ตอนพิเศษ ความรู้สึกของคนคืนI ☻✿
“มาทำไม”
“เนยก็เหมือนกัน มาทำไม"
แล้วเราก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับนั่งลงที่เดิมที่เราเคยนั่งมาด้วยกันหลายเดือน หน้าห้องของเนย ที่ๆเรานัดนั่งคุยเล่นกันทุกวันจนเพื่อนเนยหนีไปนั่งที่อื่นกันหมด
แต่ตอนนี้เราเลิกกันแล้ว และผมเป็นคนถอยออกมาเอง ตอนแรกก็เหมือนจะมองหน้ากันไม่ติด แต่ไปๆมาๆก็คุยกันได้เหมือนเดิม แปลกดีไหมล่ะครับ หรือว่าเราไม่ได้รักกันจริงๆตั้งแต่แรกก็ไม่รู้ ความรักเด็กมัธยมแม่งก็แบบนี้แหละครับ อย่าไปใส่ใจมันมากนักเลย
“นู่น น่ารัก” ผมมองตามสายตาเนยลงไปที่ลานด้านล่างก็เห็นเพื่อนร่วมชั้นของผม ผมจำหน้ามันได้เพราะมันก็ค่อนข้างจะทำตัวเด่นอยู่พอสมควร มันชื่อไอ้บอมบ์ครับ
“นี่ น่ารักกว่า” ผมหน้าด้านชี้นิ้วเข้าหาตัวเองพร้อมยิ้มออกมาบางเบา เนยจิ๊ปากอย่างหงุดหงิดแล้วยกขาขึ้นถีบขาผมให้เขยิบออกห่างครับ ดูแฟนเก่าผมสิ ความเป็นกุลสตรีหาไม่ได้เลยครับ การกระทำขัดแย้งกับหน้าตาได้รุนแรงมาก แต่ผมก็ชอบที่เนยเป็นแบบนี้นะ ไม่ห่วงสวยดี
“หาเด็กคุยดีกว่า เบื่อขี้หน้าอาทิตย์” เรียกชื่อเต็มๆแบบนี้มันประชดชัดๆครับ แต่ในเมื่อบอกว่าเลิก มันก็คือเลิก ผมยิ้ม ไม่ได้พูดอะไรต่อก่อนที่เนยจะโหวกเหวกโวยวายขึ้นมาอีกครั้ง
“น้องน้ำอุ๊นนน น่ารักกก โอ้ยเจ้อยากกอด”
นั่นล่ะครับ ทำให้ผมรู้จักเด็กที่ชื่อน้ำอุ่น
เคยไหมครับเวลาที่เราจำหน้าใครสักคนได้แล้วเราจะรู้สึกว่าเราเจอเขาบ่อย และผมกำลังพบเจอสภาพนั้นอยู่ตอนนี้ ผมจำหน้าน้องที่ชื่อน้ำอุ่นได้จากที่เนยมันกรี๊ดวันนั้น ทำให้ช่วงหลายวันมานี้ผมรู้สึกว่าผมเจอน้องเขาบ่อยมากจนรู้ว่าน้องอยู่ห้องอะไร ปกตินั่งกินข้าวโต๊ะไหน หรือแม้กระทั่งกลับบ้านโดยรถตู้ผมยังก็รู้
ผมรู้ตัวว่ามองน้องเขาบ่อยขึ้น ไอ้โดดเรียนมากินข้าวพร้อมม.ต้นมันเป็นสันดานไปแล้วครับ ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่าแต่คาบเรียนมันเหมือนจัดมาเพื่อให้ผมโดด ก็นั่นล่ะครับ ผมมองน้องเขาบ่อยเพราะรู้สึกว่าน้องเขาแปลกดี ตัวเล็กๆดุ๊กดิ๊กเหมือนหมาเป๊ะเลยครับ ถ้ามีหางโผล่มานะ ใช่เลย
พอหลายวันผ่านไป ผมเริ่มรู้สึกว่า… ผมชอบน้องเขาว่ะ เอาจริงๆผมก็เครียดครับ ที่อยู่ๆตัวเองมามองตามผู้ชายในโรงเรียนแล้วเก็บมายิ้มแบบนี้ ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวผมหรอก แต่ที่รู้แน่ๆคือผมอยากลองรู้จักน้องเขาให้มากขึ้นสักนิดก็ยังดี ว่าแต่มันต้องทำอย่างไรล่ะครับ?
“อาทิตย์ก็ไปนั่งกินข้าวเป็นเพื่อนน้องเขาดิ” เนยยังคงเสนอความคิดแบบทีเล่นทีจริงออกมาเหมือนจะไม่เชื่อในสิ่งที่ผมเพิ่งสารภาพไปครับ ผมบอกเนยไปว่าผมรู้สึกแปลกๆกับน้องเขา เนยหัวเราะแล้วก็บอกว่าพอจะดูออก
“ทิตย์ไม่ได้หน้าด้านขนาดนั้นว่ะ” ผมพูดตอบแล้วยกมือขึ้นขยี้หัวตัวเอง เนยยิ้มแล้วส่ายหน้าไปมา นั่งเงียบกันอยู่สักพักผมก็ลงมาเรียนชมรมต่อ ชมรมที่ผมเลือกก็ชมรมดูหนังครับ นอนตากแอร์ในหอประชุมสบายจะตาย
“โคตรหนาว” เสียงใสที่ลอดเข้าหูผมทำให้ผมเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ทันทีครับ ใช่จริงๆด้วยครับ น้องน้ำอุ่นกำลังยืนจ่อรอเข้าหอประชุมเหมือนกับผม หัวเล็กๆชะโงกหน้าเข้าไปมองซ้ายมองขวาก่อนจะหันมาบ่นพึมพำกับเพื่อนตัวเองสักพักก็ยิ้มหวานออกมา
ผมมองเห็นรอยยิ้มนั้นเหมือนเวลามันช้าลงจริงๆ น้องเงยหน้าขึ้นมามองผมเหมือนสงสัย ผมสะดุ้งตกใจหลบสายตาไปทางอื่นก็จะค่อยๆกลับมาจ้องโทรศัพท์ตัวเองทั้งที่ในใจแม่งตื่นเต้นจนอยากจะหายไปจากตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอด… พอผมรู้สึกว่ามันนานพอสมควรและน้องน่าจะเลิกมองผมแล้วผมเลยเงยหน้าขึ้นมองน้องเขาอีกรอบ
คนบ้าอะไรมันยิ้มน่ารักขนาดนี้วะ…
อยากให้น้องเขายิ้มเพราะผมบ้างว่ะ…
“อยากทักน้องเขา” ผมบ่นพึมพำออกมาเสียงแผ่ว เนยละสายตาจากโทรศัพท์ตวัดตาคมสวยขึ้นมองผมก่อนจะก้มลงไปพิมพ์เหมือนเดิม ผมถอนหายใจออกมาก่อนพิงหัวลงกับกำแพงและมองไปบนเพดาน
“น้องน้ำอุ่นเขาน้องรหัสน้องบอมบ์ไม่ใช่เหรอ เพื่อนน้องรหัสแกด้วยอาทิตย์ เผลอๆน้องเขารู้จักแกอยู่แล้วด้วยซ้ำ” ผมคิดภาพตาม ไอ้น้องรหัสที่เล่นๆอยู่น่ะผมไม่ได้จริงจังอะไรเพราะจับได้ผู้ชายครับ แต่ตอนนี้ท่าทางว่าจะต้องหาประโยชน์จากมันสักหน่อยล่ะครับ
………………………………………………………………………………………………………………………………...
“น้องครับ… ยืมตังหน่อย” ผมบอกออกไปแบบนั้น น้องเขายกมือขึ้นเกาหัวแกรกๆแบบงงๆ พร้อมกับกวาดสายตามองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยครับ
“พี่เป็นใคร” ถึงน้องจะถามออกมาแบบนั้นแต่หน้าตาก็ดูไม่ได้สงสัยอะไรนะครับ อาจจะจริงอย่างที่เนยว่า น้องเขาอาจจะรู้จักผมอยู่แล้วก็ได้ ได้อยู่ใกล้แบบนี้ก็ตื่นเต้นดีนะครับ ได้มองหน้าใกล้ๆ ตาใสๆที่กะพริบปริบๆเวลามองหน้าผม ถึงหน้าจะดูไร้อารมณ์ไปหน่อย แต่ผมมองยังไงแม่งก็น่ารักว่ะ
“พี่ชื่ออาทิตย์ เอามาเร็ว50เดี๋ยวคืน” น้องเขายกแขนขึ้นกอดอก หรี่ตามองผมอย่างไม่ไว้ใจ แน่ล่ะ ใครมันจะมาไว้ใจคนแปลกหน้าที่อยู่ๆก็มาขอเงินชาวบ้านเขาแบบนี้วะ น้องเบ้ปากพึมพำอะไรก็ไม่รู้กับตัวเองครับ ผมลอบยิ้มออกมาอย่างพอใจก่อนจะรีบดึงหน้าให้กลับมานิ่งและกวนตีนเหมือนเดิม
“เอาไปทำไร คนอื่นเยอะแยะทำไมต้องมาไถผม” คนอื่นเยอะแยะก็จริงครับน้องน้ำอุ่น แต่คนที่พี่ชอบตอนนี้คือน้องไงครับ คิ้วเรียวสวยขมวดเป็นปมเหมือนกำลังหงุดหงิด
“ก็เห็นยืนคนเดียว เร็ว หิวข้าวแล้ว” ผมแกล้งเร่งน้องเขาไปครับ เพราะรู้ดีว่ากำลังหมดพักของม.ต้นแล้ว ดูท่าว่าจะหัวเสียไม่น้อยเลยครับ จากที่ผมประเมินดู น้องคงเป็นคนขี้หงุดหงิด ขี้เหวี่ยงแน่ๆ แต่ยังไงก็น่ารักครับ ผมทนได้ เหวี่ยงมาเดี๋ยวผมกอดเองครับ หึ
“ผมเห็นว่ารู้จักกันนะ” เข้าทางแล้วล่ะครับ น้องเขารู้จักผมอยู่แล้วจริงๆด้วย แบงค์ห้าสิบถูกยื่นมาให้ผมทั้งที่หน้าน้องเองยังดูงงๆที่ต้องให้ผมทำไมเลยครับ ผมรับมาแล้วจ้องหน้าน้องอยู่อย่างนั้น กริ่งหมดคาบพักของม.ต้นก็ดังขึ้นมาพอดีททำให้น้องลนลานมากขึ้นไปอีก
“รู้จักพี่ได้ไง พี่ยังไม่รู้จักน้องเลย” แถสดแถเปื่อยมากเลยครับ น้องจะจับได้หรือเปล่าก็ไม่รู้เพราะช่วงนี้ผมแอบเผลอมองน้องบ่อยมากจริงๆครับ น้องเขาขมวดคิ้วแน่น แล้วก็คลายออกอย่างรวดเร็วเหมือนไม่ได้ใส่ใจอะไร
“เออ ช่างเถอะพี่ ผมรีบไปเรียนจะคืนก็ฝากน้องรหัสพี่มาก็ได้” ผมยัดเจ้าแบงค์ห้าสิบไว้ในกระเป๋า สายตาตอนที่น้องมองแบงค์ตัวเองหายเข้ากระเป๋าผมโคตรน่ารักเลยครับ จะว่าน่าสงสารก็น่าสงสารหรอก แต่นี่มนแผนเจอหน้าของผมเลยนะครับ ผมไม่ใจอ่อนหรอก
“น้องชื่ออะไร” ถามไปงั้นแหละครับ ทำตัวให้เหมือนกันเพิ่งรู้จักน้องเขาหน่อยก็ยังดี
“ชื่อน้ำอุ่น”
“เหรอ พี่ผ่อนจ่ายได้ปะ” น้องเขาถอนหายใจพร้อมทำหน้าเอือมระอาใส่ผมทันทีครับ ผมชอบ ผมชอบสีหน้าที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆของน้องเขามากเลยครับ ปกติน้องชอบทำหน้านิ่งๆเหมือนคนโลกส่วนตัวสูง ไม่รู้ว่ารู้ตัวหรือเปล่าว่าตัวเองตอนยิ้มน่ารักแค่ไหน
“ไม่ต้อง เอาไปเลยก็ได้แบบนั้น” น้องเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาอีกแล้วครับ เพราะม.ปลามันเริ่มเข้ามาโรงอาหารกันเยอะขึ้นอีกแล้วด้วย
“ไม่ พี่ผ่อนวันละ5บาท พี่คนดีนะเว้ยไม่โกง” พูดแล้วก็ตลกดีครับ น้องส่ายหน้าไปมาก่อนจะเหมือนนึกอะไรขึ้นได้แล้วก็นิ่งอยู่พักหนึ่ง
“เออ จะทำอะไรก็ทำไป”
หมายความว่าจีบได้หรือเปล่าเนี่ย? แหม ผมก็คิดไปเรื่อย..
ห้าสิบบาทผมยังไม่ได้เอาไปใช้หรอกครับ เก็บไว้แม่งอย่างนั้นแหละ เอาล่ะ ผมจะบอกอะไรให้ ว่าผมยืมน้องเพราะอะไร ผมรู้ว่าน้องเขาไม่ได้ชอบอยู่คนเดียวหรอกครับ แต่เพราะอะไรสักอย่างซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าอะไรทำให้น้องอยู่คนเดียวบ่อยๆ สมมติว่าผมเขาไปวุ่ยวาย ไปให้น้องเจอหน้าทุกๆวัน มันก็จะเกิดความเคยชินขึ้นมา น้องจะชินกับการที่มีผมอยู่ด้วยทุกๆวัน ผมก็แค่ต้องการแบบนั้น ต้องการเข้าไปในโลกของน้ำอุ่น
แต่ถ้าน้องเขารำคาญผม ผมพร้อมจะถอยออกมาเสมอ ผมเข้าใจครับว่าถ้ามีคนที่เราไม่ชอบมายุ่งมากๆมันน่ารำคาญและน่าเบื่อแค่ไหน
ผมคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนรู้สึกว่าฝนเริ่มเทลงมาหนักมาก ผมถอนหายใจออกมาก่อนจะผลักประตูออกนอกห้องเพื่อจะไปดูสภาพฝนสักหน่อย แต่ผมเหลือบไปเห็นน้องน้ำอุ่นครับ ผมเบิกตากว้างอย่างตกใจแล้ววิ่งกลับเข้าห้องโดนอัตโนมัติ ไอ้เหี้ยเอ๊ย ยังไม่ได้ตั้งตัวเลย เขินว่ะ
แง้มประตูห้องไปดูเหมือนคนบ้าก็เห็นว่าน้องกำลังยืนมองฝนเหมือนกำลังเตรียมใจอยู่ครับ ผมมีร่มครับผมมีร่ม ด้วยความหวังดีเลยวิ่งออกไปกระชากแขนน้องที่กำลังออกตัววิ่งฝ่าฝนให้กลับเข้ามาในตึก แต่ชิบหายมากครับ น้องตัวเบาเกินไปหรือผมแรงควายไม่รู้ น้องแทบปลิวตามมือผมมา ส่วนกระเป๋าน้องนั้นหลุดมือลงไปลอยในสระแล้วครับ
“เฮ้ย พี่ขอโทษ พี่แค่จะบอกว่าพี่มีร่ม” เหมือนจะแสดงความเป็นคนดีไปก็เท่านั้นล่ะครับ น้องหันมามองค้อนผมทันทีหลังจากวิ่งไปดึงกระเป๋าออกจากสระ เละครับ สภาพไม่น่าเอามาใช้ต่อได้
“พี่ทิตย์ ยืมโทรศัพท์หน่อยดิ” น้องวุ่นวายอยู่กับโทรศัพท์ตัวเองสกพักก็เงยหน้าขึ้นมองผมพร้อมพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ติดหงุดหงิดครับ ผมเงียบอึ้งแดกไปพักนึง เพราะอะไรน่ะเหรอครับ เพราะคำว่า ’พี่ทิตย์’ นี่แหละ ผมไม่ค่อยชอบให้คนที่ไม่สำคัญมาเรียกชื่อผมว่าทิตย์ครับ แต่น้องเขาอยู่ดีๆก็รียกขึ้นมาแถมยังทำหน้าตาน่ารักแบบนี้อีก
หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยมีอะไรครับ ผมให้น้องยืมโทรศัพท์ไปแต่โดยดี แล้วผมกับน้องก็เข้าไปเป่าหนังสืออยู่ในห้องประจำของผม ผมเผลอเอาศอกไปเสยหน้าน้องเขาเลยได้แอบจับแก้มนิ่มๆนั่น เหมือนโรคจิตเลยว่ะ แล้วก็ไปส่งน้องขึ้นรถด้วยร่มคันเดียวกัน คืนนี้ฝันดีแล้วจริงๆครับ ได้จีบคนที่ทำให้มีความสุขขนาดนี้ครั้งแรกเลยมั้งเนี่ย
เหลือ50บาท
คืนครั้งแรกผมให้อมยิ้มกับน้องไปครับ เพราะผมมันเป็นไอ้อาทิตย์คนป๊อดเลยยกเรื่องน้องกระต่ายมาอ้างทั้งทีผมไม่ได้สนใจอะไรน้องกระต่ายเลยสักนิดครับ
ผมเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างก็เหลือบไปเห็นน้องอีกแล้วครับ มาให้ผมเห็นทุกวันแบบนี้ผมก็คลั่งตายพอดีสิครับ ผมยิ้มออกมากับตัวเองตอนที่น้องเดินเข้ามาใกล้มากขึ้น พร้อมเลื่อนกระจกออกชะโงกหน้าไปเรียกน้องไว้
“เจ้าหนี้ๆ” ผมทักน้องออกไป น้องหยุดเดินแล้วหันมามองผมทันที
เพราะความวุ่นวายเลยทำให้ผมตัดสินใจกระโดดออกจากห้องโดดเรียนแม่งเลยครับ จะได้เข้าแผนแรกคือกินข้าวกับน้องเขาครับ แล้วผมก็ทำสำเร็จ แต่ก็เพราะความป๊อดของผมนั่นล่ะครับ ทำให้โยงน้องกระต่ายเข้ามายุ่งจนได้ น้องทำหน้าตาแปลกๆขึ้นมาเพราะมีสอบแต่ไม่ได้อ่านมาครับ เลยทำท่าว่าจะไปครับ
“ผมไปก่อนนะพี่” มองเงยหน้ามองน้องที่ลุกขึ้นพร้อมกับจานข้าวครับ นิ่งไปพักนึงก็นึกขึ้นได้ว่าถ้าผมไม่คืนเป็นเงิน ผมคืนเป็นของเล็กๆน้อยๆคงจะดีครับ ผมถือวิสาสะคว้าแขนน้องไว้ทั้งที่น้องก็ยังคงทำหน้างง
“เดี๋ยวก่อน พี่ยังไม่ได้ใช้หนี้เลย เอ้านี่ สำหรับวันนี้” ผมเอามือควานหาอมยิ้มในถุงขนมทีเพื่อนมันสั่งมาครับ แต่ผมจำได้ว่าผมหยิบมาสองอัน แล้วผมจะให้น้องอันไหนวะ สมองผมประมวลผลไม่ทันเลยพูดเรื่องน้องกระต่ายออกไปจนได้ครับ
เอาเถอะ ยังไงมันก็ทำให้เหลือ45บาท ยืดเวลาออกไปได้อีกวันนึงแล้วกัน
“ไม่ไอ้สัด กูไม่เข้าไปแน่นอน” ผมยืนเกี่ยงกับเพื่อนเพื่อจะเอางานไปส่งครับ ใครเข้าไปก็มีแต่จะโดนด่า ไอ้เพื่อนเหี้ยทั้งหลายยืนบ่นหงุ้งหงิ้งเพื่อจะไล่ให้ผมเข้าไปส่ง มันหาว่าผมคดีน้อยสุดครับ ทั้งที่ก็ไม่ได่ส่งพอๆกัน
“อยู่ครบเลยไอ้สัด ส่ง5นาทีกูโดนด่า5ปี” ผมพูดออกมาหลังชี้นิ้วไล่ตามโต๊ะอาจารย์ครบ เสียงหัวเราะแห้งๆทีเริ่มเครียดขึ้นมานิดหน่อยถูกแทรกด้วยเสียงใสๆที่ผมเริ่มจะคุ้นเคยผมเลยหันไปมองทันทีครับ
“อุ่นส่งให้พี่หน่อยสิ” หน้าด้านเรียกชื่อน้องเขาออกไปครับ น้องอุ่นไม่ได้ว่าอะไรแต่ยืนเม้มปากแน่นมองผมสลับกับเพื่อนผม ก็ดันหลุดหัวเราะออกมาเองนะครับ เป็นคนอื่นผมโกรธไปแล้ว
หลังจากนั้นอุ่นก็ไปส่งงานให้ผมครับ แหม ได้ทีขอเรียกชื่อหน่อยสิครับ ผมแกล้งถามหยอกเรื่องอมยิ้มน้องกระต่ายว่าทำไมไม่ให้ตั้งแต่เมื่อวาน ผมก็โดนอุ่นเหวี่ยงด้วยครับ น่าหมั่นเขี้ยวโคตรๆ ไม่พอครับ อุ่นยังจบด้วยการทำหน้าตาน่ารักแล้วพูดกับผมว่า ‘ไม่เอาอมยิ้มนะ’ เด็กบ้าเอ๊ย จะปั่นหัวผมไปถึงไหนครับ คนจีบจะละลายแล้วเนี่ย
ตอนนี้ผมก็มานั่งโง่ๆบนขอบสระใกล้ห้องภาษาไทยครับ โดนใช้ให้มาเป็นแรงงานแต่อู้ออกมานั่งรับลมแบบนี้ล่ะครับ แต่ความจริงก็รอยกของอยู่ครับ ต้องรอให้ข้างในทำกันเสร็จก่อน ซึ่งคงจะอีกนาน
“พี่ทิตย์” เสียงใสมาอีกครั้ง ผมดีดตัวลุกขึ้นทันทีที่ได้ยินครับ อุ่นยื่นโทรศัพท์ที่เคสเป็นสีชมพูไม่น่าจะใช่ของอุ่นแน่นอนพอเอามาพิจารณาดูภาพหน้าจอก็เห็นว่าเป็นรูปน้องกระต่ายครับ
“กระต่ายขอไลน์ เฮ้ย อย่ากด” ผมตั้งใจกดล็อคหน้าจอไปครับ อยากได้ทำไมไม่มาขอเอง แต่ก็ดีครับ ให้คนที่ผมชอบมาขอแบบนี้ ต้องขอบคุณน้องกระต่ายเลยนะเนี่ย อุ่นขยี้หัวตัวเองอย่างนึกหงุดหงิดแล้วอยู่ๆก็ยื่นโทรศัพท์ตัวเองออกมาให้ผมครับ นี่ซื่อหรืออ่อยครับ แต่ผมเดาว่าอุ่นน่ะซื่อ
“ปฏิเสธคนอื่นบ้างก็ได้ ไม่ใช่ว่าใครขออะไรก็ทำให้หมด” ผมดุไปครับแต่น้องทำหน้าเอ๋อกินไปแล้วล่ะครับ น่ารักอีกแล้ว นี่ผมพล่มคำว่าน่ารักไปกี่ครั้งแล้ววะ
ผมได้โทรศัพท์อุ่นมาก็จัดการเมมเบอร์ตัวเองลงไปอย่างแนบเนียนพร้อมอีโมติค่อนหัวใจด้านหลัง ไม่พอยังโทรหาเบอร์ตัวเองเสร็จสรรพด้วยเวลาไม่ถึงสองนาที เอ้า ลบประวัติให้ด้วยเลยครับ จากนั้นผมก็ยื่นมันคือให้อุ่นครับ เหมือนคนบ้าขึ้นไปทุกวันแล้วผม
ผมเนียนขอเดินกับน้องด้วยเหตุผมโง่ๆว่า ‘ไปเดินอ่อยกระต่าย’ อุ่นไม่ได้ว่าอะไรนอกจากพยักหน้า ทำหน้านิ่งไม่รับแขกอีกแล้วสิครับ… แถมเมื่อกี้อุ่นเดินก้มหน้าก้มตาจนรถแทบจะชน ไม่สิอุ่นน่ะจะไปชนรถมากกว่า แต่ด้วยความไร้สติของผมเลยพาลตะโกนด่าไอ้เหี้ยคนขี่ครับ ซึ่งแม่งใครก็ไม่รู้ ไม่รู้จัก
“ตั้งแต่พี่เรียนมาจดโพยทุกปีเลย” ผมชวนอุ่นคุยมาถึงเรื่องสอบจีน อุ่นบอกว่าง่ายครับ ทั้งๆทีผมแม่งจดโพยทุกปีจริงๆครับ ไม่ได้โกหกใดๆทั้งสิ้น ผมหัวเราะให้กบความฉลาดของตัวเอง ที่น่าแปลกคืออุ่นยิ้มและหัวเราะตามผม
“เวลาอุ่นยิ้มดูน่าคบกว่าทำหน้าอมทุกข์เยอะเลย” พอผมพูดน้องก็ทำหน้านิ่งเหมือนแกล้งผมครับ เด็กบ้านี่มันทะเล้นบนใบหน้านิ่งเฉยว่ะครับ จะทำให้หลงไปถึงไหน
“ยิ้มกว้างๆให้ดูหน่อย”
“คนบ้าเหรอพี่อยู่ๆจะให้ยิ้ม”
“เออว่ะ” นั่นสิ ถ้ายิ้มเพราะผมอีกคงจะดี ยิ้มที่ไม่ได้ยิ้มเพราะเรื่องตลก ยิ้มที่ยิ้มให้ผมเหมือนเป็นคนสำคัญคนหนึ่ง ยิ้มแบบนั้นจะได้ไหม
วันนั้นผมให้เทปใสอุ่นไปครับ หวังว่าอุ่นจะเก็บมันไว้ อุ่นทำหน้ายุ่งหลังจากที่โดนผมกวนตีน ผมคิดว่าอุ่นเริ่มมีพัฒนาการกับผมครับ อย่างน้อยวันนี้เราก็ได้คุยเล่นกัน มีความสุขจริงๆครับ
เหลือ 40 บาท
ได้แค่วันละนิดก็ดี ขอให้มีเธอทุกวัน เพลงบ้าอะไรมันน่ารักขนาดนี้วะ ผมชอบครับ เลยไปขอให้พี่โจ พี่ที่อุ่นชอบร้องในงานอาเซียนครับ ไม่รู้ว่าอุ่นจะรู้ตัวหรือเปล่า แต่ผมก็พาอุ่นมานั่งข้างๆตอนที่เขาร้องเพงนี้ครับ อุ่นยิ้มออกมาไม่ยอมหุบ ถึงจะไม่ได้ยิ้มเพราะผม แต่อุ่นมีความสุขผมก็ชอบครับ
วันนี้ผมใส่เสื้อพิธีการ มันร้อนมากๆครับ อุ่นเสนอให้ผมถอดเสื้อพิธีการออกผมก็ถอดออกครับ พักนึงเพื่อนผมก็เข้ามาเรียกให้ช่วยถ่ายรูปในงานผมฝากสื้อไว้กับอุ่นแล้วสำรวจกล้อง และเพราะว่าผมเล่นมากเกินไปเอากล้องไปถ่ายอุ่น น้องเลยเหมือนจะโกรธผมจริงๆครับ
“ทำไมพี่ต้องมายุ่งกับผมด้วยวะ” หัวใจผมกระตุกวูบไหวทันทีที่ได้ยิน ผมจับแขนอุ่นไว้ไงครับ อุ่นจะไปที่ไหนไม่รู้ผมเลยจับแขนไว้จะขอไปด้วย แต่น้องกลับหงุดหงิดขึ้นมา ผมรู้ว่าผมผิดครับ ผมคงยุ่งมากไปจริงๆ
“รำคาญพี่เหรอ”
“เออ!”
“งั้นโทษที”
ผมเกือบจะกลับไปร้องไห้ที่บ้านแล๊ววว เล่นบทดราม่าไปเต็มที่ ผมเดินเซชนไหล่น้องก่อนที่หัวใจผมจะกลับมาเต้นรัวอีกครั้งเพราะมือเล็กที่เกาะเสื้อผมไว้ พอผมมองตามมืออุ่นก็ชักมือออกวางไว้ข้างตัวเหมือนเดิมพร้อมกับประโยคน่ารักๆที่ว่า
“วันนี้ยังไม่เห็นคืนอะไรเลย”
ผมคืนเป็นยางลบลายหมาที่หน้าตาน่ารักเหมือนอุ่นเป๊ะเลยครับ แต่ดูท่าว่าน้องจะไม่เข้าใจความหมายที่ผมจะสื่อเท่าไหร่ หาว่าผมว่าน้องหน้าเหมือนหมาอีก ผมชอบในความใสซื่อแต่แอบร้ายของอุ่นจริงๆนะครับ อ้อ วันนี้ผมโคตรไม่อยากเอาเสื้อพิธีการไปซักครับ อยากรู้ล่ะสิว่าวันนี้ผมอะไรกับน้อง ไม่บอกครับ หาอ่านเอาเองสิ
เหลือ 35 บาท
ผมทะเลาะกับเนยครับ เนยไปวุ่นวายอะไรกับน้องกระต่ายก็ไม่รู้ ผมยอมรับว่าผมผิดที่ลากน้องกระต่ายมายุ่งด้วย แล้วน้องกระต่ายก็ลามไปด่าเนยทั้งที่ผมกับเนยคุยกันเหมือนพี่น้องปกติอยู่ตลอด ที่ผมโกรธเนยก็เพราะเนยเอารูปที่ผมเคยถ่ายไว้ตั้งแต่คบกันไปลงเพื่อเอาชนะน้องกระต่ายครับ ผมก็แค่กลัวอุ่นเข้าใจผิดเท่านั้นเอง
ผมลากเนยมาคุยด้วยจนรู้เรื่องกันแต่ผมไม่มีอารมณ์จะยิ้มหรือไปทักทายอุ่นครับ ผมเห็นอุ่นวนเวีนยอยู่แถวๆผมกับเนยตอนที่เถียงกันในโรงอาหารนะครับ น้องดูงงๆแก้มใสพองลมออกมาเหมือนกำลังงอนใครอยู่แล้วก็นิ่งไปก่อนจะเดินออกจากโรงอาหารไป
ตอนเย็นผมไลน์ตามน้องลงมาด้านล่าง เรานั่งรอรถตู้อุ่นมาครับ ผมเลยเอาของที่คินวันนี้ให้อุ่นครับ แลคตาซอยล่ะครับ แต่รู้สึกเหมือนแลคตาซอยผมจะโดนทิ้งหลังจากที่ไอ้เหี้ยบอมบ์มันเดินผ่าน มันเดินถือดอกกุหลาบมาครับ อุ่นทักแซว เถียงกันไปมาจนอุ่นได้ดอกกุหลาบมาถือส่วนไอ้บอมบ์ก็กลับบ้าน
ที่ผมรู้อย่างคืออุ่นกำลังจะจัดฟัน ผมหวงครับ เพราะคิดว่ามันต้องน่ารักมากแน่ๆแล้วผมก็เกลียดขี้หน้าไอ้บอมบ์ด้วยสิครับ ผมหลอกถามอุ่นไปหลายอย่างก็มีแต่คำตอบน่าหวั่นไหวทั้งนั้น อุ่นทำหน้าผมมีความหวังเสมอเลยครับ ทั้งที่น้องไม่ได้คิดอะไรเลย นั่นผมรู้ดี
“พี่ขอได้ไหม” ผผมพูดแล้วชี้ไปที่กุหลาบของไอ้บอมบ์มันครับ อุ่นทำหน้างงไปนิดหน่อยแต่ก็ยอมยื่นให้ผมมาแต่โดยดี
“เอาไปทำอะไรเหรอ”
“เอาไปทิ้งมั้ง”
ถึงจะมีมั้งแต่ผมทำจริงครับ เหม็นขี้หน้าไอ้เหี้ยบอมบ์จะตายห่า
เหลือ 30 บาท
วันนี้อุ่นทักไลน์ผมมาครับ ดีใจโคตรๆ ดีใจจนแทบบ้า แต่คำที่ตอบไปก็เป็นแค่คำสั้นๆ แหม ก็ขอเล่นตัวบ้างอะไรบ้างครับ อุ่นให้แบบสอบถามผมมาทำ ผมไม่ได้สนใจอะไรกับไอ้แบบสอบถามนี้ แต่ผมสนใจเหล็กดัดฟันอุ่นมากกว่า น่ารักครับ ผมเผลอยกมือขึ้นดึงแก้มอุ่นนั่นทำให้อุ่นปัดมือผมแรงมากจนแขนผมชา หน้าผมก็ชาครับ อุ่นดูตกใจกับสิ่งที่ตัวเองทำ
ผมคิดมาก ผมล้ำเส้นมากเกินไปอีกแล้ว… ผมเลือกที่จะเงียบ
ทำเสร็จไม่ว่าครับ ผมทำเสร็จแล้วก็ยื่นคืนให้คนน่ารักของผม หวังว่าอุ่นจะอ่านมันบ้าง อ่านข้อความของผม ผมเดินกลับห้องก็โดนไล่ไปถ่ายเอกสารครับ แม่งจะให้เดินอะไรนักหนาคนยิ่งช้ำใจอยู่ ออกมายิ่งหนักกว่าครับ ไอ้บอมบ์แม่งจะยึดแก้มอุ่นแบบที่ผมทำแต่ครั้งนี้อุ่นเพียงแค่จับมือมันไว้แล้วยิ้มออกมาเอง ทำไมเป็นมันแล้วอุ่นต้องทำแบบนั้นวะ ผมทำผิดอะไรหรือเปล่า?
ผมทำหน้าเบื่อโลกใส่อุ่นที่ส่งยิ้มมาให้ผมแล้วเดินไปที่ร้านถ่ายเอกสาร ระหว่างรอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดแชร์เพลง “คนน่ารักมักใจร้าย” พร้อมอิโมติค่อนถอนหายใจ
“อื้อ!” คนน่ารักของผมสะดุ้งอย่างตกใจทันทีครับ ผมซื้อน้ำมาถวายคนน่ารักของผมที่เรียนพละ ตอนแรกก็หงุดหงิดที่อุ่นทำกับไอ้บอมบ์แบบนั้นจนไม่รู้จะทำยังไงก็เลยไปปรึกษาเนยครับ แล้วก็ได้คำตอบที่ทำผมนิ่งไปเลยครับ
เนยบอกว่า “คนแอบชอบอย่างแกมีสิทธิ์ไปหึงเขาเหรอวะ ทำให้เขารักก่อนสิ”
“เที่ยงคืนเป็นพี่มัน มันมีสองตัวไงพี่ท…อาทิตย์” เนี่ย ปัญหาอีกอย่างครับ ผมพยายามชวนอุ่นคุยแต่พอถึงชื่อผมอุ่นกลับแทนว่าพี่อาทิตย์ แทนที่จะเรียกว่าพี่ทิตย์ ผมเถียงไปเถียงมาแอบหยอดไปนึดหน่อยว่าชื่อนี้ผมก็ให้แฟนเรียกได้แต่อุ่นก็ไม่ได้สนใจมุขหยอดของผมสักนิดครับ เศร้า
“น่ารัก” ผมพึมพำขึ้นมาเบาๆเพราะคนตรงหน้าของผมน่ารักจริงๆ แก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อเพราะแดดทให้ดูน่ารักน่าหยิกยังไงก็ไม่รู้สิครับ แต่ดูท่าว่าอุ่นจะเข้าใจผิดว่าผมชมไอ้หมูหยองหมาที่นอนบนตักอุ่นอยู่นั่นล่ะ เพราะงั้นผมเลยย้ำไปอีกครั้ง
“ไม่ใช่ อุ่นนั่นแหละน่ารัก” แล้วอุ่นก็เถียงผมครับ ผมก็ยืนยันคำเดิมอีกว่าอุ่นน่ารักจนเผลอขึ้นเสียงใส่ไป อุ่นก็ดูงงๆครับที่อยู่ดีๆผมก็ไปขึ้นเสียงใส่ คราวนี้ผมเลยเข้าประเด็นครับ
“มีคนเข้ามาจีบอุ่นบ้างไหม พี่ว่าอุ่นดูเด่นขึ้นนะ” อย่างน้อยๆก็ในสายตาผมน่ะครับ อุ่นยกมือขึ้นเกาหัวแบบงงๆผมก็โล่งใจไปได้นิดหน่อยแล้วครับ ว่ามึนแบบนี่เขามาจีบอุ่นก็คงไม่รู้เรื่องอะไรกับเขาหรอกเหมือนผมตอนนี้นี่ไงครับ อุ่นเงียบและนั่งลูบหัวไอ้หมาหน้าโง่ตรงหน้าต่อไป
“ตกลงมีไหม” อุ่นส่ายหน้าออกมาผมก็ยิ้มสิครับ
“งั้น…” พี่จีบอุ่นได้ป่ะ ขอโทษครับ ผมพูดได้แค่คำว่างั้น บทสนทนาก็ถูกขัดด้วยอาจารย์ที่เข้ามาเรียกให้ไปเรียนคาบต่อไป อุ่นถามย้อนผมอีกครั้งแต่ผมเลือกที่จะไม่บอกไปครับ มันอาจจะไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมจริงๆก็ได้ วันนี้ผมมีเรียนต่อครับต้องรีบ เลิกเรียนคงไม่น่าจะเจอกัน
ผมนัดอุ่นไปเดทครับ แหม จริงๆแล้วก็แค่ชวนกันไปเที่ยวแถวที่เรียนเฉยๆครับ อุ่นไม่ได้ว่าอะไรแถมยังบอกว่าว่างคิดไปเองได้ไหมครับว่าน้องก็มีใจให้ผม เฮ้อ ผมนี่ก็ฝันไปเรื่อย อุ่นซื่อบื้อจะตาย
ก่อนแยกกันผมคืนเงินของวันนี้ด้วยโชกี้โชกี้ห้าอันครับ ผมซื้อมาเพราะผมไม่รู้ว่าอุ่นปวดฟัน เพิ่งรู้ตอนที่คุยกันเมื่อกี้แหละครับผมยื่นให้อุ่นไปพร้อมกับเดินออกมาจากตรงนั้น แต่จริงๆแล้วผมก็แอบมองอุ่นอยู่นั่นล่ะครับ คนน่ารักของผมหยิบโชกี้โชกี้ออกมาอันนึงแล้วยืนมองมันอยู่อย่างนั้น ผมก็กังวลกลัวน้องกินไม่ได้ครับ
แต่พออุ่นมองมันสักพักก็เก็บเอาใส่กระเป๋ากางเกงตามเดิมแล้วยิ้มทะเล้นออกมาครับ ผมเผลอยิ้มตามออกมาทันทีที่เห็น แค่นี้ก็เติมกำลังใจได้เต็มร้อยแล้วจริงๆครับ แล้ววันที่ไปเที่ยวด้วยกันจะมีความสุขขนาดไหนเนี่ย
เหลือ 25 บาท
_________________________________________________________________________________
คนอ่านยังอยู่หรือเปล่าาาาา เราเพิ่งสอบเสร็จวันนี้สดๆร้อนๆเลยค่ะ
ความรู้สึกของคนคืนมีอีกหนึ่งตอนนะคะ ส่วนเรื่องภาคมหาลัย เราไม่ได้คิดเลยค่ะ555 แต่ถ้ายังติดตามพี่ทิตย์น้องอุ่นกันก็อาจจะมีมานะคะ
รักทุกคนเลยยยย ฝากแท็ค #น้องครับยืมตังหน่อย ด้วยนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
