หัวข้อ: [รับ✖รับ]เริ่มด้วยใคร่ ลงท้ายด้วย..?:[ใคร่พิเศษ - โตยธารเปลี่ยนไป?]P.35 9/1

[BUNNz4]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦






อารัมภบท


เมื่อก่อนเรามองแต่คนเท่ๆดูแบดบอยมาโดยตลอด

“อ๊ะ..วิว”

ความจริงก็รู้ตัวมาตั้งนานแล้วล่ะว่าชอบผู้ชายมากกว่าผู้หญิง

“ต ...ตรงนั้น อื้อออ ...”

ที่ผ่านมาก็ชอบให้คนอื่นทำให้ ถึงจะเจ็บและอึดอัดไปสักหน่อยแต่ก็สบายดีเพราะไม่ต้องออกแรงอะไรมาก

“หยะ ...วิว อย่าแกล้ง อ๊ะ”

แต่มาตอนนี้ความคิดทุกอย่างมันค่อยๆเริ่มเปลี่ยนไปซะแล้ว..

“อ๊าาาาส์! วิว.... วิว”


.

.


ความจริงแล้วคนที่เป็น “รับ” เหมือนเรานี่ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ

เร้าอารมณ์กว่าไอ้พวกแบดบอยตัวสูงหนาหุ่นเป็นล่ำสันมัดกล้ามชัดเจนเป็นไหนๆ


.

.


เห็นทีเปลี่ยนมาเป็นฝ่าย “กอด” บ้างก็น่าตื่นเต้นดีเหมือนกัน .


✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦

05 / 04 / 2015
เรื่องนี้รับชนรับนะคะ ใครไม่ชอบแนวนี้สามารถกดออกได้เลย
แต่งขึ้นสนองนี้ดตัวเองล้วนๆ (สนองนี้ดตัวอีกแล้วนังบัน... จะสอบแล้วยังไม่เจียม)
เพราะงั้นฉากอัศจรรย์อาจจะ"อื้ม"หน่อยล่ะเนอะ

สุดท้าย ..... รับเค้าจะรุกกันยังไงล่ะนี่?

มิสบัน.

[❣☾月亮☽❣]

    ติดตามค่ะ. อย่าดองแล้วกันนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[Mouse2U]

อ่า~ แบบนี้สินะที่เราตามหามานาน…
ติดตามนะคะ

[baipai_bamboo]

สนองนี้อคนอ่านด้วยยยย 5555
ตามหาแนวนี้มานาน ขอร้องอย่าได้ดองเลย ติดตามๆ

[grimace]

กิ๊ดดดดดดดดดดดด เห็นหัวเรื่องแล้วรีบวิ่งมาเลยค่ะ
มันต้องกริ๊บกริ๊วหัวใจมากแน่ๆเลย ;_;
เราก็ตามหาแนวนี้มานานเหมือนกัน
จะเป็นยังไงต่อนะะะ เปลี่ยนมากอด..คนน่ารักๆ
 ฮืออๆ คิดแล้วก็ปริ่มละค่ะ
วอนคนแต่งอย่าหายไปนะคะะะ

[Fellina]

ตามมาปูเสื่อด้วยความว่องไว><
หามานานแล้วเรื่องรับรับนี่ ฮุฮุฮุ

[PHA_]

รอๆๆจะมาวันไหนน้าาา

[buathongfin]

วะ...รับรับนี่แบบสุดๆอ่ะ 
แหกแนวมาก ไม่ค่อยได้เจอแนวนี้ สวรรค์ตูแล้ว 

[xeruoh]

รอค่าา   

[AppleBerry]

อ่า.....จินตนาการรับกับรับไม่ออกรอติดตามดีกว่า

[BUNNz4]

☒กดฟังเพลงบิ๊วแล้วคุณจะเข้าถึง'อารมณ์'ของเรา



           I



           ตามทฤษฎีแล้วคนที่มาทีหลังมักจะถูกมองว่าเป็นฝ่ายผิด

           มักจะถูกคนอื่นประณามว่าเข้ามาแทรกแซงความรักของคนอื่นอย่างนั้น ถูกรังเกียจต่อต้านว่าหน้าไม่อายเอาเสียเลยอย่างนี้

           แต่ดูเหมือนว่าทฤษฎีนั้นจะใช้ไม่ได้กับเรา


           “นี่ๆ ทำไมวิวถึงมากับเจเจอร์ได้ล่ะ?”

           “เจเจอร์เขี่ยหมอนั่นทิ้งแล้วอย่างนั้นเหรอ?”

           “ทำไมถึงเป็นวิวล่ะ?”

           “โธ่! นางฟ้ากูถูกไอ้นักล่านั่นสอยไปซะแล้วหรือเนี้ย”


           อีกสารพัดมากมายคำพูดแต่เราไม่ได้ใส่ใจอะไรนักหรอก ในโลกสมัยนี้เงินทองมักมีอำนาจเหนือคนหลายกลุ่ม แน่นอนความเหมาะสมเมื่อเห็นอยู่ตำตาก็เป็นสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้เหมือนกัน ไม่ได้หลงตัวเองแต่ได้ยินจากหลายคนว่าเราเหมาะกับเจเจอร์มากกว่า.... ใครนะ? อืม จำชื่อไม่ได้แล้วล่ะ ขอเรียกว่า‘ของเก่า’ของเจเจอร์ก็แล้วกันนะ

           เจเจอร์เป็นผู้ชายตัวสูงใหญ่ น่าจะใหญ่กว่าเราหลายเท่าตัว ใบหน้าคมเข้มกับดวงตาเรียวดุจพญาเหยี่ยวสะกดสายตาเราให้หยุดอยู่ที่เขาได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน บอกตามตรงว่าเจเจอร์ตรงสเปคของเราหลายอย่าง ลุคแบดบอยกับเสน่ห์อันแพรวพราวถูกใจเราส่วนหนึ่ง และอีกส่วนที่เป็นส่วนใหญ่เลยคือ...


           ลีลาของเจเจอร์นอกจากจะเร้าใจแล้วบทรักของเขามันทั้งเร่าร้อน ดุดัน ที่สำคัญ....เขาอึดกว่าที่จิตนาการไว้มาก


           กับบางคนเจอเราเข้าไปหน่อยแจวไม่กี่ครั้งก็จอดสนิทแล้ว แบบนั้นมันน่าเบื่อ เราอยากสนุกนานๆและแน่นอนว่าเจเจอร์ตอบโจทย์เราได้ดี ถ้าเป็นการให้คะแนนในชั้นเรียนเราคงให้เขา 8 เต็ม 10

           อีก 2 คะแนนที่หายไปเป็นเพราะ.....


           “อื้อออ”

           เรียวลิ้นร้อนสอดเข้ามากวาดต้อนลิ้นเราโลมรันอย่างร้อนแรงจนช่วงท้องน้อยของเราเสียววูบด้วยความรู้สึกวาบหวาม เอวของเราถูกโอบรัดจนลำตัวเราแนบชิดสนิทกันกับลำตัวล่ำสันของเจเจอร์ สัมผัสได้ถึงไอระอุอุ่นของกันและกันและมัดกล้ามภายใต้เสื้อนักศึกษาที่คงจะมีแต่ร่องรอยจิกข่วนอยู่เต็มไปหมด

           หลายนาทีทีเดียวกว่าเจเจอร์จะยอมละปากออก นิ้วโป้งของคนตัวใหญ่กว่าปาดเช็ดหยาดน้ำเชื่อมตรงมุมปากเรา แววตาคมส่อประกายวาววับสื่อความหมายยามจดจ้องมาที่เรา

           ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะขัดเขินหรืออ่อนระทวยจนยากจะต้านทานต่อสายตาส่อความปรารถนาแบบนั้นของเขาแต่สำหรับเราแล้ว


           “อย่าทำแบบนี้อีก เราไม่ชอบ”


           เราดันตัวออกจากกายใหญ่แล้วเดินแยกขึ้นตึกเรียนทันที ไม่รอฟังคำแก้ตัวของเจเจอร์หรือคำวิพากษ์วิจารณ์ของใครทั้งนั้น เจเจอร์จูบเราต่อหน้าคนอื่น แสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเราจนออกนอกหน้านอกตานั้นคือสิ่งที่เราไม่ชอบ

           เพราะเราไม่ใช่ของของใคร

           ก็คิดว่าคุยกันรู้เรื่องตั้งแต่แรกแล้วนะ แต่ดูเหมือนว่าคนที่รู้เรื่องจะมีแค่เรา


           ปึก

           “อ้ะ ขอโทษ”

           “เพราตา....”

           เราหันกลับไปมองตามเสียงเรียกชื่อ คนที่เราเดินชนเมื่อกี้เป็นคนเรียกเราเอาไว้ เอียงคอน้อยๆอย่างนึกสงสัย ในคณะนี้มีคนรู้จักเราไม่ใช่เรื่องแปลกแต่ที่ทำให้เราแปลกใจก็คือทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ใส่เราอย่างนั้น?

           แล้วก็เป็นอย่างที่คิดเมื่อจู่ๆน้ำตาเม็ดโตก็ร่วงเผาะลงจากดวงตากลมสีน้ำตาลอ่อนของคนที่ยืนเม้มปากแน่นอยู่ตรงหน้า...

           ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจก็เถอะนะ

           “ขอโทษนะ เราเดินไม่ระวังเอง รับไปสิ”เรายื่นผ้าเช็ดหน้าให้เขาแต่เขากลับเอาแต่ยืนนิ่งไม่รับมันไปปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มอยู่อย่างนั้น

           ตัวเราเองไม่ได้สนใจสายตาหรือความรู้สึกนึกคิดของคนอื่นหรอก แต่ดูเหมือนว่าคนตรงหน้าจะไม่ได้เป็นแบบเรา ซึ่งเราก็ไม่แปลกใจสักเท่าไหร่ ปะป๊าเคยบอกว่าเด็กแบบเรามีคนเดียวในโลกก็ทำให้คนรอบข้างเขาปวดประสาทจนอยากจะฆ่าตัวตายวันละหลายๆรอบก็พอแล้ว อย่าให้มีใครอื่นที่เหมือนเราอีกเลย

           เราเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกันล่ะนะ

           “ถ้าอยากร้องไห้นักก็ตามเรามานี่”

           เราคว้าข้อมือเขาแล้วออกแรงดึงให้เขาเดินตาม ตอนแรกก็มีขัดขืนนิดหน่อยแต่พอเริ่มรู้ตัวว่ากำลังตกเป็นขี้ปากของนักศึกษาคนอื่นในบริเวณก็ยอมก้มหน้าเดินตามเรามาแต่โดยดี

           ไม่รู้หรอกว่าจะไปที่ไหนดีรู้แต่ว่าตอนนี้เราเองก็ไม่อยากจะเข้าเรียนสักเท่าไหร่


           เราเบื่ออาจารย์ เบื่อวิชาที่เรียน เบื่องานที่อาจารย์สั่ง

           มันน่ารำคาญตรงที่หากเป็นงานคู่ทุกคนในเซคชั่นจะพยายามเสนอหน้าเข้ามาขอมีส่วนร่วมขอทำงานนั้นกับเรา พอเราอยู่ของเราเงียบๆพวกนั้นก็จะทะเลาะกันเอง

           พวกหว่านพืชหวังผล ใช่ว่าเราจะไม่รู้ว่าคนพวกนั้นต้องการอะไรจากเรา ไม่ว่าจะหน้าตาฐานะทางสังคมเพื่อยกหางให้ตัวเองหรือหวังโกยผลประโยชน์ให้พ่อแม่พี่น้องจากการสนิทสนมกับเราก็ตาม 

           สุดท้ายเลยต้องขออาจารย์ทำเองคนเดียวเพื่อตัดปัญหาไร้สาระเหล่านี้

           พองานเสร็จส่งเมลล์ให้อาจารย์เรียบร้อย วิชานี้ก็ไม่น่าสนใจอะไรสำหรับเราอีก


           “จะ ..ฮึก จะไปไหน?”

           “เราก็ไม่รู้”

           หันไปมองคนที่ถูกดึงให้เดินตามก็ต้องยิ้มออกมาอย่างเสียไม่ได้ ใบหน้าขาวจนค่อนไปทางซีดของเขานั้นบึ้งตึงขึ้นเล็กน้อยก่อนที่ปากบางๆไร้สีสันเหมือนหน้าตาจะคว่ำเบะ ให้เด็กอนุบาลดูยังรู้ว่าคงไม่พอใจในคำตอบนั้นของเราสักเท่าไหร่ แต่เราก็ไม่รู้จริงๆนี่ว่าจะไปไหน

           “แล้วคุณมีที่ที่จะแนะนำให้เราไปไหมล่ะ?”

           “ทีหลังไม่รู้จะไปไหนก็อย่าดึงคนอื่นเค้าให้ตามมาสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้สิ”

           ฝ่ามือเรียวปาดเช็ดคราบน้ำตาที่เกาะอยู่บนพวงแก้มเนียน เราหยุดเดินทันที เรายกมือข้างที่ว่างซึ่งกำผ้าเช็ดหน้าที่ถูกปล่อยให้เป็นหมันตอนยื่นให้ในเขาตอนแรกขึ้นเช็ดคราบน้ำตาให้อีกคน ร่างโปร่งที่สูงกว่าเราอยู่ประมาณ 7 - 8 เซนชะงัก ดวงตากลมสีน้ำตาลอ่อนจ้องมองเราอย่างอึ้งๆแต่เราไม่สนใจ พอเช็ดจนไม่เหลือคราบน้ำตาบนดวงหน้าขาวเนียนนั้นอีกเราก็จูงมือเขาให้เดินตามต่อ

           “นี่ ดะ...เดี๋ยวสิ!”

           “เรารู้แล้วล่ะว่าจะไปไหนกันดี”


           .

           .


           “ห้องสมุด?”

           “อื้อ เราชอบ ไม่วุ่นวายดี”

           เราดันหลังร่างโปร่งให้เดินเข้าห้องสื่อที่มีไว้ให้นักศึกษาเลือกหนังเข้ามาดูเพื่อศึกษาเนื้อหาของหนังแต่ละเรื่องตามงานที่ได้รับมอบหมายจากอาจารย์แล้วเดินตามเข้าไปโดยไม่ลืมที่จะปิดล็อคประตู

           ความจริงแล้วห้องสื่อนี้จะเข้าใช้ได้ต้องมีนักศึกษา 5 คน ไม่มากกว่านี้และไม่น้อยกว่านี้ ถ้าจะบอกว่าเราเส้นใหญ่ก็คงจะไม่ผิดนัก ไม่ได้ภูมิใจหรอกแต่บางทีมันก็สร้างความสะดวกสบายให้เราดีเหมือนกัน ก็ไม่รู้ว่าจะปฏิเสธที่จะใช้เส้นที่มีบ้างสักนิดสักหน่อยไปทำไม

           ใช่ว่าเราจะใช้มันบ่อยๆเสียเมื่อไหร่


            “พามาทำไม?”

           “พามาให้คุณร้องไห้จนกว่าจะพอใจไง”

           เขาเม้มปากอีกแล้ว อดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นกดนิ้วโป้งลงบนกลีบปากบางสีซีดนั้นเบาๆ ไม่รู้ว่าเขาเผลอไปหรือเปล่าแต่ที่แน่ๆเราไม่ได้ตั้งใจจะให้ปากที่พอสัมผัสแล้วกลับรู้สึกนุ่มนิ้วดีกว่าที่คิดนี้เผยออ้าออกเล็กน้อยเลยสักนิด

           ดวงตากลมโตฉ่ำน้ำตาน้อยๆขึงมองเราอย่างไม่พอใจแต่ก็ไม่ได้ปัดมือเราออก ก็ไม่รู้ทำไมแต่เรารู้สึกได้ใจนิดๆ

           ขอลองเล่นด้วยสักหน่อยแล้วกัน

           เราออกแรงกดนิ้วโป้งลงบนริมฝีปากล่างของเขาจนปากบางอุ่นเผยอมากขึ้นกว่าเดิม เราปาดนิ้วไปตามแนวกลีบปากกดคลึงเล่นเบาๆด้วยความหยามใจ “อ๊ะ”

           เราไม่คิดว่าจะได้ยินเสียงแบบนั้นจากเขาแต่มันก็ทำให้เรารู้สึกวูบวาบแปลกๆ


           อยาก...

          สอดนิ้วเข้าไปสัมผัสกับความอุ่นร้อนในโพลงปากนั้นจัง............


           เพี๊ยะ!

           “จ..จะทำอะไรของนาย!”

           “ทำไมต้องตีกันด้วย เราเจ็บนะ”

           เราเม้มปากช้อนตามองอีกฝ่ายอย่างตัดพ้อ เราเห็นเขาชะงักไป ปากอุ่นนุ่มที่เราใช้นิ้วโป้งสัมผัสไปเมื่อครู่เม้มบ้าง ดวงหน้าขาวเนียนเบนหน้าหนีไปอีกทาง “...ขอโทษ ก็มันตกใจนี่ จู่ๆก็......”

           “ช่างเถอะๆ”เราปัดมือไปมาอย่างไม่ใส่ใจ แค่ได้ยินคำว่าขอโทษชดเชยกับความผิดที่ตีเราไปเมื่อกี้ก็พอแล้วล่ะ ไม่ต้องอธิบายอะไรให้มากความเพราะเราขี้เกียจฟังอะไรยาวๆ

           เราทิ้งตัวนั่งลงบนเบาะทรงกลม เอนตัวลงน้อยๆ ความจริงก็อยากจะนอนลงไปเลยแต่เดี๋ยวเสื้อนักศึกษายับ

           อ่า...จริงสิ

           เรายืดตัวนั่งตรงก่อนที่จะถอดเสื้อนักศึกษาออกแล้วพาดมันไว้กับโซฟายาวพอ 2 คนนั่งที่ถูกจัดวางไว้ชิดมุมห้อง ทิ้งตัวลงนอนลงบนเบาะนุ่มอย่างสบายใจขึ้นกว่าเดิม


           “มีอะไรจะพูดกับเราล่ะ?”

           “หะ เอ๋?”

           “ก็ที่มาหาเราถึงคณะ ไม่ใช่เพราะมีเรื่องจะคุยกับเราหรอกเหรอ?”เราเอียงคอมองร่างโปร่งของเขาที่ยังคงยืนอยู่

           “นายรู้เหรอว่าผมเป็นใคร?”ใบหน้าเหรอหราของเขาไม่ได้ทำให้เรายิ้มได้อย่างในตอนแรก เราถอนหายใจ เริ่มรู้สึกเหนื่อยหน่ายขึ้นมานิดๆกับท่าทางที่ดูซื่อใสไม่ทันใครแบบนั้น

           “ตอนแรกเราก็ไม่รู้หรอก แต่ตอนคุณเป่าปี่ที่ตึกเรียนตอนเราเดินชน บังเอิญได้ยินชื่อคุณจากคนอื่นที่อยู่ในบริเวณตอนนั้นพอดีน่ะ”

           “...”

           “สรุปแล้ว เราเข้าใจถูกหรือเปล่าล่ะ?”

           “ใช่ แต่ผมแค่อยากจะมาดูให้แน่ใจ ..แค่อยากรู้ว่าตอนนี้คนที่เจร์คบอยู่คือเพราตาคนดังของมหาลัยจริงๆหรือเปล่า .....แค่อยากให้แน่ใจเท่านั้น”

           ดวงตาคู่กลมไหววูบมันเจือไปด้วยความปวดร้าว ใช่ว่าเราไม่รู้ว่าเขารู้สึกอย่างไร แต่จะให้เราทำยังไงได้ล่ะ? ให้พูดปลอบแล้วบอกว่าที่ได้ยินมามันไม่จริงอย่างนั้นหรือ? ตลกหน่าใครๆก็รู้ว่าเรื่องของเรากับเจเจอร์มันมีมูลของความจริงอยู่

           แต่เขาคนนี้จะรู้ไหมนะว่าคำว่า‘คบ’ของเรากับคำว่า‘คบ’ของคนอื่นมันมีข้อแตกต่างกันอยู่นิดหน่อย

           “ผมแค่อยากรู้.. นายรักเจเจอร์หรือเปล่า?”

           อืม ถามให้ตรงจุดแบบนี้สิถึงจะน่าคุยต่อ

           เรายิ้มแล้วรอยยิ้มนั้นของเราทำให้เขาหน้าเสียไป “ถ้าเราบอกว่ารัก คุณจะตัดใจจากเจเจอร์แล้วปล่อยเขามาให้เราง่ายๆงั้นเหรอ?”

           เขาเม้มปากอีกครั้ง คราวนี้เงียบไปหลายอึดใจก่อนที่จะตอบเสียงดังฟังชัด แววตาที่เคยสั่นไหวเมื่อกี้เปลี่ยนเป็นมั่นคงแน่วแน่ “ไม่มีทาง!”

           ต้องแบบนี้สิ

           หึ น่าสนุกจัง....

           “แล้วยังไง คุณจะแย่งเขากลับไปงั้นเหรอ?”

           “ผมรักเจเจอร์แล้วผมก็ค่อนข้างจะมั่นใจมากด้วยว่าผมรักเขามากกว่านาย เพราะเรารักกันมาก...ก่อนที่นายจะเข้ามาแทรกกลางระหว่างเราแล้วแย่งเขาไปจากผม!”

           ยอมรับว่าเราอึ้งไปเล็กน้อย เนื้อในอกข้างซ้ายมันเต้นผิดจังหวะไปหนึ่งจังหวะเห็นจะได้ แววตาเด็ดเดี่ยวอย่างคนที่ไม่คิดจะยอมแพ้อะไรง่ายๆสะกดเราได้มากกว่าดวงตาดุจเหยี่ยวจอมเจ้าเล่ห์ของบุคคลในหัวข้อสนทนาซะอีก


           “เราไม่ได้แย่งเขามาจากคุณ แต่เป็นเขาเองต่างหากที่ทิ้งคุณมาหาเรา”


           เรายิ้ม รู้ดีว่ามันเป็นรอยยิ้มปั้นแต่ง ไร้ความจริงใจและเสแสร้งสิ้นดี แต่เราอยากรู้ปฏิกิริยาโต้ตอบของคนคนนี้ อยากรู้ว่าเขาจะโต้ตอบเรามาว่ายังไง

           “ฮึก...ก็ถ้าไม่มีนายสักคน .....ถ้าไม่มีนาย อ้ะ!”

           ร่างโปร่งล้มทับตัวเราทันทีที่เราดึงขาเขาให้ลงมาหา ไม่ได้ดึงแรงอะไรมากหรอกเป็นเขาที่เสียหลักเอง สองแขนเราโอบรอบลำคอของเขาเอาไว้ ใบหน้าของเรากับเขาห่างกันเพียงลมหายใจกลั้นเท่านั้น พอได้มาอยู่ใกล้ๆกันอย่างนี้เราถึงได้รู้ว่าตาของเขามันเชื่อมหวานมากขนาดไหน

           ภายใต้ใบหน้าที่จะดูให้น่ารักมันก็น่ารักอยู่แต่ก็ค่อนไปทางจืดชืดไร้สีสันมากกว่าซะหลายส่วน ดวงตาของเขากลับโดดเด่นขึ้นมาจนดูแปลกแยกไม่เข้าพวก กับคนคนนี้หากให้มองผ่านๆแบบไม่ใส่ใจไม่มีส่วนไหนเลยที่น่าสนใจหรือดึงดูดใจพวกนักล่าได้ อย่าว่าแต่พวกนักล่าเลยขนาดคนธรรมดาคงจะมองผ่านเลยไปเสียด้วยซ้ำ ไม่แปลกใจที่จะได้ยินใครหลายคนบอกว่าเราเหมาะสมกับเจเจอร์มากกว่า แต่ที่เรานึกแปลกใจก็คือ...

           ทำไมคนอย่างเจเจอร์ถึงได้คบกับคนที่ดูจืดชืดแบบนี้มาได้เป็นเดือนๆกันนะ?

           ในความแปลกใจของเรามันมีความอยากรู้แทรกอยู่.... และอดจะยอมรับไม่ได้ว่าตอนนี้เราเองก็ค่อนข้างจะมีความ‘สนใจ’ในตัวเขาคนนี้อยู่ไม่น้อย

           “ปะ.....ปล่อย”

           เสียงหัวใจที่เต้นรัวอยู่บนอกขวาของเราขัดกับคำพูดนั้นของเขาจนเราต้องหัวเราะออกมาเบาๆ

           “ขอกอดหน่อย เราหนาว”

           “ถ้าหนาวก็ไปใส่เสื้อสิ!”

           “ถ้าใส่เสื้อก็ไม่ได้กอดคุณสิ เราอยากกอดคุณมากกว่านะ”

           เห็นพวงแก้มเนียนขึ้นสีปลั่งเราก็รับรู้ได้ในทันทีว่าทำให้เขาไขว้เขวออกจากบทสนทนาเมื่อครู่ได้แล้ว

           อ่า...ผู้ชายคนนี้น่ารักจัง

           ดูก็รู้ว่าเขาคงเป็นรับเหมือนกันกับเรา ไม่ใช่สเปคหรอกยิ่งเป็นฝ่ายถูกกระทำเหมือนกันยิ่งไม่ใช่....


           แต่ก็อยากลอง


           “นี่ โตยธาร อยากให้เราเลิกยุ่งกับเจเจอร์อย่างนั้นเหรอ?”


           ไม่เคยมีความรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนายพรานมาก่อน จนกระทั่งตอนนี้ 

           ลองหย่อน 'บ่วง' ลงไป ที่เหลือก็แค่รอดูว่า 'เหยื่อ' ตัวนี้จะกระโจนเข้าใส่หรือเปล่า

           ทั้งๆที่ก็น่าจะรู้อยู่ว่ามันเป็นกับดักนั่นแหละ


           ปากบางเม้มเข้าหากันอีกแล้ว ดวงตากลมไหววูบแต่ก็ไม่ละสายตาไปจากตาของเรา เราเองก็ไม่ได้รีบจะเอาคำตอบอะไร อยู่อย่างนี้ก็สบายดีถึงจะโดนทับอยู่ก็เถอะ

           เราใช้มือที่คล้องรอบคออีกคนไล้ลูบเบาๆตรงบริเวณต้นคอที่เริ่มชื้นเหงื่อน้อยๆ ขยับตัวบดเบียดกายอีกคนเล็กน้อยพอให้สัดส่วนของเราเสียดสีกันไปมาจนเกิดไอระอุอุ่นกรุ่นๆเท่านั้น ยอมรับว่าจงใจทำลายสมาธิในการขบคิดของเขาและต้องการเร่งเพื่อให้เขาตอบในสิ่งที่เราต้องการออกมา

           ถึงจะไม่รีบแต่ยิ่งใช้เวลาคิดน้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดี


           “แล้ว...ต้องทำยังไง?”


           อยากจะยิ้มอย่างสมใจออกมาแต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้

           เราขยับยกหน้าขึ้นแลบลิ้นสีสดแตะเลียไปตามกลีบปากอีกคนช้าๆ เขาจะผงะถอยแต่เราไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นหรอก เราจับยึดต้นคอของเขาเอาไว้ก่อนที่จะดุนลิ้นเลียจนริมฝีปากนุ่มชุ่มฉ่ำด้วยหยาดน้ำใส


           ตาของเราสบกับตาของเขา ใกล้กันเสียจนเห็นใบหน้าที่กำลังขึ้นสีระเรื่อกับดวงตากลมที่เริ่มจะฉ่ำเยิ้มของเราผ่านนัยน์ตาคู่นั้นชัดเจน ...


           “ทำให้เราพึงพอใจมากกว่าเจเจอร์สิ”

           .

           .

           "...เพื่ออะไร?"

           เรายิ้มอีกครั้งคาดว่าครั้งนี้น่าจะมาจากใจนะ ไม่รู้สิรู้แค่เราอยากยิ้ม... เห็นหน้าเขาตอนนี้แล้วมันตลกดี เขาถามเราว่าเพื่ออะไรอย่างนั้นเหรอ? อ่า....ความจริงมันก็ตอบไม่ยากหรอก คำตอบนั้นเรามีให้ตัวเองตั้งแต่เอ่ยคำพูดประโยคบนไปแล้วล่ะ

           .

           .

           “เราอยากลอง”

✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦

06 / 04 / 2015
บอกตามตรงถ้าคุณไม่ฟังเพลงบิ๊วของเราคุณจะพลาดมาก
จัดว่าเป็นเพลงประกอบนิยายเรื่องนี้เลยก็ว่าได้ เพราะแค่เสียง"อื้ม"ในท่อนแรกของเพลงแล้วเนื้อหายังใช่สุดๆ
โตยธารจะตอบว่าอะไรนะ? แน่นอนคิดว่าหลายๆคนคงจะรู้แล้วล่ะ 55555555

ปล. เพราตา อ่านว่า เพ-รา-ตา แปลว่า งามติดตา เห็นชื่อนี้แล้วก็ปิ๊งเลยค่ะคือมันใช่เลยล่ะ
ส่วน โตยธาร อ่านว่า โต-ยะ-ธาร แปลว่า สายธาร ค่ะ

ปล.ที่2 มีใครรู้สึกว่าน้องเพราตาของเรานิสัยแปลกบ้างคะ?
อยากจะบอกว่าน้องมันยังแปลกได้มากกว่านี้อีกค่ะ แต่ก็อย่างว่าล่ะนะ..
คนที่เฟอร์เฟ็กไปเสียทุกอย่างตั้งแต่หน้าตาไปยันชาติตระกูลถึงจะแปลกยังไงก็ไม่มีใครกล้ามองว่าประหลาดหรอก (หรือเปล่านะ?)


มิสบัน.

[Mouse2U]

ว้ายๆ // เห็นรับสองคนเขาเกี้ยวกันแล้วมีความสุขจังเลยค่ะ มันใช่มากเลย… อ่า~ นี่สินะที่เรียกว่ามีความสุขจนตัวลอย อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว รอนะค้าา~

[colorofthewind21]

ทำไมเรารู้สึกอยากให้โตยธารกดเพราตา แต่ไม่เป็นไรยังไงก็ได้
เนื้อเรื่องน่าติดตามมากอ่ะ รอตอนต่อไปค่ะ

[❣☾月亮☽❣]

    ได้ฟังเพลงละ. รู้สึกจะน่าสนุก
ชื่อแปลกแต่เพราะนะ. ทั้งสองคนเลย
เป็นเราก็ติดใจนะ. น้องคนนี้ดูเหมือนจะไม่มีอะไรแต่ยิ่งน่าค้นหาเข้าไปอีกเพราะคบกับเจเจอร์มาได้พักนึงเลย
ติดใจจนต้องลุกขึ้นมารุกซะงั้นเลยเนาะ.     เราตามหาโบ้ทมานานละ น้องเพนี่แหละใช่

[กระพรวนศรี]

กรี๊ดดดดสเป๊กมากบอกเลยยย
เคะได้เคะคือยอดเคะ ฮือ น่าร้าก
เบี้ยนอะชอบ ๕๕๕ อยากรู้ว่าน้องวิวลองแล้วจะเป็นไง อิอิ

รออ่านต่อนะคะ ขอบคุณมากค่า

[ทิวลิปสีส้ม]

แล่วๆๆๆ ติดตามชิดขอบจอค่า 

[koikoi]

น่าติดตาม

[baipai_bamboo]

อยากอ่านอีก เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆ

[grimace]

ลองแล้วจะติดใจมากๆแน่เลยค่ะเพราตา
น่ารักเนอะะะะ 2คนอยุ่ด้วยกันเนี่ย
เอาอีกๆ ชอบมากๆ 

[kitty08]

น่าสนใจดีน่ะ อยากรู้ว่ารับกับรับมาเจอกันจะเป็นยังไง เพราะเจอแต่รุกกับรุกน่ะ อยากให้มาต่อไว ๆ น่ะจ้ะ เพราะจะได้เห็นเนื้อหาชัดเจนขึ้นน่ะ ชื่อแปลกดี เพลงประกอบก้อน่ารักดีจ้ะ

[Wereena]

   ตามด้วยคนสิ หุหุ ชอบบบ เคะxเคะ  เอิ้กกกก สาบานว่าไม่ได้หื่นอะไร #ดูเหมือนร้อนตัว 

[Wordslinger]

เลอค่า 

[maxiyorka]

อ๊ากกก แนวที่ตามหา อยากลองอ่านแบบนี้มานานแล้ว ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะคะ จะคอยติดตามค่ะ

[BlueCherries]

 

[PHA_]

อ่า งานดีๆ...

[minminmin]

อร้ายยยยยยยยยยยยยย เพราตานางอินดี้มากค่ะ สงสารโตยธารจังเลย หึหึหึ

[Apitchaya]

เคยอ่านแต่ชนรุก
จะลองอ่านดูค่ะ น่าสนใจ 5555

[บี]

งานดีน่าอ่าน ตามม มมมมมม

[MinorMa]

หานิยายแนวนี้มานานแล้วว

[Akikojae]

งดงามที่สุด รับเจอรับ
ความรู้สึกเหมือนกำลังอ่านคู่เบี้ยนเล่นกัน
โฮกกก น่ารักมากๆ ตามอ่านนะคะ