[รับ✖รับ]เริ่มด้วยใคร่ ลงท้ายด้วย..?:[ใคร่พิเศษ - โตยธารเปลี่ยนไป?]P.35 9/1
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [รับ✖รับ]เริ่มด้วยใคร่ ลงท้ายด้วย..?:[ใคร่พิเศษ - โตยธารเปลี่ยนไป?]P.35 9/1  (อ่าน 349341 ครั้ง)

ออฟไลน์ ในป่ากว้าง

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 7
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ใกล้จบแล้วงิความรักของสองนางช่างฝ่าฟันอะไรกันมามากมายในที่สุดน้องวิวคนเอ็กซ์กะน้องน้ำคนใส(?)ก็จะได้ลงเอย :hao5: ถ้าจบแล้วอยากให้มีตอนพิเศษน่ารักๆจังแบบตอนวันวาเลนไทน์ไรงี้ได้ป่าวน้า~ เค้าอยากรับรู้ความเป็นไปของสองนางเรื่อยๆหลังจากสมหวังกันแร้วอ่ะ ก๊าวใจ  :hao7:

ว่าแต่ถ้าเรื่องต่อไปเป็นเรื่องน้องจาดูท่าทางก็ต้องเป็นรุกxรุกอะดิ อิอิ อยากเห็นน้องจาคนร้ายโดนกดเสียที  :oo1:

ออฟไลน์ kawisara

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1583
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-7
สงสารน้ำ จังเลย โดนคนอื่นรังเกียจทั้งที่ไม่รู้จักกันสักนิด






อเล็กซ์ช่วยสอนการต่อสู้ป้องกันตัวให้น้ำด้วย






เผื่อมีใครมาทำร้ายหรือรังแกน้ำ เขาจะได้ปกป้องตัวเองได้






วิวกลับมาหาน้ำแล้วใช่ใหม หือ

ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
คู่ของเจเจอร์ปรากฎตัวแล้ววววววว เขาเป็นใครมาจากไหนนะ ลุ้นๆ แล้ววิวกับลุงใหญ่นี่มีอะไรกันรึเปล่าดูเหมือนลุงใหญ่อยากเคลมหลานแปลกๆ

ออฟไลน์ tartar

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 355
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0

ออฟไลน์ Blue

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 335
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0

ออฟไลน์ bloodrain

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0

ออฟไลน์ fahsida

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 362
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
รออ่านต่อนะค่ะ มาตต่อเถอะค่ะ :call:

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
มาต่อเถอะค่ะ ฝันค้าง  :call:   :z10:   :z13: 

ออฟไลน์ BUNNz4

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 71
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-3
% ที่เหลือค่ะ :katai2-1:



           XIX






           นิ้วโป้งปาดเกลี่ยหยาดน้ำใสที่พรมอยู่บนแก้มเนียนอย่างอ่อนโยนก่อนที่ฝ่ามือเล็กจะแนบลงบนผิวแก้มเนื้อนุ่มแผ่วเบา ปลายนิ้วชี้ไล้ไปตามโครงหน้าได้รูปของคนที่เพิ่งหลับลึกไปได้ไม่นานในขณะที่ดวงตากลมโตสีอัลมอนด์ทอประกายอ่อนหวานอย่างยากที่จะหาดูได้จากคนตัวเล็กคนนี้

           ยิ่งย้อนนึกไปถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไปเมื่อครู่ก็ให้หัวเราะออกมาเบาๆกับความช่างอ้อนของคนตัวบางที่นานๆเจ้าตัวจะทำให้เขาเห็นที อ่า ...ไม่สิ จะว่านานๆครั้งก็ไม่ถูกนักในเมื่อโตยธารมักจะแสดงความเอาแต่ใจและช่างออดช่างอ้อนเหลือเกินเวลาอยู่บนเตียงกับเขาเสมอ ซึ่งแต่ก่อนเรื่องบนเตียงระหว่างเขาสองคนก็ไม่เคยเว้นว่างสักคืนในทุกยามที่ได้อยู่ด้วยกัน


           มันเริ่มขึ้นมาจากความใคร่


           เริ่มแรกเพราตาแค่รู้สึกใคร่รู้และใคร่ในตัวของโตยธารเพียงเท่านั้น หากแต่คนตัวเล็กไม่เคยนึกว่าจะมีวันนี้.... โดยเฉพาะกับคนที่ไม่เคยแคร์ใคร ทำทุกอย่างไปเพื่อความพึงพอใจส่วนตนล้วนๆอย่างเขาจะมีวันที่ได้‘รู้สึก’เช่นนี้เข้าจริงๆ


           วันที่มันลงท้ายด้วยความรู้สึกพิเศษที่มีให้ได้แค่เพียงคนคนเดียว


           ใบหน้าหวานสวยแนบหน้าผากลงบนหน้าผากเนียนของคนที่อยู่ในห้วงนิทรา ตากลมจ้องมองอีกฝ่ายอยู่เนิ่นนาน..... นานเท่าใดเพราตาเองก็ไม่ได้สนใจจะนับหรือแม้แต่เสียเวลาหันไปมองนาฬิกาที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง

           คนตัวเล็กรู้แค่ว่ากับโตยธารเขาไม่เคยเต็มอิ่มเลยสักครั้ง ไม่ว่าจะเรื่องเซ็กส์หรือเรื่องไหนๆก็ตามแต่

           ริมฝีปากที่อิ่มเอิบขึ้นจากการบดขยี้จูบแนบแตะลงบนกลีบปากบางที่ช้ำน้อยๆจากสาเหตุเดียวกันเบาๆก่อนที่จะค่อยๆผละจาก ร่างขาวนวลเปลือยเปล่าลุกขึ้นจากเตียงนุ่มละจากร่างกายอันอบอุ่นที่แสนคิดถึงอย่างเชื่องช้า ไม่อยากห่าง สองสัปดาห์ที่ผ่านมาสร้างบทเรียนให้กับคนตัวเล็กมากมายเหลือเกิน


           ไหนจะความรู้สึกที่มีต่อโตยธารที่มันแน่ชัดเจนอยู่ในก้อนเนื้อที่เต้นอยู่ในอกข้างซ้าย

           ไหนจะบทเรียนที่ได้เรียนรู้มาจากลุงใหญ่... แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยเต็มใจรับมันมาก็เถอะ

           ไหนจะเรื่องของว่ายกงที่ยืนกรานท่าเดียวในคำสั่งเสียสุดท้ายของผู้เป็นมารดาของเขาก่อนท่านจะจากไปอย่างไม่มีวันกลับอีก


           ใช่ มารดาของเพราตาเสียชีวิตไปนานแล้ว นานขนาดไหนเพราตาเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน คนตัวเล็กแทบจะไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับมารดาอยู่เลยแม้แต่น้อยนอกจากใบหน้าที่ละม้ายคล้ายคลึงกันอยู่หลายส่วนที่เคยเห็นผ่านรูปถ่ายเท่านั้น ความจริงคนตัวเล็กก็แทบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าตัวเองยังมีครอบครัวอยู่ที่ประเทศจีนอีกหนึ่งครัวใหญ่นอกจากปะป๊ากับอเล็กซ์

           ถึงจะไม่น่าเชื่อ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าที่ว่ายกงยอมอ่อนข้อให้และปล่อยเขากลับมาประเทศไทยอีกครั้งเป็นเพราะได้ลุงใหญ่ช่วยพูดให้อีกแรง หวงเจี่ยหลุนช่วยเขาเอาไว้จากกรงทองที่เปิดประตูอ้ารอเขาตั้งแต่ก้าวแรกที่ได้ก้าวเดินเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่โตหลังนั้น

           ถึงจะหรูหราแต่ก็เป็นความหรูหราที่ไร้ซึ่งความมีชีวิตชีวา

           เขาเคยอยู่ที่นั่นเมื่อคราวยังเด็กก็จริงแต่กลับไม่รู้สึกโหยหามันเลยแม้แต่น้อย


           “วิว”


           คนตัวเล็กชะงักมือที่กำลังติดกระดุมเสื้อเชิ้ตเมื่อถูกรวบกอดไว้จากข้างหลัง คนที่คิดว่าหลับไปแล้วด้วยความเพลียกลับยังไม่หลับแถมยังมีแรงลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วโอบกอดเขาเอาไว้แน่นถึงขนาดนี้อีก

           ริมฝีปากอิ่มจุดรอยยิ้มเบาบางก่อนที่ร่างเล็กจะหันกลับไปยกแขนขึ้นคล้องรอบลำคอร่างโปร่งเอาไว้ ดวงตากลมโตทอประกายอ่อนหวานขับให้ใบหน้าที่หวานสวยอยู่แล้วยิ่งดูน่าหลงใหลราวกับภาพวาดชิ้นเอก... “ใช่จริงๆ...”

           “แล้วคิดว่าตัวเองกำลังฝันเปียกอยู่หรือ?”หยอกด้วยเสียงใส ร่างเล็กระบายรอยยิ้มพลางไล้ฝ่ามือนุ่มไปตามดวงหน้าที่แต่ก่อนเคยจืดชืดไร้สีสันหากแต่บัดนี้กลับดูหวานน่ารักขึ้นเป็นกอง ใบหน้าเนียนแต้มริ้วแดงอย่างน่ามอง


           หากแต่ที่แดงไม่ใช่แดงเพราะความเขินอายที่ถูกหยอก...

           ร่างบางเบี่ยงหน้าหลบมือเล็กพลางแกะแขนที่คล้องอยู่บนต้นคอออกแล้วก้าวถอยหลัง ปากบางแดงช้ำพอกันกับดวงตาคู่กลมขบเม้มแน่นจนเจ้าตัวได้กลิ่นคาวเลือดจางๆ ....เจ็บไม่เท่ากับหัวใจดวงนี้ที่กำลังเต้นอยู่ในอกข้างซ้าย


           “ผมแพ้แล้ว”

           “..?”

           “ความรู้สึกของผม มัน..ไม่เหลือให้วิวเล่นอีกแล้วล่ะ”

           “.....”

           “ฮะๆ ..ตอนนี้ผมเหนื่อย เหนื่อยกับการไม่รู้อะไร ฮึก .........เหนื่อยเหลือเกินเพราตา”


           รอยยิ้มจางหายไปจากดวงหน้าสวยทันที หัวใจดวงน้อยหล่นวูบเมื่อเห็นหยดน้ำใสล่วงเผาะลงจากดวงตากลมสีอ่อนของอีกฝ่าย คิดประมวลตามคำตัดพ้อของอีกฝ่ายก็ให้เข้าใจทุกอย่าง

           เพราตาตรงเข้าไปรวบลำตัวเปลือยเปล่าของอีกคนเอาไว้ในอ้อมแขนเล็กๆของตัวเอง มันรวดเร็วเสียจนร่างโปร่งไม่ทันได้ตั้งตัวหากแต่โตยธารกลับไม่ได้ขยับกายหนี ร่างบางเพียงแค่ยืนนิ่งๆอยู่ในกอดของคนตัวเล็กเท่านั้น ไม่ได้สะอื้นฮักอะไรมากมายแต่น้ำตากลับไหลไม่หยุด


           ถามว่าโกรธไหม?

           โตยธารตอบได้ทันทีเลยว่าไม่ ...ไม่ เขาไม่ได้โกรธเพราตา ไม่แม้แต่จะเฉียดคำๆนั้นเลยด้วยซ้ำ แต่เขาเพียงแค่เป็นห่วงอีกฝ่ายมากจนเกิดความน้อยใจ น้อยใจที่ตัวเองไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับอีกฝ่ายเลย ไม่รู้...ว่าเกิดอะไรขึ้นคนตัวเล็กถึงได้เงียบหายหน้าไปถึงสองสัปดาห์ ติดต่อไม่ได้ ไม่ได้รับข่าวสารอะไรจากคนรักแม้แต่นิด

           คนรัก ?..... บางที อาจจะมีแค่เขาคนเดียวก็ได้ที่ยกให้เพราตาคือคนรัก ในขณะที่อีกฝ่ายอาจจะไม่ได้ยกย่องเขาขนาดนั้น


           เขากำลังงี่เง่าเขารู้ตัวดีแต่มันก็อดคิดไปในแบบนั้นไม่ได้ ความคิด ....เขาห้ามมันไม่ได้จริงๆ


           ตุบ!


           กายโปร่งบางถูกดันให้นั่งลงบนเตียงพร้อมกับร่างเล็กที่คร่อมทับอยู่บนตักเปล่าเปลือย เรียวปากถูกฉกฉวยอย่างไม่ทันตั้งตัวจากคนที่คร่อมกายทับอยู่ ไม่ได้ล่วงล้ำเร่าร้อน  ไม่ได้ดูดดื่มกระหายหิว หากแต่กลับนุ่มละมุนราวกับกำลัง‘ขอลุแก่โทษ’ ความอ่อนโยนที่ได้รับทำให้ร่างบางเผลอไผลหยุดความคิดน้อยใจโยนความงี่เง่าของตัวเองทิ้งไปแล้วตอบรับจูบนั้นด้วยความวามหวานแทนคำว่า‘ให้อภัย’


           บางทีคำพูดสวยหรูอาจจะไม่สำคัญเท่ากับความรู้สึกที่ส่งผ่านถึงกัน อย่างที่บอก... เขาแค่น้อยใจแต่ไม่ได้โกรธขนาดจะเล่นตัวไม่ยอมยกโทษให้เมื่ออีกฝ่ายสำนึกผิด อืม ..เพราตาดูสำนึกผิดจริงๆเพราะตัวเล็กๆที่มีเพียงเสื้อเชิ้ตยังไม่ได้ติดกระดุมดีที่นั่งในท่าหวาดเสียวจนอะไรๆสัมผัสกันอยู่บนร่างเขาในตอนนี้กำลังสั่นระริก ดวงตากลมโตสีอัลมอนด์คลอหน่วยไปด้วยหยาดน้ำใสให้คนมองรู้สึกใจอ่อนยวบยาบ


           โตยธารก็แค่นี้แหละ เอาเข้าจริงก็ทำใจแข็งกับคนคนนี้ไม่ลงหรอก

           รักมากขนาดนี้ ต่อให้จะถูกใครตราหน้าว่าเป็นไอ้งั่งเขาก็ไม่คิดที่จะโต้แย้ง


           “...อย่าเหนื่อยเลยนะ โตยธาร”จมูกเล็กเชิดขึ้นน้อยๆนั้นแดงก่ำ คนตัวเล็กไม่ได้สะอึกสะอื้น... แม้ว่าน้ำเสียงจะสั่นแค่ไหนก็ตาม

           ร่างบางเผลอถอนหายใจยาว แต่อีกฝ่ายเมื่อเห็นว่าคนร่างบางถอนหายใจออกมาก็ขมวดคิ้วยุ่ง ปากอิ่มเจ่อเพราะฤทธิ์จูบเม้มเป็นเส้นตรง สองแขนเล็กที่โอบอยู่รอบคอขาวประสานมือแน่นขึ้นพร้อมกับลำตัวที่ขยับเบียดแนบเสียดสีอีกฝ่ายไปมาจนพาให้อะไรๆที่สัมผัสกันอยู่เริ่มมีปฏิกิริยา....

           โตยธารครางฮือในลำคอใบหน้าขาวแดงก่ำเหหันหนีไปอีกทาง ....เลยไม่เห็นรอยยิ้มร้ายที่ปรากฏอยู่บนมุมปากบางของคนเจ้าแผนการ


           “นะ โตยธารอย่าเหนื่อยกับเพราตาเลยนะ”


           เสียงหวานกระซิบออดอ้อนข้างหูพร้อมใบหูที่ขึ้นสีพอกันกับใบหน้าจะถูกปากอิ่มเม้มเบาๆ คนร่างบางขนลุกซู่ ร้อนผละผ่าวไปทั่วสรรพางค์กายเมื่อแผ่นอกเปลือยเปล่าถูกสาบเสื้อที่ติดกระดุมเพียงสองเม็ดล่างเสียดสี ในจังหวะหนึ่งที่ยอดอกถูกถูไถด้วยยอดอกสีหวานสวยของอีกคน

           “เพราตาครับ....”ปากบางเม้มแน่นใบหน้าที่หวานขึ้นเพราะอารมณ์บางอย่างที่ถูกปลุกเร้าขึ้นมาหันกลับมามองใบหน้าสวยจัดที่หยาดเยิ้มไปด้วยอารมณ์เดียวกันไม่ต่างกันอีกครั้ง

           “หือ?”


           “คนช่างยั่ว!”


           เพราตาหลุดขำออกมาทันทีที่ถูกร่างบางบริภาษใส่ด้วยคำน่ารักๆ(?)แบบนั้น ก่อนที่ร่างเล็กจะร้องครางออกมาเสียงหลงเมื่อร่องทางของเขากำลังถูกอะไรบางอย่างล่วงล้ำเข้ามาช้าๆ แม้จะรู้สึกเสียดๆอยู่บ้างแต่ก็อดขมิบรัดอะไรบางอย่างที่ว่านั้นไม่ได้

           ทุกอย่างเป็นไปตามสัญชาตญาณ ความโหยหาในสัมผัสของอีกฝ่ายทำให้คนตัวเล็กยกสะโพกขึ้นจนนิ้วเรียวที่สอดแทรกอยู่หลุดออกจากรอยจีบสีหวาน มือเล็กดันคนรักให้นอนแนบไปกับเตียงก่อนที่ตัวเองจะขยับยืนเข่าปลดกระดุมสองเม็ดออกแล้วถอดเสื้อเชิ้ตเกะกะออกจากร่างกาย ....ใช้มันมัดรวบข้อมือบางทั้งสองข้างของอีกฝ่ายเข้าด้วยกันแทน

           โตยธารเบิกตาน้อยๆ กำลังจะอ้าปากถามหากคนตัวเล็กกลับไม่ปล่อยให้คำถามนั้นได้หลุดออกมา

           ร่างเล็กโน้มกายทาบไปกับลำตัวบางของคนใต้อาณัติพลางแลบลิ้นสีสดแตะเลียไปรอบกลีบปากบางช้ำช้าๆ ในขณะที่มือเล็กลูบไล้แก่นกายที่กำลังตื่นตัวของอีกฝ่ายเบาๆ รูดรั้งจนมันตื่นเต็มที่จนส่วนหัวขับน้ำใสๆออกมา เพราตาปาดน้ำใสๆนั้นแล้วใช้มันลูบบริเวณร่องทางที่ยังคงปิดสนิทของตัวเองพร้อมส่งนิ้วเข้าไปช้าๆ


           “อื้มม..”


           ใบหน้าหวานสวยเชิดขึ้น ปากอิ่มเจ่อบวมเผยอครางหวาน สะโพกกลมกลึงขยับส่ายไปมาด้วยความกระสันยามส่งนิ้วอีกนิ้วเข้าไปในร่องทางคับแน่นของตัวเอง ...คนร่างบางหน้าร้อนวาบนอนนิ่งค้างอย่างคนถูกสาป เพราตากำลังช่วยตัวเองให้เขาดูอย่างนั้นหรือ?

           .

           .


( มีต่อค่ะ )

ออฟไลน์ BUNNz4

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 71
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-3
( ต่อค่ะ )

           .

           .

         
           คงไม่ใช่หรอกมั้ง.....


           แต่ว่านะ


           เอ็กซ์เป็นบ้าเลย ให้ตาย!


           “อื้ออ ..น้ำ เรา ..อ้ะ คิดถึงน้ำ”


           โตยธารมองร่างเล็กที่กำลังโยกตัวช้าๆบนกายของเขาด้วยความสับสน สายตาพยายามจดจ้องอยู่แต่กับใบหน้าหวานสวย พยายาม.... ที่จะไม่โฟกัสให้ต่ำลงไปมากกว่านั้น

           พยายามจะไม่มองนิ้วเล็กๆที่ผลุบเข้าผลุบออกช่องทางด้านหลัง

           พยายามจะ......



           “ทำให้เราเหนื่อยได้ แต่ อ๊ะ...อ้ะ  ........แต่อย่าเหนื่อยกับเราเลยนะ”


           คำพูดสองแง่สองง่ามแบบนั้นก็จะพยายามไม่คิดลึกไปไกล

           พยายามจะ.....



           “อื้ออ......ขอโทษนะ อ๊ะ ...ที่หายไป จะไม่ทำ... อ๊ะ อีกแล้ว”


           เขาเข้าใจแล้วล่ะ

           ตอนนี้เขากำลังถูกคนตัวเล็กยั่ว ก็ไม่รู้หรอกว่าไปฝึกปรือความร้ายกาจแบบนี้มาจากไหนแต่ว่า .....มันได้ผลชะงัดนัก
หากตอนนี้เขาไม่ได้ถูกมัดข้อมืออยู่ล่ะก็.... “ว วิว ...แก้มัดที น้ำ .....ไม่ไหวแล้ว” โตยธารเอ่ยเสียงแผ่ว ถึงจะต้องการอีกคนแค่ไหนแต่ก็อดที่จะรู้สึกกระดากอายไม่ได้ ใบหน้าน่ารักแดงซ่านไปหมดหลังจากพูดประโยคนั้นออกไป


           “อ๊ะ ....อื้ออ”


           เสียงชื้นแฉะกับเสียงครางหวานหูยังคงยั่วเย้ากันไม่เลิกคล้ายว่าอีกฝ่ายคงไม่ได้ยินคำร้องขอนั้นของเขา ...ไม่ได้ยินจริงๆหรือกำลังแกล้งกันอยู่แน่?


           “วิว ..”


           ร่างบางเอ่ยเรียกเสียงแผ่ว คนตัวเล็กทำเพียงปรือตาฉ่ำหวานปรอยมองเท่านั้น หากแต่นิ้วที่ส่งเข้าไปในกายของตัวเองนั้นยังคงไม่หยุด จากสองนิ้วกลับกลายเป็นสามนิ้วแล้ว ...เสียงชื้นแฉะหยาบโลนชวนให้รู้สึกวาบหวามอย่างยากจะทานทน


           “แก้มัดให้น้ำ ...น้ำอยากเข้าไปอยู่ในตัววิวจะแย่อยู่แล้ว อ๊ะ”


           แท่งเนื้อแข็งขึงถูกโอบรัดด้วยร่องทางคับแน่น ความระอุร้อนที่กำลังกลืนกินแก่นกายของเขาเข้าไปช้าๆให้ความรู้สึกดีจนแทบคลั่ง ใช่ว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่ได้เข้าไปอยู่ในตัวของอีกฝ่าย แต่มันเป็นครั้งแรก ....ที่เขารู้สึกต้องการอีกฝ่ายมากเสียจนแทบจะเสร็จสมเพียงแค่ถูกความคับแน่นนั้นกลืนกิน

           ความร้อนเร่าถูกควบคุมโดยคนตัวเล็กทั้งหมด ในขณะที่ร่างบางทำให้ได้นอนนิ่งๆ ...ก็ไม่ได้นิ่งเสียทีเดียวเพราะช่วงล่างของเขาก็ขยับสวนแรงขย่มกายของคนรักในจังหวะเดียวกัน เสียงหอบครางผสานไปกับเสียงแฉะฉะจากส่วนที่เชื่อมต่อกันอยู่เร่งให้อารมณ์หวามทะยานขึ้นสูง


           “อ๊ะ ....อ๊ะ น้ำ ...”

           “วิว ...ซี๊ดด ..อื้อออ ไม่ไหว....”



           คนตัวเล็กมอบรสจูบอันดูดดื่มให้กับคนตัวบางพร้อมกับขยับโยกสะโพกกลมกลึงไม่เป็นจังหวะทว่าความถี่กลับเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ...ไต่ระดับไปพร้อมกับความเสียวกระสันยามถูกความแข็งขืงสอดใส่ เพียงไม่นานกายเล็กก็กระตุกเกร็งช่องทางที่โอบรัดแท่งเนื้อร้อนของอีกฝ่ายตอดรัดแน่น รีดเร้นเอาหยาดน้ำอุ่นร้อนที่กำลังฉีดเข้าร่องทางสีหวานทุกหยาดหยด

           มันเยอะถึงขนาดที่ไหลย้อนออกมาจนอาบขาขาว ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่กี่ชั่วโมงอีกฝ่ายได้ปลดปล่อยออกมาบ้างแล้ว....


           จะอีกกี่ครั้ง....... ก็ไม่เคยพอ

           ข้อมือถูกปลดออกจากพันธนาการพร้อมกับกายบางที่พลิกคร่อมกายเล็กเอาไว้ในขณะที่ส่วนที่เชื่อมต่อกันอยู่ยังคงไม่หลุดออกจากกัน ร่างบางขยับโยกเข้าออกช้าๆไม่นานความปรารถนาของเขาก็ตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง


           ใบหน้าหวานสวยของคนตัวเล็กเชิดคราง ความสุขสมระบายไปทั่วดวงหน้าชื้นเหงื่อ สองแขนเล็กยกขึ้นโอบรอบลำตัวบางสองขาเรียวยกขึ้นเกี่ยวเอวคอดไว้ปล่อยให้อีกฝ่ายตักตวงความกระสันจากร่องทางหวานต่ออย่างไม่มีอิดออด ดวงตาสองคู่มองสบกันถ่ายทอดทุกความรู้สึกผ่านสายตา ...ราวกับถูกดึงดูด


           ดวงหน้าของคนทั้งคู่เคลื่อนใกล้แนบจูบร้อนแรงแลกความหวานในโพลงปากของกันและกันแทนทดความโหยหาที่ต้องห่างกันไกลในช่วงเวลาที่ผ่านมา .....ราวกับจะไม่แยกจาก


           กระซิบรักเสียงแผ่วแว่วหวานผสานไปกับเสียงครางอย่างสุขสม

           ก่อนที่พายุอารมณ์จะนำพาคนทั้งคู่ไปแตะประตูสวรรค์ครั้งแล้ว .....ครั้งเล่า

           ในค่ำคืนนั้นจวบจนรุ่งสางของวันถัดมา



           .

           .


           ยามสายของวันถัดมา

           มีเพียงเพราตาที่ยังตื่นในขณะที่คนร่างบางในอ้อมแขนเล็กหลับปุ๋ยไม่รู้เรื่องราว ใบหน้าน่ารักระบายรอยยิ้ม ..คงจะกำลังฝันดี และคนตัวเล็กก็ไม่อยากทำให้คนรักของตัวเองที่เพิ่งได้นอนพักต้องตื่นขึ้นจากฝันหวานเร็วกว่ากำหนด ร่างเล็กค่อยๆขยับกายอย่างเชื่องช้าระวังที่จะไม่ให้สะเทือนถึงอีกคนจนลุกลงจากเตียงได้ในที่สุด

           เพราตาใช้เวลาชำระล้างร่างกายไม่นาน ถึงจะยังอ่อนเพลียและร่างกายจะต้องการการพักผ่อนขนาดไหนก็ตาม แต่เขาก็ไม่อาจเพิกเฉยต่อเวลานัดหมายกับใครบางคนได้ ...อืม ก็อยากจะทำเมินแล้วนอนกกคนรักต่ออยู่เหมือนกัน แต่คิดว่าลงไปเคลียร์กับคนที่ตอนนี้คงบุกรุกเข้ามาในเรือนเล็กของเขาแล้วแน่นอนน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่า

           ร่างเล็กที่แต่งตัวเรียบร้อยนั่งลงบนขอบเตียง มือนุ่มลูบปรอยผมที่โปะอยู่บนหน้าผากของอีกฝ่ายขึ้นก่อนจะโน้มใบหน้าลงแตะริมฝีปากอิ่มลงบนหน้าผากเกลี้ยงเกลาแผ่วเบา “ฝันดีครับน้ำ เดี๋ยววิวมานะ”


           ......


           “อรุณสวัสดิ์ครับ ท่านหวงยี่”

           อันอวิ๋นที่ถูกคนตัวเล็กเมินเดินผ่านไปราวกับเขาเป็นธาตุอากาศไม่มีตัวตนไม่ได้ใจเสียแต่อย่างใด เขาหมุนกายเดินออกจากห้องนั่งเล่นไปเหลือไว้เพียงผู้เป็นเจ้านายกับคนตัวเล็กเท่านั้น

           สองลุงหลานมองสบสายตากันสักพักก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะลุกขึ้นยืนจากโซฟาที่นุ่มเกินไปสำหรับคนหลังแข็งเช่นเขา ปากหยักยกยิ้มบางเบา


           “เสร็จแล้วหรือ?”

           “กลับไปซะ”


           ใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาไม่สมกับอายุที่ก็ปาเข้าไปวัยกลางคนแล้วตึงเล็กน้อย รอยยิ้มบางเบาค่อยๆจางหายไปหลงเหลือไว้แต่เพียงใบหน้าเคร่งขรึมและความกดดันในชั้นบรรยากาศ

           “คิดว่าเราตกลงกัน รู้เรื่องทั้งสองฝ่ายแล้วเสียอีก”แม้แต่น้ำเสียงก็แฝงไปด้วยความกดดันไม่น้อยไปกว่ารังสีที่แผ่ออกมาจากร่างกาย..... นั่นคือมโนภาพที่เพราตาสร้างขึ้นมาในหัวสมอง หากแต่ความเป็นจริงแล้วก็ไม่ได้แตกต่างจากสิ่งที่คิดไว้


           เขารู้สึกหายใจไม่ออก อึดอัดจนไม่อยากอยู่ใกล้คนคนนี้

           หากแต่มีเรื่องที่จะต้องเคลียร์กันให้รู้ความ เพราะฉะนั้น.... เขาจะไม่ถอยและอ่อนข้อให้เด็ดขาด


           “ปะป๊าหวังดีเรารับรู้ ลุงใหญ่หวังดีเรารับรู้ เราเองก็ขอรับความหวังดีเหล่านั้นเอาไว้หากนั่นคือความหวังดีจริงๆที่ไม่ใช่ความต้องการที่จะบงการชีวิตกัน”


           ดวงตากลมโตสีอัลมอนด์มั่นคงแน่วแน่ในสิ่งที่ตนเองพูดออกมา ทุกคำพูดล้วนแต่ผ่านการกลั่นกรองแล้วทั้งนั้นไม่ใช่ใคร่พูดด้วยอารมณ์อยากเอาชนะหรือเพราะความเดียงสาอวดดีของคนหนุ่มที่ไม่นึกเคารพผู้อาวุโสกว่าแต่อย่างใด เพราตามีจุดยืนเป็นของตนเองเสมอไม่ว่าจะยามก่อนเดินทางไปจีนหรือหลังจากกลับมาแล้วก็ตาม


           สิ่งที่ได้ตัดสินใจไปแล้วย่อมไม่คิดกลับกลอกเปลี่ยนไปมาตามคำยั่วยุของใคร


           ตรงจุดนี้เองที่ทำให้หวงเจี่ยหลุนนึกชอบใจในตัวของเด็กน้อยคนนี้นัก หนุ่มใหญ่กระตุกยิ้มในขณะที่ดวงตาคู่คมกลับไม่สะท้อนสิ่งใดออกมานอกจากความว่างเปล่า บรรยากาศกดดันยังไงก็ยังคงเป็นอย่างนั้น น่าชื่นชมที่เด็กน้อยของเขาสามารถทนต่อความกดดันของเขามาได้นานขนาดนี้

           ต้องยอมรับว่าสายเลือดตระกูลหวงในตัวของเด็กคนนี้เข้มข้นจริงๆ สมกับที่บิดาของเขาคาดหวังเอาไว้และก็น่าเสียดายอยู่ไม่น้อยที่มังกรน้อยตัวนี้อยากเหินฟ้าหาอิสระมากกว่าจะอยากมีอำนาจเหนือผู้คนแล้วนั่งอยู่บนบัลลังก์ทองคำอย่างเช่นเขา

           อีกส่วนผู้มีความอาวุโสกว่ากลับนึกริษยาในตัวเด็กน้อยคนนี้เหลือเกิน

           เขาเองใช่ว่าไม่มีจุดยืนเป็นของตนเอง เพียงแต่จุดยืนของเขานั้นมีแต่ความทะเยอทะยานแสวงหาในอำนาจ หากจำเป็นต้องตัด ต่อให้สิ่งนั้นจะเป็นของรักของหวงขนาดไหน ...หวงเจี่ยหลุนไม่เคยคิดที่จะลังเล


           เพราะฉะนั้นเขาจึงอิจฉาหลานชายตัวเล็กแต่จิตใจแข็งแกร่งดั่งหินผาคนนี้ไม่น้อย

           ชั่วขณะหนึ่งที่ใบหน้าสวยของหลานชายถูกแทนทับด้วยใบหน้าของใครคนหนึ่งที่เขาเคยรู้จักครั้งเมื่อเนิ่นนานมาแล้ว


           ความแข็งแกร่งนั้นช่างเหมือนกันจริงๆ


           “ชีวิตของเราเราจะเลือกและกำหนดทางเดินด้วยตัวเอง ถึงหลังจากนี้จะกลายเป็นสมหวังหรือความผิดพลาดก็ให้เป็นเพราะเราพลาดด้วยทางเดินที่เราเลือกเอง ไม่ใช่พลาด... เพราะ‘คนอื่น’เป็นคนเลือกให้”


           เยี่ยม!


           ผู้อาวุโสกว่าหยัดยิ้มอย่างพึงพอใจ หลานชายคนนี้เป็นสิ่งบันเทิงใจของเขาโดยแท้จริง น่าเสียดาย...หากต้องปล่อยมือให้อีกฝ่ายโจนทะยานไปสู่สิ่งที่เรียกว่า ‘อิสระ’ เร็วนัก

           กายสูงใหญ่ก้าวเดินเข้าไปใกล้คนตัวเล็กกว่า บรรยากาศกดดันพลันมลายหายไปเมื่อดวงตาคู่คมไม่ได้มีเพียงความว่างเปล่าอีกต่อไป คนตัวเล็กยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่ ไม่ได้ก้าวถอยหรือขยับหนีฝ่ามือกว้างที่ยกขึ้นวางลงบนศีรษะทุยพร้อมกับใบหน้าคมเข้มที่โน้มลงใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายอุ่นเจือไปด้วยกลิ่นนิโคตินอ่อนๆจากร่างสูง


           “ลุงใหญ่อยากให้หลานรักจดจำเอาไว้ ...สิ่งที่ไม่ยุติธรรมที่สุดในโลกใบนี้ก็คือ‘ความรัก’ ................”

           “.....”

           “แต่ถึงอย่างนั้นก็จงเชื่อมั่นในสิ่งที่ตัวเองเป็นคนเลือก จงเรียนรู้ ....และเป็น‘อิสระ’


           “วิว........”


           ยังไม่ทันที่ผู้เป็นหลานจะได้ตีความคำพูดแฝงนัยยะของผู้เป็นลุง

           .

           .


           คนร่างเล็กรู้ถึงเจตนารมณ์ของผู้เป็นลุงที่ทำตัวรุ่มร่ามผิดจากปกติ(ที่ก็รุ่มร่ามอยู่แล้ว)ทันที เมื่อสิ้นเสียงเรียกแผ่วหวิวดังขึ้นจากข้างหลัง ใบหน้าสวยจัดเชิดขึ้นมองใบหน้าคมเข้มของคนร่างสูงที่บัดนี้หยัดยิ้มร้ายแฝงความเจ้าเล่ห์ออกมาด้วยความเคืองขุ่น ส่วนคนถูกหลานเคืองเพียงไหวไหล่น้อยๆ ไม่ยอมถอยห่างไม่พอหากกลับเพิ่มเชื้อไฟด้วยการยกแขนแกร่งขึ้นโอบรอบเอวเล็กอีกคำรบ



           เป็นการจัดมุมกล้องที่ยอดเยี่ยม!



           ร่างสูงใหญ่ยืดกายขึ้นเต็มความสูง เรียวลิ้นเกลี่ยเลียริมฝีปากหยักได้รูปของตัวเองพร้อมดวงตาคู่คมที่ทอประกายวาบหวามราวกับติดอกติดใจนักหนากับสิ่งที่เพิ่งได้สัมผัสไปเมื่อครู่....



           แอคติ้งก็เยี่ยมยอดจนน่าจะไปเป็นนักแสดงอยู่ในวงการบันเทิงมากกว่าเป็นมาเฟียที่อยู่ในโลกมืด!



           “หืม คนนี้น่ะหรือที่เด็กน้อยน่ารักของฉันกำลังติดพันอยู่”ภาษาไทยชัดเจนราวกับเป็นเจ้าของภาษา ดวงตาคมปลาบปรายมองร่างบางที่ยืนนิ่งงันอยู่เบื้องหลังห่างไปอยู่หลายก้าวอย่างดูแคลน


           แขนแกร่งรั้งโอบเอวเล็กของคนข้างกายแนบแน่นยิ่งกว่าเดิม

           ใบหน้าหล่อเหลาส่งยิ้มเยือกเย็นให้กับคนมาใหม่ คนสายตาดีเห็นดวงตาคู่กลมสีอ่อนแดงก่ำไหวระริกก็ให้นึกสมเพชในใจ



           “ไม่ได้เรื่อง”


           .

           .


           ตุบ!




           “น้ำ?!”

 


✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦


11 / 09 / 2015
ตอนหน้าลุงใหญ่ได้รู้เรื่องแน่ว่าหลานสะไภ้พ่วงหลานเขยคนนี้จะได้เรื่องหรือไม่ได้เรื่องกันแน่ หึหึ
บอกแล้วว่าไม่ได้ดราม่าอะไรมาก มาแบบลมพัดแปบเดียวปลิวหายไปละ ยังไม่ทันได้รู้สึกตัวเลยใช่ม้าา 555555
ความจริงหนูน้ำเขารักน้องวิวมากค่ะ รักแบบชนิดที่จะให้เป็นยังไงก็ยังรัก
เพราะฉะนั้นถึงงอนได้ไม่นานพอเขามาง้อก็ยอมดีด้วยง่ายๆแบบนี้แหละ ไม่รู้จะท่ามากไปทำไมสุดท้ายก็ต้องดีกันอยู่ดี อะไรประมาณนั้น


ปล. คุณวายซ่าในความเห็นที่ 888 ที่ผ่านมาโปรดติดต่อกลับบันด้วยนะคะ
คุณคือผู้โชคดีจับได้ใบแดงจากบันค่ะ(มุกนี้เล่นตั้งแต่ในเพจลามมายันที่นี่ ฮ่าๆ)


มิสบัน.
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-09-2015 22:15:41 โดย BUNNz4 »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ QXanth139

  • ♡동해 #Always13
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6

ออฟไลน์ me12inzy

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 458
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-2
แซ่บนัวครัวน้ำวิวจริงอะไรจริง  :katai2-1: น้ำจะไปทำอะไรตาลุงคะลูกกก จัดเลย55555

ออฟไลน์ May@love

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 827
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-2

ออฟไลน์ Kaemmiizz

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 727
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-4
โหย...น้ำทำอะไรตาลุงนั่น ตอนหน้าจบแล้วหรอ??
ยังไม่อยากให้จบเลย ยังแซ่บกับน้ำวิวอยู่เลยอ่ะ

ออฟไลน์ kitty08

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1952
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-4
วิวนี่เห็นสวยหวานแต่เข้มแข็งยิ่งกว่าผู้ชายหน้าเข้มบึกบึนซะอีกน่ะเนี่ย เราว่าที่ตุบนั่นคงไม่ใช่น้ำเป็นลมหรอกแต่คิดว่าคงขว้างอะไรใ่อีกตาลุงแน่ ๆ  :katai3:

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
วิวยังคงมากเสน่ห์และเย้ายวนใจได้ไม่เปลี่ยนเลยนะค้า~~ :hao7:

ออฟไลน์ Supparang-k

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1908
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-3
เสียงอะไรละนั้น   จัดไปๆ  อย่าไปยอมให้ใครมาหยามเราได้เนอะน้ำเนอะ   ส่วนเพราตาชอบยั่ว(ทั้งยั่วสวาททั้งยั่วโมโห) หลังจากนี้ค่อยเอาให้เข็ด 


เห็นใจอ่อนยอมง่ายๆแล้ววิวได้ใจงั้นน้ำต้องใช้ไม้แข็งล่ะ  สู้ๆๆๆๆ

ออฟไลน์ ammchun

  • Don't Worry,Be Happy
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1389
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-4
คิดถึงวิวน้ำมากๆเลย ร้อนแรงอต่ตอนนี้อ่อนหวานซ้าาาสาแก่ใจ :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
รอตอนต่อไปเลยแล้วกัน น้ำจะทำยังงัยนะ :ling2:

ออฟไลน์ วายซ่า

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +205/-6
 :a9: :o  ได้ใบแดงนี่คือจะโดนไล่ออกใช่มั๊ยคะ 

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9

ออฟไลน์ ในป่ากว้าง

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 7
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
โอ้ว ร้อนแรง ตาลุงใหญ่ทำอะไรยะหลานนะนั่น ว่าแต่เพราตาเหมือนใครในความคิดลุงใหญ่น่ะอยากรู้จังเหมือนเป็นปริศนา ตอนหน้าจะจบแล้วเหรอเนี่ย งื้อๆ

 :pig4:

ออฟไลน์ fahsida

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 362
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
มาต่อแล้วๆ แล้วก็ทำเราค้างแล้วด้วย น้ำเป็นไรรึป่าวอ่ะ งงๆ รอนะค่ะ


ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
มาต่อแล้วดีใจๆ อาา ร้อนแรงกันเหมือนเดิมเลยจริงๆ ว่าแต่ลุงใหญ่นี่ตกลงยังไงกันแน่คะลุงต้องการอะไรจากหลานชายของตัวเอง แล้วป๊ากับอเล็กซ์ล่ะ

ออฟไลน์ Fellina

  • mgKapleGD
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 421
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-1
ชอบเพราตาาาา
รอเจร์นะคะคุณบัน อิอิ

ออฟไลน์ Blue

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 335
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0

ออฟไลน์ ka[ze]na

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +192/-6

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6

ออฟไลน์ manutty

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 846
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-0
อึก อึก กระฉูด  :haun4:  :m25:  สำลักเลือดที่สองเคะเขาทำกัน เป็นการร่วมรักที่ละมุน อ่อนหวาน  เซ็กซี่  ลงตัวมากๆ ให้ความรู้สึกรัก คิดถึง โหยหา กันและกัน ดีใจที่เป็นวิวกลับมาหาน้ำ ถึงจะไม่ได้คบกันมานานแต่กลับให้ความรู้สึกเหมือนขาดกันไม่ได้ ใจจะขาดถ้าใครหายไป  :mew6:  คุณลุงใหญ่ เสร็จธุระไม่กลับละคะ อยู่ขัดขวางอะไรนักหนา เห็นไหมวิวพูดแล้วให้ไปซะ จะไม่กลับไป ชีวิตจะดีจะร้ายก็ของเลือกเองดีกว่าพังไปคนอื่น น้ำตามมาด้วย ตื่นเต้น ๆๆๆๆๆ อยากรู้น้ำจะโชว์ของอะไรน้า โอ้ย แทบอดใจรอไม่ได้อยากรู้ ๆๆๆ  :hao4:

ออฟไลน์ grimace

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 248
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-0
น้ำสู้ๆ ยังไงวิวก็เป็นของน้ำนะ อย่าไปยอมเนอะ
แสดงอภินิหารให้เห็นกันไปเลย ฮ่าๆ
ตอนนี้แซ่บอีกเช่นเคย คนสวยๆสองคนอยู่ด้วยกันแล้วมันดีจังเลยค่ะ :hao7:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด