หัวข้อ: 『#ไม่ The Series』 - END จบแล้วจ้า #มีขายทั้งรูปเล่มและEbook [up22/7/60]

[Supparang-k]

สงสารเติ้ลอะตอนนี้

[manutty]

ตอนนี้กลายเป็นว่า เติ้ลวิ่งไล่ตามพี่ป้อง ถึงจะรู้ตัวว่าสายเกินไป แต่เติ้ลมันก็พยายามที่จะเอาพี่ป้องคืนมา (ที่จริงมันเสียดายแมมมอธต่างหากล่ะเจ๊ : พี่ป้องบอก อิอิ) ถึงจะเป็นวิธีการที่ไม่ถูกแต่เติ้ลมันก็ไม่รู้จะทำยังไง มันอยากได้พี่ป้องเมื่อช้าไป ยอมแม้กระทั่งจะเป็นกิ๊ก ให้เป็นที่ระบายก็ได้ ขอแค่ได้อยู่กับพี่ป้องเหมือนเดิม แต่มันไม่มีอะไรเหมือนเดิมหรอกเติ้ล นอกจากจะสร้างมันขึ้นมาใหม่ ในความรู้สึกใหม่ แต่เป็นกับคนเก่า ซึ่งยังไม่รู้ว่าจะมีความหวังไหม เพราะตอนนี้พี่ป้องมันมีเมียแล้ว และผู้หญิงคนนี้ก็ดูจะเป็นคนดี อยู่เคียงข้างพี่ป้อง และเกือบจะได้เป็นแม่ของลูกของพี่ป้อง เกือบจะครอบครัวสมบรูณ์ ด้วยความดีทำให้พี่ป้องทิ้งเขาไม่ได้ อันนี้ถ้าเมียพี่ป้องดีจริง ก็เห็นด้วยกับป้องนะว่า จะให้ทิ้งได้ยังไง ในวันลำบากก็มีเขา พอวันนี้ทุกข์และอาจจะมีความสุขกลับจะให้ทิ้งเมีย แค่ถ้าพี่ป้องเอาเติ้ลมาเป็นกิ๊กจริงเราก็สงสารเมียพี่ป้องนะ และคงรู้สึกไม่ดีกับป้องและเติ้ลที่ทำร้ายคนดีๆคนหนึ่ง ถ้าป้องยังรักเติ้ลและอยากกลับมาก็ทิ้งเมียเถอะ อย่าเอาเติ้ลเป็นกิ๊กเลยถึงน้องมันจะเสนอตัวเอง ก็อย่าทำเลย อย่างน้อยมันก็เป็นน้องเพื่อน พี่ตั้มพูดถูกหลายอย่างนะ ดูพี่ตั้มเป็นแบบ ถ้าเลวกูก็จะเลวไปเลย แต่ก็เด็ดขาดในการกระทำ ตรงนี้ไม่สนับสนุนให้พี่ป้องกับเติ้ลเป็นกิ๊กกัน รักกันก็เริ่มใหม่ และถึงเมียพี่ป้องมันไม่ดี ก็เลิกและมาอยู่กับเติ้ลซะ แต่มันคงไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก มันดูเหมือนเรื่องจริงเลยว่ะ กับความคิดของป้องที่รัก แต่มันรักอย่างเดียวไม่ได้ มันต้องมีองค์ประกอบอื่นด้วย จะให้หน้ามืดรักอย่างเดียวก็ไม่ได้หรอก เติ้ลมันดูโตขึ้นแต่พอเรื่องรักทีไรแม่งสติหายทุกที ไม่มีหัวคิดเลย เปลี่ยนตัวเองก็เปลี่ยนให้สุดๆ แต่คนเขียนสปอยว่า อีน้องมันจะเจ็บอีกเยอะ คนอ่านอย่างตรูก็ทำได้แค่รอเม้นท์เพื่อเสียน้ำตาสินะ เอาวะ มาเถอะ มาขนาดนี้แล้ว ให้สุดๆไปเลย มันก็ได้ข้อคิดอะไรหลายๆอย่างนะสำหรับเรื่องนี้ที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไร น้ำแตกแยกทาง แต่มันมีน้ำดีแทรกไว้อยู่ไม่น้อย ติดตามความเจ็บปวดของอีน้องกันต่อ สู้สู้    แต่ยกโทษให้อีพี่ป้อง 40 เต็ม 100 ยังไงก็ไม่ควรทิ้งยายให้อยู่คนเดียวนานเกินไป ควรจะกลับมาเยี่ยมบ้าง ไม่ใช่ปล่อยให้โดดเดี่ยวจนเกิดเรื่องร้ายๆ เข้าใจนะว่ามันเป็นอุบัติเหตุที่เลี่ยงไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็น่าจะนึกถึงยายบ้างไม่ใช่หายไปนาน แล้วมาคิดได้ก็สายไป สงสารยาย 

[boboman]

ท้อง!? รึนี่จะเป็นเหตุผลให้พี่แกไม่อยากพลาดอีก ก็เลยพกถุงยางไว้?
สงสารเติ้ลนะ แต่ก็นะ...
อิพี่ป้องมันสุภาพบุรุษมาตั้งแต่ภาคแรกละ คาแรกเตอร์ยังคงคงไว้เหมือนเดิม แต่แกอย่าเพิ่งมาสุภาพบุรุษะไรตอนนี้สิ! คิดมากจริงวุ้ย โวะ! ขัดใจ -_-^

[Chompooiriza]

หายไปแปปเดียวเอง... กลับมาอีกทีสองตอนล่ะ

555+

กลับมาพร้อมพัฒนาการอันก้าวกระโดดของพี่ป้อง

ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก สลับและซับซ้อนในอารมณ์และความรู้สึก

ก็ลุ้นๆกันต่อไปว่าจะเป็นอย่างไร~

[boobooboo]

เติ้ลต้องไม่ยอมแพ้นะ

[p.spring]

ที่พี่เจอมา จะทำให้พี่ร้ายก็ไม่เปลือก แต่เหมือนพี่ป้องกำลังโกหกตัวเองอยู่นะ
มันขัดๆกับตัวตนจริงๆของพี่ ใรความคิดเราถ้าพี่มีแฟนอยู่เเล้วพี่คงไม่มาเอากะเติ้ล
พี่ยังรักน้องอยู่ใช่ไหมมม 

[VentoSTAG]

โอ้ย................ ไม่ฟิต ซีซั่น 2 ภาค Mistress' Tear รึไง
เอ้าแผนกซาวน์เปิดเพลง น้ำตาเมียน้อย เป็น OP เลย ( มันใช่ไหมเนี่ย )

[[x]-SayHi]

รายงานตัวนะคับ ไม่ได้หายไปไหนนะ แค่ว่าระบบมันไม่เตือนอัพเดตกระทู้ หรืออาจจะเตือนแล้วแต่ผมไม่เช็คเมลล์ก็ไม่แน่ใจ ปกติผมจะหมกตัวอยู่ในห้องนิยายที่จบแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกนะคับที่ผมอ่านเรื่องที่ยังไม่จบ (แอบกระซิบเบาๆว่าผมตามมาจาก STR/INT คับ ^^-)

แต่ตามอ่านแล้วนะคับ ทันตอนนี้ละคับ แต่โดยส่วนตัวผมไม่ค่อยรู้สึกชอบหรืออินไปกับเติ้ลเท่าไหร่เพราะความคิดของเติ้ลดูเหมือนจะมีมิติเดียวคือเอาแต่ใจอยากเอาชนะเหมือนจะขาดความเหงาความหว้าเหว่ไป อาจจะเพราะการเล่าเรื่องที่ผ่านไปเร็วจนสัมผัสไม่ได้ว่าระหว่างนั้นทั้งคู่ผ่านวันเวลาเหล่านั้นได้อย่างไร ก็เข้าใจนะคับว่าอาจจะมาเฉลยทีหลังก็ได้เพื่อให้ดูเรียลว่าทำไมเติ้ลถึงทำแบบนั้นในตอนนั้นๆ แต่อย่างน้อยควรจะมีส่วนของเติ้ลบ้างว่าผ่านห้วงเวลานั้นมาได้ยังไงด้วยความรู้สึกแบบไหน คนชอบเอาแต่ใจผมว่าเขาก็ต้องฝังตัวเองไว้กับเศร้าจมอยู่กับความเหงาเป็นนะคับ หรือว่ามันมีอยู่แล้วแต่ผมยังเข้าถึงอารมณ์ของตัวละครได้ไม่ดีพอก็ไม่แน่ใจ

ปล.๑ อ่านแล้วอย่านอยด์นะผมก็อย่างนี้ละถ้าไม่พูดก็คือไม่พูดพอพูดแล้วก็ชอบพูดตรงๆถนอมน้ำใจไม่ค่อยเป็น แต่ไม่ได้มีเจตนาจะตำหนิคิดร้ายอะไรนะคับ ถ้าไม่พอใจด่าผมได้โกรธผมได้นะผมเข้าใจไม่โกรธหรอก แต่ก็แต่งต่อด้วยนะเอาแบบที่คุณสบายใจด้วย

ปล.๒ ยังยินดีอยู่เป็นเพื่อนกันยามดึกเหมือนเดิมนะคับถ้าสบโอกาส ^^-

ปล.๓ ที่ผ่านมาทั้งหมดชอบตรงนี้ "ดีไม่พอ" กับ "ดีเกินไป" ผมว่าคำคำนี้มันเรียลดีนะถ้าคิดให้ลึก เหมือนจะบอกเป็นนัยๆว่า สองคำนี้ความหมายเหมือนกัน หมายถึงคนๆเดียวกัน เพียงต่างกันที่ว่า คนที่ฟังคือใครมากกว่า

ปล.๔ ที่ผมไม่ค่อย ok กับ part เติ้ลเพราะจิงๆแล้วผมเป็นคนดื้อเงียบและค่อนข้างเอาแต่ใจอยู่ลึกๆ เพียงแต่ไม่ได้ใช้วิธีโจ่งแจ้งเพื่อบังคับใครให้ได้อย่างใจ พอมาเจอคนที่ชอบเอาแต่ใจเลยออกจะไม่ชอบและไม่ค่อยทนเท่าไหร่นะ ฮ่าๆ

[AI.NoR]

เราว่าร้อยหนึ่งมีมากกว่าครึ่งที่เป็นแบบพี่ป้องที่พอมาเจอรักแรกเต็มใจเสนอให้ขนาดนี้ก็สนองตอบ   หลายๆคนคิดว่าเหมือนฝันที่เป็นจริง ขอมีโมเมนท์ที่เป็นไปไม่ได้สักชั่วครู่หนึ่งหรือแค่ชั่วคืน  ปัญหาก็คือพอชั่วครู่หนึ่งมันหมดไปแล้ว  ไอ้สภาพฝันที่เป็นจริงมันไม่จบสิ  เติ้ลเข้าข่ายเมียน้อยเลย  ยอมทุกอย่างขอแค่ได้มีพี่แค่บางครั้งก็พอแล้ว ไม่ขอเรียกร้องอะไร   กิ๊กฝรั่งนะพูดคำเดียวว่า Your rules แค่นี้ไม่เหลือค่ะ   ไม่กระโดดงับเหยื่อก็โง่มากๆ   ความรักแฟน/เมีย  ความดี/เ-ี้ย ในตัวคนมีมากน้อยขนาดไหนก็วัดใจกันงานนี้แหละค่ะ   อย่าว่าผู้หญิงผู้ชายเลยค่ะ  ทุกเพศก็มีหวั่นไหวไปมั่ง   อย่างป้องนี้ก็ถางเล็มรอบๆขอบเขตเพื่อกันไม่ให้ไฟลามอยุ่นะคะ คือไม่ได้ให้ความหวังอะไรเติ้ลมากที่จะสานต่อ  ปากหมาก็มีประโยชน์วันนี้แหละ

เรามองว่าป้องเข้าใจชีวิตมากขึ้น  คือสิ่งที่ป้องเป็นในตอนนี้นั้นเป็นส่วนหนึ่งของสัจธรรมการเป็นสัตว์สังคมที่ต้องเล่นตามกฏ เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของสังคมใหม่  ถ้าหากว่าป้องไม่คิดมากหรือคิดซับซ้อนก็คงมีความสุขไปได้   แต่เท่าที่เห็นมามีบางส่วนเหมือนกันที่ใช้ชีวิตไปสักพักก็ทุรนทุรายเพราะว่าต้องเปลี่ยนตัวเองเป็นสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเองเพื่อให้คนอื่นมีความสุข   ถ้าหากว่าป้องมีลูกก็อาจจะยืดยื้อเวลาไปได้ช่วงหนึ่งเพราะว่าภาระ   

เติ้ลเริ่มคิดถึงป้อง ถึงคนอื่นขึ้นมาบ้างถึงแม้ว่าความคิดยังอยู่ในพื้นฐานขากตัวเองเป็นหลัก     ใครบ้างจะไม่หลงรักพี่ตั้ม?   รู้ทั้งรู้ว่าพี่ตั้มโคตรเ-ี้ยตามบรรทัดฐานของสังคม  แต่ผู้ชายคนนี้ก็อบอุ่นรักพี่น้องเพื่อนพ้องมากๆ   เรื่องของเรื่องก็คือว่าถ้าโชคดีก็คือได้อยุ่ในแวดวงมิตรสหาย เป็นที่รักของพี่ตั้ม ซวยก็คือเป็นคนอื่นที่ไม่ความหมายอะไรกับนาง โคตรของโคตรความซวยก็คืออยู่ในกลุ่มอริราชของนางค่ะ   

มาให้กำลังใจ  จุ๊บๆคนเขียน  ขอย้ำนะคะ   อย่าเพิ่งทิ้งเรื่องนี้นะคะ   ตามไปให้ถึงที่สุดค่ะ   จนถึงช่วงเล็กๆน้อยๆแบบตอนซ่อมก๊อกอะไรแบบนี้  ฟินมากๆค่ะ

ช่ายค่ะ ตอนเขียนก็พยายามคิดแบบเติ้ลโดยดึงโมเม้น "ตัดสินใจเป็นคนลับๆ" อะไรแบบนี้มาเขียนเนี่ยแหละค่ะ ตอนเขียนพี่ป้องจะต้องคิดแบบโมเม้นทนไม่ไหว ไม่เข้าใจเติ้ล อึดอัด พอมาเขียนเติ้ลนี่ต้องคงนิสัยเอาแต่ใจเอาไว้ ไม่งั้นมันจะดูเฟกมากๆ
คือเวลาดูละครแล้วเห็นบทนางเอกร้ายๆ แต่พอ "สำนึก" ทีเดียว ตัวร้ายแรงมายังไงนางก็นิ่ง เงียบ ไม่ตอบโต้ บทแบบนี้มันดูเฟกมากเลยอ่ะ นิยายก็ชอบเขียนกันแบบนี้ เหมือนเปลี่ยนเป็นคนละคนแล้วใช้ป้ายอาญาสิทธิ์ "ฉันสำนึกแล้วนะเลยอดทน" แปะไว้ เหอๆ
พอเราเขียนมันเลยยากตรงที่จะทำให้เติ้ลสำนึกยังไงแต่ยังเป็นเติ้ลอยู่ เพราะธรรมชาติของคนเปลี่ยนยากมาก แก้นิสัยบางอย่างไม่ได้หรอก ยังไงก็ต้องมีเชื้อ กะพี่ป้องเราก็ต้องเขียนแบบนี้ด้วยคือ เปลี่ยนไปนะ แต่พอหลุดแล้วยังเป็นพี่ป้องคนเดิม โมเม้นปากเสียเลยต้องมา แต่อัพระดับความร้ายแสบขึ้นจากเมื่อก่อนที่พอโมโหก็หลุดปากด่าออกมาเลย

เราว่าจริงๆ พี่ป้องก็คงพยายามซื่อสัตย์กับแฟนแหละค่ะ แต่เพราะเป็นเติ้ล เพราะรัก เพราะเติ้ลยอมทุกอย่าง เพราะอารมณ์ใคร่ เพราะความเจ็บปวดที่อยากเอาคืน ลงท้ายเลยระเบิดออกมาด้วยการกระทำแบบนี้ เหอๆ ละพอพี่แกทำไปแล้วก็รู้สึกผิดนะ
ไม่รู้จะสัมผัสกันได้มั้ย ช่วงแรกนั่นเราพยายามเขียนให้ป้องสื่อออกมาว่ารักเติ้ลนะ อยู่กันสองต่อสองหลังมรสุม แต่พอพี่ตั้มมาเท่านั้นแหละ ความเป็นจริงตีแสกหน้า พี่ป้องก็เลยเครียดๆ แต่ก็พยายามเลือก "ความถูกต้อง" อยู่นะ อิๆ หรือบางทีพี่แกอาจจะกลัวเท้าพี่ตั้มก็ได้
พี่ตั้มนี่ก็ร้ายนะ แต่เคารพการตัดสินใจของเพื่อน และพี่แกเด็ดขาดมาก ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจถ้าพี่แกจะโสด ฮ่าๆ

ป.ล. ตอนซ่อมก็อก #ไม่หึง เค้าไม่เอามาลงบอร์ดค่า อ่านได้เฉพาะในเล่ม ฟินเฉพาะคนที่ซื้ออีบุ๊ก แหะๆ

ปวดหัวใจเราซะจริง 

ทนปวดอีกตอนนะ 

ยิ่งอ่านเราว่าป้องกับเติ้ลนี่เหมาะกันโคตรๆ

ต่างฝ่ายต่างต้องการใครที่จะอยู่ด้วยตลอดเวลา  แต่เป็นแนวพากันกอดคอจมน้ำตายไปทั้งคู่นะ

ไปหัดว่ายน้ำให้รอดก่อนแล้วค่อยมาอยู่ด้วยกันใหม่
ระหว่างนี้ก็ผลัดกันจมน้ำไปก่อนล่ะกัน =__="

อยากได้เมะกับเคะสุดประเสิรฐต้องไปหานิยายชวนฝันอ่านค่ะ ฮ่าๆ ของเราเน้นตีแผ่ความเป็นจริง
เอาจริงๆ คนแบบเติ้ลหรือป้องนี่เราว่าคนแบบนี้มีเยอะค่ะ แต่ไม่เคยสำเหนียกตัวเอง เอะอะก็โทษคนอื่น สิ่งแวดล้อม สังคม อารมณ์คนแต่งแบบ "กูก็เห็นพวกมึงเป็นแบบนี้แหละ" แล้วเอามาเขียนอ่ะค่ะ เป็นสไตล์เดียวกับตอนเขียน #พี่ชัชน้องต้น
ดังนั้นคนอ่านจะไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมเติ้ลถึงโดนเบสท์หลอก ก็เด็กมันโง่ คิดอะไรง่ายๆ แล้วจะไม่แปลกใจว่าทำไมเบสท์มันถึงได้เบื่อ ฮ่าๆ คนอ่านจะเข้าใจได้ว่าทำไมป้องนี่ไม่มีเพื่อน คนไม่คบ นอกจากเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กที่นิสัยคือๆ กันแบบตั้มแล้วก็มีแต่อ้น(ที่หลงรักและเคยใกล้ชิด) ถ้ารู้จักผิวเผินนี่ป้องจะไม่น่าคบด้วยหรอกค่ะ

อีกเรื่องที่เราพยายามเขียนก็คือ "ศีลเสมอกัน" ค่ะ ดังนั้นเราเลยต้องสร้างให้ป้องกับเติ้ลเหมาะสมกันแบบอยู่ด้วยกันแล้วลงตัว (หลังจากผ่านกระบวนการพัฒนาตัวเองนะคะ) คือถ้าป้องยังปากหมาด่าน้องแบบไม่คิด ไม่อดทน ส่วนเติ้ลก็เอะอะก็เอาแต่ใจ ไม่สนใจความรู้สึกของคนอื่น ยังไงก็ไปกันไม่รอดทะเลาะกัน
แต่พอป้องเรียนรู้จะอดทนเพื่อคนที่ตัวเองรักมากขึ้น ปรับตัวยอมคนรักบ้าง ส่วนเติ้ลนี่ข้อดีที่เคยเอาใจอีพี่มันก็ยังอยู่ ลดความง๊องแง๊งลง ยอมอดทนเข้าใจความเป็นพี่ป้องมากขึ้น เชื่อมั่นในตัวพี่มากขึ้น บวกกับสภาพสังคมใกล้เคียงกัน เข้าใจพื้นฐานของกันและกัน มันก็ลงตัวค่ะ ฮ่าๆ

เราชอบเขียนนิยายแบบนี้เพราะความรักที่แท้จริงมันก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ ไม่มีความรักที่ไหนที่ไม่ต้องปรับตัวหรอก คนที่ใช่ควรจะช่วยดึงเราไปสู่ที่สูงด้วย ต้องช่วยส่งเสริมกันและกัน
 

เอออ มันก็จริงเนอะสมัยนี้บางทีแค่รักอย่างเดียวคงไม่พอ เริ่มโตคนก็จริงจังกับชีวิตมากขึ้น

แถมจากประสบการณ์ที่พี่ป้องเคยเจอก็เลยไม่มั่นใจ

ตอนนี้เห็นใจทั้งคู่นะ แต่เรามากกว่าสงสารเติ้ลอ่ะ

 

บอกแล้วให้เตรียมป้ายไฟเติ้ลไว้ อิๆ

ป้องคงสับสนแหละค่ะ จากเดิมที่สับสนว่าเติ้ลรักหรือไม่รัก อึดอัดจนจะบ้าตาย ไงล่ะ? มาตอนนี้ สับสนระหว่างความรับผิดชอบกับหัวใจ ฮ่าๆ

โอ๊ยอย่าที่เดาไม่ผิดทำไมชื้อหวยไม่ถูกฟร่ะ


ป้องก็คงยังรักเติ้ลจริง ๆ ด้วย



แล้วทำไมไม่เปิดใจวะ


ตอนนี้เติ้ลมันเปิดใจยอมรับพี่ป้องมาเต็มทีแล้ว


ส่วนอีกนางชะนีนั้นก็ปล่อยมันเข้าป่าสิค่ะอย่าได้แคร์ ก็แค่คนที่เกือบเป็นแม่ของลูก


ไม่ได้เป็นจริง ๆ สักหน่อย


อีกหน่อยนางก็เรียกหาว่ามีผัวคนใหม่ได้เองแหละ



แต่เติ้ลมันรักป้องมานานด้วยแล้วนะนับตั้งแต่ที่จากกัน


เพราะฉะนั้นคัมแบ็คนาวววววววววววว ยูโนวววววว!!

อีกคนคนที่อินมาก ฮ่าๆ

 

สงสารป้อง

เดี๋ยวตอนหน้าสงสารเติ้ลบ้างน้า

โอ๊ยพี่ป้อง เสียยายแล้วเคว้งไม่เหลือสภาพเลย...


เราเข้าใจแหะว่าทำไมพี่ตั้มเอาเติ้ล คือมันเคยรัก(หรือยังเหลือความรู้สึกอยู่)ก็หนึ่ง เพิ่งเสียยาย รักษาสภาพไม่ทัน ละอิพี่เป็นคนแบบ พอเคว้ง ใครอยู่ข้างกายก็คว้าจับหมดมาตั้งแต่กรณีอ้นแล้ว ยิ่งพอเป็นเติ้ลที่ยื่นตัวเสนอมาฮีก็เอาสิคะ...


คือมันไม่ดี แต่อิพี่ก็ไม่ได้ดีเลิศประเสริฐศรีมาแต่ต้นอยู่แล้ว ยังคงเป็นอิพี่ป้องกากๆคนเดิม..


แค่ภาพลักษณ์ดีขึ้นเพราะผู้หญิงที่คบอยู่ อันนี้เข้าใจได้ อารมณ์มีแฟนแฟนก็เลือกซื้อเสื้อผ้าให้ เรื่องปกติค่ะ


ส่วนเติ้ลบางเรื่องที่เลือกที่ทำนี่น่าจับตีก้นมากแต่ไม่ได้เกลียดอะไร คือรู้ว่าเติ้ลเป็นแบบนี้เพราะเป็นเด็กสปอล์ย โดยสปอล์ยหนักมากมาตั้งแต่เด็ก

อารมณ์เติ้ลเรื่องน้องโปเต้นี่เราเข้าใจมากกกกก เพราะพื้นฐานครอบครัวตรงนี้เราคล้ายเติ้ล เราเคยโดนเอาใจ ไม่เคยต้องแบ่งความรักกับใคร ในหมู่ญาติก็เป็นที่เอ็นดูที่สุด ลูกพี่ลูกน้องรุ่นๆเดียวกันก็มีแต่คนโตกว่าที่จะคอยเอาใจ เราเคยชินกับตรงนั้น พอพ่อแม่แยกทาง แม่มามีน้องแล้วต้องแบ่งความรักจากแม่ไปหาเขา เราก็มีไม่พอใจแล้วรู้สึกว่ามันไม่ใช่ที่ของเราเหมือนกันค่ะ อันนี้เข้าใจไม่ยาก เท่าที่คุยๆกันเหมือนเด็กที่พ่อแม่แยกทางกันจะเป็นกันเกือบทุกคน.. แต่เราไม่ถึงขั้นหวงทุกคนรอบด้านแบบเติ้ลหรอกค่ะ555 ไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะทำได้ ทำได้แค่ต้องเป็นผู้ใหญ่และห้ามตัวเองให้เป็นนั่นแหละ  (แต่เอาแต่ใจไหมเรายอมรับว่าตัวเองเอาแต่ใจมากก ก.ไก่ล้านตัว 555)

ก็จะรอดูว่านางจะโตไปในทางไหน คนแต่งแต่งดีค่ะ เป็นกำลังใจ

เท่าที่คุยๆกันเหมือนเด็กที่พ่อแม่แยกทางกันจะเป็นกันเกือบทุกคน.. 

จริงเหรอ? จริงอ่ะ? งั้นคนแต่งไม่เข้าพวกสินะคะ ฮือๆ    เค้าน่ะ อยู่กับแม่สองคนมาตั้งแต่เกิดเชียวนะ

เอาจริงๆ ก็คงเพราะไม่เคยมีพ่อมาตั้งแต่ต้นนั่นแหละค่ะเลยเฉยๆ ไม่รู้สึกขาดอะไร เค้าหย่ากันตอนเรายังไม่ถึงขวบ จำความไม่ได้แล้ว

อยู่ๆ วันนึง มีผู้ชายมาเคาะหน้าบ้านบอกเป็นพ่อ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!!!!!!!!!!! ตอนนั้นเป็นช่วงที่แต่งดราม่าควีนด้วยล่ะ "อิต้นเจอพ่อ!" ต่อมา พี่ชัชรถคว่ำ! "คนแต่งรถคว่ำไปเสยรั้วชาวบ้าน!"
พอแต่ง #พี่เทพน้องดาว มีคนในเกมมาจีบ
แต่งพี่ป้องวางแผนให้ยายพี่ป้องตาย "พี่สาวก็เสีย"

บางทีอาจจะไม่เขียนนิยายแล้วล่ะ ถ้าจะเขียนแล้วมันโดนเองแบบนี้ เลิกดีกว่า เดี๋ยวตาย! เรื่องหน้านี่วางแผนให้ตัวเอกเป็นโรคหัวใจเชียวนะ พอๆ พับโครงการ เลิกเขียนนิยาย
 

สงสารเติ้ลมากเลยนะครับ

อดทนกันอีกตอนนะคะ 

ไปสอยอีบุ๊คมาอ่านแระ ทนรอไม่ไหว ใจมันกระสับกระส่าย ไม่เป็นอันกิน อันนอน อันทำงานเลยอ่ะ  อ่านจบแล้วบรรลุธรรมเลย

แต้งกิ้วเรื่องราวดีๆ จะแวะมาเม้นทุกตอนเหมือนเดิมแหละ

 

บรรลุธรรม? ขนาดนั้นเลยนะคะ เหอๆ 

รู้สึกตอนที่่ผ่านมายอดขึ้นเหมือนกัน สงสัยคงมีคนกระวนกระวายหลายคน แหะๆ เค้าขอโทษ

เรื่องนี้ตะจบแบบไหนอะ มันเจบปวดนะถ้าสุดท้ายแล้วจบไม่สวย ถ้าก็รุ้แหละว่าชีวิตจริงมันโหดร้าย แต่ก็แค่อยากจะมีสักที่ที่ให้ความฝันเล็กๆเป็นจริงบ้าง ปกติไม่ตามอ่านเรื่องยังไม่จบ พอมาตามแล้วรุ้สึกว่ามันเหนื่อยที่เราไม่รุ้ตอนจบนี่แหละ เห้ออ

แต่ชอบเนื้อเรื่องนะ ดีนะแต่เราเหนื่อยจะลุ้น

งั้นคราวหน้าเอาพล็อตแบบแค่ขึ้นต้นก็รู้ตอนจบมั้ยตัว?

เหนื่อยจะลุ้นนี่คือ... เค้าไปต่อไม่เป็นเลย ตกลงเราเขียนนิยายแย่หรือใช้ได้กันแน่เนี่ย ฮือๆ 

สวัสดีครับ คนเขียน

ผมเพิ่งอ่านนิยายเมื่อวานจนจบในเวป แต่อารมณ์มันค้าง เลยไปถอยหนังสือใน ookbee มาแล้ว นะครับ 555

ได้อ่านหลังเล่มเกี่ยวกับคุณคนเขียน เลยอยากบอกว่า ผมเป็นคนนึงนะครับที่ตัดสินใจซื้อหนังสือด้วยความไม่ลังเล (เล่มแรก) เพราะด้วยว่าผมอยู่ต่างประเทศด้วยมั้ง เลยไม่ได้อุดหนุนนิยายของนักเขียนคนอื่น ๆ

ขอบคุณมากนะครับที่แต่งนิยายสนุก ๆ มาให้อ่าน ถึงว่าคนอ่านคนอื่นอาจจะไม่ชอบแนวนิยายของคุณ แต่ผมบอกเลยว่า อย่างน้อยผมก็เป็นคนอ่านที่ชอบนิยายแนวนี้ เลยอยากมาให้กำลังใจ ให้เขียนนิยายสนุก ๆ ต่อไปนะครับ

สุดท้ายนี้อ่านนิยายจบแล้ว (อยากอ่านต่อ 555) ฟินไปแล้ว ก็จะเริ่มไปอ่านนิยายของคุณเรื่องอื่น ๆ ต่อนะครับ

สู้ ๆ นะครับคนเขียน ^^

รู้สึกตอนนี้จะมีคนค้างเยอะ แหะๆ ขอโทษค่ะ ต่อไปจะพยายามลดความเงิบนะคะ แหะๆ

แต่ขอบพระคุณมากๆ เลยนะคะ #ก้มกราบ เลย คือปลื้มอ่ะ ยังไงดีล่ะ... เรามือใหม่หัดเขียนนิยายนะ ไม่เก่งจริงๆ เขียนกี่เรื่องก็รู้สึกภาษาตัวเองห่วย บอกได้เลยว่านิยายไทยเราอ่านแต่งานของคุณ "จุฑารัตน์" นอกนั้นก็แฟนตาซี เอนเธอร์ สถาพร กล้วย ส่วนใหญ่แล้วเราจะติดนิยายฝรั่งอ่ะค่ะ
เราหัดรักการอ่านจากนิทาน รวมเรื่องสั้น ชาดก หนังสือในห้องสมุดก็จะมี วรรณคดีไทย อ่านครบหมดแล้ว สังข์ทอง อิเหนา รามเกียรติ์ พระอภัย นางในวรรณคดีไทย กำเนิดเทวดา ค่อนข้างจะชอบอ่านอะไรเก็บข้อมูลไปเรื่อย แต่พอเริ่มอ่านเพื่อเสพความสนุกจริงๆ จังๆ อ่านแล้วปลื้มมากถึงมากที่สุด อิน ใช่ ชอบ รู้สึกจะเป็น บริดเจส โจน ไดอารี่ ค่ะ พวกเซ็ก&ซิตี้ หญิงสาวกับต่างหูมุก นังมารปราด้า ตอนช่วงนั้นเราบ้าอ่านนิยายมากๆ แต่เราดันอ่านแต่แนวๆ "ผู้หญิงขี้บ่น" ละมั้งคะ เลยกลายมาเป็นถนัดและชอบเขียนนิยายแนวๆ พล่ามแบบนี้ พอไปเขียนแบบอื่นแล้วรู้เลยว่าตัวเองอ่อน ไม่ถนัด
เรารู้สึกเสมอเลยว่านิยายฝรั่ง "แม่งแสบว่ะ!" คือเวลาเค้าจิก เค้ากัด เค้าเล่าอะไรแล้วมันเห็นภาพ มีเสียดสีสะท้อนวิถีชีวิต ใส่บริบทของสังคมเข้าไปได้ลื่นไหลและฮา แต่คอนเซ็บเรื่องเค้ายังอยู่ เวลาอ่านแล้วรู้สึกตามตัวละครได้ไม่ยาก และสนุกที่จะตาม แต่พออ่านของไทย ถ้าเป็นแนวนางเอกเล่าเรื่องก็จะ "อ๊ายตาบ้า!" "ทำไมฉันต้องใจเต้นเพราะนายด้วยนะ" บางทีมันไม่ค่อยได้อารมณ์ ฮ่าๆ

เวลาเขียนเลยแอบกังวลเล็กน้อย บางครั้งความคิดของตัวละครที่เราเขียนมันก็คิดได้แย่มาก ไม่น่ารักเอาซะเลย แต่เราก็อยากจะสื่อนะว่านี่มันคือคน บางทีก็มีทั้งมุมที่ดีและมุมที่แย่ แล้วก็เพราะคาแรคเตอร์เป็นคนแบบนั้นเราก็ต้องเขียนไปตามนั้น
ตอนแรกๆ ที่เขียนก็ท้อมากเลยค่ะ รู้สึกคนไม่อ่านและด่าแถมเมิน #พี่ชัชน้องต้น เยอะมาก เราท้อจนหนีไปเขียนอะไรเกรียนๆ เล่นฆ่าเวลาอย่าง #STRINT เรื่องมันเลยไม่ยาวไงคะ ฮ่าๆ เรื่องนั้นกะเล่นอะไรเงิบๆ แกล้งคนอ่านด้วยล่ะ ปรากฏว่าคนดันชอบ เหอๆ เสียเซลฟ์ไปเลย... เราเลยตั้งใจพยายามใหม่ด้วยการเอาสไตล์เดิมของดราม่าควีนฯมาปรับลดระดับความหนักลงแล้วใส่อะไรเบาๆ ลงไปบ้างกลายมาเป็นตูดไม่ฟิตนี่แหละค่ะ แหะๆ
ดีใจที่วันนี้มีคนออกมาบอกว่าชอบแบบนี้ ปลื้มค่ะ ฮ่าๆ ขอบพระคุณมากๆ นะคะ

สงสารเติ้ลอะตอนนี้

 

ตอนนี้กลายเป็นว่า เติ้ลวิ่งไล่ตามพี่ป้อง ถึงจะรู้ตัวว่าสายเกินไป แต่เติ้ลมันก็พยายามที่จะเอาพี่ป้องคืนมา (ที่จริงมันเสียดายแมมมอธต่างหากล่ะเจ๊ : พี่ป้องบอก อิอิ) ถึงจะเป็นวิธีการที่ไม่ถูกแต่เติ้ลมันก็ไม่รู้จะทำยังไง มันอยากได้พี่ป้องเมื่อช้าไป ยอมแม้กระทั่งจะเป็นกิ๊ก ให้เป็นที่ระบายก็ได้ ขอแค่ได้อยู่กับพี่ป้องเหมือนเดิม แต่มันไม่มีอะไรเหมือนเดิมหรอกเติ้ล นอกจากจะสร้างมันขึ้นมาใหม่ ในความรู้สึกใหม่ แต่เป็นกับคนเก่า ซึ่งยังไม่รู้ว่าจะมีความหวังไหม เพราะตอนนี้พี่ป้องมันมีเมียแล้ว และผู้หญิงคนนี้ก็ดูจะเป็นคนดี อยู่เคียงข้างพี่ป้อง และเกือบจะได้เป็นแม่ของลูกของพี่ป้อง เกือบจะครอบครัวสมบรูณ์ ด้วยความดีทำให้พี่ป้องทิ้งเขาไม่ได้ อันนี้ถ้าเมียพี่ป้องดีจริง ก็เห็นด้วยกับป้องนะว่า จะให้ทิ้งได้ยังไง ในวันลำบากก็มีเขา พอวันนี้ทุกข์และอาจจะมีความสุขกลับจะให้ทิ้งเมีย แค่ถ้าพี่ป้องเอาเติ้ลมาเป็นกิ๊กจริงเราก็สงสารเมียพี่ป้องนะ และคงรู้สึกไม่ดีกับป้องและเติ้ลที่ทำร้ายคนดีๆคนหนึ่ง ถ้าป้องยังรักเติ้ลและอยากกลับมาก็ทิ้งเมียเถอะ อย่าเอาเติ้ลเป็นกิ๊กเลยถึงน้องมันจะเสนอตัวเอง ก็อย่าทำเลย อย่างน้อยมันก็เป็นน้องเพื่อน พี่ตั้มพูดถูกหลายอย่างนะ ดูพี่ตั้มเป็นแบบ ถ้าเลวกูก็จะเลวไปเลย แต่ก็เด็ดขาดในการกระทำ ตรงนี้ไม่สนับสนุนให้พี่ป้องกับเติ้ลเป็นกิ๊กกัน รักกันก็เริ่มใหม่ และถึงเมียพี่ป้องมันไม่ดี ก็เลิกและมาอยู่กับเติ้ลซะ แต่มันคงไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก มันดูเหมือนเรื่องจริงเลยว่ะ กับความคิดของป้องที่รัก แต่มันรักอย่างเดียวไม่ได้ มันต้องมีองค์ประกอบอื่นด้วย จะให้หน้ามืดรักอย่างเดียวก็ไม่ได้หรอก เติ้ลมันดูโตขึ้นแต่พอเรื่องรักทีไรแม่งสติหายทุกที ไม่มีหัวคิดเลย เปลี่ยนตัวเองก็เปลี่ยนให้สุดๆ แต่คนเขียนสปอยว่า อีน้องมันจะเจ็บอีกเยอะ คนอ่านอย่างตรูก็ทำได้แค่รอเม้นท์เพื่อเสียน้ำตาสินะ เอาวะ มาเถอะ มาขนาดนี้แล้ว ให้สุดๆไปเลย มันก็ได้ข้อคิดอะไรหลายๆอย่างนะสำหรับเรื่องนี้ที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไร น้ำแตกแยกทาง แต่มันมีน้ำดีแทรกไว้อยู่ไม่น้อย ติดตามความเจ็บปวดของอีน้องกันต่อ สู้สู้    แต่ยกโทษให้อีพี่ป้อง 40 เต็ม 100 ยังไงก็ไม่ควรทิ้งยายให้อยู่คนเดียวนานเกินไป ควรจะกลับมาเยี่ยมบ้าง ไม่ใช่ปล่อยให้โดดเดี่ยวจนเกิดเรื่องร้ายๆ เข้าใจนะว่ามันเป็นอุบัติเหตุที่เลี่ยงไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็น่าจะนึกถึงยายบ้างไม่ใช่หายไปนาน แล้วมาคิดได้ก็สายไป สงสารยาย 

ผู้หญิงดีไม่ดีเดี๋ยวรู้ค่ะ อิๆ 

อดทนอีกตอนเดียว เติ้ลมันเจ็บอีกแค่ตอนเดียวเท่านั้นแหละ ละเดี๋ยวพี่ป้องจะโดน... จน...   

ท้อง!? รึนี่จะเป็นเหตุผลให้พี่แกไม่อยากพลาดอีก ก็เลยพกถุงยางไว้?
สงสารเติ้ลนะ แต่ก็นะ...
อิพี่ป้องมันสุภาพบุรุษมาตั้งแต่ภาคแรกละ คาแรกเตอร์ยังคงคงไว้เหมือนเดิม แต่แกอย่าเพิ่งมาสุภาพบุรุษะไรตอนนี้สิ! คิดมากจริงวุ้ย โวะ! ขัดใจ -_-^

ฮ่าๆ เดาถูกด้วยล่ะ รออ่านนะรออ่าน อิๆ

หายไปแปปเดียวเอง... กลับมาอีกทีสองตอนล่ะ

555+

กลับมาพร้อมพัฒนาการอันก้าวกระโดดของพี่ป้อง

ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก สลับและซับซ้อนในอารมณ์และความรู้สึก

ก็ลุ้นๆกันต่อไปว่าจะเป็นอย่างไร~

ก็หลายอาทิตย์อยู่นะ... เค้ารอตัวเองที่มู้นี้ทุกวันเยย   

[AI.NoR]

เติ้ลต้องไม่ยอมแพ้นะ

คงไม่ได้แล้วล่ะ เติ้ลเค้าคงต้องตัดใจแล้ว 

ที่พี่เจอมา จะทำให้พี่ร้ายก็ไม่เปลือก แต่เหมือนพี่ป้องกำลังโกหกตัวเองอยู่นะ
มันขัดๆกับตัวตนจริงๆของพี่ ใรความคิดเราถ้าพี่มีแฟนอยู่เเล้วพี่คงไม่มาเอากะเติ้ล
พี่ยังรักน้องอยู่ใช่ไหมมม

ก็รักเติ้ลอยู่นะ ... แต่ประเด็นคือมันก็ไปเอาผู้หญิงเค้าด้วย.... 

โอ้ย................ ไม่ฟิต ซีซั่น 2 ภาค Mistress' Tear รึไง
เอ้าแผนกซาวน์เปิดเพลง น้ำตาเมียน้อย เป็น OP เลย ( มันใช่ไหมเนี่ย )

https://www.youtube.com/watch?v=4Cy9wZCkuqo

อ่ะ ตามที่ขอ นี่อุตส่าห์ไปหาเวอร์ชั่น น้ำตาเมียน้อย - ศรีสอางค์ ตรีเนตร มาเลยนะ!

   รอดูฤทธิ์เมียน้อยแบบอินางน้อยเติ้ล! มีฉากปะทะเมียหลวงด้วยนะขอบอก (ทำไมคนแต่งคนนี้ชอบสปอยให้คนอ่านคิดมากจังน้า... นิสัยเสียเนอะ)

รายงานตัวนะคับ ไม่ได้หายไปไหนนะ แค่ว่าระบบมันไม่เตือนอัพเดตกระทู้ หรืออาจจะเตือนแล้วแต่ผมไม่เช็คเมลล์ก็ไม่แน่ใจ ปกติผมจะหมกตัวอยู่ในห้องนิยายที่จบแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกนะคับที่ผมอ่านเรื่องที่ยังไม่จบ (แอบกระซิบเบาๆว่าผมตามมาจาก STR/INT คับ ^^-)

แต่ตามอ่านแล้วนะคับ ทันตอนนี้ละคับ แต่โดยส่วนตัวผมไม่ค่อยรู้สึกชอบหรืออินไปกับเติ้ลเท่าไหร่เพราะความคิดของเติ้ลดูเหมือนจะมีมิติเดียวคือเอาแต่ใจอยากเอาชนะเหมือนจะขาดความเหงาความหว้าเหว่ไป อาจจะเพราะการเล่าเรื่องที่ผ่านไปเร็วจนสัมผัสไม่ได้ว่าระหว่างนั้นทั้งคู่ผ่านวันเวลาเหล่านั้นได้อย่างไร ก็เข้าใจนะคับว่าอาจจะมาเฉลยทีหลังก็ได้เพื่อให้ดูเรียลว่าทำไมเติ้ลถึงทำแบบนั้นในตอนนั้นๆ แต่อย่างน้อยควรจะมีส่วนของเติ้ลบ้างว่าผ่านห้วงเวลานั้นมาได้ยังไงด้วยความรู้สึกแบบไหน คนชอบเอาแต่ใจผมว่าเขาก็ต้องฝังตัวเองไว้กับเศร้าจมอยู่กับความเหงาเป็นนะคับ หรือว่ามันมีอยู่แล้วแต่ผมยังเข้าถึงอารมณ์ของตัวละครได้ไม่ดีพอก็ไม่แน่ใจ

ปล.๑ อ่านแล้วอย่านอยด์นะผมก็อย่างนี้ละถ้าไม่พูดก็คือไม่พูดพอพูดแล้วก็ชอบพูดตรงๆถนอมน้ำใจไม่ค่อยเป็น แต่ไม่ได้มีเจตนาจะตำหนิคิดร้ายอะไรนะคับ ถ้าไม่พอใจด่าผมได้โกรธผมได้นะผมเข้าใจไม่โกรธหรอก แต่ก็แต่งต่อด้วยนะเอาแบบที่คุณสบายใจด้วย

ปล.๒ ยังยินดีอยู่เป็นเพื่อนกันยามดึกเหมือนเดิมนะคับถ้าสบโอกาส ^^-

ปล.๓ ที่ผ่านมาทั้งหมดชอบตรงนี้ "ดีไม่พอ" กับ "ดีเกินไป" ผมว่าคำคำนี้มันเรียลดีนะถ้าคิดให้ลึก เหมือนจะบอกเป็นนัยๆว่า สองคำนี้ความหมายเหมือนกัน หมายถึงคนๆเดียวกัน เพียงต่างกันที่ว่า คนที่ฟังคือใครมากกว่า

ปล.๔ ที่ผมไม่ค่อย ok กับ part เติ้ลเพราะจิงๆแล้วผมเป็นคนดื้อเงียบและค่อนข้างเอาแต่ใจอยู่ลึกๆ เพียงแต่ไม่ได้ใช้วิธีโจ่งแจ้งเพื่อบังคับใครให้ได้อย่างใจ พอมาเจอคนที่ชอบเอาแต่ใจเลยออกจะไม่ชอบและไม่ค่อยทนเท่าไหร่นะ ฮ่าๆ

หา ตามมาจาก #พี่เทพน้องดาว! อะไรดลใจค้า.... เรื่องคนละแนวกันเลย ฮ่าๆ
แต่เรื่องนั้นกำลังจะมีรวมเล่มนะคะ มี #แผนรักลวงเกรียน ลงต่อแล้วด้วยน้า ถ้าสนใจก็ลองอ่านรายละเอียดได้เน้อ ไม่อยากสปอยว่ามี CT กับแก๊งแบล็กไฟร์ เข้าไปแจมด้วยแหละ อิๆ

ตรงนี้เราก็พยายามเขียนนะ แต่ไงดีล่ะ มองคาแรคเตอร์กันคนละแบบรึเปล่าคะ?
อย่างพี่ป้องนี่คิดมาก จมอยู่นะคะ แต่เติ้ลจะไม่ค่อยคิดมากนะ เหมือนจะเอาแต่ใจมองตัวเองเป็นใหญ่จริงๆ นั่นแหละ ตามปมครอบครัวกับปมนิสัย ไม่งั้นระหว่าง "ป้อง" กับ "เบสท์" เราว่าเทียบกันแล้วความเฮิร์ทจากเบสท์น่าจะเยอะอยู่นะคะ น่าจะเจ็บหนักกว่า รักแรก คนที่ทำให้เติ้ลยอมโดนเอายอมทุกอย่าง(ในความคิดเติ้ล) แถมยังโดนกระหน่ำด้วยการหลอกลวงว่าทั้งหมดเป็นแผน ถูกหลอกให้เป็นเกย์ เราว่าเติ้ลน่าจะช้ำกว่ากันเยอะเลยนะ
แต่พอเวลาผ่านไป เหมือนกับ "ผ่านที่เจ็บที่สุดไปแล้ว" เติ้ลก็โตขึ้นด้วยส่วนนึง ละที่เติ้ลเสียป้องไปเพราะทำตัวเอง เติ้ลเลยยอมรับผลการกระทำนั้น แล้วผ่านมันมาให้ได้แบบรู้ดีว่า "ต่อไปไม่มีพี่ป้องอีกแล้ว" เติ้ลเค้าก็เดินหน้านะ คือประโยคนี้อ่ะ ตอบทุกอย่างเลย "ไม่เอาดีกว่า เลิกคิด จะไปคิดถึงอดีตที่แก้ไขอะไรไม่ได้ทำไมนะ ผมควรเดินหน้าต่อไปสิ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ไม่มีพี่ป้องก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ก็ผมเป็นคนทำให้พี่ป้องหนีไปเองนี่นาจะโทษใครได้"
เติ้ลมันไม่ใช่ไม่เสียใจนะ แต่ช่วงที่เสียใจพีคที่สุดคือตอนที่พี่ป้องย้ายหอไปนั่นแหละ เติ้ลอยู่แบบเหงาๆ ซังกะตาย แต่เติ้ลจะไม่ใช่คนแสดงออกชัดว่าเจ็บแบบป้อง ลองอ่านดูตอนแรกๆ ที่เติ้ลทะเลาะกับเบสท์แล้วป้องถามว่าเลิกกันยังอ่ะค่ะ และการที่เติ้ลรู้ว่า "ไม่เหลือเสื้อผ้าอยู่ในตู้" นี่คือมันบอกเลยว่าเติ้ลแอบไปเปิดตู้ป้องดูนะ เติ้ลมันสังเกตนะ แต่ตอนนั้นคืออารมณ์ยังงอนๆ โกรธๆ เลยยังทิฐินิดๆ มั้งคะ
ตรงจุดนี้แหละค่ะที่เรามองว่า "เติ้ลเข้มแข็งกว่าป้อง" เติ้ลอาจจะดูเอาแต่ใจแต่เราว่าจริงๆ แล้วเติ้ลค่อนข้างเด็ดขาดพอตัว สังเกตจากตอนที่รู้ว่าเบสท์พนันอ่ะค่ะ เศร้าจริง อ้อนป้องให้โอ๋จริง แต่เติ้ลไม่คร่ำครวญนะ ถ้าเป็นป้องนี่คือฮีจะสับสน เครียด อึดอัด ใกล้บ้าทุกตอน
เติ้ลของเรานี่คือในความเอาแต่ตัวเองเป็นใหญ่มันมีอีโก้อยู่สูงมากด้วย เติ้ลจะ "รักตัวเอง" มากเลยนะ ไม่งั้นเติ้ลมันไม่รู้สึกเสียศักดิ์ศรีที่โดนว่าๆ ไม่ฟิตหรอกค่ะ ดังนั้นคนรักตัวเอง(ที่ปรับตัวแล้ว)จะทำยังไงเพื่อผ่านความเศร้าไปให้ได้? คร่ำครวญแบบป้องเหรอ? ป้องเฮิร์ทแล้วหนี แต่เติ้ลมีปัญหาแล้ววิ่งเข้าใส่นะคะ เราจะเขียนให้ทั้งคู่แตกต่างกันแบบคนละขั้วนิดๆ เห็นได้ชัดจากประเด็นทะเลาะกับเพื่อน เติ้ลงอนเพื่อน สิ่งที่เติ้ลทำคือ "ก็มันพูดไม่เข้าหูอ่ะ ไม่อยากอยู่ด้วย หนีมาอยู่กับพี่ป้องดีกว่า" แต่ป้องนี่คือคิดแบบ "อะไรๆ กูก็ผิด มนุษย์แม่งเข้าใจยาก กูอยู่กับ2Dมีความสุขกับเพจวาดรูปในเน็ทก็ได้วะ" สองคนนี้ทำต่างกันเลยนะคะ คนนึงคิดแบบ "หาที่ๆ สบายใจ" แต่อีกคนคิดแบบ "อยากให้ที่ตรงนั้นทำให้เราสบายใจ"
เราดีไซน์คาแรคเตอร์ไว้แบบนี้อ่ะค่ะ เดี๋ยวลองอ่านตอนล่าสุดเนอะ ลองดูว่า "สิ่งที่เติ้ลทำ" มันตอบโจทย์ความสงสัยคุณมั้ย

ป.ล. ไม่โกรธหรอกค่ะ เฉยๆ ถือว่าเราห่วยเองที่เขียนคาแรคเตอร์ได้อ่อนจนคนอ่านไม่เข้าใจ เราคงไม่แต่งต่อแล้วด้วยค่ะ คือ แต่งจบแล้ว มีขายเป็บอีบุ๊กแล้วนะคะ ฮ่าๆ
#ว่าแล้วก็ขายของ!   มี E-BOOK จำหน่ายแล้วที่ MEB และ OOKBEE จ้า!

ป.ล.2 จริงๆ ความหมายมันไม่ได้ลึกขนาดนั้นหรอกค่ะ ก็แค่ "คนตอแหล" กับ "คนตรง"
ส่วนใหญ่เรามักจะโดนคนตอแหลบอกเลิกด้วยประโยคสวยหรู ทั้งๆ ที่จริง "ก็กูไม่รักมึงอ่ะ กูชอบคนนั้น เค้าจะเลวกูก็ไม่สน" อะไรแบบนี้ซะเป็นส่วนมาก ฮ่าๆ แล้วคนที่โดนประโยคนี้ก็จะแบบ "ชอบเลวๆ ก็บอกกูดิเดี๋ยวกูเลวให้ ไอ้นั่นเล๊วเลวก็ยังไปรักมันอยู่ได้"
ในกรณีเติ้ลนี่ดันไปเจอคนตรง พี่ป้องก็เปิดอกกะพี่ตั้มลยพูดกันตรงๆ "ไอ้เด็กเปรตผีเข้าผีออก" "มันจะรักกูถึงเมื่อไหร่?" คือเจ็บไปดิเติ้ล พี่ป้องเค้าด่าสันดานเอ็งอ่ะ!
ตรงนี้เราก็เขียนล้อประเด็น "เธอดีเกินไป" ยอดฮิตนั่นแหละค่ะ ไม่มีอะไรมาก ฮ่าๆ

ป.ล.3 แฟนคลับพี่สตาร์ใช่มั้ยคะ? ไอ้ประเด็นดื้อเงียบหมั่นไส้คนเอาแต่ใจเรื่องเยอะเนี่ย? เรื่องโน้นพี่แกก็เป็นนะ ฮ่าๆ มีฉากปะทะลูกกิลด์อยู่ใน #แผนรักฯ



ตอนที่แล้วอาทิตย์เดียว มียอดคนกดซื้ออีบุ๊กเพิ่มเกือบ 10 เล่ม! อ๊า... ฟิน 
ปลื้มและดีใจมากเวลามีคนเม้นบอกว่าทนไม่ไหว คาใจ อยากอ่านต่อจนจบ #ฟินมาก #บ่องตง 
จะบอกว่าตอนเราดูละคร "สงครามนางงาม" เราก็เกิดอารมณ์นี้แหละ "โธ่เว้ย ไวน์เป็นกระเทยแน่ๆ แต่เฉลยซะทีสิวะ มันจะเฉลยยังไงเนี่ย!"

ตอนที่แล้วเจ็บกันแล้วใช่มั้ย? เดี๋ยวตอนหน้าเติ้ลจะเจ็บกว่านี้อีก #เจ็บจนจุก #เจ็บแต่จบ และ... สำหรับคนที่เกลียดพี่ป้อง ยกป้ายไฟได้เลย รอเกลียดนะ พี่ป้องมันกากจริงๆ

อ่านจบแล้วช่วยบอกด้วยล่ะว่า รักเติ้ลขึ้นมาบ้างรึยัง? อิๆ


หนีไปอาบน้ำมาก่อนจะมาอัพ มีคนเม้น ตอบเม้นเพิ่มดีก่า 

:hao5:ประเด็นหลักสังคมแท้ๆเลยนะขอรับ  ติดตามเรื่องต่อไป น้องเติ้ล สุ้ๆนะ

จริงๆ มันก็ไม่ได้ "เพื่อสังคม" "เสียดสีสังคม(สะท้อนสังคม)" อะไรแบบที่คนเค้าทำกันหรอกค่ะ
ก็แค่เอาเรื่องที่เห็นทั่วไปในสังคมมาเขียนตรงๆ แบบไม่ต้องปรุงแต่งให้สวยหรูคู่ควร เราแค่เขียนสิ่งที่มัน "เป็น" ที่เหลือคนอ่านคิดเอง คิดได้คิดไม่ได้ คิดเห็นด้วยหรือคิดต่างก็แล้วแต่เลย เราไม่สอนไม่ชักจูงยัดคำคมใส่หัวคนอ่านเราแค่มีตัวอย่างให้ดู คนอ่านต้องเกิดปัญญาวิเคราะห์เอาเอง ถ้าไม่คิดลึกก็จะอ่านเพลินๆ ได้อยู่สนุกไปอีกแบบ แต่ถ้าคิดตามก็จะเริ่มสำรวจตัวเองบ้างแหละ ฮ่าๆ

อ่านแรกๆคือไม่เคยเชื่อเลยนะว่าเรื่องนี้จะมาดาร์กได้ขนาดนี้่อ่า คือมันแบบโคตรความจริง...โคตรเป็นเรื่องที่สะท้อนเรื่องที่มันจริงๆอ่ะแล้วก็จะเป็นทีมพี่ตั้มเรื่อยๆไป 

พี่ตั้ม...พี่ก็ยังคงเป็นพี่ชายที่ดีเสมอสำหรับเรา พี่เด็ดขาดดีอ่ะ ชัดเจนด้วย #ทีมพี่ตั้มเรื่อยมา แล้วก็จะเป็นทีมพี่ตั้มเรื่อยๆไป

#ทีมพี่ตั้ม รอลุ้นทีมพี่ตั้มยาวๆ นะคะ พี่ตั้มยังมีอีกนะ ฮ่าๆ บอกเลยงานนี้ได้คู่กันเพราะพี่ตั้ม ฮ่าๆ 

[youuue]

  :hao5:ประเด็นหลักสังคมแท้ๆเลยนะขอรับ  ติดตามเรื่องต่อไป น้องเติ้ล สุ้ๆนะ

[nsai.ss]

อ่านแรกๆคือไม่เคยเชื่อเลยนะว่าเรื่องนี้จะมาดาร์กได้ขนาดนี้่อ่า คือมันแบบโคตรความจริง...โคตรเป็นเรื่องที่สะท้อนเรื่องที่มันจริงๆอ่ะแล้วก็จะเป็นทีมพี่ตั้มเรื่อยๆไป 

พี่ตั้ม...พี่ก็ยังคงเป็นพี่ชายที่ดีเสมอสำหรับเรา พี่เด็ดขาดดีอ่ะ ชัดเจนด้วย #ทีมพี่ตั้มเรื่อยมา แล้วก็จะเป็นทีมพี่ตั้มเรื่อยๆไป

[AI.NoR]

     “หายไปไหนมาตัวเล็ก”

     พี่ตั้มทักผมทันทีที่ผมกลับเข้าไปในบ้าน พี่ป้องเองก็เหลือบมามองผมแว๊บหนึ่ง

     “ไปเดินแถวนี้มาแหละ เผื่อข้างนอกมีอะไรหลงหูหลงตาผมอ่ะพี่”

     ผมยิ้มได้อย่างปลอดโปร่งหลังจากคิดตก ถ้าผมจะต้องจากพี่ป้องจริงๆ แล้วเราอาจไม่ได้เจอกันอีกผมก็อยากจากกันดีๆ ไม่อยากให้มันงี่เง่าเหมือนคราวที่แล้ว และผมอยากทำอะไรบางอย่างด้วย แต่ก่อนอื่น ผมต้องขออนุญาตพี่ตั้มก่อน

     ผมช่วยพี่ป้องเก็บของจนเย็น พี่ตั้มก็อยู่ด้วยกันนี่แหละ แต่ผมอยากได้เวลาส่วนตัว ผมเลยแกล้งชวนพี่ตั้มออกมาหาซื้ออาหารเย็นกลับไปกินกับพี่ป้อง พี่ตั้มไม่ขัดใจผมอยู่แล้วเลยพาผมออกมา

     พออยู่กันสองคนแล้วผมเลยเสี่ยงบอกพี่ตั้มไปตรงๆ

     “พี่ตั้ม คืนนี้ผมขอไปค้างกับพี่ป้องนะ”

     “ตัวเล็ก!”

     พี่ตั้มตั้งท่าจะเอ็ดผม แต่ผมไม่ยอมหรอก ผมตัดสินใจดีแล้ว นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ

     “ฟังก่อนดิอย่าพึ่งดุ ผมอยากไปหาพี่ป้องจริงๆ แต่มันจะเป็นครั้งสุดท้ายนะผมสัญญา ผมยังไม่เคยบอกรักพี่ป้องเลย”

     “ตัวเล็ก...”

     ท่าทีของพี่ตั้มอ่อนลง ผมรู้ว่าพี่ชายผมต้องรู้แน่ๆ ว่าผมจะทำอะไร

     “ผู้หญิงคนนั้น แฟนพี่ป้องอ่ะ เค้าเคยท้องเหรอพี่?”

     พี่ตั้มดูตกใจมาก แต่ซักพักก็ปรับสีหน้า

     “แอบฟังเหรอ?”

     “ถ้าพี่อยากให้เป็นความลับก็ไปคุยกันตรงอื่นดิ ไปที่ลับตาคนก็ได้ ผมตามไปละมันได้ยินพอดีอ่ะช่วยไม่ได้”

     พี่ตั้มยังเงียบ ผมเลยอ้อนไปอีกที

     “นะ เล่าให้ฟังหน่อย น้องอยากรู้”

     “ตอนที่ป้องมันทะเลาะกับตัวเล็ก มันหายไปพักใหญ่เลย แม้แต่พี่มันก็ไม่ติดต่อ”

     ในที่สุดพี่ตั้มก็ใจอ่อน สองปีที่หายไปของพี่ป้อง ผมอยากรู้ใจจะขาด รู้ทั้งรู้ว่ารู้ไปก็ไม่มีประโยชน์ แต่ผมก็ยังอยากฟังเรื่องราวของคนที่รักอยู่ดี

     “รู้ใช่ป่ะว่ามันเปลี่ยนเบอร์?”

     “อืม ผมเคยคิดถึงเค้ามากเลยลองโทรไป แต่ไม่ติด พึ่งมารู้จากยายทีหลังว่าเค้าเปลี่ยนเบอร์”

     “มีอยู่วันนึง ป้องมันโทรหาพี่ บอกว่ามันจะเป็นพ่อคนแล้ว”

     “ที่ว่าเค้าท้อง?”

     “ใช่ ตัวเล็กรู้ป่ะป้องมันแพ้ไวน์ กินมากไม่ได้ หึๆ ถ้าให้มันกินไวน์นะเมาเหมือนหมาเลย แต่มันกินเหล้าได้เรื่อยๆ ไม่ค่อยเมา”

     “ทำไมอ่ะ? เค้าเมาเอากันจนท้องเหรอ?”

     “ทำนองนั้น งานเลี้ยงในบริษัท แต่พี่ว่ามันโดนผู้หญิงจับมากกว่า มันเล่าว่าเมาตื่นขึ้นมาก็นอนอยู่กับเค้า ก่อนหน้านี้ผู้หญิงก็ทำท่าเหมือนสนใจมันอยู่แล้ว พอเกิดเรื่องเลยลองคบกัน เดือนต่อมาผู้หญิงก็บอกว่าท้อง”

     “แล้วแฟนตุ๊ดเค้าอ่ะ? ก่อนหน้านั้นพี่ป้องเค้ามีแฟนตุ๊ดไม่ใช่เหรอ?”

     “มันบอกว่าเลิกกันตั้งแต่ตอนเรียนจบใหม่ๆ แล้ว แต่ก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ ก็เพราะป้องมันเคยมีแฟนเป็นตุ๊ดนี่แหละผู้หญิงคนนี้เลยสนใจมัน คนเค้าล้อมันทั้งบริษัทแต่มันก็ยังบอกว่าแฟนเก่ามันน่ารัก โมโหเวลามีคนไปล้อแฟนมัน ตัวเล็กก็รู้ว่าป้องมันโง่ เวลามันให้ใจใครมันยอมเค้าทุกอย่าง พี่ว่าผู้หญิงคนนี้คงดูออกแล้วก็เล็งป้องนั่นแหละ ละไอ้ป้องก็ยอมให้เค้าจับ”

     พี่ชายผมส่งเสียงดูถูก ก็นะผมไม่เคยเห็นพี่ตั้มรักใครจริงจังซะที บางทีพี่ตั้มก็ไม่รู้หรอกว่าความเหงามันทำให้เราไขว้เขวได้มากขนาดไหน อย่างผมเองกว่าจะรู้ใจตัวเองว่ารักพี่ป้องยังตั้งนานเลย

     ผมเอากับพี่ป้องเพราะผมเหงา แต่พอพี่ป้องจากไปแล้วผมกลับคิดถึงตอนที่เถียงกันเรื่องงี่เง่าทุกวัน ผมชอบตอนที่อยู่กับพี่ป้อง พี่ป้องชอบดุ ขัดคอผม ชอบแกล้งผม แต่สุดท้ายพี่ป้องก็จะยอมลงให้ผมทุกที เวลาพี่ป้องยิ้มบางทีผมก็แอบใจเต้น ผมอยากเป็นอันดับหนึ่งของพี่ป้อง แต่พอที่ตรงนั้นมันหายไป ผมขอแค่ให้ได้ยินข่าวคราวเค้าบ้างผมก็พอใจแล้ว

     ไม่ว่าใครหน้าไหนก็เติมเต็มผมไม่ได้เท่าพี่ป้อง ต่อให้มีคนมาจีบผม เทคแคร์ผมเหมือนที่พี่เบสท์เคยทำ ผมก็รู้สึกว่าเค้าทำไปเพราะอยากนอนกับผมมากกว่า ผมคิดถึงผู้ชายที่ยอมนอนกับผมเพื่อให้ผมได้ประชดตัวเอง ผมคิดถึงพี่ป้องทุกลมหายใจ

     “แล้วเกิดอะไรขึ้นอ่ะ? ทำไมเค้าแท้งอ่ะพี่”

     “เครียดรึอะไรนี่แหละ แท้งเอง ครรภ์ไม่แข็งแรง ผู้หญิงเป็นหัวหน้าไอ้ป้องมันด้วย งานมันกำลังมีปัญหาแล้วหัวหน้าเค้าออกรับแทน ป้องมันรู้สึกผิดเลยคบกับเค้ามาเรื่อยๆ”

     ผมว่าผมพอเข้าใจนะ พี่ป้องใจดีเกินกว่าจะเดินจากมาทันทีที่เค้าแท้ง ผู้ชายที่ผมรักมีความรับผิดชอบมาก อีกอย่างให้บอกเลิกหัวหน้างาน อืม... ผมว่าผมเข้าใจอ่ะ

     แต่ก็นะ... ผมสัมผัสได้ว่าพี่ป้องเปลี่ยนไปมาก ถึงจิตวิญญาณจะยังเป็นพี่ป้องงี่เง่าคนเดิมของผมอยู่ แต่พี่ป้องโตขึ้นตั้งเยอะ เป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก เปลี่ยนไปในทางที่ดีอ่ะ ต้องยกประโยชน์ให้แฟนสาวที่แก่กว่าของพี่ป้องใช่มั้ยล่ะ ผมสู้เค้าไม่ได้เลย ไม่แปลกหรอกที่พี่ป้องจะเลือกทางนู้น

     “พี่ตั้มว่าพี่ป้องรักเค้าป่ะ?”

     “ก็คงรักแหละ ป้องมันเคยพูดไว้ว่ามันประทับใจความอดทนเค้า ไม่ว่ามันจะทำตัวงี่เง่าแค่ไหนผู้หญิงคนนั้นก็ยังอยู่กับมัน มันเองก็พยายามปรับตัวให้เป็นผู้ใหญ่ขึ้น เปลี่ยนตัวเองหลายๆ อย่างเพื่อแฟน”

     น้ำตาจะไหลอ่ะ ทำไมผมต้องสะอื้นด้วยวะ! ผมทำใจได้แล้วแท้ๆ

     “แล้วพี่ตั้มว่าพี่ป้องเค้ารักผมมั้ย?”

     พี่ตั้มหันมายิ้มแล้วลูบหัวผม เค้าตอบว่า

     “รักสิ มันรักตัวเล็กที่สุดเต็มหัวใจเลย”

     “คืนนี้ผมขอเป็นชู้กับแฟนชาวบ้านนะพี่ตั้ม ผมอยากบอกรักพี่ป้อง เรายังไม่เคยรักกันเลย ที่ผ่านมามีแต่พี่ป้องที่รักผม ผมอยากตอบแทนความรักพี่ป้องบ้าง อย่างน้อยก็จะได้เป็นความทรงจำดีๆ ก่อนที่ผมจะบวช”

     “ตัวเล็ก!”

     “ผมทำงานของพ่อไม่ได้อ่ะ พ่อเราทำผิดไว้ตั้งเยอะ ผมอยากบวชให้พ่อบ้าง พี่ตั้มยังไม่เคยบวชเลยไม่ใช่เหรอ? ส่วนแม่ก็มีโปเต้แล้วผมไม่ห่วงหรอก ถ้าลูกไม่ได้เรื่องคนนี้จะทำประโยชน์ให้พ่อได้บ้างผมก็อยากทำ”

     “บวชเพราะอกหักอ่ะไม่ต้องไปบวชให้เปลืองข้าววัดหรอกเติ้ล พี่ไม่สนับสนุน น้องชายคนเดียวพี่เลี้ยงได้ พี่จะดูแลเราไปจนตายนั่นแหละไม่ต้องห่วง”

     บางทีพี่ชายผมก็ฮาร์ดคอร์เกินไปจริงๆ ผมที่กำลังดราม่าไปต่อไม่ถูกเลยอ่ะ!


     ตอนเย็นพี่ตั้มมาส่งผมที่บ้านพี่ป้องแล้วกลับร้าน เป็นอันว่าคืนนี้ผมจะได้ใช้เวลากับพี่ป้องสองต่อสอง

     หวังว่าผมคงบอกรักพี่ป้องได้นะ!

     พี่ป้องดูแปลกใจที่เห็นผมกลับมาคนเดียว

     “ไอ้ตั้มอ่ะ?”

     “ผมขอพี่ตั้มว่าอยากอยู่กับพี่ป้องสองต่อสองไง”

     “ไม่ขำไอเติ้ล”

     “โหไรอ่ะ ดุน้องอีกละ”

     ผมโห่ไปงั้นแหละ พี่ป้องกำลังยกลังจากห้องข้างบนลงมาไว้หน้าบ้าน อย่าบอกนะว่าจะทิ้งหมดนี่!

     “พวกนี้จะทิ้งหมดเหรอ?”

     “เออ การ์ตูนเก่าๆ อ่ะ พี่ว่าจะเอาไปบริจาคให้เด็กๆ แถวนี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้บอกให้มันมาเลือกเอา”

     “งั้นให้เด็กคนนี้ก่อนได้ป่ะ ฮ่าๆ”

     “มึงโตแล้วซื้อเองดิ พ่อมึงรวยจะตายอยู่ละไอ้สัส”

     “ดุน้องอีกละ กินข้าวเหอะ”

     ผมแกะก๋วยเตี๋ยวเทใส่ชามที่ยังไม่ได้เก็บลงกล่อง พี่ป้องเก็บของเหี้ยนทั้งบ้าน แทบไม่เหลืออะไรที่บ่งบอกว่าเคยมีคนอาศัยอยู่ละ เหมือนบ้านพักที่ปิดร้างรอคนเข้ามาอยู่มากกว่า

     พี่ป้องตั้งใจจะไปจริงๆ เค้าจะไม่กลับมาแล้ว เฮ้อเศร้า!

     เราสองคนนั่งกินข้าวเย็นด้วยกัน พอกินเสร็จผมก็ชวนพี่ป้องไปนั่งเล่นที่แคร่หน้าบ้าน พี่ป้องยอมตามผมออกมา ผมแอบเข้าข้างตัวเองว่าพี่ป้องก็คงอยากใช้เวลาร่วมกับผมเหมือนกัน

     “เดี๋ยวพรุ่งนี้พอเก็บกระดูกยายเสร็จพี่ป้องจะกลับเลยรึเปล่า?”

     “ยังอ่ะ นอนอีกคืน ว่าจะกลับมะรืนนี้”

     “งานยุ่งดิ?”

     “เออ”

     “ผมยังไม่รู้เลยว่าพี่ทำงานที่ไหน ย้ายไปอยู่แถวไหน เห็นบอกซื้อคอนโดด้วยใช่ป่ะ? ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพี่เลยอ่ะ”

     ผมแกล้งสบตาพี่ป้องด้วยแววตาตัดพ้อ พี่ป้องมองผมกลับด้วยแววตาเศร้าๆ

     “จะรู้ไปทำไม?”

     “ไม่ตามไปกวนหรอกน่ะ ผมก็มีชีวิตของผมรู้ป่ะ อีกหน่อยคงไม่ได้เจอกันแล้ว ผมคงไม่ตามไปรังควาญพี่ป้องหรอก”

     ตอนนี้ผมน้อยใจขึ้นมาจริงๆ เสียงผมสั่นจนต้องสูดจมูกกลั้นน้ำตา ทั้งๆ ที่ผมรู้อยู่แล้วว่าพี่ป้องรับปากพี่ตั้มไว้ แต่ผมอดเสียใจไม่ได้จริงๆ มันเศร้าอ่ะ!

     “พี่ป้องมีแฟนแล้ว อีกเดี๋ยวก็คงแต่งงาน เฮ้อ... ในขณะที่ผมไม่มีใคร สงสัยผมต้องโสดตลอดชาติเพราะด่าพี่ป้องเอาไว้เยอะแน่ๆ”

     ผมพล่ามไปเรื่อยเพื่อระบายความน้อยใจ พี่ป้องไม่ขัดผมเลยทั้งๆ ที่ผมแซะเค้า กลับกันพี่ป้องกลับเลื่อนมือมาขยี้หัวผมก่อนจะวางมันบนไหล่ เหมือนโอบกอดแต่ก็ไม่ใช่ สถานะของเราตอนนี้ทำได้แค่สัมผัสกันแบบผิวเผิน

     “เดี๋ยวก็มีคนมาจีบมึง”

     “โด่พี่ก็รู้ พ่อกับพี่ผมโหดขนาดนั้นใครจะผ่านด่านได้ ไม่เอาอ่ะ ผมโสดดีกว่า ผมยังลืมคนบางคนไม่ได้”

     ผมหันไปยิ้มกว้างอวดฟันขาวๆ ให้พี่ป้องดู พี่ป้องมองหน้าผมแล้วยิ้มตาม

     เจ้ย! อยู่ๆ เค้าก็เอานิ้วมาปาดปากผม!

     “แหวะ! เล่นอะไรวะไอ้พี่ป้องบ้า”

     “หมั่นไส้ฟันมึง ขาวแสบตากู”

     “ก็บอกแล้วให้แปรงฟันทุกวัน เห็นป่ะ พี่ป้องไม่ยอมแปรงฟันทุกวันตั้งแต่เด็ก เหลืองเลย”

     “เออ!”

     เอาล่ะ! รวบรวมความกล้าไว้ตะวัน นายต้องทำให้ได้!

     “พี่ป้องๆ”

     “อะไร?”

     “พี่ป้องจำที่เราเล่นตำรวจจับผู้ร้ายเมื่อตอนเด็กๆ ได้ป่ะ ผมอยากเล่นสมมุติแบบนั้นอีกอ่ะ”

     “อ๋อ ที่มึงเป็นสารวัตรแล้วพี่ตั้มเป็นโจร ส่วนกูเป็นลูกน้องตัวประกอบโผล่ออกมาโดนมึงยิงตายอ่ะเหรอ?”

     “ฮ่าๆ นั่นแหละๆ ผมอยากเล่นสมมุติแบบนั้นอีกอ่ะ”

     “เล่นเหี้ยอะไร โตแล้ว! มึงจะยิงทะลุหัวใจกูอีกรึไง ต้องให้กูชักดิ้นชักงอก่อนตายด้วยป่ะ?”

     อันนี้ผมไม่ผิดนะ ก็พี่ป้องตายง่ายเกินอ่ะ พอผม “ปั๊ง!” แล้วพี่ป้องก็แค่ปล่อยปืนก่อนจะนอนลง ผมอยากได้แอคชั่นกุมหัวใจแล้วค่อยๆ เซก่อนจะล้มลงไปขาดใจตายนี่นา พี่ป้องผิดเองนะที่ไม่ยอมมีอารมณ์ร่วม!

     พอนึกถึงอดีตเก่าๆ แล้วขำแฮะ

     “ผมไม่ได้อยากเล่นตำรวจจับผู้ร้ายแบบนั้นซะหน่อย ผมแค่อยากเล่นเกมสมมุติกับพี่ป้องอ่ะ”

     “เล่นอะไรอ่ะ?”

     “ผมอยากเล่นเป็นแฟนพี่ป้องอ่ะ”

     อย่าสั่นนะตะวัน ห้ามร้อง!

     “แค่คืนเดียวก็ได้”

     เสียงผมสั่นเครือซะแล้ว รู้สึกเหมือนในจมูกเริ่มมีน้ำมูกด้วย น้ำตาก็ไหล

     “ผมยังไม่เคยเป็นแฟนพี่ป้องเลย อยากมีโอกาสบ้าง”

     พูดจบซะที ผมกะว่าจะหันไปยิ้มเท่ๆ ให้พี่ป้องแต่ดันมีแต่น้ำตาเต็มหน้า ผมหันไปยิ้มทั้งน้ำตา ไม่เท่เลย!

     แต่พี่ป้องก็ยังมองผม สายตาของเค้ามีทั้งความสงสารและความรักปะปนกัน แต่ใครจะไปรู้ในซอกหลืบเล็กๆ นั่นอาจจะมีความสมเพชปนอยู่ก็ได้

     ถ้าเพื่อความรักแล้วอ่ะผมไม่แคร์หรอก ศักดิ์ศรีอะไรนั่นผมไม่ต้องการ ผมขอแค่ได้ทำตามเสียงหัวใจก็พอ ผมมันก็คนแบบนี้แหละ!

     “ไอ้เด็กเปรต”

     พี่ป้องด่าผมเบาๆ คงเหนื่อยใจกับเด็กดื้ออย่างผมมาก

     แต่แล้วพี่ป้องก็ดึงผมไปกอด ผมเกือบจะสิ้นหวังแล้ว ผมร้องไห้โฮเพราะคิดว่าพี่ป้องปฏิเสธผม แต่แล้วพี่ป้องกลับเชยคางผมขึ้น และแล้วพี่ป้องก็จูบผม

     นี่เป็นครั้งแรกที่พี่ป้องจูบผมก่อน ผมดีใจชะมัด...


     แผนของผมประสบความสำเร็จอย่างงดงาม ฟินสุดๆ คราวนี้ปริมาณถูกจำกัดอยู่แค่สามตามจำนวนถุงยางในกล่อง แต่ผมมีความสุขมากเพราะคราวนี้ไม่แหก “นุ่มนวลแต่หนักแน่น” แฮปปี้อ่ะ ฟินทั้งคืนเลย

     พี่ป้องทำตัวกับผมเหมือนเดิม ไอ้ที่เคยกวนตีนชอบแกล้งน้องยังไงก็เป็นอย่างนั้น แต่ผมรับรู้ได้จากดวงตาของพี่ป้องว่าเค้ารักผม นี่คือความรักในแบบฉบับของพี่ป้อง มันไม่ใช่คำพูดหวานหู ไม่ใช่การแสดงออกที่ชัดเจน แต่ถ้ามองเข้าไปในดวงตาของพี่ป้องแล้วลองค้นดูดีๆ จะพบความรักซ่อนอยู่ในนั้น น่าเสียดายที่เมื่อก่อนผมไม่เคยสังเกต

     ช่างเถอะ แค่นั้นก็ดีพอแล้ว ได้เวลาตื่นจากฝันซะที!

     ผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆ คือคนที่ผมรัก แต่เค้าเป็นแฟนของคนอื่น ผมควรจบมันซะ!

     แม้จะอยากแอบมองหน้าพี่ป้องตอนหลับไปเรื่อยๆ แต่ผมก็บอกตัวเองให้ตัดใจ ผมลุกออกจากแขนของพี่ป้อง เอามือของเค้าที่พาดเอวออกพลางทบทวนความรู้สึกของการถูกกอด ผมตั้งใจจะจดจำรายละเอียดอันอบอุ่นนี้เอาไว้ให้มากที่สุด เผื่อว่าวันข้างหน้าที่ผมต้องกอดตัวเองผมจะได้นึกถึงมัน ก็อีกหน่อยผมไม่มีใครให้กอดนี่นา

     เวลานอนกอดกับแฟนนี่มันฟินดีอ่ะ นอนหนุนกล้ามแขนแน่นๆ แล้วซุกอกพี่ป้อง ฟินเวอร์! ถึงจะแค่คืนเดียวแต่ผมก็มีความสุขนะ แต่ความสุขของนายมีแค่นี้แหละตะวัน เอ้าลุก!

     ผมขยับไปที่ขอบเตียงพยายามหยิบเสื้อผ้ามาใส่เงียบๆ แต่แล้วก็มีเสียงทัก

     “จะไปแล้วเหรอ?”

     พี่ป้องตื่นแล้ว!

     ทำไมตื่นเช้าจัง พี่ป้องไม่ได้หลับเหรอ รึผมทำเค้าตื่น?

     “อืม ว่าจะไปให้อาหารไก่แล้วเลยกลับเลย”

     มือปลาหมึก! พี่ป้องยื่นแขนมาเกี่ยวเอวผมเอาไว้ ผมสะท้านไปทั้งใจเลย!

     “อย่าพึ่งเลย ยังมืดแบบนี้อยู่ต่ออีกหน่อยเหอะ”

     มันฟินนะเวลาแฟนขี้เซาคลานมาอ้อนกอดเราเอาไว้ไม่ให้ไปไหนเนี่ย แต่พอคิดถึงความจริงว่าพี่ป้องไม่ใช่แฟนผม เราแอบเป็นชู้กัน และนี่ก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะได้อยู่กับพี่ป้องผมก็สั่นไปทั้งตัว

     ผมจะยื้อไว้ทำไม ยื้อเท่าไหร่พี่ป้องก็ไม่เลือกผม เรากำลังหลอกตัวเองทั้งคู่ แต่ผมสะบัดมือพี่ป้องไม่ได้ ผมรักเค้าอ่ะ!

     พี่ป้องกอดผมจากด้านหลังแล้วเริ่มพรมจูบคลอเคลียก่อนจะกระชับอ้อมแขนรั้งผมไว้ ผมรู้ว่าพี่ป้องก็รู้ดีว่าเรื่องของเรามันควรจะจบแล้ว อย่ามาทำอาลัยอาวรณ์แบบนี้ดิผมสั่นนะ!

     “ผมไม่มีแรงต่ออีกรอบแล้วพี่ ถุงยางหมดด้วย”

     “อืม”

     เวลาพี่ป้องทำเสียงงึมงำในคอก็เซ็กซี่ดีแฮะ เสียดายชะมัด ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ของผมอีกต่อไป

     “กะแฟนขี้อ้อนแบบนี้ป่ะเนี่ย ผมพึ่งรู้ว่าพี่ป้องเป็นงี้ รู้แต่ขี้เซาไม่คิดว่าจะขี้อ้อนด้วย”

     ผมต้องเอาความจริงมากดดันเราทั้งคู่ ผมทำร้ายหัวใจตัวเองเพื่อให้กล้าหยุดเรื่องผิดศีลธรรมนี่ บางทีผมอาจเป็นลูกพ่อมากกว่าที่คิด ผมไม่ชอบอบายมุขพวกนั้นแต่ผมผิดศีลข้อสามเป็นชู้กับพี่ป้องหน้าตาเฉย

     “กูทำเฉพาะตอนเอาเค้า มึงมาเอากับกูบ่อยๆ ดิกูจะอ้อนมึงทุกวันเลย”

     พอเหอะพี่ป้อง หยุดเถอะ ผมขำชะตาตัวเองชะมัด!

     “ก็บอกว่าไม่มีแรงแล้วไงพี่ ฮะๆ”

     ผมปฏิเสธ แต่พี่ป้องกลับรัดผมแน่นกว่าเก่า

     “อือ”

     ผมแปลความหมายของพี่ป้องออก รู้ว่าพี่ป้องจงใจ แต่หยุดเหอะ! ไหนพี่บอกจะตัดใจจากผมไง อย่ามาลังเลตอนที่ผมกำลังพยายามเข้มแข็งดิเว้ย!

     ผมทิ้งเสื้อผ้าในมือจับแขนของพี่ป้องที่กอดผม ผมต้องทำมัน ผมต้องจบ!

     “พี่ป้อง ผมมีอะไรที่อยากบอกพี่ป้องมาตั้งนานแล้ว”

     “อะไร? ว่ามาดิ”

     เสียงพี่ป้องตอนพึ่งตื่นโคตรเซ็กซี่ แต่เสียงผมสั่นเครืออีกแล้ว

     ทำไมผมขี้แยแบบนี้วะ! เกลียดต่อมน้ำตาตัวเองจัง มันจะอ่อนไหวง่ายไปแล้ว!

     “ผมรักพี่ป้องนะ”

     ในที่สุดผมก็พูดคำที่อยากพูดมานานออกไป ผมได้บอกรักพี่ป้องแล้ว ผมยิ้มให้ตัวเองขณะที่จับแขนของพี่ป้องไว้ พี่ป้องกอดผมแน่นจนผมแทบหายใจไม่ออก

     เมื่อไหร่ที่ความรักของผมกับพี่ป้องจะบรรจบกัน ทั้งๆ ที่หัวใจเราตรงกันแล้วแท้ๆ จุดหมายของเราสวนทางกันตลอดเลย

     “พี่ก็รักเติ้ล”

     พี่ป้องบอกรักผมแล้วซบหน้าลงกับไหล่ ฟินอ่ะ โคตรฟินเลย แต่ทำไมน้ำตาผมไหลไม่ยอมหยุด!

﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏

#พี่ตั้มแซ่บมาก ยกป้ายไฟพี่ตั้ม ทีมพี่ตั้มอยู่ไหน?
จะมีใครอยากรู้มั้ยว่าเราเอาคาแรคเตอร์พี่ตั้มมาจากใคร ถ้าบอกไปมีหวังต่อมฟินหดแน่ๆ ฮ่าๆ
ไม่รู้จะมีใครจำฉาก "ฟันขาว" ได้มั้ย เติ้ลเอะอะก็ยิ้ม มีอะไรก็ยิ้ม ยิ้มสู้ เติ้ลก็เลยยิ้มอีกแล้ว มาละนะเหตุผลที่แท้จริงของรอยยิ้ม อิๆ
แล้วจำกันได้มั้ยว่าพี่ป้องเคยพล่ามไว้ว่า "เติ้ลมือเบา" เวลาเติ้ลกลับหอมาดึกๆ พี่ป้องไม่รู้สึกตัวหรอก เติ้ลไม่ทำให้พี่ป้องตื่น ละไหงพี่ป้องตื่นมาทัก?! ฮั่นแน่! อิพี่ไม่ได้หลับรึเปล่าน้า? แอบนอนมองน้องรึเปล่านะ? อิๆ


หน่วงกันมั้ย? บีบคั้นมั้ยตะเอง? เศร้ามั้ย? เจ็บเนาะ แต่ต้องทำ ต้องยอมเจ็บเพื่อจบ #เป็นตอนที่คนแต่งน้ำตาร่วงทุกครั้งที่อ่านทวน ฮือๆ 
ประเด็นเติ้ลนี่เคลียร์(กระจ่าง , ชัดเจน) เติ้ลมันรักเค้าจริงๆ นั่นแหละ คิดแบบชู้แบบกิ๊ก ถลำลึก แต่พอรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ก็ยอมจบ (แต่ก็ยังแอบไปขอกินอีกซักรอบก่อนจากนะ)
แต่ของพี่ป้องนี่เริ่มเปิดเผยละ "รักในความดี" มันก็คือการบอกว่า "ดีใจด้วย คุณถูกเลือก แม้คุณจะไม่ใช่คนที่ใช่" ฮ่าๆ คนละอย่างกับ "แพ้ใจ" ด้วยนะ
สังเกตุสิ ใครน้าตอนแรกๆ คอยเอาอกเอาใจอิพี่ ซื้อขนมมาฝาก งอแงอ้อนอิพี่บ่อยๆ มีปัญหาก็มาปรับทุกข์ ทำให้พี่มันรู้สึกว่าตัวเองสำคัญ จนพี่มันหลงรัก แทนที่จะปล่อยให้พี่มันแอบหลงรักเงียบๆ ดันไปปล้ำอิพี่ พี่มันเลยเจ็บจนวิ่งหนีเยย ฮ่าๆ
พอมีผู้หญิงคนนี้เข้ามาเลยแบบ ไม่หนี ยอมรับผิดชอบ เปลี่ยนไปหลายอย่าง แต่ทรมานหัวใจตัวเองน่าดู พอเจออิน้องมายั่วเลยสติแตกปลดปล่อยทุกอารมณ์ยันเช้า กรั่กๆ

เป็นบุญของอ้นแล้ว คิดว่าน่าจะเดากันได้ว่าใครบอกเลิกใคร เลิกกันแบบไหน
เราว่าเลิกกันด้วยดีแหละ คงแบบ เรียนจบแล้วก็รู้ตัวว่าจะแยกย้ายก็เลยเลิกกัน แต่ก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ อย่างป้องนี่ได้เส้นทำงานในที่ฝึกงานด้วย(นางคงเล็งไว้นานแล้ว) ส่วนอ้นก็ไปดี ไม่แน่อาจไปเฉิดฉายเมืองนอกก็ได้นะ แต่ดูแล้วอ้นไม่น่าจะเศร้าหรอก
ที่สำคัญ ป้องยังคงให้เกียรติและคิดถึงอ้นในทางที่ดีเสมอ ฟังจากที่พี่ตั้มพูด เราว่ามันบอกอะไรๆ ได้นะ "ความสัมพันธ์มันได้ แต่คนไม่ใช่" แบบนี้ก็มีเนอะ บางคนทนได้ บางคนทนไม่ได้ก็มี อิๆ

[❣☾月亮☽❣]

       หน่วงยันม้ามเลย
ทีมพี่ตั้มนะ. เชื่อว่าพี่ช่วยได้
ขอบคุณค่ะ

[manami_01]

เฮ้ยยยย


อ่านมาถึงตอนนี้ก็ไม่อยากเดาสุ่มเองอ่ะ แบบว่ายังไงป้องมันก็ยังรักเติ้ลนะ


แต่ก็เลือกจะเดินไปตามทางเก่าที่ไม่มีเติ้ลไง


แล้วตอนนี้เติ้ลก็ทำได้แค่รอว่าพี่ป้องมันจะหันมาเดินทางเดียวกันตอนไหน


ไม่รู้ว่าต้องรออีกนานเท่าไรด้วย

[Freja]

จะเรียกว่ารักแบบผู้ใหญ่ได้ไหมนี่?   คือต่างคนต่างเดินเข้าหากันแบบรู้ไม่ได้หลับหูหลับตากระโดดเข้าหากัน   ทำให้สามารถเทใจให้กันได้ร้อยเปอร์เซ็นต์รู้ทั้งรู้ว่าจะไม่มีอะไรต่อหรือนอกเหนือไปจากวันนี้   เราฟินมากๆตอนนี้เพราะว่าท้ายที่สุดแล้วทั้งเติ้ลทั้งป้องแสดงความรู้สึกจริงๆออกมาให้กัน   ต่อให้ทั้งคู่จะไม่ได้เจอกันอีกอย่างน้อยก็ถือได้ว่าได้ทำการเลิกลาจากกันแล้วยังมีความรักดีๆความรู้สึกดีๆให้กัน   ฟินยิ่งกว่าบางคู่อยู่ด้วยกันแต่ไม่มีความรักให้กันเสียอีก(ไม่ต้องดูไกลนะ ป้องนะ)

[minneemint]

ชอบนะที่เป็นแบบนี้
เจ็บแต่จบ
จากกันด้วยดี
คนเราไม่จำเป็นต้องสมหวังกับคนที่รัก
บางทีเราก็เลือกคนที่เหมาะ แต่อาจไม่ใช่

[black sakura]

ในที่สุดก็ใจตรงกันละเนาะ
ในตอนนี้เติ้ลกับพี่ป้องคง
จะเก็บช่วงเวลานี้ไว้นานๆ
เพราะเป็นสิ่งที่ตัวเองอยาก
ได้มานาน
ปล.ขอเป็นเล่มนะครั้งหน้า
เราไม่ไหวจะเคลียร์กะอีบุ๊ค
กว่าจะได้แต่ละสิ่งอย่างพอ
จะซื้อกะทำผิดอีก

[brookzaa]

 

[brookzaa]

 

[VentoSTAG]

  น้ำตาไหลพรากๆ (หม่ามี้ใช้ไปหั่นหอม )
ตอนนี้สำหรับผมนะไม่ค่อยหน่วง มีอารมณ์เคว้งๆ หน่อย
เหมือนว่าอิน้องรู้ตัวว่าพี่ป้องกำลังจะหลุดลอยไปตามทางชีวิต

แต่......พูดถึงอ้นศรีทำไม คิดถึงนางเบย อยากรู้ว่า
ตอนนี้นาง สวยสะพรึง สาวสะพรั่ง ขนาดไหนแล้ว

[thanza1970]

คำว่าจบ พูดเบาๆ ก็เจ็บ

[Chompooiriza]

เจ็บ แล้ว จบ จริง หรอ?

เหมือนจะเจ็บ แต่ไม่จบ...

พี่ป้อง ถ้าพี่ป้องรักผู้หญิงคนนั้นจริง พี่คงไม่มานอนกลับเติ้ลมันหรอก

คนเรายอมยื้อ ซื้อเวลา สร้างโลกอีกใบขึ้นมา เพื่อจะได้อยู่กับคนคนนึง

แม้จะรู้ว่าโลกใบนั้น จะต้องเป็นโลกที่ไม่มีใครรู้จัก...ก็ตาม

[EoBen]

ยังคงเป็นทีมพี่ป๋องอยู่แม้ว่า เติ้ลขะน่าสงสารจนอยากจะดึงเข้ามากอดสักหน่อย รู้สึกได้ถึงตอนที่ป้องรักข้างเดียว มันไม่เจ็บปวดขนาดนี้ เพราะเพราะไอ้พี่ป้องไม่พร่ำเพ้อพรรณณาโวหาณ เหมือนเต้ย  ป้องมีเหตุผลที่เดินออกมา ยิ่งพาสเติ้ลนี่กรี๊ดมากก อีพี่ป้อง โคตรเท่ มีเสน่ห์มากกกกก  ลืมพี่ป้องคนเก่า สถุนและซกหมก ไปเลย 55555       

ปล คิดถึงอ้นอ่ะ นางสบายดีไหม เฉาะยังน้อออ

[manutty]

เฮ้อ สมชื่อตอนจริงๆ เจ็บแต่จบ ทั้งที่มันน่าจะเป็น เสียวแต่ไม่อยากจบ มากกว่า อ่ะ  ไม่โทษใครหรอกนะสำหรับ เติ้ล กับ ป้อง ต้องบอกว่าทำตัวเองทั้งคู่ ก่อนหน้าพี่ป้องเจ็บเพระาเติ้ลมันไม่รู้ใจตัวเอง ปากแข็ง พอต่อมาพี่ป้องก็เปลี่ยนไป เพราะต้องการตัดใจจากเติ้ลสักที และที่บอกเราไม่ชอบที่ป้องเปลี่ยนไปแบบนี้ ผู้หญิงที่เป็นเมียป้อง จะว่าเขาผิดก็ไม่เชิงนะ ถ้าป้องไม่เล่นด้วยจะไปเป็นผัวเขาได้ยังไง ป้องคบเพราะเขาเป็นหัวหน้าที่ช่วยสนับสนุนเรื่องงาน ไหนจะต้องรับผิดชอบที่เขาแท้ง ตามนิสัยป้องที่ติดตัวมารับผิดชอบต่อสิ่งที่ตัวเองทำ แต่ลึกๆ ป้องยังรักเติ้ลเสมอ และตอนนี้ก็รู้ใจกันแล้ว แต่เติ้ลมันก็คงจะตัดใจแล้วล่ะ เพราะยังไงป้องก็คงไม่ทิ้งผู้หญิงคนนั้นมาอยู่กับตัวเอง ไม่อยากจะเดาอะไร เพราะคนเขียนมันพาแหกโค้งเสมอ รอลุ้นต่อไปดีกว่า 

[JustWait]

เกือบค่ะเกือบ เกือบทุกคน555 ส่วนใหญ่จะมาเป็นพวกพ่อแม่เลิกกันตอนโตค่ะ ของเราเลิกกันช่วงม.ต้น

ตอนนี้หน่วงหนักมากกกกกกกก

รอต่อค่ะ

[youuue]

    อ้ากกกกซซซซ   

[Kelvin Degree]

ทำได้แค่ปล่อยไปตามทางของเค้า อะไรจะเศร้าขนาดนี้ คนรักกันแต่ไม่ได้รักกัน

เศร้าโคตรๆ

[kukkikkooka]

เศร้าาาาาาาาง่าาาาาา

เติ้ลจะทำอย่างไรต่อไป

ตอนนี้ทีมน้องเติ้ลลลค่าาา   

[am_am]

น้ำตาไหลเลย เศร้าแทน ทั้งคู่เลย