ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่32
“มินแน่ใจแล้วเหรอลูก” มิ่งภพถามขึ้นเมื่อลูกชายคนเล็กของเขาขอย้ายไปอยู่ต่างประเทศ
“มินมั่นใจแล้วแล้วครับ” มินพูดตอบด้วยสำเสียงหนักแน่น เขาตั้งใจไว้แล้วเมื่อพ่อกลับมาอยู่บ้านได้และอาการเริ่มดีขึ้น เขาจะขอตัวไปอยู่ต่างประเทศ
“แต่พ่อไม่อยากให้มินและหลานไปอยู่ไกลๆ” มิ่งภพยังตื้อ แม้เขาจะรู้ดีว่ามินเป็นคนยังไง
“มินเข้าใจว่าพ่อเป็นห่วง แต่ตอนนี้มินโตพอที่จะดูแลตัวเองและลูกได้แล้ว”
“แล้วไปอยู่นู้นจะทำงานอะไร”
“มินจะไปช่วยงานร้านอาหารของเพื่อนที่ไปเปิดที่นู้น”
เขามีโอกาสได้คุยกับกับนพเพื่อนสนิทตอนมหาลัยที่ตอนนี้ไปอยู่ที่อังกฤษถาวรเพราะได้แฟนเป็นคนอังกฤษและได้เปิดร้านอาหารอยู่ที่นั้น อีกฝ่ายพร้อมจะช่วยเหลือเขาทันทีที่เขาขอความช่วยเหลือ แม้ว่าที่ผ่านมาเขาจะไม่ค่อยได้ติดต่อเพื่อน แต่เขา นพ และวุ้นยังเหมือนเดิม
“ถ้ามินคิดดีแล้วพ่อก็ตามใจมินละกัน”
“ขอบคุณครับพ่อ”
มินมองมิ่งภพที่นั่งบนรถเข็นแล้วอดที่จะรู้สึกผิดไม่ได้
“มินหยุดโทษตัวเองได้แล้ว พ่อสมควรได้รับทุกอย่างอยู่แล้ว” มิ่งภพพูดขึ้นเมื่อเห็นลูกชายมีแววตาที่หม่นลงอย่างเห็นได้ชัด
“ครับพ่อ” มินพยายามฝืนยิ้มให้กับผู้เป็นพ่อ
นี่อาจจะเป็นเหตุหนึ่งที่เขาอยากจะลี้หน้าไปสักพัก เขามองเห็นพ่อทีไรทำให้เขารู้สึกสะท้อนใจว่าพ่อต้องเป็นแบบนี้เพราะเขา แต่เหตุผลหลักๆคงเป็นเพราะเด็กในท้องของเขาที่กำลังโตขึ้นเรื่อยๆ และเขายังไม่อยากให้ใครรู้ตอนนี้ว่าเขาท้องกับคราม
มินยืนมองคฤหาสน์ข้างหน้าที่เป็นจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง เขาไม่ได้กลับมาเหยียบมันตั้งแต่เกิดเรื่อง และวันนี้เขาต้องมาเพื่อสะสางอะไรบางอย่างให้จบก่อนจะไปอังกฤษ
“ครามอยู่มั้ย” มินหันไปถามพ่อบ้านที่ยืนต้อนรับเขาอยู่
“อยู่ครับคุณมิน จะให้ผมเรียนให้ไหมครับ”
“ก็ดี ฉันไปรอที่ห้องรับแขกนะ” มินพูดจบเดินไปที่ห้องรับแขก แต่ระหว่างนั้นเองอาคมก็เดินออกมา
มินชะงักเล็กน้อยมองอีกฝ่าย อาคมดูอ่อนแอกว่าเมื่อก่อนเล็กน้อยแต่ก็ดูผ่อนคลายมากขึ้น
“สวัสดีครับ” มินยกมือไหว้ตามมารยาท แม้ว่าเรื่องทุกอย่างจะจบ เขาทำได้แค่อโหสิกรรม แต่จะให้เขามาทำท่าทีว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นคงไม่ได้
“สวัสดีมิน” อาคมพูดเสียงนิ่ง ก่อนจะมองมิน มินดูเอิบอิ่มอย่างบอกไม่ถูก ถ้าเขาไม่รู้อีกฝ่ายแท้งลูกไปแล้วเขาคงคิดว่าอีกฝ่ายยังท้องอยู่
มินไม่พูดอะไรต่อเดินเข้าไปในห้องรับแขก แต่กลับได้ยินเสียงของอาคมดังขึ้น
“อาขอโทษสำหรับทุกอย่างที่อาทำไว้กับมิน ทั้งๆที่มินไม่ได้เกี่ยวกับความแค้นครั้งนี้เลย” อาคมพูดขึ้น เขาเห็นหน้าอีกฝ่ายและการมาบ้านเขาอีกครั้งเขาก็พอเดาได้แล้วว่ามินไม่ได้จะกลับมาอยู่ที่นี้แน่ๆ
“มินอโหสิกรรมให้หมดแล้วครับ ขอให้เลิกแล้วต่อกัน อย่าได้พบเจอกันอีกไม่ว่าชาตินี้หรือชาติใดใด” มินกลับมาตอบอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงนิ่ง ก่อนจะถอนหายใจแล้วจะหันกลับ
“อาอยากให้มินให้โอกาสคราม ครามเขารักมินมากนะ” อาคมพูดในสิ่งที่เขาตั้งใจจะพูด นี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้ทำหน้าที่พ่อที่ดี และทำให้ครามมีครอบครัวที่ตัวเองหวังไว้ ครอบครัวที่เขาได้ทำมันพังด้วยมือตัวเอง
“มันจบแล้วละครับ ทุกอย่างมันจบแล้ว” มินพูดจบเดินเข้าไปในห้องทันที
อาคมไม่ทันจะพูดต่อก็ได้แต่ถอนหายใจ
“พ่อครับ” อาคมหันไปตามเสียงพบครามที่เดินมา อาคมได้แต่ยิ้มน้อยๆให้ลูก
“มินรออยู่ข้างใน”
“ครับพ่อ” ครามพยักหน้าให้ผู้เป็นพ่อและเดินเข้าไปในห้องรับแขก
อาคมมองภาพตรงหน้าแล้วได้แต่ภาวนาให้มินใจอ่อน เขาอย่างให้ลูกชายของเขามีความสุข
“สวัสดีมิน” ครามเข้ามาในห้องและเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน มินมองอีกฝ่ายที่นั่งตรงข้ามเขาก่อนจะพยักหน้าให้
“ฉันขอเข้าเรื่องเลยแล้วกัน ที่วันนี้ฉันมาที่นี้ฉันจะมาขอหย่า” มินพูดจบครามชะงักและหน้าเข้มขึ้นทันที
ครามองหน้ามินที่นิ่งจนเขากลัว เขาเตรียมใจมาแล้วว่าอีกฝ่ายต้องมาคุยกับเขาเรื่องนี้ แต่พอโดนเขาจริงๆก็ทำใจไม่ได้
“ทำไมถึงอยากหย่าละ”
“เราจะผูกมัดเราสองคนไว้ทำไมทั้งที่ทุกอย่างมันจบแล้ว น่าจะเปิดโอกาสให้กันและกันไปพบเจอคนใหม่ๆ”
“มินคิดจะมีคนอื่นเหรอ” ครามเสียงเข้มขึ้นทันที แค่เขาคิดว่าอีกฝ่ายจะโนคนอื่นกอดจูบเขาก็ทนไม่ได้แล้ว
“ตอนนี้ไม่รู้ อนาคตไม่แน่นิ แล้วอีกอย่างนายก็ยังหนุ่ม ยังหล่อ นายอาจจะต้องการมันก็ได้” มินพูดออกมา เขาต้องพยายามกล้าที่จะสบตาของอีกฝ่าย สายตาที่ทำให้เขารู้สึกแพ้ สายตาที่เขาอาจจะไม่ได้เห็นมันแล้ว
“ไม่ ผมไม่หย่า!!” ครามพูดเสียงดัง
“ทำไมละ!!” มินตอบเสียงเข้มขึ้น
“ผมไม่มีวันยอมให้คุณไปเป็นของคนอื่นหรอก” ครามตอบเสียงเข้ม เขากำหมัดแน่นจนเส้นเอ็นขึ้น
“เหอะ นายคิดจะผูกฉันไว้แค่กระดาษไปเดียวเหรอ” มินไม่รู้ว่าตัวเองจะดีใจดีไหมที่เห็นอีกฝ่ายหึงหวงเขา แต่เขาต้องพยายามซ่อนความรู้สึกนั้นเอาไว้
“เซ็นซะ” มินวางใบหย่าลงตรงหน้าครามพร้อมปากกา แต่อีกฝ่ายเมินเฉยๆ นั่งพิงหนักพิงอย่างไม่สนใจ
“ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่หย่า” ครามกระตุกยิ้มมุมปากอย่างยียวน ถ้ากระดาษใบเดียวจะผูกอีกฝ่ายไม่ให้ไปเป็นของใครเขาก็ยอม
มินถอนหายใจ เขาว่าแล้วว่าอีกฝ่ายต้องไม่ยอมง่ายๆแน่ๆ
“ฉันบอกให้เซ็นเดี๋ยวนี้!!” มินเริ่มเสียงดังบ้าง แต่อีกฝ่ายกลับส่ายหน้าอย่างไม่สนใจ
“ไม่!! ถ้าอยากหย่านักก็ไปฟ้องหย่าเอาสิ”
“นายอย่าท้าฉันนะคราม” มินเริ่มเหนื่อยที่จะต่อล้อต่อเถียงกับอีกฝ่าย
“แน่จริงก็ฟ้องเลย เอาสิ” ครามยังยิ้มยียวนเหมือนเดกิมจะมินทนไม่ไหวหยิบหมอนแถวนั้นมาปาใส่อีกฝ่าย
“เลิกทำหน้ากวนบาทาสักทีเถอะ สรุปจะไม่เซ็นใช่มั้ย” มินลุกขึ้นยืนอย่างเหลืออด
“ไม่มีวัน” ครามยักไหล่กวนๆก่อนจะสบตากับอีกฝ่าย มินหลบสายตาที่อีกฝ่ายมองมา เขารู้สึกเขินแต่พยายามซ่อนมันไว้ก่อนจะขึ้นเสียงเข้มเหมือนเดิม
“งั้นก็เชิญนายนอนกอดทะเบียนสมรสไปเถอะ อย่าคิดว่าแค่กระดาษใบเดียวจะรั้งฉันไว้ได้”
มินพูดจบปาใบหย่าพร้อมปากกาใส่อีกฝ่าย ก่อนจะเดินออกจากห้อง
แต่ไม่ทันจะเดินออกก็โดนครามกระชากอีกฝ่ายเข้ามากอดซะก่อน
“เกลียดฉันขนาดนั้นเลยเหรอ” ครามกระซิบข้างหูมินเบาๆ
มินพยายามดิ้นหนีอีกฝ่ายแต่อีกฝ่ายกลับรัดแน่นขึ้น
“ปล่อย!!”
“ไม่ปล่อย ตอบฉันก่อนสิ”
มินพยายามข่มความรู้สึกดีที่ได้อยู่ในอ้อมกอดนี้ไว้ลุกๆก่อนจะตอบอีกฝ่ายเสียงดังฟังฉัน
“ฉันเกลียดนาย”
มินพูดจบครามนิ่งไปทันที มินรีบดึงมืออีกฝ่ายออก ก่อนจะหันมาประจันหน้ากับอีกฝ่าย
“นายรักฉันจริงๆใช่มั้ยคราม” มินถอนหายใจและพูดขึ้น
“ใช่ ผมรักคุณ” ครามพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นจนมินหวั่นไหว มินกลัว กลัวเหลือเกินว่าตัวเองจะใจอ่อน
“ถ้านายรักฉันมากพอ นายต้องให้เวลากับฉัน ฉันไม่สามารถลืมทุกอย่างได้ภายในไม่กี่วัน หรือกี่เดือนหรอก”
“ผมจะรอคุณ ต่อให้ทั้งชีวิตก็รอได้” ครามพูดจบมินยิ้มให้อีกฝ่ายเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องไป
มินนั่งบนรถพร้อมลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆแล้วพูดกับเด็กในท้อง
“แม่ก็รักพ่อเหมือนกันลูก”
มินเหม่อมองฟ้าแล้วพยายามข่มน้ำตาไม่ให้ไหล
ถ้าเราสองคนคู่กันคงไม่แคล้วกันหรอก
_______________________________________________________________
หายไปเกือนอาทิตย์เลยรีบปั่นมาส่งก่อน ตอนนี้อาจจะสั้นไปนิด
อีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้ว เย้ 55555
มีแต่คนเชียร์สามพี หรือคนเขียนจะให้จบแบบสามพีดีนะ 55555
โดยส่วนตัววางพล็อตไว้ไม่ใช่สามพีตั้งแต่แรกอยู๋แล้ว เลยอาจจะจบไม่โดนใจใครหลายๆคน
สุดท้ายขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์นะครับ
https://www.facebook.com/Tanyapuech-1448764075422477/ มีอะไรไปพูดคุยในเพจได้เหมือนเดิมครับ
หัวข้อ: { ข่ม ขืน ฝืน รัก } MPREG ตอนที่34 ตอนจบ หน้า50 19/1/2559 (อ่าน 509116 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก