Charm Online สาปผมเป็นแวมไพร์! [Up Lv.พิเศษ พจนินท์สไตล์3 100% 8/4/61]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Charm Online สาปผมเป็นแวมไพร์! [Up Lv.พิเศษ พจนินท์สไตล์3 100% 8/4/61]  (อ่าน 301266 ครั้ง)

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
สรุปขึ้นไปถึง บอส คือวัตเอง 555555544

ออฟไลน์ yowyow

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-7

ออฟไลน์ แฟนตาเซีย

  • หืมม...?
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 554
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
ราชาแวมมมอยากได้เปนสัตว์เลี้ยงอ่ะ :hao7: กลกลัวคุณปีเตอร์นี่เองนึกว่าจะไม่กลัวอะไรซะแล้ว :z1: :z1:

ออฟไลน์ Poseidon

  • Unconditional love
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5081
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-12
พาวัตคืนสู่ปราสาทสินะ 5555
ดูท่า บอสดันนี้ไม่ธรรมดาแหงม

ออฟไลน์ nuja

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 136
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
หมาป่ากลกลัวคุณปีเตอร์ง่ะ   อะไรจะน่ารักขนาดนั้นค่ะ  โธ่คุณหมาป่า...

ผู้หญิงในเกมนี้โหดนะนี้ 

เอาใจช่วยให้ถึงบอสโดยไว

ออฟไลน์ crz.insane

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
เพิ่งตามอ่านค่า ไหลมาเรื่อยๆจนเริ่มมาอยากพรู๊ฟตอนบทที่ 8 ฮ่าาาา
มีแก้ไขนิดหน่อยน้า: [(ตอนกลล็อกอินเข้าเกม) ชื่อเกมยังเป็น No Name อยู่ / วัตพากย์ว่า "นะคะ"] และ [(ตอนเลเวลอัพ) หันไปมองวัต - ต้องเป็นกล]

ตามอ่านตอนต่อไปค่ะ มีอะไรเดี๋ยวมาดิทแก้เพิ่มน้าา >___<

ออฟไลน์ crz.insane

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
วัตดี๊ด๊ามาก กลับบ้านพบปะเพื่อนฝูงและครอบครัว 55555
กังวลแต่กล หมาป่ากะแวมไพร์เค้าเป็นศัตรูกันมิใช่หรือ หรืออาจจะเลือกเป็นพันธุ์ไป ฮ่าาา
ติดตามตอนต่อไปค่าาาาาา

ออฟไลน์ tsubasa_6927

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 199
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
พ่ิอหมาป่าผู้มีโลกหมุนรอบตัววัต(?)
กลัวคุณปีเตอร์จ้า  :jul3:
ชอบตอนวัตเป็นค้างคาวมาก มุ้งมิ้งฝุดๆ
โลกนี้มีเพียงเราสองจริงๆ ตอนหน้าจะเป็นอย่างไร
อยู่ๆวัตอาจจะได้เจอญาติพี่น้องที่พลัดพรากกันไป(?)
ในปราสาทแวมไพร์ก็เป็นได้ :hao7:

ออฟไลน์ magarons

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 967
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +68/-6
กำลังมันส์เลย ตัดฉับเลยอ๊าา
รอตอนต่อไปด้วยใจระทนทุกกกกก

ออฟไลน์ tsubasa_6927

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 199
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
รอ ร๊อ รอ อยากอ่านต่อม่วกๆ
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Poseidon

  • Unconditional love
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5081
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-12
เก็บเวลกันถึงไหนแว้ววววว

ออฟไลน์ saruwatari_guy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-0
งื้ออออ ยังรออยู่ ><

ออฟไลน์ Silver Fish

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 335
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +215/-0
    • Fanpage
Lv.26 ราชาแวมไพร์

   องครักษ์หน้าประตูโดนกำจัดไปแล้ว ทุกคนได้เวลาพักชั่วคราวก่อนจะไปลุยบอสของจริง ผมเองก็พักบ้างด้วยการกลับร่างค้างคาวบินไปหาที่นั่งวีไอพี เกาะอยู่บนหัวหมาป่าหนุ่มในร่างคน

   ความจริงอยู่ในเขตที่มีพระจันทร์สีเลือดตลอดเวลาแบบนี้ กลต้องอยู่ในร่างหมาป่าไม่สามารถกลับร่างคนได้ แต่อย่างที่บอกไว้ตอนต้นๆ ในปราสาทแวมไพร์ ไม่มีส่วนที่เป็นหน้าต่างเลย ถึงมีก็ถูกม่านหนาบดบังจนไม่มีแสงใดเล็ดลอดเข้ามา เวลาผ่านไปครบกำหนด กลเลยสามารถกลับร่างคนได้

   ส่วนไอเทมที่ดรอปจากดยุก...

   ชื่อ : Black Knights
   ชนิด : ทักษะ
   Lv : 150
   สถานะ : เวทมนต์อัญเชิญธาตุมืด สามารถเรียกอัศวินเกราะดำออกมาร่วมในการต่อสู้
      ทักษะระดับต่ำ เรียกอัศวินได้ 2 ตน
      ทักษะระดับกลาง เรียกอัศวินได้ 5 ตน
      ทักษะระดับสูง เรียกอัศวินได้ 10 ตน
   เงื่อนไข : ต้องเป็นผู้เกี่ยวข้องกับความมืดจึงสามารถใช้ได้

   ชื่อ : Curse Sword
   ชนิด :ดาบสองมือ
   Lv : 165
   สถานะ : ดาบต้องสาป
      พลังโจมตี 42,570
   สถานะพิเศษ : หากสังเวยด้วยพลังชีวิตของผู้ใช้ จะเพิ่มพลังโจมตีได้ในระยะเวลาหนึ่ง

   ชื่อ : Duke Hand Armor (1/5)
   ชนิด :เกราะมือ
   Lv : 165
   สถานะ : พลังป้องกัน7,000
   สถานะพิเศษ : ลดดาเมจจากอาวุธและเวทมนต์ธาตุมืด 10 %

   “ดาบมีใครเอามั้ย” ผมชี้นิ้วจิ๋วไปทางไอเทมที่กองรวมกัน ทุกคนส่ายหัว เพราะไม่มีใครในทีมใช้อาวุธเป็นดาบใหญ่ ผมเลยถามถึงชิ้นต่อไป

   “ทักษะล่ะ? ฉันว่าเหมาะกับลิน”

   “น่าสนใจ แต่ฉันมีพวกกองทัพกระดูกแล้ว อีกอย่าง พวกมันหน้าตาไม่ดี” คำตอบตรงๆ สมเป็นลิน อย่างว่าชุดเกราะมันคือเกราะจริงๆ ด้านในกลวงโบ๋ไม่มีอะไรเลย และอาจเป็นเหตุผลว่า ทำไมลินถึงไม่คิดเก็บขี้เถ้าของดยุคทั้งที่ผ่านมาหากมีโอกาสเจ้าตัวเก็บเรียบหมด รอดไปนะเจ้าบอสดยุค ดันตัวถึกหน้าโฉดเกินไปไม่ใช่สเปคลินเขา

   “แล้วไอ้ทหารกระดูกมันหน้าตาดีรึไง” ไวไวอดไม่ได้ที่จะถาม เออ นั่นดิ มีแต่กระดูกขาวโพลน

   “พวกมันน่ารักออก” ผมไม่เข้าใจรสนิยมของคนนี้จริงๆ ครับ ตรงไหนที่มันน่ารักกัน สาวที่ไหนเขาชอบแบบนี้บ้าง เอ๊ะ หรือว่าลินจะชอบของแปลก ผมมองไปทางไวไว ทางนั้นเหมือนรู้ตัวว่าผมคิดไม่ดีเลยขว้างเกราะมือของดยุคใส่ผม แต่กลปัดมันทิ้งก่อน เกราะมือกระเด็นไปทางอลิส สาวเจ้าเลยหยิบขึ้นมาดู

   “เอ๋...เกราะมือมีเลขด้านหลังด้วย”

   “แต่ก่อนไม่เคยเห็นไอเทมที่มีเลขแบบนี้นะ” น้ำยื่นหน้าเข้ามาสำรวจเกราะมือด้วย

   “คงเป็นแพทใหม่ล่ะมั้ง พวกของยกเซ็ต ถ้าใส่ครบชุดของมันจะมีการเพิ่มค่าพิเศษต่างๆ ให้” ทัตเก็บเกราะใส่กระเป๋า แสดงว่าชิ้นนี้เจ้าตัวเอา ส่วนที่เหลือ คงต้องเอาไปขายแล้วมาแบ่งเงินกันที่หลัง

   มันเป็นมาเซตสินะ 1/5 แสดงว่ามันมีห้าชิ้น คงเป็นส่วนหัว ตัว มือ กางเกง แล้วก็เท้า ส่วนจะรู้ได้ยังไงว่ามันเซตเดียวกัน คงต้องดูจากชื่อดยุกด้านหน้า กับดีไซน์ของตัวเกราะเน้นไปทางสีดำ ถือว่าไม่เลวทีเดียว หลังจากนี้คงมีพวกคนล่าของเซตกันเยอะแหงๆ ในเมื่อของพวกนี้มันให้ค่าสถานะดีกว่าของแยกชิ้นทั่วไป ทั้งนี้ต้องขึ้นอยู่กับคนเล่น ถ้าคำนวณดี ต่อให้ไม่ใช่เซต แต่เอามาผสมผสานกันอาจจะโหดกว่าพวกเซตก็ได้

   “รีบไปต่อ” กลพูดขึ้นกลางวง ทุกคนพยักหน้ารับ ได้พักจนพลังเต็มกันหมด รีบไปจัดการให้มันเสร็จๆ ก่อนที่จะหมดเวลาออนไลน์ดีกว่า

   คราวนี้กลเป็นฝ่ายเดินนำหน้า ประตูบานใหญ่ดูมีระดับที่บานที่ผ่านๆ มา ถูกมือหนาดันเปิดออกเผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ภายใน

   ห้องโถงกว้างราวกับโถงในพระรางวัง มีเสาต้นใหญ่เรียงรายกันซ้ายขวา เงามืดหลังเสาไร้วี่แววของพวกแวมไพร์ ตรงกลางทางเดินปูพรมทอดยาวจนไปถึงใต้บัลลังก์หรูหราสีแดงเลือด มีชายในชุดเสื้อคลุมตัวยาวสมฐานะ กำลังนั่งเท้าคางมองผู้บุรุกด้วยรอยยิ้ม ดวงตาสีแดงเลือดพราวระยับอย่างถูกใจ ผิวกายขาวซีด มือเรียวประดับเล็บยาว วงหน้าหล่อเหล่าแฝงความงามสง่า เรือนผมสีเงินยวงปล่อยยาวเสริมบารมีเจ้าแห่งรัตติกาล

   “พวกเจ้าอาละวาดเสียจนปราสาทข้ากลายเป็นปราสาทร้าง” เสียงเย็นกังวาน ยามราชาแวมไพร์เอ่ยปากพูดทำให้เห็นเขี้ยวคมกริบดูน่าหวาดหวั่นสำหรับคนอื่น ไม่ใช่กับพวกเราที่ล้างบางแวมไพร์ทั้งดันเจี้ยนพอเห็นท่าทางไม่สะทกสะท้านจากผู้บุกรุก เขาพูดต่อ

   “อย่าทำเป็นได้ใจไป สิ่งที่นำพาพวกเจ้ามาถึงจุดนี้ได้คือเจ้าสัตว์เหม็นสาปนั่น” นิ้วยาวชี้ไปทางกล ดวงตาสีน้ำเงินเข้มจัดหรี่ตามองบอสใหญ่ตรงหน้า

   “บอสตัวนี้มีคนบังคับ”

   คำพูดสั้นๆ ของกลสร้างความตื่นตะลึงให้กับทุกคนได้ชะงัก แต่ละคนเปลี่ยนจากมองผ่านเป็นสำรวจราชาแวมไพร์อย่างละเอียดอีกรอบ พร้อมกับตั้งท่าเตรียมรับการต่อสู้ที่อาจจะเกิดขึ้นในไม่ช้า

   “เวรล่ะ ไม่คิดเลยว่าจะอัพแพทแบบนี้มาจริงๆ ทำให้เกมสนุกขึ้นแลกกับความโหดของบอส คนบังคับกับเอไอมันต่างกันลิบลับเลยนะ” ไวไวพูดเสียงเครียด อย่างเอไอหรือสมองกลบังคับ มันจะทำตามคำสั่งไม่มีพลิกแพลงอะไรทั้งนั้น ต่างจากคนที่สามารถวางแผนเลือกใช้วิธีจัดการได้ในขอบเขตที่กำหนด งานเข้าของจริง

   “ไม่ต้องห่วง ข้ายังไม่โจมตีพวกตอนนี้ ผู้ที่เข้าพบข้าได้เป็นกลุ่มแรกจะได้ข้อเสนอพิเศษ”

   มือขาวซีดขยับเพียงวูบเดียว พวกเราถูกคนเหมือนโดนดึงให้มาอยู่ตรงหน้าบัลลังก์ ประตูทางออกเพียงหนึ่งเดียวถูกปิดลงตรงหน้าพวกเรามีหน้าต่างโผล่ออกมากลางอากาศ

   ข้อเสนอจากราชาแวมไพร์
   รายละเอียด : หัวหน้าปาร์ตี้สามารถเลือกหนึ่งในหัวข้อต่อไปนี้
   1. ข้าต้องการเป็นแวมไพร์
   2. จงตายซะเจ้าแห่งรัตติกาล
   3. ข้าขอยอมแพ้
   4. ข้าต่างหากราชาแวมไพร์ที่แท้จริง
   เงื่อนไข : พบราชากลุ่มแรกและมีผู้เล่นแวมไพร์อยู่ในปาร์ตี้ จึงจะเลือกข้อที่สุดท้ายได้

   หลังอ่านข้อมูลตรงหน้าจบ ทุกคนพร้อมใจกันหันมามองวัตเป็นตาเดียว แต่บนหัวของหมาป่าหนุ่มกลับว่างเปล่าไม่มีสิ่งมีชีวิตตัวกลมสีทองเกาะเหมือนอย่างเคยพร้อมกับเสียงจากระบบดังขึ้น

   คุณได้เลือกหัวข้อที่สี่ King of Vampire Lv.170 ปรากฏตัว ไม่สามารถหลบหนีออกจากการต่อสู้ หากตายด้วยฝีมือราชาแวมไพร์ จะต้องกลับไปเกิดในเมืองและไม่สามารถเข้ามาในดันเจี้ยนปราสาทแวมไพร์ได้สองอาทิตย์
   
   “พวกเจ้าเลือกที่จะท้าทายข้า ข้าจะสูบเลือดในกายอกมาให้หมด!” เสียงเยือกเย็นเอ่ยขึ้น ราชาแวมไพร์หายวับไปจากบัลลังก์ไปปรากฏตัวหน้าผู้ใช้สมุด

   พรึบ!

   ทัตที่อยู่ใกล้ที่สุดใช้ดาบกันรับการโจมตีจากกรงเล็บแทนจนเลือดลดไปเกือบครึ่งบ่งบอกความแรงที่ได้รับเป็นอย่างดี สมกับเป็นบอสที่มีคนบังคับ จ้องจัดการน้ำเป็นคนแรก ถ้าหากทัตเข้ามารับการโจมตีไม่ทัน ทุกคนที่เหลือจะไม่มีใครคอยซัพพอร์ทเพิ่มเลือดให้ เมื่อถึงตอนนั้นคงเป็นคราวหายนะของทีม เพราะอีกคนที่สามารถเพิ่มเลือดได้ดันหายไปซะลแล้ว

   “มันแข็งแกร่งเกินไป แถมไวโคตร พวกขุนนางที่ผ่านมาเทียบไม่ติดเลย” กระต่ายโจ๊กเกอร์บ่นอุบหลังซัดมีดวืดไปปักอยู่บนเสา ไม่เฉียดราชาแวมไพร์เลยสักนิด

   “จะยังไงก็ต้องสู้ก่อน ยังดีกว่าตายโดยไม่ทำอะไรเลย” พ่อมดควงคทา กับดาบในมือเข้าโจมตีราชาแวมไพร์พร้อมกับอลิส น้ำคอยเพิ่มเลือด ร่ายเวทใส่บอสเท่าที่ทำได้ โดยมีทัตคอยคุ้มครองอยู่ข้างๆ

   กลหรี่ตามอง ดึงดาบออกจากฝักเข้าร่วมโจมตี เลือดของบอสลดลงเรื่อยๆ อย่างผิดวิสัย ทุกคนเริ่มเดาอะไรบางอย่างออก ดังนั้นจึงเพิ่มการโจมตีมากขึ้น เรียกได้ว่ามีเท่าไหร่ใส่ให้หมด แต่ถึงอย่างนั้นเลือดราชาแวมไพร์ก็ยังลดไปได้ไม่เท่าไหร่ กลับกัน เลือดของทุกคนในทีมเริ่มน้อยลงไปทุกที

   “เจ้าพวกโง่เขลา!” ราชาแวมไพร์ส่งเสียงคลื่นความถี่สูงสร้างสถานะมึนงงให้กับศัตรู ก่อนจะพุ่งใช้ดาบที่สร้างขึ้นมาจากเลือดฟาดฟันไวไวที่ได้ผลกระทบจากการโจมตีด้วยคลื่นเสียงมากที่สุดจนกลายเป็นแสงหายไปด้วยพลังชีวิตที่ลดเหลือน้อยตั้งแต่แรก

   ผู้เล่นไวไวถูกสังหาร ไม่สามารถเข้ามาภายในปราสาทเป็นเวลาสองอาทิตย์
   Holy Clutter ถูกทำลาย

   “บังอาจฆ่ากระต่ายของฉันเรอะ ไอ้ค้างคาวหัวหงอกจงออกมากองทัพกระดูก!” พ่อมดกระแทกคทาเวทลงพื้น เหล่าทหารโครงกระดูกโผล่มาจากพื้นดิน เข้ารุมโจมตีราชาแวมไพร์ น้ำฉวยโอกาสนี้เรียกใช้สกิลธาตุแสงที่ได้มา สร้างกางเขนตรึงราชาแวมไพร์ชั่วคราว

   “รีบโจมตีเร็ว ฉันตรึงไว้ได้น้อยกว่าพวกด้านนอก” ด้วยพลังที่แข็งแกร่งกว่า จากปกติสามารถตรึงได้ 10 วิ ตอนนี้จึงเหลือเพียง 5 วิเท่านั้น

   “Yuki Onna”

   เสียงทุ้มต่ำเรียกใช้สกิลจากดาบเล่มที่สอง ตัวดาบคาตานะสีขาวโพลนตวัดอากาศสร้างละอองหิมะที่มีรูปร่างเป็นหญิงสาวเรือนผมยาวและชุดสีขาวเข้าไปโอบกอดราชาแวมไพร์ก่อนจะจางหายไป รอบตัวราชาแวมไพร์กลายเป็นน้ำแข็งตั้งแต่เท้าขึ้นมาถึงคอ ดวงตาสีแดงมองคนทำด้วยรอยยิ้มมุมปาก

   “ยอมตายๆ ไปซะก็หมดเรื่อง จะสู้ทำไม ทั้งที่รู้อยู่แล้วไม่ว่ายังไงก็ต้องตาย”

   วาจาทิ้งท้ายก่อนที่จะถูกแช่แข็งทั้งตัวเรียกความหมั่นไส้จากทุกคนได้เป็นอย่างดี

   “เพิ่มเวลา 10 วินาที” กลบอกความสามารถของตัวเอง

   “ปากมันวอนจริงๆ เมื่อกี้มันพูดเองไม่ได้อยู่ในบทของบอสชัดๆ” ทัตกัดฟันกรอด รัวฟันดาบสองมืออัดสารพัดสกิลใส่แบบไม่ยั้ง มีลินระบายอารมณ์อยู่ข้างๆ อลิสถึงไม่อยากทำร้ายของสวยงามแต่ก็ต้องจำใจทำไม่งั้นเกรงว่าอีกสองคนจะหันมาซัดพวกเดียวกันก่อน น้ำยิ้มแห้ง ส่วนกลยืนใช้การตวัดดาบสร้างความเสียหายระยะไกล

   “ถอย” หมาป่านุ่มบอกนิ่งๆ ทุกคนถอยห่างพอดีกับที่บอสกางปีกค้างคาวออกกว้างตวัดฟาดทหารโครงกระดูกหายเรียบในคราวเดียว พร้อมกับสร้างความเสียหายให้อลิสที่หลบไม่ทัน น้ำยังไม่ทันเพิ่มเลือด ดาบโลหิตที่ขว้างปักเข้ากลางอก พริบตาเดียวอลิสกลายเป็นแสงหายแล้วหายไป

   ผู้เล่นอลิสถูกสังหาร ไม่สามารถเข้ามาภายในปราสาทเป็นเวลาสองอาทิตย์
   Holy Bullet ถูกทำลาย

   สถานการณ์เริ่มตึงเครียด ยิ่งเลือดบอสลดลงมากเท่าไหร่ การโจมยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น พอๆ กับการปะทะกันดุเดือดมากขึ้นทุกที

   ลินถูกค้างคาวยักษ์ที่บอสเรียกมาสังหารไปพร้อมกับอาวุธที่ถูกทำลาย คนที่เหลือจึงรับบทหนักเพราะไม่มีใครช่วยก่อกวนบอส ทัตรับพลังโจมตีแทนน้ำจนหายเป็นแสงไปอีกคน หมาป่าหนุ่มกับผู้ใช้สมุดยังคงต่อสู้กับราชาแวมไพร์ ผ่านไปไม่นาน เบื้องหน้าราชาเหลือเพียงกลแค่คนเดียว

   “นายนี่มันขี้โกงจริงๆ เล่นมีไอเทมนั้นอยู่ เลยพาคนอื่นลุยจนมาถึงนี้ได้”

   ราชาแวมไพร์หยุดการโจมตีแบบวงกว้าง เปลี่ยนมาใช้ดาบเพียงอย่างเดียวทำให้การโจมตีแรงขึ้นกว่าเดิม กลกำดาบคาตานะในมือพุ่งเข้าปะทะกันจนเกิดเสียงกังวานไปทั่วห้องโถง

   ไอเทมที่ราชาแวมไพร์กล่าวถึงคือเขี้ยวหมาป่าที่กลใช้เก็บของมาจนถึงทุกวันนี้ ความสามารถของมัน นอกจากจะใช้ในการเก็บของจำนวนมาก ยังช่วยกักเก็บค่าประสบการณ์จากภารกิจกับการกำจัดมอนสเตอร์ตามการตั้งค่าของผู้ใช้ กลที่เลเวลตันเป็นกลุ่มแรกตั้งแต่เกมเพิ่งเปิดได้ไม่ถึงปี เขาตั้งค่าให้มันเก็บค่าประสบการณ์แบบ 100% และเปิดใช้ค่าประสบการณ์เหล่านั้นทันทีหลังจากที่เกมอัพแพทใหม่ ทำให้ตอนนี้เลเวลของกลคือ 170 เท่ากับราชาแวมไพร์!

   “มันคือกลยุทธ” หมาป่าหนุ่มที่กำลังฟาดฟันกับราชาแวมไพร์ตอบเสียงเรียบ การสร้างไอเทมชิ้นนี้ไม่จำกัดผู้ใช้หรือระดับ แต่ความยากของมันที่ต้องใช้เวลาและความอดทนสูง ทำให้คนที่อดทนสร้างไอเทมชิ้นนี้ขึ้นมาได้มีเพียงหนึ่งในหมื่นจากผู้เล่นทั้งหมดภายในเกม

   “งั้นเหรอ ฉันเองก็มีเหมือนกัน” ราชาแวมไพร์พูดอย่างอารมณ์ดี ก่อนถอยฉากกลับไปด้วยรอยยิ้ม เรียกใช้การโจมตีที่แรงที่สุดของราชาแวมไพร์ โดยมีเงื่อนไขต้องเหลือเลือดน้อยกว่า 10% แค่พริบตาเดียวที่แสงสีแดงระเบิดออกเป็นวงกว้าง กลยืนนิ่งรอรับการโจมตี ต่อให้เขาเก่งแค่ไหน แต่สำหรับผู้เล่นเลเวลเท่ากับบอสเพียงคนเดียว ยังไงก็ไม่สามารถเอาชนะได้ ในช่วงที่เขากำลังจะเป็นแสงหายไป เจ้าตัวพึมพำออกมาเบาๆ

   “ฝากปิดฉากด้วยนะที่รัก...”

   ผู้เล่นกลถูกสังหาร ไม่สามารถเข้ามาภายในปราสาทเป็นเวลาสองอาทิตย์

   เนื่องจากกลไม่ได้ใช้อาวุธดรอปในดันเจี้ยน จึงไม่มีการแจ้งอาวุธถูกทำลาย ราชาแวมไพร์เบิกตากว้าง เพราะเขาถูกผู้เล่นคนอื่นๆ ดึงความสนใจไปจนลืมสังเกตถึงตัวตนของคนที่หายไปตั้งแต่เริ่มต่อสู้ เขาจับสัมผัสอีกฝ่ายไม่ได้เลยจนกระทั่งหมาป่าถูกสังหาร แสดงว่าต้องเป็นฝีมือหมาป่าในการพรางตัวหัวหน้าปาร์ตี้จากสายตาบอส

   ท่ามกลางความเงียบ เส้นผมสีเงินด้านหลังเหมือนมีอะไรขยับไหว ค้างคาวตัวกลมขนสีทอง บินออกจากกลุ่มผมของราชาแวมไพร์ แถมยังเรอเอิ๊กด้วยความอิ่มจากการดูดเลือดตลอดการต่อสู้ ตัวต้นเหตุที่ทำให้บอสเลือดลดไวผิดปกติ มือขาวซีดของราชาแวมไพร์จะคว้าเอาเจ้าค้างคาว วัตใช้ความเร็วในการเคลื่อนที่ หายแว้บมายืนด้านหน้าพร้อมกลับร่างคน อาวุธในมือเป็นเคียวสีเลือดต่างไปจากเดิม มันเป็นสิ่งที่สร้างขึ้นจากเลือดของราชาแวมไพร์ที่เขาดูดมา ดังนั้นไม่ต้องพูดถึงความแรงในการโจมตีเกือบเทียบเท่าได้กับดาบโลหิตในมือราชาแวมไพร์เลยทีเดียว

   เคียวสีเลือดตวัดฟัน ต่างคนต่างใช้ความสามารถสูงสุดของตัวเองเข้าทำร้ายอีกฝ่ายจนกลายเป็นเพียงเงาวูบไหวและเสียงปะทะกันของอาวุธ มีหลายครั้งที่ผมพลาดท่าโดนโจมตี แต่รอดมาได้จากการใช้สกิลพิเศษของตัวเอง ด้วยการเปลี่ยนร่างเป็นฝูงค้างคาวทำให้ผมเป็นอมตะชั่วคราว แลกกับพลังชีวิตลดลงเรื่อยๆ

   สกิลนี้ผมเคยใช้ตอนต่อสู้กับบอสนก สมัยนั้นเลเวลผมยังน้อยอยู่หลังจากการใช้สกิลเลยตายทันที ด้วยความที่เลเวลกับค่าพลังต่างๆ สูงขึ้นมากกว่าแต่ก่อน การใช้ทักษะย่อมดีขึ้นไม่ตายทันทีแถมยังสามารถรวมเป็นร่างคนในการหลอกล่อได้ การต่อสู้โค้งสุดท้ายจึงขึ้นอยู่กับเวลา จะบอสโดนโจมตีตายก่อนหรือผมถูกทักษะสูบเลือดหมดตัวตายคงต้องมาดูกัน

   “ร้ายกาจมาก” ราชาแวมไพร์พูด

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-11-2015 20:09:30 โดย Silver Fish »

ออฟไลน์ Silver Fish

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 335
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +215/-0
    • Fanpage
Lv.26 ราชาแวมไพร์ (ต่อ)

   “เรามาตัดสินกัน” ต่างคนต่างพุ่งเข้าหา คิดจะปิดบัญชีอีกฝ่ายในการโจมตีครั้งสุดท้าย ช่วงเวลาแห่งการลุ้นระทึก ก่อนที่อาวุธทั้งสองชนิดจะได้ดื่มเลือดฝ่ายตรงข้าม แสงสว่างพุ่งวาบเข้ามาตรงกลางกลืนร่างทั้งคู่และหายไปหลังจากแสงสว่างจางลง ภายในห้องโถงเหลือเพียงความว่างเปล่า...


ด้านกล

    ผมลืมตาพบว่าตัวเองกลับมาเกิดที่ห้องพัก พร้อมกับเสียงเคาะประตูจากด้านนอก พอผมเปิดประตูออก ทุกคนแห่เข้ามาจับจองพื้นที่ของตัวเอง ผมหรี่ตามองไม่คิดพูดอะไร ในเมื่อพูดไปก็เท่านั้นไม่อยากเปลือกน้ำลายโดยใช่เหตุ

   “วัตหายไปตั้งแต่เริ่มต่อสู้แบบนี้แสดงว่าพวกนายสองคนแอบวางแผนอะไรกันสินะ” ไวไวกอดอกมองผมผ่านหน้ากากโจ๊กเกอร์ ถึงไม่เห็นสีหน้าแต่ผมพอเดาออกว่าเขากำลังลุ้นว่าแผนการของวัตอาจจัดการราชาแวมไพร์ได้สำเร็จ คนอื่นๆ เองก็ดูไม่ต่างกัน เพื่อตัดปัญหาไม่ต้องเป็นจุดรวมสายตา ผมเลยอธิบายไปแบบรวบรัด

   ความจริงมันไม่มีอะไรมาก วัตกระซิบบอกผมตอนกำลังจะเข้าห้องราชา เขาบอกว่าบอสตัวนี้ท่าทางจะโหด การต่อสู้แบบที่ผ่านมาไม่น่ารอด เขามีแผนการบางอย่างอยากให้ผมช่วยใช้วิธีอะไรก็ได้ปกปิดตัวตนของเขาชั่วคราว ผมเลยใช้ดาบ ‘คิทซึเนะ’ หนึ่งในคาตานะทั้งห้าเล่มของผมสร้างภาพมายาทำเหมือนวัตไม่มีตัวตนตั้งแต่แรก ปล่อยให้เจ้าตัวไปเกาะติดหลังราชาแวมไพร์คอยช่วยอยู่ลับๆ และรอปิดงานส่วนจะใช้วิธีปิดฉากยังไงนั่นผมบอกไปว่าตัวเองไม่รู้เหมือนกัน แต่พอจะเดาได้อยู่ แน่นอน ผมไม่บอกคนอื่นๆ เรื่องนี้ ผมจะได้ไม่ต้องมานั่งอธิบายยาวเหยียดอีก

   หลังทุกคนฟังจบเห็นท่าทางไม่อยากพูดต่ออีกแม้แต่คำเดียวของผม เลยยอมลดละไม่ถามเซ้าซี้ต่อและรอวัตอย่างใจเย็น

   ช่วงแรกยังโอเค ทุกคนคุยกันถึงเรื่องการต่อสู้ที่ผ่านมา เจ้าเหยี่ยวกับกระต่ายดูจะหัวเสียมากกว่าใคร คนหนึ่งโดนราชาแวมไพร์ปั่นหัว อีกคนถูกฆ่าตายรายแรก ส่วนลินขอแยกตัวไปทำพิธีชุบแวมไพร์จากกองเถ้าที่เจ้าตัวเก็บมาได้ผ่านไปอีกสักพัก คนใช้สมุด สาวโรคจิต กับไอ้เหยี่ยวขอตัวออกจากเกมเพราะถึงเวลาออฟไลน์เหลือผมกับกระต่าย

   “กล มันนานไปรึเปล่า ใกล้เวลาออฟไลน์ของพวกนายแล้วด้วยนะ จะไม่เป็นไรเหรอ”

   ผมกับวัตเข้าเกมพร้อมกัน เวลาออกจากเกมเลยเท่ากัน อันที่จริงไวไวต้องออกแล้ว แต่เขายังอุตส่ากลับเข้ามานั่งรอกับผม คงเป็นห่วงเพื่อน

   “แปลก ฉันจะออกไปเช็ค”

   ระดับไวไว น่าจะรู้แล้วว่าผมเป็นลูกศิษย์พี่วิน บอกว่าจะออกไปเช็คเขาเลยวางใจออกจากเกมไป แต่ฝากผมบอกวัตให้โทรหาเขาด้วย ผมพยักหน้ารับและออกจากเกมทันที

   พอผมออฟไลน์ออกมา วัตยังคงนอนหลับอยู่ข้างๆ แสดงว่ายังอยู่ในเกม ผมถือโอกาสหยิบโน๊ตบุ้คออกมาเชื่อมต่อกับเครื่องเล่นของวัต นิ้วรัวบนแป้นพิมพ์ปรากฎหน้าต่างฉายให้ดูข้อมูลต่างๆ พร้อมกับเรียกหน้าจอติดต่อไปยังแผนกโปรแกรมเมอร์ที่ผมฝึกงานอยู่

   อาจารย์ผมยังเก่งและทำงานไวเหมือนเคย แต่ผมติดต่อเขาไปไม่ทันได้อ้าปากพูดอะไร เขาก็พูดกลับมาตรงประเด็นพร้อมสั่งงานทันที

   “พวกเลวนั่นเล่นตุกติกกับระบบของเรา วัตถูกพาไป แต่ยังอยู่ในขอบเขตของเรา มีพนักงานบริษัทคนหนึ่งถูกดึงไปพร้อมกัน ฉันจะควบคุมจากที่นี่ นายควบคุมจากตรงนั้น ทำตามฉันสั่ง เราจะดึงพวกเขากลับมาและตอบแทนพวกนั้นอย่างสาสม”

   เสียงเรียบเย็นแบบที่วัตไม่มีวันจะได้ยินจากปากชายคนนี้ เห็นผมสงบไม่ใช่ว่าผมไม่ร้อนใจ ตอนนี้เป็นห่วงวัตแทบบ้า อยากจะถล่มพวกผู้บุกรุกให้ราบคาบ แต่ความใจร้อนมีแต่จะนำไปสู่ความพินาศ ผมต้องใช้สมาธิในการพาตัวคนรักกลับมา รอก่อนนะวัต ฉันจะพานายกลับมาเอง


กลับมาฝั่งวัต

   เพียงอึดใจเดียวสภาพแวดล้อมเปลี่ยนไปจากเดิม ที่นี่ไม่ใช่ห้องโถงพระราชาของปราสาทแวมไพร์ มันกลายเป็นห้องขนาดเล็ก ถูกปิดล้อมด้วยกำแพงอะไรบางอย่างที่ผมฝ่าออกไปไม่ได้

   “พวกมันกล้าทำถึงขนาดนี้เลยหรือเนี่ย”

   ผมหันไปทางต้นเสียงข้างตัว เขาคือราชาแวมไพร์ที่ผมสู้ด้วยจนถึงเมื่อครู่ กำลังกอดอกหน้านิ่วคิ้วขมวด สลัดบทบาทราชาแวมไพร์ทิ้งกลายเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่เจอปัญหายุ่งยากใจ

   “มันคือท่าไม้ตายลับของราชาแวมไพร์ใช่มะ” ผมพยายามมองโลกในแง่ดีทั้งที่ในใจกังวลไปร้อยแปด

   “ถ้าคิดว่าหลอกตัวเองแล้วรู้สึกดีก็ทำไป” เขากรอกตาขึ้นฟ้า พูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่ายแทงใจผมดังฉึก ผมโอดโอยเข้าไปเกาะแขนเขาเขย่า

   “คุณเป็นพนักงานบริษัทที่มารับบทเป็นราชาแวมไพร์ไม่ใช่เหรอ ทำอะไรสักอย่างสิ”

   “ฮึ่ม! ฉันเป็นคนจากบริษัทจริง แต่อยู่แผนกบุคคลจะไปรู้เรื่องโปรแกรมพวกนี้ได้ยังไงเล่า ช่างเถอะ อีกเดี๋ยวเจ้าซาตานหน้ายิ้มนั่นคงจัดการได้แหละ รออยู่เฉยๆ อย่าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าแล้วกัน เจ้าบราค่อนนั่นไม่มีทางปล่อยน้องชายไว้แบบนี้นานๆ แน่” ประโยคสุดท้ายเหมือนเขาจะพึมพำกับตัวเอง ที่ผมได้ยินเต็มสองหู ชัดเจน ซาตานหน้ายิ้ม บราค่อน แถมยังมีผมเป็นน้องชาย จะเป็นใครได้นอกจากพี่วิน

   ในเมื่อคนจากบริษัทพูดแบบนี้ ผมเป็นเพียงผู้เล่นตาเทาๆ จะทำอะไรได้ นอกจากช่วยกันรอแล้วชวนคนข้างตัวคุยแก้เบื่อและไม่ทำให้กังวลไปมากกว่าเดิม
   
   “คุณรู้ได้ไงว่าผมเป็นน้องพี่วิน”

   “คล้ายกันขนาดนี้ ใครดูไม่ออกมันควรไปกระโดดน้ำตายซะ” ปากจัดเหมือนตอนเป็นราชาแวมไพร์เด๊ะ แสดงว่านิสัยจริง!

   “คุณคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเรา”

   คำตอบเปลี่ยนไปจากเดิม พร้อมกับดันผมไปยืนหลับอยู่ด้านหลัง

   “คงต้องถามเอากับคนทำแล้วล่ะ โผล่หัวมาสักทีนะเจ้าผู้บุกรุก” ดวงตาสีแดงจ้องเขม็งใส่ชายแปลกหน้าที่ปรากฏตัวขึ้นจากความว่างเปล่า

   “อ่า...ดันมีหนูไร้ประโยชน์ติดมาด้วยซะได้ เอาเถอะ ยังไงก็ได้ของที่ต้องการมาแล้ว”

   ชายตรงหน้าไม่เห็นคนที่ยืนบังผมอยู่ในสายตา หันยิ้มให้ผมอย่างหมายมาดอะไรบางอย่าง

   “ทีแรกไม่ค่อยมั่นใจ พอมาเห็นกับตาตัวเอง นายเป็นน้องชายของวินจริงๆ”

   “นายเป็นใคร ทำไมถึงก่อกวนระบบเกมด้วย” คำพูดดึงความสนใจดูจะใช้ได้ผล ชายคนนั้นละสายตาจากผมมามองเจ้าของดวงตาสีแดงจากการปรุงแต่งของโปรแกรม

   “ตอนนี้ฉันอารมณ์ดี จะอธิบายให้ฟังหน่อยก็ได้ เป้าหมายของฉันแค่แวะมาทำความรู้จักกับน้องชายของวินเฉยๆ ส่วนนายมันของแถมไร้ประโยชน์ เอาล่ะ ฉันขอถามกลับบ้าง พวกนายลองคิดดูว่า ถ้าเกิดถูกขังอยู่ในนี้ตลอดไปจะเป็นยังไง?”

   รอยยิ้มอาบยาพิษบนใบหน้าอีกฝ่าย ผมรู้สึกหนาวเยือกไปทั้งกาย นั่นหมายความว่าเราจะกลายเป็นเจ้าชายนิทรา!

   จู่ๆ เกิดแสงสว่างขึ้นมาใต้เท้าของพวกเรา ชายคนนั้นทำสีหน้าเสียดายอย่างที่สุด และมองผมราวกับรังเกียจเต็มที่

   “ตอนนี้ฉันทำไม่ได้ก็จริง แต่ในอนาคต นายต้องเป็นเหยื่อของฉัน อยากเห็นเหลือเกิน ใบหน้าของวินยามที่เห็นน้องชายตัวเองหลับไหลราวกับคนตาย”

   ความคิดของผมกับราชาแวมไพร์เวลานี้คือ

ไอ้หมอนี้โรคจิต! ชัดๆ

   กระทั่งแสงสว่างปกคลุมทั้งหมด เสียงระบบดังขึ้น

“ทำการออฟไลน์เพื่อความปลอดภัย นับถอยหลังภายใน 3 2 1...”

ผมยกแขนปิดหน้าป้องกันแสงสว่างจ้า ก่อนจะรู้สึกเหมือนหลับไปวูบหนึ่ง พอลืมตาตื่นอีกที เบื้องหน้าคือใบหน้าที่คุ้นเคย

ตัวผมถูกดึงเข้าสู่อ้อมแขนใครบางคน พอผมเงยหน้าขึ้นมองเห็นเพียงเสี้ยวหน้าอันแสนน่ากลัวของกล เหมือนกำลังจะทำการฆาตกรรมใครสักคน แขนข้างหนึ่งของเขาโอบเอวผมไว้แน่นราวกับว่าผมสามารถหายไปได้ตลอดเวลา ส่วนอีกมือกดรัวแป้นพิมพ์ทำอะไรบางอย่าง ได้ยินเสียงแว่วๆ มาจากหน้าต่างบานหนึ่งที่ฉายขึ้นมารอบตัว

   “กว่าจะพาออกมาได้ช้าชะมัด” เสียงราชาแวมไพร์นั่นนี่หว่า

   “ตอกกลับให้ระบบมันล่มทั้งแผงไปเลยไอ้หนู” อันนี้เสียงพี่วิน ดูขุ่นเคืองพระทัยยิ่งนัก

   “ครับอาจารย์” กลรับเสียงเรียบเย็นได้อีก ไม่รู้ทั้งคู่จัดการฝั่งตรงข้ามยังไง แต่ผมคิดว่าไม่น่าจะจบด้วยดี

   เราคุยกันเรื่องพวกที่บุกรุกเข้ามาก่อกวน ซึ่งตลอดการพูดคุยกลไม่ยอมปล่อยแขนออกจากผม แถมยังเปลี่ยนมากอดแน่นขึ้นราวกับว่าใครมาขโมยผมไปอย่างงั้นแหละ

   ผมเล่าเรื่องราวทุกอย่างตอนถูกดึงไปอยู่กับราชาแวมไพร์ พี่วินกับกลนั่งฟังอย่างสงบ พอผมเล่าจนจบพี่วินถอนหายใจเฮือกใหญ่

   “มันโกหก เกมมีระบบความปลอดภัยระดับสูง คนพวกนั้นทำได้แค่แทรกแซงเข้ามาชั่วคราวเท่านั้น ตอนนี้พี่มั่นใจแล้ว ว่าใครเป็นคนทำเรื่องทั้งหมด”

   “ใครครับ ผมจะได้ระวังตัว” รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง พี่วินกลับส่ายหัวไม่ยอมบอก

   “ยังบอกไม่ได้ แต่มั่นใจได้เลยว่าพวกนั้นไม่เคลื่อนไหวเร็วๆ นี้แน่ ทางเราเพิ่งจัดการพวกขายของเถื่อนไป ถ้ามันเคลื่อนไหวอีก เท่ากับเปิดช่องให้เราสาวถึงตัวพร้อมหลักฐาน ช่วงนี้พวกนายอย่าประมาทก็พอ ที่เหลือพี่จัดการเอง”

พอคุยเสร็จพี่วินปิดหน้าจอหายไป เห็นว่าจะไปตีกับหัวหน้าแผนกฝ่ายบุคคลที่กำลังบ่นเป็นหมีกินผึ้งต่อ ผมปลง สักวันพี่วินคงบอกแหละว่าใครเป็นคนทำเรื่องทั้งหมด ที่สำคัญ ตอนนี้ผมต้องแงะกลออกจากตัวก่อน

   “กลปล่อยได้แล้ว แบบนี้มันอึดอัด”

   แรงเจ้าหมาไม่ใช่น้อยๆ ทั้งกอดทั้งซุก แทบจะสิงตัวผมอยู่แล้ว ผมถอนหายใจลูบๆ หัวปลอบขวัญน้องหมา

   “ไม่เอาน่า ฉันไม่เป็นไร นายช่วยฉันออกมาได้ขอบคุณนะ” ผมใช้มือเสยผมหน้าม้าของกลขึ้นแล้วจุ๊บเหม่งสักหน่อย หมาน้อยจะได้สงบลง กลหันหน้าหนีเหมือนไม่ชอบใจที่โดนปฏิบัติด้วยแบบเด็กๆ

   “เพราะพวกนั้นยังไม่คิดลงมือจริงๆ ต่างหาก” กลพูดเสียงเครียด เจ้าตัวคงกังวลมาก ผมกอดยกมือขึ้นลูบๆ แก้มอีกฝ่ายร่างสูงเอียงหน้ารับสัมผัสดูพึงพอใจ

   “ฉันเชื่อ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น นายกับพวกพี่ต้องช่วยฉันได้แน่ๆ อย่ากังวลไปเลย” ผมเปลี่ยนมาตบบ่าเขาป้าบๆ เจ้าตัวขมวดคิ้วเชยคางผมขึ้นสบตา

   “ทำไมถึงมีแต่เรื่องบ่อยนัก ก่อนฉันจะเจอนายไม่เห็นมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเลย พอได้เจออยู่ด้วยกันเจ้าพวกนั้นขยันโผล่หัว แล้วยังไอ้เหยี่ยวนั่นอีก ฉันไม่มีวันยกใครให้กับนายแน่ ขังเอาไว้ให้อยู่กับฉัน ไม่ต้องออกไปไหนเลยดีมั้ยวัต”

   ช่วงแรกกลบ่นกับตัวเองท่าทางอารมณ์เสีย พอประโยคหลังมันเริ่มจะไม่เกี่ยวสักเท่าไหร่ ยิ่งคำพูดสุดท้ายแฝงความเอาใจในน้ำเสียงทำให้ผมขนลุกซู่ บ้าน่า ขังเรอะ ไม่เอานะ

   ด้วยความที่กลัวอีกฝ่ายจะทำจริงๆ ต้องเอาน้ำเย็นเข้าลูบ สองมือแตะใบหน้าคมคายให้ก้มลงมา ดีที่ส่วนสูงเราไม่ห่างเท่าไหร่ผมเลยไม่ต้องลำบากเขย่ง ก่อนจะเอียงหน้าให้ได้องศาแล้วจูบบนริมฝีปากได้รูป กลหรี่ตาคงเดาการกระทำผมออก เจ้าตัวผ่อนลมหายใจย้ายมือข้างหนึ่งประคองท้ายทอยผมไว้แล้วเริ่มปฏิบัติการจูบสูบวิญญาณจนกลายเป็นผมที่เข่าอ่อน

   จนผมจวนหมดลมเขาถึงผละออก แล้วประกบปากจูบซ้ำๆ ราวกับจะตอกย้ำความเป็นเจ้าของ สิ่งที่ช่วยแยกพวกเราออกจากกันคือเสียงตะกุยประตูอย่างบ้าคลั่ง และเสียงร้องเมี้ยวม้าวจากสองแมวที่อยู่ด้านนอก ขนาดผละริมฝีปากออกใครบางคนยังไม่วายพัวพันลิ้นเล่นไม่เลิก ผมใช้มือยันหน้าหมาหื่นไปไกลๆ

   “เจ้าพวกนี้ก่อกวนจริง ส่งไปฝากไว้ที่ร้านดีมั้ย”

   “อารมณ์เสียอย่าพาลใส่แมวสิ พวกมันแค่หิวข้าว” ผมส่ายหัวระอา เปิดประตูอุ้มนายท่านที่ดูขนยับหน่อยๆ สงสัยจะถูกขุนพลฟัดมา เสียงเมี้ยวๆ ดังอยู่ข้างหูคล้ายกับกำลังฟ้องวีรกรรมของขุนพล เจ้าแมวตัวใหญ่ไม่สะท้าน เดินเข้ามาพันแข้งพันขาส่งเสียงหล่อๆ ให้ทาสแมวใจระทวย

   ผมเทอาหารให้เจ้าสองเหมียว เปลี่ยนน้ำเรียบร้อยแล้วหันมาทำข้าวเช้าให้ที่เข้ามาช่วย(วุ่นวาย)ในครัว จนได้ข้าวต้มปลาร้อนๆ มาสองถ้วย ระหว่างทางเห็นกลใช้อีกมือคอยลูบพุงขุนพลที่กระโดดขึ้นมานั่งเก้าอี้ข้างตัวร่างสูง ส่วนนายท่านกำลังเลียทำความสะอาดหลังมื้อเช้า ผมเท้าคางมองภาพเบื้องหน้า แฟนก็เพิ่งมีไม่นาน ไหงรู้สึกเหมือนมีลูกสองแล้วหว่า

   มื้อเช้าหมดไป ผมอาบน้ำเปลี่ยนชุดนักศึกษามานั่งเล่นกับเจ้าสองเหมียวระหว่างโทรไปรายงานตัวกับไวไวตามที่กลบอก หมาป่าหนุ่มพอล้างจานเสร็จเช็ดไม้เช็ดมือเดินมาขโมยหอมแก้มผมไปหนึ่งฟอด ถึงค่อยเสด็จไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามั่ง

   วันนี้เรามีเรียนทั้งคู่ กลเป็นคนขับรถประจำตัวผมไปแล้ว หลังล่ำลานายท่านกับขุนพลเสร็จ เช็คบ้านล็อกประตูเรียบร้อยได้เวลาออกเดินทางสู่รั้วมหาลัย แต่ก่อนรถจะออก เจ้าของรถเอี้ยวตัวมาคาดเข็มขัดให้

   “คืนนี้เตรียมใจไว้เลย”

   ผมชะงักหันขวับไปมองคนขับรถ กลขับรถเก่งมาก ไม่ใช่รถดีอย่างเดียวเจ้าตัวขับนิ่งด้วยชวนนอนสุดๆ แต่ออร่าที่แผ่ออกมาของพ่อเจ้าประคุณบ่งบอกความต้องการไปรึเปล่า? อย่างกับได้ยินคำว่า ‘นายต้องเป็นของฉัน’ ดังก้องอยู่ในหู ดวงตาคมเหลือบมองคนข้างกาย พอเห็นท่าทางประหม่ากลับหัวเราะชอบใจ ผมไม่หวังให้กลบอกว่า ล้อเล่นนะ ในเมื่อสิ่งที่สื่อเจ้าตัวคิดจะทำจริงๆ น่ะสิ อาเมนแด่ตัวเองล่วงหน้า
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-11-2015 20:10:19 โดย Silver Fish »

ออฟไลน์ ขนมโก๋

  • เป็ดหัวเน่า
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +73/-0
มาแล้ววววว

ออฟไลน์ Min*Jee

  • เอวรี่ติงจิงกะเบล
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2792
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-5
พ่อหมาป่าของเราเทพพพพพพ

ออฟไลน์ magarons

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 967
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +68/-6
หมาป่าถือดาบบบบ แกจะเท่ไปไหนนนนนนน
อยากอ่านอีกกกกก เอาอีกกกกกก
ตอนที่ลินทำตัวเหมือนผู้หญิงแอบโล่งอกเหมือนไวไวเเหะ
เอาน่ะ ไวไว อย่างน้อยนายคือผู้ชายยยยย

ออฟไลน์ Chompooiriza

  • ~ Good Morning Sunshine ~
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 150
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-0
ผมนี้รอเจอราชาแวมไพร์ใจจดจ่อ จะมีเรื่องให้ตื่นเต้นไหมนะ ~~~

ออฟไลน์ วัวพันปี

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1309
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +540/-3
อิหมา ซีนสุดท้าย แกเท่ห์มากกกกกกกกกกก

ออฟไลน์ tsubasa_6927

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 199
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
มาแล้วววววว อัพแล้ววววววว
พ่อหมาป๊าาาาาาาาาาา เท่จ้า เท่มากมาย
 :katai1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ •ผั๑`|nกุ้va’ด•

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1278
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-69
อุ!! เลเวล อัพซะ ... เกือบตันเลยนะนี่

ออฟไลน์ แฟนตาเซีย

  • หืมม...?
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 554
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
อะๆๆฮาเร็มแวมไพร์งั้นเหรอน่าสนจายยยตอนหน้าราชาแวมไพร์มาจับเป็นสัตว์เลี้ยงเลยค่าา#โดนตบ สู้ๆนะคร่าา :z1: :3123: :3123: :กอด1: :katai2-1:

ออฟไลน์ lnudeel

  • I wanna be a CAT!!
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1466
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-5
รอวัตโชว์เทพพพพพ  :hao7: :hao7: :hao7:

ออฟไลน์ VentoSTAG

  • ไม่รักอย่าทำให้มโนฯ GO AWAY!!!
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 606
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-9
 :hao7: กล แกมันหมาป่าซ่อนเล็บ มีอัลติเมทสกิลเท่ขนาดนี้เก็บมาได้ตั้งนาน  :impress2:

ปล. แนะให้แก้ตรง หมาป่าตัวเขื่อน ถ้าจะหมายถึงตัวโต
ให้ใช้ว่า ตัวเขื่อง นะครับผม

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
โอ้ววววววววว กลคือใช้สกิลขั้นเทพสุดๆอ่ะ
เจ๋งสุดยอด!! ลุยมาจนริงบอสแบบสะบักสะบอมเล็กๆ 555555
ตอนหน้า ท่านราชา รอร๊อรอคร้า

ออฟไลน์ Poseidon

  • Unconditional love
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5081
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-12
กลเท่สุดๆอ่ะ หมาป่าใช้ดาบคาตะนะด้วย สุดยอดดด

ออฟไลน์ ลิงน้อยสุดเอ๋อ

  • ถึงจะเหงา แต่ไม่ได้ง่าย
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1993
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-2
    • Fanpage
ชอบเฒ่าทารกอ่ะ ดยุกนี่ก็ลูกผสมเหมือนเป็นตัวแทนลูกวัตกะบกลเลย 555+

ออฟไลน์ tsubasa_6927

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 199
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
แต่แหม เคลียร์ดันเสร็จซะและ แอบนึกว่าวัตจะเจอญาติๆ  :hao7:

ปล.ไม่ได้อยากเร่ง แค่อยากอ่านต่อมากมายจ้ะ  :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1::mew1:

ออฟไลน์ kaokorn

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 903
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-2
สนุกมากฮะ รออ่านตอนต่อไป ขอบคุณนะคร้าบบบบ

ออฟไลน์ tsubasa_6927

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 199
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
เข้ามาปูเสื่อรอตอนต่อไปฮะ :katai5: :katai5: :katai5:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด