ่งนี้กรูมีงานที่โรงแรมพี่ตุ๊วะไปนอนโรงแรมกันนะ เพื่อว่าเปลี่ยนบรรยากาศแล้วน้องมรึงสู้ขึ้นมาบ้าง” ติ๊กบอกผมผมพยักหน้าไปอย่างนั้น ว่าโอเค ติ๊กหันมาหยิบที่มาร์คหน้า

“แอ้มามาร์คหน้าให้หน่อย “ ติ๊กเรียกผม ผมเดินหยิบแผ่นที่ติดมาร์คหน้า พร้อมกับค่อยแปะที่ใบหน้าติ๊กอย่างเบามือที่สุด

“แอ้ไปเอาแตงกว่าหันมาให้สองชินดิ ...เร็วๆนะ” ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้า ผมเหลือบมองเวลานี้เกือบจะสี่ทุ่มแล้วเหรอผมจะแวะไปดูว่าดิวกลับมาหรือยังด้วย ผมเดินออกมาจากห้องติ๊กผมเดินไปเปิดประตูห้องนอนดิวพอผมเปิดเข้าไปไฟยังปิดมืดอยู่เลยผมเลยเปิดไฟดู ที่นอนว่างเปล่าดิวยังไม่กลับมา ผมลงไปหยิบแตกกว่าที่ติ๊กบอกผมเอาขึ้นมาให้ติ๊ก ผมเห็นติ๊กคุยโทรศัพท์อยู่ ผมไม่แน่ใจว่าใคร

“อะไร ...ทำไม..มรึงไม่เชื่อก็เรื่องของมรึงไอ้ดำ  กรูคบกันจริงๆ...เหรอ ..ไม่ต้องอะ ..นี้มรึงไปซดน้ำเมาที่ไหนกัน ...อ้าวจริงดิ..แม่มรึงเข้าโรงพยาบาลเหรอ ...ได้ดิวไม่ได้ไปกับมรึงเหรอวะ”พอผมได้ยิน ไอ้ดำนี้ผมนึกถึง เดี่ยวเลยติ๊กชอบเรียกแบบนั้น พอติ๊กพูดว่า ดิวไม่ได้ไปกับเดี่ยว ผมหูพึ่งเลย ผมวางจานแตงกวาลง

“ไปรอรับน้องปูเหรอ ...ที่จริงน่าจะกลับแล้ว ..คงไปต่อ..เรื่องของมัน ... อันนั้นก็เรื่องของมรึง... ส่วนอันนี้มันก็เรื่องของกรูสองคน” ติ๊กพูดผมนี้ส่ายหัวเลย

“แค่นี้แหละ กรูมาร์คหน้าอยู่ ไม่อยากคุย ...แค่นี้แหละ .”ติ๊กพูดและตัดสายไปเลย ติ๊กหันมาจะหยิบแตงกวาในจานผมก็ว่าจะอาบน้ำดีกว่า

“ได้ยินแล้วนิ ไอ้ดิวมันไปกับปู ไปรอรับปูกลับบ้านแต่ปูมันเลิกไม่เกินสามทุ่มนี้เข้าไปสี่ทุ่มครึ้งแล้ว ไปต่อมั้ง” ติ๊กพูดก่อนจะล้มตัวลงนอนเอาแตงกวามาพอกที่ตา ผมเดินหันหลังเข้าห้องน้ำทันที ผมจะไปว่าอะไรได้ ถ้าดิวจะเลือกปู ดิวเลือกได้นิ และผมเป็นคนทำให้เป็นแบบนี้เอง ผมมันอ่อนแอเกินไป

“ดิวไปรักคนที่เขาพร้อมจะเดินไปกลับมรึงนะ ที่ไม่ใช่กรู “ผมพูดกับตัวเองในกระจก  ผมอยู่ในห้องน้ำเกือบครึ้งชั่วโมง ผมปล่อยให้สายน้ำราลาดรดตัวอยู่แบบนั้น

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูห้องน้ำ

“แอ้ ...มรึงอาบน้ำนานจังวะ” ติ๊ก ผมค่อยหลีน้ำให้เบาลง  “ จะเสร็จแล้ว” ผมตะโกนออกไปผมจัดการถูตัวไม่เกินสิบนาทีผมอาบน้ำเสร็จ ผมออกมาเห็นติ๊กยืนรออยู่ คงจะเข้าไปล้างหน้าเพื่อมาทาครีมบำรุงต่อ

“มรึงเสียใจเหรอที่ดิวมันไปรับปู ?” ติ๊กถามผม ผมแสยะยิ้มให้

“ใช่กรูเสียใจ และมรึงก็ผิดหวัง ...เพราะมันผิดคาด”ผมพูดติ๊กถึงกับพ่นลมออกมทันทีก่อนจะเดินแทรกตัวเข้าห้องน้ำไป ผมทาครีมตามปกติ ผมล้มตัวลงนอน ถ้าเป็นปูก็คงจะดี ผมจะมั่นใจได้ว่ามีคนรักลูกผมจริงๆ แล้วพี่โดมละ ส่วนไอ้เดี่ยวน่ะผมรู้จากปากปูได้สักพักเพราะสังเกตุความผิดปกติ ที่ไม่สวีทกันเหมือนแรกๆ ปูกับเดี่ยวลดสถานะเป็นเพื่อนกันแล้ว เพราะว่าเดี่ยวเขาชอบติ๊ก แล้วตอนนี้ติ๊กมาทำแบบนี้ ได้เดี่ยวมันจะว่ายังไงละ แค่เรื่องตัวเองก็ปวดหัวมากพอแล้วผม ผมค่อยๆหลับตาลงช้าๆ คงเพราะว่าผมเหนื่อยด้วยแหละ ผมหลับไปเมื่อไหร่ก็ไม่ทราบ จน

“กริ้ง” เสียงนาฬิกาปลุก ดังขึ้น เกือบหกโมงเช้าแล้วนิ ติ๊กยังไม่ขยับเลย ผมรีบลุกไปเข้าห้องน้ำอาบน้ำชำระร่างกายจะได้ไปเรียนผมอาบน้ำเสร็จออกมา ติ๊กตื่นแล้ว

“ขี้เกียจวะหยุดมาหลายวันเริ่มจะไม่อยากไปแล้วโรงเรียนอะ”ติ๊กบ่นทั้งที่ตายังสลึมสลือ

“ติ๊ก อีกแค่สามเดือนก็ไปแล้ว ลุก”ผมหันไปบอกติ๊ก ผมกำลังแต่งตัวอยู่ติ๊กเข้าห้องน้ำจะอาบน้ำ

“ติ๊ก กรูไปที่ห้องก่อนนะ ลืมเข็มขัดวะ”ผมบอกติ๊ก

“เอาของกรูไม่ละ” ติ๊กถามผม

“ไปเอาของกรูดีกว่า “ผมบอกติ๊ก ผมเดินออกคือผมตั้งใจจะไปดูว่าดิวกลับมาหรือยัง ถ้ายังไม่กลับผมคงจะโทรถาม เพราะว่าเป็นห่วง ผมเข้ามาในห้อง ไม่มี เตียงก็ยังถูกจัดไว้เรียบร้อย ไม่มีการใช้ ผมตรงไปค้นหาเข็มขัดที่ตู้และจะไปโทรหาดิว

“อาบน้ำห้องดิวไหม ปู ..จะได้อาบด้วยกัน” ผมก็ต้องวางมือจากการค้นผมได้ยินเสียงดิว คุยกับปู ผมยืนมองประตูห้องถูกเปิดดิวเป็นคนเปิดเข้ามา

“โรงแรมนี้ถูกและก็ดีนะ แต่เตียงแข็งไปหน่อยนะ ปวดหลังเลยเนี๊ยะ หรือว่าคนนี้ขยมหนักก็ไม่รู้ ..”ดิวพูดแบบนี้มันหมายความว่า

“ดิวอะ ...ห้ามไปพูดที่อื่นนะปูอายเขา”ปู สองคนเขาหัวเราะเข้ามาด้วยกันแสดงว่าเขาสองคน ...แถมยังไปนอนโรงแรมกันมาด้วย ดิวหันมาเจอผมอยู่ที่หน้าตู้เสื้อผ้า ปูก็ตกใจ ปูรีบแกะมือออกจากมือดิว ดิวจูงมือปูขึ้นมา

“เออ ...เข้ามาเอาเข็มขัดนะ “ผมบอกดิว ดิวก็มองผมสายตาเขาไม่เหมือนเดิมแล้ว มันเปลี่ยนไปแล้ว

“แอ้เจอหรือยัง...อ้าวดิว เพิ่งกลับเหรอ ...มากับปู ....แถมกลับมาเช้า ไปนอนทีไหนกันมาเหรอ” ติ๊กเปิดประตูมาตามผมดิวหันไปมองติ๊ก

“ไม่จำเป็นต้องบอกมั้งว่าไปนอนกันที่ไหน แค่รู้ว่าไปด้วยกันก็พอ” ดิวพูดพร้อมกับหันมามองผม

“ติ๊ก มรึงมีเข็มขัดไหมกรูหาไม่เจอ” ผมบอกติ๊ก ติ๊กพยักหน้า ผมทำท่าจะเดินออก

“จะเอาไปไว้ห้องโน้นหมดเลยก็ได้นะ ปูจะได้ย้ายเข้ามานอนในห้องนี้ “ดิวพูดก่อนที่ผมจะเดินผ่านเข้าออกไป ผมหันมามองดิวและมองปู แต่ผมไม่เคยคิดจะโกรธปูเลย

“ได้ ...จะมาขนออกตอนกลับมาแล้วมาแล้ว “ผมบอกดิวผมเดินกลับเข้าห้องติ๊กทันที ติ๊กส่งเข็มขัดให้ผม ผมก็รับมาโดยที่ยังไม่พูดอะไร

“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นละแอ้...เจ็บเหรอ...มันน้อยกว่ากรูอีกแอ้” ติ๊กบอกผม ผมรีบแต่งตัวเพื่อจะได้ไปโรงเรียนซะที ผมสองคนเดินออกมาพร้อมกัน ผมได้แค่มองห้องนอนที่ผมกับดิวนอนด้วยกัน มันกำลังจะแค่เคยเป็น ผมมาถึงโรงเรียนก็ทำแบบเดิมไปทานข้าว แต่ทีแปลกคือพวกภาคินมันมองผมกับติ๊กแปลกๆ แต่ผมก็ยิ้มทักทายปกติ แต่แปลกตรงภาคินนี้แหละดูเหมือนมีอะไรจะพูดกับผมแต่ก็ไม่พูด ผมนั่งทานอาหารเช้าปกติไหมพยายามให้เป็นปกติ แต่ผมไม่เห็นดิวมาทานอาหารเช้าด้วยเลย ดิวนะต้องทานเพราะว่าดิวจะหิว ยิ่งเขาวิ่งและฟิตหุ่นขนาดนั้นยิ่งต้องทานแต่นี้ผมไม่เห็น ผมพยายามมองหา

“แอ้ ไปห้องน้ำกันก่อนดีกว่าวะ จะเข้าแถวแล้ว”ติ๊กชวนผมไปห้องน้ำ ผมพยักหน้า ผมเดินออกมาเข้าห้องน้ำกันระหว่างนั้นผมเห็นดิวกับปูเดินคุยกันเข้ามาหัวเราะต่อกระซิกกันน่าดู แต่มาพร้อมกันกับเดี่ยวด้วย มันเลยดูเป็นเรื่องปกติมั้ง ผมหันไปมองแบบผ่านๆผมก็เดินเข้าห้องไปทันที

“ร้านนี้ทำอร่อยดีวะ ปูพรุ่งนี้ไปทานอีกไหม เบื่อข้าวในโรงอาหาร เบื่อของเดิมๆ “ผมได้ยินเสียงดิว ดังเข้ามา ผมคงอดทนกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้ให้ได้ เพราะว่าตัวผมเลือกเองก็ต้องยอมรับมันให้ได้ ผมออกมาเข้าแถวเคารพธงชาติตามปกติผมต้องยืนด้านหน้าดิว เหมือนดิวจะคอยบังแดดให้ผม แต่วันนี้ไม่มี ดิวไปยืนข้างหน้ากับพวกไอ้โซ่ ไอ้เดี่ยว ผมยืนข้างหลังกับติ๊ก

“แสดงว่าเขาเลิกกันจริงนะซิ งั้นไอ้ปูก็ไม่ผิดอะดิ ถ้าดิวสุดหล่อจะมาจีบ” เพื่อนห้องเดียวกับปูซุบซิบกันดังพอสมควรจนผมได้ยิน หลังจากเข้าแถว ผมเดินขึ้นห้องกันตามปกติ

“แอ้วันนี้มรึงไม่ต้องสอนเทควันโดแล้วดิ เพราะว่าครูสอนคนใหม่มาแล้ว พี่ตุ๊เขาเห็นว่ามรึงต้องเทียวไปเทียวมากรุงเทพเรื่องเรียน”ติ๊กถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่ ผมเดินไปถึงห้อง ผมก็พบกว่าไอ้เดี่ยวมันไปนั่งกับดิว ของทุกอย่างของผมถูกวางไว้ที่โต๊ะทีติ๊กมันนั่ง ติ๊กมันหยักไหล่ให้ผมดู ผมหยักไหล่กลับ ผมเดินมานั่งข้างติ๊ก ผมหันไปเห็นภาคินมันมองผม พอผมมองกลับภาคินส่งยิ้มมาให้ผม ผมพยักหน้าตอบรับ

“แอ้ ภาคินมันชอบมรึงเหรอวะ กรูเห็นชอบมองมรึงหลายครั้งมาก” ไอ้ติ๊กมันผม

“ก็มองแบบเพื่อนในห้องนั้นแหละ”ผมบอกติ๊ก ผมจัดโต๊ะเรียนของผมให้เข้าทีระหว่างรออาจารย์ พออาจารย์เข้าผมก็เรียนกันตามปกติ ตลอดการเรียนช่วงเช้านี้ดิวไม่หันมามองผมสักนิดเลย มีไอ้เดี่ยวที่หันมา แซวเชิงกัดติ๊กมากกว่า แต่คู่เขาทำกันปกติอยู่แล้วเลยไม่มีใครสังเกตุอะไรจะมีก็แต่ผมกับดิวที่ทุกคนต่างพากันมองและคุยกัน เพราะมันแปลกที่ผมกับดิวไม่ได้นั่งด้วยกันเหมือนเดิม แถมดิวทำเป็นไม่สนใจราวกับว่าไม่เคยรู้จักผมมาก่อน

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ เสียใจแต่มันคือทางเดียวที่มีตอนนี้
เริ่มหัวข้อโดย: Jupiter(Zeus) ที่ 15-09-2015 19:08:13

สงสารทุกคน  แต่เกลียดติ๊ก เมื่อไหร่มาม่าจะหมด สุดท้ายขอให้ดิวกับแอ้กลับมาเป็นเหมือนเดิม สงสารเด็กๆ และขอให้ติ๊กไม่เหลือใคร

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ เสียใจแต่มันคือทางเดียวที่มีตอนนี้
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 15-09-2015 21:19:13

 :เฮ้อ: แอ้ทำอะไรตามใจติ๊กโดยไม่นึกถึงดิวกับลูกเลย เราว่าติ๊กเกินไปทำทุกอย่างเพื่อตัวเองโดยไม่นึกถึงใคร

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ สถานะของคนไม่รู้จักกันมันทรมารนะ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 18-09-2015 19:27:15

      วันแรกของการที่เราต้องทำเป็นเหมือนคนไม่รู้จักกัน ผมเรียนแทบไม่รู้เรื่องเลย จนหมดคาบช่วงเช้า ผมกำลังเก็บหนังสือเรียน ผมเลยไม่ทันเห็นดิวออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้คงไปกินข้าวกับเดี่ยว ผมกับติ๊กเดินลงมาที่หลังสุด บอยกับแจ็คไปก่อนแล้ว หลุยส์และธรรณ์ด้วย

“กินอะไรดีวะแอ้ บะหมี่ไหม เพราะมันคงไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้ว “ ติ๊กพูดผมหยักไหล่อะไรก็ได้ ทันทีที่ผมเดินมาถึงโต๊ะ ผมกับไม่เห็นดิวที่โต๊ะอาหารเลย ผมหันซ้ายแลขวามองหา แต่ยังไม่ได้ถามอะไร

“วันนี้มีอะไรพิเศษไหมป๊อด” ติ๊กมันหันไปถามป๊อด

“มีข้าวอบใบบัวครับพี่ “ป๊อดบอกติ๊ก

“เอามาสองที แอ้กินข้าวอบใบบัวกัน” ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้า

“แอ้ ...มองหาดิวเหรอ” ธรรณ์ถามผมทันที ผมพยักหน้า

“ไอ้ดิวมันไม่ได้มานั่งทานข้าวกับพวกกรูสองวันแล้ว วันนี้ด้วย แต่มีคนคุยกันว่ามันไปนั่งทานข้าวกับปูด้านโน้นวะ” หลุยส์บอกผม ผมพยักหน้า ดิวคงตัดสินใจแล้วและผมก็ยินดี ผมนั่งทานอาหารเที่ยงแบบเงียบๆ แต่จะว่าไปผมไม่เห็นเดี่ยวแสดงว่าไปนั่งทานด้วยกันซินะ

“ไอ้เดี่ยว! “ โซ่วตะโกนเรียกเดี่ยว ทำให้ผมและติ๊กหันไปมองเดี่ยวมันเดินกับเด็กน้องม.ต้นแต่หน้าตาไม่คุ้นเคย

“ไอ้เชี้ย เร็วสาดเลยมรึง น้องเขาเพิ่งย้ายมามันส๋อยเลยวะ”โซ่วแซวเดียวอ้อ เด็กใหม่เพิ่งย้ายมาเรียนที่นี้ ผมหันไปมองติ๊กมองไอ้เดี่ยวเขม้งเล็กน้อยและหันมาทานอาหารต่อ

“เด็กมันยั้วเลยหลวมตัวไปหน่อย”ไอ้เดี่ยวมันตอบมาเป็นเพลงทำเอาทั้งโต๊ะ ยกนิ้วกลางให้เลย

“ที่สำคัญกรูโสดเหมือนเพื่อนกรูโว้ย..ไปจร๊าน้องขนมตาล พี่พาไปกินไอติม อร๋อย อร่อย..”ไอ้เดี่ยวมันตอบกลับมาทำเอาผมต้องวางช้อนเลย ติ๊กเช่นกัน

“แอ้ ไปห้องน้ำกับกรูหน่อยดิ จะไปอ๊วก ....”ติ๊กพูดค้อนข้างดังให้เดี่ยวได้ยิน และมันได้ผลเดี่ยวมันมายิ้มให้แต่ติ๊กโชว์นิ้วกลางคืนให้

“ไอติมดำดำของมรึงน่ากินตายละ” ติ๊กตะโกนไป ทำเอาทุกคนหันมามองกันหมด 

“รู้ได้ไงอะว่าของเขาดำ รสช๊อกโกแลต ชิมมาแล้วอะดิ” ไอ้เดี่ยวมันตะโกนกลับมา ติ๊กคงลืมตัวไปแน่ๆ ทำเอาติ๊กมันโกรธและอายเพราะว่าพวกแจ็คมองไอ้ติ๊กกันหมดเลย ติ๊กมันรีบเดินออกทันที ผมเดินก็ตามติ๊กไป คือเรียกว่าผมเหมือนคนเลื่อนลอยเรียกไปไหนก็ไป จิตใจผมแทบจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วแล้วผมจะมาคิดทำไมในเมื่อผมทำให้ดิวเป็นแบบนี้เอง ระหว่างที่ผมกำลังจะเดินออกไปห้องน้ำกับติ๊กผมก็เดินผ่าน โต๊ะที่ดิวนั่งทานข้าวกับปู ดูเขามีความสุข

“ไม่เอาแล้วดิว ดูซิ ปูนะแบ่งให้ดิวเพราะว่าปูกินไม่หมด แต่นี้ดิวดันมาตักไก่ให้ปูอีก เต็มชามแล้วนะ” ปูพูดพูดกับดิว

“ดูเขาจีบกันน่ารักดีเนอะ .....เก่าของใครใหม่ของมัน” ติ๊กพูดแต่มันก็กระทบผมมิใช่น้อยเหมือนกัน ผมจึงไม่ได้พูดอะไรต่อ ผมเงียบตลอดเลยผมไม่ได้พูดอะไรเลยจนเข้าเรียนรอบบ่าย ตั้งแต่ผมกลับมาผมยังไม่คุยกับปูเช่นกัน ผมควรจะดีใจกับเขาทั้งคู่ด้วย ผมควรจะดีใจเพราะผมมั่นใจได้ว่าปูจะดูแลดิวได้ดีไม่แพ้ผม ผมยอมรับว่าผมต้องคอยดูแลจัดการทุกอย่างให้เขาและลูกไม่ว่าจะของใช้ เสื้อผ้า ต่อไปนี้หน้าที่นั้นจะเป็นของปูแทน

“แอ้ รีบไปเถอะวะเดี๋ยวไม่ทันวะ “ ติ๊กบอผม เพราะว่าวันนี้ติ๊กมีงานที่โรงแรม เขาอยากได้พรีเซนเตอร์โดยเขาเลือกติ๊กดังนั้นติ๊กต้องไปทำหน้าที่วันนี้ โปรโมท การท่องเที่ยว ผมเห็นดิวก็รีบลุกเหมือนกันเก็บทุกอย่างลงกระเป๋าคงจะไปซ้อมซินะ ดิวรีบออกจากห้องทันที ผมยืนรอติ๊กอยู่ว่าจะออกเหมือนกัน

“ปึก”ดิวมันเดินผ่านผมเรียกว่าชนเลยก็ได้และเดินไปเลยโดยไม่หันมามองผมสักนิดและตามด้วยไอ้เดี่ยวตามดิวออกไป

“ติ๊กมรึงจะไปไหนวะ กรูว่าจะ....”แจ็คถามติ๊ก

“กรูกับแอ้จะไปนอนค้างกันที่โรงแรมแอ้มันบอกขอเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง” ติ๊กหันไปตอบแต่มันดันไม่ตอบตามจริงนี้ซิ มันบังคับให้ผมไปเองนะ ผมรู้ว่าไอ้เดี่ยวไอ้ดิยิน ผมเดินลงมาข้างล่างทันที่พร้อมติ๊กเพราะว่าติ๊กมันรีบผมเดินลงมาก็เจอดิวและปู ดิวมันรีบลงมาหาปูนั้นเอง ดูดิวกันปูคุยกันสนิทกันมาก ติ๊กมันก็มองเหมือนที่ผมมอง ไอ้เดี่ยวมันหันมาเห็นผมกับติ๊กพอดี

“ดิว เปลี่ยนบรรยากาศ รีสอร์จบนเขาไหม ที่ปูเขาไปทำงานนะ บรรยากาศโคตรดีเลย”เดี่ยวเลยชวนดิวคุยบ้าง

“กรูว่าจะไปคืนนี้แหละ ไปไหมปู ดิวว่างนะเพราะยังไงดิวก็ต้องไปส่งปู จะได้ไม่ต้องขับรถกลับดึกๆ มันอันตราย ว่าไหมครับ” ดิวพูดค้อนข้างดังแถมยื่นหน้าไปถามปู ปูหันมามองผมปูก็คงกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเหมือนผมเช่นกัน   ถามว่าผมเลือกเอง ผมก็ยังมีความรู้สึกนะที่เจ็บเป็น แม้ว่าผมตัดสินใจเลือกให้เป็นแบบนี้เอง มันอาจจะต้องใช้เวลา

“ไปเถอะแอ้ ....กรูกำลังจะคลื้นใส้แล้วแหละ” ติ๊กพูดเพราะว่าเด็กใหม่ไอ้เดี่ยวเดินยิ้มให้ไอ้เดี่ยวมาแต่ไกล

“มันสองตัวไม่ต่างกันเลยมรึงเห็นไหม ...เชี้ยไม่กี่วัน มันก็ไปจ่อประตูหลังคนใหม่เรียบร้อยแล้วแอ้”ติ๊กมันบอกผม ผมไม่ได้พูดอะไร แต่แปลกนะ ผมเพิ่งจะเห็นอาการติ๊กมันหึงไอ้เดี่ยวเหรอที่ผ่านมาแทบจะดูไม่ออกเลยแต่ผมมไม่อยากพูดเพราะว่าจะยิ่งทำให้ติ๊กมันหงุดหงิดผมจะซวยเอา

“กริ้ง” โทรศัพท์ พี่โอมพี่ชายของผม  “แอ้กรูไปเอาเอกสารที่ห้องพี่ตุ๊ก่อนนะมรึงรอกรูแป๊ปวะ”ติ๊กมันบอกผม ผมพยักหน้าว่าได้และผมก็กดรับสายพี่โอมทันที

“ว่าไงพี่โอม” ผมกดรับสาย ผมถามพี่โอม

“แอ้ มิ้นไม่สบายวะ นี้รอแอทมิท หมอบอกว่าอาหารเป็นพิษวะ อาเจียนตลอดเลยเนี๊ยะ และนี้งอแงร้องไห้โรงพยาบาลจะแตกแล้วเนี๊ยะ”พี่โอมบอกผมโทรศัพท์แถบจะหลุดมือล่วงลงไปเลย ลูกชายคนเล็กไม่สบาย

“พี่โอมเดี๋ยวแอ้จะไปดูลูกนะพี่”ผมบอกพี่โอมแต่ว่าผมจะไปดูด้วยเหตุผลอะไร บอกว่าพี่อ้นไม่สบายดีกว่า ติ๊กเดินออกมาจากห้องทำงานพี่ตุ๊แล้ว คงเข้าไปเอาเอกสาร

“แอ้ ไปยัง” ติ๊กถามผม

“ติ๊ก พี่กรูไม่สบายวะ กรูต้องไปดูพี่กรู พี่กรูนอนโรงพยาบาลติ๊ก กรูยื่มรถมรึงไปได้ไหม”ผมบอกติ๊ก ติ๊กเลิกคิ้วมองผม

“พี่คนไหนวะ” ติ๊กถามผม

“พี่อ้น” ผมบอกว่าพี่อ้น พี่อ้นแอ้ขอโทษนะ ที่ต้องให้พรพี่ไม่สบายนะ เพราะว่าติ๊กมันรู้ว่าผมรักและเคารพพี่อ้นแคไหน

“เออ ก็ได้ พรุ่งนี้มรึงมารับกรูไหม ถ้าไม่มาก็บอกก่อนนนะกรูจะได้ให้เขาเอารถมาส่งกรูที่โรงเรียน” ติ๊กบอกผม

“มารับเอง ..”ผมบอกติ๊ก ติ๊กพยักหน้าพร้อมกับส่งกุลแจรถให้ผมทันที ผมไม่แน่ใจว่าดิวรู้เรื่องลูกป่วยหรือยังแต่คงน่าจะรู้แล้วแหละ ผมเดินไปที่ลานจอดรถและรีบขับรถไปส่งติ๊กที่โรงแรมก่อนเลยติ๊แพ๊คเสื้อผ้ามาเพื่อเอามาค้างมีเสื้อผ้าผมในนั้นด้วย

“ตอนเช้าจะรีบมานะ มาเปลี่ยนชุดที่นี้ติ๊ก”ผมบอกติ๊ก ติ๊กพยักหน้าแปลกนะวันนี้ติ๊กไม่ได้ถามอะไรผมมากคงรู้อยู่แล้วว่าดิวไม่ได้ไปกับผม ก่อนที่ผมจะออกรถตรงไปที่โรงพยาบาลในค่ายของพ่อภา ผมรีบเปลียนชุดก่อนผมมีชุดสำรองไว้ด้วยในกระเป๋านักเรียน ผมก็ขับรถตรงไปหามิ้นทันที เป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ผมขับรถเกือบสามชั่วโมง ก็ถึงที่หมายผมรีบขึ้นไปห้องพิเศษที่พี่โอมบอกผมทันที

“แหง๋ๆ ไม่เอา เอา ออก ไม่ ไม่ ไม่” เสียงมิ้นกำลังส่งเสียงดังในห้องพักคนไข้ผมรีบเข้าไป มิ้นทำท่าจะดึงสายน้ำเกลือนี้ลูกผมต้องให้น้ำเกลือเลยเหรอ

“มิ้น”ผมเรียกมิ้น มิ้นหันมามองผม น้ำตาเต็มเบ้าตาไปหมด พอมิ้นเห็นผมเข้ามามิ้นก็กางแขนหาผมทันที

“มิ้น”ผมเข้าไปอุ้มมิ้น พี่โอมมาเฝ้ามิ้น อยู่ตอนนี้

“นี้เพิ่งจะเจาะใหม่นะ จะดึงอีกแล้ว หมอด้ามีคนไข้ด่วนเพิ่งจะลงไป “พี่โอมบอกผม ผมเอามือลูปหัวมิ้น เปียกไปด้วยเหงือคงร้องไห้นานแล้ว

“ฮึกๆ “มิ้นสะอึกสะอื้นน่าดู

“ไม่ดึงนะมิ้น ถ้าดึงพี่เขาก็จะเจาะใหม่นะ มิ้นก็จะเจ็บตัวอีก “ผมบอกมิ้น มิ้นมองหน้าผมส่ายหัวไม่เอาแล้ว

“มิ้นดูซิ ขวดนี้มีปลานะ “ผมบอกมิ้น มิ้นสะอึกสะอื้นเงยหน้ามองขวดน้ำเกลือแต่ยังไม่เห็นอะไร

“ถ้าน้ำในขวดหมด มิ้นจะเห็นปลา”ผมบอกมิ้น มิ้นหันมามองหน้าผม

“มีปลา”มิ้นชี้ที่ขวดน้ำเกลือของเขาถามว่ามีปลาจริงๆเหรอ

“มีซิ เดี๋ยวน้ำเกลือหมดมิ้นก็จะเห็นปลา”ผมบอกมิ้น  มิ้นกอดคอผม ผมได้ยินเสียงดูดนิ้วดังจ๊วบๆ

“แอ้ ฝากมิ้นก่อนนะ พี่ขอลงไปหาอะไรกินก่อนหิวมาก”พี่โอมบอกผม ผมพยักหน้าได้

“พ่อดูปลา” มิ้นอ้อนผม ผมเหลือบมองเวลา ตอนนี้จะหกโมงแล้วด้วย ผมพยักหน้าบอกมิ้นว่าได้

“พี่ครับ ผมจะพาน้องลงไปดูปลาข้างล่างเดี๋ยวขึ้นมานะครับ” ผมบอกพี่พยาบาลที่หน้าเคาเตอร์

“ได้ค่ะคุณแอ้ แต่ว่าน้องจะมียาตอนเย็นหลังอาหารนะค่ะ แต่ว่าน้องมิ้นยังไม่ได้ทานอะไรเลยนะค่ะ นมก็ไม่ทาน น้ำเกลือก็ไม่ดื่มค่ะ พอคุณหมอดรีมสั่งแอดมิทก็ร้องไห้งอแงอย่างเดียวเลยค่ะ ..นี้ดีหน่อยนะค่ะที่คุณแอ้มาเลยเงียบได้นะค่ะ  “พยาบาลบอกผม ผมพยักหน้าว่าได้ลงไปดูสักสิบห้านาทีก็คงพอ

“ถ้าอย่างนั้นผมถือลงไปป้อนข้างล่างด้วยเลยแล้วกันนะครับ เพราะว่าดูปลาไปด้วยน้องคงทานอะไรได้บ้าง “ผมบอกพยายาลเขาก็พยักหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้ผม ผมรับถ้วยใส่อาหารของมิ้น ผมอุ้มมิ้นให้นั้งรถเข็น และผมก็เข็นมิ้นออกไป จังหวะที่รอพี่โอมลงไปด้วยจะลงไปหาซื้ออะไรทานด้วย ผมอุ้มมิ้นลงมายังชั้นล่าง ตรงไปที่บ่อปลาตรงใจกลางตึกนี้ มีบ่อปลา และสวนหย่อมให้คนไข้ลงมาเดิน มีมุมกาแฟ เบเกอรี่ด้วยลูกๆผมมานั่งทานเค้กประจำที่มาโรงพยาบาล  มิ้นไม่ใช่เด็กงอแงแต่จะงอแงเฉพาะตอนไม่สบายจะมากกว่าคนอื่นหน่อย

“ปลา ปลา ปลา” มิ้นเรียกปลาคาร์ฟที่พ่อภาเข้ามาปล่อยไว้ มีคนมาดูแลขอซื้อแต่พ่อภาไม่ขาย เพราะว่าลายสวยๆทั้งนั้นเลย

“ไปนะ” พอดีมีเด็กมาดูปลาด้วย ยังหันไปไล่เขาอีกนะ “ปลาของเขา” มิ้นหันไปบอกเด็กที่ยืนมองมิ้นแบบงงๆ

“ไม่ได้ ปลานี้ปู่เลี้ยงไว้ให้ทุกคนเขาดูมิ้น อย่าไปไล่เขาซิลูกไม่น่ารักเลยนะครับ “ผมบอกมิ้น มีหันไปมองเขากัดปากหมันเขี้ยวเขาอีก จนเด็กทื่ยืนข้างเดินกลับไปหาพ่อแม่เขาเลย แสบจริง เอามือปัดผมที่ปกหน้าฝากมิ้น มิ้นหน้าตาเขาละหม้ายตล้ายๆดิวนะแต่ก็มีส่วนที่คล้ายผมมันผสมผสานกันได้ และที่ผมให้ชื่อมิ้นเพราว่าตอนเล็ก ร้องเก่งมาก งอแงมาก เลยให้ชื่อมิ้น เพื่อโตมาจะหวานแต่ที่ไหนได้แสบที่สุดเลย

“จ๊วบ” มิ้นจุ๊บปากผม ผมยิ้มให้ตัวแสบ

“เอาละเรามาทานข้าวกันดีกว่านะมิ้น ..อาปาก...อั้ม” ผมป้อนข้าวต้มให้มิ้น

“ปลา.พ่อปลากินไร” มิ้นถามผม  “ ปลาก็กินอาหารแต่อาหารปลาเป็นเม็ดไงลูกจำได้ไหมเราไปให้อาหารปลากัน” ผมบอกมิ้นไปด้วยหลอกป้อนข้าวไปด้วย

“ให้ปลากิน..พ่อ” มิ้นเรียกผมให้ตักข้าวให้ปลาด้วย 

“คิก คิก คิก น่ารักจัง ปลาไม่กินข้าวนี้นะค่ะ เดี๋ยวพี่เอาอาหารปลามาให้นะค่ะ “ มีผู้หญิงคนหนึ้งยืนมองผมกับมิ้นแถมยังหัวเราะอีกต่างหาก เขาบอกว่าจะเอาอาหารปลามาให้ ผมหันไปยิ้มให้และเธอก็ออกมาพร้อมกับห่ออาหารปลา

“ปลามา ..ปลากินข้าว”มิ้นเงยหน้าพูดกับผู้หญิงที่เอาอาหารปลามาให้

“มิ้นปลากินอาหารแล้ว..มิ้นกินข้าวด้วยซิลูก”ผมบอกมิ้น มิ้นหันมาอ้าปากผมก็ป้อนข้าว แต่น้องคนนี้เขาก็ยืนมองผมป้อนข้าวไม่วางตาเลย

“น่ารักจัง” น้องเขาพูดผมก็ยิ้มๆ มิ้นก็เงยหน้ามอง

“ปลาน่ารัก”มิ้นพูด

“พ่อค่ะ พ่อน่ารักนะค่ะ “อู้ยย น้องเขาบอกผมน่ารัก ผมถึงกับยกมือเกาหัวเลยพร้อมส่งยิ้มให้และน้องเขาก็ยืนส่งยิ้มให้ผมอยู่นั้นแหละ

“ลูกเหรอค่ะ น่ารักเหมือนพ่อเลยน่าค่ะ “น้องเขาชมผม ผมเริ่มจะยิ้มไม่ออก แปลกๆนะคนนี้สงสัยพยักงานใหม่แน่ๆ

“คุณแม่ไม่มาเหรอค่ะ”น้องเขาก้มหน้าถามมิ้น มิ้นเงยหน้ามอง

“แม่จือไรอ่ะ “มิ้นถามแม่คืออะไร

“เออ ..มิ้นเราต้องขึ้นไปทานยาแล้วลูก”ผมรีบชวนมิ้นกลับขึ้นห้องดีกว่า

“ไม่รู้จักแม่ แสดงว่าไม่มีแน่ๆเลย...น่าสงสารจัง..อยากเป็นแม่แล้วซิ”อู้ยย หนักกว่าเดิมอีกผมรีบอุ้มมิ้นมานั่งรถเข็น

“ผมไปก่อนนะครับ ขอบคุณสำหรับอาหารปลา...มิ้นบาย บายพี่เขาด้วยลูก “ผมขอบคุณและบอกให้มิ้นโบกมือลาพี่เขาดีกว่าก่อนที่ผมจะงานเข้า

“มาอีกนะค่ะ...น่าร๊ากอะ ทั้งพ่อทั้งลูกเลยอ่ะ “น้องเขายังยืนเพลอผมรีบพามิ้นออกมาทันที

“ขึ้นห้องแล้วนะมิ้น พรุ่งนี้ค่อยมาดูใหม่นะ “ผมบอกมิ้น มิ้นทำปากไม่อยากจะขึ้นไป  คงเพราะรู้ว่าจะขึ้นไปกินยาขมๆแน่ๆ

“มิ้นมีปลานะ อยู่ในขวดนี้ เดี๋ยวน้ำในขวดหมดมิ้นก็จะเห็นปลา” ผมบอกมิ้น  ที่นี้เขาทำไว้ล่อใจเด็ก จะได้ตั้งตารอจนน้ำเกลือหมดขวดจะได้เห็นปลา มีสติกเกอร์ปลาจะเห็นก็ต่อเมื่อน้ำเกลือใกล้หมด
      คืนนี้ผมจะนอนเฝ้ามิ้นและค่อยกลับแต่เช้าตู่ดีกว่า พยาบาลเอายามาให้แล้ว ผมรับมาว่าเดี๋ยวผมจะป้อนเอง อีกเรื่องของมิ้นคือกินยายากมากต้องหลอกล่อักนน่าดู โดยปกติดิวจะคอยหลอกและผมจะพยายามเพลอป้อนยาตอนที่มิ้นเพลอ

“วันนี้คงงานหนักของพ่อหน่อยแหละ มิ้นกินยานะลูกจะได้หาย”ผมบอกมิ้น มิ้นเบ้ปากส่ายหัวเริ่มร้องไห้แล้วพี่โอมเข้ามาพอดีเลย ไปอาบน้ำเปลียนเสื้อผ้ามาแล้ว พี่โอมถือกล่องข้าวแสดงว่าซื้อมาให้ผมพี่โอมก็เข้ามาช่วยทำหน้าที่หลอกล่อมิ้นแทนดิวผมถึงได้ป้อนยามิ้นได้ ผมไม่อยากเห็นลูกป่วยเลย อยากป่วยแทนลูกจริงๆ

“พ่อตบตรูดนอนนะ มิ้นต้องนอนแล้วนะ มิ้นจะได้หายไวไว นะมิ้น”ผมบอกมิ้นที่สะอึกสะอื้นจากการหรอกให้กินยา พี่โอมนั่งมองผม

“พี่โอมยิ้มอะไรอะ”ผมหันไปถามพี่ชายผมที่นั่งยิ้มดูผมอุ้มมิ้นจะให้มิ้นนอนในอ้อมแขนผม หมอบอกให้งดนมไปก่อน เปลี่ยนเป็นนมที่ให้เด็กที่ท้องเสียทานมิ้นก็ไม่ยอมกินดีนะที่ผมหลอกป้อนข้าวไปได้หลายคำอยู่

“เหมือนแม่จริงๆเลยวะแอ้” พี่โอมพูดแถมยังกดบันทึกถ่ายภาพผมไว้อีกนะ

“ห้ามโพสลงเฟสบุ๊คนะพี่โอม ไอจีก็ด้วยนะ”ผมหันไปบอกพี่โอม มิ้นกำลังดูดนิ้วโป้งตัวเอง หิวนมด้วยงอแงแบบนี้

“พ่อจ๊กมา”มิ้นบอกผม ผมเงยหน้ามองเพดาน

“มิ้นหลับแล้ว ..เดี๋ยวพ่อไล่จ๊กไปนะ มิ้นจะนอนแล้วนะ ..”ผมบอกมิ้น มิ้นรีบหลับตาปี๋ทันที ผมอุ้มเดินและตบก้นเบาๆไปด้วยเกือบครึ้งชั่วโมงมิ้นก็หลับปุ๋ยไปแล้ว พร้อมกับพี่ชายผมพี่โอมที่หลับอยู่ที่โซฟา ผมค่อยๆวางมิ้นลงช้าๆ กลัวมิ้นตื่น พอผมวางมิ้นลงที่นอนเท่านั้นมิ้นขยับตัวเล่นเอาผมต้องค้างท่าวางมิ้นไว้แบบนั้น

“มิ้นยักพ่อ “ มิ้นละเมอว่ามิ้นรักพ่อ ผมว่าถ้าดิวมาได้ยิน ดิวคงยิ้มดีใจน่าดู

“พ่อดิวพ่อแอ้ก็รักมิ้นนะลูก หนูต้องเป็นเด็กดี อย่าดื้ออย่าซนนะลูก”ผมบอกกับคนที่นอนหลับไปแล้ว

“แอ้..ลูกหลับแล้วมานอนกับพี่มาเร็ว” พี่โอมเรียกผม

“พี่โอมจะนอนใกล้ๆลูกเพื่อว่ามิ้นจะตื่นมากลางดึก”ผมบอกพี่โอม ผมเอาเกาอี้มานั่งข้างๆเตียงที่มิ้นนอน ผมยกที่กั้นไม่ให้หล่นมากั้นมิ้นไว้หมดแถมยังเอาหมอนข้างที่พี่ด้าเอาลงมาให้แน่ๆ กันช่องไว้หมดเลย

“ทำไมดิวมันไม่มาละแอ้” พี่โอมถามผม

“แอ้.”พี่โอมลุกขึ้นนั่ง

“พี่โอม...แอ้กับดิว เราเป็นแค่เพื่อนกันแล้วนะพี่โอม”ผมบอกพี่โอม พี่โอมลุกขึ้นและเดินมาหาผม ผมไม่กล้าสู้สายตาพี่โอมเลยเพราะว่าตั้งแต่มาดูมิ้น มิ้นงอแงมากมันทำให้ผมยิ่งอ่อนแอ

“แอ้...”พี่โอมเรียกผม

“พี่อย่าเพิ่งถามแอ้เลยนะ แอ้ไม่พร้อมจะพูดเรื่องนี้พี่โอม ...อย่าเพิ่งบอกพี่อ้น พี่อั้มเลยนะ “ผมบอกพี่โอม ใช้น้ำตาผมกำลังจะไหล่ออกมาเพราะว่าเขือนที่ผมกั้นมาตั้งแต่เมื่อเช้ามันกำลังจะพังลง

“หมับ”พี่โอมกอดผมและแล้วเขือนน้ำตาผมก็พังจนได้

“ฮือๆ พี่โอม ...”ผมร้องไห้ตัวสั่นโยน ผมกั้นมันมานานมากแล้ว

“โธ่แอ้...มันเกิดอะไรขึ้นกับน้องพี่แอ้ “พี่โอมถามผม พี่โอมเอามือลูบหัวผมเบาๆ

“คิดไว้แล้วแหละว่ามันต้องเป็นแบบนี้สักวันแต่นี้มันเร็วเกิน..พี่โอม...แอ้ไม่รู้ว่าแอ้จะได้อยู่กับลูกไหม พี่โอมอย่าทิ้งลูกแอ้นะ “ผมบอกพี่โอม

“พี่ไม่ทิ้งหลานแน่นอนแอ้ แต่พี่ไม่อยากจะคิดถึงสภาพหลานๆ วันนี้พี่ยังได้ยินเซนพูดถึงแอ้อยู่เลยนะ พอแอ้บอกพี่แบบนี้พี่ใจหายเลยนะแอ้ แล้วเซนละแอ้”พี่โอมถามผม พี่โอมดันผมออก พี่เดินไปหยิบกระดาษทิชชู้มาให้ผมซับน้ำตา

“ผมยังไม่ได้คุยกับดิวจริงจังเรื่องลูก แอ้บอกดิวเองว่าลูกๆให้ดิวดูแลทั้งหมดแต่เซนแอ้คงเอาไว้ดูแลเอง แต่แอ้คงต้องให้พี่ดูแลให้ แอ้ไม่รู้ว่าแอ้จะไปทีไหนพี่โอม” ผมบอกพี่โอม

“ไหนพ่อบอกว่า พ่อจะทำเรื่องให้แอ้เรียนที่นี้กับดิวไง”พี่โอมบอกผม

“ผมคงต้องไปเรียนกับติ๊ก ... ผมกับติ๊กเราคบกันแล้วพี่โอม”ผมบอกพี่โอม พี่โอมทำหน้าตกใจหนักเข้าไปอีก

“นี้ปัญหามาจากติ๊กใช่ไหมแอ้ ...พี่รู้ว่าพวกเรานะเกิดมาพร้อมๆกันแต่บางเรื่องแอ้ก็ต้องยอมขัดค้านบ้าง แอ้ทำไมแอ้ไม่คิดถึงดิวและลูกๆละแอ้ ให้พี่ช่วยไหม แต่ถ้าพี่อ้นรู้พี่อ้น”พี่โอมถามผมว่าให้พี่โอมช่วยไหม หรือว่าจะให้บอกพี่อ้นแน่นอนถ้าบอกพี่อ้น พี่อ้นคงไปเล่นงานพี่ตุ๊แน่ เรื่องนี้ไม่พี่ตุ๊ไม่เกี่ยวด้วยเลย

“อย่าพี่โอม แค่นี้พี่อ้นกับตุ๊ก็แทบจะไม่อยากจะมองหน้ากันอยู่แล้ว...แอ้อยากให้พี่อ้นพี่ตุ๊กับมาเป็นเพื่อนรักกันเหมือนเดิมพี่โอม”ผมบอกพี่โอม

“แอ้รู้ไหมว่าทำไมพี่ตุ๊กับพี่อ้นแทบจะเข้าหน้ากันไม่ติด”พี่โอมถามผม ผมส่ายหัวว่าไม่รู้เพราะตอนนั้นผมยังเด็กและไม่ได้สนใจเรื่องตรงนี้เท่าไหร่

“เพราะว่ารักสามเศร้า แต่อย่ารู้เลยนะ รักสามเศร้านี้มันเกิดจากใครยังไง เพราะว่ามันจบไปแล้ว จบแบบต่างคนต่างไม่มีใครได้ใคร ... แต่พี่ไม่คิดว่ามันจะเกิดกับแอ้ และดิว และติ๊ก นี้เขาเรียกประวัติศาสตร์กำลังจะซ้ำรอยใช่ไหมวะ” พี่โอมพูด ผมก้มหน้าลง ถ้าเป็นอย่างพี่โอมว่าจริงๆ ก็ใช่เลยประวัติมันกำลังจะซ้ำรอย และผลอาจจะเป็นอย่างที่พี่โอมว่า คือไม่มีใครได้ใครทั้งนั้น

“พี่โอม นอนเถอะ เพราะว่าแอ้ต้องตื่นแต่เช้าพี่โอมจะได้ลุกมาดูแลมิ้นต่อจากผม ผมเอารถไอ้ติ๊ก”ผมบอกพี่โอม

“แอ้พ่อซื้อรถให้มรึงแล้ว อยู่กรุงเทพฯแน่ะ พี่จะบอกพ่อให้นะว่ามรึงไม่สะดวกไปมากับดิวเพราะว่าดิวมันต้องอยู่ซ้อมฟุตบอล พ่อจะได้ให้มรึงซะทีแอ้”พี่โอมบอกผม ผมพยักหน้าว่าได้ขับเองก็ได้ ปกติดิวขับและมีบ้างที่ผมขับรถดิวในเวลาที่ดิวเหนื่อยๆ

“พี่โอมไปนอนเถอะ เดี๋ยวก็ง่วงไม่ตื่นมาดูหลานจนได้” ผมบอกพี่โอม พี่โอมพยักหน้าพี่โอมกลับไปนอนบนโซฟาเหมือนเดิมส่วนผมนั่งนอนพับลงข้างเตียงมิ้น ผมเอาเก้าอี้พาสติกมาต่อกัน นอนข้างเตียงมิ้นนี้แหละดีที่มีหมอนไว้หนุน ผมกำลังจะเพลอหลับ พี่โอมผ้าห่มาห่มให้ผม

“แอ้ ..ถ้ามันหนักจนไม่ไหวบอกพี่นะ”พี่โอมบอกผมคงเรื่องไอ้ดิว ผมพยักหน้า ผมค่อยๆหลับตาลงช้าๆ

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ สถานะของคนไม่รู้จักกันมันทรมารนะ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 18-09-2015 21:52:11

 :เฮ้อ: สุดๆอ่ะเลิกกันง่ายๆแบบนี้ทั้งๆที่ฝ่าฟันกันมาหลายปี

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ สถานะของคนไม่รู้จักกันมันทรมารนะ
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 18-09-2015 21:54:58

เกลียดติ๊กจริงๆเลย

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ สถานะที่ถูกลดลงจนไม่รู้ว่าไปอยู่ณจุดไหน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 19-09-2015 08:46:24

แอ้ VS ดิว สถาณะที่ถูกลดลงโดยไม่รู้ว่าไปอยู่นะจุดไหน เพื่อนก็ไม่ใช่คนรักก็ไม่มีแล้ว มันเป็นแค่ 0 ใช่ไหม
   ผมไปโรงเรียนแต่เช้าพร้อมปู เพราะว่าเมื่อคืนผมไปนอนกันที่โรงแรมอาภาษญ์แทน เตียงไม่แข็งด้วยไม่ปวดหลัง  ถามว่าผมมีอะไรกับปูหรือยังตอบว่ายังไม่ถึงขั้นนั้น ผมไม่รู้ว่าทำไม ผมทำไม่ได้แต่ยอมรับว่าปูก็ทำให้ผมสำเร็จไปแล้วแม้จะแค่ภายนอกผมคิดว่ามันคงต้องใช่เวลา และที่ผมไปนอนก็เพราะว่าปูไปช่วยป้าแดงอีกคืน ผมยังเข้าไปหาปูในห้องครัว ป้าแดงเลยรู้ว่าผมกับปูคบกัน ป้าแดงยังแค่ออกมาทักทายพวกผมบ้างเวลาไปทานข้าวที่ร้าน ป้าแดงยังดูออกเลยว่าผมกับแอ้ คิดว่าเป็นแฟนกันไม่ใช่เพื่อนกันธรรดา แต่ตอนนี้ผมเป็นแฟนปู

“ไปต่อที่ไหนกันมาเมื่อคืนวะ “ ไอ้เดี่ยวมันเดินมาหาผมทันที ผมกับปูกำลังเดินเข้าไปโรงอาหารกัน

“ปูไปทานข้าวด้วยกันนะ “ผมบอกปู ผมจะพาปูไปนั่งทานข้าวกับพวกแจ๊ค บอย หลุยส์และธรรณ์ ผมบอกจะบอกทุกคนว่าผมกับปูคบกันแล้ว ผมเห็นแอ้กับติ๊กกำลังจะเดินเข้ามาเหมือนดูท่าจะเพลียๆกันทั้งคู่ด้วย

“หาว! แม่งดึกเลยเมื่อคืน ง่วงมากเลยแอ้” ติ๊กคุยกับแอ้ ติ๊กหันมามองผม กับปูที่เดินจับมามือมาด้วย แอ้ก็มองผม แอ้ยิ้มให้ปูปกติ ปูหันมามองผม พร้อมกับพยายามจะแกะมือ ผมดึงมือปูไว้

“อ้าวเห้ยมาทานข้าวกัน แม่งสองสามวันมานี้มีแต่กรูสี่คนแหละ” ไอ้แจ็คมันบ่นพวกผม ไอ้เดี่ยวมันนั่งลง ผมก็ดึงเก้าอี้ให้ปูนั่งลง ใช่ทุกสายตามองผมกับปู ไอ้หลุยส์มันตักข้าวจะใส่ปากถึงกับค้าง

“ไม่ต้องค้าง...กรูกับปูคบกัน” ผมบอกทุกคน

“What’s the fuck?” ไอ้แจ็คมันสะบดได้ดีจริง   “แจ็ค” บอยหันไปปรามแจ็ค   “ แจ็คขอโทษบอย “แจ๊คมันหันไปขอโทษบอย

“เอาจริงดิ” ไอ้หลุยส์ถาม ธรรณ์หันไปมองแอ้

“ไม่แปลกนิ แฟนเพื่อนก็เหมือนแฟนเรา ...”ไอ้ติ๊กมันพูดยิ้มๆเยอะเย้ยมาให้ปู ผมหันไปมองไอ้ติ๊ก

“มันประกาศ กรูก็ประกาศ กรูแอ้ก็คบกันแต่กรูว่ารู้เรื่องกันหมดแล้วมั้ง เพราะของกรูแอ้มันประกาศผ่านสื่อ”ติ๊กบอกพร้อมกับหันไปมองแอ้  แอ้มองผมและหันกลับไปพยักหน้ากับติ๊ก

“แล้วอันนี้เขาเรียกว่าอะไร ..เมียเพื่อนก็เหมือนผัวเรางั้นเหรอ...”ไอ้เดี่ยวมันพูดผมอยากหันไปแตะมือมากเลยแม่งถูกใจ แต่ปูซิตีแขนผมไว้ผมหันมาพยักหน้าผมหันไปเห็นสีหน้าไอ้ติ๊กมันคงกำลังจะระงับอารมณ์โกรธอยู่มิใช่น้อย แอ้ก็หน้าเจื่อนไปทันที แต่ที่แน่ๆ สี่คนที่นั่งมองผมกับแอ้สลับกันไปมา นี้อยู่ในอาการงง ช้อนข้าวที่ตักถือค้างไว้พร้อมกันหมด

“นี้พวกมรึงเล่นเชี้ยอะไรเนี๊ยะ” ไอ้แจ๊คมันถามออกมาทันที พร้อมทิ้งช้อนตักข้าวต้มลงในชาม  มันมองผมสามคนสลับกันไปมา

“พี่ครับ รับอะไรดีครับ วันนี้มีเครื่องในหัวใจ ตับ ยกเว้นไต “ไอ้ป๊อดออกมาถามเมนูอาหาร พร้อมกับมองทุกคนเพราะว่าบรรยากาศตอนนี้คุสาดมาก

“ป๊อด มรึงช่วยดูเวลาลำเวลานิดหนึงได้ไหมวะ เวลานี้คงไม่มีใครกินหัวใจ หรือตับกัน ตอนนี้กรูอยากกินอะไรก็ได้ที่ง่ายๆ แต่ไม่เอามาม่า กรูกำลังท้องอึด“ไอ้หลุยส์หันไปบอกไอ้ป๊อด

“ได้ครับพี่หลุยส์ข้าวต้มเนอะ..อาหารย่อยง่ายสำหรับตอนนี้..ป๊อดคิดว่า.. “ไอ้ป๊อดมันพูดพร้อมหันรีหันขวาง

“แม่มรึงเรียกอีกแล้วซิท่า ..พองานเข้าที่ไรแม่เรียกมรึงทุกที”ไอ้หลุยส์พูด

“ใช่เลยพี่เนี๊ยะแม่เรียกป๊อดแล้ว...เดี๋ยวป๊อดออกมาใหม่นะพี่นะ ..ฟิ้ว”และรีบวิ่งไปทันทีเพราะมันรู้ว่าตอนนี้คุสาดมากงานเข้าอยู่ ผมหันไปมองปูผมกุมมือปู ไม่อยากให้ปูคิดมา พวกผมทานอาหารกันไป คุสาดกันไป ผมหันมาดูแลปูเหมือนที่ผมเคยทำให้แอ้นั้นแหละ

“แอ้ทำไมหน้าซีดจังเลยเป็นอะไรหรือเปล่า” บอยถามแอ้ ผมแค่แอบมอง ก็จริงนะ

“เมื่อคืนหนักไปหน่อนนะบอย” ติ๊กบอก ผมหันมาหยักคิ้วกับไอ้เดี่ยว

“ที่หลังก็ดูกำลังตัวเองหน่อยนะ “ผมพูดลอยๆ ไม่ได้ระบุว่าใคร แต่ว่าแอ้ลุกขึ้นทันที แอ้เดินออกไป ติ๊กมันลุกตาม บอยหันมองผม

“ดิวปูกลับห้องก่อนนะ ปูมีการบ้านต้องรีบส่งนะ “ปูก็รีบลุกขึ้นทันทีเช่นกัน ผมจะห้ามแต่ผมเห็นสีหน้าปูไม่ดีเลย ผมเลยต้องปล่อยปูเดินไปเช่นกัน

“กรูขอคุยกับมรึงสามคนหน่อย ด้านบนวะ ไม่อยากให้ใครได้ยินสักเท่าไหร่ แต่ที่แน่ๆ พวกกรูฟังเขาเมามอยด์รักสี่เส่ามรึงมาสองวันแหละ” ไอ้แจ็คมันบอกผม

“ติ๊กพาแอ้ขึ้นไปหาพวกกรูด้านบน “แจ็คโทรหาติ๊ก ผมเดินตามไอ้แจ็คขึ้นไป ชั้นบนเป็นเหมือนดาดฟ้า ผมขึ้นไปยืนอยู่ ทุกคนไม่ได้มีใครเอ่ยอะไรเลย เงียบมาก

“มรึงทำอะไรกันอยู่ มรึงคิดว่านี้คือทางออกแล้วเหรอวะดิว” แจ็คมันเปิดการสนทนาขึ้น แจ็คมันถามผม

“พวกกรูไม่โง่นะดิว แต่พวกกรูไม่พูดแค่นั้น  ที่จะดูมรึงกับแอ้ไม่ออกว่ามรึงกับแอ้มีอะไรกัน ที่พิเศษ ถามว่าเสียใจไหมที่มรึงสองคนปิดบังยอมรับว่ามี พวกกรูเกิดมาก็เจอมรึง แอ้ ติ๊ก พาย บอย แต่ก่อนเราเป็นเพื่อนกัน เราสนิทกัน เชี้ยคุยกันทุกเรื่อง “แจ็คมันพูดพร้อมกับหันไปมองทางอื่น

“ใช่กรูปิดพวกมรึงเรื่องกรูกับแอ้ กรูยอมรับที่ผ่านมากรูกับแอ้ไม่ใช่แค่เพื่อนสนิท หรือคู่หูที่พวกมรึงเห็น มันมีอะไรมากกว่านั้น “ผมพูดออกมาผมได้ยินเสียงติ๊กและแอ้กำลังขึ้นมาด้านบน

“แต่ตอนนี้มันจบแล้ว มันไม่มีอะไรอีกแล้ว เขาเลือกให้มันจบลงแล้ว”ผมพูดตอนนี้แอ้เดินขึ้นมาถึงแล้ว แอ้ได้ยินมันแล้วด้วย แอ้มองผม ติ๊กด้วย

“มาก็ดี มรึงทำอะไรของมรึงติ๊ก”แจ็คมันถามติ๊กทันที ผมสามคนกันมามองหน้ากัน

“กรูไม่ได้ทำอะไร ใช่ไหมแอ้ “ ติ๊กพูดติ๊กหันไปมองแอ้

“ติ๊กมันไม่ได้ทำอะไรแจ็ค กรูตัดสินใจเอง “ แอ้พูดแอ้มองผม ผมพยักหน้าว่าดี

“ไม่เอานะ มรึงคุยกันให้ดีก่อนได้ไหมวะ แอ้ ดิว “ แจ็คพูดมันเอามือเท้าซะเอว

“คุยอะไรในเมื่อแอ้กับกรูคบกันแล้ว ไอ้แจ็ค” ติ๊กมันพูดคัดค้าน ไม่เห็นด้วยที่จะให้ผมกับแอ้คุยกัน

“ติ๊ก ให้แอ้กับดิวเขาคุยกัน มรึงสองคนคุยกัน ว่าเอายังไง “แจ็คมันบอกให้ผมกับแอ้คุยกัน ผมพยักหน้าว่าได้ แต่ดูท่าติ๊กจะไม่ยอมไอ้เดี่ยวมันเลยดึงแขนเรียกว่าลากลงไปดีกว่า

“ปล่อยกรูนะไอ้ดำ” ติ๊ก ทุกคนลงไปข้างล่างกันหมดแล้ว เหลือแค่ผมกับแอ้อยู่ด้านบน ผมยังไม่ได้พูดอะไร แอ้ที่ยืนเอามือประสานกันผมรู้ว่าอาการแบบนี้คือตอนนี้แอ้เริ่มจะไม่มั่นใจ

“แอ้” ผมเดินเข้าไปหาแอ้

“ทำไมมีอะไรไม่บอกดิว  แอ้ไม่รักดิวแล้วใช่ไหม”ผมถามแอ้ แอ้เงยหน้ามองผม แอ้ทำท่าเหมือนจะพูดอะไรแต่แอ้ก็ยังไม่พูด ผมดึงแอ้เข้ามากอด

“แอ้ ดิวรักแอ้ถ้า รักแอ้มากนะ ทำไมแอ้ถึงทำแบบนี้กับดิวละ “ผมกอดแอ้ผมเอาหน้าใบหน้าผมซบลงบ่าแอ้

“ตื้ดๆ”เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าแอ้มันสั่นผมรับรู้ได้

“ดิว กรูไม่ได้รักมรึงแล้วดิว”แอ้บอกผม ผมถึงกับต้องปล่อยเขาทันที

“แอ้คิดว่าปูก็ดีนะ เพราะว่าปูเขาจะรักลูก...”แอ้พูด

“ของดิวได้ดีไม่แพ้กัน “แอ้พูดแค่นั้น

“แอ้อยากให้เป็นแบบนี้ใช่ไหม ..ได้..ดิวจะคบปูอย่างเป็นทางการ ปูเขาดีแน่ๆ ในเมื่อแอ้ต้องการดิวจัดให้”   ผมพูดพร้อมกับรีบเดินหันหลังออกทันที ผมคงหมดคำพูดแล้ว ผมเดินลงมาชั้นล่าง ไอ้แจ็ค บอยมันยืนรอผมอยู่ มันเห็นผมเดินลงมาคนเดียวคงรู้แล้วว่า ผมกับแอ้คงจบกันแน่ๆแล้ว

“เขาเลือกแล้ว ..ที่จะทิ้งกรู “ผมบอกไอ้แจ็ค ไอ้เดี่ยวมันปล่อยติ๊ก ติ๊กมันรีบขึ้นไปหาแอ้ ผมพยักหน้ากับไอ้เดี่ยวว่าขึ้นห้องกันดีกว่า ตอนนี้เข้าแถวเรียบร้อยแล้ว

“ดิว ..มรึงเคยบอกกรูว่ากรูโคตรงี่เง่าเลย ..ทำไมมรึงทำซะเองวะดิว”แจ็คมันบอกผม ผมหันหลังจะเดินออกแล้ว ผมก็เดินต่อ ไอ้เดี่ยวไม่ได้ถามอะไรผมอีกเลย

“กรูขอโทษวะ ..เพราะกรูแน่ๆเลยที่ทำให้..”ไอ้เดี่ยวมันพูดแต่ผมยกมือเบรคมัน

“ไม่เกี่ยวกับมรึง ..เดี่ยว” ผมพูดแค่นั้น ไอ้เดี่ยวมันคงรู้ว่าต้องจบแล้วที่จะพูดเรื่องนี้ต่อ

“กริ้ง “มือถือผมดังขึ้นพี่ดิมโทรหาผม ผมรีบกดรับสายทันทร  “ว่าไงพี่ดิม”

“ดิว เมื่อวานพี่ลืมโทรบอกว่า ว่ามิ้นนอนแอทมิท ..อาหารเป็นพิษ “พี่ดิมบอกผมว่าลูกชายคนเล็กนอนโรงพยาบาล

“ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้พี่ “ผมบอกพี่ดิมผมกดวางสายไอ้เดี่ยวมันเห็นผมแสดงอาการรีบร้อน

“เกิดอะไรขึ้นไอ้ดิว”ไอ้เดี่ยวถามผม  “ลูกกรูนอนโรงพยาบาลวะ คนเล็กอะ กรูต้องรีบไป”ผมพูดแต่ผมนึกถึงปู

“กรูจะเอาปูไปด้วย ...กรูจะคบปูอย่างจริงจัง มรึงไม่ว่าอะไรใช่ไหม” ผมถามไอ้เดี่ยว เดี่ยวมันก็มองผม

“มรึงแน่ใจแล้วเหรอดิว...ถ้ามรึงตัดสินใจผิดละวะ”ไอ้เดี่ยวมันถามผม ทำให้ผมต้องนิ่งเงียบไปชั่วขณะ ใช่ถ้าผมตัดสินใจผิดไปละ

“กรูคงต้องยอมรับมัน..แต่ตอนนี้กรูต้องการปูและปูจะรักลูกกรูได้ไม่แพ้แอ้”ผมบอกแค่นั้นผมรีบเดินขั้นไปทีห้องเรียนของปู ผมไม่เห็นมีอาจารย์เข้าสอน

“ปู   แฟนมา” เพื่อนของปูสะกิดปูให้มองผม ปูรีบออกมาหาผม

“มีอะไรเหรอดิว” ปูถามผม  “ปู ลูกดิวไม่สบายเข้าโรงพยาบาล ..ปูไปกับดิวได้ไหม”ผมถามปู ปูมองหน้าผม

“ทำไม ไม่เอาแอ้ไปลูกละดิว..”ปูพูดผมจับมือปู

“มันจบแล้วปู ...ดิวขอร้องนะ “ผมพูดปูมองผมพร้อมกับพยักหน้าปูเข้าไปคุยกับเพื่อนและหยิบกระเป๋าเดินออกมาทันที ผมรีบไปห้องทำงานพี่ตุ๊ ผมจะบอกยังไงดีว่าขอกลับก่อนจะบอกว่าลูกป่วยก็ไม่ได้ เอาวะพี่ดิมนี้แหละ เหตุผลน่าให้ไปหน่อย

“พี่ตุ๊ครับ”ผมเคาะประตุพร้อมแง้มประตุออกพี่ตุ๊มองผม

“ว่าไงดิว”พี่ตุ๊กำลังวุ่นวายกับเอกสาร ผมเห็นคุณครูคนใหม่กำลังนั่งอยู่ในห้อง พี่ตุ๊คงกำลังมอบหมายงานให้

“ผมจะขอกลับบ้านนะครับ...เออ ..พี่ชายผมเข้าโรงพยาบาล..พี่ดิมนะพี่ตุ๊” ผมบอกพี่ตุ๊ พี่ตุ๊มองผมและมองปู

“เออ..ผมพาปูไปด้วยได้ไหมครับเพราะว่าปู..เป็น... แฟนผม”ผมบอกพี่ตุ๊ครูคนใหม่สะบัดบ๊อบมามองผม

“แรงได้..”ครูคนใหม่พูด แต่ผมไม่แคร์ พี่ตุ๊มองผมและปูสลับกัน

“อืมม ..”พี่ตุ๊พยักหน้าโดยนังไมได้ถามอะไรผม ผมรีบขึ้นไปเก็บของผมก่อนปูยืนรอผมที่หน้าห้องไอ้เดี่ยวมันเก็บของให้ผมเรียบร้อยแล้ว

“ไอ้ดิวไปไหนวะ” แจ็คถามผม

“เออ ..พี่กรูเข้าโรงพยาบาลวะ พี่ดิมอะ “ผมบอกแค่นั้น แอ้เงยหน้ามองผมเหมือนแอ้จะพูดอะไร แน่ละแฟนเขานั่งอยู่ ผมไม่รู้ว่าแอ้จะรู้ไหมแต่มันเรื่องของเขาแล้ว

“ไอ้โซ่ว วันนี้พวกมรึงจะซ้อมหรือไม่ซ้อมก็ได้วะ กรูไม่อยู่นะ กรูมีธุรด่วนจริงๆวะ” ผมบอกพวกมัน และรีบออกจากห้องก่อนจะออกไปผมยินเสียงติ๊กมันบ่นกับแอ้

“ทำไมพี่มรึงกับพี่มันนี้ป่วยเข้าโรงพยาบาลพร้อมกันเลยวะ ไอ้แอ้” ติ๊กมันถามแอ้ ผมเดินออกมาพร้อมกับจับมือปู ผมต้องพาปูไปหาลูกๆผม ผมจะเปิดตัวปูด้วย ผมขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี

“เขาเลือกให้ดิวเลือกปู และดิวก็ว่ามันก็ดีกับลูกๆดิวนะ  ดิวจะได้มั่นใจว่ามีคนที่รักลูกดิวจริงๆ คือปู”ผมบอกปู ปูยังคงมีสีหน้าที่กังวล ผมรู้ว่ามันต้องใช้เวลา ผมมาขึ้นรถกันพร้อมกับรีบขับรถออกทันทีผมเป็นคนขับรถค่อนข้างจะเร็วแต่ผมขับได้ปลอดภัย ผมจับมือปูไปตลอดทาง ผมภาวนาขอให้ลูกๆเข้าใจ ผมขับมาถึงโรงพยาบาลภายในชั่วโมงครึ้ง

“ปู..วันนี้ดิวจะเปิดตัวปูนะ “ผมบอกปู แต่ปูรั่งผมไว้

“ดิวอย่า...อย่าทำแบบนี้เลยนะ ปูขอร้อง ดิวรักแอ้มาก  และดิวขาดแอ้ไม่ได้หรอก “ปูพูดกับผม

“ปู..ดิวเข้าใจว่ามันอาจจะต้องใช้เวลา ปูจะทำให้มันดีขึ้น เชื่อดิวนะครับ”ผมพูดกับปู ผมรีบกุมมือปูผมรู้ว่าลูกผมต้องอยู่แผนกกุมารเวช ห้องพิเศษแน่นอน ผมรีบขึ้นไปพร้อมกับติดต่อพยายาบว่าห้องน้องมิ้นอยู่ไหน พยาบาลก็บอกผม เดินมาที่ห้องน้องมิ้นพักอยู่ มิ้นร้องไห้งอแงดังออกมา ผมจับใจความได้ว่า

“ฮือๆ หาพ่อแอ้ หาพ่อแอ้ “ มิ้นร้องหาแอ้ ทำให้ปูชะงัก ผมพยักหน้ากับปูให้เข้าไปเถอะ ผมเปิดประตูเข้าไป พี่หมอด้ากำลังอุ้มมิ้นที่ร้องไห้งอแง ผมจับมือปูเข้ามาพี่หมอด้าหันมามองผม ยิ้มแต่ก็ต้องหุบยิ้มที่มองมือผมที่กุมมือปูไว้ เพราะว่าพี่หมอด้ารู้แล้วผมกับแอ้มีปัญหากันวันที่ผมมาส่งพี่เดฟกับพี่เอ็กซ์ตอนนั้นผมยังได้อธิบายอะไรแถมแอ้ก็รีบมาและรีบไปกับติ๊ก

“พ่อดิวมาน้องมิ้น” พี่หมอด้าบอกน้องมิ้นมิ้นหันมาน้ำตาเต็มเบ้าตาไปหมดเลยผมตรงไปอุ้มมิ้น มิ้นกางแขนมาหาผม

“หาพ่อแอ้ หาพ่อแอ้”มิ้นพยายามดันผมให้ออกไป จะให้พาไปหาแอ้

“พ่อแอ้เขาไม่มาลูก...นี้พ่อพาใครมา ..อาปู มิ้นยังไม่เจออาปูใช่ไหมครับ “ผมบอกมิ้น มิ้นมองปูแบบงง ๆ

“ไม่..หาพ่อแอ้ หาพ่อแอ้..ไป..ไป..ไป..ไป”มิ้นส่ายหัวและชี้ไปทีประตู พี่ด้ามองผมและปู

“ตามใจดิวแล้วกันนะ ถ้าดิวคิดว่าที่ดิวทำนี้มันถูกแล้ว” พี่ด้าพูดแค่นั้นพร้อมกับเดินออกไป คงปล่อยให้ผมและปูดูแลมิ้นเอง มิ้นงอแงมาก คอยแต่จะดึงสายน้ำเกลือออก

“ฮือๆ ไม่เอา เอาออก เอาออก..ออกไป ออกไป ..”มิ้นพร้ำบอกให้ผมเอาสายน้ำเกลือออกและให้พาออกไปจากห้องนี้ ปูได้แต่มองผมกับมิ้นคงไม่รู้จะช่วยหลอกล้อมิ้นยังไงเหมือนกัน

“มิ้นดื่มน้ำเกลือหน่อยนะหนูไม่สบายลูก”ผมหยิบแก้วน้ำเกลือมาจะป่อนแต่มิ้นปัดออกจนน้ำเกลือหกหมด มิ้นงอแงร้องไห้ใหญ่เลย ผมอุ้มมิ้นดูนั้นดูนี้ก็ไม่ยอมร้องจนเสียงแหบเสียงแห้งหมดแล้วผมนี้สงสารลูกจับใจเลย

“มันมาเหรอ อ้อพามาด้วยเหรอ ตกลงมันเอาแบบนี้ใช่ไหมด้า” เสียงพี่ดิมคุยกับพี่ด้าดังมาด้านนอก พี่ด้าคงบอกว่าผมพาปูมาด้วยเหตุผลอะไร ผมหันไปมองปู ประตูห้องพักที่มิ้นพักถูกเปิดโดยพี่ดิม พี่ดรีมและพี่ด้า

“ฮือๆ ..หาพ่อแอ้” มิ้นยังคงร้องหาแอ้ไม่เลิก

“พี่ดิม พี่ดรีม สวัสดีครับ” ปูยกมือไหว้พี่ดิมและพี่ดรีม พี่ๆผมยกมือรับไหว้ปู พี่ดิมมองผม

“ด้า...ดูมิ้น”พี่ดิมบอกพี่หมอด้า พี่ด้าเข้ามาอุ้มมิ้นจากผมไป

“หาพ่อแอ้ หาพ่อแอ้” มิ้นยังคงร้องหาแอ้ ผมไม่รู้ว่าทำไม ลูกถึงรักแอ้ได้มากขนาดนี้ทั้งที่ผมดูแลเขามากกว่าแอ้ซะอีก

“พี่ดิม..”ผมกำลังจะอธิบายแต่พี่ดิมยกมือห้ามผม

“ไปคุยกับพี่ในห้อง เดี๋ยวนี้”พี่ดิมพูดฟังจากน้ำเสียงพี่กำลังระงับอารมณ์โกรธตัวเองสุดๆ

“ปูพี่ขอคุยกับดิวนะ ทุกเรื่องไม่เกี่ยวกับปูหรอกพี่เข้าใจ..อยู่ช่วยพี่ด้าเขาดูแลหลานพี่ก่อนแล้วกันนะครับ” พี่ดิมหันไปบอกปู ผมจับมือปูพยักหน้าว่าทุกอย่างต้องโอเคนะ ผมเดินตามพีดิม พี่ดรีมออกมา นี้ถ้าพี่โดมอยู่คงมีพี่โดมด้วยแน่ๆ ผมเดินเข้ามาในห้องเล็กที่แพทย์เขาเอาไว้คุยกับญาติคนไข้ พี่ดิมล๊อกประตู ผมนั่งลงที่เก้าอี้ ใจผมเต้นแรงมาก

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ สถานะที่ถูกลดลงจนไม่รู้ว่าไปอยู่ณจุดไหน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 19-09-2015 14:12:14

 :mew6:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ สถานะที่ถูกลดลงจนไม่รู้ว่าไปอยู่ณจุดไหน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 19-09-2015 15:42:10

 :katai1: มีแต่คนงี่เง่าใช้อารมณ์ในการแก้ปัญหา ไม่รู้จักเปิดอกคุยกัน

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ทางเลือกที่ไม่มีใครเห็นด้วยของดิว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 19-09-2015 17:16:53

“ดิว...ตกลงดิวตัดสินใจแบบนี้ใช่ไหม”พี่ดิมถามผมทันที พี่ดรีมยืนกอดอกมองผม ผมได้แต่พยักหน้าว่าใช่

“มันคือทางออกของการแก้ปัญหาเหรอดิว” พี่ดรีมถามผม พี่ดรีมก็พยายามระงับอารมณ์โกรธเหมือนกัน นี้แอ้ทำให้พี่ๆผมรักแอ้ได้ขนาดนี้เลยเหรอ คงไม่ต้องพูดถึงพี่ๆบ้านอ.อ่างหรอก ยิ่งพี่อ้น คงไม่มายืนชี้หน้าต่อว่าผมแบบนี้แน่ผมคงลงไปนอนกองกับพื้นเรียบร้อยแล้ว 

“พี่ดิม พี่ดรีม แอ้เขา...เลือกแล้ว”ผมบอกพี่ดิมและพี่ดรีม

“แล้วมรึงต้องเลือกด้วยเหมือนกันเหรอดิว” พี่ดิมถามผมเสียงดัง ฟังจากน้ำเสียงพี่ดิมดูโกรธมากับการตัดสินของผมครั้งนี้ ผมไม่เคยเห็นพี่ดิมโกรธผมเท่านี้เลย

“นี่พามาเปิดตัวแล้วใช่ไหม แล้วแฟนเขาไอ้เดี่ยวฮะ ..กรูห้ามไอ้โดม..แต่มรึงทำเอง ..”พี่ดิมถามผมถึงสถานะก่อนหน้านี้ของปูกับเดี่ยว

“ปูกับเดี่ยว จบกันก่อนที่พี่โดมจะบินไปเรียนแต่ปูเขาไม่อยากให้พี่โดมเปลี่ยนใจไม่ไป เลยไม่ได้บอก ผมไม่ได้เขามาแทรกกลางนะพี่ดิม” ผมบอกพี่ดิม

“เริศ! ฟังดูดีมากเลยนะดิว ” พี่ดรีมสะบดออกมา

“อย่าพาเข้าไปบอกลูกๆ...พี่เชื่อได้ว่าลูกๆดิวรับกันไม่ได้หรอกดิว.และกรูก็รับไม่ได้ที่หลานๆกรูจะเสียใจ.และมันคงจะหนักที่สุดด้วย ”พี่ดิมพูดผมต้องถอนหายใจเพราะว่านีแหละที่ผมหนักใจมาก

“พี่เชื่อว่ามันมีเหตุผลที่แอ้ทำและมันคงไม่พ้นมรึง..ดิว” พี่ดิมพูดและชี้มาที่ผม

“พี่คิดว่านี้ไม่ใช่ทางแก้ปัญหาที่ถูกดิว ..กลับไปแก้ให้ถูกแต่ไม่ใช่แบบนี้..แบบที่ทำอยู่นี้ ..มรึงจำได้ไหมพ่อเคยบอกอะไรมรึง วันที่มรึงไป...มีอะไรกับอั้นแรก พ่อเคยบอกว่าถ้าผลที่ตามมามันแย่ มรึงบอกเองว่าจะยอมรับมันได้ ..ตอนนี้มรึงทำไม่ได้ละดิว ”พี่ดิมบอกผม

“พี่ไม่ได้ว่าปูเขาไม่ดี ..แต่พวกกรูรักแอ้...และลูกๆมรึงรักแอ้มา ทุกวันนี้กรูพร้ำสอนไม่ให้ลูกๆมรึงมองแอ้ว่าการที่ต้องมีพ่อสองคนมันดูเป็นสิ่งที่ผิดปกติของพวกเขาพวกกรูปูพื้นมาให้มรึงขนาดนี้แล้วนะดิว และต่อให้ปูดีได้เท่าแอ้มากแค่ไหน ...กรูเชื่อได้ว่ามันแทนกันไม่ได้ดิว” พี่ดรีมบอกผม

“และดิว ปกติเป็นคนที่จะคิดจะทำอะไรดิวหมักจะคิดให้รอบขอบถึงผลกระทบก่อน ...พี่ชื่นชมเรามากนะที่เราโตเป็นผู้ใหญ่เกินตัว แต่วันนี้ดิวทำให้พี่ผิดหวังมากดิว บอกตรงๆ ”พี่ดิมบอกผม ผมนั่งก้มหน้ากลืนน้ำลายที่เหนียวหนืดลงคออย่างยากลำบากที่สุด

“พี่หวังว่าดิวจะทำให้มันดีขึ้น ..กว่านี้ ...”พี่ดิมบอกผม

“มิ้นนะดีขึ้นแล้วแต่งอแงหาแอ้เท่านั้นเอง ถ้าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงพรุ่งนี้มิ้นจะกลับบ้าน..ส่วนดิวกลับไปแก้ปัญหาที่ไม่ใช่ทางออกที่ทำอยู่นี้”พี่ดิมพูดพร้อมกับเปิดประตูออกไปทันที

“ดิว..พี่หวังว่าจะได้ยินอะไรที่ดีขึ้นนะ ..พี่ไม่เคยเห็นพี่ดิมโกรธมรึงเท่าเลยดิว..จริงๆ ” พี่ดรีมพูดพร้อมกับออกจากห้องเช่นกัน ผมยังคงนั่วอยู่ในห้องเล็กๆได้สักพักผมก็ออกมา เข้ามาในห้อง ผมไม่ได้ยินมิ้นร้องไห้งอแงแล้ว มิ้นหลับอยู่บนไหล่พี่ด้า ปูได้แต่ยืนมองอยู่

“พี่ให้ยานอนหลับของเด็กไปนะดิว “พี่ด้าบอกผม ผมพยักหน้าผมเข้าไปอุ้มมิ้นจากพี่ด้า พี่ด้าจะได้ไปจัดเตียงให้มิ้น ผมมองใบหน้าที่จับกังไปด้วยคราบน้ำตาและน้ำมูก ปูเอาผ้าเช็ดหน้าไปชุปน้ำและเอามาบรรจงเช็ดหน้ามิ้นขณะที่นอนหลับเพราะฤทธิ์ยาที่พี่ดรีมสั่งให้มิ้นทาน

“หา..พ่อ..แอ้ “ผมได้ยินเสียงละเมอหาพ่อแต่พอลงท้ายแอ้ผมนี้หุบยิ้มไปเลย มิ้นเป็นแบบนี้เวลาไม่สบายไม่ร้องหาใครมีแต่แอ้ เป็นมาตั้งแต่เกิด ปูมองหน้าผม

“เห็นไหมดิว ไม่มีใครแทนแอ้ได้หรอก ไม่ว่าปูหรือใคร “ปูพูด ผมก้มหน้าลงผมยอมรับว่ามันใช่ ผมต้องไปยืนหันหลัง หลบสายตาปู ผมกำลังอ่อนแอมากจริงๆ  น้ำตาผมซึมเลย
***********************************************************************************************************************************
แอ้ ตอนนี้ผมไม่ต้องทำหน้าที่ครูฝึกสอนเทควันโดแล้ว ผมกำลังจะกลับบ้านพร้อมติ๊ก ผมนั่งรอติ๊กอยู่ วันนี้ทั้งวันเลยรู้สึกไม่ค่อยดีผมเริ่มปวดในช่องท้องอีกแล้วแถมรู้สึกเหมือนผมจะวิ้งๆ นิดหน่อยแต่คเพราะผมแทบจะไม่ได้นอนเลยผมไปเฝ้ามิ้นทั้งคืนเลย และยังรีบออกมาตั้งแต่ตีสี่เพื่อมารับติ๊กมาเรียน

“กริ้ง”เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น เบอร์พี่แอร์นี่ ผมรีบกดรับสาย  “พี่แอ้” 

“แอ้ พี่จะไปหานะ พี่มีเรื่องจะคุยกับแอ้ แค่แอ้นะ ไม่ต้องเอาไอ้ดิวมาได้ไหม “พี่แอร์บอกผมว่ามีเรื่องจะคุยกับผมและแค่ผม แน่นอนตอนนี้ผมไม่ต้องกระเตงดิวหรือหาเหตุผลว่าทำไมเอาดิวไปไมได้ เพราะว่าเขากับผมจบกันไปแล้วไม่รู้ว่าต่อไปจะอยู่ในสถานะในด้วยซ้ำ

“ได้พี่แอร์ แล้วแอ้จะไปหาพี่ที่ไหนละ” ผมถามพี่แอร์

“ร้านอาหาร พ่อแม่ของภาณุ พี่จะให้ภาณุขับรถไปรับนะ ตอนนี้คงใกล้ถึงแล้ว” พี่แอร์บอกผม

“ได้พี่แอร์”ผมบอกพี่แอร์ พี่แอร์เกิดก่อนผมเกือบ7 เดือนแถมหน้าตาทุกอย่างเหมือนผมหมดแต่ดิวบอกว่าต่างกันสุดขั้ว เรียกได้ว่าผมอยู่ขั้วโลกเหนือแต่พี่แอร์คือขั้วโลกใต้ แถมดิวขอบเรียกพี่แอร์ว่าเจ้าชายน้ำแข็ง พี่แอร์ สุขภาพไม่แข็งแรงต้องอยู่โรงพยาบาลตลอดจนสีขวบ ทำให้ความสัมพันธ์ ของพี่แอร์และพี่ๆผมค่อนข้างห่างเหิน มีแค่ผมที่เข้าไปอยู่ที่หลัง ผมไม่รู้ว่าผมเป็นลูกพ่อภีมจริงๆหรือเปล่าแต่ตอนนีผมคิดอย่างนั้นพ่อผมคือพ่อภีมปภพ

“ติ๊ก พี่แอร์มาหากรูวะ มีเรื่องจะคุยกับกรู “ผมเดินไปบอกติ๊ก ติ๊กที่ยืนคุยกับพี่ตุ๊อยู่

“แล้ว?”ติ๊กเลิกคิวแบบมีคำถามแสดงว่ามันไม่ไว้ใจผม

“พี่แอร์จะให้พี่ภาณุมารับนะ มรึงขับรถกลับเองได้นะ “ผมบอกติ๊ก

“เหรอ..มรึงไม่ได้ไป?”ติ๊กคงหมายถึงไปหาไอ้ดิว

“ติ๊ก “ผมเรียกติ๊ก พี่ตุ๊มองผมกับติ๊กสลับกันไปมา

“ติ๊ก อยู่ช่วยงานเอกสารให้พี่ก่อน” พี่ตุ๊บอกติ๊ก

“ก็ได้พี่ตุ๊ “ติ๊กบอกและเดินตามพี่ตุ๊ขึ้นไป ผมเดินออกมาเพื่อรอพี่ภาณุมารับผม ผมได้รับข้อความจากติ๊ก  “หวังว่ามรึงคงไม่แล่นไปหาไอ้ดิวนะ” ข้อความจากติ๊ก

“กรูกับดิวจบกันถาวรมรึงก็เห็น....และกรูคงไม่ต้องไป ดิวมันไปกับปู” ผมส่งข้อความกลับ ผมดูแล้วติ๊กมันอ่านแล้ว พี่ภาณุเดินเข้ามาพอดีเลย

“แอ้” พี่ภาณุเรียกผม ผมยกมือไหว้ ภาณุ รุ่นเดียวกันกับพี่ดิ๊บพี่ชายดิวเลย

“แอร์ให้พี่มารับนะ ไปกันเลยไหมครับ” พี่ภาณุถามผม นี้เกือบสี่โมงแล้วนิ ผมพยักหน้า ผมเดินตามพี่เขาไปขึ้นรถ ระหว่างนั้นผมเห็นรถของสรจักรเข้ามาจอด จักรรีบลงจากรถตรงมาหาผม

“แอ้จะไปไหน”สรจักรถามผม พร้อมกับเหล่มองพี่ภาณุ ท่าทางการมองนี้ไม่ต่างกับดิวเลย

“พี่แอร์มาแอ้นะจักร “ผมบอกจักร

“แล้วพี่ภาณุ?” สรจักรถามพี่ภาณุ พี่ภาณุหันมามองจักร ยิ้มๆ

“แอร์เขาให้พี่มารับแอ้นะ แอร์เขาฝากพี่ดูแลแอ้ “พี่ภาณุบอกกับจักร สรจักรยิ้มที่มุมปาก

“แอ้ จักรมานี้มาคุยธุรกับแอ้ แต่ถ้าแอ้จะไปหาพี่แอร์ จักรไปส่งอยากเจอพี่แอร์เหมือนกัน อยากถามถึงลุงหนึ่งเห็นลุงหนึ่งเรียกพี่แอร์เข้าไปคุย..น่าจะเรื่องแอ้จะเข้าไปอยู่กับลุงหนึ่งเมื่อไหร่..จักรรอให้แอ้มา “ สรจักรพูด พี่ภาณุมองหน้าผมว่าจะเอายังไง  ผมต้องตัดสินใจตอนนี้ ว่าควรจะไปกับใคร

“ก็ได้ พี่ณุ สรจักรเขาเป็นญาติผม คงไปได้พี่แอร์คงไม่ว่า “ผมพยักหน้ากับพี่ณุ ผมเดินไปขึ้นรถสรจักรทันที รถสรจักร เป็นรถแต่ง ออกแนวลุย เหมือนรถดิว สไตล์เดียวกันเลยทุกอย่างเลยไม่ว่าจะกายแต่งตัวก็แนวคล้ายๆกัน

“แอ้ จักรได้ยินพวกไอ้ภาคินมันพูดว่าแอ้กับดิว ... เออ ..เลิกกัน” ผมก็ต้องอึ้งเพราะว่าจักรถามผม ผมถึงกลับกลืนน้ำลายลงคอเลยแต่ผมยังคงเงียบไม่โต้ตอบอะไร

“หมับ” สรจักรจับมือผม ผมตกใจผมพยายามจะดึงมือกลับแต่สรจักรยื้อมือผมไว้

“แอ้ ..จักรชอบแอ้นะ “ ผมต้องอึ้งรอบที่สอง

“ชอบมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่เจอครั้งแรกแล้ว จักรยังคิดนะถ้าแอ้ได้อยู่กับลุงหนึ่ง ป่านนี้จักรคงเป็นคนได้ครอง...หัวใจแอ้ “สรจักรบอกผม แถมจักรยังจะโน้วตัวเข้าหาผม กำลังจะจูบผม

“อย่าจักร..มรึงอย่าทำนะ ..”ผมรีบดันอกจักรมันไว้  “ถ้ามรึงทำกรูจะไปรถพี่ภาณุ”ผมบอกสรจักร สรจักรถึงได้ชะงักและถอนตัวกลับออกไป ผมรีบดึงมือผมกลับทันที ผมนึกถึงคำพูดดิวที่ดิวมันบอกว่าคนที่มันกลัวจะพรากผมไปมากที่สุดคือสรจักร ดิวมันสัมผัสได้จริงๆ สรจักรออกมารถทันที

“ไปที่ไหนเหรอแอ้” สรจักรถามผม ผมสะดุ้งเพราะตกใจ ก็แน่ละ ผมคิดว่าผมจะพ้นพี่ภาณุ เขาเรียกหนีเสือปะจระเข้ 

“ที่ร้านอาหารพ่อแม่พี่ภาณุ จักรรู้จักไหม”ผมถามสรจักร

“รู้ซิ ไปกินกันบ่อย “สรจักรหันมาบอกผม พร้อมกับยิ้มที่มุมปากเท่ๆ แต่ผมมองตอนนี้มันน่ากลัวนะ เกือบครึ้งชั่วโมงที่ผมต้องนั่งระแวงสรจักรในรถจนถึงร้านอาหารที่ผมนัดกับพี่แอร์เอาไว้ พี่ภาณุยืนรอผมอยู่พร้อมพี่แอร์

“ถ้าบอกว่าแฝดกันเชื่อสนิทหน้าตาเหมือนกันราวกับพิมพ์เดียวกัน แต่นิสัยต่างกัดสุดขั้ว”สรจักร์บอกผม พร้อมกับก้างลงจากรถ ผมเดินไปหาพี่แอร์ ผมรักพี่แอร์มาก พี่แอร์เข้ามากอดผม

“ผอมไปหรือเปล่าแอ้ “พี่แอร์ถามผม   “พี่แอร์สวัสดีครับ” สรจักรยกมือไหว้พี่แอร์ พี่แอร์รับไหว้สรจักร์พร้อมกับหันไปมองพี่ภาณุ

“อ้อ เพราะอย่างนี้นี่เองไอ้ภาณุมันถึงได้หน้ามุ่ย ..มรึงแย้งซีนมาส่งน้องกรูนี้เองไอ้จักร”พี่แอร์แซวพี่ภาณุ ที่ยืนหันไปมองทางอื่นทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

“แม้พี่แอร์ ..ผมไม่ได้แย้งซีน เขาเรียกว่า ด้านได้อายอด และผมเป็นคนด้านได้”สรจักรพูดพี่ภาณุหันมามอง ผมถึงกับถอนหายใจ เพราะว่าพอพอกับได้ดิวเลย ดิวนี้แขวะพี่ภาณุตลอดเลยแหละ

“เออๆ งั้นมรึงขึ้นไปดื่มเบียร์กับไอ้ภาณุมันก่อนกรูจะคุยกับน้องกรู”พี่แอร์บอกสรจักร ส่วนพี่ภาณุแค่หยักไหล่และเดินกลับขึ้นไป ผมยังคงยืนกับพี่แอร์ พี่แอร์หันมามองผมรอยยิ้มเขาดูเยือกเย็น

“ไปนั่งกับพี่แป๊ปหนึ่งแอ้” พี่แอร์พูดและดันไปไปอีกทาง ไปทางม้านั่ง

“พี่ไปบ้านนะ พี่เจอเด็กผู้ชายคนหนึ่ง เขาบอกว่าเป็นลูกไอ้ดิว แต่พอเด็กนี้เห็นหน้ากรู มันเรียก พ่อแอ้ ตกลงลูกไอ้ดิวหรือว่าลูกมรึงแอ้” พี่แอร์ถามผม ผมหันไปมองพี่แอร์

“ลูกไอ้ดิวนะพี่แอร์.. ก็แอ้ไปคลุกอยู่บ้านมัน ลูกมันก็เลยเพลอเรียกแอ้ว่าพ่อไปด้วย แค่นั้นเอง“ผมบอกพี่แอร์

“จริงเหรอ? แต่ช่างมันเถอะ พี่มีเรื่องอยากให้แอ้ช่วย... พี่ไม่อยากไปฝึกและไปอยู่กับลุงหนึ่ง แอ้ ลุงหนึ่งเขาบอกพ่อภีมนะว่าเขาอยากได้แอ้ไปอยู่ที่นั้น “พี่แอร์บอกผมว่าลุงหนึ่งอยากได้ผมไปอยู่ที่นั้นและพี่แอร์ไม่อยากไป นั้นคงหมายความว่าพี่แอร์อยากให้ผมไป

“ทำเพื่อพี่ได้ไหม” พี่แอร์ถามผมพร้อมกับส่งแบบฟอร์มมาให้ผม

“คะแนนแอ้ที่สอบไว้ ไอ้คะแนนสูงมาก แถมตรวจกำลังกายก็ผ่าน แอ้ ทำเพื่อพี่ได้ไหมแอ้” พี่แอร์ถามผม ผมรับแบบฟอร์มมาใช่ถ้าผมตัดสิน ผมคงไม่ได้กลับมาที่นี้อีก

“แอ้” พี่แอร์ ผมมองพี่แอร์

“ได้พี่แอร์ แอ้จะไปเอง” ผมอบกพี่แอร์ยิ้มพร้อมกับกอดผม ดิวกรูต้องไปจากมรึงจริงๆเลยที่นี้

“ขึ้นไปทานข้าวกันดีกว่าพี่สั่งขอบชอบเราทั้งนั้นเลยนะ และนี้ไอ้ดิวมันเม่งอะไรมรึงไหมที่รู้ว่ามรึงกับมาหาพี่”พี่แอร์ถามผม ผมได้แต่ยิ้มๆ

“ไม่นิ แอ้บอกว่ามาคุยธุระดิวเขาเข้าใจพี่แอร์”ผมโกหกพี่แอร์

“จะว่าไปลูกมันก็น่ารักดีนะ แต่มองผ่านๆ มันมีส่วนเหมือนมรึงมากเลยนะ แอ้”พี่แอร์พูด

“จะมาเหมือนผมได้ยังไงละ พี่แอร์”  ผมค้านทันที ผมเดินขึ้นมาเห็นพี่ภาณุกระดกเบียร์ดื่มและไอ้สรจักรด้วย ผมนั่งลงข้างๆ จักรเพราะว่าพี่แอร์นั่งลงข้างพี่ภาณุ

“แอ้ ดื่มอะไรไหม พี่ไปเอามาให้” พี่ภาณุถามผม

“เอาเบียร์มาให้มันขวดหนึ่ง กรูด้วยนะ”พี่แอร์สั่งเบียร์ให้ผม ผมก้มมองอาหารแต่ละอย่างที่ผมชอบแต่ตอนนี้รู้สึกปั่นป่วนในท้องผมยังไงก็ไม่รู้

“พี่แอร์ แอ้ขอไปห้องน้ำก่อนนะ “ผมบอกพี่แอร์ พี่แอร์พยักหน้า ผมรีบไปเข้าห้องน้ำทันที ทำท่าจะไม่ค่อยดีอีกแล้วผม ตั้งแต่ผมไปอยู่กับติ๊กผมไม่ได้ทานฮาร์โมนที่พ่อให้เลยมันเหลืออีกแค่ แถวเดี๋ยวด้วย  ไม่กี่สิบนาทีผมก็เดินกลับมาที่โต๊ะ

“จริงเหรอครับพี่แอร์ แอ้จะไปอยู่กับลุงหนึ่ง พี่แอร์ ผมชอบแอ้ รอแอ้มาตั้งนาน ผมรู้ว่าต้องมีวันที่แอ้ได้อยู่ที่นั้น”ผมได้ยินสรจักรมันถามพี่แอร์

“ชอบก็จีบซิ หรือว่ามรึงกลัวไอ้ดิว” พี่แอร์ถามสรจักร

“ยอมรับว่าใช่แต่ตอนนี้ไม่แล้ว ดิวมันมีแฟนใหม่แล้ว ชื่อปูพี่” สรจักรบอกพี่แอร์ผมเดินมาที่โต๊ะพอดีพี่แอร์เงยหน้ามองผม

“จริงเหรอแอ้” พี่แอร์ถามผม ผมนั่งลงผมหันไปมองสรจักร์และหันมาพยักหน้ากับพี่แอร์

“เห็นไหม มันไม่ได้มั่นคงกับมรึงหรอกแอ้ และลุงหนึ่งเขาไม่ปลื้มด้วย ที่มรึงจะคบไอ้ดิว เพราะว่าไอ้ดิวมันคือคนที่เขาเลือก..ให้แต่งงานกับบอยหลังจากเรียนจบทันที แต่พีได้ยินมาว่า ลุงหนึ่งจะไม่รอให้เรียนจบรอให้บอยเข้ารับตำแหน่งและจะจับทั้งคู่แต่งกันทันที .. “พี่แอร์พูด ผมไม่ตกใจอะไรอยู่แล้วผมรับรู้เรื่องนี้มานานแล้ว ผมได้แต่พยักหน้าไปอย่างนั้นดูสรจักร์มันยิ้มมีความสุขผมหยิบเบียร์ขึ้นมากระดกดื่ม พี่ภาณุเดินกลับมานั่งทีข้างๆพี่แอร์ ผมสี่คนนั่งทานกันไป ส่วนสรจักรก็คอยตักนั้นจักนี้ให้ผมตลอด พี่ภาณุก็ตักให้ผมบ้างแต่ไม่ทันสรจักร

“กริ้งๆ” เสียงมือถือสรจักรดังขึ้น  “ เดี๋ยวกรูโทรกลับไอ้เสาธง อะไรกรูไม่ไป กรูจะไปส่งแอ้..”สรจักรมันบอกเพื่อนมัน เพราะว่ามันบอกกับพี่แอร์แบบนั้นว่ามันชอบผมมันทำให้ผมเริ่มกลัวผมเลย

“จักร กรูจะให้พี่ภาณุไปส่งวะ  พี่แอร์เขาจะกลับด้วย “ผมบอกสรจักร สรจักร์มองผม ผมพยักหน้าว่าให้มันไปหาเพื่อนเถอะ

“เออ ไอ้เสาธงกรูไปหามรึง ขัดกรูจริงๆ เดี๋ยวกรูหักธงมรึงทิ้ง แค่นี้นะ” สรจักรมันดูไม่สบอารมณ์ขึ้นมาทันตาเห็นแต่ไม่ใช่ไม่สบอารมณ์ผมหรอก พี่แอร์แอบเหล่อมองผม แต่พี่ภาณุยิ้มออกมาอย่างดีใจเห็นได้ชัดเจนเลย ผมนั่งทานกันต่อจนเกือบสามทุ่มแล้ว

“พี่ณุไปส่งผมเลยแล้วกันพี่แอร์ พี่แอร์จะกลับ” ผมพี่แอร์

“พี่จะขับรถกลับเลยแอร์ ไอ้ภาณุไปส่งแอ้ที่บ้าน กรูจะไปรับไอ้โอ๊ต มันจะขับรถให้กรู “พี่แอร์บอกผมว่าไปรับเพื่อนอีกคน ผมเคยเจอพี่โอ๊ตคนนี้ก็พยายามจะแจกขนมจีบแต่เจอดิว กันไปกันมาเลยเลิกมาหาพี่แอร์เลย สรจักรยืนมองผมขึ้นรถพี่ภาณุแบบไม่อยากจะให้ผมขึ้นรถพี่ภาณุเลย ผมรู้ว่าสรจักรมันคือคนที่ดิวกลัวและมันเป็นหลานรักลุงหนึ่ง ผมจึงควรที่จะเลี่ยงสรจักรไว้แต่ไม่รู้ว่าถ้าผมไปอยู่กับลุงหนึ่งแล้วผมจะกันตัวเองยังไง แค่ในรถไม่กี่นาทีมันยังจะจูบผมเลย

“แอ้มีอะไรหรือเปล่าครับ ดูแอ้บีบมือตัวเองแบบนั้น มีเรื่องไม่สบายใจหรือเปล่า “พี่ภาณุถามผม ผมหันมามองพี่เขา ผมลืมตัวบับมือตัวเองจริงๆด้วย ผมรีบคลายมือตัวเอง ผมหันไปส่ายหัวว่าไม่มีอะไรพี่ภาณุขับรถกลับมาถึงบ้านผม ผมไม่คิดเลยว่าผมจะซวยได้ขนาดนี้ ดิวขับมาถึงบ้านพอดีเลย ดิวลงจากรถและปูด้วยดิวหันมามองผม ผมรีลงจากรถพี่ภาณุ ผมคิดว่ารีบเข้าบ้านดีกว่า แต่พี่ภาณุดันลงจากรถมาด้วย

“แอ้ พรุ่งนี้พี่เข้าไปหานะ แอร์สั่งให้พี่เข้าไป...”พี่ภาณุกับลังจะบอกผมว่าจะเข้ามาเอาเอกสาร ผมไม่อยากให้ดิวรู้เรื่องนี้ผมเลย

“ได้ครับพี่ภาณุ เออ พี่มารับผมไปโรงเรียนก็ได้ครับ”ผมรีบตอบไปพี่ภาณุยิ้ม พร้อมกับพยักหน้าให้ผม แถมหันไปมองดิว หยักคิ้วให้ดิวอีก

“อ้าว แล้วไม่ขับรถให้เมียนั่งเหรอ .. “ดิวถามขึ้นลอยผมรู้ว่าถามผม พี่ภาณุกำลังจะขึ้นรถพอดีเลย

“ดีเนอะมีแม่งทั้งผัวทั้งเมีย” ดิวพูดทำเอาผมหน้าชาไปเลย พี่ภาณุ เลยปิดประตูรถ

“ดิว พี่ว่าดิวควรจะให้เกรียรตินะ พี่ไม่รู้ว่าที่ผ่านมาดิวกับแอ้ยังไง แต่ถ้าดิวมีคนใหม่แล้ว ดิวไม่ควรจะพูดแบบนี้ มันไม่ใช่นิสัยของลูกชาย”พี่ภาณุพูด ดิวถึงกับวางกระเป๋าลงผมรีบลงก้าวขาลงมาทันที

“พี่ณุ ขึ้นรถ พรุ่งนี้มารับผม เพราะว่าติ๊กไม่อยู่ นะครับพี่ขึ้นรถผมขอ..พี่ณุ! ”ผมรีบลงไปดันพี่ภาณุไว้ ส่วนปูก็รีบดึงแขนดิวไว้เหมือนกัน

“พี่ณุ ผมขอร้อง อย่าให้แอ้รู้สึกแย่ไปกว่านี้เลย ”ผมบอกพี่ภาณุ พี่เขาพยักหน้าพร้อมกับเข้าไปในรถ ผมคิดว่าเสียงค้อนข้างดังจนทำให้ แจ๊คและไอ้หลุยส์ออกมายืนมอง บอยและธรรณ์ด้วย พี่ภาณุขับรถออกไป ผมหันมาผมไม่อยากจะมองหน้าดิวตอนนี้เลย

“เก่งเนอะ ทำได้ทั้งสองตำแหน่งเลย “ดิวพูด

“ดิว พอ แล้ว” ปูเป็นคนห้ามดิว ดิวหยิบกระเป๋าพร้อมกับขึ้นบ้านทันที ดิวเดินแทรกแจ็คขึ้นไป ผมก็ขึ้นบ้านตามเช่นกัน

“มรึงโอเคไหมแอ้” แจ็คมันถามผม  “กรูโอเค “ผมบอกไอ้แจ็คผมเดินเข้ามาในบ้าน ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลย ตอนนี้รู้สึกเหมือนคงเพิ่งจะก้าวขาขึ้นมาจากเรือมันโครงเครงไปหมด ผมรู้สึกหน้ามึดกระทันหัน

“แจ็ค” ผมได้ยินเสียงบอยเรียกแจ็คและผมก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลย

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ทางเลือกที่ไม่มีใครเห็นด้วยของดิว
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 19-09-2015 18:24:06

 :mew2: :mew2:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ทำไปเพราะความหึงล้วนๆของดิว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 20-09-2015 06:27:49

ดิว ตอนแรกผมก็คิดทบทวนที่พี่ดิมบอกผมพี่ดิมรับไม่ได้ถ้าผมกับแอ้จะเลิกกันแต่พอผมกลับมาเจอแอ้กับพี่ภาณุยอมรับว่าต่อมหึงทำงานขึ้นมาทันที แต่ด้วยความที่มันมีหลายสิ่งเกิดขึ้นมันเลยทำให้ผมพลั้งปากพูดแบบนั้นออกไปกับแอ้ ผมเสียใจไหม เสียใจมากที่สุด

“ดิว ปูไม่คิดเลยนะว่าดิวจะงี่เง่าได้ขนาดนี้ ปูจะกลับไปนอนห้องเดี่ยว ดิวควรจะได้ใช้ความคิดของตัวเองทบทวนดู ว่าที่ดิวทำลงไปเมื่อกี่มันถูกไหม ปูผิดหวังในตัวดิวมาก  ปูอยู่กับดิวได้เพราะว่าช่วงนี้ดิวอ่อนแอ แต่ปูไม่ใช่ ..ตัวแทนของใคร ดิวไม่รู้หรอกว่าตัวเองนะเพลอหาแอ้ทุกคืน และปูก็เชื่อว่าแอ้เสียใจแพ้กันและปูเชื่อว่าแอ้ทำเพราะมีเหตุผลที่สำคัญ แค่นี้แอ้ก็บาดเจ็บในใจตัวเองพอแล้ว แต่กลับยิ่งซ้ำให้เจ็บมากขึ้น ..ดิวจะเสียใจทีหลัว ปูเตือน” ปูพูดกับผม พร้อมกับเดินกลับห้องไปทันที ผมกำลังเปิดประตูห้องพักผม

“แจ็คพาแอ้ไปห้องนอนก่อน ห้องติ๊กละซิ”ผมได้ยินเสียงจากด้านหลัง ผมเห็นไอ้แจ็คมันอุ้มแอ้ขึ้นมา

“แอ้เป็นอะไร”ผมตกใจไม่แพ้กัน

“เป็นลม ... ทำไมมรึงห่วงเหรอไอ้ดิว ..มรึงทำได้ดีมากดิว ... มรึงงี่เง่าได้ดีมาก กรูชมจากใจวะ “แจ็คมันบอกผมแถมมันยังทำน้ำเสียงประชดผมอีกด้วย ผมได้แต่ยืนมองแจ็คมันพาแอ้เข้าห้องไอ้ติ๊ก บอยก็มองผมสายตาบอยบอกได้ว่าผิดหวังในตัวผมมาก

“บอยไม่คิดว่าดิวเป็นแบบนี้นะ..ดิวคนเดิมหายไปไหน  “บอยพูดก่อนจะเดินเข้าห้องติ๊กไป ผมเข้าไปในห้องตัวเอง ผมทรุดลงนั่งบนเตียงนอนขนาดคิงไซ้ วันนี้ก็โดนพี่ดิมต่อว่ามาค้อนข้างเยอะอยู่แล้ว ยิ่งเห็นน้องมิ้นร้องหาแต่แอ้อีก ระหว่างที่ผมยกมือขึ้นมากุมหน้า ผมเหลือบไปเห็นรูปถ่ายตกอยู่ที่พื้นผมเดินไปหยิบขึ้นมาดู รูปถ่ายผมกับแอ้ ผมจำได้ดีพี่ดรีมถ่ายให้ผม ผมนอนตักแอ้ มันน่ารักมากรูปนี้เมื่อสามปีที่แล้ว แต่ตอนนี้มันถูกฉีกของจากกันแม่จะไม่ได้ฉีกจนขาดแต่มันเป็นการฉีกให้ผมกับแอ้ออกจากกัน แสดงว่ามีคนมาค้นโต๊ะแอ้ ผมรีบเปิดลิ้นชักโต๊ะเขียนหนังสือแอ้ ผมเห็นด้านในมีการรื้อกระจุยกระจายไปหมด หรือว่าแอ้มาหาของและคนที่ฉีกนี้เป็นแอ้เหรอ ผมจัดการเก็บของในลิ้นชักแอ้ให้เรียบร้อยเหมือนเดิม ผมเห็นมีอีกรูป รูปที่ถ่ายน่าจะห้าปีที่แล้ว มีทุกคนแต่มันไม่ถูกฉีก มีแค่รูปผมกับแอ้ที่ถูกฉีกออก ผมไปยืนที่หน้าประตู ใจก็เป็นห่วงอีกใจก็ยังโกรธที่เห็นไอ้พี่ภาณุมาส่งแถมไอ้นี้พี่แอร์ที่แอ้นะฟังเขามากทั้งๆที่รู้ว่าเขาไม่ชอบหน้าผม คอยกันผมกับแอ้ นี้คงเชื่อพี่จนจะคบไอ้ภาณุซินะ แต่...ผมตัดสินใจเปิดประตูห้องตัวเอง

“แอ้โอเคแน่เหรอแจ็ค “บอยถามแจ็ค กำลังพากันออกจากห้องนอนแอ้กัน ทุกคนหยุดมองผม

“เป็นห่วงหรือไง” หลุยส์มันถามผม

“แอ้เป็นไงบ้าน ทำไมแอ้เป็นลม”ผมถามแต่ไม่ได้ระบุว่าถามใคร

“ไม่รู้ซิว่าทำไม กรูไม่ใช่หมอแต่พวกกรูแค่ปฐมพยาบาลได้แค่นั้น แอ้มันบอกว่าดีขึ้นนิดหน่อย แอ้มันว่าอดนอนมั้ง อย่างที่มรึงพูดวันนี้แหละ แอ้มันไม่ดูกำลังตัวเอง..แถมยังฮอทอีกต่างหาก มีคนมารอต่อคิวอยากจะดูแลมีเยอะและมันคงเหนื่อยที่ต้องทำหลายหน้าที่อย่างที่มรึงเห็น..กรูไม่เข้าใจว่าคนที่เข้าอยู่กับมรึงแถบจะตลอดเวลา มรึงไม่รู้จักตัวตนที่จริงเหรอว่าแอ้มันเป็นคนยังไง ...กรูไม่รู้ว่าตอนนี้กรูควรจะสมเพศไอ้ติ๊ก หรือมรึงดีวะดิว ”ไอ้แจ็คมันตอกใส่หน้าเล่นเอาผมอึ้งจนพูดมาออกเลย  ที่ผมพูดว่าแอ้เมื่อเช้า ถ้าพวกนี้บอกแอ้ดีขึ้นผมก็เปิดประตุลงกลับไปนั่งที่เตียงเหมือนเดิม
        ผมลุกขึ้นอีกครั้ง ผมเพื่อเข้าห้องน้ำอาบน้ำนอนดีกว่า ผมรีบอาบน้ำผมเช็คอิเมลตัวเอง มีอิเมลส่งมาบอกว่าคะแนนสอบผมผ่านแล้ว ผมจะไปตรวจสุขภาพเดือนหน้า ผมดีใจที่สุดแต่นะตอนนี้คนที่ผมอยากจะบอกเขาก็ไม่อยู่ข้างๆผมแล้ว ต่อคงจะเป็นปูซินะ
     ผมหันกลับมานอนบนเตียงผมพยายามขมตาให้หลับให้ได้แต่มันยากมาก ผมพลิกไปพลิกมากนอนไม่หลับ ผมลุกพล้วดจากที่นอนอีกครั้ง ผมเดินไปที่ห้องไอ้ติ๊ก ผมลองบิดลูกบิดไม่ได้ล๊อกนี้ ผมบิดลูกบิดเบาที่สุด ผมเปิดประตูเข้าไป ไฟที่หัวเตียงถูกเปิดเอาไว้ คนที่นอนอยู่บนเตียงหลับสนิท ผมเห็นยาแก้เวียนหัวที่พ่อผมให้แอ้ไว้วางอยู่คงทานตัวนี้ซินะ หลับปุ๋ยเลย ผมค่อยๆนั่งลงข้างๆแอ้ที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง

“แอ้” ผมเรียกแอ้เบาๆ แต่แอ้ไม่ตอบสนองแสดงว่าหลับของจริง ผมค่อยหมุดตัวเข้าไปในผ้าห่ม ผมค่อยโอบเอวคนที่หลับไม่รู้เรื่องผมรู้สึกว่าท้องน้อยแอ้ป่องๆนะ กินเยอะไปหรือไง จมูกผมไซ้ลงไปที่ซอกคอขาวนวลนั้น นี้แค่ดมกลิ่นตัวหอมที่เป็นธรามชาติของแอ้ ผมรับรู้ได้เลยว่าน้องผมชูชันขึ้นมาทันที

“อืมม”แอ้เหมือนจะรู้สึกตัวแต่คงยังลืมตาไม่ขึ้นเพราะฤทธิ์ยามันทำให้ง่วง ผมพลิกแอ้ให้หันตะแครงมาหาผม แอ้ค่อยลืมตาที่หนังอึงมอง

“ดิว..”แอ้เรียกชื่อผม แอ้พยายามดันผมออกแน่นอนต้องไม่มีแรง

“ทำไมละ...หรือว่าลืมว่าดิวเคยเป็นสามี” ผมถามแอ้

“อย่า..นะ.ดิว ...อืมมม” ผมรีบประกบปากนั้นก่อนที่แอ้จะพูดจบประโยค ผมทั้งกอดทั้งไซ้ แอ้ไม่มีแรงมากพอจะต้านผมหรอก

“อย่าดิว...อืมมม..” แอ้พยายามขัดขืนผมแต่ผมรู้ว่าร่างกายแอ้มันไม่ยอมขัดการเร้าโรมผมหรอก ผมจับแขนแอ้ขึงไว้แอ้พยายามจะดันผมให้ออก ผมกดไว้แบบนั้นและเร้าโรมไปด้วย ผมรู้แล้วแอ้ชอบแบบนั้นไม่กี่นาทีมือผมกับแอ้ที่กุมเข้าหากันและคงไม่ต้องบอกว่าเกิดอะไรขึ้นต่อไป

“อืมม..อาห์ ..ซี้ด ...” มันค้างมาหลายวันทีเดียวบอกตรงๆ ได้มาปลดปล่อยวันนี้แหละ เวลาผ่านไปครึ้งชั่วโมงได้กับบทรักของผมกับแอ้


“ออกไป...ดิว .”แอ้ดันผมให้ออก

“ทำไมละ ไม่ชอบเหรอ...แค่ทบทวน”ผมบอกแอ้

“ทำไมเหรอจะคบกับพี่ภาณุใช่ไหม ใช่ซิ พี่แอร์เขาปลื้มมาก “ผมพูดแอ้ค่อยดันตัวเองขึ้นนั่ง

“ถ้ารู้ก็ดีนะ อย่ามาทำกับกรูอีก “แอ้บอกผม เสียงโทรศัพท์สั่นบนหัวเตียงผมรีบแย้งคว้ามาดู เป็นข้อความไลน์ที่ส่งมาหลายข้อความแล้ว

“แอ้พี่เป็นห่วงนะครับ ดูสีหน้าแอ้ไม่คอยดีเลย พรุ่งนี้พี่ไปรับถ้าแอ้ไม่ค่อยสบายบอกพี่นะพี่จะพาไปหาหมอ”ผมอ่านข้อความจากพี่ภาณุ

“ให้พิมพ์ให้ไหมว่าเป็นลมจะได้รีบมา” ผมถามแอ้ แอ้รีบดึงมือถือไปจากผม

“ไม่ต้อง ..แค่มรึงออกไปก็พอ” แอ้ไล่ผม  ผมกำลังจะเดินออกแอ้ก็กำลังจะลุกไปเข้าห้องน้ำแต่แอ้กำลังจะล้ม

“หมับ” ผมรีบเข้ามารับแอ้ไว้ได้ทันแอ้หันมามองผมแอ้พยายามจะสะบัดผมอก

“นี้จะดื้อทำไม ถ้าไม่เข้ามารับ ก็ล้มหัวฟาดเตียงไปแล้วแอ้” ผมตะหวาดแอ้ แอ้สะดุ้งที่ผมตะหวาดเขาเสียงดัง ผมมองสายตาคู่นั้น

“จะเข้าห้องน้ำใช่ไหมแอ้”ผมถามแอ้ แอ้พยักหน้าว่าใช่ผมพยุงแอ้เข้าห้องน้ำไป แอ้คงล้างเนื้อล้างตัวผมได้แต่ยืนรอที่ตรงประตู แอ้ก็ค่อยพยุงตัวเองออก ผมเข้าไปช่วยพยุงแต่พยายามจะไม่ให้ผมช่วย จนแอ้มาที่เตียง แอ้เอนตัวลงนอนลงผมนั่งลงข้างๆแอ้

“ดิว ...มรึงกลับห้องไปเถอะ กรูไม่อยากให้ติ๊กมันรู้สึกไม่ดี ถ้ามรึงยังมาทำแบบนี้กับกรูนะดิว กรูขอละ กรูอยู่ได้”แอ้พูดโดยที่หลับตาอยู่ มันก็จริงเพราะว่าแอ้กับติ๊กเขาคบกันแล้ว ผมลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะออกไปผมดึงผ้าห่มมาห่มให้แอ้ ผมเดินออกมาจากห้องนอนแอ้ ผมปิดประตูห้องนอนแอ้เบาๆ ผมเริ่มรู้สึกสมเพศตัวเองจริงๆอย่างที่แจ็คมันว่า ผมหันมาเจอปู

“ปู...ดิว..”ผมทำท่าจะอธิบายกับปู

“ปูแค่มาดูว่าดิวเข้าไปดูแอ้หรือ..เพราะว่าดิวควรจะทำ..พรุ่งนี้ป๊อดจะมารับปูแต่เช้าเพราะว่าตอนเช้าปูไม่ได้เข้าเรียนปูจะช่วยป้าแดงทำอาหารเลี้ยง พรุ่งนี้ครูตุ๊เขาจะมีสัมมนาครูที่จะบรรจุใหม่ที่โรงเรียน ...ปูไม่ได้โกรธอะไรดิว..แต่เวลานี้ดิวควรจะรู้ว่าใครคือคนที่ดิวต้องดูแลจริงๆ เขาทำเพื่อดิวและลูกดิวมามากแล้ว “ปูพูดก่อนจะหันหลังกลับไปเข้าห้องนอน ผมได้แต่ยื่นอึ้งคนเดียววันนี้โดนตั้งแต่ที่โรงพยาบาลพี่ดิมผม แถมลูกร้องอแงไม่เอาผมอีกต่างหาก กลับมาเจอไอ้พี่ภาณุ ข่าวผมกับแอ้ดังกระฉ่อนขนาดนั้น เข้าทางมันอีกที่พี่เมียที่เกลียดขี้หน้าผมอย่างพี่แอร์ ผลักดันมัน แถมไอ้แจ็คมันยังเทศให้ผมซะชุดใหญ่เลย ตามมาด้วยปูอีกคน ปูเป็นคนพูดน้อยมาก
        ผมกลับเข้าไปนอน พลิกซ่ายพลิกขวา นอนไม่หลับ ลุกขึ้นมาอีก ผมเปิดประตูเข้าห้องนอนแอ้อีกครั้ง เห็นแอ้หลับสนิทแล้วจริงๆ ผมมานั่งผิงหัวเตียงไม่รู้ว่าเพลอหลับไปตอนไหน มาสะดุ้งตื่นอีกทีก็เกือบสว่างแล้ว ผมต้องรีบกลับไปห้องก่อน เพื่อว่าไอ้ติ๊กจะมาเดี๋ยวแอ้จะเจอศึกหนักจากไอ้ติ๊ก

“ทำไมแอ้ไม่บอกดิวละ ขอเหตุผลได้ไหม ว่าทำแบบนี้เพื่ออะไรแอ้ “ผมได้แต่พูดกับคนที่ยังหลับสนิทอยู่บนเตียง ไม่รู้ว่าจะไปเรียนไหวไหม

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ทำไปเพราะความหึงล้วนๆของดิว
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 20-09-2015 08:59:51

 :z3: หน่วงเป็นช่วงที่อึดอัดมาก

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ดิวตัดสินใจแล้วว่าปูจะเป็นตัวจริงของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 22-09-2015 08:13:36

แอ้ VS ดิว เหตุการณ์มันยิ่งหนักลงเรื่อยๆ
     หลังจากที่ดิวมาหาผมคืนนั้นผมไม่รู้ว่าจะเรียกว่าถูกขมขืนไหมเพราะว่าผมพยายามที่จะขัดขืนแต่ด้วยฤทธิ์ยาที่ผมทานไปมันทำให้ผมไม่มีแรงจะสู้ ดิวไม่เคยทำแบบนี้กับผมเลยนะ ถ้าผมบอกว่าอย่าดิวก็จะหยุดแต่นี้ดิวไม่หยุด มันเหมือนครั้งแรกที่ผมกับดิวมีอะไรกันแต่นั้นมันมาจากความสมยอมผมเกือบครึ้งแต่นี้ดิวขมขืนผมเลยดีกว่า ก็ดิวประกาศคบกับปูไปแล้วดังนั้นผมกับดิวจึงไม่ควรที่จะทำแบบนั้นอีก

“แอ้ มรึงเป็นอะไรวะ ตื่นมาก็อาเจียน บางที่ก็ปวดท้องน้อย มรึงแปลกๆนะแอ้” ติ๊กกลับมานอนบ้านแล้วเพราะว่างานที่โรงแรมที่ให้ติ๊กไปเป็นพรีเซนเตอร์แก้ไขเรียบร้อยแล้วคือถ่ายทำใหม่หมด

“กรูแค่เพลียนะ ติ๊ก” ผมหันไปบอกติ๊ก

“เพลียเพราะอะไร กรูไม่อยู่บ้านสักหน่อย “ติ๊กมันถามผม มันเริ่มจะจับจุดผิดกับผมและดิวอีกแล้ว

“มรึงไม่จำเป็นต้องอยู่ตลอดหรอกเขาก็เพลียได้” ดิวเดินลงมากับปูนี้ก็อีกคนไอ้ดิว ดิวไม่เคยพูดจากระทบผมแบบนี้มาก่อนเลยจริงๆ  ก็เมื่อวาน ติ๊กมันต้องรีบไปกับพี่ตุ๊ มันให้ผมขับรถแต่ผมดันปวดท้องมาก ภาคินเลยอาสาขับรถมาส่งให้ดิวก็กลับมาเจอพอดีเลย ปูต้องแวะเอาอาหารมาให้ก่อน ผมนี้ซวยตลอดเลยและดิวมันก็โกรธผมอีก ดีนะที่เมื่อวานบอยแจ็คอยู่ หลุยส์และธรรณ์ไปธุระกัน ติ๊กก็กลับมาไม่ดึกมาก

“ติ๊กไปเรียนเถอะ จะได้มีเวลาไปทานข้าว กรูหิววะ” ผมบอกติ๊ก ดิวมันเดินแทรกผมกับติ๊กออกไป

“ดิว ได้ข่าวว่าผลสอบมรึงออกแล้วเหรอวะ ยินด้วยนะว่าที่คุณหมอ”ติ๊กมันรู้เรื่องผลแล้วเหรอผมยังไม่รู้เรื่องนี้เลย

“ว่าที่คุณหมอกับว่าที่ พยาบาล ปูเขาจะได้โคต้าพยาบาลแล้วนะ “ดิวบอกข่าวดีอีกข่าว ปูได้แต่ยิ้มๆให้ผม

“เออ วันนี้กรูกับปูไม่กลับมาทานข้าวนะ เพราะว่าจะไปซื้อของเตรียมทำอาหารเลี้ยงนักฟุตบอลพรุ่งนี้ และวันอาทิตย์จะพาไปเปิดตัว พาไปไหว้พ่ออย่างเป็นทางการซะที” ดิวพูดขึ้น ผมคงต้องไปเอากระดาษที่ผมลิชรายการที่ลูกๆผมอยากได้และของที่จำเป็นให้ปู

“แฮบปี้กันดีจังวะ แม้ถามจริง ไม่รู้สึกว่าผิดฝาผิดตัวกันบ้างเหรอครับ ใช้ของใช้ผิดวิธีนี้มันทำให้เสียสุขภาพนะครับ โดยเฉพาะไอ้ดิวกรูว่าบ้านมรึงนี้เป็นหมอกันทั้งบ้านน่าจะรู้ดีนะ” เสียงที่ทำเอาทั้งผมและติ๊ก ดิวและปู ต้องเงยหน้าขึ้นไปแจ็คเดินลงมาพร้อมบอย ดิวเงยหน้ามองแจ็คและรีบกุมมือปูเดินออกไปทันที่

“แอ้...เป็นอะไรพักนี้ดูแอ้เพลียๆมากเลยนะ” บอยถามผม ผมส่ายหน้า ผมเดินจะออกไปผมกำลังเปิดกระเป๋าค้นหากระดาษที่ผมจดแอบซ้อนไว้

“ปึก “เสียงบางอย่างหล่นจากประเป๋าผม

“แอ้” บอยเรียกผมพร้อมกับหยิบสิ่งที่ผมทำหล่นลงไป บอยมองหน้าผม ผมรู้ว่าบอยรู้ดีว่านี้มันคือยาอะไร บอยมองหน้า

“ยาอะไรวะแอ้”  ไอ้แจ็คมันถามถึงแพงยาที่บอยกำลังจะส่งให้ บอยยังไม่พูดอะไรบอยมองหน้าผม

“เออ  กรูก็อยากรู้เห็นมรึงกินทุกวันเลย แอ้มรึงเป็นอะไรถึงได้ต้องกินยานี้” ติ๊กมันแย้งแพงยาไปจากมือผม

“ก็แค่ยาบำรุง”ผมบอกติ๊ก ผมแบมือขอคืน ตอนนี้เหลือแพงสุดท้าย ผมไม่ว่าดิวมันจะจำได้ไหมที่พ่อบอกว่าผมต้องทำยังไงถ้าทานหมดแล้ว

“มรึงก็ดูดีอยู่แล้วจะกินทำไม ดูหน้ามรึงดิ มีเลือดฝาดขนาดนี้ ไม่ต้องกิน” ติ๊กพูดและหยิบไปโยนมันทิ้งลงถังขยะ ไอ้ครั้นผมจะบอกว่ามันสำคัญ เรื่องมันก็จะยืดยาว คงไม่เป็นอะไรมั้งถ้าผมจะไม่ทานต่อ บอยไอ้แต่มองผมเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง

“ไปโรงเรียนกันเถอะแอ้ “ ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้าผมเดินออกมาขึ้น ผมรู้สึกหวิวๆยังไงก็ไม่รู้ รู้สึกมือผมสั่นๆ ก็ตอนที่ผมกำลังจะจับที่จับประตูเพื่อเปิดประตูรถ

“แอ้เป็นอะไรมรึงไหวไหม ...กรูขับเอง...มรึงเป็นอะไรแน่” ติ๊กถามสีหน้ามันตกใจเหมือนกัน

“คงจะนอนน้อยไปหน่อยนะติ๊ก “บอกติ๊ก ติ๊กหยักไหล่ ผมเลยต้องเดินมานั่งติ๊กเข้าไปทำหน้าที่คนขับ และติ๊กก็ออกตัวทันที ติ๊กมันเป็นคนขับรถเร็ว ขับยังกับขับรถแข่งเลยดีกว่า แซงได้แซงทันที บางทีผมเพลอคิดว่ามันเป็นนักแสดงใน FAST and  ferious หรือไง พอมาถึงโรงเรียนพอดีเลย ผมเห็นไอ้ดิวมันยืนอยู่กับพี่ตุ๊ ดูท่าจะงานเข้า ผมเดินเข้ามาพร้อมกับติ๊ก

“แอ้...มานี่” จริงด้วยงานเข้า ผมเดินเข้าไปหาพี่ตุ๊ ติ๊กด้วย

“มีอะไรเหรอพี่ตุ๊” ติ๊กถามพี่ตุ๊ พี่ตุ๊หันมามองติ๊ก

“ติ๊กไปกินข้าว ส่วนแอ้ดิว เดินไปหาพี่ มีเรื่องต้องคุย” พี่ตุ๊พูดน้ำเสียงนิ่ง

“ติ๊กเป็น..”ติ๊กบอกพี่ตุ๊ พี่ตุ๊หันกลับมามองติ๊ก “เป็นแฟน..แต่ใช่ว่าแฟนจะต้องรู้ทุกเรื่องติ๊ก เรื่องนี้แค่แอ้และดิว เราไปทานข้าว” พี่ตุ๊ทำเสียงดุใส่ไอ้ติ๊ก ติ๊กมันกระฟัดกระเฟียดไปทันที ผมและดิวเดินตามพี่ตุ๊ขึ้นห้องไป ผมเข้าไปในนั่งในห้องทำงานพี่ตุ๊

“ทำไมต้องโกหกพี่ แอ้นะพี่ไม่ว่าหรอก เพราะแอ้ไปตอนชั่วโมงกิจกรรม ส่วนดิวนะขอไปพี่ก็ไม่ว่าแต่บอกให้ถูกต้องว่าไปเพื่ออะไร ..ทำไมโกหกพี่กันทั้งคู่ว่าพี่ตัวเองเข้าโรงพยาบาล” พี่ตุ๊รู้แต่ผมไม่คิดว่าดิวจะบอกพี่ตุ๊เหมือนที่ผมบอกติ๊ก

“พี่ตุ๊ ผมขอโทษครับ” ดิวบอกพี่ตุ๊

“พี่นี้โทรไปหาพี่เราสองคน ไง..มันนึกว่าพี่ให้พรมันซะงั้นนะ ไอ้ดิมกับไอ้อ้น ..ตกลงใครป่วยกันแน่ ..ใครจะเป็นคนตอบพี่ พี่คิดว่าคนเดียวกันและคงจะมีความสำคัญกับเราสองคนไม่แพ้กัน” พี่ตุ๊ถามผมและดิวผมหันไปมองหน้าดิว

“พี่ตุ๊...ลูกชายผมพี่” ดิวบอกพี่ตุ๊ พี่ตุ๊พ่นลมหายใจออกมาเลยเพราะว่าไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย

“ติ๊กมันไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม ดิว...แอ้” พี่ตุ๊ถามผม ผมสองคนพยักหน้า

“พี่ว่าติ๊กคงเสียมาก..ความลับบางที่มันก็ย้อนกลับมาทำร้ายเราเอง “พี่ตุ๊พูดผมพยักหน้าว่าใช่มันถูก เพราะความลับมันกำลังทำร้ายทั้งผมและดิวอยู่ตอนนี้ 

“ตอนนี้มีเด็กผู้ชายสามคน ไปอยู่กรุงเทพฯ นั้นลูกเราใช่ไหม” พี่ตุ๊ถาม คงหมายถึงซี แซ็กซ์และเป็กซ์

“ใช่ครับพี่ เด็กสองคนที่กรมสงเคราะห์เข้ามาตามผม คนที่ผมช่วยเขาไว้วันที่ผมสองคนมาสอบไม่ทัน เขาเลือกที่จะอยู่กับผม...สองคน” ดิวพูดพรอ้มกันหันมามองผม

“ส่วนอีกคนวันที่ผมขึ้นไปพักกันบนบ้านพักที่อุทยาน ผมเจอเขากำลังถูกทำร้าย ผมเลยช่วยและพาลงมาอยุ่ด้วยกัน”ดิวอธิบายกับพี่ตุ๊

“พี่รู้มาว่ามีอีกนะ แต่พี่จะไม่พูดเรื่องนี้ แต่พี่แนะนำมีอะไรคุยกันตรงๆ พี่เชื่อว่าติ๊กคงไม่ใช่คนที่ไม่รับฟังอะไรเลย แต่พี่ยอมรับว่าติ๊กค้อนข้างที่ดื้อ  แอ้และดิวคงรู้จักติ๊กเรื่องนี้ดีใช่ไหม” พี่ตุ๊บอกผม ผมพยักหน้า

“มีอย่างอื่นอีกไหมแอ้ ระหว่างเรากับติ๊ก” พี่ตุ๊ถามผมต่อหน้าดิว ผมหันมามองดิวที่หันมามองผมว่าผมจะพูดยังไง

“ผม..เออ.. ตามที่ผมเคยให้ข่าวไปแล้วพี่ตุ๊” ผมบอกพี่ตุ๊ พี่ตุ๊มองผม

“ถ้าอย่างนั้นลงไปเข้าแถวกันได้แล้วทั้งคู่ ..พี่จะไม่พูดเรื่องนี้ให้ติ๊กฟัง แต่ถ้าเราสองคนควรจะเป็นคนบอกติ๊กเอง จะรักกันจะชอบกันไม่มีใครว่าหรอกแต่เพื่อนกันพี่ว่าควรที่จะบอกันไปตรงๆ ความจริงยอมรับว่ามันอาจจะทำให้อีกคนเจ็บแต่มันดีกว่า “พี่ตุ๊บอกผมสองคน ผมลุกขึ้นดิวเดินออกมา ดิวหันมามองผม

“ไปหามิ้นมาเหรอ” ดิวถามผม ผมพยักหน้า

“เมื่อไหร่” ดิวมองหน้าผม

“วันที่มิ้นนอนวันแรก พี่โอมโทรบอกนะ เลยขับรถติ๊กไป “ผมบอกดิวมันตกใจมาก ใช่วันนั้นแหละที่มันพูดว่าประชดผม ที่ผมท่าเหมือนจะเป็นลมมันคิดว่าผมคงไปสนุกกับติ๊กทั้งคืน ผมเดินจะลงไปเข้าแถว

“หมับ..แอ้..ดิวขอโทษ” ดิวกอดผม

“แอ้” ติ๊กมันเดินออกมาพอดี ผมหันไปเจอติ๊ก ดูสีหน้าติ๊กมันไม่พอใจมาก ผมรีบดันดิวออกทันที ดิวมองหน้าไอ้ติ๊ก ติ๊กมันดึงแขนผมลงไปข้างล่างทันที 

“แอ้ ไม่ต้องเข้าแถว ...มรึงโกหกกรูเหรอ พี่อ้นไม่ได้เป็นอะไรเลย มรึงโกหกกรูเหรอกรูได้ยินหมดแล้ว ไอ้ดิวมันมีลูกและมรึงก็ไปเฝ้าลูกมันใช่ไหม ...ทำไมแอ้ มรึงจะทำหน้าที่พ่อร่วมกับมันใช่ไหม ตกลงมรึงสองคนปิดกรูมากี่เรื่องแล้วแอ้” ติ๊กมันลากผมออกมา จนถึงด้านหลังช๊อป มันใส่ผมไม่ยั้งเลย กับเรื่องที่เกิดขึ้น อย่างที่พี่ตุ๊พูดผมกับดิวปล่อยให้มันยืดยาวจนเกินไปจริงๆ

“เด็กนั้นลูกไอ้ดิวคนเดียวหรือว่าลูกมรึงได้ด้วยแอ้” ติ๊กถามผม

“ถ้ามรึงตอบไม่ได้ไม่เป็นไร กรูจะไปเอง เขาบอกว่าเด็กไม่โกหก” ติ๊กบอผม

“หมับ” ผมจับแขนไอ้ติ๊ก ผมยอมรับว่าผมบีบแขนมัน ติ๊กมันเจ็บมันมองหน้าผม

“อย่ายุงกับเด็ก ... มรึงไม่ต้องมาสนใจแล้วว่าลูกกรูหรือลูกไอ้ดิว..มันจบแล้ว กรูกับดิวมันจบแล้ว และกรูกำลังจะไป..อยู่กับลุงหนึ่งแทนพี่แอร์ กรูไม่ได้ไปกลับมรึงหรอก..กรูยอมทำทุกอย่างไม่ได้ทำเพื่อไอ้ดิวแค่คนเดียว กรูเสียทุกอย่างไม่ใช่เพื่อมรึง ...ดังนั้นมรึงอย่าทำให้กรู..ต้องถึงที่สุดติ๊ก..เพราะกรูทำได้มากกว่านั้น! “ผมสะบัดแขนไอ้ติ๊กและรีบเดินออกมาทันที ผมรู้ว่าติ๊กค้อนข้างตกใจไม่เคยเห็นผมในแบบนี้มาก่อน ผมเดินมาเข้าแถวตามปกติ ติ๊กตามหลังผมมา มันเงียบไม่พูดอะไรอีกผมก็เงียบเช่นกันดิวมันหันมามองผมกับติ๊ก

“ผัวเมียตีกันแต่เช้าเลยวะ..ดิว” ไอ้เดี่ยวมันแซวผมกับติ๊ก

“ผัวเมียไหนวะ เพราะว่ามีหลานคู่....แต่รู้สึกว่ามวยไม่ค่อยตรงคู่วะ “ไอ้โซ่วมันแซวอีกคน

“เขาเรียกว่ามีของใช้แต่ใช้ผิด” ไอ้แจ็คอีกคน ทำเอาติ๊กมันโกรธอย่างเห็นได้ชัดติ๊กมันเดินออกไปเลย พี่พัฒน์เห็นแบบนั้นทำท่าจะเรียกติ๊กแต่ไม่ทันติ๊กขึ้นไปแล้วไม่เข้าแถวคงไปหาที่นั่ง

“ทะเลาะอะไรกันแอ้” บอยถามผม บอยแตะแขนผม  ผมส่ายหน้าว่าไม่มีอะไร

“แอ้..ธรรณ์สงสารแอ้วะ เป็นคนกลางหนักใจแย่เลย “ธรรณ์อีกคน ดิวมันหันมามองผมตลอด

“มันใกล้จะจบแล้ว...”ผมพูดบอยและธรรณ์มองผม ผมยืนเข้าแถวทำกิจกรรมหน้าเสาธงตามปกติ ผมขั้นเรียนตามปกติ ผมนั่งเงียบและติ๊กก็ไม่พูดอะไรเลยกับผมตลอดสามคาบที่เรียน ผมหันไปมองติ๊ก

“ติ๊ก” ผมเป็นคนเรียกติ๊กก่อน

“อืมม” ติ๊กแค่ส่งเสียงให้ผมเท่านั้น

“กรูรู้ว่ามรึงเสียใจ กรูรู้ว่าคำขอโทษสักกี่ร้อยคำมันก็ไม่ได้ช่วยอะไร แต่สิ่งที่กรูไม่เคยโกหกมรึงคือกรูสองคนรักและเป็นห่วงมรึงนะติ๊ก” ผมบอกติ๊กตอนนี้ผมเดินลงมาชั้นล่างจะมาเรียนวิชาพละกัน  พวกไอ้ดิวมันลงไปกับพวกไอ้เดี่ยว มันลงไปเตะบอลกัน ฟุตบอลในร่ม มีผู้เล่นแค่เจ็ดคน 

“มรึงคงเกลียดกรูมากเลยใช่ไหมแอ้” ติ๊กมันถามผม

“ติ๊กต่อให้มรึงอยากจะฆ่ากรู กรูก็ไม่เคยเกลียดมรึงติ๊ก “ผมบอกติ๊ก

“แอ้...กรู” ติ๊กมองหน้าผม  “กรูต้องไปติ๊ก..ยอมรับมัน...ทุกอย่างมันถูกกำหนดไว้ตั้งแต่เกิดแล้วให้ต้องเป็นแบบนี้”ผมบอกผมได้ยินเหมือนมีบางอย่างกำลังพุ้งมาหาผมกับติ๊ก ไม่ผมก็ติ๊กนี้แหละ ผมหันไป ผมผลักไอ้ติ๊กออก

“ตุบ” ร่างผมกระเด็นไปตามแรงลูกบอลปะทะ มันเข้าที่ท้องผมเต็มๆเลย

“แอ้” ติ๊กมันตกใจมันรีบวิ่งมาดูผม ทุกคนในสนามวิ่งมาดูผมกันหมด ผมรุ้สึกจุกมาก มันบอกไม่ถูก

“แอ้...แอ้” ติ๊กเรียกผมให้ผมโต้ตอบแต่ผมจุกมากจนพูดไม่ออกเลย

“พาไปห้องพยาบาลดิวะ” ไอ้โซ่วมันบอกใครก็ไม่รู้ผมรู้ว่ามีคนอุ้มผมขึ้น ผมเห็นล่าง ก่อนที่ผมจะหมดสติไปว่าเป็นไอ้ดิวนะ ผมไม่รู้อะไรอีกเลยหลังจากนั้น ไม่รู้ว่านานแค่ไหนผมค่อยลืมตาอีกทีก็เป็นห้องพยาบาลแล้ว ติ๊กมันนั่งอยู่ข้างๆเตียงที่ผมนอนอยู่

“แอ้” ติ๊กเรียกผม ผมค่อยยันตัวเองขึ้น บอยนั่งอีกฝังผมมองไปรอบไม่เห็น ดิวเลย

“มรึงโอเคไหม ไปโรงพยาบาลไหมวะ” แจ็คมันถามผม ผมส่ายหน้าว่าผมโอเคไม่ต้องไปโรงพยาบาล

“แอ้ช่วงนี้มรึงเป็นลมถีหยิบเลยวะพูดตรงๆ มรึงไปหาหมอบ้างดีกว่าวะ”ไอ้หลุยส์ธรรณ์ก็พยักหน้า

“ไอ้ดิวมันไปทานข้าวกับเมียมัน” ติ๊กบอกผม คงรู้ว่าผมมองหาใคร ผมพยักหน้า แจ็คมันมองหน้าไอ้ติ๊ก

“พวกมรึงก็ไปทานข้าวกันเถอะ กรูอยู่ดูมันเองวะ” ติ๊กบอกทุกคน

“ไปเถอะวะ ผัวเมียเขาจะดูแลกันเอง “ไอ้หลุยส์พูดและพากันเดินออกไป บอยก็มองผมเหมือนยากจะพูดแต่ผมไม่พร้อมที่จะพูด ติ๊กมันเอาชามข้าวต้มมาวางไว้ที่หัวเตียง

“ใครพากรูขึ้นมาวะติ๊ก”ผมถามติ๊ก ติ๊กมองผมยิ้มๆ  “ไอ้ภาคิน มันอุ้มมรึงมา ...มรึงคิดว่าใครเหรอ” ติ๊กถามผม ภาพที่ผมเห็นมันก็ผิดไปผมคิดว่าไอ้ดิวซะอีก

“ไม่นิ ตอนนั้นจะไปคิดอะไรวะ จุกจะตาย”ผมบอกติ๊กผมรับชามข้าวต้มมาถือไว้

“กรูเห็นไอ้ดิวมันรีบขับรถออกไปกับปู สงสัยไปกินข้าวเที่ยงที่บ้านและตามด้วยของหวานมั้ง..คืนก่อนกรูเดินผ่านห้องนอนอดีตของมรึงกับมัน ได้ยินเสียง ซี้ด อ้าห์ ..ปูเยี่ยม ปู อย่างนั้นอย่างนี้ ดีนะที่กรูได้ยินชื่อปู กรูคิดว่ามรึง” ไอ้ติ๊กมันพูด ผมมองหน้ามัน

“เออๆ กรูรู้ว่ามรึงกับมันจบแล้ว “ติ๊กพูด ผมทานข้าวต้มได้นิดเดียว ยอมรับว่าทานไม่ลงเลยที่ได้ยินแบบนั้น ผมลุกขึ้นจากเตียงนอน

“มรึงดีขึ้นแล้วเหรอวะแอ้” ติ๊กถามผม ผมพยักหน้าใช่ ผมลุกขึ้นผมก็ต้องเซดีที่เอามือยันไว้ได้ ผมรู้สึกเจ็บในช่องท้องมากเจ็บเหมือนมีอะไรบับตัวอยู่ภายใน แต่คงเพราะแรงกระแทกของลูกฟุตบอล

“แอ้ มรึงนอนก่อนดีกว่าไหม “ ติ๊กมันถามผม มันก็ตกใจที่เห็นอาการผมแบบนี้

“ไม่เป็นไร ไม่อยากนอน นอนจะยิ่งเป็นหนัก กรูโอเคดีติ๊ก “ผมบอกติ๊ก ติ๊กพยักหน้าติ๊กมันทำท่าจะพยุงผม ผมก็ตัวเท่าๆกับไอ้ติ๊กและ

“มรึงนี้หนักเหมือนกันนะแอ้” ติ๊กมันบ่นผม นาวินมันเดินเข้ามาพอดีและรีบเข้ามาช่วยพยุงผมอีกคน ผมหันไปมอง

“ไอ้พระเอกจำเป็น เออ มรึงพยุงมันไปเลย “ไอ้ติ๊กมันรีบผละให้ไอ้นาวินทันที

“วินได้ยินพวกไอ้ภาคินมันพูดว่าแอ้โดนลูกบอลนาวินเลยมาเยี่ยม..เจ็บมากไหมครับ” ผมยิ้มๆให้ ทำไมตั้งแต่ข่าวผมกับดิวไม่สนิทกันเหมือนเดิม ไอ้สรจักร ไอ้ภาคิน และไอ้นาวิน แถมพี่ภาณุอีก แค่นี้ชีวิจผมยังยุ่งไม่พอใช่ไหม แต่ตอนนี้ผมยากที่จะปฏิเสธความช่วยเหลือของนาวินได้ นาวินประครองผมขึ้นไปบนห้องเรียน ภาคินยืนอยู่เห็นนาวินประครองผมขึ้นมา ภาคินรีบเข้ามา

“กรูดูแลได้” ไอ้นาวินมันรีบบอกภาคิน

“กรูไม่ได้ถามเชี้ยอะไรมรึงไอ้นาวิน” ภาคินบอกนาวิน

“แอ้ ...หายแล้วเหรอ..คินว่าจะลงไปดูอยู่แล้วเชียว แต่หมามันดันคาบมาซะก่อน ” ภาคินถามผมแถมยังหันไปแขวะไอ้นาวินอีก  นาวินสะบัดมามองภาคินทันที และภาคินก็ทำท่าจะเข้ามาประครองผมเองส่วนไอ้นาวินมันก็ไม่ยอมจะประครองเอง ผมเริ่มจะไม่ไหวแล้วนะ

“ตกลงกรูจะได้เข้าห้องไหม...ถ้ามรึงสองคนจะกัดกันนี้ปล่อยให้กรูคลานเข้าไปเองดีกว่า ”ผมถามทั้งคู่ทำเอามันสองคนมองหน้ากัน

“ไอ้นาวิน กรูพาแอ้เข้าห้อง นี้มันห้องเรียนพวกกรู ห้ามคนนอกเข้า” ไอ้ภาคินพูดและมันก็เข้ามาประครองผม ไอ้นาวินมันพยักหน้าแบบจำยอม

“อย่านะ..ห้ามคนนอกเข้าวะ ฮาๆ “ ไอ้มาร์คมันชี้ห้ามไอ้นาวิน  ไอ้ภาคินมันประครองผมไปที่โต๊ะของผม ไอ้แจ็คและไอ้หลุยส์หันมามองผม แถมตอนนี้ความซวยมาเยือนผมอีกแล้ว ไอ้ดิวมันเข้ามาพอดี มันเห็นไอ้ภาคินประครองผมเต็มๆสองตา

“ซวยได้อีก” ไอ้แจ็คผมหันไปมองหน้าไอ้ดิว

“ประครองแบบนี้ไม่อุ้มซะเลยละไอ้ภาคิน” ไอ้ติ๊กมันพูด ดิวเดินเข้ามาผมค่อยทิ้งตัวลงนั่ง ดิวมองผมและหันไปมองไอ้ภาคิน ไอ้ภาคินมันหยักคิ้วให้ดิว สองคนประสานสายตากัน เหมือนมีกระแสไฟมันพุ้งเข้าหากันเลยผมรู้สึกแบบนั้น

“ถ้าจะลงไปข้างล่างบอกนะ “ภาคินทิ้งท้ายไว้ให้ผม มันทำได้ดีมาก

“ไปส่งบ้านเลยไหมละ” ดิวมันถามภาคิน

“ยินดี” ภาคินพูด ผมอยากจะบ้า ตอนนี้เรียกได้ว่าคุสาดมาก

“อุ้มไปส่งให้ถึงห้องนอนเลย “ไอ้ดิวมันพูด

“ไม่มีปัญหาดิว “ ไอ้ภาคินพูด

“เยี่ยม” หลุยส์  “ใครป่วยวะ” ไอ้แจ็คพูดพร้อมกลืนน้ำลายลงคอเสียงลากเก้าอี้ด้วยความไม่พอใจ เมื่อเช้าดิวมันเหมือนจะเข้าใจผมมากขึ้นแต่นี้ดูท่าจะไม่ใช่แล้ว ไอ้เดี่ยวมันนั่งลงเงียบๆเหมือนกัน ตรงโต๊ะพวกผมเคยเฮฮากันแต่ตอนนี้เงียบที่สุด เงียบอาจารย์ที่เข้ามาสอนยังไม่กล้าถามอะไรตรงโซนที่พวกผมนั่งเพราะว่าพวกผมเรียกว่าตัวฮาๆของห้อง
**********************************************************************************************************************************
ดิว ผมนั่งเรียนถามว่าเครียดไหมตอบได้เลยว่ามาก นี้มีคนรอต่อคิวดูแลแอ้เยอะขนาดนี้เลยเหรอไอ้ภาคินที่ไม่แสงดออกมันยังออกมาได้ขนาดนี้เลย ไอ้นาวินนี้เพลอมันมาหยอด ไอ้สรจักรอีกผมว่าข่าวนี้ถึงหูมันแล้วแหละว่าผมกับแอ้ไม่ได้สนิทตัวติดกันเหมือนเดิมแถมผมกับปูยังเป็นแฟนกันข่าวเร็วยิ่งกว่าไฟไหม้ป่าอีก และยังมีไอ้พี่ภาณุที่พี่แอร์เขาสนับสนุนอีก เพราะแบบนี้ไงความรักที่มีอุปสรรค์รอบด้านมันจึงไปกันไม่ได้ไกล ผมดูไอ้ติ๊กไม่ได้รู้สึกอะไรที่มีคนมาสนใจแอ้ขนาดนี้ นี้แฟนกันยังไงของมัน

“วันนี้พี่โก้เรียกทุกคนไม่ตัวจริงหรือตัวสำรอง ลงประชันกันอีกครั้งวะ “ไอ้โซ่วมันบอกทุกคนผมด้วยแหละและไอ้เดี่ยว ผมลุกขึ้นเก็บของผมหันไปเห็นแอ้ ผมคิดว่าคงไม่ต้องถึงผมหรอกเพราะว่าไอ้ภาคินมันลุกมาหาแอ้

“จะกลับหรือยังแอ้ คินไปส่ง” ภาคินมันเดินมาถามแอ้

“ดีเลยไอ้คิน กรูยังต้องช่วยพี่ตุ๊เรื่องงานเอกสาร มรึงกลับไปกับไอ้ภาคินก่อนก็ได้วะ “ ไอ้ติ๊กมันบอกไอ้ภาคิน  ผมเดินออกมาจากห้องแล้ว ผมได้ยินเสียงคนวิ่งตาม ก็ต้องเป็นไอ้เดี่ยวแน่นอน

“ดิว มรึงไม่ไปส่งแอ้มันเหรอวะ ดูหน้าแอ้มันซีดมากเลยนะ “ ไอ้เดี่ยวมันถามผม

“มีคนรอส่งอยู่แล้ว” ผมพูดกับไอ้เดี่ยว ผมเดินไปที่สนามพี่โก้รออยู่แล้ว ไอ้นาวินมันก็เพิ่งเดินมาหน้าตามุ้ยมาเลย ผมว่ามันคงโดนปาดหน้าเค้กไปแล้ว และตามมาด้วยไอ้ภาคินเดินมาอีกคน แล้วใครไปส่งแอ้ละ

“อ้าวไอ้ภาคินไม่ไปส่งแอ้เหรอวะ” ไอ้โซ่วมีนถามไอ้ภาคิน

“ไอ้จักรมันมารับแอ้ออกไปแล้ว เห็นว่าจะพาไปกินข้าวที่บ้านมันวะ “ ไอ้ภาคินพูด ผมไม่ได้อยากฟังหรอกแต่มันเข้าหูผม ความหึงยิ่งพุ้งพล้วดขึ้นมาเลย

“สวัสดีครับ วันนี้พี่จะคุยเรื่องการวางตัวนักกีฬากันอีกทีนะ เมื่อวานพี่สไกด์คุยกับพี่เดฟ เขาฝากทักทายน้องๆ ทุกคนด้วย”พี่โก้เดินเข้ามาพอดี ก็เปิดการสนทนาและก็บร้าๆ ที่พี่โก้คุยกับพวกผม ผมก็นั่งฟังแต่หัวผมมันคิดแต่เรื่องแอ้ ดังนั้นเรื่องที่พี่โก้พูดแทบจะไม่เข้าหัวผมเลยสักนิด

“ดิว” พี่โก้เรียกผม เพราะว่าตอนนี้พี่เขาปล่อยให้ทุกคนลงสนามกัน

“ครับพี่โก้” ผมหันไปหาพี่โก้

“ช่วงนี้ดิวเป็นอะไรหรือเปล่า พี่ว่าเราไม่เหมือนเดิมนะ มีอะไรกวนใจหรือเปล่าดิว” พี่โก้ถามผม

“ไม่มีครับพี่ คงเพราะว่า ผมต้องขับรถไปส่งแฟนผม เขารับจ๊อบช่วยป้าเขาทำอาหารตามโรงแรมนะครับ ป้าแดงที่ขายอาหารในศูนย์อาหารโรงเรียนนะครับ” ผมบอกพี่โก้

“อืมม ..เรานะเป็นตัวเกร็งเลยนะ “พี่โก้บอกผม

“ผมขอโทษครับพี่โก้ ผมจะตั้งใจมากกว่านี้ “ผมบอกพี่โก้ พี่โก้พยักหน้า

“อย่างนี้แหละรักวัยรุ่น พี่เดฟเราคงสอนไว้เยอะละซิท่า “พี่โก้แซวผมพร้อมกับเดินออกไปดูนักกีฬาท่านอื่น ไอ้ภาคินมันมองผม ผมเดินหันหลังออกไปยืนทีมเดี่ยวกับพวกไอ้เดี่ยวมัน ผมซ้อมเตะกัน วันนี้ผมทำผลงานได้แย่มากจริงๆ ผมเตะไม่ได้เข้ากรอบเลยสักลูกทั้งที่ผมยิ่งใกล้เห็นผลแทบจะทุกลูกแต่นี้พลาดไปหมดเลย พอหมดเวลาผมไม่รอที่คุยหรือสนทนากับใครเลย ผมตรงไปอาบน้ำทันที ผมรีบอาบน้ำ ผมออกมาก็เจอไอ้เดี่ยวมันยืนรอผมอยู่

“มรึงโอเคไหมวะดิว วันนี้มรึงทำผลงานได้แย่กว่าทุกทีเลยวะ” ไอ้เดี่ยวมันตอกย้ำผมอีกนะ

“กรูขอโทษวะเดี่ยว กรูว่าจะให้มรึงเป็นกัปตันทีมแทนกรูวะ” ผมบอกไอ้เดี่ยว

“ดิว... มรึงนะเหมาะสมที่สุดแต่เวลานี่มรึงแค่..วุ่นวายในหัวมรึงเท่านั้น”ไอ้เดี่ยวมันบอกผม

“กรูไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดีวะ เดี่ยว “ผมบอกไอ้เดี่ยว

“มรึงต้องถามใจมรึงเองแล้วแหละวะ ดิว” ไอ้เดี่ยวมันพูดมันก็คงไม่รู้ว่าควรจะให้คำแนะนำอันไหนกับผมดี ผมเดินกลับออกมาขึ้นรถกลับบ้าน

“กริ้ง”เสียงมือถือผมดังขึ้น เบอร์พี่ดิม 

“ว่าไงพี่ดิม” ผมถามพี่ดิม ลูกผมยังไม่หายหรือว่าไงนะ   “ ดิววันนี้มีคนมาที่บ้านมาหาพ่อ เขาบอกว่าเขาเป็นย่าของเซนเขาจะมาเรียกร้องค่าเลี้ยงดูเซน 3 ล้านบาทจากพ่อ แต่พอบอกว่ารอจะคุยกับมรึงก่อนวะ “ พี่ดิมบอกผม

“พี่มันโกหกนะ เขาแถบจะไม่ได้ดูแลแยแสอะไรเซนเลยมีแต่แม่ของเซนก่อนที่แม่ของเซนจะเสียชีวิต แถมแม่ของเซนเขาจะพาเซนไปอยู่ที่อื่นแต่เขาดันมาถูกฆาตกรรมซะก่อนด้วยนะพี่ ถ้าเขารักเซนจริงตั้งแต่แม่เซนเสียเขาไม่ได้มาหาเซนเลยหรือตามหาหรือว่าทำอะไรสักอย่าง แต่พอรู้ว่าเซนไปอยู่บ้านผม เห็นฐานะบ้านเราขึ้นมาเลยจะเอาค่าเลี้ยงดูงั้นเหรอพี่” ผมบอกพี่ดิม

“ไอ้อ้นมันจะไปสืบกับคนข้างบ้านเอาวะ มันดันเห็นหน้าพี่ด้วยพี่เลยไปไม่ได้วะดิว” พี่ดิมบอกผม

“ผมจะไปสอบถามกับครูที่เซนเรียนอยู่ที่นี่นะพี่เพื่อว่าจะได้ข้อมูลอะไรได้บ้างพี่ดิม “ผมบอกพี่ดิม

“ดิว มรึงเคลียร์ปัญหาแอ้หรือยัง” พี่ดิมถามผม

“พี่ดิม ผมไม่รู้ว่าผมจะทำยังไงพี่ ...แอ้เขา”ผมพูดน้ำตาผมจะไหล

“พี่ดิมผมขอโทษจริงๆพี่ที่ผมรักษามันไว้ไม่ได้จริงๆ พี่ดิม “ ผมพูดต่อ ผมรู้ว่าพี่ดิมก็เสียใจพี่ดิมเงียบไปเลย

“เฮ้อ” เสียงพี่ดิมถอนหายใจออกมาอย่างแรง

“กลับบ้านหรือยังละดิว “พี่ดิมถามผม

“กำลังจะกลับพี่ดิม “ผมบอกพี่ดิม

“ขับรถดีดีนะ วันหยุดก็มาหาลูกด้วยละ ลูกคิดถึง ถ้าคิดว่ามันไม่ไหวจริงๆ ต่อให้เลิกกันความรักที่มีให้ลูกแค่ทำให้เหมือนเดิมนะดิว “พี่ดิมบอกผม น้ำเสียงพี่ดิมบอกได้ว่าผิดหวังมาก

“ครับพี่ดิม ผมกับปูจะกลับไปหาลูก ผมขอโทษนะพี่ดิม “ผมพูดขอโทษพี่ดิมอีกครั้ง

“เออ ..พอแล้วมรึงไปกลับบ้าน “พี่ดิมพูดและกดตัดสายผมไปทันที ผมกับแอ้คงไปกันได้แค่นี้จริงๆ แต่ผมคงต้องใช้เวลาในการทำใจเรื่องนี้สักพัก ผมยอมรับชีวิตผมช่วงนี้เจ็บปวดมากที่สุด คนที่ผมรักที่สุดรักเท่าชีวิตผมเลย ผมเคยคิดว่าผมจะไปกับเข้าไปพร้อมกันทุกทีจนกว่าจะถึงวันที่ผมหมดลมหายใจ แต่นี่มันเหมือนเดินมาเจอทางแยกแล้ว และเขากำลังจะแยกออกไป ตอนแรกผมคิดว่าผมจะเดินต่อไปได้ไหม ผมยอมรับว่าไม่ได้ โชคดีที่มีปู ตอนแรกผมคิดว่าแค่เกมส์ที่ติ๊กมันเล่นกับผมแต่ยิ่งนับวันปูยิ่งดูแลผมดี ผมไม่รู้สึกว่าผมขาดแอ้ไปเลยสักนาที ผมตัดสินใจแล้วว่าปูคือตัวแทนแอ้ ต่อให้ใครจะบอกว่าไม่ได้แต่ผมว่าได้

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ดิวตัดสินใจแล้วว่าปูจะเป็นตัวจริงของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 22-09-2015 10:42:49

 :z10: มัวแต่เล่นกับความรู้สึกกันอยู่นั่น สุดท้ายไม่เห็นใครมีความสุข

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ความรักหรือว่าแค่ความเหงาของดิว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 22-09-2015 21:24:43

ความรักของดิว หรือแค่ความเหงาของดิว
    ผมรีบลุกจากที่นอนแต่เช้ามืดไม่ได้รีบลงไปวิ่งแต่มาช่วยปู วันนี้เป็นวันท้าแข่งวันแรกของพวกผม มีหลานทีมเลย แต่วันนี้นัดเตะคู่แรกของผมก่อนกับทีมสโมสรใกล้ๆ พี่ตุ๊ให้จัดสถานที่สนามฟุตบอลใกล้ๆ กับทางโรงแรม วันนี้ปูได้รับหน้าที่ทำอาหารเลี้ยงพวกผมกัน ปูดูขมักเขม่นน่าดู ผมยืนมองอมยิ้มไปด้วย

“ดิว ปูจัดกระเป๋าให้แล้วนะเช็คของอีกทีน่ะว่าครบใหม่ “ปูหันมามองบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินขึ้นไปบนห้องผมก็เห็นกระเป๋าที่ผมจะพกพาไปเวลามีลงแข่งฟุตบอล ซึ่งปกติแอ้จะเป็นคนจัดการไว้ให้ผมทุกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นปู ผมก็เปิดกระเป๋าออกดู ผมต้องอึ้งเพราะว่ามันครบทุกอย่างที่ผมจำเป็นต้องใช้  เมื่อวันก่อนผมไปซื้อของที่เตรียมทำอาหารและของใช้ ระหว่างที่ผมกำลังซื้อเสื้อผ้าให้ตัวเอง ปูแอบไปซื้อของให้ลูกๆผม พอผมเปิดดูผมต้องอึ้งได้อีก เป็นของชอบของลูกๆผมทุกคนเลย ผมบอกว่าหลังเตะฟุตบอลจะพาปูไปบ้านไปหาลูกๆผม ผมยิ้มออกมาทันทีผมตัดสินใจแล้ว ว่าปูคือคนที่จะทดแทนสิ่งที่กำลังจะขาดไปจากผมและลูกๆ  ผมเหลือบไปเห็นสเปย์ที่ผมจะต้องพกไปใช้ถ้าเวลาวิ่งเกิดการบาดเจ็บของกล้ามเนื้อ ผมแพ้น้ำมันมวยและส่วนใหญ่มีแต่แอ้ที่ซื้อให้ผม แต่นี้ปูเขาซื้อมาให้ผม ผมรีบถือและลงไปหาปูที่ห้องครัวทันที
“ปู ปูซื้ออันนี้มาให้ดิวเหรอ” ผมถามปูด้วยสีหน้าซีเรียสอย่าบอกนะว่าแอ้นะ

“เออ ..ใช่ดิว..ดิวไม่ใช้อันนี้เหรอ ปูไม่รู้ว่าจะซื้ออันไหนดี” ปูพูดน้ำเสียงอ่อยๆ  ผมคงทำหน้าดุเกินไปดูซิคนตรงหน้าตกใจเหมือนกัน

“ใครบอกดิวนะใช้อันนี้แหละ เพราะนี้สนามส่วนใหญ่จะมีน้ำมันมวยและมีสเปย์แต่ดิวชอบอันนี้มากกว่า ดิวแพ้น้ำมันมวย มีแต่แอ้ที่รู้ “ผมบอกปู ปูยิ้มเจื่อนๆ ผมลืมตัวจนได้

“ปู ดิวขอโทษนะ ดิวจะไม่เอาปูไปเปรียบเทียบกับเขาอีก ...ปูไม่ใช้ตัวแทน แต่ปูเป็นส่วนทีทดแทน ..ดิว..คิดว่าดิวรักปูแล้วแหละและดิวเชื่อว่าลุกๆจะรักปูเหมือนกัน พรุ่งนี้เราไปหาเด็กๆกันนะครับ ..ดิวตัดสินใจแล้ว ..เราจะเป็นแฟนกันอย่างถูกต้อง ดิวจะเคลียร์ทุกอย่างให้เร็วที่สุด”ผมบอกปู

“ดิว..ปู..” ปูกำลังจะพูดผมก็ประกบปากปูซะก่อน

“อะแฮม จะไม่ไปเตะบอลกันแล้วเหรอครับ” เสียงมารจริงๆเลยไอ้เดี่ยวมันเดินเข้ามา ผมกำลังจูบปูขนาดนี้ ปูรีบดันผมออก หน้าปูนี้แดงทันตาเห็นเลย

“มาแล้วช่วยขนของให้กรูเลยนะ กรูจะขึ้นไปเตรียมตัวกัน”ผมบอกไอ้เดี่ยว ปูพยักหน้า

“เตรียมตัวไปเป็นนักฟุตบอลนะครับ ความพร้อมของร่างกายต้องมาก่อน จะไปยิงประตูกันซะก่อนละ กำลังมันจะตก”ไอ้เดี่ยวผมหยิบอะไรได้ไม่รู้ปาใส่มันเลย ผมเดินขั้นห้องปูรีบเข้าไปอาบน้ำก่อนเลย ผมก็ตามเข้าไปผมยอมรับว่าเราสองคนอาบน้ำด้วยกันมันกำลังเริ่มต้นกับชีวิตคู่รักใหม่ ผมกับปูยังไม่ถึงขั้นมีอะไรกันแต่คืนนี้แหละมันจะสมบูรณ์

“ปู ..ดิวจะไปเรียนแพทย์ทหาร ปูจะไปเรียนเกียวกับพยาบาลไหม ดิวจะให้พ่อลองยื่นขอโควต้าตรงนี้ให้ จะได้ไปด้วยกัน” ผมถามปู ปูหันมามองหน้าผมปูยิ้มๆให้ผม

“ปู ดิวยอมรับนะดิวยังรักแอ้..เพราะว่าดิวรักแอ้มากจริงๆ มันอาจจะต้องใช้เวลา ปูเข้าใจดิวนะ”ผมบอกปู ผมกับปูเดินลงมาด้านล่างพร้อมกันผมถือกระเป๋าและทุกอย่างที่ปูซื้อเพื่อไปให้ลูกๆผม

“ของถูกใจลูกๆดิวทั้งนั้นเลยนะ ดิวซื้อไม่ได้อย่างนี้หรอก ปกติมีแอ้ “ผมพูดปูหันมามองผม

“ดิวขอโทษนะดิวไม่น่าพูดแบบนี้อีก ต่อไปดิวจะไม่พูดถึงมันอีก”ผมรีบขอโทษปูทันที ผมเดินลงมาไอ้เดี่ยวมันขนทุกอย่างใส่รถไปหมดแล้วผมออกมาก็ขึ้นรถและขับรถออกทันทีต้องรีบไปแล้วเดี๋ยวจะสายเอา ผมจับมือปูตลอดการเดินทางไปแม้จะแค่ไม่ถึงชั่วโมงก็ตาม เมื่องานแจ็คและบอยไปธุระจะเดินทางมาถึงที่สนามตอนแข็งเลย

“ปู อย่ายกเองมันหนัก ดิวยกเองนะครับ” ผมรีบบอกปูไม่ให้ยกของหนัก ปูยิ้มให้ผม ผมขนของทุกอย่างเข้าไปด้านใน พวกไอ้ภาคินมันมาถึงแล้ว ไอ้มาร์ค ไอ้โซ่ว ไอ้นาวิน ผมวางของและจูงมือปูเข้าไปแต่ละคนมองผมกันหมดเลย

“พี่โก้หวัดดีครับพี่” ผมทักทายพี่โก้ พี่โก้พยักหน้าและมองผมกับปู

“พาแฟนมาด้วยเหรอวันนี้” พี่โก้ถามผม ผมพยักหน้าผมหันไปมองปู

“ครับคนนี้แฟนผม “ ผมบอกพี่โก้  “วี้ด วิ้ว” เสียงโห่ไม่รู้ว่ามันเห็นด้วยหรือว่าอย่างไรแต่ผมไม่แค่

“เปิดตัวแล้วเหรอ...วิ้วๆ” ไอ้มาร์คมันแซวผมกับปู

“เดี๋ยวปูไปจัดพวกเครื่องเคียงก่อนนะดิว “ปูบอกผม ผมเห็นไอ้แจ็คมันเดินมาแล้วมันกำลังขึ้นไปนั่งตรงที่ให้นั่งชม บอย หลุยส์และธรรณ์ และคู่รักคู่ใหม่ไม่รู้ว่ากำมะลอไหม ติ๊กและแอ้เขาเดินคุยกัน ผมสังเกตุเห็นมันอยู่ในสายตาไอ้ภาคินและไอ้นาวินตลอดเลย

“ดิว มรึงประกาศจริงๆเลยเหรอวะ “ ไอ้เดี่ยวมันถามผม

“ทำไมละวะ ในเมื่อปูดีกับกรูมาก กรูเชื่อว่าปูแทนแอ้ได้ทุกอย่าง พรุ่งนี้ว่าจะพาไปเปิดตัวกับลูกๆ นี้ปูซื้อของฝากลูกๆกรูนะ ทุกอย่างถูกใจลูกๆกรูทั้งนั้นเลยไอ้เดี่ยว “ผมบอกไอ้เดี่ยว ไอ้เดี่ยวมันทำหน้าไม่เชื่อ

“แถมปูจัดกระเป๋านี้ให้กรู ของทุกอย่างในกระเป๋าแถมยังซื้อของใช้ให้กรูอีก มรึงว่าไม่รักแล้วกรูจะไปรักใครได้วะ “ ผมหันไปบอกไอ้เดี่ยว

“เดี๋ยวนะ ปูเขาจัดกระเป๋านี้ให้มรึงด้วยเหรอ อะไรวะ ที่กรูไม่เห็นทำให้เลยอะ “ ไอ้เดี่ยวมันพุดผมหันไปมองผมก็คิดว่าปูทำให้เลยจัดให้ผมได้เหมือนกัน

“ก็ปูนะเขาไม่ใช่นักกีฬานี่หว่าและเขาก็ไม่รู้ว่ากรูจะใช้อะไรกรูจัดเองตลอด “ไอ้เดี่ยวมันบอกผม ถ้าปูไม่เคยจัดให้ไอ้เดี่ยวแล้วทำไมจัดให้ผมได้ คงบังเอิญมั้งผมคิดว่า


“เออ ช่างมันเถอะวะ แต่ปูนะทำให้กรูดีขึ้นถ้าไมได้ปูกรูไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงวะเดี่ยว”ผมบอกไอ้เดี่ยว มันก็พยักหน้า ผมเดินเข้าห้องประชุม พี่โกเขาขอคุยกับทุกคนก่อน ตอนนี้ผู้ท้าแข่งมาถึงแล้ว

********************************************************************************************************************************
แอ้ เมื่อคืนผมไปนอนกับติ๊กที่โรงแรม ติ๊กมันไม่ได้มานอนห้องเดียวกับผมหรอกมันไปนอนอีกห้อง เมื่อคืนผมต้องซัดยาแก้ปวดเข้าไปสองเม็ด อาการปวดท้องน้อยผมกลับมาอีกแล้ว ผมคิดว่าเดี๋ยววันหยุดค่อยไปหาพ่อให้พ่อภาดูให้  ผมเดินลงมาจากอัศจรรย์ เพื่อรับสายจากพี่แอร์

“แอ้ พี่จะโทรมาบอกว่าเขาตอบรับกลับมาแล้วนะ แอ้ได้ไปนะ แอ้พี่ขอบใจนะ” พี่แอร์โทรมาบอกผม 

“พี่แอ้ แล้วผมจะได้ไปเมื่อไหร่” ผมถามพี่แอร์

“น่าจะอีกสองเดือนหน้า แต่เดือนหน้าคงตรวจสุขภาพก่อน “พี่แอร์บอกผม อีกสองเดือนถามว่าไวไหมตอบได้ว่าไวเหมือนกันแต่ถ้าต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้ผมเจออยู่นี้ผมยอมรับว่าอยากจะหนีมันไปให้เร็วที่สุด บางวันผมอ่อนแอจนแทบจะทนไม่ไหวเหมือนกัน

“พี่แอร์อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับพี่อ้นนะ “ผมบอกพี่แอร์

“กรูรู้ ยังไม่มีใครรู้เขาจะรู้เมื่อมีเอกสารส่งมาให้ตรวจสุขภาพแอ้ พ่อยังคิดว่าเป็นพี่ไปอยู่ดี” พี่แอร์บอกผม ผมพ่นลมหายใจออกมา

“ขอบคุณนะครับพี่แอร์ “ผมบอกพี่แอร์

“แค่นี้ก่อนนะแอ้ พี่ขอบใจนายอีกครั้งน่ะ “พี่แอร์พูด ผมยืนมองไปในสนาม ดิว กรูจำเป็นต้องไปและกรูก็ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาอีกไหม หรือว่านี้คือที่เขาบอกว่ามันถูกกำหนดไว้แล้ว ไม่มีทางหนีมันพ้น

“แอ้” ผมหันมามองคนที่เรียกผม นาวินนันเอง

“ว่าไงนาวิน”ผมถามนาวิน

“คือเออ ..แค่ อยากได้กำลังใจนะ นาวินจะลงเตะแล้วอะ” นาวินบอกผม แถมยังยืนเกาหัวด้วยอาการเขินผม ผมพยักหน้า

“นายทำได้นะวิน โชคดีนะ “ผมบอกนาวิน

“แอ้...”วินมันจับมือผมขึ้นมากุมซะอย่างนั้น ผมก็มอง

“วินอยากจะบอกว่าวิน....” วินทำท่าจะบอกอะไรผมสักอย่างแต่เสียงประตูถูกเปิดออกมา คนที่เปิดออกมานั้นคือ ดิว อีกแล้วเหรอ ผมก็รีบดึวมือผมกลับทันที

“เออ ไม่รู้ว่าจะมีคนมาสวีกกับ ขอโทษนะ” ดิวพูด

“นาวินไปลงสนามได้แล้ว “ผมบอกไอ้นาวิน นาวินมันมองผม

“แอ้..” ผมรีบยกมือห้ามมัน นาวินมันรีบเดินออกไป

“แอ้มรึงอยู่ไหน กรูจะกลับโรงแรมแล้ว ร้อนวะ” ติ๊กส่งข้อความหาผม ผมก็หันหลังจะเดินกลับ ก่อนที่ติ๊กมันจะเหวี่ยงผม

“ทำไมเหรอ ต้องแอบมาคุยกันเหรอ เก่งดีนะ บางวันก็พี่ภาณุ บางวันก็ไอ้จักร แถมยังไอ้ภาคินอีก และนี้ไอ้นาวินอีก มีอีกไหมละ “ ดิวมันเดินออกมา ผมก็มองไอ้ดิว

“มีอีกเยอะดิว มรึงไม่จำเป็นต้องรู้ และเลิกพูดแบบนี้กับกรูได้แล้วดิว ถ้าการกระทำของกรูมันทำให้ที่ผ่านมามันพังไปแล้วก็ปล่อยให้พังไปดิว “ผมบอกดิว

“กรูมีทางเลือกอีกเยอะดิว และทางเลือกนั้นของกรู มันแค่ไม่มีมรึง “ผมหันไปบอกไอ้ดิว

“แอ้” ดิวเรียกผม ผมหันมามองดิว

“กรูกับปูคบกันจริงจังแล้ว ที่ผ่านมายอมรับว่า แค่ประชด แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าเขาก็ดีได้ไม่แพ้มรึงเลยแอ้ ที่ผ่านมากรูคิดว่าขาดมรึงได้ชีวิตกรูอยู่ไม่ได้แอ้ ..ตอนนี้กรูรู้แล้วว่า กรูอยู่ได้” ดิวบอกผม น้ำตาผมจะไหล่แต่ผมต้องกลั้นมันไว้

“ก็ดีนะ เพราะว่าปูเขาดี อาจจะดีกว่ากรูด้วยซ้ำ ดิว ดีใจด้วย” ผมพูด

“หมับ” ผมรู้สึกว่าดิวมันดึงแขนผมไว้ผมหันไป

“ปึก “ เสียงกระตุ๊กสร้อยคอจากคอผม

“ดังนั้นของสิ่งนี้แอ้คงไม่จำเป็นต้องพกมันหรอกไปรอของใหม่ดีกว่า” ดิวดึงไปจากคอผมและเหวี่ยงมันทิ้งไป สร้อยคอที่ดิวซื้อให้ผมแถมซื้อมาเหมือนกับติ๊กซื้อให้ผม แต่ผมเลือกใส่สร้อยที่ดิวซื้อให้แถมผมยังเอาแหวนที่ดิวซื้อให้ผมใส่ไว้ที่คอผม แม้ว่ามันไม่ได้อยู่ที่นิ้วแต่มันก็อยู่ในใจผม ตอนนี้มันถูกดิวดึงและโยนทิ้งไปแล้ว

“มันไม่จำเป็นอีกแล้วแอ้ “ ดิวพูดและเดินแทรกผมเข้าไปด้านในทันที ตอนนี้แหละที่น้ำตาผมไหล

“อะไรของมันวะ ไอ้เชี้ยนี่ ใครไปเหยียบห่างมันวะ” เสียงติ๊ดเดินบ่นเข้ามา ผมรีบปาดน้ำตาผมทันที ผมกำลังมองหาที่ดิวมันโยนทิ้งไป ต่อให้ดิวมันพูดว่าไม่จำเป็นแต่ผมก็เลือกที่จะเก็บมันไว้

“แอ้” ติ๊กเรียกผม

“ว่าไงติ๊ก”ผมหันไปหาติ๊ก

“กรูหามรึง กลับเถอะวะร้อนชิบหายเลย..ร้อนจนบางคนเป็นหมาบ้า ไอ้ดิวด้วยกรูถามว่าเห็นมรึงไหม ตอบกวนตรีน มันบอกว่ามรึงมาแอบคุยกับผัว ไอ้เชี้ย “ ติ๊กบอกผม ผมหันไป ปกติดิวมันแถบจะไม่พูดจาอะไรแบบนี้เลยนะ

“มรึงหาอะไรนะแอ้” ติ๊กมันถามผม

“สร้อยคอนะ”ผมหันไปบอกติ๊ก

“สร้อยที่กรูซื้อให้ใช่ปะ เออ กรูว่าจะถามอย่างหนึ่ง ใครให้แหวนที่คอมรึงมาวะ “ติ๊กมันถามผม

“พี่กรูนะ แต่กรูไม่ชอบสวมที่นิ้วเลยแขวนคอไว้ทำไมอีกละ”ผมถามติ๊ก

“ก็นึกว่าไอ้ดิวมันให้มา “ติ๊กถามผม

“เอานะสร้อยนะ กรูซื้อให้มรึงใหม่ ไปเถอะกรูร้อน กลับโรงแรม “ไอ้ติ๊กมันเรียกผม ผมพยักหน้า เพราะว่าหาไปก็คงไม่เจอรกขนาดนี้ ผมเดินออกมาเห็นดิวมันนอนหนุนตักปู ผมควรจะดีใจซินะที่ดิวมีคนที่รักเขาทำหน้าที่ได้ดีซะด้วย ขณะที่ผมกำลังจะเดินออกไปกับติ๊ก ผมรู้สึกหน้ามึดตาลายขึ้นมาเฉยเลย

“เห้ยแอ้” ติ๊กมันจับแขนผม

“แอ้” นาวินมันวิ่งมาหาผมทันทีทันใด

“แอ้เป็นอะไรนะติ๊ก” นาวินถามติ๊ก

“กรูไม่รู้ดี แอ้มรึงจะเป็นลมอีกแล้วเหรอวะ” ติ๊กมันถามผม

“กรูคงยังไม่ได้กินข้าววะ” ผมบอกติ๊ก

“เออวะ นี้มันเที่ยงแล้วนี้หว่า ไอ้นาวินมรึงพยุงมันไปที่รถกรูวะ กรูจะกลับแล้ววะ” ติ๊กมันพูด ไอ้นาวินมันพยุงผม ไอ้เดี่ยวมันเดินส่วนเข้ามาพอดี ไอ้เดี่ยวมันกับผู้หญิงสองคน หน้าตาน่ารักมาก ผมว่าคุ้นๆนะ เหมือนเคยเห็นมากับเปียโน่

“แอ้ เป็นอะไรไปนะ” เดี่ยวมันถามผม ผู้หญิงที่มากับมันก็ควงแขนเดี่ยว ติ๊กมองไอ้เดี่ยวและ

“มันไม่เป็นอะไรหรอก “ติ๊กบอกไอ้เดี่ยว และเข้ามาพยุงผมกับไอ้นาวิน  ตอนนี้ผมรู้สึกปวดท้องน้อยมากขึ้น ติ๊กและนาวินพยุงผมมาที่รถ ผมเข้าไปในนั่งในรถ ดิวมันไม่แม้แต่จะมองผมเลยด้วยซ้ำ

“คนมันเคยบริโภคแต่ชะนี มันก็ยังเลือกบริโภคชะนีอยู่นั้นแหละ “ติ๊กพูดผมหันไปมอง คงเป็นไอ้เดี่ยวนั้นแหละ และติ๊กมันก็ขับรถออกทันทีเหมือนกัน ผมค่อยๆเอนเบอะนอนลง

“มรึงให้กรูพาไปหาหมอไหมวะแอ้ “ ติ๊กมันถามผม ผมส่ายหัว

“ขอขึ้นไปนอนพักเดี๋ยวก็หาย”ผมบอกไอ้ติ๊ก ติ๊กมันพยักหน้าผมเพลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ มารู้อีกทีตอนติ๊กสะกิดผม ผมลืมตาเพราะว่าถึงโรงแรมแล้ว ผมลุกขึ้นติ๊กมันมองผม

“แอ้มรึงไหวปะเนี๊ยะ กรูชักอยากจะรู้แล้วมรึงเป็นอะไรวะช่วงนี้ “ติ๊กมันบอกผม

“กรูแค่เพลีย นอนสักพัก็ดีขึ้นแล้ว”ผมบอกไอ้ติ๊กมัน ผมเดินลงจากรถกับติ๊ก พนักงานโรงแรมจะเอารถเข้าไปเก็บให้ ผมเดินขึ้นห้องพักกับติ๊ก ผมขอตัวเข้าห้องนอนเพราะว่าผมรู้สึกว่าร่างกายผมเพลียมากเลย 

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ความรักหรือว่าแค่ความเหงาของดิว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 23-09-2015 08:41:43

 :mew6: :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ความรักหรือว่าแค่ความเหงาของดิว
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 23-09-2015 12:40:51

 :katai5: ตอนนี้บอกเลยรำคาญทุกคน มีแต่คนเอาแต่ใจ อึดอัด

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้VSติ๊ก หนีความจริง
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 23-09-2015 19:36:20

ติ๊ก ผมเดินลงมาข้างล่าง ผมเหลือบมองเวลาตอนนี้น่าจะเลิกเตะฟุตบอลกันแล้วแหละและคงกำลังเดินทางมาพักที่โรงแรมกันแล้ว ผมไม่ได้โทรไปถามหรอกว่าผลเป็นยังไง ผมเดินลงมาว่าจะเดินไปดุจุดที่ผมจะต้องขึ้นสวมนาฬิกาโชว์

“น้องติ๊กค่ะ สวัสดีค่ะ ทำไมทำหน้าตาแบบนั้นะละค่ะ “พี่เอ เพิ่งจะเดินทางมาถึงก็ตรงมาหาผมเลยแน่ละรีบมาเอาใจพ่อผมเพราะว่า โรงแรมพ่อผมใหญ่โตมักจะมีคนมาขอออกงานและพี่เอเขาจะได้หางานให้เด็กๆในสังกัดได้ด้วย

“ไม่มีอะไรครับ พี่เอ “ผมบอกพี่เอ

“ชุดน้องติ๊กพร้อมแล้วนะค่ะ วันนี้น้องติ๊กต้องหล่อเลิศที่สุดนาฬิกาฟังเพชรน้ำงามก็ต้องชิดซ้ายค่ะ พี่เอคอนเฟิร์มค่ะ” พี่เอพูดผมพยักหน้า ผมเห็นบอยกับธรรณ์เดินเข้าห้องน้ำแสดงว่าแจ็คมันกลับมาถึงแล้ว

“ผมขอตัวแป๊ปหนึ่งนะครับพี่เอ “ผมบอกพี่เอผมรีบเดินตามเข้าไปในห้องน้ำของห่างทันทีผมเปิดประตูเข้ามาผมคิดว่าทั้งคู่คงกำลังทำธุระอยู่ผมรีบล๊อกประตูไม่ให้ใครเข้ามาได้อีก และเอาป้ายว่ากำลังทำความสะอาดตั้งไว้  ผมก็เข้าไปอีกห้อง ผมยืนรอจนได้ยินเสียงเปิดประตูออกมา

“บอย เราต้องคุยกับแอ้และดิวนะปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้หรอก และบอยแน่ใจเหรอว่า แอ้นะเขามีลูกมดนะ “ ธรรณ์บอกว่าแอ้มันมีลูกมด ผมแปลออกว่ามดลูก แล้วที่ลูกไอ้ดิวมันคือเกิดกับแอ้เหรอแต่ผมไม่เคยเห็นแอ้มันท้อง เออ ใช่มันเดินทางไปอยู่ที่ค่ายกันกับดิวและลุงภาบ่อยๆก็ไม่แน่ ทำไมมันไม่เคยบอกผมเรื่องนี้เลย

“แน่ใจซิ เพราะยาที่แอ้กินน่ะเขาเรียกว่าฮอร์โมน มันจะช่วยสลายเลือดในมดลูกก็แอ้ไม่มีทางออกเหมือนผู้หญิงปกตินิแต่ถ้าขับออกไม่หมด ลุงภาเขาจะเป็นคนทำออกให้เจ็บนิดหน่อย” บอยพูดแล้วทำไมบอยถึงได้รู้ละ ผมได้แต่คิด

“ต้องหาติ๊กก่อนและขอเข้าไปคุยกับแอ้ ถ้าแอ้มีอย่างที่บอยเดาได้ถูกจริงแสดงว่าเด็กๆที่อยู่ที่บ้านลุงภาก็คือลูกแอ้” บอยรู้เรื่องเด็กๆด้วยเหรอ

“ดิวมีลูกเหรอ” ธรรณ์พูดแต่คงค้อนข้างดังไปหน่อย  “ธรรณ์อย่าเสียงดังซิ บอยไม่แน่ใจ  เพราะว่าพ่อบอยก็ยังไม่แน่ใจเลย อาภานะเขาเป็นแพทย์ที่วิจัยเรื่องย้ายเซลล์ทำให้ผู้ชายตั้งท้องได้และเขาก็ทำสำเร็จด้วย” บอยพูด หรือว่าจริงๆแอ้คือคนที่ถูกเลือกถ้าอย่างน้นดิวกับแอ้มันก็แต่งงานกันได้นะซิ ไม่นะ

“ไปรีบไปตามหาติ๊กเถอะ “ธรรณ์บอกกับบอยและรีบออกไป ผมรอสักพักก็รีบออกมาเหมือนกัน ผมรีบเดินไปคนละทางที่บอยและธรรณ์เดินไป ผมตรงไปหาเคาเตอร์พนักงาน

“ผมขอใช้โทรศัพท์หน่อย”ผมบอกพนักงานและรีบกดเบอร์ห้องพักผมทันที

“ฮัลโล” เสียงแอ้ที่ดูงัวเงียมาก

“แอ้ ...มรึงยังไม่ต้องลงมานะกรูจะขึ้นไปหาเดี๋ยวนี้ ..กรูมีเรื่องต้องคุยกับมรึงเยอะเลยแอ้” ผมบอกแอ้

“อืมม “แอ้มันตอบผมแค่นั้น ผมกดวางสายไป ผมเดินออกมาจากเคาเตอร์ ผมเห็นไอ้เดี่ยวมันเดินเข้ามาพร้อมกับชะนีที่ไปตามเฝ้ามันวันนี้สองคน อีกคนเดินควงแขนเดี่ยวมันเลยนะ เดี่ยวมันหันมาหยักคิ้วให้ผม ผมสะบัดไปมองทางอื่นดีกว่า

“ติ๊ก” แจ็คมันเรียกผม เจอจนได้ แจ็คมันเดินมาหาผม บอยและธรรณ์ด้วย

“แอ้ละวะ พวกกรูมีเรื่อง..” แจ็คมันถามผม  “แอ้มันปวดหัวมันขอนอนพัก แต่ปวดหัวเรื่องอะไรกรูไม่รู้นะ แต่ที่แน่ๆ มันปวดหลังจากที่ไอ้ดิวมันไปตอกย้ำว่ามันคบปู อันนี้กรูไม่ได้ทำอะไรนะ “ผมหันไปบอกไอ้แจ็ค

“งั้นพาแอ้ลงมาทานข้าวกับบอยแล้วกันนะติ๊ก” บอยบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินกลับขึ้นห้องทันทีผมมีเรื่องด่วนที่ต้องคุยกันกับแอ้ ผมเปิดประตูเข้าไปแอ้มันตื่นแล้ว

“แอ้” แอ้หันมามองผม ผมเห็นว่าแอ้หาอะไรสักอย่างคงจะเมโมรีการ์ด

“มันอยู่กับกรูแอ้ “ผมโชว์ให้มันดูว่ามันอยู่ในกระเป๋าสตางค์ผมนี้

“แอ้ กรูได้ยินบอยเขาพูดเรื่องยาที่มรึงกิน มันเป็นยาสำหรับคนที่มีมดลูก มรึงมีมดลูกด้วยเหรอ “ ผมถามแอ้ทันที แอ้หันมามองผมด้วยอาการตกใจ

“ไม่มี “แอ้ปฏิเสธ  “เลิกโกหกได้แล้ว มรึงคือคนที่เขาพูดกันใช่ไหม คนที่เขาเลือกให้รักษาเผ่าพันธ์ ใช่ไหมแอ้ ใช่ไหม” ผมเข้าไปถามแอ้

“และที่เขาพูดกับว่ามีเด็กอยู่ที่บ้านลุงภาก็คือลูกมรึงเหรอแอ้ กับไอ้ดิวเหรอ “ ผมถามแอ้ แอ้มันเงียบไม่ตอบ

“กรูไม่ใช่คนที่ถูกเลือก แต่กรูดันเลือกไม่ได้ ติ๊ก” แอ้บอกผม  ผมพยักหน้า

“พวกมรึงมีความสุขกันมากไหมที่ปิดกรูทุกเรื่องแอ้” ผมถามมันน้ำตาผมซึมออกมา

“ติ๊ก กรูไม่เคยคิดจะปิดมรึงนะ กรูไม่เคยคิดจะหลอกมรึงนะ กรูรู้ว่ามรึงรักไอ้ดิว กรูรู้” แอ้มันบอกผม 

“เด็กนั้นตอนนี้คือลูกดิว ต่อไปจะมีแค่ดิว “แอ้บอกผม ผมหันหลังหนี มิหน้าดิวมันถึงได้รักและถนอมแอ้มากขนาดนี้ ยิ่งคิดผมก็ยิ่งเจ็บ

“หมับ” ผมรู้สึกว่ามีคนมากอดผม แอ้นั้นเองตอนนี้แหละที่น้ำตาผมไหล ผมไม่ได้พูดอะไรอีกเลย

“ลงไปทานข้าวแอ้   “ ผมบอกแอ้พร้อมกับปาดน้ำตาตัวเองให้เรียบร้อยผมตัดการแต่งหน้ากลบเกลื่อนลงไปคงไปเจอไอ้ดิวและหวานใจคนใหม่ แอ้พยักหน้า ผมลงมาด้วยกันผมเข้าไปในลิฟท์แอ้มันหันมามองผม  พยักหน้าว่าผมโอเค ลิฟท์เปิดตอนที่ลงมาได้ชั้นหนึ่ง และคนที่เข้ามาในลิฟท์ก็คือไอ้ดิวและปู ดิวมันมองผมกับแอ้แว๊ปหนึ่ง ดิวมันก็จับมือปูมายืนใกล้ๆมัน ลิฟท์มันไม่ได้กว้างมากแต่ผมกับแอ้ยืนคนละมุมและไอ้ดิวกับปู ยืนโดยที่ไม่มีใครได้พูดอะไรเลย แต่ผมเห็นไอ้ดิวมันโอบเอวปูด้วย จนลิฟท์ลงมาชั้นล่าง ดิวมันก็เดินออกไปพร้อมปู มันไม่คิดแม้แต่จะทักทายผมกับแอ้ด้วยซ้ำ  ผมพาแอ้เดินไปห้องอาหาร ผมเห็นบอยและแจ็คยืนรออยู่ วันนี้บอยและแจ็คมีนต้องขึ้นเวทีกับผมด้วย

“แอ้ ขึ้นไปทานอาหารชั้นบนกัน”ผมบอกแอ้ แอ้หันมาพยักหน้า ผมพาแอ้เดินเลี่ยงขึ้นไปอีกชั้นหนึ่ง พนักงานรู้จักผมดี เขาก็ทักทายผม

“ผมขอห้องอาหารส่วนตัวอยากจะนั่งแบบส่วนตัวกับแฟน”ผมบอกพนักงานที่ดูแลเขาก้มองผมกับแอ้และยิ้มๆ ให้ พร้อมกับพาผมเข้าไปในห้องอาหารส่วนตัว แอ้นั่งลงผมก็เลือกเมนูอาหาร ผมนั่งทานอาหารกันเงียบๆไม่ได้พูดอะไร

“ติ๊กกรูขึ้นห้องก่อนได้ไหมวะ กรูขอไปทานยาก่อนวะปวดท้องอีกแล้ว” แอ้บอกผม ผมพยักหน้าก็ดีถ้าให้นั่งรอบอยคงเข้ามาพูดคุยกับแอ้แน่ๆ ผมเดินออกมาจากห้อง เห็นแอ้มันเอามือกุมท้อง

“แอ้กรูต้องลงไปดูสถานที่จัดงานก่อนวะ มรึงขึ้นไปเองได้ไหมวะ “ ผมบอกแอ้แต่พอดีจังหวะทีไอ้นาวินมันเดินออกมาพอดีเลย

“วิน มรึงไปส่งแอ้ที่ห้องกรูหน่อยชั้นที่ สิบเอ็ด แอ้มันปวดท้องมาก กรูมีธุระวะ”ผมบอกไอ้นาวิน แน่นอนมันรีบพยักหน้าและมันก็เดินไปกับแอ้เข้าไปในลิฟท์ โทรศัพท์ผมดังเพราะว่ามีข้อความเข้า ข้อความจาก พาย

“ติ๊ก กรูได้ยินว่ามรึงทำให้ดิวกับแอ้มันเลิกกัน มรึงทำแบบนี้ทำไมวะ กรูเคยบอกมรึงแล้วใช่ไหมว่าคนที่เขารักมรึงมากนะ มรึงไม่ควรที่จะทำร้ายมันไอ้แอ้นะ ถึงได้ไอ้ดิวมันจะไม่แสดงว่ามันก็รักมรึงแต่กรูเชื่อมันสองคนรักและเป็นห่วงมรึง แต่ความรักของมันแค่ไม่ตรงตามที่มรึงอยากได้ กรูอยากให้มรึงหยุดซะติ๊ก” พาย  ผมเดินลงมาชั้นล่างว่าจะโทรหาพาย แต่ระหว่างที่ผมกำลังเดินผ่าน ผมได้ยินเสียงการสนทนาของบอยกับใครสักคน ผมเลยแอบดู บอยกับดิวนิ

“ดิว บอยอยากให้ดิวคิดทบทวนให้ดีดีนะ บอยรู้เรื่องลูกๆของดิวกับแอ้” นั้นไงเรื่องลูกของดิวกับแอ้ ผมกำหมัดแน่น ความเจ็บปวดมันกลับมาอีกครั้ง

“ดิวรักแอ้มากไม่ใช่เหรอ ทำไมดิวถึงเลือกให้เป็นแบบนี้ละ..ดิว “ บอยถามดิว

“ดิว .. ถ้าแอ้ไม่รักดิว แอ้จะปล่อยให้ตัวเองมี...ลูกกับดิวเหรอ และบอยเชื่อว่าลูกๆของดิวต้องรักแอ้มากเหมือนกัน “บอยพูดกับดิว

“ดิวยอมที่จะไปเรียนแพทย์ทหารต่อให้ดิวต้องฝึกหนักกว่าใครๆ ดิวก็จะทำ ดิวยอมที่ขัดกับลุงหนึ่ง ไม่แต่งงานกับบอยไม่ใช่ทำเพื่อแจ็คหรอก ดิวทำเพื่อแอ้  “บอยพูด

“ใช่บอย….ดิวยอมรับว่าดิวเลือกที่จะขัดกับลุงหนึ่งเพราะแอ้ และดิวกำลังจะไปฝึกเพื่อดิวจะได้แอ้มาอยู่กับดิว มันหนักมากจริงๆ แต่ดิวก็ทำ ดิวทำได้แล้ว แต่แอ้เขาไม่รอดิว “ ดิวมันบอกว่ามันจะเข้าไปฝึกโหดเพราะว่าแอ้

“แถมลูกๆดิวก็รักแอ้แค่คนเดียว รักแอ้มาด้วย ลูกดิวไม่สบายก็ร้องหาแต่แอ้” ดิวมันพูด

“ไม่ลองคุยกับติ๊กดูละ เพื่อว่าอาจะมีบางสิ่งที่ไม่เข้าใจกัน บอยเข้าใจติ๊กนะ แต่ก่อนดิว แอ้และติ๊กมักจะไปไหนมาไหนกันสามคนแต่พอช่วงหลัง ดิวกับแอ้เริ่มไม่ค่อยไปไหนมาไหนกับติ๊ก” บอยพูดมันใช่เลย ทีแท้ช่วงที่มันหายไปก็ไปทำอะไรกัน

“ดิวก็ไม่มีอะไรจะคุยกับติ๊กมันหรอก ติ๊กมันเคยฟังดิวทีไหน เพลอมันไม่เคยชอบขี้หน้าดิวเลยด้วยซ้ำ คอยแต่จะกันแอ้กับดิวนะซิบอย ที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน ติ๊กแค่จะกันแอ้ ไม่ได้อยากไปกับดิวหรอก ดังนั้น ที่ผ่านมาดิวกับติ๊กอาจจะไม่ได้มีความสำคัญอะไรกันเลยดังนั้นมันจึงไม่แปลกที่เขาจะทำแบบนี้กับดิว ”ดิวพูด มันเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจผมเลยจริงๆ ที่ผ่านมานะผมอยากอยู่ใกล้มันมากต่างหาก 

“ดิว ... พี่ดิมนะ “ ปูวิ่งออกมาพร้อมกับส่งมือถือให้ดิว  “อะไรนะพี่ไอซ์นิ้วส้นเหรอพี่ ...เสียงไอซ์ร้องไห้งอแงใหญ่เลยอะพี่ ได้พี่ผมจะไปเดี๋ยวนื้ .. ผมจะตามหาแอ้แล้วกันนะ ครับพี่”

“บอยดิวต้องไปแล้วลูกดิวนิ้วส้น แถมคนนี้งอแงมากถ้าไม่สบายหรือว่าเจ็บตัว ดิวคงทานอาหารด้วยไม่ได้ “ดิวพูด ว่าลูกมันไม่สบาย

“แล้วแอ้ละดิว” บอยถามดิว

“ดิวจะโทรหาแอ้เอง”ดิวบอกว่าจะโทรหาแอ้ ผมก็รีบเดินกลับขึ้นห้องทันที ถ้าผมไม่ได้ยินจากปากดิวมันเองผมคงไม่ต้องทำขนาดนี้

“ผมขอเปลี่ยนห้อง ผมมีปัญหาห้องที่ผมพัก ไปห้องถัดไปก็ได้ ขอถัดไปสักสี่ห้าห้อง ด่วน “ผมโทรหาพนักงานที่รอบบี้ว่าขอเปลี่ยนห้องพัก ผมจะให้แอ้รู้ไม่ได้ว่าลุกไอ้ดิวกับลูกมันด้วย ผมพาแอ้ขึ้นลิฟท์ทันที ผมขึ้นมาถึงชั้นที่ผมพักอยู่ เห็นเจ้าหน้าที่รออยู่หน้าห้องผมผมรีบเข้าไปในห้อง ผมไม่เจอไอ้นาวินแสดงว่าแอ้ให้มันส่งแค่หน้าประตู

“แอ้ ย้ายห้อง แอ้กรูบอกว่าย้ายห้อง” ผมบอกแอ้ แอ้มันก็รีบลุกจากเตียงทันที ตามผมทันทีด้วยอาการตกใจ


“ผมจะเก็บเอาของบ้างส่วน คุณช่วยขนกระเป๋าไปไว้ที่ห้องผม “ผมบอกพนักงาน แอ้มองหน้าผม

“แอ้ไปรอห้องใหม่ กรูหยิบทุกอย่างไปเอง” ผมบอกแอ้ แอ้พยักหน้า ผมหยิบเอาของที่จำเป็นไปก่อน ของในเซฟอะไรพวกนี้  ผมเดินกลับมาที่ห้องเห็นแอ้มันกินยาอีกแล้ว

“แอ้ มรึงไม่ต้องลงไปดูกรูก็ได้นะ กรูแค่ยืนโชว์นาฬิกาหรูๆแค่นั้นเอง มรึงนอนพักนะ และใครมาเคาะห้องไม่ต้องเปิดนะ ถ้ากรูเสร็จแล้วจะโทรหามรึงก่อนแต่โทรเบอร์ห้องพักนะ “ผมบอกแอ้ แอ้หันมาพยักหน้า

“ถ้าทำตัวดีกรูจะคืน เมโมรีให้คืนนี้ แต่ขอดูก่อนนะ “ผมกระซิบบอกแอ้ ผมรีบเดินออกจากห้องเพราะว่าจะได้เวลาแต่งตัวแล้วด้วย พี่เอส่งข้อความตามผมแล้ว

“ใครถามว่าผมย้ายไปพักห้องไหนห้ามบอกนะ “ผมบอกพนักงานที่ดูแลทำความสะอาดชั้นของผม และส่งเงินให้สามพันบาทเป็นค่าปิดปาก ผมรีบเดินมาที่ลิฟท์ทันทีผมกดลิฟท์ลงไปมือผมสั่นไปหมด ขณะที่ลิฟท์กำลังลงลิฟท์ก็ดันเปิดในชั้นที่ไอ้ดิวมันพักอีก ผมต้องทำให้เป็นปกติ

“ดิวเราไม่รอแอ้เหรอ” ปูถามดิวขณะกำลังก้าวเข้ามาในลิฟท์  “ก็ดิวโทรหาแล้วเขาไม่รับนิปู คงไม่อยากให้...” ดิวเข้ามาพอดี ดิวมองผม

“แอ้ละ” ดิวถามผม   “นอนพัก เหนื่อยนะ  ไม่รู้เหนื่อยจากอะไรกรูขี้เกียจถามเพราะว่าลงไปข้างล่างแต่แอ้มันกลับขึ้นมาก่อนมันปวดท้องมันเลยให้ไอ้นาวินมันขึ้นมาส่ง พอกลับขึ้นมาก็เห็นมันนอนมันบอกว่าเพลียอยากนอน กรูก็เลยต้องปล่อยให้มันนอน เพราะว่าคนไม่อยากลงมาให้บังคับหรือไง”ผมพูดไอ้ดิวมันมองผม ตอนนี้ลิฟท์ลงมาชั้นล่างแล้วดิวรีบเดินออกไปทันที ผมกำลังหนีความจริงใช่ไหม ความจริงที่ดิวและแอ้มันรักกันมาก มันรักกันมานานตังแต่ตอนที่ผมสามคนยังสนิทกันแต่ผมเป็นแค่ส่วนเกินของมันสองคนเท่าน้ั้น ตอนนี้คนที่เจ็บปวดที่สุดคงเป็นผมมากกว่า

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้VSติ๊ก หนีความจริง
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 24-09-2015 06:46:26

 :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้เจ็บกว่านี้ไม่มีอีกแล้วสำหรับดิว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 24-09-2015 17:51:54

ดิว  หลังจากที่ผมลงมาจะทานข้าวกับบอย แจ็คและหลุยส์ และก็ธรรณ์ ผมได้รับสายจากพี่ดิมว่า ลูกชายคนผมแฝดคนที่สองนิ้วส้นร้องไห้งอแง ผมจับใจความได้ว่าร้องหาแต่แอ้น้องไอซ์เวลาไม่สบายจะงอแงหาแอ้ตลอดเลย ผมเลยจะพาปูไปด้วยผมอยากให้ลูกๆรู้สึกว่าปูทดแทนแอ้ได้ แต่ผมก็พยายามโทรหาแอ้นะจะบอกว่าลูกนิ้วส้นแล้วแต่เขาจะไปหรือไม่ ถ้าไปพรุ่งนี้ผมคงจะคุยกันเปิดอกไปเลยเรื่องลูก แต่นี้โทรไม่ติดไม่รับสาย พอเจอติ๊ก ติ๊กมันบอกว่าเพลียอยากนอนแถมติ๊กมันยังบอกว่า ไอ้นาวินมันเดินขึ้นไปส่งแอ้ทีห้องพัก ติ๊กมันเพิ่งจะลงมาข้างล่างมันบอกว่าคนไม่อยากจะไปบังคับได้ไง จริงด้วยซิคนไม่อยากไปจะไปบังคับเขาได้ยังไง

“ดิว “ บอยเรียกผม ผมจูงมือปู ผมพาปูไปด้วยเพราะว่าตั้งใจจะบอกที่บ้านให้รู้เรื่องของผมและแอ้และปูไม่คืนนี้ก็วันนี้เลย

“เจอแอ้ไหมดิว” บอยถามผม

“ดิวโทรไม่ติด แต่ไอ้ติ๊กมันบอกว่าแอ้เขาอยากนอนเขาเพลียมาก ไม่เป็นไรหรอกบอย เขาเลือกแล้ว บอยใจคนเราบังคับกันไม่ได้หรอกนะ”ผมบอกบอยแจ็คมันเดินมาพอดีเลย

“เห้ยดิวจริงเหรอวะ แอ้มันไม่สบายหรือเปล่า กรูได้ยินไอ้โซ่วมันบอกว่าไอ้นาวินขอไปส่งแอ้ที่ห้องเพราะว่าแอ้ปวดท้องมาก ไอ้นาวินมันเลยเดินไปส่ง กรูว่าไปหาแอ้ดีกว่าวะ ไปถามไอ้วินว่าห้องแอ้มันเบอร์อะไร” ไอ้แจ็คพูด มันจริงตามที่ไอ้ติ๊กมันพูดเลยว่าไอ้นาวินมันขึ้นไปส่ง ถ้าขึ้นไปส่งก็คงไม่ต้องบอกว่าเกิดอะไรขึ้น เป็นผมก็คงไม่ปล่อยไหว้หรอก

“แจ็ค กรูรีบวะ กรูคงไม่รอวะ “ผมบอกแจ็คผมรีบดึงปูออกทันที ผมคงไม่รอแล้ว ลูกต้องสำคัญที่สุด

“ดิว ไม่รอแอ้ละ ลูกดิวต้องกาแรอ้ไม่ใชเหรอ” ปูถามผมปูดึงรั่งผมไว้

“ได้ยินไหมว่าแอ้เขา...และดิวเชื่อเลยว่า มันเกิดอะไรขึ้นหากขึ้นกันไปสองคนแบบนั้น เป็นดิว ดิวก็ทำ” ผมพูดกับปู ปูเงียบไปเลยผมเดินตรงมาที่ผมจอดรถไว้ ผมจอดไว้ด้านนอก ผมตั้งใจว่าตอนเช้าจะออกแต่เช้า เลยจอดด้านนอกแทน ผมรีบเข้าไปสตาร์ทรถและปูก็เข้ามานั่งข้างๆผม ผมกุมมือปูไว้

“ปู ... คิดถึงแค่เราก็พอตอนนี้  “ผมบอกปู ผมออกรถทันที ไม่รู้ว่าน้องไอซ์เป็นยังไงบ้างนะ น้องไอซ์นี้พวกผมดูแลราวกับลูกสาวเลยก็ว่าได้ไม่แพ้น้องมีนเลย ผมกุมมือปูไปตลอดทาง ผมรีบขับรถอย่างเร็ว ค้อนข้างเร็วมากทีเดียว ปูก็คงแอบกลัวอยู่ ผมขับมาถึงบ้าน เห็นรถจอดอยู่แล้ว ผมส่งข้อความหาพี่ด้าระหว่างทางว่าผมใกล้จะถึง พี่ด้าบอกว่าน้องไอซ์กำลังกลับจากโรงพยาบาลแล้ว

“พี่ดรีมลูกผมละพี่” พี่ดรีมกัยพี่อาร์มออกจากบ้านพอดี พี่อาร์มมองผมกับปู

“อยู่ในบ้าน”พี่ดรีมบอกผม พี่ดรีมรู้เรื่องผมกับแอ้แล้วตั้งแต่วันที่ผมมาส่งพี่เดฟกับพี่เอ็กซ์วันนั้นแอ้หายไปได้สักสองวัน ผมมาส่งพี่เดฟกับพี่เอ็กซ์แอ้มันก็มากับติ๊กแถมมันยังหายไปอีกตอนนั้นผมเริ่มรู้แล้วแหละว่าผมกับแอ้เลิกกันแน่นอน และมันก็จริง ผมเดินเข้ามาผมได้ยินเสียงดังในห้องนั่งเล่นผมตรงเข้าไปหาไอซ์ทันที ไอซ์โผ่เข้าหาผม ผมเห็นที่นิ้วชี้ของไอซ์มี finger spint เป็นอลูมิเนียมครอบนิ้ว ผมเห็นลูกเจ็บแล้วอยากจะเจ็บแทนเหลือเกิน

“พ่อดิว พ่อดิวน้องไอซ์เจ็บที่สุด ฮือๆ พ่อแอ้ละ พ่อแอ้ละพ่อดิว”น้องไอซ์ถามผม อาภีมพ่อของแอ้มองผมและปูสลับกันไปมาพ่อผมเองยังไม่รู้ชัดเจนแต่ผมเชื่อว่าวันที่ผมพาปูมาดูแลมิ้นผมคอนเฟิร์มอีกทีแล้ว พี่ๆคงบอกพ่อแล้วเหลือแต่อาภีมและพี่อ้น พี่อั้ม พี่ๆบ้านอ.อ่างที่ยังไม่รู้เรื่องนี้ดี

“เดี๋ยวพ่อแอ้ตามาทีหลังครับน้องไอซ์ “ผมพูดกับไอซ์มาริโอ้เดินเข้ามากอดผม  “โอ้ไม่ตั้งใจทำพี่ไอซ์เจ็บ” มาริโอ้บอกผม

“พ่อเชื่อมาริโอ้ “ผมบอกมาริโอ้ 

“ดิว ..อ้นมันขอคุยด้วย อีกห้อง” พี่ดิมเดินมากระซิบกับผม ถ้าอย่างนั้นพี่อ้นคงรู้เรื่องนี้แล้ว ผมลุกขึ้น

“อยู่กับอาปูกันก่อนนะครับ เดี่ยวพ่อมา”ผมบอกลุกๆผม แต่ละคนพยักหน้า ผมเดินไปหาปู ผมจับมือปู ผมรู้ว่าพี่ๆผมไม่เห็นด้วยพี่แดนส่ายหัวและเดินกลับขึ้นห้องไปเลย พี่เดย์พี่ดิ๊บด้วย ผมเดินตามพี่ดิมออกไปอีกห้องหนึ่ง

“อ้นรู้เรื่องแล้ว แต่ที่แน่ๆ ทำไมไม่พาแอ้มาด้วยดิว” พี่ดิมถามผม  “พี่ดิม ผมเข้าถึงแอ้ไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตัวเขาหรือว่าเพราะใคร แต่ที่นี้ส่วนหนึ่งมาจากเขาด้วย” ผมบอกพี่ดิม

“พี่ดิม..” ผมจะพูดต่อพี่ดิมยกมือห้ามผม   “พี่ผิดหวังมากดิว ..”พี่ดิมบอกผมแค่นั้นผมเข้าไปในห้องพี่อ้นหันมามองผม
“ดิว ..นี้มันอะไรกัน มรึงสองมีปัญหาอะไรกัน “ พี่อ้นถามผม มันเป็นคำถามที่ทำให้ผมต้องกลืนน้ำลายเหนียวหนึดลงคอไป เพราะว่าผมเองยังจับต้นชนปลายไม่ถูกเหมือนกันว่าเกิดจากอะไร

“นั้นดิ..ปกติก็ไม่เคยมีปัญหาอะไรกันนิ แล้วนี้มันเกิดอะไรขึ้น พวกกรูยังไม่รู้เรื่องข่าว แต่กรูไม่แคร์ กรูอยากรู้ว่าที่มรึงตัดสินทำกันนี้มันเกิดจากอะไรกันแน่ แค่ข่าวงั้นเหรอ “พี่อั้มถามผม ผมยอมรับว่าปัญหาของผมสองคนมันเป็นปัญหาเงียบที่เก็บอยู่ภายในมีแค่ผมสองคนที่รู้

“พี่อ้น พี่อั้ม เรื่องของผมกับแอ้มันคาราคาซังมานานแล้วพี่ ผมเองก็ไม่รู้ว่าแอ้เขายังไง ผมยอมรับว่าแอ้กับผมมีแค่ที่บ้านที่รู้ พอออกนอกบ้าน ผมกับแอ้เป็นแค่เพื่อนพี่ พี่คิดว่าผมจะรู้สึกยังไง “ผมบอกพี่อ้นพี่อั้ม

“กรูก็คิดว่ามรึงรับตรงนี้ได้ตั้งนานแล้วดิว “พี่อ้นถามผม ผมยอมรับว่าผมพยายามที่จะไม่มองตรงนี้ที่ผมไม่สามารถเปิดเผยมันได้เหมือนคู่รักคนอื่นๆ ทั้งตอนนี้โลกนี้เปิดกว้างแล้ว แต่ที่ผมเปิดไม่ได้เพราะอะไร แอ้กลัวแต่ว่าลุงหนึ่งจะรู้เรื่องของผมและเขา ผมเองยังไม่กลัวเลย

“มรึงกับแอ้คุยกันหรือยัง “ พี่อ้นถามผม

“คุยกันแต่ไม่เคลียร์แน่ชัดว่าแอ้จะเอายังไงเรื่องลูก จะแบ่งกันหรือว่าจะยังไง เท่าที่คุยกันคือแอ้ขอแค่เซนเอาไว้ ส่วนคนอื่นให้ผมดูแลเหมือนเดิมแต่ผมไม่ได้จะมาปิดกั้นตรงนี้ เขายังเป็นพ่อของลูกผมเหมือนเดิมแต่สถานะของผมและเขามันไม่เหมือนเดิม ...ผมมีแฟนใหม่แล้วพี่อ้น”ผมบอกพี่อ้น พี่ถึงกับลุกขึ้นเลย ผมรู้ว่ามันเร็วมากการที่ผมมีแฟนได้เร็วไม่ถึงสัปดาห์เลย

“เพราะว่าผมแทบจะไม่ได้เจอแอ้เลยสองวันมานี้เขาอยู่กับติ๊กตลอดเลยไม่ห่างกันเลย เขาเลือกแล้วจริงๆพี่อ้น “ผมบอกพี่อ้น

“น้องปูนั้นเหรอแฟนใหม่ที่จะมาเป็นพ่อคนใหม่หลานกรูนะ”พี่อ้นหันมาถามผม ผมรู้ว่าการที่ทุกคนไม่เห็นด้วยเพราะว่าปูเป็นแฟนเดี่ยวตอนมันคบกันทุกคนรับทราบแต่พอเลิกกันมันได้ไม่ได้บอกใครผมเห็นใจปูนะ

“แหง๋ๆ” เสียงร้องไห้ผมหันไป ผมถึงกับถึงมาริโอ้ เดินมาได้ยินเข้าพอดี

“โอ้ไม่เอาอาปู โอ้ไม่เอา โอ้จะเอาพ่อแอ้คนเดียว!” มาริโอ้มาริโอ้ร้องไห้โฮเลย พี่อั้มรีบวิ่งตามไปทันที พี่ดิมมองผม

“ไอ้ดิว...กรูไม่อยากจะเชื่อเลย กรูเชื่อว่าน้องกรูทำเพราะมีเหตุผลที่มากกว่าแค่ที่มรึงบอกกรูมา ดิว ...แต่ถ้ามรึงคิดว่านี้คือทางออกได้ ..”พี่อ้นมองหน้าผม พี่อ้นเดินเข้ามาจะกระฉากคอเสื้อผมแต่พี่ดิมดึงไว้ก่อน ผมไม่หลบเพราะว่าเป็นใครก็คงโกรธผมรู้ดี พี่อ้นนะรักแอ้มาก แม้จะไม่แสดงออกอย่างชัดเจนก็ตาม ผมเดินออกไปที่ห้องที่ลูกๆผมอยู่ อาภีมกำลังจะกลับ ผมยกมืออาภีม อาภีมพยักหน้า พ่อผมแค่ยืนมองอาภีมผมรู้ว่าการที่ผมกับแอ้เลิกกันมันสะเทือนไปทุกคนเลย

“อาปูออกไปนะ อาปูออกไป “ผมได้ยินเสียงมาริโอ้ ผมรีบวิ่งไปที่ห้องนั่งเล่นมาริโอ้กำลังจะดันปูให้ออกไป ทุบตีปูด้วย

“มาริโอ้หยุดนะ อย่าทำแบบนี้ทำไมโอ้ไปทำอาปูละโอ้” ผมจับมาริโอ้ไว้ 

“ฮือๆ โอ้ตีอาปูทำไมละ โอ้ ฮือๆ “น้องไอซ์ตกใจที่เห็นโอ้แบบนี้ผมเองก็ไม่เคยเห็นมาริโอ้เป็นแบบนี้มาก่อน

“โอ้เกลียดอาปู โอ้ไม่อยากได้อาปู มาเป็นพ่อโอ้ โอ้อยากมีแค่พ่อดิวและพ่อแอ้” มาริโอ้พูดและพร้อมกับดิ้นจนหลุดมือผม น้องไอซ์กับไอซ์ลุกจากเก้าอี้มองปูแปลกๆ 

“ฮือๆ ไอซ์ก็ไม่เอา ฮือๆ “น้องไอซ์ก็ร้องไห้อีกคน ไอด้วยอีกคน  แต่ผมกำลังยืดมาริโอ้ มาริโอ้เข้าไปพยายามทุบตีปูผมกันโอ้ไว้จนคิดว่าต้องหยุดโอ้แล้วแหละ

“พ่อบอกให้โอ้หยุดไง”ผมตะหวาดเสียงดังใส่มาริโอ้ ผมยอมรับว่ามันค้อนข้างดังมากมาริโอ้หันมามองผมตกใจผมไม่เคยทำแบบนี้กับลูกเลยแม้แต่ครั้งเดียวจริงๆ

“ขอโทษอาปูเดี๋ยวนี้โอ้” ผมกลั้นใจบอกมาริโอ้ มาริโอ้มองหน้าผมน้ำตาลูกไหลแต่ใจผมนี้เจ็บที่สุด

“ไม่! โอ้เกลียดอาปู โอ้จะไม่รักพ่อดิวแล้ว “โอ้พูดพร้อมสะบัดมือผมให้ปล่อยเขา โอ้จะเข้าไปผลักปูอีกผมก็ทำท่าจะฝาดฝ่ามือลง โอ้มองผมน้ำตาเต็มเบ้าตาไปหมด 

“อย่านะดิว อย่าแม้แต่จะคิด “พี่ดิมรีบเข้ามาพร้อมกับอุ้มมาริโอ้ขึ้น

“ลุงดิม ฮือๆ พ่อดิวไม่รักโอ้แล้ว ฮือๆ โอ้อยากไปหาพ่อแอ้ โอ้อยากไปหาปู่ภีม ฮือๆ” ใจผมแทบสลายเลย ไอซ์มองผมและตรงเข้าไปกอดพี่ดิม ไอด้วยอีกคน

“ดิวพี่เลี้ยงหลานมาสักแอ๊ะพี่ก็ไม่เคยทำและดิวก็ไม่เคยทำแต่จะมาตีลูกเอาวันนี้นี่นะดิว มันถูกเหรอดิว “พี่ดิมพูดและอุ้มมาริโอ้ขึ้นไปทันที  ผมได้แต่ยืนมองผม ใช่ผมไม่เคยตีลูก เคยแต่สอนลูกเพราะว่าผมเชื่อเหมือนที่พ่อสอนผม ตีไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นสอนให้จำดีกว่า แต่วันนี้ผมเกือบพลั้งมือตีลูกแล้ว

“ปู พี่ขอโทษแทนหลานพี่นะ ปูคงไม่โกรธโอ้นะ “พี่หมอด้าเดินเข้ามาถามปู ผมเข้าไปดูปูน้ำตาปูไหล

“ไม่ครับพี่ด้าผมไม่เคยโกรธเด็กๆ ถ้าผมเป็นเขาผมก็ทำ ไม่มีใครอยากให้ใครมาแทนที่คนที่เขารักมากที่สุดหรอกครับ” ปูหันไปบอกพี่หมอด้า

“พาปูไปหาอะไรทานก่อนเถอะดิว หลานๆนะพี่ดิม กับพี่ดูแลกันเอง “พี่ด้าบอกผม ผมจูงมือปูเข้าไปในห้องครัว คงจะทำอาหารง่ายทานกันไปก่อนผมเข้าไปผมเปิดตู้เย็นจะทำอะไรให้ปูทานดีน่ะ

“ดิวปูทำเองดีกว่าดิวจะกินอะไรดี “ปูมายืนดูผมเพราะว่าผมนะไม่รู้จะเริ่มจากอะไรก่อนเหมือนกัน

“อะไรก็ได้ที่ปูทำได้ง่ายๆ ปูคงเหนื่อยแล้วตื่นแต่เช้ามืดแถมยังมาเจอ..”ผมพูด

“ปูโอเค งั้นข้าวผัดแล้วกันเนอะ “ปูบอกผม ผมพยักหน้า ปูก็จัดการทำอาหารผมนั่งลง ผมกดโทรหาแอ้ ติดเหมือนเดิมแต่ไม่มีคนรับสาย

“ดิว” พ่อผมเดินเข้ามาผมหันไปมองพ่อ ผมรู้ว่าพ่อคงไม่สบายใจเรื่องหลานเหมือนกัน ผมเดินไปหาพ่อผมไม่เคยทำเรื่องให้พ่อไม่สบายใจ 

“พ่อดิวขอโทษพ่อ”ผมยกมือไหว้ขอโทษพ่อผม พ่อผมเอามือมาแตะหัวผมเบาๆ

“มันอาจจะต้องใช้เวลานะดิว ...ปู ...ไม่ว่าจะหลานๆหรือว่าพี่ๆเราก็ต้องใช้เวลา แม้กระทั้งพ่อด้วย เพราะว่าแอ้เขาผูกผันกับบ้านนี้มานาน ไม่ว่าดิวจะมือคนใหม่แล้วหรือว่ายังไง พ่ออยากให้ดิวและแอ้เป็นเหมือนเดิมเหมือนก่อนเป็นยังไงก็อยากให้เป็นแบบนั้นดิว” พ่อพูดกับผมและปู แต่ตอนท้ายพ่อขอให้ผมกับแอ้กลับมาเป็นเหมือนเดิมความของพ่อคงเป็นเพื่อนที่โตมาด้วยกันเหมือนเดิม

“เพราะว่าพ่อเคยคุยกับดิวเรื่องนี้แล้วนะ ว่าถ้ามันมีปัญหาที่ใหญ่เกินว่าจะไปด้วยกันได้ ดิวจะยอมรับมันได้ไหม..ดิวบอกพ่อว่าดิวจะยอมรับมันได้ตอนนี้มันเกิดขึ้นแล้วดิว” ผมเงียบเลยผมเคยรับปากกับพ่อไว้จริงๆ

พ่อปู”ปูทำท่าจะพูดแต่พ่อพยักหน้า  “ปูไม่ผิดหรอกนะเรื่องนี้ ..พ่อต้องขอบใจนะที่ดูแลไอ้เสือของพ่อเวลานี้ใจมันยิ่งกว่าลูกแมวซะอีก ขอบใจที่ดูแลลูกชายพ่อ ปูทำดีที่สุดแล้ว “พ่อผมพูด พ่อเดินออกไปพ่อคงขึ้นนอนแล้ว ปูทำข้าวผัดให้ผมกินประทังหิวไปก่อน ผมทานเสร็จก็พาปูขึ้นห้องนอน

“ปูอาบน้ำก่อนนะ ดิวจะแวะไปดูลูกหน่อย”ผมบอกปู ปูพยักหน้า ผมเดินไปที่ห้องหน้าห้องนอนแฝดของผม

“ฮือๆ  โอ้อยากหาพ่อแอ้ ฮือๆ “มาริโอ้ยังไม่หยุดร้องไห้เลย

“โอ้ เดี๋ยวพ่อแอ้ก็มาแต่โอ้หยุดร้องก่อนได้ไหมลูก เดี๋ยวโอ้จะไม่สบายนะ และโอ้ร้องไห้แบบนี้พี่ไอซ์ พี่ไอก็พากันร้องไปด้วยกัน “พี่ดิมกำลังปลอบหลานอยู่

“ดิว..” ผมกำลังหมุนลูกบิดเข้าไปดูหลานผม พี่ดิ๊บเดินมาหาผม

“ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ละดิว”พี่ดิ๊บถามผม ผมพ่นลมผมแทบจะไม่อยากจะตอบคำถามพวกนี้แล้วว่าทำไม มันปวดใจผมทุกครั้งที่ผมต้องตอบมัน ฃ

“มันถูกเก็บมานานแล้วพี่ดิ๊บ ..แอ้เขาอาจจะไม่เคยมีผมเลยก็ได้ เขามีทางเลือกหลายทาง..แต่ทางเลือกที่เขาเลือกนะไม่ใช่ทางที่จะไปกับผมพี่ดิ๊บ “ผมบอกพี่ดิ๊บ

“ไม่ใช่แค่ติ๊ก ตอนนี้ไอ้พี่ภาณุมันก็เข้ามาจีบแอ้ พี่แอร์เขาคงอยากได้”ผมพูด พี่ดิ๊บมองผม

“แอร์อีกแล้วเหรอ...อย่าให้เจอนะ...ตั้งแต่กลับออกมาจากโรงเรียนเตรียมกรูก็ไม่เห็นหน้าแอร์มันเลยนะดิว” พี่ดิ๊บสะบดออกมา พี่บอกว่าไม่เจอกน้าพี่แอร์จะเจอได้ไงเขาแทบจะไม่เข้ากีบใครเลย

“ไอ้ภาณุนะมันสอบติดตำรวจแล้วมันจะไปเรียนตำรวจแล้ว มันไม่เรียนทหาร พ่อแม่มันอยากให้เป็นตำรวจมากกว่าและพ่อแม่มันก็ไม่ได้สนับสนุนเรื่องรักเพศเดียวกันที่กรูรู้มานะ แต่แอร์นี้..มรึงไปทำอะไรให้แอร์มันโกรธหรือเปล่าวะดิว”พี่ดิ๊บบอกผมเรื่องพี่ภาณุถ้าเป็นก่อนหน้าผมกับแอ้ ผมคงเซย์เยสแต่นี้มันจบไปแล้ว พี่ดิ๊บถามว่าผมไปทำอะไรให้พี่แอร์เขาโกรธ ผมแถบจะไม่ได้เจอหน้าเขาเจอแค่ผ่านๆ ผมแทบจะไม่กล้าทักเลยด้วยซ้ำ จะไปทำอะไรเขาได้ผมส่ายหน้า

“พวกกรูช๊อกกันมาเลยวะดิว เรื่องนี้ พี่แดนนี้โกรธแทนหลานมากเลยมรึงรู้ไหม กรูเห็นพี่แดนเขาไม่ค่อยอะไรกับมรึงกับแอ้น่ะ รักหลานเหมือนลุงรักหลานปกติ แต่นี้พี่แดนโกรธแซงหน้าหลานไปแล้วมรึง เฮ้อ! พี่ก็เห็นใจน้องพี่นะดิว “พี่ดิ๊บพูด พี่ดิ๊บตบบ่าผมและเดินกลับห้องไป ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนลูกๆผม ยังไม่มีใครนอนกันเลย พี่ด้าที่พยายามปลอบโยนไอซ์ และไอ ไอซ์มองผม ผมเข้าไปนั่งใกล้ๆลูกผม

“ไอซ์ ..”ผมเรียกไอซ์  “พ่อดิวทำไมพ่อไม่รักพ่อแอ้แล้ว ฮือๆ”ไอซ์ถามผมคำถามนี้ลูกจะรู้ไหมว่าพ่อโดนถามาไม่รู้กี่คนแล้ว

“ฮือๆ โอ้อยากไปหาพ่อแอ้ ลุงพาโอ้ไปได้หรือเปล่า โอ้ไม่อยากนอนที่นี้ โอ้อยากไปหาพ่อแอ้ ไปหาปู่ภีม โอ้อยู่กับพ่อแอ้อยู่กับปู่ภีมก็ได้ ฮือๆ “มาริโอ้ร้องไห้จะให้พี่ดิมพาไปบ้านอาภีม

“ดิว ไปนอนเถอะ พี่ๆดูหลานๆเองดีกว่า”พี่ด้าบอกผม ผมคงต้องปล่อยให้เป็นนาทีของพี่ๆผมแล้ว เพราะว่าตอนนี้ลูกๆแถมจะไม่อยากอยู่กับผมแล้ว ผมเดินกลับห้องด้วยหัวใจห่อเหี่ยว ผมกลับมาที่ห้องปูอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว ผมเดินเข้าไปกอดปูจากด้านหลัง ปูกำลังดูรูปถ่ายของผมและแอ้ ในห้องนอนผมไม่มีเพื่อนๆมาผมจึงตั้งรูปผมกับแอ้ไว้เยอะแยะแต่ถ้าห้องนอนบ้านที่กรุงเทพจะมีรูปพวกผมที่ไม่ใช่รูปคู่ตั้งแต่ในห้องนอนผมนี้มีทุกมุม มีทุกรูป แต่ละรูปเรียกว่ารูปที่สวีทหวานกันทุกรูป ปูหันมามองผม ผมค่อยประกบปากปูแต่แปลกนะปูไม่ตอบสนองผม

“ดิว..ที่ดิวบอกปูว่าแอ้เขาอาจไม่มีดิวอยู่เลย ดิวแน่ใจแล้วเหรอ ปูดูจากรูปถ่ายนี้แล้ว..แววตาแอ้ที่เขามองดิว มันมีดิวอยู่ในนั้นเต็มๆเลยนะดิว” ปูถามผม

“ดิวอาบน้ำนะ”ผมคิดว่าจะเลิกพูดเรื่องแอ้แล้ว ปูพยักหน้าและหยิบรูปนั้นรูปนี้ขึ้นมาดู ผมเดินไปหยิบกล่องที่ว่างเปล่าผมก็เริ่มเก็บรูปที่ฝาพนังลง

“ดิวทำอะไรนะ” ปูถามผมเพราะเห็นว่าผมกำลังเก็บรูปผมกับแอ้ลงลัง

“ดิวควรจะเก็บมันลงมันกำลังจะเป็นแค่ความทรงจำ” ผมบอกปู   “แล้วดิวจะเสียใจสิ่งที่สุด” ปูพูดและปูก็เดินมานั่งลงที่เตียง ผมวางมือจากการเก็บของผมเดินไปนั่งคุกเข่าตรงหน้าปู

“ปู ดิวไม่อยากให้ปูรู้สึกว่าดิวยัง....”ผมพูดแต่ผมเงียบ  “รักแอ้... ปูอยากบอกว่าเลิกรักใครสักคนมันยาก ถ้ามันยากจะเลิกรักทำไม ก็รักต่อไปซิ “ปูบอกผม ผมเงยหน้ามองปูว่าความมหายของปูคืออะไร

“อย่าเลิกรักแอ้ อย่าเลิกรักคนนี้เด็ดขาด”ปูบอกผม

“ไปอาบน้ำได้แล้ว ดึกแล้วนะ ปูง่วงแล้วด้วย ปูขอนอนก่อนได้ไหมดิว”ปูบอกผม ผมพยักหน้าว่าได้ผมเข้าห้องน้ำเปิดน้ำให้สายน้ำผ่านกายผม คำพูดของปูมันยังอยู่ในหัวผม อย่าเลิกรักแอ้ อย่าเลิกรักคนคนนี้เด็ดขาด

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้เจ็บกว่านี้ไม่มีอีกแล้วสำหรับดิว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 25-09-2015 06:43:59

 :m15: :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้เจ็บกว่านี้ไม่มีอีกแล้วสำหรับดิว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 25-09-2015 19:00:44

อยากรีบลงให้จบตอนนี้  :mew6:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSติ๊ก ตัดสินใจปล่อยแอ้ไป
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 26-09-2015 12:24:58

ติ๊ก หลังจากที่ผมเดินลงมาจากห้องพัก ผมรีบย้ายห้องพักไปอีกสี่ห้าห้อง เพราะว่าผมเชื่อว่าไอ้นาวินคงไปบอกพวกไอ้แจ็ค ไอ้ซ่หรือว่าไอ้เดี่ยวแล้วแหละว่าแอ้พักห้องไหน ถ้าไอ้ดิวมันพาแอ้ไป แน่นอนผมเชื่อว่าแอ้กับดิวมันก็คงกลับมาเป็นเหมือนเดิมนั้นแหละ  ผมยอมไม่ได้ ผมปล่อยให้แอ้มันนอนพักผมเก็บมือถือไว้ในเซฟเหมือนเดิม แถมลงมาเจอไอ้ดิวอีกผมเลยหยอดไปว่าไอ้นาวินมาส่งและแอ้มันบอกว่ามันเพลียผมเชื่อว่ามันคิดไปไกลถึงไหนต่อไหนแล้ว ระหว่างที่ผมเดินจะเข้าไปหาพี่เอ ว่าตกลงจะให้ผมแต่งหน้าทำผมตอนไหน ผมก็เจอไอ้เดี่ยวมันนั่งอยู่กับผู้หญิงที่มารออ่อยมันที่สนาม ดูผู้หญิงแต่งตัวซิ สายเดียวโชว์นมรั่งเท้าคางคุยกับไอ้เดี่ยว แถมมือนางก็กำลังไต่ต้นขาไอ้เดี่ยวเล่น สงสัยอยากจะจับมังกรยักษ์มันแย่แล้วละซิ

“น้องติ๊กค่ะ” พี่เอเรียกผมเสียงดังลั่นเลย เดี่ยวมามองทันที ทำให้ชะนีน้อยต้องชะงัก

“เดี๋ยวเข้าไปเตรียมแต่งหน้าเลยนะค่ะ อีกสิบห้านาทีก็ได้ค่ะ แต่ตอนนีพี่โทรหา อีกคนที่จะมายืนประกบกับร้องติ๊กดันโทรไม่ติดค่ะ นี้ถ้าเบี้ยวนะพี่จะไม่ป้อนงานอีกเลย” พี่เอบอกผม ผมพยักหน้า ผมหันกลับมาเห็นเดี่ยวมันมองผมหยักคิ้วให้ผม ยิ้มที่มุมปาก คงคิดว่าผมหึงละซึ  ถ้าให้เขาลูบคลำขนาดนี้ไม่พาขึ้นไปบนห้องเลยละไอ้ดำ ผมเดินไปบาร์เครื่องดื่มทันทีไปหาอะไรดื่มดีกว่าแก้เซ็ง

“วิสกี้ให้ผมแก้วหนึ่ง”ผมบอกพนักงานประจำบาร์ พนักงานเขาก็มองผม ผมรู้ว่าผมดูไม่ควรจะดื่มได้

“ผมสั่งวิสกี้แก้วหนึ่ง “ผมตอบย้ำเขาก็รับทำให้ผมทันที  ถ้าถามว่าผมมีความสุขไหมที่ทำกับดิวและแอ้มันแบบนี้ตอบได้ว่าไม่เลยไม่มีคสมสุขเลย ผมกลับเป็นคนที่ทุกข์ที่สุด ผมกลับเห็นความรักของแอ้ที่มีต่อดิว มันทำได้ไม่ห่วงตัวเองเลย และความรักที่ดิวมีให้แอ้ แอ้เลิกไปจากมันแอ้ไม่ได้อยู่กับมัน มันก็ยังรักแอ้ ดูจากที่มันตัดสินใจคบปูแฟนไอ้เดี่ยว เพราะว่าปูมีอะไรที่คล้ายๆแอ้ไง มันแสดงให้เห็นว่าดิวมันขาดแอ้ไม่ได้เลย แล้วผมก็คงไม่มีจุดยืนตรงไหนสักที

“วิสกี้ครับคุณติ๊ก” พนักงานวางแก้วให้ผม ผมโบกมือ ผมก็กำลังจะหยิบแก้ววิสกี้ขึ้นมาดื่ม แต่แก้วถูกใครบางคนยกหนีผมไป ผมเงยหน้าขึ้นมอง พี่เต้ พี่ชายคนที่เจ็ด พี่เต้ต่อจากพี่ตอล พี่เต้เรียนจบเภสัชกร ตอนนี้ประจำที่โรงพยาบาลของลุงภา โรงพยาบาลใหญ่และอลังการที่สุดของประเทศ มีแพทย์ที่เชียวชาญหลายๆด้านและพี่เต้ ก็เพิ่งจบเภสัชกรจากต่างประเทศแน่อนนต้องได้รับเกรียรติทำงานที่นี้ด้วย
“ติ๊ก ไม่ควรจะดื่มตอนนี้นะ จะขึ้นเวทีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ” พี่เต้ถามผม

“พี่เต้แค่แก้วเดียวนะ”ผมพูดและทำท่าจะแย้งคืนมาแต่พี่เต้ทำหน้าดุใส่ผม

“พี่ไม่ใหนายดื่ม ติ๊ก” พี่เต้พูดและส่งแก้วคืนให้กับพนักงานของโรงแรมรับแก้ววิสกี้คืนไป 

“ติ๊กไปคุยกับพี่ด้านโน้นซิ” พี่เต้บอกผม ผมก็มองเพราะว่าปกติพี่เต้จะไม่ค่อยจุกจิกกับผมเลย แต่วันนี้พี่เต้ดูจริงจังมากผมเดินตามพี่เต้ไป 

“ติ๊ก เราทำอะไรกับแอ้ เราจะคบกับแอ้ก็คบไป แต่ควรให้อิสระกับแอ้ นี้พี่ๆแอ้เขาติดต่อแอ้ไม่ได้เลย เขาอยากให้แอ้กลับบ้าน” พี่เต้บอกผม ผมยิ้มปนความเสียใจที่สุด

“เขาอยากให้แอ้มันกลับไปมากใช่ไหมพี่” ผมถามพี่เต้

“พี่โอ๊คโทรมาหาพี่  บอกพี่ว่า แอ้เขา...จำเป็นต้องกลับ...ติ๊กเรากับแอ้ไมได้คบกันจริงๆหรอกใชไหม ...แอ้เขามีคนรักอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ” พี่เต้บอกผม

“ผมไม่สนหรอกว่าใครจะพูดยังไงตอนนี้ผมกับแอ้คบกัน พี่เต้ และแอ้นะเขาไม่อยากไปเอง พี่เต้ “ ผมบอกพี่เต้

“พี่เต้ติ๊กต้องเตรียมตัวแล้ว”ผมบอกพี่เต้ผมเดินออกตากตรงนั้น แสดงว่าแอ้ต้องมีอิทธิพลอย่างมากกับลูกๆของดิว ผมจะเดินเข้าไปในห้องแต่งหน้าแต่เจอไอ้เดี่ยวที่ยืนกอดอก  ผมเลยเดินเลี่ยงให้ห่างๆเข้าไหว้

“หมับ” เดี่ยวมันจับแขนผมแถมมันยังลากผมไปอีก ลากไปตรงห้องที่พนักงานไว้เก็บอุปกรณ์ทำความสะอาด

“ไอ้ดำปล่อยกรูนะ มรึงจะลากกรูมาทำไม “ผมถามไอ้เดี่ยว ไอ้เดี่ยวมันปิดประตูลง แถมมันยังจับผมขึงกับฝาผนังอีกด้วย เพราะว่าห้องมันแคบผมเลยไม่อาจจะขัดขืนอะไรได้มาก

“เหนื่อยพอหรือยังติ๊ก ที่ทำอยู่นี้  ทำเพื่ออะไร ได้อะไรขึ้นมา เชื่อได้เลยคนที่เจ็บที่สุดเจียนตายนะคือตัวเอง เห็นไหมว่าทุกคนเขารู้กันหมดว่าแอ้กับดิวมันเป็นอะไรกัน มันรักกัน แค่มันไมได้บอกมรึงเพราะว่าแอ้มันแค่ความรู้สึกติ๊ก แต่ติ๊กไม่เคยแค่คนที่เขาแค่ตัวเองเลย” เดี่ยวมันพูด

“มรึงไม่เข้าใจกรูหรอกเดี่ยว”ผมพูดกับคนที่กดผมไว้กับข้างฝา

“ใครบอกว่าไม่เข้าใจ เข้าใจซิ เขาใจดีด้วย รู้ไหมว่าเดี่ยวเลิกกับปู เพราะใคร เพราะคนนี้ไง แต่คนนี้ก็ไม่เคยเห็นหัวใจเดี่ยวเหมือนกัน” เดี่ยวมันพูด ผมถึงกลับกลืนน้ำลายลงคอ

“จะทำร้ายตัวเองทำไมติ๊ก “เดี่ยวมันถามผม  “ แถมยังทำร้ายคนที่รักและหวังดีกับติ๊กทำไม “เดี่ยวมันพูด

“ปล่อยแอ้มันไปเถอะติ๊ก “เดี่ยวบอกผม

“มรึงรู้เรืองไอ้ดิวกับแอ้นานแค่ไหนแล้ว กรูถามว่ามรึงรู้เรื่องดิวกับแอ้มานานแค่ไหนแล้ว” ผมถามไอ้เดี่ยว

“นานแล้ว นานมากแล้ว แต่ความจริงมันเป็นยังไงให้มันทั้งคู่บอกนะ แต่ตอนนี้ ให้แอ้กลับบ้าน ลูกมันต้องการแอ้ เด็กๆนั้นไม่ใช่แค่ต้องการดิว ต้องการทั้งแอ้และดิว “เดี่ยวมันบอกผม

“คุณติ๊กไปไหนเนี๊ยะ จะต้องแต่งหน้าแล้วนะ โอ้ยวันนี้งานเข้าตลอดเลย เออยากจะบ้า” พี่เอนิ ผมรีบปลดล๊อกประตูเปิดออกมาก็เจอพี่เอ พี่เอมองผมว่าเข้าไปทำอะไรในห้องเก็บของและมองเดี่ยวอีกคน

“ติ๊ก”พ่อเรียกผม พ่อคงเดินหาผมอยู่ด้วย ผมเห็นแจ็คมันเดินตามพ่อผมมา แจ็คบอย คงไปคุยกับพ่อผมให้มาคุยกับผมเองแน่ๆ พ่อผมโบกมือให้แจ็คไป เตรียมตัวขึ้นเวที

“สวัสดีค่ะท่าน ตอนนี้มีปัญหาใหญ่ค่ะ ดาราชายอีกคนที่นัดไว้เบี้ยวค่ะ” พี่เอบอกดาราหน้าใหม่เบี้ยวไม่มายืนงานคู่กับผม

“เสร็จกี่โมง เดี่ยวจะรอ” เดี่ยวบอกผม

“อุ้ย เดี๋ยวนะค่ะ น้องคนนี้เป็นเพื่อนคุณติ๊กหรือเปล่าค่ะ เออ หน้าตาดี หุ่นดี ใช่ได้ ผิวก็ดีมาก แบบพระเอกบ้านๆแต่หล่อขั้นเทพ งั้นพี่ขอให้คนนี้ไปทำหน้าที่แทนนะค่ะน้องติ๊ก” พี่เอพูดผมก็หันมามองไอ้เดี่ยวนี้นะ

“เออ ผมว่าผม” ไอ้เดี่ยว  “ก็ดีนะ ตอนนี้คงหาใครไม่ได้ เดี่ยวช่วยพ่อหน่อยแล้วกัน”พ่อผมบอกไอ้เดี่ยว และพี่เอก็ลากไอ้เดี่ยวไปเลยพาแต่งตัวแน่ๆ

“ติ๊ก พ่อมีเรื่องจะคุย”พ่อบอกผม

“เรื่องแอ้ใชไหมพ่อ” ผมถามพ่อผม พ่อมองหน้าผม

“พ่อไม่รู้ว่าพ่อควรจะบอกเราว่ายังไง แต่ที่แน่ๆ มันไม่ส่งผลดีกับใครเลยติ๊กมีแต่ความเจ็บปวด”พ่อบอกผม พ่อเข้ามากอดผม

“พ่อผมก็เจ็บ เจ็บกว่านี้อีก เพราะว่ามันเจ็บมาหลายปีแล้วพ่อ “ผมบอกพ่อผม

“ติ๊ก พ่อมีอะไรจะให้นะ แบมือมาซิ” พ่อบอกผม ผมก็หันไปมองพ่อ ผมก็แบมือตามที่พ่อบอกผม พ่อกำบางอย่างวางลงกลางฝามือผมและพ่อก็รีบกุมมือผมให้กำมันไว้ทันที พร้อมกับบีบด้วย ผมรู้สึกเจ็บจี้ดเลย

“พ่อ เจ็บอะพ่อ”ผมพยายามจะให้พ่อคลายมือพ่อออกแต่พ่อยิ่งกำผมก็ยิ่งเจ็บ และพ่อก็หยุดเพราะสีหน้าผมบอกว่ามันเจ็บจริงๆ พ่อผมก็คลายมืออก พอผมแบมือออกผมเห็นว่าเป็นก้อนหิน

“ก้อนหินนะ ถ้ามันถูกวางไว้เฉยๆมันก็ไม่สามารถทำให้เราเจ็บได้แต่ถ้าเราไปหยิบมันขึ้นมามากำไว้ มันก็ทำให้เราเจ็บได้ ก้อนหินก็เหมือนความเจ็บปวดที่ใครบางคนอาจจะหยิบยื่นมาให้หรือว่าเราไปหยิบมาเองแต่ถ้าเราถือมันไว้กำมันไว้ มันก็เจ็บอยู่ที่เราไม่ใช่คนที่เขาให้เรา ถ้าเราเลือกที่โยนมันทิ้งไป ก็ไม่มีใครว่าเพราะมันแค่ก้อนหิน “พ่อบอกผม นี้ผมเป็นคนรับเอาความเจ็บมาไว้เองใช่ไหม

“อย่าเก็บมันไว้หากมันทำให้ลูกต้องเจ็บปวด “พ่อบอกผม พ่อเดินหันหลังออกไป เพื่อไปเช็คงานด้านอื่นต่อ 

“กริ้ง” เสียงมือถือผมดังขึ้น พี่ตุ๊   “ครับพี่ตุ๊” ผมกดรับสายพี่ตุ๊

“ติ๊ก โอเคหรือเปล่า” พี่ตุ๊ถามผม  “ทำไมละพี่ตุ๊ ติ๊กก็โอเคดีนิ พี่ตุ๊”ผมบอกพี่ตุ๊

“ไอ้อ้นมันโทรหาพี่มันบ่นพี่ใหญ่เลย มันอยากให้แอ้กลับบ้านแต่เราไม่ให้แอ้กลับ “พี่ตุ๊รู้เรื่องนี้ด้วย

“ติ๊ก พีไม่อยากให้มันซ้ำรอยเดิมนะติ๊ก ระหว่างความรักและมิตรภาพ พี่ขอให้เราเลือกมิตรภาพนะ ถ้าเสียมันไปแล้ว มันยากนะที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมติ๊ก ให้แอ้กลับบ้านซะ ติ๊ก” พี่ตุ๊บอกผม

“ติ๊ก พี่รู้ว่าเราเจ็บปวดแต่อย่าทำด้วยวิธีนี้ มันเป็นการทำร้ายคนที่ตัวเองรักติ๊ก ให้แอ้กลับไปหาลูกเขาติ๊ก  “พี่ตุ๊บอกผม  ผมกดตัดสายจากพี่ตุ๊ ผมควรจะเลือกเดินกลับเข้าไปนั่งแต่งหน้าทำผมเล่นมือถือโดยไม่สนใจดีไหม

“ฮือๆ เขาอยากอยู่กับแม่ “ผมได้ยินเสียงเด็กร้องไห้โยเย พนักงานของโรงแรมนี้แหละคงเลิกงานแล้วอุ้มเด็กน้อยออกมาจากห้องทำงาน ผู้ชายมารอรับคงเป็นสามีเขา เข้ามาช่วยถือของส่วนแม่ก็ปลอบขวัญลูกๆ มันเป็นภาพครอบครัว ผมเลยตัดสินใจ
*******************************************************************************************************************************
แอ้ ผมนอนหลับไม่สนิทหรอก พอติ๊กมันออกไปผมนอนร้องไห้ นี้ผมจะต้องไปอยู่กับลุงหนึ่งแถมผมกับดิวก็จบกันไม่สวยอีกด้วย แน่นอนแม้แต่ภาพความทรงจำก็คงไม่เหลือไว้ให้ผมสองคน ภาพที่ผ่านมาตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ มันพังทะลายลงไปแค่ในไม่กี่วันและลูกๆคงลืมผมกันหมดเพราะว่าปูคงจะทดแทนผมได้ไม่มาก็น้อย แต่ผมเชื่อว่าปูจะรักลูกผมได้ดีที่สุด

“แอ้” ผมสะดุ้งเพราะว่ามีมือมาแตะผม และไฟหัวเตียงก็ถูกเปิดขึ้นโดยติ๊ก ผมค่อยๆลุกขึ้น ติ๊กมองผม

“ไอ้ดิวมันรีบกลับบ้านเพราะว่า ลูกมันนิ้วซ้น “ติ๊กบอกผม ผมก็สะดุ้งเลย ลูกคนไหนละ

“คนไหน คนไหนมรึงรู้ไหม” ผมถามติ๊ก ติ๊กมองผม

“ติ๊ก กรูขอร้อง “ผมถามติ๊กอ้อนวอนคนตรงหน้า

“คนที่ชื่อไอซ์ “ติ๊กบอกผม น้องไอซ์เหรอ โธ่ไอซ์ รายนั้นยิ่งงอแงนะใครก็ไม่เอา ใจผมเริ่มจะไม่ค่อยดีแล้วซิ

“ดิวไปดูแล้วไช่ไหม ไปดับปูใชไหม” ผมถามติ๊ก ติ๊กพยักหน้าว่าใช่  ผมถอนหายใจออกมาพอสมควร

“ลุกขึ้นและเตรียมตัว ให้รถโรงแรมไปส่งมรึงที่บ้าน พี่มรึงคงรออยู่ ที่บ้าน “ติ๊กบอกผม ผมเงยหน้าขึ้นมองผมแถบจะไม่เชื่อหูตัวเองเลย

“อ้าว ลุกซิ จะไปไหม “ติ๊กมันขึ้นเสียงกับผม ผมรีบลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ผมออกมาติ๊กเอาทั้งหมดมาวางให้ผมกระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์ มือถือ

“ลงไปที่เคาเตอร์นะบอกว่ารถที่คุณติ๊กขอไว้ให้ไปส่งมรึงนะ กรูโทรบอกพนักงานแล้ว ไปซะแอ้ ก่อนที่กรูจะทำใจให้มรึงไปไมได้แอ้ มรึงคงมีความสุขกันมานานแล้วซินะ และกรูก็ทุกข์มานานแล้วเหมือนกัน”ติ๊กพูด ติ๊กมันหันหลังให้ผม ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันดูรถให้ผมไปหาลูกๆผมกับไอ้ดิว

“หมับ”ผมมันกอดติ๊ก

“กรูไม่เคยมีความสุขที่สุด ติ๊กเพราะใจกรูมันรู้ดีว่ามรึงทุกข์อยู่  มันไม่ใช่ความสุขที่สุด ความสุขที่สุดเคยเกิดขึ้นตอนที่กรูสามคน ดิว กรูและมรึง อยู่ด้วยกัน ติ๊ก กรูรักมรึงนะ “ผมบอกติ๊ก ผมไม่รู้ว่าคนตรงหน้าจะเชื่อผมไหม  และผมมันรีบออกจากห้อง
ทันที

“แอ้ถึงแล้วโทรหากรูนะ “ติ๊กบอกผม ผมก็รีบเดินลงมาชั้นล่าง ผมเห็นคนกำลังวุ่นวายกันมากเลย แขกที่มาร่วมงานเริ่มเยอะขึ้น

“แอ้ “ ธรรณ์เรียกผม ธรรณ์รีบวิ่งมาหาผม  บอยก็รีบเดินออกมาพร้อมกับแจ็คและไอ้หลุยส์คงจะตามหาผม เรื่องลูกผมแน่ๆ ผมว่าทุกคนคงรู้เรื่องหมดแล้ว

“แอ้ ลูกไอ้ดิวมัน”แจ็คบอกผม  “ กรูรู้แล้วกรูกำลังจะไป “ผมบอกทุกคน ผมพยักหน้าว่าผมต้องไปแล้ว ผมรีบไปติดต่อรถที่เคาเตอร์ทันที ผมต้องไปถึงที่บ้านผมตอนนี้และคงจะหาที่บ้านขับไป

“สวัสดีครับ คุณติ๊กติดต่อรถไว้ให้ผม ผมจะรบกวนไปส่งผมที่หมู่บ้านXXXXW “ผมบอกพนักงานโรงแรม พนักงานเขาก็รีบกดโทรตามรถให้ผม ผมหันมามองบอย บอยยิ้มให้ผม ทุกคนเดินเข้าไปด้านในงานใกล้จะเริ่มแล้ว ผมเดินออกมาและขึ้นรถที่ทางโรงแรมเตรียมให้ผมทันที

“ฮัลโลพี่โอ๊ค อยู่บ้านไหมพี่ ผมยื่มรถหน่อยซิพี่ผมจะ”ผมโทรหาพี่โอ๊ค

“แอ้รถมรึงอยู่นี้ที่พ่อซื้อให้นะ พ่อบอกว่าถ้ามรึงจะไปหาลูกให้เอารถนี้ขับไปเลย “พี่โอ๊คบอกผม พ่อบอกว่าซื้อให้รถให้ผมคันหนึ่งแล้วผมยังไม่ได้ไปเอาเลยไอ้ใช้ก็ตอนนี้แหละและคงต่อไปผมต้องใช้มันด้วย ดิวกับผมคงไม่ได้ไปรถคันเดียวกันแล้ว รถทางโรงแรมจอดส่งผมที่หน้าบ้านผม ผมขอบคุณเขาและรีบเข้าบ้าน พี่โอ๊คยืนรอผมอยู่ แอมวิ่งมากอดผม

“พี่แอ้ “ แอม  “แอมเป็นอะไร “ผมถามแอม  “ แอมรู้เรื่องหมดแล้วแอม สงสารพี่แอ้ที่สุด พี่ดิวนะพี่ดิว ทำไมทำแบบนี้ละ พี่แอ้นะทำเพื่อพี่ดิวมาตั้งแยะ “แอมพูดกับผม พี่โอ๊คเดินลงมาหาผม พี่โอ๊คกอดผม

“แอ้..พี่ยังหวังให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ “พี่โอ๊คบอกผม 

“เดี๋ยวผมขอไปหา..”ผมบอกพี่โอ๊ค  “ลูกมรึงสามคนนั้นนะ พี่เพิ่งพาไปทานข้าวเย็นนะ เพราะว่าอยู่กับไอ้เดียร์ “พี่โอ๊คบอกผม ผมพยักหน้ามผมเดินเข้าไปในบ้าน ผมเห็นเดียร์กำลังนั่งอยู่ในห้องนังเล่นซีและแซ็ก และก็เป็กซ์

“พ่อแอ้นี้” ซีเรียกผม ผมยิ้มซีวิ่งมาหาผม ผมกอดซี แซ๊กและเป็กซ์และเป็กซ์ ผมไม่รู้ว่าเขาจะรู้เรื่องของผมไหม

“ตั้งใจเรียนกันนะ รู้ไหม ดิวเขาหวังกับสามคนมาก ขึ้นนอนกันได้แล้วมั้งมันดึกแล้วนะ “ผมบอกทั้งสามคน ผมกำลังจะหันหลังออก

“พ่อแอ้ ... ผมไม่รู้ว่าผมเคยเรียกทีไหนมาก่อนไหม  ผมรู้สึกว่าผมรักคุณนะ อย่าไปเลยได้ไหม” ซีบอกผม น้ำตาผมจะไหลแต่ผมต้องกลั้นมันไว้

“พ่อไม่ได้ไปไหน “ ผมพูด และเดินออกตอนนี้น้ำตามันไหลออกมาแล้ว ผมรีบขึ้นรถเก๋งสีขาวที่พ่อผมซื้อให้ รุ่นเดียวกับรถพี่โอมเลย แต่ก่อผมขับรถไอ้ดิวจนชินแล้ว ต้องเริ่มเรียนรู้ไหมแล้วซินะ เรียนรู้หลายเรื่องเลยแหละผมคิดว่า

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSติ๊ก ตัดสินใจปล่อยแอ้ไป
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 26-09-2015 15:31:45

 o13 อย่างน้อยก็มีสักครั้งที่ติ๊กทำเพื่อคนอื่นบ้าง

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันเดี่ยวVSติ๊ก นายเอกนอกจอของเดี่ยว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 26-09-2015 19:20:40

ติ๊ก ผมเดินลงมาชั่นล่างเพื่อลงไปทำงานที่ผมได้รับมอบหมายให้เรียบร้อย ผมปล่อยแอ้ไปแล้ว แอ้ไปหาไอ้ดิวแล้ว แต่ผมไม่รู้ว่าผมปล่อยแอ้ไปตอนนี้จะทันไหม ไอ้ดิวมันเอาปูมาเป็นแฟนแล้ว และถ้าแอ้กับดิวมันกับไปคืนดี ไอ้เดี่ยวก็คงกลับไปหาปู ผมก็คงเจ็บเหมือนเดิมอาจจะหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ ผมเดินลงมาถึงชั่นล่าง ผมเดินเข้าไปนั่งในห้องเพื่อทำการแต่งหน้า พี่เอเห็นผมรีบเข้ามาถึงตัวผมทันที

“น้องติ๊กค่ะพี่ก็หา ต้องเร่งแล้วค่ะ เพราะว่าอีกแค่” พี่เอ

“เซ็ตผมให้ผมก็พอหน้าผมแค่ลงแป้งก็พอ ไม่ต้องเมคอัพอะไรมาก ผมขอธรรมชาติ”ผมบอกพี่เอ พี่เอถึงกับงง เพราะว่าปกติผมต้องให้แต่งให้เนียนที่สุดแต่หน้าผมเนียนอยู่แล้ว ผมชอบอลังการงานสร้าง แต่วันนี้ขอแบบธรรมดา ธรรมชาติพอ ผมนั้งให้ช่างทำผมให้สักพัก ผมรู้สึกว่าช่างหยุดหรือว่าเสร็จแล้วผมเงยหน้ามองคนที่มายืนด้างข้างผม แจ็คกับบอย

“แอ้ไปแล้วใช่ไหมติ๊ก” บอยถามผม บอยนั่งลงข้างๆผม

“อืมม ไปแล้ว” ผมบอกบอย   “หมับ “ บอยเข้ามากอดผมน้ำผมมันไหล

“มรึงปล่อยมันสองคนไปเถอะวะ ติ๊ก มันดีกว่าที่มันจะทำให้มรึงไม่เหลือใคร เพราะว่ามรึงยังมีพวกกรูเป็นเพื่อนมรึงนะติ๊ก” ไอ้แจ็คที่ปกติปากหมากับผมอยู่แล้ว วันนี้มันเปลี่ยนไปเป็นคนละคน มันกอดผม

“มันสองคนคงเกลียดกรูมาก” ผมพูด 

“บอยว่าไม่ เราไม่เคยเกลียดกันมากขนาดนั้นหรอก บอยเชื่อว่า เราจะให้อภัยกันได้ เพราะว่าเราโตมาด้วยกันนะติ๊ก” บอยบอกผม

“เป็นไงวะ” เสียงดังมาจากด้านหลังผมไอ้หลุยส์ ธรรณ์นะเดินมาจับมือผม

“โอเคนะติ๊ก “ธรรณ์ถามผม ผมพยักหน้าว่าผมโอเค

“แอ้มันไปแล้วเหรอวะ” แจ็คบอกไอ้หลุยส์ ไอ้หลุยส์มันพยักหน้า มันแตะบ่าผมเบาๆ

“มาแล้วค่ะ ดาราจำเป็น เป็นเลยก็ดีนะค่ะ พี่เอช๊อบ ชอบ” พวกผมหันไปมองดาราจำเป็นผมก็ต้องอึ้ง ไอ้เดี่ยวพอมันแต่งสูทเท่ ทำผม แต่งหน้าเข้าไปนิดมันดูหล่อเท่ เป็นดาราได้สบายเลย แต่ละคนมองไอ้เดี่ยว อึ้งกันไปหมด

“ไอ้เดี่ยว” ทุกคนเรียกไอ้เดี่ยว

“อย่าเรียกไอ้ซิค่ะ ...คุณเดี่ยว” พี่เอ ผมก็พยักหน้า ว่าก็ธรรมดาแต่มันหล่อจริงๆ

“คนหล่อ ..ช่วยไม่ได้” ไอ้เดี่ยวพูดและหยักคิ้ว

“แล้วทำไมไอ้เดี่ยวมัน..” ไอ้แจ็คมันถาม  “ก็คนที่จะยืนประกบกับคุณติ๊กนะซิดัน...หายหัว พี่กลับไปจะแบนงานให้หมด” พี่เอบอกผม  “ช่างเขาเถอะครับพี่เอ ..เรียกช่างมาเติมให้ผมอีกนิดนะ หน้าผมซีดไปนิด” ผมหันไปบอกพี่เอ เพราะว่าไอ้เดี่ยวมันจัดเต็มผมก็ต้องเต็มเหมือนกัน ผมหยักคิ้วให้มัน พี่เอก็ควักมือเรียกช่างประจำของผมมา

“พวกกรูไปรอด้านนอกนะ เจอกันวะ” แจ็คมันบอกผม  “รอด้านนอกนะ “บอยบอกผม ผมพยักหน้า ไอ้เดี่ยวมันก็นั่งถ่ายรูปตัวมันเองอยู่นั้นแหละ พอช่วงที่ผมแต่งหน้าทำผมเสร็จ ผมก็ต้องเปลี่ยนชุด

“ถือให้”เดี่ยวเข้ามหาผม แบมือขอมือถือและกระเป๋าสตางค์ผมไป ผมก็ส่งให้ ผมเข้าไปเปลี่ยนชุดผมสวมสูท สูทวัยรุ่นดูดี ผมออกมาเห็นเดี่ยวมันกดมือถือผมดู ผมก็เข้าไปดึง

“เสียมารยาท” ผมบอกไอ้เดี่ยวแต่มันหาได้สำนึกไม่ มันยิ้มเยอะเย้ย 

“ไม่ค่อยสมจริงนะ ดูของเดี่ยวไหม สมจริงกว่าเยอะเลย” เดี่ยวมันโชว์รูปที่มันจูบผมทุกรูปเลยมันแอบบันทึกถ่ายไว้ ยอมรับว่ามันธรรมชาติมาก เดี่ยวมันหยักคิ้วให้ผม ผมแค่ค้อนมันเท่านั้น แต่หันหลังกับแอบยิ้ม

“หันมายิ้มก็ได้นะ จะแอบไปยิ้มคนเดียวทำไม “ ไอ้เดี่ยวมันพูดก็ผมหันมามันมีกระจกตรงหน้า

“ไอ้ดำ! “ ผมเรียกมัน พี่เอเดินมพอดีเลย ตอนนี้ด้านนอกกำลังทำพิธีเปิด กำลังจะบรรยายสิ้นค้าที่จะมาโชว์ในวันนี้

“กริ้ง” เสียงมือถือผมดังขึ้น ผมรีบกดรับเบอร์แอ้มันและเดินออกมาคุยด้านนอก

“ติ๊ก กำลังขับรถไปหาลูกกรูนะ....กรูเป็นห่วงนะ ..มรึงโอเคนะติ๊ก ...กรูไม่เคยคิดอยากทำร้ายจิตใจมรึงเลยจริงๆวะติ๊ก
กรูรักมรึงนะ “แอ้บอกผม

“กรูก็รักมรึงแอ้ กรูก็เสียใจที่กรูทำแอ้ เรื่องเมโมรีกรูจะทำลายมันคืนนี้ หรือว่ามรึงจะเก็บไว้ก็ได้นะกรูจะคืนให้ “ผมบอกแอ้

“กรูไม่เก็บหรอกติ๊ก...แต่กรูขออย่าส่งคลิปนี้ให้ใคร ...ลูกๆกรูต้องการดิว ไม่มีกรูคนหนึ่งแต่ควรจะมีดิวอยู่กับลูกๆกรูนะติ๊ก กรูขอละ “แอ้มันบอกผม

“กรูไม่เคยคิดจะส่งอยู่แล้วแอ้ กรูแค่พูดไปอย่างนั้น กรูทำร้ายคนที่กรูรักไม่ลงแต่เขาคิดว่ากรูคอยทำร้ายเขาตลอดเวลา กรูเสียใจวะ” ผมบอกแอ้

“มันแค่ไม่รู้ความจริงๆ  มรึงบอกมันซิมันจะได้รู้” แอ้บอกผม

“ไม่ละมันไม่มีประโยชน์ แค่นี้น่ะ กรูจะขึ้นเวทีแล้ว ขับรถดีดีนะแอ้ มรึงปวดท้องอยู่ไม่ใช่เหรอวะแอ้”

“ดีขึ้นแล้วกินยาไปก็ดีขึ้นแล้ว ...ถึงแล้วโทรหานะ “แอ้บอกผมก่อนจะกดตัดสายไป ผมเดินเข้ามาเดี่ยวมันยืนกอดอกมองผมมันแอบฟังอีกแล้ว

“นึกแล้วเชียวว่าต้องมีอะไรต่อรองกับแอ้มัน ..เมโมรีนี้ใช่ไหม” เดี่ยวมันถามผม มันโชว์เมโมรี ผมจะเข้าไปคว้าคืนแต่มันไม่ให้

“เดี่ยวเก็บเอง เดี๋ยวเกิดประจำปีมา อารมณ์แปรปรวนเหมือนคนวัยทองกลับมา เลยคิดทำอะไรบ้าๆขึ้นมาอีก” ไอ้เดี่ยวมันพูดและมันก็เก็บเมโมรีลงกระเป๋าสตางค์มันไป

“จะเก็บไว้ทำไม ดูไปก็เสียใจเปล่า “เดี่ยวมันถามผม ผมหันไปหน้าหนี ผมยอมรับว่ายิ่งดูยิ่งเสียใจที่สุด

“หมับ”เดี่ยวมันจับใบหน้าผมหันกลับมามองคนตรงหน้า “อืมม” เดี่ยวมันก็ประกบปากผม ผมยอมรับตอนนี้ผมกำลังอ่อนแอที่สุด

“อะแฮม” เสียงกระแอม ผมสะดุ้งผมหันไปพี่เต้

“พี่มาตามไปรอขึ้นเวทีได้แล้ว ดีนะที่ออกมาเอง ดีที่พ่อไม่ออกมาดูเองนะ น่ารักจริงๆน้องกรู ยืนจูบกับผู้ชาย” พี่เต้ผมแลปลิ้นให้ ผมเดินไปรอที่ข้างเวที กับเดี่ยว พี่เอเอากล่องนาฬิกาฝังเพชรมาให้ผมกับเดี่ยวสวมใส่เพื่อโชว์ ตอนนี้บอยและแจ็คนะขึ้นไปโชว์บนเวทีแล้ว นาฬิกาฝังเพชนมูลค่าร้อยล้าน แน่นอนวันนี้การ์ดฝีมือดีมาคุ้มกัน ผมเห็นลุงสามมาด้วย คงเดินทางมาที่นี้หลายวันแล้ว ไอ้สรจักรก็มาด้วย 

“เชิญชมชุดฟินาเล่ของงานได้เลยค่ะ “ ผมกับเดี่ยวเดินขึ้นไปวนเวที ผมยืนโชว์นาฬิกาให้ช่างภาพถ่ายรูปกันอย่างไม่เคาะเคยผมคิดว่าเดี่ยวมันจะเป็นแต่ไม่เลย มันยืนหน้ามาถ่ายคู่กับผมราวกับ ตอนนี้ผมขึ้นปกนิตยสารเกย์ก็ว่าได้เพราะว่ามันแนบชิดมาก ทำหน้าตาน่าหมันไส้หนัก

“แฟนใหม่หรือเหล่าอะ หล่ออะ คนนี้นี้หล่อมาก “ผมได้ยินเขาซุบซิบกัน

“บอกไปซิ ว่าไม่ใหม่ใช่มานานแล้ว” ไอ้เดี่ยวมันกระซิบบอกผม หยักคิ้วด้วยนะตอนนี้พิธีกรก็พูดแนะนำสินค้า ผมกับเดี่ยวก็ยืนให้ช่างภาพถ่ายรูป

“ในในวันนี้คุณเติ๊กได้มาเป็นฟิน่าเล่ของงาน ผมอยากให้คุณติ๊กโชว์เสียงเพราะๆให้แขกผู้มีเกรียติได้ฟังได้ไหมครับ..เพลงคู่ก็ได้ครับเพราะออกมาด้วยกัน ..เชิญครับ” ผมก็งงเลยไม่ได้เตรียมตัวเลย

“พี่ไม่ได้บอกผมเลยนะว่าให้ผมร้อง”ผมเดินไปถามพิธีกร เขาทำหน้างงเลย

“อันนี้เรามีในสคริปนะครับคุณติ๊ก” พิธีกรกระซิบบอกผม เดี่ยวเดินไปบอกรักดนตรี และเดินมาหาผม

“เอา ..ร้องได้อยู่แล้ว เลือกเพลงแล้วด้วย”เดี่ยวบอกผม ผมหันไปมองเลือกโดยไม่ถามผมนี้น่ะ เดี่ยวมันดึงผมออกไปยืนตรงกลางเวทีและดนตรีก็ขึ้น ผมหันมามองเดี่ยวเลยเอาเพลงนี้เหรอ ..อย่าใกล้กันเลย ..
https://www.youtube.com/v/_GO1RyWvG34
พอเพลงจบทุกคนปรบมือชอบเพลงที่ผมร้องกัน

“ขออีกเพลงครับ” เดี่ยว ผมหันมามองมันหลักไหล่ ดนตรีขึ้นผมก็รู้เลยว่าเพลงอะไร เพลงนี้ผมโหลดให้เดี่ยวมันฟังในรถ ตอนแรกที่คิดว่ามันไม่ชอบซะอีก
https://www.youtube.com/v/b64L7SY624k      อย่าบอกให้ใครรู้

“ขอบคุณคุณติ๊ก และ คุณ?”พิธีกรรู้จักผมแน่ละต้องไม่รู้จักเดี่ยว

“ผมชื่อเดี่ยวครับ กิตติศักดิ์ “เดี่ยวแนะนำตัว

“แฟนใหม่แน่ๆเลยอะ “นักข่าวเขากระซิบ เพราะผมก็มองเพราะคงคิดว่างานเข้าอีกแล้ว ผมก็ยืนให้นักข่าวถ่ายรูปคู่กันกับเดี่ยว พอเสร็จงานผมก็ลงมาจากเวทีกันแน่นอนนักข่าวเข้ามรุ่มเลย

“ตกลงแล้วเป็นอะไรกันค่ะ แล้วข่าวที่คุณติ๊กประกาศเป็นเกย์ละค่ะ ที่ว่าคบกับคุณแอ้นะค่ะ “นักข่าวถามผม ผมก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดี

“ขอโทษนะค่ะ พี่เอขอตอบแทนน้องติ๊กแล้วกันนะค่ะ คือว่าพอดีน้องติ๊กกำลังจะได้เป็นพระเอกหนังเรื่องใหม่เรื่องนี้ น้องติ๊กรับบทเป็นเกย์นะค่ะ คุณแอ้นี้เขาเป็นเพื่อนสนิทใช่ไหมค่ะน้องติ๊ก เพื่อจะได้กระฉากเรทติ้งหนังใหม่นะค่ะ” พี่เข้ามาแก้ข่าวให้ผม ผมพยักหน้ากับนักข่าว

“แล้วคนนี้ เป็นแฟนหรือเปล่าค่ะ” นักข่าวมุ่งประเด็นมาที่เดี่ยวทันที

“ผมกับเดี่ยวเป็นเพื่อนกัน เพื่อนในกลุ่มนะครับ แต่บังเอิญวันนี้ดารชายตัวจริงของผมเขาเบี้ยวงานนะครับ ไม่รับผิดชอบในหน้าที่ของตัวเอง เดี่ยวเลยมาทำหน้าที่แทน “ผมบอกนักข่าวเดี่ยวมองหน้าผมแถมผมยังแอบเหน็บดาราที่จู่ๆ ก็เบี้ยวไม่มางานผมรู้ว่าเขากลัวถูกมองว่าเป็นเกย์เพราะว่าผมกับแอ้ให้เขาออกไปแบบนั้น นั้นคือผมประกาศเรียบร้อยแล้ว

“แล้วคิดว่าจะเข้าวงการเลยไหมค่ะ ดูหน้าตาหล่อขนาดนี้ น่าจะมีแมวมองมาติดต่อแล้วแหละค่ะ” รักข่าวถามเดี่ยว

“ผมยังไม่แพลนอะไรตอนนี้นะครับ ตอนนี้กำลังจะบินไปเรียนต่อเมืองนอกด้วย” เดี่ยวให้ข่าวเดี่ยวมองหน้าผม ผมไม่เคยถามเรื่องนี้มก่อนเลยนะ เซอไพรส์ผมมาก

“งั้นผมขอตัวนะครับ ผมต้องไปเปลี่ยนชุดกันแล้วนะครับพี่ๆ ขอบคุณนะครับ” ผมบอกพี่ๆนักข่าว ผมรีบเดินเข้าห้องเพื่อเปลี่ยนชุด งานวันนี้จบลงด้วยดี จบลงทุกอย่าง

“ไม่เห็นเคยบอกเลยว่าจะไปเรียนเมืองนอก” ผมถามเดี่ยว

“กะว่าจะเซอไพรส์ ...แต่ดันได้เซอไพรส์อย่างอื่นซะก่อน “เดี่ยวบอกผม เดี่ยวเดินเข้ามายืนประจันหน้ากับผม

“มรึงไม่เกลียดกรูเหรอเดี่ยว” ผมถามเดี่ยว   

“ตอนแรกยอมรับเลย คนอะไรใจร้ายชะมัด..แต่นี้ชอบคนใจร้าย คนประเภทนี้เรื่องบนเตียงแรงเดี่ยวชอบ” เดี่ยวพูดมันพูดซะตรงเชียว


“รีบเปลี่ยนชุดได้แล้ว “ผมรีบเปลี่ยนเรื่องทันที  “ไปหาอะไรดื่มกันไหมในบาร์” เดี่ยวถามผม ผมพยักหน้าวันนี้พ่อผมอนุญาติให้เปิดผับเล็กแต่ไม่เน่นเครื่องดื่มมากให้พวกนักฟุตบอล ไม่มีความรุนแรงเกิดขึ้นแน่นอนจะมีแต่พวกผมและมีดนตรีเล่นกันสนุกๆด้วย ผมเปลี่ยนชุดผมเดินออกมาพร้อมเดี่ยว

“พี่เดียวค่ะ หนูก็หาพี่เดี่ยวว่าไปไหน ที่ไหนได้ไปยืนอยู่บนเวทีนี้เองอะ หล่อที่สุดอะค่ะ” ผู้หญิงที่ตามติดมันตั้งแต่ที่สนามฟุตบอลแล้ว ผมหันมามองเดี่ยวว่ามันกินอะไรจะชะนีหรือว่าไง

“พวกพี่โซ่วเขาเข้าไปในผับแล้ว เราไปแดนซ์กันนะค่ะ และวันนี้หนูบอกพ่อกับแม่ว่า ไปค้างบ้านเพื่อนพ่อกับแม่โอเค “ผมพยักหน้าแรงได้อีก โกหกพ่อแม่มานอนกับผู้ชาย ไอ้เดี่ยวมันก็ยิ้มๆและมันก็แกะมือเธอออก ดูน้องเขาจะมองเดี่ยวงงๆ นะ

“งั้นน้องก็ไปหาเพื่อนดีกว่าค่ะ นี้มันดึกเล็กน้อยแล้ว เดี๋ยวเพื่อนกลับจะหาไม่เจอนะค่ะ”เดี่ยวบอกน้องเขานี้มันโง่หรือว่าไงไอ้ดำ

“น้องเขาหมายถึงจะค้างกับมรึงนะ” ผมบอกไอ้เดี่ยว น้องเขายืนบิดไปมา

“ถูกต้องค่ะ” น้องเขาพูดแรงได้!

“จะมาค้างกับพี่ได้ยังไงครับน้อง “เดี่ยวมันถามน้องเขา  “ก็เราเป็นแฟนกันแล้วนี้ค่ะ” น้องเขาพูดผมเลยว่าจะไปก่อนดีกว่า

“หมับ”เดี่ยวหันมาจับมือผม น้องเขาก็มองผมกับเดี่ยวสลับกันไปมา พร้อมกับชี้นิ้ว อ้าปากค้าง

“พี่ยังไม่ได้บอกเลยนะครับว่าพี่เป็นแฟนน้อง พี่ไม่ได้จีบน้องนะครับ น้องเข้ามาคุยพี่ก็คุยปกติ พี่มีแฟนแล้วครับ คนนี้ครับแฟนพี่” เดี่ยวบอกน้องเขา มันบอกว่าผมเป็นแฟนมัน

“พี่มีแฟนเป็นผู้ชาย...กรี้ด” น้องเขากรี้ดปรี้ดแตกทันที

“ไอ้พี่เดี่ยวบ้า ยี้ ไม่น่าไปจับ...ของแกเลย..อี้สกปรก  ไอ้บ้า” น้องเขาด่าไอ้เดี่ยวใหญ่เลยแน่ละก็ตอนที่ผมเห็นเขานั่งคุยน้องเขาเอามือจับเดี่ยวน้อยในกางเกงใหญ่เลย

“อ้าว..ไม่ได้บอกให้จับนี้จับเองอะ ด่ากรูอีก” ไอ้เดี่ยว ผมก็มองไปทางอื่น

“ไปดรี้งกันดีกว่าที่รัก” เดี่ยวบอกผม ผมเดินเข้ามในผับส่วนตัวพวกไอ้โซ่วมันกำลังเมามันกับเพลง ผมเข้าไปนั่ง ไอ้ภาคินมันดรี้งหนักเชียวและนาวินอีกคน

“อกหักรักคุด ..เป็นแถว “ ไอ้มาร์คมันแซวเพื่อนมัน ผมเดินไปสั่งเครื่องดื่มมาประเดิมกับเดี่ยวมัน ผมกระดกรวดเดียวเลย

“ใจเย็นที่รัก” เดี่ยวกระซิบกับผม  “ เดี่ยว ขอเมโมรีคืนกรูทำลายมันเอง” ผมหันถามเดี่ยว

“เดี่ยวว่าให้ไอ้ดิวมันทำเองดีกว่า เดี่ยวจะไปให้มันมันจะได้รู้ความจริง “เดี่ยวบอกผม

“มันจะโคตรเกลียดกรูเลยดิวะเดี่ยว” ผมถามไอ้เดี่ยว  “ไม่หรอก เชื่อเดี่ยวนะ”เดี่ยวบอกผม เดี่ยวมันโอบเอวผมพร้อมกับยืนหน้ามาหาผม ปากมันเพยอมาแล้วว่าต้องการอะไร ผมก็ประกบปากมันผมสองคนดูดดื่มความหวานเหล้าที่เพิ่งดื่มเข้าไปด้วย ตอนนี้เพลงบนเวทีก็มัน ผมสองคนก็ร้อนแรงพอกัน

“ขึ้นห้องไหม..ไม่ไหวแล้ว ..ตั้งแต่น้องอะไรนั้นแหละ จับอยู่นั้นแหละ สงสัยของเขาจะดีจริง” เดี่ยวบอกผม

“ต้องลอง”ผมกระซิบ ผมเดินออกจากผับขึ้นห้องพักผมดีกว่า ผมเห็นบอยกำลังจะเช๊คเอาท์

“ติ๊ก พวกกรูจะไปธุระกันวะ มรึงจะตามไปไหม เพราะว่ากรูไปใกล้ๆกับที่พายอยู่ “ แจ็คบอกผม ผมพยักหน้า

“ตามไปวะ พรุ่งนี้กรูมีงานเคลียร์ให้จบและตามไป “ผมบอกไอ้แจ็ค

“เดี่ยวไปด้วยกันไหม” ไอ้หลุยส์มันถาม

“ไม่ได้ว่ะ แม่กรูเขาต้องไปโรงพยาบาลไปฟังผลนะว่า..เป็นเนื้อร้ายไหมกรูขออยู่ใกล้ๆแม่ก่อนวะ” เดี่ยวบอกผม ผมยังไม่ได้ไปเยี่ยมแม่ของเดี่ยวเลย

“เออๆ ดีวะ กรูส่งกระเช้าของเยี่ยมไปแล้ว ที่บ้านแม่มรึงอะ “ไอ้หลุยส์บอก ผมเดินกลับขั้นห้อง

“เดี่ยวกรูยังไม่ได้ไปเยี่ยมท่านเลยวะ” ผมบอกเดี่ยว

“แม่ก็ถามอยู่ว่าลูกสะใภ้ทำไมไม่มาเยี่ยมเลยนะ” เดี่ยวพูดผมหันมามอง

“แม่รู้ว่าเดี่ยวชอบใคร แต่แม่ยังไม่เคยเห็นเท่านั้นเอง แม่อยากเจอมากเลยนะ แต่เดี่ยวบอกว่าแม่ต้องทำใจหน่อยนะ เพราะว่าลูกสะใภ้แม่หัวดื้อ แรงได้อีก แม่บอกชอบ” ผมอยากจะด่าตรงที่มันว่าผมนี้แหละ ผมเดินเข้าไปในห้องนอน พอปิดประตูลงแค่นั้นไฟราคะก็พุดขึ้นมาทันที ผมสองคนกระโจนเข้าหากันราวกับว่าอดยากมานาน

“อืมม ..เดี่ยว..ซี้ด ...โอ้วว ..อืมมม ..อืมม” ผมควรครางกับลีลาที่เดี่ยวจัดให้ผม ผมนอนดิ้นไปมาอยู่บนที่นอน ผมยอมรับว่ามันสุดยอดมากจริงๆ

“อัดคลิปบ้างได้ไหม อยากไปโชว์ว่าใครจะเจ๋งกว่ากัน” เดี่ยวพูดผมกระดกหัวมองเดี่ยวมันเอากล่องวิดิโอมาว่างไว้บนหัวเตียง พร้อมกับบันทึกลีลารักของผม
 “โอ้วว ...เมียจร๊าเมีย ...เมียเดี่ยวสุดยอดเลยจร๊า เขาเรียกหมอนทอง ชะนีนี้เลิกกินไปได้เลย อู้ยย” ไอ้เดี่ยว

“มรึงลองกลับไปกินชะนีอีกซิ กรูจะตัดและโยนให้เป็ดมันกินซะ” เดี่ยวรีบหนีบของตัวเองทันที่ ผมก็จัดการกินสโมคกี้ไบท์ต่ออย่าเอร็ดอร่อย เขาเรียกฟุตลองของจริงด้วย มันยาวได้ใจจริงๆ

เเดี่ยวลีลารักที่ร้อนแรงใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงผมคิดว่าไอ้เดี่ยวคงเรียบร้อยไม่รู้กี่รอบๆแล้ว มันนี้หื่นดีจริงๆ ผมนั่งกดดูนั้นดูนี้ ไอ้เดี่ยวมันออกไปคุยโทรศัพท์กับแม่มัน มีสายเข้าทางสไกป์มาหาผม พายนั้นเอง

“พาย”ผมกดรับสายวิดิโอคอล

“ติ๊ก กรูดีใจนะที่มรึงหยุดมันทัน” พายบอกผม “กรูไม่รู้ว่าทันไหม ไอ้ดิวมันคบปูไปแล้ว”ผมบอกพาย

“เอานะกรูว่ามันสองคนต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิมแต่มรึงอย่าทำอีกนะ ติ๊ก” พายบอกผม

“แจ็คมันบอกว่าจะพาธุระที่ใกล้ที่กรูเรียนนี้ หิมะกำลังตกเลยติ๊ก มรึงมาหากรูนะ ไปแรดกัน” ผมยิ้มอกมา

“นี้มรึงไม่ทิ้งนิสัยเดิมเลยนะ ชวนกรูไปแรดอีกแล้ว”ผมบอกพาย ผมโคตรคิดถึงมันเลย

“ไม่มีใครแรดกับกรูได้เท่ามรึงจริงๆวะติ๊ก “นี้มันชมผมเหรอเนี๊ยะ

“เออ กรูไป รอไปถ่ายโฆษณาอีกตัวกรูบินไปเลย โอเคปะ”ผมบอกติ๊ก

“ที่รักแม่ผัวอยากเจอ...” ไอ้เดี่ยวมันเปิดประตูเข้ามาก็เรียกผมเลยแถมมันยังนุ่งแค่ผ้าขนหนูไม่รู้จักใส่เสื้อผ้า พายก็คงรู้แล้วแหละว่ามันคืออะไร

“อัลไรนะ” พายมันแซวผมทันท  “เออ กรูไม่ปิด “ผมบอก เดี่ยวมันนั่งลง มันทักทายพาย

“นานยัง” พายถามผมกับเดี่ยว  “ หลายยกแล้วแหละ” ไอ้เดี่ยวผมหันไป เอาหมอนตีมันเลย

“แรงวะ เดี่ยวทำพายเฮิรทนะ “ พาย   “พายอะน่ารักแต่ แต่เดี่ยวชอลแบบนี้ร้อนแรง..ถึงใจ”ไอ้เดี่ยว

“ติ๊ก กรูดีใจด้วยนะ เดี่ยวมันรักมรึงจริงๆนะ อย่าทำมันเสียใจละ “พาย

“อีพายมรึงต้องบอกมัน..วันนี้มันเกือบกินชะนีแล้ว”ผมพูด เดี่ยวสะบัดหน้ามามอง

“ก็คนมันหล่อชะนีเลยอยากงาบกล้วยเขาไปกินอะพาย “ ไอ้เดี่ยว

“แหวะ ...”พายมันแลปลิ้นพายมันทำอะไรมันก็น่ารัก

“พายแค่นี้น่ะ ..พรุ่งนี้กรูใกล้จะบินไป กรูโทรหามรึงว่ะ กรูต้องจองตั๋วเครื่องบินก่อนวะ กรูรักมรึงนะ คิดถึงมรึงมากเลยพาย “ผมบอกพาย

“กรูเหมือนกัน อยู่แบบไม่มีมรึงชีวิตโคตรจืดชึ้ดเลยสาด” พาย ไอ้เดี่ยวมันหันมามองผม

“เรื่องปกติของมัน”ผมบอกไอ้เดี่ยว เห็นมันเป็นเด็กเนิ้ดแต่มันเปรี้ยวได้ใจทีเดียวพายนะ ตัวเล็กแต่แรง

“เออ สวีทกันต่อแล้วกัน ...เดี่ยวมาด้วยไหม เดี๋ยวพายจะพาไปกินตับ” ไอ้เดี่ยวมันสะดุ้งทันทีเลย

“เดี่ยวติดธุระนะพาย..เกรงใจกลัวพายจะพาไปกินตับ” ไอ้เดี่ยว

“บายวะพาย กู้ดไนท์”ผมบอกพายและพายมันก็ตัดสายสไกป์ไป ผมหันมามองเดี่ยว

“ไม่ไปใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยวะเดี่ยว”ผมบอกเดี่ยว

“เดี๋ยวก็ถอดอีกเชื่อดิ” เดี่ยวพูด ผมเอาหมอนปาใส่ไอ้หน้าด้าน เดี่ยวนอนลงข้างๆผม

“เดี่ยวรักคนนี้จริงๆนะ เดี่ยวถึงได้ตัดสินใจไปเรียนเมืองนอก ที่จริงตั้งใจจะเรียนทหาร อยากเป็นเหมือนพ่อแต่แม่ซิ ขอไว้ยิ่งตอนแม่จะเข้าห้องผ่าตัดแม่บอกว่า แม่ไม่อยากให้เดี่ยวเป็นทหาร ได้ไหม แม่ขอเดี่ยวเหมือนแม่กลัวว่าจะไม่ได้ตื่นมาอีก “เดี่ยวบอกผม ผมนี้ใจหายแม่มันป่วยหนักเลยเหรอ

“เดี่ยวทำไมไม่บอกกรูละว่าแม่มรึงไม่สบายหนักเข้าโรงพยาบาล..และที่ขับรถไปทุกวันนี้ไปเฝ้าแม่เหรอ” ผมถามเดี่ยว

“อืมม แล้วคิดว่าไปไหนละ” เดี่ยวถามผม

“คิดว่าไปกับน้องขนมตาลอะไรนั้น”ผมพูดและทำหน้างอเลยนะ ใช่พากันไปกินข้าวเที่ยง แถมยังไปส่งเขาที่บ้านอีก ไปอีอ้อที่ไหนกันมอีก

“ตุ๊บ ๆๆๆ”ผมหยิบหมอนมารัวทุบไอ้เดี่ยวเลยเขาเรียกว่าโกรธไหลย้อน  “โอ้ยย โอ้ยย ติ๊ก ตีเขาทำไม “เดี่ยวมันก็หลบนะแต่ไม่พ้นหรอก

“ก็..”ผมจะพูดว่าผมหึงนะซิ

“หึงเขาเหรอ เขาไม่ได้มีอะไรกับน้องขนมตาลนะ เขาแค่ควงให้ตัวเองเห็นจะได้หึงเขาบ้างอะไรบ้าง” เดี่ยวบอกผม

“อย่าให้เจออีกนะ กลับไปเคลียร์เรื่องน้องเขาด้วย “ผมชี้หน้าบอกเดี่ยว

“ดุเหมือนกันนะเนี๊ยะ “ไอ้เดี่ยว ผมมองว่าไง  “เขาเคลียร์จบไปแล้วน้องขนมตาลอะไรนั้นนะ เหลือแต่” เดี่ยวพูดผมสะบัดมามองอีกเหลือแต่เรื่องอะไรอีก

“คนนี้แหละ ยังไม่ค่อยเคลียร์ขอเคลียร์อีกสักยกสองยกนะ อืมม” เดี่ยวมันหื่นได้ดีจริงๆ แต่ผมก็แรงพอกัน ขอมาจัดให้

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันเดี่ยวVSติ๊ก นายเอกนอกจอของเดี่ยว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 27-09-2015 12:22:07

 :กอด1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวทำไปเพราะสับสนหรือเพราะว่าใจเราเองกันแน่
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 27-09-2015 14:12:58

แอ้ VS ลูก หลังจากที่ผมขับรถอย่างเร็ว เร็วจริงๆเหยียบเกิน120 ตลอดเลยเพราะว่าพี่โอ๊คบอกว่าพี่อ้นบอกมาอีกทีว่าลูกผมร้องไห้หาผมใหญ่เลยแถมตอนนี้มาริโอ้รู้เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างผมและดิวแล้วด้วย เหมือนว่ามาริโอ้จะรับไม่ได้ ผมรู้ว่าผมควรจะพูดกับลูกๆเอง ผมขับมาจนถึงบ้านพ่อภา ผมรีบลงจากรถ ผมเห็นไฟที่ห้องนอนลูกๆผมยังเปิดอยู่เลย

“แอ้” พี่หมอด้าอยู่ชั้นล่างของบ้านผมเข้ามาเจอพอดีและพี่แดนด้วย

“แอ้ มาแล้วเหรอพี่นึกว่าเราจะไม่มาซะอีก หลานๆพี่ร้องไห้งอแงใหญ่เลย”พี่แดนบอกผม ผมพยักหน้า

“พี่เอาน้ำให้หลานนะแอ้ แดนพี่ขึ้นไปก่อนนะ “ พี่ด้าบอกผม พี่ด้ารีบขึ้นบ้านตามผมทันทีผมรู้ว่าทำไม ผมรู้ว่าพี่แดนรักพี่ด้าเกินพี่ชาย แต่พี่ด้าซิไม่กล้าที่จะปฏิเสธน้อง ผมก็เห็นใจพี่ด้านะ

“ดีนะที่แอ้มาถึงพอดีนะ “ พี่ด้าบอกผม ผมพยักหน้า ผมเปิดประตูห้องเข้าไป แต่ละคนร้องไห้งอแงกันใหญ่เลยโดยเฉพาะมาริโอ้ และไอซ์ ไอซ์นะนิ้วเขาที่ครอบนิ้วอยู่ ผมตรงเข้าไปลูกๆ พี่ดิมมองผม

“พ่อแอ้ฮือๆ โอ้ไม่อยู่กับพ่อดิวแล้ว ฮือๆ โอ้จะไปอยู่กับพ่อแอ้ ฮือๆ” มาริโอ้พูดผมกอดมาริโอ้ พี่ดิมมองผมและเดินออกคงรู้ว่าเวลานี้ผมเท่านั้นที่จะปลอบเขาได้

“ดิวเขาเข้ากับลูกไjได้เลยตอนนี้ พูดง่ายๆว่าเด็กๆรับเรื่องนี้ไม่ได้เลยแอ้ พี่เลยบอกให้ดิวกับปูไปนอนแล้วแหละ”พี่หมอด้าพูด ผมมองลูกๆผม

“ที่ผ่านมาผมกับดิวปลูกฝังลูกผิดไปจริงๆ พี่ด้า ผมควรให้เข้ารับูรู้แค่ผมกับดิวเป็น...เพื่อนกัน “ผมพูดผมเอามือลูปหัวมาริโอ้ดูจะเสียใจมากที่สุดเพราะว่ามาริโอ้นี่เข้าค้อนข้างจะเซนซิทิฟสูงกว่าคนอื่นๆ

“เขามากับปู”ผมถามพี่ด้า  พี่ด้าพยักหน้า พี่ๆออกไปจากห้องเหลือแค่ผมกับลูกๆแฝด ไอกอดผมแม้ว่าจะไม่ร้องไห้งอแงแต่ผมรับรู้ได้ว่าเสียใจหนักเหมือนกัน

“พ่อแอ้น้องไอซ์ไม่ชอบเลยฮือๆ น้องไอซ์กลัวพ่อดิวจะไม่รักพ่อแอ้อีก น้องไอซ์ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลย ” น้องไอซ์ ผมดูที่นิ้วน้องไอซ์ เห็นแล้วสงสารลูกที่สุด นี่คงเจ็บน่าดู

“ไอ ไอซ์ และโอ้ พ่อยังอยู่ไม่ได้ไปไหน ยังอยู่กับลูก “ผมบอกลูกๆ ผม

“แต่พ่อดิวบอกว่าพ่อเขามีพ่อใหม่ โอ้ไม่เอา โอ้เกลียดอาปู” มาริโอ้ ผมหันไปมองมาริโอ้ ปาดน้ำที่เปียกแก้มให้โอ้

“มาริโอ้  พ่อดิวกับพ่อแอ้ก็ยังเป็นพ่อของลูกนะ ส่วนอาปูก็เข้ามาช่วยดูลูกลิงของพ่อ โอ้อาปูเขาน่ารักมากนะ โอ้ไม่ควรจะเกลียดอาปูนะ” ผมบอกมาริโอ้

“แต่เขาแย้งพ่อดิวไปจากพ่อแอ้” มาริโอ้บอกผม ผมก็มองรู้ได้ยังไง

“ไม่มีใครแย่งใครไปได้โอ้” ผมบอกมาริโอ้

“แต่เพื่อนของโอ้ก็บอกว่าเมียน้อย.... เหมือนพ่อดิวเลยใช่หรือเปล่า “ มาริโอ้ถามผม ผมยิ้มในความใสซื่อของมาริโอ้ ผมว่ามาริโอ้ยังไม่เข้าใจที่เขาพูดหรอก

“และเขาก็แย้งพ่อของเพื่อนโอ้ไปจากแม่ของเพื่อนโอ้และพ่อเขาก็รักเขาน้อยลง ไม่ซื้อของเล่นให้ ไม่พาไปเที่ยวและก็ไม่กลับบ้านแม่เขาเสียใจมากๆเขาบอกโอ้ พ่อแอ้ร้องไห้อะเปล่า “มาริโอ้พูดผมมองโอ้ ผมส่ายหัวแม้มันจะไม่เป็นความจริงก็ตามผมยอมรับว่าผมร้องไห้เสียแต่ต้องร้องโดยไม่ให้ใครเห็น

“ไม่จริงหรอกโอ้ พ่อดิวยังคงรักเราสามเหมือนเดิม เชื่อพ่อนะ และโอ้นะเป็นเด็กที่น่ารักที่สุดโอ้ โอ้จะไม่ทำตัวที่ไม่น่ารักใช่ไหมครับโอ้ ...บอกพ่อซิ” ผมถามมาริโอ้

“แต่ว่า”มาริโอ้

“ทำเพื่อพ่อแอ้นะ มาริโอ้ พ่อยังอยู่แต่พ่อดิวแค่หาคนที่มาช่วยดูแลเรา ส่วนพ่อก็ต้องไปต่อและพ่อจะกลับมาหาลูกๆพ่อ เพราะว่าหัวใจของพ่ออยู่ที่นี้”ผมบอกลูกๆผม

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูห้อง พี่หมอด้านะ เขาเปิดประตูเข้ามาพร้อมมีน ที่งัวเงียตื่นมา

“มีนเขาตื่นมาถามหลายรอบมากว่าแอ้มาหรือยัง “ พี่ด้าบอกผม ผมพยักหน้า พี่ด้าพาน้องมีนมาหาผม น้องมีนกอดผม

“พ่อแอ้ มีนคิดถึงพ่อแอ้”น้องมีน พี่ด้าที่ยืนมอง พี่ด้าถอนหายใจ

“พี่ดิมเสียใจมากเลยนะที่ดิวตัดสินแบบนั้น พี่ดิมไม่กล้ามาดูเลยเนี๊ยะ “ พี่ด้าบอกผม ผมพยักหน้า ผมต้องอธิบายพี่ๆของดิวอีกทีหนึ่งแต่ผมจะไม่อธิบายให้ดิวรู้ เขาจะรู้เมื่อผมไปแล้ว ดิวต้องเรียนที่นี้อยู่กับลูกๆที่นี้ มันเป็นช่วงที่สำคัญมาก

“แอ้ ดูหน้าเราซิ ไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย พักบ้างไหมแอ้” พี่ด้าเดินมานั่งข้างๆผมพี่ด้าถามผม ผมพยักหน้าว่าผมโอเค ผมน้องกอดปลอบใจลูกๆอยู่พักใหญ่ๆตอนนี้ก็ดึกมากแล้วแต่ละคนก็ง่วงแล้วแต่ฝืนไม่ยอมนอนโดยเฉพาะมาริโอ้กลัวผมจะหนีไป ผมส่งน้องมีนให้พี่หมอด้าเอาไปนอนก่อนเพราะว่ากำลังจะหลับอีกรอบแล้ว ผมหอมแก้มน้องมีนก่อนไป

“เอาละเด็กๆ นอนกัไนด้แล้วมาลูก พ่อกล่อมนอนกันนะ”ผมบอกแฝดสามคนของผม วันนี้เลยต้องนอนเตียงเดียวกันหมดเลย

“พ่อแอ้อยู่นะ พ่อแอ้อย่าไปนะ ถ้าพ่อไปเอาโอ้ไปด้วยนะนะ โอ้จะไปกับพ่อ ไปไหนก็ได้แต่โอ้จะไป นะพ่อแอ้” มาริโอ้บอกผม

“พ่อไม่ได้ไปไหนโอ้ พ่อยู่นี้ นอนซะลูกดึกแล้ว ฟ๊อด” ผมพูดผมหอมแก้มมาริโอ้ ผมกล่อมลูกๆอยู่สักพักใหญ่ผมเห็นลูกๆเป็ยแบบนี้ผมยิ่งเสียใจน้ำตาผมไหลหลังจากที่ลูกๆหลับกันหมดแล้ว ผมไม่อยากให้ลูกเห็นผมร้องไห้ผมรู้สึกเพลียมากตั้งแต่ขับรถมาแล้ว ผมฝืนขับมาตลอดทั้งทีผมรู้สึกปวดท้อง ผมจัดการพาทั้งสามคนแยกไปนอนคนละเตียงกัน ตอนผมอุ้มลูกผมรู้สึกปวดท้องน้อยมากจริงๆ ผมจัดการปิดเครื่องปิดปรับอากาศเพราะอุณหภูมิในห้องเย็นดีอยู่แล้ว ผมเปิดประตูออกมา ผมคงจะกลับบ้าน ผมเจอดิวที่ยืนอยู่หน้าห้องนอน

“ลูกหลับแล้วเหรอ” ดิวถามผม ผมพยักหน้าว่าหลับแล้ว

“คิดว่าจะไม่ได้มาซะอีก ไม่คิดว่าติ๊กมันจะยอมให้มาซะอีก “ดิวถามผม

“ติ๊กมันก็มีเหตุผลของมันนะดิว คนเราทุกคนล้วนมีเหตุผลแต่บางเหตุก็อาจจะทำให้ใครหลายคนมองและไม่เข้าใจว่าทำไปเพื่ออะไร “ผมบอกดิวผมจะเดินออก

“หมับ” ดิวจับแขนผม

“จะไปไหน” ดิวถามผม  “จะกลับบ้านซิ” ผมบอกดิว

“เที่ยงคืนแล้วนอนนี้แหละนอนห้องพี่โดมซิ “ดิวบอกผมแต่

“อย่าดื้อ นอนห้องพี่โดมเดี่ยวจะเอาเสื้อผ้าเข้าไปให้ “ดิวบอกผม ดิวดันไปที่หน้าห้องนอนพี่โดม 

“อาบน้ำซะจะได้นอนพัก อย่าดื้อลงไปละ “ดิวบอกผม ผมก็คงต้องนอนที่นี้แหละผมเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ ห้องนอนพี่โดม พี่อาบน้ำแต่ลืมไปห้องน้ำพี่โดมนิไม่ใช้ห้องน้ำดิว มันจะมีผ้าเช็ดตัวได้ยังไง

“ก๊อกๆ “เสียงเคาะประตูห้องน้ำ  “ผ้าเช็ดตัวแอ้ ในนั้นมันไม่มีไม่ใช่เหรอ” ดิวตะโกนบอกผม ผมก็หยิบเสื้อผมมาพอปิดได้บ้างในสวนสงวน ผมเปิดประตูแง้มๆ ดิวยืนผ้าเช็ดตัวส่งมาให้ผม ผมรีบดึงแต่ดิวมันไม่ปล่อย ทำให้ประตูเปิดกว้างขึ้น

“ก็เคยเห็นแล้ว เห็นมาหมดแล้ว” ดิวพูด ผมดึงผ้ามาจากดิวรีบปิดพันกายทันที เคยเห็นแล้วจำเป็นต้องเห็นอีกหรือไงผมคิดในใจผมเดินออกมาเสื้อผ้าถูกวางลงบนเตียงดิวเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้ผมแล้ว ดิวรู้ว่าผมแพ้ฝุ่นผมจัดการแต่งตัวให้เรียบร้อย

“มายังไง” ดิวหันมาถามผม ดิวกำลังเปลี่ยนปลอกหมอนให้ผม

“ขับรถมา พ่อซื้อรถให้ แต่ไม่ได้ไปเอา เพิ่งเอามานี้แหละ “ผมบอกดิว

“ก็ดีนะ มีรถขับเองคงไม่มีใครตามรับตามส่ง”ดิวพูดคงหมายถคงภาคิน ผมบอกภาคินไปแล้ววันที่เขามาส่งผม ภาคินมันบอกผมว่ามันชอบผม แต่ผมบอกไปว่าอย่าชอบผมเลย ผมไม่เคยคิดอะไรกับภาคินนอกจากเพื่อน ไอ้นาวินก็บอกผมอีกผมก็พูดที่พูดกับภาคิน ผมรู้ว่าสถานการณ์ของผมและดิวมันกำลังแย่ผมเลยไม่อยากทำให้มันแย่ไปกว่านี้

“จะใส่กลับพรุ่งนี้ไหมจะไปใส่เครื่องซักผ้าให้ “ดิวถามผมถึงชุดที่ผมใส่มาดิวรวบชุดผมไว้แล้วจะเอาลงไป

“แป๊ก” ผมลืมไปว่าแผงยาแก้ปวดที่พ่อภาให้ผมไว้อยู่ในกระเป๋า

“แอ้เป็นอะไรทำไมกินยานี้ละ” ดิวถามผม แน่นอนดิวต้องรู้ว่ายาตัวนี้ค้อนข้างแรงแสดงว่าปวดมากถึงได้ใช้ยาตัวนี้

“ก็ปวดหัวธรรมดา “ผมพูดและหยิบคืนมาดิวมองผม

“ปวดท้องอีกหรือเปล่าแอ้” ดิวนั่งลงข้างๆผม

“ไม่หรอก ไม่ปวด “ผมบอกดิวว่าผมไม่ปวดจริงๆ ผมปวดแหละแต่ผมจะดูแลตัวเองผมจะคุยกับพ่อภาพรุ่งนี้ ตอนนี้ดิวเขามีคนใหม่แล้วถ้าผมอ่อนแอให้เขาต้องมาดูแลมันจะยิ่งทำให้คนใหม่รู้สึกไม่ดี

“จะนอนแล้วเริ่มง่วงแล้วแหละ ไปดูปูเถอะทิ้งมาแบบนี้ปูเขาจะว่าเอานะดิว” ผมบอกดิว ดิวมองผมเหมือนมีบางอย่างที่อยากจะพูดผมก็เช่นกัน ผมไม่เคยโกรธเขาเลย อยากขอบคุณที่ผ่านมาดิวทำหน้าที่คนรักที่ดีที่สุดของผม แต่ผมคงมีบุญได้แค่นี้จริงๆ ดิวยังมองผม  ผมก็มองเขานั้นแหละ ผมกลืนน้ำลายลงคอเพราะว่าสายตาเขามันทำผมอ่อนแอ

“หมับ” ดิวขยับเข้ามาหาผมกระทันหันโดยไม่ทันได้ตั้งตัวพร้อมประกบปากจูบผม ดิวทั้งจูบทั้งไซ้

“ดิว ...อย่า..อืมม..ดิว..อืมม”ผมร้องห้ามและครางปนกันไป ผมรู้ตัวอีกทีก็ตอนนี้ถูกดันให้นอนลงบนเตียงดิวขึ้นมาค่อมผมไว้ มือดิวที่ลูบไล้ที่ท้องน้อยผม ผมบอกว่าอย่าแต่กายผมไม่ยอมฟังเลยมันตอบสนอมดิวตลอดเลย ดิวหยุดและมองผมที่นอนหายใจหอบเหนื่อยและดิวก็ถอดเสื้อเขาออกเหวียงลงไปข้างเตียง พร้อมกับก้มลงมาถลกชายเสื้อผมขึ้นและถอดมันอกไปจากทางหัว คงไม่ต้องบอกน่ะว่าจะเกิดอะไรขึ้น

“โอ้ว ..อืมม..โอ๊วะ ๆๆ “ผมครางตลอดเลยกัดฟันสุดแล้วเนี๊ยะไม่ให้ดังออกมาเพราะว่าถ้าใครมาเห็นจะคิดยังไง ผมเป็นคนรักเก่าแถมคนรักใหม่ก็อยู่ในบ้านแต่เขายังมามีความสัมพันธ์สวาทกับผมอีก

“ดิว..เบาๆ แอ้เจ็บ”ผมรู้สึกเจ็บที่ท้องน้อย ผมดันดิวไว้ตลอดเลยไม่ให้เขากระแทกผมแรงมาก

“เจ็บเหรอแอ้” ดิวถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่ ดิวหยุดและเอามือลูปคล้ำที่ท้องน้อย

“มีอะไรหรือเปล่าทำไมแอ้เจ็บละ..ปกติไม่นิ” ดิวถามผม 

“ไม่มีอะไรหรอก ..มรึงแค่ทำเบาๆหน่อยกรูเจ็บ”ผมบอกดิวแค่นั้น

“ไม่ทำแล้ว”ดิวบอกผม ผมก็พยักหน้าแต่เล่นซะกรูค้างเลยนะ ดิวไม่ทำแต่ดิวลดตัวลงไปและผมไม่คิดว่าดิวจะทำให้ผม เพราะว่าผมค้างอยู่

“อืมมม..โอ้วว..” ผมกระเจิงอีกครั้งเอ่นขึ้นลงตามจังหวะที่ดิวทำให้จนถึงสุดยอด ผมนอนหอบเหนื่อยอยู่บนเตียง ผมค่อยๆดันตัวลุกขึ้นนั่ง ผมตรงไปเข้าห้องน้ำชำระร่างกายเล็กน้อยพออกมาดิวก็ออกไปแล้ว เอาเสื้อผ้าผมไปซักให้ผมกำลังเอนตัวลงน้อย ผมยังคิดเลยว่าแล้วที่ผมกับดิวมีอะไรมันหมายความว่าอะไรละ ผมกำลังจะหลับแต่ก็ปวดท้องน้อย

“แอ้” ผมสะดุ้งดิวขึ้นมาหาผม พร้อมกับแก้วน้ำ  “กินยาเลยไหม ปวดไม่ใช่เหรอ” ดิวถามผม ผมพยักหน้าว่าได้ผมลุกขึ้นแกะเม็ดยากินแก้ปวด

“มีอะไรบอกนะ ดิวจะได้บอกพ่อ “ดิวบอกผม

“อืมมไม่มีอะไรหรอก ถ้าไม่ดีขึ้นแอ้บอกพ่อเองก็ได้ดิว ดิวไปดูแลปูเถอะทิ้งเขามานาน “ผมบอกดิว ดิวพยักหน้าดิวลุกขึ้น

“แอ้ลูกเลือกที่จะไม่อยู่กับดิวนะรู้ไหม ลูกเลือกที่จะอยู่กับแอ้ แอ้คุยเรื่องลูกกับติ๊กหรือยัง เขาจะได้ทำใจยอมรับมันได้ ”ดิวหันมาบอกผม ผมพยักหน้าไปอย่างนั้น ติ๊กนะไม่เอาเด็กเลยสักนิดและผมคิดว่าผมกับติ๊กคงไม่มีอะไรกันต่อแล้ว ผมเหลือแค่รอเวลาจะไปอยู่กับลุงหนึ่งแทนพี่แอร์ เท่านั้น
          หลังจากทานยาผมก็หลับไปต่อไป ผมหลับไปได้สักพักจนนาฬิกาผมดังขั้นผมจะออกจากบ้านตีหน้าไปหาน้องเซนก่อนที่ลูกๆแฝดผมจะตื่นมาและคงจะงอแงมากผมกลัวว่าปูเห็นมันจะยิ่งทำให้ปูและดิวมีปัญหา ผมค่อยย่องลงมา ผมได้ยินเสียงทีวีเปิดอยู่ใครกัน ผมกำลังเดินผ่าน ไฟสลัวๆ สลัวทำให้ผมเห็นว่าคนที่นอนอยู่คือดิว ดิวนอนอยู่ชั้นล่างเหรอ แถมไม่มีผ้าห่มด้วยนะ ผมเดินไปอีกห้องหนึ่งเป็นห้องเก็บพวกอุปกรณ์เครื่องนอนผมหยิบผ้าห่มผืนไม่ใหญ่ เอาไปห่มให้ดิว เปิดแอร์ก็เย็นขนาดนี้ ผมปิดแอร์ให้ด้วย

*******************************************************************************************************************************
 ดิว
     หลังจากที่ผมลงมาจากห้องพี่โดมที่แอ้นอนเมื่อคืน ผมไม่ได้เข้าไปนอนในห้องนอนผมหรอก ที่จริงเมื่อคืนผมตั้งใจว่าผมกับปูจะเป็นแฟนกันโดยสมบูรณ์ แต่ลูกผมดันนิ้วส้นผมเลยต้องมาหา พอมาแล้วเห็นลูกร้องไห้เสียใจเรื่องผมกับปู แถมร้องไห้หาแต่แอ้ผมเลยไม่มีอารมณ์ในเรื่องแบบนั้น แต่แอ้เขามาหาลูกๆผมเมื่อคืน ผมก็บังคับให้แอ้นอนที่บ้านผมเที่ยงคืนแล้วแอ้จะขับรถกลับยังไง และระหว่างที่ผมรอจะคุยกับแอ้ ผมก็ไม่รู้ตัวเองเหมอืนกันว่าผมทำไปยังไง ผมมีอะไรกับแอ้เหมือนเช่นที่ผมเคยๆกัน เรียกได้ว่าได้ระบายความเครียดไปได้เยอะเลยผม

“ดิว” ผมสะดุ้งเพราะว่ามีมือมาสะกิดผม พี่ด้านั้นเอง

“ทำไมลงมานอนข้างล่างละดิว” พี่หมอด้าถามผม ผมลุกขึ้น

“แต่พี่ว่าดีนะ ดิวยังไม่ควรทำแบบนั้น พี่ว่าเรื่องของปูดิวพักไว้ก่อนดีกว่า ตอนนี้ก็เป็นเพื่อนหรือจะคบกันแต่ขออย่าเพิ่งให้ถึงขั้นนั้นเลยนะดิว..เพราะว่ามันจะแก้ยากไปกว่าเดิม “พี่หมอด้าบอกผม ผมพยักหน้า

“ปูเขาทำอาหารในห้องครัวนะ ส่วนแอ้คงไปแต่เช้าแล้ว” พี่ด้าบอกผม พี่ด้ากำลังลุกขั้น

“พี่ด้า ขอบคุณนะที่เอาผ้าห่มมาให้ดิว “ผมบอกพี่ด้า

“พี่ไมได้เอามาให้นะ พี่เพิ่งลงมาเห็นเรานอนอยู่นี่แหละ” พี่ด้าบอกผม คงเป็นปูนะ ผมลุกขึ้นเดินเข้าไปหาปูที่วุ่นวายทำอาหารเช้าให้ลูกๆผม แต่ละอย่างลูกๆผมขอบทั้งนั้น

“ดิว ตื่นแล้วหรอ ไปล้างหน้าล้างตาซิ จะได้ทานข้าวเช้ากัน” ปูบอกผม

“ปูของคุณนะที่เอาผ้าห่มไปห่มให้ดิวนะ “ ผมบอกปู

“ผ้าห่มเหรอ? “ ปูทำหน้างง แสดงว่าไม่ใช่ปู  “ ดิวไปนอนที่ไหนละไม่ได้ไปนอนกับลูกเหรอ” ปูถามผม นั้นหมายความว่าปูไม่ได้เอาผ้าห่มมาให้ผม ถ้าอย่างนั้นก็แอ้แล้วแหละ

“ดิว ...นอนดูทีวีข้างล่างจนเพลอหลับไปนะ “ผมบอกปู ปูยิ้มๆให้ผม ผมเดินกลับขึ้นห้องเพื่อที่จะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมเห็นพี่ดิมกำลังจะออกไปลุยงานแน่ๆเลย แต่งชุดทหารครบเช็ตขนาดนี้ แต่พี่ดิมเดินเข้าห้องลูกๆผม ผมได้ยินเสียงร้องไห้แต่เช้าเลย เอาอีกแล้วลูกๆผม

“โอ้จะไปหาพ่อแอ้ โอ้จะอยู่กับพ่อ โอ้จะไม่อยู่กับพ่อดิว พ่อดิวใจร้ายพ่อดิวทำพ่อแอ้ร้องไห้โอ้ไม่ชอบ “มาริโอ้

“ฮือๆ”เสียงน้องไอซ์ร้องไห้ ไออีกคนและน้องมีนด้วย เมื่อวานแค่สามวันนี้สี่เลย

“พ่อไม่อยู่ซะด้วยพ่อไปประชุมแต่เช้าเลย” พี่หมอด้าบอกพี่ดิม ผมหันไปเจอพี่ดรีมมาแต่เช้าเช่นกันพี่ดรีมมองผม แต่ไม่พูดอะไร พี่ดรีมก็คงโกรธผมอีกคน

“เกิดอะไรขึ้นพี่ดิมหลานๆร้องไห้กันอีกแล้ว” พี่ดรีมถามพี่ดิม

“เอาอย่างนี้ลุงพาไปหาปู่ภีมนะ พ่อแอ้เขาอยู่บ้าน ลุงอาร์มบอกดีไหม” พี่ดรีมถามลูกผม

“ไป ไป โอ้ไป นะลุงดรีมนะ นะ ฮือๆ “มาริโอ้และพี่ดรีมก็พาลูกๆผมไปหมดเลย เหลือน้องมีน

“น้องมีนก็อยากไปน้องมีนไปด้วยได้หรือเปล่าลุงดิม”น้องมีนอีกคนผมไม่เหลือแล้วหมดแล้ว ผมได้แต่ยืนมองลูกๆผมไปกันหมดเลย ไปหาแอ้ ไปบ้านโน้นกันหมดเลย

“มรึงต้องทำใจนะดิว ลูกรักแอ้มาก ไม่มีใครบังคับใจใครได้ บางที่ที่ดิวคิดว่ามันดูเหมือนแต่มันแตกต่าง “พี่ดรีมบอกผมก่อนจะอุ้มหลานลงไปจากบ้านผม พี่ดิมมองผม

“ดิว”พี่ดิมกอดผมพี่ดิมรู้ว่าผมเสียใจที่สุดที่เห็นลูกๆเป็นแบบนี้

“พี่จะไปทำงานคงหลายวันกว่าจะกลับ ก็ดีเหมือนกันนะให้ไปอยู่บ้านอาภีมบ้าง อยู่ทีนี้ตอนนี้ด้าเอาไม่อยู่แน่ๆ “พี่ดิมบอกผม

“ตอนแรกผมว่าจะอยู่จนวันแข็งเพราะว่าสนามมีปัญหาอีกสองวันถึงจะถึงวันแข่งแต่ผมคิดว่าผมจะกลับวันนี้และพี่ดิม ลูกไม่ต้องการผมกับปู “ผมบอกพี่ดิม

“มันต้องใช้เวลาแต่นานแค่ไหนพี่ตอบไม่ได้ จริงๆดิว” พี่ดิมบอกผม พี่ด้าพยักหน้าตามพี่ดิมพูด พี่ดิมลงไปจากบ้าน ผมเดินตามลงมา ปูออกมายืนดู

“ลูกๆไปหาแอ้กันนะปูคงมีแค่ปูและดิวที่จะทานอาหารเช้ากัน”ผมบอกปู ปูพยักหน้า ผมเดินกลับขึ้นบ้านอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าผมจะพาปูไปหาแม่เขาและพากันกลับเลยไปนอนที่บ้านพักเลยแล้วกัน แจ็คมันบอกว่ามันจะไปกับบอย บอยว่าจะพาแบงค์และแจ็คไปเที่ยวด้วยกันดูความสัมพันธ์ว่าเป็นยังไงบอยคงอยากจะบอกแจ็คเหมือนกันว่าเขามีแจ็คน้อย แต่บอยบอกผมว่าฤทธิ์แจ็คน้อยเยอะเหมือนแจ็คไม่มีผิดเลย

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิวทำไปเพราะสับสนหรือเพราะว่าใจเราเองกันแน่
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 27-09-2015 19:55:40

 :o12:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVS ปู แอ้VS สรจักรอาการแบบนี้เรียกหมดรักใช่ไหม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 28-09-2015 16:26:04

ดิว VS ปู  แอ้ VS สรจักร อย่างนี้เขาเรียกคนหมดรักหรือว่าหึง
     เมื่อคืนผมดันเพลอไปมีอะไรกับดิวอีก เพราะว่าความอ่อนแอและเพราะว่าผมรู้สึกไม่ค่อยดี ใช่ปกติเวลาที่ผมไม่สบายผมมักจะอ้อนดิวเสมอ แต่เมื่อคืนผมไม่ควรให้ดิวทำแบบนั้นเลยดิวมีคนใหม่แล้ว ดิวควรที่จะหยุดมันได้แล้วแต่เมื่อคืนผมเองที่กลับปล่อยให้มันเลยเถิดไป

“พ่อแอ้ “ น้องมีนเรียกผม ผมหันมามองน้องมีน น้องมีนปืนขึ้นมากอดผม วันนี้ลูกๆมาอยู่กับผมกับพ่อผมกันหมดเลย เขาเสียใจที่ดิวพาปูมาและเด็กก็ดันได้ยินพี่อ้นกับดิวคุยกันเรื่องพาปูมาเป็นแฟนใหม่นั้นหมายถึงพ่อคนใหม่ มาริโอ้ได้ยินก็เลยต่อต้านไม่ยอมรับตรงนี้ นี้ผมทำร้ายลูกทางอ้อมใช่ไหม ลูกๆต่อต้านที่จะไม่ยอมรับใครเลย น้องจากผมและดิว

“พ่อแอ้ พ่อแอ้ไม่รักพ่อดิวแล้วเหรอครับ” น้องมีนกอดผมน้องมีนถามผม

“รักซิครับ” ผมบอกน้องมีน

“แล้วทำไมพ่อดิวพาอาปูมาละพ่อแอ้ คนเราเป็นแฟนกันต้องมีแค่สองคนไม่ใช่เหรอ ทำไมพ่อดิวพาอาปูมาและบอกว่าเป็นแฟนใหม่ละพ่อแอ้” น้องมีนถามผม

“พ่อดิวกับพ่อแอ้นะเป็นเพื่อนกัน  เพื่อนกับแฟนนะมัน...ไม่เหมือนกันลูก”ผมบอกน้องมีน น้องมีนทำหน้างง

“ไว้น้องมีนโตขึ้นน้องมีนจะเข้าใจเองลูก”ผมบอกน้องมีน น้องไอซ์เดินมานั่งกับผมอีกคน มากอดผม ตอนนี้ทังมีนและน้องไอซ์เลย เพราะว่าขี้อ้อนน่ารักแบบนี้ไง ดิวคอยแซวตลอดว่าเหมือนลูกสาวอ้อนแม่เข้าไปทุกวัน เซนก็มานั่งในห้องเดียวกัน เซนเขารู้เรื่องผมกับแอ้แล้วแต่เขายังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่แต่ก็ซึมไปทันที ผมบอกเขาแล้วว่าผมจะดูแลเขาไม่ทิ้งเขาแน่นอน

“พ่อน้องโอ้ตื่นแล้ว” ไอบอกผม มาริโอ้ร้องไห้จนหลับไปเลย ผมลุกขึ้นไปหามาริโอ้ทันที ผมกลัวมาริโอ้จะไม่สบายจังเลยวันนี้ไม่ค่อยกินอะไรเลย มาริโอ้ลุกขึ้นขยี้หูขยี้ตา เห็นผมก็โผ่เข้าหาผม

“โอ้ นั่งลงลูก พ่ออุ้มโอ้ไม่นะวันนี้”ผมบอกโอ้ไม่ให้ทิ้งน้ำหนักหาผมทั้งตัวผมรู้สึกปวดหน่วงๆ ที่ท้องน้อยมากจริงๆ

“พ่อแอ้ไม่สบายเหรอฮึกๆ” มาริโอ้ถามผม เตรียมจะร้องไห้อีกแล้ว

“ใช่คับ งั้นมาริโอ้อย่างอแงนะลูกนะ”ผมบอกมาริโอ้ พ่อผมออกไปธุระพี่หมอด้าก็มาช่วยผมดูแลลูกๆที่บ้าน ส่วนดิวนะเขาพาปูไปหาแม่เขาที่เซเมทารี่ หรือเรียกว่าสุสาน

“ มิ้นหลับปุ๋ยไปแล้วแอ้ “ พี่หมอด้าบอกผม มาริโอ้กอดผมไม่ยอมปล่อยเลยแถมเริ่มกลับมาดูดนิ้วอีกแล้ว นั่งเอาดูดนิ้วโป้งอีกแล้ว

“มาริโอ้ หนูจะกินอะไรไหมตั้งแต่เช้ายังไม่กินอะไรเลยนะ” พี่ด้าถามมาริโอ้

“นั้นซิโอ้ กินอะไรไหมลูก”ผมถามมาริโอ้ 

“กริ้งๆ” เสียงมือถือผมดังขึ้น เบอร์สรจักร ผมส่งมาริโอ้ให้พี่ด้าก่อนผมเดินออกมารับสายสรจักร

“ว่าไงจักร” ผมถามจักร  “แอ้อยู่บ้านไหม จักรมากับพ่อนะที่ค่ายฯอาภานะ จักรอยากเข้าไปหาแอ้ตอนนี้จักรจะขับรถไปที่บ้านอาภีมไปไหว้ท่านด้วย พอดีว่าจักรได้รับอีเมลแต่จักรยังไม่ได้ส่งให้ลุงหนึ่งนะ รอคุยกับแอ้ก่อน “สรจักรมา งานเข้าแน่ๆ ถ้ามาที่บ้านผมเห็นเด็กๆเต็มบ้านขนาดนี้ เรื่องนี้รู้ถึงหูลุงหนึ่งแน่ แต่จักรบอกว่าสรจักรมันได้อิเมล อย่าบอกนะว่าติ๊กมันส่งให้ไอ้จักรนะ

“จักรพ่อไม่อยู่นะ กรูกำลังจะออกไปธุระ เออเอาอย่างนี้ไหม เจอกันที่ร้านกาแฟกรูว่าจะไปซื้อชาเขียวกินอยู่” ผมบอกสรจักร

“เออ งั้นก็ได้แอ้เจอกันที่ร้านกาแฟสด ในค่ายฯก็ได้ “สรจักรบอกผม เอาไงดี ผมเดินเข้ามาหาพี่ด้า พี่ด้าเห็นสีหน้าที่ตกใจของผม

“เกิดอะไรแอ้” พี่ด้าถามผม  “พี่ด้าผมต้องออกไปร้านกาแฟสด สรจักรลูกชายลุงสามเขามาที่ค่ายฯเขาจะเข้ามาหาผมพี่ด้าถ้าเข้ามานะงานเข้าแน่ๆ ผมจะรีบไปรีบกลับ”ผมบอกพี่ด้า

“ไปเถอะพี่ดูได้ “พี่ด้าบอกผม

“พ่อจะไปไหน”มาริโอ้ถามผม

“เออ พ่อจะไปซื้อเค้กช๊อกโกแลตให้มาริโอ้นะ อยู่บ้านนะลูก พ่อพาเราไปไม่ได้ ถ้าพาไปต้องพาไปทั้งหมด วันนี้พ่อไม่ค่อยดีเท่าไหร่ดูแลเราทั้งหมดพร้อมกันไม่ได้แน่ๆ “ผมบอกมาริโอ้

“จริงๆนะพ่อกลับมานะ “มาริโอ้  “แน่นอนโอ้พ่อไปซื้อเค้กให้นะ แล้วไอซ์ด้วย ไอด้วย ช่วยลุงด้าดูแลน้องๆนะลูก พ่อจะรีบกลับ”ผมบอกลูกๆ ผมก็รีบออกและขับรถไปเลย ปกติสรจักรมันไม่เคยมากับลุงสามนี่ ผมพ่นลมออก ทำไมชีวิตถึงได้วุ่นวายมากกับการที่ต้องเก็บความลับไม่ให้ลุงหนึ่งรู้ผมก็อยากรู้ว่าทำไมเขาถึงได้มีอิทธิพลกับผมหนัก ผมตรงเข้าไปในร้านกาแฟประจำที่ผมมักจะมาซื้อขนมปังขนมหวานให้ลูกๆไว้กิน ให้พ่อผมและพ่อภาด้วย

“สวัสดีค่ะคุณแอ้วันนี้รับอะไรให้เด็กๆดีค่ะ” ผมเปิดประตูเข้ามา

“เอาเค้กช๊อกโกแล๊ตชิ้นเล็กๆนะครับและ ขนมปังลูกเกด แยมโรมะพร้าวอ่อน และคุ้กกี้ที่ทานกับกาแฟนะครับ “ผมบอกและผมก็ฝาดสายตามองหาไอ้สรจักร ผมมองไปรอบๆจนเจอผมรีบเดินเข้าไปหาสรจักร

“จักร มรึงบอกว่าได้อิเมล อิเมลอะไร? คลิปหรือเปล่าจักร”ผมนั่งลงและถามไอ้สรจักรทันที

“คลิป คลิปอะไรแอ้ อิเมลที่บอกว่าแอ้ต้องการไปฝึกที่ค่ายฯของลุงหนึ่งนะ จักรดีใจจนรอไม่ไหวอีกตั้งสองเดือนเลย จักรว่าจะเข้าไปบอกอาภีมว่าให้แอ้ไปปรับพื้นฐานก่อนไหม ไปอยู่บ้านจักรไปเที่ยวก่อน “สรจักรบอกผม ผมค่อยโล้งอกหน่อย

“แค่สองเดือนเองกรูก็ไปแล้วจักร ให้กรูได้อยู่กับเพื่อนๆก่อนได้ไหม” ผมบอกสรจักร สรจักรทำหน้าจ่อยไปเลย

“แล้วนี้มรึงได้อิเมลได้ยังไง “ ผมถามสรจักร

“ไม่รู้ซิ มีคนส่งมาให้ แอ้ไม่ได้ส่งให้จักรเหรอ จักรไม่แน่ใจว่านี้อิเมลของแอ้ไหม “ สนจักรจักรโชว์อิเมลเอดเดรสให้ผมดู มันไม่ใช่แต่ผมคุ้นๆนะเหมือนอิเมลพี่แอร์เลย

“เออ ช่างมันเถอะ สั่งอะไรทานหรือยัง “ผมถามสรจักร

“แอ้เอาอะไรดีละ “สรจักรถามผม   “ เอาขาเขียวแล้วกัน “ผมบอกสรจักร สรจักรเดินไปสั่งให้ผม ผมก็นั้งกดนั้นกดนี้เล่น ผมไม่ได้แตะมือถือมาสามวันแล้ว ผมกดเข้าไปดูในไอจี ผมเห็นดิวโพสรูปถ้ายมือประสานกัน กับข้อความ “ New love could to be change to new life “ เพิ่งจะโพสในวันนี้ตอนสายๆ ผมนั่งรอสักพักไอ้สรจักรมันก็เดินกลับมาพร้อมชาเขียวของผม

“แอ้..ดูวันนี้แอ้หน้าซีดมากเลยนะ เป็นอะไรหรือเปล่า วันก่อนก็ว่าซีดน่ะแต่วันนี้ซีดกว่าวันนั้นอีกอะแอ้” สรจักรมันทักผม มีหลานคนแล้วแหละที่ทักผมแบบนี้

“ไม่มีอะไรหรอกก็กรูตัวขาวนี้ เลยมองว่าซีดมั้ง” ผมพูดแก้ตัว สรจักรมันพยักหน้า ผมนั่งดื่มชาเขียวผมไปสรจักรมันก็คุยนั้นคุยนี้ ผมก็ฟังนะ ฟัง ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกว่าหวิวยังไงบอกไม่ถูก

“คุณแอ้ที่สั่งได้แล้วค่ะ “ เจ้าของหลานถือถุงขนมที่ผมสั่งมส่งให้ที่โต๊ะผมก็จ่ายเงิน สรจักรมองขนมที่ผมซื้อ

“แอ้ทานเยอะขนาดนี้เลยเหรอ” สรจักรถามผม  “อ้อซื้อไปให้พี่ๆ พ่อด้วยเอาไว้ทานกับกาแฟตอนเช้านะ”ผมบอกสรจักร ผมดูสีหน้ามันแล้วมันไม่เชื่อผมเท่าไหร่หรอก  ผมนั่งดื่มชาเขียวไปด้วยเล่นมือถือฟรีไวไฟไปด้วย

“แอ้ ...”สรจักรเรียกผม ผมละสายตาจากมือถือมองหน้าสรจักร

“แอ้..เราคบกันไหม”สรจักรมันถามผมว่าเราคบกันไหมผมเข้าใจความหมายของมันดี ผมวางมือถือลง

“แอ้ ..จักรรักแอ้จริงๆนะ “สรจักรบอกผม ผมยังไม่ตอบอะไร

“แอ้เลิกกับดิวแล้ว ดิวมันก็มีแฟนใหม่แล้วนะแอ้ “สรจักรพูด

“คบกับจักรนะแอ้ “สรจักรจับมือผมกุมไว้

“น้องดิว มาซื้อขนมให้เด็กๆเหรอค่ะ เอ๊ะ น้องแอ้เขาซื้อแล้วนี่ค่ะ”ผมหันไปมองดิวมันเข้าพร้อมกับปู ดิวมันมองมาทางผมผมรีบดึงมือออกจากมือสรจักรทันที ดิวเดินตรงมาทางโต๊ะผมพร้อมกับจูงมือปูมาด้วย

“ออกมาสวีทกันเหรอ”ดิวถามขึ้นไม่ระบุว่าถามใครแต่ผมรู้ว่าถามผมแน่นอน

“ก็ออกมาหาความหวานกันบ้าง เหมือนมรึงอะ  “สรจักรพูด ดิวมองผม

“แอ้ลืมไว้ที่หัวเตียงอะเมื่อคืน เอามาคืนให้ เข้าใจว่ามันเกะกะ...แต่ตอนออกมาสำรวจนิดหนึ่งนะ ดีนะที่ปูเขาเข้าใจเลยไม่ได้ว่าอะไร”ดิวมันส่งนาฬิกาข้อมือที่ดิวมันนั้นแหละที่ถอดออกให้ผมแถมมันยังพูดให้คิดได้ว่าเมื่อคืนผมทำอะไรกัน ผมแบมือรับนาฬิกาข้อมือคืนมา สรจักรมองหน้าไอ้ดิว

“รีบทานยาคุมฉุกเฉินด้วยนะเดี๋ยวจะไม่ทัน” ไอ้ดิมมันกระซิบกับผม ผมรู้ว่าไอ้สรจักรมันได้ยินแต่มันคงไม่เข้าใจเพราะมันไม่เคยรู้เรื่องของผมมาก่อน

“ไปกันดีกว่าปู  วันนี้เราไปสวีทกันที่ไหนดีนะ ที่บ้านพักแล้วกันเพราะว่าไม่มีมาร “ดิวพูด

“อ้อ..กินแล้วล้างชามให้กรูด้วยนะ” ดิวมันบอกสรจักรผมว่าอันนี้ จักรมันเข้าใจดี มันลุกขึ้นแต่ผมดึงแขนมันไว้

“อย่า...ไปกัดกับมันกรูขอ” ผมพูดผมรุ้ว่าดิวได้ยิน ผมก็ไม่คิดเลยว่าดิวมันจะพูดแบบนี้ ผมสวมนาฬิกาที่ข้อมือนาฬิกาอันนี้พี่อ้นซื้อให้ผมตอนวันเกิดดิวมันจะรู้ว่าผมรักมากหวงมากด้วย ดิวมันเดินออกไปแล้ว

“เห็นไหมแอ้ ..จักรว่า..”สรจักรพูดผมเงยหน้ามองหน้ามัน

 “ขอบใจจักรแต่กรูไม่ได้คิดกับมรึงเกินไปว่าลูกพี่ลูกน้อง ..กรูจะกลับแล้ว “ผมบอกสรจักรพร้อมกับลุกขึ้นผมหยิบกุลแจรถยนต์ผมพร้อมขนมที่ผมสั่งให้ลูกๆ ผมเดินออกจากร้านกาแฟทันที ผมรู้ว่าไอ้จักรมันวิ่งตามผมออกมา

“แอ้ ... “จักรเรียกผมพร้อมกับดึงแขนผมไว้

“ขอร้องละจักร แค่นี้กรูก็แย่มากพอแล้ว ..มรึงอย่ามาเพิ่มปัญหาให้กรูเลยนะ กรูขอร้องวะ “ผมหันไปบอกมัน แต่สรจักรมันดึงผมและรั่งตัวผมเข้าไปกอด

“จักรปล่อยกรู”ผมพยายามดันมันออก แต่จักรมันไม่ยอมปล่อยผม ผมเลยต้อง

“เพี๊ยะ”ผมตบหน้ามันไปหนึ่งที มันได้สติเลยปล่อยผม

“อย่าทำแบบนี้กับกรูอีก..ไม่อย่างนั้นไม่ว่าเพื่อนหรือว่าญาติกรูก็ไม่ให้มรึงจักร กรูมีอีกหลายอย่างที่มรึงรู้แล้วมรึงอาจจะเปลี่ยนใจไปเลยก็ได้นะ ดังนั้นกรูให้มรึงได้แค่เพื่อนจริงๆจักร “ผมหันไปบอกสรจักร ผมรีบเข้าไปในรถผมขับรถออกทันที น้ำตาผมไหลไม่ใช่ที่ผมต่อว่าไอ้จักรแต่มันไหลเพราะคำพูดที่ดิวมันพูดออกมา ดิวมันไม่เคยเป็นแบบนี้เลย เขาเรียกว่าเกลียดมากใช่ไหม ผมพ่นลมออกมา

“แอ้..อยู่ไหนแล้วมาริโอ้ร้องไห้หาแอ้อีกแล้ว “พี่ด้าส่งข้อความหาผม ผมรีบขับรถกลับบ้านทันที ผมว่าจะกลับไปโรงเรียนผมเปลี่ยนใจอยู่กับลูกๆดีกว่า ถ้าเป็นแบบนี้มีหวังดิวมันคงประชดประชันผมตลอดเลย

“แอ้ มะรืนนี้ไปโรงแรมด้วยนะ กรูจะเข้าไปดูไอ้เดี่ยวมันเตะบอล “ติ๊กส่งข้อความหาผมกำลังคิดเลยว่าจะไม่ไปดู

“ฮัลโลติ๊ก กรูว่าจะไม่ไปวะ” ผมบอกติ๊กมัน

“อะไรวะแอ้ กรูไม่มีเพื่อนสาด มรึงเป็นอะไรไปอีก ที่กรูไม่ให้ไปดูอยากจะไปดู แต่พอกรูชวนไม่ไปซะอย่างนั้นแหละสาด” ติ๊กมันบ่นผมทันที

“กรูไม่อยากไปวะติ๊ก” ผมบอกไอ้ติ๊ก

“เออๆ ถ้าอย่างนั้นมาที่โรงแรมนะ รอกรูที่นั้น”ไอ้ติ๊กบอกผม

“เออก็ได้ เจอกันวะ กรูไปรอที่ห้องเดิมนะที่พักกับมรึงอะ จองห้องให้ด้วยนะ “ผมบอกติ๊ก ก็ดีเหมือนกันผมว่าจะแวะไปหาต้นข้าวดีกว่า คิดถึงมัน ผมกดวางสายถ้าติ๊กบอกว่าไปดูไอ้เดี่ยวนั้นแปลว่ามันกับไอ้เดี่ยวดีกันแล้ว ผมดีใจด้วยผมรู้ว่าติ๊กมันก็รักไอ้เดี่ยวแต่มันยังตัดใจจากไอ้ดิวไม่ได้และตอนนี้มันรู้แล้วว่ามันควรจะเลือกใครส่วนผมมันจบถาวรแล้วและยิ่งถ้าผมไปอยู่กับลุงหนึ่งดิวกับผมก็คงห่างกันไปเลยและมันอาจจะไม่หวนคืนมาเหมือน พ่อผมกับลุงภาหรอก ผมกลับมาบ้าน มาอยู่กับลูกๆ วันนี้เรียกว่าไม่ใครซนเลยมีแต่มิ้นที่ยังเล็กมาหนักเลยไม่รับรู้อะไรเล ผมว่าดีนะไม่ต้องรับรู้ความเจ็บปวดพวกนี้

“พ่อแอ้ มิ้นรักพ่อแอ้” มิ้นบอกผม ยิ้มตาหยีให้ผม

“พ่อแอ้รักมิ้นนะ แต่มิ้นซนไปหน่อยนะ ซนพาให้ตัวเองเจ็บตัว หึ” ผมกอดมิ้นที่ปืนยึ้นมานั่งข้างๆผม น้องไอซ์นั่งกอดผมมไม่ยอมปล่อย มาริโอ้เดินมากอดผม น้องเซนมองผมก็ควักมือเรียกเซนอีกคน

“ เซนรู้สึกไม่มีความสุขเหมือนเดิม เหมือนความสุขหายไปยังไงก็ไม่รู้พ่อแอ้” เซนบอกผม

“ความสุขมันหายไปไม่ได้มันอยู่กับเรา แค่เราทำให้มีความสุขแค่นี้ความสุขก็กลับมาแล้วเซน” ผมบอกเซน

“เซนฝันถึงแม่อีกแล้ว แม่บอกว่ารักพ่อแอ้ให้มากที่สุด แม่บอกเซน” เซนบอกผม

“แล้วแม่ของพี่เซนไปปไหนเหรอพ่อแอ้”น้องไอซ์ถามผม

“แม่พี่เซนเขาไม่ได้ไปไหน แม่พี่เซนเขาอยู่กับพี่เซนตลอดเวลา “ผมพูด เซนทำหน้างงๆแต่ผมเชื่อว่าเมื่อผมพร้อมผมต้องบอกเซน คงไม่นานนีแหละผมจะปล่อยให้มันยึดยาวไม่ได้
     ผมอยู่กับลูกผมจนเย็น ผมก็ต้องกลับแล้วพี่อาร์มาเลิกงานมากับพี่ดรีมพอดีเลย ผมรู้สึกมีความสุข เพราะว่าผมรู้ว่าพี่ดรีมแอบรักพี่อาร์มและพี่ดรีมเป็นผู้ชายที่น่ารักที่สุด

“แอ้” พี่อาร์มเรียกผม ผมเพิ่งจะได้เจอพี่อาร์มวันนี้แหละ ผมตรงเข้าไปกอดพี่อาร์ม

“พี่คิดถึงเรานะ เพิ่งจะมาเหรอ ผอมไปนะ กินข้าวบางหรือเปล่า” พี่อาร์มทักว่าผมผอมไป

“กินพี่อาร์มแต่แอ้คงได้แค่นี้แหละ “ผมบอกพี่อาร์มขำ ขำ

“พี่ก็ว่าแอ้ผอมไปนะ “พี่ดรีมอีกคนขนาดนี้พี่ดรีมเห็นผมบ่อยๆนะยังทักผมเลย ผมคงต้องขุนตัวเองหน่อย เดี๋ยวตรวจสมรรถภาพร่างกายไม่ผ่านอีกแย่แน่ๆผม

“แอ้..พี่รู้เรื่องหมดแล้ว แอ้กับดิว พี่ว่าหันมาคุยกันดูก่อนไหม มีอะไรคุยกันตรงๆ แอ้” พี่อาร์มบอกผม ผมแค่ยิ้มๆ

“แอ้ต้องกลับแล้วอะพี่อาร์ม วันหยุดอาทิตย์หน้าแอ้จะมาหานะแอ้คิดถึงพี่อาร์ม ไม่เจอตั้งนาน พี่ดรีมดูแลพี่ชายแอ้ดีดีนะ แต่แอ้เชื่อว่าพี่ดรีมดูแลดีอยู่แล้ว” ผมพูดพี่ดรีมพยักหน้า

“จะกลับแล้วเหรอ “พี่อาร์มถามผม ผมพยักหน้าตอนแรกว่าจะไม่กลับ แต่ไอ้ติ๊กซิดันบอกให้ผมไปหาและรอที่โรงแรมก็ดีนะ ผมไม่อยากเห็นภาพบาดตาเหมือนกัน เห็นผมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แต่ข้างในเหมือนมีมีดแทงใจผมอยู่ตลอดเวลาเหมือนกัน ผมขับรถมาถึงโรงแรมติ๊กแล้วตลอดทางที่ผมขับมาปวดท้องมาตลอดเลยผมทานยาแก้ปวดเข้าไปตอนพักเติมน้ำมัน รอบนี้ยาก็เอาไม่อยู่ ผมคิดว่าขึ้นไปนอนพักก็คงจะดีขึ้นเอง ผมเดินกุมท้องแถบจะไม่ถึงห้องพักเลย พอถึงผมก็ทิ้งตัวลงนอนเลยผมต้องกัดปากตัวเอง พยายามไม่คิดมันจะได้ดีขึ้น ผมรู้สึกว่าผมกระหายน้ำมากกว่าปกติ ผมพยายามลุกขึ้นและหยิบน้ำมากระดก รู้ว่าว่าภายในมันร้อนวูบๆ ยังไงบอกไม่ถูก

“กริ้งๆ “ เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ติ๊กโทรหาผม  “ติ๊กอยู่โรงแรมแล้ว” ผมบอกติ๊ก

“แอ้ทำไมเสียงมรึงเป็นแบบนั้นละ เป็นอะไรหรือเปล่านี้มรึงปวดท้องอีกแล้วเหรอวะ กรูบอกไอ้ดิวไหมเห็นว่ามันพาปูกลับไปนอนที่บ้านมันนิ พอดีกรูคุยกับพี่เต้ พี่เต้เขาเห็น” ติ๊กบอกผม

“กรูโอเค กรูทานยาแล้วติ๊ก นี้มรึงอยู่ไหน” ผมถามติ๊ก

“ อยู่สนามบินกำลังจะเข้าเข้าไปที่ด่านตรวจคนเข้าเมืองและกรูคงขึ้นเครื่องเลย พายมันเพิ่งจะมาส่งกรู “ ติ๊กบอกผม

“มรึงจะไปดูไอ้ดิวมันเตะบอลไหม ไปดูมันหน่อยดิวะแอ้” ติ๊กบอกผม ผมเดาว่ามันไม่อยากให้ผมไปหรอก ไม่ไปจะดีกว่าไม่อยากให้มันฟุ้งซ้าน ผมจะไปห้ามใครได้ ไม่ว่าภาคิน หรือนาวิน หรือว่าไอ้สรจักร แต่ผมห้ามใจตัวเองได้ก็พอแต่ดิวไม่เคยเข้าใจผมเลย

“กรูมีเรื่องจะคุยกับมรึงและดิววะ กรูพร้อมที่จะคุยแล้วแอ้ แต่กรูต้องให้มรึงอยู่ด้วย กรูจะได้หมดสิ้นทุกสิ่งที่ค้างคาในใจแอ้” ติ๊กบอกผม ผมก็ว่าดีนะ มันจะจบไปแต่เรื่องผมกับดิวคงจบแล้ว

“ติ๊ก เรื่องคลิปที่มรึงเอามาต่อรองกรู ไม่ต้องบอกมันนะให้มันจบไปแค่มรึงและกรูพอ บางที่กรู มรึงและดิวอาจจะกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม “ผมบอกติ๊ก

“จะเอาอย่างนั้นเหรอแอ้ “ติ๊กถามผม  “อืมม “ผมตอบสั้นๆ

“เออ เดินทางปลอยภัยนะติ๊ก พรุ่งนี้มาหากรูก่อนแล้วกันนะ กรูออกไปที่สนามพร้อมมรึงนะ” ผมบอกติ๊กผมไม่กล้าไปคนเดียวหรอก ไปกับติ๊กดีกว่าผมคิดว่านะ

“เออ แค่นี้น่ะแอ้ เจอกันวะ” ติ๊กบอกผมผมกดวางสาย ผมยังคงดื่มน้ำขวดในห้องต่ออีกรู้สึกว่าน้ำที่ผมดื่มจะไม่พอ ผมเลยต้องโทรสั่งน้ำขึ้นมาอีก นี้ผมเป็นอะไรตอนอยู่บ้านมันก็ไม่เป็นแบบนี้น่ะ ผมเลยไม่ได้ไปหาพ่อภา ตอนนี้รู้สึกกระหายน้ำมากจะมีอาการคลื้นใส่ แถมยังปวดบีบในช่องท้องถีขึ้นอีกด้วย ปวดบีบมาแต่ละทีนี้ผมต้องบีบมือตัวเองทันที

“ก๊อกๆ “เสียงเคาะประตูผมค่อยพยุงตัวเองไปที่หน้าประตูผมเหลือบมองผ่านตาแมว น้ำที่ผมสั่งไว้มาส่งให้ผมแล้ว

“น้ำดื่มที่สั้งไว้นะครับ” พนักงานทางโรงแรมเอามาส่งให้ผม คงแปลกใจแต่เขาคงคิดว่าอยู่กันหลายคน ถึงได้สั่งมาโหลหนึ่งเลยพี่เขายกเข้าให้ผม เขามองผมยิ้มๆ

“ขอบคุณนะครับ”ผมบอก  “ไม่เป็นไรครับ มีอะไรโทรได้ตลอดนะครับ “ พี่เขาบอกผม ผมพยักหน้าให้ขอบคุณพี่เขาส่งยิ้มแปลกๆให้ผมนะ ผมปิดประตูลง ผมยังคงดื่มน้ำอยู่ตลอดเวลาแถมยังตามมาด้วยอาการปวดท้องมากขึ้น ถ้าพรุ่งนี้ไม่ดีขึ้นมคงให้ติ๊กขับรถให้ผมพาไปหาพ่อภา ผมอาบน้ำและจะได้นอนพักเพื่อว่าจะดีขึ้นผมไม่รู้ว่เพลอหลับไปตอนไหน ผมรู้สึกตัวอีกทีผมรู้สึกว่ามันร้อนมากขึ้นหายใจก็มีแต่ลมร้อน ผมเหลือบมองเวลาเกือบตีสี่แล้ว ผมค่อยยันตัวเองลุกขึ้น ผมก็ต้องงอตัวและทรุดลงนั่งกับพื้นผมปวดท้องมาก ปวดบีบมาก

“โอ้ยยย “ผมกุมท้องปานว่ามีอะไรบีบอยู่ในทอ้งผมตลอดเวลา ผมรู้สึกกายผมร้อนจัดมากผมค่อยคลานเข้าห้องน้ำ เพราะว่าผมดื่มน้ำไปจนหมดแล้ว จะโทรสั่งก็ไม่ได้ผมคงต้องดื่มน้ำก๊อกเอา ผมค่อยๆคลานเข้าไปในห้องน้ำ ทันทีที่ผมสัมผัสพื้นห้องน้ำเหมือนผมได้สัมผัสความเย็น

“ดิว..”ผมกลับเรียกชื่อนี้
*****************************************************************************************************************************
    ดิวตอนแรกผมว่าจะไปนอนบ้านพักและจะออกแต่เช้ามืดขับมาที่สนามผมเปลี่ยนใจผมขับรถกลับมาบ้านที่กรุงเทพฯ ผมเจอพี่เต้ พี่เต้บอกว่าติ๊กมันกำลังขึ้นเครื่องบินกลับมันไปเที่ยวกับพาย ผมคิวว่าที่เดี่ยวมันบอกผมว่าแอ้กับติ๊กมัแค่เกมส์ก็คงจะจริงแต่เล่นเพื่ออะไร แล้วตอนนี้ติ๊กคือตัวหลอกและใครคือตัวจริงละ อย่าบอกนะว่าไอ้สรจักร ถ้าอยากไปทำไมไม่บอกตรงๆละ แน่ละไอ้สรจักรหลานรักลุงหนึ่ง มันคงไม่พ้นได้ดูแลที่ลุงหนึ่งดูแลอยู่อนาคตก้าวไกลอีกด้วย

“ปู เดี๋ยวดิวมานะ วันนี้..”ผมพูดบอกกับปูผมยิ้มว่าคืนนี้ไม่รอดแน่ ยอมว่าผมกับปูยังไม่ถึงขั้นนั้นกันเลยผมตั้งใจตั้งแต่เมื่อคืนก่อนแต่ไอซ์ดันนิ้วซ้นแต่ผมดันไปมีอะไรกับแอ้ เพราะว่าความสับสนผมคิดว่านะ ผมห้ามใจตัวเองไม่ได้ทุกที ต่อไปคงต้องอยู่ห่างๆเขา 

“ซี แซ็ก” ผมเปิดประตูเข้าไป ผมเห็นสองหนุ่มนอนอยู่เตียงเดียวกันดูทีวี แซ๊กนะเขานอนหนุนไหล่ซี พอผมเปิดเข้าไปตกใจทั้งคู่

“ดึกแล้วลูก นอนได้แล้ว ดูท่าเตียงจะเกินนะ”ผมพูดแอบแซวเพราะว่ามีเตียงสองเตียงแต่ดันไปนอนเตียงเดียวกัน

“ก็ไอ้แซ๊กดิพ่อมันกลัวผี” ซีบ่นแซ๊ก

“ไม่มีผีหรอกนะแซ๊ก “ผมบอกอีกคน

“นอนกันได้แล้วนะ กู้ดไนท์และนอนเตียงใครเตียงมันโอเคนะ ซ่าแต่เด็ก ”ผมบอกซีและแซ๊ก ส่วนเป็กซ์เขาไม่อยู่ไปนอนค้างบ้านวิน วินเข้าตามมาเรียนกับเป็กซ์ที่กรุงเทพเพราะว่าพ่อแม่เขามีญาติอยู่ที่นี้ผมก็ว่าดีดูเขาสนิทกันช่วยเหลือกันเรียนเก่งเหมือนกันเลย ส่วนเรื่องเรียนพี่โดมเขาอุปการะอยู่ตอนนี้ ผมเดินกลับมาที่ห้องนอน เห็นปูนอนดูทีวีอยู่ ผมค่อยขึ้นไปบนเตียงปูหันมามองผม ปูสวมชุดนอนของผมชุดใหม่เลย

“ปู ..”ผมเรียกปู ปูหันมามองผม ผมค่อยเลื่อนใบหน้าผมเข้าไปใกล้ๆ ผมเอามือผมช้อนใบหน้าของปูและผมก็ประกบจูบเบาๆและแรงขึ้นตามลำดับผมรู้สึกได้ว่ามือปูนะลูบไล้ที่ท้องน้อยผม

“ปูพร้อมหรือยังที่จะเราสองคนจะเป็นแฟนกันโดยสมบูรณ์”ผมถามปู ปูมองหน้าผมเหมือนกำลังใช้ความคิด ผมเลื่อนมือผมลงไปลูบคล้ำกล้ามเนื้อท้องของปูและเลื่อนลงไปที่จุดอ่อนตอนนี้มันแข็งสู้มือมากเหมือนของผมตอนนี้

“ตอนนี้ปูยังคิดว่ามันไม่สมบูรณ์แต่อีกไม่นานปู “ผมบอกปูและทุกอย่างมันก็ดำเนินการไปตามธรรมชาติของมัน ที่ผมยังไม่กล้าเพราะว่าผมไม่เคยมีอะไรกับใครนอกจากแอ้ไม่เคยแม้แต่ภายนอกกับใครเลย นี้ครั้งแรกของผมบอกได้ว่ามันมีความสุขมาก ผมไม่รู้ว่านี้ผมหื่นไปหรือว่าเสพติดเซ็กซ์มากเกินไปผมจัดไปสามยกติด

“ตื่นมาทำไข่ลวกให้เลยนะ เพลียแล้วเนี๊ยะ”ผมแซวคนที่นอนหนุนอกผมอยู่ปู

“ดิว ปูขอบคุณที่ผ่านมา ปูและครอบครัวดิวดีกับปูมากจริงๆ ปูทำเพื่อคนที่เขามีบุญคุณกับปู ปูรู้ว่าบางทีคนอื่นอาจจะมองว่าปูไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง แต่ปูยินดี”ผมเหล่มองปู ปูพูดอะไรแปลก

“อย่าพูดแบบนี้อีกนะปู มันไม่ใช่การตอบแทนบุญคุณมันคนละเรื่องกันเลยนะปู นะครับ ปูมีคุณค่าในตัวเองเชื่อดิว”ผมบอกปู ผมปิดไฟหัวเตียงผมกอดปูจนผมเพลอหลับไป

“ดิว ..ดิว ...ดิว..”เสียงคุ้นๆหูเรียกชื่อผมตลอดหรือว่าปู ปูเป็นอะไรผมสะดุ้งตื่น เหงือเต็มใบหน้าผมไปหมดทั้งที่เปิดแอร์ปูที่ขดอยู่ในผ้าห่ม ก็สะดุ้งตื่นตามผม ผมเปิดไฟหัวเตียง

“ดิวร้อนเหรอ” ปูถามผม ผมเอามือแต่ใบหน้าตัวเองและเสื้อผมชุ้มไปด้วยเหงือแปลกมาก

“ดิวได้ยินเรียกชื่อดิวนะดิวตกใจคิดว่าปูเรียกนะ”ผมบอกปู 

“เพิ่งจะตีสี่เอง ปูไม่ได้เรียกดิวหรอก “ปูบอกผม ผมพยักหน้าคงฝันหรือว่าผมกังวลเรื่องปูมากไปนั้นเอง ผมกุมมือปูมาจูบ

“ดิวคงกังวลเรื่องปูมากดิวกลัวปูจะทิ้งดิวไปอีกคน ดิวไม่เหลือใครดิวแย่ๆแน่ๆ”ผมบอกปู ปูพยักหน้าและยิ้มให้ผม

“นอนต่อเถอะเดี๋ยวก็ไม่มีแรงจนได้”ปูบอกผม

“ถ้าไม่มีนี้โดนแซวเลยนะ ว่าปูทำอะไรดิวจนไม่มีแรง”ผมพูดปูหยิกผมผมล้มตัวลงนอนอีกครั้ง ผมพยายามขมตาให้หลับเพื่อจะได้ตื่นมาเตรียมพรั้อมเพราะว่านัดนี้สำคัญเหมือนกัน

“ดิว..ดิว..”ผมยังคงได้ยินแต่ผมต้องพยายามหลับให้ได้ผมต้องไม่ฟุ้งซ้าน

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ รู้เมื่อมันเกือบจะสายไป
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 29-09-2015 11:31:15

ดิวVSแอร์ เกือบจะสาย
     ผมมาถึงสนามแข่งขันแต่เช้าเมื่อวานผมกลับมานอนบ้านพักมีแค่ผมกับปู เมื่อคืนผมกับปูเป็นของกันและกันโดยสมบูรณ์แล้วจริงๆ  ผมยอมรับว่าส่วนหนึ่งมาจากหึงแอ้กับไอ้สรจักรคนที่ผมกลัวมากที่สุด นั่งกุมมือกันขนาดนั้น ผมจะจบเรื่องของแอ้ผมจะล้างมันออกไปจากสมองผมสักทีส่วนลูกผมคงต้องให้เวลาผมบอกกับปูว่าแอ้เขาจะไปเรียนเมืองนอกกับติ๊ก ถึงตอนนั้นลูกๆผมคงจะดีขึ้น ให้ปูอดทนหน่อย แต่ตอนนี้ผมโทรหาไอ้เบอร์สิบผมไม่ได้เลยตั้งแต่เมื่อวาน และนี้มันยังไม่โผ่หัวมาเลยตกลงมันจะลงสนามกับพวกผมไหม ผมยืนกดมือถือหาไอ้เดี่ยว แต่ผมรู้สึกว่าผมเหมือนหน้ามึด

“ไอ้ดิว “ ไอ้โซ่วมันเดินผ่านมาพอดีผมเข้ามาจับแขนผมไว้ ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนนะ แม้แต่ครั้งเดียวเพราะว่าผมเป็นคนร่างกายแข็งแรงมาก   

“มรึงโอเคไหมวะ” ไอ้โซ่มันถามผม ผมตั้งตัวได้

“โอเควะ ไม่เป็นอะไรวะ “ผมบอกไอ้โซ่ ไอ้โซ่มันมองหน้าผม  “หนักเปล่าเมื่อคืนอะกับน้องปู” ไอ้โซ่ ผมหยักคิ้วว่านิดหนึ่ง

“ดิวตกลงไอ้เดี่ยวมันจะมาไหมวะ” ไอ้โซ่วมันถามผม

“กรูโทรหามันไม่ติดตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”ผมบอกไอ้โซ่ว

“แปลกวะ ปกติมันไม่เคยขาดการติดต่อเลยนะมรึง “ ไอ้โซ่วมันบอกผม

“เมื่อวันก่อนมันกลับกับพวกมรึงไหมวะ”ผมถามไอ้โซ่ว

“ไม่รู้วะ เมื่อวันก่อนไอ้เดี่ยวมันได้รับเชิญไปสวมนาฬิกาแสนแพงคู่กับติ๊กอะและมันเข้ามาแจมกับพวกกรูพักหนึ่งก็ออกไปพร้อมกับติ๊ก และตอนเช้าพวกกรูออกกันแต่เช้าเพราะว่าพี่แฮกซ์เขารีบกลับไปดูลูกน้องสาวไอ้กอล์ฟมัน กรูเลยไม่เจอไอ้เดี่ยวจนถึง ณ ตอนนี้ “ ไอ้โซ่วมันบอกผมว่าไอ้เดี่ยวมันไปกับไอ้ติ๊ก ตกลงมันยังไงกันอีกวะ หรือว่าไอ้ติ๊กกับแอ้มันเป็นแค่เรื่องที่กุขึ้น

“ขอบใจวะ กรูจะโทรหามันอีกทีวะ ถ้ามันยังติดต่อไม่ได้ มรึงเป็นเบอร์สิบแทนมันเลยวะ” ผมบอกไอ้โซ่ว ผมพยายามโทรหามันก่อน ไอ้เดี่ยวมรึงรับโทรศัพท์ซิวะ ผมไม่ได้อยากรู้ว่ามันจะมาเตะไหมผมอยากจะถามเรื่องไอ้ติ๊กับมันแล้วนะตอนนี้ มันยังไง

“ปัก”ผมตกใจแทบจะหันมาเสยปลายคางคนที่แตะไหล่ผมซะดังดีที่มันเป็นมวยเลยยกการ์ดขึ้นปกป้องคางมันได้ทัน

“ไอ้สัดเดี่ยว”ผมด่ามันทันที 

“กรูโทรหามรึงจนมือหงิกไปแรดทีไหนมา”ผมถามไอ้เดี่ยว ปูเดินออกมพอดีเลย

“กรูขอโทษวะ มือถือกรูดันตกน้ำ กรูเพิ่งจะซื้อใหม่เนี๊ยะแต่กรูดันกู้เบอร์เก่าๆไม่ได้เลย ซวยมาก “ไอ้เดี่ยวมันบอกผม

“เออ ๆ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว “ผมบอกไอ้เดี่ยว

“กรูมีข่าวดีเรื่องแอ้กับติ๊ก “ไอ้เดี่ยวมันบอกผม ผมหันไปมองปู

“เดี่ยว พอเรื่องแอ้ได้แล้ว มีคนพูดว่ามรึงกับติ๊กไปด้วยกัน กรูคงไม่ต้องเด่าต่อว่าไปไหนกัน แต่เรื่องแอ้พอแล้วกรูจบแล้ว เขาอยากทำอะไรเรื่องของเขา คนอื่นมองว่าเขาทำเพื่อกรู แต่กรูมองว่าเขาทำเพื่อตัวเอง “ผมบอกไอ้เดี่ยวผมเดินออกแต่ไอ้เดี่ยวมันดึงแขนผมไว้ และมันก็งัดอะไรสักอย่างออกมา ผมก็มอง มันเป็นเมโมรีในกล้องแน่นอน

“กรูไม่อยากดูคลิปมรึงตอนนี่วะ” ผมบอกไอ้เดี่ยว

“ไอ้ง้าว! มรึงดูนี้ ของมรึง มรึงจำได้ไหมว่ามรึงกับแอ้บันทึกคลิปกันไว้และคนที่ได้มันไปก็คือติ๊กและติ๊กมันบอกแอ้ว่ามันจะส่งคลิปนี้ ซึ้งมันจะทำให้มรึงไม่ได้เรียนหมอแน่ มรึงคิดว่าแอ้มันทำเพื่อมรึงไหม ไอ้ดิว” ผมรีบคว้าเมโมรีที่มือไอ้เดี่ยวมาถือ

“ดิว เมโมรีหายไปดิว “ผมจำได้แอ้พูดขึ้นแต่ผมบอกว่าแอ้อาจจะไปเก็บไว้ที่ไหนจนลืมก็ได้ ที่แท้มันหายไปและคนที่เอามันไปคือติ๊ก

“แต่อย่าโกรธติ๊กมันกรูขอ ตอนนี้มันก็เสียใจที่สุดเรื่องมรึงกับแอ้ และที่มันเสียใจมากที่สุดคือมรึงไม่เคยเข้าใจมันเลย ทั้งที่มรึง ติ๊กและแอ้โตมาด้วยกัน แถมมรึงยังปิดมันอีกเรื่องลูกๆมรึง กรูเข้าใจมันวะ “ เดี่ยวบอกผม ผมหันมามองหน้าปู แต่ว่าผม

“กลับไปหาแอ้ซะ ดิว ปูไม่ได้ทำทุกอย่างให้ดิวได้เพราะปูเก่ง ที่ผ่านมาแอ้นะเขาเป็นคนเล่าทุกอย่างว่าดิวชอบอะไร ลูกชอบอะไร พ่อชอบอะไรพี่ๆชอบอะไร ทุกอย่างที่แอ้เล่าให้ปูฟัง ปูถึงได้รู้ว่าคนนี้เขารักดิวและลูกดิวมากเท่าชีวิตเขา “ปูบอกผมพร้อมกับส่งกระดาษ ผมจำได้ลายมือแอ้นี้ ถ้าอย่างนั้น ของที่ปูซื้อให้ก็แอ้สั่งซื้อให้ลูกๆผม 

“แอ้ไม่ได้มากับมรึงเหรอวะ” เดี่ยวถามผม ผมส่ายหัว

“แป๊ปนะ กรูโทรหาเมียก่อน” ไอ้เดี่ยวบอกผมและมันก็กดสายหาใครสักคนที่มันเรียกว่าเมีย

“ที่รักอยู่ไหน กำลังจะถึงเหรอ ที่รักแอ้บอกไหมว่าจะมาไหม มาเหรอไปรอที่โรงแรมเหรอ อ้าวไม่มาดูไอ้ดิวเหรอ จริงดิมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว โอเค นี้ไอ้พระเอกมันรู้ความจริงแล้วที่รัก ไม่หรอกนะ ที่รักก็โทรหาแอ้แต่ไม่รับเหรอ อะไรนะแอ้มันบอกว่าปวดท้อง”ไอ้เดี่ยวมันคุยโทรศัพท์ ใจผมนี้ร้อนมากแสดงว่ายาที่แอ้กิน แอ้ปวดท้องอีกแล้วเหรอ

“อยู่ห้องไหน”ผมถามไอ้เดี่ยว

“ที่รักแอ้อยู่ห้องไหน ห้อง 1109 ห้องเดิมเหรอ “ไอ้เดี่ยวบอกเลขที่ห้องผมว่าท่าทางมันจะคุยยาวผมเลยถอดปลอกแขนกับตันทีมส่งให้ปูว่าให้มันทีให้มันเป็นไปเลยวันนี้ ผมยกให้

“ดิวจะไปไหน”ปูถามผม

“ไปหาเมีย”ผมบอกปู ปูพยักหน้าผมวิ่งออกไปแล้ว ผมกลับมาอีกมันยังคุยโทรศัพท์กับเมียมันอยู่เลยผมต้องไปหาแอ้ทำไมเรื่องใหญ่ขนาดนี้ไม่บอกผมเลยนะแอ้ ถ้าผมไปตำแหน่งกัปตันละ ผมรีบถอดปลอกกัปตันทีมและส่งให้ปูผมชี้ว่าให้ไอ้เดี่ยวมันผมยกให้เลยนาทีนี้ไม่เอาแล้วตำแหน่งกัปตัน ผมรีบหยิบกุลแจและรถมือถือผม ผมวิ่งออกทันที ไอ้โซ่วมันเรียกผม

“โซ่กรูยกตำแหน่งกับตันให้ไอ้เดี่ยววันนี้ กรูจะไปง้อเมีย” ไอ้โซ่มันก็พยักหน้าพร้อมอ้าปากค้าง

“คนไหนอีกละ” ไอ้โซ่  “มีคนเดียวโว้ยแม่ของลูกกรู “ผมตะโกนกลับผมวิ่งออกมาที่รถ เวรแล้วใครวะมาจอดด้านหลังผมเลยเข็นดูดีนะที่มันไม่ใส่เบรคมือ ผมเลยดันออก คนก็รีบ  ผมหยิบมือถือมากดหาแอ้ ดังนะแต่ไม่มีคนรับ แอ้รับสายยดิวหน่อยซิแอ้  ผมขึ้นรถได้ผมก็กดกระหนำโทรหาแอ้ทันทีโทรศัพท์แอ้ดังแต่ไม่มีคนรับสาย

“ติ๊ก แอ้ไม่รับสายกรูเลยวะ” ผมโทรหาติ๊ก  “มันก็ไม่รับสายกรูเหมือนกันไอ้ดิว  เมื่อคืนวานกรูโทรหามันเพิ่งจะมาถึงโรงแรม กรูกำลังจะขึ้นเครื่องบินกลับ เสียงมันไม่ค่อยดีเลยวะดิว”ไอ้ติ๊กบอกผม

“มรึงอยู่ไหนแล้ว”ผมถามไอ้ติ๊ก

“กรูเพิ่งจะได้ครึ้งทางเองรถแม่งติดยาวเยียดเลยวะดิว ไอ้แจ็คมันก็ใกล้จะถึงแล้ว กรูโทรบอกให้มันขึ้นไปดูแอ้ เพราะกรูไม่รู้ว่ามรึงจะ..” ไอ้ติ๊ก

“มรึงโทรขอกุลแจห้องพักให้กรูหน่อย “ผมบอกไอ้ติ๊ก

“ได้ดิวกรูจัดการให้...เพราะกรูทำกับมรึงสองคนมาเยอะแล้วดิว” ไอ้ติ๊กบอกผมตอนแรกผมควรจะโกรธมันนะแต่ตอนี้ผมคิดว่าไม่เพราะว่าผมเองก็มีส่วนผิด ผมก็รีบขับรถใจก็เป็นห่วงแอ้ พยายามโทรไปด้วยติดแต่ไม่มีคนรับอีกเช่นเคย และผมโทรอีกปรากฏว่า ฝากข้อความไปเรียบร้อยแล้วผมมาถึงโรงแรมก็ทิ้งรถให้พนักงานโรงแรมเลยผมวิ่งไปที่หน้าเคาเตอร์

“ขอโทษนะครับคุณติ๊กแจ้งเรื่องกุลแจห้อง 1109ไว้ไหมครับ” ผมถามพนักงาน

“แจ้งไว้ค่ะ คุณดิวใช่ไหมค่ะ  นี้ค่ะกุลแจ” เจ้าหน้าที่ส่งกุลแจให้ผม ผมรีบวิ่งขึ้นไปกดลิฟท์แต่ช่วงเวลานี้เกือบเที่ยงแล้ว คนใช้ลิฟท์ค้อนข้างเยอะด้วย ผมก็ตัดสินใจวิ่งขึ้น ผมกดโทรหาแอ้แต่ฝากข้อความเหมือนเดิม ผมวิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่งจนถึงชั้นที่ 11 ผมวิ่งไปหาห้องพักที่แอ้พักทันที วิ่งวนไปมา จนเจอ 1109 ผมรีบสอดการ์ดเข้าเครื่องรูด

“ติ๊ด” พอไฟเขียวรีบเปิดประตูเข้าไป ไฟในห้องยังสลัวๆอยู่เลย ห้องนั่งเล่นก็ไม่มี ผมวิ่งไปที่ห้องนอน บนเตียงก็เหมือนพิ่งจะลุกไปจากเตียงเห็นกระเป๋าถูกวางไว้ของยังอยู่ในกระเป๋า

“แอ้” ผมเรียกหาแอ้ ผมได้ยินเสียงก๊อกน้ำดังในห้องน้ำ ผมเห็นขวดน้ำจำนวนมากถูกวางไว้ที่หัวเตียงนี้แอ้ดื่มน้ำมากขนาดนี้เลยเหรอผิดปกติแล้วผมว่า ผมมาที่หน้าประตูห้องน้ำ

“แอ้อยู่ในห้องน้ำหรือเปล่าแอ้ “ผมเรียกแอ้แต่ไม่มีเสียงตอบรับเลย

“แอ้” ผมเรียกอีกทียังคงเงียบเหมือนเดิมมีแต่เสียงก๊อกน้ำที่ถูกเปิด ผมเลยตัดสินใจ กระโดดกระแทก

“โคล้ม..... oh!  Shit shit ” เสียงร่างผมกระแทกประตูดังสนั่นแต่ประตูเขาแทบจะไม่เป็นอะไรเลย ร่างผมกระเด็นออกมา ประตูเขาแข็งแรงใช้ได้ทำเอาผมเจ็บไหล่มากเลยแต่ผมก็เอาอีกกระโดดกระแทรกอีก

“โคล้ม ๆๆ” นับไม่ถ้วน ยอมรับว่าเจ็บแต่ผมต้องทำมีทางเดียวตอนนี้เพราะเรียกแล้วแอ้ไม่ตอบรับ ผมกระโดดกระแทรกจน

“ปึ้ง”ประตูเปิดเพราะกลอนแตกหักไปแล้ว ผมเห็นร่างแอ้นอนอยู่กับพื้นพร้อมก๊อกน้ำที่ถูกเปิดผมรีบปิดก๊อกน้ำก่อน แอ้นอนหายใจรวนริน

“แอ้ แอ้  แอ้ “ ผมเรียกแอ้ ผมประครางรางคนที่นอนกับพื้น ตัวแอ้ร้อนราวกับไฟเลย 

“แอ้ ทำไมเป็นแบบนี้ละแอ้ แอ้” ผมเรียกแอ้ ปากแอ้ขยับนะแต่ผมฟังไม่รู้เรื่องเลยเอาหูไปแนบ

“ดิว..ดิว ..ดิว”แอ้เรียกชื่อผม ผมรีบอุ้มแอ้ขึ้นไปวางบนที่นอนก่อน ผมค้นหาผ้าขนหนูผมรีบเอาไปชุบน้ำและมาเช็ดตัวก่อน

“โอ้ย...ดิว ..ดิว” แอ้กำลังไขว้ขว้าหาผม รีบเช็ดตัวแอ้ก่อนเพราะตอนนี้ตัวแอ้ร้อนมาก

“แอ้ ดิวอยู่นี้แอ้ ทำไมเป็นแบบนี้ เป็นอะไรทำไมไม่บอกดิวละแอ้ “ ผมบ่นคนที่ผมรีบปฐมพยาบาล

“น้ำ ..ขอน้ำ..”แอ้บ่นขอน้ำ ผมรีบหยิบขวดน้ำที่ถูกเปิดไว้ผมประครองแอ้และค่อยป้อนแต่ว่าแอ้สำลัก

“น้ำ น้ำ น้ำ “แอ้ร้องจะกินน้ำผมเลยตัดสินใจกรอกใส่ปากผมเองและผมก็ป้อนด้วยปากผมเองค่อยป้อนไปที่นิดแอ้กำลังกลืนลงไปตามที่ผมค่อยป้อนลงไปเลยไม่สำลัก

“แอ้...แอ้ ..แอ้” ผมพยายามเรียกแอ้

“อยู่ในห้องไหมวะ มันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ดิวมาถึงแล้วใช่ไหม “ เสียงไอ้แจ็ค ผมกำลังเช็ดตัวแอ้ ตอนนี้ไอ้แจ็ค บอย ติ๊ก เข้ามาในห้องมันเห็นแอ้นอนอยู่บนเตียงโดยที่ผมกำลังเช็ดตัวให้

“ดิว แอ้เป็นอะไรไปวะ” ติ๊กมันถามผมตกใจมันคงไม่เคยเห็นแอ้แบบนี้มาก่อน

“ดิว..ทำไมแอ้เป็นแบบนี้ละ” บอยตรงเข้ามาดู   “ตัวร้อนมากเลยดิว บอยว่าแอ้กำลังติดเชื้อ” บอยบอกผม

“หยิบโทรศัพท์ให้กรูหน่อยแจ็คเร็ว! ” ผมบอกไอ้แจ็ค มันก็รีบโยนมือถือมาให้ผม ผมส่งผ้าให้บอยเช็ดตัวแอ้ ผมรีบกดหาพ่อผมทันที

“พ่อ….แอ้เป็นอะไรก็ไม่รู้พ่อ ตัวร้อนมากเหมือนติดเชื้อเลยพ่อ ..ติ๊กบอกว่าแอ้บ่นปวดท้องมาหลายวันแล้วพ่อ พ่อ..”ผมโทรหาพ่อ

“ดิว พ่อทำให้แอ้คราวนั้นดิวจำได้ไหม ดิว..พ่อบอกว่าให้ดิวอย่าลืมไงดิว นี้เลยมาเยอะหรือยังดิว” พ่อบอกผมจริงซิผมมัวแต่..ไม่ได้สนใจแอ้เรื่องนี้เลย

“พ่อดิวไม่รู้พ่อแต่ตอนนี้แอ้กำลังแย่พ่อ” ผมบอกพ่อ

“พาแอ้มาหาพ่อด่วนเลยดิว ถ้าแอ้มีไข้แสดงว่าติดเชื้อแล้วดิว” พ่อบอกผม

“ได้พ่อผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้”ผมบอกพ่อผม

“เอาไงไอ้ดิว ดูแอ้มันแย่แล้วนะตัวมันร้อนมากเลยดิว” ติ๊กมันตกใจมาก

“กรูต้องพาไปหาพ่อกรูวะ ตอนนี้ “ผมบอกไอ้แจ็ค ผมเข้าไปอุ้มแอ้ขึ้น

“แจ็ค กุลแจรถแอ้มรึงขับรถแอ้ไป “ผมบอกไอ้แจ็ค   “ติ๊กโทรหาไอ้เดี่ยวให้มันมาขับรถให้กรู ส่วนมรึงก็ขับรถไอ้เดี่ยวไป”ผมบอกไอ้ติ๊กผมอุ้มแอ้ออกจากห้องพักบอยรีบเดินออกมาและกดลิฟท์ให้ผม ทันทีที่ลิฟท์เปิดไอ้หลุยส์กับธรรณ์ออกมาพอดีผมรีบเข้าไป

“กดชั้น G ให้กรูด่วนหลุยส์” ผมบอกไอ้หลุยส์มันรีบกดตกใจมาก

“ตัวร้อนมากเลยดิว ดิวทำไมปล่อยให้แอ้เป็นแบบนี้ละดิว” ธรรณ์ถามผม ผมมองแอ้ผมรู้สึกโกรธตัวเองที่สุด ที่ดูแลคนนี้ได้ไม่ดีพอจริงๆ

“แอ้ ..ดิวจะพาไปหาพ่อนะ แอ้ “ผมบอกแอ้  “ดิว ..ดิว ..”แอ้ยังคงเพล้อเรียกชื่อผม ทุกคนมองหน้าผมกันหมด ตอนนี้ลิฟท์ลงมาที่ชั้น G ผมอุ้มแอ้ออกมาคนก็มองตกใจ แต่ผมไม่สนใจผม

“ดิว” ไอ้เดี่ยวมันวิ่งมาหาผมพร้อมกับปู ปูมองแอ้ที่ผมอุ้ม

“แอ้เป็นอะไรนะดิว” ปูถามผม 

“ไอ้เดี่ยวมรึงขับรถให้กรู รถมรึงให้ติ๊กขับไป “ผมบอกไอ้เดี่ยว

“รถแอ้ไอ้แจ็คมันขับไป หลุยส์มรึงไปรถไอ้แจ็ค”ผมบอกไอ้หลุยส์ ไอ้หลุยส์มันสะบัดไปมองไอ้แจ็ค

“กรูว่ากรูขับดีกว่าวะ แจ็ควันนี้หลุยส์ขับให้นั่งกรูขอร้อง เพราะว่าวันนี้เมียกรูไปด้วย ขับอย่างมรึงเมียกรูด่าแน่ๆ “ไอ้หลุยส์พูดผมเข้าไปนั่งในรถ ผมก็มองปู ผมก็มองแอ้

“เลือกเขา เลือกคนที่เขารักดิว ปูไม่ได้รักดิวเท่ากับเขาหรอกนะ ยอมรับว่ามีบ้างคงเป็นเพราะความเหงา แต่ตอนนี้ดิวต้องเลือกเขา “ปูบอกผม ผมมองปูผมรู้สึกผิดมากที่สุด

“ปูดิวขอโทษ กี่ล้านครั้งดิวก็จะพูด”ผมพูดและผมก็เข้าไปนั่งเบาะหลังไอ้เดี่ยวมันเข้าไปนั่งหน้าที่คนขับ ไอ้ภาคินมันขับรถมาพอดีเลยมันเลยวิ่งมาดู

“แอ้เป็นอะไรกรูได้ยินพวกนั้นมันพูดกัน” ไอ้ภาคินมันวิ่งมาถาม มันเห็นผมประครองแอ้อยู่

“ดิว .ดิว..ดิว “แอ้ยังคงเพล้อหาผม มันคงรู้แล้วซินะ ว่าแอ้เลือกใคร ไอ้ภาคินมันถอยออก ผมปิดประตูลง ไอ้เดี่ยวมันออกรถทันที

“ไปโรงพยาบาลพ่อกรูวะ พ่อกรูกำลังจะถึง “ผมบอกไอ้เดี่ยว ผมบอกให้ปูส่งGPRS ให้ผม ผมรีบกดเส้นทางให้ไอ้เดี่ยวมัน

“ดิว..ดิว..แอ้..รัก..ดิวนะ..ดิว..”ผมต้องอึ้งมากแอ้บอกว่าแอ้รักผม เหมือนแอ้กำลังไขว้ขว้าหาผม ผมรีบคว้ามือแอ้ไว้

“ดิวอยู่นี้แอ้ ..ดิวรักแอ้ รักมาที่สุด”ผมบอกแอ้

“อันนี้ใช่ไหมที่มรึงอยากได้ยินนะดิว” ไอ้เดี่ยวมันถามผม ผมพยักหน้าผมอยากได้ยินคำนี้จากปากแอ้มาที่สุด

“ดิวขอโทษ..ที่ดิวงี่เง่าเอง ทั้งที่คนนี้ทำเพื่อดิว แต่ดิวกับมองเห็นแค่ตัวเอง แอ้อย่าทิ้งดิวไปนะแอ้ “ผมบอกแอ้ผมกุมมือแอ้ไว้ ไอ้เดี่ยวมันขับรถได้เร็วมากแซงซ้ายแซงขวาเลยทีเดียว ผมไม่แคริ์เพราะว่าตอนนี้ผมต้องพาแอ้ไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด แอ้ก็เพล้อหาผมอย่างเดียวเลย ผมได้แต่กอดแอ้ไว้ในอ้อมกอดผม

“แอ้ ..ลูกๆต้องการแอ้นะ แอ้อยู่กับดิวและลูกๆนะแอ้”ผมบอกแอ้ ผมไม่รู้ว่าเขาจะรับรู้ไหมตอนนี้ไอ้เดี่ยวมันขับเข้ามาจอดในโรงพยาบาลพ่อผมแล้วมันตรงไปจอดด้านหน้าแผนกฉุกเฉิน ผมก็รีบลงจากรถเจ้าหน้าที่เข้ามาหาผมทันที

“มีคนไข้ใช้ไหมครับ ต้องการรถเข็นนั่งหรือนอนครับ “เจ้าหน้าที่ถามผม

“เออ...คนไข้คุณหมอภาณุเดชครับ ผมเป็นลูกชายท่านครับ ผมชื่อดิวครับ”ผมบอกเจ้าหน้าที่ พี่เขาทำหน้างง

“พี่ธง ท่านผอ.โทรมาบอกลูกชายท่านจะเอาคนไข้ของท่านมาส่งให้พาไปแผนก OR ได้เลย เจ้าหน้า OR รออยู่แล้วพี่” พยาบาลแผนกห้องฉุกเฉินออกมาบอกเขาก็มองผม และพี่เขาก็เข็นรถเข็นนอนมาผมอุ้มแอ้ออกมาวางไว้บนเตียง ปูยืนมองแอ้กับเดี่ยว ผมวิ่งตามเจ้าหน้าที่ไปที่ห้องฉุกเฉิน ไอ้เดี่ยวมันคงรอพวกแจ็ค ติ๊กก่อน

“รอด้านนอกก่อนนะคุณดิว “เจ้าหน้าที่ออกมารับแอ้เข้าไปแต่ผมอยากจะเข้าไปดูแลแอ้ใกล้ๆ  ผมได้ยินเสียง พ่อผมเดินคุยมากับพี่ดรีม  พี่ดรีมมากับพ่อผมด้วย พี่หมอด้าด้วย พ่อผมรีบเข้าไปด้านใน

“ดิวรออยู่ด้านนอกก่อนนะ”พี่หมอด้าบอกผมไม่ให้เข้าไปด้านใน และพี่ด้าตามพ่อกับพี่ดรีมเข้าไป ผมได้แต่ยืนมองอยู่หน้าห้อง  ไอ้เดี่ยวมันขึ้นมากับติ๊กและปู  ไอ้แจ็ค บอย หลุยส์และธรรณ์ ผมนั่งลงที่เก้าอี้หน้าห้อง

“ดิว ทำไมปล่อยให้แอ้เป็นหนักขนาดนี้” พี่ดรีมออกมาถามผมพี่ดรีมดูโกรธมาก ผมก็เพิ่งเคยเห็นพี่ดรีมโกรธจัดขนาดนี้ครั้งแรก

“พี่ดรีม...แอ้เป็นหนักเลยเหรอพี่” ติ๊กมันถามพี่ดรีม

“ติดเชื้อแล้วด้วย ..พี่ผิดหวังในตัวเรามากเลยนะดิว “ พี่ดรีมต่อว่าผม ผมไม่เถียงเลยสักคำเพราะว่าผมผิดเอง ที่ดูแลแอ้ได้ไม่ดีพอ ผมได้แต่ก้มหน้ายอมรับคำต่อว่าจากพี่ดรีม

“แล้วแอ้มันเป็นอะไรกันแน่พี่ พวกผมเป็นเพื่อนมันนะพี่ มีอะไรที่พวกผมช่วยได้ผมจะได้ช่วย” ไอ้แจ็คมันถามพี่ดรีม พี่ดรีมมองหน้าผม

“พี่ว่าดิวควรจะเป็นคนบอกพวกเรานะ” พี่ดรีมบอกให้ผมเป็นคนบอก

“ว่าไงดิว” ไอ้แจ็คมันถามผม

“แอ้มีมดลูก แอ้ตั้งครรถ์ได้และแอ้จะต้องทานยาสลายเลือดในมดลูกถ้าเลือดออกไปมดพ่อกรูต้องเป็นคนทำและกรูดันไม่ได้สนใจเรื่องนี้  กรูมัวแต่คิดว่าเขาเลือกจะทิ้งกรูและลูก”ผมบอกทุกคน

“ลูกเหรอ มรึงมีลูกแล้วเหรอวะ” ไอ้หลุยส์มันถามผม

“กรูและแอ้ กรูขอโทษที่ปิดเรื่องนี้พวกมรึง “ผมบอกทุกคน

“พี่ดรีม พ่อบอกว่าให้เบิกอุปกรณ์ให้หน่อยด่วนเลย เพราะว่าพ่อบอกต้องเจาะเลือดที่ค้างตอนนี่เลย ไม่งั้นแอ้แย่แน่”พี่ด้าเปิดประตูออกมา ผมอยากจะเข้าไปแต่พี่ดรีมกัน

“พี่ดรีมผมอยากไปหาแอ้ พี่ดรีมดิวรู้ว่าดิวผิดมากที่ดูแลแอ้ไม่ดีพอ ดิวอยากได้โอกาสดูแลแอ้อักครั้ง พี่ดรีม” ผมบอกพี่ดรีม พี่ดรีมมองหน้าผม พี่ดรีมพ่นลมหายใจออกมา

“ผมรักแอ้พี่ ผมรักแอ้มากที่สุด  ให้แลกด้วยชีวิตดิวตอนนี้ ดิวก็ให้พี่ดรีม” ผมบอกพี่ดรีม พี่ดรีมพยักหน้า พี่ดรีมเข้าไปในห้อง ตอนนี้ทุกคนได้แต่ยืนมองภาวนาขออย่าให้แอ้เป็นหนักเลยผมด้วย

“พอใจมรึงหรือยังวะติ๊ก กรูถามว่าพอใจมรึงหรือยัง” ไอ้แจ็คถามติ๊ก ติ๊กมันยืนร้องไห้

“กรูไม่รู้ว่ามันจะเป็นหนักขนาดนี้ แอ้กรูขอโทษ “ติ๊ก ผมหันมามองไอ้ติ๊ก มันไม่ใช่คนผิดเรื่องนี้หรอก ผมนี้แหละที่ผิด ตอนนี้โทษใครไปก็ไม่เกิดประโยชน์

“ติ๊ก”บอยกอดติ๊ก ผมนั่งลงมือประสานกัน แอ้อย่าเป็นอะไรนะ อยู่เพื่อลูกนะแอ้  ปูยืนอยู่ผมหันไปมองปู ผมรู้สึกผิดมาก เหมือนผมเอาปูมาเป็นเครื่องมือทำร้ายคนที่ผมรักที่สุด ผมรู้ว่าปูอยากจะดูแลผม ตอบแทนที่ผมเคยช่วยเขาเรื่องแม่ของเขาและผมเชื่อว่าคนเราย่อมมีช่วงเวลาที่อ่อนแอ ปูคงกำลังต้องการใครสักคนพอดี

“ปู ดิวขอโทษนะ ดิวขอโทษจริงๆ ที่ดึงปูมาเกี่ยวข้อง”ผมบอกปู ปูหันมามองผม

“สัญญาได้ไหม ว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก ดีที่เป็นปูคนอื่นเขาคงไม่ยอมและดิวต้องเสียคนที่ดิวรักไปตลอด สัญญากับปูได้ไหมดิวจะไม่ทำแบบนี้กับแอ้อีก  “ปูบอกผม ผมพยักหน้า ผมดึงปูเข้ามากอด

“จะให้ดิวรับผิดชอบปูก็ได้นะ แต่ดิวคงให้หัวใจดิวกับปูไม่ได้” ผมบอกปู

“ปูไม่เอาแบบนั้นหรอกดิว ดูแลแอ้คนที่เขามอบให้ดิวทั้งกายและใจ เขาทำเพื่อดิวได้ขนาดนี้ ส่วนปูนะ ไม่ต้องหวงหรอก ปูโอเค” ปูบอกผม ผมพยักหน้า ผมโชคดีมากจริงอย่างที่ปูว่าถ้าเป็นคนอื่น ผมคงไม่ได้กลับมาหาแอ้ ใครจะยอมละจริงไหม

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ รู้เมื่อมันเกือบจะสายไป
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 29-09-2015 20:14:43

อ่านยาวเลยค่ะ ...ลุ้นมากกลัวแอ้กับดิวจะเลิกกันจริงๆสงสารเด็กๆค่ะ ขอให้แอ้ปลอดภัย  :mew6:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ รู้เมื่อมันเกือบจะสายไป
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 30-09-2015 07:16:11

อยากอ่านของพั่นญ์กับพี่แทคต่อจัง :hao5:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ดิวสัญญาจะไม่ทำแบบนี้อีก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 30-09-2015 10:56:01

ดิวสัญญาจะไม่ทำแบบนี้ ต่อให้แอ้ทำให้ดิวโกรธมากแค่ไหนก็ตาม
   ผมนั่งใจจดใจจอรออยู่ด้านหน้าห้องที่แอ้ถูกนำตัวเข้าไป ผมลุกๆนั่งๆอยู่หลายรอบพ่อผมก็ยังไม่ออกมาซะที ผมได้ยินแต่ว่าเลือดในช่องท้องแอ้ออกมาก พ่อผมยังไม่ออกมาเลยพี่ดรีมและพี่ด้าด้วย

“ดิวใจเย็นนะ แอ้ต้องไม่เป็นอะไรเชื่อบอยนะ”บอยปลอบผม ผมพยักหน้า

“อย่าวิ่งซิลูก เดี๋ยวหกขล้ม”ผมได้ยินเสียงพี่แดน ผมหันไปมอง วิ่งมากันเป็นขบวนเลยลูกๆแฝดผม 

“พ่อดิว ฮือๆ “ น้องไอซ์วิ่งมากอดผมคนแรกเลย พวกไอ้แจ็คมันถึงกับมองกันอ้าปากค้างเลย ไอ และก็มาริโอ้ มาริโอ้ค้อนปู แต่มาริโอ้ก็กางแขนมากอดผม แฝดทั้งสามคนกอดผมพร้อมกับร้องไห้

“ลุงบอกว่าพ่อแอ้ไม่สบายมากมากพ่อดิว ฮือๆ “ น้องไอซ์ ร้องไห้ใหญ่เลย

“นี้ลูกๆมรึงเหรอวะไอ้ดิว” ไอ้แจ็คมันชี้ ผมพยักหน้า

“หน้าเหมือนดิวกับแอ้เลยอะ “ ธรรณ์พูดขึ้น ผมเห็นติ๊กมันลูกๆผมใหญ่เลย ดูลูกๆผมรักแอ้มาก

“น้องไอ น้องไอซ์ มาริโอ้สวัสดี อาแจ็ค ลุงบอย อาธรรณ์ และก็ อาหลุยส์ซิลูก”ผมบอกลูกๆผม หันไปไหว้ทั้งที่น้ำตาเต็มเบ้าตากันหมด เขารักแอ้มาก บอยเข้ามาเอามือลูปหัวแต่ละคน

“พ่อแอ้ไม่เป็นอะไรหรอกครับ “บอยบอก ลูกๆผมยังสะอึกสะอื้น พวกไอ้แจ็คมันยกมือไหว้พี่แดน พี่แดนมองผม

“แอ้เป็นยังไงบ้างดิว พี่ไม่คิดเลยนะว่าดิวจะทำกับคนที่รักดิวและลูกๆได้ขนาดนี้” พี่แดนมาถึงต่อว่าผม

“พี่แดน...ดิวรู้ความจริงหมดแล้ว ดิวเสียใจที่สุดพี่แดน”ผมบอกพี่แดน พี่แดนถอนหายใจออกมา

“จำไว้เป็นบทเรียนเลยดิว  อย่าทำอีก เข้าใจไหมพี่ขอละ เห็นลูกๆไหมพอรู้ว่าแอ้ไม่สบายร้องไห้กันรมาตลอดทางเลย ”พี่แดนบอกผม ผมพยักหน้า

“ฮือๆ หาพ่อ ฮือๆ” ผมได้ยินเสียงน้องมีน พี่เดย์เขาอุ้มมาด้วย บอยหันไปมอง บอยต้องสะดุ้ด แต่ละคนก็มองงงอีก ผมรีบรับน้องมีนเพราะว่ากางแขนมาหาผมแต่ไกลแล้ว ร้องไห้สะอึกสะอื้นใหญ่เลย

“นี้ลูกดิวเหรอ อายุเท่าไหร่อะดิว “บอยถามผม    “ ตอนนี้สามขวบเต็มแล้วบอย” ผมบอกบอย บอยยิ้มผมรู้ว่าบอยหมายความว่ายังไง เพราะว่าน้องมีนเกิดหลังน้องแบงค์ สองอาทิตย์  ผมรู้เรื่องนี้ดีเพราะว่าพ่อเขากังวลคนที่รับจ้างตั้งครรถ์ให้ผมกับแอ้จะคลอดก่อนกำหนด

“พ่อดิว พ่อแอ้ละน้องมีนไม่ชอบเลย พ่อดิวอย่ารังแกพ่อแอ้อีกนะ น้องมีนรักพ่อแอ้พ่อดิว ฮือๆ”ผมกอดน้องมันไว้ผม ภาพของผมตอนนี้ ผมกอดลูกๆผมไว้ ไม่รู้ว่าแอ้เป็นยังไงบ้างพี่แดนเดินไปเปลี่ยนชุดจะเข้าไปหาพ่อ  พี่แดนเป็นแพทย์เขามีสิทธิ์จะเข้าไปเพื่อว่ามีอะไรจะได้ช่วยได้

“แอ้ตั้งท้องตอนไหนยังไงวะ มรึงต้องเหลาให้กรูฟังแต่คงไม่ใช่วันนี้วะ” ไอ้แจ็คมันถามผม ผมพยักหน้า ว่าผมคงต้องบอกความจริงๆทุกคน

“ตอนนี้พ่อกำลังถ่ายเลือดที่ค้างอยู่เลือดเยอะมากเลยวะดิว”พี่แดนออกมาบอกผม ผมเริ่มใจไม่ค่อยดีเลย

“พ่อ ไอ้ดิวมันทำแบบนี้ผมไม่ยอมให้มันทำเป็นครั้งที่สองพ่อ  หลานผมนะรักแต่เรื่องนี้ผมยอมไมได้หรอกพ่อ และมันก็มีเมียใหม่ไปแล้ว น้องคนเดียวพวกผมดูแลได้พ่อ” พี่อั้มพูด ตอนนี้อาภีมเดินมากับพี่อั้มพี่โอม พี่เอส แต่ละคนมองผม

“ไอ้เอส ใจเย็นก่อน”พี่แดนเข้าไปห้ามพี่เอส พี่แดนรู้ว่าพี่เอสจะเข้ามาต่อยผม

“มรึงทำเชี้ยอะไรกับน้องกรูไอ้แดนมรึงไม่ต้องมาห้ามกรูเลยนะ “ พี่เอส แต่พี่แดนนะพยายามกันให้พี่เอสไว้

“ไอ้ดิว มรึงเห็นไหมว่าแอ้น้องกรูมันเป็นไง แต่มรึงซิกับมีความสุข ถ้ากรูปล่อยมรึงไว้กรูไม่ใช่พี่มันแล้วแหละ” พี่อั้ม พี่ดรีมเปิดประตูออกมาคงเราะว่าเสียงค้อนข้างดัง ตอนนี้พวกแจ็คมันก็ไม่กล้ายุ่งเพราะว่าพี่อั้ม ชี้ทำให้แต่ละคนไม่กล้ายุ่ง ผมลุกขึ้นผมเดินไปหาอาภีม  ผมย่อตัวลงและผมก็ก้มลงกราบเท้าอาภีมต่อหน้าทุกคน

“ดิวขอโทษที่ดิวดูแลคนที่ดิวรักที่สุดไม่ดีพอ แต่ดิวขอโอกาสดิวจะไม่ทำแบบนี้อาภีม ดิวรักแอ้ ดิวรู้ว่าครั้งนี้มันยากที่อาจะให้อภัยดิว “ผมบอกอาภีม อาภีมหันหน้าไปมองทางอื่น

“มรึงยังจะขอโอกาสอีกเหรอไอ้ดิว “พี่โอมชี้หน้าผม พี่โอมอุ้มน้องมิ้น มิ้นคงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พี่โอมเอามิ้นไปส่งให้พี่อาร์ม มิ้นเห็นแบบนี้เลยร้องไห้ตกใจ พี่โอมคงอยากจะเข้ามาเตะผม

“ลุงโอมอย่าทำพ่อ” น้องไอซ์เข้ามากอดพี่โอม ผมรู้ว่าสายตาพี่โอมนะเสียใจมากพี่โอม เขารักแอ้มาก แต่ถ้าพี่อ้นต่อให้หลานขอพี่อ้นก็ไม่ยั้งให้ผมแน่นอน ผมคงได้นอนกองกับพื้นไปแล้ว ลูกๆผมเข้าไปร้องห้ามพี่โอมกันหมด

“ลุงอย่าทำพ่อของโอ้นะลุงโอมนะลุงโอม ฮือๆ” มาริโอ้ตอนแรกโอ้บอกว่าโอ้จะไม่รักผมแล้ว แต่นี้มาริโอ้เข้าไปกอดขาพี่โอม

“ฮือๆ  หาพ่อ หาพ่อ หาพ่อ” มิ้นร้องไห้พยายามดิ้นลงมาจากพี่อาร์มอีกคนและพี่อาร์มก็ต้องวางน้องมิ้นลง มิ้นวิ่งมาหาผมอีกคน ผมไม่หลบพี่โอมเลย หรือพี่อั้มด้วย ผมยอมรับผลสิ่งที่ผมทำแต่ตอนนี้ลูกๆผมเขาขอพี่โอม

“โอม อย่า..พอแล้วโอม..เห็นแก่หลานโอม “อาภีมหันมาบอกพี่โอม

“ฮือๆ “ ลูกๆผมกอดผมร้องไห้แม้กระทั้งมิ้น ผมก็ต้องอุ้มมิ้นมากอดไว้ดูมิ้นตกใจมากจนตัวสั่น พ่อผมออกมาจากห้องแล้ว พ่อมองลูกๆผม

“พี่ภา แอ้เป็นไงบ้าง” อาภีมถามพ่อผม ผมก็ลุกขึ้นมองพ่อผม 

“ลุงภานอ้งผมละลุง” พี่อั้มถามพ่อผม

“ลุงภาแอ้เป็นยังไงบ้าง” ไอ้ติ๊กอีกคน 

“เอาละ ...แอ้ปลอดภัยแล้วเหลือแต่รอให้เลือดในช่องท้องออกมาให้หมดก่อน ไข้ก็ลดลงแล้ว เพราะว่าให้ยาฆ่าเชื้อแล้ว แต่ยังต้องดูอาการในห้องปลอดเชื้อก่อน “พ่อผมพูด ผมยิ้ม ผมเดินเข้าไปยกมือไหว้พ่อผมเลย ที่ช่วยคนที่ผมรักที่สุด

“ดิว พ่อขอคุยในห้อง ภีมด้วยนะ “พ่อบอกผม

“เออ ถ้าอย่างนั้น เอาลูกมาให้พวกเราช่วยดูแล้วกันนะดิว “บอยบอกผม บอยเข้ามาทำท่าจะอุ้มน้องมีน

“บอยให้แจ็คอุ้มดีกว่านะ”แจ็คบอก ธรรณ์แบมือขออุ้มน้องมิ้นแทน น้องมิ้นเขาชอบคนน่ารักอยู่แล้วรีบกางแขนไปหาธรรณ์เลย ปูเขาเข้ามาหามาริโอ้ มาริโอ้เงยหน้ามองผมรู้ว่ามาริโอ้โกรธปู

“โอ้ อย่าโกรธอาปูนะลูก เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับอาปู คนที่ผิดคือพ่อเอง ตอนนี้พ่อรู้แล้วพ่อสัญญาว่าพ่อจะไม่ทำแบบนี้อีกมาริโอ้ พ่อสัญญา”ผมบอกมาริโอ้ มาริโอ้กอดผม และยอมไปกับปูแต่โดยดี  ไอซ์และไอด้วยไอ้เดี่ยวมันอาสาพาลงไป ผมเดินตามพ่อผมกับอาภีมเข้าไปในห้องเล็กๆ ผมนั่งลงตรงหน้าพ่อผม

“แอ้นะปลอดภัยดีนะ เหลือแต่รอเลือดที่คั้งค้างออกมาให้หมด เลือดค้างเยอะมาก พี่ไม่แน่ใจนะว่าแอ้เขาตั้งครรถ์หรือเปล่าเพราะและอาจจะเกิดการแท้ง แอ้ไปกระทบกระเทือนอะไรมาหรือเปล่าดิว” พ่อบอกว่าเลือดแอ้เยอะมากพ่อผมสงสัยว่าแอ้จะแท้งและถามผมว่าแอ้ไปกระเทือนอะไรมาผมนึกได้ว่าวันที่แอ้ถูกลูกฟุตบอลอัด

“แต่ดูจากที่อัลตราซาวน์ช่องท้องไม่มีรกหรือว่าอะไร ตัวอ่อนอาจจะแค่ฝังในไข่ หรือไม่ก็ไข่ตกมากผิดปกติเกินไป “พ่อผมพูด
“มีวันหนึ่งที่โรงเรียนพ่อแอ้เขาโดนลูกบอลอัดท้องและคืนก่อนผมมีอะไรกับแอ้ผมไม่ได้ป้องกันแต่ที่ผ่านมาผมป้องกันมาตลอดผมใส่ถุง”ผมบอกพ่อ พ่อผมหยักหน้า อาภีมกอดอกมองผม ผมเลยไม่กล้ามองอาภีมเลย

“เอานะภีมดิว เขาสัญญาแล้วว่าจะไม่ทำอีก ถ้าทำอีก พี่จะไม่ขัดขวางการตัดสินของภีมเลย “พ่อผมขอผมกับอาภีมให้ผม

“ภีมจะให้แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้นนะ พี่ภา “อาภีมบอกพ่อผม

“อาจะไม่ใจอ่อนกับเราอีกถ้ามีครั้งที่สอง ทำไมเราสองคนไม่หันหน้ามาคุยกันว่าเพราะอะไรและนี้เรารู้หรือยังละว่าแอ้ทำไปเพราะอะไร”อาภีมถามผม

“วันที่ผมไปเที่ยวมัลดิฟกัน ผมเออ ผมไม่รู้ว่าใครเอายากปลุกเซ็กส์ใส่กระป๋องเบียร์ให้แอ้ดื่มและผมกับแอ้ก็มีอะไรกัน ผมเลยบันทึกวิดิโอไว้ดูแต่ วิดิโอ้นั้นดันตกไปอยู่กับ..เพื่อนผม ผมขอไม่บอกว่าใคร แล้วกันอาภีม และเขาก็บอกว่าจะส่งคลิปให้ทางมหาวิทยาลัยและแอ้กลัวผมจะไม่ได้เรียนเลย...ไปคบกับคนนั้น แต่มันประจวบเหมาะที่หลายคนที่ชอบแอ้ พอรู้เรื่องว่าผมกับแอ้เลิกกันก็พยายามเข้ามาจีบแอ้ผมเลยหึง ผมรู้ว่าผมผิดมากจนไม่น่าให้อภัยอาภีม”ผมพูด อาภีมกอดอกฟังผม

“แล้วถ้ามันมีแบบนี้อีกละดิว...จะมารักๆ เลิกๆ มีคนใหม่ประชดกันแบบนี้เหรอ.” อาภีมถามผม

“อาภีม ดิวไม่รู้สึกขาดแอ้เลยที่ผ่านมาดิวคิดว่าปูแทนได้แต่ปูเขาทำเพราะว่า แอ้เขาขอร้องให้ปูดูแลผมให้เหมือนที่เขาดูแลเพราะเขารู้ดีว่าผมทนไม่ได้หากเสียเขาไปอาภีม ดังนั้น ต่อไปหากมันจะไม่เกิดขึ้นอีกผมจะไม่ทำแบบนี้อีก ผมจะมั่นคงในความรักของผมกับแอ้ ผมจะไม่สัญญาแต่ผมจะทำให้อาเห็น “ผมบอกอาภีม

“ดิว..แอ้เขา..จะไปแทนแอร์นะคงจะไม่นานนี้แหละ เรารอได้ไหมถ้าหากแอ้ไปอาจจะไม่ได้เจอกันหลายปีแต่หลังจากจบแล้วจะยังไงต่ออาเดาไมได้หรอกนะ “อาภีมอบกผม ทำให้ผมถึงกับตกใจนี้แอ้จะไปแทนพี่แอร์เหรอ

“ว่าไงละดิว” อาภีมถามผม

“ผมจะรอแอ้ ผมจะอยู่กับลูกผมจะรอวันที่แอ้กับมาอยู่กับผมและลูก”ผมบอกอาภีม

“อาคงทำอะไรไม่ได้แอ้เขายื่นเรื่องไปแล้ว เหตุผลของเราด้วยที่บีบแอ้ดิว...อาคิดว่านะ อาเพิ่งจะรู้เมื่อวานี้เอง”อาภีมบอกผม

“ถ้าอย่างนั้น คืนนี้ให้ดิวดูแลแอ้นะภีม เดี๋ยวพาหลานๆ กลับไปนอนบ้านพักกัน นอนนี้ไม่ดีแน่เพราะว่าแอ้ฟื้นมาไม่ได้พักแน่ๆ” พ่อผมบอกอาภีม อาภีมพยักหน้า ผมเดินออกมาจากห้องที่คุยกัน อาภีมเดินไปคุยกับพี่อั้ม พี่โอมพี่เอส ผมเดินเข้าไปในห้องกับพ่อผมเห็นแอ้นอนอยู่ สภาพแอ้ตอนนี้ปวดใจผมมาก ผมกุมมือแอ้

“แอ้ ดิวรักแอ้นะ ดิวสัญญาว่าการกระทำครั้งนี้มันจะไม่เกิดขึ้นอีกต่อให้แอ้ทำให้ดิวโกรธมากแค่ไหนดิวก็ไม่ทำ ดิวกับลูกจะรอแอ้รอวันที่ครอบครัวเราได้อยู่ด้วยกันเหมือนเช่นคู่สามีภรรยาทั่วไปเขาทำกันแอ้”ผมแอ้ที่นอนอยู่บนเตียงมีสายน้ำเกลือและยาฆ่าเชื้อ แอ้ต้องใส่Tube เครื่องช่วยหายใจและตอนนี้เลือดที่ช่องท้องถูกเจาะใส่ถุง เจ้าหน้าที่กำลังเปลี่ยนถุงให้

“แอ้ถ้าดิวเลือกได้ให้ดิวเจ็บแทนดิวก็จะรีบทำทันที สงสารคนนี้ที่สุดนะรู้ไหม”ผมบอกแอ้ผมไม่รู้ว่าแอ้รับรู้ไหมตอนนี้

“หมับ”แอ้บีบมือผม ผมยิ้มแสดงว่าแอ้รับรู้แต่คงเพราะยาที่พ่อผมวางให้แอ้สลบ

“ดูอาการแอ้ก่อนนะ ถ้าไม่มีไข้อีกก็จะย้ายไปห้องพิเศษดิว” พ่อบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินออกมาพี่อั้มยืนอยู่พ่อผมพยักหน้าให้เข้าไปคุยกับพี่อั้ม ตอนนี้พี่อั้มรับหน้าที่พี่ชายคนโตไปก่อนพี่อ้นไม่อยู่และผมเองก็ไม่รู้ว่าจะรีบมาตอนไหน ผมคงไม่ทันได้อธิบายอะไรพี่อ้นเป็นคนยังไงผมรู้ดี

“พี่อั้ม ดิวขอโทษพี่”ผมเดินเข้าไป พี่อั้มมองผม พี่อั้มถอนหายใจ

“พี่ยังติดต่อพี่อ้นไม่ได้นะดิว แต่พี่ไม่รู้นะว่าพี่อ้นจะยอมไหม พี่อ้นนะรักแอ้มากนะดิว “พี่อั้มบอกผม ผมพยักหน้าว่าผมทราบดี

“ผมโง่เองพี่อั้มที่ไม่เคยรู้ว่าแอ้น่ะเขาทำเพื่อผมมากแค่ไหน กว่าจะรู้ก็ต่อเมื่อผมจะไม่มีแอ้อีกต่อไป ผมยอมรับว่าชีวิตผมเขวมากพี่อั้ม” ผมบอกพี่อั้ม

“อย่าทำอีกนะดิวพี่ขอให้มันเป็นครั้งสุดท้าย” พี่อั้มบอกผม ผมพยักหน้ากับพี่อั้ม

“คืนนี้ผมจะเฝ้าแอ้เองพี่อั้ม ลูกๆผมพ่อคงให้ไปนอนที่บ้านนะพี่” ผมบอกพี่อั้ม ผมเดินมาด้วยกัน

“ก็จะแบ่งไปนอนบ้านพี่บ้างพี่คงไม่ขับรถกลับคืนนี้ พรุ่งนี้จะมาดูแอ้ “พี่อั้มบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินลงผมคิดว่าพวกแจ็คมันคงพาลูกๆผมไปที่มุมกาแฟสดแน่ๆ จริงด้วย เด็กๆกับกินขนมเค้กกัน โกโก้ร้อนกัน มาริโอ้เมื่อกี้น้ำตาแตกแต่ตอนนี้กินเค้กช๊อกโกแลตของโปรดโดยมีปูดูแลใกล้ๆ ปูก็ดีนะขนาดมาริโอ้วันก่อนทั้งทุบทั้งตีปูเลยนะแต่ปูไม่โกรธโอ้เลย

“แอ้เป็นยังไงบ้างดิว “ บอยถามผมถึงแอ้ทันที ผมเข้าไปอุ้มมิ้นที่กินเลอะเทอะแก้มไปหมด

“ไข้ลดแล้วดิวรอให้พ่อย้ายแอ้ไปห้องพิเศษนะ คืนนี้ดิวจะเฝ้าแอ้เองบอย”ผมบอกบอย

“งั้นเรากลับไปนอนที่โรงแรมกัน”แจ็คพูดทุกคนพยักหน้า

“แต่พวกไอ้โซ่วมันต้องกลับแล้ววะ มันบอกว่าพ่อแม่พวกมันเป็นห่วงกันวะมาหลายวันแล้ว” ไอ้เดี่ยวมันพูด

“งั้นปูกลับพร้อมกับโซ่เลยแล้วกัน เพราะว่าไม่มีคนช่วยป้าแดง ปูขอโทษนะดิวที่อยู่ด้วยไม่ได้ ดูแลแอ้ดีดีนะ”ปูบอกผม ผมมองปู ผมกอดปู

“ปูดิวขอโทษนะ ดิวขอโทษจริงๆ ปูดีกับดิวมาก ไว้เราค่อยคุยกันนะ” ผมบอกปู

“แบบเพื่อน ปูขอละ รักมีได้แค่คนเดียว “ปูบอกผมและเดินออกไป ผมรู้ว่าปูเสียใจเหมือนกันใครก็ต้องเสียใจ ไม่มีใครอยากเป็นคนเจ็บหรอก

“เด็กๆ กลับไปนอนบ้านนะลูก “ผมบอกลูกๆผม

“แต่โอ้อยากอยู่กับพ่อ โอ้อยากอยู่กับพ่อแอ้” มาริโอ้พูด

“มาริโอ้กลับไปนอนบ้านปู่ บ้านปู่ที่นี้ บ้านปู่ภาและปูภีมพี่ซีพี่แซ็กพี่เป็กซ์ก็อยู่ลูกไว้พ่อแอ้แข็งแรงแล้วเราค่อยมาหาพ่อแอ้ “ผมบอกมาริโอ้

“น้องไอซ์ด้วยนะครับ “ผมบอกน้องไอซ์  “ ไอ ดูน้องนะลูก ช่วยลุงดูน้องนะลูก”ผมบอกลูกชายแฝดคนโต ไอพยักหน้า

“น้องมีนด้วยนะครับ ไม่ร้องนะครับคนดี”ผมบอกน้องมีน  “ฮึก ฮึก ฮึก” คนที่สตาร์ทร้องไห้คือมิ้น ดิ้นลงมากอดขาผม พี่โอมลงมาพร้อมกับอาภีมและพ่อผม

“มิ้นอยู่พ่อ.... มิ้นไม่ดื้อ.... มิ้นอยู่พ่อ” มิ้นเงยหน้าพูดกับผม

“มิ้นไปกับลุงโอมลูก พรุ่งนี้ค่อยมาหาพ่อแอ้ พ่อแอ้ไม่สบาย มิ้นอยู่ไม่ได้ลูก”ผมบอกมิ้น ทำหน้ามุ่ยเลย

“ถ้าอยู่ ปู่จะให้เขาใส่สายน้ำเกลือให้ด้วย”พ่อผมบอก มิ้นหดแขนกลัวละซิ

“มิ้นมาพ่อ”มิ้นพูดคงหมายถึงมาหาผมและแอ้แน่เลย

“ใช่แต่มาพร้อมพี่ๆเขานะลูก ฟ๊อด”ผมหัวมิ้นพี่โอมเข้ามาอุ้มตอนแรกก็ทำท่าจะไม่ยอมปล่อยขาผม ตอนนี้ทุกคนพากันกลับแล้วผม

“ดิวแอ้ย้ายไปห้องพิเศษแล้วนะ พรุ่งนี้พ่อจะมาดูแต่เช้า ถ้าแอ้มีไข้อีกหรือว่ามีอะไรที่ไม่ค่อยดีโทรหาพ่อทันที แต่พ่อคิดว่าไม่น่าจะมีอะไรแล้วเพราะการตอบสนองแอ้ดี”พ่อบอกผม ผมพยักหน้าผมเดินขึ้นไปชั้นคนไข้พิเศษ พ่อบอกเลขห้องพักของแอ้ไว้ ผมเข้าไปในห้องแอ้ยังคงนอนอยู่มีสายออกซิเจนพ่อคงให้เขาถอดสายที่เจาะให้เลือดไหลออก ออกไปแล้วแต่มันยังคงมีแผลอยู่ แอ้ตื่นมาต้องเจ็บแน่ๆเลย ผมจับมือแอ้ ผมหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา ผมหยิบแหวนที่วันก่อนผมดึงออกมาจากสร้อยคอแอ้ทำเป็นโยนทิ้งไปแต่ผมไม่ได้โยนทิ้งไปหรอก ผมหยิบมาสวมที่นิ้วนางข้างซ้ายแอ้มันใส่ได้พอดีเลย ผมจูบมือแอ้

“ แอ้เรื่องเราเขาทุกคนรับรู้แล้วนะต่อไปไม่ต้องปิดแล้วนะ ดิวจะรอแค่แอ้คนเดียวนะ ไม่ว่านานแค่ไหนแอ้จะกลับมาดิวหรือไม่ดิวก็จะรอ “ผมบอกคนที่ยังคงหลับไหล ผมลากเก้าอี้มานั่งข้างๆเตียงแอ้ ผมกุมมือแอ้ไว้ตลอด ยอมรับเริ่มที่จะเพลียแล้ว ผมเพลอหลับไปตอนไหนไม่รู้

“ดิว ..ดิว ..ดิว” ผมได้ยินเสียงแว้วๆ ผมสะดุ้ง ผมลืมตา แอ้ลืมตาแล้วแอ้เรียกผม

“แอ้ ..ปวดแผลเหรอ ดิวเรียกพยาบาลให้นะพ่อบอกถ้าปวดมากให้เขาฉีดยาให้นะ แอ้ “ผมบอกแต่แอ้รีบดึงแขนผม

“โอ้ย” แอ้ร้องเพราะว่าเจ็บผมรีบะถอยกลับมาหาแอ้

“แอ้เจ็บเหรอ...ถ้าดิวเจ็บแทนได้ดิวจะทำแอ้ “ผมพูดผมเอามือลูปหัวแอ้เบาๆ

“ปวดแต่ไม่มากพอทดได้”แอ้พูดกับผมน้ำเสียงเบามากๆ

“ทำไมมานั่งหลับตรงนี้ละดิว เมื่อยแย่”แอ้บอกผม 

“มันยังน้อยมากแอ้ที่แอ้เจ็บตอนนี้ ดิวไม่อยากห่างจากแอ้แม้แค่วินาทีก็ตามแอ้ ..ดิวรู้เรื่องหมดแล้วแอ้..ดิวเพิ่งรู้ว่าดิวโง่ที่สุด”ผมพูดแอ้มองผม แอ้มองมือที่ผมสวมแหวนลงไปแอ้เงยหน้ามองผมอีกครั้ง

“ถึงเวลาแล้วแอ้ที่มันควรจะอยู่ที่นิ้วนี้ ..คิดอีกทีต้องขอบใจไอ้ติ๊กมันนะทำให้เรื่องของเราถูกเปิด ทุกคนตกใจมาก ฝีมือเราเจ๋งมาก..”ผมบอกแอ้ แอ้มองผม

“แอ้ ..ดิวรักแอ้..ดิวสัญญาว่าต่อไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหนักหนาแค่ไหนดิวจะไม่ประชดด้วยการกระทำแบบนี้อีก ดิวจะเข้มแข็งกว่านี้ “ผมบอกแอ้

“แต่ดิวอยากให้แอ้บอกดิวปัญหาคืออะไร..ไม่ใช่แอ้ประเชิญมันคนเดียวเราเป็นสามีภรรยากันนะ สุขเราก็สุขด้วยกัน ทุกข์ก็ควรจะทุกข์ด้วยกัน “ผมบอกแอ้

“ดิวรู้หรือยังว่า”แอ้พยายามจะบอกผม  “รู้แล้ว ดิวจะรอให้รอจนแก่ตายดิวก็จะรอ” ผมบอกแอ้

“รอจนกว่าจะได้หมดลมหายใจไปด้วยกัน” ผมบอกแอ้ แอ้พยายามยกมือขึ้นปาปิดปากผม

“พอแล้วดิว”แอ้บอกผม  “แอ้ขอโทษนะที่ไม่บอกเพราะแอ้ไม่อยากให้ดิวมองติ๊กไม่ดี แอ้เข้าใจติ๊กนะ ที่ผ่านมาเราผิดเอง ติ๊กมันเสียใจมากและนานแล้วด้วยดิว..ดิวสัญญานะว่าจะไม่โกรธติ๊ก แอ้ขอร้อง” แอ้บอกผม ผมยอมรับว่าตอนที่รู้เรื่องโกรธมากแต่พอคิดทบทวนผมเองก็ผิดด้วย

“สัญญา”ผมบอกแอ้ ผมกุ้มมือแอ้ไว้ ผมมองยากจะปล่อยมือนี้อีกเลย

“แล้วปูละ” แอ้ถามผม  “แอ้..ดิวรู้สึกผิดที่สุดแต่ดิวขาดแอ้ไม่ได้ชีวิตดิวต้องมีแอ้ ปูเขาบอกว่าที่เขาทำให้ดิวจนดิวรู้สึกเหมือนขาดแอ้ได้แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่ ความจริงคือดิวหลอกตัวเอง “ผมบอกแอ้ ผมเอามือผมลูปแอ้ไปด้วย

“แอ้ให้อภัยดิวได้ไหมแอ้ ดิวรู้ว่ามันผิดมากที่ดิวทำแบบนั้น “ผมบอกคนที่นอมมองผมตาปริบๆ  แอ้พยักหน้าช้าๆ ผมลุกขึ้นผมจูบที่หน้าผากแอ้

“ดิวแอ้เริ่มปวดมากขึ้นแล้วอะ “แอ้บอกผม ผมเดินออกไปหาพี่พยาบาลหน้าเคาเตอร์ทันที

“ขอโทษนะครับพอดีแฟนผมเขาปวดแผลนะครับ คนไข้คุณหมอภาณุเดชนะครับ “ผมบอกพี่พยาบาล

“เดี๋ยวคุณนนท์ จะเข้าไปดูให้นะค่ะ “พี่พยาบาลบอกผม ผมพยักหน้าขอบคุณ

“แฟนกันจริงๆด้วยอะ ต้องแบบนี้ยืดอกพกไปเลยว่าเป็นเกย์ น่ารักอะ ฉันนะสาววาย”พี่เขาเป็นสาววายด้วยผมยิ้มใช้ต่อไปนี้ผมจะไม่กลัวใครทั้งนั้น แอ้คือแฟนผม คือแม่ของลูกๆผมแม้จะอยู่ในร่างผู้ชายก็ตาม ผมเดินกลับ คุณหมอแพทย์เวรคืนนี้ก็เดินตามผมเข้ามา

“คนไข้ปวดแผลใช่ไหมครับ” คุณหมอนนท์

“ครับพี่นนท์ แฟนผมปวดมากขึ้นแล้วพ่อผม นพ.ภาณุเดชนะครับบอกว่าถ้าปวดมากอาจจะให้ยาฉีดนะครับ” ผมบอกคุณหมอแพทย์เวรวันนี้

“ได้ครับพี่จะให้พยาบาลมาฉีดยากแก้ปวดให้นะครับ ..น่ารักดีนะครับ ดูแลกันดีจัง พี่นี้อิจฉาเลยนะครับคุณดิว”พี่หมอเขาบอกว่าจะเบิกยาให้และแอบแซวผมด้วยพี่เขารู้จักผมด้วย

“น้องชายพี่เขาเคยร่วมทีมฟุตบอลกับเราไง ที่ชื่อถุนนะ ตอนนี้เขาไม่ได้ไปเตะบอลแล้วเพราะว่าเรียนหนักเขาจะสอบแพทย์นะ”พี่เขาบอกผม ผมพยักหน้าผมพอจะนึกออกแล้ว ว่าคนไหน พี่เขาพูดและเดินออกผมรอสักพักพยาบาลก็มาพร้อมยาฉีด หลังจากที่ฉีดให้แอ้ ผมก็จัดเตียงนอนให้แอ้เพราะว่าตอนนี้เพิ่งจะตีสองเอง

“ดิวไปนอนที่โซฟาซิ นอนผิงตรงนี้เมื่อยแย่เลยดิว ไม่ดีด้วยนะ” แอ้บอกผม

“อยากอยู่กับแอ้ ดิวเป็นห่วงแอ้ แค่นี้ไม่ลำบากหรอกแอ้ “ผมบอกแอ้  “ อยากกอดเมีย..ไม่ได้กอดตั้งนาน ..คิดถึง”ผมบอกแอ้ แอ้พยายามจะไม่หัวเราะคงเพราะเจ็บแผล แอ้พยายามจะขยับผมดูก็รู้ขยับให้ผม ผมค่อยๆขึ้นไปบนเตียง

“อยากกอดไม่ใช่เหรอ” แอ้ถามผม ผมพยักหน้าผมค่อยทิ้งตัวลงกอดแอ้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ไม่อยากให้แอ้เจ็บ แอ้หันมามองผม

“แอ้รักดิวนะแต่แอ้ก็ทำร้ายดิวไม่รู้กี่ครั้งแล้ว แค่เพราะความกลัว “แอ้พูดกับผม ผมหยิบมือแอ้ขึ้นมาหอม ผมกอดคนในอ้อมกอดผมจนเขาหลับไปอีกครั้ง

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ดิวสัญญาจะไม่ทำแบบนี้อีก
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 30-09-2015 19:17:58

 :เฮ้อ: อย่าทำอีกนะดิว จริงอย่างที่ปูบอก ถ้าไม่ใช่ปูดิวต้องเสรยแอ้แน่ๆ
เด็กๆรักแอ้มากกับดิวมากจริงๆ  :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ดิวสัญญาจะไม่ทำแบบนี้อีก
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 30-09-2015 20:35:55

 :กอด1: เรื่องนี้ถือเป็นบทเรียนของทั้งสองคน จะเป็นคู่รักกันควรพูดกันทุกเรื่องที่เป็นปัญหา ไม่งั้นจะมีคำว่าเราไว้ทำไม

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ดิวสัญญาจะไม่ทำแบบนี้อีก
เริ่มหัวข้อโดย: naumi ที่ 30-09-2015 20:49:34

อ่านแล้วงงๆ ทำไมมีแต่คนด่าดิววะ ดิวทำอะไรผิด ก็ไอ้แอ้แม่งเป็นคนทิ้งดิวชัดๆ เห็นคนอื่นดีกว่าลูกกว่าผัว ต่อให้บอกว่าแคร์เพื่อนก็เหอะ แต่เพื่อนมันสำคัญกว่าครอบครัวขนาดนั้นหรอ แอ้ทำใครเสียใจมั่ง ลูกๆก็เสียใจ ดิวก็เสียใจ พ่อๆพี่ๆทุกคนเสียใจ แต่แอ้เลือกติ๊ก? เลือกทำให้ทุกคนเสียใจเพื่อไม่ให้ติ๊กเสียใจ? ห๊ะ???? พอดิวมีคนอื่นเข้ามาดูแลใจที่บอบช้ำทุกคนกลับว่าดิวผิด ลูกก็ไม่เอาดิว แต่กลับแอ้มีแต่คนโอ๋? คือตรรกะอะไรวะ โครตไม่เข้าใจ นี่ถ้ากูเป็นดิวนะ กูไม่เอาแล้วอ่ะจริงๆ

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ดิวสัญญาจะไม่ทำแบบนี้อีก
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 30-09-2015 21:03:28

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ โล่งซะที่รู้อย่างนี้บอกไปตั้งนานแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 01-10-2015 16:07:58

ดิวVSแอ้ เมื่อทุกอย่างไม่เป็นความลับอีกต่อไป
     ผมยังจำอะไรได้ไม่มากว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม ผมจำได้ว่าผมปวดท้อง ผมรู้สึกร้อนไปหมดลมหายใจก็ร้อนมาก ล่าสุดผมเข้าไปในห้องน้ำและหลังจากนั้นผมก็เหมือนความฝัน ดิวมาหาผม ผมไคว้คว้าหาแต่ดิว เพราะจิตลึกๆผมเรียกร้องหาแต่เขา จนผมมารู้สึกตัวผมอยู่ในห้องสี่เหลี่ยม อยู่บนเตียง มีเสาและถุงน้ำเกลือห้อยอยู่และมีถุงเล็กๆ ผมรู้ว่านี้คือถุงน้ำเกลือที่ผสมยาฆ่าเชื้อ นี้ผมเป็นหนักขนาดนี้เลยเหรอ ผมรู้สึกเจ็บที่ท้องน้อยมากเลย ผมทำท่าจะคลำดูแต่ก็ติดว่ามีคนกอดผมผมค่อยกลั้นใจหันไปดู ดิวนั้นเอง ใช่ดิวมาเฝ้าผมผมตื่นมารอบหนึ่งแล้วผมคุยกับเขาแต่ด้วยฤทธิ์ยาตอนนี้ผมจำได้ไม่มาก ผมได้แค่ว่า ดิวบอกว่าดิวรักผมมากและดิวสัญญาว่าจะทำแบบนี้อีก แต่นี้มันเตียงคนไข้ดิวขึ้นมานอนกอดผมนี้น่ะ หลับสนิทด้วย

“พี่กำลังจะเข้าไปดูแอ้ พยาบาลรายงานว่าฉีดยาแก้ปวดไปรอบหนึ่งตอนตีสอง ดูหลานๆก่อนแล้วกันภีมค่อยมาหาแอ้ ได้พี่จะรีบรายงาน “เสียงพ่อภาพร้อมประตูถูกเปิดเข้ามา ผมค่อยหันไปมองด้วยความยากลำบากเพราะเจ็บแผล พ่อภามองผมและคนที่กอดผมหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงคนไข้

“อู้ยย” พยาบาลที่มากับพ่อภาร้องพร้อมกับเอามือปิดตาด้วย ผมนี้อายเขามาก พ่อภาหันไปบอกว่าให้ไปก่อน พ่อภาก็ปิดประตูลง พ่อภาเข้ามายืนเอามือเท้าซะเอวมองลูกชายตัวแสบของพ่อ

“ดิว ..ดิว ..ไอ้ดิว” พ่อภาเรียกดิว

“อะไรอะพ่อ “ดิวทำเสียงงัวเงีย ดิวค่อยๆลืมตาผมก็มองดิว

“นี้มันเตียงคนไข้ครับลูกครับ” พ่อภาบอกดิว

“อู้ยพ่อ เข้ามาตอนไหน” ไอ้ดิวรีบลุกเลยนะ พ่อพยักหน้าว่าให้ลงจากเตียง ดิวขึ้นมากอดผมตั้งแต่ตอนไหนจำไม่ได้ พ่อก็เดินอ้อมมาหาผม พร้อมกับสวมหูฟัง

“แม้ไอ้นี่ให้เฝ้านี้ก็เฝ้าจริงๆ ขึ้นมานอนด้วยกันอีกด้วย เตียงคนไข้ไม่ใช่เตียงคนเฝ้าไข้ “พ่อภาบ่นดิวใหญ่เลย

“แอ้ปวดมากไหมลูก เดี๋ยววันนี้พ่อจะทำการอัลตราซาวน์ช่องท้องเราอีกทีนะว่าเออ ยังมีอะไรค้างคาใน..ลูกมดไหม”พ่อภาพูดผมยังอายหน้าแดงทุกทีที่พ่อพูดถึงลูกมดผม ผมยังไม่ชิ้นกับลูกมดในตัวผมสักที มีมาตั้งแต่เกิด

“แอ้ปวดมากตอนตีสองนะพ่อ แพทย์เวรเลยสั่งยาฉีดให้พ่อ” ดิวบอกพ่อภา พ่อภาเปิดดูแฟ้มของผมและพยักหน้ากับดิว

“ขนาดแอ้ปวดท้องมากมรึงยังขึ้นมานอนเบียดแอ้นี่นะ เพิ่งจะมารักเมียมากนี่น่ะ ถ้าพ่อเป็นแอ้ให้มันนอนโซฟานั้นแหละ”พ่อภาพูด

“พ่อทำไมแนะนำเมียผมแบบนั้นละพ่อ” ดิวพูด พ่อภาฟังป๊อดผม

“ก๊อกๆ “พยาบาลและผู้ช่วย  “คุณหมอค่ะ ให้เข้าไปได้หรือยังค่ะ” พยาบาลถามพ่อภา พ่อภาพยักหน้าว่าได้ พี่เขาเข้ามาก็ปิดปากชำดิวและผม

“น่ารักเนอะ “พี่เขาแอบแซวแต่ผมนี้อายเขามากเลย ดิวนะดิว พี่เขาก็ทำการวัดไข้ผมพร้อมกับวัดความดันผม  พ่อภาคุยภาษาแพทย์กับพี่พยาบาลผมเข้าใจว่าให้ปรับน้ำเกลือให้ผมและให้เปลี่ยนน้ำเกลือให้ผมด้วยหลังตากขวดนี้หมด

“ความดันปกติแล้วนะแอ้ วัดตอนแรกดูน่าเป็นห่วงมากแต่คงเพราะว่าแอ้นะเสียเลือดมาก “พ่อภาบอกผม ผมพยักหน้า

“ผมสั่งโฟลิคเอซิคให้คนไข้เพิ่มด้วยนะครับ ให้ทานอาหาอ่อนๆไปก่อน ยาฆ่าเชื้อให้ตามปกติ “พ่อภาหันไปสั่งกับพี่พยาบาล พอพี่ๆเขาออกไป ดิวเข้ามาช่วยปรับเตียงให้ผมนั่ง

“โอ้ยย ดิว”ผมร้องเพราะว่าผมเจ็บตอนที่ดิวประครองผมให้นั้ง ดูสีหน้าดิวตกใจผมา ผมแอบยิ้มมันมีความสุขนะที่ได้อ้อนคนที่ตัวเองรัก

“นี้พ่อเจอะเอานะ ทำผ่านกล้องแผลเลยเล็กมาก แต่ถ้าผ่าคลอดเจ็บกว่านี้อีก”พ่อภาบอกผม ทำเอาผมสะดุ้งเลยหนีบขาทันทีทันใด

“พ่ออะมาขู่กันทำไมละพ่อ “ดิวหันบอกพ่อภา

“ขู่ไว้ แอ้จะได้ไม่ให้ อิบ อิบ ไง “พ่อภาพูด 

“พ่อแล้วลูกๆผมละพ่อ”ดิวถามหาลูกๆ จริงซิ 

“อยู่บ้านป่านนี้ปันป่วนภีมแย่แล้ว เมื่อคืนก็มีแบ่งไปนอนบ้านภีมบ้าง  “ ผมหันไปมองดิว

“เมื่อวานลูกๆมาร้องไห้กันใหญ่เลยแอ้ พอรู้แอ้..และดิวก็ได้ลูกๆอีกเช่นกัน ไม่งั้นพี่อั้ม พี่โอม พี่เอสกระทืบดิวแล้ว”ดิวบอกผม พี่ๆผมก็มาด้วย 

“เดี๋ยวสักพักคงพากันมาเยี่ยมเรานะแอ้ “พ่อภาบอกผม ผมพยักหน้า

“งั้นพ่อลงไปตรวจคนไข้ พิเศษพ่อหน่อยนะ เขาฝากครรภ์พิเศษไว้ เขามารอให้ตรวจดู รู้สึกว่าจะแท้งคุกคาม เพราะว่าตรวจแล้วไม่ได้ยินเสียงหัวใจลูก คนเป็นพ่อแม่ใจแถบสลายกันทุกคน “พ่อภาพูดผมใจเต็นผิดจังหวะเลย

“พ่อ” ดิวเรียกพ่อภา พ่อภาตกใจเล็กน้อย  “งั้นพ่อไปก่อนนะ เดี๋ยวจะขึ้นมาใหม่ “พ่อภาบอกผมก็มองดิว

“ดิว “ผมเรียกดิว 

“แอ้เลือดออกมากว่าคราวที่แล้วนะ พ่อคิดว่าแอ้อาจจะเกือบจะตั้งครรภ์  น่าจะวันที่แอ้โดนลูกบอลอัดทอ้ง” ดิวบอกผม ใจผมนี้สั่นเลย ผมกลืนน้ำลายลงคอ

“แอ้ แอ้ไม่ผิดหรอกนะ ถ้าเป็นแบบนั้นจริง เขาต้องมาเกิดกับเราใหม่แอ้ “ดิวบอกผม น้ำตาผมไหลออกมา

“แอ้ไม่เอานะ อย่าร้องไห้ซิแอ้”ดิวบอกผม ผมเอามือลูปท้องตัวเอง 

“แอ้ไปห้องน้ำไหมคับ “ผมดิวถามผม ผมพยักหน้า ดิวค่อยเดินอ้อมมาประครองผมลงจากเตียง ผมพูดเลยว่าเจ็บปวดมาก ดิวประครองผมแถบจะอุ้มผมเลยดีกว่า ดิวพาผมค่อยๆเดินเข้าไปในห้องน้ำผมกัดฟันไม่อยากร้อง ยิ่งเห็นสีหน้าดิวเป็นห่วงผมขนาดนี้

“แอ้มาแกะเชือกให้ “ ดิวกำลังจะช่วยแก้เชือกกางเกงให้ผม ผมหันไปมองว่าผมทำเองดีกว่า

“แอ้เห็นมาตั้งแต่เล็กกว่านิ้วก้อยแล้ว”ดิวบอกผม

“นะเขาทำให้จะยืนยังไงคนเดียวละแอ้ ถ้าล้มไปจะยุ่งนะแอ้ ให้ดิวอยู่นะ  “ดิวบอกผมผมจำเป็นต้องให้ดิวช่วยทั้งผมหมด จนไม่นานก็เรียบร้อยภาระกิจในห้องน้ำของผม

“ดิว ..โอ้ยย”ผมร้องตอนที่ดิวประครองผมเพื่อจะหันออกมันเจ็บจริงๆ ดิวทำหน้าตกใจเป็นห่วงผมที่สุด ดิวประครองผมออกมาจากห้องน้ำและพาผมกลับขึ้นเตียงไป ผมเห็นถาดอาหารมาส่งให้ผมแล้ว ดิวก็ลากมาให้ผม

“ดิวป้อนดีกว่า”ดิวบอกผม ดิวขึ้นมานั่งข้างๆ ผม ป้อนข้าวผมด้วย เหมือนปกติที่เวลาผมไม่สบายแหละเขามักจะทำแบบนี้ ผมยอมรับว่าผมเองก็ไม่เคยเอาเรื่องพวกนี้ไปปรึกษาพี่ๆหรือว่าพ่อผมเลยเพราะว่า ผมเห็นว่าเรื่องนอกบ้านเรื่องงาน มันก็มีเยอะอยู่แล้ว มันจึงทำให้ผมตัดสินทำอะไรลงไปเพื่อป้องกันคนที่ผมรักแต่มันกลับจะทำให้ผมเสียคนที่รักผมไปเพราะตัวผมเองจริงๆ

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูห้อง พวกแจ็ค บอย ธรรณ์และหลุยส์นั้นเอง เอากระเช้ามาเยี่ยมผมกันแต่เช้า

“สวีทกันแต่เช้าเลยนะ” ธรรณ์แซวผมกับดิว

“ที่จริงก็ทำปกตินะแต่แค่ไม่มีใครเห็น”ดิวพูดผมหันมาเหล่มอง

“ตอนนี้ทำไปเถอะ ลูกออกมาดกขนาดนี้ บอกพวกกรูบ้างอะไรบ้างสาด กรูเลยไม่มีลูกเลยแม่งมีทริคดีดีแต่ไม่บอกเลย”ไอ้หลุยส์มันพูดแซวผม บอยมานั่งข้างๆผม จับมือผม

“ลูกๆแอ้น่ารักมากเลยนะรู้ไหม “บอยบอกผม

“แล้วพวกมรึงสองคนจะเอายังไงตอ่ไปวะ ปูเขาโอเคใช่ไหมวะที่มรึงจะกลับมาหาแอ้ “แจ็คถามผมขึ้นผมหันไปมองดิว

“กรูรู้ว่ากรูโคตรเชี้ยเลยที่ดึงเขามา แต่กรูขาดคนนี้ไม่ได้จริงๆ วะ “ ดิวพูดพร้อมกับกุมมือผมไว้

“เออ กรูว่าปูเข้าใจวะ แต่คงเสียใจอยู่บ้างแหละ ไม่เป็นไรพวกกรูจะกลับกันวันนี้ปูพวกกรูดูแลกันเอง ไอ้เดี่ยวมันก็ไปดูแลไอ้ติ๊ก ความรักสลับขั้วกันได้ไวจริงๆ จนพวกกรูตามกันไม่ทันเลยวะ” ไอ้แจ็คมันพูด

“ไอ้ติ๊กมันส่งไลน์มาว่าจะถึงแล้ว  “ แจ็คพูด

“ดิวดูแลแอ้ดีดีละ  แอ้ต้องพักมากมากนะรู้ไหม หายแล้วค่อยกลับไปเรียนก็ได้” บอยบอกผม ผมพยักหน้า

“นี้พวกมรึงจะกลับกันเลยใช่ไหมวะ “ดิวถามทุกคน

“ใช่วะ พวกกรูหายหัวไปหลายวัน พี่ตุ๊คงหมายหัวไว้เรียบร้อยแล้ว “ ไอ้แจ็คพูด

“กรูคงรอให้แอ้แผลหายก่อนถึงจะลงไป นี้ว่าจะกลับไปพักที่ค่ายฯเลย แล้วค่อยกลับวะ อยู่กับลุกๆกรูก่อนวะ “ ดิวบอกทุกคน

“เออๆ เจอกันที่โรงเรียนวะ กรูสั่งของเล่นให้ลูกๆมรึงคนละชุดแล้ว ลูกดกว่ะแม่งตั้งสิบคน ลูกมรึงจริงๆ กี่คนวะดิว” ไอ้หลุยส์มันบอกว่าสั่งของเล่นให้ลูกๆผม

“ลูกกรูจริงๆนะ แฝดสามนะชุดแรก ลูกชุดแรกของกรูและแอ้ ตามมาก็น้องมีนและมิ้น ส่วนคนอื่นก็มีเป็กซ์กรูเจอเขาตอนขึ้นอุทยานถูกจับมาขายผลไม้ และเซนคนที่เรียนเทควันโดนะ แม่เขาเสียวันที่พวกกรูไปส่งเขา กรูเลยพาไปอยู่ด้วยกันและบังเอิญคนสนิทพ่อกรูเขาเสียทิ้งลูกไว้อายุไล่ๆกับเซนเลยรับอีกคนและพอขากลับมวันที่กรูมาสอบไม่ทัน กรูได้ช่วยรถที่เกิดอุบัติเหตุกรูช่วยได้แค่เด็ก พ่อแม่เขาเสียเลยรับอีกสองคน “ผมบอกพวกแจ็ค

“ตกลงแอ้มันไปท้องได้ไงวะ กรูไม่เห็นตอนมันท้องเลยนะมรึง” ไอ้แจ็คมันถาม

“ทำไมอะอยากเห็นเหรอ” ธรรณ์ถามแจ็ค ผมว่าธรรณ์ต้องรู้เรื่องบอยอย่างดี

“อยากเห็นดิ ตอนมันท้องโตคงน่ารักน่าดู” ไอ้แจ็คมันพูดผมเลยหยิบหมอนปาใส่มันดีนะที่ผมเจ็บแผลไม่งั้นมันโดนเยอะกว่านี้แน่ๆ

“แอ้ไมได้ท้อง พอเริ่มรู้ว่าท้องพ่อกรูก็ทำให้เหมือนการย้ายเด็กหลอดแก้วนั้นแหละ แต่ตอ้งทำก่อนหนึ่งเดือนนะ ไม่งั้นอันตรายและพ่อกรูก็จ้างคนเขามาตั้งครรถ์ให้ ยอมรับว่าลูกแฝดกรูเกิดจากการไม่ตั้งใจ เพราะกรูก็ไม่เคยรู้เรื่องแอ้ท้องได้

“แต่น้องมีนกับน้องมิ้นกรูสองคนตั้งใจ”ดิวหันมามองผมพร้อมกุมมือผมไว้

“จะมีอีกไหมวะ” ไอ้หลุยส์มันถาม  “อยากมีอีก แต่คงต้องรอให้แอ้ฝึกเสร็จก่อน เพิ่มอีกสักครึ้งโหล”ดิวพูด

“ไอ้เชี้ยมีได้นี้มีใหญ่เลยสาด” ไอ้หลุยส์พูด

“เออ งั้นพวกกรูต้องเดินทางกลับกันแล้ววะ ว่าจะไปเที่ยวที่โรงแรมอาภาษญ์ไปว่ายน้ำกันดีกว่า “ไอ้แจ็คมันพูดผมพยักหน้า

“เจอกันที่บ้านพักนะแอ้ พาลูกๆไปเล่นที่บ้านพักบ้างนะ “บอยบอกผม ผมพยักหน้า พวกแจ็คและบอย ธรรณ์กับหลุยส์กำลังเดินออก ระหว่างที่เปิดประตูออก ติ๊กและเดี่ยวมันเปิดประตูสวนเข้ามาพอดีเลย

“กลับแล้วเหรอวะ” ติ๊กถาม แจ็คพยักหน้า  ติ๊กเดินเข้ามาพร้อมกระเช้าที่เอามาเยี่ยมผม ไอ้ดิวมันมองติ๊ก ผมกลัวว่าดิวมันจะว่าติ๊ก

“แอ้เป็นไงบ้าง”ติ๊กมันเดินมาหาผม มานั่งข้างๆ ผม

“ดีขั้นแล้ว มรึงละ”ผมถามติ๊ก

“ก็..ดี..”ติ๊กตอบผมหันไปมองไอ้เดี่ยวกับไอ้ดิว มันนั่งคุยกัน

“แอ้กรูขอโทษวะ กรูไม่คิดว่ามรึงจะเป็นหนักแบบนี้วะ “ติ๊กบอกผม

“มรึงไม่ผิดหรอกติ๊ก กรูไม่เคยบอกมรึงเอง แต่ถ้ากรูเลือกได้กรูเลือกที่จะไม่มีจะดีกว่า มันเหมือนกรูคือสิ่งที่ผิดปกติวะ” ผมบอกติ๊ก

“กรูเลือกได้กรูอยากมีวะ มรึงได้ทำหน้าที่แม่ที่ผู้หญิงเขาได้ทำแต่มรึงเป็นผู้ชาย ลูกๆมรึงน่ารักวะ “ ติ๊กบอกผม

“ดูหน้ามรึงดีขึ้นเยอะเลยที่ผ่านมาซี้ดชิบหาย “ไอ้ติ๊กบอกผม มันแตะแก้วผม

“พอแล้วมึงดูหน้ามันดิ “ผมบอกเพราะไอ้ดิวมันเริ่มจะหน้าหงิกอีกแล้ว ติ๊กมันหันไปมองและมันกห็หันมายิ้มกับผม

“ทำมากกว่านี้ก็ทำมาแล้ว”ติ๊กพูดให้ดิวมันได้ยิน

“พอแล้ว มันงอนแล้วสัด” ผมบอกไอ้ติ๊ก

“งอนกรูเหรอไอ้ดิว”

“อย่าจับนาน ยิ่งน่ากลัวนะมรึงนะ” ไอ้ดิวพูด

“มรึงกลัวทำไม เอาไปก็ใช่ไม่เป็นวะ” ไอ้เดี่ยวมันแซวติ๊กเรื่องผม

“ไอ้เดี่ยว เดี๋ยวมรึงรู้ว่าใช้กันยังไง คืนนี้มรึงเจอกรูแน่” ติ๊กพูด

“ปูละ “ผมถามติ๊ก

“ปูกลับไปก่อนกลับไปพร้อมกับพวกไอ้โซ่ ปูบอกว่าต้องไปช่วยป้าแดงทิ้งป้าแกมาหลายวันแล้ว “เดี่ยวบอกผม ผมหันไปมองดิว ถึงยังไงเขาก็เป็นเมียดิว คนหนึ่ง

“กรูรู้ว่ามรึงอยากให้ดิวมันรับผิดชอบปู  แต่กรูคิดว่าปูไม่อยากได้แบบนั้น ทำอย่างอื่นทดแทนเถอะวะแอ้ “ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้า

“กรูอยากเห็นตอนมรึงท้องวะ” ไอ้ติ๊กพูด

“ไม่มีทางแน่นอน กรูไม่เอาอะ มันคงลำบากน่าดู มีแค่นี้แหละพอแล้ว”ผมบอกติ๊ก นี้ขนาดแค่เจาะน่ะไม่ได้ผ่าคลอด ผ่าคลอดพ่อบอกเจ็บมากกว่านี้อีก พวกผมคุยกันต่างๆนานา ๆ

“ที่รักกลับกันบ้างดีกว่า  แม่รอให้ลูกสะใภ้ไปทานข้าวที่บ้านด้วยนะ” เดี่ยวมันชวนติ๊กกลับบ้านผมหันมามองติ๊กเดี่ยวนี้เรียกลูกสะใภ้แล้วเหรอ

“ไอ้ดำมันบอกแม่มันนะ” ติ๊กบอกผม

“ดีแล้ว ...รู้ไหมความลับมันพร้อมจะกลับมาทำร้ายเราได้เสมอ  แต่ถ้าบอกซะตอนนี้ มันดีซะกว่าปิดเอาไว้นะติ๊ก “ผมบอกติ๊ก ติ๊กมันลุกขึ้นมันเดนไปหาไอ้ดิว

“กรูขอโทษวะดิว เรื่องทั้งหมดมันเริ่มจากกรูเอง “ติ๊กบอกดิว  “หมับ”ดิวมันกอดติ๊ก 

“กรูรักและเป็นห่วงมรึงนะติ๊ก กรูก็ผิด เมื่อก่อนไปไหนก็มีมรึงกรูและแอ้ มีหลังๆนี้กรูไปกับแอ้มันตลอดกรูมองข้ามความรู้สึกมรึงไปวะ  “ดิวบอกติ๊ก

“ขอบใจ  ดูแลมันดีดีละ กรูก็รักมันมากนะ เจอกันที่บ้านพักวะ “ติ๊กบอกผมกับดิว ตอนนี้ทั้งคู่ออกไป วันนี้เรียกได้ว่ายกภูเขาออกจากอกเลยดีกว่า มันโล้งมาก

“โล้งขึ้นเยอะเลย”ดิวหันมาบอกผม ผมพยักหน้าผมก็ด้วย

“รู้อย่างนี้ยืดอกบอกไปตั้งนานว่า ... เมียดิวเจ๋งที่สุด คุณแม่ลูกดก” ดิวบอกผมแซวผม

“ทำกันเพิ่มเลยดีกว่าไหม ... “ดิวบอกผม ผมเหล่มองได้ดิว นี้ผมยังเจ็บอยู่เลยนะ มันนี้หื่นมาก

“ก๊อกๆ “เสียงเคาะประตูห้อง

“ลืมอะไรอีกละครับ ไอ้คุณเดี่ยวผัวเมียจะสวีทกัน”ดิวพูดก่อนนะหันไปมองคนที่เปิดเข้ามาพ่อผมเอง

“เหรอดิว “  พ่อผม  “อู้ย พ่อตา อาภีมหวัดดีครับ” ดิวพูดพ่อภีมเข้ามาพร้อมกับพ่อภา พ่อภีมเหล่มองดิว พีอั้ม พี่โอมก็เข้ามา พี่อาร์มด้วย พี่อาร์มตรงมาหาผม

“เจ็บมากไหมแอ้ หึ” พี่อาร์มถามผม พี่อั้มเหล่มองไอ้ดิว พี่โอมด้วย

“ดิวสำนึกแล้วพี่อั้ม พี่โอม อย่ามองอย่างนั้นดิ ดิวเสียว” ไอ้ดิว

“ทีอย่างนี้มาเสียว สายตากรูสองคนนี่นะ” พี่อั้มพูดพี่อั้มนั่งลงข้างๆผม

“เป็นไงแอ้ ยังเจ็บอยู่ไหมลูก” พ่อภีมถามผม

“นิดหน่อยพ่อคงเพราะว่ายายังไม่หมดฤทธิ์ ถ้ายาหมดฤทธิ์คงปวดมากกว่านี้หน่อยนะพ่อ” ผมบอกพ่อ

“ลูกๆ”ผมละพ่อ” ผมถามพ่อภีม

“พรุ่งนี้ค่อยให้มาแล้วกันวันนี้แอ้ต้องพักเยอะๆนะ นี้ของเยี่ยมเยอะเลยเพื่อนๆคงพากันมาเยี่ยมแล้วซิ”พ่อภาบอกผม ผมพยักหน้าว่าใช่ เพื่อนๆ ผม

“พ่อเรื่องผม ลุงหนึ่ง” ผมถามพ่อผม

“ไม่รู้เรื่องหรอก เพราะว่า พ่อคุยกับ ลุงณะ ลุงภูมิ ลุงภาษญ์  อาเปรมดิ์ จะไม่มีใครพูดเรื่องนี้ กับลุงหนึ่ง เพราะว่าถ้ารู้เรื่องนี้ แอ้เรียนจบเขาไม่ให้แอ้กลับมแน่ แอ้ไปแค่เรียนจบพ่อจะให้แอ้กลับมาอยู่ที่ค่ายฯนี้เหมือนพี่ๆเขา” พ่อบอกผม มันเริ่มมีความหวังมากขึ้น

“ระหว่างนี้ ดิวก็ต้องคุมตัวเองนะ อย่าให้แอ้ท้อง เข้าใจไหม แอ้ต้องไปเรียนให้จบ รอได้ไม่ใช่เหรอ แค่ 6 ปีเอง” พ่อหันไปบอกดิว มันทำหน้าหง๋อยเลยนะที่ได้ยินว่า 6 ปี

“แต่ดิวจะเรียนแพทย์แค่ปีที่สองและตามไปฝึก แต่ยังไม่รู้จะได้ฝึกทีเดียวกันไหม ภาวนาะว่าให้ได้ที่เดียวกัน” พ่อผมบอกดิวมันค่อยยิ้มออกมาได้แต่ความหวังริบหรี่เหลือเกิน

“วันนี้แอ้ต้องไปเซาว์ช่องท้องดูอีกทีนะภีมว่ามีอะไรค้างอยู่ไหม “ พ่อภาบอกพ่อภีม ผมพยักหน้า ผมคงต้องเตรียมเคลื่อนย้ายลงไปอัลตราซาวน์ดู คิดแล้วผมก็เสียใจ ถ้าเป็นแบบที่พ่อภาบอกดิวจริงๆ ว่าผมท้องแต่เพราะวันนั้นผมรับลูกบอลแทนติ๊ก ลูกผมเลยแท้งไป ผมเสียใจนะ เสียใจที่สุด ผมเอามือลูบท้องตัวเองขอให้เขามาเกิดกับผมใหม่แต่เมื่อไหร่นั้นซิ ไม่รู้ เพราะว่าผมต้องไปตามที่พ่อผมบอกและพี่แอร์จะได้กลับมาอยู่กับพี่ๆ ผมแย้งเวลาเขามานานแล้ว ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองมันเหมือนกับว่ามีคนหนึ่งที่ต้องอยู่และคนหนึ่งที่ต้องไป ระหว่างผมกับพี่แอร์ เหมือนอยู่ที่เดียวกันไมได้แต่เพราะอะไรไม่รู้ ดิวเดินลงไปกับพ่อภา

“พ่อ แล้วพ่อบอกพี่แอร์เรื่องแอ้ไหม”ผมถามพ่อภีม  “จะไม่มีใครพูดเรื่องนี้พ่อส่งให้เขาไปอบรมคงจะกลับอาทิตย์หน้าเราคงดีขึ้นแล้ว กลับไปเรียน ไปใช่เวลาที่มีให้คุ้มค่า พ่อบอกตรงๆนะ พ่อกลัวเราจะไม่ได้”พ่อภีมพูดน้ำตาผมเริ่มมาปริมๆ ที่ผมกลัวที่สุดมันกำลังจะเกิดขึ้น

“เพราะแบบนี้ไงพ่อ...ผมถึงอยากให้ดิวอยู่ที่นี้ อย่างน้อยยังมีดิว อยู่กับลูก”ผมบอกพ่อผม

“พ่อเชื่อว่าดิวกับแอ้ต้องได้อยู่ด้วยกัน อาจจะไม่ใช้ตอนนี้ แต่จะเมื่อไหร่พ่อไม่รู้” พ่อบอก  ผมโผ่เข้าไปกอดพ่อดิว น้ำตาผมไหลรินออกมา ทำไมผมต้องเป็นแบบนี้มันเหมือนความรักถูกสาปไว้ยังไงก็ไม่รู้ทั้งที่ไม่น่าจะมีอุปสรรค์แต่มันก็มี

“อย่าเพิ่งคิดอะไรมากแอ้ ...พ่อกับลุงภาจะหาทางช่วยเราสองคน ...พ่ออยากให้เราสองคนอยู่ด้วยเป็นครอบครัวกัน..ยิ่งพ่อเห็นหลานแบบนี้พ่อเองก็ทนไม่ได้นะ แอ้”พ่อบอกผม ผมพยักหน้าผมปาดน้ำตาเพราะว่าผมต้องลงไปทำการอัลตราซาวน์ช่องท้องผมอีกครั้ง

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ โล่งซะที่รู้อย่างนี้บอกไปตั้งนานแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 01-10-2015 16:59:05

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ โล่งซะที่รู้อย่างนี้บอกไปตั้งนานแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 02-10-2015 06:29:30

 :เฮ้อ:ทำมลุงหนึ่งอยากได้แอ้ไปอยู่นะต้องมีเหตุผลซิ แล้วทำไม ถ้ามีแอ้ แอร์ไม่อยู่มันคืออะไรนะ  :ling1:อยากรู้ๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ความสุขของครอบครัวดิวควรจะรักษามันไว้
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 02-10-2015 11:35:11

ครอบครัวสุขสันดิวของดิวและแอ้
     ผมนอนโรงพยาบาลมาเป็นวันที่สองแล้ว ผมดีขึ้นเร็วมากผลการอัลตราซาวน์ทุกอย่างปกติแล้ว ลูกมดของผมก็อยู่ดีไม่มีอะไรผิดปกติ แอบเป็นห่วง ฮาๆ  แม้จะเคยคิดว่ามีทำไมวะ กรูเป็นผู้ชายตอนนี้เริ่มจะชินแล้ว คิดซะว่าเป็นส่วนหนึ่งเช่นตับไต กระเพาะอาหารที่เราต้องมีในร่างกาย ดิวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าผมเองก็เช็ดทำความสะอาด คนที่ทำให้ก็ดิวนั้นแหละ ดิวบอกว่าวันนี้ลูกๆตั้งใจมากจะมาหาผม ผมได้ยินเสียงคุยกันดังมากจากด้านนอกแล้วแหละ

“ของน้องมิ้นน่ากลัวที่สุดนะพี่ว่า” เสียงมาริโอ้ดังมาคนแรกเลย ดิวหันมามองผม ประตูถูกเปิดออก พี่ดรีม พี่หมอด้า พี่อาร์มก็มาด้วย พี่แดน พี่เดย์ พี่ดิ๊บ เดียร์และน้องชายผมแอม เดียร์กับแอมเขารักกันรุ่นนี้แล้วพี่ๆเขาไม่ห้ามกันแล้ว

“พี่แอ้ เจ็บมากไหม” แอมถามผม พร้อมกับกอดผมด้วย ลูกๆผมยืนรอกันที่เตียงผม

“พ่อแอ้ “มาริโอ้เข้ามาผมก่อนเลย ดิวเขาอุ้มาริโอ้ขึ้นมานั่ง มาริโอ้กอดผม

“มาริโอ้รักพ่อแอ้ที่สุดพ่อรู้หรือเปล่า”มาริโอ้ถามผม  “พ่อรู้ซิ พ่อก็รักมาริโอ้ แต่มากที่สุดไม่ได้เพราะว่าพ่อรักลูกๆเท่าๆกัน”ผมบอกมาริโอ้ มาริโอ้ส่งกระดาษให้หวาดรูปผมด้วยเหมือนตัวการ์ตูนเลย รักพ่อแอ้ หายไวไว ผมยิ้มพร้อมกับหอมแก้ม ดิวก็อุ้มคนต่อมา ไอซ์

“ไอซ์ยังเจ็บนิ้วอยู่ไหมลูก”ผมถามไอซ์  “ไอซ์เจ็บนิดหน่อย แต่พ่อแอ้เจ็บมากกว่า” ไอซ์บอกผม น่ารักจริงๆ

“พรุ่งนี้จะเอ็กซ์เรย์อีกทีถ้าไม่มีอะไรก็จะถอดออกแล้วแหละ เพราะดูท่าจะทำอะไรไม่ถนัดเลย “พี่ดรีมบอกผมพยักหน้า ไอซ์ส่งกระดาษวาดรูปให้ผม ผมหยิบมาดู เป็นรูปครอบครัวไอซ์เขาวาดสวยนะ วาดซะผมเป็นเจ้าหญิงมากกว่านะเนี๊ยะผมมองไอซ์ ข้อความ รักพ่อแอ้พ่อดิวที่สุด  ผมหันไปหอมแก้มน้องไอซ์

“พ่อดิวพ่อแอ้รักลูกๆนะครับ”ผมบอกไอซ์  ไอยืนรออยู่เช่นกัน ผมเห็นคนเล็กผมยืนถือกระดาษหน้างอแล้วนั้นนะ อยากจะขึ้นมาโชว์ผมแย่แล้ว

“พ่อแอ้ ไอรักพ่อครับ “ ไอบอกผม ไอวาดรูปให้ผมเหมือกันเฮ้อ ค่อยดูว่าผมเป็นผู้ชายหน่อย  “ฟ๊อด พ่อรักไอนะ พ่อภูมิใจที่ไอทำหน้าที่พีชายได้ดี”ผมบอกไอ และมองน้องมี แต่ดูท่าคนเล็กผมจะนอยด์แล้ว

“อยากให้พ่อดู”มิ้นหันไปบอกดิว   :monkeysad:  ผมพยักหน้าให้มิ้นขึ้นมาก่อน  น้องมีนเขาน่ารักถึงมิ้นขอบรังแกพี่ๆก็ตาม น้องมีนเขายอมให้มิ้นขึ้นมาก่อน อยากอวดแย่แล้วคนเล็กของผม

“พ่อแอ้ อาจจะตกใจถ้าดูของมิ้น”มีนบอกผม   :m26:  ดิวก็ก้มลงอุ้มแสบผมขึ้นมา

“ห้ามดิ้นนะ ดิ้นโดนพ่อแอ้พ่อไม่ให้ขึ้นมานั่งกับพ่อแอ้อีกนะ พ่อแอ้เขามีแผลที่ท้องนี้รู้ไหมมิ้น” ดิวบอกน้องมิ้น  ม้นพยักหน้า แต่พอดิววางได้กระโจนหาผมดีนะที่ดิวยังไม่ได้วางมือเลยดิวก็รีบคว้ามิ้นกลับไปทันที

“อะ อะ อะ” มิ้นดิ้นให้ปล่อย

“มิ้นพ่อพึ่งจะบอกอยู่นะว่าอย่าดิ้นเดี๋ยวพ่อแอ้จะเจ็บ “ ดิวเอ็ดมิ้น

“เอากระดาษให้พ่อแอ้ดู ไว้พ่อแอ้หายแล้วค่อยมากอดพ่อแอ้นะมิ้น” ดิวบอกผมมิ้นทำหน้าเศร้าเลยผมก็รับกระดาษมาและพอกางออก ผมเห็นได้ถึงจิตนาการที่ไม่มีใครเข้าใจ ผมมองมิ้น มันเป็นภาพที่ยุ่งเหยิงมาก จนไม่รู้ว่านี้คืออะไร

“ทำไมอะแอ้” ดิวถามผม มิ้นก็มองผม

“พ่อรักลูกนะมิ้น “ผมควักมือเรียกดิวให้เอามิ้นมาใกล้ๆ หอมให้รางวัลหน่อย  “ฟ๊อด” ผมหอมมิ้น ดิววางมิ้นลงและหยิบกระดาษจากมือผมไปดู

“โอ้ว มิ้นนี้วาดอะไรเนี๊ยะ”ดิวหันไปถามมิ้น มิ้นยืนมองดิว

“พ่อแอ้.. มิ้น..พ่อดิว “มิ้นบอกว่าวาดผมกับมิ้นและดิว

“และพ่อกับพ่อแอ้อยู่ตรงไหน มีรูปวงๆ เนี๊ยะมิ้น ...ดูไม่รู้เรื่องเลยมิ้น..... จินตนาการสูงไปไม๊ลูก..ยิ่งนับวันยิ่งเข้าใจยากนะเรานะมิ้น” ดิวหันไปถามมิ้น มิ้นทำปากมุบมิบและก็ดึงกระดาษที่ดิวไป สะบัดบ๊อบใส่ด้วย  ผมเอื้อมมือไปตีแขนดิวที่ว่าลูกงอนเลยนะ และคนอีกคนที่รอให้ดิวอุ้มขึ้นมาหาผมน้องมีน มีนกอดผม ผมกับดิวทนุถนอมมีนกันมาก

“น้องมีนรักพ่อแอ้ที่สุด “น้องมีนบอกผม พร้อมกับโชว์กระดาษที่วาดให้ผมดู ผมถึงกับอึ้งเพราะว่ามันสวยมากจริงๆ  สวยจนผมคิดว่าน่าจะให้ส่งประกวดได้เลยดีกว่าสำหรับเด็กอายุสามขวบแบบมีน

“พ่อรักลูกนะ น้องมีนเป็นเด็กน่ารักมากรู้ไหม เป็นเด็กดีแบบนี้ตลอดไปนะลูก”ผมบอกน้องมีน

“ไอ้อั๋นมันจะขับรถมาส่งให้นะ รถพี่เต็มนะแอ้ ” พี่ดรีมบอกเพราะว่าผมมองหา ลูกๆคนอื่นไม่ได้มา

“พี่จะพาอาร์มไปเอาเอกสาร ก่อนนะดิว ดูลูกๆนะ เพราะว่าด้าเขามีเข้าสัมมนาเรื่องโรคธารัสซิเมียที่นี้ ตอนนี้” พี่ดรีมบอกผมกับดิว ผมพยักหน้าว่าได้ ประตูห้องถูกเปิดพี่อั๋น พี่โอ๊ค และพี่เต้มาด้วยพี่ชายแอ้เขานะ พี่เต้มองลูกๆผมและยิ้ม

“แอ้ดีขึ้นแล้วนะ แอ้พี่ขอโทษแทนน้องพี่ด้วยนะ  “พี่เต้บอกผม พี่เต้ส่งกระเช้าให้ดิว กระเช้าใหญ่เลยจากบ้านต.เต่า

“พี่ตุ๊เขามีเรื่องต้องเคลียร์ที่โรงเรียนนะ เลยมาไม่ได้แต่พี่ตุ๊เขาจะมาเยี่ยมวันหลังนะ” พีเต้บอกผม

“ไงครับคุณแม่ “พี่อั๋นทักผม ลูกๆผมที่ ผมรู้สึกว่าเขาเป็นลูกผมมาก่อนชาตินี้ น้องเซนเดินมาหาผม พี่อั๋นอุ้มเซนขึ้นมหาผม เซนกอดผม

“เซนไม่อยากให้พ่อแอ้เจ็บเลย “เซนบอกผม ผมเอามือลูปใบหน้าเซน น้องแซนมายืนข้างๆเตียงผม

“พ่อเจ็บนิดเดียวลูกเซน “ผมบอกเซน แซนยืนข้างๆผม ผมเอามือลูปหัวแซน

“แซนพ่อขอบใจนะที่ดูแลน้องให้พ่อ”ผมบอกแซนที่ดูแลเซน ผมได้ยินพี่ๆเล่าให้ผมฟังตลอด ซีก็ตรงเข้ามากอดผมอีกคน แม้จะไม่ค่อยได้ใกล้ชิดแต่เขาก็รักผมจนน่าแปลกใจ

“พ่อหายไว ไว นะครับ” ซีบอกผม แซ๊กอีกคน

“เป็กซด้วยพ่อแอ้หายไวไวนะครับ “เป็กซ์อีกคน ผมเห็นมีหนุ่มน้อยมากับเป็กซ์ เพื่อนเป็กซ์และเด็กคนนี้  พี่โดมเขาส่งเสียให้อยุ่ชื่อนาวิน

“พ่อแอ้หายไวไวนะครับ” วินเขาบอกผมเขาซื้อของเยี่ยมมาให้ผมด้วย

“เป็กซ์เราลงไปหาพ่อเราก่อนนะวันนี้พ่อเราพาคนมาอารมณ์ที่นี้นะ โทรกันนะเรื่องโครงงานพรุ่งนี้” วินบอกเป็กซ์ผมชอบตรงนี้เขาช่วยกันเรื่องเรียนนี้แหละ เป็กซ์พยักหน้า

“วิ้ว วิ้ว”ซีเขาแซว เกรียนจริงๆเลย เป็กซ์หันไปตีซีที่แซวเขา

“ถ้าอย่างนั้นผมไปส่งเดียร์ กับแอมเองนะพี่ “พี่อั๋นบอกพี่ดรีม

“วันนี้มีทำกิจกรรมที่โรงเรียนนะพี่แอ้”แอมบอกผม ผมพยักหน้าว่าไปเถอะ ทุกคนออกไปกันหมดเหลือแต่ลูกๆ ผม เซนลงไปนั่งกับแซน ผมยิ่งเห็นเขาทั้งคู่รักกันขนาดนี้แล้วผมรู้สึกว่าผมจะไม่กังวลเซนอักต่อไป แต่ขออย่าให้ผมคิดผิดเลยจนทำร้ายลูกผมเอง น้องมีนเขานั่งข้างๆผม กอดผมไม่ยอมปล่อยเลย

“น้องมีนมานั่งกับพี่เป็กซ์ไหมครับ นั่งแบบนี้จะโดนแผลพ่อนะครับ” เป็กซ์ถามน้องมีน

“มิ้นอยากอยู่พ่อบ้าง”มิ้นมายืนเกาะเตียงผมพร้อมกับอ้อนอยากขึ้นมานั่งมานอนกับผม

“ไมได้มิ้น มิ้นจะทำพ่อแอ้เจ็บ ไว้ให้พ่อแอ้หายก่อนมิ้น”ดิวเอ็ดมิ้น ทำหน้าซิน่าสงสาราก

“พี่มีนอะ” มิ้นชี้ว่าที่มีนทำไมเขามานอนกับผมได้

“พี่มีนเขาไม่เหมือนเรานิมิ้น” ดิวบอกมิ้นผมรู้ว่าไม่เข้าใจหรอก

“ดิว มิ้นขึ้นมาซิ ดูหน้าลูกซิดิว”ผมบอกดิวส่ายหัวว่าอย่าแต่ผมชี้ให้ดูหน้ามิ้น

“ก็ได้แป็ปเดียวนะมิ้น” ดิวบอกมิ้นทำท่าดีใจที่สุด ดิวอุ้มน้องมีนให้ไปอยู่กับเป็กซ์และอุ้มมิ้นขึ้นมานอนกับผม มิ้นเม้มปาก ผมเอามือลูปหัวมิ้นปัดผมที่ปรกหน้าผากมิ้นให้ มิ้นเขาถือกระดาษพร้อมกับปากกามาด้วยเขาก็นอนคว้ำวาดภาพใกล้ๆผม เห็นมิ้นวาดแล้วผมก็แอบปวดใจนิดหน่อย เป็นวงๆ  ดูไม่รู้เรื่องเลยแต่นี้มันคือจินนาการของเขา เขาอาจจะเข้าใจของเขานะ

“พ่อผมลงไปซื้อขนมได้ไหมพ่อดิว “ ซีถามดิว

“ได้..ซี”ดิวหันไปบอกซี

“พ่อไอ ไปด้วยได้ไหม ไอและไอซ์ โอ้จะไปไหม” ไอบอกดิว ไอซ์และโอ้พยักหน้า

“ดูน้องดีดีนะซีแซ๊กซ์ เซนและแซนไปด้วยใช่ไหมลูก เป็กซ์ไปด้วยแล้วกัน มีนไปกับพี่เป๊กซ์แล้วกันนะ “ดิวบอกลูกๆ มิ้นยังนอนวาดรูปเขียนนั้นเขียนนี่ดิวเขาก็เติมน้ำดื่มให้ผม และส่งแก้วให้ผมดื่มน้ำ จัวหวะที่มิ้นกำลังดีดขาเขามันตรงกับหน้าท้องผมพอดีเลยแต่ดิวเข้ามาคว้าเท้ามิ้นไว้ก่อน มิ้นตกใจมาก ทำท่าจะร้องไห้เพราะดิวกำลังจะเอ็ดมิ้น

“ดิว”ผมเรียกดิวผมส่ายหน้าว่าอย่ามิ้นยังเล็กมากเขาไม่รู้

“เห็นไหมพ่อบอกแล้วว่าจะโดนแผลพ่อแอ้ “ดิวบอกมิ้น มิ้นหดขา

“ดิวไม่โดนหรอก “ผมบอกดิว ผมกอดปลอบมิ้น

“พ่อเจ็บ พ่อเจ็บ” มิ้นพูด ผมมองมิ้น “นิดหน่อยลูก ไหนมิ้นวาดอะไรให้พ่อดูซิ “ผมพูดกับมิ้นมิ้นนะต้องค่อยๆพูดกับเขา เพราะว่าจินตนาการเขาไม่เหมือนคนอื่น 

“พ่อดิว พ่อแอ้ ปู่ “มิ้นบอกผมและก็บร้าๆ ผมก็มอง จินตนาการน้องมิ้น จริงๆลึกเขารักมาริโอ้นะดูซิวาดรูปเขายื่นกับมาริโอ้ 

“นี้มันพ่อหรือว่ามดเนี๊ยะ มิ้น พ่อว่ามดแล้วแหละลูก นี้สงสัยจะรังมดนะเนี๊ยะไม่ใช่บ้านลูก” ดิวพูดมิ้นเงยหน้ามองทำแก้มป่อง

“บ้าน ..พ่อ..”นั้นแสดงว่าโกรธแล้วนะ เงยหน้าขึ้นมามองดิวทำตาปะหลับปะเหลือกใหญ่เลย ดิวขำมิ้น

“ดิว เดี๋ยวลูกร้องจนได้”ผมเงยหน้าเอ็ดดิว ชอบแกล้งลูก

“มาพ่อวาดบ้านให้ดู นะ บ้านต้องวาดแบบนี้  นี่ตัวบ้าน นี่หลังคา อันนี้หน้าต่าง พ่อวาดมิ้นยืนอยู่ตรงนี้ดีไหม  “ผมคุยกับมิ้น ดิวเขากำลังบันทึกวิดิโอ้ให้ผมกับมิ้น ผมยอมรับว่ามิ้นเขาสอนค้อนข้างยากไม่ใช่ไม่เข้าใจนะเขาฟังแต่เขาเชื่อมั่นในความคิดตัวเองมากไปหน่อย

“แอ้เดี่ยวลูกๆขึ้นมาดิวจะขับรถไปซื้อเคเอฟซีมาทานกันบนห้องนี้นะ” ดิวบอกผม ผมพยักหน้า ดิวหันไปจัดการเก็บพวกของเยี่ยมผมเข้าที

“พ่อ นี้มิ้น” มิ้นเงยหน้ามองผมมิ้นเขาวาดตัวเขาเองแต่เท้ามิ้นกระแทกโดนแผลผมเต็มๆ เลย ผมก็กลั้นไว้ไม่ร้องมิ้นรู้ว่าเท้าตัวเองไปโดนมิ้นมองผมทำท่าจะเบ้ปาก ผมรีบทำนิ้วอย่าร้องเดี่ยวดิวจะรู้ คราวนี้ดิวอุ้มมิ้นลงแน่ๆ

“พ่อไม่เจ็บลูก “ผมบอกมิ้นเบาๆ  ดิวหันมามองผมและหันไปจัดข้าวของต่อ ลูกๆผมกลับขึ้นมาแล้วพร้อมขามคนละห่อสองห่อ มิ้นเงยหน้ามองแต่ละคน

“ลืมซื้อฝากไอ้มิ้นวะ”ซีพูด มิ้นหน้างอเลยที่นี้

“มิ้นลงมาข้างมาเล่นกับพี่ๆดีกว่าลูก”ดิวเดินมาอุ้มมิ้นลง

“เจ็บหรือเปล่าแอ้” ดิวกระซิบถามผม ผมเงยหน้ามองดิว  “ดิวเห็นนะ มิ้นเตะโดนแผลแอ้นะ” ดิวบอกผม ผมพยักหน้า

“นิดหน่อยนะ”ผมบอกดิว มิ้นลงไป น้องมีนเขาซื้อมาฝากมิ้น สงสัยเป็กซ์จะบอก แต่มิ้นดูท่าจะอยากได้ที่มาริโอ้มากกว่าที่มือตัวเองซะอีก

“แอ้ดิวไปซื้อเคเอฟซีนะ จะรีบมา ซี แซ็กไปกับพ่อลูก เป็กซ์ดูน้องๆและพ่อแอ้นะลูก” ดิวหันมาบอกผมและหันไปเรียกซีกับแซ๊กไปด้วย กันและบอกเป็กซ์ดูแลผม

“โอ้..มั้ง” มิ้นเดินวนตามมาริโอ้อยากจะกินขนมของมาริโอ้

“มาเอาของเขาทำไม ในมือนายไงก็มี มิ้น”มาริโอ้เดินวนหนีมิ้น

“มิ้นอะพี่ให้ อย่าไปแย้งโอ้ซิ โอ้เขาไม่ชอบตรงนายชอบแย้งนี้แหละ” ไอเขาเอ็ดมิ้น

“เอาของพี่ก็ได้พี่ให้มิ้น” ไอซ์
   
“โอ้ไม่รักเนอะ” มีหาพวกอีกน่ะ โอ้เขากินกูริโก๊ะป๊อกกี้แถมรสสตอเบอร์รี่อีกต่างหาก เหมือนของโอ้นะน่าสนใจมิ้นยังคงเดินวนอยากกินของโอ้

“พ่อ..โอ้..ไม่ให้” มิ้นเดินมาถูไถข้างเตียงผม   :mew2:

“มาริโอ้แบ่งให้น้องหน่อยซิลูก”ผมเรียกมาริโอ้ มาริโอ้เดินมาหาผมและปืนขึ้นมายืนที่บันไดไว้ขั้นลง พร้อมกับส่งหอขนมมาให้ผม ผมหักแบ่งออกมาสองอันและส่งให้มิ้นเขาเอาไปกิน

“มิ้นชอบแย้งโอ้ พ่อแอ้ โอ้ไม่รักมิ้นได้อะเปล่า”มาริโอ้ถามผม   :hao4:
 “มาริโอ้น้องยังเล็กมาก น้องไม่รู้หรอกว่านี้คือการแย้ง น้องรู้แค่ว่าเห็นโอ้ทำก็อยากทำทำบ้าง เห็นโอ้ได้ ก็อยากได้บ้าง โอ้เป็นพี่แล้วนะ โอ้ต้องแบ่งให้น้องก่อน  ไว้พอน้องมิ้นเป็นพี่น้องมิ้นก็จำทำแบบโอ้เหมือนกัน เข้าใจไหมลูก”ผมบอกมาริโอ้

“โอ้หย่อย..... โอ้อีกนะ”มิ้นเดินมาหาโอ้ ขอขนมของโอ้ ผมก็มองโอ้ ว่าโอ้จะทำยังไง โอ้ก็เลยหักแบ่งให้มิ้นไปอีกสองอัน

“น่ารักมากลูกโอ้ โอ้เป็นพี่แล้ว พี่ต้องดูแลน้องแบ่งปันให้น้อง พ่อเชื่อว่ามิ้นรักโอ้นะ “ผมบอกมาริโอ้ ตอนนี้ห้องพักผมวุ่นวายไปด้วยเด็กๆ พยาบาลก็เข้ามาตรวจดูน้ำเกลือให้ผม มองลูกๆผม ยิ้มๆ และเขาก็เอาขนมมาแจกลูกๆผม เขาอยากพามิ้นไปเล่นแต่มิ้นไม่ไป พอพี่ๆอยู่อยากอยู่กับพี่ๆ ผมค่อยๆลุกจะเข้าห้องน้ำ ดิวมาถึงพอดีเลยรีบวางกล่องเคเอฟซีและมาพยุงผมแทน พอผมออกมาซีและแซ๊กซ์และเป็กซ์นะเขาจักการแบ่งไก่ทอดให้ลูกผมแล้ว คนส่งข้าวก็เอาข้าวมส่งให้ผมแล้วด้วย ผมเดินกลับมานั่ง มิ้นถือถ้วยที่มีไก่ทอดแถมฉีกให้เรียบร้อย ผมว่าเป็กซ์แน่ๆ

“กินพ่อ” มิ้นบอกดิว่าจะขึ้นมานั่งกินกับผม ดิวเขาก็อุ้มมิ้นขึ้นมานั่งกับผม เอาถ้วยวางบนโต๊ะอาหารกับผมด้วย มิ้นมองข้าวต้มผม ผมเลยป้อนไปนิดหนึ่ง

“พ่อไม่หย่อย”มิ้นบอกผม ผมขำมิ้นเลย  “ตอนมิ้นไม่สบายพ่อยังป้อนมิ้นเลยนะ “ผมบอกมิ้นผมฉีกไก่และตักป้อนมิ้น

“น้ำหิว”มิ้นบอกผม จะคว้าแก้วน้ำผม ดิวถือแก้วประจำตัวมิ้นมาให้มิ้นรีบกินน้ำ ผมเพิ่งจะเห็นไก่เผ็ดนี้เอง

“ดิวเอาชิ้นไม่เผ็ดให้มิ้นซิ”ผมหันไปบอกดิว ดิวเขาเลยเปลี่ยนถ้วยให้มิ้นใหม่

“แล้วไปกินอันเผ็ดทำไมละมิ้น ...เผ็ดไหมนะลูก”ดิวบ่นมิ้นเลย กระดกน้ำขนาดนี้เผ็ดนะซิ

“พ่อน้องเขาจะกินอันเผ็ดนะพ่อเป็กซ์เลยฉีกอันเผ็ดให้น้อง”เป็กซ์บอกผม แบบนี้แหละเห็นพี่กินเผ็ดตัวเองเลยอยากกินบ้าง มิ้นหันไปเห็นมาริโอ้ถือถ้วยมันบดมองอยากกินบ้าง

“ดิว”ผมเรียกดิวและชี้ว่ามิ้นทำท่าจะกินมันบดบ้าง ดิวส่ายหัวผมยอมรับเลยว่าคนเล็กผมค่อนข้างเยอะ ดิวเดินไปขอตักมันบดที่มาริโอ้แบ่งมาใส่ถ้วยให้มิ้น มิ้นเขาตักมันบดกิน วันนี้ดูวุ่นวายมากแต่ผมคิดว่ามันคือความสุขของผมและดิวมากกว่า  ผมยิ่งมีความสุขมตรงที่ซี แซ็กซ์ เป็กซ์ แซนและเซนเข้ากับลูกๆผมได้ดี โดยเฉพาะไอ ไอซ์และมาริโอ้  มีน ส่วนมิ้นนี่ขอละไว้ในฐานที่เข้าใจกัน เพราะยังเล็กมากหนัก

“เอาละเด็กๆ ได้เวลากลับบ้านแล้ว เย็นนี้ลุงจะพาไปบ้านปูที่ค่ายฯกันนะ พรุ่งนี้พ่อจะพาพ่อแอ้กลับไปนอนพักที่นั้น”ดิวบอกเด็กๆ

“กลับแล้วเหรอพ่อดิว” น้องมีนที่กอดผมอยู่ยังไม่อยากกลับ

“พรุ่งนี้พ่อไปหาที่บ้านปู่ “ผมบอกมีน เอานิ้วเขี่ยผมที่ปรกหน้า หอมที่หน้าผากลูกชาย

“เอานะพรุ่งนี้เจอกัน “ดิวบอกทุกคนลุกเก็บทุกอย่างกลับบ้าน

“เป็กซ์ทำความสะอาดห้องพ่อดิวให้นะครับ”เป็กซ์บอกผม ห้องนอนดิวกับห้องนอนผมก็ห้องเดียวกันนั้นแหละ ดิวพยักหน้า

“กลับได้แล้วครับหลานๆไปถึงแพคกระเป๋าเลยนะ ลุงเราจะได้ออกเร็ว” พี่ดรีมขึ้นมารับหลาน

“พ่อไปนะ ..ไอซ์รอพ่อนะ ....รักพ่อที่สุด”นอ้งไอซ์เดินมาหอมแก้มผม ตามด้วยมาริโอ ไอ แซนและเซน ซีและแซ็กซ์ แต่ละคนเดินออกไปจากห้องเหมือนไม่อยากไปเลย ดิวก็ชี้ว่ากลับได้แล้ว ผมหันมาเจอ มิ้นนั่งอยู่ 

“ดิว... มิ้น”ผมชี้ มิ้นยังนั่งอยู่เลย

“มิ้น ..กลับบ้าน นั่งเนียนมาก”ดิวรีบไปอุ้มมิ้น

“อยู่พ่อ” มิ้นชี้บอกดิวว่าจะอยู่กับผม  :monkeysad:

“เขาไปกันแล้วลูก ไปบ้านปู่ลูก ยังนั่งอยู่เลยคนนี้ ...ไปพ่อไปส่ง แสบเอ่ย เนียนมาก...น่ากลัวขึ้นทุกวันนะเราเนี๊ยะ” ดิวบ่นมิ้นทันทีรีบอุ้มมิ้นตาลงไป ร้ายๆจริงๆ คนนี้  ผมถอนหายใจออกมันคือความสุข แต่ความสุขของผมมันเหมือนสั่นคอนได้ตลอดเวลา อยู่บนความกลัวที่ว่าผมจะไปแล้วผมจะไม่ได้กลับมาอยู่กับลูกกับดิว ผมเองก็อยากรู้นะว่าทำไมลุงหนึ่งอยากได้ผมคนเดียวเลยไปอยู่กับเขา ไม่ใช่หลานรักซักหน่อย ทุกครั้งที่เจอเขาผมรู้สึกกลัว กลัวอย่างบอกไม่ถูก

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ความสุขของครอบครัวดิวควรจะรักษามันไว้
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 02-10-2015 12:57:50

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ความสุขของครอบครัวดิวควรจะรักษามันไว้
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 02-10-2015 14:30:06

อิจฉาลูกๆของดิวน่ารักมากเลยค่ะ ชอบน้องมิ้นดูท่าจะติดมาริโอ้นะ คิก คิก คิก  :hao6:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ความสุขของครอบครัวดิวควรจะรักษามันไว้
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 02-10-2015 17:48:24

 :mew1: เด็กๆอยู่ด้วยดูวุ่นวายกันมากแต่มีความสุขจริงๆ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ดิวไม่กลังครับแต่ดิวคงไม่รอ พ่อรักลูกนะ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 03-10-2015 11:10:56

แอ้VSดิว ไม่ได้กลัวพี่อ้นครับแต่ผมยังไม่พร้อม 
     ผมกลับมาบ้านตั้งแต่เมื่อวานแล้วกะว่าจะมาพักฟื้นที่บ้านสักสองสามวันดิวบอกอย่างนั้น วันนี้ลูกๆผมยังคงอยู่ด้วยกันกับผมสองคนที่บ้าน  ดิวคุยกับพ่อภาและพ่อภีมแล้วว่าผมจะพาลูกๆไปเรียนทีกรุงเทพกันเพราะว่าดิวต้องไปเรียนกรุงเทพจะได้ดูลูกไปด้วยได้พี่แดนจะต้องลงมาช่วยพ่อผมแล้วพี่แดนเป็นแพทเอ็กเทิร์นปีนี้ปีสุดท้ายแล้ว พ่อส่วนพี่เดย์เขาก็ขึ้นเป็นแพทย์เอ็กเทิร์นต่ออีก พี่โดมก็ยังไม่กลับ พี่ดิมก็งานอาจจะเยอะขึ้น พี่หมอด้าก็งานเยอะอีก พี่ดรีมก็ไหนจะต้องดูแลพี่อาร์มก็เขาเป็นแฟนกันแล้ว ผมดีใจที่พี่อาร์มกับพี่ดรีมรักกันซะทีสมกับที่พี่ดรีมรอคอยพี่อาร์มมาหลายปีทีเดียวนี้ถ้ากล้าบอกไปตั้งแต่แรกๆก็คงเป็นแฟนกันนานแล้วแหละ

“แอ้...ลุกมาทำอาหารเช้าทำไมละแอ้ “ ผมยืนช่วยเป็กซ์ทำอาหารเช้าให้ลูกๆ เรียกว่าช่วยเพราะว่าผมทำอะไรไม่ได้มากยังเจ็บแผลอยู่เลย ผมคอยบอกเป็กซ์เอา น้องมีนก็เข้ามาช่วยนิดหน่อย ดิวเข้ามาบ่นผมอีกแล้วกลัวผมเป็นนั้นเป็นนี่ ผมรู้ว่าเขาเป็นห่วงผมมาก มากกว่าเดิมด้วยซ้ำ 

“เจ็บแผลอยู่นะที่รัก”ดิวเข้ามากอดผมน้องมีนที่ยืนกอดผมอยู่บนเก้าอี้เงยหน้ามองดิว

“ไม่เป็นไรทำนิดหน่อย เป็กซ์เขาช่วยอยู่แล้ว” ผมบอกดิว เป็กซ์หันมายิ้ม  ผมต้องสอนลูกๆ ให้ช่วยกันทำอาหารเพราะว่าพอเขาโตขึ้นเขาจะได้ดูแลตัวเองได้ ในเวลาที่ดิวหรือผมมได้อยู่กับเขาตลอดเวลา ก็เราสองคนอายุยังน้อยต้องมีหน้าที่การงาน ผมสอนเป็กซ์ทำอาหารเพราะว่าผมตั้งใจให้เป็กซ์เป็นพี่ดูแลน้องๆด้านนี้ไม่ว่าจะงานบ้านผมก็สอนเป็กซ์ทำได้มากซะด้วย  เป็กซ์ก็ช่วยพี่ด้าทำอาหารให้น้องด้วย พี่เลยเบาไปเยอะทีเดียว น้องมีนเขาไม่ได้ช่วยอะไรมากเพราะยังเล็กแต่ที่เขาทำประจำคือยืนกอดผมแบบนี้ มีนเขาติดผมมาก ผมรู้สึกว่าเขามีอะไรหลายๆอย่างที่คล้ายๆกับผมมากแถบจะเหมือนกันหมด ผมรู้ว่าเขาจะมีแต่ไม่เคยกล้าถามพ่อหรือดิว 

“พ่อดิว พ่อแอ้ฮะ ซีจะไปขี้จักรยานกับไอ้แซ๊กซ์นะพ่อ “ ซีเข้ามาบอกผมกับดิว ไอคงอยากไปด้วยแต่ก็ห่วงไอซ์

“ไอ ไว้รอไปตอนเย็นๆนะลูกตอนนี้รถมันเยอะ พี่ซีกับพี่แซ๊กซ์เขาจะระวังเราไม่ได้”ผมก้มบอกไอ ไอพยักหน้าว่าเข้าใจ ผมได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้าน พี่อั้มแน่เลย พี่อั้มพาเซนและแซนมาหาผม มิ้นด้วย เพราะว่ามิ้นวิ่งแจ้นเข้ามาหาผมกับดิวแล้ว ดิวรีบอุ้มเพราะว่ามิ้นจะมาตะกายให้ผมอุ้มแน่ๆ 

“ทำอะไรนะแอ้ มรึงยังเจ็บแผลอยู่นะ “ พี่อั้มบ่นผมอีกคน

“นั้นดิพี่อั้ม แอ้ดื้ออะพี่ ดิวบอกว่าอย่า ไม่เชื่อดิวเลยอะ“ดิวมันรีบฟ้องพี่อั้มทันที ผมก้มมองลูกชายน้องเซนและแซน เซนเข้ามากอดผม

“เซนเขาฝันถึงแม่อีกแล้ว แอ้” พี่อั้มบอกผม ผมก้มหน้าลงมองเซน ดูเซนซึมไปอีกแล้ว

“พี่ไปก่อนนะ พี่ต้องไปดูแล นักเรียนที่มาเข้าค่ายอาทิตย์นี้ “พี่อั้มบอกผม ผมพยักหน้า ผมจำต้องวางมือการทำอาหารเช้า

“น้องมีนไปอยู่กับพี่ไอซ์ก่อนนะลูก “ผมกระซิบบอกน้องมีน น้องมีนลงจากเก้าอี้ ผมจูงมือเซนเดินไปในบ้านดิวนะดึงแซนไว้ก่อน

“น้องเซนเป็นอะไรไปลูก” ผมถามเซน เซนเงยหน้ามองผมน้ำตารินไหล

“เซนคิดถึงแม่  เซนรู้สึกว่าแม่ไม่อยู่กับเซนอีกแล้วพ่อแอ้ “ เซนพูดน้ำตาผมซึมเลย ผมแอบปาดก่อนที่มันจะรินไหลออกมา

“ทำไมจะไม่อยู่ อยู่ซิลูกแค่แม่เขายัง...มาหาเซนไม่ได้ ..”ผมกอดเซนไว้ ผมหอมหัวเซน

“เซน..ไม่อยากอยู่กับพ่อแอ้แล้วเหรอครับ”ผมถามเซน เซนเงยหน้ามองผม สายตาใสซื่อนั้น

“เซนอยากอยู่กับพ่อแอ้..แต่เซนก็คิดถึงแม่..เซนไม่รู้..”เซนคงเริ่มสับสน ผมเอามือลูบหัวเซนเบาๆ ผมควรจะทำยังไงดีละ ดิวยืนกอดอกมองผมกับเซนดิวกังวลเรื่องมากเหมือนกัน ดิวเดินเข้ามาและย่อตัวนั่งลงตรงหน้าเซน

“น้องเซน ..ร้องไห้ทำไมละครับ ...น้องเซนไม่มีความสุขเหรอครับที่อยู่กับพ่อแอ้พ่อดิว กับปู่ กับลุง “ดิวถามน้องเซน น้องเซนหันไปมองดิวและเงยหน้ามองผม

“เซนมีความสุขที่สุด แต่เซนคิดถึงแม่ เซนกลัวแม่จะไม่มีความสุขเหมือนเซน” เซนพูด นี้คงเพราะว่าไปโรงเรียนเลยทำให้เซนเริ่มเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาหน่อย

“หมับ”ดิวเข้ามากอดเซนอีกคน

 “ พ่อดิวเชื่อว่าแม่ของเซนมีความถ้าเซนมีความสุข แม่ของเซนเขาคอยดูเซนอยู่ตลอดเวลา แต่ถ้าเซนร้องไห้ เซนไม่เข้มแข็งแบบนี้และที่แม่ของเซนจะไม่มีความสุขนะครับ..คนดี” ดิวบอกเซน  ดิวมองหน้าผม ผมอ่านสายตาดิวออกว่าดิวหมายถึงว่าถึงเวลาควรจะบอกเซนได้แล้ว

“พ่อแอ้เขารักเซนมากนะครับ ถ้าเซนร้องไห้แบบนี้พ่อแอ้เขาก็ไม่สบายใจรู้ไหมลูก “ ดิวบอกเซน เซนเงยหน้ามองผมเซนกอดผมเอาหน้าซุกอกผม ผมรู้สึกปวดใจที่สุดเลย ถ้าเลือกได้ผมอยากให้แม่เขาอยู่นะ เด็กๆก็ต้องการไออุ่นจากพ่อแม่ตัวเองกันทั้งนั้น

“เซนขอโทษ..แต่เซนคิดถึงแม่เท่านั้นเอง..เซนรักพ่อแอ้นะ “เซนเงยหน้ามองผม

“เซนจะเข้มแข้ง พ่อดิวพ่อแอ้ เซนจะไม่งอแงอีก” เซนพูดผมพยักหน้า

“เราไปทานข้าวกันดีกว่านะครับ น้องๆหิวข้าวแล้ว พ่อแอ้ทำของโปรดไว้ให้ด้วย ไปครับ” ดิวบอกเซน ดิวอุ้มเซนลงจากตักผม ผมเห็นหนุ่มน้อยที่แอบมองด้วยความกังวล แซน เซนหันมามองผม ผมพยักหน้า เซนก็วิ่งไปหาแซนเหมือนเดิม

“แอ้.... ดิวว่าเราต้องบอกเขาแล้วนะ ไม่อย่างนั้นเขาจะถามหาแม่เขาแบบนี้ตลอดบางที่บอกไปทุกอย่างมันจะดีขึ้น “ดิวบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินเข้ามาในห้องครัว ลูกๆผมเขามานั่งรอทานข้าวเช้ากันแล้ว ผมเดินเข้ามาผมก็มองว่ามีอะไรว่างอยู่มีถูกสีดำคลุม

“ซีกับแซ๊กซ์เขาปันไปซื้อมาให้แอ้นะ เปิดดูซิ” ดิวบอกผม ผมก็เปิดถุงดู ผมก็อึ้งเลยมันเป็นต้นมะลิ

“จะวันแม่แล้วนะ ลูกๆเลยตั้งใจซื้อมาปลูกกันที่บ้าน “ดิวบอกผม

“เดี๋ยวหลังทานข้าวเสร็จเราไปปลูกกันเลยนะ” ดิวบอกเด็กๆ น้ำตาผมไหลแต่ผมแอบปาดมันทิ้งไม่อยากให้ลูกๆเห็นเลย ผมรู้สึกเสียใจที่ผมยังต่อสู้เพื่อลูกผมได้ไม่ดีพอ ผมอ่อนแอ จนยอมที่จะทิ้งพวกเขาไป ทั้งที่พวกเขารักผมมากขนาดนี้ ผมนั่งอทานอาหารเช้ากันวันพร้อมหน้ากันมากครอบครัวผม ผมเห็นดิวมองอะไรอยู่

“ดิวดูอะไรนะ”ผมถามดิวเห็นดิวเปิดหนังสือเหมือนแบบบ้านเลย

  “ดิวดูแบบบ้านนะ ที่ดินด้านข้างบ้านพ่อที่กรุงเทพฯเขาขายแล้วพ่อซื้อไว้ ดิวจะปลูกบ้านลูกเราเยอะแล้วเราต้องมีบ้าน” ดิวบอกผม ผมมองหน้าดิว ผมยังไม่เคยคิดตรงนี้มาก่อนเลย

“พ่อจะปลูกให้และพอดิวเรียนจบเป็นหมดชดใช้ให้พ่อ “ดิวบอกผม ผมหันไปมองลูกๆที่กินกันไปเล่นกันไป

“พ่อบอกว่าอย่าเสียงดังบนโต๊ะอาหาร”ผมหันไปเอ็ดลูกๆ แต่ละคนเงียบกันหมด “คิก คิก คิก “มีแอบปิดปากหัวเราะกันอีก

“แป่งๆ” มิ้นเคาะชามข้ามผมหันไปมอง มิ้นรีบหดเลยตอนแรกพี่ๆเสียงผมไม่ได้ยินพอพี่ๆเงียบเลยได้ยินชัดเลยคนเล็กแสบจริงๆ

“ฮาๆ “พวกลูกๆผมขำมิ้นกันหมด

“แอ้ชอบแบบไหนดี สองชั้นพอไหม หรือว่าจะเอาคอนโดดี” ดิวถามผมแม้จะเอาคอนโดเลยนะ ผมนั่งดูแบบบ้านที่ถูกใจผมเห็นแบบบ้านหลังหนึ่งมันสวยดี ผมคงเน่นห้องนอนคนละห้อง หรือไม่ก็ห้องหนึ่งนอนกันสองคนได้ แต่คงไม่ทุกคนที่จะให้นอนด้วยซีและแซ๊กนี้เขาคงห่างกันไม่ได้ เซนและแซนอีก เป็กซ์นะให้เขานอนต่างหากรายนี้หนังสือเขาเยอะหน่อยเขาชอบอ่านหนังสือ และแฝดผมไม่รู้จะแยกดีไหมหรือทำห้องให้ยาวหน่อยได้นอนด้วยกัน มีนคงแยกห้องดีกว่า มิ้นนี้คงต้องให้นอนกับพี่ไปก่อนและแยกห้องให้เขาที่หลัง

“คิดไว้แล้วใช่ไหมว่าใครจะนอนห้องใคร “ดิวถามผม ผมพยักหน้า

“ปลูกบ้านก็ดีนะดิว เพราะว่าดิวต้องไปเรียนกรุงเทพฯ ดิวต้องรับส่งลูกไปเรียน พี่ดรีมกับพี่ด้าคงทิ้งที่นี้ไปไม่ได้ ยิ่งพี่ดรีมกับพี่อาร์มเขา..”ผมบอกดิว

“กลายเป็นพ่อลูกอ่อนตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัย”ดิวพูดผมหันมามองก็ความซ่าของตัวเองนั้นแหละ

“รู้ว่าของดิวเจ๋งไม่ต้องแอบชมในใจ”ดิวหันมาบอกผม  ผมแลปลิ้นให้คนอะไรอ่านความคิดเขาออกทุกทีเลย

“ แต่ดิวอยากให้แอ้อยู่กับดิว ..ดิวอยากรู้ว่าใครเป็นคนอยากให้แอ้ไปอยู่กับลุงหนึ่ง ดิวอยากไปด้วย ดิวไม่อยากให้แอ้ไปคนเดียวเลยดิว..ไม่ไว้ใจ..”ผมมองดิว

“ไอ้จักร” ดิวพูด ผมมองดิว  “ดิว..ไม่มีใครเอาหัวใจกรูไปได้ดิว “ผมบอกดิว

“ดิวต้องอยู่ ...พอแอ้จบก็กลับมาอยู่กับดิวแล้ว...ตอนนั้นกรูคงเลือกได้เอง..พี่ๆกรูยังได้มาอยู่ที่นี้เลยนะดิวทำไมกรูจะกลับมาไม่ได้ดิว”ผมบอกดิว ดิวพยักหน้า

“ว่าไงครับหลานๆ “ พี่เดย์ พี่ดิ๊บเขามาหาหลานๆ ซื้อดังเกิลโดนัทมาให้หลานๆด้วย

“พี่เดย์ พี่ดิ๊บ หวัดดีครับ” ผมยกมือไหว้พี่ชายดิว พี่ชายดิวเขาก็พยักหน้า  “หายหรือยังแอ้ “ พี่ดิ๊บเดินเข้ามาถามผม ผมโชคดีมากมากพี่ๆ บ้านของดิวรักและเอ็นดูผมเหมือนน้องแท้ๆเลยแถมยังรักลูกๆผมมากด้วยไม่ว่าจะลูกจริงๆหรือว่าลูกที่ผมได้เขามาดูแล มันเหมือนโชคชะตากำหนดไว้ยังไงก็ไม่รู้ ให้เด็กๆเหล่านี้ต้องมาอยู่กับผมและดิว แต่พูดไปดิวก็ไม่เชื่ออยู่ดี
*********************************************************************************************************************************
ดิว หลังจากทานอาหารเช้าและพี่เดย์กับพี่ดิ๊บมาบ้านซื้อดังกิลโดนัทมาให้ลูกๆผม ของชอบหลานๆทั้งนั้นเลย ผมเพิ่งสังเกตุเห็นพี่เดย์ดูจะเอาใจเป็กซ์มากเป็นพิเศษ แอ้หันมามองผม มันคงไม่ใช่อย่างที่ผมคิดนะ

“มองอะไรอยู่ตั้งนานดิว” แอ้ถามผม

“แอ้..ดิวรู้สึกว่าพี่เดย์เอาใจเป็กซ์มากกว่าคน...จนรู้สึกผิดปกติ”ผมกระซิบกับแอ้ แอ้ก็มองดูแอ้พยักหน้าว่าจริงด้วย

“คงไม่ใช่หรอกดิว...พี่เดย์อาจจะสงสารเป็กซ์มากกว่าคนอื่นเขาเท่านั้นเอง” แอ้บอกผม ผมพยักหน้าว่าขอให้เป็นอย่างที่แอ้คิดจริงๆ  ถึงเป็กซ์ไม่ใช่ลูกแท้ๆผมแต่ผมก็ไม่เห็นด้วยหากพี่เดย์จะคิดกับเป็กซ์เกินเลย มันไม่สมควร และคนรอบๆจะมองไม่ดีด้วย ทั้งพี่เดย์และเป็กซ์

“เอาละเด็กๆเอาต้นไม้ที่ซื้อให้พ่อแอ้ไปปลูกกันได้แล้วมั้งลูก”ผมบอกเด็กๆ 

“เย้ เย้ เย้ เราจะปลูกยังไงอะพ่อ” มาริโอ้ทำท่าดีใจแต่เดินมาถามว่าเราจะปลูกกันยังไง

“เราจะชุดหลุมกันและเอาต้นนี้ลงดิน แต่ว่าลูกๆต้องช่วยกันรดน้ำนะไม่งั้นมันตายแหงแก๋แน่ๆ”ผมบอกลูกๆผม  ผมลุกขึ้นพยุงแอ้ออกไปยังเจ็บแผลอยู่แต่แอ้นี้ผมยอมรับเลยอดทนที่สุดเลย คนอะไรก็ไม่รู้ จะอึดไปไหน ผมค่อยพยุงแอ้ออกมานั่งข้างนอก

“แอ้นั่งนี้น่ะ แดดร้อนนะ ดิวกับลูกๆจัดการเอง”ผมบอกแอ้

“โอ้ไม่ออกไปได้อะเปล่าโอ้ไม่ชอบมันร้อนอะพ่อดิว”ผมหันมา ลูกชาย จะเรียกลูกชายดีไหม ยืนทำปากมุบมิบไม่อยากไปตากแดด

“ถ้าอย่างงั้นนั่งกับพ่อแอ้ ถ้าพ่อแอ้หิวน้ำโอ้ไปเอาน้ำให้พ่อแอ้นะลูก” ผมบอกมาริโอ้ มาริโอ้พยักหน้า ผมละเชื่อเลยมาริโอ้ ลูกๆคนอื่นๆนี้ออกมาสนุกกันช่วยกันขุดดิน มิ้นนี้ช่วยป่วนมาเลย วุ่นวายมาก แต่ดูลูกๆมีความสุขดี ผมช่วยกันปลูกจนเรียบร้อย ต้นดอกมะลิของแอ้เขาลงดินเรียบร้อยแล้ว

“ทำไมเราต้องปลูกดอกมะลิด้วยละพ่อดิว” น้องไอซ์ถามผม แอ้เดินมาดูต้นมะลิที่ปลูกเรียบร้อยแล้ว

“ต้นมะลิ เป็นดอกไม้ที่เราจะมอบให้แม้ในวันแม่ไงครับน้องไอซ์ “เป็กซ์เขาเป็นคนบอกน้องๆ แน่นอนน้องยังทำหน้างงๆว่าทำไมทำไมให้แอ้เพราะว่าแม่คือผู้หญิง

“พ่อแอ้ก็เหมือนแม่ แต่พ่อแอ้นะเป็นผู้ชายแค่นั้นเองลูกๆ พ่อรู้นะว่าลูกอาจจะไม่เข้าใจ แต่พ่อแอ้เขารักลูกๆ ไม่แพ้ พ่อแม่คนอื่นๆ พ่อเชื่ออย่างนั้น ดังนั้นไม่ว่าพ่อแอ้จะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายพ่อไม่อยากให้ลูกพ่อแคร์ตรงนั้น อยากลูกพ่อแคร์แค่ว่าพ่อแอ้คือคนที่รักลูกๆที่สุด แค่นั้นพอ”ผมบอกลูกๆผมแต่ละคนหันไปมองแอ้และเดินเข้าไปกอดแอ้กันหมด แต่ลูกผมหายไปหนึ่งคน

“มิ้น ...มิ้นไปไหนนะลูก”ผมเรียกมิ้น  ผมเรียกมิ้น ทุกคนหันมองหามิ้น

“มิ้น..ให้โอ้” ผมได้ยินเสียงมิ้นใกล้ ผมหันไปมองมิ้นมายืนอยู่ข้างๆมาริโอ้ พร้อมกับหยิบไส้เดือนมาด้วย ยืนไปที่หน้าโอ้ เท่านั้นแหละ

“ว๊าก!! “มาริโอ้ร้องลั่นเลย สาวแตกเลยลูกผม มาริโอ้ เจอไส้เดือนเข้าไป นั้นไงกรี้ดกร้าดน่าดู  มาริโอ้ร้องไห้เลย ตายลูกผม กลัวไส้เดือน

“ฮือๆ ไม่เอา ไม่เอา ฮือๆ  เอาออกไป เอาออกไป  “มาริโอ้ร้องไหญ่เลยแถบกระโดดอีกต่างห่าก

“มาริโอ้..มันแค่ไส้เดือนเองลูก..น้องมิ้นเอาออกไปลูกพี่โอ้ไม่ชอบลูก “แอ้รีบปลอบโอ้บอกมิ้นตัวแสบผมที่ยืนไส้เดือนให้มาริโอ้ ผมรีบวางมือและหาผ้ามาเช็ดมือก่อน

 “ ฮือๆ ..โอ้ไม่ชอบไอ้มิ้นเลยอะ ฮือๆพ่อแอ้ ..ฮือๆ  “ผมเข้าไปอุ้มตัวแสบมิ้น

“ นี้ไปมุดอะไรมาเลอะเทอะไปหมด และนี้ไปจับมาจากไหนเนี๊ยะไส้เดือนเนี๊ยะ..มิ้น”ผมถามมิ้น

“ตรงโน้นพ่อ “มิ้นบอกผมไปตรงพุ่มไม้โน้นมันมีดินแฉะๆอยู่ พยายามมากลูกผม 

“มิ้นจับอะไรมาอะพ่อดิว น่าเกลียดจัง”น้องมีนเขากอดเป็กซ์

“เขาเรียกไส้เดือนน้องมีน ...ฮาๆ ไอ้โอ้กรี้ดเหมือนผู้หญิงเลยอะพ่อ” ซี พี่ๆผมวิ่งออกมาด้วยความตกใจพี่แดนกลับมาแล้วด้วยพี่แดนก็วิ่งออกมาดู

“เซนไม่กลัวแต่เซนก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่”น้องเซนพูด คนทีหัวเราะมิ้นนะมีซี แซ๊กและแซน มาริโอ้ค้อนพี่ๆใหญ่เลยที่หัวเราะเขา

“เกิดอะไรขึ้นวะดิว” พี่แดนถามผม

“นี้ไง”ผมดันให้พี่แดนดูมิ้นและพี่แดนก็เข้ามาดูที่มิ้นถือไว้ 

“ไส้เดือน”พี่แดนพูด  “แล้วใครกรี้ดวะ” พี่แดนถามผม ผมชี้ไปที่มาริโอ้ที่บ่อน้ำตาแตกเพราะไส้เดือน

“โธ่หลานลุงครับ ผู้ชายนี้ไหนกลัวไส้เดือนครับ..กรี้ดซะบ้านแถบแตกเลยครับ.” พี่แดนถามมาริโอ้หน้ามุ้ยเลยนั้นนะ หันมาตีลุงแดนด้วย แอ้เขาก็ขำลูกชายเขานะ ผมหันมาหยิบไส้เดือนจากมือตัวแสบและเอาไปปล่อยลงดิน

“พ่อมิ้นเอา”มิ้นบอกผมไม่ยอมให้ผมปล่อยลงดิน   

“ไม่เอามิ้น มันจะได้อยู่ในดิน เอาไปก็ตายเปล่าๆไม่ดีลูก เพื่อว่าไส้เดือนนี้มีพ่อมีแม่มันจะได้กลับไปอยู่กับพ่อแม่มัน “ผมบอกมิ้น

“ถ้าใครมาจับมิ้นไปบ้างละลูก ไม่ได้อยู่กับพ่อดิวกับพ่อแอ้ ปู่ ลุงและอาละ พี่ๆ ด้วย มิ้นจะร้องไห้หรือเปล่า”ผมหันมาถามมิ้น มิ้นกระพริบตาปริบ ๆ

“เล่นอะไรไม่เล่น เล่นไส้เดือน..เหม็นมือไหมนะ  “ผมแอบบ่นตัวแสบนิดหน่อย มีดมมือตัวเองไม่ดมเองคนเดียวเอามายื่นที่จมูกผมด้วย

“ทำอะไรกันหลังบ้านวะดิว”พี่แดนถามผม

“ซีและแซ๊กเขาไปซื้อต้นมะลิมาเลยเอามาปลูกหลังบ้าน”ผมบอกพี่แดน พี่แดนมองพี่แดนพยักหน้าเห็นด้วย

“ดิวเอาลูกๆไปอาบน้ำดีกว่า เลาะเทอะกันหมดแล้ว โดยเฉพาะมิ้นนั้นนะ “แอ้บอกผม หัวเลอะเทอะไปหมดเลย ลูกชายคนเล็กผม 

“ไปลูกไปอาบน้ำกันได้แล้ว ซีและแซ๊กและก็เป็กซ์วันนี้กลับพร้อมลุงดิ๊บเลยนะลูก”ผมบอกลูกๆผม และชุดที่จะกลับกรุงเทพกันวันนี้ด้วยเพราะว่าพรุ่งนี้ต้องไปเรียนกันแล้ว ผมพาแอ้ไปนั่งในห้องนั่งเล่น มาริโอ้ยังซะอึกซะอื้นอยู่เลย

“มาริโอ้ไปอาบน้ำลูก น้องไม่รู้ว่าโอ้ไม่ชอบไส้เดือนพ่อยังไม่รู้เลยลูก..พ่อก็เพิ่งจะรู้วันนี้แหละ กรี้ดซะพ่อคิดว่เป็นลูกสาวเลย! ”ผมบอกมาริโอ้ เพิ่งเห็นโอ้สาวแตกวันนี้แหละผม ปวดตับเลยจริงๆพูดเลย

“โอ้ไม่ชอบเหรอ..”มิ้นมายืนถามมาริโอ้

“ชอบบ้าไรอะ น่าเกลียด นายให้พี่อีกนะ พี่ไม่ให้ขนมนาย..ชิส์” มาริโอ้พูดพร้อมสะบัดบ๊อบใส่น้องอีก มิ้นยืนมองและสะบัดมั้งอีก โอ้วมายก๊อกหมดกัน

“มาริโอ้พ่อบอกอย่าสะบัดแบบนั้นไงลูก”ผมบอกมาริโอ้

“ทำไมอะพ่อ”หันมาถามอีก

  “เด็กผู้ชายที่ไหนเขาทำกันละลูกและทำแบบนั้นน้องทำตามเห็นไหม..โอ้ทำคนเดียวพ่อก็ปวดตับแย่แล้ว ”ผมบอกมาริโอ้เดินขึ้นบ้านไปแล้ว มาริโอ้นี้งอนเก่งที่สุดในบรรดาลูกๆผมเลย ขยันงอนจริงๆ   ผมพาลูกๆขึ้นไปอาบน้ำ  ผมลงมาจากชั้นบนลูกๆผมอาบน้ำแต่งตัวกันหมดแล้ว  ผมลงมาเห็นแอ้เพลียหลับปุ๋ยไปแล้ว ไม่รู้ว่าปวดแผลไหม

“ห้ามเสียงดังกันนะพ่อแอ้จะนอน”ผมบอกเด็กๆเบาๆ ผมเดินไปหยิบผ้าห่มมาห่มให้แอ้ เปิดแอร์ให้ไม่เย็นจนเกินไปให้แอ้ ผมเข้าไปเปิดการ์ตูนให้ลูกๆดู นี่พี่อ้นยังไม่รู้เลยนะว่าผมกับแอ้คืนดีกันแล้วและพี่อ้นยังไม่รู้ว่าแอ้เข้าโรงพยาบาลด้วย ถ้ารู้นะไม่รู้ว่าผมจะโดนเตะไหม

“ฮัลโลพี่ดิม ว่าไงนะไอ้ดิวเหรอพี่ อยู่บ้าน แอ้เหรอ ก็เจ็บแผลนิดหน่อย ก็มีเลือดออกในช่องท้องนะ ได้ดิวมันเลิกกับปูแล้วพี่ใช่พี่ พี่อยู่ไหนนะ กำลังจะรีบมา..มาเตะไอ้ดิวเหรอพี่ พี่อ้นด้วยเหรอ” ผมหูพึ่งเลย ใครจะรีบมานะผมลุกขึ้น เรียกพี่แดน

“พี่แดนใครอะ”ผมถามพี่แดน

“พี่อ้นกับพี่ดิม รู้เรื่องมรึงกับแอ้แล้ว พี่ดิมบอกจะรีบมา”พี่แดนบอกผม

“รีบมาเพราะว่าผมกับแอ้ดีกันเหรอพี่”ผมถามพีแดน

“รีบมากระทืบมรึงอะทั้ง ฟังจากน้ำเสียงนะ กรูว่ามรึงได้กินข้าวต้มแน่แต่ต้องมีคนหยอดให้นะ ”พี่แดนบอกผมพยักหน้าฮะ รีบมาเตะ

“พี่อ้นกับพี่ดิมเหรอพี่” ผมถามพี่แดน พี่แดนพยักหน้าว่าใช่ ผมก็รีบเลยครับ รีบขึ้นบ้านเก็บข้าวของที่ต้องใช้ คิดว่าน่าจะมะรืนนี้ค่อยมาแถมมานี้รีบมาเตะดิวอีกด้วยจะรออะไรละครับ เพ่นดิครับ เก็บเอาของทุกอย่างลงไปใส่รถลูกก็มองผมวิ่งขึ้นวิ่งลง เร็วมากเลยผมนะ หยัดทุกอย่างที่ต้องเอาไปใส่รถไว้

“แอ้ แอ้ “ผมเรียกแอ้ แอ้ลืมตามองผม

“เราต้องรีบไป” ผมบอกแอ้  “อะไรนะดิว” แอ้ถามผม

“เราต้องรีบไปแอ้..พี่อ้นพี่ดิมกำลังมา”ผมบอกแอ้

“ทำไมละ มาก็ดีแล้วนิ “แอ้บอกผม

“ไม่ดี..” ผมบอกแอ้ แอ้เหล่มองผมว่าทำไมละ

“เพราะว่า..ที่พี่อ้นกับพี่ดิมตั้งใจมามากคือมากระทืบเขานะที่รัก..ที่รักคงไม่อยากำพร้าสามี เป็นหม้าย เลี้ยงลูกคนเดียวใช่ไหม”ผมพูดแอ้ผม

“เว้อได้อีก” เสียงพี่แดน

“เอานะที่รักรีบเถอะ เราไปกัน….ดาบหน้านะ มา มาเขาอุ้ม ..”ผมบอกแอ้ผมค่อยช้อนแอ้ขึ้นแอ้ทำท่าจะไม่ยอมจะเดินเองถ้าแอ้เดินจะยิ่งช้า

“พ่อจะไปแล้วเหรอ พ่อจะเอาพ่อแอ้ไปแล้วเหรอ น้องมีนยังกอดพ่อไม่หายคิดถึงเลยนะพ่อดิว” น้องมีนเอียงคอถามผมลูกก็สำคัญ แต่ทำไมมารักคนเดียวกับพ่อเนี๊ยะเห็นทีพ่อจะยกให้ไม่ได้

“พ่อจะกอดแทนนะลูกนะ ตอนนี้พ่อรีบมาก ถึงมาที่สุดลูก” ผมบอกน้องมีน ผมก็รีบอุ้มแอ้ ออมใส่รถไปก่อนลูกออกมืนมองผมกันหมด

“ทำไมพ่อรีบจัง” มาริโอ้ถามผม  “นั่นซิพ่อ..พ่อบอกอีกหลายวันไม่ใช่เหรอพ่อ”ไอ อีกคน เอาเข้าไป

“น้องเซนก็ยังคิดถึงพ่ออยู่เลย”น้องเซนอีกคนสายตาลูกๆ แต่พ่อต้องเลือก..กลับดีกว่าอยู่ไมได้

“พ่อรักลุกๆทุกคนนะ แต่พ่อมีธุระด่วนมาก พ่อจะกลับมาทุกวันหยุดแต่ถ้า...เหตุการณ์ยังคุสาดอาจจะละไปสักสองสามอาทิตย์นะ มาอีกทีอาจจะมีน้องเลย “ผมบอกลูกๆ ผม อ้าวนั้นมีเครื่องหมายคำถามกันหมด ผมมองเวลาต้องรีบแล้ว

“พ่อรักลูก พ่อไปนะ พ่อรีบ”ผมบอกและวิ่งแจ่นขึ้นรถสตาร์ท ความรู้สึกมันบอกว่าเหมือนพี่อ้นพี่ดิมกำลังมาติดติด เลยต้องเบิ้นเครื่องและรีบออกตัวกลิ่นยางไหม้ ผมคิดว่าพี่ดิมจะมาทางที่ผมต้องออก ไปทางใหม่แล้วกันให้GPRS ทันนำ ผมรีบออกตัวแอ้มองผม ยังมี่หน้ามาขำอีก

“นี้ไม่รีบเลยนะ” แอ้หันมาถามผม 

“ไม่รีบ..ธรรมดา ..รีบมาก ...ถ้าเป็นวันแรกที่ดิวรอแอ้หน้าห้องตรวจนะ ยอม!  โดนอะไรก็ยอมแต่ตอนนี้มันเริ่มไม่อยากโดนแล้วอะ โดนไปนี้ตัวเองต้องมาหยอดน้ำข้าวต้มเขาเลยนะ” ผมบอกแอ้ ผมขับรถออกมาทางก็แคบดีแท้ แต่ก็ต้องมา ยิ่งกว่าหลบเจ้าหนี้ซะอีกนะผมว่า 

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ดิวไม่กลังครับแต่ดิวคงไม่รอ พ่อรักลูกนะ
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 03-10-2015 14:18:17

ลูกๆกฃดิวน่ารักเหมือนเดิม มาริโอ้ หนูกบัวไส้เดืนเหรอลูก :m20: หนูมิ้นนี้แสบมากแกบ้งแต่พี่โอ้เลยนะ
ดิว ป๊อดขนาดนี้ ที่หลังอย่าซ่าอีกละ  :laugh:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ ดิวไม่กลังครับแต่ดิวคงไม่รอ พ่อรักลูกนะ
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 03-10-2015 14:47:22

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแจ๊คVSบอย ว่าที่คุณพ่อว่าที่คุณลูกเจอกัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 04-11-2015 12:18:46

บอย VS แจ๊ค VS แบงค์ 
    ผมเดินทางมากับแจ็ค ผมจะพาแบงค์ไปเที่ยว ผมจะได้ดูปฏิกิริยาของแบงค์และแจ็คด้วยว่าเขาเข้ากันได้ดีไหมแต่โดยที่แจ็ครู้แค่ว่าแบงค์คือลูกชายของผม ผมให้พี่บีพาแบงค์มาหาผม ผมพาเขาไปพักโรมแรมของอาภาษญ์ ดูแจ็คตื่นเต้นมากคงเพราะว่าเขาเห็นบทบาทคุณพ่อของดิวก่อนที่ผมจะได้เดินทางมา พวกผมถึงได้รู้ว่าแอ้นะตั้งท้องได้ ผมแปลกใจตรงที่ว่าเขาให้ผมแค่คนเดียวทำไมแอ้ถึง..แต่ผมจะไม่ตามหาว่าเพราะอะไร..เพราะว่าผมเข้าใจความรู้สึกของแอ้ ถ้าผมและแอ้เลือกได้ผมจะไม่ให้เขาทำแบบนี้กับผมเด็ดขาดไม่ใช่ว่าไม่อยากมีลูกนะแต่ถ้าลูกโตขึ้นมาละเขาจะรับผมตรงนี้ได้ไหมและความรู้สึกของเขาตอนนั้นจะเป็นอย่างไร

“บอย..เราจะแต่งงานกันนะ..แจ็คอยากจะแต่งก่อนเรียนจบจังเลย แจ็คกลัวว่าบอยจะต้องไปจากแจ็คอีกแจ็คคงทนไม่ได้” แจ็คบอกผม แจ็คบีบมือผมไปตลอดการเดินทางเพื่อไปหาน้องแบงค์

“บอยรักแจ็คนะ...และบอยจะไม่มีใคร..มีแค่แจ็คคนเดียว” ผมพูดตอนนี้รถลีมูซีมแล่นเข้าไปในโรงแรมหรูระดับเก้าดาว ผมก้าวเท้าลงจากรถลีมูซีมพร้อมกับแจ๊ค พนักงานเดินเข้ามารับกระเป๋าเดินทางผมสองคนและนำเข้าไป

“ให้นำกระเป๋าขึ้นไปบนห้องพักเลยไหมครับ” พนักงานของทางโรงแรมถามผม

“ได้ครับขอบคุณนะครับ” ผมตอบและเดินไปยังจุดที่ผมนัดพบกัพี่บีไว้ ผมเห็นพี่บีกำลังชี่ให้หนุ่มน้อยที่รออยากให้ผมกลับมาหาถามพี่ๆผมทุกวันเมื่อไหร่ผมจะกลับมาหาเขา ผมหันมามองแจ็คคนข้างๆผมด้วย หน้าตาเขาสองคนละหม้ายคล้ายกันมากทีเดียวแต่แบงค์มีความอ่อนหวานของผมอยู่เยอะพอสมควร

“แบงค์” ผมเรียกน้องแบงค์ น้องแบงค์หันมามองผมและก็รีบลงจากโซฟา วิ่งมาหาผมทันที

“แด้ด ..แด้ด” แบงค์เรียกผม

“แด้ด..อุ้ม ...” น้องแบงค์กางแขนมาให้ผมอุ้ม แบงค์ตัวโตขึ้นเร็วมากเลยช่วงนี้

“ให้แจ็คอุ้มดีกว่าไหมบอย” แจ็คบอกผมและทำท่าจะกางแขนขออุ้มแทน แบงค์หันไปมองแจ็คและมองผมและหันกลับไปมองแจ็คใหม่ว่าเขาคือใคร

“อาแจ็ค...สวัสดีครับก่อนซิครับน้องแบงค์” ผมบอกน้องแบงค์  น้องแบงค์หันไปมองแจ็คเต็ม

“มาคับ อาอุ้มดีกว่าพี่บอยอุ้มไม่ไหวหรอกครับ” แจ็คพูดและย่อตัวเข้าไปหาน้องแบงค์

“เพี๊ยะ” แบงค์มือแจ็คเสียงดัง  “อิว “ แจ็คสะบดออกมาพร้อมสะบัดมือใหญ่เลย

“น้องแบงค์ทำไมทำแบบนี้ละลูก” ผมถามน้องแบงค์ทันที

“แบงค์ให้แด้ดอุ้มคนเดียว” แบงค์พูดและเข้ามากอดผม เงยหน้ามองแจ็คทำตาปะหลับปะเหลือกใส่แจ็ค ดูท่าจะไม่ง่ายซะแล้วซิผม

“แด้ดอุ้มน้องแบงค์ไม่ไหวแล้วนะรู้ไหม” ผมบอกน้องแบงค์

“ไม่ให้อุ้ม” แบงค์เงยหน้าบอกแจ็คว่าไม่ให้แจ็คอุ้มอีก

“ไม่เอาน่ะ..นี้นายรู้ไหมว่าฉันหล่อขนาดไหนใครๆก็อยากให้ฉันอุ้มทั้งนั้นแหละ..แม้กระทั้งแด้ดเรายังอยากให้ฉันอุ้มเลยนะ” แจ็คพูดผมหันไปน่าตีไหมนี้พูดอะไรก็ไม่รู้

“แจ็ค” ผมเอ็ดแจ็ค

“สวัสดีครับพี่บี “ แจ็คยกมือไหว้พี่บีผม

“แม้พอแด้ดมาก็กอดแด้ดไม่ปล่อยเลยนะ น้องแบงค์ “พี่บีแซวผมกับน้องแบงค์

“เป็นไงแจ็คสบายดีไหมเรา” พี่บีถามแจ็ค

“สบายดีครับพี่บี “ แจ็คตอบ น้องแบงค์ยังคอยมองแจ็คตาเขม้งเลยแถมกอดผมไม่ยอมปล่อยเลย คอยมองเหมือนกลัวว่าแจ็คจะเข้ามาใกล้ผมประมาณนั้น

“เราไปดูห้องพักกันดีกว่าไหม”พี่บีพูดผมพยักหน้าว่าดีนะ น้องแบงค์จูงมือผมยังเงยหน้ามองแจ็ค ผมหันมามองแจ็ค ผมคิดว่าแจ็คคงเข้าใจผมนะไม่งอนผมนะ แจ็คทำนิ้วว่าโอเค ผมก็ดีใจนะ น้องแบงค์จับมือผมแน่นเลยแจ็คเดินคนละข้างกับแบงค์ พี่บีกำลังโทรคุยกับพี่บรูคส์อยู่

“หมับ” แจ็คเอาแขนมาโอบรอบเอวผมไว้ “เหมือนพ่อแม่..นั้นลูก” แจ็คกระซิบ หันแลปลิ้นให้ทีหนึ่ง

“อิว” แจ็คสะบดออกมาเพราว่าเจ็บและชัดแขนกลับไปทันที ผมก็มองแบงค์ที่เดินทำไม่รู้ไม่ชี้ ผมหันมามองแจ็ค

“หยิกแจ็คอะ” แจ็คบอกผมพร้อมโชว์แขนเป็นรูปเล็บเลยนะ

“น้องแบงค์ทำไมไปหยิกอาแจ็คละลูก”ผมก้มหน้าลงถามแบงค์ แบงค์มองหน้าผมทำตาปริบๆ

“ไม่ให้กอดแด้ด” แบงค์พูด แบงค์มองหน้าผม ลูกผมคงยังเด็กเกินไปที่จะรับฟังเรื่องของผมและแจ็ค

“ทำไมละครับน้องแบงค์ในเมื่อคนนี้เขาเป็น..อุ๊บ” แจ็คพูดผมก็รีบเอามือปิดปากแจ็คก่อน แบงค์ยืนมองผมกับแจ็คสลับไปมา

“ฮือๆๆ” แบงค์ร้องไห้ทันทีเลย พี่บีหันมาเห็นเลยรีบกดวางสาย

“แบงค์ร้องไห้ทำไมละลูก” ผมรีบผละจากแจ็คไปหาแบงค์ พี่บีก็วิ่งมาหา แบงค์กอดผมไว้แน่นเลย

“ไม่เอา..บอยรักแบงค์คนเดียว..ไม่เอา..ไปนะ ..ไปนะ..” แบงค์พูดและหันมาไล่แจ็คอีกต่างหาก ผมหันไปมองแจ็ค แจ็คก็ทำท่าจะนอยด์แบงค์นิดหน่อยผมดูออก พอกันทั้งคู่เลยผม ทำไมไม่ง่ายเหมือนคู่ดิวกับแอ้นะ

“ไม่เอานะแบงค์..อาแจ็คเขาเป็นเพื่อนแด้ดนะ..น้องแบงค์ของแด้ด..ปกติเป็นเด็กน่ารักที่สุดทำไมวันนี้งอแงละแบงค์” ผมถามลูกชาย แบงค์เงยหน้ามองแจ็คทำตาประหลับประเหลือกใส่

“น้องแบงค์สัญญากับลุงบีแล้วนี่ครับว่าจะไมงอแงนะครับ” พี่บีถามน้องแบงค์ น้องแบงค์ก้มหน้า ผมก็เอามือลูบหัวแบงค์เบาๆและหันมามองแจ็ค

“งั้นเราไปห้องพักกันดีกว่านะครับและจะได้ลงมาเดินเที่ยวกัน..เดี๋ยวแด้ดจะพาเราไปเล่นเครื่องเล่นข้างล่างกันนะและพรุ่งนี้เราจะว่ายน้ำกัน..อาแจ็คจะสอนแบงค์ว่ายน้ำด้วยนะ” แบงค์เงยหน้ามองผมยิ้มดีใจตอนที่ผมบอกว่าจะว่ายน้ำกันพรุ่งนี้ด้วยแต่ดันมาหุบยิ้มตรงที่ผมบอกว่าแจ็คจะสอนให้นี่แหละ พี่บีแอบมองด้วยความวิตกกังวลเหมือนกันดูท่าพ่อลูกคุ่นี้จะไปกันไม่รอดอีกคนก็ทำท่าจะงอนผมแล้วด้วยที่ลูกผมทำท่ากันท่าขนาดนี้อีก

“น้องแบงค์เข้าไปในห้องกับลุงบีก่อนนะครับ..แด้ดขอคุยธุระก่อนนะครับคนเก่ง” ผมบอกน้องแบงค์ น้องแบงค์มองผมทำท่าจะไม่ยอม

“น้องแบงค์..น้องแบงค์ไม่ดื้อกับแด้ดใช่ไหมครับ” ผมถามน้องแบงค์พร้อมส่งยิ้มอ่อนหวานให้แบงค์

“ไม่...ดื้อกับแด้ด” แบงค์พูดเบาๆ

“ถ้าอย่างนั้นเข้าไปกับลุงบีก่อนเดี๋ยวพ่อคุยธุระแป็ปเดียวจะรีบตามเข้าไปทันที “ผมพูดและพี่บีก้จูงแบงค์เข้าไป ผมหันมามองแจ็ค ที่เดินตามผมเงียบเลย ผมรู้ว่าเขาเองก็กังวลเรื่องแบงค์และผมอยู่มิใช้น้อยเหมือนกัน

“แจ็ค ..”ผมเรียกแจ็ค

“ดูท่าแบงค์จะไม่ชอบแจ็คเอาซะเลยนะบอย” แจ็คพูดพร้อมกับพ่นลมออกมา

“ก็อาจจะไม่คุ้นเคยนะ...แจ็คต้องให้เวลาแบงค์เขาหน่อยนะ ..และแบงค์เขาก็ยังเด็กมากด้วยนะแจ็ค” ผมพูดกับแจ็ค แจ็คเดินเข้ามาหาผม

“หมับ” แจ็คกอดผม  “ถ้าเขารับแจ็คไม่ได้เลยละ..บอยจะทำยังไง..จะยอมทิ้งแจ็คไปไหม” แจ็คถามผมเป็นคำถามที่ปวดใจผมจริงๆ ผมภาวนาขออย่าให้เป็นแบบนั้นเลย

“บอยเชื่อว่าแจ็คทำได้..แจ็คทำให้แบงค์ยอมรับในตัวแจ็คได้ “ ผมพูดให้กำลังใจแจ็ค

“อืมม..แจ็คจะพยายามทำยังไงได้ดันไปรักพ่อหม้ายลูกติด” แจ็คพูดผมต้องบีบจมูกแหลมๆ ทำโทษซะเลยว่าผมเป็นพ่อหม้ายลูกติดได้ยังไง

“โอ้ยย ...บอย.บีมจมูกแจ็คอีกแล้ว..จะว่าไปนะแจ็คสังเกตุอยู่อย่างหนึ่งนะ จมูกเขาแหลมไม่เหมือนบอยเลยนะแบงค์นะ” แจ็คพูดผมก็มองแจ็คว่าเขาคิดอะไรได้ไหม

“แสดงว่าแอบดูรูปเขาทุกวันเลยซิท่าจมูกแบงค์เลยได้เขาเต็มๆ ..ฮาๆ “ แจ็คพูดผมก็ทำท่าเซ็งเลย

“คงอย่างนั้นมั้ง” ผมพูดและหันหลังเข้าห้องดีกว่า

“อะไรนะเขาพูดอะไรผิดละเมียจร๊า..” แจ็คผมหันมาชี้นิ้ว บอกว่าห้ามเรียกเมีย..ผมตกลงกันแล้วเพราะว่าแบงค์อยู่ในช่วงกำลังเรียนรู้ ทันทีที่ผมเปิดประตูเข้ามาก็เห็นแบงค์นั่งเหมือนรอผมอยู่

“เขาจะรอให้บอยอาบน้ำให้นะ” พี่บีพูดผมพยักหน้าว่าได้ ผมเดินไปหาแบงค์และพากันเข้าห้องเพื่อจะพาลูกชายสุดที่รักของผมไปอาบน้ำจะได้ลงไปเดินเล่นด้านล่างกัน ตามประสาครอบครัว
*********************************************************************************************************************************
 แจ็ค ภาพครอบครัวที่น่ารักมันผุดในหัวผมตั้งแต่บอยบอกผมว่าจะให้ผมมาทำหน้าคุณพ่อให้ลูกชายเขาน้องแบงค์ มันหวานชื้นเหมือนในหนังมาก พ่อแม่จุงลูกเดิน มีหยอกล้อเล่นกัน ทั้งหมดนี้ผมดูหนังมาล้วนๆแต่ความจริงกลับไม่เป็นเช่นนันเลย เฮ้อ! ไม่ว่าจะจับมือยังไม่ได้เลย จะเดินเฉียดไปใกล้หน่อยก็คอยแยกเขี้ยวใส่ แม่พันธุ์อะไรวะทำดูจริงๆ ผมนั่งมองบอยและแบงค์กำลังเล่นเครื่องเล่นทางโรงแรมกัน บอยดูรักแบงค์มาก ผมคิดว่าโฟโรโมนความเป็นแม่มากกว่านะ มันทำให้ผมอดอมยิ้มไม่ได้ถ้าผมกับบอยมีลูกเล็กด้วยกัน..ยิ่งผมมารู้ว่าแอ้ตั้งท้องได้แอ้มีมดลูกแบบนี้ความคิดผมผุดขึ้นมาอีก..ใช่วิธีวิทยาศาสตร์ให้แอ้ตั้งครรภ์ให้ เอาแฝดเลยดีกว่าลูกผมหนึ่งคนลูกบอยหนึ่งคน..ฟินมาก..แต่ลูกแบงค์นี้เห็นทีจะยากมากที่จะญาติดีกับผม..ความฝันของผมเริ่มจะมืดลงอีกทีทันที

“แจ็ค” บอยเรียกผม ผมนั่งกดมือถือเล่น ผมเงยหน้ามองบอยที่จูงพ่อตัวดีเข้ามาดูเล่นซะหนักเหมือนไม่เคยเล่นมาก่อนเลย ผมหยักคิ้วให้ มีแลปลิ้นกลับมาให้อีกต่างหาก

“เออ ..บอยจะไปหยอดเหรียญซื้อน้ำตรงโน้นแจ็คดูน้องแบงค์ให้บอยหน่อยซิ” บอยบอกผม ผมพยักหน้าว่าได้ ส่วนอีกคนเงยหน้ามองบอย

“น้องแบงค์แบงค์ตรงนั้นคนวุ่นวายมากเรารอแด้ดตรงนี้นะครับ..กับอาแจ็ค” บอยบอกน้องแบงค์ หุบยิ้มและทำปากห้อยเลยนะ

“นะน้องแบงค์คนดี” บอยพูดกับแบงค์มีพยักหน้าเบาๆว่าได้ บอยก็อุ้มมานั่งข้างๆ ผม ผมหันมามองพ่อตัวดี พอบอยเดินไปพ่อตัวดีผมมองผมและสะบัดใส่ด้วยแถมกอดอกไขว้ขาอีกต่างหาก ผมก็อดขำไม่ได้

“หัวเราะทำไม”มีหันมาถามด้วยนะว่าหัวเราะทำไม

“สะบัดแบบนี้...รู้ไหมใครเขาทำกัน” ผมถามแบงค์มีหันมามองทำหน้างง

“ลูกสาวเขาทำกัน..แสดงว่าเป็นลูกสาวละซิท่า” ผมถามมีทำแก้มป่องด้วย ผมเพิ่งจะเห็นว่าตอนทำแก้มป้องนี่โคตรเหมือนพี่เจผมเลยอะ เหมือนมาก แบงค์ลุกขึ้นยืน ผมก็มองลุกทำไมอะ

“โอ้ยย” นั้นไงบีบปลายจมูกแหลมๆผมเข้าทันที

“โอ้ยย..นี้ปล่อยจมูกฉันนะ...ไม่มีสิทธิ์มาบีบนะ ..โอ้ยย” ผมร้องไม่ยอมปล่อยด้วย ได้ไม่ยอมปล่อยผมก็วางมือถือผมลงและ

“อ้าห์” ร้องมั้งเพราะว่าผมบีบปลายจมูกไว้เหมือนกันอยากจมุกยาวแข่งกับผมทำไม

“อ้าห์.ปล่อยนะ ..ปล่อยนะ” ร้องและพยายามส่ายให้ผมปล่อยผมก็ไม่ปล่อยเพราะดันไม่ปล่อยของผมก่อนนิ

“นั้นทำอะไรกันนะ” บอยเดินมาหยุดพร้อมถือขวดน้ำมาสองขวด มองผมกับแบงค์สลับกันไปมาก

“เออ...เล่นกัน เล่นเกมส์จับปลายจมูกเนอะ..น่ารักนะเราเนี๊ยะ”ผมรีบปล่อยมือและตัวดีก็รีบปล่อยมือเช่นกัน ผมบอกว่าเล่นเกมส์กันนะแต่ที่ชมนะกัดฟันนะ น่ารักน่าตีก้นมาก

“จริงเหรอ “ บอยถามและมองผมกับแบงค์ ผมกระเทิบออก แบงค์ก็กระเทิบออกเหลือที่นั่งตรงกลางบอยก็นั่งลงและหันไปมองผมและหันไปมองแบงค์

“น้ำแจ็ค และนี้ของน้องแบงค์” บอยพูดพร้อมกับส่งมาให้ผมหนึ่งขวดและหันไปเปิดฝากให้แบงค์หนึ่งขวด 

“บอย น้ำไหมครับ”ผมพูดและหันไปส่งให้บอยดื่มบาง..บอยรับขวดน้ำของผมไปดื่ม แน่นอนผมแอบหยักคิ้วเยอะเย้ยให้ด้วย ผมก็หันมากดมือถือแชตคุยกับไอ้หลุยส์มัน

(ไอ้คุณพ่อมือสมัครเล่นเป็นไงบ้างไปรับบทพ่อ..เลี้ยงลูกบอยสนุกไหมวะ ฮาๆ ) ไอ้หลุยส์
(สนุกมาก...โดนเด็กกันท่าสนุกมากเลย..รอให้ได้ตำแหน่งพ่อเต็มตัวก่อนจะตีให้ก้นลายเลย)ผมพิมพ์โต้ตอบ

“หมับ..แด้ด” น้องแบงค์เขาลุกขั้นกอดบอย  มีเหล่นมาทางผมนิดหน่อย

“เดี๋ยวเราขึ้นห้องไปอาบน้ำจะได้ลงมาทานอาหารเย็นกันนะครับน้องแบงค์..... แจ็ค ” บอยพูดกับแบงค์และหันมายิ้มๆให้ผม ผมพยักหน้าว่ารับทราบเช่นกัน

“ซู้!” ผมรู้สึกได้ว่าผมเปียดน้ำผมเงยหน้ามอง มีน้ำรดลงมาที่หัวผม น้ำมันมาจากขวดน้ำของแบงค์ตัวแสบนั้นแหละ

“แจ็ค”บอยเรียกผมและรีบเอาขวดแบงค์ตั้งขึ้น

“อุ้ย...เปียกเลย..แบงค์ขอโทษ” แบงค์พูดผมมว่าตั้งใจมากกว่าราดหัวผมเลยนะ น่ารักจริงๆ ว่าที่คุณลูกในอนาคตแต่ว่าที่คุณพ่อคงต้องยอมก่อน

“ไม่เป็นลูกแบงค์ของพ่อ...อืมม”ผมและพยักหน้ามีโดยลงไปแอบที่บอยแบบหวาดกลัว จะหวาดกลัวทำไม

“แจ็ค...แบงค์เขาไม่ตั้งใจ..อย่าโกรธแบงค์เลยนะ”บอยพูด ผมพยักหน้าแบบกัดฟันดีกว่า  แบงค์ยืนเอามือไขว้หลังหันไปหันมาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เนียนได้เก่งมากจริงๆ

“เราขึ้นห้องพักกันเถอะนะ” บอยพูดผมก็พยักหน้าก็ได้ขึ้นห้องดีกว่าถ้าอยู่นานได้เล่นสงคราประสาทกันจนผมนี้แหละที่จะทนไม่ไหวรังแกเด็กในที่สาธารณ

“บอย..แจ็คว่าให้แจ็คอุ้มแบงค์ดีกว่าเดินไกลเดี๋ยว..ลูกแบงค์จะเหนื่อย” ผมพูด 

“ดีเลย..น้องแบงค์ให้อาแจ็คอุ้มนะลูกคนเริ่มเยอะแล้ว..แบงค์จะได้ไม่พลัดหลงด้วย” บอยบอกน้องแบงค์ มีเงยหน้ามองผม แสบหนักใชไหม

“หมับ” ผมอุ้มขึ้นมาเลย มีมองผมตาโตเลยนะ ผมกอดกระชับเข้ามาในอก

“กริ้ง! “ เสียงมือถือบอยดังขึ้น  “ บอยขอรับสายก่อนนะพ่อโทรมานะแจ็ค...ดูแลแบงค์ด้วยนะ” บอยพูดและแบงค์ทำท่าจะดิ้นลงไปแต่ผมกอดกระชับมากขึ้นกว่าเดิม


“ไม่ได้ยินเหรอครับคุณลูกในอนาคต!..ว่าให้อยู่กับ...ว่าที่คุณพ่อ...รู้ไหมว่ามีหนุ่มๆอยากให้อุ้มใจจะขาด” ผมพูด(ถ้าบีบคอได้บีบไปแล้วเด็กอะไรทำฤทธิ์เยอะจริงๆ

“ไม่เอา ” นั้นไง  “ต้องเอาครับ..ไม่มีตัวเลือกอื่น..เราจะรักกันเราจะเป็นครอบครัวอบและอุ่นมาก” ผมพูดและกระชับกอดเข้าไปแน่นๆจะได้อบอุ่น แบงค์พยายามดันแขนผม 

“น่ารักนะคุณลูก....อืมม” ผมพูดและหยิกแก้มเล่นด้วย

“เจ็บนะ..ปัก” นั้นไงตีหน้าผากผมอีกนะ

“อย่าทำแบบนี้ซิลูกไม่น่ารัก...นะครับ” ผมพูดยังดิ้นออกอีก ยิ่งดิ้นยิ่งกอดเอาซิ

“พ่อบอกอย่าดิ้นไง” ผมพูดกัดฟันกับคุณน้องแบงค์ เรียกคุณในใจแล้วครับ นั้นแปลว่าแจ็คกำลังจะหมดความอดทนแล้วนะ พอดิ้นไม่ออกมามีมองผมตาเขม้งเลยนะสบตากันเปรี้ยงปร้างเลยทีนี้ เหมือนตอนฟ้าแล็บฟ้ผ่าเลยทีเดียว

“ปล่อยนะ..ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” น้องแบงค์ ผมกอดไว้แน่ไม่ยอมปล่อยแน่ๆเอาซิ ใครจะแน่กว่ากัน

“ปล่อยเขาลงนะ..เขาเจ็บนะ..พลีส!” นั้นไงค่อยยังบชัวหมดฤทธิ์แล้วซิเริ่มรู้ซึ้งถึงความโหดของผมแล้วใช่ใช่ไหม นี้แค่ไม่ถึงสามสิบเปอร์เซนเองนะ ฮาๆ หัวเราะในใจ

“แล้วอย่าดื้อกับคุณพ่อในอนาคตอีกนะครับคุณลูกในอนาคตของคุณพ่อ” ผมพูด  “ฟ๊อด” หอมแก้มด้วยเอาแถมให้ ดูทำซิหอมแก้มแค่นี้ทำหลับตาปรี ทำตัวลีบด้วย ผมก็วางลงบนเก้าอี้ มีทำตาปริบๆ พอดีจังหวะที่บอยเดินเข้ามาพอดีเลยคงโทรศัพท์เสร็จแล้ว

“ผลั๊ก “ เท้าเล็กๆ แต่เข้าไปโดนสองห้อยผมเต็มๆใบเลย น้องแบงค์เตะไข่ผมครับ ผมทรุดเลยครับ

“โอ้ยย..อู้ยย..เตะไข่คุณพ่อ..ทำไม..โอ้ววว...fuck..” ผมร้องและกุมน้องรักในกางเกงทันที

“แบงค์ทำไมทำแบบนั้นละแบงค์” บอยรีบเข้ามาถามแบงค์ ผมก็กุมไข่ผมซิครับ ลูกพ่ออันนี้เป็นลูกเป็นพ่อกันตั้งแต่เกิด ดูแลฟูมฟักอย่างดี ไอ้เด็กคนนี้มันทำร้ายลูกแท้ๆของผมครับ

“แจ็ค..เป็นยังไงบ้าง”บอยถามผม ผมเงยหน้ามองบอยและมองตัวดีที่ยืนกอดบอย

“จุกซิครับเต๊ะเข้ามาเต็มๆ สองใบเลย!” ผมพูด

“แบงค์ทำไมทำแบบนั้นละ..ไปทำอาแจ็คแบบนี้ได้ยังไงแบงค์” บอยถามแบงค์ แต่คราวนี้บอยทำหน้าดุใส่แบบจริงๆแล้ว

“เขาแกล้งแบงค์ก่อนนะแด้ด” แบงค์บอกว่าผมแกล้งก่อนอีก บอยหันมามองผม

“ไม่ได้แกล้ง..อู้ยย..รักหรอกถึงหยอกเล่นต่างหาก..โอ้ยย..เห็นเท้าเล็กๆเตะเข้าแบบเต็มๆเจ็บจนจุกอะพูดเลย..อู้ยย” ผมพูดไปครวญครางไปด้วย

“ลุกขึ้นได้แล้วแจ็ค” บอยบอกผม ผมก็ลุกขึ้นแสบจริงๆ บอยก็มองผมและมองแบงค์ และผมสามคนก็เดินขึ้นห้องพักทันที ผมก็แยกเข้าห้องพักอาบน้ำจะได้ลงไปทานอาหารกันนี้แค่วันแรกเองนะ ว่าที่คุณลูกในอนาคตก็แพลงฤทธิ์ได้ขนาดนี้ซะแล้ว ผมจัดการเปลี่ยนชุดเหลือแต่ผ้าขนหนูพันกายแบบหมิ่นเหม่

“แจ็ค”บอยเดินเข้าในห้องนอน ผมหันไปมองบอย

“เป็นยังไงบ้าง..บอยขอโทษแทนน้องแบงค์นะแจ็ค” บอยพูดกับผม ผมหันไปมองบอยและกอดบอย

“แจ็คชักเริ่มจะกลัวแล้วซิ..กลัวว่าแบงค์เขาไม่เอาแจ็คและบอยก็อาจจะไม่เอาแจ็คเหมือนกัน..แจ็ครักบอยมากนะ..รู้ไหม” ผมพูด ผมเอานิ้วลูบใบหน้าบอยเบาๆ

“แจ็ค..กำลังจะทำให้ลุงหนึ่งทึ่งในตัวแจ็ค..และแจ็คเชื่อว่าแจ็คทำได้แจ็คมั่นใจมากแต่นี้ดันมามีปัญหาลูกเลี้ยงทำท่าจะไม่เอาพ่อ..เลี้ยงขึ้นมาอีก” ผมพูดกับบอย บอยมองหน้าผม

“แจ็คกำลังทำอะไร” บอยถามผมพร้อมมองหน้าผมด้วยสีหน้ากังวล

“เอานะ..พองานแจ็คสำเร็จบอยจะได้รู้..อาบน้ำกับแจ็คได้ไหม..”ผมพูด ไม่พูดเปล่าริมฝีปากผมไล่งับริมฝีปากบางๆ สวยราวกับสตรี สีอมชมพูระเรื่อ เมื่อได้พบเห็นเป็นต้องหลงไหล ผิวบอยนุ่มเนียนจนสตรีบางคนยังได้ไม่เท่าบอยเลย ดวงตากลมเรียวนัยต์ตาสีฟ้าสวยงาม ขนตางอนสวยได้รูปรับกับดวงตาเรียวยาวคู่นั้น แถมกลิ่นตัวที่หอมจนยากจะถอนจมูกออกกายนั้น บอยพยายามขัดขืนแต่ทนผมที่ขี้ตื้อไม่ไหวหรอก บอยเลยต้องยอมปล่อยให้ผมกระทำและบอยก็กระทำร่วมกับผม

“น่ารักที่สุด..อืม..อาบน้ำด้วยกันนะ...”ผมพูด ผมทั้งจูบทั้งลูบไล้เนื้อตัวบอย นุ่มนวลทุกครั้งทีได้สัมผัสเลย

“แด้ด...แด้ด ...” เสียงตัวมารของผม “ Oh! What’s the hell ?” ผมสะบดออกมาบอยรีบผละจากผมไปเปิดประตูตัวมารผมยืนจังก้าอยู่หน้าประตู

“แด้ด..แด้ด..ฮือๆ ..แด้ด” ร้องไห้แถมหิวตุ๊กตาหมีเทดดี้แบร์มาด้วย  ผมก็มองบอย บอยหันมามองผม แบงค์เอื้อมมือมาจับมือบอย

“แด้ด..แด้ด..โอ้ยย..ปวดท้อง” แบงค์พูดว่าปวดท้อง ผมเอามือกุมขมับเลยมุขไม่สบายมาเลย

“เยี่ยม” ผมชมเลยจริงๆ

“แจ็ค..อาบน้ำไปก่อนเลยนะ...บอยไปหายาให้แบงค์ทานก่อน” บอยบอกผมและเดินออกไปทันที พร้อมปิดประตูลง

“โอ้ยย...อืมมม..อยากเตะเด็กวะ” ผมสะบดออกมา ดูท่าจะอยู่ด้วยกันยากผมคิดในใจนะผมจำต้องอาบน้ำคนเดียว พอผมแต่ตัวออกมาก็เจอพอตัวดีอารมณ์ดีแล้ว มีความสุขน่าดู บอยก็เข้าไปเอาชุดเพราะว่าบอยอาบน้ำอีกห้องเรียบร้อยแล้ว  แบงค์นั่งดูการ์ตูน พอเห็นผมทำลอยหน้าลอยตา ซะใจละซิแกล้งไม่ให้บอยอยู่ใกล้ๆผมได้ เด็กอะไรนะเนี๊ยะ รายเหมือนใครวะ บอยก็ไม่ใช่แน่นอน อ้อ..ร้ายเหมือนลุงบีมเขานั้นแหละ ..ชิส์! ผมนั่งดูกดมือถือเล่นปกติ นั่งไขว้ห้างดู ผมหันไปมองตัวดี..นั่งไขว้ห้างดีทีวีเหมือนผมอีกต่างห้าง

(ไงไอ้คุณพ่อ..รักว่าที่คุณลูกขึ้นบ้างหรือยังวะ) หลุยส์มันส่งข้อความหาผม
(รักมากรักมากที่สุดอยากเอากลับไปกอดนอนที่บ้านพักกับกรูด้วยเลยสาด.. รักมากจนอยากเตะวันละสามเวลา)ผมส่งข้อความตอบ ผมเงยหน้าขึ้นมาพอตัวดีผมไมได้นั่งดูทีวีแล้ว คงเข้าไปหาพี่บีในห้องมั้ง

“แกร็ก...”เสียงดังมาทางห้องครัวผมเลยเดินไปดูเพื่อจะเป็นบอย ออกมาจากห้องน้ำแล้วแต่ไม่ใช่ แบงค์กำลังปืนเก้าอี้เอื้อมหยิบอะไรสักอย่างและมือกำลังดึงผ้าบนโต๊ะ ใช่ของทุกอย่างกำลังจะหล่นลงมา

“Shit! “ผมสะบดและผมรีบวิ่งไปรับแบงค์และมันเป็นสัญชาติญาณของผู้ใหญ่ผมคิดว่านะผมรีบพลิกตัวมาบังแทนแบงค์

“โคล้มๆๆๆ ”เสียงของจกหล่นลงมาจากโต๊ะ ผมยกแขนบังหัวแบงค์ไว้ ของใช้ในครัวเรือนพากันลงมาจากโต๊ะทั้งหมด

“ปึก” เสียงดังข้างผมและแบงค์ ผมเหลือบมองมันคือมีดปลายแหลม

“Fcuk !”  ผมสะบดออกมา “ อ้าห์”ส่วนแบงค์ร้องออกมาทันที เกือบไปแล้วไหมละผม 

“ฮือๆ”แบงค์รอ้งไห้ตกใจเพลอกอดผมด้วยความกลัว

“ชู!!!  ไม่เป็นไรแล้ว”ผมพูดผมอุ้มพ่อตัวดีของผมชึ้น

“ฮือๆๆๆ” แบงค์ยิ่งน้องใหญ่เลย ผมเลยต้องกอดปลอบโยน

“ไม่เป็นไรแล้ว..นี้ไงฉันอุ้มนายอยู่...ไม่ร้องนะ..ลูกผู้ชาย..นายไม่เจ็บไม่ใช่เหรอ..หึ! ”ผมพูดไปอุ้มปลอบไป บอยรีบออกมาคงได้ยินเสียง

“เกิดอะไรขึ้นนะแจ็ค” บอยถามผมและมองของที่ลงมาอยู่บนพื้น

“แบงค์..แบงค์เป็นอะไรนะแจ็ค” บอยถามผม พี่บีก็ออกมาจากห้องพี่บีคุยโทรศัพท์อยู่ในห้อง ผมโบ้ยปากไปที่ของที่ตกหล่นลงมา แบงค์กอดผมรอ้งไห้ตัวสั่นไปหมด บอยรีบเข้ามาหาแบงค์ แบงค์พอเห็นบอยและเงยหน้ามองผมคงเริ่มรู้ตัวแล้วซิว่ากอดใครอยู่ รีบผละไปหาบอยทันที

“ที่หลังแบงค์อย่าปืนหยิบอะไรแบบนั้นอีกนะ..แด้ดไม่ได้กลัวข้าวของพังแต่เป็นห่วงแบงค์นะรู้ไหม...แล้วนี้โดนอะไรหรือเปล่าแจ็ค”บอยพูดกับแบงค์และถามผม

“ไม่โดนหรอกบอย..เออ ...แจ็คเอาตัวบังให้”ผมพูด บอยเงยหน้ามองผมบอยยิ้มดีใจ พี่บีก็เดินไปเก็บข้าวของขึ้นผมก็ไปช่วยพี่บี

“ขอบใจนะแจ็ค” พี่บีพูดผมพยักหน้าว่าโอเคไม่เป็นไร เวลาน่ารักนี้ก็น่ารักดีนะแต่เวลาฤทธิ์เยอะนี้ก็น่าเตะจริงๆ ผมคิดในใจและผมก็ลงไปทานอาหารเย็นกัน แบงค์ก็ไม่คอ่ยมีฤทธิ์กับผมเท่าไหร่แล้ว แต่ก็ยังกันท่าผมกับบอยอยู่ดี ระหว่างทานอาหารผมเพิ่งสังเกตุเห็นนะว่ารอยยิ้มและแววตาเขาเหมือนบอยมาก แต่บางสิ่งที่เหมือนบ้านผมจมูกนี้แหละโครงหน้าแม้จะมีความหวานของบอยซ้อนอยู่ก็ตาม ผมเริ่มสับสนในความคิด ทำไมเด็กนี้หน้าเหมือนสมาชิกในบ้านผมเลยละ

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแจ๊คVSบอย ว่าที่คุณพ่อว่าที่คุณลูกเจอกัน
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 04-11-2015 14:13:42

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแจ๊คVSบอย ว่าที่คุณพ่อว่าที่คุณลูกเจอกัน
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 05-11-2015 06:01:06

คุณลูกกับคุณะอคู่นี้...จะรอดไหมเนี๊ยะ....  :hao4:
เมื่อไหร่แจ็คจะได้รู้ละว่านี้ลูกเขา..   :impress3:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแจ๊คVSบอย ว่าที่คุณพ่อว่าที่คุณลูกเจอกัน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 05-11-2015 18:20:19

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแจ๊คVSบอย ว่าที่คุณพ่อว่าที่คุณลูกเจอกัน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 05-11-2015 18:26:58

 :hao3: แจ็คนี่ความรู้สึกช้าเน้อ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแจ๊คVSบอยVSแบงค์ สิ่งที่ผมกลัวมันกำลังจะเกิดขึ้น
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 07-11-2015 20:21:29

แจ็ค VS บอย VS แบงค์
  เมื่อคืนผมนอนบนเตียงกับน้องแบงค์เพราะว่าพ่อตัวดีไม่ยอมไปนอนกับพี่บี จะนอนกับผมและคอยกันแจ็ค จนแจ็คต้องลงไปนอนเตียงเสริมแทน  แสบจริงๆ ลูกชายผมถ้าพ่อภูมิไม่เคยเล่าผมคงแปลกใจว่าเขาร้ายเหมือนใครพ่อภูมิเล่าให้ฟังว่าเด็กๆแจ็คร้ายมากตอนเด็กๆเรียกได้ว่าเปลี่ยนพี่เลี้ยงเป็นว่าเล่น ผมรู้แล้วแหละว่าแบงค์ร้ายเหมือนใคร

“บอย” เสียงแจ็คเรียกผม ผมกำลังเตรียมชุดว่ายน้ำให้น้องแบงค์วันนี้คุณพ่อ(เขายังไม่รู้) จะสอนคุณลูก(เขาก็ยังไม่รู้ว่าที่จริงเขาเป็นลูกของแจ็คซึ้งเป็นผู้ชายเหมือนกันผม

“ทำอะไรอยู่นะ...หึ! ” แจ็คถามผม ผมหันไปส่งยิ้มให้แจ็คและแจ็คก็เข้ามากอดผมจากด้านหลัง

“จัดกระเป๋าจะได้พาน้องแบงค์ลงไปว่ายน้ำกัน “ผมบอกแจ็ค

“อรุณสวัสดิ์แจ็ค บอย..เป็นยังไงบ้างตัวแสบของพี่กวนไหมละเมื่อคืน”พี่บีถาม

“ผมเพิ่งรู้นะพี่บีว่าลูกชายผมนี้แสบมากเหมือนกันะ”ผมพูดกับพี่บีพร้อมกับขำไปด้วย

“แด้ด)))” นั้นไงพูดไม่ทันขาดคำเลยก็ตะโกรร้องเรียกผมแล้ว ผมก็จำต้องรีบเข้าไปในห้องน้องแบงค์ยืนอยู่กลางที่นอนร้องไห้สะอึกสะอื้นเพราะว่าหลังจากลืมตาขึ้นมาก็ไม่เจอผมอยู่ข้างๆเขานั้นเอง

“แบงค์..แด้ดอยู่นี้..ร้องทำไมละลูก”แบงค์กอดผมและมองแจ็ค แจ็คยืนดอกอกมอง(ลูกชาย) แถมมีหยักคิ้วกวนๆให้แบงค์อีกนะ

“แด้ดไปไหน...แด้ดไปกับ...เขาหรือเปล่า” แบงค์ถามผม ผมมองแบงค์ว่าทำไมละ

“แด้ดอยู่ด้านนอกแด้ดคุยกับลุงบีด้านนอกลูกไม่ได้ไปไหน..ตื่นและอายน้ำเราจะลงไปทานอะไรกันและเราจะไปว่ายน้ำกันวันนี้พ่อ...เออ..”ผมพูดและชี้ไปที่แจ๊คผมเพลอเรียกแจ๊คว่าพ่อจนได้แบงค์มองแจ็คและหันมามองผมสายตามีคำถามทันที

“อาแจ็ค” ผมจำต้องเปลี่ยนเป็นอาแจ็ค

“อาแจ็คจะสอนแบงค์ว่ายน้ำนะครับวันนี้” ผมบอกน้องแบงค์

“แบงค์ไม่ชอบว่ายน้ำ”แบงค์พูดสิ่งนี้แหละแปลกมาก ปกติใครเขาก็จะบอกว่าถ้าพ่อแม่เป็นอะไรลูกมักจะชอบอะไรที่พ่อแม่ทำหรือมีความสามารถพิเศษบางทีมันออกมาเองแต่นี้น้องแบงค์กลับไม่ชอบการว่ายน้ำเอาซะเลย

“แบงค์ทำไมละครับ...แบงค์ควรจะว่ายน้ำเป็นนะลูก..เวลาตกน้ำจะได้ไม่จมไงครับ” ผมพูดอธิบายให้แบงค์ฟัง

“ใช่..นายควรจะว่ายน้ำเป็นนะ...เพราะว่าดื้อรันแบบนี้โอกาสจมน้ำเยอะ” แจ็คพูดผมพยักหน้ายิ้มแต่อันท้ายนี้ผมสะบัดหน้าไปมองเลยนั้น

“อู้ยย ..ก็บอกให้เขาเข้าใจว่าทำไมถึงควรจะว่ายน้ำเป็นไง” ผมลุกขึ้นกอดอกทันทีน่าไหมเนี๊ยะ

“แด้ด...”แบงค์กอดผม ผมก็อุ้มนอ้งแบงค์เข้าห้องน้ำเพื่อนอาบน้ำเปลี่ยนชุดจะได้พาไปหาอะไรทานกัน แจ็คเขากลับเข้าห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเช่นกันช่วงนี้ผมกับแจ็คไม่ได้อาบน้ำด้วยกันเลยเพราะแบงค์ไม่ยอมปล่อยให้ผมกับแจ็คอยู่กันตามลำพังสองต่อสองเลยไม่มีเลยดีกว่า สงสัยกลับไปนี้ต้องง้อยาวเลยคงมีงอนหรือน้อยใจบ้างแหละ
***********************************************************************************
แจ็ค วันนี้ว่าที่คุณลูกกลับมาป่วนอีกแล้วเมื่อวานตอนเย็นก็ดูเหมือนจะดีขึ้นแล้วนะแถมเมื่อคืนยังมากันท่านอนกันผมกับบอยกันจนผมต้องลงไปนอนที่นอนเสริมแทนน่ารักไหมละครับว่าที่คุณลูกของผม เฮ้อ! ผมกำลังเดินออกจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าตรงสระว่ายน้ำชั้นที่ 7 ของโรงแรม สระน้ำที่กว้างมากมีสระผู้ใหญ่และสระเด็กเรียบร้อย ผมสวมกางเกงว่ายน้ำเอาผ้าขนหนูพันกายมา เดินมาหาบอยที่กำลังทาครีมกันแดดให้น้องแบงค์อยู่ สวมกางเกงว่ายน้ำเรียบร้อยแล้วชุดยังกับจะไปดำน้ำแน่ะ ทำเอาผมที่ยืนมองอยู่ถึงกับพยามกลั้นหัวเราะ

“ไม่ต้องมาขำเลยแจ็ค” บอยปรามผมให้หยุดหัวเราะ แบงค์หันมามองผมมีแอบค้อนด้วยนะ

“ทำไมไม่ให้ใส่เสื้อคอเต่าไปเลยละบอย” ผมถามบอย บอยก็ค้อนผมอีกทีแม้เพิ่งสังเกตุนะพ่อลูกคู่นี้เขาค้อนเหมือนกันเป๊ะเลยจริงๆ ผมก็นั่งลงและทาครัมกันแดดเช่นกัน น้องแบงค์ยืนมองผมคงเห็นหุ่นล่ำของผมแน่นอนหุ่นนักกีฬาว่ายน้ำไหล่ที่กว้างมากเอวคอดมีซีกแพคแต่ไม่ถึงกับนักกล้ามหรือนักมวย

“ปาด”ผมรู้ว่าน้องแบงค์มองตอนแรกทำเป็นไม่สนใจแต่พอเห็นมองอยู่นั้นเลยแกล้งเอานิ้วโป้งปาดริมฝีปากบางๆนั้น

“น้ำลายยืดแล้ว..มองอยู่นั้นแหละ” ผมพูด

“บอย....” นั้นไงเรื่องเลยเรียกบอยเสียงแหล่มทันที บอยหันมามองแบงค์และมองผม

“แกลังแบงค์อีกแล้ว” แบงค์ฟัองบอยว่าผมนะแกล้งเขาอีกแล้ว

“แจ็คอย่าแกล้งแบงค์ซิ ...เดี๋ยวก็ไม่เป็นอันได้สอนว่ายน้ำกันพอดี” บอยพูดและดึงแบงค์เข้าไปกอด

“เอาละ..ไปลงสระกันดีกว่า..คุณลูก”ผมลุกขึ้นและและปลดผ้าขนหนูออกทันที บอยเงยหน้ามองผม ผมยอมรับเลยว่ากางเกงว่ายน้ำผมมันฟิตพอดีตัวทุกตัวและไม่ใหญ่เกินไปทำให้โชว์หุ่นเซ็กซี่จนสาวๆมองเหลียวกันทีเดียว บอยยังมองค้างเลย

“แป๊ะ”ผมดีดนิ้วใส่หน้าของบอย บอยสะดุ้งทันทีและผมก็อุ้มพ่อตัวดีของผมไปเพื่อพาไปลงสระว่ายน้ำระหว่างที่ผมอุ้มสาวๆก็พากันหันมามอง ผมหยักคิ้วให้แบงค์เป็นยังไงเรทติ้งผมแต่แบงค์กลับทำท่าแล้ปลิ้นใส่ผมซะนี่
“กอดไว้นะนะไม่กอดพอลงสระเกิดหลุดมือไปนี้จมเลยนะ” ผมพูดขู่เท่านั้นแหละตัวเล็กรีบกอดคอผมมองสระน้ำหดขาหนีด้วย ออกอาการว่ากลัวน้ำสุดๆแบบนี้จะว่ายได้ไหมเนี๊ยะ

“นี้น้ำนะไม่ใช่กิงกือไส้เดือนจะได้หวาดกลัวซะขนลุกขนพองเลยนะ” ผมกระซิบยังก้มมอง

“อ้าห์” ร้องออกมาทันทีที่ผมไต่ลงบรรไตของสระว่ายน้ำเลยยิ่งทำให้แบงค์กอดผมแน่นขึ้นและมันทำให้ผมสัมผัสบางสิ่งที่พิเศษจากเด็กคนนี้ทำไมเวลาที่เขายิ่งกอดผมเหมือนเขาเป็นส่วนหนึ่งของผมเลย

“กลัว”แบงค์พูดเบาๆ

“ไม่ต้องกลัวนะ..ฉันไม่ปล่อยให้นายจมน้ำหรอกนะ..นายต้องหัดว่ายน้ำให้เป็นรู้ไหม..เวลาต้องไปไหนตกลงไปในน้ำนายจะได้ช่วยเหลือตัวเองได้” ผมพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆเรียบๆ สระน้ำตรงที่ผมลงนี้ไม่ลึกมากประมาณอกผมได้ แต่ก็ลึกมากสำหรับแบงค์แหละ ผมก็จับน้องแบงค์ให้ลอยตัว

“ไม่เอา..ไม่เอา..”แบงค์ทำท่าจะไม่ยอมควักน้ำจะเข้าหาผมจะกอดผมให้ได้เลย

“แบงค์..แบงค์ต้องหัดนะ ..ฉันจับนายอยู่เอาละเรามาเริ่มลอยตัวกันดีกว่า”ผมพูดผมก็เอาแขนช้อนตัวแบงค์ให้อยู่ในท่าเหมือนจะบิน

“เอาขาตีน้ำซิแบงค์”ผมพูดแบงค์มองหน้าผมและทำตามทันที “ตูมๆๆ” ตีขนาดนี้เข้าหน้าเขาตาผมหมด

“พอ..พอ..พอ..ฉันบอกให้นายหยุดตีน้ำไงแบงค์” ผมบอกพ่อตัวดี  “ตีขนาดนี้น้ำมันก็เข้าหน้าเข้าตาฉันหมดไม่เห็นนายกันพอดี ทำไมนายไม่ตีเบาๆ..แบงค์” ผมบอกแบงค์ ยังมาทำแก้มป่องใส่ผมอีกนะ ผมก็เลยใช้มือเดียวประครองแบงค์และเอาอีกมือจับขาตีให้ดู

“ตุ๋ม..ตุ๋ม.”   “แบบนี้ทำได้ไหม..ไม่ใช่ ..ตูมๆๆ..แรงไปไหม๊” ผมพูดกับเด็กแสบของผม แบงค์ก็ทำตามอยู่นะ ตุ๋ม ..ตุ๋ม .. ระหว่างที่ผมกำลังสอนอยู่นั้น ผมเหลือบไปเห็นน่าจะพ่อลูกกันเอาลูกมาสอนว่ายน้ำเหมือนกันหุ่นเขาก็ดีพอพอกับผมเลยแถมแม่เด็กก็คอยยืนถ่ายวิดิโออยู่บนสระมันน่ารักมาก แบงค์หยุดการใช้ขาตีน้ำมองสองคนพ่อลูกนั้นตาปริบๆเลย

“เห็นไหมเขายังทำได้เลยนายก็ทำได้”ผมหันมาพูดกับแบงค์ แบงค์ยังมองสองคนพ่อลูกไม่วางตา

“น้องแบงค์” เสียงบอยเรียกแบงค์ บอยกำลังอัดวิดิโอผ่านมือถือ ผู้หญิงคนที่กำลังถ่ายวิดิโอลูกและสามีเธอหันมามองและยื้มให้ผมสามคน

“น้องแบงค์” พี่บีเรียกน้องแบงค์อีกคน  “น้องแบงค์คนเก่ง”พี่บีชมน้องแบงค์ผมก็มอง ว่าจะเอายังไงจะกอดคอติดอยู่แบบนี้เหรอ ตอนนี้พ่อลูกนั้นเขาสอนลูกเขาลอยตัวได้แล้วนะ ผมเลิกคิ้วมองแบงค์

“เราเริ่มกันใหม่นะ...ทำไม่ได้นี้อายน้องนั้นเลยนะดูซิเขาเพิ่งสระมาแป็ปเดียวเองทำได้แล้ว” ผมบอกแบงค์ แบงค์หันไปมองผมรู้ว่ามันเป็นการเพิ่มความอยากทำให้ได้ของแบงค์ ผมก็จับแบงค์นอนทำท่าจะบินคราวนี้ผมจับให้มาอยู่ตรงหน้าและผมก็จับมือแบงค์

“ตีน้ำแต่อย่าแรงนะแบงค์ ...นั้นแหละดีมาก..เก่งเหมือนกันนี้เรานะ..ตีอย่างนั้นแหละ”ผมบอกแบงค์ แบงค์ก็ทำตามที่ผมบอกอย่างว่าง่ายแถมทำได้ดีอีกต่างหาก แบงค์เขาใช้เท้าตีน้ำไม่แรงและเริ่มจะทรงตัวบนผิวน้ำได้ดี ผมเลยค่อยปล่อยมือแบงค์เขาลอยตัวเองได้โดยไม่มีการจับจากผมมือเขาก็พุ้ยน้ำไปด้วย แสดงว่าพอจะมีพื้นฐานมาบ้าง

“แบงค์..แบงค์..เก่งมากลูก” บอยดีใจใหญ่เลยพร้อมจ่อมือถืออัดคลิปแบงค์แบบไม่ขาดตอนเลย แบงค์หันไปมองบอยทำให้การมือและเท้าชะงักแน่นอนได้ผลจมครับ

“แจ็ค!!”บอยร้องเรียกผมเสียงหลงผมรีบเข้าไปคว้าแบงค์ ตาหูเหลือกหมดเลยแถมกอดคอผมแน่นเลย

“แบงค์..แบงค์..”ผมเรียกให้แบงค์รู้ว่าเขาปลอดภัยแล้วไม่ต้องกลัวแล้ว แบงค์กอดผมตัวสั่นไปหมด

“แบงค์”ผมเรียกอีกทีแบงค์ลืมตามองผม

“เพี๊ยะ” แบงค์ตบหน้าผมทันที ผมสะบัดหน้ามามองเลยไม่เคยมีใครตบหน้าผมมาก่อน

“นายเป็นบ้าอะไรแบงค์..ตบหน้าฉันทำไม”ผมตะหวาดใส่แบงค์เสียงดัง แบงค์ตกใจมองผมคงไม่เคยเห็นผมตอนโกรธ บอยรู้ดีว่าผมโกรธมากแค่ไหน

“แจ็คเอาแบงค์เข้ามาก่อน” บอยรีบเรียกผม ผมรีบพาแบงค์เข้าฝั่งก่อนที่ผมจะบรรดาลโทสะอีกคน ผมรีบอุ้มแบงค์ขึ้นและว่างแบงค์ลง แบงค์รีบวิ่งไปหาบอยแบงค์ตกใจมากที่ผมโกรธเขาขนาดนี้ไม่เจ็บหรอกมือเด็กๆแต่ผมไม่ชอบให้ใครตบหน้าผม

“นายตบหน้าฉันทำไมแบงค์” ผมตรงเข้าไปแต่บอยดันแบงค์ไว้ด้านหลัง

“แจ็ค..แบงค์ไม่ตั้งใจนะแจ็ค” บอยรีบดันหน้าอกผมไว้ พี่บีรีบเข้ามาอุ้มแบงค์

“พี่บีพาแบงค์ไปล้างตัวก่อน”บอยหันไปบอกพี่บี พี่ก็รีบพาแบงค์ออกไป ผมยืนพยายามสงบอารมณ์ที่ปุ๊ดๆของผม

“แจ็ค..แบงค์เขาไม่ตั้งใจเขาคงแค่ตกใจนะ..แบงค์เขากลัวการจมมากที่สุดนะแจ็ค..แจ็ค..บอยขอละ” บอยพยายามพูดให้ผมใจเย็นลง สายตาบอยบ่งบอกว่าเขาเจ็บปวด ผมถึงกับส่ายหัวเลย

“บอยก็รู้ว่าแจ็คไม่ชอบให้ใครมาตบหน้าแจ็ค..บอย..แบงค์กร้าวร้าวเกินไปแล้วนะ..บอยควรจะให้ใครอบรมเข้าหน่อยอย่างด่วนเลยไม่งั้นจะแก้ไม่ได้..แจ็คเตือน”ผมพูดและเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวพันกายผมและก็เดินขึ้นไปเพื่อไปล้างคลอลีนจากกายผมเช่นกัน
********************************************************************************************************************************
บอย ผมนั่งครุ้นคิดที่แบงค์ตบหน้าแจ็คไปเพราะความกลัวของเขา เขาตกใจที่เขากำลังจะจมน้ำ ผมรู้ว่าแจ็คอาจจะมองว่ามันเป็นเรื่องปกติของการหัดว่ายน้ำและแจ็คเขาก็มั่นใจว่าเขาช่วยน้องแบงค์ทันก็ตาม แต่สิ่งที่ผมเจ็บปวดมาที่สุดคือแบงค์เขาทำร้ายพ่อของเขาเองด้วยฝามือเล็ก น้ำตาผมมันปริ่มๆที่ตรงขอบตา แถมภาพที่แจ็คดูโกรธแบงค์มากอีกมันยิ่งทำให้ผมเจ็บปวดไปถึงข้างใน เจ็บปวดเหมือนใครเอาอะไรมาบีบหัวใจผม

“บอย” พี่บีเดินพาน้องแบงค์ออกมา แบงค์แต่งตัวเรียบร้อยแล้วพี่บีรู้ว่าผมรู้สึกยังไงตอนนี้  ผมมองแบงค์ แบงค์โผ่เข้ากอดผมทันที ผมเอามือลูบหัวแบงค์เบาๆ

“แบงค์หนูไม่ควรตบหน้าอาแจ็คนะลูก...แบงค์หนูต้องขอโทษอาแจ็คนะรู้ไหม..อาแจ็คเขาพยายามจะสอนหนูให้ว่ายน้ำเป็น” ผมบอกแบงค์ แบงค์เงยหน้ามองผมทำตาปริบๆ

“โธ่เอ่ย! …ทำบาปโดยไม่รู้ตัวนะรู้ไหมเนี๊ยะ.พี่อึดอัดแทนบอยที่สุดนะ” พี่บีพูด แจ็คเดินออกมาแล้ว

“เราขึ้นห้องกันก่อนเลยนะแจ็ค” ผมบอกแจ็ค แจ็คพยักหน้าดูท่าแจ็คจะโกรธอยู่ ผมจูงมือแบงค์และพากันเดินกลับห้องพักกันแบบเงียบๆ โดยไม่มีใครเอ่ยปากพูดอะไรสักคำ แบงค์กุมมือผมไว้แน่น แบงค์ไม่กล้าแม้แต่จะมองแจ็คเลยส่วนแจ็คก็ไม่หยอกเล่นหรือแกล้งแบงค์อีกเลย มันยิ่งเพิ่มความอึดอัดในใจผมมากขึ้น จนกระทั้งถึงห้องพัก

“แบงค์ไปอยู่กับลุงบีก่อนนะลูกพ่อจะคุยธุระกับอาแจ็ค”ผมบอกน้องแบงค์ คราวนี้แบงค์ไม่งอแงแบงค์เดินไปหาพี่บีผม ผมเดินเข้าห้องทันที ผมเห็นแจ็คนั่งเล่นมือถืออยู่บนเตียง

“แจ็คอย่าทำแบบนี้ซิ” ผมยืนกอดอกมองแจ็ค สายตาผมบอกได้ว่าเจ็บปวดไม่แพ้กัน ที่เห็นลูกผมทำแบบนั้นกับแจ็ค

“แบงค์ยังเด็กมากแจ็คเข้าใจแต่บอยคิดว่าที่แบงค์ทำกับแจ็คมันถูกแล้วเหรอ” แจ็คลุกขึ้นนั่งหันมาทางผม แจ๊คพูดขึ้นเชิงถามผมว่ามันถูกไหม

“บอยขอโทษแทนแบงค์” ผมพูดแจ็คยิ้มที่มุมปาก “ทำไมคนที่ทำไม่ขอโทษละกลับเป็นบอยทุกที” แจ็คพูด ผมก็พ่นลมออกมา

“ใครขอโทษก็เหมือนกันแหละ..นี้แบงค์เขาก็รู้สึกผิดนะ”ผมพูดแจ็คยิ้มออกแจ็คลุกขึ้นยืนและหันไปมองทางอื่นก่อนจะหันกลับมาเขาทำหน้าว่าไม่เชื่อเลยซะด้วยซ้ำว่าแบงค์จะรู้สึกผิด

“แน่ใจเหรอบอย” แจ็คถามผม

“แจ็คจะให้บอยทำยังไงละ...นั้นลูกบอยนะ” ผมพูดโดยใช้ไม่นี้แล้ว แจ็คมองผมพร้อมกับพ่นลมหายใจออกมาเช่นกันคงอึดอัดเหมือนกันแต่คงไม่เท่าผมตอนนี้หรอก

“แจ็คขอโทษนะบอย...แจ็คยอมรับว่าการใช้ชีวิตกับเด็กนี้มันยากจริงๆ ..โดยเฉพาะเด็กเจ้าอารมณ์อย่างคุณหนูแบงค์นี้..เพราะความอดทนแจ็คมันมีไม่มากพอจริงๆ ..แจ็คขอโทษนะบอยที่แจ็คตะหวาดลูกบอยไปแบบนั้น” แจ็คพูด ผมก็กอดแจ็ค แจ็คเอามือมาลูบหัวผมเบาๆ ตอนนี้แจ็คคงใจเย็นลงแล้วแหละ แจ็คโอบกอดผมกระชับเข้าไปหาอกแน่นๆของเขา

“ถึงยังไงแบงค์ก็เป็นลูกของบอยนะแจ็ค...บอยอยากให้แจ็ครักเขา..บอยอยากให้แจ็คทำให้เขารักแจ็คได้ไหม..ทำเพื่อบอยนะ.ทำเพื่อเรา..” ผมพูดเสียงผมสั่นน้ำตาผมกำลังปริ่มๆ แจ็คเอามือโอบศรีษะผมพร้อมกับหอมที่หน้าผากผมและค่อยเลื่อนลงยังแก้มผมและจบลงที่ริมฝีปากผม

“แด้ด” ผมก็ต้องตกใจที่สุดเมื่อแบงค์เปิดประตูเข้ามาเห็นผมกับแจ็คกำลังจูบกัน แบงค์มองผมด้วยอาการตกใจที่สุด

“อืมมม...ไม่!  …ฮือๆ” แบงค์ร้องกรี้ดออกมาและวิ่งออกไป ผมก็ต้องผละจากแจ็คและวิ่งตามลูกทันที

“แบงค์..แบงค์..แบงค์” ผมเรียกแบงค์แต่แบงค์ไม่ยอมหยุดแบงค์เข้าห้องและ “ปัง”แบงค์ปิดประตูทันทีพร้อมกับล๊อกประตู

“ปึกๆ”ผมดันประตูแบงค์ล๊อกประตู ทำยังไงดีละ ผมก็เอามือลูบใบหน้าตัวเองแจ็ครีบเดินตามผมออกมาพี่บีก็ยืนมองด้วยอาการตกใจ น้ำตาผมไหลรินเลยที่นี้

“แบงค์เปิดประตูซิลูก” ผมร้องเรียกแบงค์

“โกเวย์..ฮือๆ...ฮือๆ .”แบงค์ตะโกนออกมา แจ็คยืนเอามือกุมขมับตัวเอง

“แบงค์เปิดประตูก่อนลูก..แบงค์ฟังแด้ดอธิบายก่อนได้ไหมแบงค์” ผมพูดไปร้องไห้ไปด้วย

“น้องแบงค์เปิดประตูซิลูก..เปิดให้ลุงบีเข้าไปก็ได้ลูก” พี่บีพูด

“ไม่..ไม่..แบงค์ไม่ให้ใครเข้ามาทั้งนั้น..ฮือๆ ..แด้ดจูบเขาทำไม...แบงค์ไม่ชอบ...แบงค์ไม่อยากเป็นลูกตุ๊ด” พอคำพูดนี้ออกมาผมก็เหมือนอะไรมันฝ่าลงมากลางอกผมเลย ผมทรุดเลย

“บอย” แจ็ครีบเข้ามาคว้าผมไว้ทันที

“บอย”แจ็คเรียกผม

“โธ่เว้ยย..แจ็คจัดการเอง..บอยต้องให้แจ็คจัดการแล้ว..ถ้าอยากให้แบงค์เปลี่ยนนิสัยตัวเอง”แจ็คพูดและส่งผมให้พี่บีไป

“โป๊กๆๆ” เสียงเคาะประตูเสียงดังมากจากแจ็ค  “เปิดประตูเดี๋ยวนี้”แจ็คตะโกนบอกแจ็ค ผมก็ยืนมองจะได้ผลเหรอ

“ฉันบอกให้นายเปิดประตูไงแบงค์ นายทำแบบนี้เพื่ออะไร...นายเห็นไหมว่าแด้ดนายเสียใจแค่ไหน เปิดประตูก่อนที่ฉันจะพังเข้าไปและคงไม่ต้องบอกนะว่าฉันจะไม่ทำโทษนายยังไง.ฉันจะตีก้นนายด้วยมือฉันนี้แหละ.ฉันบอกให้นายเปิดไง” แจ็คยิ่งตะโกนเสียงดัง

“ได้ถ้านายไม่เปิดนะฉันจะพังเดียวนี้..ถ้าฉันเป็นนายนะฉันจะไม่มีวันทำให้คนที่รักนายเท่าชีวิตต้องเสียใจเด็ดขาด..นายนี้มัน...เว้ยย” แจ็คพูดและแจ็คก็สะบดออกเสียงดังแต่แบงค์ยังเงียยไม่ยอมเปิด  แจ็คสงสัญญาณให้ผมกับพี่บีถอยแสดงว่าแจ็คกำลังจะกระโดนถีบแต่

“แกร็ก” เสียงปลดล๊อกประตูแล้วผมรีบลุกขึ้น

“อย่าแจ็ค”ผมรีบห้ามแจ็ค ผมยืนมองประตูเปิดออกมาแล้วโดยแบงค์ แบงค์ร้องไห้ ผมรีบเข้าไปคว้าแบงค์มากอด

“แบงค์...แบงค์อย่าทำแบบนี้อีกนะลูก”ผมพูดน้ำตาผมไหลริน

“นายขอโทษบอยเดี๋ยวนี้...ใครสอนให้นายพูดว่านายไม่อยากเป็นลูกตุ๊ดฮะแบงค์..นายไม่มีสิทธิ์ว่าผู้ชายคนนี้..เพราะว่าเขาคือคนให้ชีวิตนายแม้จะไม่ใช่คนที่อุ้มท้องนายก็ตาม” แจ๊คพูดพร้อมกันกระฉากแขนแบงค์ให้ขอโทษผม ผมยืนมองแจ็ค

“ไม่อย่ามาถูกตัวเขานะ..ออกไป..fuck off “แบงค์พูดแต่ว่าคำหยาบแบบนี้เขาเอาจากไหน

“อะไรนะ”แจ็ค

“แจ็คอย่าพอ..หยุด”ผมรีบเข้าไปกันแจ็คให้ปล่อยแบงค์ก่อน

“ฮือๆ”แบงค์ร้องไห้ออกมา

“ทำไมบอยต้องจูบกับเขา..บอยรู้ไหมว่ามันผิด.เขาเป็นผู้ชายและไม่มีใครเขาทำกันบอยรู้ไหม...ไม่มีผู้ชายที่ไหนเขาทำกันสักหน่อย ฮือๆ” แบงค์พูด แจ็คยืนมองผมกับแบงค์

“นี้...ฉันไม่รู้ว่าใครบอกนายมานะ..สมัยนี้ผู้ชายกับผู้ชายเขารักกันได้...และความรักของฉันและบอยก็ไม่เคยไปทำร้ายใคร..แบงค์” แจ็คพยายามอธิบายให้แบงค์เข้าใจ

“แม้กระทั้งนาย..ถึงนายจะซนหรือดื้อ..ทำให้ฉันโกรธจนอยากจะ..อึมม..แต่ฉันก็ยอมที่นายเป็นเพราะนายคือลูกคนที่ฉันรัก” แจ็คพูดกับแบงค์

“ไม่..ไม่...คุณครูบอกแบงค์ว่ามันเป็นความผิดปกติของผู้ชายที่รักกันกับผู้ชาย”แบงค์พูดออกมาพร้อมมองแจ็ค

“แจ็ค...เข้าห้องไปก่อนนะของบอยคุยกับแบงค์เอง..บอยขอละนะ.” ผมบอกกับแจ็คเพราะไม่อย่างนั้นจะยิ่งไปกันใหญ่แน่ๆ  แจ็คจำต้องเดินหันหลังเดินหันหลังกลับห้องทันที ผมก็มองหน้าแบงค์ เอานิ้วปาดน้ำตาที่แก้มของแบงค์

“เขาไม่ใช่แฟนแด้ดใช่ไหม...แด้ด..แบงค์ไม่อยากให้บอยไปรักใครแบงค์อยากให้บอยรักแค่แบงค์คนเดียวและแบงค์ไม่อยากให้บอยรักเขา..แบงค์ไม่มีแม่เหมือนคนอื่นแต่แบงค์ก็ไม่อยากมีใครนอกจากบอย”แบงค์ถามผม ผมเงยหน้ามองพี่บี

“แบงค์..ความรักมันไม่ได้แบ่งแยกเพศขนาดนั้นนะ...แต่ที่ครูบอกโอเคแด้ดเข้าใจว่าเขาคงต้องการสื่อให้แบงค์รู้ว่าคู่รักที่ถูกสร้างมาคือผู้หญิงกับผู้ชาย ..แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเพศอื่นจะรักกันไม่ได้นี้แบงค์” ผมบอกแบงค์

“ไม่...บอยต้องไม่รักกับผู้ชาย.โดยเฉาะกับเขา...ถ้าบอยรักเขาแบงค์ก็จะไม่อยู่กับบอย..” แบงค์พูดขึ้น

“แบงค์...ทำไมพูดจาแบบนั้นละลูก”พี่บีพูด

“ลุงบีแบงค์อยากกลับไปหาปู่ หาลุงบรูคส์แบงค์ไม่อยากอยู่ที่นี้แล้ว..ฮือๆ “ แบงค์พูดและโผ่ไปหาพี่บี ผมยืนอึ้งมากที่แบงค์พูดว่าแบงค์จะไม่อยู่กับผม

“พี่บีโทรหาพี่บรูคส์ให้มารับแบงค์ที..เราจะกลับกันเลย”ผมบอกพี่บี เพราะตอนนี้แบงค์กอดพี่บีร้องไห้ใหญ่เลย ผมเดินกลับเข้าที่ห้องพักเห็นแจ็คนั่งอยู่ที่เตียงพอแจ็คเห็นผมเท่านั้นแจ็คตรงเข้ามาหาผม พร้อมกับกอดผมไว้แจ็คไม่พูดอะไรคงรู้ว่าผมเจอมาหนักแล้ว

“แจ็คขอโทษนะที่ทำให้มันแย่ลง” แจ็คพูดกับผม

“ไม่หรอก..บอยเองต่างหากละที่ทำให้มันแย่ลง” ผมพูดกับแจ็ค

“แล้วเราจะ”แจ็คถามผม  “รอให้พี่บรูคส์มารับแบงค์และเราบินกลับกันเลยนะแจ็ค” ผมพูดกับแจ็ค แจ็คพยักหน้า ผมเดินไปหยิบมือถือผมที่วางอยู่ตรงปลายเตียงผมหยิบขึ้นมาและกดไปยังเบอร์คุณครูที่มาสอนน้องแบงค์คนล่าสุดดูจะสอนได้นานมากกว่าใครเลย ชื่อครูเจนนี่ เขาเป็นซิงเกิลมัมเลี้ยงลูกสองคน สามีเขาไปมีคนใหม่แต่ผมไม่ได้ถามเขาหรอกนะว่าสามีเขายังติดต่อเขาเพื่อช่วยเลี้ยงดูบุตรหรือไม่

“สวัสดีครับคุณเจนนี้ ผมบอยนะครับ “

“สวัสดีค่ะคุณบอย สบายดีไหมค่ะ” คุณเจนนี่

“สบายดีครับ ผมขอเข้าเรื่องเลยนะครับ แบงค์บอกผมว่าคุณสอนผมเรื่องความรักระหว่างผู้หญิงกับผู้ชาย ผมเข้าใจว่ามันอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของการสอนของคุณแต่รบกวนอย่านอกบทจนมาสอนลูกผมเกี่ยวกับความรักข้ามเพศ ของเพศที่เท่าไหร่ก็ช่าง ผมคิดว่าอันนี้ไม่มี การที่คุณมาสอนลูกผมให้เขารู้สึกไม่ดีผมว่ามันไม่ถูก..ต่อไปรบกวนสอนแค่ตามตำราพอ”ผมพูดกับคุณเจนนี่

“ดิฉันก็สอนตามตำรานะค่ะคุณบอยและสิ่งที่ฉันบอกคุณแบงค์มันก็เป็นสิ่งที่ถูกต้องโลกนี้สร้างมาให้ผู้ชายรักกับผู้หญิงค่ะแต่ถ้าไปขัดคุณบอยเจนนี่ขอโทษนะค่ะ..ต่อให้เจนนี่ไม่บอกคุณแบงค์ เจนนี่คิดว่าเธอก็ต้องรู้ว่าโลกนี้เขาให้สิทธิ์แค่ผู้หญิงกับผู้ชายเท่านั้น..นอกนั้นเจนนี่คิดว่ามันไม่ควรได้สิทธิ์ค่ะ” คุณเจนนี่พูด

“ผมไม่รู้นะว่าคุณมีภูมิหลังกับเรื่องพวกนี้หรือไม่มีรบกวนอย่าเอาอะไรมาใส่หัวลูกผมอีก ไม่อย่างนั้นผมคงต้องเปลี่ยนคุณครู”ผมบอกคุณเจนนี่ด้วยอาการพยายามอดกลั้นที่สุด

“งั้นเจนนี่ขอลากออกค่ะไม่ต้องไล่ค่ะ..ที่เจนนีสอนคุณแบงค์เพราะว่าเจนนี่สุญเสียหัวหน้าครอบครัวไปก็เพราะว่าเขาไปชอบกับผู้ชายไงค่ะ...รู้ไหมค่ะว่าลูกถามเจนนี่ตลอดเลยว่าทำไมพ่อเขาถึงได้ผิดปกติแบบนั้น” คุณเจนนี่พูด

“นั้นมันเรื่องของครอบครัวคุณ..แค่นี่นะครับ..เงินเดือนงวดสุดท้ายผมจะให้พ่อผมโอนให้และคุณไม่ต้องมาสอนแบงค์อีกขอบคุณนะครับสำหรับที่ผ่านมา..ตรูดๆๆ” ผมพูดและรีบกดวางสายทันที แจ้คเดินมาบีบมือผมไว้ ผมพยักหน้ากับแจ็คว่าผมโอเค แจ็คเอามือมาลูบแก้มผมเบาๆ พร้อมกับจูบผมแต่ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์ด้วยเลยจริงๆ ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะแบงค์ นี้ขนาดว่าผมแค่จูบนะ ถ้าเขารู้ไปมากกว่านั้นละว่าคนที่ทำให้เขาเกิดมานะผมจะเป็นยังไง ผมนั่งลงที่เตียงคิดไม่ตกเลยจริงๆผมก็ไม่รู้ว่าตอนนี้แบงค์จะหยุดร้องไห้หรือยัง ผมออกไปทนดูไม่ได้เหมือนกัน เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมง ผมได้ยินเสียงดังมาจากด้านนอก พี่บรูคส์ ผมรีบเปิดประตูออกไปพี่บรูคส์อุ้มแบงค์เพื่อปลอบโยน

พี่บรูคส์สวัสดีครับ” แจ็คยกมือไหว้พี่บรูคส์

“ลุงแบงค์อยากกลับไปหาปู่ แบงค์ไม่อยากอยู่ที่นี้แล้ว ฮือๆ “ แบงค์กอดพี่บรูคส์ พี่บรูคส์มองหน้าแจ็ค

“พี่บรูคส์..เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแจ็ค” ผมรีบบอกพี่บรูคส์ทันที

“งั้นพี่พาแบงค์กลับเลยแล้วกัน บีแพ๊คกกระเป๋าเสร็จแล้วใช่ไหม” พี่บรูคส์พูดและหันไปถามพี่บี พี่บีพยักหน้าว่าเรียบร้อยแล้ว

“บอย...กลับไปถึงแล้วโทรหาพี่นะพี่ว่าเราคงต้องคุยกันหลายเรื่องเลย”พี่บรูคส์พูดผมพยักหน้าว่าใช่หลายเรื่องที่เราต้องคุยกันและมันก็เป็นเรื่องของแบงค์ล้วนๆเลย พี่บรูคส์อุ้มแบงค์ออกไปผมได้แต่มอง ผมก็หันหลังกลับเข้าห้องแพ๊คกระเป๋าตัวเองเช่นกันและแจ็คด้วย แจ็คจัดการโทรหาอาภูมิเพื่อจัดเครื่องบินส่วนตัวมารับผมสองคนกลับ 

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแจ๊คVSบอยVSแบงค์ สิ่งที่ผมกลัวมันกำลังจะเกิดขึ้น
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 07-11-2015 21:35:13

อ่านตอนนี้แล้วนึกถึงสุภาษิต "พ่อแม่รังแกฉัน" ขึ้นมาเลย ถ้าโตขึ้นแบงค์เป็นคนเลว เป็นคนนิสัยเสีย
เป็นคนที่ไม่ให้เกียรติคนอื่นหรือเป็นคนกร้าวร้าวนี่ไม่ต้องไปโทษใครไม่ต้องไปโทษเพื่อนไม่ต้องไปโทษสังคมภายนอกเลยนะ
เพราะที่แบงค์เป็นแบบนั้นเพราะถูกตามใจถูกเอาใจถูกสปอยล์จนเสียคนคือบอยโอ๋ลูกแบบผิดๆ ถ้าโตขึ้นแล้วลูกไปทำผิด
แล้วมีคนมาด่าลูกว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอนนี่บอยอย่าไปเถียงอย่าไปโกรธเค้านะ เพราะเราว่าเค้าก็พูดถูก คือดูท่าแล้ว
ไม่ใช่แค่บอยหรอกที่สปอยล์ คงทั้งบ้านแหละมั๊งเด็กมันถึงนิสัยเสียแบบนี้ และที่แบงค์นิสัยเสียนี่ดูจะเป็นการที่แบงค์
ไม่รู้จริงๆว่าสิ่งที่ตัวเองทำน่ะมันผิดเพราะผู้ใหญ่ในบ้านทำให้เห็นว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่ เด็กมันก็คงจะรู้สึกว่าถ้าทำแบบนั้น
มันก็คงจะไม่เป็นไร แค่ขอโทษยังพูดไม่เป็น คือตอนที่แจ็คบอกบอยทำไมไม่ให้แบงค์มาขอโทษ แล้วสิ่งที่บอยตอบนี่แบบ......
อืมมมม!! สอนลูกดี๊ดีเนอะ  :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:


ปล.ส่วนยัยเจนนี่ ไม่น่าไปจ่ายค่าสอนมันเลยเอาจริงๆ หมั่นไส้มาก ตัวเองผิดนางยังไม่สำนึก

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแจ๊คVSบอยVSแบงค์ สิ่งที่ผมกลัวมันกำลังจะเกิดขึ้น
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 07-11-2015 23:46:49

คุณครูนิสัยแย่มาก

บอยตามใจแบงก์มากเกินไป โตไปเสียคนแน่

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแจ๊คVSบอยVSแบงค์ สิ่งที่ผมกลัวมันกำลังจะเกิดขึ้น
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 08-11-2015 06:43:29

อยากตบปากอีหนูแบงค์นี้จริงๆเลย ....และถ้าเป็นแบบนี้พี่บลูคส์คงไม่ยอมให้บอยบอกความจริงกับแจ็คแน่ๆ  :mew6:
ที่แน่ๆต้องเล่นครูที่มาสอนก่อน...พูดมาได้ยังไงเพศอื่นไม่สมควรได้รับ.., :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแจ๊คVSบอยVSแบงค์ สิ่งที่ผมกลัวมันกำลังจะเกิดขึ้น
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 08-11-2015 18:44:38

:pig4: :pig4: :pig4: ขอบคุณทุกคอมเม้นเลยมีกำลังขึ้นมากเลยค่ะ
 o13 o13 o13


: AMINOKOONG  ขอบคุณที่เข้ามาเม้นท์ได้ยาวซะใจมาก ค่ะน้องแบงค์ค้อนข้างได้รับการตามใจเพราะเป็นหลานคนสำคัญ บอยเขาจะได้รับตำแหน่งสำคัญและแบงค์จะได้ขึ้นแทนต่อจากบอย เลยต้องดูแลประคบประหงมอย่างดี (ส่วนบอยก็กลัวนั้นกลัวนี้กลัวลูกไม่รัก กลัวลูกรู้ความจริงจะรับไม่ได้ (เรื่องนี้ผู้ชายท้องได้และบอยได้สิทธิ์นั้นค่ะ)  ปล.น้องแบงค์ไม่จบแค่นี้นะค่ะ มีฤทธิ์อีกเยอะค่ะ...ติดตามกันต่อไปนะค่ะ มีอะไรแนะนำได้เลยนะค่ะ (อยากแต่งเก่งๆเหมือนคุณ AMINOKOONG เอาแค่ครึ้งหนึ่งก็พอ..เฮอๆ


: ujen  ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์นะค่ะ มาเม้นให้ตลอดเลย น่ารักที่สุด รอติดตามความร้ายกาจของน้องแบงค์ต่อไปนะค่ะ อย่าเพิ่งทิ้งกันนะค่ะ มีอะไรแนะนำได้เลยนะค่ะ

: chickygirl  ขอบคุณคุณchickygirl ที่มาเม้นท์ให้เป็นกำลังใจค่ะ ได้อ่านคอมเม้นท์แล้วมีกำลังอยากจะรีบปั่นเร็วเลยค่ะ อ่านแล้วมีความสุขที่มีคนมาให้กำลังใจนะค่ะ แต่งไม่ค่อยเก่งแต่อยากถ่ายทอดความคิด(บ้าๆนิด ที่มีในหัวอะนะ) อย่าเพิ่งทิ้งกันนะค่ะ

: boonpa ขอบคุณ คนอ่านที่น่ารักอีกคน น่ารักเข้ามาให้กำลังใจคอมเม้นให้ตลอดเลย อ่านแล้วอมยิ้มกับคอมเม้นท์นี้ตลอดๆเป็นคนสำคัญที่ให้กำลังใจเรื่อยมาก พอได้อ่านเม้นท์นี้แล้วมีแรงฮึดที่จะแต่งต่อไป

**ขอบคุณคนอ่านทุกคนเลยนะค่ะ ดูแลสุขภาพกันด้วยนะค่ะ **

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแจ๊คVSบอยVSแบงค์ สิ่งที่ผมกลัวมันกำลังจะเกิดขึ้น
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 09-11-2015 18:28:13

 :เฮ้อ: บ้านนี้ตามใจแบงค์มากเกินไป ไม่สอนว่าสิ่งไหนควรไม่ควร กลัวโตขึ้นจะก่อปัญหาให้มากกว่าดี

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันติ๊กVSเดี่ยว...เปิดตัวกับพ่อแม่
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 11-11-2015 14:15:06

เดี่ยว VS ติ๊ก  เปิดตัวกับพ่อแม่
   ผมมาเที่ยวบ้านเดี่ยวครั้งแรกของการได้พบกันกับแม่ของเดี่ยวผมแอบกลัวไม่ซิกลัวเลยดีกว่ากลัวเขาจะบอกเดี่ยวว่าเขารับผมไม่ได้เขาไม่สามารถให้ลูกชายคนเดียวของเขาไปมีแฟนเป็นผู้ชายได้ แล้วผมจะทำยังไงดีละ ผมถือของฝากที่หาซื้อมาฝากแม่ของเดี่ยว เดี่ยวบอกว่าแม่ชอบน้ำหอมผมเลยเลือกกลิ่นที่หอมๆแต่เดี่ยวขออย่าซื้อของแพง ผมเลยซื้อกลางให้ก็หลายพันอยู่นี้คือระดับที่ผมไม่เคยจะแตะเลย
“ไม่เอานะทำไมทำหน้ากังวลแบบนี้ละที่รัก” เดี่ยวเดินมาจับมือผม ผมยอมรับว่าผมเข้ากับผู้ใหญ่ไม่คอ่ยดีเท่าไหร่

“คือติ๊กกลัวจะทำไม่ได้ดีนะเดี่ยว..เอาไว้วันหลังดีกว่านะ” ผมพูดและทำท่าจะเดินออก

“หมับ” เดี่ยวดึงมือผมไว้

“เดี่ยวเชื่อว่าแม่จะรักคนที่เดี่ยวรัก” เดี่ยวบอกผม ผมหันกลับมา ผมต้องยืนรวบรวมสติตัวเอง ผมมองเดี่ยว เอาวะเป็นไงเป็นกัน ผมจับมือเดียวกระชับเข้าไปและพยักหน้าว่าพร้อมจะเผชิญกับมันแล้ว

“ปี้นๆ”เสียงรถเก๋ง ผมหันไปมองกัน ยี่ห้อมาสด้าเปิดประทุนเข้ามาจอด พร้อมบีบแตร และคนที่ลงมจากรถก็แต่งตัวซะเปรี้ยวมากสวมแว่นตาอันใหญ่สีดำ นางสวมชุดกระโปรงผ่าหน้า ผ่าแบบจะถึงจุดที่บ่งบอกว่าเพศไหนแย่แล้ว ทาปากแดงเห็นเด่นชัดมาแต่ไกล นี้ถ้ายืนอยู่ตรงไฟแดงไฟเขียวนะผมว่าเห็นชัดกว่าอีก (ผมปากจัดไปไหม๊)

“ลูกสาวพ่อเลี้ยงเดี่ยวนะ..นางไปเรียนอเมริกาตั้งแต่สองสามขวบไปอยู่กับน้าสาวน้องสาวพ่อเลี้ยง” เดี่ยวกระซิบ

“สวัสดีครับพี่เชอรี่” เดี่ยวทักทาย ผมก็ยกมือไหว้ นางขยับแว่นมองผม

“สวัสดีน้องเดี่ยวของพี่” นางตรงเข้ามากอดคอเดี่ยวพร้อมกับกระแซะผมกระเด็นออกทันที กอดพร้อมหอมแก้มอีกต่างหากและหันมายิ้มๆ ให้ผม เดี่ยวรีบแกะแขนนางออกทันที

“ไม่เจอนานเลยนะ..โตเป็นหนุ่มน่า...” นางพูดและหันมามองผม หยักคิวให้ผม

“พี่เชอรี่นี้ติ๊กครับ” เดี่ยวบอกพี่เชอรี่  “เพื่อนเหรอ?” พี่เขาถามว่าผมเป็นเพื่อนเหรอ ผมก็ยืดอกและเข้าไปควงแขนเดียวเลยผมมองหน้าเดี่ยว

“แฟนผมครับพี่เชอรี่” เดี่ยวตอบ นางชักสีหน้าทันที

“อะไรนะ..เดี่ยวหันไปเอารสนิยมรักชายตั้งแต่เมื่อไหร่น้องเดี่ยวของพี่” พี่คนนี้ท่าทางจะไม่ธรรมดาแล้วแหละผมว่า

“ปล่อยแขนผมก่อนนะครับพี่เชอรี่..เดี๋ยวแฟนผมเขาจะงอนเอาคนนี้ยิ่งขี้งอนอยู่”เดี่ยวพูดและรีบแกะแขนพี่เชอรี่ออกทันที

“อะไรกันฉันควงของฉันมาตั้งนาน..มาที่หลังหันรู้บ้างนะว่าควรอยู่ตรงไหน” พี่เชอรี่พูดและรีบควงแขนเดียวจะเข้าบ้าน ผมก็มองว่าเดี่ยวจะทำยังไง เดี่ยวก็แกะแขนพี่เชอรี่ออกโดยไม่แคร์อะไรเธอเลย

“พี่เชอรี่ให้เกรียติแฟนผมหน่อยนะครับ” เดี่ยวพูด พี่เชอรี่หันมามองผม ผมก็ยิ้มหยักคิ้วให้ผมก็ควงแขนเดี่ยวเข้าบ้านทันที

“ขอโทษนะ..ที่ตรงนี้ตอนนี้มันมีเจ้าของแล้วที่ผ่านมาคิดซะว่าทำทาน” ผมหันไปพูดกับพี่เชอรี่ นางคงโกรธผมน่าดู ผมเข้ามาก็เจอพ่อเลี้ยงและแม่ของเดี่ยว เดี่ยวพาผมเข้าไปหาแม่ของเขาก่อนเลย

“แม่ผมพาลูกสะใภ้มาไหว้แม่แล้วนะ” เดี่ยบอกแม่ของเขา ผมยกมือไหว้แม่ของเดี่ยว แม่ของเดียวจับมือผมที่ไหว้พร้อมกับดึงผมเข้าไปนั่งใกล้ๆ

“สวัสดีครับคุณแม่..ผมขอโทษนะครับที่ไมได้ไปเยี่ยมแม่เลยตอนที่นอนโรงพยาบาล” ผมบอกแม่ของเดี่ยว

“ไม่เป็นไรลูก..คนนี้ชื่อติ๊กใช่ไหม..เดี่ยวนะเขาพูดเรื่องเราให้แม่ฟังบ่อยๆ ..เขาบอกว่าลูกสะใภ้แม่ไม่เรียบร้อย...แรง..แต่แม่ชอบ” แม่เดี่ยวพูดผมหันไปมองไอ้ตัวดีว่ามันเม้าอะไรเรื่องผมแต่แม่ดันบอกว่าแม่เขาชอบผม

“ติ๊กนั้นพ่อเลี้ยงของเดียว” เดี่ยวบอกผม ผมหันไปยกมือไหว้พ่อเลี้ยงของเดี่ยวท่านดูยังไม่แก่เลย

“ไหว้พระเถอะลูก” พ่อเลี้ยงของเดี่ยวพูด  ตอนนี้พี่เชอรี่เดินเข้ามาพอดียืนกอดอกมองผมแถมเบ้ปากใส่ผมด้วยนะ

“อ้าวยายเชอรี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ละ” พ่อเลี้ยงถามลูกสาวของเขา

“เพิ่งมาถึงค่ะพ่อ..แม้น้องชายเชอรี่นี้โตไวไม่เจอแค่ปีเดียว..ดูล่ำขึ้นนะเดี่ยว..เมื่อไหร่จะเรียนจบและไปเรียนเมืองนอกกับพี่ซะทีละ” เชอรี่เขาถามเดี่ยวแถมยังเขาไปจับแขนเดี่ยวแต่เดี่ยวเดินมาหาผม แม่ของเดี่ยวเลยกระเทิบให้เดี่ยวนั่งลงข้างๆผมแทน

“ผมจะไปเรียนที่เดียวกับติ๊กครับพี่เชอรี่” เดี่ยวพูดผมสะบัดหน้าไปมองว่าจริงเหรอ

“อะไรกันไปเรียนที่เดียวกันเดี๋ยวก็ไม่เป็นอันได้เรียนหรอก..แต่ไปเรียนที่โน้นนะ..คนสวยๆเยอะแยะ..เดี่ยวอาจจะเปลี่ยนใจกลับใจมาชอบชะนีก็ได้นะ..หึๆ” พี่เชอรี่พูด

“เชอรี่” พ่อเลี้ยงเดี่ยวเอ่ยปลามลูกสาวเขา

“มีลูกชายใครก็ภาคภูมิใจนี้อะไรดันไปรักกับผู้ชายอีก..เสียของ”พี่เชอรี่พูด

“วันนี้เชอรี่จะขออยู่ทานข้าวเย็นและขอนอนค้างที่นี้ด้วยนะค่ะพ่อ” พี่เชอรี่พูด

“วันนี้ติ๊กก็จะค้างที่นี้กับเดี่ยวเหมือนกันนะครับแม่ พ่อเลี้ยง” เดี่ยวพูดผมยิ้มพยักหน้ากับแม่ของเดี่ยว

“อะไรกันจะมาค้างทำไม..มาแค่กินข้าวเย็นก็กลับซิ..ไม่มียางอายเหรอ..หรือคิดว่าเป็นผู้ชายไม่จำเป็นต้องมียาง” พี่เชอรี่พูด

“พี่เชอรี่ครับ..รบกวนพี่ให้เกรียติแฟนผมหน่อยนะครับ”เดี่ยวพูด

“นั้นซิเชอรี่น้าคิดว่าหนูควรจะให้เกรียติติ๊กเขาหน่อยนะเขาเป็นแขกของน้า..และเขาจะค้างที่นี้ตลอดไปเลยก็ได้เพราะนี้บ้านน้าเอง..น้ายินดี…ลูกแม่รักคนไหนแม่ก็รักคนนั้นด้วยเช่นกัน” แม่ของเดี่ยวพูดผมดีใจจัง เขากอดผมอ้อมกอดที่อบอุ่มแบบนี้ผมไม่เคยได้รับมากอดมีแต่อ้อมกอดของพ่อและพี่ๆ มันอบอุ่นคนละอย่างกันเลย อันนี้มันดูนุ่มนวลเหมือนขากอดผมไว้อย่างถนอมราวกับไข่ในหิน

“เชอรี่ พ่อว่าวันนี้แกกลับไปนอนพักที่คอนโดแกดีกว่านะ..และนี้มาก็ไม่บอกไม่กล่าวแม่เล็กเขาจะทำอะไรให้เราทานได้ทันละ” พ่อเลี้ยงบอกพี่เชอรี่

“อะไรกันนี้ไล่เชอรี่เลยเหรอค่ะป๊า...เชอรี่ซิควรจะอยู่ทานเพราะเชอรี่เป็นลูกของป๊า เชอรี่คือคนในครอบครัวที่ควรจะนับให้อยู่บนโต๊ะอาหารก่อนคนนอกครอบบครัวซิค่ะ ..มันถึงจะถูก” พี่เชอรี่เขาพูด

“เอานะคุณอาหารเยอะแยะ เชอรี่เขาทานได้อยู่แล้ว ..อยู่ทานด้วกันเถอะจะเชอรี่” แม่ของเดี่ยวพูด เธอถึงกับยิ้มเยอะเย้ยขึ้นมา

“เชอรี่ขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ..รู้สึกเหนียวตัว..”พี่เชอรี่พูดเธอก็เดินขึ้นบ้านมีส่งสายตาให้เดี่ยวแบบเชิญชวน

“เขาเป็นเด็กนอกนะ..เลยทำอะไรไม่ค่อยเกรงใจใครหนักเราอย่าถือสาเขาเลยนะ” แม่ของเดี่ยวบอกผม ผมพยักหน้า

“งั้นแม่ไปจัดเตรียมอาหารก่อน เราก็นั่งเล่นกันไปก่อนนะลูก” แม่ของเดี่ยวพูดผมพยักหน้าพ่อเลี้ยงขึ้นด้วยเช่นกัน

“พ่อจะไปคุยกับยายเชอรี่เขาหน่อย” พ่อเลี้ยงบอกผมและเดี่ยว พอทุกคนเดินออกไปผมหันขวับมาหาไอ้ตัวดีเลย

“ตกลงมรึงกับยายเชอรี่นี้” ผมถามไอ้เดี่ยว

“ติ๊ก..นั้นลูกพ่อเลี้ยงแก่กว่าเดี่ยวตั้งสามปี เดี่ยวไม่ชอบกินหญ้าแก่ ..ชอบกินหญ้าอ่อน..หรือหญ้ารุ่นเดียวกัน” เดี่ยวพูดมีหยักคิ้วด้วยนะเดี่ยวกระเทิบมานั่งใกล้ๆผมกระแซะด้วยนะ

“คืนนี้ได้กินแน่ๆ หญ้ารุ่นเดียวกัน” เดี่ยวพูดกัดปากด้วยนะทำเอาผมเขินเลย

“แต่?” ผมยังคงมีคำว่าแต่

“ใช่เดี่ยวยอมรับว่านางพยายามเคมเดี่ยวเพราะเหตุผลนี้ไงเดี่ยวถึงไม่ยอมเข้ามาอยู่บ้านเดี่ยวกับแม่และพ่อเลี้ยง..แต่นางไม่ได้อยู่ที่นี้หรอก นางอยู่อเมริกาโน้น” เดี่ยวพูดผมพยักหน้า

“หึงเขาละซิ ..ไม่ต้องหึงหรอกเดี่ยวนะเหมือนพ่อรักใครแล้วรักคนเดียวนอกจะทิ้งเดี่ยวไปเท่านั้นหรือเลิกรักเดี่ยวแล้วนั้นแหละ..เดี่ยวถึงจะมีคนใหม่”เดี่ยวพูดผมยิ้มดีใจนะ เดี่ยวค่อยๆยื่นหน้ามาใกล้ๆผม ผมนั้นรู้ได้ทันทีว่าคนนี้กำลังจะจูบผมนั้นเอง

“อะแฮม ..อะไรกันรักในวัยเรียนเหมือนจุดเทียนกลางพายุ..เคยได้ยินไหม๊” ผมสองคนต้องสะดุ้งเพราะว่านางมารของผมลงมาถึงก็ปากดี

“อย่างผมสองคนนี้ไม่เดือดร้อนอะไรอยู่แล้ว..เราจะทำมากกว่านี้กันก็ได้..เพราะเราเป็นแฟนกัน..อย่างถูกต้องพ่อแม่รับรู้ไม่ได้หลบๆซ้อนๆ ..ไม่ได้ต้องคอยแอบกินแอบเหน็บ..เพราะว่าทำตัวเปิดเผยแบบชาวเขาบ้างไม่ได้..ทำตัวเหมือนปอบ” ผมพูดเดี่ยวมองผมยิ้มๆ ผมยอมรับว่าผมปากร้ายแต่กับคนที่ร้ายกับผมก่อนเท่านั้นนะ

“แกว่าฉันเหรอ...ไอ้ดาราตกกระป๋อง..ไม่มีงาน...ไม่ใครมาให้กินละซิท่าเลยต้องมาคว้าเอาแถวนี้” นางพูดผมขึ้นเลย

“ฉันจะตกกระป๋องหรือไม่ตกกระป๋อง..ฉันไม่เคยไปแบมือขอเงินคุณใช้” ผมพูดเดี่ยวดึงแขนผมไว้

“พอได้แล้วพี่เชอรี่ พี่จะมาว่าแฟนผมทำไม..ผมไม่เข้าใจ...ไปเถอะติ๊กไปดูรถคันโปรดเดี่ยวดีกว่าลองเอาออกไปขับดูก่อนพรุ่งนี้จะได้ไปกัน” เดี่ยวพูดต่อว่านางทันที นางยิ่งเพิ่มความโกรธมากนี้แสดงว่านางชอบเดี่ยวเลยออกอาการหึงหวงอย่างเห็นได้ชัดเจน เดี่ยวจูงมือผมออก

“แม่..เดี่ยวจะพาติ๊กไปลองบิ๊กไบซ์ของผมก่อนนะแม่” เดี่ยวบอกแม่ของเขาที่เดินออกมาจากห้องครัว แม่ของเดี่ยวมองผมและเดี่ยวและมองพี่เชอรี่

“ได้ซิลูก..คงเกือบชั่วโมงนะกว่าจะเสร็จ..ลูกติ๊กหิวหรือยังลูก” แม่ของเดียวถามผม

“ยังไม่คอ่ยหิวครับแม่..ผมรอได้ครับ” ผมตอบแม่ของเดี่ยว

“น่ารักมาก...ขับรถดีดีนะเดี่ยวอย่าขับเร็วละ” แม่เตือนเดี่ยว

“ยิ่งขับเร็วยิ่งดีแม่..เมียจะได้กอดแน่นๆ “เดี่ยวพูดแม่เลยเงืองมือจะตีไอ้เดี่ยวแต่อีกคนที่ยืนพยายามอดกลั้นความริษยาผมไว้ผมยิ้มซะใจ ผมกับเดี่ยวเดินมาที่โรงรถกันผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามันมีบิ๊กไบซ์กับเขาด้วย พอเดี่ยวเปิดดู ผมถึงกับชอบเลยบิ๊กไบซ์ปกติชอบแต่รถสปอร์ต รถเก๋ง

“ชอบไหมครับ” เดี่ยวถามผม ผมพยักหน้าว่าชอบมาก

“ไม่เคยชอบบิ๊กไบซ์มาก่อนนะแต่เห็นแล้วอยากได้เลยอะ” ผมบอกเดี่ยว ผมคงต้องไปเรียนขับบิ๊กไบซ์แน่ๆเลย มอเตอร์ไซด์ยังไม่เคยขับเลยอะและไม่เคยคิดด้วย

“ต้องลองก่อนแล้วจะรักเลย..ทั้งรถทั้งคน” เดี่ยวพูดผมพยักหน้า

“รถนะอาจจะรักวันนี้แต่คนนะสงสัยรักมาตั้งนานแล้วมั้ง” ผมพูดเดี่ยวหันมายิ้มและ “ฟ๊อด” เดี่ยวหอมแก้มผมทันที โดยที่ผมไม่ทันทีคิดว่าเดี่ยวจะทำแบบนั้นผมถึงกับเอามือลูบแก้มตัวเอง เดียวเปิดตู้ออกพร้อมหยิบเสื้อแจ็คเก็ตออกมส่งให้ผม เป็ฯเสื้อหนังสีดำและหมวกกันน๊อค รุ่นเดียวกับที่ปีเตอร์ คอร์ปไดเรนดอลใช้เลย  ผมก็สวมหมวกกันน๊อคที่เดี่ยวส่งให้และเดี่ยวก็ขึ้นไปนั่งค่อมก่อน ผมซิไม่เคยขึ้นรถมอเตอไซค์มาก่อนเลยครั้งแรกเลย

“เหยี่ยบตรงที่เหยียบซิและโน้มไหล่เดี่ยวและขึ้นมานั่ง” เดี่ยวบอกผม ผมก็ทำตามอย่างว่าง่ายพอขึ้นไปได้ผมก็นั่งค่อมเบาะหลังเดี่ยวทันที

“กอดแน่นๆ รถมันแรง” เดี่ยวบอกผมและจับแขนผมให้ไปโอบรอบเอวเดี่ยว  เอวที่มีแต่กล้ามเนื้อและซีกแพค

“พร้อมนะ...” เดี่ยวพูดและสตาร์ทรถทันทีและพุ้งทะยานออกไปเลย แรงจริงๆสมกับที่บอกเลยผมก็ยิ่งกระจับกอดเอวเดี่ยวไว้แน่นเลย ตอนนี้เดี่ยวเท่มากเลย ผมดูจากสายตาสาวที่ผ่านไม่ว่าจะอยู่บนรถประจำทางหรือว่าข้างทาง แม้กระทั้งขับรถผ่านเราสองคนแต่ผมสวมหมวกกันน๊อคแน่นอนไม่มีใครรู้หรอกว่าคนที่กอดอยู่ที่นี้ผู้หญิงหรือผู้ชาย ยิ่งเดี่ยวสวมเสื้อโชว์ก้ามแขนขนาดนี้ด้วยนะ คืนนี้จะทำโทษให้เข็ดเลยที่แต่งตัวยั่วน้ำลายสาวๆ ผมคิดในใจ
***********************************************************************************************************************************
เดี่ยว ผมพาติ๊กกลับจากขับรถบิ๊กไบซ์ผมตะลอนทั่วในหมู่บ้านผม สาวๆพากัยมองด้วยความอิจฉาคงอยากรู้ว่าใครกันที่ได้สิทธิ์ซ้อนท้ายรถผมกันแน่ สาวๆที่นี้รู้จักผมแต่เมื่อสองปีที่แล้ว ผมก็กลับมาหาแม่บ้างกลับมาก็เอารถคู่ใจคันนี้ออกมาตะลุยขับอวดหุ่นล่ำของผมทุกวันทุกเย็น แค่อวดเขาเท่านั้น

“เยอะไปแล้วนะวันนี้นะ” ติ๊กพูดผมพร้อมกับถอดหมวกกันน๊อคออก ผมรู้ว่าหมายความว่าอะไรที่เยอะนะ

“ก็ทำยังไงได้คนมันหล่อ..ถึงดำแต่ก็ดำเล้าใจ้นะ” ผมพูดและก้าวลงจากรถบิ๊กไบซ์คู่ใจ  ผมถอดหมวกกันน๊อคออก

“ทำยังไงได้..ดันรักไปแล้ว..คงต้องทำให้รู้ว่าคนนี้ถึงใจกว่าจะได้ไม่ไปหาที่ไหนอีก..จ๊วบ” ติ๊กพูดและจูบผมทันที ผมก็รวบเอวมาใกล้ผม ทั้งดูดทั้งแลกลิ้นกันพัลวัน

“อ้อมีอีกนะแม่เชอรี่อะไรนี้ด้วยจัดการซะด้วยนะ.ไม่งั้นคืนนี้อด” ติ๊กพูดผมก็ทำหน้าอะไรอะผมไม่ได้ไปอ่อยเขาไว้นะ ติ๊กเดินเข้าบ้านทันที ผมเดินตามออกมา ผมเห็นพี่เชอรี่นั่ง พี่เขานั่งไขว้ห้างดูทีวีอยู่ สวมกางเกงนี้สั้นเสมอหูแถมสวมเสื้อกล้ามสายเดียวโชว์เนินอกออกให้เห็นชัดๆ

“มาลูกมาทานอาหารเย็นกันได้แล้วและได้ขึ้นไปพักผ่อนพรุ่งนี้จะไปเที่ยวกันไม่ใช่เหรอลูก” แม่ของผมเดินเข้ามาหาผมและติ๊กและต้อนผมกับติ๊กเข้าห้องอาหารทันที วันนี้แม่ผมจัดเต็มเลยอาหารดีดีทั้งนั้น ปลากะพงนึ่งขิง ยำสามกรอบ  แกงไตปลา แม่ผมเป็นคนใต้ครับแกงอร่อยมากด้วย แม่รู้ว่าผมชอบมาก ไก่ผัดเม็ดมะมวงหิมพานต์

“วันนี้คุณจัดเต็มเลยนะ” พ่อเลี้ยงผมแซว พร้อมเหล่มองผมสองคนติ๊กนั่งข้างๆกับแม่ผม ผมก็นั่งลงข้างๆ กับติ๊ก พี่เชอรี่มานั่งข้างผมทันที

“อยากนั่งข้างน้องเดียว..ไกลอาหารเนอะ..เดี่ยวคงต้องตักให้พี่แล้วแหละ” พี่เชอรี่พูดผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ไปนั่งอีกฝั่งจะได้ใกล้ๆอาหาร ติ๊กหันมามองผม

“อย่าลืมนะว่าถ้าไม่เคลียน์..ก็ไม่มี..” ติ๊กพูดผมหันมามองพี่เชอรี่

“พี่เชอรี่ผมว่าพี่ไปนั่งฝั่งตรงข้ามผมดีกว่าไหมครับ ใกล้อาหารพี่จะได้ตักสะดวก “ ผมหันมาบอกพี่เชอรี่ลูกเลี้ยงพ่อผม ผมรู้ว่าพี่เขาจ้องจะงาบผมเต็มที ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน

“ก็ได้..ทำเป็นเล่นตัว”พี่เชอรี่รีบลุกไปทันที ผมหันมามองติ๊กหยักคิ้วว่าตามที่ขอได้แล้วนะจัดให้แล้ว ผมตักอาหารให้ติ๊ก

“อะไรกันนั่งติดจานอาหารขนาดนี้ยังต้องให้ตักให้อีกเหรอ”พี่เชอรี่พูด แม่ผมหันมามองหน้าผมพร้อมกับส่ายหัว

“ก็เขาแฟนกันตักให้กันไม่ผิดอะไรนิเชอรี่ “พ่อเลี้ยงผมรีบพูดให้ทันที พี่เชอรี่เบ้ปาก ผมนั่งทานกันแบบเงียบๆ ไม่ได้สวีทอะไรกันมากเพราะเบื่อที่จะทำให้อีกคนคอยว่าประชดประชันติ๊กผมรู้ว่าติ๊กกำลังอดกลั้นอยู่เหมือนกัน ผมบีบมือติ๊กไว้ ติ๊กพยักหน้าถ้าเป็นคนอื่นนี้โดนไปแล้วนะนั้นนะเพราะว่าคนนี้แรงได้อีก ผมยิ้มให้ติ๊กดีใจที่ติ๊กเขาระงัยบอารมณ์ตัวเองได้ดี ผมยกนิ้วให้เลย

“อุ้ยเดี่ยว เสื้อเลอะนะ แป๊บหนึ่งนะ” ผมก็เงยหน้ามองพี่เชอรีพูดและรีบลุกมาเขาหยิบกระดาษทิชชู้ติดมือมาผมกำลังก้มมองพี่เชอรี่ก็มายืนด้านหลังพร้อมกับโน้มตัวลงมาและเช็ดคอเสื้อผมผมสัมผัสได้ว่าหน้าอกเขาถูลงตรงบ่าผมเต็มๆ

“เลอะนะพี่เช็ดให้นะ” พ่อเลี้ยงก็มองลูกสาวเขาด้วยอาการเอื้อมระอาพร้อมกันแม่ผมตัวที่มองอย่างตกใจ

“อะฮึม...เชอรี่แม่คิดว่ามันไม่เหมาะสมนะแฟนเข้านั่งอยู่เธอไม่เห็นเหรอจะว่าเธอแกล้วตาบอดหูหนวกมันก็ใช่นะแต่เธอนั้นแหละที่ควรที่จะมียางอายบ้างนะเชอรี่” แม่ผมอดใจไม่ไว้แล้วแม่ผมพูด

“นี้แม่เล็กว่าเชอรี่เหรอค่ะ..อ้อแสดงว่าแม่เล็กสนับสนุนให้ลูกชายมีรักที่ผิดเพศเหรอค่ะ” พี่เชอรี่พูด

“คนแถวนี้เขาคงสรรเสิรญแม่เล็กนะค่ะที่ปล่อยให้ลูกไปรักกับผู้ชาย” พี่เชอรี่พูด

“หยุดเชอรี่ถ้าแกไม่อยากทานอาหารอยากปั่นปวนก็กลับคอนโดแกไปซะ” พ่อเลี้ยวลุกขึ้นออกปากไล่พี่เชอรี่

“เดี่ยว..จำคืนของเราไม่ได้เหรอ..พี่ว่าเดี่ยวนะไม่ได้ชอบผู้ชายนะ” ผมสะบัดหน้าไปมองพี่เชอรี่พูดออกมาติ๊กหันมามองหน้าผม ผมส่ายหน้าว่ามันไม่ได้เกิดอะไรขึ้นใช่ผมแค่เกือบแค่จูบแค่นั้น

“พี่เชอรี่พี่พูดอะไรนะ” ผมถามพี่เชอรี่กลับ

“อะไรกัน” พ่อเลี้ยงถามผมและมองหน้าผมกับพี่เชอรี่

“เชอรี่กับเดี่ยวเรามีอะไรกันแล้ว” พี่เชอรี่พูด

“ไม่จริง..ผมแค่จูบพี่เพราะว่าพี่เข้าไปหาผมในห้องนอนแต่ผมได้สติพอผมบอกว่ามันไม่สมควร ผมไม่ได้มีอะไรกับพี่” ผมลุกขึ้นติ๊กเงยหน้ามองผมด้วยอาการตกใจที่ผมบอกว่าผมเคยจูบกับเขา พี่เชอรี่ทำท่าจะพูดต่อ

“อย่าตอแหล..อย่าทำให้ผมหมดความนับถือพี่นะ” ผมชี้หน้า “คลื้น” เสียงเก้าอี้ติ๊กลุกขึ้นและเดินออกไปอย่างเร็ว ผมก็หันมามองพี่เชอรี่ด้วยสายตาอาฆาตแต่นางไม่สนใจใยดีหยักไหล่

“แกทำบ้าอะไรเชอรี่ แกนี้มันเลวจริงๆ ฉันไม่น่าเสียเงินเสียทองส่งแกไปเรียนยันเมืองนอกทำตัวไม่ต่างกับโสภณี” พ่อเลี้ยงด่ากราดพี่เชอรี่ ผมวิ่งตามติ๊ก

“ติ๊ก ..ติ๊ก ..ติ๊ก” ผมเรียกเท่าไหร่ติ๊กก็ไม่หยุดผมจึงต้องดึงแขนติ๊กไว้

“ติ๊ก...เชื่อใจเดี่ยวซิว่าเดี่ยวไม่ได้มีอะไรกับพี่เชอรี ..โอเควันนั้นใช่เกือบแต่ไม่ได้มี..เดี่ยวเป็นผู้ชาย..ยอมรับว่าสิ่งพวกนี้มันกวนใจเดี่ยวแต่ตอนนี้ไม่มีอีกแล้วติ๊ก..เดี่ยวโตพอจะควบคุมมันได้ว่าเดี่ยวจะมีอะไรกับคนที่เดี่ยวรักเท่านั้น” ผมพูดกับติ๊กผมจับมือติ๊กไว้รวบแขนติ๊กไว้ คนตรงหน้าผมยังไม่ยอมพูดอะไรผมจึงไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ตอนนี้

“หมับ”ผมกอดเขาให้เขารู้ว่าผมแคร์เขามากนะตอนนี้และไม่อยากเสียเขาไป

“ติ๊ก เดี่ยวรักติ๊กนะ รักมากด้วย “ ผมบอกติ๊ก ติ๊กก็กอดผมตอบ

“มันคงเป็นสิ่งที่กรูทำไว้กับปูมันย้อนกลับมากรูตอนนี้เดี่ยว” ติ๊กพูด

“ไม่ใช่หรอก...เดี่ยวรักติ๊กคนที่ผิดคือเดี่ยวคนเดียว...เดี่ยวตอนนั้นเดี่ยวไม่ควรจะดึงเอาปูเข้ามาแต่เดี่ยวสงสารเขาจริงๆ เขาลำบากเขาต้องการคนดูแลติ๊ก..แค่ปูอีกคนได้ไหม.เดี่ยวไม่ได้ดูแลในฐานะแฟนหรอก..ติ๊ก” ผมพูดผมจับมือติ๊ก ติ๊กพยักหน้าผมก็ยิ้ม ผมเดินเข้ามาในบ้าน ผมเจอพ่อเลี้ยงกับแม่เลี้ยงยืนอยู่

“เชอรี่เขาออกไปแล้วเขากลับไปนอนคอนโดของเขา..แม่ขอโทษด้วยนะลูกติ๊ก” แม่ของผมพูด

“พ่อขอโทษทีนะยายเชอรี่นะเขาเป็นเด็กนอกถูกอาเขาตามใจสนเสียคน”พ่อเลี้ยงพูดและเดินแยกออกไปเพื่อไปนั่งดูห้องดูทีวี แม่ก็ตามพ่อเลี้ยงไป

“แต่กรูก็ไม่ไว้ใจนางอยู่ดีอะเดี่ยว....มรึงยิ่งเคยมีอะไรกับผู้หญิงมาก่อน” ติ๊กพูด

“เชื่อใจซิ ...เชื่อใจเท่านั้น..เดี่ยวยอมรับว่าเดี่ยวมีอะไรกับผู้หญิงไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย ..ยอมรับว่ามีกับปู..และคนนี้และคนนี้ก็จะเป็นคนสุดท้ายของเดี่ยว..เดี่ยวดูแลน้องหนูในกางเกงเดี่ยวได้นะ..ไม่ยอมไปมีอะไรกับใครซุ่มซี่ซุ่มห้าหรอกครับ” ผมบอกติ๊ก

“ขึ้นห้องกันดีกว่า...รู้ไหมห้องนี้ไม่มีใครมาค้างเลยนะ คนแรกจริงๆ “ ผมบอกติ๊ก ติ๊กยิ้มดีใจ

“และคนสุดท้าย” ติ๊กพูดผมพยักหน้าผมพากันขึ้นห้องคืนนี้คงได้จัดหนักนะเพราะว่าดูท่าคนนี้จะทำโทษผมหนักอยู่ในฐานะที่หน้าตาดีรูปหล่อไปหน่อย ทำงานเข้าเลย

“โอ้ว..อึม..เดี่ยว..อู้ยยย ..ซี้ดส์..อ้าห์ “ ใช่ควบคุมเกมส์เองเลยขึ้นโยกให้ผมด้วย

“เยี่ยม..เมียเดี่ยวเยี่ยมที่สุด..อย่างนั้น..โอ้วว...โอ้วว..เมียจร๊า ..เด็ดแบบนี้ไม่ยอมไปมีอะไรกับใครแน่นอน..อู้ยย..เมียจร๊าเมีย..” ผมร้องครวญครางดังลั่นห้องแน่ๆดีนะที่ห้องผมติดกันเสียงเพราะว่าชอบดูฟุตบอลเสียงมันค้อนข้างดังพ่อเลี้ยงเลยจัดให้เป็นส่วนตัวมาก

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันติ๊กVSเดี่ยว...เปิดตัวกับพ่อแม่
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 11-11-2015 14:42:11

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันติ๊กVSเดี่ยว...เปิดตัวกับพ่อแม่
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 11-11-2015 16:04:37

อยากเห็นติ๊กแผลงฤทธิ์แล้วอ่ะครับ อยากเห็นนางแรงและจัดการตอบโต้ยัยตะขบเน่า
เอาให้มันหลาบจำไปเลย ติ๊กสู้ๆๆๆๆๆ จัดการมันเลย ตอนนี้เริ่มจะมันส์แล้ว
ตอนหน้าขอเดี่ยว-ติ๊กอีกนะครับ ขอแซ่บๆเลย เป็นกำลังใจให้คนแต่งจร้า สู้ๆๆๆ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันติ๊กVSเดี่ยว...เปิดตัวกับพ่อแม่
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 12-11-2015 06:26:38

คู่นี้เขาแรงดีไม่มีตกเลยนะ ..... เดี่ยวคงชอบแซ่บๆแบบติ๊กซินะ สงสารปู พี่โดมกลับมาหาปูไหม๊?  :monkeysad:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ สวีทกันก่อนจะไปเที่ยว
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 13-11-2015 12:35:21

ดิว VS แอ้ ก่อนไปเที่ยว
    หลังจากเกิดเรื่องขึ้นผมสองคนกลับไปเรียนแถมผมยังโชว์สวีทได้เต็มที่ด้วยทำเอามีคนอกหักแอบรักแอ้เยอะเลยทีนี้ ความรักผมสองคนกลับมาด้วยความแข็งแกร่งและแข็งแรงมากขึ้นแต่ผมสองคนคงจะอยู่ด้วยกันแค่สองเดือนเท่านั้น..เอกสารตอบรับกลับมาแล้วว่าแอ้ได้ไปเรียนทหารแถมไกลจากผมและลูกด้วย

“แอ้” ผมอาบน้ำทาครีมก่อนนอนเรียบร้อยครีมนี้แอ้ก็เป็นคนหาซื้อให้ผม เรียกได้ว่าดูแลตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าเลยดีกว่าทุกอย่างเสื้อผ้าหน้าผม ของใช้ส่วนตัวและส่วนรวมแอ้จัดหาให้ผมหมด

“อ่านอะไรอยู่นะแอ้”ผมถามแอ้ ผมกำลังขึ้นไปบนเตียงเห็นแอ้เปิดไฟหัวเตียงอ่านเอกสารอะไรสักอย่างอยู่  ผมหมุดเข้าในผ้าห่มทันทีผมดึงผ้าเช็ดตัวออกแล้วเตรียมพร้อมเผด็ดศึกคืนนี้ หลังจากที่เว้นมาสองอาทิตย์ได้ แต่พ่อกำชับว่าให้สวมถุงยางด้วย

“อ่านเอกสารที่เขาส่งมาให้นะดิว เขาจะให้แอ้ไปตรวจสุขภาพเดือนหน้านะดิว “ แอ้หันมามองผม ผมพยักหน้า

“ตอนนี้อยากให้เวลาเดินช้าที่สุดนะรู้ไหม” ผมบอกแอ้ แอ้หันมมองผม

“ไม่เอานะดิว..เดี๋ยวฝึกเสร็จก็กลับมาแล้ว” แอ้บอกผม ผมเอามือไปช้อนใบหน้าแอ้ ผมจูบแอ้ แอ้มองผม ผมรู้ว่าแอ้ก็ต้องการเราไม่ได้ทำอะไรกันมาสองอาทิตย์แล้วปกติทำทุกวัน ผมดึงเอกสารในมือแอ้ไปว่างไว้ที่อื่นที่ไหนไม่รู้คิดว่าหัวเตียงผมนั้นแหละเพราะว่าปากผมยังคงจูบแอ้และแอ้ก็โต้ตอบผมได้ดีซะด้วย จนผมไม่อยากจะพลาดเลยสักนิด ผมรู้ว่ามือแอ้กำลังกำน้องชายสุดรักของผมเต็มกำมือเลย ผมหันกลับพร้อมกับรุกเร้าแรงขึ้น ผมจูบลูบคลำแอ้ทั้งจูบทั้งไซ้แถมหยอกเล่นกับหัวนมแอ้มันชุชันรอการสัมผัสด้วยลิ้นผม ผมก็จัดเลย

“โอ้วว ..ดิว..อืมม..โอ้วว..ดิว..”แอ้ครางออกมาดังนิดหน่อย แอ้แอ่นอกสู้ลิ้นผมน่าดู

“เต็มที่เลยนะแอ้..คืนนี้ไม่มีใครอยู่..จัดเต็ม..อยากร้องร้องไปเลย..ไม่มีใครได้ยินเพราะ..ไม่มีบ้านเรือนเคียงข้างมีอยู่หลังเดียวโดดเดียว..มันดีตรงนี้แหละ” ผมพูดกับแอ้ แอ้เงยหน้ามองผม ว่าเอาจริงเหรอ

“นะแอ้..อยากได้...เอาแบบ..ฮาร์ดคอร์อะคืนนี้” ผมพูดพร้อมเลียริมฝีปากผมพลิกไปค่อมแอ้ไว้ พร้อมถลกชายเสื้อแอ้ขึ้นและถอดมันออกไป เหวียงไปทางอื่น ผมก้มลงจูบที่หน้าท้องแอ้ แอ้ก็แอ่นสู้การสัมผัสผม ผมพรมจูบลงไปจนถึงขอบกางเกงบอลผมก็เงยหน้ามองแอ้ ผมใช้ปากคาบขอบกางเกงบอลเพื่อจะถลกมันลงไป พร้อมใช้มือช่วยไม่ผมจัดการมันออกไปให้พ้นทางทั้งกางเกงบอล แต่ไม่มีกางเกงยืดอะ

“ไมได้ใส่เหรอแอ้” ผมถามแอ้

“ก็รู้ว่ามรึงต้องจัดจะใส่ทำไมอะ..เร็วซิรออยู่ ..งับ” แอ้บอกผมพร้อมเร่งผมด้วยและกัดปากเซ็กซี่มากยิ่งเพิ่มอารมณ์ดิวให้พุกพล้าน ผมยิ้มหยักคิ้วให้รู้ใจจริงๆ ผมจัดการใช้ปากกับสิ่งให้แอ้ก่อนเลย

“อืมม..ดิว..อู้ยย..อืมม..เยี่ยม...อ้าห์ดิว” แอ้คราญครางฟังแทบจะจำใจความไม่ได้แต่เต็มไปด้วยความสุขผมรู้ดี ของแอ้แข็งขึ้นชูชันสู้ปากผมใหญ่เลย ผมใช้ปากจนพอสมควร ผมก็ดันตัวเองขึ้นมาและพลิกแอ้ให้มาค่อมผมบ้าง

“ทำให้มั้งซิเมียจร๊า” ผมบอกแอ้ แอ้ก็จัดการทำให้ผมแอ้ใช้ลิ้นตั้งแต่หัวนมผมลงไปเลย ดิวก็แอ่นสู้แอ้เหมือนกันลิ้นนุ่มๆนั้นสัมผัสกายผมลากลงไปจนถึงของสงวนผมและแอ้ก็จัดการมันซะดิวนี้บิดไปบิดมาพยายามจะไม่ให้เสร็จก่อน จนผมจะทนไม่ไหวเลยต้องดึงแอ้ขึ้นมาหาผม

“เมียจร๊าผัวพร้อมแล้ว เมียพร้อมหรือยัง” ผมถามแอ้ แอ้ส่ายหน้าว่าไม่ ผมก็สะบัดหน้ามองทำไมอะ แอ้แบมือ อ้อ!ผมเข้าใจแล้วผมก็เอื่อมไปหยิบถุง แอ้บอกไม่ใส่ถุงไม่ให้ fucking ผมเลยต้องไปซื้อมาหนึ่งกล่อง ผมส่งให้แอ้ แอ้ใช้ปากฉีกและหยิบออกมาจากถุงพร้อมกับสวมไปที่หัวแดงๆของผม

“ปลอดภัยแล้ว..คราวนี้พร้อมมาก” แอ้พูด ผมยิ้มๆ  ผมก็เอื้อมไปหยิบเจลหล่อลื้น ช่วยให้ช่องทางรักไม่ฝืดเคือง เพราะไม่อยากให้ภรรยาสุดที่รักเจ็บมากกว่าสนุก ผมระเรงมันลงไปตรงส่วนหัว ผมพยักหน้าว่าให้แอ้ขึ้นให้ก่อนเลย แอ้ก็จัดการค่อยนั่งย่องๆลงมา มันคงยังคงขับแน่นเหมือนเดิมดูจากสีหน้าแอ้ที่เหยเกตอนสวมลงมา

“พล้วด” เสียงบ่งบอกได้ว่าลงมาสุดเลยรวดเดียวหลังจากที่ส่วนหัวเข้าไปได้หน่อยหนึง ผมกอดแอ้ไว้รู้ว่าเจ็บ กอดเพื่อให้ดีขึ้น ผมก็จูบปากแอ้เพิ่มเติมรสรักของผมกับแอ้ พอแอ้เข้าที่แอ้ก็โยกผมโยกไปตามจังหวะ เพราะแบบนี้ไงผมจึงให้แอ้คุมเกมส์เองเจ็บหรือว่าไม่เจ็บแอ้จะได้คุมมันได้ ส่วนผมก็สนุกไปกับการถูกกระทำอยู่ด้านล่าง

“เมียดิวสุดยอด..สุดยอดที่สุด..โอ้วแอ้..อืมม..แบบนั้นแหละแอ้..ลงมาแบบเน้นๆ ..ซู้ด..โอ้วว” ผมก็เด้งช่วยด้วย

“ดิว..อย่าเด้งขึ้นมาซิมันแท่งกรูจะทะลุไปถึงตับไตอยู่แล้วของมรึงยาว..ถ้ามรึงขยันเด้งส่วนกรูขนาดนี้ กรูจะไปขอให้พ่อตัดมรึงให้เหลือแค่ 3 นิ้วพอ” แอ้บ่นผม

“เห้ย..3 นิ้วสั้นไป เขาไม่เด้งสู้ก็ได้” ผมพูดตกใจเลยจะตัดให้เหลือแค่ 3 นิ้วจาก 7 นิ้วนี้นะ ผมก็ต้องหยุดเด้งให้แอ้จัดการมันเอง ส่วนผมนอนฟินอยู่เบื้องล่าง เด้งขึ้นมาหยอกล้อยอดปทุมถันแอ้บ้าง และผมก็เด้งขึ้นมานั่งพลิกมาเป็นฝ้ายอยู่บนบ้างและซอยหยิบเลยผมรัวด้วยดัง

“ตับๆๆๆๆๆ” เสียงเนื้ออ่อนชนเนื้ออ่อนดังสะนั้นไปทั้งห้อง และเปลี่ยนมาใช่ท่าขอบเตียง มันยิงเพิ่งความดังของแรงโยกเตียงก็ดังเอียดอ๊อดๆ ท่าทางว่าถ้าจะมีรุ่นไหนมาพักซื้อเตียงใหม่แน่ๆ

“ดิวแอ้ไม่ไหวแล้ว” แอ้บอกผมเพราะว่าแอ้จะออกแล้ว

“อย่าเพิ่งซิเมียอย่าเพิ่งออกขอผัวจัดอีกท่า...”ผมบอกและพลิกแอ้ไปนอนตะแครงผมเข้าข้างหลังพร้อมยกเท้าแอ้ไว้ข้างหนึ่งและซอยยับเลย จนถึงจุดหมายปลายทาง

“ โอ้วว...สุดยอด..ฮาร์ดมาก ..เหงือแตกเลย..เมียจัดให้ผัวหนัก.. “ผมพูดและจูบแอ้

“วันนี้เมียถึงใจผัวที่สุดรู้ไหม” ผมพูดแอ้กัดปาก ผมรูว่าถึงใจเมียด้วยเหมือนกันเพราะว่าเมียเสร็จคามือตัวเองไปแล้ว

“ขอบคุณนะครับ...สมกับที่อดมาตั้งสองอาทิตย์เต็มๆ” ผมบอกแอ้

“ดิว มรึงสวมถุงหรือเปล่า ทำไมรู้สึกอุ่นๆข้างในอะ” แอ้บอกผม

“สวมซิ...ก็แอ้สวมให้ดิวเองกับมือนะ” ผมบอกและค่อยๆถอดออกมาแต่ผมก็ต้องตาเหลือกเพราะว่าถุงแตกผมรีบคว้าผ้าขนหนูก่อนถ้าแอ้รู้ดิวโดนด่าแน่ๆ

“แอ้ดิวเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ผมพูดและรีบวิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำทันทีและผมก็ปลดผ้าขนหนูลง แตกเป็นแผลยาวขนาดนี้หมดนะสเปิมผมวิ่งเข้าไปหมดแล้ว

“Shit! ยี่ห้ออะไรวะเนี๊ยะเวรแล้วไงแตกปริขนาดแบบนี้เลยวะ..แต่คงไม่ซวยท้องหรอกมั้ง” ผมพูดกับตัวเองในห้องน้ำ

“ดิว..มีอะไร..ทำไมรีบเข้าห้องละดิว..เปิดประตูเดี๋ยวนี้! ” แอ้มาเคาะประตูเรียกผม ผมก็รีบถอดถุงและหย่อนลงชักโคกกดน้ำทิ้งด้วยจะได้ไม่เห็นหลักฐาน ผมก็รีบเดินมาเปิดประตู

“เกิดอะไรขึ้น” หน้าแอ้ตอนนี้นะเหมือนใครเผาบ้านมาเลยแอ้ลุกมาพร้อมคว้าผ้าขนหนูพันกายมา แอ้ยืนเอามือเท้าเอวมองผม

“อืมม...เออ...ไม่มีอะไร..ก็น้ำมันเยอะกลัวจะเลอะเทอะที่นอน..เป็นคนสเปิมแข็งแรง..มันเลยผลิตเยอะไปหน่อย..เฮอๆ ” ผมพูดกับแอ้

“แต่กรูรู้สึกอุ่นๆในที่มรึงใส่กรูนี้นะดิว” แอ้พูด

“เขาทาโลชั่นเยอะไปมั้ง”ผมพูดเสียงสูงนิดหนึ่ง

“เสียงมรึงสูงอะ..หลบจะเข้าไปดูท่ามรึงแตกในนะมรึงไม่ต้องมาอิบ อิบกรูเลย......งดfucking”แอ้พูดและแทรกตัวเข้าห้องน้ำทัน

“อะไรกันเห็นโยกซะมันเลย..อ้าร์..อึมม..อู้ยย”ผมพูดล้อเลียนแอ้ตอนครางกับผม

“โป้ก”  โอ้ย “ ผมร้องและต้องเอามือกุมหัวแอ้ปามาด้วยม้วนทิชชู้ ยังดีที่ยังปราณีปามาแค่ม้วนทิชชู้  ผมเช็ดทำความสะอาดผ้าปูที่นอน แอ้ออกมาพร้อมกับยืนมองผม อย่าบอกนะว่าแอ้รู้นะว่าผม

“ต่อไปนี้” แอ้พูด เอาแล้วไงดิว เฉาแน่มรึง 

“ไม่นะแอ้เขาไม่ตั้งใจ...ถ้าให้เขางดfuckingตอนนี้ และถ้าแอ้ไปเขาก็ไม่ได้fuckนานเลยนะ เฉาตายแน่ๆ “ ผมพูดยกมือกุมหัวเป็นอะไรที่ทนไมได้

“ไม่ต้องทาเยอะนะโลชั่นมรึงนะ..ทาเยอะขนาดนี้กินเข้าไปเลยดีกว่าไหม..แฉะไปหมดนะข้างในกรูนะ” แอ้พูด  ผมก็พ่นลมออกมาโล่งอกไปที พรุ่งนี้ไปหาซื้อยี้ห้อใหม่เอาที่แข็งแรงและทนทานสงสัยจะทนท่าฮาร์ดๆเราไม่ไหวและคิดว่าโทรไปต่อว่าบริษัทนิดหน่อยดีกว่าว่าถุงยางไม่แข็งแรงพอ ฮาๆ

“หัวเราะอะไรนะไปล้างตัวซิจะได้มานอนพรุ่งนี้จะได้ไปแต่เช้านัดไอ้เดี่ยวไว้กี่โมง” แอ้บอกผม ผมพยักหน้าและรีบเข้าห้องน้ำทันที เดี่ยวมันพาติ๊กไปค้างกับแม้มันคืนนี้ไปกินข้าวเย็นกัน เรียกได้ว่าพาไปเปิดตัวกับพ่อแม่เลยประมาณนั้น ส่วนปูก็ไปช่วยป้าแดงที่ต่างจัวหวัด ช่วงนี้เหมือนปูหลบหน้าผมกับเดี่ยวยังไงก็ไม่รู้ผมรู้สึกผิดที่ผมมีอะไรกับปูไปแล้ว ถึงยังไงผมก็ยังรับผิดชอบดูแลปูนะ ผมบอกปูว่าไม่ให้ทำงานเยอะมีอะไรให้บอกไม่มีเงินใช้ให้บอกผมบอกปูว่าแอ้ให้ผมดูแลปูอีกคนแต่ปูปฏิเสธปูขอแค่เพื่อนดูเพื่อนก็พอเพราะว่าปูไม่อยากรู้สึกผิดไปมากกว่านี้   
********************************************************************************
หลังจากเมื่อคืนจัดหนักกันทั้งคู่ตื่นมาเลยต้องมาทำไข่ลวกโดบเลยผมสองคนนัดกับไอ้เดี่ยวว่าเจอกันที่บ้านของดิวเพราะว่าจะขับรถขึ้นไปเที่ยวอุทยานกัน เดี่ยวและติ๊ก ครั้งสองแล้วซิที่ติ๊กไปที่ค่ายฯ ติ๊กเป็นคนไม่ยอมอะไรที่พจนภัยและก็ลำบากชอบความสบายนั่งรถหรูๆ แอร์เย็นๆ หรือไม่ก็นั่งเครื่องบินไปเลย พักโรงแรมส่วนใหญ่ในเครือของอาภาษญ์ทั้งนั้นเพราะจะได้รับการดูแลอย่างดีทันทีที่เห็นบัตรและนามสกุลไม่แปลกเลยพวกผมก็เช่นกัน
“แอ้คิดว่าดิวควรจะบอกพี่โดมไหมเรื่องปู...ที่ดิว..เออ..” ดิวถามผม ผมนั่งลงตรงข้ามกับดิว

“บอกซิมันคือความจริง สักวันพี่โดมก็ต้องรู้ถ้าพี่โดมรักปูเรื่องแค่นี้มันคงไม่ใช่ปัญหา” ผมบอกดิว ผมรู้ว่าดิวรู้สึกผิดและส่วนหนึงมันก็มาจากผมด้วย ผมไม่เคยโกรธปูเลยผมเห็นใจปูมากกว่า

“เห็นพี่โดมบอกว่าจะกลับมาพักที่บ้านสักสองอาทิตย์นะ ดิวจะบอกพี่โดมตอนที่พี่โดมมาถึงแล้วนะ” ดิวบอกผม ผมพยักหน้าได้

“เราต้องออกเดินทางกันแล้วนะดิวเดี๋ยวก็ถึงบ้านสายหรอกและดิวยังไม่ได้ลองรถเลยนะเกิดมีปัญหายิ่งช้ากันไปใหญ่” ผมบอกดิวและเก็บทุกอย่างทำความสะอาด ดิวจะขับรถกลับไปที่บ้านในค่ายฯก่อนและไปเอาบิ๊กไบซ์ ของพี่แดนแต่พี่แดนไม่เอาแล้วไม่มีเวลาเลยยกให้ดิวมันดิว เมื่อก่อนดิวก็มีคันหนึ่งแต่ขายไปแล้วพอมีลูกก็ไม่ได้ขับไปไหน ก่อนมีแฝดผมกับดิวขับไปเล่นกันรอบๆค่ายๆเป็นประจำ

“แอ้ซื้อเสื้อผ้าให้ลูกๆอีกแล้ว” ดิวหิ้วกระเป๋าลงมา ใช่ผมไปซื้อที่ห้างมาเมื่อวานตอนที่ติ๊กชวนผมไปเลือกซื้อของฝากให้แม่ของเดี่ยวเป็นน้ำหอมพอดิวขนทุกอย่างใส่รถผมก็เข้าไปนั่งและดิวก็เข้ามาทำหน้าที่คนขับรถ

“แอ้...ตกลงที่แอ้จะต้องไปนี้เพราะพี่แอร์เขาขอร้องใช่ไหม...ทำไมแอ้ไม่” ดิวถามผม

“ดิวยังไงนั้นก็พี่กรูนะและแค่ไปฝึกเดี๋ยวกรูก็กลับมาแล้วดิว..เราคุยกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้วนะดิว”ผมพูดกับดิวไม่ได้ด้วยความเอื่อมระอ้าแต่ยิ่งดิวถามผมยิ่งรู้สึกไม่อยากไปแต่ว่าผมต้องไปเพราะว่าผมแย้งเวลาและความสุขในครอบครัวพี่แอร์มามากแล้ว

“ก็แค่อยากจะหาทางไม่ให้แอ้ไป...ที่จริงดิวคิดไว้นะแอ้เรียนที่นี้ก่อนจนจบปริญญาดิวเรียนจบแพทย์เราก็ไปพร้อมกัน”ดิวพูด

“มรึงไปเรียนสองปีและไปฝึกและกลับมาเรียนแพทย์ต่อก็ได้นี้ดิว” ผมบอกไอ้ดิว ผมไม่ค่อยกล้วมองสีหน้าดิวตอนที่ดิวพูดถึงว่าผมจะต้องไปเดือนสองเดือนข้างหน้านี้เลยมันทำใจลำบาก ดิวขับรถพร้อมกุมมือผมไปตลอด ไม่นานถึงบ้านวันนี้วันหยุดลูกๆผมใช่พอได้ยินเสียงรถก็พากันวิ่งออกมา

“พ่อดิว พ่อแอ้” นั้นไงมาเป็นขวบวนเลย นำมาด้วยมาริโอ้และมิ้นที่วิ่งพยายามจะแย้งมาหาผมกับดิว ตามมาด้วยไอซ์และไอน้องมีน เซนและแซน เดินออกมาผมกอดลูกๆผมหอมด้วยคนละที

“พ่อแอ้อุ้มมิ้น อุ้มมิ้น”มิ้นร้องให้ผมอุ้ม

“มิ้นตัวโตแล้วพ่ออุ้มไม่ไหวแล้วลูก” ดิวบอกมิ้นทำแก้มป่องเลย

“พ่อบอกว่านายอ้วน…ฮาๆ” มาริโอ้ มิ้นสะบัดหน้าไปมอง ทำตาเหลือกเหล่ขึ้นด้านบนแบบนี้แปลว่าโกรธนะนั้นนะ แม้ตัวแค่นี้รู้จักโกรธที่ได้ยินเขาบอกว่าอ้วน

“อู้ยย...” มาริโอ้ร้อง  “ ไม่อ้วน” มิ้นพูด ผมนี้ส่ายหัวเลยลูกชายคนเล็กผม ผมก็กางแขนมิ้นเข้ามากอดมาหอมผม

“เป็นไงบ้างเซน ...แซน...” ผมถามทั้งคู่

“เซนคิดถึงพ่อแอ้มาก” เซนพูดเหมือนจะร้องไห้ ผมกอดกระชับเซนเข้ามา น้องมีนก็กอดผมอีกข้างหนึ่งมีนเขาติดกอดผมมาก

“ไปครับเข้าบ้านกันดีกว่าพ่อแอ้ซื้อเสื้อผ้ามาฝากอีกแล้ว” ดิวพูดและอุ้มมิ้นเข้าบ้าน

“พ่อดิว..พ่อดิวเห็นน้องมิ้นเต้นหรือยัง” น้องมีนเงยหน้าถามผมกับดิว  ผมสองคนเห็นแล้วแหละ ผมนี้ปวดตับเลยลูกชายผมเกรียนแต่น้อยเลย น้องมิ้น

“เห็นแล้วลุงแดนส่งให้พ่อดู...ไหวไหมเนี๊ยะมิ้นลูก” ดิวถามมิ้น หอมแก้มแกล้งมิ้นด้วยนะ ผมพากันเข้าบ้านแต่ละคนดีใจที่ผมสองคนมาผมก็เริ่มแกะว่าอันไหนของใคร ส่วนใหญ่เป็นเสื้อผ้าแต่ละคนดีใจกันใหญ่  ผมซื้อเสื้อลายซุปเปอร์แมนให้มิ้น

“บินได้” มิ้นหยิบเสื้อที่ผมซื้อให้ส่งมาให้ผมแถมบอกผมว่าบินได้

“ห้ามบิน..เพราะถ้าไม่เชื่อพ่อหัวโนแน่ๆ..มันเป็นแค่ชุดใส่แล้ว...บินไม่ได้ “ ผมต้องพูดกำชับกับมิ้น เพราะยิ้งไม่ค่อยเหมือนลูกคนอื่นๆ 

“บินไม่ได้เหรอ..พ่อแอ้” มิ้นถามผม

“ถูกต้อง...ใส่เท่ๆได้อย่างเดียว”ผมก้มลงบอกลูกชายคนเล็ก

“ถ้านายใส่แล้วนายบิน..บินยังไงนายก็บินไม่ขึ้น..เพราะนายตัวหนัก...ฮาๆ.. “ มาริโอ้ขำน้องชายคนเล็ก

“ไอชอบเสื้อตัวนี้จังเลยพ่อดิว...เราเอาไว้ใส่ไปเที่ยวกัน..แต่ว่าเมื่อไหร่เราจะได้ไปละพ่อดิว” ไอถามดิวและผม ผมสองคนหันมามองหน้ากันผมก็เหลือเวลาอีกแค่เดือนเดียวเอง

“เร็วๆนี้ลูก..เราจะไปเที่ยวทะเลกันรอให้พี่ซี พี่แซ็กซ์ พี่เป็กซ์ พี่เซนและพีแซนปิดเทอมก่อน..เทอมหน้าลูกๆแฝดพ่อและน้องมีนจะไปเรียนกรุงเทพแล้วนะส่วนมิ้นจะตามไปเรียนด้วคงหลังจากเราสักเทอมหนึ่งก่อน” ดิวบอกลูกๆ

“เย้ๆ ....เราจะได้ไปทะเลแล้วพี่ไอซ์..พี่ไอซ์ชอบทะเล” มาริโอ้พูด  “ใช่พี่ไอซ์ชอบทะเลที่สุด” น้องไอซ์พูดและกอดผม

“น้องมีนก็ชอบ...น้องมีนชอบไปกับพ่อดิวกับพ่อแอ้” น้องมีนพูด ดิวมองหน้าผมและดิวก็โอบกระชับไหล่ ดิวทำท่าจะหอมแก้มผมแต่ผมดันไว้เพราะว่าลูกอยู่ แต่ลูกๆซิพากันเอามือปิดตากันหมด

“ฟ๊อด” ดิวหอมเลย ผมหยิกที่อกทีหนึ่ง  “ดิว..ต่อหน้าลูก” ผมห้ามปราม

“ลูกปิดตากันหมด..ไม่มีใครเห็นใช่ไหม..งั้นพ่อขออีกที..ฟ๊อด” ดิวพูดยังจะหอมผมอีกที

“คิก คิก คิก” เสียงลูกๆผมหัวเราะแต่มีอยู่คนหนึ่งนั่งมองไม่ได้ปิดตาสักหน่อย มิ้น

“ดิว ..มิ้นนะ” ผมบอกดิว  “ อ้าว..มิ้นทำไมไม่ปิดตาแบบพี่ๆเขาละลูกห้ามดูเรานะ” ดิวหันไปเอานิ้วจิ่มปลายจมูกมิ้น

“ดูได้..ลุงก็มี..มิ้นดูในทีวี” มิ้นพูด หนังโป้พี่ๆผมแน่ต้องกำชับหน่อยแล้วว่าให้ระวังน้องมิ้นไว้หน่อย อย่าทิ้งแผ่นไว้ให้มิ้นหยิบมาใส่เครื่องเล่นเปิดดูได้เป็นอันขาด


“เป็นไงได้ของฝากกันอีกแล้วใช่ไหมเนี๊ยะ..ดูท่าจะถูกใจกันน่าดูหัวเราะเสียงดังไปที่ห้องทำงานปู่เลย”พ่อภาเดินลงมาจากห้องทำงาน

“ไงดิว แอ้ เป็นไงลูก “ พ่อภาถามผมสองคน

“ดีขึ้นแล้วพ่อ...วันนี้พ่อภีมไม่อยู่บ้านเหรอครับพ่อ” ผมถามพ่อภา

“วันนี้มีประชุมนะส่วนพ่อเพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาลเมื่อคืนมีเครสมาให้พ่อทำคลอดด่วน..แถมเด็กคลอดออกมาไม่ได้ทั้งหมดติดลำตัวติดไหล่..พ่อเลยต้องลุยเอง..แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี”พ่อพูดเท่านั้นแหละผมก็กลืนน้ำลายเอื้อกเลย ทำท่าจะขย้อนด้วย

“เป็นอะไรไปอะแอ้..แค่นี้เองทำเป็นกลัว” ไอ้ดิว ผมหันขวับกลับมา

“อู้ยย..ทำตาดุใส่เขาทำไมอะ”ไอ้ดิวนะไอ้ดิว พอผมได้ฟังเรื่องคลอดหรืออะไรแบบนี้ผมกลับหวนคิดถึงตัวเองถ้าตัวเองต้องคลอดละทั้งที่ไม่เคย..และไม่นะไม่คิดจะเป็นแบบนั้น

“แผลเป็นยังไงบ้างแอ้...ยังเจ็บอยู่ไหม..มีปวดหน่วงอะไรแบบนี้ไหม” พ่อภาถามผม ผมส่ายหัวว่าไม่มี “ดีแล้ว..เพราะถ้าปวดอาจจะมีการติดเชื้อคงต้องส่องกล้องเข้าไปดูนะ” พ่อภาพูด

“แล้ววันนี้จะไปไหนกันหรือเราสองคน” พ่อภาถามผมกับดิว

“ผมว่าจะไปขี่บิ๊กไบซ์และไปค้างกันบนอุทยานอีกพ่อ” ดิวบอกพ่อภา

“คงไม่พาใครลงมาอีกนะ..ห้องนอนไม่พอแล้วดิว” พ่อภาพูด

“ไม่มีแน่นอนพอแล้วเหมือนกันครับพ่อ” ผมบอกพ่อขำ ขำ

“เย้ ..เย้..พวกเราไปด้วยใช่อะเปล่วพ่อดิวพ่อแอ้” น้องมาริโอ้พูดทำท่าดีใจ

“พ่อดิวบอกไปบิ๊กไบซ์และบิ๊กไบซ์มันนั้งได้สองคนเองนะโอ้..นายจะนั่งตรงไหนอะ..เกาะล้อไปเหรอ” ไอพูดดูพูดเข้าซิ การพูดการจาอะไรนี้เหมือนดิวจริงๆเลย พอไอพูดเท่านั้นมาริโอ้หันมามองผมสองคนดูทำตาซิ น่าสงสารจริงๆเลยลูกชายผม

“ให้พ่อแอ้พ่อดิวเขาไปซ่ากันก่อนเดี๋ยว…พ่อแอ้พ่อดิวเขาจะกลับมาอยู่กับพวกเราแล้วที่นี้ได้อยู่ดูแลกันตลอดเวลาละ..เอาให้เบื่อกันไปข้างหนึ่งเลยเพราะว่าปูจะวางมือแหละ” พ่อภาพูด ทำให้ไอ้ดิวสะบัดหน้าไปมองพ่อภาทันที

“แอ้นั่งคุยกับพ่อไปก่อนนนะดิวจะไปหาเสื้อแจ็คเก็ตและหมวกกันน๊อค “ ดิวบอกผม ผมพยักหน้า

“พ่อดิว ไอไปด้วยได้หรือเปล่า” ไอถามดิวดูท่าจะชอบเหมือนดิวเลย

“น้องไอซ์ไปด้วยนะพ่อดิว” ไอซ์อีกคน

“น้องไปโอ้ไปด้วยกันหรือเปล่า..พี่เซนพี่แซนไปดูรถพ่อดิวกันนะ..รถพ่อดิวเท่ที่สุด” น้องไอซ์ชวนทุกคน แต่อีกคนที่นั่งมองยังไม่ม่ใครเรียกประมาณนั้น มิ้น

“ไอซ์..น้องมิ้นละลูก” ผมเรียกลูกชายแฝดคนที่สอง

“น้องมิ้นไปกัน” ไอซ์ยืนมือมามิ้นรีบกระโดดลงจากโซฟาทันทีรอพี่เรียกอยู่เหมือนกัน และแล้วลูกๆผมก็ไปกับดิวกันหมดเหลือแค่ผมที่นั่งอยู่

“แอ้..เขาส่งเอกสารมาให้ไปตรวจร่างกายแล้วใช่ไหมลูก” พ่อภาถามผมแสดงว่าพ่อภีมต้องได้รับเอกสารเหมือนผมนั้นแหละ

“ครับพ่อภา”ผมตอบพ่อภา

“พ่อรู้ว่ามันยาก...แต่พ่อเชื่อว่าแอ้กับดิวต้องได้กลับมาอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาพร้อมกับลูกๆแอ้ “ พ่อภาพูด ผมยกมือไหว้พ่อที่ดูแลลูกๆผมอย่างดีไม่มีขาดตกบกพร่องเลยสักคนไม่ว่าลูกผมจริงๆหรือว่าเด็กๆที่เรารับมาเป็นลูกบุญธรรมก็ตาม 

“แอ้ ขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ..เดี๋ยวจะได้ออกเดินทางกันไอ้เดี่ยวใกล้ถึงแล้ว” ดิวเดินมาบอกผม พ่อพยักหน้า

“อาบน้ำกับพ่อ” มิ้นเดินมาหาผม บอกจะอาบน้ำกับผม ผมก้มหน้ามองลูกชายคนเล็กยืนบิดไปบิดมาอยากอาบน้ำกับผม

“ก็ได้แต่ต้องสระผมด้วย” ผมพูด มิ้นพยักหน้ายิ้มตาหยีคนนี้สระผมยากมาก ผมพาเดินขั้นไปบนบ้านกับผม มันเป็นเรื่องปกติที่พ่อลูกจะอาบน้ำด้ายกันผมเปิดน้ำในอ่างอาบน้ำห้องน้ำดิวเขามีอ่างเอาไว้อาบน้ำลูกๆ ผมเปิดน้ำในอ่างน้องมิ้นมายืนรอแล้วที่จะอาบน้ำกับผม ผมอุ้มลงไปนั่งในอ่างรอผม แน่นอนมิ้นรู้ว่าต้องหลับตาก่อนเพราะว่าผมก็แก้ผ้าอาบน้ำกับลูกนั้นแหละ แต่พอลงไปในอ่างก็ไม่เห็นอะไรแล้ว

“คิก คิก คิก “ หัวเราะแบบนี้แอบดูตามร่องนิ้วซิท่า ผมอุ้มมิ้นนอนสระผม

“มิ้นรักพ่อ...พ่อรักมิ้นเปล่า” มิ้นถามผม

“รักซิครับ...ไม่รักน้องมิ้นได้ยังไง ..แต่ม

มิ้นเป็นเด็กดีหรือเปล่าครับ” ผมถามมิ้นผมสระผมเสร็จเรียบร้อยแล้ว

“มิ้นเด็กดี...มิ้นไม่ดื้อ..”ผมเลิกคิ้วมองจริงเหรอ

“ดื้อ...นิ้ด...เดียว!” มิ้นพูดผมขำลูกชายคนเล็ก ผมเอาสบูเหลวเทใส่ฟองน้ำและจัดการถูกตัวให้ลูกในอ่างน้ำ  มิ้นก็ทำให้ผมบ้าง  ตอนที่ลูกชายแฝดผม ผมสองคนอาบน้ำกันกับลูกชายแฝดในอ่างน้ำด้วยกัน สระผมให้กันดิวสระผมให้ผม ผมก็สระให้ลูกๆ มันน่ารักมาก  ดิวเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วผมก็แต่งตัวเช่นกัน

“ไงครับจะไปเที่ยวทีไหนกัน” พี่หมอด้ากลับมาพอดีเลย พี่หมอด้าเข้ามาอุ้มมิ้นออกไป

“ดิวเขาจะไปเที่ยวที่อุทยานบนเขานะครับพี่ด้าและจะขับบิ๊กไบซ์ไปกัน” ผมบอกพี่ด้าพี่ด้าพยักหน้าและเหล่มองน้องมิ้นพี่ด้ารู้ทันทีเลยว่ามันจึงเป็นสาเหตุที่มิ้นไม่ยอมห่างผมเลย
      ผมก็ต้องพามิ้นไปด้วยไม่เช่นนั้นไม่ยอมเหมือนกันเพราะเขารู้ว่าผมกับดิวจะไปเที่ยวไหนกันโดยไม่มีเขา ผมพากันเดินลงมาชั้นล่าง ผมเจอพี่แพทพี่ชายของน้องพาย กำลังสอนน้องมีสอนอูลาเล่อยู่

“พี่แพทสวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้พี่แพท  “หวัดดีแอ้เป็นไง..ไม่น่าเชื่อเลยนะกลายเป็นคุณแม่ลูกดกไปซะแล้ว” พี่แพทแซวผม ผมนั่งมองพี่แพทสอนอูลาเล่ให้น้องมีน

“ดูท่าจะติดพี่แพทน่าดูเลยนะครับ”ผมพูดน้องมีนเดินมาหาผมโชว์อูลาเล่ให้ดู

“ป้าแพทซื้อมาให้น้องมีนพ่อแอ้” น้องมีนบอกผม ผมยกมือไหว้ขอบคุณพี่แพท

“น้องมีนขอบคุณป้าแพทหรือยังลูก”ผมถามน้องมีน

“น้องมีนหอมด้วย” น้องมันพยักหน้าว่าขอบคุณแล้วแถมยังหอมแก้มด้วย

“แอ้...ทางโรงเรียนเขาส่งจดหมายมาเชิญงานวันแม่นะ..จะให้ไปร่วมไหม..เขาบอกจะให้ผู้ปกครองขึ้นไปนั่งและเด็กๆก็ขึ้นไปไหว้แม่ เขาหมายถึงพ่อหรือแม่หรือผู้ครองก็ได้นะแอ้” พี่ด้าบอกผม ผมถึงกับหน้าซี้ดเลย ดิวเดินลงมาพอดีเลยดิวคงได้ยินด้วยดิวมองพี่ด้าและหยิบจดหมายทางศูนย์มาเปิดอ่าน

“พ่อ..แม่คืออะไรอะ” มาริโอ้ถามดิว

“เดี๋ยวคืนนี้ป้าด้าอธิบายให้ฟังเองนะลูก..” พี่ด้าบอกน้องมีน ผมหันไปมองดิวนี้แหละสิ่งที่ผมกลัวเพราะลูกๆไม่เคยสัมผัสคำว่าแม่มาก่อนเลย

“แม่คือคนที่ให้ชีวิต ปกติเขาเรียกผู้หญิงว่าแม่ แต่พ่อคิดว่าคนที่ให้ชีวิตไม่จำเป็นต้องเป็นผู้หญิงเสมอไป..มีคนที่รักและคอยปกป้องเราด้วยชีวิตและเขาให้พวกเราได้แม้กระทั้งลมหายใจ..พ่อเชื่อว่าลูกจะรักคนคนนั้นมากที่สุดไม่ต่างไปจากแม่และเขาก็ทำหน้าที่ได้ไม่แพ้กับแม่ที่ทุกคนเขามีกัน” ดิวพูดผมก็อึ้งเลยนะดิวพูดให้ลูกๆผมฟัง ลูกๆหันมามองผมเพราะว่าดิวพยักเพยอมาทางผม

“ไอ..รู้แล้วพ่อดิว “ ไอพูด ลูกๆนะวิ่งมากอดผมกันหมด ดิวหยักคิ้วให้ผม

“ตอบกลับให้ผมหน่อยนะพี่ด้าว่าแอ้จะไป” ดิวบอกพี่ด้าผมสะบัดหน้าไปมองจะบ้าเหรอเขาให้แม่ไป ดิวพยักหน้าว่าได้นะ พี่ด้าพยักหน้าตอบเช่นกัน

“ไปเถอะแอ้..มันมีค่ามากนะ..ลูกๆแอ้ อยากให้แอ้ไป..ในเมื่อแอ้ได้สิทธิ์นั้นแล้วจงใช้มัน” พี่แพทบอกกับผม ผมเริ่มกังวลแล้วซิ แล้วจะให้ผมทำยังไงละ เขาไม่มองผมกันหมดเหรอ ผมนะเป็นพ่อนะไม่ใช่แม่ 

“เอาละงั้นดูการ์ตูนกับป้าแพท..ลุงดิมกำลังจะมาลุงดิมเขาไปรอสั่งขนมเค้กให้อยู่...”พี่ด้าพูดมาริโอ้เง้ยหน้ายิ้มทันที

“เค้กผลไม้” พอพี่ด้าบอกเค้กผลไม้หุบยิ้มทันทีเลยมาริโอ้

“ฮาๆ “ ไอหัวเราะน้องชายเขา “พี่ไออะไปหัวเราะน้องโอ้เดี๋ยวน้องโอ้ก็งอนหรอก” ไอซ์หันมาบอกพี่ชายเขา ผมลุกขึ้นผมเข้าไปหอมลูกชายคนละที

“พ่อจะแวะมาหาก่อนกลับนะ..พ่อรักลูกนะ..ฟ๊อด ฟ๊อด ฟ๊อด ฟ๊อด ฟ๊อด ฟ๊อด ฟ๊อด” ผมหอมครบทุกคนและเซนด้วยเซนกอดผมแน่น

“พ่อจะกลับมานอนกับเรานะเซน..พ่อรักหนูนะ” ผมบอกเซน

“เซนก็รักพ่อแอ้”เซนพูดผมเอามือลูบหัวเซน แซนนะเขาเข้าหาดิวมากกว่า ดิวเอามือหยีหัวแซน ผมกับดิวเดินออกมาด้านหน้าดิวขับรถมาจอดรออยู่แล้ว ดิวส่งหมวกกันน๊อคให้ผม

“ไอ้เดี่ยวมันรอที่สวนสาธารณะแล้วนะแอ้” ดิวบอกผม ผมพยักหน้าผมสวมหมวกกันน๊อคอันใหญ่รุ่นเดียวกับปีเตอร์คอร์ปไดเรนดัลเลย ผมขึ้นไปนั่งค่อม

“พร้อมยังคับ..ที่รัก” ดิวถามผม ผมพยักหน้าพร้อมแล้ว

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ สวีทกันก่อนจะไปเที่ยว
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 13-11-2015 17:27:05

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ สวีทกันก่อนจะไปเที่ยว
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 13-11-2015 20:26:45

 o22 จัดหนักจัดเต็มขนาดนี้ไม่ใช่ได้ลูกมาอีกนะ

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ สวีทกันก่อนจะไปเที่ยว
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 14-11-2015 11:16:57

งานนี้แอ้จะท้องหรือเปล่าแต่แอ้จะไปแล้วนะ..... :monkeysad:  ไม่อยากให้ต้องแยกกันอีกเลย สงสารเด็กๆ

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ สวีทกันก่อนจะไปเที่ยว
เริ่มหัวข้อโดย: ิิbow ที่ 14-11-2015 15:37:40

มาต่อไวไวน๊า  :กอด1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ปะทะเดี่ยวVSติ๊ก สองคู่แข่งกันหวาน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 27-11-2015 17:32:02

สองคู่ชูชื้น แอ้VSดิว และ เดี่ยวVSติ๊ก ใครจะหื่นกว่าเอ้ยใครจะหวานกว่ากัน
ดิว ผมขับรถออกมาจากบ้านโดยมีบรรดาสายตาลูกที่มองตามด้วยความอยากไปด้วยแต่วันนี้ขอพ่อกับแม่(ในร่างผู้ชาย)ไปซิ้งกันก่อนนะ ก็วันนีผมขับเจ้าบิ๊กไบซ์มีเสื้อผ้าสองสามชุดไปเพื่อเปลียนและวันนี้ผมนัดไอ้เดี่ยวมาด้วยมันพาติ๊กไปสวีทกันครั้งแรกของติ๊กมันเลยแหละ ติ๊กไม่ชอบไปแบบลุยๆ ติ๊กมันชอบเดินทางสะดวกสบายพักโรงแรมห้าดาวขึ้นไปถึงเก้าดาว แต่นี้ผมพักกันน่าจะสามดาวได้คือกะว่าเที่ยวไม่ต้องใช้เงินมาก

“ปื้นๆ” ผมเลี้ยวรถเข้ามาจอดข้างบิ๊กไบซ์ไอ้คู่รัก ไอ้เดี่ยวมันนั่งกดมือถือเล่นโดนมีติ๊กนั่งไขว้อยู่ด้านหน้ามันบนตัวถัง ผมเปิดหมวกกันน๊อคออกพร้อมหยักหัวว่าพร้อมจะไปต่อไหม  ไอ้เดี่ยวมันพยักหน้า

“มานานยังวะ” ผมถามไอไอ้เดี่ยว

“มารอได้สักพัก..ถ่ายเซลฟี่ไปได้ร้อยกว่ารูปแล้ว” ไอ้เดี่ยวมันพูดพร้อมหยักไหล่ผมรู้ว่าใครถ่ายไอ้ติ๊ก

“ไอ้เดี่ยว” ติ๊ก รีบหันขวับมาหาไอ้เดี่ยวทันที

“รถมรึงเท่ดีวะ ..รุ่นไหนวะน่าจะหลังรุ่นกรูรุ่นหนึ่งวะ” ไอ้เดี่ยวมันพูด ผมพยักหน้าว่าใช่

“กรูมีรุ่นเดียวกับมรึงแต่กรูขายไปแล้วเพื่อนพี่ชายกรูเขาซื้อต่อไป” ผมบอกไอ้เดียว ไอ้เดียวเหล่มองคันที่ผมขี้นี้ละ

“อันนี้ของพี่ชายกรูวะ พี่แดนวะ”ผมบอกไอ้เดี่ยว มันก็พยักหน้าว่าโอเค

“ไปเถอะวะเดี๋ยวขับขึ้นไปมึดทางมันจะมองไม่ค่อยเห็น” ผมพูดและสวมหมวกกันน๊อคกลับ ติ๊กมันก็สวมกันน๊อคและขึ้นมาซ้อนท้ายรถไอ้เดี่ยว

“หล่ออะแกทั้งรถทั้งคนเลยอะอยากเป็นคนซ้อนท้ายอะ” ผมได้ยินเสียงผู้หญิงเขาจอดรถเก๋งทันจากที่ผมยืนคืนกันไปนิดเดียว ผมหันไปโชว์นิ้วในฐานะทีชมว่าหล่อทั้งรถทั้งคน
 
“คนซ้อนท้ายก็หล่อนะ”ผมพูดแอ้ก็เปิดหมวกกันน๊อคให้เห็นใบหน้า สาวๆทั้งคันพากันขึ้นและรีบขับออกไปเลยคงรู้นะว่าผมชอบแบบไหนเพราะว่าแอ้นั่งแอ่นอกแนบชิดกับผมขนาดนี้

“เกย์วะแก..รีบไปซิจะรอทำเชี้ยอะไร” แม้ตาดีจัง ผมหันมาหยักคิ้วให้ไอ้เดี่ยว มันก็หยักไหล่ ผมขับรถออกมาจากสวนสาธารณะที่ไอ้เดียวมันจอดรอผมกับติ๊กเพื่อเดินทางขึ้นไปบนบ้านพักกัน คืนนี้จะพักที่บ้านพักบนอุทยานกัน ไปรำลึกครั้งแรกกันอีกแล้วและเป็นที่ที่ผมทำให้แฝดสามคนผมกำเนิดขึ้น
********************************************************************************************************************************
เดี่ยวผมขับรถขึ้นมาบนอุทยานที่ผมเคยมาแล้วครั้งหนึ่งกับปูและดิวกับแอ้ แค่ครั้งนี้ผมมากับติ๊ก ติ๊กถอดหมวกกันน๊อคออกและมองไปรอบๆ บ้านพัก รถไอ้ดิวก็มาจอดข้างๆรถผมเช่นกันรถมันสวยเท่ดีแต่คนละรุ่นกับผม ผมรุ่นหลังจากนี้หลายอยู่เหมือนกัน แอ้ลงมายืนและถอดหมวกกันน๊อคออก

“ขึ้นไปนั่งพักแล้วและจะได้ทำอะไรทานกัน...วันก่อนพ่อให้คนซื้อของขึ้นมาตุนไว้ให้..เดี่ยวทำบาบีคิวส์กินกันดีกว่า” ไอ้ดิวพูดผมพยักหน้าว่าดีเลย แอ้และติ๊กเดินขึนไปบนบ้านด้วยกัน ผมยืนมองแอ้กับติ๊กไม่ตั้งแง่ใส่กันแล้วมันก็น่ารักดีนะ

“ตกลงมรึงจะตามไปเรียนที่เดียวกับติ๊กมันใช่ไหมวะ” ดิวมันถามผมถึงที่เรียนต่อ

“อืมวะ ..กรูไปสอบเทียบมาแล้ววะ “ ผมหันมาพูดกับไอ้ดิว ไอ้ดิวมันพยักหน้าดูสีหน้ามันเหมือนผิดหวังเลย

“ทำไมวะ” ผมถามไอ้ดิว

“กรูเสียดายมรึงวะ ..เสียดายฝีมือมรึงวะ ..เสียดายที่มรึงเดินตามรอยพ่อมรึงวะ” ไอ้ดิวมันพูด ผมถึงกับต้องพ้นลมออกมายาวๆ เพราะว่า

“แม่กรูขอไว้วะ..แม่กรูกลัวกรูเป็นแบบพ่อวะ..แม่กรูไม่สนับสนุนให้เป็นทหารวะ” ผมพูดไอ้ดิวมันพยักหน้าว่าเข้าใจ ผมเดินขึ้นมาบนบ้าน เห็นแอ้และติ๊กเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาแล้ว ไอ้ดิวมันเดินไปเช็คของในตู้เย็น

“มีเครื่องดื่มพร้อมแล้วมีเบียร์กับสปายส์และบาคาร์ดี้ “ ดิวมันพูดผมพยักหน้าว่าโอ ผมเห็นแอ้และติ๊กกำลังเตรียมหมักเครื่องพร้อมที่จะทำบาบีคิวส์

“เดี๋ยวไปอาบน้ำซิจะได้มาเตรียมก่อเตาๆ” ติ๊กหันมามาบอกผม

“ดิวด้วยไปอาบน้ำเลบ” แอ้หันมาสั่งดิวบ้าง ดิวพยักหน้าพร้อมกับเดินเข้าไปจุ๊บปากทีหนึ่ง ผมเห็นจนผมเลิกคิดอะไรกับแอ้ไปแล้ว ผมยอมว่าเห็นแอ้นาทีแรกโคตรชอบเลยอะ
**********************************************************************************************************************************
ติ๊ก ผมกำลังเตรียมช่วยแอ้หันเนื้อและหมูเพราะว่าจะทำบาบีคิวส์กินกันคืนนี้ แอ้มันดูชำนาญการผมแค่ช่วยหันตามที่แอ้บอกมีพริกหยวก สัปรด มะเขือเทศก็จัดการล้างน้ำเพราะว่าลูกเล็กกำลังดี แอ้มันกำลังทำซอสหมักบาบีคิวส์

“แอ้มรึงทำอาหารเป็นด้วยเหรอวะ “ ผมถามแอ้

“ก็หัดทำเอาดูจากยูทูปะติ๊ก “ แอ้พูดและหันมายิ้มให้ผม

“ไอ้ดิวมันโชคดีนะ เป็นกรูคงทำไมได้วะ กรูไม่ถนัดเอาซะเลยพูดตรงๆ “ ผมพูดกับแอ้

“ไม่ยากหรอกนะลองหัดทำดูซิ ..ผู้ชายสมัยนี้เป็นงานบ้านงานเรือนก็เยอะนะ” แอ้พูดพร้อมหันมาเหล่ผม

“แอ้กรูดูมรึงเหมือนมีเรื่องไม่ค่อยสบายใจมีอะไรอีกวะ” ผมถามแอ้ แอ้หันมามองหน้าผมพร้อมพ่นหายใจออกมาหนึ่งทีแสดงว่ามีแน่ๆ

“ทางโรงเรียนส่งจดหมายมาว่าเชิญผู้ปกครองไปร่วมงานวันแม่เขาจะให้กรูกับดิวไปและขึ้นไปนั่งให้ลูกๆกรูไหว้” แอ้มันพูด

“มรึงเลยกังวล ..และทำท่าจะไม่ไป..ทำไมวะมรึงก็ไม่ต่างจากแม่ๆทั่วไปนันก็ลูกมรึงแอ้” ผมเอามือเท้าโต๊ะมองหน้าไอ้แอ้มัน

“แต่กรูก็ยังเป็นผู้ชาย...และแถมต้องขึ้นไปนั่งกับบรรดาแม่ๆ ที่เขาเป็นผู้หญิงนะติ๊ก” แอ้มันพูด

“มรึงจำได้ไหมวะ ทุกปีเลยพอมีงานวันแม่พวกเราไปก็จริงแต่พอเขาเข้าพิธีไหว้แม่กันครูจะกันพวกเราไปอยู่ที่อื่นกัน กรูก็ยิ่งไม่รู้ว่าแม่เขาทำกันยังไง” แอ้มันหันมาบอกผม มันก็จริง ผมก็หันไปยืนเอาแขนเท้าโต๊ะ ผมก็ไม่รู้ว่าจะช่วยมันยังไง

“กรูว่าพิธีการคงไม่ยุ่งยากหรอกแต่ที่มรึงกังวลคือมรึงจะไปยังไงมากกว่าในภาพ...เป็นตัวผู้แบบนี้” แอ้หันมันมาค้อนผม

“เห้ยเอาอย่างนี้ดิ..มรึงไปในแบบผู้หญิงดิวะ..แปลงเป็นผู้หญิงดิ” ผมพูดแอ้หันขวับมาทันที

“มรึงจะบ้าเหรอ..กรูไม่เคย...และไม่เคยคิดจะทำแบบนั้นแน่ๆ “ แอ้หันมาพูดกับผม

“เอานะทำเพื่อลูกมรึงแอ้..กรูโทรหาพี่ที่เขาแต่งหน้าให้ กรูเห็นเขาช่วยผู้ชาย บางฉากที่ผู้ชายต้องแปลงเป็นผู้หญิงแต่โคตรเนียนเลยขนาดหุ่นแม่งไม่ต่างจากกระเทยสงครามโลกนะ” ผมพูดและกดเบอร์หาพี่แมะ

“เห้ยจะดีเหรอว” แอ้มันทำท่าจะค้านผมชี้นิ้วว่าผมจัดการให้

“สวัสดีครับพี่แมะ ..ติ๊กเองนะพี่” ผมโทรหาพี่แมะทันที

“ว่ายังไงค่ะน้องติ๊กคิดถึงพี่แมะเหรอค่ะ ...ช่วงนี้ไม่ค่อยรับงานเหรอค่ะ” พี่แมะถามหาผมทันที

“คงอีกสองเดือนนะครับผมถึงจะรับงานได้ปกติ แต่ตอนนี้ผมมีงานให้พี่ทำมีค่าจ้างด้วย”ผมพูด

“งานอะไรค่ะน้องติ๊ก” พี่แมะรีบถามผม

“แปลงโฉมเพื่อนผมหน่อยจากผู้ชายให้กลายเป็นคุณแม่คนสวย” ผมบอกพี่แมะ  พี่แมะเงียบไปพักหนึ่ง

“ว่าไงครับ ค่าจ้างคุ้มเหนื่อยแน่นอนแต่ผมรบกวนพี่หาอุปกรณ์มาให้ผมด้วยชุดด้วย เอาชุดที่จะใส่ไปงานวันแม่ไม่เอาโป้แบบนางโชว์นพี่เอาชุดดูดีแต่แอบไว้ซึ้งความเซ็กซี่”  ผมพูดแอ้หันมาทำตาโตว่าไม่เห็นด้วย

“ได้ค่ะน้องติ๊กเมื่อไหร่ค่ะ” พี่แมะ

“วันที่11 ที่จะถึงนี้นะครับพี่มาก่อนก็ดีนะวันที่ 10 มาพักที่โรงแรมของพ่อผมและแต่งตัวให้แอ้มันที่บ้านพักผม ผมจะให้พี่คนขับรถของทางโรงแรมพามา” ผมบอกพี่แมะ

“ตามนั้นค่ะน้องติ๊ก..พี่จัดให้ค่ะ” พี่แมะพูด

“ขอบคุณนะครับ “ ผมพูดจบก็รีบวางสาย แอ้มันยิ่งขมวดคิ้วมากกว่าเดิมอีกทีนี้

“ทำไมวะแอ้เพื่อลูกทำให้ลูกมรึงหน่อยนะวันเดียวหรือจะทำทุกปีก็ได้นะกรูจัดให้ ...ฮาๆ” ผมพูดและขำมัน แอ้มันเอามะเขือเทศปากใส่ผม

“หัวเราะอะไรกันเสียงดังไปยันข้างนอกเลย” เดี่ยวเดินออกมากอดผมจากด้านหลัง ตามมาด้วยดิวมันอาบน้ำเปลี่ยนชุดกันเรียบร้อยแล้วด้วย

“ก็แค่หาทางออกให้แอ้มันไปงานวันแม่ไง” ผมพูด ดิวมันสะบัดหน้ามามองผม ผมหยักคิ้วให้

“เมียจะทำยังไงอะ” ไอ้เดี่ยวมันถามผม

“วันแม่ส่วนใหญ่แม่ๆเขาไป ..ไอ้แอ้มันก็จะไปแบบแม่ๆ เหมือนกัน...รอดูวันนั้นนะ..งานเริ่มกี่โมงวะดิว”ผมพูดแน่นอนไอ้ดิวและไอ้เดี่ยวต่างก็คิ้วผูกโบว์ทันที

“น่าจะสิบโมง” ดิวพูด ผมพยักหน้า

“มรึงออกจากบ้านพักก่อนสิบโมงได้ไหมวะ” ผมถามไอ้ดิว

“ได้ดิ ขับรถสองชั่วโมงก็ถึง” ดิวพูดผมพยักหน้าว่าได้ ผมกับแอ้ก็ช่วยกันเตรียมอาหารเย็น ดิวมันเปิดเบียร์มาให้ดื่มก่อนคนละขวด

“ไม่เจอปูเลยวะ ...มรึงโทรหาปูบ้างไหมวะเดี่ยว” ดิวมันถามไอ้เดี่ยวผมก็แทบจะไม่เจอเหมือนกันถามว่ารู้สึกผิดไหมผมก็มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอยู่นะ ผมหันไปมองไอ้เดี่ยว

“ไม่เลยวะกรูไม่ได้โทรหรือถามไถ่อะไรเขาเลยวะ “ เดี่ยวพูดด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดเหมือนกัน

“กลับไปนี้โทรหาถามไถ่ปูบ้างนะไอ้เดี่ยวถึงยังไงมรึงกับเขาก็เคย..”ดิวมันพูดแต่มันหันมามองผมนิดหนึ่ง

“ดิว” แอ้กระทุ้งข้อศอกใส่ไอ้ดิวและพยักเพยอมาทางผม

“งั้นกรูขอไปอาบน้ำก่อนนะเริ่มเหนียวตัวแล้ววะ”ผมพูดขอตัวออกมาก่อน ผมยอมรับว่าผมกลัวเดี่ยวมันกลับไปหาปูเหลือเกินในความอ่อนแอของปู มันกลับสร้างความกลัวให้คนที่แข่งกร้าวอย่างผมอย่างมากซะด้วย ทั้งที่ผมควรจะถือไพ่เหนือกว่าแต่นี้เหมือนผมไม่มีอะไรเหนือกว่าเขาเลย

“หมับ” ผมยืนคิดอะไรเพลินจนกระทั้งมีคนเข้ามากอดผมจากด้านหลังผมถึงได้รู้สึกตัวและคนที่เข้ามากอดผมก็คือเดี่ยวนั้นเอง

“ว่าไงเดี่ยว” ผมหันมาถามเดี่ยว

“กังวลเรื่องปูเหรอ” เดี่ยวถามผม ผมเองไม่ใช่คนที่ชอบเก็บซะด้วย

“อืมยอมรับว่าใช่..กรูกลัวเสียมรึงคืนกลับไป” ผมพูดพร้อมมองหน้าเดี่ยว

“ไม่ต้องกลัวหรอกไม่มีรีเทิร์นแต่...ขอดูแลเพราะปูน่าสงสารปูไม่มีใคร” เดี่ยวพูดกับผม

“เดี่ยวรู้ว่ามันเหมือนกับมีหอกข้างแค่ที่จะทิ่มแทงและเดี่ยวเชื่อว่าปูไม่ใช่แบบนั้น..นะติ๊ก..นะครับ” เดี่ยวพูดผมก็พยักหน้าไปอย่างนั้นแหละ

“อาบน้ำยัง..หรือว่าจะอาบด้วยกันก็ได้นะ...เดินออกไปไม่กี่นาทีร้อนวะแล้ว” เดี่ยวพูดพร้อมกับถอดเสื้อยืดออกและปลดเข็มขัดกางเกงสามส่วนออก ผมก้มลงมองกางเกงยางยืดตัวจิ๋วมันตุงดีจริงๆ ผมก็เงยหน้ามองเดี่ยวและยิ้ม ผมก็ถอดเสื้อผ้าผมออกเช่นกัน ถอดออกจนเกือบหมดเหลือแต่ปราการชิ้นสุดท้ายเช่นกันและพากันเข้าห้องน้ำถ้าเป็นแบบนี้คงไม่ได้อาบน้ำอย่างเดียวแล้วแหละฮาๆ ..มันมีมากกว่านั้น

“เดี่ยว...อืมม..โอ้วว..ซี้ด...เดี่ยว..ลึกๆเลย..โอ้วววว...เดี่ยว))”เสียงดังสนั่นในห้องน้ำ  ซี้ดซ้าดกันไม่เกรงใจคนข้างนอกเลยประมาณนั้น ผมว่าไอ้ดิมกับแอ้มันต้องได้ยินบ้างแหละ แต่มันคงคิดแล้วแหละว่านี้มันเรื่องธรรมชาติลงโทษมาให้โดนผู้ชายเอา ฮาๆ
**********************************************************************************************************************************
แอ้ หลังจากที่ติ๊กออกมาผมก็เข้าไปอาบน้ำบ้างผมเตรียมทำพวกบาบีคิวส์ไว้แล้วพอหลังจากอาบน้ำออกมาดิวกับเดี่ยวและติ๊กก็จัดการย่างบาบีคิวส์ที่ผมเสียบไม้ไว้รอเรียบร้อย ผมตั้งวงกันกันตรงฉานบ้านเพราะว่าบ้านหลังนี้ยกทรงสูงจากพื้นนิดหน่อย รูปทรงยุโรปหลังคาสโล้ป

“เป็นไงรสชาติโอเคไหม” ผมถามขึ้น

“อร่อยมากแลยวะสุตรมรึงอะแอ้”ติ๊กมันชมผม

“ไปเรียนทำอาหารกับแอ้เลย..จะเป็นแม่บ้านแม่เรื่อนแล้วเนี๊ยะ” เดี่ยวมันหันไปบอกติ๊ก 

“ไม่เอากรูไม่ชอบมรึงนั้นแหละทำให้กรูกินดีแล้วเดี่ยวให้กรูทำนะมีหวังไฟไหมวันจะหลายรอบมรึง” ติ๊กพูด ผมนั่งลงข้างๆ ดิว ดิวส่งขวดเบียร์ให้ผม

“ไม่เอาอะกินไปขวดหนึ่งแล้วดิว” ผมบอกดิว

“กินอีกดิ...คืนนี้จะได้ร้อนแรง” ดิวพูดกับผม ผมรับเบียร์มาหนึ่งขวด ผมจีบเบียร์ไปก็ทานบาบีคิ้วส์กันไปคุยกันนั้นคุยนี้ ผมรู้สึกว่าติ๊กมันดูมีความสุขขึ้นนะ มันคงรู้จักคำว่ารักแล้วซินะ รักคือการให้ ไม่ใช่การครอบครอง ดิวก็โอบเอวผมพร้อมกับหันมาจูบปากผม ผมไม่เคบทำแบบนี้ต่อหน้าติ๊กมาก่อนเลยนี้ครั้งแรกจริงๆ  ติ๊กมันหันมามองผม ตอนแรกผมจะขืนน่ะแต่ก็ขืนไม่ไหวดิวใช้ลิ้นโรมเลียที่ริมฝีปากผมพร้อมกับเอามือจับที่ท้ายทอยผมเพื่อคอนโทรนให้ผมไม่ฝืนหันหนีเขา ดิวอมเบียร์ไว้ในปากพร้อมกันค่อยปล่อยมันเข้าปากผมทีละน้อย  มันหวานกว่าการดื่มจากขวดซะอีก

“เอามั้งไหม” ผมได้ยินเสียงเดี่ยวมันถามติ๊กและทั้งคู่ก็ทำแบบที่ดิวทำกับผม

“พอแล้วดิว..เดี๋ยวก็หายใจไม่ออก”ผมดันดิวออกก่อน ผมก็นั่งทานบาบีคิวกันต่อ ดิวกับเดี่ยวก็เล่นกีตาร์ร้องเพลงรัก เพลงที่ดิวร้องประจำคือเพลง คืนที่ดาวเต็มฟ้า ของปราโมทย์ และเพละงของขวัญ ผมชอบเพลงของขวัญมาก และเพลงพิเศษผมเพิ่งได้ฟังตอนนี้เป็นครั้งแรก

https://www.youtube.com/v/p0QXca9bC58Like I gonna lose you
พอผมฟังเพลงนี้น้ำตาผมพาลจะไหลเพราะว่าผมมีเวลาอยู่กับดิวและลูกแค่เดือนเดียวเองและผมเองก็ยังไม่รู้ว่าผมจะได้กลับมาไหม จะได้กลับมาอยู่กับดิวและลูกอีกไหม ผมรีบลุกขึ้น

“ไปเอาเบียร์มาเพิ่มนะ” ผมพูดและรีบเดินเข้าก่อนที่น้ำตาจะไหลจริงๆ มันมาแล้วปริมๆมาแล้ว ผมเดินเข้าไปในห้องครัวผมเปิดประตูตู้เย็น ผมทรุดลงผมปล่อยให้น้ำตามันไหล ที่ผมบอกดิวว่าผมไปฝึกนะ ผมเฝ้าบอกดิวว่าอย่างอแง ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้สึกอะไรนะ ถ้ายิ่งเห็นมันแบบนี้ผมยิ่งไมอยากไป

“แอ้” เสียงดังมาจากข้างหลังผม ผมก็รีบปาดน้ำทิ้ง ผมหันมาเจอติ๊ก ผมหยิบเบียร์สี่ขวดที่เหลือ ผมวางไว้

“หมับ”ติ๊กมันกอดผม

“กรูขอโทษวะ..กรูขอโทษวะที่กรูทำให้มรึงสองคนต้องแยกกัน..กรูขอโทษวะแอ้” ติ๊กพูดผมพยายามกลืนน้ำกลับคืนลงไป

“ไม่ใช่มรึงหรอกติ๊กมันเป็นเพราะกรูเองที่ไม่มีทางอื่นให้เลือก” ผมพูดผมหันมามองติ๊ก ติ๊กมันโผ่มากอดผม ผมก็กอดมันตอบ

“กรูรู้ว่ามรึงไม่อยากไปแอ้ .....ไม่มี่ใครอยากอยู่ห่างคนที่ตัวเองรักหรอกแอ้” ติ๊กพูด

“และยิ่งต้องห่างลูกๆมรึงอีก...มันเจ็บปวดมากใช่ไหมแอ้” ติ๊กพูด น้ำตาผมไหลเลยที่นี้จากที่พยายามกล้ำกลืนมันลงไปเพื่อให้มันหลายกลับคืนลงไปมันกลับยิ่งทะลักออกมา มือติ๊กลูบหลังผม

“ถ้ากรูไม่อยู่มรึงมาดูแลไอ้ดิวมันหน่อยนะได้ไหมวะติ๊ก” ผมพูดผมดันติ๊กออก

“มรึงไม่กลัวกรูเหรอวะ..มรึงก็รู้ว่ากรูชอบมัน” ติ๊กพูดผมก็ยิ้ม

“ทำไมกรูต้องกลัวคนที่เคยใช้ลมหายใจด้วยกันมาตั้งแต่เด็กจนโตวะติ๊ก..กรูควรจะดีใจหากมรึงจะดูแลมันเหมือนที่กรูทำติ๊ก” ผมพูดกับติ๊ก

“กรูทำไม่ได้เท่ามรึงหรอกและกรูเชื่อว่ามันไม่ต้องการใครนอกจากมรึงวะแอ้” ติ๊กบอกผม


“ออกไปข้างนอกเถอะวะ...ใช้เวลาที่เหลือให้มีค่าที่สุดแอ้..กรูขอให้มรึงกลับมาหามันนะ...อย่าทิ้งมันไปเลยนะ” ติ๊กมันบอกผมและถือขวดเบียร์ออกไปสองขวด ผมก็ถือตามออกไปผมเห็นสองคนนั้นเข้ามาด้านในแล้ว

“ฝนตกอยู่ดีดีฝนก็ตกขึ้นมา” ดิวพูด นี่เลยย้ายเข้ามานั่งกันข้างใน  ผมนั่งลงข้างๆดิวและสงขวดเบียร์ให้ดิวขวดหนึ่ง ใช้ผมควรจะใช้เวลาทีมีให้คุ้มค่าที่สุดเพราะว่าไม่รู้ว่าผมจะได้กลับมาหาดิวเหมือนพ่อผมกับมาหาพ่อภาอีกไหม ดิวก็ยังเล่นกีตาร์ผมก็เอามือขึ้นมาเท้าค้างฟังเพลงที่ดิวเล่น มีแต่เพลงที่ผมชอบทั้งนั้นเลย ส่วนอีกคู่นั้นดูดปากกันอย่างเดียวเลยหื่นทั้งคู่ ผมหันไปมองเพลินไปหน่อยดิวก็หยุดเล่นกีตาร์แล้ว ผมเลยหันกลับมาว่าหยุดทำไมอะ ดิววางกีตาร์ลงและดึงผมเข้าไปจูบแบบไม่ทันได้ตั้งตัวเลยและดิวก็พลิกมาค่อมร่างผมไว้ ดิวซุกไซ้ไปทั่ว ลำคอไล่ลงมาที่แผ่นอกและดิวก็ถลกชายเสื้อผมขึ้นโดยที่ผมไม่ทันได้ร้องห้ามเพราะว่าอีกคู่ก็นั่งอยู่ และมันก็ไม่ทันแล้วด้วยดิวหยอกเย้าเล่นกับยอดปทุมถันสองยอดผมอย่างเมามัน

“อ้าห์ ..อาห์ ..อืม...โอ้วว...ซี้ด” อันนี้ไม่ใช่เสียงร้องผมเพราะว่าผมกดฟันไว้แม้จะรู้สึกก็ตามผมหันไปมองอีกคู่เข้าไปไกลแล้ว เสื้อติ๊กถูกถอดออกไปเรียบร้อยแล้วและเดี่ยวกำลังจะจัดการตรงนั้นของติ๊ก

“อยากรู้ว่าของใครจะเจ๋งกว่ากัน”ดิวหยุดกะทำและขั้นมาพูดกับผมพร้อมกับถอดเสื้อยืดของตัวเองออกและดึงเสื้อผมจะถอดแต่ผมขืนไว้ ผมส่ายหัวว่าไม่เอาอะ

“เอานะแอ้..นะ...”ดิวก็ขืนและดึงออกไปทันที และทุกอย่างก็ดำเนินไปเหมือนกันมีแต่ผมกับดิว ผมพยามจะขืนไม่ร้องแต่ก็ทกไมได้อยู่ดี ผมร้องครางออกมาในที่สุด สองคู่ที่กำลังเล่นบทรักไม่ห่างกันแถมเสียงร้องครางแข่งกันอีกคนเงียบอีกคนดังสลับกันไปมา  เพื่อนกันมีอะไรเหมือนกันนี้มันเป็นแบบนี้นี่เอง ที่ผมพูดถึงคือไอ้ดิวกับไอ้เดี่ยว มันหื่นได้เหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยนเลย

“เพี๊ยะ”เสียงฝ่ามือกระทบก้นเสียงดัง

“อู้ย..เดี่ยว..เอาอีก..โอ้ว” เสียงร้องของติ๊ก ทำให้ผมหันไปมอง ท่าด๊อกกี้  และดิวก็พริกผมบ้าง

“เอาบ้างนะ...ท่านี้แอ้เซ๊กซี่ได้ใจดิวมาก” ดิวพูดด้วยน้ำเสียงหื่นๆใส่ผมมันช่างเพิ่มดีกรีอารมณ์ให้ผมมากขึ้น ผมควรใช้เวลาที่เหลือให้คุ้มค่าที่สุดกับคนที่ผมรัก ผมเลยปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติของมันกับลีลารักที่เร้าร้อนของผมกับดิว อีกคู่ ติ๊กมันไม่เคยเห็นผมในแบบนี้มันก็หันมามองผมบ้างเหมือนกัน ผมเล่นบทรักกันเกือบหนึ่งชั่วโมงเต็มเล่นเอาผมเหนื่อยเลย ผมนอนลงบนพรมอินเดียลายเสือที่ปูไว้ตรงหน้าทีวีเครื่องใหญ่ ติ๊กกับเดี่ยวนะหายไปตอนไหนผมก็ไม่รู้คงเข้าห้องไปแล้ว ผมเอาผ้าห่มผื่นเล็กๆไว้ห่มเวลาที่อากาศเย็นตอนหน้าหนาว มาห่อตัวไว้เพื่อปกปิดกาย ดิวเดินไปเอาดื่มาให้ผม

“น้ำแอ้” ดิวส่งแก้วน้ำให้ผมดื่ม

“น่ารักจังวันนี้” ดิวพูดและเอานิ้วมาเกลี่ยผมที่ลงมาปรกใบหน้าแต่พอไปนี้คงได้โกนหมดแล้วแน่ๆตอนที่ต้องไปเรียนและฝึก 

“เวลาเดินเร็วจังเลยจากที่เหลือสองเดือนก็เหลือแค่หนึ่งเดือนเองดิวอยากหยุดเวลามันไว้แค่นี้แต่ดิวทำไม่ได้” ดิวพูดดิวนอนตะแครงเข้าหาผม ผมหันไปเอาแก้วน้ำวางและโผ่เข้ามาซบลงที่แผ่นอกที่อบอุ่นและแข็งแรงนั้น

“ฟ๊อด” ดิวหอมลงที่หน้าผากผมเบาๆ

“ดิวฝากดูแลเซนด้วยนะ..อย่าทิ้งเซนนะดิว” ผมพูด ดิวพยักหน้าเบาๆ

“แอ้ต้องกลับมาหาเขานะ..เซนเขารักแอ้มาก” ดิวบอกผม ผมพยักหน้า

“แอ้ยังไม่รู้เลยว่าควรจะบอกเรื่องแม่เขาตอนไหนดีดิว แอ้กลัวเหลือเกินถ้าบอกไปแล้วและแอ้ก็ต้องไปอีกเขาจะเป็นยังไงดิว “ ผมพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองดิว

“ดิวอยากให้แอ้เป็นคนบอกเขาเอง..และดิวเชื่อว่าเขารู้ว่าแอ้ทำเพราะไม่อยากให้เขาเสียใจในตอนนั้นมันอาจจะแย่มากสำหรับเขาที่มีแค่แม่คนเดียวแต่ดันโชคร้ายต้องมาจากเขาไป” ดิวพูดผมก็ซบหน้าลงที่อกดิวเหมือนเดิม

“แอ้สัญญานะว่าจะกลับมาหาดิวกับลูก” ดิวพูดผมพยักหน้า

“ดิว..แอ้รักดิวนะ..แอ้รักลูด้วย..ขอบคุณนะทุกสิ่งที่ดิว” ผมพูดดิวหอมแก้มผมเบาๆ ผมสองคนนอนกอดกันตรงนั้นอยู่พักใหญ่เหมือนกันก่อนจะเข้าห้องนอน

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ปะทะเดี่ยวVSติ๊ก สองคู่แข่งกันหวาน
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 27-11-2015 20:08:45

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ปะทะเดี่ยวVSติ๊ก สองคู่แข่งกันหวาน
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 27-11-2015 20:31:35

สองคู่นี้เขาหื่นกันจริงๆ   :hao6:  สงสารแอ้ อย่าทิ้งดิวไปเลยนะ  :mew6:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ปะทะเดี่ยวVSติ๊ก สองคู่แข่งกันหวาน
เริ่มหัวข้อโดย: Alice111 ที่ 28-11-2015 10:24:15

เพิ่งจะเข้ามาอ่าน....น่ารักจังเลยาองคู่นี้ ....ชอบแนวผู้ชายท้องได้.... :z2:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ปะทะเดี่ยวVSติ๊ก สองคู่แข่งกันหวาน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 29-11-2015 18:17:21

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ พิเศษวันของแม่..ที่แอ้จะทำเพื่อลูกๆ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 30-11-2015 16:44:47

พิเศษของวันแม่ ที่แอ้จะทำเพื่อลูกๆ 
  วันนี้เป็นวันพิเศษของผมกับลูกๆ ติ๊กหาคนมาช่วยแปลงโฉมผมจากผู้ชายให้กลายเป็นคุณแม่ ผมไม่เคยคิดว่าผมจได้แต่งแบบนี้เลยแต่วันนี้จำเป็นมากก็เขาเชิญคุณแม่ให้มานั่งให้ลูกๆไหว้กันแต่ถ้าผมแต่งชายขึ้นไปคงได้มองผมกันหมดแน่ จะหาใครละบ้านผมกับดิวไม่มีผู้หญิงเลย ผมจำเป็นต้องออกโรงเองวันนี้

“เรียบร้อยแล้วค่ะ หน้าหวานแบบนี้ แต่งง่ายค่ะคุณติ๊ก ดูซิ สวยหวานกว่าผู้หญิงจริงๆซะอีก “ พี่คนที่ติ๊กพามากเขาออกแนวกระเทยมากกว่า

“นี่แค่ลงเครื่องสำอางค์นะค่ะ ขนตางอนยาวดีอยู่แล้ว ดวงตากลมโตราวกับตุ๊กตาก็ไม่ปาน คนอะไรเพอเฟคมาก ชาติที่แล้วทำบุญด้วยอะไรเนี๊ยะบอกพี่บ้างนะพี่จะได้รีบไปทำไว้แต่เนินๆ เกิดมาใจเป็นหญิงแต่ร่างกายหาได้ไปตามไม่..ดูซิหุ่นราวกับกระเทยสงครามโลกก็ไม่ปาน..แต่พี่หาได้แคร์ไม่” พี่เขาพูดไปก็เติมแต่งหน้าตาผมไปด้วย

“แอ้...มรึงสวยกว่าผู้หญิงอีกวะ ..ถ้าพี่เอมาเห็นนะติดต่อมรึงไปเป็นนางเอกแน่ๆเลยวะ” ไอ้ติ๊กมันพูดผมหันไปเหล่พร้อมนิ้วกลาง

“ฮาๆ “ ติ๊กมันขำผม

“กรูอยากรู้ว่าถ้าไอ้ดิวเห็นมันจะตกใจไหมวะ” ติ๊กมันพูดผมหันมามองหน้าติ๊กมัน

“งั้นเดี๋ยวพี่ไปหาอุปกรณ์ดันนมให้นะค่ะ” พี่ที่มาช่วยแปลงโฉมผม

“ติ๊ก..หายโกรธกรูกับดิวหรือยังวะ..เรื่องที่กรูกับมัน” ผมถามติ๊ก

“ยอมรับว่ามันยังมีอยู่บ้าง..ขอเวลาวะ..ให้กรูทำใจ” ติ๊กมันพูด

“แต่กรูจะไม่ทำแบบที่ผ่านมาอีก...มิตรภาพที่มรึงสองคนมีให้กรูมันมีค่ามากกว่าวะ” ติ๊กมันพูด

“เอาละมาค่ะคุณแอ้พี่ว่าสวมชุดนี้นะหนุ่มๆพากันเหลี่ยวหลัง” พี่เขาเอาชุดแซ๊กมาโชว์ ผมก็มองจะให้ผมสวมชุดนี้นะ

“ผมขอใส่ชุดผมดีกว่าไหมครับ” ผมถามพี่เขา

“น้องแอ้ค่ะแต่งหญิงทั้งที่เอาให้ครบสูตรไปเลยค่ะ ..มาค่ะ เริ่มจาก ..ใส่นมก่อนค่ะ “พี่เขาพูดและหญิยกทรงเหมือนหน้าอกผู้หญิงจริงๆมาเพื่อจะแปะลงที่หน้าอกผม

“เออ ผมว่าไม่เอาดีกว่า”ผมทำท่าจะไม่เอา

“แอ้..มาขนาดนี้แล้วนะ” ติ๊กมันรั่งผมไว้ ผมก็หันมาให้เขาจัดการผมแต่โดนดี

“พี่ว่าเอาลูกโปงใส่น้ำและใส่ไว้หน่อยดีกว่าจะได้อึมๆค่ะ”พี่เขาพูดผมจะขัดก็ไม่ได้ติ๊กมันเออออหอหมกไปให้ผมแล้ว และผมก็ถูกแปลงโฉมให้สวมชุดแซ้กเหมือนผู้หญิงเขาสวมกันพร้อมกับร้องเท้าสนเข็ม

“กรูเดินไม่ถนัดติ๊ก” ผมบอกไอ้ติ๊ก

“หัดดิวะ” ติ๊กมันพูดผมก็ลองก้าวและก็ได้ผล

“เห้ยย..” ไอ้ติ๊กมันเข้ามาคว้าผมไว้ ผมเงยหน้ามองมันเป็นไงละ

“พยายามซิวะ ..ชุดก็ซวยมรึงจะใส่ร้องเท้าผ้าใบเหรอวะ..มันเข้ากันไหมละแอ้” ติ๊กมันต่อว่าผม ผมก็ต้องหัดเดินด้วยส้นเข็มให้ได้ใช่ไหมเนี๊ยะ ระหว่างที่ผมกำลังหัดเดินติ๊กมันก็เอามือถือมาถ่ายรูปผม

“ติ๊กอย่าอัพลงไอจีนะมรึงพี่อ้นเห็นกรูโดนเตะแน่” ผมบอกติ๊ก

“กรูส่งให้พายมันดูวะ ...ฮาๆ” ไอ้ติ๊กพูดผมแทบล้มเลยมันบอกส่งให้พายดู

“พายบอกมรึงสวยวะมันบอกว่าให้มรึงไปทางนี้เลยแอ้มันสนับสนุนวะ ฮาๆ” ติ๊กมันพูดน่าไหมละ ผมแลบลิ้นให้ไม่เอาอะ ผมก็หัดเดินได้สักพักพอจะคอนโทลตัวเองได้

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูผมลืมไปเลยว่าไอ้ดิวมันรออยู่ข้างนอกกับไอ้เดี่ยว

“เดี๋ยวกรูเปิดให้แอ้” ติ๊กบอกผม ผมพยักหน้า พอติ๊กเดินไปเปิดประตู ดิวนั้นเองที่มาเคาะประตู

“แอ้เสร็จยังวะติ๊ก..ต้องไปแล้วเดี๋ยวไปถึงสาย” ดิวพูดและดิวก็เดินเข้ามา ดิวมองผมพร้อมอ้าปากค้าง

“อะไรดิวถึงกับตะลึงเลยเหรอวะ “ ติ๊กมันแซวดิว ผมก็มองดิวมันมองผมแบบว่าตะลึกนะจังงังไปเลยอะ

“ดิว ..ไอ้ดิว” ติ๊กเรียกไอ้ดิว

“ฮะ..”ดิวมันสะดุ้งและหันไปมองไอ้ติ๊กที่กรอกเสียงเข้าไปในหูมัน

“นี้มรึงตกตะลึงหรือว่าช๊อกกันแน่วะ” ติ๊กถามดิว  “ แอ้มันสวยละซิ” ติ๊กมันพูดและไอ้เดี่ยวมั้นยืนกอดอกมองผม

“ก็งั้นๆและรีบไปได้แล้ว” ดิวพูดผมอยากหาอะไรปาใส่มันเลยนะ บอกว่างั้นๆ ผมก็ลงจากรองเท้าสนสูงก่อน และรีบคว้ากระเป๋าเป้ของผม

“แอ้..มรึงเอากระเป๋าถือของผู้หญิงไปด้วยซิวะ..ชุดก็สวย ร้องเท้าก็เริศแต่จะสพายกระเป๋าเป้มันใช่ไหม๊” ติ๊กมันเรียกผม ผมก็มองกระเป๋าถือของผู้หญิงจะให้ผมหิวใบนี้จริงๆเหรอ ทำใจอีกแล้วผมและผมก็ต้องหิ้วมันไปด้วยจริงๆ ผมเดินตามดิวลงมาดิวเลยนำริ้วๆเลย งอนอะไรหรือว่าผมดูทุเรศมาก็ไม่รู้

“ดิว”ผมเรียกดิว

“เป็นอะไรอะ..ถ้ามันอุบาศกรูไปถอดออกและไปบอกครูว่ากรูคงขึ้นไปให้ลูกไหว้ไม่ได้หรอก” ผมดึงแขนดิวไว้ ผมพูดดิวหันมามองหน้าผม

“ใครบอกอุบาศ...สวยมากต่างหากสวนกว่าผู้หญิงอีกและถ้าออกไปนี้ใครเขามองจ้องละดิวจะทำยังไง..อดหึงไม่ได้อยู่แล้ว” ดิวพูด

“ดิว..พอกรูถอดออกเขาก็จะพากันวิ่งหนีกันหมด..ไปได้แล้ว...และที่สำคัญเป็นคุณแม่ลูกดกใครจะจีบ..บ้าเหรอ” ผมพูดแอบอมยิ้มไม่รู้ซิมันรู้สึกดีที่ดิวหึงผมนะ

“ครับคุณแม่ลูกดก” ดิวพูดผมหันมามอง ผมพากันขึ้นรถเพราะว่าเดี๋ยวจะไปถึงสายและลูกๆอาจจะงอนกัน วันนี้น้องมีนได้รับรางวัลเรียงความคุณแม่ แต่มันเขียนว่าคุณแม่ของผมซึ้งผมอ่านแล้วผมน้ำตาซึมเลย น้องมีนเขาให้พี่ด้าช่วยเกลาให้และส่งประกวด  ดิวขับรถพร้อมกับจับมือผมไปด้วย

“มองอยู่นั้นแหละ..ทำไมจะเปลี่ยนใจมาชอบผู้หญิงแล้วหรือไง” ผมถามดิว

“ไม่มีทางมีคนเดียวและคนสุดท้าย....ถามว่าดิวชอบแอ้แบบนี้ก็แปลกตาดีแต่ชอบแบบเดิมมากกว่า..อกแบนๆ ก้นแบนไม่ใช่ก้นเด้งดึ๋งแบบนี้..ไม่รู้ว่าลูกเห็นจะจำได้ไหมเนี๊ยะ” ดิวพูดผมก็ไม่อยากนึกเลยถ้าลูกๆเห็นผมในสภาพนี้ละจะทำยังไง กลัวลูกๆพากันวิ่งหนีนะซิ 
********************************************************************************************************************************
ดิว ผมขับรถพาแอ้ในร่างผู้หญิงมาผมยอมรับว่าผมตกตะลึงนะจังงังเลย ผมไม่เคยเจอใครสวยได้เท่านี้เลย ใบหน้าเรียวรูปไข่ ปากนิดจมูกหน่อย ขนตาที่งอนได้รูปอยู่แล้วถูกดัดและปัดขนตาทำให้ดูหน้าและยาวขึ้นรับกับดวงตาเรียวสวยแถมกรีดอายไลน์เนออีกด้วทำให้ดวงตากลมโตสวยกว่าเดิม ปัดแก้มทางปาก เป็นใครก็ต้องมองเหลียวหลัง หุ่นแอ้สะอวดสะองค์สมสวนแค่เพิ่งหน้าอกและสะโพก แถมยังใส่ชุดแซก หุ่นที่สูงเพียวพอสวมใส่ชุดแซกเข้าไปดูเพียวเรียวสวย บอกได้ว่าเพอเฟคมาก ตอนนี้ต่อมหึงผมก็ทำงานหนักขึ้นแล้วด้วย

“ดิวถึงไหนแล้ว” พี่หมอด้าส่งข้อความหาผม

“ใกล้แล้วพี่ด้า” ผมส่งข้อความตอบกลับ

“เร็วๆนะ นี้ขึ้นไปหลายชุดแล้วและก็จะถึงคิวลูกๆดิวแล้วด้วย..ตอนนี้พากันยืนชะเงอมองหากันใหญ่แล้วดิว” พี่ด้าส่งข้อความหาผม

“ถึงประตูโรงเรียนแล้วผมจอดรถก็จะรีบวิ่งเข้าไปเลย..แค่นี้ก่อนนะพี่” ผมส่งข้อความหาและรีบหาที่จอดรถทันที

“แอ้เร็วลูกๆรอแล้ว ..พี่ด้าบอกยืนชะเงอรอคอยกันแย่แล้วคงตื่นเต้นนะ” ผมบอกแอ้ แอ้ดูกังวลยังก็ไม่รู้จะไปดีไหม ถึงตอนนี้ใจมันยิ่งสั่นหวันไหวยังไงก็ไม่รู้

“แอ้....มาถึงขนาดนี้แล้วนะ”ผมพูดและกุมมือแอ้ไว้ มือแอ้ชุ่มไปด้วยเหงือคงเพราะตื่นเต้นด้วยแหละ

“ทำเพื่อลูกนะแอ้..และลูกจะจดจำวันนี้ตลอดไปว่าแอ้รักเขามากแค่ไหนถึงได้ลงทุน...แปลงร่างเป็นคุณแม่แสนสวยจะได้เหมือนแม่ของเพื่อนๆ” ผมบอกแอ้ แอ้พยักหน้าแอ้ลงมาจากรถพร้อมกับสวมร้องเท้าส้นเข็ม

“ไปกันเถอะแอ้” ผมบอกแอ้ แอ้ก็ก้าวขาเดินทันที

“ดิว” แอ้เรียกผมซะเสียงหลงผมหันกลับไปมอง ว่ามีอะไรอีกเหรอ ผมก็ต้องรีบวิ่งหันหลังกลับเพราะว่าอ้อแอ้กำลังจะล้มนั้นเอง 
“หมับ” ผมรีบวิ่งกลับมารอรับแอ้ไว้ทัน เหมือนพระเอกรอรับนางเองไม่มีผิดเลยแถมแอ้ยังเอามือมาโอบรอบคอผมไว้ มันน่ารักมาก

“แอ้จะไหวไหม”ผมถามแอ้

“สงสัยจะไม่วะดิว” แอ้พูดบอกผม

“ใส่รองเท้าแตะไหมแอ้” ผมถามแอ้

“ถ้าใส่รองเท้าแตะมันก็ดูตลกนะซิดิว ..ไม่เป็นไรแอ้จะพยายามแล้วกัน..เป็นผู้หญิงนี้ลำบากวะ” แอ้พูดผมก็มองในความพยายามของแอ้ แอ้ค่อยๆ ทรงตัวให้ได้ก่อนผมก็กางแขนประครองกลัวแอ้จะล้มอีก พอแอ้ยืนทรงตัวได้แอ้ก็เริ่มเดินเอง ผมอยากให้ลูกๆจำภาพวันนี้ไว้เลยว่าแอ้ทำเพื่อลูกขนาดไหน  แอ้หันมายิ้มให้ผมและพยักหนาว่าโอเคแล้ว

“แอ้เราต้องรีบแล้วสายแล้ว” ผมบอกแอ้ แอ้ก็เดินเข้าไปอย่างสง่างาม ระหว่างที่เดินจะไปที่ห้องประชุมผมก็เห็นคุณครูหลายคนเลยยืนชี้บอกทางผู้ปกครองที่มาร่วมในวันนี้

“สวัสดีครับครูหมี..ผมดิวครับ พ่อของ น้องไอ น้องไอซ์และน้องมาริโอ้ ครับ” ผมยกมือไหว้ครูหมี ครูประจำที่ดูแลน้องมิ้น แต่ก่อนก็ดูแลแฝดผมเหมือนกัน

“สวัสดีค่ะ..คุณดิว ..แม้นึกว่าจะไม่มาซะแล้วและใครจะขึ้นให้เด็กไหว้ละค่ะอย่าบอกนะค่ะว่าคุณดิวนะค่ะ” ครูหมีพูด ผมก็ชี้ไปให้ดูคนข้างๆผม ครูหมีหันถึงกับตกใจ

“เออ...นี้ภรรยาคุณดิวเหรอค่ะ” ครูหมีถามผม ผมหันมามองหน้าแอ้

“ใช่ครับภรรยาผมเองครับ ...และคนนี้แหละที่จะขึ้นไปให้ลูกๆผมไหว้” ผมบอกครูหมี

“สวยจังเลย ...นึกว่านางฟ้า” ครูหมีพูดและจ้องมองแอ้

“ขอบคุณครับ” แอ้พูดขอบคุณแต่ขอบคุณครับ ผมสะบัดหน้า ขยิบตาว่าไม่ใช่ขอบคุณครับซิ ครูหมีก็มองแอ้ว่ายังไงกันแน่

“อุ้ย..ขอบคุณค่ะ” แอ้รีบเปลี่ยนใหม่ทันทีพร้อมยิ้มแสดงอาการเขินออกมาค่อยเหมือนผู้หญิงหน่อย

“เฮอๆ ...สงสัยเคยเป็นทอมนะคะ” ครูหมีพูดยิ้มๆ

“ครับเคยเป็นทอม” ผมแก้ตัวให้แอ้ทันที 

“ถ้าอย่างนั้นเข้าไปด้านในเลยเดี๋ยวจะถึงคิวเด็กๆแล้วนี้ก็ยืนชะเง้อคอยหาคอจะยาวเป็นยีราฟอยู่แล้วคงตื่นเต้นนะค่ะ” ครูหมีบอกผมกับแอ้ ผมพาแอ้เดินแหวกผู้คนเข้าไป มีแต่คนหันมามองแอ้กันทั้งนั้นเลย

“แกดูผู้หญิงคนนั้นซิสวยมาเลยแก” ผมได้ยินเสียงกระซิบถึงกับยิ้มดีใจที่มีคนชม

“ใช่สวยมาก...สวยจริงๆ “ ผมได้ยินเสียงนี้อยากหันไปทำนิ้งเฉือดคอแม่งเลย เมียกรูสาด ก็ผู้ชายชมแอ้ของผมสวย ชมเมียผมสวย

“ดิว...อย่า..” แอ้พูดกัดฟัน ผมมองแอ้ต้องท่องไว้ขันติ ขันติ

“เพี๊ยะ!..”เสียงฝ่ามือปะทะบางสิ่งเหมือนแก้มคน  “จะมองอะไรขนาดนั้นมองจนคอจะหลุดเห็นคนสวยหน่อยไม่ได้เลยนะ” นั้นไงแสดงว่ามีผู้ชายมอง  มันจีดมากมีแต่คนมองไม่ว่าชายหรือหญิง จะมองอะไรกันหนักหนาไม่เคยเห็นกันหรือไงนะ 

“แอ้รีบเดินเถอะ”ผมดันแอ้

“กรูก็รีบแต่รองเท้ามันเป็นใจที่ไหนละดิว” แอ้พูดหันมาพูดกับผมดูซิแต่ละคนมองแอ้กันไม่วางตาเลย ผมเดินมาจนถึงพี่หมอด้า พี่ด้าหันมองผมและมองแอ้แน่นอนพี่หมอด้าจำแอ้ไมได้

“ดิวนี้ใครอะ”พี่หมอด้าถามผม

“พี่จำไม่ได้เหรอว่าใคร” ผมถามพี่หมอด้าและหันมายิ้มๆให้แอ้ พี่ด้าส่ายหน้าว่าจำไม่ได้

“พี่ด้าแอ้เอง” แอ้พูดเบาๆ  พี่ด้ามองแอ้แบบใกล้ๆอีกที

“แอ้...พี่จำไมได้เลยนะ...พี่ยังว่าดิวนี้หาเรื่องใส่ตัวอีกแล้ว...แล้วนี้ไปทำอะไรมานะทำไมเป็นแบบนี้..สวยแบบนี้ละ “ พี่หมอด้าพูดขำๆผม

“พี่ด้า...แอ้ไมได้อยากสวยอยากหล่อเหมือนเดิมมากกว่า” แอ้พูดพี่ด้าแตะไหล่แอ้เบาๆ

“ไหนลูกๆผมละพี่” ผมถามพี่หมอด้า

“โน้นไง”พี่ด้าพูดและชี้ไปที่ยืนทำหน้ากังวลกลัวว่าผมกับแอ้จะไม่มาแน่ๆเลย

“ไอ ..ไอซ์ ...มาริโอ้” ผมยกมือขึ้นป้องปากเรียกแฝดสามของผม ทั้งสามคนหันมามองผมและโบกมือโบกไม้ให้ผมใหญ่เลยด้วยควาดีใจ ผมก็โบกมือให้ลูกว่าผมอยู่นี้แล้ว ผมหันมาและยกมือแอ้ให้ลูกๆดูแต่พอลูกๆเห็นแอ้ถึงกับหุบยิ้มและมีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที ผมหันมามองแอ้ เออ ลูกจำแอ้ไม่ได้นี่หว่า นั้นไงหันหลังกอดอกด้วย

“เว้ยย” ผมกับร้องออกมา

“ดิวลูกรับกรูไม่ได้” แอ้พูดพูดและทำท่าจะหันหลังเดินออก

“แอ้!...ลูกจำไม่ได้ต่างหากละ” ผมบอกแอ้ งานเข้าแล้วซิ

“แล้วจะทำยังไงละดิว แอ้” พี่หมอด้าถามผม

“คงต้องไปปรับความเข้าใจกันก่อนนะพี่ด้า” ผมบอกพี่ด้าและก็จูงมือแอ้เดินไปหาคุณครูโม

“พี่โมสวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้ครูโม รุ่นเดียวกับพี่ดิมเลย

“สวัสดีค่ะน้องดิว ...ดูซินั้นเด็กๆตื่นเต้นกันใหญ่เลย...เออ...อ้าว..เป็นอะไรไปแล้วละ” ครูโมชี้ไปที่แฝดตอนนี้หันหลังให้ผมซะอย่างนั้นนะ แสดงให้เห็นชัดเจนว่างอนครับ

“ผมขอปรับความเข้าใจกับลูกหน่อยนะครับ เดี๋ยวเรียกคนอื่นขึ้นไปก่อนนะครับ “ผมบอกพี่โม

“แล้วคนนี้ใครละค่ะแฟนน้องดิวเหรอค่ะ...น้องดิวมีแฟนเป็นผู้หญิงหรอค่ะ” ครูโมหันมาเจอแอ้ถามผมทันที

“อ้อใช่ครับแฟนผม...เพิ่งเป็นครับ...และคงเป็นวันนี้วันเดียวแหละครับขนาดแค่วันนี้วันเดียวยังปั่นปวนได้ขนาดนี้ ..คงไม่ให้เป็นอีกแล้วแหละครับพี่โม”ผมพูดและจูงมือแอ้ไปทันทีไปหาแฝดผม ครูโมทำหน้างง
“มีแบบนี้ด้วยเหรอ” พี่โม

“ไอ..ไอซ์...มาริโอ้...มานี้ลูก” ผมเรียกแฝด ทำหน้ามุ้ยกันหมดเลยผมควักมือเรียก แต่ละเดินมาหาผมทำตาเหลือกขึ้นข้างบนกันหมดและเหล่มองแอ้ แอ้ยิ้มให้

***************มีต่อนะ****************************************************************

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ พิเศษวันของแม่..ที่แอ้จะทำเพื่อลูกๆ
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 30-11-2015 19:04:35

 :serius2: ค้างมากกกก

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ พิเศษวันของแม่..ที่แอ้จะทำเพื่อลูกๆ
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 01-12-2015 03:58:20

มาต่อไวไวนะอยากรู้....แอ้ทำขนาดนี้แล้วนะเด็กๆ ... :ling3:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ พิเศษวันของแม่..ที่แอ้จะทำเพื่อลูกจบตอน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 01-12-2015 18:02:15

“ไอ..ไอซ์...มาริโอ้...มานี้ลูก” ผมเรียกแฝด ทำหน้ามุ้ยกันหมดเลยผมควักมือเรียก แต่ละเดินมาหาผมทำตาเหลือกขึ้นข้างบนกันหมดและเหล่มองแอ้ แอ้ยิ้มให้แต่เด็กไม่ยิ้มตอบแถมยัง

“ชิส์! ..ชิส์!...ชิส์ ” สะบัดบ๊อบใส่พร้อมกันหมดทั้งสามคนอีกด้วย

“อู้ย” แอ้ร้อง

“ฟังพ่อก่อนได้ไหมลูก” ผมพูดอ้อนวอนขอร้อง

“พ่อเอาอีกแล้วพ่อไม่รักพ่อแอ้อีกแล้ว!” มาริโอ้หันมาพูดใส่ผม

“ใครบอกว่าพ่อไม่รักพ่อแอ้...รักซิลูก..และนี้พ่อก็พาคนที่ลูกจะต้องไหว้มาให้แล้ว” ผมบอกลูกๆ

“ใครอะพ่อ” ไอถามผมและชี้ไปที่แอ้   “นั้นซิใครอะพ่อดิว..น้องไอซ์อยากไหว้พ่อแอ้มากกว่า” น้องไอซ์พูดด้วยน้ำเสียงผิดหวัง

“ดิวลูกจำไมได้กรูไปเปลี่ยนดีกว่า” แอ้ทำท่าจะเดินออกผมรีบดึงแขนไว้  “แอ้งานจะเริ่มแล้วนะ” ผมกระซิบกับแอ้ ลูกๆมองผมสองคนสลับกันไปมา

“นี้คือพ่อแอ้ไงลูก” ผมกระซิบทั้งสามคน สามคนหันไปมองแอ้แบบไม่อยากเชื่อ  “หึ?” นั้นไงมีเครื่องหมายคำถามคนละอันเลยที่นี้

“พ่อแอ้เอง” แอ้พูดกับลูกๆ

“ฮะ..พ่อแอ้” นั้นไงพากันเรียกแอ้เสียงดังผมกับแอ้ต้องเข้าไปเอามือปิดปากลูกแฝดผม เดี๋ยวเขาก็รู้จนได้ว่านี้พ่อไม่ใช่แม่ ดีนะที่ไม่มีใครได้ยิน

“ชู!!..อย่าเสียงดังซิลูกๆครับ...วันนี้พ่อแอ้มาในฐานะคุณแม่...คุณแม่แอ้” ผมบอกลูกๆ  แอ้กางแขนให้ลูกๆเข้าไปหาน้องไอซ์เข้าไปกอดแอ้คนแรกเลย

“พ่อแอ้จริงๆด้วย” ไอซ์พูดขึ้น

“พ่อแอ้ทำไมเปลี๊ยนไป๊!” น้องมาริโอ้พูดภาษาวัยรุ่นด้วยนะ

“ใช่พ่อเอง...จำพ่อกันไมได้น่าน้อยใจจริง” แอ้พูดแหย่ลูกๆ

“พี่ไอ น้องโอ้ พ่อแอ้จริงๆด้วยนะ” ไอซ์พูด ไอก็เข้าไปกอดแอ้ด้วยและมาริโอ้ยังงงอยู่ ผมก็ดันเข้าไปกอด พอสามคนพากันกอดเท่านั้นและภาพนี้มันน่ารักมากเลยนะ ผมเห็นครูพาน้องมีนมาผมก็ควักมือเรียกน้องมีน น้องมีนเดินมาหาผมและมองพี่ๆว่ากอดใคร

“พ่อดิว...พ่อแอ้ละ..พ่อมาหรือเปล่า” น้องมีนถามผมอีกคน

“นั้นไงพี่ๆเขากอดอยู่นั้นไง..แต่วันนี้มาในรูปแบบคุณแม่นะครับต้องมีนต้องเรียกคุณแม่แอ้” ผมย่อตัวลงบอกน้องมีน น้องมีนเงยหน้ามองผมว่าจริงเหรอ ผมพยักหน้า แอ้ควักมือเรียกน้องมีนเข้าไปหาก น้องมีนกอดแอ้

“พ่อแอ้จริงๆ ด้วย” น้องมีนพูด

“ขอโทษนะค่ะเด็กคงต้องขึ้นไปบนเวทีหลังจากชุดนี้ลงมานะค่ะคุณแม่พร้อมไหมค่ะ” คุณครูพี่เลี้ยงเดินมาเรียกแอ้ ผมพยักหน้าแทนว่าพร้อมแล้ว

“เอาละเราทำข้อตกลงกันนะ...ห้ามเรียกพ่อแอ้หนึ่งวัน วันนี้เรียกแม่แอ้...วันนี้แม่แอ้สวยไหมลูก”ผมพูดกระซิบบอกลูกแต่ละคนเงยหน้ามองแอ้มันแปลกตาไปกว่าทุกวัน

“สวยมากที่สุดแต่น้องมีนชอบพ่อแอ้มากกว่า”น้องมีนพูด

“น้องไอซ์ก็เหมือนกัน” น้องไอซ์อีกคน

“ไอก็ชอบพ่อแอ้มากกว่า” ไออีกคน

“โอ้คิดว่าพ่อคงจะนอนไม่ห่มผ้าแน่ๆ พ่อแอ้...ปวดบวม” มาริโอ้พูดไม่ได้เหมือนใครเลย ผมอยากจะหัวเราะดังๆ  โอ้เอื้อมมือไปจะแตะหน้าอกแอ้ ที่มันมีอะไรยื่นออกมาหน้าตาเหมือนนม ถามผมชอบไหมชอบแบนๆมากกว่าถึงใจกว่าเยอะ

“เดี๋ยวเลิกงานนี้พ่อแอ้ก็หายแล้วมาริโอ้ ..และวันนี้เราต้องไม่ให้ใครจำพ่อแอ้ได้.ว่าพ่อปลอมตัวมาก..ทำได้ไหมลูก” แอ้บอกลูกๆ แต่ละคนพยักหน้าพร้อมยิ้มตาหยีให้แอ้ ผมกับแอ้พ่นลมออกมาพร้อมกันค่อยยังชั่วที่ลูกๆค้อนข้างหัวไว

“ไอ้มิ้นมันต้องจำพ่อแอ้ไม่ได้แน่ๆ “ ไอพูด ผมยังไม่เห็นน้องมิ้นเลยไปอยู่ตรงไหนนะ

“เชิญได้แล้วค่ะคุณแม่และเด็กๆเดินมาทางนี้ลูกให้คุณแม่ขึ้นไปก่อนและหนูค่อยเดินขึ้นไปนั่งตรงหน้าคุณแม่นะค่ะ” คุณครูเดินมาเรียกลูกๆผม ผมพยักหน้า

“ดิว..”พี่แดนเพิ่งเข้ามาพี่แดนส่งกล้องถ่ายรูปให้ผม

“ใครวะไอ้ดิว...มรึงนี้ไม่เข็ด” พี่แดนมองแอ้แถมยังว่าผมอีกต่างหาก

“ไม่เข็ดอะไรนี้แอ้พี่แดน” ผมบอกพี่แดน พีแดนถึงกับสะบัดหน้ามามองแอ้สามทีติด

“จริงอะ..กรูต้องไม่ยอมเห็นแค่กรูคนเดียวแน่ๆ “ พี่แดนพูดแถมยังเอามือถือมาถ่ายรูป

“พี่แดนห้ามลงไอจีนะ” แอ้รีบบอกพี่แดน

“พี่ไม่ลงไอจีครับ...พี่ลงเฟสบุ๊ค” พี่แดนพูด

“อ้อ!แล้วไป..เห้ย!”  ผมกับแอ้พูดพร้อมและก็สะบัดหน้าพร้อมกันด้วย  แต่พี่แดนก็หายตัวไปเรียบร้อยแล้วหมดกันแล้วแอ้ไม่ทันแล้วคงไปอัพโหลดเรียบร้อยแล้ว

“หมดกันกรูดิว..” แอ้พูดและเดินไปทางที่ผู้ปกครองยืนรอจะขึ้นเวที ผมก็ถือกล้องรอบันทึกภาพความน่ารัก ผมเห็นสายตาผู้ปกครองทั้งชายหญิงจับจ้องทีแอ้กันใหญ่เลย  และแอ้ก็เดินขึ้นไปบนเวทีไปนั่งเก้าอี้เหมือนเช่นแม่ๆคนอื่นๆ

“ใครกันนะเธอ...ทำไมสวยสดงดงามอย่างนี้นะไม่เคยเห็นมาก่อนเลย” มีคนชมแอ้ไม่ขาดปากเลย

“เชิญหนูๆเดินไปนั่งตรงหน้าแม่ของตัวเองกันเลยค่ะ ...จำคุณแม่ได้ไหมเอ่ย” คุณครูเรียกเด็กๆและลูกๆผมก็พากันเดินไปและหยุดตรงหน้าแอ้ ลูกเยอะหน่อย

“ตายแล้ว..ทั้งสวยและลูกดกด้วยนะเธอ” อู้ยชมเหรอครับ ผมหันไปยิ้มให้ ขอบคุณครับ ผมขยันนะครับ แอบตอบด้วยสายตา

“น้องมิ้นขึ้นเวทีแล้วค่ะ..นั้นคุณแม่มานั้งแล้วนะค่ะ” ผมหันไปมองมิ้นคุณครูลากแขนมิ้น ไปอยู่ที่ไหนมานั้นลูกผม เลอะเทอะไปหมดเลยลูกชายผม ผมรีบปรี่ไปหาน้องมิ้นก่อน หัวเต็มไปด้วยดินและทราย

“ไปทำอะไรมานะมิ้น” ผมถามมิ้น ครูหมีก็ยิ้มแหยๆ

“พอดีว่าน้องมิ้นงอแงมากเลยปล่อยให้ไปนั่งเล่นสงบๆตรงโน้นนะค่ะคุณดิว” ครูหมีอบกผม ผมรีบหงัดเอากระดาษทิชชู้เปียกมาเช็ดหน้าเช็ดตาจะจับอาบน้ำก็ไม่ทันแล้วแหละ

“มิ้น...พ่อแอ้..เอ้ยแม่แอ้รออยู่ด้านบนแล้วลูก” ผมบอกมิ้น มิ้นทำตาโตเหมือนไข่หานเลย

“หาป๋อแอ้” มิ้นพูด ผมก็แต่งตัวให้มิ้นใหม่ให้เรียบร้อย

“วันนี้ต้องเรียกแม่แอ้นะมิ้น” ผมบอกมิ้น

“พ่อแอ้” มิ้นพูดผมก็เงยหน้ามองครูหมีก็มองผมกับมิ้น

“มักจะมีปัญหาเรื่องแยกแยะพ่อกับแม่นะครับ ..เฮอๆ” ผมหันบอกครูหมี 

“อย่างนี้แหละค่ะยังต้องเรียนรู้...งั้นเดี๋ยวคุณพ่อพาน้องมิ้นเดินไปตรงเวทีด้วยนะค่ะ” ครูหมีบอกผม ผมพยักหน้า ผมก็ส่ายหัวกับลูกตัวแสบคนเล็กของผม

“แม่แอ้...กับพี่ๆอยู่ข้างบนแล้วมิ้นขึ้นไปลูก”ผมบอกมิ้นและรีบพามิ้นจูงไปหาคุณครูที่ตรงทางเดินขั้นไปบนเวที ผมชี้ไปที่พี่ๆที่ส่งสัญญาณโบกไม้โบกมือให้เมิ้นรู้ มิ้นดิ้นดีใจใหญ่เลย

“มิ้นๆ ..ใจเย็นๆคอ่ยๆเดินไปนะลูก” ผมบอกมิ้น และครูก็จูงน้องมิ้นขึ้นไปยืน มิ้นเดินไปหาพี่ๆแต่เห็นคนที่นั่งเท่านั้นแหละ หน้าตาเปลียนไปทันทีผมก็พยักหน้าว่าเข้าไปซิลูก ยังหันมาทำตาปิ๊ปให้ผมอีก

 “เข้าไปซิมิ้น” ผมพูดให้มิ้นรู้แต่ไม่ดังไม่มีเสียง หันหลังโกยกลับออกมาซะอย่างนั้นนะ ทำเอาทุกคนที่นั่งถึงกับงงไปตามๆกัน

“อ้าว” นั้นไงร้องออกมาพร้อมกันเลยมีแบบนี้ด้วยลูกวิ่งหนีอ้าวออกมา

“มิ้น..วิ่งหนีทำไมละลูก”ผมเข้าไปรับน้องมิ้น มิ้นกอดผม   “ ไม่พ่อแอ้..ไม่เอา..จัว” มิ้นพูด

“นั้นไงพ่อแอ้นั่งอยู่นั้น..เชื่อพ่อซินั้นคือพ่อแอ้...เห็นพี่ๆไหมลูกพี่ๆเขายังนั่งข้างหน้าพ่อแอ้เลยนะลูก” ผมชี้ให้มิ้นดูและกระซิบบอกมิ้น แอ้ควักมือเรียกมิ้น

“ไปซิลูกมิ้น..อะ..อะ ..พ่อไปส่ง” ผมกระซิบบอกมิ้น มิ้นหันมามองผมแบบไม่เชื่อผมเลยต้องจูงมิ้นเข้าไปเอง แอ้มองผม ผมพยักหน้าว่าเขาโอเค

“น้องมิ้น” แอ้เอ่ยเรียกมิ้น  มิ้นค่อยนั่งลงระหว่างพี่ๆ ค่อยยังชั่วหน่อย บรรดาครูๆก็ลุ้นชุดนี้ทำเวลานานสุดเลยกว่าจะได้ไหว้ 

“สงสัยวันนี้คุณแม่สวยมากเป็นพิเศษลูกจำไมได้เลยนะค่ะ” ช่างภาพของศูนย์เขาแซวผม ผมพยักหน้ายิ้มเขินๆ

“ปกติหล่อนะครับไม่สวยแบบนี้..เฮอะๆ ”ผมหันไปพูดเขาก็ทำหน้างงใส่ผมทันที ผมก็ยืนรอบันทึกภาพความน่ารักลูกตอนนี้ทุกคนถือพวกมาลัยไว้ในมือแล้วและนั่งรอจะไหว้แม่ของตัวกัน  ภาพวันนี้มันช่างวิเศษที่สุด

“แอ้...คือสิ่งที่วิเศษที่สุดของดิวนะรู้ไหม..ดิวจะไม่มีวันลืมภาพวันนี้เลยแอ้” ผมพูดคนเดียวพร้อมกับบันทึกภาพไปด้วย

“ลูกๆถือพวกมาลัยขึ้นมาถือไว้นะค่ะ คุณครูพิธีกรพูดและเด็กๆก็ทำตาม

“ส่งพวงมาลัยให้คุณแม่เลยค่ะ..อย่างนั้นแหละค่ะ..และก้มลงกราบที่เท้าคุณแม่นะค่ะ” คุณครูบอกเด็กๆก็ก้มลงกราบแม่ของตัวเอง ผมก็มองลูกๆผมแต่ละคนก้มลงกราบ ผมเห็นได้ว่าแอ้แอบปาดน้ำตา ผมเองก็ยังน้ำตาซึมเลยนี้ขนาดแอ้ไม่ใช่ผู้หญิงแท้ๆนะแต่แค่ตั้งครรภ์ได้เท่านั้นนะ ภาพวันนี้มันอ่อนโยนมากจริงๆ

“คิก คิก คิก “ผมได้ยินเสียงหัวเราะข้างหลังผม ผมก็ลดกล้องลง มิ้นไหว้ซะก้นโด่งเลย นั้นไงหน้าขมำไปเลย ตายลูกชายคนเล็ก

“ดิว...บันทึกไว้เยอะเลย...แอ้นี้สุดยอดเลยวะ..ยิ่งเห็นแบบนี้พี่รักพ่อขึ้นเยอะเลยวะ” พีแดนมายืนข้างๆผม ผมหันมาพยักหน้า ผมบันทึกภาพลูกๆขึ้นมากอดและหอมแก้มแอ้กันด้วย มิ้นก็เงยหน้ามองแอ้ยังไม่แน่ใจจนแอ้ดึงเข้าไปกอดนั้นแหละและหอมแก้ม 

“เชิญคุณแม่และลูกๆลงจากเวทีก่อนนะค่ะ..ต่อไปจะเป็นการมอบรางวัลเรียงความเรื่องแม่ของฉัน” คุณครูบอกแอ้ก็เดินลงมาผมก็เข้าไปรอรับลูกๆ พี่แดนอุ้มมิ้นก่อนเลย มิ้นทำท่าจะไม่ให้อุ้มจะให้แอ้อุ้ม

“ลงมาก่อนมิ้น” พี่แดนทำเสียงดุใส่มิ้นค่อยยังชั่วหน่อย และพากันไปหาที่นั่งผมก็พยักหน้าผมจูงมือมิ้นมาพอมาถึงเก้าอี้นั่งมิ้นก็เข้าไปหาแอ้ไปนั่งตักแอ้ไม่ยอมห่างเลยลูกๆผมทั้งหมดเกาะติดอยู่กับแอ้ ผมก็กดย้อนดูรูปถ่ายที่ผมบันทึก

“ดิว” แอ้เรียกผม

“ว่าไงแอ้” ผมก็ถามแอ้แต่ตาผมยังดูรูปในกล้องถ่ายรูปแคนนอน

“ดิว...มรึงบอกให้มิ้นเลิกจับนมกรูได้ไหมก่อนที่ถุงน้ำจะแตกคราวนี้ละเขาจะได้รู้ว่ากรูปลอมตัวมา” แอ้เรียกผมพูดเสียงรอดไรฟัน ผมหันไปมองมิ้นที่ไปนั่งตักนี้คือจะจับนมแอ้เล่นนั้นเอง เอาแต่น้อยเลยลูกผมจับคล้ำอย่างสนใจ จะสนอะไรขนาดนั้น ผมรีบวางกล้องไว้ก่อนและอุ้มมิ้นมานั่งตักผมแทน

“มิ้นอย่าลูก...ห้ามจับ...ของแม่แอ้เขาเล่น” ผมพูด

“ดูท่าจะยังไม่อดนมเหรอค่ะ” คุณแม่อีกท่านพูดผมกับแอ้ก็หันไปยิ้มแหย่ๆ

“พ่อแอ้ทำไมพ่อแอ้..อุ้ยแม่แอ้...มีนมด้วยอะ..ปกติไม่มีนม!...นี่น่า..มันมาจากไหนอะ?” มาริโอ้ถามอย่างสงสัย ทำเอาสายตาคนรอบข้าง มีแต่ [ -_?]  ทุกคน

“สงสัยไปทำศัลยกรรมนมมาแน่ๆเลยเธอ” นั้นไงเสียงดังมาจากด้านหลัง

“ต่อไปนี้เป็นการมอบรางวัลเรียงความแม่ของฉัน รางวัลที่หนึ่งได้แก่ เด็กชายศิรนันท์ หรือน้องมีนค่ะ “ คุณครูประกาศเรียกชื่อลูกผม ผมแปลกใจมากทำไมน้องมีนไม่เคยมีแม่แต่เขียนเรียงความแม่ของฉันได้ถูกใจกรรมการด้วย คุณครูมาพาน้องมีนขึ้นไปผมก็ยืนรอบันทึกภาพน้องมีนรับรางวัล

“น้องมีนลองพูดถึงคุณแม่ให้ฟังหน่อยซิค่ะว่าน้องมีนรักและประทับใจคุณแม่ตรงไหนค่ะ “คุณครูถามน้องมีน แอ้นั่งมองน้องมีน มีนก็มองมาที่แอ้

“คุณแม่น้องมีนไม่เหมือนคุณแม่ของเพื่อนๆ แต่คุณแม่ของน้องมีนรักน้องมีนเหมือนคุณแม่เพื่อนๆ ดูแลน้องมีนทำกับข้าวให้น้องมีน เวลาน้องมีนไม่สบายคุณแม่ก็อยู่กับน้องมีนดูแลน้องมีน กอดน้องมีนเวลาน้องมีนฝันร้าย น้องมีนรัก...พ่อแอ้ที่สุด” น้องมีนพูดแต่อันหลังนีบอกว่ารักพ่อแอ้ที่สุดทำเอาทุกคนในห้องโถงเงียบกันหมด

“น้องมันจะเป็นเด็กดีจะไม่ดื้อ จะตั้งใจเรียนและเป็นดีอย่างที่พ่อดิวกับพ่อแอ้ คุณปู่ คุณลุงและคุณอาบอกน้องมีน “ น้องมีนพูดผมรีบส่งผ้าเช็ดหน้าให้แอ้เพราะว่าน้ำตาแอ้ไหลออกมาทันที แอ้รับผ้าไปแอบซับน้ำตาที่ไหลรินเพราะความปลื้มปิติในตัวน้องมีนผมก็ดีใจที่สุด

“แปะๆๆ”เสียงปรบมือดังไปทั่วและครูก็พาน้องมีนลงมากจากเวที

“เท่าที่ได้อ่านเรียงความขอบน้องมีนนะค่ะ ...ตอนที่อ่านยังคิดว่าเขียนถึงพ่อหรือเปล่า..แสดงว่าคุณแม่นี้ต้องเป็นคนที่เข้มแข็งมากนะค่ะ บรรยายได้เห็นภาพเหมือนมีพ่อสองคนเลยนะค่ะ..แต่กรรมการก็พร้อมใจกันลงคะแนนให้เรียงความนี้ได้รับรางวับที่หนึ่ง” คุณครูพูด น้องมีนเดินมากอดแอ้ ผมก็เข้าไปกอดลูกชายผมด้วย

“ป้าด้าบอกว่าให้มีนนึกถึงพ่อแอ้...พ่อแอ้เหมือนคุณแม่แค่ต่างตรงที่เป็นผู้ชายเท่านั้นเอง..” น้องมีนพูดแอ้หันมามองผม แอ้คงไม่คาดคิดว่าน้องมีนตัวแค่นี้จะคิดได้ขนาดนี้

“ขอบคุณนะครับ” ผมกระซิบบอกน้องมีน  และพอพิธีการจบลงผมก็ถ่ายรูปลูกๆผมกับแอ้ 

“เอาลูกๆ เดี่ยวไปรถของลุงดรีมกันนะครับ “ ผมบอกลูกๆ ทุกคนหันมามองผม

“แล้วพ่อละ”ลูกๆ พูดออกมาพร้อมกันเลย ส่วนมิ้นนี้กอดแอ้ไม่ยอมปล่อยเลยเหมือนกัน

“เดี๋ยวพ่อขับรถตามไปไงครับ “ ผมบอกลูกๆ

“จริงๆนะพ่อดิวพ่อแอ้..น้องมีนคิดถึงพ่อแอ้อยากกอดพ่อแอ้ที่สุด” น้องมีนพูด

“จริบครับ..วันนี้พ่อแอ้พ่อดิวจะนอนกับลูกๆนะ” แอ้ย่อตัวลงบอกน้องมีนและพี่ด้ากับพี่แดนก็พาเด็กๆเดินออกไปพร้อมๆกัน ผมกับแอ้ก็เดินออกไปอีกทางเพราะว่ารถผมกับรถที่พี่แดนขับมาจอดไว้คนละทิศกันเลย

“ดิวกรูต้องเปลี่ยนชุดก่อนถ้าพี่อ้นเห็นนี้กรูโดนเตะแน่” แอ้พูดผมพยักหน้าระหว่างที่ผมเดินออกมา

“อุ้ย..ขอโทษครับ..เออ.ขอโทษค่ะ” แอ้เดินชนไหล่ใครสักคนที่เดินสวนทาง

“ที่หลังก็...” คนที่ชนแอ้ก็คือคุณหนูวุ่นวายลูกนายทหารชั้นผู้ใหญ่ คุณหนูน้ำตาล ที่เคยเกือบโดนผมบีบคอตายวันที่เขายืนด่าว่าแอ้ฉอดๆ  พอเขาเงยหน้ามาเห็นผมและแอ้ เขามองด้วยอาการตกใจคงเพราะแอ้เป็นผู้หญิงวันนี้และเขาก็จำแอ้ไมได้แน่ๆ

“คุณดิว...นี้มากับใครละเนี๊ยะ ... ยายคนนี้เป็นใครค่ะ” คณน้ำตาลถามผมและจิกตามาทางแอ้

“ภรรยาผม...” ผมพูดและโอบเอวแอ้ แอ้ก็เล่นบทภรรยาผมต่อหน้าได้ดี ส่งยิ้มยั่วยวนมาให้ผม

“ค่ะดิฉันเป็นภรรยาคุณดิว...คุณ ?” แอ้ถามพร้อมดักน้ำเสียงให้ใกล้เคียงกับผู้หญิง

“อะไรกัน..คุณดิว...และที่บอกน้ำตาลว่าคุณดิวไม่ได้ชอบผู้หญิงละค่ะ..ทำแบบนี้มันหมายความว่ายังไงค่ะ.” คุณน้ำตาลถามผม

“ก็หมายความว่าเขาไม่เอาเธอไง..แค่นั้นเอง..ไปเถอะค่ะที่รัก..ร้อนจัง...กลับไปแล้วเราไป...เปิดแอร์เย็นๆ ..นอนคุยกันบนเตียงดีกว่านะที่รัก” แอ้หันไปตอบน้ำตาลก่อนจะรีบพากันเดินออก คุณหนูนั้นก็ทำท่าจะกรี้ดแต่กรี้ดไม่ออกเพราะคนเยอะแยะ ผมเดินออกมาผมแอบยิ้ม

“สงสัยติ๊กจะเทรนมา” ผมกระซิบ

“ก็ไม่ได้อยากเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือหรอกนะ “ แอ้หันมาพูดและเข้าไปนั่งในรถ

“ดิวก็เบื่อนางไม่เลิกซะที...เจอทีไหนอยากกระโดดหลบเลยจริง ๆ “ ผมพูดพร้อมกับออกรถทันที ผมขับไปด้วยแอ้ก็ถอดพวกขนตาและเช็ดทำความสะอาดก่อนจะเข้าบ้านเพราะว่าไม่อยากให้พี่อ้นเห็นในสภาพนี้

******************************************************************************************************************************
แอ้ ขณะที่ผมกำลังถอดขนตาและเช็ดเอาพวกเครื่องสำอางค์ออก เสียงข้อความดังขึ้นที่มือถือผม แสดงว่ามีคนส่งข้อความหาผม

“แอ้...กรูเห็นรูปทีไอ้แดนมันโพส ...นั้นมรึงใช่ไหมแอ้ ...กรูจำไมได้หรอกแต่กรูคิดว่ามันต้องเป็นมรึง ..ถ้ากลับมานะมรึงโดนเตะ” พี่อ้นส่งข้อความหาผมเอาแล้วไงซวยจนได้แอ้

“เป็นอะไรแอ้” ดิวถามผม ผมก็รีบไปที่เบาะหลังต้องถอดเปลี่ยนแล้วผม

“พี่อ้นส่งข้อความมาพี่อ้นเห็นกรูแต่งแบบนี้แล้วพี่แดนนะพี่แดนโพสทำไมก็ไม่รู้ซวยเลยเป็นไงละ” ผมพูดและรีบถอดชุดเปลี่ยนทันที โดยไปเปลี่ยนแค๊ปหลังไอ้ดิวก็ปรับกระจกมามองผมซะงั้น

“ดิวขับรถ” ผมรีบเงยหน้าเอ็ดดิว

“ก็เมียยั่วอะ”ไอ้ดิว

“ขับรถดีดีดิว..เดี๋ยวมรึงก็โดนตำรวจเรียกจนได้และกรูคงไอ้อับอายเพราะเขาจะรู้ว่ากรูแก้ผ้าอยู่ในรถ” ผมเอ็ดมันนะ

“กลับไปดูที่บ้าน” ผมพูดอีก

“ก็ได้...กลัวไม่ได้ดูอะกลัวลูกตามติดจนแกะไม่ออกอะดิ” ดิวพูดไปขับรถไป ผมก็รีบดึงถอดอันนั้นอันนี้ออกดีนที่พี่แมะเขาบอกว่าเครื่องสำอางค์เช็ดเอาออกยังไง ตอนนี้ก็จะใกล้จะถึงซอยในบ้านแล้วด้วย ผมก็รีบใส่ชุดแต่ เวรแล้วถุงน่อง

“แอ้...พี่อ้นมารอแล้วอะ” ไอ้ดิวพูดถุงน่องก็ยังไม่ได้ถอดเลย

“ดิวเอาร้องเท้าผ้าใบมาให้ใส่ก่อนซิ..จะให้ใส่ส้นสูงลงไปหรือไง” ผมบอกดิว ดิวก็ส่งร้องเท้าผ้าใบมาให้ผม ผมเงยหน้ามองเห็นพี่อ้นยืนรออยู่แล้วพร้อมกับลูกๆผม  ดิวเลี้ยวรถเข้าไป

“ดิวลงไปก่อน” ผมพูดและดิวก็พยักหน้าดิวรีบลงไปไหว้พี่อ้นแต่พี่อ้น ผมก็ก้มหน้าก้มตาถอดถุงน่องออกและรีบสวมกางเกงยืนเข้าไปทันที

“มรึงจะขวางกรูทำไมไอ้ดิว ..หลบ” เสียงพี่อ้น

“แกร๊ก” เสียงดึงที่จับประตูแต่เสียงกดล๊อกดังขึ้นซะก่อน ผมใส่เข็มขัดเรียบร้อยแล้วและ

“ปึก” ผมเปิดประตูก่อนที่พี่อ้นจะดึงประตู ผมก็ลงมายืนด้วยสภาพผู้ชายเหมือนเดิม

“พี่อ้น..” ผมเรียกพี่อ้น ผมก็ทำนิ้วชู้ให้ลูกๆ แต่ละคนเอามือปิดปากขำกันหมด

“ไหนวะ..มันก็ผู้ชายนี้หว่า...แล้วผู้หญิงอะ” พี่อ้นถามผม ผมหันไปเหล่ไอ้ดิว ขยิบตาให้ดิวพูดอะไรสักอย่างซิ

“เออ..อ้อ ..ผมส่งกลับไปแล้วจ้างมาเป็นคุณแม่เสร็จงานแล้วก็กลับไงพี่อ้น” ไอ้ดิวมันพูด

“แล้วไป..กรูนึกว่ามรึงถ้าเป็นมรึงตายแน่ไอ้แอ้” พี่อ้นพูด พอดีว่าเสียงรถแล่นมาจอดพอดีเลยผมหันไปมองรถพี่ดรีมเข้ามาจอดพร้อมพี่ชายที่สุดที่รักของผมพี่อาร์มเจอกันแค่แว็ปๆเอง น้องเซนวิ่งตรงมากอดผมทันที

“พ่อแอ้เซนคิดถึงพ่อที่สุด” เซนกอดผม พี่อ้นเห็นแบบนี้เลยหยุดเม้งผมได้  น้องแซนเดินเข้ามาแต่มากอดดิวพร้อมกับมองผมกับเซน

“ได้กอดพ่อแอ้สมใจแล้ว ...นี้บ่นมาหลายวันแล้วว่าคิดถึงแอ้ คิดถึงแอ้” พี่อาร์มพูด ผมเหลือบไปมองเห็นบ้านทรงไทย หลังใหญ่อยู่นะแต่น่าจะเป็นบ้านน๊อคดาวน์

“เรือนหอพี่ครับน้องแอ้” พี่ดรีมพูด

“จริงเหรอครับพี่ดรีมน่าอยู่จังเลย” ผมพูดผมหันมามองพี่ดรีม พี่อาร์มนี้โชคดีจริงๆที่มีคนที่รักพี่อาร์มมากมายขนาดนี้ ผมพากันเข้าบ้านนอ้งเซนกอดผมไม่ยอมปล่อยมือเลยคงคิดถึงมาก

“พ่อแอ้...น้องเซนไมได้ไหว้แม่ปีนี้..เมื่อไหร่แม่จะกลับมา..” เซนพูดผมก้มลงมองเซนดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวลและโหยหาแม่ของเขา ผมทำผิดหรือเปล่าที่ไม่ยอมบอกความจริงๆกับเขาตรงๆ ว่าแม่ของเขาไม่มีวันกลับมาแล้ว ผมย่อตัวลงพร้อมกอดเซนไว้

“แม่ของเซนเขารับรู้ได้ว่าเซนรักเขามาก” ผมพูดกับเซน ผมเอามือลูบใบหน้าเล็กๆนั้นเบาๆ อย่างถนอมเซนพยักหน้าเบาๆแม้ว่าใจจริงเขาอยากให้แม่ของเขามากหาเขามากกว่าก็ตาม

“เอาละเด็กๆขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและจะได้ลงมาทานอาหารกัน...วันนี้มีเค้กเป็นของหวานอีกแล้ว” พี่ด้าพูด

“เย้ๆ “ลูก   ๆผมทุกคนทำท่าดีใจ มิ้นมองพี่คงยังไม่เข้าใจว่าดีทำไมแต่ก็กระโดดดีใจตามเขาไปอย่างนั้น

“มิ้นไปอาบน้ำลูกพ่อพาไป...ไปเล่นอะไรมามอมแมจิรงๆเลยเราะนี้ น่าตีนัก” ดิวอาสาอาบน้ำให้มิ้นเอง

“เซน..พ่ออาบน้ำให้” ผมบอกเซน เซนยิ้มตาหยีดีใจ

“เซนไม่อาบน้ำกับเราเหรอ” แซนถามเซนด้วยอาการแอบงอนเล็กน้อย

“เซนก็อาบน้ำแซนทุกวัน...วันนี้เซนให้พ่อแอ้อาบน้ำให้นะแซนอย่าโกรธเซนนะนะ” เซนเขาเข้าใจอ้อดอ้อนแซน

“ไปแซนไปอาบน้ำห้องพ่อไปช่วยพ่ออาบน้ำน้องลิงนี้ดีกว่า” ดิวเอ่ยปากชวนแซนไป แซนก็เลยต้องเดินตามดิวไป ผมก็พาเซนขึ้นไปบนบ้าน ผมจะดูแลเขาให้ดีที่สุด ผมจะไม่มีวันทิ้งเซนเด็ดขาดไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในภายภาคหน้าไม่ว่าถ้าเข้ารู้ความจริงแล้วเขาจะเกลียดผมก็ตาม
 หลังจากนั้นผมก็ลงมาทานอาหารกันวันนี้ครอบครัวใหญ่เลยทีเดียวผมเพิ่งจะได้ยินข่าวดีจากพี่อั้มว่าพี่อั้มคบกับพี่บู้ที่เป็นเพื่อนสนิทกันมาสิบปี ผมดีใจด้วยจริงๆและดูพี่บู้ก็นกัพี่อั้มมากจริงๆ  วันนี้ผมลูกๆผมอยู่กันครบ วันนี้ซี แซ๊กซ์ และเป็กซ์ก็มาด้วย ผมดีใจที่เด็กๆเขากันได้ดี รักกันเหมือนพี่น้องๆแท้ๆ

“พ่อแอ้...” น้องเซนกอดผมดูวันนี้งอแงผิดปกติ

“เป็นอะไรลูกเซน” ผมถามน้องเซน

“พ่อแอ้อย่าทิ้งเซนไปไหนนะอยู่กับเซนนะ ... เซนรู้สึกเหมือนแม่จะไม่มาหาเซนอีกแล้ว” เซนพูด ผมกอดเซนไว้เอามือลูบผมรองทรงนั้น

“พ่อแอ้ไม่มีวันทิ้งเซนไปไหนแน่นอน...พ่อจะอยู่กับเซน..ตลอดไป” ผมพูดเซนพยักหน้า

“เอาละเด็กๆ ไอ้เวลาขึ้นนอนกันได้แล้วเล่นกันนานแล้ว “ ดิวบอกเด็กๆ

“ดิว..แอ้จะนอนกับเซนนะคืนนี้” ผมบอกดิว ดิวพยักหน้า

“งันคืนนี้ดิวเอามิ้นไปนอนกับดิวแล้วกันเพราะว่าพี่โอมไม่อยู่” ดิวพูด มิ้นยังคงติดเล่นกับพี่ๆ โดยเฉพาะมาริโอ้

“โอ้อยากจะนอนกับพ่อดิว” มาริโอ้พูดอ้อนดิว อยากนอนกับดิวบ้าง

“งั้นไปนอนกับพ่อและน้องมิ้นนะ..เพราะว่าน้องมิ้นนอนเดียวไม่ได้ลูก” ดิวบอกมาริโอ้ มาริโอ้ทำแก้มป่อง

“นอนโอ้นะ..นอนกันนะ” มิ้นพูด

“ก็ได้..เขานอนกับพี่ไอ พี่ไอซ์ก็ได้..แล้วเมื่อไหร่จะได้นอนกับพ่อดิวอะ” มาริโอ้พูดคือกลับไปนอนกับพี่ๆเหมือนเดิม ผมแอบขำ ผมจูงน้องเซนขึ้นห้องนอน เซนเขาน่ารักแปรงฟันเองทันทีก่อนนอน ผมก็จัดเตียงนอนไว้ให้ ดิวนะเอามิ้นไปนอนที่ห้องพี่โดมส่วนแซนดิวก็เอาไปนอนด้วยเพราะดูหน้าจ๋อยๆที่ไม่ได้นอนกับเซนคืนนี้

“เราไปนอนแล้วนะเซน” แซนพูดกับเซน ผมเดินออกมาจากห้องน้ำพอดีเลย

“แซนอย่าโกรธเซนนะ..พรุ่งนี้เราจะนอนกับเซนเหมือนเดิม..แต่วันนี้เราอยากกอดพ่อแอ้ที่สุด..นะแซนนะ”เซนเขาน่ารักผมยืนกอดอกมองแซนทำตาปริบๆและเดินออกจากห้องก่อนจะปิดประตูยังหันมามองมองทำตาปริบๆ ผมทาครีมบำรุงหน้าก่อนและก็มานั่งลงบนเตียงพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนช้าๆ เซนหันมากอดผมแน่นเลย

“เซน..พ่อแอ้รู้ว่าเราคิดถึงแม่มาก” ผมพูดพร้อมกับใช้นิ้วเขี่ยเส้นผมเส้นเล็กๆนั้น

“เส้นคิดถึงแม่แต่พอเวลาเซนอยู่กับพ่อแอ้..เซนรู้สึกเหมือนได้อยู่กับแม่” เซนพูดผมยิ้มแต่ถ้าดิวอยู่ตรงคงขำผมแน่ๆ

“แม่ของเซนไม่ได้ทิ้งเซนไปไหนเขาจะอยู่กับเซนตลอดเวลา..อยู่ในใจเซนนี้..และคอยดูเซนอยู่อาจจะจากที่ไกลๆ มองดูความสำเร็จของเซน ดังนั้นเซนต้องตั้งใจเรียนนะครับ” ผมพูด ผมก้มลงหอมแก้มเซนเบาๆ 

“เซนชอบเพลงค่าน้ำนมจังเลย..พ่อแอ้ร้องให้เซนฟังได้หรือเปล่า” เซนเงยหน้าบอกผม ผมรู้ตักเพลงนี้ได้ฟังกี่ที่ก็น้ำตาซึมออกมาทุกทีโดยไม่มีเหตุผลที่ผมยังไม่เคยได้สัมผัสแม่เลยสักครั้งแต่น้ำตามันมาคลอๆทุกครั้งเช่นกัน ผมพยักหน้า

“*........แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง 
ที่เฝ้าหวง ห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล
แม่..เราเฝ้าโอ้ละเห่ 
กล่อมลูกน้อยนอนเปลไม่ห่างหันเห ไปจนไกล
..แต่เล็กจนโตโอ้แม่ถนอม
แม่ผ่ายผอมย่อมเกิดจากรักลูกปักดวงใจ
เติบ..โตโอ้เล็กจนใหญ่
นี่แหละหนาอะไร มิใช่ใดหนาเพราะค่าน้ำนม
..ควร คิดพินิจให้ดี
ค่าน้ำนมแม่นี้
จะมีอะไรเหมาะสม 
โอ้ว่าแม่จ๋า ลูกคิดถึงค่าน้ำนม 
เลือดในอกผสม กลั่นเป็นน้ำนมให้ลูกดื่มกิน 
..ค่าน้ำนมควรชวนให้ลูกฝัง
แต่เมื่อหลังเปรียบดังผืนฟ้าหนักกว่าแผ่นดิน 
บวช เรียนพากเพียรจนสิ้น
หยดหนึ่งน้ำนมกิน ทดแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอย ..*0*
ผมร้องให้เซนฟังและโอบกอดเซนไว้ ผมรู้สึกว่าผมเคยทำแบบนี้กับเขาคนนี้มาก่อน แต่เมื่อไหร่ที่ไหนจำไม่ได้น้ำตาผมปริมๆมาอีกแล้ว ผมร้องกล่อมจนเซนหลับไปเรียบร้อยแล้ว ผมปาดน้ำตาที่ตรงขอบตาของผมพร้อมกับก้มลงหอมแก้มน้องเซน ทำไมความรู้สึกแบบนี้มันช่างคุ้นเคยมาก

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ พิเศษวันของแม่..ที่แอ้จะทำเพื่อลูกจบตอน
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 01-12-2015 18:25:51

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ พิเศษวันของแม่..ที่แอ้จะทำเพื่อลูกจบตอน
เริ่มหัวข้อโดย: Alice111 ที่ 02-12-2015 19:55:47

 o13 แอ้ทำเพื่อลูกได้ขนาดนี้....สุดยอดจร๊า...ชอบน้องมิ้นที่สุด :heaven

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ พิเศษวันของแม่..ที่แอ้จะทำเพื่อลูกจบตอน
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 07-12-2015 10:15:00

 :pig4: :mew6: :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันดิวVSแอ้ พิเศษวันของแม่..ที่แอ้จะทำเพื่อลูกจบตอน
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 09-12-2015 16:24:36

 o13 สมเป็นคู่นี้เพื่อลูกทำได้ทุกอย่าง สุดยอดคุณแม่จริงๆ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันติ๊กVSเดี่ยวVSปูต้องเก็บมันไว้เพราะกลัวเสียของรัก
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 11-12-2015 20:27:24

ติ๊ก VS เดี่ยว VSปู ผมต้องเก็บมันไว้เพราะกลัวเสียของรัก
   ผมกับเดี่ยวไปเที่ยวกันต่อไปเที่ยวน้ำตกทิลอซูกัน พอกลับมาก็มีไข้เมื่อคืนเดี่ยวมันดูแลผมดีมากคอยเช็ดตัวให้ผมคอยหายาให้ผมทานด้วย ผมยิ่งรู้จักความรักมาขึ้น รักคือการทำให้คนที่ตัวเองรักมันเป็นแบบนี้นี้เองและมันทำให้ผมไอ้มองเห็นความรักของดิวและแอ้มากขึ้น ที่ดิวมันดูแลแอ้เพราะว่ามันรักแอ้มาก

“อยากอยู่ด้วยอะ” เดี่ยวพูดกับผมที่นอนอยู่บนเตียงยังมีไข้อยู่

“มรึงไปเถอะและวันนี้มรึงต้องซ้อมฟุตบอลนะไอ้เดี่ยว” ผมพูดเบาๆ ไม่อยากจะลืมตาเลยจริงๆ มันรู้สึกเพลียมาก

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูห้องผมและไอ้เดี่ยวมันก็เดินไปเปิดประตู คนที่มาเคาะคือไอ้ดิวกับแอ้ แอ้เดินตรงเข้ามาหาผมทันทีมันก็เตรียมตัวเหมือนจะไปไหนก็ไม่รู้

“ไปไหนวะแอ้” ผมถามแอ้

“กรูจะไปตรวจสุขภาพวะ เขาให้กรูไปตรวจใหม่วะ” แอ้พูดผมพยักหน้า

“แล้วมันจะอยู่คนเดียวได้เหรอวะ”  ดิวมันถามไอ้เดี่ยว

“กรูอยากอยู่ด้วยแต่ติ๊กซิให้กรูไปเรียน” เดี่ยว

“กรูไม่ได้เป็นอะไรมากเดี่ยวไปเรียนเถอะมรึงและจดเล๊คเชอร์พร้อมกับการบ้านมาให้กรูด้วยมรึงเฝ้าไปกรูก็อาจจะไม่หายอาจจะหนักกว่าเดิม”ผมพูด แอ้และดิวหันไปมองไอ้เดี่ยวพร้อมกัน

“เออ..กรูก็ว่าอย่างนั้นแหละ” ไอ้แอ้มันพูดผมกเลยพยายามยกมือแตะมือกับผมหน่อย

“เมียอะ...เขางอนนะ” ไอ้เดี่ยว

“ไอ้เดี่ยววันนี้มรึงห้ามเบี้ยวนะ..พอมีเมียเข้าหน่อยไม่ค่อยอยากลงสนามบอลเลยนะมรึงจะขึ้นเตียงอย่างเดียวเลยสาด” ไอ้ดิวมันพูด

“ปึก” หมอนที่ไอ้เดี่ยวมันหนุนนั้นแหละผมปาใส่หน้าไอ้ดิว

“หมอนใครวะกลิ่นแม่ง” ไอ้ดิวมันรับเอาไว้

“ไอ้เดี่ยว..น้ำลายมันยืดด้วย” ผมพูด ไอ้ดิวปากทิ้งไปทันที

“มรึงต้องลงเป็นนักเตะเบอร์สิบและวันนี้ไม่ใช่แค่ซ้อมนะมรึง..วันนี้ลงเตะ..กับชมรมฟุตบอลจังหวัด” ไอ้ดิวพูด

“มรึงไปเถอะกรูไม่ได้เป็นอะไรมากและถ้านอนพักแล้วกรูดีขึ้นจะไปดูมรึงเตะแล้วกันเดี่ยว” ผมพูดบอกมัน มันค่อยพยักหน้าว่าโอเค งอแงยิ่งกว่าเด็กอีกไอ้นี้

“ถ้าเสร็จแล้วกรูจะรีบเข้ามาดูมันวะเดี่ยว” แอ้พูดผมพยักหน้าว่าดีเลย

“ถ้าจะไปดูดิวเตะ...แอ้เข้าไปขับรถมารับไอ้ติ๊กมันก็แล้วกัน” ดิวพูดแอ้ แอ้พยักหน้า 

“ไปเถอะวะ” ไอ้ดิวพูด  “ไปโรงเรียนแค่นี้อาลัยอาวรเมียชิบหายเลย” ไอ้ดิวมันแซวผมกับไอ้เดี่ยว ผมพยักหน้ากับไอ้เดี่ยวว่าไปได้แล้ว และพวกมันก็ออกจากห้องนอนผมไป ตอนนี้ผมเริ่มมีไข้อีกแล้วหลังจากที่ทานข้าวเช้าไปเรียบร้อยฝีมือไอ้แอ้ต้มให้ผมทาน เมื่อวานไอ้เดี่ยวมันทำต้มแถมทำน้ำปลาหกใส่เค็มมากไตเกือบพังนะผมนะ ผมก็ค่อยหลับตาลงอีกครั้งด้วยฤทธิ์ยา

********************************************************************************************************************************

เดี่ยว ผมเดินลงมาด้วยอาการเป็นห่วงติ๊กใจไม่อยากไปเลยจริงๆ อยากอยู่ดูแล แต่ติ๊กก็ไม่ยอมอยากให้ผมไปเรียนมากกว่า ผมเดินลงมาเจอปู ดูปูไม่ค่อยร่างเริงเลยผมยิ่งรู้สึกผิด ไม่ใช่แค่ผมหรอกไอ้ดิวด้วย

“ปู” ผมเรียกปู

“ทำไมหน้าซีดแบบนั้นละปู ...เดี่ยวต้องไปบอกป้าแดงแล้วนะว่าไม่ให้ปูไปทำงานอีกนะ” ผมพูดกับปู

“แม้เดี่ยวช่วงนี้ป้าแดงรับงานเยอะและอีกแค่ไม่กี่สัปดาห์ก็จะไม่คอ่ยมีแล้ว” ปูพูดกับผม

“นั้นซิปู..ดิวก็เห็นด้วยกับไอ้เดียวนะ..และปูแถมจะไม่ได้นอนบ้านเลย..ไปนอนที่นั้นจะได้นอนสักกี่ชั่วโมงกัน” ดิวพูดอีกคนแอ้ก็พยักหน้า ปูมองผมสามคน

“ถ้าปูดื้อนะดิวจะบอกพี่โดม..ไม่รอให้ปูบอกเองแล้ว” ดิวมันพูด

“ดิวอะ..ปูไปพรุ่งนี้งานเดียวก็หยุดแล้วห้ามบอกพี่โดมนะไม่อย่างนั้นพี่โดมต้องโทราดุปูแน่ๆ”ปูพูด ดิวหันมายิ้มกับผมมันได้ผล แอ้ด้วย

“วันนี้ละไปหรือเปล่าปู” แอ้ถามปู

“ไม่ได้ไปวันนี้ป้าแดงไม่ได้รับงานเพราะว่าป้าแดงเขามันัดตรวจไขมันในเส้นเลือดนะ “ ปูพูด ผมพยักหน้าดีเลย

“แล้วติ๊กละเป็นยังไงบ้าง” ปูถามผม

“ก็มีไข้นะเมื่อคืนก็คอยเช็ดตัวให้นี้คงจะหลับไปแล้วเพราะกินยาเข้าไปอีกตอนเช้านี้เอง “ ผมบอกปู

“เออ ..วันนี้ปูจะกลับมาทำอาหารให้ปูจะขึ้นไปดูแลให้นะ” ปูพูด ผมหันมามองจะดีเหรอรายนั้นยิ่งฤทธิ์เยอะๆอยู่

“จะดีเหรอปูเดี่ยวเกิดอารมณ์ฉุนเฉียวขึ้นมาอาจจะประจำเดือนเลื่อนหรือท้อง..อารมณืแปรปรวนและปูจะซวยเอา” ดิวพูด ผมะสะบัดหน้าไปมองหน้ามัน

“เพราะโดยปกติก็อารมณ์ขึ้นลงเหมือนคนใกล้หมดประจำเดือน” ดิวมันพูด ผมหันไปมองนี้เมียผมเหรอวะ

“ดิวปากมรึงนี้ก็น่าให้มันด่าอยู่หรอกนะ” แอ้หันมาพูด

“คิก ๆ จริงอย่างที่แอ้พูดนะ..ดิวก็พูดเกินไป..ไม่แปลกใจทำไมติ๊กถึงคุยกับดิวได้ไม่นาน” ปูขำผม

“ไปรถเดี่ยวนะ” ผมพูด ผมพยักหน้า

“แบบพี่น้อง..” ผมพูด ความรักของผมกับปูมันไม่ใช่ ดังนั้นผมควรจะมอบให้คนที่เขารักปูจริงๆ ดิวมันให้พี่โดมโทรหาปู ถามไถปูแต่ปูยังไม่ยอมบอกความจริงๆว่าผมกับปูไม่ได้คบกันแบบแฟนกันแล้ว ปูบอกว่ารอให้ถึงเวลาที่เหมาะสมเขาจะบอกพี่โดมเอง ผมก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ตจะเหมาะสมนะ ระหว่างที่ผมขับรถมาถึงโรงเรียนก็นำรถเข้าไปจอดที่จอดประจำข้างๆรถไอ้ดิวมัน แอ้นะเขาไปรถทางโรงแรมที่มารับหน้าบ้านเพราะว่าต้องนั่งเครื่องบินส่วนตัวไปที่กรุงเทพ

“เดี่ยว” ผมได้ยินเสียงผู้หญิงเรียกชื่อผม  ผมและปูหันไปมอง พี่เชอรี่อีกแล้วมาหาผมที่โรงเรียนและดูคุณเธอแต่งตัวซิ ดิวหันมามองผมมันยังไม่เคยเจอแบบว่าใครอะ

“เดี่ยวของพี่ พี่มาหานะ” พี่เชอรี่พูด ผมมองเสื้อผ้าเธอ สั้นขนาดนี้ไม่เกรงใจเลยเหรอว่านี้โรงเรียนนะ

“พี่มาหาผมทำไมครับพี่เชอรี่” ผมถามพี่เชอรี่

“แม้อย่าทำน้ำเสียงห่างเหินกันแบบนั้นซิคนเคยๆ..”

“หยุด...ผมไม่เคยอะไรกับพี่ทั้งนั้นแค่จูบเดียว...และผมไม่ได้จูบพี่พี่นะจูบผมเอง..แต่คิดซะว่าผมให้ทาน” ผมพูด ไอ้ดิวมันมองผม

“งั้นกรูเข้าไปก่อนวะ “ ดิวพูด

“เดี่ยวปูเข้าไปก่อนนะ” ปูอีกคน

“เดี๋ยวซิปูเดี่ยวเดินไปส่งที่ห้อง” ผมพูดและดึงข้อมือปูไว้

“นี้ใครอีกละ นอกจากดาราตกกระป๋องแล้วยังนี้อะไร..แกมายุ่งอะไรกับเดี่ยวของฉัน” พี่เชอรี่พูดและพยายามเข้ามาดึงมือปูแต่ผมนะเป็นฝ่ายกุมมือปูไว้ ปูก็มองผมและพีเชอรี่

“ปล่อยมือเดี่ยวฉันเดี๋ยวนี้” พี่เชอรี่พูด

“พี่เชอรี่ผมนะจับมือปูไว้ต่างหาก” ผมพูดพี่เชอรี่มองผม

“พี่นั้นแหละที่ปล่อยครับ...และปูนะไม่ใช่แฟนผม...แฟนผมพี่เจอแล้ว..แฟนผมเป็นยังไงพี่คงรู้ดีบังเอิญว่าผมจัดหนักไปหน่อยแฟนเลยไม่สบายมาเรียนไม่ได้ไหวเพราะถ้ามา..พี่คงรู้ว่าแฟนผมจะทำยังไง..พี่เลิกมายุ่งกับผมซะทีนะพี่กลับอเมริกาไปหาบรรดาแฟนพีเถอะครับ” ผมพูดและสะบัดมืพี่เชอรี่ออก ผมรีบดึงมือปูเดินเข้าทันที ปูทำหน้าเหวอตกใจ

“เขาเป็น” ปูถามผม

“ลูกเลี้ยงที่เดี่ยวเคยเล่าให้ฟังไง “ ผมพูด

“เขาเจอติ๊กแล้วหรอ” ปูถามผม

“เจอแล้ว..และเจอปากติ๊กเข้าไปแล้ว..กรี้ดเป็นผีโดนน้ำมนต์เลยแหละ” ผมพูดพร้อมกับอมยิ้มในความร้ายกาจของติ๊กน่ารักถูกใจผม ผมเดินขึ้นไปส่งปูบนห้องก่อนและเดินไปที่โรงอาหารพร้อมกับไอ้ดิว

“ดูท่าจะอยากงาบกล้วยมรึงน่าดูวะ” ไอ้ดิวมันแซวผม

“นางเป็นสาวมั่นนะ..มั่นมากไปก็ไม่ดีนะ ...กรูโคตรเบื่อเลย..อีกใจก็เกรงใจพ่อเลี้ยงไม่อย่างนั้นกรูด่าแหลกแต่ที่แน่ๆ .เมียกรูน่าจะจัดหนักกว่ากรูอีก” ผมพูดกับไอ้ดิว

“กรูรู้แต่มรึงอย่าให้มันทำเลยวะ...เพราะว่ามันจะสะเทือนไปถึงอากรู..อาภาษญ์นะคนรู้จักเยอะนะมรึงและยิ่งพี่ตุ๊มาเป็นผู้อำนวยการและผอ.โรงเรียนอีก..งานเข้ายาวเลยนะมรึง” ไอ้ดิวมันพูดมันก็ใช่อีกนั้นแหละ

“กรูคงต้องทำอะไรสักอย่างใช่ไหมวะ” ผมพูด ไอ้ดิวมันพยักหน้าให้ผม

“เหลือเวลาอีก แค่ไหนวะดิว” ผมถามไอ้ดิว ถึงมันจะไม่แสดงอาการออกมาแต่ผมรู้ว่ามันโคตรเลยแถมวันที่แอ้ต้องเดินทางดันตรงกับวันเกิดลูกแฝดมันอีกด้วย

“กรูไม่อยากนับเลยวะเดี่ยว” ดิวพูด ผมได้แต่แตะไหล่มันเบาๆ ผมเดินเข้าไปนั่งทานข้าวทำตัวเฮฮากันตามปากกับพวกไอ้ภาคิน

“มันปวดใจวะ..ทำไมวะกรูไม่มีรักสุขสมแบบคนอื่นเขาวะ...ถ้าเลือกอยากเกิดเป็นตาสีตาสายายมาทำไร่ดีกว่าวะ..ถ้าได้ครองรักกับคนที่กรูรัก” ดิวมันพูด ผมเห็นภาพเลยสาด!
***********************************************************************************************************************************
ติ๊ก ผมหลับๆ ตื่นๆ เพราะว่ามีไข้ผมก็กินยาทุกสี่ถึงหกชั่วโมง ไม่อยากป่วยเลยจริงๆ โคตรจะทรมารเลย ผมหลับไปอีกครั้งไม่รู้ว่านานแค่ไหนแต่ลืมตาตื่นขึ้นมาเนื่องจากมีคนมาเช็ดตัวผม ตอนแรกผมคิดว่าเดี่ยวหรือไม่ก็แอ้ แอ้มันอาจจะกลับมาก่อนแต่ไม่ใช่กับเป็นปู ผมไม่เข้าใจเลยเพราะว่าผมเองก็ไม่ค่อยเป็นมิตรกับเขาเท่าไหร่แต่ช่วงหลังนี้ผมไม่ค่อยแขวะเขาแล้วเพราะเดี่ยวขอไว้แต่เขาก็ยังมาทำดีกับผม

“ปู” ผมดันตัวขึ้นกึงนั้งปูเช็ดตัวผมเรียบร้อยแล้วและเดี่ยวก็เข้ามาในห้อง

“เดี่ยวจะเช็ดให้เองแต่ปูบอกเขาทำเองดีกว่า” เดี่ยวพูด ปูยิ้มให้ผม

“เดี๋ยวปูลงไปทำอาหารเย็นก่อนติ๊กหิวไหมปูต้มข้าวต้าให้ก่อน” ปูถามผม เดี่ยวเลิกคิ้วมองผม ผมพยักหน้าพร้อมยิ้มๆให้ ปูลุกเดินออกจากห้องไป ผมนั่งมองเขาด้วยสายตาที่รู้สึกผิดที่ผ่านมาแม้กระทั้งเรื่องเดี่ยว ผมก็รู้สึกผิดที่แย้งเขามา

“ทำไมทำหน้าแบบนั้นละที่รัก” เดี่ยวถามผม ผมหันกลับมามองเดี่ยว

“แค่รู้สึกผิดที่ทำให้เดี่ยวกับปู” ผมพูด

“ไม่ใช่หรอก..จะผิดก็เดี่ยวเองคนเดียวไม่เกี่ยวกับปูหรือติ๊กหรอก..ผิดที่พยายามหลอกหัวใจตัวเองแต่ที่เดี่ยวทำกับปูเพราะว่าเดี่ยวอยากดูแลเขานะเขาน่าสงสาร” เดี่ยวพูดผมพยักหน้า

“ดูแลเขาต่อไปซิ..กรูยินดี” ผมพูด

“เดี๋ยวพี่โดมจะกลับมาเอาคืนแล้วคงไม่นานนี้” เดี่ยวพดผมเลิกคิ้วมองพี่โดม

“พี่ชายไอ้ดิวเหรอ” ผมถามเดี่ยว

“ใช่...พี่โดมเขาชอบปู..ตั้งแต่..ที่เดี่ยวกับปูคบกันแล้วและพี่โดมเขาไปเรียนต่อที่เมืองนอกนะ...ปูก็ยังไม่ยอมบอกว่าปูกับเดี่ยวเลิกกันเพราะว่ากลัวว่าพี่โดมจะกลับมาไม่ก่อนเรียนจบ” เดี่ยวบอกผม

“พี่ๆบ้านไอ้ดิวน่ะหล่อและนิสัยดีกันทุกคนถ้าปูได้พี่โดมเป็นแฟนก็โชคดีมาก”ผมพูด บอกตรงๆนะว่าผมกลัวว่าเดี่ยวจะกลับไปหาปูตลอดเวลาทั้งที่ผมมีดีกว่าเขาทุกอย่างแต่ผมก็กลับกลัวปูที่สุดเพราะผมไม่อ่อนแอและอ่อนหวานเหมือนปู

“มีอะไรหรือเปล่าติ๊ก” เดี่ยวถามผมพร้อมกับใช้นิ้วไต่ไปตามแก้มเนียนๆของผม

“เออ... ไม่มีนะ” ผมพูดไปผมจะกล้าบอกไปตรงๆได้ยังไงว่าผมนะกลัวเดี่ยวมันลกับไปรักกับปู

“เดี่ยวรักติ๊ก...รักมากด้วย” เดี่ยวบอกผมพร้อมกับยื่นหน้ามาใกล้ผมและประกบจูบผม ผมก็สนองตอบอย่างเร้าร้อนทำไปทำมาผมพลิกเดี่ยวนอนลงและผมเองที่ขึ้นไปนั่งค่อมเดี่ยว กระดุมเสื้อเดี่ยวถูกผมปลดไปโดนอัติโนมัติ

“กริ้ง” เสียงมือถือเดี่ยวดังขึ้น

“ไอ้ดิวนะ..มารจริงๆ “ เดี่ยวพูดผมก็เห็นด้วยนะ

“ฮัลโล” เดี่ยวเปิดลำโพงสนทนากับดิวให้ผมฟังด้วย เดี่ยวทำนิ้งจุ๊ปาก

“ไอ้เดี่ยวกลับมาได้แล้ว..มรึงเป็นศูนย์นะสัส!..มรึงหายแล้วหมาตัวไหนจะยืนกับกรู”ไอ้ดิวมันเม้งเดี่ยวใหญ่เลย

“กรูดูแลเมีย” เดี่ยวตะโกนตอบไปในมือถือ

“กรูเข้าใจว่ามรึงมีภาระ..แต่อันนี้ศึกนี้ใหญ่หลางหนักมรึงย้ายก้นมรึงมาเดี๋ยวนี้” ไอ้ดิวมันพูด

“มรึงเอาปูไปแล้วให้ปูดูไปก่อนเลยมรึงกลับมาเลย..หรือว่ามรึงกลับไปจัด...เดี๋ยวไม่มีแรงทำประตูไอ้เชี้ย..วันนี้ไม่ได้ซ้อมธรรมดานะกรูให้ลงแตะเหมือนเตะจริงนะโว้ยถ้ามรึงทำประตูไม่ได้อายเขา..สาด!” ไอ้ดิวมันเม้งเดี่ยวใหญ่เลย

“เออ..มารจริงๆ กรูไปเดี่ยวนี้..คืนนี้ผัวมาจัดให้นะเมียจร๊า..จ๊วบ” เดี่ยวพูดผมกัดปากได้

“รีบมาเลย..ตรูดๆ” ไอ้ดิวพูดและกดวางสายไปทันที

“ไปก่อนนะ...กินข้าวและกินยานอนพักซะนะ..จ๊วบ”เดี่ยวพูดและจุ๊บปากผมทีหนึ่งเบาๆ ก่อนที่จะเดินไปเปิดประตู ปูถือชามข้าวต้มมาหาผมพอดีเลย

“เดี่ยวไปก่อนนะปู...ฝากดูแลสุดที่รักเดี่ยวหน่อย..อาจจะดื้อนิดหน่อย” เดี่ยวพูดผมแล้ปลิ้นให้เดี่ยว ปูยิ้มๆให้เดี่ยวและถือชามข้าวต้มเข้ามาให้ผม  ปูวางลงพร้อมกับเดินไปลากเก้าอี้มานั่งข้างเตียงผม

“ทานข้าวต้มก่อนนะ...เดี๋ยวจะได้ทานยา..เดี่ยวเขาเป็นห่วงติ๊กมาเลยนะ” ปูพูด ผมได้ยินเสียงรถไอ้เดี่ยวออกไปแล้ว  ที่ได้ยินเพราว่าท่อมันค้อนข้าวดัง 

“ทำไมนายมาทำดีกับเราละปู..ทั้งที่เรา” ผมถามปู

“เราไม่เอาเวลามาคิดโกรธแค้นใครหรอกนะเพราะว่าชีวิตคนเรามันสั้นนัก” ปูพูดและตักข้าวต้มให้ผม ตักมาป้อนผม ผมยังคงมองใบหน้าปู ปูเป็นคนน่ารักนะดูสีหน้าของเขาขาวและซี้ด

“ปูนายโกรธเราไหมที่เรา..แย้งเดี่ยวมา” ผมถาปู

“ไม่มีใครแย้งใครไปได้หรอก..ถ้าหัวใจเขาไม่อยากไป..ใจเขาอยากอยู่กับคนที่เขารัก..เดี่ยวเขาเป็นคนที่น่ารักมากนะ..ดูแลเขาให้ดีดีนะ..ปูกับเดี่ยวเราเป็นได้แค่เพื่อนแต่เขาก็ดูแลปูดีจริงๆ ปูยังไม่รู้เลยว่าจะตอบแทนเข้าได้หมดไหม” ปูพูด ผมยิ้มให้ปู

“เราขอโทษนะ..เราขอโทษทุกเรื่องที่เราทำ” ผมพูดผมกุมมือปูไว้ ผมก็รับชามข้าวต้าจากปูมาทาน ซึ้งปกติผมจะไม่ทานอะไรก็ตามที่เป็นฝีมือปูถ้าไม่รู้ก็ทานส่วนใหญ่จะไม่รู้เพราะว่าพวกแจ็ค บอย มันจะไม่บอกผมแต่จะมารู้ที่หลังเสมอแต่ก็ทานไปแล้วนี้ฝีมือการทำอาหารของปู เรียกว่าเชฟดีดีนี้เองอร่อยมาก

“ปู.น่าจะเรียนเกี่ยวกับโภชนาการอาหารนะ “ ผมพูดไปกินไปด้วย ปูยิ้มให้ผม

“ปูเอาผ้าขนหนูที่เช็ดตัวให้ไปสักตากไว้ในห้องน้ำเพื่อมีไข้ขึ้นมาอีกจะได้เช็ดตัวให้อีกครั้ง” ปูพูดพร้อมกับลุกขึ้น ผมทานไปและเงยหน้าขึ้นไปมองปูผมเห็นเหมือนเลือดกำเดาไหลออกมา

“ปู” เรียกปูและแตะที่ตรงจมูกตัวเองให้เขารู้ว่าตรงปลายจมูกเขามีบางสิ่งไหลออกมา ปูก็แตะและใช่มันคือเลือดนั้นเองผมรีบวางขามข้าวต้มไม่ใช่รังเกียจนะแต่ตกใจมากกว่า

“ปู..”ผมเรียกแต่ปูรีบเข้าไปในห้องน้ำผมซะก่อนผมลุกขึ้น

“ปู..ปู.” ผมเรียกปูอยู่หน้าประตูห้องน้ำ ผมยืนรอสักพักปูก็ออกมาเขาทำความสะอาดมันเรียบร้อยแล้ว

“ปูเป็นอะไรนะ” ผมถามปู ดูสีหน้าปูซี้ดๆ

“ไม่มีอะไรคงแค่เลือดกำเดาไหล” ปูพูดเบาๆก่อนจะแทรกตัวเดินผ่านผมไปแต่ผมจับแขนปูไว้

“ไม่จริงอะ..นายเป็นอะไร...ถ้านายไม่บอกเราเราจะบอกเดี่ยวให้เดี่ยวพานายไปเช็คร่างกาย” ผมพูดกับปู

“อย่าบอกเดี่ยว...ไม่มีใครหนีมันพ้นหรอก...ขอให้เราใช้ชีวิตกับเวลาที่เหลือเถอะนะ” ปูพูดผมว่าปูรู้ว่าเขาเป็นอะไร

“ถ้าอย่างนั้นบอกฉันมาว่านายเป็นอะไร” ผมถามปู

“เราเป็น..มะเร็ง...ในเม็ดเลือดเราคิดว่าตอนนี้คงระยะที่สุดท้ายแล้ว” ปูพูดผมแทบทรุดลงตกใจที่สุด

“เดี่ยวไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม..ไม่มีใครรู้ใช่ไหมปู” ผมถามปู ผมเพิ่งรู้นะว่าปูน่าสงสารจริงๆก็วันนี้เอง

“ไม่มี..เราบอกแล้วไงว่าขอใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับเวลาที่น้อยนิดแค่นี้ก็พอแล้ว..อย่าบอกเดี่ยวนะ..ถ้าติ๊กไม่อยากให้เขาเอาเวลามาทุ่มให้เราไม่ได้ขู่นะ...แต่เขาอาจจะทำ..เราอยากให้เขาไปกับนายไปมีอนาคตที่ดีดีกับนายนะติ๊ก” ปูพูดพร้อมหันมามองผม

“หรือนายไม่อยากให้เขาไปกับนายละ” ปูถามผม ผมถึงกับถอยหลังออกไปหนึ่งก้าวมันเรื่องจริงๆ ผมสองคนมีฝันด้วยกันแล้วนิ ผมได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ

“ขอเราใช้เวลาที่เหลืออยู่ให้คุ้มค่าที่สุด..นะติ๊ก” ปูพูดก่อนจะเดินออกจากห้องนอนผมไป ผมทรุดลงนั่งบนเตียง ผมได้แต่คิดทบทวนว่าผมควรจะบอกเดี่ยวเรื่องปูดีไหมถ้าบอกไป เดี่ยวก็เอาเวลาที่มีไปอยู่กับปูและเขาอาจจะไม่ไปเรียนเมืองนอกกับผมก็ได้ รู้ไหมว่าผมเกลียดเวลาที่มีตัวเลือกมากมายแต่ผมเลือกไม่ได้สักขอ..แต่ขอที่ผมไม่ต้องการเลือกมันกับถูกบังคับไว้แล้วว่าต้องเลือกข้อนั้น  ผมต้องปกปิดมันไว้ใช่ไหม เพื่อรักษาคนที่ผมรัก

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันติ๊กVSเดี่ยวVSปูต้องเก็บมันไว้เพราะกลัวเสียของรัก
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 11-12-2015 20:53:03

สงสารปูจัง :mew4:

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันติ๊กVSเดี่ยวVSปูต้องเก็บมันไว้เพราะกลัวเสียของรัก
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 11-12-2015 21:36:28

หน่วงอีกแล้ว...ติ๊กควรจะบอกเดี่ยวนะ...สงสารปูจัง   :mew6: :mew6:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันติ๊กVSเดี่ยวVSปูต้องเก็บมันไว้เพราะกลัวเสียของรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Alice111 ที่ 12-12-2015 20:00:43

ติ๊กนี้มีหลายบุคคลิกเนอะบางมุมก็น่ารัก..บางมุมฮีก็ร้ายไม่ต่างจากนางร้ายจอแก้วเลย.. :really2:
เอาใจช่วย..แต่ก็สงสารปูนะ... :mew6:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว นับถอยหลังสู้วันที่ต้องจากกันอีกครั้ง
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 17-12-2015 14:16:36

แอ้VSดิว วันนี้ผมไปตรวจร่างกายมาแล้ว  ผมก็รีบเดินทางกลับตรวจเลือดตรวจสุขภาพโดยร่วมทุกอย่างปกติมีแค่การเต้นหัวใจผมเร็วขึ้นกว่าปกติเกือบยี่สิบนาทีแต่คุณหมอที่ตรวจร่างกายผมบอกไม่ได้เข้าข่ายคนที่เป็นโรคหัวใจแน่นอนและถ้าไม่เคลียร์ผมคงต้องมาตรวจวัดใหม่อีกครั้ง ผมเดินทางกลับด้วยเครื่องบินส่วนตัวและรถยนต์ทางโรงแรมมาส่งผมแต่ไปส่งที่โรงเรียนก่อนผมเลยขับรถดิวเพื่อจะมาดูติ๊กก่อนวันนี้ดิวบอกว่าจะซ้อมถึงมึดเลย  ผมเดินเข้ามาในบ้านก็ได้ยินเสียงกุ๊กกักดังมาจากในห้องครัวคงจะปูนั้นแหละ ผมเลยเดินไปที่ห้องครัวก่อนเห็นปูยืนเหมออยู่

“ปู” ผมก็เรียกปู

“อุ้ย...แอ้..ตกใจหมดเลยเข้ามาเงียบๆ..เป็นยังไงบ้างตรวจสุขภาพทุกอย่างโอเคนะ” ปูหันมาพูดและถามผม

“ทุกอย่างโอเคมีแค่...” ผมพูดและหยุดนิ่งแต่ผมไม่ไอ้บอกดิวหรอกนะดิวจะเป็นห่วงผมเอานะซิ

“ถ้าบอกแล้วปูอย่าไปบอกดิวนะ...เขาวัดดูแล้วหัวใจเราเต้นเร็วกว่าคราวที่แล้วตั้ง20” ผมพูดปูก็ทำท่าคิดนะ

“ปูเคยรู้มาว่า..คนที่หัวใจเต้นเร็วขึ้นส่วนใหญ่จะตั้งครรภ์นะ..การเต้นจะเร็วกว่าปกติ 10- 20 ครั้ง”ปูพูดผมก็นิ่งเงียบทันทื 

“แอ้ท้องเหรอ” ปูถามผม

“ไม่นะ..ดิวป้องกันทุกครั้งไม่หรอก...คงตื่นเต้นมากไปนะ.และก็เครียดด้วย...แต่ปูอย่าไปบอกดิวนะมีหวังมันต้องลากแอ้ไปให้พ่อตรวจเช็คตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าแน่ๆ “ ผมพูดและเปิดขวดน้ำในตู้เย็นออกมาเท่ใส่แก้วดื่ม

“ก็เพราะว่าดิวรักและเป็นห่วงแอ้นะซิ” ปูพูดพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ผม

“แอ้...” ปูเรียกผม

“ปูขอโทษนะ..เรื่องดิวกับปู...” ปูพูด

“ที่จริงเราก็คิดไว้อยู่ปูนะดูแลลูกเราได้อยู่แล้ว..เราเคยคิดอยากให้ดิวคบกับปูนะเพราะว่าแอ้...ไม่รู้ว่าจะไปแบบนั้นและจะได้กลับมาไหม” ผมพูดกับปู

“ไม่มีใครแทนแอ้หรอกจริงๆนะ...แค่เห็นตอนลูกๆดิวร้องไห้เสียใจที่ปูเข้าไป...ทำหน้าที่แทนแอ้แม้จะช่วงสั้นปูก็ใจไม่ดีแล้ว..พวกเขาต้องการแอ้แค่คนเดียวจริงๆ “ ปูพูด ผมพยักหน้าว่ามันใช่ผมเองก็มีส่วนผิดที่ทำให้ลูกเป็นแบบนั้น

“ปูเชื่อว่าแอ้ต้องกลับมาหาดิวซิ..ดิวเขาจะไม่ทำแบบนั้นอีกเชื่อซิ..และปูเชื่อว่านี้คือคำสัญญาของการขอให้ได้เกิดมาเป็นคู่รักกันทุกชาติไปของดิวและแอ้” ปูพูดผมหันมามองปู  ผมเคยฝันว่าแต่ผมอยู่ในร่างของสตรีเหมือนสมัยอยุธยาหรืออะไรประมาณนี้ แต่ไม่เคยเล่าให้ดิวฟังนะเล่าไปก็ขำท้องแข็งเปล่าๆ ผมฝันว่าผมกับดิวได้ร่วมกันสาบานรักต่อหน้าสิ่งศักดิ์ที่ไหนสักทีว่าจะขอรักกันทุกชาติไปไม่ว่าเกิดในภพภูมิในเกิดเป็นหญิงหรือชายก็จะรักไม่วันเสื่อมคลาย

“แอ้” ผมสะดุ้งสุดตัว ผมหันมาคนที่มาเรียกผม ติ๊กนั้นเอง

“ติ๊ก..มรึงนี้ก็อีกคนทำให้กรูหัวใจจะวายสงสัยกรูเป็นโรคหัวใจก็เพราะมรึงนี้แหละ” ผมหันไปต่อว่ามันไม่จริงจังหนักหรอก

“อะไรวะแอ้..มรึงยืนเหมออะไรละ” ติ๊กถามผม ผมหันมามองดูจากการแต่งตัวนี้ถ้าจะหายแล้วซิท่า

“หายไข้แล้วเหรอมรึงอะ” ผมถามติ๊ก

“ดีขึ้นแล้วมีคนมาดูแลดี” ติ๊กพูดและส่งยิ้มให้ปู ผมไม่อยากจะเชื่อเลยเพราะว่าติ๊กนะตั้งแง่กับปูตลอด ผมมองติ๊กและปูสลับกันไปมา

“นี้จะไปไหนอะ” ผมถามติ๊ก

“ไปดูไอ้ดำมันเตะบอลดีกว่า..ปูไปกันไหม” เดี่ยวถามปู

“แต่ว่า”  ปูมองกำลังทำอาหารนะซิ

“กลับมาแล้วติ๊กกับแอ้ช่วยทำปู..แต่จะได้รสชาติเหมือนปูไหมไม่รับประกัน” ติ๊กพูด

“เออ..ไปดี..ไปด้วยกัน...วันนี้คงไม่ค่อยมีใครอยู่มีแค่ดิว แอ้ ติ๊ก ไอ้หลุยส์กับแจ็คมันจะไปธุรกันมันพูดกับดิวเมื่อวานนะและบอยก็บินไปหาพี่บรูคส์ ส่วนธรรณ์ก็ไม่อยู่นะบอกว่าแม่กับพ่อบุญธรรมให้ไปหานะ ” ผมพูดบอกปู ปพยักหน้าเบาๆ

“อย่านั้นขอขึ้นไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ” ผมพูดและรีบหันแต่จังหวะที่หันมันเกิดอาการมืดขึ้นกระทันหัน

“เห้ย..แอ้” ติ๊กมันคว้าผมไว้

“แอ้...มรึงเป็นอะไรอีกวะ” ติ๊กถามผม

“คงเพราะว่าวันนี้กรูเจาะเลือดไปหลายหลอดวะ” ผมพูด ติ๊กมันมองผมเหมือนไม่คอ่ยเชื่อนะ

“เออตอนนี้..ดีขึ้นแล้ว..หรือไม่ก็เมื่อกี่คงจะหมุนตัวเร็วไปวะ” ผมพูด ปูพยักหน้าอาจจะเป็นเช่นนั้น  ติ๊กเลยพยักหน้าตาม

“เร็วๆนะแอ้..อยากดูสามีเตะบอล” ติ๊กพูดผมหันมายกนิ้วกลางให้ เพราะว่าที่อย่างนี้มาเร่งนะ ผมเดินขั้นห้องนอนผมกับดิว อีกแค่ไม่กี่อาทิตย์ก็ต่างคนต่างไปแล้วซินะ ความทรงจำที่มีในบ้านหลังนี้ทั้งสุขทั้งทุกข์ทั้งวุ่นวายต่างๆนานาที่เกิดขึ้นแต่มันก็ทำให้เวลานึกถึงมีรอยยิ้มขึ้นมาได้ ผมรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที ผมรู้สึกปวดปวดหน่วงที่ข้างใดข้างหนึ่งทางด้านท้องน้อยมันเป็นๆหายๆ ตอนที่มีอะไรกับดิวผมคิดว่าวันนั้นคงเล่นท่ายากมากไปหน่อยปวดและก็หายไปได้สักพักนี้กลับมาปวดใหม่อีกแล้วแต่ก็ไม่มาก ผมเดินลงมาด้านล่าง ผมเห็นติ๊กมันคุยกับปูดีจนผิดปกติ

“จริงซิติ๊ก..”

“ฮาๆ ..ติ๊กก็บ่นไอ้ดำประจำแหละปูก็บ่นมันเหรอ..ฮาๆ..” ติ๊กพูดผมเดินลงมาพอดีมองสองคนนี้ที่ดูสนิทกัน

“ไปครับไปกันได้แล้ว...ป่านนี้เตรียมลงสนามกันแล้วแหละ” ติ๊กพูดปูก็พร้อมแล้วที่จะไปดูดิวกับเดี่ยวเต๊ะบอลกัน

“ปู...ดิวบอกว่าพี่โดมจะกลับมาสองอาทิตย์นะปูรู้หรือยัง” ผมถามปู 

“ปู...นายไม่ได้มีส่วนไหนที่ไม่ดีนะ..เปิดใจให้คนที่เขารักนายจริงๆ ..ไม่ได้เชียร์เพราะว่าอยากให้นายไปไกลๆจากเดี่ยวนะแต่เท่าที่ติ๊กรู้..พี่โดมเป็นผู้ชายที่เพอเฟคมาก” ติ๊กพูดผมพยักหน้าอีกคนการันตีเลยว่าพี่โดมเป็นผู้ชายที่ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายอยากได้กันหนักหนาแต่พี่โดมไม่สนใจใครเลยมีแค่ปูเท่านั้น

“รอให้พี่โดมมาก่อนแล้วกัน” ปูพูดยิ้มเขินๆ ผมหันมายิ้มกับติ๊ก ผมขับรถพาติ๊กและปู พาไปสนามกีฬาจังหวัดวันนี่เรียกได้ว่าไปเยือนเขา ดังนั้นเลยต้องมาเตะที่สนามนอกโรงเรียนแต่ก็มีพวกรุ่นน้องรุ่นพี่ตามมาดูเช่นกัน วันนี้คนอยู่ดูค้อนข้างเยอะวันนี้เรียกว่าซ้อมเหมือนแข่งจริงๆเลยดีกว่านักฟุตบอลสวมชุดที่พี่เอ็กซ์และพี่เดฟออกแบบให้

“ขึ้นไปนั่งบนนั้นดีกว่าวะ “ ติ๊กพูด ผมพยักหน้าผมเดินขึ้นไปด้วยกัน  ติ๊ก ปูและผมขึ้นไปนั่งอยู่บนอัศจรรย์กับพวกรุ่นน้องๆ

“พี่แอ้ พี่ติ๊ก พี่ปู ...หวัดดีครับพี่” พวกรุ่นน้องมันยกมือไหว้ผมสามคน ผมพยักหน้า  ผมเห็นโค้ชพี่โก้เพื่อนพี่เดฟกับพี่เอ็กซ์ออกมาพร้อมกับพวกดิวมีการเทรนกันนิดหน่อยและนักฟุตบอลที่มาท้าแข้งด้วย

“เดี่ยว...ทำประตูได้กรูให้รางวัล” ติ๊กตะโกนเรีบกเดี่ยว เดี่ยวมันคงไม่คิดว่าติ๊กจะมา

“ดิวแอ้บอกทำประตูได้มันก็ให้ร่างวัลวะ” ติ๊กมันตะโกนแทนผม ผมสะบัดหน้าไปมองไอ้ติ๊กมันจะบ้าเหรอพูดไปนี้ถ้ามันทำได้ต้องให้มันนะ

“ให้อะไรอะ”  ไอ้ดิวมันตะโกนกลับมา

“แอ้มันบอกว่ามันจะลงไปดูดปากให้รางวัลกลางสนามโว้ยย” ติ๊กผมหันมาหาอะไรใกล้ๆมือปาใส่ไอ้ติ๊ก ไอ้ดิวมันสะบัดหน้ามามองผมแถมมันยกนิ้วว่าโอเคด้วยไอ้นี้ก็หื่นไม่เลือกสถานที่เลยนะ

“วี้ดวิว” เสียงทั้งทีมมันแซวกลับมา

“มรึงเป็นคนพูดนะมรึงนะลงไปดูดปากมันเองเลยไอ้ติ๊ก...สาด!” ผมหันไปพูด   “คิก คิก คิก” ปูก็ขำผม ผมเห็นน้องสาวไอ้กีตาร์เดินมาทางพวกผม

“พี่แอ้ พี่ติ๊ก พี่ปู สวัสดีค่ะ” เปียโนตั้งแต่เป็นแฟนไอ้โซ่ก็นอบน้อมพวกผมขึ้นเยอะเลย เปียโนเดินมานั้งรวมกับพวกผม  ไอ้หลุยส์กับแจ็คมันเดินมาทางพวกผมด้วย แต่บอยกับธรรณ์ไม่อยู่

“อ้าวมรึงสองตัวบอกจะไปไหนกันไม่ใช่เหรอวะ” ติ๊กถามแจ็ค แจ็คมันหยักไหล่

“ดูเพื่อนเราเตะบอลดีกว่าวะ” ไอ้หลุยส์มันพูด 

“ทำผลงานดีมีรางวัลโว้ย...จัดโดนป๊าหลุยส์วะ.” แจ็คมันตะโกน เหมือนกันเลยไอ้หลุยส์มันต้องสะบัดหน้าไปมองไอ้แจ็ค ตอนนี้กรรมการที่ไปเชิญมาเรียกนักฟุตบอลลงไปกลางสนามแล้ว

“ตกลงมรึงไปเมื่อไหร่ว่ะแอ้” แจ็คมันนั้งลงข้างๆผมและถามผม  ผมหันไปมองหน้ามัน

“ก็วันที่ไอ้ดิวมันเตะฟุตบอลกระชับมิตรนั้นแหละ..และ..วันเกิดลูกกรูด้วย” ผมพูด ไอ้หลุยส์ มันนั้งลงข้างไอ้แจ็ค ส่วนติ๊กนะมันยืนเชียร์ไอ้เดี่ยวกับปูและก็เปียโน่

“จริงเหรอวะ..งั้นกรูจะสั่งของขวัญให้วะลูกๆมรึงชอบอะไรวะ “ ไอ้แจ็คมันถามผม

“ไอเขาชอบพวกหุ่นยนต์ ทรานฟอรเมอร์นะชอบมาก ...ส่วนไอซ์นะเขาชอบปลูกต้นไม้เขาไม่ชอบเล่นอะไรที่โลดโผ้นยิ่งตอนนี้พี่อาร์มกรูกลับมาอยู่บ้านด้วยแล้วปลูกต้นไม้กันใหญ่..และมาริโอ้เขาจะชอบพวกโมเดล.ลิโลสติทอะไรพวกนี้ เขาไม่ค่อยชอบหุ่นยนต์เท่าไหร่แต่ก็เล่น” ผมพูด ไอ้แจ็คมันพยักหน้า

“กรูไม่อยากจะเชื่อเลยวะเห็นมรึงแบบนี้แม่งกลายเป็นคุณแม่ไปได้” ไอ้แจ็คพูด ผมหันมามองหน้ามันและเอาแขนไปเท้ายันตัวเองไว้  พร้อมการถอนหายใจออกมายาวๆหนึ่งที เพราะว่าสิ่งที่ใครมองว่ามันวิเศษแต่ผมไม่ได้อยากเลือกถ้าเลือกได้อยากเลือกเป็นแค่คนธรรมดาที่เหมือนคนอื่นๆ

“กรูไม่ได้อยากเป็นอย่างที่มรึงมองว่าพิเศษสุดๆ ..เพราะ..กรูไม่รู้ว่าอนาคตลูกกรูโตขึ้นเจอสังคมที่กว้างมากขึ้นเขาจะยังมองกรูเป็นสิ่งที่ปกติสำหรับเขาไม่...ถ้าไม่ละ..กรูก็คงไม่ต่างอะไรกับตายทั้งเป็น” ผมพูด

“กรูเชื่อว่าไอ้ดิวมันเลือกมรึง” ไอ้หลุยส์พูด ผมหันมามองไอ้หลุยส์

“มันกำลังทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่กับมรึงนะไอ้แอ้...และ..กรูสองนี้แหละที่จะทำให้มรึงสองคนได้มาอยู่ด้วยกัน” ไอ้แจ็คพูด ผมพยักหน้ามันอาจจะเป็นแค่ความหวังริบหรี่เต็มทีก็ตาม 

“กริ้ง “ เสียงมือถือไอ้แจ็คมันดังขึ้น

“กรูไปรับสายพ่อกรูก่อนวะถ้าจะงานเข้า” ไอ้แจ็คพูดและเดินออกไป ผมยืนดูปูกับติ๊ก เขาญาติดีกันแล้วไม่ซิต้องไอ้ติ๊กมากกว่าที่ไม่ยอมญาติตั้งแต่แรกๆ ตอนนี้ในสถาพกำลังแข่งขันกันอย่างดุเดือด เพราะว่าคู่แข้งก็ไม่ได้ทำธรรมดานักกีฬาระดับเขตทั้งนั้น

“ดิว...ทำประตูเร็วๆ แอ้มันอยากลงไปดูดปากมรึงแย่แล้ว” ไอ้ติ๊กมันตะโกน

“แหวะ..ภูมิใจตายเลย...ผู้ชายผู้ชายดูดปากกัน..สะอิดสะเอียน”  ผมก็ต้องหันไปมองต้นเสียงพูดค้อนข้างดัง ไม่ใช่แค่ผมนะที่นั่งอยู่นี้ได้ยินกันหมด ไอ้หลุยส์มันยังเงยหน้าหันมามองผม มีผู้หยิงนางหนึ่งใส่กางเกงยืนสั้นเสมอหู(สั้นมากไม่ต่างอะไรกับใส่กางเกงในเลยจริงๆ แถมเสื้อก็สายเดี่ยวรู้ว่านมกลมสวยแต่ชะโชว์อะไรนี้ไม่เกรงใจสถานทีกันเลยไม่ได้มาคนเดียวมากับเพื่อนนางอีกสามสี่คนและกลุ่มผู้ชายดูท่าจะไม่ใช่เล่นๆ ดูจากลายสักและการเจาะหูปากคอจมูก

“ใครวะ”  หลุยส์มันพูดให้ผมอ่านปาก ผมเองก็ไม่รู้จริงๆเลยหยักไหล่ว่าไม่รู้ซิ

“เดี่ยว....ของพี่....เขอรี่..แกดูผัวฉันซิเท่ไหมแก” นั้นไงรู้เลยว่าใครกัน และติ๊กมันหันมามองคนที่ตะโกนเรียกเดี่ยวผ่านโทรโข่งไปที่กลางสนามก็หันมามองผู้หญิงคนนั้น  พวกเด็กผู้ชาย มันก็คงชอบมองอยู่มันมานั่งล้อมไม่ได้มองไปที่สนามเลยมองแต่หน้าอกยายคนนี้  ไอ้แจ็คเดินกลับมาพอดี

“มีของฟรีให้ดูด้วยวะ” พวกเด็กๆรุ่นน้องๆผม


“เหมือนงานจะเข้าวะ” ไอ้แจ็คพูด ผมพยักหน้าว่าใช่

“กรูว่าเดี๋ยวได้มีข่าวชะนีซิลิโคนแตกวะ” ไอ้หลุยส์มันพูด ผมก็หยักไหล่ว่าถ้านางปากดีกับไอ้ติ๊กก็อาจจะเป็นเช่นนั้น

“เดี่ยว...กรูอยากดูดปากมรึงอะทำประตูเร็วๆ” ติ๊กตะโกนลงไป ชะนีหันขวับมามองติ๊ก

“เดี่ยว..เมียรอดูอยู่นะ..ทำดีมีรางวัลคืนนี้จะขย่มให้แตกเหมือนกัน” แรงไอ้ผู้หญิงคนนั้น  ส่วนปูก็ถอยหลังนั่งลงข้างๆผม

“คนนี้ปูจำได้เขาเคยมาดักรอเจอเดี่ยวแต่เดี่ยวก็ไล่ตะเพิดแถบทุกครั้งเลย..วันก่อนยังทำท่าจะกินหัวปูด้วยนะ” ปูพูดกับผม ผมพยักหน้า

“ไม่ต้องหวงเดี๋ยวนางจะได้รู้ว่าติ๊กมันเป็นยังไง” แจ็คพูดและหยักคิ้วพวกผมรู้ว่าติ๊กมันแรงแค่ไหนไม่มีใครกล้าปะทะกับมันหรอกแถมปากมันนี้บอกได้ว่าด่าใครสะอึกไปถึงใส้ติ่ง

“เดี่ยวสู้ๆ เดี่ยวสู้ตาย ..เดี๋ยวไวลายสู้ตายสู้ๆ “ นางลุกขึ้นแถมเอาพูมาด้วยนางก็เด้งซิลิโคนไปมาพวกเด็กผู้ชาย ตั้งแต่ม.1 ไปยัน ม.6เลยดีกว่าตั้งหน้าตั้งตาดูแต่ซิลิโคนนางบางคนก็น้ำลายแถมไหลออกมาเลย

“กรูละเบื่อจริงๆ พวกที่ทำตัวใสๆ แบ๊วๆเหมือนน้ำเปล่านี่…ต้องลองแดกดู….พวกเหี้ยนี่แม่ง”ติ๊ก

 “หารู้ไหมว่า..เหล้าขาวชัดๆ” ติ๊กมันเปิดแล้วไง พอนางได้ยินว่าเปรียบนางเหมือนเหล้าขาวเท่านั้นแหละหยุดเด้งและหันมามองหน้าติ๊กที่ยืนยิ้มที่มุมปาก

“แร๊ง” พวกที่มันนั่งล้อมมันก็ช่วยกระตุ้นดีเหลือเกิน

“แกกล้าด่าฉันเหรออีตุ๊ด..มรึงเป็นกันแค่ครอบครัวมรึงไม่พอยังจะมาดึงคนที่พ่อแม่เขามีลูกแค่คนเดียวให้ไปสูญพันธุ์กับพวกมรึงอีกเหรอ” ผู้หญิงคนนั้นพูดติ๊กหันมาเหล่มองพวกผม

“งามละงานนี้...เออ ...เดี๋ยวนะครอบครัวพวกผมไปเหยียบหางคุณครับเหรอครับ” แจ็คมันก็ลุกขึ้นถามทันที นางหันมามองแจ็ค

“ แจ็ค..ก็แค่..ไม่มีใครชวนไปผสมพันธุ์วะ..” ติ๊กพูด 

“รู้ได้ยังไงว่าไม่มี..บางที่คนที่ผสมพันธุ์มรึงก็อาจะผ่านกรูมาแล้วก็ได้นะ” นางพูดผมลุกขึ้นห้ามติ๊กดีกว่าไม่อย่างนั้นยาวแน่งานนี้

“ติ๊กพอเถอะ..ไม่คุ้มหรอกวะ ไปหาที่นั้งอื่นเถอะ” ผมถึงแขนไอ้ติ๊ก พวกแจ็คมันก็หยักไหล่ว่าไปดีกว่า

“กรูเชื่อว่าไอ้เดี่ยวนะมันไม่ใช่แลคโตสิซจะได้พยายามไปเป็นมิตรกับจุดซ้อนเล้นเธอ..และถ้ามันคันในร่มผ้ามากนะนำให้ไปหาซื้อซีม่ามาทาแก้คันแต่ไปขอคำแนะนำจากเภสัชกรใกล้บ้านนะเพราะว่ากรูไม่เคยคัน” ติ๊กพูดผมก็รีบดึงแขนติ๊กให้ไปดีกว่ายิ่งอยู่นานยิ่งจะบานปลาย

“ติ๊ก..พอได้แล้วไปเถอะ” ผมดึงแขนมัน ดูท่าชะนีนั้นจะโกรธเอามากทีเดียวแต่คนที่พวกผมควรจะกลัวนะคือติ๊กมากกว่าคนนี้แรง

“ใครวะติ๊ก” หลุยส์ถามไอ้ติ๊ก

“ลูกพ่อเลี้ยงไอ้เดี่ยวนะ...นางไปโตที่อเมริกานะ..นางอยากได้ไอ้เดี่ยว..วันก่อนกรูเกรงใจแม่ไอ้เดี่ยวนะ..นี้ยังตามมาถึงที่นี้อีกอะ” ติ๊กพูดทำท่าหัวเสีย

“ไม่เอานะติ๊ก..มันคุ้มไหมมรึงกับแค่..ชะนีนางเดียว”

“กรูเข้าใจว่าเสียทองเท่าหัวไม่ยอมเสียผัวให้ใคร” แจ็คผมหันไปมองว่ามันช่วยได้ไหมเนี๊ยะ

“กรูพูดผิดเหรอ” แจ็คพูด ผมดึงแขนติ๊กมานั่งข้างล่างกันตรงที่เวลานักกีฬาพัก

“กรูให้ช่วยกันห้ามไม่ใช่ช่วยกันยุยงมัน...ไอ้แจ็ค” ผมพูด

“ถึงหนูจะเป็นชะนีนะค่ะแต่เปียโนก็อยู่ข้างพี่ติ๊กค่ะ” เปียโนพูด นี้พวกผมเลยต้องละสายตาลงมายืนดูนักฟุตบอลกันชั้นล่างสุดแทน ถ้าขืนไม่ลงมามีหวังติ๊กได้ก่อดีอีกแน่ๆ นี้ก็จะได้พากันไปเรียนมหาวิทยาลับแล้วนะ

“ปี้ด” กรรมการเป่านกหวีดหมดเวลาครึ้งแรกแล้ว ผมลุกขึ้นยืนมองพวกนักฟุตบอลวิ่งเข้ามาเพื่อจะพัก ผมก็ออกไปยืนกอดอกมองดิว..ดิววิ่งไปคุยกับพี่โก้ก่อนยังไม่ทันได้เข้ามาทันที  ส่วนเดี่ยวนะพอเห็นติ๊กมันรีบวิ่งเข้ามาแต่

“หมับ” ชะนีที่ก่อกวนอารมณ์ติ๊กจากด้านบนที่พวกผมนั่งกันก่อนจะรีบเดินลงมาข้างล่าง มาจากไหนก็ไม่รู้โผ่เข้าไปโอบกอดคอเดี่ยวและหอมแก้มด้วย

“what’s the fu**” ไอ้หลุยส์มันสะบด

“ว้าว! ..เดี่ยวพี่เขาเป็นใครวะ...ทำไม..ถึงได้..ตรูมมาก” ไอ้โซ่

“พี่โซ่” เปียโน

“ไปหาเมียดีกว่า..แบนๆแต่ก็รักนะ” ไอ้โซ่ ไอ้เดียวมันก็พยายามจะแกะแขน ผู้หญิงคนนั้นออก แต่นางก็ไม่ยอมปล่อย

“อะไรเดี๋ยว..เมียมาหานะ” นางบอกว่านางเป็นเมียด้วย

“ไอ้เดี่ยวมรึงมีเมียแล้วเหรอ”  พวกนักฟุตบอลทั้งหมดร้องออกมาพร้อมๆกันและดิวเข้ามาพอดีเลย ผู้หญิงคนนันหันไปมองดิว แว๊ปหนึ่งเหมือนจะสะดุดตา ดิวก็มองเดี่ยวแบบว่ามีคำถามว่านี้คือตัวอะไร

“ดิว..น้ำ” ผมเดินลงไปส่งขวดน้ำให้ดิว ดิวก็รับมา

“ใครอะแอ้” ดิวถามผมในขณะที่เดียวก็พยายามแกะแขนที่เหนียวราวกับขาตุ๊กแกออก เพราะว่าติ๊กยืนมองอยู่แล้ว

“ ติ๊กบอกว่าเป็นลูกสาวพ่อเลี้ยงไอ้เดี่ยวนะและจ้องจะงาบไอ้เดี่ยวด้วย” ผมกระซิบพูดกับดิว ดิวพยักหน้า ตอนนี้หน้าติ๊กบอกได้ว่าอยากฆ่าคนมาก เดี่ยวเงยหน้ามองติ๊กและคงไม่รู้จะทำยังไงก็เลยดึงรั้งผู้หญิงคนนั้นออกไป

“ติ๊ก..” ผมดึงรั้งติ๊กไว้ไม่อยากให้ตามไปเดี๋ยวมีเรื่องกัน เดี๋ยวคงพาไปเจรจากันนะ มีแฟนหล่อนี้น่าปวดหัวนะ ดิวนั่งลงเปิดขวดน้ำกระดกดื่ม

“มรึงดูดิ...ขนาดดาเอ็นโดฟินยังถามก่อนะเลย “ ไม่ขอก็จะให้ “  แต่อีนี้ไม่ให้กรูก็จะเอา” ติ๊กมันพูด

“พล้วด” ไอ้ดิวมันลำลักน้ำทันทีมันคงอยากขำ ผมหันมามองดิวว่ามันใช่เวลาไหม 

“ติ๊กจะไปไหน” ผมเรียกติ๊กและจับมือมันไว้

“กรูไม่ชอบนั่งรอ..ไหน..ก็มาปะทะกันได้ขนาดนี้แล้วกรูหลบทำไมวะแอ้...มรึงอยู่นี้แหละ..กรูเอาอยู่”ติ๊กพูดและเดินออกทันทีผม จะตามก็ไม่ได้ดิวดึงแขนผมไว้

“ติ๊กมันจัดการเองได้นะ....คนมันหล่อก็แบบนี้แหละ...” ดิวพูดผมหันมาค้อนเป็นห่วงนะเป็นห่วงติ๊ก..ติ๊กมันยิ่งเลือดร้อนอยู่ด้วยนะ ผมก็ชะเง้อมองว่าจะไปคุยกันดีดีหรือว่างนี้จะมีเลือดตกยางออกนะ คนข้างๆนี้ก็นั่งไปลูกคล้ำต้นแขนผมไปด้วย

“อยากหยุดเวลาไว้ไม่อยากให้เวลาเดินเลย...แต่รู้ว่าทำไม่ได้...อยากใช้เวลากับคนที่ดิวรักให้นานที่สุด” ดิวพูดผมก็พยักหน้า ผมก็จะทำแบบนั้นนะ จะทำให้เวลาที่มีน้อยนิดนี้มีค่ามากที่สุดเหมือนกัน  ผมนั้งอยู่ข้างๆดิว ช่วงระหว่างที่นั่ง ผมยอมรับว่าช่วงนี้ผมกับดิวสวีทกันจนทุกคนเขาก็เข้าใจถูกกันหมดแล้ว ดังนั้นผมจะกลัวอะไรอีกจริงไหม!

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว นับถอยหลังสู้วันที่ต้องจากกันอีกครั้ง
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 17-12-2015 15:05:25

 o13 ติ๊กแรงเสมอต้นเสมอปลายดีจริง ( คำผิดหน่อยจ้า ตรวจร่างหาย = ร่างกายเปล่า, พี่ดิมเป็นผู้ชายที่เพอเฟคมาก=อันนี้พูดถึงพี่โดมเปล่ากงหรือเราเข้าใจผิด)

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว นับถอยหลังสู้วันที่ต้องจากกันอีกครั้ง
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 17-12-2015 15:39:51

ติ๊ก o13

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว นับถอยหลังสู้วันที่ต้องจากกันอีกครั้ง
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 17-12-2015 17:50:46

อ้างจาก: boonpa ที่ 17-12-2015 15:05:25  

o13 ติ๊กแรงเสมอต้นเสมอปลายดีจริง ( คำผิดหน่อยจ้า ตรวจร่างหาย = ร่างกายเปล่า, พี่ดิมเป็นผู้ชายที่เพอเฟคมาก=อันนี้พูดถึงพี่โดมเปล่ากงหรือเราเข้าใจผิด)

แก้ให้แล้วนะค่ะ..ขอบคุณมากเลยค่ะ...  :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันติ๊กVS เดี่ยวVSเชอรี่ นายร้ายเจอนายร้ายนอกจอ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 23-12-2015 13:53:48

เดี่ยว VSติ๊กVSเชอรี่
  งานผมเข้าเลยวันนี้ พี่เชอรี่มานั่งเชียร์ผมด้วยที่ข้างสนามแถมนางยังวิ่งลงมากระโดดกอดผมต่อหน้าต่อตาติ๊กอีกด้วย ผมเห็นสายตาติ๊กแล้ว ผมเลยต้องดึงและลากแขนพี่เชอรี่ออกมาก่อน ผมไม่อยากให้ใครต่อใครมองติ๊กไม่ดี โดยเฉพาะที่ต้องมาปะทะกับผู้หญิง ถึงเขาจะเป็นผู้ชายเหลือน้อยก็ตามที

“โอ้ยย...เดี่ยวพี่เจ็บนะ..พี่เพิ่งรู้นะว่าเดี่ยวพี่นี่ชอบซาดิส..” พี่เชอรี่ ผมลากแขนพี่เขาออกและก็สะบัดทิ้งออกไป

“ผมชอบซาดิสแต่กับคนที่อยากกระทำด้วยเท่านั้น....ไม่ซ้ำซ้อนไปเรื่อย” ผมพูด

“นี้แกกล้าว่าฉันเหรอเดี่ยว..ฉันเป็นลูกสาวคนที่ส่งให้แกได้เรียนนะ” พี่เชอรี่พูด ผมหันไปแสยะยิ้มทางอื่น

“เงินพ่อผมที่สั่งสมมาทั้งนั้นและเงินที่แม่ผมเก็บสะสมรอบริบให้ผม..ผมยอมรับว่าบางส่วนมาจากพ่อคุณแต่มันคนละเรื่องกันกับมาที่ผมจะต้องยอมการกระทำของคุณด้วย” ผมพูดกับผู้หญิงตรงหน้า

“ทำไม...ไอ้อีตุ๊ดนั้นมันมีดีกว่าพี่ตรงไหน..พี่นี้ซิ..ผู้ชายที่ไหนก็อยากได้แต่พี่...เลือกเดี่ยวพี่รักเดี่ยว...พี่อยากได้เดี่ยว...พี่ยินดีจะส่งเสียเดียวได้เรียนต่อไม่ต้องพึ่งเงินพ่อแม่ที่เก็บไว้ให้เธอหรือเงินทีพ่อพี่ให้เธอนะ...เราไปอยู่เมืองนอกด้วยกัน”

“นี้...เคยไปหาหมอบ้างไหม..แนะนำให้รีบไปนะ..หมอจะได้สั่งจ่ายยาหยุดมโน” เสียงดังมาจากด้านหลังผม ติ๊กเดินเข้ามาและดันผมออกพร้อมกับเดินไปประชิดประชันกับพี่เขอรี่

“แกมาเสือกอะไรด้วยอีตุ๊ดถอยออกไป” พี่เชอรี่พูด

“ติ๊ก” ผมเรียก ติ๊กหันมาชี้หน้าผมไม่ให้ยุ่ง

“วันก่อนฉันนี้เกรงใจแม่ของเดี่ยวนะ....ไม่งั้นเล่นไปตั้งแต่วันนั้นแล้ว ...บังเอิญได้ตำแหน่งลูกสะใภ้ในดวงในแม่ผัว..แต่วันนี้...ไม่มีทางที่จะปล่อยแน่” ติ๊กพูด

“แกจะทำอะไรฉันอีกตุ๊ด...ทำไมอยากมีผัวจนตัวสั้น..ทีหน้าที่หลังก็ไปขอพรให้เกิดมาเป็นผู้หญิงซิ...น่ารังเกียจเนอะ..เกิดมาผิดเพศแต่อยากมีผัว” พี่เชอรี่พูด  ติ๊กหันมาเหล่มองผม ผมเห็นว่าติ๊กใส่อะไรมาสนับมือ

“หมับ” ผมเข้าไปกอดรั่งติ๊กไว้

“อย่าติ๊ก..อย่า” ผมกอดรั้งไม่ยอมปล่อย

“ปล่อยกรูซิกรูจะสั่งสอน...อีชะนีทั้งแรดและร่านนี้ ปล่อยกรูเดี่ยว”

“ไม่! ..มันไม่คุ้มกับคนแบบนี้หรอก...เดี่ยวห่วงติ๊กนะ...เดี่ยวรักติ๊ก..พอเถอะนะ” ติ๊กชงักเพราะว่าผมบอกว่าผมรักเขา ส่วนอีกคนที่กำมือแน่นไม่ว่าโกรธหรือว่าเสียหน้า

“อย่าเลยนะ..กลับไปนั่งที่อัศจรรย์เถอะเดี่ยวจะลงเตะแค่คครึ้งหลังก็กลับกันแล้ว” ผมบอกติ๊ก

“และพี่เชอรี่...พี่กลับบ้านซะ..อย่ามาวุ่นวายอะไรกับผมกับติ๊ก...อย่าทำให้ผมรู้สึกสมเพศพี่มากไปกว่านี้เลย” ผมพูด

“ฉันจะเอาแกเป็นผัวฉันให้เดี่ยว”

“แค่จูบเดียวติดใจขนาดนี้เลยเหรอ...”
“เฮ้อ! ศัลย์กรรม ..ทำให้เราเปลี่ยนไปได้ทุกส่วนของร่างกาย..ยกเว้นสันดารควายๆกับกิริยาดอกทอง...” ติ๊กด่าว่าพี่เชอรี่ ยิ่งปล่อยให้อยู่ตรงนี้ยิ่งแรงขึ้นเรื่อยผมลากและกอดติ๊กกลับมายังที่พวกแอ้ นั้งอยู่ ติ๊กหัวเสียมาก

“ติ๊ก...ไม่เอาน่ามันไม่คุ้มหรอกนะ..พี่เชอรี่เขารู้ว่าติ๊กเป็นแบบนี้เขาก็ยั่วให้ติ๊กโกรธ” ผมพูด

“มรึงไม่ได้ยินเหรอที่นางนั้นบอกว่า.จะเอามรึงทำผัวให้ได้นะ” ติ๊กพูด

“เชื่อใจเดี่ยว...เดี่ยวไม่มีทาง”

“แต่มรึงก็เคยจูบเขา”

“ติ๊ก..มันแค่เพลอไปและเดี่ยวได้สติก่อนนางก็โผ่เขามาจูบเดี่ยวเองด้วย”

“ขอนะไม่อยากให้ใครต่อใครมองติ๊กไม่ดีเลย...นะครับที่รัก”ผมพูด คนตรงนี้ยืนสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อระงับอารมณ์ตัวเอง

“วันนี้..แม่บอกว่าพ่อเลี้ยงจะไปเยี่ยมพี่สาวเขาที่อเมริกา ...เดี่ยวต้องกลับไปนอนบ้านนะ” ผมพูดกับติ๊ก

“และอีชะนี...” ติ๊กถามถึงเชอรี่ ผมหยักไหล่ไม่รู้ว่าจะมาไหม

“ไปด้วยกันซิ...แต่ว่าติ๊กจะค้างหรือเปล่า” ผมถามติ๊ก กุมมือติ๊กไว้ด้วยค่อยอมยิ้มออกหน่อย

“ไปซิ...แต่คงค้างไม่ได้เพราะว่าพรุ่งนี้กรูต้อไปธุรกับพี่ตุ๊...ออกงานอีกแล้วเบื่อมาก” ติ๊กพูด

“แต่กรูกลัวนางชะนีนี้อะเดี่ยว “ ผมพูด

“กลัวทำไม..เห็นไม่มีอะไรดีสักอย่าง..ถ้ามีดีจริงจะมาวิ่งโล่คอยจับเดี่บวแบบนี้เหรอ..ติ๊กซิมีดีจนเดี่ยวนี้ต้องสยบแทบเท้า” ผมพูดทำเอาคนตรงหน้าอมยิ้มออกมาทันที

“เดี่ยวลงสนามได้แล้ว” พวกเพื่อนๆเรียกผมลงสนามแข่งแล้ว ผมก็หันหลังจะวิ่งไปแต่ติ๊กดึงรั้งผมไว้และจูบผมทันทีถามกลางสายตามากมาย

“กำลังใจ” ติ๊กผมยิ้มมันได้ผล ผมวิ่งลงสนามไปกับพวกไอ้ดิว ผมหันมามองติ๊ก เวลาน่ารักนี่ก็น่ารักสุดแม้จะมีความร้ายกาจปนอยู่อยู่บ้างก็ตาม ผมหันมาติ๊กก็ยืนอยู่ ต้องรีบทำประตูให้ได้เพื่อเมียจะได้รางวัลอีกสักจ๊วบ แต่ผมก็ยังเห็นพี่เชอรี่เขานั่งกับเพื่อนๆ ที่เคยเรียนคอนแว่นที่นี้และผมก็รู้ว่าไอ้ผู้ชายลายสักทั้งตัวนะเป็นอะไรกับเธอ.คู่นอน..ในเวลาพากันไปอัพยา ผมหันมาก็มาอีกทีก็ไม่เจอติ๊ก

“เดี่ยว” ดิวมันเรียกผม ผมก็มองมันตอนนี้ลูกกำลังถูกเลี้ยงมาโดยไอ้นาวิน มันเก่งนะไอ้นี้และไอ้ดิวมันก็รอจังหวะที่ไอ้นาวินจะส่งมาให้ผมก็ยืนอยู่ตรงด้านหน้าประตู รอโหม่ง  หรือกระโดดเตะ ผมหันไปมองเมียก็หายไปไหนก็ไม่รู้แต่เชอรี่ยังนั่งอยู่ค่อยยังชั่วหน่อยกลัวจะไปหาเรื่องกัน คนที่ผมห่วงที่สุดนะติ๊ก

“เดี่ยว” ไอ้ดิวเรียกผมแต่ผมผิดจังหวะเตะไปก็ไม่เข้าประตูหรอกผมเลยทำนิ้วเป็นอันรู้กันกับไอ้ดิว ผมก็เตะไปตรงกลางและไอ้ดิวมันก็วิ่งไปรอและซัลโวไกลตามที่มันถนัด

“เย้” เสียงเฮลั่นสนามของเด็กรุ่นพี่รุ่นน้องที่ตามมาเชียร์

“เยส..เยส..เยส” เสียงไอ้ดิว ไอ้ดิวมันวิ่งไปหาแอ้ทันที ขอรางวัลแอ้ก็มองซ้ายมองขวา

“วี้ดวิว”แอ้ให้รางวัลไอ้ดิว ดูดปากกันเห็นๆ เลย  ผมเห็นติ๊กเดินกลับมาแล้ว ติ๊กหยักคิ้วให้ผม ผมก็โบกมือให้เมีย เดี่ยวลูกหน้าเดียวทำบ้าง ลูกบอลถูกเตะส่งกลับเลยครึ้งสนามไปอีกประตูทีมนี้มันเตะแรงเตะไกลจริงๆ ผมก็รอให้ลูกถูกเลี้ยงกลับมา และลูกก็ถูกเลี้ยงส่งกลับมาอย่างแรงแต่ถูกเตะทิ้งออกไปจากฝ้ายตรงข้าม ทางผมจึงได้ลูกเตะมุมซึ้งไอ้โซ่มันเป็นคนเตะ ผมก็ยืนรอไอ้โซ่มันเตะลูกเตะมุมสวยและมันเข้าทางผมทุกลูก ผมยืนรออยู่และไอ้โซ่มันก็เตะออกมาไม่ผิดหวังจริงๆ ผมก็กระโดนเตะกลางอากาศและเข้าไปตุงตาข่ายตามคาดหมาย

“เย้!  “ สองประตูต่อศูนย์แล้ว ผมก็กระโดดตีลังกาดีใจสุด ผมวิ่งไปหาเมียแต่จังหวะนั้นพี่เชอรี่รีบวิ่งลงมาเหมือนกัน ติ๊กก็ลงมายืนรอผม ตอนนี้ต่างคนต่างจะแทรกทางเดินลงมาหาผม

“ตุ๊บ” เสียงติ๊กเสียงหลักล้ม

“โอ้ยย...เดี่ยว” ติ๊กร้องพร้อมเงยหน้ามองพี่เชอรี่ ผมรู้ทันทีว่าคนนี้ทำให้ติ๊กเจ็บแน่ๆ

“พี่เชอรี่” ผมตะวาดเสียงดังใส่นางชักสีหน้าตกใจ

“นี้ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะแกล้มไปเอง” เชอรี่่พูด 

“โอ้ยย!เดี่ยวเจ็บขามากเลย...ผู้หญิงคนนี้เขาขัดขาติ๊กอะ..โอ้ยเจ็บ” ติ๊กพูดผมก็อุ้มติ๊กขึ้น ติ๊กเอาแขนมาคลองคอผมไว้

“ติ๊ก” แอ้เดินลงมาดูติ๊ก

“ขาแพลงแน่ๆเลยเดี่ยว” ติ๊กพูด ดิวมันวิ่งออกมาจากสนามมาดู มันก็นั่งลงจับข้อเท้าติ๊ก

“โอ้ยย” ติ๊กร้องออกมา

“พี่ครับผมว่าพี่ทำเกินไปนะครับ..เพื่อนผมไปทำให้ครับพี่” แอ้ หันไปถามเชอรี่ ผมก็มองเชอรี่ว่าทำไมเขาถึงได้ทำแบบนี้

“โอ้ยยย” ติ๊กร้องโอญครวญตอนที่ดิวแตะข้อเท้าดู

“ข้อเท้าแพลงวะ..แต่ขยับได้แบบนี้ไม่หักหรอก ..เอายาสเปย์นั้นพ่นก็จะดีขึ้น ..แอ้เอาขวดสีขาวนั้นแหละมาพ้นให้ติ๊กและเดี่ยวลงสนามก่อนวะ อีกแค่สิบห้านาทีก็จบเกมส์แล้ว” ดิวพูด ผมเห็นพวกแจ็คเดินลงหาติ๊ก มันทำให้พี่เชอรี่ไม่กล้าถึงกับเดินกลับไปและเหมือนกลับพี่จะกลับบ้านด้วยผมก็พ่นลมออกมาด้วยความหนักใจที่สุด

“เสน่มรึงแรงนะเนี๊ยะกรูยอมแพ้เลยวะ” ดิวพูด ผมหันไปควักนิ้วกลางให้ว่าไม่อยากได้แบบนี้สักหน่อย ใจก็เป็นห่วงติ๊ก แอ้และปูดูแลอยู่ก็ตาม

*********************************************************************************************************************************
ติ๊ก ผมนั่งอยู่ผมไม่ได้เจ็บอะไรหรอก ก็ตอนที่ผมจะเดินลงไปนางชะนีเชอรี่มันรับปรี่จะลงไปหาเดี่ยวไงผมเงยทำให้ดูเหมือนเขาสกัดขาผมล้มลงไปและมันก็ได้ผล เดี่ยวยิ่งสายตาไม่พอใจอย่างมากให้กับเชอรี่ 

“ติ๊ก..มรึงไม่ได้เจ็บใช่ไหมเนี๊ยะ” แอ้ถามผมพร้อมกับเงยหน้ามองผม ผมหยักคิ้วให้แอ้มัน แอ้ลุกขึ้นมานั่งข้างทันที

“ร้ายนะติ๊กเนี๊ยะ..ปูไม่กล้าทำแบบติ๊กแน่นอน” ปูอีกคน

“ร้ายมาก็ร้ายตอบ..ติ๊กเป็นประเภทไม่ยอมถูกกระทำฝ่ายเดียว..แค่นี้ยังน้อยไป” ผมพูดแอ้เหล่มองผมว่าผมต้องมีอะไรอีกแน่ๆ ผมยอมรับว่ามีที่หายไปนะหายไปทำอะไรมาเดี๋ยวก็รู้  แต่ผมเห็นนางเดินไปออกไปแล้วพอไปถึงนางคงกรี้ดเหมือนคนบ้าแน่ๆ ผมนั่งดูเดี่ยวและดิว มันเตะฟุตบอลไอ้มาร์คมันเตะลูกที่สามเข้าประตูไป แต่ไม่มีใครรางวัลมันอะก็พายไม่อยู่นี้ พอหมดเวลาก็พากันเดินออกจากสนามด้วยชัยชนะ 3 ประตูต่อศูนย์ต้องให้รางวัลไอ้ภาคินมือกาวดีเด่นผู้รักษาประตูยอดเยี่ยม ดิวกับเดี่ยวเดินออกมาพร้อมกัน

“กรูเปลี่ยนเสื้อผ้าและรีบกลับบ้านวะ..แม่รออยู่จะทานข้าวพ่อเลี้ยงจะไปเยี่ยมลูกสาวสามอาทิตย์” เดี่ยวพูด ผมก็ลูกขึ้น

“ให้รางวัล” ผมพูดแต่เดี่ยวหยุดมองผมและมองเท้าผม เออ ..ผมลืมไปสนิทเลยว่าข้อเท้าเจ็บแต่คงไม่ทันแล้ว

“คุยกันเองเลย” แอ้พูดและเดินทิ้งผมไปเลย ไปกันหมดเลย

“เรื่องของสามีภรรยาคนนอกไม่เกี่ยว..ไปนะโว้ย” ไอ้แจ็ค

“นี้ติ๊กไม่ได้เจ็บใช่ไหม...ทำไมละติ๊ก”

“ก็อีนั้น...เชอรี่อะไรนี้มันจะ...ลงมาแยงซีนกรูเดี่ยว” ผมพูดกับเดี่ยว

“ติ๊ก...เดี่ยวบอกเชื่อใจซิ..เชื่อใจเท่านั้น..ร้ายจริงๆ เมียเดี่ยวนี้” เดี่ยวพูดผมพยักหน้าเดี่ยวเดินไปหยิบกระเป๋าและไปหาที่เปลี่ยนเสื้อผ้า ดิวกับแอ้และคนอื่นจะไปคุยเรื่องการวางตัวกับโค้ชก่อนกลับบ้านส่วนเดี่ยวมันขอไว้จะรีบกลับบ้านนัดแม่ไว้จะไปทานอาหารเย็นที่บ้านกันระหว่างที่ผมเดินออกมากับเดี่ยว ผมก็เห็นคนมุงดูรถเชอรี่ผมจำได้แม่น

“อีตุ๊ด...มรึงทำรถกรูใช่ไหม” เชอรี่เดินมาหาผมกับเดี่ยวทันที

“เกิดอะไรขึ้นพี่เชอรี่” เดี่ยวถามเชอรี่แต่ผมยืนกอดอกทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

“มีคนมาพ่นรถพี่ไงเดี่ยวดูซิดูพ่นซิ..อ้ายยย” เชอรี่พูดเดียวเดินไปดู ใช่ที่ผมพ่นไว้นะค้อนข้าวแรง
(yesฟรี ไม่มีค่าใช้จ่าย..) ( มรึงคือผู้หญิงหน้าด้านที่อธิบายคำว่าร่านได้ดีที่สุด) (กระหรี่ยังดูดีกว่าพวกแจกฟรีให้ผัวชาวบ้าน)
เดี่ยวยืนอ่านและหันมามองหน้าผม 
(วันนี้ดีใจที่ได้ผัว ที่ผ่านมาเสียตัวตั้งหลายหน วันนี้ดีใจได้ผัวเป็นตัวตน แต่เป็นคนที่เท่าไหร่ไม่ได้จำ....ฝากเบอร์ไว้ได้รับทุกคน)
พวกนักฟุตบอลมันยืนอ่านกันเสียงดังประโยคนี้

“ฝากเบอร์เลยวะ...พี่อยากต่อคิว” พวกมันแต่คนที่ยืนกำลังจะระเบิดแล้วมั้ง

“อ้ายยย...เดี่ยวเรื่องนี้ต้องถึงหูพ่อฉันแน่ๆ แกให้คนของแกมาทำกับรถของฉันแบบนี้ได้ยังไง..พ่อฉันนี้อุตสา..ช่วยแกไม่ให้ติดคุกตั้งแต่ที่แกแท่งคนแล้วนะ...แกนี้มันลูกเสือลูกจระเข้เลี้ยงไม่เชื่อง “ พี่เชอรี่กรี้ดและรีบขึ้นรถไปทันทีพร้อมกับขับรถออกไป เดี่ยวหันมามองผม ผมก็ไม่เคยรู้มาก่อนเรื่องที่เดี่ยวมันแท่งคน ผมตกใจเหมือนกัน

“เดี่ยวแท่งคน..แต่ไม่ตายแค่เข้าโรงพยาบาล..ไอ้ธงรบนะ” เดี่ยวพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“เดี่ยวติ๊กขอโทษนะที่ทำให้เรื่องยุ่งกว่าเดิม” ผมเลยรู้สึกผิดขึ้นมาทันทีเลย

“เดี่ยว...ติ๊กจะไปขอโทษพ่อเลี้ยงเอง” ผมพูด เดี่ยวจับมือผม ผมเดินขึ้นไปนั่ง เดี่ยวก็ขับรถออกทันที นี้นางคงรีบไปใส่ไฟผมกับเดี่ยวกับพ่อของนางแล้วซินะ ผมจับมือเดี่ยวไว้

“เดี่ยว..ติ๊กอยู่กับเดี่ยว” ผมพูดให้เดี่ยวมันรู้สึกดีขึ้น ดูสีหน้าเดี่ยวมันเครียดขึ้นมาทันทีหลังจากที่เชอรี่พูดเรื่องที่เดี่ยวเคยแท่งคนและพ่อของนางก็ช่วยเดี่ยวคงใช้เงินอุดไม่เดี่ยวคงไม่รอดออกมาแบบนี้ ป่านนี้คงอยู่ในคุกมันก็เข้าค่ายขอ้หาพยายามฆ่าอยู่นะ ผมนั่งเงียบกันจนดรถเลี่ยวเข้ามจอดที่บ้าน รถนางก็จอดอยู่แล้วด้วย ผมหันมามองหน้าเดี่ยว

“ไปเถอะเข้าบ้าน” เดี่ยวบอกผม ผมพยักหน้า ผมไม่ได้กลัวนางแต่กลัวเรื่องเดี่ยวเท่านั้น ผมเดินเข้าไปในบ้านผมก็เห็นนางนั่งลงกอดพ่อของนางร้องห่มร้องไห้

“คุณพ่อค่ะ...เดี่ยวให้คนของเขาทำแบบนี้กับเชอรี่ไม่ได้นะค่ะ...เชอรี่อับอายเขามากเชอรี่แค่ไปดูน้องชายเตะฟุตบอลแต่..อีตุ๊ดนั้นนะมันทำแบบนี้กับเชอรี่” เชอรี่พูด ผมกัเบดี่ยวเดินเข้าไปแม่ของเดี่ยวหันมามองผมสองคน

“สวัสดีครับพ่อเลี้ยง . ..เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเดี่ยวผมทำคนเดียว” ผมพูดเดี่ยวหันมามองผม  พ่อเลี้ยงหันมามองผม

“ถึงยังไงเชอรี่เขาก็เป็นลูกฉันนะ..เธอจะหึงจะหวงก็ขอให้อยู่ขอบเขตของมันหน่อยได้ไหมส่วนเชอรี่เราก็เตรียมกลับอเมริกาได้แล้วพ่อซื้อตั๋วไว้แล้ว” พ่อเลี้ยงพูดแต่อันหลังนี้นางชะงักพร้อมกับเงยหน้าขึ้น

“คำสั่งพ่อ..ห้ามขัด..แพ๊คกระเป๋าและพรุ่งนี้เดินทางพร้อมกัน” พ่อเลี้ยงพูด 

“ติ๊ก...อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนนะลูก”แม่ของเดี่ยวเดินมาหาผม

“ไม่ได้...วันนี้มันทำกับเชอรี่...ถ้าคุณแม่เลี้ยงให้มันอยู่เชอรี่จะ...จะไม่ยอม” เชอรี่พูดผมหันมามองเดี่ยวที่ยืนอึดอีดใจพูดไม่ออก ผมพยักหน้า

“แม่ครับพรุ่งนี้ผมค่อยมารับเดี่ยวแล้วกัน” ผมพูด

“เดี่ยวอยู่ทานข้าวกับพ่อเลี้ยงและแม่แล้วกันพรุ่งนี้เจอกัน” ผมพูดกับเดี่ยว

“ติ๊ก..ขึ้นไปเอาของที่ห้องเดี่ยวก่อนนะ...” เดี่ยวพูดกับผมและจูงมือผมขึ้นไปบนบ้านทันที ขั้นไปยังห้องนอนเดี่ยว พอเข้าไปในห้อง ผมก็กอดเดี่ยว ผมเดือบทำให้เดี่ยวต้องเดือดร้อนแล้วซินะ

“เดี่ยว...ติ๊กขอโทษ..ขอโทษที่ทำอะไรลงไปไม่คิด” ผมพูดเบาๆ เดี่ยวเอามือลูบหัวผมเบาๆ 

“ช่างมันเถอะ...ในชีวิตเดี่ยวตอนนี้ไม่มีใครสำคัญไปกว่า แม่..และคนที่เดี่ยวรักที่สุดแล้ว” เดี่ยวพูดพร้อมกันจะจูบผม

“ปึก” เสียงประตูเปิดเข้ามาอย่างคนที่ไร้มารยาทมากคือไม่มีการเคาะประตูกันเลย

“เดี่ยว...แม่ให้มาตามไปกินข้าวแบบครอบครัว...ส่วนคนนอกก็น่าจะรู้ตัวนะว่าควรจะไปได้หรือยัง” เชอรี่พูด

“ผมจะอาบน้ำก่อนและจะลงไปถ้าหิวก็ทานกันก่อนได้เลย”เดี่ยวพูดพร้อมกับหยิบผ้าขนหนูและเข้าห้องน้ำไปทันที ผมก็เดินออกมาเหมือนกันเหล่มองนางพร้อมกับปิดประตูนางกำลังจะดันไว้

“ที่รักเขาปิดและล๊อกประตูให้นะ...ช่วงนี้มันเดือนสิบสองหมาตัวเมียมันอยากติดสัตว์” ผมพูดและกระแทกเสียงใส่นาง

“ได้จร๊าเมียจร๊าล๊อกให้ด้วยเลยจร๊า” เดี่ยวตอบผมาผมเลิกคิ้วมอง ยิ้มเยอะเย้ย

“แก...เดี่ยวก็รู้ว่าติดสัตว์หรือว่าติดใจ” นางพูดผมก็หยักไหล่ก่อนจะเดินออกขอทิ้งไว้สักนิดให้คิดแล้วกันนะ

“คงไม่ใช่อย่างหลังแน่ๆ..ถ้าติดใจคงไม่ได้แค่จูบหรอก...แต่ไม่เป็นไร...ทำทานให้...ดูท่าจะอดยากจนปากแห้งเลยนะ” ผมพูดนางรีบเอามือแตะริมฝีปากตัวเองใหญ่เลย

“แก” นางตั้งท่าจะตบ ผมรีบชี้หน้านางไว้ทันที

“อย่าคิดว่าพ่อเธออยู่แล้วฉันจะไม่กล้านะ...ตบมากรูสวนนะ” ผมพูดทำหน้าดุใส่ นางค่อยๆลดมือลง

“เธอนี้มันสมองปลาดาวจริงๆนะ..วันวันไม่คิดจะทำอะไรนอกจากแต่งตัว..สวยตายละเอาสำลีเช็ดก็ออกหมด...เขาเรียกว่าสวยแต่รูปจูบไม่หอมเคยได้ยินไหม” ผมพูด

“shut up your bitch!....you’re  fu**ing bitch ” ผมหันไปทิ้งท้ายด้วยคำด่าภาษาอังกฤษ ค่อนข้างแรงแต่นางคงได้ยินจนชินแล้วแหละกับพฤติกรรมอย่างนาง ผมพูดก่อนจะเดินออก รออะไรละ รีบด่าและรีบออก ฮาๆ

“อ้ายย...fu** you “ ผมก็หันมาแสยะยิ้มคงนึกคำด่าไม่ทันซิท่า ผมเดินลงมาชั้นล่างพอดี ผมเจอแม่ของเดียวนั่งอยู่กับคุณพ่อของเชอรี่ ผมก็ไม่ลืมที่จะเดินไหว้กราบลาท่านทั้งสอง

“ไว้ค่อยมาทานข้าวกับแม่นะลูก...ขับรถกลับบ้านดีดีละ..พรุ่งนี้จะมารับเดี่ยวหรือเปล่าถ้าไม่ว่างแม่ขับรถไปส่งเอง” คุณแม่ของเดี่ยวพูด ผมพยักหน้าเบาๆ  ผมยกมือไหว้พ่อเลี้ยงของเดี่ยว

“พ่อขอโทษแทนเชอรี่ด้วยนะ...เดี๋ยวพ่อก็จะพาเชอรี่กลับแล้ว...ว่างๆก็มาทานข้าวกับแม่เขาหน่อยนะดูท่าเขาจะติดลูกสะใภ้น่าดู “พ่อเลี่ยงพูดกับผม ผมพยักหน้าก่อนจะเดินออกท่านแซวผมกับแม่ของเดี่ยวด้วยแม่เดินออกมาส่งผมเองเลย

“คบกันต้องเชื่อใจกันนะลูก...แม่เชื่อว่าเดี่ยวรักติ๊กมาก” แม่พูดกับผม ผมยกมือไหว้อีกทีก่อนจะขับรถออกไปทันที ใจก็เป็นห่วงเดี่ยว กับคำพูดนางชะนีผีร้ายนั้น แต่นางจะบินกลับแล้วนะพรุ่งนี้นะ วันนี้ผมก็ไม่น่าจะใจร้อนเลย ผมขับรถเดี่ยวออกมาผมรู้สึกเป็นห่วงเหลือเกิน กลัวนางเชอรี่นี้แหละถึงพ่อเลี่ยงจะบอกว่าให้บินกลับอเมริกาพรุ่งนี้แล้วก็ตาม

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันติ๊กVS เดี่ยวVSเชอรี่ นายร้ายเจอนายร้ายนอกจอ
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 23-12-2015 16:04:57

 o18 ติ๊กนี่แสบได้อีกจริง ๆ

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันติ๊กVS เดี่ยวVSเชอรี่ นายร้ายเจอนายร้ายนอกจอ
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 23-12-2015 17:41:13

ติ๊ก o13

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันติ๊กVS เดี่ยวVSเชอรี่ นางร้ายปะทะนายร้ายนอกจอ
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 24-12-2015 05:11:05

แสบมากติ๊กยกนิ้วให้..ชอล..ชอบ  :z2: บ้านต.เต่านี้เขาแรงทั้งบ้านเลยมั้ง ..พี่ต้าร์ก็แรงได้... :katai2-1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันติ๊กVS เดี่ยวVSเชอรี่ ของใครใครเขาก็รักจำไว้
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 24-12-2015 12:04:42

ตอนต่อไปนี้เป็นความรุ่นแรงถ้าคำพูดและการกระทำ..ขออภัยน่ะบางคำพูดอาจจะแรงเกินไปนะค่ะ ... :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เดี่ยว  ผมอาบน้ำเสร็จผมก็ค่อยลงมานั่งทานอาหารเย็นตามปกติ พี่เชอรี่ก็นั่งทานปกติไม่ค่อยได้พูดอะไร เหมือนตอนที่ติ๊กอยู่  เพราะว่าเขาจะคอยเหมือนยั่วยวนกวนโมโหติ๊กตลอด   นี้ก็ไม่รู้ว่านี้ขับรถกลับไปถึงหรือยังนะจะส่งข้อความหาแบทก็หมดซะก่อนเลยต้องชาร์ทไว้ที่บนห้องนอน

“เดี่ยวตกลงเราจะไปเรียนกับติ๊กใช่ไหมลูก...เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันด้วย” พ่อเลี้ยงถามผม

“ครับพ่อเลี้ยง” ผมตอบ

“ทำไมเหรอห่างกันไม่ได้เลยเหรอ” พี่เชอรี่พูดขึ้นพร้อมเบ้ปาก

“ก็เขาแฟนกันแล้วนิเชอรี่...หนูก็ควรที่จะเข้าใจอะไรบ้างนะค่ะ...เดี่ยวกับติ๊กเขารักกันและหนูกับเดี่ยวก็”แม่ผมหันไปพูดกับพี่เชอรี่ปกติแม่ผมเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูดอะไรแบบนี้ถ้าไม่ที่สุดห

“พี่น้องคนละพ่อละแม่เลย..ทำไมเหรอค่ะคุณแม่เล็กอยากได้ลูกสะใภ้เป็นผู้ชายมากขนาดนั้นเลยเหรอค่ะ” เชอรี่พูดสะบัดเสียงไปทางแม่ของผม อันนี้แหละที่ทำให้ผมขึ้นผมวางช้อนลงทันที

“เชอรี่อย่าลามปรามแม่เล็กนะ”พ่อเลี้ยงพูดปรามลูกสาวตัวเอง

“นั้นซิครับพี่เชอรี่..เรื่องนี้มันเป็นเรื่องส่วนตัวของผม..พี่ควรจะอยู่ในที่ของพี่..ถ้าพี่เข้ามาก้าวก่ายผมมากๆเราคงได้เห็นดีกัน..ผมอิ่มแล้วแม่ พ่อเลี้ยงครับผมขอตัวนะครับ” ผมลุกขึ้นทันทีเพิ่งจะทานได้ไม่กี่คำเอง ลุกขึ้นและเดินขึ้นห้องทันทีเหมือนกัน 

“ติ๊กถึงไหนแล้ว” ผมส่งข้อความหาติ๊กทันทีที่โทรศัพท์ผมเปิดใช้งานได้แล้วแต่ก็ยังเงียบไม่ตอบกลับเลย ผมก็นอนกลิ้งเกลือกอยู่บนเตียงกดดูรูปถ่ายที่ผมถ่ายด้วยกันมีความสุขกันมากแค่ไหน ผมหวนคิดถึงวันแรกที่ผมเจอคนนี้ปากนี้สุดยอดมากถึงทุกวันนี้ก็ยังปากร้ายเหมือนเดิม ตอนแรกผมยังคิดเลยว่าเขากับผมคงเป็นไปไม่ได้แถมติ๊กยังแอบชอบดิวอีกด้วยเรื่องนี้ผมไม่เคยบอกไอ้ดิวมันหรอกกลัวติ๊กกับไอ้ดิวมองหน้ากันไม่ติด เพราะส่วนใหญ่คนที่รู้ว่ามีคนแอบชอบมักจะมีปฏิกิริยาต่อต่านจนมันกลายเป็นเกาะกำบังไปโดยปริยาย

“ตื้ดๆๆ” เสียงอะไรสั่นๆใต้ผ้าห่มผมนะ ผมก็เปิดดูโทรศัพท์มือถือติ๊กนี้ดันลืมไว้นี่มิหน้าละส่งข้อความไปก็ไม่ตอบเลย ผมเลยกดโทรหาไอ้ดิวดีกว่า

“ว่าไงไอ้เดี่ยว” ดิวมันกดรับสายผม

“ติ๊กกลับไปถึงบ้านหรือยัง” ผมถาม

“ยังไม่เห็นอะนี้กรูเพิ่งจะถึงเหมือนกันมันขับรถมรึงกลับหรือเปล่าละ ถ้าใช่ก็ยังไม่ถึง แล้วทำไมมรึงไม่โทรหามันละหรือว่าเชอรี่ทำพิษ” ไอ้ดิวมันพูดแถมยังแซวผมกลับอีกนะ

“ไอ้ดิว...ไม่มีเชอรี่ไหนมาทำพิษกับกรูสองคนได้หรอกแต่ที่ไม่โทรเพราะว่าติ๊กลืมมือถือไว้วะ” ผมบอกไอ้ดิว

“อ้อ!....พอมันมาถึงแล้วกรูให้มันเอามือถือกรูโทรหามรึงแล้วกันวะแต่ตอนนี้ยังไม่มีรถจอดอยู่แต่คงจะใกล้ถึงแล้ววะ” ไอ้ดิวพูด

“ใจมากวะพรุ่งนี้เจอกันที่สนามเลยวะกรูคงไปส่งพ่อเลี้ยงก่อนวะ” ผมบอกไอ้ดิว

“เคเจอกันวะ…..แค่นี้นะเมียกรูสะกิดหลายรอบแล้วสาด” ไอ้ดิวมันพูด

“ไอ้ดิว..อย่ามโน” เสียงแอ้ “โอ้ยยย..แอ้..ซาดิสเมียกรูชอบกัดวะ” ไอ้ดิว

“เออแค่นี้แหละไปริบไปก่อนจะเจอหนักกว่านี้ฮาๆ “ ผมแซวและกดวางสาย ผมก็หยิบมือถือติ๊กมากดดูผมรู้ว่าระหัดผ่านอะไรผมเปิดดูรูปถ่ายมือถือซัมซุงกาแล๊กซี่โน๊ตรุ่นใหม่ล่าสุด ผมเลื่อนดูไปเรื่อยๆจนเจอกล่อง Secret file  แต่มันมารยาทไม่ดีเลยนะเปิดดูดีไหม ผมก็กดเข้าไปดู

“คลิปส่งให้ลุงหนึ่ง” มันเป็นชื่อคลิปมีสองสามคลิป

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูแม่แน่ๆเลย ผมก็รีบกดออกก่อนแล้วเดี๋ยวค่อยเปิดดูดีกว่า ผมเดินไปเปิดประตูห้องแต่ก็ไม่เจอแม่เจอแต่แก้วนม

“ทานด้วยนะลูก” แม่เอามาให้นั้นเอง ผมก็หยิบขึ้นมาและกระดกดื่มไปทันที ผมวางแก้วนมลง และผมก็กดเปิดมือถือติ๊กดูอีกทีดีกว่า แต่อยู่ดีดีผมก็รู้สึกร้อนวูปขึ้นมาทันที เกิดอะไรขึ้น ร่างกายมันร้อนวูปวาบไปหมด ใจสั่นหวิว มือผมก็เริ่มสั่นเกิดอะไรขึ้นผมเคยรู้มันอาจจะเป็นยาปลุกเซ็กซ์ อย่าบอกนะว่าพี่เชอรี่นะ

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูห้องนอนผม

“เดี่ยวเปิดให้พี่หน่อยซิพี่มีเรื่องจะคุยด้วย” เสียงพี่เชอรี่ผมเปิดไม่ได้หรอกตอนนี้และผมเองก็เหมือนจะควบคุมตัวเองไมได้ซะแล้วซิเอายังไงดีวะ ถ้าเปิดมาผมคงกระโจนใส่พี่เชอรี่แน่ๆและมันคงจบลงที่การมีเซ็กซ์

“เดี่ยวเปิดประตูซิพี่รู้นะว่าเดี่ยวอยาก...*** พี่แล้ว” พี่เชอรี่ยิ่งพูดแบบนี้เลือดในกายผมยิ่งสูบฉีด

“ไปให้พ่น” ผมตะโกนออกไป เสียงกลอนประตูถูกไขเข้ามา พี่เชอรี่ถือกุลแจพวกใหญ่ เขาเปิดประตูห้องนอนผมาได้ชุดนอนที่วาปหวิวแน่นอนน้องผมชี้โด่ตั้งตอนนี้มันปวดไปหมดแล้วจริงๆ  พอนางเข้ามาได้ก็ล๊อกประตู ผมทำท่าจะลุกหนีพี่เชอรี่ก็รีบเข้ามากันผมไว้และพลักผมลงที่บนที่นอนแถมนางยังถลกเสื้อที่นางใส่มามันเป็นชุดนอนนางไม่ได้ใส่ชั้นใน พร้อมทั้งกระโจนขึ้นมานั่งค่อมผมด้วย ตอ่ให้ผมไม่คิดจะกลับไปเอาผู้หญิงแล้วก็ตามแต่ตอนนี้ผมโดนยา  ผมก็พยายามขืนแต่ไม่ไหวจริงๆ มือก็อยากจะขยุมก้อนกลมสองก้อนนั้นเหลือเกินตอนนี้ในหัวมีแต่อยากจะมีเซ็กซ์ภาพที่ผมเคยมีเซ็กซ์กับผู้หญิงมันพุดขึ้นมาในหัวผม  กางเกงผมถูกดึงออกแบบง่ายได้ก็ก้นผมกระดกให้อย่างว่าง่ายจริงๆทำให้เห็นเดี่ยวน้อยมันโด่แข็งมาก

“ผมลืมมือถือนะครับแม่”

“ประตูล๊อก..ไม่เป็นไครับผมมีกุลแจเดี่ยวมันติดไว้ที่พวงกุลแจรถครับแม่ ” เสียงติ๊กและประตูก็ถูกเปิดตอนนี้พี่เชอรี่กำลังหย่อนตรงนั้นลงมาแล้ว ความคิดผมกำลังตีกันอีกใจก็เอาลงซิแต่อีกใจก็ติ๊กเปิดเข้ามาเร็วมาช่วยผมเรียกได้ว่าสองความคิดมันกำลังต่อต้านกันที่สุด

“ไอ้เดี่ยว” เสียงติ๊ก โอ้วเชร็ด! ดูหน้าเมียซิเรียกได้ว่าไฟบรรลัยกัลป์เลยแหละ

“ติ๊ก..เดี่ยว...โดน...ยา” ผมรีบพูดด้วยน้ำเสียงที่ฝืนความรู้สึกไม่ไห้หลุดไปทั้งหมด

“อีดอก!”  เสียงดังฟังชัดมากแต่ผมไม่ไหวแล้ว ควบคุมสติตัวเองไม่อยู่แล้ว และติ๊กก็กระโจนถีบร่างของพี่เชอรี่กระเด็นลงไปและติ๊กก็ตามลงจิกหัวซัดกันใหญ่เลย ส่วนผมก็ไม่ไหวแล้วครับ คงต้องใช้น้ำจะช่วยให้ฤทธิ์ของยาเจือจางลง
***********************************************************************************************************************************
ผมลืมมือถือเลยขับรถกลับมาใจผมก็รู้สึกแปลกๆ พอผมขับจอดก็รีบขึ้นห้องเดี่ยวทันที ดีนะที่เดี่ยวมีกุลแจห้องที่พวกกุลแจรถผมเลยไขเข้าไปเท่านั้นแหละภาพที่ผมเห็นคือนางชะนีเชอรี่กำลังหย่อนตรงนั้นลงที่เสาหลักไอ้เดี่ยวผม ผมก็เกือบจะฟิวขาดแต่เดี่ยวดันพูดว่าเดี่ยวโดนยาผมเลยจัดซะ

“อีนี้มรึงร่านหนักใชไหม..ฉาด!...เขาไม่ให้มรึงก็ยังหน้าด้านมาวางยา..ฉาด!” ผมตบซะหน้าหันไปม่สนใจว่าสภาพตอนนี้นางเป็นยังไงเดี่ยวที่พยายามพาตัวเองเข้าห้องน้ำ น้ำจะช่วยให้ฤทธิ์ยาออกจากร่าวกายเร็วขึ้น

“จมูกมรึงนี้มันโด่งไปนะกรูว่าไปให้เขาทำให้มันลงมาหน่อยนะเพราะว่ามันดูเหมือน...หน่อแรด..ฉาด!”

“ช่วยด้วยจมูกฉัน...กรี้ดด” ชะนีกรี้ดร้องใหญ่เลย

“อีเชี้ยจมูกกรูทำมาแพง” ชะนีทีโดนผมสัดซะซิลิโคนจมูกนี้เบี้ยวผิดรูปไปเลย ได้ทำใหม่แน่

“กรูนี้เกลียดมากที่สุดก็ฉากที่นางร้ายมันวางยาพระเอก..กรูเล่นเองกรูยังขึ้นเลย..งานนี้ขอตบรวบยอดฝากไปด้วย..ฉาด!..ฉาด! ” ผมนั่งค่อมและตบไม่ยังไม่ให้ทันได้อ้าปากเลยทีเดียว

“อีเชี้ยแล้วแม่งมาเกี่ยวเชี้ยอะไรกรู” ยังมีหน้าต่อปากต่อคำกับผมอีก

“เกี่ยวซิเพราะว่าที่มรึงจะขย่มนะผัวกรู....ฉาด!” ผมพูดและตบต่อไปยั้งเลย

“และมรึงก็จำใส่ใจไว้เลยนะว่าของของใครใครเขาก็รัก..ฉาด!”

“ใครเขาก็หวง..ฉาด”

“อย่าริอาจมาแย้งของของคนอื่น...ไม่มีปัญญาหาก็ต้องมีหรอกผัวนะ..ฉาด” ผมตบสามทีติดๆ

“พอแล้วไอ้เชี้ยหน้ากรูแหกหมดแล้ว .......ช่วยด้วย...ปล่อยฉันนะอีบ้า..พ่อช่วยเชอรี่ด้วย!” เชอรี่ก็ร้องขอความช่วยเหลือผมก็ทำท่าจะซัดต่อแต่คนที่นอนอยู่เบื้องล่างก็คอยปัดป้องตัวเองใหญ่เลย

“เกิดอะไรขึ้นนะคุณ”เสียงแม่ของเดี่ยวหลังจากเปิดประตูเข้ามาพร้อมพ่อเลี้ยง

“ตายแล้วติ๊ก..อย่าลูก..พอแล้วลูก” แม่ของเดี่ยวเข้ามาห้ามผม ดึงผมออกพยายามแยกผมกับนางชะนีออกจากกัน

“นี้คุณตบลุกผมทำไม...คุณเป็นบ้าอะไร” และพ่อเลี้ยงก็เข้ามาประครองลูกสาวของเขา

“อีตุ๊ดนี้มันเข้ามาตบเชอรี่พ่อเห็นไหมค่ะ..ดูซิจมูกเชอรี่...แกต้องชดใช้ค่าทำจมูกฉัน” เชอรี่พูด

“ได้จะยอมจ่ายให้.....แต่ขอตบเพิ่มนะถึงจะยินดีจ่าย...แถมหาแพทย์ให้ด้วยเพราะว่านี้มีญาติเป็นหมอ..จะให้บอกให้เขาช่วยรักษาอาการแรดให้” ผมพูด

“อีตุ๊ด...อีกกระเทย..อีกระซู่...อีพวกผิดเพศ...อีพวกผิดธรรชาติ” เชอรี่มันด่าผม

“พอแล้วลูกติ๊ก ..พอเถอะนะลูกนะ..เธอก็หยุดได้แล้วเชอรี่ผลมันก็มาจากเธอด้วยนั้นแหละเชอรี่ถ้าเธอไม่มาหาเรื่องติ๊กเขาก่อน” แม่ของเดี่ยวห้ามผมไว้ ผมกลับรู้สึกแพ้ต่อสายตาที่ขอร้องผม ผมจึงจำเป็นต้องหยุดไม่อย่างนั้นนะไม่มีทางหรอกสำหรับติ๊กนะ

“นี้แม่เล็กเข้าข้างมันเหรอค่ะ” เชอรี่ถามแม่ของเดียว

“แล้วเธอเข้ามาทำอะไรในห้องลูกชายฉันและดูสภาพเธอซิ.ทำไมถึงได้น่าเกลียดขนาดนี้เธอเป็นผู้หญิงนะเชอรี่”แม่ของเดียวถามเชอรี่พ่อของนางรีบถอดเสื้อให้ยายเชอรี่สวมทับไปทันที

“นี่เดี่ยวเขาไปไหนละลูก” แม่ของเดี่ยวถามผม

“เชอรี่ก็เข้ามาทำแบบที่เคยทำกันอยู่ไงค่ะ..แบบที่ผัวเมียเขาทำกัน” เชอรี่พูด ผมนี้ขึ้นอีกแต่แม่ของเดียวดึงแขนไว้ส่ายหัวไม่ให้ผมเข้าไป

“ฉันไม่เชื่อว่าลูกฉันจะทำเรื่องต่ำๆกับเธอ” แม่ของเดี่ยวพูด
 
“แกพูดอะไรเชอรี่” พ่อเลี้ยงถามเชอรี่ตอนนี้พ่อเธอต้องถอดเสื้อให้เชอรี่สวมใส่ไม่อยากเชื่อเลยว่านางหน้าด้านได้อีก

“ช่างกล้าพูด..แกวางยาปลุกเซ็กซ์เดี่ยวต่างหาก..เดี่ยวอยู่ในห้องน้ำแม่..ติ๊กเปิดเข้ามาพอดี..เดี่ยวพูดว่าเดี่ยวโดนยาครับแม่” ผมบอกแม่ของเดี่ยว


“ตายแล้ว! เธอนี้มันเลวมาก” แม่ของเดี่ยวพูดและรีบวิ่งไปที่หน้าห้องน้ำทันที  “เดี่ยว..เดี่ยว..เป็นอะไรไหมลูก”

“เดี่ยวโดนยาแม่..เชอรี่มันวางยาเดี่ยว...อย่าให้เดี่ยวออกไปตอนนี้เลยนะแม่..โอ้ยย..ปวด..และแข็งมากเหมือนจะแตกแล้วเนี๊ยะ ”เสียงเดี่ยวพูดตะโกนแข่งกับเสียงน้ำที่ถูกเปิด

“โกหกมันมีอะไรกับหนู..คุณพ่อค่ะ” เชอรี่

“ได้ถ้าอย่างนั้นพาไปตรวจที่โรงพยาบาลเลยครับแม่ตรวจเลือด..ได้รู้ผลแน่นอนว่าโดนอะไรมา” ผมพูดนางหน้าซี้ดทันที

“ดีเหมือนกัน..เดี่ยวไปโรงพยาบาลกันลูก” แม่ของเดี่ยวพูด

“ไม่ต้องไป...แกพูดมาว่าแกทำเรื่องสาระเลวนี้ในบ้านแม่เล็กใช่ไหม..ฉันถามว่าใช่ไหม”พ่อเลี้ยงถามลูกสาวเขา

“เชอรี่แกทำจริงอย่างที่คุณเขาพูดใช่ไหม” พ่อเลี้ยงถามพี่เชอรี่อีกครั้ง

“ใช่ค่ะเชอรี่ทำ” พี่เชอรี่พูด  “ฉาด” เข้าที่ใบหน้าพี่เชอรี่ผมว่าแรงกว่าผมตบนางอีกนะเพราะว่าหน้านางสะบัดไปเลย 

“แกทำแบบนี้ทำไม” พ่อเลี้ยงถามลูกสาวตัวเองผมรู้ว่าเขาเสียใจมากแค่ไหน
“เพราะว่าเชอรี่ชอบเดี่ยว ชอบตั้งแต่เจอครั้งแรกแล้ว และเชอรี่ก็ไม่เคยขัดพ่อเลยแม้ว่าแม่ใหญ่จะพูดว่าแม่เล็กไม่ดียังไงและเชอรี่ก็ควรจะได้เดี่ยวไม่ใช่อีตุ๊ดนี้” เชอรี่พูดออกมา

“แกรู้ไหมว่าฉันเกลียดผู้หญิงแบบนี้ที่สุด...แกเก็บเสื้อผ้าและออกไปจากบ้านฉันเดียวนี้...ตั๋วเครื่องบินนั้นก็เอาไปด้วยแกจะบินกลับหรือไม่ก็ตามใจแกแต่อย่าโผ่หัวมาที่นี้อีก..แกมันเหมือนแม่แกไม่มีผิดแม่แกก็ใช่วิธีสกปรกจนได้ฉันไปเป็นสามี...เชื้อมันไม่ทิ้งแถวเลยจริงๆ ...ออกไปจากบ้านนี้เดี๋ยวนี้” พ่อเลี้ยงเอ่ยปากไล่พี่เชอรี่

“พ่อ..พ่อไล่เชอรี่เหรอ...แม่ลูกนี้มันมีดีอะไรพ่อถึงไล่ลูกตัวเองแบบนี้..ฮือๆ” พี่เชอรี่

“ทำไมเหรอผู้หญิงคนนี้มันสูงมากเหรอค่ะพ่อถ้ามันสูงจริงมันจะมาแย้งพ่อไปจากแม่ของเชอรี่เหรอค่ะ”

“ฉาด” เสียงดังของฝามือพ่อเลี้ยงตบที่ใบหน้าเชอรี่อีกครั้ง

“ผู้หญิงดีดีนะเขาไม่ซ้ำซ่อนนอนกับใครไม่เลือกหรอก..แม่แกเป็นต้น..แม่แกมันนอนแม้กระทั้งคนขับรถฉัน..แกมันก็ไม่ต่างกัน..ออกไปจากบ้านหลังนี้และไม่ต้องกลับมาอีก..ไป!!” พ่อเลี้ยงเอ่ยปากไล่พี่เชอรี่ร้องเขารอ้งไห้และวิ่งกลับห้องไป เสียงน้ำถูกเปิดในห้องน้ำ

“เดี่ยว...” ผมเรียกเดี่ยว

“แม่ฝากเดี่ยวด้วยนะลูกแม่คงต้องไปดูพ่อเลี้ยงก่อน” แม่ของเดียวพูดและเดินตามพ่อเลี้ยงออกไปทันที  ผมเคาะประตูเรียกเดี่ยว ผมก็ค่อยๆบิดกลอนประตู ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ เดี่ยวเดินกลับไปยืนอยู่ใต้ฝักบัวร่างกายเปลื่อยเปล่า เดี่ยวพยายามใช้น้ำดับความร้อนจากฤทธิ์ของยา

“เดี่ยวดีขึ้นไหม” ผมถามเดี่ยวด้วยความเป็นห่วง เดี่ยวหันมามองผม

“หึๆ ..นึกว่าเห็นภาพนั้นจะวิ่งกระเจิงลงไปซะแล้ว..เดี่ยวคงเสร็จเขาแน่ๆ ” เดี่ยวพูดขำๆ
 

“ใช่เป็นใครก็วิ่แต่กับกรูไม่ใช่...บังเอิญว่ามันเป็นมุขที่ผู้กำกับเขาใช้ประจำ” ผมกอดอกพูด

“มันไม่ลงอะทำไงดีอะ” เดี่ยวพูดและชี้ที่มันชี้โด่ ๆ

“ช่วยหน่อยซิที่รัก” ผมเดี่ยวพูดกับผม ผมยืนกอดอกมองเดี่ยว พูดได้เลยว่าเซ็กซี่มาก

“ที่รักจร๊า...เมียจร๊าช่วยเดี่ยวหน่อยซิไม่ไหวแล้ว..เนี๊ยะมันพองจะระเบิดแล้ว” เดียวอ้อนวอนผม ผมก็คงต้องช่วยปราบให้มันลงซินะ ผมถอดเสื้อผ้าตัวเองออกและเข้าไปหาเดี่ยว เดี่ยวกระฉากดึงผมเข้าไปจูบอย่างรุ่นแรงเร้าร้อนอย่างที่ไม่เคยทำกันมาก่อน  ผมสองคนทำกันเสร็จในห้องน้ำแต่น้องไอ้เดี่ยวมันก็ยังไม่ลงก็เลยต้องออกมาต่อกันบนเตียง น้องไอ้เดี่ยวมันก็ยังไม่ลงไม่ลงอีก

“กริ้งๆ”เสียงมือถือไอ้เดี่ยวมันดังขึ้น ไอ้เดี่ยวก็โยกผมใหญ่เลย

“ใครวะ..เดี่ยวโทรศัพท์”ผมบอกเดี่ยว

“ไว้ก่อนเมียจร๊า ..อู้ยยย..โอ้ววว..ซี้ด “ไอ้เดี่ยวกรูควรขอบใจนางชะนีดีไหม ผมเอื่อมไปหยิบไอ้ดิว มันคงโทรมาถามเพราะว่าผมยังกลับไม่ถึงบ้านเลยผมกดรับสาย

“ไอ้เดี่ยวติ๊กยังไม่ถึงบ้านเลยมรึง”

“กรูยังไม่ถึงและคงไม่ถึงแล้วแหละบ้านพักนะ...ไอ้ดิว..โอ้วว..เดี่ยวเบาๆหน่อยไอ้เชี้ย”ผมกดรับสายไอ้ดิว

“เว้ยย..ตกลงมรึงกลับไหม” ไอ้ดิวมันถามผม

“กรูกลับไม่ไหวแล้วและเพราะอะไรมรึงถามเพื่อนมรึงเองพรุ่งนี้นะแค่นี้นะไอ้ดิว” ผมพูดและเสียงไอ้เดี่ยวมันซอยผมดังปักๆ เนื้อชนเนื้อตลอดเลย ผมรีบกดตัดสายไปก่อน  และลีลารักของผมสองคนก็เล่นไปเรื่อยๆ จน
-
-
-
-

 
 “เดี่ยวเข้าสายเลยเป็นไงละพี่กรูจะกินหัวกรูไหมวะ” ผมกับเดี่ยวเดินเข้าโรงเรียนด้วยกันทางประตู รปภ.ที่ยืนอยู่พอเห็นผมเข้าก็ตกใจเพราะว่าผมเป็นใครเขารู้ดี

“ทำไมมาสายละครับคุณติ๊ก” รปภ.ถามผม

“พอดีเมื่อวานผมสองคนอ่านหนังสือกันหนักไปหน่อยนะครับเลยตื่นสาย..รบกวนเปิดให้หน่อยได้ไหมครับครั้งเดียวจริงๆ ผมจะไม่สายกันอีกนะครับ” ผมอ้อนวอน

“ติ๊ก”  เสียงที่ทำให้ผมตกใจพี่พัฒน์นั้นเอง

“ติ๊ก เดี่ยวทำไมเข้าเรียนสายละ” พี่พัฒน์พูดและพยักหน้าบอกให้รปภ.โรงเรียนเปิดประตูให้ผมเข้าไป

“ก็เมื่อวานไอ้เดี่ยวมันงานเข้านะซิพี่พัฒน์” ผมพูด

“ถ้าอย่างนั้นรีบไปป่านนี้เข้าแถวกันหมดแล้ว..เดี่ยวพี่จะบอกว่าเราสองคนไปหาพี่ที่บ้านพักมาแล้วกันนะ” พี่พัฒน์บอกผม ผมพยักหน้าขอบคุณ พี่พัฒน์เดินขาเขยกมาสอนหนังสือก็ใครไม่รู้ดันเอาน้ำมันไปราดที่หัวบันไดบ้านพักพี่พัฒน์ ผมเดินตามพี่พัฒน์เข้ามา อาจารย์ก็มองผมสองคนและพี่พัฒน์ก็เป็นคนอธิบายบอกว่าผมสองคนไปหาที่บ้านพัก ปกติพี่พัฒน์ไม่ใช่พูดโกหกเลยนะ

“ไอ้เดี่ยว” ไอ้ดิวมันเรียกไอ้เดี่ยวแอ้เดินมาหาผมทันที

“เกิดอะไรขึ้นเมื่อวาน”แอ้ถามผม ผมหันไปมองหน้าไอ้เดี่ยว

“เป็นอะไรเมื่อวานพวกเราเป็นห่วงแถบแย่ดึกแล้วไม่กลับโทรก็ไม่รับละติ๊ก” บอยถามผมอีกคน ผมหันมาเหล่ไอ้ตัวดีนิดหนึ่ง

“เมื่อวานก็ขับรถกลับแล้วแหละแต่ลืมมือถือเลยขับรถกลับไปเอาและไอ้เดี่ยวมันกำลังจะถูกขมชืน”ผมพูด เดี่ยวสะบัดหน้ามามองผม

“ไอ้เดี่ยวถูกขมขืน” ไอ้ดิว ไอ้แจ็ค ไอ้หลุยส์ มันพร้อมใจกันพูดดังมาก

“กรูไมได้ถูกขมขืน” ไอ้เดี่ยว  “เมียอย่าพูดเยี่ยงนี่ซิเขามองกันหมด..และเขาก็เสียภาพพจน์ด้วย” ไอ้เดี่ยวพูด ผมหน้าจะปล่อยให้มันโดนไปเลยนะนั้นนะ ยังมีหน้ามาห่วงภาพพจน์อีกนะ

“เกือบถูกเท่านั้นเอง” ไอ้เดี่ยว

“ใครอะ..ขมขืนเดี่ยว” ธรรณ์

“ชะนีหน้าปลวกนั้นไง” ผมพูด แอ้มันรู้ว่าผมหมายถึงใคร แจ็ค หลุยส์มันก็รู้ ไอ้ดิวด้วยยกเว้นบอยและธรรณ์ที่ทำหน้างงกันใหญ่เลย

“เมื่อวานมีชะนีมาจุดใต้ตำตอติ๊กมันนะบอย..และนี้มรึงรอดมาได้ยัไงงวะ..แล้วไปทำยังไงให้เขาขมขืนด้วยวะ” ไอ้แจ็คมันถาม

“เขาวางยากรูไม่อย่างนั้นกรูจะโดนเขาจับเตรียมทำพันธ์ได้เหรอวะ” ไอ้เดี่ยวพูด

“โดนวางยาด้วย...เชร็ด! ..แล้วรอดมาได้ยังไง” ไอ้หลุยส์

“เมียกระโดนฟันศอกตีเขา...ชะนี..ป่านนี้ดังแหนบไปแล้วมั้ง” ไอ้เดี่ยวมันพูดได้โอเวอร์มาก

“เว้ยย..ติ๊กมรึงจะบ้าเหรอ..กรูไม่อยากนึกถึงสภาพนางเลยวะ” ไอ้ดิว 

“ติ๊ก..เดี่ยวเขาก็เอาเรื่องมรึงจนได้” แอ้อีกคน

“ติ๊ก..ทำไมทำแบบนั้นละ..ใจร้อนจริงๆเลย” บอยอีกคนทำหน้าตกใจและก็ไม่วายบ่นผม ส่วนอีพายนะมันส่งอีเมลมาหาผมมันบอกว่าเสียดายไม่ได้อยู่ด้วยมันจะหมอศัลยกรรมจำไมได้เลยว่าหน้าเดิมเป็นไง   

“แต่ธรรณ์ขอแตะมือนะ..แป๊ะ” ธรรณ์

“ทำไมอะ” ไอ้หลุยส์สะบัดหน้าหันมามองธรรณ์ทันที ผมก็ยื่นมือไปไฮไฟว์กันหนึ่งที่

“เป็นธรรณ์ก็ทำ..แต่ถ้าไอ้ตี๋นี้อาจจะหันมากลับมากระทืบไอ้ตัวต้นเหตุด้วยถึงจะดี” ธรรณ์พูด

“ไปขึ้นเรียนกันเถอะวะ..โธ่ไอ้เดี่ยวไอ้เบอร์สิบของกรูแล้ววันนี้มรึงซ้อมไหวไหมวะ” ไอ้ดิวมันถามไอ้เดี่ยว

“ดูหน้าดิ..ตอนนี้ฟ้ามันเหลืองๆยังไงก็ไม่รู้” ไอ้เดี่ยวันพูด พวกผมพากันขึ้นห้องเรียน

“ฟ้าเหลืองเพราใครอะ...ก็มรึงไม่ได้ถูกขมขืนไม่ใช่เหรอ” ไอ้หลุยส์มันถามทันทีเลยนะ

“ใช่ไม่ได้ฟ้าเหลืองเพราะโดนขมขืนแต่ฟ้าเหลืองเพราะใครก็ไม่รู้..ทำเอาเดี่ยวเห็นดาวตลอดเวลาแม้กระทั้งตอนเช้าสว่างแบบนี้กรูยังเห็นดาวเลย” ไอ้เดี่ยวพูด ผมหันไปมองหน้ามัน

“มรึงก็นั่งดูแล้วกันเวรเลยกรูไอ้เบอร์สิบ...เมียก็แรงผัวก็แรง...แต่กรูเซ็ง!” ไอ้ดิวพูดบ่นไอ้เดี่ยวใหญ่เลยก็มันเป็นกัปตันทีมนี้ครับ ฮาๆ

“วันนี้ไปทานข้าวบ้านไอ้ต้นข้าวกันวะ..มันกลับมาเที่ยวบ้าน มันโทรมาหากรูเมื่อวานติ๊ก” แอ้พูดผมพยักหน้า สรุปแล้วไอ้เดี่ยวเลยไม่ได้ไปส่งพ่อเลี้ยงเลย ส่วนพี่เชอรี่นี้ก็ไม่รู้ว่าได้บินกลับไปกับพ่อเขาไหมก็ไม่รู้....เดี่ยวบอกว่าถ้าเจอนี้เดี่ยวมันจะเอาคืนหนักเลยชนิดที่อายแทรกแผ่นดินหนีไปเลยแต่ผมเชื่อว่านางไม่กล้าแล้วแหละเพราะว่าพ่อเลี้ยงประกาศไม่ให้มาบ้านแม่ของเดี่ยวอีก 

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันติ๊กVS เดี่ยวVSเชอรี่ ของใครใครเขาก็รักจำไว้
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 24-12-2015 17:12:40

ติ๊กเจ๋งมาก  o13

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันติ๊กVS เดี่ยวVSเชอรี่ ของใครใครเขาก็รักจำไว้
เริ่มหัวข้อโดย: chickygirl ที่ 25-12-2015 03:07:53

ขอให้ยายเชอรี่ไปสู่ที่ชอบ..ชอบนะ...  :call:
ติ๊กสุดยอดเลยค่ะ..... o13 o13

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันติ๊กVS เดี่ยวVSเชอรี่ ของใครใครเขาก็รักจำไว้
เริ่มหัวข้อโดย: Alice111 ที่ 25-12-2015 18:59:34

 :o8:ติ๊กแรงได้

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว เกิดอะไรขึ้นทอ้งหรือว่าเครียดมากไป
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 06-01-2016 11:55:29

ดิว VS แอ้ 
       วันเวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกินนี้เดือนกว่าแล้วซิเหลืออีกแค่ไม่กี่สัปดาห์ผมคงต้องไปแล้วซินะ ไปจากลูกและดิว แต่ผมเชื่อว่าผมต้องได้กลับมาหรือไม่ผมจะพยายามกลับมาหาดิวถ้าเขายังรอผมอยู่นะ การที่ปล่อยดิวไว้ที่นี้เพื่อให้เขาได้อยู่กับลูก ลูกจะได้ไม่รู้สึกว่าขาดผมหรือขาดดิว เพราะผมเชื่อว่าดิวสามารถทอแทนส่วนของผมให้กับลูกๆได้ ผมยังฝากเซนไว้กับดิว ให้เขาดูเซนแทนผมที และสุดท้ายผมก็ไม่ได้บอกเขาว่าแม่ของเขาไปไหน ทำไมไม่มาหาเขา ทำไมาหาเขาไมได้อีก เซนก็โตขึ้นทุกวัน ผมหวังว่าถ้าผมไปแล้วดิวจะรับมือกับตรงนี้ได้นะ

"แอ้" ดิวสะกิดเรียกผม จนผมสะดุ้งเพระาว่ามัวแต่คิดอะไรเพลินอยู่ในหัว และมันก็ไม่พ้นเรื่องดิวกับลูก ถึงจะเห็นผมเหมือนไม่สนใจใยดีกับที่ผมต้องจากดิวไปื ในใจลึกๆของผมแสนจะกลัว กลัวหลายอย่างกลัวไปแล้วดิวจะมีคนอื่น ผมกลัวมากจริงๆแต่ไม่มีทางเลือก

"ถึงแล้วคิดอะไรอยู่" ดิวถามผม ผมส่ายหัวเบาๆ  ผมก้าวลงจากรถโรงเรียนนี้เริ่มดีขึ้น พวกผมไมได้ทำอะไรมากหรอกแค่มาเหมือนกระตุ้นให้พวกเขารักโรงเรียนนี้มากขึ้นแค่นั้นเอง ผมเดินเข้าไปในโรงเรียนพร้อมกัน ดิวสอดมือเข้ามาในอุ้งมือเล็กๆของผมเพื่อเดินจูงมือกันผมไม่สะบัดมันออกเหมือนทุกที เพราะเวลาของเรามันเหลือไม่มากแล้วนะซิ

"แอ้แน่ใจนะว่าวันนี้เรียนไหวนะ..ดิวเห็นแอ้ไม่ค่อยดีตั้งแต่เช้าแล้วนะดิวเป็นหวง" ดิวหันมาถามผม ก็เมื่อเช้าอยู่ดีดีก็หน้ามืดตอนลุกจากเตียง มีอาการเหมือนมีอะไรจุกที่ลำคอตลอดเวลาแถมทานอะไรก็รู้สึกขมคอเหมือนหลังจากกินยาเม็ดแต่นี้มันขมตลอดเวลา ช่วงนี้ผมรู้สึกเหนื่อยง่ายมากขึ้นใจเต้นแรงขึ้น

"ดิวว่า"ดิวคงจะให้ผมไปตรวจร่าวกายอีกแล้วแน่ๆเลย ผมส่ายหัวว่าไม่ไปดีกว่าผมสบายดี ผมคิดว่าอาการน่าจะมาจากความเครียดลึกๆของผมเองซะก็ไม่รู้

"ดิวแอ้โอเคไม่เป็นอะไรมากหรอกมันจะเพราะว่ากังวลไปหลายอย่าง ก็จะต้องเดินทางอีกสองอาทิตย์แล้วนิ หรือว่าตื่นเต้นซะก็ไม่รู้" ผมพูดเพื่อไม่ให้ดิวกังวลอะไรกับผมมาก ดิวพยักหน้าเบาๆ ก่อนที่ผมสองคนจะเข้าไปในโรงอาหารประจำ ผมเห็นพวกแจ็คนั่งทานอาหารเช้ากันอยู่ ติ๊กก็นั่งหัวชนอ่านอะไรในมือถือกับเดี่ยว

“ไงครับไอ้คู่รักแม้พอสวีทกันได้นี้สวีทไม่เลิกเลยนะครับ” ไอ้หลุยส์มันแซวผมกับดิวทันที ก็ดิวมันจูงมือผมเข้าไปซะขนาดนั้น ทำไมเขาจะไม่แซวละ ผมนั่งลงข้างๆบอย แจ็คมันวางมือถือไอโฟนรุ่นใหม่ลาสุดลงหยักคิ้วให้ผมสองคน

“ที่มรึงละครับคุณหลุยส์ครับ” ไอ้เดี่ยวมันแซวหลุยส์กลับบ้าน

“แอ้กินอะไรดี..ข้าวต้มไหม..กินอะไรที่ย้อยง่ายๆหน่อยแล้วกันนะ” ดิวหันมาถามผมเป็นเชิงแนะนำหรือเรียกง่ายๆคำสั่งจะดีกว่า ผมพยักหน้าตามนั้นรุู้สึกไม่ค่อยดีในท้องยังไงก็ไม่รู้ รู้สึกท้องอืดตลอดเวลา 

“แอ้เป็นอะไรเหรอ..ไม่สบายเหรอแอ้” ธรรณ์หันมาถามผม ผมพยักหน้าเล็กว่าผมรู้สึกไม่ค่อยดี

“นั้นซิ..ดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลยนะวันนี้.น่าจะหยุดพักนะแอ้.” บอยทักผมอีกคน ดิวก็เหล่มองผมเขาคงคิดในใจว่าผมนี้ดื้อมาก

“นิดหน่อยนะบอย ธรรณ์ และอีกแค่ไม่กี่อาทิตย์แอ้ก็จะจบแล้วแอ้ไม่อยากหยุด” ผมตอบบอย ผมพยักหน้าว่าผมโอเค ใจผมเข้มแข็งนะแต่ร่างกายบางทีผมรู้สึกรำคาญมากมันไม่เหมือนกับร่างกายผู้ชายทั่วไป ดูจากดิว แจ็ค หลุยส์ ติ๊ก เดี่ยว ไม่ค่อยจะเป็นอะไรเลยจะมีป่วยก็คือไข้หวัดธรรมดาแต่ผมนี้บางที่ก็รู้สึกเรี้ยวแรงหายไปเฉยๆ บางที่ก็รู้สึกอยู่ดีก็หงุดหงิด แปลกนะผมนี่

“ไอ้ภาคิน ..ไอ้มาร์ค ..โซ่มากินข้าวกันวะ” ไอ้แจ็คมันตะโกนเรียกพวกภาคิน ผมก็ยิ้มๆให้ภาคิน(แน่ละก็ไอ้ภาคินมันดันมาบอกผมตอนที่ผมมีเรื่องกับดิวว่ามันชอบผม มันคงอายมั้งที่ดันบอกความในใจมันซะแล้ว

"นาวินมานั่งกินข้าวด้วยกันดิครับจะยืนทำพระแสงด้ามสั้นอะไรครับ" ไอ้โซ่วมันเรียกนาวิน นี้ก็อีกคน ผมเงยหน้ามองและยิ้มให้ปกติ

ปึก!!! เสียงซ้อมทิ่มลงทีโต๊ะ

"ดิว " ผมเรีกกไอ้ดิว ดิวหันมามองผม นาวินนั่งลงข้างๆโซ่ว เขาแค่ยิ้มจางๆส่งมาให้ผมแค่นั้น

“ดีวะทุกคน.”ไอ้โซ่มันทักทายพวกผมปกติ

“ไอ้ป๊อดมรึงจะมาถามพวกกรูได้หรือยังวะ กรูกินเช้าของวันนี้นะครับป๊อด” ไอ้แจ็คมันตะโกนเรียกไอ้ป๊อดและป๊อดมันก็วิ่งมาหาพวกผมทันทีก่อนที่มันจะโดนไอ้แจ็คเหวี่ยง ผมเห็นสีหน้าบอยกังวลดูเหมือนมีเรื่องทำให้ไม่สบายใจตั้งแต่ทีแจ็คมันไปหาแบงค์แล้วแต่ผมก็ต้องไปนั้นไปนี้เลยไม่มีเวลาถามเลย

“แอ้เอาข้าวต้มนะ..ป๊อดมีข้าวต้มอะไรบ้าง ข้าวต้มไก่อะไรพวกนี้มีไหม..หรือกุ้งก็ได้ยกเว้นปลาหมึก”ดิวมันถามป๊อดให้ผม

“ข้าวต้มกุ้งไหมครับพี่กุ้งแม่ผมซื้อมาจากวัง” ไอ้ป๊อดพูด

“เว้ย..แค่กุ้งมรึงต้องเข้าไปในวังเลยเหรอวะ” ไอ้หลุยส์

“วังที่นี้หมายถึงฟาร์มพี่ ฟาร์มกุ้งแชบ๋วยนะพี่” ไอ้ป๊อด

“กรูตกใจหมดไอ้สาด” ไอ้หลุยส์มันพูดธรรณ์แลปลิ้นให้

“เออ ..เอามาก็ได้ข้าวต้มกุ้งนั้นแหละ” ผมบอกไอ้ป๊อดก่อนที่มันจะกวนพวกผมมากไปกว่านี้ไอ้ป๊อดก็จดหยิกๆ 

“บอยเป็นอะไรหรือเปล่าดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลยมีเรื่องหรือเปล่า” ผมถามบอยบ้าง บอยหันมามองผมแอบเหล่ไอ้แจ๊คผมรู้ไดทันทีว่าเรื่องของใคร

“นิดหน่อยน่ะ...ไม่ซิมันก็ไม่นิดหรอกมันก็เป็นเรื่องใหญ่อยู่นะ..พ่อลูกเขาเข้ากันไม่ได้เลย” บอยหันมากระซิบกับผมเบาๆ ผมพนักหน้าดูก็รู้ว่าไอ้แจ็คนะมันอยากจะฆ่าเด็กมากกว่าอยากจะเลี้ยง

“เอานะ...ไว้พอแจ็คมันทำหน้าที่ของมันได้ทุกอย่างจะดีขึ้นบอย” ผมผมพูดปลอบใจบอย ดิวเดินไปซื้อน้ำเปล่ามาให้ผมหนึ่งขวด 

“ปูมาทานข้าวด้วยกันซิปู” ดิวเรียกปู จังหวะที่ปูเดินออกมาจากร้านป้าแดงพอดีเลยปูหันมามองพวกผม ตอนนี้เรียกได้ว่าปูเป็นแฟนพี่โดมเต็มตัวแล้วซิ เป็นว่าที่พี่สะใภ้ของดิวแล้ว ปูเดินมาหาพวกผมและนั่งลงข้างๆติ๊ก อีนนี้เขาสนิทกันเรียบร้อยแล้วคุยกันถูกคอไม่รู้ว่าเริ่มเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ติ๊ก เดี่ยวและปู ซึ่งปกติติ๊กจะชอบตั้งแง้กับปูมาตลอด


“ได้แล้วครับอาหารที่สั่ง” ไอ้ป๊อดมันยกอาหารที่พวกผมสั่งมาเสิรฟให้ ไอ้แจ็คกับไอ้หลุยส์มันคุยกับไอ้ภาคินถึงเรื่องจะไปเรียนต่อ ภาคินมันจะย้ายไปเรียนที่กรุงเทพแล้วเหมือนกัน

“น้ำปลาหน่อยไหมแอ้” ดิวยกชามข้าวต้มมาให้ผมพร้อมขวดน้ำปลามาจะเทใส่ แต่ผมก็ต้องเอามือดันไว้ว่าอย่าเพราะว่านี้แค่เปิดฝาออกมานะผมยัง..ทำท่าผอืดผอมออกมาทันที

“ดิว.น้ำปลานี้เหม็นวะ..ไม่เอา” ผมบอกดิว ดิวสะบัดหน้ามามองผมและเอาไปดม

“ก็ปกตินะแอ้ ก็ปกติแอ้จะเหยาะสองสามหยด..เออ.ถ้าอย่างนั้นไม่เอาเหนอะ” ดิวบอกผม ผมพยักหน้าวันนี้แปลกๆนะเนี๊ยะผมเนี๊ยะ แต่คนละคนมองผมกันหมด ผมก็ตักข้าวต้มทานคำแรก พอข้าวต้มเข้าปากรู้สึกได้ถึงความผอืดผอมมากมันรู้สึกขมในลำคอจนไม่อาจที่จะกลืนข้าวต้มลงไปได้และสิ่งที่อยู่ในท้องเมือวานตอนเย็นเหมือนกำลังจะออกมา

“อุบ..อืมม.”ผมรีบลุกขึ้นทันที  “ แอ้จะไปไหน..เป็นอะไรแอ้” ดิวรีบถามผม ผมโบกมือว่าพูดไม่ได้ ผมวิ่งตรงไปยังห้องน้ำ ทุกคนที่นั่งแน่นอนนั่งมองด้วยอาการเหวอมาก

“เกิดอะไรขึ้นวะแอ้มันเป็นอะไรไปวะ”

“อย่าบอกนะว่ามัน..”

“ท้อง!!”

***********************************************************************************************************************************

     ดิว วันนี้แอ้แปลกว่าทุกวันตื่นมาหน้ามืดเมื่อคืนก็นอนไม่ค่อยหลับแอ้บอกว่าเหมือนมีลมในท้องเยอะ มีอาการจุกแน่นที่ตรงคอหอยอาการมันเหมือนกรดไหลย้อนและโรคกระเพาะอะไรประมาณนี้ ผมนี้ชักเป็นหวงแอ้ และอีกสองอาทิตย์เองแอ้จะต้องไปแล้ว ผมจะพาแอ้ไปหาพ่อผมตรวจก็ไม่เอาดื้อมาและนี้ก็ดูซิโก่งคออาเจียนซะขนาดนี้  เพราะว่าเหม็นนำปลาและพอตักข้าวต้มช้อนแรกเข้าปากก็วิ่งเข้าห้องน้ำทันที ไหวไหมคุณภรรยาของดิว ผมเอามือรวบผมแอ้ผมยาวนิดหน่อยแล้วทรงผมรากไทรน่ารักแบบสาวญี่ปุ่น 

“อ๊วก ...อ๊วก..อา..อ๊วก..อา..แฮ๊กๆ ...อ๊วก” แอ้อาเจียนใส่ชักโครกใหญ่เลย ผมก็ใช่มือที่ข้างลูบหลังแอ้ไปด้วยสงสารเหลือเกิน

“แอ้ไปหาหมอ” ผมถามแอ้

“สงสัยอาหารที่กรูไปกินที่โรงอาหารตอนรอตรวจสุขภาพแน่ๆเลยดิว ..อาหารเป็นพิษนะ ” แอ้บอกผม ผมเลิกคิ้วสูงใช่เหรอ 

“อ๊วก.. อ๊วก...”แอ้ก็อาเจียนออกมาอีกแล้ว ไม่รู้จะทำยังไงดีก็คงต้องปล่อยให้อาเจียนออกมาให้หมดถ้าเป็นแบบที่แอ้ว่านะ อาหารเป็นพิษและจะพาไปหานำเกลือชงทานสักแก้วแล้วกัน

“แอ้กลับบ้านไหม ดิวพากลับ แอ้เรียนไม่ไหวหรอก” ผมก้มลงบอกแอ้ แอ้เงยหน้ามองผม ส่ายหัวอีก

“ไม่เอาอะ..อาเจียนออกมาแล้วเดี๋ยวก็ดีขึ้น ..หรือไม่ขอไปนอนห้องพยาบาลพอดีขึ้นแล้วจะขึ้นไปเรียนดิว “ แอ้เงยหน้าบอกผม 

“แอ้นี้ดื้อมากเลยนะ มากกว่าลูกอีกนะ บอกตรงๆ ”ผมพูด แอ้หันขวับแบบที่ไม่ค่อยได้ทำ

"เห้ย!..และช่วงนี้แอ้ดุขึ้นะ" ผมกระซิบยังเงยหน้ามองผม  ทำเอาดิวนี่สะดุ้งเลยครับตกใจ ก่อนที่แอ้จะหันไปอาเจียนอีกรอบ อาเจียนหนักขนาดนี้ยังบอกว่าจะดีขึ้นอีกนะ เป็นแบบนี้อยู่เกือบสิบกว่านาทีจนไม่มีอะไรออกมาแล้วหมดเกลี้ยงที่กินไปตั้งแต่เมื่อวาน

“ไปห้องพยาบาลแล้วกันนะแอ้..ดิวกลัวแอ้ไปเป็นลมตอนเข้าแถวและไมได้กลัวที่จะอุ้มขึ้นไปห้องพยาบาลนะ” ผมบอกแอ้ แอ้พยักหน้าคงแย่แล้วแหละไม่เช่นนั้นแอ้คงไม่ยอมง่ายๆ แอ้เดินไปที่อ่างล้างมือล้างหน้าล้างตาให้เรียบร้อยผมคอยส่งผ้าเช็ดหน้าให้แอ้เช็ดหน้าตัวเอง

“ดิวพาแอ้ไปห้องพยายาลใช่ไหมวะ” ติ๊กมันยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ เดินเข้ามาแตะแขนแอ้เห็นมันแบบนี้มันโคตรหวงแอ้เลย  ผมพยักหน้าใช่ ไอ้แจ็คบอย มันเดินมาหาพวกผมกันด้วย ไอ้หลุยส์และธรรณ์ คงตกใจที่เห็นแอ้เป็นแบบนี้

“เออ..แอ้มันหน้าซีดมากเลยวะอย่าไปเข้าแถวเลยเพราะว่าไม่เกินสิบนาทีมันเป็นลมแน่” ไอ้แจ็คพูดบอยพยักหน้าเห็นด้วย ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละ ผมจับต้นแขนแอ้เพื่อพยุงพาไปห้องพยาบาล

“แอ้..มรึงท้องหรือเปล่าวะ” ติ๊กมันถามพล้วดพลาดออกมาแบบนั้นแอ้ก็หันไปมองรอบว่ามีใครได้ยินไหม

“เออ นั้นดิวะ” ไอ้แจ็คมันพูด

“ไอ้ติ๊ก มรึงจะบ้าเหรอมาถามบ้าอะไรตรงนี้” แอ้พูดพร้อมมองไปรอบๆแต่ก็ไม่มีใครมีแค่พวกผม ซึ้งก็รู้กันหมดแล้ว

“ก็อาการมรึงอะ มันเหมือนวะ “ ติ๊กพูด ผมก็หันมามองแอ้คือมันก็ใช่นะ

“กรูไม่ได้ท้อง กรูสองคนคุมกันตลอดกรูใส่ถุงกัน” แอ้พูดผมและทุกคนสะบัดหน้าไปมองแอ้ ไปบอกเขาทำไม ทุกสายตาเลยครับมองผมกับแอ้สลับกันไปมา

“เออ...”นั้นไงจะแก้ก็ไม่ทันแล้ว

“งั้นก็แปลว่าจัดกันทุกคืนเลยอะดิ” ไอ้เดี่ยวมันแซวทันทีเลยเป็นไงละ ผมหันมามองแอ้เป็นไงละบอกไม่ให้ดิวพูดแอ้พูดเอง แอ้ก็ส่ายหน้า

“น่าจะเป็นเพราะเมื่อวานกรูตื่นแต่เช้ามืดและเจาะเลือดตรวจเลือดด้วยคงเพราะสาเหตุนี้มั้งเลย..เวียนหัวและที่อาเจียนก็น่าจะอาหารเป็นพิษกรูไปกินที่โรงอาหารที่นั้นมาคงแพ้อะไรที่เขาใส่นั้นแหละ”แอ้พูดมองซิสายตาแต่ละคนหาได้เชื่อไม่  ผมก็คิดว่าคงใช่เพราะว่าที่ผ่านมาไม่มีอาการอะไร

"ตกลงยังไงกรูวินิตฉัยไม่ถูกวะตกลงมรึงปั่ม ปั้มกัน หรือว่าตื่นเช้า หรือว่า อาหารเป็นพิษวะ" ไอ้หลุยส์พูด ธรรณ์รีบตีแขนหลุยส์ทันที

"เออ ..ช่างมันเถอะว่าแต่พามันไปห้องพยาบาลก่อนเถอะวะเดี๋ยวเป็นลมดูสีหน้ามันซีดมากแล้ว และพวกกรูไปเข้าแถวนะไอ้ดิว มรึงเฝ้าดูมันไปก่อนถ้าไม่ดียังไงก็พาไปโรงพยาบาลเลยวะ" ไอ้แจ็คพูดตัดบทให้ผม ผมรีบพาแอ้ขึ้นไปห้องพยาบาลทันทีและคงต้องหานำเกลือชงให้กินก่อนเลย จะโทรหาพ่อดีไหม แอ้หันมาแตะมือผม

"ไม่มีอะไรหรอกดิวกวนพ่อภาเปล่า..ตอนนี้พ่อคงลงตรวจคนไข้ก็เยอะแล้วนะดิว" แอ้พูดผมก็ต้องเก็บมือถือลงกระเป๋า พอเข้าไปพยาบาลประจำห้องก็เข้ามาช่วยผมดูและหาน้ำเกลือมาให้แอ้ค่อยๆจิบ ดูแอ้ดีขึ้นมานิดนึง ผมนั่งอยู่ใกล้ดูแลคนที่ผมรักและคนที่ลุูกๆผมรักที่สุด

    ช่วงนี้ผมก็ต้องซ้อมฟุตบอลหนักขึ้นเวลามาซอมก็คิดถึงพี่เดฟ พี่เอ็กซ์นะเคยมานั่งอยู่ข้างสนามคอยเทรนนี้จะสามเดือนแล้วนะที่พี่เขาฝึกกันนะ และคนที่นั่งข้างๆผมนี้ด้วยพอลุกขึ้นได้ก็ขึ้นมาเรียนแอ้นะ อึดทน ไม่ว่าจะเจ็บปวดมากน้อยแค่ไหน ผมถึงบอกเขายังไงว่าคนเรามีเวลาที่อ่อนแอ้กันบ้างให้ปลอปล่อยมันออกมา และนี้อีกแค่สองอาทิตย์เองนะแอ้ก็จะไปจากผมแล้ว แถมยังไปในวันเกิดลูกแฝดผมอีกด้วยและเป็นวันที่ผมลงเตะฟุตบอลอีกด้วย ผมยังไม่รู้เลยว่าผมจะไปหาลูกได้ไหม

“ดิว...มรึงจะไปซ้อมฟุตบอลเลยไหมวะ” แจ็คมันถามผม ผมไปพยักหน้าตอบแทนว่าผมซ้อม มันก็พยักหน้าตอบกลับมาแค่นั้น แอ้ลูกขึ้นจากเก้าอี้ ผมก็เงยหน้ามองกลับจะเซล้มลงไป แอ้ยกมือว่าเขาโอเค แถมทำหน้าดุใส่ผมอีกนะหาว่าผมเวอร์เกินไป ธรรณ์นะแอบหัวเราะผมเบาๆ

“แอ้ไปห้องน้ำกับกรุหน่อยดิ” ติ๊กเอ่ยปากช่วนแอ้ไปห้องน้ำและดึงแขนแอ้เดินออกไป ผมกำลังเก็บของลงกระเป๋า

“เจอกันข้างล่างนะดิว” แอ้บอกผม ผมก็พยักหน้าว่าได้

“ดิว...กรูมีเรื่องจะคุยกับมรึงวะ” แจ็คมันบอกผมรีบหันมาบอกผมทันที

“เดี่ยว...เดินไปที่สนามก่อนเลยก็ได้วะ” ผมหันไปบอกไอ้เดี่ยว ผมเดินออกมาหาที่คุยกับไอ้แจ็ค มันคงไม่อยากให้บอยรู้ด้วยเพราะว่ามันรอให้บอยกับธรรณ์เดินลงไปก่อนแบบนี้

“ตกลงพวกกรูจะตั้งบริษัทผลิตอาวุธกัน...มรึงห้ามบอกบอย ..ส่วนธรรณ์นะไอ้หลุยส์มันเคลียร์เองได้” แจ็คบอกผม ผมพยักหน้าบางเรื่องก็ต้องมีความลับกันบ้างและผมคิดว่าเรื่องพวกนี้บอยไม่สนับสนุนแน่ๆ นี้มันจะเอามาทำให้ลุงหนึ่งยอมรับมันอย่างนั้นเหรอ แน่ละเขาต้องใช้มัน ผมพยักหน้าว่าความคิดใช่ได้นะ

“ตกลงมรึงจะเรียนแพทย์ก่อนแล้วค่อยไปฝึกเหรอวะดิว” แจ็คมันถามผม

“กรูต้องเรียนแพทย์ก่อนวะ..ผลสอบกรูออกมาแล้วกรูได้และกรูต้องไปเดือนหน้ากรูช้าไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว ” ผมบอกไอ้แจ็ค มันก็พยักหน้า

“เออ..ก็ดีวะ มีแพทย่ทหารลุยๆเพิ่มมาอีกคนก็ดีวะ” ไอ้หลุยส์มันยืนกอดอกอยู่มันพูดขึ้น

“กรูได้ข่าวมาว่าลุงหนึ่งมีลูกสองคนวะ ..คนโตคือพี่บีม ..และอีกคนคือใครไม่รูวะดิว” ไอ้แจ็คมันพูดผมถึงกับสะบัดหน้าไปมองมีแบบนี้ด้วยมีคนเกิดมาเป็นลูกเขาด้วยเหรองวะ

"กรูก็ตกใจไม่แพ้มรึงหรอกไอ้ดิว...มีเด็กอยากเกิดกับเขาด้วยเหรอวะ" ไอ้แจ๊คมันพูด

“ใครวะ...ซวยจริงๆ” ผมพูดไอ้แจ็คมันหยักไหล่ ว่าไม่รู้ว่าใคร

“เออๆ ..หลังจากเข้าเรียนมหาวิทยาลัยกรูจะติดต่อมรึงอยู่เรื่อยๆวะและ..จบแล้วพวกกรูมีเซอไพรส์วะ” ไอ้แจ็คพูดกับผมพร้อมรอยยิ้มเจ้าเหล่มันจะทำอะไรของมัน ผมพยักหน้าตามใจมันแล้วกัน

"อย่าเยอะมากหนักกรูไม่อยากฮาร์ทแอทแทควะ" ผมพูดขำๆกับไอ้แจ็คก่อนจะสพายเป้ขึ้นจะได้ลงไปซ้อมฟุตบอล ผมเห็นไอ้โซ่มันวิ่งหน้าตาตื่นขึ้นมาบนห้องมันคว้าอะไรสักอย่างติดมือมันไป

“ดิว...พวกกรูต้องไปบ้านพี่แฮกซ์ก่อนวะ” ไอ้โซ่มันวิ่งขึ้นมาด้วยอาการกระหืดกระหอบ เหมือนกับว่างานเข้านะตอนนี้

“มีอะไรวะ ...มรึงไม่ซ้อมบอลกันเหรอวะ” ผมถามไอ้โซ่

“บ้านพี่แฮกซ์ไฟไหม้วะ..พวกกรูต้องไปดู” ไอ้โซ่มันพูด ผมหันมามองหน้าไอ้แจ็คและหลุยส์ พี่แฮกซ์คือหัวโจ๊กและเรียกว่าหัวหน้ากลุ่มพวกมันก็ว่าได้ ผมคว้ากระเป๋าและรีบวิ่งตามไอ้โซ่ทันที

“ไอ้โซ่” ผมเรียกไอ้โซ่ ผมวิ่งลงบันไดมาตามมันมาติดจนดึงเสื้อมันไว้ได้

“เกิดอะไรขึ้นวะ ไฟไหม้ได้ยังไงวะ” ผมถามไอ้โซ่

“ไม่รู้ว่าแต่ที่แน่ๆ มีเด็กอยู่ในบ้านสองคน...ลูกบุญธรรมไอ้กอล์ฟมัน “ ไอ้โซ่พูดผมก็มองหน้าอะไรนะไอ้กอล์ฟที่เรียนรุ่นเดียวกัยพี่แฮกซ์ที่เป็นแฟนพี่แฮกซ์ด้วยนี้นะมีลูกบุญธรรม

“มรึงยังมีเลยสาด” ไอ้โซ่มันพูด

“ลูกของน้องสาวไอ้กอล์ฟมัน ..ติดรถเด็กแว้นมากไปหน่อยเลยไอ้มาสองแว้น..สองคน เจ็ดขวบกับ ห้าขวบ “ ไอ้โซ่บอกผมและเดินลงมาถึงชั้นล่างเห็นรถกะบะรถมอเตอร์ไซด์ นี้จะไปดับเพลิงหรือจะไปตีกับใครวะ แอ้ยืนมองอยู่กับติ๊ก ไอ้เดี่ยวมันก็เดินมาหาผม

“กรูจะไปดูวะ ยังไงก็รุ่นพี่วะ” ไอ้เดียวบอกผม

“ไปด้วยดิวะ ..มันไปกันหมดกรูจะซ้อมกับหมาทีไหนละ” ผมบอกไอ้เดี่ยว ไอ้เดี่ยวโยกหัวว่าไปดิ

“แอ้ดิวจะไปกับไอ้เดี่ยวนะ แอ้อยู่นี้ เดี๋ยวดิวมา ติ๊กดูแอ้ด้วย!” ผมบอกแอ้พร้อมกับส่งกระเป๋าสพายให้แอ้ผมเดินไปตามไอ้เดี่ยวไปขึ้นรถมัน ไอ้เดี่ยวขับประมาณเกือบจะเหาะได้เลยแต่ผมชินกับการขับรถเร็วแล้ว  ไม่เกินสิบห้านาทีก็มาถึงไฟกำลังลุกเหิมเกือบทั้งหลัง ผมลงจากรถไอ้เดี่ยวที่จอดห่างไปนิดหนึ่งจากที่เกิด ผมเดินลงมาดูกันพร้อมคนที่มุ่งดูอย่างนี้แหละครับเขาเรียกไทยมุง

“#$%%^&%$#%^&&****” ภาษาที่ฟังไม่ออกเลยสักนิด อันนี้เขาเรียกพม่ามุง ผมเดินเข้าไปตรงที่พวกไอ้ภาคินมันยืนอยู่ กอล์ฟแฟนพี่แฮกซ์ยืนกอดเด็กผู้ชายตัวไล่ๆกับลูกชายที่ผมได้มาดูแลคือเป็กซ์ ตอนนี้กำลังร้องไห้สะอึกสะอื้น

“พ่อกอล์ฟ ฮือๆ น้องไกส์ละพ่อ..ฮือๆ” ผมได้ยินเสียงเด็กนั้นถามกอล์ฟ

“พ่อก็ไม่รู้ว่า..ฮือๆ “ กอล์ฟพูดไปก็รอ้งไห้โอบกอดเด็กน้อยคนนั้นไว้ ผมก็มีลูกเลยยิ่งรู้สึกใจหายยังไงก็ไม่รู้

“เป็นไงมั้งวะไอ้คิน” ผมเดินเข้าไปถามไอ้ภาคิน

“มีเด็กติดข้างในวะ ...ลูกคนเล็กกอล์ฟมัน” ไอ้ภาคินพูดสีหน้าไม่ค่อยดี

“แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไป..ดับเพลิงยังไม่กล้าเลยมรึง” ไอ้ภาคินหันมาพูดอีก อ้าวแล้วมีชุดกันเพลิงไว้ทำไมไม่เข้าไปละ 

“เด็กอยู่ตรงไหนวะ” ผมถามไอ้ภาคิน

“น่าจะอยู่ห้องเด็กกลางบ้านเลยวะ” ไอ้มาร์คพูด ผมพยักหน้า ผมหันไปเห็นแล้วก็อดคิดถึงลูกๆผมไม่ได้

“กรูเข้าไปเอง” ผมพูด ทุกสายตาหันมามองผม ผมเดินไปเห็นชุดพนักงานดับเพลิงพาดอยู่ ผมก็หยิบมาสวมไว้ และรีบวิ่งไปทางที่เป็นบรรไดเข้าไปในตัวบ้าน คนไม่มีลูกก็คงไม่เข้าใจแต่คนมีลูกอย่างผมเข้าหัวอกที่สุด

“คุณอย่าเข้าไป..เห้ย” พนักงานดับเพลิงเรียกผมแต่ผมวิ่งเข้าไปแล้ว มันยังพอมีช่องทางเดินเข้าไปได้ เขาบอกกลางบ้าน ห้องเด็กน่าจะชั้นสอง ผมก็วิ่งขั้นไป ไม้ที่ไม้ไฟก็ล่วงหล่นลงมาบ้างผมวิ่งไปจนพ้นบันได

“โคล้ม”ไม้พวกขืออะไรพวกนี้ที่ไม้ไฟก็ล่วงลงมา ผมก็วิ่งไปตามทางที่วิ่งได้ จนไปชั้นบน ห้องเยอะแยะมากมาย ผมเดินหาไฟก็ลุกลามหนักขึ้นจะกระทั้งผมหยุดอยู่หน้าหนึ่ง 

“ฮือๆ..พ่อ ...ฮือๆ..พ่อ..ฮือๆ” เสียงร้องดังเล็ดรอดออกมานั้นคือเด็กอยู่ในห้องตรงหน้าผมนี่แต่ว่ามันล๊อก เอาไงวะ ผมหันไปเห็นเกาอี้ไม้เลยหยิบมาจะฝาดแต่ถ้าเด็กยืนอยู่ตรงประตูละ

“หนูออกจากประตูลูก”ผมตะโกนไปและก็ยกเก้าอี้ฝาดประตูไปหลานที่จนประตูพัง ผมก็เห็นเด็กผู้ชายเนื้อตัวมองแมมไปด้วยควันไฟ ผมรีบเข้าไปไฟก็กำลังลามไปทั่วจะออกไปยังไงนันซิ น้ำ ต้องใช้น้ำ ผมหยิบผ้านวมเด็กมีนอุ้มน้ำได้ดีผมเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำยังมีน้ำอยู่เปิดน้ำรดผ้าน่วมให้ชุมและโชกผมก็เอามาหุ้มเด็กน้อยรุ่นเดียวกับแฝดผมแน่ๆ

“ไม่เอากลัวไฟ” เด็กน้อยบอกผม

“เชื่อใจอาไหม” ผมถาม

“หงึกๆ”พยักหน้าสองทีติด ผมก็ห่อด้วยผ้าเปียกๆ เอาวะตอนนี้ต้องแปลงร่างเป็นซุปเปอร์ฮีโร่ชั่วคราว ผมอุ้มเด็กออกมายังระเบียงรีบวิ่งออกก่อนที่พื้นชั้นที่สองของตัวบ้านจะพังลง ผมวิ่งไปก็ต้องเบรคหัวทิ่มเลยเพราะว่าพื้นตรงหน้าผมทรุดลงไปต่อหน้าต่อตาเว้นระยะห้างจะถึงคอบันไดเกือบเมตรกว่าๆ ไฟข้างหลังก็ลนก้นมาแล้ว

“ฮือๆ ..หาพ่อกอล์ฟ...” เด็กน้อยร้องไห้ ผมต้องเลือกที่จะกระโดด
 
“กอดอาไว้” ผมบอกเด็กน้อยก็ทำตามที่ผมบอก ผมก็ถอยหลังและกระโดดไกลเพื่อให้ผ่านช่องนี้ไปแต่ว่าผมไปถึงตรงมี่มันจะหักพอดีเลยล่วงแต่มือผมก็ยังจับปลายกระดานไว้ได้

“อ้า” เด็กน้อยร้องกรี้ดออกมาเพราะว่าเบื้องล่างคือกองเพลิง ผมดันเด็กน้อยให้ขึ้นไปก่อน

“วิ่งลงบรรไดไป”ผมบอกเด็กผมก็ยังไม่รู้เลยว่าจะขึ้นไปยังไง เด็กน้อยมองผมและมองบันได

“วิ่งลงไปเร็ว” ผมบอกเด็ก ผมก็มองว่าจะไปยังไงลงไปก็ไม่ต่างกับไก่ย่างแน่ๆ

“หมับ” มีแขนเล็กๆเอื้อมลงมาพยายามดึงผมให้ขึ้น ขนาดเด็กน้อยยังไม่ยอมกให้ผมลงไปตายเลยผมจะยอมทำไมละ ผมก็ค่อยๆดันตัวเองใช่แรงเฮือกสุดท้ายเด็กน้อยก็ดึงๆสุดตัวจนกระทั้งผมขึ้นมาได้ผมก็รีบอุ้มเด็กขึ้นก่อนที่บันไดจะพังลงไปไม่ต่างอะไรกับหนังแอคชั่นที่ขอบดูเลยผมคิดว่าผมวิ่งลงมาถึงชั้นล่าง บันไดหักลงพอดี ทำเอาผมเสียงสันหลังวาบเลย แต่ไม่ใช่แค่นั้น ไม้ที่มีไฟไหม้พาดลงมากั้นผมกับเด็ก นาทีนี้ต้องกระโดดอกีแล้วซิ เมื่อกี้ยังผ่านไปได้อันนี้ก็ต้องได้ผมก็อุ้มและกระโดดข้ามพอผ่านอันนี้ได้ก็วิ่งออกมาทันที พอออกมาพ่นก็รีบสูดเอากาศบริสุทธิเข้าปอดก่อนเลยเพราะว่าควันไฟเข้าไปสะสมเป็นกองแล้วตอนนี้ผม เด็กก็สำลักควันเล็กน้อยแล้วแต่ผมเอาเสื้อผมปิดจมูกไว้ให้

“แคร๊กๆๆ”  เสียงผมสำลักควันไฟ พี่แฮ๊กซ์วิ่งมากอดลูกชายเขาและกอล์ฟ และเด็กน้อยอีกคนกอดน้องชายเขาร้องไห้ เรียกได้ว่าคุ้มจริงๆที่ผมลุยเข้าไป

“ขอออกซิเจนตรงนี้หน่อยเร็ว” เสียงเจ้าหน้าที่และเขาก็เข้ามาหาผม

“สุดยอดเลยน้องพี่ยังไม่กล้าเลยนะ” พี่เขาพูดและส่งเนบลูไลเซอร์พร้อมออกซิเจนให้ผม ผมยกมือพูดไม่ออกตอนนี้

“ดิวพี่ขอบคุณ..พี่ขอบคุณ” พี่แฮกซ์พูดผมยกนิ้วว่าโอเค

“สุดยอดเลยวะไอ้ดิว ...”ไอ้โซ่ มันรีบเข้ามาหาผม ผมพยักหน้าเออ ผมรู้ผมนอนแผ่กับพื้นย่า พร้อมเครื่องพ่นให้อากาศเข้าไปในปอด ผมเหลือบมองไปเห็นเท้าใครเดินมาใกล้ๆ มองแค่เท้าก็รู้แล้วว่าใคร

“ดิว” แอ้นั้นเอง แอ้ย่อตัวลงนั่งข้างๆผม มาจนได้เมียผมบอกให้รอที่โรงเรียน

“ทำไมทำแบบนี้ละดิว ถ้ามรึงเข้าไปและมรึงไม่ได้ออกมาละดิว” แอ้บ่นผมทันที ผมเห็นน้ำใสๆมันรินไหลลงมาที่แก้ม ผมคอ่ยๆดันตัวเองขึ้นนั่ง

“ดิวเชื่อว่าพระคุ้มครองดิวแอ้...ไม่เอานะ..ดูซิ..ถ้าเป็นลูกเราละแอ้” ผมพูดแอ้หันไปมองครอบครัวที่ยืนกอดกัน แอ้พยักหน้าเบาๆพร้อมปาดน้ำตาทิ้งไป

“อย่าทำแบบนี้อีก...นะดิว”แอ้พูดผมเอาข้อศอกยันตัวเองขึ้น แอ้ก็โผ่มากอดผมทันที 

“ครับสัญญา” ผมพูดและยันตัวเองขึ้นยืน ผมก็ส่งหน้ากากออกซิเจนคืนให้เจ้าหน้าเขาไป ผมลุกขึ้นจะเดินออก ผมเห็นพวกไอ้ภาคินมันกำลังจะออกจากตรงนี้เช่นกัน

“แล้งพี่เขาจะพักทีไหนวะ” ไอ้แจ็คมันถามไอ้ภาคิน

“มันมีบ้านที่พ่อแม่ของมันอีกหลังหนึ่ง” ไอ้ภาคินพูด พวกผมพยักหน้า

“ถ้าอย่างนั้นพวกกรูกลับกันเลยนะ ..มีอะไรให้พวกกรูช่วยบอกแล้วกันวะไอ้คิน” ไอ้หลุยส์มันพูด

“แอ้ขับรถดิวมานะ” แอ้บอกผม ผมพยักหน้า ผมหันมามองแอ้ บทจะน่ารักก็น่ารักซะไม่มี

“แอ้..ดิวชอบแอ้ตอนนี้จัง...ตอนี้มันทำให้ดิวมีความสุขมากที่สุดแต่มันสั้นเนอะอีกแค่ไม่ถึงเดือนแอ้ก็จะไปจากดิวและลูกอีกไม่รู้ว่าอีกกี่ปีจะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน” ผมพูด แอ้หันมามองผม

“ไม่นานหรอกดิว” แอ้พูดและเดินไปขึ้นรถทันที ผมก็เดินมาขึ้นรถฝั่งคนนั่งเพราะว่าวันนี้แอ้เขาจะขับเอง ผมขึ้นไปนั่งข้างๆ เสียพลังงานไปเยอะเลยเพลอหลับไปทันทีที่แอร์เย็นกระทบลงที่ตัวผม ผมรู้สึกได้ว่าแอ้เอื้อมมือมาปรับเบาะให้เอนไปด้านหลังผมก็นอนหลับเอามือกอดอก

"ดิว..แอ้รักดิวนะ..และรักมาด้วย." เสียงกระซิบเบาๆแต่มันดังยิ่งกว่าเปิดลำโพงเครื่องเสียงซะอีกผมรู้ว่าผมอมยิ้มอยู่ที่ผมได้ยินประโชคที่ผมอยากได้ยินทุกวันจากแอ้ แอ้ไม่หวานสำหรับใครแต่ผมว่ามันกำลังดีสำหรับผม

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว เกิดอะไรขึ้นทอ้งหรือว่าเครียดมากไป
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 06-01-2016 17:48:20

แอ้ท้องชัวร์

ดิวสุดยอดมาก o13

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว เกิดอะไรขึ้นทอ้งหรือว่าเครียดมากไป
เริ่มหัวข้อโดย: Alice111 ที่ 06-01-2016 18:55:28

แอ้กำลังจะมีน้องใช้ไหมคะ  :impress2:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว เกิดอะไรขึ้นทอ้งหรือว่าเครียดมากไป
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 08-01-2016 18:26:29

 :hao4: สงสัยจะมีสมาชิกเพิ่มอีกใช่มั๊ยเนี่ย

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว คืนสุดท้ายของสองเราแล้วใช่ไหม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 09-01-2016 12:25:47

          คืนสุดท้ายก่อนวันเดินทางความรู้สึกที่แสนเจ็บปวดที่สุด  แต่ก็ต้องเก็บมันอาไว้ ผมจะทำให้ดิวรับรู้มันไม่ได้ว่าที่จริงผมอ่อนแอแค่ไหน ผมกลับมาเก็บข้าวของที่เหลือหลังจากที่แพ๊คส่งไปบ้างแล้ววันนี้ดิวซอมหนักทุกวันเพราะว่าพรุ่งนี้คือวันลงแข่งและวันที่ผมต้องไปจากดิว

             ผมเก็บรูปถ่ายที่ถ่ายคู่กับดิวลงกล่องรูปนี้ปกติผมเก็บไว้ในลิ้นชักไม่กล้าเอาขึ้นมาตั้งแต่ตอนนี้ผมวางไว้ที่ตรงโต๊ะเขียนหนังสือ  รูปถ่ายเซลฟี่ดิวเป็นคนถือกล่องและโอบเอวผมหน้าเราชิดกันมาก ผมอมยิ้มมีความสุขมาก ผมเก็บทุกอย่างลงกล่องแยกไว้กล่องไหนที่ผมเอาไปที่บ้านกรุงเทพและกล่องไหนเอาไปเก็บไปด้วยและกล่องไหนให้ดิวเก็บไว้ แยกไว้สามชุด ผมนั่งดูภาพตั้งแต่เด็กๆ ดิวมันต้องมายืนถ่ายรูปติดกับผมเกือบทุกภาพเลยไม่ซิทุกภาพเลยดีกว่า ไม่มีห่างกันเลยแม้กระทั้งเวลานั่งรอรถมารับผมก็ชอบนั่งหลับผมยังนั่งหลับผิงหลังมันถ้าวันไหนไปผิงหลังไอ้ติ๊กนะดิวมันจะงอนผม คิดแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้
     

         ก๊อกๆๆๆ เสียงเคาะประตูห้องของผม ผมเก็บทุกอย่างลงกล่องและปิดผนึกก่อนจะหันหลังไป ผมคิดว่าน่าจะติ๊กนะเพราะผมนัดไว้ว่าจะไปรับเดี่ยวกับไอ้ดิวได้กัน


"เข้ามาได้" ผมตะโกนบอกคนที่มาเคาะประตูห้องนอนผม

"แอ้" ผมหันไปมองคนที่เดินเข้ามาหาผม บอย  บอยเดินถือกล่องอะไรสักอย่างมาให้ผม

"บอยให้แอ้นะ" ผมก็รับมาและแกะกระดาษห่อของขวัญที่ห่อไว้ออก บอยนั่งลงข้างๆผม พอผมเปิดดู กรอบรูปและมีรูปตอนพวกผมยังเด็กน่าจะห้าขวบได้ ตอนนั้นไปเที่ยวสวนสยามกันมีพี่ๆไปด้วยพี่ดิม พี่อ้น พี่ตุ๊ พี่บีม ไปคอยดูแลพวกผมในรูปมีพายด้วยตอนเด็กๆเป็นคนชอบใส่ชุดสีชมพูมากที่สุดเราเลยเรียกกันว่าพิ้งแพนเตอร์

"หึๆ " ผมหัวเราะออกมาแต่น้ำตาซึม

        หมับ!! บอยเข้ามากอดผมไว้พร้อมกับลูบหลังเบาๆ

"บอยเขื่อว่าแอ้ต้องได้กลับมาหาดิว บอยเชื่อแบบนั้น บอยไม่รุู้ว่าทำไมเราถึงต้องมาเจอสถานการณ์เหมือนกันแบบนี้ บอยคิดว่าถ้าเราเลือกเกิดกันได้คงขอไปเกิดในครอบครัวที่แสนจะธรรมดาไม่ต้องมาพบเจออะไรแบบนี้ ไม่มีใครเข้าใจเราหรอกจริงไหมแอ้" บอยพูด ผมคิดเหมือนกันถ้าเลือกได้อยากเลือกเกิดมามีทุกอย่างที่ปกติ ถ้าเลือกได้ไม่ได้อยากเกิดมาเป็นคนพิเศษ  สิ่งรอบๆตัวพวกผมใครเห็นล้วนแต่อิจฉาริษยาทำไมเกิดมาบนกองเงินกองทองแต่ไม่สิทธิ์เลือกทำสิ่งที่ใจอยากทำ

"บอยก็คงต้องไปหลังจากที่แอ้ไม่กี่วันหรอก" ผมเงยหน้ามองบอย


"แจ็คไม่รุู้เรื่องนี้และสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดของบอยคือบอยจะไม่ได้เจอลูกและแจ็ค มันเป็นทางออกที่แย่ที่สุด" บอยพูดน้ำตาซึมผมสวมกอดบอยไว้

"ใช่ไม่มีใครเข้าใจเราหรอกบอยว่าเรามีความรู้สึกยังไงบ้างเจ็บปวดไหม ไม่มีใครเข้าใจหรอก แต่แอ้เชื่อว่าแจ็คมันทำได้ " ผมพูดบอยพยักหน้า

"อันที่จริงดิวก็ดีนะและดิวมันก็เหมาะสมที่จะช่วยบอยดูแลทุกอย่าง"

"อย่าพูดอย่างนี้ซิแอ้..หัวใจคนเรานอกจากจะบังคับไม่ได้มันยังเปลี่ยนไม่ได้ทุกคน จงมั่นคง บอยกับดิวไม่ได้คิดแบบนั้นจริงๆนะแอ้" บอยพูด

"บอยลงไปก่อนนะนี่จะเข้าไปหาดิวก่อนใช่ไหมเห็นติ๊กบอกนะ" บอยพูดผมพยักหน้าว่าจะเข้าไปรับเพราะว่าผมขับรถดิวกลับมา ผมลุกขึ้น

"แอ้นั้นกล่องอะไรนะ" บอยถามผม

"กล่องของขวัญลูกชายนะวันเกิดเขาพอดีเลยพรุ่งนี้" ผมพูดใจหายเหมือนกัน ที่ต้องเดินทางในวันเกิดลูกชายตัวเอง ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ จะไปวันอื่นก็ไม่ได้ต้องเจาะจงเป็นวันพรุ่งนี้ซะด้วย

"เหรอถ้าอย่างนั้นบอยต้องหาของขวัญให้หลานแล้วแหละดิวกับแอ้นี้ไม่ยอมบอกกันแต่เนิ้นๆอะ" บอยหันมาตัดพ้อผมเล็กน้อย ไม่จริงจังมากหนัก

"แม้บอยของเล่นนะได้เยอะทุกปีบรรดาลุงก็เต็มห้องแล้วแต่ก่อนลุงๆบ้านดอเด็กปีนี้คงได้จากลุงๆบ้านอ.อ่างด้วยแน่ๆ " ผมแตะแขนบอย บอยก็พยักหน้ากับผม

"แอ้ไปได้ยังวะนี้จะทุ่มหนึ่งแล้วนะ" ติ๊กเดินมาบอกผม ผมพยักหน้าดิวคงเลิกซ้อมแล้วแหละ

RRRRR เสียงมือถือผมดังขึ้น พี่แอร์ ผมก็รีบกดรับสายทันที

"แอ้พรุ่งนี้พ่อบอกว่าให้ไปรอที่โรงแรมอาภาษญ์นะจะได้นำเครื่องส่วนตัวไปรับที่้นั้นมีลานจอดเฮริคอปเตอร์ " พี่แอร์บอกผม

"ครับพี่แอร์ แอ้ต้องไปแต่เช้าใช่ไหม" ผมถามพี่แอร์

"ไม่รู้เวลาแน่นอนแต่ไปแต่เช้ามืดก็ดีนะ ไปรอที่นั้นและแอ้ไปแจ้งพนักงานเขาเพราะว่าพ่อจ้องห้องพักไว้ให้แล้ว นี่แพ๊คของเรียบร้อยหรือยัง "

"เรียบร้อยแล้วพี่แอร์ ของผมเอาไปไม่เยอะเพราะว่าวันทีพี่มาก็ขนไปบ้างแล้วนิ" ผมบอกพี่แอร์

"อืมม..ใช่ของพวกนั้นพี่ส่งให้พ่อเขาไปแพ๊คและก็คงส่งไปให้แอ้ล่วงหน้าแล้ว ถ้าอย่างนั้นแค่นี้นะพรุ่งนี้เจอกัน พี่ขอบใจเรานะที่ช่วยไปแทนพี่
" พี่แอร์พูด ผมก็ยืนนิ่ง  ผมไม่ได้อยากไปแต่ผมคงทำแบบนั้นไม่ได้

"ไม่เป็นไรนิแอ้ทำเพื่อพี่ชาย"

"พี่รักนายนะแค่นี้นะแอ้ บาย" พี่แอร์บอกว่ารักผม ผมเชื่อนะว่าเขารักผม แต่กับคนอื่นไม่มีใครเชื่อสักคน ผมรู้สึกผิดทีผมเหมือนเข้าไปแย้งความรักจากพี่ๆมาจากพี่แอร์และนี้คือการชดใช้  ผมเดินลงมาที่ตัวบ้านชั่นล่าง แต่ละคนนั่งอยู่ด้านล่างมองมาที่ผม

หมับ!! แจ็คเดินมาก็ดึงผมเข้าไปกอด

"แอ้..มรึงต้องได้กลับมาวะ..ถ้าเป็นไปได้มรึงก็รอกรู กรุนีแหละจะทำให้มรึงได้กลับมาหาไอ้ดิว" แจ็คมันกระซิบกับผมผมพยักหน้า และทุกคนถยอยกันเข้ามากอดผม น้ำตาผมกำลังซึมออกมาที่ละน้อย จนผมต้องปาดมันทิ้ง เหลือแค่ดิวซินะคืนนี้คือคืนสุดท้ายของผมและบทรักสุดท้ายเช่นกัน

      และผมก็เดินออกไปกับติ๊กผมขับรถดิวสาเหตุทีผมไม่ยอมให้พ่อซื้อรถให้เพราะว่าผมอยากไปไหนมาไหนกับดิว ถ้ารถเองก็หาเรืองไปกับดิวไม่ด้นะซิ แผนการที่เนียนๆของผม ติ๊กมันก็ขับรถตามหลังผมออกมา ผมขับรถตรงเข้าไปในสนามกีฬาของโรงเรียนทันที เห็นพวกภาคินกำลังเดินออกกัน คงซ้อมกันเสร็จแล้ว

"แอ้" ภาคินเรียกผม ผมเงยหน้าขึ้นมอง

"โชคดีนะ" ภาคินพูดคำว่าโชคดีผมพยักหน้า

"ขอบใจ..คิดว่าเราคงได้เจอกันอีก" ผมพูดภาคินยิ้มและหยักไหล่แสดงว่ามีโอกาสแต่จะมาในแบบไหนผมไม่แน่ใจหรอก

"แอ้..โชคนะ.." ไอ้โซ่วิ่งมาทางผมพร้อมกับกางแขนมาแต่ไกลมันสวมกอดผมทันที

"ไอ้โซ่กรูยืนตั้งนานก็ยังไมได้ขอกอดเลยนะ" ภาคินหันไปต่อว่าไอ้โซ่ทันที ผมก็กางแขนให้มันกอดเพื่อนกันทำไมจะไม่ได้

หมับ! ภาคินมันกอดผมแบบเพื่อนกอดเพื่อน

"อ้าวดิว" นั้นไงผมสองคนรีบผละเลยโดยเฉพาะภาคน แต่ไม่มีว่าว่างเปล่าไม่มีใครเลย ไอ้โซ่นะไอ้โซ่ ภาคินหันไปยกเท้าจะเตะไอ้โซ่ทันที ที่ผมผละออกคือไม่อยากให้ดิวมีเรื่องชกต่อยกับใครเพราะว่าแรงหึง  ผมเดินเข้าไปด้านนกันพวกคนอื่นก็โบกไม้โบกมือให้ผมเพราะเขารุู้ว่าพรุ่งนี้ผมต้องไปแล้ว ก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปด้านในผมเจอนาวินยืนอยู่

"แอ้..โชคดีนะครับ" นาวินพูดมันจับมือผม ติ๊กเบ้ปากและหันหน้าหนี ผมก็มองหน้าไอ้นาวิน

"วินกรูผู้ชาย"

"นั้นแหละ..แต่ความน่ารักนี้ผู้หญิงชิดซ้ายเลยนะ ..นาวินขอให้แอ้โชคดี..ถ้ามีโอกาสคงได้เจอกันบ้างนะ..นาวินจะไปเรียนนาวิกโยธินเหมือนพี่ชายที่ชื่อนาวานะ" นาวินพูดผมพยักหน้า ผมยิ้ม

"ขอกอดได้ไหม" นาวินถามผม

"แอ้มรึงขายกอดเหรอวะ" ไอ้ติ๊กมันแซวผมอยู่ด้านหลัง

"จับมือได้ไหมกรูโดนกอดมาจนขาดทุนแล้ว" ผมพูด นาวินทำหน้าผิดหวังเล็กน้อย และผมเองที่เข้าไปสวมกอดนาวินเอง สามวินาทีได้ผมก็ตบไหล่ก่อนจะเดินเข้าไป ด้านใน ไฟในสนามยังส่องสว่างอยู่เลย ผมเห็นแต่ไอ้เดี่ยวยืนอยู่คนเดียวแต่ไม่มีดิว   

"ไอ้ดิวละวะเดี่ยว" ติ๊กถามเดี่ยว เดี่ยวหันมาและชี้ไปที่สนาม ผมก็เอามือป้องดูมีคนนอนอยูกลางสนาม

"ไม่รู้ว่าเฮียเขาเป็นอะไรไม่อยากออกจากสนาม" ไอ้เดี่ยวมันพูด

"ไปดูมันหน่อยดิ กรูสองคนไปรอกันที่รถวะ" ไอ้ติ๊กหันมาบอกผมก่อนจะพากันเดินคลอเคลียออกไป ผมก็เดินเข้าไปในสนามเกิดอารมณ์เปลี่ยวอะไรไปนอนเล่นกลางสนามตอนนี้นะ  ผมเดินเข้าไปจนถึงคนที่นอนหนุนแขนตัวเองมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ผมหยุดที่ตรงศรีษะของเขาพอดี

" คืนนี้ดาวเยอะนะว่าไหม..แต่ไม่มีดวงไหนที่ถูกใจดิวเลย" ดิวพูดโดยไม่ได้หันมามองว่าใครหรือว่าเขารุู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นผม สายตาของดิวยังคงจับจ้องที่หมุู่ดาวดวงนั้น
คืนที่ดาวเต็มฟ้าฉันจิตนาการถึงหน้าเธอละเมอไปไกล..มองไม่เห็นเป็นดาว..จันทร์ที่ดูสนใจ นั้นเป็นอย่างใจเธอหรือเปล่าจะเก็บเอาจันทร์มาใส่ใจ" ดิวร้องเพลงนี้ร้องสดเลยโดนไม่มีดนตรี ผมย่อตัวลง ตรงศรีษะดิว นั่งคุกเข่าลงและโน้มตัวโดยใช้แขนยันไว้ข้างลำตัวดิว โน้มใบหน้าตัวเองลง ใบหน้าผมอยู่ติดกับใบหน้าดิวแค่ไม่ถึงคีบแค่นั้นดิวมองหน้าผม และผมก็ประกบจูบปากหนานิดหน่อยไม่เรียวบางแบบของผม เราจูบกันในท่านีอยู่พักหนึ่งก่อนที่ผมจะถอนปากออกและเปลี่ยนไปนอนข้างๆดิว ดิวกระดกตัวขึ้นมาค่อมผมไว้

"ทำไมยังไม่กลับ" ผมถามดิว

"ไม่อยากออกไป ไม่อยากรับรู้ ไม่อยาก..อะไรทั้งนั้น ..ดิวทำใจไม่ได้ที่แอ้ต้องไป" ดิวบอกผม

"ดิว..อย่าทำแบบนี้ซิ..กรูจะไม่ไหวเหมือนกันนะถ้ามรึงเป็นแบบนี้นะดิว" ผมพูดสายตาของเราสองคนไม่ละจากกันเลย

"ดิวเองก็ไม่ไหวแอ้ จากที่คิดไว้ว่าจะต้องไหวแต่นี้ก็ไม่ไหว ...ดิวทนไมได้.."ดิวพูดและซบหน้าลงที่ตรงซอมคอผม ผมรู้สึกได้ว่ามีความเปียดชื้นเกิดขึ้น ดิวร้องไห้แล้วผมละจะเหลือเหรอ น้ำตามันไหลลงที่ก่อหญ้า

"ทำไมไม่เกิดมาแบบที่คนธรรมดาเป็นกันจะได้ไม่ต้องมาแยกกันแบบนี้ เพื่อบางที่เราจะได้รักกันได้ง่ายกว่านี้ละแอ้" ดิวพูด ผมก็เก็บอาการสะอื้นไว้ และเราสองคนก็กอดกัน กอดเหมือนไม่อยากจะคลายมันออกเลยอยากกอดไว้แบบนี้น่านๆ และดิวก็พลิกตัวลงไปนอนราบกับพื้นหญ้าดิวตบไหล่ให้ผมเข้าไปซบแทนผมก็ทำตามนั้นนะ ผมนอนซบไหล่ดิวนอนมองดวงดาวนับล้านดวง ดิวหันมามองหน้าผมใช้นิ้วชี้ปาดผมที่ลงมาปรกใบหน้าแต่ไม่นานนี้มันคงจะถูกโกนออกแล้วแหละเสียดายเหมือนกันต่อไปคงเป็นไอ้โล้นซ่าเวลาไปฝึกถ้าไว้ผมยาวมันจะลำบากผมคงเลือกโกนออกนะ

"ผมแอ้นิ่มและหอมมากเลยนะรุู้ไหมดิวชอบดม..อืมม..หอม..ชื้นใจดี" ดิวพูดพร้อมยื่นจมูกมาดอมดมผมบนศรีษะผม

"ดิว ดิวต้องไปหาลูกนะวันเกิดลูกนะดิวสัญญากับแอ้ซิ" ผมพูดกับดิว ผมรู้สึกว่าดิวจะไม่ยอมกไปวันเกิดลูกยังไงก็ไม่รู้

"ดิว..จะ..ไป" ดิวพูด

"ไม่..แอ้ดูดิวออกดิวไม่ไปแน่ๆ"

"ไปแต่คงไปอีกวันนะ...จะพาลูกไปทำบุญที่วัดกับพ่อ"

"ทำไมไม่ไปวันที่ลูกเป่าเค้กละดิว ลูกรอดิวนะ"

"ดิวไม่พร้อมแอ้ดิวขอนะ ถ้าไปแบบที่ไม่แอ้ดิวไม่พร้อม" ดิวพูด ผมก็พลิกไปเอามือลูบใบหน้าดิว

"ดิวต้องเข้มแข็งซิ ดิวต้องอยู่กับลูก แอ้ขอร้องดิวอย่าทำแบบนี้ ไม่นานแอ้ก็กลับมาแล้วดิว"

"พรุ่งนี้แอ้จะต้องไปกี่โมงละ" ดิวถามผม ผมก็ไม่อยากจะนึกถึงเลยว่าต้องออกกี่โมง

"แต่เช้าตรู่มีรถมารับไปลงที่โรงแราอาภาษญ์และจะมีเฮริคอปเตอร์มารับแต่ไปที่ไหนต่อไม่แน่ใจ " ผมพูดดิวมองหน้าผม เอานิ้วชี้มาไล่แตะที่ริมฝีปากผมเบาๆ

"ดิวไม่อยากลงแข่งพรุ่งนี้เลยแอ้ดิวไม่มีกำลังใจ"

"พรุ่งนี้ดิวต้องทำได้ ดิวเป็นกัปตันนะ อย่าทำให้ลูกทีมเขวซิดิว ดิวต้องเป็นคนนำและดิวก็เป็นคนก่อตั้งมันขึ้นมากับมือดิวนะชมรมนี้ดิวจะให้มันพังลงไปเพราะดิวด้วยหรอ " ผมพูดดิวหันมามองหน้าผม

"ดิว..เคยพูดไม่ใช่เหรอแอ้อยู่ในใจดิว พรุ่งนี้ก็เช่นกันแอ้ก็อยู่ในใจดิวดังนั้นดิวจะมีแอ้คอยดูดิวทำผลงานในวันพรุ่งนี้ เชื่อแอ้นะ" ผมพูดกับดิว ดิวพ่นลมออกมาจากปาก ผมรู้ว่ามันยากมาก แต่มันก็ต้องผ่านไปให้ได้ ดิวหันกลับมามองผมอีกครั้งผมกระดกตัวขึ้นและจูบผมอย่างหนักหน่วง

"ดิวกลับห้องกันเถอะเดี๋ยวคนปิดไฟในสนามเข้ามากรูคงได้โดนภาคฑัณก่อนไป"ผมพูดและหัวเราะแม้ว่าข้างในจะเจ็บปวดที่ต้องจากกันก็ตาม ผมสองคนลุกขึ้นพากันเดินออกจากสนาม ดิวโอบกอดเอวผมไว้

"แอ้ดิวเป็นหวงแอ้ไม่ค่อยจะดีอยู่ถ้าไปที่นั้นใครจะดูแลแอ้ "

"ดิว...แอ้ดีขึ้นแล้ววันนี้ไม่มีอะไรวันก่อนแค่อาหารเป็นพิษก็แค่นั้น" ผมพูดให้ดิวสบายใจที่จริงยังเป็นอยู่เลย ตื่นเช้ามาก็อาเจียนแต่ผมก็ต้องวิ่งไปอาเจียนข้างล่างไม่ให้ดิวได้ยินไม่อย่างนั้นเป็นเรื่องใหญ่และ ถึงหูพ่อแน่ ๆ ผมเดินมาที่รถของดิว ดิวขึ้นไปทำหน้าที่คนขับผมก็นั่งข้างๆดิวดิวมองไปที่ด้านหลังแล้วอมยิ้มอยู่คนเดียว

"ยิ้มอะไรนะดิว" ผมถามดิว

"นึกถึงวันที่เราเมคเลิฟกันตรงเบาะหลัง..ดูดิแอ้แค่นึกน้องก็มาเลย" ดิวพูดใช่วันที่นั้นดิวจอดก่อนถึงบ้านพักเพราะว่าถ้าเข้าไปแล้วติ๊กจะดึงผมไปนอนด้วยดิวก็อดดิวเลยจอดปั่ม ปั้ม ผมซะก่อนมันได้ฟิวดีไปอีกแล้ว นี่เราคิดบ้าอะไรเนี๊ยะ

"ดิวเงียบไปเลยออกรถได้แล้ว " ผมบอกไอ้ดิว ดิวขับรถออกมาผมไม่เจอรถเดี่ยวมันจอดด้านในแต่พอเลยประตูรั่วโรงเรียนก็เจอรถจอดไว้ใต้โค้นต้นไม้ใหญ่ ดิวเลยลงไปเปิดประตูรถ ผมก็นั่งมองสักพักเห็นกระโดดลงมาไอ้เดี่ยวมันสวมแต่เสื้อที่ยาวลงมาปิดถึงก้นผมรีบหลับตาทันที

"ไอ้เชี้ยดิวไม่โทรหากรูก่อนเลยสาด " ผมได้ยินเดี่ยวเม้งไอ้ดิวใหญ่เลย  " ทำไมมรึงรีบกันเหรอวะ ฮาๆ " เสียงดิวหัวเราะไอ้เดี่ยว จนสักพักดิวขั้นมาบนรถ

"สงสัยรอนานทนไม่ไหวจัดกันไปในรถ" ดิวพูดผมก็รู้สึกอายแทนขึ้นมากระทันหัน

"เราไปจัดกันในห้องนะคืนนี้ขอท่ายาก..ดิวจะไม่บอกว่าอำลาเพราะว่าดิวจะไปหาแอ้บ่อยๆ "

"ไม่กลัวเจอลุงหนึ่งหรือไง่"

"ไม่ได้ไปหาลุงหนึ่งไปหาแอ้และมันก็ไม่มีทางเลือกอื่น ดิวยอมหากต้องเผชิญ" ดิวพูด ดิวกำลังขับรถกลับไม่เร็วออกจะช้าซะด้วยซ้ำมือดิวก็กุมมือผมไว้ตลอดทาง  ผมอยากขอบคุณทุกสิ่งที่เขาทำให้ผมจริงๆ ผมจะขอรักผู้ชายคนนี้ตลอดไป ผมเดินขึ้นบ้านที่เงียบมากทุกคนคงเข้านอนกันหมดแล้วแหละ ดิวจูงมือผมขึ้นไปชั้นสองทันทีผมรับรู้ได้ว่าต่อไปนี้จะเป็นฉากรักของสองเราแล้วซินะ ฉากรักที่ไม่รู้ว่าจะสุดท้ายไหม พอผมสองคนเข้าไปด้านในปิดประตูลงดิวก็ถาโถมเข้ามาหาผมจูบผมเราสองคนจูบกัแบบหื่นกระหาย ช่วยกันถอดชุดให้ออกไปจากร่างกายตัวของดิวเหนียวเหนาะแต่ไม่นึกรังเกียจเลย

"ในห้องน้ำก่อนนะแอ้ "ดิวบอกผม ผมพยักหน้าเราพากันเข้าพลอดรักกันในห้องน้ำ ทำไปด้วยอาบน้ำไปด้วยและพออาบน้ำเสร็จก็ออกมาต่อกันบนเตียง ดิวนี่มันหื่นเอาการเหมือนกันนะ

" ดิว..ซี้ด..โอ้วว..อ่าห์!!!" เสียงร้องครางแข่งกันของสองคนที่กำลังเมคเลิฟอยู่บนเตียงบ้าง ขอบเตียงบ้าง ยืนผิงฝาพนังบ้าง วันนี้ดิวมันอึดเป็นพิเศษเลยก็ว่าได้ นี้ขนาดไม่ได้สั่งลานะ แถมเล่นท่ายากทั้งนั้น บางท่าก็ทำเอาผมเจ็บตรงท้องน้อยมากแต่ก็อดทนเพื่อคนที่รัก มันเจ็บไม่เหมือนทุกทีเลย ผมกันไปหลานท่าจนสลบสไลไปตามๆกันตอนเที่ยงคืนกว่าๆ ดิวนอนไม่ใส่เสื้อผ้าผมก็เช่นกันเป็นคืนแรกที่เรานอนกอดกันในแบบชุดวันเกิด กอดกันอยู่บนเตียง ยิ่งไม่อยากให้ถึงวันพรุ่งนี้เวลาก็ยิ่งเดินเร็วเหลือเกิน เดินราวกับวิ่งซะมากกว่า 

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว คืนสุดท้ายของสองเราแล้วใช่ไหม
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 09-01-2016 16:50:55

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว คืนสุดท้ายของสองเราแล้วใช่ไหม
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 09-01-2016 21:06:38

 :mew6:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิววันทีแอ้ต้องไปผมต้องยอมรับมันจริงใช่ไหม
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 10-01-2016 14:25:25

ดิว vS แอ้ วันที่เจ็บปวดที่สุดของผมแล้ว แอ้ต้องไปจริงๆแล้ว เมื่อคืนบทบาทความรักของผม มันเป็นบทสุดท้ายเลยก็ว่าได้ เมื่อบทรักของผมสองคนแสดงออกมาหมดทุกอย่างทุกความรู้สึกคือแต่ก่อนแอ้จะกักเขาไว้ไม่ค่อยแสดงให้ผมรู้ว่าเขาก็มีความต้องการผมต้องเดาเองตลอดว่าตรงไหนแอ้ชอบตรงไหนแอ้ไม่ชอบ คอยดูจากกิริยาโต้ตอบแต่เมื่อคืนแอ้รองขอผมเองหมดเลยว่าทำตรงนั้นนะทำตรงนี้น่ะ มันน่ารักมาก

      แอ้ไปแต่เช้ามืดเลยมีรถทางโรงแรามมารับผมได้แต่ยืนมองแอ้เดินออกไปจากรั่วโดยมีพวกเพื่อนๆผมมายืนพร้อมกับแตะไหล่ผม ผมเจ็บมากแค้นมาก ผมจะต้องเอาแอ้กลับมาอยู่กับลูกๆผมให้ได้ ทำไมเขาต้องการแอ้ไปจากผม ผมเตรียมตัวมาเรียนปกติแต่ทีผิดปกติคือผมขับรถมาคนเดียวโดยปราศจากแอ้ ไม่ได้เข้าไปทานเช้าเหมือนทุกวันวันนี้มีเรียนแค่สิบโมงเพราะว่าผมต้องไปเตรียมตัวลงแข่งเตะฟุตบอลกระชับมิตรกับนักกีฬาทีมาจากประเทศเกาหลี และเขาก็กำลังจะมีโคงการนักเรียนแลกเปลี่ยนส่งไปเรียนที่นั้นเทอมสองเทอม

   สีหน้าผมตอนนี้ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เลย ทุกคนรู้ว่ารู้สึกยังไงแม้กระทั้งไอ้เดี่ยวที่มักจะมากวนผมแต่วันนี้มันไม่ทำ มันรู้ว่าถ้ากวนผิดทางจะโดนหนักกว่าเดิม ผมนั่งเรียนในหัวก็คดไปสาระพัดอย่าง

ติด ...ติด...ติด ..เสียงมือถือผมสั่นเตือนเป็นการแจ้งเตือนวันเกิดลูกชายฝาแฝดผมแอ้เขาตั้งให้ผมไว้ ผมจำวันเกิดลูกชายได้ทุกคนแต่ทีแอ้เตือนก็เพราะว่าแอ้รู้ว่าวันนี้ผมอาจจะไม่ไป ผมปิดเสียงลงมองไปด้านนอก ที่นั่งข้างๆที่วางไม่มีเขาอีกแล้ว


"ดิว..ไปที่สนามเลยไหมวะ" ประโยคแรกที่เดี่ยวมันพูดกับผม ผมพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้นหยิบกระเป๋าเป้


"ดิว..กรูขอโทษ..ทุกเรื่องวะ..และเรื่องทีแอ้มันต้องไปกรูคงมีส่วนด้วย" ติ๊กมันลุกขึ้นพูดกับผม ผมพยักหน้าโดยไม่ได้หันไปมอง พูดไปก็ทำอะไรไม่ได้แอ้ไปแล้ว ผมเดินออกผ่านสายตาพวกไอ้ภาคิน มันก็ไม่ได้ถามอะไรผม

             ผมเดินลงมาก้มหน้าก้มตาไม่มองใครทั้งนั้น ไอ้เดี่ยวมันเดินตามหลับผมมาติดๆ พร้อมกับพวกนักกีฬาคนอื่นๆ เพื่อเข้าไปเตรียมตัวลงแข่ง นักกีฬาและโค้ชของทางประเทศเกาหลีมากันพร้อมแล้วเขากำลังเดินเข้าไปเก็บตัวในห้องนักกีฬาอีกด้านหนึ่งแต่ละคนดูท่าทางทักษะดีไม่ใช่น้อย ผมเองก็ไม่เคยกลัวใครแต่วันนี้ผมจะมีแรงเตะหรือเปล่านั้นซิ  ผมเดินเข้าไปด้านห้องพักนักฟุตบอลพี่โก้กำลังจัดเรียงวางแผนการเล่นอยู่บนกระดานไวท์บอร์ด ผมยกมือไหว้พี่โก้ตามปกติ พวกเพื่อนผมก็เดินตามกันเข้ามาและพากันเดินไปรับเสื้อตามเบอร์ที่พี่โก้วางไว้ พี่โก้ไม่ได้เปลี่ยนอะไรมากยังคงวางผู้เล่นเหมือนที่พี่เดฟวางไว้ โดยมีผมเป็นกัปตันทีม ตำแหน่งนี้ตอนแรกพี่เดฟให้ผมเพราะว่ามีประสบการณ์แต่พอเล่นได้ไปลงแข่งบ้างพี่เดฟขอความเห็นพวกนักเตะคนอื่นว่าจะเปลี่ยนกัปตันไหม พวกมันยืนยันให้ผมเป็นต่อ ผมก็เรียกได้ว่าพาลูกทีมฝึกซ้อมและไปซ้อมเตะกับสโมสรแถวนี้บ้างและไปเตะกับโรงเรียนเดียวกันแต่สาขาอื่นบ้าง ผมภูมิใจในตำแหน่งที่ผมได้รับ แต่ทว่าวันนี้ผมไม่อยากได้ตำแหน่งนี้เลย
 
 "พี่โก้ครับ" ผมเรียกพี่โก้ตอนที่ผมกำลังจะรับเสื้อไปสวมใส่ พี่โก้หันมามองหน้าผม

"ว่ายังไงละดิว..เตรียมพร้อมยัง อย่าทำให้พี่ผิดหวังนะ ปักๆ " พี่โก้พูดพร้อมกับทุบที่ไหล่ผมเพื่อเรียกพลัง

"ผม..เออ... จะให้ได้เดี่ยวมันเป็นกับตันทีมครับพี่โก้และผมขอเป็นตัวสำรองพี่!" ผมพูดกับพี่โก้ ไอ้เดี่ยวมันยืนอยู่และทุกคนหันมามองผมกันหมด

"ไอ้ดิวมรึงจะบ้าเหรอมรึงนะเป็นดีแล้ว " ไอ้เดี่ยวมันเดินมาหาผม พี่โก้ยืนกอดอกมองมาที่ผม

"ดิว..พี่รู้ว่ามันยากและมันก็กวนใจเรา..แต่ดิวต้องผ่านมันไปให้ได้. พี่รู้ว่าเราเสียใจที่คนที่ตัวเองรักต้องจากไปแต่ดิวก็ยังต้องอยู่..เขาไม่ได้ไปแล้วไปลับไม่ใช่เหรอดิว" พี่โก้รู้เรื่องผมทุกอย่างแหละยกเว้นเรื่องส่วนตัวของแอ้ พี่โก้พูดผมก้มหน้าลง

"ดิว...กรูรู้ว่ามรึงเฮิร์ทวะแต่พวกกรูขาดมรึงในสนามไม่ได้วะ" ไอ้มาร์คมันเดินกอดคอผม

"ดิว...พวกกรูมาเล่นถึงขั้นนี้ก็เพราะมรึงนะดิว มรึงเป็นคนชักพวกกรูไม่ให้ไปเป็นเด็กแว่น ให้มาเล่นฟุตบอลแถมพวกกรูก็ได้อะไรดีดีจากทีมฟุตบอลก็เพราะมรึงนะดิวแค่นี้มรึงจะทิ้งพวกกรูเหรอวะ..เราซ้อมกันมาทุกวันไปล่าท้าแข่งทุกสนามได้ชัยมาทุกสนาม..และที่สำคัญกรูได้มรึงเป็นเพื่อนวะ" ไอ้โซ่อีกคน ผมหันไปมองสายตาทุกคนที่มองมาที่ผม

"ทำให้ดีที่สุดดิวพี่ไมให้เปลี่ยนและถ้าดิวทำได้นั้นแปลว่าดิวมีความเป็นผู้ใหญ่พอที่จะแยกแยะเรื่องที่แย่กับเรื่องที่ควรจะต้องทำเพราะต่อไปดิวอาจจะเจออะไรที่แย่ไปกว่านี้มันจะได้รับมือได้ดิว" พี่โก้พูดบอกผม ก่อนจะเดินออกไป

"เอาละไปเปลี่ยนชุดและออกมาฟังแผนการเล่นกันเชิญครับ..ย้ายก้นไปได้แล้วครับสาวๆ" พี่โก้พูดผมก็เดินเข้าไปเพื่อเปลี่ยนชุด

"กรูว่ามรึงต้องผ่านไปได้ไอ้ดิว" ไอ้ภาคินมันแตะไหล่ผมเบาๆ ผมพยักหน้าผมเข้าไปเปลี่ยนชุดและออกมาฟังแผนว่าต้องเล่นกันยังไง พี่โก้วางแผนไว้ให้ มาร์คเป็นกองหลังและเด็กม.ต้น ฝีมือดีตัวโตกว่าเกินอายุและรุ่นพี่ม.6 เป็นอีกสองคนเป็นกองหลังปีกซ้ายขวา ให้เป็น ไอ้นาวินและไอ้โซ่เป็นกองกลางปีกซ้ายขวาเพราะว่ามันส่งบอลให้ผมได้แม่น และผมก็เป็นมิดฟิลด์และกอล์ฟ คนคุมเกมส์ในสนาม ส่วนกองหน้าได้ไอ้มาร์ช และไอ้เดี่ยว ภาคนและพี่แฮ็กซ์เป็นประตูแบ่งกันครึ้งแรกและครึ้งหลัง

Rrrrrrrrr  เสียงมือถือผมดังขึ้นเป็นเบอร์ส่วนตัว ผมกดรับสายทันที

"ดิว" พี่เดฟ

"ไอ้โก้มันส่งอิเมลหาพี่แล้วนะ พี่รู้ว่าเราเสียใจเรื่องแอ้ แต่ไม่นานหรอกดิวแอ้ก็ได้กลับมา ส่วนดิวทำวันนี้ให้ดีที่สุด นี้มันเคยเป็นความฝันของดิวนะและถ้าดิวทำได้เพื่อนๆก็ได้พลอยมีผลงานไปด้วย อย่าเอาความทุกข์มาไว้กับเรานานดิว " พี่เดฟพูดผมก็ฟังๆ

"ครับพี่เดฟ" ผมตอบแค่นั้น

"ทำให้ได้นะดิว พี่เชียร์อยู่และพี่เชื่อว่าน้องพี่ต้องผ่านมันไปได้ อีกหนึ่งเดือนพี่ก็ได้กลับไปบ้านแล้วดิว "พี่เดฟบอกผม

"ฝากบอกนักฟุตบอลพี่ด้วยนะพี่กลับไปจะพาไปเลี้ยงถ้าทำประตูได้เกิน หก " พี่เดฟพูดว่าเกินหกผมกดเปิดสปีคเกอร์โฟนพอดีเลย

"โห!!! พี่เดฟสองลูกหืดขึ้นคอแล้วอะเอาตั้งหกเลยเหรอพี่เดฟ" ไอ้โซ่มันตะโกนมาทันที

"เอานะ...น้องๆพี่ทำได้ ...อีกหนึ่งเดือนเจอกันวะ.."

"หวัดดีครับพี่เดฟ"พากันหวัดดีพี่ชายผมกันเป็นแถม

"แค่นี้ก่อนนะพี่เดฟผมจะลงสนามแล้ว .ผมจะทำให้ได้พี่เดฟ..เจอกันนะพี่โครตคิดถึงพี่เลยพี่เดฟยิ่งหลานๆยิ่งคิดถึงพี่มากนะ พี่เอ็กซ์ด้วย แค่นี้นะพี่"

"โชคดีน้องพี่" แค่นี้นผมก็กดวางสายไปทันทีตอนนี้เตรียมตัวจะออกไป แสดงให้เขาเห็นว่าพวกเราก็มีดีไม่ใช่แค่ที่เขาพูดกันว่าห้องนี้เกเรมากที่สุด ผมเดินมาจับกลุ่มกันและจับมือกัน 

"เฮ้!!" เสียงดังสนั่นไปทั่วห้องพักนักกีฬาก่อนจะเดินออกไปที่สนามกัน

"ดิว แอ้รัก ดิวนะ..ทำให้ได้ละ..ถึงไม่ได้นั่งตรงนั้นแต่แอ้ก็ดูอยู่ " ผมได้รับข้อความจากแอ้ แค่นี้กำลังใจก็ฟื้นขึ้นมาเต็มร้อย 
 

****************************************************************************************************************************************************************************
     แอ้ ผมตื่นมาแต่เช้ามืดและออกเดินทางมาที่โรงแรมทันทีตามที่พี่แอร์บอกพ่อคงบอกพี่แอร์ไว้แบบนั้น ผมต้องมานั่งรอในห้องพักเปิดแอร์ดูทีวีแต่ตาไม่ได้มองไปแล้วเห็นเป็นหนังภาพยนต์ตามที่เขาฉายเลย ผมเห็นแต่ภาพความนักของผมกับดิว  ตอนสมัยเด็กๆ ผมรู้มาตลอดว่าดิวรักผมแต่ติดที่ติ๊กก็รักดิว ผมสามคนเคยไปไหนมาไหนด้วยกันทุกทีทุกเวลา แต่พอช่วงที่ดิวต้องติดตามพ่อภาไปต่างจังหวัดนั้นก็คือที่ค่ายฯปัจจุบัน พ่อภาต้องไปดูแลโรงพยาบาลที่เพิ่งสร้างขึ้น กึงเอกชนโดยมีบรรดาลุงและอาของผมร่วมลงทุน และนั้นคือจุดแรกที่ผมกับดิวมีอะไรกันจนผมเกือบได้ตั้งครรภ์เอง ดีที่พ่อภานะเขาเป็นแพทย์เฉพาะทางด้านสูตินารีและเขาก็เป็นคนวิจัยเรื่องผู้ชายตั้งท้องได้ มันนานมากแล้วแต่ก็ถูกให้ยุติลงเพราะความเห็นต่าง และผมเองก็ได้แจ็คพ๊อตตรงนันมาแบบไม่มีทางเลือก ผมได้ลูกชายฝาแฝดแม้จะไม่ได้อุ้มท้องมาเองแต่ผมก็รักเขาเหมือนเขาผมเองที่คลอดเขามา วันนี้วันเกิดลูกชาย ผมได้แต่หยิบมือถือมาดูผมไม่กล้าโทรไปหาลูกๆ กลัวว่าผมเองที่จะทนไมได้ สักวันเขาคงเข้าใจว่าผมจำเป็นนะ จำเป็นมาก

"อุ๊บ..อุ๊บ.."พอนั่งได้สักพักก็เริ่มคลื้นใส่อาเจียน ตายแน่เลยผมจะไปอาเจียนแบบนี้ตอนฝึกไหม ผมต้องวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อนำสิ่งที่กำลังพุ้งออกมาจากกระเพาะของผมลงสู้ชักโครก

"อ๊วก!..อ้าห์...อ๊วก..อ้าห์.." ผมแถบจะกอดชักโครกเลยดีกว่าอาการเหมือนเมาค้างเลยผม เหมือนคนกินเหล้าแล้วแฮ้งค์ นี้ก็ยังไม่มีใครติดต่อมาว่าจะมารับผมได้หรือยัง ผมเหลือบมองเวลาดิวคงกำลังจะลงสนามเตะแล้วซินะ ผมค่อยๆลุกออกจากห้องน้ำ รู้สึกปวดจี้ดที่ท้องน้อยทั้งสองด้าน ปกติจะปวดด้านใดด้านหนึ่งปวดเดือนละครั้ง พ่อบอกว่ามันเรียกOvulation pain แต่ส่วนใหญ่จะแค่สองวันหายแต่นี้ปวดมาจะอาทิตย์หนึ่งแล้วนะและเมื่อคืนก็เล่นท่ายากไปเยอะด้วย


"โอ้ยย" ตอนนั่งงอตัวก็ปวด ผมรู้สึกแน่นๆ ที่ตรงท้องน้อย สงสัยจะลมเยอะนะเรานะ หันไปหันมาหยิบขวดน้ำมารินใส่แก้วดื่ม ช่วงนี้ท้องก็ผูกทั้งไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่อยากให้เป็นอะไรตอนนี้เลยจริงๆซิ นี่พ่อก็ยังไม่โทรมาหาผมเลยผมโทรไปพ่อบอกให้รออยู่ที่นี้  ตอนนี้รู้สึกเพลียๆยังไงก็ไม่รู้อยากจะนอน ผมง่วงนอนบ่อยมากช่วงนี้เปิดทีวีดูตาก็เริ่มจะปิด

หงึก!!!!!มือเล็กสะกิดคนที่นอนหลับ " พ่อหลับปุ๋ยๆ "

"พี่แกล้งพ่อเดี๋ยวพ่อตีก้นหรอกนะ คิก คิก คิก คิก"

"แกล้งพ่อเดี๋ยวจะโดนทั้งคู่..หึ!! "

หมับ!! หมับ!!แกล้งพ่อใช่ไหม..มานี้เลยเราสองคนนี้ มาให้พ่อ..หอมซะดีดี "   " ฮาๆ "   " คิกๆ"   เด็กแฝดหน้าคมเข้มในตาคบกริบโครงหน้าใช่เลยดิวและอีกคนหน้าหวานน่ารักแต่ผมกลับเห็นภาพใบหน้ปูซ้อนขึ้นมาด้วยกันทุกครั้งที่เขายิ้ม

"คุณ ..คุณครับ..คุณ" ผมก็สะดุ้งเฮือก

 "แฮ้กๆๆ" นี้เราฝันไปเหรอเหมือนจริงมากเลย มีเด็กมาเล่นกับผมสองคน ผมหันซ้ายแลขวา พอผมเงยหน้าขึ้นมาก็พบผู้ชายแต่งชุดพนักงานของโรงแรมอาภาษญ์นั้นเอง ผมลุกขึ้นนั่ง

"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ" พี่เขาตกใจกับอาการหอบของผมมิใช่หน่อย หอบเหมือนช่วงที่ผมหลับผมไม่หายใจ ตอนนี้ผมต้องหายใจทางปากช่วยพี่เขาก็ตกใจ หันซ้ายแลขวา  พี่เขารีบรินน้ำใส่แก้วและส่งมาให้ผมดื่ม ผมก็รับมาน้ำมาดื่ม

"ผมไม่เป็นอะไรแล้วครับพี่" ผมพูดเบาๆ

"พอดีคุณพ่อคุณนะครับ ท่านโทรเข้ามือถือคุณหลายสายแล้วแต่คุณไม่รับทางเราก็ต่อสายขึ้นมาหลานครั้งคุณก็ไม่รับผมเลยขึ้นมาดูนะครับว่าเป็นอะไรหรือเปล่า" เจ้าหน้าทีเขาแจ้งว่าพ่อผมโทรหาผมหลายสายมากผมหยิบมาดูสิบกว่าสายได้

"งั้นผมไปก่อนนะครับ" พี่เขาบอกผมก่อนจะเดินออกไป

"ขอโทษนะครับพี่..ตอนที่พี่เข้ามาพี่เห็นเด็กสองคนอยู่ในห้องผมไม่ครับ" ผมถาม พี่เขาก็ทำหน้างงและส่ายหน้าไปมา

"มากับคุณหรือเปล่าครับ" พี่เขาถามผม

"ไม่ครับผมมาคนเดียว"

"ตอนผมเข้ามาก็เห็นคุณนอน...นอนเหมือนละเมอหัวเราะนะครับ "พี่เขาพูดแบบกลั้นหัวเราะผม ผมพยักหน้าแค่นั้นเขาก็เดินออกไป ฝันไปเหรอเนี๊ยะเรา ฝันเห็นเด็กตายแล้วผม เคยอ่านมานะว่าถ้าฝันว่าได้แก้วแหวนเงินทอง หรือวันถึงเด็กจะมีเด็กมาเกิด ไม่น่ะเราคงคิดมากไปใช่ว่าผมไม่กังวลนะและถ้าผมท้องตอนที่ไปฝึกตายแน่ฝึกมหาโหดแบบนี้

"ฮัลโลพ่อ แอ้เพลอหลับไปนะพ่อ พ่อจะมาถึงแล้วใช่ไหมครับ" ผมโทรหาพ่อภีมปภพ

"แอ้..กลับไปหาดิว..และพาดิวมางานวันเกิดลูกด้วยนะ ..นี้ดิวโทรมาบอกที่บ้านว่าไม่มา ..ลูกๆก็หน้าหงอยกันหมดเลยแอ้" พ่อโทรบอกผมให้กลับไปหาดิว

"พ่อแล้วที่แอ้ต้องไปละพ่อวันนี้ไม่ใช่เหรอพ่อ"

"ไปหาดิวและพาดิวไปที่บ้านแล้วพ่อกับลุงภาจะบอกเองว่าทำไมตอนนี้พ่อกำลังจะออกจากกรุงเทพ" พ่อผมบอก

"แล้ว?"  ผมหมายถึงเรื่องที่จะให้ผมไปฝึกนะ

"กลับบ้านแอ้แค่นี้นะพ่อมีสายเข้า" พ่อภีมอบกผม ผมพยักหน้าผมลุกขึ้นเก็บทุกอย่างลงกระเป๋าเป้ พวกไอแพตแล๊ปท๊อป เดินออกจากห้องพักผมคงต้องลงไปเช็คเอาท์ก่อน ระหว่างที่ผมปิดประตูลง คนที่เข้ามาปลุกผมเมื่อกี้เดินเข้ามาหาผม

"คุณแอ้ครับ คุณพ่อคุณให้รถมารอรับแล้วนะครับ ผมช่วยถือกระเป๋าให้ครับ"พี่เขาก็เข้ามาช่วยผมถือให้รอยยิ้มนั้นส่งตรงมาให้ผมพร้อมกับรับกระเป๋าไปจากมือผม ผมเดินลงลิฟท์มาถึงชั้นล่างพี่เขาก็เข้าไปจัดการเรื่องเช็คเอาท์ให้ผมก่อนที่ผมจะเดินไปที่รถ

"ขอบคุณนะครับพี่"

"พี่ชื่อรชานนท์ครับ "

"ขอบคุณนะครับ" พยักหน้าของคุณก่อนจะก้าวเท้าขึ้นรถไปนี้ต้องไปหาดิวที่บ้านซินะกลับไปถึงบ้านหรือยังเพราะว่าการแข่งขันเสร็จเรียบร้อยแล้วนิ ดิวนะดิวบอกว่าให้ไปหาลูกแต่นี้ดันไม่ไปแล้วนี้ทำอะไรกับไปอยู่ที่บ้านเหรอ ผมนั่งเกือบจะหลับอีกรอบแต่พอรถมาจอดส่งผมที่หน้าบ้านผมก็เดินเข้าไปด้านในตัวบ้านว่างเปล่าเหมือนไม่มีใครอยู่ในบ้าน รถดิวก็ไม่มี รถไอ้เดี่ยวก็ไม่มี ติ๊ก หรือปูก็ไม่อยู่ไปไหนกันหมดนะ บอย แจ็ค หลุยส์ และธรรณ์ก็ไม่อยู่ ผมหยิบมือถือมาจะโทรหาดีไหมนะ พอหยิบขึ้นมามือถือแบทเตอรีหมด ผมลืมไปว่าผมจะชาร์ตแบทและเอาที่ชาร์ตว่างไว้ที่ตรงหัวเตียงลืมหยิบมาอีกกรรมของผม ดิวก็ยังไม่กลับ ไปนอนรอบนห้องแล้วกันเริ่มจะงวงอีกแล้วผม
**************************************************************************************************************************************************************************
       ดิว ผมากับพวกไอ้ภาคินมาที่บ้านหลังที่สองของพี่แฮ๊กซ์มาฉลองวันนี้ผมยิ่งไปสามประตูจากกลางสนามและไอ้เดี่ยวสันโวเข้าไปสองไอ้โซ่โหม่งเข้าไปหนึ่งเป็นอันว่าครบหกประตูพอดีเลย พี่เดฟโดนเป็นเจ้ามือเลี้ยงพวกผมวันที่พี่เดฟกลับ ผมนั่งจิ๊บเบียร์ไม่ได้ไปสนุกร้องรำกับพวกไอ้มาร์ค ไอ้โซ่วมันหรอก ไอ้เดี่ยวมันมาก็กลับก่อนแล้วเพราะว่าแม่กับพ่อเลี้ยงบินกลับมาพอดี  ติ๊กก็กลับกรุงเทพไปเดินเรื่องวีซ่าให้ตัวเองและเดี่ยว บอยก็กลับบ้านแจ็คก็กลับบ้าน ไอ้หลุยส์มันก็กลับไปกับธรรณ์ ไม่มีใครอยู่สักคนแอ้ก็ไปแล้วผมจะกลับไปหาใคร ผมโทรบอกพ่อว่าไม่ไปวันเกิดลูกนะให้พี่ๆ จัดให้ไปก่อน ผมทำใจไม่ได้จริงๆ แอ้ไปแล้ว และพรุ่งนี้ยังไม่รู้ว่าจะไปหาลูกไหม ผมยังไม่เข้มแข็งพอที่จะเจอหน้าลูกๆตอนนี้

"ดิว! ไม่ไปสนุกกับพวกกรูวะนั่งทำไมตรงนี้วะไปดิไปร้องเพลงบ้าๆบอๆกันฉลองกันวะ " ไอ้โซ่มันเริ่มจะเมาแล้ว

"มาแล้ววะสาวๆ " ผมได้ยินเสียงไอ้มาร์คมันตะโกนมา พอหันไปมองมีรถเก๋งมาจอดและผูหญิงสี่ห้าคนเดินลงมาจากรถนางแต่งตัวได้โป้มากกางเกงขาสั้นไม่ต่างอะไรกับใส่กางเกงในหรือบิกินนี่ เสื้อก็สั้นโชว์สะดื้อตัวเล็กๆขาวๆกันทุกคน พวกนี้มันหามาสนุกด้วยนี้เอง

"พี่โซ่" นั้นไงผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาจัดว่าน่ารักเอาการวิ่งมาหาโซ่ ทำท่าจะหอมแก้มไอ้โซ่

"อย่าครับน้องกี้ พี่มีแฟนแล้วแฟนพี่ดุ"

"อะไรกันเมื่อก่อนก็น้องกี้ น้องกี้ เบื่อพวกหาหวงผูกคอจัง" น้องเขาพูดทำท่าเบ้ปากและหันมาเจอผมที่นั่งเขี่ยปากขวดเบียร์ ในมือถือบุหรี่ ผมจะสูบเมื่อผมเครียดจริงๆ ผมเงยหน้าขึ้นมองสาวสวยตรงหน้า นางก็มองผมอย่างสนใจมิใช้น้อย

"เออ ...ใครอะพี่โซ่โคตรหล่อเลยอะหล่อกว่าพี่อีกอะ" น้องเขาถามไอ้โซ่ผมก็ได้ยิน แถมมองลงมาที่ตรงจูดแกนกายของผม

"ดูท่าจะบิ๊กด้วย" กระซิบ ผมควรขอบคุณดีไหมที่ชม

"ชื่อพี่ดิวนะ...ถ้าบริการถึงใจพี่เขาจ่ายหนัก" ไอ้โซ่ผมอยากเตะมัน น้องเขาส่งยิ้มพร้อมกัดริมฝีปากมาให้ผมน้องเขาไม่พูดพร้ามทำเพลงพงกหัวให้โซ่ว่าเขาจะอยุู่กับผมตรงนี้ น้องเขาก็นั่งลงข้างๆผม ผมหันไปมองยิ้มๆให้

"พี่ชื่อดิวเหรอค่ะ ชื่อน่ารักจัง ล่ำดีด้วย แขนอะแต่ว่าตรงนั้นล่ำหรือเปล่านะ" ผมหันไปมองไม่ได้พุูดอะไร

"แป๊ก" มือถือน้องเขาตก น้องเขาก็ก้มลงเก็บมือถือเสือ้น้องเขาก็กว้างๆ พอกมลงเห็นหมดทั้งเต้าเลย ผมก็ผู้ชายนะแถมดื่มไปแล้วด้วยห้าขวด กลืนน้ำลายลงคอทันที น้องเขาเงยหน้าขึ้นมาก็ส่งยิ้มหวานมาให้

"อะกี้ นั่งดื่มเป็นเพื่อนไอ้ดิวไปก่อนนะ"ไอ้โซ่มันถือขวดเบียร์มาให้กี้ กี้รับมาและส่งมาเพื่อชนกับผม ผมก็ชนตอบ

"พี่มีแฟนหรือยังค่ะ"

"มีแล้วครับ มากกว่าแฟนอีก เป็นภรรยาสุดที่รัก" ผมหันไปบอกกี้ กี้ทำตาโต

"พี่มีเมียตั้งแต่ยังเรียนเลยเหรอค่ะ...เฟรี้ยวจัง..กี้ชอบ"

"กี้อยากจะเป็นเมียน้อยพี่ละ พี่จะว่ายังไงค่ะ " กี่ถามผมตรงๆ ผมก็พยักหน้าไม่ใช่ตกลงนะแต่ว่านางแรงได้อีก กี้ดื่มกินนั่งข้างๆผมมือไม้ก็เลื่อยมาลูกไล้แขนผม กี้ทำท่าจะเข้ามาจูบผมหลายต่อหลายครั้ง มือก็คอยระรานอยุู่ตรงเป้ากางเกงผมโดนบ้างเฉียดบ้าง

"เราขึ้นไปคุยกันสองต่อสองข้างบนห้องไหมค่ะ..อยากคุยกับพี่หลายเรื่องเลยอะ โดยเฉพาะเรื่องน้องชายของพี่นะ" ผมนะเริ่มจะมึนๆแล้วแหละ ผมมองกี้มือกี้จับตรงจุดพิกัดผมพอดีเลยมันเต็มมือเธอมาก นางจับและทำท่าเลียริมฝีปากดูก็รู้เลยว่าประสบการณ์นี้คงโชกโชน

"ติด ติด ติด" เสียงข้อความเข้าผมรีบหยิบขึ้นมาดู พี่หมอด้า
******************************************มีต่อนะ********************************************

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิววันทีแอ้ต้องไปผมต้องยอมรับมันจริงใช่ไหม
เริ่มหัวข้อโดย: Alice111 ที่ 10-01-2016 17:46:38

ดิวอย่าทำแบบที่ทำเหมือนตอนปูนะขอร้อง  :ling1: :ling1: :ling1: แอ้กลับไปรอดิวแล้วนะ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ขอบคุณที่แอ้ยังอยู่คอยมีแรงไปวันเกิดลูกๆ
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 11-01-2016 19:18:59

"ติด ติด ติด" เสียงข้อความเข้าผมรีบหยิบขึ้นมาดู พี่หมอด้า

"ดิวลูกๆไม่ยอมเป่าเค้กนะจะรอดิว สงสารลูกหน่อยซิดิว พี่รู้ว่าดิวเสียใจเรื่องแอ้นะแต่ดิวไม่ควรทำแบบนี้" พี่หมอด้าส่งข้อความบอกว่าลูกๆไม่ยอมเป่าเค้กเขาจะรอผม แถมผู้หญิงคนนี้ก็เลื่อยมานั่งค่อมผมเลยแรงมาก ผมควรจะเลือก

"น้องครับพี่ต้องกลับไปดูลูกขอตัวนะครับ" ผมพลักเธอออกจากตัวผมและรีบหยิบกุลแจรถกลับบ้านไปเอาของขวัญก่อน แต่ขับไปนี้คงต้องคอยหลบตำรวจด้วยเพราะว่าห้ากระป๋องนี้ก็เยอะอยู่นะแอลกอลฮอร์ในร่างกายแต่ทำยังไงได้ดื่มไปแล้ว

"ไอ้โง่เอ้ย"น้องเขาชมผม ให้นิ้วกลางเลยดิดันชมว่าไอ้โง่ ผมเดินไปหาไอ้โซ่

"ไว้รอให้พี่จบหมอก่อนนะพี่จะมารักษาอาการแรดให้" ผมตะโกนไปโดยไม่หันไปมอง ทางโน้นคงแทบจะกรี้ดออกมาดังแบบปาร์มมี่แน่นอน

"กรูต้องกลับแล้ววะวันเกิดลูกกรู เจอกันวันจันทร์วะ " ผมพูดและยกมือลาพวกนักฟุตบอลผมดูท่าจะยาวไปยาวไป น้องกี้นี้ก็มองผมด้วยสายตาไม่พอใจอย่างแรงที่ไม่เล่นกับนางด้วย ผมเดินมาที่รถและสตาร์ทรถออกทันที ต้องกลับไปเอาของขวัญที่แอ้ห่อไว้ให้ลูกๆด้วย ลูกๆก็เหมือนตัวแทนของแอ้ ผมไม่ควรจะทำแบบนี้ ผมควรไปอยู่ในวันที่พิเศษสุดของลูกซิ ไอ้ดิวมรึงบ้าหรือเปล่าวะ" ผมต่อว่าตัวเองในใจ ผมขับรถมาถึงบ้านพักที่เงียบมากไม่มีใคอยู่ รีบเดินเข้าไปในบ้าน เปิดไฟที่ชั้นล่างและรีบเดินตรงขึ้นไปชั้นบนเข้าไปในห้อง แอร์ถูกเปิดอยู่

"เวรแล้วไงเปิดตั้งแต่เมื่อเช้าหรือเปล่าวะ" ผมบ่นกับตัวเอง ตอนนี้เปิดไฟในห้องแล้ว  พร้อมกับกดปิดแอร์ทันที สายตาผมเหลือบไปมองของขวัญตอนแรกผมสอดไว้ใต้เตียงตอนนี้มันออกมาวางไว้ให้เห็นได้ชัดเจน ขนเริ่มลุกแล้วซิไอ้ดิว ผมจำได้ว่าของขวัญนะอยุู่ใต้เตียงเก็บเองกับมือ ผมก็เดินไปก้มดูใต้เตียงก็ไม่มีอะไรคิดมากไปมั้งผม โทรหาพี่ดรีมก่อนดีกว่าบอกว่าจะไปแต่ขออาบน้ำให้แอบกอฮอร์ในร่างกายมันลดลงหน่อย อานน้ำคงพอจะช่วยได้บ้างนะ

"ตรู้ด!!" ผมนั่งลงที่ตรงปลายเตียง โทรหาพี่ดรีมก็ยังไม่รับสาย

"เว้ยย" ผมร้องซิครับตอนที่ผมเอาแขนไปเท้าด้านหลังผมสัมผัสได้ว่าเป็นเท้าคน ทั้งๆที่ไม่มีใครอยู่


"ว๊าก"ร้องลั่นเลยซิมันขยัยแล้วมีเท้าคนใต้ผ้าน่วมห้องผม

"ดิว!! ร้องทำไม" ผ้าห่มถูกถลกผมก็ยกมือปิดหน้าเลยดิวกล้าทุกเรื่องยกเว้นเรื่องผี

"นะโมธัมโมสังโฆ "ท่องมั่วแล้วผมยกมือไหว้เลยขอร้องละอย่าหลอกดิวเลย สิ่งที่ดิวกลัวคือผี อย่างเดียวเลยครับ

หมับ!!!  มือที่จับผมก็เย็นเจี๊ยบ นั้นไงไม่ต้องลืมตาเลยคงเป็นผีหน้าซี้ดเซียว

"พรุ่งนี้ผมจะทำบุญไปให้กรวดน้ำไปให้ จะกินอะไรจะหาให้ทุกอย่าง ไหว้ละ สาธุๆๆๆ"

"ดิว ..ไอ้ดิว" เสียงนี้และการขึ้นเสียงแบบนี้มีคนเดียวผมก็ค่อยสอดตามองไปที่ระหว่างนิ้ว เป็นตัวคน ยื่นมือไปจับ เออจับได้วะ และค่อยไล่สายตาขึ้นไปเรื่อบๆ เรื่อยๆ จนกระทั้งเห็นใบหน้าที่ชัดเจน แอ้

"แอ้" ผมตะโกนออกมา

"ก็ใช่นะซิ กรูมานอนรอเปิดแอร์รอ เพลอหลับลึกไปหน่อย หนาววะ" แอ้พูด พร้อมกับเอามือลูปต้นแขนตัวเองไปมา ผมลุกขึ้นยืนนี้ผมคิดถึงแอ้มากไปจนผมมองทุกอย่างเป็นแอ้ไปหรือเปล่า  ผมก็มองใกล้ๆ ใช่อากาศหรือว่าคนจริงๆนะ

"เพี๊ยะ" ตบเข้าที่ใบหน้าแรงขนาดนี้ของจริงแล้ว

"แอ้..ไหนบอกว่าไปแล้วไง"

"อ้ออยากให้ไปใช่ไหมกรูได้โทรบอกพ่อใหม่"

"ไม่..ไม่เอา..อย่าทำแบบนี้ซิ ..รู้ไหมวันนี้ดิวเหมือนคนไม่มีวิญญาณเลยนะ ว่าแต่มารอที่นี้นานหรือยัง" ผมรีบร้องห้ามแอ้ไม่ให้หยิบมือถือขึ้นมาโทร

        หมับ!! ผมดึงคนตรงหน้าเข้ามาสวมกอดไว้ไม่อยากปล่อยให้หลุดไปอีก ผมกอดอยู่แบบนั้นหลายนาทีอยู่

"ดิว...รีบไปหาลูกซิ ลูกรออยู่" แอ้บอกผมเบาๆ แต่มันดังก้องไปถึงด้าน ในหูของผม

"ดิวอาบน้ำก่อนนะดิวดื่มเบียร์มาหลายกระป๋องเลยอะแอ้..ไม่รู้จะขับไหวไหม ถ้าถามว่าขับได้แต่ถ้าโดนเป่าขึ้นมาซวยแน่เลย"ผมบ่นไม่น่าเลยเพราะว่าผมบ้านผมซิเป็นประเภทอึดกินไปก็ไม่ค่อยเมาเรามีเทคนิคแต่ผมไม่บอกหรอกพี่ๆสอนมาอีกที ฮาๆ เลยกินไปไม่ได้นับถ้าขับรถก็งานงอกเพราะตรวจยังไงก็เจอ

"อืมได้ซิ แต่แอ้ขับให้แล้วกัน รีบไปอาบน้ำเร็วๆเลย " แอ้พูดผมก็ยิ้มมีความสุข แต่ไม่รู้ว่าความสุขจะอยู่กับผมได้นานแค่ไหน ต่อไปอีกสักวันก็ยังดี โชคดีอีกอย่างที่ผมไม่ขึ้นห้องไปกับน้องกี้ เพราะว่าผมกำลังขาดสตินั้นเองขอบคุณที่พีหมอด้าส่งข้อความมาบอกผมเรื่องลูกๆรอเป่าเค้กกับผมอยู่ เลยรีบเพ้นออกมาซะก่อน พอผมเข้าไปอาบน้ำออกมาแอ้ก็เตรียมของทุกอย่างแล้วเสื้อผ้าผมด้วย ว่างไว้ให้เรียบร้อย ผมก็แต่งตัวอย่างรวดเร็วเพราะว่ามันจะสามทุ่มแล้วไปถึงคงเกือบห้าทุ่มลูกจะหลับซะก่อน

"ดิว ดื่มน้ำก่อน" แอ้ส่งขวดน้ำให้ผมและพากันลงจากบ้านรีบออกเดินทางก่อนดีกว่า ผมโอบเอวแอ้ระหว่างเดินลง


"ไปถึงแล้วค่อยคุยกันนะดิว..แอ้เองก็ไม่รู้อะไรมากดิว...รู้แค่ว่าแอ้ได้ไปงานวันเกิดลูกแค่นี้ก็ดีใจแล้ว" แอ้กระซิบบอกผม ผมพยักหน้า

"ฟ๊อด" ผมหอมแก้มแอ้ก่อนจะแยกันขึ้นรถแอ้ขับรดให้ผมนั่ง ผมเข้าไปนั่งดื่มน้ำไปด้วยเพื่อช่วยให้แอลกอฮอร์ในร่างกายขับออกมาเรื่อยๆ ผมเอนหลังเริ่มจะเมานิดๆ มือก็กุมมือแอ้ตลอดทาง

"นอนก่อนก็ได้นะดิว..ดูท่าจะเมาแล้วนะกินไปซะเยอะเชียวตั้งห้ากระป๋อง"

"ดิวไม่รู้กินไปเรื่อยๆไม่ได้นับเพราะว่าดิวมัวแต่คิด คิดว่าจะไปหาลูกดีไหม ดิวทำใจเรื่องแอ้ไม่ได้ " ผมพูดแอ้หันมามองผมสายตามันหวานฉ่ำหรือว่าผมตาฉ่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอร์ก็ไม่รู

"และเกือบจะโดนชะนีงาบกล้วยมีชะนีมาร่วมงานนั่งคลำนั่งจับของดิวอยู่นั้นแหละ"

"อะไรนะ"

"อู้ยย" ผมสะดุ้งจากสายตาหวานๆ นี้ดุราวกับนางเสือดาวเลย

"แอ้..ดิวว่าช่วงนี้แอ้ดุขึ้นเยอะเลย"

"มรึงว่ากรูเหรอดิว.."

"โอ้ยยแอ้อย่าหยิก..ซูู้ด..."

"กรูเพิ่งจะไปไม่ถึงหนึ่งวันมรึงออกลายเลยเหรอ ตอนปูนะกรูไม่เหวียงแต่ตอนนี้กรูจะเหวียงแล้วนะไอ้ดิว ไปถึงนะกรูคงต้องตัดของมรึงทิ้งซะละมั้งก่อนไปนะ" แอ้พูดดิวก็หนีบเลยของรักของหวง

"แอ้ดิวไม่ได้ทำอะไรกับเขา เขาแค่ได้จับแต่ไม่ได้...อิบ อิบ กับดิวนะ และน้องเขามาให้ดิวเองจะมาตัดของดิวได้ไงละ"

"ก็เพราะอันนี้ไงมันเป็นตัวการตัดซะจะได้เลิกวุ่นวายไง "แอ้หันมาพูดทำเอาคนที่คนนอนเอนเบาะลงไปด้านหลังต้องกุมน้องรักไว้อย่างแน่นหนา และแอ้ก็หันกลับไปขับรถต่อ ผมซิแอบอบยิ้ม อยากให้แอ้หึงแบบตลอดจังมันมีความสุข นั้นแสดงว่าแอ้บอมเปิดความรู้สึกลึกๆของตัวเองแล้ว ผมไม่อยากให้แอ้เก็บมันไว้และผมเองก็ต้องนั่งเดาเพราะมันไมได้ถููกเสมอไปทุกครั้งซะหน่อย แอร์เย็นจากเครื่องปรับอากาศสงผลให้ผมผลอยหลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้

"ดิว ...ดิว ..ถึงแล้ว" แอร์เรียกผม ผมก็ค่อยๆลืมตานี้ผมหลับไปตลอดทางเลยหรอ แถมยังปล่อยให้แอ้ขับอยู่คนเดียวเลย ค่อยๆดันตัวเองขึ้นนั่ง หน้าบ้านพอดีเลย แอ้กดเปิดประตูด้วยรีโมท

อื้ด!! เสียงบิดขึ้เกียจของผม ดีขึ้นเยอะเลยก่อนเดินทางมาเบียร์ห้ากระป๋องที่ผมดื่มเข้าไปพอได้หลับเข้าไปหน่อยก็ค่อยยังชั่ว ผมก้าวเท้าลงจากรถได้ยินเสียงพากันวิ่งเป็นขบวนออกมาเลย เพิ่งจะรู้่ว่าเป็นคุณพอลูกดกไปซะแล้ว

"พ่อดิว !!! พ่อแอ้!!! " แฝดสามเจ้าของงานวันเกิดของผม ผมก็อุ้มน้องไอซ์ขึ้นมากอดมาฟัดเล่น ยิ่งโตก็ยิ่งน่ารักนะลูกชายผมนี้ 6 ขวบแล้วซิ มาริโอ้ ไอนะเขาเข้าไปกอดแอ้ น้องมีนยืนรอให้ผมกอดเขาบ้าง ผมก็วางน้องไอซ์ลงก่อน คนนี้เรียกได้ว่าผมเลี้ยงดูอย่างถนอมมาราวกับลูกสาวน้องมีน
"พ่อดิว น้องมีนคิดถึงพ่อดิวมากที่สุด" น้องมีนบอก   

ฟ๊อด!! เสียงหอมแก้มผมดังขนาดนี้รู้แล้วว่าลุูกคิดถึงมาก ผมก้มลงเห็นมิ้นยืนเงยคอสั้นๆมองผม

"คิก ๆ น้องคงอยากให้พ่อดิวอุ้มบ้าง" นอ้งมีนพูด ดูทำตาซิไม่รู้ไปเรียนทำตาเจ้าเหล่เพทุบายนี้มาจากใคร ผมก็วางน้องมีนลงก่อนและอ้าแขนรับมิ้นมากอด

"เอิ้กๆ" มิ้นหัวเราะชอบใจเพราะว่าผมใช้จมูกซุกไซ้ มิ้นคงจั๊กจี๋ดูซิหัวเราะปากบานเลย

"ไง..ซี แซ๊กซ์ เป๊กซ์" ผมเรียกสามหนุ่มเข้ามากอด ไม่ค่อยแต่ผมก็ไม่ได้ทิ้ง ดูโตขึ้นเยอะมาก

"คิดถึงถึงพ่อฮะ" ซีพูด

"แซนมาหาพ่อมา" ผมเรียกแซน แซนตรงดิ้งมากอดผมทันที  ผมเงยหน้ามองพี่ๆที่ยืนกอดอกมองพวกผมครอบครับครัวใหญ่มาก พี่ดิมยกนิ้วให้ผม

"ไปครับเข้าบ้านกันดีกว่าและจะได้เป่าเค้กกัน พ่อขอโทษที่พ่อมาดึก" ผมบอกลูกๆแฝดของผมเดินกอดประครองแอ้กันไม่ยอมปล่อยเลย

"ปู่บอกพ่อไม่มา น้องไอซ์กลัวพ่อไม่มา" น้องไอซ์พูดและเดินกอดแอ้ ผมรู้สึกผิดที่ตอนแรกผมตัดสินใจจะไม่มา เห็นสีหน้าลูกๆตอนนี้ยิ่งรู้สึกผิดมากๆ แอ้พยักหน้าให้ผมเบาๆ

"มาแล้วไงครับแต่มาช้านิดนึง ..พ่อดิวพ่อแอ้มีของขวัญวันเกิดด้วยนะ" แอ้พูด

"เย้ๆๆ" คนที่ร้องเย้นี้มิ้น โชว์สองแขนเลย

"ของพี่เขามิ้น น้องมิ้นอีกเดือนหนึ่งลูก"แอ้พูด หุบยิ้มลงทันทีเลยลูกชายคนเล็กของผม หันมามองผมทำปากเบ้เลยอะ

"เดือนหน้าก็ได้แล้ว เดือนหน้าวันเกิดน้องมิ้นไง หึ!" ผมพูดกับลุูกชายคนเล็กผมอุ้มอยู่ตั้งแต่ไปอยู่กับพ่อภีมปภพนี้อ้วนขึ้นเยอะเลย อุ้มจะไม่ไหวแล้วเนี๊ยะ พอเดินเข้ามาก็ยกมือไหว้พี่ๆ พี่แพทก็อยู่วันนี้ อยู่กันครบหมดยกเว้นพ่อ

"พ่อมาพรุ่งวะดิว พ่อไปธุระและพ่อบอกว่าหลังจากใส่บาตรแล้วให้พาแอ้ไปโรงพยาบาลด้วย" พี่ดิมบอกผม ผมหันมามองหน้าแอ้นิดหนึ่งแอ้ก็ส่ายหัวว่าไม่รู้อะไรเลย แปลกดีแต่ก็ช่างผมอยากให้พ่อตรวจรางกายแอ้อีกครั้งอย่างละเอียด

"เอาละถ้าอย่างนั้นก็เตรียมตัวเป่าเค้กได้เพราะว่าจะห้าทุ่มแล้วครับ" พี่ดรีมพูด พี่อาร์มกับพี่หมอด้ายกเค้กก้อนสีเหลี่ยมพื้นผ้าเป็นตัวกาตูนย์ที่ลูกแฝดผมชอบ ไอรอนแมน มิกกี้เมาส์และลีโลสติกส์ อยู่ในแผ่นก้อนเดียวกัน เทียนปักลงตรงเค้กเรียบร้อย พี่แพทช่วยพี่หมอด้าจุดเทียนวันเกิด ทั้งหมด7 แท่งเขาเกิดพร้อมกันห่างกันละนาทีสองนาทีเอง

"หนึ่ง สอง สาม" พี่ดรีมพููดนั้นคือเตรียมร้องเพลงอวยพรวันเกิดพร้อมกัน

"แฮ๊ปปี้..เบิร์ด...เดย์..ทู..." พอเริ่มขึ้นท่อนแรกสิ่งที่ทำให้ทุกคนต้องลดเสียงลงจนเงียบกริบทันทีและพากันมองไปที่ตัวต้นเหตุที่โก้งตรูดอยู่จบแค่ทูเท่านั้นเอง

"ปู้ด!! ปู้ดๆ "ตัวต้นเหตุของพวกผมคือ  มิ้น!!!

"O_O" ทุกสายตาจับจ้องไปที่มิ้น

"เป้าเค้ก!!" ยืนทำท่าอายม้วนอยู่บนเก้าอี้

"รู้แล้ว!!!!!!!" พวกผมพร้อมใจกันมากตอบพร้อมกัน

"แล้วไปเป่าของพี่เขาทำไมละมิ้นมันใช่วันกิดเราที่ไหนวันเกิดพี่อัยย์ พี่ไอซ์และพี่มาริโอเขา" พี่ดิมถามมิ้น ทำหน้าตาเหรอหรา แต่พี่แฝดซิยืนกอดอกมองน้องคนเล็ก ก้มหน้าลงทันที

"มิ้น..เป่าของพี่เขาทำไมลูก" แอ้เดินไปก้มลงถามมิ้น นั้นยังตีหน้ามึนไม่รู้ไม่ชี้กันมากอดแอ้

"ไอ้โอมมรึงไม่ได้บอกลูกพี่มรึงเหรอว่า..วันนี้ไม่ใช่วันเกิดมันและนี้มาในฐานะแขกผู้มีเกียรติ..มันเป่าทำไมเนี๊ยะ" พี่อ้นหันไปเม้งพี่โอมที่ยืนถือกล้องถ่ายวิดิโอ้

"นี้มันเค้กของพวกพี่!!!" แฝดสามของผมพูดออกมาพร้อมกัน

"ไอ้โอมไปดูแลลูกพี่มรึงดิ เอาไปจูนก่อนไป ดูท่าจะอาการหนักมาก" พี่อ้นหันไปบอกพี่โอม พี่โอมเลยต้องเดินมาอุ้มมิ้นออกไปเอาไปอุ้มไว้ห่างๆเลย พี่หมอด้าและพี่แพทก็ช่วยกันจุดเทียนกันใหม่ ผมขำมิ้นกับแอ้

"ไม่ต้องขำเลยลูกชายดิวนั้นแหละ" พูดคราวนี้ก็เริ่มต้นร้องเพลงวันเกิดกันใหม่ และลูกชายแฝดสามคนของผมก็ช่วยกันเป่าเทียนพร้อมกัน

"อูเล่ "  " ฮิบๆ "  " ฮุูเล่"  "ฮิบๆ" ฮูเล่" 

"สุขสันวันเกิดลูก..เป็นเด็กดีนะลูกนะ..อะนี่ของลุง" พี่้อ้นอวยพรคนแรกเลยพร้อมกับกล่องของฝันสามกล่องใหญ่ พี่ดิมกับพี่แพท พี่หมอดรีมกับพี่อาร์ม พี่แดน พี่โอม ผมครอบครัวที่แสนอบอุ่นกลับมาอีกครั้ง ความรู้สึกนี้หายไปหลายปีอยู่ แต่วันนี้มันกลับมาแล้ว

"หกกล่องนั้นของใครวะ" พี่อ้นหันไปถาม พี่ดิม

"ของเดฟกับเอ็กซ์นะตัวไม่มาแต่ของมาโว้ย"

" หลานครับนั้นของลุงเดฟกับลุงเอ็กซ์" พี่ดิมบอก

"ลุงเดฟกับลุงเอ็กซ์เขาส่งคลิปมาอวยพรด้วยนะ " พี่หมอด้าเปิดให้ดูทางแล๊ปท๊อป

พี่เดฟ : สุขสันวันเกิดครับลูกลิงทั้งสาม
"โอ้ไม่ใช่ลูกลิงสักกะหน่อย" มาริโอ้ ผมแตะหัวเบาๆ
"มีความสุขมากนะลูก หนูเป็นเด็กดีของคุณพ่อดิวคุณแม่แอ้ " แอ้หันมามองหน้าผม ผมหยักไหล่ไม่รู้ไม่ได้บอกให้พูด
"ตั้งใจเรียนนะลุูก เดือนหน้าลุงกลับแล้วคิดถึงนะรู้ไหม คิดถึงน้องมีน น้องมิ้น เป็กซ์ ซี แซน เซนและแซน เป็นเด็กดีกันนะลูก บายครับ" พี่เดฟของผม

พี่เอ็กซ์  สุขสันวันเกิดหลานรักของลุง โตขึ้นมากแล้วซิ ไอ ไอซ์ มาริโอ้ เป็นเด็กดีกัน ลุงรู้ว่าหลานลุงไม่ดื้อแน่นอน มึความสุขสุขภาพแข็งและมีแรง
(กรูว่าแล้วเชียวมันต้องให้พรเช่นนี้) พี่ดิมกระซิบ แต่ลูกๆผมกระดิกหูกันเป็นแถวเลย
"ทำไมไม่แข็งแรงอะ แข็งและมีแรงคืออะไรอะ" เจ้าหนูจังไมของผม
"ไม่มีอะไรหรอกโอ้ " ผมย่อตัวลงพูด
"เดี๋ยวลุงก็จะกลับแล้ว คิดถึงหลานๆอยากกอดทุกคนเลย เจอกันเร็วๆนี้ลูก บาย" พี่เอ็กซ์พูดจบผมกับแอ้ก็ส่งของขวัญให้ลูกๆ คนละกล่อง มิ้นยืนมองทำปากห้อยเลย อยากได้บ้าง

"เดือนหน้ามิ้นก็ได้แล้ว " แอ้หันไปบอกลูกชายดูซิซบหน้าแอบค้อนอยากได้ของขวัญ

"ใช่เดือนหน้าวันเกิดน้องมิ้นนะ พี่มีนนะ" น้องมีนพูด มิ้นและมีนเกิดเดือนเดียวกันแต่ห่างหันปีครึ้ง ปีนี้ของขวัญวันเกิดเยอะเป็นพิเศษเลย

"พ่อว่าเอาไว้แกะกันพรุ่งนี้ดีกว่าวันนี้ดึกแล้วลูก" ผมหันไปบอกลูกแฝดของผม

"พรุ่งนี้พี่ช่วยแกะ" ซีลูกชายคนโตผม ตั้งแต่เอามาอยู่ด้วยรู้สึกเริ่มคุ้นเคยกับพี่ๆผมกันหมดแล้วแม้กระทั้งผม ซิยังเข้ามากอดผมเหมือนพ่อกอดลูกนั้นแหละ

"โอ้อยากแกะของพ่อก่อน" มาริโอ้พูด ผมพยักหน้าว่าได้ ถ้าอย่างนั้นให้แกะของที่แอ้เลือกซื้อไว้ให้ลูกๆก่อน ส่วนของผมนะผมฝากเงินเข้าบัญชีให้คนละแสนเงินที่พ่อให้ผมใส่บัญชีไว้ตั้งแต่ผมเกิดแล้ว สามหนุ่มก็พากันแกะของขวัญได้ของถูกใจดีใจกันใหญ่ ไอไอ้เครื่องบินบังคับ ผมเห็นลูกดีใจกับของที่แอ้ซื้อให้ผมก็อดที่จะดีใจแทนลูกไม่ได้อีกเช่นกันแอ้นี้รู้ใจลูกๆทุกคน

"ดิวขึ้นไปอาบน้ำก่อนซิท่าดิวจะเพลียแย่แล้ว"แอ้หันมาบอกผม ผมพยักหน้า  พวกพี่ๆยังคงอยู่กับลูกๆผม ผมเดินขึ้นไปบนชั้นสองเข้าไปในห้องนอนผมและจัดการถอดเสื้อผ้าอาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อยดูท่ามิ้นจะได้นอนกับผมและแอ้แน่ๆ เพราะถ้าพี่ๆอยู่กันครบแบบนี้ไม่ยอมตามพี่โอมไปนอนด้วยหรอก

"ดิวคืนนี้ฟุตบอลคู่เด็ดวะ คู่ที่มรึงอยากดูอะ " ไอ้เดี่ยวมันส่งข้อความหาผมก่อนที่ผมจะเข้าห้องน้ำกว่าจะมาก็ตั้งหนึ่งชั่วโมงรีบอาบน้ำก่อนจะได้ออกมาถางตารอไม่ได้เลยคู่แดงเดือดผมต้องไม่พลาด เพราะถ้าพลาดจะคุยกับเดี่ยวไม่รู้เรื่องทันที ผมใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็ออกมาจะอาบนานทำไมเพิ่งจะอาบก่อนออกมา ผมเปิดแอร์ไว้ที่ 18 องศาเป็นคนชอบความเย็น พร้อมกับทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่ม เปิดทีวีรอเลยอีกสี่สิบนาทีแนะ

"ดิว..ไม่นอนละพรุ่งนี้ตื่นแต่เช้านะใส่บาตรกับลูกๆ " แอ้เดินเข้ามาพอดีเลย แอ้เห็นผมนอนแผ่หราอยู่บนเตียงกดเลื่อยช่องไปเรื่อยๆ ยังไม่มีอะไรน่าดูเลยรอฟุตบอลคุ่โปรดผมอย่างเดียว

"พ่อว่าจะดูบอลก่อนนะแม่ คู่โปรดซะด้วย" ผมพูดแอ้สะบัดหน้ามามองผมแปลกใจละซิ

"อยากแทนตัวเองว่าพ่ออะและแอ้ก็แทนตัวเองว่าแม่ได้ไหมละ น่ารักดี" ผมนอนคะแคงบอกแอ้ แอ้ไม่พูดอะไรเขินละซิ

"มิ้นละแม่"

"เดี๋ยวคงจะมานะอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดนอนแล้วแต่คงนั่งมองของเล่นพี่ตาแป๋วอยากได้บ้างนะ" แอ้พูดก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป

"มาอาบน้ำก่อนหรือว่าจะมาชวนพ่ออาบน้ำนะ" ผมพูดพลิกตัวนอนคว่ำพร้อมกับแซวแอ้ที่เดินเข้าห้องน้้ำไปแล้วและล๊อกประตูทันที ผมพลิกมานอนเขาแขนหนุนศรีษะจะว่าไปก็ง่วงนิดๆพักสายตาสักสิบนาทีดีกว่า ผมพักกดเปลี่ยนช่องไว้ที่ละครช่องหนึ่งเกี่ยวกับเรื่องเสือสมิง บรรยากาศหน้ากลัวเหมือนกัน ผมค่อยปิดเปือกตาว่าจะพักสักแป๊กจะได้มีพลังดูฟุตบอลต่อจนจบ 

กึก!! เสียงกลอนประตู แอ้คงออกมาจากห้องน้ำแล้วแหละ

"แม่อีกยี่สิบนาทีปลุกพ่อหน่อยนะพ่ออยากดูบอลแต่ตาก็จะหลับซะให้ได้ "ผมพูดตายังคงหลับอยู่

"แฮ้" เสียงอะไรละมาดังข้างๆผม แอ้เล่นอะไรของแอ้เนี๊ยะผมก็ลืมตาขึ้น ผมนอนตะแคลงอยู่จึงพลิกไปมองมีตัวอะไรก็ไม่รู้สีออกน้ำตาลเข้ม  มีขนสั้นๆ ผมเงยหน้ามองมีหูด้วยตั้งดีจัง ปลายจมูกสีขาวมีนวดด้วย อืมม ตาเป็นเบ้าดำๆ ด้วย อ้อ ผมหันไปมองที่หน้าจอทีวีเหมือนกันเลย  หมี!!

เห้ย!! สะบัดหน้ากลับมามอง หมี มีหมีในห้อง

"ว๊าก!! " ผมร้องดังลั่นเลยและที่หน้าตาเหมือนหมีก็ร้องออกมาพร้อมกับผมนั้นแหละ หมีมายังไงหลงมาจากป่าไหนวะ ผมก็ถอยหนีซิหมีนั้นก็ปืนขึ้นเตียงหันซ้ายหันขวา และหันมามองผม ตอนนี้ผมกำลังจะค่อยๆ ถอยหลังช้าๆ มองหน้าผมและกางแขนมาแบบนี้จะรออะไรละดิว

"โว้ยย..วาวๆๆๆ ว๊าก!!" ร้องเลยผมแต๋วแตกก็ว่าได้หมีก็ยิ่งวิ่งเข้าหาผม ผมก็ถอยหลังกรูเลยซิครับ ถอยจนไปถึงขอบเตียง

ตุ๊บ! ผมหล่นลงไปนอนกับพื้นเพราะล่วงลงมาจากเตียงแม้จะไม่สูงแต่ก็จุก

"เว้ยยย" น้องหมีวิ่งตามหันไปมองแต่ข้างหลังไม่ได้มองข้างหน้าแบบนั้นพอมาถึงสุดขอบเตียงก็่ล่วงลงมาหาผมซิ

ปั๊ก!! เสียงลงมากระแทรกผม จุกยกกำลังสองแต่อันหลังนี้จุกกว่าอีก

"ฟัก!! " ผมสะบด

"อ้าห์!!" หมีน้อยเงยขึ้น แถมยังนั่งค่อมผมอยู่มองผมตาแป้วเลย เหมือนจะน่ารักแต่ยังไงก็ยังน่ากลัว

"ว๊าก!!!" แหกปากได้พร้อมกันดังกว่าเดิมอีกผม

"อะไรนะดิว เป็นอะไร" แอ้ออกมาจากห้องน้ำด้วยพันผ้ามาแบบลวกๆ และมองผมกับลูกหมีที่นั่งค่อมผมจนถึงหน้าอก

"แอ้ ..แอ้..มะ..หมี..หมีในห้องนอน))" ผมชี้บอกแอ้

ปึก!!! เสียงประตูถูกเปิดพร้อมกับพี่ๆผมและลูกๆผมที่ยังไม่นอนพากันเข้ามาในห้อง

"เกิดอะไรขึ้น" พวกพี่ๆผมเข้ามากันด้านใน

"ดิวหมีที่ไหน นั้นนะมิ้น" แอ้เอามือเท้าซะเอวและบอกผมว่านี้คือมิ้น ผมก็ก้มมองและเอามือจับใบหน้ามองใกล้ๆซิ ว่าใช่ลูกผมจริงไหม ทำปากจู่แบบนี้ ไอ้เจ้ามิ้นนี้เองแต่ชุดนี้มันชุดหมี

"โธ่! ไอ้ดิว มรึงแหกปากเพราะว่าลูกมรึงเขาแต่งเหมือนหมีนี่นะมรึงบ้าหรือเปล่า"

"นั้นดิ มรึงแยกแยะหมีจริงหมีปลอมไม่ออกหรือไง" พี่ดรีมพูด

"ที่มรึงละยังแยกแยะจระเข้จริงกับจระเข้ปลอมไม่ออกเลยครับน้องหมดดรีม" พี่ดิมหันไปถามพี่ดรีม

"โดนจนได้อะ" พี่ดรีม

"มิ้น! เอาชุดอะไรมาใส่เนี๊ยะ แล้วใครทำหน้าตาแบบนี้ด้วยละยิ่งเหมือนเข้าไปใหญ่ " ผมถามมิ้น มิ้นเงยหน้ามองแอ้และหันมามองผม ส่ายหัวอีก


"ก็แค่ชุดนอนดิว" พี่อาร์มพูดแสดงว่าพี่อาร์มซื้อให้แน่ๆ เลย

"และพี่ก็เป็นคนซื้อให้เองด้วย" พี่อาร์มพูด

"นั้น..มรึงมีปัญหากับเมียกรูไหม" พี่ดรีมพอมีเมียออกห่างน้องทันทีไม่เข้าข้างน้องเลย ชุดหมีนี้นะชุดนอนครับ

"และดูหน้าซิ ทามาซะเหมือนหมีเลยอะพี่แถมชุดก็เหมือน " ผมพูดและจับมิ้นหันหน้าไปโชว์พี่ๆผม

"เว้ยย..ใครไปทามิ้นละนั้นเมื้อกี้ยังไม่มีเลยนะ "พี่ดรีมพูด

"อันนี้ไม่ใช่ไอเดียกรู ไม่รู้วะ" พี่ดิม

"เออ..ใครวะ " พี่แดนหลักไหล่ ทุกคนก้มลงมองพี่ชายฝาแฝด

"อัยย์หรือเปล่า " ผมพี่ดิมก้มหน้าลงถามอัยย์พี่ชายคนโต

"อัยย์ไม่ได้ทำนะลุง"

"น้องไอซ์ก็เปล่า"

"มาริโอ้ไปไหน..มาริโอ้))))" พี่ดิมถาม

"น้องให้วาดให้))))  น้องอยากเป็นหมี))))) "มาริโอ้ตะโกนมาเพราะว่ารู้ตัวชิ้งวิ่งไปซะก่อน  มีลูกหลายคนนี้น่าปวดหัวนะเหมือนกันนะเนี๊ยะ แต่ที่แน่ๆ คนที่นั่งอยู่บนอกผมนี้ก็น่าปวดหัวที่สุด มิ้น ผมค่อยอุ้มพ่อตัวดี จมูกที่ถูกทาด้วยสีขาวแถมยังวาดหนวดข้างละ 3เส้น และเบ้าตาดำปืดขนาดนี้จะเช็ดออกไหม

"เอาละเด็กๆนอนได้แล้วพรุ่งนี้ตื่นมาใส่บาตรแต่เช้านะลูก" แอ้บอก ผมอุ้มมิ้นเข้าห้องน้ำ คงต้องเช็ดหน้าตาลูกชายคนเล็กก่อนแต่ที่แน่ๆชุดนี้คงต้องถอดไม่อย่างนั้นผมได้ตื่นมาตกใจอีกรอบ

"มิ้นถอดชุดออกนะลูก..ใส่ชุดธรรสดาก็พอ นอนหลับสบายเหมือนกันลุูก" ผมบอกมิ้น ผมวางมิ้นลงบนบันไดไว้ปืนหยิบของมีแค่สามข้ั้นและเอาไว้ให้ลูกยืนแปรงฟัน

"ถอดลุูก"ผมบอกมิ้นทำท่าไม่ถอด

"ไม่ถอดไปนอนกับลุงนะไ

"ชุดนอนมิ้น" มิ้นพูดก้มหน้าทำปากห้อยอีก

"ไว้ใส่วันอื่นลูก" ผมบอกมิ้น คือว่าเห็นชุดแล้วก็ตกใจ ใครซื้อให้นะ แอ้แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว แอ้เดินเข้ามาพร้อมกระดาษทิชชูเปียก ส่งมาให้ผมเช็ดหน้าเช็ดตา

"แอ้มีชุดเปลี่ยนไหมอะครับ ให้ใส่ชุดอื่นนะชุดนี้มีหวังดิวตื่นมาตกใจอีกรอบแน่ๆ"  ผมบอกแอ้ยืนกอดอก พยักหน้าว่ามี แอ้เดินออกไปสักพักก็กลับมาพร้อมชุดนอนกางเกงขาสั้นลายทาง

"แต่คงจะเล็กไปหน่อยแล้วนะซิ ลูกโตแล้ว ที่จริงชุดหมีก็น่ารักดีออกนะดิว หึๆ" แอ้พูดผมเช็ดหน้าเอาสีที่มาริโอ้ระบายให้เช็ดพักใหญ่ๆกว่าจะเสร็จ

"แอ้บอลคู่โปรดดิวมาแล้วอะ"

"งั้นก็ออกไปดูแอ้จัดการลูกเอง" แอ้พูดผมก็ต้องทิ้งให้เป็นหน้าที่คุณแม่ คุณพ่อติดบอลครับ รีบออกมาเปิดดูมาพอดีเลยกำลังจะลงสนาม ผมขึ้นมานอนดูสักพักมิ้นก็วิ่งออกมาจากห้องน้ำแต่ชุดนอนตัวเล็กนั้นแหละฟิตไปหน่อย ดูลูกผมอวบขึ้นนะเนี๊ยะ มิ้นปืนขึ้นมานอนกับผม

"พ่อดูตูน " ผมก้มหน้าลงมองส่ายหน้าว่าไมได้ เอาแล้วไงลูกจะแย้งทีวี นี้แหละเวลาลูกเล็กมันเป็นแบบนี้แหละ

"มิ้นไม่ดูการ์ตูนแล้วจะได้เวลานอนแล้วลูก" แอ้ออกมาบอกมิ้น ผมก็ยิ้มเมียเข้าข้างพ่อลูก ทำปากห้อยอีกแล้ว

"มานอนพ่อตบตรูดนอน .ฟ๊อด" ผมพูดและหอมหัวมิ้นหนึ่งที

"หัวหอมจริงๆ ใครสระผมให้มิ้นลูก"

"พ่อแอ้" มิ้นตอบผม มิ้นหยิบมือถือผมไปเปิดเล่นดูทีวีไม่ได้เล่นมือถือก็ยังดี ก้มหน้าก้มตากดปากก็ห้อย

"ไหนให้พ่อจุฟปากก่อนหอมไหม..จู๊ฟ" ผมพูดมันเงยหน้าขึ้นและลุกมานั่งที่อกผม อ้าปาก เฮาะๆ

"หอม ๆ " มิ้นพูดว่าปากเขาหอมแล้ว กลิ่นยาสีฟันแบบนี้แอ้จับแปรงฟันมาแน่ๆ


"แอ้จับแปรงฟันเมื่อกี้ดิว" แอ้พูดก่อนจะเดินมานอนลงที่เตียง มิ้นเลยเปลี่ยนไปกอดแอ้แทน

"นอนได้แล้วมาพ่อทำปูไต่ให้ดีกว่า"แอ้พูด ผมก็พลิกนอนตะแครงมิ้นนอนลงตรงกลางระหว่างผมกับแอ้ นอนให้แอ้ทำปูไต่ให้ ผมก็แกล้งจั๊กจี๋เอว

"เอิ้กๆๆ"

"ดิวพอแล้วเดี๋ยวลูกนอนละเมอ " แอ้บอกให้ผมหยุดแกล้งลูกมิ้น

"พ่อแอ้ ..พ่อดิวแกล้ง เอิ้กๆ " มิ้นฟ้องแอ้ว่าผมแกล้งให้แอ้ตีผม แอ้ตีไม่แรงหรอกแต่เน้นทำเสียงเอา ผมหันกลับมาดูฟุตบอลต่อเสียงมิ้นก็ค่อยๆหายไป ผมหันมาอีกทีหลับปุ๋ยไปแล้ว แอ้กำลังจัดท่านอนให้มิ้นดีดี มีแค่แอ้คนเดียวที่จัดได้เพราะว่าถ้าหลับท่าไหนต้องท่านั้นห้ามขยับเวลาตื่นมานี่งี่เง่าอย่าบอกใครเลย ร้องไห้ไม่หยุด

"ดิวแอ้ง่วงแล้ว แอ้นอนก่อนนะ ก่อนนอนปิดแอร์ก็ดีนะเพราะว่าในห้องไม่ร้อนมากและเดี๋ยวลูกไม่สบายดิว" แอ้บอกผม ผมพยักหน้า ผมหันมาดูฟุตบอลคู่โปรด วันนี้เล่นไม่ค่อยถูกใจแต่ก็เล่นดี เวลาผ่านไปได้สักพักผมเริ่มได้ยินเสียงการหายใจที่สำสมำเสมอของแอ้ แต่ว่ามันดังและเหมือนแอ้จะเหนื่อยเล็กน้อยเหมือนแอ้ต้องการอากาศมากกว่าเดิม มันแปลกๆ พรุ่งนี้พ่อให้ไปโรงพยาบาลจะได้บอกให้พ่อจับแอ้ตรวจให้ละเอียดเลย ผมก็เริ่มจะง่วงแล้วฟุตบอลก็ยังไม่จบ

"เดี่ยวกรูดูไม่จบวะผลเป็นไงส่งข้อความหากรูด้วยวะ" ผมส่งข้อความหาไอ้เดี่ยวก่อนจะลุกไปปิดแอร์และเดินไปข้างแอ้


"ฟ๊อด" หอมแก้มแอ้ก่อนเดินเข้าที่นอนตัวเอง

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ขอบคุณที่แอ้ยังอยู่คอยมีแรงไปวันเกิดลูกๆ
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 11-01-2016 23:04:35

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ลางมันบอกว่าดิวอาจจะมีข่าวดี(ครึ้งแรก)
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 31-01-2016 09:41:04

ดิว
      ผมกำลังวุ่ยวายอยู่ในห้องครัว ทำอาหารให้ลูก ก็ลูกจะไปโรงเรียนแล้วนี่ครับ ตายละซิทำอันไหนให้ใครก่อนวะ แอ้เขียนไว้ วิธีทำไข่ม้วนตอกไข่ ตีๆๆ และบร้าๆ และใส่นั้นใส่นี้ และอันนี้ก็อาหารของมิ้นใส่นั้นใส่นี้ และนี้ก็อาหารของแฝดผมหันไปเหล่ ทำไมไม่กินให้เหมือนกันไปเลยต้องมาแยกสูตรอีก ตายแล้วดิว!! ดูลูกๆนั่งมองกันตาแป๋วเลย ลุ้นพ่อมากใช่ไหม ตอนนี้อยากจะมีสักสิบมือมีลูกเยอะลำบากแบบนี้นี่เอง

"แหง๋ๆๆ" เสียงลูกร้อง ผมว่างมือจากการทำอาหารเดินไปหยิบขวดนมให้ลูกฝาแฝดถือไว้ก่อนคนละขวดเอาไปก่อน เวลาร้องไห้ก็ร้องพร้อมทั้งคู่เลย จะแข่งกันร้องทำไมลูก ไม่ได้ประกวด The voice kids

"พ่อมิ้นหิวข้าว มิ้นหิวข้าว มิ้นกำลังจะตาย"ห๊ะ!! จะตายเลยเหรอ... มิ้นพูดกับผม เวอร์ไปมั้ย!  มิ้นยืนมองผมพร้อมกับเอามือกุมท้องอยู่ข้างหลังของผม และผมเองก็วุ่นวายโดดไปทำตรงนั้นโดดมาทำตรงนี้ก็ผมมีแค่สองมือและนี้ยังมายืนเซ้าซี้อยู่ข้างๆผมอีก
"พ่อรู้มิ้น! พ่อรู้ว่าลูกพ่อหิว!! พ่อกำลังทำให้อยู่...ลูกรอพ่อแป็ปหนึ่งนะและอย่ามายืนข้างหลังพ่อแบบนี้เพราะว่าพ่อยุ่งมาก.. เข้าใจไหมมิ้น!! " ยืนทำตาเหลือกขึ้นข้างบนแบบนี้แปลว่าไม่เข้าใจ!

"พ่อเราต้องไปโรงเรียนแล้วนะพ่อดิว" น้องไอซ์หนึ่งในแฝดสามของผม  หันมามองลูกแต่งชุดนักเรียนวันนี้โรงเรียนเปิด
"ช่ายพ่อเราต้องไปเรียนวันนี้นะพ่อดิว" อัยย์
"พ่ออาจจะลืมก็เป็นได้" มาริโอ้   :m28:
"พ่อกำลังรีบอยู่ลูกพ่อรู้ว่าลูกแฝดของพ่อต้องไปโรงเรียนวันนี้..พ่อรู้ลูกพ่อมาร์คที่ปฏิทินเอาไว้นั้นไง" ผมพูดและสาละวนกับการเร่งทำอาหารเช้าที่วุ่นวาย

"พ่อจะไม่ทันแล้ววันนี้ซีกับแซ๊กซ์มีสอบนะพ่อ" ห๊ะ! มีสอบวันนี้ หันไปมองคนโตและคนรอง

"พ่อวันนี้เป็กซ์ก็มีสอบ" เห้ย!!อีกคนเหรอ วันนี้เป็นวันสอบแห่งชาติเหรอพากันสอบ

"น้องเซนกับแซนต้องไปถึงโรงเรียนก่อน 8.15 นะพ่อดิว เดี๋ยวไม่ทันรถ!!!! "
"เซนกับแซนวันนี้จะไปไหนละลูกถึงไม่ทันรถ" ผมหันไปถามสองหนุ่มวันนี้แต่งชุดพละ
"วันนี้เซนกับแซนต้องไปทัศนะศึกษานะพอดิว..พ่อเป็นคนเซนต์ใบอนุญาติเองนะพ่อดิว!!! " O_O!  จริงด้วยวะ
"ช่ายพ่อดิว" แซนพูดเซนพูดผมเหลือบมองเวลา เวรแล้ว 7.40 แล้วด้วยไข่ก็ยังไม่เสร็จ มิ้นก็ร้องกินข้าว แฝดสองก็งอแอยู่บนโต๊ะเด็กเล็กอีก

"น้องมีนต้องเป่าเมโลเดี้ยนหน้าเสาธงนะพ่อดิว" เวรแล้ว! ถ้าหน้าเสาธงก็ต้องไปก่อน 8 โมงนะซิ
"มีตัวสำรองเป่าแทนไหมลูก" O_?
"ไม่ได้พ่อดิวววววว"น้องมีนพูดทำแก้มป่อง

  ผมยืนมองลูกๆแต่ละคน แถมในกะทะก็เริ่มจะควันโขมงไปหมดมันกำลังจะไหม้ ไม่ซิมันไหม้แล้ว

"ไม่ .....ไม่ .....แอ้...ดิวไม่ไหวแล้ววว)))))"

        เฮือก!!!  รีบลืมตาโพล้ง   

"ไม่เอาแล้ว..ไม่เอาลูกแล้ววววว..พอแล้ว!!!! ...ฟู่!!!  " ผมตะโกนสุดเสียงแต่นี้มันมืดอะสักพักก็มีเสียงเปิดสวิตส์ไฟ  นี้มันในห้องนอนนี้หว่าไม่ใช่ในครัว ผมหันมามองแอ้และมิ้นที่ลุกขึ้นมานั้งมองผมตาแป๋ว! ทั้งคู่

หาว!!! มิ้นอ้าปากกว้างยังง่วงอยู่และแอ้ก็ใช้มือดันตัวมิ้นให้นอนลงและตบก้นเบาๆตาก็ยังมองผมอยู่แต่ผมนี้สยองมากถ้าไม่มีคนนี้ดิวตายแน่!! ในความฝันนะถ้าขาดไปสักวันนี้ดิวคงแย่แน่ๆ แม่ของลูกนี้สำคัญยิ่ง!!

"ดิว...เป็นอะไร" แอ้ขมวดคิ้วถามผม

"ดิวฝันร้ายสยองมากพูดเลย...แม่อย่าทิ้งพ่อไปนะ..กาสิก กาสิก" ผมพูดและทำตาปิ้งๆ โผ่เข้าไปกอดเรียกได้ว่ากอดกระนาบซ้ายขวา

"ในฝันของดิวแสนสยองมาแอ้..เป็นฝันร้ายมากที่ดิวไม่อยากเจอ..จริงๆนะที่รัก" ผมเงยหน้าขึ้นทำตาซึ้ง ส่วนแอ้ก็เลิกคิ้วขึ้นสูงมองผม

"เป็นอะไรมากไหมเนี๊ยะ! ดิว...แอ้ว่าดิวลงไปดื่มน้ำสักแก้วไปจะได้ดีขึ้น.แอ้ต้องตื่นก่อนดิวนะนี้เพิ่งจะตีสามเอง " แอ้บอกผมก่อนจะล้มตัวลงนอนกอดลูกชายคนเล็ก ผมก็พยักหน้าและพาตัวเองให้ลุกขึ้นไปหาน้ำเย็นๆดื่มสักแก้ว และผมก็กลับขึ้นมานอนใหม่ ผมหลับไปได้พักใหญ่ๆพ่อก่อนจะต้องตื่นขึ้นมาอีกครั้งเพราะเสียง

"แหง๊ๆๆๆ" เสียงปลุ๊กใครตั้งนาฬิกาปลุกเสียงเด็กร้องไห้นะ หลับหูหลับตาคลำดูว่านาฬิกาอยู่ไหน คลำเจอแล้ว มีหัวกลมๆ มีเหมือนจมูก อะไรเนี๊ยะรู้จมูก

"อะ!!"

"และอะไรเนี๊ยะ "

"อะ อะ อะ "มีเสียงด้วย 

"หน้าตาเหมือนฟันเลย มันเปียกๆด้วย" ผมเงยลืมตาดูสักน้อยว่านิ้วผมอยู่ในอะไรหว่า ผมลืมตาขึ้นมาอยู่ในปาก..ลูก!!!

"เว้ยยย"    "แหง๊ๆ" อะนั้นยังดังอีก ไม่มีปุ่มกดปิดด้วย 

"ปึก" เสียงประตูเปิดเข้ามาผมรีบลุกขึ้นนั่งคว้ามิ้นมาก่อน

"พ่อขอโทษลูก! โอ๋ๆๆๆ  ไม่ร้องนะมิ้นนะ ...พ่อยอดขมองอิ่มของพ่อ "

"ดิว!! ทำอะไรลูกนะ" เสียงแอ้ แอ้เปิดประตูเข้ามาและยืนกอดอกมองผมกันมิ้น ที่กอดกันกลมดิ้ก!! มิ้นจะดันผมออกแต่ผมก็กอดไว้

"ดิวตื่นได้แล้วพระจะมาบิณฑบาตรแล้วนะลูกๆพร้อมแล้วพ่อยังไม่พร้อมเลย" แอ้บอกผม เออ วันนี้ใส่จะใส่บาตรวันเกิดลูกแฝดผมนี่น่า

"น้องมิ้นให้พ่อดิวพาไปล้างหน้าแปรงฟันนะลูกจะได้ลงไปใส่บาตรพระกัน "แอ้บอกมิ้นพอแอ้หันหลังแต่ดิวยังง่วงอยู่เลยอะ ผมก็ทำท่าจะทิ้งตัวลงจะนอนต่อ

"ดิว!!" เสียงแอ้หันหลังกลับมาอีก

"จร๊าตื่นจร๊า" ผมตอบและพาร่างอันงัวเงียพร้อมกับลูกชายคนเล็ก พากันเข้าห้องน้ำดันบันไดเตี้ยๆไว้ให้มิ้นขึ้นไปยืน เอาน้ำลูปหน้าลูกชายคนเล็ก

"ฟื้ด" มิ้นพ่นน้ำเพราะผมลูบไปตอนทีเผลอ

"แหง๊ะ" มิ้นทำท่าจะตีผมด้วย รู้ว่าผมแกล้ง

"โอ๋ๆๆๆ พ่อล้อเล่น ..แปรงฟันกันดีกว่าอันนี้ของมิ้น อันนี้ของพ่อ เรามาแปรงพร้อมกันมิ้น " ผมพูดพร้อมกับบีบยาสีฟันใส่แปรงอันเล็กกระจิดริดและส่งให้มิ้นผมเริ่มแปรงให้ลูกดูก่อน มิ้นก็เอาแปรงใส่ปากเหมือนที่ผมทำ

"ฟันบนก็แปรงลงล่าง ฟันล่างก็แปรงขึ้นบน เด็กๆควรแปรงฟันกันวันละสองหน ฟันขาวสะอาดจังเลย" ร้องเพลงด้วยเพื่อเพิ่มอรรถรสในการแปรง ดูท่าจะขาแด้นนะ เต้นโยกย้ายก้นซ้ายขวาตามจัวหวะ  ผมก็บ้วนปาก มิ้นเงยหน้ามองผม

"มิ้นมาพ่อแปรงฟันด้านในให้ อ้าปาก" ผมก็ให้มิ้นอ้าปากแปรงฟันกลามให้ด้วย เห็นผมเป็นพ่อตั้งแต่อายุยังนอนแต่ผมก็ดูแลลูกๆได้ดีนะครับ และพากันออกไปแต่งตัว เพื่อจะได้ลงไปใส่บาตรพร้อมๆกันวันครอบครัวใหญ่

     พอผมลงมาลูกๆคนอื่น ตื่นมาพร้อมแล้วแอ้ก็เตรียมของไว้ที่หน้าบ้านแล้ววางโต๊ะยาวมีอาหารใส่บาตรและมีมัฟฟินไว้พอดีให้ลูกๆใส่เป็นของหวาน  ลูกสาวๆของผมก็ยืนกอดแอ้ก็สามสาวของผมนั้นเอง  ไอซ์  น้องมีนและน้องเซน

"เอาละลูกๆ หลวงตามาถึวแล้วลูก...ถอดรองเท้ากันก่อนนะ " แอ้หันมาบอกลูกๆผม ลูกๆพากันถอดรองเท้าใส่บาตรไม่ควรใส่รองเท้า วันนี้หลวงพ่อท่านเดินบิณฑบาตรเอง วัดใกล้กับค่ายทหาร หลวงพ่อท่านมายืนตรงหน้าพวกผม มองลูกๆผมพร้อมส่งยิ้มแบบเอ็นดูมาให้ แอ้ก็จับมือลูกแฝดตักข้าวใส่บาตรผมก็อุ้มมิ้นตักข้าวใส่บาตนตามด้วยซี แซ๊ก เป็กซ์ เซนและแซนเขาช่วยกันใส่บาตรน่ารักจริงๆ คุู่นี้

"เอาละถือขนมไว้คนละอันและใส่ในบาตรของหลวงตากันลูก" ผมบอกลูกแต่ละคนและส่งขนมให้ถือไว้ ทุกค่อยถยอยเข้าไปใส่จนครบ ผมคิดว่าคบนะ พากันนั่งลงจะได้รอรับพรจากหลวงพ่อ

"เห้ย!! พ่อให้ใส่บาตรให้หลวงตาไม่ได้ให้นายกินมิ้น"  อัยย์ต่อว่ามิ้นลูกชายคนเล็ก

"ใช่น้องมิ้นพ่อให้ใส่บาตรนะพี่ว่า..ทำไมนายแกะกินอะ" น้องมีนพูด ผมกับแอ้หันไปมองก็ต้องยกมือขึ้นเหนือลูกมิ้นของผม ยืนกินมัฟฟินไปครึ้งอัน!!!ผมกับแอ้สะบัดหน้ากลับมาอีกทีมองชัด ชัด โธ่มิ้น!!!   

"มิ้น!!" ชื่อนี้ถูกเรียกขานอีกแล้ว มิ้นมองผมกับแอ้ หลวงตาก็หัวเราะในความน่ารักแต่มันคือความปวดหัวของผมสองคน มิ้นวิ่งซอยขาสั้นๆเอาที่เหลือหย่อนลงบาตรหลวงพ่อเอามือที่เลอะๆขนมเช็ดก้นไปมากเพื่อปกปิดหลักฐาน

"ดูท่าจะหิว...อะ..หลวงตาให้ลูก กินซะ" หลวงพ่อส่งที่มิ้นกัดลงไปนะคืน มิ้นรับมาถือไว้และเดินมากอดขาผม ผมก้มลงมองลูกชายคนเล็ก ไหวไหมลูกพ่อ? และผมก็จับมิ้นนั่งบนตักผมพนมมือรับศิลรับพรจากหลวงพ่อ

"ทำไว้เถอะโยมอย่าคิดว่ามันคือการเพิ่มภาระแต่มันคือการก่อบุญ บุญกุศลที่ทำยิ่งทำยิ่งเพิ่ม ยิ่งเพิ่มก็ยิ่งมี กักตุนไว้ใช้ในภายภาคหน้านะและเด็กๆพวกนี้นะเขาจะตอบคุณสองคนเอง " หลวงพ่อเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองบรรดาลูกๆผม มีทั้งลูกแท้และลูกที่ผมรับมาอุปการะ พวกผมยกมือไหว้ก่อนที่ท่านะจะเดินจากไป

"มิ้นหิวอะ!!" มิ้นพูดเพราะรู้ว่าผมกับแอ้จะต้องถามว่าทำไมมิ้นกินขนมที่เตรียมไว้เพื่อใส่บาตร

"จริงๆเลยเรานี้มิ้น... ไปลูกจะได้ไปกินข้าวกัน " แอ้พูดปนขำลูกชายคนเล็ก พอได้ยินว่าได้เวลากินข้าวก็รีบส่งขนมที่เหลือคืน วิ่งตามพวกพี่ๆแย้งกันเข้าบ้าน ผมหันมามองแอ้มันสมบูรณ์แล้วนะ

"รู้นะว่าจะพูดอะไร มีลูกเยอะ ไม่น่าเชื่อนะว่ากลายเป็นคุณแม่ลูกดกไปได้ยังไง" แอ้พูดพร้อมกันเดินกอดขันข้าวพากันเข้าบ้าน พี่ๆผมก็ไปขึ้นเวนที่โรงพยาบาลกันส่วนพี่ๆคนอื่น พี่เดย์พี่ดิ๊บนะเขายังไม่ตื่นหรอกวันหยุดอยากนอนกันเยอะๆ ดังนั้นอาหารเช้าจึงมีแค่ผมแอ้และลูกๆ

"มิ้น.อย่าเอาของพี่ไปเล่นตัวเมื่อวานหอหักตายไปแล้วนะ " มาริโอ้ห้ามไม่ให้มิ้นจับหุ่นยนต์ของเขาตัวนี้คงเพิ่งจะได้มา

"ตัวนี้ แจ็คส่งมาให้" แอ้กระซิบกับผมหุ่นยนต์ตัวโปรดซะด้วย Bobble B ผมเห็นมาริโอ้เล่นมันสามารถเปลี่ยนเป็นรถได้ด้วยและเป็นหุนยนต์ก็ได้ มิ้นมองทำปากห้อยอยากเล่นละซิ พอมาริโอ้ไม่ให้ก็หันไปหาคนอื่นแล้ว

"น้องมิ้นเดี๋ยวของพี่หักนะ...พี่คงจะให้มิ้นไม่ได้อันนี้ลุงอาร์มซื้อให้พี่" น้องไอซ์ มิ้นก็คงแค่หยิบแหละไม่ใช่สไตล์เขา จะหันไปหาอัยย์ก็ไม่กล้าละซิอัยย์นะได้ดวงตาเหมือนผมออกจะดุๆหน่อยเวลาที่ผมทำตาดุใส่มิ้นจะหดทันทีเหมือนกัน ระหว่างที่แอ้กับเป็กซ์กำลังตักอาหารลงจานเพื่อแจกจ่ายทุกคนก็เลี้ยงดังวุ่นวุายกันพอสมควร

"เฮ้ยมิ้นอย่าดิของพี่!! "

"มิ้นอย่าดึง"

"มิ้น" บนโต๊ะอาหารมีแต่คนเรียกชื่อมิ้นให้วุ่นวานไปหมดผมเองก็เปิดหนังสือพิมพ์หน้าแรกคือหน้าฟุตบอล

"เยส!! " ผมร้องออกมาดังๆ ที่โปรดทำได้ 3ประตูต่อ 1 แอ้สะบัดหน้าหนมามองผม ลืมไปเมียไม่ให้ทำเสียงขณะอยู่บนโต๊ะอาหาร

"ชู!!! พ่อบอกว่ายังไงครับ" แอ้หันมาเอ็ดลูกๆทุกคนเช่นกัน

"ห้ามเสียงดังบนโต๊ะอาหาร" ตอบได้พร้อมกันมาก

"ใช่แต่ลูกพ่อก็ทำกันนะ โดยเฉพาะคุณพ่อเนี๊ยะ เสียงดัง!! " แอ้หันมาเอียงคอบ่นลูกๆและผม หันไปรับจานอาหารเช้ามาทาน

"คิก คิก คิก"   "ฮาๆ " ลูกๆผมพากันขำและความเงียบก็หายไป เดี๋ยวสักพักก็มาใหม่และผมเชื่อ ผมนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ว่ามีข่าวอะไรบ้าง ผมอ่านไปเจอหน้าดาราบันเทิง ดาราหนุ่มไฮโซ  ชื่อขึ้นต้น ต. พาหนุ่มขึ้นคอนโด พร้อมภาพนัวเนียกันในรถเก๋ง เจ้าตัวยังคงปิดมือถือไม่ออกมาแก้ข่าวแต่อย่างใ"

"แอ้ติ๊กงานเข้า มีคนมือดีถ่ายรูปและหนุ่มที่นัวอยู่นี้คงไอ้เดี่ยว" ผมพูดแอ้เดินมาก้มลงมองที่หนังสือพิมพ์ฉบับเช้าวันนี้

"ติ๊กนะติ๊กก็รู้อยู่ว่าตัวเองเป็นอะไรคนของประชาชน ..น่าจริงๆเลย" แอ้บ่น ก่อนจะนั่งลงวางจานอาหารเช้าให้ผมเหมือนลุูกๆทานนั้นแหละ

"มิ้นห้ามเขี่ยผักออกนะ...กินผักจะได้โตไวไว" แอ้หันไปเอ็ดมิ้น

"เมื่อเช้าพ่อบอกว่าไงมิ้น"ผมถามมิ้น

"กินผักเยอะๆช้างน้อยจะได้โตไวไว" มิ้นพูดแอ้สะบัดหน้ามามองหน้าผม ผมหยักคิ้วสอนดีไหมละนั้นกินทันทีทันใด ได้ผลดีกว่าเยอะ แอ้หันไปเหล่เป็นไงละ ผมใช่เหตุผลดีดี้ลูกรีบกินผักทันทีกลัวช้างน้อยไม่โต หลังจากทานอาหารเสร็จเด็กๆก็วิ่งเข้าห้องนั่งเล่นของเด็กๆเล่นเกมส์เต้นบ้าง บ้างก็เล่นเกมส์ไอแพต

"ของนายนะหยุดโตไปตั้งนานแล้วมิ้น...ฮาๆ " มาริโอ้พูด มิ้นทำแก้มป่องสูดลมเข้าไปจะเป็นปลาปักเป่าอยู่แล้ว

"เออจริงด้วยไม่เห็นโตขึ้นเลยอะ..ฮาๆ "ซีอีกคนและพวกพี่เขาพากันหัวเราะลูกชายคนเล็กผม ทำปากเบ้ด้วย

"ทำมาเป็นว่าน้องกัน...เดี๋ยวจะโดนทั้งหมด" แอ้หันพูดและก้มลงแตะหัวมาริโอ้เบาๆ และทุกคนก็ก้มหน้าก้มตาทานส่วนผมนะเหล่มองมิ้นลูกชายคนเล็กที่มานั่งข้างๆผมเพราะว่าจะแอบตักผักใส่จานให้ผมกิน ผมก็แอบกินนะช่วยลูก

"อย่าตักให้พ่อเยอะเดี๋ยวจะโดนมิ้น..กินไปมั้ง" ผักเริ่มะจะมาเยอะแล้วนะในจานของผม แต่นี้แหละคือความสุขของบ้านผมลูกๆรักกันดีแค่นี้พอแล้วและผมจะทำหน้าที่ผู้นำครอบครัวที่ดีให้ได้ ยิ่งเห็นหน้าลูกๆแล้วผมยิงต้องทำให้ได้ต้องพาลูกๆทุกคนไปให้ถึงฝั่งของความสำเร็จให้ได้ ผมหันไปมองแอ้ที่กำลังเก็บล้างทำความสะอาด เป็กซ์ทานเสร็จก็ลุกไปช่วยแอ้ คนนี้อีกคนที่ผมจะต้องดูแลด้วยชีวิตของผม

"พ่อแอ้..กินอิ่มแล้วไปได้หรือเปล่าการ์ตูนมาแว้ว" มาริโอ้

"การ์ตูนมาแล้วไม่ใช่มาแว้ว..มาริโอ้" แอ้เอียงตัวมาถามาริโอ้

"การ์ตูนมาแล้วครับ"

"ได้ครับแต่ต้องล้างมือกันด้วยนะเดี๋ยวไปทำโซฟาปู่เลอะ..ซี แซ๊กดูน้องด้วยนะลูก"

"ครับพ่อแอ้" ลูกๆพ่อกินกันเสร็จก็วิ่งไปดูการ์ตูนกันเหลืออีกคนที่นั่งกินตาเหลือกขึ้นมามองผมผักยังไม่หมด ทำตาฉ่ำขนาดนี้คือพ่อกินให้หน่อยผมพยักหน้าเดี๋ยวกินเอง มิ้นยิ้มเห็นผักติดฟันเพียบเลย

"ไปให้พ่อแอ้ล้างมือให้มิ้น เดี๋ยวที่เหลือนี้พ่อกินเอง" ผมกระซิบมิ้นก็ตะกายลงจากเก้าอี้วิ่งไปหาแอ้ แอ้หันมามองผมแวปหนึ่งและมองที่จานมิ้นไม่มีอะไรเหลือแล้วเลยจับมิ้นขึ้นยืนบนบันไดพลาสติกล้างหน้าล้างปากจะได้ไปเล่นกับพี่ๆเขา

"แอ้รีบไปโรงพยาบาลเถอะพ่อรออยู่นะ" ผมลุกกระซิบบอกแอ้ที่กำลังเก็บทำความสะอาดอยู่ในห้องครัว

"พ่อแอ้ไม่สบายเหรอครับ" เป็กซ์ถามแอ้

"ไม่หรอกแต่ไปหาปู่นะเป็กซ์ "แอ้ตอบเป็กซ์ แอ้หันมามองผมแล้วลูกๆ ผมพยักเป็นอันรู้กันผมจะขึ้นไปเรียกพี่ๆ ลงมาดูหลานก่อน

"เป็กซ์ไปดูน้องเถอะลูกพ่อแอ้เก็บเอง" แอ้บอกเป็กซ์ ก็พยักหน้าเดินออกไปทำหน้าที่พี่ชายแม้จะเป็นพี่คนที่สามแต่การดูแลนี้มือหนึ่งเลย ผมภูมิใจที่ได้พวกเขามาเป็นหนึ่งในครอบครัวของผม

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

  แอ้ ผมเองก็ยังไม่ค่อยเข้าใจอะไรมากหนัก  นี้พ่อต้องการให้ผมรออยู่วันเกิดลูกก่อนใช่ไหม ถึงค่อยไปแต่ก็ดีเมื่อคืนถ้าไม่ได้อยู่ดิวก็คงไม่มาและวันเกิดลูกก็จะเงียบมากในปีนี้และลูกก็คงเสียใจมากเช่นกันเพราะคนที่เขาเฝ้ารอไม่มางานวันเกิด งานวันเกิดลูกก็ไม่ได้มีบ่อยปีละครั้งเอง

      ผมล้างภาชนะจะได้รีบไปโรงพยาบาลพ่อภาสั่งให้ดิวพาผมไป ไม่รู้ว่ามีปัญหาอะไรหรือว่าผลการตรวจสุขภาพผมไม่ผ่านกันแน่ แอบกังวลไปหมดเพราะมันอาจจะส่งผลให้ผมไม่ได้ไปฝึกและพ่อภีมปภพคงเสียใจ

"แอ้" ผมสะดุ้งเพราะว่ามีมือมาสะกิดไหล่ผม ผมกำลังจะล้างภาชนะอยู่คิดว่าถ้าหันไปถ้าเป็นดิวนะโดนแน่ๆ ชอบทำให้ผมตกใจ

"พี่ดิ๊บ " ผมตกใจยิ่งกว่าเพราะว่าที่มาสะกิดผมดันเป็นพี่ดิ๊บ

"แอ้ เมื่อวานพี่เดย์บอกว่าเห็นแอร์แต่งเครื่องแบบทหารออกไปกับอาภีม" พี่ดิ๊บบอกผม ผมขมวดคิ้ว นี้พ่อภีมกำลังทำอะไรและผมหวังว่าจะไม่ใช่อย่างที่ผมกำลังคิดตอนนี้คือให้พี่แอร์ไปเหมือนเดิม พี่แอร์คงโกรธและเกลียดแน่ๆ ผมรีบล้างมือและหันไปมองหน้าพี่ดิ๊บ

"ไปไหนพี่ดิ๊บรู้ไหมครับ" ผมหันไปถามพี่ดิ๊บ ดูสีหน้าพี่ดิ๊บกังวลเรื่องพี่แอร์แต่พี่ดิ๊บกับพี่แอร์ดูเหมือนไม่สนิทกันเลยเหมือนพี่ๆคนอื่นที่เขามักจะสนิทและไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยแต่พี่แอร์ไม่เลยไม่เคยไปกับพี่ดิ๊บเขามีเพื่อนของเขาที่สนิทมากคือพี่ภาณุแค่นั้น

"ไม่รู้ครับ เพราะว่าพี่..เออ..พี่..เพิ่งจะกลับเข้าบ้านทีหลังนะครับแอ้" พี่ดิ๊บบอกผม สายตาพี่ดิ๊บเหมือนมีบางสิ่งที่อยากจะพูด

"แอ้....เออ...พี่ดิ๊บ....." ดิวเข้ามาพอดีเลย ดิวมองผมกับพี่ดิ๊บสลับกันไปมา

"มีอะไรกันเหรอ" ดิวถามผมกับพี่ดิ๊บ

"ไม่มีอะไรแค่ถามแอ้เฉยๆ " พี่ดิ๊บพูดก่อนจะเดินออกไป ผมหันมาขมวดคิ้วมองดิว พอพี่ดิ๊บออกไปผมเก็บทุกอย่างเรียบร้อยพอดีเลย ถอดผ้ากั้นเปื้อนออกก่อนจะได้ไปหาพ่อ ผมเห็นดิวยืนนิ่งๆเงียบเหมือนคิดทบทวนอะไรบ้างอย่าง

"ดิวคิดอะไรอยู่นะ" ผมถามดิว เดินเข้าไปใกล้ ดิวเงยหน้ามองผม

"ดิวรู้สึกเหมือนพี่ดิ๊บเขาคิดอะไรกับแอ้เลยอะ"

"ดิวอย่าบ้านะ!! " ผมพูดและแตะแก้มดิวเบาๆ

"นั้นพี่ชายมึงนะดิว" ผมพูดดิวพยักหน้าเบาๆ อยู่มาตั้งนานจะมาหึงอะไรตอนนี้นะแต่ก็แอบยิ้มอยู่นะเรานะที่เขาหึง  ผมเดินกลับไปหาลูกๆที่นั่งดูทีวีกันอยู่กับพี่เดย์ พี่เดย์นะนั่งอยู่ใกล้ๆกับเป็กซ์

"เด็กๆอยู่กับลุงเดย์และลุงดิ๊บนะพ่อแอ้พ่อดิวจะไปหาปู่ที่โรงพยาบาล" ผมบอกเด็กๆ เขาหันมามองหน้าผม

"พ่อเป็นอะไรอะ พ่อแอ้ไม่สบายหรอ" น้องอัยย์เงยหน้าขึ้นมาถามผม น้องมีนรีบลุกมากกอดผม

"พ่อไม่ได้เป็นอะไรพ่อแค่จะไป...ตรวจสุขภาพกันเฉยๆนะ "ผมพูดหันไปมองดิว ดิวก็เข้ามาแตะหัวน้องมีน

"ใช่พ่อแอ้ไม่ได้เป็นอะไรเดี๋ยวพ่อแอ้กับพ่อดิวก็กลับมาแล้ว..อยู่บ้านอย่าดื้อกันละรู้ไหม" ดิวพูด

"ไปกันเถอะแอ้พ่อรออยู่" ดิวกระซิบบอกผม ผมพยักหน้าและรีบเดินออกพร้อมกับดิวไปขึ้นรถโฟวิวของดิว จังหวะที่ผมก้าวเท้าขึ้นรู้สึกเจ็บแป๊ปยังไงก็ไม่รู้ที่ตรงท้องน้อยด้านขวาและสลับมาด้านซ้ายหรือว่ารถดิวมันสูงขึ้นนะก็ไม่นิและปกติผมก็ไม่เป็นแบบนี้ด้วย

"แอ้เป็นอะไรหรือเปล่า" ดิวถามผมคงเห็นผมชักสีหน้า

"แอ้เจ็บนะดิว..ตรงท้องน้อย.." ผมพูดและชี้ให้ดิวดูท้องน้อยของผม ดิวก็ก้มมอง

"แอ้เอนหลังไปที่เบาะหน่อยซิ" ดิวบอกผมผมก็เอนหลังเป็นผิงเบาะดิวก็เอามือมาแตะที่ท้องน้อยของผมเบาๆ แบบลูบไปลูบมาผมก็มองคิดอะไรทะลึ้งหรือเปล่า

"แอ้มันแข็งแอ้เกร็งหรือเปล่าและดูมันจะป่องขึ้นด้วยนะแอ้" ดิวพูดผมก็ก้มลงมองทันทีเลยป่องขึ้นด้วยเหรอจะบ้าเหรอ 

"ไม่มีอะไรมั้งดิว..กลัวว่าแอ้จะเป็นเหมือนที่ผ่านมานะแต่เดี๋ยวพ่อก็คงตรวจดูอย่างละเอียดอีกที" ดิวพูดก่อนจะออกรถตรงไปโรงพยาบาลประจำในค่ายทหารฯเป็นโรงพยาบาลใหญ่ที่สุดและทันสมัยที่สุด มีคนไข้ทั้ง ชำระเงิน ตกเบิก หรือว่าสิทธิ์รักษาฟรีที่เป็นพ่อแม่หรือพี่น้อง  ญาติสายตรงกับคนที่รับราชการทหาร และมีทีมแพทย์ที่มีความชำนาญจึงไม่แปลกใจที่จะมีคนใครจากที่ไกลๆเดินทางมาขอรับการรักษาที่นี้แม้จะต้องเสียค่าเดินทางและค่ารักษาอาจจะเยอะกว่าโรงพยาบาลใกล้เคียงแต่เขาก็เต็มใจเดินทางมาก

     ผู้คนที่ดูุว่นวายในช้วงเช้าและสายแบบนี้ซึ่งมันเป็นเรื่องปกติของที่นี้โรงพยาบาลที่เพียบพร้อมไปทุกอย่าง ผมกับดิวก็เดินตรงไปหาพ่อภาณุเดชที่แผนกสูตินารีเวช ทันทีที่ผมเดินไปถึงดิวก็เดินไปแจ้งความประสงค์กับพยาบาลที่ประจำอยู่ที่โต๊ะซักประวัติ ผมมองไปรอบมีแต่คนท้องทั้งนั้นที่มานั่งรอรับการตรวจ ผมยืนมองพวกเขาอยู่ดีดีก็รู้สึกผะอืดผะอม ทำท่าอยากจะอาเจียนขึ้นมาซะเฉยๆ

"ดิว ..ดิว.." ผมค่อยสะกิดดิว ดิวกำลังกรอกเอกสารอยู่ ดิวหันมามองหน้าผม

"เป็นอะไรไปแอ้" ดิวถามผม พยาบาลก็มองหน้าผมว่าเป็นอะไร ผมทำท่าจะผอืดผอม

"ดิว..แอ้ไป.....ห้องน้ำก่อนนะ..แอ้ไม่ไหวแล้ว" ผมรีบบอกดิวและหันหลังเดินเร็วแทบจะวิ่งเลยดีกว่าเพื่อไปให้ถึงห้องน้ำให้เร็วที่สุดก่อนที่สิ่งที่ผมทานไปเมื่อเช้าจะออกมาซะก่อน พอผมเปิดประตูห้องน้ำเข้าไปได้ก็พุ้งพล้วดออกมาเลย ผมแถบจะกอดชักโครก นี้มันอะไรกันผมเป็นอะไรอีกละ 

"อ๊วก!! " ผมอาเจียนออกมาอีกครั้ง เสียงฝีเท้าวิ่งตามเข้ามา

"แอ้..แอ้.. แอ้ ...อาเจียนอีกแล้วอะแอ้" ดิวเรียกผมด้วยน้ำเสียงที่กังวลและเป็นห่วงผมดิวเข้ามารวบผมตรงท้ายถอยผมไว้เพื่อไม่ให้ลงปรกที่ที่ตรงปาก ผมยกมือบอกว่าผมโอเค

      ผมทะเลาะกับชักโครกของทางโรงพยาบาลอยู่สักพักก็เดินออกมาล้างหน้าล้างตา ดิวยืนมองผมอยู่ใกล้ๆ สายตาที่บ่งบอกได้ชัดเจนว่าเขาว่ากังวลมากแค่ไหนที่เห็นผมเป็นแบบนี้ ผมหันไปพยักหน้าว่าผมโอเคแต่ดิวส่ายหัวว่าไม่

"ดิวแอ้ดีขึ้นแล้วคงโรคกระเพาะมั้ง" ผมพูดแต่สีหน้าของดิวและผมกับดิวก็เดินออกมา พยาบาลหน้าห้องตรวจกำลังชะเง้อมองหาผมสองคนอยู่แน่ๆ

"ขอโทษนะคะคุณศักดิ์รินทร์ใช่ไหมคะ คุณหมอภาณุเดชเชิญที่ห้องตรวจทางด้านโน้นคะ ตามมาเลยค่ะ"ผมพยักหน้าก่อนจะเดินตามมือที่ผายนำทางให้ผมเดินเข้าไป ทันทีที่ผมเดินเข้าไปในห้องตรวจพ่อภารุเดชนั่งอยู่สวมชุดแพทย์คลุมพ่อมองหน้าผม ผมก็นั่งตรงข้ามกันเหมือนเช่นเวลามาพบแพทย์

"พ่อแอ้อาเจียนอีกแล้ว..ทะเลาะกับชักโครกทุกเช้าเลยพ่อ" ดิวรีบรายงานพ่อภาพ่อมองหน้าผมแยะยิ้มให้ผมก่อนจะหยิบที่ฟังปอดมาฟังปอดผมและพี่ผู้ช่วยก็เดินมาสวมปลอกที่วัดความดันที่ต้นแขนผม

"เดี๋ยวพ่อจะส่งเราไปตรวจเลือดนะแอ้" พ่อภาณุเดชบอกผม

"ตรวจเลือดเหรอครับพ่อ" ดิวถามพ่อ

"ใช่แล้วดิวต้องตรวจเลือด ..ถึงจะตรวจไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อนแต่ก็ต้องตรวจอีกครั้งเพื่อความชัวร์และพ่อถึงจะยืนยันได้แน่ชัด" พ่อภาณุเดชพูด

"พ่อภีมเขากำลังเดินทางมานะแต่กว่าจะถึงผลเลือดคงออกพอดี ระหว่างที่รอจะขึ้นไปนอนพักบนห้องพักแพทย์ก่อนะได้นะ" พ่อภาณุเดชพูดก่อนจะจดปากกาลงแผ่นชาร์จคนไข้ของผมพ่อภาณุเดชเหลือบตาขึ้นมามองผมที่เริ่มจะกังวลมากขึ้นแล้วซิ ดิวเดินมาแตะไหล่ผม ดิวยิ่งกังวลมากกว่าผมเข้าไปอีก

"ไม่ต้องทำหน้าเครียดกันขนาดนั้นหรอกไม่มีอะไรที่ร้ายแรง" พ่อภาณุเดชเงยหน้าขึ้นมาบอกผมกับดิว แต่ก็อดกังวลไม่ได้อยู่ดี

"เชิญคะที่ห้องเจาะเลือด" พี่พยาบาลเดินมาบอกผม ผมเดินตามไปพร้อมกับดิว ดิวก็บีบมือผมไปตลอด ผมเองก็กังวลใจจนลืมไปว่านี้มันในโรงพยาบาล

"แก ..คู่เกย์เปล่าวะ" พอผมได้ยินผมก้มลงมองมือดิวที่กุมมือผมไว้ผมรีบขยิบตาดิวว่าให้ปล่อยก่อน แต่ดิวส่ายหัวว่าไม่ยอมปล่อยมือผม

"เชิญนั่งที่เก้าอี้นวมนะคะและเขาแขนพาดไว้บนที่วางแขน นั่งผิงหลังทำตัวตามสบายๆไม่ต้องกังวล"เจ้าหน้าที่ห้องเจาะเลือดพยายามบอกผมให้ผมคลายกังวล ผมนั่งอยู่สักพักพี่เขาก็เอาสายมารัดแขนผมและแอลกอฮอล์ทาลงที่ตรงตรงข้อพับแขน โชคดีที่ผมเป็นคนตัวขาวและแขนเล็กเลยหาเส้นเลือดได้ง่ายและเข็มรูปร่างเหมือนผีเสื้อก็ปักลงที่เส้นเลือดที่ถูกบีบจนขึ้นนูนพร้อมกับหลอดที่มาเสียบรอรับเลือกที่ถูกดูดด้วยแรงดันเหมือนการใช้หลอกฉีดยาสูบขึ้นมา ทันทีที่เลือดไหลไปยังหลอดที่รองรับจนเกือบเต็มหลอดเจ้าหน้าที่ก็จัดการดึงหลอดออกและปิดพาสเตอร์ให้ผมเพื่อไม่ให้เลือดไหลซึมออกมา

"อาจารย์บอกว่าเชิญคุณแอ้คุณดิวขึ้นไปพักก่อนนะคะประมาณหนึ่งชั่วโมงผลเลือดถึงจะออกค่ะ" เจ้าหน้าที่หันมาแจ้งกับผมสองคน

"ขอบคุณนะครับ" ผมหันไปขอบคุณ ดิวเดินกุมมือผมอีกเช่นเดิมก่อนจะพากันเดินไปขึ้นลิฟท์

"แอ้เป็นอะไรกันแน่ดิว..แอ้ตรวจเลือดไปเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วนะนี้ตรวจอีกรอบแล้วอะดิว"ผมหันไปพูดดิวหันมามองหน้าผม

"ไม่น่าจะมีอะไรผิดปกตินะแอ้" ดิวพยายามปลอบผมพอลิฟท์พาผมส่งคนขึ้นไปถึงห้องพักแพทย์ดิวก็เปิดประตูเข้าไป ผมนั่งลงที่ตรงโซฟารู้สึกเพลียๆขึ้นมาเฉยๆ ทั้งที่นอนเต็มอิ่มนะ

"ดิวแอ้ง่วงอะ" ผมหันไปบอกดิว ผมลุกเดินเข้าห้องนอนที่พวกๆพี่ของดิวไว้สำหรับหลับนอนกันหากต้องอยู่เวรดึกหรือว่าต้องอยู่แสตนบาย ทันทีที่ผมทิ้งตัวลงไม่นานก็รู้สึกเหมือนผมได้พักผ่อนผมหลับไปในไม่กี่นาที

"พ่อแอ้...น้องอาร์รักพ่อแอ้..น้องอาร์จะอยู่กับพ่อแอร์นะ..พ่อแอ้อย่าให้เขาเอาน้องอาร์ไปนะ.." เด็กผู้ชายหน้าตาเขาหวานมากมันละหม้ายกับใครคนหนึ่งแต่ว่ามีใครก็ไม่รู้กำลังจูงมือเขาไปเพื่อพาไปจากผม

"พ่อแอ้น้องเอจะอยู่กับน้องอาร์ "และอีกคนหนึ่งเค้าโครงหน้าเหมือนดิวมาก สายตาดุดันคู่นี้

"พ่อแอ้...อย่าให้เขาเอาน้องอาร์ไป"

"ไม่..ไม่...อย่านะอย่าเอาลูก..ผมไป..อย่า..อย่า..อย่า!!"

"แอ้..แอ้..เป็นอะไร" ดิวเข้ามาเรียกผม หน้าตาผมเต็มไปด้วยเหงื่อดิวรีบหยิบผ้ามาซับหน้าผมด้วยอาการตกใจ ดิวกอดผมไว้

  "แฮ้ก!!! " ผมผวาตื่นขึ้นมาพร้อมด้วยอาการหอบเหนื่อยจนต้องหายใจทางปากช่วยด้วย ผมรู้สึกได้ว่าใจเต้นเร็วมากต้องยกมือขึ้นทาบที่อกตัวเองดิวก็ยิ่งโอบกอดผมเข้าไปเพื่อปลอบผมจนผมรู้สึกดีขึ้นดิวก้มลงมองหน้าผมแบบมีคำถาม ?????? ผมเงยหน้ามองดิวกลืนน้ำเหนียวๆลงคอไปแต่ยังคงพูดอะไรไม่ได้เพราะว่าผมไม่แน่ใจกับความฝันที่เกิดขึ้นมันเหมือนจริงๆมาก
     
        ช่วงนี้ผมรู้สึกเหนื่อยง่ายมาก ดิวก็ลุกขึ้นเดินไปรินน้ำใส่แก้วและส่งมาให้ผมดื่ม ดิวเอาแขนโอบไหล่ผมและลูบเบาๆ อีกมือก็หยิบผ้าเช็ดหน้าซับเหงือบนใบหน้าของผมไปด้วยแววตาที่มองผมมันบอกได้ว่าห่วงใยผมมากแค่ไหน

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ลางมันบอกว่าดิวอาจจะมีข่าวดี(ครึ้งแรก)
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 31-01-2016 19:07:20

 :hao3: มีลูกเพิ่มอีกแระป่วนแน่ๆ

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ลางมันบอกว่าดิวอาจจะมีข่าวดี(ครึ้งแรก)
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 12-03-2016 10:02:30

รอน่ะ

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว ลางมันบอกว่าดิวอาจจะมีข่าวดี(ครึ้งแรก)
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 12-03-2016 15:50:49

 :เฮ้อ: เท่านี้ก็ป่วนจะแย่ มีเพิ่มอีกสงสัยอานแน่ๆ

หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯน้องๆเขารักกันแอ้VSดิว เหตุที่แอ้ไปอยู่กับลุงหนึ่งไม่ได้คือแอ้.
เริ่มหัวข้อโดย: PFlove ที่ 13-03-2016 16:52:07

แอ้ VS ดิว
   หลังจากที่พ่อโทรขึ้นมาหาดิวและบอกว่าให้พาผมลงไปข้างล่างได้แล้ว ผลเลือดคงออกมาแล้ว ใจผมเริ่มจะเต้นไม่เป็นจังหวะ ไหนจะความฝันของผมและดิวก็ฝันเหมือนกันเลย ฝันเห็นเด็กแฝด แต่ดิวนะฝันพร้อมกันมีลูกๆอื่นแต่ผมนี้มาเต็มๆเลยเด็กแฝดชายทั้งคู่ คนหนึ่งหน้าตาดุดันเหมือนดิวไม่มีผิดอีกคนโครงหน้าหวานแต่ผมกลับเห็นใบหน้าของปูลอยเข้ามาแทรกระหว่างเด็กแฝดคนที่สอง

“แอ้คิดมากอีกแล้วเหรอ” ดิวบีบมือผมไว้ ตอนนี้ ผมกับดิวเดินมาจนถึง ห้องที่พ่อภาณุเดชนัดให้ผมลงมาหาเป็นห้องตรวตคนไข้ ผมเปิดประตูเข้าไป ผมก็เจอพ่อภีมปภพยืนอยู่ ผมตรงเข้าไปกอดพ่อภีมผมรู้ว่าพ่อคงเสียใจที่ผมไม่ได้ไปดังที่พ่อคาดหวัง พ่อภีมกอดผมและใช้ฝามือลูบหัวถุยๆของผมเบาๆ

“อาภีมหวัดดีครับ” ดิวยกมือไหว้พ่อผม

“ผลเลือดออกมาแล้วนะ”

“พ่อ..แอ้เป็นอะไรกันแน่"ดิวหันไปถามพ่อภาทันที พ่อภาหันมามองพ่อภีมแว๊ปหนึ่ง

“เดี๋ยวบอกแต่ตอนนี้เราออกไปก่อนดิว”

“อ้าว...ทำไมละพ่อ...ดิวควรจะ..”

“ออกไปรอข้างนอกห้องก่อน...ทำตามที่พ่อบอกดิว” พ่อภาทำน้ำเสียงดุใส่ไอ้ดิวว่าให้ไปออกไปรอข้างห้องก่อน ดิวมันก็เดินหน้ามุ่ยออกไปทันทีพ่อภาเดินไปล๊อกประตูห้อง

“อัลตราซาวนด์ดูได้แล้วหรอพี่ภาอายุครรภ์ไม่น้อยไปเหรอ” พ่อภีมปภพถามพ่อภา พ่อภาณุเดชแค่ยิ้มๆ ให้พ่อภีมและผม

“แอ้ขึ้นมานอนบนเตียงมามาลูกพ่อจะอัลตราซาวน์ดูและจะได้ยืนยันแน่นอนว่ายังไงกัน” พ่อภาณุเดชพูดพร้อม และพยักหน้าให้ผมขึ้นไปนั่งและเอนตัวลงนอนบนเตียงคนไข้ที่สามารถปรับขึ้นลงได้เป็นเตียงเล็ก พ่อภาลากเคื่องอะไรสักอย่างผมจำได้ว่านี้คือเครื่องอัลตราซาวน์ พ่อภาใช้มันตอนทีผมมีเลือดออกท้องน้อย

“แอ้ปลดกระดุมกางเกงให้พ่อหน่อย..ต่อไปห้ามใส่กางเกงรัดแน่นแล้วนะต้องหาซื้อแบบหลวงมหรือพวกยางยืดจะดีมาก” พ่อพูด ผมก็จัดการปลดกระดุมลงไปเกือบจะหมดพ่อภาก็ม้วนพับจนขอบลงไปถึงหัวหน่าวพ่อใช้กระดาษทิชชู้กั้นไว้ให้ ผมกระดกหัวมองพ่อภาที่กำลังเขากำลังบีบเจลลงที่ลักษณะเหมือนที่ยิ่งบาร์โค้ด และพ่อภาก็กดสิ่งนั้นลงที่ท้องน้อยผมต่ำกว่าสะดื้อผมรู้สึกเย็นวาบทันที สิ่งนั้นเคลื่อนที่ไปรอบๆ

“นี้ไงอยู่นี้เอง...ภีมเห็นไหม..ยังไม่ค่อยชัดมากเพราะว่าเพิ่งจะได้เจ็ดวีคแต่ตัวใหญ่อยู่นะ ....นี้คือถุงการตั้งครรภ์และนี้คือหัวใจเต้นดีนะเนี๊ยะถือว่าแข็งแรงดีทีเดียว” ผมลืมตาโพลงที่ได้ยินว่าถุงการตั้งครรภ์ นี้เป็นเรื่องจริงเหรอเนี๊ยะผมตั้งครรภ์จริงๆ ผมกำลังกระดกมองแต่พ่อภีมเอามือมาดันให้ผมนอนลง

“เดี๋ยวนะภีม....แป๊กๆๆๆๆ” พ่อภาเรียกพ่อภีมและเสียงรัวจากการกดคีย์บอร์ดเหมือนกำลังซูมดูอะไรสักอย่าง

“มีอะไรเหรอพี่ภา”

“มีถุงการตั้งครรภ์อีกใบหนึ่งนะหลบหลบอยู่ตรงนี้มิหน้าละ HCG สูงมากกว่าถ้าวัดรอบขนาดตัวอ่อนที่น่าจะได้ 7 สัปดาห์ สูงเกือบเท่ากับสิบสองสัปดาห์ขึ้นไป ถ้าเห็นแบบนี้ก็ปกติแล้วแหละ” พ่อภาพูดว่าเจอถุงการตั้งครรภ์อีกใบ

“เดี๋ยวอีกอาทิตย์มาดูกันอีกทีคราวนี้น่าจะชัดขึ้นกว่าเดิม” พ่อภาพูด พ่อภาก็มองผมที่นอนยังทำหน้างงอยู่เลย พ่อภาส่งกระดาษทิชชูให้ผมเช็ดเจลที่เลาะเทอะหน้าท้องผมเต็มไปหมดออกและเตียงก็ถูกปรับให้เตี่ยลง พ่อภาลุกขึ้นและเดินไปเปิดประตู แค่หมุนลูกบิดและเปิดแง้มคนด้านนอกก็พล้วดพลาดเข้ามาแล้ว

“พ่อแอ้เป็นอะไรพ่อทำไมพ่อไม่ให้ผมอยู่ด้วยอะพ่อ”

“ อยากแกล้งลูก” พ่อภาพูดผมลุกจากเตียงนอนเดินพ่อภาพยักหน้าให้ผมนั่งลงและดิวด้วย ดิวนั่งลงข้างๆผมกุมมือผมไว้แน่น

“เอาละ...ดิว...รู้ไหมว่าทำไมแอ้ไปฝึกไม่ได้”

“ผมไม่รู้แต่ผมดีใจผมคิดว่าแอ้ควรจะรอไปพร้อมผมนะพ่อเราจะได้ไปด้วยกัน” ดิวพูด ผมหันไปมองหน้าดิว

“ผมไม่อยากให้แอ้ไปคนเดียว”

“อืมมพ่อเข้าใจแต่ที่แอ้ไปไม่ได้ไม่ใช่เพราะว่าต้องรอไปพร้อมเราหรอกนะ..แอ้นะเขาตั้งครรภ์”

“อ้อ...ก็แน่ละพ่อ...ห๊ะ!..พ่อว่าไงนะพ่อ...”

“พ่อบอกว่าแอ้ตั้งครรภ์เลยไปฝึกไม่ได้ครับลูกดิว”

“แอ้ตั้งครรภ์ ... แอ้ท้อง...แอ้ท้อง...โอ้ว...เยสๆๆๆๆ” ดิวมันหันมามองหน้าผมและลุกจากเก้าอี้ทำท่าดีใจราวกับเตะลูกบอลเข้าประตูได้แต่พ่อผมซิยืนกอดอกมองดิว

“ดิว..พอ..ดิว..พอก่อน” พ่อภากัดฟันให้ดิวหยุดอาการดีใจ

“แอ้ท้องเหรอพ่อ...แล้วแอ้จะต้องทำยังไง..ทำได้เมื่อไหร่เหรอพ่อ” ผมถามพ่อภากลับทันที คือแบบที่เคยทำให้ผมตอนที่ผมท้องลูกแฝด น้องมีนและน้องมิ้น

“พี่ภา..อย่าลีลานะบอกความจริงไปเถอะมาขนาดนี้แล้ว”

“แอ้พ่อจะบอกว่ามันช้าไปแล้วลูกตอนนี้ถุงการตั้งครรภ์นะมันสร้างรกเรียบร้อยแล้วฝั่งตัวเข้าสู่..เออ..ลูกมดอะนะทำอะไรไม่ได้ลูก...ต้องตั้งครรภ์เอง” พ่อภาพูดว่าผมต้องตั้งครรภ์เอง

“พ่อพูดเล่นหรือเปล่าผมเป็นผู้ชายนะ”ผมพูดด้วยอาการตกใจ

“เป็นผู้ชายที่พิเศษนะลูกมีมดลูกเป็นของตัวเองและพ่อทำแบบที่เคยทำไม่ได้จริงๆนะ” พ่อภาพูด

“พ่อจะบอกว่าแอ้จะอุ้มท้องเองเหรอพ่อ...สุดยอด” ดิว ผมอยากหันไปถีบคนข้างๆจริงพ่อผมก็ยืนกอดมองดิวและหันมามองพ่อภาอีกที

“กูว่ามันจะโดนเตะก็เพราะอาการดีใจมันนี้แหละ” พ่อภาพูดขึ้น ผมสะกิดให้เบาๆหน่อย

“ดีใจกันใหญ่เลยใช่ไหมพ่อลูก...เป็นไง...แทนที่แอ้จะได้ไปฝึกเลยช้าออกไปและนี้ก็ซ่ากันมากบอกให้ป้องกันก่อนไงดิว อารู้ว่าเราอยากอยู่กับแอ้แต่นี้ทำให้ต้องเปลี่ยนแผนเลย...และพี่ภาตัวดีผลงานลูกชายพี่ภาเลยนะ” พ่อภีมผมบ่นทั้งดิวและพ่อภาเลย

“ผมจะท้องเองได้ยังไงละพ่อผมไม่เคยอะ”

“เอานะแอ้ทุกคนต้องมีครั้งแรกกันทั้งนั้นและ...ยังมีอีกเรื่องนะ...เก็บอาการดีใจไว้ก่อน..”พ่อภาพูดว่ามีอีกเรื่องผมกับดิวสะบัดหน้ามามองพ่อภาพร้อมกันว่ามีเรื่องอะไรอีกเหรอ

“ที่อัลตราซาวนด์ดูนะมีถุงการตั้งครรภ์สองใบและ HCG ก็สูงปี้ดจนน่าใจหายแถมยังตรวจพบalfa fetoproteine ที่บ่งบอกว่าตั้งครรภ์ผิดปกตินั้นคือครรภ์แฝดนั้นเอง “ พ่อภาบอกผมกับดิว ว่าผมตั้งครรภ์แฝดแค่บอกว่าท้องก็แทบจะเป็นลมล้มไปทั้งเก้าอี้นี้บอกว่าแฝดอีก

“เอาละพากันดีใจ ตกใจ กันได้แล้วสามเรื่องในวันเดียวกัน” พ่อภาพูดคราวนี้ไม่มีเสียงใครเล็ดรอดออกมาเลยนอกจากความเงียบ ของผมนะตกใจมากกกว่า และเสียงลูกบิดถูกหมุดผมหันไปมองพ่อภีมกำลังจะออกไปข้างนอก

“ภีมไปไหนละดีใจที่นี้ก็ได้นะได้หลานแฝด”

“ผมจะออกไปสงบอารมณ์ก่อนที่จะทำให้พ่อลูกเจ็บตัว” พ่อภีมเดินออกไปข้างนอกห้องทันที

“ดิวไม่พูดอะไรบ้างเหรอลูก” พ่อภาถามดิวที่นิ่งเงียบ

“สุดยอดพ่อ...ผมยิ่งทีเดียวได้สองลูกเลยเหรอพ่อขนาดว่าถุงมันปริรู้เล็กนะพ่อ” ดิวพูดผมก็ว่าเราใส่ถุงกันตลอดทำไมผมท้องได้ ผมหันมามองหน้าไอ้ดิวยังไง

“เออ...”

“กูก็ว่ามึงใส่ถุงตลอดทำไมกูท้องเพราะว่าถุงมึงรั่วนั้นเอง” ผมพูด

“อ้าว..ถุงรั่วเหรอถึงได้ท้อง..ไปซื้อยี่ห้อไหนมาละไม่ผ่าน ISO หรือเปล่าลูกหรือว่าหมดอายุการใช้งาน” พ่อภาถามไอ้ดิว

“คือดิวก็ไม่รู้อะ..มันแตกเอง”

“แล้วทำไมมึงไม่บอกกูให้เร็วกว่านี้ละดิวมึงปล่อยให้เลยมาเกือบสองเดือนกว่า”ผมถามไอ้ดิว

“ถ้าบอกก่อนแอ้ก็ไม่ให้..ดิว...อิบอิบ..อะดิ” ไอ้ดิวมันน่าไหมเนี๊ยะ

“เอานะไหนไหนก็มาแล้ว มาสองเลย” พ่อภาพูดผมหันไปมองทางประตูผมควรจะไปพูดกับพ่อภีมด้วยตัวเองซินะ

“พ่อภาผมขอออกไปหาพ่อภีมก่อนนะครับ” ผมบอกพ่อภา พ่อภาพยักหน้าผมลุกจากเก้าอี้ปล่อยให้พ่อภากับดิวคุยกัน ผมเดินออกเห็นพ่อภีมยืนอยู่ผมเดินเข้าไปกอดพ่อภีม

“พ่อ...แอ้ขอโทษพ่อแอ้ทำให้พ่อผิดหวัง”

“เฮ้อ! ...ความหวังพ่อไม่ใช่เรื่องที่ให้เราไปฝึกไปเตรียมพร้อมเป็นทหารนะแอ้” พ่อภีมพูดพร้อมกับกอดผมตอบเอามือลูบหัวผมเบาๆ

“ช่างมันเถอะตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้...นอกจากดูแลให้ดีละมีตั้งสองชีวิตในตัวเรานะแอ้”พ่อภีมพูดพร้อมกับดันผมออก พ่อภีมมองหน้าผม

“ตอนนี้อย่าคิดถึงอย่างอื่นเพราะว่ามันจะกระทบต่อชีวิตน้อยๆในท้องนะแอ้...เรื่องอื่นพ่อจัดการเอง” พ่อภีมพูดและมือถือพ่อก็ดังขึ้นพอดีเลย ผมเห็นสีหน้าที่กังวลของพ่อ

“เข้าไปคุยกับพ่อภาซะว่าต้องทำยังไงบ้างคุณแม่มือใหม่และเดี๋ยวพ่อจะไปคุยธุระก่อน” พ่อภีมพูดก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปหาที่คุยโทรศัพท์ ผมก็เดินกลับเข้าไปในห้อง

“เก่งมากลูก...มาทีเดียวสองคนและห้องที่เขากั้นนี้ให้ซอยเพิ่มเลยไหมครับดิวครับ เอาเพิ่มสองห้องหรือห้องเดียวละ”

“ห้องเดียวก็พอพ่อแฝดกันนอนด้วยกันได้” ดิวพูดถึงบ้านที่พ่อภากับพ่อภีมปลูกให้ผมที่กรุงเทพเพราะว่าลูกแฝดผมกับน้องมีนจะไปเรียนที่กรุงเทพกันแล้วไม่กี่เดือนนี้แหละ

“แอ้ภีมละ” พ่อภาเงยหน้ามองผม

“พ่อภีมไปรับสายที่ทำงานนะครับ”

“อืม” พ่อภาพยักหน้าตอบผมก็นั่งลงข้างๆดิว

“เอาละพ่อจะอัลตราซาวนด์เราอีกทีตอนนี้เจ็ดสัปดาห์เอาตอนสิบสัปดาห์แล้วกันนะและตอนนี้พ่อจะให้เราทานFolic เสริมนะ FBC และแคลเซียมเพิ่มแล้วกันนะแอ้”พ่อภาพูดพร้อมกับเขียนใบสั่งยาให้

“อ้อ..ต่อไปนี้เดินเหินระวังอย่าเดินเร็ว อย่าวิ่ง อย่าออกกำลังใจหักโหมออกเบาๆที่สุด สามเดือนแรกนี้สำคัญมากและแอ้เองก็ไม่เคยตั้งครรภ์มาก่อนที่ผ่านมีคนอุ้มให้ดังนั้นพ่อจะดูแลเราเป็นพิเศษหน่อยคอยเจาะเลือดตรวจดูความเข้มข้นของHCG บ่อยๆ “

“ห้ามอุ้มลูกอุ้มไม่ได้แล้วนะแอ้” พ่อพูดว่าผมห้ามอุ้มลูกแล้วถ้ามิ้นงอแงละจะทำยังไง

“อันนี้สำคัญต้องยอมใจแข็งนะ เพราะว่าแอ้นะไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไปถ้ามีอาการแท้งคุกคามพ่อจะดูได้ยากมากแอ้จะไม่มีสัญญาณอะไรบอกเช่นมีเลือดออกแต่เลือดนะจะออกในมดลูกออกในช่องท้องอันนี้อันตรายมากพ่อย้ำนะ...ดิวด้วยดูแลเรื่องนี้ด้วยนะ” พ่อพูดและมองหน้าผมสองคนแบบว่าให้ระวังอย่างมาก

“ผมจะต้องอุ้มท้องเองไปนานแค่ไหนพ่อ เก้าเดือนหรือเปล่า”

ถ้าท้องคนเดียวปกติก็เก้าเดือนหรือใกล้เคียงถ้าไม่มีประวัติคลอดก่อนกำหนดหรือมีความเสี่ยงนะแต่ครรภ์แฝดส่วนใหญ่จะคลอดก่อนกำหนดอาจจะราว สัปดาห์ที่ 33 ซึ่งครรภ์ปกติจะราว 37สัปดาห์แต่ไม่เกิน 42 สัปดาห์เนื่องจากถ้าเกินรกจะหมดอายุและเด็กจะไม่ค่อยปกติแล้วแหละที่นี้”

“แต่ครรภ์แฝดสามารภอุ้มทอ้งไปได้ถึง 35-37 สัปดาห์นี้ก็ถือว่าสุดยอดแถมดีเด็กได้พัฒนาเต็มที” พ่อภาอธิบายได้ละเอียดมากผมก็เอามือลูบลูกลิงทั้งสองครรภ์ของผม

“อย่าลืมที่พ่อย้ำละดิวดูแลแอ้ดีดีถ้ามีอาการผิดปากติ หน้ามืดเป็นลมบ่อย ทอ้งแข็งขึ้นจนน่าสงสัยหรือบวมขึ้นมากให้รีบพาหาพ่อหรือโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดถ้ากรณีแอ้ปวดท้องมาก” พ่อหันไปบอกดิว

“ครับพ่อ..”สีหน้าเหมือนมีอะไรทีผิดปกติ

“มีอะไรหรือเปล่าครับพ่อ”

“ไม่มีหรอกแอ้ ไม่มีอะไรให้กังวลนะ....ทำใจให้สบายพักผ่อนเยอะๆ กินแต่ของที่มีประโยชน์กินอะไรนึกเข้าไว้มีสองชีวิตนะในท้องนะกินน้อยเดี๋ยวแย้งกัน”

“นี้พ่อไม่แน่ใจนะยังเห็นไม่ชัด เหมือนจะมีสองรกค่อยยังชั่วหน่อยจะได้ได้รับสารอาหารเท่ากันหรือไม่น้อยไปกว่ากันมาก” พ่อภาพูด ดิวก็เอามือมาลูบหน้าท้องผมเบาๆ

“ลูกพ่อ...มาทีเดียวสองคนเลยนะ”ดิวพูดกับพุงเล็กๆของผม

พอดี” พ่อภีมพูด

“ตอนเย็นไปกินข้าวที่บ้านพ่อภาแล้วกันนะแอ้ ดิว” พ่อภีมพูด ผมสองคนพยักหน้า พ่อภีมปิดประตูลง

“ถ้าอย่างนั้นกลับไปพักผ่อนซะนะแอ้และอย่าลืมนะลูกห้ามอุ้มลูกอันตรายมากนะและยิ่งมิ้นตัวไม่ใช่เล็กๆแล้วด้วย” พ่อภาพูดผมกับดิวพากันลุกขึ้น ผมเอามือลูบท้องน้อยผมเบาๆ ตอนนี้ผมมีอีกสองชีวิตที่ต้องดูแลอย่างดี
                    ผมพากันไปหาที่นั่งเพื่อรอรับยาบำรุงที่พ่อสั่งให้ไปทานระหว่างที่นั่งรอดิวเดินไปติดต่อเจ้าหน้าที่ผมเหลือบเห็นแก้วน้ำสีออกม่วงๆฟ้าๆ เห็นแล้วอยากดื่มจังจังหวะที่ดิวเดินกลับมานั่งรอ

“ดิวแอ้อยากดื่มน้ำอันนั้นอะ”

“เออ...อันนั้นอะนะปกติมาก็ไม่เห็นจะดื่มนิ”

“แต่วันนี้อยากดื่มอะ” ผมพูดน้ำเสียงดุๆ

“ก็ได้...ดุจริงๆเมียดิวนิ” ดิวพูดป่นหัวเราะก่อนจะลุกไปหยิบแก้วมาน้ำนั้นมาให้ผม กระดกดื่มลงไป

“ดิวอีกแก้วซิ”

“อีกแก้วเหรอ...แอ้หิวน้ำหรือเปล่าให้ดิวไปซื้อน้ำให้ไหม” ดิวหันมาถาม

“ไม่เอาน้ำนี้แหละ...เอามาสักสองสามแก้วเลยนะ”

“ห๊ะ...เยอะไปหรือเปล่าแอ้”

“ดิว...เร็วซิมีตั้งหลายแก้ว” ผมหันขวับมาหาดิว ดิวก็จำต้องเดินไปหยิบมาให้ผมสามแก้ว ผมก็กระดกดื่มรวดเดียวหมดทั้งสามแก้ว

“ดิว...อีกได้ไหมอะ”

“เฮ้ย!...ไม่ธรรมดาแล้วเมีย...”

“ก็มันเห็นแล้วอยากดื่มอะดิว..”

“ไปหาที่นั่งที่ไม่ต้องเห็นดีกว่าไหมดื่มเยอะไปนะแอ้” ดิวพูดก่อนจะพาผมลุกจากตรงนั้นไปหาที่นั่งอื่น เออ มันดีขึ้นมาหน่อยพอไม่เห็นก็เลยเฉยๆ นี้เขาเรียกอาการแพ้ท้องใช่ไหมดิวเดินไปรับห่อยามาให้ผมและเราสองคนก็พากันกลับไปที่รถ ดิวเปิดประตูและประคองผมขึ้นรถ

“ดิวว่าดิวเปลี่ยนรถพ่อไปใช้ดีกว่ารถดิวสูงอะแอ้ขึ้นลงลำบาก” ดิวพูด และดิวก็เข้ามาทำหน้าที่คนขับระหว่างที่ขับรถดิวก็ขับหลบหลุมส่ายเป็นงูเลย

“ดิวทำไมขับรถแบบนี้ละ”

“กลัวตกหลุมเดี๋ยวสะเทือนลูกในท้องดิวทำเพราะว่าดิวเป็นห่วงแอ้และลูกนะ”

“กูจะเมารถเวียนหัวคลื้นไส้อาเจียนก็เพราะมึงขับแบบนี้แหละดิว!” ผมหันไปเม้งคนข้าง ดิวเลยยิ้มแหยๆให้ผมพร้อมกับมาขับรถปกติเหมือนเดิม ผมก็ต้องหยิบยาดมที่ช่วงนี้ต้องมีติดตัวไว้ดมขึ้นจ่อที่จมูด กว่าจะถึงบ้านได้ขับช้าเป็นเต่าเป็นตะคริวอีกต่างหาก --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Part ดิว เมื่อเช้าผมได้รับข่าวดีทำให้ว่าที่คุณพ่ออีกแล้วอย่างผมตื่นเต้นประคับประคองเมียรักคือแอ้ไม่จะเดินจะเหิญจะขึ้นจะลงจากรถดูจะระแวดระวังไปหมดแม้กระทั้งขับรถผมยังหลบเกือบจะทุกหลุมจนโดนเมียด่าพอขับมาถึงบ้านได้ เมียก็เดินจั้มอ้าวเข้าบ้านคงไปทะเลาะกับชักโคกอีกแล้ว ผมก็เตรียมขนย้ายของลงจะได้เปลี่ยนรถไปใช้

“มิ้น!!...ลุงบอกอย่าถอนต้นไม้ป้าอาร์มไงเดี๋ยวเถอะลุงดรีมมานะโดนแน่ๆ” เสียงพี่แดนโวกเวกโวยอยู่ตรงสวนต้นไม้ของพี่อาร์มถัดจากบ้านน๊อคดาวน์ที่พี่ดรีมเอามาลง และพ่อตัวดีผมก็วิ่งมาพร้อมกับหลักฐานในมือต้นมาทั้งรากเลยนี้ถอนรากถอนโคนเขามาเลยเหรอ ไอ้แสบของผม

“มิ้นทำไมไปถอนต้นไม้ป้าอาร์มละดูถอนมาทั้งรากเลย” ผมยืนมองคนที่วิ่งซอยขาสั้นมาหยุดตรงหน้าผมพอเห็นผมเล็งที่ดอกไม้ก็เอาซ้อนไว้ข้างหลัง

“ให้พ่อแอ้” มิ้นพูด

“พ่อแอ้อยู่ในบ้านพ่อแอ้เพิ่งจะเดินเข้าไปในบ้าน” ผมบอกมิ้น มิ้นก็ทำท่าจะวิ่งเข้าไปแต่ผมดึงไว้ก่อน

“ไปให้พ่อแอ้” มิ้นพูด

“เอามาให้พ่อตัดรากออกก่อนดินทั้งนั้นบ้านปู่ได้เลอะเทอะกันพอดีปู่มาจะโดนตี” ผมพูด ผมหันไปหยิบมีดมาตัดรากออกก่อนและส่งกลับคืนให้มิ้น พี่แดนก็เดินออกมาจากตรงข้างบ้านของพี่ดรีมกับพีอาร์ม

“ลูกมึงซนมากเลยวะ” พี่แดนพูด

“แล้วนี้ขนของออกจากรถทำไมวะ”

“ผมจะไม่เอาคันนี้ไปใช้อะว่าจะเอาลูกรักของพ่อไปขับ”

“ห๊ะ! ...มึงจะเอารถพ่อไปลุยขี้ดินเหรอครับน้องดิวและพ่อคงให้หรอก” พี่แดนรีบแย้งทันทีแต่ทำยังไงได้แต่ละคนไม่มีแต่รถเก๋ง

“พ่อให้ดิเพราะ...รถผมนะสูงไปแอ้ขึ้นลงลำบาก...และยิ่งมีหลานแบบนี้พ่อยอมอยู่แล้ว” ผมพูดพี่แดนก็พยักหน้าก่อนจะสะบัดหน้ากับมามองผมใหม่อีกครั้งแบบว่าจริงเหรอ

“จริง 7 วีคแล้ว” ผมพูด

“เฮ้ยมีหลานเพิ่ม....สุดยอดวะน้องชายกูได้เป็นว่าที่คุณหมอแถมยังได้ลูกมาอีก “

“ไม่ได้มาคนเดียวนะพี่แดน มาสองเลย” ผมบอกพี่แดน

“กูได้หลานแฝดด้วยเหรอวะ “ พี่แดนพูดขณะที่ผมกำลังกับพี่แดนกำลังเดินเข้าบ้านก็ได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่งอยู่ในบ้านอย่าบอกนะว่ามาถึงวิ่งเล่นกับลูกเลยนะ นั้นไงวิ่งกับมิ้น

“แอ้จะคิดถึงลูกอะไรขนาดนั้นจนวิ่งเล่นกับลูกเป็นเด็กๆเลยแอ้” ผมพูดและวางกระเป๋าลงในบ้าน

“ดิวมาจับมิ้นดิ”

“แอ้ก็หยุดวิ่งซิ”

“หยุดไม่ได้ดิวมิ้นจะเอาดอกไม่ให้กูอะกูเหม็น” 

“เออ...เมียมึงท้องไม่ใช่เหรอทำไมวิ่งเล่นกับลูกแบบนั้นวะ” พี่แดนพูด ผมพยักหน้าใช่ไง เอ้อ! เมียท้องห้ามวิ่ง ห้ามเดินเร็ว งานเข้าแล้วไง ผมก็วิ่งไปแอ้วิ่งหนีเพราะว่ามิ้นเอาดอกไม้ไล่ตาม

“ดิว!!” แอ้ก็เรียกผม

“มิ้นอย่าไปแกล้งพ่อแอ้เอาดอกไม้มาให้พ่อดิว..มิ้น!” ผมก็วิ่งตามมิ้น มิ้นหันมาเห็นผมก็นึกว่าวิ่งมาเล่นด้วยก็เลยวิ่งหนีอีกและวิ่งตามแอ้อีก แอ้ก็ยิ่งวิ่งหนีผมก็วิ่งไล่คว้าเจ้าตัวแสบ

“คิก คิก คิก พ่อเล่นกัน”

“พ่อไม่ได้เล่นหยุดเดี๋ยวนี้มิ้น!..เอาดอกไม้มาให้พ่อ พ่อแอ้เขาไม่เอาดอกไม้!”

“พี่แดนทำอะไรสักอย่างซิ”

“ทำอะไรละ”พี่แดนถามผม

“จับมิ้นให้ที”

“มิ้นมาให้ลุงจับซะดีดี”

“แอ้หยุดวิ่งก่อนดิ”

“หยุดได้ไงดอกไม้มันจ่อหลังกูอยู่อะดิวกูเหม็นกูไม่อยากอาเจียนอีกแล้วกูอาเจียนไปหมดพุงแล้วดิว” แอ้

“อ้าว....พ่อแม่ลูก ลุงอีกวิ่งเล่นกันทำไมครับในบ้านนะครับ” พี่ดรีมกับพี่อาร์มกลับเข้ามาพอดี

“ไม่ได้วิ่งช่วยจับมิ้นให้ก่อน”

“มิ้นพ่อแอ้ไม่เอาดอกไม้ลูก”

“ดอกไม้ฉวยๆ” มิ้น ก็วิ่งตาม

“โธ่เอ่ย..หมับ”

“เอี้ยด” เสียงเบรคของแอ้ มิ้นก็หยุดเพราะดอกไม้ถูกดึงไปจากมือแล้วโดยพี่ดรีม ดอกไม้อยู่ในกำมือพี่ดรีมเรียบร้อยแล้ว

“ดอกไม้มา..ดอกไม้ให้พ่อแอ้” มิ้นพยายามกระโดดเอาดอกไม้คืน ส่วนผมกับพี่แดนก็นั่งหอบรับประทานวิ่งตามจนเหนื่อยขนาดนี้

“เดี๋ยวนะมิ้นดอกไม้นี้ มันน่าตาคุ้นๆนะเหมือน..”พี่อาร์มพูดและชี้ไปทานที่ปลูกดอกไม้เอาไว้

“เอาดอกไม้มาจากไหนมิ้นอย่าบอกนะว่าไปถอนต้นไม้เมียลุงอีกแล้วนะ....” พี่ดรีมถามมิ้น มิ้นทำตาเลิกลัก

“ไม่ต้องมองพ่อเลย”ผมพูด

“ไม่ต้องส่งสายตามาหาลุงแดนเลยบอกแล้วว่าอย่าถอนอย่าถอน” พี่แดนอีกคน

“มิ้น!!” ทั้งพี่ดรีมและพี่อาร์มเลย

“มิ้นอยากให้พ่อแอ้...”

“มิ้นพ่อแอ้ไม่เอาดอกไม้พ่อเหม็นลูก” แอ้พูดพร้อมกับนั่งหายใจหอบเหนื่อย

“แอ้เป็นอะไร”

“แอ้ไม่เป็นอะไรมากหรอกพี่อาร์มแต่แค่ได้กลิ้นแอ้ก็จะ...จะ..อ๊วก..นั้นพูดแล้วก็มาเลย แอ้ไปห้องน้ำนะ” แอ้พูดและรีบลุกไปห้องน้ำทันที  ทิ้งไว้ซึ้งสายที่ไม่เข้าใจของพี่ดรีมกับพี่อาร์ม พี่ดรีมหันมาทางผม

“แอ้เขาแพ้ท้องนะพี่ดรีม”

“อ้อ..เฮ้ย…เราจะมีหลานเพิ่มเหรอวะ ...” พี่ดรีมสะบัดหน้ามาทางผม

“ใช่แล้วพี่ดรีมพี่อาร์ม “ พี่อาร์มยิ้มดีใจพี่อาร์มเดินตามเข้าไปดูแอ้ในห้องน้ำ ผมและพี่ๆ หันไปมองตัวแสบที่ยืนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

“ต่อไปนี้ห้ามแกล้งพ่อแอ้รู้ไหมมิ้น พ่อแอ้เขากำลังจะมีน้องเล็กๆในท้องแล้วและห้ามไปถอนต้นไม้ป้าอาร์มมาให้พ่อแอ้อีกนะพ่อแอ้เขาไม่สบายเขาแพ้ดอกไม้” พี่ดรีมย่อตัวพูดกับเด็กน้อยที่ดูก็รู้ว่ายังไม่เข้าใจ

“แต่มิ้นให้พ่อแอ้” มิ้นพูด

“พ่อรู้ว่ามิ้นอยากให้พ่อตอ่ไปเอาเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่ดอกไม้นะลูก”

“หงึกๆ” พยักหน้าเบาๆ แอ้เดินออกมาพร้อมกับพี่อาร์ม ดูท่าทางเพลียๆ  มิ้นทำวิ่งเข้าไปกอดแอ้  แอ้ทำจมูกฟิตฟิตแสดงว่ายังมีกลิ่นดอกไม้ติดเสื้ออยู่แน่ๆ

“มิ้นพ่อดิวว่าเราไปอาบน้ำก่อนดีกว่าลูก” ผมย่อตัวลงบอกมิ้น

“อาบน้ำตัวหอมๆนะพ่อแอ้จะได้หอม”

“งั้นไปลูกลุงดรีมพาไปอาบน้ำดูซิเนื้อตัวมอมแมมขนาดนี้ส่วนดอกไม้ป้าอาร์มคงเละไม่เป็นท่าอีกแล้วหลานครับ” พี่ดรีมอุ้มมิ้นขึ้นไปอาบน้ำบนบ้าน บ่นมิ้นไปด้วยเรื่องไปเล่นที่สวนของพี่อาร์ม

“แอ้ทานอะไรไหมพี่ทำให้ข้าวต้มอะไรพวกนี้”พี่อาร์มถาม

“ก็ดีนะพี่อาร์มแอ้นะอาเจียนมาหมดเลยและตอนเช้าก็กินไปนิดเดียวเอง” ผมรีบบอกเพราะว่าแอ้คงจะปฏิเสธแน่ๆ พี่อาร์มเดินเข้าไปในครัว

“พี่ไปอาบน้ำก่อนนะมีขึ้นเวรบ่ายดึกว่าและคืนนี้ได้หลับตอนอยู่เวรแน่ๆ เลี้ยงลูกลิงมึงไอ้ดิว” พี่แดนพูด ผมพยุงพาแอ้ไปนั่ง หาน้ำให้ดื่มพวกหวานนิดหน่อยแต่ไม่ให้ดื่มมากเพราะว่าต้องควบคุมเดี๋ยวจะเป็นเบาหวานตอนท้องซึ้งมันมีโอกาสเป็นได้ถึงไม่เคยเป็นเบาหวานมาก่อนก็ตามและพี่อาร์มก็ยกข้าวต้มมาให้แอ้ พี่ดรีมอุ้มตัวแสบที่ทางแป้งหน้าขาวลงมาพอดี

“ถ้างั้นพี่กับพี่ดรีมจะไปรับน้องมีนนะเลิกซ้อมเป่าออแกนด์แล้วใกล้วันกีฬาสีนะ “ พี่อาร์มบอกผม ผมพยักหน้ามิ้นมายืนเกาะเก้าอี้จะให้แอ้อุ้มขึ้นไปนั่งด้วย

“มิ้นน้ำแล้ว...มิ้นหอม..มิ้น..”มิ้นพูดและทำท่าดมตัวเองและก็ส่ายหัว  “เหม็นๆ” แปลว่าไม่เหม็นแล้ว

“พ่อแอ้อุ้มไม่ได้ให้พ่อดิวอุ้มขึ้นมานั่งกับพ่อแอ้พ่อจะได้ป้อนข้าว” แอ้พูดผมขมวดคิ้วจะดีเหรอคนนี้ดื้อบอกอย่านี้ทำทันที

“เอานะดิว เอาขึ้นมานั่งแอ้จะไอ้ป้อนมิ้นไปด้วย” แอ้พูดผมก็อุ้มขึ้นไปนั่งเก้าอี้ข้างๆ ผมก็ต้องคอยกำกับอยู่ข้างๆกลัวกระโจนไปหาแอ้ เขาเรียกว่าช่วงเห่อลูกใหม่ คอยจับคอยกันมิ้น มิ้นเองก็ยังเด็กหนัก กว่าจะป้อนหมดชามได้ เล่นเอาคนกันท่าอย่างผมเหนื่อยเป็นสองเท่าเลย

“แอ้ดิวเอาไปล้างเอง” ผมบอกแอ้ ผมหยิบชามไปล้างให้แอ้ แอ้ทำท่าจะลงจากเก้าอี้ แอ้ลืมตัวจะหันไปอุ้มมิ้นมิ้นก็กางแขนรอ
“แอ้อย่าอุ้มลูก”ผมรีบห้ามปรามแอ้ รีบวางชามไว้ในซิ้งและรีบมารับตัวแสบไว้ก่อน

มิ้นพ่อบอกว่าพ่อแอ้ไม่สบายพ่อแอ้อุ้มเราไม่ได้ไง” ผมเอ็ดมิ้นคราวนี้น้ำเสียงจริงจัง จนมิ้นก้มหน้าลงรู้ว่าตัวเองผิด

“ดิว แอ้เองต่างหากที่ลืม “ แอ้แก้ตัวแทนลูก

“ห้ามให้พ่อแอ้อุ้มถ้ารักพ่อแอ้นะพ่อแอ้ไม่ค่อยสบาย” ผมบอกมิ้น

“พ่อแอ้ไปหมอเปล่า” มิ้นถามแอ้

“ไปซิไปหาปู่มาโดนฉีดยาด้วยนะ” แอ้หลอกมิ้น มิ้นถึงกับทำหน้าตากลัวเข็มขึ้นมาทันที

“แอ้ไปนอนพักเถอะดูสีหน้าเพลียมากเลยมิ้นดิวดูเอง” ผมบอกแอ้ มิ้นเงยหน้ามองผมเพราะว่าผมอุ้มเข้าเอวอยู่

“มิ้นนอนพ่อ..มิ้นง่วง” นั้นไงง่วงตามทันทีเลยนะ

“จริงอะ” พอถามว่าจริงอะ หลับตาพริ้มซบทันที น่ามอบโล้รางวัลนักแสดงดีเด่นจริงๆ ผมก็เอานิ้วเขี่ยที่แก้มทำเป็นไม่ตื่นนะ แอ้พยักหน้าว่าให้พ่อเข้าไปในห้องนั่งเล่นทั้งคู่ ผมจัดการวางพอตัวดีเขาก็ลืมตาโพลงกลัวว่าผมกับแอ้จะทิ้งเข้าไว้ในห้องผมก็จัดการกางที่นอนแอ้จะได้นอน เบาะที่ไว้นั่งนั้นแหละมันกางออกมาเป็นที่นอนได้ แอ้ก็มานอนลงมิ้นรีบปืนขึ้น

“มิ้นห้ามดิ้นมาทับพ่อแอ้ถ้าดิ้นมาทับพ่อแอ้พ่อดิวไม่ให้นอนกับพ่อแอ้ด้วยนะ” ผมทำน้ำเสียงดุจริงจังด้วยมิ้นนั่งพยักหน้าหงึกๆ

“นมหิว” มิ้นพูด

“ไปชงนมให้ลูกซิดิว” แอ้บอกผม ผมก็ต้องออกมชงนมให้ลูกชายตัวแสบและรีบกลับเข้าไปแต่ก็ยังไม่วางใจเลยต้องนอนกำกับอยู่ด้วยคอยกันมิ้นไม่ให้เอาขาไปเตะท้องแอ้ แอ้ก็ทำท่าจะหลับๆแต่ก็ต้องตื่นเพราะพ่อลูกที่ต้องคอยห้ามปราม ผมเริ่มจะรู้แล้วซิว่ามิ้นนี้มันดื้อเอาเรื่องเหมือนกัน

“มิ้นเดี๋ยวพ่อตีเลย” นั้นพอผมทำเสียงดุเข้าหน่อยก็เงียบหันหน้าไปหาแอ้ทำท่าเบ้ปากจะร้องไห้

“มิ้นถ้าดื้อพ่อพากไปนอนที่อื่นนะพ่อแอ้จะนอนพ่อแอ้ไม่สบาย” ผมพูดอีกเป็นครั้งที่ร้อยได้แล้ว มิ้นก็พยักหน้าทั้งขวดนมที่คาอยู่ในปางแต่ก็ทำอีกเชื่อเขาเลย กว่าผมจะกำราบจนหมดฤทธิ์ส่วนแอ้นะหลับไปแล้ว มิ้นก็ตาปรือๆ และไม่กี่นาทีก็หลับปุ๋ยไปตามๆกัน 

หัวข้อ: Re: [Mpreg]เรื่องรักวุ่นวายฯแอ้VSดิว เหตุที่แอ้ไปอยู่กับลุงหนึ่งไม่ได้คือแอ้.
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 14-03-2016 07:57:41

 :mc4: มีตัวป่วนเพิ่มมาอีกแระ

หัวข้อ: Re: [Mpreg]เรื่องรักวุ่นวายฯแอ้VSดิว เหตุที่แอ้ไปอยู่กับลุงหนึ่งไม่ได้คือแอ้.
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 23-09-2016 08:05:53

 :call: :call:

หัวข้อ: Re: [Mpreg]เรื่องรักวุ่นวายฯแอ้VSดิว เหตุที่แอ้ไปอยู่กับลุงหนึ่งไม่ได้คือแอ้.
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 26-01-2018 16:05:14

รอ รอ รอ

 :ling1: :ling1: :ling1: