หัวข้อ: # Accident Lovely อุบัติรัก...พ่อลูกอ่อน # 14/10/58 พิเศษ 3 รามี่+พัฒน์ p.51

[Mouse2U]

โถๆๆๆ~ ฟ้าช่างกลั่นแกล้งหนูจริงเชียวนะคะ รอเจอกับคุณพระเอกดีกว่าเน้อ

[junpa]

น่าสนใจมากกกกกก
ชอบอ่านเรื่องที่มีเด็กๆ ชอบๆ

[B52]

รออีก จะได้เจอแล้ว

[PiSCis]

 

[p_phai]

 

[Min*Jee]

โถถถถถถถ พ่อคุณน่าสงสาร
รอคนประกาศรับสมัครพี่เลี้ยงเด็กก่อนนะ
รอตอนต่อไป

[BlueCherries]

 

[❣☾月亮☽❣]

แนะนำให้หาพี่เลี้ยงหล่อๆสักคนค่ะ. อิอิ     รอจ้า

[Shonteen]

ให้วัยเลยตอนสาม.....จะกัดลิ้นทายแย้ววววว

[mukmaoY]

เลี้ยงเด็กเหนื่อยแน่เลย

[koikoi]

สนุกดีค่ะแต่น่าสงสารแม่ของเด็กๆนะคนนึงเสียชีวิตแล้วอีกคนล่ะคิดว่าเธออาจจะป่วยใกล้ตายจึงได้ส่งลูกมาให้พ่อเค้าเลี้ยง(มโนเอาเองล้วนๆ)

[nai_ball]

เป็นกำลังใจให้นะครับ มาต่อเรื่อยๆนะครับ

[QXanth139]

เค้าจะเจอกันเมื่อไหร่หว่า

[brookzaa]

โอ๊ยตีลังกาท่าพิศดารรอเลยเถอะแบบนี้  555

[ชัดเจนกาบ]

อืมนะ ไม่รู้จะเม้นอะไรดี คงจะได้งานเป็นตำแหน่งพี่เลี้ยงแทนละมั่งนะ ท่านประทานเกิดมีลูกกะทันหัน ชื่อจะโอหรอ ยังพูดไม่ชัดเลยอ่ะ แถมจ่ำหม่ำด้วย คึคึ รอลุ้นว่าดารเจอกันครั้งนี้จะเป็นแบบไหน รีบๆมาต่อนะ ไม่จุใจเลย มันสั้น คึคึ

[hibarihao]

 

[dahlia]

ชื่อตั้งโอ๋ น่ารักจริง ท่านประธานรีบๆมาเร็วจะได้เจอกันซะที

[PharS]

 

[❣☾月亮☽❣]

ตัวหนังสือเปิดบนพีซีใหญ่เบ้งสะใจ แต่พออ่านบนiPad กำลังดี ความจริงจะเล็กลงกว่านี้ก็ได้นะคะ
เค้าใช้คำว่าพระเอก-นายเอกกันค่ะ
รอเขาเจอกัน 

[jum1201]

ตั่งโอ๋น่าหยิกนะลูก

[seaz]

ใกล้จะได้พบกันแล้วสินะครับ
ต้องขอบคุณเด็กๆ ทั้งสอง ที่ทำให้ได้มาพบกัน

[agava1313]

พล็อตเรื่องน่าสนใจ รีบมาต่อเร็วๆนะคะ

[jinjin283]

ชอบเรื่องแนวนี้มากเลยคะ เป็รกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ    แบบอยากอ่านตอนต่อไป คิคิ ถ้าสองพระนายมาเจอกันคงเป็นครอบครัวสุขสันต์แน่ๆเลย

[valenna yy]

รอค่าาา

[โซ อึน]

พิเศษ ฝัน(เปียก) หวาน(ปนขม) ต่อย(หนัก) จูบ(เน้นๆ)


 (บังเอิญฟังเพลงฝันหวานอายจูบเมื่อตะกี้ ที่พี่แสตมป์ร้องอ่ะ"

**ฝัน**
อ๊า อ่า
เสียงหอบกระเส่าแผ่วเบาเล็ดลอดจากริมฝีปากบาง ใบหน้าแดงซ่านประปรายไปด้วยเม็ดเหงื่อจากกิจกรรม ร่างกายถูกกระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วงจากช่องทางข้างหลัง
ความวาบหวามเกาะกินเข้าไปในก้นบึ้งของจิตใจ เสียงครางยังคงดังเล็ดลอดออกมาเรื่อยๆ
อ๊ะ อ่า ไม่ไหว อ่า
ถึงจะบอกออกไปอย่างนั้น ตัวเขาเองก็รู้สึกดีไม่น้อย
ความสุขที่ได้รับเริ่มเอ่อล้นมารวมกันที่แกนกลางของร่างกาย ความสุขซ่านที่ได้รับกำลังจะผ่านไปและจบลงได้ด้วยดี
เดี๋ยวสิครับ น้องเปิ่น พี่ยังไม่เสร็จเลยครับ
เสียงใหญ่ทุ้มกระซิบข้างหูอย่างกระเส่า เรียวลิ้นร้อนตวัดขบติ่งเล็กๆอย่างหยอกล้อ
อ๊ะอ่า ไม่ไหวแล้ว ปล่อย อ๊ะ
ร่างเล็กกว่าเริ่มดิ้นเบาๆเมื่อถูกขัดใจ
เสร็จพร้อมพี่ปอน นะครับคนดี
 เสียงทุ้มแหบกระซิบเบา
แต่เดี๋ยว อะไรนะ พี่ปอนเหรอ
ร่างเล็กสะดุ้งกับชื่อของอีกฝ่ายที่เขากับลังร่วมรัก ร่างกายเริ่มขัดขืนอย่างรุนแรงเมื่อชื่อนั้นเป็นชื่อคนที่เขากลัวที่สุดในชีวิต รุ่นพี่ที่โรงเรียนที่ตามจีบ
อ่า อย่าดิ้นสิครับน้องปอน อ่า พี่จะเสร็จแล้ว
เสียงทุ้มของคนตัวใหญ่กว่ากระเส่าหนักกว่าเดิม อ้อมกอดแข็งแรงโอบกอดเขาแน่นจนดิ้นไม่หลุด เอวหนาเริ่มกระแทกแรงและหนักหน่วงจนร่างกายเขา สุขจนแทบเอ่อล้นกับสิ่งที่ได้รับ
แต่ใครจะไปสุขกับคนที่เกลียดกันเล่า
ไม่นะ
ถึงจะพูดแบบนั้น ความสุขมันแทบจะทะลักออกมาแล้ว
จะเสร็จแล้วครับน้องเปิ่น อ่า
เสียงทุ้มยังคงกระซิบ
ไม่
ไม่ ไม่นะ
ม่ายยยยยยยย

ปัง ปัง ปัง!!!!!!
เฮือก
ร่างเล็กสะดุ้งตื่นเหงื่อไหลท่วมตัว
“เปิ่นลูก ตื่นๆได้แล้ว”เสียงแม่ตะโกนดังมาจากนอกห้อง
“คะ ครับตื่นแล้วแม่”ตะโกนตอบกลับไปเสียงยังไม่หายแหบพร่า
นี่มันฝันบ้าอะไรวะเนี่ย เขาคิดในใจ อยู่ดีไม่ว่าดี ดันมาฝันบ้าบอคอแตก แถมยังฝันถึงไอ้เปรตรุ่นพี่ที่โรงเรียน ที่มันคอยมาจีบบ้าจีบบออะไรทั้งวันจนไม่เป็นอันเรียน แถมยังฝันว่ากำลัง..
“เฮ้ย อย่าบอกนะว่า”คนตัวเล็กตะโกนลั่นห้อง แล้วสะบัดผ้าห่มที่คลุมตัวออก
เป็นอย่างที่คิด กางเกงเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำเหนียวขาวขุ่นเต็มไปหมด
ใบหน้าขาวเริ่มขึ้นสีแดงจัดจากความอาย จะว่าอายอย่างเดียวก็ไม่ถูก ทั้งอายทั้งโกรธเลยทีเดียว
จะฝันกับหนุ่มๆก็ไม่ได้คิดอะไรมากเท่ากับฝันถึงไอ้บ้าพี่ปอน แถมยังรู้สึกดีมากด้วย อยากจะบ้าตายกับชีวิต นี่มันวันบ้าบออะไรเนี่ย ตื่นเช้ามาก็มีเรื่องให้หงุดหงิดแต่เช้า



**หวาน**

ร่างเล็กมาถึงห้องเรียนด้วยหน้าตาที่เรียกได้ว่าโคตรหงุดหงิด พอมาถึงโต๊ะเรียนก็กระแทกตูดลงบนเก้าอี้อย่างแรง
“อ่าวเฮ้ย อะไรของมึงเนี่ยไอ้เปิ่น หงุดหงิดอะไรแต่เช้า”เพื่อนร่วมห้องท้วงถามเมื่อผิดสังเกตแต่เช้า
“กุหงุดหงิดโว้ย”ว่าแล้วก็กระแทกกระเป๋าวางลงข้างโต๊ะ
“หงุดหงิดอะไรของมึงวะ หรือว่า”
“หรือว่า อะไรของมึงไอ้บอย”ร่างเล็กเริ่มขึ้นเสียงเมื่อนึกถึงฝันที่ผ่านมา ใบหน้าเริ่มแดงก่ำ
“หรือว่ามึงเจอพี่ปอนมาว่ะ55 ชัวร์เลย หน้าแดงอย่างนี้”เพื่อนบอยแซวไม่ได้รู้อะไรเลย เจอซะยิ่งกว่าเจอด้วยซ้ำ
“ปะ ป่าวเว้ย กุไม่ได้เจอ มึงอย่ามาพูดเพ้อเจ้อน่า”คนหน้าแดงก่ำแก้ตัวตะกุกตะกักทำเอาเพื่อนสงสัย
“แล้วมึงเป็นอะไรวะ หงุดหงิดมาแต่เช้า”
“กุฝันร้ายอะดิถึงได้หงุดหงิดอยู่เนี่ย แม่ง”พูดแล้วยังหงุดหงิดไม่หายฝันบ้าบอมันยังอยู่ในหัวให้นึกถึงตลอดทุกที
“ฝันอะไรวะ ถึงได้ทำมึงหงุดหงิด”
“อะ เออ เรื่องของกุละกัน”ร่างเล็กสะดุ้งเมื่อเพื่อนสนิทย้อนถามถึงฝันเอาซะงั้น มือเรียวเล็กเอื้อมลงค้านหาหนังสือเรียนในกระเป๋าแก้เก้อ ใครมันจะมาเล่าให้ฟังวะ
“หรือว่า”เพื่อนลากเสียงยาว
“หรือว่าอะไรของมึงอีกเล่า”ขึ้นเสียงดังก้มหน้าก้มตาซ่อนใบหน้าแดงก่ำที่มันร้อนจนหน้าจะสุกอยู่แล้ว
“หรือว่ามึงฝันเปียก555ฝันเปียกเหรอมึง”เพื่อนหัวเราะชอบใจ เมื่อไอ้คนตัวเล็กมีปฏิกริยางกงกเงิ่นๆทำอะไรไม่ถูก
“มะ มะ มึงก็พูดมั่วไอ้สาด กุแค่ฝันเห็นคนที่กุเกลียดก็แค่นั้น”ประโยคแรกก็เถียงเสียงดังอยู่หรอก แต่ประโยคถัดมาเนี่ย เสียงแผ่วจนเกือบไม่ได้ยิน
“เออๆ กุแค่แซวเล่น”
“กวนกุแต่เช้า”พูดจบคนตัวเล็กถอนหายไป แต่ใบหน้าก็ยังไม่หายแดงสักที มือเล็กเอื้อมหยิบตำราเรียนใต้เก๊ะ

“อะไรวะเนี่ย”ปากเล็กสบถเบาๆ เมื่อเจอช็อกโกแลตรูปหัวใจใต้โต๊ะ มีโน้ตแปะติดไว้ว่า
‘เติมความหวานวันละนิดจิตแจ่มใสนะครับน้องเปิ่น’
ไม่ต้องถามอะไรมากมายก็รู้ได้ทันทีว่าคนที่ส่งไอ้ช็อกโกแลตหัวใจนี่มามันคือใคร
อารมณ์ที่หงุดหงิดอยู่แล้วยิ่งเพิ่มขึ้นเป็นทวีคุณ
“ได้อีกแล้วเหรอวะมึง”เพื่อนร่วมห้องแซว เหมือนเป็นเรื่องตลกขำขันไปซะแล้ว
“โถ่โว้ย”ไม่รู้วันนี้เขาต้องสบถอีกกี่ครั้งถึงจะพอ หงุดหงิดแล้วก็หงุดหงิดอีก แล้วก็ยัดไอ้ช็อคโกแลตรูปหัวใจเข้าโต๊ะเหมือนเดิม
“เมื่อไรมึงจะยอมเป็นเมียของพี่เขาสักทีวะ พี่เขาตามจับมึงมาตั้งแต่มึงเข้ามอสี่”บอยแซว แต่ไอ้ที่แซวเนี่ยมันยิ่งไปกระตุกต่อมอารมณ์เสียให้มีความเพิ่มพูนขึ้นทันตาเห็น
“โหไอ้เหี้ย มึงก็ไปให้มันเอาเองสิ”หน้าแดงยิ่งแดงจัดเข้าไปใหญ่ทั้งโกรธทั้งอาย ใครจะรู้เล่าว่าเมื่อเช้าเนี่ยเป็นเมียมันไปแล้ว ถึงจะแค่ในฝันก็เถอะ 
“ก็ดีนะมึง หล่อก็หล่อ รวยอีกตั้งหาก555”
จบ จบกัน วันดีดีหายไปอีกหนึ่งวัน
นี่มันเป็นวันอะไรกันเนี่ย
มันช่างเป็นวันที่ขมขื่นดีแท้

**ต่อย**
พักเที่ยงหลังกินเข้าเสร็จ เนื่องจากอารมณ์ที่หงุดหงิดจึงแยกตัวมาจากกลุ่มเพื่อนประกอบกับคาบต่อไปอาจารย์งดสอน เจ้าตัวจึงแอบมานั่งเล่นหลังโรงยิม อันที่จริงจะแอบมานอนเอามากกว่า
เป็นเพราะฝันเมื่อเช้าทำเอาเหมือนไม่ได้หลับไม่ได้นอน
นั้งได้สักพักใหญ่ในใจก็ยังคงว้าวุ่นในเรื่องเดิมๆไม่หาย
“อะอ้าว หาตั้งนาน มาแอบนั่งรอพี่ปอนอยู่นี่เอง”เสียงทุ้มห้าวแตกหนุ่มดังมาจากมุมตึกของโรงยิม
ไม่บอกก็รู้ว่าเสียงใคร คนตัวเล็กยกมือขึ้นกุมขมับ นี่มันตามหาเขานานมั้ยเนี่ย อุตส่าห์หลบมานั่งหลังตึกโรงยิมก็ยังหาจนเจอ ไม่ได้มาแค่คนเดียว ยังมากับบรรดาสิงสาราสัตว์อีก
จะรอให้มันมาถึงตัวทำไมเล่า คนตัวเล็กรีบลุกขึ้นเดินหนี
“ฮะ เฮ้ย”คนตัวเล็กสะดุ้งเมื่อไอ้รุ่นพี่มันวิ่งเข้ามากอดจากทางข้างหลัง โชคดีที่กอดไม่แน่นเหมือนในฝัน เลยยังพอดิ้นหลุด แต่เดี๋ยว ในฝันเหรอ นี่เขานึกถึงฝันอีกแล้วเหรอเนี่ย ว่าแล้วหน้าขาวๆก็ขึ้นสีจัดจนเห็นชัด
ทำเอารุ่นพี่ตัวโตยิ้มกริ่มชอบใจ มือหน้ายกขึ้นจับคางตัวเองอย่างชอบใจ
“จะรีบไปไหนละครับ ไม่อยู่คุยกะพี่ปอนก่อนเหรอครับ”เสียงแตกหนุ่มพูดแหย่
เพื่อนๆที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นสิงสาราสัตว์ก็ส่งเสียงแซวกันเฮฮา ที่ต้องตามมาเป็นกองเชียร์ก็ไม่ใช่อะไรหรอก โดนจ้างมาให้ช่วยจีบ ถ้าจีบติดไอ้คนหล่อพ่อรวยมันจะเป็นเจ้ามือพาไปเที่ยวเกาะสมุย ตุ๋ยทุกราย เจ็ดวันเจ็ดคืนเต็ม ของฟรีง่ายๆใครจะไม่เอา เรื่องมันเลยต้องเป็นเช่นนี้
“เฮ้ยพี่ อย่ามาแตะกุนะเว้ย”คนตัวเล็กกว่าชักมือกลับ
“ขอพี่จับหน่อยนะครับ คบกันมาจะสองปีแล้ว ให้พี่จับเต็มๆสักทีไม่ได้เหรอครับ”ว่าไปคนตัวใหญ่พูดกำกวมหน้าตายิ้มกริ่ม ตาคมจ้องมองคนตัวเล็กทำท่าทางตลกงกงกเงิ่นๆ ดูเหมือนจะโมโห แต่ก็น่ารัก ไหนจะน่าแดงๆ หูแดงๆ จมูกรั้นๆที่เชิดขึ้นเป็นสัญญาณว่าไม่ยอมง่ายๆ
“ไปไกลๆกุเลย กุขออยู่อย่างสุขติได้มั้ย เฮ้ยตูดกู”ไอ้คนตัวเล็กสะดุ้งตัวโยน เป็นใครๆก็สะดุ้ง โดนบีบตูดซะขนาดนี้
“ตูดนิ่มจัง”นอกจากแกล้งจับตูดแล้วคนตัวโตยังยกมือขึ้นทำท่าทีเป็นดม แล้วก็ได้ผมคนตัวเล็กลุกลี้ลุกลนแทบเจ้าจะเข้า
“อะ อะไร ของพี่ ไอ้โรคจิตนี่ บ้าไปแล้ว”ร่างเล็กถอยหนีร่างที่สูงว่าสาวเท้าเดินเข้ามาใกล้มากขึ้น หันไปข้างหลังก็กำแพงแล้ว ซ้ายก็ทางตัน ขวาก็สิงสาราสัตว์ดักไว้
“ยอมเป็นเมียพี่ปอนดีกว่า แล้วพี่จะให้น้องเปิ่นสบายไปทั้งชาติเลยหึหึ”ใครจะยอมเล่า สบายตูดทั้งชาติสิไม่ว่า
“อย่าเข้ามานะเว้ย เข้ามากุต่อยนะมึง”คนตัวเล็กขู่ฟ่อเหมือนแมวเมื่อหลังได้ชิดกำแพงเสียแล้ว
“น่านะ ยอมเป็นเมียพี่ดีกว่า รับรองสุขจนตัวโยนเลย”คนตัวสูงก้าวประชิดยกแขนขึ้นกั้นไม่ให้คนตัวเล็กหนี
ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงใกล้ใบหน้าขาวขึ้นสีหมายจะจูบ แต่จริงๆแค่หยอกล้อเพื่อดูว่าคนตัวเล็กจะทำยังไงมากกว่า
“อย่านะ”มือเล็กยกมือขึ้นมาดันอกรุ่นพี่ แต่แรงเล็กๆน้อยๆหรือจะสู้ได้
จมูกโด่งเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าขาวเริ่มเหงื่อตก มือที่ดันแผงอกเริ่มสั่น เสียงปากหนาเริ่มเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย จมูกโด่งกดลงบนแก้มเนียนเบาๆ
ผลั๊ก
“เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย”เสียงเหล่าสิงสาราสัตว์ตะโกนดังพร้อมกัน เมื่อร่างของเพื่อนตัวเองไหลไปกองอยู่บนพื้นฉบับเฉียบพลันซะงั้น ส่วนคนตัวเล็กก็โกยแนบ หลังจากเสยคางอีกฝ่ายจนร่วง
ใครจะไปยอมเสียตัวกันเล่า เสียตัวในฝันไปแล้ว จะให้มาเสียตัวในเรื่องจริงมันไม่ใช่
นี่มันต้องไม่ใช่ มันต้องไม่ใช่วันอะไรแบบนี้


**จูบ**
คนตัวเล็กเดินกระแทกเท้าปึงปังเข้ามาในห้องเรียน ที่เต็มไปด้วยเพื่อนๆกำลังคุยกันอย่างเมามันเนื่องจากอาจารย์งดสอน
“อ่าวเป็นไรมาอีกล่ะมึง”คราวนี้เพื่อนแมนถาม พอๆกันเลยทั้งเพื่อนอบยเพื่อนแมน
“หงุดหงิด”
“หงุดหงิดอะไร โดนพี่ปอนจับทำเมียมาเหรอวะ”
“อะ อะไรเล่า มึงก็”คนตัวเล็กโวยวาย
“เฮ้ย เฮ้ย ไอ้เปิ่น นี่ๆมึงดูในเฟส พี่ปอนแม่งเป็นไรไม่รู้ว่ะ อยู่ห้องพยาบาล เห็นว่าเป็นลม”ไอ้บอยที่นั่งเล่นโทรศัพท์โวยวาย
“อะ เออ แล้วมาบอกกุทำไม”คนตัวเล็กโวยกลับ ใจใจเริ่มไม่สงบ ใช่ว่าไอ้รุ่นพี่นั่นจะเป็นลมเพราะโดนต่อยนะ
“เอ้า ก็เขาเป็นแฟนมึงไม่ใช่เหรอ”คราวนี้แมนเป็นคนพูด
“อะไรกันพวกมึง กุไม่ใช่แฟนมันนะเว้ย พวกมึงอย่ามายัดเยียดสิวะ”ไม่พูดปล่าว ยกมือขึ้นปาดเหงื่อป้อยๆ
“คนเขารู้กันทั้งโรงเรียนแล้ว มึงไม่ไปดูพี่เขาหน่อยเหรอวะ”รู้กันทั้งโรงเรียนกะผีน่ะสิ เขาไปตกลงเป็นแฟนมันตอนไหนวะ
“คงไม่ตายหรอก”คนตัวเล็กประชดประชัน
“แต่กุได้ยินข่าวลือนะเว้ยว่าโดนต่อยจนน็อคอ่ะ มึงไม่ไปดูเขาเหรอวะ”บอยพูด
“อะ เออ เอ กุไปดูก็ได้วะ เห็นเป็นเพื่อนร่วมโลกนะเนี่ย”คนตัวเล็กลุกพลุนผลันออกไปทันที แต่ยังไม่วายพูดปัดป้องให้ตัวเอง
หลังจากที่คนตัวเล็กออกจากห้องไปหารู้ไม่ว่า เพื่อนบอยได้หัวเราะคิกคัก
“หัวเราะอะไรมึง”เพื่อนแมนถาม
“ได้ของฟรีเว้ย”
“ของฟรีอะไรวะ”
“ก็พี่ปอนเขาเฟสมาจ้างกุให้พูดให้ไอ้เปิ่นไปหาเขาที่ห้องพยาบาล ตั๋วหนังสองใบเลยนะมึง”นี่ล่ะที่เขาเรียกว่าขายเพื่อน

   คนตัวเล็กกึ่งเดินกึ่งวิ่งจนมาถึงห้องพยาบาล เงียบกริบ มองดูรอบๆไม่มีเตียงไหนมีคนเลย มีแค่เตียงริมในสุดที่มีผ้าม่านปิดรอบ พอแหวกม่ายเข้าไปก็เจอคนตัวสูงนอนหลับอยู่
   ปลายคางมีรอยแดงจากแรงกระแทก พอมองดูแล้วคนตัวเล็กเริ่มรุ้สึกผิดเข้าแล้วสิ
   มือเล็กเอื้อมทาบลงบนหน้าผากของรุ่นพี่เบาๆเพื่อวัดดูว่ามีไข้หรือปล่าว
   “เฮ้ย”
   จู่ๆมือใหญ่ก็ตะปบจับข้อมือเขาแล้วดึงเข้าหาตัว ใบหน้าขาวปะทะกับแผ่นอก เท่านั้นยังไม่พอ ร่างสูงว่าพลิกตัวให้คนตัวเล็กอยู่ข้างใต้แทน
   ตาคมแข็งกร้าวจ้องมองร่างข้างใต้นิ่ง
   “ปล่อย ปล่อยนะเว้ย”คนตัวเล็กดิ้น แต่ก็ไม่หลุด
   “เป็นเด็กไม่มีเลยนะครับน้องเปิ่น ต่อยมาได้ พี่ปอนเจ็บนะครับ”คนตัวโตกว่าพูดด้วยเสียงนิ่งเรียบ หน้าตานิ่ง กับดวงตาดุดัน ทำให้ร่างเล็กสัมผัสได้ว่าคนที่อยู่ด้านบนโกรธจริงๆเสียแล้ว ถึงที่ผ่านมาเขาจะทำอะไรแย่ๆ แต่คนตัวโตก็ไม่เคยโกรธสักครั้ง
   “ขอโทษ”คนตัวเล็กพูดเสียงแผ่ว
   “ไม่ได้ยินครับ”
   “ขอโทษไง”คนตัวเล็กจ้องตาคม แล้วพูดเสียงแข็ง ดวงตากลมโตเริ่มสั่นเพราะรู้สึกผิด
   “พูดเพราะเพราะครับ”
   “ก็ขอโทษแล้วจะเอาอะไรอีกเล่า”
   “ขอโทษให้เพราะเพราะหน่อยสิครับ”คนตัวสูงก้มหน้าลงเล็กน้อยเพื่อแกล้ง แล้วก็ได้ผลได้ผล
   “เออ เออ ขอโทษครับ”ยอมพูดสักที คนตัวโตยกยิ้มชอบใจ
   “ดีมากครับ”
   “แล้วปล่อยได้ยัง”ร่างเล็กถามมือสองข้างที่ถูกตรึงเริ่มสะบัด
   “ยังครับต้องทำโทษกันก่อน”คนตัวโตยิ้มกริ่ม
   “ทะ ทำโทษอะไรกันเล่า ปล่อยสิ ปล่อ อื้อ”ดวงตากลมโตเบิกโพล่ง เรียกปากหนากระแทกลงบนปากบาง
   ร่างเล็กดิ้นสุดแรงแต่ก็ไม่หลุด ปากบางเม้นแน่นไม่ยอมแพ้ เท้าก็พยายามถีบคนข้างบน จนกระทั่งเรียวลิ้นหนาแลบไล้ลงกรีบปากบางเพื่อเปิดทาง
   ร่างเล็กตกใจคาดไม่ถึงว่าคนตัวสูงจะเอาลิ้นมาเลียเช่นนี้ หน้าเล็กเบือนหนีจนำให้ปากหนาไปซุกอยืที่แก้มแทน
   แต่ดื้อได้ไม่นานก็ต้องเจอไม้แข็ง คนตัวโตปล่อยมือข้างนึงที่ตรึงมือบางมาจับคางเล็กล็อกให้รับจูบแทน จูบนั้นบนขยี้จนแทบหมดแรง มือเล็กที่ถูกปล่อยดันไหล่คนข้างบน แต่ก็แค่นั้น ลมหายใจเริ่มขาดหาย จึงต้องเปิดปากปล่อยให้ลิ้นหน้าเข้ามากวาดต้อนข้างภายใน ลิ้นร้อนนั้นเข้ามาตวัดจนตกใจกลับตาแน่น มือเล็กที่ดันบ่าเริ่มกำบ่าแน่นจนแทบจิก ลิ้นเล็กถอยหนีแต่ก็ถูกฉกดึงออกมาจนได้ ความรู้สึกเหมือนในฝันเริ่มก่อตัวขึ้นชัดเจน
   “อืม”คนตัวโตถอนจูบแล้วก้มมองคนตัวเล็กที่นอนช็อกหมดสภาพอยู่ภายใต้ หน้าคมก้มลงไปจรดจมูกลงบนแก้มนิ่มอีกครั้ง จนเจ้าของแก้มนิ่มก้มหน้างุด
   “พี่ปอนรักเปิ่นนะครับ ยอมเป็นแฟนพี่สักทีนะครับ”
   เงียบ
   อีกฝ่ายไม่ตอบ แต่หน้านี่แดงจนลามไปถึงหู
   “ตกลงนะครับ”คนตัวโตถามซ้ำ ไม่ถามปล่าวก้มหน้าลงจะจูบอีกครั้ง
   “เออ เออ ก็ได้ ก็ได้”คนที่กำลังจะถูกจูบอีกครั้งยกมือห้ามแทบไม่ทัน
   “พี่รักเปิ่นนะครับ”
   “เออ กุรู้แล้ว บังคับกุจัง”


เดี๋ยวคืนนนี้ถ้าไม่ผิดพลาดจะมาต่อตอนที่สามให้นะค่าาา

ตอนนี้สนองนี๊ดไปก่อน เบาเบา ฟรุ้งฟริ้ง

เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคร่าาาทุกคน


ตอนต่อไปกดคร่า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45960.69

[Mouse2U]

อดีตน่ารักๆ ของคุณพ่อมือใหม่สินะคะ
รอพี่ปอนด์กับน้องเปิ่นนะค้าา~

[hibarihao]

 

[❣☾月亮☽❣]

      

[takara]

น่ารักอะตั้งโอ๋ น่ารักน่าหยิกอะ

[ชัดเจนกาบ]

มีเพื่อนเหี้ยๆด้วยอ่ะ เฮ้อ รับไม่ได้ว่ะ มันบ่งบอกว่าทุกวันนี้เงินซื้อได้ทุกอย่างแม้แต่คำว่าเพื่อนที่เราอ่านมีคำผิดด้วยนะ