『#ไม่ The Series』 - END จบแล้วจ้า #มีขายทั้งรูปเล่มและEbook [up22/7/60]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: 『#ไม่ The Series』 - END จบแล้วจ้า #มีขายทั้งรูปเล่มและEbook [up22/7/60]  (อ่าน 463006 ครั้ง)

ออฟไลน์ Kidsanutu

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
นิยายที่คุณคนเขียนชอบ เราก็ชอบนะ แบบว่าชอบมากๆ ยิ่งบันทึกคุณนายบริตเจ็ทนี่เราชอบสุดๆ เลย. ถึงว่าเรานะชอบแนวนิยายของคุณมากๆ  มันเหมือนคนบ่นๆๆ 5555.

ตอนนี้ผมกำลังอ่านพี่ชัช กะ อิน้องต้นอยู่   ขอสารภาพเลยว่า รำคาญความเวิ่นเว้อของนางมากๆ 5555 แต่เราก็สัญญาว่าจะอ่านจนจบนะ 5555

เราเป็นกำลังใจให้คุณนะ เดี่ยวจบจากเรื่องอิน้องต้นแล้วจะไปอ่านนิยายเรื่องอื่นของคุณต่อ

ออฟไลน์ PoyPay

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 269
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
พึ่งอ่านเป็นครั้งแรกค่ะ...
อ่านแบบลวดเดียวจนถึงตอนล่าสุด...
อินมากกกกกก สงสารตัวเล็กจัง...
แต่ที่น่าสงสารกว่าคือ ตัวเอง...
ดันมาอ่านเอาตอนนี้ ตอนที่เค้าหน่วงกันสุดๆ... - -" ...
ไม่ไหวจะเคลียร์... รอตอนต่อไปอย่างหน่วงๆนะคะ... ¥_¥ ...

ออฟไลน์ AI.NoR

  • เกรียน&กวนตีน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 534
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-6
    • AzureIce
:sad4:    :hao7:  หน่วงยันม้ามเลย
ทีมพี่ตั้มนะ. เชื่อว่าพี่ช่วยได้
ขอบคุณค่ะ

มีแต่ #ทีมพี่ตั้ม เอิ้กๆ  :hao7:


เฮ้ยยยย


อ่านมาถึงตอนนี้ก็ไม่อยากเดาสุ่มเองอ่ะ แบบว่ายังไงป้องมันก็ยังรักเติ้ลนะ


แต่ก็เลือกจะเดินไปตามทางเก่าที่ไม่มีเติ้ลไง


แล้วตอนนี้เติ้ลก็ทำได้แค่รอว่าพี่ป้องมันจะหันมาเดินทางเดียวกันตอนไหน


ไม่รู้ว่าต้องรออีกนานเท่าไรด้วย

ลุ้นใช่ม๊า ฮ่าๆ  :katai4:


จะเรียกว่ารักแบบผู้ใหญ่ได้ไหมนี่?   คือต่างคนต่างเดินเข้าหากันแบบรู้ไม่ได้หลับหูหลับตากระโดดเข้าหากัน   ทำให้สามารถเทใจให้กันได้ร้อยเปอร์เซ็นต์รู้ทั้งรู้ว่าจะไม่มีอะไรต่อหรือนอกเหนือไปจากวันนี้   เราฟินมากๆตอนนี้เพราะว่าท้ายที่สุดแล้วทั้งเติ้ลทั้งป้องแสดงความรู้สึกจริงๆออกมาให้กัน   ต่อให้ทั้งคู่จะไม่ได้เจอกันอีกอย่างน้อยก็ถือได้ว่าได้ทำการเลิกลาจากกันแล้วยังมีความรักดีๆความรู้สึกดีๆให้กัน   ฟินยิ่งกว่าบางคู่อยู่ด้วยกันแต่ไม่มีความรักให้กันเสียอีก(ไม่ต้องดูไกลนะ ป้องนะ)

#เจ็บแต่จบ #ความฝันเพียงคืนเดียว
พี่ป้องสุดๆ เลยอ่ะตอนนี้  :hao5:
การบอกรักมันพูดง่ายเป็นบ้า แต่บอกในสถานการณ์ไหนที่กัดกินหัวใจที่สุด เติ้ลเลือกเวลาไปช้ำมาก แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีโอกาสเลย ส่วนพี่บอก คำว่ารักจากปากพี่ตอนนี้คงกระแทกใจเติ้ลอย่างแรงทั้งๆ ที่พี่ก็พยายามบอกน้องมันมาตลอด ประโยคยาวๆ แสดงอารมณ์ที่ผ่านมาเทียบไม่ได้เลยกับคำพูดสั้นๆ สี่พยางค์


ชอบนะที่เป็นแบบนี้
เจ็บแต่จบ
จากกันด้วยดี
คนเราไม่จำเป็นต้องสมหวังกับคนที่รัก
บางทีเราก็เลือกคนที่เหมาะ แต่อาจไม่ใช่

มันเป็นเวรกรรมของอินางน้อย ฮือๆ เล่นตัวเยอะ สับสนเยอะ รู้ตัวช้า ไงละ ผู้ชายหลุดมือเลยเติ้ลเอ๊ย!


ในที่สุดก็ใจตรงกันละเนาะ
ในตอนนี้เติ้ลกับพี่ป้องคง
จะเก็บช่วงเวลานี้ไว้นานๆ
เพราะเป็นสิ่งที่ตัวเองอยาก
ได้มานาน
ปล.ขอเป็นเล่มนะครั้งหน้า
เราไม่ไหวจะเคลียร์กะอีบุ๊ค
กว่าจะได้แต่ละสิ่งอย่างพอ
จะซื้อกะทำผิดอีก :hao5: :hao5:

ง่ะ ซื้อผิดยังไงเหรอคะ? หลังไมค์มาเล่าได้นะ  :hao4:
ป.ล. ขออภัยค่ะ ก็ตอนเขียนไม่คิดว่าจะมีคนชอบเยอะอ่ะค่ะ ทำอีบุ๊กเอาสนุกอ่ะ
ขนาด #พี่เทพน้องดาวยังไม่คิดเลยว่าจะมีคนอยากได้เกิน 20 ตอนแรกกลัวจะไม่ได้ยอดพิมพ์ตั้งนาน ขอโทษนะคะ


:L2:

 :pig4:


:sad4: น้ำตาไหลพรากๆ (หม่ามี้ใช้ไปหั่นหอม :jul3: )
ตอนนี้สำหรับผมนะไม่ค่อยหน่วง มีอารมณ์เคว้งๆ หน่อย
เหมือนว่าอิน้องรู้ตัวว่าพี่ป้องกำลังจะหลุดลอยไปตามทางชีวิต

แต่......พูดถึงอ้นศรีทำไม คิดถึงนางเบย อยากรู้ว่า
ตอนนี้นาง สวยสะพรึง สาวสะพรั่ง ขนาดไหนแล้ว

จะทำหอมทอดแข่งกับพี่ตั้มเหรอคะ? ฮ่าๆ #กำสปอยมุก!

บางทีเราบอกนิยายเราดราม่า คนอ่านก็บอกไม่แซ่บ ไอ้คนแต่งก็งงสิ "แล้วแซ่บๆ คือแบบไหน?"
เขียนนิยายกะให้ดราม่าเอาเศร้าๆ (ดราม่าควีนฯ) คนอ่านบอกหน่วง อึน ปวดตับ
วันนี้มีศัพท์ว่า "เคว้ง" อีกเหรอ....
บางทีเค้าก็เริ่มคิดนะ นิยายของเค้าเป็นอะไรในสายตาคนอ่าน?  :hao4:
ถ้าเล่นมุกขอ 3 คำ จะต้องมี "เกรียน" อยู่ 1 ในนั้นแน่ๆ แต่อีก 2 นี่อะไรดีคะ ดราม่า? หน่วง? ฮ่าๆ

เค้าขอโทษที่พูดถึงอ้นศรี นางก็คงสวยแหละ แต่อาจจะไม่สาวสะพรึง
ตุ๊ดน้อยรายที่จะได้แปลงเพศทั้งตัวจริงๆ ส่วนใหญ่เห็นแต่งหญิงเป็นงานอดิเรก
อย่างอ้นนางน่าจะมีแฟนที่ยอมรับนางแบบนั้นได้มากกว่า ...
นี่คิดสตอรี่ไขว้ไว้เลยนะ หนุ่ม "เรย์" เด็ก ม. เดียวกัน เพื่อนของ "สายรหัสอีเติ้ล" แฟนนิยายเค้ารู้ใช่มั้ยว่าหมายถึงใคร อิๆ
ถ้าเติ้ลคบๆ กะป้องไปแล้วเห็นป้องกับอ้นนัดเจอกันสังสรรค์แบบเพื่อน อินางน้อยเต้นแน่ๆ มันคงหึงน่าดู! แน่นอนว่าตุ๊ดคงไม่ยอม คงจะแบบแกล้งๆ เด็กแบบ "ฮึๆ ฉันมาก่อน! ถึงตอนนี้ฉันจะปล่อยมือให้หล่อนแต่ฉันก็ได้กินก่อน" ทั้งๆ ที่ความจริงนางนั่นแหละไม่ยอมให้ป้องแอ้ม ฮ่าๆ


คำว่าจบ พูดเบาๆ ก็เจ็บ

ห๊ะ? ไหนใครขอเพลง? ดีเจมาละ  :hao7:

https://www.youtube.com/watch?v=5qMyxUA8wqY

เอาให้ซึ้งเลยพี่น้อง!  :o12:


เจ็บ แล้ว จบ จริง หรอ?

เหมือนจะเจ็บ แต่ไม่จบ...

พี่ป้อง ถ้าพี่ป้องรักผู้หญิงคนนั้นจริง พี่คงไม่มานอนกลับเติ้ลมันหรอก

คนเรายอมยื้อ ซื้อเวลา สร้างโลกอีกใบขึ้นมา เพื่อจะได้อยู่กับคนคนนึง

แม้จะรู้ว่าโลกใบนั้น จะต้องเป็นโลกที่ไม่มีใครรู้จัก...ก็ตาม

จบจิ เติ้ลตั้งใจจะจบจริงๆ นะตอนนี้ ส่วนพี่ป้อง...คาดว่าคงหลากอารมณ์ อ่อนแอสมกับเป็นไอ้ขี้แพ้ชอบวิ่งหนี  :onion_asleep:


ยังคงเป็นทีมพี่ป๋องอยู่แม้ว่า เติ้ลขะน่าสงสารจนอยากจะดึงเข้ามากอดสักหน่อย รู้สึกได้ถึงตอนที่ป้องรักข้างเดียว มันไม่เจ็บปวดขนาดนี้ เพราะเพราะไอ้พี่ป้องไม่พร่ำเพ้อพรรณณาโวหาณ เหมือนเต้ย  ป้องมีเหตุผลที่เดินออกมา ยิ่งพาสเติ้ลนี่กรี๊ดมากก อีพี่ป้อง โคตรเท่ มีเสน่ห์มากกกกก  ลืมพี่ป้องคนเก่า สถุนและซกหมก ไปเลย 55555       

ปล คิดถึงอ้นอ่ะ นางสบายดีไหม เฉาะยังน้อออ

ยังค่ะ นางยังมีหนอนน้อยอยู่  :o8:


เฮ้อ สมชื่อตอนจริงๆ เจ็บแต่จบ ทั้งที่มันน่าจะเป็น เสียวแต่ไม่อยากจบ มากกว่า อ่ะ  :hao5: ไม่โทษใครหรอกนะสำหรับ เติ้ล กับ ป้อง ต้องบอกว่าทำตัวเองทั้งคู่ ก่อนหน้าพี่ป้องเจ็บเพระาเติ้ลมันไม่รู้ใจตัวเอง ปากแข็ง พอต่อมาพี่ป้องก็เปลี่ยนไป เพราะต้องการตัดใจจากเติ้ลสักที และที่บอกเราไม่ชอบที่ป้องเปลี่ยนไปแบบนี้ ผู้หญิงที่เป็นเมียป้อง จะว่าเขาผิดก็ไม่เชิงนะ ถ้าป้องไม่เล่นด้วยจะไปเป็นผัวเขาได้ยังไง ป้องคบเพราะเขาเป็นหัวหน้าที่ช่วยสนับสนุนเรื่องงาน ไหนจะต้องรับผิดชอบที่เขาแท้ง ตามนิสัยป้องที่ติดตัวมารับผิดชอบต่อสิ่งที่ตัวเองทำ แต่ลึกๆ ป้องยังรักเติ้ลเสมอ และตอนนี้ก็รู้ใจกันแล้ว แต่เติ้ลมันก็คงจะตัดใจแล้วล่ะ เพราะยังไงป้องก็คงไม่ทิ้งผู้หญิงคนนั้นมาอยู่กับตัวเอง ไม่อยากจะเดาอะไร เพราะคนเขียนมันพาแหกโค้งเสมอ รอลุ้นต่อไปดีกว่า  :katai2-1:

ใช่ค่ะ ถึงจะรับผิดชอบกันแต่ถ้าป้องมันไม่ "หงี่" มันก็ไม่ไปเอากะเค้าหรอก พี่ป้องก็แพ้ราคะเหมือนกันละวะ!
ดีใจที่มีคนอ่านสังเกตจุดนี้นะ ฮ่าๆ อุตส่าเขียนมาตั้งแต่ฉากไปเซเว่นละว่าพี่ป้องก็หน้ามืดไม่แพ้กัน "รูไหนที่ทำให้รู้สึกดีถ้าได้ลงฟรีมันก็ดีทั้งนั้นแหละ"
เค้าไม่ชอบเขียนคาสโนว่าร้อยหอย ไม่ชอบเขียนเพลยบอยพ่ายรักแท้ เขาชอบเขียนมนุษย์ธรรมดาๆ นี่แหละ #อะไรเลวคนแต่งก็บอกว่าเลว!

ป.ล. เค้าพาคนอ่านแหกโค้งตรงหนายยยย  :sad4:  แง๊ๆ เค้าออกจะขับรถนิ่มนวลชวนฝัน 80 กิโลเมตรต่อชั่วโมงจริงๆ นะ


เกือบค่ะเกือบ เกือบทุกคน555 ส่วนใหญ่จะมาเป็นพวกพ่อแม่เลิกกันตอนโตค่ะ ของเราเลิกกันช่วงม.ต้น

ตอนนี้หน่วงหนักมากกกกกกกก

รอต่อค่ะ

หมดนี่ก็สบายแล้วค่ะ ทนเจ็บไว้อีกเดี๋ยวก็ชิน  o22


:hao5: :hao5:  อ้ากกกกซซซซ   :ling1: :ling2:

มันเครียดขนาดนั้นเยยเหรอตัวเอง?  :impress2:


ทำได้แค่ปล่อยไปตามทางของเค้า อะไรจะเศร้าขนาดนี้ คนรักกันแต่ไม่ได้รักกัน

เศร้าโคตรๆ

เชื่อเก๊าแย้วจินะว่า "นิยายดราม่า!" อิๆ  :katai5:


เศร้าาาาาาาาง่าาาาาา

เติ้ลจะทำอย่างไรต่อไป

ตอนนี้ทีมน้องเติ้ลลลค่าาา

กลับบ้านไปหาพี่ตั้มค่ะ #ห๊ะนี่มันสปอย!


น้ำตาไหลเลย เศร้าแทน ทั้งคู่เลย  :hao5:

 :pig4: :pig2:


นิยายที่คุณคนเขียนชอบ เราก็ชอบนะ แบบว่าชอบมากๆ ยิ่งบันทึกคุณนายบริตเจ็ทนี่เราชอบสุดๆ เลย. ถึงว่าเรานะชอบแนวนิยายของคุณมากๆ  มันเหมือนคนบ่นๆๆ 5555.

ตอนนี้ผมกำลังอ่านพี่ชัช กะ อิน้องต้นอยู่   ขอสารภาพเลยว่า รำคาญความเวิ่นเว้อของนางมากๆ 5555 แต่เราก็สัญญาว่าจะอ่านจนจบนะ 5555

เราเป็นกำลังใจให้คุณนะ เดี่ยวจบจากเรื่องอิน้องต้นแล้วจะไปอ่านนิยายเรื่องอื่นของคุณต่อ

กรี๊ด! เจอคอเดียวกัน ถ้ามีนิยาายที่มันตัวแม่แซ่บๆ แบบนั้นอีกแนะนำเราบ้างนะคะ กำลังอยากหาอะไรแซ่บๆ เริ่ดๆ แบบนั้นอ่าน

อินังน้องต้นน่ารำคาญมาก น่ารำคาญชนิดเติ้ลดูดีเหมือนเทวดาเลยถ้าเทียบกัน คนนั้นจะแนว "โลกรังแกฉัน" ตัวเองไม่เคยทำอะไรผิด ทุกอย่างคนอื่นเริ่มก่อน แบบ... #มองบน

แต่พออ่านถึงตอนจบก็หวังว่าจะแอบอมยิ้มกับคู่รักนรกแตกคู่นั้นได้นะคะ  :katai5:
ก็ถ้าต้นไม่(โง่)ทนต้นก็เอาพี่ชัชไม่อยู่หรอก คนอย่างพี่ชัชต้องเจ็บซะบ้างถึงจะเข็ด สำนึกและเห็นแก่ความดีไม่พอหรอก พี่แกต้องหัดมีความรับผิดชอบและรู้สึกผิดร่วมด้วยถึงจะลดละเลิกสันดานเลวๆ ได้เด็ดขาด
อันนั้นเราเขียนโดยมองคาแรคเตอร์แบบ พี่ชัชมีความเป็นผู้นำสูง น่าจะต้องการผู้ตามเอาไว้คอยปกป้องอะไรแบบนั้นอ่ะค่ะ เข้าคู่กับอิต้นที่ต้องการอ้อมแขนที่แข็งแกร่งรัดมันแรงๆ ให้รู้ว่าตัวเองก็มีคุณค่ามีคนรักกะเค้าซะที!


พึ่งอ่านเป็นครั้งแรกค่ะ...
อ่านแบบลวดเดียวจนถึงตอนล่าสุด...
อินมากกกกกก สงสารตัวเล็กจัง...
แต่ที่น่าสงสารกว่าคือ ตัวเอง...
ดันมาอ่านเอาตอนนี้ ตอนที่เค้าหน่วงกันสุดๆ... - -" ...
ไม่ไหวจะเคลียร์... รอตอนต่อไปอย่างหน่วงๆนะคะ... ¥_¥ ...

ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณและขอโทษนะคะ  :heaven





มีเรื่องสำคัญจะถามด้วยล่ะ!


*ถามคนที่ซื้ออีบุ๊กไปแล้วนะ*
ถ้าอีกหน่อยมีหนังสือแบบพิมพ์รูปเล่มออกมา คนที่ซื้ออีบุ๊กไปแล้วจะเสียความรู้สึกมั้ย?

ถามเฉพาะคนที่ซื้ออีบุ๊ก เสียงเชียร์ให้พิมพ์รูปเล่มไม่เกี่ยว(ไว้รอเชียร์นอกรอบ) ถ้าคนที่ซื้ออีบุ๊กบ่นว่าเสียความรู้สึกเพราะซื้ออีบุ๊กไปก่อนแล้วเราก็ไม่อยากขายลิขสิทธิ์ง่ะ

ป.ล. ขออธิบายเหตุผลล่วงหน้าว่าทำไมไม่ยอมพิมพ์รูปเล่มเรื่องนี้ตั้งแต่แรก * #ดักคอล่ะ

เราอยากมีหนังสือเป็นของตัวเองมาก อยากมากที่สุดคือ "ดราม่าควีนกับคิงซื่อบื้อ" แต่เรื่องนั้นคนอ่านมีน้อยมากจริงๆ หยิบมือ แถมยังยาวมาก 3-4 เล่มจบเลยล่ะ มันเลยไม่ไหวจะลงทุน

* เราทำใจไม่ได้จริงๆ ที่จะต้องทนเห็น "ลูกรัก" ของเราถูกวาดขึ้นด้วยลายเส้นเบี้ยวๆ ลงสีกากๆ อนาโตมี่เพี้ยน เพราะเรารักพี่ชัชและต้นน้ำมาก มากกว่าตัวละครทุกตัวที่เราสร้างขึ้น #ลำเอียงอย่างชัดเจน แล้วที่สำคัญถ้าใครได้อ่านคงจะรู้ว่าตัวละครแม่งเยอะมาก! เชื่อดิเผลอๆ มีคนกรี๊ดมิวนิคกับคิวว์ด้วย ไหนจะอาร์มกับไปป์ แล้วก็พระรองแบบแม็กซ์ ปวดตับเลยแหละ 4เล่ม4ปก เผลอๆ คงมีค่าจ้างเป็นหมื่นๆ! ถ้าทำได้อยากได้ตัวละครหลักๆ ทุกตัวจริงๆ
เราเลยมองมาที่ STRINT เพราะตอนนั้นเรื่องนี้ดังกว่า คนอ่านเม้นเยอะกว่า คนกรี๊ดชอบกันเยอะกว่า และเป็นเนื้อเรื่องสั้นๆ สามารถทำเล่มเดียวจบได้ คิดคอนเซ็ปง่าย ไม่จำเป็นต้องหานักวาดฝีมือดีลายเส้นอลังการณ์มาวาดปก แล้วลายเส้นแบบการ์ตูนหรือแฟนตาซีมันก็หาง่ายกว่าด้วย(แบบที่ไม่จำเป็นต้องวาดตัวละครชายได้งามจนเลือดกำเดาทะลัก)
เราก็เริ่มลงมือทำนิยายเรื่องนั้นคู่ไปกับการแต่งไม่ฟิต ในขั้นตอนที่รอคนวาดรูป(เกือบๆ3เดือน) เราก็แต่งไม่ฟิตจบ
เราว่างๆ เลยลองทำอีบุ๊กเล่นๆ เพราะเรื่องนี้เนื้อเรื่องเรียบง่าย เราคิดคอนเซ็ปปกไว้เรียบง่ายด้วย อยากได้แนวรูปถ่าย ซึ่งมันง่าย เราไม่ต้องไปจ้างใครวาด ถ่ายเองปรับแต่งรูปเอง ทำเองทุกอย่างไม่มีต้นทุน แล้วการทำอีบุ๊กขายก็ไม่ต้องมีค่าพิมพ์ด้วยไง
ลองวางขายดู ก็อยากรู้ว่าจะได้เท่าไหร่เหมือนกัน ปรากฏว่าเราทึ่งที่มีคนกดซื้อพอสมควร มีคนติดตามอ่านนิยายเรื่องนี้เยอะแยะ แบบปกติมีคนเม้นคุยราวๆ 10-20 คนต่อตอนเองไง คือไม่คิดว่ามันจะไปได้ในระดับนึงอ่ะ
แล้วก็มีเสียงบ่นอยากได้รูปเล่มเข้ามาค่อนข้างเยอะ ทั้งที่บอกกะเราเองและบอกผ่านคนอื่น แต่จะให้ทำไงอ่ะ เอาตังค์ไปลงทุนทำ STRINT หมดแล้ว ละใครมันจะไปรู้ฟร่ะว่าจะมีคนชอบนิยายเรื่องนี้เยอะขนาดนี้ "ชอบอยู่เฉยๆ แต่ไม่เคยแสดงออก" เราคงรู้หรอก
อันนี้พูดจริงๆ เลยนะ เราเป็นคนไม่มีความมั่ใจในตัวเองนะ ถึงจะเห็นบ้าๆ กล้าๆ เกรียนๆ งี้ก็เถอะ แฟนนิยายที่มาเม้นท์ประจำมีกี่คนกัน คุณจะให้เราคิดเข้าข้างตัวเองว่านิยายเราเจ๋งพิมพ์เล่มออกมาเลยมีคนรอซื้อแน่ๆ เหรอ? ในเมื่อมันไม่มีสัญญาณอะไรบอกเราเลยว่าคนอยากได้แบบรูปเล่มเยอะ ขนาดเรื่อง STRINT ที่เราจะทำตอนแรกๆ เรายังนอยด์ติสแตกเลยว่ายอดมันจะไม่ถึง20 (ไม่เชื่อไปดูความนอยด์ได้ที่เพจ!)
ไม่โทษคนอ่านนะ แต่แค่ขอร้องให้เข้าใจหัวอกนักเขียนโนเนมกากๆ อย่างเราด้วย  :hao5: ไลค์เพจมีอยู่สองร้อยยี่! ดังม๊าก!
เอาไว้เราดังเพจมีคนกดไลค์ถึง1000แบบนักเขียนคนอื่นๆ แล้วเราจะมั่นฝีมือพิมพ์นิยายขายมันทุกเรื่องนะ ฮ่าๆ (มุกนะเออ!)


ทิ้งท้ายอีกเรื่องนะ ถ้าคุณรัก คุณชอบใคร โปรดสนับสนุนให้กำลังใจเขาด้วย อย่าเอาแต่ชอบเฉยๆ เขาไม่รู้หรอก ดีไม่ดีเขาจะนอยด์หมดกำลังใจไปซะก่อน ชอบอะไรก็โปรดแสดงความในใจออกมาบ้าง
อย่างเรานี่ถ้าอ่านนิยายเรื่องไหนแล้วชอบเราจะเม้นนะ กรี๊ดลั่นเลย เพจของนักวาดคนที่เราชอบแม้เค้าจะยังไม่มีผลงานอะไรเลยแต่เราชอบลายเส้นเค้า เราก็กดไลค์ให้ตลอด คนนั้นเค้าก็ยังมีนอยด์ๆ เลย

มันก็เหมือนเติ้ลกะป้องอ่ะ ป้องชอบเติ้ลแต่ไม่ยอมบอกรักน้อง น้องมันไม่รู้ ถ้าป้องมันไม่ปากหนักบอกเติ้ลไปแต่แรกว่าเติ้ลยังมีป้อง เติ้ลมันอาจจะไม่ทำตัวงี่เง่าตอนเลิกกะเบสท์ก็ได้ เห็นผลมั้ย? เติ้ลบอกป้องช้าไป ไงล่ะ ป้องเสร็จคนอื่นไปเลย
ถ้าการสนับสนุนมาช้าไป คนที่หมดแรงใจอาจจะท้อและเลิกไปเลยก็ได้นะ



คนแต่งหิวข้าว ไปหาอะไรกินแล้วเดี๋ยวค่อยมาอัพนะ   :z6:

ออฟไลน์ AI.NoR

  • เกรียน&กวนตีน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 534
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-6
    • AzureIce

     ประสบการณ์ความรักลวงหลอกที่ได้จากพี่เบสท์สอนให้ผมระวังใจคน รู้หน้าไม่รู้ใจ ผมไม่ควรตัดสินใครง่ายๆ จากสิ่งที่เค้าแสดงออก ต้องดูกันนานๆ ผมต้องหัดมองคนให้เป็นถ้าคิดจะเป็นลูกพ่อ อีกหน่อยจะมีคนเข้าหาผมมากกว่านี้ ผมต้องเรียนรู้ที่จะใช้คนให้เป็น ผมจะเอาแต่ใจอย่างเดียวไม่ได้ ผมต้องหัดทำให้คนรักและเทิดทูนผมจากใจด้วย ผมต้องเอาอย่างพี่ตั้ม!

     ส่วนความรักที่ผมมีให้พี่ป้อง... มันสอนอะไรผมหลายอย่าง ผมสามารถหาความสุขจากสิ่งที่ไม่สมหวัง ผมจะร้อนเป็นไฟหรือจะเผื่อแผ่ความอบอุ่นให้แก่คนรอบข้างก็เลือกทำได้ทั้งนั้น ผมเรียนรู้ที่จะรักเพื่อคนอื่น เข้าใจความรักมากขึ้น มองโลกได้กว้างขึ้นตาม ผมว่าผมโตขึ้นนะ ลดความเอาแต่ใจไปมาก แต่ยังร้ายเหมือนเดิม

     ก็ถ้าไม่ร้ายผมไม่แอบกินแฟนชาวบ้านหรอก

     แต่โชคดีชะมัดที่พี่ตั้มยอมปิดพ่อให้ ตอนที่ผมกลับไปอาบน้ำแต่งตัวที่ร้านแต่เช้าพี่ตั้มถึงกับเข้ามากอดผม แต่ผมบอกพี่ชายไปว่ามันจบแล้ว ผมกับพี่ป้องเข้าใจกันดีต่างคนต่างมีทางเดินของตัวเอง พี่ตั้มยิ้มให้แล้วลูบหัวผม หนนี้ผมไม่ร้องไห้ พี่ตั้มเลยชมว่าผมเข้มแข็งขึ้น สมกับเป็นน้องชายเค้า

     ความจริงจบสวยๆ แบบนี้เราจะเป็นเพื่อนกันต่อก็ได้นะ ผมกับพี่ป้องไม่ได้เกลียดกัน แต่เราทั้งคู่รู้ดีว่าอย่าดีกว่า ผมกับพี่ป้องเหมือนแม่เหล็กคนละขั้ว ขืนอยู่ใกล้กันคงดึงดูดจนไม่อาจตัดใจได้อีก พวกเราควรแยกกัน ผมไม่ควรทำผิดซ้ำสอง แค่เป็นเกย์ก็บาปต้องห้ามในบางศาสนาแล้ว นี่เป็นชู้กันอีก เห็นต้นงิ้วลอยมาแต่ไกลเลยผม!

     พวกเราไปช่วยพี่ป้องเก็บกระดูกยาย ผมกับพี่ป้องทักกันปกติท่ามกลางสายตาจับผิดของพ่อ พี่ป้องไว้ใจพ่อมากให้พ่อจัดการเอกสารการซื้อขายทุกอย่างรอเซ็นอย่างเดียว ความจริงพ่อผมก็เอ็นดูพี่ป้องนะ เห็นกันมาแต่เล็ก ตอนพี่ป้องเรียนประถมที่เดียวกันกับพี่ตั้มแล้วพ่อแม่พี่ป้องพึ่งเสียพ่อผมยังไปเป็นตัวแทนพ่อให้พี่ป้องเอาพวงมาลัยมากราบเนื่องในวันพ่อเลย

     แต่พอมีข่าวแบบนี้ผมอ่ะกลัวใจพ่อตัวเองจริงๆ ผมเลยแกล้งทำเป็นสนใจเรื่องขายที่ไปเปิดดูสัญญาซื้อขายของพ่อเล่น ส่วนเรื่องเงินที่เหลือพี่ป้องไว้ใจให้พี่ตั้มเป็นคนจัดการ

     พี่ป้องไว้ใจพวกเราแบบนี้แล้วทำไมถึงยังคิดว่าเหลือตัวคนเดียวอีก พวกผมก็เป็นครอบครัวให้พี่ป้องได้แท้ๆ ถ้าพี่ป้องไม่เคยทำเค้าท้องพี่ป้องก็เลือกผมได้ใช่มั้ยอ่ะ?

     อย่าให้ผู้ชายท้องได้มั่งนะ! คอยดูเหอะผมจะวางแผนปล้ำพี่ป้องแล้วท้องมั่ง ถ้าผมมีลูกพี่ป้องในท้องขืนพี่ป้องไม่แต่งดิพ่อผมเอาตายแน่ ฮ่าๆ

     พูดไปงั้นอ่ะ ผู้ชายท้องได้ที่ไหน เลิกฝันได้ละตะวัน ยังไงพี่ป้องก็ไม่ใช่ของนาย!

     คืนนี้พี่ตั้มกับเพื่อนเก่าจะชวนพี่ป้องไปเลี้ยงส่ง พี่ตั้มปิดร้านเลี้ยงตามเคย ผมเองก็เสนอหน้าอยู่กับเค้าด้วยเหมือนกัน ก็ผมเป็นน้องชายพี่ตั้มนี่เนอะ แค่แอบมองอยู่ห่างๆ คงไม่เป็นไร

     เอาล่ะ! สนุกสนานเฮฮากับทุกคนดีกว่า

     “พี่ป้อง น้องชงให้ กินดิ หมดแก้วเลยนะ!”

     ผมวางแก้วเหล้าที่แกล้งชงน้ำชาสีเข้มๆ ให้พี่ป้อง เค้ามองหน้าผมเหมือนไม่ไว้ใจ แต่ผมพยายามยิ้มกลบเกลื่อน รู้จักตะวันตัวแสบน้อยไปซะละ ฮ่าๆ

     “โห ชงมาเข้มขนาดนี้กะมอมกันนี่หว่าไอ้เติ้ล!”

     พี่ป้องโวยท่ามกลางเสียงฮาครืนของเพื่อนๆ สบโอกาสผมล่ะ

     “งี้แหละ ป็อดอ่ะดิพี่ กลัวเมาเหรอ อ่อนอ่ะ พี่ป้องกาก”

     “เออกูกาก กูไม่แคร์โว้ย เดี๋ยวได้เมาหัวทิ่มตั้งแต่ออกสตาร์ท มาๆ แบ่งไป คืนนี้อยู่กันยาวๆ”

     อย่างที่คิด เหอๆ พี่ป้องเอาน้ำชาในแก้วตัวเองไปเทแบ่งลงผสมในแก้วเหล้าคนอื่น ผมหันหลังเตรียมเผ่นก่อนล่ะ ฮ่าๆ

     อีกซักพักก็มีเสียงพี่ชายผมสบถนำมาก่อนเลย

     “เหี้ย!”

     ตามด้วยเสียงพี่ป้อง

     “ไอ้เติ้ล!”

     พี่ป้องตะโกนชื่อผมท่าทางเอาเรื่องแต่ไม่ทันหรอก พี่ป้องไม่ลุกจากวงเหล้ามาไล่เตะผมหรอกเค้าขี้เกียจเกินไป แถมพี่ชายผมก็อยู่ ผมหนีมาตรงบันไดเตรียมเผ่นขึ้นชั้นสองแล้วแต่แอบชะโงกหน้าดูผลงานของตัวเอง แต่ละคนต้องเทน้ำในแก้วทิ้งส่วนพี่ตั้มก็ทำหน้าพิลึก ฮ่าๆ เหล้าผสมน้ำชาอร่อยมั้ยล่ะ!

     สมน้ำหน้า! ชอบตั้งวงกินเหล้ากันดีนักต้องโดนแบบนี้ซะบ้าง คนพวกนี้เอะอะก็ชอบมาชวนพี่ผมเลี้ยงเหล้า เปลืองเงินเปลืองทองพี่ผม ผมอยากให้พี่ชายเปิดร้านเสต็กแบบเอาการเอางานมากกว่านี่นา

     แล้วผมก็หนีขึ้นมาข้างบน นอนดูทีวีพลางทบทวนความทรงจำของตัวเอง ฝันหวานถึงเรื่องดีๆ ระหว่างผมกับพี่ป้อง สัมผัสของอ้อมกอดพี่ป้องยังแจ่มชัดอยู่ในความทรงจำ ตอนที่จูบกันหรือตอนที่พี่ป้องบอกรักผม มันยังฟินไม่จางหาย นี่คงเป็นเรื่องประทับใจที่สุดของชีวิตแล้ว
ผมบอกตัวเองว่าผมมีความสุขนะ

     แม้มันจะไม่สมหวัง แต่ผมก็มีความสุข

     ผมตัดใจจากพี่ป้องได้แล้ว

     ผมจะอวยพรให้พี่ป้องมีความสุข


     แต่แล้วผมก็ต้องสะดุ้งตื่น มีเสียงปืนดังขึ้นรัวๆ ที่ด้านล่าง!

     ผมกลัวแต่เท้าของผมมันพาตัวเองวิ่งลงมาดู

     ผมเห็นกลุ่มคนร้ายรีบขึ้นมอเตอร์ไซค์หนีไป แต่ในร้าน ตรงกลางนั่นพี่ตั้มกำลังประคองพี่ป้องที่นอนเหยียดอยู่บนพื้น

     “ไอ้ป้อง!”

     ลูกน้องบางส่วนของพี่ตั้มรีบสตาร์ทรถตามคนร้ายไปพร้อมอาวุธในมือ บางคนโดนลูกหลงนอนร้องครวญคราง แต่พี่ป้องกลับมีเลือดเต็มหน้าอกและนอนนิ่งอยู่บนตักพี่ตั้ม!

     “ตื่นสิวะไอ้สัส มึงห้ามหลับนะป้อง!”

     พี่ป้องถูกยิง!

     พี่ป้องตายแล้ว!


     ผมสลบ!

     ผมตกใจจนเป็นลมดีที่ผมไม่กลิ้งตกบันได พี่ตั้มเป็นคนมาปลุกผมบอกให้รีบไปเอาผ้ามาห้ามเลือดคนอื่น

     ผมพึ่งเห็นว่าที่แขนพี่ชายผมก็มีเลือดไหลออกมามากเหมือนกัน ผมเกลียดตัวเองที่อ่อนแอไม่ถนัดนับมือกับเรื่องแบบนี้ ผมกลัวเลือดและเกลียดความตาย มันทำให้เราพลัดพรากจากคนที่เรารัก การต้องเห็นคนที่รักทรมานอยู่ตรงหน้าก็เช่นกัน

     แต่ตอนนี้ผมต้องตั้งสติ คนอื่นเค้าก็เจ็บ ผมที่ยังแข็งแรงต้องเป็นกำลังให้ทุกคน ห้ามอ่อนแอนะตะวัน!

     หลังจากนั้นผมกับพี่ตั้มก็ช่วยกันนำร่างของพี่ป้องขึ้นรถ พวกเราโทรเรียกตำรวจแต่ไม่รอรถพยาบาล พี่ตั้มสั่งให้เอาพี่ป้องใส่รถแล้วขับไปโรงพยาบาลเอง ผมกดผ้าปิดบาดแผลของพี่ป้องมาตลอดทาง คนอื่นพยายามช่วยตัวเอง พี่แก้วที่ไม่โดนลูกหลงเป็นคนขับ เค้าซิ่งมาตลอดทาง พอพวกเรามาถึงโรงพยาบาลก็รีบพาพี่ป้องเข้าห้องฉุกเฉิน

     ถึงมือหมอแล้ว พี่ป้องต้องไม่เป็นอะไร!

     หมอกับพยาบาลมาสอบถามข้อมูลจากพวกเรา ผมคุมสติตัวเองไม่ค่อยอยู่แต่พี่แก้วที่อยู่ด้วยช่วยตอบแทน พอเจ้าหน้าที่ตำรวจมาเค้าก็เริ่มเล่าเหตุการณ์อีกครั้ง

     เค้าเล่าว่าพี่ยักษ์กับพี่สันไปซื้อเหล้ายี่ห้อโปรดที่เซเว่นเพิ่ม แต่มันไม่มีเลยขับไปถึงอีกตำบล แล้วก็ไปเจอแก๊งวัยรุ่นเจ้าถิ่น พวกนั้นมันมองหน้าแล้วเข้ามาหาเรื่อง พี่สันพยายามไม่สนใจแต่พี่ยักษ์หงุดหงิดเลยตะคอกพวกมันไปทีนึง เค้าหลุดปากประมาณเดี๋ยวเจอสั่งเก็บแน่มากร่างแถวนี้ เป็นแค่แก๊งเด็กแว้นปลายแถวอย่ามาซ่า แล้วพวกมันก็เลยตามมาเอาเรื่องถึงร้าน

     พวกมันยกพวกมาเอาเรื่องที่ร้าน พี่ตั้มหงุดหงิดแต่ก็ออกไปเคลียร์ พวกมันกลับเล่นทีเผลอชักปืนขึ้นมายิง แต่พี่ป้องระวังตัวอยู่แล้วเลยเอาตัวเข้าบังพี่ตั้ม พี่ชายผมเลยโดนกระสุนเฉี่ยวแต่พี่ป้องโดนเต็มๆ

     ผมรับฟังเรื่องราวแล้วก็อิจฉาสายสัมพันธ์ระหว่างพี่ตั้มกับพี่ป้องเล็กๆ เค้าเป็นเสี่ยวกันจริงๆ ด้วย พี่ป้องรักพี่ตั้มมาก ติดตามพี่ตั้มอย่างจงรักภักดีไม่ใช่เพราะเงินกับอำนาจ แต่เป็นเพราะสายใยที่ก่อตัวขึ้นตั้งแต่วันที่พี่ตั้มช่วยชีวิตพี่ป้อง ผมรู้ว่าพี่ชายผมเองก็รักพี่ป้องมากเช่นกัน พี่ป้องเป็นเพื่อนแท้ของพี่ตั้ม เป็นคนที่พี่ตั้มไว้ใจเพราะรู้ว่าพี่ป้องจะไม่มีวันแทงข้างหลังกัน พี่ตั้มเอ็นดูพี่ป้องเหมือนน้องแท้ๆ เค้าสองคนผูกพันกันมาก

     สายสัมพันธ์แบบนี้ที่ผมไม่มี!

     สำหรับพี่ตั้มกับพี่ป้อง ต่อให้มีเรื่องอะไรพวกเค้าก็ยังเหมือนเดิมต่อกัน แต่สำหรับผม แม้จะรักแต่ก็ต้องห้าม ต่างคนต่างต้องห้ามใจไม่อาจอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม

     ผมคิดถูกจริงๆ ถ้าผมพยายามเป็นแค่ “น้องชาย” ให้ได้ตั้งแต่แรกเราก็คงไม่ต้องจากกันแบบนี้ แต่ทำยังไงได้พวกเราห้ามหัวใจตัวเองไม่ได้ ผมอยากได้จากพี่ป้องมากกว่าตำแหน่งน้องชายข้างบ้าน ผมอยากได้ทั้งตัวและหัวใจของเค้า ถ้าพี่ตั้มเป็นพระราชาผู้ยิ่งใหญ่ ผมก็เป็นเจ้าชายเอาแต่ใจ ผมอิจฉาอัศวินผู้จงรักภักดีต่อพระราชาโดยไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วผมเองก็โหยหาผู้ปกป้องเช่นกัน ผมอยากเป็นที่หนึ่งของอัศวินคนนั้น!

     ตอนนี้ผมภาวนาขอให้พี่ป้องรอด ผมยอมหลบหน้าเค้าตลอดชีวิตยอมต่างคนต่างอยู่ก็ได้ขอแค่ให้พี่ป้องฟื้นกลับมาเหมือนเดิม เค้าจะอยู่ที่ไหนในโลกนี้ก็ได้จะรักใครก็แล้วแต่ผมจะไม่ตามไปวุ่นวายขอแค่ให้เค้าอย่าเป็นอะไร! ฮือๆ


     แล้วเรื่องก็ถึงพ่อผม พ่อรีบมาหาผมกับพี่ตั้มที่โรงพยาบาล มีตำรวจผู้ใหญ่ในท้องที่ลงมาดูแลคดีให้ มีนักข่าวมาทำข่าวด้วย ซวยเลย แม่โทรมา!

     ผมบอกแม่ว่าผมกับพี่ตั้มไม่เป็นอะไร แม่เรียกให้ผมกลับบ้าน จะให้ลุงขับรถมารับผมเดี๋ยวนั้น แต่ผมไม่อยากกลับ บ้านผมอยู่ที่นี่ พี่ชายผมก็อยู่ ที่สำคัญพี่ป้องยังนอนเจ็บอยู่ตรงนี้ ผมเลยอ้างเรื่องกลับกรุงเทพไป บอกว่าอีกไม่กี่วันก็กลับไปเรียนแล้วแม่เลยยอม แม่ย้ำถามเป็นห่วงผมแต่ไม่เห็นสนใจที่พี่ตั้มโดนยิง หนำซ้ำยังหาว่าพี่ตั้มเป็นเหตุให้ผมต้องเอาชีวิตมาเสี่ยงอีก ผมฟังแล้วเศร้าแทนพี่ตั้มเลย

     พี่ตั้มทำแผลเสร็จเรียบร้อย โชคดีที่แค่ถากๆ คนอื่นมีบาดแผลนิดหน่อยจากลูกหลง แต่คนที่หนักสุดคือพี่ป้องเพราะเอาตัวเองเข้ามาบังพี่ตั้มเอาไว้ทำให้รับกระสุนไปเต็มๆ พวกมันตั้งใจยิงพี่ตั้ม!

     แถวนี้ใครก็รู้จักชื่อเสียงของพี่ชายผม อิทธิพลของพ่อก็มีส่วนทำให้พี่ตั้มเป็นที่รู้จัก แต่พอเกิดเรื่องพี่เบสท์ผมโกรธพี่ตั้มมาก ผมไม่ชอบวิธีการรุนแรงแบบนั้น มันโหดเหี้ยมเกินไป ผมไม่อยากให้พี่ชายทำตัวเป็นนักเลง ผมอยากให้พี่เลิกทำตัวอันธพาลเอาตัวเองไปเสี่ยงกับเรื่องอันตราย พี่ตั้มรับปากผม หลังๆ พี่ตั้มสงบขึ้นเยอะ แก๊งแบล็กไฟร์ไม่ค่อยอาละวาดเหมือนเมื่อก่อน แต่มันก็มีเรื่องจนได้!

     เรื่องคราวนี้เป็นเพราะคำขู่ของพี่ยักษ์ พวกนักเลงรุ่นใหม่เลยอยากลองของ ตีกันไปก็ตีกันมา คนรับเคราะห์คือคนอื่นแท้ๆ งี่เง่าที่สุด! ผมอยากให้พี่ตั้มหลุดออกจากวังวนนี้ซะที ผมเป็นห่วงพี่ชายแต่คิดไม่ถึงว่าคนรับเคราะห์คือพี่ป้อง

     เพราะแบบนี้ผมถึงได้เกลียดเรื่องศักดิ์ศรีไร้สาระแบบนี้ไง! ใช้ชีวิตแบบนักเลงจะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ ชีวิตแขวนบนเส้นด้ายชัดๆ ผมอยากให้พ่อกับพี่ตั้มเลิกชีวิตแบบนี้ ผมกลัวจะไม่มีใครอยู่กับผม!

     พี่ตั้มโมโหมากแต่ไม่ตามเพื่อนออกไปล้างแค้น ตอนนี้พวกเราสองพี่น้องเป็นห่วงพี่ป้องมากกว่า แต่ผมคิดว่าพ่อผมคงไม่ยอม ผมภาวนาขอให้ตำรวจจับพวกนั้นมาดำเนินคดีให้ได้ ขออย่าให้พวกมันรอดคุกแล้วเจอพ่อผมจัดการแทนเลย

     ผมฟังพี่ตั้มให้ปากคำกับตำรวจ พ่อผมจัดการทุกอย่างให้แล้วนั่งเป็นเพื่อนพวกเราที่หน้าห้องผ่าตัด พี่ป้องเข้าไปนานแล้ว พี่ป้องถูกยิงอาการสาหัส ผมหวังว่าพี่ป้องจะรอด

     หลายชั่วโมงต่อมาหมอก็ออกมาจากห้องผ่าตัด หมอบอกว่าพี่ป้องรอดแล้ว กระสุนไม่โดนจุดสำคัญแต่พี่ป้องเสียเลือดมาก เลยยังให้อยู่ดูอาการในห้องไอซียู อาจจะต้องพักฟื้นนานหน่อยกว่าจะหาย พ่อผมเลยบอกว่าเท่าไหร่เท่ากันเพราะถ้าไม่ใช่พี่ป้องช่วยไว้คนที่ต้องนอนอยู่ตรงนั้นคือพี่ชายผม!

     ผมเป็นห่วงพี่ป้องเป็นบ้า!


     ราวกับมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น วันต่อมาพี่ป้องก็ฟื้น พยาบาลโทรมาบอกพี่ตั้ม ผมเลยรีบชวนพี่ตั้มมาหาพี่ป้อง ความจริงพี่ตั้มเองก็เสียเลือดมากเหมือนกันแม้จะแค่กระสุนถากๆ แต่พี่ชายผมไม่ยอมนอนโรงพยาบาล พ่อเลยให้กลับมานอนที่บ้าน งานนี้พี่ตั้มขับรถไม่ไหวผมเลยต้องเป็นคนขับ

     เหลือเชื่อว่าพี่ป้องอาการดีขึ้นมาก รู้สึกตัวดีทุกอย่าง พี่ป้องขอหมอย้ายไปอยู่ห้องธรรมดาเหมือนกลัวอะไรบางอย่าง หมอปรึกษากับพวกเรา พี่ชายผมโอเค พี่ป้องก็เลยได้ย้ายไปอยู่ห้องพิเศษแทน

     แต่ผมคิดไม่ถึงว่าคำแรกที่พี่ป้องพูดหลังจากที่ผมกับพี่ตั้มเปิดประตูเข้าไปคือ

     “เติ้ล มึงให้อาหารไก่ยัง? ยายมาด่ากูอ่ะ บอกลุงทิดให้โอนที่เป็นชื่อมึงเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นยายมาเอากูไปอยู่ด้วยแน่ๆ เค้าโกรธที่กูขายที่ว่ะ เค้าอยากให้กูพาสะใภ้กลับมาอยู่ที่บ้านหลังนั้นจริงๆ ด้วย”

     พี่ป้องพูดแล้วก็หลับไปอีกรอบ คือ...

     ผมกับพี่ตั้มก็มองหน้ากันดิ ไม่เชื่ออย่าหลบหลู่!

     พี่ป้องพูดยาวมาก แต่ท่าทางพี่ป้องดูมึนๆ เบลอๆ ยังไงก็ไม่รู้ แต่เอาเหอะ ยังไงพี่ป้องก็รอดแล้ว ผมนึกว่าจะต้องจัดอีกงานให้หลานยายตามไปติดๆ ซะละ

     ละเมอมาเพ้อได้แบบนี้ก็ดี ผมโล่งใจขึ้นเยอะ!

     พี่ป้องหลับตลอดบ่ายจนถึงเย็น ผมก็เลยบอกให้พี่ตั้มพักด้วย พี่ตั้มก็เลยเอนหลังบนโซฟาในห้องพิเศษ ในห้องเงียบมีแต่ผมที่ตื่นอยู่ ผมแอบเอาเก้าอี้มานั่งข้างๆ พี่ป้องแล้วก็จับมือเค้าเอาไว้ มือพี่ป้องเย็นกว่าปกติอีก ผมหวังว่ามือตัวเองจะถ่ายทอดความอบอุ่นไปให้เค้าได้ ในห้องนี้มีผู้ชายสองคนที่ผมรักมากหลับอยู่ พี่ป้องกับพี่ตั้ม

     ตอนเย็นพี่ป้องตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ผมเห็นพี่ป้องสบตาผมแล้วมันตื้นตันยังไงก็ไม่รู้ ผมทำใจไว้แล้วว่าเดี๋ยวจะไม่ได้เจอกัน พี่ป้องจะจากไปมีชีวิตของตัวเอง แต่ว่าพอเห็นพี่ป้องถูกยิงอาการหนักแล้วมันตกใจอ่ะ ผมนึกว่าผมจะต้องจากกับพี่ป้องแบบอยู่คนละโลกแล้วซะอีก

     “ร้องไห้ทำไม กูยังไม่ตาย”

     “ก็มันดีใจอ่ะ นึกว่าพี่ป้องจะไม่รอดซะแล้ว”

     “เออ เกือบละ ยายมาหากูว่ะเติ้ล”

     “พูดจริงพูดเล่นอ่ะพี่ผมไม่ขำนะ!”

     ง่ะ สยองนะเว้ยไอ้พี่ป้องบ้า!

     “กูก็ไม่ขำ ยายเค้าด่ากูเยอะเลยแล้วก็ถีบกูลงมา เค้ารู้เรื่องมึงด้วยอ่ะ เค้าด่ากูว่าได้มึงแล้วห้ามทิ้ง เค้าบอกให้ดูแลหลานรักเค้าให้ดีเดี๋ยวเพื่อนรักเค้าโกรธ”

     “ผม... พี่ป้องไม่ได้ทิ้งผมซะหน่อย ผมได้พี่แล้วทิ้งต่างหาก ฮ่าๆ”

     พี่ป้องพูดแบบนี้ผมไปต่อไม่ถูกเลยอ่ะ ผมจำยายตัวเองไม่ค่อยได้แล้วด้วย เรื่องมันตั้งแต่สมัยผมเด็กๆ แล้ว เวลาแม่ทะเลาะกับพ่อแม่จะพาผมกับพี่ตั้มไปอยู่ที่บ้านหลังนั้น บ้านของยายข้างๆ บ้านพี่ป้อง

     พี่ป้องพูดเล่นหรือพูดจริงกันก็ไม่รู้ ผมเดาอารมณ์พี่ป้องไม่ถูกเลย เค้าพูดแบบนี้หมายความว่าไงอ่ะ ผมจะยังมีหวังได้มั้ย? อย่าแกล้งหลอกให้ความหวังน้องเล่นนะ!

     พี่ป้องหลับตาแต่ยังกุมมือผมแน่น

     แล้วเค้าก็พูดต่อ

     “กูเห็นลูกกูด้วย เป็นเด็กผู้ชาย มันมาบอกว่าชาตินี้เสียดายบุญไม่พอ ให้กูไปทำบุญให้แล้วอธิฐานชาติหน้าจะได้มาเกิดเป็นลูกกูใหม่ เหมือนว่าชาตินี้กูจะไม่มีลูกว่ะเติ้ล”

     “พี่ป้อง...”

     พี่ป้องกำลังเพ้อเพราะเจ็บแผลถูกยิงใช่มั้ย ถ้าพี่ไม่รีบได้สติผมจะฝันตามพี่ไปอีกคนแล้วนะ

     “พี่ป้องเอาตัวมาบังพี่ตั้มทำไม เกิดพี่ตายอ่ะ ไม่ห่วงตัวเองบ้างเหรอ ผมไม่ขอบคุณพี่หรอกนะ ทีหลังอย่าทำตัวเป็นฮีโร่โง่ๆ แบบนี้อีกรู้ป่ะ”

     “เพราะกูรักมึงมั้ง”

     “มัน มันเกี่ยวที่ไหนเล่าไอ้พี่ป้อง!”

     บทพี่จะบอกรักพี่ก็บอกกันแบบนี้เลย ผมอึ้งนะพี่! อุตส่าห์จะตัดใจได้แล้วเชียว อย่ามาทำให้คนเค้าเขวแบบนี้ดิ ไอ้พี่ป้องบ้า!

     “ไอ้เหี้ย ตื่นมาก็ทำน้องกูร้องไห้อีกละไอ้สันดาน”

     พี่ตั้มลุกมายืนข้างๆ ผม แม้ปากจะด่าแต่จากสีหน้าผมว่าพี่ตั้มยิ่งกว่ารักพี่ป้องอีก จะมีซักกี่คนที่ยอมเอาตัวเองไปรับกระสุนแทนเพื่อน สองคนนี้โคตรซี้ย่ำปึ๊กกันเลย!

     “รังแกน้องกูตั้งแต่เด็กยันโต เลิกแกล้งเติ้ลได้แล้วไอ้สัส”

     “ไม่มีทาง ออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่กูจะรังแกน้องมึงทั้งคืนเลย กูจะเอาคืนที่มันทำกับกูไว้”

     อ่า... เดี๋ยวนะ พี่ป้องพูดแบบนี้ผมคิดลึกนะพี่ มือของพี่ป้องที่กุมมือผมเอาไว้อุ่นขึ้นมาทันตาเห็น ก็พี่ป้องเล่นบีบมือผมซะแน่นเลย!

     รังแกทั้งคืนเหรอ... แค่คิดก็ต่อมฟินกระตุกแล้วเว้ย! หายเร็วๆ นะพี่ป้อง ผมเอาใจช่วย!

     “เป็นไงบ้างวะ?”

     หลังจากมองหน้าพี่ป้องที่พูดประโยคกำกวมออกมาหน้าตาเฉยแล้วพี่ตั้มก็ถามอาการพี่ป้อง ผมก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าจะถามอยู่นะแต่ลืม พี่ป้องพาออกทะเลไปไกลมาก

     “เจ็บดิไอ้สัส กูปวดแผล”

     และพี่ป้องก็ปากหมามากด้วย แต่นี่แหละพี่ป้องของผม ไอ้ที่นิ่งๆ สุภาพๆ มันไม่ใช่พี่ป้องของแท้หรอก

     “สมน้ำหน้าอยากเอาตัวมาบังกูเอง ไอ้สัสเอ้ย!”

     พี่ตั้มด่าพี่ป้องพลางยิ้ม แต่ในดวงตาของพี่ชายผมกลับน้ำตาคลอ

     แขนข้างนึงของพี่ตั้มพาดไว้บนหลังผม แต่อีกข้างกำลังปาดน้ำตา

     ไม่บ่อยนักที่พี่ชายผมจะร้องไห้ ไม่สิแทบไม่เคยมีใครเห็นน้ำตาพี่ตั้มเลย ขนาดหั่นหัวหอมทำหอมทอดเป็นกิโลพี่ตั้มยังไม่ร้องซักแอะ สายสัมพันธ์ระหว่างพี่ตั้มกับพี่ป้องนี่สุดยอดจริงๆ

     “มึงทำแบบนี้ทำไมวะไอ้ป้อง เดี๋ยวได้ตายหรอก”

     พี่ตั้มร้องไห้เสียงเครือเลย เค้าก้มลงไปกอดพี่ป้องที่นอนแบ็บอยู่บนเตียง พี่ป้องเลยเอื้อมมือข้างที่โดนยิงเข้าที่ไหล่นั่นแหละมาแตะหลังพี่ชายผมเพราะอีกข้างเค้าจับมือผมไม่ยอมปล่อย

     ผมยิ้มมองคนทั้งคู่ นานๆ ทีปล่อยให้พี่ตั้มดราม่าบ้างก็ดี พอพี่ตั้มสูดหายใจเข้าลึกๆ อีกสองสามครั้งเค้าก็เริ่มหยุดน้ำตาได้ พี่ตั้มหันไปคว้าทิชชู่มาซับ พี่ป้องมองเพื่อนรักร้องไห้แล้วยิ้ม แต่อยู่ๆ เค้าก็หันมาเรียกผม

     “เติ้ล มึงรู้ป่ะ ตอนที่กูจมน้ำแล้วพี่มึงลงไปช่วยกูในบ่ออ่ะ พี่มึงว่ายน้ำไม่เป็น”

     อ้าว! ผมหันไปมองหน้าพี่ชายผมดิ

     “ไม่ได้ว่ายไม่เป็น แค่พึ่งหัดว่ายน้ำยังว่ายไม่คล่อง”

     นานๆ ทีผมจะเห็นพี่ตั้มเขิน แต่ผมไม่ขำตามนะเว้ย!

     เด็กไทยเสียชีวิตเพราะจมน้ำเยอะจะตาย ดีนะรอดกันมาได้ทั้งคู่ ให้ตายเหอะสองคนนี้!

     สงสัยหน้าผมจะบึ้งไปหน่อย พี่ตั้มเลยรีบแก้ตัว

     “ก็ไอ้เด็กน้อยข้างบ้านจะจมน้ำตายอยู่แล้ว พี่ก็เลยต้องเสี่ยงอ่ะตัวเล็ก พี่มั่นใจว่าพี่ไหวน้าพี่ถึงลงไปช่วย”

     เอาเหอะ ผมจะว่าอะไรได้ มันเป็นเรื่องในอดีตอ่ะผมรู้ แต่บางทีผมก็โมโหเพราะขัดใจกับนิสัยชอบเสี่ยงของพี่ชายตัวเองจริงๆ

     “แต่มึงก็ไม่จำเป็นต้องเอาชีวิตมาทิ้งแทนกูนี่หว่า กู...”

     ผมรู้ว่าพี่ตั้มรู้สึกยังไง จากแววตาสำนึกผิดที่มองมาที่ผม ผมรู้ว่าเค้าเข้าใจสิ่งที่ผมเคยบอกเค้ามาตลอดแล้ว

     “ผมขอเหอะ ทั้งพี่ตั้มกับพี่ป้องเลย อย่าไปยุ่งกับอันตรายแบบนี้อีกนะ น้องขอร้อง”

     พี่ตั้มลูบหัวผมเบาๆ แล้วกอดผมเอาไว้ พี่ป้องเองก็บีบมือผมเช่นกัน

     “มึงรักเติ้ลมาก กูก็รัก ตอนนั้นกูโคตรดีใจเลยที่น้องมึงไม่อยู่ตรงนั้น กูคิดถึงแต่มันว่ะ กูบอกตัวเองว่ากูจะให้มึงเป็นอะไรไม่ได้ มึงเป็นพี่ที่กูรักมาก ถ้ามึงตาย กูกับเติ้ลคงอยู่ไม่ได้ แต่ถ้ากูตายมึงจะอยู่ดูแลมัน จริงๆ กูไม่ได้เสียสละแบบพระเอกหรอก กูแค่เห็นแก่ตัวชิงหนีอีกแล้ว ฮ่าๆ โอ๊ยเหี้ยเจ็บแผล!”

     “สมน้ำหน้าอย่าหัวเราะดิ! ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะไอ้พี่ป้องบ้า”

     ผมด่าทั้งน้ำตา ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว ผมรู้แล้วว่าพี่ป้องรักผมมากแค่ไหน

     ยังมีความรักที่บริสุทธิ์มากอยู่บนโลกนี้จริงๆ

     ทุกอย่างน่าจะราบรื่นถ้าเพียงแต่ผู้หญิงคนนั้นจะไม่ปรากฏตัว!



﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏



ถ้าตัดฉากตรง "พี่ป้องตายแล้ว!" ต้องมีคนแค้นเราแน่ๆ ฮ่าๆ
เติ้ลนางก็นางเอกนะ มีเป็นลมสลบด้วย เห็นมั้ยๆ พล็อตอ่อนแอขี้โรค บอบบาง และร้าย เอาแต่ใจ นี่มันพิมพ์นิยมชัดๆ!
แต่ทำไมคนอ่านชอบบอกตัวละครเค้าปวดตับล่ะ  :hao5: (โดนคนอ่านถีบ!  :z6:)

อยากได้อ่อนแอแบบนางเอกแท้ๆ ต้องไปดูคุณน้องต้น อินางน้อยเติ้ลนี่เข้มแข็งกว่ากันเยอะ มันถึกและทน ซึ่งเอาจริงๆ คนปกติก็ควรจะเป็นแบบนี้นะ คนเรานะแม้แต่ในวันที่ทุกข์หรือเสียใจที่สุดโลกมันไม่ได้เศร้าไปกับคุณหรอก โลกไม่ได้หยุดหมุนเพื่อคุณ หน้าที่ทุกอย่างก็ยังรอคุณอยู่ สิ่งที่ควรมีคือสติและแก้ปัญหาตรงหน้า
ตอนนี้อาจจะเพราะเติ้ลกลับไปอยู่กะพี่ตั้มด้วยแหละ พี่ตั้มเลยทำให้เติ้ลเข้าที่เข้าทางขึ้นเยอะ เปลี่ยนไปจากไอ้เด็กเอาแต่ใจง๊องแง๊งคนนั้นพอสมควร(ฉากที่เติ้ลรู้ว่าเจอหลอกให้เป็นเกย์แล้วเอาแต่นอนอยู่ห้องไม่ออกไปเรียน) เติ้ลมีความเข้มแข็งอยู่ในตัวแต่คนที่รู้วิธีปลุกสติน้อง(ทั้งสองคน)คือพี่ตั้ม ตรงนี้พี่ตั้มดีงามมาก ยกป้ายไฟให้พี่ตั้มรัวๆ

ไม่แน่ใจว่าใครจะจำฉากที่พี่ป้องทะเลาะกับเติ้ลตอนแรกได้รึเปล่า พี่ป้องพูดว่าระวังหลังให้พี่ตั้ม พี่ป้องไม่ได้พูดลอยๆ นะ พี่ป้องเค้ารักพี่ตั้มจริงๆ เหอๆ
งานนี้คือพี่ตั้มวินอ่ะ เติ้ลอิจฉาเลยเห็นมั้ย (อย่าจิ้น ป้องxตั้ม / ตั้มxป้อง เชียวนะ! แม้สถานการณ์มันจะให้ก็ตาม!)
แต่บอกใบ้ว่าพี่ตั้มจะวินกว่านี้อีก รอดูได้เยย หึๆ



พี่ป้องโดนยิงไม่เข้าจุดสำคัญเท่าไหร่ แก๊งวัยรุ่นอาจจะมีแค่ปืนไทยประดิษฐ์ หรือปืนปากกาก็ได้เลยฟื้นเร็ว
แต่บอกตามตรง เรายังงงเลยว่าทำไมอยู่ๆ เขียนฉากเพ้อๆ ฝันๆ ของพี่ป้อง แต่เราว่ามันทำให้พี่ป้องรู้ใจตัวเองนะว่าเค้ารักใคร ยอมตายเพื่อใคร เขียนเองยังชอบเองเลย คือมันทั้งแมนทั้งเสียสละแล้วก็ปอดๆแบบ"กากป้อง" เกิดอะไรขึ้นกับพี่ตั้มนี่เรื่องใหญ่เลยแหละ ฮ่าๆ (แอบใบ้ว่าตอนแรกกะให้พี่ตั้มตายนะนั่น ตอนแต่งบทแรกๆ ที่สองคนนี้ยังทะเลาะกันอยู่ เหอๆ)
พี่ป้องยอมรับใจตัวเองแบบนี้แล้วคงไม่มีดราม่าแล้วล่ะ อิๆ เชื่อเค้ามั้ย?  o18

จะบอกว่า เหลืออีก 3 ตอนก็จะจบแล้วน้า.... เวลามันผ่านไปเร็วนะเออ! ขอบคุณที่ทุกคนยังอยู่ด้วยกันมาถึงตอนนี้นะ รักทุกคนมาก

ออฟไลน์ Freja

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2394
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-4
ซื้อ อิบุ๊คแล้ว เราโอเคค่ะ  รอซื้อรวมเล่ม เพราะชอบนิยายของคุณคนเขียน  ยิ่งโดยเฉพาะถ้าหากว่ามีตอนพิเศษเพิ่มยิ่งโอเค   ขอปกติสต์ๆหน่อยนะ ไม่อยากได้พี่ป้องสไตล์เกาหลีหรืออินางน้อยอ่อนระทวยสิงพี่ป้อง

เราเคยเจอมาแล้วคนเจ็บที่หมดสติไปหลายวันแล้วจู่ๆฟื้นขึ้นมาแล้วพูดแปลกๆ   แม่สามีเราแกล้มสลบไปหลายวันฟื้นขึ้นมาเล่าให้ฟังว่าไปอยู่กับพ่อสามีที่เสียไปหลายปีค่ะ   ขนลุกกันหมดเลย   ฝรั่งบอก - นางหลงเฉยๆ  เรานี่ -  :amen:  :call:

คนที่เกือบตายแล้วหลายคนจะทันคิดถึงคนที่ตัวเองรักที่สุดนะ    ยายป้องในสตินั้นอาจจะเป็นใจจริงลึกๆของป้องเองก็ได้  เป็นแบบความรู้สึกรู้ผิดชอบชั่วดีในใจนางหรือเปล่านะ

เสี่ยว 2 คนนี้เขาก็รักกันจริงๆนะ  ใกล้ที่สุดของคำว่าพี่น้องเลยแหละ

ตัวแปรสำคัญของเรื่องกำลังมาแล้ว

ออฟไลน์ am_am

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
เราไม่ได้ซื้อ Ebook พึ่งได้มาอ่านนี่แหละค่ะ
แต่เราก็ว่าไม่เห็นจะผิดปกติอะไรเลยนี่คะ
ปกตินิยายเรื่องอื่น เค้าก็มีทั้งแบบรูปเล่ม และ Ebook

อ่านตอนนี้แล้ว ค่อนข้างจะฟินเลยจร้าาาาาาาาาา
พี่ป้องเปิดใจแล้ว อย่ามาม่านะคะ

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
เสียน้ำตาไปกับเติ้ลด้วยเลย ซึ้งกับความเป็นเสี่ยวของพี่ตั้มและพี่ป้อง bromance ขโมยซีนมากๆอะ
จะซึ้งๆแต่แอบฮาตอนยายมาเข้าฝันนี่แหละ น้องเติ้ลตั้งหลักแปปเมียตัวจริงเขาจะมาแล้วสินะ
สู้ๆ ยังคงอยู่ทีมพี่ตั้มค่ะ ปล่อยพี่ป้องน้องเติ้ลไปเคลียร์กันเอง 555
 :katai2-1:   เราไม่มีปัญหาอะไรนะถ้าจะพิมพ์เพราะว่าเราเข้าใจว่าความสะดวกของแต่ละคนต่างกัน. ไม่ได้เจาะจงว่าจะต้องสะสมรูปเล่มตลอดเพราะช่วงหลังมานี่หนังสือล้นบ้านจนดูแลไม่ไหว เลยขอซื้อเฉพาะอีบุ้คในกรณีที่ผู้จัดทำออกมาทั้งสองแบบนะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-09-2015 23:05:38 โดย ❣☾月亮☽❣ »

ออฟไลน์ Kelvin Degree

  • ถ้าวันนั้นเลือกที่จะเดินออกไป คงไม่เจ็บมาจนถึงทุกวันนี้...
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1700
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-2
ผู้หญิงคนนั้นจะมาหรอ

จะดราม่าอีกแล้ว

จะเตรียมตัว เตรียมใจไว้รอนะครับ

ออฟไลน์ 2:00PM

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 53
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
เราเป็นคนนึงค่ะที่อ่านเรื่องนี้ ชอบด้วย แต่ไม่เคยเม้นต์เลย  :katai5:
แล้วก็เป็นคนนึงที่ซื้อEbookด้วย ตอนแรกก็คิดนะคะว่า ทำไมไม่รวมเล่มไปเลย
แต่มองอีกมุมนึง เราอ่านหนังสือจากebookบ่อยกว่าอ่านจากหนังสือเล่มๆอีกค่ะ
ไม่ใช่ว่าไฮเทคโนโลยีแต่อย่างใด ebook มันไปกับเราทุกทีเพราะมันอยู่ในโทรศัพท์กับแทบเล็ต
จะขึ้นรถลงเรือก็อ่านได้หมด
จะไม่ตำหนิคนเขียนด้วยค่ะ ถ้าหากทำเป็นรูปเล่มออกมา เราว่าดีด้วยซ้ำไปค่ะ
มีให้เลือกเอาตามสะดวก  แล้วถ้าเราแต่งนิยาย เราก็คงอยากเห็นผลงานออกมาเป็นรูปเล่มให้จับต้องได้เหมือนกัน

 :L2: :กอด1: :pig4:

ออฟไลน์ kukkikkooka

  • insomnia~
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 287
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-3
ตอนนี้พี่ป้องแมนมากพระเอกสุด รู้เลยว่ารักน้องเติ้ลมาก โอยยยยย 

ส่วนมิตรภาพระหว่างพี่ตั้มกับพี่ป้องนี้ชอบนะ แน่นแฟ้นกันดี อิอิ

ชอบพี่ตั้มด้วยเป็นพี่คนโตดูแลน้องๆมาตลอดดด

ว๊ายยยยย แฟนพี่ป้องโผล่มาแล้ววเหรออออ   :hao7:


CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ manami_01

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 980
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +72/-1
อีแฟนพี่ป้องรีบไปหาที่เกาะใหม่ได้แล้ว

พี่ป้องไม่ได้รักแกซักหน่อย


พี่ป้องมันรักเติ้ลรีบ ๆ ย้ายที่เกาะสักทีสิเฮ้ย!  :m16:

ออฟไลน์ nsai.ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 412
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-2
พี่ตั้มมีมุมแบบนี่กับเขาด้วยน้าาาา...น่ารักอ่าาา งื้อออออออออ~

#ทีมพี่ตั้มต่อไปเรื่อยๆ~

ออฟไลน์ minneemint

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1632
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-0
อย่างบอกนะที่พี่ตั๋มวินไปได้แฟนป้องเป็นเมีย
ไม่จริงหรอกมโน

ออฟไลน์ manutty

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 846
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-0
โอ้ยยยย ตั้งชื่อตอนได้หน้า  :a5:  มากเลยอ่ะ คิดว่าอีพี่ป้องตายจริงๆ ไม่ใช่อะไร เสียดายแมมมอธ น้องเติ้ลยังไม่ได้คืนมาเลย  :laugh: ล้อเล่นค่ะพี่ป้อง แต่ตอนนี้เม้นทไม่ถูกเลย เอาตอนต้นก่อน ดีใจที่เติ้ลคิดได้หลายอย่าง คิดแบบเด็กที่โตแล้ว อย่างน้อยเติ้ลก็จะได้ไม่โดนหลอกง่ายๆ เพราะประสบการณ์ที่ผ่านมาเป็นบทเรียนให้เติ้ลเอาไปใช้ ถ้าเติ้ลทำได้จะดีมากเลย ไม่ใช่เพือใครเพื่อตัวเอง อีกอย่างพี่ป้องดูแล้วก็ยังไม่มีทางจะเลิกกับผู้หญิงคนนั้นง่ายๆ ไม่ใช่พี่ป้องไม่ปล่อย เมียพี่ป้องนั่นแหละจะไม่ปล่อย เติ้ลทำใจในเรื่องนี้ก็ดีแล้ว ถ้าอะไรมันยังไม่ชัดเจน  :katai2-1:

โอ้ยยยย อีกรอบ ใจหายใจคว่ำนึกว่าพี่ป้องจะเป็นอะไรไปซะแล้ว ยังดีนะที่ยายมาถีบอ่ะ  :m20: ไม่ใช่อะไรหรอก แกโมโหที่ขายบ้านและฟันหลานรักเพื่อนแกอีก เลยถีบให้สำนึกกลับมาแก้ไขสิ่งที่ทำไปซะ เลยทำให้อีพี่ป้องคิดได้สักทีว่าต้องทำยังไง อย่างแรกคือเรื่องที่กับบ้านที่ไม่ควรขาย แต่แหมให้ใส่ชื่อน้องเติ้ลเหมือนเป็นค่าสินที่ไปสอดน้องมันเลยนะ  o18 ซาบซึ้งความผูกพันของพี่ตั้มกับพี่ป้องมาก ไม่คิดว่าจะตายแทนกันได้ พี่ป้องยังสำนึกบุญคุณที่พี่ตั้มช่วยไว้เสมอ นี่ถ้าไม่มีอีน้องเติ้ล อยากจะให้ได้กันจริงๆ กำลังฟินกำลังจิ้น มุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้ง เมียอีพี่ป้องโผล่มาทำไม ใครไปเชิญมายะ  :katai1:

ออฟไลน์ VentoSTAG

  • ไม่รักอย่าทำให้มโนฯ GO AWAY!!!
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 606
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-9
ตั้มมามะเราช่วยหั่นหอม #เดี๋ยว#โฟกัสพระเอก-นายเอกก่อน

ขำ...ทำอะไรในบ้านยายอย่าคิดว่ายายไม่เห็นนะปกป้อง :laugh:

เราชอบ bromance แย่งซีนของเสี่ยว ตั้ม-ป้อง นะ สังคมทุกวันนี้แย่ลง
ขนาดเพื่อนสนิทกันยังฆ่ากันได้ เราหนับหนุนให้ทุกคนมีเสี่ยว

ออฟไลน์ Raina

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 340
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-2
ขอบอกว่า อ่านถึงตอนจบภาคแรกแล้วสะใจมาก  o13 ทะเลาะกันตลอด อ่านแล้วเหนื่อยแทน ห่างกันได้ซะที วู้ // อ่านต่อไปเรื่อยๆโดยไม่ได้เอะใจว่ามันคือภาคต่อ  :serius2: แล้วก็รู้สึกว่า นี่มันคู่เวรคู่กรรมชัดๆ ถ้าไม่ปรับตัว จะอยู่ด้วยกันรอดไหม  :เฮ้อ:

ออฟไลน์ AI.NoR

  • เกรียน&กวนตีน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 534
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-6
    • AzureIce
ซื้อ อิบุ๊คแล้ว เราโอเคค่ะ  รอซื้อรวมเล่ม เพราะชอบนิยายของคุณคนเขียน  ยิ่งโดยเฉพาะถ้าหากว่ามีตอนพิเศษเพิ่มยิ่งโอเค   ขอปกติสต์ๆหน่อยนะ ไม่อยากได้พี่ป้องสไตล์เกาหลีหรืออินางน้อยอ่อนระทวยสิงพี่ป้อง

เราเคยเจอมาแล้วคนเจ็บที่หมดสติไปหลายวันแล้วจู่ๆฟื้นขึ้นมาแล้วพูดแปลกๆ   แม่สามีเราแกล้มสลบไปหลายวันฟื้นขึ้นมาเล่าให้ฟังว่าไปอยู่กับพ่อสามีที่เสียไปหลายปีค่ะ   ขนลุกกันหมดเลย   ฝรั่งบอก - นางหลงเฉยๆ  เรานี่ -  :amen:  :call:

คนที่เกือบตายแล้วหลายคนจะทันคิดถึงคนที่ตัวเองรักที่สุดนะ    ยายป้องในสตินั้นอาจจะเป็นใจจริงลึกๆของป้องเองก็ได้  เป็นแบบความรู้สึกรู้ผิดชอบชั่วดีในใจนางหรือเปล่านะ

เสี่ยว 2 คนนี้เขาก็รักกันจริงๆนะ  ใกล้ที่สุดของคำว่าพี่น้องเลยแหละ

ตัวแปรสำคัญของเรื่องกำลังมาแล้ว

พี่ป้องสไตล์เกาหลีหรืออินางน้อยอ่อนระทวยสิงพี่ป้อง  :m20:  ฮ่าๆ โดนใจค่ะ

ถ้าพี่ป้องไม่เฉียดตายพี่ป้องก็คงเลือกความรับผิดชอบต่อไป เราเชื่อเสมอว่า "คนที่กำลังจะตาย" จะรู้ดีว่าอะไรสำคัญกับตัวเองที่สุด
โมเม้นที่ตัวเองตายก็ช่างขอให้คนที่รักปลอดภัย โดนมากับตัวแล้วจริงๆ ค่ะ ขับรถไปเสยรั้วชาวบ้านหลับใน สิ่งที่ห่วงไม่ใช่ตัวเองกับรถแต่เป็นคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
 :hao5:

พี่ป้องยังไงก็รักพี่ตั้มมากจริงๆ เนาะ  :-[


เราไม่ได้ซื้อ Ebook พึ่งได้มาอ่านนี่แหละค่ะ
แต่เราก็ว่าไม่เห็นจะผิดปกติอะไรเลยนี่คะ
ปกตินิยายเรื่องอื่น เค้าก็มีทั้งแบบรูปเล่ม และ Ebook

อ่านตอนนี้แล้ว ค่อนข้างจะฟินเลยจร้าาาาาาาาาา
พี่ป้องเปิดใจแล้ว อย่ามาม่านะคะ

พอเราให้น้ำหนักกับแฟนคลับมากอ่ะค่ะ ถือเป็นผู้มีอุปการะคุณ เหอๆ

แต่คิดเรื่องลิขสิทธิ์ได้แล้วล่ะค่ะ  :ling3:


เสียน้ำตาไปกับเติ้ลด้วยเลย ซึ้งกับความเป็นเสี่ยวของพี่ตั้มและพี่ป้อง bromance ขโมยซีนมากๆอะ
จะซึ้งๆแต่แอบฮาตอนยายมาเข้าฝันนี่แหละ น้องเติ้ลตั้งหลักแปปเมียตัวจริงเขาจะมาแล้วสินะ
สู้ๆ ยังคงอยู่ทีมพี่ตั้มค่ะ ปล่อยพี่ป้องน้องเติ้ลไปเคลียร์กันเอง 555
 :katai2-1:   เราไม่มีปัญหาอะไรนะถ้าจะพิมพ์เพราะว่าเราเข้าใจว่าความสะดวกของแต่ละคนต่างกัน. ไม่ได้เจาะจงว่าจะต้องสะสมรูปเล่มตลอดเพราะช่วงหลังมานี่หนังสือล้นบ้านจนดูแลไม่ไหว เลยขอซื้อเฉพาะอีบุ้คในกรณีที่ผู้จัดทำออกมาทั้งสองแบบนะ

เค้าชอบ bromance บริสุทธิ์ ไม่ใช่เขียนเพื่อ #อวยให้จิ้น อิๆ
จริงๆ สองคนนี้จะจิ้นมันก็มีโมเม้นให้นะ เป็นเคมีแบบที่ทำให้คนที่ชอบก็คิดได้ แต่ไม่ค่อยชอบเขียน "ตัวเอกโลเล" แนวๆ นั้นเท่าไหร่
ดีใจที่มีคนชอบโมเม้นบราเมนแบบนี้ค่ะ พลังโชเนนผองเพื่อนลูกผู้ชายไฟลุก ฮ่าๆ

เรื่องนี้ยังไม่มีหนังสือเร็วๆ นี้หรอกค่ะ เหอๆ อาจจะไม่ได้มีด้วย


ผู้หญิงคนนั้นจะมาหรอ

จะดราม่าอีกแล้ว

จะเตรียมตัว เตรียมใจไว้รอนะครับ

เมียพี่ป้องมาแต่ไม่ดราม่า เอ๊ะยังไง!? รอลุ้นนะคะ ฮ่าๆ  :katai2-1:


เราเป็นคนนึงค่ะที่อ่านเรื่องนี้ ชอบด้วย แต่ไม่เคยเม้นต์เลย  :katai5:
แล้วก็เป็นคนนึงที่ซื้อEbookด้วย ตอนแรกก็คิดนะคะว่า ทำไมไม่รวมเล่มไปเลย
แต่มองอีกมุมนึง เราอ่านหนังสือจากebookบ่อยกว่าอ่านจากหนังสือเล่มๆอีกค่ะ
ไม่ใช่ว่าไฮเทคโนโลยีแต่อย่างใด ebook มันไปกับเราทุกทีเพราะมันอยู่ในโทรศัพท์กับแทบเล็ต
จะขึ้นรถลงเรือก็อ่านได้หมด
จะไม่ตำหนิคนเขียนด้วยค่ะ ถ้าหากทำเป็นรูปเล่มออกมา เราว่าดีด้วยซ้ำไปค่ะ
มีให้เลือกเอาตามสะดวก  แล้วถ้าเราแต่งนิยาย เราก็คงอยากเห็นผลงานออกมาเป็นรูปเล่มให้จับต้องได้เหมือนกัน

 :L2: :กอด1: :pig4:

ขอบพระคุณค้าบ  :pig4:  :กอด1:


ตอนนี้พี่ป้องแมนมากพระเอกสุด รู้เลยว่ารักน้องเติ้ลมาก โอยยยยย 

ส่วนมิตรภาพระหว่างพี่ตั้มกับพี่ป้องนี้ชอบนะ แน่นแฟ้นกันดี อิอิ

ชอบพี่ตั้มด้วยเป็นพี่คนโตดูแลน้องๆมาตลอดดด

ว๊ายยยยย แฟนพี่ป้องโผล่มาแล้ววเหรออออ   :hao7:

เลือกสักคน เหลือที่เหลือให้เค้าบ้าง ฮ่าๆ  :laugh:


อีแฟนพี่ป้องรีบไปหาที่เกาะใหม่ได้แล้ว

พี่ป้องไม่ได้รักแกซักหน่อย


พี่ป้องมันรักเติ้ลรีบ ๆ ย้ายที่เกาะสักทีสิเฮ้ย!  :m16:

ใจเย็นๆ จ้า  :hao3:


พี่ตั้มมีมุมแบบนี่กับเขาด้วยน้าาาา...น่ารักอ่าาา งื้อออออออออ~

#ทีมพี่ตั้มต่อไปเรื่อยๆ~

เหนียวแน่นมาก #ทีมพี่ตั้ม ตลอดไป  :hao7:


อย่างบอกนะที่พี่ตั๋มวินไปได้แฟนป้องเป็นเมีย
ไม่จริงหรอกมโน

ก็คิดอยู่ว่าตามพล็อตมันต้องกลายเป็นแบบนี้  o3


โอ้ยยยย ตั้งชื่อตอนได้หน้า  :a5:  มากเลยอ่ะ คิดว่าอีพี่ป้องตายจริงๆ ไม่ใช่อะไร เสียดายแมมมอธ น้องเติ้ลยังไม่ได้คืนมาเลย  :laugh: ล้อเล่นค่ะพี่ป้อง แต่ตอนนี้เม้นทไม่ถูกเลย เอาตอนต้นก่อน ดีใจที่เติ้ลคิดได้หลายอย่าง คิดแบบเด็กที่โตแล้ว อย่างน้อยเติ้ลก็จะได้ไม่โดนหลอกง่ายๆ เพราะประสบการณ์ที่ผ่านมาเป็นบทเรียนให้เติ้ลเอาไปใช้ ถ้าเติ้ลทำได้จะดีมากเลย ไม่ใช่เพือใครเพื่อตัวเอง อีกอย่างพี่ป้องดูแล้วก็ยังไม่มีทางจะเลิกกับผู้หญิงคนนั้นง่ายๆ ไม่ใช่พี่ป้องไม่ปล่อย เมียพี่ป้องนั่นแหละจะไม่ปล่อย เติ้ลทำใจในเรื่องนี้ก็ดีแล้ว ถ้าอะไรมันยังไม่ชัดเจน  :katai2-1:

โอ้ยยยย อีกรอบ ใจหายใจคว่ำนึกว่าพี่ป้องจะเป็นอะไรไปซะแล้ว ยังดีนะที่ยายมาถีบอ่ะ  :m20: ไม่ใช่อะไรหรอก แกโมโหที่ขายบ้านและฟันหลานรักเพื่อนแกอีก เลยถีบให้สำนึกกลับมาแก้ไขสิ่งที่ทำไปซะ เลยทำให้อีพี่ป้องคิดได้สักทีว่าต้องทำยังไง อย่างแรกคือเรื่องที่กับบ้านที่ไม่ควรขาย แต่แหมให้ใส่ชื่อน้องเติ้ลเหมือนเป็นค่าสินที่ไปสอดน้องมันเลยนะ  o18 ซาบซึ้งความผูกพันของพี่ตั้มกับพี่ป้องมาก ไม่คิดว่าจะตายแทนกันได้ พี่ป้องยังสำนึกบุญคุณที่พี่ตั้มช่วยไว้เสมอ นี่ถ้าไม่มีอีน้องเติ้ล อยากจะให้ได้กันจริงๆ กำลังฟินกำลังจิ้น มุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้ง เมียอีพี่ป้องโผล่มาทำไม ใครไปเชิญมายะ  :katai1:

ค่าสินที่ไปสอดน้อง  :m20: วลีเด็ด ฮ่าๆ เรื่อง "สินสอด" ต้องรอดูค่ะ ฮ่าๆ มีฮาอีกแน่นอน!

ว่าแล้วทุกคนก็ปักป้าย ตั้มxป้อง เอ๊ะ หรือ ป้องxตั้ม? แหม... คุณพี่เค้าก็เป็นหนุ่มหน้าหวานซะด้วยสิ แค่นิสัยโหดสัสรัซเซียเท่านั้นเอง พี่ป้องก็ร๊ากรักพี่ตั้ม 3Pเลยแมะ? ฮ่าๆ #พูดเล่น


ตั้มมามะเราช่วยหั่นหอม #เดี๋ยว#โฟกัสพระเอก-นายเอกก่อน

ขำ...ทำอะไรในบ้านยายอย่าคิดว่ายายไม่เห็นนะปกป้อง :laugh:

เราชอบ bromance แย่งซีนของเสี่ยว ตั้ม-ป้อง นะ สังคมทุกวันนี้แย่ลง
ขนาดเพื่อนสนิทกันยังฆ่ากันได้ เราหนับหนุนให้ทุกคนมีเสี่ยว

ตอนแรกที่แต่งก็แค่คิดๆ ไว้ว่า "คนต่างจังหวัด" จริงๆ ใช้คำว่า "บ้านนอก" เลยแหละ ต้องแบบที่มีแก๊งวัยรุ่นกวนเมือง ผู้มีอิทธิพล มีชาวบ้าน มองภาพแบบนั้น ไปๆ มาๆ หวยไปออกที่อีสานค่ะ เพราะพี่สตาร์เป็นหนุ่มเหนือ อีเทพก็หนุ่มใต้ไปแล้วไง

ทีนี้พอเป็นอีสานไปๆมาๆ ก็เลยนึกถึงเรื่อง "เสี่ยว" ยิ่งสองคนนี้เป็นอันธพาล ก็คงจะมีแบบๆ เด็กๆ ห่ามๆ เผลอๆ อาจจะกรีดเลือดสาบานกันแบบบ้านๆ (คิดเอาว่าเท่!) แล้วเรียกกันเป็นเสี่ยวก็ได้ใครจะไปรู้ พี่ตั้มนี่แหละคนให้มีดพกพี่ป้องที่เอาไปขู่โก้ ฮ่าๆ ซึ่งพี่ตั้มก็มีมีดแบบนั้นเหมือนกัน

ตอนเราแต่งเรายังขำเลย ที่เติ้ลมันแอบฟังแล้วโวยวายว่า "ทำไมผมไม่รู้!" เรื่องที่สองคนนี้เป้นเสี่ยวกัน เรายังคิดเลย ก็ตอนนั้นชีวิตอิเติ้ลมันสนใจอะไรบ้าง? น้องมันไม่สนใจใครจริงๆ สนแต่ตัวเองจะไปรู้ได้ยังไง ฮ่าๆ

ชอบแต่งตัวละครงี่เง่าเนอะ อิๆ


ขอบอกว่า อ่านถึงตอนจบภาคแรกแล้วสะใจมาก  o13 ทะเลาะกันตลอด อ่านแล้วเหนื่อยแทน ห่างกันได้ซะที วู้ // อ่านต่อไปเรื่อยๆโดยไม่ได้เอะใจว่ามันคือภาคต่อ  :serius2: แล้วก็รู้สึกว่า นี่มันคู่เวรคู่กรรมชัดๆ ถ้าไม่ปรับตัว จะอยู่ด้วยกันรอดไหม  :เฮ้อ:

ก็ไม่รอดสิคะ ฮ่าๆ  :laugh: ชีวิตรักนะคะไม่ใช่ลูกกวาดจะได้แกะห่อเข้าปากแล้วหวานจัง #ฟินจบ เอิ้กๆ  :hao7:



เราขอโทษที่มาต่อช้านะคะ พอดีอาทิตย์ที่ผ่านมาโดนมรสุมไข้ เลยหายไป แบบมันยังลุกไม่ขึ้นอ่ะ นี่ลุกขึ้นแล้วเลยรีบมาต่อแล้วก็มาตอบเม้นนักอ่านทุกท่าน แหะๆ

สำหรับเรื่องลิขสิทธิ์ จะมองว่าเราเป็นคนโง่ที่บ้าก็ได้ เราว่าจะไม่ขายแหละค่ะ   :hao3:
ไงดีอ่ะ... คนทำท่าจะซื้อน้อย ต้องขายลิขสิทธิ์ตั้ง2ปี ขายไปก็ไม่มีใครรอซื้อ ทำความเดือดร้อนให้สำนักพิมพ์เค้าเปล่าๆ เอาของไปแล้วขายไม่ออก เรานั่งกอดความอิสระไว้กับตัวดีกว่า แหะๆ
ไม่อินดี้ ไม่ติส ไม่งี่เง่านี่ทำไม่ได้นะเนี่ย
:m15:

ออฟไลน์ AI.NoR

  • เกรียน&กวนตีน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 534
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-6
    • AzureIce

     วันต่อมาก็มีแขกแปลกหน้ามาเยี่ยม ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในห้องพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบเล็ก พี่ตั้มและเพื่อนๆ ที่มาเยี่ยมพี่ป้องทุกคนเลยแอบเหวอ พวกเค้าไม่เคยเห็นแฟนพี่ป้องมาก่อน แล้วแฟนพี่ป้องก็สวยมากด้วย พอมาถึงแล้วเห็นพี่ป้องตื่นอยู่ก็แทบจะเข้ามากอดพี่ป้อง ผมก็ช้ำดิ ลืมไปเลยว่าพี่ป้องมีแฟน

     แต่พอเค้าหันมาเห็นผมเค้าก็ทำหน้าเหมือนจะนึกขึ้นได้

     “พี่แจง นี่เพื่อนๆ ผม นั่นพี่ตั้มพี่ชายผม แล้วก็เติ้ลน้องชายเค้า”

     แฟนพี่ป้องหันมายิ้มให้เราแต่ผมรู้สึกว่ามันแตกต่างกับตอนที่เจอกันคราวนั้นลิบลับ หนนี้เค้ามองพวกผมด้วยสายตาดูถูกนิดๆ แฮะ

     “ถูกยิงเจ็บหนักขนาดนี้ใจคอป้องจะไม่บอกพี่เลยเหรอ ไหนบอกกลับมาจัดการธุระเรื่องยายแป๊บเดียวนี่หายมาตั้งสองอาทิตย์แถมยังถูกยิงอีก”

     “เฮ้ย เมียหรือแม่วะเนี่ย โหดใช่เล่นเลยว่ะ”

     เอาแล้วไงพี่พนปากเสีย แฟนพี่ป้องหันมาจิกตาใส่พวกผมเลยอ่ะ

     “ไอ้สัส! พูดกับแฟนกูให้มันดีๆ หน่อย”

     ดูก็รู้ว่าพี่ป้องด่าเพื่อนเอาใจแฟน หงุดหงิดนิดๆ แฮะ

     บรรยากาศเริ่มกร่อยๆ ผมเลยขอตัวกลับ พี่ตั้มไล่คนอื่นๆ ออกมาแต่ไม่ยอมออกมาด้วย แถมยังเรียกผมไว้อีก

     “ตัวเล็ก รอพี่ก่อน อย่าพึ่งกลับนะ”

     ผมพยักหน้าแล้วออกจากห้องมาก่อน พี่ตั้มจะอยู่ทำไมน้า?

     ซักพักผมก็เห็นพี่ตั้มกับผู้หญิงคนนั้นออกมาจากห้อง ทั้งคู่เดินไปตรงที่ไม่ค่อยมีคน ผมเลยแอบตามไปแล้วได้ยินเค้าคุยกัน

     “ฉันไม่เข้าใจทำไมคุณไม่ยอมให้ฉันพาป้องไปรักษาตัวในกรุงเทพ”

     “ก็ไอ้ป้องมันบาดเจ็บอยู่ อย่าเคลื่อนย้ายเลย”

     “ฉันปรึกษาคุณหมอแล้ว ป้องไม่ได้อาการหนักขนาดนั้น การย้ายกลับจะสะดวกต่อตัวฉันและป้องมากกว่า”

     “ผมบอกคุณแล้วไงว่าทางเราจะดูแลค่ารักษาพยาบาลเอง ป้องมันพักได้เต็มที่”

     “เรื่องนั้นทางคุณสมควรรับผิดชอบอยู่แล้ว ถ้าคุณบริสุทธิ์ใจจริงดิฉันเก็บหลักฐานมาเบิกค่าใช้จ่ายกับคุณเอาก็ได้ไม่เห็นต้องกักตัวป้องไว้ที่นี่เลย”

     “เอาป้องกลับไปแล้วให้นอนห้องพิเศษที่ไม่มีใครอยู่ด้วยนอกจากพยาบาลที่จ้างมาอ่ะนะ? ก็ให้มันอยู่ซะที่นี่ๆ แหละ คนกันเองทั้งนั้น ไม่ใช่ญาติก็เหมือนญาติ”

     “ฉันบอกตามตรงว่าฉันไม่สะดวกใจให้ป้องอยู่กับคุณ ใครจะไปรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับป้องอีก หนนี้เค้าโดนลูกหลงจากพวกคุณแท้ๆ”

     พี่ตั้มค่อนข้างโมโห! ผมบอกได้เลยว่าพี่ตั้มไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ พี่ชายผมกอดอกแล้วสูดหายใจเข้าเหมือนพยายามระงับอารมณ์ พี่ตั้มใช้สายตามองผู้หญิงคนนี้จากหัวจรดเท้า เอาละสิ ผมควรเตือนพี่ป้องมั้ยว่าให้เก็บแฟนไว้ห่างๆ พี่ตั้ม

     “คุณคงคิดว่าควบคุมป้องได้ทุกอย่างใช่มั้ย ผมจะรอดูวันที่ป้องมันทนไม่ไหวแล้วแหกคอกของคุณ”

     “คุณ!”

     “จุ๊ๆ ในโรงพยาบาลกรุณาอย่าใช้เสียง กับผู้หญิงที่จีบผู้ชายก่อนแถมยังลงทุนมอมเพื่อนผมเนี่ยผมไม่จำเป็นต้องสุภาพด้วยหรอก ที่ผมยังให้เกียรติคุณขนาดนี้ก็ดีแล้ว เสียใจด้วยนะที่แท้ง หึๆ”

     ผู้หญิงต่อให้สวยแค่ไหนแต่เวลาโกรธก็หมดสวย แฟนพี่ป้องทำหน้าเหมือนปีศาจส่งสายตาเชือดเฉือนใส่พี่ชายผมเต็มๆ ผมหวังว่าพี่ตั้มคงไม่สนใจแฟนเพื่อนหรอกนะ ขออย่าให้มันพลิกล็อกเหมือนพล็อตละครน้ำเน่าเลย ผมไม่เอายัยนี่มาเป็นพี่สะใภ้เด็ดขาด!

     “กล่อมมันให้ซื้อคอนโดในกรุงเทพนานมั้ย? ไอ้ป้องมันเชื่องล่ะสิท่า ลากไปอวดชาวบ้านสนุกอ่ะดิได้กินเด็ก”

     ผมเห็นเธอส่งยิ้มกลับไปให้พี่ตั้ม

     “คุณคงคิดว่าฉันจะจับป้องสินะ ขอบอกว่า”

     “เปล่าผมรู้ว่าคุณไม่สนใจเงินของป้องหรอก ตอนนั้นป้องมันมีอะไรติดตัวที่ไหน แต่คุณก็ฉลาดพอจะรู้ว่าป้องมันมีแต่ยายแก่ๆ ที่รอยกมรดกให้มัน ฉลาดเลือกนี่ ไม่ต้องรบกับพ่อผัวแม่ผัว กักตัวไว้สบาย จับแต่งตัวได้ตามใจชอบ ควงไปออกงานอวดเพื่อนฝูงว่ามีเด็กในคอนโทรล สั่งมันซ้ายหันขวาหันเพลินมั้ยอ่ะ? สมใจมั้ยที่บอกให้มันทิ้งรากเหง้าตัวเองได้ อ้างเรื่องอนาคตงี่เง่ากับโอกาสทางสังคม เมื่อก่อนทำขายตรงเหรอ? จูงใจมันเก่งนี่”

     พี่ผมปากร้ายเหมือนกันแฮะเป็นชุดเลย ถ้าผมเป็นแฟนพี่ป้องคงกระอั่กอ่ะ!

     “คุณต้องการจะพูดอะไรกันแน่!”

     “เลิกทำเหมือนเพื่อนผมเป็นสัตว์เลี้ยงซักที!”

     “ฉันไม่เคยบังคับให้ป้องทำอะไรทั้งนั้น! ทุกอย่างที่เค้าทำก็เพื่ออนาคตของฉันกับเค้า อนาคตที่คนแบบคุณไม่มีวันเข้าใจหรอก”

     “แต่คุณไม่มีสิทธิ์มาสั่งให้ป้องเลิกหรือคบกับใคร ไอ้พวกเพื่อนจอมปลอมที่คุณพยายามดึงไอ้ป้องเข้าไปรวมกลุ่มด้วยมันสู้ของแท้ไม่ได้หรอก!”

     “แล้วเพื่อนแท้ที่ไหนเค้าปล่อยให้เพื่อนถูกยิงปางตายแบบนี้! ฉันผิดเหรอที่ฉันอยากให้ป้องมีสังคมดีๆ ที่ไม่ใช่พวกอันธพาลขี้เมา คนที่นอนอยู่บนเตียงนั่นสมควรเป็นคุณไม่ใช่ป้อง!”

     ผมเดินจากมาเงียบๆ ขี้เกียจอยู่แอบฟังว่าเค้าเถียงอะไรกันต่อแล้ว

     ผู้หญิงคนนี้รักพี่ป้อง ถึงจะรู้สึกว่าเป็นรักที่ตีกรอบมากไปนิดแต่ก็คงรักจริงแหละ พี่ชายผมก็หวงเพื่อน น่าทึ่งเหมือนกันที่พี่ตั้มมีมุมแบบนี้

     ปกติผมมักเห็นพี่ตั้มเป็นผู้ใหญ่ แต่พี่ตั้มที่ผมเห็นเมื่อกี้หวงพี่ป้องเหมือนผมเลย! บางทีผมกับพี่ตั้มอาจจะเหมือนกันกว่าที่คิด สมกับเป็นพี่ชายผมชะมัด!

     เวลานี้คนที่พวกเรารักนอนอยู่บนเตียงในห้องคนเดียว สองคนนั้นยังเถียงกันไม่เสร็จ ผมแว๊บไปหาพี่ป้องอีกนิดดีกว่า

     ผมนึกว่าพี่ป้องจะหลับแต่ไม่หลับแฮะ

     “ยังไม่หลับเหรอพี่ป้อง?”

     “อ้าวเติ้ล? ละพี่มึงอ่ะ?”

     “เถียงกับแฟนพี่อยู่ ทำไมไม่พักอ่ะ?”

     “ปวดแผลดิ”

     พี่ป้องยังยิ้มได้แฮะ

     “เครียดว่ะ”

     “เรื่องเค้าจะพาพี่กลับกรุงเทพเหรอ?”

     “เปล่า เรื่องที่จะบอกเลิกเค้ายังไง”

     เฮ่ย!

     “พูดจริงเหรอพี่!?”

     “ไม่เกี่ยวกับมึง แต่เค้ารับตัวตนกูไม่ได้ เค้าไม่ชอบพี่มึง กูแต่งงานกับคนที่เกลียดเสี่ยวกูไม่ได้หรอกว่ะ”

     ผมอยากตะโกนดังๆ ว่าขอบคุณพี่ตั้มชะมัด!

     “ผมนี่เป็นผลพลอยได้ด้วยป่ะ?”

     น้ำตาจะไหลอีกแล้ว แต่คราวนี้ผมยิ้มนะ โคตรปลื้มอ่ะ ดีใจสุดๆ

     “มึงเหรอ? ของฟรีไง แถมมากับเพื่อนรักกู”

     “ไอ้พี่ป้องบ้า! ผมไม่ใช่ของแถมนะเว่ย!”

     “คบเพื่อนแถมน้องทำเมียไง”

     ผมชอบเวลาที่พี่ป้องยิ้มกวนนิดๆ แบบนี้ที่สุด เวลาพี่ป้องกวนตีนบางทีเค้าจะเผลอยิ้มตรงมุมปากนิดๆ ดูเจ้าเล่ห์แต่ก็เท่ชะมัด ผมหลงเลยอ่ะ!

     “รักกูป่ะ?”

     “รักดิ รักที่สุดเต็มหัวใจเลย”

     อยู่ๆ พี่ป้องก็ถามผมว่ารักกันมั้ย ผมอายนะ แต่ถ้าผมไม่บอกรักพี่ป้องตอนนี้ก็ไม่รู้จะไปบอกตอนไหนแล้ว!

     พี่ป้องยิ้มกว้างอวดดี แต่ผมกลับเขินจนไม่กล้ายิ้มต้องกัดด้านในปากของตัวเองแน่น แก้มจะฉีกแล้วอ่ะ!

     “งั้นมาจูบกูหน่อยดิ๊ กูปวดแผล เป่าแผลให้กูทีกูจะนอน”

     ผมขยับเข้าไปใกล้แล้วก้มลงแตะปากกับพี่ป้อง ตอเคราสากๆ ที่ไม่ได้โกนทิ่มคางผม จะว่าไปตั้งแต่พี่ป้องมาอยู่นี่เค้าไม่ได้โกนหนวดเลยนี่หว่า เริ่มซกมกใกล้เคียงกับพี่ป้องคนเก่าของผมเข้าไปทุกทีละ ต้องแบบนี้แหละพี่ป้องของผม

     อา... ริมฝีปากของพี่ป้อง ชอบง่ะ!

     “ไอ้เติ้ล”

     “อาราย”

     กำลังฟินอ่ะ พี่ป้องเลือกผมแล้ว

     “กูให้มึงเป่าแผลไม่ใช่มาทับแผลกูไอ้สัส! มึงนี่หาเรื่องให้กูเจ็บตัวตลอด!”

     เง้อ!

     “พี่ป้องอ่ะ เอะอะก็ว่าผม ผมไม่เคยทำไรดีในสายตาพี่เลยใช่ป่ะ?”

     ก็ผมไม่ได้ตั้งใจอ่ะ เอะอะก็ชอบด่าพี่ป้องใจร้าย!

     “เออ มึงโคตรไม่ได้เรื่องเลย เวรกรรมอะไรของกูต้องมารักไอ้เด็กเปรตอย่างมึงวะเนี่ย!”

     เด็กเปรต!

     “อย่ามาเรียกคนอื่นว่าเด็กเปรตนะเว้ย!”

     ไอ้พี่ป้องบ้า! ทำไมผมถึงได้หลงรักพี่ชายปากเสียคนนี้ด้วยว้า!


     ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนจะเป็นไปด้วยดี ผมกับพี่ป้องรักกันแล้ว เรื่องราวทุกอย่างน่าจะแฮปปี้ ลงตัว

     มันใช่ซะที่ไหนล่ะ!

     พี่ป้องยังไม่เลิกกับแฟนอย่างเป็นทางการเลย ยังไงสถานะของผมก็ได้แค่กิ๊กอ่ะ แถมยังเรื่องพ่อผมอีก...

     โอ๊ย! เวลาเปิดเทอมก็ใกล้เข้ามาแล้ว ผมเหลือเวลาอีกสองวันเองน้า! จะทำยังไงดีถึงจะจัดการทุกอย่างได้ คิดสิคิดตะวัน!


     ผมวางแผนทุกอย่างไว้ดิบดีแต่ดันเจอสกัด วันรุ่งขึ้นผมต้องมาเยี่ยมพี่ป้องพร้อมพ่อ ฮือๆ

     งานนี้ห้ามหลุดนะเว้ย! ถ้าพ่อจับได้ละก็ผมไม่รู้ว่าพ่อจะมีปฏิกิริยายังไง แต่พ่อน่าจะไม่ใจร้ายกับพี่ป้องนักหรอก พี่ป้องอุตส่าห์รับกระสุนแทนพี่ตั้มเชียวนะ!

     ผมตามหลังพ่อเข้ามาในห้อง แฟนพี่ป้องก็อยู่ในห้องด้วย แต่ผมแอบส่งสายตาให้พี่ป้องได้หน่อยนึงด้วยล่ะ พี่ป้องแอบยิ้มให้ผมนิดนึงก่อนจะยกมือไหว้พ่อผม

     ตื่นเต้นอ่ะ! อารมณ์คนแอบเป็นชู้กันมันก็ตื่นเต้นไปอีกแบบแฮะ!

     พ่อทักทายพี่ป้องแล้วก็หันไปชวนแฟนพี่ป้องคุย ก็คุยไปเรื่อยตามประสาคนแก่กับลูกหลาน ตอนนี้ผมรู้หมดแล้วว่าพี่ป้องทำงานอะไร ซื้อคอนโดอยู่ที่ไหน คือพ่อผมถามไปเรื่อยแต่ตะล่อมได้อยู่หมัดเลย แฟนพี่ป้องไม่ทันเฉลียวใจแต่ผมเห็นพี่ป้องแอบหน้าซีด ผมว่าพี่ป้องก็รู้สึกเหมือนที่ผมรู้สึกอ่ะ

     เพี้ยง! ยายปันจ๋า ช่วยหลานชายด้วยนะ! ขออย่าให้พ่อผมตามไปเก็บพี่ป้องทีหลังเลย!

     “เติ้ล พ่อชักคอแห้ง ออกไปซื้อน้ำให้พ่อหน่อยสิลูก”

     ผมกำลังนั่งบนบานศาลกล่าวอยู่ในใจถึงกับเหวอ พ่อผมจะมาหิวน้ำอะไรตอนนี้เนี่ย! น้ำเปล่าในเหยือกก็มีไม่ใช่เหรอพ่อ!

     “เออ แล้วนี่หนูกินข้าวกินข้าวรึยังล่ะ? เติ้ลพาเค้าออกไปหาอะไรกินด้วยสิลูก”

     นั่นไง! ไม่นะ ขออย่าให้เป็นเหมือนที่คิดเลย!

     “อ๋อไม่เป็นไรหรอกค่ะหนูทานแล้ว”

     “โอ๊ยไม่ต้องเกรงใจ เดี๋ยวลุงดูไอ้ป้องให้ แถวนี้มีก๋วยเตี๋ยวหมูอยู่ร้านนึง อร่อยมาก เติ้ลพาเค้าไปกินสิลูก”

     ชัดเลย! ผมแอบเบนสายตาไปสบกับพี่ป้องช้าๆ พี่ป้องหน้าซีดกว่าเดิมแต่ยังพยายามยิ้ม

     “ไปสิเติ้ล เอ... เอ็งชอบกินเกาเหลาลูกชิ้นหมูใช่มั้ยป้อง เติ้ลอย่าลืมซื้อมาเผื่อพี่เขาด้วยนะ”

     พ่อผมตัดบทแบบนี้แล้วพี่ป้องจะกล้าขัดใจเหรอ

     “ใช่ครับ ไม่ต้องห่วงพี่นะเติ้ลพี่ไม่เป็นอะไร ฝากซื้อของโปรดมาให้พี่ด้วย”

     ทำไมพี่ป้องพูดอย่างกับจะสั่งเสียแบบนั้นละเว้ย! แล้วที่สำคัญพี่ป้องชอบกินเกาเหลาซะที่ไหน พี่ป้องชอบกินเส้นใหญ่หรอก!

     “เติ้ล ไปสิลูก พ่อมีเรื่องจะคุยกับพี่เขาหน่อย อย่าดื้อ”

     เพราะผมยังไม่ขยับพ่อก็เลยไล่อีกหน แต่ผมกลัวอ่ะ! ผมเป็นห่วงพี่ป้อง! แต่แฟนของพี่ป้องกลับเดินออกไปรอข้างนอก คนกรุงเทพนี่มารยาทดีเนอะ คงคิดล่ะสิว่าในโรงพยาบาลพ่อผมคงไม่กล้าทำอะไร รู้จักพ่อผมน้อยไปแล้ว!

     “พ่อ! พี่ป้องเค้าช่วยชีวิตพี่ตั้มไว้นะ”

     “อะไรกันไอ้ลูกคนนี้! ไปๆ พ่อคอแห้งแล้ว รีบไปรีบกลับล่ะ”

     ผมออกมานอกห้อง เห็นแฟนพี่ป้องยืนรออยู่ เค้ากอดอกยืนมองมาที่ผมด้วยสายตาไม่พอใจนิดหน่อย ผมเข้าใจนะ เป็นใครถูกไล่แบบนั้นก็ต้องไม่พอใจทั้งนั้นแหละ แต่ผมก็แอบนับถือเค้านิดหน่อยที่ยังวางท่าทีได้นิ่งสนิท เพียงแต่สายตาคนเรามันปิดบังความรู้สึกไม่ได้หรอก ผมเชี่ยวชาญเรื่องสังเกตคนขึ้นเยอะหลังจากผ่านเรื่องร้ายๆ มา เค้าแอ๊บต่อหน้าผมไม่ได้หรอก ผู้หญิงที่วางตัวเก่งเป็นแบบนี้นี่เอง มิน่าพี่ป้องเปลี่ยนไปตั้งเยอะ!

     “ร้านก๋วยเตี๋ยวอยู่ทางไหนคะ?”

     “อ่า ไปหน้าโรงพยาบาลแล้วตรงไปจนเจอไฟแดงอ่ะครับ ร้านมันจะอยู่ซ้ายมือ”

     “แหม ไกลจัง ถ้างั้นพี่เปลี่ยนใจไปรอที่ร้านอาหารในโรงพยาบาลดีกว่าค่ะ แถวนี้มีร้านกาแฟบ้างมั้ยคะ?”

     ดีนะเค้าไม่ขึ้นเสียงใส่ผมแบบที่ทำกับพี่ตั้ม นี่ถ้าเค้ารู้ว่าผมแอบเป็นชู้กับพี่ป้องเค้าจะตบผมมั้ยอ่ะ? เค้าจะรู้รึเปล่านะว่าพี่ป้องกำลังจะบอกเลิกเค้าเร็วๆ นี้

     “มีครับเดี๋ยวผมพาไป”


     ก็นะ... แล้วทำไมผมต้องมานั่งกินกาแฟกับแฟนพี่ป้องเนี่ย?

     ผมพาแฟนพี่ป้องมาถึงร้านกาแฟ เค้าเลี้ยงกาแฟผมด้วย แถมยังชวนคุย ไม่พอใจที่พวกผมเป็นจิ๊กโก๋บ้านนอกทำให้พี่ป้องถูกยิง แต่ก็ปฏิบัติด้วยอย่างมีมารยาทสินะ มิน่าพี่ป้องถึงเกรงใจ หมั่นไส้นิดๆ แฮะ!

     “น้องใช่คนที่เจอกันตอนไปดูหนังรึเปล่าคะ? พี่คุ้นๆ หน้าแต่จำไม่ค่อยได้”

     “อ่าใช่ครับ ผมเอง”

     “อ๋อ! ที่แท้น้องก็เป็นน้องชายของเพื่อนสนิทป้อง”

     “ครับ”

     แล้วเค้าจะรู้รึเปล่านะว่านอกจากจะเป็นน้องพี่ตั้มแล้วผมยังเป็นเกย์ แถมผมเป็นคนเปิดซิงพี่ป้อง แล้วตอนนี้ก็แอบกินพี่ป้องแบบลับๆ ด้วย

     แต่ผมเจอพี่ป้องก่อนแท้ๆ ผมมาก่อนอ่ะ เค้าแหละมาทีหลังแล้วมาแย่งพี่ป้องไป! ถ้าไม่เอาเรื่องท้องมาจับนะพี่ป้องไม่สนใจเค้าหรอก!

     แอบสืบข้อมูลศัตรูหัวใจดีกว่า!

     “แล้วพี่คบกับพี่ป้องนานแล้วเหรอครับ? พี่ป้องไม่เห็นเคยเล่าให้ฟังเลยว่ามีแฟนสวยขนาดนี้”

     ถึงเค้าจะสวยจริงแต่ไม่เห็นต้องยิ้มภูมิใจความสวยตัวเองขนาดนั้นเลย หมั่นไส้อ่ะ!

     “คบกันได้ปีกว่าๆ แล้วล่ะจะ”

     “แล้วกะจะแต่งเมื่อไหร่อะครับ จริงจังป่ะ? หรือคบกันเล่นๆ พี่อายุมากกว่าพี่ป้องตั้งเยอะไม่แปลกเหรอครับมารักเด็ก”

     แฟนพี่ป้องชะงักไปนิดนึงแต่แกล้งหัวเราะแล้วยิ้มหวานตอบผม

     “ไม่หรอกจ้ะ เดี๋ยวนี้เค้าไม่ถือเรื่องอายุกันแล้ว”

     ยิ่งคุยก็ยิ่งหมั่นไส้อ่ะพี่ป้องชอบเข้าไปได้ยังไง! ผมเกลียดพวกเฟคความรู้สึก!

     “พี่กับป้องว่าจะคบกันไปเรื่อยๆ ป้องเค้าขอสร้างฐานะซักพักก่อนค่อยขอพี่แต่งจะ แต่ถ้าท้องก่อนก็คงจะต้องจดทะเบียนไว้ก่อนมั้งค่อยจัดงานแต่งตามมาทีหลัง”

     อ๋อ! จะบอกว่าเอากับพี่ป้องบ่อยงั้นดิ รู้สึกคันไม้คันมืออยากทำร้ายผู้หญิงขึ้นมายังไงก็ไม่รู้! อดทนไว้นะตะวัน แมนๆ เค้าไม่ตบผู้หญิงกันหรอก!

     “ไม่กลัวพี่ป้องนอกใจเหรอครับ”

     ขอบอกให้รู้ว่าพี่ป้องนอกใจเธอแล้ว! หึๆ

     “ไม่รู้สิ พี่ว่าป้องไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก เค้ารักเดียวใจเดียวนะถึงจะเห็นแบบนั้นก็เถอะ”

     ช่าย... พี่ป้องรักเดียวใจเดียวหลงรักผมมาตลอด เธอมันก็แค่ความรับผิดชอบต่อเนื่อง แต่เร็วๆ นี้แหละพี่ป้องจะเขี่ยเธอทิ้งแน่!

     “ว่าแต่พบกันได้ยังไงเหรอครับ ผมคิดไม่ออกเลยนะเนี่ยว่าจะจีบกันยังไง ตอนที่ผมรู้ว่าพี่ป้องมีแฟนผมตกใจแทบแย่ พี่ป้องเค้าไม่เคยจีบใครซะหน่อย ฮ่าๆ”

     “นั่นสิพูดแล้วก็ขำนะ ตอนนั้นพี่เป็นคนจีบป้องเองแหละจะ”

     “เอ๋! จริงเหรอครับ พี่สนใจพี่ป้องเนี่ยนะ เหลือเชื่อ!”

     ผมแกล้งทำเสียงสูงเพื่ออวยนังมารหัวใจ แล้วเธอก็ติดกับอย่างง่ายดาย ผู้หญิงที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงเกินไปก็งี้แหละ!

     “เพราะป้องเป็นคนตลกดีมั้ง น้องรู้มั้ยว่าก่อนหน้าจะมาคบกันเค้ามีแฟนเป็นตุ๊ดนะ คนเค้าแซวกันทั้งบริษัทแต่ป้องเค้าไม่อาย เด็กคนนั้นเป็นคนตรงๆ น่ารักดี พี่ก็เลยเริ่มสนใจเค้า”

     “แล้วพี่ไม่กลัวว่าพี่ป้องจะเป็นเกย์เหรอครับ? แฟนเก่าเค้าเป็นตุ๊ดอ่ะ”

     “ตอนแรกก็กลัวนะแต่พี่มีวิธีพิสูจน์จะ อิๆ ตรวจสอบแล้วตาป้องผ่านการทดสอบคุณภาพจ้า”

     แหวะ! ทำมาขยิบตาให้ ผมนึกแค้นเล็กๆ ที่เธอทดสอบคุณภาพกับพี่ป้องบ่อยจนพี่ป้องเชี่ยวชาญ!

     ไม่ได้นะ ห้ามท้อดิตะวัน! แล้วไง? ถึงพี่ป้องจะเป็นไบแต่พี่ป้องรักนายนะเว้ย! พี่ป้องรักนาย ไม่ได้รังเกียจนาย เอากันมันส์กว่าเดิมอีก จะท้ออะไร! คิดซะว่าให้ชะนียืมพี่ป้องไปฝึกงานสิเว้ย!

     โอ๊ย! หงุดหงิด!

     “พี่ป้องนี่ไวไฟกว่าที่คิดเนอะ ตอนอยู่กับผมเห็นนิ่งๆ แท้ๆ”

     ผมล่ะอยากแฉกลับไปชะมัดเลย! มันอึดอัดชะมัด หงุดหงิด!

     “อยู่กับเติ้ล?”

     “อ๋อ คือตอนที่ผมพึ่งเข้าเรียนใหม่ๆ พี่ตั้มให้ผมไปอยู่กับพี่ป้องอ่ะครับ แต่พอพี่ป้องฝึกงานก็ย้ายออก”

     “เหรอจ้ะ... ป้องไม่เคยเล่าให้พี่ฟังเลย”

     ช่าย ยังมีอะไรที่เธอไม่รู้อีกเยอะ!

     “พี่ป้องไม่เคยพูดถึงผมให้ฟังเลยเหรอครับ ใจร้ายจัง”

     “อืม... ส่วนมากป้องเค้าไม่ค่อยพูดเรื่องส่วนตัวอ่ะจะ เค้าจะเล่าก็ต่อเมื่อพี่ถาม”

     สีหน้าแฟนพี่ป้องมีความวิตกปรากฏขึ้น ผมแอบสะใจนิดๆ ที่หว่านเมล็ดพันธ์แห่งความเคลือบแคลงไว้ได้ คอยดูเถอะ! ผมจะรดน้ำพรวนดินมันให้งอกงามเลย!

     “ว่าแต่พี่ชายของเติ้ลกับป้องสนิทกันมากมั้ยจ้ะ?”

     “ก็ต้องสนิทมากสิครับพี่ป้องถึงกับยอมตายแทนพี่ตั้มแบบนั้น เค้าเป็นเสี่ยวกันครับ พี่ตั้มเคยช่วยชีวิตพี่ป้องไว้ตอนเด็กๆ พี่ป้องเลยรักพี่ตั้มมาก”

     “เหรอ...”

     “ทำไมเหรอครับ?”

     เห็นแววตาระแวงนั่นแล้วสะใจชะมัด!

     “เปล่าจ้ะ พอดีเห็นป้องโทรคุยด้วยบ่อยๆ พี่เลยอยากรู้ ปกติเห็นป้องไม่ค่อยสนใจใครแท้ๆ”

     อิจฉาอ่ะดิ หึๆ สมน้ำหน้า! ขนาดผมยังแอบอิจฉาเล้ย ขอให้แฟนพี่ป้องอิจฉากว่าผมเป็นร้อยเท่าพันเท่า!

     “ก็งี้แหละครับ พี่ป้องเค้าไม่เอาใครเลยถ้าคนๆ นั้นไม่ใช่คนพิเศษ แต่พี่ผมพิเศษมาก พวกเราเหมือนครอบครัวเดียวกันครับ”

     ผมนึกขอโทษพี่ตั้มในใจ แต่ผมไม่ชอบจริงๆ นะ คิดจะรักพี่ป้องแต่รังเกียจเพื่อนพี่ป้องแบบนี้มันก็ไม่ถูก! ขนาดผมไม่ชอบเพื่อนพี่ตั้มบางคนแต่ผมก็ยังไม่เคยบอกให้พี่ตั้มเลิกคบเพื่อน คนเราจะเป็นเพื่อนกันต้องดูโปรไฟล์ต้องไฮระดับเดียวกันหมดรึไง? ทำมาเป็นเริ่ด เชิดหน้าในสังคมมนุษย์ออฟฟิศกลางกรุงไปเหอะ ทำงานทั้งชาติจะรวยเท่าพ่อผมรึเปล่าก็ไม่รู้!

     ถึงพ่อผมจะเป็นเจ้าพ่อบ้านนอกแต่ก็เป็นเศรษฐีละกัน แต่ผมรู้ว่ามันน่ารังเกียจ อาชีพไม่สุจริตมันดูโลว์ไม่โก้เหมือนพวกโปรไฟล์เก๋ๆ ในเมือง เค้ามองพี่ชายผมเป็นจิ๊กโก๋บ้านนอกด้วย แล้วไงพี่ผมเรียนไม่จบแต่หล่อและรวย! ถ้าพี่ตั้มคิดจะทำอาชีพสุจริตเค้าก็ทำได้ แต่ที่ไม่ทำเพราะมัวแต่ฟอกเงินให้พ่อหรอก! ทำมาดูถูกกำพืดผม นี่ถ้าเค้าเจอกับยายปันไม่เป็นเรื่องหรอกเหรอ? ผมว่าพี่ป้องไม่บอกความจริงแฟนหรอกว่ายายปันมีอาชีพเสริมอะไร

     ผมรู้ว่าผมทำตัวแย่มาก ผมคิดไม่ดีกับเค้า แอบวางยาให้เค้าระแวงพี่ป้อง ผมชั่วร้ายสุดๆ แต่ใครใช้ให้เค้ามายุ่งกับพี่ป้องสุดที่รักของผมล่ะ! ผมจะเอาผู้ชายของผมคืน!

     นั่งคุยอีกซักพักเค้าก็ชวนผมกลับ แต่ผมไม่อยากเข้าไปขัดจังหวะพ่อเลยรออยู่ด้านนอกแทน พอพ่อออกมาผมก็เลยกลับบ้านกับพ่อ
รู้สึกหดหู่ยังไงก็ไม่รู้ครับ แต่เรื่องที่ต้องทำก็ต้องจัดการละนะ ผมยังมีการฝึกงานรออยู่จะสนใจแต่เรื่องหัวใจอย่างเดียวไม่ได้หรอก

     ผมใช้เวลาว่างที่เหลือแพ็คของเตรียมตัวกลับกรุงเทพ

     มะรืนนี้ต้องกลับแล้วแต่ปัญหายังไม่เคลียร์เลย เฮ้อ!

     ตอนหัวค่ำพี่ป้องโทรมาแฮะ! พี่ป้องโทรเข้าเครื่องผมครั้งแรกในรอบสองปี!


ออฟไลน์ AI.NoR

  • เกรียน&กวนตีน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 534
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-6
    • AzureIce

     “ยังจำเบอร์น้องได้ด้วย?”

     “กูขอไอ้ตั้ม”

     ชิ! จำได้แต่เบอร์พี่ตั้มนะ ที่เบอร์ผมอ่ะจำไม่ได้ หรือผมควรไปซื้อเบอร์สวยเลขเรียงมาใช้บ้างดี?

     “โทรมาทำไม?”

     เซ็งอ่ะ จริงๆ แอบงอนนิดหน่อย วันนี้คุยกับแฟนพี่ป้องแล้วหดหู่ยังไงก็ไม่รู้

     “เป็นห่วงมึง”

     โอเคผมไม่คาดหวังให้พี่ป้องพูดคำว่า “คิดถึง” หรืออะไรหวานๆ ทำนองนั้นหรอก แค่อานุภาพของคำว่า “เป็นห่วง” ก็แรงพอกันเลยแฮะ ตัวลอยเลยอ่ะ!

     “เป็นห่วงผมเรื่องอาราย? คิดถึงผมอ่ะดี๊ วันนี้ไม่ได้เข้าไปหา ปล่อยให้คุยกับพ่อสองคน”

     “เออ ทั้งห่วงทั้งคิดถึงแหละ พ่อมึงว่าไงมั่ง?”

     ทำไมอ่ะ? พ่อผมก็ปกติดีนี่นา ตอนแรกผมยังคิดว่าตัวเองกังวลมากไปเองเลย พอพ่อกลับบ้านก็ไม่เห็นจะว่าอะไรแค่บอกให้ผมแพ็คของดีๆ อย่าลืมอะไรไว้เหมือนคราวที่แล้ว

     “ทำไมเหรอพี่ป้อง?”

     พี่ป้องเงียบไปซักพักนึงก่อนจะพูดออกมา

     “เติ้ล พ่อมึงรู้เรื่องของเราแล้วนะ”

     เหี้ย! ผมช็อก

     “ระรู้ได้ไงอ่ะพี่ พี่บอกเหรอ? หรือพี่ตั้ม? ละแล้วจะทำไงอ่ะ เค้าว่าอะไรพี่มั้ย? งือ! ผมจะทำยังไงดี!”

     “ไอ้สัสใจเย็น! เค้าเป็นเจ้าพ่อนะเติ้ล ถ้าโง่เค้าไม่มายืนจุดนี้หรอก”

     ผมรู้ว่าพี่ป้องปลอบผม แต่ทำไมรู้สึกเหมือนถูกด่าพ่อเล็กๆ เลยวะ!

     “แล้วเค้ารู้ได้ไงอ่ะ? เค้าคุยอะไรกับพี่ป้องบ้าง?”

     “เค้ามาเปิดอกคุยกับกูว่ากูจะเอาไงกับมึง”

     “แล้วพี่ป้องตอบไปว่าไงอ่ะ?”

     “กูก็บอกไปว่ากูจะเลิกกับแฟน เค้าก็กดดันกูนิดหน่อยว่าถ้าผู้หญิงไม่ยอมเลิกกูจะทำยังไง เค้าบอกว่าไม่อยากให้มึงต้องทนกินน้ำใต้ศอกใคร ถ้ากูทำอะไรให้มันชัดเจนไม่ได้ก็ให้เลิกยุ่งกับมึงซะ เห็นแก่ที่กูปกป้องไอ้ตั้มเลยไม่ถือโทษที่กูปล้ำมึงทำเมีย”

     “เดี๋ยวนะ! พี่ปล้ำผม?!”

     “เออ!”

     เง้อ! ไหงมันกลายเป็นแบบนั้นไปได้วะ!

     “ไม่รู้ไอ้เหี้ยตัวไหนลือกันว่าเพราะกูช่วยพี่ตั้มกระทืบแฟนเก่ามึงๆ เลยหลงรักกู แต่ไม่กล้าบอก พอกูย้ายออกไปมึงก็เลยได้แต่แอบรักกูมาเงียบๆ จนไปฝากตัวเป็นหลานสะใภ้กับยายกู แล้วพอยายกูตายกูเสียใจจัดเลยได้เสียกับมึงที่มาปลอบใจ สัส!”

     “ฮ่าๆ ทำไมมันกลายเป็นแบบนั้นไปได้อ่ะ?”

     โอ๊ย! ผมขำพี่ป้องอ่ะ ทำไมโชคชะตาพี่ป้องต้องเป็นผู้ร้ายตลอดเลย เอิ้กๆ ขำ!

     “กูจะรู้มั้ยไอ้เด็กเปรต! เล่ากันซะน้ำเน่าเลย มึงงี้นางเอก กูนี่อย่างเหี้ย!”

     “โอ๋ๆ งอนเหรอพี่ป้อง? อย่าน้อยใจน้องดิ”

     “เรียกผิดแล้วเรียกใหม่”

     “อะไร?”

     “มึงไม่ใช่น้องกูนะเติ้ล เป็นเมียกูแล้ว”

     สตั๊นอย่างแรง! ผมเห็นภาพตัวเองเลือดกำเดากระฉูดนอนตายจมกองเลือดเลย! พี่ป้องมากริบมาก!

     “อะอะไร! มาเมียไรอ่ะ พี่ยังไม่เลิกกับแฟนเลย จะให้ผมเป็นกิ๊กลับๆ ไปอีกนานเท่าไหร่อ่ะ?”

     “เอาแต่ใจนะมึง ทีกูเป็นผัวลับมึงเป็นปีกูยังไม่บ่น!”

     “ง่า...”

     พี่ป้องแม่งปากจัดอ่ะ!

     “แล้วนี่แฟนกลับไปแล้วเหรอ? ถึงแอบมาคุยกับผมอ่ะ”

     ผมรู้ว่ามันผิดแต่ผมมีความสุขมาก ได้โปรดเถอะ ขอให้พี่ป้องเลิกกับผู้หญิงคนนั้นเร็วๆ ซักทีผมจะได้ไม่ต้องรู้สึกผิดแบบนี้!

     “เออ เค้ากลับโรงแรมละ เหลือกูนอนคนเดียวเปลี่ยวใจเนี่ย รอทั้งวันไม่มาหากูเล้ย”

     “ก็พ่ออยู่อ่ะ ผมเกรงใจพ่อ”

     “ตอนนี้พ่อมึงรู้แล้ว สบายใจยังที่พ่อเค้าไม่โกรธที่มึงเป็นเกย์?”

     “อื้ม!”

     “ไปขอบคุณยายกูโน่นที่จ่ายสินสอดซื้อตัวมึง”

     “สินสอดอะไร?”

     “กูยกหนี้ที่เหลืออยู่ให้พ่อมึงไง เค้าบอกว่าถ้ากูจะเอาลูกเค้าทำเมียก็ต้องทำตามประเพณี มึงตัดชุดเจ้าสาวรอไว้ได้เลยว่ะเติ้ล ฮ่าๆ”

     ผมสงสารลูกหนี้ยายปันทุกคนนะแต่ผมสงสารตัวเองมากกว่า ถึงผมจะเป็นเกย์รับแต่ผมก็แมนนะ!

     แต่ทำไมพ่อผมหน้าเลือดจังวะ ขายลูกกินชัดๆ พ่อหมายตาสมบัติพี่ป้องจริงด้วย ฮือๆ สงสารพี่ป้องอ่ะ!

     “พูดบ้าๆ! ผมไม่เอาด้วยหรอก ผมไม่ใช่แต๋วนะพี่ป้อง!”

     “เออกูรู้ มึงอ่ะแมนๆ มีแท่ง แต่เดี๋ยวกูแถมของกูให้อีกแท่งเอาป่ะ?”

     ทำไมพี่ป้องมาดใหม่หื่นหน้าตาเฉยใส่ผมแบบนี้ละเว้ย!

     แต่พอคิดถึงแท่งที่ว่าแล้วผมก็เริ่มแข็งเป็นแท่งแล้วเหมือนกันแฮะ เสียดายพี่ป้องเจ็บหนัก คงอีกนานกว่าผมจะได้แท่งพี่ป้องซักทีสองทีให้ฟินลืมอาย!

     “อ๊ะ ซุ๊ด!”

     แย่แล้ว น้ำลายหก!

     “หึๆ”

     เขินอ่ะ!

     “ไม่รู้อ่ะ ถ้ายังไม่เลิกกับแฟนไม่ต้องมาพูดกัน เอาพี่ป้องรักเดียวใจเดียวของผมคืนมา”

     “เออกูรู้แล้วน่ะ เดี๋ยวกูพยายามบอกเลิกเค้าเองแหละ!”

     ผมรู้ว่าพี่ป้องรักผม แต่ผมกลัว! ผมกลัวความดีเค้า ผมกลัวความใจเย็นเป็นผู้ใหญ่ของเค้าจะทำให้พี่ป้องลังเล

     “งั้นบอกเลิกเค้าพรุ่งนี้เลยได้ป่ะ? มะรืนนี้ผมก็จะกลับแล้วผมไม่สบายใจอ่ะ”

     “เฮ้ยมึงจะเอาแต่ใจเกินไปป่ะไอ้เติ้ล? ต้องค่อยเป็นค่อยไปดิวะ”

     “ไม่รู้อ่ะก็ผมกลัว ผมกลัวพี่จะตัดเค้าไม่ขาด ส่วนนึงในใจพี่ก็รักเค้าใช่ป่ะ? ผมรู้นะเค้าเคยท้องกับพี่ด้วย เกิดเค้าทำให้พี่ใจอ่อนผมจะทำไงอ่ะ!”

     “มึงรู้!?”

     “ผมแอบได้ยินที่พี่คุยกับพี่ตั้ม ถ้าพี่ไม่รักเค้าพี่ไม่นอนกะเค้าหรอกใช่ป่ะ?”

     “เติ้ล...”

     พี่ป้องเงียบไปแต่แล้วก็เรียกชื่อผม แต่ผมตอบไม่ได้เพราะเริ่มสะอื้น นี่เป็นครั้งแรกที่ผมกับพี่ป้องคุยเปิดอกกันหลังจากผ่านเรื่องเลวร้ายทั้งหมด ผมกลัวอ่ะ ความรักของผมกับพี่ป้องมีอุปสรรคเยอะนี่นา

     “ไม่เป็นไรพี่ ผมเข้าใจ ก็ตอนนั้นเราทะเลาะกันอ่ะ พี่ก็มีคนอื่น ไม่แปลกหรอก ผมเข้าใจ แค่... ฮึก แค่ตอนนี้พี่รักผมแล้วมีผมคนเดียวผมก็พอใจแล้ว ผมไม่ว่าอะไรหรอก”

     พี่ป้องไม่ดุผม ไม่ด่าว่าผมงี่เง่า เค้าพูดว่า

     “ฟังกูนะเติ้ล กูรักมึงคนเดียวมาตลอด คืนนี้ก็นอนซะอ่ะ เดี๋ยวกูก็นอนแล้วเหมือนกัน ฝันดี”



﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏



พี่ป้องนี่ชอบด่าน้องจริงๆ เยย เป็นไงล่ะ บอกแล้ว #ไร้ดราม่า สองคนนี้เค้าดีกันละ พี่ตั้มโดดลงไปดราม่าแทน ฮ่าๆ
เติ้ลยังคงต้องรับกรรมอีกนิดหน่อย ชีวิตจริงมันไม่ง่าย เราเลยเขียนให้มันยาก ฮ่าๆ ไม่ใช่พอพระเอกนางเอกเข้าใจกันแล้วตัวอิจฉาก็เป็นบ้าโดนรถชนตายนะ นั่นมันน้ำเน่าสูตรสำเร็จไปละ! ในความเป็นจริงเติ้ลไปเป็นชู้กับแฟนคนอื่นนะ นี่คือชั่วเลยแหละแม้จะมาก่อนหรือน่าสงสารยังไงก็ตาม เติ้ลก็ทำได้แค่นี้แหละเงียบและรอ อยู่แบบเป็นน้อยไป เติ้ลมันก็เคยมีแฟนเคยโดนเบสท์สวมเขา มันก็มีศีลธรรมบ้างแหละ ไม่ได้ร้ายถึงขนาดส่งคลิปไปอวดเมียหลวงแบบในข่าว เหอๆ
แต่อิน้องมันก็มีโมเม้นน่ารักนะ มันก็แค่เด็กสปอย ง๊องแง๊งชอบให้คนเอาใจ พี่ป้องที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้นเลยรับมืออินางน้อยขี้งอแงได้ดีขึ้น แม้จะยังมีโมเม้นหลุดๆ นิดหน่อย แต่นิ่งขึ้นล่ะ ฮ่าๆ หวังว่าคนอ่านคงเห็นพันฒนาการของสองคนนี้ ทั้งเติ้ลและป้องที่ต่างฝ่ายต่างโตขึ้น อยากให้คนอ่านรักคู่นี้จริงๆ เยย เหมาะสมกันออก

 :m13: :m1:

ยายผัวตาย หล่อนปล่อยผัวกลับมาแค่เนี๊ยะ! ไม่มีจิตไม่มีใจจะมาเคารพศพกัน นี่คงกะแบบ "สบายแล้วกูผัวเหลือตัวคนเดียว" ... มันดูไม่ดีนะ แต่อยากบอกว่า เดี๋ยวนี้ผู้หญิงคิดแบบนี้เยอะค่ะ!
เช็กด่วนก่อนจะโดนผู้ชายทิ้งนะคะ อย่าทำตัวแบบนี้ รักแต่ผัวไม่เอาครอบครัวเค้าเนี่ยไม่ดีนะคะ ยังไงมันก็ตัดกันไม่ขาดอ่ะค่ะอย่าขู่ผู้ชายให้เค้าตัดครอบครัวเค้าเลย หาวิธีฉลาดๆ รับมือญาติผัวแบบสวยๆ ดีกว่า ผู้หญิงบางคนนะคะ ทีตัวเองยังขนญาติมาเต็มแล้วผัวไม่มีญาติรึไงคะ?
แต่! พวกหล่อนไม่เคยรู้ตัว... แน่นอนเวลาโดนทิ้งก็ต้องมาคร่ำครวญลงพันดริฟขอคะแนนสงสาร ขอระบาย ไม่เคยมองนิสัยแย่ๆ เล็กๆ น้อยๆ ที่ทำให้ผู้ชายทนตัวเองไม่ได้

แฟนพี่ป้องกดขี่พี่ป้องสุดๆ บังคับ เอาแต่ใจ ดูแล้วเห็นเลยว่าพี่ป้องอึดอัด ไม่รวมว่าพี่มันรักอินางน้อยมาตลอดนะ มันอุตส่าทนคบยอมรับผิดชอบ มันก็พยายามปรับแล้วแต่ปรับเข้าหานางไม่ได้ค่ะ นางมีนิสัยแบบชอบขี่คอผู้ชายมากเกินไป สุดท้ายผู้ชายหนีสิคะ เทียบกับเติ้ลแม้เติ้ลจะเอาแต่ใจแต่มันก็แนวๆเด็กง๊องแง๊งอ้อนพี่ งอแงบ้างไรบ้างแต่ไม่ใช่แบบบังคับเบ็ดเสร็จขนาดนี้ ยิ่งพี่ป้องผ่านความตายมาครั้งนึง ตาสว่างสิคะ นางกำลังจะโดนทิ้ง!

ออฟไลน์ ummax

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 105
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Kelvin Degree

  • ถ้าวันนั้นเลือกที่จะเดินออกไป คงไม่เจ็บมาจนถึงทุกวันนี้...
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1700
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-2
ไม่ดราม่าแล้ว รีบๆบอกเลิกนะครับ จะรอไปพร้อมๆกับเติ้ล

ออฟไลน์ naoai

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-5
กว่าจะไร้ดราม่าได้นะ  ก่อนหน้านี่จัดเต็มมาก

ออฟไลน์ black sakura

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1657
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-8

ออฟไลน์ manami_01

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 980
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +72/-1
เรื่องป้องกับเติ้ลเคลีย์แล้วเหลือชะนีนามว่าแจนสินะที่ยังไม่เคลีย์


ดูท่าพ่อตาจะเปิดทางให้ด้วยทางสะดวกล่ะหึหึ  :hao6:

ออฟไลน์ Supparang-k

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1908
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-3
เปิดอกคุยกันแบบนี้คือดีอ่ะ   เติ้ลมันเข้าใจไรง่ายดีอะ  ชอบจุง

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
ยอมรับว่าอ่านตอนนี้แล้วก็สะท้อนใจ ชะนีมีหลายสายพันธุ์จริงๆยุคนี้ เห้อ ประเภทที่ดึงผู้ชายให้ทิ้งครอบครัวน่ะมีจริงๆและเป็นรุ่นพ่อรุ่นแม่ด้วย เราเคยเจอมาแล้ว
ยุแยงให้เกลียดพี่น้องเขา ญาติเค้า ตั้งใจจะให้ผัวหาเงินมาปรนเปรอแต่นางและลูก ตัดขาดญาติพี่น้อง มันไมไ่ด้แปลว่าญาติแฟนจะมาเกาะเสมอไปนะ ทำแบบนั้นเรียกว่าส่งเสริมให้ผัวอกตัญญู คนเราถ้าไมไ่ด้กำพร้าแต่เกิดย่อมต้องมีการทดแทนบุญคุณนะ
แล้วก็จริงอย่างที่คนเขียนว่า โผล่มาก้อจิกผัวกลับเลย ไม่สนใจยายที่เพิ่งเผาไป คือถ้าแคร์อะไม่ต้องรอให้โดนยิงนะควรจะตามมางานเผาด้วยซ้ำไป คำที่พี่ตั้มพูดโดนใจอย่างแรงอะ เลิกทำเหมือนป้องเป้นสัตว์เลี้ยงสักที

ขำแรงเพราะอีน้องเติ้ลเลยอะ ใช่ๆเอาผู้ชายของเราาคืนมาค่ะ 5555 ได้ยินที่พี่ตั้มพูดแล้วนี่นา งานนี้เปิดหูเปิดตาบ้างนะอีน้อง โลกมันเปลี่ยนไปเยอะแล้ว   :katai3:  เรื่องสินสอดก็เคลียร์แล้ว ตัดชุดเจ้าสาวเลยเติ้ล อิอิ
ขอบคุณคนเขียนค่ะ

ออฟไลน์ manutty

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 846
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-0
อยากจะตบปากอีเมียพี่ป้องเลย  :beat:  มาถึงแทนที่จะถามไถ่อาการและงานยายว่าเป็นไงบ้าง นี่ห่าไรมาถึงก็มาต่อว่าพี่ป้องที่ทำธุระเสร็จไม่กลับสักที และยังโทษพี่ตั้มที่ทำให้พี่ป้องเจ็บ เป็นผู้หญิงที่แล้งน้ำใจมากๆ ถ้าเมียที่ดีควรมากับผัวแล้ว มาช่วยจัดงานศพยายด้วยกัน หรือ ระหว่างที่ยายยังอยู่ก็น่าจะไปมาหาสู่ยายบ้าง เห็นแก่ตัวเอาแต่ผัวไม่เอาญาติ ไม่เอาเพื่อน ใส่ฉอดๆ อย่างนี้ก็สมควรจะเลิกนะ ไม่ใช่ว่าเพราะพี่ป้องรักเติ้ลเลยอยากให้เลิก แต่เพราะพฤติกรรมนางแย่มากๆ ไปมีผัวที่ไม่ใช่พี่ป้องอาจจะโดน  :z6:  ก็ได้ ถ้าเจอผู้ชายที่เขารักพ่อแม่พี่น้องตัวเอง นางต้องไปเจอคนแบบนี้ถึงจะดี นี่พี่ป้องมันเป็นคนดีหรอกถึงได้รับผิดชอบ อายุเยอะได้ผัวเด็กยังจะไม่สำเหนียกตัวเองอีก ถ้ายังไม่เปลี่ยนนิสัยนะ เหนียงยานอยู่บนคานไปเถอะหล่อน  :angry2: ปรบมือรัวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ให้พี่ตั้ม โคตรสะใจเลยที่ด่า  o13  มันสมควรจริงๆผู้หญิงสันดานแบบนี้ นี่แหละไม่ต้องไปเจอใครหรอกเจอพี่ตั้มนี่แหละ แต่ไม่อยากให้พี่ตั้มเอาทำเมียนะ มีเมียแบบนี้ มีผัวดีกว่าพี่ตั้ม ถ้าไม่ติดอีน้องเติ้ลจะยุให้เอากันจริงๆไปเลย พี่ตั้มกับพี่ป้อง เคมีเข้ากันมากๆ  :-[  แต่สงสารน้องเติ้ลมัน อุตส่าห์เปลี่ยนนิสัยแล้ว ยกแมมมอธคืนสู้ถ้ำให้อีน้องมันเถอะ แต่ระหว่างนี้ก็จัดการเอาชะนีกลับสู่ป่าลึกไปให้ได้ก่อนนะ ท่าทางนางจะปล่อยยาก  :m16:

ออฟไลน์ am_am

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0

ออฟไลน์ nsai.ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 412
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-2
พี่ตั้มพูดเรียบๆง่ายๆ...แต่แบบมันตรงประเด็นอ่ะ จะทำให้หลงพี่ไปถึงไหน๊~~~
#ทีมพี่ตั้มยาวไปอี๊กกกกกกก

ออฟไลน์ kukkikkooka

  • insomnia~
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 287
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-3
รู้สึกขำเติ้ลที่บอกว่าอิจฉาพี่ตั้ม 555555555555555

ตอนนี้หวานนะแม้ไม่มีถ้อยคำลึกซึ้ง

แต่อ่านแล้วแบบบบน่าร้ากกกกกอ่าาาา

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด