หน่วงยันม้ามเลย
ทีมพี่ตั้มนะ. เชื่อว่าพี่ช่วยได้
ขอบคุณค่ะ
มีแต่ #ทีมพี่ตั้ม เอิ้กๆ
เฮ้ยยยย
อ่านมาถึงตอนนี้ก็ไม่อยากเดาสุ่มเองอ่ะ แบบว่ายังไงป้องมันก็ยังรักเติ้ลนะ
แต่ก็เลือกจะเดินไปตามทางเก่าที่ไม่มีเติ้ลไง
แล้วตอนนี้เติ้ลก็ทำได้แค่รอว่าพี่ป้องมันจะหันมาเดินทางเดียวกันตอนไหน
ไม่รู้ว่าต้องรออีกนานเท่าไรด้วย
ลุ้นใช่ม๊า ฮ่าๆ
จะเรียกว่ารักแบบผู้ใหญ่ได้ไหมนี่? คือต่างคนต่างเดินเข้าหากันแบบรู้ไม่ได้หลับหูหลับตากระโดดเข้าหากัน ทำให้สามารถเทใจให้กันได้ร้อยเปอร์เซ็นต์รู้ทั้งรู้ว่าจะไม่มีอะไรต่อหรือนอกเหนือไปจากวันนี้ เราฟินมากๆตอนนี้เพราะว่าท้ายที่สุดแล้วทั้งเติ้ลทั้งป้องแสดงความรู้สึกจริงๆออกมาให้กัน ต่อให้ทั้งคู่จะไม่ได้เจอกันอีกอย่างน้อยก็ถือได้ว่าได้ทำการเลิกลาจากกันแล้วยังมีความรักดีๆความรู้สึกดีๆให้กัน ฟินยิ่งกว่าบางคู่อยู่ด้วยกันแต่ไม่มีความรักให้กันเสียอีก(ไม่ต้องดูไกลนะ ป้องนะ)
#เจ็บแต่จบ #ความฝันเพียงคืนเดียว
พี่ป้องสุดๆ เลยอ่ะตอนนี้
การบอกรักมันพูดง่ายเป็นบ้า แต่บอกในสถานการณ์ไหนที่กัดกินหัวใจที่สุด เติ้ลเลือกเวลาไปช้ำมาก แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีโอกาสเลย ส่วนพี่บอก คำว่ารักจากปากพี่ตอนนี้คงกระแทกใจเติ้ลอย่างแรงทั้งๆ ที่พี่ก็พยายามบอกน้องมันมาตลอด ประโยคยาวๆ แสดงอารมณ์ที่ผ่านมาเทียบไม่ได้เลยกับคำพูดสั้นๆ สี่พยางค์
ชอบนะที่เป็นแบบนี้
เจ็บแต่จบ
จากกันด้วยดี
คนเราไม่จำเป็นต้องสมหวังกับคนที่รัก
บางทีเราก็เลือกคนที่เหมาะ แต่อาจไม่ใช่
มันเป็นเวรกรรมของอินางน้อย ฮือๆ เล่นตัวเยอะ สับสนเยอะ รู้ตัวช้า ไงละ ผู้ชายหลุดมือเลยเติ้ลเอ๊ย!
ในที่สุดก็ใจตรงกันละเนาะ
ในตอนนี้เติ้ลกับพี่ป้องคง
จะเก็บช่วงเวลานี้ไว้นานๆ
เพราะเป็นสิ่งที่ตัวเองอยาก
ได้มานาน
ปล.ขอเป็นเล่มนะครั้งหน้า
เราไม่ไหวจะเคลียร์กะอีบุ๊ค
กว่าจะได้แต่ละสิ่งอย่างพอ
จะซื้อกะทำผิดอีก
ง่ะ ซื้อผิดยังไงเหรอคะ? หลังไมค์มาเล่าได้นะ
ป.ล. ขออภัยค่ะ ก็ตอนเขียนไม่คิดว่าจะมีคนชอบเยอะอ่ะค่ะ ทำอีบุ๊กเอาสนุกอ่ะ
ขนาด #พี่เทพน้องดาวยังไม่คิดเลยว่าจะมีคนอยากได้เกิน 20 ตอนแรกกลัวจะไม่ได้ยอดพิมพ์ตั้งนาน ขอโทษนะคะ
น้ำตาไหลพรากๆ (หม่ามี้ใช้ไปหั่นหอม )
ตอนนี้สำหรับผมนะไม่ค่อยหน่วง มีอารมณ์เคว้งๆ หน่อย
เหมือนว่าอิน้องรู้ตัวว่าพี่ป้องกำลังจะหลุดลอยไปตามทางชีวิต
แต่......พูดถึงอ้นศรีทำไม คิดถึงนางเบย อยากรู้ว่า
ตอนนี้นาง สวยสะพรึง สาวสะพรั่ง ขนาดไหนแล้ว
จะทำหอมทอดแข่งกับพี่ตั้มเหรอคะ? ฮ่าๆ #กำสปอยมุก!
บางทีเราบอกนิยายเราดราม่า คนอ่านก็บอกไม่แซ่บ ไอ้คนแต่งก็งงสิ "แล้วแซ่บๆ คือแบบไหน?"
เขียนนิยายกะให้ดราม่าเอาเศร้าๆ (ดราม่าควีนฯ) คนอ่านบอกหน่วง อึน ปวดตับ
วันนี้มีศัพท์ว่า "เคว้ง" อีกเหรอ....
บางทีเค้าก็เริ่มคิดนะ นิยายของเค้าเป็นอะไรในสายตาคนอ่าน?
ถ้าเล่นมุกขอ 3 คำ จะต้องมี "เกรียน" อยู่ 1 ในนั้นแน่ๆ แต่อีก 2 นี่อะไรดีคะ ดราม่า? หน่วง? ฮ่าๆ
เค้าขอโทษที่พูดถึงอ้นศรี นางก็คงสวยแหละ แต่อาจจะไม่สาวสะพรึง
ตุ๊ดน้อยรายที่จะได้แปลงเพศทั้งตัวจริงๆ ส่วนใหญ่เห็นแต่งหญิงเป็นงานอดิเรก
อย่างอ้นนางน่าจะมีแฟนที่ยอมรับนางแบบนั้นได้มากกว่า ...
นี่คิดสตอรี่ไขว้ไว้เลยนะ หนุ่ม "เรย์" เด็ก ม. เดียวกัน เพื่อนของ "สายรหัสอีเติ้ล" แฟนนิยายเค้ารู้ใช่มั้ยว่าหมายถึงใคร อิๆ
ถ้าเติ้ลคบๆ กะป้องไปแล้วเห็นป้องกับอ้นนัดเจอกันสังสรรค์แบบเพื่อน อินางน้อยเต้นแน่ๆ มันคงหึงน่าดู! แน่นอนว่าตุ๊ดคงไม่ยอม คงจะแบบแกล้งๆ เด็กแบบ "ฮึๆ ฉันมาก่อน! ถึงตอนนี้ฉันจะปล่อยมือให้หล่อนแต่ฉันก็ได้กินก่อน" ทั้งๆ ที่ความจริงนางนั่นแหละไม่ยอมให้ป้องแอ้ม ฮ่าๆ
คำว่าจบ พูดเบาๆ ก็เจ็บ
ห๊ะ? ไหนใครขอเพลง? ดีเจมาละ
https://www.youtube.com/watch?v=5qMyxUA8wqYเอาให้ซึ้งเลยพี่น้อง!
เจ็บ แล้ว จบ จริง หรอ?
เหมือนจะเจ็บ แต่ไม่จบ...
พี่ป้อง ถ้าพี่ป้องรักผู้หญิงคนนั้นจริง พี่คงไม่มานอนกลับเติ้ลมันหรอก
คนเรายอมยื้อ ซื้อเวลา สร้างโลกอีกใบขึ้นมา เพื่อจะได้อยู่กับคนคนนึง
แม้จะรู้ว่าโลกใบนั้น จะต้องเป็นโลกที่ไม่มีใครรู้จัก...ก็ตาม
จบจิ เติ้ลตั้งใจจะจบจริงๆ นะตอนนี้ ส่วนพี่ป้อง...คาดว่าคงหลากอารมณ์ อ่อนแอสมกับเป็นไอ้ขี้แพ้ชอบวิ่งหนี
ยังคงเป็นทีมพี่ป๋องอยู่แม้ว่า เติ้ลขะน่าสงสารจนอยากจะดึงเข้ามากอดสักหน่อย รู้สึกได้ถึงตอนที่ป้องรักข้างเดียว มันไม่เจ็บปวดขนาดนี้ เพราะเพราะไอ้พี่ป้องไม่พร่ำเพ้อพรรณณาโวหาณ เหมือนเต้ย ป้องมีเหตุผลที่เดินออกมา ยิ่งพาสเติ้ลนี่กรี๊ดมากก อีพี่ป้อง โคตรเท่ มีเสน่ห์มากกกกก ลืมพี่ป้องคนเก่า สถุนและซกหมก ไปเลย 55555
ปล คิดถึงอ้นอ่ะ นางสบายดีไหม เฉาะยังน้อออ
ยังค่ะ นางยังมีหนอนน้อยอยู่
เฮ้อ สมชื่อตอนจริงๆ เจ็บแต่จบ ทั้งที่มันน่าจะเป็น เสียวแต่ไม่อยากจบ มากกว่า อ่ะ ไม่โทษใครหรอกนะสำหรับ เติ้ล กับ ป้อง ต้องบอกว่าทำตัวเองทั้งคู่ ก่อนหน้าพี่ป้องเจ็บเพระาเติ้ลมันไม่รู้ใจตัวเอง ปากแข็ง พอต่อมาพี่ป้องก็เปลี่ยนไป เพราะต้องการตัดใจจากเติ้ลสักที และที่บอกเราไม่ชอบที่ป้องเปลี่ยนไปแบบนี้ ผู้หญิงที่เป็นเมียป้อง จะว่าเขาผิดก็ไม่เชิงนะ ถ้าป้องไม่เล่นด้วยจะไปเป็นผัวเขาได้ยังไง ป้องคบเพราะเขาเป็นหัวหน้าที่ช่วยสนับสนุนเรื่องงาน ไหนจะต้องรับผิดชอบที่เขาแท้ง ตามนิสัยป้องที่ติดตัวมารับผิดชอบต่อสิ่งที่ตัวเองทำ แต่ลึกๆ ป้องยังรักเติ้ลเสมอ และตอนนี้ก็รู้ใจกันแล้ว แต่เติ้ลมันก็คงจะตัดใจแล้วล่ะ เพราะยังไงป้องก็คงไม่ทิ้งผู้หญิงคนนั้นมาอยู่กับตัวเอง ไม่อยากจะเดาอะไร เพราะคนเขียนมันพาแหกโค้งเสมอ รอลุ้นต่อไปดีกว่า
ใช่ค่ะ ถึงจะรับผิดชอบกันแต่ถ้าป้องมันไม่ "หงี่" มันก็ไม่ไปเอากะเค้าหรอก พี่ป้องก็แพ้ราคะเหมือนกันละวะ!
ดีใจที่มีคนอ่านสังเกตจุดนี้นะ ฮ่าๆ อุตส่าเขียนมาตั้งแต่ฉากไปเซเว่นละว่าพี่ป้องก็หน้ามืดไม่แพ้กัน "รูไหนที่ทำให้รู้สึกดีถ้าได้ลงฟรีมันก็ดีทั้งนั้นแหละ"
เค้าไม่ชอบเขียนคาสโนว่าร้อยหอย ไม่ชอบเขียนเพลยบอยพ่ายรักแท้ เขาชอบเขียนมนุษย์ธรรมดาๆ นี่แหละ #อะไรเลวคนแต่งก็บอกว่าเลว!
ป.ล. เค้าพาคนอ่านแหกโค้งตรงหนายยยย
แง๊ๆ เค้าออกจะขับรถนิ่มนวลชวนฝัน 80 กิโลเมตรต่อชั่วโมงจริงๆ นะ
เกือบค่ะเกือบ เกือบทุกคน555 ส่วนใหญ่จะมาเป็นพวกพ่อแม่เลิกกันตอนโตค่ะ ของเราเลิกกันช่วงม.ต้น
ตอนนี้หน่วงหนักมากกกกกกกก
รอต่อค่ะ
หมดนี่ก็สบายแล้วค่ะ ทนเจ็บไว้อีกเดี๋ยวก็ชิน
อ้ากกกกซซซซ
มันเครียดขนาดนั้นเยยเหรอตัวเอง?
ทำได้แค่ปล่อยไปตามทางของเค้า อะไรจะเศร้าขนาดนี้ คนรักกันแต่ไม่ได้รักกัน
เศร้าโคตรๆ
เชื่อเก๊าแย้วจินะว่า "นิยายดราม่า!" อิๆ
เศร้าาาาาาาาง่าาาาาา
เติ้ลจะทำอย่างไรต่อไป
ตอนนี้ทีมน้องเติ้ลลลค่าาา
กลับบ้านไปหาพี่ตั้มค่ะ #ห๊ะนี่มันสปอย!
น้ำตาไหลเลย เศร้าแทน ทั้งคู่เลย
นิยายที่คุณคนเขียนชอบ เราก็ชอบนะ แบบว่าชอบมากๆ ยิ่งบันทึกคุณนายบริตเจ็ทนี่เราชอบสุดๆ เลย. ถึงว่าเรานะชอบแนวนิยายของคุณมากๆ มันเหมือนคนบ่นๆๆ 5555.
ตอนนี้ผมกำลังอ่านพี่ชัช กะ อิน้องต้นอยู่ ขอสารภาพเลยว่า รำคาญความเวิ่นเว้อของนางมากๆ 5555 แต่เราก็สัญญาว่าจะอ่านจนจบนะ 5555
เราเป็นกำลังใจให้คุณนะ เดี่ยวจบจากเรื่องอิน้องต้นแล้วจะไปอ่านนิยายเรื่องอื่นของคุณต่อ
กรี๊ด! เจอคอเดียวกัน ถ้ามีนิยาายที่มันตัวแม่แซ่บๆ แบบนั้นอีกแนะนำเราบ้างนะคะ กำลังอยากหาอะไรแซ่บๆ เริ่ดๆ แบบนั้นอ่าน
อินังน้องต้นน่ารำคาญมาก น่ารำคาญชนิดเติ้ลดูดีเหมือนเทวดาเลยถ้าเทียบกัน คนนั้นจะแนว "โลกรังแกฉัน" ตัวเองไม่เคยทำอะไรผิด ทุกอย่างคนอื่นเริ่มก่อน แบบ... #มองบน
แต่พออ่านถึงตอนจบก็หวังว่าจะแอบอมยิ้มกับคู่รักนรกแตกคู่นั้นได้นะคะ
ก็ถ้าต้นไม่(โง่)ทนต้นก็เอาพี่ชัชไม่อยู่หรอก คนอย่างพี่ชัชต้องเจ็บซะบ้างถึงจะเข็ด สำนึกและเห็นแก่ความดีไม่พอหรอก พี่แกต้องหัดมีความรับผิดชอบและรู้สึกผิดร่วมด้วยถึงจะลดละเลิกสันดานเลวๆ ได้เด็ดขาด
อันนั้นเราเขียนโดยมองคาแรคเตอร์แบบ พี่ชัชมีความเป็นผู้นำสูง น่าจะต้องการผู้ตามเอาไว้คอยปกป้องอะไรแบบนั้นอ่ะค่ะ เข้าคู่กับอิต้นที่ต้องการอ้อมแขนที่แข็งแกร่งรัดมันแรงๆ ให้รู้ว่าตัวเองก็มีคุณค่ามีคนรักกะเค้าซะที!
พึ่งอ่านเป็นครั้งแรกค่ะ...
อ่านแบบลวดเดียวจนถึงตอนล่าสุด...
อินมากกกกกก สงสารตัวเล็กจัง...
แต่ที่น่าสงสารกว่าคือ ตัวเอง...
ดันมาอ่านเอาตอนนี้ ตอนที่เค้าหน่วงกันสุดๆ... - -" ...
ไม่ไหวจะเคลียร์... รอตอนต่อไปอย่างหน่วงๆนะคะ... ¥_¥ ...
ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณและขอโทษนะคะ
มีเรื่องสำคัญจะถามด้วยล่ะ!
*ถามคนที่ซื้ออีบุ๊กไปแล้วนะ*
ถ้าอีกหน่อยมีหนังสือแบบพิมพ์รูปเล่มออกมา คนที่ซื้ออีบุ๊กไปแล้วจะเสียความรู้สึกมั้ย?
ถามเฉพาะคนที่ซื้ออีบุ๊ก เสียงเชียร์ให้พิมพ์รูปเล่มไม่เกี่ยว(ไว้รอเชียร์นอกรอบ) ถ้าคนที่ซื้ออีบุ๊กบ่นว่าเสียความรู้สึกเพราะซื้ออีบุ๊กไปก่อนแล้วเราก็ไม่อยากขายลิขสิทธิ์ง่ะ
ป.ล. ขออธิบายเหตุผลล่วงหน้าว่าทำไมไม่ยอมพิมพ์รูปเล่มเรื่องนี้ตั้งแต่แรก * #ดักคอล่ะ
เราอยากมีหนังสือเป็นของตัวเองมาก อยากมากที่สุดคือ "ดราม่าควีนกับคิงซื่อบื้อ" แต่เรื่องนั้นคนอ่านมีน้อยมากจริงๆ หยิบมือ แถมยังยาวมาก 3-4 เล่มจบเลยล่ะ มันเลยไม่ไหวจะลงทุน* เราทำใจไม่ได้จริงๆ ที่จะต้องทนเห็น "ลูกรัก" ของเราถูกวาดขึ้นด้วยลายเส้นเบี้ยวๆ ลงสีกากๆ อนาโตมี่เพี้ยน เพราะเรารักพี่ชัชและต้นน้ำมาก มากกว่าตัวละครทุกตัวที่เราสร้างขึ้น #ลำเอียงอย่างชัดเจน แล้วที่สำคัญถ้าใครได้อ่านคงจะรู้ว่าตัวละครแม่งเยอะมาก! เชื่อดิเผลอๆ มีคนกรี๊ดมิวนิคกับคิวว์ด้วย ไหนจะอาร์มกับไปป์ แล้วก็พระรองแบบแม็กซ์ ปวดตับเลยแหละ 4เล่ม4ปก เผลอๆ คงมีค่าจ้างเป็นหมื่นๆ! ถ้าทำได้อยากได้ตัวละครหลักๆ ทุกตัวจริงๆ
เราเลยมองมาที่ STRINT เพราะตอนนั้นเรื่องนี้ดังกว่า คนอ่านเม้นเยอะกว่า คนกรี๊ดชอบกันเยอะกว่า และเป็นเนื้อเรื่องสั้นๆ สามารถทำเล่มเดียวจบได้ คิดคอนเซ็ปง่าย ไม่จำเป็นต้องหานักวาดฝีมือดีลายเส้นอลังการณ์มาวาดปก แล้วลายเส้นแบบการ์ตูนหรือแฟนตาซีมันก็หาง่ายกว่าด้วย(แบบที่ไม่จำเป็นต้องวาดตัวละครชายได้งามจนเลือดกำเดาทะลัก)
เราก็เริ่มลงมือทำนิยายเรื่องนั้นคู่ไปกับการแต่งไม่ฟิต ในขั้นตอนที่รอคนวาดรูป(เกือบๆ3เดือน) เราก็แต่งไม่ฟิตจบ
เราว่างๆ เลยลองทำอีบุ๊กเล่นๆ เพราะเรื่องนี้เนื้อเรื่องเรียบง่าย เราคิดคอนเซ็ปปกไว้เรียบง่ายด้วย อยากได้แนวรูปถ่าย ซึ่งมันง่าย เราไม่ต้องไปจ้างใครวาด ถ่ายเองปรับแต่งรูปเอง ทำเองทุกอย่างไม่มีต้นทุน แล้วการทำอีบุ๊กขายก็ไม่ต้องมีค่าพิมพ์ด้วยไง
ลองวางขายดู ก็อยากรู้ว่าจะได้เท่าไหร่เหมือนกัน ปรากฏว่าเราทึ่งที่มีคนกดซื้อพอสมควร มีคนติดตามอ่านนิยายเรื่องนี้เยอะแยะ แบบปกติมีคนเม้นคุยราวๆ 10-20 คนต่อตอนเองไง คือไม่คิดว่ามันจะไปได้ในระดับนึงอ่ะ
แล้วก็มีเสียงบ่นอยากได้รูปเล่มเข้ามาค่อนข้างเยอะ ทั้งที่บอกกะเราเองและบอกผ่านคนอื่น แต่จะให้ทำไงอ่ะ เอาตังค์ไปลงทุนทำ STRINT หมดแล้ว ละใครมันจะไปรู้ฟร่ะว่าจะมีคนชอบนิยายเรื่องนี้เยอะขนาดนี้ "ชอบอยู่เฉยๆ แต่ไม่เคยแสดงออก" เราคงรู้หรอก
อันนี้พูดจริงๆ เลยนะ เราเป็นคนไม่มีความมั่ใจในตัวเองนะ ถึงจะเห็นบ้าๆ กล้าๆ เกรียนๆ งี้ก็เถอะ แฟนนิยายที่มาเม้นท์ประจำมีกี่คนกัน คุณจะให้เราคิดเข้าข้างตัวเองว่านิยายเราเจ๋งพิมพ์เล่มออกมาเลยมีคนรอซื้อแน่ๆ เหรอ? ในเมื่อมันไม่มีสัญญาณอะไรบอกเราเลยว่าคนอยากได้แบบรูปเล่มเยอะ ขนาดเรื่อง STRINT ที่เราจะทำตอนแรกๆ เรายังนอยด์ติสแตกเลยว่ายอดมันจะไม่ถึง20 (ไม่เชื่อไปดูความนอยด์ได้ที่เพจ!)
ไม่โทษคนอ่านนะ แต่แค่ขอร้องให้เข้าใจหัวอกนักเขียนโนเนมกากๆ อย่างเราด้วย ไลค์เพจมีอยู่สองร้อยยี่! ดังม๊าก!
เอาไว้เราดังเพจมีคนกดไลค์ถึง1000แบบนักเขียนคนอื่นๆ แล้วเราจะมั่นฝีมือพิมพ์นิยายขายมันทุกเรื่องนะ ฮ่าๆ (มุกนะเออ!)ทิ้งท้ายอีกเรื่องนะ ถ้าคุณรัก คุณชอบใคร โปรดสนับสนุนให้กำลังใจเขาด้วย อย่าเอาแต่ชอบเฉยๆ เขาไม่รู้หรอก ดีไม่ดีเขาจะนอยด์หมดกำลังใจไปซะก่อน ชอบอะไรก็โปรดแสดงความในใจออกมาบ้าง
อย่างเรานี่ถ้าอ่านนิยายเรื่องไหนแล้วชอบเราจะเม้นนะ กรี๊ดลั่นเลย เพจของนักวาดคนที่เราชอบแม้เค้าจะยังไม่มีผลงานอะไรเลยแต่เราชอบลายเส้นเค้า เราก็กดไลค์ให้ตลอด คนนั้นเค้าก็ยังมีนอยด์ๆ เลย
มันก็เหมือนเติ้ลกะป้องอ่ะ ป้องชอบเติ้ลแต่ไม่ยอมบอกรักน้อง น้องมันไม่รู้ ถ้าป้องมันไม่ปากหนักบอกเติ้ลไปแต่แรกว่าเติ้ลยังมีป้อง เติ้ลมันอาจจะไม่ทำตัวงี่เง่าตอนเลิกกะเบสท์ก็ได้ เห็นผลมั้ย? เติ้ลบอกป้องช้าไป ไงล่ะ ป้องเสร็จคนอื่นไปเลย
ถ้าการสนับสนุนมาช้าไป คนที่หมดแรงใจอาจจะท้อและเลิกไปเลยก็ได้นะคนแต่งหิวข้าว ไปหาอะไรกินแล้วเดี๋ยวค่อยมาอัพนะ